Repertorium specierum novarum regni vegetabilis. Centralblatt für Sammlung und Veröffentlichung von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen. Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde, Herausgeber von Just’s Botanischem Jahresberichte Fasciculus X (1911/12). AO. sol. Garden 1913 BERLIN-WILMERSDORF. SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARISCHESTR. 31. COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN. = (12 — Vorrede zum X. Bande. Wieder muss ich diesen Band etwas zeitiger abschliessen, als ich es eigentlich gewünscht hätte. Der Grund ist aber eigentlich recht er- freulich, die Vermehrung der Mitarbeiter und damit die ausserordentliche Vermehrung der eingesandten Originalarbeiten. Eine Erhöhung des Um- fanges und damit auch des Preises des Repertoriums erscheint, wie ich aus dem Munde einer ganzen Anzahl von Abonnenten erfahren habe, weniger wünschenswert, als eine gewisse Beschleunigung des Erscheinens der Bände, wenn die Fülle des Stoffes es verlangen sollte. Bedauerlich ist es ja immerhin, dass so wenig Nachdruckdiagnosen erscheinen kónnen, aber an eine Vergrósserung des Umfanges ohne Preiserhóhung ist zunächst gar nicht zu denken, es müssten sich gerade Gönner finden, die besondere Gelder dazu bewilligen würden, wie dies beim Beiheft I der Fall ist. Allerdings hat der Band IX beim Rechnungsabschlusse einen kleinen Überschuss ergeben, der zur Deckung eines Teiles des auf 1500 M. an- gewachsenen Fehlbetrages verwandt werden konnte; ob dies aber dieses Mal wieder der Fall sein wird, erscheint mir zweifelhaft; denn wenn auch die Zahl der Abonnenten von 216 auf 233 stieg, so wurde doch leider am 1. Januar 1912 der Druckereitarif wieder nicht unbetrüchtlich erhóht. Ausser den laufenden Beiträgen der altbewährten Mitarbeiter mache ich für den folgenden Band auf Beiträge zur Kenntnis der Solanum-Arten von Bitter und neue Asclepiadaceae von Schlechter aufmerksam. Auch hat mir Herr W. Becker Beiträge zur Kenntnis von Viola versprochen, Neu hinzugekommen sind in diesem Bande als Mitarbeiter: G. Bitter (Solanum), A. Callier (Alnus), C. Christensen (Alsophila), G. Grüning (Cryptandra), G. Hieronymus (Selaginella), A. S. Hitchcock (Andropogon- nomenklatur), Möser (Icacinaceae), E. Pritzel (Flora von Australien), J. J. Smith (Papuasien), also eine stattliche Reihe neuer Herren, für deren Mitarbeit ich sehr dankbar bin, Mitte Juni 1912. Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin, Weimarische Str. 3. A VIE LII. XIII. XXXII. XCIV. XXVI. XXXV. LXVI. LXVII. LXX VII. LXXVI. LXXXV. LXXXVI. XLVI. Inhalt. Andres, H. Beitráge zur Kenntnis der Pirolaceae. (Ex: I. Verh. Naturh. Ver. Rheinlande u. Westfalen, LXVI [1909], pp. 99—151. — II. Deutsche Bot. Monatsschrift, 1910, no. 2 [pp. 1—7]; 1911, no. 3 u. 4 [pp. 18-22, 34—37, 50—54, tab. I—IIIJ. — III. Abh. Botan. Ver. Provinz Brandenburg, LII [1910], pp. 90—97. — IV. Mitt. Bayer. Botan. Ver., II, no. 19 [1911], pp. 338—340, tab. IL) . . ; pp. 134—144 Areschoug, F. W. C. Plantae novae sub itinere navis bellicae Eugeniae anno 1852 a N. J. Andersson circa Guayaquil collectae. (Ex: Kgl. Sv. Reeves "TESS Resa a > 1910, pp. 115— wy . 299—303 Baker, Ed. G. Two new Leguminosae an East Ne (Originaldiagnosen.) . i pp. 124—125 Battandier, J. A. Nova ex: J T Battandier. Flore de l'Algérie. Supplement aux Phanérogames. 1910. pp. 218—219 Bitter, Georg. Weitere augen über die Gattung Acaena. (Originalarbeit.) . pp. 489—501 Solana nova vel minus cognita, I. (Originalarboit.) pp. 529—565 Bornmüller, J. Über einige unbeschriebene Aethionema- Arten der orientalischen Flora. (Originaldiagnosen.) pp. 174—175 —. Allium trilophostemon Bornm., eine der Sektion Melano- crommyon angehórende neue Art der Flora Kleinasiens. (Originaldiagnose.) roe pp. 288—239 —, Notiz über zwei Gramineen aus Pallistina: (Original- diagnosen.) pp. 381—382 Croeus Ee ran zm Dn aus Palästina. (Originaldiagnose.) : 5 Zwei neue Arten von Paar und Nepela aus Transkaspien. (Originaldiagnosen.) . pp. 420—421 Veronica Sintenisii Hausskn., eine noch unbeschriebene p. 383 Art aus Kleinasien. (Originaldiagnose.) . . . . . . p. 422 —. Zur De von Salvia Forskahlei L. (Original- arbeit.) e pp. 465—468 —. Einige neue Arten der. vorderasiatischen Flora. (Originaldiagnosen.) pp. 168—472 Brand, A. Namation, eine neue Gattung d Scrophulariaceae. (Originaldiagnose.) er pp. 280—281 VI XLVII. XXXIV. C. XXIX. LVI. LXXVI. XXXVI. LI. XL. CX VII. CHI. XXXI. XXIV. LXV. LXXXIII. XXXVIII. LXXXVIII. — XXX. LXVIII. 7, LXI. LXIV. LXXV. XCI. Fedde, Friedrich. Inhalt. Andropus, eine neue 2 der Hı SCH e (Originaldiagnose.) . . =. p. 281 Callier, A. Diagnoses formei novarum generis Alnus. (Originaldiagnosen.) . pp. 225—237 De Candolle, C. Forden Man [erbari Vratis- laviensis. (Originaldiagnosen.) . . LS pp. 518—523 Christensen, Carl. Two new pit ses of Alsophila. (Originaldiagnosen. ) Pp. 213—214 Cogniaux, A. Orchidaceae IL. (Cf. Buisson) 3 p. 343—344 Diels, L. Diapensia purpurea Diels, nov. epen aus Szechuan. (Originaldiagnose.) ; : pp. 419—420 Dode, L.-A. Species novae PE Meo (Ex: Bull. Soc, Dendr. France [1908j pp. 140—159.) pp. 239—243 Species novae generis Juglandis. 11. (Ex: Bull. Soc. Dendr. France [1909], pp. 22—50.) pp. 297—299 . Domin, K. Koeleria Hosseana, eine neue hochtibetische Koeleria- Art. (Originaldiagnose.) . pp. 54—55 —. Second Contribution to the Ela of Australia. (Originaldiagnosen.) . : . pp. 57—61 —. Third Contribution 3s pp. 117—120 Neue Arten aus der Verwandtschaft der Corydalis aurea Willd. von Nord-Amerika. I. II. III. IV. V. (Originaldiagnosen.) pp. 311—315, 364— 365, 379—380, 417—419, 479— 480 Corydalis Allenii, eine neue Art aus der Verwandt- schaft der Corydalis Scouleri, von neun: (Original- diagnose.) . e pp. 478—479 Corydalis ee eine neue Art aus der Ver- wandtschaft von C. paeonifolia, aus Ost-Sibirien. (Original- diagnose.) . : pp. 508—509 Corydalis nob ross. eine neue i2 aus Kaschmir, aus der Verwandtschaft der C. astragalina. (Original- diagnose.) E $7 5.2 2 «RR o. 1 DEN —. Species novae ex: e Acad. Sei. Paris, CXLVIII. CXLIX. 1909*. pp. 217—218 Fedtschenko, Boris. Hino neue Eeer (C. mindshelkéasis) aus dem westlichen Tianschan. (Originaldiagnose.) p. 164 —. Linaria kulabensis B. Fedtsch., eine neue Art aus Buchara. (Originaldiagnose.) p. 380 Crucianella Bucharica spec. nov. (Ofiginaldiagnose.) p. 464 Gave, Carex leporina L. var. Gavei Husnot, nov. var. (Originaldiagnose.) . . . p. 218 Cyclamen europaeum L. var. = vifolium iR var. nov. (Originaldiagnose.) . ae p. 476 Grecescu, Dem. Plantae rariores Romaniae Aucusque incognitae. (Ex: Grecescu, o en Flor. Roman. [1909], Bukarest.) . pp. 214—217 Grüning, G. Eine vdi Cryplandre aus Australien. (Originaldiagnose.) . p. 384 Inhalt. VII XXV. Hackel, E. Gramineae novae. VIII. (Originaldiagnosen.) pp. 165—174 LII. LXX. v. Handel-Mazzetti, H. Neues aus den Pontischen Randgebirgen im Sandschak Trapezunt. I. II. (Ex: Ann. Naturh. Hofm. Wien, XXIII [1909], pp. 141—2uJ.) pp. 304—310, 397—402 XX. Harms, H. Einige neue Leguminosen aus Neu-Caledonien. (Originaldiagnosen.) ET ue, (ose DD: 121—198 XXVII. —. Berichtigung 97°. - rn. LVII. Hassler, E. Ex herbario SE Novitates para- guarienses. XIV. (Originaldiagnosen. . . . . pp. 343—848 II. IX. Hieronymus, G. Species novae Selaginellarum phi- lippinensium. (Originaldiagnosen.) . . . pp. 41—53, 97—116 LXXXII. Hitchcock, A. 5. i e deii sien (L. Thellung. (Originalarbeit.) Eos . . . . pp. 461—464 VI. Hosseus, C. C. Einige neue rien meiner Siam-Expedition. (Originaldiagnosen.) . en . + ~- pp. 61—64 X. —. Phyllanthodendron ( RARO siamense (Pax et K. Hoftm.) Hosseus nom. nov. (Originaldiagnose.) . . . p. 116 XIV. Koehne, E. Philadelphi SE ac varietates novae. —(Originaldiagnosen.)—— ——— —.— .—. —a c SC AE 196—127 XXII. —. Prunus Mahaleb L var. Har ‘mannii Koehne, nov. var. (@reinaldiagnose) . . à . . . . . - . - wn e D 0 XCV. XCIX. —. Genus Sorbus s. str., speciebus varietati- busque novis auctum. I. II. (Originaldiagnosen.) pp. 501—507, 513—518 XCVI. —. Prunus yedoënsis var. nudiflora, nov. var. (Original- XX aviae A IERIE E PO XII. XX. Léveillé H. Plantae novae sandwicenses. I. II. Originaldiagnosen.) . . . © . . pp. 120—124, 149—157 XIX. LIX. LXII LXXX. LXXXVIL —. Decades plantarum novarum. LXXI—LXXI. LXXIII—LXXIV. LXXV— LXXIX. LXXX—LXXXVI. LXXXVII—LXXXVIII. (Ori- ginaldiagnosen.) pp. 145—149, 348—352, 369—378, 431—444, 473—476 XLII. Litwinow, D. Plantae novae turkestanicae. II. (Ex: Trav. Mus. Bot. Ac. uan Sci. St. Pétersbourg, VII [19095- pp. 721—101) . . an. pp 285 210 LIV. Moeser. Pseudobotrýs Moser, genus novum Icacinace- arum. (Originaldiagnose) . . . . xi. ps pp 310—311 XVI. Pritzel, E. Beitrag zur Flora von ii Australien. (Originaldiagnosen.) . . . . . pp. 133—134 XLW. LXXIII. Pulle, A. Plantae novae ee IE HL (Ex: Rec, Trav. Bot. Néerl, VI [1909], pp. 253—290.) pp. 282--288, 407—413 XXI. Rosenstock, E. Filices novae a Cl. Frane in Nova Cale- donia collectae. II. (Originaldiagnosen) . . . pp. 158—163 XLV. —. Filices costaricenses. II. (Originaldiagnosen.) pp. 274—280 LVIL —. Filices novo-guineenses Bamlerianae et Keysseri- anae. (OriginAldiagnosen,) . . . . V... pp. 321—343 VII XXX VII. XXXIX. AL. XXII. XCIII. XLIX. XLI. VII. XLIV. I LXXIX. LXXXIX. . Schindler, A. K. ch Dinan novum genus MHIL XXVI. Schlechter, R. Inhalt. Schellenberg, Gustav. Connaraceae novae. (Ex: G. Schellenberg, Beiträge zur vergleichenden Anatomie und zur Systematik der Connaraceae, Inaug.-Diss., 1910, 158 pp.) . pp. 243—248 Leguminosarum. (Originaldiagnose.) pp. 403—404 —. Lespedezae novae et criticae. Il. (Original- diagnosen.) pp. 404—406. Zur Donnie der Orchi- (Originaldiagnosen.) pp. 1—40, 66—96, 177—218. L- EX: LXIX. bLXXXL XOCH. Orchidaceae novae et criticae. (Qriginaldiagnosen.) Decas: XXV. XXVI. XXVII — XXVIII. XXIX—XXX. XXXI—XXXIII. XXXIV. pp. 248—254, '591— 296, 352—363, $85 —397, 445—461, 480—486 Die Gattung Bletilla Rchb. f. (Dri nelachaidl pp. 254—256. Eine neue Fraxinus aus Kleinasien. daceen von Celebes. Schneider, Camillo. (Originaldiagnose.) . qu) p. 168. Smith, J. J. Neue Ba ag I. (Original- diagnosen.) : pp. 486—488 Thellung, A. une novae. (Originalarbeit.) pp. 289—291 Vaccari, L. Plantae novae ex: L. Vaccari, Catalogue raisonné des Plantes vasculaires de la Vallée d'Aoste. III. (1911), Bg. 29—40. pp. 256—265 XVIII. XXXIII. XLII. LVI. LXII. LXXIV. LXXXIV. XCVIII. Vermischte neue Diagnosen (no. 778—853.) pp. 64, 144, 219—224, 270—272, 315—320, 366—368, 414— 416, 464, 509—512 Wangerin, W. Cornaceae novae. III. (Originaldiagn.) . p. 273 Wein, K. Rosa tomentosa Sm. var. Quelli K. Wein. (Originaldiagnose.) pp. 56—57 CI. De Wildeman, E. Plantae Thöhnerinnle Congolenses novae. I. I. (Ex: De Wildeman, lenses, Series II, Juli 1911. Plantae Thonnerianae Congo- 465 pp., 20 tab.) pp. 423— 431. 523—529 . repens rosmarini- Wolf. (Ori- p. 477 Wolf, E. X Salix turgaiskensis (= S folia Koch X caspica Pall. > nov. PPE E. ginaldiagnose.) : Repertorium specierum novarum regni vegetabilis auctore F. Fedde . 20. Oktober 1911 X. Band UI Le / I. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. Von Dr. R. Schlechter. : (Originaldiagnosen.) Es gibt wohl wenige jetzt unschwer zugängliche Gebiete der Tropen, über deren Flora wir noch so ganz im dunkeln geblieben sind, wie die Insel Celebes. Dieser Umstand muss um so mehr Erstaunen erregen, als die geographische Lage der Insel zwischen zwei Florengebieten sie als botanisch besonders interessant erscheinen liess. Von grósseren Sammlungen aus dem Gebiete sind eigentlich bisher nur zwei zu erwähnen, nämlich die von Dr. Koorders und von den Sarrasins, Von diesen ist nur über die erste ein zusammenhängender Bericht erschienen, während die prachtvolle Ausbeute der Sarrasins mit Ausnahme weniger Gruppen noch heute ihrer Publikation harrt. Gewisse interessante Formen, welche ich aus Celebes kennen gelernt hatte und die Lage der Insel brachten mich zu der Überzeugung, dass ihre Flora als Übergangsgebiet zwischen den pflanzengeographischen Provinzen der Philippinen und Papuasien zu betrachten sein wird. Aus diesem Grunde beschloss ich, als ich Neu-Guinea verliess, vor meiner Rückkehr nach Europa noch einige Monate zur bötanischen Erforschung der den Philippinen am nächsten liegenden Nordspitze der Insel Celebes zu verwenden. Ich hielt mich von Mitte November 1909 bis Mitte Februar 1910 daselbst auf, beschrünkte mich aber beim Sammeln fast ganz auf die mich speziell interessierenden Familien, um innerhalb dieser kurzen Zeit eine móglichst genaue Kenntnis der Vertreter dieser Gruppen zu erhalten. Die Resultate, zu denen ich bei den Orchidaceen kam, setzten mich in Erstaunen, denn es zeigte sich, dass der gróssere Teil der einge- sammelten Arten eine auffallende Annäherung an typisch papuanische Repertorium specierum novarum. X. 1 2 R. Schlechter. Spezies erkennen liess. Wohl waren auch gewisse Beziehungen zu philippinischen Arten unverkennbar, doch immerhin so verstreut, dass der ganze Charakter der Flora darauf schliessen liess, dass dieser Teil der Insel noch zur Provinz Papuasien im weiteren Sinne zu rechnen sei, denn eine Scheidung zwischen Papuasien und den Molukken ist meiner Ansicht nach weder angebracht noch möglich. Leider war es mir nicht vergönnt, den südlichen Teil der Insel näher zu untersuchen, um fest- stellen zu können, ob er das Vorherrschen molukkisch-papuasischer Typen in derselben Weise zeigt, wie der nördliche. Gehen wir näher auf die Verhältnisse der Orchidaceenflora des nördlichen Teiles, besonders der Minahassa, ein, so sehen wir, wie ja auch zu erwarten war, dass eine gewisse Einmischung westmalaiischer Typen vorhanden ist, doch zum grossen Teile nur solcher, die bis in die papuanische Flora eingedrungen sind, ich nenne hier Gastrodia, Galeola ($ Cyrtosia), Epipogon, Aphyllorchis, Goodyera, :Corymbis, Pholidota imbricata Ldl., einige Dendrobium und Bulbophyllum, Cymbidium, Gram- mangis, Acriopsis javanica Reinw. und einige andere. Demgegentiber stehen aber einige Gattungen, die ich als typisch molukkisch-papuanisch ansehen möchte, wie Glossorrhyncha, Epiblastus und Mediocalcar. (Von Microtatorchis ist ja nun auch eine Art von den Philippinen bekannt geworden.) Ausserdem finden sich in den grösseren Gattungen Vertreter von Sektionen, die bisher fast nur aus Papuasien bekannt sind, so in Dendrobium die Sektionen Diplocaulobium und Oxyglossum, in Bulbophyllum die Sektionen Codonosepalum, Polyblepharon und Thyridiosepalum. Nur eine bisher rein westmalaiisehe Gattung tritt uns entgegen, nämlich Sarcostoma. Doritis war von Ceylon, West-Malaisien und den Philippinen bekannt. Ausser diesen beiden liegt von den 64 hier aufgeführten Gattungen keine weitere vor, die mir nicht auch schon von der Insel Neu- Guinea bekannt geworden ist, Dabei ist ausserdem zu berücksichtigen, dass Papuasien bisher recht unvollkommen, West-Malaisien aber schon verhältnismässig gut erforscht ist, wenigstens in den hauptsächlichsten Gebieten. In den übrigen Gattungen sind die einzelnen Arten meist mit molukkisch-papuasischen verwandt, selten mit philippinischen. Zur allgemeinen Information móchte icb noch mitteilen, dass das von mir bereiste Gebiet in dem als Minahassa bezeichneten Nordzipfel der Insel besteht und südlich davon in dem kleinen Bezirke von Toli- Toli an der Westküste, wo ich Dank dem Entgegenkommen des holländischen Beamten, Herrn Loogeman, ebenfalls Gelegenheit gehabt hatte, in das bisher gänzlich unbekannte Land hineinzukommen. Es erübrigt noch, unserem deutschen Konsul in Menado, Herrn H. F. Steffens, und dem deutschen Konsul in Makassar, Herrn C. Becker, meinen verbindliehsten Dank auszusprechen für die Hilfe, die sie mir wührend meines Aufenthaltes in Celebes haben zuteil werden lassen. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 3 IL. Habenaria Willd. 1. Habenaria staminodiata Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, gracilis, c. 35 cm alta; tubere oblongoideo, radici- bus elongatis, puberulis; caule basi vaginato, medio 3—4-foliato, supra medium vaginulis paucis, bracteiformibus, dissitis ornato, tereti, glabro; foliis patentibus, lanceolato-ellipticis, acuminatis, basin versus angustatis, glabris, 6—8 cm longis, medio fere 2—2,6 cm latis; racemo laxe 10—15- floro, elongato, usque ad 14 em longo, erecto; bracteis erecto-patentibus, ovato-lanceolatis, acuminatis, inferioribus ovario subaequilongis, superiori- bus sensim paulo brevioribus; floribus erectis, viridibus, ilis H. bambu- setorum Krzl. (Peristyli gracilis Bl.) similibus, glabris; sepalo intermedio ovato, obtuso, extus apiculato, c. 0,2 cm longo, lateralibus deflexis, fal- cato-oblongis, obtusis, extus apiculatis, 2,2 mm longis; petalis oblique rhombeo-oblongis, obtusis, margine anteriore medio dilatatis, tertia parte basilari cum labelli basi connatis, sepalo intermedio aequilongis; labello usque supra basin tripartito, partitione intermedia decurva, lanceolato- ligulata, obtusa, petalis aequilonga, basi callo lanceolato, obtuso ornata, partitionibus lateralibus recurvis, corniformi-adscendentibus, filiformi- subulatis, intermediae subduplo longioribus, calcare patulo, leviter cur- vato, subclavato-cylindraceo, obtusiusculo, vix 0,4 cm longo; anthera brevi, connectivo leviter emarginato, canalibus perbrevibus; rostello par- vulo triangulo; processibus stigmatiferis apice clavatis, antherae canales duplo superantibus, porrectis; staminodiis magnis, falcatis, loculis an- therae subaequilongis; ovario fusiformi, glabro, 0,6—0,7 cm longo. Celebes: Im Humus der Urwálder am oberen Lampasioe, bei den alten Goldgruben am Djangdjang, im Bezirke Toli-Toli, c. 180 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20674, blühend im Januar 1910. Eine der Arten der Sektion Peristylus, die sich eng an H. bambu- setorum Krzl. (Peristylus gracilis Bl. und H papuana Krzl. anschliesst. In der Grósse der Staminodien erinnert sie besonders an die letztere, doch ist sie von ihr leicht kenntlich durch die zurückgeschlagenen seit- lichen Segmente des Labellums, die hornfórmig neben dem mittleren Sepalum emporsteigen. Wie bei fast allen Arten dieser Verwandtschaft sind die Blüten grasgrün. Leider habe ich nur ein Exemplar dieser Art gefunden. II. Corysanthes R. Br. 1. Corysanthes muscicola Schltr., nov. spec. Epiphytica, pusilla, usque ad 4 cm alta; tubere pisiformi, globoso; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, villosulis; folio ovato-elliptico, acuminato, basi subcordato, 2,5—3,5 cm longo, medio vel infra medium 1,2—1,8 cm lato; bractea lanceolato-lineari, elongata, acuminata, ovario duplo longiore, erecta; flore sessili, glabro, illo C. fornicatae (Bl.) Ldl. simili, erecto, in genere mediocri; sepalo intermedio e basi subunguicu- lato-angustata obovato-fornicato, obtusissimo, extus nervis 5 medianis 1* 4 R. Schlechter. incrassatis, 1,4 cm longo, sepalis lateralibus, lineari-subulatis, acutis, adscendentibus, vix 0,5 em longis; petalis sepalis lateralibus simillimis aequimagnisque, porrecto-adscendentibus; labello erecto, e basi cucullata, antice ventricoso-inflata superne in limbum suborbicularem, apiculatum, margine subintegrum, fauce antice sparsim verruculoso-papillosum dilatato, sepalo intermedio distincte breviore, calcaribus 2 parvulis, oblique conicis, obtusis, c. 1,5 mm longis; columna brevi generis; anthera subquadrato- ovata, obtusissima, glabra; ovario cylindraceo, glabro, c. 0,5 cm longo. Celebes: Zwischen Moos an Baumstämmen auf dem Gunong Ma- hawo (Minahassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20508, blühend im Dezember 1909; zwischen Moos an Baumstämmen in den Wäldern des Gunong Sopoetan (Minahassa), c. 1400 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20620, blühend im Dezember 1909. Die Pflanze gehört in meine Sektion Gastrosiphon und ist daselbst neben C. fornicata (Bl. Ldl. unterzubringen. Durch das Labellum ist sie gut unterschieden. Die Blüten sind aussen rot, nach der Basis zu weisslich; das Labellum ist weiss mit dunkeiroter Zeichnung. Ill. Stigmatodactylus Maxim. 1. Stigmatodactylus celebicus Schltr., nov. spec. Terrestris, erectus, pusillus, - gracillimus, 6—9 cm altus; tubere oblongoideo, puberulo; caule tenui, stricto vel plus minus flexuoso, tereti, glabro, basi vaginulis paucis arcte appressis, breviter acuminatis donato, medio fere folio depauperato praedito, apice 2—3-floro; folio ovato, acu- minato, vulgo squamiformi-depauperato, erecto-patente, usque ad 2,5 mm longo, glabro; floribus approximatis, ilis S. paradoxae (Prain) Schltr. similibus, erectis vel suberectis; bracteis folio similibus, ovario vulgo paulo brevioribus; sepalo intermedio erecto, ligulato, acuto, concavo, glabro, 0,5 em longo, lateralibus suberectis, lineari-subulatis, acutissimis, intermedio duplo brevioribus, glabris; petalis erectis, subfalcato-linearibus, acutis, glabris, nervo medio extus incrassato, sepalo intermedio fere aequilongis; labello suborbieulari, obtuso, margine subirregulari, glabro, basi callo triangulo, in nervum medium usque infra medium cuspidato- decurrente ornato, 0,5 cm longo, infra medium 0,5 em lato; columna erecta, gracili, leviter arcuata, 3,5 mm longa, glabra, supra basin ligula lineari, porrecta, apice breviter excisa, carnosula ornata, ad basin stig- matis appendice subulato, dactyliformi, apice subincrassato praedita, rostello brevi; stigmate generis; ovario cylindraceo, glabro, c. 0,4 cm longo. Celebes: An ganz dunklen stark humósen Stellen in den Wüldern des Gunong Klabat (Minahassa), c. 800 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20530, blühend im Dezember 1909. Die Gattung Stigmatodactylus umfasst einschliesslich der hier be- schriebenen nun 4 Arten, nämlich: S. javanicus Schltr. et J. J. Sm., &. paradoxus (Prain) Schltr. (Pantlingia paradoxa Prain), S. sikokianus Maxim. und S. celebicus Schltr. Die beiden letzteren unterscheiden sich vor den Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 5 beiden anderen durch das Vorhandensein eines fingerfórmigen Zapfens am unteren Rande des Stignias. Untereinander sind sie durch die Merk- male der Lippe und der Säule getrennt. S. celebicus Schltr. hat grünliche Blüten, die nach dem Grunde zu violett sind. IV. Epipogum Sw. 1. Epipogum nutans Rchb. f. var. celebicus Schltr., nov. var. Differt a forma typica calcare tenuiore leviter arcuato. Celebes: Im Humus der Wälder des Gunong Klabat (Minahassa), c. 700 m ü. d, M. — R. Sehlechter no. 20545, blühend im De- zember 1909. Diese Varietät hat reinweisse Blüten, ohne irgendwelche Flecken auf der Lippe. Ich halte es nicht für unwahrscheinlich, dass sie sich als eigene Art erweisen wird, wie überhaupt offenbar die Art in mehrere zu zerlegen sein wird. So sind z.B. E. tuberosum Duthie und E japoni- cum Makino, die ich früher für Formen des E. nutans Rchb. f. hielt, durchaus gut getrennte Arten. Somit umfasst die Gattung 5 Arten, denen als sechste noch E. Rolfei (Hayata) Schltr. (Galera Rolfei Hayata) hinzuzufügen ist. V. Nervilia Comm. 1. Nervilia sciaphila Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 6—10 cm alta; rhizomate globoso, c. 1,5 cm dia- metiente; radicibus filiformibus, elongatis, puberulis; folio erecto, petio- lato, lamina reniformi, plus minus obscure 5—7-angulata, obtusiuscula vel breviter apiculata, basi profundius cordata, utrinque glabra, 1,5— 4,5 cm longa, 2—5,5 cm lata, petiolo subtereti, facie sulcato, glabro, 8,5—6 cm longo; scapo erecto, stricto vel substricto, vaginis 3—4 alte amplectentibus arcte obtecto, tereti, glabro, unifloro; bractea erecta ovata, subacuta, pedicellum amplectente, ovario paulo breviore vel sub- aequilongo; flore illo N. punctatae (Bl. Schltr. simili, sed paulo majore, suberecto; sepalis lanceolato-ligulatis, subacutis, glabris, c. 1,6 em longis, lateralibus paulo obliquis; petalis sepalis similibus, obtusiusculis, glabris, 1,6 cm longis; labello e basi oblongo-cuneata e medio trilobo, lobis late- ralibus parvulis, triangulis, acutis, margine irregulariter paucidentatis, intermedio multo majore, elliptico, obtuso, apice breviter exciso, margine leviter undulato, carinis 2 e basi puberulis supra basin lobi intermedii conjunctis, glabris, usque ad apicem labelli decurrentibus, labello toto 1,6 cm longo, inter apices loborum lateralium 0,4 cm lato, lobo inter- medio medio 0,4 cm lato; columna semitereti, quam apices loborum lateralium distincte breviore, facie puberula, clinandrium versus dilatata ; ovario cum pedicello clavato, glabro, pedicello incluso c. 1,3 em longo. Celebes: Im Humus der Wälder, des Gunong Klabat, im dichten Schatten unter Gebüsch und Farnen (Minahassa), c. 700 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20543, blühend im Dezember 1909. 6 R. Schlechter, Nach meiner Aufzählung der Arten der Gattung gehört diese in die Nähe von N. punctata (Bl) Schltr. Sie ist ausgezeichnet durch die Lippe, die kurze Säule und die Färbung der Blüten, deren Sepalen und Petalen grünlich-weiss, Labellum weiss mit rotvioletten Adern und am Grunde gelben Leisten gefärbt sind. Seitdem ich die Aufzählung der Arten der Gattung‘) veröffentlicht habe, sind ausser den von mir beschriebenen oder sonst erwähnten Arten wiederum zwei Novitäten aus Formosa bekannt geworden, die beide hierher gehören, nämlich N. purpurea (Hayata) Schltr. (Pogonia purprea Hayata?) und N. taitoensis {Hayata) Schltr. (Pogonia taitoensis Hayata). Beide gehören offenbar in meine Sektion Vinerlia. VI. Gastrodia Bl. 1. Gastrodia celebica Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, saprophytica, 8—30 cm alta; rhizomate cormiformi, incrassato, cylindraceo; caule erecto, plus minus flexuoso, tereti, glabro, vaginulis paucis, distantibus, squamiformibus obsesso, pauci- (2—5-) floro; bracteis erecto-patentibus, oblongis, obtusis, ovario pedicellato plus duplo brevioribus; floribus in genere permagnis, erecto-patentibus, campanu- latis, glabris, colore brunneis; sepalis oblongis, obtusis, extus nervo medio carinato-incrassatis, usque ad medium fere connatis, longitudine 2 cm attingentibus, lateralibus obliquis; petalis e ungue lineari tubo sepalorum adnata in laminam liberam, oblique oblongam, obtusam, 0,5 cm longam expansis, glabris, sepalis bene brevioribus; labello e basi an- gustata suborbiculari, antice subtrilobato-angustato et in lobum oblongum obtusum producto, superne transverse verruculoso, apice callis 2 reflexis, minute papilloso-punctatis ornato, caeterum nudo, 0,4 em longo; columna semitereti, glabra, medio subalato-marginata, pede apice callis 2 punctato- verruculosis ornato, 0,4 cm alta; stigma amplo generis; ovario cum pedi- cello glabro, elavato, c. 1 cm longo. Celebes: Im Humus der Wälder des Gunong Klabat (Minahassa), e. 800 m ii. d. M. — R. Schlechter no. 20529, blühend im De- zember 1909. Ich fand die Pflanze mit anderen Saprophyten in Gemeinschaft wachsend, wie z. B. Sciaphila, Salomonia und dem Halbsaprophyten Stigmatodactylus. Die Art ist wohl neben @. verrucosa Bl. unterzubringen, zeichnet sich aber durch die Lippe und die Blütengrösse aus. Die Blütenstiele verlängern sich wie bei den anderen Arten bis zur Frucht- reife und werden, wie meine Exemplare zeigen, bis 17 cm lang, während die fast keulenförmige Frucht etwa 3 cm lang wird. VII. Galeola Lour. 1. Galeola Minahassae Schltr., nov. spec. Saprophytiea, humilis, c. 15 em alta, simplex vel parum ramosa; 1) Aum. d, Verf. In Engl. Jahrb, XLV (1911), p. 399ff, 2) Anm. d. Verf. Soll wahrscheinlich wohl „purpurea“ heissen. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 1 radicibus crassis, cylindricis, carnosis; rhizomate brevi, squamis obsesso; caule tereti, carnosulo, squamis ovatis vel suborbicularibus, obtusis, sparsis obsesso, glabro; racemo brevi, plurifloro, sensim paulo elongato, usque ad 10 cm demum longo; bracteis squamis caulinis similibus, ovario vulgo brevioribus; floribus illis G. javanicae (Bl) Bth. similibus, erecto-patenti- bus; sepalo intermedio late elliptico, obtuso, dorso carinato-incrassato, extus brunneo-squamuloso, 1,3 cm longo, medio fere 0,8 cm lato, late- ralibus intermedio similibus, obliquis, paulo majoribus; petalis oblique ovato-oblongis, obtusis, glabris, c. 1,4 cm longis, infra medium 0,6 cm latis, supra medium angustatis; labello cucullato, integro, antice obtu- sissimo, basin versus marginibus incurvis, 1,4 em longo, medio fere 1.4 cm lato, basi medio foveato, glabro, dimidio anteriore dense muri- cato-papilloso, margine glabro; columna brevi, facie carinato-incrassata, basi callo bene prominente ornato, 0,7 em longo, clinandrio alato-dilatato margine grosse dentato; ovario carnoso, cylindrico, brunneo-squamellato, c. 0,9 em longo. Celebes: Im Humus der Wälder des Gunong Klabat (Minahassa), c. 700 m ti. d. M. — R. Schlechter no. 20546, blühend im De- zember 1906. Die vorliegende Art ist nahe verwandt mit G. javanica (Bl.) Bth., zeichnet sich aber aus durch Blütenfärbung, nach oben schmälere Pe- talen, das nach vorn dicht stachelig-papillöse Labellum und die am Clinandrium viel schärfer und grober gezähnte Säule. Die Sepalen und Petalen sind weiss, die Papillen auf der Lippe goldgelb, die letztere innen sonst leicht rosa überlaufen. VII. Vanilla Sw. 1. Vanilla platyphylla Schltr., nov. spec. Terrestris vel demum epiphytica, alte scandens, ramosa; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, puberulis vel glabratis; caule flexuoso, crasse carnoso, tereti, glabro, sieco 1—1,3 em diametiente, internodiis 1—9 em longis; foliis patentibus, ellipticis, acuminatis, breviter petiolatis, usque ad 30 em longis, medio fere usque ad 13 cm latis, petiolo sulcato 1—1,5 cm longo; racemis demum elongatis usque ad 15 cm longis, peduneulo brevi; bracteis patentibus, semiorbicularibus, obtusis, glabris, e. 0,5 em longis; floribus erecto-patentibus, in genere mediocribus; se- palis oblongo-ellipticis, obtuse acuminatis, glabris, c. 4 cm longis, late- ralibus obliquis; petalis sepalis similibus, sed paulo minoribus, textura tenuioribus, nervo medio extus incrassatis; labello e basi cuneata, mar- ginibus columnae adnata dimidio superiore dilatato, trilobo, antice undu- lato-plicato, lobis lateralibus rotundatis, intermedio haud bene distincto, triangulo-semirotundo, laterales superante, parvulo, excavatione oblanceo- lata e basi usque supra medium labelli, fasciculo squamellarum apice laceratarum antice terminata, lobo medio usque infra basin papillis subu- latis aggregatis ornato, labello toto 3,7 em longo, supra medium 3,2 cm lato, lobo medio c. 0,7 cm longo, basi c. 1,2 em lato; columna semitereti, usque 8 R. Schlechter. juxta stigma marginibus labeili adnata, facie medio puberula, 2,5 cm longa, clinandrii marginibus subcrenulatis; anthera quadrato-cucullata, antice paulo angustata, glabra; ovario cylindrico, glabro, 3,5—4 cm longo. Celebes: An Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa) c. 400 m ü. d. M. — R. Sehlechter no. 20556, blühend im De- zember 1909. In der Struktur ihrer Blüten nähert sich die Art der javanischen V. albida Bl. und noch mehr einigen Arten aus Neu-Guinea, wie V. wa- rienses Schltr, und V. Kempteriana Schltr., besonders der letzten, mit der sie die grossen breiten Blätter gemein hat. Die Blüten sind auch ähn- lich gefärbt. Die Sepalen und Petalen sind gelblich, das Labellum weiss, vorn auf dem Mittellappen mit roten, pfriemlichen Anhängseln. 2. Vanilla planifolia Andr., Bot. Rep., VIII (1808), t. 538. In alten Plantagen und zwischen Gebüsch bei Ayermadidi verwildert, e. 150 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20523, blühend im Dezember 1909, Ursprünglich als Kulturpflanze eingeführt und noch heute auf der Minahassa oft angebaut, ist diese Vanilla-Art stellenweise schon ver- wildert anzutreffen. IX. Aphyllorchis Bl. 1. Aphyllorchis gracilis Schltr., nov. spec. Saprophytica, erecta, gracilis, usque ad 50 em alta; rhizomate ab- breviato; radicibus carnosulis, flexuosis, villosulis; caule stricto vel sub- stricto, tereti, glabro, vaginis 4—5 alte et arcte amplectentibus, obtusius- culis, glabris, dissitis obsesso; racemo erecto, sublaxe 12—20-floro, usque ad 17 em longo; bracteis erecto-patentibus, oblongis, obtusiusculis, glabris, ovario pedicellato brevioribus, demum decurvis; floribus illis A. pallidae Bl. valde similibus, sed paululo majoribus; sepalis oblongo-ligulatis, obtusis, extus sparsim brunneo-squamellatis, 0,6 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique oblongis, basin versus margine anteriore paululo ampliatis, sepalis paulo latioribus, 0,5 cm longis, nervo medio extus incrassato, glabris; labelli hypochilio quadrato, basi sagittato, auriculis recurvis ob- tusiusculis, triangulis, vix 1,5 mm longitudine excedente, antice constricto, epichilio subreniformi, obscure trilobato, cochleari, lobis lateralibus semi- quadratis, intermedio haud bene distineto, semiorbiculari, obtuso, in- crassato, marginibus antice cucullato-incurvis, parvulo, epichilio toto 0,3 cm longitudine paulo excedente, supra basin 0,4 cm lato; columna brevi, vix 0,3 cm alta, semitereti, clinandrio dorso alte bilobato, lobis oblique quadratis obtusis; anthera subreniformi-cucullata, obtusa, umbo- nata, glabra; ovario cum pedicello clavato, glabro, c. 0,7 cm longo. Celebes: Im Humus der Wälder am oberen Lampasioe, bei den alten Goldgruben am Djangdjang, im Bezirke Toli-Toli, c. 180 m ii. d. M. — R. Schlechter no. 20654, blühend im Januar 1910. Die Pflanze ist ähnlich gefärbt wie A. pallida Bl, mit der sie nahe verwandt ist. Der Stengel und die Ovarien sind violett-blau gefleckt und gestrichelt, doch sind die Blüten weiss mit violett-blauen Kielen auf Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 9 der Aussenseite der Sepalen und Petalen. Die Art ist schlanker und höher als A. pallida Bl. Andere Unterschiede liegen in den Petalen, die hier deutlich breiter sind als die Sepalen, in dem Labellum, das in der Gestalt von dem der A, pallida Bl. abweicht, und schliesslich im Cli- nandrium, dessen hintere Lappen hier breiter, stumpfer und fast vier- eckig, bei A. pallida Bl. dreieckig und spitz sind. X. Goodyera R. Br. 1. Goodyera rubicunda Ldl, Bot. Reg., 1839, p. 92. Var. celebica (Bl.) Schltr. G. celebica Bl. Celebes: Im Humus der Wälder des Gunong Klabat (Minahassa), c. 800 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20534, blühend im Dé&ember 1909. Die Varietät weicht durch eine dickere, weniger scnlanke Säule von der Stammform ab, stimmt sonst aber mit ihr überein. 2. Goodyera viridiflora Bl. Celebes: Im Humus der Wälder des Gunong Klabat (Minahassa), c. 1400 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20570, blühend im Dezember 1909, Die Blüten des Exemplares sind zwar noch nicht ganz entwickelt, doch ist wenig Zweifel vorhanden, dass diese Art vorliegt. 3. Goodyera amoena Schlir., nov. spec. Terrestris, erecta, humilis, usque ad 15 cm alta; rhizomate cauli- formi, radicante, tereti; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, pube- rulis; caule tereti, glabro, usque supra medium bene foliato. supra va- ginis paucis lanceolatis, acuminatis, sensim in bracteas abeuntibus ob- sesso, papilloso-puberulo; foliis 4—6 petiolatis, patentibus, lamina lanceo- lata vel anguste lanceolata, acuta vel acuminata, basi rotundata, utrinque glabra, 3—8 cm longa, infra medium 1—1,8 cm lata, petiolo basi dilatata vaginante, c. 1 cm longo; spica dense multiflora, elongata, usque ad 5 cm longa; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, glabris, flores aequantibus vel paulo superantibus; floribus in genere inter minores, erecto-patentibus, illos G. reticulatae Bl. in mentem revocantibus; sepalis lanceolato-ovatis, obtuse acuminatis, extus sparsim papillosis, vix 0,3 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusiusculis, supra medium margine anteriore paululo dilatatis, glabris, sepalo inter- medio subaequilongis; labello e basi oblongo-saccata antice late ovato, breviter et obtusiuscule acuminato, extus sparsim papilloso, intus usque supra medium appendicibus multis subulatis ornato, apicem versus spar- sim puberulo, sepalis aequilongo, sacco et lamina basi 0,2 cm lata; co- lumna pro genere brevi, glabra, rostello brevi; anthera late ovato-cordata, acuminata, glabra; ovario sparsim papilloso, c. 0,4 cm longo, cylindraceo, Celebes: Im Humus der Wälder auf dem Gunong Mahawo (Mina- hassa) c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20490, blühend im November 1909. 10 R. Schlechter. Bei oberflächlicher Betrachtung erinnert die Art stark an @. reticu- lata Bl., mit der sie auch nahe verwandt ist. Die Pflanze ist recht schön gefärbt. Die Blätter sind oberseits dunkel-sammetgrün, mit einem hell- rosa Adernetz längs der Mitte, unterseits dunkelbraun-rot; die Blüten sind grünlich mit weissem Labellum. XI. Cystorchis Bl. 1. Cystorchis celebica Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, pusilla, usque ad 14 cm alta; rhizomate decum- bente, cauliformi, gracili; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caule supra basin foliato, tereti, glabro, caeterum subundo, infloreseentiam versus glanduloso-puberulo; foliis ereeto-patentibus pa- tentibusve, petiolatis, 4—7, vulgo supra basin caulis plus minus ap- proximatis, #lamina oblique ovata vel elliptica, acuta vel breviter acumi- nata, basi plus minus rotundata, utrinque glabra, 1,5—2,8 cm longa, medio vel infra medium 1—1,5 em lata, petiolo basi dilatata caulem vaginante, glabro, 0,5—1 cm longo; racemo dense 2—5-floro, subsecundo; bracteis lanceolatis, valde aeuminatis, nune ovario longioribus nunc bre- vioribus; floribus illis C. variegatae Bl. fere aequimagnis, erecto-patenti- bus: sepalo intermedio lanceolato, obtusiuseulo, retrorsim glanduloso- puberulo, 5,5 mm longo, lateralibus lanceolato-oblongis, obtusis, basi margine anteriore in lobum semiglobosum, basin labelli amplectentem productis, sepalum intermedium haud superantibus, extus sparsim pilis retrorsis glanduloso-puberulis; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusis, apicem versus papillosis, sepalo intermedio paululo brevioribus; labello e basi bisaecata in unguem marginibus incurvis lineari-lanceolatum, dimidio inferiore extus papillosum producto, apice in lobum semiorbiculari-reni- formem, obtusissimum expanso, 6,5 mm longo, ungue supra basin 2,5 mm lato, lobo apicali 1,5 mm longo, 2,5 mm lato, sacco duplici subquadrato 0,4 cm lato, apice in calcar breve, conicum, obtusiuseulum, vix 1,5 mm longum producto, intus margine utrinque callo ruguloso, substipitato or- nato; columna brevi generi, rostello brevi; stigmatis margine inferiore deflexo lobato-producto, libero; anthera ovato-cucullata, subacuta, glabra; ovario fusiformi, pilis retrorsis glanduloso-puberulo, c. 0,7 em longo. Celebes: Im Humus der Wälder bei den alten Goldgruben am Djangdjang (im Bezirke Toli-Toli), c. 180 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20658, blühend im Januar 1910. Eine vorzüglich gekennzeichnete Art, die wohl am besten neben C. Beccarii Schltr. von Borneo untergebracht wird. Die Blätter sind oberseits dunkelgrün-rot, unterseits rötlich; die Blüten sind weisslich mit in der Mitte bräunlichen Sepalen und orangegelbem Lippennagel. XII. Macodes Bl. 1. Macodes celebica Rolfe in Kew. Bull. Celebes: Auf Felsen zwischen Moos in den Bergwäldern bei Toli- Toli, c. 500 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20703, blühend im Januar 1910. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 11 Diese Art ist nahe verwandt mit M. Sanderiana Rolfe von Neu-Guinea, aber durch die Petalen und das Labellum verschieden. XII. Cheirostylis BI. 1. Cheirostylis quadrilobata Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta. pusilla; rhizomate cauliformi, decumbente; radici- bus flexuosis, puberulis, brevibus; caule erecto vel suberecto, vulgo usque supra medium foliato, tereti, glabro, supra vaginulis paucis bracteiformi- bus obsesso, glanduloso-puberulo; foliis nunc subrosulato-approximatis nune sparsis, 4—7, petiolatis, erecto-patentibus, lamina oblique ovata, acuta vel apieulata, utrinque glabra, 1,3—2 cm longa, infra medium 0,8—1,2 cm lata, petiolo basi dilatata vaginante, glabro, 0,5 —0,8 cm longo; racemo paucifloro, erecto; bracteis erecto-patentibus, anguste lanceolatis, acuminatis, ovario vulgo fere aequilongis; floribus in genere inter mediocres, niveis, approximatis; sepalis oblongo-ligulatatis, obtusis, pilis reversis glanduloso-puberulis, 0,7 cm longis, intermedio basi paulo dilatata cum lateralibus ima basi connato, lateralibus obliquis; petalis oblique ovatis, supra medium angustatis, obtusis, glabris, margine anteriore juxta apicem paucidentatis, sepalo intermedio subaequilongis; labello e basi lanceolato-ligulata marginibus incurvis, antice 4-lobato, lobis 2 posterioribus brevibus quadratis, anterioribus divaricatis obtusis, cum apiculo minuto interjecto, posterioribus conspicue majoribus, labello toto 0,6 em longo, supra basin 2,5 mm lato, inter apices loborum posteriorum 0,3 em lato, inter apices loborum anteriorum 0,4 cm lato; columna brevi, antice bilamellata, rostello amplo alte bifido, utrinque ligula breviore aucto; anthera late ovata, acuminata, glabra; ovario fusiformi, pilis re- versis glanduloso-puberulo, c. 0,9 cm longo. Celebes: Im Humus der Wälder auf dem Gunong Lokon (Mina- hassa), zwischen Moos, c. 1400 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20431, blühend im November 1909. Eine äusserst interessante Novität der Gattung, die neben C. Chal- mersii Schltr. (Zeuxine Chalmersii Schltr.) von Neu-Guinea unterzubringen ist. Die Blätter sind grün mit 1—3 schneeweissen Lüngsnerven. XIV. Zeuxine Lal. 1. Zeuxine Minahassae Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 15—25 cm alta; rhizomate decumbente, cauli- formi; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, villosulis; caule usque ad medium fere foliato, tereti, glabro, supra vaginulis paucis, dissitis, bracteiformibus obsesso, glanduloso-puberulo; foliis erecto-patentibus, oblique ovatis vel ovato-lanceolatis, acuminatis, basi rotundatis, utrinque glabris, 4—6 cm longis, infra medium 2—3,4 cm latis, petiolo basi dila- tata vaginante, 1,5—2 cm longo; racemo erecto, subdense 4—14-floro, usque ad 7 em longo; bracteis erecto-patentibus, ovatis acuminatis, ovario brevioribus; floribus erectis, illis Z. torricellensis Schltr. similibus; sepalis late ovatis, obtuse acuminatis, glanduloso-puberülis, 3,5 mm longis, late- 12 R. Schlechter. ralibus obliquis; petalis oblique latiovatis, obtusiusculis, margine anteriore infra medium dilatatis, glabris, sepalo intermedio paululo brevioribus; labello e basi semigloboso-quadrata marginibus incurvis antice subito contracto et in lobulum late ovatum, acutum expanso, basi intus bi- squamato, linea media incrassata, glabro, petalis aequilongo, medio fere 0,2 cm lato, lobo apicali vix 0,1 cm longo; columna brevi subglobosa, glabra, facie alte bicarinata; ovario glabrato, cylindraceo, c. 0,8 cm longo. Celebes: Im Humus der Wälder auf dem Gunong Mahawo (Mina- hassa) c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20510, blühend im Dezember 1909. In Z. Minahassae Schltr. liegt eine neue Art meiner Sektion Hetae- riopsis vor, die sich enger an einige papuanische Typen, wie Z. forri- cellensis Schltr. und Z. Novae- Hiberniae Schltr. anlehnt. Sie zeichnet sich durch die breiten Blätter und das Labellum aus. Die Färbung der Blütter ist oberseits dunkelgrün-braun mit hellerem Mittelstreifen, unter- seits rótlich. Die Blüten sind braunrot mit weisslichen Sepalen und La- bellum. XV. Odontochilus Bl. 1. Odontochilus klabatensis Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, pusilla, 5—9 cm alta; rhizomate decumbente, cauli- formi; radicibus flexuosis, villosulis, brevibus; caule tereti glabro, usque infra basin racemi foliato; foliis 5—8, petiolatis, erecto-patentibus, lamina ovata, acuta vel apiculata, interdum breviter acuminata, basi rotundata, utrinque glabra, 1—2,3 cm longa, infra medium 0,6—1,4 cm lata, petiolo basi dilatata vaginante, glabro, 0,4—0,8 cm longo; racemo abbreviato, dense pauci-(2—5-)floro; bracteis erecto-patentibus vel suberectis, lanceo- latis, acuminatis, ovarium aequantibus vel paulo superantibus; floribus erecto-patentibus, niveis; sepalis ligulatis, obtusis, basi sparsim pilosulis, c. 1,8 em longis, intermedio basi paulo dilatato, lateralibus obliquis, apice sublatioribus; petalis oblique lanceolatis, obtusis, glabris, supra medium paulo angustatis, sepalo intermedio paulo brevioribus; labello e basi semigloboso-cucullata intus bisquamata, in unguem linearem margine pectinato-dentatum producto, antice in lobum amplum reniformem, ex- cisum cum apiculo expanso, glabro, 1,5 cm longo, basi vix 0,4 cm lato, ungue antice eum dentibus 0,4 cm lato, lobo apicali 0,5 cm longo, 0,9 cm medio lato; columna generis, antice lamella duplici, curvata, carnosula ornata, glabra; anthera lanceolato-cucullata, obtusiuscule acuminata, glabra; ovario cylindraceo, pilis reversis glanduloso-puberulo, c. 0,9 cm longo. Celebes: Im Humus der Wälder des Gunong Klabat (Minahassa), an offeneren Stellen, c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20557, blühend im Dezember 1909. Die Art steht in der Form ihres Labellums ziemlich isoliert da. Die Blüten sind schneeweiss, die Blütter grün. Zur Kenntnis der Orchidaceen vou Celebes. 13 XVI. Anoectochilus Bl. 1. Anoectochilus insignis Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, humilis, c. 16 em alta; rhizomate decumbente. cauliformi; radieibus, flexuosis, villosulis; caule basi foliato, tereti, glabro, supra vaginulis paucis, dissitis, bracteiformibus, arcte amplectentibus ob- sesso, glanduloso-puberulo; foliis c. 5 patentibus, petiolatis, lamina ovata, breviter acuminata, basi subcordato-rotundata, utrinque glabra, 3,5—6 cm longa, infra medium 2—4,5 cm lata, petiolo basi dilatata vaginante, glabro, 1—1,7 cm longo; racemo subdense 4—6-floro, secundo, c. 4—5 cm longo; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovario aequi- longis vel brevioribus; floribus erecto-patentibus, in genere mediocribus; sepalis ovato-lanceolatis, acuminatis, extus glanduloso-puberulis, c. 1,8 cm longis, lateralibus obliquis, intermedio angustioribus; petalis oblique oblongo-ligulatis, acuminatis, glabris, sepalo intermedio fere aequilongis; labello e basi calcarata, cuneato-quadrato subito in unguem brevem an- gustum, lateribus fimbriis paucis (4—5) ornatum contracto et antice in lobum elliptico-lanceolatum, acuminatum producto, petalis aequilongo, lobo apicali cum ungue c. 0,5 cm lorigo, calcare conico obtuso, glabro, c. 3,5 mm longo, lateraliter paulo compresso; columna brevi glabra, an- tice lamella duplici bene alta, basi in calcar elongata, apice bifida pro- ducta ornata; anthera cordato-lanceolata, acuminata, glabra; ovario cylin- draceo, dense glanduloso-puberulo, c. 1,2 cm longo. Celebes: Im Humus der Urwälder auf dem Gunong Klabat (Mina- hassa), c. 700 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20548, blühend im De- zember 1909. Wenn überhaupt mit einer der bisher beschriebenen Arten zu ver- gleichen, gehört diese Novität, soweit die Struktur des Labellums in Frage kommt, in die Nähe von A. imitans Schltr. Die Säule ist aber dadurch ausgezeichnet, dass die Lamellen vorn nach unten in einen spornartigen Fortsatz verlüngert sind, der tief in den Lippensporn hin- einragt. Die Blüten sind bräunlich mit weisslichen Petalen und Labellum. Die Blütter sind schón sammetartig, dunkelrot-grün, von einem feinen, rosenroten Adernetz durchzogen. Die Kultur dieser Pflanze wäre sehr zu empfehlen, da sie sehr grosse, breite Blátter hat. XVII. Vrydagzenia Bl. 1. Vrydagzenia celebica Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 10—20 cm alta; rhizomate decumbente, cauliformi; radicibus flexuosis, villosulis; caule stricto vel substricto, tereti, glabro, praesertim inflorescentiam versus foliato; foliis 6—8, erecto-patentibus patentibusve, petiolatis, lamina oblique lanceolata, acuta vel acuminata basi subcuneata, utrinque glabra, 2,5—6 cm longa, infra medium 1,3— 2 cm lata, petiolo basi dilatata vaginante, 1—1,5 cm longo; racemo dense 10—20-floro, oblongoideo, usque ad 2,5 em longo, c. 1 em dia- 14 R. Schlechter. metiente; bracteis lanceolatis, acuminatis, inferioribus ovarium superanti- bus, superioribus sensim paulo minoribus; floribus illis V. albostriatae Schltr. haud dissimilibus, erecto-patentibus; sepalis ligulatis, apice rhom- beo-incrassatis, basin versus sparsim pilosulis, caeterum glabris, c. 5,5 mm longis, lateralibus obliquis, basi margine anteriore dilatatis; petalis e basi breviter unguiculata oblique lanceolato-ligulatis, obtusis, glabris, basi mar- gine anteriore sublobato-dilatatis, sepalo intermedio paulo brevioribus; labello rhombeo-ovali, obtuso, glabro, marginibus incurvulis, petalis fere aequilongo, medio fere c. 2 mm lato, calcare subclavato-oblongoideo, apice subexciso, c. 5 mm longo; columna basin versus distinete angustata, pro- cessibus frontalibus divergentibus apice subquadratis, rostello aequi- longis; anthera subreniformi-cucullata, umbonata, glabra; ovario cylin- draceo, glabro, e. 0,8 em longo. Celebes: Im Humus der Urwülder bei den alten Goldgruben am Djangdjang (im Bezirke Toli-Toli), c. 180 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20659, blühend im Januar 1909. Unter den bisher bekannten Arten dürfte die vorliegende am besten mit V. albostriata Schltr. verglichen werden. Habituell sowohl als auch in der Färbung der Blätter und Blüten ähneln sich beide Arten, die aber in der Form der Blütenteile wohl voneinander abweichen. 2. Vrydagzenia obliqua Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 14—18 cm alta; rhizomate decumbente, cauli- formi; radicibus flexuosis, villosulis, caule tereti, glabro alte foliato, supra vaginulis paucis, bracteiformibus obsesso; foliis erecto-patentibus, petio- latis, c. 6, lamina bene obliqua elliptica, acuminata, basi plus minus cuneata, utrinque glabra, 4—0,5 cm longa, medio fere 1,6—2,3 cm lata, petiolo basi dilatata vaginante, glabro, 1,4—2 cm longo; racemo breviter pedunculato, dense 20—30-floro, cylindraceo, usque ad 3 cm longo, c. 1,8 cm diametro; bracteis erecto-patentibus, oblongis, apiculatis, inferiori- bus interdum florum longitudine, superioribus sensim brevioribus; floribus erecto-patentibus, illis V. albidae Bl. similibus, et fere aequimagnis; se- palis lanceolato-ligulatis, apice incrassatis, glabris, c. 0,6 em longis, late- ralibus basi margine anteriore paulo dilatatis, obliquis; petalis oblique lanceolato-ligulatis obtusis, infra medium margine anteriore subdilatatis, glabris, apicem versus paulo incrassatis, sepalo intermedio paulo sed distincte brevioribus, basi haud unguiculatis; labelli lamina circuitu ovata, marginibus ineurvulis obtusiuscule acutata, per medium fascia leviter incrassata, minutissime puberula donata, caeterum glabra, petalis aequi- longa, infra medium c. 2,5 mm lata, calcare subclavato-cylindraceo, ob- tuso, glabro, c. 0,5 em longo; columna brevi, facie subquadrato-rhombea, processibus frontalibus suberectis, apice subrhombeo-triangulis, obtusius- culis, rostellum subexcedentibus; anthera ovato-cucullata, obtusa, basi cordata, umbone oblongo donata; ovario cylindraceo, glabro, c. 0,8 cm longo. Celebes: Im Humus der Bergwälder bei Toli-Toli, c. 500 m ii. d. M. — R. Schlechter no. 20907, blühend im Januar 1910. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 15 Diese Art erinnert an V. albida Bl. sowohl im Habitus wie in der Fürbung. Sie ist aber gut unterschieden dureh die Blütenteile. XVIII. Corymbis BI. 1. Corymbis exaltata Schltr., nov. spec. Terrestris, valida, fruticosa, 2—2,50 m alta, pluricaulis; caulibus basi vaginis arcte et alte amplectentibus obtectis, supra bene foliatis, vaginis foliorum vestitis, usque 1 cm diametientibus; foliis erecto-patentibus ellipticis, acuminatis, basi cuneatis, superne glabratis, subtus subincon- spicue squamellis sparsis ornatis, 11— 13-nerviis, lamina 50—70 cm longa, medio fere 6—9 cm lata; paniculis axillaribus, distiche ramosis, quam folia multo brevioribus, ramis divaricatis, sensim decrescentibus, rhachi flexuosa, subdense pluriflora; bracteis erecto-patentibus ovato-lanceolatis, acuminatis, ovario plus minus brevioribus; floribus niveis, erecto-patenti- bus, glabris; sepalis e basi lineari-unguiculata in laminam lanceolatam, subacutam dilatatis, c. 3 cm longis, lamina, c. 0,4 cm medio lata, late- ralibus falcato-obliquis, cum lamina paulo minore; petalis sepalis simili- bus lamina tamen obliqua et latiore, acuta vel subacuminata, margine leviter undulata, sepalis subaequilongis; labello e ungue basin versus dilatata columnam leviter amplectente, 1,8 cm longo, antice in laminam suborbicularem subcuspidato-apiculatam, margine leviter undulatam 1,2 cm longam dilatato, carinis 2 e ungue in basin laminae decurrentibus ibique margines versus divaricatis; columna gracillima, glabra, apicem versus paulo dilatata, 2,4 cm longa, rostello triangulo, exciso, brevi; anthera oblonga, obtusa, glabra; polliniis clavatis, cum stipite breviore glandulae oblongo-quadratae amplae affixis; ovario cylindraceo, gracili, c. 1,7 cm longo. Celebes: Im Humus der Wälder des Gunong Klabat (Minahassa), c. 700 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20544, blühend im De- zember 1909. ; Diese ist bei weitem die höchste aller bisher bekannten Arten. Die von mir beobachteten Exemplare massen bis 2!/, m Höhe. Die Blüten sind reinweiss. XIX. Diglyphosa Bl. 1. Diglyphosa latifolia Bl., Bijdr. (1825), 337, f. 60. Var. celebica Schltr., nov. var. Differt a forma typica inflorescentia laxiore et labello magis pan- durato. Celebes: Im Humus der Wälder auf den Bergen bei Toli-Toli, c. 800 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20720, blühend im Januar 1910. Bei genauerer Blütenuntersuchung zeigt die Art doch zuviel An- näherung an die Blumesche als dass ich gewagt hätte, sie zum Typus einer eigenen Species .zu machen. Vielleicht wird sich später heraus- stellen, dass einige uns jetzt unwesentlich erscheinende Charaktere bei der Gattung wichtig sind und dann die Pflanze als eigene Art betrachtet werden könne. Die Blüten waren braun mit gelblicher Lippe. 16 R. Schlechter. XX. Nephelaphyllum Bl. 1. Nephelaphyllum, nov. spec.? Celebes: Im Humus der Wälder am oberen Lampasioe (im Bezirke Toli-Toli), c. 180 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20665, fruchtend im Januar 1910. Leider liegt nur fruchttragendes Material der Art vor, die habituell in der Mitte zu stehen scheint zwischen XN. cordifolium Ldl. und |N. pulchrum Bl. XXI. Coelogyne Läl. 1. Coelogyne rhizomatosa J. J. Sm. in Rec. trav. botan. néerl., II (1905), p. 141. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Minahassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20430, blühend im November 1911. Die Pflanze ist auf den Gebirgen der Minahassa von c. 1000 m Höhe an bis auf etwa 1400 m häufig anzutreffen. Sie bildet oft grosse kugelige Büsche auf den Ästen grösserer Bäume. 2. Coelogyne Sarasinorum Krzl. in Engl. Pflanzenr., IV, 50, II. B. 7 (1907), p. 29, fig. 7. Celebes: Auf Büumen bei Kakaskassen, unweit Tomohon (Mina- hassa) c. 800 m ü. d. M. — R. Sehlechter no. 20406, blühend im Oktober 1909. Die von Krünzlin gegebene Abbildung des Labellums weicht nicht unerheblich von meinen Befunden ab. Der Isthmus des Vorderlappens ist viel zu lang und der Vorderlappen nicht so rund, sondern länger und mehr viereckig. Als Blütenfárbung habe ich notiert: Sepalen und Petalen weisslich-grün, Labellum braun gezeichnet, Columna nach oben gelb. 3. Coelogyne caloglossa Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, elata, usque ad 60 em alta; rhizomate abbreviato, dense pseudobulbis obsesso; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis e basi inerassata apicem versus cylindraceoan- gustatis, apice 2-foliatis, c. 13 cm longis, supra basin c. 1,5 em dia- metientibus; foliis erecto-patentibus elliptico-lanceolatis, 40—50 cm longis, medio fere 4—6 cm latis, basin versus sensim subpetiolato-angustatis ; scapis cum foliis bene evolutis synanthis, gracilimis, demum folia su- perantibus; pedunculo tereti, glabro, evaginulato, racemo laxe 6—12 -floro, usque ad 25 cm longo, rhachi flexuosa; bracteis lanceolatis, acuminatis, caducis, ovarium bene superantibus; floribus in genere permagnis, speciosis, more sectionis succedaneis, illis C. Beccarü Rchb. f. similibus, sed majoribus; sepalis oblongis, subacutis, basi concavis, glabris, extus nervo-medio carinato-incrassatis, 5 cm longis, medio vel infra medium c. 1,3 cm latis, lateralibus obliquis; petalis anguste linearibus obtusius- eulis, glabris, sepalo intermedio paulo brevioribus; labello e basi late ovali e medio trilobo, lobis lateralibus oblique quadratis, obtusissimis, istmum lobi intermedii vix excedentibus, lobo intermedio e istmo brevi Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 17 quadrato, in laminam suborbicularem obtusam, margine irregularem, 1,5 em longam, medio 1,7 cm latam expanso, labello toto c. 4,5 cm longo, supra medium c. 3,2 cm lato, carinis 2, breviter cristatis e basi usque in medium lobi intermedii decurrentibus, carina parvula simili in basi labelli interjecta; columna leviter arcuata, semitereti, gracili, c. 4 em longa, apicem versus valde dilatata, testudiniformi, subquadrata, margine minute crenulata; anthera cucullata, umbonata; ovario cum pedicello, glabro, subclavato, c. 2 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- nassa), c. 1000 m ti. d. M. — R. Schlechter no. 20571], blühend im Dezember 1909. Unter allen Arten, selbst der Sektion Speciosae, ist die vorliegende durch die Blütengrósse ausgezeichnet. Sie ist als Nächstverwandte der C. Beccarii Rehb. f. von Neu-Guinea zu betrachten, ist aber durch das Labellum sehr gut gekennzeichnet. Es liegt in dieser Art eine der schönsten Coelogynen vor, von der zu hoffen ist, dass sie auch bald ihren Weg in die europäischen Gärten finden wird. 4. Coelogyne chlorophaea Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, usque ad 26 cm alta; rhizomate valde abbreviato: radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis conicis vel cylindraceo-conicis, 4-angulatis, bifoliatis, 3—7 cm longis, supra basin 1—1,8 cm diametientibus; foliis erecto-patentibus, elliptico-lanceolatis, acuminatis, basin versus sensim subpetiolato-angustatis, utrinque glabris, 13—20 cm longis, medio fere 2—5 cm latis; scapis cum foliis nondum evolutis synanthis, patulis, laxe 2—6-floris, foliis evolutis fere aequilongis, evaginulatis; floribus erecto-patentibus, illis C. chloropterae Rchb. f. simili- bus; bracteis ovalibus, apiculatis, ovarium breviorem superantibus, ca- ducis; sepalo intermedio ovato, apiculato, extus carinato, c. 2 cm longo, lateralibus oblique lanceolatis, apieulatis, glabris, extus carinatis, inter- medio aequilongis; petalis linearibus, obtusiusculis, supra basin paululo dilatatis, obliquis, glabris, 1,9 cm longis; labello circuitu late ovali, e medio trilobo, lobis lateralibus rotundatis, minute crenulatis, brevibus, intermedio bene majore, suborbiculari, obtuso, margine undulato, c. 0,7 cm longo, labello toto glabro, 1,5 cm longo, medio fere 0,6 cm lato; columna semitereti, glabra, leviter arcuata, juxta stigma paululo dilatata, clinandrio obscure trilobulato, lobulo dorsali amplo apiculato, c. 1 em longa; anthera cucullata, glabra, apice breviter emarginata; ovario cum pedicello glabro, €. 1 em longo, 6-costato, costis undulatis. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Minahassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20420, blühend im Oktober 1909. Unter den Arten der Sektion Lentiginosae, zu welcher die vorliegende zu zählen ist, ist sie in die Nähe der C. chloroptera Rchb. f. zu ver- weisen. Das Labellum zeichnet sie vor den Verwandten aus. Ein gutes Merkmal der C. chlorophaea Schltr. liegt auch in den stark gewellten Repertorium specierum novarum. X. 9 18 R. Schlechter. Leisten des Ovarium, Die grünen Blüten haben eine braun-gezeichnete Lippe mit vorn weissen Kämmen. 5. Coelogyne multiflora Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, valida, usque ad 75 em alta, habitu C. asperatae Ldl. similis; rhizomate valde abbreviato: radicibus crassiusculis, flexuosis, villosulis, demum glabratis; pseudobulbis valde approximatis, oblongoideis, paulo compressis, longitudinaliter sulcatis, bifoliatis, c. 15 em altis, infra medium vel medio 3—3,5 cm latis; foliis erecto-patentibus, lanceolato- ellipticis, acutatis, basi in petiolum 7—9 cm longum sensim angustatis, utrinque glabris, textura rigidulis, lamina 40—55 cm longis, medio fere 1—8 em latis; scapis cum foliis juvenilibus synanthis, erectis, teretibus, squamulis brunneis tomentosulis, pedunculo pseudobulbi fere aequilongo evaginulato, racemo dense multifloro, cylindrico usque ad 25 cm longo, c. 5 cm diametiente; bracteis, patulis, persistentibus, lanceolatis, acu- minatis, ovario pedicellato fere aequilongis, floribus in genere inter minores, erecto-patentibus patentibusve, extus sparsim brunneo-lepidotis; sepalo intermedio ovali, obtusiusculo, 1,3 cm longo, lateralibus oblique oblongis, subacutis, intermedio aequilongis; petalis oblique lineari-ligu- latis, obtusiusculis, glabris, basi paululo angustatis; labello e ungue brevi sigmoideo-flexo -late cuneato, infra medium trilobato, lobis lateralibus divergenti-erectis, oblique oblongis obtusis, intermedio multo majore sub- quadrato, antice exciso, marginibus bene undulato, c. 0,7 em longo, medio fere 0,6 cm lato, labello toto glabro, cristis 3 papilliferis parallelis e basi, lateralibus usque supra medium lobi intermedii decurrentibus, in lobo intermedio duabus brevibus auctis, intermedia paulo breviore usque infra medium lobi intermedii, labello toto 1,2 cm longo, inter apices loborum lateralium (expansorum) 1,3 cm lato; columna semitereti, glabra, c. 65 mm longa, clinandrio paulo ampliato, trilobulato, lobulo dorsali majore exciso; stigmate alte marginato, subtubuloso vel potius poculi- formi; ovario pedicellato, gracili, squamellis brunneis dense lepidoto- tomentosulo, pedicello incluso c. 2 cm longo. Celebes: Auf alten Urwaldbáumen auf dem Gipfel des Gunong Mahawo (Minahassa), e. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20513, blühend im Dezember 1909. Eine merkwürdige Pflanze, die in keine der bisher bekannten Sektionen der Gattung hineinpasst und auch sonst von derselben in verschiedenen Punkten abweicht, so dass ieh mich veranlasst sehe, sie zum Typus einer eigenen Untergattung, Cyathogyne, zu machen. Die Infloreszenz erinnert an die amerikanische Gattung Coelia, Das hoch um- randete becherfórmige Stigma ist sehr bemerkenswert. Die Basis der Lippe ist genau wie bei C. flecuosa Rolfe gewunden. Die ganze Pflanze gewährt mit ihren dichten Infloreszenzen weisser, am Labellum braun- gezeichneter Blüten einen äusserst stattlichen Anblick. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 19 XXII. Dendrochilum Bl. 1. Dendrochilum macropterum Krzl. in Engl. Pflanzenr., IV, 50, II. B., 1 (1901), p. 99. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Minahassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20415, blühend im Oktober 1909. Unter den Dendrochilum-Arten der Minahassa ist diese die häufigste. Die sehr grossen Stelidien der Säule sind sehr auffallend. Die Blüten sind weiss, das Labellum nach der Basis rötlich, die Anthere orangerot. 2. Dendrochilum macrobulbon Krzl. in Engl. Pflanzenr., IV, 50, IL B., 7 (1907), p. 108. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong-Mahawo (Mina- hassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20434, blühend im November 1909. XXIII. Pholidota Lal. 1. Pholidota celebica Schltr., nov. spec. Epiphytica, patula, ramosa, usque ad 40 cm longa; rhizomate cras- siusculo, sensim elongato, vaginis amplis rigidulis obtecto; radicibus fili- formibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis cylindraceo-conicis, teretibus, demum rugulosis, bifoliatis; foliis erecto-patentibus erectisve, lineari-ligulatis, acutis, basin versus sensim subpetiolato-angustatis, usque ad 20 em longis, medio fere 0,8—1,1 cm latis; scapis gracillimis, cum foliis juvenilibus synanthis, arcuatis, folia matura bene superantibus, pedunculo evaginulato, racemo ipso fere aequilongo; racemo elongato laxe 15—25-floro, usque ad 18 cm longo; braeteis eaducis; floribus par- vulis, illis P, torricellensis Schltr. similibus, glabris; sepalo intermedio late ovali, obtuso, vix 2,5 mm longitudine superante, lateralibus lanceo- latis, acutis, concavis, dorso alte carinatis, intermedio aequilongis; petalis oblique ovalibus, obtusis, margine leviter undulatis, 0,2 cm longis; labello late ovali-rhombeo, basi concavo, antice obtuso, marginibus supra medium paulo recurvis, fintus nervis 3 incrassatis e basi usque supra medium ornato, infra apicem callis 2 V-formiter divergentibus, parvulis praedito, sepalis paulo breviore, medio fere 0,2 cm lato; columna perbrevi; ovario cylindraceo, glabro, 0,4 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern am Gunong Masarang (Mina- hassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20472, fruchtend im November 1909. Leider war das Material, das ich fand, schon stark in Frutht über- gegangen, doch konnte ich an demselben die Blüte noch rekonstruieren. Immerhin wird es nötig sein, bei Eintreffen besseren Materials noch einige Lücken in der Beschreibung auszufüllen. Die Art gehört zur Sektion Crinonia und ist mit P. torricellensis Schltr, von Neu-Guinea verwandt. 2. Pholidota imbricata Ldl. in Hk., Fl. Exat., t. 138. Var. platyphylla Schltr., nov. var. Differt a forma typica foliis subsessilibus, vulgo latioribus, usque ad oF 20 . R. Schlechter. 8 cm latis, bracteis amplis, perlatis, floribusque majoribus, labelli lobis anterioribus amplis, suborbiculari-quadratis. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern am Fusse des Gunong Lokon und Gunong Empung, c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20442, blühend im November 1909. Diese Varietät macht fast den Eindruck, als sei sie von P. imbricata Ldl. verschieden, doch konnte ich dennoch nicht genügend Anhaltspunkte finden zur Aufstellung einer eigenen Art, 3. Pholidota Minahassae Schltr., nov. spec. Epiphytiea, dependens, ramosa, usque ad 50 cm longa; rhizomate cum pseudobulbis connato, elongato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabratis; pseudobulbis superpositis, cylindraceis, teretiusculis, vulgo plus minusve quadrangularibus, bifoliatis, 7—9 cm longis, 0,7— 0,9 cm diametientibus, foliis erecto-patentibus, ellipticis, breviter acu- minatis, basi cuneatis, breviter petiolatis, lamina 7—11 em longa, medio fere 2,7—4,2 cm lata, petiolo sulcato, 0,5—0,8 cm longo; racemis cum foliis jam bene evolutis synanthis, arcuato-patulis, breviter pedunculatis, folia vulgo superantibus, distichis, sublaxe 12—16-floris; bracteis caducis, suborbicularibus, obtusis, ovario longioribus, florem basi amplectentibus; floribus illis P. articulatae Ldl. similibus, sed paulo majoribus; sepalis ovato-oblongis, obtusiusculis, concavis, 0,8 cm longis, extus nervo medio carinato-incrassatis, lateralibus obliquis, intermedio paululo angustioribus; petalis oblique oblongo-ligulatis, obtusiuscule apiculatis, glabris, extus nervo medio incrassatis, 0,7 cm longis; labello porrecto, hypochilio ovali, subcucullato-coneavo, intus lineis 5 incrassatis usque ad istmum: ornatis, antice contracto, istmo brevi marginibus incurvulis, epichilio decurvulo, in laminam late reniformem antice emarginatam cum apiculo minuto expanso, labello toto glabro, hypochilio 0,6 cm longo, medio fere 0,4 cm lato, epichilio 0,3 em longo, 0,5 cm lato, margine subundulato; columna brevi, bene lata, hypochilio plus duplo breviore, clinandrio leviter trilo- bulato, lobulo intermedio majore rotundato, rostello erecto, lanceolato, acuminato; anthera cucullata, antice tridentata, dente intermedio laterali- bus multo majore; ovario cum pedicello clavato, glabro, c. 0,6 cm longo. Celebes: Auf Büumen bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20453, blühend im November 1909; auf Báumen auf den Hügeln bei Lansot (Minahassa) c. 700 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20627, blühend im Dezember 1909. Ich habe diese Art nach genauem Vergleich mit der indischen P. articulata Ldl. als neu beschrieben, da sie verschiedene Unterschiede zeigt, die für ihre Abtrennung sprechen, so sind die Blätter breiter, die Blüten grösser, das Epichil nach unten gestreckt (nicht wie bei P. arti- culata Ldl. parallel mit dem Hypochil), die Sáule kürzer, das Clinandrium nicht so viel gezähnt und das Rostellum länger und spitzer. Die Blüten sind gelblich-weiss, das Labellum hat innen 5 goldgelbe Leisten und einen gelben Fleck auf dem Isthmus. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 21 XXIV. Oberonia Ldl. 1. Oberonia hastata Schltr., nov. spec. Epiphytica, dependens, pluricaulis, usque ad 30 cm longa; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; cauli- bus elongatis, flexuosis, laxe 5—8-foliatis, ancipitibus, basibus foliorum omnino absconditis; foliis ligulato-falcatis, acuminatis, parte libera usque ad 9 cm longis, basi 0.7—0,8 cm latis; racemo dense multifloro, usque supra basin florifero, cylindrico, usque ad 10 em longo, c. 1 em dia- metiente; bracteis circuitu lanceolatis, acuminatis, ovario aequilongis, erecto-patentibus, marginibus alte pectinato-laceratis; floribus minutis, erecto-patentibus, pallide flavidis; sepalis oblongis, obtusis, glabris, 1,225 mm longis, lateralibus obliquis, intermedio paulo latioribus; petalis oblique rhombeo-ligulatis, obtusis, supra medium paulo dilatatis, glabris, sepalis subaequilongis; labello hastato, e basi lata mox apicem versus angustato, apice obtusissimo, subtridentato, glabro, petalis aequilongo, basi vix 0,75 mm lato; columna brevi, crassiuscula; anthera reniformi- cucullata, glabra; ovario cum pedicello subclavato, sparsim papilloso, c. 1,5 mm longo. Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), c. 800 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20516, blühend im Dezember 1909. Die vorliegende Art gehört in die Verwandtschaft der O. monstruosa Ldl. vom Java und ähnlicher Formen der papuanischen Flora, also zu der von mir begründeten Sektion Platystreptus der Untergattung Meno- phyllum. Sie ist durch die Form der Lippe gut charakterisiert. Die Blüten sind wie bei fast allen Arten der Sektion blassgelb gefärbt. 2. Oberonia exaltata Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta vel patula, pro genere valida, usque ad 60 cm longa; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus erectis, dense 10—14-foliatis, omnino basibus foliorum absconditis; foliis erecto-patentibus, oblique lanceolatis, acutis vel subacutis, parte libera usque ad 12 cm longis, basi 1,2—1,4 cm latis; spica perlonga, usque supra basin florifera, dense multiflora, cylindrica, usque ad 30 cm longa, 0,9—1 cm diametiente; bracteis lanceolatis, acu- minatis, hispido-villosulis, ovario brevioribus; floribus patentibus, in genere mediocribus, aurantiacis; sepalis late ovatis, obtusis, extus muricu- lato-papillosis, vix 1,25 mm longitudine excedentibus, lateralibus obliquis ; petalis oblique ovato-ligulatis, obtusis, margine irregularibus, glabris, sepalis paululo brevioribus; labello e basi breviter auriculata quadrato, dimidio anteriore dilatato, antice bilobato-exciso, sepalis fere aequi- longo, supra medium 0,1 em lato; columna brevi, crassiuscula, anthera reniformi-cucullata, glabra; ovario cum pedicello hispidulo, 2,5—3 mm longo. Celebes: Auf Báumen bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20494, blühend im November 1909. In der Gattung fällt die vorliegende Art durch ihren kräftigen Wuchs und ihre Höhe auf. Sie gehört zur Sektion Platyacron, einer Gruppe, J2 R. Schlechter. die hauptsächlich papuanisch ist, deren grössere Zahl von Arten aber sich durch Verkürzung des Stammes auszeichnen, wenngleich auch wirklich Stammlosigkeit nie in der Sektion zu beobachten ist. Die Blüten der O. exaltata Schltr. sind orangegelb gefärbt. 3. Oberonia masarangica Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, pluricaulis, habitu O. glandulosam Ldl. in mentem revocante; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus strictis vel subflexuosis, dense 8—12-foliatis, omnino basibus foliorum absconditis; foliis erecto-patentibus, lineari- lanceolatis, subfaleatis, acutis vel acuminatis, parte libera usque ad 7 cm longis, basi 0,4—0,7 cm latis; racemo erecto, gracili, usque supra basin florifero, dense multifloro, apicem versus saepius sterili, usque ad 12 cm longo, 0,5 cm diametiente; bracteis ovato-lanceolatis, cuspidatis, margine lacerato-incisis, dorso papilloso-muriculatis, ovario subaequilongis; floribus patentibus, virescenti-flavidis, interdum subbrunnescentibus; sepalis late ovalibus, obtusis, glabris, vix 0,1 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulatis, obtusis, sepalis paulo brevioribus; labello e basi auricu- lata subpandurato, antice dilatato, bilobato, lobis brevibus rhombeo-rotun- datis, margine exteriore subdentatis, labello toto glabro, sepalis paulo majore, antice vix 0,7 em lato; columna brevi, crassiuseula; anthera reni- formi-cucullata, obtusa, glabra; ovario cum pedicello papilloso, puberulo, c. 2,5 mm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Mina- hassa) c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20419, blühend im November 1901. Eine Art der kleinen Sektion Adenorhachis, die sich von den ost- afrikanischen Inseln bis zu den Tonga- und Fidjiinseln im Pazifischen Ozean in den verschiedensten Gebieten nachweisen lässt. Die vorliegende Spezies ist leicht kenntlich durch die kahlen Sepalen und die kaum ge- zähnelte Lippe. 4. Oberonia pleistophylla Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta vel patula, elata, pluricaulis; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus strictis vel substrictis, dense 10—18-foliatis, basibus foliorum omnino absconditis; foliis erectis vel suberectis, anguste falcato-lanceolatis, valde acutis, parte libera usque ad 5 cm longa, basi 0,5—0,8 cm lata; spica erecta, dense multiflora, usque supra basin florifera, cylindrica, 6—10 em longa, c. 0,6 cm diametiente, bracteis ovalibus cuspidatis, margine laceratis, ovarium aequantibus vel paulo superantibus; floribus patenti- bus, virescentibus; sepalis ovato-oblongis, subacutis, glabris, 0,75 mm longis, lateralibus obliquis; petalis lineari-ligulatis, obtusiusculis, glabris, obliquis, sepalis paulo brevioribus; labello e basi cordato-auriculata ob- longo-quadrato, medio vix angustato, antice leviter exciso, marginibus dimidio anteriore serrato-denticulatis, labello toto glabro, sepalis vix longiore, basi 0,6 cm lato, antice 0,5 em lato; columna perbrevi, cras- siuscula, glabra; anthera reniformi-cucullata, glabra; ovario cum pedicello 0,2 em longo, costis papilloso- puberulis. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 23 Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Minahassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20421, blühend, im Oktober 1909. Ebenfalls eine Art der Sektion Adenorhachis, die dadurch ausser- gewöhnlich ist, als bei ihr die sonst so charakteristische Papillen- bekleidung nur auf die Náhte der Leisten am Ovarium beschrünkt ist. Die langen Stámme mit ihrer grossen Blattzahl lassen die Art sehr leicht erkennen. b 5. Oberonia celebica Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, gracilis 12—16 cm alta; rhizomate valde abbre- viato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus sub- flexuosis, sublaxe 5—-6-foliatis, basibus foliorum omnino absconditis; foliis erectis vel suberectis, linearibus, falcatis, valde acutis, parte libera usque ad 7 em longa, basi 3,5—4 mm lata; racemis gracilibus, dense multi- floris, elongatis, usque ad 9 cm longis, c. 0,3 cm diametientibus, usque supra basin floriferis; bracteis lanceolato-triangulis, acuminatis, extus sparsim granuloso-punctatis, ovario fere aequilongis; floribus patentibus subverticellatim approximatis, flavescenti-brunneis; sepalis ovalibus, ob- tusiusculis, extus sparsim granuloso-punctatis, 1,25 mm longis, lateralibus obliquis, intermedio paulo latioribus; petalis oblique oblongo-ligulatis, obtusis, glabris, margine irregularibus, basin versus paululo dilatatis sepalis paulo brevioribus; labello e basi auriculato-emarginata late ligu- lato, tertia parte anteriore bilobato, lobis vix divergentibus, oblongis, ob- tusis, margine obscure paucidentatis, apiculo minuto interjecto, labello tote glabro, lobis inclusis 1,75 mm longo, basi 0,75 mm lato, inter apices loborum 0,75 em lato, medio 0,50 mm lato; columna perbrevi, crassius- cula, glabra; anthera reniformi-cucullata, glabra; ovario cum pedicello glabro, 0,2 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Mina- hassa) c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20474, blühend im November 1909. Eine Art der grossen Sektion Otoglossum, die innerhalb dieser sich eng an einige papuanische Typen anschliesst. Die Fürbung der Blüten ist gelbbraun. 6. Oberonia rhizophoreti Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, subacaulis, usque ad 16 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caule sub- nullo; foliis c. 4—5, inaequilongis, imbricantibus, usque ad 12 cm longis, medio 0,5—0,7 cm latis, basin versus paulo angustatis, lineari-falcatis, acutis; racemis usque supra basin floriferis, perdense multifloris, cy- lindraceis, folia paulo superantibus, c. 0,4 cm diametientibus; bracteis lanceolatis, acuminatis, margine minute serrato-dentatis, ovario aequi- longis vel paulo longioribus; floribus subverticellatim approximatis, pa- tentibus, aurantiacis; sepalis ovalibus, obtusiusculis, extus minute pa- pilloso-granulosis, vix 0,5 mm longitudine excedentibus, lateralibus obli- quis; petalis circuitu rhombeo-ovalibus, basi cuneata excepta grosse 24 R. Schlechter. inciso-dentatis, glabris, sepalis haud minoribus; labello e basi auriculato- emarginata trilobo, lobis lateralibus divergentibus, circuitu semiorbiculari- bus, margine grosse et alte inciso-dentatis, lobo intermedio lateralia conspicue superante oblongo-ligulato, tertia parte anteriore forcipato-bi- fido cum apicule interjecto, segmentis lineari-falcatis, acutis, labello toto . glabro, 0,75 mm longo, supra basin inter apices loborum lateralium 0,75 mm lato; columna brevi, crassiuscula, glabra; ovario cum pedicello glabro, vix 1,5 mm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Mangrovesümpfen bei Toli-Toli am Strande. — R. Schlechter no. 20645, blühend im Januar 1910. Die vorliegende dureh das Labellum ausgezeichnete Art dürfte als Typus einer eigenen Sektion zu betrachten sein. Sie gehört zur Unter- gattung Menophyllum. 7. Oberonia vulcanica Schltr., nov. spec. Epiphytiea, brevicaulis, parvula, c. 13 em alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus elongatis, flexuosis, glabris; caule abbre- viato, dense c. 6-foliato, vaginis foliorum omnino abscondito; foliis erecto- patentibus, articulatis, falcato-linearibus, acutis, lamina 4—6 cm longis, basi c. 0,3 em latis; racemo gracili, subdense multifloro, elongato, folia fere duplo superante, breviter pedunculato; bracteis lanceolatis, acu- minatis, margine irregularibus, glabris, ovario fere aequilongis; floribus subvertieellatim approximatis, patentibus; sepalo intermedio oblongo, ob- tuso, glabro, vix 0,5 mm longo, lateralibus late ovatis, obtusiusculis, glabris, obliquis, intermedio aequilongis; petalis oblique elliptico-ligulatis, obtusiusculis, glabris, margine subirregularibus, sepalis paululo breviori- bus; labello e basi subemarginato-truncata, quadrata infra medium trilobo, glabro, c. 0,75 mm longo, inter apices loborum lateralium 0,50 mm lato, lobis lateralibus patentibus, oblique trapezoideis, leviter undulato-crenu- latis, apice (i. e. angulo anteriore) triangulis, obtusiusculis, lobo inter- medio cuneato, usque ad medium bilobulato, 0,50 mm longo, lobulis leviter divergentibus, oblongo-ligulatis, obtusis, denticulo interjecto; columna brevi, crassiuscula, glabra; anthera subreniformi-cucullata, glabra; ovario eum pedicello glabro, c. 1,5 mm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Mahawo (Mina- hassa) e. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20509, blühend im Dezember 1909. Während alle oben beschriebenen Oberonia-Arten der Untergattung Menophyllum angehören, liegen in O. vulcanica Schltr. und den beiden unten beschriebenen drei Arten der Untergattung Apotemnophyllum vor, die alle einer gleichen Sektion anzugehóren scheinen. Da ich hoffe, in absehbarer Zeit mich auch mit dieser Untergattung eingehender be- fassen zu kónnen, unterlasse ich es, schon jetzt hier einen Namen : für diese Sektion zu schaffen. Die Blüten der vorliegenden Art sind fuchsbraun. 8. Oberonia tomohonensis Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, subacaulis, 20—30 cm alta; rhizomate valde Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 25 abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus valde abbreviatis, c. 6-foliatis, basibus foliorum omnino absconditis; foliis erecto-patentibus, articulatis, lanceolato-ligulatis, valde acutis, subfalcato- obliquis, lamina usque ad 15 cm longa, basi 0,7—1,1 cm lata; racemo erecto, dense multifloro, elongato, cylindrico, folia plus minus excedente, breviter pedunculato; bracteis lanceolatis, acuminatis, margine irre- gularibus, subdentatis, ovarium paulo superantibus; floribus verticellatim approximatis, patentibus; sepalis reflexis, ovalibus, obtusis, glabris, c. 1,25 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ovalibus, obtusis, margine irregulariter et obtuse dentatis, sepalis paululo brevioribus; la- bello e basi subauriculato-emarginata subquadrato, infra medium trilobo, c. 1,25 em longo, inter apices loborum 1,25 mm lato, lobis lateralibus “oblique triangulis, acutiusculis, margine irregularibus, lobo intermedio e istmo brevi in Jaminam circuitu subreniformem antice trilobulatam ex- panso, 0,75 mm longo, antice 0,50 mm lato, lobulis lateralibus falcato- lanceolatis, acutis, forcipi formi-convergentibus, intermedio obtuso, abbre- viato majoribus; columna brevi, crassiuscula, glabra; ovario eum pedicello glabro, c. 0,2 cm longo. Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), e. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20636, blühend im Dezember 1909. Durch die Form der Lippe. besonders des Mittellappens ist die Art gut charakterisiert. Habituell ist sie der O. mahawoensis Schltr. nicht un- ähnlich und hat wie diese gelbliche Blüten. 9. Oberonia mahawoensis Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, subacaulis, 15—20 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus valde abbreviatis, 4—5-foliatis, basibus foliorum omnino absconditis; foliis erecto-patentibus, articulatis, lineari-lanceolatis, acutis vel acu- minatis, subfalcato-obliquis, lamina usque ad 16 em longa, basi 0,7— 1,8 cm lata; racemo vulgo arcuato, dense multifloro, cylindraceo, breviter pedunculata, folia vulgo plus minusve superante; bracteis lanceolatis, acuminatis, glabris, margine subdentatis, ovario fere aequilongis; floribus subverticellatim approximatis, virescenti-flavidis; sepalis ovatis, obtusis, glabris, c. 1,25 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulatis, obtusis, glabris, sepalis paulo brevioribus; labello e basi subcordato-auri- eulata subreniformi, e medio trilobo, lobis lateralibus rotundatis, sub- obsoletis, hinc et inde subdentatis, intermedio late cuneato, antice usque supra medium bilobulato, lobulis oblique oblongo-quadratis, apice excisis, subdivergentibus apiculo interjecto, labello toto glabro, lobulis anteriori- bus inelusis 0,2 cm longo, basi 1,25 mm lato, antice 1 mm lato: columna brevi, crassiuscula, glabra; anthera ovato-cucullata, glabra; ovario cum pedicello glabro, c. 0,3 cm longo. Celebes: Auf Báumen in den Wáldern des Gunong Mahawo (Mina- hassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20487, blühend im November 1909. 26 , R. Schlechter, Vor den beiden oben beschriebenen Arten ist die vorliegende in der Blütenstruktur durch die abgekürzten, vorn nicht in eine Spitze aus- gezogenen Seitenlappen des Labellums zu erkennen. Habituell ist sie von kräftigerem Wuchs. Eine ganze Reihe zu dieser Sektion gehöriger Arten kommen auf den Sundainseln vor. XXV. Hippeophyllum Schltr. 1. Hippeophyllum celebicum Schltr., nov. spec. .Epiphyticum, humile, usque ad 40 cm altum; rhizomate elongato, ramoso, tereti, vaginis brevibus amplectentibus obtecto; caulibus sub- nullis, 4—5-foliatis, basibus foliorum omnino absconditis, 2—3 cm distanti- bus; foliis articulatis, erectis vel suberectis, inaequilongis, subfalcato- obliquis, linearibus, acutis, lamina usque ad 20 cm longa, basi 0,4—0,6 cm lata; racemis gracilibus, erectis, dense multifloris, elongatis, usque ad 30 em longis, 0,8—0,9 cm diametientibus, usque supra basin floriferis; bracteis oblongis, subacutis, ovarium subduplo longius basi amplectenti- bus; floribus patentibus, flavidis; sepalis oblongis, obtusis, extus granu- loso-papillosis, c. 1,75 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusiusculis, apicem versus paululo dilatatis, sepalis subaequilongis; labello circuitu oblongo, e medio fere trilobo, glabro, pe- talis aequilongo, inter apices loborum lateralium 0,75 mm latitudine vix excedente, lobis lateralibus oblique lanceolatis, obtusiusculis, intermedio late rhombeo, antice obtuse acuminato, 0,75 mm longo, infra medium 0,50 mm lato, callis 2 parvulis oblique conicis in basi labelli; columna semitereti, glabra, apices loborum lateralium haud attingente, apicem versus paululo ampliata; stigmate quadrato; anthera reniformi-cucullata, antice truncata; ovario cum pedicello subclavato, dense papilloso-puberulo, 0,3—0,4 cm longo. Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20492, blühend im November 1909; auf Bäumen bei Lansot (Minahassa), c. 700 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20628, blühend im Dezember 1909. Diese Art ist mit H. Scortechinii (Hk. f.) Schltr. von Perak verwandt, aber unschwer von ihr durch die längeren und schmäleren Blätter zu erkennen. Von dem papuanischen H. micranthum Schltr. weicht die Anthere sehr erheblich ab, ausser den habituellen Merkmalen. XXVI. Liparis L. C. Rith. 1. Liparis ficicola Schitr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 8 —15 cm alta; rhizomate valde abbreviato; ra- dicibus filiformibus elongatis, flexuosis, puberulis; pseudobulbis (i. e. caulibus) ovoideis, lateraliter paulo compressis, unifoliatis, c. 2 cm altis, supra basin c. 1 em diametro; folio petiolato, lamina ovata, acuminata, basi cordato-amplexicaule, utrinque glabra, 6—9 cm longa, infra medium 4—6,2 cm lata, petiolo scapum amplectente 2 -3,5 cm longo; scapo cum folio juvenili synantho, erecto, leviter angulato, evaginulato, sub anthesi Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 27 folio breviore demum fere aequilongo; racemo plurifloro (5—10), sensim elongato, usque ad 5 cm longo; bracteis ovato-deltoideis, minutis, ovario multoties brevioribus; floribus in genere mediocribus, viridibus; sepalis ligulatis, obtusiuseulis, recurvis, glabris, c. 0,6 cm longis, lateralibus obliquis, intermedio laterioribus, sublanceolatis; petalis linearibus, sub- acutis, sepalis subaequilongis; labello cuneato-obovato, antice cuspidato- apiculato, glabro, margine medio irregulari, basi callo lanceolato-triangulo, acuto, versus medium decurrente ornato, 0,5 cm longo, supra medium 0,3 em lato; columna leviter arcuata, juxta stigma subalata, basi dilatata, labello duplo fere breviore, anthera subreniformi, obtusissima, glabra; ovario cum pedicello glabro, c. 0,8 cm longo. Celebes: Epiphytisch an Fruchtständen meiner Ficus-Art auf dem Gipfel des Gunong Masarang (Minahassa) c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20476, blühend und fruchtend im November 1909. Die beiden von mir gesammelten Exemplare wuchsen auf zwei ver- schiedenen Bäumen unter gleichen, sehr merkwürdigen «Verhältnissen, nämlich in etwa (ils m Höhe zwischen knäuelförmigen Fruchtständen einer Ficus-Art, zwischen denen sich etwas Erde angesammelt hatte, resp. von Ameisen hinaufgeschafft worden war. Die Art gehört in die Untergattung Sturmia und zwar zu jener Sektion altweltlicher Arten, die durch nur ein Stengelblatt ausgezeichnet sind, und als $ Phyllocardium bezeichnet werden mag. L. cordifolia Hk. f. ist wohl die Nächstverwandte der vorliegenden Art, die ebenfalls grüne Blüten hat. 2. Liparis punctifera Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, c. 17 cm alta; rhizomate abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, puberuiis; caule tereti, glabro, basi vaginato, apicem versus 3-foliato, c. 5 cm alto, 0,4 cm diametiente; foliis erecto- patentibus, petiolatis, oblique ellipticis, acuminatis, basi cuneatis, utrinque glabris, textura tenuibus, lamina 7—9 cm longa, medio fere 3—4,5 cm lata, petiolo basi caulem vaginante, 1—2 cm longo; scapo erecto, folia excedente, stricto vel substricto, pedunculo costato, glabro, racemo laxe plurifloro; bracteis parvulis, lanceolatis, acuminatis, ovario multoties brevioribus; floribus illis L. pectiniferae Ridl. similibus, erecto-patentibus ; sepalis reflexis, glabris, intermedio lanceolato-ligulato, obtuso, c. 0,7 em longo, lateralibus oblongis, obtusiusculis, faleato-obliquis, 5,5 mm longis; petalis deflexis, oblique linearibus, basin versus paulo angustatis, sepalo intermedio aequilongis, labello e basi oblonga dimidio anteriore sensim cuneato-dilatato, antice breviter bilobato, lobis circuitu rotundatis, alte pectinato-laceratis, labello toto glabro, 0,7 cm longo, supra basin 0,4 cm lato, antice 0,5 cm lato, callis 2 parvulis, semilunatis in basi; columna arcuata, apice dilatata, glabra, labello fere duplo breviore; ovario cum pedicello glabro, 6-costato, c. 1 cm longo. Celebes: Im Humus der Bergwälder bei Toli-Toli, c. 700 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20718, blühend im Januar 1910. Die Art gehórt zu jener kleinen Gruppe der Sektion Ew-Liparis in der Untergattung Sturmia, die sich durch das vorn zerschlitzte Labellum 28 R. Schlechter. auszeichnet. Sie ist mit L. pectinifera Ridl. von der malaiischen Halb- insel und Java und mit L. maboroensis Schltr. von Neu-Guinea verwandt. Leider ist bei meinem einzigen Exemplar die Spitze der Infloreszenz ab- gefressen, so dass ich nichts über die Länge derselben angeben kann. Den obigen Speziesnamen habe ich gegeben, weil besonders das Labellum nach dem Trocknen vorn mit vielen ovalen Punkten ver- sehen ist. 3. Liparis Minahassae J. J. Sm. in Icon. Bogor., VII (1900), p. 48, A. CIX. A. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa) c. 900m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20579, blühend im Dezember 1909; auf Bäumen in den Wäldern der Berge bei Toli-Toli, c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20719, blühend im Januar 1910. Die Art ist mit L. latifolia Ldl. und L. pallida Ldl. verwandt. 4. Liparis confusa J. J. Sm., Orch. Fl. Jav. (1905), p. 275, var. Celebes: Auf Báumen bei Tomohon (Minahassa), c. 800 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20515, blühend im Dezember 1909; auf Báumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Minahassa), c. 600 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20586, blühend im Dezember 1909. Mit der Umgrenzung dieser Art bin ich noch nicht ganz zufrieden. 5. Liparis minima Ldl, Gen. et Spec. Orch. (1830), p. 32. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern der Berge bei Toli-Toli, e. 700 m ti. d. M. — R. Schlechter no. 20723, blühend im Januar 1910. Diese Art halte ich für durchaus verschieden von L, caespitosa Ldl., deren Verbreitungsgebiet wohl auf die Mascarenen und Madagascar be- schränkt sein dürfte. 6. Liparis celebica Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 25—35 em alta; rhizomate longe decumbente, elongato, vaginis arcte appressis obtecto, flexuoso; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabratis; pseudobulbis 4—6 cm distantibus, e basi subgloboso-incrassata angustatis, ancipitibus, 3,5—5 cm altis, basi c. 1 em diametientibus, unifoliatis; folio erecto lineari-ligulato, acuto, basin versus paulo angustato, utrinque glabro, usque ad 30 cm longo, medio fere 1,3—2 cm lato; scapo ancipiti, gracili, folio fere aequilongo, eva- ginulato, racemo dense multifloro, disticho, compresso, usque ad 3 em longo; bracteis eompressis, ovatis, acutis, dorso carinatis, ovario pedi- cellato plus duplo brevioribus; floribus erecto-patentibus vel patentibus, flavido-brunneis; sepalis lanceolato-ligulatis, subacutis, reflexis, 0,6 cm longis, lateralibus obliquis; petalis reflexis, linearibus, acutis, glabris. sepalis subaequilongis; labello e basi genuflexo-decurva oblongo-quadrato, medio paulo angustato, antice bene dilatato, trilobulato, lobulis lateralibus oblongo-quadratis, obtusis, margine anteriore irregulari-subdentatis, diver- gentibus, intermedio multo breviore apiculato, labello toto c. 5,5 mm longo, supra basin 3,5 mm lato, inter apices lobulorum anteriorum 4 mm lato, basi callo amplo suborbiculari, obtuso, erecto ornato; columna pro sectione gracili, incurvula, juxta stigma ampliata, auriculis praemorso- truncatis; anthera reniformi, obtusissima, glabra; ovario eum pedicello ` glabro, c. 1,2 cm longo. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 29 Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Mina- hassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20668, blühend im November 1909. Die Art ist recht nahe verwandt mit der javanischen L. mucronata Ldl, doch zeigt sich bei genauerem Vergleich, dass die Lippe der Blüten nicht unerhebliche Abweichungen aufweist. Auch die Färbung der Blüten ist eine andere, denn bei L. celebica Schltr. sind diese gelbbraun. 7. Liparis quadribullata Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 13—23 cm alta; rhizomate pro sectione breviore, decumbente; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudo- bulbis lateraliter bene compressis, circuitu ovato-lanceolatis, unifoliatis, 1,7—2,2 cm altis, supra basin 0,5—0,7 cm latis, pro sectione: approxi- matis; foliis linearibus, apiculatis, basin versus paulo angustatis, usque ad 20 em longis, medio fere 0,5—0,7 cm latis; scapis gracilibus, erectis, ancipitibus, evaginulatis, foliis vulgo fere aequilongis; racemis distichis. compressis, dense 10—20-floris, erectis, usque ad 4 cm longis; bracteis subimbricantibus, bifariis, ovatis, apiculatis, compressis, dorso carinatis. ovario pedicellato duplo brevioribus; floribus erecto-patentibus, ochraceis ; sepalis deflexis, oblongis, obtusiusculis, glabris, c. 5,5 mm longis, laterali- bus obliquis; petalis erectis, lineari-subspathulatis, obtusis, glabris, se- palis paulo brevioribus, obliquis; labello e basi genuflexo-decurva qua- drato, angulis 4-bullato, dimidio anteriore dense papilloso-punctato, antice emarginato cum lobulo obtuso interjeeto, petalis aequilongo, antice vix 0,4 em lato; columna subgloboso-pyramidata, clinandrio contracta, petalis fere 3 plo breviore; authera subreniformi, obtusa, glabra; ovario cum pedicello glabro, c. 1 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern am oberen Lampasioe, im Bezirke Toli-Toli, c. 150 m ti. d. M. — R. Schlechter no. 20668, blühend im Januar 1910, Eine Verwandte der L. gibbosa Finet, doch durch den Habitus und die Lippe durchaus verschieden. Habituell ihr ähnlicher ist die neu- kaledonische Liparis-Art dieser Verwandtschaft, die von mir früher als „L. disticha“ aufgeführt und später von Finet als „L. gibbosa“ erklärt worden wie sich aber jetzt herausstellt eine eigene Art ist, die durch die verkürzten Rhizome, breitere Pseudobulben und Blätter, gedrungeneren Habitus und die Lippe durchaus verschieden ist und daher hiermit als L. Finetiana Schltr. neu bezeichnet werden mag. XXVII. Microstylis Nutt. 1. Microstylis trigonopetala J. J. Sm. in Naturk. Tijdschr. Neederl. Ind., LVIII (1898), p. 358. Celebes: Im Humus der Wälder des Gunong Klabat (Minahassa), c. 600 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20540, blühend im De- zember 1909. Eine sehr merkwürdige Art, die sowohl in der Form ihrer Petalen als auch der Lippe vollständig isoliert dasteht, und daher von mir zu Typus einer eigenen Sektion, Trigonopetalum, gemacht worden ist, die sich an Pseudo-Liparis anschliesst. 30 R. Schlechter. 2. Microstylis celebica Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 13—20 cm alta; rhizomate decumbente, cauliformi; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, puberulis; caule brevi, 4—5- foliato, tereti, vaginis foliorum obtecto; foliis erecto-patentibus, petiolatis, lamina oblique elliptica, acuta vel apiculata, basi subcuneata, utrinque glabra, 4,5—7 cm longa, medio vel infra medium 1,9—3 cm lata, petiolo basi dilatata vaginante, 1,5—2,3 cm longo; scapo stricto vel substricto, folia superante, pedunculo angulato, glabro, racemo laxe vel subdense 10-multi-floro, usque ad 10 cm longo; bracteis patulis, linearibus, acu- minatis, inferioribus ovarium superantibus, superioribus sensim bre- vioribus; floribus erecto-patentibus, in genere inter minores, glabris; se- palo intermedio oblongo, obtusiusculo, 0,8 cm longo, lateralibus oblique ovalibus, obtusis, intermedio paulo brevioribus, sed latioribus; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusis, sepalis lateralibus aequilongis; labello basi alte auriculato, lamina e medio triloba, 2,5 mm longa, basi 3 mm lata, lobis lateralibus cum angulo exteriore abbreviato, obtusato, ad basin lobi intermedii dente brevi triangulo donatis, lobo intermedio triangulo obtuso, apice breviter exciso, laterales bene superante, fovea basilar oblonga, inerassato-marginata, auriculis basalibus falcato-oblongis, obtusis, subparallelis, 1,5 mm longis; columna brevi, crassiuscula; anthera sub- reniformi, glabra; ovario cum pedicello gracili, glabro, 0,6—0,7 cm longo. Celebes: Im Humus der Wälder des Gunong-Masarang (Minahassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Sehlechter no. 20467, blühend im No- vember 1909. ` Die Art ist kenntlich durch die stumpfen Ührchen der Lippe und die nur mit einem sehr kurzen Zahn versehenen Seitenlappen. Die Blätter der Art sind grün mit 2 breiten, braunen Rändern, die Blüten erst gelb, dann rötlich. 3. Microstylis lokonensis Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, c. 13 cm alta; rhizomate brevi; radieibus filiformi- bus, elongatis, flexuosis, puberulis; caulibus erectis, strictis, 7—9 cm altis, basi subnudis, apicem versus 4—5-foliatis, vaginis foliorum ob- sessis; foliis erecto-patentibus, petiolatis, lamina oblique elliptica vel lanceolato-elliptica, acuminata, basi subcuneata, utrinque glabra, 4—9 cin longa, medio vel infra medium 1,5—2,2 cm lata, petiolo basi dilatata vaginante 1,5-- 2,5 cm longo; scapo stricto vel substricto, folia superante, pedunculo angulato, glabro; racemo laxius multifloro; bracteis erecto- patentibus, anguste lanceolatis, acuminatis, glabris, inferioribus flores superantibus, superioribus sensim brevioribus; floribus erecto-patentibus, flavis, glabris; sepalis oblongis, obtusis, 0,3 cm longis, lateralibus obliquis; petalis lineari-ligulatis, obtusiusculis, obliquis, sepalis subaequilongis; la- bello basi breviter auriculato, lamina e basi subreniformi supra medium triloba, 2,5 mm longa, supra basis 2,75 mm lata, lobis lateralibus cum angulo dentiformi, juxta lobum intermedium dentibus 2 minutis auctis, lobo intermedio semiovali apice breviter exciso, amplo, fovea ampla ob- longa, incrassato-marginata e basi labelli usque ad basin lobi intermedii, Zur Kenntnis der Orchidaceen von QOelebes. 31 auriculis basilaribus perbrevibus semiorbicularibus; columna brevi; an- thera late ovali, suborbiculari, glabra; ovario cum pedicello glabro, 6-costato, c. 0,4 cm longo. Celebes: Im Humus der Wälder auf dem Gunong Lokon (Mina- hassa), c. 1000 m ti. d. M. — R. Schlechter no. 20445, blühend im November 1909. Eine in der Gestalt der Lippe etwas aussergewóhnliche Form, die auch habituell von den Arten der Sektion Pleiodon verschieden scheint. Leider fand ich nur ein schwächliches Exemplar der Art in Blüte. 4. Microstylis truncicola Schltr., nov. spec. In basi truncorum arborum epiphytica, erecta, habitu M. congestam Ldl. imitans, usque ad 35 cm alta; rhizomate abbreviato; radicibus flexuosis, puberulis; caule abbreviato, 4—5-foliato, vaginis foliorum vestito; foliis erecto-patentibus, petiolatis, lamina elliptica vel lanceolato- elliptica, acuminata, basi cuneata, utrinque glabra, 10—15 cm longa, medio fere 3—5 cm lata, petiolo lato, basi dilatata vaginante, 3—4,5 cm longo; scapo stricto, folia bene superante, pedunculo angulato, glabro; racemo perdense multifloro, elongato, usque ad 15 cm longo, c. em diametiente; bracteis patentibus patulisve, linearibus, acuminatissimis, flores excedentibus; floribus in genere inter minores, viridibus, glabris; sepalis ovatis, obtusis, 2,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis lineari- ligulatis, obtusis, glabris, sepalis paululo brevioribus; labello basi breviter auriculato, jam infra medium trilobato, lobis lateralibus cum angulo con- spicuo, triangulo, obtuso et dentibus 2 grossis, acutis juxta lobum inter- medium, lobo intermedio late ovato, obtuso, integro, magno, dentes loborum lateralium multo superante, labello toto c. 0,2 cm longo, inter angulos loborum lateralium 2,25 mm lato, fovea ampla oblonga, incrassato-margi- nata e basi labelli usque supra medium lobi intermedii decurrente, auri- culis basilaribus late triangulis, obtusatis, quam lamina labelli fere 4-plo brevioribus; columna brevi, incrassata; anthera subquadrato - cucullata, glabra; ovario cum pedicello glabro, c. 0,3—0,4 cm longo. Celebes: An Baumstämmen, c. 1!/—2 Fuss über dem Boden, auf dem Gunong Masarang (Minahassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Sehlechter no. 20478, blühend im November 1909. Habituell ähnelt die Pflanze der M. latifolia J. J. Sm., hat aber ein ganz anders gestaltetes, sehr charakteristisches Labellum. Die Standorts- verhültnisse der Art sind aussergewöhnlich. 5. Microstylis umbraticola Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, gracilis, 20—25 cm alta; rhizomate elongato, decum- bente; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, puberulis; caule brevi, dense 6— 8-foliato, vaginis foliorum vestito; foliis erecto-patentibus, petio- latis, lamina oblique lanceolato-elliptica, apiculata, basi cuneata, 4,5—8 cm longa, infra medium 1,8- 2,8 cm lata, utrinque glabra, petiolo basi dila- tata vaginante, 1,5—2,5 cm longo; scapo gracili, erecto, stricto, folia fere ` duplo superante, pedunculo angulato, evaginulato, glabro; racemo pro genere laxe pluri-multi-floro, elongato, usque ad 8 em longo, c. 1,5 cm diametiente; bracteis anguste lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato duplo brevioribus; floribus patentibus, aureis, glabris; sepalis oblongis, 32 R. Schlechter. obtusis, c. 2,5 mm longis, lateralibus obliquis, quam intermedium paulo latioribus et subbrevioribus; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusis, se- palis paulo brevioribus; labello basi alte auriculato, lamina circuitu sub- reniformi, e medio trilobata, 0,2 cm longa, supra basin 2,25 mm lata, lobis lateralibus cum angulo exteriore parvulo, juxta lobum intermedium denti- bus 2 triangulis, subacutis, brevibus, aequimagnis auctis, lobo intermedio semiorbieulari, apice breviter exciso, marginibus apicem versus incur- vulis, dentes loborum lateralium plus duplo superante, fovea oblonga lamellis 2 latere ornata, e basi usque ad basin lobi intermedii, gibbo semi- lunato obscuro in basi lobi intermedii anteposito, auriculis basilaribus lanceolato-obliquis, obtusiusculis, subparallelis, 0,1 cm longis; columna brevi, erassiuscula; anthera late ovali; ovario cum pedicello pergracili, glabro, 6-costato, 0,4—0,5 em longo. Celebes: Im Humus der Wälder am oberen Lampasioe, im Be- Zirko Toli-Toli. c. 180 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20661; blühend im Januar 1909. Die Art ist durch die lockeren Infloreszenzen mit sehr feinen Blüten- stielen kenntlich. Sie ist mit einigen papuanischen Arten, wie z. B. M. fasciata Schltr., verwandt. 6. Microstylis trichopoda Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 20—25 cm alta; rhizomate abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, puberulis; caule valde abbreviato, 3—5- foliato, vaginis foliorum obtecto; foliis erecto-patentibus, petiolatis, lamina: oblique ovata, acuminata, basi rotundata, utrinque glabra, 5— 8,5 cm longa, infra medium 3,5—4,5 cm lata, petiolo basi dilatata vaginante, 2—3 em longo; scapo gracili, folia plus duplo superante, pedunculo angulato glabro; racemo sensim elongato, usque ad 15 cm longo, ob pedicellos perlongos c. 4 cm diametiente, dense multifloro; bracteis de- flexis, lanceolatis, acuminatis, pedicellis multoties brevioribus; floribus patentibus, mediocribus, glabris; sepalo intermedio oblongo, obtuso, 0,5 cm longo, lateralibus oblique ovalibus, obtusis, intermedio paulo brevioribus; petalis oblique linearibus, obtusiusculis, sepalis lateralibus aequilongis; labello basi peralte auriculato, circuitu ovali, e medio fere trilobato, lobis lateralibus cum àngulo brevi, obtuso, juxta basin lobi intermedii dentibus 2, faleato-linearibus, acutis auctis, lobo intermedio late ovali, amplo, apice breviter exciso, dentes loborum lateralium paulo superante, fovea basali oblonga, gibbo obscuro hippocrepiformi cireumdata, usque ad basin lobi intermedii decurrente, auriculis basilaribus lanceolatis, obtusiusculis, pa- rallelis, c. 2,25 mm longis; columna brevi, crassiuscula; anthera reni- formi, obtusa, glabra, ovario cum pedicello perlongo, filiformi, glabro, 1,8 cm longo. Celebes: Im Humus der Wälder bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20445, blühend im November 19094 Als nüchstverwandte der vorliegenden Art ist M. pedicellata Rehb. f. von Neu-Guinea anzusehen. Beide sind durch das Labellum gut unter- schieden. Die Blätter der M. trichopoda Schltr. sind oberseits dunkelgrün, unterseits violettrot. Die gelbgrünen Blüten sind rot gefleckt. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 33 7. Microstylis klabatensis Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, c. 35 cm alta; rhizomate decumbente, cauliformi; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, puberulis; caule abbreviato, 5—6-foliato, vaginis foliorum obtecto; foliis erecto-patentibus, petiolatis, lamina oblique elliptica, acuminata, basi cuneata, utrinque glabra, 10— 15 cm longa, medio fere 5—6,3 cm lata, petiolo basi dilatata vaginante, 6—7 cm longo; scapo erecto, folia bene superante, pedunculo angulato, glabro; racemo sublaxe multifloro, elongato, usque ad 18 em longo, c. 2,5 cm diametiente; bracteis patulis, linearibus, acuminatis, ovario pedi- cellato brevioribus; floribus mediocribus, patentibus, glabris; sepalo inter- medio anguste oblongo-ligulato, obtuso, 0,7 em longo, lateralibus oblique oblongis, obtusis, c. 0,5 cm longis; petalis oblique linearibus, obtusis, 0,7 em longis; labello basi peralte auriculato, lamina circuitu subreni- formi, 0,5 cm longa, medio fere 0,6 cm lata, supra medium trilobata, lobis lateralibus cum angulo exteriore brevi, triangulo, acuto, dentibus 3 lineari-lanceolatis, acuminatissimis, amplis juxta basin lobi intermedii auctis, lobo intermedio alte bifido, segmentis dentibus loborum lateralium similibus aequimagnisque, fovea basali suborbiculari, incrassato-marginata, auriculis basilaribus, oblique lanceolatis, subaeutis, parallelis, 4,5 mm longis; columna brevi, crassiuscula; anthera subreniformi, glabra; ovario cum pedicello gracili, glabro, 6-costato, 1 cm longo. Celebes: Im Humus der Wälder des Gunong Klabat (Minahassa), c. 400 m ti. d. M. — R. Schlechter no, 20568, blühend im Dezember 1909. Auch diese Art hat ihre Nächstverwandte in Neu-Guinea, und zwar in M. grandifolia Schltr. Ihre Blüten sind gelblich, das Labellum am Grunde violett und das Ovarium ebenfalls violett. 8. Microstylis nigrescens J. J, Sm. in Naturk. Tijdsch. Neederl, Ind., EVEL (1898), p. 359. Celebes: Im Humus der Wälder des Gunong Klabat (Minahassa), c. 600 m ü. d. M, — R. Schlechter no. 20541, blühend im Dezember 1909. Die Art wird auf Grund ihrer verlängerten, mehr oder minder kriechenden Stämme wohl am besten in die Sektion Commelinodes gestellt. Die Blüten sind dunkel-violettrot mit gelben Spitzen an den Petalen und dem Labellum. 9. Microstylis repens Rolfe in Kew. Bull, 1899, p. 127. M. cordifolia Rolfe, l. c., p. 127. Celebes: Im Humus der Wälder des Gunong Masarang (Minahassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20418, blühend im November 1909; im Humus der Wälder des Gunong Klabat (Minahassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20572, blühend im Dezember 1909. Die Art ist in den Bergwüldern der Minahassa sehr häufig und ziemlich weit verbreitet. M. cordifolia Rolfe kann ich von M. repens Rolfe nieht trennen und sehe mich daher gezwungen, den ersteren Namen hiermit einzuziehen. Die Blüten sind sehr hell gefärbt. Die Sepalen und Petalen sind hellgelb, das Labellum ist fast weiss. Repertorium specierum novarum, X. 3 34 R. Schlechter. XXVIII. Podochilus Bl. 1. Podochilus curviunguis Schltr., nov. spec. Epiphytica, decumbens, ramosa; radicus filiformibus, incrassatis, flexuosis, puberulis; caulibus ramisque gracilibus, flexuosis, dense foliatis, teretibus, glabris, vaginis foliorum omnino obtectis, usque ad 17 cm longis; foliis erecto-patentibus, lanceolato-ligulatis, aristato-acuminatis, glabris, 0,5—0,8 cm longis, medio fere 1,5—2,5 mm latis; racemis termi- nalibus, brevibus, laxe paucifloris, usque ad 1 cm longis, pedunculo brevi, tenuissimo, glabro; bracteis deflexis, ligulatis, obtusiusculis, ovario pedi- cellato duplo fere brevioribus; floribus illis P. sciwroidis Rchb. f. similibus, in genere inter minores; sepalis ovatis, obtusis cum apiculo, glabris, vix 0,2 cm longitudine excedentibus, lateralibus basi margine anteriore valde dilatata cum columnae pede mentum oblongum, obtusum, 1,75 mm longum formantibus, antice breviter connatis; petalis oblique oblongis, obtusissimis, glabris, sepalis paulo brevioribus; labello circuitu oblongo-ligulato, infra medium angustato, basi dilatata refracta, rotundata, ungui gracili affixo, apice obtuso, c. 3,5 mm longo, supra medium 0,2 cm lato; columna brevi, rostello lanceolato, erecto, bene longo, breviter exciso, pede gracili bene elongato; stigmate incrassato-marginato; anthera lanceolato-cordata, acuminata, glabra; polliniis oblique pyriformibus, stipite singulo, gracili, polliniis longiore, glandula parvula; ovario cum pedicello gracili clavato, glabro e. 2,5 mm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa) c. 700 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20542, blühend im Dezember 1909. Die Lippe der Art ist am Grunde resp. Nagel sehr merkwürdig um- gebogen und darin keiner bisher beschriebenen Art ähnlich. Die Blüten sind grünlich-weiss oder gelb, mit einem roten Fleck auf den Petalen und einer rotberandeten Sàule. 2. Podochilus Minahassae Schltr., nov. spec. Epiphytica, decumbens, gracilis, ramosa; radicibus filiformibus, elon- gatis, flexuosis, papillosis; caulibus ramisque filiformibus, flexuosis, bene foliatis, vaginis foliorum vestitis, usque ad 7 cm longis; foliis erecto- patentibus, lanceolato-ligulatis, aristato-apiculatis, glabris, 0,4—0,6 cm longis, medio fere 1,5—2 mm latis; racemis terminalibus, brevibus, laxe 2—4-floris, tenuibus, usque ad 0,7 cm longis, pedunculo tenui, brevi; bracteis minutis, ovatis, obtusiusculis, glabris, ovario multo brevioribus; floribus in genere inter minores, illis P. sciuroidis Rchb. f. similibus, glabris; sepalis ovatis, obtusiusculis, 2,75 mm longis, intermedio apicu- lato, lateralibus basi margine anteriore valde dilatata mentum oblique oblongum, obtusum, c. 2 mm longum, cum columnae pede formantibus; petalis oblique elliptieis, obtusis, medio margine anteriore paululo am- pliatis, sepalis paulo brevioribus; labello ligulato-spathulato, apiculato, basi truncato, ungui supra basin peltatim affixo, 3,5 mm longo, infra apicem 1,25 mm lato; columna brevi rostello bene longo, apice breviter exciso, pede bene elongato; anthera cordato-lanceolata, acuminata; polli- Zur Kenntnis der Orchidaceen von Üelebes. 35 niis oblique pyriformibus, stipite gracili, polliniis longiore, glandula par- vula; ovario cum pedicello glabro, gracili, c. 0,8 em longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Kaweng (Mina- hassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20593, blühend im Dezember 1909. Die Art erinnert an P. longipes J. J. Sm. von Neu-Guinea, ist aber leicht kenntlich durch das sehr schmale Labellum. Die Blüten sind weiss mit rotem Fleck auf den Petalen und vorn roter Lippenplatte. 8. Podochilus schistanthera Schltr., nov. spec. Epiphytiea, depressa, decumbens, ramosa; radicibus filiformibus, elon- gatis, flexuosis, glabratis; caulibus ramisque flexuosis, filiformibus, dense foliatis, usque ad 10 cm longis; foliis patentibus, ligulatis, oblique apicu- latis, glabris, vulgo subtortis, 0,4—0,6 cm longis, medio fere 1,25—1,5 mm iatis; racemis terminalibus, abbreviatis, vulgo unifloris, folia superanti- bus; bractea ovarium perbreve sessile amplectente, lanceolata, apiculata; floribus illis P. gracilis Ldl. similibus, in sectione inter majores; sepalis lanceolatis, acutis, glabris, 0,4 em longis, lateralibus falcato-obliquis, basi margine anteriore dilatatis, mentum breve obtusum formantibus; petalis subfalcato-obliquis, lanceolato-ligulatis, acutis, glabris, sepalis paulo bre- vioribus, labello e basi oblonga dimidio anteriore in laminam late ovatam acutam expanso, basi supra insertionem paululo producto, breviter et ob- tuse bilobulato, 3,5 mm longo, basi 1,25 mm lato, supra medium 1,75 mm lato; columna brevi, rostello tripartito, brevi, pede pro sectione brevi; anthera lanceolato-cucullata, antice alte bifida; polliniis 4 pyriformibus, paribus stipitibus separatis longioribus affixis, glandulis 2 separatis, ob- longis, parvulis; ovario sessili, glabro, 0,2 cm longo, Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa), c. 600 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20555, blühend im De- zember 1909; auf Bäumen in den Bergwäldern bei Toli-Toli, c. 700 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20706, blühend im Januar 1910. Die Art erinnert äusserlich sehr stark an P. gracilis Ldl., unter- scheidet sich aber durch das Labellum sowie durch die zwei getrennten Klebmassen und die dadurch bedingte andere Gestaltung des Rostellums. Die Sepalen und Petalen sind weiss mit rosenroten Spitzen, das Labellum mit violettroter Spitze. 4. Podochilus trilobus Schltr., nov. spec. Epiphyticus, erectus, habitu P. penduli (Bl. Schltr.; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, puberulis; caulibus simplicibus, dense foliatis, teretibus, glabris, 20—25 cm altis, vaginis foliorum omnino vestitis; foliis erecto-patentibus, oblongis, inaequaliter bilobulatis cum apiculo interjecto, 2,5—4 cm longis, medio fere 1,4— 1,7 em latis; racemis patulis, dense 10—20-floris, usque ad 7 cm longis, peduneulo vaginis obsesso, c. 4—5 cm longo; bracteis patulis, ovalibus, apiculatis, ovario pedicellato brevioribus; floribus in genere inter ma- jores, patentibus; sepalis ovato-oblongis, obtusiusculis, glabris, 0,5 cm longis, lateralibus basi margine anteriore valde dilatata cum pede co- 3* 36 R. Schlechter. lumnae mentum oblongum obtusissimum, c. 0,4 cm longum formantibus; . petalis rhombeo-spathulatis, obtusis, glabris, sepalis paulo brevioribus; labello e basi angustiore valde dilatato, supra medium trilobo, 5,5 mm longo, inter apices loborum lateralium 4,5 mm lato, glabro, lobis laterali- bus subdivergentibus, triangulis, obtusis, intermedio semielliptico, obtuso, cum apiculo minuto, lamella hippocrepiformi, basi leviter excisa e basi usque infra apicem lobi intermedii decurrente, cruribus subparallelis dimidio anteriore leviter sinuosis; columna brevi, pede elongato, rostello ` triangulo, breviter exciso; anthera ovato-cordata, breviter et obtuse acu- minata; polliniis 6 clavatis, stipitibus 2 brevioribus basi conjunctis, appressis, glandula parvula; ovario cum pedicello clavato, glabro, c. 0,6 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern der Berge bei Toli-Toli, e. 500m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20704, blühend im Januar 1910. Eine sehr gut gekennzeichnete Art, die in der Form ihrer Lippe bisher ganz isoliert dasteht, habituell dem P. pendulus (Bl) Schitr. gleicht. Die Blüten sind grünlich. 5. Podochilus celebicus Schltr., nov. spec. Epiphyticus, erectus vel patulus, ramosus, usque ad 75 cm longus; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, puberulis; caulibus ramisque dense foliatis, teretibus, glabris, vaginis foliorum vestitis; foliis erecto- patentibus, lanceolato-ligulatis, apice inaequaliter tridentatis, dente inter- medio cuspidiformi, tenui, utrinque glabris, textura pro genere tenuiori- bus, 2,5—4,5 cm longis, medio vel infra medium 0,4—0,8 cm latis; racemis patulis, usque supra basin floriferis, basi vaginis paucis donatis, laxe multifloris, elongatis, usque ad 15 em longis, vulgo terminalibus nec non lateralibus; floribus illis P. penduli (Bl) Schltr. similibus, pa- tentibus; sepalis ovatis, obtusiusculis, glabris, 0,8 cm longis, lateralibus basi margine anteriore valde dilatata cum pede columnae mentum ob- tusum, oblongum, c. 3,5 mm longum formantibus; petalis oblique oblongo- spathulatis, obtusis, glabris, sepalis paulo brevioribus; labello oblongo- ligulato, obtuso, antice margine leviter undulato, medio subangustiore, glabro, lamella hippoerepiformi e basi usque supra medium decurrente, cruribus subparallelis, 0,5 cm longitudine subattingente, supra medium 2,25 mm lato; columna brevi, pede elongato, rostello adscendente; anthera subreniformi-cordata, obtuse apiculata; polliniis 6, oblique clavatis, stipiti- bus 2 separatis concavulis, brevioribus, glandula ovata, parvula; ovario cum pedicello clavato, glabro, c. 0,7 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Minahassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Sehlechter no. 20466, blühend und fruchtend im November 1909. Diese Art dürfte am besten neben P. xythriophorus (R. f.) Schltr. von den Philippinen untergebracht werden, vor dem sie sich durch den hóheren Wuchs und durch die Blütenmerkmale unterscheidet. 6. Podochilus cyclopetalus Schltr., nov. spec. Epiphytieus, erectus, pluricaulis, usque ad 60 cm altus, habitu P. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 37 cornuto (Bl.) Schltr. valde similis; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, villosis; caulibus simplicibus, plus minus flexuosis, dense foliatis, vaginis foliorum vestitis, teretibus, glabris; foliis erecto-patentibus, oblongo-ligulatis, obtuse bilobulatis, cum apiculo tenui interjecto, utrinque glabris, 2,5—3 cm longis, medio fere 0,7—1 cm latis; racemis patulis, abbreviatis, axillaribus terminalibusve, usque ad 1,5 cm longis, dense plurifloris; bracteis reflexis, oblongis, obtusiuseulis, glabris, ovario brevioribus; floribus illis P. cornutae (Bl. Schltr. similibus, sed majoribus; sepalis late ovatis, obtusis, extus apicem versus minute verruculosis, glabris, 3,5 mm longis, lateralibus basi margine anteriore valde dilatata, mentum obtusum, oblongum, c. 3,5 mm longum cum pede columnae formantibus; petalis suborbicularibus, obtusissimis; sepalis paulo brevioribus; labello e basi subquadrato-ovali, subcucullato-concava medio paulo angustato et dimidio anteriore in lobum ovalem, obtusum, apice re- flexum medio gibbo carnoso oblongo ornatum expanso, lamella hippo- crepiformi e basi usque ad medium labelli ibique subito ad margines recurvula, labello toto 0,6 em longo, supra basin 3,5 mm, supra medium 3 mm lato; columna brevi, apice bibrachiata, rostello triangulo, brachiis aequilongo, breviter exciso, pede lato, producto; anthera ovato-cordata, breviter acuminata, dorso umbonata; ovario cum pedicello minutissime verruculoso, clavato, glabro, e. 0,4 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa) c. 500 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20527, blühend im De- zember 1909. Die Art ist unstreitig nahe verwandt mit P. cornutus (Bl) Schltr. und P. calliferus (J. J. Sm.) Schltr. (Appendicula callifera J. J. Sm.). Doch von beiden spezifisch durchaus verschieden. Die Blüten sind weiss, mit zwei roten Flecken und rotem Hócker auf dem Labellum. 1. Podochilus anceps (Bl.) Schltr. in Mem. Herb. Boiss. (1900), Sep. 33. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern am oberen Lampasioe, bei den alten Goldgruben am Djangdjang (im Bezirke Toli-Toli), c. 180 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20656, blühend im Januar 1910. Ich habe nicht genügend Unterschiede finden kónnen, um die Pflanze von P. anceps (Bl) Schltr. abzutrennen. Die Blüten sind weisslich gefürbt mit zwei rosenroten Flecken auf dem Labellum und rotem Hócker auf der Anthere. 8. Podochilus reflexus (Bl. Schltr. in Mem. Herb. Boiss. (1900), p. 31. Var. cycloglossus Schltr., nov. var. Differt a forma typica labello suborbiculari et rostello breviore. Celebes: Auf Bäumen bei Tampusso (Minahassa), c. 1000 m ii. d. M. — R. Schlechter no. 20506, blühend im Dezember 1909; auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Sopoetan (Minahassa), c. 1300 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20615, blühend im Dezember 1909; auf Bäumen in den Wäldern am oberen Lampasioe, im Bezirke Toli-Toli, c. 380 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20677, blühend im Januar 1910. 38 - R. Schlechter. Diese Varietät zeichnet sich durch die kreisrunde Lippenplatte aus, Ich halte es für wahrscheinlich, dass sie sich als eigene Art er- weisen wird. 9. Podochilus buxifolius Schltr. in Mem. Herb. Boiss. (1900), p. 52. Var. striatus Schltr., nov. var. Differt a forma typica floribus brunneo-striatis, petalis angustioribus, rostello et anthera bene brevioribus. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong-Klabat (Mina- hassa), c. 600 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20536, blühend im De- zember 1909. Wohl nur eine Lokalform der weiter verbreiteten Art, wenn man nicht den Unterschieden im Rostellum und in der Anthere grössere Wichtigkeit beimessen will. 5 XXIX. Arundina Bl. 1. Arundina (Dilochia) celebica Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta vel patula, usque ad 60 cm longa; rhizomate valde abbreviato; caulibus erectis, dense foliatis, teretibus, glabris; foliis erecto-patentibus, ellipticis, acuminatis, basi angustatis, utrinque glabris, textura coriaceis, usque ad 12 cm longis, medio fere 2,8—3,7 cm latis, articulatis; panicula pauciramosa, subdense multiflora, usque ad 25 cm longa, ramis erecto-patentibus, vix pedunculata; bracteis deflexis, per- sistentibus, ovalibus, obtusis, inferioribus flores aequantibus, superioribus sensim brevioribus; floribus erecto-patentibus, glabris, pro genere parvis; sepalo intermedio oblongo, obtuso, 1,9 cm longo, medio fere 0,8 cm lato, lateralibus oblique oblongo-ligulatis, obtuse acuminatis, intermedio aequi- longis, medio fere 0,6 em latis; petalis oblique et anguste elliptico-lanceo- latis, obtusiusculis, basin versus angustatis, sepalis aequilongis, medio fere 0,5 em latis; labello e basi cuneata tertia parte anteriore trilobo, lobis lateralibus oblique triangulis obtusis, bene evolutis, intermedio qua- drato-rotundato, apice subretuso, margine undulato, labello toto 1,7 cm longo, inter apices loborum lateralium 1,3 cm lato, carinis 3, basi altiori- bus apicem versus subcrenulatis, sensim decrescentibus, parallelis, e basi labelli usque infra apicem lobi intermedii decurrentibus, carinis 2 la- teralibus in basi lobi intermediis additis; columna semitereti, apicem versus paulo dilatata, 1,5 cm longa, glabra, clinandrio obscure 5-angulato, cum apiculo dorsali; anthera cucullata, antice breviter excisa; polliniis 8, oblique ovatis, compressis; ovario cum pedicello clavato, glabro, c. 1,3 em longo. Celebes: Auf Bäumen auf den Bergen bei Tomohon (Minahassa), c. 800m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20452, blühend im No- vember 1909. Ich habe mich nun gezwungen gesehen, der Frage nüher zu treten, ob Dilochia und Arundina als gesonderte Gattungen zu betrachten sind oder nieht und bin nach Untersuchung des vorhandenen Materials zu der Überzeugung gekommen, dass beide zu vereinigen sind, wie schon von Reichenbach fil, Bentham und Hooker fil, vorgeschlagen, resp. ausgeführt ist, Ich finde keine Merkmale, die genügen, die Gattungen getrennt zu halten, weder vegetativer noch morphologischer Natur. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 39 Die hier beschriebene A. celebica Schltr. ist als nächste Verwandte der A. Wallichii Ldl. anzusehen, deren Habitus sie vollständig teilt, Die Blüten sind aber nur halb so gross und in der Form ihrer einzelnen Teile durchaus verschieden. XXX. Glossorhyncha Ridl. 1. Glossorhyncha celebica Schltr., nov. spec. Epiphytica, bene ramosa, usque ad 50 cm longa; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus ramisque plus minusve flexuosis, bene foliatis, gracilibus, vaginis foliorum omnino vestitis; foliis patentibus, linearibus, acutis, carnosis, basi an- gustatis, 1,3—2,5 cm longis, medio fere 2—2,5 mm latis, vaginis minute sed distinete verrucosis apice setis paucis ciliatis; floribus ad apices ramulorum singulis, niveis, glabris, vagina amplectente, ovali, apiculata, extus sparsim squammellata protectis; bractea hyalina, ovario aequilonga, ovali; sepalis oblongo-ligulatis, obtusiusculis, c. 1,2 em longis, lateralibus falcato-obliquis, basi margine anteriore dilatata paulo decurrentibus; pe- talis oblique subspathulato-oblongis, obtusis, glabris, sepalis aequilongis, sed paulo latioribus; labelli lamina ovata, obtusa, glabra, c. 0,4 cm ionga, calcare elongato subfiliformi, e basi latiore angusiato, apicem versus vix dilatato, obtuso, c. 1,2 cm longo; columna brevi generis, glabra, cli- nandrio margine minute dentieulato; ovario cylindrieo, glabro, c. 1,3 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Mina- hassa) c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20416, blühend im November 1909. Diese Art schliesst sich eng an einige noch unbeschriebene papu- anische Formen an und ist unter den bisher veróffentlichten nur mit G. Giulianettia Schltr. näher verwandt. XXXI. Agrostophyllum BI. 1. Agrostophyllum simile Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, pluricaule, usque ad 70 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; cauli- bus simplicibus, dense foliatis, compressis, vaginis foliorum c. 10 cm longis, imbricantibus omnino vestitis, usque ad 55 cm longis; foliis erecto-patentibus, lamina lineari-ligulata, apice inaequaliter et minute bilobulata, glabra, usque ad 20 em longa, 1—1,2 cm lata; spicis pauci- floris, in inflorescentiam capitiformem, densam, c. 8 cm diametientem congregatis; floribus erectis, in genere inter minores; bracteis lanceolatis, subaeutis, ovario aequilongis; Sepalis ovalibus, apiculatis, glabris, c. 0,3 cm longis, lateralibus obliquis, basi margine anteriore ampliatis; petalis oblique lanceolato-ligulatis, obtusis, glabris, sepalis paulo brevioribus; labello petalis aequilongo, glabro, hypochilio cucullato-ovali, lobis laterali- bus erectis, rotundatis, parvulis, sed bene distinctis, lamella transversa, minute 3—4-dentata inter se antice conjunctis, epichilio (i. e. lobo inter- medio) suborbiculari, obtuso, margine subirregulari, medio incrassato, cum 40 R. Schlechter: Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. linea media foveolata, c. 2,25 mm longo, infra medium aequilato; columna erecta, glabra, medio antice constricta, apice incrassata, labello paulo breviore, clinandrio obtuse 3-lobulato, callo vel ligula carnosa, semiorbi- culari ad basin stigmatis prominula; anthera subreniformi, obtusa; ovario cylindraceo, glabro, c. 0,6 cm longo. Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), c. 850 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20519, blühend im Dezember 1909. Diese Novitüt ist dem papuanischen A. parviflorum J. J. Sm. habituell nieht unühnlich, aber im Blütenbau recht gut unterschieden und erinnert mehr an A. longifolium Rchb. f. und A. atrovirens J. J. Sm. von Ambon, Die Blüten sind gelblich mit weissem Labellum. 2. Agrostophyllum celebicum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum vel patulum, usque ad 30 em longum; rhizomate decumbente vaginulis imbricantibus obtecto; radicibus filiformibus, elon- gatis, flexuosis, glabris; caulibus simplicibus, flexuosis, dense foliatis, paulo compressis, vaginis foliorum omnino obtectis; foliis patentibus, la- mina oblongo-ligulata, inaequaliter ac breviter bilobulata, cum denticulo minuto, basi subito subtruncata et in petiolum brevissimum contracta usque ad 1,1 cm longa, medio fere 0,3—0,4 cm lata, vaginis apice oblique truncatis et more A. stipulati (Griff) Schltr. utrinque in dentem brevem stipuliformem productis; floribus ad apices caulium in spieis unifloris capituliformi-aggregatis, illis A. stipulati (Griff. Schltr. similibus et fere aequimagnis, extus squamellis brunneis sparsis obsessis; sepalis ovato- lanceolatis, acutis vel breviter acuminatis, 0,5 cm longis, lateralibus obli- quis, basi margine anteriore valde dilatata cum pede columnae mentum oblongum obtusum, 0,8 mm longum formantibus; petalis oblique lineari- ligulatis, obtusiusculis medio subgenuflexo-falcatis, infra medium paululo dilatatis, sepalis paululo brevioribus, glabris; labello e basi saccato- concava cum pede columna adnata trilobo, lobis lateralibus erectis lineari- oblongis, obtusis, lobo intermedio duplo fere brevioribus, inter se lamella emarginata, transversa, medio calloso-incrassata, humili conjunctis, lobo intermedio orbieulari, apice retuso cum apiculo minutissimo, c. 2,5 mm diametiente, dimidio inferiore excavationibus 2 oblongis donato, labello toto 0,5 cm longo, glabro; columna altiore, apicem versus antice paulo ampliata, subbibrachiata, rostello erecto lineari; anthera late ovato-cordata, umbonata; ovario cylindraceo, brunneo-squamellato, 0,7 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des oberen Lampasioe, bei den alten Goldgruben am Djangdjang, im Bezirke Toli-Toli, c. 180 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20655, blühend im Januar 1910. Ohne Untersuchung der Blüte würde man wohl ohne weiteres geneigt sein, die Art für A. stipulatum (Griff) Schltr. zu erklären, so sehr ähneln sich beide Arten. Das Labellum aber ist ganz verschieden und lässt keinen Zweifel bestehen, dass wir es hier mit einer vorzüglich charakteri- sierten eigenen Art zu tun haben. Die Blüten sind weiss, das Labeilum mit goldgelber Mitte, die Säule mit roter Spitze. (Fortsetzung folgt.) G. Hieronymus: Species novae Selaginellarum philippinensium. 41 Il. Species novae Se/aginellarum philippinensium quas descripsit G. Hieronymus. (Originaldiagnosen.) 1. Selaginella Brausei!) Hieron., nov. spec. Heterophyllum e sectione Selaginellarum | pleiomacrosporangiatarum, e serie monostelicarum, e turma S. involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Caulibus c. 3—4 dm altis, parte inferiore simplici usque ad medium partis superioris frondbsae tetragonis, stramineis, laevibus, basi c. 11/,— 2 mm crassis; foliis usque ad medium partis frondosae tetrastichis, homomorphis, e basi utraque cordata elongato-deltoideis, longe acuminatis vel acutis, aequilateris, cartilagineis, carinatis, glaucis, basi utraque ciliis rigidis usque ad 0,15 mm longis patentibus dense ornatis, margine cetero piloso-denticulatis (pilis dentiformibus ad apicem laminae versus sensim decrescentibus); foliis partis inferioris caulis maximis c. 3!/, mm longis, 1?/, mm basi latis; parte frondosa caulis ambitu ovata, subquadripinnatim ramosa (raro basi vel medio furcata, ramum innovationis parti frondosae similem gerente), ramis primariis ejus ambitu lanceolatis vel ovatis vel inter- dum obovatis, ramis secundi ordinis inferioribus et mediis pinnatim ramosis, ramos tertii ordinis simplices vel interdum furcatos gerentibus, superiori- bus repetito furcatis vel semel furcatis vel supremis simplicibus; parte frondosa caulis ad apicem versus dorsiventrali, sieut rami ramulique omnes ubique folia heteromorpha gerente; foliis lateralibus partis su- premae caulis, ramorum ramulorumque e basi inferiore truncata in an- gulum viridem apice breviter rotundatum producta et a basi superiore rotundato-cuneata oblique falcato-ovatis, breviter acuminatis, semifacie inferiore, ubique viridibus parte inferiore semifaciei superioris paulo la- tioris ad marginem versus e basi usque ad medium laminae subalbido- pallescentibus, latere aligulari nervum medianum apice vix incrassatum et nervos falsos fibris scleroticis formatos gerentibus, fibris seleroticis sparsis ubique ornatis, margine inferiore (angulo basali ciliis 1—2 ornato interdum excepto) ubique integris, margine superiore a basi usque ultra medium laminae ciliis vel pilis dentiformibus sparsis ornatis (ciliis maximis imae baseos usque ad 0,14 mm longis, ad apicem versus sensim decrescentibus); foliis lateralibus partis supremae caulis c. maximis c. 21/, mm longis, c. 1 mm supra basin latis; foliis lateralibus ramulorum ultimorum vix ultra 1 mm longis, !/ mm supra basin latis (plano ramu- lorum ultimorum foliis lateralibus inclusis 1—2 mm lato); foliis axillaribus aequilateris, e basi breviter cuneato-rotundata oblongis, acutis, parte in- feriore utriusque semifaciei ad marginem versus a basi usque ad medium laminae pallescentibus et margine utroque summo apice integro excepto 1) Benannt zu Ehren von Herrn Oberstleutnant a. D. Guido Brause in Steglitz. 42 G. Hieronymus. ciliis et prorsus pilis dentiformibus sparsis ornatis, ceteris notis foliis lateralibus vulgaribus similibus; foliis axillaribus maximis inter partem supremam caulis et ramos primi ordinis positis c. Lis mm longis, 1!/; mm supra basin latis; folis intermediis partis supremae caulis ramorum ramulorumque omnium e basi exteriore auriculata (auricula rotundata interdum ciliis 1—2 rigidis usque ad 0,08 mm longis ornata) et basi interiore cordata ovatis, breviter acuminatis, ubique stomatibus sparsis hyalino-punetulatis, margine exteriore ad apicem versus et margine in- teriore basi excepta minute piloso-dentieulatis (pilis dentiformibus vix ultra 0,02 mm altis); foliis intermediis maximis c. 1!/; mm longis, ?/, mm infra medium latis; floribus apice ramulorum solitariis, !/—1 cm longis, c. 1 mm crassis; sporophyllis tetrastichis, subhomomorphis, e basi utraque rotundata subdeltoideo-ovato-cymbiformibus, breviter acuminatis, margine ima basi utraque excepta dense piloso-denticulatis (pilis dentiformibus vix ultra 0,04 mm altis) dorso subcarinatis; sporophyllis ventralibus quam dorsales paulo latioribus et pallidioribus, ceterum similibus; sporo- phyllis maximis vix 1 mm longis, ?/, mm supra basin latis; micro- sporangiis im axillis sporophyllorum dorsalium omnium et ventralium plurimorum, macrosporangiis in axillis sporophyllorum ventralium pau- corum positis; mierosporis 0,02 mm crassis, acervatim congregatis auran- tiacis, singulis lutescenti-pellucidis, latere rotundato gibbis breviter capituliformibus sparsis ornatis, inter cristas commissurales laevibus; macrosporis 0,25 mm crassis, statu humido lutescenti-subpellucidis, statu sicco lutescenti-albidis, ubique etiam inter cristas commissurales subali- formes integras crassiusculas gibbis subliteriformibus vel rugiformibus flexuosis saepeque ramosis et interdum latere rotundato reticulatim con- junctis ornatis. Philippinen: Ist bisher nur im Distrikt von Davao auf Mindanao gesammelt worden, wo die Art am Erdboden der Urwälder in einer Höhe von 1200 Fuss wächst. (Copeland no. 673, im März 1904 und no. 1306 im April 1904.) 2. Selaginella leytensis Hieron., nov. spec. Heterophyllum e sectione Selaginellarum | pleiomacrosporangiatarum, e serie monostelicarum, e turma S, involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Caulibus e. 3—4 (5?) dm altis, erectis, parte inferiore simplici usque fere ad apicem partis superioris frondosae subtereti-tetragonis, sordide stra- mineis, laevibus, vix ultra 1?/, mm crassis; folis usque ultra medium partis frondosae tetrastichis, homomorphis, e basi utraque cordata elon- gato-deltoideis, longe acuminatis, aequilateris, subcartilagineis, carinatis, glaucis, parte inferiore utriusque marginis ciliis rigidiusculis usque ad 0,15 mm longis patentibus ad apicem versus sensim decrescentibus in pilos dentiformes transeuntibus dense ornatis; foliis homomorphis caulis maximis c. 3 mm longis, vix ultra. 1 mm supra basin latis; parte fron- dosa caulis ambitu ovata, tripinnatim ramosa; ramis primi ordinis ejus inferioribus et mediis ambitu lanceolatis vel ovatis; ramis secundi ordinis inferioribus pinnatim ramosis vel repetito furcatis, mediis repetito vel Species novae Selaginellarum philippinensium. 43 semel furcatis, supremis simplieibus, ramos tertii ordinis semper simplices gerentibus; parte frondosa ima caulis, ramis ramulisque omnibus ubique folia heteromorpha gerentibus; foliis lateralibus eorum e basi inferiore mani- feste auriculata et basi superiore cordata elongato-deltoideo-ovatis, sub- rectis vel parum faleatis, longe acuminatis, subaequilateris; semifaciebus latitudine subaequantibus, inferiore ubique virescente margine integra vel auricula sola ciliis paucis (c. 2—4) ornata, semifaciei superioris parte inferiore a basi usque fere ad medium ad marginem versus pallescente hice ciliis usque ad 0,23 mm longis patentibus subrigidis sensim decres- centibus in pilos dentiformes breves transeuntibus ornata, ad apicem versus integra; nervo mediano a medio ad apicem versus sensim in- crassato; nervis falsis, fibrisque sclerotieis sparsis latere aligulari laminae deficientibus; foliis lateralibus ramorum primi ordinis maximis c. 2!/; mm longis, vix ultra 1 mm supra basin latis; foliis axillaribus e basi utraque cordata albido-pallescente elongato-deltoideis, longe acuminatis vel sub- acutis, margine utroque inferiore usque ad medium ciliis decrescentibus (maximis basalibus usque ad 0,2 mm longis) ornatis, ceteris notis foliis lateralibus vulgaribus similibus; foliis axillaribus ramorum maximis c. 1%/, mm longis, paulo ultra !/; mm supra basin latis; foliis intermediis ramorum dorsiventralium e basi exteriore subauriculato-cordata et basi interiore cordata ovatis, acuminatis, auriculis basalibus longe ciliatis (ciliis maximis 0,2 mm longis), margine cetero praesertim ad apicem versus minute et sparse piloso-denticulatis, ubique viridibus et stomati- bus sparsis hyalino-punctulatis; foliis intermediis ramulorum ultimorum saepe margine toto integris; foliis intermediis maximis c. 1!/, mm longis, vix ?/, mm medio latis; floribus apice ramulorum ultimorum solitariis, c. 3—7 mm longis, 1—1!/, mm crassis; sporophyllis subhomomorphis, sub- tetrastichis, e basi utraque rotundata deltoideo-cymbiformibus, in aristam brevem acuminatis, dorso carinatis (carina obsolete papilloso-denticulata, vix ultra 0,02 mm alta), ima basi utraque integra excepta margine dense piloso-denticulatis, ubique pallide viridibus; ventralibus paulo majoribus; maximis vix 1 mm longis, ?/, mm supra basin latis; microsporangiis in axillis sporophyllorum dorsalium, macrosporangiis in axillis sporophyllorum ventralium positis; microsporis c. 0,02 mm crassis, acervatim congregatis sordide aurantiacis, singulis lutescenti-pellucidis, latere rotundato gibbis capituliformibus stipitatis sparsis ornatis; macrosporis c. 0,25 mm crassis, subniveis, latere rotundato gibbis literiformibus vel rugiformibus flexuosis ramosis saepe reticulatim conjunctis ornatis, inter cristas commissurales sublaevibus. Philippinen: Findet sich gewóhnlich vereinzelt auf Erdboden oder in Spalten von loekerem sandigen Erdreich an Flussufern in schattigen Gebüschen am Fusse der Berge bei Palo auf der Insel Leyte. (Elmer no. 7058, im Januar 1906.) 3. Selaginella Bacanii!) Hieron., nov. spec. 1) Benannt zu Ehren des ersten Sammlers der Art des Herrn. E. Bacani in Manila. 44 G. Hieronymus. Heterophyllum e sectione Selaginellarum pleiomacrosporangiatarum, e serie monostelicarum, e turma S. involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Caulibus e. 3—4 dm altis; parte inferiore simplici compresso-tetragona, sordide straminea, laevi, usque ad 2'/, mm crassa, ubique heterophylla; foliis lateralibus ejus e basi inferiore cuneato-rotundata et basi superiore rotundata oblique et late falcato-ovatis, breviter acuminatis, subcarti- lagineis, inaequilateris (semifacie superiore dimidio latiore quam inferior), margine e basi rotundata subciliata (ciliis basilaribus c. 0,2 mm longis) ciliis decrescentibus crebre piloso-denticulatis, margine. inferiore ima basi pilis dentiformibus paucis ornata excepta integris, nervo mediano ad apicem versus parum incrassato praeditis, supra obscure, infra glauco-viridibus; foliis lateralibus partis simplicis caulis maximis c. 3!/; mm longis, 2!/, mm infra medium latis; foliis intermediis e basi exteriore breviter auriculata et basi interiore rotundato-cuneata late oblique falcato-ovatis, in mucronem vix !/; mm longam breviter acuminatis, omnino planis, semifaciebus lati- tudine aequantibus praeditis, margine superiore toto longius piloso-denti- culatis (pilis dentiformibus patentibus basi usque ad 0,07 mm longis), margine inferiore toto brevissime papilloso-denticulatis, latere aligulari stomatibus minutissime pellueido-punctulatis, nervo mediano vix incras- sato ornatis; foliis intermediis caulis simplicis maximis c. 3 mm longis, 2 mm infra medium latis; parte frondosa caulis subtripinnatim ramosa ambitu late deltoideo-ovata vel subrotundata, ubique heterophylla; foliis caulinis partis frondosae iis partis simplicis similibus, magis approxi- matis, sensim angustioribus; foliis lateralibus ramorum ramulorumque e basi inferiore cuneato-rotundata et basi superiore rotundata pallescente oblique ovato-oblongis, vel oblique oblongis, suberectis, obtusiusculis, margine superiore basi ciliatis (ciliis rigidiusculis, patentibus, usque ad 0,2 mm longis) et ciliis mox decrescentibus parte superiore integro ex- cepto parce piloso-denticulatis, margine inferiore toto integris; foliis la- teralibus ramulorum ultimorum c. 1!/,—2 mm longis, c. 1/, mm medio latis; foliis axillaribus e basi utraque rotundato-cuneata pallescente longe ciliata oblongis, obtusis, margine parce piloso-denticulatis vel integris; minimis inter ramulos ultimos positis e. 1 mm longis, c. !/, mm latis; foliis intermediis ramorum ramulorumque sensim decrescentibus e basi exteriore manifeste auriculata et interiore cuneata oblique subfalcato- ovatis, ramorum abrupte, ramulorum sensim in mucronem acuminatis, margine toto integris, praesertim semifacie exteriore stomatibus pellucido- punctulatis; foliis intermediis ramulorum ultimorum 3/,—1 mm longis, !/—1|, mm supra basin latis; floribus apice ramulorum ultimorum soli- tariis, c. /a—1 cm longis, vix 1'/, mm crassis; sporophyllis subhomo- morphis, e basi utraque rotundata deltoideo-cymbiformibus, acutis, mar- gine utroque crebre piloso-denticulatis (pilis dentiformibus basilaribus usque c. 0,07 mm longis), dorso leviter carinatis (carina vix ultra 0,01 mm alta parce et obsolete piloso-denticulata virescente); sporophyllis dorsali- bus virescentibus, ventralibus pallidioribus et paulo latioribus, ceteris notis similibus; sporophyllis maximis c, 2 mm longis, 1 mm supra basin Species novae Selaginellarum philippinensium. 45 latis; microsporangiis axillis sporophyllorum superiorum dorsalium et ventralium, macrosporangiis axillis sporophyllorum inferiorum dorsalium et ventralium positis; microsporis 0,02—0,025 mm crassis, acervatim congregatis aurantiacis, singulis lutescenti-pellucidis, latere rotundato gibbis capituliformibus sessilibus subcrassiusculis subdense ornatis, inter costas commissurales laevibus; macrosporis 0,25 mm crassis, sordide lutescenti-albidis, latere rotundato gibbis literiformibus (rugiformibus flexuosis saepe ramosis sed non reticulatim conjunctis) ornatis, inter cristas commissurales subaliformes sublaevibus, opacis. Philippinen: Die Art ist bisher nur in der Provinz Cagayan auf Luzon gesammelt worden. (Bacani no. 16694, im Mürz 1909; Ramos no. 7559, im Mai 1909). 4. Selaginella banajaoensis Hieron., nov. spec. Heterophyllum e sectione Selaginellarum pleiomacrosporangiatarum, e serie monostelicarum, e turma S. involventis (Swartz) Hieron (non Spring) et ex affinitate S. Bacanii Hieron. Caulibus 2—2!/, dm altis; parte in- feriore simplici, compresso-tetragona, virescenti-straminea, laevi, opaea, usque ad 2!/, mm crassa, ubique heterophylla; foliis lateralibus ejus e basi superiore manifeste auriculata late producta rotundata et e basi in- feriore truncato-rotundata late oblique ovatis, inaequilateris, in mucronem acuminatis, pallide viridibus, ab auricula marginis superioris et parte in- feriore ejus usque fere ad medium ciliatis (ciliis patentibus, subrigidis; maximis auriculae c. 0,3 mm longis) et ciliis sensim decrescentibus ad apicem versus crebre piloso-denticulatis, basi truncata marginis inferioris ut in auricula baseos superioris longe ciliatis ciliisque repente decres- centibus parte cetera tota marginis inferioris crebre piloso-denticulatis, margine utroque vitta intramarginali angusta parum perspicua cellulis prosenchymaticis non scleroticis formata ornatis, a medio ad marginem Superiorem versus magis pallescentibus, nervum medianum e basi tenui sensim claviformi-inerassatum gerentibus; foliis lateralibus caulis simplicis maximis c. 21/, mm longis, 1!/; mm latis; foliis intermediis pallide viridi- bus, e basi exteriore manifeste auriculata (auricula incurva, cilias usque àd 0,9 mm longas gerente) et basi interiore breviter auriculata (auricula breviore et angustiore incurva brevius ciliata) ovatis, in aristam c. '/ longitudinis laminae aequantem piloso-dentatam acuminatis; planis, ad apicem versus leviter carinatis, subaequilateris, nervum vix vel parum incrassatum gerentibus; parte frondosa caulis irregulariter tri- vel sub- quadripinnatim ramosa, ubique heterophylla, ambitu deltoidea vel ovata; foliis partis frondosae caulis et ramorum primi ordinis ejus iis partis simplicis caulis similibus, sed multo majoribus, minus acuminatis, obscure viridibus, margine inferiore ima basi longe ciliata et summo apice inter- dum minute denticulato exceptis integris; foliis partis frondosae caulis vel ramorum primi ordinis maximis c. 5 mm longis, 2!/; mm vel parum ulra infra medium latis; foliis axillaribus inter partem ramosam caulis et ramis primi ordinis positis e basi utraque auriculata lanceolatis, acutis, margine utroque vitta cellulis prosenchymaticis formata ornatis, auriculis 46 G. Hieronymus. longe ciliatis exceptis marginibus utrisque piloso-denticulatis, ceteris notis foliis lateralibus vulgaribus similibus; foliis axillaribus maximis c. 4 mm longis, 1!/; mm medio latis; foliis intermediis iis partis simplicis caulis similibus, sed multo oscurius viridibus et latere aligulari stomatibus sparsis minute pellucido-punctulatis; foliis lateralibus ramulorum cetero- rum iis ramorum primi ordinis et partis frondosae caulis similibus, sed sensim decrescentibus et margine superiore vitta usque ad 0,1 mm lata fibris scleroticis formata praesertim parte inferiore marginis albescente ornatis; foliis lateralibus ramulorum ultimorum c. 1!/,—2 mm longis, c. 3/,—1 mm infra medium latis; foliis axillaribus iis inter partem frondosam caulis et ramos primi ordinis positis similibus, sed utroque margine vitta albescente ornatis; foliis intermediis ramulorum iis caulis et ramo- rum primi ordinis similibus, sed decrescentibus, auricula parcius ciliatis et marginibus parcius piloso-denticulatis; floribus in ramulis ultimis brevibus vel interdum omnino rudimentariis positis, solitariis vel binis, c. 3—12 mm longis, c. 2 mm crassis; sporophyllis subhomomorphis, tetrastichis, e basi utraque rotundata deltoideo-cymbiformibus, in aristu- lam brevem acuminatis, dorso carinatis (carina viridi usque ad 0,05 mm alta) margine utroque vitta albescente cellulis prosenchymaticis vix scleroticis formata basi lata ad apicem versus sensim angustiore, mar- gine imae baseos ciliis (paucis, usque ad 0,25 mm longis) et iis usque ad 0,05 mm decrescentibus pilis subdentiformibus crebre ornatis; sporo- phyllis dorsalibus virescentibus, ventralibus paulo latioribus pallescenti- bus; sporophyllis maximis c. 2 mm longis, 1!/, mm basi latis; macro- Sporangiis in axillis sporophyllorum inferiorum et ventralium et dorsalium, microsporangiis in axillis sporophyllorum ceterorum positis; microsporis c. 0,025 mm crassis, acervatim congregatis lateritiis, singulis lutescenti- pellueidis, latere rotundato gibbis minutis subliteriformibus (rugiformibus flexuosis raro ramosis non reticulatim conjunctis) et gibbis majoribus capituliformibus vix stipitatis vel coniformibus sparsis ornatis; macro- sporis 0,25 mm crassis, statu sicco sulfureo-albidis vel subniveis, statu humido cerinis, latere rotundato rugis flexuosis interdum ramosis et reti- culatim conjunctis densis, crista aequatoriali aliformi hyalina undulata cristisque commissuralibus similibus latere verticali ornatis. Philippinen: Wächst bei 1000 m Höhe ü. d. M. am Berge Banajao in der Provinz Laguna auf Luzon. (Robinson no. 9757, 5.—7. März 1910.) 5. Selaginella Elmeri*) Hieron., nov. spec. Heterophyllum e sectione Selaginellarum pleiomacrosporangiatarum, e serie monostelicarum, e turma S. involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Cauli- bus usque ad 3 dm altis, albido-stramineis; parte inferiore simplici com- presso-tetragona, a basi manifeste heterophylla, usque ad 2 mm crassa; foliis lateralibus partis simplicis caulis inaequilateris, e basi inferiore rotundato-cuneata et e basi superiore rotundata oblique falcato-ovatis, 1) Benannt zu Ehren des Sammlers, des Herrn A. D. E. Elmer in Manila. Species novae Selaginellarum philippinensium. 47 breviter acuminatis, semifaciem superiorem parte inferiore fere altero tanto (quam semifacies inferior) latiorem vitta fibris scleroticis formata usque ad 0,05 mm lata marginali ornatam margine a basi piloso-denticu- latam (pilis dentiformibus basilaribus maximis vix ultra 0,07 mm longis, mox decrescentibus) et semifaciem inferiorem angustiorem ima basi inter- dum pilis brevibus paucis ornatam cetero margine integram vitta fibris scleroticis formata angustissima parum perspicua margine toto praeditam nervumque medianum a basi tenui manifeste ad apicem versus clavato- incrassatum gerentibus, ubique pallide viridibus, stomatibus parum per- Spicuis haud manifeste pellucido-punctulatis; foliis lateralibus partis sim- plicis caulis maximis c. 4 mm longis, 2--21/, mm supra basin latis; foliis intermediis partis simplicis caulis e basi exteriore auriculata (auricula brevi, truncato-rotundata, integra, viridi) et e basi interiore cuneata fal- cato-ovatis, parum inaequilateris (semifacie interiore parum latiore), in aristam minute denticulatam !/, longitudinis laminae vix aequantem acu- minatis, margine utroque parce et minute piloso-denticulis vel interdum subintegris; foliis intermediis partis simplicis caulis maximis arista in- clusa c, 3 mm longis, 1!/, mm medio latis; foliis lateralibus partis fron- dosae caulis iis partis simplicis similibus, sed obscurius viridibus et magis elongato-faleato-ovatis; maximis c. 5 mm longis, 2'/, mm supra basin latis; foliis axillaribus aequilateris, e basi utraque rotundata ovatis, acutius- eulis, margine utroque vitta usque ad 0,05 mm lata fibris scleroticis for- mata ornatis et ubique piloso-denticulatis; caulinis inter caulem ramosque primi ordinis positis maximis c. 2!/, mm longis, 1!/, mm latis; foliis intermediis caulinis partis frondosae iis partis simplicis caulis similibus, sed in aristam longiorem ultra !/, longitudinis laminae aequantem breviter acuminatis, marginibusque plerumque subintegris; maximis partis fron- dosae caulis c. 4 mm longis, 1!/, mm medio latis; foliis lateralibus ra- morum ramulorumque iis caulis similibus, sed sensim decrescentibus et pro conditione longitudinis angustioribus; foliis lateralibus ramulorum ultimorum c. 11/,—2 mm longis, !/—?/, mm latis; foliis axillaribus ra- morum ramulorumque caulinis similibus, sed minoribus et angustioribus, e basi utraque rotundato-cuneata vel cuneata subspathulatis, acutiusculis; foliis axillaribus ad basin ramulorum ultimorum positis c. 1!/,—2 mm longis, ?/, mm medio latis; foliis intermediis ramorum ramulorumque caulinis similibus, sed multo longius aristatis, arista longitudinem totam laminae vel interdum ultra aequantem; foliis intermediis ramulorum ulti- morum (arista c. 1 mm longa inclusa) c. 2 mm longis, !/; mm latis; floribus apice ramulorum ultimorum positis, solitariis, 5—7 mm longis, 1!/4,—2 mm crassis; sporophyllis e basi utraque rotundata deltoideo-ovato- cymbiformibus in aristam c. 3/, longitudinis laminae aequantem acumi- natis, margine utroque vitta fibris scleroticis formata usque ad 0,06 mm lata ornatis, parce piloso-denticulatis (pilis dentiformibus vix 0,02 mm altis), dorso carinatis (carina viridi, integra, vix 0,05 mm alta); sporo- phyllis ventralibus utraque semifacie hyalinis, dorsalibus altera semifacie ad lumen exposita virescente altera hyalina praeditis; sporophyllis maxi- 48 G. Hieronymus. mis arista inclusa c. 2 mm longis, 1 mm supra basin latis; macrosporan- giis in axillis sporophyllorum ventralium, microsporangiis in axillis sporo- phyllorum dorsalium positis; macrosporis 0,3 mm crassis, statu sicco et humido fuscescenti-albido-cerinis, latere rotundato gibbis verruci- vel rugiformibus vel literiformibus (rugiformibus flexuosis ramosis non reti- culatim conjunctis) ornatis, inter cristas commisurales laevibus, opacis; microsporis c. 0,025 mm crassis, acervatim congregatis aurantiacis, sin- gulis lutescenti-pellueidis, latere rotundato gibbis capituliformibus sessili- bus sparsis ornatis. Philippinen: Die Art ist auf sandigem Boden an schattigen Wasser- läufen in Wäldern an den Füssen der Berge bei Palo an der Ostküste der Insel Leyte gesammelt worden (Elmer no. 7070 im Januar 1906). 6. Selaginella Neei!) Hieron., nov. spec. Heterophyllum e sectione Selaginellarum pleiomacrosporangiatarum, e serie monostelicarum, e turma S. involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Cauli- bus 4—5 dm altis, virescenti-stramineis, parte inferiore simplici compresso- tetragona, inferne subhomophylla, superne manifeste heterophylla, basi c. 3 mm crassa; foliis lateralibus partis infimae caulis inaequilateris, e basi utraque cordata late oblique ovatis, subacutis vel margine superiore sub- acuminatis, semifaciem superiorem latiorem ab ima basi usque fere ad medium laminae margine ciliis crebris patentibus (ciliis maximis basilari- bus flaccidis, flexuosis, usque ad !/ mm longis, dentibus impositis) ad apicem versus sensim decrescentibus rigidioribus ornatam a medio mar- ginis usque ad apicem piloso-denticulatam (ciliis in pilos dentiformes transeuntibus), semifaciem inferiorem basi sola ciliis similibus ornatam margine cetero ciliis repente decrescentibus minute piloso-denticulatam et nervum medianum ad apicem versus sensim incrassatum gerentibus, nervis falsis vittisque marginalibus perspicuis carentibus; foliis laterali- bus partis inferioris caulis simplicis maximis c. 4 mm longis, paulo ultra 2 mm supra basin latis; foliis intermediis partis inferioris caulis simplicis e basi exteriore late auriculata (auricula rotundata ciliis erebris patenti- bus flexuosis usque ad !/, mm longis ornata) et e basi interiore semi- cordata oblique ovatis, in aristulam brevem vix !/; mm longam acumi- natis, margine exteriore auricula ciliata excepta ubique et crebre piloso- denticulatis, margine interiore a basi cordata usque c. !/, laminae ciliatis indeque ciliis repente decrescentibus usque ad apicem piloso-denticulatis, nervo mediano e basi tenui ad apicem versus sensim incrassato prae- ditis, lamina tota stomatibus parum perspicuis sparsis subpellucido- punctulatis; foliis intermediis partis inferioris caulis simplicis maximis c. 4 mm longis, paulo ultra 2 mm supra basin latis; parte frondosa caulis glauco-viride, ambitu ovata, subquadripinnatim ramosa (interdum basi furcata ramum innovationis parti frondosae similem gerente); foliis late- !) Benannt zu Ehren von Luis Née, welcher die wissenschaftliche Forschungsexpedition um die Erde von Malaspina begleitete und auch die Insel Luzon besuchte. Species novae Selaginellarum philippineusium. 49 ralibus caulinis partis ramosae ramorum ramulorumque e basi superiore subcordato-rotundata vel rotundata et inferiore rotundata vel subtruncato- rotundata oblique subfalcato-ovatis vel subfalcato-oblongis, acutiusculis, basi utraque et ad marginem superiorem versus usque fere ad medium ejus albido-pallescentibus, latere aligulari vittam fibris scleroticis forma- tam intramarginalem et medio inter eam et nervum medianum utrinque vittam similem alteram nervum falsum simulantem gerentibus, margine superiore ipso a basi usque ad medium ciliis et iis sensim decrescenti- bus ultra medium usque ad apicem pilis dentiformibus crebris ornatis, margine inferiore ima basi albescente ciliata excepta integris; foliis late- ralibus caulis caulis partis frondosae maximis c. 5 mm longis, 2 mm vel paulo ultra infra medium latis; foliis lateralibus ramulorum ultimorum c. 1!/j,—2 mm longis, !/,—?/, mm infra medium latis (ciliis basilaribus eorum flexuosis, flaceidis, interdum usque ad !/, mm longis); foliis axillaribus partis frondosae caulis e basi utraque subcordato-rotundata oblongis, acutiusculis, basi utraque et ad marginem utrumque versus usque ad medium albido-pallescentibus et margine ipso a basi usque ad medium ciliatis (ciliis basilaribus flexuosis flaceidis longissimis) et a medio usque ad apicem piloso-denticulatis; foliis axillaribus maximis inter caulem et ramos primi ordinis positis c. 2!/, mm longis, vix ultra 1 mm medio latis, minimis inter ramulos ultimos positis c. 1!/, mm longis, paulo ultra 1/, mm latis; foliis intermediis partis frondosae caulis ramorum ramulorumque e basi exteriore auriculata (auricula viridi, lata, rotundata, incurva parce longe ciliata vel ramulorum ultimorum integris) et e basi interiore breviter truncato-rotundata late oblique falcato-ovatis, in aristam interdum brevem interdum !/, longitudinis laminae aequantem acuminatis, utroque margine parce piloso-denticulatis vel ramulorum saepe integris, omnino planis, nervum medianum vix ad apicem versus incrassatum gerentibus, praesertim centro lateris aligularis stomatibus crebris sub- pellucido-punctulatis; foliis intermediis maximis, caulis et ramorum primi ordinis c. 21/⁄ mm longis, 13/, mm medio latis; minimis ramulorum ulti- morum 1 mm longis, vix ?/, mm latis; floribus in apice ramulorum ulti- morum positis, solitariis, 3—14 mm longis, 1 mm crassis; sporophyllis homomorphis, e basi utraque rotundata deltoideo-cymbiformibus, in aristulam brevissimam acuminatis, margine utroque ubique crebre piloso- denticulatis (pilis basilaribus maximis c. 0,1 mm longis), juxta marginem utrumque vitta irregulari fibris scleroticis hyalinis formata saepe inter- rupta ornatis, centro pallide virescentibus, dorso carinatis (carina integra vix ultra 0,03 mm alta); sporophyllis maximis c. 1!/4, mm longis, paulo ultra ?/, mm supra basin latis; mierosporangiis in axillis sporophyllorum omnium positis, vel in speciminibus alteris macrosporangiis in axillis Sporophyllorum omnium vel intermixtis paucis microsporangiis pluri- morum positis; macrosporis c. 0,23 mm crassis, statu sicco lutescenti- ebeneis, statu humido cerinis, latere rotundato gibbis rugiformibus ra- mosis saepe reticulatim conjunctis ornatis, inter cristas commissurales integras et cristam aequatorialem similem rugiformem sublaevibus vel 4 Repertorium specierum novarum. X. 50 G. Hieronymus. sparse gibbis verruciformibus ornatis, opacis; microsporis c. 0,025 mm crassis, acervatim congregatis sordide aurantiacis, singulis lutescenti- pellucidis, ubique etiam inter eristas commissurales gibbis coniformibus dense ornatis. Philippinen: In Schluchten bei Sablan (Sablang) in der Provinz Benguet auf Luzon (Elmer no. 6152, im April 1904; Fénix no. 12621, im November und Dezember 1910). 7. Selaginella Meyenii!) Hieron., nov. spec. Heterophyllum e sectione Selaginellarum pleiomacrosporangiatarum, e serie monostelicarum, e turma S. involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Cauli- bus verisimiliter 2—4 dm altis, rufescenti-stramineis, parte inferiore sim- plici compresso-tetragona, a basi manifeste heterophylla, c. 1—1'!/; mm erassa; foliis lateralibus partis simplicis caulis inaequilateris, e basi in- feriore rotundato-cuneata et e basi superiore subauriculata prorsus rotun- data oblique falcato-ovatis, breviter acuminatis, semifaciem superiorem parte inferiore vix altero tanto latiorem vitta fibris scleroticis formata c. 0,05 mm lata marginali ornatam a basi subauriculata usque ad medium laminae ciliatam (ciliis imae baseos usque ad 0,25 mm longis, rigidis, patentibus, sursum decrescentibus) parte superiore marginis piloso- denticulatam et semifaciem inferiorem ima basi brevius ciliatam margine cetero subrevoluto obsolete vel minute papilloso-dentieulatam nervumque medianum a basi tenui sensim ad apicem versus parum clavato-incrassa- tum gerentibus, ubique viridibus, stomatibus sparsis praesertim juxta nervum medianum parce et minute subpellucido-punctulatis; foliis late- ralibus partis simplicis caulis maximis c. 3 mm longis, 2!/, mm supra basin latis; foliis intermediis partis simplicis caulis e basi exteriore mani- feste auriculata (auricula rotundato-subtruncata, ciliis paucis vix ultra 0,1 mm longis patentibus rigidibus ornata, viridi) et e basi interiore rotundata faleato-ovatis, in aristam c. !/,—vix !/, longitudinis laminae aequantim acuminatis, margine utroque e basi ciliata eiliis mox decres- centibus ubique piloso-denticulatis, semifacies subaequilateras vel interio- rem paulo latiorem et nervum medianum ad apicem versus parum in- crassatum gerentibus, stomatibus parum perspicuis sparsis minute hyalino-punctulatis; foliis intermediis partis simplicis caulis maximis c. 4 mm arista inclusa longis, c. 1!/, mm infra medium latis; parte fron- dosa subtripinnatim ramosa, caule ramis ramulisque omnibus partis fron- dosae ubique manifeste heterophyllis; foliis lateralibus caulinis partis ramosae iis partis simplieis caulis similibus, sed majoribus; maximis usque ad 5 mm longis, 3 mm supra basin latis; foliis axillaribus caulinis aequilateris, e basi utraque subauriculata ciliata spathulatis, acutis, mar- gine utroque a basi ciliata (ciliis ad medium marginis versus sensim decrescentibus) piloso-denticulatis, margine utroque vitta fibris subsclero- tieis formata summo apice excepto ornatis, ceteris notis foliis lateralibus 1) Benannt zu Ehren von F. G. F. Meyen, welcher in den Jahren 1830 bis 1833 eine Reise um die Welt machte und auch die Philippinen besuchte- Species novae Selaginellarum philippinensium. 51 vulgaribus similibus; maximis c. 3 mm longis, 1l! mm supra medium latis; foliis intermediis caulinis partis frondosae iis partis simplicis caulis similibus, sed pro conditione longius aristatis (arista c. 3/, longitudinis laminae aequante); maximis arista inclusa c. 3 mm longis, 1?/, mm medio latis; foliis lateralibus ramorum ramulorumque e basi inferiore rotundato- cuneata viridi parte ima ciliata et basi superiore manifeste auriculata (auricula pallescente ciliata) oblique subfalcato-ovatis vel subfalcato- oblongis, obtusiusculis, margine inferiore ima basi ciliata excepta integris, latere aligulari fibris scleroticis vittam intramarginalem formantibus or- natis, margine superiore auricula basique ciliata excepta ciliis mox decrescentibus piloso-denticulatis et vitta fibris scleroticis formata albes- cente ornatis, nervum medianum a basi tenui sensim clavato-inerassatum et medio inter nervum medianum et marginem utraque semifacie latere aligulari nervum falsum fibris scleroticis formatum saepe interruptum gerentibus, quam folia lateralia caulina pro conditione angustioribus; foliis lateralibus ramulorum ultimorum c. 11/,—2 mm longis, !/—?/, mm medio latis; foliis axillaribus inter ramos ramulosque positis caulinis partis frondosae similibus sed angustioribus; ultimis c. 11 mm longis, !/ mm supra medium latis; foliis intermediis ramorum ramulorumque iis partis frondosae caulis similibus, sed saepe basi ciliis carentibus et pilis denti- formibus paucis margine utroque ornatis; foliis intermediis ramulorum ultimorum arista inclusa c. 11/, mm longis, vix !/ mm medio latis; flori- bus apice ramulorum ultimorum positis, c. 3—9 mm longis, fere 2 mm crassis; sporophyllis subhomomorphis, e basi utraque rotundata ciliata (ciliis rigidis, patentibus, usque ad 0,15 mm longis) deltoideo-cymbiformi- bus, in aristam c. !/, longitudinis laminae aequantem acuminatis, mar- gine utroque crebre piloso-denticulatis, dorso carinatis (carina integra viridi, c. 0,05 mm alta), latere aligulari fibris sclerotieis sparsis ubique, ornatis; sporophyllis dorsalibus pallide viridibus; ventralibus magis palles- centibus et paulo latioribus; sporophyllis maximis c. 1!/ mm longis, l mm supra basin latis; macrosporangiis in axillis sporophyllorum ven- tralium, microsporangiis in axillis sporophyllorum dorsalium positis; macrosporis usque ad 0,8 mm crassis, statu sicco carneo-ebeneis, humido lutescentibus vel lutescenti-albidis, latere rotundato gibbis literiformibus (rugiformibus flexuosis ramosisque) saepe reticulatim conjunctis ornatis, inter cristas commissurales integras rugiformes sublaevibus vel gibbis paucis breviter rugiformibus humilibus juxta cristam aequatorialem cristis com- missuralibus similem ornatis; microsporis c. 0,02 mm crassis, latere rotundato gibbis capituliformibus stipitatis ornatis, acervatim congregatis aurantiacis, singulis lutescenti-pellucidis, inter cristas comrnissurales laevi- bus vel gibbis minoribus paucis coniformibus ornatis. Philippinen: Die Art ist bei Manila auf Luzon nach der notiz gesammelt worden (Meyen, 1833 vom Sammler gesendet); neuerdings am Lamaofluss am Berge Mariveles bei 800 m ü. d. M. Provinz Bataan derselben Insel (Borden no. 2382 [974], im Januar 1905). 4* Zettel- ferner in der 52 G. Hieronymus. 8. Selaginella Ramosii!) Hieron., nov. spec. Heterophyllum e sectione Selaginellarum pleiomacrosporangiatarum, e serie monostelicarum, e turma S. involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Cauli- bus c. 2—31/, dm altis, griseo-stramineis, parte inferiore simplici com- presso tetragona, a basi manifeste heterophylla, usque ad 1*7, mm crassa; foliis lateralibus partis simplicis caulis valde inaequilateris, e basi utraque subauriculato-cordata (auriculis densissime fasciculato-ciliatis; ciliis flexuo- sis, flaceidis, creberrimis, usque ad 0,5 mm longis) oblique ovatis, breviter acuminatis, semifaciem inferiorem angustiorem virescentem et semifaciem superiorem altero tanto vel paulo ultra latiorem ad marginem versus pallescentem nervumque medianum vix ad apicem versus incrassatum gerentibus, auriculis partibusque basilaribus longe ciliatis exceptis ciliis mox decrescentibus margine utroque ad apicem versus dense et minute piloso-denticulatis, margine superiore vitta cellulis prosenchymaticis vix scleroticis formata vix ultra 0,02 mm lata ornatis, ad apicem versus dorso complicatis, sed non carinatis; foliis lateralibus partis simplicis caulis maximis c. 2!/; mm longis, 1!/; mm supra basin latis; foliis inter- mediis e basi utraque auriculato-cordata (auriculis dense et longe ciliatis) oblique deltoideo-ovatis, in aristam c. !/, longitudinis laminae aequantem crebre et minute piloso-denticulatam acuminatis, inaequilateris, semi- faciem exteriorem angustiorem margine usque fere ad medium ciliis sensim decrescentibus ornatam prorsus ad apicem versus minute piloso- denticulatam et semifaciem interiorem altero tanto vel paulo ultra latiorem aurieula et parte ima marginis longius ciliatam ciliis mox decrescentibus usque ad medium indeque ad apicem versus pilis dentiformibus crebris ornatam nervumque medianum vix incrassatum gerentibus; foliis inter- mediis partis simplicis caulis maximis arista inclusa c. 23/, mm longis et 1’/; mm supra basin latis; parte frondosa caulis subtripinnatim ramosa, ambitu late ovata vel subrotundata; foliis lateralibus caulinis partis fron- dosae e basi inferiore truncato-rotundata virescente et basi superiore auriculata pallescente oblique subfalcato-oblongo-ovatis, sensim acumi- natis, semifaciem inferiorem angustiorem viridem et semifaciem superiorem altero tanto fere latiorem parte inferiore ad marginem versus auricula inclusa albido-pallescentem nervumque medianum ad apicem versus paulo incrassatum gerentibus, margine inferiore ima basi ciliata et summo apice minute piloso-dentieulato excepto integris, margine superiore auricula et parte inferiore fere usque ad medium ciliatis (ciliis vix usque 0,4 mm longis, flaccidis, flexuosis) vittaque c. 0,05 mm lata cellulis prosenchyma- ticis subscleroticis formata ornatis, parte superiore marginis superioris ubique crebre piloso-denticulatis, latere aligulari fibris scleroticis inter margines et nervum medianum positis (sed vix nervum falsum efformanti- bus) paucis parum perspicuis et juxta: marginem totum inferiorem et juxta partem superiorem marginis superioris fibris scleroticis vittas intra- 1) Benannt zu Ehren des ersten Sammlers der Art, des Herrn Mariano Ramos in Manila. Species novae Selaginellarum philippinensium, 53 marginales parum perspicuas efformantibus ornatis; foliis lateralibus partis frondosae caulis maximis c. 41/, mm longis, 2 mm supra basin latis; foliis axillaribus caulinis ad basin ramorum primi ordinis positis e basi utraque auriculata (auriculis incurvis pallescentibus, ciliis usque ad 0,4 mm longis ornatis) ovatis, breviter acuminatis, aequilateris, semifacies aequilatas juxta nervum virescentes praesertim parte inferiore ad marginem versus pallescentes ^ marginis utriusque parte inferiore ciliis sensim decrescentibus ornatas prorsus ad apicem versus piloso-denticulatas ubique vitta marginali fibris sclero- ticis formata ornatas gerentibus; foliis axillaribus caulinis maximis c. 3 mm longis, 11/, mm supra basin latis; foliis intermediis caulinis partis frondosae iis partis simplicis caulis similibus, sed utraque basi parce brevius ciliatis, in aristam paulo longiorem acuminatis, subaequilateris, ubique stomatibus optime perspicuis pellucido-punctulatis; caulinis partis frondosae maximis arista c. ?/, mm longa inclusa c. 3!/, mm longis, 1!/ mm infra medium latis; foliis lateralibus ramorum ramulorumque omnium iis caulis similibus, sed sensim decrescentibus margine superiore vitta cellulis scleroticis formata manifeste ornatis; ramulorum ultimorum c. 11/ —2 mm longis, !/;—°/; mm latis; foliis axillaribus eorum caulinis ad basin ramorum primi ordinis positis similibus, sed sensim decrescenti- bus; ramulorum ultimorum c. 1?/, mm longis, vix ?/, mm latis; foliis intermediis ramorum ramulorumque iis caulis similibus, sed arista lon- giore ultra !/, longitudinis laminae aequante instructis, auriculam ex- teriorem longiorem ciliis paucis usque ad 0,3 mm longis ornatam vel ciliis deficientibus integram gerentibus; foliis intermediis ramulorum ulti- morum arista c. ?/, mm longa inclusa c. 1?/,—2 mm longis; floribus apice ramulorum ultimorum positis, solitariis, c. 5—15 mm longis, 2 mm crassis; sporophyllis subhomomorphis, e basi utraque rotundata deltoideo- cymbiformibus, in aristulam brevissimam (vix ultra 0,06 mm longam) acuminatis, margine utroque ubique crebre piloso-denticulatis, parte su- periore vitta intramarginali fibris scleroticis formata ornatis; sporophyllis ventralibus parum latioribus et pallidioribus quam dorsales; maximis c. Ui mm longis, 1!/, mm latis; macrosporangiis in axillis sporophyllorum ventralium, microsporangiis in axillis sporophyllorum dorsalium positis; macrosporis c. 0,3 mm crassis, statu sicco eburneis vel-lutescenti-albidis, latere rotundato gibbis literiformibus (rugiformibus flexuosis ramosis) interdum retieulatim conjunctis anulo aequatoriali eristisque commissurali- bus simili eburneo (non pellucido) et inter cristas gibbis verruci- vel sub- rugiformibus minutis ornatis; microsporis 0,025 mm crassis, acervatim congregatis lateritiis, singulis lutescenti-pellucidis, latere rotundato gibbis capituliformibus sessilibus crebre ornatis. Philippinen: Bei Nataden Tanay in der Provinz Rizal (Morong). (Ramos no. 2312 [53], am 22. Mai 1903); im Walde bei Atimonan in der Provinz Tayabas, etwa 700 Fuss ü. d. M. (Merrill no. 3998, im Mürz 1905), auf der Insel Luzon gesammelt. (Fortsetzung folgt.) 54 K. Domin. lll. Koeleria Hosseana, eine neue hochtibetische Koe/er/a-Art. Von K. Domin (Prag). (Originaldiagnose.) Herr Dr. C. C. Hosseus, der die Bearbeitung des ganzen, während der Expedition von Dr. A. Tafel nach Hoch-Tibet in den Jahren 1904 bis 1908 gesammelten Materiales übernommen hat, hat mir zur Be- stimmung 5 Koelerien übergeben (darunter no. 50, 60, 137. 158), die sich alle als Formen einer und derselben Spezies erwiesen haben, welch letztere ich naeh Dr. Hosseus benannt habe. Koeleria Hosseana Domin, nov. spec. (Tribus Dorsoaristatae Dom.) Laxe caespitosa pauciculmis, culmis basi vaginis tenuibus scariosis angustis involucratis circa 2—2!/, dm altis gracilibus in varietate typica glabris ad medium vel supra medium foliatis, innovationibus paucis tenui- bus brevibus basi saepe arcuatis, foliis innovationum angustis mollibus pubescentibus, foliis culmeis inferioribus vaginis pubescentibus culmum laxe amplectentibus ligulis scariosis apice saepe lacerato-dentatis pro genere elongatis (usque 1 mm longis) laminis brevibus lanceolatis planis mollibus obscure viridibus suberectis cirea 3—5 cm longis et basi usque 3 mm latis instructis, vagina folii culmei supremi valde elongata mani- feste subinflata interdum subcolorata, lamina brevi saepe vix 3 mm longa erecta et culmo subappressa, panicula oblongo-cylindrica parum lobata densa haud interrupta sed plerumque ramo a paniculo distanti brevi paucispiculato instructa circa 3!/,—4!/, cm longa et usque 1 cm lata nitenti subcolorata, spiculis glabris bifloris breviter pedunculatis (pedun- culis pilosulis) eirca 5—5!/, mm longis, glumis subaequalibus fere totis scariosis floseulis haud brevioribus subobtusiusculis, glumellis scariosis parte superiori plus minusve violaceo-maculatis subobtusis integris glabris, aristulis cappilaribus rectis e dorso glumellarum ad tertiam partem supe- riorem egredientibus apicem glumellarum attingentibus, aristula flosculi primi apicem glumellae interdum paulo superante flosculi secundi eo interdum subbreviore, palea flosculi primi glumella manifeste breviori, flosculi secundi longiuscule pedicellati glumella paulo breviore, pedicello sterili gracillimo brevi sparse hirsuto. Floret Augusto. Habitat in regione alpina montium Tibeti. l. var. typica Domin. (Cf. descriptionem speciei supra!) Hoch-Tibet: Quellgebiet des Hoangh'o, Westrand der Odontala („Sternmeer“), Höhe um 4300 m, leg. Dr. A. Tafel, 14. August 1906 (no. 50 u. 60 p.p. (Lager 78) und Tal des Scokoh-tschü, linker Neben- fluss des Jang-tse-kiang, leg. Dr. A. Tafel, 23. August 1906 (no. 137) Koeleria Hosseana, eine neue hochtibetanische Koeleria-Art. 55 (Lager 87) (forma vaginis minus pubescentibus panieulaque perangusta circa 6 mm lata subdensa sed caeterum typica). 8. subvar, includens Domin. Culmis sub panicula brevi tractu minute pubescentibus, spiculis an- gustioribus, glumis ac in typo longioribus flosculis paulo longioribus, aristula flosculi primi glumellae apicem manifeste superante. Cum typo. 2. var. capitata Domin. Humilior, cum panicula tantum cirea 12—15 cm alta, vagina suprema subinflata pilis brevibus reversis densius pubescenti, culmis dense pubes- centibus, panicula densissima brevi ovato-oblonga sed ramo pauci- spiculato circa 5 mm sub panicula inserto, spiculis majoribus usque plus 6 mm longis bifloris vel saepius trifloris, glumis carina saepe ciliatulis uti glumellis plus obtusiusculis, aristulis e dorso glumeilarum ad quartam vel quintam partem superiorem egredientibus. Habitat: Cum praecedenti (no. 60 p. p. max). 3. var. Tafelii Domin. Laxe caespitosa, culmis totis pubescentibus cum paniculis 5!/,—7 cm altis gracilibus pubescentibus plus foliatis, folio culmeo supremo vagina pro specie brevi et paulum inflata, lamina longiori subpatente paniculae basin plerumque attingente instructa, paniculis densis brevibus oblongis vel ovato-oblongis 1!/,—2 cm longis, spiculis minoribus vix 5 mm longis bifloris, aristulis glumellarum apicem manifeste superantibus. Hoch-Tibet: Westrand der Odontala (Quellgebiet des Hoangh'o), Höhe um 4300 m ii. M., leg. Dr. A. Tafel, 13. August 1906 (no. 158). K. Hosseana ist eine sehr charakteristische Art, ein typischer Re- präsentant der Dorsoaristatae und reiht sich der K. argentea Griseb. und K. Litvinowi Dom. an, ist aber von diesen beiden Arten hinreichend ver- schieden. Die K. argentea Griseb. kommt unserer Art näher als die K. Litvinowi, sie ist jedoch durch die Kahlheit und die lockeren, ge- lappten Rispen sowie den verlängerten, behaarten Ährchenfortsatz sofort zu unterscheiden (vgl. meine Monographie der G. Koeleria in Bibl. Botan., 1907, S. 114—116, Taf. VII, Fig. 3—6). Die beiden Varietäten weichen allerdings von dem Typus der K. Hosseana stark ab, und besonders die var. Tafelii, welche als selb- ständige Art betrachtet werden müsste, falls sie sich als konstant er- weisen würde. Da aber gerade in der Gruppe Dorsoaristatae bei einzelnen Arten oft eine merkwürdige Variabilität wahrzunehmen ist (vgl. die neu- seeländischen und die südamerikanischen Arten), habe ich es vorläufig für angemessen gehalten, sie als blosse Varietäten aufzustellen und abzu- warten, ob sich andere Formen als Zwischenformen erweisen, oder die Konstanz der beschriebenen Varietäten bewiesen wird. 56 K. Wein: Rosa tomentosa Sm. var. Quellei. | IV. Rosa tomentosa Sm. var. Quellei K. Wein. Von K. Wein. (Originaldiagnose.) Rami florigeri suberecti, paulo arcuati. Aculei inaequali, tum e basi paulo dilitati paene erecti, subulati, tum e basi deducti paulo inclinati, sub stipulis saepi bini aggregati. Stipulae + latae, subtus tomentosae et glandulosae, supra glabrae vel subglabrae. Petioli tomentosi, glandulosi et aculeolati vel inermes. Foliola quina vel septena mediocres, plerumque ovato-lanceolata, acuminata, ad basin attenuata vel rotundata, supra pilis adpressis dense vestita, subtus tomentosa et + glandulis stipitatis instructa. Serratura foliorum composita ; dentes lati, acuminati. Bracteae pedicellos altitudine plerumque + su- perantes. Pedunculi 1—2, ca. 10—14 mm longi, stipitatis glandulis vel aculeolis praediti. Sepala cum lanceolata vel lineari-lanceolata appen- dicula, in dorso dense stipitato-glandulosa, post anthesin erecta. Styli paulo elevati, lanati. Receptacula fructifera ca. 12 mm longa, globosa, molliter aculeolata. Flora des Harzes: In einer Schlucht des Buntsandsteinzuges zwischen Wallhausen und Hohlstedt, ein einzelner Strauch; Sträucher anderer Rosa-Arten fehlen. Var. Quellei stellt, wie aus der Diagnose leicht ersichtlich ist, ein Bindeglied zwischen R. tomentosa Sm. und R. scabriuscula Sm. (in der Umgrenzung von H. Braun genommen) dar. Die den Durchmesser der Scheinfrucht an Länge nicht oder kaum überragenden Blütenstiele der var. Quellei gleichen denen der typischen R. tomentosa; die Form der Stacheln dagegen erinnert stark an die Bewehrung der R. scabriuscula- Besonders auffallend ist var. Quellci durch die etwas ungleiche Be- stachelung; die geraden, streng genommen gegen die Spitze leicht geneigten Stacheln sind die, wie sie für die R. scabriuscula, die + ge- krümmten dagegen die, wie sie für die R. tomentosa charakteristisch sind. In der Regel sind die Stacheln jedes Blütenzweiges so angeordnet, dass die oberen Stacheln eine nicht auffällig verbreiterte Basis aufweisen und gerade sind, während sich dagegen die unteren Stacheln durch einen ziemlich lang herablaufenden Grund auszeichnen und, wenn auch meist nur schwach, gekrümmt sind. Unter der Infloreszenz findet sich hin und wieder auch eine fast borstenfórmig zu nennende Stachel. Die ungleiche Bestachelung teilt var. Quellei mit var. cristata Christ (vgl. Die Rosen der Sehweiz [1873] 101), die sich aber von ihr sofort durch die äusserst tief und steil gezähnten Blüttchen unterscheiden lässt. Von AR. scabriuscula, wie sie R. Keller fasst, ist sie auf den ersten Blick dureh die nicht in eine lange Spitze vorgezogenen Blüttchen, die kürzeren Blütenstiele und wollig behaarten Griffel verschieden. Von den übrigen in den Formenkreis der R. scabriuscula gehörigen Formen K. Domin: Second Contribution to the Flora of Australia. 51 ist var. farinosa Sér. besonders durch drüsenarme oder nackte Pedunkeln, var. subvillosa Christ durch beiderseits glünzende Blüttchen ausgezeichnet. Var. umbelliflora Crép., deren Umgrenzung nicht ganz sicher ist, besitzt lanzettliche Bláttchen und ovale Scheinfrüchte. Falls var. cuspidatoides Crép. entgegen der Meinung des Autors (vgl. Bull. Soc. Bot. Belg., XI [1872], 127) mit H. Braun (vgl. G. Beck, Fl. Nieder-Östr. [1892], 815) auch persistente Kelchzipfel zugeschrieben werden, demnach also mit diesem Merkmale begabte Rosen, wie auch neuerdings von Schnetz (vgl. Ber. Bayr. Bot. Gesellsch., XII [1909], 100), in den Formenkreis der R. scabriuscula einbezogen werden, dann lassen sich derartige Formen von var. Quellei ausser durch die Art und Weise der Bestachelung noch durch spärlicher vorhandene Subfoliardrüsen, grössere Scheinfrucht usw. meist leicht scheiden. Dureh die Eigentümliehkeit der Bewehrung von var. Quellei wird auch ein Schlaglicht auf die systematische Stellung der R. scabriuscula geworfen. H. Braun (vgl. 11. Ber. Bot. Ver. Landshut [1889], 119 ff.) ist dafür eingetreten, sie als selbständige Art aufzufassen, und A. Schwarz (vgl. Fl. Nürnberg [1899], 562) ist ihm darin neuerdings gefolgt. Schwertschlager (vgl. Die Rosen des südlichen und mittleren Franken- jura [1910] 44) dagegen sieht in ihr nur eine Unterart der R. tomentosa, was im Hinblick auf var. Quellei auch als das Naturgemässeste erscheint. Bemerkt sei nur, dass es nach den wertvollen Darlegungen von Major A. H. Wolley-Dod (vgl Suppl tho The ,Journal of Botany* 1910, p. 93, 94) etwas zweifelhaft ist, ob der von H. Braun, Schwarz, Schwertschlager als R. scabriuscula bezeichneten Rose wirklich diese Benennung verbleiben kann. Dem um die Erforschung der Flora des Harzes, besonders in bryo- logischer Hinsicht hochverdienten Herrn Dr. F. Quelle zu Ehren möge die neue, ausgezeichnete Rosenform benannt sein. Helbra, den 23. September 1911. V. Second Contribution to the Flora of Australia. By K. Domin (Prague). (Originaldiagnosen.) 10. Vittaria pusilla Bl. (= falcata Fée) var. wooroonooran Domin. (V. wooroonooran Bailey, 37d Suppl, Syn. Qu. Fl., 92, Queensl. Flora, VI, p. 1953.) e Differt a typo frondibus lingulatis brevibus latioribusque valde obtusis. Queensland: On the summit of Bellenden Ker (Domin 1910); Bellenden Ker (Sayer 1887, at an elevation of 5200 ft, F. M. Bailey 1889, „on rocks amongst moss at an elevation of from 4000 to 5000 ft.“). This variety is distinguished by its short, and very broad, obtuse fronds, and was properly described by F. M. Bailey, who regards it as 58 K. Domin. a species distinct from V. falcata, while F. von Mueller and J. G. Baker (Note on a collection of Ferns from Queensland, Journ. of Bot., XVI [1887], p. 163) place it under the typical V. falcata. This remarkable fern seems to me to be sufficiently distinguished from V. falcata, although I don't think that its characters given by Bailey entitle us to establish it as a species. Notwithstanding it is a marked geographical race; the specimens gathered by Sayer, Bailey and the author are perfectly identieal, and sufficiently different from the type, which is found from the East Indies to New Guinea (I saw numerous specimens from Ceylon, Malacca and Java) V. falcata Kunze does not occur (as far as at present known) in Queensland and therefore is to be taken out of the Australian Flora. The specimen, named by Mueller and Baker, and in Bailey's Flora 1953 is not the typical V. pusilla, but the variety wooroonooran. The group of nearly allied species is rather difficult to deal with, as the distinctive characteristics vary sometimes to a great degree. The East Indian V. sikkimensis differs from the above in its acuminate fronds of nearly membranaceous texture. V. debilis seems also to be readily distinguished by its central costa prominent as far as the top of the frond. V. sulcata, regarded as a distinct species, comes near to V. pusilla and could be perhaps placed as a variety of the latter. 11. Pothos Brownii Domin, nov. spec. P. longipedi affinis, sed differt statura robustiori, vaginis planis pro more obcuneato-lanceolatis apice plus minusve obcordatis, laminis rigidiori- bus majoribusque ovatis usque ovato-lanceolatis, spadicibus robustioribus erassioribusque sessilibus vel subsessilibus, baccis majoribus. Queensland: Dense vine-scrubs near Harveys Creek and Bellenden Ker (Domin 1909—1910). This new species is closely allied with P. longipes Schott, but differs not only in appearance, but also in its much coarser spikes, which are quite or nearly sessile. I found P. Brown represented in the Kew Her- barium also from Mt. Dryander (coll. Fitzalan), Port Mackay (Nernst) and Rockingham Bay (coll. Dallach y). The nearly allied P. cylindricus Presl is distinguished (according to the description) by its much smaller fruits. Bentham and Bailey (and many others) put all Australian Pothos- forms under P. Lowreiri Hook. and Arn., but the latter is quite a distinct Chinese species, which has nothing to do with the Australian plant, correctly named P. longipes Schott, which is an exceedingly variable plant, but always distinct from P. Brownii in its slender and pedunculate spikes. 12. Panicum queenslandicum Domin, nov. spec. P. proluto affine; densiuscule caespitosum, rigidum, foliis innovationum culmeisque infimis numerosis elongatis rigidis omnibus convolutis prominulo- striatis unacum vaginis glaberrimis laevibusque subglaucis apice subulatis cum vaginis 2—2!/, dm longis, sed nonnullis longioribus 3/, mm (dum convo- lutis) vel raro fere 1 mm latis, ligulis scariosis conspicuis glabris ca. Second Contribution to the Flora of Australia. 59 */,-1 mm longis truncatis plus minusve laceratis vel in lacinias cilii- formes apice solutis. Culmis gracilibus paucinodis erectis glabris usque supra medium foliatis sine panicula 28 cm altis; nodis glaberrimis. Foliis culmeis longe-vaginatis, vaginis culmum laxe amplectentibus paniculamque juvenilem obtegentibus, laminis convolutis longioribus, lamina folii supremi paniculam usque supra medium attingente. Panicula c. 16 cm longa latissima laxissima, basi ramos 4 verticillatos elongatos rigidiusculos pa- tentes usque plus 15 em longos gerenti; paniculae ramis caeteris paucis alternis subsimplieibus distantibus paucispiculatis, rachide ramisque pri- mariis glaberrimis laevibusque. Ramis paniculae infimis verticillatis ra- mulis secundariis elongatis patentibus distantibus gracilibus tantum parte superiori spiculas paucas gerentibus instructis. Spiculis solitariis longe pedicellatis, pedicellis saepe plus 1 cm longis, sed saepius spiculis 2 approximatis, uno longe altero breviter pedicellato. Spiculis iis P. proluti similibus ca. 31/, mm longis, glumis minus rigidis nervis parum promi- nentibus pereursis, gluma I. ovato-lanceolata acuta 3-nervi spicula tertia parte breviori, glumis II. et III. acutis vel subacuminatis usque 4 mm longis, glumella conspicue breviori subacuta nitenti sub fructu oblonga tantum ca. 2!/, mm longa et vix mm lata, palea nulla. Queensland: Condamine River, coll. Hartmann. Bentham places the plant mentioned above under P. prolutum F. v. Muell., which is sufficiently distinct by its shorter and broader leaves (the flat lamina is as much as 4 mm broad), by its decompound panicle with numerous, slender, divided branches, the lower ones being clustered but not verticilate, by its numerous spikelets and by the very scabrous rhachis and rigid prominently nerved glumes. The plant from Armidilla (coll. Barton), which I have not seen, may prove to be the same species. 13. Panicum Benthami Domin, nov. spec. P. trachyrhachi Benth. affine, sed excellit statura minori, foliis planis nune angustioribus tantum 2—2!/, mm latis nunc usque 7 mm latis mollioribus unacum vaginis glaberrimis laevibusque, margine laminae quoque laevi (nec ciliato-scaberulo), panicula decomposita sed breviori haud plus 3 dm longa, rachide ramisque paniculae parum scabris usque fere laevibus, spiculis longius pedicellatis, gluma prima gluma secunda non multum attamen conspicue breviori acuta sed haud aristulata. Queensland: Peak Downs (F. von Mueller); Springsure (Wuth). This species is included by Bentham under P. trachyrhachis var. tenuior, but is not identical with the latter variety, as the plant from Percy Islands, collected by A. Cunningham, belongs to a quite distinct and not allied species. The North Australian P. trachyrhachis is different from our plant, although there is a great similarity in the structure of the spikelets. The first outer glume in P. trachyrhachis tapers into a long point or a short, ciliated awn and is rather longer than the spikelets, the stems are exceedingly robust, the leaves scabrous, the panicle very 60 K. Domin: Second Contribution to the Flora of Australia. large (in some specimens from Port Darwin the panicle attains the length of more than 75 em) with extreemely scabrous rhachis and branches. 14. Panicum notochtonum Domin, nov. spec. P. javanico Poir. simile affineque, sed differt praecipue spiculis glabris ca. 43/, mm longis, gluma prima minuta amplectenti truncata sed carina in apicem brevem acutum producta vix ?/, mm longa interdum vix visibili, gluma secunda 9 nervi, tertia 7 nervi, nervis parum prominentibus. New South Wales: Darling River. This is the P. helopus of Bentham's Flora Australiensis (VII, 476), but not of Triner, which is on the authority of Hooker (Fl. Brit. Ind.) identical with P. javanicum of Poiret. "The D helopus var. glabrior Benth. is, however, distinct from P. notochtonum as well as from P. javanicum. In the vegetative organs there is a striking similarity between our species and some East Indian forms of the true P. javamicum, but the minute first glume and the greater number of nerves in the other glumes render it impossible to regard the Australian plant as a variety of P. javanicum (= helopus). The above mentioned specimens from Darling River are rather small with lanceolate leaves, which are sometimes cordate at the base and which have more or less undulate margin and are sprinkled with long hairs arising from tubercles. Fruiting glume is as in P. javanicum trans- versely rugose and has a short awn-like point. The plant figured as P. helopus by J. H. Maiden (Useful Australian Plants no. 82, Agricult. Gazette N. S. Wales 1903) seems to me to differ from P. notochtonum. 15. Patersonia sericea R. Br. var. dissimilis Domin, nov. var. Differt a typo foliis elongatis usque plus 3 dm longis, scapis foliis fere duplo brevioribus. Habitu P. longifoliam revocat. New South Wales: Cape Sturt, coll. Backhouse. This fine variety much resembles P. longifolia, to which species it was referred by Bentham in his Fl. Austral., although there can be not doubt that it belongs to P. sericea. The leaves are broader than in P. longifolia, while the spikes and especially the outer bracts are longer (till 35 mm) than in this species. The Patersonia subalpina from Baron von Mueller represent another interesting variety of P. sericea, distinguishable by its tufted growth, and by its short leaves which are about 10—16 cm in length and 3—4 mm in breadth. The scape including the spike is almost shorter than the leaves. 16. Rhipogonum Danesii Domin, nov. spec. Frutex alte scandens inermis glaberque, foliis breviter petiolatis evaginatis oblongis vel elliptico-oblongis ca. 11—13 cm longis et usque 4 em latis coriaceis nervis transversis reticulatis prominulis percursis, racemis simplicibus axillaribus foliis pro more conspieue sed haud multo longioribus, floribus albis magnis fere sessilibus vel breviter pedicellatis, petalis ovatis obtusis ca. 5 mm longis et usque 3!/, mm latis, antheris C. Hosseus: Einige neue Arten meiner Siam-Expedition. 61 longis, filamentis brevibus, ovario perfecte glabro, stylo brevi crasso lobis stigmatis brevibus recurvis instructo. North Queensland: Bellenden Ker, at an elevation of about 1000 m and especially near our first camp, very abundat, as a stout tall climber in the dense vine-scrub. — There is also a flowering specimen of this species in the Kew Herb., but it is without the precise locality (,Nova Hollandia*). I name this plant after my friend Dr. J. V. Danes, with whom I accomplished the ascent of Bellenden Ker. This species much resembles R. Elseyanum F. von Muell, which is, however, distinguished by its densely villous ovary. R. album R. Br. can be easily distinguished by its smaller leaves of perfectly different shape. Our species comes next to R. discolor F. von Muell., which has much larger and very thick leaves with scarcely prominent transverse reticulate nerves. I have not found the fruit of this new species. VI. Einige neue Arten meiner Siam-Expedition. Von Dr. C. C. Hosseus. (Originaldiagnosen.) Die hier publizierten neuen Arten, die als solche bereits im Berliner Herbarium zu Dahlem von mir festgestellt und neuerdings mit dem Herbarmaterial in Kew verglichen wurden, stammen aus Mittel- und Nord-Siam. Sie sind zumeist auf dem Doi Sutäp bei Djieng Mai gesammelt worden. Hierbei móchte ich feststellen, dass die in der ersten Nummer des Kew-Bulletin 1911 vertretene Ansicht, diese Gegend sei ,praetically unknown* bewusst unrichtig ist. Zum Beweise dafür sei nur daran erinnert, dass auch im „Repertorium“ gerade von diesem Berge schon eine gróssere Anzahl neuer Arten — von mir gesammelt — be- schrieben wurden, so u. a.: Dendrobium Wilmsianum Schltr., Anoectochilus siamense Schltr., Oberonia Hosseusii Schltr., Calanthe cardioglossa Schltr., Dendrobium Fürstenbergianum Schltr., Prunus Hosseusii Diels, Rhododendron siamensis Diels, Agapetes Hosseana Diels, Didymocarpus aureo-glandulosa C. B. Clarke, Plectranthus Hosseusii Muschler usw., dann im Notizblatt des Königl. Botan. Gartens zu Berlin: Aeschynanthus macrocalyx Hoss., Hoya Engleriana Hoss., in Englers Bot. Jahrbüchern: Thunbergia Hossei C. B. Clarke, Strobilanthes consors C. B. Clarke, eine neue Gattung Richthofenia siamensis Hoss.; Rotala diversifolia Koehne, Lagerstroemia Hossei Koehne usw. In der oben erwähnten Arbeit werden alle Mitarbeiter an den Be- stimmungen meiner Sammlungen ohne Nennung einer der wissenschaft- lichen deutschen Organe mit den eigentümlichen Worten erledigt: „Refe- rences have also been given... . and to various other papers which 62 C. Hosseus. serve in the writer's opinion to throw light on the species under con- sideration“, trotzdem keine einzige der neuen Arten bisher eingezogen wurde! Dieses aus nationalen und politischen Gründen angewandte System muss um so schärfer verurteilt werden, als die Aufnahme meiner Pflanzen und die Beschreibung neuer Arten aus denselben in eine fremde Liste unkorrekt ist, da ich mir die Bestimmung beim Verkauf vor- behalten hatte. Man war sich dessen auch wohlbewusst, da die Arbeiten bis kurz vor dem Erscheinen geheim gehalten wurden. 1. Polygonum Damrongiana Hoss., nov. spec. Frutex lignescens, 25 cm altus ramulis erectis vel e basi prostrate ascendentibus; foliis 12—131/, cm longis, 2 cm latis, linearibus vel oblongo-linearibus, basi rotundis, breviter petiolatis, petiolis alatis, 1 cm longis; ochreis 4 cm longis, infra clausis, ferrugineis, superne seariosis et demum laceratis; inflorescentia terminale dense, 3,5 cm longa, 4 cm diam., pedunéulo 1,5 cm longo; bracteis 0,6 cm longis, elongatis et acuminatis; floribus in glomerulis dispositis, pedunculis glomerulorum 0,7 cm, setoso-hispidis, longis, bracteis 0,7 cm longis, primo alabastra superantibus; perigonio 0,6 cm longo, albido-roseo, stylo 3-partito, 0,4 cm longo; ovario 0,2 cm longo, 0,17 cm lato; antheris brevissimis oblongis. Hab. Doi Djieng Dao (Siam sept.) apud 2100 metr. Polygonum Damrongiana Hoss. steht P. chinense L. als Gesamtgruppe betrachtet am náchsten, unterscheidet sich von ihr durch die Form ihrer Blätter und ihrer Tuten, sowie den typischen Stand der Infloreszenz und die äusserst charakteristischen Borstenhaare der Blütenstiele. Diese in den Karrenfeldern des Kalkmassivs des Doi Djieng Dao heimische Art habe ich mit ehrfurchtsvollstem Dank mir erlaubt, nach Sr. Kgl. Hoheit Prinz Damrong, Bruder des verstorbenen Kónigs Tschula- longkorn von Siam, Minister des Innern, Vizepatron der ,Siam Society* zu benennen. Seine Kgl. Hoheit hat auch meine Expedition nach Nord- siam wie so manche andere tatkräftigst gefördert. Nord-Siam: Doi Djieng Dao, zusammen mit Pertya sp. NW. — Seite des Ostgrates, auf Kalk, um 2100 m ü. d. M., weissrosa Blüte, länglich, lanzettliche Blätter, nur 1 Exemplar, buschig, gefunden. (Hosseus no. 405a. — Blühend 17. Februar 1905.) 2. Mussaenda sutepensis Hoss., nov. spec. Frutex 1!/ m, valde ramulosus; ramulis lignescentibus, parte in- feriori rubiginosis, sub-glabris, parte superiori canis, dense pubescenti- bus, foliosis; foliis sessilibus, oblongis ellipticisve acutis vel subacu- minatis, 4— cm longis, 2,5—3,5 cm latis, supra dilute viridibus, pilosis, infra dense cano-tomentosis, nervis in foliorum pagina superiori distinctis, albide pilosis; stipulis anguste linearibus erectis, 0,4 cm longis; inflores- centia magna, spectabili, 7 cm longa, 9 cm diam., cymulis terminalibus, 6-floris, breviter pedunculatis (0,5—2 cm longis), in corymbis haud densis dispositis; bracteis et bracteolis curvatis, minutis, tenuibus, 0,2 cm longis; pedicellis 0,5 cm longis, tomentosis; calyce 0,5 em longo, Einige neue Arten meiner Siam-Expedition. 63 0,2 em lato, piloso; calycis lobis 0,1 cm longis, acuminatis reflexis; uno. calyce lobo (e 6-flora cymula) mutato in folium petaloideum, album; foliolo hoe 5 cm longo, petiolato; petiolo 1 cm longo; lamina 4 cm longa, 4 cm lata, nitidule tomentosa; corolla 2,5 cm longa, tubulosa, lutea, sericea; limbo corollae 0,5 cm diam.; lobis corollae 0,2 cm, ob- tusis; 5 filamentis 1,8 cm longis; antheris 0,4 cm longis, linearibus; stylo 2,2 cm longo, stigmate bilobo, lobis recurvatis, 0,5 em longis. Hab. Doi Sutäp apud Djieng Mai (Siam sept. intra 400 et 700 metros. Mussaenda sutepensis Hoss. steht M. breviloba S. Moore in Journ. of Botany, XLIII, p. 137 und der mit ihr verwandten M. incana am nächsten. Sie unterscheidet sich durch ihre braunroten dünneren Stiele, die Form ihrer kurzgestielten Blütter mit weisslichen Haaren besetzten Hauptnerven, die bedeutend kleineren Stiele, auf denen die Scheindolden sitzen, die längeren, eleganteren Blüten und die breiten Schauapparate, die bei meinem Exemplare ohne Corolla sind. Siam: Doi Sutäp, bei Djieng Mai, im „Dipterocarpaceenhügelwald“, auf verwittertem und anstehendem archäischen Boden, ca. 400 u. 700 m ü. d. M., Ostseite gelbe Blätter, weisse laubige Ausbuchtung des Kelches als Lock- und Schauapparat, lichtgrüne Blattoberseite, Stiel braun behaart, Strauch bis 1!/;, m ü. d. M., im März in voller Blüte. (Hosseus no. 447. — Blühend 15. März 1905.) Laot-Name: „Dog gam bó.* Diese sehr schöne Pflanze weist als Charakteristikum aller von mir beobachteten Schauapparate den Umstand auf, dass in allen Blüten mit solehem keine Blütenkrone entwickelt ist. In dem Innern der Kelche be- findet sich eine zühflüssige, schleimige Masse. Ich verglich hiermit lebendes Material einer anderen Mussaenda- Art in den Wärmehäusern von Kew Gardens und fand dort, dass von 6 entwickelten weissen Schaublättern nur eine eine Corolla hatte. 8. Swertia Dielsiana Hoss., nov. spec. Herba perennis 35 cm longa, erecta, foliis elongatis lanceolatis 7—8 cm longis, 2,2 cm latis, 3-nervis, apice subrotundis, sessilibus; in- florescentia terminali vel floribus singulis in axilla foliorum; floribus 1,1 em longis, 0,9 cm diam., longe pedunculatis, calyce aperto, lobis 0,4 em longis, acutissimis, 3-nervis, corolla alba, lata (0,8 cm), 0,8 cm longa, distincte nervosa; stylo 0,7 cm longo, 0,13 mm lato, elongato; seminibus rotundis, minutis. Hab. Doi Sutüp apud Djieng Mai (Nordsiam), alt. 600 m. Swertia Dielsiana Hoss. steht zwischen Sw. angustifolia Buch et Ham und Sw, pulchella Buch et Ham., und zwar letzterer am nüchsten verwandt. Unterscheidet sich aber auch von der nächsten Form der Simla Hills (Himalaya) durch die lüngeren Blütter, die kürzer gestielten Blüten und die Form der Blüten und Kelchblatter. Siam: Doi Sutäp bei Djieng Mai, in leicht grasigem „Diptero- 64 Vermischte neue Diagnosen. carpaceenhügelwald^, um 600 m ü. d. M., weisse Blüte, sehr selten, nur ein Exemplar gefunden, hoher schlanker Habitus. 4. Croton Hutchinsoniana Hoss., nov. spec. Arbor usque 5 metralis, ramosissimus; ramis longis, foliis 35 cm longis, 12 cm latis, elongatis vel ovato-linearibus, prominule nervosis, breviter petiolatis, petiolis 1,7—4 cm longis teretiusculis, inflorescenti a 32 em longa, terminali, infra rachide angula cano-villosa elegantissima; floribus numerosis, in fasciculis, multifloros distantes dispositis; flori- bus masculis minoribus, sessilibus, 0,7 cm longis, 0,8 cm diam., calyce extus stellato-hirsuto, intus rubiginoso subglabro, lobis margine dense stellato-pilosis, 0,2 em longis; floribus femineis 0,9 cm longis, 0,7-cm latis, sphaericis, stellato-villosis, distincte pedunculatis (0,4 em), calyce extus stellato-hirsuto, intus rubiginoso, subglabro, lobis acuminatis, 1,5— 2 cm longis, patentibus reflexisve; ovario rotundo (0,4 cm), dense stellato- piloso; seminibus oblongis, 0,4 cm longis, rubiginosis. Croton Hutchinsoniana Hoss. ist mit C. oblongifolius Roxb. und am nächsten mit C. robustus Kusz in Journ. Asiat. Soc., 1873, p. 242 ver- wandt, Von letzterer unterscheidet sich durch ihre lüngere Infloreszenz, die bedeutend grösseren Blätter und Blüten sofort schon äusserlich; ausserdem sind bei C. Hutchinsoniana die männlichen Blüten direkt sitzend. Auch der Aufbau der viel grösseren männlichen und weiblichen Blüten im Calyx ist verschieden, Siam: Wang Djao, SW-Hügel, um 150 m ü. d. M., weisse Blüten, schwarze Staubfäden, bis 5 m hoher Baum am Beginnen des Blühens, vereinzelt. (Hosseus no. 163. — Blühend 30. Oktober 1905.) VII. Vermisehte neue Diagnosen. 778. Oreocharis Léveilléana Fedde, nom. nov. — Syn.: Oreocharis Es- quirolü Léveillé in Fedde, Rep. nov. spec., IX (1911), p. 447 (Kouy- Teheou; Esquirol no. 2051); non O. Esquirolii Léveillé in Fedde, Rep. nov, spec., IX (1911), p. 329 (Kouy-Tchéou; Esquirol no. 628). 119. Callicarpa Leveilleana Fedde, nom. nov. — Syn.: Callicarpa Es- quirolii Léveillé in Fedde,. Rep. nov. spec., IX (1911), p. 456 (Kouy- Tchéou; Esquirol no. 72); non C. Esquirolii Léveillé in Fedde, Rep. nov, spec., IX (1911), p. 325 (Kouy-Tchéou; Esquirol no. 754). 180. Dalbergia ikopensis Jumelle in Ann. Mus. col Marseille, XV (1907), p. 320, pl. I. B. — Syn.: Dalbergia Perrieri Jumelle in C. R. Acad. Sci. Paris, Févr. 1905, non Drake 1902. Repertorium specierum novarum regni vegetabilis auctore F. Fedde No. 239/242 X. Band [ele] 10. November I9II Gesamtindex für das Repertorium, Band I—X. Auf vielfachen Wunsch habe ich mich entschlossen, zu den ersten zehn Bänden des Repertorium ein Inhaltsverzeichnis und ein Namen- verzeichnis vorzubereiten. Der Umfang wird etwa 15—16 Bogen betragen; da ich für die Anfertigung Honorar zahlen muss und da der Register- druck wesentlich teurer ist als der Druck des gewöhnlichen Satzes, so muss ich den Preis bei baldiger Subskription und direktem Be- zuge von mir auf 20M. (Ausland 21 M.) festsetzen, unter der Voraus- setzung, dass sich 100 Subskribenten melden. Nur in diesem Falle kann ich überhaupt mit dem Drucke beginnen. Ich bitte daher um baldige Bestellung. Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin, Weimarische Str. 3. Repertorium. specierum novarum, X. 5 66 R. Schlechter. VIII. Zur Kenntnis der Orchidaceen von SUUS Von Dr. R. Schlechter. (Originaldiagnosen.) XXXII. Epiblastus Schltr. 1. Epiblastus masarangicus Schltr., in Fedde, Repert., IX (1911), p. 287 (sphalm. masangaricus). Eria masarangica Krzl. in Engl. Jahrb., Beibl. 101 (1910), p. 30. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Kaweng (Mina- hassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20598, in Knospe im Dezember 1909. Wie ich schon im letzten Bande dieser Zeitschrift ausgeführt habe, ist die Kränzlin’sche Eria masarangica ein typischer Epiblastus und gehört somit hierher. Meine Exemplare sind noch nicht gut entwickelt, doch ist es zweifellos, dass die von Kränzlin beschriebene Pflanze hier vorliegt. XXXIII. Sarcostoma Bl. 1. Sarcostoma celebicum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, caespitosum, brevicaule, usque ad 20 cm altum; rhizo- mate brevi, vaginis oblongis, acutis, alte amplectentibus, brunneo- punctatis obtecto; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis (vel caulibus) gracilibus, petioliformibus, vaginis obtectis, apice unifoliatis, usque ad 3,5 cm longis, 1—1,5 mm diametientibus; foliis erectis, arcuatis, linearibus vel anguste linearibus, acutis, basin versus paulo angustatis, glabris, usque ad 16 em longis, medio fere 1,75— 3,25 mm latis; floribus infra apicem caulis in fasciculis lateralibus, paucifloris, niveis, vagina parvula elliptica primum protectis; bractea ovato-lanceolata, acuminata, glabra, ovarium vix superante; sepalis ovato- lanceolatis, obtusiusculis, glabris, 0,4 cm longis, lateralibus obliquis, basi margine anteriore dilatata mentum oblongoideum, obtusum, breve cum pede columnae formantibus; petalis oblique rhombeo-lanceolatis, obtusius- cule acuminatis, glabris, sepalis paulo brevioribus; labello e basi oblongo- cuneata supra medium trilobato, 0,5 cm longo, medio fere 2,25 mm lato, lobis lateralibus abbreviatis, rotundatis, intermedio lanceolato-triangulo, multo majore, antice carnosulo, c. 0,2 cm longo, labello toto superne medio puberulo; columna brevi generis, facie infra stigma puberulo, pede elongato, glabro; anthera reniformi-cucullata, glabra; polliniis 4, oblique pyriformibus, glandula minuta parvula; ovario eylindraceo, pilo- sulo, 2,5 mm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Lokon (Mina- hassa), c. 1400 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20432, blühend im November 1909. Die zweite Art der bis jetzt monotypischen Gattung. Sie ist durch die Lippe von S. javanicum Bl. recht gut verschieden und auch habituell mit ihr kaum zu verwechseln. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 67 XXXIV. Ceratostylis. 1. Ceratostylis vagans Schltr., nov. spec. Epiphytica, pendula, vagans, ramosa, usque ad 25 cm longa; rhizo- mate elongato, flexuoso, vaginis brunneis, acutis, alte amplectentibus obtecto, laxe pseudobulbis obsesso; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis gracilibus, petioliformibus, teretibus, va- ginis obtectis, c. 1 cm longis, 0,1 cm diametientibus, apice unifoliatis; folio erecto, lineari vel lineari-ligulato, apiculato vel inaequaliter et bre- vissime bilobulato cum apiculo minuto interjecto, 3—7 cm longo, medio fere 0,2—0,3 cm lato, vulgo marginibus paulo revolutis, basin versus paulo angustatis; floribus in medio pseudobulbo lateralibus, fasciculatis, illis C. penduli Hk. f. similibus, breviter pedicellatis; bracteis ovatis, acumi- natis, ovario subduplo brevioribus; sepalis oblongis, obtusiusculis, extus pilis recurvis sparsim puberulis, 0,5 cm longis, lateralibus obliquis, basi margine anteriore dilatata mentum breve obtusum formantibus; petalis oblique linearibus subacutis, glabris, supra basin paululo dilatatis; labello e basi breviter unguiculata concava subito in laminam ovatam obtusam, apice incrassatam dilatato, 4,5 mm longo, lamina supra basin 2,5 mm lata, basi puberula, apice incrassata minutissime papillosa, carinis 2 in- erassatis e basi labelli usque supra medium decurrentibus, evanescenti- bus; columna brevi, brachiis pro genere brevibus, apiculatis, pede brevi, puberulo; anthera subquadrato-cucullata, obtusiuscule apiculata; ovario eylindrico, c. 0,4 em longo, pedicelloque c. 0,5—0,6 cm longo, sparsim puberulo, Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20483, blühend im November 1909; auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Minahassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20576, blühend im Dezember 1910; auf Bäumen in den Bergwäldern bei Toli-Toli, c. 800 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20908, blühend im Januar 1910. Ich halie es für sehr wahrscheinlich, dass hier die Pflanze vorliegt, die von J. D. Hooker und Ridley als C. pendwla Hk. f. identifiziert wurde. Von dieser aber ist sie durch die Blüten durchaus verschieden, obgleich habituell sehr ähnlich. Die Blütenfärbung ist weiss mit vorn schwefelgelbem Labellum. 2. Ceratostylis sima J. J. Sm. in Bull. Dept. Agr. Ind. Néerl, XV (1908), p. 9. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Mina- hassa) c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20465, blühend im November 1909; auf Bäumen in den Bergwäldern bei Toli-Toli, c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20725, blühend im Januar 1910. XXXV. Phajus Lour. 1. Phajus Incarvillei (DL) O. Ktze., Rev. Gen., II, p. 675. Celebes: Auf grasigen Abhängen des Gunong Mahawo (Minahassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20514, blühend im De- zember 1909. m DI 68 R. Schlechter. 2. Phajus celebicus Schltr., nov. spec. Terrestris, erectus, gracilis, usque ad 70 cm altus; rhizomate brevi; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, puberulis; pseudobulbis erectis, cylindraceis, c. 5 cm altis, medio fere c. 1 em diametientibus, vulgo tri- foliatis; foliis erectis, petiolis sese amplectentibus, 20—30 mm longis, lamina lanceolata, acuminata, 25—35 cm longa, medio fere 3—4 cm lata, basi sensim in petiolum angustata, utrinque glabra; scapo supra basin pseudobulbi nato, erecto, gracili, c. 40 cm alto; peduneulo tereti, glabro vaginis paucis, dissitis, obtusiusculis, arcte amplectentibus obsesso; ra- cemo laxe paucifloro (c. 4—6-floro), usque ad 10 cm longo; bracteis erecto-patentibus, ovato-lanceolatis, acuminatis, ovario brevioribus; flori- bus erecto-patentibus, illis P. flavi Ldl. similibus, flavidis; sepalis ob- longis, glabris, intermedio obtuso, 2,9 cm longo, lateralibus obliquis, apiculatis, intermedio paululo brevioribus; petalis oblique oblongo-spathu- latis, obtusis, glabris, margine anteriore supra medium paulo dilatatis, sepalis lateralibus obliquis, aequilongis; labello late cuneato, antice trilobo, lobis lateralibus obliquis, semioblongis, obtusis, intermedio brevi, margine valde undulato, lateralibus vix longiore, labello toto c. 2,5 cm longo, antice 2,5 cm iato, medio apicem versus minute puberulo, nervo medio in- crassato; columna semitereti, crassiuscula, facie pilosula; ovario cum pedicello tereti, glabro, c. 9 cm longo. Celebes: Im Humus der Wälder auf dem Gunong Mahawo (Mina- hassa), c. 1200 m ii. d. M. — R. Schlechter no. 20507, blühend im Dezember 1909. Als nàchstverwandte Art ist P. flavus Ldl. zu betrachten, von ihr ist die vorliegende Art sowohl durch den schlanken Habitus als auch durch die Form des Labellums durchaus verschieden. 3. Phajus amboinensis Bl., Mus. Bot. Lugd. Bat., II, p. 180. Celebes: Im Humus der Wälder auf dem Gunong Klabat (Mina- hassa), c. 600 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20564, blühend im De- zember 1904. Ich habe von dieser Pflanze nur ein Blatt und einen Blütenstand, die mir von einem Eingeborenen gebracht wurden. Das Blatt ist allerdings auffallend gross, doch kann ich sonst keine stichhaltigen Unterschiede finden zur Abtrennung der Art. 4. Phajus stenocentron Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, humilis, 20—30 cm alta; rhizomate valde ab- breviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, villosis; caule gracili, brevi, basi vaginis alte amplectentibus obsesso, apicem versus 2—3-foliato, teretiusculo, glabro; foliis erecto-patentibus, ellipticis, acuminatis, basi cuneatis, utrinque glabris, 6—16 cm longis, medio fere 3—7 cm latis; racemis caulinis, graciliter pedunculatis, paucifloris; pedunculo erecto, tereti, glabro, vaginis paucis, dissitis, amplectentibus obsesso; bracteis erectis, lanceolatis, acuminatis, ovario brevioribus; floribus illis P. pauci- flori Bl. similibus, flavescentibus; sepalis oblongo-ligulatis, apiculatis, glabris, 2,5 cm longis, lateralibus obliquis; petalis e basi angustiore Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 69 oblique ellipticis, obtusiusculis, glabris, sepalis fere aequilongis; labello obovato-oblongo, obtuso, antice subretuso, margine supra medium sub- crenulato-irregulari, medio lamellis 2 brevibus, parallelis donato, glabro, c. 2,8 em longo, supra medium 1,7 cm lato, calcare e basi conica fili- formi, acuto, deflexo, glabro, c. 3 cm longo; columna gracili, semitereti, glabra, juxta stigma biauriculata, 1,8 cm alta; ovario cylindraceo, glabro, cum pedicello c. 1,6 cm longo. - Celebes: Im Humus der Wälder des Gunong Klabat (Minahassa), c. 800 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20547, blühend im De- zember 1909. Eine vorzüglich gekennzeichnete Art aus der Verwandtschaft des P. pauciflorus Bl. und D corymbioides Schltr., die aber beide einen viel kürzeren Sporn haben. Mit P. corymbioides Schltr. hat die vorliegende Art die beiden kurzen Lamellen auf der Lippe gemeinsam, doch ist sie viel kürzer, hat grössere Blüten und eine andere Columna. XXXVI Calanthe R. Br. 1. Calanthe triplicata (Willem.) Ames, Orchid., II (1906), p. 159. Celebes: Im Humus der Wälder auf den Hügeln bei Tomohon (Minahassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20437, blühend im November 1909; im Humus der Wülder des Gunong Klabat (Mina- hassa) c. 500 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20528, blühend im Dezember 1909. Das Auftreten dieser im ganzen Monsungebiet vorkommenden Art war zu erwarten. Es kommt mir allerdings so vor, als ob unter diesem Kollektivnamen eine Reihe von Arten stecken, die aber nur durch Kultur und lange Beobachtungen an lebendem Material festgelegt werden können. Die Blüten der Art sind weiss. 2. Calanthe celebica Rolfe in Kew Bull., 1899, p. 129. Celebes: Im Humus am Rande der Kaffeepflanzungen auf dem Gunong Masarang (Minahassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20413, blühend im November 1909; im Humus der Wälder auf dem Gunong Kaweng (Minahassa) c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20602, blühend im Dezember 1909. Diese Art ist in den Wäldern der Gebirge der Minahassa weit ver- breitet. Sie zeichnet sich aus durch leuchtend violettrote Blüten mit weissem Vorderlappen des Labellums. Die Pflanze verdiente wohl, in die europäischen Gärten eingeführt zu werden. XXXVII. Acanthephippium Bl. 1. Acanthephippium splendidum J. J. Sm. in Naturk. Tijdschr. Neederl. Ind., LVIII (1898), p. 360. Celebes: Im Humus der Sekundärwälder am Fusse des Gunong Klabat (Minahassa) c. 500 m ii. d. M. — R. Schlechter no. 20553, blühend im Dezember 1909. Eine schóne Pflanze, die mit Vorliebe im Sekundürwalde aufzutreten Scheint. Die bunten Blüten gehóren zu den gróssten in der Gattung. Eine nahe Verwandte der Art kommt in Neu-Guinea vor. 70 R. Schlechter. XXXVIII. Spathoglottis Bl. 1. Spathoglottis plicata Bl., Bijdr., p. 401, t. 76. Celebes: Felsige Abhänge bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Sehlechter no. 20460, blühend im November 1909. Das gesamte Material der S. plicata Bl., das sich in den verschiedenen Herbarien befindet, bedarf noch einer genaueren Sichtung. Wahrschein- lich ist, dass auch hier verschiedene Arten vermischt sind. XXXIX. Plocoglottis Bi. 1. Plocoglottis lobulata Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, habitu P. acuminatae Bl. bene similis, 40—55 cm alta; rhizomate decumbente, demum elongato; radicibus filiformibus, elon- gatis, flexuosis, puberulis; pseudobulbis cylindraceis, 2—4 cm distantibus, 2—7 cm longis, c. 0,5 cm diametientibus, unifoliatis; folio erecto, petio- lato, lamina elliptica, acuminata, basi cuneata, 15—24 cm longa, medio fere 5,5 —8,5 cm lata, petiolo 5—7 cm longo; scapo supra medium pseudo- bulbi nato, laterali, gracili, folia vulgo bene superante, tereti, vaginulis paucis dissitis, alte amplectentibus obsesso, minute puberulo, praesertim apicem versus; racemo laxe 10—20-floro, elongato, usque ad 15 cm longo; bracteis lanceolatis, acuminatis, ovario aequilongis vel paulo brevioribus; floribus erecto-patentibus, illis P. acuminatae Bl. similibus; sepalis patentibus, oblongo-lanceolatis, acuminatis, extus minute et sparsim puberulis, 2,3 cm longis, lateralibus obliquis, basi margine anteriore paulo decurrentibus; petalis lineari-lanceolatis, acuminatis, subfalcatis, glabris, c 2,1 em longis; labello circuitu quadrato, medio margine utrinque lobulo parvo triangulo aucto, antice subtruncato cum acumine bene evo- luto, glabro, supra basin lamellis 2 triangularibus, acutis ornato, cum aeumine c. 1,2 cm longo, medio fere 0,7 cm lato; columna semitereti, crassiuscula, brevi, glabra; c. 0,7 em longa; anthera ovata, glabra, ob- tusa; ovario cum pedicello cylindraceo, puberulo, c. 1,8 cm longo. Celebes: Im Humus der Wälder am oberen Lampasioe, bei den alten Goldgruben am Djangdjang, im Bezirke Toli-Toli, c. 180 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20663, blühend im Januar 1910. Diese Art ist mit P. acuminata Bl. am nächsten verwandt, unter- scheidet sich aber durch das Vorhandensein der zwei seitlichen Läppchen des Labellums und durch die Form desselben. Die Blüten sind gelb mit roten Flecken auf den Sepalen und Petalen und roter Kolumna. Die Blütter sind oft mit gelben Flecken versehen. XL. Eulophia R. Br. 1. Eulophia macrorhiza BI., Fl. Jav. Orch., p. 155, t. 63, f. 2. Var. Minahassae Schltr., nov. var. Differt a forma typica floribus majoribus, labelli lobo intermedio magis producto et carinis longioribus. Celebes: Im Humus der Wälder des Gunong Klabat (Minahassa), c. 500 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20552, blühend im De- zember 1909. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 71 Es ist móglich, dass diese Varietát spüter als eigene Art abzutrennen sein wird. Die Blüten sind braun, das Labellum ist aussen weisslich, innen schmutzig rot mit dunklerer Basis und weisser Mitte. 2. Eulophia squalida Ldl., Bot. Reg., 1841, Misc. 77. Var. celebica (Bl.) Schltr. Eulophia celebica Bl., Fl. Jav. Orch., p. 154. Celebes: Auf grasigen Flächen bei Ayermadidi (Minahassa), c. 150 m ü, d. M. — R. Schlechter no. 20524, blühend im Dezember 1909. Die Varietät unterscheidet sich von E. squalida Ldl. durch kürzeren Sporn, etwas verschiedene Lippenplatte mit feineren verdickten Nerven am Grunde. Die Blüten sind rötlich-violett oder gelbgrün mit vorn weisslichen oder gelblichen Petalen. XLI. Dendrobium Sw. 1. Dendrobium hypodon Schltr. in Fedde, Repert., VIII (1910), p. 502. D. capitellatum Krzl. in Engl. Pflanzenr., IV, 50, II. B., 21 (1910). p. 215. Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20502, blühend im Dezember 1909; auf Báumen bei Langowan (Minahassa), c. £00 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20612. blühend im Dezember 1909. Die Kränzlinsche Art ist vollständig mit der meinigen identisch. Kränzlin hat das von J. J. Smith aufgestellte D. capitellatum eingezogen und für das fälschlich wieder als neu beschriebene D. hypodon Schltr. den Speziesnamen capitellatum nochmals zur Anwendung gebracht. Da- durch ist natürlich noch grössere Verwirrung entstanden, denn D. capi- tellatum J. J. Sm. ist eine gute Art und D. capitellatum Krzl. ein Synonym. 2. Dendrobium oligadenium Schltr. in Fedde, Repertor, VIII (1910), p- 502 Celebes: Auf Bäumen bei Toli-Toli, c. 10 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20693, blühend im Januar 1910. 3. Dendrobium lockhartioides Schltr. in Fedde, Repertor., VIII (1910), p. re Celebes: Auf Bäumen am Fusse des Gunong Lokon, oberhalb Kakaskassen (Minahassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20447, blühend im November 1909. 4. Dendrobium cultratum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, decumbens vel dependens, ramosum, usque ad 30 cm longum; rhizomate brevi; radicibus filiformibus, elongatis. flexuosis, glabris; caulibus teretibus, dense foliatis, vaginis foliorum omnino abscon- ditis; foliis erecto-patentibus, oblique triangulo-lanceolatis vel ovato-lanceo- latis, acutis, glabris, textura crassiuscule coriaceis, 1.6—3 cm longis, basi 0,5—0,8 em latis; racemis valde abbreviatis, 1—2-floris, axillaribus, foliis brevioribus; pedunculo vaginis imbricantibus, acuminatis vel cuspidatis obsesso; bracteis ovatis, cuspicatis, ovarium superantibus; floribus illis D. atropurpurei Miq. similibus, atropurpureis; sepalo intermedio ovato- Fa, R. Schlechter. oblongo, apiculato, 0,5 cm longo, glabro, lateralibus oblique ovato-trian- gulis, antice basin versus ampliatis, cum pede columnae mentum breve, obtusum formantibus, intermedio aequilongis, extus marginem. anteriorem versus pilis sparsis stellatis ornatis; petalis oblique ligulatis, obtusis, glabris, sepalis paulo sed distincte brevioribus; labello ligulato, antice subretuso, eum apiculo conico subtus infra apicem, medio vel infra medium paulo dilatato, speculo lineari-oblongo excepto superne margineque dense papilloso-asperato, 0,5 cm longo, infra apicem 1,75 mm lato, medio fere 2,25 mm lato; columna brevi, crassiuseula, pede bene elongato, clinandrii dente dorsali (i. e. filamento) bene evoluto, lineari; anthera galeato-cucullata, glabra; ovario cylindraceo, glabro, sepalis fere duplo breviore. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern der Berge bei Toli-Toli, c. 400 m ti. d. M. — R. Schlechter no. 20703, blühend im Januar 1910. Die Art ist von D. atropurpureum Miq. durchaus verschieden, wohin sie von Kränzlin gebracht wurde. In der von Kränzlin verfassten „Mono- graphie“ der Gattung befindet sich unter Aporum im merkwürdigen Ge- misch die in sich sehr gut geschiedene Sektion Oxystophyllum. Ebenso sind die Arten oft recht falsch aufgefasst und die von guten Kennern, wie z. B. J. J. Smith, klargestellten Arten wieder durcheinander ge- würfelt, so dass jetzt, wie man mir neuerlich in England sagte, nach dieser Monographie eine Neubearbeitung der Gattung Dendrobium | not- wendiger geworden ist, wie je zuvor. 5. Dendrobium speculigerum Schltr. in Fedde, Repertor., VIII (1910), p. 507. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa) c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20567, blühend im Dezember 1909. 6. Dendrobium diaphanum Schltr. in Fedde, Repertor, VIII (1910), p. 508. : Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa) c. 500 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20525, blühend im Dezember 1909. 7. Dendrobium confusum Schltr., nov. spec. Dendrobium salicornioides J. J. Sm. in Orch. Ambon (1905), p. 52 (nec Teysm. et Binnend.). D. parciflorum Krzl. in Engl. Pflanzenr, IV, 50, IL B., 21 (1910), p. 222 (nec Rehb. f.). Epiphyticum, erectum vel patulum, pluricaule; rhizomate valde abbre- viato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus plus minus flexuosis, teretibus, glabris, usque ad apicem dense foliatis, va- ginis foliorum omnino obtectis; foliis equitantibus, carnosis, lineari-lanceo- latis vel linearibus, subfalcatis, obtusiusculis, nunc subteretibus, lamina 2—3 em longa, basi 2,5—4,5 mm lata; floribus in fasciculis terminalibus, plurifloris, succedaneis; bracteis ovatis, acuminatis, ovario pedicellato multoties brevioribus; sepalis ovato-lanceolatis, obtusiusculis, glabris, c. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 73 1.2 cm longis, lateralibus margine anteriore praesertim basi valde ampli- atis, cum pede columnae mentum conicum, obtusum, leviter incurvum, c. 2 cm longum formantibus; petalis oblique lanceolato-spathulatis, sub- acutis, glabris, c. 1,1 em longis; labello e basi breviter unguiculata cuneato, antice obscure 4 lobulato, apice exciso, lineis 2 incrassatis, parallelis e basi usque ad tertiam partem apicalem decurrentibus ibique evanescentibus, labello toto c. 2,3 em longo, infra apicem c. 1,3 cm lato; columna brevi, glabra, pede elongato, clinandrio breviter 3-lobato; anthera suborbiculari-cucullata, glabra; ovario cum pedicello glabro, clavato, c. 1,9 cm longo. á Celebes: Auf Bäumen an der grossen Strasse zwischen Menado und Tomohon (Minahassa), zwischen 20—800 m ü. d. M. häufig. — R. Schlechter no. 20403, blühend im November 1909. Die Pflanze wurde von J. J. Smith als „D. salicornioides T. et B.“ angesehen, doch kann ich diese Ansicht nicht teilen, da die Beschreibung von Teysman und Binnendyk doch in einigen nicht unwichtigen Punkten erheblich abweicht. Zudem scheint mir die Originallokalität des D. salicornioides T. et B., die Insel Krakataua, für die Identität dieser Art mit unserer typischen Molukkenpflanze wenig zu sprechen. Die von Kränzlin ausgesprochene Ansicht, dass in der Celebes- pflanze das ziemlich unbekannte D. Jenkinsi Griff. aus Assam vorliege, kann ich noch weniger teilen. Mit letzterem mag D. kentrophyllum Hk. f. vielleicht identisch sein. Über das von Kränzlin hiermit vereinigte D. capitelatum J. J. Sm. habe ich bereits oben geschrieben. Diese Pflanze hat selbstverständlich mit der hier beschriebenen Art nichts zu tun, ist vielmehr im Blütenbau näher mit D. subulatum Ldl. verwandt. D. marivelense Ames, ebenfalls von Kränzlin hiermit vereinigt, hat ein kürzeres und viel stumpferes Mentum, ein anders gestaltetes Labellum mit einfachem, breiten, verdickten Mittelband und stielrunde Blätter. Die Art dürfte der hier beschriebenen wohl am nächsten stehen. Ich rechne diese Formen alle zu Aporum, nicht zu Strongyle. Die letztere Sektion wird besser aufgelöst und die Arten werden teils zu Aporum, teils zu den Crumenata gebracht. 8. Dendrobium ramificans J. J. Sm. in Rec. Trav. bot. Neerl., no. 2 (1905), p. 2. D. micranthum Krzl. in Engl. Pflanzenr., IV, 50, II. B., 21 (1910), p. 212, p. p. (nec Ldl.). Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa) c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter, blühend im November 1909. Es ist mir unbegreiflich, wie man diese Art als Synonym zu D} micranthum Ldi. stellen kann, von dem sie nicht nur durch den Habitus, sondern auch in allen Blütenteilen durchaus verschieden ist. 9. Dendrobium thysanophorum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, .pro sectione validum, pluricaule, 20—35 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, 74 R. Schlechter. flexuosis, glabris: caulibus simplicibus compressis, lucidis, dense foliatis, apicibus internodiorum exceptis vaginis foliorum omnino obtectis, basi angustatis, medio fere usque ad 0,8 em latis; foliis erecto-patentibus, oblique ovato-lanceolatis vel ovato-triangulis, subfalcatis, obtusiusculis vel acutis, glabris, textura crasse coriaceis, parte libera 1—2,5 cm longa, basi 0,5—1.2 cm lata; fasciculis multifloris, sessilibus, versus apicem caulium lateralibus vel terminalibus; vaginis mox in fibros solutis; flori- bus illis D. indivisi Miq. simillimis, succedaneis; sepalis late ovatis, ob- tusiuseulis, glabris, 3.5 mm longis, lateralibus basi margine anteriore ampliata cum pede columnae mentum obtusum breve formantibus; petalis oblique lanceolato-ligulatis, acutis, margine minute ciliatis, caeterum glabris, sepalis fere aequilongis; labello e basi quadrato-unguiculata in laminam subreniformem, apiculatam, apice reflexam expanso, glabro, e medio callo amplo, quadrato, apice subretuso, apicem laminae attingente ornato, petalis aequilongo, lamina supra basin 0,3 cm lata; columna brevi, glabra, pede apice excavato; anthera subquadrata, dorso excisa; ovario cum pedicello glabro, clavato, c. 3,5 mm longo. Celebes: Auf Báumen bei Tomohon (Minahassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20493, blühend im November 1909. Diese interessante Art ist mit D. distichum (Presl) Rchb. f. nahe verwandt und gleicht ihm im Habitus so sehr, dass man ohne Herkunfts- angabe und ohne Untersuchung der Blüte beide kaum zu unterscheiden vermóchte, doch sind beide in dem Blütenbau durchaus verschieden, denn D. distichum (Presl) Rchb. f. hat viel schmälere Petalen und eine deutlich dreilappige Lippe, die ja bei der vorliegenden Art ungeteilt ist. Im Bau der Blüte kommt die Art dagegen dem D. indivisum (Bl.) Miq. sehr nahe, das aber schon habituell leicht zu unterscheiden ist. Leider ist durch Krünzlin die von J. J. Smith im ganzen richtig- gestellte Synonymie des D. indivisum (Bl. Miq. wieder recht in Ver- wirrung gebracht worden. Smith hatte nur den einen Fehler gemacht, zu D. indivisum (Bl) Miq. die philippinische Schismoceras disticha Presl als Synonym zu bringen, auf welche das durchaus distinkte D. distichum (Presl) Rchb. f. gegründet wurde, von dem aber D. sagittatum J. J. Sm., das Krünzlin damit vereinigt, ganz verschieden ist. 10. Dendrobium concavum J. J. Sm., Orch. Amb. (1905), p. 50. Celebes: Auf Báumen bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20456, blühend im November 1909. Von Kränzlin ist merkwürdigerweise D. teloense J. J. Sm. mit dieser Art vereinigt worden, obgleich sie nicht einmal in diese Ver- wandtschaft gehört. 11. Dendrobium Smithianum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, pluricaule, 15—35 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus simplicibus, plus minus flexuosis, dimidio inferiore bene foliatis, supra vaginulis, dense appressis vestitis, ancipitibus; foliis falcato-lanceolatis, acutis vel acuminatis, glabris, textura tenue coriaceis, parte libera Zur Kenntnis der Orchidaceen vou Celebes. 15 2—5 cm longis, basi 0,4—0,8 em latis; floribus illis D. concavi J. J. Sm. similibus in fasciculis distantibus, paucifloris, lateralibus versus apicem caulis terminalibusque, erecto-patentibus; bracteis hyalinis ovario breviori- bus; sepalis ovatis, obtusiusculis, glabris, 5,5 mm longis, lateralibus basi margine anteriore dilatata cum pede columnae mentum breve obtusum formantibus; petalis oblique lanceolato-ligulatis, basi angustatis, glabris, sepalis aequilongis; labello e basi unguiculato-cuneata infra medium trilobo, lobis lateralibus erectis, oblongo-ligulatis obtusis, intermedio reni- formi-transverso, apice alte exciso cum apiculo minuto, marginibus leviter undulato, callo transverso leviter bisulcato, retrorsum spectante in medio labelli, labello toto petalorum longitudine, inter apices loborum lateralium 1,2 cm lato, lobo intermedio 0,7—0,8 cm lato; columna brevi, glabra, pede apice callo parvulo purpureo ornato; anthera altigaleata, glabra; ovario cum pedicello glabro, clavato, c. 1,2 em longo. Celebes: Auf Bäumen bei Ayermadidi (Minahassa), c. 150 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20522, blühend im Dezember 1909; auf Báumen in den Wäldern am Lampasioe, im Bezirke Toli-Toli, c. 80 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20681, blühend im Januar 1910. Ich halte es nicht für unwahrscheinlich, dass in dieser Art das D. concavum. J. J. Sm. var. celebense J. J. Sm. vorliegt, doch bin ich dessen nicht ganz sicher, da mir Originalien der Varietät nicht vorliegen. Sicher ist aber, dass die vorliegende Art von D. concavum J. J. Sm. spezifisch verschieden ist. Ihre Blütenfürbung ist die von J. J. Smith für seine Varietüt angegebene. Var. nebularum Schltr., nov. var. Differt a forma typica lobis lateralibus labelli brevioribus lobo medio angustiore. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern der Berge bei Tomohon (Mina- hassa) c. 800 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20433, blühend im November 1909. Diese Pflanze ist wohl nur als eine Gebirgsform des D. Smithianum Schltr. zu betrachten. 12. Dendrobium mirandum Schltr. in Fedde, Repertor. VIII (1910), p. 509. Celebes: Auf Bäumen bei Tampusso, unweit Tomohon (Minahassa), c. 850 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20505, blühend im Dezember 1909; auf Bäumen in den Wäldern auf dem Gunong Kaweng (Mina- hassa), e. 800 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20601, blühend im Dezember 1909. Diese drei letzten Arten sind habituell vollstindig gleich, aber in ihren Blüten alle ganz verschieden. 13. Dendrobium chrysotaenium Schltr. in Fedde, Repertor., VII (1910), p. 508. Celebes: Auf Bäumen bei Kakaskassen (Minahassa), c. 800—900 m ü. d. M. — R. Sehlechter no. 20407, blühend im November 1909. In dieser Art liegt gewissermassen eine Ubergangsform vor zwischen der Sektion Aporum und Crumenata. 16 R. Schlechter. 14. Dendrobium suaveolens Schltr. in Fedde, Repertor. VIII (1910), p. 504. 2 D. gemmiferum Krzl. in Engl. Pflanzenr., IV, 50, II. B., 21 (1910), p. 237. e Celebes: Auf Bäumen bei Toli-Toli, c. 100 m ü. d. M. — R. Sehlechter no. 20691, blühend im Januar 1910. 15. Dendrobium odoratum Schltr. in Fedde, Repertor., VIII (1910), p. 503. D. podagraria Krzl. in Engl. Pflanzenr., IV, 50, II. B., 21 (1910), p. 230 (p. p. nec Hk. f). Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ti. d. M. — R. Schlechter no. 20457, blühend im November 1909. 16. Dendrobium cuneilabrum J. J. Sm, in Ic. Bogor., III (1906). p. 11, is 205. D. utriculariopsis Krzl. in Engl. Pflanzenr., IV, 50, II. B., 21 (1910), p. 239. Celebes: Auf Bäumen in Kaffeepflanzungen auf dem Gunong Masarang (Minahassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20409, blühend im November 1909; auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Sopoetan (Minahassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20624, blühend im Dezember 1909. Die von Kränzlin veröffentlichte Art ist in keiner Weise von PD. cuneilabrum J. J. Sm. verschieden. 17. Dendrobium plebejum J. J. Sm. in Bull. Dep. Agr. Ind. Néerl., V (1907), p. 6. Celebes: Auf Bäumen in den Mongrovesümpfen bei Toli-Toli, c. 10 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20716, blühend im Januar 1910. 18. Dendrobium juncifolium Schltr., nov. spec. Epiphyticum, gracilimum, pluricaule, 20—60 cm altum; rhizomate abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus simplicibus, erectis, nodis 2 supra basin clavato-ampliatis, vulgo 4-angu- latis, 5—8 mm diametientibus, caeterum teretibus, glabris, laxe 58: foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus laxe obsessis, basi apiceque efoliatis; foliis gracilibus, junciformibus, teretibus, acutis, filiformibus, 4—12 cm longis, 1—1,5 mm diametientibus; floribus albis, erecto-patenti- bus, in fasciculis apicalibus vel lateralibus infra apicem caulis, plurifloris ; vaginis braeteisque mox fissis, ovario multo brevioribus; sepalis trian- gulis, apiculatis, glabris, 0,6 cm longis, lateralibus basin versus margine anteriore permulto ampliatis, cum pede columnae mentum conicum ob- tusum, c. 1,1 cm longum formantibus; petalis subfalcatis, oblique lanceo- lato-ligulatis, obtusiusculis, glabris, sepalo intermedio subaequilongis; labello e basi unguiculato-cuneata tertia parte anteriore trilobo, glabro, 1,2 em longo, inter apices loborum lateralium c. 1 cm lato, lobis laterali- bus subfalcato-oblongis obtusis, intermedio reniformi, apice exciso, mar- gine undulato, lateralia longitudine paulo excedente, fascia lineari, incrassata, apice tridentata e basi labelli usque in medium lobi inter- Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. T4 medii decurrente; columna brevi, glabra, pede elongato, apice intus carina incrassata ornata; ovario cum pedicello glabro, gracili, c. 1,8 cm longo. Celebes: Auf Bäumen am Lampasioe und Kuala Besaar (im Bezirke Toli-Toli), c. 30—50 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20680, blühend im Januar 1910; auf Bäumen bei Toli-Toli, c. 30 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20701, blühend im Januar 1910. Die vorliegende Art ist mit D. gracile Ldl. verwandt, aber durch den Blütenbau leicht kenntlich. Die Blütenfärbung ist weiss mit gelbem Fleck auf dem Labellum. 19. Dendrobium stenophyton Schltr. in Fedde, Repertor., VIII (1910), p. 500. Diplocaulobium arachne Kränzl. in Engl. Pflanzenr., IV, 50, II. B., 21 (1910), p. 334. Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20501, blühend im Dezember 1909. Die von Kränzlin beschriebene Art unterscheidet sich in keiner Weise von meinem Dendrobium stenophytum. Die Blüten sind gelblich, später mit rötlichem Schein, das Labellum ist weiss mit roten Flecken. 20. Dendrobium filiforme J. J. Sm. in Ic. Bogor., II (1903), p. 73, t 113 D. Diplocaulobium filiforme Kränzl. in Engl. Pflanzenr., IV, 50, II. B., 21 (1910), p. 341. Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d. M, —- R. Schlechter no. 20481, blühend im November 1909; auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Minahassa), e. 1600 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20565, blühend im Dezember 1909. Durch diesen Fund wird das bisher unbekannte Vaterland der Art festgelegt. 21. Dendrobium parietiforme J. J. Sm. in Ic. Bogor., II (1903), p. 92, t 117C. Desmotrichum parietiforme Krünzl. in Engl. Pflanzenr., IV, 50, IL B., 21 (1910), p. 349. Eine aberrante Art der Sektion, wenigstens soweit es sich um die Struktur der Lippe handelt. Die Blüten sind gelblich mit weissem Labellum. 22. Dendrobium rhodobalion Schltr. in Fedde, Repertor., VIII (1910), p. 501. Celebes: Auf alleinstehenden Bäumen unweit Lansot, c. 600 m ü. d. M, — R. Schlechter no. 20631, blühend im Dezember 1909. 23. Dendrobium mentosum Schltr., nov. spec. Epiphytieum, ramosum, usque ad 60 cm longum; rhizomate more Sectionis ramoso, tereti, multiarticulato, glabro; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis distantibus, cylindraceo-fusi- formibus, paulo compressis, mox longitudinaliter rugosis, 4—6 cm longis, medio fere 1—1,3 cm latis, unifoliatis; foliis ellipticis vel elliptico-lanceo- 78 R. Schlechter. latis, obtusiusculis, utrinque glabris, 15—17 cm longis, medio vel infra medium 4,5—6 em latis; floribus ad apices pseudobulborum in axillis foliorum fasciculatis, succedaneis; bracteis mox fissis, ovario brevioribus; sepalis oblongo-ligulatis, subacutis, glabris, lateralibus basi margine an- teriore in lobum linearem, retrorsum producta cum pede columnae mentum angustum, calcariforme, apice oblique truncatum, 0,6 cm longum formantibus; petalis oblique lanceolato-ligulatis, subacutis, basin versus paulo angustatis, glabris, sepalis subaequilongis; labello e basi cuneato- unguiculata infra medium trilobo, lobis lateralibus brevibus, oblique triangulo-lanceolatis, acutis, intermedio explanato semiorbiculari-flabellato, margine undulato-plicato, crenato-inciso, apice cum apiculo minuto, carinis 2 parallelis e basi labelli in lobo intermedio undulatis usque infra apicem decurrentibus, nervo medio in basi lobi intermedii incrassato et carinis c. 2 brevibus lateralibus antice additis, labello toto c. 1,4 cm longo, inter apices loborum lateralium 0,4 cm lato, lobo intermedio ex- planato c. 1 em lato; columna brevi, glabra, pede angusto, clinandrii lobis lateralibus rotundatis, minute denticulatis; anthera ‘subglobosa; ovario eum pedicello glabro, clavato, c. 0,8 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern am oberen Lampasioe, bei den alten Goldgruben am Djangdjang, im Bezirke Toli-Toli, c. 180 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20662, blühend im Januar 1910. Die Art ist am nächsten verwandt mit D. flabellum Rchb. f., ist aber durch die kleineren Blüten und das schmale an der Spitze schief ab- geschnittene Mentum gut von ihm geschieden. Die Blüten sind gelb mit aussen rotgefleckten und -punktierten Sepalen und Petalen. Diese Gruppe, Desmotrichum, bedarf trotz der letzthin erschienenen Kránzlinschen „Monographie“ dringend einer kritischen Durcharbeitung, um so mehr als jetzt wieder eine Reihe von Ridley, J. J. Smith und mir klargestellter Arten ganz durcheinander geworfen sind. 24. Dendrobium heterobulbum Schltr. in Fedde, Repertor., VIII (1910), p. 501. | Celebes: Auf Bäumen in den Kaffeepflanzungen auf dem Gunong Masarang (Minahassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20410, blühend im Oktober 1909. 25. Dendrobium parvulum Rolfe in Kew Bull., 1899, p. 127. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Mina- hassa) c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20471, blühend im November 1909. Über diese wenig bekannte Art ist noch anzugeben, dass sie in meine Sektion Oxyglossum gehört und mit dem unten beschriebenen D. masarangense Schltr. als westlicher Vorposten der Sektion gelten muss. Die Blüten sind violettrot, das Labellum hat eine zinnoberrote Spitze, die Anthere ist bläulich. 26. Dendrobium masarangense Schltr. nov. spec. Epiphyticum, caespitosum, pusillum, 2,5—3,5 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 79 pseudobulbis cylindraceis apicem versus paulo attenuatis, glabris, apice 2—3-foliatis, 0,4--0,7 cm altis, infra medium 1,5—2,5 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, angustissime linearibus, acutis, glabris, textura rigidulis, 1—2 cm longis, c. 0,1 cm latis; inflorescentiis ad apices pseudo- bulborum subsessilibus, bifloris, abbreviatis; bracteis ovatis, acuminatis, ovario multo brevioribus; floribus erectis, illis D. subacaulis Reinw. simili- bus. glabris; sepalis lanceolatis, cuspidato-acuminatis, c. 0,4 cm longis, lateralibus basi margine anteriore in lobum oblique lanceolatum, deflexum producta cum pede columnae mentum anguste conicum, subreetum, sub- acutum, c. 0,6 cm longum formantibus; petalis oblique lineari-ligulatis, acuminatis, glabris, sepalis subaequilongis; labello lineari-ligulato, tertia parte basilari margine columnae pedi adnata, apicem versus paulo-dila- tato et apice ipsa distincte cuspidato, 0,8 em longo, supra medium 1,75 mm lato; columnä brevi, pede elongato, clinandrii lobis lateralibus brevibus rotundatis, dorsali dentiformi, acuto; anthera subreniformi- cucullata, antice truncata, subinconspicue papillosa; ovario 5-costato, cum pedicello brevi subclavato, c. 0,7 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Mina- hassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20473, blühend im November 1909. Meine Exemplare waren eben verblüht als ich sie fand, doch liess sich die ganze Blüte noch gut herstellen. Die Färbung der Blüten ist ziemlich sicher weiss mit gelber Spitze der Lippe. Die Art ist unter den bisher beschriebenen dem D. subacaule Reinw., wohl am nüchsten verwandt, doch besitze ich noch eine ganze Anzahl näher verwandter Formen aus Neu-Guinea, die demnächst veröffentlicht werden. 27. Dendrobium macrophyllum Ach. Rich., Sert. Astrol. (1834), p. 22, t. 9. D. tomohonense Krzl. in Engl. Pflanzenr., IV, 50, II. B., 21 (1910), p. 244. Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20491, blühend im November 1909; auf Báumen in den Wäldern des Gunong Sopoetan (Minahassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20619, blühend im November 1909. Kränzlins D. tomohonense kann ich von D. macrophyllum A. Rich., wie es jetzt stets aufgefasst wird, nicht unterscheiden. Sollte es sich dennoch herausstellen, dass die von Achille Richard ursprünglich aus Neu-Guinea beschriebene Pflanze von der westlichen, bis Java vor- dringenden Form verschieden ist, so hätten D. Veitchianum Ldl. und D. ferox Hassk. immerhin noch vor dem Kränzlinschen Namen die Priorität. D. polysema Schitr., das unbegreiflicherweise von 'Kränzlin auch als Synonym zu D. macrophylum A. Rich. gestellt wird, obgleich er selbst Material davon gesehen hat, ist mit der Richardschen Art kaum zu ver- gleichen, wenigstens jetzt, wo so viele Arten dieser Verwandtschaft auf- getaucht sind. s0 R. Schlechter. 28. Dendrobium Rumphianum Teysm. et Binnend. in Tijdschr. Nederl. ` Ind., XXIV (1862), p. 317. D. bicaudatum Kränzl. in Engl., Pflanzenr., IV, 50, II. B., 21 (1910), p. 149 (an Lindl.?). Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20454, blühend im November 1909; auf Bäumen bei Lansot (Minahassa), c. 700 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20635, blühend im Dezember 1909; auf Bäumen auf der Insel Kapoetan, unweit Toli-Toli, c. 20 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20689, blühend im Januar 1910. Diese Art ist auf den Molukken weit verbreitet und ist wohl un- zweifelhaft die von Teysman und Binnendyk beschriebene Pflanze. Ebenso sicher gehören die von Kränzlin als D. bicaudatum (l. s. c.) be- schriebenen Exemplare dazu; ob die Art mit D. bicaudatum Ldl. identisch ist, muss erst erwiesen werden, falls es zutrifft, hat der Lindleysche Name den Vorrang. 29. Dendrobium sororium Schltr. in Fedde, Repert., VIII (1910), p. 504. D. pruinosum Krzl. in Engl., Pflanzenr., IV, 50, II. B., 21 (1910), p. 365 p.p. (nec Teysm. et Binnend.). Celebes: Auf einzeln stehenden, grossen Báumen bei Kakas (Mina- hassa), c. 650 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20603, blühend im De- zember 1909. 30. Dendrobium imitans Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum vel patulum, usque ad 100 em longum ; rhizo- mate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris ; caulibus simplicibus, bene foliatis, teretiusculis, rigidulis, vaginis foliorum omnino obtectis; foliis erecto-patentibus, lineari-ligulatis, apice inaequa- liter et obtuse bilobulatis, glabris, 7—10 cm longis, medio fere 0,7—1 cm latis; floribus in racemis lateralibus, abbreviatis, more sectionis bifloris, basi vagina duplicata, obtusa, brevi protectis; bracteis ovato-lanceolatis, parvulis, ovario brevioribus; sepalis ovato-oblongis, obtusis, glabris, c. 6,5 mm longis, lateralibus basi margine anteriore dilatata, mentum ob- tusum, c. 5,5 mm longum formantibus; petalis oblique spathulato-ligulatis, nunc sublinearibus, obtusis, glabris, sepalis fere aequilongis; labello ob- longo subcuneato, apice breviter bilobato, cum apiculo brevi, lobuliformi, obtuso interjecto, glabro. linea media e basi usque infra apicem in- crassata, c. 1 cm longo, infra apicem c. 3,5 mm lato; columna brevi, glabra, clinandrio minute denticulato, pede producto; anthera subquadrato- cueullata, glabra; ovario cum pedicello clavato, glabro, c. 0,8 cm longo. Celebes: Auf Báumen bei Lansot (Minahassa), c. 700 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20625, blühend im Dezember 1909. Die Art ist sehr nahe verwandt mit D. salaccense Ldl., wird aber wohl besser als eigene Art angesehen, da sie in der Form der Lippe und durch das verhältnismässig längere Mentum abweicht. Die Blüten sind weiss-gelb gefärbt. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 81 31. Dendrobium truncicola Schltr., nov. spec. Epiphyticum, patulum, habitu D. acuminatissimo Bl. simillimum, usque ad 100 cm longum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus simplieibus, vulgo leviter curvatis, bene foliatis, teretibus, glabris, vaginis foliorum arctissime amplectenti- bus omnino obtectis; foliis patentibus patulisve, lanceolato-linearibus, acutissimis, glabris, 8—10 cm longis, infra medium vel supra basin 0,4—0,6 em latis; floribus in racemis abbreviatis, lateralibus, more sectionis bifloris, vagina duplicata, obtusa, brevi basi protectis; bracteis ovatis, acuminatis, hyalinis, ovario 3—4-plo brevioribus; sepalis e basi lanceolata filiformi-elongatis, glabris, c. 4,5 cm longis, lateralibus basi margine anteriore dilatata mentum obtusum, c. 0,5 cm longum formanti- bus; petalis sepalis similibus sed basi multo angustioribus, obliquis, se- palis subaequilongis; labello e basi cuneata supra medium trilobo, c. 0,9 em longo, medio 0,6 em lato, lobis lateralibus oblongo-falcatis, ob- tusis, margine interiore irregulariter subdentatis, intermedio lateralia paulo superante, circuitu late ovato, acuminato, marginibus altius lacerato- fimbriato, labello toto glabro, lobis lateralibus exceptis sparsim papillis Subulatis donato, carina lineari, marginibus libera apice tridentata e basi labelli usque ad medium decurrente; columna brevi, semitereti, glabra, clinandrii lobis lateralibus denticulatis, pede producto; anthera cucullata, antice truncata, glabra; ovario eum pedicello glabro, clavato, c. 0,7 cm longo. Celebes: An Baumstämmen auf den Hügeln bei Lansot (Minahassa), oft mit D. imitans Schltr. zusammen, c. 700 m ti. d. M. — R. Schlechter no. 20630, blühend im Dezember 1909. Die Art wächst nur an dicken Baumstämmen in verhältnismässig offenem Gelände, gewöhnlich in einer Höhe von 3—4 m über dem Erd- boden. Sie bildet ein zweites Gegenstück für die nahe Verwandtschaft gewisser Arten des malaiischen Archipels, die dennoch nebeneinander als zu Recht bestehend angesehen werden müssen. Während das oft mit ihm wachsende D. imitans Schltr. sich stark dem javanischen D. salaccense Ldi. nähert, liegt in D. truncicola Schltr. eine Art vor, die das javanische D. acuminatissimum Bl. nachahmt, wenngleich sie auch durch das Labellum durchaus gut getrennt ist. 32. Dendrobium Koordersii J. J. Sm. in Orch. Ambon (1905), p. 67. Celebes: Auf Báumen bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20482, blühend im November 1909. Meine Exemplare stimmen gut mit dem Material überein, das ich aus dem Buitenzorger Garten erhielt. 33. Dendrobium purpureum Roxb. var. Steffensianum Schltr., nov. var. Epiphyticum, erectum vel patulum, pluricaule, usque ad 50 cm lon- gum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuo- Sis, glabris; caulibus simplicibus crassiusculis, dense foliatis, vaginis foliorum omnino obtectis, teretibus, demum longitudinaliter rugosis, glabris. usque ad 1 cm diametientibus; foliis erecto-patentibus, oblique ellipticis Repertorium specierum novarum. X. 6 82 R. Schlechter. vel oblongis, obtusiusculis, glabris, 5—7 cm longis, medio fere 1,5—2,5 cm latis; racemis dense multifloris, subeapitato-abbreviatis, lateralibus, usque ad 2,5 cm longis, basi c. 3 cm diametientibus; bracteis patentibus, ovato- lanceolatis, ovario pluries brevioribus; floribus in genere inter minores, illis D. purpurei Roxb. similibus; sepalis ovato-oblongis, apiculatis, extus minute papilloso-puberulis, c. 5,5 mm longis, lateralibus basi margine anteriore bene dilatata cum pede columnae mentum conicum, obtusum, subrectum, c. 0,9 cm longum formantibus; petalis oblique oblongo-lanceo- latis, acutis, margine minutissime ciliatis, sepalis subaequilongis; labello e basi oblanceolata cum pede columnae quinta parte (labelli) connata medio paulo constricto, dimidio superiore sursum in laminam lanceolato- ellipticam, acutam, antice marginibus minutissime ciliatam dilatato, glabro, medio incrassatione lunata transversa donato, c. 1,4 cm longo, infra medium 0,2 cm lato, supra medium 3,5 mm lato; columna brevi, pede bene elongato, apice excavatione oblonga donato, clinandrii lobis laterali- bus oblique quadratis, integris; anthera subquadrato-cucullata, antice truncata; ovario cum pedicello clavato, minutissime papilloso-puberulo, c. 1,3 em longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa), c. 800 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20549, blühend im De- zember 1909. Die vorliegende Varietät unterscheidet sich von der Stammform dureh etwas breitere Blätter, kürzere Infloreszenzen und die dichtere Papillenbekleidung auf dem Ovarium und an der Aussenseite der Petalen. Die rosenroten Blüten sind am Grunde heller. Vielleicht wird die Form später als Art zu betrachten sein. Ich habe sie unserem deutschen Konsul in Menado, Herrn H. F. Steffens, gewidmet, der mich während meines Aufenthaltes im nördlichen Celebes in jeder ihm möglichen Weise durch Rat und Tat unterstützt hat. Kränzlin hat mit D. purpureum Roxb. übrigens in seiner „Mono- graphie* mein D. Morrisonü vereinigt. Dieses ist von ihm ungefähr so verschieden, wie etwa Orchis laxiflora Lam. von Orchis incarnata L. 34. Dendrobium amblyogenium Schltr., nov. spec. D. erosum Krzl. in Engl, Pflanzenr., IV, 50, II. Bd., 21 (1910), p. 97 p. p. (nec Ldl.). Epiphyticum, patulum, pluricaule, usque ad 70 cm longum; rhizomate valde abbreviato; radicibus crassiusculis, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, foliatis, teretibus, mox longitudinaliter sulcatis, glabris, pennae corvinae crassitudine; foliis patentibus, 2,5—3 cm distantibus, lineari-lanceolatis, obtusiusculis, apice inaequalibus, 4,5—7 cm longis, infra medium 0,5—0,8 cm latis, glabris; racemis dense 10—15-floris, erecto-patentibus, brevibus, 2—3 cm longis; floribus in sectione inter minores, illis D. obtusi Schltr. similibus, sed bene minoribus; sepalis ob- longis, obtusis, glabris, 0,6 cm longis, lateralibus basi margine anteriore lobato-dilatata cum pede columnae mentum oblongum, obtusum, rectum, €, 7,5 mm longum formantibus; petalis oblique ellipticis, obtusis, margine Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. - 83 minutissime ciliatis, caeterum glabris. sepalis subaequilongis; labello e basi ovali-concava tertia parte inferiore sensim constricto et sursum in laminam obovatam, concavam dilatato, apice cucullato-incurvo cum marginibus pectinato-incisis, obtuso, lamella semilunata, transversa in parte constricta infra medium ornato, glabro, 1,1 cm longo, supra basin 0,3 cm lato, infra apicem 0,4 cm lato; columna brevi, glabra, pede elon- gato, clinandrio trilobato, lobis lateralibus postice in dentem triangulum productis, lobo intermedio (dorsali) lanceolato, acuto; anthera rhombeo-cu- cullata, antice excisa; ovario cum pedicello clavato, glabro, c. 1,5 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa) c. 1000 m ü.d. M. — R. Sehlechter no 20574, blühend im Dezember 1910. In dieser liegt bis jetzt die westlichste Art meiner Sektion Calyptro- chilus vor, einer in sich gut umgrenzten und durch das Labellum leicht kenntlichen Gruppe, deren Verhandensein aber Herrn Prof. Krünzlin entgangen zu sein scheint, obgleich auch von J. J. Smith in letzter Zeit verschiedene von ihm dazugestellte Arten beschrieben worden sind. Wie Kränzlin diese Pflanze für „D. erosum“ erklären konnte, ist mir un- begreiflich. 35. Dendrobium klabatense Schltr. in Fedde, Repertor., VIII (1910), p. 505. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa), c. 500 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20550, blühend im De- zember 1909. 36. Dendrobium furcatum Reinw., ex Ldl. in Journ. Linn. Soc. Bot., III (1854), p. 13. D. amabile Schltr. in Fedde, Repertor., VIII (1910), p. 505. D. Sarasinorum Krzl. in Engl., Pflanzenr., IV, 50, II. Bd., 21 (1910), p. 55. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Mina- hassa) c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20463, blühend im November 1909; auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa), c. 1700 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20577, blühend im Dezember 1909; auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Sopoetan (Minahassa), c. 1300 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20623, blühend im Dezember 1909. Als ich mein D. amabile veröffentlichte, war mir das Vorhandensein des obskuren D. furcatum Reinw. entgangen, kurz darauf kam ich durch Zufall auf die Beschreibung der Pflanze und gelangte zu der Uber- zeugung, dass mein D. amabile mit ihr identisch ist. Die Kränzlinsche Art stimmt mit der meinigen durchaus überein und ist somit ebenfalls mit D. furcatum Reinw. identisch. Obgleich Krünzlin das Original im Herbar Lindley gesehen und darüber seine Bemerkungen publizierte, scheint ihm diese Identität entgangen zu sein. Wie ich schon früher bemerkte, begründe ich auf die Art eine eigene Sektion, Dolichocentrum. 37. Dendrobium heterocarpum Wall., ex Ldl., Orch. (1830), p. 78. D. Minahassae Krzl. in Engl., Pflanzenr., IV, 50, II. Bd., 21 (1910), p. 107. D. Hüdebrandii Krzl. in Engl, Pflanzenr., IV, 50, II. Bd., 21 (1910), p. 34 p.p. (nec Rolfe) quoad spec. celebic. 6% 84 R. Schlechter. Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20496, blühend im November 1909; auf Bäumen in den Lichtungen der Wälder des Gunong Sopoetan (Minahassa), c. 1000 m ü. d. M, — R. Schlechter no. 20622, blühend im Dezember 1909. Ich habe sowohl die von Kränzlin als „D. Hildebrandu* bezeich- neten, als auch die von ihm als „D. Minahassae nov. Spec.“ bestimmten Exemplare im Berliner Herbar gesehen und finde in ihnen nichts als das gemeine, weit verbreitete D. heterocarpum Wall Die von Kränzlin, l. c. (1910), p. 106, fig. 5 E—G, dem „D. Minahassae* zugeschriebenen Figuren gehören selbstverständlich nicht zu dieser Art, wie man sich leicht überzeugen kann, wenn man die Beschreibung vergleicht. Viel- leicht gehören L—M dazu, wären dann aber auch mehr als Karikaturen zu bezeichnen. Die Warburgschen Exemplare des „Dendrobium Minahassae“ sind offenbar, nachdem sie lange in Alkohol gelegen haben, schlecht ge- trocknet und daher ist die Art nur durch Untersuchung der Blüten kenntlich. 38. Dendrobium superbum Rchb. f. in Walp., Ann., VI (1861), p. 282. Celebes: Auf Bäumen bei Ratahan (Minahassa), c. 400 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20608, blühend im Dezember 1909. Die vorliegenden Exemplare stimmen im ganzen gut mit den von mir im Jahre 1901 in Borneo bei Samarinda (unter no. 13346) ge- sammelten überein, nur sind sie kräftiger gewachsen. Der obige Standort in Celebes ist der Hof des Pasangrahans von Ratahan und der einzige, von wo ich die Art in der Minahassa kenne. Bei demselben Pasangrahan wächst, besonders an Mangifera-Bäumen, ein neues Taeniophyllum, das leider nieht in Blüte war, als ich die Weihnachtstage 1909 dort ver- brachte. XLII. Eria Ldl.*) 1. Eria klabatensis Schltr. in Fedde, Repertor., VIII (1910), p. 510. Trichotosia klabatensis Kränzl. in Engl. Pflanzenr., IV, 50, II B., 21, (1911), p. 145. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa), c. 800 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20539, blühend im De- zember 1909. 2. Eria virginalis Schltr, in Fedde, Repertor., VIII (1910), p. 511. Trichotosia virginalis Kränzl. in Engl. Pflanzenr., IV, 50, II B., 21, (1911), p. 161. Trichotosia pleistophylla Kränzl., l. c. (1911), p. 160. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Mina- hassa) c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20461, blühend im November 1909. *) Anmerk.: Leider war ich schon mit der zweiten Korrektur beschäftigt, als die Bearbeitung der Gattung Eria von Kränzlin erschien. Ich habe deshalb unterlassen müssen die vielen Synonyme zu zitieren, mit denen uns dieser Autor wieder beschenkt hat. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 85 3. Eria decipiens Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, in ramis arborum repens, usque ad 20 cm alta; rhizomate elongato, tereti, vaginis arcte amplectentibus obsesso; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, villosulis; caulibus simplicibus, dense foliatis, vaginis foliorum omnino absconditis, aspectu species sectionis Oxystophylli in genere Dendrobium in mentem revocantibus, 3—4 cm distantibus; foliis equitantibus, falcato-lanceolatis, obtusiusculis vel acutis, glabris, textura carnosulis, parte libera (lamina) usque ad 3 cm longis, basi 0,7—0,9 em latis; racemis brevibus, paucifloris, erecto-patentibus, pedunculo cum rhachi foliis subduplo breviore; bracteis patentibus ovato- lanceolatis, subacutis, ovario subduplo brevioribus, glabris; floribus in sectione inter minores, erecto-patentibus, glabris; sepalo intermedio ob- longo, obtuso, c. Lem longo, lateralibus subfalcato-oblongis, obtusis, basi margine anteriore dilatata mentum breve, obtusum formantibus, sepalo intermedio aequilongis; petalis oblique oblongo-subspathulatis, obtusis, glabris, sepalis paulo brevioribus; labello e basi cuneato-obovata tertia parte anteriore trilobo, petalis aequilongo, medio fere 0,4 cm lato, lobis lateralibus brevibus, triangulis, obtusiusculis, intermedio subquadrato- oblongo, obtuso, margine leviter undulato, lateralia bene superante, la- bello toto glabro, fascia mediana incrassata, haud bene distincta e basi usque ad basin lobi intermedii decurrente; columna brevi crassiuscula, clinandrio trilobato, pede elongato, glabro; anthera late ovata, apiculata, glabra; ovario cylindrico glabro, gracili, c. 1,7 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Mangrovesümpfen bei Toli-Toli, e. 5 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20692, blühend im Januar 1910. Diese Art gehórt einer kleinen Gruppe von Arten an, die in ihren Merkmalen den Erien der Sektion Cylindrolobus sehr nahe stehen, aber wegen ihrer reitenden, an Aporum erinnernden Blätter wohl besser als eigene Sektion, Aporodes, abgetrennt werden. Der Typus dieser Sektion ist E. aporoides Ldl, der ich vor einiger Zeit eine weitere Art, E. soronensis Schltr. (cf. Repertor., IX, p. 286) zur Seite gestellt habe. Von beiden Arten ist die vorliegende, die ich übrigens anfangs selbst für E. aporoides Ldl. gehalten habe, durch das Labellum zu unterscheiden. Wahrscheinlich gehört Dendrobium lunatum Ldl. hierher, falls die Exemplare, welche ich unter diesem Namen in meinem Herbarium habe, riehtig identifiziert sind, denn ich vermute, dass Lindleys Exemplare in der Blüte beschádigt waren. 4. Eria tricuspidata Rolfe in Kew Bull. (1899), p. 128. Eria Sarasinorum Kränz, in Engl. Bot. Jahrb., Beibl. 101 (1910), p. 29, p. p. E. tomohonensis Kränzl., l. c., Beibl., 101, p. 30. Celebes: Auf Bäumen in den Kaffeepflanzungen auf dem Gunong Masarang (Minahassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20408, blühend im November 1909. Ich muss gestehen, hätte ich nicht Originalexemplare der Art ge- sehen, so hätte ich sie nicht identifizieren können, denn die Beschreibung 86 R. Schlechter. stimmt keineswegs mit meinen Befunden überein. Ich habe ausserdem Originalien der beiden Kränzlinschen Arten untersucht, und kann keinen Unterschied von der Rolfeschen Art finden. Die Art ist eine háufige Orchidee auf den Gebirgen der Minahassa, bei etwa 1000 m ü. d. M. 5. Eria kawengica Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, humilis, c. 25 cm alta; rhizomate valde abbre- viato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis ovoideis vel anguste conicis, unifoliatis, 5—7 cm altis, infra medium 1,8—2,5 cm diametientibus; folio erecto-patente, elliptico-ligulato vel elliptico-oblanceolato, obtuso, basi cuneato, sensim in petiolum brevem angustato, glabro, petiolo incluso 18—22 cm longo, medio fere 3,5—4,2 cm lato; racemis versus apicem pseudobulborum lateralibus, erecto-patenti- bus, folio brevioribus, dense multifloris, cylindraceis, cum pedunculo brevi usque ad 15 cm longis; bracteis lanceolatis, acuminatis, ovario breviori- bus; floribus in sectione mediocribus, erecto-patentibus; sepalis ovalibus, obtusis, extus stellatim-puberulis, intermedio 5,5 mm longo, lateralibus basi margine anteriore dilatata cum pede columnae mentum oblongum, obtusum, c. 0,5 em longum formantibus, antice sepalo intermedio paululo longioribus; petalis oblique obovato-oblongis, obtusis, glabris, sepalo intermedio paululo brevioribus; labello e basi lineari-unguiculata cuneato, quarta parte anteriore trilobo, c. 0,7 em longo, inter apices loborum lateralium 3,5 mm lato, lobis lateralibus oblique oblongis, parvulis, inter- medio subreniformi cum apiculo lobuliformi brevi interjecto, glabro, carinis 2 obtusis e basi labelli usque in basin lobi intermedii decurrenti- bus, approximatis, parallelis, callo parvulo quadrato in ima basi labelli ; columna brevi, crassiuscula, glabra, pede gracili, elongato, apice dente . brevi ornato; anthera subreniformi, antice retusa cum apiculo minuto, glabra; ovario cum pedicello clavato, stellatim-puberulo, c. 0,8 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Kaweng (Mina- hassa), e. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20595, blühend im Dezember 1909. In der Struktur ihrer Lippe steht die Art in der Sektion Hymeneria ziemlich isoliert da und zeigt keine näheren Beziehungen zu irgendeiner der bisher von Celebes bekannten Arten. Die Blüten sind weissrosa, das Labellum nach vorn gelb, die Petalen nach der Basis rosenrot. 6. Eria rhizophoreti Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 15—20 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radici- bus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis crasse cylin- draceis, vaginis paucis obsessis, apice unifoliatis, usque ad 8 cm longis, medio fere 0,9—1,4 cm diametientibus; folio erecto-patente, elliptico-ligu- lato vel anguste oblongo-ligulato, obtuso, basi sensim paulo angustato, glabro, 8—11 cm longo, medio fere 1,6—3,2 cm lato; racemis versus apicem pseudobulborum lateralibus, pro sectione sublaxe 15— 25-floris. pedunculo brevi incluso usque ad 12 cm longis, erecto-patentibus; bracteis. oblongo-ligulatis, obtusis, ovario brevioribus; floribus in sectione inter Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 81 mediocres, erecto-patentibus; sepalis lanceolato-oblongis, obtusiusculis, glabris, 0,9 cm longis, lateralibus basi margine anteriore dilatata cum pede columnae mentum breve, obtusum, 0,3 em longum formantibus; petalis oblique lanceolato-ligulatis, obtusis, glabris, sepalis paulo breviori- bus; labello e basi cuneata supra medium trilobo, c. 1 cm longo, inter apices loborum lateralium 0,5 cm lato, lobis lateralibus falcato-oblongis, parvulis, intermedio e ungue quadrata antice paulo dilatato subreniformi, exciso, laterales duplo fere superante, carinis 3 e basi labelli puberulis, intermedio usque ad apicem decurrente callis 2 farinosis in dimidio in- feriore lobi intermedii aucto, apice farinoso, lateralibus intermedio paral- lelis usque ad medium labelli productis; columna semitereti, glabra; ovario cum pedicello glabro, 1,2 cm longo. Celebes: Auf Büumen in den Mangrovesümpfen bei Toli-Toli, c. 10 m ti. d. M. — R. Schlechter no. 20694, blühend im Januar 1910. In dieser Art liegt ebenfalls ein etwas abweichender Typus der Sektion Hymeneria vor; sowohl habituell wie in der Struktur der Lippe ist die Art vor den anderen leicht zu erkennen. Die Blütenfürbung ist gelblich, das Labellum bat rotberandete Seitenlappen. 7. Eria oreogena Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 25—30 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis cauli- formibus, cylindricis, carnosis, 12—19 cm altis, medio fere 0,4—0,7 cm diametientibus, apice 2—-3-foliatis; foliis erecto-patentibus vel patentibus, approximatis, lanceolato-ligulatis, acuminatis, basi angustatis, glabris, 12—16 cm longis, medio vel infra medium 2,5—3 cm latis; racemis erecto-patentibus, cum pedunculo brevi 6—8 cm longis, laxius 10—15- floris; bracteis patulis, ovato-lanceolatis, acuminatis, ovario vulgo breviori- bus; floribus erecto-patentibus in sectione mediocribus; sepalis oblongis, obtusis, glabris, 0,9 cm longis, lateralibus basi margine anteriore dilatata cum pede columnae mentum obtusum, 0,6 cm longum formantibus; pe- talis oblique ovalibus, obtusis, glabris, sepalis subaequilongis; labello late cuneato, dimidio anteriore trilobo, c. 1 cm longo, inter apices loborum lateralium 0,9 cm lato, glabro, lobis lateralibus oblique oblongis obtusis, parvulis, intermedio subduplo longiore reniformi, antice exciso, callis 6 obscuris in medio cum nervo medio incrassato, carinis 3 subparallelis e basi labelli usque infra medium apicem versus paulo incrassatis; columna brevi, glabra; ovario cum pedicello glabro, c. 1,2 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa), e. 600 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20584, blühend im Dezember 1909. er Die Art gehórt in die Verwandtschaft der E. oligotricha Schltr. und E. papuana J. J. Sm, nähert sich also papuanischen Typen der Sektion Hymeneria, Die Blütenfärbung ist weisslichgelb mit rótlichem Labellum und goldgelbem Vorderlappen. 8. Eria vulcanica Schltr. in Fedde, Repertor., VIII (1910), p. 510. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Mahawo (Mina- hassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20511, blühend im Dezember 1909. 88 R, Schlechter. 9. Eria pulla Schltr, nov. spec. Epiphytica, erecta, exsiccatione nigrescens, pulla, usque ad 30 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis cylindraceis, carnosis, apice vulgo bifoliatis, 3—6 cm altis, medio fere 1—1,5 cm diametientibus; foliis erecto-patentibus, elliptico- lanceolatis, subacutis, basin versus sensim in petiolum plus minus dis- tinctum angustatis, petiolo incluso 10—25 cm longis, medio vel supra medium 2,3—3,5 cm latis; racemis versus apices pseudobulborum laterali- bus, peduneulo brevi incluso usque ad 6,5 cm longis, erecto-patentibus, sublaxe 10—20-floris; bracteis oblongis, obtusis, ovario fere aequilongis; sepalis ovalibus, obtusis, extus sparsim stellato-puberulis, c. 0,6 cm longis, lateralibus basi margine anteriore valde dilatata cum pede columnae mentum oblongum, obtusum, 0,5 cm longum formantibus; petalis oblique oblongo-ligulatis, obtusis, glabris, sepalis paulo brevioribus; labello e basi cueullato-concava quarta parte inferiore utrinque lobulo brevi denti- formi donato, deinde in laminam concavam late cuneatam, antice aequa- liter trilobatam expanso, glabro, vix 0,6 cm longo, antice vix 0,4 cm lato, lobis triangulis subaeutis, lateralibus divergentibus; columna brevi, glabra, pede elongato; anthera reniformi, apiculata, glabra; ovario cum pedicello clavato, pilis stellatis subvilloso, 0,5 em longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa), c. 800 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20551, blühend im De- zember 1909. Eine abweichende Art der Sektion Urostachya, die sich unschwer durch die Form des Labellums erkennen lässt. Die hellrosenroten Blüten haben eine dunkelviolettrote Columna. 10. Eria celebica Rolfe in Kew Bull, 1899, p. 128, Eria straminea Kränzl. in Engl. Bot. Jahrb., Beibl., 101, p. 27. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Mina- hassa) c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20469, blühend im November 1909. Die Kränzlinsche Art ist in nichts von der Rolfeschen Pflanze ver- schieden. 11. Eria opeatoloba Schltr. in Fedde, Repertor., VNI (1910), p. 511. Celebes: Auf Bäumen bei dem Gunong Tampusso (Minahassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20504, blühend im De- zember 1909. . Die Art ist mit E celebica Rolfe nahe verwandt, aber im Labellum unterschieden. Vielleicht wird sich, wenn noch mehr Standortsmaterial vorliegt, dann doch noch herausstellen, dass sie nur als Varietät der E. celebica Rolfe zu betrachten ist. 12. Eria Minahassae Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, gracilis, usque ad 40 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudo- bulbis cauliformibus, carnosis, nunc subclavatis, basi vaginis paucis obsessis, apicem versus 5—8-foliatis, c. 30 cm altis, supra medium Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 89 1—1,5 em diametientibus; foliis patentibus, anguste lanceolato-ligulatis, acutis, basin versus sensim paulo angustatis, glabris, 17—30 cm longis, medio fere 0,8—1,5 em latis; racemis versus apices pseudobulborum la- teralibus, erecto-patentibus, pedunculo abbreviato incluso usque ad 12 cm longis, cylindricis, dense multifloris;. floribus in sectione inter minores patentibus; bracteis decurvis, ovatis, obtusis, ovario vulgo brevioribus; sepalis late ovatis, subacutis, dimidio inferiore sparsim stellato-puberulis, vix 0,3 em longis, lateralibus basi ınargine anteriore bene dilatata mentum obtusum, c. 0,2 em longum formantibus; petalis oblique oblongis, obtusis glabris, sepalis paulo brevioribus; iabello e basi cucullata trilobo, lobis lateralibus basalibus, oblique triangulis, obtusis, erectis, parvulis, inter se in ungue lobi intermedii lamella profunde emarginata conjunctis, lobo intermedio e basi breviter unguiculata in laminam perlate rhombeam obtusam expanso, apicem columnae haud attingente, labello toto glabro, c. 3,5 mm longo, usque ad apices loborum lateralium vix 1,5 mm longo, lobo intermedio infra apicem c. 2,25 mm lato; columna perbrevi, glabra; anthera reniformi-cucullata, glabra; ovario cylindraceo, cum pedicello stellato-puberulo, vix 0,5 cm longo. Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20634, blühend im Januar 1910. In der vorliegenden Art liegt eine verwandte der E. erecta Ldl. vor, die aber habituell mehr an E. multiflora Ldl. erinnert. Die Arten der Sektion Urostachya aus dieser Verwandtschaft ähneln sich oft sehr stark und sind nur schwer auseinander zu halten, obgleich man das Be- wusstsein hat, mit wirklich gut geschiedenen Arten zu tun zu haben. Die Blüten der E. Minahassae Schltr. sind hell- oder dunkelrosenrot mit dunklerem Labellum und dunkelpurpurner Columna. 13. Eria sopoetanica Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, usque ad 45 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis cauli- formibus, cylindraceis, carnosis, basi vaginatis, apice 5—7-foliatis, 20— 30 cm longis, 1—1,5 cm diametientibus; foliis erecto-patentibus, lanceo- lato-ligulatis, obtusis, basi sensim paulo angustatis, 15—25 cm longis, medio fere 2—3,8 cm latis; racemis suberectis versus apices pseudo- bulborum lateralibus, perdense multifloris, cylindraceis, pedunculo per- brevi incluso usque ad 7 cm longis; bracteis deflexis, oblongis, obtusis, ovario brevioribus; floribus in sectione inter minores, patentibus, pallide roseis; sepalis oblongis, obtusiusculis, glabris, c. 3,5 mm longis, laterali- bus basi margine anteriore dilatata mentum obtusum c. 2,5 mm longum cum pede columnae formantibus; petalis subfalcato-ligulatis, obtusis, glabris, sepalis paulo brevioribus; iabello e basi cucullato-concava trilobo, lobis lateralibus basalibus, erectis, anguste oblongis, obtusis, parvulis, inter se in basi unguis lobi intermedii lamella emarginata conjunctis, lobo intermedio longius unguiculato, antice in laminam late obovatam obtuse apieulatam dilatato, apicem columnae paululo excedente, labello toto glabro, c. 0,4 cm longo, usque ad apices loborum lateralium 1,5 mm 90 R. Schlechter. longo, lobo intermedio infra apicem 0,2 cm lato; columna brevi, glabra, pede facie subinconspicue puberulo; anthera subreniformi-cucullata, glabra; ovario gracili; cum pedicello minute puberulo, c. 0,4 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Sopoetan (Mina- hassa), c. 1300 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20618, blühend im Dezember 1909. Ebenfalls eine Verwandte der E. erecta Ldl. und somit auch der oben beschriebenen E. Minahassae Schltr. Die Unterschiede zwischen den Arten liegen in der Verschiedenheit der einzelnen Blütenteile. E. sopoe- tanica Schltr. hat einfarbig weisslichrosenrote Blüten. 14. Eria vagans Schltr., nov. spec. Epiphytica, vagans, ramosa, usque ad 80 cm longa; rhizomate elon- gato, flexuoso, vaginis arcte amplectentibus obtecto, tereti, 0,5—0,8 cm diametiente; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, villosulis; pseudo- bulbis 4—10 cm distantibus, cylindraceis, carnosis, basin et apicem versus nunc paulo attenuatis, basi vaginis paucis obsessis, dimidio su- periore 6—8-foliatis, saepius plus minus curvatis, 9—25 cm longis, medio fere 1—1,8 cm diametientibus; foliis erecto-patentibus, angustius lanceo- lato-ligulatis, acutis, basin versus paulo angustatis, 12—20 cm longis, medio fere 1,2—1,9 em latis; racemis versus apices pseudobulborum la- teralibus, flexuosis, foliis aequilongis, laxe multifloris; bracteis patulis oblongis, obtusis, ovario brevioribus; floribus erecto-patentibus, in genere inter minores; sepalis laneeolatis, subacutis, glabris, 0,6 cm longis, laterali- bus subfalcatis, basin versus margine anteriore paulo dilatatis; petalis sepalis similibus sed angustioribus, obliquis, acuminatis, paululo breviori- bus; labello suborbiculari-rhombeo, minute apiculato, basi subauriculato, glabro, lamellis 3 brevibus obscuris infra medium in disco ornato, vix 0,3 em longo, infra medium aequilato; columna semitereti glabra; ovario cylindrico, gracili, sparsim et minutissime stellato-puberulo, c. 0,4 cm longo. Celebes: Auf Bäumen auf der Insel Kapoetan, bei Toli-Toli, c. 10 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20678, blühend im Januar 1910. Die Pflanze gehört zu der kleinen Sektion von Eria, die ich als § Polyura bezeichnet!) habe. Diese Sektion ist sehr charakteristisch durch das kurze sehr einfache Labellum und durch die stark reduzierte Mentumbildung der Blüte. Der grösste Teil der Arten scheint auf den Philippinen vorzukommen, doch geht die Sektion nach Westen bis Hinter- indien vor und nach Osten bis zu den Samoa- und Tongainseln. Die vorliegende Art ist habituell leicht kenntlich. Sie schliesst sich sonst der E. polyura Ldl. an. Die Blüten sind rótlich-weiss. 15. Eria glabra Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, gracilis, glaberrima, usque ad 25 cm alta; rhizo- mate abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis cauliformibus, gracilibus, cylindraceis, basi paucivaginatis, 1) Cf. Fedde, Repertor., IX (1910), p. 106. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 91 apice 3—4-foliatis, 7—15 cm altis, 0,4—0,7 cm diametientibus; foliis erecto-patentibus, lanceolato-vel elliptico-ligulatis, obtusiusculis, basin versus sensim paulo angustatis, glabris, 6—12 cm longis, medio fere 1.5—2 cm latis; spicis gracilibus, versus apicem caulis lateralibus, erecto- patentibus, cum pedicello brevi usque ad 10 cm longis, laxius 20—30- floris; bracteis ovato-ellipticis, acuminatis, ovario fere duplo brevioribus; floribus erecto-patentibus, illis E. Vieillardii Rchb. f. similibus; sepalis oblongo-lanceolatis, subacutis, glabris, 0,6 cm longis, lateralibus obliquis, basin versus margine anteriore paululo dilatatis; petalis sepalis similibus sed paulo minoribus, obliquis, glabris; labello ovato, obtusiusculo, e medio paululo angustato, dimidio inferiore superne lamellulis 2 obliquis, brevi- bus ornato, glabro, c. 3,5 mm longo, infra medium 2 mm lato; columna semitereti, glabra; anthera subreniformi-cucullata, breviter apiculata, glabra; ovario gracili, glabro, cum pedicello c. 0,6 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern am oberen Lampasioe, bei den alten Goldgruben am Djangdjang (im Bezirke Toli-Toli), c. 180 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20673, blühend im Januar 1910. Als Nächstverwandte sind E Vieillardü Rchb. f. und E tenuiflora Ridl zu betrachten. Durch die Blütenfärbung ist sie von beiden leicht zu unterscheiden. Eria glabra Schltr. hat hellgelbliche Blüten mit einer in der unteren Hälfte dunkelpurpurnen Lippe. 16. Eria javanica Bl. ex J. J. Sm. Orch. Jav. Figur. Atl. (1911), f. CCLXXX VII. Eria rugosa Ldl. Gen. Spec. Orch. (1830), p. 66. Celebes: Auf Báumen unweit Lansot (Minahassa), c. 700 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20626, blühend im Dezember 1909. Die Exemplare stimmen vollstándig mit den javanischen überein. 17. Eria nov. spec. Celebes: Auf Bäumen in den Mangrovesümpfen bei Toli-Toli, c. 10 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20696, in Frucht im Januar 1910. Offenbar eine Hymeneria, die im Habitus der E. bractescens Ldl. gleicht. Die Blüten sind zu weit in Frucht übergegangen, um die einzelnen Teile beschreiben zu kónnen. XLIII. Bulbophyllum Thou. 1. Bulbophyllum subuliferum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, decumbens, c. 15—20 cm altum; rhizomate elongato, tereti, rigido, c. 0,5 cm diametiente; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis depauperatis, 7—10 cm distantibus, cy- lindraceis, basin versus vix dilatatis, unifoliatis, c. 1 cm altis, quam rhizoma vix crassioribus; foliis elliptico-oblongis, obtusissimis, nunc apice breviter excisis, basi in petiolum brevem sensim angustatis, petiolo in- cluso 12—17 cm longis, lamina medio fere 4,5—6,2 cm lata; pedunculis singulis in rhizomati natis, vaginis paucis obsessis, vulgo c. 2 em altis, unifloris; bractea abbreviata, truncata; floribus erectis in genere inter majores, glabris illis, B. patentis King similibus, sed paulo majoribus; 92 R. Schlechter. sepalis patentibus, oblongo-ligulatis, obtusis, c. 4 em longis, lateralibus basi margine anteriore ampliatis, subfalcato-obliquis; petalis oblique lanceolato-ligulatis, obtusiusculis, sepalis paulo brevioribus; labello e basi ovato-cordata curvato in subulam acutam, satis conspicuam producto, c. 2,5 cm longo, subtus carinato; columna crassiuscula ebrachiata, glabra, pede gracili apice incurvo; ovario cum pedicello gracili glabro, c. 5,5 cm longo. . Celebes: Auf Bäumen in den Mangrovesümpfen bei Toli-Toli, c. 10 m ti. d. M. — R. Schlechter no. 20646, blühend im Januar 1910. Am meisten nähert sich die Art einigen noch unbeschriebenen papuanischen, sonst könnte sie mit D. patens King verglichen werden. Auffallend ist das Fehlen der Säulenarme. Die Blüten sind rötlich mit dunkleren Flecken. 2. Bulbophyllum Minahassae Schltr., nov. spec. Epiphyticum, decumbens, usque ad 20 cm altum; rhizomate elongato, crassiusculo, tereti, vaginis brevibus obtecto: radicibus filiformibus, elon- gatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis 1,5—2 cm distantibus, cylindraceis, obscure 4-angulatis, unifoliatis, apicem versus paulo attenuatis, 3—3,5 cm longis, medio fere 0,5—0,8 cm diametientibus; foliis erectis, oblanceo- latis, obtusis, basin versus sensim in petiolum 1—1,5 cm longum atte- nuatis, lamina 7—9 cm longa, supra medium 2,8—2,7 cm lata; pedun- culo tereti, glabro, vaginis arcte amplectentibus, apiculatis, c. 4 obsesso, pseudobulbis duplo fere longiore, unifloro; bractea perbrevi, deltoidea, acuminata; floribus in genere inter majores, erectis; sepalis lanceolatis, longius acuminatis vel e basi ovata angustatis, intermedio fenestrato, c. 8 cm longo, lateralibus obliquis, basi subunguiculato-angustatis, inter- medio paulo brevioribus; petalis oblique lanceolato-ovatis, apice setiformi- aristatis cum tentaculo subgloboso, lamina ipsa c. 0,7 cm longa, arista fere aequilonga; labello linguiformi, obtuso, arcuato, glabro, dimidio an- teriore paulo angustato, subtus carinato, haud explanato c. 5,5 mm longo; columna perbrevi, crassiuscula, brachiis triangulis, brevibus, pede gracili, curvato; anthera galeato-cucullata, glabra, dorso et apice excisa; ovario cylindrico, glabro, cum pedicello c. 3 cm longo. Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), ec. 850 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20518, blühend im Dezember 1909. Eine jener interessanten Arten einer kleinen malaiisch-papuanischen Gruppe, die sich um B. grandiflorum Bl. scharen und für die ich hiermit den Namen Hyalosema vorschlage, wegen der eigenartigen giasigen Flecken, die bei den Arten auf dem mittleren Sepalum so sehr charakte- ristisch sind. Die vorliegende Art wird wohl am besten mit dem java- nischen B. Leysianum Burb. verglichen, vor dem sie durch die schmalen Pseudobulben, die kahle Lippe, die Anthere und die auffallend kleine Columna kenntlich ist. Leider fand ich nur ein Exemplar der Art. 3. Bulbophyllum amplebracteum Teysm. et Binnend. in Naturk. Tydschr. Nederl. Ind., XXIV (1863), p. 307. Celebes: Auf Báumen bei Tomohon (Minahassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20498, blühend im November 1909. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 93 Diese Art und das unten beschriebene B. klabatense Schltr. möchte ich ebenfalls zu Typen einer eigenen Sektion „Lepidorhiza“ machen, die sich vor Sestochilus durch die verlängerte mehrblütige Infloreszenz aus- zeichnet, die bei der Sektion Pahudia (mit B. Pahwdi Rchb. f, und B. virescens J. J. Sm.) doldig angeordnet ist. 4. Bulbophyllum klabatense Schltr., nov. spec. Epiphyticum, pro genere robustum, 25—30 cm altum; rhizomate abbreviato, dense pseudobulbis obsesso; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, more B. amplebractei Teysm. et Binnend. densissime lepidoto- asperatis; pseudobulbis ovoideis vel anguste ovoideis, unifoliatis, 3—4 cm altis, infra medium 1,4—1,8 cm diametientibus; foliis erectis, ellipticis, obtusis, basi sensim in petiolum plus minus brevem angustatis, lamina 17—25 em longa, medio 4,5—6,5 cm lata, petiolo suleato 2—5,5 cm longo; pedunculis erectis vel adscendentibus, teretibus, glabris, vaginulis paucis dissitis obsessis, laxe 2—3-floris, foliis vulgo brevioribus, inflores- centia inclusa usque ad 20 em longis; bracteis cucullato-amplectentibus, apieulatis, amplis, tamen ovario gracili 2 —3-plo brevioribus; floribus illis B. amplebractei T. et B. similibus sed paulo minoribus; sepalo intermedio ovato, acuminato, carinato, glabro, 3,2 cm longo, lateralibus more sectionis basi tortis, ligulatis, obtusiusculis, glabris, extus carinatis, 4,5 cm longis, obliquis; petalis oblique ovatis, subacutis, glabris, c. 2 cm longis; labello leviter curvato, circuitu ovato-lanceolato, carnosulo, basi utrinque lobulo brevi falcato, apice truncatulo, serrulato donato, basi medio callo ornato, carinis 2 denticulatis, in medium decurrentibus antepositis, antice leviter acuminato, superne dentibus pluribus subulatis sparsis obsesso, haud ex- planato c. 1,5 cm longo; columna brevi, glabra, brachiis linearibus, amplis, subfalcato-adscendentibus; anthera galeato-cucullata, glabra; ovario cum pedicello glabro, c. 2,5 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20526, blühend im De- zember 1909. Unzweifelhaft gehórt diese Art in die nühere Verwandtschaft des B. amplebracteum Teysm. et Binnend. und des papuanischen B. tridentatum Rolfe. Sie ist vor diesen durch das vorn auf der Oberseite mit kurzen Spitzen Weichstacheln versehene, breitere Labellum gut geschieden. Die Blüten sind gelblich mit rot-geaderten Sepalen und Petalen. 5. Bulbophyllum pachyneuron Schitr., nov. spec. Epiphyticum, gracillimum, perlonge repens, vagans; rhizomate fili- formi, flexuoso, valde elongato, c. 0,2 cm diametiente; radicibus filiformi- bus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis 2,5—10 cm distantibus, cylindraceis, unifoliatis, nunc apicem versus paulo attenuatis, 2—3 cm altis, medio fere 2,5—3,5 mm diametientibus; foliis erectis, lanceolatis vel elliptico-lanceolatis, acutis vel subacuminatis, basi abruptius in petiolum brevem, 0,5—1 cm longum contractis, glabris, lamina 6—10 cm longa, infra medium 1,5—2,5 em lata; pedunculis singulis in rhizomate inter pseudobulbis natis, gracillimis, erectis, tenuibus, glabris, basi vaginulis 94 R. Schlechter. paucis minutis obsessis, caeterum nudis, unifloris; 0,9—1,5 em longis, bractea parvula, ovario pedicellato multo breviore; floribus pro genere inter minores, atrosanguineis; sepalo intermedio triangulo, apiculato, dorso nervis 3 incrassatis donato, 4,5 mm longo, glabro, lateralibus oblique ovalibus, apiculatis, glabris, extus nervis 5 incrassatis, c. 0,6 cm longis; petalis minutis, oblique lanceolato-ligulatis, acutis, basi margine anteriore obtuse angulatis, c. 1,5 mm longis, glabris; labello carnoso ovali, basi apiceque retuso, medio subconstricto, superne sulcato, lateribus et subtus dense papilloso-verruculoso, subtus medio foveolato, 2,75 mm longo; columna glabra, labello duplo breviore, bracteis subulatis, brevibus; anthera dorso umbonata, antice profunde excisa, glabra; ovario cum pedi- cello gracili c. 0,7 cm longo, glabro. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Kaweng (Mina- hassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20596, blühend im De- zember 1909. In der Struktur der Blüten ähnelt die Art dem B. gracile Ldl., habi- tuell aber mehr dem 5B. ciliatum Ldl., ist jedoch in allen Teilen grösser. Die Gruppe der Monanthaparva beherbergt sehr verschiedene Arten und dürfte später wohl besser noch in mehrere Sektionen zu zerlegen sein. 6. Bulbophyllum lokonense Schltr., nov. spec. Epiphytieum, gracillimum, longe repens; rhizomate valde elongato, flexuoso, filiformi, c. 0,2 cm diametiente; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis oblique ovoideis vel subglobosis, uni- foliatis, 5—10 cm distantibus, 0,7—1 cm altis, infra medium 0,5— 0,8 cm diametientibus; foliis erectis, ligulatis, subacutis vel oblique apiculatis, basi subpetiolato-angustatis, 5—9 cm longis, medio fere 0,7—1,3 cm latis; pedunculis singulis ad basin pseudobulborum vel saepius in rhizo- mate inter pseudobulbos natis, gracilimis, filiformibus, erectis, vaginulis paucis dissitis obsessis, 3—4 cm altis, unifloris; bractea minuta apicu- lata vel obtusa, ovario pedicellato multoties breviore; floribus pro sectione inter majores, incurvis, glabris; sepalo intermedio lanceolato-ligulato, acuto, basin versus angustato, 1,5 cm longo, lateralibus subfalcato-ligu- latis, apiculatis, intermedio latioribus sed aequilongis; petalis subfalcatis, lineari-ligulatis, obtusis, 7,5 mm longis; labello oblongo-ligulato, obtuso, basi utrinque subangulato, marginibus paulo recurvis, glabro, petalis aequilongo sed latiore; columna glabra, c. 2 mm alta, brachiis auriculi- formi-abbreviatis, faleato-decurvis, obtusis, pede c. 0,3 cm longo; anthera glabra, apiculata, basi profunde cordata; ovario cum pedicello glabro. gracili, 0,8—1 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern auf dem Gunong Lokon (Minahassa), c. 1300 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20438, blühend im November 1909. Dureh ihre Blütengrósse scheint die Art ebenfalls in der Sektion Monanthaparva isoliert dazustehen. Hinzukommt, dass die Säulenarme sehr stark verkürzt und nach unten gebogen sind. Ich kenne bisher keine Art, mit der sie näher verwandt ist. Die Blüten sind gelblich mit brauner Aderung. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 95 7. Bulbophyllum longerepens Schltr., nov. spec. Epiphyticum, pusillum, perlonge repens, vagans; rhizomate valde elongato, filiformi, flexuoso, tereti, 1—1,5 mm diametiente; radicibus fili- formibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis 1,5—5 cm distantibus, ovalibus vel cylindraceis, apicem versus angustatis, unifoliatis, 0,5—1 cm altis, infra medium 0,8—0,6 cm diametientibus; foliis erectis, ligulatis, obtusiusculis, basi subpetiolato-angustatis, glabris, 1,8—5 cm longis, medio fere 0,3—0,8 cm latis; pedunculis in rhizomate natis, nunc sin- gulis, nunc approximatis, tenuibus, basi vaginulis paucis obsessis, uni- floris, 0,3—0,5 em longis; bractea pedicellum basi amplectente, late ovata, apiculata, ovario bene breviori; floribus in genere inter minores, flavidis, illis B. ciliati Ldl., similibus, sed multo minoribus; sepalis an- guste lanceolatis, acuminatis, glabris, 0,7 cm longis, lateralibus sub- faleato-obliquis; petalis minutis, oblique oblongo-ligulatis, obtusis, glabris, vix 1 mm longitudine excedentibus; labello genuflexo-arcuato, oblongo, obtuso, glabro, 1,5 mm longo, basi leviter exciso; columna perbrevi, brachiis brevibus triangulis, apiculatis, antheram haud superantibus, pede longiore; ovario cum pedicello glabro, c. 0,4 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Mahawo (Mina- hassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20423, blühend im November 1909. Diese Art ist eine der kleineren Formen der Sektion Monanthaparva. Sie gehört in die Verwandtschaft des B. ciliatum Ldl., hat aber kleinere Blüten auf kürzeren Stielen und ein kahles, anders geformtes Labellum. Die Blütenfärbung ist hellgelb. 8. Bulbophyllum amblyoglossum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, pusillum, decumbens; rhizomate pro genere breviore, pseudobulbis depressis fere omnino tecto; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, microscopice rugulosis; pseudobulbis depresso-oblongoideis, unifoliatis, obliquis, 0,6—0,8 cm longis, medio fere 0,3—0,4 cm latis; foliis erectis, oblongo-ligulatis, obtusis, basi angustatis, 0,8—1,5 cm longis. medio fere 3,5—5 mm latis; scapis filiformibus, gracillimis, unifloris, basi vaginulis paucis obsessis, caeterum nudis, 2,5—3 em longis; bractea parvula, pedicello multoties breviore; floribus illis B. tenelli Ldl. similibus; sepalo intermedio oblongo, obtusiusculo, glabro, 0,5 cm longo, lateralibus ovalibus, obtusis, glabris, obliquis, 0,7 em longis; petalis oblique ligu- latis, obtusis, glabris, c. 0,2 em longis; Jabello late ovali, obtusissimo, basi cordato-recurvo, superne verruculoso, lineis 2 incrassatis, arcuatis, v basi usque in medium decurrentibus, c. 2,5 mm longo; columna brevi, glabra, brachiis subulatis, labelli dimidium subexcedentibus; anthera sub- reniformi, antice retusa, alte umbonata, glabra; ovario cum pedicello gracili c. 1,3 cm longo, glabro. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Mahawo (Mina- hassa), e. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20422, blühend im November 1909. 96 R. Schlechter: Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. Eine nahe Verwandte des B. £enellum Ldl., die aber durch das breitere Labellum mit 2 verdickten Linien und durch die längeren Sáulenarme ausgezeichnet ist. Die Blüten sind goldgelb, nach dem Grunde orange, das Labellum braunrot. 9. Bulbophyllum masarangicum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, repens, pusillum; rhizomate elongato, gracili, 1 —1,5 mm diametiente; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudo- bulbis 0,5—1 cm distantibus, oblique cylindraceis apicem versus sensim angustatis, unifoliatis, 0,4—0,7 cm altis, supra basin 0,2—0,3 em dia- metientibus; foliis erectis, lanceolato-vel elliptico-ligulatis, apiculatis, basi sensim angustatis, 1—2,8 cm longis, medio fere 0,4—0,6 cm latis; pe- dunculis singulis in rhizomate brevibus, vaginulis paucis minutis ob- sessis, 0,3—0,4 cm longis, unifloris; bracteis ovarium fere aequilongum amplectentibus, breviter acuminatis; floribus parvulis, illis B. acuti J. J. Sm. similibus; sepalis lanceolatis, acutis, glabris, vix 0,5 cm longis, la- teralibus subfalcatis, subacuminatis; petalis oblique oblongo-ligulatis, bre- viter acutis, 0,2 cm longis; labello 3,5 mm longo, e basi obovata, con- cavula e tertia parte basilari trilobo, lobis lateralibus rotundatis brevibus, intermedio multo longiore, ligulato, apicem versus paululo dilatato, obtuso, linea media carinato-incrassata e basi labelli usque ad apicem, callo par- vulo conieo in ima basi; eolumna perbrevi, brachiis brevibus, triangulis, acutiusculis; anthera obcordata, glabra; ovario sessili c. 1,5 mm longo, glabro. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Mahawo (Mina- hassa) c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20424, blühend im November 1909. Nach der heutigen Umgrenzung der Sektion Monanthaparva würde man diese Art wohl dazu rechnen, doch bin ich zu dem Ergebnis ge- kommen, sie mit einer kleinen Zahl papuanischer Arten und B. acutum J. J. Sm. als eigene Sektion, Hybochilus, abzutrennen, die durch die kurzen Infloreszenzen mit sitzendem Ovar, weissrote Blüten und ein schmales, am Grunde mit einem kleinen Hócker versehenes Labellum, das meist dreilappig ist, ausgezeichnet ist. Die Blüten der vorliegenden Art sind rot, am Grunde weiss. Var. nanodes Schltr. nov. var. Differt a forma typica, pseudobulbis magis approximatis et bene latioribus, foliis latioribus, habitu humillimo. Celebes: Auf Bäumen auf dem Gipfel des Gunong Lokon (Mina- hassa), c. 1600 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20500, blühend im November 1909. Diese Varietät ist nur durch den viel gedrungeneren Habitus von der Stammform getrennt. (Fortsetzung folgt.) G. Hieronymus: Species novae Selaginellarum philippinensium. 97 IX. Species novae Se/aginellarum philippinensium quas descripsit G. Hieronymus. (Originaldiagnosen.) 9. Selaginella sibuyanensis Hieron.. nov. spec. Heterophyllum e sectione Selaginellarum pleiomacrosporangiatarum, e turma ©. involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Caulibus fortasse 1 m altis, virescenti-stramineis; parte inferiore simplici compresso- tetragona, a basi heterophylla, usque c. 3 mm crassa; foliis lateralibus partis simplicis eaulis valde inaequilateris, e basi inferiore breviter trun- cata virescente ciliata (ciliis paucis, rigidis, patentibus, usque ad 0,12 mm longis) et e basi superiore subauriculata (auricula pallescente, dense ciliis rigidis patentibus usque ad 0,25 mm longis ornata) prorsus rotundata late et oblique ovatis, acuminatis, margine inferiore ima basi ciliata ex- cepta minute et sparse papilloso-denticulatis, margine superiore usque ad !/ longitudinis ciliata denique minute papilloso-denticulatis, semi- faciem inferiorem angustiorem et semifaciem superiorem altero tanto latiorem nervumque medianum e basi tenui parum inerassatum gerenti- bus; folis lateralibus partis simplicis caulis maximis c. 4!/; mm longis, 2!/; mm vel paulo ultra infra medium latis; foliis intermediis partis sim- plicis caulis viridibus, e basi exteriore manifeste auriculata (auricula trun- cata ciliis usque ad 0,2 mm longis margine toto ornata) et basi superiore breviter truncata ciliata falcato-ovatis, in aristam c. !/, longitudinis la- minae aequantem acuminatis, margine exteriore semper involuto auricula ciliata excepta rare, margine interiore ima basi ciliata excepta crebre breviter piloso-denticulatis, latere aligulari stomatibus praesertim parte superiore subpellucido-punctulatis, semifaciebus subaequilatis nervoque vix vel parum incrassato praeditis; foliis intermediis partis simplicis caulis maximis auricula c. Lie mm longa et ?/, mm lata et arista c. 1 mm longa inclusa c. 5 mm longis, 2 mm infra medium latis; foliis lateralibus partis ramosae caulis ramorumque primi ordinis inferioribus iis partis simplieis caulis similibus, sed margine superiore rotundato pallescentibus vel vitta fibris subscleroticis formata subincerte finibus inclusa ornatis et majoribus; maximis c. 6 mm longis, 4 mm supra basin latis; foliis inter- mediis partis ramosae caulis et partium inferiorum ramorum primi ordinis iis partis simplicis caulis similibus; foliis axillaribus inter caulem ramos- que primi ordinis positis subaequilateris, e basi utraque auriculata palles- cente subobovatis, acuminatis, ceterum foliis lateralibus similibus; maximis 4 mm longis, 2!/, mm supra medium latis; foliis lateralibus ramorum ramulorumque ceterorum sensim angustioribus e basi inferiore subcuneato- rotundata viridi ciliis 1—2 ornata et superiore breviter auriculata (auri- cula pauciciliata, albescente) falcato-oblongis, acutiusculis vel obtusius- culis, margine superiore a basi usque fere ad medium laminae vitta albescente fibris scleroticis formata finibus certis inclusa c. 0,05 mm lata praeditis, margine inferiore ima basi pauciciliata excepta integris, margine superiore a basi ciliata ciliis sensim decrescentibus ad apicem versus Repertorium specierum novarum, X. 7 98 H. Hieronymus. sparse piloso-denticulatis, latere aligulari inter nervum medianum et mar- gines nervis falsis fibris sclerotieis formatis saepe interruptis interdum parum perspicuis ornatis; foliis lateralibus ramulorum ultimorum c. 2— 21, mm longis, !/—?/|, mm medio latis; foliis intermediis ramorum ramulorumque ultimorum iis partis ramosae caulis et ramorum primi ordinis similibus, sed sensim decrescentibus et marginibus utrinque sub- involutis ubique integris; foliis intermediis ramulorum ultimorum arista c. /, mm inclusa vix 1!/, mm longis, vix !/; mm medio latis; floribus c. 5—12 mm longis, 2 mm crassis, apice ramulorum ultimorum solitariis; sporophyllis subhomomorphis, tetragonis, e basi utraque rotundata integra ovato-deltoideo-cymbiformibus, in aristulam brevem acuminatis, margine utroque ima basi utraque integra excepta crebre piloso-denticulatis (pilis dentiformibus vix ultra 0,03 mm longis) dorso manifeste carinatis (carina viridi integra c. 0,05 mm alta); sporophyllis dorsalibus obscure viridibus, latere aligulari stomatibus paucis sparsis pellucido-punctulatis; ventrali- bus parum latioribus partibus inferioribus marginum pallidioribus; sporo- phyllis maximis c. 1!/; mm longis, 1 mm supra basin latis; macro- sporangiis axillis sporophyllorum ventralium, microsporangiis axillis sporo- phyllorum dorsalium positis; macrosporis 0,5—0,4 mm crassis, statu sicco et humido lutescenti-albidis, latere rotundato gibbis literiformibus (rugi- formibus flexuosis ramosisque) saepe reticulatim conjunctis et inter cristas commissurales gibbis humilibus verruci- vel subrugiformibus brevibus sparsis ornatis; microsporis 0,02 mm crassis, acervatim congregatis lateritiis, singulis lutescenti-pellueidis, latere rotundato gibbis capituli- formibus stipitatis suberebre ornatis, inter cristas commissurales sub- laevibus vel gibbis minutis rugi- vel verruciformibus ornatis. Philippinen: Wächst bei Magallanes (Berg Giting-Giting) in der Provinz Capiz im Norden der Insel Sibuyan (Elmer no. 12516, im Mai 1910). 10. Selaginella Fénixii!) Hieron., nov. spec. Heterophyllum e sectione Selaginellarum pleiomacrosporangiatarum, e serie monostelicarum e turma S. involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Cauli- bus 5—6 dm altis, virescenti-stramineis, parte inferiore simplici com- presso-tetragona, a basi manifeste heterophylla, usque ad 3!/, mm basi crassa; foliis partis simplieis caulis tetrastichis; lateralibus valde inaequi- lateris, e basi utraque. subaurieulato-cordata (auriculis densissime fasci- culato-eiliatis, ciliis ereberrimis, patentibus, subrigidis, dentibus insidenti- bus, flexuosis, usque ad 0,6 mm longis) oblique ovatis, acutiusculis, semifaciem inferiorem angustiorem virescentem et semifaciem superiorem altero tanto latiorem parte summa virescente excepta ubique pallescentem nervumque medianum vix ad apicem versus incrassatum gerentibus, auriculis partibusque basilaribus ciliatis exceptis ciliis mox decrescenti- bus margine superiore crebre et manifeste piloso-denticulatis, margine inferiore aurieula excepta subintegris vel minute piloso-denticulatis, mar- gine superiore usque ultra medium laminae vitta cellulis prosenchyma- sit Benannt zu Ehren des Sammlers der Art, des Herrn E. Fénix in Manila. Species novae Selaginellarum philippinensium. 99 ticis sed vix scleroticis formata albescente marginali et utroque margine ad apicem versus latere aligulari vitta intramarginali fibris subscleroticis formata parum perspicua ornatis; foliis lateralibus partis simplicis caulis maximis c. 4 mm longis, 2 mm supra basin latis; foliis intermediis partis simplicis caulis e basi exteriore manifeste aurieulata ciliata (ciliis patenti- bus subrigidis flexuosis vix ultra 0,4 mm longis) et e basi interiore cordato-rotundata similiter ciliata late ovatis, breviter acuminatis, sub- aequilateris, semifacie superiore vix latiore instructis, margine utroque auricula basibusque ciliatis exceptis ubique manifeste piloso-denticulatis, latere aligulari ubique stomatibus sparsis crebris pellucido-punctulatis, nervo mediano ad apicem versus parum incrassato praeditis; foliis inter- mediis partis simplicis caulis maximis c. 3!/ mm longis, 2 mm supra basih latis; parte frondosa caulis lutescenti- vel interdum rufescenti- viridi, tripinnatim vel vix quadripinnatim (ramis tertii ordinis interdum furcatis) ramosa, ambitu late deltoideo-ovata; foliis lateralibus caulinis partis frondosae ramorumque primi ordinis similibus saepe rufescentibus, e basi inferiore cordato-rotundata ciliata (cilis dentibus insidentibus, usque ad 0,5 mm longis, flaceidis, flexuosis) parum pallescente et e basi auriculata (auricula breviter incurva, albido-pallescente, similiter ciliata) faleato-oblongis, acuminatis, margine inferiore basi ciliata summoque apice minute denticulato excepto subintegris, margine superiore ab auri- cula basique ciliata ciliis sensim decrescentibus ad apicem versus piloso- denticulatis, medio inter nervum medianum et margines nervis falsis fibris seleroticis formatis saepe parum perspicuis interruptisque, margine superiore a basi usque ultra medium vitta marginali albescente cellulis prosenchymatieis vix scleroticis formata angusta marginali, latere aligulari utrinque ad apicem versus vitta intramarginali fibris scleroticis formata parum perspicua ornatis, inaequilateris, semifaciem inferiorem angustiorem ima basi excepta ubique virescentem et semifaciem superiorem vix dimidio latiorem parte inferiore ad marginem versus pallescentem gerentibus; folis lateralibus caulinis partis frondosae superioris maximis c. 5 mm longis, parum ultra 2 mm supra basin latis; foliis axillaribus caulinis ad basin ramorum primi ordinis positis e basi utraque auriculata spathulatis, acuminatis, margine utroque vitta marginali ornatis, piloso-denticulatis et ad marginem versus parte inferiore utriusque semifaciei usque ultra medium late pallescentibus, ceteris notis foliis lateralibus vulgaribus similibus; maximis c. 21/, mm longis, 1'/, mm supramedium latis; foliis intermediis caulinis partis frondosae superioris ramorumque primi ordinis e basi exteriore auriculata (auricula late truncato-rotundata, virescente, subintegra vel ciliis vix ultra 0,15 mm longis ornata) et superiore rotundata late oblique subfalcato-obovatis, in aristam brevem vix ultra 0,3 mm longam, vix ultra !/, longitudinis laminae aequantem minute piloso-denticulatam acu- minatis, margine utroque e basi utraque ciliata ciliis mox decrescentibus ad apicem versus parce piloso-denticulatis, latere aligulari stomatibus Sparsis praesertim semifaciei exterioris pellucido- punctulatis; foliis intermediis caulinis partis frondosae superioris maximis arista 7 * í 100 G. Hieronymus. inclusa c. 3 mm longis, 2 mm ultra medium latis; foliis late- ralibus ramulorum brevioribus et angustioribus sensim decrescentibus, e basi inferiore truncato-rotundata pallescente et superiore auriculata palles- cente falcato-ovato-oblongis, vittis marginalibus et intramarginalibus et nervis falsis (saepe interruptis ad apicem versus evanidis) melius quam in foliis lateralibus caulinis et ramorum primi ordinis perspicuis ornatis, ceteris notis foliis lateralibus caulinis et ramorum primi ordinis similibus; ramulorum ultimorum 2—3 mm longis, ?/,—1 mm latis; foliis axillaribus ad basin ramulorum positis iis ad basin ramorum positis similibus, sed minoribus et angustioribus, c. 1!/, mm longis, !/; mm supra medium latis; foliis intermediis ramulorum margine subintegris vel rare piloso- denticulatis auriculaque rare ciliata, parte inferiore lateris aligularis saepe nervis falsis fibris sclerotieis formatis ornatis, ceteris notis iis ramorum primi ordinis et caulis similibus; ramulorum ultimorum arista c. 0,15 mm longa inclusa vix 1!/, mm longis, 3/, mm medio latis; floribus apice ramulorum ultimorum positis, c. 5—9 mm longis, 1—1!/; mm crassis; sporophyllis subhomomorphis, e basi utraque rotundata subdeltoideo-ovato- cymbiformibus, in aristam brevem sensim acuminatis, margine utroque vitta cellulis prosenchymaticis subscleroticis formata albescente non satis clare limitata ornatis et crebre piloso-denticulatis (pilis basilaribus maxi- mis vix ultra 0,07 mm longis), dorso carinatis (carina virescente integra vix ultra 0,1 mm alta); sporophyllis ventralibus parum latioribus et palli- dioribus; maximis c. 1!/ mm longis, 1!/; mm supra basin latis; macro- sporangiis axillis sporophyllorum ventralium, microsporangiis sporo- phyllorum dorsalium positis; macrosporis c. 0,3 mm crassis, statu sicco lutescenti-albidis vel subniveis, statu humido fuscescenti-cerinis, latere rotundato gibbis literiformibus (rugiformibus flexuosis ramosis) saepe reticulatim conjunctis, inter eristas commissurales et cristam aequatoria- lem subaliformes gibbis similibus humilioribus ornatis; microsporis 0,02 mm crassis, acervatim congregatis lateritiis, singulis lutescenti- pellueidis, latere rotundato gibbis capituliformibus vix stipitatis subdense ornatis. Philippinen: Wáüchst bei Sablan (Sablang) in der Provinz Benguet auf Luzon (Fénix no. 12702, im November bis Dezember 1910). 11. Selaginella Sancti Antonii Hieron., nov. spec. Heterophyllum e sectione Selaginellarum | pleiomacrosporangiatarum, e turma S. involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Caulibus !/, m vel ultra altis, rubescenti- vel virescenti-stramineis; parte inferiore simplici compresso-tetragona, a basi heterophylla, c. 2 mm basi erassa; foliis late- ralibus partis infimae caulis valde inaequilateris, e basi inferiore breviter truncata virescente ciliata (ciliis paucis, rigidis, patentibus, vix ultra 0.1 mm longis) et e basi superiore rotundata -ciliata (ciliis similibus pluri- bus) oblique ovatis, acutis, margine inferiore ima basi ciliata excepta ciliis repente decrescentibus minute piloso-denticulatis, margine superiore e basi ciliata ciliis sensim decrescentibus ad apicem versus piloso-denti- culatis, semifaciem inferiorem angustiorem et semifaciem superiorem vix altero tanto latiorem nervumque medianum ad apicem versus vix in- Species novae Selaginellarum philippinensium. 101 crassatum gerentibus, nervis falsis vittisque marginalibus carentibus; foliis lateralibus partis inferioris caulis simplicis maximis, vix ultra 3'/, mm longis, 1!/ mm supra basin latis; foliis intermediis partis simplicis caulis e basi exteriore decurrente aurieulata (auricula ovata, adnata, ciliis paucis usque ad 0,1 mm longis ornata, viridi) et e basi interiore breviter truncata oblique subfalcato-ovatis, in aristam c. !/, longi- tudinis laminae aequantem acuminatis, margine exteriore auricula ciliata excepta piloso-denticulatis, margine interiore basi longius ad apicem versus brevius piloso-dentieulatis, semifaciem exteriorem angustiorem et semifaciem interiorem dimidio latiorem nervumque medianum ad apicem versus vix incrassatum gerentibus, ubique stomatibus sparsis subpellueido- punctulatis; foliis intermediis maximis partis simplicis caulis ec. 21/, mm longis, vix 1 mm medio latis; parte frondosa caulis ambitu late ovata, subquadripinnatim ramosa, ramis lateralibus primi ordinis remotis (inter- dum usque ad 6 cm inter se distantibus), usque c. 2!/; dm longis, am- bitu lanceolatis vel ovatis; foliis lateralibus caulis et ramorum primi ordinis e basi inferiore breviter exciso-truncata ciliata (ciliis paucis, rigidis, patentibus, usque ad 0,2 mm longis) et basi superiore exciso- cuneata prorsus rotundata parte inferiore pluri-ciliata (ciliis similibus) oblique falcato-oblongis, acuminatis, margine inferiore basi ciliata excepta integris vel subintegris, ad apicem versus minute piloso-denticulatis, margine superiore parte exciso-cuneata ciliata excepta ciliis sensim decrescentibus ubique piloso-denticulatis, a basi usque ultra medium vitta fibris scleroticis formata viridi-pallescente usque ad 0,06 mm lata ornatis, inaequilateris, semifacie superiore vix dimidio latiore praedits, ceteris notis foliis lateralibus caulis simplicis similibus; foliis lateralibus partis ramosae caulis ramorumque primi ordinis maximis c. 6 mm longis, 21/, mm supra basin latis; foliis axillaribus inter caulem et ramos primi ordinis vel inter ramos primi et secundi ordinis positis e basi utraque exciso-cuneata spathulatis, acutis, margine utroque a basi usque ad medium laminae ciliatis vittaque fibris scleroticis formata pallido-vires- cente ornatis et ciliis sensim decrescentibus ad apicem versus piloso- dentieulatis, ceterum foliis lateralibus vulgaribus similibus; foliis axillari- bus maximis vix 4 mm longis, 1!/ mm medio latis; foliis intermediis partis ramosae caulis et ramorum primi ordinis iis partis simplicis caulis similibus, sed majoribus; maximis c. 3 mm longis, 1'/; mm medio latis; foliis lateralibus ramorum et ramulorum ceterorum similibus, sed sensim angustioribus et brevioribus; ramulorum ultimorum c. 2—2'/, mm longis, ?|,A— |, mm latis; foliis axillaribus eorum iis caulis et ramorum primi ordinis similibus sed brevioribus et angustioribus, ultimis c. 2 mm longis, parum ultra 1/, mm medio latis; foliis intermediis quoque iis partis ra- mosae caulis similibus, sed brevioribus, utroque margine integris vel ad apicem versus parce piloso-denticulatis; minimis c. 1 mm longis, vix “yo mm latis; floribus apice ramulorum ultimorum solitariis vel interdum binis, 1/-—3'/, cm longis, 2—2!/, mm crassis; sporophyllis subhomo- morphis, tetrastichis, aequilateris, e basi utraque rotundata deltoideo- eymbiformibus, in aristam brevem acuminatis, margine utroque ima 102 G. Hieronymus. utraque basi excepta crebre piloso-denticulatis (pilis dentiformibus basi- laribus maximis vix ultra 0,04 mm altis), dorso carinatis (carina obscure viridi integra vix ultra 0,03 mm alta); sporophyllis dorsalibus semifacie superiore laete viridibus, semifacie altera pallidioribus; ventralibus ubique pallidioribus; sporophyllis maximis 1!/, mm longis, c. 1 mm supra basin latis; macrosporangiis axillis sporophyllorum ventralium, microsporangiis sporophyllorum dorsalium positis; macrosporis c. 0,9 mm crassis, fusces- centi-pellucidis, latere rotundato gibbis literiformibus e (rugiformibus flexuosis ramosis) saepe reticulatim conjunctis fuscescentibus, inter cristas commissurales fuscescenti-pellucidas gibbis rugiformibus cristis subparallelis ex vertice radiantibus rectis humilibus paucis ornatis; microsporis 0,02 mm crassis, acervatim congregatis lateritiis, singulis rufescenti-pellucidis, latere rotundato gibbis capituliformibus stipitatis subcrebre et ubique etiam inter cristas commissurales gibbis minutis rugi- vel verruciformibus dense ornatis. Philippinen: Wächst bei San Antonio im Süden der Laguna de Bay in der Provinz Laguna (Ramos no. 12083, im August 1910). 12. Selaginella Gregoryi!) Hieron., nov. spec. Heterophyllum e sectione Selaginellarum pleiomacrosporangiatarum, € serie monostelicarum e turma S. involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Caulibus 4—6 dm altis, virescenti-vel griseo-stramineis; parte inferiore simplici compresso-tetragona, e basi heterophylla, usque ad 3 mm basi crassa; foliis partis simplicis caulis subtetrastichis, ubique heteromorphis; lateralibus inaequilateris, e basi utraque auriculata (auriculis pallescenti- bus, brevibus, ciliis subrigidis c. 0,3—0,4 mm longis dense ornatis) oblique ovatis, breviter acuminatis, semifaciem inferiorem angustiorem auricula excepta virescentem subintegramque ad apicem versus minute et crebre piloso-denticulatam et semifaciem superiorem c. dimidio latitudinis semi- faciei inferioris vel ultra latiorem ad marginem partis inferioris versus subpallescentem ex auricula ciliata ciliis sensim usque ad medium marginis decrescentibus parte superiore marginis minute piloso- denticulatam nervumque medianum rectum a basi tenui ad apicem versus parum incrassatum gerentibus, latere aligulari utriusque semi- faciei ad apicem versus vitta intramarginali fibris scleroticis paucis formata et margine superiore vitta angustissima cellulis prosenchymaticis subscleroticis formata parum perspicua instructis; foliis lateralibus partis simplicis caulis maximis c. 3 mm longis, 21, mm infra medium latis; foliis intermediis partis simplicis caulis e basi exteriore manifeste auri- culata (auricula rotundata, pallescente, ciliis crebris usque ad 0,2—0,3 mm longis ornata) et e basi interiore subauriculato-cordata (auricula brevi, obtusa, pallescente, ciliata, ciliis iis auriculae baseos exterioris similibus) late subfalcato-ovatis, in aristulam brevem vix !/, mm longam acu- minatis, praesertim parte superiore laminae stomatibus crebris pellucido- punctulatis; foliis intermediis partis simplicis caulis maximis c. 3 mm 1) Benannt zu Ehren des Herrn Verdo B. Gregory, welcher diese Art zuerst sammelte. ; Species novae Selaginellarum philippinensium. 103 longis, 2'/, mm infra medium latis; parte frondosa caulis subquadri- pinnatim ramosa (ramis tertii ordinis interdum furcatis vel repetito-fur- catis), ambitu late ovata vel subrotundata; foliis lateralibus caulinis partis frondosae ramorumque primi ordinis inaequilateris e basi inferiore trun- cato-rotundata manifeste pallescente ciliata (ciliis patentibus, rigidis, usque ad 0,2 mm longis) et e basi superiore cordato-rotundata paulo brevius ciliata late ovatis, in apicem obtusiusculum acuminatis, semi- faciei superioris parte inferiore a basi usque ad medium ubique et ad marginem versus parum ultra pallescentibus, nervis falsis fibris sclero- ticis formatis manifestis vel saepe interruptis fibrisque scleroticis singulis sparsis solum indicatis ornatis, ceteris notis iis partis simplicis caulis similibus; foliis lateralibus caulinis partis ramosae maximis c. 5 mm longis, 3 mm supra basin latis; foliis axillaribus ad basin ramorum primi ordinis positis aequilateris, e basi utraque cordato-rotundata ovali- bus, obtusiusculis, e basi utraque-ciliata ciliis sensim decrescentibus margine piloso-denticulatis, parte inferiore marginis utriusque vittis angustissimis parum perspicuis cellulis prosenchymaticis subscleroticis formatis mar- ginalibus et latere aligulari ad apicem versus vittis fibris scleroticis formatis intramarginalibus et inter nervum medianum et marginem fibris scleroticis sparsis interdum nervos falsos indicantibus ornatis, macula cuneiformi c. a medio vel paulo infra medium laminae ad apicem versus sensim latiore virescente excepta ubique albido-pallescentibus; folis axillaibus ad basin ramorum primi ordinis positis maximis c. 2!/ mm longis, 1!/, mm medio latis; foliis intermediis caulinis partis frondosae ramorumque primi ordinis ubique viridibus, ceteris notis iis partis simplicis similibus; maximis caulinis partis frondosae c. 3!/; mm longis, 2!/ mm medio latis; foliis lateralibus ramorum secundi ordinis ramulorumque omnium caulinis partis frondosae ramorumque primi ordinis similibus, sed sensim decrescentibus et angustioribus, oblique ovato-oblongis, semper nervis falsis optime perspicuis ornatis; foliis la- teralibus ramulorum ultimorum 2—3 mm longis, vix ultra 1 mm infra medium latis; foliis axillaribus ad basin ramorum secundi tertii etc. ordinis sensim decrescentibus; ultimis c. 1!/; mm longis, et vix ?/, mm medio latis, ceteris notis iis ad basin ramorum primi ordinis positis similibus; foliis intermediis ramulorum caulinis partis frondosae ra- morumque primi ordinis similibus, sed auricula exteriore basique interiore brevius pauciciliatis et cetero margine parcius piloso-denticulatis, inter- dum subintegris, in aristulam pro conditione longiorem usque ad 1/5 longitudinis laminae aequantem breviter acuminatis; foliis intermediis ramulorum ultimorum arista inclusa c. 1!/,—1!/, mm longis, vix ?/, mm medio latis; floribus apice ramulorum ultimorum positis, solitariis, c. 3—7 mm longis, 1—1!/, mm crassis; sporophyllis e basi utraque rotun- data deltoideo-cymbiformibus, in aristulam brevissimam acuminatis, mar- gine utroque subcrebre piloso-denticulatis, latere aligulari fibris sclero- ticis sparsis ubique ornatis; sporophyllis ventralibus utraque semifacie pallescentibus, paulo latioribus; dorsalibus angustioribus, semifacie ad 104 G. Hieronymus. lumen inclinata virescentibus, altera pallescentibus; maximis c. 1 mm longis, vix 1 mm supra basin latis; macrosporangiis axillis sporophyllorum ventralium omnium vel solum inferiorum positis; microsporangiis axillis sporophyllorum dorsalium omnium et interdum ventralium superiorum positis; macrosporis 0,2—0,35 mm crassis, statu sicco carneo-albidis, statu humido lutescenti-albidis, latere rotundato gibbis literiformibus (rugiformibus flexuosis ramosis) interdum reticulatim conjunetis ornatis, inter cristas commissurales et cristam aequatorialem sublaevibus vel gibbis rugiformibus paucis humilibus ornatis; mierosporis 0,02— 0,025 mm crassis, acervatim congregatis lateritiis, singulis rufescenti-pellueidis, latere rotundato gibbis capituliformibus breviter stipitatis ornatis, inter cristas commissurales sublaevibus. Philippinen: Bei Paete-Piapi in der Provinz Laguna (Curran no. 9542, im März 1908), und bei Atimonan in der Provinz Tayabas (Gregory no. 145, im September 1904) auf Luzon und auf der östlich von Luzon liegenden kleinen Insel Polillo (Mc Gregor no. 10300, im Oktober bis November 1909) gesammelt. 13. Selaginella fallax Hieron., nov. spec. Heterophyllum e sectione | Selaginellarum | pleiomacrosporangiatarum, e serie monostelicarum e turma S. involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Caulibus c. 2—3 dm altis, virescenti-vel subrubescenti-stramineis vel sub- lividis, parte inferiore simplici compresso-tetragona, a basi heterophylla, c. 21/4, mm basi crassa; foliis lateralibus partis infimae caulis valde in- aequilateris, e basi utraque auriculato-cordata late oblique ovatis, bre- viter acuminatis, semifaciem superiorem altero tanto latiorem auricula et ima basi crebre ciliatam (ciliis subrigidis, patentibus; maximis auriculae c. 0,8 mm longis) et ciliis sensim decrescentibus margine cetero ad apicem versus crebre piloso-denticulatam et semifaciem inferiorem an- gustiorem auricula sola similiter ciliatam cetero margine minute piloso- denticulatam nervumque medianum e basi tenui parum incrassatum gerentibus, nervis falsis vittisque marginalibus perspicuis carentibus; folis lateralibus partis inferioris caulis simplicis maximis c. 2'/; mm longis et fere 2 mm infra medium latis; foliis intermediis partis inferioris caulis simplicis e basi utraque cordato-auriculata (auriculis ovatis, ciliis crebris patentibus subrigidis usque ad 0,25 mm longis ornatis, albido- pellueidis) oblique et late ovatis, in aristam vix 1 mm longam acuminatis, margine utroque auriculis ciliatis exceptis ubique (etiam aristae) crebre et breviter piloso-denticulatis, inaequilateris, semifaciem interiorem la- tiorem et exteriorem c. quarta parte angustiorem nervumque e basi tenui inerassatum gerentibus; foliis intermediis partis inferioris caulis simplicis maximis magnitudine folia lateralia aequantibus, c. 2!/; mm longis, 2 mm infra medium latis; parte frondosa ambitu ovata, subtripinnatim ramosa; caule ramis ramulisque omnibus manifeste heterophyllis; foliis lateralibus partis frondosae caulis foliis partis simplieis similibus, sed magis obscure viridibus et majoribus; maximis c. 5 mm longis, 3 mm supra basin latis; foliis intermediis iis partis simplicis caulis pariter similibus sed Species novae Selaginellarum philippinensium. 105 (comparatis cum foliis lateralibus) minoribus quam folia intermedia caulis simplicis, basi exteriore auricula multo majore praeditis, magis obscure viridibus, manifestius latere aligulari stomatibus pellucido-punctulatis et arista longiore praeditis; maximis arista c. 1 mm longa exclusa c. 3 mm longis; foliis axillaribus inter caulem et ramos primi ordinis positis e basi utraque aurieulata (auriculis ciliis usque ad 0,2 mm longis rigidius- culis patentibus ornatis) spathulatis, acutiusculis, margine utroque ab. auriculis usque fere ad medium laminae ciliatis et ciliis decrescentibus a medio ad apicem piloso-denticulatis; foliis axillaribus maximis c. 2!/, mm longis, 1 mm medio latis; foliis lateralibus ramorum ramulorumque an- gustioribus quam folia lateralia caulis minus inaequilateris, e basi su- periore cordato-auriculata (auriculis pallescentibus, crebre ciliatis; ciliis rigidis, usque ad 0,25 mm longis) et inferiore truncato-rotundata viridi oblique faleato-ovatis vel faleato-oblongis acutiusculis, margine inferiore (auricula excepta) integris, margine superiore usque fere ad medium ciliatis et ciliis decrescentibus a medio ad apicem piloso-denticulatis et à basi usque ad medium vel ultra vitta fibris scleroticis formata e. 0,1 mm basi lata et ad apicem versus sensim angustiore albido-pallescente, latere aligulari utriusque semifaciei inter nervum medianum et marginem nervo falso interdum parum perspicuo angusto ornatis; foliis lateralibus ra- morum ultimorum c. 1!/--2 mm longis, !/—1 mm medio latis; foliis intermediis ramorum ramulorumque iis partis ramosae caulis similibus, sed sensim decrescentibus et angustioribus; ramulorum ultimorum auri- culam integrum marginesque pauci-piloso-denticulatos gerentibus, c. lU, mm arista vix ultra !/, mm longa inclusa longis et vix '/, mm medio latis; floribus c. 4—10 mm longis, 2 mm crassis apice ramulorum ultimorum positis; sporophyllis subhomomorphis e basi utraque rotun- data ciliata (ciliis usque ad 0,2 mm longis) deltoideo-cymbiformibus, in aristam brevissimam acuminatis, margine utroque ubique crebre piloso- denticulatis et vitta fibris scleroticis formata usque ad 0,2 mm basi lata ad apicem versus sensim angustiore, et juxta nervum medianum fibris sparsis ornatis; sporophyllis ventralibus parum latioribus, vix pallidiori- bus; maximis Ui mm longis, c. 1 mm supra basin latis; macrosporangits axillis sporophyllorum ventraiium omnium et microsporangiis axillis sporophyllorum dorsalium vel interdum macrosporangiis axillis sporo- phyllorum inferiorum et ventralium et dorsalium plurimorum, micro- sporangiis axillis sporophyllorum supremorum paucorum positis; macro- sporis c. 0,3 mm crassis, luteo-albidis, latere rotundato gibbis rugiformibus ramosis flexuosis saepe reticulatim conjunctis parum perspicuis, latere verticali eristis commissuralibus subaliformibus et anulo aequatoriali ali- formi ornatis, inter cristas commissurales sublaevibus, opacis; micro- sporis c. 0,025 mm crassis, acervatim congregatis lateritiis, singulis lutescenti-pellucidis, latere rotundato et cristis commissuralibus gibbis capituliformibus breviter stipitatis ornatis, ubique minutissime punctulato- verrucosis vel minute rugulosis. Philippinen: Ist bisher nur am Berge Mariveles in der Provinz Bataan auf Luzon gesammelt worden. Es liegen mir vor Exemplare 106 G. Hieronymus. ohne Höhenangabe (Topping no. 364 und no. 436, im Mai 1904; no. 837, 18.—15. Oktober 1907); gesammelt in einer Höhe von 1300 Fuss auf bemoostem Baumstumpf (Copeland no. 265, im Januar 1904); an Bachufern im Krater bei 2500 Fuss (Copeland no. 2104, im Dezember 1906), auf einem Bergrücken bei 3800 Fuss ü. d. M. (Copeland no. 2107, im Dezember 1906); an Felsen und Baumstämmen am Fluss Lamao, bei 3600 Fuss Hóhe ü. d. M. (Whiteford no. 168, im Mai 1904; auf mit Bäumen bewachsenem Bergrücken in 1200 m Höhe ii. d. M. (Merrill no. 3241, im Oktober 1903). 14. Selaginella Copelandii') Hieron., nov. spec. Heterophyllum e sectione Selaginellarum ` pleiomacrosporangiatarum e serie monostelicarum e turma S. involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Caulibus 4 et verisimiliter 5 dm altis, ochraceis, statu humido subnitenti- bus, glabris, parte inferiore simplici compresso-tetragona a basi hetero- phylla, c. 21/, mm basi crassa; foliis subtetrastichis, manifeste hetero- morphis; lateralibus partis simplicis caulis inaequilateris, e basi inferiore cuneato-rotundata et e basi superiore cordato-rotundata oblique ovatis, obtusiuseulis vel acutiusculis, semifaciem inferiorem angustiorem ima basi interdum longe ciliatam (ciliis 1—2 usque ad 0,6 mm longis, flac- cidis, tenuibus, flexuosis) vel saepe ciliis deficientibus a basi usque ad apicem piloso-denticulatam (pilis dentiformibus basilaribus maximis €. 0,05 mm longis, mox decrescentibus) ima basi albido-pallescente excepta virescentem et semifaciem superiorem c. altero tanto latiorem margine ubique similiter piloso-denticulatam, summo apice virescente excepto ubique albido-pallescentem nervumque medianum rectum vix incrassatum, latere aligulari utriusque semifaciei vittam angustissimam fibris sclero- ticis formatam marginalem et inter nervum medianum et marginem utriusque semifaciei vel interdum solum semifaciei superioris nervum falsum saepe interruptum indeque solum fibris scleroticis paucis indi- catum gerentibus; foliis lateralibus partis simpliciis caulis maximis c. 3 mm longis, 1!/; mm supra basin latis; foliis intermediis partis simplicis caulis e basi exteriore breviter auriculata (auricula rotundata, ciliata; ciliis tenuibus, patentibus, usque ad 0,2 mm longis) et e basi interiore cordata subintegra subfalcato-ovatis, in aristam c. !/; longitudinis laminae aequantem acuminatis, aequilateris vel parum inaequilateris (semifacie exteriore parum angustiore, nervum medianum non incrassatum leviter incurvum gerentibus, margine utroque auriculis ciliatis exceptis ciliis mox decrescentibus erebre piloso-dentieulatis, virescentibus, centro saepe stomatibus sparsis pellucido-punctulatis; foliis intermediis partis simplicis caulis maximis arista inclusa c. 4 mm longis, c. 1°/,—2 mm supra basin latis; parte frondosa tripinnatim ramosa, ambitu deltoidea, glauco-vires- cente; foliis lateralibus caulinis ramorumque primi ordinis e basi inferiore cuneato-truncata ima parte parce ciliata (ciliis tenuibus, patentibus, usque ad 0,2 mm longis) parum pallescente et e basi superiore subcordato- !) Benaunt zu Ehren des Herrn Dr. E. B. Copeland in Manila, welcher diese Art auffand. Species novae Selaginellarum philippinensium. 107 rotundata similiter ciliata oblique falcato-oblongis, obtusiusculis, subaequi- lateris vel parum inaequilateris, semifaciem inferiorem subsemirhombeam ima basi vix vel parum pallescentem ceteris partibus viridem ima basi ciliata et summo apice minutissime papilloso-dentieulato excepto margine integram, semifaciem superiorem base late albicantem (vitta vel macula cellulis prosenchymaticis subscleroticis formata marginali cuneiformi ima basi c. 0,3 mm lata sensim angustiore usque ad !/, laminae pro- ducta ornatam et parte albicante ubique sparse ciliatam ciliis sensim decrescentibus margine cetero ubique minute piloso-denticulatam ner- vumque medianum parte superiore incrassatum gerentibus, lateris ali- gularis utroque margine (basi utraque excepta) vitta angustissima fibri- arum scleroticarum serie una vel paucis formata saepeque interrupta et inter margines et nervum medianum nervis falsis optime perspicuis or- natis; foliis lateralibus caulinis partis frondosae maximis c. 6 mm longis, 2![, mm supra basin latis; foliis axillaribus ad basin ramorum primi ordinis positis aequilateris, e basi utraque cordata oblongis, acutiusculis vel obtusiusculis, parte inferiore ad marginem utrumque versus albes- centibus, ceteris notis foliis lateralibus vulgaribus similibus; maximis c. 4 mm longis, 1!/ mm medio latis, foliis intermediis caulinis partis fron- dosae et ramorum primi ordinis iis partis simplicis caulis similibus, sed in aristam pro conditione longiorem !/, longitudinis laminae aequantem acuminatis; maximis arista inclusa c. 4 mm longis, 2 mm supra basin latis; foliis lateralibus ramulorum iis caulinis partis frondosae et ramorum primi ordinis similibus, sed sensim decrescentibus, ramorum ultimorum c. 3 3'/, mm longis, 1 mm vel paulo ultra latis; foliis axillaribus ad basin ramulorum ultimorum positis minoribus, c. 3 mm longis, vix 1 mm latis, ceteris notis iis ad basin ramorum primi ordinis positis similibus; folis intermediis ramulorum iis ramorum primi ordinis similibus, sed margine utroque subintegris vel parce piloso-denticulatis; ramulorum ultimorum arista inclusa c. 2 mm longis, ?/, mm supra basin latis; flori- bus apice ramulorum ultimorum positis, solitariis, c. 1—2'/, em longis, 1?/, mm crassis; sporophyllis e basi utraque rotundata deltoideo-cymbi- formibus, in aristulam brevissimam acuminatis, margine utroque ima basi integra excepta crebre piloso-denticulatis (pilis dentiformibus maximis vix 0,02 mm altis), parte inferiore utriusque marginis albescentibus (vitta fibris sclerotieis formatis usque ad 0,1 mm lata ornatis). dorsi parte su- periore carinatis (carina integra, virescente, vix 0,04 mm alta); sporo- phyllis ventralibus vix latioribus, parum pallescentibus, maximis c. 1'/ mm longis, 11/, mm supra basin latis; macrosporangiis axillis sporophyllorum ventralium, microsporangiis axillis sporophyllorum dorsalium positis; macrosporis usque ad 0,35 mm crassis, statu sicco ebeneis, statu humido albido-cerinis, latere rotundato gibbis rugi- vel subliteriformibus ornatis, inter cristas commissurales et cristam aequatorialem subalaeformes undu- latas statu sicco subpellucidas sublaevibus vel rugis paucis humilibus brevibus ornatis. 108 G, Hieronymus. Philippinen: Wächst auf der Erde in Wäldern bei San Ramon auf Mindanao in der Höhe von 500 Fuss ü. d. M. (Copeland no. 1563 im Dezember 1904). 15. Selaginella halconensis Hieron., nov. spec. Heterophyllum e sectione Selaginellarum | pleiomacrosporangiatarum e serie monostelicarum e turma S. involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Caulibus 7 dm et verisimiliter ultra altis, ochraceis, vel lutescentibus, statu humido subnitentibus, glabris; parte inferiore simplici compresso- tetragona, a basi heterophylla, usque ad 3!/, mm basi crassa; foliis partis simplicis caulis subtetrastichis, manifeste heteromorphis; lateralibus e basi inferiore subtruncato-auriculata parce ciliata (ciliis patentibus, sub- rigidis, usque ad 0,25 mm longis) et e basi superiore cordato-rotundata similiter ciliata late oblique falcato-ovatis, breviter acuminatis, valde inaequilateris, semifaciem inferiorem angustiorem basi auriculata ciliata excepta margine integram vel ad apicem versus obsolete papilloso-denti- culatam, semifaciem superiorem altero tanto latiorem e basi ciliata ciliis sensim decrescentibus margine ad apicem versus piloso-denticulatam ad marginem versus plus minusve pallescentem et nervum medianum sub- rectum vel parum incurvum ad apicem versus sensim incrassatum ge- rentibus; foliis lateralibus partis simplicis caulis maximis c. 4 mm longis, 21/, mm infra medium latis; foliis intermediis partis simplicis caulis e basi exteriore manifeste auriculata (auricula subtruncato-rotundata, vires- cente, ciliata; ciliis rectis, patentibus, c. 0,15—0,2 mm longis) et e basi interiore brevissime truncata vel subcordata prorsus cuneato-rotundata late falcato-ovatis in aristulam brevem acuminatis, parum inaequilateris, semifaciem exteriorem angustiorem subintegram vel a basi ciliata ciliis sensim decrescentibus ad apicem versus piloso-denticulatam et semifaciem interiorem vix dimidio latiorem margine a basi ciliata ciliis sensim decrescentibus ad apicem versus piloso-denticulatam nervumque medianum incurvum ad apicem versus parum inerassatum gerentibus; foliis inter- mediis partis simplicis caulis maximis c. 4 mm longis, 2 mm infra mediam latis; parte frondosa caulis subquinquepinnatim ramosa, ambitu ovata, glaucescenti-viridi; foliis lateralibus caulinis partis ramosae ramo- rumque primi ordinis e basi inferiore truncato-rotundata pauci-ciliata (ciliis c. 0,2—0,4 mm longis) et e basi superiore cuneato-rotundata saepe ciliata vel interdum subintegra oblique subfalcato-owato-oblongis, acutius- culis, parum inaequilateris, semifaciem inferiorem e basi ciliata margine integram ubique virescentem et semifaciem superiorem vix dimidio lati- orem e basi ciliata margine sparse piloso-denticulatam basi ad marginem versus parum pallescentem, nervum medianum ad apicem versus in- curvum et incrassatum, latere aligulari vittas intramarginales fibris sclero- ticis formatas vix perspicuas et nervos falsos saepe interruptos aequales gerentibus; foliis lateralibus caulinis partis frondosae maximis c. 6 mm longis, 3 mm supra basin latis; folis axillaribus ad basin ramorum primi ordinis positis e basi utraque cordato-auriculata prorsus cuneata lanceolatis, acutis, basi pallescente ciliatis (ciliis c. 0,1 —0,15 mm longis) Species novae Selaginellarum philippinensium. 109 eiliisque sensim decrescentibus ad apicem versus utroque margine sparse piloso-denticulatis, ceteris notis foliis lateralibus similibus; foliis axillari- bus maximis c. 4 mm longis, 2 mm infra medium latis; foliis intermediis caulinis et ramorum primi ordinis iis partis simplicis caulis similibus, sed puncto insertionis angustiore affixis et ubique stomatibus sparsis pellucido-punctulatis; foliis intermediis caulinis maximis c. 4 mm longis, 2 mm medio latis; foliis lateralibus ramulorum e basi inferiore truncato- rotundata virescente integra (non ciliata) et basi superiore cordato-auri- culata parum pallescente integra (non ciliata) prorsus subexciso-cuneata faleato-oblongis, acutiusculis, margine ubique integris, ceteris notis foliis lateralibus partis frondosae caulis ramorumque primi ordinis similibus; folis lateralibus ramulorum ultimorum 2--4 mm longis, ?/4—1!/, mm medio latis; foliis axillaribus ramulorum decrescentibus, angustioribus, ceteris notis iis ad basin ramorum primi ordinis positis similibus; ad basin ramulorum ultimorum positis vix 2 mm longis, !/ mm medio latis; folis intermediis ramulorum iis partis frondosae caulis ramorumque primi ordinis similibus, sed minoribus et angustioribus; ramulorum ulti- morum c. 1!/,—1!/, mm longis, !/; mm vel paulo ultra medio latis; flori- bus apice ramulorum ultimorum positis solitariis: (in specimine raris), c. 5—8 mm longis, 11/, mm crassis; sporophyllis e basi utraque rotundata deltoideo-cymbiformibus, in aristulam brevem acuminatis, margine utroque basi ima integra utraque excepta crebre et minute piloso-denticulatis (pilis dentiformibus vix ultra 0,02 mm altis) et parte inferiore marginis utriusque vitta obsoleta parum perspicua fibris subscleroticis sparsis indi- cata ornatis, parte superiore dorsi carinatis (carina virescente, integra, vix ultra 0,05 mm alta); sporophyllis ventralibus parum latioribus et pallidioribus; sporophyllis maximis c. 1!/; mm longis, 1 mm supra basin latis; macrosporangiis axillis sporophyllorum ventralium, microsporangiis dorsalium positis; macrosporis usque ad 0,35 mm crassis, statu sicco ebeneis, statu humido fuscescenti-cerinis, latere rotundato gibbis literi- formibus (rugiformibus flexuosis ramosis) vix reticulatim conjunctis, inter cristas commissurales et cristam aequatorialem subaliformes undulatas laevibus vel rugis paucis humilibus ornatis; microsporis (plerisque jam delapsis, paucis inter sporophylla repertis) c. 0,025 mm crassis, singulis . lutescenti-pellucidis, latere rotundato gibbis capituliformibus sessilibus vel subverruciformibus ornatis. Philippinen: Auf bewaldetem Bergrücken am Berge Halcon, in Höhe von 2300 Fuss auf Mindoro (Merrill no. 6018, im November 1906). 16. Selaginella paraguana Hieron., nov. spec. Heterophyllum e ` sectione Selaginellarum ` pleiomacrosporangiatarum e serie monostelicarum e turma S. involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Caulibus c. 5 dm et verisimiliter ultra altis, fuscescentibus, subopacis, glabris; parte inferiore simplici compressa, pleurotropa, a basi hetero- phylla, usque ad 3 mm lata; foliis lateralibus partis simplicis caulis e basi inferiore cordato-rotundata e basi superiore rotundata late producta 110 G. Hieronymus. oblique ovatis, breviter acuminatis, inaequilateris, semifaciem inferiorem angustiorem basi marginis crebre cetero margine parce minute piloso- denticulatam et semifaciem superiorem altero tanto vel ultra latiorem margine a basi usque ad apicem crebre piloso-denticulatam nervumque medianum rectum basi tenuem ad apicem versus parum incrassatum gerentibus, ubique viridibus; foliis lateralibus partis simplieis caulis maximis c. 4 mm longis, 21/, mm infra medium latis; foliis intermediis partis simplicis caulis e basi exteriore late auriculata (auricula hamato- incurva, rotundata, viridi, integra) et e basi interiore subcordato-rotun- data oblique subfalcato-ovatis, in aristam c. !/, longitudinis laminae aequantem acuminatis, inaequilateris, semifaciem exteriorem angustiorem ex auricula integra subsparse et minute piloso-denticulatam et semifaciem interiorem dimidio vel interdum altero tanto latiorem margine ubique creberrime et minute piloso-denticulatam nervumque incurum ad apicem versus parum incrassatum gerentibus, ubique viridibus; foliis intermediis partis simplicis caulis maximis c. 4 mm longis, 2!/,—2*?/, mm supra basin latis; parte frondosa caulis bipinnatim ramosa, ambitu ovata, glauco- viridi; foliis lateralibus caulinis partis frondosae et ramorum primi or- dinis e basi inferiore truncato-rotundata brevissime papilloso-denticulata et basi superiore rotundata late producta falcato-ovatis vel falcato-oblongo- ovatis, breviter acuminatis, semifaciem inferiorem angustiorem margine ima basi et summo apice minute papilloso-denticulato excepto sub- integram et semifaciem superiorem dimidio latiorem parte inferiore ad marginem versus albido-pallescentem nervumque medianum apice parum incurvatum et ad apicem versus sensim incrassatum gerentibus, latere aligulari utrinque vitta intramarginali parum perspicua fibris scleroticis formata angustissima et inter margines nervumque medianum fibris scleroticis linea saepe interrupta positis nervos falsos indieantibus parum perspicuis ornatis; foliis lateralibus caulinis partis frondosae maximis C. 6!/, mm longis, 31/4, mm supra basin latis; foliis axillaribus ad basin ramorum primi ordinis positis e basi utraque cuneato-rotundata lanceo- latis, acutiusculis, utraque semifacie ad marginem versus albido-palles- centibus et margine ipso ubique crebre et minute piloso-denticulatis, ceteris notis foiiis lateralibus vulgaribus similibus; maximis c. 4!/; mm longis, 2!/ mm supra basin latis; foliis intermediis caulinis ramorumque primi ordinis iis partis simplieis caulis similibus, sed pro conditione minoribus; maximis caulinis 4!/, mm longis, 2!/ mm infra medium latis; foliis lateralibus in ramis secundi ordinis ipsis decrescentibus et interdum iterum accrescentibus, minoribus et angustioribus quam ramorum primi ordinis, c. 2—3 mm longis, ?/, ——1 mm infra medium latis; foliis axillari- bus ad basin ramorum secundi ordinis positis minoribus et angustioribus, c. 2'/, mm longis, 1 mm infra medium latis; foliis intermediis ramorum secundi ordinis minoribus et angustioribus quam folia intermedia ramorum primi ordinis, parte inferiore utriusque marginis subintegris, ad apicem versus sparse piloso-denticulatis, vix 11/, mm longis, !/; mm vel parum ultra medio latis; floribus apiee ramulorum secundi ordinis positis, soli- Species novae Selaginellarum philippinensium. 111 tariis, 3—6 mm longis, 1—1!/, mm crassis; sporophyllis subhomomorphis, e basi utraque rotundata integra eiongato-deltoideo-ovatis, in aristam vix !|, longitudinis laminae aequantem sensim acuminatis, margine basi utraque integra excepta ubique piloso-denticulatis et vitta marginali fibris scleroticis formata vix ultra 0,05 mm lata ornatis, dorso carinatis (carina subvirescente, iztegra, c. 0,17 mm alta); sporophyllis ventralivus vix pallidioribus et vix latioribus; maximis c. 2 mm longis, ?/, mm supra basin latis; microsporangiis in specimine axillis sporophyllorum omnium positis, macrosporangiis deficientibus; microsporis 0,02 mm crassis, acer- vatim congregatis croceis, singulis lutescenti-pellucidis, latere rotundato gibbis claviformibus (vix capituliformibus) vel coniformibus ornatis, inter cristas commissurales sublaevibus. Philippinen: Am Flusse E-wi-ig auf der Insel Paragua (Palawan) (Merrill no. 755, am 18. Februar 1903). 17. Selaginella infantensis Hieron., nov. spec. Heterophylium e sectione Selaginellarum ` pleiomacrosporangiatarum e serie monostelicarum e turma S. involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Caulibus c. 3—5 dm altis, stramineis, subnitentibus, glabris; parte in- feriore simplici valde compressa, pleurotropa, a basi heterophylla, usque ad 2 mm crassa; foliis lateralibus partis simplicis caulis ad apicem versus Infra partem frondosam caulis accrescentibus; inferioribus e basi inferiore truncato-cordata et e basi superiore cordata late producta oblique sub- falcato-ovatis, breviter acuminatis, inaequilateris, semifaciem inferiorem angustiorem ima basi breviter ciliatam (ciliis usque ad 0,15 mm longis, rectis, patentibus, subrigidis) subintegrum ad apicem versus minutissime papil'oso-denticulatam et semifaciem superiorem quarta parte latiorem margine vitta parum perspicua cellulis prosenchymaticis formata vix ultra 0,04 mm lata ornatis, a basi breviter ciliata ciliis mox decrescenti- bus ubique piloso- vel ad apicem versus papilloso-denticulatam parte in- feriore pallescentem nervumque medianum vix vel parum incrassatum gerentibus, nervis falsis omnino carentibus; foliis lateralibus partis in- ferioris caulis simplicis c. 3—3!/, mm longis, c. 1?/, mm supra basin latis; foliis intermediis partis inferioris caulis simplicis e basi exteriore manifeste auriculata (auricula hamato-incurva, ciliis patentibus rigidis suberebris usque ad 0,1 mm longis ornata) et e basi interiore subtrun- cato-cordata oblique falcato-ovatis, in aristam vix !/;mm longam acu- minatis, inaequilateris, semifaciem exteriorem angustiorem margine ex auricula ciliata ciliis mox decrescentibus piloso-denticulatam et seml- faciem interiorem vix altero tanto latiorem margine ubique piloso-denti- culatam nervumque incurvum parum incrassatum gerentibus, auricula aristaque inclusa c. 3 mm longis, i'/ mm infra medium latis; parte frondosa caulis basi tripinnatim ramosa, ambitu ovata vel irregulariter lanceolata (ramo primi ordinis basilari vel medio aliquo interdum longius produeto ceteros multo superante) parte superiore subbipinnatim vel prorsas simpliciter pinnatim ramosa; foliis lateralibus caulinis partis ra- mosae iis partis simplicis caulis infra partem frondosam positis similibus, 112 G. Hieronymus, e basi inferiore subtruncato-rotundata ciliata et superiore rotundata ob- solete auriculata (auricula pallescente ciliata) falcato-suboblongo-ovatis, obtusiusculis, margine inferiore ima basi ciliata excepta subintegris, c. usque ad 6 mm longis, 3 mm supra basin latis; foliis axillaribus ad basin ramorum primi ordinis positis aequilateris, e basi utraque subauriculata (auricula pallescente ciliata) prorsus cuneato-rotundata ovatis, acutius- culis, margine utroque vitta cellulis prosenchymaticis subscleroticis for- mata ornatis et ubique auricula basilari utroque excepta piloso-denticu- latis, c. 3!/ mm longis, 1?/, mm infra medium latis; foliis intermediis caulinis partis frondosae iis partis simplicis similibus, sed obscurius viridibus; foliis omnibus ramorum ramulorumque sensim decrescentibus; foliis lateralibus ramorum ramulorumque latere aligulari utroque margine vitta fibris scleroticis formata intramarginali angusta et medio inter nervum medianum et margines fibris scleroticis serie dispositis nervos falsos manifestos sed saepe interruptos indicantibus ornatis, sensim an- gustioribus, ovato-oblongis, margine inferiore subintegris; ramulorum ultimorum c. 1!/,—2!/, mm longis, vix ultra ?/, mm intra medium latis; folis axillaribus ad basin ramulorum ultimorum positis angustioribus quam ad basin ramorum primi ordinis posita, vittis intramarginalibus nervisque falsis sicut folia lateralia vulgaria ramorum ramulorumque ornatis; c. 2 mm longis, vix ultra ?/, mm medio latis; foliis intermediis plerumque parte inferiore utriusque marginis integris vel rare auricula piloso-denticulata ad apicem versus utrinque sparse piloso-denticulatis, praesertim semifacie exteriore stomatibus pellucido-punctulatis; ramu- lorum ultimorum c. 2 mm longis, ?/,—1 mm medio latis; floribus apice ramulorum ultimorum positis solitariis, in specimine rarissimis, c. 5—7 mm longis, 11, mm crassis; sporophyllis e basi utraque rotundata ovato- cymbiformibus, acutis, utroque margine breviter piloso-denticulatis vittaque fibris scleroticis formata, inter margines nervumque medianum fibris Scleroticis sparsis ornatis, dorso carinatis (carina integra c. 0,05 mm alta); ventralibus vix pallidioribus et latioribus; maximis c. 1 mm longis, c. 3/4 mm supra basin latis; macrosporangiis et macrosporis deficientibus; microsporangiis axillis sporophyllorum omnium positis; microsporis c. 0,02 mm crassis, acervatim congregatis lateritiis, singulis rufescenti- pellucidis, latere rotundato gibbis capituliformibus sessilibus ornatis. Philippinen: Wächst im Distrikt Infanta in der Provinz Tayabas auf Luzon (Robinson no. 9318, im August 1909). 18. Selaginella Toppingii!) Hieron., nov. spec. Heterophyllum e sectione Selaginellarum pleiomacrosporangiatarum, e serie monostelicarum, e turma S. involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Caule (in specimine unico) c. 4 dm alto, virescenti-stramineo; parte inferiore simpliei subpleurotropa, compresso-tetragona, a basi manifeste hetero- phylia, usque ad 3 mm basi crassa; foliis partis simplicis caulis dorsi- ventraliter positis, ubique heteromorphis; lateralibus inaequilateris, e basi 1) Benannt zu Ehren des Sammlers, des Herrn D. Le Roy Topping in Manila. Species novae Selaginellarum philippinensium. 113 superiore subauriculata (auricula pallescente, brevi, ciliis rigidis usque ad 0,2 mm longis dense ornata) prorsus late producta rotundata et e basi inferiore subtruneato-rotundata late oblique subfaleato-ovatis, breviter acuminatis, semifaciem inferiorem angustiorem virescentem ima basi eiliatam (ciliis rigidis, patentibus, subcrebris, vix ultra 0,2 mm longis) margine saepe subrevoluto subintegram ad apicem versus obsolete et minute papilloso-denticulatam et semifaciem superiorem vix altero tanto infra medium latiorem e basi auriculata ciliata ciliis mox decrescentibus crebre piloso-denticulatam ad apicem versus obsolete papilloso-denticulatam basi ad marginem versus subpallescentem nervumque medianum e basi tenui sensim paulo incrassatum gerentibus, vittis marginalibus vel intra- marginalibus nervisque falsis carentibus; foliis lateralibus partis simplicis caulis maximis c. 4 mm longis, 3 mm infra medium latis; foliis inter- mediis partis simplicis caulis inaequilateris, e basi exteriore manifeste auriculata (auricula subhamato-incurva ciliis crebris vix usque 0,15 mm longis crebris ornata) et basi interiore subtruncato-rotundata similiter ciliata oblique subfalcato-ovatis, in aristam brevem vix !/, mm longam acuminatis, semifaciem exteriorem e basi ciliata ciliis sensim decrescenti- bus parce et minute vel obsolete piloso-denticulatam et semifaciem in- teriorem vix dimidio latiorem e basi ciliata ciliis mox decrescentibus minute piloso-denticulatam nervumque medianum ad apicem versus sen- Sim parum incrassatum gerentibus; foliis intermediis partis simplicis caulis maximis c. 3’/; mm longis, 2 mm infra medium latis; parte fron- dosa caulis, glauco-viridi tripinnatim vel subquadripinnatim (ramis tertii ordinis raro furcatis) ramosa, ambitu late deltoideo-ovata; foliis laterali- bus caulinis ramorumque e basi inferiore exciso-truncata in lobulum rotundatum viridem basiscopum ciliis paucis rigidis patentibas c. usque 0,25 mm longis ornatum protracta et basi superiore subauriculata (auri- cula brevi, albescente, ciliis usque 0,2 mm longis patentibus rigidis paucis ornata) indeque subexcisa prorsus rotundata falcato-oblongo-ovatis, acumi- natis, semifaciem inferiorem basi excepta integram vel ad apicem versus parum papilloso-denticulatam et semifaciem superiorem margine e basi ciliata ciliis sensim decrescentibus subcrebre piloso-dentieulatam vittaque fibris subscleroticis formata albescente marginali usque c. 0,07 mm lata usque ultra medium et latere aligulari ad apicem versus vitta fibris scleroticis formata intramarginali ornatam, fibras scleroticas paucas inter- dum loco nervi falsi inter nervum medianum marginesque utriusque semifaciei latere aligulari gerentibus, ceteris notis foliis lateralibus partis simplicis caulis similibus; foliis lateralibus caulinis partis frondosae maximis c, 6 mm longis, 3 mm supra basin latis; foliis axillaribus ad basim ramorum primi ordinis positis e basi utraque subauriculata palles- cente ciliata ovatis, acutis utroque margine piloso-denticulatis, vitta marginali cellulis prosenchymaticis subscleroticis formata albescente usque ultra medium vittaque intramarginali fibris scleroticis formata ad apicem versus ornatis; foliis axillaribus ad basin ramorum primi ordinis positis maximis c. 4 mm longis, 2 mm supra basin latis; foliis inter- 8 Repertorium specierum novarum, X. 114 G. Hieronymus. mediis caulinis partis frondosae ramorumque primi ordinis iis partis simplicis caulis similibus, sed minoribus, vix 3 mm longis, 2 mm infra medium latis; foliis ramorum ramulorumque omnium sensim decrescenti- bus et pro conditione angustioribus; lateralibus plerumque nervis falsis fibris scleroticis formatis tenuibus sed optime perspicuis interdum inter- ruptis inter nervum medianum et margines ornatis, ramulorum ultimorum e basi superiore cuneata et inferiore truncato-rotundata ovato-oblongis, magis obtusiusculis, c. 1!/,—3 mm longis, '/,—1 mm infra medium latis; foliis axillaribus ad basin ramulorum ultimorum positis iis ad basin ramorum primi ordinis positis similibus, sed minoribus et angustioribus, vix ultra 2 mm longis, ?/, mm infra medium latis; folis intermediis ramulorum ultimorum angustioribus, brevius aristulatis, c. 1 mm longis, 1|, mm latis, parte inferiore lateris aligularis juxta nervum medianum fibris scleroticis nervum falsum obsoletum formantibus semifaciei in- ferioris vel utriusque semifaciei saepe ornatis; floribus apice ramu- lorum ultimorum positis, solitariis, 5—15 mm longis, c. 2 mm crassis; sporophyllis subhomomorphis, tetrastichis, e basi utraque rotundata del- toideo-cymbiformibus, in aristulam brevem acuminatis, utroque margine subdense piloso-denticulatis (pilis dentiformibus vix 0,03 mm altis) vitta- que fibris scleroticis formata irregulariter ad centrum versus terminata subpallescente parum perspicua usque c. 0,1 mm supra basin lata ornatis, dorso carinatis (carina viridi, integra, c. 0,05 mm alta); sporophyllis ventralibus parum latioribus, vix pallidioribus; maximis 1!/, mm longis, 1 mm supra basin latis; macrosporangiis axillis sporophyllorum ven- tralium, microsporangiis sporophyllorum dorsalium positis; macrosporis 0,3—-0,35 mm crassis, statu sicco lutescenti-albidis, statu humido cerinis, latere rotundato gibbis literiformibus (rugiformibus flexuosis ramosis) vix retieulatim conjunctis ornatis, inter cristas commissurales sublaevibus; microsporis c. 0,025— 0,03 mm crassis, acervatim congregatis aurantiacis, singulis lutescenti-pellucidis, ubique gibbis rugiformibus minutis dense et latere rotundato gibbis majoribus capituliformibus sessilibus vel inter- dum coniformibus sparse ornatis. Philippinen: Die Art ist am Berge Maquiling in der Provinz La- guna auf Luzon gefunden worden (Topping no. 911, 22.—23. Fe- bruar 1908). 19. Selaginella Quadrasii!) Hieron., nov. spec. Heterophyllum e sectione Selaginellarum pleiomacrosporangiatarum, e serie monostelicarum, e turma S. involventis (Swartz) Hieron. (non Spring). Cauli- bus c. 4—5 dm altis, lutescentibus, subnitentibus, glabris; parte inferiore simplici valde compressa, pleurotropa, a basi heterophylla, usque ad 2!/, mm crassa; foliis lateralibus partis simplicis caulis e basi inferiore cuneato-rotundata et e basi superiore rotundata oblique subfalcato-ovatis, in apicem obtusum acuminatis, inaequilateris, semifaciem inferiorem an- gustiorem margine subintegram vel minute et obsolete papilloso-denticu- !) Benannt zu Ehren des Sammlers der Art, des Herrn J, F. Quadras in Manila. Species novae Selaginellarum philippinensium. 115 latam ubique viridem et semifaciem superiorem fere altero tanto latiorem parte inferiore late productam et ad marginem versus late albido-palles- centem margine inferiore crebre et manifeste piloso-denticulatam (pilis dentiformibus vix ultra 2 mm altis) margine toto vitta angusta vix ultra 0,05 mm lata fibris subsclerotieis formata praeditam nervumque medianum ad apicem versus manifeste clavato-incrassatum gerentibus, latere aligu- lari fibris raris sparsisque utraque semifacie ornatis; foliis lateralibus partis simplicis caulis maximis c. 6!/; mm longis, 3!/, mm infra medium latis; foliis intermediis partis simplicis caulis e basi exteriore auriculata (auricula hamato-incurva rotundata) et e basi interiore subcuneata falcato- ovatis, breviter acuminatis, subaequilateris, margine ubique breviter piloso- denticulatis (pilis dentiformibus vix ultra 0,08 mm altis), ubique viridi- bus, nervum medianum parte superiore manifeste incrassatum gerentibus; foliis intermediis maximis partis simplicis caulis c. 4 mm longis, 2!/, mm medio vel infra medium latis; parte frondosa caulis subtripinnatim ra- mosa, ambitu ovata CL glauco-virescente; foliis lateralibus et intermediis caulinis iis partis simplicis similibus, sed intermediis pro conditione minoribus, vix 3!/, mm longis, 21/, mm latis; foliis axillaribus ad basin ramorum primi ordinis positis aequilateris, e basi utraque cordata ovato- spathulatis, obtusiusculis, utrinque vitta marginali cellulis prosenchyma- ticis formata usque ad 0,05 mm lata ornatis et ad margines versus usque ad j, longitudinis albido-pallescentibus, ceteris notis foliis lateralibus vulgaribus similibus; maximis c. 3 mm longis, vix 1'/2 mm medio latis; foliis omnibus ramorum primi et secundi ordinis decrescentibus, angustiori- bus et minoribus; lateralibus ramorum ultimorum e basi inferiore sub- truncato-cuneato-rotundata interdum ciliis paucis (1—3) flaccidis tenuibus usque ad 0,25 mm longis ornata et e basi superiore rotundato-cuneata falcato-ovato-oblongis, semifaciem superiorem vix dimidio latiorem usque ad ?/, longitudinis ad marginem versus albido-pallescentem et ubique vitta marginali cellulis prosenchymaticis subscleroticis formata c. 0,05 mm lata ornatam gerentibus, c. 4—5 mm longis, 1!/—2 mm infra medium latis; foliis axillaribus ad basin ramulorum ultimorum positis iis ad basin ramorum primi ordinis positis similibus, sed angustioribus, spathulatis, c. 2'/, mm longis, 1 mm supra medium latis; foliis intermediis ramu- lorum ultimorum e basi exteriore auriculata vix vel parum pallescente et interiore cuneata pallescente falcato-obovatis, breviter in aristulam acumi- natis, parte inferiore utriusque marginis integris, parte superiore marginis exterioris subsparse, interioris suberebre piloso-denticulatis, ad partem inferiorem marginis interioris versus albido-pallescentibus, nervum media- num vix incrassatum gerentibus, stomatibus sparsis utraque semifacie pellucido-punctulatis, c. 2 mm longis, 1'/, mm supra medium latis; tlori- bus apice ramulorum ultimorum positis, c. 1—2!/, cm longis, usque ad 3 mm crassis; sporophyllis e basi utraque rotundata deltoideo- cymbi- formibus, in aristam brevem sensim acuminatis, margine utroque ubique Sparse piloso-denticulatis, parte inferiore utriusque marginis vitta flbris subscleroticis formata c. 0,05 mm lata marginali ornatis, dorso carinatis 116 C. Hosseus: Phyllanthodendron (Uranthera) siamense. (carina vix 0,04 mm alta, integra vel subundulata, virescente); sporo- phyllis ventralibus paulo latioribus et magis pallescentibus; maximis c. 1 mm longis, vix UI mm supra basin latis; macrosporangiis axillis sporophyllorum ventralium, microsporangiis dorsalium positis; macro- sporis usque ad 0,35 mm crassis, statu sicco et humido ebeneis vel lutescenti-ebeneis vel interdum dilute fuscescentibus, latere rotundato gibbis literiformibus (rugiformibus flexuosis ramosis) interdum reticulatim conjunctis et inter cristas commissurales et cristam aequatorialem gibbis rugiformibus brevibus ornatis; microsporis 0,2 mm crassis, acervatim congregatis croceis, singulis lutescenti-pellucidis, ubique gibbis capituli- formibus sessilibus sparse ornatis. Philippinen: Wächst bei Jabonga in der Provinz Surigao auf Mindanao (Quadras ohne Nummer und Datum im Herbario Ateneo de Manila). X. Phyllanthodendron (Uranthera) siamense (Pax et K. Hoffm.) Hosseus nom. nov. Von Dr. ©. €. Hosseus. (Originaldiagnose.) Diese von mir auf dem Doi Sutäp bei Djieng-Mai gesammelte Pflanze (Hosseus no. 505) ist von Pax und K. Hoffmann als einzige Species einer neuen Gattung Uranthera beschrieben worden. Diese Gattung ist mit Phyllanthodendron identisch, die F. Pax in Englers Pflanzenfam., Nachtrag lI, p. 37 als eine Sektion von Fhyllanthus bezeichnet hat. Craib und Hutchinson haben, der Ansicht Mr. Hemsleys folgend, die alte Gattung Phyllanthodendron wieder hergestellt. Phyllanthodendron ist nur aus Siam bekannt und umfasst die Arten: P. mirabilis Hemsl., P. album Craib et Hutchinson, P. roseum Craib et Hutchinson, P. siamense (Pax et K. Hoffm.) Hoss. Die Pflanze ist in meiner Arbeit: ,Botanische Ergebnisse meiner Ex- pediton nach Siam“ in den Beiheften des Botanischen Centralblattes, pp. 406, 407 als Phyllanthodendron roseum Craib et Hutchinson var. glabrum Craib geführt, da mir damals die Arbeit von Pax noch nicht zugängig war. Meine Untersuchung ergab, dass Phyllanthodendron siamense (Pax et K. Hoffmann) Hoss. als eigene Art aufrecht zu erhalten ist, K. Domin: Third Contribution to the Flora of Australia. 117 XI. Third Contribution to the Flora of Australia. By K. Domin (Prague). (Originaldiagnosen.) Notochloe Domin, nov. gen. Spiculis magnis multifloris longepedunculatis in paniculam laxissimam dispositis, rachide spicularum elongata intra spiculas articulata et rum- pente glabra sed sub glumellis breviter callosa et barbata, glumis cari- natis elongatis lanceolatis angustis glabris acutis spiculis multo brevioribus, inferiori plerumque 3 nervi, superiori subdistanti plerumque 5 nervi, glu- mellis angustis glabris glumis longioribus carinatis (dorso haud rotun- datis) prominule 7 nerviis rigidiusculis distantibus apice brevissime triden- tatis dente medio aristiformi lobos laterales paulo superante, paleis glu- mellis paulo brevioribus subrigidiusculis nervis duobus fere marginalibus valde remotis percursis, staminibus 3, antheris linearibus 3!/,—4 ynm longis, caryopside ignota. Species unica mihi nota Awstraliae orientalis subtropicae incola. 17. N. microdon Domin, nov. spec. Triraphis? microdon Benth. Fl. Austral, VII, 605. — Triodia microdon F. Muell. Census 185. New South Wales: Blue Mountains, coll. Chas. Moore (no. 101). Planta perennis glabra valde elata foliis valde elongatis angustis, ligulis fere in cilias breves dissolutis, culmis mollibus, paniculae ramis paucis capillaribus flexuoso-patentibus laevibus alternis paucispiculatis (3—1), spiculis longe pedunculatis solitariis permagnis usque 25 mm longis 10—14 floris (ex C. Moore, Handb. of the Flora of New South Wales, 8—14 floris), glumellis 9—10 mm longis, rachidis internodiis 11/,—2 mm longis, flosculo supremo minuto ad glumellam sterilem reducto. Bentham (l. c.) placed this very remarkable grass under T'riraphis but with a query, as the other species of Triraphis have quite a dif- ferent structure of spikelets. He also says: ,Munro thinks that this grass is incorrectly referred to Triraphis, but I can suggest no nearer affinity“. Ferd. von Mueller transfered this species to the genus Triodia and although it surely comes nearer the latter than the genus Triraphis, I think one is not justified in doing so, as our plant is readily distinguished from the known species of Triodia and this not only in habit but also in the structure of spikelets. Although Notochloe is rightly placed next to Triodia (belonging to the group Pappophoreae), it seems to show some slight relation to the genus Danthonia Sect. Micrathera belonging to the tribe of Avenaceae. It must be pointed out however that Danthonia paradoxa R. Br., the only representative of the most curious Section Micrathera, has an isolated position as compared with Eudanthonia. This curious genus is rendered easily recognisable by the very loose panicle, the solitary large spikelets, the distant, long, shortly tridentate 118 K. Domin. flowering glumes with very prominent nerves and the other charac- teristics given above. It seems to be limited to the single species which is rather rare in the Blue Mountains of New South Wales. The general aspect of Notochloe microdon is that of a large Festuca. 18. Eriachne Muelleri Domin, nov. spec. Perennis (?); culmis gracilibus erectis plus 4 dm altis glaberrimis, folis culmeis infimis convolutis vix 1 mm latis elongatis unacum vaginis glabris, laminis interdum subscaberulis, foliis culmeis superioribus simili- bus sed laminis brevioribus fere setaceis subpatentibus instructis, pani- cula laxissima 15 cm longa, ramis paniculae paucis distantibus alternis apicem versus spieulas paucas pedicellatas gerentibus parum ramulosis sed ramulis elongatis paucispiculatis uti ramis capillaribus erecto-patenti- bus, ramo paniculae infimo ca. 10 cm longo, spiculis sine aristis ca. 4?/, mm longis bifloris, glumis subaequalibus flosculos adaequantibus vel gluma superiori interdum glumellam adjacentem parum superante, glabris ovato-lanceolatis acutis ca. 5 et 5!/, mm longis dorso nervis pluribus viridibus percursis margine latiori membranaceo enervosis, glumellis ca. 4!/, mm longis plerumque coloratis aristatis adpresse pilosis, pilis tantum insuper margine subpatulis, aristis capillaribus scaberulis glumellis dimidio longioribus, paleis (sine aristis) glumellis paulo brevioribus bi- aristatis, aristulis capillaribus ca. 3 mm vel paulo plus longis. Queensland: Trinity Bay, coll.?, 1877 (Hb. F. Mueller). Bentham named this plant in schedis Eriachne pallescens R. Br., which is however quite distinct, having an entire and not biaristate palea. Our new species approaches in some respects the East Indian Er. triseta; of the Australian Eriachne species Er. aristidea F. Muell. and Er. pallida F. Muell. have a bifid palea, the points tapering into an awn, but both are readily distinguished from Er. Muelleri. Although I saw only a single and not quite perfect specimen of Er. Muelleri, | do not hesitate to describe it as a new species as the charac- teristics given above distinguish it from all other congeners. Hriachne triseta, which seems to be the nearest ally, may be easily recognised by its stouter habit and much bigger spikelets. In addition I will mention, that there is some confusion about the Eriachne ciliata of Robert Brown, some of the type-specimens being quite different from the true Er. ciliata, as described by Rob. Brown.. Bentham, Bailey and others. The plant from Arnhem Land (R. Brown, Iter Australiense 1802—1805 no. 6264) may be regarded as the type of the species corresponding to the original description. This is a slender and small annual and is found also near Port Darwin and Es- cape Cliff[ But under the same number (6264) there is in Herb. Brown quite a different plant gathered at Broadsound (Queensland), apparently a perennial with rigid leaves, bigger spikelets, mucronate outer glumes and with very shortly awned flowering glumes; this form was not- withstandig put under the true Er. ciliata by Bentham and J. F. Bailey. Third Contribution to the Flora of Australia. 119 19. Microchloa convergens (F. Muell. sub Cynodonte) Domin, nov. spec. North Queensland, locis pluribus (Domin 1910). 20. Microchloa tenella (R. Br. sub Cynodonte) Domin, nov. spec. North Queensland: Chilligaoe (Domin 1910). 21. Amphipogon strictus R. Br. var. desertorum Domin, nov. var. Culmis foliatis elatis, foliis pallide viridibus eulmeis erectis elongatis, lamina folii culmei supremi paniculam attingente vel superante, pani- culis cylindricis subdensis pallidis, spiculis longius pedicellatis minoribus, aristis glumis vix tertia parte longioribus, glumis cum aristis tantum cirea 5 mm vel paulo plus longis. South Australia: Mr. Gosses Expedition, Centre of South Australia no. 156 (comm. R. Schomburgh 1874). 22. Panicum globoideum Domin, nov. spec. Panico flavido affine; culmis inferne valde robustis superne graciliori- bus erectis usque ad apicem foliatis cum paniculis ca. 4 dm altis; foliis unacum vaginis glaberrimis laevibusque; vaginis infimis elongatis dila- tatis demum subpatentibus uti omnibus glaucis striatulis, laminis longis (usque 2 dm) planis et usque plus 4 mm latis subtus glauco-pallidis dum siccis plerumque marginibus involutis striatis sed glabris laevibusque; ligulis in cilias breves dissolutis; lamina folii culmei supremi paniculae dimidium saepe superante; panicula ca. 10—15 em longa parte inferiori ramos breves distantes spiculigeros parte suprema spiculas singulas approximatas gerenti; ramis paniculae infimis ca. 2 cm longis spiculas six vel septem magnas fere monostichas vel interdum indistincte distichas haud imbricatas gerentibus, ramis superioribus simplicioribus; spicula apicali rami cuiusque rachide aristiformi sterili ca. 6—8 mm longo ful- crata; spiculis distincte sed breviter pedicellatis pallidis valde tumidis fere globosis breviter acutis ca. 41}, mm longis et totidem latis; glumis glumellisque subrigidis, gluma I. valde concava spiculam perfecte am- pleetente latissima breviter acuta 7 nervi spicula circa dimidio bre- viori, gluma II. latissima semigloboso-concava pro more 13 nervi, nervis prominulis, gluma III. simili 11—9 nervi dorso bicarinato-impressa, nervis minus prominentibus, palea gluma III. vix breviori acuminato- mucronata, glumella perfecte laevi (nervis obsoletis) breviter apiculata. Queensland: Springsure, coll. Wuth; Peak Downs, coll. Burkitt. A distinct species, allied with P. flavidum, which has however a different panicle with two dense rows of sessile spikelets, usually very oblique and smaller, with thinner and less-nerved glumes. 23. Panicum retiglume Domin, nov. spec. Habitu P. flavido simile, culmis fasciculato- caespitosis foliatis molli- bus 4!/4—5 dm altis, foliis mollibus laevibusque convolutis unacum va- ginis glaberrimis, panicula elongata usque plus 2 dm longa, ramis distantibus suberectis ca. 2 cm longis omnibus usque ad paniculae apicem similibus, rachide ramulorum flexuosa compressa dilatata ca. 5/, mm lata apice nuda, spiculis subsessilibus distichis densis parvis vix 3 mm longis, gluma prima membranacea amplectenti truncata obtusissima 120 H. Leveille. interdum in apicem parvum acutum contracta pro more 3 nervi gluma II. subtriplo breviori, nervis saepe transverse reticulatis, gluma secunda gibboso-multinervi, nervis ca. 11 interdum nonnullis intermediis apice evanescentibus omnibus prominulis et conspicue transverse reticulatis, gluma tertia simili sed longiuscule acuminata, palea lata, glumella acuta subtiliter rugosa. North Australia: Upper Victoria River, leg. Ferd. Mueller. XII. Plantae novae sandwicenses. Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) 1. Waltheria Fauriei Levl., nov. spec. Tota planta flavo-molliter villosa; caulis ramosus, angulatus; folia late ovata vel orbicularia, supra atro-viridia pilis stellatis hirtella, subtus cinereo-tomentosa, petiolata interdum longe. 2—3 cm, palmato-5 nervia; inflorescentia axillaris et spicata; flores ut in W. americana. Oahu: Honolulu, apr. 1909 (U. Faurie, 841). 2. Sida oahuensis Lévl, nov. spec. Frutescens, villosus; folia lanceolata, breviter petiolata a basi ad ápicem inciso-dentata, subtus praecipue villosa; flores solitarii, breviter pedicellati, pedicellis inarticulatis; lobi calycini hirti, obtusi; corolla vix longior luteo-rubra. Oahu: Honolulu, apr. 1909 (U. Faurie, 839). 3. Hibiscus Fauriei Lévl., nov. spec. Frutex, ramis griseis; folia flavo-viridia, ovata glabra petiolata den- tata nec incisa, erecta, conferta; flores mediocres, longissime pedun- culati; petala glabra; styli partitiones exsertae parum declinatae. Oahu: Honolulu, oct. 1909 (U. Faurie, 828). 4. Malva hawaiensis Levl., nov. spec. Stipite lignoso, caules longissimi 80—100 cm longi, decumbentes; folia longe petiolata (petiolo limbum excedente); glabra palmatiloba lobis incisis, illa geraniorum referentia; flores solitarii, axillares, longissime (3—4 em) pedunculati; calyx fructifer campanulatus, striatus, hirtus, lobis acutis; carpellis longe flavido-hirsutis. Hawaï: Kalua; Maunakea, 2000 m, juin. 1909 (U. Faurie, 855, 858). 5. Rubus Hillebrandii Levl., nov. spec. Rami glabri, teretes, parce et minute aculeolati; folia composita: 3-foliolata, petiolata; petiolo pubescente, parce aculeato; foliola ovata 6—9 X 3—8 cm profunde inciso-lobata, lobulis et incisuris aristato- dentatis; supra viridia glabra subtus flavida, in nervis tantum pubes- centia; lateralia minora sessilia; stipulae lineares; flores axillares, soli- tarii, longe (4—7 cm) pedunculati, pedunculo aculeato; calyx hirtellus, Plantae novae sandwicenses. 121 sepalis erectis in acumen longum productis, trinerviis; akoenia brunnea sicca rugosa stylo elongatissimo persistente coronata. Ha wat: Glenwood, maio 1909; Maui; Haleakala, aug. 1909 (U. Faurie, 802, 806). 6. Rubus Koehnei Lévl., nov. spec. Rami validissime costato-sulcati, rubri, parce et remote aculeati; folia parva, rubro-viridia, supra vix hirtella subtus flavido-tomentella, nunc simplicia, ad basin truncata acute dentata, palmatinervia nune composita foliolis penninerviis; calyx utrinque tomentosus, sepalis lanceo- latis, brevibus, reflexis; drupeolae succulentae; akoenia flavida reticu- lato-alveolata; inflorescentia folioso-paniculata, racemis axillaribus elon- gatis composita. Maui: Olinda, 1200 m, aug. 1909 (U. Faurie, 801). 1. Rubus Damieni Lévl., nov. spec. Inermis. Ramus vix angulatus; ramuli ad basim perulati, bracteis numerosis imbricatis, extus albo-sericeis, intus rubris muniti; inflores- centiae 5—6 florae corymbosae, axillares, foliosae; folia 3-foliolata; foliola ovata, frequenter et eminenter nervata, nervis parallelis, ovata, ad basin rotundata, inciso-lobulata, lobulis dupliciter et tenuiter dentatis, dentibus arguto-callosis; stipulis setaceo-linearibus villosis; peduneulis elongatis pubescentibus ad basin bracteis suffultis; bracteae inaequales interdum trifidae; calyx utrinque tomentellus; sepala late ovata, acuminata intus purpurascentia striata; stamina stylis breviora; drupeolae rubescentes et cylindricae; akoenia flavida stylo elongatissimo laterali et persistente coronata. Molokai: Kamolo, 1000 m, jul. 1910 (U. Faurie, 805). P. Dami- eno leprosorum apostolo dicatum. 8. Leontopodium japonicum Thunb. var. sandwicense Lévl, nov. var. A typo distinctum caule mox ramoso (6—10 ramis); foliis caulinari- bus brevioribus; capitulis 1 cm longis et latis. Maui: Haleakala, aug. 1909; Molokai: Kamolo, jun. 1910 (U. Faurie, 928, 930). 9. Pittosporum Fauriei Lévl., nov. spec. Rami albido-grisei; folia oblongo-spathulata glaberrima in petiolum brevem decurrentia; flores terminales 4—6, umbellati conspicue pedun- culati et pedicellati; corolla calice 4-plo longior; rachide glaberrima qua a P. insigni cui proximum distinguitur; sepala ovata, glaberrima, obtusa, petala obtusa; ovarium pilosum stylo crasso et dimidio longiore coro- natum; fructus niger, levis, piriformis, stylo marcescente. Oahu: Kaliki, oct. 1909 (U. Faurie, 18, 38). 10. Pittosporum Hillebrandii Levl., nov. spec. . Frutex, ramis valide striatis; folia polymorpha nunc obovato-spathu- lata nune rhomboidalia, nunc retusa glaberrima, sinuata conspicue petio- lata; petioli juvenes hirti; flores terminales pedicellati, calice et pedi- cello hirto; sepala ovata, obtusa; capsula rugosa, pilosa, pericarpio intus pulchre aureo. Molokai: Pukoo, maio 1910 (U. Faurie, 17). \ 122 H. Léveillé, 11. Raillardia Fauriei Lévl., nov. spec. Affinis R. montanae Mann a quo distinguitur foliis ad basin ramorum floralium confertissimis, abietiformibus, 25 X 5 mm scabro-ciliatis, 7—9 nervatis, raro 1 ant 2 dentibus praeditis, capitulis 5—9, akoeniis apice hirsutis, Hawai: Maunakea, jul. 1909 (U. Faurie, 1015). 12. Cnicus hawaiensis Lévl. nov. spec. Caulis robustissimus, striatus, pilosus; folia lanceolata sinuata, am- plexicaulia sed non decurrentia spinis flavidis ad margines et ad nervos munita 12 X 2 cm, flores ad apicem praesertim dense congesti; capi- tula maxima; inflorescentia foliosa; bracteae involucrales lineares valide armatae et in spinam robustissimam desinentes; flores.tubo elongato 2 cm; pappus sordide albidus; akoenia oblongo-cylindrica levissima et glaberrima. Hawai: Maunakea, 2000 m, jul. 1909 (U. Faurie, 963). 13. Dubautia Fauriei Lévl., nov. spec. Affinis D. laxae Hook. a quo recedit foliis membranaceis, utrinque strigoso-hirtis, capitulis 4—5; involucri bracteis nervatis, glabratis, ciliolatis. Maui: Wailuku, aug. 1909 (U. Faurie, 920). 14. Crepis (Barkhausia) molokaiensis Lévl., nov. spec. Habitus et aspectus C. virentis sed bene distinctus: caulibus multis, ramosissimis, nudis, multifloris; floribus tamen ad apicem ramorum et caulium solitariis, akoenio in rostrum 5 mm ipsi aequilongum attenuato. Molokai: Kamolo, 1000 m, juin 1910 (U. Faurie, 974, 976). 15. Lipochaeta variolosa Lévl., nov. spec. L. calycosae Gray proxima a qua distinguitur foliis penninerviis, sinuatis, irregulariter dentatis, variolosis, ad basin conspicue asymetricis, acuminatis; bracteis involucri externis acuminatis. Molokai: Wailau; Kauai: Wainiha, jun. 1910 (U. Faurie, 1008. 1009). 16. Lipochaeta asymetrica Lévl. nov. spec. Caulis 80 cm altus, costatus, rubescens, glaber; folia penninervia triangulari-ovata, ad basin conspicue asymetrica, dentata glabra eleganter venosa, media, petiolo 2—3 em incluso, 8 X 3 cm; inflorescentia com- posite bracteato-cymosa; capitula solitaria vel bina; bracteae florales brunneae, lanceolatae margine anguste scariosae; flores ligulatae 4, ligulis striatis, apice bilobis et inter lobos mucronatis; flores tubulosi sat numerosi; akoenia quadrangulo-alata unde sulcata elongata, glaberrima et brunnea. — Nulli speciei Sandwicensi proxima. Oahu: Kaliki, oct. 1909 (U. Faurie, 960). 17. Lipochaeta Fauriei Lévl., nov. spec. Caulis costatus, scabridus, puberulus; folia scabrida ovata dentata inciso-lobulata petiolata e basi conspicue trinervia ad basin dilatato- cuneata; flores ad apicem ramorum dispositi, terni, foliis breviores ; braeteae involucrales breviter sed dense hirsutae ad basin paulo gibbosae; Plantae novae sandwicenses. 123 flores villosi; ligulae flabellatae pluridentatae; flosculi auriculato-tubulosi, fimbriato-ciliolati. Kauai: Holokele, mart. 1910 (U. Faurie, 1012). 18. Campylotheca rutifolia Lévl., nov. spec. Caulis costatus sulcatus, glaber e basi ramosus, rami flexuosi et decumbentes; folia Rutarum 5—7 foliolata; foliola oblonga inciso-dentata, glabrata, cuneata;.inflorescentia corymbosa; capitula sat magna; ligulae exsertae, 5-striatae, obtusae bidentatae; 4—5, luteae; flosculi luteo- brunnei; akoenia brunnea, puberula, statim foliis Rutae species dignos- cenda. Molokai: Wailuku, jun. 1910 (U. Faurie, 931, 965). 19. Veronica hawaiensis Levl., nov. spec. Caulis erectus, valide striato-costatus, glaber; rami arcuato divaricati, striati, glabri; folia inferiora sublinearia, incisa, longissima petiolata, pe- tiolo usque ad 25 mm longo limbum 8 mm longum superante; folia media, puberula, flabellato-ovata palmatinervia subsessilia, 1 cm longa 6 mm lata lobato-dentata, ciliata; bracteae lanceolatae pubescentes, in- tegrae; racemi florales 15—20 cm longi; flores remoti, apice tamen con- ferti; sepala lanceolata, hirta obtusa acuta ciliata, capsulam superantiä; capsula villosa marginata ciliata; stylus lobis aequilongus. Hawai: In herbidis Maunakea, 2000 m, jul. 1909 (U. Faurie, 892). 20. Cyrtandra Kamoloensis Lévl. nov. spec. E grege C. Lessonianae. Rami rugoso-striati; folia oblonga supra sparse hirta atro-brunnea, subtus dense fulvo-tomentosa dentata in petiolum alatum decurrentia; flores in cymas 3—5-floras, interdum 2 cm longas dispositi; calyx alte fissus, lobis lanceolatis, obtusis, intus brunneis, extus fulvo-tomentosis. A C. Lessoniana et lysiosepala inflorescentia discernitur. Molokai: Kamolo, jun. 1910 (U. Faurie, 646). 21. Cyrtandra Wainihaensis Levl.. nov. spec. E grege C. Garnotianae. Caulis teres, cortice plicato; folia ovata, denticulata supra viridia, sparse hirta, subtus cinereo-viridia tomentella, 5—20 mm petiolata, limbo non decurrente; flores solitarii, 15 mm longi, 1 cm pedunculati mox refracti; petiolis, pedunculis rufo-tomentosis; se- pala fere libera, lanceolata viridia rufo-hirsuta, brunneo-uninervia nervis transversis conspicuis; corolla rufo-hirsutissima, intus brunnea pilosula lobis ovatis, brevibus, curvata. Oahu: Wainiha, jan. 1910 (U. Faurie, 640). 22. Cyrtandra Fauriei Levl., nov. spec. Pulcherrima species e grege C. Menziesü. Caulis angulatus, striatus, glaber; folia ovata dentata, petiolata limbo vix vel non decurrente, supra brunneo-viridia subtus ferrugineo-tomentosa; flores axillares longissime pedunculati; sed brevissime pedicellati, subumbellati; 4— 5 glomerati, pe- dunculi hirti; pedicelli tomentosi; bracteae florales 2 ovatae trinerviae brunneae; sepala brunnea, lanceolata, pilosa 3-nervia scalari-nervata acu- minata; corolla magna lobis dilatatis, ovatis, glabra. Molokai: Pukoo, maio 1910 (U. Faurie, 632). 124 Edmund G. Baker. 23. Cyrtandra asaroides Lévl., nov. spec. E grege C. paludosae statim inter Cyrtandra | sandwicenses dignos- cenda sequentibus notis: acaulis, rhizomate elongato multifibrilloso, crasso; folia longe petiolata, orbicularia, vix vel non ad basin obcordata, nune utrinque glabrata et subtus albido-pallida, supra atro-viridia nunc supra livida et rufo-hirtella subtus cum petiolis rufo-tomentosa; pedun- culis tetragonis dense rufo-tomentosis, elongatis, arcuato-ascendentibus, e rhizomate oriundis; flores tomentosi, cymoso-spicati; calyce amplo, foliaceo, dentibus triangulari-acuminatis, nunc villoso, nunc post anthesin glabrato. Kauai: Kauhao, febr. 1910; Holokele, mart. 1910 (U. Faurie, 623, 624). 24. Cyrtandra oahuensis Lévl., nov. spec. Pulchella species e grege C. Garnottianae; rami graciles, folia lanceo- lata, utrinque margine pilis hyalinis confervaceis munita et ciliata; subtus cinerea et nervis brunneis eleganter percursa, dentata, acuminata; flores solitarii vel bini confervaceo-hirsuti; calyce iisdem pilis dense vestito, lobis ad medium fissis, sublinearibus, obtusis. Indumento confervaceo-glanduloso primo aspectu dignoscenda. Oahu: Punaliuu, maio 1910 (U. Faurie, 638). 25. Pipturus hawaiensis Levl., nov. spec. Planta tota triste albido-cinerea, affinis P. Kauaiensi Hell. et P. rubro Hell. A primo distinguitur cortice griseo, foliis fere e basi crenatis, apice etiam crenato, utrinque cinereis simul ac nervis; a secundo colore nusquam rubro omnino differt; insuper glomerulis dimidio minoribus. Hawai: Hilo, maio 1909 (U. Faurie, 508). 26. Phyllanthus sandwicensis Muell. var. hypoglauca Levl., nov. var. Folia magis ovata ad faciem inferiorem pallidiora glaucescentia. Planta habitu P. reticulatum referens. Hawaï: In sepibus Hilo, maio 1909 (U. Faurie, 483). Xlll. Two new Leguminosae from East Africa. By Edmund G. Baker. (Originaldiagnosen.) 1. Indigofera nairobiensis Bak. fil., nov. spec. Caules plures graciles flexuosi ex eadem radice orti in speciminibus mihi obviis 12—18 cm longi. Stipulae filiformes circ. 3—4 mm longae. Folia imparipinnata saepissime 3-juga cum impari foliolis lateralibus oppositis glauco- viridibus griseo-strigosis apice mucronatis oblongo- oblanceolatis vel anguste oblongis 5—10 mm longis 2—4 mm latis. Flores in racemos axillares dispositi racemis brevibus saepissime pauci- Two new Leguminosae from East Africa. 125 floris. Calyx extus strigoso-pubescens; calycis tubus brevis dentibus acutis. Vexillum extus pubescens 5—6 mm longum. Alae oblongo- subspathulatae. Carina vexillo paullo longior cire. 7 mm longa margine interiore ciliata a latere utrinque calcare aucta. Legumen rectum apice mucronatum ad suturas leviter inerassatum 10—20 mm longum strigoso- pubescens 4—8-spermum. Species ad I. hedyantham Ecklon et Zeyher accedens differt racemis brevioribus floribus minoribus, etc. British East Africa: Nairobi. Dr. Hubert Winkler no. 4166! Alt. 1600 met. — Herb. Breslau. This plant is certainly allied to I. hedyantha E. Z. It agrees in being several-stemmed with 3—4 jugate leaves — the racemes on peduncles the calyx sharply 5-toothed and the pod straight. But in I. nairo- biensis the peduncle are shorter — the racemes shorter and fewer flowered — the flowers smaller and the pods shorter. I. hedyantha E. et Z. is a plant of the Mountains of the Eastern Frontern of South Africa. It also occurs in Nyasaland. 2. Crotalaria Winkleri Bak. fil., nov. spec. Caules plures flexuosis ex eadem radice orti in speciminibus mihi obviis 15—30 cm longi pilis albidis + vestiti. Stipulae filiformes. Folia trifoliolata petiolata foliolis ovatis vel ellipticis pilis albidis + vestitis 5—16 mm longis 4—9 mm latis petiolo communi 5—16 mm longo suffulta. Flores mediocres in racemos paucifloros et laxos dispositi. Bracteolae conspieuae virides lanceolatae ad apicem pedicellorum positae 3—4 mm longae pilis albidis vestitae. Calyx extus pilosus; calycis tubus circ. 5 mm longus; laciniae lanceolatae vexillum non aequantes, Vexillum orbieulari-obovatum luteum calyce longius circ. 18—15 mm longum. Alae oblongae basi unguiculatae. Carina dorso rotundata in sicco pallide lutea apice in rostrum sensim attenuata basi unguiculata cum unguibus circ. 15 mm longa. Ovarium lineare multi-ovulatum. Legumen deest. Species ad C, polyspermam Kotschy valde accedens differt foliolis minoribus, rostro breviori, etc. Tropical Africa: Sueculent Steppe between Makanja and Same. Dr. Hubert Winkler no. 3795! — Herb. Breslau, The flowers of this species in structure are allied to those of C. poly- sperma Kotschy. In both there are the two rather conspicuous bracteoles at the base of the calyx and in both the calyx lobes are long and the ovary linear. In C. Winkleri the standard is rather broader and not so densely pubescent externally and the carina has not such a long rostrum as in the figure of C. polysperma (Plantae Kotschyanae, tab. XIV). 126 E. Koehne: Philadelphi species ac varietates novae. XIV. Philadelphi species ac varietates novae. Von E. Koehne. (Originaldiagnosen.) 1. Philadelphus Henryi Koehne, nov. spec. Frutex 1,3 m altitudine. Ramorum annotinorum cortex intense casta- neus transverse tenere rimosus arcte adhaerens fragmentis paucissimis parvis hine inde solutis; ramuli hornotini ochracei v. fusci, laxe sub- crispo-hirti. Gemmae absconditae. Petioli 3—7 mm longi, densiuscule hirti; lamina e basi rotundata vel subito contracta anguste ovata vel ovato-oblonga, 2,5—6 cm longa, 0,9—2;5 cm lata, haud vel leviter acumi- nata, dentibus circiter 2—11 ad mucronem parvum complanatum reductis utrinque munita, supra remotissime villosa v. glabra, subtus in costa nervis venisque validioribus densiuscule hirta, ceterum glabra vel sub- glabra, papyracea, nervis utrinsecus 2. Racemi 3—13-flori, 2,5—7 cm longi, densiflori v. inferne sublaxiflori; axis laxe hirtus; pedicelli infimi 2—6 mm longi, dense erecto-hirti. Ovarium 3,5 mm longum, turbinato- campanulatum, laxe sericeum; discus planus. Sepala 5—7 mm longa, ovata, breviter caudata, extus basi laxe sericea, superne glabra vel sub- glabra, in sicco plus minus fuscescentia. Corolla circ. 2,5 em lata; pe- tala orbicularia, 11 mm longa, 11,5 mm lata, alba. Stamina circ. 35, ad 6,5 mm longa, stylum aequantia. Stylus sepala aequans, usque ad duas tertias partes vel ad stigmata indivisus, glaberrimus; stigmata magna, antheris aequilata, margine exteriore antheris dimidio longiora. Yunnan: Mengtze, South Western Mountains, 4000 feet alt., leg. A. Henry no. 10749, 5000 feet alt.. leg. A. Henry no. 10749 B. Ähnelt P. Delavayi in der dunkelbraunen, fein querrissigen Rinde der zweijährigen Zweige, weicht aber davon ab durch die Behaarung der Fruchtknoten und die unterseits nicht rauhfilzigen Blütter. Steht ferner P. sericanthus sehr nahe; diese Art hat aber viel heller gefärbte, haselnussbraune Rinde ohne Querrisse. P. incanus ist verschieden durch eine Rindenfarbe wie bei P. sericanthus und unterseits gleichmüssig be- haarte Blätter. 2. Philadelphus incanus var. Sargentianus Koehne, nov. var. Rami annotini ochracei, demum intense fusei, initio hirti, fructi- fieationis tempore glabrati. Petioli initio dense hirti, demum subglabri; foliorum lamina subtus pilis longis laxe conspersa, nonnisi in costa ner- visque densius obsita. Forma hupehensis Koehne, nov. form. Foliorum pagina superior pilis rigidulis persistentibus, inferior pilis plus minus flexuosis conspersa. Pedicelli infimi 6—12 mm longi. Fructus 9 mm longi, turbinato-campanulati, circiter ad duas tertias vel tres quartas partes inferi. H. Harms: Einige neue Leguminosen aus Neu-Caledonien. 197 Western Hupeh. June 1900 (flor.) et sine mensis indicatione (fruct.) leg. Wilson, exp. Veitch no. 833, Forma kulingensis Koehne, nov. form. (Rami nonnisi fructiferi suppetunt.) Foliorum pagina superior glabra, inferior pilis crassioribus strictissimis rigidis conspersa. Pedicelli infimi 9—16 mm longi. Fructus 9—11 mm longi, magis turbinati, circiter ad duas tertias partes inferi. Kiang-si, abundant, Kuling alt. 4000 feet, July 23, 1907, leg. Wilson no. 1669. Die Pflanze hält in der Behaarung der Blattunterseite die Mitte zwischen P. sericanthus und P. incanus, so dass man fast sagen móchte, sie sei ein Bastard zwischen beiden. Vielleicht könnte man sie auch als Varietät von P. sericanthus oder noch besser als eigene Art an- sprechen. 3. Philadelphus sericanthus Koehne var. Rehderianus Koehne, nov. var. Folia late ovata, 7—11,5 em longa, 5—6,6 cm lata, supra glabra, subtus in costa nervisque parce hirsuta ceterum glabra, dentibus saepe ad 18. Western Szechuan, upland thickets around Sungpan, alt. 9— 10000 feet, Oct. 1910 leg. Wilson no. 4325. Scheint sich nur durch die grösseren und breiteren Blätter von der Hauptart zu unterscheiden, ähnlich wie var. Rosthornii Koehne, deren Blätter noch etwas kleiner und beiderseits mit mehr oder weniger zahl- reichen Haaren bestreut sind. 4. Philadelphus Schrenckii Rupr. var. Jackii Koehne, nov. var. Foliorum pagina inferior passim pilis rigidulis conspersa. Ovarium basi pubescens, superne glabrum vel subglabrum vel secus ac juxta nervos inter sepala excurrentes plus minus pilosum. Korea, Northern China. Arnold Arboretum (seed collected by J. G. Jack near Seoul, Korea, 1905) June 4, 1910, leg. Rehder; ibidem (seed collected by J. G. Jack near the Great Wall near Nankow, 1905), May 27, 1910, leg. Rehder. Stimmt bis auf die etwas reichlichere Behaarung der Blattunterselten und der Fruchtknoten auf das genaueste mit P. Schrenckii überein. XV. Einige neue Leguminosen aus Neu-Caledonien. Von H. Harms. (Originaldiagnosen.) Die im folgenden beschriebenen neuen Arten entstammen grósstenteils einer Sammlung neucaledonischer Pflanzen, die Herr Dr. R. Schlechter dem Berliner Herbar überwiesen hatte. Das Studium der Flora von Neu- Caledonien ist jetzt wesentlich erleichtert durch die Zusammenstellung von A. Guillaumin, Catalogue des Plantes Phanérogames de la Nouvelle- 128 H. Harms. Calédonie (Annal. Musée colon. de Marseille, XIX. 1911); auf dieses Werk wird daher öfter Bezug zu nehmen sein. 1. Albizzia tenuispica Harms, nov. spec. Arbor (vel frutex?) ramulis glabris; folia duplo-pinnata, petiolata (pe - tiolo 1,5—2 cm longo, glabro), pinnis unijugis, glabris, 2—11 cm longis, foliolis 2-jugis, breviter petiolulatis, oblongis vel lanceolato-oblongis vel fere ovato-oblongis, basi + obliqua in petiolulum angustatis, apice ob- tusis vel rarius subacutis, glabris, rigidis, 2—16 cm longis, 0,8—8 cm latis; spicae valde elongatae, tenues, breviter vel longius peduneulatae, rhachi glabra, 15—30 cm vel ultra longa, dissitiflorae vel laxiflorae; flores sessiles, calyx brevis latus, breviter dentatus, glaber (dentibus saepius irregularibus et inaequalibus vel interdum distincte 5 latis brevibus), 1,5—2 mm longus; corolla 5-loba, 5—6 mm longa, glabra vel subglabra; tubus stamineus inciusus. Neu-Caledonien: Baie Nord, Prony (Franc no. 794. — Jan. 1909); ebenda (Le Rat no. 142a); Mt. Coffin (Le Rat no. 505. — Mai 1903). — Nach Franc: ,arbre à feuilles composées; fleurs roses formant de grandes grappes du plus bel effet; rare.* Diese Art gehört in die Sektion Lophantha Benth. Rev. Mimos., p. 558 (1875). Bentham hat in seiner Monographie einige von Fournier (in Bull. Soc. bot. France, XII [1865], 369—400) beschriebene neucaledonische Arten dieser Gruppe nicht erwähnt. Von diesen Arten fällt A. auriculata Fourn. wegen der kopfig angeordneten Blüten (flores capitati) hier aus. A. streptocarpa Fourn. (l. c., 399) und A. Charpentieri Fourn. (l. c., 400) weichen von Zenuispica durch zweijochige Fiedern ab, während tenuispica einjochige Fiedern zeigt. Das letztere Merkmal besitzen A. Paivana Fourn. (cf. Bentham, 1. c., 558) und A. obovata Benth. Von ihnen soll A. Paivana langgestielte Blättchen haben, was auf unsere Art nicht passt. A. obo- vata Benth. hat stärker behaarte Blüten (,flores ferrugineo-pubescentes*); auch die jüngeren Teile sollen bei dieser Art behaart sein. Bei A. fulgens (Labill.) Benth. (incl. A. rivularis Fourn.) soll nach Bentham die Zahl der Fiederpaarezwischen 2—4schwanken. Zweifellos ist diese Art der unserigen recht ähnlich, aber immerhin dürfte die Abtrennung von A. tenuispica auf Grund der einjochigen Fiedern berechtigt sein. A. Deplanchei Fourn. mss, (ex Guillaumin, Catal. pl. Phan. Nouv. Caléd., 1911, p. 60) ist mir un- bekannt. Sollte sich dieser Name etwa auf Acacia Deplanchei Pancher beziehen, die nach Fournier (in Ann. se. nat, 4. sér., XV, 172) mit Albizzia Paivana Fourn. zusammenfällt? Fournier zitiert die Nr. Vieillard no. 420, die in Guillaumins Katalog bei A. Deplanchei wiederkehrt. — Nach Guillaumins Katalog gehórt, in Übereinstimmung mit den An- gaben Fourniers, das Exemplar Vieillard no. 418 zu A. streptocarpa Fourn.; dieselbe Nr. nennt Bentham unter seiner Art A. obovata! Danach Scheint Benthams Art heterogene Elemente zu umfassen, worüber nur das Studium des Pariser Materials Aufklürung geben kann. 2. Albizzia macradenia Harms, nov. spec. Arbor (?) ramulis cortice sordide atro-incano lenticelloso obtectis, junioribus velutino-vel villosulo-pubescentibus vel puberulis; folia duplo Einige neue Leguminosen aus Neu-Caledonien. 129 pinnata, petiolata (petiolo 1,5—2 cm longo, rhachi cum petiolo velutino- vel villosulo-pubescente vel puberula, crassiuscula, 9 —10 em vel ultra longa, ad juga glandulis majusculis scutelliformibus obsita), pinnis 5—6- jugis (rhachi villosulo-pubescente, ad juga superiora glandulis parvis scutellatis obsita), foliolis 10—20-jugis, oppositis, oblongis vel oblongo- lanceolatis (terminalibus interdum obovatis), sessilibus, basi paullo obliquis (parte antica plerumque latiore obtuse leviterque producta), apice obtuso saepe emarginulato, nervo medio centrali vel subcentrali, glabris, supra nitidulis, 9—18 mm longis, 3—8 mm latis; spicae axillares pedunculatae (rhachi eum pedunculo villosulo-pubescente, crassiuscula, imprimis parte florifera, 5—6,5 em longa, parte nuda 2—3 cm longa), densiflorae; calyx breviter infundibuliformi-tubulosus subglaber (apice puberulus), apice breviter 5-dentatus, cire. 3—3,2 mm longus; corolla infundibuliformis glabra vel subglabra, apice 5-lobata, calyce circ. 2!/,-plo longior, 7— 1,5 mm longa; legumen unieum suppetens planum, late lineare, parce puberulum, 5,5 cm longum, 2—2,2 cm latum, pro genere parvum (proba- biliter haud maturum). Neu-Caledonien: La Dumbéa, selten (Frane no. 618. — Nov. 1906). Die Pflanze trägt die Bestimmung „Serianthes myriadena Baill.“ Zu dieser Art kann sie jedoch nicht gehóren, da Serianthes myriadena Planch. bedeutend gróssere Blüten hat, die zu wenigen an der Spitze eines Pe- dunculus sitzen. Vielmehr dürfte die Art in die Gruppe Lophantha der Gattung Albizzia zu stellen sein, die in Neu-Caledonien etwa 10 Arten zählt. Unter den zum Vergleich mit unserer Art in Betracht kommenden Arten weicht A. granulosa (Labill) Benth. (Rev. Mimos., p. 559) durch schiefere Blüttehen und dünnere Ähren von A. macradenia ab, Am nächsten kommt die letztere wohl der mir unbekannten A. lentiscifolia Benth. Doch ist die Zahl der Blättchenjoche bei unserer Art eine grössere (10—20 gegen 6—8 bei lentiscifolia), auch dürfte unsere Art grössere Blüten haben. Dann sagt Bentham: „glandulae inter pinnas parvae scutellatae.^ Bei A. macradenia sind gerade die schildförmigen Drüsen an den Fiederjochen recht gross, treten deutlich hervor. Auch die Fiedern tragen an den 2—4 obersten Blättchenpaaren kleine schild- förmige Drüsen; an den unteren Blättchenpaaren fehlen sie, oder sind nur undeutlich entwickelt. 3. Tephrosia Leratiana Harms, nov. spec. Frutex usque 3 m altus (ex Cribs), ramulis tenuibus, virgatis, parce puberulis vel glabris; folia pinnata, petiolata, petiolo communi puberulo vel subglabro 1,5—4 em longo, foliola 3—6-juga cum impari, brevissime petiolulata, pro rata parva, rigidiuscula, obovata vel obeuneata vel ob- longo-obovata vel oblonga, basin versus saepe cuneato-angustata, apice plerumque emarginulata, supra glabra, subtus puberula vel subglabra, reti venarum subtus bene prominulo, cire. 4—10 mm longa, 2—5 mm lata; inflorescentiae terminales, laxiflorae, racemiformes, puberulae (statu juvenili densius pubescentes), pedicelli 2—3 mm longi, pubescentes; calyx € Repertorium specierum novarnm, X. A 130 H. Harms. pubescens, dente infimo lanceolato, tubo subaequilongo; vexillum sericeum: legumen nondum maturum subsericeo-pubescens. Neu-Caledonien: Voh (Le Rat no. 750; Cribs no. 1250, Nov. 1902); Koniambo (Le Rat no. 239, März 1903). — Nach Cribs: ,Fleurs blanches légérement rosées, arbuste de 3 m au plus.* Die Exemplare sind mangelhaft und besonders müssen die Blüten spüter naeh reichlicherem Material genauer beschrieben werden. Immer- hin glaubte ich die Art beschreiben zu dürfen, da die kleinen etwas starren, meist verkehrt-keilfórmigen oder obovaten Blättchen ein gutes Merkmal abgeben. — In Guillaumins Katalog wird nur eine Art der Gattung genannt, die weit verbreitete T. pwrpurea Pers. (— T. piscatoria Pers... Von ihr ist obige Art durch die kürzeren breiteren, starren Blättchen deutlich verschieden. 4. Desmodium? Francii Harms, nov. spec. Arbor (vel potius arbuscula?) 5—6 m alta (ex Franc), ramulis adultis glabris vel subglabris cortice sordide incano obtectis, junioribus + ferru- gineo-pubescentibus; folia trifoliolata, petiolata, rhachi cum petiolo pubes- cente 1,5--2,5 cm longa, foliola breviter petiolulata petiolulis 4—6 mm longis dense subsericeo-villosulis, ovata vel oblongo-ovata vel rarius lanceolato-ovata, basi rotundata vel obtusa, apice obtusa vel saepius paullo protracta et leviter acuminata acumine obtuso et saepe emarginu- lato, crassiuscula, supra nitidula breviter adpresse puberula, subtus sericeo -pubescentia, 2,5—6 cm longa, 2—3,3 cm lata; inflorescentiae racemiformes elongatae laxiflorae multiflorae, rhachi pubescente, ad 10 cm longa, pedicellis plerumque geminis pubescentibus 2—3 mm lon- gis; calyx fere ad medium 4-dentatus, dente summo latissimo deltoideo integro, lateralibus et infimo lanceolato-deltoideis acuminulatis, pilosus, ad 3 mm longus; vexillum glabrum, late obovatum, in unguiculum an- gustatum, ad 8 mm longum; ovarium lineare sericeum, stylo sursum glabrescente, stigmate subtiliter penicillato. Neu-Caledonien: Plateau de Bene, 850 m, häufig (Franc no. 784 — III. 1907, „arbre de 5 à 6 m“). Diese Art steht jedenfalls der von Hochreutiner (in Ann, Conserv. Jard. bot. Geneve, XIII— XIV [1909], 36) als Arthroclianthus sericeus Hochr., nov. spec. beschriebenen Pflanze (Deplanche no. 328) nahe. Ich habe ein mangelhaftes Exemplar dieser Art im Berliner Herb. geprüft. D.? Francii unterscheidet sich von der genannten Art durch die eifórmigen, nach dem Grunde mehr verbreiterten, meist kleineren Blüttchen und etwas kleinere Blüten. Beide Arten sind sich durch die seidige Be- haarung der Unterseite der Blüttchen sehr ähnlich, Stipellen habe ich auch bei D? Francii nicht gesehen, muss aber betonen, dass bei dem mangelhaften Erhaltungszustand des Francschen Exemplars ein sicheres Urteil nicht möglich ist; das Exemplar zeigt kein einziges vollständig erhaltenes Blatt, sondern nur lose Blattspindeln und Blättchen. Die Infloreszenzen dürften bei D.? Franci länger sein als bei A. sericeus, WO sie nacb Hochreutiner bis 3,5 em lang werden. — Ich habe die Art nur Einige neue Leguminosen aus Neu-Caledonien. 131 mit Zweifel zur Gattung Desmodium gestellt. Hochreutiner hat seine Art zur Gattung Arthroclianthus gebracht; ich kann jedoch Bedenken gegen diese Stellung nicht verhehlen, da die Art A. sericeus durch viel kleinere Blüten und die Stellung derselben an einer längeren Rhachis sehr auf- fallend von dem Typus der Gattung Arthroclianthus abweicht. Die an- sehnlichen Blüten z. B. von A. Deplanchei mit der spitz ausgezogenen, geschnäbelten Carina sehen doch ganz anders aus als die unansehn- lichen kleinen Blüten von A, sericeus! Ob man Hochreutiners Art zu- sammen mit D.? Francii wirklich zu Desmodium rechnen kann, lasse ich dahingestellt, so lange mir keine Hülsen vorgelegen haben. Vielleicht bilden beide den Typus einer neuen Gattung. Hochreutiner beschreibt Le nicht weniger als 6 neue Arten von Arthroclianthus aus Neu -Cale- donien, einer Gattung, von der bis dahin nur 1 Art, A. sanguineus Baill., beschrieben war. Von den 7 Arten kenne ich ausser dem genannten A. sericeus nur 2 Arten: A. Deplanchei Hochr. und A. obovatus Hochr. Seltsamerweise konnte Hochreutiner den Typus, A. sanguineus, nicht wieder auffinden. So weit mir ein Urteil erlaubt ist, entsprechen die Arten A. Deplanchei und A. obovatus dem Typus, wie ihn Baillon (Adansonia, IX [1870], 297) beschrieben hat; und nach den sehr sorg- fältigen Beschreibungen Hochreutiners dürften aueh A. microbotrys Hochr. und A. angustifolius Hochr. echte Arthroclianthi sein. Dagegen möchte ich es in Frage stellen, ob man A. sericeus Hochr. und A. macro- botryosus Hochr. wirklich bei dieser Gattung lassen kann. Der mir un- " bekannte A. macrobotryosus weicht übrigens jedenfalls von D.? Franci durch längliche, fast kahle Blättchen ab. — Sollte nicht vielleicht das mir unbekarinte, sehr mangelhaft beschriebene Desmodium Andersonii Seem. (Fl. Vitiens., [1865] 56) eine Art von Arthroclianthus sein? Nach der Beschreibung (Blättchen lederig, Fehlen der Stipellen) wäre dies nicht unwahrscheinlich. 5. Desmodium pentaphyllum Harms, nov. spec. Fruticosum ramulis adultioribus cortice subalbido vel sordide incano obtectis glabris, juvenilibus brevissime puberulis; folia petiolata, pinnata, rhachi cum petiolo brevissime puberula circ. 1,5—3,5 cm longa, petiolo ipso 0,7— 1.5 cm longo, foliola bijuga cum impari plerumque majore, brevissime petiolulata, oblonga vel elliptica vel lanceolato-oblonga rarius ovalia vel obovata, basi rotundata vel emarginulata vel obtusa, apice rotundata et saepius emarginulata, utrinque glabra vel subglabra (minute puberula), 1,5—3,5 cm longa, 0,8—1,5 cm lata; stipulae parvae lanceolato- ovatae acuminulatae striatae; inflorescentiae racemiformes satis densae vel laxiusculae elongatae, brevissime puberulae, ad 8—12 cm longae, bracteae parvae acuminulatae mox deciduae, pedicelli tenues graciles puberuli 3—5 mm longi; calyx puberulus breviter dentatus, 1,5 mm longus; legumen brevissime vel vix stipitatum, applanatum, breviter puberulum, margine superiore leviter undulato vel subrecto, inferiore ad !/ vel profundius sinuato-inciso, articulatum articulis 3—6, ad 2,5 cm longum. 9* 132 H. Harms: Einige neue Leguminosen aus Neu-Caledonien. Neu-Caledonien: Südbezirk, Base du Mont Mou (Le Rat no. 2006 — IV. 1904). , Die Art, durch die 5zähligen Blätter sehr auffällig, steht offenbar dem D. pycnostachyum Benth., das in Guillaumins Katalog der Flora von Neu-Caledonien fehlt, sehr nahe. Sie kónnte sogar damit zusammen- fallen. Benthams Beschreibung (in Trans. Linn. Soc., XXV, 299) dieser auf der Isle of Pines von Mac Gillivray gesammelten Art ist so kurz, dass man nicht ganz klar darüber wird, ob die vorliegende Pflanze von Le Rat dazu gerechnet werden kann. Einige Charaktere in der Diagnose von Bentham stimmen nicht auf unsere Pflanze, so z. B. die Angabe, dass die Hülsen hakig behaart seien (,legumine hamato-pubescente*); sie sind bei unserer Art ganz fein behaart. — Von Neu-Guinea kennt man eine Art, die mit D. pycnostachyum und D. pentaphyllum das Merkmal 5zähliger Fiederblätter teilt, und jedenfalls den beiden Arten auch sonst sehr nahe steht: D. indigotinum Harms et K. Schum. (Nachtr. Fl. Deutsch. Schutzgeb. Südsee [1905], 276); sie weicht von D. pentaphyllum durch grössere Blätter mit vielmehr eiförmigen Blättchen ab. — Zu D. penta- phyllum ist vielleicht ein mangelhaftes Exemplar (lose Blütenstände und Blätter!) zu stellen, das Le Rat (no. 723) im Mai 1901 bei Houailou ge- sammelt hat; wir haben nur 2 Blätter, jedes mit 7 Blättchen (2 davon abgefallen), die schmäler sind als bei der oben beschriebenen Pflanze. Gehört dies Exemplar wirklich zu D. pentaphyllum, so würde die Art gelegentlich auch mit Blättern auftreten, die nicht nur 5, sondern 7 Blätt- chen haben. 6. Desmodium stenophyllum Harms, nov. spec. à Suffruticosum, gracile, glabrum vel subglabrum, ramulis tenuibus, adultioribus cortice sordide cinereo obtectis, glabris, ramulis junioribus tenuissimis glabris vel parce minute puberulis; folia petiolata, impari- pinnata, petiolo circ. 4—8 mm longo, rhachi cum petiolo circ. 1—2 cm vel paullo ultra longa, tenui, brevissime parce puberula, foliola 1—3-juga (3—7) cum impari, brevissime petiolulata, anguste oblanceola‘o-linearia vel linearia vel rarius oblongo-linearia, basi obtusa vel subacuta, apice obtusa vel rotundata et interdum leviter emarginulata, rigidiuscula, glabra vel subglabra (parce brevissime puberula), reti venarum supra subtusque bene prominulo, nervo medio supra vix, subtus distincte prominulo, 1—2,5 cm longa, 1—3 mm lata; stipulae breves ovato-lanceolatae acutae striatae, stipellae ad basin foliolorum parvae vel minutae lineari-subulatae; inflorescentia terminalis elongata pedunculata racemiformis laxa, rhachi tenui parce puberula vel subglabra, cum peduneulo usque 9,5 em longa, floribus saepius geminis breviter pedicellatis, pedicellis puberulis, circ. ad 2 mm longis; calyx late eupulatus, pilosus, breviter late 4-dentatus, dente summo latissimo apice brevissime emarginulato, dentibus laterali- bus et infimo deltoideis, infimo acuminulato, 2— 2,5 mm longus; corolla exserta glabra, vexillum obovatum, in unguiculum angustatum, 7—8 mm longum, 5 mm latum; ovarium stipitatum, lineare, puberulum, ovulis E. Pritzel: Beitrag zur Flora von West-Australien. : 133 5—6, stylo ineurvato glabro; legumen immaturum puberulum, articulis oblongis” 5. Neu-Caledonien: Kap Devert (Deplanche no. 332 sub Tephrosia ; Herb. Berol). Auch diese Art zeichnet sich, wie die oben beschriebene, durch ge- fiederte Blätter mit 3—7, meist 5 Blättchen aus. Sie ist gut charak- terisiert durch die sehr schmalen Blättchen und die dünnen Zweige. XVI. Beitrag zur Flora von West-Australien. Von E. Pritzel. (Originaldiagnosen.) 1. Thryptomene Kochii E. Pritzel, nov. spec. — (Myrtaceae.) Frutex ramosissimus ramulis tenerrimis. Folia opposita minuta ca. duplo longiora quam lata crassiuscnla tuberculata apice mucronulo albido acuto reflexo, subteretia. Flores minuti ad 2—4 congregati, peduneulis in axillis solitariis brevibus; calyx globoso-campanulatus haud rugosus, lobis albidis rotundatis integris; petala orbicularia ca. duplo longiora al- bida, stamina 5 sepalis opposita, filamentis brevissimis antherae cellulis globosis; ovarium inclusum, ovulis 3—7 in placenta orbiculari disci-vel calyciformi ex latere pendente affixis. Folia 1—2 mm longa. Calyx ca. 1 mm longus, petala ca, 1,5—2 mm longa. Australia occidentalis: In distrietu Coolgardie prope Cowcowing, Sept. 1904, Max Koch legit, nc. 1230 a. Species ex affinitate Th. tuberculatae E. Pritzel, eui florum structura affinis, sed valde differt ramificatione tenerrima, foliis ac floribus multo minoribus. 2. Trachymene Kochii E. Pritzel, nov. spec. — (Umbelliferae.) Fruticulus ramosissimus partibus junioribus pubescentibus. Ramuli novelli brevissimi pilosi, folia parva obovata in petiolum attenuata, apice obtusa vel obtuse mucronulata, simplicia vel trilobata vel tripartita, sub- glabra. Umbellae parvae contractae ex 3—5 umbellulis compositae, um- « bellulae 4—10 florae, floribus breviter pedunculatis, petalis albis. meri- carpiis granulatis, stylis erassis divergentibus. Frutex 30—40 cm altus. Folia 4—5 mm longa lobi 1,5—2 mm lati, Umbellae 5—8 mm latae. Australia occidentalis: Prope Watheroo, legit Max Koch, Sept. 1905, no. 1459. Species ex affinitate T. dissectae (Bth.) F. v. M., sed differt foliis minoribus latioribus minus partitis, umbellis multo minoribus simplici- oribus. 3. Stenopetalum album E. Pritzel, nov. spec. — (Cruciferae.) Herba glabra caulibus plurimis ex basi communi orientibus. Folia radicalia rosulata linearia simplicia vel pinnate lobata, lobis obtusis, 134 H. Andres. Caules simplices foliis integris. Flores apice + congregati pedunculis calyce brevioribus vel subaequantibus. Sepala albida apice viridia vel purpurascentia, petala alba quam sepala duplo longiora, crispa apice attenuata. Siliculae breviter pedunculatae orbiculares. Caules ca. 10—20 cm alti. Folia ca. 1,5—2 cm longa, 2 mm lata. Siliculae 3 mm latae. Australia occidentalis: In partibus australibus prope oppidulum Busselton, haud procul ab ora marina, Oct. 1909, Max Koch, legit no. 1969. In herb. Kewense inter specimina, Drummond no. 679. Stenopetali robusti Endl. typici specimen a cl. Bentham „var. gracile* determinatum adest. Vasse River, leg. Oldfield (Herb. Hooker in Herb. Kewense): specimen a. cl. F. v. Mueller: (gracile?) strongylocarpum F. v. M. nominatum. Id est nomen nudum. Ab omnibus speciebus generis differt petalis albis attenuatis nec fili- formi elongatis. XVII. H. Andres, Beiträge zur Kenntnis der Prro/aceae. (Ex: I. Verh. Naturh. Ver. Rheinlande u. Westfalen, LXVI [1909], pp. 99—151. — NH. Deutsche Bot. Monatsschrift, 1910, no. 2 [pp. 4—7]; 1911. no. 3 u. 4 [pp. 18—22, 34—37, 50—54, tab. I—III] — II. Abh. Botan. Ver. Provinz Brandenburg, LII [1910], pp. 90—97. — IV. Mitt. Bayer. Botan. Ver., II, no. 19 [1911], pp. 338—340, tab. II.) 1. Ramischia secunda Garcke forma monstr. multiramosa H. Andres, Mitt. Bayer. Botan. Ver., II, no. 19 (1911), p. 338. — Scapo ramosissimo. Floribus typo minoribus. — Reichlich verzweigt. Blüten kleiner als beim Typus. — Bayern: Einmal gesammelt von A. Braun (Orig. Berliner Bot. Mus). 2. Ramischia secunda Garcke var. grandiflora H. Andres, Deutsche Bot. Monatsschrift, 1910, no. 2, p. 6. — Blattstiel so lang oder lànger als das Blatt, dünn und schmal geflügelt, fast rund; Blätter eiförmig bis kreis- rund und plótzlich in den Stiel zusammengezogen. Rand etwas nach unten umgebogen, gezähnt. Blütenstiel niedrig, dick, mit wenigen Schuppen. Blüten glockenfórmig, gross. Bltitenstielchen von der Länge der Blüten, anfangs aufrecht, später etwas gebogen. Brakteen von der Länge des Blütenstielchens. Kelchblätter klein. Blumenblätter rundlich- eifórmig. Staubgefässe dicker, Griffel kürzer als bei R. obtusata. — VII — 8—15 cm hoch. — Asien: Jeniseigebiet; im Herb. als R. secunda var. pumila Cham. et Schlecht. — Diese Varietät gehört wegen der Form der Blätter und der Zahl der Blüten zur R. obtusata, stellt aber eine Parallele zur nordamerikanischen R. pumila Gray dar. 3. Pirola minor L. forma pseudorotundifolia H. Andres, Verh. Naturh. Ver. Rheinlande u. Westfalen, LXVI (1909), p. 123. —- Pflanze zarter, höher als die typischen Exemplare. Blätter sehr langgestielt. Stiel zweimal so lang als die Spreite. Diese lünglich-eifórmig bis kreisrund, Beiträge zur Kenntnis der Pirolaceae. 135 allmählich in den Blattstiel verlaufend, häutig. Blüten kleiner, weiss. Höhe 15—25 cm. Blütezeit: Juni. — Rheinlande: Buerberg b. Schutz (Kreis Daun), (10. VII. 07, leg. F. Wirtgen). 4. Pirola minor L. forma ramosa H. Andres, Verh. Naturh. Ver, Rhein- lande u. Westfalen, LXVI (1909), p. 124. — Blätter länglich-eiförmig, zugespitzt, krautig. Blütentraube ästig. Blüten gross. — Üppige Form. — Rheinlande: Kempenich i. d. Eifel (25. VI. 06, F. Wirtgen). 5. Pirola minor L. forma serotina H. Andres, Verh. Naturf. Ver. Rhein- lande u. Westfalen, LXVI (1909), p. 124. — Blätter breit-eifórmig, oft fast kreisrund, bisweilen mit schwach-herzfórmigem Grunde; an der Spitze abgerundet oder etwas spitz. Nerven auch auf der Oberseite sehr deut- lich. Blatt oberseits hellgrün, stark runzelig, zarter und kleiner wie bei der Art. Blütenstengel mit 8—-12 Blüten, Stielchen derselben gleich hoch (die unteren sind bedeutend verlängert, so dass der Blütenstand ebenstráussig ist). Blüten aufrecht, geschlossen bleibend!). — Hóhe 10 bis 20 cm. Blütezeit: August bis September. — Rheinlande: Hetzhof i. d. Voreifel (!). 6. Pirola minor L. forma bella H. Andres, Mitt. Bayer. Botan. Ver., II, no. 19 (1911), p. 338. — Foliis ovatis, laete vel flavido-viridibus. Petiolis late alatis. Scapo erecto, esquamato, basi unifoliato. Pedicellis brevibus. et erassis. Bracteis latis, pedicello duplo-maioribus. Flore albo. Foliis calycinis late-ovatis. Stylo brevi, crasso. — 5-12 em. — VIL, VIII. — Blütter eifórmig, mit kurzem, geflügeltem Blattstiel, hellgrün, oft gelblich. Schaft aufrecht, niedrig, ohne Schuppen, am Grunde mit einem kurz- gestielten (oder sitzenden) Laubblatte. Blütenstand mit wenigen grossen Glóckchen. Blütenstiele kurz und dick, halb so lang wie die breiten Brakteen. Blüten weiss. Kelchzipfel breit-eifórmig, oft stumpf. An- therenhörner oft etwas zurückgekrümmt, länglich. Griffel kürzer und dicker wie bei der Art. Höhe 2—12 cm. Blütezeit: Juli und August. Taf. II, Abb. I. — Bayern: Starnberg?) (leg. E. v. Bary, 1881). Herb. der Bayer. Bot. Ges. no. 2019. 1) Die Blüten scheinen kleistogam zu sein. Ihre Kelchblätter sind ei- förmig und von grüner Farbe. Die Kronblätter sind breiter, grün mit weissem Rande, kugelig zusammenneigend und knospenartig geschlossen. Die zehn Staubgefässe haben kurze Filamente und springen oben auf, ohne sich um- kippen zu können. Der Fruchtknoten ist wie bei der typischen Art, aber kleiner, sein Stempel sehr kurz, mit breiter Scheibe, deren Ränder sehr stark nach unten gebogen sind. Die Staubbeutel überragen den Stempel etwas und liegen gebogen über demselben. — Samen erzeugte die Form nicht, obwohl nach Lage der Organe eine Befruchtung eintreten könnte. Auch im Jabre 1906, wo die Pflanze bereits früh Blüten angesetzt hatte, und Fruchtbildung gut möglich gewesen wäre, konnte ich dergleichen nicht feststellen. Die Blüten bleiben 5—6 Wochen in geschlossenem Zustande und fallen dann ab. 2) Diese Varietät liegt mir auch aus Schweden vom obersten Trykensee bei Fossby (in Laubwaldungen) vor, leg. Dr. Fr. Roth im August d. Jahres (blühend). Sie stimmt mit den bayerischen Pflanzen genau überein. Die schwedische Pflanze legt den Gedanken nahe, dass sie ein Produkt eines niederschlagsreichen Gebietes ist; doch bleibt sie niedrig, blüht aber üppig, 136 H. Andres. 7. Pirola minor L. var. Vollmanniana H. Andres, Mitt. Bayer. Botan. Ver. I, no. 19 (1911), p. 339. — Foliis brevibus, ovatis vel spatulatis. Petiolo late alato. Scapo ad basim squamis numerosis. Floribus paucis, remotis, albis, late campanulatis. Stylo brevi crasso. — 13—15 em. VI. — Blätter klein, bis 2,7 cm lang und 1,5 cm breit, eirund bis spatel- fórmig, in den breitgeflügelten Blattstiel zusammengezogen, an der Spitze fein gesägt, mit feinem Spitzchen. Schaft am Grunde mit gehàuften Schuppenblättern. Blütenstand locker, mit wenigen Glöckchen. Blüten- stiele stark gekrümmt oder gerade. Brakteen schmal, von der Länge des Blütenstiels. Blüten weiss, weitglockig!). Griffel kurz und dick. — Höhe 13—15 cm. Blütezeit: Juni. Taf. II, Abb. 2. — Eigentümliche, hübsche Form. — Flora von Regensburg: Waldblósse bei Nittendorf, Jura (leg. Vollmann). — Original im Herbar des Entdeckers. 8. Pirola soldanellifolia H. Andres, Deutsche Bot. Monatsschrift, 1911, no. 3 u. 4, p. 18, tab. I, fig. 3. — Ausläufer dünn, rötlich. Schuppen- blätter klein. fast winzig, schmal, lineal, spitz. Blattstiel sehr lang, mehrmals lünger als das Blatt, kaum geflügelt, aber mit tiefer Rinne, grünlich bis rötlich. Blätter (denen von Soldanella alpina gleichend) mit tiefer, enger Bucht, so dass die Lappen sich fast berühren, heller grün, - häutig, dünn, Rand entfernt gezühnt, nach unten umgebogen. Nerven heller, deutlich abgehoben. Blütenstengel nackt oder mit 1—2 winzigen Schuppen, dünn, etwas gedreht, rötlich, nach unten dunkler gefärbt. Blütenstand 3—7 blütig, locker. Blütenstielchen fadenfórmig, etwas ge- dreht, gerade oder geneigt, kürzer wie bei P. chlorantha. Blüten gross, gelblich-weiss, ausgebreitet glockig. Kelchblätter so breit als lang, herz- förmig, !/;,—!/g der Krone, mit hellerem Rande. Blumenblätter eiförmig, 1—8 mm lang. Griffel 10—12 mm lang, rötlich, gebogen, dünn, mit deutlich aufgesetzter Narbe. Staubfäden lang, rötlich. Antheren gelb, mit gleichgefärbten kürzeren Hörnern — VII — 5—20 cm hoch. — Japan: Yezo, in Wäldern (leg. Faurie). Exs.: U. Faurie, Plant. jap. no. 6794, 10262, 3255, 5356, 471. — P. soldanellifolia unterscheidet sich von P. chlo- rantha und P. renifolia auf den ersten Blick schon durch die Zartheit aller Organe und die hellere Farbe, doch ist die Zugehörigkeit zu denselben unverkennbar. Von P. renifolia ist sie verschieden durch die Beschaffenheit und Farbe der Blätter, die ausserdem oben selten eingebuchtet sind, kleinere Zahl und Grösse der Blüten, Länge und Dicke der Antheren- fäden und Griffel. — Durch diese beiden Piroleen erweitert sich das Ver- breitungsgebiet der P. chlorantha über Ostasien bis zum japanischen Archipel. Aus China und Indien sind mir hierhergehörige Formen nicht bekannt geworden. 9. Pirola alpina H. Andres, Deutsche Bot. Monatsschrift, 1911, no. 3 u.4, p. 19. — Wurzeln und Ausläufer dünn. Blattrosette dicht und viel- blätterig. Blätter je nach dem Standorte von verschiedener Beschaffen- heit, bald dünn, häutig, bald lederig, breit-eifórmig bis kreisrund (rotundi- folia sehr ühnlich), am Rande gezühnt oder gebuchtet, mit scharfen D Die weite Blumenkrone bedingt dickere Griffel und Staubfäden. Beiträge zur Kenntnis der Pirolaceae. 137 Zähnchen und oft in einen spitzen Zahn endigend, kaum grösser als ein 10-Pfennig-Stück. ` Nerven in den Buchten endigend, am Ende verdickt. Schuppenblätter klein, eiförmig und scharf zugespitzt. Blattstiel von der Länge des Blattes oder länger (selten kürzer), schmal-geflügelt. Blüten- stiel nackt oder mit einem (selten zwei) Schuppenblatte von winziger, schmal-linealer Gestalt, schmal-geflügelt, rötlich, wenigblütig. Blütenstand 1—5blütig. Knospen klein, erbsenfórmig. Brakteen etwas länger als der dünne, bis ?/, em lange Blütenstiel, schmal-lineal, anliegend (beim Trocknen auch abstehend oder eingerollt). Blütenstielehen dünn, stark gekrümmt. Blüten gross, 10—12 mm weit, weisslich. glockig und enger wie bei rotundifolia. Kelchzipfel kurz dreieckig. mit schwach herzfórmigem Grunde, spitz, !/; der Krone, am Rande gewellt. Blumenblätter 6—8 mm lang und 3—5 mm breit, Staubgefässe kurz. Faden am Grunde verbreitert. Antheren fast ebensolang, am Grunde mit einem Dörnchen; Öffnung oval, schräg, gleichfarbig. Griffel dünn, fadenförmig, zuerst nach unten, dann nach oben gekrümmt, an der Spitze mit breitem Narbenringe. Narbe 5strahlig. Kapsel bis 4 mm hoch und etwas von den Kelchzipfeln über- ragt. — VII — Höhe 3—20 cm. — Japan:,Shikoko (leg. Rein), Nikko- Gebirge: Shirani San (leg. Dónitz); Insel Nippon: Fujyama; Tgakusti (leg. Faurie). — Exs.: Rein no. 91; U. Faurie, Pl. jap. no. 2569. — P. alpina ist eine Gebirgspflanze und kann als eine streng alpine Art an- gesehen werden, da sie nur bekannt ist aus Hóhen von etwa 2400 bis 3000 m. Pflanzen des schattigen Waldes haben weichere Blätter als die Mattenpflanzen. (Hierzu vergleiche man auch das von P. minor in Verh. d. nat. Vereins [1909]. p. 122 Gesagte.) Sie hat in manchen Stücken Ähn- lichkeit sowohl mit P. elliptica, als auch mit P. minor und P. rotundifolia, ist aber von allen leicht zu unterscheiden durch die Gestalt der Blätter und Sepalen, der Form und Farbe der Blüten. — Diese Art wurde von den ein- zelnen Sammlern ausgegeben als P. media Sw. oder P.minor L. oder P.rotundi- folia L. Gar keine Ähnlichkeit hat sie mit P. media. Noch in letzter Zeit ging mir als P. media bestimmtes Material derselben durch die Hand, ob- wohl sie leicht unterschieden werden kann. Unsere Art hat dreieckige, kurze Sepalen, P. media dagegen lange, abgesehen von der Grösse der Blüten, Richtung des Griffels und Beschaftenheit der Vegetationsorgane. (P. alpina hat meist sehr kleine Blätter, von der Grösse eines 1- bis 10-Pfennigstückes.) — Der Umriss einiger Blätter ist abgebildet in Taf. II. Fig. 9 u. 10 (vergr). — NB. P. media ist mir aus Ostasien noch nicht bekannt geworden, was ich als solches sah, war P. alpina oder (öfter) P. rotundifolia. In Japan scheint sie ganz zu fehlen. 10. Pirola rotundifolia L.. 1. P. rotundifolia Fernald A. rotundifolia H. Andres, Deutsche Bot. Monatsschrift, 1911, no. 3 u. 4, p. 34. — Europa, Vorderasien und Sibirien. — Beschr.: H. Andres, Verh. d. naturh. Ver. f. Rheinl. u. Westf. (1909), 129. — Kasbek (leg. Koch); Armenien; Taurus; Sipikor: Orumserei (leg. Sintenis); Sibirien: Uskimys am Jenisei (leg. Brenner 1876); Golubaja (leg. Lessing); Aleuten: Alatan und Lepsa (leg. Kiriloff und Karelin); Baikalsee, Altai, Exs.: P: 138 H. Andres. Sintenis, Iter orientale (1890), no. 3043. — a. Var. arenaria Koch, Syn. (1837), 478. — Syn.: Thelaia intermedia Alef., Linnaea, XXVII (1856), 65. — Fl. v. Ochotsk: Udskoi (1844, leg. Middendorff). — b. Var. in- carnata DC., Prodr, VII (1839), 773. — Blüten rot bis fleischfarben. Blütenstand locker, lang. — Die Varietät incarnata scheint nur eine Ab- weichung in der Farbe zu sein, die sowohl bei P. rotundifolia wie P. americana vorkommt. Amerikanische Pflanzen gehören nach meinem Dafürhalten gar nicht hierher, sondern zur P. asarifolia Michx. oder P. uliginosa Torr.!) Die Abweichung in der Blütenfarbe kommt auch bei P. americana vor; hierzu sind die Pflanzen aus Dahurien zu rechnen. Auffallend an diesen ist das reiche, hübsche Laubwerk. — Es kommt bisweilen vor, dass die Blätter rundliche Form erhalten und denen der Var. asarifolia ähnlich werden. Ich löste darum in Herb. Berol. die Varietät auf in asarifolia usw. Nach Einsicht reichen Materials sehe ich mich aber gezwungen, die asiatischen rotblühenden Formen als Var. incarnata der P. rotundifolia bzw. P. americana unterzuordnen?). — Lenagebiet; Ochotsk; Ostsibirien; Utatschkima: Kamtschatka (Kusmischscheff, Kastalsky). Nord- china (Herb. Fischer). Fl, d. Kolyma (leg. Augustinowicz). Alatau (no. 49 des Alefeldschen Herbars als albiflora bezeichnet; leg. Karelin und Kiriloff). 11. Pirola rotundifolia L. 1. P. rotundifolia Fernald A. rotundifolia H. Andres form. n.icrophylla Genty mss. in herb. apud H. Andres, Verh. Naturh. Ver. Rheinlande u. Westfalen, LXVI (1909), p. 130. — Alle Blátter sehr klein, elliptisch. — Rheinlande: In Waldungen nahe dem Gerolsteiner Bruche (Herb. G. Becker als P. media Sw.). 12. Pirola rotundifolia L. 1. P. rotundifolia Fernald A. rotundifolia H. Andres form. comosa H. Andres, Verh. Naturh. Ver. Rheinlande u. West- falen, LXVI (1909), p. 180; Abh. Botan. Ver. Provinz Brandenburg, LII (1910). p. 92. — Deckblätter sehr lang und krautig, länger als die Blüten- stielehen. Blütenstand schopfig. — Rheinlande: Hetzhof (!), Eurener Wald b. Trier (leg. Rosbach). — Polen: Losice (leg. Karo); Scher- meissel am Bürgersee (leg. Golenz). 13. Pirola rotundifolia L. 1. P. rotundifolia Fernald A. rotundifolia H. Andres var. pulchella H. Andres, Mitt. Bayer. Botan. Ver., Il, no. 19 (1911), p. 339. — Foliis parvis. Scapo bracteis lanceolatis denseoperto. Inflores- centia pauciflora. — 13 cm. VII. — Blattrosette klein. Schaft vom Grunde an mit lanzettlichen (bis 2—3 mm breiten), häutigen, zugespitzten Brak- teen besetzt. Blüten zu wenigen, kleiner wie bei der Art. — In den Winkeln der Brakteen waren keine Blütenansätze zu finden. — Höhe 13 cm. Blütezeit: Juli. Taf. II, Abb. 3. — Flora von München: Gross- hessellohe (leg. E. v. Bary). Herb. der Bayer. Bot. Ges. no. 2017. 1) M. L. Fernald, Pyrola asarifolia Michx. var. incarnata nom. comb., Rho- dora, VI (1904), 178. 2) Der Clarkesche Name asarifolia für indische Pflanzen kann keine An- wendung finden; er gehórt als Synonym zu C. indica H. Andr. Beiträge zur Kenntnis der Pirolaceae. 139 14. Pirola rotundifolia L. 1. P. rotundifolia Fernald A. rotundifolia H. Andres form. monstr. pyramidalis H. Andres, Mitt. Bayer. Bot. Ver., II, no. 19 (1911), p. 339. — Scapo ramosissimo, multiflora. Rami in forma pyramidali, — Schaft reichästig, vielblütig. Äste nach oben strebend, bis 8 cm lang, eine Pyramide bildend. Höhe 35 cm. Taf. II, Abb. 4a (zum Vergleiche ist die Normalform [4b] beigegeben) — Bayern: Diese auffallende, prachtvolle Pfianze wurde gesammelt am Fusse des Kirch- lekars bei Mittenwald, auf Tiroler Boden (leg. Frl. Hedwig Eder, 1910). 15. Pirola rotundifolia L. 1. P. rotundifolia Fernald B. chinensis H. Andres, Deutsche Bot. Monatsschrift, 1911, no. 3 u. 4, p. 35. — Blütter breit-eifórmig bis kreisrund, mit deutlich gezühntem Rande, zugespitzt oder mit eingezogener Spitze. Rand stark umgeschlagen. Blatt derb, mehr oder weniger runzelig, unterseits oft bläulich bereift. (Exempl. von Huan-tuo-san.) Blattstiel deutlich gefliigelt. Blütenstiel mit 1—2 Schuppen- blättern von schmal-linealer bis breit-eiförmiger Gestalt mit halbumfassendem Grunde. Blütenstand arm-, aber dichtblütig (bis 10 Blüten). Blütenstielchen dünn, gebogen, 0,5 - 1 cm lang. Brakteen von derselben Länge, zungen- förmig, spitz, etwas krautig. Blüten gross; Blumenblätter 6—9 mm lang und 5-7 mm breit, am Grunde in eine kurze Platte zusammengezogen. Kelchblütter am Grunde breit, strahlenfórmig ausgebreitet, an der Spitze abgerundet oder allmählich zugespitzt, jio bis !/ der Krone, krautig er- scheinend und bei der abfallenden Blüte + länger als der Fruchtknoten. Griffel länger und dünner als bei A. — VII. 15—30 cm. — China. — Sie tritt in 3 Varietäten auf: var. commune H. Andres, l. c, p. 35. — Blätter breit-eiförmig, mit deutlich gezähntem, stark umgeschlagenem Rande, derb, in der Jugend oft bläulich bereift (findet sich auch manchmal bei 2), Blattstiel breit-geflügelt. Blütenstiel aufrecht, mit wenigen Schuppen von schmal- linealer bis breit-eiförmiger Gestalt. Blütenstand + dichtblütig, Blüten- stielehen gebogen. Brakteen von gleicher Länge, zungenförmig, spitz, + krautig. Kelchblätter am Grunde breit, nach der Spitze allmählich zulaufend, länger als die Kapsel. — VII. 15-30 cm. — China septen- trionalis: Meta del Monte: Huan-tou-san (leg. G. Giraldi); Thae-pei- jan; Shensi meridionalis (leg. G. Giraldi); Scian-y-huo, (Diese Pflanzen besitzen stark bläulich bereifte Blätter.) Exs. G. Giraldi no. 466, 467 (ex Herb. Biondi); 3532, 3526, 3542, 5202. var. sphaeroidea H. Andres, I. c., p. 36. — Blätter fast kreisrund, oft etwas breiter als lang, an der Spitze abgerundet oder eingebuchtet. Blattstiel kürzer als das derbe, stark runzelige Blatt, selten von dessen Länge. Schuppenblätter breit, am Grunde fast ganz umfassend; ge- trocknet tütenförmig abstehend. Blütenstand reichblütig. Brakteen gross, derb, kahnförmig. Blüten gross. Kelchblätter spitz, dreieckig, schmal. Griffel lang und nach der Spitze verdickt. — VII. 15—25 cm. (S. Tafel ll, Fig. 3 u. 7.) — China septentrionalis: Qua-in-san (leg. Giraldi); Kin-tou-san, In-ia-po (1897) (leg. Ders). Mongolei: Ipe-ho-achan (leg. 140 H. Andres. Abbe A. David). Exs. Giraldi: no. 3525, 3431, 1503. Abbe A. David: no. 2297. var. laurifolia H. Andres, |. c., p. 36. — Blätter langgestielt, breit-elliptisch bis rund. Blattstiel von der Lünge des Blattes oder länger. Rand des Blattes gleichmüssig gezähnt, selten gebuchtet und ohne Zahnung. (Tafel II, Figur 6 forma quercifolia H. Andres, Le p. 36.) Oberseite dunkelgrün mit hellgrünen, sich gut abhebenden Nerven. Schuppenblätter schmal-lineal. Blütenstiel fast ohne Schuppen; diese schmal-lineal, selten in der Mitte etwas verbreitert, kurz und abstehend. Blütenstand wenig-, aber grossblütig. Brakteen schmal-lanzettlich, spitz, zurückgeschlagen. Kelchblätter radförmig ausgebreitet; Zipfel an der Spitze abgerundet, Bucht zwichen den Zipfeln weit. Blumenblätter 1 cm lang, 6-7 mm breit, am Grunde genagelt, weiss. Griffel dick, mit deut- lich 5strahliger Narbe. Staubblätter hellgelb. Kelchblätter bei der Frucht- reife von der Länge der Frucht. — VII. 11— 22 em. — China centralis: ` West-Hupeh. Exs. Coll. E. H. Wilson: no. 1400. Dr. Aug. Henry (1885— 88) 5479. — Bei einer Pflanze aus West-Hupeh fand ich eine auffallende Kelchanomalie; sie besass nur 3 Kelchblätter, ein Blait war dreifingerig, eins an der Spitze verbreitert und abgeschnitten mit deut- lichen Einkerbungen. 16. Pirola rotundifolia L. 1. P. rotundifolia Fernald C. indica H. Andres, Deutsche Bot. Monatsschrift, 1911, no. 3 u. 4, p. 37. — Syn.: P. asarifolia Clarke. — Blätter dunkelgrün, dick, am Rande deutlich und regelmässig gezühnt, breit-eifórmig, fast so breit als lang (2—5 cm lang und 18 bis 45 mm breit), regelmässig gestaltet. Blattnerven in den Zähnen in knorpeligen Verdickungen endend. Blütenstand armblütig (5—13). Blüten- stielehen lang, mehr oder weniger gebogen, oft schräg nach oben stehend. Brakteen von derselben Länge, zurückgeschlagen. Blüten wie bei 1 A. Antheren am Grunde stark verbreitert. Griffel schwach gekrümmt. Kelch- blätter zungenförmig, aus dreieckigem Grunde allmählich zugespitzt, in der Mitte öfters auch etwas verbreitert; von der Länge der aus- gewachsenen Frucht. Frucht hoch, dick, 5 mm hoch und 5—7 mm breit, stark gerippt. — VII. 25-40 cm. — Indien: Himalaja von 3000—5500 m: Sikkim-Him. Gilgit (leg. Prain, Giles, Gammie,-Falconer, Griffith); ex. herb. Calcutta (Griffith, Falconer). — Kaschmir (Herb. Ind. or. Hooker fil. u. Thomson) (Coll. Duthie no. 12452). — Eine auffallende Rasse durch die Höhe und Stärke der Bliitenstiele, die auffallend kleinen, dicken Blätter und grossen Früchte. — Pflanzen des Sikkim Himalaja sah ich mehrmals als var. asarifolia bezeichnet. Der Clarkesche Name kann für unsere Rasse nicht angewandt werden, da er bereits an eine amerikanische Var. der P. rotundifolia vergeben ist. 17. Pirola rotundifolia L. 1. P. rotundifolia Fernald D. tibetana H. Andres, Deutsche Bot. Monatsschrift, 1911, no. 3 u. 4, p. 36. — Blatter eifórmig, klein, gezühnt, zugespitzt, selten abgerundet. Blütenstiel aufrecht mit wenigen eifórmigen, halbumfassenden Schuppen. Die Brakteen im oberen Teile am breitesten. Blütenstielchen kurz, + nickend. Blüten zahlreich, Beiträge zur Kenntnis der Pirolaceae. 141 gehäuft, fest einerseitwendig. Kelchblätter dreieckig, oft kürzer als die Hälfte der Kronblätter, spitz zulaufend, mit etwas herzfórmigem Grunde. Blüten kleiner als bei 1 A., engglockiger. Antheren dunkelgelb. Griffel kaum länger als die Krone, mit dickem Narbenkopf. — VII. 15—25 em. — Tibet: Ost-Tibet: Ta-tsien-lu (leg. J. A. Soulié). Exs. J. A. Soulié: no. 2046. Tafel II, Fig. 2. — Pflanze bis 30 cm hoch, in den vegetativen Teilen und Blüten doppelt so gross als der Typus. Blütenstand allseits- wendig. XII. (?) — Tibet: Ta-tsien-lu zwischen 3000 und 4200 m. Form (?). — Als Form liess sich unterscheiden: form. herbacea A. Andres, l. c., p. 37. — Blätter breit-eiförmig, in der Jugend bläulich bereift, üppig entwickelt. Blütenstiel mit zahl- reichen, breiten, fast umfassenden Schuppen, die oberen in einen kurzen Stiel verschmälert, laubartig, weich. Brakteen lang, weich, abstehend oder anliegend, häutig. Blütenstielchen anfangs aufrecht, später leicht nickend. Kelchblätter weich, krautig, die reife Frucht weit überragend. Staubgefüsse kürzer als die Blumenblätter. — VII. bis 28 cm hoch. Tafel If, Fig. 2. Kelchzipfel und Frucht. — Ost-Tibet: Ta-tsien-lu. Exs. J. A. Soulié: no. 2046a. 18. Pirola rotundifolia L. 2. americana Sweet B. japonica (Sieb. pr. spec.) H. Andres, Deutsche Bot. Monatsschrift, 1911, no. 3 u. 4 p. 50. — Syn.: P. rot. L. z. T.; Max., Mél. biol. 622. — P. japonica Sieb. in Black : Ind. in Bonplandia, X, p. 93. — P. media Sieb. et Zucc., Fl. Jap. no. 444 (von Sw.) z. T. P jap. Sieb.. Suppl. Fl. Jap. no. 38. — P. asarifolia Mchx. var. japonica Miq. in herb. Lugd. u. Prol., Fl. Jap. a. a. O. -— Blätter rund-eifórmig bis umgekehrt-eifórmig, im Gesamtumriss auch dreieckig, langgestielt, im Verhältnis zur europäischen Form gross (8 cm lange und 6 cm breite Blätter sind keine Seltenheit), dick, am Rande mehr oder weniger scharf gezähnt. ` Schuppenblätter wenige, schmal und abstehend, am Grunde kaum umfassend. Traube reichblütig. Brakteen länger als das Blütenstielchen, schmal-lineal bis breit-eiförmig, krautig, zurück- geschlagen. Blüten grösser, Kelchblätter weicher, länger und breiter wie bei 1 A. Blumenblätter rahmweiss oder nelkenfarbig. Griffel doppelt so lang als die Kelchblütter, an der Spitze keulig verdickt. Kapsel dick, breit, bis 8 mm hoch. — VI. VII. bis 30 cm hoch. — Tafel II, Fig. 4, 5, 8. — Japan: Nippon, Yezzo, Kiu-siu (Nagasaki), Higo-san, Yokoska (Savatier. Korea: Port Chusan, in Wäldern. Exs. U. Faurie: Pl. jap. no. 6795, 6331, 3459. J. Rein: no. 92 und 156; (leg. Doenitz, Coll. C. Wilford, Faurie, Max, Rein u. aJ). Nelkenfarben: Yokohama (leg. Max). Savatier: no. 774, 775. — Diese Rasse greift nach Ost- asien über. Von Nippon sah ich Pflanzen, die der amerikanischen Rasse ähnlich sind. 19. Pirola rotundifolia L. 2. americana Sweet C. dahurica H. Andres, Deutsche Bot, Monatsschrift, 1911, no. 3 u. 4, p. 50. — Syn.: P. rotundi- folia und genuina Herder (z. T.) Ausläufer dünn. Blattstiel kürzer als das Blatt, in den Stiel mehr oder weniger plötzlich verschmälert. Blätter verkehrt-eirund bis kreisfórmig, selten oval oder etwas zugespitzt, dunkel- grün bis gelblich, ältere oft lederfarben. Nerven deutlich. Blütenstengel 142 H. Andres. meistens mit 1—2 weit entfernten Schuppenblättern. Diese tütenförmig, im oberen Teile abstehend, verbreitert, mit dornigem Spitzchen. Blüten- stand locker, armblütig (mit 2-15 Blüten), walzenförmig. Blütenstiel kürzer als bei rot., dünner, bis 5 mm lang, an der Spitze kreiselförmig. Brakteen gross, länger als der Blütenstiel, häutig, zungenförmig, weiss, 0,5-2,5 mm breit, an der Spitze zurückgeschlagen. Knospen und junge Blüten aufrecht, später wagerecht oder auch schwach nickend. Blüten kleiner als bei rot. Kelchblätter aus dreieckigem Grunde schmal-zungen- förmig, mit runder oder spitzer Bucht, die Mitte der umgekehrt-eiförmigen Blumenblätter erreichend, an der Spitze zurückgeschlagen. Blumenblätter 4-6 mm lang, weiss. Staubfäden und Griffel dünn. Antheren blass. Griffel die Krone kaum überragend. — Höhe 5—20 cm. — Blütezeit: Juli. Blüht später als unsere Art. — In Dahurien, Amurgebiet und den angrenzenden Landschaften. Nach Westen und Süden geht sie über in 1 A. In Bergwäldern bei Nertschinsk (leg. Karo), Schilka; Ochotsk; Baikalsee. Dahurien (leg. Fischer als P. chlorantha); Baikalum (leg. Fischer als var. sibirica); Songarei (leg. Schrenk). Tafel IIl, Fig. 1. Exs. F. Karo: Plant. dahuricae no. 144. 20. Pirola rotundifolia L. 3. nephrophylla H. Andres, Deutsche Bot. Monatsschrift, 1911, no. 3 u. 4, p. 51. — Blätter nierenfórmig, abgerundet, breiter als lang, an der Spitze oft eingebogen, am Grunde mit weiter Bucht. Rand gezähnt, oft mit flachen Buchten. Blattstiel so lang oder länger als das Blatt, schmal-geflügelt. Blütenstiel mit wenigen, eirunden, anliegenden opd" an der Spitze abgebogenen Schuppenblättern besetzt. Brakteen aus schmalem Grunde ei-lanzettlich, länger als der Blütenstiel, + anliegend. Kelchzipfel aus breitem Grunde eifórmig, zugespitzt oder dreieckig mit stumpfer Spitze, 3—4 mm lang, etwas kürzer als die Hälfte der Blumenblätter, anliegend oder zurückgeschlagen. Traube lockerblütig. Blütenstielchen lang, dünn, anfangs fast gerade, später stark gebogen. Blumenkrone glockig, weiss. Blumenblätter verkehrt-eifórmig, 6—8 mm lang und 4—5 mm breit. Staubfäden dünn, kurz. Antheren bis 3 mm lang, mit kurzem Dörnchen. Hörner umgebogen, mit elliptischer Öffnung. Staubgefässe von der Länge der Kronblätter. Griffel lang, dünn, nach vorne keulig verdickt, die Krone weit überragend. Kapsel rund. — VI. VII. 15—20 cm hoch. Tafel I, Fig. 4, Tafel II, Fig. 1. — Japan: Nippon, in Wäldern bei Ubayana (leg. Faurie); Aomoriken; Chio-kai-yan. Exs. U. Faurie: Pl. jap. no. 6332. Warburg: Iter Warburgiana no. 7720. Rein: Herb. Mus. Berol. no. 351. — P. nephrophylla wird in der Regel als P. renifolia Max. ausgegeben. Wie bereits ausgeführt, sind beide gar nieht miteinander verwandt, sie unterscheiden sich auf den ersten Blick durch die Kelchform. Auch sah ich sie als P. media Sw. bestimmt. Die angegebenen japanischen Standorte sind auf P. nephrophylla und P. renifolia hin zu revidieren. 21. Pirola chlorantha Sw. form. composita H. Andres, Verh. Naturh. Ver. Rheinlande u. Westfalen, LXVI (1909), p. 133; Mitt. Bayer. Botan. Ver. II, no. 19 (1911), p. 310. -— Blütenstiel mit Seitentrieb, der 3 bis 5 Blüten trägt. — Bayern: Waging bei Traunstein (leg. Progei). i Beiträge zur Kenntnis der Pirolaceae. 143 . 22. Pirola chlorantha Sw. form. monstr. dichotoma H. Andres, Verh. Naturh. Ver. Rheinlande u. Westfalen, LXVI (1909), p. 133. — Blüten- stiel zweiteilig, etwa bis zur Mitte verwachsen. — Abnorme Bildungen: Im Herbar Sehlmeyer findet sich ein Exemplar, dessen Blätter drei- teilig sind. Der mittlere Lappen ist der grösste und wieder tief ge- buchtet. Diese Varietät beobachtete auch Jakobasch zu Jena. 23. X Pirola Graebneriana von Seemen (Pirola minor L. X rotundi- folia L.) form. subrotundifolia H. Andres, |. c., LXVI (1909), p. 135. — Blätter 3,5—4,5 cm lang und 3—4 cm breit; der Stiel von der Länge der Spreite. Traube ziemlich dichtblütig. Blütenstiel kürzer als die Blüte (2—4 mm lang). Blütendeckblätter lanzettlich, länger als die Blütenstielchen. Kelchblätter gross, fast zungenförmig, rundlich stumpf, halb so lang als die Krone. — Rheinlande. 24. X Pirola Graebneriana von Seemen (Pirola minor L. X rotundi- folia L. form. subminor H. Andres, |. c., LXVI (1909), p. 135. — Blätter 3—3,5 cm lang und 2—3 cm breit, der Stiel meist etwas länger als die Spreite. Traube weniger dicht; Blütenstiel gewöhnlich so lang als die Blüte (3-5 mm lang); Deckblätter der Blüte gleichbreit, lanzettlich, von der Länge des Blütenstiels oder etwas kürzer; Kelchzipfel klein: eiförmig, triangulär, 1— 1,5 mm lang und fast fünfmal kürzer als die Krone. — Rhein- lande. Der Bastard wurde auch von v. Seemen aufBorkum gefunden (18. VIII. 98). — Beschreibung: Blätter rundlich mit sehr kurzer Spitze, zerstreut sehr klein gesägt. langgestielt (Stiel so lang oder länger als das Blatt); Schaft aufrecht, etwa 11 cm hoch, armblütig, mit etwa 6 Blüten. Kelchzipfel breit-lanzettlich, etwa halb so lang als die Kron- blätter; Blumenkrone offenglockig (kleiner als bei P. rot.) Kronblätter rótlich-weiss. Staubbeutel gerade und dicht dem Griffel anliegend, nur ausnahmsweise einzelne aufwürts gebogen; Griffel kürzer bis etwas lünger als die Staubblütter, gerade, an der Spitze ohne verbreiterten Ring; Narben breiter als der Griffel, fünfkerbig. August. — Auch im Rhein- lande wurde der Bastard von dem Kgl. Fórster Herrn G. Westram an der Strasse von Mürlenbach nach Schönecken (Eifel) gefunden. Die Pflanzen gehörten der form. subrotundifolia H Andres an. Leider gingen sie bei der Exkursion verloren. — Kurze Beschreibung: Traube hóchstens sechsblütig; Blüten weisslich, offen, mit kurzem Griffel. Krone kleiner als bei rotundifolia. — Dieser Verbindung wolle man besondere Beachtung schenken. 25. Monotropa hypopitys L. var. «. glabra Roth; H Andres, Verh. Naturh. Ver. Rheinlande u. Westfalen, LXVI (1909), p. 143. — Formen: 1. form. typica H. Andres, l. c., p. 144. — Blütenstiel von der Lünge der Schuppe, etwas lünger oder kürzer. — Gewóhnliche Form. 2. form. ramosa H Andres, Le, p. 144. — Untere Blütenstiele doppelt so lang ais die Schuppe, zwei- bis dreiblütig, obere kürzer und einblütig. — Seltener. 3. form. glomerata H. Andres, l. c., p. 144. — Blütenstiele sehr kurz; Blüten daher fast sitzend. Blütenstand kolbir. — In der Farbe lassen sich folgende Varietäten unterscheiden: 1. var. vineosa H Andres, |. c, p. 144. — Pflanze weinrot, .144 Vermischte neue Diagnosen. 26. Monotropa hypopitys L. var. 3. hypophagos (Dumort, (Opusc. de Bot. [1865], 230 p. spec.) H. Andres, Verh. Naturh. Ver. Rheinlande u. Westfalen, LXVI-(1909), p. 145. — Syn.: M. hypophegea Wallr., Sched., 191 (pro parte). — M. glabra Bernh. in lit. — Hypopitys multiflora Scop., Fl. carn., ed. II (1772), 285 ex DC., Prodr. VII (1839), 780. — Stengel kahl. Blumenblätter am Rande gewimpert, innen langbärtig. Staubbeutel langhaarig. Narbe gewimpert. Griffel so lang als der Fruchtknoten, selten länger. Pflanze elfenbeingelb. — Rheinlande. 21. Monotropa hypopitys L. var. y. hirsuta Roth form. 1 cylindrica H. Andres, Verh. Naturh. Ver. Rheinlande u. Westfalen, LXVI (1909), p. 145. — Fruchtknoten 6—10 mm lang; fast dreimal so lang als breit. Griffel von der Länge des Fruchtknotens. Pflanzen schmuck. — Unter der Var., aber selten. — Rheinlande: bei Bengel (!); Siegburg (Herb. Marquart). 28. Monotropa hypoyitys L. var. y. hirsuta Roth form. 2 nutans H. Andres, Verh. Naiurb. Ver. Rheinlande u. Westfalen, LXVI (1909), p. 145. — Blüten sämtlich nickend, auch noch bei der Fruchtreife. — Selten). 29. Monotropa hypopitys L. var. y. hirsuta Roth form. 4 fusca H. Andres, Abh. Bot. Ver. Provinz Brandenburg, LII (1910), p. 93. — Pflanze braun aus der Erde kommend. — Buchenwald Murinka bei Klakberg in der Tatra (VIII. 68, leg. R. Fritze?). : 1) Die Kapsel öffnet sich hier zuerst am Grunde. Vielleicht kann auch Autogamie erfolgen. 2) Nach einer Notiz fand sie sich herdenweise unter typisch gefärbten Pflanzen. XVIII. Vermischte neue Diagnosen. 181. Mallotus Léveillanus Fedde, nom. nov. — Syn.: M. Esquirolü Léveillé in Fedde, Rep. nov. spec., IX (1911), p. 461 (Kouy-Tchéou; Esquirol no. 120), non Léveillé, 1. c., IX (1911), p. 327 (Kouy-Tchéou; Esquirol no. 893). Im Selbstverlage von Dr. C. Baenitz in Breslau, XVI, Kaiserstr. 78, 80, I, sind erschienen: 1. Herbarium Dendrologicum, Grosse Ausgabe. Lief. XXXI (Keim- pflanzen) 13 No. 2,50 M. Lief. XXXIL (Zeocecidien.) 87 No. 15 M. Lief. XXXII. 46 No. 8 M. — XI. Nachtrag. 11 No. 1,50 M. 2. Herbarium Dendrologicum. Kleine Ausgabe in 4 Lieferungen für hóhere Lehranstalten, Garten- und Promenadenfreunde. 426 No. 35 M. 3. Herbarium Dendrologicum. Ausgabe nach natürlichen Familien ge- ‚ordnet: Serie I—VII à Zenturie 10 M. 4. Herbarium Americanum. Präpariert von Dr. O. Buchtien, Direktor des National-Museums in La Paz. (Aus Valdivia, Uspalatapass, Nord- patagonien und Bolivien. Lief. XVII—XXII. à No. 0,30 M. Inhaltsverzeichnisse dieser Herbarien versendet der Selbstverleger stets umgehend. Repertorium specierum novarum regni vegetabilis auctore F. Fedde No. 243/247 X. Band‘ ofru 5. Dezember IQII XIX. Decades plantarum novarum. LXXI/LXXII. Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) 701. Cyrtandra Hillii Lévl., nov. spec. Rami brunnei; folia late ovata, sinuata et undulato-dentata; 15 —20 X 5—6 cm margine anguste sed conspicue scariosa, supra atroviridia, vil- losa; subtus fulva sericeo-villosa, nervis parallelis, parce arcuatis, tomen- tosis, atro-fulvis, apice abrupte acuminata ad basin sensim in petiolum brevem attenuata; flores in cymas 3—4 cm longas pilosas 4—5 dispo- Siti; lobi calycini ad basin fissi, lineares, pubescentes; corolla parva, nondum evoluta calycem aequans glabra; stylus longissime exsertus, arcuatus, A C. Fortunei diversa foliis undique villosis, nec incisis, nec coriaceis, nervis utrinque 16 —20, pedunculis elongatis et corolla glabra. Kouy-Tchéou: Lo-Fou, oct. 1908 (Jul. Cavalerie, 3529). 102. Lonicera Pampaninii Lévl., nov. spec. Frutex decorticans, ramis brunneis, flexuosis, puberulis, teretibus; folia conferta, 3—4 cm X 7—15 mm, coriacea, integerrima, margine revoluta, nervo primario utrinque excepto glabra ad apicem ciliata supra atro-viridia nervis impressis, subtus fulva nervis elevatis, ambitu trian- gularia, ad basin obeordata ad apicem acuminata, breviter petiolata, pe- tiolo 2—4 mm, hirsuto; flores terni bracteis foliaceis pilosis et petiolatis suffulti; calyx castaneus, glaber 2—3 mm longus, lobis anguste lanceo- lato-triangularibus ciliatis; corolla 15 mm circiter longa, lutea, extus dense hirto-tomentella extus secus nervos loborum revolutorum obtusorum et lanceolatorum remote et longe hirta; stamina post anthesin exserta, filamenta ad basin longissime barbata; antherae lineares fere 2 mm longae; stylus basi barbatus apice discoideus; stigmate spongioso. Kouy-Tchéou: Mont de Lou-Tsong-Koan; Tsin-Gay, rocailles a Che- Tiou-Tchay; Gan-Pin, buissons et rochers de la montagne, 10 et 27 juin 1897 —1899 (Emile Bodinier et L. Martin, 1623). 703. Lonicera Rehderi Lévl. nov. spec. Scandens; rami brunnei, tetragono-lineati, pubescentes, flexuosi folia sat magna, majora 9 X 5 em, ovata plus minus petiolata, petiolo pubes- Repertorium specierum novarum. X. 10 146 H. Leveille. cente, integra, margine revoluta rubro-nervia, nunc obtusa nunc acu- minata utrinque flavido-viridia, nervis supra impressis primario puberulo, nervis subtus valde elevatis, subtus pubescentia supra scaberula; flores albi, odori; calyx 4 mm, pubescens; dentes minuti lineares, sinu obtuso distantes, tubo 3-plo breviores; corolla 5 cm cireiter longa glaberrima venosa arcuata lobis 1 cm longis, lanceolatis, ad apicem emarginato- mucronatis; stamina glabra ad partem superiorem corollae affixa; an- therae brevissimae 1 mm verticales; filamentis subnullis; stylus glaber, filiformis 4 cm longus. Flores axillares et terminales in cymas 3-floras vel trichotomas dis- positi; pedunculi 10—25 cm longi; pedicelli 2—5 mm longi inaequales. Kouy-Tchéou: Pan-Choui: Route de Pin-Fa à Tou-Yun, 9 avr. 1907 (Jul. Cavalerie, 3038). 104. Gardenia Schlechteri Lévl., nov. spec. Peraffinis G. floridae, a quo differt floribus duplo minoribus albis; foliis utrinque nitidis viridibus, tubo calycino valde 5-concavo-sulcato. Arbor pulchra. Kouy-Tchéou: Avril 1905 (Jos. Esquirol, 771). 705. Trema Dunniana Lévl, nov. spec. Frutex undique villosa; folia alterna ovata, dentata, 8 — 10 X 4—5 cm, sensim acuminata, cordata breviter petiolata, supra intense viridia, subtus pilis albis dense vestita, nervis repandissimis; flores in racemos breves 1—2 cm, petiolum vix vel non superantes aut aequantes dispositi; perianthio brunneo, glabrato, dentibus curtis apice scariosis; capsula castanea, stigmatibus arcuatis convergentibus, hispidis; floribus albis. Kouy-Tchéou: Juin 1906 (Jos. Esquirol, 871). 106. Morus Cavaleriei Lévl. nov. spec. Rami grisei; flores folia praecedentes; flores masculi in racemos, simplices laxos 20—25 mm longos, villosos et longo pedunculatos con- fertos, dispositi; perianthio subglobuloso, latiore quam longiore striato, hirsuto; stamina inclusa 6 —8, lutea, oblonga; flores feminei cymosi, pedi- cellis hirtis; carpellis glabratis 16—20, stylis hispidis 2—3 plo longiori- bus convoluto-circinatis. Folia vix evoluta nervosa, hamato-dentata. Kouy-Tchéou: Ma-Jo, 20 avril 1908 (Jul. Cavalerie, 3283). 107. Paederia Esquirolii Lévl., nov. spec. Scandens, ramis gracilibus, glabris, brunneis; folia anguste lanceo- lata 7—8 cm X 10—12 mm; petiolata, subtus granulata, obscure et remote dentata, glabra; flores in racemos compositos folia vix vel non aequantes dispositi, vinosi, albo variegati, calyx glabratus 1 mm longus, dentibus obtusis, altis; corolla 6 mm in alabastro cylindrica extus pa- pillosa, lobis brevibus, venosis, obtuso-apiculatis. Kouy-Tchéou: Ky-Che-Ten, aoüt 1904 (Jos. Esquirol, 184). 708. Paederia Dunniana Lévl. nov. spec. Affinis praecedenti a quo differt racemis majoribus ad basim inflores- centiae bifoliatis, folia superantibus, foliis 10—13 X 5 cm, ad basim rotundatis vel obcordatis, floribus albis, ad faucem rubris. Kouy-Teheou: Avril 1905 (Jos. Esquirol, 775). Deeades plantarum novarum. LXXI/LXXII. 147 709. Grewia Chanetii Lévl., nov. spec. Frutex ramis griseis rugosis, junioribus villosis; folia 3—4 X 2—3 cm, ovata petiolata, petiolo 3—5 mm longo tomentello; eminenter dentata et nervata, supra glabra subtus pilosa, acuminata; bacca rubra, nitida re- ceptaculo dense barbato et stipitato; stipite inter receptaculum barbatum et pedunculum villosum glabro, rubro. Pé-Tché-Ly: Kia-Chan, aoüt 1910 (L. Chanet, 571). 110. Pentace Esquirolii Lévi., nov. spec. Arbor media altitudine, mucilaginosa, aspectu Triommae sed fructu 5-alato. Folia magna 12—16 X 8—10 cm, supra brunneo-viridia subtus fulva late ovata acuminata vel obtusa 3—5 cm hispido-petiolata utrinque piloso-hispida, «ciliata, reticulata; dentes callosi vix conspicui nervos terminantes et inde distantes; fructus 5-alati; alae latae, nervosae nervis ramosis, apice emarginatae; semine brunneo pyramidali, basi truncata, duabus faciebus planis, tertia facie profunde concava, tegumento granulato. Kouy-Tchéou: Ouest de Lo-Fou (Kouai-Kou), nov. 1905 (Jul. Ca- valerie, 2648). 711. Ligustrum Thea Lévl. et Dunn, nov. spec. Frutex ramis brunneis, numerosis et nodosis; folia confertissima, glaberrima, integerrima, margine revoluto, elliptico-sublinearia nitidula, 4—5 cm X 5—8 mm in petiolum brevem et alatum decurrentia, subtus nervosula; flores albi, roseo-variegati in paniculas terminales foliaceo- bracteatas dense congesti; pedicelli hirsuti; calycis tubo hirsuto, urceo- lato, dentibus acutatis, glabratis; corolla glabrata lobis acutatis, revolutis tubum subaequantibus; ad faucem pilosa, staminum filamenta compressa rosea; antherae connectivo roseo albidae; stylus elongatus, stigmate nunc integro, nunc 2—3 fido; bacca globulosa rubra magnitudine grani piperis. : Affine L. massalongiano Viv. a quo dictis distinctum. Kouy-Tchéou: Sous-arbrisseau des bords du fleuve, submergé aux grandes eaux. Les feuilles donnent une infusion théiforme assez employée; 16 déc. 1904 (Jos. Esquirol, 327). 712. Ligustrum Esquirolii Lévl., nov. spec. Rami grisei; folia ovata, coriacea integerrima, margine revoluta, glaberrima, ad basini rotundata, ad apicem acuminata vel retusa; 6—9 X 3—4 cm, nervo primario supra impresso, subtus elevato, ceteris nervis utrinque 7—8 distantibus et inconspicuis; flores in paniculam terminalem amplissimam 20 X 20 cm dispositi, albi, glabri; calyx cupuliformis in- conspicue denticulato; lobi corollae ovati; antherae basifixae et horizon- tales filamentis concolores. Kouy-Tehéou: Lao-Ten, juin 1904 (Jos. Esquirol, 87). 713. Jasminum Esquirolii Lévl., nov. spec. Frutex ramosissima; rami densissime hirto-pilosi; folia vix petiolata, petiolo hirsuto, late ovata cordata acuminata, supra pustulato-papillosa, nervis impressis, subtus villosa nervis multo magis hirsutis, elevatis, I0* 148 H. Léveillé: Decades plantarum novarum, LXXI/LXXII. brunneo-viridia; calyx brunneus hirsutus, fructifer disruptus; dentibus linearibus, elongatis, tubo longioribus; bacca oblonga, brunnea, ad apicem et ad basim obtusa. Fruetu et calice coryliformi insigne. Kouy-Teheou: Hang-Tong, 25 janv. 1906 (Jos. Esquirol, 729). 114. Jasminum Prainii Lévl., nov. spec. Rami graciles, flexuosi, striati; folia coriacea glabra integra longe lanceolata 10—12 cm X 15—25 mm, margine revoluta, supra viridia nervis impressis, subtus flavido-pallida, petiolo 5—10 mm longo; flores racemosi, axillares; racemis 3 cm longis, glabris, lanceolatis; lobis calycinis lineari- bus elongatissimis, tubo 2—3 plo longioribus, post maturationem stellatis; bacea globosa lutescente. Kouy-Tchéou: Route de Pin-Fa ad Qu-Glan, aoüt 1908 (Jul. Ca- valerie). 115. Trichosanthes Dunniana Levl., nov. spec. Caulis eostatus, pulehre nigro-punctatus; folia potiolata, petiolo 3 em longo; profunde palmatiloba; utrinque variolosa glabra; lobi oblongi, ad basin contracti, margine sinuato-dentata ad nervum primarium subtus spinulosa; flores in racemos 5—10 floros glabros dispositi; pedunculi et pedicelli crassi; pedunculi 5—6 cm longi; cirrhi terni longe 4 cm et graciliter pedunculati; bracteae amplae, incisae nervatae; calyx elongatus 15-striatus, glaber; lobis lanceolatis acuminatis tubo brevioribus sed corolla longioribus; corolla villosula, lobis acutis. Kouy-Tchéou: Tchen-Fong, rochers, plante grimpante; fleurs caduques; 18 juill. 1905 (Jos. Esquirol, 726). 716. Zizyphus Esquirolii Lévl., nov. spec. Arbor ramulis lenticellatis; folia latissime ovata majora 10 X 9 cm, cuneato-cordata vel, juvenilia cuneata, subito acuminata, glabra, 2—3 cm petiolata calloso-dentata; flores corymbosi, albi, glabri; axillares; pedun- culi paulo petiolis longiores; sepala et petala concava refracta; stamina minuta; stylo elongato; stigmatibus 3 revolutis. Kouy-Tchéou (Jos. Esquirol, 861). 717. Rhamnus Cavaleriei Levl., nov. spec. Rami nigrescentes, teretes, rugosuli; ramuli praesertim ad basin multibracteati; folia coriacea, parva, 10—15 X 6—8 mm ovato-rhomboi- dalia, cuneata petiolata, petiolo villoso, apice obtusata glabra subtus ner- vosa margine revoluta, undique pulchre crenata; flores cymosi, axillares: lobi calycini lanceolati, acuti, tubo aequilongi; stamina discoloria an- theris luteis; petala nulla; bacca angulata, oblonga nigrescente. Kouy-Tehéou: Lo-Fou, avril 1907 (Jul. Cavalerie, 3348). 718. Camelia Costei Lévl., nov. spec. Frutex ramosissima, ramis brunneis; folia membranacea ovata, bre- viter petiolata, caudato-acuminata viridissima, repando-denticulata gla- berrima, nervis secundariis parallelis mox anastomosantibus; flores niveo- candidi, solitarii vix vel non pedunculati, bracteolis obtusis ciliatis suffulti; sepala colorata, ovata obtusissima; petala duplo longiora, late H. Léveillé: Plantae novae sandwicenses. II. 149 ovata apice rotundata; stamina monadelpha, tubo staminali filamentis liberis paulo breviore; stylo elongato, exserto, bifido. Kouy-Tehéou: Hang-Tong, 26 janv. 1905 (Jos. Esquirol, 303). 719. Saururus Cavaleriei Lévl., nov. spec. Differt a S. Loureiri foliis orbiculato-reniformibus latioribus 6—8 cm quam longioribus 4—6 cm, caule costato-sulcato; staminibus ovarium superantibus; filamentis antheras aequantibus vel illis longioribus. Flores albi. Kouy-Tchéou: Pin-Fa; Ma-Jo; Mou-Yon-Se, rare, mai-juin (Jul. Cavalerie, 1041). 720. Peperomia Esquirolii Levl., nov. spec. Planta tota pilosa 15—20 em alta gracilis; caulis nodosus; folia poly- morpha, ovata suprema 3—4 verticillata, cetera opposita; nunc integra, nune dentata; nunc simplicia nunc trifoliolata, nune breviter nune lon- gissime petiolata; 1—3 cm X 5—18 mm; spicae gracillimae, apice verti- cillatae 3—7 cm longae. Kouy-Tchéou (Jos. Esquirol, 710). XX. Plantae novae sandwicenses. |l. Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) 28. Nania polymorpha Gaud. var. incana Levl., nov. var. Inflorescentia nec non saepe folia villoso vel tomentoso-incana. Hue spectant var. «. 3. «. E. Hillebrand. Molokai: Kamolo, jun. 1910 (Faurie, 28). Var. nummularifolia Lévl., nov. var. Folia perfecte orbicularia. Hawai: In volcano Kilauca, maio 1909 (Faurie, 34). Var. glaberrima Lévl, nov. var. Folia, inflorescentia, flores perfecte glabra. Oahu: Punaliuu, maio 1910 (Fauriei, 35). Hic pertinent var. d. Hillebr. et etiam Nania pumila Heller pro specie qui melius ad speciem erexerit N. lutea Gray quam possidemus ex Molokai: Kamolo, juin. 1910 (Faurie, 24) et var. ». Hillebr. N. polymorphae. Gaud. quam designavit sub nomine N. tremuloides Heller, quam speciem optimam obtinuimus ex Oahu: Kaliki, oct. 1909 (Faurie, 25). Var. sessilis Faurie, nov. var. Folia nummularifoliae magis obovata, sessilia. Oahu: Punaliuu, maio 1909 (Faurie, 33). 29. Nania macropus Hook. var. microphylla Lévl. nov. var. Folia parva, 20 -25 X 8—i2 mm. Kauai: Koloa, nov. 1909 (Faurie, 26). 150 H. Léveillé. 30. X Nania (Metrosideros) Fauriei Lévl, nov. hybr. (N. macropus Hook. X N. polymorpha Gaud.) Folia N. macropi longe (15—20 mm) petiolata; flores et inflorescentia N. polymorphae. Molokai: Kamolo, jun. 1910 (Faurie, 27). 31. X Nania (Metrosideros) Feddei Lévi., nov. hybr. (N. polymorpha Gaud. X N. macropus Hook.) Folia N, polymorphae; flores et inflorescentia N. macropi. Nunquam vidi hybridos tam certe hybriditatem spirantes. Kauai: Kiloa, dec. 1909 (Fáurie, 32). 32. Scaevola Chamissoniana Gaud. var. caerulescens Levl., nov. var. Folia post dessiecationem caeruleo-viridia, Kauai: Hanapepe, dec. 1909 (Faurie, 659). 33. X Scaevola Blinii Lévl. nov. hybr. (S. Chamissoniana Gaud. X pro- cera Hillebr.). Folia S. Chamissonianae Gaud. var. caerulescentis Levl.; flores S. pro- cerae Hillebr. Kauai: Waimea, mart. 1910 (Faurie, 661). 34. Scaevola Fauriei Levl., nov. spec. Rami arcuati, teretes, striati, brunnei; folia oblongo-spathulata, ob- tusissima, glabra, flaccida, ciliata, in petiolum alatum longe attenuata, 10—16 X 4—5 cm; inflorescentiae cymosae et axillares 2—3 cm ad basin plumoso-villosae; pedunculi et pedicelli pubescentes; dentibus caly- cinis anguste lanceolatis, acuminatis, persistentibus; drupa glabosa. Kauai: Koloa, dec. 1909 (Faurie, 651). 35. Sicyos Fauriei Lévl., nov. spec. Affinis S. hispido Hillebr. fructu hirto et antheris connatis sed ab illo statim diversus foliis radiato-4—5 lobis, lobis lobulatis; flaccidissimis, pustulato-hispidis; fructu longe 3 cm pedicellato, ore conspicuo et flori- bus solitariis longissime pedicellatis. Oahu: Kaliki, oct. 1909 (Faurie, 871). 36. Gouldia cirrhopetiolata Lévl., nov. spec. Ab omnibus speciebus sandwicensibus statim dignoscitur foliis brevi- bus (majoribus 5 X 3 cm), petiolis conspicue contorto-cirrhosis; ramulis tum foliatis, tum inflorescentiae divaricatis; ramulis caulis reete divari- catis vel refractis. Planta glabra; baccae parvae; paniculae terminales et axillares. Maui: Yao valley; Molokai: Pukoo, 600 m, sept. 1909; maio 1910 (Faurie, 344; 416). 37. Stenogyne Fauriei Levl., nov. spec. Planta glabrata; caulis sulcatus; folia late ovata, crenata acuminata. ad basim cuneatim rotundata 9—10 X 5—6 cm petiolo 25—40 mm longo; inflorescentia virgata, 30 cm longa parce ramosa; flores 4—10 glomeru- lati; calyx valide nervosus; lobo posteriore dilatato obtuso, vexillato, convexo, lobis lateralibus brevioribus obtusis; lobis anterioribus elongatis, linearibus subulatis, arcuatis; corolla resupinata; labio posteriore cymbi- Plantae novae sandwicenses. II. 151 formi truncato; anteriore declinato; stamina in labio posteriore occultata; stylo parce bifido. Haec species genus Hancea habitu et calice refert, Hawai: Hilo, maio 1909 (Faurie, 911). 38. Euphorbia multiformis Hook. et Arn, var. microphylla Levl., nov. var. Folia 1 em X 8 mm. Oahu: Kaliki, pali, oct. 1909 (Faurie, 462). 39. Euphorbia Hillebrandii Lévl., nov. spec. Frutex, semine acarunculato. Affinis E. multiformi, a quo diversa foliis conspicue acuminatis ellipticis, utrinque laete viridibus, epapillosis. Oahu: Kaala, dec. 1909 (Faurie, 468). 40. Plantago Fauriei Lévl, nov. spec. Species insignis his dignoscenda notis; rhizoma horizontale, nodosum elongatum fibrillos tuberosos numerosos emittens; caule 8 cm longo; folia petiolata 20—25 mm late lanceolata, glabra 5-nervia, acuminata, 10—15 X 2—3 cm, spicae macilentae pedunculo elongato ipsis aequi- longo 5 em stipitatae, foliis breviores; flores alterni, dissiti vel subdensi; sepala brunnea, margine scariosa, Kauai: Hanapepe fall, secus torrentes, rara, dec. 1909 (Faurie, 1078). 41. Plantago Gaudichaudiana Lévl., nov. spec. Pulcherrima species his notis facile dignoscenda; stirpe foliorum emortuorum vaginis foliis laceratis obtecta; scapo striato glabro circa 10 em alto, virgato, erecto; folia radicalia glabra à nervia, 20 cm cir- citer longa et 1 cm lata nec dilatata; spica 30 cm alta; flores numerosi, dissiti, sparsi, subverticillati; bracteis concavis, brunneis, acuminatis; sepala nigro-brunnea margine scariosa obtusata stylo brunneo exserto. Haec est, mea sententia, illa planta, cui speciminibus maximis visis, Gaudichaud nomen nudum quelea imposuit. Hawai: Maunakea, 2000 m, jul. 1909 (Faurie, 1075). 42. Peperomia Fauriei Lévl., nov. spec. Caule et foliis earnosis, unde post dessiccationem alatis; tota planta glabra; foliis sublinearibus, 2 cm X 5 mm nervis pennatis et parum conspicuis; caule apice tantum ramoso; ramis ad apicem confertissime foliosis unispicatis. Molokai: In petrosis rivulorum, Pukoo, maio 1910 (Faurie, 108). 43. Peperomia Helleri Lévl. nov. spec. Caule e basi ramoso, ad nodos radicante; foliis carnosis, 2 cm X 5—10 mm, suborbicularibus vel spathulatis, subtus longe et sparse hirtis, pallidioribus, conspicue rubro-pustulatis; petiolis 5 mm longis; spicis gracillimis 1—2,2 em longis, 1 mm latis. Molokai: Pukoo, 800 m, maio 1910 (Faurie, 109). 44. Peperomia refractifolia Lévl, nov. spec. Caule puberulo divaricate ramoso; foliis ovatis, 15—40 X 8—18 mm, refractis, 3-nerviis, nervis viridioribus, supra granulatis, petiolis 5—15 mm, 152 H. Leveille. „punctis pellucidis nullis; spicae 8—14 cm longae, pedunculo incluso, 1,5 mm latae. Molokai: Pukoo, maio 1910 (Faurie, 123). 45. Solanum Fauriei Lévl., nov. spec. Affinis S. nodifloro inflorescentia umbellata; a quo tamen differt; in- florescentia oppositifolia foliis flaceidissimis laete viridibus, pellucidis, integris, petiolo haud marginato; corolla lobis fere liberis et ciliatis. Oahu: Kaala, nov. 1909 (Faurie, 861). 46. Vaccinium Fauriei Levl., nov. spec. Affine V. pendulifloro a quo differt; foliis coriaceis, obtusatis dupli- citer dentatis; floribus majoribus, non pendulis; lobis calycinis ovatis, obtusis. eminenter nervosis; tubo brevioribus, fructu rugosulo, villosulo. A V. reticulato foliis dimidio majoribus, dupliciter serratis, denti- bus confertissimis et non raro hamatis; fructu rugosulo nec ceraceo, villosulo. Molokai: Kamolo, juin 1909; Hawai, Maunakea, 2000 m, jul. 1909 (Faurie, 700, 702). 47. Vaccinium hamatidens Lévl. nov. spec. Frutex glabra; ramis griseis; folia oblonga coriacea, subsessilia pro- funde et simpliciter hamato-dentata margine revoluto, obtusata; flores penduli; pedicelli glabri, rubri; calycis lobi parum venosi acuminati, tubo longiores vel illi aequales; fructus ruber. A. V. pendulifloro foliis oblongis, obtusis et dentato-hamatis recedit; a V. reticulato foliis parum venosis, dentato-hamatis lobis acutis calycis, floribus pendulis et pedicellis glabris abhorret; a V. Fauriei foliis an- gustioribus et lobis calycinis acutis secernitur. Kauai: Waimea, febr. 1910 (Faurie, 699). 48. Pelea Hillebrandii Levl., nov. spec. Rami fragiles, ramosissimi, nodosi; folia parva 5—6 X 2—3 em Dë tiolata, petiolo suberoso-rugoso; ovata vel lanceolata obtusa glabra nervo medio rubescentia; flores magni axillares cymosi, pedunculo fere nullo; pedicelli bibracteolati; calyce minuto, sepala obtusa, glabra; petala 4—5 plo longiora, glabra apice triangularia; stamina paulo breviora. A P. anisato cui odore proxima differt petalis 8—9 mm longis acutis, pedicellis bibracteolatis. Kauai: Hanapepe et Waimea, 1000 m, dec. 1909; mart. 1910 (Faurie, 183, 184). 49. Pelea foetida Lévl. nov. spec. A ceteris speciebus diversa; 1° odore foetido; foliis 3—4 X 1—2 cm, spatulato-obovatis, apice rotundis vel emarginatis; ad basim cuneatis, articulatis; flores minuti, axillares, cymosi, pedunculo pedicellis paulo breviore. Maui: Haleakola, 1200 m, aug. 1909 (Faurie, 193). 50. Pelea sessilis Levl., nov. spec. A ceteris distincta speciebus; foliis sessilibus ovatis obtusis, 3 X 2,3 em; basi emarginatis, subtus valide reticulatis, tomentosis, abunde Plantae novae sandwicenses. 11. 153 nigro-punctatis. Inflorescentia longe cymosa, pedunculo et pedicellis elongatis. A P. parvifolia et Lydgatei quibus affinis notis citatis satis differt. Molokai: Kamolo, 1000 m, jun 1900 (Faurie, 173). 51. Pelea? acutivalvata Levl., nov. spec. Rami inflato-nodosi; folia 7—9 X 3—4 cm, late ovata, margine revo- luto; flores axillares cymoso-paniculati, bracteolati; capsula lobis foliaceis acuminatis quibus a ceteris Peleis distinguitur. Kauai: Waimea? Robinson summer house, 800 m, fébr. 1910 (Faurie, 172). 52. Pelea Fauriei Lévl., nov. spec. A clusiaefolia Gray affini distinguitur: cortice nigrescente, ramulis rugosis vel articulatis; foliis brevibus et minoribus 2—5 X 1—2 cm opacis, subsessilibus, profuse nigro-punctatis et subtus conspicue tomen- tosis et validissime reticulatis; capsula et cetera fere P. clusiaefoliae. A P. sessili adhorret colore pallido foliorum; floribus breviter fasci- culatis, et duplo majoribus. Molokai: Kamolo, 1000 m, Pukoo, 600 m. maio-jun. 1910 (Faurie, 104, 203). 53. Kadua herbacea Lévl., nov. spec. Planta herbacea circiter 35 cm alta glabra erecta; caulis viridis, lineatus; folia opposita, lanceolata longe acuminata in petiolum longe attenuata; stipulae brunneae connatae longe mucronatae; panicula 10 cm alta 9 cm lata; bracteolata; bracteolae lineares; calycis fructiferi tubo valide 5-nervato, globoso: lobi anguste lanceolati, acuminati, tubo breviores. Caule herbaceo et stipulis. brunneis facile dignoscenda. Maui: In lacunis Nakitu, sept. 1909 (Faurie, 368). 54. Coprosma Fauriei Lévl., nov. spec. e Caules griseo-albidi, multi sed breviter ramosi, ramis recte divari- catis; folia ad apicem ramorum confertissima brevia, maxima 4—5 cm X 12—15 mm; drupae elongato-oblongae, apice rotundae, brevissime pedi- cellatae, pedunculo inter folia latente insertae. Foliis a C. longifolia distincte, a ceteris speciebus tum forma dru- parum tum calyce in fructu non marcescente praeclara species. A C. pubescente glabritie et foliorum forma abhorret. Kauai: Hanapepe, dec. 1909 (Faurie, 330). 55. Coprosma parvifolia Lévl. Dense foliosa; folia ovata griseo-viridia, subtus pallida, 25 mm X 1 cm, petiolata petiolo 5 mm longo; drupae globosae, apiculatae, costatae nitidae. Foliis parvis a C. cymosa cui affinis secernitur. 56. Platydesma Fauriei Lévl., nov. spec. Rami nodosi, flexuosi; folia olivacea chartacea levia breviter petio- lata ovato-lanceolata 12—15 X 4—5 cm, flores geminati, terminales: 154 H. Léveillé. calyx inaequaliter lobatus, lobis obtusis; corollae tubo incluso, lobi externe puberuli, ovati, obtusi. Oahu: Punaliuu rara, maio 1910 (Faurie, 242). 57. Platydesma oahuensis Levl., nov. spec. Rami rugosi; folia sessilia 7—10 X 2—3 cm, acuminata longe atte- nuata elliptica punctis nigris conspersa, flores geminati, magni; calyx hirto-tomentellus, lobis ovatis, obtusis; corolla 3-plo longior, petalis luteis? obovatis; antheris oblongis. Oahu: Punaliuu, maio 1910 (Faurie, 243). 58. Cheirodendron trigynum Gaud. (Ch. Gaudichaudii Seem.) var. Hawaiensis Lévl, nov. var. Foliola late ovata remote hamato-dentata; fructus magni, 1 cm cir- citer diametro. Hawai: Maunakea, 1500 m, jul. 1909 (Faurie, 262). Var. Kauaiensis Lévl., nov. var. Ramuli suberosi, lutescentes, decorticantes; foliola orbicularia, ad apicem mucronato-dentata repande et remote dentata. Kauai: Eleele, dec. 1909 (Faurie, 266). Var. mauiensis Lévl., nov. var. Foliola lanceolata, conspicue hamato-dentata dentibus paulo tantum remotioribus. Maui: Olinda, aug. 1909 (Faurie, 265). 59. Ipomaea Koloaensis Levl., nov. spec. Caules valde intricati, colore paleaceo, glabri et filiformes; folia violaeformia, longe petiolata; petiolo limbum subaequante; capsula pale- acea globosa; sepala ovata acuta brunnea, margine scariosa. Kauai: Koloa, dec. 1909 (Faurie, 1036). 60. Ipomaea Fauriei Lévl., nov. spec. Statim distineta caule reptante et radicante; foliis ad basim et ad apicem emarginatis, crassis, longe petiolatis; pedicelli florales petiolis multo breviores. Ab I. acetosaefolia calycis lobis acutis, pedunculis quam petioli multo brevioribus diversa. I. pes-caprae est omnino robustior et foliis ad basin non emarginatis. Molokai: In littore Halawa, jun. 1910: Kauai: Koloa, dec. 1909 (Faurie, 1035, 1049). 61. Myrsine molokaiensis Levl., nov. spec. Affinis M. sandwicensi DC. a quo secernitur foliis supra atro-viridibus, subtus incanis vel incano-tomentosis; drupa ovoidea 5 mm longa. Folia juvenilia sunt lutescentia. Cetera M. sandwichensis. Molokai: Kamolo, 1000 m, jun. 1910 (Faurie, 435). 62. Myrsine Fauriei Levl., nov. spec. Puleherrima planta, ramis tortis; folia 7-—10 X 3—4 em coriacea spathulato-oblongis, obtusissimis breviter vel brevissime petiolatis, supra nitidis nervis inconspicuis, subtus pulcherrime luteis, nervo primario proeminente ceteris nervis tenuissimis vix conspicuis etsi approximato- H Plantae novae sandwicenses. II. 155 confertis; reticulatione sub lente conspicua tomento perquam brevissimo sub lente ipsa vix apparente; flores axillares e ramo enascentibus; lobi calycini obtusi, glabri, brunnei late margine scariosi; corolla calyce 2—3 plo longior, lobis brunneo late lineatis, acutis, margine anguste scariosis; drupae luteae globosae, puberulae, 5 mm pedicello stipitatae, basi dila- tata et brunnea styli coronatae. Oahu: Waianai, maio 1910; Muranu, nov. 1909; Konahuanui, oct. 1909 (Faurie, 422, 423, 427). 63. X Dodonaea Fauriei Lévl, nov. hybr. (D. viscosa L. X D. ste- noptera Hillebr.). Folia D. viscosae; capsula 2-alata sed alis angustis; ovarium et cap- sula puberula. Oahu: Waianai, maio 1910 (Faurie, 299). 64. Byronia Helleri Lévl., nov. spec. Affinis B. sandwicensi sed distincta: foliis ellipticis vel lanceolatis, calyce magis conspicue lobato, pedicellis ad medium non ad basin tantum bibracteolatis, floribus 2—3 plo minoribus, panicula amplissima usque ad 15 cm lata. Kauai: Hanapepe, dec. 1909 (Faurie, 280). 65. Cyathodes imbricata Stch. var. volcanica Lévl., nov. var. Folia conspicue flava; folia puberula saltem sub lente. Hawai: Maunakea, 3000 m, in volcano, jul. 1909 (Faurie, 442, 445). 66. Alixia myrtillaefolia (Gray) Lévl. (A. olivaeformis Gaud. var. myrtillaefolia Gray.) Folia buxiformia melius quam myrtillaeformia 18 X 8 mm. Molokai: Kamolo, jun. 1910 (Faurie, 455). 67. Straussia Fauriei Lévl., nov. spec. Rami contorti ramosi, grisei; folia parva 2—3 X 1--2 cm, ovato- suborbicularia, triste viridia subtus pallida, conferta, breviter petiolata; flores cymosi; pedunculi 1—2 nodosi: pedicelli 3—5 flori; drupae obo- vatae 8 mm longae, 5 mm latae, conicoideo disco coronatae. Apud diversas species Straussiae hunc ultimum characterem in eadem planta variabilem reperimus, quare in dubium S. leptocarpa revocanda est. Oahu: Nuuanu pali, nov. 1909 (Faurie, 400). 68. Cyrtandra Vanioti Levl., nov. spec. E grege C. triflorae (cinereae) sed distincta calyce dense sed breviter tomentello vix ad tertiam partem fisso, lobis linearibus acutis; floribus cymosis 4—5 in quovis pedunculo. Pedunculi 2—3 cm longi; pedicelli 2—8 mm longi. Tota planta pubescens et flavido-cinerea (pagina su- periore foliorum viridi sed pubescente excepta). Oahu: Kaala, nov. 1909 (Faurie, 1144). 69. Herpestis Fauriei Levl., nov. spec. Caules prostrati, radicantes; folia spathulata, non raro ad apicem remote et obscure paucidentata; pedunculi, florales 1—2 cm longi; axillis foliorum denudati. Hawai: Holo, maio 1909 (Faurie, 1126). 156 H. Léveillé. 70. Wickstroemia Fauriei Levl., nov. spec. Rami nigrescentes; ramuli recte divaricati: folia flavido-viridia supra glabra subtus secus nervos hirta; reticulatione sub lente visa brunnea; brevissime petiolata, ovata obcordata apice acuminata rarissime emar- ginata; flores parvi, 5 mm longi, cymoso-spicati, cum pedunculis tomentosi; pedunculi nunc nulli nunc ad 15 mm longi, lobi perianthii vix quartam. tubi partem aequantes. A W. sandwicensi foliis subtus pilosis et floribus minutis diversa. Maui: Hilo, maio 1909 (Faurie, 5:8). 71. Lysimachia (Lysimachiopsis) daphnoides Gray var. Fauriei Levl., nov. var. Folia conspicue petiolata (petiolo 5 mm longo); pedicelli floriferi tantum 15 mm longi. Oahu: Kaliki, oct. 1909 (Faurie, 708). 72. Clermontia Fauriei Lévl., nov. spec. Affinis C. persicaefoliae a qua differt foliis vix denticulatis, nec lu- eidis; flaccidissimis, nervis rectis; petiolo multo breviore. Folia persicariae, supra laete viridia subtus pallida; limbo 6—10. X 2—4 em, petiolo 2—3 cm longo; flores solitarii; pedicello ascendente geniculato 15 mm longo; calyce campanulato 1 X 1 cm, dentibus 1 mm longis triangularibus, sinubus obtusis; corolla falcata 5 X 1 cm. Planta glaberrima, muscifera. Kauai: Waimea, mart. 1910 (Faurie, 578). 73. Cyanea Fauriei Lévl., nov. spec. Affinis C. comatae a qua differt: foliis 40 X 4 cm, petiolis 9 cm pe- dunculis 25—30 cm longis, floribus non resupinatis, pedicellis non cur- vatis, calice 3 mm lato, 5 mm longo, corolla parum arcuata, 2 cm longa 3—4 mm lata. Pedicelli 12 —15 flori; baccae brunneae orbiculares magnitudine pisi. Kauai: Koloa; Waimea, 1000 m, dec. 1909, mart. 1910 (Faurie, 565, 591). 74. Cyanea Blinii Lévl., nov. spec. Frutex ramosa, ramis muricatis; folia membranacea ovata vel obo- vata acuminata, ad basin attenuata 7—10 X 2—4 cm, tenuiter crenata, petiolo 1,5 — 4 cm longo, conspicue venosa, utrinque hirtella; flores race- mosi 4—5; inflorescentiis aggregatis; calyx corollae fere aequilongus glaber; corolla lobis linearibus, revolutis, pubescens; columna staminea glabra, exserta; stylus lobis incrassatis productior. Corolla subereeta 20—25 mm longa, 3—5 mm lata. Hawai: Glenwood, maio 1909 (Faurie, 575). 15. Cyanea Feddei Lévl. nov. spec. Folia 40—50 X 6—9 em glaberrima subtus pallida margine in- conspicue et remotissime denticulata, nervis diseoloribus; petiolis muri- catis 9—10 em longis racemi 3-flori: pedunculi 25 mm longi tomentosi; pedicelli tomentelli 5—9 mm.longi; calycis campanulati 7 X 5 mm dentes Plantae novae sandwicenses. II. 157 tubo breviores; corolla falcata pubescens 4—5 em X 5 mm, lobi 6—7 mm longi, obtusati, lineares, margine hirto-ciliati; antherae papilloso-puberulae ad medium brunneae. Kauai: Hanalei, jan. 1910 (Faurie, 567). 76. Cyanea multispicata Lévl., nov. spec. Insignis caule ad apicem 12—20 spicas crassas, multibracteatas, plurifloras gerente. Folia evoluta 30—40 X 5—9 cm non raro in pe- tiolum late alatum attenuata, subtus villosula, in juventute utrinque vil- losa; calyx pubescens 5 X 4 mm, approximatis dentibus tubo brevioribus; corolla falcata villosula 4—5 cm X 4—5 mm lobi obtusis. Kauai: Waimea, 1000 m, mart. 1910 (Faurie, 576, 594). 11. Labordea (?) Fauriei Lévl., nov. spec. A ceteris speciebus diversa: inflorescentia latissime cymoso-pani- culata, divaricata, 20 X 20 cm; capsulis cylindrieis stipitatis, epilobii- formibus 5—6 cm X 5 mm. Folia sunt ovata membranacea, petiolata obtusa vel abrupte acuta, interdum subtus ferruginea; 10—20 X 5—7 cm tubus calycinus corollae tubum adaequat. Kauai: Kilauea, jan. 1910; Maui: Makanao, aug. 1909 (Faurie, TEE 114 118). 78. Myrsine sandwicensis DC. var. punctata Levl., nov. var. Folia buxiformia glaberrima punctis nigris conspersa 1 cm X 6—7 mm; sepala, petala et pedicelli punctata. A M. Kauaiensi differt foliis glaberrimis, non ad basin emarginatis nervo marginali deficiente. Kauai: Waimea, 1000 m, febr. 1910 (Faurie, 447). Var. mauiensis Lévl. nov. var. Proxima varietati praecedenti sed foliis obtusis nec acutatis differt. Mauai: Yao valley, aug. 1909 (Faurie, 449). 19. Myrsine Vanioti Lévl., nov. spec. Aspectu brunneo diversa; folia,lanceolata elongata 2 cm X 6 mm, supra brunneo subtus livido-glaucescentia glaberrima nervo marginali munita, pellucido nec nigro punctata; drupa rubra muricata 2 mm, basi stylari apiculata; calyce persistente patente, sepalis curtis lanceolatis hirtis; pedicello 4—5 mm longo hispido-glanduloso. A M. Kauaiensi differt foliis glabris multo minoribus, pedicellis elon- gatis et habitu. Oahu: Konahuanui, 1000 m, 2 maio 1910 (Faurie, 448). 158 Dr. E. Rosenstock. XXL F//ices novae a CI. Franc in Nova Caledonia collectae. Von Dr. E. Rosenstock, Gotha. (Originaldiagnosen.) II. !) Die Originale der folgenden Arten befinden sich im Herbar Sr. Hoheit des Prinzen Roland Bonaparte in Paris. 12. Alsophila Francii Rosenst., nov. spec. Fourniera....; laminis amplis, supra obscure viridibus, infra glaucescentibus, rigide chartaceis vel subcoriaceis, utrinque glabris, tri- pinnatis; pinnis primariis petiolatis, petiolis (inferiorum) ad 6 em longis, e basi ovata vel subtruncata linearibus, apice acuto, breviter cuspidato, c. 50 cm longis, 20 cm latis; pinnis secundariis c. 30-jugis, paucis apicalibus pinnato-lobatis exceptis pinnatis, inferioribus breviter petiolatis, medialibus et superioribus sessilibus, recte patentibus, imbricatis, lineari- oblongis, apice obtuso, breviter cuspidato; pinnis tertiariis inferioribus et medialibus basi parum contracta adnatis, distinctis, subapproximatis, strictis vel paucis subfaleatis, erecto-patentibus (basalibus reflexis, costam obtegentibus), linearibus, margine plano vel subrevoluto crenatis, obtusius- culis, 1!/,—2 cm longis, 3 mm latis, superioribus cito abbreviatis, ante apicem linearem, c. Ui em longum, crenatum abrupte desinentibus; rhachibus firmis 1!/,—2 cm crassis, cum costis pinnarum livido- stramineis, glabris, supra canaliculatis, infra teretibus, scaberulis; costulis subglaberrimis, hinc inde parum flocculosis; nervis lateralibus c. 12- jugis, profunde fureatis, supra prominentibus, brunneis, plane conspicuis, subtus prominulis et minus diserepantibus; soris totam faciem inferiorem occupantibus, costulae approximatis, membranula dilacerata vel piliformi subindusiatis. Hab. Nova Caledonia: Ad torrentes e montibus Koghi decurrenti- bus, 200 m alt.; 11. Januar 1911, leg. Franc no. 553. Von den beiden verwandten Arten Alsophila Novae Caledoniae Mett. und A. Zeptotricha Fourn. unterscheidet sich die vorliegende durch völlige Kahlheit aller Teile, sowie durch stumpfere Fiedern 1. und 2. Ordnung und bedeutend lüngere Fiedern 3. Ordnung. 13. Adiantum aneitense Carr. var. incisa Rosenst., nov. var Varietas foliolis profundius (ad dimidiam fere laminam) incisis, inter- dum et magis erectis a typo diversa. Die von Mettenius, Fournier und Kuhn für Adiantum fulvum Raoul angesehenen Pflanzen stimmen sehr wenig mit dieser neusee- ländischen Art überein, vor allem ist ihre Spreite 3(— 4)fach gefiedert und zeigt keine Annäherung an pedate Teilung. Ich halte sie für eine Varietät von A. aneitense Carr., dessen typische Form früher ebenfalls mit A. fulvum verwechselt worden ist (vgl. Kuhn. Fil. Nov. Hebr.). 1) Vgl. Repertor., IX (1910), p. 71 sq. Filices novae a Cl. Franc in Nova Caledonia collectae. 159 Hab. Nova Caledonia: In montibus Koghi dictis, 300 m alt.; 11. Januar 1911, leg. Franc no. 361. — Yahoué, XII, 1906, id. no. 135 et 135 bis. 14. Hypolepis neocaledonica Rosenst., nov. spec. Hypolepis; laminis deltoideo-lanceolatis, acuminatis, c. 60 cm longis, 50 cm latis, rigide chartaceis, supra glabris et obscure viridibus, subtus sparse glanduloso-pubescentibus, pallidioribus, glauco-viridibus, tripinnato- pinnatifidis; pinnis primariis suboppositis, distantibus, breviter petio- latis, strictis vel flexuosis, erecto-patentibus, deltoideo-lanceolatis, acu- minatis, basalibus maximis 45 cm longis, 14 cm latis; pinnis secundariis suboppositis, breviter petiolatis, lineari-lanceolatis, longe acuminatis, maximis ad 11 em longis, 2 cm latis; pinnis tertiariis basi contracta adnatis, lineari-oblongis, ad 2 cm longis, 3 mm latis, in- ferioribus profunde incisis, ceteris inciso-lobatis vel crenatis, apice ob- tusiusculo, subintegro vel obscure crenulato; lobis inferioribus pinnu- larum majorum lineari-oblongis, margine revoluto subintegerrimo vel sursum leviter crenulato; rhachibus cum costis livido-stramineis, teretibus, supra sulcatis, brunnescentibus, pilis glanduligeris sparse, in sulco densius vestitis; venulis furcatis simplicibusque, subtus atratis et plane conspicuis; soris in lobis solitariis, indusio magno. albido; sporis ovalibus, pilis brevissimis, adpressis, inde vix conspicuis dense obtectis. Hab. Nova Caledonia: Yahoué, ad rivulos silvarum, 2000 m alt.; 12. Januar 1911, leg. Franc no. 143. Von Hypolepis Endlicheriana Pr. (H. diksonioides Hk.), mit dem er in der bläulichen Farbe der Unterseite übereinstimmt, unterscheidet sich dieser Farn durch schmälere und spitzere Fiedern, zurückgerollten und nur sehr schwach gekerbten Blattrand, grósseres Indusium und kürzer behaarte Sporen, deren Indument so dicht anliegt, dass sie fast kahl er- scheinen. 15. Blechnum attenuatum Mett. var. oceanica Rosenst., nov. var. Varietas rhizomate breviter repente, stipitibus usque ad 3 cm vel ultra distantibus, crassioribus, longioribus (e basi usque ad pinnas in- fimas abbreviatas ad 17 cm longis), laminis deorsum brevius angustatis, pinnis sterilibus inferioribus contiguis, indusio lato, firmo, integerrimo, patente vel incurvato nec reflexo a typo afrieano diversa. Hab. Nova Caledonia: In montibus Koghi dictis, 600 m alt.; Mai 1906, leg. Franc no. 51. 16. Asplenium dognyense Rosenst., nov. spec. Euasplenium; rhizomate erecto, apice paleaceo, paleis 3 mm longis, firmis, ovato-lanceolatis, acuminatis, medio aterrimis, margine ferrugineis, cellularum parietibus crassis, granulatis; stipitibus densis, c. 10 cm longis, cum costis castaneis, nitidis, supra profunde canaliculatis, subtus teretibus; laminis c. 20 cm longis, 3!/, cm latis, e basi subaequali lineari-lanceolatis, sursum sensim attenuatis, membranaceo-chartaceis, utrinque laete viridibus, glaberrimis, pinnatis; pinnis numerosis, alternis, 160 Dr. E. Rosenstock. eontiguis, breviter petiolatis, patentibus, e basi inaequali, superiore recte truncata, auriculata, inferiore dimidiato-cuneata trapezio-oblongis, apice ` attenuato obtusis, inciso-serratis, inferioribus paullulum abbreviatis, re- flexis; nervis infimis lateris superioris pinnatis, proximis furcatis, reliquis et iis lateris inferioris simplicibus; soris in latere superiore c. 5, in inferiore c. 2 sitis, brevibus, margini approximatis; indusiis latis, mem- branaceis, rarissime (in auricula) diplazioideis. Hab. Nova Caledonia: In silvis altiplaniciei Dognyanae, 500 m alt.; 2. Februar 1911, leg. Franc no. 1443. Obgleich Stiel und Blattspreite grosse Ähnlichkeit mit Asplenium unilaterale Lam. besitzen, ist die Art doch durch aufrechtes Rhizom und dickwandige Schuppen hinlünglich davon verschieden. Näher steht sie dem A. normale Don, das ausser helleren Schuppen längere Blätter und weniger tief gesägte und nach vorn breitere Fiedern besitzt, 17. Asplenium Vieillardii Mett. var. soluta Rosenst., nov. var. Varietas bipinnata, serraturis pinnarum inferiorum solutis, pinnis inde pinnatis, pinnulis maximis ad i5 cm longis, 5 mm latis. Hab. Nova Caledonia: Ad radices montis Mou; März 1907, leg. Franc no. 739. 18. Asplenium Vieillardu Mett. var. scoparioides Rosenst., nov. var. Varietas bipinnata, pinnulis linearibus, angustato-elongatis, ad 14 cm longis, 1—2 mm latis, breviter dentatis vel subintegerrimis a typo diversa. Hab. Nova Caledonia: Col d'Amien (La Toa) 300 m alt.; 28. Januar 1911, leg. Franc no. 1434. — Ib. Le Rat no. 25. 19. Asplenium tenerum Forst. var. neocaledonica Rosenst., nov. var. Varietas, folis mediocribus, maximis c. 25 cm longis, 3 cm latis, sensim, non abrupte acuminatis, pinnis vix ultra 16-jugis, remotioribus, brevioribus, vix ultra 17 mm longis, basi posteriore longius abscisso- cuneata, anteriore non auriculata a typo diversa. Hab. Nova Caledonia: Ad saxa humida in silvis montium Koghi dietorum, Dumbea, 350 m alt.; 5. Januar 1911, leg. France no. 1438. Dass dieser Farn zu A. tenerum Forst. und nicht zu À. erectum Bory (var. exauriculata Fourn.) gehórt, ergibt sich sowohl aus der Lünge und regelmüssigen Stellung der sori als aus dem Vorhandensein von Wimpern am Rand der Rhizomschuppen. 20. Asplenium subflexuosum Rosenst., nov. spec. Darea; (rhizomate et stipitibus deficientibus), laminis e basi angustata lanceolatis, acuminatis, ultra 60 em longis, 25 cm latis, sub- coriaceis,laete viridibus, paleis fuscis minoribus, dilaceratis majoribusque lanceolatis, lineari-acuminatis, longe ciliatis ad rhachim densius, pagina inferiore paucis et deciduis vestitis, pinnato-pinnatifidis vel subbipinnatis; pinnis medialibus petiolatis, erecto-patentious, falcato-incurvatis, e basi cuneata, dilatata, superiore adaucta lanceolato-linearibus, longe acu- minatis, maximis c. 20 cm longis, 2—3 cm medio latis, infra usque fere Filices novae a Cl. Franc in Nova Caledonia collectae. 161 ad costam, e medio sursum usque ad alam c. 4 mm latam pinnatifidis, in apicem valde angustatum, remote et grosse serratum desinentibus; laciniis numerosis, obliquis, inferioribus e basi cuneata linearibus, in- fimis ad 7 em longis, 5—6 mm latis, margine grosse serratis, paucis proximis paullo abbreviatis, ceterum conformibus, sequentibus 2— 3 jugis cito diminutis, ad 2 cm longis, e basi longe cuneata, integerrima in apicem bifidum dilatatis, ceteris (e medio pinnae sursum) linearibus, sub- integerrimis, versus apicem sensim decrescentibus, demum dentiformibus; pinnis superioribus simplicioribus, sensim decrescentibus, infraapicalibus 8 cm fere longis: basalibus citius diminutis; apice frondis basi c. 2 cm lato, lineari-laneeolato, acuminato, c. 15 em longo; rhachibus griseo- viridibus, supra sulcatis, subtus teretibus, leviter paleaceis; costis supra prominulis, subtus immersis, nervis in laciniis solitariis, aegre conspicuis; soris marginalibus, e basi laciniarum ultra mediam productis, in laciniis inferioribus c. 1 em longis; indusiis firmis, anguste linearibus. Hab. Nova Caledonia: Ad saxa et arborum truncos in montibus Koghi dictis., 600 m alt.; 11. Januar 1911, leg. Franc no. 339. Asplenium flexuosum Schrad., die dareoide Form von A. gemmiferum Schrad., unter dessen Name sowohl diese No. 339 als auch die günzlich verschiedene Nr. 34 bis von M. Franc ausgegeben worden sind, unter- scheidet sich durch breitere, an der Spitze stets 2-teilige Segmente von gleichförmiger Länge. Die erwähnte No. 34bis stimmt überein mit Deplanche no. 141 und Vieillard no. 3339, die nach gütiger Mit- ‚teilung des Herrn Oberstleutnant Brause von Mettenius im Herb. Reg. Berol. als „A. Mertensianum Kze.?* bestimmt wurden. 21. Asplenium Francii Rosenst., nov. spec. Darea; rhizomate erecto, radiculis tomentosis dense obtecto, apice paleis ovato-lanceolatis, breviter acuminatis, margine ciliatis, mem- branaceis, brunneis vestito; stipitibus dense faseiculatis, c. 12 cm longis, supra sulcatis, subtus teretiusculis vel compressis, griseo-viridibus, infra sparse paleaceis, supra denutatis, c. 15 cm longis; laminis 20 em vel ultra longis, 6—7 cm latis, e basi subaequali lineari-oblongis, acutis, herbaceis, pallide viridibus, glaberrimis, bipinnato-pinnatifidis; pinnis 12—15-jugis, patentibus, alternis, breviter petiolatis, e basi inaequali, in- feriore abscissa, superiore truncata, rhachi parallela deltoideo-lanceolatis, infra imbricatis, basi anteriore valde adaucta, inferioribus et medialibus infra pinnatis, sursum cum superioribus profunde pinnatifidis; pinnulis inferioribus lateris anterioris 3 —4 e basi cuneata lineari-elongatis, antice pinnatifidis, postice integris, patentibus, basalibus ad 2 cm longis, 2'/, mm latis, proximis 2—3 cito decrescentibus et in segmenta dimidiae su- perioris transeuntibus; segmentis linearibus, obtusis, obliquis, mono- soris, ad 3 cm longis, paullo ultra 1 mm latis, basi posteriori pinnarum deficientibus; soris marginalibus, linearibus, ex ima basi laciniae ultra mediam productis: indusiis membranaceis, firmis, integerrimis. Hab. Nova Caledonia: Ad saxa humida in silvis montium Koghi dictorum, 200 m alt.; 19. Januar 1911, leg. Franc no. 1439. Repertorium specierum novarum. X. 11 162 Dr. E. Rosenstock: Filices novae a Cl. Franc in Nova Caledonia collectae. Von den übrigen Darea-Arten besonders durch die Gestalt der Fiedern verschieden. Diese besitzen an der akroskopen Seite 2—4 stark ver- lüngerte Fiedern 2. Ordnung, die die nüchst hóhere Fieder zum Teil über- decken, die entsprechenden Fiederchen der basiskopen Seite fehlen, die Segmentierung beginnt hier erst in der Hóhe des Intervalls zwischen dem 3. und 4. Fiederchen der Vorderseite. Im übrigen steht die Art meinem A. ¢enuiculum nahe, das durch kleinere Dimensionen und nicht verlängerte Basalsegmente verschieden ist. 22. Aspidium latifolium (Forst.) var. tripinnata Rosenst., nov. var. Varietas, foliis tripinnaus, pinnis secundariis pinnarum 3—4 jugum inferiorum tertiariisque lateris posterioris pinnarum basalium distincte petiolatis (petiolis !/,—1 cm longis), basi exciso-cordatis, indusiis minutis, pilis glanduligeris, glandulisque aureis raris ornatis a typo diversa. Hab. Nova Caledonia, Tadine in silvis; 18. Januar 1911, leg. Franc no. 1030. — Viti Labu, leg. Graeffe. Das nur an einigen sori und mit grósster Mühe wahrnehmbare Indusium ist mit drüsenförmigen Haaren und bisweilen auch mit 1—2 kugeligen gelben Drüsen besetzt. Die Sporen sind wie beim Typ mit faltigem Epispor versehen, im übrigen kahl. A. Seemanni Fourn. besitzt murikate Sporen. 23. Polypodium hispido-setosum Rosenst., nov. spec. Eupolypodium, rhizomate erecto, cum stipitum basibus relictis 1 cm fere erasso, apice dense paleaceo; paleis ferrugineis, ultra !/; cm longis, lanceolatis, acuminatis, setis longis, firmis, atropurpureis margine sparsius, apice densissime ornatis; stipitibus vix 1 cm longis, cum rhachibus setis atropurpureis dense vestitis, fasciculatis; laminis oblongo-lanceo- latis, utroversus sensim angustatis, saepe curvatis, coriaceis, olivaceo- viridibus, setis atropurpureis brevioribus utrinque dense vestitis, apice 1 cm longo, lineari, crenulato excepto profunde pinnatifidis; segmentis alternis, numerosis, subrecte patentibus, medialibus linearibus, obtusis, Il cm longis, superioribus et inferioribus sensim decrescentibus; rhachibus cum costis nervisque omnino immersis; soris utrinque 5—10, medialibus, superficialibus, rotundatis, magnis, contiguis. Hab. Nova Caledonia: Ad arborum truncos in silvis altis montis Mou, 1200 m alt.; November 1910, leg. Franc no. 1318. Wegen der vom Parenchym günzlich überdeckten Mittelrippe er- scheint der mittlere, ungeteilte Teil der Blattfläche breiter, so dass der Farn eine habituelle Ähnlichkeit mit Davallia contigua Spr. aufweist, von der er jedoch sofort durch die Beschaffenheit der sori zu unterscheiden ist. Das nahestehende P. crassifrons Bak. besitzt tiefer eingeschnittene Lamina, hervorstehende, sichtbare Mittelrippe und ist weniger dicht behaart. 24. Marattia Rolandi Principis Rosenst., nov. spec. Marattia; rhizomate ignoto; stipitibus c. 2—3 fasciculatis, me diocribus, ad 23 em longis, 3 mm supra basin crassis, cum rhachibus teretibus, nudis, glaberrimis; laminis ovato-truncatis, c. 18 em longis et Camillo Schneider: Eine neue Fraxinus aus Kleinasien. 163 latis, pallide viridibus, rigide chartaceis, glaberrimis, simpliciter pinnatis; pinnis in speciminibus bijugis, basalibus petiolis 2—3 cm longis suf- fultis, oppositis, suberecto-patentibus, e basi cuneata, breviter decurrente elongato-oblongis, abrupte acuminatis, grosse et irregulariter (subduplicato-) serratis, dentibus acutis spinescentibus; venis lateralibus profunde furcatis vel simplieibus, 2 mm apice distantibus, utrinque, imprimis subtus plane conspicuis; soris lineari-oblongis, margini approximatis, inaequalibus, 2—3 mm longis exindusiatis, lobulis c. 12-rimosis, Hab. Nova Caledonia: In argillosis altiplanieiei Dognyanae (La Toa), 900 m alt.; 1911, leg. Frane no. 1441. Diese Art weicht durch ihr einfach gefiedertes und nur 2 Fieder- paare tragendes Blatt von den übrigen Arten der Gattung vóllig ab, Auch der grob und fast dornig doppelt geságte Fiederrand ist nur ihr eigen- tümlich. XXII. Eine neue Fraxinus aus Kleinasien. Von Camillo Schneider, Wien. (Originaldiagnose.) Bei der Bearbeitung der Gattung Fraxinus für mein ,lllustr. Hand- buch der Laubholzkunde* fand ich im Herb. Hofmuseum Wien eine orientalische Form, die ich für eine neue Art halte und im folgenden kurz beschreiben will. Fraxinus (Sect. Ornus subsect, Euornus) Kotschyi C. Schn., nov. spec. Arbor; ramuli semper glabri, annotini griseobrunnei; gemmae nigro- brunnescentes, plus minusve puberulae; folia ramulorum floriferum ad 25 cm longa petiolo incluso; foliola 5—7, distantia, elliptica c. 11 cm longa et 3,5—4 cm lata, basi late cuneata, apice subito longe acuminata, mar- gine crenatodentata, supra viridia, glabra vel ad costam paullo puberula, subtus paullo discoloria, tantum basi ad costam puberula, nervis laterali- bus supra 12, petiolis 10—12 mm longis instructa; inflorescentiae c. 12 cm longae, glabrae; flores albae ut in Fraxinus Ornus; calyces laciniis acutis; petala linearia, subacuta, staminibus subaequilonga; fructus ignoti, Cilicien: In montibus Kassan Oghlu, leg. Th. Kotschy, Iter cili- cico-kurdicum 1859, Suppl. no. 142, 17. V. copiose in devexis aquiloni obversis, alt. 4200 ped. Vielleicht gehórt auch ein Exemplar leg. Bourgeau, Plantae Lyciae 1860, no. 237, in sylvaticis montis Tscharyklar prope Adalia, 20. IV. — hierher. Diese Art weicht von F, Ornus L. und F. cilicica Lingelsh. durch die akuminaten Blätter gut ab und erinnert an F. floribunda Wall, die aber glockige kurzzähnige Kelche hat und auch sonst Abweichungen zeigt. 11* 164 Koehne: Prunus Mahaleb L. Hartmannii. — Fedtschenko: Neue Cousinia. XXIII. Prunus Mahaleb L. var. Hartmannii Koehne, nov. var. (Originaldiagnose.) An species propria? Frutex 2—3-metralis. Ramuli novelli olivacei, puberuli v. pubescentes, verruculis ocbraceo-albidis (insignioribus quam in P. Mahaleb L. var. Cupaniana Fiori et Paol) obsiti; gemmae ovatae acutae vix 2 mm longae glabrae. Stipulae gemma vix longiores ovatae, margine glandulis crassis conicis dense obsitae; petioli 7—15 mm longi glaberrimi, apice saepe glandulis 1—2 crassis disciformibus muniti; la- mina e basi rotundata vel subcordata orbicularis vel obovato-rotundata brevissime cuspidata, brevissime crenulata glandulis dentium magnis co- nicis incumbentibus, sat pallida, glaberrima, nervis utrinsecus circ. 6— 7. stomatibus etiam in pagina superiore sat numerosis. Flores fructusque ignoti. Libanon, subalpine Region, Wald oberhalb Muneitira, 1600 m ü. M., Hartmann no. 27. Die oberseitigen Spaltöftnungen fehlen bei typischer P. Mahaleb L., sowie bei der var. Cupaniana. Sie sind in der Gattung Prunus überhaupt sehr selten. XXIV. Eine neue Cousinia (C. mindshelkensis) aus dem westlichen Tianschan. Von Boris Fedtschenko. Oberbotaniker am Kaiserlichen Botanischen Garten zu St. Petersburg. (Originaldiagnose.) Cousinia (Sect. Pectinatae) mindshelkensis B. Fedtsch., nov. spec. Radix lignosa crassa, collo valde ramosa, fasciculum densum cau- lium floriferum rosularumque sterilium edens. Caules floriferi 10—25 em alti, adscendentes. Folia glaucescentia, oblonga, margine pectinato- dentata, dentibus in spinas longiusculas exeuntibus. Capitula pauca, subglobosa. Involucri foliola spinoso-pectinata, in spinam validam exeuntia, Westlicher Tian-schan: Kette Karatau, Ortlichkeit Bisch-ssas, bei dem Gipfel Mindshelke, no. 392, am 15, Juni und zwischen Kok-bulak und Bisch-ssas, no. 419, am 15. Juni 1908 (B. Fedtschenko!!). Gesammelt wurden nur wenige Exemplare, von denen manche nur Knospen haben, andere nur Reste der vorjährigen Köpfchen. Jedoch haben wir es ohne Zweifel mit einer neuen Art zu tun, die sich stark von den anderen Arten der Sektion Pectinatae unterscheidet. DECKE or ov E. Hackel: Gramineae novae. VIII. 165 XXV. Gramineae novae. VIIl.') Auctore E. Hackel (Attersee), (Originaldiagnosen.) 48. Paspalum Bertonii Hack., nov. spec. Perenne, dense caespitosum, innovationibus extravaginalibus basi squamatis. Culmi erecti circ. 35 cm alti graciles compressi glaberrimi plerumque 3-nodes, nodo summo in medio culmo altiusve sito, simplices, omnino foliati v. apice breviter nudi. Vaginae internodia subaequantes v. subsuperantes subcompressae, superiores laxiusculae, glaberrimae. Li- gula biaurita, auriculis oblongis 1—2 mm longis, glaberrima. Laminae setaceo-convolutae (diam. 0,5—0,7 mm), tenuissime acuminatae erectae, rigidulae v. flaccidulae, innovationum circ. 25 cm lg., superiores culmi ad 10 cm lg., virides, glaberrimae. Racemi bini conjugati (internodio 1— 10 mm longo sejuncti), erecti, 8—10 cm longi, 2—2,5 mm lati, rhachi spiculis angustiore undulata angustissime membranaceo-marginata glaber- rima atroviolacea, spicularum pedicelli solitarii brevissimi glaberrimi, Spiculae biseriales laxe imbricatae lanceolatae acutae 4,5 mm longae 1—1,2 mm latae hinc planae illinc subconvexae, pallide viridulae et dense albo-sericeo-villosae. Gluma l. postica, spiculae magnitudine et forma, acutissima, 3-nervis, nervis lateralibus margini proximis, a basi ad ?/, usque villis porrectis sursum accrescentibus, summis circ. 2 mm longis obtecta superius glabra. II. Ie simillima sed plana, secus nervum medium glabra ibique saepius rugis aliquot obliquis notata. II. (fertilis) sterilibus !/, brevior, elliptico-lanceolata acutiuscula, chartaceo-membrana- cea, parum convexa, sordide albida, glaberrima, obsolete 3-nervis. Palea glumam aequans vel apice subsuperans, ei simillima sed minute muero- nata, 2-nervis. Antherae 2,5 mm longae. “Paraguay: In saxosis arenosis ad oras fluminis Paraná prope Puerto Bertoni et Salto Guairá (alt. 120—110 m), leg. M. S. Bertoni ann. 1906, sub nrs. 2124, 3888, 4054. Verwandt mit P. eucomum Nees, das sich durch flache, behaarte Blätter, breitere (die Ährchen an Breite übertreffende), gerade Rhachis, weit kleinere (2—2,5 mm lange), elliptisch-verkehrt-eifórmige, stumpfliche Ährchen unterscheidet, die der ganzen Länge nach mit viel längeren, abstehenden Haaren bedeckt sind und deren II. Hüllspelze keinen Mittel- nerv hat. Das gleichfalls verwandte P. guttatum Trin. unterscheidet sich durch flache Blätter, sehr kurze, nicht 2öhrige Ligula, oben langhin nackten Halm, kleinere, ovale Ährchen, deren Hüllspelzen bis zur Spitze überall behaart und auf der Innenseite mit braunroten Punkten gezeichnet sind. Die stark 2óhrige Ligula und die sehr spitzen Ährchen zeichnen unsere Art besonders aus. 1) VIL vide Repert., VIII (1910), pp. 513—523. 166 E. Hackel. 49. Aristida nigritiana Hack., nov. spec. Perennis? Culmi ascendentes, e nodis 2—3 inferioribus ramosi, ramis in singulo nodo binis usque quaternis, patulis, omnibus floriferis uninodibus, inaequalibus, aliis ad 20 em longis superne longe nudis fastigiatis, aliis brevibus usque ad paniculam foliatis, omnibus subfili- formibus teretibus glaberrimis. Vaginae inferiores culmi ope ramorum a culmo dejectae, ramorum arctae teretes, glaberrimae. Ligula breviter ciliaris. Laminae anguste lineares acutissimae siccando convolutae, 3—5 cm lg., 0,7 mm diam., rigidae, patentes, extus scabrae intus pube- rulae crassinerves. Panicula pyramidalis, laxa, 9—13 cm lg., ramis soli- tariis distantibus angulo recto patentibus v. subreflexis, tenui-filiformibus scabris, in !/[,—?/, inferiore nudis, in '/,—?/; superiore propter ramulos secundarios brevissimos spiculasque dense confertas ramo appressas spiciformes, parte spieiformi 2—2,5 cm longa. Spiculae subsessiles lineari-lanceolatae 6 mm longae flavo-viridulae. Glamae steriles spicu- lam aequantes, aequilongae, lineari-lanceolatae, uninerves, carina aculeo- lato-scabrae, I. sensim, II. subito in mueronem 0,5—1 mm longum abiens, vel II ex emarginatura mucronata. Gluma fertilis steriles subaequans, 5 mm longa, lineari-subfusiformis, callo acuto brevissime sericeo-pilosa, ceterum glabra minute punctieulato-scaberula, apice in aristae stipitem cc. 2 mm longum laevem haud tortum abiens, cum stipite haud articu- lata, aristae rami erecto-patuli subaequales 10—12 mm longi tenuissimi, scabri. Palea parvula, ovalis, hyalina, enervis. Antherae 1,5 mm longi. “Africa occidentalis: In valle media fluminis Niger in missione de Gironeourt lectam mihi communicavit cl. Heim. Verwandt mit A. barbicollis Trin. et Rupr., aber durch die starke, abstehende Verzweigung, kurze, eingerollte Blütter, und den nicht ge- wundenen Basalteil der Granne von ihr verschieden. 50. Alopecurus heleochloides Hack., nov. spec. Annuus. Culmi caespitosi, humiles (3—8 cm sine panicula longi). geniculato-ascendentes, teretes, glaberrimi, simplices, 2—3-nodi, nodo summo paniculae valde approximato. Folia glabra: vaginae inferiores arctae, internodiis breviores, summa valde ventricosa, paniculam ovoideam primum omnino, dein basi involucrans, ea subaequilonga; etiam vagina penultima interdum paniculae approximata et + dilatata est. Ligula ovata v. oblonga 2—3 mm lg. acutiuscula v. obtusa. Laminae lineares, sensim acutatae, ipso apice obtusiusculae, planae, 4—10 cm lg. 2—3 mm lt, summa culmum circ. ipsius longitudine superans, omnes flaccidae, virides, scaberulae. Panicula capituliformis ovoidea densissima 10—15 mm longa 6—8 mm lata obtusa, spiculis densissime imbricatis breviter v. brevissime pedicellatis, pedicellis glaberrimis. Spiculae late oblongae, truncatae, 3 mm longae 1,5 mm latae viridulae. Glumae steriles a latere visae oblongae, apice hyalino obtuso extus curvatae, omnino liberae, Ca- rina rectilinea breviter ciliatae, 3-nerves, nervis lateralibus prominulis apice cum medio areuatim connexis inferne tantum parce hispidulis. Gluma fertilis steriles conspicue superans, a latere visa late oblonga. Gramineae novae. VIII. 167 truncata, saccata (i. e. ventre usque ad */, v. */, longitudinis connata), inferne membranacea tenuissime 5-nervis, in !/, superiore subherbacea crasse 4-nervis, glabra, parum supra medium dorsum aristulam exserens rectam glumam vix v. parum superantem. Palea 0. Stamina 2, antheris 1 mm longis. | Chile: Inter Colina et Batuco, IX. 1899 leg. C. Reiche. Sehr ausgezeichnete Art ohne nahe Verwandte, im Habitus der Heleochloa schoenoides ähnlich, durch die von der bauchigen obersten Blattscheide gestützte, von deren Spreite weit überragte kópfchenfürmige Infloreszenz sofort zu erkennen. Durch die bis weit hinauf verwachsene Deckspelze zeigt sie einige Verwandtschaft mit A. saccatus Vasey, der ihr aber sonst wenig ähnelt. 51. Sporobolus poaeoides Hack., nov. spec. Perennis? Culmi ascendentes, circ. 25 cm alti, graciles, valde com- pressi glaberrimi, cire. 6— 7-nodes, apice breviter nudi, simplices vel e nodis mediis paucos ramos steriles agentes. Folia glabra. Vaginae com- pressae, internodiis breviores, laeves; ligula brevissima rotundato-truncata, membranacea; laminae lineares, obtusiusculae, planae, flaccidulae, 4— 5 em lg. circ. 2 mm lt., virides, supra marginibusque scaberulae, subtus laeves, tenuinerves. Panicula oblonga laxa patula cire. 8 em lg. 2 cm It. rhachi laevi, ramis solitariis remotiusculis patulis scaberulis in !/,—/, inferiore indivisis dein ramulos secundarios paucos basi nudos apice 2— 3 spiculatos rhachi appressos agentibus, spiculis- in parte superiore rami confertis sed haud imbricatis breviter pedicellatis, pedicellis seabris apice vix clavatis subterminalibus quam spicula 2--3-plo brevioribus, Spiculae elliptico-lanceolatae 2,5 mm longae 1 mm latae, .atroviridulae glaberrimae. Glumae steriles subaequales, dimidiam spiculam aequantes v. subaequantes, ovato-oblongae obtusiusculae v. obtusae, 1-nerves, Gluma fertilis ovata acuta v. breviter acuminata, raro mucronulata, rigidule membranacea, 3-nervis, nervis lateralibus ad ?/, longitudinis productis, Palea glumam aequans, ovata obtusa integra binervis ecarinata, Antherae 3, 1,5 mm longae. Caryopsis ignota. Mexico, in civitate Puebla ad Rancho Posada, alt. 2194 m; VIII. 1910 leg. Fr. Nicolas no. 5423. Im Habitus einer Poa nemoralis forma uniflora nicht unáhnlich, nur dass die Rispe ärmer ist und die Ährchen dem oberen Teile der Rispen- äste anliegen. Verwandt, jedoch nicht nahe, mit S. compressus Kunth, dessen Rispe aber viel grósser und reicher ist mit abstehenden, haar- dünnen Sekundárzweigen und langgestielten Ährchen, deren Hüllspelzen 2/, des Ährchens erreichen und spitz zulaufen. 52. Agrostis Rockii Hack., nov. spec. Perennis, dehse caespitosa, innovationibus partim intra-partim extra- vaginalibus, his oblique ascendentibus vel basi breviter repentibus, omni bus culmisque basi vaginis emortius cinereis dense tunicatis. Culmi erecti 16—18 cm alti, pro altitudie subrobusti, teretes, superne scabri, binodes, apice breviter nudi. Vaginae teretes arctae internodiis plerum- 108 E. Hackel. que longiores, superne scaberulae. Ligula oblonga 4—5 mm lg. dentata v. fissa. Laminae anguste lineares, convolutae, subjunceae, obtusius- eulae, inferiores 8—10 cm, summa 3—4 cm longae, diam. cc. 0,7 mm, erectae, rigidae, glabrae, extus scabriusculae, intus in nervis crassius- culis prominentibus contiguis minute puberulae. Panicula linearis, con- tracta, densa, basi subinterrupta 6—8 cm lg., 5 mm lt., stricta, rhachi scabra, ramis (inferioribus 1—1,3 cm longis) appressis solitariis v. binis a basi ramulosis ramulis brevissimis inferioribus 2—5-spiculatis, spiculis secus ramos dense imbricatis, pedicellis scabris apice clavatis quam spi- culae subterminales duplo brevioribus fultis. Spiculae lineari-lanceolatae fere 4 mm longae amoene purpurascentes. Gluma I. spiculam aequans lanceolata acuta 1-nervis secus carinam viridem aculeolato-scaberrima, juxta carinam superne v. toto dorso scabra; II. quam I. paullo sed mani- feste brevior (ex. gr. 1. 3,8 mm, II. 3,4 mm lg.), illae simillima, minus scabra. Gluma fertilis spicula !/, brevior (2,2 mm lg.) ovali-oblonga trun- cata integra rigidule scariosa, 5-nervis, callo parce brevissimeque barbu- lata, e medio dorso v. paullo supra medium aristulam rectam glumae apicem non attingentem exserens. Palea minuta (0,5—0,7 mm longa) vel obsoleta. Antherae 1 mm longae. In insulis Hawaiensibus: In summo monte ignivomo Haleakala insulae Maui inter rupes vulcanicas (cire. 3000 m s. m.) leg. Rock. Eine ausgezeichnete Art mit steifem, niedrigem Halm, binsenfórmigen Blättern, die jedoch keine besonders starken Sklerenchymbündel unter und über den stark vorspringenden, sehr genährten Nerven besitzen, schmaler, purpurfarbiger Rispe, ziemlich grossen Ährchen mit rauhen Hüllspelzen. Der Ursprung der Granne ist etwas variabel, ebenso die bald ganz unscheinbare, bald bis 0,7 mm lange Vorspelze. Die nächst- verwandte Art scheint A. varians Trin. (A. Rossae Vasey) zu sein. Doch ist diese kein Xerophyt wie A. Rockii, sondern ist mehr zart, schlaff, flach- blätterig mit kurzer Ligula, weniger dichter Rispe mit kleineren (2,5 mm langen) Ährchen, fast gleichlangen Hüllspelzen, unbegrannter Deckspelze, nur 0,6 mm langen Antheren. 53. Calamagrostis nitida Hack., nov. spec. Syn.: Deyeuxia chrysostachya R. Phil., Verz. Pü. Antofog. u. Tarapaca, p. 83, non Desv. Perennis, caespitosa, innovationibus intravaginalibus. Culmi erecti, circ. 20 cm alti rigidi teretes glaberrimi specie enodes, 3-foliati, foliis omnibus basilaribus, summi vagina circ. ?/, culmi obtegente, subventri- cosa, Vaginae omnes dilatatae, inferiores et innovationum compressae, glaberrimae; ligula subulato-lanceolata ad 8 mm longa glabra. Laminae lineares, complicatae, rigidae, pungentes, circ, 6—8 cm lg. 1—1,5 mm (statu complie.) latae, patentes, plus minusve scabrae, nervis circ. 7 crassis percursae, Panicula capituliformis ovalis densissima, circ. 3 cm lg- 1,5 em It, nitide aurea, rhachi ramisque glaberrimis, his brevissimis, ramulosis spiculis dense fasciculatis imbricatis breviter v. brevissime pedicellatis. Spiculae lanceolatae, 5 mm longae. Glumae steriles aequales, Gramineae novae. VIII. 169 lineari-lanceolatae, obtusiusculae, apice mox denticulato-fissae, glaberrimae, I. 1-nervis, Il. basi 3-nervis. Gluma fertilis 3/, Sterilium aequans, late oblonga truncata 4-dertata hyalino-membranacea, in !/, inferiore tenuiter 5-nervis, mutica, callo pilis glumam subaequantibus dense barbata, ceterum glaberrima. Palea glumam aequans lineari-oblonga obtusa bidentula 2- nervis, laevis. Antherae 1,5 mm lg. Processus rhachillae cire, !/, paleae aequans, pilis valeam subaequantibus dense barbatus. Chile: Ad lacum Putana, leg. F. Philippi. Im Habitus ist diese Art allerdings der Calamagrostis chrysostachya Hack., nov. nom. (Deyeuxia chrysost. Desv.) sehr ühnlich, aber die letztere hat nur äusserst kurze Haare auf dem Kallus der Deckspelze sowie an dem Achsenfortsatz, während unsere Art mit solchen von nahezu der Spelzenlänge dicht gebärtet ist. Auch ist die Deckspelze der C. chryso- stachya begrannt, an der Spitze unregelmässig ausgefressen-gezühnelt und nervenlos, die der C. nitida unbegrannt, regelmässig vierzühnig, im unteren Drittel zart 5-nervig. 54. Trisetum hirtiflorum Hack., nov. spec. Rhizoma stolones breves edens. Culmus erectus robustus circ. 30 em altus infra paniculam dense puberulus binodis, nodis puberulis, superiore cire. in !/, inferiore culmi sito, apice breviter nudus. Vaginae laxius- culae, internodia superantes, glaberrimae. Ligula brevis (2 mm lg.) trun- cata denticulata. Laminae lineares sensim acutatae subpungentes rigidae planae v. complicatae, culmeae 8—14 cm longae, ad 5 mm latae, margine scabrae, ceterum glaberrimae, crassinerves. Panicula spiciformis lineari- lanceolata densissima, 7—10 cm lg. 1—2 cm lt., rhachi ramisque pubes- centibus, his brevibus appressis 2-multispiculatis, spiculis breviter v. bre- vissime pedicellatis. Spiculae obovato-lanceolatae, 6,5—7,5 mm longae, flavo-viridulae, biflorae, rhachilla pilis articulo aequilongis vestita ultra flores producta. Glumae steriles inaequales (I. 5,5 mm, II. 7,5 mm lg.) acutae v. mucronulatae, I. lineari-Janceolata 1-nervis, quam II. duplo an- gustior, haec late lanceolata 3-nervis, florem contiguum aequans vel superans, ambae in carinae !/, superiore denticulato-scabrae. Glumae fertiles lanceolatae acutae apice bisetulosae, 5 mm lg., in callo dorsoque subchartaceo pilis dimidiam glumam aequantibus hirsutae, apice margini- busque hyalinis glabrae, tenuissime 5-nerves, in !/; superiore dorsi aristam exserentes geniculatam supra genu patentissimam basi hirsutam superne scabram circ. 6 mm longam. Palea glumam suam aequans v. saepius paullo superans, lanceolata, bidentula, binervis, glabra. Antherae 1 mm longae. Ovarium glabrum. Chile, legit ?; comm. Dr. C. Reiche. Verwandt mit T. lasiolepis Desv., von dem es sich durch die sehr dichte Rispe, grössere Ährchen, sehr ungleichlange, spitze, oft stachel- spitzige Hüllspelzen und die mit der Deckspelze gleichlange oder lüngere Vorspelze unterscheidet. 55. Cortaderia longicauda Hack., nov. spec. Perennis. Culmus (unieus qui suppetit) 40 cm tantum altus, ro- bustus sed non arundinaceus, binodis, teres, glaberrimus, superne bre- 170 E. Hackel. viter nudus. Vaginae teretes, laxae, internodia longe superantes, glaber- rimae nisi ore ciliatae, emortuae culmi innovationumque basin dense tunicantes, firmae, fuscae. Ligula series pilorum brevium. Laminae an- guste lineares, longe tenuiterque acuminatae, innovationum et inferiores culmi ad 25 cm, superiores 5—10 cm longae, omnes 2—3 mm latae, rigidae, erectae, praeter margines serrulato-scabros glaberrimae, crassi- nerves, Panicula ovali-oblonga (cc. 10 cm lg. 4 cm It.) contracta densa subnitens, rhachi ramisque scaberulis, his 2—3nis basi nudis, inferioribus ad 6 cm longis ramulos secundarios breves circ. 4—5-spiculatos pro- .ereantibus. Spiculae obovatae sine aristas circ. 12 mm longae 4—5-florae stramineae albo-villosae villis parum nitentibus. Glumae steriles sub- aequales 10—12 mm longae lineari-lanceolatae acutae (II. minute biden- tula) uninerves, glaberrimae. Glumae fertiles e basi lanceolata sensim in caudam filiformem demum setaceam scabram angustatae, cum cauda 16 mm longae, 3-nerves, in spiculis 9 villis circ. 4 mm longis vestitae; palea lineari-lanceolata 4 mm lg., obtusiuscula. 'Chile: Prov. Valdivia, Potrero Coigue, leg. Philippi Jan. 1861. Es liegt nur ein 9 Exemplar mit einem blühenden Halme vor, so dass nicht gesagt werden kann, ob dessen für diese Gattung geringe Hóhe (40 em) wirklich für die neue Art charakteristisch sei oder einem aus- nahmsweise niedrigen und schwachen Individuum angehóre. Jedenfalls ist die Art durch die lang und fein ausgezogenen Deckspelzen gut charakterisiert; bis zur Mitte (8 mm vom Grunde) zeigt dieselbe noch einen feinen Hautrand, in der oberen Hälfte aber hat sie mehr die Natur einer Granne; anfangs ist diese noch flach, gegen die Spitze hin aber drehrund. Alle anderen chilenischen und argentinischen Arten zeigen die Deckspelze bis nahe zur Spitze hyalin berandet. Unsere Art schliesst sich daher näher an C. Sodiroana Hack. (in Ost. bot. Zeit., 1902, p. 238), bei welcher die Trennung der Deckspelze in einen breit-lanzettlichen, hyalinen Teil und eine drehrunde, mitunter etwas gedrehte Granne voll- ständig ist. Letztere Art ist übrigens durch 5—7nervige Deckspelzen und die graue Farbe der Haare sofort von unserer zu unterscheiden. Es ist auffallend, dass Philippi diese ausgezeichnete Art unbestimmt liess. 56. Eragrostis laevissima Hack., nov. spec. Perennis, e rhizomate oblique ascendente dense caespitosa, inno- vationibus intravaginalibus, Culmi erecti, circ. 70 cm alti, teretes, glaber- rimi, circ. 4-nodi, infra nodos glandulis pusillis adspersi, simplices, apice longiuscule nudi. Vaginae teretiusculae, arctae, internodiis breviores, ore in innovationibus longius, in foliis culmeis breviter parceque barbatae ceterum glaberrimae eglandulosae. Ligula series ciliorum brevissimorum. Laminae lineares sensim setaceo-acuminatae planae v. siccitate laxe convolutae, 15—25 cm lg., innovationum 1,5—2 mm, culmeae ad 4 mm latae, suberectae. rigidulae, glaberrimae, nervis crassiusculis supra pro- minulis percursae. Panicula lineari-oblonga subcontracta densiuscula ad 18 cm lg. vix 3 cm lt., ramis plerumque solitariis a basi ramulosis fili- formibus rigidis glaberrimis (etiam in axilla) in !/—1!/, inferiore nudis, Gramineae novae. VIII. 171 primariis inferioribus 5—6 cm longis secundarios subereetos plurispicu- latos gignentibus, spieulis versus apicem ramorum densius confertis, quam pedicelli subterminales laeves pluries longioribus. Spiculae lanceolato- oblongae 5 mm lg. 1,5 mm It. 7—10-florae, floribus sese paullo ultra medium tegentibus, sordide virides, rhachilla tenace. Glumae steriles ovato-lanceolatae acutae hyalinae glaberrimae tenuiter uninerves, I. 0,8— 1 mm lg. vix ad medium, II. 1,5 mm lg. ad 3/, floris contigui pertinens, saepe jam anthesi delapsae. Glumae fertiles ovato-lanceolatae circ. 1,8 mm longae acutiusculae saepissime minute mueronulatae manifeste 3-nerves, nervis lateralibus ultra medium productis extus valde prominentibus, glaberrimae, demum deciduae. Palea persistens, glumam subaequans, late oblonga apice leviter bilobulata, carinis curvulis glaberrimis. Antherae 1 mm longae. "Deutsch-Südwest-Afrika: Otawifontein. Verwandt mit E. filiformis Nees (E. curvula Nees), von der sie sich hauptsüchlieh durch die schmale, ziemlich dichte Rispe und die auf dem Kiel glatten, gewóhnlich kurz stachelspitzigen Deckspelzen unterscheidet, deren Seitennerven verdickt und stark vorspringend sind. Mit Ausnahme einiger Haare an der Scheidemündung, die aber auch bisweilen fehlen, findet sich an der ganzen Pflanze kein Haar und keine Rauhigkeit, selbst die Kiele der Vorspelze sind glatt, was in der Gattung äusserst selten ist. Das Material wurde mir von Dr. W. Heering in Hamburg mit- geteilt, der auch den Namen, vorläufig ohne Beschreibung, in den „Arbeiten der Deutschen Landwirtschafts-Gesellschaft*, Heft 197 (1911), S. 18 veróffentlicht hat. 51. Eragrostis blepharolepis Hack., nov. spec. Perennis. Culmi erecti graciles 20—30 cm alti teretes saltem superne villosi, 2-nodes, simplices, superne longiuscule nudi. Vaginae teretes arctae, internodiis breviores superne villosi. Ligula ciliaris brevissima. Laminae anguste lineares tenuiter acuminatae siecando convolutae 8— 12 cm lg. diam. 0,7 mm, erectae, flaccidae, utrinque plus minus villosae. Panicula late ovata patens densiuscula 4—8 cm lg. 2,5—3,5 cm lt., rhachi ramisque hirsutis, his solitariis elongatis (inferioribus dimidiam paniculam superantibus) in ?/, inferiore nudis dein ramulos paucos 1—3-spiculatos gignentibus, spiculis versus apicem ramorum subimbricatim confertis, pedicellis subeapillaribus apice leniter clavatis flexuosis glaberrimis spi- cula longioribus v. brevioribus fultis. Spiculae late ovatae 4—5 mm lg. 2,5—3 mm It. obtusae a latere valde compressae 7—11 flores, floribus densissime imbricatis patentibus vel demum extus curvatis, plumbeo- vel flavido-viridulae, propter palearum cilia longa densaque canescentes, de- mum cum rhachillae fragilis internodio parvulo glabro secedentibus. Glumae steriles lineari-lanceolatae acutae 2 et 2,5 mm longae, versus margines pilis longis rigidis basi tuberculatis obsitae, fertiles contiguos subaequantes, I. 1-, II. 3-nervis. Glumae fertiles late oblongae truncatae v. rotundato-truncatae plerumque emarginatae 2—2,5 mm longae, ad Ie E. Hackel. nervos laterales marginibus approximatos breviter ciliatae ciliis mollissi- mis basi haud tuberculatis, ceterum glabrae. Palea glumam subaequans late oblonga truncata integra ad carinas leviter curvatas ciliis longis rigidis basi tuberculatis angulo fere recto patentibus pectinata. Antherae 1,3 mm longae. "NW-Rhodesia leg. Kassner (no. 2111); prope Bulowayo leg. Gardner (no. 75). Nahe verwandt mit E. Lappula Nees, besonders mit deren var. di- varicata Stapf, der sie in der Rispenform ähnlich ist, nur dass dieselbe bei unserer Art noch breiter eiförmig ist und die Äste erst im obersten Viertel dichtgedrängte Ährchen tragen. Dabei sind die Rhachis und alle Zweige der Rispe abstehend rauhhaarig, bei E. Lappula hingegen kahl; derselbe Unterschied gilt für den Halm, wenigstens im oberen Teile. Die Ährchen von E. Lappula sind länglich, die unserer Art breit-eiförmig, die Deckspelzen bei ersterer spitz, bei letzterer breit abgestutzt, meist ausgerandet usw. 58. Poa acrochaeta Hack., nov. spec. Specimen incompletum fere ad paniculam redactum. Panicula lineari- oblonga circ. 20 cm lg. 3—4 cm It. erecta patula densiuscula inferne sub- interrupta rhachi ramisque laevibus, his 6— 75 verticillatis, verticilli ramus primarius rhacheos internodium superpositum subsuperans, reliqui eo !/- duplo breviores, quo fit ut panieula praesertim inferne + interrupta appareat. Rami patuli, primarii in circ. !/, secundarii in !/, inferiore nudi, tertiani a basi spiculiferi, spiculis dense confertis, subterminalibus ramorum brevissimae pedicellatis, pedicellis subincrassatis laevibus. Spi- culae obovatae, 7 mm longae, 2—3-florae, e viridi, dilute brunneo et violascente variegatae, rhachilla glabra. Glumae steriles lanceolatae longe acutatae aequales, flores contiguos paullo superantes, glaberrimae, I. 1- nervis, Il. basi 8-nervis. Glumae fertiles late lanceolatae acutae ipso apice integro in aristulam 1—2 mm longam scabram abeuntes, callo pilis erectis gluma 4-plo brevioribus barbatae ceterum glabrae superne scabrae, 5 nerves, nervis parum prominulis exterioribus usque ad ?/, interioribus ad !/, glumae productis, nervo medio incrassato in aristulam continuato. Palea glumam subaequans oblonga bidentata, carinis scabra. Antherae 3,5 mm longae. Pistillum + hebetatum, ovario (florendi tempore) circ. 0,5 mm, stigmatibus 1 mm longis. "Chile: Vulkan Peteroa, leg. ?, comm. Reiche. Wenn ich hier ausnahmsweise eine neue Art auf ein unvollständiges- Exemplar aufgestellt habe, so mag dieses durch die ausserordentlich charakteristischen Rispen und Ährchen gerechtfertigt werden, nach denen die Art sicher wiedererkannt werden wird. Schon die schmale Rispe mit den fast getrennt erscheinenden Ästequirlen gibt ihr ein besonderes Gepräge. Dazu kommt dann die in der Gattung Poa so seltene Be- grannung der Deckspelze, und zwar aus der Spitze derselben, nicht wie bei P. aristata Phil. aus dem Einschnitt zwischen den Zähnen der Spitze, ferner die Länge der Hüllspelzen, welche die darüberstehenden Deck- Grainineae novae, VIII. 154 spelzen etwas überragen. Die Kallushaare der letzteren sind gerade, aufrecht anliegend, Kiel und Seitennerven sind kahl. Das vorliegende Exemplar ist androdynamisch entwickelt; das Pistill sehr schwach aus- gebildet. Ein genaues Studium der chilenischen Poa-Arten hat mich ge- lehrt, dass der Gegensatz der beiden Sektionen Ewpoa und Dioicopoa kein scharfer ist, sondern dass unter der ersteren Arten vorkommen, bei denen bald das eine, bald das andere Geschlecht vorwiegend ausgebildet ist, ohne dass die Organe des anderen ganz fehlen; auch unsere neue Art Scheint zu diesen zu gehóren. 59. Poa ayseniensis Hack., nov. spec. Perennis. Culmi erecti, ad 50 cm alti robusti plus minus compressi superne scabri inferne scaberuli, 3-nodes, nodo summo in !/, inferiore sito. Vaginae compressae, arctae, internodiis plerumque breviores v. in- fimae illis longiores, summa lamina sua circ. duplo longior, scaberulae. Ligula truncato-rotundata 1—2 mm longa. Laminae lineares, in acumen breve sensim angustatae, planae, 8—12 cm lg. circ. 3 mm lt., rigidulae, subtus laeves, supra marginibusque + scabrae, glaucae. Panicula ovato- lanceolata laxiuscula patens, ad 14 cm lg. 6 cm It., rhachi scabra, ramis inferioribus 5—7nis tenui-filiformibus patulis scaberrimis, primariis in ?/, inferioribus indivisis, superius secundarios erecto-patulos 1—3-spiculatos gignentibus, secundariis tertianisque basilaribus in !/, inferiore nudis, spiculis in superiore parte ramorum subconfertis, subterminalibus bre- vissime pedicellatis. Spiculae elliptico-lanceolatae 2—3-florae 4,5—5 mm longae, glauco-virides. Glumae steriles parum inaequales, ad */, v. °/, floris contigui pertinentes, ovato-lanceolatae, acutae, 3-nerves (nervis late- ralibus in I. ad !/,, in Il. ad ?/, glumae productis), carina superne denti- culato-scabrae, 3—3,5 mm longae. Glumae fertiles 4 mm lg., ovato- oblongae obtusae 5-nerves, callo brevissime parceque pilosulae, in carina nervisque exterioribus (vix prominulis) in !/, inferiore dense sericeo- ciliatae, ceterum scaberulae. Palea glumam aequans, oblonga obtusiuscula integra carinis minute ciliolatis. Antherae 2 mm lg., ovarium glabrum. “Chile austr.: In expeditione ad fl. Aysén, 17. I. 1897, leg. P. Dusén no. 514. Der P. compressa L., namentlich ihrer Var. Langeana ziemlich nahe verwandt, doch hat diese meist 5blütige Ährchen, die Hüllspelzen reichen kaum oder nur wenig über die Mitte der darüberstehenden Deckspelzen, und die letzteren sind auf dem Kallus mit gekräuselten Wollhaaren von der halben Lünge der Spelze besetzt, wührend sie bei unserer Art nur ganz kurze Hárchen auf dem Kallus tragen. 60. Poa (Dioicopoa) trachyantha Hack., nov. spec. Perennis. Culmi erecti circ. 70 cm alti compressi scaberuli superne longe nudi 3-nodes. Vaginae arctae, compressae, innovationum fere com- planatae, scaberulae vel scabrae, internodiis longiores. Ligula brevis, ovata, acutiuscula. Laminae e basi aequilata lineares acutae planae v. praesertim innovationum complieatae, ad 30 cm lg., explicatae 4—5 mm lt, undique scaberulae v. subtus laeves, rigidulae, glaucescentes, tenui- 174 J. Bornmüller. nerves, Panicula ovata laxa circ. 16 cm lg. 10 cm lt., rhachi ramisque scabris, his 2—4nis subflexuosis in 1/⁄ inferiore nudis, primariis dein ramulos secundarios solitarios vel.binos basi nudos 2—4-spiculatos agenti- bus, spiculis in apice ramorum subconfertis, quam pedicelli subterminales circ, 3-plo longioribus. Spiculae 9 obovato-ellipticae 2—3-flores, circ. 6 mm longae, e virdi et dilutissime violaceo subvariegatae, rhachillae internodiis brevissimis (0,5 mm longis) glabris scabris. Glumae steriles ` subinaequales ovato-lanceolatae acuminatae, I. circ. 5 mm lg. 1-nervis, Il. 6 mm lg. (i. e. spiculam aequans!) 3-nervis, nervis lateralibus ad me- dium usque produetis, earina nervisque aculeolato-scabrae. Glumae fer- tiles ovato-lanceolatae 4,5—5 mm longae, acutiusculae, 5-nerves, nervis lateralibus parum ultra medium productis extus vix prominentibus, callo pilis parcis tenuissimis crispulis dimidiam glumam subaequantibus lanatae, in carinae !/, inferiore atque in nervis submarginalibus !/, inferioribus ciliatae, ceterum toto dorso punctulato-scabrae. Palea gluma parum bre- vior, oblonga, bidentata, carinis ciliata. Ovarium glabrum, Staminum rudimenta 2, antheris inanibus circ. 0,8 mm longis. Chile: In expeditione ad flumen Aysén, 19. II. 1897, leg. P. Dusén no. 568. Auch diese Art scheint nicht streng diózisch zu sein, da neben dem Ovarium ansehnliche Rudimente von Staubgefässen vorkommen. Die neue Art schliesst sich am nächsten an P. Sellowii Nees an. von der sie sich durch die viel lockerere Rispe mit geringer Zahl der Zweige in den Halbquirlen und bis zur Mitte nackte Sekundürzweige derselben, durch grössere Ahrchen und besonders lange Hüllspelzen unterscheidet. Die Deckspelzen haben bei P. Sellowii stark vorspringende Nerven und sind glatt, bei unserer Art sind sie rauh mit aussen undeutlichen Seiten- nerven. XXVI. Uber einige unbeschriebene Aethionema-Arten der orientalischen Flora. J. Bornmüller (Weimar). (Originaldiagnosen.) 1. Aethionema Sintenisii Hausskn. et Bornm. Glaberrimum, perenne fruticulosum, a basi lignosa ramosissimum, caulibus numerosis erectis subpedalibus simplicibus rarius infra apicem ramulis 1—2 auctis densiuscule foliosis, foliis subglaucis lineari-oblongis lanceolatisque strietiusculis, racemis floriferis densiusculis (3—5 cm lon- gis), pedicellis subpatentibus calyci subaequilongis demum paulo elon- gatis, petalis carneis parvis (c. 5 mm longis) quam sepala saturatius tincta purpurascentia duplo tantum longioribus, filamentis majoribus basi dilatatis edentulis, racemis fructiferis elongatis (6—12 cm lone gis) siliculis bilocularibus (loculis uniovulatis) inferioribus subremotis Über einige unbeschriebene Aethionema-Arten der orientalischen Flora. 175 pedicellis subeurvatim patentibus (c. 4 mm longis) suffultis ovatis et sinu profundo angusto emarginatis, alis integerrimis porrectis apice rotundatis utrinque loculo duplo latioribus, stylo brevi. Habitat in prov. Ponto (Armenia turcica), in montibus arenosis supra Aghakoei (20. VI. et 14. VII. 1894 leg. Sintenis; exsicc. no. 5934). Species nostra affinis est Ae. membranaceo DC. (Deless., Ic., II, 75!), a quo differt petalis triplo brevioribus, racemis praesertim fructiferis valde longioribus, filamentis apice edentulis, siliculis ovatis minoribus an- gustius alatis nec sinu lato emarginatis. Longius distant 4e. grandiflorum Boiss., insigne floribus maximis siliculis orbiculatis multoque majoribus, et Ae. pulchellum Boiss. et Huet, notabile alis latissimis eroso-dentatis stigmate sessili. 2. Aethionema recurvum Hausskn. et Bornm. Glabrum, fruticulosum, multicaule, caulibus semipedalibus simplici- bus vel superne ramuligeris. foliis glaucis rigidulis lineari-oblongis ob- tusiusculis, racemis fructiferis brevibus (4—6 cm longis) laxiusculis, pedicellis saepissime recurvatim patentibus rigidulis, siliculis pendulis rarius horizontaliter patentibus ovato-orbiculatis late alatis (6 mm latis et longis) alis cucullatis margine inflexo saepe eroso-dentatis, apice sinu brevi late aperto emarginatis, stylo brevi. Habitat in territorio montoso fluvii Euphrati ,ad Egin, Kota, in pascuis subalpinis* (1. VII. 189) leg. P. Sintenis; exsicc. no. 2838). Species (e speciminibus fructiferis tantum nota) egregia pedicellis fructiferis recurvatis cum nulla sectionis specierum silieulis mediocribus uniovulato-bilocularibus excellentium commutanda. Bemerkung: Unter dem Namen Ae. papillosum Hausskn. wurde von Siehe eine in Cappadocien gesammelte Art ausgegeben (no. 136), die ebenfalls stark seitlich gebogene Fruchtstielchen besitzt, aber kleine Schötchen, deren Flügelrand buchtig gekerbt ist und deren Griffel so lang als die Ausbuchtung ist, aufweist. Diese zierliche Art, niedrig und mit sehr kleinen Blüten, hat genau die Tracht von Ae. Armenum Boiss. und unterscheidet sich von diesem nur dadurch, dass die Stengel, wenig- stens im oberen Teil und ebenso die Fruchtstiele, mehr oder minder dicht mit Papillen besetzt sind. Dieser Erscheinung ist indessen kein spezifischer Wert beizumessen, da wir dieselbe auch am typischen Ae. Armenum — mitunter nur an einzelnen Zweigen eines Individuums — beobachten können. Ich bezeichne daher W. Siehes Pflanze als Ae. Ar- menum Boiss. var. papillosum (Hausskn. herb. pr. sp.) Bornm. Es gehören hierzu auch folgende Nummern meiner eigenen Exsikkaten: no. 416b. Cappadocia, in montibus prope Suluserai (nórdlich vom cappadocischen Ak-dagh gelegen), 1200 m s. m. (30. VII. 1883 legi); no. 1643. Prov. Pontus, Siwas, in declivitatibus apricis, 1300— 1500 m (9. VI. 1890 legi); no. 3262. Armenia minor (Gebiet zwischen dem Halys und dem. Euphrat), in monte Deli-dagh (VII. 1893 leg. curavi). 176 H. Harms: Berichtigung. Boissier (Fl. or., 1, 347) schreibt seinem Ae. Armenum Boiss. ein- fache Stengel zu, es tritt indessen bei dieser Art sehr häufig, sogar bei einzelnen Exemplaren fast durchweg, eine Verüstelung des oberen Stengels (dieser alsdann mit 3 Blütentrauben) ein, so selbst an den von Hauss- knecht gesammelten Exemplaren, die Boissier s. Z. selbst als Ae. Ar- menum Boiss. anerkannt hatte. Eine vierte, uns nur als Herbarname hinterlassene Aethionema-Art Haussknechts ist Ae.pallidiflorum Hausskn. et Bornm., gesammelt i. J. 1889 von P. Sintenis auf der Kisil-Depe bei Kharput (nórdl. Mesopotamien) und ebenda bei Schuschnas (6. V. und 10. VI.; no. 310, 311). Die Pflanze wurde von Stapf nur als Aethionema bezeichnet, also ohne nähere Be- stimmung ausgegeben. Leider ist diese Art, da reife Früchte fehlen, kaum zu beschreiben, doch sei auf folgendes hingewiesen: Ae. pallidi- florum besitzt die Tracht des Ae. lignosum Boiss. et Hausskn., bildet niedere, kleine Sträucher mit dicken, holzigen, mitunter etwas nieder- liegenden Ästen. Die dünnen Stengel sind nur 6—12 cm hoch, an der Basis (ebenso die sterilen, kurzen Zweige) dicht mit kleinen, schmalen, aber kurzen, glauken Blättchen besetzt; weiter aufwärts stehen die Blätter gelockert, sie sind um das Doppelte grösser und von linear- lanzettlicher Gestalt. Blütenstand anfänglich kopfig, ‘später gelockert. Kelche blassgrün, aber sehr breit häutig-weissberandet. Farbe der doppelt längeren Blumenblätter (5—6 mm lang) weisslich. Der ziem- lich kurze Griffel überragt — wenigstens am jugendlichen, nicht aus- gewachsenen Schötchen — nur ein wenig die weitgeöffnete Ausbuchtung des seitlich gerichteten ungezähnten Flügelraums. Die längeren Fila- mente sind frei, an der Basis verbreitert und zahnlos. — Eine weiss- liche Blütenfarbe wird auch dem Ae. lacerum Boiss. et Bal. zugeschrieben, doch scheint nähere Verwandtschaft mit genannter Art nicht vorzuliegen, da dieser eine andere Blattform (folia ovato-lanceolata) und eine andere Gestalt des Flügelrandes (ala radiato-plicato dentata) eigen ist. Vergleichs- material liegt mir leider von Ae, lacerum nicht vor. XXVII H. Harms, Berichtigung. Desmodium Deplanchei Harms, nov. spec. Syn.: D. stenophyllum Harms in Fedde, Repert, X (1911), 132, non Pampanini (in Nuov. giorn. bot. ital., XVII [1910], 15). Da bereits Pampanini a. a. O. ein Desmodium stenophyllum (von China) beschrieben hat, so muss die von mir beschriebene neue Art aus Neu-Caledonien einen neuen Namen erhalten: D. Deplanchei Harms. nov. spec. R. Schlechter: Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 197 XXVIII Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. Von Dr. R. Schlechter. (Originaldiagnosen.) 10. Bulbophyllum aberrans Schitr., nov. spec. Epiphytieum, pusillum, 2,5—4 cm altum; rhizomate abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis minutis, valde approximatis, subglobosis, paulo depressis, c. 0,2 cm diametientibus, unifoliatis; foliis erectis, oblongo-oblanceolatis, obtusis, interdum cum apiculo minuto, basin versus cuneatis, 1—3,3 cm longis, supra medium 0,5—1 cm latis; pedunculis approximatis, gracilibus, erectis, 1,2 -1,5 cm altis, unifloris, basi vaginulis paucis obsessis, glabris; bractea ovata, ovarium amplectente et paulo-superante; floribus inversis, illis B. pur- purascentis Bail. similibus; sepalo intermedio ovato-oblongo, subacuto, glabro, 0,5 em longo. lateralibus in laminam sepalo intermedio similem, aequilongam, sed paulo latiorem, obtusam usque ad apicem cohaerenti- bus, glabris; petalis oblique ovato-lanceolatis, acuminatis, 0,4 cm longis, margine dense et minutissime ciliatis; labello e basi breviter unguiculata, breviter sagittato-auriculata, subquadrata in tertia parte basilari paulo an- gustato et sursum in laminam oblongo-ligulatam obtusam, margine pilis brevibus clavatis dense ciliatam dilatato, 0,4 cm longo, linea media supra basin incrassata usque ad apicem decurrente, sensim tenuiore, callis 2 supra basin lateralibus additis; columna brevi crassiuscula, glabra, triandra, pede valde abbreviato; antheris 3 fertilibus, cucullatis, dorso verruculoso-papillosis; ovario sessili, vix 0,2 cm longo, glabro. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern am oberen Lampasioe, bei den alten Goldgruben am Djangdjang, im Bezirke Toli-Toli, c. 180 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20666, blühend im Januar 1909. Die Art gehört einer sehr charakteristischen malaiisch-papuanischen Sektion an, die ich als Sektion Polyblepharon, bezeichne. Hierzu gehórt ausser dem bereits oben erwähnten B. purpurascens Bail. aus Queensland B. polyblepharon Schltr. aus Neu-Guinea und B. retrorsiflorum J, J. Sm. von Ambon. Durch den Blütenbau ist die Sektion sehr gut charakte- risiert. Die Blüten des B. aberrans Schltr. sind schmutzig violettrot. 11. Bulbophylium codonanthum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, humili, 5—9 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis ovoideo- eylindraceis, longitudinaliter pauci sulcatis, unifoliatis, 0,5—1 cm altis, supra basin 0,3—0,5 em diametientibus; foliis erectis, lanceolato-ligulatis, acutis, glabris, basi angustatis, 4—8 cm longis, infra medium 0,8—1,3 cm latis; pedunculis valde abbreviatis; approximatis, unifloris, vaginulis paucis obsessis, c. 0,4 cm longis; bractea brevi. apiculata, ovario multo breviore; floribus incurvis; sepalis usque ad medium in tubum campanu- latum connatis, parte libera ovata, longe acuminata, intus dense papilloso- Repertorium specierum novarum, X. 12 178 R. Schlechter. puberulis, 0,9 cm longis; petalis oblique oblongo-quadratis, apice trun- catis, antice minute puberulis, 0,3 em longis; labello haud articulato, immobili, circuitu ovato, antice filiformi attenuato, sigmoideo-flexo, mar- ginibus medio verruculosis, 0,7 cm longo; columna graciliori, subapoda, brachiis erectis, denticulato-laceratis; ovario subsessili, cylindrico, glabro, c, 0,2 em longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Mahawo (Mina- hassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20425, blühend im November 1909. In der vorliegenden Art offenbart sich eine merkwürdige Abweichung von den gewöhnlichen Typen der Gattung. Diese Unterschiede von den meisten Arten sind so auffallend, dass man sich fast zur Aufstellung einer neuen Gattung veranlasst sieht. Ich erachte die Art zunächst als Typus einer eigenen Sektion, Codonosiphon. Die Blüten sind dunkelrot; das Labellum hat eine goldgelbe Spitze. Die Art ist auffallend nahe verwandt mit einer noch unbeschriebenen aus Neu-Guinea. 12. Bulbophyllum myrianthum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, ramosum, patulum, globosum, usque ad 20 cm Er rhizomate cauliformi, bene ramoso, vagante, tereti, dense vaginis et radicibus appressis obtecto; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis 1—1,5 cm distantibus, rhizomati subparallelis, par- vulis, cylindraceis, unifoliatis, 0,3—0,5 cm longis, c. 0,2 cm diametienti- bus; foliis carnosis, obovatis, obtusissimis, vulgo breviter excisis, glabris, basi cuneato-angustatis, subpetiolatis, 1,5—2 cm longis, supra medium 0,9--1,2 cm latis; pedunculis in rhizomate inter pseudobulbos natis, valde abbreviatis, inter vaginas rhizomatis subabsconditis, 0,2 cm longis, va- ginulis paucis obsessis, glabris, unifloris; bractea ovata, acuta, ovarium amplectente et superante; floribus illis B. sessilis (Koenig) J. J. Sm. similibus, flavescenti-albidis; sepalis lanceolatis, attenuato-acuminatis, glabris, 4,5 mm longis, lateralibus subfalcatis; petalis oblique oblongis, obtusis, vix 0,1 cm longitudine excedentibus, glabris; labello oblongo, obtuso, basi retuso-truncato, glabro, c. 1,5 mm longo; columna perbrevi, brachiis brevibus, triangulis, subacutis; anthera cucullata, antice emar- ginato, glabra; ovario sessili, glabro, vix 0,1 cm longo. Celebes: Auf Bäumen bei Kakas (Minahassa), c. 800 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20605, blühend im Dezember 1909. Diese Art der Sektion Oxysepalum ist nahe verwandt mit B. sessile J. J. Sm. (B. clandestinum Griff) ist aber leicht zu unterscheiden durch den bedeutend gedrungeneren Wuchs, breitere Blätter und die viel stumpferen Petalen und Lippe. 13. Bulbophyllum laxiflorum Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1830), p. 57. Var. celebicum Schltr., nov. var. Differt a forma typica petalis basi latioribus, sepalis margine minute pilis capitatis ciliatis, labello oblongo-ligulato, obtuso. Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20480, blühend im November 1909. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Üelebes. 179 Die ganze Pflanze macht einen kräftigeren Eindruck als die Stamm- form, von der sie später vielleicht noch zu trennen ist. Die Blüten sind blassgelb mit weissen Petalen und Labellum. 14. Bulbophyllum mutabile Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1830), p. 48. Var. ceratostyloides Schltr., nov. var. Differt a forma typica habitu minore, foliis angustioribus, floribus paulo minoribus, petalis angustioribus et labello magis acutato. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Mina- hassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20414, blühend im November 1909. | Die Varietät sieht infolge ihrer schmalen, oft fast linealen Blätter einigen Ceratostylis-Arten ähnlich und ist später vielleicht noch spezifisch von der Stammform zu trennen. 15. Bulbophyllum agapethoides Schltr.. nov. spec. Epiphyticum, fruticulosum, rigidulum, gracile, e basi pauciramosum, usque ad 40 cm longum, erectum vel patulum; rhizomate cauliformi, ramoso, mox denudato, rigido, 1,5—2 mm diametiente; radicibus solum in basi rhizomatis, filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis valde depauperatis, 1,5—4 cm distantibus, cylindraceis, valde depressis, usque ad 2 mm diametientibus, vulgo vix 1 mm altis, unifoliatis, textura rhizomati (i. e. cauli) omnino aequalibus; foliis anguste oblongo-vel lineari-ligulatis, apiculatis, glabris, basi in petiolum brevem, 0,5—0,8 cm longum angustatis, lamina 5—6,5 cm longa, medio fere 0,5—1,2 cm lata; racemis ad basin pseudobulborum natis, pendulis, laxe 3 —6-floris, usque ad 2,5 cm longis; bracteis lanceolatis, acuminatis, ovarium paulo su- perantibus; floribus in genere inter minores, niveis, glabris; sepalo inter- medio lanceolato-ligulato, acuto, 0,5 cm longo, lateralibus e basi oblique ovata longius acuminatis, 0,6 cm longis; petalis oblique lineari-ligulatis, subacutis, glabris, 0,8 cm longis; labello arcuato, dimidio inferiore late rhombeo, dimidio superiore angustato, oblongo-ligulato, obtusiuseulo, basi subretuso, superne longitudinaliter sulcato, omnino glabro, 0,3 cm longo; columna perbrevi, brachiis subquadratis, angulo superiore in apiculum productis; ovario cum pedicello brevi glabro, subclavato, 2,5 mm longo. Celebes: Auf Bäumen bei Tampuso (Minahassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Sehlechter no. 20503, blühend im Dezember 1909. Eine sehr merkwürdige Art, die in ihren Infloreszenzen etwa auf Verwandtschaft mit B. unguiculatum Rchb. f. schliessen lassen könnte, habituell aber ganz isoliert dasteht und gewisse Anklünge an das pa- puanische B. dichotomum J. J. Sm. zeigt. Die steifen Stämme und der Wuchs erinnert an gewisse Ericaceen, wie z. B. Agapetes. 16. Bulbophyllum perpendiculare Schltr., nov. spec. Epiphyticum, perpendiculariter dependens, usque ad 80 cm longum; rhizomate elongato, vaginis compressis, mox hyalinis, acuminatis dense obtecto; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis 1—2 cm distantibus, minutissimis, vix conspicuis, depressis, vix 1 mm altis et diametientibus, unifoliatis; foliis lanceolatis, acutis, basi cuneatis, E 180 R. Schlechter. 4—5,5 cm longis, infra medium 1—1,3 cm latis; racemis breviter pedun- culatis, laxius 3—4-floris, in rhizomate natis, pendulis, 1—1,3 cm longis; bracteis lanceolatis, acuminatis, ovarium sessile paulo superantibus; flori- bus patulis, illis B. gibbosi Ldl. fere aequimagnis; sepalis oblongis api- culatis, glabris, 4,5 mm longis, lateralibus falcatis, intermedio paulo latioribus; petalis oblique lineari-spathulatis, obtusis, glabris, 0,2 cm longis; labello e basi curvata, ovata cum marginibus leviter incurvis dimidio anteriore in laminam suborbicularem, apiculatam, planam dila- tato, basi obtuse et breviter bicarinato, glabro, c. 0,3 em longo; columna perbrevi, infra stigma umbone oblique conico in pedem decurrente or- nato, brachiis oblique quadratis, brevibus, antice inaequaliter bilobulatis, lobulo superiore inferiori paululo breviore, anthera brevi, glabra; ovario sessili, glabro, c. 1,5 mm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Mina- hassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20470, blühend im November 1909. Sowohl habituell wie auch in der Struktur ihrer Blüten ist die Art vor allen anderen des Gebietes sehr gut ausgezeichnet. Ihre Blüten sind gelblich-weiss. Ich mache sie zum Typus einer eigenen Sektion, die ich Stathmocaulos nenne. 17. Bulbophyllum tylophorum Schltr.. nov. spec. Epiphytica, valida, c. 40 cm alta; rhizomate crasso, decumbente, pro sectione brevi, c. 0,7—1 cm diametiente; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, dense squamulosis; pseudobulbis c. 1,5 cm distantibus, more sectionis quam maxime subpressis, c. 2 mm altis, c. 0,4—0,6 cm dia- metientibus, unifoliatis; foliis erectis, longipetiolatis, lamina 18—25 em longa, medio fere 5,5—7 cm lata, petiolo sulcato, glabro, 10—16 cm longo; racemis ad basin pseudobulborum natis, erectis, strictis, pedun- culo incluso 15—25 cm longis, dense multifloris, elongatis, c. 1,3 cm diametientibus; pedunculo basi vaginis amplis vestito, tereti, glabro, usque ad 10 em longo; bracteis patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovario aequi- longis vel paulo longioribus; floribus patentibus, illis B. odorati Ldl. similibus; sepalis oblongis, obtusis, apicem versus conspicue incrassatis, glabris, c. 3,5 mm longis; petalis oblique oblongis, obtusis, glabris, c. 1,5 mm longis; labello carnosulo, rhombeo, supra medium obscure trilo- bato, medio pulvine oblongo, densissime farinoso-puberulo, e basi usque ad imum apicem obtusum ornato, petalis vix longiore; columna brevi, brachiis falcatis, subulatis, apicem labelli attingentibus; anthera ovato- cucullata, obtusiuscule acuminata, glabra; ovario cum pedicello glabro, c. 0,4 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern am oberen Lampasioe, bei den alten Goldfeldern am Djangdjang, im Bezirke Toli-Toli, c. 180 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20670, blühend im Januar 1910. Mit den Arten, die sich um B. odoratum Ldl. B. gıbbosum Ldl, B. unguiculatum Rchb. f. und B. flavescens Ldl. gruppieren, bildet die vor- liegende Pflanze eine sehr charakteristische Sektion unter den Racemosae, Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 181 die ich als $ Aphanobulbon bezeichne, wegen der fast gänzlich abortierten Pseudobulben. B. tylophorum Schltr. ist mit B. odoratum Ldl. am nächsten verwandt und habituell äusserst ähnlich. aber im Labellum gänzlich verschieden. Die Blüten sind gelblich mit orangegeiber Lippe. 18. Bulbophyllum sopoetanense Schltr., nov. spec. Epiphytieum, longe repens, usque ad 22 cm altum; rhizomate elon- gato, flexuoso, tereti, rigidulo, c. 3 mm diametiente; radicibus filiformi- bus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis more sectionis quam maximae reductis, 3—4 cm distantibus, c. 2,5 mm altis et diametientibus, unifoliatis; foliis erectis, petiolatis, oblongo-ligulatis, obtusis, basi cuneatis, glabris, coriaceis, lamina 10—15 cm longa, medio fere 2,5—3 cm lat, petiolo sulcato 3—5 cm longo; racemis ad basin pseudobulborum gracili- bus, erectis, laxe 8—14-floris, folio aequilongis vel paulo longioribus, pedunculo tereti, glabro, vaginis paucis, arcte amplectantibus, dissitis obsesso, racemo ipso fere aequilongo; bracteis oblongo-lanceolatis, acu- minatis, glabris, ovario paulo brevioribus; floribus pro sectione magnis, flavidis, glabris, patentibus; sepalo intermedio ligulato, acuto, 1,8 cm longo, lateralibus oblique ovatis, breviter acuminatis, paulo brevioribus, basi margine anteriore dilatata, cum pede columnae mentum breve, ob- tusum, c. 0,6 em longum, incurvum formantibus; petalis oblique lanceo- lato-ligulatis, obtusiusculis, glabris, c. 0,9 cm longis; labello curvato, oblongo-ligulato, supra medium paululo dilatato, antice breviter acuminato vel acuto, basi medio sulcato, c. 1,1 em longo, supra medium 4,5 mm lato; columna perbrevi, brachiis brevibus, subquadratis, angulo superiore breviter apiculato, pede basi umbonato; ovario cylindraceo, glabro, 0,5 em longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Sopoetan (Mina- hassa) c. 1800 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20614, blühend im Dezember 1909. Unter allen mir bekannten Arten der Sektion Aphanobulbon hat diese die gróssten Blüten und ist schon dadurch vor den anderen leicht zu erkennen. 19. Bulbophyllum elaphoglossum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, validum, longe repens; rhizomate valde elongato, flexuoso, tereti, 0,8—0,4 cm diametiente; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis quam maxime reductis, 15 cm et ultra distantibus, c. 0,2 em altis, 0,4—0,5 cm diametientibus, unifoliatis; foliis erectis, petiolatis, lamina oblonga, obtusa, basi rotundata, glabra, coriacea, c. 20 em longa, medio fere 5—5,5 cm lata, petiolo sulcato, glabro, 8—9 cm longo; racemis ad basin pseudobulborum vel in rhizomate singulis natis, erectis, elongatis, plus minus flexuosis, laxe multifloris, gracillimis, pedunculo tereti, glabro, vaginis 2 dissitis, arcte appressis obsesso, usque ad 20cmlongo; bracteis ellipticis, acutis, ovario fere aequilongis, patentibus; floribus in sectione inter mediocres, patentibus; sepalo intermedio oblongo-ligulato, obtuso, medio paululo constricto, glabro, c. 0,6 cm longo, lateralibus 182 R. Schlechter. ovato-oblongis, minute apieulatis, glabris, 0,7 cm longis; petalis lineari- faleatis, acutis, glabris, 3,5 mm longis; labello linguiformi-obcuneato, obtuso, basi curvato, fovea longitudinali excepta superne minute pa- pilloso-puberulo, subtus glabro, carnosulo, 0,6 cm longo; columna brevi, crassiuscula, labello triplo breviore, brachiis latis sed abbreviatis, minute bidentaïis; anthera subreniformi, antice truncata, glabra; ovario cum pedicello brevi clavato, glabro, c. 0,6 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Mina- hassa) c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20462, blühend im November 1909. Schon dureh das oberseits papillós-behaarte Labellum und durch die aussergewöhnliche Färbung der Blüten ist die Art zu erkennen. Die letzteren sind weiss mit rotgestreiften Sepalen und Petalen und gold- gelber Lippe. 20. Bulbophyllum oligoblepharon Schltr., nov. spec. Epiphytieum, repens, c. 25 cm altum; rhizomate pro sectione brevi, tereti, c. 0,3 cm diametiente; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis quam maxime reductis, 1,5—2 cm distantibus, 1,5 mm altis, 0,2 cm diametientibus, unifoliatis; foliis erectis, longipetio- latis, lamina oblongo-ligulata, obtusa, basi cuneata, 11—14 em longa. medio fere 3— 3,5 cm lata, glabra, coriacea, petiolo sulcato, 6—10 cm longo; racemis ad basin pseudo-bulborum natis, erectis, apice decurvis (an semper); elongatis, c. 17 cm'longis, laxe multifloris, pedunculo tereti, glabro, vaginis paucis, dissitis obsesso; bracteis lanceolatis, acuminatis, glabris, ovarium paulo superantibus; floribus patentibus, illis B. ungui- culati Rchb. f. similibus, et fere aequimagnis, ochroleucis; sepalo inter- medio ligulato, acuto, infra medium paululo constricto, glabro, 0,6 cm longo, lateralibus oblique oblongis, breviter acuminatis, glabris, basi mar- gine anteriore dilatata cum pede columnae mentum breve, obtusum, C. 2 mm longum formantibus, intermedio paululo brevioribus; petalis oblique lineari-ligulatis, subacutis, apicem versus paululo incrassatis et micros- copice papillosis, 0,3 em iongis; labello ambito ovato-lanceolato, obtuso, dimidio superiore margine sparsim et brevissime ciliolato, basi lata retuso, superne lamellis 2 brevibus ornato, 0,3 cm longo; columna brevi, brachiis brevibus, subulatis, pede decurvo, apice inflexo; ovario cum pedicello brevi clavato, glabro, c. 0,2 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Sopoetan (Mina- hassa), e. 1000 m ü. d. M. — R. Sehlechter no. 20613, blühend im Dezember 1909. Die Art ist neben B. unguiculatum Rchb. f. unterzubringen. Das am Grunde breite, vorn sehr kurz gewimperte Labellum zeichnet sie aus. 21. Bulbophyllum obliquum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, repens, c. 30 cm altum; rhizomate pro sectione brevi, flexuoso, c. 0,5 cm diametiente; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis quam maxime reductis, 1—1,5 cm distantibus, C. 1,5 mm altis, c. 3 mm diametientibus, unifoliatis; foliis erectis, longius Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 183 petiolatis, Jamina oblique ligulata, obtusiuscula, glabra, coriacea, c. 20 cm longa, medio fere 1,8—2,2 cm lata, petiolo crassiusculo, sulcato, 8—10 cm longo; racemis ad basin pseudobulborum erectis, laxe multifloris, folia paulo superantibus, pedunculo tereti, glabro, vaginulis paucis, dissitis donato, petiolis fere aequilongo; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovarium paulo superantibus; floribus erecto-patentibus, in sectione inter majores, flavidis; sepalis lanceolatis attenuato-acuminatis, glabris, intermedio 1,1 cm longo, lateralibus obliquis, basi margine an- teriore paulo dilatatis, 1,3 cm longis; petalis oblique lineari-ligulatis, ob- tusiusculis, glabris, basin versus paulo angustatis, 0,4 cm longis; labello lanceolato-ligulato, acuto, glabro, leviter curvato, basi superne sulcato, subtus carinato, 6,5 mm longo; columna perbrevi, brachiis abbreviatis, cuspidatis, callo compresso in basi pedis gracilis; ovario cum pedicello brevi elavato, glabro, 0,8 cm longo. Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20485, blühend im November 1909. Eine der grósserblütigen Arten der Sektion Aphanobulbon, die sich dureh die lang ausgezogenen Sepalen und schmale schiefe Blätter aus- zeichnet. Ich fand leider nur ein Exemplar in Blüte. 22. Bulbophyllum anguipes Schltr., nov. spec. Epiphyticum, repens, 10—15 cm altum; rhizomate valde flexuoso, tereti, cortice pallido, lucido, suberoso, pro magnitudine plantae crasso, 4—5 mm diametiente; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis quam maxime reductis, 3—6 cm distantibus, vix 0,2 cm altis, 0,4 cm diametientibus, unifoliatis; foliis erectis, petiolatis, lamina oblanceolata vel oblanceolato-ligulata, obtusa, basi cuneata, glabra, coriacea, 6—9 cm longa, supra medium 1,2—1,7 cm lata, petiolo sulcato, 2—3 cm longo; racemis erectis, ad basin pseudobulborum natis, 10—16 cm altis, subdense multifloris, illos B. gibbosi Ldl. in mentem revocantibus, pedun- culo brevi, vaginis 3 altis amplectentibus obtecto; bracteis lineari-lanceo- latis, acuminatis, ovarium fere duplo superantibus; floribus illis B. gibbosi Ldl. similibus, patentibus, flavescenti-albidis; sepalis lanceolato-ellipticis, acutis, glabris, intermedio 5,5 mm longo, lateralibus obliquis basi mar- gine anteriore paulo diiatatis, 6,5 mm longis; petalis oblique oblanceo- lato-spathulatis, obtusis, glabris, vix 0,3 cm longis: labello curvato, e basi subquadrata paulo angustato, lanceolato-ligulato, obtusiusculo, glabro, carnosulo, 3,5 mm longo; columna brevi, brachiis perbrevibus triangulis, obtuse apiculatis; anthera oblongo-cucullata, glabra; ovario cum pedicello brevi, glabro, vix 0,4 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa), e. 600 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20580, blühend im Dezember 1909. | Diese Art besitzt eine grosse Ähnlichkeit mit B. gibbosum Ldl., hat aber vie) dickere Rhizome, neben den alten Bulben erscheinende Blüten- stände und anders gestaltete Blütenteile. 184 R. Schlechter. 23. Bulbophyllum pubiflorum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, longe repens; rhizomate valde elongato, flexuoso, tereti. c. 2,5 mm diametiente; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis c. 5—10 em distantibus, ellipsoideis vel ovoideis, obscure tetragonis, unifoliatis, 3,5 —5 cm longis, medio vel infra medium 1,3—2 cm diametientibus; foliis erectis, ligulatis, obtusiusculis, basi angustatis, glabris, 13—16 cm longis, medio fere 1,7—2,7 cm latis; spicis ad basin pseudobulborum, subdense multifloris, arcuato-patulis, omnino 12—20 cm longis, pedunculo tereti, glabro, vaginis paucis dissitis, arcte amplectenti- bus obsesso, racemo ipso nune aequilongo, nunc longiore, rhachi carnosa, incrassata, foveolata; floribus 4—5-fariis, cum ovario in foveis rhachidis- paulo immersis; bracteis ovato-triangulis, acutis, ovarium paulo exce- dentibus; sepalo intermedio ovato-elliptico, obtuso, extus minute puberulo, 0,5 em longo, lateralibus in laminam ovato-ellipticam, apice incisam, extus minute puberulam connatis, intermedio paululo longioribus; petalis oblique lanceolatis, angustato-attenuatis, acutis, margine minutissime eilio- latis, subfalcatis, 3,5 mm longis; labello e basi late cuneata late rhombeo- hastato, antice angustato, oblongo, obtuso, glabro, 0,4 cm longo, supra basin 0,3 cm lato; columna semitereti, glabra, brachiis linearibus, apice obtuse bidentatis, antice cum lobulo deflexo; ovario sessili puberulo, 0,4 em longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Mahawo (Mina- hassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20426, blühend im November 1909. Die Art ist mit der folgenden und B. saurocephalum Rchb. f. von den Philippinen näher verwandt. Sie bilden zusammen infolge ihrer eigentümlichen Blütenstruktur eine eigene Sektion, die ich Saurocephalum nenne, Die Blüten sind weisslich mit rosa Nerven. 24. Bulbophyllum hastiferum Schltr., nov. spec. Epiphytieum vulgo erectum, validum, 30—40 cm longum, fruticosum ; rhizomate dichotome ramoso, rigidulo, c. 0,4 em diametiente; pseudo- bulbis ellipsoideis, paulo compressis, unifoliatis, ad basin ramorum dispo- sitis, vulgo 5—6 cm distantibus, 3,5—5 cm longis, medio vel infra medium 1,2—1,4 cm latis; foliis anguste oblongo-ligulatis, obtusiusculis, basi an- gustatis, glabris, 10—16 cm longis, medio fere 2— 3,5 cm latis; spicis ad basin pseudobulborum, subdense multifloris, pedunculo abbreviato, quam pseudobulbum breviore, rhachi incrassata ad basin florum in gibbum. incrassata; bracteis ovatis, obtusis, ovarium paulo superantibus; floribus illis B. pubiflori Schltr. similibus, sessilibus ; sepalo intermedio ovato-ellip- tico, obtuso, margine minute ciliato, caeterum glabro, 0,5 cm longo, laterali- bus in laminam ovato-ellipticam, apice breviter bifidam, margine minute ciliatam connatis, intermedio paululo longioribus; petalis lineari-falcatis,. acutissimis, margine minute ciliatis, 3,5 mm longis; labello e basi per- late hastata, segmentis divaricantibus triangulis, acutis, subito angustato,. oblongo, obtuso, glabro, 0,4 em longo, basi 3,5 mm lato; columna semi- tereti, glabra, brachiis erectis, obliquis, inaequaliter bidentatis, antice in Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. | 185 dentem brevem obtusum deflexum productis; ovario glabro, sessili, 3,5 mm longo. Celebes: Auf Báumen bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20459, blühend im November 1909. Schon durch den aufrechten strauchigen Habitus mit der dichotomen Verzweigung ist diese Art von dem sonst nahe verwandten B. pubiflorum Schltr. gut geschieden. Die Blüten sind weisslich mit dunkelroten Flecken und Nerven, die seitlichen Sepalen, die Lippe und Säule gelb. XLII. Oörrhopetalum Lal. 1. Cirrhopetalum Koordersü Rolfe in Kew. Bull, 1899, p. 128. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa), c. 800 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20533, blühend im De- zember 1909. Die Blüten sind hellrosenrot, rotgefleckt, die Petalen an der Spitze dunkelpurpurngefleckt. Die Art ist dadurch besonders charakteristisch, dass die Anthere vorn zerschlitzt ist. 2. Cirrhopetalum dolichoblepharon Schltr., nov. spec. Epiphyticum, decumbens; rhizomate elongato, flexuoso, tereti, c. 0,2 em diametiente; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis 1,5—5 cm distantibus, ovoideis, obtuse 4-angulatis, uni- foliatis, 1—2 cm altis, supra basin 0,7 —1 cm diametientibus; foliis erectis, oblongo-ligulatis, obtusis, basin versus angustatis, glabris, 4—8 cm longis, supra medium 1,1—2 cm latis; scapis ad basin pseudobulborum natis, filiformibus, gracillimis, vaginulis paucis arcte amplectentibus dissitis obsessis, teretibus, glabris, 15—20 cm altis; floribus 5—12, subumbellatis: braeteis lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato duplo fere brevioribus; sepalo intermedio ovato-oblongo, longius acuminato, margine longe ciliato, 0,6 cm longo, lateralibus ligulatis, acutis, usque ad apicem fere cohae- rentibus, 3 cm longis, c. 3,5 mm latis; petalis falcato-lanceolatis, aristato- acuminatis, margine longe ciliatis, dense papilloso-puberulis, c. 3,5 mm longis ; labello curvato, e basi subquadrata oblongo-ligulato, obtuso, glabro, linea mediana incrassato, basi truncato, petalis paulo longiore, carnosulo; columna brevi, brachiis triangulis, acutis; anthera glabra, oblonga, um- bonata; ovario cum pedicello glabro, 0,6 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Mangrovesümpfen bei Toli-Toli, c. 10 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20644, blühend im Januar 1910. Diese Art und das unten beschriebene C. brevibrachiatum Schltr. sind unter sich nahe verwandt und gehören in die Nähe des C. lepidum (Bl.) Schltr. (Bulbophyllum lepidum J. J. Sm.). Sie sind beide von der ja- vanischen Pflanze durch die papillösen Petalen und die spitzen Säulen- ärmchen verschieden. Die Blüten sind dunkelrot, an den Spitzen der seitlichen Sepalen heller. In neuerer Zeit haben sich verschiedene Autoren gegen die Aufrecht- erhaltung der Lindleyschen Gattung Cirrhopetalum ausgesprochen, und sie mit Bulbophyllum vereinigt. Ich kann diesem Vorgehen nicht bei- 186 R. Schlechter. stimmen, da ich befürchte, dass wir sonst auch vieles andere vereinigen müssen und schliesslich nur mit wenigen immensen Gattungen zu tun haben würden. Das Gros der Cirrhopetalen ist doch schon auf den ersten Blick zu erkennen und bildet mit seinen fast stets doldenartig-verkürzten Infloreszenzen und den stets stark verlängerten, gedrehten seitlichen Pe- talen eine leicht unterschiedene Gattung. Sie sollte daher schon aus praktischen Rücksichten gehalten werden. Einige von Hooker hierher gebrachte sogenannte Übergangsformen sind eben keine Cirrhopetalen, sondern echte Bulbophyllen. So z. B. Bulbophyllum viridiflorum (Hk. f. Schltr. und B. concinnum Hk. f. 3. Cirrhopetalum brevibrachiatum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, decumbens; rhizomate elongato, flexuoso, tereti, 2—3 mm diametiente; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis c. 5 cm distantibus, ovoideis, 4-angulatis, unifoliatis, c. 2,5 em altis, infra medium c. 1 cm diametientibus; foliis erectis, oblongo-ligulatis, obtusis, basin versus subpetiolato-attenuatis, c. 12 cm longis, medio fere c. 3 cm latis; scapis gracilibus, strictis vel substrictis, teretibus, glabris, vaginulis paucis, arcte appressis obsessis, 20—23 cm longis; racemo umbelliformi-abbreviato, 10—15-floro; bracteis lineari- lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato fere 3-plo brevioribus; floribus patentibus, illis C. gamosepali Gritf. similibus; sepalo intermedio ovato, aristato-acuminato, margine longe ciliato, acumine incluso 0,7 em longo, ateralibus usque ad apicem fere cohaerentibus, basi tortis, lineari-ligu- latis acutis, 3,5 cm longis, medio fere vix 0,5 cm latis; petalis falcato- lanceolatis, aristato-acuminatis, apicem versus minutissime papillosis, margine longe ciliatis, 0,6 cm longis; labello linguiformi, obtuso, margine leviter undulato, subtus bicarinato, petalis paulo breviore, glabro; columna crassiuseula, brevi, brachiis perbrevibus cum apiculo; anthera ovato- cordata, obtusa glabra; ovario cum pedicello gracili, clavato, glabro, 0,6 em longo. Celebes: Auf Bäumen in den Mangrovesümpfen bei Toli-Toli, c. 10 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20702. Die Art ist, wie oben ausgeführt, mit C. dolichoblepharon Schltr. nahe verwandt. Sie unterscheidet sich durch kräftigeren Wuchs, breitere Blätter, Blütenfärbung und -Grösse, am Grunde breitere, nur nach der Spitze papillóse Petalen und das gleichmässig breite Labellum. Die Blütenfärbung ist gelblich mit roten Flecken auf dem mittleren Sepalum und den Petalen. XLIV. Oxyanthera Brogn. 1. Oxyanthera carinata (Bl. Schltr. in Mem. Herb. Boiss., XXI (1900), p- 76. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern am oberen Lampasioe, im Bezirke Toli-Toli, e. 80 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20675, blühend im Januar 1910. Die Exemplare, deren ich nur wenige fand, zeichnen sich durch be- sonders lockere Infloreszenzen aus. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes, 187 XLV. T'helasis Bl. 1. Thelasis celebica Schltr., nov. spec. Epiphytica, habitu Th. elongatae Bl. similis; rhizomate decumbente, abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudo- bulbis depressis, oblongoideis, 1—1,5 cm longis, c. 0,8—0,5 cm altis, apice in collem c. 3—5 mm longum productis, unifoliatis, vagina nunc foliacea, mox desiccante obtectis; foliis erecto-patentibus, ligulatis, obtusis, basi angustatis, glabris, vivis textura carnosulis, 5—11 cm longis, medio fere 0,8—1,3 cm latis; scapis vulgo adscendentibus, gracillimis, glabris, medio vulgo vaginula parvula obsessis, caeterum nudis, 5—8 cm longis, Spica dense multiflora, cylindriea, elongata, usque ad 6 cm longa, 0,5 cm lata; bracteis patentibus vel recurvis, ovatis, acuminatis, ovarium su- perantibus; floribus illis T. elongatae Bl. similibus; sepalis ovato-oblongis. obtusis, dorso carinatis, 0,3 cm longis, lateralibus obliquis; sepalis oblique sublineari-ligulatis, obtusis, basin versus paululo angustatis, se- palis subaequilongis, labello circuitu ovato, subtrilobo, obtusissimo, glabro, petalis aequilongo; columna perbrevi, rostello erecto, lanceolato, exciso; anthera lanceolato-cordata, acuta, dorso umbonata; polliniis 8, oblique rotundatis, stipite lineari glandulam versus distinete attenuato, perlongo, glandula minuta brevi, lanceolata; ovario cylindraceo, glabro, 2,5 mm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa), c. 600 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20587, blühend im De- zember 1909. Die Art hat grünlich-weisse Blüten. Sie ist mit T. elongata Bl. nahe verwandt, aber unterschieden durch die fast dreilappige sehr stumpfe Lippe, die kürzere mit einem Hócker versehene Anthere und die sehr kurze Klebmasse. Ich neige jetzt auch der Ansicht zu, dass Th. triptera Rolfe von den Philippinen doch spezifisch von T. elongata Bl. ver- schieden ist. XLVI. Phreatia Lal. 1. Phreatia potamophila Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, pusilla, brevicaulis, usque ad 5 cm alta; radici- bus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caule valde abbreviato, 6—9-foliato; foliis erecto-patentibus vel patentibus, linearibus, subacutis, glabris, 2,5—5 cm longis, medio fere 0,3—0,4 cm latis, ad vaginam dilatatam brevem articulatis; racemis erectis, secundis, gracillimis, foliis brevioribus vel fere aequilongis, subdense multifloris, pedunculo racemo ipso aequilongo, vaginulis 2—3 distantibus, amplectentibus, apiculatis obsesso, glabro; bracteis patulis lanceolatis, * acuminatis, floribus sub- aequilongis; floribus virescentibus, patulis, inversis, illis P. secundae Ldl. similibus, glabris; sepalo intermedio oblongo, subacuto, 0,1 cm longo, lateralibus oblique ovatis, apiculatis, antice basi dilatatis, intermedio aequilongis; petalis ovato-lanceolatis, subacutis, paulo obliquis, glabris, sepalis subduplo brevioribus; labello concavulo, e basi angustiore suborbi- eulari, antice exciso, cum apiculo lobuliformi, obtuso, interjecto segmentis 188 R. Schlechter. obtusissimis, glabro, sepalis fere aequilongo; columna perbrevi, glabra, clinandrio dorso lobato, rostello triangulo, obtuso, breviter exciso; pede brevi; stigmate transverso, humili; anthera reniformi, obtusa, glabra; polliniis obliquis, stipite anguste lineari polliniis paulo longiore, glandula minuta, rotundata; ovario cum pedicello glabro, clavato, 1,5 mm longo. ` Celebes: Auf Bäumen am oberen Lampasioe, im Bezirke Toli- Toli, c. 100 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20669, blühend im Januar 1910. Eine der vielen kleinen Arten aus der Verwandtschaft der P. secunda Ldl. Sie ist unschwer durch das Labellum zu erkennen. 2. Phreatia Koordersit Rolfe in Kew Bull., 1899, p. 129. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Lokon (Mina- hassa), c. 1000 m ti. d. M. — R. Schlechter no. 20448, blühend im November 1909; auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang. Minahassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20411, blühend im November 1909; auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Minahassa), c. 1600 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20566, blühend im Dezember 1909. Eine háufige Art der Minahassa. 3. Phreatia masarangica Schltr., nov. spec. Epiphytica, pusilla, caespitifica; rhizomate abbreviato; radicibus fili- formibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis subglobosis vel ovoideis, apice in collem brevem productis, unifoliatis, c. 0,5 cm altis, supra basin 0,3—0,5 em diametientibus; foliis erectis, oblanceolato- linearibus, obtusis, basin versus sensim angustatis, glabris, 5—11 em longis, supra medium 0,5—0,8 cm latis; scapis gracillimis, erectis vel adscendentibus, cum inflorescentia folia vulgo bene superantibus, pe- dunculo tereti, glabro, vaginulis paucis dissitis, acuminatis, amplectenti- bus obsesso, racemo sublaxe multifloro, 4—6 cm longo, 0,7 cm dia- metiente; bracteis lanceolatis, acuminatis, glabris, ovario brevioribus; floribus in genere vix mediocribus, niveis; sepalo intermedio oblongo, obtuso, glabro, vix 1 mm longitudine excedente, lateralibus obliquis, basi margine anteriore dilatata mentum breve obtusum formantibus, apicu- latis; petalis oblique oblongis, obtusis, glabris, sepalis distincte breviori- bus; labello e basi concavula late ligulato-unguiculato, subito in laminam subanchoriformi-reniformem dilatato, apice retuso, omnino glabro, 1,25 mm longo, lamina 0,75 mm longa, 1,25 mm lata; columna brevi, pede bene longo, clinandrio dorso triangulo, obtuso, rostello bifido, lateribus trun- cato; anthera ovato-cucullata, obtusa, glabra; polliniis obliquis, stipite lineari polliniis aequilongo,, glandula minuta; ovario clavato, glabro, pedi- cello gracili inciuso c. 2 mm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Mina- hassa) c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20417, blühend im November 1909. Die Art ist offenbar mit P. celebica Rolfe verwandt, hat aber dicht. zusammenstehende Pseudobulben und ein anderes Labellum. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 189 4. Phreatia klabatensis Schltr., nov. spec. Epiphytica, habitu P. sacciferae Schltr. et P. swcatae J. J. Sm., similis; rbizomate abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis subglobosis, vaginis foliaceis obtectis, 1—1,5 cm diametientibus, unifoliatis; foliis erectis, ligulatis, obtusis, basin versus angustatis, 14—23 cm longis, medio fere 1,5—2 cm latis; scapis basi- laribus, erectis, cum racemo usque ad 35 cm longis, pedunculo tereti, glabro, vaginis paucis, dissitis, appressis, acuminatis obsesso, racemo dense multifloro subsecundo, usque ad 10 cm longo; bracteis, oblongis, obtusis, ovarium superantibus; floribus illis P. sacciferae Schltr. similibus, niveis; sepalis ovatis, obtusis, glabris, c. 0,3 cm longis, laterali- bus obliquis; petalis oblique ovato-rhombis, obtusis, glabris, sepalis paulo brevioribus; labello e ungue sacciformi in laminam late ovato-quadratam, apiculatam, superne minute puberulam expanso, sepalis paulo breviore; columna brevi, rostello triangulo exciso, clinandrium superante; ovario cum pedicello glabro, clavato, c. 0,4 em longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa), c. 1400 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20558, blühend im Dezember 1909. Meine Exemplare waren schon etwas verblüht als ich sie fand, doch waren die Blüten immerhin noch in solchem Zustande, dass die ein- zelnen Teile gut zu erkennen waren. Die Art ist mit P. sulcata J. J. Sm. und P.saccifera Schltr., besonders mit der letzteren, nahe verwandt, aber durch die Lippe gut unterschieden. Das Hauptverbreitungszentrum dieser Gruppe Sacco-Phreatia scheint in Neu-Guinea zu liegen. XLVII. Octarrhena Thw. 1. Octarrhena celebica Schltr., nov. spec. Epiphytica, pusilla, 6—7 cm alta; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caule dense foliato, vaginis foliorum omnino obtecto, c. 0,2 em crasso; foliis erecto-patentibus, equitantibus, linearibus, acutis, obliquis, 1,5—1,8 cm longis, medio fere 2 —2,5 mm latis; racemis erectis, gracilibus, folia fere duplo superantibus, laxe 8—10 floris, pedunculo gracili, racemo ipso breviore, glabro; bracteis ovatis, acuminatis, ovario pedicellato plus duplo brevioribus; floribus parvulis, flavidis, suberectis; sepalis ovalibus, obtusis, glabris, vix 0,1 em longis. lateralibus obliquis; petalis late obovatis, obtusissimis, sepalis fere 3-plo brevioribus, obliquis; labello ovato, obtuso, glabro, petalis aequilongo, dimidio inferiore obscure bibullato; columna distincte incrassata, perbrevi, rostello erecto, peramplo, ovato-triangulo, exciso; anthera reniformi-cordata, obtusissima; polliniis 8, oblique rhomboideo-orbicularibus, stipite anguste lineari fere duplo longiore, glandula minuta; ovario cum pedicello glabro, clavato, c. 1,5 mm longo. ; Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Mahawo (Mina- hassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20486, blühend im November 1909. 190 R. Schlechter. Äusserlich gleicht die Pflanze auffallend der O. Amesiana Schltr. von den Philippinen. Sehr verschieden ist sie aber von dieser in der Form des Labellums und in der Columna. Die Blüten sind grünlichgelb. XLVIII. Acréopsis Reinw. 1. Acriopsis javanica Reinw., Flor. Litt., II, p. 4. Celebes: Auf Bäumen bei Langowan (Minahassa), c. 800 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20611, blühend im Dezember 1909; auf Bäumen in den Wäldern der Berge bei Toli-Toli, c. 600 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20710, blühend im Januar 1910. Diese weitverbreitete Art ist, wie es scheint, von Hinter-Indien bis nach Neu-Guinea anzutreffen ohne grosse Variationen zu zeigen. XLIX. Cymbidium Sw. 1. Cymbidium Finlaysonianum Ldl. in Wall. Cat. no. 7358. Celebes: Auf Bäumen auf der Insel Kapoetan vor Toli-Toli, c. 10 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20685, blühend und fruchtend im Januar 1910. Unter den Arten aus der Verwandtschaft des C. aloifolium Sw. ist diese die schönste. Nicht selten erreichen ihre schlaffherabhängenden Infloreszenzen eine Länge von über 1 m. 2. Cymbidium pubescens Ldl, Bot. Reg. (1840), Misc., 75. Var. celebicum Schltr., nov. var. Differt a forma typica foliis longioribus, racemis erectis, lobis la- teralibus labelli magis obtusatis. Celebes: Auf Bäumen bei Lansot (Minahassa), c. 700 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20629, blühend im Dezember 1909. Die Varietüt sieht infolge ihrer aufrechten Infloreszenz und der langen Blätter anfangs recht verschieden aus von der Stammform, hat aber sonst deren Charaktere, so dass ich sie nur als Varietät betrachten zu kónnen glaubte. L. Grammatophyllum Bl. 1. Grammatophyllum scriptum Bl., Mus. Bot. Lugd. Bat., I, p. 47. Var. Minahassae Schltr., nov. var. Differt a forma typica inflorescentiis laxioribus et conspicue longiori- bus, floribus longius pedicellatis, labelli lobis lateralibus acutis, lobo medio latiore, Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Lokon (Mina- hassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20446, blühend im November 1909; auf Bäumen auf der Insel Kapoetan vor Toli-Toli, c. 30 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20688, blühend im Januar 1910. Anfangs glaubte ich doch eine von G. scriptum Bl. spezifisch ver- schiedene Art vor mir zu haben, entschloss mich dann aber doch, die Pflanze nur als Varietät zu betrachten. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Üelebes. 191 LI. Grammangis Rchb. fil. 1. Grammangis stapeliiflora (Teysm. et Binnend.) Schltr. in Engl.. Jahrb., Beibl. 104 (1911), p. 53. Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20497, blühend im November 1909. Der Hauptuntersehied zwischen Grammangis R. f. und Grammato- phyllum Bl. ist wohl nicht allein in den verschiedenen Klebmassen der Pollinien zu suchen, sondern darin, dass bei Grammatophyllum das La- bellum am Grunde deutlich mit der Basis der ganz fusslosen Süule so stark verwachsen ist, dass es oberhalb der Basis inseriert erscheint, wührend es bei Grammangis der Spitze eines mehr oder minder deutlichen Säulenfusses frei anhaftet. LII. Dipodium R. Br. 1. Dipodium gracile Schltr., nov. spec. Terrestre, erectum simplex, c. 45 cm altum; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, villosulis; caule stricto, dense foliato, usque ad 20 cm alto, tereti, c. 0,7 em diametiente, vaginis foliorum omnino obtecto; foliis erectis vel suberectis, lineari-lanceolatis, acutis, glabris, lamina 9—13 cm longa, basi 1—1,3 cm lata, vagina dilatata caulem arcte amplectente, usque ad 6 em longa; racemis lateralibus, erectis, gracilibus, c. 30 em longis, laxe 5—8-floris, pedunculo tereti, glabro, vaginulis paucis, dissitis obsesso; bracteis ovalibus, obtusis, patentibus, ovario pedunculato multo brevioribus; floribus in genere inter mediocres, erecto-patentibus; sepalis oblongo-ligulatis, obtusiusculis, glabris, c. 1,7 em longis; petalis oblique oblongis, apiculatis, glabris, sepalis paulo brevioribus et latioribus; labello e basi oblongo-unguiculata trilobo, c. 1,7 cm longo, supra medium 0,7 cm lato, lobis lateralibus parvulis, oblongo-linearibus, obtusis, c. 0,9 em longis, intermedio e basi subunguiculata elliptico, antice angustato et incrassato, obtuso, c. 1,3 cm longo, basi ligula duplici lineari hirsuta ornato, longi- tudinaliter carina apicem versus conspicue dilatata, dense barbata usque ad apicem percurso; columna semitereti, glabra, apicem versus paulo ampliata, 0,8 cm longa; ovario cum pedicello subclavato, glabro, c. 1,7 cm longo. Celebes: An Sumpfrändern am Fusse von Baumstümpfen an der unteren Partie des Gunong Kaweng (Minahassa), c. 750 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20599, blühend im Dezember 1909. Diese Art ist wohl am besten dem australischen D. ensifolium F. v. M. zur Seite zu stellen. Unter den malaiischen Arten nähert sie sich am meisten dem D. palustre Rchb. f., ist aber von diesem durch das Labellum gut verschieden. LIII. Luisia Gaud. 1. Luisia celebica Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, usque ad 45 cm alta; radicibus elongatis, flexuosis, glabris, vulgo plus minus applanatis; caule vulgo simplici, tereti, c. 192 R. Schlechter. 0,4 em diametiente, vaginis foliorum mox ruguloso-striatis, arcte appres- sis omnino obtecto; foliis c. 2 cm distantibus, subfiliformi-subulatis, ob- tusiusculis, teretibus, glabris, 12—22 cm longis, c. 2,5 mm diametientibus; racemis abbreviatis, dense 3—6-floris, internodiis brevioribus; bracteis semiorbicularibus, obtusis, ovario multo brevioribus; floribus illis L. tereti- folia Gaud. similibus et fere aequimagnis, apice decurvis; sepalis ovato- oblongis, obtusis, glabris, c. 0,7 cm longis, lateralibus obliquis, extus apicem versus altius carinatis; petalis oblique ligulato-linearibus, apicem versus subdilatatis, obtusis, glabris, 8,5 mm longis; labello e basi semi- orbieulari, coneavula infra medium constricto et subito in laminam reni- formem, apiculatam dilatato, 7,5 mm longo, basi 0,6 cm lato, supra medium 0,5 em iato; columna crassa, glabra, 0,5 cm alta; anthera sub- globosa, antice truncata; polliniis ovalibus, stipite lineari polliniorum longi- tudine, glandula orbiculari polliniis aequilonga; ovario glabro, cylindrico, apice incurvo, c. 1 cm longo. Celebes: Auf Bäumen längs des grossen Weges zwischen Menado und Kakaskassen (Minahassa), c. 100—600 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20404, blühend im November 1909. : Eine der Arten aus der Verwandtschaft der L. teretifolia Gaud., aber mit durchaus verschiedenem Labellum. Die Sepalen sind bräunlich. die Petalen gelblich, das Labellum schwarzviolett vorn mit hellerem Fleck, die Columna grün mit hellgelber Anthere. LIV. Adenoncos BI. 1. Adenoncos celebicus Schltr., nov. spec. Epiphytieus, patulus, usque ad 30 cm longus; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caule tereti, dense foliato, c. 0,8 cm dia- metro, vaginis foliorum rugulosis, arcte appressis omnino obtecto; foliis patentibus oblongo-ligulatis, apice oblique obtusis, glabris, lucidis, 2— 4,7 cm longis, medio fere 0,5—1 cm latis; inflorescentiis valde abbre- viatis unifloris, vaginis et bractea semiorbicularibus, obtusis, florem basi amplectentibus; sepalis oblongis, apiculatis, glabris, 0,8 cm longis, la- teralibus obliquis; petalis oblique ligulatis, breviter acutatis, glabris, sepalis paulo brevioribus; labello basi concavo, juxta basin utrinque lobulo parvulo auriculiformi donato, antice in laminam ovato-triangulam, obtusam, carnosam subito dilatato, ima basi callo oblongo papilloso, su- perne tenuiter carinato ornato, c. 1 em longo, basi 0,7 cm lato, lamina apicali basi 0,8 cm lata; columna brevi, crassa, glabra; polliniis 4, duobus inferioribus superioribus minoribus, stipite oblanceolato, glandula parvula ovali, polliniis inferioribus paulo minore; ovario sessili, cylindrico, glabro, c. 0,4 em longo. Celebes: Auf Bäumen in den Mangrovesümpfen bei Toli-Toli. — — R. Schlechter no. 20693, blühend im Januar 1910. Dureh die Form des Labellums ist diese Art, die eine gewisse Ähnlichkeit mit A. borneensis Schltr. besitzt, sehr gut charakterisiert. Die Blüten sind grünlich mit erst grünem, bald schokoladebraunem Labellum. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 193 2. Adenoncos nasonioides Schltr., nov. spec. Epiphyticus, patulus, usque ad 20 cm longus; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caule tereti, c. 2,5 mm diametro, vaginis foliorum, rugulosis, arcte amplectentibus omnino obtecto, dense foliato; foliis patentibus, angustius oblongo-ligulatis, obtusis vel subobtusis, glabris, subtus acute carinatis, 1,3--2 cm longis, medio fere 0,3—0,6 cm latis; inflorescentiis subsessilibus unifloris, vaginis et bractea late ovatis, api- culatis florem basi amplectentibus; sepalis oblongis, obtusiusculis, glabris, nunc cum apiculo minuto, 0,5 em longis, lateralibus obliquis; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusis, basin versus paululo dilatatis, sepalis paulo brevioribus; labello basi excavato, juxta basin utrinque lobo par- vulo semiorbiculari obtuso donato, antice in laminam semiorbicularem, valde carnosam, obtusissimam subito dilatato, ima basi callo oblongo- lineari, papilloso, basi cum carinula apiculiformi ornato, 0,5 cm longe, basi 2,5 mm lato, lamina apicali basi 0,4 cm lata; columna perbrevi, crassa, anthera suborbiculari, obtusa, glabra; polliniis 4, subaequalibus, Stipite lineari, basin versus paulo dilatato, glandula oblonga, dorso trun- cata, polliniis subaequimagna; ovario cylindro, glabro, sessili, c. 0,3 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Mangrovesümpfen bei Toli-Toli, oft zusammen mit Adenoncos celebicus Schltr. — R. Schlechter no. 20697, blühend im Januar 1909, Eine nicht weniger interessante Art als die oben beschriebene. Habituell erinnert sie an einige der amerikanischen Nasonia- Arten. Durch das Labellum ist sie leicht zu erkennen. Die Blüten sind stets gelbgrün. LV. Phalaenopsis Bl. 1. Phalaenopsis amabilis Bl., Bijdr., p. 294, f. 74. Var. moluccana Schltr., nov. var, Differt a forma typica labelli lobo intermedio basi angustiore et minus sagittato. i Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa), c. 400 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20581, blühend im Dezember 1909; auf Bäumen bei Lansot (Minahassa), c. 700 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20632, blühend im Dezember 1909. Ich habe diese Varietüt abgetrennt, da ich beobachtete, dass die aus den Molukken und Celebes stammenden Exemplare sich immer durch den am Grunde viel schmäleren Mittellappen vor den javanischen unter- scheiden. 2. Phalaenopsis psilantha Schltr., nov. spec. Epiphytiea, erecta, subacaulis, 25— 30 em alta; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris, nunc paulo applanatis; caule valde abbre- viato, subnullo, vulgo 3—5-foliato; foliis erecto-patentibus vel patentibus, oblanceolato-ellipticis, obtuse apiculatis, basin versus sensim angustatis, 17— 22 cm longis, supra medium 3,3—5,3 cm latis; racemis patentibus Repertorium specierum novarum. X. 13 194 R. Schlechter. brevibus, vulgo simplieibus, 5—9 cm longis, pedunculo gracili, tereti, va- ginulis paucis dissiti, parvulis obsesso, racemo ipso disticho 3—6-floro; bracteis compressis, ovalibus, parvulis, ovario pedicellato multoties breviori- bus; floribus illis P. Lueddemannianae Rchb. f. similibus et fere aequi- magnis, glabris; sepalis patentibus, oblongo-ellipticis, subacutis, c. 2,2 cm longis, lateralibus obliquis; petalis patentibus, sepalis similibus sed paulo minoribus, obliquis; labello porrecto, brevissime unguieulato, lobis la- teralibus oblique quadrato-linearibus cum plica lunata, apice oblique apiculatis, c. 0,7 cm longis, lobo intermedio elliptico-lanceolato, longi- tudinaliter linea media alte carinato, carina cum apiculo brevi erecto apice terminata, c. 1,3 cm longo, labello toto petalis aequilongo, lamina basi superne callo duplici angusto ornata appendicibus 2 gracilibus, subulato-filiformibus, lobos laterales paulo superantibus antepositis; columna gracili teretiuscula, c. 0,8 cm alta, glabra; anthera subquadrata, antice plica cariniformi ornata, glabra; polliniis oblique pyriformibus, stipite oblanceolato basin versus lineari, glandula obovata, antice acuta, parvula; ovario cum pedicello gracili, glabro, c. 2,3 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern am oberen Lampasioe, bei den alten Goldgruben am Djangdjang, im Bezirke Toli-Toli, c. 180 m ü. d. M. — R. Sehlechter no. 20667, blühend im Januar 1910. Die Art gehört in die Verwandtschaft der P. Lueddemanniana Rehb. f. und P. speciosa Rchb. f., ist aber durch das vollständig kahle Labellum ausgezeichnet. Die Blütenfärbung ist ähnlich wie bei P. Lueddemanniana Rchb, f., der Grundton ist grünlichweiss, die Sepalen und Petalen sind braungetigert, das Labellum ist weiss mit braunroter Mitte, die Seiten- lappen am Grunde goldgelb, die Säule weiss, LVI. Doritis Lal. 1. Doritis Steffensii Schltr., nov. spec. Epiphytiea, erecta, subacaulis, 12—17 cm alta; radicibus elongatis, flexuosis, glabris, mox applanatis; caule valde abbreviato, subnullo, 3—5- foliato; foliis erecto-patentibus vel patentibus, oblique ellipticis, obtuse et oblique acuminatis, basi cuneatis, glabris, 5—9 cm longis, medio vel supra medium 2,2—3 cm latis; scapis erectis vel adscendentibus, plus minus flexuosis, pedunculo tereti, glabro, vaginulis paucis valde appressis donato, racemo laxe 5—8-floro, usque ad 4 cm longo; bracteis minutis, deltoideis, acuminatis, ovario pedicellato multoties brevioribus; floribus ilis D. Wightü Ldl. similibus, erecto-patentibus; sepalis oblongis, ob- tusiusculis, cum apiculo minuto, glabris, c. 0,6 cm longis, lateralibus obliquis intermedio paulo latioribus; petalis sepalis similibus, obtusis, obliquis, sed paulo minoribus; labello e basi subsacculata trilobo, 0,7 cm longo, inter apices loborum lateralium 0,9 cm lato, lobis lateralibus divaricatis, adscendentibus, oblique oblongo-quadratis, obtusissimis, medio plica incrassata squamiformi parvula donatis, lobo intermedio e. basi unguiculato-angustata late obovato, antice breviter bilobulato, lobulis semiorbicularibus, obtusissimis, margine irregularibus, callo lineari, antice Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 195 cuneato, acute bifido, libero e basi labelli in unguem lobi intermedii de- currente, lobo intermedio 0,5 cm longo, supra medium c. 0,4 cm lato; columna gracili, glabra, clinandrio attenuato, rostello alte bifido; polliniis oblique obovoideis, stipite oblanceolato, basi conspicue angustato, polliniis subduplo longiore, glandula parvula; ovario cum pedicello gracili, c. 0,9 cm longo, Celebes: In der Umgebung von Menado (Minahassa). — Konsul H. F, Steffens’ Sammler, im Jahre 1910. Die erste Art von Celebes, die das Verbreitungsgebiet der Gattung in interessanter Weise erweitert, nachdem kürzlich von den Philippinen eine Art bekannt geworden ist. Die Pflanze ist denn auch mit D. philippinensis Ames am nächsten verwandt, unterscheidet sich aber leicht durch die Form der Lippe, besonders durch den kurz genagelten schmäleren Vorderlappen. Ich habe sie Herrn Konsul H. F. Steffens gewidmet, der mir das Material sammeln liess und dem ich während meines Aufenthaltes in Celebes viel Unterstützung in Rat und Tat zu verdanken habe. LVII. Vandopsis Pfitz. 1. Vandopsis celebica Schltr., nov. spec. Epiphytica, dependens, usque ad 70 cm longa; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus vulgo simplicibus, dense foliatis, 1—1,3 cm diametro, teretibus. vaginis foliorum rugulosis et verruculoso- punctatis, arcte amplectentibus omnino obtectis; foliis patentibus, an- guste oblongo-ligulatis, apice inaequaliter et obtuse bilobulatis, glabris, 12—14 cm longis, medio fere vel infra medium 2,8— 3,5 em latis, textura coriaceis; racemis patentibus, breviter pedunculatis, simplicibus, foliis duplo brevioribus vel subaequilongis, laxe 2—4-floris; bracteis semi- orbicularibus, amplexicaulibus, apiculatis, ovario plus duplo brevioribus; floribus in genere mediocribus; sepalis obovato-spathulatis, obtusis, mar- gine leviter undulatis, c. 2 cm longis, lateralibus obliquis; petalis elliptico- oblongis, obtusis, basi angustatis, falcatis, margine leviter undulatis, c. 1,7 cm longis; labello eircuitu late elliptico, obscure trilobato, lobis la- teralibus anguste rotundatis, intermedio incurvo, parvulo, carnoso, in acumen brevem leviter incurvulum producto, labello toto glabro, c. 0,9 em longo, medio fere 0,7 cm lato, dimidio anteriore callis vel potius carinis 2 antepositis ornato; columna brevi, crassiuscula, glabra, labello paulo breviore; anthera subquadrato-cucullata, acuminata, glabra; polliniis oblique obovoideis, stipiti triangulo paulo brevioribus, glandula transversa semilunata, dorso in lobum brevem ampliata; ovario cum pedicello cy- lindrieo, glabro, c. 1,5 cm longo. Celebes: Auf Bäumen bei Lansot (Minahassa), c. 700m ti. d. M. — R. Schlechter no. 20633, blühend im Dezember 1909, Eine interessante Art, die mit V. breviscapa (J. J. Sm.) Schltr. (Arachnanthe breviscapa J. J. Sm.) am nächsten verwandt ist. Ihre Blüten sind gelblich mit rotbraunen Flecken, 13* 196 R. Schlechter. Bei dieser Gelegenheit sind vielleicht einige Notizen über die Gattung Vandopsis Pfitz. und die verwandten Gattungen angebracht. Diese unter- scheidet sich nach meinem Dafürhalten durchaus von Sfauropsis Rchb. f., und ebenso auch von den von Bentham definitiv dazugebrachten Formen. Letzterer spricht nur die Möglichkeit aus, dass Fieldia Gaud., die vollständig der Pfitzerschen Gattung entspricht, dazu gehören könnte. Von Arachnanthe Bl. ist sie ebenfalls besser zu trennen auf Grund der ganzen Blütenform und des Labellums, das bei Arachnanthe Bl. deutlich in Hypochil und Epichil geteilt ist, die beide durch den kurzen Sack geschieden sind. Ausser- dem aber fehlt bei Arachnanthe Bl. stets auf dem Labellum vorn die kielartigen Lamellen oberhalb der eingebogenen Spitze, die bei Vandopsis Pfitz. so sehr charakteristisch sind. Die Gattung Vandopsis Pfitz. in der hier nochmals gegebenen Fassung umfasst die folgenden Arten: 1. Vandopsis gigantea (Ldl.) Pütz in Engl. Pflanzenfam., II, 6 (1889), p. 210. Vanda gigantea Ldl. in Wall. Cat. (1828), p. 7326. 2. Vandopsis lissochiloides (Gaud.) Pfitz. in Engl. Pflanzenfam., II, 6 (1889), p. 210. Fieldia lissochiloides Gaud., Voy. Freye. (1826), p. 424, t. 36. 3. Vandopsis Warocqueana (Rolfe) Schltr. in K. Schum. et Laut., Nachtr. (1905), p. 225. Stauropsis Warocqueana Rolfe in Lindenia, VII (1891), p. 65, A. 319. 4. Vandopsis Lowii (Ldl.) Sehltr. Vanda Lowei Ldl. in Gardn. Chron., 1847, p. 239. 5. Vandopsis chinensis (Rolfe) Schltr. Stauropsis chinensis Rolfe in Kew. Bull, 1907, p. 130. 6. Vandopsis luchuensis (Rolfe) Schltr. Stauropsis luchuensis Rolfe in Kew. Bull. (1907), p. 131. 7. Vandopsis Quaifei (Rolfe) Schltr. Stauropsis Quaifei Rolfe in Kew. Bull., 1909, p. 64. 8. Vandopsis Muelleri (Krzl.) Schltr. Vanda Muelleri Krünzl. in Österr. Bot. Zeitschr. (1894), p. 461. 9. Vandopsis breviscapa (J. J. Sm.) Schltr. Arachnanthe breviscapa J. J. Sm. in Bull. Dep. Agr. Ind. Néerl., XXII (1909), p. 48. Zu Arachnanthe Bl. ist folgendes zu bemerken: Nach den heute all- gemein gültigen Nomenklaturregeln wird ein Pflanzenname nicht ver- ändert, wenn er sich auch im Tierreich vorfindet. Aus diesem Grunde lag auch eine Notwendigkeit nicht vor, den alten Namen Arachnis in Arachnanthe umzutaufen. Somit muss also der erste Blumesche Name Arachnis wieder für Arachnanthe Bl. in Kraft treten. Zu Arachnis Bl. móchte ich nun die folgenden Arten stellen, die eine in sich gut geschlossene malaiische Gruppe darstellen. 1. Arachnis flosaeris (L.) Schltr. Eyidendrum flosaeris L., Spec. Pl. (1753), p. 952. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 197 2. Arachnis Hookeriana (Rchb. f.) Schltr. Renanthera Hookeriana Rchb. t., Xen. Orch., II (1862), p. 42, t. 113. 3. Arachnis alba (Ridl.) Schltr. Arachnanthe alba Ridl. in Trans. Linn. Soc. Bot., III (1893), p. 369. 4. Arachnis Maingayi (Hk. f.) Schltr. Arachnanthe Maingayi Hk. f., Fl. Br. Ind., VI (1890), p. 28. Von den anderen bisher bei Arachnanthe meist aufgeführte Arten soll meiner Ansicht nach die Reichenbachsche Gattung Esmeralda wiederhergestellt werden mit den beiden Arten 1. Esmeralda Cathcarthii Rchb. f., Xen. Orch., II (1862), p. 38. Vanda Cathcarthii Hk. f., Ill. Him. Pl. (1858), t. 38 in Gardn. Chron,, 1888, II, p. 567. 2. Esmeralda Clarkei Rchb. f. Als vierte Gattung dieser Verwandtschaft wäre noch Armodorum Breda, Kuhl et v. Hass. wiederherzustellen, das sich durch den deutlichen, ziemlich grossen Lippensporn von diesen hier bisher behandelten Gattungen unterscheidet und bisher ebenfalls aus zwei Arten besteht, nämlich: 1. Armodorum sulingi (Bl.) Schltr. Aerides sulingi Bl., Bijdr. (1825), p. 367. 2. Armodorum labrosum (Ldl. et Paxt.) Schltr. Arrhynchium labrosum Ldl, et Paxt., Fl. Gard., I (1851—52), p. 142. Diese Pflanze ist in den letzten Jahren als Arachnanthe bilinguis Bth. bekannter gewesen. LVII. Vanda R. Br. 1. Vanda celebica Rolfe in Kew. Bull, 1899, p. 131. Celebes: In der Umgebung von Menado (Minahassa). — Konsul Steffens’ Sammler, im Jahre 1910. - Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Minahassa) c. 300 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20538, blühend im Dezember 1909. Da die Fürbung der Blüten noch nicht bekannt ist, gebe ich diese hiermit: Grundfarbe gelbweiss, Sepalen und Petalen braungezeichnet, Labellum rotgestreift, vorn rot. 2. Vanda arcuata J. J. Sm. in Bull. Dep. Agric. Ind. Neerl., V (1907) p. 35. Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), c. 900 m ü. d, M, — R. Schlechter no. 20458, blühend im November 1909. Die Art ist vom Autor gut abgebildet worden, so dass es erübrigt. hier mehr über sie zu sagen. LIX. Trichoglottis Bl. 1. Trichoglottis oblongifolia Rolfe in Kew. Bull., 1899, p. 130. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa) c. 300 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20537, blühend im De- zember 1909. 198 R. Schlechter. Durch die Form des Labellums steht diese Art in der Gattung ziemlich isoliert da. Sie scheint im Gebiete der Molukken weiter ver- breitet zu sein. 2. Trichoglottis Koordersii Rolfe in Kew. Bull. (1899), p. 130. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Lokon (Mina- hassa) c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20440, blühend im November 1909. Die Art zeigt nahe Beziehungen zu T. flexuosa Rolfe von den Philippinen und T. litoralis Schltr. vom Bismarck-Archipel. Die Blüten sind weiss, das Labellum mit violettrotem Vorderlappen und an den Seiten roter Säulenspitze. Diese Art scheint ebenfalls eine weitere Ver- breitung zu besitzen. LX. Saccolabium Bl. 1. Saccolabium subulatum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, pusillum, usque ad 15 cm longum; radicibus filiformi- bus, elongatis, flexuosis, glabris; caule vulgo arcuato, bene foliato, va- ginis foliorum rugulosis, arcte appressis, omnino obsesso, 1,5—2 mm diametro; foliis erecto-patentibus subulatis, acutis, teretibus, 2,5—3,5 cm longis, 1—1,5 mm diametientibus; racemis lateralibus, vulgo pendulis. dense 10—20-floris, 1,3—2 cm longis, usque supra basin floriferis; bracteis ovato-triangulis, apiculatis, ovario fere duplo brevioribus; floribus in genere inter minimos, niveis; sepalis anguste oblongo-ligulatis, ob- tusis, glabris, c. 0,2 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique oblongo-ligulatis, supra medium paululo dilatatis, obtusis, glabris, sepalis paululo brevioribus et latioribus; labello circuitu oblongo, e medio fere trilobo, petalis aequilongo, c. 1 mm lato, lobis lateralibus parvulis, abbre- viatis, obtusis, intermedio multo majore semioblongo, obtuso, subtus in- crassato, calcare saccato, oblongoideo. obtuso, incurvo, labelli laminae paulo breviore; columna brevi, glabra, rostelli segmentis erectis, subulatis: pro magnitudine columnae magnis, margine dente brevi subulato auctis; stigmate transverso, basi columnae valde approximato; ovario cylindraceo. minute squamuloso-puberulo, vix 0,2 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa), c. 600 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20585, blühend im Dezember 1909. Diese Art gehört in die Verwandtschaft des S. ramulosum Ldl. und S. chionanthum Ldl. Vor beiden ist sie durch die Säule unschwer zu er- kennen, bei der das Stigma fast direkt über der Basis steht. 2. Saccolabium celebicum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, patulum, usque ad 25 em longum; radicibus filiformi- bus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus simplicibus, plus minus arcuatis, teretibus, bene foliatis, vaginis foliorum striato-rugulosis, arcte amplectenti- bus omnino obtectis, 0,3—0,4 cm diametientibus; foliis patulis ligulatis, vulgo distincte falcatis, oblique acuminatis, basin versus sensim an- gustatis, glabris, 10—15 cm longis, medio fere 1,2—1,7 cm latis; racemis Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 199 brevibus vulgo geminatis vel ternatis, dense 3—8-floris, usque ad 1,7 cm longis, pedunculo crassiusculo brevi, rhachi distincte incrassata; bracteis semiorbicularibus, cum apiculo obtuso, subcucullatis, ovario multoties brevioribus; floribus illis S. rhopalorrhachis (Rchb. f.) J. J. Sm. similibus et fere aequimagnis; sepalis ovalibus, obtusis, glabris, c. 6,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique oblongis, basin versus paulo an- gustatis, obtusis, glabris, sepalis paulo brevioribus; labello circuitu oblongo-cucullato, c. 5,5 cm longo, antice trilobulato, lobulis lateralibus abbreviatis, intermedio paulo longiore semiorbiculari, subtus in apiculum brevem obtusum carnosum producto, calcare conico obtuso, decurvo, lateraliter paulo compresso, c. 0,8 em longo; columna brevi, glabra, c, 2 mm alta, rostello brevi, adscendente; anthera subreniformi-cucullata, obtuse apiculata, glabra; polliniis globosis, stipite lineari, polliniis plus duplo longiore, glandula orbiculari parvula; ovario cum pedicello glabro, c. 0,7 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Mina- hassa), c. 1200 m ti. d. M. — R. Schlechter no. 20475, blühend im November 1909; auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Sopoetan (Minahassa), c. 1300—1500 m ü. d. M. — R. Sehlechter no. 20617, no. 20621, blühend im Dezember 1909. Eine Art der Sektion Eu-Saccolabium, verwandt mit S. rhopalorrhachis (Rchb. f£) J. J. Sm. und S. sarcochiloides Schltr., aber durch das La- bellum gut verschieden. Die Blüten sind schneeweiss mit goldgelber Labellumspitze. 3. Saccolabium Steffensii Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum vel patulum, usque ad 25 cm longum; radici- bus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caule simplici, bene foliato, tereti, vaginis foliorum striatis, arcte amplectentibus omnino obtecto, 2,5—3 mm diametro; foliis patentibus, oblique ligulatis, inaequaliter et obtuse bilobulatis, glabris, basin versus paulo angustatis, 5—10 cm longis, medio fere 0,7—1,1 cm latis; racemis deflexis, laxe vel subdense multi- floris, usque ad 8 cm longis, bracteis lanceolatis, acutis, ovario pedi- cellato fere duplo brevioribus; floribus in genere inter minores, erecto- patentibus, glabris; sepalo intermedio oblongo, obtuso, 3,5 mm longo, lateralibus oblique ovalibus, apiculatis, intermedio aequilongis, sed medio latioribus; petalis -oblique oblongo-ligulatis, oblique apiculatis, sepalis paululo brevioribus; labello e basi trilobo, lobis lateralibus erectis, semi- quadratis, antice incumbentibus, humilibus, intermedio lanceolato, elon- gato-acuminato, basi in toros 2 incrassato, laterales multo excedente, apice revoluto, labello toto petalis aequilongo, caleare subrecto, vix recur- vulo, cylindraceo dimidio anteriore antice paulo angustato, apice obtuso, Subbilobulato, glabro, c. 0,4 em longo. Celebes: In der Umgebung von Menado (Minahassa) — Konsul Bteffens Sammler, im Jahre 1910. Die Art gehört in die Verwandtschaft des S. Witteanum Rchb. f. und SS. palustre J. J. Sm., besonders des letzteren. Durch den Sporn ist sie 200 R. Schlechter, Jeicht zu erkennen. Ich habe die Pflanze Herrn Konsul H. F. Steffens in Menado gewidmet, dessen Güte ich in Celebes manchen Erfolg zu ver- danken habe. Var. tomohonensis Schltr., nov. var. Differt a forma typica racemis densioribus, floribus magis patentibus et calcaribus brevioribus, habitu humiliore et robustiore. Celebes: Auf einzeln stehenden Bäumen bei Tomohon (Mina- hassa) c. 800 m ü. d. M. — R, Schlechter no. 20436, blühend im November 1909. Ich halte diese Pflanze nur für eine Varietüt der Stammform, ob- gleich sie anfangs recht verschieden erscheint. 4. Saccolabium Minahassae Schltr., nov. spec. Epiphyticum, validum, dependens, usque ad 40 cm longum; radici- bus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caule simplici, dense foliato, tereti, vaginis foliorum arcte appressis omnino obtecto, 0,6—0,8 em dia- metro; foliis loratis, apice inaequaliter et obtuse bilobulatis, glabris, 17—27 cm longis, medio fere 1,8—2,5 cm latis; inflorescentiis pendulis, graciliter ped unculatis, paniculatis, 10—15 em longis, pedunculo tereti, glabro, 5—8 cm longo, ramis paucis, dense multifloris; bracteis reflexis, lanceolatis, ac uminatis, ovario multo brevioribus; floribus erecto-patenti- bus, illis S. camptoceras Schltr. similibus; sepalo intermedio subquadrato- oblongo, obtusissimo, glabro, 5,5 mm longo, lateralibus oblique ellipticis, apiculatis, glabris, 5,5 mm longis; petalis oblique oblongis, obtusis, glabris, 4,5 mm longis; labello trilobo, c. 0,5 cm longo, lobis lateralibus semi- quadratis, apice truneatis, intus cum plica lamelliformi apiculata, inter- medio ovato-cucullato, obtuso, medio superne sulcato, lateralia distincte superante, glabro, calcare e basi conica cylindrico, apice incurvulo paululo ampliato, obtuso, 1 cm longo, glabro, antice intus lamella humili donato; columna brevi, rostello bifido, erecto; anthera ovata, acuminata, glabra, dorso umbonata; polliniis globosis, stipite tertia parte superiore genuflexo, parte superiore conduplicato, inferiore lineari, bene longo, glandula ampla obovato-triangula, acuta, polliniis majore; ovario cylin- draceo, squamuloso, c. 0,7 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Mahawo (Mina- hassa), c. 1200 m ti. d. M. — R, Schlechter no. 20427, blühend im November 1909. Eine Art jener ‘Gruppe der Gattung, zu welcher S. camptocentrum Schltr. und S. squamulosum J. J. Sm. gehören. Die Blüten sind gelb mit innen rotgefleckten Petalen. 5. Saccolabium aurantiacum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, usque ad 20 cm altum; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caule perdense foliato, tereti, vaginis foliorum imbrieantibus, striatis omnino obtecto, 0,6—0,7 cm longo; foliis patenti- bus, lineari-ligulatis, apice obliquis, inaequaliter tricuspidatis, glabris, lucidis, textura carnoso-coriaceis, 9—16 cm longis, medio fere 0,5—0,9 cm latis; racemis erectis, usque ad 9 cm longis, dense 10—17-floris, pedun- Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 201 culo tereti, glabro, racemo ipso aequilongo; bracteis ovato-lanceolatis, acuminatis, ovario gracili multoties brevioribus; floribus erectis, illis S. miniati Ldl. similibus glabris; sepalis elliptico-oblongis, obtusis, 0,7 cm longis, lateralibus obliquis, intermedio paulo latioribus; petalis sepalo- intermedio similibus, obliquis, obtusis, paulo minoribus; labello trilobo, 0,7 cmlongo, lobis lateralibus basilaribus erectis, parvulis, oblique ovato-trian- gulis subacutis, 2,5 mm altis, intermedio porrecto, oblongo-ligulato ob- tuso, c. 0,4 em longo, calcare cylindraceo, leviter incurvo, lateraliter valde compresso, apice subito subgloboso-inflato, obtuso, 0,7 cm longo; columna brevi. crassa, rostello adscendente, brevi; anthera cucullata, antice truncata; polliniis 2 obovoideis, stipite lineari, basi dilatata, pol- liniis paulo longiore, glandula suborbiculari, parvula, ovario 6-costato, glabro, cum pedicello c. 1,8 cm longo. Celebes: Auf Bäumen bei Tomohon (Minahassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Sehlechter no. 20497, blühend im November 1909. Eine Art aus der Verwandtschaft des S. miniatum Ldl. die jedoch durch den vorn plótzlich blasig verdickten Sporn gekennzeichnet ist, der im übrigen stark seitlich zusammengedrückt ist. Die Blüten sind leuchtend orangerot, die Seitenlappen des Labellums dunkler. 6. Saccolabium Koordersii (Rolfe) Schitr., nom. nov. Cleisostoma Koordersii Rolfe in Kew. Bull., 1899, p. 131. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern der Berge bei Toli-Toli, c. 200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20717, bliihend im Januar 1910. Die Art ist nahe verwandt mit S. sphaerophorum Schltr. von Neu- Guinea. Sie scheint nicht sehr hoch in die Gebirge emporzusteigen. 7. Saccolabium bilamellatum (J. J. Sm.) Schltr., nom. nov. Sarcanthus bilamellatus J. J. Sm. in Bull. Dep. Agr. Ind. Neerl., V. (1901), p. 28. Celebes: Auf Bäumen bei Langowan (Minahassa), c. 800 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20609, blühend im Dezember 1909. Die im Schlunde des Spornes von J. J. Smith beschriebenen beiden Erhebungen sind an meinen Exemplaren dicht papillós. Die Blüten sind weisslich, die Sepalen und Petalen mit grossem rotem Mittelfleck. Eine Lamelle im Sporn konnte ich nicht feststellen. Die Art stimmt sonst habituell mit Arten überein, die man gewöhnlich als Sarcanthus be- zeichnet, x 8. Saccolabium sterrophyllum Schltr., nov. spec. Erectum, rigidum, simplex, c. 20 cm longum; radicibus filiformibus elongatis, flexuosis, glabris; caule crasso, rigido, bene foliato, tereti, va- ginis foliorum, arctissime appressis, granuloso-muriculatis omnino obtecto, c. 0,7 cm diametiente; foliis erecto-patentibus, rigidis, ligulatis, inaequa- liter et obtuse bilobulatis, basin versus paululo angustatis, glabris, crasse coriaceis, 6,5—11 cm longis, medio fere 1,5—2,2 cm latis; racemis erectis vel suberectis, foliis fere aequilongis, subdense 10—15-floris, pedunculo rigido, tereti, glabro; bracteis semiorbicularibus, obtusis, ovario multoties brevioribus; floribus inversis, erecto-patentibus, illis Sarcanthi callosi (Bl.) 202 R. Schlechter. Rehb. f. similibus; sepalis oblongis, obtusis, glabris, 0,9 cm longis, la- teralibus obliquis, cum apiculo minuto; petalis subfalcatis, oblongo-ligu- latis, obtusis, glabris, sepalis paulo brevioribus; labello trilobo, sacciformi, lobis lateralibus humilibus semilanceolatis, antice intus plica carnosula ornatis, 4,5 mm longis basi cum apiculo erecto, intermedio apicali, late ovato, apiculato, minuto, intus basi ligula carnosula, lineari, acuta, ar- cuata, parvula ornato, 0,2 cm longo, sacco ipso oblongoideo-conico, ob- tuso, c. 4,5 mm longo, labello toto, e basi ad apicem sacci 1 cm longo; columna brevi, leviter torta, glabra; anthera subquadrata, apiculata; polliniis globosis, pedicellis 2 brevibus stipiti perlongo lineari affixis, glandula parvula lanceolata; ovario cylindrica, squamuloso, c. 1 em longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Lokon, c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20443, blühend im November 1909. Es unterliegt keinem Zweifel, dass die Gattungen Saccolabium, Sar- canthus und Cleisostoma in ihrer heutigen Umgrenzung nicht bestehen bleiben können. Ich habe daher, Ridley folgend, zunächst alle Arten hier als Saccolabium beschrieben. Die hier vorliegende Art bildet so z. B. mit Sarcanthus callosus Rchb. f. einen Typus, der bei einer Aufteilung der Gattungen sicher verdiente zu einer eigenen Gattung erhoben zu werden. 9. Saccolabium aberrans Schltr., nov. spec. , Epiphyticum, erectum, humile, usque ad 10 cm altum; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caule brevi, paulo compresso, 4- 6-foliato, vaginis foliorum obtecto, c. 0,5 cm lato; foliis oblongis, in- aequaliter et obtuse bilobulatis, basin versus sensim paulo angustatis, glabris, 8—13 cm longis, medio fere 2,3—3 cm latis; racemis patulis, dense multifloris, c. 5 cm longis, 2 cm diametro, pedunculo c. 1,5 em longo, vaginis paucis ovatis, dissitis obsesso; bracteis lanceolatis, acu- minatis, reflexis, ovario duplo brevioribus; floribus patentibus, glabris; sepalis oblongis, obtusiusculis, c. 0,5 cm longis, lateralibus obliquis, basin versus angustatis; petalis oblique oblongo-ligulatis, subacutis, 0,4 cm longis; labello decurvo, circuitu lanceolato-ligulato, medio paulo constricto, antice elongo-acuminato, 0,7 cm longo, ostio calearis angusto in medio laminae, appendice recurvo subulato supra ostium calcaris, calcare cy- lindrieo, apice inflato, 0,5 cm longo; columna brevi, glabra; anthera late ovata, obtuse acuminata, glabra, dorso umbonata; polliniis ovalibus, stipite e basi lineari sensim apicem versus valde dilatato, apice truncato cum cuspide, glandula minuta; ovario cum pedicello glabro, cylindraceo, c. 0,5 em longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa) c. 600 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20582, blühend im Dezember 1909. Eine ganz aberrante Art, die gewisse Annüherung an Gre Ldl. zeigt. Die Blüten sind gelb, das Labellum weiss mit rotem Rande, e Süule hellgelb. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 203 LXI. Sarcochilus R. Br. 1. Sarcochilus macrosepalum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, dependens, c.'20 cm longum; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caule simplici, tereti, bene foliato, vaginis foliorum striatis, arcte amplectentibus obtecto, tereti, c. 0,3 cm crasso; foliis lineari-ligulatis, subacutis, basin et apicem versus sensim paulo angustatis, obliquis, glabris, 10—15 cm longis, medio fere 0,6—0,9 cm latis; racemis patulis, gracilibus, usque ad 9 em longis, laxius 4—7-floris, pedunculo gracili, tereti, glabro, vaginulis paucis distantibus obsesso; "bracteis deltoideis, minutis; floribus aureis, patentibus, glabris; sepalis oblongis, pro magnitudine petalorum amplis, intermedio obtuso, 0,6 cm longo, lateralibus falcato-obliquis, subacutis, 0,7 cm longis; petalis oblique ovalibus, obtusis, 0,4 em longis; labello saceiformi, trilobo, lobis laterali- ‘bus decurrentibus, oblique aliformi-triangulis, obtusis, erectis, 0,3 cm longis, intermedio apicali in marginem incrassatum semicircularem re- dueto, sacco oblongo, obtuso, lateraliter compresso, 0,5 cm longo; columna brevi, glabra, rostello brevi; anthera late ovata, obtusa; polliniis 2 glo- bosis, stipite obovato antice acuminato, polliniis longiore, glandula orbi- culari minuta; ovario eum pedicello glabro, c. 0,6 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Sopoetan (Mina- hassa) c. 1300 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20616, blühend im Dezember 1909. Ich stelle diese merkwürdige Pflanze einstweilen zu Sarcochilus R. Br., ‚obgleich ich davon überzeugt bin, dass sie hier nicht auf die Dauer ver- bleiben wird. In der Struktur der Lippe erinnert sie an einige der Arten, doch ist die Säule vollständig fusslos. 2. Sarcochilus pallidus (Bl.) Rchb. f. in Walp. Ann., VI (1861), p. 500. Var. celebicus Schltr., nov. var. Differt a forma typica habitu validiore, labelli lobo intermedio glo- boso, callo ovali. Celebes: Auf Báumen bei Ayermadidi (Minahassa), c. 150 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20521, blühend im Dezember 1909. Die Varietät ist ziemlich sicher später als eigene Art zu betrachten, Es gehen unter dem Namen des $. pallidus Rchb, f. eine ganze Reihe von Arten, die vollständig gut getrennt sind. So kann ich auch keines- wegs Herrn J. J. Smith beistimmen, der auch S. aureus Hk. f. und S. .cladostachys Hk. f. hierzu stellt, die meiner Ansicht nach zwei ganz ver- schiedene Pflanzen sind. Die Blüten der Celebes-Varietüt sind hellgelb, mit 1—2 braunen Flecken innen am Grunde der Sepalen und braut- geflecktem Labellum. Ich würde nicht zógern, die Pflanze als neue Art zu beschreiben, wenn mein Material nicht etwas unvollständig wäre. 3. Sarcochilus phalaenopsis Schltr., nov. spec. Epiphyticus, subacaulis; radicibus filiformibus elongatis, flexuosis glabris; caule valde abbreviato 4—6-foliato; foliis ligulato-oblongis, oblique et obtuse bilobulatis, basin versus paulo angustatis, 10—15 cm longis, ‘medio fere 2,2—3,5 cm latis; racemis gracilibus, demum folia superanti- 204 R. Schlechter. bus, flexuosis, laxe plurifloris, pedunculo gracili, tereti, glabro, vaginulis- paucis, distantibus obsesso, 5—9 cm longo; bracteis ovatis, obtusis, ovario. gracillimo multoties brevioribus; floribus succedaneis, in genere inter majores, erecto-patentibus, glabris; sepalis elliptico-lanceolatis, sub- acutis, 2,5 cm longis, lateralibus obliquis, intermedio paulo latioribus;. petalis sepalis similibus, obtusis cum apiculo minuto, obliquis; labello parvulo c. 0,7 em longo, lobis lateralibus basalibus, erectis, oblique ob- longis, obtusis, 0,7 cm longis, lobo apicali subgloboso, paulo ab apice depresso, c. 0,8 cm diametiente, callo oblanceolato carnoso e medio labelli in medium lobi apicali decurrente; columna brevi, glabra, 0,4 cm longa, pede 6,5 mm longo; polliniis oblique oblongoideis, stipite aequilongo,. oblanceolato, glandula late hastata, parvula; ovario cylindrico, cum pedi- cello glabro, 2—2,7 cm longo. Celebes: Auf Báumen am Lampasioe, im Bezirke Toli-Toli, c. 80 m. ü. d. M. — R. Schlechter no. 20652, blühend im Januar 1910. In den Blüten ist die Art eine der gróssten in der Gattung. Sie gehört in die Verwandtschaft von S. pallidus Rchb. f., ist aber schon habituell durch die schlanken, länger gestielten Infloreszenzen kenntlich.. Das Labellum ist dem des S. pallidus Rchb. f. ühnlich, aber in seinen Einzelheiten verschieden. 4. Sarcochilus pulviniferus Schltr., nov. spec. Epiphyticus, pusillus, c. 10 em altus; radicibus filiformibus, elon- gatis, flexuosis, glabris; caule brevi, dense foliato, vaginis foliorum om- nino obtecto, vix 0,8 em diametro; foliis patentibus, falcato-ligulatis,. obtusiusculis, basin versus paulo angustatis, glabris, 4,5—6,5 cm longis, medio fere 0,7—1 cm latis; racemis patentibus, gracilime pedunculatis, 5—6 cm longis, plurifloris; pedunculo filiformi, tereti, muricato-puberulo;. bracteis minutis, deltoideis, ovario multoties brevioribus; floribus succe- daneis, approximatis, erecto-patentibus; sepalis oblongis, obtusis, glabris, 5,5 mm longis, lateralibus obliquis intermedio supra medium paulo-latiori- bus; petalis oblique oblanceolatis, obtusis, glabris, sepalis paulo breviori- bus; labello quadrilobo, 0,3 cm longo, lobis posterioribus divaricatis,- faleato-ligulatis, obtusis, 0,2 cm longis, anterioribus divaricatis, anguste faleato-lanceolatis, acutis, posterioribus subduplo brevioribus, apiculo triangulo subacuto lobuliformi in apice labelli interjecto, pulvine orbi- culari, papilloso-puberulo ante ostium calearis, calcare cylindrico, glabro,. leviter incurvulo, apicem versus subclavato-ampliato, obtuso, 0,9 cm longo; columna semitereti, labello aequilonga; polliniis oblique ob- longoideis, stipite subtriplo longiore, anguste oblanceolato, glandula ovali, minuta; ovario cum pedicello glabro, 0,5 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Klabat (Mina- hassa), c. 600 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20583, blühend im De- zember 1909. Eine Art der Sektion Ascochilus (Ridl aus der Verwandtschaft des- S. Zollingeri Rchb. f., die durch das Polster auf dem Labellum cha- rakterisiert ist. Die gelben Blüten sind rotgefleckt, die Seitenlappen: des Labellums rotgestreift, die Vorderlappen weiss, der Sporn gelb. Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes. 205 5. Sarcochilus quinquelobatus Schltr., nov. spec. Epiphyticus, pusillus, subacaulis, c. 8 cm altus; radicibus filiformi- bus, elongatis, flexuosis, glabris; caule valde abbreviato, subnullo, 4—5- foliato; foliis erecto-patentibus, oblique ligulatis, acutis vel subacutis, basin versus angustatis, 5—8 cm longis, medio fere 0,6—1 cm latis; racemis gracillimis, 3—4 cm longis, paucifloris; pedunculo filiformi, muri- cato-puberulo, gracillimo, bracteis deltoideis, apiculatis, minutis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus erecto-patentibus, succedaneis, illis S. Zollingeri Rchb. f. similibus; sepalis elliptico-ligulatis, obtusis, glabris, extus nervo medio verruculoso-carinatis, 6,5 mm longis, lateralibus obli- quis, intermedio paulo latioribus; petalis oblique falcato-ligulatis, obtusis, extus carinatis, glabris, sepalis paulo brevioribus; labello quinquelobato, glabro, 0,5 em longo, lobis posterioribus lineari-falcatis, acutis, vix 0,2 cm longis, lobis lateralibus anterioribus posterioribus duplo majoribus, lineari- faleatis obtusis, lobo intermedio antico triangulo-lanceolato, acuto, vix 0,2 cm longo, calcare recto, cylindrico, apice paulo inflato, obtusissimo, subporrecto, 0,6 cm longo; columna semitereti, glabra, apicem versus paulo ampliata; ovario gracili, glabro, cum pedicello 0,7 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern am oberen Lampasioe, bei den alten Goldgruben am Djangdjang (im Bezirke Toli-Toli), c. 180 m ü. d, M. — R. Schlechter no. 20672, blühend im Januar 1910. Ebenfalls eine Art der Sektion Ascochilus (Ridl). Sie ist mit 5. Zollingeri Rchb. f. und S. pulviniferus Schltr. verwandt, aber durch das Labellum ausgezeichnet. Die Blüten sind gelb, das Labellum weiss, vorn rot. LXI. Thrixspermum Lour. 1. Thrixspermum celebicum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, adscendens vel patulum, usque ad 15 cm longum; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caule vulgo simplici, bene foliato, leviter compresso, vaginis foliorum arcte appressis, striatis omnino obtecto, c. 0,5 em crasso; foliis patentibus, oblongo-ligulatis, ob- tusis, inaequaliter bilobulatis, basin versus paulo angustatis, 8—12 cm longis, 2—2,3 em supra medium latis; pedunculis erectis, teretiusculis, apicem versus sensim applanatis, glabris, vaginulis paucis distantibus obsessis, 5— 8 cm longis; racemis valde compressis, bifariis, usque ad 5 cm longis; bracteis erecto-patentibus, valde compressis, ovatis, sub- acutis, ovario brevioribus; floribus erecto-patentibus, illis T. arachnitis (BL) Rchb. f. similibus et fere aequimagnis; sepalis lineari-lanceolatis, attenuato-acuminatis, glabris, c. 3 cm longis, lateralibus paulo obliquis; petalis sepalis similibus, obliquis, sed paulo minoribus; labello saccato, trilobo, 0,7 cm longo, lobis lateralibus erectis, oblique oblongis, obtusis, margine anteriore subdenticulatis, 0,4 cm longis, lobo medio carnoso, late ovato, obtusissimo, lateralia duplo fere superante, callo brevi trapezi- formi in media laminae labelli, sacco intus et medio laminae dense puberulo, late oblongo, obtusissimo, omnino 0,7 cm longo; columna brevi, glabra, rostello brevi; anthera suborbiculari antice emarginata, 206 R. Schlechter. dorso umbonata; polliniis anguste oblongoideis, stipite fere 3-plo breviore late elliptico, antice contracto, glandula parvula semilunata; ovario cum pedicello cylindrico, glabro, c. 0,8 cm longo. Celebes: Auf Bäumen am Lampasioe, bei den alten Goldgruben am Djangdjang, im Bezirke Toli-Toli, c. 180 m ü. d. M. — R. Sehlechter no. 20678, blühend im Januar 1910. Neben T. arachnites Rchb. f. unterzubringen, von dem die Art durch das Labellum verschieden ist. Die Blütenfärbung ist gelblichweiss, das Labellum weiss, am Grunde gelblich, mit wenigen goldgelben Flecken an der Seite. 2. Thrixspermum tylophorum Schltr., nov. spec.- Epiphyticum, erectum, pusillum, usque ad 8 cm altum; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caule brevi, usque ad 4 cm longo, dense foliato, vaginis foliorum omnino obtecto; foliis erecto-pa- tentibus vel patentibus, oblongo-ligulatis, obtusis, basin versus paulo an- gustatis, glabris, 2,5—6 cm longis, medio fere 0,7—1 cm latis; racemis patentibus gracillimis, folia vulgo superantibus, dense pluri-multifloris, cum pedunculo 4—8 cm longis; pedunculis filiformibus, strictis, gra- cillimis, hine et inde vaginula obsessis; bracteis bifariis, deltoideis, apicu- latis, ovario multoties brevioribus; floribus erecto-patentibus, succedaneis; sepalis ellipticis, obtusis, concavis, 0,9 cm longis, lateralibus obliquis; petalis sepalis valde similibus, obliquis, sed paululo brevioribus; labello saccato, trilobo, 0,6 em longo, explanato inter apices loborum lateralium 1,2 em longo, lobis lateralibus erectis, divergentis, oblique ovato-trian- gulis, obtusiusculis, intermedio apicali, semiquadrato, obtusissimo, pulvine oblongo transverso, dense farinoso-puberulo ornato, c. 0,2 cm longo, sacco brevi antrorsum incurvo, basi appendice lineari, acuto, pilis glan- duliferis ciliato ornato, c. 0,3 cm longo; columna brevi, glabra, margini- bus superne incurvis; anthera subreniformi, apiculata, glabra; polliniis anguste oblongoideis, stipite 3—4-plo breviore semiovali, glandula par-" vula transversa; ovario cum pedicello glabro, c. 0,5 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern am Fusse des Gunong Lokon (Minahassa), c. 1000 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20450, blühend im November 1909. Vor allen anderen bisher bekannten Arten ist die vorliegende durch die Lippe mit dem nach vorn gebogenen Sack leicht zu erkennen. Die Blüten sind weiss. Das Labellum besitzt vorn am Sack einen braunen Fleck und am Rande des Mittellappens wenige braune Punkte. 3. Thrixspermum Loogemanianum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, pusillum, 10—12 cm altum; radicibus filiformibus, elon- gatis, flexuosis, glabris; caule brevi, c. 4—6-foliato, vaginis foliorum omnino obtecto; foliis erecto-patentibus, oblique lineari-ligulatis, obtusis, basin versus vix angustatis, glabris, 6—9 cm longis, medio fere 0,/— 0,9 cm latis; racemis gracillimis, dense paucifloris, patentibus, cum pedunculo 3—4 cm longo; pedunculo gracillimo setiformi, glabro, hinc et inde vaginula minuta obsesso; bracteis bifariis, deltoideis, apiculatis, Zur Kenntnis der Orchidaceen von Celebes, 207 parvulis, ovario multoties brevioribus; floribus erecto-patentibus, succe- daneis; sepalis oblongis, obtusis, glabris, 0,7 cm longis, lateralibus obliquis, intermedio paulo latioribus; petalis sepalis similibus, obtusius- culis, glabris, sed paulo brevioribus; labello circuitu subquadrato, mar- ginibus basi ineurvulis subquadrato, intus medio e margine utrinque plica duplici arcuata ornato, antice truncato, leviter emarginato, callo subclavato incumbente amplo superne in basi, supra medium antice pu- berulo, 4,5 mm longo, explanato basi 5,5 mm lato; columna semitereti, glabra, labello fere aequilonga; polliniis oblique oblongoideis, stipite semi- orbiculari fere 3-plo breviore, glandula transversa, parvula; ovario cum pedicello glabro, c. 0,6 cm longo. Celebes: Auf Báumen bei Toli-Toli, c. 100 m ü. d. M. — R. Sehlechter no. 20690, blühend im Januar 1910. Eine sehr eigenartige Form der polymorphen Gattung. Sie steht ` durch die Struktur ihrer Lippe bisher ganz isoliert da, schliesst sich aber an einige noch unbeschriebene papuanische Formen näher an. Die Blüten sind weiss mit goldgelber Lippe und Säule. Ich habe die Art Herrn Loogeman gewidmet, der seinerzeit als holländischer Civil-Gezagheber in, Toli-Toli mich in jeder Weise in meinen Forschungen in seinem Bezirke unterstützte. 4. Thrixspermum cymboglossum Schltr., nov. spec. Epiphytieum, pusillum, 8—12 cm altum; radicibus filiformibus, elon- gatis, flexuosis, glabris; caule brevi, bene foliato, usque ad 3 cm longo, vaginis foliorum arcte amplectentibus, striatis omnino obtecto, c. 2,5 mm diametro; foliis erecto-patentibus vel erectis, linearibus, acutis, basin versus angustatis, glabris, 4,5- 9,5 cm longis, medio fere 0,4—0,8 cm latis; scapis gracillimis, adscendentibus vel erectis, apice dense plurifloris, filiformibus, rigidulis, 6—12 cm longis, hinc et inde vaginula appressa obsessis; racemo ipso disticho, usque ad 2,5 cm longo; bracteis erecto- patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovario bene brevioribus; floribus succedaneis, erecto-patentibus, glabris; sepalis oblongis, apiculatis, 1 cm longis, lateralibus obliquis; petalis sepalis similibus, oblique oblongis, obtusis, basin versus antice paululo angustatis, sepalis paululo breviori- bus; labello circuitu ovato, naviculari-concavo, basi utrinque lobulo brevi, obtuse triangulo, obliquo instructo, caeterum indiviso, apice subapiculato, infra medium ligula parvula breviter bifida ornato, ima basi subsaccato- concavo, 0,9 cm longo; columna brevi, semitereti, glabra, c. 0,3 em longa, pede brevi; anthera suborbiculari, dorso altius apiculata, glabra; polliniis subglobosis, stipite lineari, polliniis paulo longiore, glandula parvula suborbiculari; ovario cum pedicello cylindrico, glabro, c. 0,5 cm longo. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Masarang (Mina- hassa), c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20464, blühend im November 1909. Wir haben in dieser Art ebenfalls eine recht aberrante Form vor uns, von der Verwandte mir bisher nicht bekannt geworden sind, Be- sonders die Form der Lippe ist recht merkwürdig. Die Blütenfärbung 208 R. Schlechter. ist hellgelb; das Labellum ist innen am Rande nach der Basis hellgelb gefleckt. 5. Thrixspermum filifolium Schitr., nov. spec. Epiphyticum, longe dependens, usque ad 50 em longum; radicibus filiformibus elongatis, flexuosis, glabris; caule simplici vel e basi parum ramoso, filiformi, flexuoso, laxe foliato, 1,5—2 mm diametro, vaginis foliorum arcte amplectentibus obtecto; foliis patulis, filiformibus, acu- tissimis, glabris, 12—17 cm longis, medio c. 1,5 mm diametientibus; in- florescentiis patulis, pedunculo filiformi, glabro, vaginulis paucis, appressis obsesso, 1,5—2 cm longo, racemo dense multifloro, disticho, usque ad 32 cm longo; bracteis bifariis lateraliter compressis subimbricantibus, triangulis, obtusiusculis, c. 2 mm longis; floribus in genere inter minimos, flavidis; sepalis ovatis, obtusis, glabris, c. 0,2 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique oblongo-ligulatis, obtusis, glabris, sepalis paulo brevioribus; labello suborbiculari, apiculato, petalis aequilongo, glabro, .concavo, medio 0,2 cm latitudine subattingente; columna brevi, crassius- eula, glabra. Celebes: Auf Bäumen in den Wäldern des Gunong Mahawo (Mina- hassa) c. 1200 m ü. d. M. — R. Schlechter no. 20485, blühend im November 1909. Was ich hier von den Blüten beschrieben, sind die Befunde an Gallenblüten, da alle von einer Gallenfliege angestochen waren. Inwie- weit dadureh eine Veránderung der Blütenteile hervorgerufen ist, muss sich erst entscheiden, wenn normales Blütenmaterial vorliegt. Die Pflanze ist in ihren vegetativen Merkmalen so äusserst charakteristisch und von allen anderen Arten der Gattung so sehr verschieden, dass ich nicht zógerte, sie trotz des nur unvollstándigen Materials hier zu -beschreiben, LXIII. Méerotatorchés Schltr. 1. Microtatorchis celebica Schltr., nov. spec. Epiphytica, perpusilla, vix 1,5 cm alta; radicibus flexuosis, glabris, usque ad 2,5 cm longis; caule subnullo, 2—3-foliato; foliis erecto-patenti- bus, oblanceolato-ligulatis, obtusiusculis, cum apiculo minuto, basin versus angustatis, 0,7—1,2 cm longis, supra medium 2,5—3 mm latis; racemo 3—6-floro, cum pedunculo fere aequilongo, triquetro, usque ad 1,8 cm longo, erecto-patente, glabro, rhachi triquetra flexuosa; fioribus erecto- patentibus, succedaneis, virescentibus; bracteis ovatis, acutis, dorso basi carinatis, ovario paulo brevioribus; sepalis ligulatis, obtusis, apicem versus extus incrassatis, c. 1,75 mm longis, intermedio cum petalis usque ad medium fere connatis, lateralibus obliquis, margine interiore cum petalis usque ad medium fere connatis, margine exteriore liberis ; petalis e ungue lineari cum sepalis connato dimidio superiore in laminam oblique ovatam, obtusam, apicem versus extus incrassatam expansis; glabris, sepalis paulo brevioribus; labello ovato, obtuso, marginibus in- Ecuador: Epiphyt in offenen Wäldern am Fusse des Vulkans Tunguragua, bei Baños, c. 1500—2000 m ii. d. M. ~- F. C. Lehmann no. 8088. Diese Pflanze ist von Kränzlin zum Typus einer neuen Gattung erhoben worden, welche er mit Bulbophyllum Thou. vergleicht und offen- bar daselbst unterbringen will. O. Kuntze gab der Gattung wegen des älteren Otopetalum Miq. dann einige Jahre später den Namen Kraenzlinella. Pfitzer erkannte bald richtig, dass hier eine Pleurothallidine vorliege, und stellte deshalb die Gattung in seiner Aufzählung in den Nachträgen zu Engler und Prantles Pflanzenfamilien unter no. 189a daselbst an das Ende der Gruppe. Die Originalexemplare im Berliner Botanischen Museum waren mir schon lange bekannt und ich zweifelte nicht daran, dass eine Pleurothallis- Art hier vorliege. Nun bekam ich vor einiger Zeit Material zweier Pflanzen in die Hände, welche mich veranlassten, auf die Verwandtschaft dieser Gruppe näher einzugehen, wobei ich zu der Überzeugung kam, dass in dem Krünzlinschen Ofopetalum wie in den beiden hier be- schriebenen Arten P. muricata Schltr. und P. sororia Schltr. nahe Ver- wandte der P. platyrhachis Rolfe zu erblicken sind. Die übrigens sehr kleinen Óhrchen am hinteren Rande der Petalen finden sich nur bei P. otopetalum Schltr., welches sonst mit den anderen Arten sehr nahe ver- wandt ist. Bei dieser Gelegenheit sei auch gleich erwähnt, dass eine andere neue Gattung, welche Krünzlin geschaffen und in die Pleurothallidinae verwiesen hat, Orchidotypus eine Art des an ganz anderer Stelle stehenden Pachyphyllum H B. et Kth. ist. 255. Pleurothallis muricata Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 35-42 cm alta; rhizomate abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus brevibus, 4—6 cm longis, teretiuseulis, vagina singula alte amplectente, apice truncata, api- culata donatis; folio erecto vel suberecto, obiongo vel elliptico, obtuso, glabro, textura crassius coriaceo, 13—14 em longo, medio fere 3,5— 4,3 cm lato, basi cuneato, sessili; racemo longi-pedunculato, bifario, sub- dense multifloro, elongato, folium 3—4-plo superante, pedunculo vaginulis paucis distantibus obsesso, teretiuseulo, glabro; bracteis compressis, ovatis, acuminatis, dorso-carinatis, falcato-incurvulis, ovario pedicellato paulo brevioribus. glabris; floribus erecto-patentibus illis P. platyrhachis Rolfe similibus; sepalis oblongis, obtusiusculis, glabris, intermedio c. 1 cm longo, lateralibus extus carinatis, obliquis, c. 1,2 cm longis; petalis oblique ligulatis obtusiuscule apiculatis, basin versus paululo angustatis, 0,7 cm longis; labello brevissime unguiculato, lamina ligulata obtusa, glabra, basin versus paulo angustata, basi latere utrinque lobulo minuto, pa- tente, triangulo, denticulato ornato, medio supra basin gibbo minuto hemisphaerico donato, 0,7 cm longo, medio fere vix 0,3 cm lato; columna, semitereti, glabra, medio paulo dilatata, clinandrio apice paucidentato, 294 R. Schlechter. mediocri, pede brevi; ovario dense muricato, cum pedicello glabrato cla- vai, c. 0,7 em longo. Guatemala: Epiphytisch bei Coban, c. 1350 m ü. d. M. — H. v. Türckheim no. II, 2392, blühend im Mai 1907. Eine nahe Verwandte der P. otopetalum Schltr. und P. platyrhachis Rolfe von ersterer durch die nicht hinten am Grunde geöhrten Petalen, von letzterer durch die nicht abgeplatteten Blütenschäfte und die Be- kleidung des Ovariums gut verschieden. 256. Pleurothallis sororia Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 30—45 cm alta; rhizomate valde abbreviato ; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus erectis, brevi- bus, 3—5 cm longis, teretiusculis, vagina singula alte amplectente donatis; folio oblongo vel elliptico, obtuso, 10—11 cm longo, medio fere 3—3,5 cm lato, glabro, textura crassius carnoso; racemo longius pedun- culato, folia 3—4-plo superante, bifario, sublaxe multifloro, pedunculo teretiusculo, vaginulis paucis dissitis obsesso; bracteis compressis, ovatis, obtusiusculis, dorso carinatis, apice falcato-incurvulis; floribus illis P. muricatae Schltr. simillimis sed paulo majoribus; sepalis oblongis, sub- acutis, apice extus carinatis, glabris, intermedio 1,5 cm longo, lateralibus obligis, c. 1,8 cm longis; petalis oblique lineari-ligulatis, subacutis, glabris, margine posteriore supra basin angulatis, subfalcatis, c. 1 cm longis; labello circuitu late lanceolato-ligulato, superne basin versus minutissime papilloso-pulvereo, juxta basin margine utrinque lobulo par- vulo oblique oblongo, minute serrulato aucto, c. 0,9 cm longo, medio fere 0,3 cm lato; columna semitereti, glabra, apicem versus paulo dila- tata, 0,8 cm longa, clinandrio mediocri minute denticulato, pede brevi; anthera subquadrato-cucullata; ovario dense muricato, cum pedicello glabrato clavato, e. 1,4 cm longo. "Costa-Rica: In den Wäldern von Rancho-Flores, c. 2043 m ü. d. M. — H. Pittier no. 2157, blühend im Februar 1890. Die Art ist mit P. muricata Schltr. so nahe verwandt, dass ich einige Zeit zweifelte, ob sie nicht besser als Varietüt dieser zu betrachten sei. Doch sind die Gróssenverhültnisse und einige Unterschiede in der Form der Petalen und Lippe derartig, dass es mir besser erscheint, sie als eigene Art zu behandeln. 257. Epidendrum mixtum Schltr., nov. spec. Epiphyticum ramosum, patulum, 100 em et ultra longum; caulibus ramisque teretiusculis, usque ad 0,8 cm diametientibus, laxius foliatis, vaginis foliorum alte amplectentibus obsessis; foliis erecto-patentibus lineari-ligulatis, obtusis, glabris, 12—24 cm longis, medio fere 0,9—1,7 cm latis, vaginis internodiis vulgo paulo brevioribus, exsiccatione minute et dense rugulosis; racemis terminalibus nutantibus, laxe 5—7-floris bre- viter pedunculatis, usque ad 6 cm longis; bracteis ellipticis, obtusius- cule aeuminatis, dorso apicem versus carinatis, ovarium paulo superanti- bus; floribus illis E. ramosi Jacq. similibus sed multo majoribus, glabris; sepalis ligulato-lanceolatis, acutis,. 1,6 cm longis, lateralibus paulo ob- Orchidaceae novae et criticae. 295 liquis; petalis oblique linearibus, acutis, sepalis paululo brevioribus; labelli ungue brevi, 3,5 mm longo, lineari, lamina hastato-lanceolata, basi rotundata, apice longe acuminata, c. 1,2 cm longa, supra basin 0,6 cm lata, callo 5-dentato medio carinato, e ungue in basin laminae decurrente, nervo medio laminae usque in apicem carinato-incrassato; columna brevi, marginibus usque ad apicem labelli ungui adnata, 4,5 mm longa, antice truncata, clinandrio emarginato; anthera cucullata cum um- bone amplo duplici, antice truncata, glabra; ovario cylindraceo glabro c. 1,9 em longo. "Guatemala: Epiphytisch im Hochwalde bei Coban, c. 1350 m ü. d. M. — H. v. Türckheim no. Il, 1868, blühend im Dezember 1907. Ich erhielt die Pflanze als E ramosum Jacq. Mit diesem ist sie wohl verwandt, aber doch durchaus verschieden durch die grösseren Blüten mit langzugespitzter Lippe. Sie gehórt in die Verwandtschaft des E. platystigma Rchb. f. Die Blütenfärbung wird als weiss an- gegeben. 258. Maxillaria cobanensis Schltr., nov. spec. Epiphytica, pusilla, c. 10 cm alta; rhizomate abbreviato, dense pseudobulbis obsesso, vaginis imbricantibus obtecto; radicibus filiformibus, elongatis, glabris; pseudobulbis cylindráceis, paulo compressis, unifoliatis, 1,5—2 cm longis, supra basin 0,4—0,5 cm diametientibus, apicem versus paululo angustatis; folio erecto vel erecto-patente, elliptico-ligulato, ob- tuso, basi subpetiolato-cuneato, 3,5—6 cm longo, medio fere 0,8—1,4 cm lato; pedunculis brevibus, basalibus, singulis vel 2—3-nis, vaginis paucis obtectis, 0,6—0,8 cm longis, unifloris; bractea vaginis simili, ovario sub- aequilonga; floribus in genere inter minores, erectis, glabris; sepalis ligulatis, apiculatis, 1,4 cm longis, lateralibus obliquis, subfalcatis, cum pede columnae mentum obtusum, breve formantibus; petalis oblique sub- spathulato-ligulatis, obtusis, sepalis paululo brevioribus; labello e basi cuneata obovato, antice angustato, obscure trilobato, lobis lateralibus rotundatis, obtusissimis, intermedio producto, quadrato, leviter exciso, labello toto 1 cm longo, supra medium 5,5 mm lato, carina lineari apice tridentata, e basi usque in medium labelli decurrente; columna gracili, glabra, 0,7 em longa, pede 2,5 mm longo; anthera rotundata, ob- tusa, gibbo ornata, polliniis oblique oblongoideis, stipite subquadrato, brevi, glandula rotundata transversa; ovario cylindraceo glabro, c. 0,7 cm longo. "Guatemala: Bei Coban, c. 1350 m ü. d. M. — H. v. Türckheim no. II, 1890, blühend im Juli 1907. Die Art gehört in die Verwandtschaft der M. acervata Rchb. f., ist aber schon äusserlich durch die viel breiteren Blätter und den ge- drungeneren Wuchs zu erkennen. 259. Maxillaria Türckheimii Schitr., nov. spec. Epiphytica, erecta, caespitifica, usque ad 45 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis paulo compressis, late ovalibus, unifoliatis, 3—4 cm altis, 296 R. Schlechter: Orchidaceae novae et criticae. medio fere 1,75—2,25 em latis; folio erecto, ligulato, obtuso, basi sub- petiolato-angustato, glabro, 30—40 em longo, medio fere 3,8—4,5 cm lato; floribus erectis, in genere mediocribus; pedunculis basalibus 3—5-nis, vaginis paucis alte amplectentibus obtectis, pseudobulbo fere aequilongis, unifloris; bractea vaginis conformi, ovario aequilonga; se- palis ligulatis, apiculatis, c. 3,5 cm longis, lateralibus obliquis, basi cum pede columnae mentum obtusum, breve formantibus; petalis oblique linearibus acutis, nervo medio extus apice incrassatis, sepalis paulo bre- vioribus et angustioribus; labello circuitu oblongo, tertia parte anteriore irilobo, lobis lateralibus parvulis, oblique oblongis, obtusis, intermedio carnoso oblongo, obtuso, margine leviter undulato, laterales fere 3—4- plo superante, callo lineari obtuso e basi labelli usque infra basin lobis intermedii decurrente, labello toto c. 1,8 cm longo, medio fere 0,6 cm lato; columna gracili semitereti, glabra, labello paulo breviore, clinandrio dorso apiculato, integro; ovario cylindrico, glabro, c. 2,5 cm longo. “Guatemala: Epiphytisch bei Cubilguitz, c. 350 m ü. d. M. — H. v. Türckheim no. Il, 790, blühend im August 1903; no. Il 1048, blühend im August 1904. Es ist mir nicht gelungen, diese Art mit einer der bisher von Zentral-Amerika beschriebenen zu identifizieren. Sie gehört offenbar in die Verwandtschaft der M. melina Ldl., unterscheidet sich aber durch die Lippe. 260. Camaridium Türckheimii Schltr., nov. spec. Epiphyticum, patulum, 40-50 cm longum; rhizomate elongato, va- ginis imbricantibus, acutis, obtecto; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis c. 3—4 cm distantibus, rhizomati sub- parallelis, valde compressis, ovalibus, unifoliatis, 2,5—3 cm longis, medio fere 1—1,5 em latis; folio lineari, apice inaequaliter et obtuse bilobulato, 20—25 cm longo, medio fere 1—1,8 em lato; pedunculis 2—3-nis ba- salibus, brevibus, 1—1,5 cm longis, vaginulis paucis obsessis, unifloris; bractea parvula, lanceolata, acuta, ovario duplo fere breviore; floribus in genere vix inter majores, glabris; sepalis ligulatis, cuspidato-acuminatis, c. 2,1 cm longis, lateralibus obliquis, basi cum pede columnae mentum breve formantibus; petalis subfalcato-ligulatis, apiculatis, basin versus paulo angustatis, c. 1,7 em longis; labello e basi unguiculato-attenuata pandurato, marginibus infra medium irregulari, apice acuto, basi callo lineari-spathulato obtuso, per quartam partem basilarem longitudinaliter ornato, petalis paulo breviore, infra medium 0,5 cm lato, medio 0,8 cm lato, supra medium 0,4 em lato; columna gracili, semitereti, glabra, C. 1 cm longa, pede c. 0,3 em longo; ovario gracili, cylindraceo, cum pedi- cello c. 2,5 cm longo, glabro. Guatemala: Epiphytisch im Walde bei Coban, c. 1350 m ü. d. M. — H. v. Türckheim, no. II, 1771, blühend im März 1907. Die Art wird wohl am besten neben C. pulchrum Schltr. und C. ochroleucum Ldl. untergebracht. Mit beiden hat sie die scheibenförmig zusammengepressten Pseudobulben gemeinsam. In ihren Blüten ist sie aber recht verschieden. L.-A. Dode: Species novae generis Juglandis. II. 297 LI. L.-A. Dode, Species novae generis Juglandis. M.) (Ex: Bull. Soc. Dendr. France, 1909, pp. 22—50.) 7. Juglans Allardiana Dode, l. c., p. 34, c. fig. — Folia eis J. Sie- boldianae valde similia, dense velutino-pubescentia; amenta c? 8—20 cm longa; flores c/ et 9 eis J. Sieboldianae parum dissimiles; flores 9 3—12 aut plures collecti; fructus ovati, viilosi; nucis putamen globosum, vel ovatum, cinereum, endocarpio pallido, alis versus basin plus minusve evanidis, nonnunquam octangula, rugis obtusiusculis, lacunis quatuor magnis et rarius pluribus; dissepimenta lacunosa mediam nucem su- perantia. — In Japonia. — Ce noyer parait trés commun au Japon; les échantillons en sont nombreux dans les herbiers. C'est lui surtout qui a fait croire à la présence de J. mandshurica au Japon, bien qu'il soit trés différent de toutes les espèces du continent. L'erreur a d'ailleurs été créée par Maximowiez, qui non seulement a signalé J. mandshurica comme existant dans les iles, mais a encore distribué des échantillons sous le nom de J. mandshurica (par exemple, Herb. Barbey-Boissier: Maximowicz, Miadzi, Kiu-Siu, 1863, s. n. J. mandshuricae Max.) les- quels, à la vérité, ne sont pas du J. Sieboldiana, mais pas non plus du J. mandshurica. — Herb. Mus. Par.: Maximowicz, Miadzi, ,sponte*, 1863, s. n. J. Sieboldianae; Faurie, diverses localités, Japon, nos. 3260, 6236, etc.; Faurie, Hakoné, no. 4884; Herb. Barb.-Boiss.: Maximo- wicz, Miadzi, 1863, s. n. J. mandshuricae, etc. 8. Juglans coarctata Dode, |. c., p. 36, c. fig. — Folia magna, usque 1 m longa, 4—8-juga, foliolis usque 20 cm longis villosis valde acu- minatis; amenta c? usque 20 cm et plus longa; flores c et 9 eis J. Sieboldianae sat similes; flores 2 ad 20 aut plures collecti; fructus ovati, villosi, in longis spicis pendulis collecti; nucis putamen irregulariter ovatum subcompressum, versus medium coarctatum, cinereum, alis apice tantum validis, acuminatum, parum rugosum, lacunis quatuor; disse- pimenta lacunosa mediam nucem aequantia vel superantia. In Japonia. — Herb. Mus. Par.: Japon, noix seulement. Cultivé: Segrez, etc. 9. Juglans Lavallei Dode, l. c., p. 37, c. fig. — Folia et flores eis J. coarctatae valde similia; fructus subglobosi-ovati, villosi, ad 20 aut plures collecti in longis spicis pendulis; nucis putamen subglobosum, satis compressum, cinereum, alis ipso apice tantum discernibilibus, breviter acuminatum, parum rugosum, lacunis quatuor; dissepimenta lacunosa mediam nucem haud aequantia. In Japonia. — Herb. Mus. Par.: Japon, noix seulement. — Cultive: Segrez; Muséum d'Hist. nat Paris; Jardin botanique de Bonn; etc. 10. Juglans Avellana Dode, l. c., p. 41, c. fig. — Folia et flores eis J. cordiformis sat similia; fructus globosi ad 8—10 collecti in spicis bre- viter pedunculatis, villosi; nucis putamen subglobosum, plus minusve compressum, alis debilibus, lucidum vel sublucidum. valde acuminatum, 1) Teil I, siehe Rep. VII (1909), pp. 90—94. 298 L.-A. Dode; Species novae generis Juglandis. II. lacunis quatuor; dissepimenta saepe parum lacunosa, mediam nucem aequantia. In Japonia. — Cette espéce a noix subglobuleuses se rapproche de J. Lavallei; elle s'en distingue cependant avec facilité, notamment par la couleur de la surface; en effet, si l'on dégage cette surface des traces cendrées ordinairement peu abondantes, on la trouve beaucoup plus jaune et plus luisante que dans J. Lavallei. — Herb. Mus. Par.: Faurie, Japon, no. 6001 p. p. 11. Juglans subcordiformis Dode, l. c., p. 43, c. fig. — Folia et flores eis J. cordiformis sat similia; fructus plus minusve compressi, villosi; nucis putamen breviter cordiforme, compressum, alis sat validis, cine- reum, apice breviter acuminatum, lacunis quatuor augustis; dissepimenta parum lacunosa, mediam nucem aequantia. In Japonia. — Herb. Mus. Par: Faurie, Hakoné, no. 4886. — Cultivé: Allard, Angers (fructificant). 12. Juglans cathayensis Dode, l. c., p. 47, c. fig. — Folia et flores eis J. stenocarpae parum dissimilia, amenta < 10—30 em longa; flores ó 5—15 collecti; fructus ovati usque 6 cm longi, villosi; nucis putamen ovatum, plus minusve 6—8-costatum, sat obtuse sed valde rugosum, cinereum, breviter acuminatum, lacunis numero et forma variabilibus, 8, 10 aut pluribus; dissepimenta lacunosa mediam nucem superantia. In China et usque ad flumina Amur et Ussuri. — Voisine de J. stenocarpa, cette espéce s'en distingue par des lacunes plus développées et surtout par une surface ordinairement noirátre, de nuance plus foncée méme que le vrai J. mandshurica, alors que J. stenocarpa est plus luisant et plus clair que ce dernier. Les côtes sont moins plates à leur sommet que dans J. stenocarpa. — Cette espéce a une aire fort étendue, depuis la région de l'Amour jusquau Sse-tchouen et au Hou-peh. Les échantillons en sont nombreux dans les herbiers: Maximo wicz, Amour, Oussouri, s. n. J. mandshuricae; Dr. Henry, Sse-tchouen, Houpeh; Herb. Mus. Par.: Farges, Sse-tchouen oriental, district de Tchen-kéou-tin, 1400 métres, ,yé hee tao“, no. 764; Wilson, Chine occidentale, etc. — Cultivé: M. Mee L, de Vilmorin, Les Barres-Vilmorin, recu en 1899 du R. P. Farges, semitum 2699 (fructifere). 13. Juglans Draconis Dode, l. c., p. 49, c. fig. — Folia et flores eis J. stenocarpae parum dissimilia; fructus usque 6 em longi, ovato-obovati, villosi; nueis putamen globoso-obovatum, 8-costatum, saepe valde rugo- sum, cinereum, breviter vel valde acuminatum, crassum, lacunis quatuor; dissepimenta lacunosa mediam nucem superantia. In China. — Herb. Kew.: Dr. Aug. Henry, Yunnan, Mengtze, bois, no. 10498B. — Cul- tivé: Spaeth, Berlin, etc. 14. Juglans collapsa Dode, l. c., p. 49, c. fig. — A pracedenti differt praecipue putamine longiore, subcylindrico, minus rugoso, depressionibus instructo ovatis, obscure costato, parum acuminato, et fructu longiore. — Figuré sous le nom de J. mandshurica dans Gardeners Chronicle, 1888 (et peut-étre aussi dans The Garden, 1876, mais moins reconnaissable, sous le nom de J. regia octogona ou mandshurica, ce noyer passe tantót F. W. C. Areschoug: Plantae novae sub itinere navis bellicae Eugeniae. 299 pour J. mandshurica, à raison de l'aspect général et de la grosseur de la noix tantöt pour J. Sieboldiana, à cause de l'absence de lacunes ven- trales. — D'origine sans doute nord-chinoise, cultivé jadis par Van Volxem. (Herb. Kew.) , LII. F. W. C. Areschoug, Plantae novae sub itinere navis bellicae Eugeniae anno 1852 a N. J. Andersson circa Guayaquil collectae. | (Ex: Kgl. Sv. Fregatten Eugenies Resa 1851—53. — 1910, pp. 115—142.) 1. Leersia dubia Areschoug, l. c., p. 115. — Monandra, culmo sub- simpliei, flexuoso, glabro, nodis refracto-pilosis, foliis lineari-lanceolatis acutis, subpilosis, ligula bipartita, paniculae radiis solitariis, basi nudis, inferioribus subramosis, superioribus simplicissimis, spieulis dense im- bricatis subsessilibus oblongis, valvula inferiore compresso-naviculari, superiorem plane includente, parce pilosa, carina marginibusque acute alatis. — Ecuador: cirea Guajaquil. — Species, hoc loco proposita, pluribus rationibus a speciebus, antea descriptis, differt, significationem tamen quarum differentiarum, indole hujus generis nobis ignota, diju- dicare haud potuimus. Quam formam seorsum tractavi, ut observationi- bus ulterioribus in vivo ab hominibus, qui in his terris profecturi sunt, subjieiatur. Cum descriptione L. ligularis Trin. inter species monandras planta nostra praecipue convenit, sed differt herba multo minore (culmo pedali — sesquipedali) ligula bipartita, radiis paniculae simplicioribus spiculisque omnibus pilosiusculis. L. ovatae Poir. inter diandras affinis etiam videtur. — Culmi simplices adscendentes, folia complicata, glauces- centia, deorsum aspera, internodia aequantia vel superantia, vaginae omnino fere laeves, ligula bipartita, laciniis acutis integerrimis, panicula contracta, 2—3-pollicaris, radiis ima basi nudis. 2. Panicum firmum Areschoug, l. c., p. 116. — Culmo toto vaginato, nodis glaberrimis, foliis late lineari-lanceolatis, scabriusculis, basi ciliatis, ligulis lanato-ciliatis, paniculae amplae radiis racemoso-virgatis, pedi- cellis spiculas subaequantibus, spiculis ovato-lanceolatis acuminatis gla- berrimis, gluma inferiore bi-tridentata. flosculo neutro hermafroditum aequante, — Ecuador: circa Guajaquil. — Gramen magnum et robustum. Culmus crassus, erectus, glaberrimus, laevis, folia, praecipue in pagina inferiore, deorsum scabriuscula, margine serrulato-scabra, pro ratione longitudinis lata, acuminata, vaginae laeves glaberrimae, in statu sicco fere reticulatae, panicula ampla, maxime composita, radii tenues elon- gati ramosi, seabriusculi, gluma inferior flosculis 4-plo brevior, superior longitudine flosculorum, flosculum neutrum unipaleaceum, palea hujus, sicut gluma superior, elevato-nervosa, paleae flosculi hermafroditi tenuiores, enerviae. — Pluribus rationibus planta nostra cum P. paludoso Roxb. convenit, Ut praetereamus locum natalem omnino diversum (P. 300 F. W. ©. Areschoug. paludosum crescit nempe in Ind. orientali) differt haec species a P. palu- doso herba tota multo vegetiore, foliis scabris, basi ciliatis, gluma in- feriore bi-tridentata et flosculis duobus spiculae aequalibus etc. 3. Chloris angustiflora Areschoug, |. c., p. 118. — Vaginis laevibus, spieis elongatis gracilibus, plurimis, nunc alternis nune semi-verticillato- fasciculatis, spiculis solitariis subpedicellatis, lineari-oblongis, bifloris, glumis subequilongis lineari-lanceolatis, inferiore breviter aristata, flos- culo inferiore hermafrodito sessili, valvula inferiore anguste lineari- oblonga, aristata, arista valvulam aequante. — Ecuador: In insula Puna. — Culmi erecti caespitosi, basi subramosi, 1—2-pedales, glaberrimi, folia e basi sublatiore lineari-lanceolata, longe acuminata, glaberrima vel deorsum scabriuscula, vaginae teretes, superne ciliatae, ligula brevissima, ciliata, spicae 10—15, nunc solitariae nunc 2— 4 fasciculatae ad nodos, rachis scabriuscula, glumae flores subaequantes, gluma inferior carinata, dorso scabra, flosculum hermafroditum ad basin barbatum, valvula in- ferior e nervis proeminentibus sulcata, marginibus ciliata, apice sub- bifida, arista scabra, flosculum superius neutrum, duplo minus, pedi- cellatum, ad basin barbatum, valvula inferior aristata, arista florem superans. — C. paniceae Willd., speciei ex India orientali, species nostra affinis videtur, sed ab hac facile dignoscitur spicis pluribus, alio modo dispositis, et fabrica spicularum aliena. 4. Eutriana mucronata Areschoug, l. c, p. 118. — Foliis scabris, parce pilosis, spicis 30—40, racemosis, reflexis, e spiculis bifloris 3 - 5 compositis, glumis inaequalibus, inferiore paulo breviore, angustissima, compresso-carinata, in aristam exserta, superiore flores aequante, biden- tata, pilosa, flosculo superiore inferiore duplo majore, valvula inferiore bidentata, dentibus serratis, trinervia, nervis in aristas scabras exeunti- bus, arista media marginalibus duplo longiore, valvula inferiore duplo minore, bicuspidata, valvula inferiore flosculi alterius triaristata, aristis aequilongis, brevissimis. — Ecuador: in insula Puna. — Culmi erecti, 2— 3-pedales, glabri, ad basin ramosi, folia 6—8 pollices longa, linearia, longe acuminata, praecipue basin versus pilosa, vaginae superne pilosae, ligulae fere obsoletae, ciliatae, rachis communis anceps, flexuosa scabra, rachis partialis complanata, scabra, ciliata, bicuspidata, apice nuda, gluma inferior dorso scabra, gluma superior ovato-lanceolata, adpresse pilosa, nervo scabro valido percursa, leviter bidentata, flosculum superius pedicellatum, valvulae scabriusculae, inferior trinervia nervo medio duplo firmiore, arista media valvulae inferioris ex apice, laterales e dorso exeuntes, valvula inferior duplo minor oblonga, flosculam inferius altero minus, valvula inferior triaristata, nervis in apice tantum conspicuis scabris, aristae aequilongae, valvulis multoties breviores, valvula superior inferiorem aequans, lanceolata, longe acuminata, scabra. — Haec species ab E. affini Hook., cui videtur affinis, ratione descriptionis habita, spi- culis paucioribus, glumis inaequalibus earumque forma dignoscitur. A E. pilosa Hook. differt flosculo superiore inferiorem magnitudine duplo superante et flosculo minore bipaleaceo ejusque valvulva inferiore tria- Plantae novae sub itinere navis bellicae Eugeniae anno 1852. 301 ristata, aristis aequilongis (confr. N. J.. Andersson, Enumeratio Pl. in Ins. Galap., 1861). 5. Uralepis Anderssonii Areschoug, |. c., p. 119. — Foliis scaberrimis, ligula producta, panicula ampla ramosa, radiis spiculiferis inferioribus semiverticillatis, summis solitariis, spiculis teretibus 5—8-floris, valvula inferiore basi pilosa, bifida, inter dentes setuligera, setula brevissima, valvula superiore apice integra vel minutissime denticulata. — Ecuador: cirea Guajaquil et in insula Puna. — Gramen pedale vel ultra, radix fibroso-fasciculata, culmi numerosi caespitosi, subramosi, basi subbulbosi, erecti, laeves, folia plana linearia, e tuberculis rigidis utrinque sca- berrima, rachis angulosa scabra, radii paniculae scabrae angulosi, ramosi vel simpliees, glumae inaequales, latere interiore longe pilosae, nervosae e nervo valido scabro parum excurrente, inferior lineari-lanceolata longe acuminata, superior ovato-lanceolata acuta, valvula inferior oblonga trinervia, nervus medius in setulam brevissimam, laterales in apiculum minutissimum excurrentes, valvula superior oblonga, latere interiore lanata. — Cum JU, virente Kunth. species nostra congruit pluribus rationi- bus, sed luculenter differt valvulis longe pilosis, setula media valvulae inferioris brevissima et valvula superiore integra vel denticulata, nec bidentata. 6. Cyperus macrocarpus Areschoug, l. c., p. 120. — Culmo trigono glabro, basi foliato, foliis canaliculato-filiformibus, carinatis, involucro triphyllo, foliis filiformibus, duobus umbellam longe superantibus, radiis 3—7, spiculis compressis, 10—20 in singulo radio, in capitula densissima congestis, 10—12-floris, squamis spicularum ovatis acuminatis, multi- nerviis, nucula lanceolata acuta, triquetra glabra. — Ecuador: in in- sula Puna. — Culmi caespitosi erecti, tenues, pedales, laeves et gla- berrimi, folia scabriuscula, culmis breviora vel eos aequantia, capitula globosa, unum vel alterum sessile, caetera mediocriter pedunculata, pe- dunculi glaberrimi, folia involucri scabra, stigmata 3. Haec species, quae C. compresso L. proxime affinis videtur, insignis est forma nucu- larum, quae in hac lanceolatae acutae in illa obovatae obtusae sunt, foliis multo angustioribus, radiis umbellae et spiculis in singulo capitulo pluribus. 7. Cyperus thyrsiflorus Schlecht. et Cham. (Linnaea, VI, p. 24). Kunth, Cyperogr. syn., p. 86. Steud. Syn. Cyp., p. 46. — Ecuador: in insula Puna. — Haec species sub duplici occurrit forma: «, vegetior Areschoug, |. c., p. 121. — Culmo bipedali, foliolis involucri 4—5, latioribus, umbellam multoties superantibus, umbella multiradiata, radiis nonnullis longissimis, spiculis numerosissimis obsitis, g. macrior Areschoug, l. c., p. 121. — Culmo pedali, foliolis in- volueri 2—3, angustioribus brevioribusque, umbella contracta pauciradiata, radiis spiculis paucioribus obsitis. 8. Telanthera pulchella Areschoug, l. c., p. 123. — Caule angulato erecto herbaceo, ad nodos subinerassato, foliis petiolatis, ovato-lanceo- latis, pilosiusculis ciliatis, capitulis globosis paucifloris, solitariis, nune 302 F. W. C. Areschoug. terminalibus in dichotomia caulis longe pedunculatis, pedunculis gra- cillimis rectis, nunc axillaribus sessilibus, bracteis nitidis margaritaceo- albidis, lateralibus longe aristatis, sepalis acutiusculo, rufo-hirsutis, aequi- longis. — Ecuador: in insula Puna. — Caulis erectus pedalis vel ultra, dichotome ramosus, ad nodos subincrassatus, praecipue superne pilosus pilis patentibus simplicibus, folia subintegra, ovato-lanceolata, utrinque attenuata, mucronata, parce pilosa, petioli lamina multo breviores, su- perne alati, pedunculi usque a dichotomiis infimis elongati, folia saepe superantes, pilosi, capitula terminalia 8—12-flora, minima globosa, capi- tula axillaria et axillis summis egredientia, sessilia, oblonga, 1—3-flora, bracteae floribus parum breviores, glabrae nitidae, laterales aristatae, arista dimidiam bracteae superante, sepala oblongo-lanceolata. Habitu cum T. mexicana Moq. Tand. conveniens, ab hac tamen species nostra facile dignoscitur caule angulato, superne pilis patentibus piloso, capi- tulis multo minoribus, globosis, haud ovatis acutis, perianthio undique rufo-sericeo, foliisque longius petiolatis, quibus notis etiam ab T. micro- cephala Moq. Tand. distinguitur. 9. Diodia incana Areschoug, 1. c., p. 126. — Caule ramoso tetragono, puberulo, foliis sessilibus lineari-lanceolatis, mucronatis, puberulis sca- berrimis, subtus canescenti-argenteis, verticillis axillaribus paucifloris, floribus plerumque 4, fructu obovato pubescente, dentibus calyeinis lanceolatis pilosis coronato, mericarpio uno tres dentes, altero unicum gerente, — Ecuador: in insula Puna. — Caulis semipedalis vel altior, ramosus, ramis erectis, rotundato-tetragonus, pubescens. Folia e punc- tulis rigidis scaberrima, in marginibus et nervis sub lente aculeis parvis obsita, juniora pilo longo apiculata. Setae plurimae rufescentes, vaginis et verticillis multo longiores, verticillis adpressae. Fructus facile bipar- tibilis. Mericarpia perfecte clausa. A D tereti Walt., cui proxime affinis videtur, facile dignoscitur caule tetragono, foliis scaberrimis, subtus fere argenteis etc. 10. Mentzelia propinqua Areschoug, l. c., p. 133. — Petalis late ovatis acuminatis, lobos calycinos lineari-lanceolatos longe superantibus, semini- bus tribus oblongis compressis, tubereulatis. — Ecuador: in insula Puna. — A M. aspera L. differt species nostra petalis calyce multo lon- gioribus, acuminatis seminibusque paucioribus et tuberculatis; a M. oligosperma Nutt, cui petalis acuminatis et seminibus praecipue affinis videtur, distincta est seminibus compressis tuberculatis pilisque, quibus herba tota obsessa est, simplicibus, apice glochidiatis, nec „per totam longitudinem barbatis^ (conf. DC., Lei Caulis erectus ramosus ramis divaricatis, teretiusculus, scaberrimus tum e pilis crebris minoribus, simplieissimis, adpressis, tum e pilis longioribus, patentibus, apice glochidiatis. Folia alterna petiolata, tri-laciniata dentata, lacinia media longe producta acuminata, laeiniis lateralibus multo minoribus tuber- culato-pilosa. Flores parvi, solitarii, sessiles; lobi calycini subulati pilosi, capsulam coronantes, demum decidui; petala sepalis duplo fere longiora, late ovata, acuminata. Capsula pilosa, elongata, turbinato-cylindrica. Semina tria, compressa, tuberculata, late oblonga. Plantae novae sub itinere navis bellicae Eugeniae anno 1852. 303 11. Acalypha subcastrata Areschoug, l. c., p. 137. — Caule herbaceo, angulato, piloso, foliis ovatis, acuminatis, petiolatis, serratis, glabrius- culis, spicis masculis paucis brevissimis, spicis foemineis longe pedun- culatis, folium aequantibus vel superantibus, laciniis involucri subulatis ciliatis, capsulam scabriusculam superantibus. — Ecuador: in insula Puna. — Ab A. divaricata, huic specie proxime affini, recedit caule pi- loso, foliis latioribus et spicis masculis, quae in A. divaricata numerosiores et spicis foemineis majores sunt, paucioribus et minoribus. Caulis her- baceus, pedalis vel sesquipedalis, ramosus, inferne teres glabrescens, sursum angulatus pilosus. Folia longe petiolata late ovata acuminata, aequaliter serrata, pilosa e pilis parcis et adpressis, punctis minutis sub lente conspicuis subscabriuscula; costae 5 a basi folii digitatae, quorum duae extimae basin folii marginantes. Petioli sulcati pilosi, folium aequantes. Spicae laterales et terminales; in axillis plerumque duae spicae, una maseula altera feominea. Spicae masculae, e floribus in glomerulos paucos dispositis, minutissimae, fere abortientes, brevissime pedunculatae, petiolis et floribus foemineis multoties breviores. Spicae foemineae petiolis multo longiores; involucra laciniata, laciniis subulatis ciliatis, capsulam superantibus. Capsula scabriuscula. Semina sub- rugosa. Quod ad flores attinet, affinitatem quandam cum A. polystachya praebet species nostra, — Illa enim gaudet spicis masculis minutis et involucro simili, ab hac differt herba tota pilosa et spicis masculis multo minoribus. 12. Cassia siliquosa Areschoug, l. c., p. 141. — Ramulis petiolisque tomentosis, foliis 3—4-jugis, foliolis ovato-lanceolatis, hirtellis, subtus tomentosis, racemis axillaribus et terminalibus elongatis, leguminibus compressis, elongato-linearibus, apice rotundatis et apiculatis, suturis tumidis, breviter stipitatis. — Ecuador: in insula Puna. — C. ellipticae H. B. K. et C. canescenti H. B. K. praecipue affinis haee species videtur. Arbor? Ramuli juniores tomentosi, subangulati. Stipulae subulatae, tomentosae, mox deciduae. Petioli hirsuti eglandulosi, rachidi adjecti, 4—5 poll, longi. Folia 3— 4-juga exstipellata, foliola duo infima rotun- dato-ovata, obtusa, cetera ovato-lanceolata acuta, supra hirtella nitida, subtus incano-tomentosa. Paria foliorum magnitudine sursum accres- centia, — Racemi elongati axillares et terminales? folia superantes, multiflori. ^ Pedunculi subteretes tomentosi. Legumen compressum lineare, apice rostratum, nigricans, glabrum, 12—20 poll. longum, vix 1 poll. latum. A C. elliptica differt foliis lanceolatis, a C. canescente fo- liorum forma, ramulis tomentosis et leguminibus multo longioribus. 304 H. v. Handel-Mazzetti. LIII. H. v. Handel Mazzetti, Neues aus den Pontischen Randgebirgen im Sandschak Trapezunt. (Ex: Ann. Naturh. Hofm. Wien, XXIII [1909], pp. 141—209.) 1. Herniaria Zervudachii Hand.-Mzt., l. c., p. 149, fig. 3, tab. VIII, fig. 5. — Sectio Paronychiella Williams (Revis. of the Gen. Hern. in Bull. Herb. Boiss., ser. 2, IV, p. 558 [1896]. — Rhizoma perenne, crassum, lignescens, multiceps, ramis brevibus. Caules numerosi, prostrati, haud radicantes, ca. 15 cm longi, laxiuscule alternatim ramosi, internodiis in parte inferiore 5, in ramis vix 1 mm longis. Folia plerumque omnia opposita, vel suprema alternantia, atroviridia, parva, late elliptica, acu- tiuscula, vel obovata, 2—4 mm longa et 1—2 lata, in petiolum brevem et indistinctum attenuata, plana, nervis vix prominentibus, utrinque glabra, margine pilis breviusculis porrectis remote hispidula vel rarius glaberrima. Stipulae membranaceae, late ovato-triangulares, acutae, 1/,- fere 1 mm longae, longe et dense ciliatae. Fasciculi florum numerosis- simi, in parte superiore caulium et in ramulis abbreviatis congesti, singuli pauci- (2—-4-) flori, folia non obtegentes, bracteolis stipulis fo- liorum simillimis. Flores parvi, 1 mm longi, vix pedicellati, pentameri ; calycis tubus breviter turbinatus, glaber vel pilosulus, laciniae ovatae, obtusae, margine pilis longitudine !/,—?!/, earum diametri metientibus + dense et patenter setulosae, interdum ceterum quoque unum alterumve pilum gerentes, atrovirides, margine lutescenti-scariosae; antherae auran- tiacae (?, ex sicco); germen supra papillosum, florendi tempore globulare, in stylum erasse conicum stigmata brevia divergentia gerentem sensim eontraetum, serius obovatum, stylo brevi distinctissimo. Semen nitidum, atro-brunneum. — Sandschak Trapezunt: In grosser Menge auf den Bergwerkshalden von Efkiar und Topuk bei Fol, 1500—1700 m (no. 488), 12. VII. 1907. An einem felsigen trockenen Hange, an der Waldgrenze westlich des Gipfels Orükbeli im SW. von Fol Kói, 1800 m (no. 1137), 15. VII. 1907; letzterer jedenfalls ein primärer Standort. — Die nächste Verwandte dieser neuen Art ist jedenfalls H. Argaea Boiss., die aber durch viel stärker behaarte Kelche, reichblütige Infloreszenzen tnd stets stumpfe Blätter habituell recht bedeutend abweicht, in dem charakte- ristischen Bau des Griffels aber fast völlig übereinstimmt. Ich widme die neue Art Herrn Georges Zervudachi, Bankier in Alexandrien, dessen Munifizenz die Expedition in das pontische Randgebirge und speziell die Teilnahme eines Botanikers ihr Zustandekommen verdankte. 2. Minuartia hirsuta (M. a B.) Hand.-Mzt., Le, p. 152, — Arenaria hirsuta M. a. B., Fl. Taurico-Caucas., I, p. 349 (1808). — Alsine hirsuta Fenzl, Vers. Darst. Verbr. Alsineen, tab. ad, p. 46 (1833). — Alsine re- curva «a. nivalis p. p. et 8. hirsuta Boiss., Fl. orient, I, p. 674 et 675 (1867). — Sandschak Trapezunt. 3. Minuartia hirsuta subg. vestita (Fenzl) Hand.-Mzt., l. c., p. 152. — Alsine hirsuta var. vestita Fenzl in Ledebour, Fl. Ross, I, p. 347 (1842). Neues aus den Pontischen Randgebirgen im Sandschak Trapezunt, 305 — A, recurva 8. hirsuta Boiss., Fl. orient., I, p. 675 (1867). — Sand- schak Trapezunt. 4. Minuartia hirsuta subg. frutescens (Kitaib.) Hand.-Mzt., l. c., . 152. — Arenaria frutescens Kit. in Schultes, Österr. Fl, ed. 2, E . 664 (1814). — Alsine falcata Griseb., Spicil. Fl. Rumel. et Bith., I, . 200 (1843). — A. recurva «. nivalis Boiss., Fl. orient., I, p. 674 (1867), . p.). — A. cataractarum Janka, Math.-nai. Mitt. Budapest, XIII (1876). A. frutescens var. Verschetzensis Simk., Math. és Term. Közl., XV, p. 534 (1878). — À. recurva Halácsy, Consp. Fl. Graecae, I, p. 238 (1901). excl. varr. — Sandschak Trapezunt (nach von mir gesehenem Material); Hügelzone und in Steppengebieten Bergzone; Ungarn, Balkan, Kleinasien bis Armenien, Krim, Transkaukasien. Im Osten vorherrschend (in der Kri m anscheinend ausschliesslich) die subsp. vestita, in Ungarn nur die subsp. frutescens, wenngleich ich auch hier einmal (Világos, lg. Janka, Herb. Kerner) eine Andeutung von Behaarung fand. In fast ganz Kleinasien und dem südlicheren Balkan finden sich jedoch beide Subspezies nebeneinander, wie ich an dem Material mehrerer Stand- orte konstatieren konnte. 5. Minuartia condensata (Presl) Hand.-Mzt., l. c., p. 152. — Arenaria condensata Presl, Deliciae Pragenses, I, p. 62 (1822). — Alsine condensata Fenzl, Vers. Verbr. Alsin. tab. ad. p. 57 (1833). — A. pulvinaris Boiss., Diagn. pl. nov., sér. 1, I, p. 46 (1842). — A. Thevenaei Reuter, ap. Loret, Bull. Soc. bot. France, X, p. 381 (1863). — A. recurva «. nivalis Boiss., Fl. orient., I, p. 674 (1867), p. p. — A. recurva 8. condensata Haläcsy, Consp. fl. Graecae, I, p. 239 (1901). — Sandschak Trapezunt: Hoch- gebirgszone; südlicher Balkan (vom Kaimakéalan an), westliches Klein- asien, Kalabrien, Sizilien, Spanien, Portugal, ganze Pyrenüen, Aveyroner Cevennen, 1000 m (Magnier, Fl. sel. exs. no. 2681), hier teilweise mehrblütig und der M. hirsuta ssp. vestita sich nühernd. 6. Minuartia Eurytanica (Boiss. Hand Mat, l. c., p. 153. — Alsine Eurytanica Boissier, Diagn. pl. nov., ser. 1. VI, p. 35 (1859) scheint mir eine gut geschiedene Lokalspezies darzustellen. Ihr steht die Pflanze vom Monte Serino in Lucanien (Huter, Porta, Rigo, ex itin. Italico, III, no. 458) sehr nahe. 7. Minuartia pinifolia (Fenzl) var. robusta Hand.-Mzt., l. c., p. 153. aei u; Le) — Alsine pinifolia Fenzl. — Sandschak Trapezunt: Auf trockenen, steinigen Alpenmatten auf dem Kamme des Ulugoba bei Fol, 2000 —2050 m (no. 651). 8. Silene densiflora Urv. subsp. macroclada (Boiss.) Hand Mat I. c., p. 153. — S. densiflora var. macroclada Boiss., Fl. orient., I, p. 608 (1867). Sandschak Trapezunt: An trockenen Hängen im Kalanema Dere bis Chashka häufig, 50—400 m (no. 381). (Medit.—Krim.) — Nach den von Boissier, Fl. or., I, p. 608, angeführten Standorten scheinen sich S. 1) Alsine Bwlgarica Vel. scheint mir eine gegen M. condensata neigende Form zu sein. Repertorium specierum novarum. X. 20 306 H. v. Handel-Mazzetti. densiflora und ihre subsp. macroclada in getrennten Gebieten zu ver- treten, und an allem Wiener Herbarmaterial bestätigte sich dies, wenn nicht letztere auch in Serbien (Nis, lg. Adamovié: Herb. d. Hofmuseums) wachsen würde. 9. Aconitum Ponticum Hand.-Mzt., |. c., p. 155. — A. orientale var. B. ponticum Rapaics, Syst. Aconiti generis, in Növénytani Közl., 1907, Sep. p. 37. — Sandschak Trapezunt: Sehr häufig im Gerólle (Kar- flurenformation) und Ahornbeständen zwischen Delikli Tasch und der Kisyl Ali-Jaila, 1850 m (Nr. 636). Auf dem Rücken ober Eseli gegen die Kisyl Ali-Jaila, 1100 m. — Ich sah diese Pflanze in grosser Menge nur mit ziemlich intensiv schmutzig-violetten Blüten. Für A. orientale wird von Ruprecht, Fl. Caucasi, p. 38, angegeben: „rarissime ex toto pallide coeruleis“, was doch kaum violette Farbe bezeichnen kann, und auch Sommier und Levier (Enum. pl. in Cauc.) haben stets weisse Blüten beobachtet, weshalb mir auch Rapaics' Angabe für den Typus des A. orientale „fl. ochraceo-coerulescentes* bestätigungsbedürftig er- scheint, da sie auch nicht auf lebendem Materiale beruht. Da mir in Übereinstimmung mit Rapaics (l c. die beiden Farbenrassen sich scharf geographisch auszuschliessen scheinen, nehme ich keinen Anstand, dieselben einander gleichwertig zu stellen. 10. Geranium jubatum Hand.-Mzt., l. c., p. 160, tab. IX, 2a b. — G. Ibericum 8. platypetalum Boiss., Fl. orient, I, p. 876 (1867), p. p. non G. platypetalum Fisch. et Mey. Index I. horti Petrop., p. 28 (1825). — Rhizoma longe repens, crassum, fibris filiformibus, supra stipulis trian- gularibus, magnis, brunneis, utrinque densissime puberulis et apicem versus longe ciliatis dense obsitum. Folia utrinque molliter pubescentia, nervis subtus albido-tomentellis, radicalia longissime petiolata, orbiculata, diametro 3—10 cm, versus basin usque (maiora ad 1 cm supra basin) septemsecta, lobis binis infimis paulo altius coniunctis, segmentis rhombeis, non rotundatis, ad basin valde angustatis, sat profunde in- cisis, lobulis acutiusculis; caulina inferiora longe petiolata, radicalibus similia, superiora subsessilia, quinque-trisecta. Caulis 10—70 cm altus, totus sicut petioli et pedunculi pilis 2—4 mm longis, albis, patentibus, eglandulosis dense jubatus et supra praeterea glandulis brevioribus (!/ mm longis) densissime obsitus. Stipulae summae lanceolato-lineares, dense barbatae, 5-non ultra 7 mm longae. Pedunculi fructiferi erecti. Sepala 9—11 mm longa, 5-nervia, apice vix acutiuscula, saepe margini- bus membranaceis productis anguste emarginata, brevissime et den- sissime papilloso-pilosa praetereaque longe eglanduloso-hirsuta, mucrone 1!1/4,—3!/, mm longo, longe hirsuto. Petala obcordata, + profunde biloba, basi longiuscule cuneata, margine dense barbato-ciliato, violacea, 19— 21 mm longa. Filamenta basi dilatata brevissime pilosula et tergo margineque longissime ciliata. Valvae non rugosae, brevissime pa- pillosae et longissime setosae. Rostrum 20—25 mm longum, breviter et longiuscule eglanduloso-pilosum. Semina sub lente tenuissime areolata. — Sandschak Trapezunt: In den obersten Rhododendron-Beständen Neues aus den Pontischen Randgebirgen im Sandschak Trapezunt. 307 an der Waldgrenze, 1700—1900 m. Nordhang des Ulugoba (no. 618), Zwischen Orükbeli und Aladja Dagh (no. 1129). Ferner: Gümüschkhane: in declivibus supra Istavros (Sintenis, It. orient., 1889, no. 1670) Mon- tagnes entre Baibout et Trebisonde (Montbret, no. 2536). Montagne d' .... (unleserlich) (Montbret, Herb. Hofmuseum Wien). Erzinghan: Sipikordagh, in fruticetis (Sintenis, Iter orient., 1889, no. 1101) — Huic speciei proximum Geranium platypetalum (cf. Sommier et Levier, Enum., p. 101) ab illa tantum foliorum radicalium (et caulinorum in- feriorum) forma diversa (segmentis rotundatis, non infra medium pene- trantibus, basin versus vix angustatis, levius dentatis) et stipulis summis subulatis multo longioribus (10—20 mm) differt. — So gering die Unter- schiede der hier beschriebenen Pflanze gegenüber G. platypetalum er- scheinen mögen, so sind sie doch nach dem ziemlich reichlichen Material, welches ich untersuchen konnte, so konstant, dass ich keinen Anstand nehme, dieselbe als Art aufzustellen. Es unterstützt mich dabei der Umstand, dass die beiden Pflanzen voneinander scharf geographisch getrennt erscheinen, nämlich G. jubatum im Westen das G. platypetalum des Ostens vertritt. Die Pflanze aus Lasistan (Djimil, leg. Balansa. no. 1372) gehórt nach den Exemplaren im Herbare des Wiener Hof- museums noch zu G. platypetalum. Die zahlreichen von mir verglichenen Exemplare der letzteren Art stimmen mit Ausnahme der angegebenen Unterschiede mit der oben gegebenen Beschreibung meines G. jubatum vollständig überein, wenngleich diese insbesondere in den Angaben über die Behaarung von jener Sommier und Leviers, die begreiflicherweise nur auf den Vergleich mit den dort gegenübergestellten Arten berechnet ist, etwas abzuweichen scheint. Die Variabilität in Grösse der ganzen Pflanze und Länge des Kelchanhängsels wiederholt sich an Exemplaren des G. platypetalum von ein und demselben Standort (Elisabethpol, leg. Hobenacker, Herb. Hofmuseum Wien) innerhalb genau derselben Grenzen wie bei G. jubatum. 11. Geranium parviflorum Hand Mat, |. c., p. 161. — G. Ibericum 9. parviflorum Boiss., Fl. orient, I, p. 876 (1867). — Sandschak Trape- zunt: Mit voriger Art am Nordhang des Ulugoba bei Fol, 1750 m (no. 1152). 12. Crataegus microphylla var. dolichocarpa (Somm. et Lev.) Hand.- Mzt., l c. p. 167. — C. monogyna var. dolichocarpa Sommier et Levier. Acta horti Petropol, XVI, p. 134 (1900). — C. orthosepala Hausskn. et Bornm. in €. K. Schneider, Handb. d. Laubholzkunde I, p. 786 (1906). — Sandschak Trapezunt: In Gebüschen, 20—1100 m. Fol Kói, an steinigen Waldründern (no. 408). Im Hadji Bekir Deressi ebei Trapezunt. Elewy Deressi innerhalb Górele. Ordu gegen Bozuk kale. Die letzteren Standorte nur nach Notizen, die sich aber kaum auf eine andere Pflanze beziehen dürften. — Diese Pflanze gehórt meines Dafürhaltens jedenfalls in die nächste Verwandtschaft der C. microphylla, denn den Autoren lagen auch keine ganz reifen Früchte vor, an denen die Kelchblätter gewiss auch abfallen werden. Die Infloreszenzen sind aber auch bei 20* 308 H. v. Handel-Mazzetti. typischer C. microphylla oft mehrblütig, und wenn es berechtigt ist, aus der Variabilität der Blattform bei anderen Arten auf jene der C. micro- phylla zu schliessen, so möchte ich kaum glauben, dass die Pflanze als Varietät unterscheidbar ist. 13. Lathyrus laxiflorus (Desf.) Kuntze var. glabratus (Griseb.) Hand.- Mat, Le p. 169. — Orobus hirsutus 8. glabratus Griseb., Spicil. fl. Rumel. et Bithyn., I, p. 76 (1843). — Sandschak Trapezunt: In üppigen Gebüschen unter den Felsen am Nordhange des Bos Tepe bei Trapezunt (no. 196). — Bender Erekli, in Rhododendreten (no. 74). 14. Epilobium prionophylloides (montanum X prionophyllum) Hand. Mat. l. c, p. 172, tab. VIII, fig. 2. — Radix et innovatio ignota. Caulis elatus, teres, lineis duabus elevatis e foliorum marginibus decurrentibus, sparse pubescentibus notatus, ceterum in parte inferiore glaberrimus, supra autem circumcirca vel partim altero latere tantum crispulo-pilosus et in regione inflorescentiae subclavato-pilosus, ante anthesin apice nutans. Folia (nonnullis floralibus exceptis) opposita, sessilia vel petiolo lato, 1 mm longo suffulta (infima ignota), membranacea, laete viridia, subtus pallidiora, ovata, ad 5 cm longa et ca. 2 em lata, basi late rotun- data, apice longiuscule acuminata, margine puberula et suprema ad nervos secundarios subtus parum prominulos sparsissime piligera, denti- bus brevibus subporrectis, leviter cailosis, utrinque ca. 15 — 20 repando- denticulata. Flores numerosi. Alabastra ovoidea, laxe puberula, abrupte et constricte apiculata, germine iuvenili pilis crispulis densis adpressis et sparsioribus patentibus lineali-subclavatis (,glandulosis“ Haussknechtio) albo-tomentello. Flores speciosi, 1 cm longi; calyx praesertim tubo 1 mm longo laxiuscule pilosulus, laciniis 5 mm longis, 1-fere 1,5 mm latis, acuminatis; petala purpurea; stigma capitatum, apice sublobatum, ca. 1 mm longum latumque, in stylum subito contractum. Capsulae partim breves abortivae, partim 5 cm longae, pedicellis 1—1,5 cm longis foliis fulerantibus brevioribus, crassiusculae, tetragonae, marginibus incrassatis brunnescentibus, juniores ubique, maturae fere solum in costis pilis clavatis subsparse obsitae. Semina oblongo-ovoidea, apice rotundata, basin versus attenuata, papillis creberrimis tenuibus obsita; coma pallide ferruginea. — Sandschak Trapezunt: An feuchten Stellen zwischen Hhododendron-Bestünden bei Bakadjak südlich von Ordu, mit den Eltern, selten (no. 1157). — Die vorliegende Pflanze steht dem Æ. prionophyllum viel näher als dem montanum, von welch letzterem sie sich durch die allermeisten Merkmale des ersteren unterscheidet, die ich nicht mehr weiter hervorzuheben brauche. Von E. prionophyllum weicht sie durch den tiefer herab ringsum behaarten Stengel, die im jungen Stadium dicht behaarten Kapseln, die viel deutlicheren Papillen der Samen, die oft, wenn auch nur kurz, gestielten dünnen Blätter von lebhaft grüner Farbe und deren viel entferntere und kleinere Zähne, wodurch insbesondere der auffallende Habitus bedingt wird, ab. Der Pollen des vorliegenden Exemplares ist völlig normal, was mir im Vereine mit den keineswegs genau intermediären Merkmalen dafür zu sprechen scheint, dass es sich Neues aus den Pontischen Randgebirgen im Sandschak Trapezunt. 309 um eine Rückkreuzung eines primären Bastardes mit der Stammart E. prionophyllum handelt (vgl. Haussknecht, Monogr., p. 25—26). Sterilität spricht sich durch einige — gewiss nicht durch äussere Einflüsse — verkümmerte Kapseln (vgl. Haussknecht, L c., p. 25) aus, sowie in dem Umstande, dass von gleichzeitig angesetzten Samen Epilobium prionophyllum sehr bald und reichlichst keimte, von den übrigens ganz normal aussehenden Samen des Bastardes aber nur zwei und diese viel später keimten. 15. Chaerophyllum aureum L. var. maculatum (Boiss.) Hand.-Mzt., |. c., p. 174. — Ch. hybridum Tenore, Prodromo della Flora Napolitana, p. LXVII, in Fl. Napol., I (1811—1815), Fl. Nap. III, tab. CXXIX. — Ch. aureum var. maculatum Boiss., Fl. orient., IL, p. 906 (1872). — (Ch. maculatum Willdenow, Enum. pl. Hort. Berol, Suppl, p. 15 ist nomen nudum) — Sandschak Trapezunt: Auf üppigen Wiesen, an Zäunen um Fol Kói, 1100 m (no. 414). Waldlichtung im Mundavar Deressi bei Bakadjak, 1000 m. 16. Onosma Trapezunteum Boiss. et Huet!) in sched. adhue nomen nudum, Hand Mat l. c., p. 180. — O. Trapezuntinum Huet in Boiss., Fl. orient., IV, p. 201 in synonymis. — Rhizoma perenne, lignescens, pluri- ceps. Caules humiles, 10—20 cm alti, ascendentes, simplices, retrorsum puberuli et setis tuberculo asterosetulis irregulariter ornato insidentibus, adpressiusculis obsiti. Folia surculorum sterilium oblongo-spathulata, parva, 2—3 cm longa et in quinta parte superiore 5 mm lata, basin versus longissime petioloidi-attenuata, margine parum incrassata, plana apice obtusiuscula vel subapiculata; folia caulina sparsiuscula, inferiora et media illis simillima, superiora paulo angustiora. Folia omnia setis densis, adpressis, brevibus incana; tubercula setarum maiuscula, astero- setulis 10—15 laeviusculis, tenuibus, appressis, tuberculo paulo-triplo longioribus, seta sua dimidio-quintuplo brevioribus obtecta. [Inflorescentia bifida vel rarius simplex, floribus subapproximatis. Bracteae e basi latiore lanceolatae, calyce dimidio breviores, rarius tantum eum adaequantes. Pedunculi breves, calycis tertiam-quintam partem aequantes. Calyx cy- lindrico-campanulatus, laciniis linearibus ad apicem obtusiusculum atte- ‚nuatis, corolla dimidio brevioribus. Bracteae et calyces minute setulosi praetereaque setis longis, rigidiusculis, adpressis, tuberculis partim maiusculis asterosetulis sparsis ornatis insidentibus dense obtecti. Co- rolla alba vel vix flavescens, a basi tubulosa subito dilatata, 20 mm ca. longa, sub lobis limbi parce puberula. Antherae 5—6 mm longae, partem filamenti liberam subaequantes. — „Ab Onosmate Taurico statura humili, bilis foliorum et inflorescentiae rigidioribus, tuberculis setarum maioribus, foliis radicalibus minoribus et latioribus, bracteis calyce saepe breviori- bus, calycis pilis longioribus et densioribus, corolla pallida, puberula differt. — A speciebus e grege O. pallidi Boiss., praecipue a subspecie eeben 1) Herr Dr. S. Jävorka (Budapest) hatte die Freundlichkeit, mir die von ihm verfassten Bemerkungen über die Verwandtschaft dieser Art zur Ver- fügung zu stellen. 310 Pseudobotrys Moeser, genus novum Icacinacearum. ilius O. Thracico Velen., cui etiam affinis, planta siccitate mox tota brunnescente, margine foliorum parum inerassato, pilis adpressioribus, etiam in margine foliorum et in costa dorsali adpressis, in pagina in- feriore vix brevioribus, calyce florifero parum molliore, tenuiore, laciniis magis obtusiusculis, corolla sub lobulis tantum puberula differt; dum O. Thracicum etiam siccum laete vel obscure virens, foliis margine non in- crassatis, pilis omnino parum longioribus, praecipue in margine et in nervo dorsali + sparsis, in pagina inferiore multo brevioribus; calycis laciniis magis duriusculis, corolla tota vel parte libera saltem puberula, pallide citrina distinctum!“ | Jávorka. — Sandschak Trapezunt: An steinigen Hängen im Kalanema Dere bis Dshinik, 50—200 m (no. 326). (Schluss folgt.) LIV. Pseudobotrys Moeser, genus novum /cacinacearum. (Originaldiagnose.) Folia estipulata alternantia. Flores satis magni in axilla foliorum corymbos racemiformes breves efficientes. Pedunculi plerumque indivisi uniflori saepius bracteolis parvis squamiformibus instructae, rarius divisi. Alabastra cylindrica obtusa petalis valvatis paullulo introflexis primo sutura una petalorum dehiscentia, dum petala apice cohaerent. Petala 5 lineari-oblonga apice revoluta ibidemque paullo incrassata in- feriore parte irregulariter in tubum corolla triple breviorem connata. Stamina hypogyna 5 cum petalis alternantia iisque subaequilonga an- theris versatilibus ca. medio fixis lineari-oblongis introsis 4 locularibus. Filamenta plana deorsum dilatata et corolla cohaerentia. Stylus unus gracilis nudus antheris subaequilongus apice stigmate capitato instructus. Germen dense pilis simplicibus erecto-subappressis dilute fuscis indutum ovoideum sulcis 5 pentamerum, ut videtur, re vera autem unilocolare ovulis 2 a vertice dependentibus anatropis. Calyx campanulatus Jobis 5 parvis imbricatis subrotundis marginibus inter sese tegentibus ibidemque minute ciliatis basi connatis. Pseudobotrys Dorae Moeser, nov. spec. Arbor (?) foliis coriaceis oblongo-ellipticis acutis usque ad 30,5 cm longis et 10,5 cm latis petiolo ca. 1 em longo, nervis supra subtusque prominulis arcuatis ca, 6—8 obsolete confluentibus. Flores aperti 2,8 cm longi. Calyx 0,3 cm longus. Ovarium 0,5 cm longum. Stamina 2,5 cm longa. Antherae 0,45 cm longae, 0,05 cm latae. Der Blütenstand und die Blüten erinnern habituell sehr an die afrikanische Gattung Raphiostyles Planch., besonders auch der Kelch und die Griffel. Abweichend ist die Grösse der Blüten, in der unsere Pflanze von keiner der anderen Gattungen erreicht wird. Von Raphiostyles unter- scheidet sich unsere Gattung ausserdem durch den behaarten Frucht- knoten und das Fehlen der Schwielen am Griffelgrund. In der Be- haarung des Fruchtknotens und namentlich auch im Kelch gleicht F. Fedde: Neue Arten aus der Verwandtschaft der Corydalis aurea Willd. 311 anderseits die neue Gattung hinwieder der auch in Neu-Guinea vertretenen Gattung Gonocaryum Mig. Von dieser ist sie aber sehr verschieden hin- sichtlich des Blütenstandes und besonders des Griffels. Sie scheint sich aber dennoch an letztere Gattung am engsten anzuschliessen. Neu-Guinea: Kaiser-Wilhelms-Land, in den Wäldern des Gornad- jidji, um 150 m (blühend am 23. Juni 1909. — Schlechter no. 19996). LV. Friedrich Fedde, Neue Arten aus der Verwandtschaft der Corydalis aurea Willd. von Nord-Amerika. (Originaldiagnosen.) Bei der Durcharbeitung des Berliner Materials von Corydalis gelang es mir trotz seiner Spärlichkeit festzustellen, dass das Meiste, was in Nordamerika aus der Gattung Corydalis $ Capnoides gesammelt wird, zwar als C. aurea Willd. bestimmt ist, indessen aber doch ganz verschiedenen Arten angehóren dürfte. Ich ging von den Originalexemplaren Will- denows für Corydalis aurea und Fendlers bzw. Engelmanns für C. montana (C. aurea var. occidentalis) aus und konnte folgende neue Arten feststellen: 1. Corydalis Geyeri Fedde, spec. nov. Herba, ut videtur, annua, glauco-viridis, humilis, a basi ramosa, caulibus brevibus diffusis striato-angulatis, 7,5—12 cm altis. Folia ba- salia satis multa rosulata et graciliter petiolata, caulina brevius petiolata, pinnatipartita, segmentis pinnatisectis, lobis integris vel lobulatis, ultimis plerumque trilobulatis, lineari-lanceolatis vel lanceolato-obcuneatis, minutis, apicem versus breviter acutis, petiolis ad basim vaginanter dilatatis. Flores in racemos terminales breves, paucifloros, primum confertos, deinde valde laxos, breviter pedunculatos dispositi, flavidi; bracteae pro rata magnae, 5—6 mm longae, latiuscule lanceolatae, acuminatae vel subapiculatae, pedicellos florum superantes, fructuum aequantes vel paullo breviores, integerrimae, infimae saepe pinnatim incisae. Sepala valde diminuta, circiter 0,05 cm longa, squamulaeformia, membranacea, sub- trianguliformia, leviter grosse serrulata, permox decidentia; petalum su-^ perius carinatum, ad lobos valleculato-repandum, non mucronulatum, Carina apicem versus leviter geniculata, ad dorsum crista brevi, sed alta, leviter repanda, apicem non attingente, sed ibi quasi oblique trun- cata, retro breviter rotundata ornata, 0,7—0,8 cm longum, calcari vix quartam partem totius petali aequante, leviter decurvato, bullato-rotun- - dato; petalum inferius leviter carinatum, non mucronulatum, carina leviter genieulata, ad dorsum crista subsemilunata, leviter denticulato- repanda, brevi ornata; petala interiora unguiculata, ungue lineari- oblongo, lamina obliqua, versus petalum superius truncato-lobata, versus inferiorem paulatim attenuata, vix subpanduraeformia, ad dorsum crista | 312 Friedrich Fedde. brevi, at alta, oblique semilunata, apicem laminae non attingente, sed ibi quasi oblique truncata, retro basim laminae non attingente ornata; staminum superiorum appendix nectariferus brevis et curvatus. Siliqua (immatura) patens vel subpendula, linearis, teres (?), leviter toru- losa, recta vel subarcuata, pedunculo gracili quam siliqua breviore, 1,25 — | 1,5 em longa, stylo acuminata. Gebiet des atlantischen Nord-Amerika; Provinz des sommergrünen Mississippi-Waldes. — Missouri: ,Loose soil, fertile woods“, St. Louis (Ch. A. Geyer, fl. fr, V, 1842 sub C. aurea!) Nota: Praeclara habitu humili, sepalis valde diminutis squamulae- formibus; a C. aurea crista petalorum exteriorum prorsus diversa. 2. Corydalis wyomingensis Fedde, spec. nov. Herba biennis vel perennis, radice sublignosa cortice obscure brunea obtecta, glauca, magis erecta quam humilis, a basi ramosa, caulibus magis erectis quam diffusis, striato-angulatis, 20—30 cm alta. Folia alterna, petiolata, bipinnatipartita, lobis pinnatilobatis, lobulis, ultimo plerumque trifido, lanceolatis vel anguste obovato-lanceolatis, breviter acutis, intermediis ultimis paullo latioribus submucronulatis, petiolis ad basim non ita vaginanter dilatatis, Flores flavidi in racemos terminales et laterales, 6—12-floros, primum confertos, deinde paullo laxiores, sub- secundos, breves, folia non superantes, non ita longe pedunculatos dis- positi; bracteae lineari-lanceolatae vel lanceolatae, imprimis ad apicem saepius leviter denticulatae graciliter acuminatae vel subapiculatae, pedi- cellos aequantes vel superantes. Sepala membranacea, squamoidea, triangulari-subcordata, breviter acuta, denticulata, mox decidentia, vix 1 mm longa; petalum superius subcarinatum, ad lobos satis latis denticulato-repandum mucronulatum, ad dorsum non cristatum, sed carina apicem versus subcucullato-geniculata, calcari circiter tertiam partem totius petali 1,1—1,3 cm longi occupante, decurvato, subbullato-rotun- dato; petalum inferius subcarinatum, mucronulatum, non cristatum, ad lobos vix denticulato-repandum; petala interiora unguiculata, ungue lineari-oblongo, lamina obliqua, versus petalum superius truncato-lobata, versus inferius paulatim attenuata, vix subpanduraeformis, ad dorsum crista longa, non ita alta, laminae apicem superante, versus basim usque ad unguis basim paulatim decrescente ornata; staminum superiorum appendix nectariferus longus atque rectus. Siliqua patens vel pendula, linearis, subquadrangularis, torulosa, recta vel subarcuata, pedunculo sub- gracili quam siliqua multo breviore, 2—2,5 cm longa, stylo satis longo ac gracili coronata; semina 8—12, minus turgida, ad marginem acutius- cula, splendide atra, modo sub lente levissime reticulata. Gebiet des pazifischen Nord-Amerikas; Provinz der Rocky Mountains. — Wyoming: Wind River Mts. (W. H. Forwood, fl. fr., VII, 1882, no. 139! Typus!) Yellowstone National Park (A. and E. Nel- son, Pl. Yellowstone Nat. Park. fl. fr., VII, 1899, no. 5684!). Nota: Differt ab C. aurea habitu, calcari decurvato, subbullato-rotun- dato, erista petalorum interiorum usque ad petali basim elongata, semini- bus acutiusculis. Neue Arten aus der Verwandtschaft der Corydalis aurea Willd. 313 3. Corydalis tortisiliqua Fedde, spec. nov. Herba perennis glauco-pruinosa, virgulta, e basi multicaulis et valde ramosa, caulibus satis coarctatis, erectis et strictis, pruinosis, valde striato-angulatis, circiter 30 em altis. Folia alterna longe petiolata, bipinnatipartita, lobis pinnatilobatis, lobulis, ultimo plerumque trifido, lanceolato-oblongis, breviter acutatis, interdum submucronulatis, petiolis ad basim non ita vaginanter dilatatis. Flores flavidi in racemos ter- minales atque laterales, multifloros, etiam sub fructibus subconfertos, satis breves, folia non superantes, breviter pedunculatos dispositi; bracteae lineari-lanceolatae, longe acutatae, pedicellos aequantes vel paullo superantes. Sepala membranacea, squamoidea, triangulari-sub- cordata, breviter acuta, denticulata, permox decidentia, 1,5 mm longa; petalum superius subcarinatum, ad lobos satis latos subrepandum, non mucronulatum, ad dorsum carinae partis subgeniculatae denticulis 4 inter se cohaerentibus obtusiusculis ornatum, calcari paullo plus quam tertiam partem totius petali 1,3—1,4 cm longi: occupante, decurvato, subbullato - rotundato, petalum inferius subcarinatum, subacutum, aequo modo ad dorsum denticulato-cristatum; petala interiora ungui- culata, ungue lineari-suboblongo, lamina obliqua, versus petalum superius truncato-lobata, versus inferius modo subito angustata, vix subpandurae- formis, ad dorsum crista longa, dimiduo petali in summa parte alta pau- latim usque ad unguis basim decrescente, laminae apicem paullo su- perante ornata; staminum superiorum appendix nectariferus ad apicem leviter deflexus, satis longus. Siliqua patens vel pendula, linearis, subteres (?), torulosa, subarcuata, pedicello non ita gracili, quam siliqua multo breviore, eirciter 2 cm longa, stylo satis longo et gracili coronata, valvis post dehiscentiam contortis; semina 8—12, minus turgida, ad marginem acutiuscula, splendide atra, modo sub lente levissime reti- culata. Gebiet des pazifischen Nord-Amerikas; Provinz der Rocky Mountains. — Wyoming: Albany Co: Centennial Rambler Road, deep gravel (L. N. Gooding, Pl. Wyoming, fl. fr., IX, 1903, no. 20711). Nota: Sine dubio C. wyomingensi valde affinis, sed satis distincta habitu virgulto, caulibus satis robustis, compluribus, pruinosis, crista denticulata petalorum exteriorum siliquis post dehiscentiam varie con- tortis. à 4. Corydalis Gooddingii Fedde, spec. nov. Herba perennis habitu C. tortisliquae valde similis, glauca sub- virgulta, e basi multicaulis et ramosa, caulibus satis robustis, e basi adscendente erectis et strictis, valde striato-angulatis, eireiter 25—40 cm altis. Folia alterna, longe petiolata, bipinnatipartita, lobis pinnatilobatis, fere subflabellatis basim versus cuneatis, lobulis, ultimo stricte trilobu- lato, lineari-lanceolatis usque ad lanceolato-oblongis, acutatis, intermediis ultimis obovato- vel obcuneato-lanceolatis, breviter acutatis et fere sub- mueronulatis; petiolis basim versus leviter vaginanter dilatatis. Flores flavidi in racemos terminales atque laterales, densifloros atque breves, 314 F. Fedde: Neue Arten aus der Verwandtschaft der Corydalis aurea Willd. sub fructificatione non multo elongatos, breviter pedunculatos, folia non superantes dispositi; bracteae lineari-lanceolatae, longe acutatae, ad apicem saepius denticulatae quam florum pedicelli usque ad duplo lon- giores. Sepala membranacea, squamoidea, ovoideo-subcordata, longius acuta, denticulata, permox decidentia, 1,5—2 mm longa; petalum su- perius leviter carinatum, ad lobos satis latos et ad apicem rotundatum subrepandum, non cristatum, calcari paullo plus quam tertiam partem totius petali 1,4—1,6 em longi occupante, leviter decurvato, subbullato- rotundato; petalum inferius levissime carinatum, subacutum, ecristatum; petala interiora unguiculata, ungue lineari-oblongo, lamina obliqua, versus petalum superius truncato-lobata, versus inferius modo paullo contracta, vix subpanduraeformi, ad dorsum crista longa, dimiduo petali in summa parte alta, paulatim usque ad unguis basim decrescente, laminae apicem paullo superante ornata; staminum superiorum appendix nectariferus leviter subgeniculato-curvatus, satis longus. Siliqua ple- rumque pendula, lineari-lanceolata, subteres (?), torulosa, subarcuata, pedicello satis crasso, quam siliqua multo breviore, 1,5 cm longa, stylo satis longo et gracili coronata, valvis post dehiscentiam non con- tortis, sed ad contortionem vergentibus; semina 9—12, minus turgida, ad marginem acutiuscula, splendide atra, modo sub lente levissime reti- culata. Gebiet des pazifischen Nord-Amerikas; Provinz der Rocky Mountains. — Colorado: Larimer Co., Walden, waste cultivated land (L. N. Gooding, Pl. Colorado, fl. fr., VII, 1903, no. 1501! Exemplar Typicum!). — Utah: Utah Valley (M. E. Jones, Fl. Utah, fl. fr, V, 1880, no. 1682!). Nota: Habitu C. tortisiliquae persimilis, differt autem petalis exteriori- bus cristatis, caleari minus curvato, valvis siliquarum post dehiscentiam non tortuosis, sed modo arcuatis. 5. Corydalis hypecoiformis Fedde, spec. nov. Herba perennis humilis, rosulata, glaucescens habitu Hypecoi pro- cumbentis, e radice crassa perpendiculari uniceps vel multiceps, caulibus diffusis, vel procumbentibus vel adscendentibus vel rariis erectis, angu- lato-striatis, plerumque 5—7,5 cm, rarius usque ad 10 cm altis. Folia alterna longepetiolata, subbipinnatipartita, lobis rursus lobulatis vel in- tegris, lobulis lanceolatis vel lineari-lanceolatis, acutis, ut totum folium diminutis; petiolis basin versus distincte vaginanter dilatatis. Flores flavidi in racemos terminales vel laterales, 5—10-floros, satis densifloros et breves, sub fructificatione paullo elongatos, terminales breviter, la- terales longe pedunculatos, folia superantes vel aequantes dispositi; bracteae lineari-lanceolatae, longe acutatae, ad apicem denticulatae, quam florum pedicelli pro rata robusti aequilongae vel longiores. Sepala membranacea, squamoidea, triangulari-ovoidea, longe acutata satis alte denticulata, decidua, 2—3 mm longa; petalum superius carinatum, ad lobos repandum, apiculatum, ad dorsum carinae versus apicem le- vissime cristatum, calcari vix tertiam partem totius petali 1,5—2 em Vermischte neue Diagnosen. 315 longi occupante, leviter decurvato, subbullato-rotundato, petalum in- ferius carinatum, bis subgeniculatum, apiculatum, lobis satis latis grosse denticulatis, ad dorsum leviter cristatum, crista semilunari carinae genui insidente; petala interiora unguiculata, ungue lineari-oblongo, lamina obliqua, versus petalum superius truncato-lobata, versus inferius modo paullo contracta, subpanduraeformi, ad dorsum crista longa, dimiduo petali in summa parte alta, paulatim usque ad unguis basim decrescente, laminae apicem paullo superante ornata; staminum su- periorum appendix nectariferus leviter curvatus. Siliqua (immatura) lineari-lanceolata, teres (?), torulosa, arcuata, pedicello satis crasso, quam siliqua multo breviore. Gebiet des pazifischen Nord- Amerikas; Provinz der Rocky Mountains. — Colorado: Cassels, Platte Cafion, 8000—10000 feet (Mrs. A. and Miss Henry, fl. fr., VI, 1894!) Nota: Habitu humili praeclara et valde affinis C. montanae, a qua differt crista etsi minuta petalorum exteriorum, appendice staminum modo leviter curvato, crista petalorum interiorum usque ad basin unguis procedente, LVI. Vermischte neue Diagnosen. 806. Corydalis hastata Fedde, nom. nov. — Syn.: Capnoides hastatum Rydberg in Bull. Torr. Bot. CL, XXXIV (1907), p. 426. — Verwandt mit C. Cusickü S. Wats. — Idaho (C. V. Piper no. 4057). M _807. Corydalis brachycarpa Fedde, nom. nov. — Syn.: Capnoides See Rydberg, l. c., p. 426. — Verwandt mit C. Brandegei S. Wats. — Utah (M. E. Jones no. 1197; Rydberg no. 6848; Leonard no. 175). 808. Dicentra occidentalis Fedde, nom. nov. — Syn.: Bicuculla occi- dentalis Rydberg in Bull. Torr. Bot. Club., XXIX (1902), p. 160. — Nahe verwandt mit D. cucullaria. — Washington (Suksdorf). 4 809. Pandanus Wzermanni Boerl. et Koorders in A. Koorders-Schu- macher, System. Verz., II (1910), p. 18. — Arbor 5—7 m alta. Truncus 15—25 cm diam., erectus, cylindraceus, aculeis brevibus armatus, apice pauce ramosus, basi radicibus aéreis suffultus. Folia 1—3 m longa et 6 em lata, in acumen breve triquetrum desinentia, margine et costae supra dense spinuloso-serrata, spinulis minimis acutis strictis. Syncarpia magna, rubra. — Die Blüten und Früchte sind durch den ausserordentlich schwierigen Transport quer durch den überschwemmten Wald verloren gegangen. Die Blätter erinnern an Pandanus caricosus S. Kurz, aber unsere Art ist u. a. durch den baumartigen Habitus und die viel grösseren Syncarpien deutlich verschieden. — Mittel-Sumatra: Kds. 10400 4. — 316 Vermischte neue Diagnosen. 220 * 13. II. 1891 in dem Rawang-Sigati, in einem ausgedehnten, niedrigen, lichten, hauptsächlich aus diesem Pandanus und aus Tristania sumatrana Miq.!) bestehenden Urwald, um 25 m ü. M. auf einem Lehm- boden, der von einer !/,—1 m hohen Schicht schwach strömenden Süss- wassers bedeckt ist. — Kds. 10401 £. — 219 * 26. III. 1691, in dem Palalawang-Rawang zwischen dem Siak und Kampar um 20 m ü. M, auf einem ganz ähnlichen Standort und in derselben Pflanzenformation wie oben beschrieben worden ist. In Mittel-Sumatra fand ich diese eigentümliche Baumspezies zuerst in sumpfigen Tälern im hochstämmigen Urwald, aber nur in der Nähe des Sigatiflusses; später (13. III. 1891) formationsbildend im Rawang-Sigati und später ebenfalls bestandsbildend im Rawang Pelalawan. Diese charakteristische Art fehlte aber in dem Flachmoor-Hochwald bei Langgam. 810. Disepalum acuminatissimum Boer]. et Koorders, l. ce., p. 19. — Frutex arborescens, 3 m altus. Ramuli tenues glabri, ad apices cum innovationibus et foliis novellis vix puberi. Folia petiolata, petiolo circa 1 cm longo e basi acuta in petiolum attenuata, anguste obovata, apice rotundata, abrupte acumine angusto ad 2 cm longo aucta, sine acumine 10—13 cm longa; et 3!/—5 cm lata, integra, membranacea, minute puncticulata; nervis tenuibus 10—12 marginem non attingentibus per- tensa. Flores terminales longe graciliterque pedicellata, pedicello terete 5—8 cm longo. Calycis sepala ad anthesin reflexa, cymbiforme excavata, extus pilis sparsis et ut facies interior pube minuta obteda. Corolla gamopetala e basi breviter turbinata, late scutellata, limbo 4-laciniato laciniis erectis e basi lata longe ligulatis, apice haud dilatatis ad duas facies tomento denso hirsutis ut ceterae corollae partes quae tamen mox glabrescunt. Stamina multa, connectivo apice truncato-dilatato, dense pubescente. Carpella multa, linearia, basi pilis longis circumdata, stylo brevi truncato; ovulum unicum e basi erectum. — Baumstrauch, 3 m hoch. Früchte grün mit purpurn. — Mittel-Sumatra: Kds. 15777 3. — 226 * 26. III. 1891. — Im Inneren des Flachmoor-Hochwaldes bei Langgam, auf meterhoch überschwemmtem Moorboden, um 20 m ü. d. M., zerstreut. 811. Goniothalamus puncticulatus Boeri. et Koorders, l. c., p. 19. — Frutex arborescens, 3—4 m alta. Ramuli teretes, glabri, tenues. Folia petiolata, petiolo 1—1!/; cm longo, e basi oblique cuneata elliptica, 10— 15 em longa, 4—6 cm lata, oblique acuminata, marginibus subintegris, siceitate subrevolutis, pergamacea, minute pellucide punctulata, glaber- rima, nervis ad 10 utrinque fortioribus cum tenuioribus alternantibus pertensa, nervis crassioribus satis procul a margine ramis adscenden- tibus inter sese conjunctis, nervis tenuioribus cum venis anastomosan- tibus. Flores solitarii supra axillares. Pedicelli 0,5 cm longi cum calyce pube appressa decidua obtecta, Sepala basi breviter connata lata ovata 0,5 em longa et lata, crasse coriacea intus glaberrima excepto annulo 1) Vgl. über die eigentümliche Physiognomie des sumatranischen Tristania- Waldes unten bei der Familie der Myrtaceae. Vermischte neue Diagnosen. 317 piloso prope insertionem petalorum exteriorum. Petala exteriora crasse coriacea, pallide flava, siccitate nigra, ad 3 cm longa, 12 cm lata, ovata ad apicem attenuata, utrinque appresse pubescentia sed intus citum glabrescentia. Petala interiora crasse coriacea ad 1 cm longa, in conum acuminatum connata, extus sericea intus glabra. Stamina multa, 4—5- seriata, connectivo truncato pubero obtecta. Carpella multa (13) oblonga, aureo-hirsuta, coronata stylo aequilongo glabro apice convoluto et bifido; ovaria 4—5-ovulata. Torus sub stamina valliformis, sericeo-pubescens, sub carpella excavatus et rubro-hirsutus. — Aufrechter Strauch, 3—4 m hoch. Blüten zahlreich, blassgrünlich, geruchlos. Habituell an Coffea arabica erinnernd. — Mittel-Sumatra: Kds. 15769 8. — 225 * 14. III. 1891. — Im Rawah Segati, in lichtem Urwald, auf + 1 m hoch mit strómendem Süsswasser überschwemmten, lehmigen Quarzsandboden, um 20 m ü. d. M. 812. Canarium? sumatranum Boerl. et Koorders, I. c., p. 25. — Arbor juvenilis trunco erecto dense aculeato; arbor adulta floribus fructibusque incognita. Folia alterna, in apices ramorum conferta, pin- nata. Folium 1 m longum, 12-jugum; foliola 25—31 cm longa, 7—8 cm lata; inferiora subopposita, superiora opposita, omnia apice longe- subfalcato-acuminata, utrinque scabra, coriacea, supra medium distincte v. indistincte serrulata, utrinque subrepanda; alia basi obtusa v. sub- cordata et aequalia, alia basi valde inaequalia obtusa; oblonga (saepis- sime) v. elliptica, subtus supraque distincte reticulata. Petiolus communis subteres scabrus multisuleatus basi incrassatus et supra planus (ad basin). Petiolus inferne 10 mm; superne 2 mm diameter, Petioluli circ. 5 mm longi et 1!/, mm diam. — Arbor parva; caudex (junior) erectus armatus. — Baum 5 m hoch. Stamm 10 cm Durchmesser, gerade, mit kleinen, spitzen Dornen dieht bedeckt, oben auf der Spitze eine kleine Krone, meterlanger gefiederter Blütter tragend. Dieser junge Baum gleicht im Habitus einer Cedrela. Junge Stammloden der auch zu den Burseraceae gehörigen Protium javanicum Burm, sind mit Dornen ver- sehen, während die alten Bäume völlig unbewehrt sind. Ahnliches scheint bei diesem Canarium der Fall zu sein. — Mittel-Sumatra: Kds. 10282 3. — 52 * 19. II. 1891. — In der Schlucht von Mokko-Mokko am Kuantanfluss, in schattigem Regenwald, um 100 m ii. d. M. 813. Chisocheton lasiogynus Boerl. et Koorders, l. c., p. 26. — Arbor 12 m alta, trunco 35 cm diam. Folia impari-pinnata, 3—4-juga. Foliola petiolata (petiolo cire. 1 cm longo, oblongo-lanceolata, basi attenuata, 10—33 X 3!4,—4 cm, lgngiter vel breviter acuminata, membranacea, utrinque glabra, nervis adscentibus utrinque 6—8 pertensa. Flores in Spicis axillaribus, longe stipitatis, basi minute bracteolati. Calyx tubu- losus, truncatus, pro genere magnus, Les cm longus, extus dense hirsutus, . Corolla glabra. Tubus stamineus liber, apice dilatatus, ore crenato; antherae 8 oblongae glabrae, in parte dilatata tubi insertae. Ovarium hirsutum, apice in stylum hirsutum, apice incrassatum desinens, 2-locu- lare, loculis 1-ovulatis. Stigma capitatum glabrum. — Baum. — Mittel- 318 Vermischte neue Diagnosen. Sumatra: Kds. 10380 8. — 58 * 19. II. 1891. — Bei Mokko-Mokko, an dem Kuantanfluss um 100 m ü. M., im Regenwald. 814. Antidesma mucronata Boerl. et Koorders, l. c., p. 27. — Arbor 3—5 alta. Ramuli juniores petiolique dense pubescentes. Folia ovato- oblonga, basi acuta v. obtusa, apice obtuso-breviter acuminata, acumine firmiter mucronata, rarius subobovata et apice obtusa. Folia praeter costam puberulam subglabra, margine ciliolata, 12!/,— !3 em longa et 41/4—5 cm lata. Petiolus !/, cm. Racemi 7—10 em longi minute pu- beruli. Fruetus ovoideus, circ. 6 mm longus, glaber. — Baumstrauch oder Baum, 3—5 m hoch. — Mittel-Sumatra: Kds. 10302 8. — 174 * 20. HI. 1891. — Bei Langgam im überschwemmten Hochwalde von Gluta Renghas L. 815. Antidesma oblongifolia Boerl. et Koorders, l. c., p. 27. — Frutex arborescens vel arbor parva. Ramuli puberuli. Folia oblonga v. ob- longo-elliptica, acuta, basi integerrima, coriacea, utrinque subglabra, nitidaque, apice acuminata, nervis primariis utrinque 6—8, subtus prominentibus. Folia 10 X 4 cm, usque ad 19 X 7?/, em. Petioli 1/—1 cm. Flores c^ spicati. Rhachis tenuis, puberula. Calyx parvus (!/; mm diam.) extus subpuberulus. Stamina glabra. Flores 9 adhuc ignoti. — Baumstrauch. Blüten blassgelb. — Mittel-Sumatra: Kds. 21753 8. — 23. IH. 1891. — Bei Biwak 23. III. im Regenwald, auf trockenem Boden, um 20 m ü. M. — Kds. 21806 8. — 21. III. 1891. -- Bei Biwak 21. III. im Regenwald. 816. Elataeriospermum ? rhizophorum Boerl. et Koorders, l. c., p. 28. — Arbor trunco ereeto radicibus aereis fasciculatis horizontalibus numero- sissimis circ, !/—!/|, m longis munito. Ramuli glabri. Folia alterna, petiolata, elliptico-oblonga, integerrima vel subrepanda, basi acuta et supra glandulis 2 immersis munita, apice abrupte breviter acuminata, nervis primariis utrinque 6—7, subtus prominentibus, supra obscuris, nervis secundariis numerosissimis, rectis, parallelis, subtus conspicuis, supra subinconspicuis, 12—18 X 31!/,—8!/, em. Petioli 2—3!/, cm, apice glanduloso-incrassati. Flores cum fructibus adhuc ignoti. — Diese Art erinnert in Blatt an E. paucinervia Elm., aber unterscheidet sich u. a. durch grössere Zahl primärer Seitennerven und durch parallele sekundäre Seitennerven. — Baum; Stamm mit ,besenartigen^ Luftwurzeln ver- sehen. — Mittel-Sumatra: Kds. 22408 8. — 399 * 23. III. 1891, im Flachmoor-Hochwald am Kampar-Ufer bei Biwak 23./24. III. 1891. 817. Erismanthus Leembruggianus Boerl. et Koorders, l. c., p. 30. — Arbor subglabra. Ramuli tenues, angulati, primo hirsuti, dein glabres- centes. Folia opposita, penninervia, breviter petiolata (petiolo parce hir- suto), oblonga, e basi inaequali cuneata, 10—20 cm longa et 5—10 cm lata, obtuse acuminata, serrata, coriacea, glabra, costa et nervis utrinque pertensa, Stipulae cordatae, coriaceae, 2—3 cm longae et 1!/, cm latae. Pedunculi d axillares, distanter minute bracteati, 1—2 flores longe pedi- cellati ferentes, Peduneuli (cum pedicellis) fructiferi ad 10 cm longi tenues, parce pilosi, 1—2-flori. Calyx 5-partitus, post authesin valde Vermischte neue Diagnosen. 319 auctus, fructifer alte 5-fidus, laciniis 1 em longis et 0,2 cm latis, ob- tusis, imbricatis, glabris, indistincte 5-nerviis. Petalorum cicatrices parvae cum calycis laciniis alternantes. Ovarium 3-loculare; styli bre- vissimi, bifidi, stigmatibus laceratis. Glandulae disci calycis laciniis oppositae, glabrae, ovatae. Capsula pilosa, brevissime stipata, 3-dyma, 2 cm in diametro, parce pilosa, in coccos 2-valvis dissiliens, columnam centralem reliquentes, exocarpio et endocarpio haud separato. Semina globosa, laevia, estrophiolata (?) albuminosa; testa crustacea. — Baum. — Mittel-Sumatra: Kds. 22285 8. — 257 * 22. III. 1891. — Bei Biwak am Seitenzweig des Bokko-Bokkoflusses in immergrünem Urwald; selten. 818. Mangifera? parvifolia Boerl. et Koorders, l. c., p. 31. — Arbor 20 alta. Ramuli tenues teretes nigrescentes trichotome ramulosi, secus ramulos sparsim et ad apices confertim foliati. Gemmae squamosae- rotundae, nitidae. Folia petiolata (petiolo semiterete ad basin incrassato supra canalieulato) coriacea, utrinque nitidula, integerrima, nervis 8—10 haud valde prominulis, elliptica, basi acuta, apice longe acuteque acu- minata. Flores cum fructibus ignoti. — Ramuli ultimi 2 mm crassi. Pe- tiolo circ. 12 cm longo. Folia 7—9 cm longa et 21},—4 cm lata. — Die Blütter erinnern an Bowea burmanica Griff, aber sind abwechselnd und nie gegenständig wie bei jener Gattung. — Baum, + 20 m hoch mit 40 cm Stammdurchmesser. — Mittel-Sumatra: Kds. 21218 8. — * 27. III. 1891. — In sumpfigem Urwald, um 30 m ü. M., am Ufer eines Baches. 819. Campnosperma acutiauris Boerl. et Koorders, l c. p. 32. — Arbor 20 m alta. Ramuli graciles, teretes, glabri. Folia fere sessilia, oblanceolato-obovata, 20—40 cm longa et 6—10 cm lata, ad basin a medio sensim attenuata et in auriculas duas ‘/, cm longas desinentia, nervis patentibus, crebris pertensa, apice obtusa, acuta vel leviter acu- minata, coriacea, supra nitentia, supra juventute praecipue ad costam et nervos tomento denso obtecta sed mox glabrescentia. Flores cum fructi- bus desunt. — Diese Art gleicht C. auriculatum, aber unterscheidet sich durch die lang-geóhrelten Blütter und durch die dichter gestellten Seiten- nerven. — Baum, 20 m hoch. Stamm 35 cm im Durchmesser, gerade. Mittel-Sumatra: — Kds. 20929 8. — * 11. II. 1891. — Bei Biwak Sungi-Segati, auf überschwemmtem Quarzsandboden, im Urwald, sehr zerstreut. — Kds. 20906 £. — * 29. IL 1891. — In der Quarz-Geröll- Ebene von Sungi-Batung, bei Logei, in lichtem Buschwald, um 50 m ü. M. 820. Galeopsis Ladanum L. var. insignis B. Koso-Poljansky im 106. Jahr.- Bericht d. Kaiserl. Verein. d. Naturforsch. zu Moskau (1911), p. 26. — Macula indicante labii inferioris cerasina nec non atrocerasina, quo charactere a var. vulgaris (macula alba picta) primo intuitu optime distinguitur. — Rossia media, Prov. Woronesch, distr. Semejansk et Woronesch, in versuris etc. 821. Polygala hybrida D. C. forma albiflora B. Koso-Poljansky, |. c., P. 26. — Rossia media: Prov. Woronesch, distr. Semejansk ‘in decliv. cretaceis cum planta genuina. 320 Vermischte neue Diagnosen. 822. Orchis maculata L. forma recurvifolia M. Brenner in Act. Soc. Faun. Fl. Fennica, XXXIV..(1911), no. 4, p. 10. — Foliis carinatis, lingu- latis — anguste lanceolatis — lanceolato-subulatis, plus minusve recurvis — semicirculariter curvatis, dense maculatis, supremis subbracteiformi- bus spiea brevi sat densa, floribus pallidis. — Nordfinnland, Ka janien: Kianto kürr i prästgärdstrakten och Ruhtinaansalmenkylä. 823. Alnus incana (L.) var. nana Brenner, l. c., p. 12. — Foliis parvis, 10—31 mm longis, 9—21 mm latis, ovatis basi ovata — truncata, raro cordata, saepe obliqua, raro ellipticis, obtusis vel foliis apicalibus acutis, sat grosse rotundato- vel subundulato-dentatis — repandis, marginibus denticulatis, vel apicalibus subineisis dentibus acutioribus, raro integris, marginibus denticulatis, leviter pubescentibus, subtus subglabris nervis puberulis, ramulis cinereo-puberulis; frutex circiter 3 m alta cortice pallide grisea laevi lenticellis sparsis. Differt ab A. incana var. pinnati- fida forma parvifolia Reg. foliis minoribus subglabris vix lobatis — in- tegris minutissime autem denticulatis. — Nordfinnland, Kajanien: Sotkamo Kukkoharju (N. J. Juselius). 824. A. glutinosa (L.) X incana (L.) forma media Brenner, l. c., p. 13. — Folia 47—75 mm longa, 40—55 mm lata, elliptica — obovato-elliptica, leviter duplicato-serrata vel apicem rotundatum versus simpliciter denti- culata, insuper parce pilosa, subtus virescentia, plus minusve praesertim ad nervos pubescentia vel folia parva vernalia glabra; innovationes le- viter pubescentes pilosaeque, ad basin glabriusculae; gemmae sessiles; strobili sat longe pedicellati; nuculae apterae. Differt ab A. incana var. virescente Whinb. (var. boreali Norrl) et var. intermedia Brenn. strobilis | pedicellatis nuculis apteris foliisque vernalibus subtus glabris, ab A. glutinosa gemmis sessilibus foliisque griseo-virentibus, hebescentibus, sine domatiis, nec non indumento apicem versus innovationum et axis et paginae inferioris foliorum accrescente. — Nordfinnland, Kajanien: Kianto Ylivuokki nära Holostinjärvi. 825. Batrachium peltatum Schranck forma terrestre Brenner, |. c. p. 15. — Caule repente, radicante, foliis capillari-divisis paucis, ceteris incisis frequentibus. — Nordfinnland: Oulunsalo Limingo äng, hafs- strand (V. Tolvanen), 826. Tulipa Urumoffii v. Hayek in Verh. zool.-bot. Ges. Wien, 1911, p. (110). — Bulbus ovatus tunicis fuscis apice elongatis glabris intus ad basim tantum setoso-villosis, Caulis ad 25 em altus flexuosus, glaber, in medio 3—4 foliatus. Folia glabra glauca sensim acuminata, late Janceolata, inferiora 15—20 mm, superiora 5—10 mm lata. Flos folia superans erectus, late campanulatus phyllis ovato-lanceolatis, breviter cuspidatis intense luteis concoloribus vel extus parum livescentibus: Filamenta glaberrima, antheris aequilonga. — Habitat ad Belovo in Bul- garia. — A Tulipa Grisebachiana Pantocs., cui similis, differt foliis la- tioribus sensim acuminatis, filamentisque glaberrimis. Repertorium specierum novarum regni vegetabilis auctore F. Fedde No. 254/256 m ie Band 2- IO 20. Tel 1912 Repertorium-Beiheft I: Die Orchideen Deutsch-Neu-Guineas. Den verehrlichen Abonnenten des Repertorium erlaube ich mir die ganz ergebene Mitteilung zu machen, dass vom 1. März 1912 der Bogen- preis des Beiheft | von 70 Pf. auf 1 M. bei direktem Bezuge von mir heraufgesetzt wird. Der Ladenpreis betrügt 1,30 M. Dr. F. Fedde. LVII. Filices novo-guineenses Bamlerianae et Keysserianae. Von Dr. E. Rosenstock, Gotha. (Originaldiagnosen.) Die hier beschriebenen Farne aus Kaiser-Wilhelms-Land wurden zum Teil von Herrn Missionar G. Bamler in Logaueng, Wareo, am Sattelberg und im Cromwellgebirge für mich gesammelt, zum Teil verdanke ich sie der Güte des Herrn Professor F. Foerster (Bretten), der sie durch Frau Missionar Bamler am Sattelberg und Herrn Mis- sionar Keysser im Hinterland dieses Berges sammeln liess. Allen Ge- nannten sage ich für ihre freundlichen Bemühungen herzlichen Dank, Der Beschreibung der neuen Arten dieser, etwa 180 Spezies und Varietäten umfassenden Kollektion schicke ich die Namen derjenigen bereits bekannten Arten aus ihr voraus, die aus Neu-Guinea bisher noch nicht angegeben worden sind: Dennstaedtia moluccana (Bl). — Davallia trichomanoides Bl. — D. data Spr. — D. divaricata Bl. — Lindsaya obtusa (J. Sm.). — Athyrium assi- mile Prsl. — Diplazium pallidum (Bl). — D. fraxinifolium Prsl. — D. robustum (Fée). — Phyllitis schizocarpa (Copel.. — Cyclopeltis Presliana J. Sm. — Aspidium grandifolium Prsl. — Elaphoglossum Copelandii Christ, — Platycerium bifurcatum (Cav.). 1. Cyathea Foersteri Rosenst., nov. spec. Cyathea, laminis chartaceis, supra olivaceo-viridibus, subtus palli- dioribus, bipinnato-pinnatifidis; pinnis elongato-oblongis, acuminatis, ultra Repertorium specierum novarum. X. 21 322 Dr. E. Rosenstock. 40 cm longis, 18 cm latis; pinnulis alternis, subsessilibus, suberecto- patentibus, lineari-lanceolatis, sensim acuminatis, 10 cm fere longis, 1!/, cm latis, usque fere ad costam pinnatifidis; segmentis linearibus, subfalcatis, acutiuseulis, margine infra distincte, apice obsolete crenato- serratis, c. 8 cm longis, vix ultra 2 mm latis; costis badio-purpureis, supra leviter canaliculatis et ferrugineo-villosis, subtus in sicco profunde suleatis paleolisque parvis furfuraceis, majoribus lanceolatis paucis inter- mixtis, dense ornatis, paleolis s. orbiculatis s. ovalibus s. linearibus, membranaceis, pallide ferrugineis vel albido-hyalinis, omnibus setis atro- purpureis, validis, saepissime fasciculatis, et margini et dorso insidentibus instruetis, majoribus margine solo setosis; costulis supra strigoso-villosis, subtus cum venis paleolis iis costarum conformibus dense vestitis; venis venulisque utrinque prominentibus, distincte conspicuis, sub- pellucidis, pilis unicellularibus raris utrinque adspersis, venulis laterali- bus utrinque 8—10, superioribus paucis simplicibus exceptis profunde furcatis; soris alaribus, venis costulisque valde approximatis, 2—3 utrinque (in specimine sporangiastris numerosissimis, obtusato-conicis instructis, sporangiis normalibus deficientibus); indusio globoso, firmo, rubro-fusco. Nova Guinea: In montibus Sattelberg montem superantibus, 1600 m alt.; 1911, 1. C. Keysser no. 16. Von der nahestehenden C. crenwlata Bl. durch dünnere Textur, nicht umgerollten Blattrand und besonders durch die starken, rotbraunen Borstenhaare der Schuppen verschieden. Diese Borsten sind am auf- fallendsten an den sehr kleinen und kleinsten Schüppchen der Fieder- rippen, bei denen sie häufig in Büscheln von 3—5 oder noch mehreren auf dem Rücken der Schüppchen zusammenstehen. Der ©. crenulata fehlen diese Borsten gänzlich, ihre Schuppen sind nur häutig gewimpert. 2. Dennstaedtia articulata Rosenst., nov. spec. Dennstaedtia, laminis amplis, ultrametralibus, rigide chartaceis s. subcoriaceis, griseo-viridibus, axibus exceptis utrinque glaberrimis, tri- pinnato-pinnatifidis; pinnis primariis petiolatis (petiolis 2— 4 em longis). elongato-oblongis, acuminatis, ad 70 cm longis, 30 em latis; pinnis secundariis subsessilibus, elongato-ovalibus vel lanceolatis, acuminatis, ad 15 cm longis, 3 cm latis; pinnis tertiariis petiolo brevi, laciniis decurrentibus anguste alato, cum costula articulatim conjuncto praeditis. trapezioideo-oblongis, latere anteriore adaucto, obtusiusculis, ad 1,5 em longis, 1 cm fere basi latis, inferioribus ac medialibus profundissime pinnatifidis, superioribus latere anteriore lobatis, posteriore subintegris, sursum gradatim diminutis et simplicioribus, demum simplicibus et in apicem linearem, serratum transeuntibus; laciniis pinnularum inferiorum oblongis, obtusis, apice (saepe dilatato) incurvatis, lateris anterioris adauctis, inferioribus latere anteriore crenatis, latere posteriore cum ceteris integerrimis; rhachibus livido-stramineis, brevissime tomentosis, supra canaliculatis, subtus teretibus, in parte inferiore brunnescentibus vel atrobrunneis, subtus spinosis; costis primariis rhachibus similibus. Filiees novo-guineenses Bamlerianae et Keysserianae. 323 sed spinis carentibus, eum rhachibus articulatim conjunctis; costis se- cundariis cum costis articulatim conjunctis, prope insertiones pinnu- larum tertiarum ferrugineo-tomentosis, ceterum glabrescentibus, an- gustissime utrinque alatis; costis tertiariis subtus prominulis, supra immersis; venis inferioribus pinnatis, medialibus et superioribus fureatis s. simplicibus, immersis; soris in sinubus crenularum sitis; indusio cylindrico, recurvato; sporis rotundato-tetraédricis, reticulatis, maculis subrotundis. Nova Guinea: Wareo; 1910, LG Bamler no. W 35. Diese Art kommt im Habitus der D. ampla Bak. am nächsten, ist jedoch grösser und stärker zerteilt, Durch die Artikulation der Fiedern aller Ordnungen ist sie sowohl von dieser als von anderen ähnlichen Arten leicht zu unterscheiden. 3. Dennstaedtia Smithii (Hk.) var. novoguineensis Rosenst., nov. var. Varietas laminis quadripinnatis, stipitibus rhachibusque saepissime Spinosis, costis subtus scaberulis a typo diversa. Nova Guinea: In mte. Sattelberg; 1909, 1. G. Bamler no. S 49. 4. Hymenophyllum Bamlerianum Rosenst., nov. spec. Euhymenophyllum; rhizomate repente, filiformi, tereti, sparse piloso; stipitibus ad 7 em longis, firmulis, lividis, erectis, strictis vel sub- flexuosis, ad basin usque alatis (alis stipitis diametro latioribus, leviter undulatis), glaberrimis; laminis ovatis, apice longe attenuato, curvatis, elasticis, lutescenti-viridibus, glaberrimis, 20 cm fere longis, 6—7 cm latis, tripinnatis; pinnis primariis sessilibus, erectis, patentibus, im- bricatis, e basi inaequali (superiore truncata, inferiore cuneata) ovalibus, obtusis vel acuminatis, ad 5 cm longis, 1!/,—2 cm medio latis; pinnis secundariis rhomboideo-oblongis, contiguis s. subimbricatis, sinubus rotundatis disjunctis; pinnis tertiariis cuneatis, apice bifidis vel simplicibus, laciniis densis linearibus, obtusis vel apice leviter emar- ginatis; rhachibus cum costis costulisque alatis, ala rhacheos alisque inferioribus pinnarum crispatis; venis venulisque fuscis, prominentibus, in laciniis simplicibus; soris superiorem tantum laminae partem occupantibus, laciniis valde abbreviatis insidentibus; indusiis orbicularibus s. paullo dilatatis, 1!/; mm fere latis, usque ad basin bi- fidis, labiis integerrimis vel antice leviter undulatis. Nova Guinea: In mte. Sattelberg; 1909, 1. G. Bamler no. S 50. Die zur Gruppe des H. dilatatum Sw. gehörige Art unterscheidet sich von diesem sowie von H. Junghuhnü v. d. B., denen sie bezüglich der Gestalt und Grösse der sori am nächsten steht, durch seitwärts ge- krümmtes und stark elastisches Laub, ferner durch den bis zum Grund hinab geflügelten Blattstiel und krausen Flügelrand der Rhachis. Letzteren hat sie mit H. macrocarpum Prsl. gemein, bei dem jedoch auch die Blatt- segmente selbst gekraust sind und das gróssere sori besitzt, Ein weiteres Merkmal, durch das sich unsere Art von verwandten Arten unterscheidet, bildet die lang ausgezogene Blattspitze. s 324 Dr. E. Rosenstock. 5. Humata alpina Moore var. edentula Rosenst., nov. var. Varietas segmentis foliorum sterilium subintegerrimis, lobis fertilibus dentibus extrorsis plerumque carentibus a typo diversa. Nova Guinea: In mte. Sattelberg, 1910, |. Bamler no. S 62; — in montibus Sattelberg mtem. superantibus, 1911, 1. C. Keysser s. n. 6. Humata Cromwelliana Rosenst., nov. spec. Humata; rhizomate longe repente, c. 3 mm crasso, coeruleo, paleis ferrugineis, lanceolatis vel ovatis, membranaceis, flaceidis, margine fim- briatis, apice crispatis, subadpressis dense obtecto; stipitibus remotis, flexuosis, ad 15 cm longis, 2 mm fere crassis, badiis, subnitidis, paleis deciduis instructis, mox glaberrimis; laminis ad 18 em longis, 6 cm latis, ovato-lanceolatis, breviter acuminatis, coriaceis dilute viridibus, paleis lanceolatis, fimbriatis adspersis s. glabrescentibus, bipinnato-pin- natifidis; pinnis primariis infra apicem pinnatifidum c. 18-jugis, sub- oppositis, breviter petiolatis, erectis, contiguis, lanceolatis, acutis, infra pinnatis, sursum pinnatifidis, apice latiusculo serrato; basalibus maximis ad 5 cm longis, 2 cm latis, sequentibus sensim minoribus, superioribus cito abbreviatis, pinnatifidis, in apicem lanceolatum, profunde incisum transeuntibus; pinnis secundariis inferioribus pinnarum inferiorum elongato-ovalibus, obtusiusculis, profundissime pinnatifidis, ad 2 cm longis. */, em latis, ceteris minoribus, e basi angustata oblongis, parallelis, in foliis sterilibus subserratis vel plerisque subintegerrimis, in foliis fertili- bus serratis vel paucis subintegerrimis; rhachibus infra brunneis, sur- sum costisque viridibus, paleis raris adspersis, mox nudatis; nervis immersis, lateralibus furcatis vel simplicibus; soris in segmentis biseriatis, plerumque 4—6 utrinque, partem indivisam segmentorum occupantibus, intra costulam et marginem submedialibus vel costulae potius approximatis, ramulum anticum, valde abbreviatum et vix conspi- cuum nervi furcati terminantibus (ramulo postico in laciniam vel dentem segmenti intrante); indusiis semilunaribus, versus apicem segmenti (nec laciniarum) spectantibus. pea Guinea: In montibus Cromwell dictis; 1909, 1. G. Bamler no. K. 8. Die gleichförmige .Gestalt der sterilen und fertilen Blätter hat die Art gemein mit H. vestita BL, die sich jedoch durch straffere, dicht an- liegende, dunklere Rhizomschuppen mit skariosem, nicht häutig ge- wimpertem Rand, durch buchtig gezühnte, nicht gesügte fertile Abschnitte und durch die Stellung der sori unterscheidet. Diese stehen bei H. vestita am Ende eines ungeteilten Nervs oder am Ende eines langen Gabelasts (cf. Hk. spec., I, t. 41, fig. C. 2 u. 3), wührend sie bei H. Crom- welliana ähnlich wie bei Davallia borneensis J. Sm. (ef. Hk. Ic., t. 993) am Ende eines fast völlig verkürzten Seitenasts sitzen. 7. Davallia borneensis J. Sm. (Lastrea borneensis Hk.) Nova Guinea: In montibus Sattelberg mtem. superantibus, 1600 m alt., 1911, 1. C. Keysser no. 17. Die Pflanze stimmt mit der Abbildung und Beschreibung Hookers (le., t. 993) völlig überein, bis auf das Indusium, das nicht nierenförmig, Filices novo-guineenses Bamlerianae et Keysserianae. 325 sondern breit eiförmig und gewimpert ist. Da ein Irrtum Hookers be- züglich des Indusiums nicht ausgeschlossen ist, halte ich die Pflanze aus Neu-Guinea, die eine zweifellose Leucostegia darstellt, mit der Hookerschen Pflanze für identisch. (Vgl. auch Kuhn, Ann. Lugd. Bat., IV, 286.) 8. Hypolepis Bamleriana Rosenst., nov. spec. Euhypolepis; laminis amplis, quadripinnato-pinnatifidis, tenui-her- baceis, olivaceo-viridibus, sparse pilosis; pinnis primariis petiolis 2—3 cm longis suffultis, c. 50 cm longis, 35 cm latis, lanceolatis, bre- viter acuminatis, latere posteriore ‚adaucto; pinnis secundariis et tertiariis petiolatis, horizontaliter patentibus, lanceolatis, acuminatis, basalibus proximis subaequalibus, quartariis sessilibus, basi plus mi- nusve angustata adnatis, linearibus, obtusis, profunde pinnatifidis; la- ciniis ad 4—6 utrinque, ovato-acutis, obliquis, subintegerrimis vel obscure crenatis; rhachibus costisque I. et Il. ord. aurantiaco- castaneis, nitidis, supra sulcatis, subtus teretibus, in sulco hirtis, subtus pilis articulatis raris adspersis vel glaberrimis; costis III. ord. supra viridibus, subtus aurantiacis, utrinque pilosulis, anguste marginatis; venis supra glabris, subtus pilosis, immersis, subpellueidis, pinnatis vel furcatis, ramo antico soriferis; soris ad basin laciniarum sitis, margini appropinquatis, in laciniis solitariis; indusio lobo marginali revoluto membranaceo eftormato, transverse oblongo, antice (laciniato-) inciso; Sporis ovalibus, episporio griseo, dense et breviter villoso cinctis, vel episporio delapso castaneis, nitidis, sublaevibus (cristulis flexuosis, brevi- bus, vix elevatis dense scalpturatis). Nova Guinea: Logaueng; 1908, 1. G. Bamler no. L 39, I. B. Die Art ist etwas feiner zerteilt als H. tenuifolia Bernh. und nähert sich dadurch ebenso wie durch die glänzend rotbraunen, zum Teil orange- farbenen Achsen der H. distans Hk. Die Sporen sind, wenn sie vom Epispor bedeckt sind, denen der ersteren Art ähnlich, jedoch kleiner, die vom Epispor losgelösten Sporen gleichen in Gestalt, Grösse und Farbe vóllig denen der zweiten Art, in der dichten Zeichnung der Ober- fläche treten aber die Erhöhungen und Leisten etwas deutlicher hervor als bei dieser. 9. Blechnum Bamlerianum Rosenst., nov. spec. Lomaria; rhizomate erecto, crasso, lignoso, apice dense paleaceo, paleis lanceolatis, breviter acuminatis, 8 mm fere longis, 1!/, mm basi latis, rigidis, coriaceis, opacis, aterrimis, margine brunnescentibus ciliisque paucis, latiusculis, fibrillosis ornatis; stipitibus fasciculatis, erectis, striato-angulosis, e basi fusca, paleacea livido-brunneis, ad 30 em longis, 3 mm crassis; laminis sterilibus elongato-ovalibus, utroversus (basi brevius) angustatis, coriaceo-chartaceis, lutescenti-viridibus, glaberrimis, ad 50 em longis, 20 em latis, infra pinnatis, e medio sursum usque fere ad rhachin pinnatifidis; pinnis basalibus (interdum et proximis) basi contracta sessilibus, ceteris late adnatis, basalibus a proximis 2—5 cm remotis, sequentibus subapproximatis, cum segmentis (utrinque paullo 326 Dr. E. Rosenstock. dilatatis vel subaequalibus) lineari-lanceolatis, acutis (vel acuminatis), margine cartilagineo minute spinoso-serratis, medialibus ad 10 cm vel ultra longis, 1!/; cm latis, pinnis basalibus (saepe reflexis) c. 5 em longis, segmentis superioribus cito abbreviatis, in apicem lanceolatum, sub- integrum (basi lobis 1—2 instructum) transeuntibus; rhachibus sub- quadrangularibus, supra applanatis, leviter sulcatis, ochraceis, paleis deciduis adspersis, cum costis glaberrimis; venis immersis, simplicibus vel e basi furcatis, apice vix incrassato ante marginem desinentibus; laminis fertilibus cum sterilibus subconformibus, saepe latioribus, infra pinnatis, sursum profunde pinnatifidis, segmentis cum soris secus rhachin longe decurrentibus; indusiis angustis, linearibus, continuis, integerrimis. Nova Guinea: Wareo, 600 m alt., Jan. 1909, 1. G. Bamler no. W 6. Die Art steht dem B. vulcanicum Bl. habituell nahe. Dies unter- scheidet sich von ihr durch glänzend braune, dünnere, schmälere, in eine haarfórmige Spitze auslaufende, ganzrandige Rhizomschuppen, sub- falkate Fiedern, nieht scharf geságten, hóchstens stumpf-kerbigen Fieder- rand und dureh (besonders auf der Rückseite der Fiedern) stark hervor- tretende Nerven. Auch ist B. vulcanicum mehr oder weniger behaart, wührend diese Art kahl ist. 10. Asplenium subemarginatum Rosenst. var. logavensis Rosenst., nov. var. Varietas laminis non proliferis, pinnis elongato-obovatis (nec elon- gato-ovalibus), margine subintegerrimo, venis magis distantibus a typo diversa. Nova Guinea: Logaueng; X. 1910, 1l. G. Bamler no. L 53. Da vom Typus (s. Fedde, Repert. V [1908], p. 372) bisher nur die obere Blatthülfte bekannt war, sei hier die Beschreibung der in der Diagnose des Typus nicht berücksichtigten Teile nach dem vorliegenden Material der Varietät gegeben. Rhizoma breviter repens, lignosum, 1 cm vel ultra crassum, paleis membranaceis griseis, lanceolatis, acuminatis, ciliatis, ad 8 mm longis. 2 mm basi latis dense vestitum; stipites conferti c. 25 cm lohgi, 2 mm crassi, basi curvati, supra late canaliculati, subtus teretes, infra dense paleaeei, sursum cum rhachibus nudi, badio-purpurei; laminae e basi angustata elongato-obovatae, apice lanceolato, ad 50 cm longae. 20 cm latae, pinnatae; pinnae 7—9-jugae, inferiores ac mediales oppo- sitae, petiolatae, erecto-patentes, basales c. 9 cm longae, 1?/, cm latae. mediales maximae ad 20 cm longae, 2!/, cm latae, inferiores c. 5 cm, mediales c. 3 cm inter se dictantes. 11. Asplenium multilineatum Hk. var. dareoides Rosenst., nov. var. Varietas 3—4-pinnatifida, pinnis primariis ad 15 cm longis, 4—6 cm latis, lanceolatis, basi pinnatis, sursum profunde pinnatifidis; pinnis vel segmentis secundariis ad 3 cm longis, 1—1!/; cm latis, lineari-oblongis, obtusis, profunde pinnatifidis, segmentis tertiariis c. 6 mm longis, 11/3 mm latis, linearibus, apice simplici vel bifido, vel inferioribus iterum pinnati- Filices novo-guineenses Bamlerianae et Keysserianae. 327 fidis, laciniis linearibus; soris linearibus, ad 4 mm longis, fere e basi ultra mediam laciniarum productis. Nova Guinea: In montibus Cromwell dictis, 1500 m alt., X. 1910, l. G. Bamler no. K 7. Dieser bereits von Nyman, Schlechter u. a. in Neu-Guinea ge- fundene Farn wurde bisher wohl allgemein für A. dubium Brack. ge- halten. Dass wir es bei ihm mit einer dareoiden Form von A. malti- lineatum Hk. zu tun haben, ergibt sich einmal aus dem charakteristischen braunen, kletternden Rhizom mit seinen kleinen, braunen Schüppchen, das bei beiden genau übereinstimmt, sowie zweifellos aus einem in meinem Herbar befindlichen Wedel des A. multilineatum (1. Bamler, Neu- Guinea), der neben den typischen, ungeteilten Fiedern andere von der Form der var. dareoides trägt. — Ob diese Form mit dem 4. dubium Brack., von dem mir das Original nicht bekannt ist, identisch ist, möchte ich nicht für gewiss halten, da Brackenridge in seiner kurzen Be- schreibung das Rhizom des A. dubium schwarz nennt und die Blätter als klein bezeichnet, während das Rhizom des A. multilineatum aus Neu- Guinea, wie das der var. dareoides braun, und zwar mehr hell- als dunkelbraun ist, und die Blätter der Varietät etwa !/;m lang und 15 cm breit sind. 12. Asplenium Cromwellianum Rosensi., nov. spec. Euasplenium; rhizomate breviter repente, lignoso, 8 mm fere crasso, paleis lanceolatis, c. 4 mm longis, 1 mm latis, breviter acuminatis, sub- iridescentibus densissime obtecto; stipitibus flexuosis, c. 20 cm longis, vix 2 mm crassis, basi paleaceis, sursum cum rhachibus nudis, gla- berrimis, griseo-viridibus vel purpurascentibus; laminis ad 20 cm longis, 6 cm latis, linearibus, acuminatis, utrinque viridibus, chartaceis vel sub- coriaceis, nudis, glaberrimis, pinnatis; pinnis infra apicem serrato- lobatum ad 20 utrinque, alternis, erectis, petiolatis, e basi cuneata, su- periore rhachi parallela, inferiore oblique cuneata lanceolatis, subfalcatis, breviter acuminatis, margine serrato-lobatis, lobis obtusis, bi- vel pluries argute dentatis, basi superiore subauriculatis, auricula saepe sublibera, inferioribus ad 6 cm longis, basi 11/2, medio 1 cm latis, sursum gradatim diminutis, summis in apicem lobatum, demum serratum sensim transeunti- bus; rhachibus teretibus, supra leviter sulcatis, gemma prolifera, dense paleacea infra apicem ad basin pinnae instructis; costis venisque utrinque prominulis, glaberrimis; venis lateralibus e costa sub an- gulo acuto egredientibus, auricularibus pinnatis, sequentibus bi- vel semel furcatis, superioribus simplicibus, soris prope costam oriuntibus, usque fere ad basin dentium productis, subcurvatis, parallelis, medialibus 1 cm fere longis, basalibus anticis auriculae interdum subdiplazioideis; in- dusio lineari, firmo. Nova Guinea: In montibus Cromwell dictis; X. 1910, 1. G. Bamler no, K 19. : Die Wedel dieser Art gleichen denen eines grossen A. unilaterale Lam., doch sind die Fiedern unterseits nur auf eine kurze Strecke keil- 328 Dr. E. Rosenstock. fórmig gestutzt, ihr Rand ist ähnlich wie bei A. caudatum Forst. gelappt und die Lappen sind scharf gezähnt. A. caudatum aber unterscheidet sich von unserer Art durch länger zugespitzte Fiedern und der costa dicht anliegende sori. 13. Asplenium Keysserianum Rosenst., nov. spec. Euasplenium, stipitibus c. 15 cm longis, 1 mm crassis, sordide purpurascentibus, teretibus, primo paleaceo-pilosis, mox nudescentibus ; laminis lineari-oblongis, acuminatis, c. 35 cm vel ultra longis, 3 cm latis, pinnatis, subcoriaceis, paleis atropurpureis, dilacerato-piliformibus praesertim subtus et margine adspersis; pinnis c. 25-jugis vel pluribus. inferioribus c. 3 cm, medialibus 1'!/, cm distantibus, oppositis, superiori- bus alternis, subhorizontaliter patentibus, subsessilibus, e basi inaequali, superiore truncata, rhachi parallela, inferiore oblique cuneata trapezio- lanceolatis, breviter acuminatis vel acutis vel inferioribus obtusis, in- aequaliter serrato-crenatis, medialibus maximis, 2 cm longis, 7—8 mm latis, basalibus et summis haud multo brevioribus, his ante apicem del- toideo-lanceolatum, basi lobis 1—2 instructum vel integrum, abrupte desinentibus; rhachibus tenuibus, paleis nigricantibus, flaccidis, pili- formibus vel anguste lanceolatis, fimbriatis, 2—3 mm longis obsitis, infra apicem proliferis; nervis utrinque plane conspicuis, supra prominenti- bus, obliquis, subflabellatis, furcatis s. simplicibus; soris linearibus, nec costam, nec marginem attingentibus; indusio lato, coriaceo. Nova Guinea: In montibus Sattelberg montem superantibus, 1500 m alt., 1. C. Keysser no. 26 p. Die zur Gruppe des A. macrophyllum Sw. gehórige Art unterscheidet sich von diesem und den übrigen Gliedern dieser Gruppe durch be- deutend längere und schmälere Spreite und stärker ungleichseitige Fiederbasis, 14. Diplazium acrocarpum Rosenst., nov. spec. Eudiplazium, stipitibus 8 cm vel ultra longis, basi curvatis, cum rhachibus aterrimis, paleis badiis lineari-lanceolatis, crispatis, minute spinoso-dentatis, c. 3 mm longis, !/, mm latis dense vestitis; laminis e basi valde angustata elongato-ovalibus, breviter acuminatis, herbaceis, obscure viridibus, paleaceis, c. 45 cm longis, 12 cm latis; pinnis alternis, subapproximatis c. 25 vel pluribus utrinque, horizontaliter patentibus, sessilibus, inferioribus reflexis, e basi truncata, utrinque auriculata linearibus, acutis vel breviter acuminatis, margine subrevoluto inte- gerrimis, medialibus maximis c. 6 cm longis, 1![, em latis, inferioribus gradatim, deinde abrupte abbreviatis, basalibus 1—2 jugis aurieuliformi- bus, superioribus cito diminutis, in apicem lobatum, demum linearem, serratum transeuntibus; rhachibus undique, costis subtus dense paleaceis; venis lateralibus utrinque (maxime subtus) conspicuis, repetito-dichotomis vel subpinnatis, usque ad marginem productis; soris pinnarum partem superiorem vel apicem solum occupantibus, linearibus, parallelis, costam marginemque attingentibus; indusio angusto, coriaceo, brunneo; sporis ellipsoideis, magnis, ochraceis, crista lata membranacea, radiis spiniformibus confirmata medio cinctis. Filices novo-guineenses Bamlerianae et Keysserianae. 329 Nova Guinea: In montibus Sattelberg montem superantibus, 1600 m alt, 1911, 1. C. Keysser no. 27. Die Wedel dieser Art, die mit keinem anderen Diplazium besondere habituelle Ähnlichkeit besitzt, gleichen in Gestalt und dunkler Färbung etwa denen der Cyclopeltis Presliana (J. Sm.) und fallen besonders dadurch auf, dass die Fruktifikation auf die Spitzen der Fiedern be- schränkt ist. 15. Diplazium Bamlerianum Rosenst., nov. spec. Eudiplazium; rhizomate breviter repente, ramoso, paleis parvis, c. 2 mm longis, !/; mm latis, lanceolatis, minute spinoso-dentatis, raris ad- spersis; stipitibus densis, 15—20 cm longis, 1!/, cm crassis, viridibus, cum rhachibus supra sulcatis, subtus teretibus, paleolis minutis, lace- ratis, spinoso-fimbriatis seu omnino stellato-spinosis majoribusque raris, iis rhizomatis similibus adspersis; laminis ad 20 cm fere longis, 7 cm latis, elongato-ovatis, acuminatis, chartaceis, supra olivaceo-viridibus, subtus pallidioribus, axibus paleolaceis exceptis nudis, glaberrimis, pin- nato-pinnatifidis, minoribus (sed fructificantibus) saepissime pinnatis, pinnis integris; pinnis infra apicem lobatum c. 12 utrinque, alternis, subapproximatis, erecto-patentibus, inferioribus breviter petiolatis, su- perioribus sessilibus, inframedialibus maximis c. 3!/, cm longis, vix 1 cm basi latis, strictis vel subfalcatis, e basi truncata, superiore breviter auri- culata lineari-lanceolatis, apice acutiusculo, ultra mediam incisis, lobis linearibus, antice rotundatis et acute dentatis, pinnis inferioribus quam mediales vix minoribus, superioribus gradatim diminutis, minus profunde incisis vel modo serratis, in apicem lobulatum, demum serratum sensim transeuntibus; costis subtus paleolis iis stipitum similibus adspersis, supra nudis et glaberrimis, cum venis utrinque prominulis; venis pin- natis, sursum furcatis s. simplicibus, venulis in lobis majoribus c. 3 utrinque, omnibus soriferis; soris linearibus, e costa usque ad marginem productis, basalibus anticis diplazioideis; indusio membranaceo, lato, integerrimo, Nova Guinea: In mte. Sattelberg dicto, 600 m; 1911, l. Frau Mis- sionar Bamler no. 40. Die Wedel gleichen in Gestalt und Grósse einigermassen denen des D. japonicum (Thbg.), sind jedoch schon allein durch die Bekleidung mit zerschlitzten und borstenförmig gewimperten Schuppen von diesem leicht zu unterscheiden. 16. Cyclopeltis novoguineensis Rosenst., nov. spec. Cyclopeltis; rhizomate crasso, erecto, lignoso, paleis ferrugineis, an- guste linearibus, in apicem filiformem excurrentibus, 31/, em longis, vix 1 mm basi latis apice dense vestito; stipitibus fasciculatis, 10 em fere longis, 3 mm crassis, supra trisulcatis, subtus teretibus, pallide brunneis, dense paleaceis, sursum nudescentibus; laminis lineari-oblongis, e media atro- versus angustatis, membranaceo-chartaceis, margine minute adpresso-piloso excepto glaberrimis, ad 80 cm vel ultra longis, 20 em latis, pinnatis; pinnis numerosis, subapproximatis, alternis, horizontaliter patentibus, medialibus 330 Dr. E. Rosenstock. maximis 10 cm fere longis, !/—1 cm latis, e basi inaequali (superiore exciso-truncata, in auriculam caleiformem, suberectam, rachin infra te- gentem excurrente, inferiore rotundato-cordata, auriculam circinnatam, rhachin supra tegentem eftormante) lineari-lanceolatis, sensim acuminatis, margine subundulato vel integerrimo, subfalcatis, inferioribus sensim minoribus, obtusis, reflexis, infimis ad !/, vel !/, medialium abbreviatis, superioribus gradatim diminutis ante apicem trilobum desinentibus; rhachibus breviter tomentosis et sparse .paleaceis, mox denudatis; costis vix prominentibus, subtus paleis deciduis adspersis; nervis 3—4-ies furcatis, ramis basalibus vix ultra mediam Jaminulae productis. ceteris ante marginem apice clavato desinentibus; soris ramis basali- bus anticis paullo infra apicem impositis vel apicalibus, uniseriatis vel indistinete biseriatis (paucis minoribus ramis basalibus postieis infra mediam impositis). exindusiatis. Nova Guinea: Logaueng, 300 m alt.; 1910, 1. G. Bamler no. L 46. Diese Art unterscheidet sich von C. Presliana J. Sm. durch längere Rhizomschuppen, lüngere und schmülere Fiedern, zahn- oder spornartig verlängertes und schräg nach oben gerichtetes oberes Ohr, meist nur 1-reihige und der Rippe genüherte sori und (auch an jüngeren Früchten) stets fehlendes Indusium. Die Sori der zweiten (äusseren) Reihe stehen bei C. Presliana nahe am Rand, bei unserer Art ungeführ in der Mitte der Fiederhälfte, dicht über denen der Hauptreihe. — An einigen Wedeln der vorliegenden Exemplare sind die basalen Fiedern verlüngert und wiederum gefiedert, die Zahl der Fiedern 2. Ordnung geht bis zu 10 jeder- seits (f. subbipinnata). 17. Polystichum Bamlerianum Rosenst., nov. spec. Eupolystichum e turma P. aculeati Sw., stipitibus ad 30 cm longis, 3 mm diametientibus, e basi curvata erectis, supra sulcatis, subtus angu- loso-compressis, rufo-brunneis, subnitidis, dense paleaceis vel nudescenti- bus, paleis aterrimis, lineari-lanceolatis, longe acuminatis, margine denti- bus patentibus simplicibus vel bifidis instructis, paleis basin et inferiorem partem stipitis ornantibus ad 2 cm longis, 2 mm latis, dentibus latis, brevibus, basi dilatata apiceque divergenti-uncato quasi geminatis praeditis; laminis e basi ovata lineari-oblongis, breviter acuminatis, subcoriaceo- chartaceis, in sicco obscure viridibus vel brunnescentibus, paleaceis, tri- pinnatis, 45 cm longis, 10 cm latis; pinnis primariis multijugis, con- tiguis, erecto-patentibus, strictis vel flexuosis, breviter petiolatis, lineari- lanceolatis, sensim acuminatis; medialibus maximis ad 12 cm longis, 2 cm latis, basalibus 9 em longis; pinnis secundariis erectis, breviter petiolatis, e basi inaequali, superiore truncata, costae parallela, inferiore oblique cuneata trapezio-oblongis, acutiusculis, medialibus ad 1!/, cm longis, !/, cm latis, infra pinnatis, basi subauriculata, sursum pinnatifidis, basalibus elongatis, superioribus sensim diminutis, summis sessilibus in apicem brevem, serratum transeuntibus; pinnis tertiariis et segmentis e basi inaequali oblique oblongis, in apicem acutum, aristatum desinenti- bus, margine repando-crenatis, rarissime 1—2 dentibus aristatis instructis; Filices novo-guineenses Bamlerianae et Keysserianae. 331 rhachibus costisque dense paleaceis, paleis patentibus, fibrillosis, ceterum iis stipitis similibus, sed minoribus, iis rhacheos 3 mm longitudinis vix excedentibus; nervis pinnarum tertiarum pinnatis seu cum nervillis furcatis vel simplicibus, immersis; soris medialibus, indusio magno, coriaceo, orbiculari, peltato. Nova Guinea: In montibus Cromwell dictis; 1911, l. G. Bamler no. K IO. = Die reichlich 3-fach gefiederten und fein zerteilten Blätter unter- scheiden sich von ähnlichen Formen der aculeatum-Gruppe besonders durch die Beschaffenheit der Spreuschuppen. Diese sind sämtlich linear- lanzettlich, ihr Rand gezähnt und die Zähne entweder einfach oder an der Spitze gabelig geteilt. — Von den vorliegenden Exemplaren besitzt eins eine nur doppelt gefiederte Spreite mit kaum geöhrten und fast ganzrandigen Fiederchen und braunen, aber ebenfalls mit gespaltenen Zähnen besetzten Schuppen (var. ferrugineo-paleacea). 18. Polystichum Keysserianum Rosenst., nov. spec. Eupolystichum e turma P. aculeati Sw., stipitibus 3!/;, mm sursum crassis, cum rhachibus anguloso-striatis, stramineo-brunneis, dense paleaceis, paleis ferrugineis, membranaceis, flaccidis, anguste lanceolatis. in apicem piliformem productis, deorsum longe lacerato-ciliatis, sursum sparse fimbriatis vel dentatis, usque ad 1 cm vel ultra longis, !/, mm basi latis, plerumque multo angustioribus et piliformibus; laminis del- toideo-ovatis, breviter acuminatis, subcoriaceis, olivaceo-viridibus, subtus pallidioribus, in sicco brunnescentibus, axibus paleaceis exceptis nudis et subglaberrimis, bipinnato-pinnatifidis vel subtripinnatis, c. 50 cm longis, 25 em latis; pinnis primariis c. 20-jugis, inferioribus suboppositis, pa- tentibus, superioribus alternis, suberectis, breviter petiolatis, inaequi- lateralibus, latere anteriore paullo adaucto, lineari-lanceolatis, acuminatis, apice plus minusve longe pinnatifido excepto pinnatis, suprabasalibus maximis c. 18 cm longis, 4 cm latis, basalibus paullo brevioribus, ceteris gradatim diminutis, in apicem pinnatifidum, demum serratum transeunti- bus; pinnis secundariis pinnarum inferiorum petiolis brevibus, lami- nula decurrente alatis insidentibus, suberectis, trapezio-oblongis, breviter acuminatis, infra profundissime incisis s. subpinnatis, sursum pinnatifidis, apice serratis, basi antica auriculatim producta, basalibus anticis elon- gatis, posticis plerumque paullo abbreviatis, maximis ad 4 cm longis, 1!/, cm latis; lobis obtusis muticis, margine crenulato s. subintegerrimo ; costis undique costulisque subtus dense paleaceis, paleis iis rhacheos similibus; venis in lobis pinnatis s. furcatis s. simplicibus; soris costulis approximatis; indusiis in speciminibus maturis non repertis. Nova Guinea: In montibus Sattelberg mtem. superantibus, 1600 m alt, 1911, 1. C. Keysser no. 60 (et no. 19). : Die Art unterscheidet sich von den meisten anderen zum Formen- kreis des P. aculeatum gehörigen Arten durch verhältnismässig kurze, deltoid gebaute Lamina und stumpfe, nicht stachelspitze Lacinien. Sie variiert, wie die übrigen Arten stark im Grad der Fiederteilung. Bei 332 Dr. E. Rosenstock. der unter no. 19 vorliegenden, schwächer zerteilten Form ist auch das Ohr am Grund der Fiederchen nur sehr schwach ausgebildet. 19. Dryopteris subattenuata Rosenst., nov. spec. Lastrea, rhizomate breviter repente, lignoso, paleis lineari-lanceolatis, l/a em longis, !/, mm latis, ferrugineis, pilosulis vestito, stipitibus cum rhachibus stramineis, supra canaliculatis, subtus teretibus, in sulco leviter hirtis, ceterum subglaberrimis; laminis 1—1,5 m longis. c. 50 cm medio latis, elongato-oblongis, basi apiceque breviter angustatis, tenuiter herbaceis. laete viridibus, glanduloso-pubescentibus, pinnato-pinnatifidis; pinnis numerosis, erecto-patentibus, approximatis, sessilibus, e basi angustata elongato-lineari-lanceolatis, acuminatis, profundissime pinnatifidis infra- medialibus c. 35 cm longis, 2!/; cm latis, superioribus in apicem brevem (c. 5 em longum), lobatum, demum serratum transeuntibus, inferioribus paueis cito abbreviatis, infimis (1—2 jugis) auriculiformibus; segmentis numerosis (ad 90-jugis), recte patentibus, e basi utrinque dilatata lineari- bus, obtusiusculis, integerrimis, ipsorum latitudine distantibus, sinubus rotundis interstinctis, ala angustissima, 1 mm lata conjunctis, glandulis aureis sessilibus utrinque (subtus densius) adspersis, margine et ad nervos sparse pilosis, medialibus 18 mm fere longis, 2!/, mm latis, ba- salibus pinnarum inferiorum cum proximis plerumque abbreviatis, iis superiorum ceteris aequalibus vel postice parum adauctis, superioribus sensim diminutis, in apicem brevem, linearem, serratum demum tran- seuntibus; costis supra sulcatis et hirtellis, subtus teretibus, glandu- losis; costulis utrinque prominentibus, leviter pilosulis, pinnatis; venis utrinque ad 20, simplicibus, parallelis, basalibus lateris utriusque ad sinus conniventibus; soris costulae approximatis, confluentibus; indusio mem- branaceo, reniformi, margine glanduloso. Nova Guinea: Logaueng, 300 m alt., 1910, 1. G. Bamler no. L 27. Die Art steht der D. stenobasis C. Chr. i. (Lastrea attenuata J. Sm.) sehr nahe, ist jedoch nicht mit ihr zu identifizieren, da die Fiedern der letzteren mit 3—4 mm langen Stielen versehen (hier vóllig sitzend) und die Segmente durch einen 4—5 mm (hier 1 mm) breiten Saum mitein- ander verbunden sind. 20. Dryopteris logavensis Rosenst., nov. spec. Lastrea, rhizomate breviter repente; stipitibus ad 80 cm longis, 1 cm diametientibus, rufis, infra dense paleaceis, paleis lanceolatis, acu- minatis, crispatis, 1 cm fere longis, 1 mm basi latis; laminis 1 m vel ultra longis, 60 cm latis, e basi truncata lineari-oblongis, membranaceis, utrinque viridibus, supra glaberrimis, subtus glandulis aureis, cylindricis ubique adspersis, pinnato-pinnatifidis; pinnis numerosis, suberecto-pa- tentibus, subapproximatis, inferioribus et medialibus breviter petiolatis. superioribus sessilibus, inferioribus e basi angustata, superioribus e basi aequali elongato-ovato-lanceolatis, sensim acuminatis, profunde pinnati- fidis, inframedialibus maximis ad 45 cm longis, 3!/, cm fere latis, basali- bus vix minoribus, superioribus cito abbreviatis, ante apicem c. 8 cm longum, profunde pinnatifidum demum serratum subabrupte desinentibus; Filices novo-guineenses Bamlerianae et Keysserianae. 333 segmentis ad 70-jugis, subrecto-patentibus, subfalcatis, linearibus, ob- tusis, integerrimis, interstitiis dimidiam ipsarum latitudinis diametientibus interstinctis, sinubus acutiusculis, ala 2!/; mm fere utrinque lata con- junctis, inframedialibus maximis 1 cm fere longis, 4 mm latis, inferiori- bus pinnarum inferiorum valde abbreviatis vel subnullis (basi pinnarum inde ad alam cuneiformem reductis), iis medialium et superiorum ceteris parum minoribus vel subaequalibus; rhachibus costisque supra sul- catis, subtus teretibus, cum costulis glandulosis; venis utrinque ad 15, simplieibus, basalibus lateris utriusque cum iisdem proximi fasciculi ante sinum callosum conniventibus, proximis in sinu vel paullo supra mar- ginem attingentibus; soris medialibus, linea continua ex apice laciniarum usque ad costam descendentibus; indusio parvo, lacerato, uberrime aureo- glanduloso. Nova Guinea: Logaueng, 300 m alt, III. 1909, l. G. Bamler no. L 34 et 35. Die dieser Art nahestehende D. extensa Bl. unterscheidet sich von ihr dureh weniger tief eingeschnittene Fiedern, weniger abgestumpfte Segmente, dem Rand näherstehende Sori und behaarte Flächen, Aspidium alatellum Christ durch Dimorphismus der sterilen und fertilen Blätter. Die Exemplare der no. 34 sind etwas kleiner und besitzen rotbraune Achsen und schmälere Fiedern, sind aber im übrigen nicht wesentlich verschieden von den der Beschreibung zugrunde gelegten Exemplaren der no. 35. 21. Dryopteris Keysseriana Rosenst., nov. spec. Lastrea, rhizomate repente, stipitum basibus relictis onusto; sti- pitibus c. 50 cm longis, basi paleis ferrugineis, lanceolatis parce vestitis ; laminis elongato-ovato-lanceolatis, longe acuminatis, tenuiter herbaceis aut subcoriaceis, subtus obscure viridibus, nitidis, subtus pallidioribus, opacis, costis nervisque subtus exceptis glaberrimis, c. 1 m longis, 40 cm latis, pinnato-pinnatifidis; pinnis numerosis, alternis, erecto-patentibus, contiguis, subsessilibus, e basi paullo angustata lineari-lanceolatis (seu inferioribus elongato-ovato-lanceolatis), caudato-acuminatis, latere anteriore plerumque adaucto, profundissime pinnatifidis, suprabasalibus maximis c. 25 em longis, 6 cm latis, basalibus paullo minoribus, ceteris sensim abbreviatis, in apicem lanceolatum, profunde lobatum, deinde elongato- linearem, serratum, demum subintegerrimum transeuntibus; segmentis linearibus, obtusis, integerrimis vel crenatis, rectis vel subfalcatis, iis lateris anterioris quam posterioris longioribus et magis erectis, ipsarum latitudine distantibus, sinubus rotundis interstinctis, ala vix ultra 1 mm lata conjunetis, inferioribus plus minusve abbreviatis; rhachibus costisque pallide stramineis, brevissime puberulis, costulis venisque utrinque prominentibus; venis lateralibus 15—20-jugis, erectis, ple- risque simplicibus, raris apice furcatis; soris margini approximatis, venis paullo infra apicem insidentibus vel alaribus; indusio mem- branaceo, firmo, pilosulo, persistente. 334 Dr. E. Rosenstock. Nova Guinea: In montibus Sattelberg mtem. superantibus, 1600 m alt, 1911, 1. C. Keysser no. 23. — Logaueng, l. G. Bamler no. L 58. — Sattelberg, 1. G. Bamler no. S 82. In der Blattgestalt, Nervatur und Farbe hat die Art Ähnlichkeit mit D. tenerrima (Fee), die sich aber durch Textur und Gestalt der Segmente unterscheidet. D. syrmatica (W.), die unserer Art ebenfalls nahe steht, hat weniger tief geteilte Fiedern, breitere, gezähnte Segmente, mit einem Zahn versehene Buchten, gegabelte oder gefiederte Nerven und vom Rand entfernter stehende Sori. Kleinere Exemplare unserer Art gleichen der D. Brakenridgei (Mett.), unterscheiden sich aber von ihr durch lang- geschwänzte Fiederenden, längere Segmente, entfernter gestellte Nerven und dem Rand genäherte Sori. 22. Dryopteris flavovirens Rosenst., nov. spec. Lastrea, rhizomate erecto, paleis lanceolatis ferrugineis, pilosulis paueis apice vestito; stipitibus erectis, stramineis, basi parce paleaceis, supra profunde canaliculatis, subtus teretibus, in sulco furfuraceis, ceterum glaberrimis, c. 60 cm longis, 3 mm diametientibus; laminis elongato-oblongo-lanceolatis, acuminatis, c. 75 cm longis, 25 cm latis, herbaceis, flavoviridibus, costis costulisque et margine exceptis glaberrimis, . pinnato-pinnatifidis; pinnis infra apicem pinnatifidum ad 20-jugis, sub- oppositis, superioribus alternis, inferioribus c. 6 cm, medialibus 3 cm inter se distantibus, superioribus approximatis; suberecto patentibus, sessilibus, lineari-lanceolatis, apice acuminato, profundissime pinnatifidis, medialibus maximis 30 cm fere longis, 3—3!/, cm latis, inferioribus paueis paullo abbreviatis, superioribus sensim diminutis, in apicem pinnatifidum, demum linearem integrum transeuntibus; segmentis multi- jugis, recte patentibus, subapproximatis, sinubus acutis interstinctis, ala angustissima, vix 1 mm lata conjunctis, lineari-oblongis, obtusis, apice subintegerrimo, margine inciso-lobatis vel crenatis, lobis obtusis. inte- gerrimis, margine sparse pilosulis; rhachibus costisque stramineis, nitidis, costis supra dense hirtis exceptis glaberrimis; costulis sub- immersis, sparse puberulis; venis lateralibus c. 12 utrinque, im- mersis, inferioribus et medialibus pinnatis, superioribus furcatis vel simplicibus; soris in lobulis inferioribus e. 4—5, in medialibus 2—3: indusio membranaceo, albido, margine breviter fimbriato et glanduloso. Nova Guinea: Wareo, 600 m alt, 11. VI. 1909, 1. G. Bamler no, W 1l. Diese Art kommt der D. microstegia (Hk.) nahe, doch stehen bei dieser die Segmente etwas entfernter und sind am Grund durch breitere, streckenweise geradlinig verlaufende Buchten getrennt. Auch ist D. microstegia auf beiden Blattflüchen mit kurzen, weissen Haaren besetzt, während diese an unserer Art fehlen oder doch nur an den Rippen vorhanden sind. 23. Dryopteris Bamleriana Rosenst., nov. spec. Lastrea, stipitibus badio-castaneis, nitidis, c. 3 mm apice crassis: laminis elongato-oblongis, acuminatis, subcoriaceis, subglaberrimis, ad Filices novo-guineenses Bamlerianae et Keysserianae. 335 70 cm longis, 40 cm latis, bipinnato-pinnatifidis; pinnis primariis infra apicem pinnatifidum c. 18-jugis, distantibus, plerisque horizontaliter pa- tentibus (basalibus et proximis reflexis, superioribus erecto-patentibus), alternis, petiolatis, e basi parum contracta lineari-lanceolatis, breviter acuminatis, inframedialibus maximis c. 20 cm longis, 5 cm latis, basali- bus 13 em longis, 3!/; cm latis, superioribus sensim in apicem pinnati- fidum, demum serratum transeuntibus; pinnis secundariis breviter petiolatis, recte patentibus, subfalcatis, subapproximatis, e basi inaequali, . superiore recte truncata, paullo dilatata, inferiore breviter cuneata del- toideo-oblongis, acutis, inciso-lobatis, basi antice subauriculata, mediali- bus et superioribus basi plus minusve contracta, postice decurrente sessilibus vel adnatis; lobis ovalibus s. linearibus, obtusis, margine crenatis; rhachibus badio-castaneis, nitidis, cum costis supra sulcatis, subtus teretibus, in sulco breviter tomentosis, ceterum glaberrimis, costis anguste alatis; costulis supra immersis, subtus prominulis, venis immersis, in lobis inferioribus pinnatis, sursum furcatis s. simplicibus; soris in pinnis et segmentis secundariis secus costulam utrinque plerumque uniseriatis (in auriculis 2—4) costulae subapproximatis, paraphysis copiosis longe petiolatis, apice utriculiformibus sporangiis admixtis; indusio reniformi, coriaceo, glaberrimo. Nova Guinea: In mte. Sattelberg dicto, 1911, l. G. Bamler no. S 52. Die Art gehört in die weitere Verwandtschaft von D. Filis mas (L.) und kommt unter den doppelt gefiederten Formen derselben der D. splendens Hk. (Abb.: Beddome F. S. J., t. 42) am nächsten, mit der sie sowohl in der Teilung der Spreite, als auch in den dunkelbraun glänzenden Achsen übereinstimmt. D. splendens unterscheidet sich durch weniger tief eingeschnittene, stumpfere Fiedern II. Ordnung, sowie durch die Stellung der Sori, die der Rippe mehr genähert sind als bei unserer Art. 24. Dryopteris suprastrigosa Rosenst., nov. spec. E f ? Eunephrodium; rhizomate erecto radiculis et stipitum basibus relictis obtecto, paleis ferrugineis, ovato-lanceolatis apice vestito; stipiti- bus fasciculatis, erectis, brunneis, subquadrangularibus, sulcato-striatis, breviter pubescentibus; usque ad pinnas non reductas 15—20 cm longis, 1'/, mm crassis; laminis 20 cm fere longis, 7—8 cm latis, linearibus, breviter acuminatis, subcoriaceis, griseo-viridibus, supra pilis canis, ad- pressis, strigosis, subtus hirtellis et glanduligeris, pinnatifidis; pinnis (normalibus) 16--18-jugis, alternis, sessilibus, subrecte patentibus, Que ferioribus e basi angustata, superioribus e basi truncata, subaequali lineari-oblongis, breviter acuminatis, ultra mediam pinnatifidis, mediali- bus 4 cm fere longis, 8 mm latis, superioribus cito abbreviatis, ante apicem lineari-lanceolatum, lobatum, demum integerrimum desinentibus; inferioribus repente ad meras auriculas reductis, auriculis ultra mediam stipitis descendentibus, 4—6-jugis, ultimis minutis; lobis ovatis, acutis, subfalcatis; rhachibus costisque supra strigosis, subtus cum venis breviter pubescentibus et pilis longioribus hirtellis; venis ad 4—6 336 Dr. E. Rosenstock. utrinque, simplicibus, basalibus infra sinum callosum anastomosantibus vel rarius conniventibus, proximis supra sinum marginem attingentibus; soris medialibus vel (inferioribus) costae magis approximatis; indusio persistente, coriaceo, pilosulo et glanduligero. Nova Guinea: In mte. Sattelberg dicto, 1911, Frau Missionar Bamler no. 37. Die Art besitzt bezüglich des Rhizoms, der Grósse der Wedel und Gestalt der Fiedern einige Ähnlichkeit mit D. hispidula (Decne.). Diese unterscheidet sich jedoch durch allmählich verkürzte Fiedern, längere Behaarung und durch die Nervatur. Bei D. hispidula anastomosieren 2 Paar Nerven, bei D. suprastrigosa nur 1 Paar, und diese bisweilen nur unvollstándig. Von demselben Standort liegt unter no. 4 eine Form vor, die sich durch Grösse (Stiel bis 30 cm lang, Spreite 45 cm lang, 20 em breit) und dünnere, krautige Textur unterscheidet (var. mollis). 25. Dryopteris urophylla (Wall.) var. novoguineensis Rosenst., nov. var. Varietas pinnis subintegerrimis vel leviter repandis, sensim et bre- viter acuminatis, facie inferiore in parenchymate pilis glanduligeris hamatisque obsita, ` rhachibus ad insertiones pinnarum glande callosa in- structis a typo diversa, Sen Guinea: In monte Sattelberg dicto, 1911, 1. G. Bamler no. 80, 26. Dryopteris obtusifolia Rosenst., nov. spec. Goniopteris, rhizomate breviter repente, flexuoso, radicibus flavo- tomentosis obtecto, paleis paucis contortis apice vestito; stipitibus 2—5 em longis, erectis, cum rhachibus sordide brunneis, supra sul- catis et strigosis, subtus teretibus et pilis brevibus adpressis dense vestitis; laminis elongato-oblongis, basi longe attenuata, apice pinnati- fido, acuto, herbaceo-chartaceis, obscure viridibus, supra sparse, subtus dense breviter pilosis, pinnatis; pinnis c. 8-jugis, alternis, subhori- zontaliter patentibus, subsessilibus, e basi truncata vel late conica linearibus, obtusis, margine leviter undulato vel subintegerrimo, mediali- bus maximis c, 1!/; em longis, 8—10 mm latis, inferioribus sensim decrescentibus, infimis auriculiformibus, superioribus in apicem late lanceolatum, infra pinnatifidum, sursum subintegrum transeuntibus; venis pinnatis, utrinque c. 8-jugis; venulis lateralibus 1—2-jugis, ba- salibus anastomosantibus, maculas amplas costales formantibus, superiori- bus liberis vel cum radio basalium interdum conjunctis; soris uniseriatis, medialibus inter costam et marginem, binis approximatis vel subcon- fluentibus, rarius incomplete biseriatis; sporangiis setosis; indusio non reperto. Nova Guinea: In mte. Sattelberg dicto, 1911, Frau Missionar Bamler no. 43. _ Die kleine Art steht der D. simplicifolia (J. Sm.) nahe, die sich Jedoch durch ganzrandige, verlängerte Endfieder, eine grössere Anzahl (6 P aar, statt 1—2 Paar) Seitennerven und kahle Sporangien unter- scheidet. Filices novo-guineenses Bamlerianae et Keysserianae. 381 27. Dryopteris uncidens Rosenst., nov. spec. Leptogramme, rhizomate erecto, dense paleaceo, paleis ferrugineis, lanceolatis, longe acuminatis, ad 1!/, cm longis, 3/, mm basi latis, mar- gine praesertim infra et versus apicem denticulatis, dentibus patentibus, firmis, rufo-fuscis, apice plerumque uncato-bifidis; stipitibus fasci- culatis, erectis, ad 30 cm longis, 3—4 mm ‘crassis, stramineo-brunneis, infra dense, sursum sparsius paleaceis, paleis iis rhizomatis similibus, paullo brevioribus latioribusque; laminis ovato-deltoideis, breviter acu- minatis, rigide herbaceis, e viridi brunnescentibus, paleaceis, ad 40 cm longis, 30 cm fere latis, pinnato-pinnatifidis vel subbipinnatis; pinnis infra apicem pinnatifidum c. 60-jugis, suboppositis vel alternis, petiolatis, subhorizontaliter patentibus, subapproximatis (inferioribus c. 5 cm, me- dialibus 4 cm distantibus), basalibus e basi ovata, ceteris e basi oblique truncata, parum angustata lineari-lanceolatis, acuminatis, plerisque pro- funde, inferioribus infra usque fere ad rhachin pinnatifidis, suprabasali- bus maximis ad 15 cm longis, 5 cm medio latis, medialibus sensim, superioribus cito abbreviatis, summis in lobos apicis pinnatifidi, demum serrati transeuntibus; segmentis pinnarum inferiorum utrinque c. 12- jugis, recte patentibus vel anticis retrorsum. posticis antrorsum sub- obliquatis, interstitiis ipsarum latitudinem vix aequantibus distinctis (sinubus acutiusculis), linearibus, obtusis, crenatis, maximis 2!/9 cm fere longis ?/, cm latis, basalibus pinnarum inferiorum abbreviatis, mediarum et superiorum ceteris subaequalibus; rhachibus costisque supra sul- catis, subtus teretibus, paleolis lineari-lanceolatis, denticulatis, flocculosis adspersis; costis venisque subimmersis, glabris, venis lateralibus furcatis, paucis superioribus simplicibus; soris linearibus, continuis, Sporangiis laxe seriatis compositis, prope costulam oriuntibus et partem indivisam venularum dimidiamque inferiorem utriusque rami occu- pantibus. Nova Guinea: In mte. Sattelberg dicto, 1911, 1. Frau Missionar Bamler no. 3 et 51. Eine sehr charakteristische Leptogramme, die an den in eine krallen- artig geteilte Spitze auslaufenden Zühnen der Schuppen, sowie an den vom basalen Teil der Nerven stets auf beide Gabeläste derselben über- gehenden sori leicht erkannt werden kann. Die ihr am nächsten stehende D. aurita (Hk.) C. Chr. i. unterscheidet sich u. a. sofort durch gegen- ständige Fiedern und stark verlängerte Basalsegmente. 28. Pleocnemia Leuzeana Prsl. var. echinocarpa Rosenst., nov. var. Varietas textura tenuiore, laminis pilis aureis, cylindraceis, sessilibus, adpressis subtus adspersis, venis intra arcum costalem et sinum anasto- mosantibus paucioribus, liberis brevioribus, sporis spinis angustis longis ornatis a typo diversa. Nova Guinea: Logaueng; 1909, 1. G. Bamler no. L 1. Während die Sporen der von mir untersuchten Exemplare der P. Leuzeana Prsl, aus Java, Amboina, Ostindien und den Philippinen dicke. stumpf kegeltórmige Erhöhungen, bisweilen auch sehr kurze, fast halb- 22 Repertorium specierum novarum. X. 338 Dr. E. Rosenstock. kreisfórmige Kämme besitzen, sind die der vorliegenden Varietät mit dünnen, langen Stacheln besetzt. Der Aufbau der Wedel ist völlig der von P. Leuzeana. Die fertilen Fiedern sind meistens von einem weissen Pilz dicht überzogen. 29. Pleocnemia Leuzeana Prsl. var. lobato-crenata Rosenst., nov. var. Varietas segmentis pinnularum elongatis, margine grosse crenatis, venis inter arcum costalem et sinum paucis vel nullis, vel areu costali omnino deficiente, laminis pilis aureis, cylindricis, sessilibus, adpressis creberrimis subtus adspersis, soris spinis angustis, longis ornatis a typo diversa. Nova Guinea: Logaueng; 1909, 1. G. Bamler no. L 4. Diese Varietit ist von der vorhergehenden sowohl als vom Typus durch die Gestalt der Segmente verschieden. Sie kommt dem Aspidium chrysotrichum Christ aus Samoa nahe, mit dem sie vielleicht iden- tisch ist. 30. Pleocnemia membranacea Bedd. (P. gigantea Hk. var. minor Hk.) var. novoguineensis Rosenst., nov. var, Varietas textura firmiore, stipitibus, rhachibus costisque castaneis vel badiis, supra breviter tomentosis, subtus glaberrimis, pinnis latioribus brevioribusque, nervis segmentorum ultimorum areolas costulares 1—3 formantibus a typo diversa. Nova Guinea: Logaueng; 1909, l. G. Bamler no. L 5, 31. Aspidium Bamlerianum Rosenst., nov. spec. Evaspidium, rhizomate erecto, lignoso, paleis castaneis, nitidis,. strictis, lineari-lanceolatis, sensim acuminatis, integerrimis, 1 cm vel paullo ultra longis, !/—1 mm basi latis dense onusto; stipitibus fasci- culatis, erectis, ad 30 em longis, fuscis, nitidis, supra sulcatis, subtus teretibus vel angulato-compressis, paleis iis rhizomatis similibus patenti- bus e basi sursum vestitis, sero nudescentibus; laminis e basi cordata ovato-deltoideis, breviter acuminatis, ad 20 em longis, 15 em latis, pin- nato-pinnatifidis, coriaceis, in utraque facie, ad marginem nervosque densius, pilis brevissimis 1— 3-cellularibus adspersis; pinnis infra apicem pinnatifidum bijugis, basalibus petiolis centimetralibus suffultis, inaequa- liter ovatis, breviter acuminatis, latere posteriore valde adauctis, 12 cm longis, 7!/, em latis, profunde pinnatifidis, lobis basalibus posticis ad GU, cm longis, 2!/ em latis, lobatis, pinnis proximis subsessilibus, lineari- oblongis, breviter acuminatis, 10 cm longis, 2!/, cm latis, utrinque aequa- liter lobatis, lobis linearibus, subfalcatis, acutiusculis, pinna terminali e basi late conica elongato-deltoidea, profunde pinnatifida, segmentis fal- catis, acuminatis, ala /, cm utrinque lata confluentibus, basalibus in- coso-lobatis, ceteris integris; rhachibus costisque fuscis, nitidis, pilis ferrugineis, brevissimis, patentibus, 3-cellularibus hirto-tomentellis; nervis maculas hexagonoideas, elongatas, inaequales formantibus; soris secus costulas utrinque uniseriatis, leviter immersis, venis liberis apice impo- sitis (maculis sterilibus exappendiculatis); indusio coriaceo, orbiculari, persistente. Filices novo-guineenses Bamlerianae et Keysserianae. 339 Nova Guinea: Waren 600 m; Jan. 1909, 1. G. Bamler no. W 10. Die Art steht dem À. cicutarium Sw. sehr nahe, besonders bezüglich der Nervatur, doch ist ihre Blattspreite verhältnismässig kürzer und die Zahl der Fiedern geringer, die basalen Fiedern sind gegen die folgenden verlüngert, nicht verkürzt, die Segmentenden der sterilen Blütter sind spitzer und die Behaarung der ganzen Pflanze ist eine kürzere. 32. Arthropteris obliterata (R. Br.) J. Sm. var. inciso-crenata Rosenst., nov, var. Varietas textura tenui, venis inde plane conspicuis, margine profunde ineiso-crenato a typo diversa. Neu-Guinea: In montibus Cromwell dictis, 1909, LG Bamler no. K 5. 33. Polypodium nutans Bl. var. trichocarpa Rosenst., nov. var. Varietas soris pilis longis rubro-fuscis dense onustis a typo diversa. Nova Guinea: In mte. Sattelberg dicto, 900 m, Jan. 1909, 1. G, bamler no, S 58. 34. Cyclophorus Bamlerii Rosenst., nov. spec. Eucyclophorus, rhizomate longe repente, ramoso, interstitiis 2-centi- metralibus folia emittente, dense paleaceo, paleis e basi ovali, brunnea, peltatim affixa anguste lanceolatis, pallidis, in apicem linearem, album, deciduum attenuatis, integerrimis, 3 mm longis, !/; mm supra basin latis. in ramis adultioribus (apicibus delapsis) ovalibus, adpressis, centro badiis, margine brunneis; foliis dimorphis; stipitibus foliorum sterilium 2!/,— 3 em, fertilium 3—3!/, cm longis, phyllopodiis brevibus insidentibus, paleolis stellatis adspersis, mox denudatis; laminis sterilibus e basi cuneata elongato-ovalibus, acutis, breviter acuminatis, margine subrevoluto ex- cepto planis, c. 10 em longis, 2!/, cm medio latis, rigide coriaceis, in sicco lutescentibus, paleolis albidis, stellatis utrinque leviter adspersis, denique fere denudatis, fertilibus quam steriles longioribus et angustiori- bus (ad 18 cm longis, 4 mm vix latis), linearibus, saepissime involutis, supra leviter stellato-paleaceis, subtus primo paleis dense obtectis, Sporangiis paleas mox superantibus et obtegentibus; nervo mediano utrinque prominente, costis primariis prominulis, nervis immersis, soris laminam fertilem ex imo apice usque ad imam basim obtegentibus, omnino confluentibus. Nova Guinea: In mte. Sattelberg dicto, 1910, LG Bamler no. S 75, Die Art ist verwandt mit C. adnascens (Sw.), bei dem jedoch der Dimorphismus der Blätter weniger stark hervortritt und der sich noch durch folgende Merkmale von ihr unterscheidet. Seine Rhizomschuppen sind gewimpert kiirzer und kiirzer zugespitzt, die Blätter kürzer gestielt, die sterilen sind unterseits dichter mit Schuppen bekleidet und variieren an derselben Pflanze stark in der Grösse, die fertilen sind schmäler und nur in der oberen Hälfte mit Früchten bedeckt. jd 340 Dr. E. Rosenstock. 35. Polypodium subgeminatum Christ var. ovata Rosenst., nov. var. Varietas foliis brevioribus latioribusque, ovatis, acuminatis a typo diversa. Nova Guinea: Logaueng; 1911, l. G. Bamler no. L 59. 36. Polypodium Phymatodes L. var. uniserialis Rosenst., nov. var. Varietas cum typo omnino congruens, sed soris, et in foliis majori- bus, semper uniseriatis ab eo diversa. Nova Guinea: In mte. Sattelberg dicto, 1911, L Frau Missionar Bamler no. 31. 37. Polypodium Cromwellii Rosenst., nov. spec. Phymatodes; rhizomate longe repente, 2 mm crasso, glaucescente, paleis parvis, orbicularibus, centro aterrimis, margine integro brunnes- centibus, raris adsperso; stipitibus tenuibus, brunneis, glaberrimis, 10—12 cm longis, 1 mm diametientibus; laminis e basi conica obverse triangularibus seu rhomboideis, membranaceo-herbaceis, glaberrimis, in sicco brunnescentibus, trifidis, segmentis binis lateralibus erectis, lineari-lanceolatis, acuminatis, margine leviter repandis, c. 15 em longis, 1!/ cm latis, terminali subaequali vel 1—2 cm longiore; costis stra- mineis, utrinque prominentibus, venis in utraque facie conspicuis, ma- culas appendiculatas, biseriatas efformantibus, apicibus radiorum in facie superiore squamula calcarea notatis; soris utrinque uniseriatis, mediali- bus vel costae potius appropinquatis. Nova Guinea: In montibus Cromwell dictis, 1600 m alt, ad ar- bores; Oct. 1910, LG Bamler no. K 12. Das Blatt gleicht dem eines kleinen, nur dreiteiligen P. Phymatodes L. Der dünne Blattstiel, die aufwärts gerichteten Blattzipfel und die Kalkschüppchen der Blattoberseite bieten hinreichende Unterscheidungs- merkmale. 38. Polypodium sibomense Rosenst., nov. spec. Phymatodes, stipitibus tenuibus, compressiusculis, lamina decur- rente bilineatis, e rufo brunnescentibus, glaberrimis, 20 cm longis vel longioribus, 2 mm fere crassis; laminis e basi late conica linearibus, apice acuminato, ad 40 cm longis, 25 cm latis, herbaceo-chartaceis, supra obscure viridibus, subtus pallidioribus, glaberrimis, ad alam angustam pinnatifidis vel basi subpinnatis; segmentis 5—10 utrinque, alternis, erecto-patentibus, ipsarum latitudine distantibus, sinubus latis, obliquis distinctis, ala 0—3 mm lata conjunctis, e basi utrinque dilatata elon- gato-ovalibus, e media utroversus sensim angustatis, apice longe acu- minato, margine integerrimo (inferioribus basi magis contracta spurie petiolatis), medialibus maximis c. 20 cm longis, 14 mm medio, 7 mm paullo supra basin dilatatam latis, ceteris plerisque subaequalibus (ba- salibus c. 18 cm longis, terminali 20 em longo, proximo 15 cm longo); rhachibus costisque brunneis, nitidis, glaberrimis; venis tenuibus translucentibus, maculas appendiculatas 2—3-seriatas efformantibus; soris secus costam utrinque biseriatis, c. 20 in serie interna. Filices novo-guineenses Bamlerianae et Keysserianae. 341 Nova Guinea: Siboma pr. Logaueng, 50 m alt, in saxosis grani- ticis; Oct. 1910, 1. G. Bamler no. L 52. Die Art gehört in die Nähe von P. nigrescens Bl, ist jedoch von viel kleineren Dimensionen und besitzt zweireihige, nicht ein- reihige sori. 39. Paltonium vittariiforme Rosenst., nov. spec. ? Eupaltonium, stipitibus complanatis, lamina usque ad basin de- currente anguste marginatis, uti tota planta glaberrimis, 7—8 cm longis; laminis elongato-ovali-lanceolatis, in apicem anguste linearem sensim attenuatis, integris, margine sursum involuto, coriaceis, viridibus, 45 cm fere longis, 1 em fere infra mediam latis; costa mediana straminea, utrinque elevata, complanata, usque ad apicem producta; venis tenui- bus, opacis, subconspicuis, maculas hexagonoideas, utrinque secus costam 1—3-seriatas formantibus, venis liberis nullis; soris linearibus, con- tinuis, margini subapproximatis, apice lineari sterili excepto dimidiam superiorum laminae occupantibus vel ultra mediam descendentibus, receptaculo elevato, maculas venularum trajieienti impositis, paraphysis piliformibus articulatis, apice cylindraceo vix incrassatis, numerosis permixtis; sporis subglobosis, viridibus, minutissime punctato-rugulosis. Nova Guinea: In montibus Cromwell dictis, 1911, 1. G. Bamler s. n. Wegen der ungeteilten Spreite und des die Maschen in kontinuier- licher Linie durchsetzenden erhóhten Rezeptakulums habe ich die Art zur Gattung Paltonia gestellt, obwohl der fertile Blatteil dem sterilen gegenüber nicht zusammengezogen erscheint und die freien Nerven in den Maschen fehlen. Ihrer Unterbringung in einer anderen Gattung der Taenitidinae stehen jedenfalls gróssere Bedenken entgegen, ebenso der Vermehrung der Zahl der artarmen Gattungen dieses Tribus um eine neue, 40. Elaphoglossum novoguineense Rosenst., nov. spec. Euelaphoglossum, rhizomate suberecto, paleis membranaceis, flavo- brunneis, late lanceolatis, breviter acuminatis, margine sparse fimbriatis. 5 mm fere longis, 1!/ mm basi latis apice vestito; stipitibus erectis, 6—10 cm longis, 1!/,—2 mm crassis, supra profunde sulcatis, stramineis, basi brunneis, paleis ovato-lanceolatis adspersis vel nudescentibus; la- minis elongato-oblongis, basi apiceque sensim angustatis, in stipitem decurrentibus, margine decurvato, hyalino, integerrimo vel repandulo, chartaceo-coriaceis, paleolis parvis, brunneis, laceratis, raris utrinque ad- spersis, mox glaberrimis, c. 25 cm vel ultra longis, 3 cm latis, fertilibus cum sterilibus conformibus et iis aequalibus; costa mediana utrinque prominente, straminea, supra profunde suleata, subtus complanata; venis lateralibus immersis, vix conspicuis, prope basin furcatis vel simplicibus; soris laminam fertilem costa infra margineque exceptis undique ob- tegentibus; sporis ovalibus, episporio magno laxe et irregulariter plieato eircumdatis. Nova Guinea: In mte, Sattelberg dieto, ad arbores; Jan. 1909, |. G. Bamler no. S 67. 342 Dr. E. Rosenstock: Filices novo-guineenses Bamlerianae et Keysserianae. Die zur Gruppe des E. latifolium Jacq. gehörige Art unterscheidet sich von diesem selbst durch länger und schärfer zugespitzte und am Stiel Jänger herablaufende Spreite, sowie durch grösseres, unregelmässig gebauschtes Epispor. 41. Acrostichum auream L. var. corallina Rosenst., nov. var. Varietas statura minore (plantis satis fertilibus 12—25 em altitudinis non excedentibus), pinnis 2—4-jugis, plerisque sessilibus, terminali cum proximo basi conjuncto a typo diversa. Nova Guinea: Insula Tuam prope ins. Rook, ad saxa corallina lit- toralia; 1910, 1. G. Bamler s. n. 42. Leptopteris alpina Bak. var. major Rosenst., nov. var. Varietas foliis longioribus latioribusque, pinnis latioribus, segmentis ultimis inferioribus furcatis nec uninerviis a typo diversa. Nova Guinea: In montibus Sattelberg montem superantibus, 1600 m alt. 1911. L C, Keysser no. 38. Durch die angegebenen Merkmale nähert sich diese Leptopteris, von der leider keine vollständigen Wedel vorliegen, wieder der L. hymeno- phylloides Prsl., von welcher L. alpina Bk. wohl nur eine Abart ist. Sie bleibt jedoch von ihr noch verschieden durch den Mangel jeglicher Be- haarung und breiteren Flügelrand der Costae. 43. Marattia novoguineensis Rosenst., nov. spec. Eumarattia, laminis amplis, bipinnatis, coriaceis, in sicco supra opaco-brunneis, subtus pallidioribus, axibus venisque subtus exceptis nudis, glaberrimis; pinnis subhorizontaliter patentibus, breviter petio- latis, e basi parum contracta elongato-oblongis, apice obtuso in pinnulam terminalem lanceolatam excurrente, ad 50 cm longis, 17 cm latis; pin- nulis ad 30 jugis, recte patentibus vel superioribus suberectis, brevissime petiolatis, e basi cuneata subaequali elongato-oblongis, breviter acu- minatis, margine dentatis, dentibus latis acutiusculis, versus apicem lon- gioribus, magis obliquis, acuminatis, medialibus maximis, 9 cm fere longis, 1!/ em latis, inferioribus cito abbreviatis (basalibus ad 4 em longis), superioribus ceteris paullo minoribus vel subaequalibus, terminali paullo elongato; rhachibus costisque fuscis, paleolis linearibus, fim- briatis adspersis, costis supra anguste et interrupte marginatis, subtus teretibus; costulis venisque supra glaberrimis, subtus sparse paleaceis ; venis lateralibus immersis, opacis, simplicibus, !?/; mm distantibus, sub angulo 70? decurrentibus; synangiis oblongis, fuscis, 8— 10-rimosis, margini subapproximatis; indusio pilis rufis efformato. Nova Guinea: Logaueng, 300 m alt, II. 1909, l. G. Bamler no. L 48. Unter den unserer Art' nüchstverwandten Arten unterscheidet sich M. fraxinea Sm. von ihr durch kahle Achsen, ungleichseitige Basis der Fiedern IL. Ordnung, schrüger gestellte und zum Teil gegabelte Nerven und dem Rand nähere sori, M. Smithii durch dünnere Textur, längere, an der Basis gestutzte und am Rand feiner gesügte Fiederchen, vom Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XIV. 343 Rand weiter entferntere Synangien und durch die oberhalb der Synangien plötzlich schräg vorwärts gerichteten Nerven. Von E. B. Copeland sind in seiner Arbeit „Papuan Ferns, Coll. by the Rev. King“ (Philipp. Journ. of Science, Vol. VI, no. 2) einige neue Farnarten auf dieselben Nummern Kings gegründet worden, wie von mir in den „Filices novoguineenses Kingianae“ (Repert. IX, 1911, p. 422 sqq.). Da der Artikel Copelands etwas früher erschienen ist als der meinige, so haben die Copelandschen Namen bei folgenden Arten die Priorität: Pteris glabella Ros. = P. deltoidea Copel. Dryopteris caudiculata Ros. — D. aquatilis Copel. Lygodiun novoguineense Ros. = L. dimorphum Copel. LVIII, Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XIV. (Originaldiagnosen.) XXIV. Orchidaceae II auct. A. Cogniaux. 242. Epidendrum Rojasii Cogn., nov. spec. (Sect. Ewepidendrum $ Stro- biliferae.) Caules breviusculi, simplices vel superne leviter ramosi, valde com- pressi ancipitesque, dense foliati. Folia disticha, satis parva, subcoriacea, oblongo-ligulata, acutiuscula, basi abrupte constricta cum vagina articu- lata. Pedunculus communis terminalis, solitarius, simplex, leviter geni- culato-flexuosus, usque ad basin densiuscule pluri-multiflorus, foliis vix longior. Bracteae membranaceae, ovato-triangulares, breviter acuminatae, dorso carinatae, ovario aequilongae. Flores parvi, distichi, sessiles. Sepala carnosula, ovato-oblonga, trinervulosa, dorsale obtusiusculum, lateralia paulo longiora, falcata, obtusiuscule acuminata. Petala mem- branacea, anguste linearia, sepalo dorsali aequilonga. Labellum carno- sulum, breve, conduplicatum, multo latius quam longum, reticulato-multi- nervulosum, basi truncatum, distincte trilobatum, lobis margine integerrimis, lateralibus patentissimis, subrectangularibus, terminali multo minore, triangulari, acuto, disco nudo. Columna brevis, crassa, clinandrio mar- gine utrinque bilobato. n Caules saepius plures, ascendentes, 1—2 dm alti, cum vaginis foliorum 3—5 mm lati. Folia patula vel erecto-patula, rigidiuscula, saepius plana, laete viridia, margine anguste membranacea et pallida, 21}>—41/, cm longa, 6—8 mm lata, nervulis numerosis, utrinque tenuiter prominentibus. Pedunculus communis gracilis, erectus, valde compressus, 3—4 cm longus. Bracteae adpressae, conduplicatae, 3—4 mm longae. Flores patuli, „glauci“. Ovarium 3 mm longum. Sepala erecto-patula, dorsale 5 mm longum et 2 mm latum, lateralia 6 mm longa et 2'/, mm lata. Petala paulo obliqua, 1-nervulosa, 5 mm longa, ?/, mm lata. La- 344 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XIV. bellum erectum, rigidum, 4 mm longum, 7 mm latum. Columna clavata, 3 mm longa. Paraguay: Sierra de Amambay, in rupibus ad ripas rivuli Cabayu-i, flor. mens. Jun.; Hassler no. 10503, leg. Rojas. Par son port et la structure de ses fleurs, cette espéce rappelle beaucoup UE. durvum Ldl, var. parviflorum (voir Fl. Bras., vol. III, pars V, tab. 45, I); mais son inflorescence toujours simple et ses fleurs parfaite- ment sessiles l'écartent du groupe des Paniculatae et la font passer dans les Strobiliferae. Son labelle distinctement trilobé la fait ranger à la suite de UE Rodriguesii Cogn, XXV. Rutaceae auct, E. Hassler. 243. Esenbeckia densiflora (Chod. et Hassler) Hassler, nov. spec. E. febrifuga A. Juss. var. densiflora Chod. et Hassler, Pl. Hassl, ll, p. 521. Arbor 8—10 m alta, trunci diametro ad 0,5 m attingente, ramuli novelli virides puberuli, adulti cortice cinereo-fulvescente longitudinaliter striatulo-rugosulo glabrescente vel glabro obtecti; folia opposita, rarius subopposita, trifoliolata; petiolus communis 1,5—4 cm longus, glabrescens, supra applanatus, basi sulcato depressus, medio planus et supra medium usque ad apicem + profunde canaliculatus, ad insertionem foliolorum puberulus; foliola oblongo-lanceolata vel oblongo-elliptica, apice breviter vel + longiuscule obtuse acuminata, basi cuneata in petiolulum supra suleatum 10—15 mm longum attenuata, mediano lateralibus longiore et longius petiolulato, mediana 9?/,—!*9/,; mm lateralia 59/,—105///, mm tenuiter membranacea, viridia subeoncolora, subtus paulo pallidiora, supra glaberrima subtus basin versus fere semper unilateraliter tantum secus costam medianam prominentem latiuscule albo pilosula, nervis utroque latere c. 10—12, margine leviter revoluto. Flores ad apices ramulorum in paniculas compositas dispositi; rarius panieulae laterales ex axillis supremis edentes adsunt, panicula 10—12 cm longa, rhachi puberula, subtereti, bracteae lineari lanceolatae 2 mm longae puberulae, bracteolae bracteis similes sed minores, paniculae rami breves, pyramidati, vulgo oppositi rarius alterni, inferiores ad 50 mm superiores 4—5 mm tantum longi, + dense puberuli; pedicelli brevissimi cum pedunculis vix 2 mm longi, puberuli; calycis lobi 4—5 mm obtusi, 1,5 mm longi et lati, albido puberuli, ciliolati; petala 4—5 tenera, alba ovali-oblonga, 4,5 mm longa 2—2,5 mm lata, intus glabra, extus in parte media incrassata glanduloso-punctata et albido-puberula, margine versus tenuia glabra; stamina 4—5 ad basin disci profunde cupulari in- serta, 1,5—2 mm longa, filamenta complanata, apice subulata, antherae cordatae, breviter apiculatae; ovarium glabrum densiuscule muriculatum, muricibus erectis, stylus crassiusculus cum ovario 1 mm alto, 2 mm longus, stigma capitatum. Capsula subglobosa, 4—5 carpidiata, profunde 4—5 sulcata carpidia oblongo-trigona 10 mm longa 4—5 mm lata, parte ventrali plicato ru- Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XIV. 345 gosa, dorso rotundata et apice in cornu patenti-erectum 4-5 mm longum producta, ubique muriculis longiuseulis flexuosis erecto-patentibus 3—4 mm longis aucta, endocarpium albovirens, solutum, bilobum, lobis acutissime apiculatis, semina 2 ovata 3,5 mm longa, in apiculum unilateraliter atte- nuata, cinereo-rugosula, pilis minutis inspersa. Species nova E. pumilae Pohl quoad folia, inflorescentia et praecipue ovarii structura arcte affinis, differt: habitu arboreo, foliolis acuminatis, longius petiolatis, sepalis longioribus et latioribus, petalis glanduloso- punctatis, majoribus, staminibus petalis multo brevioribus. A. E. febrifuga A. Juss. cui habitu foliorum forma etc. accedit, flori- bus duplo majoribus, panicula contracta, capsula cornuta bene distincta. Ab E. pilocarpoidi H. B. K. foliolis constanter trifoliolatis, panicula densiflora, petalis pilosulis, glabritie omnium partium diversa. Capsula E, pumilae Pohl. adhuc ignota, ob differentiis supra enumeratis, species nostra pro specio propria habenda est. Paraguay: In silvis Cordillera de Altos, flor mens. Oct., Nov., Dec.; Hassler no. 1695, 2107, 3401, fruct. mens. Dec.; Hassler no. 2107a. 244. Esenbeckia febrifuga A. Juss., Mém. Mus., XII, 103. Var. fruticosa Hassler, nov. var. Differt habitu fruticoso 2—4 m altitudine tantum attingente; foliis vulgo. longius petiolatis petiolo 4—7 cm; carpidiis monospermis, semine oblongo-semiovato, uno latere truncato 6 mm longo apice lateraliter minute apiculato, tersta fulvescente laevi, umbilico nigro-maculato. Paraguay: In silvis pr. Caaguazü, flor. mens. Febr. fruct. mens. Mart.; Hassler no. 8936 et 8936a. Id. Hassler no. 4905, Pl. Hassl., II, p. 521. 245. Pilocarpus pennatifolius Lem. emend. Hassler. P. pennatifolius Lem. Jard. fleur., III, t. 263. — P. pinnatifolius Engl. in Flor, Bras, XII, 2, p. 137. — P. Selloanus Engl. Flor. Bras., l. c. p. 136. Diese Art, die ihr Hauptentwickelungszentrum im oberen Paraguay- Parana-Waldgebiet hat, weist so zahlreiche Varianten in bezug auf In- dument, Blattform, Konsistenz und Grósse, Stellung der Brakteolen am Blütenstielehen, Lünge der Trauben auf, dass die Trennung in zwei Arten sich nicht mehr aufrecht halten lässt. Die var. genuinus nob, um- fasst mehr die nórdlichen Formen mit kürzeren Blütenstielchen und schmäleren Petalen, die var. Selloanus nob. die südlicheren Formen mit lüngeren Blütenstielchen und etwas breiteren Petalen, die f. gracilis nob, mit ihren kurzen zarten Blütenstielen bildet das Bindeglied zwischen der var. genuinas nob. und var, Selloanus nob. Characteres communes: Folia impari 1—3 juga, rarius ad foliolum terminale reducta, foliola supra glabra subtus praecipue ad nervos + conspicue pilosula, terminale lateralibus longior vel brevior, omnia supra glandulis immersis + conspicuis praedita; capsulae in omnibus formis paraguariensibus simillimae, vix pedicelli fructiferi longitudine diversae, 1—4-coccae, cocci conchiformes, transverse arcuati, 7—9 mm longi, 346 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XIV. 6—7 mm lati,,semina reniformia, apice subrostrata, nigro nitentia laevia, 6/45 mm. Var. genuinus Hassler, nov. var. Racemi ad 30 em longi, pedicelli 3— 7,5 mm longi, crassi vel tenuis- simi, petala 3,5—4 mm longa, cc. 1,5 mm lata, coriacea vel subcoriacea. Forma typicus Hassler. P. pinnatifolius Engl. Flor. Bras., l. c. Foliola lineari-oblonga 7—8 cm longa 25—27,5 mm lata, coriacea, pedicelli 7,5 mm longi, fere 1 mm crassi, petala coriacea 4 mm longa 1 mm paulo excedentia. Bracteolae ad calycis basin affixae. Brasilia: Matto Grosso ex Engl., l. c. Forma latifoliolatus Hassler. Foliola ovali-oblonga, apice retusa, basi subacuta, subcoriacea, la- teralia 1%/,. terminale 10/4, mm pedicelli 3-5 mm tantum longi ultra ] mm crassi, racemus sparse pilosulus ad 30 cm longus. Bracteolae ad medium pedicelli affixae. Paraguay: In dumetis ad flumen Apa, flor. mens. Jul.; Hassler no. 892. Forma gracilis (Chod. et Hassl.) Hassler. P. Selloanus Engl. var. gracilis Chod. et Hassl, Pl. Hassl., II, p. 520 emend. Foliola oblonga vel lineari-oblonga, crasse membranacea apice ob- tusa vel retusa, basi aeuta, foliolo terminali lateralibus aequilongo vel vulgo breviore et latiore, lateralia %/,, "Dien mm terminalia Wil... °°/99 mm racemus 25 cm haud superans, glaberrimus, fulvo viridescens; pedicelli glaberrimi quam in var. Selloanus tenuiores 4—7 mm longi petala sub- coriacea laete purpurea 35 mm longa 1,5 mm lata. Subforma deorsum. bracteolatus nob. Bracteolae infra medium pedicelli affixae, pedicelli graciles 6—7 mm longi. Paraguay: In silvis pr. Caaguazú, flor. mens. Sept.; Hassler no. 9415. Id. Hassler no. 8334, Pl. Hassl., |. c. Subforma sursum bracteolatus nob. Bracteolis paulo infra calycis basin affixa, pedicelli gracillimi 5 mm long. non superantes. Paraguay: In silva pr. San Estanislao, flor. et fruct. mens. Roj.; Hassler no. 4222. Var. Selloanus (Engl.) Hassler. P. Selloanus Engl., Flor. Bras., l. c. emend. Racemi ad 50 em longi; pedicelli ultra 7,5 mm longi, crassi vel tenues, petala 4 mm longa 2 mm lata. Bracteolae ad medium pedicelli vel paulo infra affixae. Forma intermedius Hassler. Racemus pilosulus ad 40 cm longus, pedicelli 8—10 mm longi C. 1 mm crassi. Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XIV. 347 Paraguay: In silvis Cordillera de Altos, flor. mens. Jul.; Hassler no. 416. Forma paraguariensis Hassler. Racemus + glabrescens 40—50 cm longus, pedicelli tenues 10— 14 mm longi. Paraguay: In silvis San Bernardino, flor. et fruct. mens. Jan.; Hassler no. 3046. Forma brasiliensis Hassler. P. Selloanus Engl., l. c. Racemus glaberrimus, pedicelli 15 mm longi, tenues. Brasilia meridionalis: Sello 4021 in Herb. Berol. XXVI. Sémarubaceae auct. E. Hassler. 246. Simaba glabra Engler, Flor. Bras., XII, 2, p. 218. Subspec. trijuga Hassler, nov. subspec. Folia impari vel abrupte trijuga, foliola vulgo 7 rarius in var. e emarginata nob. ad 6—5 praecipue in foliis inferioribus reducta, petiolus communis glaberrimus, purpureo nitens + 10 cm longus, internodia pe- tioli 3 em haud superantia. Var. «. emarginata Hassler, nov. var. Suffruticosa. caules simplices 60—80 cm alti, rufescentes, a medio superiore tantum foliati, basi 4—5 mm crassi; foliola obovato-oblonga "li |; mm apice subtruncato-rotundata, aeutiuscule emarginata, sub- inaequilatera, basin versus longiuscule manifeste cuneata; panieula 20—30 cm longa, laxa, ramis basalibus ad 20 cm attingentibus, rhachi ramisque basi glabrescentibus, apicem versus puberulis, bracteis bracteolisque inter formam spathulatam et obovato-cuneatam variantibus; calycis se- pala oblonga extus tomentosula, ?/, mm erecta, petala oblonga, basin versus paulo latiora intus et extus sericeo pilosa 7—8 mm longa, 2— 2,5 mm lata, stamina 6 mm longa, appendiculo 4 mm longo et 1 mm lato, ovarium typi. Paraguay: In campis ,Serrados^ pr. Esperanza, flor. mens. Aug.; Hassler no. 10569, leg. Rojas. Var. 3. inaequilatera Hassler, nov. var. Suffruticosa, caules simplices 60 cm—1 m alti, purpurascentes fere à basi foliati, basi S—9 mm crassi; foliola constanter 7, obovato-lanceo- lata, 60/,,—9/,. mm manifeste inaequilatera, basi breviter latiuscule sub- cuneata, ut in praecedente laete-viridia, glaberrima; panieula ad 20 cm longa, contractiore, rhachi crassiore, ramis inferioribus 10 cm haud excedentibus; calycis sepala acute triangularia !/, mm petala et stamina praecedentis. Paraguay: In campis Serrados pr. Esperanza, flor. mens. Sept.; Hassler no. 10569a, leg. Rojas. Subspec. nostra transitum praebet ad S. /loribundam St. Hil. praecipue in var, 8. inaequilatera nob. ubi calycis sepala triangularia brevia sunt, 348 H. Leveille. quoad petalorum latitudinem et staminum appendiculi longitudinem me- dium tenet inter S. glabram et S. floribundam. Foliis 3-jugis, foliolis glaberrimis, petalis sericeo pilosis angustioribus a S. floribunda bene distincta. XXVII. Scrophulariaceae Il. auct. E. Hassler. 241. Bacopa congesta Chod. et Hassler, Pl. Hassl., II, p. 385. Var. hirsuta Hassler, nov. var. Differt caule ramisque hirsuto-tomentosis, foliis subtus, calyce, bracteisque extus scabro-hirsutis, corollis longioribus ad 10 mm attin- gentibus. Paraguay: In paludibus pr. Estrella, flor. et fruct. mens. Febr.; Hassler no. 10207, leg. Rojas. 248. Melasma strictum (Benth.) Hassler, nov. nom. Alectra stricta Benth. in DC., Prodr., X, 338. Var. uninerve Hassler, nov. var. Differt foliis anguste lanceolatis vel lineari-lanceolatis apice + acutius- cule rotundatis, uninerviis, nervo subtus prominente ut margines carti- lagineo-incrassatas pilis patenti-erectis hispidissimo, "ia, 1/3, 17/9. Corolla 12 mm longa, lutea, capsula ovata ?/; mm glabra, semina desunt. Paraguay: In campis humidis Peguahó, flor. mens. Nov. fruct. mens. Jun.; Hassler no. 10192, leg. Rojas. 249. Gratiola peruviana L. Sp. Plant., 25. Var. pusilla Hassler, nov. var. Omnis planta viscosissima, ascendens 5—10 cm alta, folia oblonga vel lanceolata apicem versus bi-tri-denticulata, 6—7 mm longa et 2—3 mm lata, calyx 3—3,5 mm longus bracteolis calyce paulo longioribus, corolla 6 mm longa, flava. Paraguay: In arenosis prope Caaguazu, flor. et fruct. mens. Febr; Hassler no. 8928, LIX. Decades plantarum novarum. LXXIII / LXXIV. Auctore H. Leveille. (Originaldiagnosen.) 721. Corydallis Chanetii Levl., nov. spec. Caulis flexuosus, gracilis, costaius, glaber; folia composita, pinnata. 2—3 juga pinnis ovatis, inciso-dentatis, dentibus et lobulis glabris; ob- tusis; eirrhi valde flexuosi, capillares et nodosi; flores lutei, parvi; folli- euli siliculares, lineares, glabri, torulosi, quasi articulati, longe rostrati, faleati; semina nigra nitida, granulata. Tehe-Ly: Montagnes du Fou-Ping, juin 1909, R. R, (L. Chanet, 441.) Decades plantarum novarum. LXXIII/LXXIV. 349 722. Corydallis Esquirolii Lévl., nov. spec. Valde affinis C. chelidoniifoliae Lévl. a quo tamen differt: foliis minori- bus, praesertim subtus glaucescentibus; floribus ad faucem dilatatis ; calcaribus minus elongatis et obtusis. Flores magni, violacei vel albi et tunc ad apicem violacei; folliculi lineares, recti, torulosi stigmate discideo, dentato coronati. Kouy-Tchéou: Noria de Lo-rao et chemin en revenant 1° août 1904 (Jos. Esquirol). 128. Corydallis petroselinifolia Lévl, nov. spec. Planta glabra; caule glabro, striato ramoso; folia 1—2 pinnata; pinnae ovatae supra triste viridia subtus glauca; lobis et lobulis obtusis; dentes, quando adsunt, acuti; flores mediocres tenere lutei, calcaribus brevissimis et obtusissimis, fauce -parum hiante; folliculi falcati lineares, vix vel non torulosi; stigmate bifido, lobis divaricatis et incrassatis. Kouy-Tchéou: Noria de Lo-Rao (Jos. Esquirol). 724. Corydallis Hallaisanensis Lévl., nov. spec. Bulbosa, bulbo cavo, pluritunicato, caulis graciliimus, humilis (8— 10 em), diffusus; folia flaccida decumbentia, 2—3 pinnata, segmentis longe petiolatis; pinnae 3 digitatae vel subdigitatae laterales oblongae integrae, terminalis flabellata, profunde dentata; petiolis filiformibus; flores violacei, mediocres; bracteae florales digitato-incisae; calcaribus Obtusis; petala divaricato-striata; superius emarginatum et mucronu- latum. Species diffusa, foliis dichotomo-pinnatis, e bracteis foliaceis, rigidis, dentatis sed cito caducis oriundis nec non bulbo tunicato conspicua. Corea: Quelpaert, in silvis Hallaisan, 17 mai 1907 (U. Faurie, 1766); avril 1909 (Taquet, 2604). 725. Raphanus macropoda Lévl, nov. spec. Folia runcinato-dissecta, rosulato-radicalia vix hirtella; petiolis striatis dilatatis hirtis; caules hirti, striati; folia caulinaria pauca linearia in petiolum longe attenuata, integra; inflorescentia ramosa, racemosa, dimidiam partem plantae obtinens; flores magni violacei; sepala glabra lanceolata striata; pedicelli fructiferi incrassati, siliquis immaturis cras- siores, Corea: Quelpaert: Hongno, in agris, 12 avril 1908 (Taquet, 4573). 126. Raphanus Taquetii Lévl., nov. spec. Rhizomate elongato; folia R. sativi passim pustulata et hirta, radicalia lyrata lobo terminali majore orbiculato; superiora lanceolata vel sub- linearia, subintegra; caules mox ramoso, striato, sat robusto; ramis sparse hirtellis statim elongate et racemose floriferis; flores violacei, satis magni, sepala lanceolata obtusa glabra striata; petala unguiculata; pedi- celli siliquis etiam immaturis tenuiores; siliquae evolutae 1—2 spermae; ore abortu seminum elongato. Corea: Quelpaert, in agris, avril 1909 (Taquet, 2612). 721. Brassica Taquetii Levl., nov. spec. Species vere insignis, foliis lanceolatis, omnibus petiolatis, integris, 350 H. Léveillé. vel parcissime et grosse dentatis, glaberrimis, caule sulcato, apice pilo- sulo; flores parvi flavidi. A B. oleracea foliis etiam supremis lanceolatis et petiolatis diversa. Corea: Quelpaert, in littore Polmongi, 10 mars 1911 (Taquet, 4570). 728. Brassica oleracea L. race Napus L. var. Hongnoensis Lévl., nov. var. Radix elongato-cylindrica; folia lyrato-dentata, frequenter incisa. Folia juvenilia referunt illa Erodii Chu. Corea: Quelpaert, in agris Hongno, 28 mars 1908 (Taquet, 4572). 729. Silene Taquetii Lévl., nov. spec. Tota planta molliter pubescens; ad basim praesertim dense foliosa; caulis erectus, ramosus; folia late lanceolata majora 7 X 3 cm, fere ovata, sessilia, acuminata; inflorescentia ampla dichotoma; flores ad apicem ramorum et inflorescentiae umbellati; sepala lanceolata, albo-mar- ginata; semina brunnea opaca rotunda, umbonata levia. A S. aprica foliis et inflorescentia differt. Corea: Quelpaert, in rupibus littoris, 6 juin 1910 (Taquet, 4126). 190. Sagina Taquetii Lévl., nov. spec. Planta pergracilima, 10 cm circiter alta; caulis erectus, capillaris, glaber; folia capillaria, glabra, internodiis breviora; flores minuti; sepala linearia obtusa ad basim inconspicue striatula; petala haud visa; cap- sula nitida, albida, scariosa valvis obtusis; semina rubro-brunnea ro- tunda levia. Insignis gracilitate omnium partium. Corea: Quelpaert, ad australem partem in littore, 6 juill. 1910 (Taquet, 4125). 131. Cardamine Nakaiana Lévl., nov. spec. Caulis ascendens, flexuosus, striatus, a basi ramosus, colore paleaceo; folia pinnata 2—3 juga longe petiolata, flaccida tenere viridia; segmentis et lobis et lobulis obtusis; siliquae lutescentes, divaricatae, 3 cm longae torulosae lineares, erostratae racemosae, brevissime stipitatae; semina brunnea levia oblonga undique marginata. Fere concordat cum diagnosi el. Nakai in Flora Coreana Cardaminis sp. Corea: Quelpaert, in humidis Tpjengen, 11 jun. 1910 (Taquet, 4116). 132. Cardamine Fauriei Lévl., nov. spec. Habitus C. amarae. Ab illa tamen differt: colore paleaceo caulis; foliolis lanceolatis, floribus minoribus, petalis sepala tantum 2-plo su- perantibus, seminibus undique marginatis. ` A praecedenti siliquis (4 cm), longe rostratis, longe (2 cm) stipitatis. partitionibus foliorum acuminatis secernitur. Corea: secus torrentes montis ,des diamants*, 23 jun. 1906 (Urb. Faurie, 557). 133. Silene Bodinieri Lévl., nov. spec. Tota planta crispule pubescens, apice in caule et inflorescentia (co- rolla excepta) glandulosa; caulis quadrangularis, ramosa; folia sessilia ovata acuminata integra, triste viridia subtomentosa; inflorescentia tricho- Decades plantarum novarum. LXXIII/LXXIV. 351 toma cymosa; flores rosei; calyx inconspicue striatus, lobis obtusissimis, rotundis, brevibus, margine albidis; corolla dimidio longior, lobis 2—3 lobatis, rotundis; stamina longe exserta; filamenta capillaria valde flexuosa; antherae pallidae, ad basim hastatae, apiculatae; styli 3, rosei, exserti, filiformes staminibus breviores. Kouy-Tchéou: Environs de Mou-You-Se; croissant en touffes gazon- neuses. La racine est employeé dans le pays pour savonner le linge. Plante recueillie jadis par Mgr. Faurie, aoüt 1899 (S. Bazin et Emile Bodinier 2691). 734, Vitis Quelpaertensis Lévl. nov. spec. Planta cirrhosa cirrhis simplicibus contortis; caulis herbaceus gra- cillimus, quadrangularis, sarmentosus; folia composita, pleraque palmata, 5-foliolata, petiolata; foliola petiolulata, lanceolata acuminata, irregulariter argute dentata, flaccida pellucida; flores racemosi, racemis pergracillimis et numerosis, alternifoliis; fructibus vix succulentis, atropurpureis, magni- tudine pisi. Affinis V. Martini Lévl. et Vant. a quo differt: 19 colore laetissime viridi foliorum; caule, nervis et pedunculis levibus inermibus et colore fructuum. Corea: Quelpaert, in silvis Hallaisan, oct. 1909 (Taquet, 2745). 735. Chrysanthemum indicum L. var. coreanum Lévi., nov. var. Distinguitur caulibus ascendentibus, procumbentibus, nodosis, humili- bus, 15— 25 cm, foliis latis 4 X 4 cm, late lobatis, intense viridibus: flores mediocres bracteis externis capituli fuscescentibus. Corea: Quelpaert, in littore Syckem, Febr. 1908 (Taquet, 4664). 736. Inula Taquetii Lévl., nov. spec. Caulis validus, striatus rubescens, muricatus scaber; folia rigida, pustulato-aspera subintegra acuminata petiolata, triste viridia; capitula magna, solitaria, bracteis imbricatis; pedunculis hirtis; bracteae involu- crales asperae, ciliatae striatulae acuminatae; flores lutei ligulati pauci; ligulae elongatae lineares, 5-striatae; flores tubulosi numerosi lobis ob- tusis, tubo villoso; antherarum loculi filiformes purpureo-brunnei, Affinis I. hirtae a quo foliis petiolatis et conspicue acutis nec non notis supra notatis recedit. Corea: Quelpaert ad septentrionem Pielto, 3 oct. 1910 (Taquet, 4318). 191. Serratula Chanetii Lévl. nov. spec. Planta vinoso-violacea, quasi confervaceo-pilosa; radice lignosa, elon- gata; collum fibrillis foliorum emortuorum notatum; caulis costato-sul- catus; folia runcinato lyrata; caulinaria sessilia; pedunculi floriferi nudi, 10—12 cm longi; capitula solitaria; bracteae florales brunneo-paleaceae, inferae triangulares, supernae lanceolatae omnes geniculato-aristatae ; flores roseo-purpurei; lobi perianthii lineares; styli longe exserti, pro- funde bifidi. Pé-Tché-Ly: Kiu-Yang, aoüt 1910 (L. Chanet, 551). 352 R. Schlechter. 738. Senecio Esquirolii Levl., nov. spec. Stipite squamoso; radice lignoso-fibrosa; caulis tenuiter striatus, rectus, puberulus; folia pleraque radicalia; parva 2—3 cm, lanceolata, grosse sed pulchre crenata cinerea, glabra ad basin attenuata, caulinaria 1—2 subamplexicaulia; caulis et rami nudi; inflorescentia corymbosa; pedunculi pluri sed setaceo-bracteati; capitula mediocria: bracteae florales 1-seriatae; externae dimidio breviores filiformes; internae lineares, striatae; omnes margine hyalinae; ligulae paucae 3-striatae luteae, emarginatae; flores tubulosi ad basim hemispherici, dein contracti, mox dilatati et ad apicem brunnei; semina cylindrica hirtella et utrinque ad apicem praeser- tim in discum pappiferum dilatata; pappo albido. Kouy-Tcheou: plateaux de San-Tou, 1000 m, 1er mai 1910 (Jos. Esquirol, 2110). 189. Juncus niponensis Buchenau var. hakodatensis Lévl. nov. var. A specie diversa: habitu gracillimo, colore pallido omnium partium; floribus albescentibus et seminibus flavis. Japonia: Yezo, circa Hakodate, 29 sept. 1902 (Urb. Faurie, 5236). 140. X Juncus togakushiensis Lévl. nov. hybr. Rhizoma brevissimum J. prismatocarpi var. Leschenaultii; folia et in- florescentia cum floribus L. xyphioidis. — Vidit Buchenau. Japonia: Togakushi, septembr. 1898 (Urb. Faurie, 1796). LX. Orchidaceae novae et criticae. Auctore R. Schlechter. (Originaldiagnosen.) 4"? MV Decas XXVII—XX VIII. one 261. Pleurothallis abbreviata Schltr., nov. spec. Epiphytica, perpusilla, 1,5—2,5 cm alta, caespitosa; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus valde abbreviatis, subnullis, vagina hyalina brevi absconditis; folio erecto, obovato-spathulato, obtuso, apice minute exciso cum apiculo, basi in pe- tiolum brevem sensim attenuato, glabro, petiolo incluso 0,5—1 cm longo, lamina supra medium 2—3,5 mm lata; racemo dense plurifloro, sensim evoluto, pedunculo setiformi, folia duplo vel subduplo superante; bracteis ovato-cucullatis, breviter acuminatis, pedicello brevi fere aequilongis; floribus in genere inter minores, ut videtur vulgo patulis, atropurpureis; Sepalo intermedio ovato, subacuto, glabro, 2,75 mm longo, lateralibus usque infra apicem in laminam late ovalem breviter bifidam glabram extus nervis 2 incrassatis ornatam connatis, intermedio aequilongis; pe- talis faleatis, oblongo-spathulatis, apice cuspidatis, 2,5 mm longis, glabris; labello linguiformi, basi angustiore marginibus incurvis, apice breviter bilobulato, 0,2 cm longo, ima basi utrinque dente retrorso auriculiformi Orchidaceae novae et criticae, 353 minuto aucto, carinis 2 obtusis infra apicem evanidis e basi usque infra apicem decurrentibus; columna brevi, glabra, clinandrio humili, pede subnullo; ovario cylindrico, glabro, cum pedicello brevi, c. 1,5 mm longo. Guatemala: Epiphytisch bei Coban, c. 4400 Fuss ii. d. M. — H v. Türckheim no. 10, blühend im November 1877. Eine sehr kleine unscheinbare Art mit kurzen dunkelroten Blüten aus der Gruppe der Apodae caespitosae. Sie wird wohl am besten neben P. microtatantha Schltr. untergebracht, hat aber stets nur eine entfaltete Blüte. 7262. Pleurothallis acutipetala Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, gracilis, elata, usque ad 40 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; cauli- bus erectis, gracilibus, teretibus, glabris, vaginis 2 altis, arctissime am- plectentibus, mox caducis, dimidio inferiore obsessis, usque ad 35 cm longis; folio patente, ovato-cordato, longius acuminato, apice minute tri- dentato, glabro, textura coriaceo, 10—15 cm longo, infra medium 4—6 cm lato; spatha compressa elliptica, apiculata, usque ad 2,5 em longa; flori- bus fasciculatis, graciliter pedicellatis, succedaneis; sepalo intermedio late ovali, apiculato, extus minute papilloso-puberulo, c. 1 cm longo, lateralibus in laminam latissime ovalem apiculatam extus minute pa- pilloso-puberulam omnino connatis, sepalo intermedio aequilongis; petalis anguste subfalcato-lanceolatis, acutis, glabris, 0,8 cm longis; labello e ungue euneata, c. 2,5 mm longo in laminam ovato-cordatam apiculatam, basi transverse incrassatam expanso, c. 0,7 em longo, lamina 0,5 cm longa, supra basin 3,75 mm lata, glabra; columna perbrevi, crassa, glabra, c. 3 mm alta, elinandrio dorso quadrato, retuso, pede perbrevi; ovario cylindraceo, glabro, cum pedicello gracili usque ad 1,7 em longo. "Guatemala: Bei Pansamala, c. 3800 Fuss ü. d. M. — H. v. Türck- heim no. 860, blühend im Februar 1886; epiphytisch im Hochwald bei Coban, 1600 m ü. d. M. — H. v. Türckheim no. II, 1997, blühend im November 1907. Unter den zentralamerikanischen steht diese Art der P. phyllocardia Rchb. f. am nächsten, hat aber viel länger zugespitzte Blätter, grössere Blüten und ist ausserdem durch die Form der Segmente und das Labellum gut unterschieden. 263. Pleurothallis leucantha Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, pusilla, gracilis, 10—14 cm alta; rhizomate abbre- viato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gra- cilibus, rigidulis, teretibus, basi vulgo vaginis 2 arctissime amplectentibus apiculatis glabris obtectis, 3—7 cm longis; folio erecto vel erecto-patente lanceolato, obtusiuscule acuminato cum apiculo minuto, basi cuneato vel rarius rotundato, nunquam cordato, 4—6,5 em longo, infra medium 0,7—1 cm lato, glabro, coriaceo; spatha ovali apiculata, compressa, par- vula, glabra, 0,5—0,6 cm longa; floribus erecto-patentibus fasciculatis, parvulis, succedaneis, albidis; sepalo intermedio late ovato, subacuto, glabro, 3,25 mm longo, lateralibus in laminam late p Merc Repertorium specierum novarum. X. 354 R. Schlechter. glabram omnino connatis, intermedio aequilongis; petalis oblique ligulatis, acutis, supra medium margine anteriore paululo dilatatis, glabris, 2,5 mm longis; labello suborbiculari-reniformi, obtuso, glabro, subinconspicue unguiculato, c. 2 mm longo; columna brevi, erassiuscula, glabra, apice utrinque margine breviter unidentata, e. 1,5 mm alta, clinandrio humili, pede brevi, sed distincto; ovario cylindraceo, glabro, cum pedicello gra- eili glabro, usque ad 0,9 cm longo. Guatemala: Epiphytisch bei Coban, c. 1350 m ti. d. M. — H. v. Türckheim no. II, 2425, blühend im Mai 1907. Mit P. Wendlandiana Rchb. f. verwandt, aber durch die geringeren Dimensionen und sehr schmale Blätter ausgezeichnet. Habituell der P. Pansamalae Schltr. ähnlich. 264. Pleurothallis oxyglossa Schltr., nov. spec. Epiphytica, perpusilla, caespitosa, 1,5—3 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus valde abbreviatis vagina hyalina omnino obtectis; folio erecto vel sub- erecto, oblanceolato vel obovato, obtuso, marginato, basi in petiolum sensim angustato, petiolo incluso 1—1,5 cm longo, medio laminae 0,2— 0,4 cm lato; racemis gracillimis, erecto-patentibus, vulgo paulo arcuatis, folia duplo vel plus duplo superantibus, laxe plurifloris, pedunculo seti- formi vulgo folio aequilongo vel longiore, pedicellis arcuato-patentibus, tenuissimis; bracteis minutis, apiculatis, pedicello multoties brevioribus; floribus in genere inter minimos, illos P. microtatanthae Schltr. in mentem revocantibus; sepalis lanceolatis, longe acuminatis, glabris, 2,5 mm longis. lateralibus paulo obliquis; sepalis anguste et oblique lineari-lanceolatis, acutissimis, 1,50 mm longis, glabris; labello brevissime unguiculato ovato- lanceolato, acutissimo, glabro, petalis fere aequilongo; columna brevissima, crassiuscula, subapoda, glabra; ovario cum pedicello filiformi 2,5—3 mm longo, glabro. ; Guatemala: Epiphytisch im Hochwalde bei Coban, c. 1500 m ü. d. M. — H. v. Türekheim no. II, 2422a (vermischt mit P. scopula Schltr.), blühend im Februar 1908. Habituell gleicht die Art sehr der P. microtatantha Schltr., ist aber : in den Blüten ganz verschieden. In der Blütenkonstruktur kommt sie der P. pedicellaris Schltr. wohl am nächsten. 265. Pleurothallis Pansamalae Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, gracilis, 10—15 cm alta; rhizomate abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus rigidulis, va- ginis 2 distantibus arctissime amplectentibus apiculatis obsessis, 7—12 cm longis, gracilibus, glabris; folio lanceolato vel ovato-lanceolato, acuminato, apice obtusiusculo cum apiculo, basi cordato, glaberrimo, textura coriaceo, 5- 7 em longo, infra medium 1,4—2 cm lato; spatha compressa, elliptica, apiculata, glabra, 0,7—1 cm longa; floribus fasciculatis, succedaneis, glabris; sepalo intermedio ovato, obtusiusculo, extus nervis 3 incrassatis ornato, 0,5 em longo, lateralibus in laminam late ovatam, subacutam extus nervis 4 incrassatis ornatam omnino connatis, sepalo intermedio Orchidaceae novae et criticae. 355 aequilongis; petalis oblique lineari-lanceolatis, apicem versus sensim attenuatis, acutis, glabris, 3,75 mm longis; labello late ovato, acuminato, basi squama humili transversa ornato, glabro, c. 3 mm lato, brevissime unguiculato; columna brevi, crassiuscula, glabra, c. 2 mm alta, clinandrio humili, pede perbrevi; ovario cylindraceo, glabro, cum pedicello 0,7.— 1 cm longo. VGuatemala: Epiphytisch in Pansamala, c. 3800 Fuss ii. d. M. — H. v. Türckheim no. 797, blühend im Februar 1887; im Walde bei Coban, c. 1350 m ü. d. M. — H. v. Türckheim no. II. 1538, blühend im November 1906. Eine Verwandte von P, cardiothallis Rchb. f. und P. cardium Rchb. f.: kenntlich durch das breite zugespitzte Labellum mit der Querschuppe am Grunde. 266. Lepanthes acuminata Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, pusilla, 4,5—6.5 cm alta; rhizomate valde abbre- viato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gracili- bus, 5— 8-vaginatis, 2—5 cm longis; vaginis alte et arcte amplectentibus, ostio acuminato paulo dilatatis, pluricostatis, costis et margine ostii mi- nute et dense ciliolatis; folio erecto vel erecto-patente lanceolato-elliptico vel ovato-lanceolato, obtusiusculo, apice minute exciso cum apiculo, 1,3—2,5 cm longo, infra medium 0,5—1 cm lato; racemo sublaxe pluri- floro, sensim paulo elongato, rarius dimidium folii excedente, pedunculo brevi; bracteis breviter acuminatis, pedicellum brevem paulo superanti- bus, minute et sparsim papillosis; floribus suberectis, inversis, glabris; sepalis ovato-lanceolatis, longe acuminatis, 0,6 em longis, lateralibus obliquis, tertia parte basali connatis; petalis transverse bilobatis, inter apices loborum c. 0,2 em latis, lobis late oblongis, obtusissimis, angulum obtusum formantibus; labello c. 1,25 mm longo, e basi cordata cum an- gulis obtusis antice late forcipato-bilobato, sinu lato obtusissimo, lobis lineari-faleatis, acutis; columna gracili, labellum distincte superante; ovario cum pedicello brevi glabro, vix 1,75 mm superante. "Guatemala: Epiphytisch im Bergwalde bei Coban, c. 1400 m ü. d. M, — H. v. Türckheim no. II, 1965, blühend im September 1907. Diese kleine Art ist nahe verwandt mit L. Lindleyana Rchb. f., ist aber durch das verschiedene Labellum und meist schmälere Blätter kenntlich, ausserdem hat sie kahle Petalen von sehr charakteristischer Form. 267. Lepanthes guatemalensis Schltr., nov. spec. Epiphytica, pusilla, gracilis, 3—7 cm alta; rhizomate valde abbre- viato; radicibus filiformibus elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gracili- bus, vaginis 2--4 arctissime amplectentibus, paucinervatis, nervis et margine apice minute ciliatis omnino obtectis, 1—2 cm longis; folio erecto, obovato, obtuso, minute exeiso cum apiculo dorsali, marginato, basi breviter petiolato, lamina 0,8 —1,2 cm lata, supra medium 0,4—0,7 cm lata, petiolo 2,5—4,5 mm longo; racemo gracilime pedunculato, laxe paucifloro, folium plus duplo superante, pedunculo filiformi, glabro, rachi 23* 356 R. Schlechter. usque ad 1,5 cm longa, flexuosa; bracteis apiculatis, dorso sparsim muri- culatis, pedicello duplo fere brevioribus; floribus erectis, inversis, glabris; sepalo intermedio latius ovato, acuminato, 7,5 mm longo, lateralibus oblique ovato-lanceolatis, acuminatis, intermedio aequilongis, usque infra medium connatis; petalis transverse bilobatis; lobis oblique linearibus, obtusis, subaequilongis, angulum rectum formantibus, e. 4 mm latis; !a- bello concavo columnam amplectente, basi breviter sagittato, lobis laterali- bus, porrectis, oblique ligulatis, obtusis, longitudine dimidium labelli aequantibus, lobo medio obsoleto, labello toto c. 1,75 mm longo, basi 1 mm lato; columna gracili, c. 1,25 mm longa; ovario cum pedicello c. 2,5 mm longo, glabro. "Guatemala: Epiphytisch im Hochwalde bei Coban, c. 1550 m ü. d. M. — H. v. Türckheim no. II, 2387, blühend im Juni 1908. Eine der Arten, bei welchen die lockere Infloreszenz das Blatt be- deutend überragt und daher unter den zentralamerikanischen Arten neben L. Türckheimii Schltr. und L. horrida Rchb. f. zu verweisen. Die Blüten sind goldgelb. 268. Lepanthes inaequalis Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 7—14 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radici- bus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gracillimis, 4—9 cm longis, 6—9-vaginatis; vaginis alte et arcte amplectentibus, pluricostatis, ostio acuminato paulo ampliatis, costis et ostii margine minute et dense ciliolatis; folio erecto vel erecto-patente, lanceolato, subacuminato, 3—5 cm longo infra medium 0,6—0,8 cm lato, apice minute tridentato, basi bre- viter petiolato; racemis singulis vel 2—3-nis, folio 3—4-plo brevioribus. subdense 3—6-floris, pedunculo usque ad 1 cm longo, glabro; bracteis breviter acuminatis, glabris, pedicello aequilongis vel paulo longioribus; floribus erecto-patentibus, inversis, glabris; sepalo intermedio late ovato, breviter acuminato, c. 0,6 cm longo, lateralibus oblique ovatis, breviter acuminatis, intermedio aequilongis, usque infra medium connatis; petalis transverse bilobatis, c. 0,4 cm latis, lobis inaequalibus, angulum rectum formantibus, inferiore oblique triangulo, ligulato, obtusiusculo, superiore oblique oblongo, obtuso, inferiori paulo breviore; labello concavulo, co- lumnam amplectente, basi subreniformi, antice alte forcipato-bilobato cum apiculo minuto interjecto, longitudinaliter intus bicarinato, 2,5 mm longo, lobis falcatis lanceolato-triangulis obtusis; columna gracili, labellum paulo superante; ovario cum pedicello brevi glabro, c. 0,2 cm longo. "Guatemala: Epiphytisch bei Coban, c. 1400 m ü. d. M. — H. v. Türckheim s. n., blühend im November 1877. Unter den schmalblätterigen Arten ist diese die grösste. Sie ist durch das ziemlich breite mittlere Sepalum und die Form der Petalen unschwer zu erkennen. 269. Lepanthes scopula Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, gracilis, 8—16 em alta; rhizomate valde abbre- viato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gracili- bus, 5—11 cm longis, 5—7 vaginatis; vaginis arcte et alte amplectenti- Orchidaceae novae et criticae. 351 bus, paucicostatis, costis dense muriculatis, ostio acuminatis, minute ciliatis; folio ovato-elliptico, obtusiusculo, brevissime bilobulato cum api- culo minuto, basi in petiolum brevissimum contracto, 2,5—4,5 em longo, medio fere 1,2—2,2 cm lato; racemis singulis vel 2—3-nis, folio breviori- bus, pedunculo gracili, dimidium folii vulgo aequante, racemo ipso disticho, brevi, scopuliformi, dense multifloro; bracteis pedicellis plus duplo brevioribus, acuminatis, dorso dense muriculato-papillosis; floribus erecto-patentibus, graciliter pedicellatis, glabris, inversis; sepalo inter- medio ovato, breviter acuminato, c. 2,75 mm longo, lateralibus oblique ovatis, acutis, usque ad medium fere connatis, intermedio aequilongis; petalis transverse bilobatis, c. 0,3 cm longis, angulum rectum formanti- bus, lobo inferiore oblongo, obtuso, lobo superiore falcato-lanceolato, acuto, inferiori distincte breviore; labello concavulo, columnam am- plectente, longitudinaliter bicarinato, circuitu suborbiculari, e. 1,25 mm longo, basi auriculato-cordato, antice alte bilobato, sinu obtuso, lobis triangulis, acutis; columna gracili, glabra, c. 1,5 mm longa; ovario cum pedicello gracili glabro, c. 4 mm longo. “Guatemala: Epiphytisch bei Coban, c. 1350 m ü. d. M. — H. v. Tiirckheim no. II, 1840, blühend im Mai 1908. Als nächstverwandte der vorliegenden Art ist wohl L. Turialvae Rchb. f. zu betrachten, welcher sie habituell ähnelt. Sie hat aber längere Blütenstiele und anders gestaltete Petalen. 210. Lepanthes Türckheimii Schltr., nov. spec. | Epiphytica, gracilis, 7—12 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus erectis, gra- cilibus, usque ad 3 em longis, 3—5-vaginatis; vaginis arcte amplectenti- bus, paucinernatis, nervis et ostio minute ciliatis; folio obovato, obtuso, minute exciso cum apiculo dorsali, marginato, basi in petiolum 1,5— 2,5 mm longum attenuato, 1,8 —1,5 cm longo, supra medium 0,6—0,8 cm lato; racemis gracillimis, laxe pauci- vel plurifloris, cum pedunculo 5—11 cm longis, pedunculo gracillimo filiformi, glabro, folium longe ex- cedente, rhachi flexuosa; bracteis apiculatis, subinconspicue murieulatis, pedicello plus duplo brevioribus; floribus erectis, inversis, glabris; sepalo intermedio ovato, setaceo-acuminato, 0,9 cm longo, lateralibus oblique ovato-lanceolatis, setaceo-acuminatis, tertia parte inferiore connatis; pe- talis transverse bilobatis. c. 4 mm latis, lobo inferiore lanceolato acuto, lobo superiore ligulato obtuso paulo longiore; labello concavulo, columnam amplectente, intus breviter bicarinato, basi rotundato subcordato, antice alte bilobato, eum sinu obtuso, 1,5 mm longo, lobis oblique ligulatis, obtusis; columna parvula, gracili; ovario cum pedicello glabro, 2,5 mm longo. i "Guatemala: Epiphytisch im Walde bei Coban, c. 1500 m ü. d. M. — H. v. Türckheim no. 15, blühend im November 1877; no. 45, im Jahre 1878; no. II, 1967, blühend im September 1907. Die Art ist nahe verwandt mit L. guatemalensis Schltr. und mit L. horrida Rchb. f. aber gut unterschieden. Ihre Blüten sind offenbar dunkel- purpurrot, 358 R. Schlechter. 271. Stelis bidentata Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, pusilla, caespitosa, 6 -7 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus brevibus, vaginis 1—2 amplectentibus obsessis, 1—1,7 cm longis; folio erecto, oblanceolato-ligulato, obtusato, minute exciso cum apieulo minuto, basi sensim in petiolum brevem angustato, glabro, 3—3,5 cm longo, medio fere 2,5—3,5 mm lato; racemis vulgo singulis, gracilibus, folium plus minus excedentibus, laxius 10—15-floris, secundis, pedunculo fili- formi, glabro, racemo ipso fere aequilongo; bracteis hyalinis, late ovato- cucullatis, breviter acuminatis, glabris, ovario cum pedicello paulo bre- vioribus; floribus in genere inter minores, glabris; sepalis ovalibus obtusis, c. 1,5 mm longis, trinerviis, lateralibus obliquis, margine interiore usque infra medium connatis; petalis suborbiculari-rhombeis, obtusis, apicem versus carnoso-inerassatis, minutis; labello e basi late et breviter unguiculata carnoso, in laminam carnosam triangularem obtusam basi truneatam expanso, lamina basi medio bidentato-incisa, petalis paululo majore; columna petalis subaequimagna, apicem versus valde dilatata, irilobata, lobis lateralibus apice truncatis, dorsali triangulo, obtuso, ma- jore; ovario cum pedicello eylindrico, c. 1,75 mm longo, glabro. "Guatemala: Epiphytisch im Hochwalde bei Tactie, c. 5000 Fuss ü. d. M. — H. v. Türckheim no. 511, blühend im Juni 1880; epiphytisch bei Coban, c. 1350 m ü. d. M. — H. v. Türckheim no. II, 1842, blühend im Dezember 1906. Äusserlich ähnelt die Art am meisten der S. Cooperi Schltr. von Costa Rica, ist aber durch die Petalen und durch das Labellum leicht zu unterscheiden. 272. Stelis curvata Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, valida, 30—40 cm alta; rhizomate valde abbre- viato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus erectis, teretibus, vaginis 2 altis, arctissime amplectentibus obsessis, 12 —13 cm longis; folio eurvato, erecto, oblique oblongo-ligulato, obtuso, apice minute exciso cum apiculo, basi cuneato, sensim subpetiolato-attenuato, 12—16 cm longo, medio fere 2—3 cm lato; spatha compressa, oblonga, obtusa, glabra, c. 3 cm longa; racemo curvato-arcuato, c. 30 cm longo, sublaxe multifloro, valido, pedunculo tereti, glabro, c. 10 cm longo; bracteis ovatis, acuminatis, ovario cum pedicello subduplo brevioribus, hyalinis; floribus in genere mediocribus, erecto-patentibus, subsecundis, glabris; sepalo intermedio latissime rhombeo, obtusiusculo, 5-nervio, c. 2,25 mm longo, medio 3 mm lato, quarta parte basali lateralibus adnato, laterali- bus quadrato-rhombeis, obtusiuseulis intermedio fere aequilongis, usque infra medium connatis, 5-nerviis; petalis perlate rhombeis obliquis, apice inerassato obtusissime truncatis, subverruculosis, 1,25 mm latis; labello e basi perlate et breviter unguiculata incrassato, late reniformi, basi transverse altilaterato, obtusissimo, glabro, petalis paulo majore; GO: lumna brevi, petalis aequimagna, apicem versus valde dilatata, obtuse trilobata; ovario cum pedicello cylindraceo, glabro, 3,5 mm longo. Orchidaceae novae et criticae. 359 Guatemala: Epiphytisch in Cubilguitz, c. 350 m ü. d. M. — H. v. Türckheim no, II, 1889, blühend im Juli 1907. Äusserlich könnte man die Art für ein sehr grosses Exemplar von S. thecoglossa Rchb. f. oder S. Bourgeavii Schltr. halten, doch ist sie auch in ihren Blütenmerkmalen, besonders im Labellum, gut gekenn- zeichnet, 273. Stelis patula Schltr., nov. spec. Epiphytiea, erecta, 20— 35 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, teretibus, vaginis 2 altis arctissime amplectentibus obsessis, 6—15 em altis; folio erecto-patente, ligulato, obtuso, apice breviter exciso cum apiculo interjecto, basi sensim in petiolum usque ad 3,5 cm longum attenuato, glabro, coriaceo, lamina 5—11 cm longa, medio 0,9—1,4 cm lata; spatha oblonga, apiculata, 0,6—1 em longa, glabra; racemis sin- gulis vel 2—3-nis, folium superantibus, erectis vel arcuatis, usque ad 16 em longis, sublaxe multifloris, usque supra basin floriferis; bracteis hyalinis, late ovali-cucullatis, apiculatis, glabris, ovario cum pedicello brevioribus; floribus in genere mediocribus, patulis, glabris; sepalis ovali- bus subacutis, trinerviis, dorso nervo medio carinato-incrassatis, inter- medio 0,8 em longo, lateralibus obliquis, intermedio paulo brevioribus, tertia parte basali connatis; petalis minutis, transversis, semiorbicularibus, apice truncatis incrassatis, medio gibbo obtuso donatis, c. 1 mm latis; labello carnosulo, semioblongo-cuneato, antice truncato, et apice in cus- pidem triangularem brevem producto, infra apicem superne lamemella transversa excisa, excavata ornato, c. 1 mm longo; columna brevi, apicem versus valde dilatata, trilobata, petalis aequimagna; ovario cum pedicello €urvato, glabro, c. 2,5 mm longo. : “Guatemala: Epiphytisch in den Wäldern bei Coban und Pansamala, €. 1850—1400 m ü d. M. — H. v. Tirekheim no. 698, no. II, 1916, no. II, 1478, blühend im August. Eine Art aus der Verwandtschaft der S. micrantha Sw., aber leicht kenntlich durch die nickenden Blüten, die fast zweilippig genannt werden kónnen. 274. Masdevallia Johannis Schltr., nov. spec. ; Epiphytica, caespitosa, 12—14 cm alta; rhizomate valde abbreviato; caulibus more sectionis valde abbreviatis, vagina absconditis; folio erecto, ligulato, subacuto, apice ipso minute exciso, basi sensim in petiolum brevem attenuato, glabro, dorso carinato, 11—13 cm longo, medio fere 0,7—1,2 cm lato; pedunculis gracilibus, more sectionis arcuato-deflexis, subrigidulis, teretibus, glabris, vaginulis paucis distantibus arctissime amplectentibus obsessis, c. 7 cm longis, 1—3-floris; bracteis acuminatis, pedicello paulo brevioribus; floribus illis M. Benedictii Rchb. f. fere aequi- magnis, succedaneis; sepalis basi in tubum oblique semiorbicularem con- natis, c. 8,2 em longis, e basi ovali intus muricato-pilosa filiformi-caudatis, caudis c. 22 cm longis; petalis oblique oblongis, obtusis, margine sub- dentato-irregularibus, basi paululo decurrentibus, apicem versus verru- 360 R. Schlechter, culosis, c. 3,5 mm longis; labello e basi brevissime unguieulata cuneato, supra medium valde contracto et antice in lobum semiglobosum concavum intus plurisulcatum dilatato, labello toto glabro, 0,5 cm longo. infra medium 3,5 mm lato lobo apicali c. 2 mm diametiente, carinis 2 e basi labelli usque infra basin lobi apicalis decurrentibus; columna brevi, clinandrio irregulariter dentieulato, petalis subbreviore; ovario cylindrico, glabro, c. 2,5 mm longo, pedicello c. 0,8 cm longo. "Guatemala: Epiphytisch im Hochwalde bei Coban, c. 1600 m ti. d. M. — H. v. Türckheim no. II, 1993, blühend im November 1907. Ich konnte diese Art der Sektion Saccilabiatae mit keiner der bisher beschriebenen identifizieren. Sie gehört in die Verwandtschaft von M. Roezlii Rchb. f., ist aber leicht vor allen Verwandten kenntlich durch die Lippe, bei welcher der untere Teil auffallend gross, der obere kon- kave Teil dagegen auffallend klein ist, während sonst ja das umgekehrte Verhältnis vorhanden zu sein pflegt. Ich habe die interessante Art dem Entdecker Herrn Baron Hans von Türckheim gewidmet. 275. Jsochilus alatus Schltr., nov. spec. Epiphyticus, erectus vel suberectus, 12—40 cm altus; rhizomate brevi, pluricauli; radicibus erassiusculis, flexuosis, glabris; caulibus simplicibus, rigidulis, strictis vel subflexuosis, basi denudata excepta dense foliatis, vaginis amplectentibus omnino obtectis; foliis erecto-pa- tentibus ligulatis, obtusis, inaequaliter bilobulatis, apicem versus paululo angustioribus, basi subcuneatis, 3—5,5 cm longis, medio fere 0,4—0,8 cm latis, glabris, vaginis paulo compressis, minute et subdense granuloso- verruculosis, 0,7—0,9 cm longis; spica perdense multiflora, quaquaversa, cylindrica, erecta vel suberecta, usque ad 5 cm longa, c. 1,7 cm dia- metiente; bracteis erecto-patentibus, suborbiculari-ovalibus, apiculatis, glabris, floribus paulo brevioribus; floribus erecto-patentibus in genere inter majores, fide collectoris violaceo-purpureis, glabris; sepalo inter- medio oblongo, obtuso, extus alato-carinato, cum ala in ovarium decur- rente, 7,5 mm longo, lateralibus oblique ovatis, acutis, altius carinato alatis, cum alis in ovarium decurrentibus, sepalo intermedio aequilongis; petalis oblique subspathulato-rhombeis, obtusis, sepalis paululo brevioribus; labello curvato, basi cuneato, oblongo-elliptico, antice angustato, obtuso, dimidio inferiore marginibus incurvis, 0,7 cm longo, medio fere 3,75 mm lato, laevi; columna semitereti, glabra, apice breviter biauriculata, labello subduplo breviore, pede brevi sed distincto; anthera subreniformi cu- cullata, antice retusa; polliniis oblique ovalibus paulo compressis; ovario cylindraceo acute trialato, glabro, 0,4—0,5 cm longo. “Guatemala: Epiphytisch im Hochwalde bei Coban, c. 1350 m ü. d. M. — H. v. Türckheim no. II, 1831, blühend im Juni 1907. Bei oberflächlicher Betrachtung war ich geneigt, die Pflanze für den mexikanischen J. crassiflorus A. Rich. et Gal. zu halten, doch sind bei der vorliegenden Art die Blattscheiden dichter kórnig-warzig, die Trauben sind nicht einseitig und aufrecht, die Brakteen nicht stumpf und die violettroten Blüten aussen dreiflügelig mit stumpfer Lippe. Orchidaceae novae et criticae. 361 276. Hexadesmia confusa Schltr., nov. spec. Epiphytiea, erecta vel patula, e basi ramosa, usque ad 40 em longa; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis super- positis, cylindraceis, mox angulato-suleatis, vaginis paucis alte am- plectentibus primum basi obtectis, apice bifoliatis, inferioribus usque ad 6 cm longis, 3—4 mm diametientibus, superioribus multo minoribus;. foliis erecto-patentibus, linearibus, apice obtuse et inaequaliter bilobulatis, glabris, 4,5—8 cm longis, medio 0,3 - 0,5 cm latis; floribus singulis vel paucis, apicalibus, fasciculatis, ut videtur succedaneis, vaginis ellipticis apiculatis imbricantibus protectis, erectis, glabris; sepalis ovato-lanceo- latis, acuminatis, 0,5 cm longis, lateralibus obliquis; petalis elliptico- spathulatis, apiculatis, sepalis subaequilongis, paulo obliquis; labello e basi brevissime unguiculata circuitu quadrato-oblongo, basi auriculato- cordato, medio subpandurato-angustato, antice truneato, subretuso cum apiculo minuto, marginibus minute crenulato-dentato, textura tenui, 4,75 mm longo, antice 0,4 cm lato; columna brevi, latiore pro genere, c. 2,75 mm alta, hyalino-marginata, pede perbrevi; anthera reniformi-cu- cullata, glabra, obtusissima; polliniis 6 oblique rotundatis, leviter com- pressis; ovario cylindrico, glabro, c. 0,7 cm longo. "Guatemala: Epiphytisch im Walde bei Coban, c. 1350 m ü. d. M. — H. v. Türckheim no. II, 2348, blühend im Mai 1908. Ich erhielt die Pflanze als Scaphyglottis Behrü Rchb. f., von der sie aber schon äusserlich recht verschieden ist. Die Art gehört zu der kleinen Gruppe von Hexadesmia-Arten, welche den Habitus von Scaphy- glottis nachahmen. 277. Epidendrum pseudo-ramosum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, patulum, 35 cm et ultra longum; rhizomate ramoso, radicante, cauliformi; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus ramisque flexuosis, teretiusculis, bene foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus omnino obtectis; foliis erecto-patentibus patentibusve lineari-ligulatis, obtusis, apice brevissime et inaequaliter bilobulatis, glabris, 6,5—10 cm longis, 4,5—7,5 mm latis, vaginis minutissime rugu- losis, demum striato-nervosis, usque ad 2,5 cm longis; spicis terminali- bus, breviter pedunculatis, sublaxe 4—6-floris; vagina et bracteis vagini- formibus late ovalibus, obtusis, amplectentibus, glabris, vagina pedun- culo aequilonga, bracteis floribus paulo brevioribus; floribus erecto-pa- tentibus vel suberectis, carnosulis; sepalis oblongis, obtusis, glabris, c. 0,6 cm longis, lateralibus obliquis, intermedio paulo angustioribus; pe- talis oblique linearibus, obtusis, glabris, sepalis fere aequilongis; labelli ungue lineari, marginibus columnae omnino adnato, 2,5 mm longo, lamina ovato-triangula obtusa, angulis basalibus obtusis, 3,5 mm longa, basi 3 mm lata, glabra, basi medio callo parvulo transverso, trapezoideo, api- eulato ornata; columna brevi, glabra, 3,5 mm longa, auriculis lateralibus amplis oblongo-falcatis, obtusiusculis, lobo dorsali abbreviato; ovario sub- sessili cylindraceo, glabro, c. 0,6 cm longo. 362 R. Schlechter. Guatemala: Epiphytisch im Hochwalde bei Coban, c. 1350 m ü. d. M. — H. v. Türckheim no. II, 1951, blühend im September 1907. Eine der vielen Arten aus der Verwandtschaft des E. ramosum Jacq., aber von jenem gut unterschieden durch das Labellum und längere Blätter. 278. Oncidium guatemalense Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, c. 40 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis valde compressis, ancipitibus, angustius ovoideis vel oblongoideis, bifoliatis vel trifoliatis, c. 7 cm longis, infra medium c. 2 cm latis, vaginis 2—3 folia- ceis protectis; foliis erecto-patentibus, ligulato-linearibus, obtusiusculis, apice obliquis, inaequaliter bilobulatis, 25—35 cm longis, medio fere 1--1,3 em longis; scapo erecto vel suberecto, arcuato, folia paulo su- perante laxe pauci- (c. 5-)floro, vaginulis paucis distantibus obsesso, glabro; bracteis patentibus, ovalibus, obtusis, ovario fere 3-plo breviori- bus; floribus patentibus in genere inter majores, glabris; sepalo inter- medio oblongo, subaeuto, c. 2 cm longo, leviter undulato, lateralibus ligulatis, acutis, basi angustatis, obliquis, leviter undulatis, intermedio aequilongis; petalis sepalo intermedio similibus sed basi paulo angustatis, obliquis, leviter undulatis; labello e basi late obcuneata, cum angulis obtusis, supra medium valde constricto, antice in laminam subreniformem antico breviter excisam dilatato, carina brevi lineari basali, antice gibbis 3 ter- minata, supra basin carinis 2 brevibus additis, ante callos lineis 2 brevi- bus incrassatis parallelis antepositis, basi juxta carinam gibbo minuto rotundato aucto, labello toto c. 2,1 cm longo, supra basin 1,1 cm lato. Supra medium 0,3 cm lato, lamina apicali 0,9 cm longa, infra medium 1.7 cm lata; columna gracili. basi margine incrassata, 1,1 cm alta, alis semiquadratis cum angulis obtusis; ovario cum pedicello gracili, 3,5 cm longo, glabro. Guatemala: Epiphytisch im Hochwalde bei Coban, c. 1600 m ii. d. M. — H. v. Türckheim no. II, 2073, blühend im November 1907. Ich glaube diese Art am besten neben O, tigrinum A. Rich. unter- zubringen. Sie unterscheidet sich durch das am Grunde breitere La- bellum, welches die Sepalen kaum überragt und durch die Schwielen desselben. Wie es scheint, sind die Sepalen braun mit gelber Spitze, das Labellum gelb mit braunem Querband. 279. Oncidium Johannis Schltr., nov. spec. Epiphytieum, erectum, habitu O. graminifolio Ldl. simile; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis compressis, ancipitibus, ovatis, unifoliatis, c. 3,5 cm altis, infra medium c. 2 cm latis, mox longitudinaliter suleatis et minute rugu- losis; folio ligulato vel oblongo-ligulato, obtuso, breviter et inaequaliter bilobulato, basi cuneato, 8—11 cm longo, medio fere 1,3—1,8 cm lato, vaginis foliaceis 2—3 juxta pseudobulbum additis; scapo erecto vel ad- scendente, gracili, usque ad 30 cm alto, laxe 4 - 10-floro, tereti, glabro, vaginulis pluribus arcte amplectentibus acuminatis distantibus obsesso; Orchidaceae novae et criticae. 363 bracteis lanceolatis, acuminatis, ovario graciliter pedicellato duplo vel plus duplo brevioribus; floribus erecto-patentibus vel suberectis, illis O. graminifolii Ldl. similibus et fere aequimagnis glabris; sepalis elliptico- lanceolatis, acuminatis, basi subunguiculato-cuneatis, 1,5 cm longis, la- teralibus obliquis; petalis oblique oblongo-ligulatis apiculatis, sepalis paululo brevioribus, margine leviter undulatis; labello cuneato, apice bilobato, lobis semiorbicularibus obtusissimis, lobis inclusis 1,8 cm longo. infra apicem 0,8 cm lato, carina lineari antice sensim dilatata in basi, apice carinis 2 semiorbicularibus divergentibus sensim in medium decur- rentibus aucta, callo oblongo obliquo utrinque infra apicem postposito; columna brevi, 0,6 cm alta, basi facie biumbonata, alis angustis rotun- datis, apice in dentem falcatum parvulum productis; ovario cum pedi- cello gracili 1,7 cm longo, glabro. Guatemala: Epiphytisch im Walde bei Coban, c. 1350 m ü. d, M. — H. v. Türckheim no. II, 1639, blühend im Februar 1907. Die Art ist nahe verwandt mit O, graminifolium Ldl, aber in den Kümmen der Lippe und der Süule durchaus verschieden. 280. Campylocentrum Türckheimii Schltr., nov. spec. Epiphyticum, gracili, usque ad 30 cm longum; radicibus filiformi- bus, elongatis, flexuosis, glabris; caule simplici, tereti, leviter flexuoso, bene foliato, 2—3 mm diametiente, vaginis foliorum persistentibus omnino obtecto; foliis patentibus, oblique ligulatis, apice obliquis. obtusiusculis vel inaequaliter et obtusiuscule bilobulatis, 4—5,5 cm longis, medio fere 0,7—0,9 cm latis, basin versus paululo an- gustatis, glabris; vaginis arctissime amplectentibus, paulo compressis, striato-nervosis, usque ad 0,8 cm latis; racemis gracilibus, pro genere laxis, multifloris, foliorum longitudine vel paulo brevioribus, glabris; bracteis patentibus, ovatis, obtusiusculis, margine subdenticulatis, ovario subaequilongis vel paulo brevioribus; floribus patentibus in genere inter minores, glabris; sepalis oblongo-ligulatis obtusis, extus obscure et sparsim verrueuloso-rugulosis, apicem versus nervo medio incrassatis, obtuse apiculatis, c. 1,75 mm longis, lateralibus subfalcato-obliquis; petalis oblique oblongo-ligulatis, obtusis, nervo medio extus incrassatis, sepalis paululo brevioribus; labello e basi late cuneata circuitu subrhomboideo, supra medium latere utrinque subtrilobato-sinuato, obtuso, petalis aequi- longo, c. 1 mm medio lato; calcare oblongoideo-clavato, obtuso, glabro, porrecto-incurvo, c. 1 mm longo; columna minuta, glabra; ovario, cylin- drico, glabro, subsessili, vix 1 mm longo. ^ Guatemala: Epiphytisch bei Coban, c. 1850 m ü. d. M. — H. v. Türckheim no. 835, blühend im August 1886; no. Il, 1921, blühend im August 1907. Die Art ist am nächsten verwandt mit C. minus Fawc. et Rendle, aber leieht kenntlich durch die lockeren Blütentrauben und die glatten Ovarien. 364 Friedrich Fedde. LXI. Friedrich Fedde, Neue Arten aus der Verwandtschaft der Corydalis aurea Willd. von Nord-Amerika. Il. (Originaldiagnosen.) 6. Corydalis crassipedicellata Fedde, spec. nov. Herba biennis (?), erecta vel suberecta, 30 cm et plus alta, caulibus, ut videtur, paucis subrobustis, non ita multum ramosis, valde striato- angulatis. Folia pro rata parva, imprimis basalia longe petiolata, sed lamina modo 4—5 cm longa, superiora fere sessilia segmentis infimis basi valde approximatis, subbipinnatipartita vel melius pinnatipartita segmentis pinnatifidis, lobis integris vel pinnatilobatis, lobulis lineari- : oblongis, breviter acutis, ultimis plerumque trilobulatis, lobulo intermedio vix latiore, brevissime cuneato, mucronulato, petiolis ad basin non multum vaginanter dilatatis. Flores pallide flavi (?), in racemos semper fere (?) terminales, (ob pedicellos brevissimos crassos) spiciformes, 10—15-floros, primum subconfertos, deinde valde rhachide accrescente laxos, folia multum superantes dispositi; bracteae satis conspicuae lanceolato-sub- apiculatae, pedicellos breves et robustos longitudine valde superantes, 0,5 em longae. Sepala membranacea atque squamoidea, obliqua, sub- cordata et eleganter apiculata, denticulata, 2—2,5 mm longa, mox deci- dentia; petalum superius 1,5 em longum, carinatum, acutatum, lobis integris, carina vix geniculata, modo arcuata, crista conspicua petali apicem fere appropinquante repanda ornata, calcari vix tertiam partem totius petali occupante, subdeflexo, ad apicem subbullato-rotundato; pe- talum inferius leviter carinatum, reetangulariter reflexum, acutatum, lobis integris, carina in parte arcuata crista valde conspicua irregulariter denticulata ornata; petala interiora in toto leviter-arcuata, unguicu- lata, ungue subobliquo lanceolato, lamina subpanduraeformi, obliqua, basim versus oblique truneata, ad dorsum crista non ita alta, usque ad medium unguem paulatim decrescente ornata; staminum superiorum appendix nectariferus leviter curvatus et ad apicem subincrassatus. Siliqua sub- coarctata quadrangularis (?), non torulosa, 2—2,5 cm longa, 2 mm crassa ineurvato-adscendens vel subrecta, pedicellis brevibus, crassiusculis, diver- gentibus; semina non vidi. Mitielamerikanisches Xerophytengebiet; Provinz des Mexi- kanischen Hochlandes; Chihuahua: Bei der Kolonie Garcia in der Sierra Madres in 7300 Fuss Höke (C. H. T. Townsend and C. M. Barber. Chihuahua, fl. fr., VII, 1899, no. 163"). Nota: Quae species C. curvisiliqua determinata sine dubio huic species valde affinis est, quacum congruit habitu, pedicellis brevibus atque crassis et siliquis non torulosis; differt autem imprimis cristis bene effiguratis petalorum exteriorum, bractearum forma et caulibus multo minus coarctatis. Etiam loco natali species propria exspectanda est. Neue Arten aus der Verwandtschaft der Corydalis aurea Willd. 365 7. Corydalis curvisiliqua Engelm. var. tenerior Fedde, spec. nov. Tota herba tenerior caulibus minus coaretatis, magis glauca, vix perennis, ut videtur annua. Pedicelli breves quidem, at minus robusti ; bracteae minus dilatatae, magis lanceolatae, sed apiculatae usque ad acuminatae, pedicellos longitudine superantes, 0,4 —0,5 cm longae. Flores non vidi. Siliqua minus coarctata, subtorulosa, modo 2 cm longa, 0,1—0,2 cm crassa, incurvato-adscendens vel subrecta. Ausserste Nordwestgrenze der Chaparalprovinzen des Mittelamerikanischen Xerophytengebietes; Indian Territory: Sapulpa, common, (B. F. Bush, DL Indian Terr., fr. IV, 1895, no. 1014!). Nota; Floribus a me non visis planta non certe est dignoscenda; verosimiliter autem C, curvisiliquae valde “affinis , species Dom rimum quidem - varietas habita; rar 5 fs. 8. Corydalis Engelmannii Fedde, spec. nov. Herba perennis humilis, glaucescens, e radice subrepente caulibus repentibus vel paulatim erigentibus, subcaespitosis, ramosis, quadran- gularibus vel pluries angulatis, 7,5—10 cm longis. Folia alterna longe petiolata, subbipinnatipartita, segmentis vel lobis subflabellatis, lobulis oblongo-linearibus vel oblongo-obcuneatis, breviter acutatis, intermediis latioribus, magis rotundatis atque mucronulatis. Flores flavidi in race- mos laterales breves, primum densifloros, deinde laxiores, pro rata bre- viter pedunculatos, folia non superantes dispositi; bracteae lineari- lanceolatae, longe acutatae, ad apicem saepius denticulatae, quam florum pedicelli breviores vel aequilongae vel paullo longiores. Sepala mem- branacea, squamoidea, ovoideo-subcordata, longius acuta, dentieulata, mox decidentia, vix 2 mm longa; petalum superius leviter carinatum ad lobos satis latos et ad apicem rotundatum repando-undulatum, non cristatum, calcari vix quartam partem totius petali 1,2 cm longi occu- pante, leviter decurvato, subbullato-rotundato; petalum inferius pro- fundius carinatum, subacutum, ecristatum, ad lobos latos repando-denti- culatum; petala interiora unguiculata, ungue lineari-oblongo, sub- obliquo, lamina obliqua, basim versus oblique truncata, subpanduraeformi, ad dorsum crista longa minus quam dimiduum petali occupante et in summa parte non ita alta primus subitius, deinde paulatim usque ad unguis basim decrescente ornata; staminum superiorum appendix nec- tariferus leviter subgeniculato curvatus, filamentum commune pro rata latissime lanceolatum. Siliqua plerumque pendula, lineari-lanceolata, Subteres (?), torulosa, subareuata, pedicello satis crasso, quam siliqua multo breviore, nondum matura. Gebiet des pazifischen Nord-Amerikas; Provinz der Rocky Mountains. — Colorado: Mountains and valleys, near Empire (?), 8500—9000 feet (G. Engelmann, fl. fr., VIII, IX, 18747). P Nota: Haec species et patria et floris effiguratione C. Gooddingii valde affinis, a qua differt caleari breviore, habitu minus erecto quam subrepente depresso. 366 Vermischte neue Diagnosen. LXII. Vermischte neue Diagnosen. 827. Alchimilla acutangula Bus. forma multicaulis C. G. Westerlund in Bot. Not, 1911, p. 15. — Caules multi (—6), divergentes, prostrati vel arcuate ascendentes, plerumque valde flexuosi, pilis mollibus, + crispis, infra plerumque + erecto-patulis, ceterum irregulariter patentibus vestiti. — Ziemlich gross bis gross, reich beblättert, bläulich gelbgrün. Stengel mehrere (—6) ausgebreitet, niederliegend oder in hohem Gras bogig auf- steigend, meist stark hin- und hergebogen, mit weichen, + krausen, unten in der Regel + aufwärts gerichteten, übrigens unregelmässig abstehenden Haaren bedeckt, Grundblütter in frischem Zustande meist + gefaltet. Die unteren und mittleren Stengelblätter mit wenig tiefen, breit stumpfen oder rundlichen Lappen und stumpflichen, etwas zusammenneigenden Zähnen, die mittieren kurz gestielt. — Östergötland: Norrköping, gräs- vallar i parken till Lenningska sjukhemmet, ymnig (C. G. W., 1907— 1910). Blekinge: Karlskrona, Kronovarfvet (R. Zachrisson, VII, 1899, Hb. Ups.). 828. Myosotis caespitosa Schultz var. borealis O. Vesterlund in Svensk. Bot. Tidskr., IV (1910), p. (81). — Caulis tenuis, teres, erectus, 5—17 cm altus, pilis adpressis sparse praeditus. Folia 1—2 cm longa, 2—4 mm lata, omnia (etiam folia inferiora) petiolis carentia. Calyx 2—3 mm longus e longitudine pedicelli floriferi. Corollae diam. 2—3 mm. ` Pedi- celli fructiferi saepissime unilateraliter directi, oblique erecti-patentes. Carpidia levissime marginata. Parce fructifleans. -- Diftert a typo foliis basalibus non petiolatis, pedicellis fructiferis e longitudine calycis vel brevioribus, caule saepissime in parte inferiore simpliei, quam in typo firmiore. — Hab. locis limosis vel muscosis ad ripam fluminis Lweälf Lapponiae Lulensis haud rara. 829. Cytisus albus Hasq. var. Obornyanus A. Wildt in Verh. Naturf. Ver. Brünn, XLVIII (1909), 1910, p. 22. — Bildet den Übergang zu Cytisus pseudo-Rochelii Simk. — Mähren: Auspitz (neben der weiss- blühenden Pflanze Stücke, die gelb oder gelblich blühten). 830. Swertia (Pleurogyne) Bonatiana J. H. Burkill in Journ. a. Proc. Asiat. Soc. Bengal, N. S., VII (1911), p. 81. — Planta annua, glabra, ramosa, ad 15 cm alta; rami ex tertio et superioribus internodiis qua- drangulares, anguste quadri-alati, purpurei. Folia lanceolata, sessilia. apice acuta vel acutiuscula, trinervia, nervis lateralibus obscuris, majora ad 15 mm longa et 5 mm lata. Flores numerosissimi, conspicui; pedi- celli ad 10 mm longi, angustissime quadri-alati. Sepala quinque, fere ad basin libera, linearia, acutissima, ad 9 mm longa, obscure trinervia, parte connata ad 1 mm longa. Petala fere libera, elliptico-ovata, ad 14 mm longa, ad 6 mm lata (teste Ducloux) alba cœruleo-striata, ad basin ut videtur bifoveolata. Stamina ad basin corollae affixa; filamenta 5 mm longa; antherae dorsifixae, 4 mm longae; pollen tetrahedroideo-globosum, laeve. Ovarium 9 mm longum; stigma ad tertiam partem basin versus descendens, — China Australis. In montibus provinciae Yunnan prope Yunnansen, legit Ducloux, 526. Floret mense Decembri. Vermischte neue Diagnosen. 367 831. Swertia (Ophelia) Duclouxii J. H Burkill, l. c., p. 81. — Planta 50—60 cm alta, erecta, annua, pyramidato-fastigiata, glabra. Caules quadrangulares, virides, anguste quadri-alati, Folia inferiora ad 30 mm longa, late lanceolata, ad 6 mm lata, superiora ovata breviora, omnia acuta; nervus medialis conspicuus; nervi laterales duo inconspieui. Flores numerosissimi, pentameri. Calycis tubus 1 mm longus, infundibuliformis, quinque-angulatus; lobi lanceolati *vel lanceolato-ovati, 6 mm longi, ad 1,5 mm lati. Corollae tubus 0,5 mm longus; lobi anguste ovati, acu- tissimi, ad 10 mm longi, 2,5 mm lati, bifoveolati; foveolae 2 mm longae, in parte inferiori poculam parvam formantes, et in parte superiori ob membranas laterales setigeras ex cornubus poculae extensas canaliculatae. Stamina ad basin corollae loborum inserta; filamenta 3 mm longa; an- therae 1,5 mm longae, dorsifixae; pollen tetrahedroideo-globosum. Ovarium 7 mm longum; stylus perbrevis; stigmatis lobi latiores quam longiores. Semina subglobosa, 0,25 mm diametro, subtuberculata. — China Australis. In mortibus boream versus urbis Yunnansen, legit Ducloux, 933. Floret mense Septembri. 832. Swertia (Ophelia) rosea J. H. Burkill, 1. c., p. 82. — Planta annua, erecta, pyramidalis, glabra. Caulis quadrangularis, anguste quadri-alatus, nigro-purpureus. Folia petiolata, elliptico-lanceolata, ad 20 mm longa, ad 8 mm lata, trinervia, acuta vel subacuminata; petiolus ad 4 mm longus. Flores magni, 30 mm diametro (teste Ducloux) rosei, pentameri. Sepala libera, linearia, acuta, ad 11 mm longa, 1,5 mm lata. Corollae tubus 1 mm longus; lobi ovati, ad 18 mm longi, 8 mm lati, 5—7-nerves, ad basin bifoveolati; foveolae in parte inferiori poculiformes, supra ob membranas fimbrilliferas ex cornubus pocularum ad 2 mm ex- tensas canaliculatae. Stamina ad basin loborum inserta; filamenta 6 mm longa; antherae dorsifixae, 3 mm longae; pollen subellipsoideo-globosum. Ovarium ovoideum, 6 mm longum, stigma versus angustatum. — China Australis. In montibus Tching-chan dietis prope Yunnansen, legit Ducloux, 323. Floret mense Novembri. 833. Swertia patens J. H. Burkill, Le, p. 82. — Planta depressa, forsan perennis, glabra. Radix singula. Caules decumbentes, sub- quadrangulares, virides. Folia lineari-oblanceolata, ad 45 mm longa, 3 mm lata, crassiuseula. Flores conspicui, 4-meri. Sepala libera, ad 15 mm longa, ex basi ovata 4 mm lata in acumine lanciformi 6 mm longo ex- tensa, Corollae tubus 1,5 mm longus: lobi sepalis paullulo breviores, ovati, acuti, ad 13 mm longi, 5 mm lati, in parte inferiori bifoveolati ; foveolae conspicuissimae, in parte inferiori 1 mm longa poculiformes, in parte superiori ad 2 mm longa ob marginem poculae fimbrilligeram in- dusiatae. Stamina ad basin corollae loborum inserta; filamenta 7 mm longa; antherae 2 mm longae, dorsifixae; pollen orbiculare. Ovarium ovoideum, gradatim in stylo 1 mm longo attenuatum. — China Au- Stralis. Ad Mou-tchou-ka in regione Kiao-kia provinciae Yunnan, collegit Simeon Ten, 934. Floret mense Julio. 368 Vermischte neue Diagnosen. 834. Daemonorops (S Cymbospatha) Schmidtianus Beccari in Bot. Tidsskr., XXIX (1909), p. 330. — Caudex, ut videtur, non alte scandens, mediocris vel gracilis. Folia superiora cirrifera, segmentis lineari-lanceolatis, majoribus 30 cm longis, 15 mm latis, basi a medio attenuatis et apice sensim acuminatis, supra in costulis tribus setis brevibus nigris con- spersis, marginibus patule et crebre ciliatis. Spadices erecti subsessiles, late fusiformes, modice rostrati, spatha exteriori cymbiformi spiculis valde elongatis tenuibus criniformibus obtecta et in rostrum quam corpus subdimidio brevius producta; secunda et tertia spatha in dorso plus minusve spinulosa; spathis secundariis squamaeformibus acuminatis. In- voluerophorum breve et spathella sua subaequilongum. Involucrum in involucrophoro omnino immersum, floris neutri areola depressa leviter tumescenti. Fructus sphaericus, 10—20 mm diam., squamarum ortho- stichis 18. Semen globulare, lateraliter paullo compressum, in facie rapheali non ventricosum. — Species D. melanochaeti proxima, — Koh Chang: Plains and jungle near Lem Dan (no. 206, 515, 624b). Flowers and fruits found in January and February. 835. Sapindus Thurstonii Rock in Bull. Hawaii Board Agric. and For., I (1911), p. 6, fig. 2, pl. 3. — Arbor (decidua?) 10—26 m alta, truncus erectus 0,8—1,8 m diameter; cortice bruneo, desquamante ab arboribus maturis; rami teretes brunei, glabrati; folia alterna abrupte vel impari- pinnata, petiolis 4,5—6 cm longis, tomentulosis, rachibus minime mar- ginatis et in folia novella alatis; foliolis suboppositis, minime falcatis, 6—12 cm longis, 2—3,5 cm latis, apice acuminatis, basi rotundis, supra glabris, subtus tomentulosis; nervo mediano valide prominente; paniculae terminales pubescentes circa 12 em longae; flores — (ignoti); cocci 1—2 globosi 17—20 mm diametro, ad basin connati vel singuli cum rudimentis 1—2 ovulorum abortivorum; pericarpium coriaceum; semina globosa, fuscata vel nigra 10—12 mm diametro; testa ossea sine caespi- tosa pilositate ad basin. — In archipelagi Hawaiiensis insula Ha- waii: J. F. Rock leg. in declivibus montis Hualalai, Puuwaawaa 2700 pedes s. m. Jun. a. 1909 et Mauna Loa orientem versus, 4500 pedes s. m. Aprilis a. 1911 (no. 8772). Die Zahl der Abonnenten des Repertorium-Index, Band |—X beträgt jetzt 40. Dr. F. Fedde. Repertorium specierum novarum regni vegetabilis auctore F. Fedde DA Band [24/3 a | 15. Marz 1912 No. 257/259 LXII. Decades plantarum novarum. LXXV—LXXIX. Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) 741. Stellera Bodinieri Lévl., nov. spec. Stipite lignoso, crasso, pluricauli; caules recti, angulati, striati 15 — 30 cm alti; folia nunc linearia nunc ovata; pluri et penninervia, glabra hypericiformia sessilia vel subsessilia; flores pulchre lutei ad apicem caulium dense umbellati; perianthium valide nervatum; nervis intense flavis; lobi 5, magis etiam lutei, obtusi, ovati; stamina faucem non exce- dentia; antherae lineares. Yun-Nan: Environs de Yun-Nan-Sen, haut des montagnes; mon- tagnes entre Ma-Kay et Se-Hong, 9 mars, 9 avril 1897 (Fr. Ducloux); Kouy-Tchéou: montagnes entre Hin-Y-Hien et Hin-Y-Fou, 12 avril 1897 (Em. Bodinier). 742. Daphne Martini Lévl., nov. spec. Caulis nune atrobrunneus, nune rubescens angulatus, glaber; folia glabra nune glauco-viridia nunc ferrugineo-viridia nunc obovata ob- tusissima nunc lanceolata acuminata nervis nunc conspicuis nunc eva- nidis; flores albi, vel flavo-viridia nunc omnes terminales, nunc partim axillares; perianthium elongatum sericeo-villosum raro superne gla- bratum; pedunculo communi brevissimo, vel nullo; lobi perianthii pa- tentes, nunc obtusati nunc acuti; staminum antherae ad faucem sub- exsertae luteae. Kouy-Teheou: Environs de Kouy-Yang, mont du College, février 1898 (J. Chaffanjon et Emile Bodinier, 2076); environs de Gan-Pin, grandes Rocailles, 12 février 1898 (L. Martin, 2076); Yeou-Lang (Jos. Esquirol, 775). Forsan sub uno nomine diversae species nam flores nunc albi in planta Esquiroliana et folia acuminata; flavo-virides in planta a Bo- dinier, Chaffanjon et Martin collecta quae variat ipsa forma et colore foliorum. 143. Cinnamomum Bodinieri Levl., nov. spec. Arbor altissima et perlatissima, ramulis nodosis; folia ampla 3-tri- nervia nervis alternis, late ovata abrupte acuminata, supra atro- et oli- Repertorium specierum novarum. X. 24 370 H. Leveille, vaceo-viridia subtus livido sed albido-tomentosa sat longe petiolata; in- florescentia amplissima decomposito-paniculata, puberulo-villosa; lobi perianthii breves, ovati, obtusi, caduci ideoque calyx fructifer cupuli- formis; fructus nigrescens, parvus, globosus, apiculatus, rugosulus. Kouy-Tchéou: Environs de Kouy-Yang, bois de la pagode de Lan- Yo-Chan, 15 juin 1899 (Em. Bodinier, 2622). 144. Cinnamomum Cava'eriei Lévl., nov. spec. Ramuli, folia arboris magni rubra; planta camphorata glaberrima; folia ovata asymetrica, rubro-petiolata, utrinque foveolato-reticulata penni- nervia, nervis suboppositis, dejecto-acuminata; inflorescentiae axillares, gracillimae, perlaxiflorae, pauciflorae (8—10); fructus parvus rubescens, globosus, nitidus. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, 23 juin 1903 (Jul. Cavalerie, 1084). 145. Cinnamomum Taquetii Lévl., nov. spec. Rami nigri vel atropurpurei glabri; folia membranaceo-coriacea, late ovata, acuminata; petiolo purpureo; limbo triplinervi, nervis luteis, utrinque foveolato-reticulato, pallide viridi, nitidulo; fructu globoso, opaco vel nitido, levi, magnitudine magni pisi; perianthio cupuliformi inte- gerrimo; gemmae villosae. A C. Camphora distinctum foliis late ovatis nec tamen rotundatis, potius membranaceis. Quelpaert: In silvis Tolsouni et Taitpjeng, rara, jul. 1909, oct. 1908 (Taquet, 1344, 3159). 146. Litsea coreana Lévl, nov. spec. Rami grisei; folia ovata vel lanceolata, glabra, coriacea, nitida, penni- nervia, rubro-viridia, subtus ferruginea, pulchre reticulata, obtuse acu- minata; petiolis nigrescentibus, suberosis; gemmae foliiferae villosae; flores axillares, anthe anthesin globulosi; bracteis villosis inelusi, sub- sessiles, quasi glomerulati, magnitudine grani piperis; fruetus, pedun culo communi elongato, pedicellati, globosi, magnitudine parvi cerasi, calice persistente lobato et striato suffulti. A. L. aciculata foliis penninerviis, subtus ferrugineis et supra non pustulatis distincta. Corea: In silvis Taitpjeng, Yangkeuni, Sanpangsan et in pago Syekeni prope mare, jul.-oct. 1908—1910 (Taquet, 1355, 1356, 3171, 4401). 147. Lindera Dielsii Levl., nov. spec. Flores praecocissimi; frutex mascula, foliis nullis; ramis lutescentibus gracilibus; inflorescentiis brevissime stipitatis, globosis, cucullato-brac- teatis; flores in folium capitulum aggregati, brevissime pedicellati, atro- utei; feminea frutex (an eadem sp.?) ramis purpureis; inflorescentiae breviter stipitatae; flores breviter pedicellati albo-lutei, odori; folia vix enascentia; pedicellis villosis; stylus exsertus, stigmate capitato, dilatato. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, montagnes, 27 fév. 1902, 22 mars 1905 (Jul. Cavalerie, 932, 1299). Decades plantarum novarum. LXXV—LXXIX. 311 148. Litsea Cavaleriei Lévl. nov. spec. : Frutex 1—2 m alta; rami grisei; folia lanceolata, supra glabra, niti- dula nervis impressis; subtus ferrugineo-tomentosa, nervis conspicue ele- vatis, reticulata margine revoluto, acuminata, breviter petiolata petiolo nigro; flores albi, capitulose aggregati, pedunculi sicut ramuli novelli et petioli juniores hirsuti; bracteae sericeo-villosae; perianthio extus albide hirsutissimo, staminum filamenta hirta; antherae glabrae subflabellatae. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, 15 juill. 1902 (Jul. Cavalerie, 65). 149. Lindera Bodinieri Lévl., nov. spec. Rami brunnei, molliter pubescentes; folia Litseae Cavaleriei sed paulo majora; flores lutei umbellati, axillares, pedunculo communi brevissimo et pedicellis fulvo hirsutis; perianthio mox deciduo praecipue ad medium dorsum piloso; filamenta glabra, brunnea; antherae luteae; fructus nigri, rugosi, globosi vel oblongi magnitudine grani piperis. Kouy-Tchéou: Environs de Kouy-Yang, grand arbuste; mont du Collége, bois de Kien-Lin-Chan. 12—14 avr. 1898 (Em. Bodinier, 2179); Pin-Fa, 25 juin 1902 (Jul. Cavalerie, 798). 750. Lindera Yunnanensis Lévl., nov. spec. Affinis praecedenti sed foliis ovatis, multo minus nervatis, subtus retieulato-tomentellis; flores brevissime pedicellati, inflorescentias globosas et densas in axillis efformantes; antherae vexillares, complanatae. In- florescentiae femineae globoso-subsessiles; pediculi et perianthium hirtella; ramuli rubelli glabrati vel parcissime pilosi. A L. Bodinieri differt pedunculo communi nullo. Yun-Nan: Environs de Yun-Nan-Sen, dans les bois de la mon- tagnes, grande ravine, 6 mars 1897 (Fr. Ducloux); 21 mars 1897 (Em. Bodinier). 751. Lindera Cavaleriei Lévl., nov. spec. Parva arbor, ramulis gracilibus glabris; folia longe lanceolata, 10—20 X 2—4 cm, glabra, nervis subtus conspicuis, primario elevato, acuminata ad basin longe attenuata, petiolata, conferta; inflorescentia cymosa, longe pedunculata, laxiflora et pauciflora; perianthii alte fissi lobis ovatis, obtusis, costatis; fructus ovati, nigrobrunnei, granulati, magni- tudine pisi. Foliis L. umbellatam referens sed inflorescentia valde differt. Kouy-Tchéou: Tsin-Gai, Kao-Po, bords des ruisseaux, 5 aoüt 1903 (Jul. Cavalerie, 1222). 752. Urtica pinfaensis Lévl. et Blin, nov. spec. Caulis gracillimus; folia profunde incisa, dentata ambitu triangularia, ad basim truncata vel obcordata, glabra longissime petiolata petiolo 6—8 cm, limbum subaequante et in foliis inferioribus superante; limbo 14—18 inciso-lobato; flores monoici, spicati; spicae laxiflorae, remotiflorae, 4—5 verticillatae; inferiores femineae petiolo breviores; superiores mas- culae petiolo longiores; semina rotundata flavida. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, 9 oct. 1902 (Jul. Cavalerie, 771). 24* 372 H. Léveillé. 153. Boehmeria Esquirolii Lévl. et Blin, nov. spec. Affinis B. niveae a quo distat sequentibus notis. Planta dioica, lignosa, caules hirsuti; folia nunc opposita, nunc alterna, ovato-lanceo- lata, nunquam orbicularia, petiolo brevissimo, nervis primariis parallelis, confluentibus hirsutis; inflorescentiae masculae anthelatae ut in Juncis, ramis anthelae hirsutis: perianthio brunnescente, villoso; stamina glabra; antherae brunneae filamentis breviores. Folia supra atroviridia alte rugosa, stellatim pilosa; subtus incano- tomentosa. Kouy-Tchéou: Ouang-Mou, juin 1904 (Jos. Esquirol). 154. Smilax Taquetii Lévl. A S. herbacea distincta: caule flexuosissimo, ramulis novellis luteis; bracteis perulae elongatis castaneis striato-carinatis, nec dilatatis; foliis perfecte orbiculatis; interdum apiculatis, saepius retusis; fructu ad ma- turitatem luteo, nitido et cerasi magnitudine. Flores longe umbellati; stigmate alte trilobo, lobis crassis. Corea: In silvis Hongno et Hallaisan, maio-aug. 1909 (Taquet, 3306, 3307, 3308). 155. Tupistra Cavaleriei Lévl., nov. spec. Planta robusta; caulis crassus, diametro 2 cm nodosus, striatus vel costatus glaber, radicans; folia radicalia conferta, 40 cm longa, 5 cm lata; caulinaria 20 X 4 cm, striata, glabra in petiolum alatum longissime attenuata; flores in inflorescentias capitatas axillares multifloras, plures, alternas, densissimas sessiles vel subsessiles dispositi et congesti; cap- sula trivalvata, apice barbata; quavis valva extus ad apicem longe bar- bata, pilis fulvis, stigmate persistente coronata. Kouy-Tchéou: Lo-Fou, ouest, bois humides et ombreux; plante médicinale, nov. 1905; aoüt 1909 (Jul. Cavalerie, 2565, 3511). 756. Disporum Taquetii Lévl,, nov. combin. (Tovaria Hallaisanensis Lévl. in Fedde, Repert., 1909, p. 264.) Corea: In silvis Hallaisan, maio 1907 (U. Faurie, 2119); Quelpaert, in silvis Hallaisan, 800 m, in sepibus Hongno, 1 apr., 5 mai 1908—1910 (Taquet, 4052, 4737, 4738). 151. Hiptage Esquirolii Lévl., nov. spec. Pulchra arbor floribus albis; foliis subcoriaceis, ovatis vel obovatis abrupte in acumen dejectum contractis; inflorescentia vix pilosa, pilis albidis consita; flores parvi; calyx vix albide pilosus; antherae rotundatae; styli non raro tres. Kouy-Tchéou: Choui-Teou, route de Tin-Fan-Lo-Fou, 4 mai 1900, alt. 900 m (Jos. Esquirol, 2097). 758. Hiptage Cavaleriei Lévl., nov. spec. Arbor magna 9 m alta; ramuli rugoso-suberosi; folia coriacea lanceo- lata, argute sed remote dentata, subtus ferruginea; inflorescentia pyrami- dalis, floribunda sed condensata, rufo-villosa; calyx rufo-tomentosus; sepala parva intus glabrata, ovata obtusa; petala alba, odora, emar- Decades plantarum novarum. LXXV—LXXIX. 373 ginata vel biloba; antherae rotundatae supra complanatae, marginatae, styli 3—4. Styli in genere Hiptage variant numero 1—4 ut fit in genere Crataegus. 159. Suttonia molokaiensis Lévl., nov. nom. (Myrsine molokaiensis Lévl. in Fedde, Repert., X [1911], p. 154.) Sandwich: Molokai: Kamolo, 1000 m, jun. 1910 (Faurie, 435). 160. Suttonia Fauriei Lévi., nov. nom. ; (Myrsine Fauriei Lévl. in Fedde, Repert., X [1911], p. 154.) Sand wich: Oahu: Waianai, maio 1910, Muranu, nov. 1909; Kona- huanui, oct. 1909 (Faurie, 422, 423, 427). 761. Ardisia elegantissima Lévi., nov. spec. Frutex 1—2 m alta, apice tantum ramosa; ramuli alterni, angulo recto divaricati unde apex fruticis elegantissimus; folia maxima oblonga 10—13 X 3—4 cm viridi-brunnea acuminata petiolata glaberrima undu- lato-crenata, intra crenulas glandulosa, insuper punctulis parvis subtus conspersa; flores rosei, pulcherrimi, sat magni 1 cm, penduli, corymbosi, terminales; sepala obtusa ovata; petala triplo longiora acuminata; an- therae magnae acuminatae; stylus exsertissimus. Ab A. virente inflorescentiis paucifloris, petalis et antheris non punc- iatis, habituque diversa. j Hong-Kong: Bois de Happy Valley, 20 juin 1894 (Em. Bo- dinier, 665). 162. Ardisia Labordei Lévl., nov. spec. Suffrutex 35 cm alta, cortice subereo; folia elliptica glaberrima cal- loso et glanduloso undulata margine revoluto, acuminata, subtus flavida supra laete viridia ad summos ramulos conferta et erecta; ramulis sul- catis; nervo primario uno conspicuo et intensius colorato; fructus pulchre rubri, globosi, perfecte umbellati, magnitudine pisi, nigro parce punctati pedicellis et pedunculis rubellis; inflorescentiae refractae. Fructibus pulchre rubris, nervo foliorum rubro-flavido et valde con- Spicuo haec species insignitur. Kouy-Tchéou: District de Tsin-Gay, dans les bois à Kao-Tchay, 8 mars 1898 (J. Laborde, 2512). 163. Ardisia discolor Lévl, nov. spec. Species fruticosa his dignoscenda notis: Folia lanceolata coriacea, integerrima undulata, supra nitida levia, etsi grosse granulata, subtus livido-alba, brevissime pilosa, quasi tomentosa sub lente puncticulata, acuminata nervis supra impressis, subtus elevatis brunneis, dense vil- losis; ramuli dense pilosi, brunnei; inflorescentiae brunneo-pilosae pani- culatae, corymbis densis efformatae; calyces hirti, sepala brevissima; petala villosula; antherae lanceolatae; filamenta ad apicem filiformi- attenuata. Kouy-Tchéou: Ma-Jo (Jul. Cavalerie, 3610). 374 H. Leveille. 164. Ardisia Meziana Levl., nov. spec. Peraffinis A. corymbiferae a quo differt: punetulis foliorum multo numerosioribus, nec nigris; venis frequentissimis, angulo recto divari- catis, nervo marginali conspicuo; insuper fructibus duplo minoribus. Kouy-Tchéou: Lo-Fou, mars 1909 (Jul. Cavalerie, 3530). 165. Ardisia Cavaleriei Lévl., nov. nom. (A. castaneifolia Levl., in Fedde, Repertorium, IX, 1911, p. 461 non Mez). Kouy-Tchéou: Environs de Tou-Chan; juin 1899; Pin-Fa, chutes d'eau, 9 déc. 1910 (Jul. Cavalerie, 751); Pin-Fa, fleurs roses, fruits d'un rouge clair, 15 juin 1905 (Jos. Esquirol). 166. Ardisia crispa Thunb. var. Taquetii Lévl., nov. var. Differt a specie: caule altiore 1—2 m; ramis longioribus et minus ad apicem caulis confertis; foliis laete viridibus et longioribus. Corée: Quelpaert, foréts le long des torrents, Hongno, oct. 1909 (Taquet, 2975). 767. Embelia Esquirolii Lévl., nov. spec. Arbor ramis atro-purpureis; folia ovata 7—10 X 3—5 cm, mem- branacea dentata acuminata acumine dejecto, glabra, non punctata, petio- lata; inflorescentiae cymosae pauciflorae, petiolis breviores; flores albo- virides; sepala lanceolata obtusa; petala duplo longiora, lamina ovato- dilatata; stamina brevissima, antherae crassae; stylus crassus; stigmate peltato, lobato. : Kouy-Tchéou: College, 10 mai 1906 (Jos. Esquirol). 168. Embelia rubrinervis Levl., nov. spec. Rami grisei striati; folia lanceolata glaberrima, crenata nitida lepi- dota conspicue rubrinervia petiolata; petiolis sub lente puberulis simul ac pedicellis; flores umbellati; sepala et petala aequilonga, inconspicue pu- berula; antherae inclusae acuminatae. Species foliis rubrinerviis et sepalis petalis aequilongis praeclara. Kouy-Tchéou (Jos. Esquirol, 729). 169. Embelia Schlechteri Levl., nov. spec. Ramuli graciles, tomentelli; folia ovata glabra, ad basin rotundata, sensim dejecto acuminata crenata, lineatim nec rotunde punctata, nervo primario uno subtus elevato, brevissime 1—2 mm petiolata; flores um- bellati, axillares, pauci; pedunculi brevissimi 1—2 mm et pedicelli 3—4 mm brunneo-puberuli; sepala ovato-triangularia, margine pallidiora, punctata; petala 3-plo longiora subcucullata lanceolata margine etiam ad apicem pallidiora, obscure punctata, punctis haud rotundis; stamina inclusa; stylo flexuoso ideoque incluso etsi longiore. Kouy-Tchéou: Environs de Kouy-Yang, mont du College petit ar- buste, rocailles à l'entrée d'une grotte, février 1898 (Emile Bodinier, 2049). 770. Embelia Dielsii Lévl., nov. spec. Frutex, ramis lenticellatis, purpureis; folia sublinearia, falcata gla- berrima longe acuminata, 5-7 cm X 4—8 mm, margine remote et spinulose dentata; nervo primario supra impresso et uno subtus elevato; Decades plantarum novarum. LXXV —LXXIX. 315 subtus lineatim punctata si ita dicere liceat; breviter 2—3 mm petio- lata; ramuli, pedunculus subnullus et pedicelli brunneo-puberuli; flores albo-lutei, parvi; sepala lanceolata, obtusa, puberula: petala lanceolata 2—3 plo longiora, lineatim punctata; antherae paulo exsertae, apiculatae. Espèce remarquable par ses feuilles falquées et ses ponctuations linéaires. Kouy-Tehéou: Pin-Fa, bois, 17 février 1903 (Jul. Cavalerie, 1327). 771. Embelia Blinii Levl., nov. spec. Per affinis praecedenti sed bene distincta; foliis rectis nec falcatis, magis elongatis, pulchre crenatis, subtus lepidotis, dense et subrotunde punctatis; insuper flores sunt longiores et caulis scandens 2—3 m; pe- dunculi floriferi sunt brevissimi sed conspicui. Kouy-Tchéou: Environs de Kouy-Yang, mont du Collége: Ké-Ma- Tong, février 1898 (J. Chaffanjon et Emile Bodinier, 2081). 112. Embelia rubro-violacea Levl., nov. spec. Arbor, ramis griseis; ramuli novelli tetrapteri glabri; folia supra in- tense brunneo-viridia, subtus brunnea perquam repandissime denticulata ovata ad basin subrotundata acuminata, glabra etsi subtus mollia, supra nitida petiolata; inflorescentiae axillares, corymbosae permultae; pedun- culi fere 1 cm longi glabri simul ac pedicelli 2—4 mm longi; flores atro rubro-violacei; sepala brevia late ovata obtusa; petala obtusa, 2-plo lon- giora, margine pallidiora; stamina post anthesin exserta; antherae acu- minatae. Planta glaberrima. Kouy-Teheou: Pin-Fa, 25 juin 1902 (Jul. Cavalerie, 1334); forets, juin 1905 (Jos. Esquirol, 429). 118. Maesa aurea Lévl, nov. spec. Ramuli flavidi, punctati; folia utrinque aurea sed supra atro flava, lanceolata 10—16 X 3 cm glaberrima, parum conspicue denticulata, subtus praesertim nervosa, petiolo brunneo, canaliculato; flores racemosi, albi, racemis axillaribus petiolos non superantibus; pedunculi pedicelli hirti; bracteae pilosae barbatae; sepala et petala glabra obtusa. Colore aureo foliorum statim dignoscenda. Kouy-Tchéou: Environs de Tou-Chan, arbuste, 1° oct. 1899 (Jul, Cavalerie, 2719). 114. Maesa scandens Lévl, nov. spec. Frutex scandens, glaber; caulis densissime punctatus; ramuli striati, suberosi; folia petiolata, ovata viridi-brunnea ad basin attenuata ad apicem in acumen sat longum abrupte contracta, 4—8 X 1—3 cm, flores brevissime racemosi, rosei vel purpurei, inodori; calyx brevissimus, lobis ciliatis; corolla lageniformis; petala ad faucem pilosa, lanceolata; geni- talia inclusa. Kouy-Tchéou: Juin 1905 (Jos. Esquirol. 396, 399). 775. Maesa myrsinoides Levl., nov. spec. Caulis et rami albidi; folia lineari-lanceolata supra atroviridia subtus flavido-viridia brevissime petiolata ad basin cuneata ad apicem tantum 376 H. Leveille. denticulata, denticulis remotis, acuminata, coriacea; nervo primario uno subtus elevato; nervis secundariis supra inconspicuis; fructus axillares et umbellatim dispositi, magnitudine grani piperis. Habitu et foliis Myrsinem africanam refert sed fructu pluriloculari statim differt. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, ruisseau de La-Tong, 1° oct. 1902 (Jul. Cavalerie, 579). 116. Maesa Blinii Levl., nov. spec. Frutex ramis brunneis; folia ampla, majora usque ad 15 X 4 cm; eleganter crenata pulchre et frequenter subtus reticulata et purpureo nervata, rubro-petiolata, ad basin rotunda ad apicem acuminata, late lanceolata nervis supra impressis; fructus circa 1 cm pedicellati, um- bellatim dispositi, magnitudine grani piperis, purpurei. Kouy-Tchéou: Ma-Jo, 24 juill. 1907 (Jul. Cavalerie, 3103). 777. Myrsine Cavaleriei Lévl., nov. spec. Frutex 1—2 m alta; folia disticha filieina angustissime lanceolata, acuminata ad basim subrotunda conferta brevissime petiolata, pulchre crenata profuse punctata; nervo uno supra impresso, subtus elevato, ceteris immersis et inconspicuis; flores axillares brevissime pedicellati, 2—3 gemini e pedunculo subnullo squamoso oriundi; rami hirto-setosi; sepala et petala obtusissima rotunda glaberrima, margine pallidiora; pe- tala sepalis 4-plo longiora. Species ramis frondes filicum fingentibus valde insignis. Kouy-Tchéou: Montagnes, bois pres ruisseaux, 11 oct. 1905 (Jul. Cavalerie, 2345). 118. Myrsine Feddei Lévl., nov. spec. Rami grisei; folia saliciformia lanceolato-linearia parva, 2—3 cm X 4—8 mm, integerrima subtus squamosula ceterum glaberrima nervo uno supra impresso, subtus elevato conspicuo; ad basin attenuata; apice acuminata; flores albi, axillares, frequenter umbellati; sepala et petala obtusa, glabra; petala sepalis aequilongiora; genitalia inclusa; filamenta brevia sed conspicua; stylo subnullo, stigmate crasso, capitato costato. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, ruisseaux, 23 mai 1902 (Jul. Cavalerie. 842). 119. Rapanea aurea Lévl, nov. spec. Rami grisei, setosa; folia lanceolato-ovata, flavida vel aurea ad basin attenuata ad apicem obtuse acuminata vel obtusata, conferte dentata nervo uno supra impresso, subtus elevato, conspicuo, brevissime petio- lata, brevia 2—5 cm X 10—15 mm; flores 2—3 gemini albi vel atro- lactei; sepala et petala glabra obtusa, petala sepalis paulo longiora; geni- talia inelusa; stylo nullo; antherae sessiles. Colore flavo vel flavido foliorum facile dignoscenda. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, montagnes, 27 février, 10 mars 1902 (Jul. Cavalerie, 839, 841). 180. Thalictrum punctatum Levl., nov. spec. Caulis 40—60 cm altus glaber; folia 2—3 ternata, glabra; foliolis am- bitu ovatis, grosse crenatis vel dentatis, subtus pallidis vel albidis; in- Decades plantarum novarum. LXXV—LXXIX. 311 florescentia densa; staminum filamenta dilatata, conspicue punctata; se- pala lanceolata striata; akoenia breviter sed conspicue stipitata, trigona, faciebus levibus nec striatis; stigmate sessili. : Haec species filamentis punctatis et akoeniis non striatis nec costatis facile dignoscitur. Corea: Quelpaert, secus torrentes et in sepibus crateris Hallaisan, 1500— 2000 m, 13 aoüt 1908; juill. 1909 (Taquet, 513, 2565). 781. Prunus Dunniana Levl., nov. spec. Arbor magna, cortice nigrescente; folia ampla 10—15 X 3—6 cm, ovata, crenata, acuminata supra atroviridia subtus ferruginea reticulata pilosula, parallele et parum curvato-nervata; flores racemosi; fructus atro- purpurei, ovati, apice attenuati stipitati, magnitudine pisi. Kouy-Tchéou: Kai-Tchéou, juin 1908 (Jul. Cavalerie, 2985). 782. Crataegus Chantcha Lévl. nov. spec. Rami puberuli; folia ambitu spatulata vel triangularia, ad basin cuneata et integra, ad dimidiam partem superiorem lobato incisa et den- tata, utrinque, subtus praesertim et ad nervos praecipue villosa; flores ad apicem ramulorum brevissimorum et longe hirtorum solitarii vel 2—3 gemini, calice hirto, sepalis acuminatis; petala alba erosa; genitalia brevia. Kouy-Tchéou: Enviroos de Gan-Pin, 29 avril 1897 (Emile Bo- dinier). 783. Crataegus Taquetii Levl., nov. spec. (Pirus subcrataegifolius Levl. in Fedde, Repert., VII [1909], p. 197.) Rami brunnei; folia confertissima laete viridia subtus parum flavida utrinque pilosula crenata acuminata, longe et pilose petiolata raro parce et remotissime incisa; inflorescentia umbellata; fructus purpurati, globosi, late et eleganter umbonati, pedicellis elongatis, glabris et flavidis. Corea: Quelpaert, in silvis Yengsil, Hallaisan, 900—1000 m, oct. 1909, 12 aug. 1910 (Taquet, 2828, 4220); Hallaisan, jun. 1909 (Faurie, 1558). 184. Pirus brunnea Lévl., nov. spec. Arbor ramis validis; ramuli, folia utraque pagina, petioli, pedicelli, fructus intense brunnea saitem in sicco; folia utrinque nitida; ovata, acuminata tenuissime serrata subtus eleganter sub lente reticulata et araneo-pilosa; petiolo araneo-villoso; fructus nitidi, glabri, magnitu- dine pisi. = A P. sinensi cui proxima colore brunneo et aspectu nitido diversa. Corea: Quelpaert, in silvis Hallaisan, 800 m, oct. 1909 (Taquet. 2819). 185. Pirus sinensis Lindl. var. Maximowicziana Lévl, nov. var. A typo diversa foliis rugosis subtus copiose villosis obtusatis. Corea: Quelpaert, in silvis Haitchenam, aug. 1909 (Taquet, 2821). 186. Pirus spectabilis Ait var. albescens Levl., nov. var. I A specie diversa villositate omnium partium et praecipue foliis subtus albescentibus. : Corea: Quelpaert, in silvis Hallaisan, jun. 1909 (Taquet, 2815). 378 H. Léveillé: Decades plantarum novarum, LXXV—LXXIX. 787. Pirus Koehnei Lévi., nov. spec. Frutex tota (pagina inferiore foliorum excepta) brunnea; folia sat longe petiolata, magna, acuminatissima, dentata simulae crenata subtus albido-tomentoso eleganter brunneo-nervata nervis confertis et ad apicem non raro dichotomis; inflorescentiae fulvo-pulverulentae, laxae, panicu- latae, ramulos breves axillares terminantes, divaricatae, foliis tamen bre- viores; sepala caduca, acuta, albo-marginata; genitalia sepalis longiora; fructus alte foveolato-rugosi, floccosi, vix magnitudine grani piperis. Affinis P. Folgueri Schneider, a qua differt foliis duplo majoribus, nervis paginae inferioris foliorum rubris et fructibus dimidio minoribus. Kouy-Teheou: Pin-Fa, montagnes, 15 juin 1905 (Jul. Cavalerie, 2316; Jos. Esquirol, 385). 188. Rosa Korsakoviensis Lévl., nov. spec. Caulis densissime aciculatus aculeis immixtis, ceterum glaber; aci- culis erectis, aculeis parum recurvis; folia pinnata 2-juga, stipulae elon- gatae, dilatatae, fulvae -acuminatae, longe connatae; foliola lanceolata, opaca villosa impari excepto sessilia; ad superiorem partem vel ad apicem tantum dentata; illa foliorum inferiorum minora; flores maximi; sepala longissime (apice dilatato) acuminata utrinque intus praesertim villosa, margine albido-tomentosa; stamina brevia; styli erassi etiam brevissimi, ad basin dense barbati; ovarium glabrum. Caule R. pimpinellifoliam refert; floribus R. davuricam a quibus dictis discrepat. Sagalien: Cirea Korsakof, aug. 1908 (Faurie, 570). 189. Rosa quelpaertensis Lévl. nov. spec. . Seandens; ramuli flavidi, flexuosi, tenuissime striatuli; folia pinnata 3-juga; foliola minima 7 X 5 mm laete viridia obovata obtusissima, basi cuneata argute et alte dentata, rachide villosula, impari excepto sub- sessilia; stipulae alte pinnatifidae; flores parvi; calyx hispidulus; sepala mox refracta intus tomentella albomarginata; petala late et flabellato-dila- tata apice obcordata; styli in columnam gracilem elongatam coadunati; stigmatibus distinctis. A R. multiflora foliolis minimis distat et a R. Beggeriana stylis in columnam connatis secernitur. Corea: In sepibus Hongno, maio 1909 (Taquet, 2870). 190. Ligustrum Taquetii Levl., nov. spec. His statim distincta notis: folia ovato-lanceolata, margine undulata, opaca nec nitida, supra atro-viridia glaberrima; subtus tomento quam brevissimo sed densissimo vestita et punctata; inflorescentia amplissima gracillima, elegantissima sub lente puberula; flores conspicue pedicellati, pedicellis calices superantibus; corolla villosula calice cupuliformi vix 4-dentato 2—3 plo longior. Arbor 7—8 m alta. Corée: Quelpaert, foréts d'Hallaisan, juin 1909 (Taquet, 3051). F. Fedde: Neue Arten aus der Verwandtschaft der Corydalis aurea Willd. 379 LXIV. Friedrich Fedde, Neue Arten aus der Verwandtschaft der Corydalis aurea Willd. von Nord-Amerika. Ill. (Originaldiagnosen.) 9. Corydalis bilimbata Fedde, spec. nov. Herba ut videtur perennis caulibus erectis vel adscendentibus, an- gulato-striatis, circiter 20 em altis. Folia longipetiolata, subbipinnati- partita, lobis rursus lobulatis, lobulis lanceolatis vel lanceolato-oblongis, breviter acutis, intermediis latioribus, mucronulatis, petiolis basin versus vaginanter dilatatis. Flores flavidi (?) in racemos terminales et laterales, paucifloros, primum subdensifloros, postea valde laxos, foliis longiores vel ea aequantes dispositi; bracteae lineari-oblongae, acutatae vel sub- apiculatae, ad apicem interdum vix subdenticulatae, pedicellos aequantes vel vix superantes. Sepala membranacea, squamoidea, triangulari-sub- cordata, dentieulata, decidua 1 mm longa; petalum superius carinatum, ad !o0cs integrum vix repandum, acutatum, ad dorsum carinae crista- tum, erista satis humili, calcari tertiam partem vel paullo plus totius petali 1,4—1,5 cm longi occupante, vix decurvato atque vix etiam sub- bullato-rotundato; petalum inferius carinatum, leviter ad apicem geni- culatum, subapiculatum, lobis integris, vix repandis, ad dorsum leviter cristatum, crista semilunari carinae genui insidente; petala interiora unguiculata, ungue lineari-subeuneato, lamina subobliqua, truncato- lobata ad* basim, subpanduraeformi, ad dorsum crista longa, altitudine dimiduum petali attingente, paulatim usque ad unguis basim de- crescente, laminae apicem paullo superante ornata; staminum su- periorum appendix nectariferus longus atque attenuatus, apicem versus leviter curvatus. Siliqua satis crassa, magis farcimentosa, quam sub- torulosa, ut videtur obtuse quadrangularis, curvata, 1,5 cm longa. 0,2 cm lata, stylo longo gracili, ad apicem curvato et stigmate coronata; se- mina magis compressa, ad marginem acutiuscula, splendida. at obscure reticulata. Gebiet des pazifischen Nord-Amerikas; Provinz der Rocky Mountains. — West-Central-Colorado: Region of the Gunnison Watershed, Sapinero (?), 7250 feet (C. F. Baker, Pl. W. C. Color., fl. fr., VI, 1901, no. 183!). Nota: Siliquis satis coarctatis atque curvatis ies affinis C. ^montanae et imprimis C. Aypecoiformi, a qua differt crista etsi parva at tamen majore, caleari minus vel vix curvato et vix bullato. 10. Corydalis aurea Willd. var. robusta Fedde, spec. nov. Minus humilis, ut videtur perennis, robusta caulibus satis coarctatis. Siliquae valde torulosae arcuatae post dehiscentiam placentis saepe remanentibus, valvis arcuato-subtortuosis. Gebiet des atlantischen Nord-Amerika; Seenprovinz, Ost- Quebec: Rimouski Co, humus in erevices of calcareous rock GE Collins and M. L. Fernald, PI. East. Quebec, fl. fr., VII, 1905, no. 85!). 380 Boris Fedtschenko: Linaria kulabensis, eine neue Art aus Buchara. Nota: Floris structura atque foliorum forma C. aureae, quamobrem modo varietas, non species propria. 11. Corydalis micrantha var. pachysiliquosa Fedde, spec. nov. Herba minus diffusa atque magis foliosa ideoque virgulta. Folia minora vix flabellata lobis atque lobulis non ita latis, basim versus minus distincte cuneatis, oblongo-lanceolatis, ut videtur, magis flaccida, Bracteae lanceolatae vel rhomboideo-lanceolatae, inferiores interdum elongatae, usque ad 1 cm longae. Siliqua lineari-oblonga, apicem basimque versus satis subito acutata, 0,6—0,7 cm longa, subtorulosa. Missouri: Independence, common (B. F. Bush, Pl. of Missouri, fr. V, 1894, no. 23!). Nota: Habitu virgulto a forma genuina valde praeclara et fortasse species propria, quod autem floribus phaenogamis cognitis intellegi poterit. y 12. Corydalis micrantha var. diffusa Fedde, spec. nov. Herba valde diffusa caulibus laxioribus magis elongatis. Folia majọra stricte flabellata lobis atque lobulis latioribus. Bracteae magis rhomboideae, acutatae usque ad apiculatae, non ad apicem denticulatae. Siliqua distincte torulosa, pedicellis paullo longioribus, 2 cm longa. lorida: Duval Co. cultivated ground (A. H. Curtiss, North Amer, FL An Ir. IL. no. 195a). Nala. Habitu diversa, notis autem plerumque similis. Flores phaenogamos non vidi, quamobrem discerni non potest, an fortasse species sit nova. LXV. Linaria kulabensis B. Fedtsch., eine neue Art aus Buchara. Von Boris Fedtschenko. Oberbotaniker am Kaiserlichen Botanischen Garten zu St. Petersburg. (Originaldiagnose.) Radix erecta, collo subramoso. Caules numerosi, erecti vel adscen- dentes, 20—30 cm alti, a medio vel interdum infra medium ramosi, dense foliati. Folia oblongo-lanceolata, interdum lanceolato-linearia, coriacea, versus apicem mox attenuata, trinervia, praeterea nervis secundariis non- nullis praedita. Racemus densiusculus, multiflorus. Calycis glabrae la- ciniae lineares planae, tubum superantes. Corolla cum calcare circ. 12 mm longa, calcar rectum petalis brevius. Capsula globosa. Semina nigra, laevia, margine late alata, nitida. Linariae vulgari Mill. et Linariae fastigiatae Chav. affinis, notis in- dicatis tamen satis differt. Buchara: Kulab: Langar-i-kalan in vall. fl. Niab, IX, 1883, fl. et fr. (A. Regel); montes Kuhi-frusch inter vall. Mumynavad et Niab, IX, 1883, fl. et fr. (A. Regel). J. Bornmüller: Notiz über zwei Gramineen aus Palästina. 381 LXVI. Notiz über zwei Gramineen aus Palästina. Von J. Bornmüller (Weimar). (Originaldiagnosen.) 1. Eragrostis Hackeliana Bornm. et Kneucker. Species nova ex proxima affinitate E. elongatae Jacq., a qua facile dignoscitur spiculis (c. 13-floris) eximie minoribus 1,5 X 5 mm latis longis (nec 2 X 7 mm) glumis ovato-lanceolatis 1,2 mm longis (nec ovatis, 1,5 mm longis). Palästina: Jaffa, ad Sarona in humidiusculis (2. VI. 1904, leg. A. Kneucker), et ibidem in Wadi Rubin in arenosis maritimis (20. IX. 1911; leg. Dinsmore). Das Auftreten einer mit der perennen ostindischen Eragrostis elon- gata Jaeq. nahverwandten Art in unmittelbarer Nähe von Jaffa ist be- fremdend und es liegt die Vermutung nahe, dass sie eingeschleppt sei. Aber einesteils tritt diese Art bei Jaffa in einem Wadi bei Sarona in ziemlicher Menge auf (und zwar nach Kneucker zwischen anderen Uferpflanzen wachsend, wührend sie Dinsmore im Wadi Rubin in „coast sand“ antraf) und wird im Gebiet niemals angebaut gewesen sein, da sie als Futtergras noch für sonstige Kulturzwecke wertlos is, ander- seits konnte Herr Prof. Hackel, wie er mir freundlichst mitteilte, in seinem reichen Herbar keine Übergangsformen von E. elongata zu E. Hackeliana bemerken. Auch die spüter von Dinsmore gesammelten Individuen gleichen den Kneuckerschen aufs genaueste und heben sich alle in der Form und Grösse der Ährchen und Deckspelzen sehr scharf gegen E. elongata Jacq. ab. Freilich, bemerkt Hackel (brieflich) gehöre E. elongata Jacq. selbst einem weiteren Formenkreis an und gehe tat- süchlich ganz allmählich in Æ. Zeylanica Nees et Mey. und diese in E. atrovirens Trin. über, so dass letztere als Kollektivspecies auch E. elongata Jacq. und E. Hackeliana Bornm. et Kneuck. umfasse, Habituell seien jene Formen sehr verschieden, aber die Übergänge sind zahlreich und fast gleitend. In diesen Formenkreis gehöre übrigens auch E. Bahiensis R. et Sch.; ferner sei E. Brownei Nees seines Erachtens geradezu Synonym von E atrovirens Trin. (Poa atrovirens Desf.). Nur eine mono- graphische Untersuchung des ganzen Formenkreises gestatte, zur Frage der Wertigkeit einzelner Glieder desselben (also auch der E. Hackeliana) sicher Stellung zu nehmen. Freund Kneucker hat übrigens aus eingeheimsten Samen Pflanzen gezogen, die in Karlsruhe bereits zur Blüte gelangten, so dass er in ab- sehbarer Zeit in der Lage sein dürfte, die neue Art (bzw. Unterart) in seinen Gramineenexsikkaten auszugeben und so weiteren Kreisen zu- gänglich zu machen. 2. Panicum barbinode Trin. f. pilifera Hackel (in litt.); determ, cl. Hackel, 382 J. Bornmüller. Palästina: Jaffa, ad fossas (14. IX. 1893, leg. Bornmüller, no. 762; ibidem prope pagum Sarona (22. V. et 1. VI. 1904, leg. A. Kneucker). In meinen „Beiträgen zur Kenntn. d. Fl. v. Syrien und Palästina“ (Verh. d. zool.-bot. Ges. Wien, 1898) p. 100 habe ich diese Art als Panicum Numidianum Lam. angeführt, mit welchem P. barbinode Trin, nahe verwandt und — nach Ansicht einiger Autoren — sogar zu ver- einen ist. Herr Prof. Hackel teilt mir über diese Pflanze und bezügl. dieser Streitfrage: „Ist P. barbinode Trin. von P. Numidianum Lam. spezifisch verschieden oder nicht?* brieflich (13. XI. 1911) folgendes mit: „Die Autoren teilen sich in zwei Lager; Trinius hält sie für zwei Arten, ihm folgt in neuerer Zeit Hitchcock in seiner Monographie der nordamerikanischen Panica, während Doell (Fl. Bras.) die Identität ver- tritt, ebenso Hooker fil. Ich bin auch mehr für die Trennung und zwar besonders auf Grund der Infloreszenz, denn bei P. Numidianum typicum (1 fand ich stets die Ährchen längs der Rispe nur gezweit, bei P. barbinode stehen, wenigstens im unteren Teile der Rispenäste, die Ahrehen in Gruppen von 3—5, nur im oberen Teil oft zu 2. Was die Borsten an Rhachis und Ahrchenstielen betrifft, so sind sie in ihrem Auftreten variabel. Trinius erwühnt sie nicht und bildet sie auch nicht ab; Hitchcock hingegen gibt sie als Speziesmerkmal (NB. er hat das Triniussche Original auch gesehen) an. Ich fand an meinen zahlreichen Herbarexemplaren bald gar keine Borsten, bald spürliche und kurze, bald reichliche und längere. Solche sind es, die ich als forma pilifera be- zeichnete. Auch andere Panicum-Arten variieren in dieser Hinsicht.“ Dass diese Panicum-Art bei Jaffa nur eingeschleppt ist, ist sehr wahrscheinlich, zumal, wie Hackel brieflich bemerkt, P. barbinode in tropischen Gegenden als Paragras viel kultiviert wird und dort auch. oft verwildert vorkomme. Übrigens ist, wie ich mich im Herbar Gaillardot (jetzt vereint mit Herb. Haussknecht) überzeugen konnte, alles, was bisher von der Syrischen Küste (Beirut, Tripolis; leg. Blanche, Gail- lardot, Haussknecht) als „P. Numidianum“ (Boiss., Post) angegeben wurde, zu P, barbinode Trin. und zwar zur typischen Form (sensu Hackel) gehórig, ebenso Siebers Exsikkaten von Damietta in Unter- ügypten (als P. leiogonum Del.). Noch macht Hackel darauf aufmerksam (briefl.), dass manche Autoren diese Art mit P. molle Sw. identifizieren, was ganz falsch sei. Hooker (Fl. Brit. Ind., VII. 34) führt für P. bar- binode Trin. (incl. P. Numidianum Lam.) den Namen P. muticum Forsk. ein, der aber ganz undeutbar ist und fallen gelassen werden sollte. Crocus Moabiticus Bornm, et Dinsm. aus Palästina. 383 LXVII. Crocus Moabiticus Bornm. et Dinsm. aus Palästina. Von J. Bornmüller (Weimar). (Originaldiagnose.) Crocus Moabiticus (sect. Involucrati. — 2. Reticulati). Cormi majusculi ad basin /plani tunicis secus spathas tenues nitidas et scapum in fasciculum densum longum productis, reticulatim fibrosis, areolis elongatis angustissimis; foliis hysteranthiis numerosis (11—13), angustissimis, filiformibus (vix 1 mm latis), margine laevibus (nec fimbriatis nec scabridis) rarissime tantum denticulis obsoletis valde remotis sparsis; spatha diphylla; floribus autumnalibus, numerosis (c. 5), parvis; perigonii tubo breviter exserto, laciniis (1,5—2,5 cm longis) elliptico-lanceolatis (c. 3—7 mm latis), acutis vel acutiusculis, albidis et luride purpureo-lilacino-vittatis vel secus faucem tantum diluto- striatim purpureo-violaceo-tinctis; fauce subimberbi; filamentis hyaline pallidis (vix coloratis), parvis, quam anthera intense lutea (11—13 mm longa) 4—5-plo brevioribus; stylo apud filamentorum insertionem in stigmata tria longa sensim clavato-incrassata rubro-aurantiaca subintegra partito, perigonii lacinias subsuperante. Palästina; in territorii transjordanici „Moab“ campis ad ,Zizeh*, alt. 720 m (18. Nov. 1910, leg. el. J. E. Dinsmore et F. S. Meyers). C. Moabiticus gehört in den Verwandtschaftskreis von C. sativus L., von dem bisher noch kein Vertreter aus Syrien und Palästina bekannt war. Die Art ist ausgezeichnet durch kleine schmale spitzliche, auf weisslichem Grunde verwaschen gebänderte Perigonabschnitte (gewissen Colchicum-Arten nicht unühnlich und auch ähnlich gefärbt), durch fädlich- schmale, am Rande nicht rauhe, erst nach der Blüte erscheinende Blätter (kult. 1911 in Jerusalem), durch sehr kurze Filamente und sehr lange Griffeläste, deren Ausgangspunkt (Teilstelle des Griffels) im Schlund des Perigons, bzw. nahe der Insertionsstelle der Staubfäden, liegt. Die Pflanze lässt sich daher ebensowenig dem C. sativus L. oder C. Hauss- knechtii Boiss. et Reut als dem C. Hadriaticus Herb. (Teilung des Griffels etwa in halber Höhe der Antheren) oder C. Peloponnesiacus Orph. unter- ordnen, es sei denn, dass man alle nur als Unterarten einer Art be- trachtet. Immerhin besitzen die drei erstgenannten Arten ansehnliche, anders gestaltete und gefürbte Blüten und am Rande rauhe, ziemlich breite Blütter, die gleichzeitig mit den Blüten erscheinen, wührend der vor den Blüttern (diese bisher überhaupt nicht bekannt) blühende C. Peloponnesiacus Orph. einzeln erscheinende weisse (einfarbige) Blüten be- sitzt, die im Schlund unbebartet sind. In der ganzen Erscheinung erinnert unsere unansehnliche Art (C. Moabiticus) an die ebenfalls kleinblütigen Arten C. Gaillardoti Boiss. und C. Veneris Tapp. freilich ganz anderer Verwandtschaft (vgl. Tafel XL und XLVII der G. Mawschen Monographie) und zeigt so wenig Abnlich- keit mit den Arten der C.-sativus-Verwandtschaft, auf die freilich sofort die langen ungeteilten keulig verdickten Griffeläste hinweisen. 384 G. Grüning: Eine verkannte Cryptandra aus Australien. LXVIII. Eine verkannte Cryptandra aus Australien. Von G. Grüning. (Originaldiagnose.) Bei der Bearbeitung der Euphorbiaceae-Stenolobeae für „Das Pflanzen- reich“ von A. Engler hatte ich Gelegenheit, zwei Fragmente der von F. v. Müller in Ostaustralien gesammelten Pflanze Beyeria uncinata (F. v. Müll) Baill, und zwar das eine aus dem National-Herbarium von Victoria, das andere aus dem Herbarium Kew zu untersuchen, wobei sich ergab, dass die vermeintlichen Beyeria-Kapseln längliche, fast kugelige Zwitterblüten darstellen, deren Bau auf die Familie der Rham- naceae hinwies. F. v. Müller bezeichnete die Pflanze zunächst als Beyeria viscosa var. uncinata; Baillon und Bentham führen sie als eigene Art, Beyeria uncinata, an, doch betonen beide schon, dass die Zu- gehörigkeit zur Gattung Beyeria „wegen der fehlenden männlichen Blüten“ zweifelhaft sei. Cryptandra uncinata (F. v. Müll) Grüning. — Beyeria viscosa var. uncinata F. v. Müll. in sched. — B, viscosa Baill. in Adansonia VI. (1866) 306; Benth. et F. Müll., Fl. austral. VI. (1873) 65. Frutieulus erectus. Rami graciles, teretes. Folia alterna, lineari- subulata, teretia, sessilia, basi attenuata, apice uncinato-mucronata, parce resinosa, glabra 1—2 cm longa, fere 1 mm lata. Stipulae nullae. Flores axillares, solitarii. Pedicelli graciles, sensim incrassati, 5 mm longi. In- volucrum bracteosum, 5-phyllum. Bracteae brunneae, oblongo-ovatae, obtusae, glabrae, rigidulae, divaricato-reflexae, 3—4 mm longae. Calyx urceolatus, fere globosus, validus, 5-eostatus, usque ad 5 lobos bre- vissimos, acutos connatus, extus resinosus, glaber, summo tantum apice pube minuta, multicellulari praeditus. Petala nulla. Stamina 5, sepalis alterna. Filamenta crassa, carnosa, ad supremum trientem calycis eX- tendentia, usque ad medium calyci adnata. Antherae summo apice fila- mentorum sessiles, introrsae. Thecae sejunctae, longitudinaliter rimoso- dehiscentes, summo apice minutissime glanduloso-pilosae. Receptaculum convexum, disco destitutum, glabrum. Loco pistilli conulus centralis parce rimosus. Ovarium inferum cum calycis tubo connatum. Ovula verisimiliter 2—3. Fructus ignotus. Ostaustralische Provinz: Murray Desert (F. v. Müller). Species Cryptandrae apetalae Ewart et White (in Proceed. Roy. Soc. Vict, XXII, n. s. pt. 1 [1909], 93, t. XXI) affinis, sed receptaculo glabro, foliis teretibus, glaberrimis diversa, R. Schlechter: Orchidaceae novae et criticae. 385 LXIX. Orchidaceae novae et criticae. Auctore R. Schlechter. Decas XIX—XX. (Originaldiagnosen.) Kurz bevor ich meine letzte grosse Neu-Guinea-Reise antrat, erhielt ich aus Peru von Herrn E. Köhler eine kleine Sammlung ganz vor- züglich präparierter Orchideen, an deren genauere Untersuchung ich natürlieh erst nach meiner Rückkehr im Jahre 1910 herangehen konnte. Diese kleine Sammlung erwies sich als so äusserst interessant und voll von neuen Arten, dass ich mich entschloss, die letzteren hier zusammen- hüngend zu veróffentlichen. Die Sammlung stammt aus der Umgebung von La Merced, und besteht besonders aus kleineren Arten, welche auf Kaffeebäumen der dortigen Plantagen aufzutreten pflegen. Durch sie ist der Beweis er- bracht, welche grosse Menge interessanter neuer Formen wir noch aus jenen Gebieten zu erwarten haben. Als besonders interessant möchte ich in der Sammlung auf Pleuro- thallis divaricans Schltr., nov. spec., Amblostoma holochilum Schltr., nov. spec., Cryptocentrum minus Schltr., nov. spec., Elleanthus Koehleri Schltr., nov. spec., Scelochilus brevis Schltr., nov. spec. und vor allen Dingen die neue Gattung Neokoehleria mit zwei Arten aufmerksam machen. Es ist mir eine grosse Freude, diese neue Gattung und einige der neuen Arten Herrn E. Koehler in La Merced widmen zu kónnen, der dureh Anlegung dieser Sammlung sich grosse Verdienste um die Fórderung der Kenntnis der Orchideen-Flora von Peru erworben hat. Hoffentlich werden dieser ersten Sammlung bald weitere aus diesem interessanten Gebiete folgen. Die ersten vierzehn Arten dieser zwei Dekaden sind die von Herrn E. Köhler entdeckten Novitüten. Die übrigen sechs sind weitere zentral- amerikanische Neuheiten. 281. Polystachya altilamellata Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 15—18 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris, crassiusculis; pseudo- bulbis parvulis, subglobosis, vaginis foliorum omnino absconditis, c. 1 cm altis; foliis 3—4, erecto-patentibus lineari-ligulatis, obtusis, apice in- aequaliter bilobulatis, glabris, textura chartaceis, 10—14 em longis, medio fere 0,6—0,8 cm latis; scapo erecto, paniculato, in specimine proprio 14 em alto, vaginis arcte amplectentibus, mox desiccantibus obtecto, panicula folia haud excedente, ramis suberectis, dense multifloris; bracteis del- toideis, acutis, ovario multoties brevioribus; floribus in genere inter minores, inversis, illis P. foliosae Rchb. f., similibus; sepalis late ovali- bus, obtusis, glabris, 2,5 mm longis, lateralibus obliquis, basi margine anteriore dilatatis, cum pede columnae mentum obtusum P formanti- 2] Repertorium specierum novarum. X. 386 R. Schlechter. bus; petalis oblique lineari-ligulatis, subtruncato-obtusissimis, glabris, sepalis subaequilongis; labello circuitu suborbiculari, e medio trilobo, lobis lateralibus semiorbiculari-rotundatis, intermedio multo majore sub- orbiculari, subretuso-obtusissimo, lamella alta dense farinosa e basi usque infra medium decurrente, callo farinoso oblongo mínore anteposito, la- bello toto 2,75 mm longo, medio fere 2,5 mm lato; columna brevi, glabra, pede brevi; anthera rotundato-cucullata, glabra, obtusa; polliniis globosis, stipite triangulo basi bene dilatato, glandula falcato-transversa; ovario cum pedicello cylindraceo, glabro, c. 2,5 mm longo. Peru: Auf Kaffeebäumen der Hazienda Sa. Tereza, Rio Blanco, Chan- chamajo, c. 1400 m ü. d. M. — E. Kóhler, im Jahre 1906. Die Art ist der P. foliosa Rchb. f. ähnlich, hat aber eine rispige Infloreszenz, und ist dureh den sehr hohen Kiel am Grunde der Lippe ausgezeichnet. Auch das Stielchen der Pollinien und die Klebscheibe sind für eine Art dieser Verwandtschaft charakteristisch. 282. Lepanthes Koehleri Schltr., nov. spec. Epiphytica, caespitifica, erecta, gracilis; rhizomate valde abbreviato, radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus brevibus, 0,5—0,8 cm longis, 3-vaginatis, vaginis arcte amplectentibus, ostio paulo dilatatis, ovatis, acuminatis, costis et margine ostii microscopice papillosis; folio erecto, elliptico, apice minute tridentato, basi sensim subpetiolato- angustato, marginato, 1—1,7 cm longo, medio fere 0,5—0,7 cm lato; racemis laxe multifloris, gracillimis, usque ad 12 cm longis, pedunculo folium plus minus superante, gracillimo, rhachi flexuosa; bracteis lanceo- latis, acuminatis, pedicello subaequilongis, glabris; floribus in genere inter majores, inversis, glabris; sepalo intermedio e basi ovata caudato- attenuato, c. 1,1 em longo, lateralibus tertia parte basilari connatis, oblique lanceolatis, caudato-attenuatis, intermedio aequilongis; petalis transverse oblongis, obtusis, 0,2 cm latis, dimidio inferiore (i. e. in flori- bus inversis superiore) abbreviato, anguliformi, dimidio superiore bene evoluto; labello e basi hastato-angulata 0,2 cm longo, usque ad quartam partem basilarem bipartito, angulo obtuso, segmentis oblique lanceolatis, obtusis, intus lamella longitudinali ornatis; columna gracili, apice paulo dilatata, labellum vix excedente; ovario cylindrico gracili, glabro, 2,5 mm longo, pedicello ovario aequilongo. Peru: Auf Kaffeebäumen der Hazienda St. Tereza, Rio Blanco, Chan- chamajo, 1400 m ü. d. M. — E. Kóhler, im Jahre 1906. Eine reizende grossblütige Art mit sehr kurzen Stämmen, aber um so längeren Infloreszenzen. Die nur einseitig verbreiterten Petalen sind für sie recht charakteristisch. 283. Stelis Koehleri Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, caespitosa; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus teretibus, bivaginatis, 3,5—4 cm longis, vaginis laxe amplectentibus, obtusis, caulem omnino obtegentibus; folio erecto, oblanceolato, apiculato, obliquo, basi sensim in petiolum brevem angustato, utrinque glabro, coriaceo, 6—7,5 cm longo. Orchidaceae novae et criticae. 387 supra medium 1,3—1,5 cm lato; racemo solitario, erecto, folium plus duplo superante, secundo, pedunculo folio fere aequilongo; spatha par- vula; bracteis ovato-cucullatis, longius acuminatis, ovario cum pedicello fere aequilongis: floribus in genere inter majores, ut videtur flavescenti- viridibus, glabris: sepalis tertia parte basilari connatis, perlate ellipticis, apiculatis, 5-nerviis, 0,3 em longis; petalis perlate et oblique cuneatis, apice incrassatis, obtusato-truncatis, sepalis multo minoribus; labello semiorbiculari, antice truncato, apice minute exciso, medio transversim foveolato, carnosulo, petalis fere aequimagno; columna apicem versus dilatata, rostello triangulo, petalis aequilonga; ovario cum pedicello cy- lindraceo, glabro, c. 0,4 cm longo. Peru: Auf Kaffeebäumen der Hazienda St. Tereza, Rio Blanco (Chan- chamayo), c. 1400 m ü. d. M. — E. Kóhler, im Jahre 1906. Eine der grossblütigen Arten der Gattung, welche der S. nanegalensis Ldl. am náchsten stehen dürfte, sich aber durch die grósseren zugespitzten Brakteen und grüne Blüten unterscheidet. 284. Pleurothallis divaricans Schltr., nov. spec. Epiphytica, pusilla, gracilis; rbizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, rigidulis, vaginis 1—2 arctissime amplectentibus distantibus obsessis, 4—7 cm longis; folio erecto, lanceolato, obtuse acuminato, basi cuneato, coriaceo, 6—8 cm longo, infra medium 0,8—1,1 cm Jato; spatha compressa 0,7—1 cm longa; racemis geminis divaricanti-patentibus, folio paulo bre- vioribus, dense multifloris, secundis, pedunculo brevi vaginulis paucis acutis obsesso; bracteis cucullatis, apice truncatis, ovario subaequilongis; floribus in genere inter minores erectis; sepalo intermedio perlate ovali, obtusiusculo, extus sparsim nigro-punctato, 2,1 mm longo, lateralibus in laminam sepalo intermedio similem sed paulo latiorem omnino connatis; petalis oblongo-ligulatis, obtusis, glabris, 1,5 mm longis, obliquis; labello suborbiculari, minute apieulato, glabro, petalis aequilongo, medio fere 15 mm lato; columna semitereti, glabra, omnino apoda, petalis paulo breviore, clinandrio triangulo, brevi, rostello peramplo semiorbiculari, exciso; ovario cum pedicello cylindraceo, glabro, c. 1,5 mm longo. Peru: Auf Kaffeebäumen der Hazienda St. Tereza, Rio Blanco (Chan- chamayo), c. 1400 m ü. d. M, — E. Kóhler, im Jahre 1908. Eine ganz aberrante Art, welche eher einer Stelis gleicht als einer Pleurothallis. Die Blüten erinnern in ihren Teilen den P/eurothallis- Arten der Gruppe Macrophylla-Fasciculata, weichen aber von dem sonstigen Gattungscharakter durch die vollständig fusslose Sáule und das grosse Rostellum ab. Pollinien habe ich nieht gesehen, vielleicht werden diese es nótig machen, die Pflanze spáter von Pleurothallis zu trennen. 285. Amblostoma holochilum Schltr., nov. spec. ; Epiphyticum, erectum, c. 50 cm altum; rhizomate valde abbreviato; caulibus simplicibus dimidio inferiore vaginis, superiore foliis 4—5 ob- sesso, vaginis foliorum obtecto, e basi graciliore medio paulo incrassato, c. 25 cm alto, medio c. 1 cm diametiente, foliis erecto-patentibus lineari- 25* 388 R. Schlechter. lanceolatis, acutissimis, glabris, 13—20 em longis, 0,8—1,3 cm infra medium latis; panicula erecta, c. 6-spicata, ramis gracilibus usque ad 20 cm longis, subdense multifloris; bracteis lanceolatis, setaceo-acu- minatis, glabris, flori aequilongis vel brevioribus; floribus in genere minutis, erecto-patentibus, glabris; sepalis oblongis, obtusis, glabris, c. 2,15 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique linearibus, obtusis, apicem versus paulo dilatatis, sepalis subaequilongis; labello e ungue lineari, curvato, c. 1 mm longo, marginibus columnae adnato, in lamina quadrato-rhomboideam, basi auriculato-caudatam, antice truncato-retusam, 1,75 mm longam, infra medium 1,75 mm latam expanso, lamella trans- versa trilobulata in basi laminae; columna curvatula, glabra, c. 1,25 mm longa, antice conspicue dilatata, subpoculiformi, clinandrio lateraliter utrinque unidentato; antbera dorso 4-lobulata, antice breviter excisa, glabra; polliniis 4 compressis, caudiculis aequilongis; ovario cylindrico, glabro, c. 2,5 mm longo. Peru: An Baumstämmen im Walde, Rio Blanco, Chanchamayo, c. 1400 m ü. d. M. — E. Kóhler, im Jahre 1906. Ich habe erst gezweifelt, ob die Pflanze nicht besser als eine Epi- dendrum-Art anzusehen sei. Sie stimmt aber habituell so vollkommen mit Amblostoma überein, dass ich sie nicht trennen möchte. Ausserdem spricht in der Blütenstruktur auch nichts dagegen, wenn man überhaupt Amblostoma und Epidendrum trennen will. 286. Elleanthus Koehleri Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, humilis, c. 15 cm alta; rhizomate valde abbre- viato; radieibus crassiusculis, flexuosis, glabris; caulibus strietis, tereti- bus, 4—5-foliatis, vaginis foliorum arcte appressis omnino obtectis; foliis lanceolatis, subacuminatis, apice inaequaliter tridentatis, basi cuneatis, glabris, textura subcoriaceis, 5—6,5 em longis, infra medium 0,7—0,9 cm latis, vaginis striato-nervosis, everruculosis, c. 1,5 cm longis; spica capitiformi, ovali, c. 2 cm longa, dense 10—15-flora; bracteis ovatis, acuminatis, inferioribus flores superantibus, superioribus sensim breviori- bus; floribus erectis, in genere inter minores; sepalis ligulato-lanceolatis, acutissimis, apice rigidescentibus, c. 0,8 cm longis, lateralibus obliquis; petalis sepalis similibus, acutis, tenuioribus, margine dimidio superiore leviter undulatis, obliquis, basin versus paulo angustatis, sepalis aequi- longis; labello e basi concava oblongo-unguiculato, supra medium subito in laminam reniformem basi coneavam margine fimbriato-pectinatam ©X- panso, 0,9 cm longo, lamina supra basin 0,7 cm lata, callis 2 oblique oblongis supra basin labelli intus instructis, columna gracili, apicem versus paulo dilatata, glabra, basi facie carinata, 0,7 cm alta, clinandrio bilobo, lobis quadratis, margine denticulato-laceratis; anthera quadrato- cucullata, glabra; ovario sessili, perbrevi, glabro. Peru: Auf Kaffeebäumen der Hazienda St. Tereza, Rio Blanco (Chan- chamayo), c. 1400 m ü. d. M. — E. Köhler, im Jahre 1906. A Eine sehr charakteristische kleine Art der Sektion Cephalelyna. Durch die Form des Labellums ist sie vor allen bisher beschriebenen aus- gezeichnet. Die Blüten sind offenbar orangerot. Orchidaceae novae et criticae. 389 287. Cryptocentrum minus Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, pusilla, 4—5 cm alta; rhizomate valde abbreviato ; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; foliis aggregatis, demum pseudomonopodium formantibus more Phreatiarum nonnullarum, erecto-patentibus, linearibus, acutis, carnosulis, rigidulis, c. 1,5—2 cm longis, 1,5—2 mm latis, vagina dilatata amplectente; pedunculis singulis, erectis, foliis paulo brevioribus, unifloris; bractea ovato-cucullata, apicu- lata, ovario multoties breviore; flore in genere perparvulo, erecto, folia superante, glabro; sepalo intermedio oblongo, obtuso, c. 0,6 cm longo, lateralibus faleato-obliquis, basi producta cum labelli ungue calcar pen- dulum, filiforme-cylindricum, obtusiusculum 0,9 cm longum formantibus, petalis oblique lanceolato-ovatis, obtusis, sepalis fere aequilongis; labello e ungue lineari in laminam lanceolato-ovatam obtusam dilatato, ungue 0,9 em longo, lamina 0,6 cm longa; columna perbrevi, alis semiorbi- cularibus, pede calcari aequilongo; ovario cum pedicello gracili, glabro, c. 1 em longo. Peru: Auf Báumen bei der Hazienda St, Tereza, Rio Blanco, Chan- chamayo, c. 1500 m ü. d. M. — E. Kóhler, im Jahre 1906. Das vorliegende Material ist leider an den Spitzen der Blüten stets etwas beschädigt, doch glaube ich die Masse dennoch richtig angegeben zu haben. Vielleicht bedarf die Beschreibung der Labellumplatte noch einiger Umänderungen. Ich glaubte unter den Umständen diese inter- essante Art dennoch beschreiben zu müssen, da sie so sehr von den anderen abweicht. Bei dieser Gelegenheit sei gleich festgestellt. dass meine Gattung Pittierella mit Cryptocentrum zusammenfallen muss, Pittierella costaricensis Schltr. ist also in Cryptocentrum costaricense Schltr. um- zutaufen. Ich hatte damals die Benthamsche Gattung übersehen, da sie in der letzten Bearbeitung der Orchidaceen von Pfitzer in Engler et Prantls Pflanzenfamilien, vol. II, mit Mystacidium vereinigt worden war. 288. Comparettia peruviana Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, pulchella; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis compressis, an- guste oblongis, unifoliatis, vaginis 1—2 foliiformibus protectis, c. 4,5 cm altis, medio fere c. 0,8 cm latis; folio erecto, ligulato, obtusiusculo, basi paulo angustato, c. 15 em longo, medio fere c. 2 cm lato, glabro, tex- tura coriaceo; inflorescentia erecta, paniculata, multiflora, c. 50 cm alta, pedunculo gracili, tereti, glabro, vaginulis paucis amplectentibus obsesso, €. 35 em longo, ramis paniculae erecto-patentibus, laxe plurifloris; bracteis erecto-patentibus, ovatis, acutis, ovario pedicellato fere 3— 4-plo breviori- bus; floribus erecto-patentibus, illis C. coccineae Ldl. similibus, glabris; sepalo intermedio ovato, acuto, 0,7 em lato, lateralibus in laminam late ovato-elliptieam subacutam connatis, calcar filiforme acutum, incurvum, L3 em longum formantibus; petalis oblique ovatis, breviter acuminatis, sepalis subaequilongis; labelli lamina pandurato-triloba, 0,9 em longa, lobis lateralibus basalibus, parvulis, semioblongis, rotundatis, intermedio perlate reniformi emarginato, marginibus denticulato, 0,7 cm longo, infra 390 R. Schlechter. medium 1,2 cm lato, lamellis 2 parallelis semiovatis infra basin lobi intermedii, labelli appendicibus 2 anguste linearibus, acutis, c. 1 cm longis; columna gracili, glabra, rostello linguiformi, satis longo; anthera reniformi-cucullata, antice truncata; ovario cum pedicello gracili, sub- clavato, glabro, c. 0,8 cm longo. Peru: Auf einem Baume im Walde am Rio Blanco, c. 1400 m ü. d. M. — E. Kóhler, im Jahre 1906. Wie es scheint, ist die Art ähnlich gefärbt wie die verwandte C. coccinea Ldl. Sie ist aber eine viel höhere Pflanze und durch die Blüten- teile gut verschieden. Neokoehleria Schltr., nov. gen. Sepalum dorsale oblongum obtusum, lateralia in laminam oblongam vel ovatam, integram vel apice breviter bifidam connata, calcar crassum, oblongoideum, apice bifidum formantia. Petala obovato-vel suborbiculari- spathulata obtusa. Labellum e ungue angusto in laminam obovato- spathulatam nunc obscure trilobulatam, margine vulgo irregularem dila- tatum, lamellis 2 parallelis satis altis e ungue in laminam decurrentibus, appendicibus basalibus in calear sepalorum decurvis 2 filiformibus apice more Vrydagzeniarum globoso-incrassatis. Columna gracilis, apoda, nunc abello aequilonga, nunc breviore, clinandrio dorso peralto, rostello abbre- viato, exciso. Anthera rotundato-vel ovato-cucullata, brevis, glabra. Pol- linia 2 globosa, stipite lineari, basin versus attenuato, glandula rotundata parvula vel majore. Plantae parvulae, habitu Rodriguezias in mentem revocantibus; rhizo- mate abbreviato, radicibus filiformibus; pseudobulbis parvulis, unifoliatis, vaginis 1—2 foliaceis protectis, foliis carnosis equitantibus, acutis; in- florescentia racemosa, basali, pedunculo gracili, racemo plus minus dense multi- vel pluri-floro. Species 2 adhuc notae Peruviae indigenae. Diese interessante neue Gattung ist mit Comparettia Ldl. am nüchsten verwandt, unterscheidet sich aber durch reitende Blütter, den dicken, stumpfen, zweispaltigen Sepalensack, die Form der Lippe. deren kürzere an der Spitze knopfartig verdickte Anhängsel, das hinten auffallend, stark erhóhte Clinandrium und das verkürzte Rostellum. 289. Neokoehleria equitans Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, pusilla, 6—10 cm alta; rhizomate valde abbre- viato; radicibus flliformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis parvulis, paulo compressis, oblongoideis, 0,5—0,8 cm altis, 0,3—0,4 cm latis, unifoliatis, vaginis foliiferis 2— 3 protectis; foliis equitantibus, lineari-ligulatis vel lanceolato-ligulatis, acutis, 4,5—8,5 cm longis, 04— 0,6 cm latis; racemis subdense plurifloris (4—10-floris), graciliter pedun- culatis, nunc folia superantibus, nunc brevioribus, pedunculo vaginulis paucis lanceolatis acuminatis distantibus obsesso, usque ad 7 cm longo; bracteis lanceolatis, acutis, ovario pedicellato brevioribus; floribus erecto- patentibus, glabris; sepalo intermedio oblongo, obtuso, 6,5 mm longo. lateralibus intermedio aequilongis, in laminam oblongo-ovatam apice bre- Orchidaceae novae et criticae. 391 viter excisam connatis, saccum brevem 2,5 mm longum usque ad medium bifidum cum sacculis subacute conicis formantibus; petalis oblique ob- longo-spathulatis, obtusis, sepalis paululo majoribus; labello e basi an- guste unguiculata, in laminam late ovalem, e medio obscure trilobatam, obtusam expanso, lamellis 2 parallelis bene altis, antice truncatis e basi labelli usque supra medium decurrentibus, 0,7 cm longo, medio 3,5 mm lato, appendicibus basalibus 0,2 cm longis; columna gracili, 5,5 mm longa, clinandrio dorso satis alto; anthera rotundato-cucullata; polliniis subglobosis, stipite lineari, basin versus paulo angustato, polliniis fere 2!/»-plo longiore, glandula ampla; ovario cum pedicello c. 0,4 cm longo, glabro. Peru: An Kaffeebáumen der Hazienda St. Tereza, Rio Blanco (Chan- chamayo), c. 1400 m ü. d. M. — E. Koehler, im Jahre 1906. Es ist interessant, dass hier gleich zwei Arten dieser recht distinkten neuen Gattung vorliegen. Die hier beschriebene ist schon durch die breiteren Blätter und grössere Blüten vor der oben beschriebenen N, peruviana Schltr. zu erkennen. 290. Neokoehleria peruviana Schltr., nov. spec. Epiphytica, pusilla, gracilis, c. 10 cm alta; rhizomate valde abbre- viato; radicibus filiformibus elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis ovoideis, paulo compressis, unifoliatis, vaginis foliiferis 1—2 obtectis, 0,5—0,8 cm longis, infra medium 0,3—0,4 cm latis; foliis equitantibus, linearibus, acutis, crasse carnosis, 5,5—9 cm longis, c. 2,5—3,5 mm altis; racemis dense multifloris, ut videtur secundis, graciliter pedun- culatis, usque ad 10 cm longis, peduneulo gracili, glabro, vaginulis paucis, distantibus, lanceolatis obsesso, usque ad 7 cm longo; bracteis patentibus, lanceolatis, acutis, ovario fere aequilongis; floribus sub- patentibus, glabris; sepalo intermedio oblongo, obtuso, 4,5 mm longo, lateralibus aequilongis, in laminam late ovalem subacutam omnino con- natis, saceum oblongo-cylindricum, 0,4 mm longum, apice quarta parte bifidum, rectum formantibus; petalis oblique latiobovato-spathulatis, ob- tusissimis, sepalo intermedio subaequilongis; labello e ungue angusto, ohovato-spathulato apiculato, lamellis 2 bene altis, e basi usque infra medium decurrentibus, 3,5 mm longo, supra medium c. 1,5 mm lato, appendicibus apice divergentibus, c. 1,5 mm longis; columna gracili, 0,4 em longa, clinandrio dorso peralto; anthera ovato-cucullata, apice recurvula; polliniis oblique obovoides, stipite gracili, basin versus atte- nuato, polliniis fere triplo longiore, glandula minuta; ovario cum pedicello clavato, c. 3 mm longo, glabro. Peru: Auf Kaffeebäumen der Hazienda St. Tereza, Rio Blanco (Chan- chamayo), c. 1400 m ü. d. M. — E. Kóhler, im Jahre 1906. Vor der unten beschriebenen N. equitans Schltr. ist die vorliegende Art durch kleinere Blüten und die Form der Blütenteile sehr gut ver- schieden. 291. Scelochilus brevis Schltr., nov. spec. Epiphyticus, pusillus, c. 6 cm altus; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis parvulis, 392 R. Schlechter. compressis, quadratis vel oblongis, 1—1,5 cm longis, supra basin 0,7— 1 cm latis, unifoliatis; folio erecto vel suberecto, elliptico, apiculato, basi subpetiolato-cuneato, glabro, textura coriaceo, 3,5—4,5 cm longo, medio fere 1,2—1,5 cm lato; inflorescentia cum pedunculo brevi c. 3 cm longa, racemiformi-paniculata, ramis pedicelliformibus apice unifloris; bracteis ellipticis acuminatis, ovario breviter pedicellato fere aequilongis; floribus in genere inter minores, ut videtur succedaneis; sepalo intermedio ovato, subacuto, glabro, 0,7 em longo, lateralibus in laminam oblongam, acutam, apice breviter bifidam connatis, intermedio sublongioribus, sacco oblongo, obtuso, apice curvulo, c. 0,5 cm longo; petalis falcatis, oblongo-sub- spathulatis, obtusissimis, 0,9 cm longis, per medium intus papillis sparsis stipitatis ornatis; labello oblongo-cuneato, apice breviter bilobulato, supra basin lamella brevi (duplici?) donato, supra medium carinis 2 linearibus brevibus parallelis, antice adscendentibus ornato, margine leviter undu- lato, dimidio anteriore papillis sparsis stipitatis ornato, 1,2 cm longo, infra apicem 0,4 cm lato, appendicibus 2 basilaribus brevibus retrorsis, c. 1 mm longis; columna gracili, glabra, apice dilatata, 0,4 cm longa; ovario pedicellato, glabro, 0,6 cm longo. Peru: Auf Kaffeebäumen der Hazienda St. Tereza, Rio Blanco, Chan- chamayo, e. 1500 m ü. d. M. — E. Kóhler, im Jahre 1906. Eine etwas aberrante Art der Gattung mit offenbar weissen Blüten. Die Zusammensetzung der Infloreszenz ist sehr merkwürdig. Der kurze Schaft ist mit Scheiden bis zur Spitze besetzt, zwischen diesen treten kurze an der Spitze einblütige, eine Braktee tragende Zweige hervor, so dass die Infloreszenz also zur Rispe gestempelt wird. Die ganze Bildung sieht etwas abnorm aus. Da nur eine kleine Pflanze vorliegt, kann ich leider nicht sagen, ob diese Bildung stets für die Art charakte- ristisch ist. 292. Sigmatostalix pusilla Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, pusillum, c. 4 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudo- bulbis approximatis, compressis, ovalibus, unifoliatis, 0,5—0,8 cm longis, medio vel infra medium 0,4— 0,6 cm latis; foliis erectis vel erecto-pa- tentibus, ligulatis, apice inaequaliter bilobulatis, glabris, 1,5—2,5 cm longis, medio fere 2,5 —3,5 mm latis; vaginis pseudobulborum foliiferis similibus; racemis basilaribus, laxe paucifloris, pseudobulbos subduplo superantibus, vaginulis paucis hyalinis obsessis; bracteis hyalinis, ellip- licis apiculatis, ovario pedicellato fere aequilongis; floribus minutis, erecto-patentibus; sepalis ligulato-oblongis, subacutis, glabris, 0,3 cm longis, lateralibus obliquis, apicem versus extus nervo medio carinatis; petalis oblique ligulato-oblongis, intus medio supra apicem cornu calcari- formi ornatis, glabris, sepalis subaequilongis; labello sessili, e basi la- tissime cuneata reniformi, apice breviter exciso, nunc obscure trilobulato, glabro, basi callo duplici lunato instructo, disco lunato brevi utrinque anteposito, vix 0,8 cm longo, infra medium 4,5 mm lato; columna gracili, Orchidaceae novae et criticae. 393 2,25 mm longa, arcuata; polliniis et anthera generis; ovario cum pedi- cello gracili, glabro 0,4 cm longo. Peru: Auf Kaffeebäumen der Hazienda St. Tereza, Rio Blanco (Chan- chamayo), c. 1400 m ü. d. M. — E. Kóhler, im Jahre 1906. Sehr auffallend in der Pflanze sind die eigenartigen Petalenaus- wüchse. Vielleicht wird sie spüter zum Typus einer eigenen Gattung zu erheben sein. 293. Notylia coffeicola Schltr., nov. spec. Epiphytica, pulchella, erecta, pusilla, c. 8 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; foliis equitantibus, erecto-patentibus, falcato-ligulatis, apiculatis, glabris, tectura coriaceis, 2,5 —4 cm longis, 4—6,5 mm latis; scapis erecto-patentibus, gracilibus, vaginis paucis ovato-lanceolatis, acuminatis, dissitis obsessis, folia distinete superantibus, racemo subcapitiformi-abbreviato, multifloro; braeteis lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato duplo fere brevioribus; floribus patentibus, illis N. bicoloris Ldl. similibus, sed paulo majoribus; sepalis linearibus, setaceo-acuminatis, 1,4 cm longis, lateralibus obliquis, liberis vel subliberis; petalis oblique lineari-lanceolatis, setaceo-acuminatis, 1,1 em longis; labello e basi longius unguiculata medio lanceolato-dila- tato, setaceo-acuminato, 0,9 cm longo, ungue 0,3 em longo, superne carinato; columna gracillima, teretiuscula, c. 4 mm alta, rostello erecto peralto; ovario eum pedicello gracillimo, subfiliformi, glabro, c. 0,6 cm longo. Peru: An Kaffeebäumen der Hazienda St. Tereza, Rio Blanco (Chan- chamayo), c. 1400 m ü. d. M. — E. Köhler, im Jahre 1906. Die Art steht der wohlbekannten N. bicolor Ldl. am nächsten, unter- scheidet sich aber dureh gróssere, breitere Blütter, gróssere Blüten und die Form der Lippe, deren Nagel ausserdem gekielt ist. Die Blütenfärbung scheint etwa dieselbe zu sein wie bei N. bicolor Ldl. 294. Notylia Koehleri Schltr., nov. spec. Epiphytica, humilis, erecta, c. 6 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis com- pressis, oblongis, unifoliatis, vaginis foliiferis 2—3 obtectis, 1—1,5 cm altis, supra basin c. 0,5 cm latis; foliis erectis vel erecto-patentibus, oblongo-ligulatis, inaequaliter et obtuse bilobulatis, glabris, textura coria- ceis, 4—5 cm longis, medio fere 0,8—1,2 cm latis; racemo dense multi- floro, cylindrico, pedunculo tereti, vaginis pluribus lanceolatis acuminatis obsesso, e. 3,5 cm longo, racemo ipso c. b cm longo, 2 cm diametiente; bracteis recurvis, lanceolatis, acuminatis, ovario recurvulo aequilongis vel paulo brevioribus; floribus in genere mediocribus, recurvulis, glabris; sepalo intermedio anguste oblongo, obtuso, 0,6 cm longo, lateralibus usque ad apicem in laminam oblongam apice leviter retusam connatis, intermedio aequilongis; petalis subfaleato-ligulatis, obtusiusculis, 0,5 cm longis; labello e ungue pro genere brevi in laminam lanceolatam ob- tusam basi truncatam. dimidio superiore angustatam dilatato, basi carinato-calloso, petalis aequilongo; columna teretiuscula, glabra, 0,9 cm 394 R. Schlechter, longa, rostello in gibbum incrassato; ovario cum pedicello gracili, c. 0,7 em longo. Peru: An Kaffeebäumen der Hazienda St. Tereza, Rio Blanco (Chan- chamayo), e. 1400 m ü. d. M. — E. Köhler, im Jahre 1906. Durch die bis zur Spitze verwachsenen seitlichen Sepalen wird die Art in die Nähe von N. Huegelü Fenzl. und N. bisepala S. Moore ver- wiesen. Sie hat aber eine Schwiele am Grunde der Lippe und stumpfe Sepalen. 295. Ponthieva parvula Schltr., nov. spec. Pusilla, erecta, 7,5—9 cm alta; radicibus flexuosis, villosulis; foliis c. 9 rosulatis, petiolatis, patentibus, lamina elliptica, obtusiuscula, basi rotundata, glabra, 1,6— 1,9 em longa, medio fere 0,5 - 0,7 cm lata, petiolo basi dilatata vaginante, c. 7 mm longo; scapo erecto, tereti, vaginulis paucis distantibus, amplectentibus, acuminatis obsesso, e basi glabrata apicem versus sparsim glanduloso-puberulo, apice paucifloro; bracteis ovatis, acuminatis, ovarium aequilongum amplectentibus; floribus .in genere inter minores, erecto-patentibus vel suberectis; sepalo intermedio oblongo-elliptico, obtuso, glabro, 2,75 mm longo, lateralibus oblique ovato- triangulis, obtusis, glabris, intermedio aequilongis; petalis columnae bre- viter adnatis, e basi unguiculata subito oblique ovatis obtusis, antice lobato-dilatatis, glabris, sepalo intermedio subaequilongis, ungue laminae subduplo breviore; labello columnae breviter adnato, ungue brevi, lineari, lamina suborbiculari, antice in lobulum parvulum obtusum producta, basi auriculato-cordata, labello toto petalis aequilongo, lamina medio fere c. 2,25 mm lata, basi concavula, glabra et nuda; columna brevi, glabra, rostello clinandrium paulo tantum superante; anthera ovato-oblonga, obtusa, glabra; ovario clavato, brevissime glanduloso-puberulo. c. 0,4 cm longo. Guatemala: Zwischen Felsspalten bei Coban, c. 4800 Fuss ü. d. M. — H. v. Türckheim no. 484, blühend im Dezember 1879. Die kleinblütigste Art, welche ich bisher kennen gelernt habe. Sie ist durch das Labellum vorzüglich charakterisiert. “296. Pleurothallis dolichopus Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 20—30 em alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, teretibus, vulgo vaginis 2 altis, arctissime amplectentibus obsessis, folium vulgo longitudine bene superantibus, 10—-15 cm longis; folio ereeto, oblongo, obtuso, apice minute exciso cum apiculo, basi in petiolum ©. 1,5 em longum sulcatum attenuato, glabro, coriaceo, lamina 7—9 cm longa, medio fere 1,8—2,8 cm lata; spatha parvula, acuta, glabra, C. 1 cm longa; racemis erectis, singulis vel 2—3-nis, subdense multifloris, secundis, usque ad 20 em longis, pedunculo brevi; bracteis cucullatis, apiculatis, pedicello aequilongis vel paulo longioribus, glabris; floribus erecto-patentibus, illis P. acuminatae Ldl. similibus; sepalis lanceolatis, caudato-acuminatis, extus glabris, intus margines versus papilloso-pu- berulis, c. 1,8 cm longis, lateralibus paulo obliquis; petalis oblique ligu- Orchidaceae novae et criticae. 395 latis, obtusis, glabris, supra medium paulo dilatatis, extus nervo medio incrassatis, 3,75 mm longis; labello oblongo, obtuso, antice margine sub- crenulato, margine basi et medio incurvo, nervis 3 medianis praesertim apicem versus incrassatis, usque infra apicem decurrentibus, petalis aequilongo; columna gracili, glabra, 2,75 mm alta, clinandrio bene alto, lacerato, pede c. 1,5 mm longo; ovario cylindraceo, glabro, cum pedicello c. 0,6 em longo. "Guatemala: Auf den Gebirgen zwischen Coban und Tactic, c. 2000 m ti. d. M. — H. v. Türckheim no. II, 2072, blühend im De- zember 1907. Anfangs glaubte ich P. acuminata Ldl. vor mir zu haben, doch ist die vorliegende Pflanze durch kleinere Blüten und die Form der Lippe gut unterschieden. 291. Pleurothallis pedicellaris Schltr., nov. spec. Epiphytica, perpusilla, caespitosa, usque ad 3 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus abbreviatis, vaginis paucis hyalinis absconditis, usque ad 2,5 mm longis, vulgo minoribus; folio erecto, oblanceolato-spathulato, obtuso, apice breviter exciso cum apiculo, basi sensim in petiolum sulcatum attenuato, glabro, petiolo incluso 1,5—1,8 em longo, lamina supra medium 2—3 mm lata; pedunculo setiformi, gracillimo, cum racemo folium plus minus (nunc duplo) superante, racemo usque ad 1 cm longo, subdense plurifloro; bracteis apiculatis hyalinis, pedicellis gracillimis perlongis multo brevioribus; floribus erecto-patentibus vel suberectis, tenuibus, glabris, minutis; sepalis lanceolatis vel ovato-lanceolatis, acuminatis, 2,5 mm longis, lateralibus obliquis, intermedio paulo angustioribus; pe- talis oblique oblongo-lanceolatis, acuminatis, sepalis subaequilongis; la- bello ovato, acuto, basi truncato, glabro, laevi, vix 1 mm longo; columna perbrevi glabra, apicem versus margine antice ampliata, clinandrio humili, pede brevi; ovario subelavato-cylindraceo, glabro, gracili, cum pede gra- cillimo c. 0,6 cm longo. "Guatemala: Epiphytisch bei Coban, c. 1350 m ü. d. M. — H. v. Türckheim no. Il, 2423, blühend im Juni 1907. Die Art ist der P. Fuegü Rchb. f. etwas ähnlich, mit welcher unter- mischt ich sie in der Türckheimschen Sammlung fand, aber immer leicht durch die im Verhältnis auffallend langen, fast haarförmig feinen Blütenstände kenntlich. Sie ist mit P. scopula Schltr. verwandt, welche vielleicht mit P. hastata Ames zusammenfällt. 298. Pleurothallis platystylis Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 20 -25 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, teretiusculis, vaginis 2—3 altis, arcte amplectentibus obsessis, TOME cm longis; folio erecto, oblongo-ligulato, obtuso, apice minute exciso cum apieulo, basin versus sensim in petiolum brevem angustato, glabro, eoriaceo, 7—9 cm longo, medio fere 1,3—2,1 cm lato; spatha parvula, oblonga, obtusa, compressa, glabra, 5 —7 cm longa; racemo laxius multi- 396 R. Schlechter: Orchidaceae novae et criticae. floro, secundo, folium superante, usque supra basin florifero, 10—13 cm longo; bracteis apiculatis, glabris, pedicello aequilongis; floribus erecto- patentibus, illis P. incomptae Ldl. similibus, glabris; sepalis lanceolatis, acutis, 1,1 em longis, lateralibus obliquis, extus carinatis, quarta parte basilari connatis; petalis oblique oblongo-spathulatis, obtusis, glabris, sepalis duplo brevioribus; labello curvato, e basi cuneata ovali, quarta parte anteriore angustato et in lobum suborbicularem margine suberenu- lato-dentatum producto, glabro, petalis paulo breviore, medio fere 2,25 mm lato; columna brevi, glabra, c. 3 mm alta, medio conspicue alato-dilatata, clinandrio elato, obtuse paucidentato, pede bene evoluto, c. 1,75 mm longo; ovario subcylindraceo, glabro, cum pedicello brevi c. 0,7 cm longo. "Guatemala: Epiphytisch auf der Hóhe zwischen Tactic und Coban, c. 2000 m ü. d. M. — H. v. Türckheim no. II, 1600, blühend im De- zember 1906. Diese Art gleicht bei oberflüchlicher Betrachtung stark der P. plu- mosa Ldl, hat aber längere Stengel mit anderen Scheiden und ist durch die Blütencharaktere gut getrennt. 299. Lepanthes stenophylla Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, pusilla, 4— 7 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, 4— 7-vaginatis; vaginis arcte atque alte amplectentibus, ostio paulo dila- tatis, acuminatis, paucieostatis, costis et ostio margine minute ciliatis; folio erecto vel erecto-patente, lanceolato-elliptico, acuminato, apice minute tridentato, basi subpetiolato-attenuato, 2—3 cm longo, medio fere 3,5— 5 mm lato, glabro; racemis vulgo singulis, rarius dimidium folii exce- dentibus, sublaxe plurifloris, pedunculo brevi; bracteis apiculatis, sub- glabris, pedicello brevi fere aequilongis; floribus in genere inter minores, erecto-patentibus, inversis, glabris; sepalis ovatis, breviter acuminatis, 3,5 mm longis, lateralibus obliquis, usque ad medium fere connatis; pe- talis transverse bilobatis, vix 0,3 cm latis, lobis angulum rectum for- mantibus, inferiore lanceolato-ligulato subacuto, superiore oblongo-ligulato obtuso, inferiori fere aequilongo; labello concavulo, columnam am- plectente, circuitu subquadrato, basi obtuse cordato, antice usque ad medium fere bilobato, sinu triangulo obtuso, lobis oblique triangulis ob- tusis, toto c. 1,75 mm longo; columna gracili, labellum paulo superante; ovario cum pedicello brevi glabro, c. 2 mm longo. "Guatemala: Epiphytisch im Bergwald bei Coban, c. 1400 m ü. d. M. — H. v. Türekheim no. II, 1969, blühend im September 1907. In der Blütenstruktur steht die Art der L. aquila Borussiae Rchb. f. nahe, erinnert auch habituell an sie, ist aber durch noch schmälere Blütter ausgezeichnet und hat stumpfe Labellumspitzen. 300. Lepanthes Wercklei Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 10—14 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, 4—9 cm longis, 9—12-vaginatis; vaginis alte amplectentibus, ostio satis ampliatis, acuminatis, paucicostatis, costis et margine ostii dense ciliatis ; H. v. Handel-Mazzetti: Neues aus den Pontischen Randgebirgen. 397 folio elliptico vel lanceolato-elliptico acuminato, apice breviter tridentato, basi cuneato, subsessili, 2,8—4,3 cm lato, medio fere 0,9— 1,8 cm lato; racemis singulis vel 2 —4-nis, erectis, folio brevioribus, pedunculo gracili vulgo 1 em longitudinis haud excedente, racemo dense multifloro, sensim elongato, usque ad 1 cm longo; bracteis acuminatis, extus papillis paucis ciliiformibus donatis, pedicello fere aequilongis; floribus erecto-patentibus, in genere inter minores, glabris, inversis; sepalo intermedio ovato, bre- viter acuminato, c. 2,5 mm longo, lateralibus oblique ovato-lanceolatis, obtusiuseule acuminatis, sepalo intermedio fere aequilongis; petalis in- divisis, cuneato-obovatis vel trapezoideis, truncatis, apicem versus minute punctatis, glabris, c. 1 mm longis; labello concavulo, columnam am- plectente, circuitu suborbiculari, petalis paulo minore, basi acute sa- gittato-auriculato, antice usque ad medium bilobo, sinu ovato, lobis trian- gulo-falcatis, acutis; columna gracili, labellum paulo superante; ovario cum pedicello gracili, glabro, c. 0,2 em longo. "Costa-Rica: Bei Pacugao, c. 2000 m ü. d. M. — E. Wercklé no. 16173, blühend im Mai 1901. Die Art erinnert in ihren stark bewimperten Seheiden an L. horrida Rchb. f., hat aber viel kürzere Infloreszenzen und vielmals kleinere Blüten. Durch die eigentümlich geformten ungeteilten Petalen steht Sie unter den bisher bekannten zentralamerikanischen Arten ziemlich isoliert da. LXX. H. v. Handel. Mazzetti, Neues aus den Pontischen Randgebirgen im Sandschak Trapezunt. (Ex: Ann. Naturh. Hofm. Wien, XXIII [1909], pp. 141--209.) 17. Salvia Pontica Freyn et Bornm. (in sched. autogr.: J. Bornm., PL Anatol. orient., 1890, no. 3105, nom. nud.; Hand Mat l| c., p. 185. — S. Hierosolymitana var. Pontica Fr. et Bm. in Freyn, Pl. novae orient. in Österr. botan. Zeitschr., XLI, p. 58 (1891) cum. diagn. fragment. — Folia rosularia magna (sine petiolo 8—20 cm longa et 7—12 lata), ple- rumque brevius longiusve (usque laminae aequilonge) petiolata, ambitu valde variabili, plerumque e basi cordata ovata, saepe pari lobulorum a lamina non omnino seiunctorum praedita, rarius basi irregulariter cuneata et tum sessilia, obtusa vel acutiuscula, dentibus non profundis, latissime triangularibus, acutis, interdum minute et sparse denticulatis + regu- lariter instituta; viridia, herbacea, nervatura parum prominula, plana nec rugosa, utrinque densiuscule setulis mollibus älbo-nitidis vestita, sine glandulis, petiolis eodem modo, sed longius pilosis. Caulis elatus, 50 cm — fere 1 m altus, inferne pilis brevibus, tenuibus, partim glanduliferis, Superne autem et praesertim in regione inflorescentiae glanduliferis longiusculis ereberrimis et tenuibus eglandulosis, patulis, 3 numerosis, pluries longioribus quam illi vestitus. Folia caulina pauca, infima inter- 398 H. v. Handel-Mazzetti. dum petiolata et rosularibus similia, cetera saepeque caulina omnia valde reducta, e basi aurito-amplexicauli lanceolata. Inflorescentia elongata, simplex vel laxe ramosa, verticillastris 2—4 cm distantibus, ea. 5—10- floris, bracteis ovatis, acutissimis, pedicellis ca. 5 mm longis eglandulose vel etiam glandulose brevipilis paulo longioribus. Calyx magnus, 10— 12 mm longus, in nervis sicut bracteae aeque ac axis inflorescentiae glanduloso-et barbato-pilosus et inter nervos praeter papillas minutas glandulis sessilibus minimis obsitus; dentes labii inferioris lanceolati, superioris iriangulares, omnes brevissime aristati. Corolla 9 speciosa, 2,5 cm et ultra longa, atro coeruleo-violaeea, tubo et maculis labii in- ferioris albis, tubo breviter hirtello, labiis praesertim in marginibus et dorso glandulis stipitatis obsitis, infero etiam breviter eglanduloso-piloso, sine glandulis sessilibus. Stylus glaber. -- Sandschak-Trapezunt: Auf trockenen Rasenplützen von der Küstenzone bis 1350 m häufig. Stephanos bei Trapezunt (no. 231). Im Kalanema Dere (no. 350) Um Fol Kói sehr häufig, bis zur Alpe Zowon mesere. Tschemlikdschi Deressi bei Eseli. Elewy Deressi, gemein bis zur Küste bei Görele. Tschokdam bei Bakadjak. Ferner: Sumila, St. Barbara (Sintenis, Iter orient., 1889 no. 1775, ohne Bestimmung). (Westl. Pontus. — Diese in der Natur ausgezeichnet charakterisierte Prachtpflanze steht in der ganzen schün gegliederten Verwandtschaft der S. pratensis am nächsten — und zwar sehr nahe — der S. Saccardoana Pampanini (S. pratensis [ssp. vulgaris] var. Saccardiana Pamp., in Nuovo Giorn. bot. Italiano, Nuov. ser. XI, p. 181 [1904]) einer im Habitus vollkommen gleichen Charakterpflanze der bellunesischen Voralpen, die ich in den in Fiori, Bég., Pamp., Fl. Italica exs., no. 160 ausgegebenen Exemplaren vergleichen konnte. Sie unterscheidet sich von dieser durch eine Reihe geringfügig erscheinender, aber, soweit die mir vorliegenden Pflanzen Schlüsse zulassen und auch nach der Beschreibung Pampaninis, der alle diese Details erwähnt und doch das gesamte in dem Exsikkat ausgegebene Material untersucht hat, ganz konstanter Merkmale, nämlich durch die sehr reduzierten oberen Blattpaare, die drüsenlosen Blätter, die die Drüsenhaare weit überragenden Zotten in der Infloreszenz, viel kleinere (mikroskopische) Sitzdrüsen der Kelche, Fehlen der Sitzdrüsen und viel kürzere Behaarung der Korollen und kahle Griffe. Von S. Hierosolymitana Boiss. ist sie nicht nur durch die Blütenfarbe, sondern insbesondere durch die ganz andere Behaarung und die viel stärker gekrümmte Oberlippe der Korolle viel weiter verschieden.!) 18. Campanula lamioides Witasek, l. c., p. 191, tab. IX, fig. 3a, b. — Planta perennis, rhizomate horizontaliter repente. Caulis herbaceus, rubescens, simplex, ascendens, teres, sed lineis 2—3 prominentibus notatus, sparse pilosus. Folia rosulata orbiculari-cordata, saepe fere reniformia (30—35 mm longa, 30 mm lata, rarius 6 cm longa, 6 cm lata) petiolo 9—12 em longo, piloso suffulta, crenata vel duplicato cre- 1) Sitzende Blüten, wie Freyn, l. c. angibt, hat S. Hierosolymitana auch nicht. Neues aus den Pontischen Randgebirgen im Sandschak Trapezunt. 399 nata; folia caulina plerumque remota, parva, breviter petiolata aut ses- silia, ovata, obtusa, rarius subacuta (25—35 mm lg. 18—27 mm lt.); omnia ciliata, utrinque hirsuta (imprimis subtus in nervis) Flores in glomerulum terminalem et in glomerulos axillares paucifloros dispositi, bracteati, Campanulae glomeratae floribus paulo pallidiores (secundum ad- notat. eollectoris). Folia floralia magna, foliis caulinis similia, obtusa, ovata, involucrum formantia, exteriora quam flores longiora; bracteae lineares ciliatae, basi denticulatae. Receptaculum glabrum, ovatum; se- pala triangulari-lanceolata, acuta, uninervia, longe ciliata, sine appen- dicibus in sinubus. Corolla calyce circiter duplo longior, tubulosa, ad medium circiter in lobos oblongos fissa, extus glabra, intus subvillosa. Antherae lineares, breves; filamenta multo longiora. Stylus trifidus, longitudine corollae, — Sandschak Trapezunt: In den Ritzen zwischen den Kreidemergelblócken von Feldmauern nördlich vom Dorfe Eseli, 600 m (no. 855) und bei Ardutsch im Elewy Deressi, 220 m. — Diese Pflanze gehört dem Verwandtschaftskreise der C. glomerata an und unter- scheidet sich von dieser durch den am Grunde liegenden Stengel, die fast nierenförmigen Grundblätter mit langem Stiel (2—3 mal so lang als das Blatt), die kurzen breiten stumpfen Stengelblätter mit gekerbtem Rand und das auffallend grossblätterige Involucrum. Die Tragblätter der äusseren Blüten des Köpfchens sind grösser als die darunter be- findlichen Stengelblätter. Im Habitus ist die Pflanze einem Lamium purpureum L. nicht unähnlich. 19. Jasione Pontica (Boiss. Hand.-Mzt., 1. c., p. 192. — Jasione supina 8. Pontica Boiss., Fl. orient., III, p. 886 (1875). — Sandschak-Trape- zunt: Auf trockenen steinigen Triften auf dem Rücken des Ulugoba bei Fol, selten, 2050 m (no. 648). — Da die mir vom Pontus vorliegenden Pflanzen wenigstens teilweise die Blattbasen auch nicht schwücher ge- wimpert haben als viele balkanische und speziell meine Exemplare keine grösseren Köpfchen besitzen als die Pflanzen des Balkans, bleibt zur Unterscheidung von Jasione supina nur das Merkmal der viel kürzeren und breiteren Kelchzipfel übrig, die ausserdem krautig und grün im Gegensatz zu den membranós-farblosen, bzw. fast ganz auf die helle Rippe reduzierten jener Art sind. Dieses Merkmal ist aber so konstant, dass ich J. Pontica als ausserdem geographisch gut von J. supina ge- Schiedene Art betraehten zu müssen glaube. : 20. Chrysanthemum (sect. Tanacetum sive Leucanthemum) Trapezuntinum Hand.-Mzt., I. c, p. 194, tab. IX, fig. 1 et 4. — Rhizoma Tepens, tenuius- culum, caules singulos (an semper?) emittens. Caulis strictus, 20—40 em altus, tenuiusculus, in medio circa vel inferius parce ramosus, ramis Virgatis, acute angulatus, angulis decoloratis, sicut Gee glaberrimus vel infra ad angulos sparsissime papilloso-puberulus. (Folia surculorum sterilium ignota). Folia caulina numerosissima, approximata, plerumque Versus capitula usque dispersa, crassiuscule herbacea, saturate viridia, 1) Sed hunc characterem in omnibus speciebus affinibus valde variabilem etiam in hac non constantissimum esse suspicor. 400 H v. Handel-Mazzetti. infima perpauca tantum ceteris latiora et probabiliter spathulata (sed fragmentaria aut delapsa ideoque non accuratius describenda); cetera an- guste oblanceolata, valde elongata, ad basin longissime attenuata, sub- auriculato-sessilia, a tertio vel quarto supero in apicem acutum breviter attenuata, 4—6 cm longa et 5—9 mm lata, toto ambitu dentibus acutis subporrectis, ultra !/; mm usque longis, in parte basali angusta minori- bus, in auriculis submaioribus regulariter serrata; suprema sensim decrescentia. Capitula maiuscula, 3,5 cm lata. Foliola involucralia ca. 40, interiora anguste lanceolata, paulo ultra 1 mm lata, parte media herbacea in apicem obtusiusculum sensim angustata, praecipue supra atroviridi, nervo brunneo, parte marginali membranacea candida, versus apicem sensim latiore, ita ut margines folioli paralleli fiant, apice acutius- culo partem coloratam ca. !|[,—1 mm superante; exteriora pauca an- gustiora, extima dimidio circa breviora, margine membranaceo an- gustissimo, circumcirca aequilato. Flores radii feminei, albi, numerosi, ligulis maiusculis 3 mm latis, disci lutei, omnes sine pappo, i. e. achaenia ecoronata.!) Achaenii nigri costae albidae. — Sandschak Trapezunt: An humösen Erdabrissen im Hadji Bekir Deressi bei Trapezunt, ca. 200 m (no. 967), 26. VII. 1907. 21. Cirsium Echinus (M. a B.) Hand.-Mzt., l. c. p. 197. — Carlina Echinus Marschall a Bieberstein, Fl. Taurico-Caucas., II, p. 288 (1808). — Cirsium scleranthum Marsch. a Bieb. l. c., II, p. 559 (1819) — Sandschak Trapezunt: Trockene Felshänge. An der Waldgrenze westlich vom Orükbeli bei Fol gegen den nächsten Gipfel, 1850 m (no. 1138). Oluklu bei Bakadjak, 1100 m. 22. Centaurea abbreviata (K. Koch) Hand.-Mzt., l. c., p. 198. — C. salicifolia 8. abbreviata et y. intermedia K. Koch, Linnaea, XVII, p. 39 (1843) — C. nigra Sommier et Levier, Enum., p. 282; non Linné. — Sandschak Trapezunt: Trockene Wiesen, 1100 m. Fol Köi (no. 545). Oluklu bei Bakadjak (no. 1015). — Die von K. Koch bereits leidlich be- schriebene Pflanze unterscheidet sich von C. nigra durch viel länger Zu- gespitzte Anhängsel der Hüllblüttchen mit verlängerter Endwimper, strahlende Randblüten und viel breitere Stengelblätter, von C. salicifolia durch nicht zurückgekrümmte, sondern aufrecht angedrückte, die krautigen Teile völlig deckende Anhängsel der Hüllblättchen mit kaum vorgezogenem Mittelfeld, daher kaum gefiedert erscheinender Endwimper. Der Anwendung des Kochschen Namens als Artnamen steht nichts im Wege, da ein anderer Name dafür nicht existiert und ersterer Name nicht vergeben ist. Wenn man „abbreviatus“ nicht auf das ganz hin- füllige Merkmal der verkürzten Áste, sondern auf die innerhalb der Ver- wandtschaft der C. Phrygia kürzesten Hüllblüttchen bezieht, ist er sogar sehr bezeichnend. 23. Hieracium cymosoides Zahn, l. c., p. 200. — Caulis 25—36 cm altus gracilis, disperse mediocriterve setoso-pilosus, 3—4 mm, superne subfloccosus sparsiusque glandulosus. Folia lanceolata acutiuscula v. acuta, exteriora oblongo-lanceolata, subobtusa, supra praecipue marginem Neues aus den Pontischen Randgebirgen im Sandschak Trapezunt. 401 versus et subtus in nervo mediano disperse mediocriterve setosa 2,5— 4,5 mm, fere effloccosa v. in nervo mediano v. interdum etiam in parte aversa floccis sparsis v. dispersis adspersa; caulina 2— 3, inferius lanceo- latum, reliqua parva. Inflorescentia laxissime umbellata v. paniculata, acladium 5—30 mm longum, rami primarii 3—5, inferiores 1—2 saepe subremoti, ordines axium 3— 4, capitula 7—18. Involucrum 6 mm longum ovatum; squamae obscure cinereae latiusculae subobtusae, interiores pallide viridi-marginatae, pilis dilutis basi atris dispersis, floccis sub- numerosis in margine nullis glandulisque dispersis obsitae. Peduneuli obscure cani disperse pilosi sparsim breviterque glandulosi. Flores satu- rate lutei, ligulae interdum apice substriatae. Stolones subgraciles sub- pilosi, subfloccosi, foliis parvis modice setosis subtus subfloccosis obsiti. — Sandschak Trapezunt: Trockene Wiesen bei Fol Kói, 1100 m (no. 557) und bei der Alpe Zowon mesere, 1330 m (no. 643) — H. Zahn bezeichnet die Pflanze als Subspezies von H. leptophyton Naeg. et Pet., doch wurden beide „Eltern“ der ,Bastardart^ im Gebiete nicht beobachtet. 24. Hieracium silvaticum L. subsp. gentiliforme Zahn, l. c., p. 200, tab. VIII, fig. 1. — Grex Pseuderythrocarpum Zahn). — Caulis 30 cm altus subgracilis, disperse pilosus, 1—2 mm, superne subfloccosus tenuiterque subglandulosus, basin versus sparsissime floccosus glandulosusque. Folia viridia subrigidiuscula, pilis dispersis brevibus subrigidiusculis, in mar- gine nervoque dorsali subnumerosis, 0,5—2 mm longis obsita, efloccosa, in margine glandulis minutis nonnullis praedita, radicalia petiolata, ovata v. ovato-lanceolata, obtusa v. breviter acuta, leviter sinuato-dentata, ab- rupte in petiolum contracta et parum decurrentia; caulinum 1 ovato- lanceolatum acutum. Inflorescentia laxissime paniculata, acladium ad 30 cm longum, rami primarii 3 valde remoti, ordines 3, capitula 3—10. Involucrum ovatum, squamae subimbricatae, angustae, acutae, obscurae, subfloccosae, modice breviterque glandulosae epilo:ae, exteriores acutius- culae. Pedunculi sat dense floccosi, breviter subglandulosi. Flores satu- rate lutei, stylus niger. — Sandschak Trapezunt: An der Waldgrenze am Nordhange des Ulugoba bei Fol, 1800 m (no. 621). 25. Pyereus Eragrostis (Vahl) Palla, l c. p. 204. — = Era- grostis Vahl, Enum, pl. II, 322 (1806). — Pycreus sanguinolentus Nees in Linnaea, IX, p. 283 (1834) — Sandschak Trapezunt: An Bächen im Elewy Deressi bei Görele etwa gegenüber dem Dorfe Medrese, Eruptiv- gestein, ca. 200 m, mit P. flavescens, 22. VII. 1907 (no. 948). (Tro- pisches Asien und Afrika; Australien.) — Diese für Kleinasien neue Art erreicht hier ihren am weitesten nach Nordwest vorgeschobenen Standort, 26. Orchis Pontica Fleischmann et Hand.-Mat., 1. e, p. 208, fig. 6, tab. VIII, fig. 4a et b. — Tubera palmata, altiuscule in quaternas ple- Caulis strietus, erectus, 20—40, rumque partes fissa; radices filiformes. - plerumque ca. 30 em altus, fistulosus, ad basin vaginis 1—2 plerumque Folia 4—-8, oblique patula, plana; 3 infima brevissimis instructus. 26 Repertorium specierum novarum. X. 402 H. v. Handel-Mazzetti: Neues aus den Pontischen Randgebirgen. lanceolata (1: 5—8), latitudine maxima in medio circa; superiora sensim bracteiformia, folium supremum quoque spicae basin non attingens. Spica elongato-cylindrica densiuscula, 10—15 cm longa et plerumque 2,5 cm lata. Bracteae herbaceae, anguste lanceolatae, latitudine maxima prope basin, tri-quinquenerviae, floribus aequilongae vel paulo longiores. Germen sessile, tortum, curvatum. Tepala libera; sepala lateralia patula, oblique ovata, acuta, trinervia, sepalo-dorsali ovato, cum petalis conni- vente longiora; petala sepalo dorsali aequalia, oblique ovata, acuta, sparse reticulari-venosa, nervis longitudinalibus plerumque binis. Labellum pa- tulum, iongitudine aliquantulum latius, basi rotundatum, parte media anteriore triloba, angulis inter lobos laterales mediumque rectis vel ob- tusis; lobus medius lateralibus vix angustior et fere aequilongus, trian- gulus, retusus vel subacutus; lobi laterales crenati, rotundati. Calcar germine aequilongum vel longius, crasse cylindricum, rectum, oblique deorsum spectans. Gynostegium acutiusculum, — Sandschak Trape- zunt: Nasse Wiesen im Kalanema Dere ober Chashka, 750 m (no. 400). In steinigen lichten Wäldern ober dem Dorf Fol Kói, 1200 m (no. 440) bis auf die subalpinen Triften bei der Mine Topuk, 1700 m (no. 464). Verbreitet in Gebüschen und Wiesen um Eseli, 600 m. Wiesen bei Bakadjak, 950 m. — Diese Pflanze gehórt durch die Form und Anzahl der aufrecht abstehenden Blätter und den hohlen Stengel in die Ver- wandtschaft der Orchis latifolia; die verlängerte Ähre erinnert an 0. Traunsteineri. Die Analyse der Blüte ergab eine ziemliche Ähnlichkeit mit Originalexemplaren der O. affinis K. Koch im Herbar der landwirt- schaftlichen Hochschule in Berlin, deren Zusendung wir der Liebens- würdigkeit Herrn Geheimrats Prof. L. Wittmack verdanken; doch über- trifft unsere Pflanze jene in den Dimensionen um einiges und weicht in der Gestalt der Lippe von ihr auffallend ab (vgl. Rchb., Ic., tab. 408, D). Schon in der Natur sehr auffallend sind die langen und dicken zylin- drischen Sporne, die im entsprechenden Verhältnis auch das Original der O. affinis zeigt. Dieselben erinnern an O. saccifera Brongn., welche sich durch dieses Merkmal von O. maculata unterscheidet, und es stellt unsere Pflanze vielleicht eine Parallelform aus der O. latifolia-Grupp® dar. Es ist schade, dass von O. affinis nur so dürftiges Originalmaterial vorliegt, dass es nicht móglich ist, sich von den Grenzen der Variabilität dieser Pflanze ein Bild zu machen. Da es aber höchst unwahrscheinlich ist, dass dieselbe besonders in der Form der Lippe so weit geht, und da sich in der ausführlichen Bearbeitung der O. latifolia-Gruppe in Ascherson und Gräbners Synopsis d. mitteleurop. Fl., III, pp- 132—188. auch keiner der sehr zahlreichen Namen auf unsere Pflanze anwenden lässt, halten wir es für angezeigt, diese auffallende und im Gebiete sehr häufige und charakteristische Pflanze als neu zu beschreiben. Kummerowia Schindler novum genus Leguminosarum. LXXI. Kummerowia Schindler novum genus Leguminosarum. (Originaldiagnose.) Lespedeza Michx. Subgen. III. Microlespedeza Maxim. in Act. Hort. Petrop., II, 382 (ann. 1873). Herbae annuae repentes valde ramosae. Folia trifoliolata stipulis 2 magnis et petiolo praedita. Flores papilionacei, calyx bracteolis 4 suffultus supra infimam cum pedicello geniculatus. Inflorescentiae axillares abbreviatae, nunc 1—2-flori, nune multiflori secundum modum dichasii compositi, profert enim axilla folii florem unum bracteis 2 stipulis oppositis praeditum, quarum una minima semper sterilis est, altera fertilis profert florem bibracteatum sive ramum bibracteatum nunc perfectum elongatum folia floresque gerentem nunc reductum perbrevem stipulas magnas folium unicum rudimentarium et in eius axilla flores 2—4 ferentem. Bracteae secundi ordinis fere semper fertiles iterum proferunt sive ramos 2 sive ramum et florem sive flores 2 bibracteatos, quorum bracteae iterum gerent flores bibracteatos bracteis fertilibus, floribus nonnullis reductis. Flores iis generis Lespedezae simillimi nunc perfecti aperti nunc corolla staminibus stylo reductis parthenogonici. Lomentum uniarticulatum uniovulare indehiscens crassum subcom- pressum. Cum in Lespedeza staminum columna iuxta fructum floris perfecti receptaculo adhaerens persistet et, ubi adsunt, petala florum imper- fectorum minutissima circum fructum maturum persistentia inveniuntur, in Kwmmerowia columna cum petalis deiicitur et florum imperfectorum petala minus reducta apicibus cohaerentia fructu evolvente a receptaculo soluta et elata fructus apici insident postea deiiciuntur. Genus dicatum Professori Kummerow Posnaniensi studia mea bene- volentissime adiuvanti. Species unica: Kummerowia striata Schindler nom. nov. — Hedysarum striatum Thunb.! Fl. jap., 289 (ann. 1784). — Desmodium? striatum DC. Prodr., H, 337 (ann. 1821). — Lespedeza striata Hook. et Arn. Bot. Beech. Voy., 262 (ann. 1841): Sieb. et Zucc.! Flor. Jap. Fam. Nat, I. in Abh. Muench. Akad., IV, 2. 120 (ann. 1845); Benth. Fl. Hongk., 85 (ann. 1861): Miq.! Prol. Fl. Jap., I. in Ann. Mus. Bot. Lugd.-Bat., III, 49 (ann. 1867); Maxim.! in Act. Hort. Petrop., II, 382 (ann. 1873); Franch. in Mém. Soc. Nat. Sc. Nat. Cherbourg, XXIV, 212 (ann. 1884); Hemsl. in Journ. Linn. Soc. Bot, XXIII, 182 (ann. 1890); Britton! in Trans. N. York Ac. Sc. XII, 68 (ann. 1893); Mackenzie et Bush! in Trans, Ac. Sc. St.-Louis, XII, 2, 12 (ann. 1902). — Lespedeza stipulacea Maxim.! in Prim. Flor. Amur., 85 (ann. 1859). Folia breviter petiolata stipulis 2 magnis petiolum aequantibus vel superantibus ovato-oblongis acutis erectis adpressis fuscomembranaceis 26* 404 A.K. Schindler. parallele nervosis glabris ad 1 cm longis praedita, foliola obovata retusa vel elliptico-oblonga acutiuscula mucronata margine atque ad nervum medium dense ciliato-pilosa subsessilia ad 1,8 cm longa et ad 7 mm lata. Flores pedicellati pedicello ad 1 cm longo saepius perbrevi adpresse piloso in apice bracteolam minimam sublateralem ferente, calyci adnatae sunt bracteolae 3, prima antica aliae paullo altiores laterales ca. 1,4 mm longae ovatae obtusae vel acutiusculae, calyx 2,5—3 mm longus ad dimidium fere 5-partitus campanulatus subcompressus lobis late ovatis valde reticulatis albido-ciliatis ceterum glabris superioribus et lateralibus obtusis vel acutiusculis, infimo acutiore. Corolla pallide rosea, vexillo saturatiore, alis et carina apice atropurpureis, quam calyx triplo fere longior, carina vexilum alasque superante, vexillo suborbiculari apice leviter emarginato 6—7 mm longo et 5,5—6 mm lato late unguiculato et ad basim laminae leviter auriculato, alis oblongis unguiculatis auriculatis 6—7 mm longis 1,7—2 mm latis, carina semiobovata breviter ungui- culata auriculata 7—8 mm longa et 2,5 mm lata. Stamina diadelpha. Legumen obovatum rotundatum apice obtusum minutissime apiculatum sessile subglabrum calycem parum superans ad 4 mm longum et ad 3 mm latum. Legumen floris imperfecti minus calycem reductum duplo vel plus superans. Semen brunneum 2,5—3 mm longum, 1,8—2,2 mm latum. Einheimischer Name: Hime-hagi, No-hagi, Yahazu-hagi, Yahazu- sö, Yahadzu-sö, Kei-gan-só (= Hühneraugenkraut) (japan.). Verbreitung: Ostsibirien, Mandschurei, China, Korea, Japan; Indien. Vereinigte Staaten von Nord-Amerika. Gemein an Wegrändern. LXXI. Lespedezae novae et criticae. Il. Von A. K. Schindler. (Originaldiagnosen.) 15. Lespedeza Dielsiana Schindler, nov. spec. Suffrutex vel herba suffrutescens ramis perlongis virgatis diffusis (2) novellis tantum notis lineato-angulatis adpresse griseo-pubescentibus. Folia stipulis lineari-subulatis 3-nerviis brunneis extus sparse pilosulis ad 5 mm longis et petiolo superne sulcato subvilloso ad 1,8 cm longo praedita, stipellas non vidi. Foliola ovato-lanceolata vel oblonga basim versus sensim angustata apice plerumque obtusa vel retusa vel leviter emarginata mucrone tenuissimo mucronata, superne viridia, subtus palli- dora, nervis secundariis utrimque leviter prominulis cum mediano an- gulum 60-809 metientem includentibus, superne brevissime pubera demum glabra, subtus densius pilosa, terminale breviter petiolulatum ad Lespedezae novae et criticae. II, 405 2,5 cm longum et ad 1,2 cm latum, lateralia subsessilia minora. Racemi axillares singuli et terminales paniculati sessiles vel subsessiles pauci- (ad 8-) et densi-flori; bracteae primariae et secundariae anguste lanceo- latae 1,5 mm longae pedicello longiores pilosae; pedicelli pilosi 1 mm plerumque non attingentes; bracteolae anguste lanceolatae 1,2 mm longae pilosae, Calyx profunde ultra dimidium fissus breviter dense adpresse pilosus, tubo 1 mm, laciniis 3 mm longis anguste lanceolatis acutis sub- aequilongis, posticis 2 non connatis perfecte liberis non sparsius quam tubus pilosis. Corolla exsieco violacea vel purpurea calyce duplo fere longior earina alas his vexillum superantibus, vexillo ca. 7 mm longo et 4,5 mm lato apiculato breviter unguiculato appendiculato, alis angustis ca. Did mm longis et 1,5 mm latis lamina unguem 4-plo superante, carina ca. 9 mm longa et 2,5 mm lata lamina unguem 4-plo superante. Flores apetalos non vidi. Legumen ignotum. West-China: Szech'uan: Nanch'uan (Bock et v. Rosthorn no. 71!). — Herb. Berlin, Christiania. Specimen juvenile habitu .L. floribundae persimile, calyce corolla foliolorum nervatura optime diversum. 16. Lespedeza Feddeana Schindler, nov. spec. Suffrutex erectus ramosus caule ramisque lineato-angulatis breviter adpresse pubescentibus demum glabratis. Folia stipulis lineari-subulatis extus puberulis 4- 5 mm longis et petiolo superne sulcato pubescente ad 1 em longo praedita, rhachis brevis, semper distincta dimidium petioli fere aequans, foliola lineari-elliptica vel oblonga apice acutiuscula mucro- nata marginibus subrevoluta pallide viridia superne glabra subtus longe denseque adpresse sericea, terminale ad 2,5 cm longum et ad 6 mm latum, lateralia paullo minora, nervis secundariis utrinque distinctis remotis subparallelis, arcubus latis connectis, reticulo inter nervos distincto, stipellas non vidi. Racemi florum perfectorum in foliorum su- periorum axillis sessiles glomerati vel pedunculati elongati cum pedun- culo ad 4,5 cm longi. Bracteae lineares, primariae 1,2 mm, secundariae 2,5—3 mm longae, pedicelli firmi 2—3 mm longi, bracteolae lineares 3—4,5 mm longae calycis dimidium aequantes, Calyx 6—8 mm longus ad basim fere fissus, tubo 1 mm tantum longo, laciniis lineari-subulatis 2 posticis subbrevioribus 1,5 mm alte connatis, antica longiore, longe denseque pilosis. Corolla ochroleuca cum macula violacea ad vexilli basim calycem paullo tantum superans vexillo alas et carinam paullo excedens, vexillo 8,5—9,5 mm longo et 4,5—5 mm lato basi distincte appendiculo apice in apiculum parvum protepeto, alis 7—8,2 mm longis et 2 mm latis rectis, carina 8—8,5 mm longa et 2,5 mm lata. Legumen ignotum. Flores apetali in foliorum axillis sessiles glomerati, saepe ad basim pedunculi florum perfectorum; legumen ignotum. China: Yunnan: Ki-me-se, oberhalb Kiang-yu, nahe bei Ho-k'ing- chou [26° 32' n. Br., 100? 9' à. L.] (Delavay no. 2740); Wasserscheide Zwischen den Tälern von Langkiung und Kienchuan auf grasigen 406 A. K. Schindler: Lespedezae novae et criticae. II. Hügeln [ca. 26° 20’ n. Br., 99° 56’ 6. L] (Forrest no. 152!). — Herb. Berol. Edinburgh. Valde similis L. Gerardianae, sed diversae caule ramoso, bracteis bracteolisque linearibus, calycis ad corollam ratione, foliorum rhachi distincta, quae in L. Gerardiana plane nulla, foliolis acutiusculis, folio- lorum nervatura, in L. Gerardiana enim nervi secundarii valde approxi- mati ad marginem fere parallelis reticulo inter nervos fere nullo. 17. Lespedeza Forrestii Schindler, nov. spec. Herba suffrutescens vel suffrutex parvus e radice polycephala caules complures repentes simplices emittens, caules novelli dense longeque patenter villosi. Folia stipulis 2 fusco-membranaceis ad caulis basim latis ovatis acuminatis, apicem versus linearibus parallele nervosis demum reflexis extus villosis ad 6 mm longis et petiolo brevi villoso praedita, rhachi subnulla vel nulla, stipellas non vidi; foliola cuneato- oblonga apice emarginata vel obtusa brevissime mucronata superne glabra subtus margineque laxe pubescentia nervis secundariis tenellis utrinque subdistinctis ad 20 mm longa et ad 6 mm lata. Flores in foliorum axillis subsolitarii (1—3), bracteae lineares 1—2 mm longae, pedicelli pilosissimi 2 mm longi, bracteolae lineares 2,5 mm longae extus longe pilosae. Calyx 8—9 mm longus pilosissimus profunde ultra dimi- dium fissus tubo 2—2,5 mm longo, laciniis lanceolatis longe acuminatis, posticis 5—5,5 mm longis 2—2,5 mm alte connatis, lateralibus 6 mm, antica 6,5 —7 mm longis. Corolla calycem dimidio fere excedens ex sicco pallide rosea cum macula violacea ad vexilli basim, vexillo 1—1,5 mm longiore quam alis, his carinam 0,5—0,7 mm excedentibus, vexillo late ovato apice retuso et minutissime apiculato ad unguem appendiculo magno inflexo a latere invisibili praedito 10,5—12 mm longo et 7,5—8 mm lato, alis obtusis 9,5—11 mm longis et 2,5 mm latis, carina semiorbiculari obtusa 9—10,2 mm longa et 3 mm lata, ovarium longe pilosum stipitatum. Legumen ignotum. China: Yünnan: Trockene, steinige, schattige Plätze in Kiefer- wüldern am östlichen Abhang des Li-kiang-Gebirges [279 12' n. Br, 100° 14’ 6. L.] 2700—3000 m ü. d. M. (Forrest no. 2416!) — Herb. Edinburgh. Die Exemplare sind sehr jung und mit ihrer ganzen Fläche mittelst . Gummi aufgeklebt, so dass eine genaue Untersuchung der Blütenstünde unmöglich war. Ich habe einige Zweifel über die Zahl und Anordnung der Brakteen. Die Frage, ob apetale Blüten vorkommen, muss einst- weilen oflen bleiben, so dass die Einordnung in eine der Untergattungen zurzeit mit Sicherheit nicht vorgenommen werden kann. A. Pulle: Plantae novae Surinamenses. III. 407 LXXIII. A. Pulle, Plantae novae Surinamenses. Ill. (Ex: Rec, Trav. Bot. Néerl., VI [1909], pp. 253—290.) 13. Trichilia cuneifolia Pulle, 1. c., p. 272. — Arbor ramis junioribus minute fusco-tomentellis, striatis; folia impari-pinnata, petiolo commune c. 12—17 cm longo in foliis junioribus cinnamomeo dense minuteque tomentoso, in foliis vetustioribus rugulosa glabra. Foliola alterna vel rarius opposita, 4-juga, glabra, ovato-oblonga vel ovato-lanceolata, 4—6 mm longe petiolulata, superiora 16—17 cm longa, 7—8 cm lata, inferiora gradatim minora, Foliolum terminale basi valde cuneatum, foliolorum ceterorum basis acuta; omnia apice abrupte acuteque acuminata, nervis supra valde impressis, subtus distincte prominentibus, nervis lateralibus utrinque c. 13—14, rete venarum vix conspicuo. Foliola infima 2 multo minora fere orbiculata c. 1,5 cm longa basi inaequaliter cordata apice rotundata. — Inflorescentiae axillares laxe paniculatae, totae minute cinnamomeo-tomentosae, c. 15 cm longae, ramis secundariis basalibus distantibus valde ramosis elongatis, c. 5 cm longis, apicalibus approxi- matis multo minoribus, minus ramosis, bracteis bracteolisque subnullis. Flores c. 2 mm longe pedicellati, calyce patelliforme margine integerrima, c. 2 mm lato extus dense breviter tomentoso. Petala 4 extus intusque tomentosa, versus apicem sensim angustata acuta, c. 4 mm longa, basi c. 25 mm lata. Tubus stamineus petalis fere aequilongus, basi dilatata, apice valde angustata, extus tomentosus, intus pilis longis albis hirsutus, margine denticulata; antherae 8 inter dentes ad apicem filamentorum brevissimorum c. 0,75 mm longae. Ovarium depresso-globosum, sessile (disco nullo, c. 1 mm longum, 1,5 mm latum, dense adpresseque hir- sutum, 4-loculare, ovulis 2 in loculo collateralibus, Stylus glabratus c. 1,25 mm longus, apice stigmate rotundato non dilatato instructus. Fructus ignotus, — Hab. Surinam: Herb. forest. no. 78, blühend am 15. Dezember 1906. — Einheimischer Name: Basra Bruinhart. Die Art ist mit Trichilia Poppigü C. D. C. und T. subsessilifolia C. D. C. am nüchsten verwandt, unterscheidet sich von letzterem u. m. durch den nieht geteilten Kelch, von ersterem u. m. durch die 4-paarigen Blütter und den abgerundeten, nicht 3-zähnigen Stempel. 14. Lühea rugosa Pulle, l. c., p. 274. — Arbor ramis vetustioribus erassiusculis glabris, junioribus pilis rufis dense molliterque hirsutis, folia petiolo brevi ferrugineo-tomentoso, lamina oblonga basi rotundata, apice rotundata vel emarginata margine integra, supra glabrata vel pilis stellatis dispersis suffulta, subtus rugosa, ferrugineo-tomentosa trinervia, nervis supra leviter impressis, subtus valde prominentibus, — Inflores- eentia paniculata axillaris et terminalis in dichasia triflora desinens, bracteis oblongis satis diu persistentibus, pedunculis ferrugineo-hirsutis; flores brevissime pedicellati, bibracteolati, involucro parvo, foliis involucri 408 A. Pulle. in tubo extus hirsuto, intus villoso 8—9-dentato coalitis; sepala crassa ad basin coalita, extus indumento brevi suffulta, intus glabra; petala oblongo-lanceolata obtusa sepalis aequilonga et conformia, libera; stamina numerosa stricte monadelpha, parte inferiore in tubo crasso extus hirsuto coalita, parte superiore libera; staminodia filiformia quam stamina bre- viora; thecae ad basin connatae, versus apicem liberae, acuminatae; pistillum stamina multo superans, ovario hirsuto, ovoideo, 5-loculare, ovulis in loculo 4 collateralibus; stylo crasso, in parte inferiori hirsuto versus apicem glabrato; stigmate dilatato parvo. Fructus ignotus. — Baum mit starken krummen Zweigen, die jüngeren mit brauner, die älteren mit grauer Rinde bedeckt; die Borke der letzteren ist stark rissig. Die Blattstiele sind 1 cm lang, die Blütter, deren Nervatur unter- seits sehr stark hervortritt, sind 13—17 cm lang, 6,5—8 cm breit, unter- seits rostbraun behaart. Die Infloreszenzen sitzen achselständig oder entständig an entblütterten Seitenzweigen, ihre Hauptsache ist im unteren Teile meist noch einmal verzweigt, trägt aber in ihrem oberen Teile die kurzgestielten 3-blütigen Dichasien. Die Hauptsache der In- floreszenz ist höchstens 11 cm lang, die Stiele der Dichasien 5 mm, während der Blütenstiel nur 1—2 mm lang ist. Der ganze Blütenstand ist dicht rostbraun behaart. Die bleibenden Brakteen sind 3 mm lang und 2 mm breit, die Brakteolen höchstens 1 mm lang. Das verwachsen- blätterige Involucrum ist 9 mm lang, die Zähne, meistens 9 an der Zahl, höchstens 1,5 mm. Der Kelch ist 13 mm lang, die Sepalen 5 mm breit, die rosaroten Petalen sind ein wenig breiter als die Kelchblätter, aber gleich lang. Der freie Teil der Staubblätter ist 5 mm lang, die Staminal- röhre nur 2 mm; die Staminodien sind dünne, gekrauste Faden. Das Ovarium ist 1,5 mm lang, der Griffel 4 mm lang, in jedem Fache des Ovariums sitzen 4 Samenanlagen nebeneinander. — Surinam: Herb. forest. no. 88, blühend am 6. März 1908. — Einheimischer (Indianischer) Name: „Koesewiran“. — Die Art unterscheidet sich von allen bisher beschriebenen Lühea-Arten durch das kleine und verwachsenblatterige Involucrum. 15. Quiina silvatica Pulle, 1. c., p. 277. — Rami teretes graciles verru- culosi vetustiores glabri cortice cinereo obtecti, juniores ferrugineo-tomen- tosi nodis incrassatis. Folia quaternatim verticillata petiolo 2—4 cm longo suffulta, petiolus striatus basi bulloso-incrassatus. Lamina coriacea utrinque vix lucida, supra grisea, subtus brunnea lanceolato-elliptica. basi valde cuneata apice longe acuteque subabrupte acuminata, sed acu- mine saepe obsoleto, ad 27 cm longa, 11 cm lata, utrinque glabra, mar- gine revoluta integra vel indistincte undulata; nervis lateralibus 19—22 patentibus, versus marginem curvatis subtus cum costa valde prominenti- bus supra leviter immersis, nervulis inconspicuis; stipulae acutae, C. 4 mm longae, 1 mm latae. Inflorescentia in axillis foliorum ad 15 cm longa pedunculo communi cum pedicellis dense ferrugineo-hirsuto, ramis primariis saepissime quaternatim verticillatis, iis verticilli inferioris elon- gatis pedunculo communi similibus, ceteris abbreviatis spurie dichotomis D Plantae novae Surinamenses, III. 409 5 mm longis, ramis ultimis flores solitarios gerentibus. Bracteae late triangulae aeutae c. 2 mm longae, 1,5 mm latae, Flores unisexuales pedicellati, pedicello 4 mm longo ad basin bracteolis 2 minimis suffultis. Sepala 4, 2 exteriora fere orbieularia valde concava intus glabra, extus ferrugineo-hirsuta, coriacea c. 3 mm longa, margine squamis minutis rotundatis fimbriatis donata; sepala 2 interiora glabra, patentia exteriori- bus aequilata sed duplo longiora minus concava, apice obtusa. Petala 4 vel 5, patentia sepalis majoribus similia. Stamina ad 30, filamentis glabris in floribus perfecte evolutis ad 6 mm longis, anthera minuta connectivo dilatato, thecis rotundatis. Flores feminei et fructus ignoti. — Surinam: Herb. forest. no. 2B, blühend am 28. November 1906. — Die Art ist am nüchsten verwandt mit Quiina macrostachya Tul., unter- scheidet sich u. m. durch den viel lüngeren, unten blasenartig ange- schwollenen Blattstiel, die länger zugespitzte Spreite, das Vorkommen von 5 Petalen. die viel kleineren Nebenblätter usw. — Wenn 4 Petalen vorkommen, stehen sie den Kelchblättern gegenüber, meistens findet man jedoch 5 Petalen, in diesem Falle sieht es aus, als ob eins der 4 verdoppelt ist; es sind dann 2 Kronenblütter schmaler als die 3 übrigen und diese 2 stehen zusammen einem der inneren Kelchblätter gegenüber. 16. Marila saramaccana Pulle, |. c., p. 278. — Arbor c. 6 m alta, ramis junioribus striatis complanatis brunneis indumento brevissimo furfuraceo vestitis, vetustioribus teretibus glabris cortice cinereo obtectis. Folia opposita, petiolo c. 13 mm longo, nigro, lamina oblongo lanceolata, apice acute cuspidato-acuminata, basi cuneata, c. 22 cm longa, 8 cm lata in sieco supra brunnea subtus cinnamomea, glabra, punctulis vel Striis brevissimis nigris suffulta, nervis supra vix impressis subtus valde prominentibus, nervo mediano et nervis primariis subtus minute fur- furaceo-puberulis, nervis primariis utrinque 16 cum nervo mediano an- gulum 60—70° formantibus, nervo marginali undulatim cinctis, venis subtus distinctis parallelis. Flores in racemos simplices axillares elon- gatos fere glabros, racemis c. 20 em longis, c. 25-floris, bracteis minimis, acutis, trigonis vix !/, mm longis, pedicellis 5 mm longis, ebracteolatis. Sepala 5, aestivatione imbricata, 2 exteriora coriacea extus brevissime puberula, 2 interiora membranacea glabra, sepalum quintum dimidia parte exteriori coriacea puberula, parte interiori membranacea glabra, omnia oblonga obtusa 8 mm longa, 5 mm lata. Petala 5 membranacea, glabra, margine irregulariter crenulata, lanceolata, apice dilatata 8 mm longa basi vix 1,5 mm lata, prope apicem 3 mm lata. Stamina nume- rosissima multiseriata filamentis seriei interioris c. 4 mm longis, basi connatis, iis serierum exteriorum liberis gradatim brevioribus, adpresse pilosis. Antherae vix 1 mm longae, thecis inaequalibus introrsis, con- nectivo dilatato apice appendice lineari clavata anthe’a saepe aequilonga donato. Gynaeceum 7 mm longum, ovario 4 mm longo 1,5 mm lato, glabro, 3-loculare, ovulis numerosis in placentam bifidam prominentem sessilibus pluriseriatim deorsim imbricatis. Stylus crassus 2 mm longus stigmate obtuse-conico 1 mm longo coronato. Fructus ignotus. — 410 A. Pulle. Surinam: Am oberen Saramaccafluss im Uferwalde: A. Pulle no. 228, blühend am 16. März 1903. — Da die Frucht unbekannt ist, war es nicht leicht, diese Art bei einer der Gattungen der Guttiferae unter- zubringen. Dass sie in der Gruppe der Kielmeyeroideae gehört, wird nach der Beschreibung wohl nicht zweifelhaft sein. Zu den Caraipeae kann sie der vielsamigen Fächer des Fruchtknotens wegen nicht ge- hören; es bleiben also nur die Gattungen Kielmeyera, Marila und Mahurea übrig. Von diesen ist Kielmeyera auszuschliessen, da bei dieser Gattung die Samenanlagen zweireihig sind. Mahurea hat abwechselnde mit Neben- blättern versehene Blätter, grosse Brakteolen und Brakteen, terminale Blütenstánde und eine napffórmige Drüse am Connectiv, Merkmale, die bei unserer Art nicht vorkommen. Von den bis jetzt beschriebenen Arten der Gattung Marila weieht sie aber ab durch ihren 3-fücherigen Fruchtknoten und die geteilte Placenta, sie stimmt aber habituell mit Marila racemosa Sw. ausgezeichnet überein. Von letzterer Art stand mir ein von Dr. J. Boldingh im Juli 1906 auf der Insel Saba gesammeltes Exemplar zur Verfügung. Als ich Querschnitte durch den Fruchtknoten dieses Exemplares untersuchte, stellte sich die überraschende Tatsache heraus, dass auch hier die Placenten gespalten sind. Da Swartz in seiner Originaldiagnose die Placenien nicht erwähnt, schickte ich das Sabasche Specimen nach dem Britischen Museum in London, wo sich der Typus der Art befindet. Messrs. J. Britten und A. B. Rendle waren so freundlich, mir eine Blüte und ein Präparat mit Querschnitten des Fruchtknotens zuzuschicken. Daraus geht hervor, dass im Swartz- schen Original die Placenta wirklich ungeteilt ist, dass aber das Sabasche Specimen, wie Dr. Rendle mir mitteilte, in allen anderen Merkmalen mit dem Typus übereinstimmt. Da mir keine genügende Zahl Specimina der Marila racemosa zur Verfügung steht, kann ich nicht feststellen, ob dieser abweichende Bau der Placenta ófters bei dieser Art auftritt, ich bleibe daher die Pflanze von Saba Marila racemosa Sw. nennen und kann die neue Art auch zur Gattung rechnen. Nur kann in der Gattungs- diagnose Marila nicht mehr ihrer einheitlichen Placenta wegen den Gattungen Kielmeyera und Mahurea gegenübergestellt werden. — Wie schon gesagt, ist die neue Art der Marila racemosa Sw. sehr ähnlich, unterscheidet sich jedoch durch die viel breiteren Blätter, durch den 3-fächerigen Fruchtknoten, das viel längere Anhängsel der Antheren und die schwarzen Punkte auf der Blattunterseite, während bei M. racemosa sehwarze Striche vorkommen. 17. Ernestia rubra Pulle, |. c., p. 281. — Herba erecta ad 50 cm alta, caule ramoso rubro-fusco, pilis densis glanduligeris viscoso, teretiusculo: ramis erectis elongatis ad basin defoliatis, versus apicem folia gerenti- bus. Folia parva, breviter petiolata, petiolo 5—7 mm longo, lamina 1,5—2 cm longa, 7—9 mm lata, apice acuta basi vix attenuata, utrinque dense glanduloso-hirsuta margine minute serrulata, 3—5-nervia. In- florescentia terminalis et axillaris in axillis duorum parum foliorum su- periorum, valde dichotome cymosa, flores ad ultimos ramulos spicas Plantae novae Surinamenses, III. 411 secundas more Appendiculariae formantes, tota c. 8 cm longa 6 em lata; pedunculi tetragoni glanduloso-pilosi; internodii ramorum ultimorum c. 5 mm longi, bracteae minimae acutae triangulae c. 0,75 mm longae, 0,5 mm latae. Flores brevissime pedicellati, pedicello vix 0,5 mm longo. Flos 4-merus, calycis tubus elongato-campanulatus basi acutus, nervis 8 distinete costatus, pilis glanduligeris hirsutus, 3,5 mm longus, 2 mm: latus, segmenta triangula acuta 1 mm longa ac lata. Petala ovata, apice rotundata c. 7 mm longa 4 mm lata, violacea. Stamina 8 alternatim inaequalia, filamentis glabris. Staminum majorum antherae subulatae c. 4 mm longae apice 1-porosae, connectivo infra loculos graciliter c. 0,75 mm longe producto, ad insertionem filamenti antice in setas duas simplices basi valde dilatatas mutato, postice obtuse calcarato, calcare uno pilo glanduligero suffulto. Antherae setaeque erectae, connectivo arcuato. Filamenta c. 4 mm longa. Staminum minorum filamenta iis staminum majorum fere aequilonga sed antheris brevioribus, connectivo minus producto, setis brevioribus, calcare minore non piloso, Ovarium glabrum, c. 2,25 mm longum vix 1 mm latum 4-loculare. Stylus c. 8 mm longus areuatus stigmate punctiformi. Calyx fructifer c. 7 mm longus apice 2,5 mm latus, maturitate intense ruber hirsutus, valde 8-costatus, segmentis erectis. Capsula elongata, tota in tubo calycis inclusa, apice valvis 4 dehiscens. Semina numerosa cochleata rubro-fusca, dense tuber- culata. — Surinam, am Ufer des oberen Tapanahoniflusses: G. M. Versteeg no. 738, bl. und fr. am 3. August 1904; auf dem Gipfel des Teeboeberges am oberen Tapanahoniflusse: G. M. Versteeg no. 770, bl. und fr. am 9. August 1904. — Diese Art stellt gewissermassen einen Übergang dar zwischen den Gattungen Ernestia und Appendicularia, — Die grösste Übereinstimmung mit Appendicularia findet sich im Blüten- stand, dessen einseitswendige ährenförmige, sich unten zu dichotomen Cymen vereinigende Abschnitte die neue Art mit Appendicularia gemein hat. Auch befinden sich, wie bei Appendicularia an den äussersten Zweigenden immer zwei gegenüberstehende Brakteen, deren jedoch nur eine die Blüte trügt. Mit Appendicularia stimmt auch der Kelch überein, dessen Segmente zwar nicht abgerundet, aber doch erheblich kürzer sind wie die Kelchróhre, und der ganz kahle Fruchtknoten. Von Appen- dicularia abweichend und mehr mit Ernestia übereinstimmend, sind die 4 Fücher des Fruchtknotens und der stumpfe Sporn hinten am Connectiv, welcher bei Appendicularia fehlt. — Die Art ist ausgezeichnet durch die stark klebrige Behaarung an Stengel, Blütenstielen und Kelch ; diese fehlt in den inneren Blütenteilen, tritt jedoch am Sporne der grósseren Staubblütter in der Form eines einzigen Drüsenhaares auf. — Nach Versteegs Notizen sind die Petalen und die Filamenten lila, und sind die Stengel und die Fruchtkelche intensiv rot gefärbt, was auch an der getrockneten Pflanze noch deutlich hervortritt. 18. Mouriria Plasschaerti Pulle, Le, p. 283. — Arbor satis parva, ramis vetustioribus teretibus plus minusve nodosis, cortice cinereo ob- tectis, junioribus angulatis levibus atrofuscis basi prophyllis 2 parvis 412 A. Pulle. oppositis triangulis c. 8 mm longis donatis. Folia subcoriacea glabra oblonga c. 10 cm longa, 4 cm lata apice breviter acuteque acuminata, basi rotundata in petiolo brevissimo c. 3 mm longo abrupte angustata, uninervia et distincte penninervulosa, nervo mediano robusto supra non vel vix impresso, subtus valde prominente, nervis lateralibus satis : distantibus utrinque leviter prominentibus. Inflorescentiae in axillas foliorum vel ad ramos vetustiores post delapsus foliorum; peduneuli fascieulati, brevissimi, vix 1 mm longi, 1-flori vel dichasiale ramosi 3-flori; bracteae bracteolaeque trigonae, acutae c. 1 mm longae, pedicelli graciles 3 mm longi, bracteolis c. 3 mm a basi floris remotis. Flos 5-merus calyce glabro luteo in sicco atrofusco, tubo elongato campanu- lato basi satis attenuato et acuto, c. 5 mm longo, lobis latis brevissimis rotundatis. Petala dilute rosea c. 4 mm longa, 5 mm lata ungui elon- gato ad faucem calycis tubi affixa; lamina petali triangula vel sagittata plus minusve conduplicata, apice acuta integraque, basi valde crispata et irregulariter remoteque dentata. Stamina 10 filamentis 6—7 mm longis, antheris suberectis vix curvatis elongatis c. 3 mm longis, con- nectivo inter thecas inerassato sed non gibboso, medio glandula ovata donato; thecis subrectis apice rimis 2 brevissimis dehiscentibus. Ovarium biloculare, ovulis c. 8 in loculo; stylus crassus c. 15 mm longus leviter arcuatus, apice attenuatus, stigmate punctiformi. Bacca ignota. — Surinam: Herb. forest. no. 31a, blühend am 22. September 1905; am oberen Pikien Rio bei Aloesadam: J. Tresling no. 282, blühend am 4. August 1908. — Einheimischer Name: Spijkerhout (= Nagelholz). Das Holz wird als Bauholz benutzt. — Diese Art gehórt ihres langen Kelehtubus und ihrer fast geraden Antheren und Thecae wegen in der nächsten Verwandtschaft der Mouriria princeps Naud. und Mouriria grandiflora D. C. Wie bei diesen Arten ist das Connectiv nieht oder kaum ausserhalb der Thecae verlängert. Sie unterscheidet sich jedoch von den beiden genannten Arten durch die kleineren Blüten, den zwei- fächerigen Fruchtknoten und die auffallend kleinen Kelchabschnitte. 19. Dipladenia surinamensis Pulle, 1. c., p. 286. — Frutex scandens; rami paulo angulati, ad nodos hirsuti, ceterum glabri, cortice cinnamo- meo-rubro tecti, vetustiores defoliati, juniores folia gerentes, ad nodos inter folia appendicibus brevibus c. 0,2 cm longis (an stipulis?) donati. Folia opposita petiolata, petiolis 0,8—2 em longis, ovata, c. 4— cm longa, 2—3,5 em lata, latitudine maxima supra medium, apice obtuse acuminata vel rotundata, basi truneata vel vix cordata, omnino glabra, penninervia, nervis utrinque c. 11 nervo marginali connatis, supra subtusque vix prominulis. Inflorescentiae breves c. 2—4 cm longae, racemosae, 3— 5-florae caules laterales breves foliatos terminantes. Flores mediocri in axillis bractearum minutissimarum, acutarum pedicellati; pedicelli c. 9—12 mm longi; calyx profunde 5-partitus, laciniae lanceo- latae acutae 5 mm longae, 1 mm latae, glabrae, intus ad basin squamis numerosis donatae. Corolla extus glabra, alba vel dilute-rosea, intus ad faucem dilute flava; pars inferior tubi 21—23 mm longa, 2 mm lata, Plantae novae Surinamenses. III. 413 intus in parte superiori dense lanata, ceterum glabra; pars superior tubi campanulato-dilatata, c. 13—15 mm longa; lobi dextrorsum convoluto- imbricati, valde inaequilateri, uno latere truncati, altero latero semi- circulares c. 25 mm longi, 17 mm lati. Stamina inclusa ad basin partis dilatatae tubi inserta, filamenta brevissima c. 1 mm longa intus lanata, anthera longe acuteque acuminata 6,5 mm longa, basi biloba, lobis ob- tusis convergentibus, parte dimidia superiore pollinigera. Ovaria glabra 1 mm longa, 0,75 mm lata, parte libera styli 0,1 mm longa, stylus totus c. 12 mm longus; stigma conicum, 5-suleatum, acutum, subtus pilosum. Lobi disci 0,5 mm longi ac lati, apice truncati. Fructus (completus non suppetit) glaber c. 14 cm longus, folliculus apertus expansus c. 1 em latus. Semina ignota. — Surinam: Auf dem nördlichen Gipfel des Berges Knopaiamoi am oberen Litaniefluss in c. 250 m Meereshóhe: G. M. Versteeg no. 302, blühend und fruchtend im Dezember 1903; auf einem Berge am oberen Gran Rio: J. Tresling no. 487, blühend im Oktober 1908. — Das von Versteeg gesammelte Exemplar ist von mir früher irrtümlich unter den Namen Dipladenia ilustris Müll. arg. in meiner ,Enumeration*, p. 383 publiziert worden. Die neue Art scheint am nächsten mit D. fragrans A. D. C. verwandt zu sein. 20. Anguria Treslingiana Pulle, l. c., p. 289. — Caulis scandens satis gracilis in sicco striatus, glaber internodiis 8—10 em longis. Folia 2,5 cm longe petiolata nervis primariis subtus sub lente sparse bre- viterque pilosis exceptis glabra, utrinque verruculosa, in sicco Jaete viridia latiora quam longiora, ad 18 cm lata, 13 em longa, margine in- tegerrima, profunde 5-lobata, sinibus rotundatis, lobo mediano c. 10 em longo, ad basin vix 2 cm lato, versus apicem dilatato, 4—5 cm lato, acute acuminato, lobis lateralibus superioribus mediano subsimilibus, lobis lateralibus inferioribus multo minoribus, longitudine 2 cm haud superante vel obsoletis, apice rotundatis. Folia basi truncata vel vix emarginata, 5-nervia, nervis subtus prominentibus, supra planis, iis loborum minorum horizontalibus prope insertionem petioli 0,5 cm longe marginalibus. Cirrhi simplices. Flores c. 15 ad apicem pedunculi robusti glabri 13—16 cm longi sessiles, dense spicati; spica sine floribus c. 8 mm longa. Calyx floris c viridis, subcylindricus extus minute Sparseque hirsutus, striatus, c. 1 cm longus prope basin c. 2 mm latus intus glaber prope apicem 1 mm latus, intus villosus; lobi calycis. acuti c. 1 mm longi, 0,75 mm lati. Petala rubra, obovata, obtusa, basi con- Stricta dense breviterque tomentosa, in floribus evolutis c. 5 mm longa, 3 mm lata, nervis crassis distinctis. Antherae rectae, ©. 3 mm longae, appendice obtusa minima fere obsoleta, loco insertionis in medio antherae €. 3 mm a basi calycis remoto. Flores feminei et fructus ignoti. — Hab. Surinam, am oberen Pikien Rio bei Komoprati: J. Tresling no. 252, blühend am 27. Juli 1908. 414 Vermischte neue Diagnosen. LXXIV. Vermischte neue Diagnosen. Ischnolepis nov. gen. Jum. et Perr. de la Bathie, l. c., p. 52. — La hauteur de cet arbrisseau ne dépasse guere 1,50 m. Les tiges, trés nombreuses et trés ramifiées, sont faseiculees sur une énorme souche, d'où partent de grosses racines courtes et renflees. Ces racines sont d'abord cylindriques, mais s'élargissent rapidement et brusquement en tubereules de formes diverses, quoique le plus souvent arrondis, et n'atteignant pas, d'ailleurs, plus de 5 cm de diamètre. Ces tubercules sont tendres, féculents, riches en un latex blanc, peu épais et visqueux. — L'ensemble de la partie souterraine peut former une masse du poids de 50 à 100 kg. — La tige est rougeátre, trés glabre, couverte, par places, d'un enduit d'un blanc d'argent; elle est brievement renflee aux nœuds. — Les feuilles sont verticillées par trois; elles sont longues et trés étroites, de 10 cm, par exemple, de longueur, sur 2 mm de largeur, avec nervure médiane seule visible, glabres, aiguës au sommet. Elles sont ordinairement rapprochées au sommet des rameaux. — Les inflores- cences sont de petites cymes subterminales de deux à quatre fleurs, portées sur des pédicelles courts (5 à 7 mm). Les bractées sont écail- leuses et aiguës, de 2 à 3 mm de longueur sur 1 à 1!/ mm de largeur à la base. Le tout est rougeátre et parait revétu, à l'état frais, d'une fine pubescence glanduleuse. Le calice est à sépales à peu prés libres, largement ovales, aigus au sommet, de 3 mm de longueur sur 2 mm de largeur, glanduleux inférieurement. La corolle est rotacée. Les pétales, séparés presque jusqu'à la base, sont épais, gluants, oblongs, larges, surtout inférieurement, puis se rétrécissent vers le sommet, qui est obtus. Ils se recouvrent à droite et ont environ 11 à 15 mm de longueur sur 5 mm de largeur. Ils sont rougeátres exterieurement, et jaune- bleuátre sur la faee interne, avec une tache rouge sombre vers la base. — Les appendices sont insérés au-dessous des sinus et sont, jusqu'à la base, des filaments étroits de 5 mm de longueur. — Les filets staminaux sont eourts (!/ mm), mais libres, insérés vers la base de la corolle, en face des appendices. Les anthöres sont allongées et se terminent par une courte pointe aigué. — Le pollen est en tétrades. La cuiller est longuement ovale, arrondie au sommet; le caudicule est trés court et le rétinacle est presque aussi large que long. — Le style est bref, à stigmate capité. — Cet arbuste croit sur les rocailles gneissiques, dans les lieux découverts, à Masakoamena, dans le Haut-Bemarivo, Nord- Ouest de Madagascar vers 500 m d'altitude. — Il est, somme toute, assez facile d'indiquer la place approximative qu’occupe l'espece parmi les Asclépiadées: elle avoisine, dans la tribu des Périplocées, |’ Aechmolepis rosmarinifolia Dene de l'Angola et les Raphionacme du sud du continent africain. Elle est à tubercules comme ces Raphionacme; elle est à feuilles ternées comme le seul Aechmolepis connu. Elle ne rentre cependant ex- actement ni dans l'un ni dans l'autre de ces deux genres. Non seule- ment chez les Raphionacme les feuilles, croyons-nous, ne sont jamais Vermischte neue Diagnosen. 415 verticillées par trois — ce qui est sans conteste un caractöre de quelque importance — mais, en outre, les appendices sont ordinairement munis de petites dents latérales vers leur base élargie. Chez l'Aéchmolepis d'autre part, les filets staminaux sont nettement conerescents au-dessus de leur insertion et ne deviennent libres que plus haut; la corolle est, en outre, en forme de cloche. 836. Ischnolepis tuberosa Jum. et Perr. de la Bathie, Le p. 54. — Erecta, ramosissima, multis tuberosis radicibus praedita; foliis ternatis, linearibus, acutis, glabris. Cymae pauciflorae, ad apices ramorum; pe- talis fere liberis, crassis, oblongis, 10 15 mm longis, 5 mm latis; Squamis angustis, 5 mm longis, corollae inter lobos affixis. Staminum filamenta libera; pollen granulosum. Stylus brevis, stigmate capitato. — Nord-Ouest de Madagascar. 837. Rumex turcestanicus O. Paulsen in Bot. Tidsskr., XXIX (1909), p. 154, c. fig. — Glaber perennis, caule striato 0,5 —0,8 m elato superne panieulato-ramoso, foliis inferioribus longe petiolatis ellipticis vel ovato- ellipticis (in spec. nostris ca. 12 cm longis, 6 cm latis), basi cordatis, apice obtusis vel aeutiusculis, planis vel crispulis, foliis superioribus pe- tiolatis elliptico- vel ovato-lanceolatis basi rotundatis apice acutiusculis, panieulae ramis arcuato-adscendentibus elongatis parte inferiori foliis lanceolatis munitis superne aphyllis, verticillastris remotis vel subremotis, pedicellis filiformibus parum infra medium articulatis tandem recurvis valvis maturis subaequilongis vel longioribus, perigonii foliis exterioribus dimidiam latitudinem valvis aequilongis, valvis ca. 5 mm longis trian- gulari-ovatis fere aequilatis ac longis apice obtusis integris marginibus lateralibus in dentes crebros a basi sublatiore subulatos rectos fissis, valde reticulatis, aequaliter calliferis, callis magnis tuberculosis, — Tur- kestania: Found in cultivated land at Bokhara (May 5th 1899, no. 1739) and in the province of Ferghana at Osh (June 9th 1898, O. Paulsen, no. 340) and at Margelan (May 27th 1898, no. 287). Mr. Lipsky has identified no. 340 as R. obtusifolius, no. 287 and 1739 as R. pulcher. — This species is related to R. nepalensis Spreng., R. pulcher L. and R. reticulatus Bess., but is easily discernible by the broad valves bearing straight spines, and the not divaricated panicle. In foliage it has some resemblance to R. obtusifolius L. 838. Cicer songoricum DC. var. pamiricum Lipsky apud 0. Paulsen, l. c., p. 162. — Villoso-glandulosissimum ecirrhosum, stipulis triangulari- bus quam foliola majoribus, foliolis 3—8-jugis breviter dentatis, dentibus triangularibus brevibus, foliolo apicali subtrifido. Calyx corolla 2!/, bre- vior, laciniis late lanceolatis. — Ab C. anatolico differt: villosior et glan- dulosior, foliolis latioribus et obtusius dentatis, calycis laciniis — stipulis latis quam foliola latioribus triangularibus (W. Lipsky). -— C. songoricum var. imparipinnatum Rgl. et Herd., Freyn. — Pamir: At Jashil Kul. Alt. 3800 m. Aug. 13. 1898 (no. 1104). | Hibiscadelphus Rock, gen. nov., |. c, p. 8. — Bracteolae 5—7, angustissimae lineares, liberae; calyx profunde et inaequaliter 2—3-fidus; 416 Vermischte neue Diagnosen. columna staminea infra apicem 5-dentatum antherifera; ovarium 5-locu- lare, loculis 1--3 ovulatis; styli rami 5, suberecti, apice in stigmata capitata dilatati; capsula lignea loculide 5-valvis, endocarpio chartaceo solubili; semina reniformia, tomento albescenti-cano induta. Arbores mediocres cum tomento stellato; folia cordata, inaequaliter crenata; flores solitarii vel plures ex axillis foliorum; colore rubido obscuro vel luteo; calyx deciduus in fructibus maturis. — This proposed new genus con- sisting of 3 species peculiar to the dry sections of Hawaii and Maui, is nearest to Hibiscus from which it differs in its quite different flowers, deciduous calyx and woody capsule. 839. Hibiscadelphus Giffardianus Rock, l. c. p. 10, pl 4. — Arbor 7 m alta, iruncus 0,3 m diam. cortice albineo glabrato, ramis robustis teretis; foliis longe petiolatis, orbiculatis rustice acuminatis basi cordatis, tomento stellato utrinque indutis; palmato — septemnervatis, cum glandi- bus hispidis in angulis nervorum; stipulis parvis, triangulatis caducis; floribus solitariis vel pluribus, bracteolis 5—7 linearibus liberis; calyce saccato profunde et inaequaliter 2 - 3-fido, lobis aeuminatis, extus pilis stellatis induto, intus glabro; corolla convoluta inflexa dependente in pedicellis 2—3 cm longis; petalis erectis obliquis oblongis, apice acutis 5—6 cm longis, partibus petalorum expositis pilis stellatis dense punc- tulatis; columna staminea petalis longiore, ad basin hispida, tubo costato tractu longo filamentis longis affixis; ovario glabro; stigmatibus capitatis; capsula lignea 4—5 cm X 2—2,5 cm, pro genere maxima, oblonga, ru- gosa extus pilis stellatis luteis induta; endocarpio chartaceo splendente tomentuloso, seminibus magnis lanatis. — In archipelagi Hawaiiensis insula Hawaii: J. F. Rock leg. in declivibus montis Mauna Loa orientem versus 4300 pedes s. m. fr. et fl. Aprilis et Jun. a. 1911 (no. 8713). 840. Hibiscadelphus Wilderianus Rock, l. c., p. 12, pl. 5. — Arbor 5 m, trunco erecto; foliis orbiculatis vel trilobatis cordatis, apice acutis, in petiolis stramineis 7—10 em longis, palmato-quinque- rarius septem- nervatis, supra puberulis subtus pilis minutis stellatis inspersis, nervis prominentibus hispidis; stipulis parvis subulatis puberulis; floribus soli- tariis in pedicellis 4 cm longis; bracteolis linearis 2 cm longis, uni- nerviatis liberis; calyce saccato inaequilatero trilobato, extus hirsuto intus puberulo, lobis acuminatis (flores aperti ignoti) Petalis luteis in gemma; capsula ovoidea 8,5 X 3 cm, nigranta tuberculata, stellato his- pida lignosa. — In insula Maui: J. F. Rock leg. in declivibus montis Haleakala meridiem versus Nov. a. 1910 (no. 8663). 841. Hibiscadelphus Hualalaiensis Rock, |. c., p. 14, pl. 6. — Arbor 5—1 m alta, trunco erecto, 0,3 cm diam. cortice albineo, glabrato; rami teretes, cum foliis novellis dense hirsuti, foliis reniformi-cordatis in petiolis 10--16 em longis, supra pilis stellatis inspersis, subtus tomentosis (flores ignoti) capsula parva ovata 2 X 1,5 cm pilis stellatis flavescentibus dense induta, — In insula Hawaii: J. F. Rock leg. in declivibus montis Hua- lalai occidentum versus Jun. a. 1909 (no. 3915). Repertorium specierum novarum regni vegetabilis auctore F. Fedde X. Band23/24 | No. 260/262 LXXV, Friedrich Fedde, Neue Arten aus der Verwandtschaft der Corydalis aurea Willd. von Nord-Amerika. IV. (Originaldiagnosen.) 13. Corydalis monilifera Fedde, spec. nov. Herba perennis (?), glauca, caule erecto, satis robusto, circiter 25 cm alto. Folia alterna inferiora longe, superiora brevissime petiolata ob segmenta infima basi valde approximata, subbipinnatipartita, lobis pin- natilobatis, lobulis, ultimo plerumque trifido, lanceolato-oblongis, breviter acutis, petiolis ad basin vaginanter dilatatis. Flores flavidi in racemos, terminalem valde multiflorum elongatum, laterales paucifloros bre- viores, non ita densifloros, sed etiam post anthesin non ita elongatos, folia superantes dispositi; bracteae rhomboïdeo-lanceolatae, acutato-api- culatae, pedicellos superantes, inferiores ad apicem denticulatae. Sepala membranacea, squamoïdea, cordato-subreniformia, at tamen apiculata, denticulata, mox decidentia, vix 1 mm longa; petalum superius cari- natum, ad lobos satis latos subintegrum, non mucronulatum, ad dorsum carinae partis subgeniculatae cristatum, crista pro rata magna, varie, at non ita alte denticulata, calcari paullo plus quam tertiam partem totius petali 1,5—1,6 em longi oecupante, decurvato, bullato-globoso; petalum inferius carinatum, fere rectangulariter decurvatum, ad dorsum crista subsemilunari, subintegra ornata; petala interiora unguicülata, ungue obcuneato-lineari, lamina valde obliqua, truncato-lobata, vix subpandurae- formi, ad dorsum crista longa, paullo plus quam dimiduo petali in summa parte alta paulatim usque ad medium unguem decrescente or- nata; staminum superiorum appendix nectariferus non ita longus, ad apicem fere rectangulariter deflexus. Siliqua ob pedicellum curvatum pendula, inter semina valde contracta ideoque moniliformis, 2—2,5 cm longa, stylo satis longo et gracili coronata; semina 6—10, minus turgida, ad marginem acutiuscula, opace atra, distincte sub lente reti- culata. Gebiet des atlantischen Nord-Amerika; Seenprovinz; Ka- nada: Nur bekannt nach einem im Jahre 1865 im Botanischen Garten zu Halle kultivierten Exemplare (C. Banse legit). Repertorium specierum novarum, X. 21 418 F. Fedde: Neue Arten aus der Verwandtschaft der Corydalis aurea Willd. Nota: Floribus affinis C. tortisiliguae, notabilis siliquis moniliformi- bus, pendentibus, in racemum erectum et strictum terminalem multi- florum dispositis, seminibus opacis, cristis dorso petalorum exteriorum affixis. 14. Corydalis chihuahuana Fedde, spec. nov. Herba, ut videtur perennis, glauca, caulibus multis satis robustis an- gulato-canellatis rosulatim e radicis perpendicularis collo 15—20 cm longis enascentibus, in parte inferiore procumbentibus, tum adscendentibus, parum ramosis, ramis paucis lateralibus aequo modo satis robustis. Folia pro rata parva, longe petiolata bipinnatipartita, lobis, ultimo semper fere trilobulato (lobulis tribus aequilongis brevibus atque aequi- latis) oblongo-lanceolatis subobtusis vel in foliis superioribus anguste lanceolatis subacutis, petiolis vaginanter dilatatis. Flores flavidi in racemos omnes fere terminales 6—12-floros, primum subconfertos, deinde sub fructificatione rhachide elongato valde laxos, subsecundos, folia valde superantes (pedicellis primum subgracilibus, deinde sub fructibus satis robustis et non ita longis) dispositi; bracteae satis conspicuae, latius- cule lanceolatae vel oblongo-lanceolatae, subapiculatae, 5—6 mm longae, pedicellos fere duplo superantes. Sepala membranacea atque squa- moidea, subcordato-rotundata, denticulata, 1—1,25 mm longa, decidua; petalum superius carinatum, ad apicem subacutum, lobis vix repandis, carina ad dorsum apicem versus subgeniculata non cristata, 1,5 —1,6 cm longum, calcari fere dimidium totius petali occupante, adscendente et subdecurvato, in parte extrema bullato-subobtusa; petalum inferius carinatum, ad apicem subacutum lobis subrepandis, fere rectangulariter declinatum, carina ecristata; petala interiora unguiculata, ungue lineari-oblongo, lamina ne minimum quidem panduraeformi, sed magis lineari-oblonga, basim versus oblique truncata, ad dorsum crista longa, pro rata humili, basim versus paulatim usque ad medium unguem de- crescente, petali apicem paullo superante ornata; staminum su- periorum appendix nectariferus satis longus, primum adscendens, ad apicem curvato-hamatus, subincrassatus. Siliqua crassa, vix torulosa, ut videtur quadrangularis, pruinosa, plerumque subincurvato-adscendens, pedicellis brevibus subincrassatis patentibus, 1,5 cm longa, stylo longo ac gracili ad apicem curvato et stigmate coronata; semina subturgida- ad margines acutiuscula, nigra, splendida, modo sub lente obseure reti- eulata. Mittelamerikanisches Xerophytengebiet; Provinz des mexikanischen Hochlandes; Chihuahua: Valley near Chihuahua (C. G. Pringle, PL mex. fl. fr. III, 1885, no. 198! Exempl. typi- cum!) Valley of the Rio Grande del Norte (W. H. Emory, Mexic. Bound. Surv.!). Nota: Quae species C. montanae maxime affinis cum ea congruit satis. effiguratione florum, imprimis crista petalorum interiorum petali basin non attingente, differt autem siliquae forma ac statura satis crassa et pedicellis" crassiusculis, bracteis majoribus ac latioribus. Quibus notis. Diapensia purpurea Diels, nov. spec. aus Szechuan. 419 magis congruit cum C. curvisiliqua et C. crassipedicellata, quarum utraque autem differt cristis petalorum exteriorum, 15. Corydalis washingtoniana Fedde, spec.. nov. Herba perennis (77), glauca, ut videtur caule ramoso paulatim ads- cendente, striato-angulato, 30 cm et plus longo. Folia alterna longe petiolata, bipinnatipartita, lobis subflabellatis, pinnatilobatis, lobulis plerumque rursus lobulatis, saepe, ultimis semper trilobulatis, oblongo- lanceolatis, apicem versus late cuneatis usque ad subrotundatis, interdum submucronulatis, basim versus cuneatis; petiolis ad basim vaginanter dila- tatis. Flores flavidi in racemos terminales vel laterales multifloros, post anthesin elongatos, tamen folia non superantes dispositi; bracteae lineari-lanceolatae integrae, interdum modo ad apicem longe subapicu- latum subdenticulatae, pedicellos superantes, 0,7—1 cm longae, 1—2 mm latae. Sepala membranacea, squamoidea, cordato-rotundata, altius denti- culata, minus mox decidentia, 1,5 mm longa; petalum superius modo " leviter carinatum, apiculatum, ad dorsum crista non ita alta, sed satis longa, in medio mucronulata ornata, calcari paullo plus quam quartam partem totius petali 1,2 cm longi occupante, leviter decurvato, subbullato- subgloboso; petalum inferius vix carinatum, sub plena inflorescentia leviter decurvatum, ad dorsum crista brevi et non ita alta, irregulariter bimucronulata ornata; petala interiora unguiculata, ungue lineari- oblongo, lamina valde obliqua, ad basim oblique truncata, vix sub- panduraeformi, ad dorsum crista longa, ad laminae basim paulatim decrescente ornata; staminum superiorum appendix nectariferus non ita longus, leviter curvatus. Siliquae pedicellis leviter curvatis patentes vel subpendulae, leviter arcuatae, torulosa usque ad submoniliformia, 2—2,5 cm longa, stylo satis longo et gracili, leviter curvato coronata; semina 8—12, turgida, ad marginem obtusiuscula, nitida, atra, sub lente acerrima vix subreticulata. Gebiet des pazifischen Nord-Amerikas; Provinz der pazi- fischen Coniferen, nördliche Zone. — Washington: Whitman Co. (A. D. E. Elmer, no. 1018, typus et originale!). Nota: Pro C. aurea habita; de affinitate proxima difficulter est referendum. LXXVI. Diapensia purpurea Diels, nov. spec. aus Szechuan. (Originaldiagnose.) Fruticulus humilis ramosissimus caespitosus sempervirens, Folia conferta imbricata, coriacea glabra, spathulato-oblonga in vaginam elon- gatam petioliformem angustata, costa supra insculpta subtus vix promi- nula, stomata faciei inferae propria; lamina subexcurva 3—4 mm longa, 1.5—2 mm lata, vagina circ. 4 mm longa. Flores subsessiles. Sepala 5 27* 420 J. Bornmüller. bracteiformia, spathulata vel oblonga, 5—6 mm longa, 1—2,5 mm lata, glabra. Corolla roseo-purpurea, tubus 4—5 mm longus, limbi lobi 5 suborbieulares, 5 mm diamet. Staminum 5 filamenta lata, basi non auriculato - dilatata. Staminodia 5 epipetala breviter subfalcata vel oblique triangularia, glabra. Stylus circ. 4 mm longus, stigmate vix incrassato. China occidentalis, Prov. Sze chuan: Loco non indicato, proba- biliter in ditione Tatsien lu (Pratt no. 859 — flor. — Herb. Kew.! Herb, Berlin! — Typus speciei!) — Tatsienlu: Monymien, Yakiaken, in sum- mis montibus, floribus rubro-violaceis (Soulié no. 681, 739. -— Herb. Paris! — Loco non indicato, in rupibus, 3900—4000 m, m. Jul. 1904 (Wilson no. 3253. — Herb. Kew.!). — „Floribus roseo-purpureis^, m. Majo 1904 (Wilson no. 3581. — Herb. Kew.!). — In monte Wa, ,flori- bus fusco-rubris, in rupibus humidis*, 3050 m, m. Jul. 1903 (Wilson, no. 3926. — Herb. Kew.!). Species nova habitu generis typico recognoscenda differt a D. lap- ponica L. staminodiis atque corolla purpurea, a D. himalaica Hook. f. et Thoms, staminodiis atque facie supera foliorum stomatibus destituta, a D. Bulleyana yunnanensi nuper a nobis descripta corolla purpurea non sulphurea, tubo eius breviore, filamentis insertione vix auriculato- dilatatis. LXXVII. Zwei neue Arten von Paracaryum und Nepeta aus Transkaspien. Von J. Bornmüller (Weimar). (Originaldiagnosen.) 1. Paracaryum Turcomanicum Bornm. et Sintenis (nov. spec.) ] Perenne, tuberculis setuligeris adpressiuscule pilosa vel glabrata, virens, caulibus 1— 1,5-pedalibus parce ramosis, furcatis; foliis sparsim tuberculato-setosis, mox glabrescentibus, infimis (vetustis tuberculis albis nudis punctatis) oblongo-lanceolatis in petiolum longiusculum sensim attenuatis, rameis praeter inferiora sessilibus, basi truncata vel subacuta vel ovata lineari-oblongis, apice acutis; racemis fructiferis laxis, subse- cundis, 5—12-floris, subadpresse setuloso-pilosis, racemi fructiferi (20 em usque longi) pedicello infimo quam fructus 2 - 3-plo longiore, stricto (3 cm usque longo; calycis 3 demum 5 em usque tantum longi laciniis linearibus, adpressiuscule pilosis, deflexis; corolla e sicco caerulea vel atro-violacea calycem subsuperante; nuculis laevibus (disco plano non echinulato) late marginatis, margine plano vel paulo undulato integro; Stylo fructu (c. 12 mm lato) 4—5-plo breviore, 2—3 mm longo. Regio Transcaspica: As-chabad, in montibus supra pagum Nephton (4. V. 1900 leg. cl. Sintenis; iter Transcaspico-persicum, Zwei neue Arten von Paracaryum und Nepeta aus Transkaspien. 421 1900—1901, no. 103). — Kisil-Arwat; Karakala, in collibus arenosis ad Kutenak (14. V. 1901 leg. Sintenis, no. 1702). P. Turcomanicum Bornm. et Sintenis gehört zu den kleingriffeligen Arten der Sektion Mattiastrum; es zeichnet sich unter diesen durch glatten Discus und ungezahnten Rand ziemlich grosser Früchte (mit 12 mm Durchmesser) aus, ferner durch die geringe Behaarung (in den oberen Teilen dünne, + gekrümmte Borsten von verschiedener Länge, während die unteren Blätter sehr kurze, auf breiten weissen Tuberken sitzende Borsten aufweisen) In letzterer Beziehung, sowie in der Tracht, ähnelt unsere Art sehr dem P, calycinum Boiss. et Bal. (Bornm. exsice. no. 728) und P. Ancyritanum Boiss., die aber beide zur Gruppe der langgriffeligen Arten (Griffel so lang oder länger als die Frucht) ge- hören. 2. Nepeta Sintenisii Bornm. (nov. spec.). Sectio: Catariae. — Planta inter sectionis species affines insignis folis caulinis omnibus sessilibus (caulium sterilium infimis tantum sub- sessibus) subtus ut in caule indumento crispo brevissimo praeditis cine- rascens, spicastris inferne interruptis, bracteis (bracteolis) linearibus subulatisque, calycis ovati vix obliqui dentibus rectis, corollae albidae tubo calycis dentes paulo superante. Perennis, undique pilis brevissimis crispis dense tomentuloso-cine- rascens, caulibus 1,5—2-pedalibus vel altioribus, simplicibus vel in medio 2— 6 ramis (c. 6—12 cm longis) in spicastrum exeuntibus auctis et interdum inferne 2(—4) ramulos breves steriles sessilifoliatos gerenti- bus; caulibus sterilibus subpedalibus superne densi- et latifoliatis (foliis internodium superum longe superantibus); foliis oblongis (2 X 5,5 vel 25 X 5-7 vel 1,5 X 4 cm latis longis) margine aequaliter crenato- dentatis (utrinque crenis 12—17), apice obtusiusculis, basi hastulatim subcordatis sessilibusque, foliis caulium sterilium inferioribus tantum bre- vissime petiolatis; spicastris densiusculis, inferne vero interruptis, (ar 12 cm longis (cum floribus 2—2,5 cm latis); verticillastris infimis 1—4 plus minus remotis foliatis; foliis floralibus sursum valde diminutis, oblongo-lanceolatis, basin et apicem versus acuminatis, superioribus Cy- mulos brevipedunculatos non superantibus; bracteis (bracteolis) sub- ulatis, eurvatis, calycis tubum vix vel paulo superantibus, undique ut calyces pilis densis flexuoso-patentibus varie longis non glanduliferis cinerascentibus; calycis fauce glabri ore vix obliquo, dentibus linearibus, subulatis et tubo (calycino) ovato 2,5—3 mm longo (fructifero paulo accreto) subaequilongis; corollae albidae (10—11 mm longae) hirtulae tubo angusto, curvato, paulo exserto, superne ambliato; labio supero bilobulato (lobulis ovato) labii inferi intus glabri disco tantum piloso; antheris breviter exsertis, flavidis; nuculis ovatis, subcompressis, laevibus, ay. Regio Transcaspica: Kisil-Arwat; Karakala, in pratis subalpinis montis Sundso-dagh (12. VI. 1901. leg. P. Sintenis; iter Transcaspico- persicum, 1900—1901, no. 1914). 422 J. Bornmüller: Veronica Sintenisii Hausskn., eine Art aus Kleinasien. LXXVII. Veronica Sintenisii Hausskn., eine noch unbeschriebene Art aus Kleinasien. Von J. Bornmüller (Weimar). (Originaldiagnose.) Veronica Sintenisii Hsskn. in Sintenis exsice. — Sectio Chamaedrys. Perennis, viridis, parce pilosa, racemis tantum glanduloso-pubescen- tibus, laxe caespitosa; caulibus prostratis, brevibus, vix ascendentibus. crebre foliosis, erispule pilosis; foliis in pagina inferiore et praesertim superiore subglabris, ad marginem subrevolutum et subtus secus nervum medium densiuscule pilis albis crispatis obsitis, parvis, cuneato-oblongis vel oblongo-ellipticis, 3 X 8 vel 2 X 10 mm latis longis, apice obtusius- culis, margine (saepius revoluto) apicem versus utrinque 2—3-crenulatis, basin versus fimbriatim pilosam in petiolum brevissimum attenuatis; racemis 1—3, axillaribus, solitariis, pedunculo varie longo nunc foliis vix nunc eis 2—8-plo longiore suffultis, pauci- (4—12-) floris, densius- culis, undique ut ad pedicellos et bracteas dense et patule glanduloso- pilosis (pilis glanduligeris longis et brevibus intermixtis); bracteis ovato- oblongis vel oblongis, integerrimis, basi euneatis, sessilibus; pedicellis bracteam superantibus, saepius 1 cm longis, erecto-patentibus, omnibus singularibus, infimis interdum (raro) tantum geminatis; calycis patule glanduloso-pilosi laciniis quaternis, oblongis, obtusiuseulis, binis superiori- bus quam inferiores quarta parte longioribus, 4,5 mm longis; corollae intense caeruleae majusculae calycem duplo superantis laciniis late orbi- culatis, 6 mm latis; staminibus stylo (6 mm longo) calycem eximie superante brevioribus; capsulae maturae forma adhue ignota; seminibus desideratis, Anatolia boreali-orientalis, prov. Pontus (Armenia Turcica) Montis Ciganadagh in pascuis alpinis (Szandschak Gümüsch-khane); 23. V. 1894, leg. Sintenis (Iter Orientale, 1894; no. 5584). Unsere zierliche, zwergige, schön blaublühende alpine Art mit schmalen fast ganzrandigen thymianähnlichen Blättern ist — da Kapsel- form noch nicht bekannt ist — vorläufig neben V. thymifolia S. et 5m. und V. filicaulis Freyn aus Südpersien (Bull. Herb. Boiss, V, 1905, p. 796 = V. thymopsis Bornm. exsicc. e flor. Pers. austr. a. 1892 lect. et 1895 distrib. = V. Kurdica Bth. var. brevifolia Boiss. in Kotschy exsicc. no. 774!) einzureihen. Nähere Verwandtschaft mit diesen liegt nicht vor. Die grossen blauen Blüten, das lange reichdrüsige Indument der Kelche, Blütenstiele und Brakteen, sowie die eigenartig krause Be- haarung des Randes der sonst fast kahlen, grünen, dicklichen, fast ganz- randigen, ziemlich schmalen Blätter machen V. Sintenisii sehr leicht kenntlich. E. De Wildeman: Plantae Thonnerianae Congolenses novae. 423 LXXIX. E. De Wildeman, Plantae Thonnerlanae Congolenses novae. (Ex: De Wildeman, Plantae Thonnerianae Congolenses, Series II, Juli 1911. 465 pp., 20 tab.) 1. Antholyza Thonneri De Wild., Le p. 208, tab. XVI. Bulbo . . ., caule gracili, cylindrico, striato usque 1,10 m atting., foliis ad vaginas reductis circ. 4—5, acutis, intermediis lamina p. m. libera; spica subsecunda, 8—17-flora, bracteis externis 15 mm longis, perigonii tubo luteo 12—15 mm longo, limbo bilabiato, labio superiore elliptico-subobovato, 13—15 mm longo, subacuto, brunneo-punctato, seg- mentis 5 reliquis connatis labium inferius formantibus, segmentis 3 medianis unguiculatis, angustatis; lateralibus apice subacutis et 3 mm circ. latis; staminibus perigonio subaequilongis, 6—7 mm longis; stylo tenui antheris paullo breviore. Congo: Gugo pres Yakoma (Ubangi) à 480 m, dans la savane, assez commun. Plante herbacée atteignant 1 m de hauteur, à fleurs jaunes. 26 février 1909 (Fr. Thonner, no. 235). Terrains humides de la rive gauche du Bomokandi (territoire Bo- koyo). 24 mai 1906 (F. Seret, no. 585). Obs. — Cette espece, trouvee par M. M. Thonner et Seret, doit se classer dans le voisinage de l'A. labiata Pax, dont elle diffère en premier lieu par le coloris de ses fleurs, puis par le développement de ses tiges. Mais ce dernier caractere est de valeur secondaire, car dans des fourrés de lA. labiata du Bas Congo le nombre de fleurs portées par la tige et le développement de celle-ci peuvent étre beaucoup plus considérables que ne l'indiquent la description et la figure du Dr. Pax (in Engler, Bot. Jahrb., XV, pl. VII, fig. 1—4). 2. Aframomum Thonneri De Wild., l. c., p. 209, tab. XX. Herba perennis, caules foliosi circ. 3 m alti, folia alte vaginata, va- gina longitudinaliter striata, 15 mm cire. petiolata, oblongo-lanceolata, plus minus attenuato-acuminata, basi subrotundata, utrinque glabra, 30—40 em longa et 9—11 cm lata; ligula truncata, circ, 8 mm longa; spica simplex, pluriflora, usque 20 cm longa, bracteae 4 cm longae et usque 4 cm latae, summae obovatae obtusae subemarginatae et infra marginem mucronulatae, extus sparse velutinae, margine ciliatae; corollae lobus dorsalis maximus oblongus circ. 6,5 cm longus, pallide- violaceus, laterales subaequilongi obovato-oblongi, apice rotundati; anthera circ, 10 mm longa, cornuta connectivi appendicula apice rotun- data, lobi laterales reflexi; stylus superne et stigma pilosum. Congo: Abumombazi (Mongala), à 440 m d'altitude dans la plaine ondulée, parmi les broussailles, en groupes et assez commun, Plante herbacée de 3 m de hauteur à fleurs d'un violet pále. 19 février 1909 (Fr. Thonner, no. 204). 424 E. De Wildeman. Obs. — Cette espèce est indiscutablement voisine de lA. Laurentii (De Wild. et Th. Dur.) K. Schum., qui, elle-méme, nous a semblé devoir être rapprochée de l'A. giganteum (Oliv. et Hanbury) K. Schum. (cf. K. Schum., Zingiberaceae, p. 212 et 213, et De Wild. et Th. Dur. Reliquiae Dewevreanae, p. 221). Dans notre figure 2, le labelle a été dessiné à bords droits; les échantillons étaient malheureusement, au point de vue de la conservation de leurs fleurs, en mauvais état, nous n'oserions donc nous baser sur ce caractère pour différencier sérieusement A. giganteum et A. Thonneri, C'est naturellement la forme du prolongement du connectif, entier au sommet et à lobes latéraux réfléchis chez UA. Thonneri et divisé au sommet à lobes latéraux redressés chez lA. giganteum (cf. Baker in Icon. PL, tab. 2479), qui permet une différenciation à premiere vue et fait rapprocher notre plante nouvelle de lA. Laurentii. Mais chez cette derniere, l'épi est dressé, trés développé et ramifié, tandis que dans la plante de M. Fr. Thonner les épis sont plus gréles et, d'apres les matériaux recueillis et les souvenirs de M. Fr. Thonner, toujours simples. 3. Rourea Thonneri De Wild., l. c., p. 215, tab. XIV. Frutex, ramis cylindricis, cortice brunneo-striato, foliis imparipinnatis, 1—9-jugis, foliolis breviter petiolulatis, tomentosis, circ. 3 mm longis, lamina foliolorum lateralium inequilatera, oblongo-elliptica, basi cuneata, apice acuminata, acumine bilobato, mucronato; lamina folioli terminalis oblonga, apice acuminata, usque ad 8,5 cm longa et 4,2 cm lata; foliolis glabris, sed nervo medio subtus subvelutino; inflorescentiis axillaribus vel false terminalibus circ. 4 em longis, rachide tomentoso, ramoso; floribus albidis, subsessilibus, solitaribus vel fasciculatis, calycis quinque- partiti lobis dorso ciliatis, circ. 3—4 mm longis; petalis gracilibus. glabris, 9—13 mm longis, et 0,7—1,5 mm latis; staminibus 10, 5 epi- petalis manifeste brevioribus; carpidiis 5, velutinis, in stylos breves abeuntibus. Congo: Gugo prés Yakoma (Ubangi), 480 m d'altitude, parmi les broussailles, isolé et assez rare, arbrisseau de 3 m, à fleurs blanches. 25 février 1909 (Fr. Thonner, no. 228). Obs. — Ce Rourea est tres différent du R. adiantoides Gilg qui semble avoir avec lui le plus d'affinités; le nombre de folioles et leur forme différencient facilement ces deux plantes. Si chez le R. adiantoides les feuilles sont émarginées au sommet, cette émarginure est portée sur un acumen relativement court, tandis que dans notre plante l'acumen se sépare brusquement du limbe foliaire. En outre, tandis que chez le R. adiantoides les inflorescences sont toujours réunies vers l'extrémité des rameaux, formant des fascicules ou glomérules de fleurs distants, chez le R. Thonneri les inflorescences peuvent étre axillaires courtes OU être disposées vers l'extrémité des rameaux comme chez le R. adiantoides. Par la grandeur de ses folioles le R. Thonneri se différencie également trés bien du R, adiantoides qui existe dans la méme région comme l'ont démontré des récoltes antérieurs, entre autres celles de M. Fr. Thonner. Plantae Thonnerianae Congolenses novae. 425 4. Millettia Thonneri De Wild., ]. c., p. 218, tab. I. Frutex 3 m circ. altus, ramis cortice brunneo-lucido et breviter brunneo-tomentoso; foiiis imparipinnatis, 7-foliolatis, foliolis breviter petiolulatis, petiolulo 6—7 mm longo, glabris, late ellipticis vel obovatis, leviter inaequilateralibus, basi late cuneatis, rotundatis vel subcordatis, apice breviter acuminatis, acumine emarginato, 5—10 cm longis et 3—5,5 cm latis, subcoriaceis, nervis lateralibus circ, 8; paniculis axillari- bus, ramosis, usque 44 cm longis, ramis cortice dense sed breviter tomentoso-brunneo, usque 20 em longis; racemulis vel fasciculis floriferis oppositis vel alternantibus, plus minus distantibus ad axim paniculae ferrugineo-velutinae dispositis, pedicellis 3—4 mm longis; calyce 3,5 mm cire. longo, basi bi-bracteolato, bracteolis caducis, brunneo-sericeo, lobis brevibus vel nullis; petalis rubris, vexillo circ. 15 mm longo et 20 mm lato, extus glabro, carina vexillo et alis subaequilonga; ovario dense velu- tino, stylo filiformi, stigmate gracili glabro. Congo: Mokoange (Ubangi), à 410 m d'altitude. Sur les collines le long des rives du fleuve, parmi les broussailles, isolé, et assez rare. 16 mars 1909 (Fr. Thonner, no. 268). Obs. — Par ses rameaux pubescents, ses feuilles à folioles non stipellées, ses fleurs relativement grandes, le M. Thonneri se rapproche du M. urophylla Welw. et M. aboensis Hook. f. Il se différencie de la premiére de deux par l'etendard glabre sur le dos; de la seconde par un moins grand nombre de folioles, moins développées. 5. Dichapetalum acuminatum De Wild., I. c., p. 221, tab. VIII. Frutex usque ad 3 m altum, ramis glabris, cortice brunneo, lenti- cellato; foliis petiolatis, petiolo glabro, 4 mm circ. longo, lamina sub- coriacea, basi cuneata, apice longe acuminata, 6—10 cm longa et 1,5— 3 em lata, acumine obtuso, apiculato; nervis lateralibus utrinque circ, 5—6, supra et infra prominentibus, nervis secundariis reticulatis; in- florescentis axillaribus, corymbiformibus, subdichotomis, circ. 4 cm latis et longis, ramis gracilibus breviter velutinis, pedicellis bracteolis, bre- viter velutinis sub calyce articulatis, circ. 7 mm longis; sepalis 5 fere usque ad basin liberis, 2 mm circ. longis, dorso velutinis, margine ciliatis, refraetis, intus glabres centibus, ellipticis cuneato-subrotundatis ; petalis luteolis 3 mm circ. longis bifidis, lobis subacutis; staminibus tenuibus, filiformibus, usque 5 mm longis, antheris subglobosis; ovario velutino in stylum brevem apice breviter bilobum abeunte. Congo: Mombongo (Mongola), à 440 m, isolé et assez rare dans la plaine ondulée à la lisière de la forêt. Arbrisseau de 3 m à fleurs jaunes, 5 février 1909 (Fr. Thonner, no. 150). Mogandjo, 1906 (Marc. Laurent, nos. 995 et 1499). Obs. — Cette espece est voisine du D. mundense Engler (cf. Bot. Jahrb. XXIIL p. 134); elle s'en différencie par ses feuilles beaucoup plus longuement acuminées, par conséquent par le limbe atteignant une plus grande longueur par rapport à sa largeur. 426 E. De Wildeman. La méme forme a été recueillie à Mogandjo, le 11 mars 1906, par M. Marcel Laurent, sous le no. 1499 et, le 7 mars 1906, sous le no. 995. 6. Dichapetalum acuminatum var. Laurentii De Wild., 1. c., p. 222. Ramis adultis glabris, foliis petiolatis, petiolo usque 6 mm longo, lamina supra et infra glabra, basi cuneata, apice longe acuminata, acu- mine apiculato, nervis supra et infra paullo prominentibus, utrinque circ. 5, inflorescentiis corymbiformibus, subdichotomis: floribus pedicellatis, pedicellis circ. 6 mm longis, breviter tomentosis quam alabastra ovata circ. 2-plo longioribus lobis calycis usque 1,5 mm latis. Congo: Mogandjo, 11 mars 1906 (Marc. Laurent, no. 1500). Obs. — La différence réside particulierement dans les dimensions des boutons, qui communiquent à cette dernière plante de Mogandjo un aspect particulier. 7. Dichapetalum mombongense De Wild., l. c., p. 223. tab. VII. Arbor 10 m alt, ramis gracilibus, glabris, cortice brunneo, lenti- cellato; foliis petiolatis, petiolo gracili, cire. 6 mm longo, stipulis lineari- acutis, 8 mm circ. longis, caducis, lamina supra et infra glabra, basi cuneata, apice plus minus longe acuminato-acuta; nervis lateralibus utrinque cire. 6; inflorescentiis sessilibus, axillaribus, fasciculatis, multi- floris, compactis, subglobosis, velutino-griseis, pedicellis gracilibus, circ. 5 mm longis, articulatis, velutinis, sepalis 5 fere usque basin liberis; pe- talis luteolis, 5 mm circ. longis et infra 1 mm latis, apice bilobatis, lobis oblongis; staminibus filiformibus quam petala longioribus, cire. 6,5 mm longis; ovario subgloboso in stylum apice trifidum attenuato; fructibus subglobosis, extus breviter velutinis, circ. 15 mm latis et 16 mm longis, mesocarpio carnoso. Congo: Mombongo (Mongala), à 440 m, dans la plaine ondulée et la forét, isolé, assez rare, fleurs jaune-pále et drupes orangées. 7 février 1909 (Fr. Thonner, no. 161). 8. Dichapetalum Thonneri De Wild., 1. c., p. 224, tab. IX. Frutex scandens vel subscandens, usque 3 m alt.; ramis adultis bre- viter velutino-brunneis, lenticellatis; foliis ellipticis vel leviter obovatis, infra tomentoso-albidis, supra pilis brunneis inspersis, petiolatis, petiolo 5-6 mm longo, velutino, stipulis lineari-acutis, circ. 5 mm longis, ca- ducis, lamina coriacea, basi rotundata vel lata cuneata, apice cuneato- subacuta, nervis lateralibus utrinque 8—9; 6,5—17 cm longa et 3—8 cm lata; inflorescentiis axillaribus, dichotomis, peduneulo circ. 1 cm longo ferrugineo-tomentoso; pedicellis tomentosis basi bracteolatis, bracteolis caducis; floribus albidis, pedicellatis, pedicello circ. 3 mm longo. sepalis oblongis, rotundato-acutis, circ. 4 mm longis, extus velutino-albidis; pe- talis 5 mm vire. longis, bifidis, lobis obtusis; staminibus quam petala subaequilongis; ovario velutino. Congo: Mombongo (Mongala), à 440 m d'altitude, isolé et rare à la lisiere des foréts. Arbrisseau volubile de 3 m, à fleurs blanchátres. 4 mai 1909 (Fr. Thonner, no. 148). Plantae Thonnerianae Congolenses novae. 427 Obs. — Cette espéce appartient au groupe des Dichapetalum glauco- sepalum Ruhl., D. Lujae De Wild, et Th. Dur., D. argenteum Engler (cf. Engler et Ruhland in Engler Bot. Jahrb., XXXIII, p. 81 et suiv.); elle se différencie des deux premières, qui ont de trés grandes analogies, par les feuilles non cordées à la base et par certains détails des inflores- cences; de la dernière, par les inflorescences et les fleurs paraissant plus réduites, par les feuilles plus développées. 9. Crotonogyne Thonneri De Wild., l. c., p. 226, tab. X. Planta . . ., dioica, ramulis junioribus dense lepidotis; foliis breviter petiolatis, petiolo 12—17 mm longo, lepidoto, apice biglanduloso; lamina obovata vel obovato-oblonga, apice acuminata, basi plus minus longe attenuata, 24—35 cm longa et 8—10 em lata, utrinque glabra, nervis lateralibus utrinque cire. 12; inflorescentia feminea axillari, pauciflora, quam folium breviore, cire, 15 cm longa; pedicello basi bracteolato et glanduloso, cire. 15 mm longo; calyce 7 mm circ. longo, sepalis 5, lanceolatis, acutis, carinatis, extus dense lepidotis et margine glandulosis ; capsula triloculari, circ. 10 mm alta, lepidota et pilosa; seminibus macu- latis, 8 mm circ. longis. Congo: Mombongo (Mongala). à 440 m d'altitude. 10 février 1909 (Fr. Thonner, no. 171 bis). Obs. — Cette plante, qui se trouvait en mélange avec un Cola, représente un type caractéristique du genre Crotonogyne se rapprochant du C. Poggei Pax récolté, jusqu'à ce jour seulement dans les environs de Mukenge par Pogge. La différence entre cette dernière espèce et celle recueillie par M. Fr. Thonner est facile à saisir. En effet, chez le C. Poggei les sépales sont privés de glandes, tandis que chez le C. Thonneri les glandes forment tache foncée sur le reste des lobes du calice et sont en creux. (Cf. Pax in Engler Bot. Jahrb. XIX, p. 83 et 84.) 10. Claoxylon oleraceum D. Prain, l. c., p. 227 (nom. nud.). Erythrococca oleracea D. Prain (nom. nud.). Congo: Abumombazi (Mongala), à 440 m. Arbrisseau de 3 metres de hauteur à fleurs verdátres, à la lisiére de la forét, isolé et assez rare. 19 février 1909 (Fr. Thonner, no. 200). Obs. — Cette plante avait été déterminée sous le nom de C. afri- canum Muell. Arg. M. D. Prain, directeur des Jardins de Kew, qui a réétudié récemment les Claoxylon de YHerbier de Bruxelles, est arrivé à la conclusion que la C. africanum n'était jusqu'à ce jour pas. représenté dans notre flore congolaise et qu'un certain nombre des échantillons classés sous ce nom, dans lHerbier de Bruxelles, doivent former une espece nouvelle pour laquelle il propose le nom de C. oleraceum. Cette dénomination est tirée de ce fait que les tiges feuillées sont tres souvent utilisées comme légume par les indigenes. 11. Macaranga Thonneri De Wild., 1. c. p. 227, tab. IV. ` Arbor vel frutex circ. 3 m alt, ramis sparse pilosis, adultis glabris, cortice brunneo, dense lenticellato, non spinosis; foliis petiolatis, petiolo 428 E. De Wildeman. plus minus velutino, 3— 5 em longo, basi stipulato, stipulis linearibus, velutino-ciliatis, 5—6 mm longis, lamina ovata vel elliptico-obovata, basi rotundata vel cordata, plus minus longe acuminata, apiculata, supra sparse pilosa, subtus inter nervos dense velutina, margine irregulariter dentata, dentibus apice glandulosis; nervis basilaribus 5, nervis laterali- bus supra basilaribus utrinque circ. 5, ad marginem anostomosantibus; inflorescentiis axillaribus vel e ramis vetustioribus nascentibus, soli- tariis, usque 7 cm longis, basi dense bracteolatis, bracteis scariosis, margine plus minus velutino-ciliatis; floribus glomeratis, bracteatis, bracteis 6 mm longis et 3 mm latis, intus glabris, extus pubescentibus, margine ciliatis. Congo: Yakoma (Ubangi), à 440 m d'altitude. Arbrisseau de 2 m environ de hauteur, à fleurs verdátres, isolé, mais assez commun dans les villages de la plaine, 27 février 1909 (Fr. Thonner, no. 252). Gugo prés Yakoma (Ubangi), à 480 m d'altitude, isolé et assez rare dans les broussailles, atteignant 3 m de haut, à fleurs rougeätres. 25 février 1909 (Fr. Thonner, no. 221). 12. Cola nalaensis f. variifolia De Wild., l. c., p. 231, tab. XIX. Foliis variabilibus, lamina 3,5—24 cm longa et 1,8—10,8 cm lata. basi longa cuneata vel rotundata, apice acuminata, petiolatis, petiolo 1—12,2 em longo. Congo: Mombongo (Mongala), à 440 m d'altitude. Arbrisseau de 2 m, en groupes, assez répandu, à fleurs jaunátres, rouges à l'extérieur. 10 février 1909 (Fr. Thonner, no. 171). Obs. — Cette plante que nous rapportons au Cola nalaensis De Wild., décrit sur des échantillons recoltes dans les environs de Nala par F. Seret, se différencie du type par ses feuilles plus développées, propor- tionnellement plus larges et trés irréguliéres dans leur contour extérieur, tantót cunéiformes à la base, tantót nettement arrondies, ce qui donne à l'ensemble du rameau un aspect particulier. 13. Ouratea intermedia De Wild., l. c., p. 232, tab. II. Frutex scandens, 3 m circ. altus, glaber; ramis adultis griseis; foliis lanceolatis vel oblongo-lanceolatis, apice acutis, basi cuneatis, petiolatis, petiolo 4 mm circ. longo, subalato; lamina 8—16 cm longa et 2,5—5 cm lata, coriacea, utrinque nitidula, margine recurvata, denticulato-serrata, nervis lateralibus circ. 15, paullo prominentibus, venis numerosis paullo prominentibus; inflorescentiis terminalibus, paniculatis, ramosis, multi- floris sed laxifloris, usque 17 cm longis et latis; floribus luteis, 3—5 glomerulatis, glomerulis sessilibus vel breviter pedunculatis, pedicellis circ. 13 mm longis versus basin articulatis, basi bracteatis, bracteis Cà- ducis; sepalis ovato-lanceolatis, circ. 7,5 mm longis et 2,5—3 mm latis. subaeutis; petalis obovatis 10 mm circ. longis et apice 7 mm latis, basi angustatis; fructibus ignotis. Congo: Mongende prés de Dundusana (Mongala), à 430 m d alti- tude, isolé et rare dans la plaine ondulée dans la forét du bord des ruisseaux, arbrisseau à tige volubile de 3 m, à fleurs jaunes. 12 février 1909 (Fr. Thonner, no. 180). Plantae Thonnerianae Congolenses novae. 429 Obs. — L'O. intermedia vient se ranger dans le groupe des O. reti- culata et dans le voisinage du O. brunneo-purpurea Gilg (cf. Engler, Bot. Jahrb, XXXIII, p. 266). Cette dernière espèce, du Cameroun, se diffé- rencie de la plante congolaise par des pédicelles floraux plus courts; ils ne mesurent que 7 à 8 mm de long tandis que dans la plante du Congo ils atteignent 13 mm de long encore sous la fleur. Les lobes du calice sont également plus longs chez notre O. intermedia que chez l'O. brunneo- purpurea Gilg. Un caractere sur lequel il convient d'attirer l'attention, c'est la manière dont les pédicelles floraux sont réfléchis, mais nous n'oserions affirmer que c'est là un caractère constant, il semble appa- raitre avec l’äge, il est plus marqué dans les fleurs en pleine floraison et dans celles qui viennent de perdre leurs pétales que dans les boutons. 14. Ouratea Thonneri De Wild., 1. c., p. 233, tab. III. Frutex circ. 2 m altus; ramis glabris, cortice griseo; foliis ellipticis vel ovatis, basi rotundato-subcordatis, apice plus minus abrupte acu- minatis, petiolatis, petiolo circ. 4 mm longo, lamina 8,5—21 cm longa et 3,5 —8 em lata, papyraceo-coriacea, irreguiariter et breviter dentata, dentibus apieulatis, nervis parallelibus, numerosissimis, prominentibus; inflorescentiis terminalibus non ramosis, circ. 10 cm longis, basi ple- rumque bracteatis, bracteis scariosis; floribus solitairiis vel 2—3 approxi- matis, subsessilibus, bracteatis, bracteis setaceis, plus minus persistenti- bus, pedicellis 20 mm cire. longis, gracilibus, glabris, basi vel 3 mm Supra basin articulatis; sepalis 8 mm circ. longis et 2,5 mm latis, internis inargine scariosis. Congo: Abumombazi (Mongala), à 440 m; assez rare et isolé dans les broussailles de la plaine ondulée, Arbrisseau de 2 m, à fleurs d'un jaune-verdátre. 19 février 1909 (Fr. Thonner, no. 193). Obs. — Par l'ensemble des caractères que nous venons de résumer ci-dessus cet Ouratea appartient à la section des Calo»hyllae et est voisin de l'O. stenorrhachys Gilg (in Engler Bot. Jahrb., XXXIII, p. 254). C'est par la longueur de ses pédicelles et par le peu de proéminence de ses nervures qu'il se rapproche surtout de cette espece dont il se différencie par la forme des feuilles qui, à l'état adulte, sont nettement subcordées à la base. Dans les caracteres floraux, il y a également des différences: les fleurs de lO. stenorrhachys étant indiscutablement plus petites que celles de UO. Thonneri. 15. Garcinia Sereti De Wild. var. intermedia De Wild., l. c., p. 234. t. XIX, Arbor cire, 10 m alta, ramis subeylindrieis, glabris, longitudinaliter Striatis, internodiis 3,5—13 cm longis; foliis petiolatis, petiolo 1,5—2 cm longo, supra canaliculato, basi dilatato; lamina coriacea, oblongo-elliptica, basi late cuneata vel subrotundata, apice plus minus abrupte et bre- viter apiculata, basi subinaequilatera, supra et infra glabra, margine integra 12—25 cm longa et 5—9 cm lata; nervis lateralibus utrinque Cire. 18, obliquo-arcuatis, floribus masculis in axillis fasciculatis, pedi- celis 15—22 mm longis, gracilibus; sepalis externis cire. 2,5 mm longis, 430 E. De Wildeman: Plantae Thonnerianae Congolenses novae. internis 4 mm longis; petalis obovatis, basi cuneatis, quam sepala lon- gioribus, cire. 6 mm longis; staminibus 4 phalangiatis, phalangiis, circ. 4—5 mm longis, filamentis liberis 2 mm circ. longis, antheris parvis, bilocularibus. Congo: Mogbogoma (Mongala), à 500 m d'altitude, dans la plaine ondulée et la forét, isolé, assez rare. Arbre de 10 m de haut. 17 février 1909 (Fr. Thonner, no. 189). Obs. — Comme on peut le voir en comparant la description ci- dessus avec celle que nous avons donnée dans nos Etudes sur la Flore du Bas- et Moyen Congo (II, p. 313), la plante recueillie par M. Fr. Thonner est trés voisine du G. Sereti De Wild. Les différences résident dans la forme des feuilles relativement plus étroites chez le G. Sereti et toujours plus étroitement cunéiformes à la base. D'après les observations de Seret, le G. Sereti serait un arbuste; pour M. Thonner, la plante de Mogbogoma constitue un arbre; les différences dans la forme des feuilles, dans la densité des inflorescences pourraient provenir de cette différence dans le port des deux plantes qui ont été trouvées dans des régions qui, botaniquement, ont de nombreuses analogies. 16. Rinorea mongalaensis De Wild., l. c., p. 235, tab. VI. Alsodeia mongalaensis De Wild. (nomen). Frutex circ. 3 m altus, ramulis subcylindricis, adultis viridi-glabris. lenticellatis; foliis petiolatis, petiolo subeylindrico, circ. 5 em longo, bre- viter tomentoso, stipulato, stipulis lanceolato-falciformibus, velutino-ciliatis, acutis, apiculatis, usque 11 mm longis et 4 mm latis, caducis, lamina eliptica vel obovata, basi late cuneata vel subrotundata, apice longe acuminata, 7,5—20 cm longa et 2,5 — 9 cm lata, supra glabra infra sparse pilosa, nervis lateralibus utrinque 11—22, cum venis retieulatis subtus prominentibus, margine obtuse-serrata; inflorescentiis axillaribus et ter- minalibus, paniculatis, bracteolatis, bracteolis obtusis, velutino-ciliatis. usque 2 mm longis; floribus pedicellatis, pedicello breviter velutino, basi artieulato, cire. 2 mm longo, acerescente et usque 7 mm atting.; sepalis ovato-ellipticis, ciliatis, apice rotundatis, petalis oblongis quam sepala longioribus, ciliatis, cire. 4 mm longis et 2 mm latis; staminum tubo circ. 0,5 mm longo, connectivo ultra thecos producto; antherarum loculis basi pilosis; ovario subgloboso, dense velutino, in stylum 2-plo longiorem contracto, basi velutino; capsula (matura?) ovoideo-subglobosa, 9 mm longa et 7—8 mm lata, velutina. Congo: Mongende prés de Dundusana (Mongala), à 430 m d'alti- tude, dans une clairière de la forét, dans la plaine ondulée, en groupe. assez commun, formant des arbrisseaux de 3 m de hauteur, à fleurs jaunes. 12 février 1909 (Fr. Thonner, no. 178). Obs. — Cette espéce a avec la suivante, comme on peut le voir en comparant les descriptions, de grandes analogies: les fleurs sont semblables quant à la forme; chez le R. mongalaensis, elles sont peut-étre un peu plus grandes, mais ce qui le différencie, c'est la présence d'une touffe de poils à la base des anthéres; dans les deux espéces, les feuilles pré- H. Léveillé: Decades plantarum novarum, LXXX—LXXXVI. 431 sentent sur le limbe et sur les nervures, à la face inférieure, des glandes brunätres au niveau de la surface du parenchyme; ce caractöre ne semble pas exister chez un grand nombre d'espéces du genre Rinorea dont l'étude demanderait d'ailleurs à étre reprise afin de mieux définir les caractères spécifiques. (Sehluss folgt.) LXXX. Decades plantarum novarum. LXXX—LXXXVI. Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) 791. Symplocos coronigera Levl., nov. spec. Arbor ramis flavido-griseis; folia coriacea lutescentia acuminata late lanceolata, remote crenulata glaberrima supra nitidula margine parce revoluto, petiolata, petiolo brunneo, suberoso, conspicue canaliculato; fructibus axillaribus, brevissime stipitatis, pedunculo communi suberoso et braeteolato, brevi; fructu brunnescente 1 em X 3—4 mm, calice ac- crescente nec marcescente; sepala tamen persistentia, flavida subovata, obtusa coronam conspicuam fructus efformantia. Kouy-Tchéou: Ma-Jo, 24 juill. 1907 (Jul. Cavalerie, 3106). 192. Symplocos Argyi Lévl, nov. spec. Rami et folia aureo-flavida; rami angulati glabri; folia late lanceo- lata petiolata, glaberrima, membranacea acuminata, ad apicem remote denticulata; flores in axillis foliorum fascieulos globosos, compactos effor- mantes; petala ovata brevissima, obtusa; stamina conspicue exserta; fila- mentis filiformibus antheris globosis, minutis. Foliis S. spicatae valde affinis, a qua inflorescentiis SE petiolum 5—6 mm longum non excedentibus primum secernitur. Kiang-Sou: Y-Hien-Hien, Long-ze prés Tsang-fou (d' ALES) 193. Symplocos Seguini Lévl., nov. spec. Magna frutex, ramis griseis, lenticellatis, rugosis; folia oblonga gla- berrima petiolata, coriacea crenata, supra nitida parva, 5 X 2 cm; flores brevissime spicati conferti; pedicelli et calices rufo-tomentosi; lobi calycis obtusi, ovati; petala obtusa venosa calice vix longiora; stamina inclusa. Kouy-Tchéou: Environs de Ou-La-Gay et de Hoang-Ko-Chou, mars, avril 1898 et 1899 (J. Séguin, 2262, 2617). Eee ; 794. Rhamnus Taquetii Lévl, nov. comb. (Prunus Taquetü Levl. in Fedde, Repert., 1909, VII, p. 197.) Plante de 1 m formant buisson à aspect de Prunus. Corea: Quelpaert, Hallaisan, jul. 1907 (Faurie, 1890); ds 1907 (Taquet, 104, 3081); foréts de Yengsil, 1000 m, 17 aoüt 1908 (Taquet, 1210). 195. Rosa adenoclada Lévl. nov. spec. Ramuli parce aculeati, glandulis pedicellatis numerosis muniti; folia magna petiolo glanduloso, glaberrima 3-foliolata; foliola magna 5 X 3 cm. 432 H. Léveillé. aequalia ovata denticulata supra atro-viridia subtus flavida; flores magni, diametro 4 em, pedunculo glanduloso; sepala integra reflexa caudato- acuminata intus tomentella margine glandulosa; petala latissime ovata, obtusa, sinuata anastomoso-nervia sepalis duplo longiora; staminum fila- menta alba, antherae purpureae reflexae; styli liberi, infra hispidi; stig- matibus discoideis; ovarium pilosum. Kouy-Tchéou: Grotte de Gai-Kio, 3 mai 1910, 1200 m (Jos. Es- quirol, 2100). 196. Rosa Nakaiana Lévl., nov. spec. Caulis rectus validus, ramis angulo fere recto divaricatis, remote aculeatus; folia pinnata, 3-juga, glabra; foliola parva 2 cm X 15 mm, ‘obtusa vel obtusata, petiolata repande et mucronato-denticulata eonspicue variolosa; rachide, petiolulis et stipulis linearibus glandulosis; flores ad apicem ramorum flexuosorum et tenuissime striatorum fastigiatae; pedi- celli dense glandulosi calice toto glanduloso-hispido; sepala ovata villosa in acumen brevissimum contracta; petala parva lineatim et recte venosa, obtusa; antherae filamentis discolores; styli in columnam glabram stamini- bus breviorem coadunati. A R. jaluana Kom., differt floribus mediocribus, sepalis brevissime appendiculatis; stylis glabris. Corea media: Jul. 1906 (Urb. Faurie, 330). 191. Acer Dielsii Lévl., nov. spec. Rami rubescentes; folia imparipinnata multijuga; foliola ovato- lanceolata, glabra, crenata, asymetrica breviter petiolata acuminata nervo medio tamen interdum puberulo; flores virides in inflorescentiam ON: mosam puberulam, longissime 7 cm peduneulatam paucifloram dispositi ; sepala 5 anguste lanceolata, acuminata petalis dimidio breviora; puberula; petala 5 obtusa, villosa oblonga; staminum 5 filamenta ad basin dilatata et dense barbata sub antheris globosis sensim attenuata; stylo brevi. Ab A. negundo characteribus notatis valde discrepat. Fructus deest. Forsan haec species ad Dipteroniam pertinet. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, 23 juin 1903 (Jul. Cavalerie, 1097). 198. Acer Prainii Lévl., nov. spec. Parva arbor; ramis gracilibus; folia subcoriacea nitida integerrima glaberrima caudato-acuminata, subtus opaca, lanceolata petiolo 1 cm canalieulato; flores albi, breviter racemosi; graciliter pedunculati et pedi- cellati; inflorescentia ad basim squamis cucullatis glabris curtis et ob- tusis simulae bracteis elongatis sericeis suffulta; sepala lanceolata pa- tentia hirta apice dentata; petala luteo-nervia obovata; staminum filamenta filiformia puberula; antherae ovatae; fructus rubescens, vix compressus; alae obtuse divaricatae, glaberrimae, subparallele et multinerviae, mar- gine sinuatae. Kouy-Tchéou: Fl. Pin-Fa, mars; fr. Ma-Jo et Pin-Fa, juin-juillet, 1903 (Jul. Cavalerie, 951, 1048). 799. Acer Cavaleriei Levl., nov. spec. Arbor, ramis conspicue tortis et suberosis; folia lanceolato-ovata nervis coloratis, subtus elevatis, glabra, membranacea, caudato-acuminata Decades plantarum novarum. LXXX—LXXXVI. 433 ad basin rotundata 1 cm angulato-petiolata grosse crenata; fructu com- presso oblongo; alae glabrae, angulo recto divaricatae, sinuatae falcatim et pinnato-nervatae; inflorescentia longe racemosa. Kouy-Tchéou: Ma-Jo, sept. 1908 (Jul. Cavalerie, 3345). 800. Acer coriaceifolia Lévl., nov. spec. Arbor, ramis fere levibus, griseis et conspicue rectis; folia glaberrima integerrima, ovata acuminata coriacea, petiolo brunneo et suberoso; in- florescentia corymboso-racemosa brevis; fructu ovato, vix compresso; primum piloso; alae parce sinuatae falcato-nerviae, obtuse divaricatae. Folia juvenilia sunt subtus villosa et anguste lanceolata, atamen ` coriacea, Kouy-Tchéou: Pin-Fa, bois, rare 2 juill. 1907 (Jul. Cavalerie, 3100). 801. Acer Bodinieri Levl., nov. spec. Rami grisei, validi, lenticellati, torti; folia triloba ceterum integra, glaberrima, membranacea palmati-5-nervia; lobis nunc aequis, nunc la- teralibus minutis, semper longe et valde acuminatis, ad basim rotunda nec cordata, inflorescentia pauciflora, corymbosa; fructu valde compresso, vix conspicuo; alae anguste divaricatae, nervis subparallelis apice tantum parum falcatis, non raro conspicue sinuatae; pedicelli graciles 2 cm longi, pedunculi subaequilongi. Folia flabelliformia, tantum 3-loba et alae impares hanc speciem fa- cile distinguunt. Kouy-Tchéou: Tsin-Gai: Kao-Po, juill. 1903 (Jul. Cavalerie, 1162). 802. Berchemia Cavaleriei Lévl., nov. spec. Planta glaberrima; ramuli angulati, lineati; folia coriacea ovata, longe acuminata, minute denticulata supra nitida, subtus valide et eminenter brunneo-nervosa, paulo pallidiora; flores paniculati, parvi, post anthesin reflexi; calyce minuto; petalis triangularibus acuminatis; staminum in- clusarum antherae triangulares convergentes et lacteae, Kouy-Tchéou: Keou-Tchoang, Kouy-Tin, 23 nov. 1902 (Jul. Ca- valerie, 725). 803. Berchemía alnifolia Lévl., nov. spec. ; Rami nigro-grisei, striatuli; folia flaccida, orbicularia cordata glabra triste viridia utrinque pulchre et conferte nervata, nervis supra impressis, subtus elevatis et reticulatione interjecta, nervis in dentes extra limbum abeuntibus; petiolo circiter 1 cm longo; inflorescentiae axillares, mp Citer spicatae; spicae patentes vel reflexae, laxiflorae; petala ovata obtusa; Styli exserti. Kouy-Tchéou: Route de Pin-Fa à Kouy-Yang, montagnes, avril 1905 (Jul. Cavalerie, 2712). 804. Berchemia Chaneti Lévl. nov. spec. | Frutex spinosa glaberrima ramis gracilibus impresse punctatis; folia petiolata, ovato-lanceolata, retusa vel obtuse acuminata, sub lente vel minute denticulata, supra opaca subtus flavida et nitida; flores in laxifloras Spieas gracillimas axillares et terminales Se sepala Repertorium specierum novarum. X. 434 H. Leveille. lanceolata petalis breviora, petala ovata acuta; stamina inclusa; antherae flavidae. Species insignis foliis viridi flavidis conspicue subtus nitidis et caule armato. Pé-Tché-Ly: Montagnes de Ping-Chan, 15 juin 1908 (L. Chanet, 232). 805. Canthium Cavaleriei Levl., nov. spec. Rami grisei, excorticantes; folia majora 15 X 4 cm, late lanceolata, brevissime petiolata, caudato-acuminata, margine crispo-sinuata supra nervis impressis elevato-reticulata glabra, subtus nervis elevatis et reti- : culatione impressa rugosa et secus nervos hirta; baccae nigro-brunneae, globosae, fasciculatae, in ramis efoliatis et infra folia sitae. Kouy-Tehéou: Ma-Jo (Jul. Cavalerie, 3350). 806. Cephalanthus Cavaleriei Lévl., nov. spec. Rami quadranguli sulcati, pilosuli, angulis obtusis; folia ovata, acu- minata, integra margine revoluto supra atro-viridia glabra granulosa nervis impressis; subtus rufescentia parce sed longe hirta nervis patenti- bus numerosis elevatis, reticulatione sub lente conspicua, brevissime petio- lata ad basim rotunda; petiolo villoso; inflorescentiae valde multiflorae, perfecte sphaericae et capitatae, valide pedunculatae, pedunculo dense hirto, ad basin et ad medium 4—5 bracteato, bracteis abrupte acuminatis non raro glabratis; corollae hirtae, lobis lanceolatis, obtusis; calice vesi- euloso, lutescente, costato et ad apicem hirtello, lobis confluentibus. Kouy-Tehéou: Ma-Jo, mai et nov. 1908 (Jul. Cavalerie, 3015). 807. Wendlandia Cavaleriei Lévl., nov. spec. Caulis brunneus, quadrangulus, sulcatus, hirtellus; folia ovata, acu- minata supra nervis impressis glabra subtus rugosa hirta, sub lente reticulata integra; inflorescentia magna et permultiflora pyramidato-pani- culata; bracteolis linearibus et sepalis minutis ciliatis; corolla angusta, infundibuliformis glabra, lobis brevibus obtusis; stamina vix exserta stigmate bifido crasso, stylo exserto. Flores albi. Bracteae triangulares subito acuminatae, Kouy-Teheou: Lo-Fou, avril 1907 (Jul. Cavalerie, 3297). 808. Wendlandia Dunniana Lévl., nov. spec. Ramuli rufo-tomentelli; folia amplissima majora 25 X 10 cm ovata supra in nervis puberula, subtus hirto-villosa integra abrupte acuminata in petiolum rufo-hirtum 1 em circiter longum attenuata; inflorescentia rhomboideo-ovata; pilis albidis dense hirta; flores albi, odori; lobi calycis sublineares, hirti; corolla glabra lobis obtusis; stamina vix exserta; stylus gracilis sub stigmate bifido crasso inflatus, Bracteae amplae ob- tusissimae. Kouy-Tchéou: Lo-Fou, mars 1909 (Jul. Cavalerie, 3476). 809. Wendlandia Feddei Levl., nov. spec. Ramuli puberuli costati; folia subcoriacea nervo medio subtus eX- cepto glabra abrupte acuminata; inflorescentia paniculata racemis com- posita, hirta; bracteolae et sepala hirta et ciliata; corolla ipsa hirta. brevis, lobis linearibus; genitalia inclusa. Bracteae nervosae triangulares subito acuminatae, Decades plantarum novarum. LXXX—LXXXVI. 435 A ceteris corolla hirta et minima distincta. Kouy-Tehéou: Route de Pin-Fa à Lo-Fou, 4 avril 1906 (Jul, Ca- valerie, 2732). 810. Psychotria Esquirolii Lévl., nov. spec. Rami rugosi, nodosi; folia integra glabra, atro-viridia membranacea, margine subrevoluto; inflorescentia breviter paniculata glabra, bracteis linearibus minutis; flores albidi; calyce cupuliformi, subintegro; lobi corollae patentes, ovati, acuti, intus albido-tomentosi; stylus gracilis, stig- mate rotundo. Kouy-Tchéou: Ouang-Mou, juin 1904 (Jos. Esquirol, 119). 811. Damnacanthus Esquirolii Lévl., nov. spec. Frutex spinis nitidis, robustis, 2 cm longis munita; ramuli pubes- centes; folia ovata 2—3 em X 10—15 mm, mucronato-acuminata viridi- brunnea, glabra subtus pallidiora, breyissime petiolata, petiolo villoso, margine revoluto, integerrima; inflorescentiae axillares cymosae; flores albi; sepala lanceolata valde acuminata ciliata, margine scariosa; lobi corollae patentes sed tubo breviores; antherae faucem corollae haud su- perantes; stylus erectus. Yun-Nan: Kouai-Tien, 16 mai 1909 (Jos. Esquirol, 1508). 812. Salix Blinii Lévl., nov. spec. Frutex. ramis purpureis, nitidis; folia brunnea petiolata ovata obtusa acuta 3 X 2 cm vel minora, integra vel crenulata, utrinque villosa subtus glaucina vel pallidiora; amenta feminea densa 3 em X 6 mm pedun- culata rachide hirsuta; squama triangulari-acuta, longe barbata; capsula oblonga sericea, pedicellata, pedicello brevi; stylo longo; stigmatibus gra- cillibus integris parallelis. A S. vagante pedicello brevi et stylo longo certe diversa. Corea: Quelpaert, in silvis secus torrentes, Hallaisan, 1200 m, jun. 1909 (Taquet, 8248, 3249). 813. Salix Hallaisanensis Lévl, nov. spec. ; Frutex 50—70 em circiter alta tota brunnea ramis tortis et nodosis; folia ovata opaca integra vel crenata 6—8 X 3—4 cm subtus glauca utrinque villosa non raro obtusata, vel obtusissima et tunc suborbicularia, petiolata; praesertim ad nervos albide pilosa; amenta mascula densa 2 cm X 8 mm, sessilia; squama linearis, obtusa barbata; stamina duo, elongata squamam 4-plo superantia subparallela antheris minutis oblongis; amenta feminea longissima 8—10 cm, densissima, valde multiflora (flori- bus 100—150), stipitata, rachide pubescente: capsula sat longe pedicellata, pedicello tamen illam non aequante, pubescens, oblonga, ad basim in- flato-rotunda; stylo subnullo vel brevissimo; stigmatibus parallelis bilobis, lobis convergentibus. A S. vagante cui proxima amentis femineis valde discrepat. Corea: Quelpaert, in silvis Hallaisan, circa 1200 m, jun. 1909 (Taquet, 1442—1443, 3251—3260). Var. nervosa Lévl., nov. var. A typo distincta foliis supra nitidis, subtus eminenter belio. et 28 436 H. Leveille. reticulatis, subcoriaceis secus nervos paginae inferioris tantum pubes- centia. Corea: In silvis Hallaisan, 12 aug. 1908 (Taquet, 1444). 814. Salix Taquetii Levl., nov. spec. Frutex brunnea; folia parva 10—12 X 4—6 mm oblongo-spathulata sub lente remote dentieulata obtuse acuminata primum longissime sericea dein villosula, petiolata; amenta feminea, sessilia densiflora 3 cm x 5 mm rachide villosa; capsula subsessilis, sericea conica; stylus longus, gra- cillimus; stigmatibus brevibus et integris. A S. repente stylo longo recedit. Corea: Quelpaert, in rupibus torrentium Hallaisan, 1700 m, jun. 1909 (Taquet, 3245). 815. Salix pogonandra Lévl., nov. spec. Rami grisei, excortieantes; folia vix evoluta lanceolata denticulata granulata glabra, petiolata; amenta mascula tantum visa vix 1 cm longa; squama anguste lanceolata acuminatissima, glabra; staminum filamenta conspicua barbata, squamam fere duplo superantia; antherae minutae, rotundae. Corea: Quelpaert, S. 400 m, Piento Tchimpat, 14 apr. 1908 (Ta- quet, 4706). 816. Salix pseudo-Gilgiana Levl., nov. spec. Rami graciles, striato-rugosi, grisei; folia lanceolata, denticulata mucronata, mox glabra petiolata; capsula glabrescens minuta, sessilis conica; stylus potius brevis, stigmata divaricata, stylum aequantia vel superantia, brevissime biloba. A S. Gilgiana capsulis glabrescentibus vel parum villosulis distincta. Corea: Quelpaert, apr. 1909 (Taquet, 3240). 817. Salix pseudo-lasiogyne Lévl., nov. spec. Rami grisei; folia lanceolata remote denticulata glabra petiolata; capsula hirto-villosa, oblonga squamam brunneam glabratam vix Su: perans; stylus brevis sed distinctus; stigmata crassa angulo recto divari- cata, biloba. Amentis reflexis S. lasiogyni affinis a quo stylo conspieuo recedit. Corea: Chemulpo, maio 1909 (Taquet, 3243). 818. Salix pseudo-jessoensis Lévl, nov. spec. Rami flexuosi brunnei; folia evoluta lanceolata, sub lente serrulata, petiolata mox glabrata nervo medio diu tamen albide vestito; amenta numerosa, brevia, sessilia; capsula parce villosula ovato-conica, sessilis; Stylo subnullo; stigmata integra areuato-reflexa. Attinis S. jessoensi a qua squama feminea integra et amentis curtis recedit. Corea: Quelpaert, in pago Polmongi, apr. 1908 (Taquet, 1441). 819. Salix Feddei Levl., nov. spec. Rami brunnescentes; folia evolüta lanceolata, conspicue denticulata nervis elevatis, petiolata, nervo medio albide vestito; amenta conspicue stipitata; capsula ovata subglabra sessilis; stylo conspicuo sed brevi; e stigmata erecta breviter biloba, Decades plantarum novarum. LXXX—LXXX VI. 431 A S. pseudo-jessoensi differt nervis elevatis foliorum amentis stipitatis et stigmatibus bilobis. Corea: Quelpaert, in sepibus Setchimin, 500 m, maio 1909 (Ta- quet, 3242). 820. Salix Argyi Lévl., nov. spec. Rami arboris magni griseo-brunnei; folia ovata, acuminata, petiolata conferte denticulata glabra subtus pruinosa; amenta mascula gracilia, laxiflora; rachide hirsuta; squama ovata glabra refracta; stamina 4 quarum 2 majora; filamenta squamam 3-plo superantia; antherae minutae rotundae; amenta feminea gracilia laxiflora; squamae ovatae, obtusae pa- tentes, breviter barbatae; capsula ovato-globosa, pedicellum squama longiorem aequans; stylo brevissimo, subnullo; stigmata crassa, 2-loba. Aífinis S. polyandrae et Cavaleriei sed staminibus 4 discrepat. Kiang-Sou: Vulgo Se Me Jam Zu; on fait du the avec les feuilles (d'Argy). 821. Rhus Bodinieri Levl., nov. spec. Rami atrobrunnei; folia imparipinnata; foliola 7—9, ovato-lanceo- lata, distantia inter se 3 cm, inferiora alterna 5 X 2 cm, supra viridia, glabrata; subtus glauca glabra acuminata; petiolo 8--10 mm; flores gra- ciles atro-rubri; flores masculi tantum noti decandri. Arbor magna. Affinis Rh. succedaneae a quo petiolulis foliolorum et staminibus nec non colore florum recedit. Hong-Kong: Bois de Happy Valley; bord de la route à Pok-Fu- Lum, 6 et 15 avril 1895 (Em. Bodinier, 1103). 822. Corchorus Polygonatum Levl., nov. spec. Caulis paleaceus, flexuosus Polygonati, apice tantum dense hirtellus; folia Polygonati, 7 nervia, glabra integerrima subsessilia, margine cilio- lata; flores virides, purpureo-punctati solitarii axillares vel terminales, hirtello peduneulati; fructus siliquiformis, cylindricus, glaber, longe Stipitatus, elevato costatus. Kouy-Tchéou: Pin-Fa Ar, 11 aoüt 1908 (Jul. Cavalerie, 3658). 823. Corchorus Cavaleriei Levl., nov. spec. Caulis erectus, ramosus puberulus; folia lanceolata acuminata bre- vissime petiolata conspicue erosa et dentata supra rugosa papillosa Subtus glabra et reticulata; fructus sat longe pedunculatus densissime et longe aspero-hirtus e calice manicato oriundus et stylis persistentibus adauctus. Bien curieuse espéce avec son fruit couvert de tres longs poils etoiles et à styles persistants. Kouy-Tchéou: Lo-Fou, mars 1909 (Jul. Cavalerie, 3470). 824. Corchorus onotheroides Levl., nov. spec. Tota planta cinereo-pubescens; caulis rigidus erectus; folia aspera, lanceolata confertissima, integerrima sinuata subtus nervosa margine revoluta brevissime petiolata; flores spicati; spicae multibracteolatae, axillares; sepala anguste lanceolata, corolla rubra; petala lanceolata; 438 H. Léveillé. capsulae breves cinereo-pubescentes, in parte inferiore et efoliata caulis spicatim sed subverticillatim dispositae, refractae, vix compressae; semina pauca 3—5, subreniformia nigra faciebus excavatis, styli persistentes hamati, in unum coaliti. Kouy-Tchéou: Steppes de Lo-Fou, sept. 1910, alt. 600 m (Jos. Esquirol, 2210). 825. Deutzia cyanocalyx Lévl, nov. spec. Rami flexuosi rubelli, puberuli; folia lanceolata oblique caudata, glaberrima, ad basin sensim attenuata brevissime petiolata, laete viridia supra impresso-nervia, subpustulosa nervis subtus immersis et incon- spicuis, tenuissime denticulata; flores in cymos trichotomos, paucifloros (3—7) dispositi, albi, suaveolentes; calyx conspicue caeruleus, an villo- sulus 9 lobis triangularibus impresso-punctatis; petala lanceolata erosa, calyce 3-plo longiora; petalis interioribus longe unguiculatis minoribus interjectis; antherae lacteae. Species calyce caeruleo et petalis interioribus longe unguiculatis statim dignoscenda. Kouy-Tchéou: Kouy-Yang College, avril 1903 (Jul. Cavalerie, 1196). 826. Galium venosum Lévl. nov. spec. Caulis angulatus, levis, glaber, alato-suleatus, gracilis, ascendens; folia remote 4-verticillata, breviter sed conspicue petiolata, ad basin petiolorum corona stipulacea barbato-pectinata, cincta; oblonga hirta, e basi uninervia sed nervo conspicue ramoso venosa, erecta, obtusa 1 cm X 8-4 mm; flores in vertieilis supremis congesti, dense cymosi; capsulae atratae 2 mm dense papillosae, pedicellos aequantes vel su- perantes. Corée: Quelpaert, E. in agris Okhoui, 11 juin 1910 (Taquet, 4286). 821. Galium Taquetii Lévl., nov. spec. A ceteris speciebus Japoniae vel Coreae distinguenda: foliis uninerviis, retrorsum aculeolatis; fructu glaberrimo. ; A G. trifloriformi Kom. differt foliis parvis 6—8 X 1—2 mm; fructu minutissimo 1 mm circiter lato. Corea: Quelpaert, in agris sub umbra arborum et in humidis circa Hongno inventum, juillet—aoüt 1909, 1910 (Taquet, 2954, 4288, 4289). Habemus sub nomine G. hongnoensis Lévl. in herb. formam egregiam a G. Kamschatica distinctam foliis uninerviis, venosis tamen, hirtis an- trorsum aculeolatis, subspathulatis, in petiolum distinctum et sat longum attenuatis apice longe aristatis et in rupibus torrentium Hongno, 8 mars 1908 lectam a cl. Taquet sub num. 4657. 828. Galium Cavaleriei Lévl., nov. spec. Planta intricata, levis; caule paleaceo; folia 4—6 verticillata 4—1 X 1—2 mm levia uninervia nervo subtus elevato, margine revoluta, sub vertieillo corona aculeorum sub lente conspicua cincta; fructus minimi 1 mm sub lente hispiduli, pedicello brevi 1-3 mm. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, bois, 11 oct, 1905 (Jul. Cavalerie, 2341). Decades plantarum novarum. LXXX—LXXX VI. 439 829. Rubia Esquirolii Levl., nov. spec. Planta levis, glaberrima glaucescens; caulis angulatus, e basi ra- mosus; folia ovata, conspicue et sat longe large et canaliculato-petiolata margine revoluta 3—5 nervia, acuminata supra punctata, 4 verticillata, inaequalia; 5-6 X 1—2 cm, flores in corymbos compositos dispositi ; albidi; pedunculis communes, oppositi vel verticillati folia aequantes vel superantes; petala obtusa ad apicem reflexa. Yun-Nan: Ouan-Tse, 22 mai 1909 (Jos. Esquirol). 830. Patrinia villosa Juss. In hac specie duas distinguo formas. Var. sinensis. Foliis integris vel tantum dentatis. Var. japonica. Foliis pinnatis. Haec varietas viget etiam in Corea. 831. Callicarpa Feddei Lévl., nov. spec. Rami griseo-rosei; folia ovato-lanceolata acuminata, in petiolum sensim vel abrupte contracta denticulata, supra glabra, brunneo-viridia subtus fulva, nervis flexuoso-arcuatis, ramosis, pubescentia; petioli pe- dunculi et pedicelli puberulo-tomenielli; inflorescentiae corymbosae; flores rubri; calice minimo hirtello, cupuliformi; corolla glabrata; stamina longe exserta, stylo tamen filiformi et apice bifido breviora. Kouy-Tchéou: Juin 1905 (Jos. Esquirol, 468). 832. Callicarpa Lyi Lévl., nov. spec. Ramuli pulverulenti; folia ampla usque ad 18 X 7 cm petiolata, pe- tiolo pulverulento obovata acuminata ad basim abrupte attenuata supra pilosa viridia subtus cinereo-tomentosa, sub lente reticulata; inconspicue denticulata; flores composite corymbosi, purpureo-rubri; pedunculi, pedi- celli et calyces cinereo-pulverulenti; calycis dentes breves obtusi; corolla calyce 2-plo longior; stamina purpurea longe exserta. Species indumento cinereo-tomentosa et colore florum insignis. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, 3 juin 1903 (Jul. Cavalerie, 1026). 833. Clerodendron Cavaleriei Lévl., nov. spec. Arbor 6—8 m alta; ramuli pubescentes; folia obovata, 8—15 X 5— cm, supra atroviridia glabrata subtus albescentia et molliter villosa petiolata; flores latissime 15—25 em composite corymbosi; albi, odo- ratissimi; inflorescentia et calyces densissime albido pubescentes; dentes calycini filiformes; corolla pubescens lobis ovatis, obtusissimis; stamina longe exserta, antheris ovatis, stylum superantia calyx marcescens; nuculae nigrae prismaticae truncatae. : Kouy-Tchéou: Pin-Fa, 19 juillet et 12 aoüt 1902 (Jul. Cavalerie, 10, 161). 834. Premna Cavaleriei Levl., nov. spec. Habitus, aspectus et folia Polyothyrsi sinensis Oliv. Magna arbor, praeter inflorescentiam glabra; folia ampla, membranacea laete viridia, nitidula, subtus elevato-nervata, nervis anastomosantibus, integra petio- lata, acuminata ad basin rotundata; inflorescentia ampla elongato-pyrami- 440 H. Leveille. dalis, cinereo-pubescens; calycis non alte fissi dentes lanceolati obtusati; corollae lobi obovati, obtusi, sordide lutei: genitalia inclusa. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, 2 juill. 1907 (Jul. Cavalerie, 3101). 835. Premna Martini Lévl. nov. spec. Planta glaberrima; rami brunnei; folia e basi 5-nervia asymetrica, longe (3 cm) petiolata, sinuata; flores lutescentes, paniculati, panicula ambitu ovata; calycis lobi brevissimi acuti; corollae lobi obtusi; stamina inclusa antherae coloratae. Folia parvula in ramis floriferis foliis normalibus sunt immixta. Parva frutex. Kouy-Tchéou: Environs de Kouy-Yang, plaine et montagne dans les haies, 18 et 26 mai 1899 (Emile Bodinier, 2217). 836. Premna Bodinieri Lévl., nov. spec. Frutex ramis elongatis; ramuli pubescentes; folia ovata vel oblonga cordata vel ad basin rotunda utrinque breviter pilosa, infra acumen ad apicem tantum utraque margine paucidentata, 3 cm petiolata petiolo pubescente; inflorescentiae et calyces hirta; lobi calycini brevissimi acuti; corolla albo-flavescens, pubescens, lobis ovatis, obtusis, venosis. Planta inflorescentiis angustis, pyramidatis et villositate distincta nec non dentibus supremis foliorum qui interdum desunt. Kouy-Tchéou: Gorges de Hoa-Kiang, à la descente à mi-cöte, 22 avril 1897 (Emile Bodinier, 1583). ` 837. Verbena officinalis L. var. ramosa Levl., nov. var. Spicae florales ramosae; flores caeruleo-violacei non tamen eodem eolore quo gaudet V. officinalis. Kouy-Tchéou: Environs de Kouy-Yang, bords du fleuve au Lan: Men-Ouay, 16 juill. 1898 (Em. Bodinier, 2412). 838. Maesa singuliflora Lévl., nov. spec. Rami brunnei; folia valde coriacea, lanceolata, repandissime denti- culata dentibus productis et callosis, petiolata, nitida, acuta nervo uno subtus conspicuo et elevato; placentae tantum adsunt sessiles in ramulis incrassatis efoliatis et brevissimis, solitariae, turbinatae stylo incrassato nigrescente conico. Kouy-Tchéou: Tin-Fan, bois, petit arbre, juin 1909 (Jul. Ca- valerie, 3626). 839. Clematoclethra racemosa Lévl. nov. spec. Planta statim a ceteris speciebus dignoscenda inflorescentiis race- mosis; racemi fructiferi tantum visi 10—18 cm longi, multifructiferi; folia parva 2—5 cm X 15-30 mm, utrinque pilosa, subtus fulvo-tomentosa integra sed undulata. Kouy-Tchéou: Lo-Fou, oct. 1908 (Jul. Cavalerie. 3457); (Jos Esquirol, 840). 840. Celtis Cavaleriei Lévl., nov. spec. Ramuli, petioli, peduneuli tomentelli; folia coriacea 4—6 X 2—3 cm, ovata acuminata ad basin rotundata vel obcordata, utrinque supra medium pauci (7—8) dentata, supra rugoso-aspera variolosa subtus fulva, valide Decades plantarum novarum. LXXX—LXXXVI. 441 nervosa nervis hirtis; bacca glabra magnitudine parvi pisi rubro-brunnea, 1 cm stipitata. Affinis C. nervosae Hemsl, a qua villositate partium et colore fructus secernitur. Kouy-Teheou: Pin-Fa, 4 sept. 1902 (Jul. Cavalerie, 394). 841. Sparganium coreanum Lévl. nov. spec. Planta perennis, robusta glabra 1—1,20 m alta; caulis robustus, an- gulatus, costatus a medio parce et breviter ramosus; folia longissima caulem superantia, 12—14 mm lata firma erecta, radicalia triquetra et vaginantia multistriata, capitula 2 in quovis ramulo; mascula ad apicem 10—12; feminea diametro 20—25 mm globosa; fructus 8 X 4 mm, tur- binati, basi conica, 3—5 gona, 12—15 costata, apice complanato 12—15 costato in os brevissimum obliquum contracto; squamae ad apicem trun- catae, stigmate cicatricem rectam et centralem relinquente. A. S. longifolia, cui proximum recedit cicatrice centrali stigmatis, costis fructus numerosioribus, ore brevissimo, apice complanato fructus. : Corea: Quelpaert, in stagno Terok, 14 sept. 1908 (Taquet, 2150). 842. Potamogeton sachalinensis Lévl., nov. comb. (P. perfoliatus L. var. sachalinensis Lévl. in Fedde, Repert., 1910, VIII, p. 285.) A P. perfoliato foliis acutis et margine carpelli 2-lineati satis differt. Folia insuper sunt flaceidissima. Sachalin: In locis Tonaichen, 18 sept. 1908 (U. Faurie, 372). 843. Stemona Argyi Lévl. (Helwingia Argyi Lévl. et Vant. in Bull. Herb. Boissier, 29 Sér., 1906, p. 506.) . Stylis 3 —4, ascendentibus, flexuoso-erectis, distantibus, elongatis, ovarium superantibus; pedunculo cum nervo omnino coalito. Kiang-Sou: Sui-Tchéou-Fou: Ngan-Hoei: Ning-Koue-Fou (d'Argy). 844. Esquirolia sinensis nov. gen. inceríae sedis, nov. spec. Planta aspectu Ligustri staminibus duobus tantum praedita et stig- mato vere clavato ovato munita, glaberrima. Rami nigri, nitidi, lenti- cellati, glabri; folia membranacea, glaberrima, integerrima, supra atro- viridia nitida, subtus brunneo-viridia, 6—10 X 3—5 cm, conduplicata, petiolo nigro. 1 cm longo; inflorescentia pyramidali-paniculata, ampla 15 X 15 em; flores albi; pedunculi et pedicelli nigri; calyx cupuliformis obscure 4-denticulatus; corolla gamopetala, alte fissa 4-mera lobis cu- cullatis oblongis, obtusis, mox reflexis; limbus tubo longior; stamina duo supra tubum affixa, primum subsessilia dein longe exserta; antherae filamenta apice attenuata aequantes, prismaticae erectae, flavido-griseae apice dentatae; stylus corolla brevior, erectus, stigmato clavato, ovato; fructus ignotus. Kouy-Tchéou: Pin-Tchai, juin 1909. Arbor qui peut nourrir les insectes à circ. végétale comme le Fraxinus rhynchophylla Hance (Jos. Esquirol, 1577). 442 H Léveillé. Plantae sandwicenses. 845. Pelea Leveillei Faurie, nov. spec. Ramuli carnei; folia glabra membranacea, glaucescentia 8—10 X 4 em, verticillata, apice acuta ad basim obcordata petiolo 15—20 mm, viridi, trigono, non incrassato; inflorescentiae terminales pauci-panicu- latae, verticillatae; flores in quavis panicula pauci 5—8; sub lente pu- beruli; pedunculo 2 cm longo; pedicellis 1—4 mm longis. A P. pallida floribus paucioribus folis et pedunculis verticillatis distineta Kauai: Hanapepe, dec. 1909 (U. Faurie, 1). 846. Pelea waianaiensis Lévl. nov. spec. Rami rubro-brunnei; folia ternata vel 4-verticillata, coriacea, glabra pallida, albescentia obtusa ad basim rotunda, 4—8 X 3—4 cm, petiolo 5—10 mm, rubro-brunneo, rugoso, tereti, vulnerato; nervo medio rubro- brunneo; inflorescentia corymbosa 10-flora, glabra; sepala et petala con- spicue punctata; fructu punctato brunneo ad maturitatem-stellato, carpellis infra adnatis, sublignosis, rugosis. Oahu: Waianai, mai 1910 (Faurie, 215). 847. Pelea oahuensis Lévl., nov. spec. Affinis praecedenti a quo tantum differt foliis longius 10—25 mm petiolatis, oppositis; petiolo nec rugoso, nec vulnerato, corymbis 2—5 floris, pedicellis bis bibracteolatis, apice incrassatis. Oahu: Kaliki, oct. 1909 (Faurie, 11, 217, 217 bis). 848. Pelea penduliflora Lévl., nov. spec. Species his distincta notis; ramuli, petioli et nervi medii atro-brunnei; petioli vulnerati ad limbi basim incrassati 2—3 em longi; inflorescentia paniculata longissime pedunculata 6 em; insuper 5 em longa; pedicelli 2—4 mm longi; flores reflexi, penduli, glabri; petala sepala vix exce- dentia. Folia pallida, ovata retusa glabra. Sandwich, 1910 (Faurie, 9). 849. Pelea Feddei Lévl., nov. spec. Planta affinis P. oblongifoliae et P. macropo. A prima recedit foliis ad basim nec truncatis, nec emarginatis; a secunda pedunculo elongato ab utraque floribus cymosis, 3—4. Planta pulchella; ramuli et petioli leves; petioli 2 cm longi; folia glaberrima, conferta et multi-striata ovata retusa utrinque nitida, nervo medio flavido; flores cymosi, 3—4, axillares; pedunculo petiolum aequante; pedicellis 1 cm longis bis bibracteolatis, ad apicem incrassatis; sepala acutata; petala lanceolata acutata, punctata sepalis 3-plo longiora. Kauai: Kauhao, 800 m, févr. 1910 (Faurie, 194). 850. Pelea subpeltata Levl., nov. spec. His dignoscenda notis: Folia ovata pallida limbo ad basin rotundo supra petiolum breviter sed conspicue producto; petiolo ad apicem hir- tello; panicula angustissima 1 cm X 2 mm, densa, 5-flora; pedunculo 3 mm. pedicellis 1—2 mm longis. Kauai: Hanapepe, dee. 1909 (Faurie, 209). Decades plantarum novarum. LXXX—LXXXVI. 443 851. Pelea nodosa Lévl, nov. spec. Species insignis foliis pallidissimis; floribus corymbosis 5—10 mm pedunculatis; pedicellis 4—5 mm longis; insuper ramulis conspicue no- dosis; carpellis ad basim parum adnatis, stellatis. Kauai: Holokele, mars 1910 (Faurie, 5). 852. Pelea singuliflora Lévl. nov. spec. Flores solitarii crasse et brevissime stipitati; capsula alte 4-partita; carpellis tamen ad basim adnatis, conspicue et pulchre stellatis, bre- vissime et crasse stipitatis; semina purpurea; ramuli nodosi et suberosi; gemmae foliiferae tomentosae. Affinis P. cruciatae Heller sed flores non infra folia enascuntur. Oahu: Kaliki; Pali prés de Honolulu, oct. 1909 (Faurie, 195, 224); Oahu: Konahuami, mai 1910 (Faurie, 194). 852bis Pelea peduncularis Levl., nov. spec. Folia magna vel maxima rubro nervia, usque ad 18 cm longa; 3 cm petiolata; inflorescentia longe 3—7 cm pedunculata, parte florifera 5 cm longa pedicelli distantes, divaricati 6—10 mm; 1—5 flori; gemma foliifera inflorescentiam interdum terminante; capsula 20—25 mm lata alte fissa carpellis ad basin adnatis, intus flavido-luteis; semina nigra et nitida. Affinis P. volcanicae a qua recedit foliis apice acutatis, ad basim attenuatis; floribus multo minoribus, pedicellis superioribus non lon- gioribus. Oahu: Kaliki, oct. 1909 (Faurie, 189). 853. Pelea grandipetala Lévl., nov. spec. Folia obovata, apice acutata ad basim attenuata, suprema majora 15—18 X 4—7 cm, petiolo 3 cm longo canaliculato, vulnerato; folia minora 10 X 4 cm obtusissima; inflorescentiae axillares, oppositae, densiflorae multiflorae 12—15; puberulae; pedunculis 2 cm pedicellis 5 mm trifurcatis albide pubescentibus; 2-bracteolatis; calyce pubescente, lobis acutis; corollae rubrae? petala acuta, lanceolata glabra, calyce 2-longiora. Oahu: Kaliki, oct. 1909 (Faurie, 4). 854. Suttonia Meziana Lévl., nov. spec. Ramuli contorti rubri, fere leves, divaricato ramosi; folia lucida, anguste lanceolata, valde acuminata 6—12 X 1—3 cm, glaberrima, supra nitida conspicue sed breviter petiolata, juvenilia lineis resinosis praedita ; flores 1—3 fasciculati; sepala punctata obtusa denticulata; fructu punc- tato, villoso; stylo conspicuo; stigmate capitato. Affinis S. Hillebrandii a qua recedit foliis pellucide punctatis; non vel inconspicue etiam sub lente reticulatis et stylo conspicuo. Oahu: Punaliui, 800 m, mai 1910 (Faurie, 428). 855. Suttonia cuneata Lévl et Faurie, nov. spec. ue Ramuli rugosuli, rubri; folia glaberrima, obovata obtusissima ad basim conspicue cuneata in sicco pulehre badia, supra nitida; flores 444 H. Léveillé: Decades plantarum novarum. LXXX—LXXXVI. fasciculati 5-umbellati, pedunculo brevissimo, multibracteato ; sepala acu- tata punctata fimbriata; fructibus badiis, puberulis. Hawai: Maunakea, 2000 m, volcan Kilauea mai, juill. 1909 (Faurie, 2, 8, 481). 856. Suttonia flavida Lévl., nov. spec. Affinis praecedenti a qua differt: ramulis valde nodoso-rugosis; foliis et apice ramulorum conspicue flavidis; sepalis flavis, fructibus flavidis vel luteis substigmate apiculatis. Folia ut in praecedenti cuneata et ob- tusa, Fructus in ramulis efoliatis dispositi. Maui: Aoüt 1909 (Faurie, 4, 5). 857. Suttonia pukooensis Lévl, nov. spec. Folia glaberrima, nitida, lanceolata acuminata ad apicem ramorum confertissime disposita, subtus flavido-livida sessilia, 10 X 3 cm; flores in ramis efoliatis, hornotinis, rugosis dispositi; fructus rubro-brunnei, globosi 7—8 mm stipitati; calyce refracto, lobis acutis, fimbriatis. Molokai: Pukoo, mai 1910 (Faurie, 426). 858. Suttonia mauiensis Lévl., nov. spec. (Myrsine sandwicensis DC. var. mauiensis Lévl. in Fedde, Repert., 1911, X, p. 151.) Aspectu buxiformi; caulis et rami cito omnino denudati, nodosi, ru- gosi; ramuli subtus folia axillari-floriferi; flores sessiles et solitarii; folia buxiformia opaca, 1 em X 7—8 mm spatulata, obtusa vel, emarginata in petiolum conspieuum 2 mm longum attenuata, subcoriacea margine revoluta, nec punctata nec lineata; pedicellis 3 mm longis; fructu 3 mm longo et lato; sepalis obtusis punctatis et fimbriatis. A S. sandwicensi, foliis opacis, non manifeste reticulatis, et floribus petiolo brevioribus, solitariis secernitur. Maui: Yaovalley, aoüt 1909 (Faurie, 449). 859. Suttonia apodocarpa Lévl. et Faurie, nov. spec. Rami rugosuli nigrescentes; folia linearia insigniter multipunctata 1 cm X 2—3 mm, acuminata glabra; subtus pallida, supra. atro-viridia margine revoluta sensim et longe attenuata subpetiolata; flores axillares in ramis foliatis, sessiles et ut videtur solitarii; fructu nigro et sessili, 3 mm lato. Foliis Satureiae similibus insignis. Kauai: Waimea, 1000 m, févr. 1910 (Faurie, 446). 860. Suttonia punctata Lévl, nov. spec. (Myrsine sandwicensis DC. var. punctata Lévl. in Fedde, Repert., 1911, X, D. 101.) Habitus buxiformis; rami multiramosi contorti; folia buxiformia, glaberrima margine revoluta 1 cm X 5 mm, vix vel non emar- ginata, lanceolata attenuata, petiolata dense brunneo vel nigro punctata; flores in ramulis tum foliatis tum efoliatis conferte fasciculatim dispositi, minuti; sepala obtusa petala et pedicelli punctata; petala sepalis vix longiora. A S. sandwicensi foliis punctis conspersa satis diversa. Kauai: Waimea, 1000 m, févr. 1910 (Faurie, 447). R. Schlechter: Orchidaceae novae et criticae. 445 LXXXI. Orchidaceae novae et criticae. Auctore R. Schlechter. E er we sus vulgo pa. (Originaldiagnosen.) Rs a D Inversis; senali* Decas XXI—XXIII. en. nr) Additamenta ad Orchideologiam boliviana. 301. Habenaria Williamsii Schltr., nov. spec. Erecta, pusilla, 10—13 cm alta; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, puberulis; caule stricto vel substricto, 4— 5-foliato, tereti, glabro; folis erecto-patentibus ellipticis, aristato-apiculatis, basi amplectentibus, glabris, 2,5—4,5 cm longis, medio vel infra medium 1,8—2,4 cm latis, superioribus mox in bracteas abeuntibus; spica cylindrica subdense multi- flora, quaquaversa, c. 3 cm longa, 1 cm diametro; bracteis erecto-patenti- bus, lanceolatis, acuminatis, inferioribus flores aequantibus, superioribus sensim paulo minoribus; floribus erecto-patentibus, in sectione inter minores, glabris; sepalo intermedio, late ovato, apiculato, trinervio, 4,5 mm longo, lateralibus deflexis, lanceolato-ellipticis, acuminatis, obliquis, inter- medio aequilongis; petalis erectis, lanceolato-faleatis, acutis, basi margine anteriore obtuse lobato-dentatis, dente triangulo, parvulo, sepalo inter- medio subaequilongis; labello alte tripartito, partitionibus deflexis, la- teralibus angustissime linearibus, acutis, 4,5 mm longis, intermedia lineari-ligulata, acuta, lateralibus aequilonga, sed bene latiore, calcare cylindraceo-conico, subacuto, incurvulo, ovario plus duplo breviore; an- thera humili, connectivo exciso, canalibus brevibus, quam brachia stig- matifera spathulata paulo brevioribus; rostello transverse triangulo, obtuso, loculis bene breviore; ovario cylindraceo, sessili, glabro, c. 0,8 em longo. Bolivia: Bei Apolo, c. 5000 Fuss ü. d. M. — R. S. Williams no. 309, blühend im Februar 1902. Die Art gehört in die Sektion Micranthae und zwar neben H. brevidens Ldl., von dieser und den übrigen Verwandten ist sie durch den kurzen Sporn und die Petalen gut unterschieden. 302. Altensteinia Fiebrigii Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta vel suberecta, 15—18 cm alta; fasciculo foliorum syantho, bifoliato, basi vaginis amplectentibus circumdato; foliis erectis vel suberectis, lanceolato-ligulatis, acutis, glabris, basi sensim in petiolum angustatis, 10—16 cm longis, lamina medio fere 0,8—1.2 cm lata; scapo erecto, tereti, vaginis imbricantibus amplectentibus, apiculatis, paleaceis, pallide brunnescentibus obtecto; spica cylindracea angusta, pro genere sublaxe multiflora, c. 4 em longa, 0,8 cm diametiente, rhachi subvillosa; bracteis late ovatis, apiculatis, margine irregulariter dentatis, hyalinis, flores aequantibus vel paulo brevioribus; floribus suberectis, in genere inter minores, inversis; sepalo intermedio recurvo, ligulato-oblongo, ob- tuso, 0,8 em longo, glabro, lateralibus erecto-patentibus, oblique ligulatis, 446 R. Schlechter. obtusis, intermedio paulo latioribus; petalis reflexis, subfalcatis lineari- ligulatis. , Sswus"seulis, sepalo intermedio paulo brevioribus; labello erecto, crlıceolari-cucullat: marginibus e basi usque infra apicem alte lacerato- ‘fimbriato, apice Margie integerrimo obtusissimo, glabro, 0,3 cm longo, arte "expHanato mgfb c. 4,5 mm lato, margine tenui medio et apice carnosulo, glabro; columna brevi, glabra, juxta stigma bialato-dilatata ; anthera late ovali, obtusa, glabra; ovario cylindrico, sparsim glanduloso- piloso, c. 0,3 em longo. ; Bolivia: Bei Calderillo, c. 3200 m ü. d. M. — K. Fiebrig no. 2920, blühend im März 1904. Habituell ähnelt die Art der A. calceata Rchb. f. etwas, hat aber eine lockere Blütenühre und grössere Blüten. Bei näherer Untersuchung zeigt sich dann, dass das Labellum ganz verschieden ist und auch die anderen Blütenteile, besonders die Columna nicht unerheblich ab- weichen. 303. Pterichis silvestris Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, simplex, c. 20 cm alta; radicibus crassis, cylin- draceis, glabratis; seapo aphyllo, squamis pluribus, acuminatis, plus minus arcte amplectentibus dissitis obsesso, tereti, e basi glabrata apicem versus dense glanduloso-puberulo; spica brevi, pauciflora, densa; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, glanduloso-puberulis, ovarium vulgo paulo excedentibus; floribus erectis vel suberectis, in genere inter minores; sepalis ovatis, obtusiuscule acuminatis, extus glan- duloso-puberulis, 0,6 em longis, lateralibus obliquis, intermedio paulo angustioribus; petalis porrectis, oblique ligulatis, obtusiusculis, glabris, haud ciliatis, sepalis fere aequilongis; labello subeucullato-concavo, ex- planato transverse elliptico cum lobulo apicali parvulo, obtusiusculo, reflexo, intus omnino sparsim papilloso intus margine anteriore serie verrucarum ornato, 0,6 em longo (quorum 1,5 mm lobi apicalis), medio 0,7 cm lato; columna brevi, apicem versus dilatata, glabra, facie carinato, rostello erecto, satis alto; ovario sessili; cylindrico, dense glan- duloso-puberulo, c. 0,7 cm longo. Bolivia: In Wäldern bei Unduavi (Nord-Yungas), c. 3200 m ü. d. M. — 0. Buchtien (ohne Nummer), blühend im Februar 1907. Die Art ist mit P. Mandonii (R. f.) Schltr. verwandt, aber durch die ziemlich gleichmässig breiten, nicht bewimperten Petalen verschieden. Auch die Säule zeigt durch das Vorhandensein eines Kieles an der Vorderseite gewisse Unterschiede. Leider sind Grundblütter an dem vor- liegenden Exemplare nicht vorhanden. 304. Stenoptera plantaginea Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, valida: radicibus erassiusculis, elongatis. viilosulis; caule erecto, usque ad 60 em longo, basi foliato, caeterum vaginis folia- ceis basi amplectentibus, dissitis, sensim in bracteas transeuntibus ob- Sesso, e basi glabrata inflorescentiam versus glanduloso-puberulo; foliis erecto-patentibus, ellipticis vel ligulato-ellipticis, acutis vel apiculatis, glabris, sensim in petiolum basi vaginantem abeuntibus, petiolo incluso Orchidaceae noyae.et criticae. 441 8—15 em longis, medio laminae 1,5—2,5 cm latis; spica dense multi- flora, cylindrica, 6—8 cm longa, medio fere 1,8—2,5 cm diametiente; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, subacutis, floribus vulgo paulo brevioribus; floribus erecto-patentibus, more generis inversis; sepalis oblongo-ligulatis, obtusiusculis, extus dense glanduloso-puberulis, c. 0,7 em longis; ima basi connatis; petalis porrectis anguste elliptico- spathulatis, obtusiusculis, glabris, sepalis subaequilongis, ima basi ad- natis; labello cucullato-concavo, e basi late ovata dimidio anteriore an- gustato, antice quadrato-obtusissimo, intus medio leviter incrassato, minute puberulo, supra basin intus bigibbo, petalis aequilongo, supra basin 4,5 mm lato; columna arcuato-recurva, medio puberula, gracili, teretiuscula, labello paulo breviore, rostello triangulo, satis alto; anthera angustius ovata, obtusa, dorso umbonata, glabra: ovario sessili, crassius cylindraceo, c. 0,8 cm longo. Bolivia: Auf humusreichem Felsboden bei Unduavi, c. 3200 m ü. d. M. - 0. Buchtien no. 2623, blühend im November 1910. Die Pflanze muss der Gomphichis plantaginea Ldl. sehr ähnlich sein, ist aber eine typische Stenoptera aus der Verwandtschaft von S. viscosa Ldl. Ich halte es überhaupt für fraglich ob Gomphichis Ldl. von Stenoptera Presl. wirklich generisch verschieden ist. 305. Ponthieva elegans (Kränzl.) Schltr. Im Jahre 1906 wurde von Prof. Kränzlin in Engl, Botan. Jahrb. v. XXXVII, p. 393 eine bolivianische Pflanze aus der Sammlung Fiebrig beschrieben, welcher er den Namen Stenoptera elegans Kränzl. gab. Ich hatte das Material schon vorher gesehen und vermutete, dass in der Pflanze eine neue Ponthieva aus der Verwandtschaft der P. multiflora Poepp. & Endl. vorliege, und war natürlich nicht wenig erstaunt, als ich sah, dass die Pflanze als neue Stenoptera-Art beschrieben sei. Mich näher mit der Pflanze zu beschäftigen hatte ich damals keine Zeit, da ich vor Antritt einer grösseren Reise stand. Das Eintreffen verschiedener bolivianischer Orchidaceen-Sammlungen veranlasste mich nun vor kurzem, eine Zusammenstellung aller von dort bekannten Orchidaceen zu machen, dabei fiel mir wieder die Stenoptera elegans Kränzl. in die Hände. Da die Pflanze auch äusserlich so gar nicht an Stenoptera erinnert, unter- Suchte ich sie genauer und stellte fest, dass sie eine sehr interessante Ponthieva ist, welche, wie ich schon früher vermutet hatte, mit P. multi- flora Poepp. & Endl. nahe verwandt ist. Ich habe mich daher ver- anlasst gesehen die Pflanze in Ponthieva elegans (Kränzl.) Schltr. umzu- taufen. Bolivia: Zwischen Moos auf feuchten Felsen im Walde, Soledad bei Chiquiaca, c. 1500 m ü. d. M. — K. Fiebrig no. 2760, blühend im April 1904. Die Art ist vorzüglich gekennzeichnet durch die am vorderen Rande mit langen geschlängelten dicken Wimpern besetzten Petalen. Diese Bewimperung ist nicht nur am Grunde vorhanden, wie Prof. Kränzlin schreibt, sondern setzt sich bis unterhalb der Spitze fort. Die Blüten- färbung scheint weiss zu sein. 448 R. Schlechter. 306. Spiranthes goodyeroides Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, pusilla, 8—15 cm alta; radicibus crassis, fasci- culatis, fusiformi-cylindraceis, villosulis; foliis radicalibus rosulatis, ellip- ticis, acutis vel breviter acuminatis, glabris, basi sensim in petiolum brevem vaginantem angustatis, 2—4 cm longis, medio fere 1—1,5 cm latis; scapo erecto, stricto vel subflexuoso, tereti, e basi glabrata apicem versus dense et brevissime glanduloso-puberulo, vaginis 1—2 lanceolatis, obsesso; spica dense 5—15-flora, ovali, brevi, usque ad 3 cm longa; bracteis erectis, lanceolatis, acuminatis, flores aequantibus vel paulo bre- vioribus; floribus in genere mediocribus, erecto-patentibus; sepalo inter- medio elliptico-oblongo, apice paulo producto incrassato, extus minute glanduloso-puberulo, c. 0,5 cm longo, lateralibus obliquis, lanceolato- ligulatis, apice incrassato obtusis, extus minute glanduloso-puberulis, basi decurrentibus; petalis sepalo intermedio intus margine agglutinatis, ligulatis, obtusis, apicem versus oblique dilatatis, infra apicem margine posteriore sinuato-subbilobulatis, sepalo intermedio paulo brevioribus glabris; labello e basi obtuse auriculata quadrato-rhombeo, supra medium sensim angustato, apice in laminam parvulam subreniformem obscure trilobulatam parvulam expanso, superne minutissime papuloso, infra apicem incrassatione didyma obscura papulosa donato, 5,5 mm longo, medio fere 0,3 em lato, lobo apicali vix 1 mm longo, 1,5 mm lato; co- lumna brevi, glabra; anthera ovali, antice in lobulum semiorbicularem producta; ovario sessili, cylindraceo, minute glanduloso-puberulo, C. 4 mm longo. Bolivia: Bei Tarija, c. 3100 m ü. d. M. — K. Fiebrig no. 2889, 2994, blühend im Januar 1904. Eine recht gedrungen wachsende kleine Art, welche wohl mit S. Preslii Ldl. verglichen werden könnte, aber durch Habitus und Form der Lippe leicht kenntlich ist. 307. Mierostylis boliviana Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, pusilla, 6— 10 cm alta; radicibus filiformis, elon- gatis, flexuosis, puberulis; bulbis ovoideis, vaginis mox desiccantibus obtectis, 1,5—2 cm altis, supra basin c. 0,5—0,8 cm diametientibus, bi- foliatis; foliis erecto-patentibus, ellipticis, acutis, basi cuneatis, sensim iu petiolum seapum vaginantem attenuatis, lamina 2—4,5 cm longa, medio fere 0,7—1,6 cm lata, petiolo 1—2,5 cm longo; scapo erecto vel suberecto, nudo, angulato, glabro, folia plus minus superante; racemo dense multi- floro, abbreviato, umbelliformi; bracteis deltoideis, acutis, ovario pedi- cellato multoties brevioribus; floribus erecto-patentibus, illis M. Hieronymi Cogn. similibus, sed bene minoribus, viridibus; sepalis oblongo-ellipticis, obtusiusculis, glabris, 2,75 mm longis, lateralibus obliquis, obtusis; Pe- talis linearibus, obtusis, c. 0,2 cm longis, obliquis; labello subsessili, quadrato-suborbiculari, obtuse apiculato, glabro, dimidio inferiore exta- vatione semioblonga per medium carina lineari donata ornato, 1,75 mm longo medio fere 1,75 mm lato, exauriculato, basi tantum obtusangulo; columna perbrevi, glabra; anthera subreniformi, obtusissima, glabra ; ovario cum pedicello glabro, gracili, 0,7 em longo. Orchidaceae novae et criticae. 449 Bolivia: Pinos bei Tarija, c. 2600 m ü. d. M. — K. Fiebrig no. 2489, blühend im Januar 1904. Die Pflanze ist von Prof. Krünzlin als „M. rupestris P. & E.“ be- stimmt, und unter diesem Namen von Fiebrig verteilt worden. Sie ist aber ganz verschieden von jener Art, sondern gehört in die nähere Verwandtschaft von M. Hieronymi Cogn., vor welcher sie durch kleine Blüten und das vorn in eine grosse stumpfe Spitze ausgezogene Labellum kenntlich ist. 308. Microstylis Buchtienii Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, glabra, 15—22 cm alta; pseudobulbis ovoideis sensim angustatis, in scapum transeuntibus, usque ad 4 cm longis, infra medium usque ad 1,75 cm diametientibus, bifoliatis; foliis ellipticis, bre- viter acuminatis vel subacutis, sensim in petiolum scapum alte vaginantem transeuntibus, lamina 7—9 cm longa, medio fere 2,5 —3,5 cm lata; scapo erecto, angulato, glabro, nudo, foliorum apices vix excedente; racemo umbelliformi-abbreviato, dense multifloro, 1,3—1,5 cm diametro; bracteis lanceolatis subacutis, pedicellis multo brevioribus; floribus patentibus, in sectione inter minores, viridibus; sepalis oblongis, obtusis, glabris, 2,75 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique linearibus, obtusis, glabris, sepalis subaequilongis; labello semigloboso-concavo, late ovato, obtuse apiculato, exauriculato, carina elevata e basi usque in apicem decurrente, toto petalis aequilongo, supra basi 2,5 mm lato; columna per- brevi, glabra, ovario fere triplo breviore; anthera obreniformi, truncata, glabra; polliniis oblique clavatis, ovario cum pedicello gracili, glabro, usque ad 0,7 em longo. Bolivia: Unter Gebüsch bei Unduavi, c. 3200 m ü. d. M. — O. Buchtien no. 808, blühend im November 1910. Ich vermute in dieser Art liegt die Pflanze vor, welche von Reichen- bach als „M. fastigiata“ R. f. für Bolivien angegeben ist. Ich kann mir nicht denken, dass eine mexikanische Microstylis bis nach Bolivien ver- breitet sein sollte. Die vorliegende Art ist zwar mit M. fastigiata R. f. verwandt, aber durch das Labellum gut verschieden. 309. Microstylis mixta Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, glabra, c. 25 cm alta; pseudobulbis ovoideis, apicem versus rostrato-elongatis, usque ad 6 cm altis, supra basin c. 2 cm dia- metientibus, bifoliatis; foliorum lamina ovata, acuminata vel apiculata, 10—12 cm longa, infra medium 6,3—7,2 cm lata, petiolo scapum am- plectente 6—7 cm longo; scapo stricto, evaginato, angulato, glabro, foliorum apices paululo excedente; racemo umbelliformi-abbreviato, dense multifloro, c. 3 cm diametro; bracteis patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus patentibus, glabris, in sectione inter minores; sepalis oblongis, obtusis, 3,25 mm longis, laterali- bus obliquis; petalis oblique et anguste linearibus, apicem versus an- gustatis, subacutis, 0,3 cm longis; labello e basi truncata suborbiculari- quadrato, obtuso, 0,3 em longo, basi 2,75 mm lato, excavatione basi medio semiorbiculari usque supra medium donato, medio carinato, antice mar- . 9€ Repertorium specierum novarum. X. 29 450 R. Schlechter. ginibusque plano; columna perbrevi, labello sub-4-plo breviore, crassius- cula; ovario graciliter pedicellato, 6-costato, glabro, cum pedicello usque ad 0,9 cm longo. Bolivia: Unter Gebüsch bei Unduavi, c. 3200 m ü. d. M., vermischt mit M. Buchtienii Schltr. — ©. Buchtien no. 803a, blühend im No- vember 1910. Das Exemplar fand ich unter M. Buchtienii Schltr. Die Art ist von dieser gut verschieden durch die Blattform, die nach oben verschmälerten Petalen und das nur in dem unteren Teil ausgehöhlte, sehr stumpfe La- bellum. Die ganze Gruppe dieser doldenblütigen Microstylis-Arten bedarf einer Neubearbeitung, denn von ihr findet sich sehr viel falsch bestimmtes Material in den Herbarien. 310. Masdevallia Buchtienii Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, usque ad 30 cm alta; rhizomate brevi vel paulo elongato, vaginis amplectentibus obsesso; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus pro genere satis longis, vaginis paucis am- plectentibus obtectis, usque ad 2,5 em altis, teretibus; folio longipetio- lato, elliptico vel elliptico-lanceolato, apiculato, lamina 3,5 - 7,5 cm longa, medio fere 1,2—1,8 cm lata, petiolo sulcato, 3—8 cm longo; scapis gra- eilibus, nune folio aequilongis, nunc paulo longioribus, unifloris, infra medium vulgo univaginatis; bractea cucullato-elliptica, acuminata, ovario pedicellato breviore; floribus pulchris, in genere mediocribus; sepalis ob- longis, caudatis, basi in tubum campanulatum 0,7 em longum connatis, caudis inelusis c. 4 cm longis (quorum 2,5 cm caudarum), extus nervo medio carinato-incrassatis, intus apices (exceptis caudis) versus minute puberulis, caeterum glabris; petalis oblique oblongo-ligulatis, extus cari- natis, supra basin margine anteriore in lobum porrectum vel decurvulum lanceolato-falcatum subacutum productis, 7,5 mm longis, basi subungui- culatis, glabris; labello oblongo, obtuso, supra basin subtus peltatim affixo, basi contracto, breviter exciso, glaberrimo, petalis aequilongo; C0- lumna gracili, glabra, 0,7 cm alta, clinandrio satis alto, apice tridentato, pede adscendente, columnae triplo breviore; ovario cylindrico, glabro, cum pedicello usque ad 1,5 em longo. Bolivia: Auf humusreichem Felsboden bei Unduavi, c. 3200 m ü. d. M. — O. Buchtien no. 2615, blühend im November 1910. Eine reizende Novität aus der Verwandtschaft der M. Paivaeana Rchb. f., von dieser aber gut unterschieden durch die längeren Schwänze der Sepalen, die Petalen und das Labellum, wie durch die Bliitenfarbung. Letztere scheint bei der vorliegenden Art weisslich zu sein mit orange gelber Basis und Schwänzen, sowie purpurnen Nerven der Sepalen; die inneren Teile sind offenbar weisslich. 311. Physosiphon andinum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, usque ad 30 cm altum; rhizomate valde abbre- viato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus teretius- culis, vaginis 2—3 amplis, laxe et alte amplectentibus obtectis, 13—17 cm longis; folio erecto, oblongo-ligulato, obtuso, basi petiolato-angustato, Orchidaceae novae et criticae. 451 glabro, textura crassius coriaceo, 11—15 em longo, medio fere 2,2—3,5 cm lato; spatha compressa oblonga, obtusa, c. 2 em longa; racemo singulo, erecto, folium plus minus (nunc subduplo) superante, subdense multifloro, secundo, pedunculo folio vulgo paulo breviore; bracteis late elliptico- cucullatis, obtusis, ovario breviter pedicellato vulgo paulo longioribus; floribus in genere inter majores, glabris; sepalis oblongis, obtusis, apicem versus extus carinatis, 0,6 cm longis, intermedio cum lateralibus usque supra medium in tubum late campanulatum connatis, lateralibus obliquis usque infra apicem inter se connatis; petalis oblique ellipticis, obtusis, 4,25 mm longis; labello circuitu oblongo-elliptico, tertia parte anteriore trilobo, 4,5 mm longo, medio fere 2,25 mm lato, nervis 3 medianis cari- nato-incrassatis, lobis lateralibus rotundatis, abbreviatis, intermedio semi- oblongo, obtuso; columna gracili, apicem versus paululo dilatata, clin- andrio semiorbiculari, rostello triangulo, clinandrio paulo breviore; pede brevi; ovario cum pedicello cylindrico, glabro, 0,4 cm longo. Bolivia: Auf Báumen bei Unduavi, c. 3200 m ü. d. M. — O. Buchtien (ohne Nummer), blühend im November 1910. In dieser Pflanze liegt die erste süd-andine Art der Gattung vor. Sie reprüsentiert einen ziemlich isolierten Typus und zeigt wohl in der Form der Blüten am meisten Anklänge an das viel kleinere Physosiphon deregulare Cogn. aus Brasilien. 312. Stelis Buchtienii Schltr., nov. spec. Gracilis, erecta, 14—18 cm alta; rhizomate brevi; radicibus filiformi- bus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus teretibus, glabris, vaginis 2 arcte et alte amplectentibus obsessis, 4—10 cm longis; folio erecto, oblique oblanceolato, basi in petiolum perbrevem canaliculatum contracto, 4,5—6 cm longo, medio fere 0,7 —1 cm lato; racemis 1— 3-nis, gracilibus, usque supra basin floriferis, folia dimidio fere superantibus, subdense multifloris; bracteis ovato-cucullatis, acutis, ovario pedicellato fere aequi- longis; floribus sulphureis, in genere vix inter mediocres, glabris; sepalis oblongo-ellipticis, subacutis, uninerviis, quarta parte basilari connatis, c. 2,5 mm longis; petalis minutis, quadratis, apice truncatis; labello e basi truncata subquadrata suborbiculari, apiculato, medio lamellis 2 falcato- divergentibus depressis ornato, petalis paulo majore; columna apicem versus dilatata, clinandrio trilobulato, lobulis lateralibus triangulis sub- acutis, intermedio semiquadrato, obtusissimo; ovario cum pedicello cylin- draceo, glabro, c. 0,2 cm longo. Bolivia: Auf Felsen bei Unduavi, c. 2800 m ii. d. M. — O. Buchtien no. 2608, blühend im November 1910. Diese Art ist nahe verwandt mit der unten beschriebenen Sf. xan- thantha Schltr., aber doch durch die kleineren Blüten und die Form der Petalen, des Labellums und der Columna gut verschieden. 313. Stelis laxa Schltr., nov. spec. Pusilla, decumbens, habitu laxa; rhizomate pro genere satis elongato, vaginis amplectentibus obtecto; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, teretibus, 1—2 cm longis, acie. alte 452 R. Schlechter. amplectentibus obtectis; folio erecto, oblanceolato-elliptico, apiculato, basi in petiolum usque ad 1 cm longum angustato, lamina 1,2—2 cm longa, medio fere 0,5—0,8 cm lata; racemo gracillime pedunculato, laxe 3—5- floro, folia vulgo superante, pedunculo vulgo vaginulis 2 cucullato-ovatis apiculatis obsesso, racemo ipso longiore; bracteis ovato-cucullatis, apicu- latis, ovario breviter pedicellato aequilongis vel paulo longioribus; floribus in genere mediocribus, atropurpureis, glabris; sepalo dorsali elliptico, ob- tuso, trinervio, 0,3 cm longo, quarta parte basi cum sepalis lateralibus connato, lateralibus oblique oblongis, usque ad medium inter se connatis, 2,25 mm longis; petalis perlate cuneatis, subtruneato-obtusissimis, minutis, labello suborbiculari-reniformi, subacuto, basi retuso, lamella bipartita humili transversa in medio, petalis paulo majore; columna apicem versus paulo dilatata, elinandrio dorso late triangulo, rostello anguste triangulo, acuto; ovario eum pedicello cylindrico, glabro, c. 1,5 mm longo. Bolivia: An Abhängen bei Unduavi, c. 3200 m ü. d. M. — 0. Buchtien no. 2607, blühend im November 1910. Am besten dürfte die Art wohl den Labiatae zugeteilt werden, da das obere Sepalum deutlich grósser ist als die beiden unteren. Sonst aber zeigt die Art nahe Beziehungen zu Sf. herbiola Ldl. und St. micro- phylla Ldl., zwei peruanischen Arten. 314. Stelis saxicola Schltr., nov. spec. ; Gracilis, erecta, c. 25 cm alta; rhizomate abbreviato; radicibus fili- formibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, teretibus, và- ginis 2 distantibus, alte amplectentibus obsessis, 8—10 cm altis; folio erecto, anguste oblongo-ligulato, obtuso, basi in petiolum brevem an- gustato, 6,5—9,5 em longo, medio 1—1,5 cm lato; racemo sublaxe multi- floro, secundo, stricto vel substricto, usque ad 18 em longo, pedunculo medium folii vix attingente; bracteis erectis, rhachi appressis, lanceo- latis, acuminatis, ovario pedicellato fere aequilongis; floribus subnutanti- bus, in genere inter majores, illis St. connatae Presl. similibus; sepalo intermedio ovato, subacuto, 5-nervio, glabro, 6,5 mm longo, lateralibus in laminam late ovatam apice excisam connatis, obtusis, 5 mm longis; petalis obliquis, e basi latissime cuneata semiorbicularibus, apicem versus bene incrassatis, minutis; labello carnoso, semiquadrato vel semiorbiculari, antice angulis cuspidiformibus divaricatis donato, medio subinciso, petalis paulo majore; columna parvula, apicem versus bene dilatata, subbi- brachiata, clinandrio triangulo, apiculato, glabro, amplo; ovario cum pedi- cello incurvulo, cylindrico, c. 0,7 cm longo. Bolivia: Auf Felsen bei Unduavi, c. 2800 m ü. d. M. — O. Buchtien no. 2610, blühend im November 1910. Eine typische Art der Sektion Dialissa, aus der näheren Verwandt- schaft der Stelis connata Pres] und S. Rusbyi Rolfe, von welchen sie durch die Petalen und das Labellum gut unterschieden ist. 315. Stelis xanthantha Schltr., nov. spec. Gracilis, erecta, c. 20 em alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus teretibus, vaginis 2—3 Orchidaceae novae et criticae. 453 alte amplectentibus vestitis, 4—7 cm longis, folio erecto, oblanceolato. obtusiusculo, vulgo plus minus obliquo, basi in petiolum satis longum attenuato, 5—8 cm longo, supra medium 0,7—1,2 cm lato; racemis vulgo 2—3-nis, densius secundifloris, usque supra basin floriferis, folium vulgo bene superantibus, usque ad 13 cm longis; bracteis late, elliptico-cu- eullatis, apiculatis, ovario pedicellato brevioribus; floribus in genere me- diocribus, flavidis, glabris; sepalis oblongis, obtusis, quarta parte basilari connatis, nervo singulo mediano extus carinatis, intermedio 2,5 mm longo, lateralibus obliquis 2,25 mm longis; petalis late quadratis, apice sub- truneato-obtusissimis, minutis; labello suborbiculari, obtuso, medio la- mellis 2 divergentibus, falcatis, apicem versus ampliatis, obtusatis ornato, petalis paulo majore; columna per brevi, apicem versus conspicue dilatata, clinandrio rotundato, obtuso, rostello triangulo acuto; ovario cum pedi- cello glabro, cylindraceo, 1,5 mm longo. Bolivia: Auf Felsen bei Unduavi, c. 2800 m ü. d. M. — O. Buchtien no. 2609, blühend im November 1910. Die Art ist mit St. lutea Lal verwandt, und danach auch mit der bolivianischen St. Bangii Rolfe, ist aber durch die einnervigen Sepalen und die Form der Lippe recht gut verschieden. Es scheint als ob die .einzelnen Arten der Gattung Sfelis nur eine sehr lokale Verbreitung haben, denn fast alle Arten, welche bis jetzt von den einzelnen Sammlern z. B. auch von Bolivien gebracht worden sind, haben sich als neu er- wiesen, 316. Pleurothallis boliviana Schltr., nov. spec. Gracilis, elata, ec. 35 em alta; caulibus teretibus, glabris, vagina per- alte amplectente obsessis, usque ad 30 cm longis; folio erecto-patente oblongo-lanceolato, acuminato, apice ipso inaequaliter bidentato, basi cor- dato, 12—15 cm longo, medio fere 3—3,7 em lato; spatha compressa, acuta, glabra, c. 2 cm longa; floribus fasciculatis, succedaneis, pro sectione magnis; sepalo intermedio oblongo, obtusiusculo, extus minute papilloso-puberulo, 1,5 cm longo, lateralibus in laminam oblongo-lanceo- latam subacutam, extus minute papilloso-puberulam, 1,5 em longam om- nino connatis; petalis subfalcato-linearibus, acutis, glabris, c. 1.3 cm longis; labello oblongo, obtuso, glabro, basi subcordato, vix 1 cm longo; columna perbrevi, glabra, apiculata, c. 2,5 mm longa, pede adscendente suborbiculari, columnae subduplo breviore; ovario cum pedicello cylin- drico, pedicello incluso c. 2,5 cm longo. Bolivia: Auf Felsen bei San Felipe, Unduavi, c. 2600 m ü. d. M. — 0, Buchtien no. 2621, blühend im November 1910. Eine Art der Lindleyschen Gruppe Macrophyllae fasciculatae. Sie ist durch die sehr grossen Blüten auffallend. Leider besitze ich keine Exemplare mit Rhizomstücken, so dass die Beschreibung dieses Teiles unterbleiben musste. Es ist wohl aber anzunehmen, dass die Art wie die verwandten stark verkürzte Rhizome hat. 317. Pleurothallis papuligera Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, usque ad 20 em alta; rhizomate abbreviato; radi- 454 R. Schlechter, cibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus teretibus, vaginis 2 alte amplectentibus, apiculatis omnino obtectis, 3—6 cm longis; folio erecto, oblongo, obtuso, basi in petiolum brevem abruptius attenuato, glabro, textura coriaceo, 5—7 cm longo, 1-2 cm lato; spatha parvula; racemis vulgo singulis, interdum 2—3-nis, folium subduplo superantibus, usque supra basin floriferis, subdense multifloris, secundis; braeteis ellip- tico-cucullatis, apiculatis, ovario pedicellato vulgo paulo brevioribus; flori- bus in genere mediocribus, illis P. acuminatae Ldl. similibus; sepalis an- gustius lanceolatis, longe acuminatis, intus marginem versus dimidio superiore papulis minutis donatis, 1,5 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique oblongo-ligulatis, obtusis, glabris, extus infra apicem sub- apiculato-inerassatis, 4 mm longis; labello e basi curvata dilatata dimidio anteriore angustato, obtuso, nervis 3 incrassatis e basi in apicem decur- rentibus, apice carinulis 2 parvulis lateralibus auctis, supra basin linea mediana altius lamellata, toto 4 mm longo, glabro; columna semitereti, glabra, vix 0,4 cm alta, elinandrio dorso minute serrulato, pede c. 2 mm longo; ovario cum pedicello glabro, c. 0,5 cm longo. Bolivia: Auf Bäumen bei Unduavi, c. 3200 m ü. d. M. — O. Buchtien no. 2624, blühend im November 1910. Diese Art ist neben P. acuminata Ldl. unterzubringen, vor der sie dureh das Labellum unschwer zu erkennen ist. Var. macra nov. var. Differt a forma typica, habitu macro, caulibus usque ad 20 em longis, racemis 2—4-nis, floribus paulo longioribus. Bolivia: Mit der Stammform. — O. Buchtien. 318. Pleurothallis frutex Schltr., nov. spec. Frutex erectus, ramosus, usque ad 150 cm altus; radicibus filiformi- bus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus erecto-patentibus, in rhizomate ramiforme nune fasciculatis, nunc superpositis, teretibus, vaginis paucis alte et arcte amplectentibus obsessis, 2,5—8 cm longis, unifoliatis; foliis erecto-patentibus vel suberectis, ellipticis, obtusiusculis, subsessilibus, 4—7 cm longis, medio fere 1—2 cm latis; spatha parvula mox caduca et lacerata; floribus violaceo-purpureis, fasciculatis, 3—7-nis, erecto-pa- tentibus; sepalis ligulatis, obtusis, glabris, 1,3 cm longis, lateralibus sub- falcato-obliquis; petalis oblique lanceolatis, dimidio superiore lineari- attenuatis, glabris, acutis, sepala subexcedentibus; labello parvulo, ligu- lato, supra basin paulo dilatato, dimidio anteriore angustiore, obtuso, glabro, c. 3,5 mm longo; columna brevi, crassiuscula, glabra, Labello duplo breviore, pede adscendente, columnae fere aequilongo, glabro; ovario cum pedicello cylindraceo, glabro, c. 0,5 cm longo. Bolivia: Auf humusreichem Felsboden bei Unduavi, c. 3200 m ü. d. M. — O. Buchtien no. 2613, blühend im November 1910. Eine sehr merkwürdige Art, welche wohl zu den Caulescentes zu rechnen ist. Sie bildet nach Angabe des Sammlers 1,50 m hohe Sträucher. und ist schon darin so ganz verschieden von allen Arien, welche ich in der Literatur erwähnt fand. Die Blüten sind violettrot. Orchidaceae novae et criticae. 455 319. Octomeria tenuis Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, tenuis, c. 25 cm alta; rhizomate abbreviato; radi- cibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gracillimis, basi va- ginis 2—3 arcte amplectentibus obsessis, caeterum nudis, teretibus, glabris, 15—20 cm altis, vix 0,1 cm diametientibus ; folio erecto, anguste lineari, acuto, carnoso, 3,5 —4 cm longo, glabro; floribus in fasciculis paucifloris, succedaneis; bracteis mox fissis, ovario pedicellato brevioribus; sepalis ligulatis, obtusiusculis, glabris, 0,8 cm longis, lateralibus obliquis; pe- talis oblique ligulatis, obtusiusculis, sepalis paululo minoribus; labello curvato supra basin trilobo, c. 0,4 em longo, glabro, medio foveato, e basi in medium obtuse bicarinato, lobis lateralibus lanceolato-falcatis, acutis, c. 1,25 mm longis, intermedio multo majore, oblongo, obtuso, margine irregulari; columna gracili, semitereti, glabra, 2,25 mm alta, clinandrio dorso aucto, subintegro, pede adscendente, columnae duplo breviore; ovario breviter pedicellato, glabro, c. 0,3 cm longo. Bolivia: Auf Bäumen bei San Antonio, unweit Mapiri, c. 850 m ü. d. M. — O. Buchtien no. 1269, blühend im Dezember 1907. Die Art gleicht äusserlich recht gut der O. scirpoidea Rchb. f, hat aber schmälere Blütenblütter und ein vollständig verschieden gestaltetes Labellum. In ihr dürfte die südlichste andine Art der Gattung vor- liegen. 320. Epidendrum Buchtienii Schltr., nov. spec. Caulibus erectis, validis, bene foliatis, plus 100 em altis, c. 1 cm medio diametientibus, vaginis foliorum striato-nervosis obtectis, apice efoliatis vaginis pluribus arcte amplectentibus obsessis; foliis erecto- patentibus oblongis, obtusis, glabris, carnoso-coriaceis, 10—13 cm longis, medio fere 3,8—4,5 cm latis; inflorescentia ut videtur ramosa; floribus probabillime in racemis demum elongatis; floribus pro sectione magnis; erecto-patentibus; sepalis elliptico-lanceolatis, acutis, glabris, nervo medio extus carinatis, c. 2,7 cm longis, lateralibus paulo obliquis; petalis an- guste ellipticis, obliquis, subacutis, supra medium attenuatis, dimidio su- periore margine minute subciliato-serrulatis, sepalis fere aequilongis, sed medio paulo latioribus; plurinerviis; labello e ungue lineari 1,1 cm longo in laminam alte tripartitam dilatato, lobis lateralibus oblique oblongis, subfalcatis, c. 1,1 em longis, marginibus exterioribus alte lacerato-fim- briatis, intermedio e ungue lineari subintegro in laminam suborbicularem alte lacerato-fimbriatam expanso, 1,3 cm longo, lamina medio 1 cm lata, carinis 2 parallelis in basi labelli, lamella intermedia in ungue lobi inter- medii anteposita, lamina tota 1,6 cm longa, in medio loborum lateralium 1,7 em lata; columna marginibus labelli ungui adnata, 1,1 cm longa, an- tice ampliata, elinandrio serrulato, latere utrinque unidentato; ovario cum pedicello glabro, c. 5 cm longo. Bolivia: Bei Espiritu Santo, Antahuacana, c. 750 m ü. d. M. — O, Buchtien no. 2565, blühend im Juni 1909. Eine prächtige Art aus der Verwandtschaft des E. cinnabarinum Salzm., durch das Labellum ausgezeichnet. 456 R. Schlechter. 321. Epidendrum bolivianum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, ramosum, c. 25 cm longum, patulum; caulibus ramisque teretibus, vaginis foliorum omnino obtectis, dense foliatis; foliis erecto- patentibus, oblongo-lanceolatis vel lanceolatis, subacutis, glabris, 3—4 cm longis, infra medium 0,7—1,2 cm latis; racemis ad apices ramorum, per- breviter pedunculatis, subdense 4—6-floris, foliis superioribus fere aequi- longis; bracteis erecto-patentibus, ovario fere duplo brevioribus; floribus mediocribus in genere, erecto-patentibus, glabris; sepalis oblongo-spathu- latis, apiculatis, 1,3 cm longis, lateralibus obliquis; petalis anguste lineari- spathulatis, obtusis, obliquis, sepalis fere aequilongis; labelli ungue lineari, c. 8 mm longo, lamina circuitu quadrato-reniformi, basi cordata, e medio irilobata, lobis lateralibus brevibus obtusis, intermedio subquadrato, an- tice retuso cum apiculo, lateralibus multo majore, lamellis 2 parallelis, semilanceolatis in basi, caeterum nudo et glabro, 0,5 cm longo, infra medium 0,7 em lato; columna leviter curvata gracili, c. 8 cm longa, marginibus labelli ungui adnata, antice ampliata, clinandrio integro; ovario cum pedicello glabro, c. 1,8 em longo. Bolivia: Bei Unduavi, c. 3200 m ü. d. M. — 0. Buchtien (ohne Nummer), blühend im November 1910. Eine Art der Planifolia-Umbellata-Gruppe von Euepidendrum, welche aber von allen bisher beschriebenen dieser Verwandtschaft durch die Lippenform abweicht, die der des E. bifarium Sw. ähnelt. 322. Epidendrum cuneatum Schltr., nov. spec. Erectum, simplex 30—40 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caule stricto vel sub- stricto, simplici, vaginis foliorum dense verruculosis, arctissime am- plectentibus omnino obtecto, usque ad apicem bene foliato, c. 0,4 cm diametiente; foliis erecto-patentibus, elliptico-ligulatis, acutis vel sub- acutis, glabris, 7,5—10 cm longis, medio fere 1,4—2 cm latis, textura subcoriaceis; racemis terminalibus, breviter pedunculatis, simplicibus vel rarius 1—2-ramosis, laxe paucifloris, ut videtur vulgo nutantibus; bracteis oblongis obtusis, parvulis, ovario pedicellato pluries brevioribus; floribus mediocribus, glabris; sepalis ligulatis, obtusis, 1,7 em longis, lateralibus obliquis; petalis lineari-spathulatis, subacutis, obliquis, sepalis subaequi longis; labeli ungue lineari, c. 6 mm longo, lamina cuneato-obovata, antice breviter exeisa, margine irregulari, basi carinis 2 brevibus, paral- lelis ornata, medio e basi usque in apicem nervo medio carinato-in- crassato donata, 0,9 em longa, infra apicem 0,9 cm lata; columna ©. lemlonga, marginibus ungui labelli adnata, glabra, apicem versus paulo dilatata, clinandrio trilobo, amplo; ovario cum pedicello, clavato, glabro, c. 2,5 em longo. Bolivia: Bei Espiritu Santo, Antahuacana, c. 750 m ü. d. M. — 0. Buchtien (ohne Nummer), blühend im Juni 1909. Die Art ist ein Ewepidendrum aus der Gruppe der ,Nwtantia", mit stark warzigen Scheiden wie bei E. verrucosum Sw. und E. centropelalum R. f, aber mit ganz anders geformter Lippe. Orchidaceae novae et criticae. 457 323. Epidendrum obliquum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, patulum, usque ad 40 cm longum, ramosum; caulibus ramisque teretibus, glabris, vaginis foliorum striato-nervosis, arcte am- plectentibus omnino obtectis, bene foliatis, plus minus flexuosis; foliis erecto-patentibus vel subpatentibus, lineari-ligulatis, apiculatis, 2,5 —4 cm longis, medio fere 3-5 cm latis; racemis gracilibus, terminalibus bre- viter pedunculatis, sublaxe 4—6-floris; bracteis lanceolatis, subacutis, ovario pedicellato 2 —3-plo brevioribus; floribus parvulis, illis Æ. umbellati Jacq. similibus, sed minoribus, glabris; sepalis oblongis, obtusis cum apiculo minuto, 0,7 cm longis, intermedio subspathulato, lateralibus obliquis, basi oblique decurrentibus; petalis linearibus, obtusis, apicem versus paululo dilatatis, obliquis, sepalis fere aequilongis; labelli ungue " lineari, 0,3 em longo, lamina reniformi, apice leviter excisa, margine subirregulari, basi lamellis 2 brevibus parallelis ornata cum nervo medio basi leviter incrassato, tota glabra, 0,4 cm longa, medio fere .0,8 cm lata; columna basi obliqua, medio leviter constricta, marginibus ungui labelli adnata, glabra, facie 3,5 mm longa, dorso 6,5 mm longa, clinandrio leviter sublobulato; ovario cum pedicello glabro, clavato, c. 1 cm longo. Bolivia: Auf Bäumen bei Unduavi, c. 3200 m ü. d. M. — O. Buchtien no. 2619, blühend im November 1910. Eine unscheinbare Art der Sektion E«-Epidendrum- Holochila, welche in den Blüten an E. umbellatum Jacq. erinnert, aber schon habituell von diesem erheblich abweicht. 324. Elleanthus scopulà Schltr., nov. spec. Frutex erectus, usque ad 100 cm altus, scopuliformi-ramosus; caule ramisque gracilibus, dense foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus verruculoso-rugosis omnino obtectis; foliis erecto-patentibus, lanceolatis, . acuminatis, glabris, textura chartaceis, 4—-6 cm longis, infra medium 0,6—1 cm latis; spicis terminalibus oblongoideis, dense pluri- vel multi- floris, incurvulis, usque ad 2,5 cm longis; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, flores duplo superantibus, superioribus sensim paulo minoribus; floribus in genere mediocribus, violaceo-purpureis; se- palis, ovato-oblongis, obtusis cum apiculo minuto, glabris, 8,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulatis, obtusis, apicem versus paulo angustatis, margine subirregularibus, sepalis fere aequilongis sed distincte angustioribus; labello cucullato-concavo, infra medium constricto, lamina antice rotundata, irregulariter ciliato-serrulata, intus basi squamis 2 ob- longis parallelis ornata, incrassationibus 2 rhombeis obscuris antepositis, toto 8,5 mm longo, explanato supra medium 0,6 cm lato; columna gra- cili, semitereti, glabra, facie infra stigma carinato-incrassata, 0,6 cm alta, clinandrio triangulo, subcrenulato, humili; anthera reniformi-cu- cullata, glabra, crasse umbonata; ovario cylindrico, sessili, papilloso, c. 0,5 em longo. Bolivia: Auf humusreichem Felsboden bei Unduavi, c. 3200 m ü. d. M, — O, Buchtien no. 2612, blühend im November 1910. 458 R. Schlechter. Eine Art der Sektion Cephalelyna aus der Verwandtschaft der E, brasiliensis R. f., aber durch das Labellum gut unterschieden. 325. Maxillaria dolichophylla Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, usque ad 80 em alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis com- pressis, oblongis, unifoliatis, 7—9 cm longis, medio fere 2,5 -3 em latis; folio lorato, obtusiusculo, basi sensim subpetiolato-angustato, usque ad 10 em longo, medio fere usque ad 5,5 cm lato; pedunculis basilaribus gracilibus, in quoque bulbo pluribus, curvato-erectis, vaginis 5—7 arcte amplectentibus obtusiuseulis omnino obtectis, unifloris; bractea vaginis conformi, elliptica, obtusiuscula, ovarium aequilongum amplectente; flori- bus in genere mediocribus, erectis, glabris; sepalis lanceolato-ligulatis obtusis, c. 2,6 em longis, lateralibus obliquis, basi margine anteriore paulo dilatatis, cum pede columnae mentum breve, obtusum, c. 0,5 cm longum formantibus; petalis oblique lineari-ligulatis, acutis, glabris, se- palis paulo brevioribus; labello circuitu oblongo, obtuso, 1,3 em longo, medio fere 0,6 cm lato, medio leviter tricarinato, quinta parte anteriore trilobato, lobis lateralibus brevibus oblique triangulis obtusis, intermedio semioblongo obtuso, laterales multo superante, carnosulo; columna semi- tereti, erassiuscula, apices loborum lateralium attingente, glabra; anthera cucullata, antice excisa, dorso carinato-umbonata, glabra; ovario cum pedi- ` cello cylindrico, c. 3 em longo. Bolivia: Bei Espiritu Santo, Antahuacana, c. 750 m ii. d. M. — 9. Buchtien no. 2576, blühend im Juni 1909. Eine Art aus der Verwandtschaft der M. melina Ldl. Sie ist durch ihre Reichblütigkeit und die auffallend langen Blätter leicht kenntlich. 326. Notylia Buchtienii Schltr., nov. spec. Epiphytica, parvula, erecta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis compressis, ob- longis, unifoliatis, 2—2,7 cm altis, medio fere 0,5—0,7 cm latis; foliis erectis, oblongo-ligulatis, inaequaliter ei obtuse bilobulatis, basi cuneatis, 8— 11,5 em longis, medio fere 1,8—2,6 cm latis, utrinque glabris, tex- tura coriaceis; racemis breviter pedunculatis, strictis, dense multifloris, elongatis, usque ad 30 cm longis, pedunculo vaginis paucis lanceolatis, acuminatis, dissitis obsesso, tereti, glabro, 6—8 cm longo; bracteis erecto- patentibus, anguste lineari-lanceolatis, valde acuminatis, inferioribus flores aequantibus superioribus sensim brevioribus; floribus erecto-pa- tentibus, pallide flavis, glabris; sepalo intermedio lanceolato-ligulato, sub- acuto, c. 5,5 mm longo, lateralibus in laminam ligulatam apice brevissime et acute bilobatam connatis, intermedio aequilongis; petalis falcato-ligu- latis, acutis, sepalis subaequilongis; labello e ungue brevi angusto, 1,25 mm longo, in laminam ovato-lanceolatam, acuminatam basi sub- cordato-auriculatam 0,4 em longam expanso, carina e basi unguis usque infra medium laminae decurrente; columna cylindrica, glabra, sepalis duplo breviore, rostello triangulo, erecto, mediocri; ovario cum pedicello gracillimo, glabro, 0,6 cm longo. Orchidaceae novae et criticae, 459 Bolivia: Auf Bäumen bei San Carlos, unweit Mapiri (15° n. Br.), 750 m ü. d. M. — O. Bucbtien no. 1285, blühend im September 1907. Die Art gehört in die Verwandtschaft von N. punctata Ldl, ist aber durch die Jangen steifen Infloreszenzen und die fast bis zur Spitze ver- wachsenen seitlichen schmalen Sepalen leicht zu unterscheiden. 327. Oncidium bolivianum Schltr., nov. spec. Epiphytieum, validum, usque ad 200 cm altum; rhizomate brevi, crassiusculo, vaginis dense obtecto; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis compressis, c. 10 cm distantibus, ob- longis, bifoliatis, vaginis foliaceis protectis, longitudinaliter mox sulcatis 10—12 cm altis, medio fere 3,5—4,5 cm latis; foliis loratis, subacutis, glabris, 40—50 cm longis, 2,7—3,2 cm latis; scapis erectis, gracilibus, usque ad 2 m altis, teretibus, glabris, basi c. 0,7 em diametientibus, va- ginulis pluribus appressis, mox decadentibus obsessis; ramis ramulisque divaricantibus, laxe pluri- vel multi-floris; bracteis patentibus, lanceolatis, acutis, ovario pedicellato brevioribus; floribus patentibus illis O. Schlimii R. f. similibus, et fere aequimagnis; sepalis lanceolatis, acutis vel acu- minatis, basi unguiculato-angustatis, glabris, 1,3 cm longis, margine undulatis; petalis sepalis similibus et aequilongis, acuminatis, basi haud unguiculatis, obliquis; labello e basi subauriculata obcuneato, dimidio anteriore subito in laminam reniformem excisam, margine leviter undu- latam dilatato, 1,2 cm longo, supra basin 0,7 cm lato, medio 0,3 cm lato- lamina apicali infra medium 1,2 cm lata, callo 11-gibbo supra basin la- belli; columna gracili, 0,5 cm alta, medio facie subbicarinata, alis dolabri- formibus, apice et basi acutis, margine exteriore leviter undulatis; ovario cum pedicello gracili, c. 1,3 em longo, glabro. Bolivia: Auf Bäumen bei Charopampo, unweit Mapiri, c. 570 m ü. d. M. — O. Buchtien no. 1287, blühend im November 1907. Die Art gehört in die Verwandtschaft des zentralamerikanischen 0. crebrigerum R. f., ist aber durch die Blütencharaktere gut geschieden. Die Blüten sind gelb mit braungefleckten Sepalen und Petalen und braunem Querband im unteren Teil der Lippe. Nach Herrn Dr. Buchtien erreichen die Infloreszenzen bis 2 m Länge. 328. Oncidium Williamsii Schltr.. nov. spec. Epiphyticum, erectum gracile, c. 45 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudo- bulbis compressis, ovoideis vel oblongoideis, c. 3 cm altis, medio vel infra medium 1,5 cm latis, ut videtur bifoliatis; foliis mihi nondum notis; scapo basali, tereti, glabro, vaginulis paucis dissitis, amplectenti- bus, apiculatis obsesso, basi 2,5—3 cm diametiente; inflorescentia oblique paniculata, laxe multiflora, 10—15 cm alta, ramis flexuosis, usque ad 9- floris; floribus aureis, albo-maculatis, illis O. flexuosi Ldl. similibus, et aequimagnis; sepalis patentibus, basi subunguiculato-angustatis, lanceo- latis vel ovato-lanceolatis, subacutis, glabris, c. 0,5 cm longis, lateralibus obliquis, intermedio paulo angustioribus; petalis oblique oblongis, ob- tusiusculis, glabris, margine leviter undulatis, sepalis aequilongis, sed 460 R. Schlechter: Orchidaceae novae et criticae. distincte latioribus; labello e basi truncata obcuneato, medio valde con- stricto, dimidio anteriore in laminam late reniformem excisam, margine hine et inde leviter sinuosam expanso, toto c. 1 cm longo, basi 0,8 cm lato, medio 2,5 mm lato, lamina apicali 1,3 cm infra medium lata, callo obcuneato bicruri, antice in isthmum producto sursum late tricalloso, antice bicuspidato, e basi usque infra medium; columna brevi, 3,5 mm alta, antice supra basin umbone didymo donata, alis semioblongis, le- viter undulatis, apice et basi rotundatis; ovario pedicellato gracili, c. 0,7 cm longo. Bolivia: Bei Apolo. — R. S. Williams no. 86, blühend im De- zember 1902. Die Art gehórt zur Sektion Plurituberculata und dürfte am besten in die Nähe des O. reflecum Ldl. untergebracht werden. Nach Angabe des Sammlers sind die Blüten ,gelb mit weissen Flecken*. 329. Pachyphyllum falcifolium Schltr., nov. spec. Epiphyticum, pusillum, 4—6 cm altum; radicibus filiformibus, elon- gatis, flexuosis, glabris; caule pro magnitudine plantae crassiusculo, per- dense foliato, tereti, vaginis foliorum arcte amplectentibus, striato-ner- vosis omnino obtecto; foliis patentibus, falcatis, ligulatis, subcuspidatis, crasse carnosis, 0,5—0,7 cm longis, medio c. 2—2,5 mm latis; racemis lateralibus pauci-(1—3-)floris, foliis vulgo brevioribus, nunc aequilongis, peduneulo brevi, tenui; bracteis ovatis, acuminatis, ovario longioribus; floribus minutis, tenuibus, glabris; sepalo-intermedio oblongo, breviter acuminato, 0,3 em longo, extus carinato, lateralibus oblongo-lanceolatis, acuminatis, obliquis, extus nervo medio carinatis; petalis oblique ligu- latis, acutis, dimidio superiore paulo dilatatis, sepalis distincte breviori- bus et paululo angustioribus; labello cuneato-oblongo antice rotundato, breviter apiculato, petalis aequilongo, infra medium lamellis 2 antice dilatatis rotundatis parallelis usque supra medium decurrentibus; C0- lumna brevi, 1,75 mm alta, suborbiculari, clinandrio peramplo, apice leviter et aequaliter trilobulato; ovario subsessili, cylindraceo, vix 0,2 cm longo. Bolivia: Zwischen Moos bei Ingenio. — R. S. Williams no. 1631, lühend im September 1902. Wohl die kleinste Art der Gattung. Sie schliesst sich nahe am P. minus Schltr. an, hat aber anders geformte Blütenteile. Nach Angabe des Sammlers sind die Blüten grünlich. 330. Pachyphyllum minus Schltr., nov. spec. Epiphyticum, pusillum, 7—14 cm longum; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caule plus minus flexuoso, tereti, vaginis foliorum amplectentibus striatis omnino obtecto, dense foliato; foliis fal- cato-patentibus lanceolato-ellipticis, acuminatis, basi cuneatis, vulgo conduplicatis, 0,8—1,2 cm longis, medio fere 3—4,5 mm latis, glabris, textura carnosulis; racemis lateralibus, abbreviatis, folis vulgo plus duplo brevioribus, 1— 3-floris, pedunculo tenui, glabro; bracteis ovatis, aeuminatis, ovarium superantibus; floribus minutis, tenuibus, glabris ; A. 8. Hitchcock: Andropogon fasciculatum (L.) Thellung. 461 sepalis ligulato-oblongis, acuminatis, c. 0,4 cm longis, lateralibus obliquis, dorso nervo-medio carinato-incrassatis; petalis oblique oblongis, breviter acuminatis, sepalis paulo brevioribus et paululo latioribus; labello an- guste oblongo, obtusiusculo, dimidio anteriore carinis 2 humilibus paral- lelis ornato, integro, petalis aequilongo; columna c. 2,5 cm alta, glabra, e basi quadrata clinandrio valde dilatato, obscure trilobato, lobis aequi- magnis semiorbicularibus; ovario subsessili, cylindraceo 2,5 mm longo, glabro; capsula ellipsoidea breviter pedicellata, pendula, 0,6 em longa, medio 3,5 mm diametiente. Bolivia: Auf Báumen bei Unduavi, c. 3200 m ü. d. M. — O. Buchtien (ohne Nummer), blühend im November 1910. Diese Art und das oben beschriebene P. falcifolium Schltr. zeichnen sich in der Gattung durch ihre sehr kleinen Dimensionen und die wenigblütigen Infloreszenzen aus. Sie kommen dem P. cristallium Ldl. am nächsten. LXXXIL Andropogon fasciculatum (L.) Thellung. Von A. S. Hitchcock, Washington. (Originalarbeit.) In a recent article on ,Combinationes novae*!) Thellung pub- lishes Chloris fasciculata (L.) Thell. based upon Andropogon fasciculatum L. Sp. Pl., 1753, and applies this name to Chloris radiata Swartz. As the conclusions reached by Dr. Thellung are different from those previ- ously published by myself?) I take this opportunity to state my reasons for rejecting the Linnaean name for the Swartzian plant. Andropogon fasciculatum was originally published as follows?): ,Andropogon (fasciculatum) spicis digitatis plurimis erectiusculis articulatis laevibus: flosculis utrinque aristatis. Gramen Dactylon indicum, spicis villosis subrubescentibus. — Moris. hist., II, p. 185 s. 8, t. 8, f. 15. Gramen Dactylon elatius, spicis plurimis tomentosis. — Sloan. jam, 38. hist Lp HIE, 0.05, 1 3. — Habitat in Indiis. — Spieae in meis speciminibus glabrae sunt.“ The problem is to determine upon what the name 4. fasciculatum was founded or to what plant Linnaeus intended to apply the name. In the terms ofthe nomenclatorial technology adopted by many American botanists, what is the type specimen of Andropogon fascicuatum? The impression prevails among some European botanists that American bo- tanists who discuss type specimens, consider the specimens in the Lin- —_ 1) Fedde, Repert. nov. spec., X (1912), p. 289. 2) Contr. Nat. Herb, Washington XII (1908), p. 126. 3) L. Sp. Pl, 1753, 1047. 462 A. S. Hitchcock. naean Herbarium to be types of the specific names published by Lin- naeus. On the contrary, a specimen in the Linnaean Herbarium is a type specimen only when it can be shown that Linnaeus based his description, at least in part, upon the specimen preserved in his her- barium. The type specimen is the specimen or one of the specimens from which the author drew up the description, or the specimen which the author had chiefly in mind when writing the description’). I have not determined the type specimen of Andropogon fasciculatum, but I wish to show that there is no evidence that the type is from America nor that it is the same as Chloris radiata (L.) Swartz. Dr. Thellung appa- rently bases his conclusions solely upon the authority of Willdenow?) and Roemer and Schultes?) neither of whom give reasons for in- cluding Andropogon fasciculatum as a synonym under Chloris radiata. Reverting to the original Linnaean description, we may eliminate from consideration the Sloane citation because it is followed by a question-mark, showing that this was a doubtful synonym and not the basis of the name. This is the only portion of the description which would connect the name in any way with a type specimen. The citation from Morison refers to a plant from India with villous spikes and should be eliminated because Linnaeus expressly states that the spikes of his Specimens are glabrous, Dr. Thellung states on the authority of Munro?) that there are two specimens marked Andropogon fasciculatum in the Linnaean Herbarium, Eleusine indica and Pollinia ciliata, but that Linnaeus' description does not apply to either. I did not examine these specimens when I made my study of the Linnaean Herbarium), but neither specimen mentioned would connect the name with Chloris radiata. The description might have been taken from the specimen of Pollinia ciliata though it is difficult to reconcile the phrase ,flosculis utrinque aristatis“. I found no specimen from America marked Andropogon fasci- culatum, except a specimen of Andropogon barbatum (Chloris polydactyla [L.] Swartz) upon which the name fasciculatum had been scratched over). Linnaeus gives the habitat as „in Indiis“ which in the first edition of the Species Plantarum means the region of the East Indies. It is improbable that Linnaeus could have had a specimen of Chloris radiata as this is a native of tropical America and he had received no plants from that region at that time, Browne's plants having been received later. 1) Contr. Nat. Herb., XV (1910), p. 4. See also, op. cit., XII (1908), p. 11% 2) Sp. PI, IV (1806), p. 925. 3) Syst. Vog., 1I (1817), p. 607. 4) Proc. Linn. Soc., London VI (1862), p. 53. 5) Contr. Nat. Herb., XIII (1908), p. 114. 6) Contr. Nat. Herb., XIII (1908), p. 126. Andropogon fasciculatum (L.) Thellung. 463 Let us examine further the history of the names Agrostis radiata L. and Andropogon fasciculatum L. Agrostis radiata was transferred by Swartz!) to his new genus Chloris and Andropogon fascieulatum Linn. was cited as a synonym. But there is no reason to think that Swartz had any more knowledge concerning A. fasciculatum than we have at present. The first collection of West Indian plants that came to the attention of Linnaeus was sent from Jamaica by Patrick Browne. These plants were described in a small pamphlet by Elmgren?) Some of Browne's plants appear to have been the types of certain added species in the tenth edition of the Systema Naturae. In- this work appears Agrostis radiata, but Andropogon fasciculatum is not mentioned. Somewhat later?), in an article entitled „Flora Jamaicensis*, appears under Andropogon in the list of grasses, but without description. „6 fasciculatum 364*. This refers to the sixth species of Andropogon described on page 364 (error for 365) by Patrick Browne‘). This is evidently not Agrostis radiata (Chloris radiata), as shown by the description, by the Sloane citation (which refers to Paspalum virgatum) and by the fact that Agrostis radiata is described by Browne on page 137 and appears to be well understood. In a later work?), Linnaeus describes Andropogon fasciculatum, using the same diagnosis as in the first edition, the same synonym from Morison, adds the citation from Browne mentioned above (Andropogon 6, page 365), and replaces the original queried citation from Sloane (t. 65, t. 2) by another (t. 69, f. 2) which refers to Paspalum virgatum, There is nothing in any of this history to connect the name „fasciculatum“ with an American specimen. Taking all things into consideration I think there is no evidence that Chloris radiata Swartz is a synonym of Andropogon fasciculatum L. In the second edition of the „Species Plantarum“ Linnaeus retains the latter name but he also describes Agrostis radiata (Chloris radiata Swartz) which is based on a Browne plant in the Linnaean Herbarium. So far as this evidence is worth anything it does not support the idea that Linnaeus considered these the same species. Of course, Chloris fasciculata Thellung, being based on Andropogon fasciculatum L. is a typonym of that species, and the application of the former name depends upon the identity of the Linnaean species. Ac- cording to the „American Code of Botanical Nomenclature“®), Chloris fasciculata Thell. is invalidated by C. fasciculata Schrad., which is said by Döll to be a synonym of C. distichophylla Lag. e—a mE 1) Prodr. Veg. Ind. Occ., 26, 1788. : 2) PL Jam. Pugill, 1—31, 1759. Afterwards issued in the fifth volume of Amoen. Acad. 389—413, 1759. 3) Amoen. Acad., V (1759), p. 383. 4) Civ. Nat. Hist, Jam., 265, 1756. 5) Sp. PL, ed. 2, I (1763), p. 1483. 9) Bull. Torrey Club, XXXIV (1907), p. 167 — 178. 464 Vermischte neue Diagnosen. In conclusion I wish to emphasize the responsibility connected with publishing a new name and the necessity of basing conclusions upon type specimens when these are available. If Mr. Thellung had worked upon the basis of type specimens I doubt if he would have published the combination Chloris fasciculata (L.) Thellung and certainly would not have applied this name to Chloris radiata (L.) Swartz. LXXXIII. Crucianella Bucharica spec. nov. Von Boris Fedtschenko. Oberbotaniker am Kaiserlichen Botanischen Garten zu St. Petersburg. (Originaldiagnose.) Radix annua, tenuis, 12—15 cm longa. Caulis a basi saepius ra- mosissimus, 8—14 cm altus, parte inferiori glaberrimus, albidus, versus apicem viridis, scabriusculus. Folia lineari lanceolata, 10—15 cm longa, 15—25 mm lata, basi et infra nervo medio ciliata, Spicae apicales lineari-oblongae, laxiusculae. Bracteae lineari-subulatae, albociliatae, flores multo superantes, margine albomarginatae. Corolla tubo lineari, fauce ampliata, bracteis multo brevior. Mericarpia oblonga, a latere compressa, alboscabridula. Inter species divisionis * + X X 2 (Boiss. Flor. or., III, p. 22—23) quam maxime affinis est C. membranaceae Boiss. cujus specimina in Her- bario Horti Petropolitani culta tantum (ex herb. Gay) adsunt, a qua tamen notis indicatis (imprimis charactere bractearum) differt. LXXXIV. Vermisehte neue Diagnosen. 842. Taraxacum eurylepium Dahlstedt apud C. H. Ostenfeld, l. €. p. 72. — Planta sat humilis c. 1—2 cm alta. — Folia angusta sat elon- gata lingulata — linearia, firmula, glabra, laete viridia nervo mediano petiolisque sat angustis pallidis irregulariter et sat crebre dentata V. breve lobata, lobis triangularibus v. vulgo deltoideis humilibus margine superiore + dentatis apicibus et dentibus vulgo recurvatis, acutis, inter- lobiis latiusculis concavis integris brevibus, lobo terminali hastate an- gusto brevi v. sat longo + acuto. — Pedunculi folia vulgo superantes, glabri, superne + cupreo-colorati. — Calathium sat plenum parum radians, 35—40 mm latum. — Ligulae sat obscure luteae, marginales latiuseulae subplanae, extus stria inferne latiuscula superne vulgo solum ad nervos limitata magis rubro-olivacea notatae, dentibus + obscuris. — Antherae polline carentes. — Stylus luteus, stigmatibus obscuris sat longis. — Involucrum .humile, crassum basi + truncata atroviride, squa- mis exterioribus + adpressis latis v. latissimis ovatis acuminatis acumine saepe + violascente margine saepe inaequaliter et late parci-dentatis, haud v. apice solum marginatis, infimis sub apice + callosis, superiori- bus sub apice breve et obtuse cornutis, infra medium interiarum ad- tingentibus, interioribus sub apice solum callosis v. breve cornutis. — Achenium haud visum. — Arctic North America: Herschell Isl. In full bloom on July 17. 1906. Repertorium specierum novarum regni vegetabilis auctore F. Fedde | 5. Mai 1912 Reas un) LXXXV. Zur Synonymik von Sa/via Forskahlei L. Von J. Bornmüller (Weimar). (Originalarbeit.) Die im ganzen Küstenstrich des nördlichen Kleinasiens weitver- breitete, auch der Flora Europas (bei Konstantinopel) angehórende Salvia Forskahlei L. ist in neuerer Zeit mehrfach verkannt und neubenannt worden, sodass es angebracht sein dürfte, nochmals die Aufmerksamkeit der obige Gebiete bereisenden Botaniker auf diese Pflanze zu lenken, die — infolge einer etwas unnatürlichen Stellung im System — schon so manchen namhaften Forscher, ja selbst Spezialisten Schwierigkeiten bereitete. Ich selbst hatte auch dazu beigetragen, die Synonymik dieser S. Forskahlei L. zu vermehren, habe aber mit meiner längst (1898) er- folgten Richtigstellung des begangenen Fehlers nicht erreicht, den durch meine Exsiccaten in viele Herbarien gelangten neuen Namen völlig aus- zumerzen. Als ,unbeschrieben* spukt eben meine „S. Pontica Freyn et Bornm.“ noch überall in den Sammlungen herum und wer die auf die gleiche Pflanze Bezug nehmende knappe Beschreibung der von Freyn veröffentlichten S. Hierosolymitana Boiss. var. Pontica Freyn. et Bornm., liest, wird dieser Auffassung Freyns wenig Beifall zollen. Zwar liegt Ähnlichkeit mit S. Hierosolymitana Boiss. vor, aber das verschiedene In- dument und vor allem die gänzlich abweichende Form des Fruchtkelches (auch Grösse derselben), veranlassten mich seinerzeit, — entgegen der Freynschen Bestimmung — die Pflanze in meinen Exsiceaten lieber als eigene Art (S. Pontica) zu bezeichnen, als sie offenbar gezwungener Weise der S. Hierosolymitana Boiss. als Varietät unterzuordnen. Wenn nun neuerdings Handel-Mazzetti sich dadurch verleitet sah — aller- dings meine Berichtigungen vom Jahre 1898 (Verh. d. zool.-bot. Ges. Wien, 1898, p. 618) übersehend —, die ungenügend beschriebene „S. Hierosolymitana var. Pontica“ als eigene Art (S. Pontica) mit einer genauen, den ganzen Formenkreis dieser in der Blattgestalt sehr mannigfach wechselnden Pflanze umfassenden Diagnose auszurüsten und damit die bereits tot erklürte Art wieder aufleben zu lassen, so ist dieses Versehen der an sich dankenswerten Publikation nur allzu verzeihlich. ‚Auch im „Repertorium“, in der Märznummer dieses Jahrgangs, erfolgte 30 Repertorium specierum novarum, X. 466 J. Bornmüller. ein Abdruck dieser Diagnose; es ist daher wohl gerechtfertigt, meine diesbezüglichen Bemerkungen ebenfalls an dieser Stelle auszusprechen. Jeder, der zum erstenmal S. Forskahlei L., diese „in der Natur aus- gezeichnet charakterisierte Prachtpflanze“, antrifft, wird in derselben einen unserer Wiesensalbei, S. pratensis L., sehr nahestehenden Ver- wandten vermuten, ja in Verlegenheit kommen, sofort prägnante Unter- scheidungsmerkmale beider Arten angeben zu können, obschon die fast blattlosen Stengel, die grossen, breiten, grundständigen, langgestielten Blätter sehr dünner Konsistenz unserer Pflanze ein eigenartiges Gepräge (vielfach an S. Hierosolymitana Boiss. erinnernd) verleihen, das ganz ent- schieden auf eine spezifische Verschiedenheit hindeutet. Finden sich Individuen mit leierförmigen Blättern daneben vor, so tritt die Eigen- artigkeit — gegenüber S. pratensis L. — noch markanter zutage. Trotz- dem gehören nach Grisebachs Beobachtungen (Spicilegium fl. rumelic. et bithyn., II, 109; 1844), denen sich auch De Candolle, Boissier und Briquet anschliessen, beide Arten verschiedenen Sektionen an, d. h. S. Forskahlei ist nicht, wie noch C. Koch (Linnaea, XXI, 657; 1848) annahm, zur Sektion Plethiosphace, zu denen S. pratensis L., S. Hierosolymitana L., S. silvestris L. zählen, gehörig, sondern zur Sektion Drymosphace, deren sonst noch einzigen Vertreter der Flora Europas und des Orients ja unsere allbekannte S. glutinosa L. darstellt. Erstere (Drymosphace) weisen im Tubus der Corolla einen Haarring auf, jenen (Plethiosphace) fehlt derselbe, der Schlund der Blumenkronenróhre ist kahl, Als ültestes Synonym von S. Forskahlei L. (1767) ist Forskahls S. bifida (1115), stammend aus der Konstantinopler Gegend (Wald von Belgrad) anzuführen. Diesem folgt C. Kochs S. longepetiolata (1848), welcher die ihm durch Thirke aus der Umgebung von Brussa Zu- gegangene Pflanze anfänglich (Linnaea XIX, 24; 1847) richtig als 5. Forskahlei L. ansprach, sie spáter aber der ungeteilten Blütter wegen für eine von dieser verschiedene, eigene Art hielt und beschrieb (Linn. XXI, 657). Er selbst (Koch) scheint — auffallenderweise — diese Pflanze auf seinen Reisen im Pontus gar nicht angetroffen zu haben. Die wührend der folgenden Jahrzehnte von Botanikern eingeheimsten Exemplare gingen wohl meist Boissier zur Bestimmung zu, welcher S. Forskahlei L. ja aus eigenen Beobachtungen bei Konstantinopel und Brussa in ihrem ganzen Formenkreis kannte. Es sind dies die Ex- siccaten Huets aus der Umgebung Baibuts (v. J. 1853), Bourgeaus von Trapezunt (v. J. 1862), Haussknech ts von Konstantinopel (v. J. 1869) und Pichlers von Brussa (v. J. 1874). Hatte Grisebach (Spicil. II, 109) hinsichtlich der Blätter (die er als ,hastato-lyrata^ bezeichnet) und der Lünge der Staubfüden bereits zwei Formen, die bereits Clementi als unhaltbar bezeichnet: «) bifida Forsk. (foliis oblongis), B) Bithynica Griseb. (foliis ovato-rotundatis), unterschieden, so geht Tchihatcheff (Asie Mineure, Botanique, vol. II, 141—142; 1866) noch weiter, indem er diesen noch zwei Varietäten Zur Synonymik von Salvia Forskahlei L. 467 gleicher Qualität hinzufügt, die Clementi (Sertol. Orient. 309; 1854) als var. Byzantina Clem. (fol. oblongatis, basi + hastato-lyratis) und var. Brussiana Clem. (fol. exacte cordato-ovatis) unterschieden hatte. Er(Tchihatcheff) begeht dabei den Fehler, neben S. Forskahlei L., die er zu den Arten der Sektion Drymosphace stellt, auch noch 5$. longepetiolata C. Koch (von Brussa) als eigene Art (der Sektion Plethiosphace) anzuführen. Ich selbst begegnete der Art zum erstenmal (Sept. 1886) bei Brussa in allerdings sehr dürftigen Exemplaren, spüter (1890) aber reichlich in tiefschattigen, feuchten Wäldern am Nordhang des Amasier Ak-dagh der Provinz Pontus, wo sich, obwohl isoliert landeinwürts gelegen, noch eine kleine Anzahl Charaktertypen des pontischen Küstenlandes — z. B. Mengen von Vaccinium Arctostaphyllus L. — eingefunden hatte. Dies sind die Exemplare, die Freyn mir als S. Hierosolymitana var. Pontica nob. (nov. var.) bestimmte und die, wie eingangs erwähnt, ich selbst als S. Pon- lica (eigene Art) ausgegeben, später aber in Verh. zool.-bot. Ges. Wien, 1898) als S. Forskahlei L. berichtigt hatte. Aber noch eine Neubenennung erlebte die gleiche Art bereits wieder im Jahre 1899 durch Briquet. Es ist dies S. Bithynica Brig. et Post in Bull. Herb, Boiss., VII (1899), p. 158—159. Obwohl ich das von Post in Bithynien gesammelte Original nicht gesehen habe, so stimmt die aus der Feder eines Briquet hervorgegangene exakte Beschreibung so genau auf S. Forskahlei L. und zwar (,foliis panduratis, lobo terminali maxi- mo... basi cordato , . .*) auf den Typus im Sinne Grisebachs (bzw. var. Byzantina Clementi), dass an der Identität beider Pflanzen kein Zweifel aufkommen kann. Zu alledem zieht Briquet die S. Forskahlei L. gar nieht in Vergleich, wohl aber S. Hierosolymitana Boiss. (Plethio- sphace) und (sic!) meine Exsiccaten der damals noch unbeschriebenen, aber bereits (1898) verabschiedeten S. Pontica Freyn et Bornm. (Drgmo- sphace), von welcher sich nun — denn meine Exemplare stellen alle die Form mit ungelappten Blättern dar — S. Bithynica Brig. durch „feuilles lobées panduriformes* unterscheiden soll. Die Synonymik ist demnach folgende: 1767 S. Forskahlei L. Mant., p. 26. 1775 S. bifida Forsk., Eg. Arab., p. 202. 1844 S. Forskahlei L. mit «. bifida Forsk. und 8. Bithynica Griseb. in Griseb. Spicil, II, 109. 1848 S. longepetiolata C. Koch in Linn., XXI, 657. 1854 S. Forskahlei L. var. Byzantina et var. Brussiana Clementi Sertol. Orient., 309. 1866 S. Forskahlei L. (mit var. bifida, Bithynica, Byzantina, Brus- siana) in Tchihatcheff Asie Mineure Botanique, vol. II, 141—142; incl. S. longepetiolata C. Koch (als eigene Art ebenda angeführt). 1889 S. spec. (Sintenis exsicc, no. 1775: Sumila). 30* 468 J. Bornmiiller. 1890 S. Pontica Freyn et Bornm. exsicc. no, 3105 (a. 1890 distrib.) 1891 S. Hierosolymitana Boiss. var. Pontica Freyn et Bornm. (ex Freyn) in Österr. Botan. Zeitschr., XLI (1891), p. 58. 1898 S. Forskahlei L. (syn. S. Pontica Freyn et Bornm.; et S. Hierosolymitana Boiss. var. Pontica Freyn et Bornm.!) Bornm. in Verh. zool.-bot. Ges., XLVII, 618—619. 1899 S. Bithynica Briq. et Post (ex Brig.) in Bull. Herb. Boiss., VII (1899), 158—159. 1909 S. Pontica Freyn et Bornm. (exsicc.); Handel-Mazzetti in An- nal. Hofmus. Wien, XXIII (1909), p. 185—187 (Diagn.). 1912 Von neuem abgedruckt in: Fedde, Repert. X, 397. LXXXVI. Einige neue Arten der vorderasiatischen Flora. Von J. Bornmüller (Weimar). (Originaldiagnosen.) 1. Scandix Damascena Bornm, (nov. spec.). Sectio Pecten Duby. — 2. Fructus sessiles. Annua, minutissime scabridulo-hirtella, virescens; foliis breviter et sparsim hirtulis, ambitu ovatis in lacinias lineares breviusculas tri-pinnati- sectis, vagina caulinorum sessilium albo-membranaceo-marginata dense albo-ciliatis, infimis longe petiolatis; umbellae radiis 2, brevissimis (fructiferis 4—5 mm longis), paucifloris; involucri phyllis anguste lineari-lanceolatis, integerrimis, margine albo-ciliatis; petalis ... (ignotis): ` fructubus sessilibus, 2—4 (-5), divergentibus, cum rostro (a dorso compresso) 22—27 mm longis; rostro angusto, margine scabro quam semen scabrum 3-plo longiore; stylis stylopodio lato brevioribus. Habitat in Antilibani (Syriae) declivitatibus orientalibus, in ru- pestribus aridissimis montis Dschebel Kasioun ditionis urbis Damasci. alt. c. 8—900 m (13. 14. V. 1910 c. fr. mat.; J. Bornmüller, iter Syria- cum Il, no. 11820; Typus in herb. Bornm.). Species nova juxta Sc. Aucheri Boiss. inserenda notabilis rostro fructus longo (fruetu cum rostro 27 mm usque longo) et umbellis pauci- floris (plerumque 3—4-floris); differt a Se. pinnatifida Vent. umbellis semper fere 2-radiatis et (in speciminibus vegetis quoque) paucifloris, involucri phyllis integerrimis, rostro longo; a Sc. macrorrhyncha C. A. Mey. longius discedit — quamvis quoad fructuum formam et longitudinem simil- lima — floribus sessilibus fructubusque divergentibus nec erectis. 2. Anisosciadium isosciadium Bornm. (nov. spec.). Annuum, dense (minute vero) hirtellum, subcinerascens, caule (ipso centrali brevissimo in inflorescentiam exeunte) ad imam basin longi- rameo; ramis diffusis dichotomis, parce foliatis; foliis infimis longe, 5U- Einige neue Arten der vorderasiatischen Flora. 469 perioribus breviter petiolatis, ambitu ovatis vel oblongis 3—5-jugis seg- mentis in lacinias lineares breviusculas bipinnatisectis; umbellis praeter centralem subacaulem oppositifoliis, longiuscule pedunculatis, 3—6-brevi- radiatis; involucri phyllis lanceolatis, coriaceis, demum reflexis; in- volucelli phyllis sub anthesi late ovatis vel subrotundatis, ad basin sinuatim constrictis, apice breviter mucronatis, coriaceis, penninerviis, margine (duro) albidis, post anthesin vix accretis sed induratis, omnibus (fructiferis quoque) subaequalibus (binis vel ternis exterioribus tantum interdum paulo elongatis, his ad summum 3 X 5 mm latis longis), demum patentibus sed non reflexis; petalis parvis, subaequalibus, externis non radiantibus; florum omnium (exteriorum nec non interiorum!) lobis calycinis binis exterioribus foliaceis, coriaceis, late ovatis vel rotun- datis, aequalibus parvis (1,5—2 mm latis longis), apice spinuloso-mu- cronatis; umbellulis fructiferis eum pedicello demum incrassato arti- culatis, deciduis; stylophoro depresso; st ylis erectis, longiusculis, crassius- culis, paulo divergentibus. Habitat in Syriae orientalis desertis prope Palmyra, ubi m, V. 1900 specimina fructifera (determinandi causa mihi benigne communi- cata) legit div. G. Post (Typus in herb. Bornmüller, herb. Post et -- ex notula schedae — herb. Boissier). Anisosciadium Orientale DC., cujus plantae fructiferae curiosae speci- mina pulchra in desertis Assyriacis (in monte Dschebel Hamrin et ad Kerkuk) a. 1893 ipse legi (exsice. no. 1267, 1268) est species quidem. affinis attamen distinctissima, notabilis floribus radiantibus, involucelli phyllis lineari-oblongis demum elongatis (1 em usque longis) re- flexisque, calycis florum exteriorum tantum uniuseujusque umbellulae lobis binis externis foliaceis ovato-oblongis vel oblongo-lanceolatis valde inaequalibus (altero demum 1 em usque longo porrecto, altero minuto) basi late adnatis (non angustatis), florum interiorum lobis calycinis non foliaceis sed in subulam spinosam uncinatim recurvam reductis. -- Generis species adhue nota altera, A. lanatum Boiss. (Flor. Or. suppl., p. 261), florae Arabiae incola, a nostra specie nova (tertia) valde aliena est umbellulis lana densa obsitis densifloris piso subminoribus, florumque omnium lobis calycinis a basi latiore subulatis recurvis uncinatis. Die durch die gleichmüssige Ausbildung der rundlichen Hüllchen und der diesen gleichgeformten beiden äusseren (gleichgrossen), einen Kranz bildenden Kelchblütter sehr zierlichen Fruchtdóldchen sind fast um die Hälfte kleiner als bei Anisosciadium Orientale DC., dessen Un- gleichheit in der Ausbildung gewisser Teile des Fruchtdóldchen für die Gattung namengebend gewesen ist. Trotzdem liegt kein Grund vor, die neue Art etwa dieser Gattung nicht zuzühlen zu dürfen. Der gewählte Speciesname isosciadium deutet auf den Widerspruch hin, dass die für A. Orientale DC. so charakteristische Ungleichmässigkeit eben bei der neuen Art nicht vorhanden ist. Die von mir revidierten Exemplare des A. Orientale DC., befindlich im Herbar Haussknecht sind alle typisch und neigen in keiner Weise 470 J. Bornmüller. zu A. isosciadium Bornm. Ich konnte untersuchen die Exemplare Kotschys, Haussknechts und Stapfs aus Südpersien, ferner aus Assyrien (ausser meinen eigenen) Exemplare gesammelt von Hauss- knecht und von Strauss. 3. Anthemis Syriaca Bornm. (nov. spec.). — Sectio: Cota. Annua, parce hirtula, demum glabrescens, caulibus a basi divari- eatim ramosis, ramis crassiusculis plerumque flexuose decumbentibus; foliis sessilibus, ambitu oblongis, subbipinnatisectis, laciniis ovatis basin folii versus sensim diminutis remotiusculisque, lacinulis ovatis vel ob- longis mucronato-spinulosis, rhachide latiuscula non denticulata; capi- tulis eximie minoribus ac in A. altissima L.; involucri fructiferi c. 12 mm lati adpresse hirsuti phyllis adpressis, ab externis triangulari- ovatis acutis, ad interna oblonga obtusiuscula apice subseariosa accres- centibus; ligulis albidis vel saepissime cum disci flosculis amoene (plus minus) rubro-tinctis vel purpurascentibus, oblongis, disco brevioribus, deflexis; receptaculi fructiferi (maturi) depresso-hemisphaerici paleis coriaceis brunneis vel atro-brunneis, cuneatis, carinatis, omnibus abrupte in euspidem rigidam aequilongam subincurvam flosculos non superantem (plerumque eximie breviorem) contractis; achaeniis brunneis acut- angule compresso-tetragonis, 2 mm longis, utraque facie sub lente tenuissime costatis, apice breviter acuto-marginatis, disco eburneis. Syria: In arvis regionis montanae et alpinae Libani centralis; in regione inferiore jugi Sanin, alt. 1500 m (20. VII. 1897, c. fr. mat. legi; no. 872). In Libano australi, inter segetes ad Bhamdun et ad Ain- Zahalta, 12—1300 m (4. VI. et 13.—20. VI. 1910, legi e fr. et flor.; no. 11996, 11997); ibidem, in subalpinis montis Dschebel Baruk, inter segetes, 1600 m (15. VI. 1910, legi c. fr. mat.) In declivitatibus Libani littoralibus supra Tripolis et Saida (a. 1869 et a. 1874, leg. Gaillardot sub „A. altissima L.*). Species proxime affinis A. melanolepidi Boiss. (Fl. Or. suppl. 297), insulae Cypri incolae arenicolae-littorali, quae eximie differt paleis hetero- morphis (internis mucrone brevissimo terminatis, externis in cornua in- volucrum subsuperantia productis), et flosculis nec non ligulis radianti- bus albis nee saepe purpurascentibus, Palearum omnium cuspide elongata A. Syriaca accedit ad A. altissimam L., a qua nostra certissime specifice distinguitur habitu alieno (caulibus longe et divaricatim decumbentibus, foliorum ambitu, foliis oblongis basin versus sensim angustatis minus partitis, rhachide et lacinulis latiusculis, capitulis minoribus depressis, pedunculis crassiusculis sed non superne incrassatis, achaeniis breviori- bus latioribusque, tenuissime et inconspicue striatim costatis, magis compressis, palearum cuspide rigidiore et breviore semper brunnea vel atrobrunnea, flosculis saepe purpurascentibus. A. Syriaca Bornm. scheint im Libanon und zwar auf Äckern der mittleren Region ziemlich verbreitet zu sein, ist aber merk würdigerweise bisher fast günzlich übersehen worden. Im Herbar Gaillardot (jetzt mit Herbar Haussknecht vereint) fanden sich nur zwei, fülschlich als 4. Einige neue Arten der vorderasiatischen Flora. 411 altissima L. bezeichnete Exemplare dieser Art, von Gaillardot an west- lichen Abhängen des Gebirges oberhalb Saida und Tripolis gesammelt, vor. A, Syriaca ist weit näher der A. melanolepis Boiss. verwandt als der A. altissima L., deren erstere sich wiederum der A. Palaestina Boiss. nüher anschliesst und mit ihr die gleiche Wachstumsweise, Blattgestalt und kurze Strahlblüten gemein hat. Sämtliche Exemplare, die mir von A. Palaestina Boiss. zur Revision vorlagen, haben (an der Spitze) flach-ab- gestumpfte Spreublätter (,paleae apice latiore omnino muticae“); Bois- siers Bemerkung (in Boiss. Fl. Or., III, 283), dass diese Spreublätter auch zugespitzt sein kónnen, nimmt offenbar auf die Pflanze von Cypern (leg. Ky.) Bezug, die Boissier später (Suppl. p. 297) als eigene Art, A. melanolepis Boiss. (Cypern, leg. Sint. et Rigo), abtrennt. Da der Formen- kreis dieser A. melanolepis Boiss., die übrigens wie A. Palaestina Boiss. eine Strandpflanze ist, noeh gar nicht bekannt ist, unsere A. Syriaca Boiss., ein Bergbewohner und bis in die subalpine Lage hochgehend, aber in ihren Merkmalen gar keine Neigung zu A. melanolepis zeigt -— obwohl reichliches Material von verschiedenen Plätzen vorliegt —, so ist es auch nicht angängig, in unserer Pflanze etwa nur eine Varietät der cyprischen strandbewohnenden Spezies zu erblicken. In meinen Exsiccaten habe ich die neue Art als A. Libanotica nov. spec. bezeichnet, da indessen dieser Name von De Candolle schon für eine andere, später init A. Chia L. identifizierte Art Anwendung ge- funden hat, so schien es angebracht, diesen den Nomenklaturregeln zwar nicht zuwiderlaufenden frei gewordenen Namen gar nicht erst in der Literatur wieder einzuführen, sondern ihn — um zu Verwechselungen nicht Anlass zu geben — durch einen anderen, A. Syriaca Bornm., zu ersetzen. 4. Thymbra Sintenisii Bornm. et Aznavour (nov. spec.). Sufiruticosa, lignoso-dumulosa (habitu foliorumque forma Thymbrae spicatae L. simillima); ramis novellis numerosis, rigidis, duriusculis, semipedalibus, simplieibus, undique (nec bifariam) puberulis; foliis cano- viridibus, opacis, dense purpureo-glanduloso-punctatis, sessilibus, lineari- lanceolatis, integris, acutiusculis, uninerviis, planis, margine apicem versus tantum subrevolutis, inferioribus (caulinis) glabris, superioribus margine sparsim floralibusque dense et pectinatim albo-ciliatis; verti- cillastris subsenifloris, praeter summa approximata distantibus, spicam strictam 6—9 em longam interruptam (internodiis — infimis c. 1 cm longis — sursum decrescentibus) formantibus; foliis floralibus non coloratis, c. 1 cm longis vel brevioribus, flores subsuperantibus, erecto-patentibus, braeteas anguste lanceolatas margine albo-pectinato-ciliatas calyces paulo superantes obtegentibus; calyce coriaceo, glanduloso-punctato, praeter marginem et nervos glabro, oblongo, 13-nervio, nervis 4 prominentibus (caeteris subobsoletis vel ad basin ciliatam tantum conspicuis) tetragono, à dorso paulo compresso, subdorsoventrali, 2-labiato, dentibus conver- gentibus brevibus subclauso; labio calycino supero brevissime 3-dentato, planiusculo; labio infero aequilongo, bidentato, dentibus lanceolatis, 472 J. Bornmüller: Einige neue Arten der vorderasiatischen Flora. nervo valido incurvo percursis, omnibus margine ut ad tubi calycini subaneipitis nervos marginales superos albo-ciliatis, nervis labii inferi binis prominentibus adpressiuscule breviterque pilosis; corollae albidae undique glanduloso-punctatae + hirtellaeque c. 9 mm longae tubo paulo exserto; labio corollino supero erecto, apice emarginato, infero trilobo vlano, lobis subaequalibus; staminibus breviter exsertis. Kurdistania Turcica: Mardin, ad Bakakri (28. VI. 1888, leg. P. Sintenis; exsicc.: Iter Orientale 1888, no. 1176, sub „Thymus spec.*). Cappadocia: Inter Kavak-aghadj et Arga (haud procul a Malatia) in declivitatibus siecis (16. VII. 1906, leg. G. et B. Post; comm. cl, Aznavour). Syn.: Satureja Sintenisii Bornm, in litt. et herb. (olim). Die durch kleine weisse Blüten, ungefärbte kleine Brakteen, ge- lockerte sehmale Blütenstünde vorzüglich gekennzeichnete Art der bisher monotypen Gattung besitzt einen der Thymbra spicata L. sehr ähnlichen Kelch, doch ist derselbe dadurch, dass jeder Kelchzahn der Unterlippe von einem etwas einwärts gebogenen, kräftigen Nerven durchlaufen wird, nicht so ausgeprägt dorsoventral, als dies bei Th. spicata L. der Fall ist; er erscheint daher vierkantig, deren obere Kanten dicht weiss gefranzt sind, während die beiden starken unteren Nerven (der Unterlippe) nur kurz behaart sind. Die Zähne beider Kelchlippen sind sehr kurz und gegeneinander geneigt, daher die Kelchöffnung verschliessend; sie sind noch kürzer als bei Th. spicata L. Zu berichtigen ist: ; 1. Eragrostis Hackeliana Bornm. et Kneucker in Fedde, Rep. X, p. 381 (non E. Hackelii Hassler in Fedde, Rep. VIII [1911]. p. 47) = E. Kneuckeri Hackel et Bornm. (nom. nov.). 2. Veronica Sintenisii Hausskn. in Sint. exsice, a. 1894 (Bornm. in Fedde, Rep. X, p. 422; descriptio) ist nach freundlicher Mitteilung des Herrn Dr. E. Wulff (Moskau, Kaiserl. Botan. Garten) wohl nicht ver- schieden von der erst kürzlich (1911!) in den „Mitteil. d. Naturforsch. Verein in Kiew“ veröffentlichten, mir zuvor nicht bekannt gewordenen V. Boronetzkii Bordzikowski. Nach dem übermittelten Wortlaut der Diagnose letztgenannter Pflanze zu schliessen, liegen die einzigen Unter- schiede in der Blütenfarbe „corolla carnea?“ (bei V. Sinfenisii tiefblau) und in der Zahl der Kelchzähne „calycis laciniis quinis“. Dass ein fünfter sehr kleiner vorderer Zahn mitunter vorhanden, dürfte teilweise auch auf die Sintenissche Pflanze passen. Beide Pflanzen stehen nach E. Wulff zweifellos in sehr naher Beziehung zu V. petraea Stev. und sind von dieser kaum spezifisch zu trennen. Man wird daher éi Sintenisii Hausskn. als eine Varietät von V. petraea Stev. anzusehen haben, gekennzeichnet durch kleinere schmalere, fast ganzrandige (kahle) Blätter, deren (eingerollter) Rand und Mittelnery (unterseits) mit eigen- artig langen weissen Haaren dicht besetzt ist, H. Léveillé: Decades plantarum novarum, LXXXVII—LXXXVIII. 473 LXXXVII. Decades plantarum novarum. LXXXVII —LXXXVIII. Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) 861. Rhamnus hamatidens Lévl, nov. spec. Frutex dioica. Folia lanceolata elongata, 4—10 cm X 8—25 mm persicariiformia, glaberrima acuminatissima hamato-denticulata petiolata nervis convergentibus et repandis; flores feminei viridescentes, 5—7 fasciculati, glabri; pedicelli elongati 5—6 mm longi, sub flore incrassati, floribus 3-plo longiores; lobi calyeini 1-costati, lineares tubo aequilongi; stylo longiore; stigmatibus 2—3 revolutis. Planta inermis. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, 15 avr. 1903 (Jul. Cavalerie, 992). 862. Rhamnus Martini Levl., nov. spec. Affinis praecedenti et forma minus tamen elongata et innervatione foliorum. Differt dentibus eallosis foliorum, petiolis brevissimis, ramulis nigrescentibus, lignosis nec lutescentibus herbaceis; floribus 2 —3 geminis in axillis foliorum dispositis et 1-2 mm dispositis. Calyx brevis, lobis triangularibus, tubo longioribus; flores viridescentes; stamina lutescentia vix exserta. Frutex, ut videtur, inermis et dioica. Kouy-Tchéou: Environs de Gan-Pin, rochers au dessus de Ta-Tong, 23 mai 1898 (L. Martin 2299 in herb. Bodinier). 863. Rhamnus Bodinieri Levl., nov. spec. Parva frutex inermis et pulchra, Rami grisei, hirtelli; folia coriacea, nitidula, parva biformia majora 3 em X 12 mm elliptico-lanceolata, acu- minata, basi attenuata, minora 5 X 3—4 mm obtusissima; omnia spines- centi denticulata supra rugulosa subtus concava nervosa flavida; in nervis villosa, petiolata; flores 2—3 gemini, cum pedicellis gracilibus 2-plo longioribus, hirti; lobi calyeini lineares, fere liberi, stamina bre- vissima, inclusa. Planta post dessiccationem quasi Salix purpurea deco- lorans et imprimens. Affinis Rh. heterophyllo Oliver et Rh. ruguloso Hemsl. A prima recedit foliis coriaceis, subtus flavidis, basi attenuatis; a secunda ramulis inermibus et foliis parvis. Kouy-Tchéou: Environs du Tsin-Gay, rochers au bord de la riviere à Ché-Tiou-Tehay, 27 juin 1899 (Em. Bodinier, 2657). 864. Rhamnus Esquirolii Lévl., nov. spec. Rami purpurei pilosuli; folia triste viridia vel livida, caudata lanceo- lata majora 12 X 3 cm, minora 3 X 1 cm, supra glabra nervis im- mersis subtus cum petiolo pilosula minutissime denticulata; interdum ad apicem dilatata, flores viridescentes, fasciculati, conferti; hirtelli; lobi calycini lanceolati, acuti, tubo aequilongi; antherae inclusae nigres- centes, Kouy-Tehéou: Pin-Fa, bois, 15 juin 1905 (Jos. Esquirol, 392). 865. Rhamnus pseudo-frangula Lévl, nov. spec. Magna frutex, ramulis, foliis, petiolis, inflorescentiis et praesertim calycibus hirtis; habitu et aspeetu Rh. Frangwam refert a quo tantum 474 H. Léveillé. floribus 6—10 fasciculatis in pedunculo communi subnullo vel conspicuo, et foliis crenatis discrepat. ; Kouy-Tchéou: Environs de Kouy-Yang, mont du College, le long de l'aqueduc; Ye-Mou, Yang-Tse; fleurs d'un jaune verdâtre, 10 juin 1897 (Em. Bodinier, 1620). 866. Echinocarpus hederaerhiza Lévl., nov. spec. Planto tota flava, glabra; caules angulati lineati, repentes, radicibus adventivis iis Hederae similibus, saxis adhaerentibus instructi; folia magna, majora 12 X 6 cm, coriacea ovata acuminata serrulata margine revoluta; flores axillares, paniculati, minuti, cito evoluti, numerosi; fructus densissime et longe echinatus; spinis triquetris, apice conspicue nigris. Kouy-Teheou: Pin-Fa, rampant sur les rochers, R. R., avril 1906 (Jul. Cavalerie, 2761). 867. Echinocarpus Esquirolii Lévl., nov. spec. Planta viridis, glabra; caules tetragoni; folia lanceolata, acuminata chartacea, 4 -8 X 2—3 cm, serrulata; fructus laxe et breviter echinati; spinis crassis, pyramidatis, fructum non velantibus. Kouy-Tchéou: (Jos. Esquirol, 844). 868. Echinocarpus erythrocarpa Lévl. nov. spec. Frutex seandens, glabra; folia coriacea ovata petiolata, nervis im- mersis, viridi-lutescentia, obscure et remote dentata; fructus conspicue ruber, conspicuus, nam parce et breviter echinatus, spinis complanatis; pedicellis et pedunculis erubescentibus. Kouy-Tehéou: Environs de Gan-Pin, dans la montagne, 9 oct. 1898 L. Martin in herb. Bodinier, 2493). 869. Echinocarpus Cavaleriei Lévl., nov. spec. Ramis griseo-flavidis, gracilibus; folia cito decidua ovata, acuminata basi rotundata serrulata, nervis conspicuis, glabra 5 X 2 em, fructus parvus 5 mm, dense echinatus, glaber; spinis pro fruetu longis, tri- quetris. Kouy-Tchéou: (Jos. Esquirol). 870. Rhus gummifera Levl., nov. spec. Ramuli rugosi; hirtelli; folia pinnata 4—5 juga; rachide hirtella quadrangula; foliola lanceolata 6 X 1 cm brevissime petiolata nervosa caudata asymetrica undulato-sinuata, sed integerrima; fructus albidi ele- ganter striati, magnitudine pisi, glabri, stylo apiculati, stipitati. Planta petiolo communi elongato 5—6 cm et fructibus albido-lacteis, durissimis dignoscenda. Haec arbor gummam odoram praebet. Kouy-Tchéou: Au sud de Pin-Fa, prés ruisseaux, sur rochers, 18 juin 1903 (Jul. Cavalerie, 1078). 871. Rhus Cavaleriei Levl., nov. spec. Rami brunnei, striati; folia pinnata elongata, 6-juga; foliola lucida glaberrima, oblonga vix asymetrica, acuminata, basi rotundata inflores- centia lata et floribunda terminalis, 15 cm alta 20 cm lata fulvo-tomen- tosa; paniculis composita; fructus nondum evoluti lacteo-tomentosi. Decades plantarum novarum. LXXXVII—LXXXVIII. 475 Folia utroque latere non raro 1—2 dentibus sunt praedita. Petit arbre qui nourrit des insectes de couleur vermillon. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, 23 juin 1903 (Jul. Cavalerie, 1094). 872. Rhus echinocarpa Levl., nov. spec. Rami grisei vel brunnei, villosi; folia pinnata 4—5 juga ambitu lanceolata, hirto-villosa; foliola rhomboidea vel lanceolata sessilia vel subsessilia acuminata ad basim rotunda integra vel 1— 92 dentata utroque margine vel uno margine, parum asymetrica, tria ultima sese tangentia- flores albido-rubri pyramidato et composite racemosi; stamina exserta ; fructus crustacei, conspicue echinati, flavi, spinis ad apicem hyalino setaceis. Frutex peculiari odore. Foliola vetera rugoso-plicata. Kouy-Tchéou: Mou-You-Se, 28 mai, 1er juin 1903, 1904 (Jul. Ca- valerie, 1016, 2003). 873. Clethra Bodinieri Lévl., nov. spec. hamuli brunnei, glabri; folia viridi brunnea, glabra remote et sub- recte dentieulata lanceolata, 7—9 X 2 em, acuminata vix 1 cm petio- lata; inflorescentia 1—2 racemosa; pedicelli villosi 5 mm longi; sepala lanceolata acuminata striata villosa; capsula hirta apice longe barbata; stylo 4— 5 mm longo, glabro, stigmate integro. Kouy-Tehéou: Pin-Fa, près ruisseaux, montagnes, 24 sept. 1902 Jul. Cavalerie, 510). 874. Clethra Kaipoensis Levl., nov. spec. hamuli fruticis 1—2 m altae purpureae pubescentes; folia usque ad 14 X 5 cm ovata vel late lanceolata caudato-acuminata argute et crebre serrata- viridi et supra atro-brunnea subtus pallide brunnea, nervis con- Spieuis crebris parallelo-arcuatis et villosis; petiolo 5 mm longo intensius colorato; basi foliorum subrotunda; inflorescentia multispieata; flores albi breviter pedicellati; pedicellis calyce brevioribus; rachide hirsuta; sepala lanceolata acuta, carneo-tomentosa; petala obovata, striata, calyce duplo ongiora; apice dilatata et emarginata; filamentis et connectivo intense coloratis; antherae exsertae loculis apice divergentibus; pedicello fructi- fero calycem circiter aequante; stylus 7 mm longus, stigmate brevissimo emarginato. Kouy-Teheou: Tsin-Gai (Kai-Po); 5 août 1903 (Jul. Cavalerie IM e 875. Clethra Esquirolii Lévl., nov. spec. Rami brunnei striati; folia ovata acuminata 5—8 cm X 25—35 mm, basi rotundata. crebre et argute dentata, supra atro-viridia, papillosa dein glabrata, subtus pallide viridia, secus nervos villosa, petiolo villoso 6—10 mm longo; inflorescentia pluri racemosa; pedicelli tomentosi n 10 mm patentes, mox recurvi; sepala lanceolata acuminata albido-tomen- tella; petala alba obovata apice rotundata, stamina vix exserta, loculis antherarum parallelis; stylo 1 cm fere longo, stigmate conspicue trilobo. Kouy-Tchéou: Environs de Tou-Chan, 19 juil. 1898 (Jul, Ca- valerie); Hoa-Ouan-Jao, aoüt 1905 (Jos. Esquirol, 651). 476 Cyclamen europaeum L. var. parvifolium Gave, var. nov. 816. Clethra Cavaleriei Lévl., nov. spec. Frutex 1—2 m alta, ramuli purpurei glabri apice tetragoni, puberuli; folia ovata 6 X 2 cm, brunnea subtus pallidiora, crebre et subparallele nervata crebre et tenuiter denticulata abrupte acuminata basi rotundata, glabra petiolo puberulo 5 cm longo; flores albi odori; pedicelli saltem inferiores fere 1 cm, longi tomentelli, mox patentes; sepala lanceolata aeutata, tomentella; petala obovata, striata rotundato-obtusa; stamina ex- serta; antherarum bicolorum loculis apice discretis; stylo 1 cm longo ad medium conspieue incrassato; stigmate breviter emarginato. Kouy-Teheou: Pin-Fa, 10 juill. 1902 (Jul. Cavalerie, 35). 877. Clethra pinfaensis Lévl., nov. spec. Ramuli brunnei villosuli; folia 15—5 cm ovata acuminata attenuata creberrime serrata 1 cm petiolata supra atro brunneo-viridia, subtus brunnea crebre et parallele nervia, petiolo et nervo medio hirta, ad axillas nervorum non .raro barbata; inflorescentia pluri (5) racemosa; rachide hirsuta; pedicelli breves tomentelli calycem vix vel non aequantes; flores parvi; sepala lanceolata tomentella obtusata; petala lanceolata apice denticulata vel albide fimbriata; stylo gracili 3—4 mm conspicue 2—3 fido; ovarium hirsutum. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, 31 aoüt 1902 (Jul. Cavalerie, 346). Hae omnes species nec folia lucida Cl. Fargesii, nec racemum soli- tarium Cl. Delavayi, nec dentes profundos Cl. barbinervis portentant. 878. Celtis Bungeana Bl. var. heterophylla Levl., nov. var. Folia diversa alia excisa alia caudata, alia apice obtusa et grosse ` dentata. Corée: Quelpaert, Tupyangenapi, aoüt 1909 (Taquet, 3213). 819. Dysophylla Esquirolii Lévl., nov. spec. Multicaulis; caules ascendentes, graciles, glabri; folia linearia, glabra. remote et repandissime dentata; spica pubescens, 2—3 cm longa; stamina vix exserta. A D. Fauriei caule ascendente et multiplici distincta. Kouy-Tchéou: Ten-Chang, riziéres, sept. 1904 (Esquirol, 155). 880. Suttonia Vanioti Levi. (Myrsine Vanioti Lévl. in Fedde, Repert., X 1911, p. 157) Sandwich: Oahu, Konahuanui, 1000 m, 2 mai 1910 (Faurie, 448). LXXXVII. Cyclamen europaeum L. var. parvifolium Gave, var. nov. (Originaldiagnose.) Desc, — Multicaulis, flores rubri, folia saltem dimidio minora typo. Hab. —- Inter lapides decideos Alpium. — Mont Vergy. Non loin du Lac Bénit, en allant vers le Planet (Hte E alt. 100 m — Legit P. Gave, mense Augusto,. 1892. X Salix turgaiskensis E. Wolf. . 477 LXXXIX. x Salix turgaiskensis E. Wolf. (Originaldiagnose.) (= S. repens rosmarinifolia Koch X caspica Pall), nov. hybr. Folia lineari-lanceolata, longe acuminata, subintegra, juvenilia sericea, adulta glabra et supra laete-viridia subtus pallide glauco-viridia, siccata non nigrescentia; paginae longitudo 30—60 mm, latitudo !/,—!/, longi- ` tudinis; nervi secundarii subangulis 20—30 rari—40? abeuntes. Amenta gracilia rariflora ca. 20 mm longa in basi foliolis 2 fulta. Squamae lingulatae, modice pilosae, atrofuscae basin versus ferrugineae. Ovaria ex ovata basi anguste conica in stylum subtranseuntia, sericea, pedi- cellata: pedicello glandulam oblongam subduplo superante, stylus fuscus conspicuus, stigma bilobum lobis oblongis erecto-patulis fuscis, quam stylus longioribus. Flosculi bene evoluti dimensiones: ovarii corpusculum 3.0 mm longum basi 0,8 mm latum, longitudo stigmatis 0,9 mm, styli 0,5 mm, pedicelli 1,5 mm, bracteolae 2,5 mm. Fruticulus erectus, ra- mulis novellis sericeis demum glabrescentibus atratis. Rossia austro-orientalis: Turgaisk, Ab hybridis analogis „repens X purpurea* differt: amentis gracilibus rarifloris ovariisque angustioribus, foliis valde acuminatis (plerumque atque angustioribus) nervos secundarios sub angulis acutis abeuntes habentibus. Blätter lineal-lanzettlich, lang zugespitzt, fast ganzrandig, jung silberweiss behaart, später kahlend und oberseits freudiggrün, unterseits blass-bläulichgrün, beim Trocknen nicht schwarz werdend; Länge der Blattspreite 30—60 mm, Breite '/,—1/, der Länge, Seitennerven unter Winkeln von 20—30? (seltener einzelne —40°) entspringend. Kätzchen Schlank, dünnblütig, ca. 20 mm lang, an der Basis mit 2 kleinen Blättern. Kützchenschuppen zungenfórmig, mittellang behaart, schwarzbraun am Grunde etwas heller. Fruchtknoten dünn, eifórmig-konisch, fast in den deutlichen brüunlichen Griffel übergehend; Narben etwas lünger als der Griffel, brüunlich, 2-lappig, mit länglichen spreizenden Schenkeln; Stielehen zweimal oder etwas mehr als zweimal länger als die einfache Drüse. Dimensionen einer vollständig entwickelten Blüte: Gesamtlänge 6,5 mm, Länge der Narbe 0,9 mm, des Griffels 0,5 mm, des Stielchens 1,5 mm, Körperchen 3,6 mm lang und an der Basis 0,8 mm breit, Schuppe 2,5 mm lang. Aufrechter Kleinstrauch, mit dünnen, anfangs seidenhaarigen, dann kahlen schwärzlichen Trieben. Südost-Russland: Turgaisk. Unterscheidet sich von analogen Bastarden „purpurea X repens" durch schlanke dünnblütige Kätzchen, schmale Fruchtknoten und stark zugespitzte (meist auch schmälere) Blätter, deren Seitennerven unter spitzen Winkeln abgehen. 478 F. Fedde. XC. F. Fedde, Corydalis Allenii, eine neue Art aus der Verwandtschaft der Corydalis Scouleri, von Washington. (Originaldiagnose.) Herba perennis, glaucescens, procera, e radice crassa, ad collum squamosa et tuberosa enascens, caule erecto, succulento, simplice, in . parte inferiore et media non ramoso atque nudo, in parte superiore paucifolioso, striato-angulato, usque ad 1 m vel plus (?) alto. Folia per: pauca alterna, longepetioiata, supra glaucescentia subtus glauca, bi- vel tripinnatipartita segmentis primariis tribus valde distantibus, lobis ulti- mis saepe trilobulatis, lobo intermedio saepe subrhombiformi, ceteris plerumque integris, plerumque lineari-oblongis, rarius oblongis, forma et magnitudine, ut videtur, variantibus, ad apicem breviter acutis vel cu- neato-obtusis vel subrotundato-obtusis, terminalibus magis acutis, imis subpetiolulatis, ulterioribus decurrenti-confluentibus, 0,5—3 cm longis, 0,2—1,5 cm latis, usque 20 cm et plus longa petiolis inclusis. Flores, ut videtur, rosei, penduli, in racemos terminales, folia non superantes, pro rata breviter pedunculatos, primum densifloros, mox autem laxiores, stricte erectos dispositi; bracteae lineares vel lineari-lanceolatae, virides- centes, pedicellos breves multo, fere duplo superantes, 0,4—0,6 cm longae. Sepala squamoidea, ambitu rotundato-triangularia, denti- culata, circiter 1 mm longa, mox decidentia; petalum superius calcari valde elongato incluso, 2—2,5 em longum, leviter, ad apicem paullo acutius carinatum, carina ad apicem dorsi paullo supra curvati crista humili, subvalleculato-repando, apicem attingente ornata, ad apicem mucronulatum, ad margines apicem versus paullo expansum et repandum, ealeari erasso, paulatim attenuato, fere ?/, totius petali occupante, in toto apicem versus leviter recurvato, subacute obtuso; petalum inferius ambitu rhomboideo-oblongum, sed fere a basi obtuse carinatum, ad basin sacculo obliquo rotundato-obtuso, non ita magno gibbosum, ad apicem concavum, dorsum versus alatum, crista modo !/, vel !/, petali occupante, supra petali apicem acerescente et cristam humilem subrepandam for- mante; marginibus petali non expansis, at subrepandis, lobulo parvo atque humili ornatis; petala interiora unguiculata, ungue anguste lineari, breviore quam lamina obovato-spathulata, vix subpanduraeformi, basim versus oblique subtruncata, apicem versus fere rotundata, sed le- vissime emarginata, mucronulata, in toto plana vel subconcava, ad dor- sum crista longissima, jam medio in ungue incipiente et usque ad apicem perveniente, in medio altissima ornata; stamina superiora tria filamentis connatis fere dimiduo petalo superiori adnata, appendice nectarifero primum recto, ad apicem hamato, dimidium calcaris procurrente; germen oblique oblongum, paulatim in stylum fere aequilongum angustatum. Siliqua oblongo-obovata vel oblongo-subelavata, deflexa, circiter 1 cm et paullo plus longa, ad apicem rotundatum subito in stylum gracilem, Neue Arten aus der Verwandtschaft der Corydalis aurea Willd. V. 479 ad apicem paullo curvatum, stigmate coronatum, 3 —4 mnr longum ex- cedens; semina turgida, globoso-reniformia, nigra, nitida, sed graciliter punctulata, pauca, carunculata. Gebiet des pazifischen Nord-Amerikas; Provinz der pazi- fischen Koniferen, nördliche Zone. — Washington: Kaskaden, oberes Tal des Nesqually, in Wäldern (0. D. Allen, Fl. Cascade Mts., fi. VI. 1895, no, 1181): Nota: Quamquam C. Scouleri valde affinis, tamen ab ea mininum quidem pro varietate segreganda; differt foliorum forma, petalis ex- terioribus minus cristatis, appendice nectarifero ad apicem hamato. XCI. Friedrich Fedde, Neue Arten aus der Verwandtschaft der Corydalis aurea Willd. von Nord-Amerika. V. (Originaldiagnosen.) 16. Corydalis crystallina var. strietissima Fedde, var. nov. Caulibus valde rectis atque sparsim foliosis, vix ramosis, foliis minoribus atque minus dilatatis, lobulis latioribus, magis oblongis quam lanceolatis. Flores majores in racemos strictos rhachide robustiore, plerumque, ut videtur, terminales dispositi. Siliqua, ut videtur, co- arctatior. SE Nord-West-Arkansas: Auf Saatfeldern (Curtiss no. 1258), Cart « 17. Corydalis macrorrhiza Fedde, spec. nov. d Herba perennis, e radice longissima lignosa, cortice brunnea ob- tecta, enascens collo dense reliquiis caulium et foliorum marcidorum ob- tecto, erecta vel suberecta, pluricaulis!), circiter 30 cm alta, caulibus, ut videtur, satis debilibus, imprimis supra foliosis atque ramosis, striato- angulatis. Folia pro rata minus dissecta, imprimis basalia longe petio- lata, subbipinnatipartita, segmentorum lobis atque lobulis flabellatim inter se confluentibus, lobulis lanceolato-oblongis, subacutis, intermediis ultimis latioribus, ad apicem magis rotundatis et submucronulatis, petiolis vix vaginanter dilatatis. Fiores pallide flavi (?) in racemos terminales atque laterales, 8—12-floros, primum subconfertos, post anthesin paullo laxiores, folia non superantes dispositi; rami infimi racemorum interdum rursus ramosi, at floribus lateralibus, ut videtur, abortivis; bracteae satis con- Spicuae, lanceolatae, integrae vel, imprimis inferiores, denticulatae, pedi- cellos graciles fere duplo superantes, usque ad 1 cm longae. Sepala membranacea et squamoidea, oblique subcordata, longe acutata, denti- culata, 1.5 mm longa, mox decidentia; petalum superius 1,3 cm longum, leviter carinatum, ad lobos satis latos et ad apicem subrotun- datum subrepandum non cristatum, calcari vix quartam partem totius 1) Baker in scheda: „Forming large bushy masses. Many stems from a single stout root,“ 480 R. Schlechter. petali occupante, leviter recurvato, ad apicem autem bullato-rotundatum decurvato; petalum inferius leviter carinatum ecristatum, subacutum, ad lobos satis latos repando-sinuatum; petala interiora unguiculata, ungue sublineari, lamina obliqua, ad basim versus petalum superius trun- cato-lobata, versus petalum inferius rotundato-truncata, vix subpandurae- formi, ad dorsum crista longa, vix dimiduo petali in summa parte alta, paulatim usque ad medium unguem decrescente ornata; staminum su- periorum appendix nectariferus ad apicem leviter curvatus et clavatim incrassatus. Siliqua plerumque pendula, lineari-lanceolata, subteres Cl torulosa, plerumque plus minusque arcuata, pedicello plerumque decur- vato, 2—3 cm longa, stylo gracili, ad apicem curvato coronata, valvis . post dehiscentiam non contortis; semina 9—12, minus turgida, ad mar- ginem acutiuscula, splendide atra, sub lente leviter reticulata. Gebiet. des pazifischen Nord-Amerikas; Provinz der Rocky Mountains. — Süd-Colorado: West Mancos Caüon, 9000 feet. (C. F. Baker, F. S. Earle and S. M. Tracy, PL South. Colorado, fl. fr, VII. 1898, no. 304. Exempl. typ.!). Nota: C. Gooddingii valde affinis; differt lobulis majoribus foliorum et caulibus debilibus, calcari breviore et appendice nectarifero curvato- clavato. : XCI. Orchidaceae novae et criticae. Huge PES Auctore R. Schlechter JO uu (Originaldiagnosen.) dM à ( d e M D Decas XXXIV. > 331. Porphyrostachys Rchb. f. gen. restitut. Sepalum dorsale reflexum lanceolatum, lateralia reflexa, oblique basi margine anteriore perlonge decurrentia, inter se et cum ovario connata, acuminata. Petala reflexa linearia, sepalis subaequilonga, glabra. La- bellum pedi perlongo columnae ungue lineari adnatum, lamina cochleari- concava elliptica, glabra. Columna satis longa, apicem versus paulo ampliata, antice in pedem perlongum ovario arctissime adnatum pro- ducta, minute et dense papillosa, rostello brevi; anthera erecta ovato- oblonga, subacuta, glabra. Stigma suberectum breve, in facie stigmatis infra rostellum. Ovarium sessile cylindricum glabrum. Herba terrestris, erecta, simplex 40—55 cm alta; radicibus fasci- culatis, crassis, subfusiformibus, villosulis; folia rosulata lanceolata, basi sensim in petiolum vaginantem angustata, sub anthesi vulgo jam emar- cida; scapo stricto vaginis subhyalinis dissitis obsesso, tereti, glabro; spica subdense pluri-vel multiflora; bracteis erecto-patentibus, sub- hyalinis, ovario fere aequilongis, glabris; floribus speciosis coccineis, inversis. Species una adhuc nota Peruviae indigena. Diese auffallende Gattung gehört in die Gruppe der Cranichidinae, wo sie vielleicht am besten als letzte untergebracht wird, da sie in der Orchidaceae novae et criticae. 481 Bildung des fast die ganze Lünge des Ovariums einnehmenden Achsen- spornes ganz isoliert dasteht. Die hier in Frage kommende Pflanze wurde früher immer als Altensteinia-Art angesehen, kann aber unmöglich in der Gattung verbleiben, da bei Altensteinia H. B. & Kth. die Säule voll- ständig fusslos ist und daher natürlich eine ähnliche Achsensporn- bildung, wie bei der vorliegenden Pflanze unmöglich ist, ausserdem ist bei Coccinorchis Schltr. die Säule ungleich länger als bei Altensteinia H. B. & Kth. Auch die anderen Gattungen der Cramichidinae kommen für unsere Pflanze nicht in Betracht. Diese von Bentham und spüteren Autoren wieder mit Altensteinia vereinigte Gattung bestand also durchaus mit Recht. Porphyrostachys pilifera (H. B. & Kth.) Rchb, f., Xen. Orch., I (1858), p. 18. Altensteinia pilifera H B. & Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), D. 155, t. 78, Stenoptera cardinalis Ldl., Gen. Spec, Orch. (1840), p. 448. Als Humboldt, Bonpland & Kunth die Gattung Altensteinia aufstellten, vereinigten sie unter diesem Genus zwei recht verschiedene Pflanzen, A. fimbriata H. B. & Kth. und H. pilifera H. B. & Kth. Da von diesen die letztere in den europäischen Herbarien nur in sehr dürftigem Material vorhanden war, war es bis jetzt nicht möglich gewesen, sich über ihre Zugehörigkeit zu Altensteinia H. B. & Kth. völlig klar zu werden. Nun ist durch die prachtvollen Weberbauerschen Sammlungen gutes Material der Pflanze nach Europa gekommen, auf Grund dessen es mir möglich war, die genaue Struktur der Blüten festzustellen, welehes mich dann veranlasste, die Pflanze aus Altensteinia H. B. & Kth. zu entfernen und als Typus einer eigenen Gattung anzusehen. Die Weberbauerschen Exemplare stimmen gut mit einem Original im Berliner Herbar überein, nur konnte ich die von Kunth abgebildeten Borsten auf der Spitze der Säule nicht finden. Ich bin sicher, dass Stenoptera cardinalis Ldl. auch mit dieser Pflanze identisch ist, denn die kurze Beschreibung Lindleys passt vorzüglich Zu ihr. 332. Spiranthes Brenesii Schltr., nov. spec. ; Terrestris, erecta, humilis, sub anthesi aphylla, 7—12 cm alta; ra- dicibus erassis, cylindricis, glabris; scapo plus minus flexuoso, tereti, glabro, vaginis pluribus amplectentibus, lanceolatis, acuminatis obsesso; Spiea dense multiflora, cylindrica, usque ad 2,5 em longa, vix 1 cm dia- metiente; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovarium vulgo plus-minus excedentibus, glabris; floribus in genere inter minimos, erecto-patentibus; sepalis ovatis, obtusis, dimidio inferiore sparsim pu- berulis, c. 2,5 mm longis, lateralibus obliquis, apicem versus oblique an- gustatis, petalis oblique lineari-spathulatis obtusis, glabris, sepalo inter- medio fere aequilongo margine interiore densius agglutinatis; labello e basi subreniformi-dilatata supra medium valde constricto, parte anteriore Oblongo, obtuso, margine undulato, ima basi utrinque subauriculato-an- Repertorium specierum novarum, X. 31 482 R. Schlechter. gulato, 2,5 mm longo, supra basin 1,75 mm lato, infra apicem vix 1 mm lato, omnino glabro; columna perbrevi, glabra, rostello pro genere humili, erecto; stigmate satis amplo; anthera reniformi-eucullata, ob- tusissima, glabra; ovario crassius cylindraceo, glabro, c. 2,5 mm longo. “Costa-Rica: Hügel von Piedades bei San Ramon, c. 1100 m ü. d. M. — A..M. Brenes (no. 14282), blühend im Mai 1901. Unter den zentral-amerikanischen Arten kenne ich nur eine, mit der ich die vorliegende Pflanze vergleichen möchte, nämlich S. nutantiflora Schltr. von Guatemala. Diese ist aber in den Blütenteilen in jeder Hinsicht verschieden, und besitzt auch nicht die vielblütige sehr dichte Ähre. Näher ist die Art mit S. guayanensis Rchb. f. verwandt. 333. Spiranthes Wercklei Schltr., nov. spec. Herba humilis, erecta, nigrescens, c. 14 cm alta; radicibus fasci- culatis, crassiusculis, villosulis; folio radicali erecto-patente, graciliter petiolato, glabro, lamina ovata, breviter acuminata, basi subcordato-rotun- data, c. 4 em longa, infra medium 2,5 cm lata, petiolo sulcato basi vix dilatato, c. 2,3 cm longo; scapo erecto substricto, vaginis pluribus am- plectentibus, acuminatis obsesso, tereti, e basi glabrata apicem versus dense et breviter puberulo; spica sublaxe pluri-(c. 5-)flora, c. 2,5 cm longa; bracteis erecto-patentibus, ellipticis, acuminatis, glabris, ovario fere aequilongis; floribus in genere vix inter mediocres, erecto-patenti- bus; sepalis oblongo-ligulatis, obtusis, extus minute et densius puberulis, vix 0,4 em longis, lateralibus obliquis, basi paulo decurrentibus; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusis, sepalo intermedio margine intus dense agglutinatis, paulo brevioribus, glabris; labello e basi brevissime ungui- culata quadrato-oblongo, basi apiceque angulis obtusis, apice subtrun- cato, 3,5 mm longo, medio utrinque rotundato-lobulato, omnino glabro; columna gracili, brevi, facie puberula, dorso glabra, rostello triangulo, satis alto, breviter bifido; anthera ovato-cordata, acuta, superne um- bonata, glabra; ovario sessili, torto, crassiuscule cylindrico, 3,5 mm longo. "Costa-Rica: Ohne nühere Standortsangabe. — leg. C. Wercklé (com. K. Schumann). Die Art ist mit keiner der anderen zentral-amerikanischen nahe ver- wandt. Habituell könnte man sie für eine Craniches halten, doch hat sie ganz charakteristische Spiranthes-Blüten. Sie trocknet vollständig schwarz, 334, Craniches nigrescens Schltr., nov. spec. Herba gracilis, erecta, 12—30 cm alta, sicca nigrescens; radicibus fasciculatis, crassiusculis, teretibus, puberulis; folio basali singulo, erecto- patente, graciliter petiolato, lamina ovata vel oblonga, acuta vel breviter acuminata, basi rotundata vel subcordata, glabra, 2,2—4,5 cm longa, infra medium 1,2—2 cm lata, petiolo sulcato glabro, basi paulo dilatato, 1,3—6 cm longo; scapo stricto vel parum flexuoso, vaginis 5—8 arcte amplectentibus, acuminatis, glabris, dissitis obsesso, tereti, basi glabro apicem versus dense glanduloso-hispidulo; racemo subdense multifloro, eylindrico, usque ad 2,5 cm longo, c. 1 cm diametiente; bracteis erecto- Orchidaceae novae et criticae. 483 patentibus, lanceolatis, acuminatis, glabris, ovario paulo brevioribus; floribus in genere inter minores, erecto-patentibus, more generis inversis ; sepalis lanceolatis, subacutis, glabris, 2,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis linearibus, obtusis, apicem versus paululo dilatatis, obliquis, se- palis subaequilongis; labello brevissime unguiculato, lamina ovata sub- acuta, basi rotundata, concava, glaberrima, toris 2 oblongis, incrassatulis, sparsim impresso-punctatis ornata, 2,25 mm longa, infra medium 1,25 mm lata; columna perbrevi, glabra, rostello bene elato; ovario gracili, cylin- drico, sessili, pilis retrorsis glanduloso-hispidulo, 3,25 mm longo. Costa-Rica: Ohne nähere Standortsangabe. — A. Tonduz. Die Art ähnelt habituell der C. pilosa Fawc. & Rendle C. guatema- lensis Schltr. und C. diphylla Sw. am meisten, ist aber durch die Blüten- charaktere von allen diesen gut verschieden. Leicht ist sie zu erkennen durch die beiden eigenartig punktierten Polster auf der Lippenplatte.- Die ganze Pflanze trocknet vollständig tiefschwarz. 335. Oreorchis parvula Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, usque ad 16 cm alta; rhizomate cormiformi-in- crassato, articulato, forma plus minus irregulari-rhomboideo; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, papilloso-puberulis; folio solitario, lanceo- lato-elliptico, obtusiusculo, basi cuneato, sensim in petiolum brevem, sulcatum angustato, lamina c. 8,5 cm longa, infra medium c. 2 cm lata, utrinque glabra, petiolo c. 3,5 cm longo; scapo stricto vel substricto, tereti, glabro, vaginulis alte amplectentibus, acuminatis, 3—4, dissitis obsesso, cum racemo c. 16 cm longo; racemo sublaxe 8—15-floro, erecto vel suberecto, bracteis ovato-lanceolatis, obtusiusculis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus erecto-patentibus, in genere inter minores, illis O. indicae Hk. f. fere aequimagnis; sepalis ligulatis, obtusis, glabris, €. 5,5 mm longis, lateralibus subfalcatis, petalis sepalis similibus et fere aequilongis, subfaleatis, basin versus paululo angustatis; labello e basi breviter unguiculata oblongo, e tertia parte inferiore trilolobo, 5,9 cm longo, tertia parte basilari et infra apicem vix 0,3 em lato, lobis laterali- bus brevibus ligulato-falcatis, medium labelli haud superantibus, lobo intermedio obovato spathulato antice obtusato cum apiculo minutissimo, lamellis 2 parallelis e basi labelli usque in tertiam partem basilarem decurrentibus; columna glabra, leviter curvata, apicem versus paulo dilatata, vix 0,3 em longa; ovario cum pedicello clavato, glabro, c. 5,5 cm longo. China: An felsigen kalkhaltigen Orten des Yen-tse-hay-Hügels (Yunnan), c. 3800 m ü. d. M. — A. Delavay no. 4335, blühend im Juni 1888. Die Pflanze wurde als O. indica Hk. f. verteilt, ist aber von dieser dureh den gedrungenen Wuchs und das Labellum gut verschieden. 336. Lepanthes oreocharis Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, pusilla, 4—6 cm alta; rhizomate valde abbre- viato; radicibus pro planta crassiusculis, filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus erectis, 3—4-vaginatis, 1,5—3 cm longis, vaginis paueicostatis, SIT 484 R. Schlechter. ostio paululo dilatatis, breviter acuminatis, costis et ostio margine minute papillosis; folio elliptico, obtusiusculo, apice minute exciso, marginato, basi in petiolum brevem attenuato, 1,5—2,2 cm longo, medio fere 0,6— 0,7 cm lato; racemo breviter pedunculato, folium vulgo paulo superante, subdense 6—16-floro, pedunculo gracili c. 1 cm longo, vaginulis paueis obsesso; bracteis cucullatis, apiculatis, dorso sparsim muriculatis vel subcalvis, pedicello brevi aequilongis vel paulo brevioribus; floribus succedaneis, in genere mediocribus, inversis, glabris; sepalo intermedio ovato, subaeuto, vix 0,5 cm longo, lateralibus oblique oblongis, apiculatis, usque ad medium fere connatis; petalis transverse bilobatis, angulum rectum formantibus, lobo superiore subquadrato-oblongo, obtusissimo, lobo inferiore oblongo, obtuso, superiori paululo longiore, sed distincte angustiore, petalis omnino glabris, 3,5 mm latis; labello breviter ungui- culato e basi quadrato-auriculata cum auriculis obtusis usque ad medium bipartito cum sinu obtusissimo, partitionibus oblique lanceolatis obtusius- culis, longitudinaliter carinatis, omnino glabro, c. 2 mm longo; columna gracili, glabra, labellum paululo superante; ovario cum pedicello glabro, c. 3,5 mm longo. “Guatemala: Auf Gebirgskümmen, c. 3500 m ü. d. M. — A. Wendt, blühend im Mai 1900. Habituell ist die Art vor den anderen zentral-amerikanischen durch die verhältnismässig schmalen, vielblütigen Infloreszenzen zu er- kennen. 331. Epidendrum singuliflorum Schltr., nov. spec. Epiphyticum ramosum, usque ad 40 cm longum; rhizomate cauli- formi, vaginis obtecto; caulibus superpositis plus minus flexuosis, brevi- bus, paucifoliatis, vaginis foliorum omnino obtectis, teretiusculis, c. 3 mm diametientibus; foliis patentibus, ligulatis, obtuse bilobulatis, glabris. textura coriaceis, 1,8—2,3 cm longis, medio fere 0,5—0,7 cm latis; flori- bus ad apices ramulorum singulis, erectis, illis E. florijugi Rodr. simili- bus et fere aequimagnis; vaginis paucis imbricantibus, ovarium cum bracteam aequantibus, arcte amplectentibus; sepalis lineari -ligulatis. acutis, glabris, 1,2 cm longis, lateralibus paulo obliquis; petalis lineari- bus, acutis, glabris, basin versus paulo angustatis, sepalis paulo bre- vioribus; labelli ungue lineari, 2,5 mm longo, lamina ovato-oblonga, obtusiuscula, basi rotundata, glabra, e medio obscure trilobulata, e basi carinis 2 mox confluentibus et carinam singulam medianam usque ad apicem formantibus, 7,5 mm longa, infra medium 0,5 cm lata; columna perbrevi, c. 4 mm longa, auriculis inaequaliter bilobulatis, lobo dorsali brevi t'ingulo, glabra; ovario cylindraceo, subsessili, glabro, c. 1,5 cm longo. "Guatemala: Epiphytisch auf Bäumen in Pansamala, c. 3800 Fuss ü. d. M. — H. v. Türckheim no. 1096, blühend im August 1886. Der Aufbau der Art ist für eine Art der Gruppe Æuepidendrum- Sessilia sehr merkwürdig. Die einzelnen Jahrestriebe stehen übereinander und besitzen nur wenige Blütter, dennoch hat die Pflanze, da die Triebe Orchidaceae novae et criticae. 485 dicht verwachsen, das Aussehen der vielblättrigen Arten. Die Art gehört in die nähere Verwandtschaft von E. florijugum Rodr. 338. Epidendrum Pansamalae Schltr., nov. spec. Epiphytieum, ereetum vel patulum, c. 30 cm longum; caule tereti, vaginis arctissime amplectentibus omnino obtecto, dimidio superiore bene foliatis, c. 3,5 mm diametiente; foliis patentibus, anguste lanceo- lato-ligulatis, acutis, glabris, textura pro genere tenuibus, 5—6,5 cm longis, medio vel infra medium 6,5—8 mm latis, vaginis arctissime am- plectentibus, c. 1 cm longis, purpureo-punctatis; racemo brevi, subdense 5—7-floro, pedunculo subnullo; bracteis erecto-patentibus mox patulis, lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus mediocribus, erecto-patentibus, rubro-violaceis; sepalis ligulato-lanceo- latis, acuminatis, glabris, c. 1,4 cm longis, lateralibus obliquis; petalis linaribus, acutis, supra medium paululo dilatatis, glabris, sepalis paulo brevioribus, obliquis; labelli ungue lineari, 0,7 cm longo, marginibus columnae omnino adnato, lamina 6,5 mm longa, triloba, lobis lateralibus divergentibus oblongis, apice oblique truncatis et irregulariter subcrenu- latis, c. 0,4 cm longis, intermedio e istmo perbrevi tranverse oblongo, antice acuminato, lateribus margine subcrenulato, 0,5 cm longo, infra medium 6,75 mm lato, lamella carnosa duplici in basi laminae inter lobos laterales, glabra; eolumna 0,9 em longa, clinandrio peralto, dorso rotundato, serrato-inciso, ovario cum pedicello subclavato, glabro, c. 1,5 cm longo. “Guatemala: Epiphytisch an Baumstämmen in Pansamala, c. 4000 Fuss ü. d. M. — H. v. Türekheim no. 1062, blühend im Sep- tember 1886. Zur Sektion Oerstedtella gehörig und mit E. centropetalum Rchb. f. verwandt, aber mit grósseren Blüten. 339. Epidendrum culmiforme Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, gracillimum, usque ad 40 cm altum; rhizo- mate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, paulo applanatis, glabris; caulibus strictis vel substrictis, gracillimis, culmi- formibus, vaginis arctissime amplectentibus obtectis, teretibus; foliis erecto-patentibus linearibus, acutis, glabris, 8—13 cm longis, medio fere 2—3 mm latis; racemis brevibus terminalibus, dense 6—12-floris, pedun- culo brevi; bracteis patentibus lanceolatis, longius acuminatis, glabris, ovario plus duplo brevioribus; floribus erecto-patentibus, glabris; sepalis patentibus, lanceolato-ligulatis. apiculatis, basin versus paulo angustatis, 1,22 em longis, lateralibus obliquis; petalis patentibus, oblique linearibus, Obtusis, basin versus paulo angustatis, sepalis subaequilongis; labelli ungue lineari, marginibus omnino columnae adnato, 0,5 em longo, la- mina ovata, obtusiuscula basi late cuneata, superne basi obscure bicari- nata, 0,6 cm longa, infra medium 0,4 cm lata; columna apicem versus dilatata, 6,5 mm longa, clinandrii margine subdenticulato, rotundato; an- thera reniformi-cucullata, obtusissima, glabra; ovario cum pedicello cy- lindraceo, gracili, c. 1,2 cm longo. 486 J- J. Smith. ‘Guatemala: Epiphytisch in Pansamala, c. 4000 Fuss ti. d. M. — H. v. Türekheim no. 804, blühend im Februar 1889. Sehr charakteristisch ist die Art durch die grasartigen Blütter, welche an grashalmühnlichen Stengeln sitzen. Sie gehórt in die Verwandtschaft von E. filicaule Lal. 340. Campylocentrum stenanthum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, foliatum, c. 15 cm longum; radicibus filiformibus, elon- gatis, flexuosis, glabris; caule simplici, teretiusculo, bene foliato, leviter flexuoso, vaginis foliorum omnino obtecto, c. 3 mm diametiente; foliis patentibus, oblique ligulatis, apice oblique subacutis, glabris, 4—5 cm longis, medio fere 0,8—1 cm latis; racemis erecto-patentibus, perdense multifloris, 1— 1,5 cm longis, usque supra basin floriferis; bracteis ovatis, obtusiuseulis, glabris, ovario brevioribus; floribus in genere mediocribus, secundis, glabris; sepalis lineari-lanceolatis, acutis, c. 0,8 cm longis, la- teralibus paulo obliquis; petalis sepalis bene similibus et subaequimagnis, sed basi paululo angustatis, obliquis; labello anguste lanceolato, acuto, integro, petalis aequilongo, calcare subporrecto-patulo cylindraceo, ob- tuso, ostium versus paulo attenuato, nunc incurvulo, 0,2 em longitudine vulgo paulo excedente; ovario cylindraceo, subsessili, glabro, c. 2 mm longo. Guatemala: Epiphytisch bei Coban, c. 1350 m ü. d. M. — H v. Türekheim no. 835a, untermischt mit C. Türckheimii Schltr. Die Pflanze ähnelt äusserlich anfangs dem C. micranthum (Lindl) Rolfe, ist aber durch die sehr schmalen Blütensegmente leicht zu unter- scheiden. Baron von Türckheim hat die Pflanze mit C. Türckheimü Schltr. vermischt. Vor diesem ist sie aber äusserlich schon durch die sehr dichten kurzen Infloreszenzen zu erkennen. XCII. Neue papuanische Pflanzen. |. Von J. J. Smith. (Originaldiagnosen.) 1. Epirrhizanthes papuana J. J. Smith, nov. spec. Salomonia cylindrica Schum. et Laut.! in Schum. et Laut., Nachtr. Fl. deutsch. Sehutzgeb. Südsee (1905), 285 (nec Kurz). E. cylindricae similis. Planta florens 9 - 19 cm alta. Caulis ramosus, angulatus, squamatus. Spica elongata, dense multiflora, cylindrica, 0,45—0,6 cm diam. Bracteae oblongo-ovatae, majores superne con- tractae, obtusae, 0,14—0,2 cm longae. Flores subsessiles, 0,25 em longi. Calyx gamosepalus, vix ad medium 5-fidus, laciniis suborbiculari-ovatis, valde concavis. Corolla 3-fida, 0,225 cm longa, laciniis lateralibus oblique subspathulato-obovatis, bene e. 1 cm longis, carina paulo breviore, Cu- cullata, transverse ovali, subretusa. Stamina 3, parte libera filamen- torum in lamellam transverse subquadrangulam connata. Pistillum ©. 1 em longum, ovario subobovato-oblongo, stigmate sessili, inaequaliter bilobo. Neue papuanische Pflanzen. I. 487 Deutsch-Neu-Guinea: Bougainvillegebirge in 500 m ii, d. M. (K. Gjellerup no. 159, blühend im Juni 1910); Torricelligebirge in 1000 m ü. d. M. (R. Sehlechter no. 14440, blühend im April 1902); Bismarck- gebirge in 1800 m ü. d. M. (R. Schlechter no. 14017, blühend im Januar 1902). Schlechter no. 14017 gehört wahrscheinlich hierher; das Exemplar in Buitenzorg ist aber in nicht sehr gutem Zustande. 2. Burmannia Gjellerupii J. J. Smith, nov. spec. B. candidae Engl. similis. Planta florens c. 10—14,5 cm alta. Caulis quadriqueter, squamatus. Cyma 1—6-flora. Bracteae oblongae, cymbi- formes, obtusae, carinatae, verrucosae, c. 0,4 cm longae. Flores pedi- cellati, ambitu oblongo-conici, trigoni, tota longitudine fere anguste et aequaliter trialati, c. 1 cm longi, 0,475 cm diam. Perianthium supra ovarium 0,575 cm longum. Sepala (pars libera) inexpansa late trian- gula, obtuse acuminata, margine incurvo concava, papillosa, expansa ovato-semiorbicularia, 0,14 cm longa, 0,175 cm lata. Petala subobsoleta. Antherae bene 0,1 cm latae, connectivo cristato-inerassato, basin versus leviter angustato, ultra loculos in appendicem bilobam fimbriatam 0,075 cm latam producto. Stylus trigonus, totus 0,55 cm longus; stig- mata oblique obconica, cava, bilabiata, labio superiore incurvo bipartito, labio inferiore longiore, triangulo, lamella transversa gerente. Capsula rimis 3 transversis dehiscens, deinde parte superiore cum peranthio decidua. Niederl.-Neu-Guinea: Cycloopgebirge in 1000 m ü, d. M. (K. Gjellerup no. 479, blühend im Juni 1911). Verwandt mit B. candida (Bl) Engl. und B, Novae-Hiberniae Schltr. 3. Oberonia (Sect. Scytoxiphium) inversiflorum J. J. Smith, nov. spec. Caulis abbreviatus, c. 6-folius. Folia linearia, acuta, ad c. 40 cm longa, 1,25—1,5 cm lata. Inflorescentia dense cylindrica, c. 38 cm longa, rachide puberula. Bracteae laceratae. Flores minimi, incurvi, sepalis petalisque haud reflexis c. 0,075 cm longis. Sepala late ovata, obtusa, dorso apice puberula. Petala angustiora. Labellum concavum, 3-lobum, basi excavatione semiorbiculari, carnosum, subquadrangulum, 0,15 cm longum, auriculis parvis triangulis obtusis, lobo intermedio magno transverse subovali bilobulo 0,125 cm lato. Gynostemium bre- vissimum. Ovarium grosse pubescens, c. 0,075 em longum. Niederl.-Neu-Guinea: Hügel bei Alkmaar (exp. Lorentz 1909, Rachmat leb. Pfl. no. 431 R.). 4. Bulbophyllum subcubicum J. J. Smith, nov. spec. ` Rhizoma dependens. Pseudobulbi adpressi, subeylindrici, 0,85—1,4 cm longi. Folium anguste lanceolatum, apiculatum, 2—3 cm longum, 0,6 cm latum. Racemi 0,6—1,2 cm longi, ad 4-flori. Bracteae infundibuliformes. Flores minimi. Sepala ovalia, lateralia longius apiculata, 0,17 em longa. Petala obovato-oblonga, obtusa, vix 0,1 cm longa. Labellum ambitu sub- eubicum, carnosum, basi transverse excavatum, supra ad basin exca- vatione suborbiculari, basi marginibus labelli incurvis limitata, apice 488 J. J. Smith: Neue papuanische Pflanzen. I. truncato excavatione angusta donatum, c. 0,07 em longum. Gynostemium breve, pede brevi, apice incurvo incrassato in excavationem posticum la- belli quadrante. Niederl-Neu-Guinea: Hügel bei Alkmaar, Raehmat, leb. Pfl, gemischt mit no. 442 R.); am oberen Eilandenfluss (Branderhorst, leb. Pfl. no. 287 B.). Verwandt mit B. absconditum J. J. S. Die verwandten Arten waren vielleicht als eine Sektion Pelma zusammenzufassen. 5. Bulbophyllum remotum J. J. Smith, nov. spec. Rhizoma elongatum. Pseudobulbi 9,5—15 cm distantes, cylindracei, tenues, 3—4 cm longi. Folium lineari-lanceolatum, obtusum, c. 11—14 cm longum. Racemi c. 7,5 em longi, laxe 10-flori, pedunculo 5 em longo. Sepala oblonga, obtusa, apiculata, 0,8 cm longa. Petala subelliptica, ob- tusa, 0,87 cm longo. Labellum subpanduratum, valde fere applieato- curvatum, inferne concavum, bicallosum, superne convexum, obtusum, medio convexo-bicarinatum. Gynostemium compressum, 0,16 cm longum, auriculis subovalibus decurvis, pede superne libero incurvo 0,25 cm longo. Stigma longe in pedem columna decurrens. Ovarium pedicellatum 0,67 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Cycloopgebirge (K. Gjellerup no. 563). Im Blütenbau B. rostratum J. J. S., B. ochroleucum Schltr., B. ramosum Schltr. sehr ähnlich, aber habituell sehr verschieden; wahrscheinlich B. cylindrobulbum Schltr. am nächsten stehend. Ich móchte diese Pflanzen, die durch traubige Blütenstünde, eine stark gekrümmte Lippe und die merkwürdige Säule ausgezeichnet sind, als eine Sektion Uncifera unterscheiden. 6. Sarcanthus Gjellerupii J. J. Smith, nov. spec. Caulis elongatus. Folia loriformia, apice angustata, anguste in- aequali-obtusa et minute crenulata, carinata, 7,75 -9,75 cm longa, 1—1,225 cm lata. Inflorescentiae versimiliter ramosae, laxe pluriflorae, 17 em longae, rachide fractiflexa 6 cm longa. Bracteae triangulae. Flores 1,1 cm lati. Sepala petalaque oblonga, obtusa, c. 0,5 cm longa. Labellum 3-lobum, calcaratum, totum 0,7 cm longum; calear reversum, lateraliter compresso-conicum, obtusum, 0,25 cm longum, callo magno puberulo in pariete antico, callo lamelliformi apice bidentato subtus pu- berulo in pariete postico; lobi laterales paralleli, anguste trianguli, sub- acuti, 0,175 em longi; lobus intermedius porrectus, hastatus, carnosus, basi excavatus puberulusque, callis 3 in inerassatione, lateralibus hu- milibus, lobulis basilaribus dentiformibus, lobulo antico e basi dilatata oblongo obtuse crasso, totus 0,4 cm longus, 0,34 cm latus. Gynostemium 0,34 em longum. Anthera cucullata, rostro oblongo truncato. Ovarium 0,5 cm longum. Niederl-Neu-Guinea: Cycloopgebirge in 2000 m ü. d. M. (K. Gjellerup no. 555, blühend im Juni 1911). Nahe verwandt mit S. bicornis J. J. S. Georg Bitter: Weitere Untersuchungen über die Gattung Acaena. 489 XCIV. Weitere Untersuchungen über die Gattung Acaena. Von Georg Bitter. (Originalarbeit.) Nach Abschluss meiner monographischen Bearbeitung der Gattung Acaena!) habe ich von verschiedenen Seiten neues Material erhalten, das meine bisherigen Ergebnisse in mancherlei Hinsicht ergünzt und einige Fragen, die ich in der ersten Arbeit aus Mangel an zuverlássigen Belegen in der Schwebe lassen musste, nunmehr einer endgültigen Er- ledigung zufiihrt. Ich danke Herrn Dr. Leonard Cockayne für die Übersendung neu- seeländischer Acaenen, Prof. A. J. Ewart-Melbourne für verschiedene Hilfeleistungen bezüglich australischer Arten, Dr. Buchtien und Prof, Dr. Reiche für leihweise Überlassung südamerikanischen Materials, sowie Dr. Skottsberg dafür, dass er mir die J. B. Hatcherschen Belege zu- gänglich machte, die teilweise als Grundlage für die unzuverlässigen Angaben in Macloskies Report of the Princeton University Expeditions to Patagonia 1896—1899, vol. VIII, 2 gedient haben. Die im folgenden den Arten vorangesetzten Zahlen beziehen sich auf die Nummern, welche die Spezies in meiner Bearbeitung der Gattung in Biblioth. botan. Heft 74 einnehmen. 1. Acaena elongata L. f. var. incisa nov. var, Caulis plus quam 30 cm altus, irregulariter tortuosus ramosusque; folia cr. 3!/,—5 cm longa, foliola fere magnitudine varietatis gracilis Bitt., superiora cr. 12—13 X 5—6 mm, margine tamen non crenata, sed fere incisa, dentibus acutis, supra in vena media, praecipue apicem versus, parcius in venis lateralibus pilosa, subtus in vena media dense, in venis laieralibus parcius flavide subsericei- pilosa, apices dentium dense venicillati; inflorescentia usque ad 13 cm longa, pauciflora (—8 flores); cupula inter aculeos dense villosula, glo- chides plerumque omnes in apicibus aculeorum, interdum tamen non- nullae subapicales, pili tenuiores rarius pauci in aculeorum superficie dispersi. Guatemala: Dpt. Huehuetenango, am Waldrande und an trockneren, lichten Plätzen, Llanos auf dem Kamm der Cordillera (2000—3000 m), zwischen Todos los Santos und Chiantla, Seler, pl. mexic. et centr.-amer, no, 3239, herb. Berol.! Zu beachten ist bei dieser Varietüt die schwachgelbliche Farbe der Seidenhaare auf der Blattunterseite, die sich auch mikroskopisch in der etwas brüunlichen Färbung selbst junger Haare zu erkennen gibt. 5. Acaena pumila Vahl var. acrocoma Bitt. ; Patagonien: Dr. Brenning no. 268: Porto Bueno im Smithkanal 1) Bibliotheca botanica, Heft 74. Stuttgart. (Schweizerbart), 1910 bis 1911. 490 Georg Bitter. zwischen der Magelhansstr, und dem Golf von Peñas. Auf nassem Boden am Ufer, herb. Berol.! 14. Acaena tasmanica Bitt. Die Gattung Acaena p. 55, 263, 325. Durch Prof. A. J. Ewart-Melbourne erhielt ich ein Exemplar dieser auf Tasmanien endemischen Art zur Ansicht, das F. Mueller in der alpinen Region auf dem Mount Field East im Jahre 1869 gesammelt und als A. montana J. Hook. bezeichnet hatte. Ich habe bereits in meiner Monographie darauf hingewiesen, dass die Beschreibung dieser Pflanze bei Hook, fil. keineswegs eindeutig auf unsere A, tasmanica zutrifft, da diejenigen Charaktere, die sie weit von A. sanguisorbae entfernen, gar nicht erwähnt werden, wie denn ja auch Hook. fil. die Pflanze später als Varietät zu A. sanguisorbae gestellt hat und eine zwergige, auch auf dem Mount Wellington vorkommende Varietät der letzteren var, brevi- foliolata Bitt. Monogr., p. 263 ebenfalls als A. sanguisorbae var. 8. montana verteilt hat (Acaena-Monographie, p. 263). Auch Diels (no, 6430, herb. Berol. hat die A. sanguisorbae var. brevifoliolata unter dem Namen A. montana Hook. fil. in der alpinen Zone des Mount Wellington (bei 1150 m) an humósen Stellen an Felsblócken, zwischen Gestein gesammelt: ein weiterer Beleg für meine Feststellung, dass nach Hookers Beschreibung der A. montana nicht unsere A. tasmanica erkannt werden kann. Die mir bisher trotz mancherlei Bemühungen unzugängliche Notiz Muellers in ,Papers and Proceedings of the Royal Society of Tasmania 1891— 92, p. 15 ist mir jetzt ebenfalls dureh Prof. Ewart in Abschrift mitgeteilt worden; sie lautet: „Acaena montana, J. Hooker (recorded as à variety in the Flora Tasmanica).“ Das hierauf gegründete Zitat in Index Kewensis, Suppl. I: A. montana F. Mueller ist also irrtümlich, denn Hook. f. selbst hatte ursprünglieh in The London Journ. of Botany, VI (1847), 476 diese Pflanze als Art beschrieben, sie allerdings nicht klar definiert und sie später mit A. sanguisorbae-Formen verwechselt. Ich halte daher (siehe meine Angaben im Nachtrag zu Acaena, p. 325) die Bezeichnung A, tasmanica aufrecht. 24. Acaena integerrima Gill. in W. J. Hook. Patagonia: Lago Nahuelhuapi: San Carlos de Bariloche, Cerro Gu- tierrez, 1300 m, Dr. Buchtien in Baenitz, Herb. Americ., vidi in herb. Buchtien! 27. Acaena sericea Jacq. f., Patagonia, Rio Coy, leg. J. B. Hatcher sub nom. A, cuneata Hook. et Arn.! „Acaena capitata Phil.“ (vgl. Bitter, Die Gattung Acaena, p. 149, 150). Leider vermag ich auch jetzt noch nicht diesen Artbegriff endgültig aufzuklären, denn das mir vom Mus. Nacional zu Santiago zugegangene Material mit dem Vermerk „Bäder von Chillan“, also dem Originalstand- orte Philippis, gehört sicher nicht zu der Diagnose Philippis, es ist nämlich A. sericea Jacq. fil. var. sericella Bitt., deren Blätter (siehe meine Monographie, S. 97, fig. 21d—h) 3-—5-jochig, aber niemals 8—10-jochig sind wie Philippis Diagnose von A. capitata vorschreibt, auch alle übrigen Weitere Untersuchungen über die Gattung Acaena. 491 wichtigen Charaktere passen nicht auf die mir übersandte Pflanze, so dass man eine Etikettenverwechslung annehmen muss. Die übrigens nicht kahlen Cupulae haben einen Durchmesser von etwa 4!/, mm, die Philippische A. capitata soll an der reifen Frucht einen solchen von 11 mm aufzuweisen haben. Bei diesem widerspruchsvollen Befund ver- mag ich also nichts an meiner l. c., p. 150 geäusserten Ansicht zu ändern, dass A. capitata entweder zu A, macrocephala oder zu A, leptacantha gehört; offenbar hat Reiche seinerzeit noch (Fl. de Chile, JI) die richtige Form vor sich gehabt, da er die Pflanze zu A. macrocephala zieht: eine Vermengung der À, sericea Jacq. fil. mit A. macrocephala Poepp. kann man dem scharfsichtigen Kenner der chilenischen Flora nicht zutrauen. 42. Acaena multifida Hook. fil. Chile: Bei Temuco hat Scott Elliot, Dec. 1903 eine Form von A. pinnatifida gesammelt, die man ebensogut zu A. multifida stellen kann. Grenzgebiet beider Arten, typische Übergangsform! 44. Acaena macrocephala Poepp. Eine von Buehtien nahe dem Lago Nahuelhuapi (Patagonien) auf dem Cerro Gutierrez bei 1400m Hóhe gesammelte Pflanze, die er in Baenitz, Herb. Americ. verteilt hat, ist mir erst jetzt zugänglich gewesen, die Exemplare schliessen sich augenscheinlich an die var. 2. caput medusae Bitt. an; damit ist also der Wohnbezirk dieser Art südlich bis zum 41° südl. Br. sicher festgestellt; dagegen habe ich in einer von Reiche unter diesem Namen gesammelten Pflanze aus der Cordillera del Rio Manso (1500 m im Schneegebiet), also wenig südlicher als der Nahuel- huapi, eine interessante Varietät der polymorphen A. pinnatifida ermittelt (herb. Mus. Nac. Santiago !). 55. Acaena magellanica Vahl subsp. 3 laevigata (Ait.) Bitt. Die von Hemsley in Biologia Centrali-Americana, Botany, vol. I, 378 erwähnte „A. laevigata Vahl“ ist sicher nicht die Aitonsche und Vahlsche nur im südlichen Südamerika vorkommende Pflanze, von der ich eine charakteristische Unterart nördlich nur bis zur Cordillera de Linares (36° südl. Br.) habe nachweisen können (Bibl. botan. Heft 74, S. 166 und 169: A. magellanica Vahl subsp. pygmaea Bitt). Nach den von Hemsley angegebenen Fundorten der vermeintlichen „A. laevigata“ in Süd-Mexiko: „in woods on Mount Orizaba at Anganguio!) (Schiede), Mineral del Monte (Ehrenberg)* ist es mir wahrscheinlich, dass auch die Pflanzen dieser Standorte zu A. elongata L. var. gracilis Bitt. gehören, ebenso wie die in Biolog. Centrali-Amer. Botany I, 378 neben 4. elon- gata irrtümlich als selbständige Arten aufgeführten A. lappacea R. et P, und A. agrimonioides H. B. K., die beide als Synonyme zu A. elongata L. gehören (vgl. auch Bibl. botan. Heft 74, S. 30). 61. Acaena macrostemon Hook. fil. Eine im herb. Buchtien als A. laevigata Ait. bezeichnete Pflanze von Juncal am Uspallatapass, 2200 m, gehórt zu A. macrostemon Hook, fil. * 1) Wohl Anganguco westlich von der Stadt Mexiko, wo A. elongata nach- Bewiesen worden ist. 492 Georg Bitter. 86. Acaena argentea R. et P. Da mir Johows Estudios sobre la flora de las islas de Juan Fer- nandez!) erst nach der Veröffentlichung meiner Monographie zugänglich wurden, so sei darauf hingewiesen, dass dieser Autor nur für Masatierra die A. argentea als lästiges Unkraut anführt, von den beiden anderen Inseln des Archipels dagegen keine Acaena erwähnt. Da ich die A. argentea von Masatierra in zwei auf dem Festlande von Chile bislang nicht nachgewiesenen Varietäten var. pluribracteata (Monogr., p. 216) und var. grandiceps (Monogr., p. 217) gesondert habe, so gebe ich hier noch eine Bemerkung Johows in deutscher Übertragung wieder, die noch weitere Formen von Acaena auf der Hauptinsel erwarten lässt: „An den schattigen Orten der Insel bemerkt man eine zwergige Variation dieser Pflanze“ (A. argentea), „welche sich jedoch von der typischen Form durch das Fehlen des silberigen Haarkleides auf der Blattunterseite unterscheidet. Ähnliche Exemplare nähern sich bisweilen sehr der 4. ovalifolia Ruiz et Pavon“. Ich selbst habe (Monogr., p. 238) von „Juan Fernandez“, also wahr- scheinlich von der Hauptinsel Masatierra ein steriles von Philippi ge- sammeltes und als A. ovalifolia var. microphylla bezeichnetes Exemplar gesehen, das sicher zu A. ovalifolia gehört und wohl eine bereits diffe- renzierte Inselform dieser sehr polymorphen Art darstellt, Wahrschein- lich gehören die von Johow erwähnten Schattenformen statt zu A. argentea ebenfalls zu A. ovalifolia var. microphylla Phil. Da auch Skottsberg von seinem Besuche auf Masafuera keine Belege der A. argentea mitgebracht hat, so müssen wir annehmen, dass diese auf Masatierra so ausserordentlich üppige und allgemein verbreitete Art sowohl auf der nahe der Hauptinsel gelegenen kleinen Santa Clara als auch auf Masafuera völlig fehlt, was um so mehr beachtenswert ist als die A. argentea von Masatierra seit bald 50 Jahren bekannt ist; da 4. argentea an ihren Cupularstacheln wohlentwickelte Glochiden besitzt so ist es auffüllig, dass dieses auf Masatierra sehr lüstige Unkraut noch nieht dureh Vógel auf die Nachbarinseln verschleppt worden ist; dieser Umstand bestätigt meine bereits an anderen Orten in der Monographie über Acaena geüusserte Ansicht, dass die Verbreitung der Angehörigen dieser Gattung auf grössere Meeresstrecken durch Vögel offenbar bei weitem nicht so ausgiebig erfolgt wie es von der Mehrzahl der Pflanzen- geographen angenommen wird, Übrigens verdient bei den A. argentea-Exemplaren von Masatierra wohl die Herausbildung von Varietäten (var. pluribracteata und var. grandiceps), die bisher auf dem Festlande von Chile und Peru in dem weiten Verbreitungsgebiete der Art nicht festgestellt werden konnten. Beachtung in Anbetracht der wahrscheinlich schon lüngere Zeit vor der ersten Auffindung dieser Spezies auf Masatierra durch Philippi (1864) erfolgten ersten Ansiedelung der Pflanze auf der Insel. Auch Johow 1) Santiago de Chile 1896. Weitere Untersuchungen über die Gattung Acaena. 493 (p. 92) hält es für sehr wohl möglich, dass diese Art schon seit längerer Zeit, wenn auch in viel geringerer Menge als gegenwärtig, auf der Insel vorkomme. 91. Acaena rubescens Bitt. Patagonia: Magellan (Punta Arenas), leg. J. B. Hatcher: sub nom. 4. ovalifolia R. et P. 99. Acaena cadilla Hook. fil. — Bitter, l. c., S. 238. Eine mir aus dem Herb. Mus. Nac. Santiago unter dem Namen A. Krausei Phil. zugegangene Pflanze, die von San Juan (Dept. La Union, Prov. Valdivia) stammt, ist A. cadilla Hook. f. und zwar gehört sie zu der von mir bisher nur bei Concepcion festgestellten forma epistemo- nocoma Bitt., bei der am Ende des Connectives über den Antheren einige einzellige spitze, farblose Haare sitzen. 99a. Acaena denudata Reiche, Flora de Chile II, 232 (1898) — Bitter, Die Gattung Acaena. Bibliotheca botan., 74, S. 295 (1911). Reiches kurze Beschreibung genügte zwar, um die Selbstündigkeit dieser Art zu erkennen; ich vermochte danach aber nicht mit Sicherheit, der Pflanze ihren Platz in meiner systematischen Darstellung anzuweisen. Unter den getrockneten Materialien aus dem Herbarium des Museo Nacional zu Santiago befand sich ein Exemplar mit dem Vermerk: „4. ovalifolia R. et P. var. elegans Gay, Cerro Colorado, 1000 m“, welches aber keineswegs zu A. ovalifolia R. et P. subsp. elegans (Gay) Bitt. gehört, sondern offenbar zu der bis dahin von mir noch nicht gesehenen A. denudata Reiche; zwar ist die Behaarung der mir vorliegenden Pflanze stärker als es bei der A. denudata gemäss der Reicheschen Diagnose der Fall ist, aber, bevor ich nicht authentisches Material von Reiche selbst gesehen habe, móchte ich nicht einmal eine Varietát auf diese Abweichung gründen. Was ferner den Fundort „Cerro Colorado“ anbelangt, so muss ich nach längerem Suchen in grösseren Atlanten und in Ortslexicis be- merken, dass es Lokalitäten dieses Namens wohl nur in Spanien und in der mexikanischen Provinz Chihuahua gibt, dass dagegen diese Angabe als Fundort für die chilenische Pflanze wahrscheinlich auf einem Schreib- fehler beruht, es muss wohl statt dessen Rio Corcovado heissen; dies würde wiederum gut auf A. denudata Reiche passen, denn aus der Um- gebung des Rio Corcovado stammt laut Flora de Chile II, 232 das Ori- ginal zu A. denudata. Im folgenden gebe ich eine Ergänzung!) der Diagnose auf Grund des Exemplares aus dem Museo Nacional: ! Zum Vergleich sei hier meine Copie der spanischen Originaldiagnose Reiches wiederholt, um auf die verschiedenen Abweichungen aufmerksam zu machen: caulis robustus, procumbens aut ascendens ramis erectis; folia laete viridia, utrinque glabra, subtus pallidiora et reticulata; foliola 5—6-paria, obo- vata, profunde serrata; sepala glabra; stamina 2; ovarium fructusque (id est cupula!) glabra; aculei rubescentes, 4, quorum duo semilongi alteris duobus. 494 Georg Bitter. Rami vegetativi repentes, parce pilosi; folia cr. 3!/—4 cm longa, vaginae extus fere glabrae, solum margine pilis sparsis prae- ditae, stipulae lanceolatae, acutae, er. 5 X ?/,— 1!/; mm, simplices vel dente uno laterali manifesto instructae, petiolus et costa mediana pilis brevibus subappressis obtecti, lamina 11-foliolata, foliola obovata, margine serratidentato, dentibus nonnihil tegentibus, acutiuseulis, apice purpurascente plerumque pilis non superato, foliola supra glabra, viridia, vix parum glaucescentia, venis venulisque impressis, subtus nonnihil manifestius glaucescentia, in venis venulisque manifeste pro- minentibus breviter pilosa, foliola lateralia superiora usque ad 8 X 6 mm, dentibus 11—12, foliolum terminale breviter (cr. 1 —1!/; mm) petiolulatum er. 9 X 6 mm, 13-dentatum; rami floriferi erecti, solum in parte inferiore foliis nonnullis praediti, in parte longiore superiore solum folio valde reducto vel etiam bracteiformi instructi, ceterum nudi, usque ad 11—12 cm alti (an in statu fructifero nonnumquam altiores?), pilis brevibus in tota superficie obtecti; capitulum terminale globosum, me- diocre, in statu submaturo diam. cr. 8 mm, cupulae obconicae, basi in pedicellum brevem (cr. 0,5 mm longum) attenuatae, cr. 21/,—3 X ?/, mm, membraná exteriore nonnibil laxä parum saccatä (praecique aculeos versus) fere glabrae (pilis pareis vix conspicuis obsitae), aculei 4, flavidi vel purpurascentes, inaequales, duo oppositi (cr. 2!/,-3 mm longi) fere duplo longiores alteris duobus, glochides apicales fere semper 4, er. usque ad 0,4 mm longae; sepala 4, fere 1,5 X 0,7 mm, extus praecipue in mediana pilis parcis obsita, supra apice solo papillato ceterum glabra, stamina 2, filamenta cr. 1,3 mm longa, antherae (verisimiliter albidae) reniformes, cr. 0,36 0,4 mm longae, 0,53— 0,58 mm latae; stylus er. 0,6 mm latus, stigma cr. 1,2 X 0,75 mm. Auch diese Art besitzt wie manche andere Acaena zwischen den einzelligen, dickwandigen, längeren Haaren winzige, mehrzellige, zart- wandige mit terminalem drüsenähnlichem Köpfchen, #ilweise ziemlich reichlich eingestreut, so an den Stengeln, den Scheidenrändern, den Blattstielen und Mittelrippen der Spreiten, sowie an den Rändern der Blättchen. Ich schalte diese Art in meine Anordnung der Acaenen als Nr. 99a ein, sie gehört also zur Subsectio 6 Euancistrum, § 2 Ovalifoliae; in die Bestimmungstabelle (Monographie, p. 221) ist sie auf Grund ihrer Blatt- merkmale, der vier ungleich langen Stacheln (2 lüngere und 2 kürzere), sowie der kaum behaarten Cupulae leicht einzugliedern. 102. Acaena ovalifolia R. et P. Die bei Unduavi, Nordyungas (Bolivia) von Buchtien gesammelte Pflanze, welche er in ,Contribuciones a la flora de Bolivia*, I. Parte. La Paz (1910), p. 122 als A. adscendens Vahl bezeichnet hat, gehört zu 4. ovalifolia R. et P. Es war allerdings von vornherein unwahrscheinlich, dass die subantarktische A. adscendens hier in Bolivia vorkommen könnte, aber es bedurfte doch einer Prüfung des Belegstückes, das mir Herr Dr. Buchtien freundlich zugänglich machte. Weitere Untersuchungen über die Gattung Acaena. 495 Var. subsexjuga nov. var. Folia magnitudine mediocri inter subsp. chamaephyllon Bitt. et subsp. australis Bitt., raro (in ramis vegetativis repentibus) a basi vaginae usque ad apicem er 8 X 3 cm, lamina (stipulis exceptis!) saepe 13-foliolata, foliola non tam lata quam in subsp. australis, lateralia paris supremi 17—18 X 7 mm (in ramis vegetativis repentibus), in ramis ad florendum erectis solum 13 X 5 mm, antherae 0,33— 0,36 mm longae, 0,45—0,53 mm latae, stylus cr. 1 mm longus, stigma cr. 1,2 mm longum, aculei 2. rarius 3, cr. 0,7—1 cm longi. Bolivia: Yungas septentrionalis, Unduavi, 3300 m s. m., Dr. O. Buchtien, Flora de Bolivia exs. no. 642 sub nom. A. adscendens Vahl! Neben den zu der eben beschriebenen Varietüt gehórigen Exemplaren lag ein Exemplar mit bedeutend kleineren Blättern, das auch durch seine beim Trocknen angenommene dunklere Färbung gegen die oberseits frisch grünen Pflanzen der var. subsexjuga deutlich abstach. Die stärkere Behaarung auf der Unterseite der Haupt- und Seitenadern, sowie die geringe Grösse der Blättchen verweisen dies Specimen zu subsp. cha- maephyllon Bitt. Eine von J. B, Hatcher bei Punta Arenas gesammelte als A. ad- scendens Vahl bezeichnete Pflanze hat Skottsberg richtig als A. ovalifolia bestimmt, es ist: Var. chamanthera nov. var. Antherae cr. 0,33 mm longae, 0,41 mm latae, ceterum ad subsp. australis pertinens. Patagonia: Punta Arenas, coll. J. B. Hatcher. 104. Acaena fissistipula Bitt. Die Gattung Acaena S. 241—249. Dr. Skottsberg sandte mir ein von L. Cockayne 1893 in Neu- Seeland bei Starvation Gully, Mt. Torlesse Range, alt. 840 m gesammeltes Exemplar von A. fissistipula, an dessen Zugehörigkeit zu À. adscendens Vahl!) Cockayne schon damals gezweifelt hat und das offenbar zu der von mir als var. brevibracteata bezeichneten Form gehört. Dieses Exemplar hat, soweit es sich nach den etwas verblichenen beiden Blütenkópfen beurteilen lüsst, weissliche Narben, aber ziemlich purpurrot gefürbte Antheren besessen, es stimmt also auch in dieser Hinsicht mit der von mir lebend untersuchten var. brevibracteata gut überein. Dagegen zeigt eine ebenfalls unzweifelhaft zu A. fissistipula gehörige Pflanze, von der mir Dr. L. Cockayne reichlich blühendes, vorzüglich getrocknetes Material?) zur Verfügung stellte, mancherlei beachtenswerte Abweichungen, besonders bezüglich der grösseren Länge der Blüten- schäfte und der Farbe der Narben. 1) Über die verschiedenen, früher zu A. adscendens Vahl gezogenen neu seelündischen Arten siehe meine Monographie, S. 248. ; 2) „Nr. 639. A. adscendens Hook. f. non Vahl, cultivated plant, Hort. Cockayne, Nov. 1910; originally from Eastern Southern Alps*. 496 Georg Bitter. Var. rubristigma nov. var. Folia (a basi vaginae) usque ad 5 cm longa, lamina plerumque 9- foliolata, foliola supra glabra, dentium fuscescentium apices pilis fere penicillatis superati, foliola superiora 7—11-dentata, foliolum terminale petiolulo 5 mm, rarius usque ad 6!/; mm longo ipsum usque ad 7—9 X 8—10 mm; scapi intensius purpurascentes in statu florifero jam plerumque 12—14 cm longi; bracteae floribus breviores sicut in var. brevibracteata; filamenta 2,5 mm longa; antherae intense purpureae; stylus er. 0,5—1 mm longus, stigma satis manifeste purpurei suffusum, cr. 1,9 mm longum, 1,2 mm latum; glochides in apice aculeorum non jam satis evolutorum cr. 7—8, omnes retrorsae, cr. 0,58—0,75 mm longae (pauciores longioresque quam in var. brevibracteata !). Es ist wohl kaum anzunehmen, dass die stürkere Fürbung der Blütenteile, sowie die Länge der Schäfte auf den abweichenden Stand- ort, besonders auf den im Vergleich zu den Originalstandorten tiefer gelegenen Garten Cockaynes zurückzuführen sind. 105. Acaena sanguisorbae Vahl. Ich habe (Monographie, S. 150) auf den Anteil hingewiesen, den der Wind an der Verbreitung der Fruchtkópfchen mancher Acaenen durch Zusammenballung verschiedener dieser untereinander sich festhäkelnder Kugeln hat; auch bei A. sanguisorbae Vahl habe ich in meinen Kulturen im Garten mehrfach die Vereinigung der Früchte zu unregelmässigen, grösseren Ballen und ihre Bewegung durch den Wind gesehen; sie bleiben aber leicht in Vertiefungen und durch Festhäkeln an anderen Pflanzen liegen. Acaena sanguisorbae Vahl subsp. profundeincisa Bitt. (Die Gattung Acaena, p. 270) var. diminuta nov. var. Planta multo minor formis ceteris subspeciei profundeincisae, stipulae 5 X 1!/ mm; folia solum 2—2!/, em longa, 11—13-foliolata, foliola formá eädem quam in subspecie, sed minora superiora 5—6 X 4 mm, supra praecipue in dentibus acutis pilosa et rubescentia, subtus dense appresse sericei-pilosa, glauci-cinerea; caules erecti floriferi foliis non- nullis sensim diminutis praediti, cr. 6 cm alti, capitula (in statu florifero solo visa) cr. 7 mm diam.; sepala cr. 1,8 X 0,8 mm, praecipue in mar- !) In var, brevibracteata glochides in apice aculeorum majorum cr. 10—12, adsunt, pleraeque cr. 0,3—0,5 mm longae, rarius nonnullae paululum lon- giores. Zu beachten ist, dass mir von der var. rubristigma nur Blütenköpfe vor- gelegen haben und trotzdem sind die Glochiden an den eben erst hervor- sprossenden Cupularstacheln schon beträchtlich lànger als an den Stacheln der soeben erwähnten var. brevibracteata, bei der ich voll ausgebildete reife Früchte in grósserer Zahl prüfen konnte. Ob die bei var. brevibracteata fast immer an den mittleren Teilen der Stacheln zu findenden, einzelnen, abstehenden Haare auch bei var. rubristigma vorkommen, liess sich wegen der geringen Streckung der Stacheln bei dem mir von der letzteren Varietät ausschliesslich vorliegenden Blütenmaterial leider nicht ermitteln. Weitere Untersuchungen über die Gattung Acaena. 497 gine apicali rubescentia, filamenta cr. 2,5 mm longa, antherae 0,7 mm longae, 0,8 mm latae, manifeste rubescentes; stylus cr. 0,66 mm longus, stigma cr. 1,6 mm longum, 1 mm latum. Novae-Zelandiae insula meridionalis: „Fell-field, east face of Mt. Torlesse Range, Canterbury, alt. 1000 m“, L. Cockayne no. 628, 30. XII. 1902, in statu florente sub nom. „A. (adscendens Vahl)?“ herb, Upsal.! Diese Varietät entspricht in den Grössenverhältnissen ihrer Blätter ungefähr der A. sanguisorbae subsp. pusilla Bitt., schliesst sich aber in der Form ihrer Blättchen (mit den ziemlich tiefen Einschnitten), sowie in der Farbe und Behaarung derselben und in der Farbe der Antheren durchaus der als subsp. profundeincisa Bitt. bezeichneten Pflanze an, von der sie als eine zwergige Varietät anzusehen ist. Acaena sanguisorbae Vahl var. paucidens nov. var. Folia 3—4, rarius —4!/, cm longa; vaginae (extus), stipulae, pe- dunculi, rhachides, venae primariae et secundariae foliolorum pilis longis tenuibus sericei-nitentibus praeditae, mesophyllum tamen etiam subtus glabrum quamvis paulum pailidius quam supra; stipulae lanceolatae acutae integrae vel 1— 2 dentatae, cr. 3—4 X 3/,— 1 mm, lamina 9—11- foliolata, foliola acute dentata, superiora cr. 6 X 5 mm dentibus (1—1! mm longis) plerumque solum 7, rarius —9, supra fere glabra, solum dentium apices versus parce pilosa, in statu vetusto in- tense rubescentia; scapus in statu fructigero er. 11 cm altus, appresse pilosus, in parte basilari sola foliatus; capitulum fructiferum cr. 0,9—1 mm diam.; cupula matura cr. 2 X 1 mm densissime pilosa; aculei 4, rufes- centes quorum duo oppositi 3—3!/ mm longi, alteri plerumque breviores er. 2 mm attingunt; glochides plerumque 5, er. 0,58—0,75 mm longae; aculeoli accessorii desunt, sepala 4, cr. 1,6 X 0,9 mm, extus dense pi- losa, viridia, margine purpurascente, stamina 2, filamenta er. 2 mm longa, antherae er. 0,5—0,66 mm longae, 0,58 —0,75 mm latae; stylus cr. 0,8 mm longus, stigma angustum, er. 1,6 X 0,65 mm. Novae Zelandiae insula australis: ,probably Mt. Torlesse, Febr. 3.74 1902, leg. L. Cockayne no. 641! Von allen bekannten neuseelündischen Formen dieser polymorphen Art durch die geringe Zahl der Blättchenzähne verschieden, schliesst sich diese Varietät wohl am meisten noch an die subsp. profundeincisa an, von der sie aber ausser der geringeren Zahl der Zühne durch schwächere Behaarung, geringere Grösse und Zahl der Blättchen, schmälere Narbe und andere Merkmale abweicht. Var. pilosa!) Kirk Student's Flora of New Zealand, p. 133. Omnium varietatum Acaenae sanguisorbae haec densissime pilosa; caulis, scapus, folia in utraque pagina incani-sericea; folia (a basi vaginae) cr. 4!/,—5!/, em longa, vaginae extus dense sericei-pilosae, 1) Der von Kirk für diese Varietät gewählte Name ist leider sehr wenig bezeichnend, denn es gibt verschiedene „behaarte“ Varietäten der A. sangui- sorbae, besser wäre „incana“ oder ,incani-sericea" gewesen. Repertorium specierum novarum. X. 32 498 Georg Bitter. stipulae 3—6 X 2—4 mm, 2—4-dentatae, lamina 11—13-foliolata, foliola superiora 8—9 X 6 mm, plerumque 11-, rarius —13-acute den- iata, dentibus cr. 1!/4, mm longis; scapus florifer cr. 8!/ cm longus, in axillis foliorum flores nonnulli dispersi, capitulum terminale floriferum cr. 8—9 mm diam. cupula et sepala (extus) dense pilosa, sepala mar- gine purpurascente, cr. 114 X 3/, mm filamenta 1,8 mm longa, antherae er, 0,58 X 0,6—0,7 mm, stylus 0,8 mm longus, stigma 1,7 X 1 mm. Novae Zelandiae insula meridionalis: Fell-fields, Arthurs’ Pass, Southern Alps, 890 m, leg. L. Cockayne no. 623!!). Bei dem mir vorliegenden Exemplar sind nicht nur am Blütenschaft reduzierte Blätter ziemlich weit hinauf vorhanden, sondern man trifft sogar mehrfach an der Basis der Köpfchen einige hervortretende Brakteen oder auch ein etwas grösseres laubiges, gelapptes Blättchen, so dass auch hier wahrscheinlich eine Rasse „involucrata“ wie bei einigen anderen Acaenen auftritt. Ein weiterer Beleg von Cockayne no. 623 im Herb. Berol. trägt das Vermerk: „A. sanguisorbae Vahl var. pilosa Kirk = A. glauca Cockayne spec. nov. ined.^, demnach hat Cockayne diese beiderseits stark be- haarte graue Pflanze als seine A. glauca bezeichnet und nicht die von mir als A. sanguisorbae Vahl subsp. caesüglauca Bitt. in der Acaena-Mono- graphie, p. 269/270 unterschiedene Pflanze. Acaena sanguisorbae Vahl subsp. antarctica (Cockayne) Bitt., nov. comb. A, sanguisorbae Vahl var. antarctica Cockayne in Transact. and Pro- coed. of the N. Zeal. Inst. (1903), vol. 36, p. 319. — A. sanguisorbae Vahl subsp. aucklandica Bitt. in Bibliotheca Botanica (1911), Heft 74, p. 274. Irregeführt durch einige Angaben in Cockaynes Diagnose, hatte ich neben der mir aus der Beschreibung Cockaynes bekannten var. an- tarctica Cockayne eine besondere subsp. aucklandica beschrieben; das mir von Cockayne später mit dem Vermerk „type specimen“ gesandte Spiritusmaterial überzeugte mich davon, dass seine var. antarctica mit meiner subsp. aucklandica völlig übereinstimmt, so dass der erstere Name wohl trotz der Mängel der Diagnose erhalten bleiben muss. "Wegen der habituellen Unterschiede, sowie wegen der geringen Lünge der Stamina ist diese Charakterpflanze der Aucklandinsel aber, wie ich bereits in meiner Monographie vorgeschlagen hatte, als Unterart der A. sanguisorbae zu behandeln. - Ich habe meiner schon ziemlich eingehenden Beschreibung der subsp. antarctica (sub nom. subsp. aucklandica) in Bibl. Botan., 74, p. 274 auf Grund des Cockayneschen Materiales nur wenige Ergänzungen hinzu- zufügen: 1) Dies ist bis jetzt der einzige Standort, von dem mir diese Varietát bekannt geworden ist; nach Kirk (Stud. Flora of N.-Zeal., 133) soll sie nicht bloss in alpinen Landstrichen der Südinsel, sondern auch auf den Inseln Auckland, Campbell, Antipodes und Macquarrie vorkommen; diese weite Vere breitung erscheint mir zweifelhaft. Weitere Untersuchungen über die Gattung Acaena. 499 Stipulae saepe tridentatae, scapus dense breviter appresse sericei- pilosus, capitulum (fructibus submaturis) cr. 1 cm diam., aculei (veri- similiter non jam satis evoluti) er. 3 mm longi, apice glochidibus 5—6, cr. 0,5—0,6 mm longis praediti; antherae 0,36 mm longae, 0,5 mm latae; stigma usque ad 1,8 mm longum, 0,74 mm latum. Auf der Campbell. und den Antipodeninseln soll ebenfalls die subsp. antarctica vorkommen, ich habe von dort noch keine Belege gesehen. Trotz genügender habitueller Differenz ist mir eine gewisse Über- einstimmung dieser Pflanze von Auckland mit der am anderen entgegen- gesetzten Grenzbezirk der Verbreitung der species collectiva A. sangui- sorbae vorkommenden Art, A. sarmentosa Carm. auf den Tristan da Cunhainseln, aufgefallen. Leider kann ich gegenwärtig wegen der Unvollständigkeit der vorliegenden Materialien von beiden Formen nur auf die Notwendigkeit der Vergleichung lebender Exemplare von beiden hinweisen, Prof. Ewart-Melbourne machte mir das in Britisch-Neuguinea (Summit of Mt. Duyman, 9000 ft., 1894, leg. W. E. Armit) gesammelte Acaena-Material des National-Herbariums von Victoria zugänglich; es ist ein einziges dürftiges Exemplar mit einem verblühten Kópfchen; ich zweifle nicht, dass eine Form der äusserst polymorphen A. sanguisorbae Vahl vorliegt; meine ursprünglich gehegte Erwartung (Acaena-Monogr., p. 295) in bezug auf diese Neuguinea-Pflanze ist nicht in Erfüllung ge- gangen: ich hatte eine Angehörige der Sektionen Subtuspapillosae oder Acrobyssinoideae dort vermutet, das Vorkommen der in Australien so weit verbreiteten A. sanguisorbae auf Neuguinea ist von geringerem phyto- geographischen Interesse. 110. Acaena Buchanani Hook. fil. forma erubescens nov. form. Typo valde similis, tamen aculeis non semper sulphureis, sed mani- feste rubescentibus. Novae Zelandiae insula meridionalis: Otago, Tanas, leg. D. Petrie, herb. L. Cockayne no. 635 in herb. Berol.' Während für A. Buchanani sonst allgemein die grünlich-schwefel- gelbe Farbe der Stacheln als wichtiges Charakteristikum gilt, zeigt diese Form durch ihre meist deutlich rótliche Stachelfarbe eine Annäherung an die verwandte A. microphylla; es liegt jedoch kein Grund vor, sie als eine Kreuzung anzusehen. 110. Acaena Buchanani Hook. fil. subsp. longissimefilamentosa nov. subsp. Folia (a basi vaginae) usque ad 3!/, cm longa; lamina plerumque 9-, rarius 11-foliolata; foliola (etiam superiora) plerumque nonnihil an- gustiora quam in typo dentibus acutioribus profundioribusque, paris de Premi foliola usque ad cr. 6!/, X 4![, mm, 10-dentata, foliolum terminale petiolulo cr. 3 mm longo ipsum fere 6 X 4'/ mm, à. foliolæ 500 Georg Bitter: Weitere Untersuchungen über die Gattung Acaena. omnia subtus pallide glaucescentia, in vena media dense, in venis la- teralibus parcius pilosa, supra glabra, viridiora, maculis albidis minutis in mesophyllo sparsis, dentium apices supra obscuriores, exsudationibus hydathodae terminalis nitidis obtecti; capitula sicut in typo sessilia foliis superioribus fere rosulantibus subabscondita, sepala 4, er. 1,7 x 1 mm, stamina 2, filamenta in statu deflorato valde elongata, usque ad 6 cm longa, antherae cr. 0,74 mm longae: 1 mm latae; styli 2, cr. 0,8 mm longi, stigmata 2,2 mm longa, 1,3 mm lata; glochides cr. 7—10, pleraeque reflexae, strietae (parum aduncae) nonnullae solum patentes, cr. 0,3—0,5 mm longae. Novae Zelandiae insula australis: Colac Dunes, Southland, L. Cockayne no. 640! Dr. L. Cockayne sandte mir Exemplare, die in seinem Garten kul- tiviert waren, mit dem Vermerk: „Acaena sp., (cultivated), growing side by side with no. 638“ (id est A. sanguisorbae Vahl subsp. novae Zelan- diae (Kirk) Bitt. „Keeps its character in cultivation.“ „Has hardly bloomed this year; Nov. 1910.* Diese interessante Zwergform unterscheidet sich von der typischen A. Buchanani besonders durch die beim Verblühen sich ausserordentlich in die Länge streckenden Filamente (die mit 6 mm bei weitem die grösste Länge unter allen mir bekannt gewordenen Acaenen erreichen), sowie zweitens durch die geraden kürzeren, etwas derberen und etwas gleichmässiger retrorsen Glochiden an den Enden der Cupularstacheln. Diese Form der Glochiden erinnert durchaus an das Verhalten der Ancistrum-Arten und ist innerhalb der Sektion der Microphyllae eine sehr beachtenswerte Ausnahme. Ich habe in meiner Monographie an den beiden zur Sektion Microphyllae gehörigen Arten A. microphylla und À. Buchanani ausser den bei beiden vorkommenden Varietäten mit völlig un- bestachelten Achänen die eigenartige Reduktion der an den Stacheln terminalen Glochiden konstatieren können, die bei A. microphylla mit Ausnahme der seltenen var. pauciglochidiata (mit wenigen, sehr kurzen Terminalglochiden)!) zum völligen Verschwinden der Glochiden geführt hat, während bei der typischen A. Buchanani die ziemlich zahlreichen, dünnen Haare nahe der Spitze der Stacheln viel länger und weicher als gewöhnliche Glochidenhaare bei Acaena, sowie meist hin und her- gebogen sind, sie sind daher für die Verbreitung der Cupulae nicht mehr tauglich. Konnten wir somit bislang (unter Vernachlässigung der bezüglich ihrer Berechtigung als ungekreuzte Form zweifelhaften var. pauciglochi- diata von A, microphylla) als eines der Sektionsmerkmale der zu den Microphyllae gehórigen Formen die Reduktion bzw. Degeneration der terminalen Glochiden betrachten, so müssen wir jetzt darin eine Ein- schránkung zugestehen, insofern, als diese neue Subspezies longissime- !) An manchen Stacheln dieser Form fehlen die Glochiden ganz, übrigens habe ich bereits in der Acaena-Monographie, S. 289 auf die Möglichkeit eines hybriden Ursprungs der var. pauciglochidata hingewiesen. E.Koehne: Genus Sorbus s. str., speciebus varietatibusque novis auctum. I. 501 filamentosa der A. Buchanani in bezug auf die Ausgestaltung der Glochiden mitten zwischen der Mehrzahl der Acaenen mit fast geraden, ziemlich kurzen, scharfen retrorsen, zum Festhaften dienenden Terminalglochiden und den viel längeren, gebogenen, weicheren Haaren an den Enden der Cupularstacheln typischer A. Buchanani steht: die Form der Glochiden der neuen Unterart erinnert noch durchaus an die zum Anhäkeln be- stimmten Glochiden der überwiegenden Zahl der Acaena-Arten, jedoch ist an einzelnen Glochiden der Unterart zu beobachten, dass sie mehr wagerecht von dem sie tragenden Stachel abstehen, auch die übrigen bilden einen grösseren Winkel mit dem Stachel als wir es meist bei den Acaenen gewohnt sind. Es liegt, soweit ich über die vorliegende Form zu urteilen vermag, kein Grund vor, auch bei ihr (wie bei A. microphylla var. pauciglochidiata Bitt.) hybriden Ursprung anzunehmen: die in der Beschreibung ange- führten Abweichungen von der typischen A. Buchanani gewähren keinerlei nähere Vergleichspunkte mit anderen neuseeländischen Acaenen; auch die Angabe L. Cockaynes, dass diese Form ihren Charakter in der Kultur bewahre, erhärtet meine Ansicht. XCV, Genus Sorbus s. str., speciebus varietatibusque novis auctum. |. Von E. Koehne. (Originaldiagnosen.) — Mit den von E. H. Wilson in China gesammelten, höchst inter- essanten Sorbus-Arten beschäftigt, war ich genötigt, sämtliche asiatischen Arten durchzuarbeiten. Die Wilsonschen werden in C. S. Sargents Plantae Wilsonianae veróffentlieht werden, die übrigen als neu erkannten beschreibe ich an dieser Stelle. Sorbus gehört zu den Gattungen, denen man bisher ein hinreichend eingehendes Studium noch nicht hat zuteil werden lassen. Hedlund hatte für seine Monographie der Gattung Sorbus nur wenig Material zur Verfügung, und Schneider hat zwar schon in Bull. Herb. Boiss., 2. ser., VI, sowie in seiner Laubholzkunde manches Wertvolle und Neue beigebracht, aber auch er konnte für seine Zwecke der Gattung nicht diejenige durchgreifende Sorgfalt widmen, deren sie bedarf. 1. Sorbus Matsumurana (Makino) Koehne 1901 in Gartenfl., L., 407; Schneider 1906, Illustr. Handb. Laubholzk., I, 669, fig. 366e, f, 367c. — Pyrus Matsumurana Makino 1897 in Tokyo Bot. Mag., XI, 71. Var. Reinii Koehne, nov. var. Folia 5-juga; foliola anguste oblonga 2,5—4 cm longa. 0,1—1,3 cm lata, dentibus utrinsecus circ. 5—10, utrinque glabra, nervis utrinsecus circ. 8—10. Inflorescentia 2,5—4 cm lata 3,5—5 cm longa, Petala 502 E. Koehne. 5—6 mm longa staminibus triplo longiora; carpidia 5 apice densius la- nato-villosa. Japan: Gipfel des Ontake, 3000 m ü. M., Ende VII. 1875, blühend. ` J. Rein 2, Der Typus unterscheidet sich durch folgende Merkmale: Folia (5—)6-juga; foliola late lanceolata 3,5—5 cm longa 1—1,4 cm lata, dentibus utrinsecus circ. 9 —15, subtus juxta costae basin plus minus rufo-lanata, nervis utrinsecus circ. 10—15. Inflorescentia 5,5 cm lata 6,5 cm longa. Petala circ. 4,5 mm longa staminibus duplo longiora; carpidia apice parce villosa. Japan: Hakusan 2500 m ü. M., 1875, blühend, J. Rein no. 101. 2. Sorbus polaris Koehne, nov. spec. Rami circ. 3 mm diam., gemmae sub anthesi 3 mm longae, superne densissime albo-lanatae. Stipulae parvae lanceolatae, deciduae; folia cum petiolo 1,5—2 cm longo 7—12 cm longa, 5—6-juga; rhachis exalata tenuis, ad nodulos supra longe villosa ceterum glabra v. subglabra, interstitiis 0,8—1,4 em longis; foliola sursum deorsumque decrescentia, basi brevissime contracta v. hinc obtusa illinc paullo supra basin acuta, late lanceolata, media 3—4 cm longa 0,7—1,3 cm lata, acutissima, basi integra ceterum breviter argutissime serrata dentibus rectis utrinsecus circ. 8—20, glabra, subtus pallidius viridia, nervis utrinsecus circ. 12—16 teneris retieuloque subtus haud prominulis, membranacea; epidermis supra laevis subtus tenere reticulato-striata obsolete papillosa cellularum limitibus absconditis. Inflorescentia 2,5—3 cm lata 4,5—5 cm longa ra- mulis inferioribus erectis, pauciflora, glabra v. parce villosa; flores versus finem mensis Julii. Cupula glabra v. subglabra, sepala intus parce pi- losa; petala 3 mm longa, ex unguiculo brevi lato quadrato-rotundata, supra versus basin villoso-barbata, staminibus aequilonga; carpidia 3 v. rarius 4, inde a placenta segregata, apice villosa. Westsibirien: An der Schtschutschja (nahe der Obmündung nördlich vom Polarkreise), 21. VI. 1876 blühend, Graf Waldburg- Zeil 35. Wurde von F. Kurtz als S. aucuparia L., von Schneider als A sibirica Hedl. bestimmt, ist aber schon durch die sehr kleinen Blüten- stánde sehr auffällig. Ähnelt auf den ersten Anblick sehr der S. Mat: sumurana (namentlich der var. Reinü), die aber längere Blattstiele (1,5—3 cm), längere Spindelglieder (1—2,5 cm), etwas stumpfere Blatt- zähne, 4,5—6 mm lange, kahle Blumenblätter von der 2—3fachen Lange der Staubblätter und 5 Fruchtblätter besitzt. — S. sibirica unterscheidet sich durch länglich-lanzettliche, etwas grössere (8,5—5 X 1—1,5 em), unterseits an der Rippe mehr oder weniger wollige und stark rauh- papillóse Blüttchen, 7—9 cm breiten Blütenstand, 4 mm lange, die Staub- blätter um !/, überragende Blumenblütter, 5, selten 4 Fruchtblütter. — Von S. americana var. groenlandica Schneid. sah ich nur sterile Zweige, deren Bláüttchen nicht kahl, sondern unterseits längs der Rippe mit weissen Zotten besetzt waren. Genus Sorbus s. str., speciebus varietatibusque novis auctum. I. 503 3. Sorbus Schneideriana Koehne, nov. spec. Rami 2 mm diam,, cinerascentes; gemmae sub anthesi 5 mm longae, summo apice tantum villosae. Stipulae parvae lanceolatae siccae, rufo- villosae, margine subulis paucis longis fusco-nigris obsitae; folia cum petiolo 1,5—2,5 cm longo 11,5—14 cm longa, 5—6-juga; rhachis tenuis exalata, ad nodulos supra longissime villosa ceterum glabra, interstitiis 1,4- 1,7 cm longis; foliola sursum deorsumque decrescentia, basi aequa- liter v. suboblique contracta, oblonga, media 3,5—4,5 cm longa 1,3—1,8 cm lata, brevissime acutissime acuminata, basi integra ceterum duplicato- inciso-serrata dentibus argutissimis utrinsecus circ. 10—14 inde a basi subaequalibus, subincurvis, supra glabra subtus pallidius viridia glabra, nervis utrinsecus circ. 12 reticuloque teneris, membranacea; epidermis supra satis striata, subtus epapillosa reticulato-striata cellularum limiti- bus absconditis. Inflorescentia 8 cm lata 6 cm longa, ramulo infimo a ceteris distante, sublaxiflora, ramulis tenuibus, glabra; pedicelli tenues, 4—6 mm longi. Cupula glabra, sepala ciliata; petala 4,5 mm longa, breviter unguiculata, medio limbo supra lanato-barbata, staminibus aequilonga; carpidia 5, inde a placenta segregata, apice lanata, styli basi villosi. Amur: blühend, Maximo wiez. Das Exemplar ist von Maximowicz und mit Zweifel auch von C. K. Schneider zu S. sambucifolia Ch. et Schlechtd. gezogen worden. Letztere unterscheidet sich jedoch folgendermassen: Zweige 3—5 mm dick, Blätter mit Stiel 15—18 cm, Spindelglieder 1,5—2,5 cm lang; Blüttehen länglich-lanzettlich, 4—6,5 X 1,5—2,2 cm, mit weniger tief eingeschnittenen und einfachen Zähnen (jederseits etwa 12—20), mit oberseits ganz glatter oder etwas gestreifter, unterseits stets ganz glatter Epidermis. Verästelungen der Infloreszenz dicker, Blütenstiele 3—4 mm lang, dicker; Blumenblätter kahl. 4. Sorbus Wilfordii Koehne, nov. spec. Rami ad 5 mm diam., cinerascentes; gemmae sub anthesi 6—7 mm longae, apice tantum parce rufo-pilosae. Stipulae siccae, parvae ad 4 mm longae, triangulares, deciduae, glabrae; folia cum petiolo 3,5—4 cm longo (12,5—)17—19 cm longa, 4—6-juga; rhachis exalata, crassiuscula, glabra, ad nodulos villosa, interstitiis 1,5—2,2 cm longis; foliola sursum deor- sumque subdecrescentia, infimo pari manifeste minore, basi suboblique rotundata, oblonga, media 4,5—6,5 cm longa 1,5—2,5 cm lata, acuminata acutissima, basi integra ceterum inferne breviter serrata, superne argutissime subinciso-serrata dentibus utrinsecus circ. 10—30 omnibus fere simplicibus, supra glabra subtus paullo pallidius viridia juxta costae partem inferiorem rufo-lanata ceterum glabra, nervis utrinsecus circ, 12—18 subtus prominulis reticulo tenero, papyracea; epidermis supra laevis, subtus striis interruptis et subramificatis obsita cellularum limiti- bus absconditis. Inflorescentia 9 cm lata 6,5 cm longa, densiflora, glabra; pedicelli ad 4 mm longi. Cupula glabra, sepala parce ciliata. Petala 3,5 mm longa, parum unguiculata, supra versus basin lanata, filamentis 504 E. Koehne. aequilonga, staminibus igitur subbreviora; carpidia 4, rarius 3 v. 5, inde a placenta segregata, lanato-villosa. Korea: Insel Tsu-shima, 1859, blühend, C. Wilford. Wurde von Wenzig als S. americana W., von Schneider als ,$. commixta Hedl. an typica?“ bestimmt. Von letzterer unterscheidet sie sich aber schon durch die viel breiteren Blättchen mit weniger auffällig langer Zuspitzung. Meines Erachtens gehört sie in die Verwandtschaft von S. sambucifolia Ch. et Schlechtd., die aber unterseits vollkommen glatte Blattepidermis hat. Die Blattzähne sind zahlreicher als bei 8 sambucifolia und S. Schneideriana und ungleich, indem die untersten sehr klein sind, die folgenden allmählich an Grösse zunehmen, so dass die obersten ziemlich tief eingeschnitten und dabei sehr scharf sind. Bei den beiden anderen Arten sind die Blattzähne schon vom Grunde an ziemlich gleich gross. 5. Sorbus pseudogracilis (Schneider) Koehne, nov. spec. Sorbus sambucifolia var. pseudogracilis C. K. Schneider 1906 in Bull. Herb. Boissier, 2. sér., VI. 311, Ill. Handb. Laubholzk., I, 668, fig. 367b. Rami 5—6 mm diam,, cinerascentes; gemmae 1 cm longae, totae v. basi excepta sericeo-tomentosae albicantes. Stipulae siccae. parvae, lanceolatae, parce rufo-pilosae, multae persistentes; folia cum petiolo 1—2 cm longo 6—11 em longa, 3—4-juga; rhachis sat tenuis exalata, parce villosa v. glabrescens, ad nodulos densius longe rufo-villosa, inter- stitiis 0,8—1,5 cm longis; foliola subaequalia infimo pari tantum minore, basi aequaliter v. parum oblique subito contracta, oblonga v. oblongo- lanceolata, media 2,5—5,5 cm longa 0,7—2 cm lata, acutissima, basi integra ceterum argutissime subinciso-serrata, dentibus utrinsecus circ. 10—20 aequalibus, glabra v. pilis albidis longis teneris supra paucissimis, subtus paullo numerosioribus conspersa, subtus paullo pallidius viridia, nervis utrinsecus circ, 10—13 subtus prominulis, supra impressis, reti- culo subtus parum prominulo; epidermis utrinque laevis epapillosa. In- florescentia circ. 4 cm lata 3 em longa, ramulis sat crassis, autumno parce longe villosa v. glabrescens; pedicelli 2—4 mm longi. Flores ignoti; carpidia 5, tota connata, apice villosa; styli liberi, basi villosi. Fructus globosus, circ. 9 mm diam., ex sicco pallidus (albus?), sepalis suberectis, Japan: Rebunshiri, 1. VIII. 1899, Frucht, Faurie 3200; Riishiri, 25. VII. 1899, mit unreifen Früchten, Faurie 3199. Unterscheidet sich von allen vorhergehenden durch die nur 3 bis 4-jochigen Blätter und die völlig verwachsenen Fruchtblätter. Mit 8. sambucifolia Cham. et Schltd. teilt sie die völlig glatte Blattepidermis. 6. Sorbus aucuparia L. var. Duhmbergii Koehne, nov. var. Gemmae ignotae. Stipulae herbaceae sed parvulae, 5—8 mm longae, apice dentibus paucis dissectae; folia cum petiolo 2,5—3 cm longo circ. 18—15? em longa, 6-juga; rhachis tenuis exalata, parce v. densiuscule, ad nodulos dense lanata, interstitiis mediis 1,3—1,5 cm longis; foliola infimi paris minora, cetera sensim sursum decrescentia, inferiora petiolu- Genus Sorbus s. str., speciebus varietatibusque novis auctum. I. 505 lata, superiora sessilia, basi acuta aequalia v. hinc angustiora, anguste lanceolata marginibus inferne subparallelis supra medium sensim an- gustata, 4—8 cm longa 0,9—1,3 cm lata, acutissima, basi integra ceterum breviuscule argute serrata dentibus utrinsecus circ. 15—25 subincurvis, supra subcano-viridia pilis longis teneris conspersa v. glabra, subtus viridi-cana pallidiora laxiuscule subarachnoideo-lanata, membranacea, nervis utrinsecus circiter 12—20 reticuloque utrinque tenerrimis; epi- dermis supra laevis, subtus papillosa reticulato-striata papillis scabris. Inflorescentia 6 cm lata ac longa, confertiflora, subarachnoideo-lanata; pedicelli ad 2 mm longi. Cupula lanata, sepala ciliata ceterum subglabra; petala fere 5 mm longa, brevissime unguiculata, supra prope basin lanato-barbata, staminibus aequilonga; carpidia 4 v. rarius 5, inde a placenta segregata, lanata, styli fere ad medium lanati. Altai: 1881, blühend, O. Duhmberg Barnaulensis 996. Wurde von Schneider als S. sibirica bestimmt, von der sie aber sehr verschieden ist, obgleich sie die papillóse Blattunterseite mit ihr teilt. Ob sie noch in den Formenkreis von S. aucuparia gehört, ist mir zweifelhaft, da ich bei letzterer unterseits papillóse Blätter noch nicht kennen gelernt habe. Ebensolche krautige Nebenblätter am Grunde des Blütenstandes und ebenso schmale Blüttchen wie var, Dwhmbergii sie hat, kenne ich unter den aucuparia-Formen nur bei der var. moravica Zenger- ling (dulcis Kraetzl), bei der aber die Blättchen weit hinauf ganz- randig sind. 7. Sorbus altaica Koehne, nov. spec. Gemmae stipulaeque ignotae. Folium unicum suppetens cum petiolo 4 cm longo 21 em longum, hinc 6-, illinc 7-foliolatum; rhachis sat tenuis exalata, supra ad nodulos villosa ceterum glabra, interstitiis 1,2—2,8 cm longis; foliola inde a secundo pari deorsum sensimque sursum decres- centia, subsessilia, basi hinc obtusa, illinc paullo supra basin subito contracta, late lanceolata, inde a basi latiore sensim angustata, media 4,5—6 cm longa 1,3—2 cm lata, acuta mucronata, basi integra ceterum subgrosse argute serrata, dentibus utrinsecus circ. 12—14, glabra subtus paullo pallidius viridia, nervis utrinsecus circ. 12—14 reticuloque teneris, membranacea, epidermide supra striis interruptis subramificatis obteca, subtus epapillosa sed argute reticulato-striata cellularum limitibus plus minus absconditis. Inflorescentia 5,5 cm lata ac longa, densiflora, glabra; cupula glabra, sepala apice ciliata; petala 3 mm longa, basi late breviter cuneato-unguiculata, ovato-rotundata, supra versus basin lanato-barbata, filamentis aequilonga ; carpidia 3, inde a placenta segregata lanato-villosa, styli fere ad medium villosi. Altai: 1881, blühend, O. Duhmberg Barnaulensis 997. Wurde von Wenzig zu S. aucuparia, von Schneider zu S. sibirica Hedl. gezogen. Von ersterer ist sie durch die völlige Kahlheit ver- Sehieden, von letzterer durch die Kahlheit, die Form und Sägung der Blüttchen, die nicht papillóse Unterseite, die 3 Karpiden; S. sibirica besitzt deren 4 oder 5. S. aucuparia var. glabra Trautv. unterscheidet sich nach Trautvetter durch vóllig kahle Karpiden. 506 E. Koehne. 8. Sorbus pruinosa Koehne, nov. spec. Rami 5—6 mm diam., autumno purpureo-fusci nitiduli; gemmae 8 mm longae, glabrae nitidae. Stipulae ignotae; folia cum petiolo 4—5 cm longo (12—)18—20 cm longa, (5—)6-juga; rhachis validiuscula, superne angustissime alata, glabra, interstitiis (1,2—)1,5—2 cm longis; foliola sursum deorsumque subdecrescentia, infima brevissime petiolulata suprema sessilia, basi hinc rotundata illinc plus minus acuta, oblongo- lanceolata, media 5—6,5 cm longa 1,6—2 cm lata, supra medium sensim acuminata acutissima longe mucronata, basi integra ceterum argutissime hinc inde duplicato-serrata dentibus (minoribus quam in S. commixta) primariis utrinsecus circ. 22—28, glabra subtus viridi-albicantia, nervis utrinsecus circ. 12—15 supra demum subimpressis subtus prominulis, reticulo tenero supra vix impresso subtus pallido venis primariis subtus prominulis, chartacea rigidula; epidermis supra laevis v. hinc inde sparsim striata, subtus epapillosa sed dense reticulato-striata cellularum limitibus absconditis. Inflorescentia 13 cm lata 10 cm longa, patens, glabra, ramulis autumno purpurascentibus; pedicelli ad 9 mm longi. Flores ignoti; carpidia 3, 4, semiconnata, apice villosa, Fructus globosus, 9 mm longus 8 mm diam., in sicco nigro-coeruleus manifeste pruinosus, sepalis conniventibus. Sachalin: Kasankokan, 14. IX. 1861, in Frucht, Glehn. Von Wenzig als S. americana W. bestimmt. Schneider schreibt: „ob noch typische S. commixta Hedl.?“ Sie fällt auf durch die ganz eigenartige Fruchtfarbe, wie ich sie an trockenen Sorbus-Friichten sonst nie gesehen habe: blauschwarz, deutlich blüulichweiss bereift. Dabei sind die Früchte im September, also wahrscheinlich reif oder fast reif, gesammelt worden. Die von S. commixta!) sehen auch trocken noch gelblich oder schmutzig rotgelb aus und zeigen keinerlei Reif. 9. Sorbus heterodonta Koehne, nov. spec. Rami 4 mm diam., fusco-cinerei; gemmae 12 mm longae, summo apice tantum pilosiusculae. Stipulae siccae parvae, ovatae ut videtur 3 mm longae; folia eum petiolo 3—5,5 cm longo inferne crassiusculo 15—23 cm longa, (3—)5-juga; rhachis crassiuscula exalata, glabra, inter- !) Im Anschluss hieran sei bemerkt, dass ich die bisher nur in Kultur bekannte S. serotina Koehne 1906 in Mitt. Deutsch. Dendr. Ges., XV, 59 jetzt . auch wild aus Japan nachweisen kann: Fusijama, in der hóchsten Waldregion, 1864, in Früchten, Tschonoski in Maximowicz iter II (von Maximowicz als S. aucuparia var. japonica, von Wenzig als S. americana var. japonica, von Schneider als S. commixta be- stimmt); Gipfel des Gansa, 12. VIII. 1898 in Früchten, U. Faurie, ohne Nummer (von Schneider als S. commixta bestimmt); Nikkogebirge, auf dem Nantai-San, 2600 m ü. M., VIII. 1876 verblüht, Dónitz (von Schneider als S. commixta bestimmt). Auch S. parviflora Hedlund 1901 Monogr. Gatt. Sorbus 39 entdeckte ich in einem bisher verkannten und von verschiedenen Bearbeitern falsch be- stimmten Exemplar: Japan: O. Yakuen, 20. V. 1876 verblüht, Hilgendorf. Prunus yedoénsis var. nudiflora, nov. var. 507 stitiis 2,2—3 em longis; foliola inde a pari quarto subdecrescentia, in- fima brevissime petiolulata basi subaequalia subacuta, suprema sessilia hinc obtusa illinc supra basin acuto-contracta, latius angustiusve ob- longa, superiora 4—6,5 cm longa 1,3—2,2 cm lata, tenuiter breviuscule caudato-acuminata argutissime longe mucronata, ultra tertiam partem integra ceterum accrescenti-serrata, dentibus utrinsecus circ. 12—28 in fimis minutis, sequentibus sensim majoribus, superioribus brevibus ar- gutissimis, glabra, subtus pallidius viridia, nervis utrinsecus circ. 8—16 supra leviter impressis subtus prominulis, reticulo supra subimpresso Subtus saturatiuS colorato, chartacea; epidermis supra laevis subtus epa- pillosa sed argute reticulato-striata cellularum limitibus omnino abs- conditis. Inflorescentia 10 cm lata 11 cm longa, fructifera laxa, glabra, ramulis lenticellis pallidis insigniter ornatis. Flores ignoti; carpidia 3, inde a placenta segregata, villosa. Fructus subglobosus 6 mm longus 5 mm diam., certe ruber epruinosus, sepalis conniventibus, carpidiis apice manifeste convexis stylisque inter se remotis. Japan: Provinz Shinano, Matsushiro, IX. 1885, in Früchten, Saida Auffállig durch die sehr kleinen unteren und an Grósse zunehmenden folgenden Blattzähne, besonders aber durch die eigentümlich vorragende Wölbung der Fruchtknotenscheitel in der reifen Frucht und durch das damit zusammenhängende, auffällige Auseinanderrücken der Griffel. (Schluss folgt.) XCVI. Prunus yedoénsis var. nudiflora, mov. var. Von E. Koehne. (Originaldiagnose.) Prunus yedoensis Matsum. 1901 in Tokyo Bot. Mag., XV. 100; Koehne 1912 in Sargent, Pl. Wilsonianae, Pt. II, 252. Var. nudiflora Koehne, nov. var. Foliorum lamina sub anthesi ad 2,5 cm longa. Umbellarum invo- luera ante anthesin fugacia; pedicelli 27—35 mm longi; sepala supra medium integra; petala 12,5 mm longa 11 mm lata; stamina ad 7,5 mm longa; stylus usque ad quartam partem dense molliter villosus. Korea: Insel Quelpaert, Hoatien, 600 m ü. M., 14. IV. 1908 blühend, Taquet 4638. Der Typus zeigt folgende Abweichungen: Foliorum lamina sub anthesi vix 1 cm longa. Involucra sub an- thesi arcte adhaerentia; pedicelli 10—19 mm longi; sepala usque ad apicem argutissime serrulata; petala 14—15 mm longa 12 mm lata; Stamina ad 6,5 mm longa; stylus usque ad medium villosus. ; Die Var. stimmt bis auf die genannten Abweichungen derart mit dem Typus überein, dass sie auf keinem Fall als eigene Art abgetrennt werden kann. Vom Typus sagt Matsumura, dass er in den Gärten von Tokyo allgemein kultiviert werde, sein Vaterland sei aber unbekannt ; angeblich stamme er von O-shima (Liukiu-Inseln). Deshalb ist der Nachweis der Varietät für die Insel Quelpaert wichtig und interessant. 508 F.Fedde: Corydalis Redowskii, neue Art der Verwandtschaft C. paeonifolia. XCVII. Friedrich Fedde, Corydalis Redowskii, eine neue Art aus der Verwandtschaft von C. paeonifolia, aus Ost-Sibirien. (Originaldiagnose.) Corydalis Redowskii Fedde, spec. nov. Herba, ut videtur, perennis, erecta, supra ramosa!) caule striato- angulato, satis crasso (cum foliis in statu exsiccato subnigrescente), ut videtur 30—50 cm alta. Folia non ita numerosa, alterna, petiolata, supra viridia (2), infra glauca, pinnatipartita, segmentis plerumque 6, lobulatis, lobulo saepe modo uno ad basim segmenti sito, vel integris, obovatis vel obovato-oblongis vel ovato-subrhomboideis, ad apicem late cuneatis vel rotundato-obtusis, ad marginem integerrimis vel vix sub- sinuatis, ultimis ad basin plerumque inter se confluentibus, 1,5—3 cm longis, 0,75—2 cm latis, petiolis distincte vaginanter dilatatis. Flores purpurei (??), horizontales, pro rata non ita magni, in racemos terminales, rectos, primum densos, deinde laxiores, multifloros, graciliter pedun- culatos, pedunculo incluso usque ad 12 cm longos dispositi; bracteae lineari-lanceolatae acutae, infimae latiores, apiculatae, quam pedicelli plus minusve dimiduo breviores, ut videtur, mox marcescentes, sed per- sistentes; pedicelli graciles, circiter 0,75 em longi. Sepala permox decidentia; petalum superius calcari valde elongato incluso 1,5 om longum carinatum, carina apicem versus leviter supra curvata, ad apicem acuta, ad dorsum valde perspicue cristata, crista bene effigurata sub- parallelogrammoidea, fere dimidium petali altitudine aequante longi- tudine totam partem supra curvatam carinae occupante et supra petali apicem prominente, ad margines subrepandum et lobulo obliquo rotun- dato subauriculatum, calcari gracili fere dimidium totius petali occu- pante, primum recto, apicem versus levissime subdecurvato, obtusato- rotundato; petalum inferius carinatum et in toto curvatum, crista carinae aequo modo quam petali superioris effigurata, marginibus eX- pansis et lobulato-repandis, lobulo rotundato; petala interiora ad apicem cohaerentia, unguiculata, ungue lineari-obcuneato, ad apicem truncato ideoque quasi stipitato, breviore quam lamina stipiti insidente panduraeformi, ad apicem emarginata et mucronulata, basim versus sub- truncato-rotundata, ad dorsum ala humili, ab apice paulatim accrescente et versus medium unguem paulatim decrescente ornata; staminum superiorum appendix nectariferus in toto levissime subcurvatus, cal- car totum fere usque apicem pecurrens. Siliquam non vidi. Subarktisches Koniferen-Gebiet; Provinz Sibirien; Kam- tschatka: (Ex plantis Redowskianis Kamtschaticis Chamisso misit 1848, Exempl. typ.!). 1) Primo adspectu in statu exsiccato C. paeonifoliae persimilis et pro e habita. Vermischte neue Diagnosen. 509 Nota: Habitu C. paeonifoliae persimilis, differt autem floribus minori- bus, calcari minus curvato, cristispermagnis petalorum exteriorum eorumque lobulis auriculatis. Ob Patriam etiam species propria suspicanda est. Var. Tilingii Fedde, var. nov. Cum typo, ut videtur, habitu, foliis et inflorescentia prorsus fere congruens. Bracteae inferiores florum valde majores, quasi frondosi, ovato-lanceolatae vel ovato-rhomboideae, supra paulatim lanceolatae, in- fimae plus quam 1 cm longae. Flores variabili modo effigurati et magnitudine variantes, formis transitoriis cum typo conjuncti. In exemplaribus a typo maxime aberrantibus flores usque 2,5 em longis, petalorum exteriorum cristae minus regulariter parallelogrammoideae, sed magis trapezoideae, lobi minus expansi et minus distincte auriculato- lobulati, petalorum interiorum ungues ad apicem non quasi stipitati, sed paullo angustati in laminam transeuntes, crista dorsali altiore. Nördliches Ost-Sibirien; Ochotskische Küstenprovinz: Bei Ajan (Tiling, Fl. ajan. no. 30!). XCVIII. Vermisehte neue Diagnosen. 843. Cerastium Regelii C. H. Ostenfeld in Vid.-Selsk. Skr., Kopenhagen, 1909, no. 8, p. 10. — C. alpinum y. caespitosum Malmgren, Spetsbergens Fanerogam-Flora, in Öfv. af K. Vet. Akad. Förh., Stockholm 1862, p. 242. — C. Edmondstonii var. caespitosum G. Andersson et Hesselman, Bih. till K. Vet. Akad. Handl., Bd. 26, III, no. 1, Stockholm, 1900, p. 61, fig. 28 et tab. 4. — C. serpyllifolium M. Bieb. ex Steven, in DC., Prodromus P 1824, p. 417 (non Willd., Enum. Suppl. p. 26). — C. alpinum ð. serpylli- folium E. Regel, Plantae Raddeanae, Bd. I, Heft II, 1862, p. 444. — C. vulgatum 9. grandiflorum, lus. 2, Fenzl in Ledebour, Fl. Ross., I, 1842. — Arctic North America: King William Land.. Flowering specimens were collected on July 31. 1904 and Aug. 4. 1905; no fruits developed. — The name of this form of Cerastium which is closely related to C. alpinum L. and C. Edmondstonii (Wats.) Murb. et Ostf. (= C. arcticum Lange, ex parte) has caused me much trouble. — The characters sepa- rating our species (see Fig. 11) from the two others are the following: leaves small and short, mostly broadly elliptic or broadly ovate (rarely elliptic or elliptic- or ovate-lanceolate), in the sterile shoots close to- gether, often imbricate, obtuse; in the flowering shoots few and sepa- rated, pair from pair, by long internodes, sometimes more or less acute; lower parts of the plant mostly glabrous, upper parts pubescent and glandular; bracts with + membranous margins; flowering shoots in the more reduced forms one-flowered, in the better developed forms rather richly dichotomously branched, but only at the top; flower-stalks 1—2 times as long as the flower, capillary; sepals 4,5—5,5(—6) mm long, broadly ovate, obtuse, with membranous margins and mostly tinged with reddish-violet on the outer side; petals about twice as long as 510 Vermischte neue Diagnosen. the sepals, emarginate. The specimens have often an extremely densely tufted and eompaet growth, and in such specimens the flowers are but few in numbers or quite wanting (f. caespitosa Malmgr. sub C. alpino). 844. Matricaria inodora L. var. grandiflora (Hook.) C. H. Ostenfeld, Le, p.25. — Chrysanthemum grandiflorum Hooker in Parry’s 2nd Voy. App., 1825, p. 398. — Pyrethrum inodorum 8. nanum Hooker et Arnott, Bot. of Beechey Voy., vol. I, p. 126; Hooker, Fl. Bor. Am., I, 1834, p. 320. — Matricaria grandiflora Britton, Mem. Torr. Club., 5, 1894, p. 340; Brit- ton et Brown, III, Fl. N. Am., 3, 1898, p. 459. — M. inodora var. nana Macoun, Catalogue II, 1884, p. 254. — M. inodora var. phaeocephala Rup- recht, Fl. Samojed. cisural, 1846, p. 42; J. Lange, Consp. Fl. Groenl,, 1880, p. 108; an Pyrethrum ambiguum Ledeb.? — Pyrethrum inodorum var. pumilum Rae, Wollaston-Vietoria Land. — In full bloom in the beginning of August (Aug. 6. 1904, Aug. 1st—1oth in 1905) and with scapes from the foregoing year. 845. Taraxacum hyperboreum Dahlstedt apud C. H. Ostenfeld, l. c., p. 26, fig. 18. — Planta humilis vulgo 1—1,5 cm alta. — Folia tenuia glabra, laete viridia nervo mediano petiolisque + alatis pallidis, lingu- lata v. linearia v. anguste lineari-lanceolata lobulis brevibus v. mediocri- bus acutis sat remotis triangularibus marginibus concavis v. deltoideis margine superiore integris v. dente uno alterove instructis apicibus pa- tentibus v. ungulatim curvatis, interlobiis + latis margine concavo vulgo integro, lobo terminali hastato brevi v. mediocri acuto. — Peduneuli folia aequantes vel iis paullo longiores praesertim apicem versus + araneosi. — Calathium sat planum valde radians 45—50 mm latum. — Ligulae amoene luteae, interiores obseuriores, marginales latae planae extus concolores v. stria inferne latiuscula superne vulgo ad nervos solum limitata olivacea notatae. — Antherae sat obscure luteae polline carentes. — Stylus luteus, stigmatibus longis obscuris. — Involucrum humile, sat crassum, atroviride, squamis exterioribus latiusculis v. sat latis ovato-lanceolatis sub apice mediocriter — longiuscule cornutis atro- viridibus saepe paullulum purpurascentibus + conspicue albo-marginatis erectis subadpressis paullum supra medium interiarum adtingentibus, in- timis sub apice cornu minore instruetis. — Achenium haud visum. — Arctic North America: King William Land. In full flower about the beginning of August (July 81. 1904; Aug. 3.—5. 1905). 846. Salix glauca L. var. Seemanii (Rydb.) C. H. Ostenfeld, 1. c., p. 34- — S. glauca Coville, Proc. Washington Acad. Sce., IIl, 1901, p. 321, pl. 39. — S. Seemanii Rydberg, Bull. New York Bot. Garden, 2, no. 6, 1901, P. (164). — Arctic North America: King Point. Flowering female twigs were collected July 4. 1906. — The plant which I take as 8 variety of S. glauca L., has been described and figured by Coville (l. e): he considers it as the true S. glauca L., but from the European S. glauca it differs a. o. in its nearly uncleft style and uncleft inner nectaries (cf. S. J. Enander, Studies öfver Salices i Linnés Herbarium, Inbjud. t. Teolog- Dokt. Promot., Upsala 1907, pp. 113—115), otherwise its habit comes Vermischte neue Diagnosen. 511 near to it; another distinctive character is that the leaves are glabrous on the upper surface and more adpressed-hairy below. It agrees well with the description given by P. A. Rydberg (l. c.) of S. Seemanii nov. Sp. from Dawson, Alaska. Coville takes this as an unimportant form of S. glauca, but I think it may be of some systematic value, if not a separate species as proposed by Rydberg. 847. Thlaspi alpestre L. var. purpurascens (Rydb.) C. H. Ostenfeld, l. c, p. 47. — T. purpurascens Rydberg, Bull. Torr. Botan. Club., 28, 1901, p. 281. (See pl. III, fig. 17.) — Arctic North America: King Point. Flowering specimens in the last week of June 1906 (20. —28.) — Herschell Isl. Flowering on July 18. 1906, and with yearold pods. — The North American forms of the polymorphous T. alpestre differ in some respects from the European one and should perhaps bear special names, as P. A. Rydberg (l. c.) has suggested; but at present it seems to me better to treat them as varieties until further researches have decided the question on the specifie range. — Our specimens agree in the main with Ryd- bergs T. purpurascens described from Arizona and Colorado. 848. Lupinus nootkatensis Donn var. Kjellmanii C. H. Ostenfeld, 1. c., p. 52. — L. nootkatensis Kjellman, Vega-Exp. Vetensk. arb., Stockholm, II, 1883, p. 39. (See pl. I, fig. 6.) — Differt a forma primaria: planta multiceps, caules 10—25 cm altae; inflorescentia curta, 5--10 cm longa, foliola oblanceolata, versus apicem attenuata, acuta, subtus pilis longis Subadpressis instructa, petiola dimidiam vel bis quam foliola longiora, stipula petiolum adnata, partes liberae lineari-lanceolatae; flores verti- cillatae, bracteis caducis, lineari-lanceolatis instructae, calycis labium in- ferius anguste lanceolatum, 8—10 mm longum, integrum; caulis praecipue superne, petiola, bracteae, pedunculi, calyx pilis albis longis. villosis; legumen juvene cum 8—9 ovis, sparsissime pilosum. — Arctic North America: King Point. In full flower in June (21. --24. 1906). — Herschell Isl. In flower on July 17. 1906. 849. Oxytropis Roaldi C. H. Ostenfeld, l. c., p. 54, fig. 16. — Ex aff. O. Lamberti Pursh et O. monticola Gray. — Scapigera, usque ad 20 cm alta, multiceps; stipulae alte petiolares, albae, membranaceae, longe- ciliatae, pars libera uninervis, e basi dilatata linearis; foliola 1—83uga, lanceolato-ovata, adpresso niveo-pilosa; scapi foliis longiores pilis sub- adpressis vel subpatulis instructi; inflorescentia subcapitata, 5— 10-flora; bracteae lineari-lanceolatae, calycem subaequilongae; calyx tubuloso-cam- panulata, dentibus triangularibus tubo triplo brevioribus, pube nigra pilisque longioribus albis instructa; corolla calyci dimidio longior, vio- laceo-purpurea; legumen (altum) ovato-oblongum, recte, acuminatum, membranaceo-chartaceum, ca. 12 mm longum, uniloculare vel purum semibiloculare, pube breve griseo, calycem subduplo superans. — Arctic North America: Herschell Isl. In full flower on July 13. 1906 (and With yearold pods). 650, sprain septentrionalis L. var. Gormannii (Greene) C. H. Osten- feld, 1. c, p. 61. — A. Gormannii Greene, Pittonia, IV (1899—1901), 512 Vermischte neue Diagnosen. p. 149. — Pax u. Knuth, Primulaceae, in: Das Pflanzenreich, 1905, p. 218. ? Britton et Rydberg in Bull. New York Bot. Garden, vol. 2, no. 6, 1901, p. 179. (See pl. III, fig. 21.) — Arctie North America: King Point. In bloom in the later half of June 1906 (17.—28.). 851. Senecio integrifolius (L.) Clairv. var. Lindstroemii C. H. Ostenfeld, l e, p. 70. — ? S. integrifolius Hooker, Fl. Bor. Am., I, 1834, p. 335. — Cineraria integrifolia Richardson in Franklin, I. Journ., ed. 1, App., 1823, p. 748. — Kjellman, Vega Exp. vetensk. arb., II, 1883, p. 29; an Murr.? (See pl. III, fig. 20.) — Arctic North America: King Point. Flowering in the first days of July 1906 (4.—7.) — In another point Torrey et Grays description differs from our plant, viz. they say: „rays 8—9, oblong, short“. The European S. integrifolius has about 15 rays, while the King Point plant has about 21, which are much longer, linear- spathulate and bright orange. In this latter point our plant differs from the true S. integrifolius, and in one character more: our form has the very narrow and long involucral leaves deeply purple-coloured, at least in their upper part. I have therefore provisionally — as I have no mature fruit at my disposal —- arranged it as a new variety, var. Lind- stroemii under the much varying S. integrifolius, naming it in honour of the indefatigable collector on board the Gjóa Mr. A. H. Lindstróm. With regard to the shape and covering of the leaves it agrees wel with the main- species, but the subumbellate inflorescence has rather few (1—5) heads. 852. Palaquium Vidalii (Pierre mss.) M. Dubard in Bull. Mus. hist. nat. Paris, 1909, p. 381. — Folia elliptica, oblonga, 16 cm longa, 6,5 om lata, supra glabra, infra puberula, coriacea, 25—30 costulis, nervis trans- versaliter dispositis. — Sepala 6, biseriata, 3,5—4 mm alta, deltoidea, acuta, intus glabra, dorso squamuloso-puberula. Corolla adulta, extus sericeo-pilosa, intus glabra, tubo 4 mm alto, lobis 8 mm longis, reflexis, staminibus subaequilongis, crassis. — Stamina 12, biseriata, exteriora paululo longiora epipetala, filamentis 5 mm longis, interiora episepala filamentis 4 mm longis. Antherae 4,5 mm altae, extrorsae, profunde cordatae, oblongae, lanceolatae, connectivo brevi denticulato vel apice biserurio, utrinque pilosae. — Ovarium 6 loculare pyramidale, 2 mm altum, basi disco pulvinato suffultum, cum stylo exserto, glabro, subulato, 18 mm longo. — Cette espece se rapproche nettement du P. obovatum; elle est surtout caractérisée par ses sépales squameux pubérulents, par sa corolle velue au dehors, par le connectif émarginé de ses étamines et son ovaire pyramidal. — Philippines: Vidal no. 9 (Herb. Pierre). 853. X Viola Lacaitaeana (V. nebrodensis var. pseudogracilis X splen- dida Becker et Lacaita) W. Becker in Malpighia, XXII (1909), p. 4, tab. II. — Caules + procumbentes, pilosi, internod. + abbreviatis vel subelongatis. — Folia infer. ovata, ad basin truncata, glabra; superiora oblonga, in petiol. angustata, pilosa. — Stipulae inf. et intermed. uti in V. nebrodensi, laciniis longioribus angustioribusque; supremae 4—5 palmato-partitae uti in V. splendida; pilosae. — Sepala obtusiuscula, indistincte denticulata, pilo- siora. — Calcar subulatum, rectum. — Napoli: Pizzo delle Tende, 1300 m (C. Lacaita, 30. IV. 1908). Repertorium specierum novarum regni vegetabilis auctore F. Fedde No. 266/270 X. Band pr hel To. Juni 1912 XCIX. Genus Sorbus s. str., speciebus varietatibusque novis auctum. II. (Schluss.) Von E. Koehne. (Originaldiagnosen.) 10. Sorbus amurensis Koehne, nov. spec. Rami 2,5—5 mm diam., cinerascentes; gemmae sub anthesi parvae, supra medium dense sericeo-lanatae albae. Stipulae in inflorescentiae basi superiores herbaceae majusculae 7—10 mm longae, apice dentibus paucis mucrone deciduo nigro minutis dissectae; folia cum petiolo 2,8— 3,5 em longo 15,5—21 cm longa, (5—)6-juga; rhachis tenuis exalata, hinc inde parce villosa, magna ex parte glabra, interstitiis 2—2,5 cm longis; foliola deorsum manifeste sursum paullulum decrescentia, infima bre- vissime petiolulata suprema sessilia, basi hinc obtusa illinc paullo supra basin subito contraeta, late lanceolata, majora 4—5,5 cm longa 1,3— 1,6 cm lata, brevissime in mucronem acuminata, ad medium v. maxima ex parte integra superne breviter argute serrata v. serrulata dentibus utrinsecus circ. 2—18, supra glabra subtus pallide viridi-cana glabra v. ima basi parce pilosa, nervis utrinsecus circ. 15—20 subtus prominulis reticulo tenerrimo, papyracea ; epidermis utrinque striis interruptis ac ramosis obsita, subtus obsolete papillosa cellularum limitibus absconditis, Inflorescentia 13 cm lata 11 cm longa, sat laxiflora, glabra; pedicelli ad 4 mm longi. Cupula glabra, sepala ciliata; petala 4 mm longa, breviter late unguiculata, quadrato-rotundata, supra versus basin lanato-barbata, Staminibus paullo breviora; carpidia 3, inde a placenta segregata, apice lanata. Amur: Blühend, Maximo wicz. Wurde von Maximowicz zu S. aucuparia, von Schneider zu ,$, discolor Maxim. (ob sibirica Hedl.?)* gezogen; unter S. discolor versteht hier Schneider meine S. pekinensis. S. discolor ist eine unvollständig beschriebene, vorläufig nicht mit S. pekinensis zu vereinigende, noch auf- zuklärende Art (vgl. Koehne 1906 in Mitt, Deutsch. Dendr. Ges., XV, 56). S. amurensis ähnelt S. pekinensis Koehne sehr, teilt mit ihr auch die krautigen, ziemlich grossen Nebenblätter an den oberen Blüten- 33 Repertorium specierum novarum, X. 514 E. Koehne. standblüttern, bei S. pekinensis sind aber die Blumenblätter 6 mm lang und fast doppelt so lang wie die Staubblatter. 11. Sorbus gracilis (S. et Z.) C. Koch 1853, Hort. Dendrol, 178. — Pyrus gracilis S. et Z., 1843 in Abh. Ac. Münch., 4, II, 131; Aria gracilis Koehne, 1890, Gattg. d. Pomac., 17. Var. Maximowiezii Koehne, nov. var. Rami 1—1,3 mm diam. Stipulae in inflorescentia supremae 14— 17 mm latae; folia 7,5—8,5 cm longa; rhachis praesertim supra parce villosa, interstitiis mediis 0,7—1,1 cm longis; foliola oblongo-elliptica, media 2,3—5 cm longa 0,9—1,3 cm lata, supra glabra, subtus in costa inferne parce villosa ceterum glabra; epidermis utrinque laevis. Inflores- centia glabra. Japan: Provinz Higo, auf dem Higo-san, 1863, blühend, Maximo- wicz it. IL Der Typus, soweit ich Exemplare sah, unterscheidet sich folgender- massen: Rami 1,5—2 mm diam. Stipulae supremae 12 mm latae; folia 8,5— 10 cm longa; rhachis laxiuscule lanata, interstitiis 1—1,2 cm longis; foliola ovata v. ovato-oblonga, 2—3,3 cm longa 1,2—1,6 em lata, supra glabra v. prope costam pilis longis paucissimis tenerrimis conspersa, subtus laxiuscule albide simul subrufe subarachnoideo-lanata; epidermis subtus pro parte laevis pro parte scabro-papillosa, inter papillas haud reticulato-striata. (Ex herbario Lugduno-Batavo.) 12. Sorbus arachnoidea Koehne, nov. spec. Rami 5 —7 mm diam., sordide cinerei; gemmae 7 mm longae, ovatae. apice tantum pilosae. Stipulae in inflorescentia supremae saepe per- sistentes, herbaceae majusculae, 8 mm longae 5 mm latae, parum den- tatae ut videtur; folia cum petiolo 2,2—3,5 cm longo 14,5—17 cm longa. 9—10-juga; rhachis valida, manifeste alata, subtus (autumno) laxe cinereo- lanata v. demum glabrata; foliola vix deorsum sed sensim sursum decres- centia, basi oblique obtusissima, media 2,7—4 em longa 1,2—1,8 em lata, obtusissima mucronata, ultra medium v. fere ad apicem integra. minutim serrulata dentibus utrinsecus circ. 4—13, supra arachnoidea, subtus pallidiora secus costam breviter rufescenti-lanata ceterum glabra. chartacea; epidermis supra laevis subtus parum papillosa reticulato- striata cellularum limitibus absconditis. Inflorescentia 7—10 cm lata 1—9,5 cm longa, ramulis crassis, autumno laxe pilosa v. pro parte glabrata. Flores ignoti; carpidia 5, ad duas tertias partes connata, apice ....? Fructus immaturi, ad 5 mm diam, sepalis subconni- ventibus. Himalaya: Sikkim, Berg Tankra, 3-4000 m ii. M., 1. VIII. 1892 in Früchten, G. A. Gammie 474; Chumbi (östlich Sikkim, politisch ZU Tibet gehorig), 1877 in Friichten, Dungboo. Ist als Pyrus foliolosa Wall. verteilt worden, mit der sie aber nichts zu tun hat. Mit besserem Grunde bemerkt Schneider zu dem Exemplar Gammie 474: „Sorbus ursina (Wall) Decne. var. typica m.?, vielleicht. Genus Sorbus s. str., speciebus varietatibusque novis auctum. II. 515 aber eine besondere Var. oder gar Spec.*. Ich halte die Pflanze für eine hóchst charakteristische, eigene Art, die durch die grossen oberen krautigen Nebenblätter und die oberseits spinnwebigen Blütter von allen Himalaya-Arten mit geflügelten Blattstielen ganz und gar abweicht. Am ehesten ist sie vielleicht den in Setschuan wachsenden S. scalaris Koehne und S. pluripinnata (Schneid.) Koehne anzugliedern. 13. Sorbus Wattii Koehne, nov. spec. Rami florentes 2 mm diam., nigricanti-cinerei; gemmae videntur parvae dense lanatae. Stipulae siccae minimae 2 mm longae aut lanceo- latae in subulas 3 longas apice divisae aut subulatae; folia cum petiolo 1,5—2,2 cm longo 6,5—10 em longa, 4—6-juga; rhachis superne parum alata, glabra, interstitiis 0,6 - 1 cm longis; foliola sursum deorsumque subdecrescentia, inferiora manifeste petiolulata suprema subsessilia, basi hine obtusa v. acutiuscula illine supra basin contracta, oblongo-elliptica v. nonnulla anguste obovato-oblonga, media 2—3,5 cm longa 0,6—1,1 cm lata, acuta mucronata v. brevissime cuspidata, basi v. ad medium in- tegra ceterum minutim serrulata dentibus utrinsecus circ. 5—11 argu- tissimis interdum subulatis, glaberrima subtus vix pallidius viridia, nervis utrinsecus circ. 6—12 reticuloque teneris, papyracea; epidermis supra laevis subtus haud reticulato-striata sed valide papillosa papillis minus Scabris quam in S. foliolosa. (Inflorescentia 1,5—3,5 cm lata 4—5 cm longa ramulis inferioribus erectis, breviter conica, pauciflora, parce villosa v. subglabra. Flores mense Majo aperti; cupula cum sepalis 3 mm longa, glabra; petala 3 mm longa, ex ungue brevissimo lato rotundato-ovata, supra versus basin parcissime lanata, staminibus paullo longiora; carpidia 3, tota connata, apice glabra, styli tertia parte connati, glabri. Ostindien: An der Grenze von Burma: Manipur, Jopoo, Nagahügel, 3160 m ü. M., V. 1882 blühend, G. Watt 6882. Wurde verteilt als Pyrus Wallichii Hook. fil. var., von Schneider bestimmt als S. foliolosa an var.? Letztere Art unterscheidet sich fol- gendermassen: Zweige 2,5—4 mm dick; Knospen 4 mm lang, eifórmig, bald kahl und an der Spitze rostfarbig behaart, bald weisswollig. Blätter mit dem 1,5—3(—4) em langen Stiel 9—12(—16 cm) lang, 6—8-paarig; Spindel oberwürts schmal geflügelt, sehr dicht wollig, aber oberseits sehr rasch verkahlend, mit 0,6—1(—1,5) em langen Gliedern; Blättchen 2—4 cm lang, 0,6—1,2 cm breit, nur an der Spitze oder seltener von der Mitte ab mit 2—6 kleinen Zühnchen jederseits, unterseits locker, an der Rippe dichter wollig, zuletzt nur noch an der Rippe behaart oder auch an dieser kahl, hautartig, zuletzt lederartig; Epidermis unterseits sehr stark netzig-papillós, mit sehr rauhen Papillen. Blütenstand 2,5—8 cm breit, 5—6 cm lang, selten 14 cm breit, 11 cm lang oder nur 2 cm breit, 1,5 em lang (Anderson no. 498), lockerblütig sehr dicht grau- oder selten (Anderson no. 498) rostfarbig-wollhaarig, zeitig verkahlend. Blütenbecher mehr oder weniger wollig; Blumenblütter 4 mm lang, um 1, länger als die Staubblätter; Fruchtblütter 3—4, an der Spitze wollig; GEN 516 E. Koehne. Griffel frei bis halb verwachsen, kahl. (Nepal, Wallich 677; Sikkim, J. D. Hooker, T. Anderson no. 130, 498.) 14. Sorbus Wenzigiana (Schneid.) Koehne, nov. spec. Pyrus ursina Wall. 1828, Cat. 675 A. — S. ursina var. Wenzigiana C. K. Schneid. 1906 in Bull. Herb. Boiss, 2. sér., VI, 316, Ill. Handb. Laubholzk., I. 680, fig. 374g. Rami 3,5 —5 mm diam., cinerei v. nigricantes; gemmae 10—13 mm longae, glabrae v. summo apice rufo-pilosae. Stipulae siccae, parvae cire. 5 mm longae, lanceolatae; folia cum petiolo 1,3—3 cm longo 11,5—17 em longa, (9—)10—11(—12)-juga; rhachis anguste alata, rufo- tomentosa, interstitiis 0,5—1,9 cm longis; foliola deorsum paullo v. vix, sursum manifeste decrescentia, basi hinc obtusissima illinc supra basin plus minus acuto-contracta, oblongo-lanceolata v. lanceolata, media 3—4 cm longa 0,7-1,2 cm lata, obtusa v. mucronato-cuspidata, ad medium v. fere ad apicem integra, ceterum breviter v. brevissime argu- tissime serrulata dentibus utrinsecus circ. 3—16 angustis superioribus conniventibus, supra glabra subtus pallidiora in costa rufo-tomentosa, interdum parce ciliata; membranacea demum papyracea v. subchartacea, nervis utrinsecus 10—-12 reticuloque tenerrimis; epidermis supra laevis subtus manifeste reticulato-papillosa papillis scabris. Inflorescentia 5— 10 cm lata ac longa, rufo-tomentosa. Flores mense Majo aperti; cupula glabra, sepala intus villosa; petala 3 mm longa, e basi late cuneato- unguiculata ovata, glabra, staminibus triente longiora; carpidia 5, inde à placenta segregata, apice villosa. Fructus globosus, circ. 5 mm diam., sec. cl. Hooker coerulescenti-ruber, sepalis inflexis. Himalaya: Kamaon, blühend und in Früchten, Wallich 675 A. — Sikkim, 3300—3600 m ü. M. in der gemüssigten Region, blühend, Herb. Ind. or. Hooker fil. et Thomson; auf dem Gipfel des Tongloo, 3300 m ü. M., 29. V. 1862 blühend, T. Anderson 131; Tongloo, blühend, S. Kurz. Schon Schneider sagt: „Vielleicht besser als Art zu trennen.“ Der Typus von S. ursina (var. typica Schneider) zeigt folgende Unter- schiede: Rami 3 mm diam., folia cum petiolo 1,5—2,7 em longo 9,5—16 cm longa, 7 —10-juga; rhachis subtus cinereo-lanata; foliola latius v. anguste oblonga, 1,5—3,5 cm longa 0,8—1,3 cm lata, basi v. fere tertia parte integra ceterum serrata, subtus secus costam inferne cinereo-ac subrufo- pilosa; epidermis subtus obsolete papillosa reticulato-striata. Inflores- centia 6—9 cm lata 6—7 cm longa, pilis cinereis v. pro parte rufis lanato-villosa. Carpidia 5, ultra medium connata. Fructus 6—7 mm diam, ex sicco ut videtur pallidus, sepalis conniventibus. (Garwhal, Wallich 675.) 15, Sorbus cashmiriana Hedlund 1901, Monogr. d. Gatt. Sorbus 35; C. K, Schneider 1906, Ill. Handb. Laubholzk., I, 680, fig. 374h, i, 375 m. Forma typica Koehne, nov. form. Rhachis laxius lanata v. hinc inde glabrata, foliola ad 1,2 cm lata, Genus Sorbus s. str., speciebus varietatibusque novis auctum. IL 517 paullo brevius dentata, dentibus utrinsecus ad 15, epidermis supra den- sissime reticulato-striata, subtus saepius laevis. Inflorescentia glabra. Himalaya: Kaschmir, blühend, Falconer 390. Forma Jaeschkei Koehne, nov. form. Rhachis densius lanata; foliola ad 1 cm lata, paullo profundius ser- rata, dentibus utrinsecus ad 12, subtus in costa laxe lanata, supra laevia subtus epapillosa argute irregulariter striata cellulis plus minus conspicuis, Himalaya: ,i Rydang*, 1868, blühend, Jáschke. ?Forma Thomsonii Koehne, nov. form. Folia 10—11(—12)-juga (in f. a. et b. 9—10-juga, cum petiolo 0,8— lem longo 8,5—10 em longa (in f. a. et b. cum petiolo 1—2,5 cm longo 11—15 em longa) in innovationibus 13—17 cm; rhachis parce albido- lanata v. glabrata, in ramulorum florentium foliis nonnullis supra in canaliculo praesertim ad nodulos pilis ad 3 mm longis rufis villosa, interstitiis 0,6—0,8 cm, in innovationibus 0,6—1,5 cm longis (in f. a. et b. omnibus 1—1,5 cm longis); foliola in ramulo florente late oblonga, 1,2—1,6 cm longa 0,5—0,8 cm lata (in f. a. et b. 2—3 X 0,8—1,2 cm), dentibus utrinsecus ad 10, in innovationibus oblonga ad ovata (1,7—2 X 0,7—1,2 cm) dentibus pro parte duplicatis primariis utrinsecus ad 9. Inflorescentia 3,5 cm lata 6 cm longa (in f. a. et b. 4,5—8 cm lata, 5,5—6 cm longa) hine inde parce lanata. Petala videntur minora, 4,5 ? mm longa (in f. a. et b. 6,5 mm); carpidia apice glabra, juxta stylos tantum cum stylorum basi pubescentia (in f. a. et b. apice villosa). Himalaya: Simla, gemässigte Region, 3600 m ü. M., blühend, T. Thomson in Herb. Ind. or. Hook. fil. et Thoms. 16. Sorbus rufopilosa C. K. Schneider 1906, in Bull. Herb. Boiss., 2. sér., VI, 317, lll. Handb. Laubholzk., I, 682, fig. 374p, q, 3750, p. Var. stenophylla Koehne, nov. var. (an species propria?) : Arbor parva; gemmae 0,8—1 cm longae, laxiuscule cinerascenti- lanatae, Stipulae siccae, parvae, lanceolatae, cinereo-lanatae; folia cum petiolo 0,7—1,5 cm longo 6—11 em longa, (9—)10—13-juga; rhachis an- guste alata, cinereo-lanata, interstitiis 0,3—0,7 cm longis; foliola sursum deorsumque decrescentia, basi obtusa v. acuta v. hine obtusa illinc acuta, lanceolata, media 0,8 —1,2 em longa 0,3—0,5 cm lata, acuta, tertia v. dimidia parte integra superne brevissime argute serrulata dentibus utrinsecus circ. 4—12 angustis, supra laxe cinereo-lanata, subtus sordide cano-viridia in costa dense ceterum laxe v. densiuscule cinereo-lanata, nervis utrinsecus circ. 6—12 reticuloque tenerrimis, chartacea; epidermis utrinque laevis v. subtus hinc inde striata cellularum limitibus. haud absconditis. Inflorescentia 1,5 -3,5 cm lata 2,5—6 cm longa ramis in- ferioribus erectis v. suberectis, cinereo- v. subrufo-lanata. Flores mense Junio aperti; cupula sepalaque cinereo- v. rufo-villosiuscula v. sepala glabriora; petala 4 mm longa, e basi breviter late cuneata ovata, glabra, albo-rosea v, rosea, staminibus fere duplo longiora; carpidia 5 v. 4, tota connata, apice glabra; styli liberi, basi pubescentes. 518 C. de Candolle. Himalaya: Sikkim, Tankra-Berg, 3000 m ü. M., 5. VIII. 1892 ver- blüht, G. A. Gammie 632; Tibet, Ree-e-ding dong unweit Chumbi (unmittelbar östlich von Sikkim), 39. VI. 1882 blühend, Dr. Kings Sammler. Wurde als Pyrus microphylla Wall. verteilt; Schneider bemerkt: „steht S. Vilmorini typica sehr nahe, ob Varietàt?, oder ob Varietät von rufopilosa?* | S. Vilmorini Schneider unterscheidet sich durch 3 oder 4 Fruchtblütter und durch kahle Oberseite der Blättchen. Mir scheint die Pflanze in enger Beziehung zu S. rufopilosa zu stehen, die sich durch folgendes unterscheidet: Gemmae 4 mm longae, glabrae. Stipulae lineares, rufo-hirtae; folia cum petiolo 1—2,2 cm longo 6,5—11,5 cm longa, (9—)10—15-juga; rhachis laxiuscule rufo-lanata dein glabrata, interstitiis 0,5—0,9 mm longis; foliola anguste oblonga, media 1—2,3 cm longa 0,5—0,6 cm lata (n innovationibus interdum late oblonga v. ovata 1—2 cm longa 0,5— 1,1 cm lata obtusa, magis crenato-serrata), supra laxe rufo-lanata, subtus laxius densiusve, in costa dense rufo-lanata demum glabrata. Inflores- centia 2,5—4 cm lata 4—6 cm longa, rufe hirto-villosa dein glabrata. Cupula dense rufo-pubescens; petala exunguiculata, staminibus triente longiora; carpidia 5, inde a placenta segregata. Himalaya: Sikkim, J. D. Hooker; ebenda, T. Anderson 494; Nepal, Wallich. €. Piperaceae Meeboldianae Herbarii Vratislaviensis. Auctore C. de Candolle. (Originaldiagnosen.) Piper L. p. p. Sectio Eupiper C. DC. 1? Bractea haud rhachi adnata. Folia utrinque glabra. 1. Piper phalangense C. DC., nov. spec. Ramulis glabris in sieco fuscescentibus; foliis breviter petiolatis glabris; limbo elliptico-lanceolato, basi aequilatera acuto apice acute acu- minato; 5-nervio nervis 3 centralibus fere vel omnino a basi solutis; petiolo ultra medium vaginante; pedunculo glabro, tenui, adulto quam petiolus paullulo longiore; spica 9 florente quam limbus multo breviore; rhachi hirsuta, bracteae glabrae pelta rotundato-obovata supra medium pedicellata, ovario libero glabro, stigmatibus 3—4 linearibus acutis. Dioicum. Ramuli vetustiores lenticellati, spiciferi laeves usque ad 1,5 mm crassi; collenchyma in fasciculos discretos a latere productos dispositum, zona interna libriforme, fasciculi intramedullares 1-seriati, canalis lysigenus unicus centralis. Limbus in sicco membranaceus haud pellucido-punctatus; 7,5 em longus, 3,7 cm latus, Petiolus 5 mm, pedun- Piperaceae Meeboldianae Herbarii Vratislaviensis. 519 culus 5,5 mm longus. Spica 9 florens 2,5 cm longa, 2 mm crassa; bracteae pelte 1,5 mm diam. Manipur, Phalang Nagaberge, at 5000 ft. altitude: A. Meebold no. 1102. 2. Piper lainatakanum C. DC., nov. spec. Ramulis glabris in sieco fuscis; foliis breviter petiolatis glabris; limbo oblongo-ovato basi aequilatera rotundato apice breviter attenuato; penninervio, nervo centrali nervos 5 subadscendentes utrinque mittente, quorum supremus a 5—6 cm supra basin solutus; petiolo basi ima va- ginante; pedunculo glabro petiolum triplo superante; spica 9 quam limbus paullo breviore; rhachi hirsuta; bracteae glabrae pelta obovata late sessili et margine libera; bacca libera ovata; stigmatibus 3 ovatis brevibus. Dioicum, erectum? Ramuli spiciferi fere 2 mm crassi, collenchyma libriforme in fasciculos discretos dispositum, fasciculi intramedullares 1-seriati, canalis lysigenus centralis canalesque peripherici multi. Limbus in sicco subcoriaceus, cireiter 13 cm longus et 5,5 em latus. Petiolus 6,6 mm, pedunculus 20 mm longus; spica 9 10 cm longa, 4 mm crassa; bracteae pelta 2 mm longa; bacca in sicco nigra, circiter 4 mm longa. Manipur, Lainatak, at 5000 ft. altitude: A. Meebold no. 10828, HE 128. 3. Piper Kapruanum ©. DC., nov. spec. Ramulis glabris in sieco nigris; foliis breviter petiolatis glabris; limbo oblongo-elliptico, basi leviter inaequilatera altero latere rotundato altero attenuato, apice acute et sat longe acuminato; 7-plinervio, nervo centrali nervos 2 adscendentes alternos mittente quorum supremus cir- citer a 17 mm, supra basin solutus, nervis lateralibus 2 a basi solutis quorum internus adscendens externus subadscendens; petiolo basi ima vaginanta; pedunculo glabro petiolum aequante; spica 9? matura limbi dimidium paullo superante; rhachi pilosa, bracteae glabrae pelta rotunda centro pedicellata; baeca ovato-globosa libera, stigmatibus 3 ovato-acutis brevissimis. Dioicum. Ramuli spiciferi 2 mm crassi; collenehyma in fasciculos Sat crassos zonis tenuioribus conjunctos dispositum, seu continum, haud libriforme, fasciculi intramedullares 1-seriati, canalis lysigenus unicus centralis. Limbus in sicco membranaceus parcissime pellucido-punctu- latus, 12 em longus, 4,2 cm latus. Petiolus fere 6,3 mm longus. Spica 9 7 em longa et 5 mm crassa, bracteae pelta 0,5 mm diam.; baccae condensae in sicco nigrae. Kapru, at 5—6000 ft. altitude: A. Meebold no. 6535. 4. Piper aurorubrum DC., nov. spec. OU Ramulis junioribus puberulis cito glabris; foliis breviter petiolatis; limbo elliptico-lanceolato, basi inaequilatera altero latere acuto, apice acute et longe acuminato, utrinque glabro; penninervio, nervo centrali nervos 3 adscendentes utrinque mittente quorum supremus a 25—29,5 mm, 520 C. de Candolle. supra basin solutus; petiolo puberulo paullo ultra basin vaginante; pe- duneulo puberulo petiolum fere aequante; spica 9 limbi dimidium paullo superante; rhachi hirsuta, bracteae glabrae pelta rotundato - obovata centro breviter pedicellata; bacca libera ovato-globosa, in vivo aurorubra. Dioicum, erectum. Ramuli spiciferi fere 2 mm crassi; collenchyma in fascieulos discretos dispositum partim libriforme, fasciculi intra- medullares 1-seriati, canalis lysigenus centralis canalesque peripheriei multi. Limbus in sieco membranaceus, creberrime pellucido-punctulatus, usque ad 10,5 cm longus et 42 mm latus. Petiolus circiter 6,3 mm longus, pedunculus paullulo longior. Spica 9 4 cm longa; bracteae pelta 2 mm longa; bacca fere 4,2 mm longa. Manipur, Koropu, at 4—500 ft. altitude: Meebold no. 6222. 5. Piper nagaense C. DC., nov. spec. Ramulis glabris in sicco nigris, foliis modice petiolatis glabris; limbo subovato-elliptico, basi aequilatera vel subaequilatera rotundato vel altero latere subacuto, apice acute acuminato; 7-plinervio nervo centrali nervos adscendentes alternos 4 mittente quorum supremus a circiter 40 mm supra basin solutus, nervo laterali subadscendente utrinque a basi soluto; petiolo usque ad medium vaginante; peduneulo glabro petiolum superante apice paullo incrassato; spica 9 limbum superante; rhachi hirsuta; bracteae pelta rotunda glabra pedicello. centrali crasso et hirsuto; ovario libero glabro; stigmatibus 3 ovato-acutis brevissimis; bacca submatura oblonga. e Dioicum. Ramuli spieiferi 1 mm crassi; collenchyma libriforme in fasciculos discretos a latere valde productos dispositum seu subcon- tinuum, Limbus in sicco rigido-membranaceus creberrime pellucido- punctulatus; usque ad 13 cm longus et 52 mm latus. Petiolus 14,7 mm longus. Pedunculus 25 mm longus. Bracteae pelta 1 mm diam. Bacca 3 mm longa. Sarpung, Nagaberg, at 5000 ft. altitude: A. Meebold no. 7245, herb. Berol. 6. Piper khasianum C. DC. in Prodr. v., XVI, 1, p. 349. Labong, at 5—6000 ft. altitude: A. Meebold no. 4686. 7. Piper lonchites Wall. cat. Nungba, at 5000 ft. altitude: A. Meebold no. 6181. 8. Piper nepalense Miq. Syst. Pip., p. 318. Kapru, at 6000 ft. altitude: A. Meebold no. 6536. 8. parvifolium C. DC. in Prodr. v., XVI, 1, p. 358. Ibid.: A. Meebold no. 7100, 9. Piper Schmidtii Hook. f., Fl. Brit. Ind. v., 5, p. 89. Sarpung, Nagaberg, at 5000 ft. altitude: A. Meebold no. 7189 p. P 10. Piper pedicellatum C. DC. in Seem. Journ., 1866, p. 350. Mongpu, at 3000 ft. altitude: A. Meebold no. 2357. 11. Piper boehmeriaefolium Wall. Cat. forma a C. DC. ined. Sikkim, Mongpu at 3000 ft, altitude: A. Meebold no. 4687; Mant pur at 3000 ft., no. 11127. Piperaceae Meeboldianae Herbarii Vratislaviensis. 521 Folia supra glabra subtus pubescentia. 12. Piper makruense C. DC., nov. spec. Ramulis glabris in sieco fuscis; foliis breviter petiolatis; limbo ob- longo, basi inaequilatera rotundato, apice acute attenuato, supra glabro subtus pubescente; 7-plinervio, nervo centrali nervos 2 adscendentes mittente quorum supremus fere a 29,5 mm supra basin solutus, nervis lateralibus utrinque 2 a basi solutis quorum internus adscendens alter minus adscendens; petiolo pubescente basi ima vaginante; pedunculo glabro petiolum aequante; spica c/ quam limbus multo breviore; rhachi glabra; bracteae glabrae pelta orbiculari centro breviter pedicellata; staminibus 2, antheris rotundatis 2-valvatis filamenta fere aequantibus. Dioicum, scandens. Ramuli adulti lenticellis pallidis asperati, spici- feri circiter 1 mm crassi; collenchyma libriforme fere continuum, fasci- culi intramedullares 1-seriati, canalis lysigenus unicus centralis. Limbus usque ad 11,5 cm longus et fere 3 cm latus. Petiolus usque ad limbi latus longius fere 4 mm inter limbi latera 1 mm longus. Spica c cir- citer 42 mm longa et fere 2 mm crassa. Bracteae pelta paullo ultra 1 mm diam. Species forsan P. subpedicellati Muell. et Van-Heurck mar. Manipur, Makru, alt. 4000', Febr.: M. Meebold no. 10830, 11129. 2? Bractea rhachi adnata et tantum marginibus libera. 13. Piper Meeboldii C. DC., nov. spec. Ramulis glabris, in sicco nigris; foliis modice petiolatis, glabris; limbo oblongo-ovato, basi aequilatera acuto apice acute et longe lineari- acuminato; 7-plinervio, nervo centrali nervos 2 adscendentes suboppo- sitos mittente, quorum supremus a 25 mm supra basin solutus, nervis lateralibus adscendentibus utrinque 2 a basi solutis; petiolo basi ima vaginante; pedunculo glabro petiolum fere aequante; spica ? limbum aequante; rhachi hirsuta; bractea glabra obovato-oblonga rhachi adnata, apice rotundata inferne attenuata; ovario libero glabro ovato, stigmatibus 3 ovato-acuminatis. Dioicum. Ramuli spiciferi 1,5 mm crassi; collenchyma libriforme in fasciculos discretos et tenuissimos dispositum, fasciculi intramedullares l-seriati, canalis lysigenus unicus centralis: Limbus in sicco mem- branaceus minute pellueido-punctulatus, usque ad 10 em longus et 4,5 cm latus. Petiolus 6—10 mm, pedunculus circiter 8,5 mm longus. Spica 9 10 cm longa, rhachis fere 3 mm crassa; bractea 3 mm longa, apice 1,5 mm lata. Manipur, Sarpung Nagaberge, at 5000 ft. altitude, Meebold no. 7189, sup. 14. Piper crenulatibracteum C. DC., nov. spec. Omnino glabrum, ramulis in sicco fuscescentibus; foliis modice petio- latis; limbo oblongo-elliptico-lanceolato basi aequilatera acuto apice acute acuminato; penninervio, nervo centrali nervos adscendentes utrinque 3 mittente quorum supremus a 2—2,5 cm supra basin solutus, infimi aliis multo tenuiores et breviores; petiolo basi ima vaginante; pedunculo 522 C. de Candolle: Piperaceae Meeboldianae Herbarii Vratislaviensis. petiolum aequante; spica c? quam limbus paullo breviore; bractea rhachi adnata obovato-oblonga apice sat lata rotundata et crenulata inferne subattenuata et extremitate acuta; staminibus 2, antheris rotundato- ovatis 4-valvatis quam filamenta oblonga et brevia paullo longioribus. Dioicum. Ramuli spiciferi 1 mm crassi, collenchyma continuum fere omnino libriforme, fasciculi intramedullares 1-seriati, canalis lysi- genus centralis canalesque peripherici plures. Limbus in sicco rigidus pellueido-punctulatus, usque ad 11,5 cm longus et 3,5 cm latus, nervi in sicco subtus prominentes. Petiolus 10 mm longus. Spica c circiter 8 em longa; bractea fere 4 mm longa et superne usque ad 2 mm lata, in sicco membranacea. North Kanara, Gundiar at 500 ft. altitude: A. Meebold no. 8602. 15. Piper nigrum Linn. Sp., p. 40. Kempkull, Maisor, at 5000 ft. altitude: A. Meebold no. 10259, at 2200 fL, no. 8617; Santaveri Bahabunden, at 4000 ft. no. 10394; Calicut, no. 695; Agalhatti Mysore; at 3500 ft., no. 8402. 16. Piper macrostachyon C. DC. in Prod. v., XVI, 1, p. 363. Trong, at 3—4000 ft., A. Meebold no. 10827. 17. Piper nigrum L. var. mysorensis C. DC., nov. var. Ramulis glabris in sieco virescentibus; foliis modice petiolatis glabris; limbo ovato, basi ima aequilatera acuto, apice acute et sat longe acu- minato; 7-plinervio, nervo centrali nervos 2 adscendentes oppositos a cireiter 4 mm supra basin mittente, nervis lateralibus adscendentibus utrinque 2 a basi solutis quorum enterni aliis breviores et tenuiores; petiolo paullo ultra basin vaginante; pedunculo glabro petiolum su- perante, tenui; spica 9 quam limbus longiore; rhachi hirsuta; bractea glabra rhachi adnata obovato-oblonga apice rotundata inferne obtusa; ovario libero glabro, stigmatibus 3—4 ovatis apice acutis, bacca globosa. Dioicum. Ramuli spiciferi 1 mm crassi, collenchyma in fasciculos discretos dispositum, haud libriforme, fasciculi intramedullares 1-seriati; canalis lysigenus centralis canalesque peripherici 1—2. Limbus in sicco membranaceus minute pellucido-punctulatus, usque ad 10,5 cm longus et 5,8 cm latus. Petiolus 10,5—12,5 mm, pedunculus fere 19 mm longus. Spiea 9 21 cm longa; bractea 4,2 mm longa, usque ad 2,5 mm lata; bacca 2 mm diam. in sicco nigra. Species P. bantamensis Bl. proxima. Mysore, Kemp Kull, at about 18000 ft. altitude: A. Meebold no. 8168. 18. Piper hymenophyllum Miq. forma b C. DC. Limbo ovato-lanceolato basi aequilatera acuto apice acute acuminato, usque ad 11 cm longo et 4 cm lato. Agalhatti, Mysore, at 3500 ft. altitude: A. Meebold no. 8292; Sanhaveri Bababuden, at 4000 ft., no. 10393, E. De Wildeman: Plantae Thonnerianae Congolenses novae. II. 523 Sectio Muldera Hook. f. 19. Piper Talbotii C. DC., nov. spec. ined. Matheran, at 4000 ft. altitude: A. Meebold no. 4611, 4626. 20. Piper trichostachyon C. DC. in Prodr, v. XVI, 1, p. 342. Makru, at 4000 ft. altitude: A. Meebold no. 10831; Bioli Ghat Maisor, at 3000ft., no. 4441; Kemp Kull Mysore, ca. 2000 ft, no. 8600; Agalhatti, at 3500 ft, no. 8296; Guhdiar, North Kanara, ca. 800 ft. no. 8601. CI. E. De Wildeman, Plantae Thonnerianae Congolenses novae. ll. (Ex: De Wildeman, Plantae Thonnerianae Congolenses, Series II, Juli 1911. 465 pp., 20 tab.) 17. Rinorea Thonneri De Wild., l. c., p. 237, tab. V. Alsodeia Thonneri De Wild. (nomen). Frutex circ. 3 m altus, ramulis cylindricis, adultis viridi-glabris, lenticellatis; foliis petiolatis, petiolo subeylindrico, 5,5 cm longo, breviter tomentoso; lamina elliptica vel obovata, basi late cuneata vel subrotun- data, apice abrupte acuminata, 10—19 cm longa et 4,5—8 cm lata; supra glabra, subtus sparse pilosa et glandulosa, margine obtuse-serrata; nervis lateralibus circ. 10, cum venis reticulatis subtus prominentibus; inflores- centiis terminalibus, paniculatis, basi bracteolatis, bracteolis velutino- ciliatis, floribus breviter pedicellatis, pedicello velutino basi articulato, circ. 2 mm longo; sepalis ovatis, dorso velutinis, carinatis; petalis oblongis quam sepala longioribus, circ. 3,5 mm longis et breviter ciliatis; staminum tubo circ. 0,5 mm longo, connectivo ultra thecas 1 mm producto; anthe- rarum loculis glabris; ovario subgloboso, dense velutino, in stylum 2-plo longiorem contracto. : Congo: Mombongo (Mongala), à 440 m d'altitude, dans les forêts de la plaine ondulée, en plants isolés, mais assez répandu, atteignant 3 m de haut et à fleurs d'un orangé pâle. 10 février 1909 (Fr. Thonner no. 170). Obs. — Le Rinorea Thonneri se classe, semble-t-il, dans le groupe des llicifoliae (cf. Engler, Botan. Jahrb., XXXII, p. 133). Il est à re- marquer que chez cette espèce la longueur des filets des étamines est très variable; elle peut varier du simple au double, mais malgré cela nous avons cru pouvoir mieux classer le R. Thonneri dans les Violanthus § Ilicifoliae (antherae filamento brevi instructae) que dans les § Subintegri- foliae (antherae filamento longo instructae). ` n 18. Ionidium enneaspermum Vent. var. latifolium De Wild., 1. c., p. 238, tab. XVII. i i KC Planta usque ad 50 cm alta, ramis erectis lignosis, cortice viridi- griseo, sparse et breviter velutinis, longitudinaliter striatis; foliis oblongo 524 E. De Wildeman. lanceolatis, petiolatis; petiolo sparse velutino circ. 4 mm longo, lamina supra glabra, subtus ad nervos sparse pilosa, basi longe cuneata, apice longe aeuto-acuminata, margine denticulata, circ. 9 cm longa et 2,7 em lata; floribus albidis, axillaribus, solitariis, pedicellatis, pedicello gracili, cire. 17 mm longo, bi-bracteolato; sepalis lineari-lanceolatis, acutis, leviter accrescentibus et sub fructo 4 mm longis; petalo inferiore usque ad cal- car 10 mm longo; seminibus albidis, circ. 2 mm longis. Congo: Abumombazi (Mongala), à 440 m d'altitude, dans les brous- sailles de la plaine ondulée, en groupes, assez répandu, atteignant 50 em de hauteur, à fleurs blanches. 19 février 1909 (Fr. Thonner, no. 203). Obs. — Cette plante se différencie de UI enneaspermum var. thesit- folium, assez répandu au Congo, par la dimension extraordinaire de ses feuilles. 19. Casearia Thonneri De Wild., l. c., p. 240, tab. XI. Frutex circ. 3 m alt, ramis junioribus griseis, subpolygonalibus, glabris; foliis oblongis vel ovato-oblongis, petiolatis, petiolo 7—10 mm longo, crasso, glabro, canaliculato, lamina parce obliqua, apice breviter et obtuse acuminata, basi rotundata vel subrotundata, utrinque glabra, nervis lateralibus utrinque circ. 6—7 cum venis reticulatis, infra parce prominentibus; floribus viridis, in foliorum axillis fasciculatis, sepalis 5 ovato-rotundatis, 3—4 mm longis; staminibus 10, filamentis filiformibus; fruetu ignoto. Congo: Mombongo (Mongala), à 440 m d'altitude, dans la plaine, à la lisiere de la forét, isolé et assez rare. 7 février 1909 (Fr. Thonner, no. 157). Obs. — Ce Casearia se rapproche davantage du C. Bule Gilg (in Engler Bot. Jahrb., XL, p. 513) que du C. congensis Gilg (loc. eit.); il se différencie de la première de ces deux espèces par ses feuilles plus nettement arrondies à la base et de la seconde par ses feuilles plus larges. Chez ie C. Bule le nombre de nervures latérales des feuilles est également peu considérable, ce qui donne une apparence tout à fait différente aux deux plantes. 20. Combretum Thonneri De Wild., 1. c., p. 241, tab. XIII. Frutex circ. 2 m alt., foliis et floribus non contemporaneis; foliis ovatis basi et apice rotundato-cuneatis, utrinque glabris, nervis laterali- bus circ. 5; ramis adultis brunneo-griseis; floribus tetrameris; spieis axillaribus paniculam amplam formantibus, inflorescentiis usque 50 cm longis et 15 cm latis; omnibus inflorescentiae partibus ferrugineo- pilosis; bracteis minutis, caducis; floribus brevissime pedicellatis, receptaculo in- feriore elongato-fusiformi, superiore campanulato-subeylindrico, extus breviter et sparse velutino, intus praeter discum omnino adnatum glabrum ferrugineo-piloso, 4-dentato, dentibus brevibus, ciliatis; petalis sessilibus, ovatis, basi latis, rubris; fructu rubro 4-ptero, late elliptico vel suborbiculari, basi subtruncato vel cuneato, apice leviter emarginato basi styli persistentis coronato, 2,5 em longo et 2,3 cm lato. Plantae Thonnerianae Congolenses novae. II. 525 Congo: Gugo pres Yakoma (Ubangi) à 480 m d'altitude, dans la savane, sur les collines, isolé et assez rare. 26 février 1909 (Fr. Thonner, no. 245). Obs. — Cette espéce appartient au groupe du Combretum abbreviatum Engl. (cf. Combretacae africanae I, p. 69 et 72). Notre plante se diffé- rencie de la plante décrite par le professeur Engler, dont nous avons examiné l'échantillon recueilli par le docteur W. Busse (no. 2947), par les ramifications de linflorescence plus étendue et par la villosité moins forte de toutes les parties de cette inflorescence. 21. Vitex Thonneri De Wild., l. c., p. 246, tab. XII. Arbor circ. 5 m'altus, ramis juvenilibus plus minus quadrangulari- bus, tomentosis, luteo-ferruginosis; foliis plus minus longe petiolatis, petiolo usque 12 em longo et plus minus applanato, tomentoso, ferru- ginoso, margine ciliato; foliolis 5, petiolulatis, petiolulo dense tomentoso- ferrugineo, 5—10 mm longo; lamina obovata vel elliptica, basi cuneata, apice plus minus abrupte acuminata, acuta et apiculata, integra, infra ad nervos dense pilosa; nervis lateralibus utrinque circ. 10; inflorescentiis axillaribus, oppositis, laxis, usque 15 cm longis, pedunculo applanato circ. 9 em longo, dichotomo, bracteato, bracteis linearibus, velutinis, circ. 7 mm longis; floribus albido-violaceis, calyce 5-dentato, extus dense velutino- ferrugineo; corolla 6—7 mm longa, bilabiata, extus dense velutina, labio pallide violaceo. Congo: Banzyville (Ubangi) à 450 m d'altitude dans les brous- sailles, parmi les rochers, isolé et assez rare. 8 mars 1909 (Fr. Thonner, no. 263). Obs. — Ce Vitex a certaines analogies avec le V. Sereti De Wild. (Études Flore Bas- et Moyen-Congo, III, p. 130); il se différencie de ce dernier par ses folioles plus: duveteuses sur la face inférieure, moins longues et aussi larges, plus longuement acuminées. Le rapport entre la longueur et la largeur des folioles donne à la plante un facies trés différent de celui que nous avons observé dans la plante de Nala. Etant voisine du V. Sereti, notre plante l'est également des V. Fischeri Gürke et P. Buchneri Gürke (cf. Gürke in Engler, Botanische Jahrb., XXIII, p. 166 et 171, et Baker in This.-Dyer, Flora tropical Africa, V, p. 317 et suiv.). 22. Hygrophila Thonneri De Wild., l. c., p. 250, tab. XV. S Herbacea, cire. 50 cm alta, caule subquadrangulari, glabro; foliis ovato-ellipticis, integris, basi et apice cuneatis, petiolatis, petiolo glabro usque 5 mm longo; lamina 3—4,5 cm longa et 12—16 mm lata, utrinque glabra; floribus roseis, 2—5 in axillis foliorum fasciculatis, subsessilibus vel breve pedicellatis, pedicello tomentoso-scabro, usque 2 mm longo; calyce 17 mm circ. longo, lobis 5, linearibus, extus piloso-glandulosis; corollae tubo circ. 1 em longo, labiis cire. 17 mm longis, pollinis gra- nula globosa, striolata, poris 3, prominentibus; capsula glabra, circ. 2 cm longa et 2,5—3 cm lata. 526 E. De Wildeman. Congo: Mogbogoma (Mongala), a 500 m, dans la plaine ondulee, sur les rives herbeuses d'une riviere, en touffes, mais assez rare, fleurs roses. 17 février 1909 (Fr. Thonner, no. 184). Obs. — Par ses caracteres généraux, cette plante semble bien se rapporter au genre Hygrophila; elle differe des types africains de ce genre par ses fleurs réunies en petites cimes, trés courtement pédon- eulees, elle constitue donc pour ainsi dire une forme de transition entre les Euhygrophila et les Nomaphila (cf. Burkill in This.-Dyer, Flora tropical Africa, V, p. 30 et suiv.). 23. Chlorophytum Sereti De Wild. var. likimensis De Wild., l. c., p. 289. . Feuilles à pétiole engainant à la base, atteignant plus de 30 cm de long, canalieulé. Limbe ovale-allonge, arrondi ou cunéiforme à la base, trés aigu au sommet, atteignant 30 cm de long et 8,5 cm de large, pé- doncule de plus de 20 cm de long muni de bractées lancéolées, linéaires- aigués, engainantes, dépassant dans les subdivisions les glomérules floraux et devenant presque linéaires, caduques. Inflorescence proprement dite atteignant plus de 30 cm de longueur, plus ou moins ramifiée, à ramifications pouvant atteindre 17 em de long et ramifiées à leur tour. Fleurs . . . en glomérules plus ou moins rapprochés, distants souvent de moins de 5 mm, plus ou moins nombreuses dans chaque glomérule, au moins au nombre de 4, rarement moins nombreuses, à pédicelle articulé atteignant sous le fruit au maximum 8 mm de long, l'articulation se trouvant à 2,5—3 mm environ de la base du fruit. Capsules à 3 coques, à angles assez aigus, cordées au sommet et arrondies-subcordées à la base, à coque de 5,5 mm environ de long et environ 3 mm de large, graines noires, Congo Belge: Environs de Likimi, 21 avril 1910 (Malchair, no. 262. — Nom. ind.: Boloko). ; Obs. — Cette plante que nous rapportons comme variété au C. Sereti constitue peut-ötre une espéce nouvelle, Nous n'en avons mal- heureusement pas vu les fleurs. Les caractères foliaires sont trés con- cordants, mais dans les fruits que nous avons pu étudier il y a des differences qui sautent aux yeux. Ces capsules sont en effet plus petites dans la variété de Likimi que dans le type, elles sont moins colorées en noir, et. en règle générale on peut dire qu'elles sont plus serrées sur les rachis, ce qui donne à l'infrutescence un aspect particulier. 24. Popowia Malchairi De Wild., 1. c., p. 309. Frutex scandens, ramis dense hirto-velutinis, pilis fuscis patentibus; foliis breviter petiolatis, foliorum petiolis cum costa subtus pilosis, circ. 5 mm longsi, lamina papyracea supra praeter costam fera glabra, subtus pilosa, subelliptica, basi late cuneata, apice acuminata, acuta, 10—17 cm longa et 5—7 cm lata; nervis primariis cire. 14 subtus prominentibus: bracteola ovata, parva, supra pedunculi medium inserta; flores pedun- eulati in inflorescentias 5—6 cm longas, 3—4 floras dispositi; pedun- culo usque 7 mm longo; sepala ovato-triangularia, extus pilosa, circ. Plantae Thonnerianae Congolenses novae. II. 521 6 mm longa; petala extus dense velutina viridescenti-ochroleuca, ex- teriora ovato-lanceolata, 14—17 mm longa et circ. 6 mm lata, interiora minora, 10—12 mm longa; stamina 3-seriata, carpella 7, ovarium velu- tinum. Congo Belge: Environs de Likimi, 15 juin 1910 (L. Malchair, no. 295. — Liane. — Nom ind.: Bokala). Obs. — Le P. Malchairi se rapproche du P. filamentosa Diels (in Engler Bot, Jahrb., XXXIX, p. 478); i! se différencie par quelques details dans les mensurations des organes floraux et par la disposition des fleurs unilatéralement le long du rachis atteignant 6 em de long et velu, à poils étalés comme les rameaux jeunes de la plante. Dans la clef proposée par M. M. Engler et Diels in Anonaceae afri- canae, le P. Malchairi se classe plus prés du P. ferruginea (Oliv.) Engler et Diels que du P. parvifolia (Oliv.) Engler et Diels par le fait seul que les rameaux ne sont pas en zigzag. 25. Artabotrys likimensis De Wild., l. c., p. 311. Ramulis rectis, pilosis; foliorum petiolo circ. 3 mm longo, lamina coriacea, supra glabra, subtus ad nervos hinc inde velutina vel sub- hispida, elliptica, basi rotundato-cuneata, apice plus minus longe et obtuse acuminata, 5,5—10,5 cm longa et 2,7—4,2 cm lata; nervis la- teralibus 8—11 arcu intramarginali conjunctis subtus prominulis; in- florescentiis 3—12 floris; sepalis triangularibus acutis, circ. 2 mm longis, extus velutino, hispidis; petalis extus sericeis, exterioribus circ. 5-6 mm longis et 2,5—3 cm latis, lamina incrassata circ. 3,5 mm longa; interiori- bus e basi incrassata cylindrico-subclavatis, minoribus. Congo Belge: Environs de Likimi, le 16 février 1910 (L. Malchair, no, 178. — Nom indig.: Kakambo) et 1910 (L. Malchair, no. 429. — Nom ind.: Edjawa). Obs. — L'A. likimensis se rapproche de l'A. dahomensis Engler et Diels (cf. Anonacae africanae, p. 71 et 75), les inflorescences ne sont ce- pendant pas toujours comme nous l'avons inserit dans la description ci- dessus láches et pauciflores puisque nous avons compté dans certains cas plus de 10 fleurs par inflorescence. La plante de Likimi ne peut cependant étre rapprochée à notre avis du A. Antunesii Engl. et Diels, car la forme des pétales extérieurs trés contractés vers la base chez cette dernière espèce constitue un caractère qui la différencie nettement de notre plante; par la forme et la texture des feuilles de méme que par les caractéres floraux, c'est du A. dahomensis que l'A. likimensis se rapproche le plus, elle forme pour ainsi dire un passage entre le groupe A. velutinus Scott Eliott et A. congolensis De Wild. et Th. Dur. d'une par et A. dahomensis d'autre part. 26. Artabotrys Malchairi De Wild., l. c., p. 312. Frutex scandens, ramuli atro-fusco corticati; foliorum lamina prope costam ferrugineo-pilosa, adulta subcoriacea, supra lucida, subtus pallidior ad costam adpresse pilosa, elliptica, basi cuneata, apice longe acuminata 10—19 cm longa et 3,5—6,2 cm lata; nervi laterales circ. 11 arcu intra- 528 E. De Wildeman: Plantae Thonnerianae Congolenses novae. Il. marginali conjuncti, subtus cum venis prominuli; sepala ovato-trian- gularia, acuta, patula vel reflexa, 15 mm circ. longa; petala exteriora coriacea, velutina, versus basin circ. 11 mm lata, interiora similia sed augustiora et in parte basali magis concava, constricta et lineari-lanceo- lata; carpella. stigmate horizontali coronata. Congo Belge: Environs de Likimi, 20 avril 1910 (L. Malchair no. 282. — Nom ind.: Entzala). Obs. — Cet intéressant Artabotrys se classe dans le voisinage im- mediat de VA. insignis Engl. et Diels (in Engler Bot. Jahrb., XXXIX, p. 483); il se différencie de cette plante par ses feuilles beaucoup plus longuement acuminées et beaucoup moins coriaces, il constitue donc avec lA. insignis un groupement caractérisé par la grandeur de ses fleurs. 27. Isolona Sereti De Wild. var. grandifolia De Wild., l. c., p. 313. Foliis petiolatis, petiolo erasso supra canaliculato, 3—6 mm longo, lamina basi cuneata, apice acuminata, usque 26 cm longa et 9 cm lata, nervis lateralibus circ. 15; corollae lobis usque 1 cm latis et 19,5 cm longis. : Congo Belge: Mobwasa, 1910 (J. Claessens, no. 615). Obs. — Cette plante, dont nous possédons deux échantillons, con- corde, dans la plupart de ses caractères avec l'/soloma que nous avons figuré dans nos Etudes sur la Flore du Baset Moyen-Congo, pl. IX, sauf dans celui de la grandeur du limbe des feuilles. Dans les fleurs, il n'y a, semble t-il, pas de caracteres différentiels car, comme nous l'avons dit à propos du type, suivant l'état de leur développement les lobes de la corolle varient de longueur et de largeur. 28. Turraeanthus Malchairi De Wild., l. c., p. 332. Arbor; foliis pinnatis multijugis, rhachi glabro, foliolis alternis, sub- oppositis, 10—18 cm longis et 3,5—5,5 cm latis, petiolulatis, petiolulo 5 mm circ. longo supra canaliculato, lamina supra glabra, basi cuneata, apice plus minus emarginata, nervis lateralibus utrinque circ. 15, subtus prominentibus, supra subcanaliculatis. Inflorescentiis paniculatis, multi- floris, breviter tomentosa-brunneis. Floribus ad ramos paniculae sub- umbelliforme dispositis, bracteatis et bracteolatis, bracteis et bracteolis breviter velutinis; pedicellis usque 7 mm longis, articulatis; alabastris velutinis, claviformibus; calyce cupulato 4-5 dentato; corolla 4—5 lobata, lobis inter se et cum tubo stamineo connatis, laciniis liberis extus velutinis, circ. 6 mm longis et circ. 2 mm latis; tubo stamineo apice irregulariter erenulato, glabro; ovario breviter piloso, disco brevissimo basin ovarii cingente; stilo circ, tubo stamineo aequilongo, stigmate dis- coideo, Congo Belge: Environs de Likimi, 25 avril 1910 (L. Malchair, no. 281. — Nom ind.: Dongo. — Bois de construction). Obs. — M. Malchair n'ayant récolté que des fragments des feuilles, il ne nous est pas possible d'en donner les dimensions réelles ni d'in- diquer le nombre des folioles qu'elles peuvent posséder; ce qui diffé- Georg Bitter: Solana nova vel minus cognita. I. 599 rencie notre T. Malchairi des T. Klainii Pierre et Zenkeri Harms (in Engler Bot, Jahrb., XXIII, p. 156), c'est la grandeur des fleurs et l'émar- ginure terminale des folioles. Comme le T. Zenkeri et comme le T. Klainü, le T. Malchairi présente une articulation vers le milieu de son pédicelle; à partir de l'articulation on remarque souvent un renflement dans le pédicelle. 29. Corchorus Malchairi De Wild., 1. c., p. 345. Planta herbacea, recta, glabra. Foliis petiolatis; petiolo 12—21 mm longo margine velutino-ciliato; stipulis setaceis usque 10 mm longis. Foliis lamina 3—5 lobata, lobis basilaribus setaceis, integris, lanceolatis vel dentatis, vel bifidis; parte mediana trilobata, 3 nerviata; lobis la- teralibus acutis, divergentibus, lobo mediano lanceolato, subintegro, longe acuto. Floribus solitariis vel 2—3, breviter pedicellatis, bracteolatis, bracteolis setaceis, caducis; sepalis apiculatis, sparse pilosis; petalis circ. 3 mm longis sepalis subaequilongis. Capsulis polygonalibus 5-valvatis, 5-costatis, 30—32 mm longis et 4—7 mm longe acuminatis, Congo Belge: Village Banza (région de Likimi), 1910 (L. Malchair, no. 386. — Nom ind.: Djongo. — Légume). Obs. — Notre espéce se range indiscutablement dans le groupe du C. olitorius L., mais elle se différencie trés nettement des formes de cette plante par ses feuilles à limbe trilobé, dont le lobe médian trés allongé dépasse longuement les lobes latéraux. Cette division du lobe foliaire fait songer au C. lobatus De Wild. que nous avons décrit antérieurement, mais dans ce dernier les divisions du limbe sont plus nombreuses, trés fortement dentées, aucune d'elles n’acquiert par rapport aux autres l'im- portance acquise par le lobe médian des feuilles de C. Malchairi. Cll. Solana nova vel minus cognita. l. Von Georg Bitter. (Originalarbeit.) I. Weitere Untersuchungen über die Verbreitung — der Steinzellkonkretionen in den Beeren von Solanum und ihre systematische Bedeutung. Im Anschluss an meine erste Mitteilung über die von mir bei zahl- reichen Solaneen (aus den Gattungen Solanum, Withania, Physalis, Saracha und Cyphomandra) im Fruchtfleisch der Beeren festgestellten Steinzell- körner!) habe ich mich eingehender mit der Systematik verschiedener Sektionen der artenreichsten Gattung der Familie der Solanaceen, Solanum, beschäftigt, um das neu ermittelte Einteilungsprinzip auf seine Gültigkeit bei der Unterscheidung der Arten zu erproben. beerentragender Solanaceen und 1) St m kreti im Fruchtfleisch ERE. hrb., Bd. 45 (1911), p. 483—507. deren systematische Bedeutung. Englers Botan. Ja Mit Tafel III. i Repertorium specierum novarum. X. 530 Georg Bitter. Hauptsächlich war meine Aufmerksamkeit dabei auf die Verwandten unseres gewöhnlichen schwarzen Nachtschattens, die Sektion Morellae, gerichtet, bei der ich schon in meiner ersten Mitteilung eine grosse Mannigfaltigkeit bezüglich des Vorhandenseins oder Fehlens der Stein- zellkonkretionen in den Beeren feststellen konnte. Die Zuverlässigkeit dieses wichtigen, neuen Hilfsmittels für die Spezies-Diagnostizierung in den oben erwähnten Solaneen-Gattungen, ganz besonders aber in der Gattung Solanum selbst, ist mir bei weiterem Eindringen in den Gegenstand immer grösser erschienen, so dass ich jetzt darin ein wichtiges Kriterium für die Unterscheidung der Arten er- blicken muss. Allerdings gehört zur Benutzung dieser Untersuchungsmethode grosse Sorgfalt in der Präparation, da nicht bloss die Zahl, sondern auch die Grösse der einzelnen Steinzellkörner sowie ihre Lage in der Beere für die betreffenden damit ausgestatteten Arten durchaus charakte- ristisch und konstant zu sein pflegt. Von grossem Werte für die systematische Verwendbarkeit bei der Untersuchung getrockneten Materials ist der Umstand, dass die Steinzell- körner frühzeitig, lange vor der Reife der Beere, offenbar bereits zur Zeit des Hervortretens der jugendlichen befruchteten Beere aus dem Kelch, rasch vollständig ausgebildet werden. Da sich gewöhnlich an den Blütentrieben in den Herbarien auch Fruchtstände mit unreifen Beeren finden, so lässt sich das Vorhandensein oder völlige Fehlen der Kon- kretionen in diesen noch keine festen, ausgebildeten Samen enthaltenden und daher völlig plattgedrückten Beeren ohne weiteres ermitteln, im ersteren Falle vielfach auch bereits die Lage und Zahl der als runde Höcker deutlich hervortretenden Körner, besonders dann, wenn sie bei der betreffenden Art grösser und nur wenige in jeder Beere sind. Da- durch wird die vorläufige summarische Orientierung über die Zugehórig- keit eines Exemplares zu einer Art sehr erleichtert; zu genauerer Fest- stellung der Zahl und Verteilung der Steinzellkórner in der Beere ist natürlich Aufkochen und nachherige sorgfältige Präparation derselben notwendig; um die Zahl der Körner einwandsfrei in Erfahrung zu bringen, lässt man nach der Isolierung der Körner auf nassem Wege die Reste der Beerenhaut und die Fetzen des Fruchtfleisches auf dem Objektträger völlig antrocknen, etwa übersehene Körner sind dann nach- träglich noch leicht nachzuweisen. Ich habe bereits in meiner ersten Mitteilung an verschiedenen Stellen darauf hinweisen können, dass der jeweilige „Ort“ der Körner- bildung, sowie die Grösse der betreffenden Körner keineswegs zufällig sind, sondern dass Lage, Grösse und Zahl der Körner bestimmten Ge- setzen unterworfen und durchaus konstant sind. Diese in dem ersten Bericht noch nicht allgemein für die körnerbildenden Solanaceen be- wiesenen Erfahrungen habe ich mittlerweile durch weitere Unter- suchungen zu stützen vermocht. Nicht bloss der Umstand, dass die Körnerbildung stets in der Zone direkt innerhalb des bei der Reife meist Solana nova vel minus cognita. I. 531 weich und wässerig werdenden Fruchtfleisches, sondern auch die ge- nauere Beziehung der Lage der Kórner zum Verlauf der Gefüssbündel, mit denen sie stets in enger Berührung stehen (die Bündel verlaufen immer direkt über der Aussenseite der Kórner, wie sich auch an der Aussenskulptur der letzteren nachweisen lässt —- siehe bereits meine später bei vielen Solanum-Arten bestätigten Angaben über die durch den Bündelverlauf hervorgerufenen Rinnen auf der Aussenseite der Kon- kretionen bei Cyphomandra betacea: Englers Jahrb., Bd. 45, S. 503 oben), soll in einer später an anderem Orte erscheinenden Studie, die sich besonders auf die Untersuchung lebenden Materiales stützt, eingehend erórtert werden. Hier dagegen sollen nur die Andeutungen gegeben werden, die für das direkte Verständnis der Erscheinung vom syste- matischen Gesichtspunkt aus notwendig sind. Zu den 31 in meinem ersten Bericht als steinzellkörnerbildend er- mittelten Solanum-Arten kann ich in der vorliegenden Arbeit 21 weitere hinzufügen, ausserdem hat seitdem Dammer in Engl. Jahrb., XLVII (1912), 236 eine neue Morella aus Gallaland beschrieben (S. monacti- nanthum Damm.), in deren Diagnose er vermerkt: „Die Beere . . . ent- hält ausser den fast linsenförmigen 1,5 mm breiten Samen an der Spitze einige kleinere steinige Körnchen“ (in der lateinischen Diagnose „apice granulis lapideis“)!). Ich kenne diese Spezies noch nicht, bin aber über- zeugt, dass wenn sie nur terminale Steinzellkörner besitzt, nicht „einige“, sondern nur zwei Körner bei ihr vorkommen werden. Nimmt man zu den erwähnten noch mehrere bereits früher be- schriebene Arten, an denen ich erst seit meiner ersten Mitteilung das Vorhandensein von Steinzellkonkretionen in den Beeren habe nachweisen können, so ist damit innerhalb der Gattung Solanum allein die Zahl 60 als sicher bekannte Körnerbildner annähernd erreicht’). Bis auf weiteres folge ich der von Dunal in DC. Prodromus vor- genommenen Gliederung in Sektionen; im Laufe der Zeit hoffe ich zu einer neuen den natürlichen Verwandtschaftsverhältnissen mehr gerecht werdenden Anordnung innerhalb der Gattung auf Grund umfassenderer Studien gelangen zu können, die mich schliesslich zu einer mono- graphischen Durcharbeitung des Genus führen sollen. | Die zunächst aufgeführten neuen Arten aus der Sektion Tuberarium h Beeren von ihnen gesehen habe, meine in den bestätigen, soweit ic p. 487 gemachte Wahrnehmung, dass die aus „Steinzellkonkretionen“, se hätte Dammer wohl bei dieser Gelegenheit darauf hin- s er durch mich mündlich auf das ihm vorher gänzlich un- tionen in den Beeren vieler Solaneen atik dieser Abteilung der !) Billigerwei weisen dürfen, das bekannte Vorkommen von Steinzellkonkre und auf ihre grosse Bedeutung für die Speziessystem Solanaceen aufmerksam gemacht worden ist. SCH 2) Auch bei den Gattungen Saracha und Cyphomandra habe ich bei je einer noch unbestimmten Art Körnerbildung ermittelt, so dass jetzt in beiden Gattungen je zwei Arten sicher diese Eigenschaft zeigen, die Mehrzahl der übrigen dahin gehörigen Spezies aber nachweislich nicht. = 532 Georg Bitter. sklerotischen Zellen gebildeten Körner in den Beeren dieser Sektion offen- bar durchgängig fehlen. IL. Tuberaria nova. 1. Solanum (Tuberarium) Lehmannianum Bitter, nov. spec. Herbaceum rectum altum (verisimiliter metrale), caulis internodiis satis elongatis, pilis pluricellularibus tenuibus acutis valde sparsis et glandulis minutis globosi-capitatis e cellulis nonnullis compositis mani- feste stipitatis; in axillis foliorum magnorum hic inde folia minuta auri- culata pseudostipulacea (cr. 6 X 3 mm); folia magna, petioli 6—7'/; cm, lamina interrupte-imparipinnata, quadrijuga, usque ad 18 X 16cm, foliola lanceolata basi rotundata vel parum cordata medio vel paulo infra medium latissima, apicem versus sensim attenuata acuta margine integro in statu sicco paululum revoluto, supra venis venulisque immersis manifeste rugulosa, in venae mediae parte inferiore pilis acutis modicis pluricellularibus glandulisque minutis stipitatis dense obsita, meso- phyllo pilis brevissimis pauci-vel unicellularibus acutis scabroso, in statu sicco obscurascentia subtus pilis densioribus satis longis tenuibusque pluricellularibus acutis primo molliter tomen- tosula, serius quidem molliuscula; foliola inferiora remotiora (rhachidis interstitia cr. 8—31/, cm), petiolulis satis longis (cr. 5—7 mm), paris infimi laminulae 61/, X 3 cm, superiora magis approximata, brevius petiolulata, sensim majora usque ad 8 X 2,8 cm, foliola interjecta minuta, plerumque solum inter pinnas superiores exstant inaequalia ovata vel rotundata, usque ad cr. 6 X 4—6 mm; inflorescentia multiflora (50—80-flora!, pluries furcatim ramosa, pedunculus 4-6 cm longus ramos complures fere rectangulariter divaricatos satis inter se distantes edens, rami plerumque iterum furcati, flores in apici- bus parum inter se remoti, pedunculi, omnes inflorescentiae rami et pedicelli sicut -caulis partes juniores, petioli, rhachides et petioluli inter pilos pluricellulares acutos sparsos glandulis satis crebris minutis globosi- capitatis e cellulis nonnullis compositis manifeste stipitatis instructi, pedicelli satis longi cr. 16—20 mm, in medio vel paulum supra me- dium articulati, calyx campanulatus, diam. inter loborum apices Cr. ` 7 mm, lobis infra membrana pellucida inter se conjunctis ianceolatis breviter acuminatis (cr. 2—4 X 2 mm), extus pilis pluricellularibus sparsis et glandulis stipitatis densis obtectus, corolla albida, in loborum parte mediana obscurior (in statu sicco!), campanulata (vel semipatens?), cr. 16 mm longa, diam, quoque fere 16—17 mm, lobi membrana inter- petalaria conjuncti (pars libera er. 5 X 4 mm) subtus glandulis stipitatis et pilis pluricellularibus acutis sparsis praediti, apicem subcucullatum versus et in marginibus solum pilis acutis brevioribus pluricellularibus nonnumquam parum ramosis densissime obtecti; filamenta fere 2 mm longa, intus in margine basilari pilis pluricellularibus acutis nonnullis instructa, antherae cr. 4 X 3/, mm, stylus stamina superans cr. 7 mm longus, in parte basilari cr. 0,5 mm longa glaber, hinc fere usque ad Solana nova vel minus cognita. I. 533 medium papillis densis apice rotundatis instructus, stigma breve, vix erassius stylo; fructus non vidi. Columbia? Aequatoria?: Plantae F. C. Lehmannianae in Co- lumbia et Ecuador collectae no. 6982, herb. Berol.! Sollte diese Art doch in den Formenkreis des S. juglandifolium Dunal (siehe DC. Prodr., XII, 1, p. 41), mit dem sie nach der Beschreibung bei Dunal nur wenig übereinstimmt, gehören, so ist sie sicher als be- sondere Unterart aufzufassen. Jedenfalls passt weder Dunals Definition der Gruppe Pterophyllum (l. c., p. 38), zu der S. juglandifolium gezogen wird, noch die geringe Blütengrösse des letzteren zu unserer Pflanze. 2. Solanum (Tuberarium) bijugum Bitter, nov. spec. Verisimiliter tuberiferum, caulis e rhizomate recte e solo ascendente ortus, rectus, angulatus, cr. 50 cm altus, lineis decurrentibus non valde prominentibus, pilis pluricellularibus acutis in gibbere pluricellulari ele- vatis praeditus, folia alterna, petiolus 2!/,—3 cm longus, rhachis et petiolus anguste sed satis manifeste alati, lamina impari- pinnata, bijuga, foliolis interjectis omnino deficientibus, foliola late elliptica, medio fere latissima, utrinque attenuata, apice fere acuminata, supra laete viridia, subtus pallidiora, in utraque pagina pilis pluricellularibus acutis pellueidis superne crassioribus obtecta, paris in- ferioris foliola minora fere !/, longitudinis foliolorum paris superioris, quae er. 4!/ X 2,3 em attingunt, foliolum terminale usque ad 6—6'/, X 31/, cm, petiolulo alato er. 10—13 mm; inflorescentia furcata, cr. 12-flora, pedunculus satis longus (er. 5 cm) in specimine a me viso folio simplici petiolato praeditus, pedicelli cr. 11—13 mm longi, fere medio arti- culati, sicut pedunculus pilis suberectis valde inaequilongis (modicis vel parvis) acutis in gibbere pluricellulari elevatis praediti, inter quos glan- dulae minutae stipitatae reperiuntur; calycis lobi jam in statu florifero er. 5!/, X 1!/, mm, lanceolati valde acuminati, extus sicut pedicelli pilis acutis et glandulis minutis, intus solum glandulis satis crebris instructi; corolla alba, basim versus sordide viridescens (sec. cl. Fiebrig), diam. cr. 15 mm, extus in parte mediana loborum pilis pluricellularibus acutis sparsis apicem versus densis et glandulis breviter stipitatis crebris apicem versus paucioribus praedita; filamenta glabra, cr. 2 mm longa, antherae luteae crassae, basi vix cordata nonnihil crassiores cr. 5 mm longae, 11/, mm latae, poris subapicalibus introrsis; stylus glaber, stamina valde superans, 9 mm longus, stigma breve, stylo vix crassius; baccas non vidi. Bolivia australis: Toldos prope Bermejo, 1903 florens, Fiebrig no. 2253, herb. Berol.' 3. Solanum (Tuberarium) pichinchense Bitt. et Sodiro, nov. spec. (S. pichinchense Sod. in herbario sine diagn.) Herbaceum gracile rectum certe metrale, caulis angulatus lineis decurrentibus, pilis pluricellularibus acutis valde sparsim obsitus, folia magna, imparipinnata, 2-juga, rarius subtrijuga, foliolis inter- jectis minutis paucis vel omnino deficientibus, foliis axillaribus duobus in silva humida, 26. XI. 534 Georg Bitter. pseudo-stipulaceis auriculatim obliquis (usque ad 15 X 8 cm) saepe praesentibus; petioli cr. 4—5 cm longi, lamina er. 12—17 em longa, foliola elliptica utrinque attenuata, apice acuta vel subacuminata lateralia obliqua breviter (2—5 mm) pedicellata superiora cr. 7—8 X 2!/—3 cm, terminale in pedicellum er. 10—12 mm alatum attenuatum cr. 81/,—9 X 31/,—4 cm, foliola utrinque viridia, supra obscuriora, pilis brevibus pluri- cellularibus acutis satis sparsis, subtus laete viridia pilis fere omnino deficientibus solum in venis venulisque paucicellularibus brevibus acutis sparsis; inflorescentia pauciflora (7—8), pedunculus cr. 3 — (fructifer) Git: em longus, semel furcatus vel subsimplex, pedicelli in furcarum apicibus satis dense congesti, 8—14 mm longi, nonnihil supra medium articulati, fructiferi — 17 mm longi, nutantes; flores satis magni; calyx campanulatus, diam. inter loborum apices cr. 7 mm, lobi membrana pellucida inter se connati apicibus solis liberis lanceolatis acutis vix plus quam 1 em longis; corolla obscure violacea, usque ad 2,3 mm diam. lobis cr. 7—8 mm liberis basi cr. 5 mm latis, extus in parte mediana praecipue apicem versus pilis densis modicis crassis pluricellularibus acutis praedita; filamenta 0,85 mm longa, intus in lateribus ambobus pilis pluricellularibus acutis non valde longis instructa; antherae vitellinae, lanceolatae obtusae, basi subcordata parum crassiores cr. 5 X 1 mm, apicem versus parum attenuatae, poris subapicalibus introrsis; stylus stamina manifeste superans, cr. 8 mm longus, basi er. 0,46 mm crassus, vix attenuatus, fere usque ad medium papillis brevissimis acutis patenti- bus densis mieroscopice solum perspiciendis instructus, stigma capitatum breve; calyx in statu fructifero ampliatus, diam. inter lobos explanatos er. 11 mm, lobi er. 4 X 1!/ mm, acumine apicali cr. 1! mm longo, bacca fere globosa, apice rotundato, cr. 15 mm longa, diam. cr. 12—13 mm, semina lenticulariter applanata cr. 1,7 X 1,1 mm, testa cellulis pituitosis (humefactis turgescentibus) membranis radiatim dispositis crassis prae- dita; granula e cellulis scleroticis composita in bacca desunt. Aequatoria: In silvis occid. montis Pichincha prope Chinguy, A. Sodiro no. 114/6, herb. Berol.! 4. Solanum (Tuberarium) longiconicum Bitter, nov. spec. Caules laxiusculi, graciles, flexuosi, fere glabri, folia (a basi petioli) cr. 16—19 cm longa, in basi saepe folia duo parva obiiqua pseudo- stipulacea axillaria er. 1 cm longa adsunt, petiolus er. 4—7 cm longus, lamina imparipinnata, trijuga, foliolis interjectis omnino deficientibus, foliola lanceolata, margine vix undulato vel plerumque integro, acuta vel subacuminata, lateralia obliqua, fere semper opposita, breviter petiolulata, apicem versus sensim majora terminale petiolulo er. 0,6—1 cm longo ipum 5—6,5 X 2—2,5 cm, omnia utrinque viridia, superne et margine sparsim breviter pilosa (pilis acutis paucicellularibus), subtus etiam sparsius, in statu adulto fere glabra, in statu novello pilis minutissimis paucicellularibus acutis praecipue in venis venulisque densius obtecta ; inflorescentia multiflora, laxa, pluries furcata; pedunculus 6—9 cm longus, nonnumquam folio minore praeditus, pedicelli longi (16— Solana nova vel minus cognita, I. 535 18 mm), paulo supra medium articulati, pilis brevissimis acutis obsiti, calyx in statu florifero apice diam. cr. 5 mm, quinquefidus, lobis brevibus acuminatis, infra margine membranaceo connatis, extus pilis brevissimis instructi, corolla (violacea?) patens, diam. 1,7—1,9 cm, lobi parum liberi, fere omnino plieis interpetalariis conjuncti, extus praecipue apice pilis paucicellularibus acutis obtecti; stamina ut videtur non dense conniventia, filamenta cr. 1!/,—1!/, mm, intus basi pilis nonnullis pluri- cellularibus acutis praedita, antherae vitellinae, 3X 1 mm, basi et apice fere aequilata, poris introrsis subapicalibus; stylus antheras valde su- perans, 7 mm longus, primo in parte inferiore microscopice brevissime pilosus (papillis parvis acutis unicellularibus patentibus), stigma capi- tatum, diam. cr. ?/, mm, brevissime papillosum; calyx in statu fructifero ampliatus, campanulatus, apice cr. 11 mm diam., lobi lanceolati acuti, er. 3 mm longitudinis connati, partes liberae cr. 4 X 2!/, mm; bacca (immatura) longe conica, cr. 20 mm longa paulo supra basim cr. 5—6 mm lata, apicem versus sensim attenuata, granula e cellulis sclero- ticis composita desunt. Costa Rica: La Palma del Irazu, 1800 m, C. Wercklé no. 65, herb. Berol.! In agris novis montis Roble (in tractu vulcani Irazü), 2000 m s. m. Julio 1891 florens leg. Tonduz in Pittier et Durand, pl. costar. exs. no. 4235, herb. Turic.! Nom. vern. ,papayillo“ = Kartoffel (sec. Wercklé). „Scheint keine Knollen zu bilden. Frucht als Konserven.* 5. Solanum (Tuberarium) microdontum Bitter, nov. spec. Herbaceum, rhizoma verisimiliter tuberiferum, partes subterraneae caulis radicibus adventitiis crebris tenuibus longisque praeditae stolo- nesque tenues edentes, caules supraterranei vel adscendentes vel fere recti, fere — 40 cm alti, angulati, pilosi, lineis decurrentibus fere alatis in dentes apice piligeros exeuntibus; petiolus 5—6 cm longus, folia partim fere simplicia pinnis lateralibus + ve deficientibus, non- numquam (in eodem specimine) tamen etiam bijuga, foliolis lateralibus bene evolutis, foliolum terminale semper ceteris majus, late ellipticum, plerumque utrinque attenuatum acutum, sicut foliola cetera margine dentibus multis minutis in pilos pluricellulares acutos exeunti- bus dense praeditum, usque ad 10 X 6 —6!/, em, petiolulo er. 1!/,— 2 cm, lateralia superiora in rhachide decurrentia, basi valde obliqua, par inferius breviter petiolulatum (cr. 8 mm), foliola omnia supra pilis pluri- cellularibus acutis primo densis, in statu adulto sparsioribus tamen satis manifestis obtecta, subtus in statu novello conspicue pilis tenuioribus instructa, serius valde sparsis et parum manifestis; inflorescentia cr. 6—10-flora, pedunculus 3—5!/, cm longus, breviter furcatus, sicut pedi- celli et calyces (extus) pilis acutis pluricellularibus sparsis instructus, pedicelli cr. 11/,—2 cm longi, paulum infra medium (cr. 7—8 mm supra basim) articulati, flores mediocres, calyx campanulatus, in lobos 5 anguste lanceolatos longe attenuatos (cr. 4 X !j; mm) acutos abiens, extus pilis acutis pluricellularibus, intus glandulis parvis vix stipitatis 536 Georg Bitter. praeditus, corolla albida stella interiore vitellina, patens vel reflexa, diam. er. 19 mm, lobi liberi cr. 6 mm longi, basi er. 5 mm lati extus praecipue apicem versus pilis brevibus densis obtecti, apice pilis brevioribus parum ramosis, in parte magis ab apice remota inter pilos longiores pluri- cellulares acutos glandulae parvae breviter stipitatae dispersae; filamenta cr. 1,7 mm, intus quoque glabra, antherae vitellinae cr. 5—5!/; mm longae, basi cr. 1,6 mm latae, cordatae, apicem versus fere aequilatae, poris introrsis subapicalibus; stylus stamina valde superans, 10 mm longus, prope basim vix papillis minutissimis sparsis instructus, stigma breve, vix rotundati-bilobum. Bolivia australis: Toldos prope Bermejo, 1800 m s. m., in silvae margine et in silva ipsa, florens Dec. 1903, Fiebrig no. 2498, herb. Berol.! 6. Solanum (Tuberarium) megistacrolobum Bitter, nov. spec. Rhizoma subterraneum tuberiferum (vidi tuber parvum: cr. 1!/ X 1 cm), caules herbacei, e terra ascendentes in parte subterranea satis tenues, cr. 2 mm crassi, radicibus adventitiis pro parte fasciculatis e nodis ortis, in aérem progressi crassiores (cr. 5 mm), angulati, lineis decurrentibus parum manifestis, sparsim pilosi, humiles (in statu florifero usque ad 30 cm alti, saepe humiliores); folia satis magna, la- mina subpinnatiloba, in petiolum 2—3 cm longum decurrens, lobi inferiores vel omnino deficientes vel usque ad 3-jugi, la- terales terminali magnitudine semper multo superati (in folio trijugo foliola jugi supremi cr. 31/4—4 X 23/, cm in latere basiscopo in rhachidem decurrentes, in latere acroscopo auriculatim rotundati, foliolum terminale cr. 10 X 51}, cm; in folio altero bijugo foliola lateralia etiam minora superiora 11 X 6 mm et 15 X 10 mm, foliolum terminale 18 X T!j, cm), lobi omnes late elliptiei, obtusi vel acutiusculi, utrinque pilis inaequilongis pluricellularibus acutis et glandulis minutis vix stipi- tatis parum conspicuis conspersi, margo integer vel passim vix parum undulatus; folia axillaria pseudostipulacea omnino desunt; inflores- centia laxa, pauciflora (usque ad 8-flora, peduneulus pedicellique fere glabrescentes, parum pilosi, pedunculus er. 21/3—5!/ em longus, parum furcatim ramosus, pedicelli in statu florifero jam satis elongati cr. 4—5 cm longi, erecti, paulo infra apicem (cr. 5—8 mm) arti- culati; flores magni, calyx quinquefidus campanulatus, lobis apice cr. Li em distantibus, extus pilis pluricellularibus acutis satis robustis sub- dense vestitus, lobi lanceolati, acuti vel obtusi, cr. 7—9 X (basi) 2—3 mm; corolla violacea, patens, magna, diam. cr. 30—35 mm, lobi liberi usque ad 15 X 10 mm in parte mediana basilari macula lutea venas sequente notati, extus praecipue in parte mediana et in marginibus pilis pluricellularibus longioribus acutis sparsis obtecti, inter quos glandulae minutae breviter stipitatae dispersae sunt, antherae fere sessiles fila- mentis glabris conniventes, basi crassiores cr. 5 X 1!4,—2 mm, sub "apice poris introrsis apertae, stylus crassus, cr. 7—8 mm longus, glaber, stigma capitatum globosum vel rotundate bilobum, cr. 1 mm longum, Solana nova vel minus cognita. I. 537 1,6 mm crassum, pedicelli in statu fructifero nutantes, calyx tum am- pliatus, campanulatus lobis apice acuminatis, bacca (valde immatura sola visa) ut videtur a priore globosa. Bolivia australis: Puna Patanca, 3700 m s. m., in solo irrigatione humido, „bei Siedelung“, florens 8. Jan. 1904, Fiebrig no. 2618, herb. Berol.' 7. Solanum (Tuberarium) grossularia Bitter, nov. spec. Stolones subterranei tuberiferi omnino desunt; herbaceum, annuum vel perennans, rami teretes, debiles, in culturis vix erecti, longiores (plus quam 1 m) semper procumbentes (an loco natali nonnihil ramis divari- catis inter frutices scandens?) pilis densis patentibus pluricellu- laribus valde inaequilongis plerisque (praecipue longioribus) acutis eglandulosis praediti, inter pilos acutos occurrunt pili pluricellulares longitudine mediocri apice cellulam unicam glandulosam globosam gerentes, praeterea quoque glandulae pluricellulares parvae breviter stipi- tatae; lineae decurrentes angustae parum prominentes gibberibus non- nullis parvis apice piliferis praeditae; in axillis foliorum folia parva simplicia pseudostipulacea obliqua plerumque valde inaequalia adsunt (usque ad 8 mm longa, 6 mm lata), folia caulium majorum impari- pinnata, 2—3-juga, petiolo er. 3 cm longo, juga duo superiora semper multo majora tertio si adest (foliola eius cr. 5—8 X 3 mm), foliola ju- gorum bene evolutorum breviter (1—3 mm) petiolulata, terminale petio- lulo er. 8—11 mm longo, omnia integerrima, lanceolati-ovata vel ovata, apicem versus sensim attenuata, acuta, utrinque sicut rami, petioli, rhachides, pedunculi, pedicelli et calyces (extus) pilis satis densis inaequi- longis patentibus acutis molliuscula, inter pilos glandulae pluricellulares breviter stipitatae valde sparsae, foliolum terminale er. 6—7!/, X 2!/,— 3,8 em; foliola minuta interjecta in hac specie desunt; inflorescentia cr. 7—9-flora, non furcata, pedunculus in statu fructifero er. 3!/; em longus, inflorescentia tunc valde elongata, pedicellorum insertiones satis inter se remotae (cr. 5-8 mm) quare axis tota inflorescentiae usque ad 9 cm longa, pedicellus basi articulatus, in statu fructifero 12— 13 mm, nutans; calyx 5-fidus, diam. inter loborum apices cr. 5 mm, lobi lanceo- lati acuti, fere 1!/ X 1 mm, extus pilis acutis plerisque bicellularibus (vide eorollam) et glandulis minutis stipitatis instructus; corolla alba, supra stella viridi-lutescente in medianis loborum, diam. er. 15 mm, fere pentagona, lobi vix apice acutiusculo prominentes fere omnino plicis tenuioribus inter se conjuncti, extus in lobis ipsis pilis bicellularibus acutis (cellula basilari longiore membrana crassiore, apicali manifeste angustiore brevi membrana tenuiore) et glandulis minutis breviter stipi- tatis parvis praedita, plicae tenuiores lobos conjungentes glabrae, stamina aequalia, filamenta fere 1 mm, usque ad supra medium inter se connata, glabra vel intus vix pilo uno alterove pluricellulari praedita, antherae conni- ventes, ellipsoideae, 3 X 1 mm, luteae, poris introrsis basim versus paulum acute protractis, stylus 4!/ mm longus fere usque ad medium papillis brevibus patentibus et pilis nonnullis 1—2-cellularibus obtectus, 538 Georg Bitter. calyx in statu fructifero satis ampliatus, ejus lobi baccae appressi cr. 5 X (basi) 2!//; mm, baccae pendentes, immaturae manifeste longiores quam latae, acutae, submaturae apice quoque omnino rotundatae sub- globosae, vix longiores quam latae cr. 20 mm longae, 17 mm latae, forma et colore longitudinaliter viridi-striato Ribem ` grossulariam comme- morans, striae viridiores irregulares longitudinales duae principales (ceteris latiores) a basi fere usque ad apicem baccae (i. e. insertionem styli) produetae supra vasorum fasciculos medianos carpophyllorum am- borum currentes, striae ceterae breviores angustioresque paulo infra baceae apicem desinentes et illae quoque supra fasciculos longitudinales dispositae !), baecae maturae sordide flavescentes; granula e cellulis sclero- tieis composita desunt. Patria verisimiliter America centralis: Costarica, Nicaragua. In hortis botanicis nonnullis colitur sub nomine aptissimo S. grossu- laria hort, verisimiliter e rebuspublicis centraliamericanis ori- undum. In einigen Samenkatalogen botanischer Gärten (Leyden, Rom) wird diese Pflanze unter dem Namen 8. grossularia Wercklé* geführt, doch habe ich trotz verschiedener brieflicher Anfragen nichts über das Ur- sprungsland derselben ermitteln kónnen, auch von Wercklé habe ich keine Nachricht erhalten. Veröffentlicht ist die Spezies bis jetzt nicht, ich halte es jedoch wegen der zu ihr gehörigen Nicaragua-Pflanze sowie der etwas abweichenden Formen aus Nord-Venezuela und Columbien für wahrscheinlich, dass die von mir als Typus der Art beschriebene Form der botanischen Gärten tatsächlich aus Wercklés Sammelbereich, aus Costarica stammt. Die Beschreibung ist auf lebende Exemplare gegründet, die ich all- Jährlich im Bremer Botanischen Garten studiert habe, im Berliner Herbar liegt ein sehr dürftiger Beleg ohne Angabe des Sammlers mit dem Ver- merk „Nicaragua“, den ich zu der oben beschriebenen Form dieser Spezies ziehen möchte. Am nächsten verwandt dürfte diese Art mit S. tarapotense van Heurck et Müll. Arg. sein. Var. subunijugum Bitter, nov. var. Folia unijuga vel bijuga, tune jugum inferius e foliolis parvis (2—4 X 1—3 mm) constitutum, jugi superioris foliola 3,5 —5 X 1,7—2,3 cm, sub- sessilia, terminale 7 X 3,2—3,5 cm, petiolulo 10—11 mm longo. Columbia australis: Popayán, 1800 m s. m. Nov. 16 florens, leg. E. Langlassé no. 78, herb. Berol! „Tige volubile. Fleurs blanches. Sol argileux.“ Subsp. protoxanthum Bitter, nov. subsp. Partes novellae indumento satis denso pilorum longorum flaves- 1) Uber die Marmorierung der halbreifen Beeren verschiedener Solanum- Arten und über die Beziehung dieser Zeichnungen zur Orientierung der Beeren selbst — ob autrecht oder hängend — werde ich demnächst an anderer Stelle vergleichend berichten. Solana nova vel minus cognita. I. 539 centium patentium vestitae, pili serius in partibus vetustioribus tunc quoque satis densi subsetulosi vix colorati, manifeste longiores quam in forma typica; folia laxiuscula, a basi petioli usque ad 19 cm longa, lamina semper minimum 2-juga, saepe foliola parva jugi tertii infimi adsunt; foliola angustiora et apice magis acuminata, paris supremi foliola cr. 5'/, X 1,6 cm, foliolum terminale usque ad 8 X 8 cm; inflorescentia cr. 12-flora, corolla rotata, cr. 15 mm diam., lobis cr. 5 X (basi) 3!/, mm; fila- menta er. 1 mm longa, margine prope basim pilis perpaucis pluricellu- laribus acutis instructa, antherae conniventes, cr. 4 X 1 mm, stylus 6 mm longus, paulo supra basim glabram papillis minutissimis patenti- bus non usque ad medium praeditus. Venezuela septentr.: Carácas, 14. Jan. 1892 florens, leg. War- ming, herb. Hauniense! 8. Solanum (Tuberarium) chimborazense Bitt. et Sodiro, nov. spec. Verisimiliter alte scandens, vidi solum ramos superiores, inter quos ramus anni praecedentis radiculis adventitiis brevibus aereis fasci- eulatim ramosis ex insertionibus ramorum adhue foliigerorum erum- pentibus cortici arboris affixus, rami omnes tenues, fere in tota longitudine diametri ejusdem (cr. 2 mm crassi), cr. 75—80 cm longi (vel etiam longiores?) pilis curvatim accumbentibus densis obtecti; rami longe scandentes ut videtur vegetativi (an apice quoque floriferi?), ex axillis foliorum illorum ramuli breves floriferi oriuntur; internodia ra- morum longorum brevia, infra cr. 2—3 em longa, apicem versus usque ad 1 vel ad !/, em reducta; folia semper alterna, contracta, in ramis vegetativis longe scandentibus disticha, plerumque imparipinnata, usque ad 2-juga, apicem versus foliolis lateralibus sensim minoribus tunc unijugis tandem omnino deficientibus, foliolo terminali solo persistente; folia optime evoluta bijuga ab insertione usque ad apicem cr. 5 cm longa X 3,7 em lata petiolo usque ad 1!/, cm longo circumcirca sicut rhachis et foliolorum superficies inferior tota pilis modicis pluricellularibus acutis curvatim accumbentibus densissime strigulosus; foliola late ovata vel elliptica, obtusa vel obtusiuscula, apicem versus parum attenuata, margine integro + ve irregulariter recurvato, lateralia nonnihil obliqua vix petiolulata, paris inferioris cr. 10 X T mm, paris superioris usque ad 17 X 10 mm, terminale petiolulo 3 mm longo ipsum cr. 26 X 18 mm; rami breves (er. 1—2 cm longi) axillares flori- feri pilis densis pallide fuscescentibus strigulosi folia nonnulla (3—5) ferentes, quorum duo inferiora nonnumquam pseudostipulacea fere in axilla folii gerentis axis primariae, cetera alterna, omnia fere semper simplicia, rarius foliolo uno alterove laterali instructa, multo minora foliis ramorum vegetativorum (usque ad 12 X 4—5 mm), subsessilia; foliola omnia supra tenuiter rugosa, pilis pluricellularibus modicis acutis nonnihil sparsioribus strigulosa, infra venis mediis et lateralibus pri- mariis manifeste prominentibus tota superficie dense strigulosa; pedicelli cr. 1—3 in apice ramulorum floriferorum, pilis manifeste laxioribus quam in ramulis, cr. 10 mm longi, calyx dentibus 5 (cr. 8 X 1-1!/, mm) 540 Georg Bitter. acutis, serius nonnihil ampliatus, campanulatus, diam. apice loborum cr. 10 mm, lobi liberi cr. 5 X 2 mm, corolla rotata? cr. 12 mm diam., co- lore incerto, lobis acutis extus sicut calyx pilis satis longis apice parum brevioribus paucicellularibus acutis obtectis; stamina aequalia, filamenta er. 0,75 mm longa, intus pilis pluricellularibus nonnullis acutis instructa, antherae lanceolatae, basim versus nonnihil attenuatae, apice biporosae, cr. 3 X 0,8 mm, ovarium in statu florifero apice pilis longis pluricellu- laribus acutis instructum, stylus fere a basi paene ?/, longitudinis pilis pluricellularibus acutis patentibus apicem versus sensim brevioribus dense obtectus, cr. Gi: mm longus, stigma capitatum, cr. 0,5 mm longum, 0,65 mm latum, baccae (immaturae solum visae) subrotundae cr. 10— 11 X 7—8 mm, maturae forsan majores; granula e cellulis scleroticis com- posita desunt. Aequatoria: In silvis prope vicum Chillanes, Sept. 1881, florens et fructibus immaturis instructum, Sodiro no. 114/10, herb. Berol.! 9. Solanum (Tuberarium) Sodiroi Bitter, nov. spec. Verisimiliter scandens, radiculis adventitiis fasciculatis infra ramorum insertiones erumpentibus, rami tenues(11/,—2 mm), teretes, pilis appressiusculis strigulosi, lineae decurrentes non vel parum manifestae, internodia ramorum majorum ascendentium 4—4!/, cm longa, ramorum lateralium floriferorum multo densius secuta solum 6—12 mm longa, la- mina imparipinnata, bi- vel unijuga vel omnino simplex, petiolo brevi cr. 5 mm longo, lamina 1!/,—3 cm longa, 1—2'/ cm lata, rhachis sicut petiolus dense appressiuscule strigulosa, foliola satis dense secuta ovata vel late elliptica, obtusiuscula, integra margine nonnumquam parum revoluto, lateralia usque ad 15 X 6 mm, terminale cr. 20 X 13 mm, supra venis majoribus impressis rugulosa et praeter venam mediam nonnihil densius pilosam pilis acutis valde sparsis praedita, subtus in venis manifeste prominentibus solis Sparsim pilosa, mesophyllo fere glabro, in axillis foliorum plerumque folia minuta ramulorum non evolu- torum pseudostipulacea adsunt, rami laterales densius foliati cr. 5—9 em longi apicem versus foliis simplicibus instructi et inflorescentia 5—6- flora terminati, pedicelli paulum supra basim (cr. 1 mm) articu- lati er. 7—8 mm longi, calyx lobis lanceolatis acutis, in parte libera 5 cr. 2 mm longis, basi 1 mm latis, extus pilis aeutis apicem versus brevioribus obsitis infra membrana pellucida inter se conjunctis, corolla rotata vel serius recurvata cr. 12 mm diam. (colorem indicare non queo); lobi cr. 5 X 2 mm, extus praecipue marginem et apicem nonnihil cucullatum versus pilis densis brevibus paucicellularibus acutis praediti, corolla intus fere glabra, solum annulus insertionis filamentorum pilis modicis pluricellularibus acutis instructus, stamina aequalia, filamenta cf. 1 mm longa, omnino glabra; antherae longe ellipticae fere aequilatae, er. 5!|j X 1,6 mm, basi vix cordatae poris apicalibus vix introrsis, ovarium glabrum, stylus cr. 8—8!/, mm longus, supra partem basilarem brevem glabram verisimiliter papillis brevis patentibus instructus, stigma capitatum, crassius parte superiore styli cr. 0,4 mm longum, 0,57 mm latum; baccas non vidi. Solana nova vel minus cognita. I. 541 Aequatoria: In silvis montis Corazón, 2800 m s. m., florens Majo 1883, A. Sodiro no. 114/22 sub nom. „©. brevifolium? H B. K.“ herb. Berol.' 10. Solanum (Tuberarium?) trachycarpum Bitt. et Sodiro, nov. spec. Herbaceum in partibus inferioribus lignosum, perenne, diffusum, satis dense ramosum; rami vetustiores partim procumbentes, cortice pallide fuscescente, novelli erecti cr. 20—30 cm alti lineis decurrentibus manifestis et pilis brevibus acutis appressiusculis praediti; pili in omni- bus fere partibus plantae usque ad superficiem exteriorem petalorum forma singulari: bicellulares cellula basilari longiore sensim attenuata membrana satis crassa instructa, apicali multo breviore acuta abruptius attenuata membrana tenuiore praedita; folia alterna, lamina simplex, elliptici-lanceolata, utrinque attenuata, apice obtusiusculo, margine in- tegro, usque ad 3'/,—4 cm X 12— 17 mm, basi in petiolum satis longum (cr. 12—15 mm) apice vix alatum exiens, in utraque pagina pilis tenui- bus modicis acutis bicellularibus sicut supra descriptum) cellula apicali brevi angustioreque) in tota superficie subdense molliuscula, in statu novello sieut florum alabastra subsericeinitens; inflorescentia terminalis, plerumque 4-flora, ramo novello ex axilla folii supremi orto in latus urgetur (ergo serius folio opposita), pedunculus longus (cr. 21/,—3 cm), in statu fructifero usque ad 4 cm longus, pedicelli basi articulati, in statu floritero er 8 mm, serius er. 11—12 mm, in statu fructifero ut videtur parum curvati, non reflexi; calyx jam in flore lobis satis longis (er. 8 X ?/, mm), extus pilis bicellularibus et glandulis minutis stipitatis instructus, corolla (an rotata?) diam. er. 10—12 mm, lobi extus in parte mediana (in alabastro externa) pilis densissimis bicellularibus (vide supra!) fere strigulosi; stamina 5, aequalia, filamenta cr. 1 mm longa, basi non iater se connata, intus pilis bicellularibus membranis tenuibus praeditis paucis instructa (pilis rarius — quadricellularibus), antherae ellipsoideae, basi paulum cordatae cr. 3 X 1 mm, apice poris introrsis; stylus solum 31/ mm longus, parte basilari brevi glaber, hinc fere */, longitudinis pilis erectipatentibus partim bicellularibus partim brevioribus dense ob- tectus, stigma capitatum, cr. 0,6 mm longum, 0,65 mm latum; calyx in statu fructifero manifeste ampliatus, lobi liberi er. 7 X (basi) 3 mm, lanceolati, acuti; bacca ellipsoidea, magna, longior (cr. 15 mm) quam lata (er. 10—11 mm), pericarpio crasso in tota superficie verrucis irregularibus satis densis parum prominentibus manifeste notata; se- mina matura non vidi; granula e cellulis scleroticis composita in baccis desunt, Aequatoria: In campis arenosis interandinis prope Pomasqui. Aprile 1886 florens et fructibus maturis instructum leg. Sodiro, sine nro, sub nom. „S. trachycarpum Sod. herb." herb. Berol.! Die Haare sind bei dieser Art sehr charakteristisch: sie bestehen aus zwei Zellen, einer basalen, ziemlich dickwandigen und ziemlich langgestreckten, allmáhlieh von unten nach oben verschmälerten Zelle und einer kurzen, spitzen, stärker verschmälerten, dünnwandigeren 542 Georg Bitter. terminalen Zelle; solche Haare finden sich überall an Zweigen, Blättern, Blütenstielen sowie an der Aussenseite der Kelchblätter und sogar der Kronlappen, ja selbst unter den Griffelhaaren trifft man einzelne an, die in der Gestalt an diese zweizelligen Haare mit kurzer Terminalzelle an- klingen, wennschon die obere Zelle dieser Griffelhaare gewöhnlich länger gestreckt ist und umgekehrt die Basalzelle bei ihnen kürzer und nicht so stark verdickt ist wie bei den Haaren der übrigen oberirdischen Teile der Pflanze. Diese Art der Behaarung findet mancherlei Anklünge bei derjenigen der Sektion Tuberarium, auch bei Arten dieser Sektion (vgl. z. B. die Beschreibung von S. grossularia Bitt. kommen solche lange zweizellige Haare mit kurzer bajonettfórmiger Endzelle bis zur Unterseite der Petala hin vor. Nimmt man die Stellung der .Blütenstände, die Form und Grösse der Kelchzipfel sowie die Merkmale der Beere (stumpf-ellipsoidische Form, warzige Oberfläche [vgl. S. verrucosum| Fehlen der Steinzellkórner) hinzu, so erscheint die Hinzuziehung des S. trachycarpum zur Sektion Tuberarium keineswegs unberechtigt. III. Morellae africanae. 11. Solanum (Morella) pachyarthrotrichum Bitter, nov. spec. Herbaceum, divaricatim ramosum, rami angulati, pilis pluricellulari- bus acutis satis longis et crassiusculis patentibus primo densius, serius sparsius obtecti, lineae decurrentes manifestae gibberibus prominentibus piis uno vel compluribus robustioribus terminatae; internodia non- numquam satis longa (usque ad 10 cm); lamina late elliptica, usque ad 7 X 4 em, utrinque attenuata, basim versus sensim vel abruptius in in petiolum usque ad 1 cm longum, apice fere acuminata, margine utrinquelobis 1—3 leviter elevatis obtusis vel (in foliis superiori- bus) fere integro parum irregulariter undulato, in utraque pagina pilis subdensis pluricellularibus acutis manifeste praedita, inflorescentiae 5—6 florae, extraaxillares, plerumque paulum a folio superiore distantes, pe- dunculus primo er. 7, serius — 15 —20 cm longus, sicut pedicelli caly- cesque (extus) pilis erectipatentibus fere ejusdem formae quam in ramis novellis, petiolis et laminis; pedicelli duo inferiores nonnihil inter se et a superioribus fere umbellatim congestis distantes, omnes primo fere 7 mm, serius in statu fructifero basi fere refracti er. 9—10 mm longi; flores parvi, calyces saepe 4-lobi vel (rarius?) 5-lobi, inter loborum apices diam. 2!/,—3 mm, lobi cr. 1—1!/ X 4, mm, extus pilis patenti- bus usque ad apicem instructi; corolla verisimiliter alba, extus pilis sub- densis pluricellularibus acutis satis longis crassisque praedita, diam. fere 8 mm, intus supra tubum brevem in annulo insertionis staminum pilis pluricellularibus acutis densis longisque instructa; stamina parva, fila- menta brevia, cr. 0,7 -0,8 mm longa, intus pilis pluricellularibus acutis densis longisque instructa, antherae cr. 2,3—2,4 X 0,9 mm; stylus 4—4!/, mm longus, fere 1/,—1}, longitudinis papillis brevibus patentibus, Solana nova vel minus cognita. I. 543 inter quas pili nonnulli pluricellulares satis longi acuti sparsi sunt; stigma breve, parum crassius quam styli pars superior, cr. 0,25 mm altum, 0,33 mm crassum; calyces ir statu fructifero manifeste ampliati, campanulati (forma nonnihil illos S. sarachoidis Sendtn. commemorantes), diam. inter apices loborum cr. 7 mm, lobi cr. 2-3 X (basi) 2 mm; baccae submaturae diam. cr. 5 mm, semina non satis numerosa (cr. 16 in quavis bacca), granula e cellulis scleroticis composita decem adsunt in quavis bacca. Kamerun: Deistel no. 631, herb. Berol.! 12. Solanum (Morella) hypopsilum Bitter, nov. spec. Perenne, cr. 2 m altum, rami inferiores crassi (cr. 7 mm), glabri, + ve angulati lineis decurrentibus angustis edentatis, rami superiores tenuiores, flexuosi, laxi, verisimiliter paulum patule scandentes inter fru- tices, parce pilosi; petioli foliorum majorum cr. 1!/,—2 cm longi, apicem versus alati, lamina oblonga, utrinque attenuata, acuta vel acuminata, er. 8—9!/, X 3-4 cm, in foliis superioribus solum cr. 3 X 2 cm, in- tegra vel margine parum undulato, subtus fere omnino glabra, pilis in venis majoribus valde sparsis vix notandis, superne pilis acutis crassiusculis in mesophyllo sparsis, folia saepe nigrescentia (prae- cipue juniora in statu sicco); inflorescentia extraaxillaris, 3—5-flora, non- numquam furcata, pedunculus 13—15, raro — 20 mm longus, pedicelli parum inter se distantes, in statu florifero cr. 3—5 mm, in statu fructi- fero usque ad 11 mm longi, apicem versus inerassati, sicut pedunculus parce pilosi, flores parvi, calyx lobis brevissimis obtusis inter se membranis subpellucidis conjunctis in margine solo et in apice loborum brevissime pilosus ceterum glaber, corolla alba, cam- panulata, brevis, cr. 3 mm longa, 3!/, diam., lobi obtusiusculi stamina vix superantes extus praeter margines et apices dense breviter- que pilosos (fere papillosos) glabrescentes, stamina 5, filamenta brevissima, fere triangularia, cr. !/, mm longa, intus sicut in annulo insertionis pilis pluricellularibus acutis praedita, antherae breves, cr. 1,7 X 0,6 mm, basi fere hastatae, poris introrsis subapicalibus apertae, stylus cr. 2,5 mm longus, in parte brevi basilari glaber, hinc fere 1/, longitudinis pilis mediocribus erecti-patentibus acutis pluricellularibus praeditus, in parte maxima superiore glaber, paulo infra apicem nonnihil erecticurvatus, stigma breve, integrum; calyx in statu fructifero ampliatus, cr. Alz mm diam. baccae accumbens, fere pentagonus vel tetragonus lobis vix prominentibus, extus glabres- cens; baccae nigrae, globosae, cr. 6 mm diam., seminibus er. 40 lenti- cularibus diam. cr. 1 mm, granula e cellulis seleroticis composita quattuor adsunt in quavis bacca (diam. cr. 0,6—0,7 mm). Kamerun: Buea, cr. 1000 m s. m. florens fructiferumque 8. III. 1898 leg. Lehmbach no. 175, herb. Berol.! „Staude bis 2 m hoch, Blüte weiss, Beere schwarz, rund, Blätter häufig schwarz.“ 544 Georg Bitter. 13. Solanum (Morella) pentagonocalyx Bitter, nov. spec. Verisimiliter plus quam 1 m altum (vidi solum partem superiorem florentem) rami divaricati, & ve angulatim (secundum ramulorum insertiones) tortuosi, internodiis mediocribus er. 5—7!/, cm longis glabris, lineis decurrentibus vix manifestis parce minuteque dentatis praediti; folia elliptici-lanceolata, integra, acuta, utrinque sen- sim attenuata, petiolus fere usque ad 2 cm longus, lamina fere 1—9![, X 3—4 cm, supra pilis sparsis minutis, subtus glabra, margine pilis vix longioribus densius praedita; inflorescentia extraaxillaris, pedunculus cr. 15—20 mm longus, sicut pedicelli glaber, flores 9—11, pedicelli fructiferi graciles (1,3 cm longi), praeter infi- mum fere 4—5!/4, mm remotum dense congesti; calyx vix lo- batus fere pentagonus, in statu fructifero cr. 3 mm diam., extus et in margine pilis minutissimis lente simplici vix perspiciendis) praeditus; corollae albae lobi fere 5 X 2 mm, extus pilis minutis granulatim prae- diti, filamenta brevia, cr. ?/, mm, basim versus ampliata intus pilis parvis instructa, antherae flavae cr. 2 X 3/, mm, stylus stamina longe superans cr. 4— 4!/ mm longus, infra medium dense pilis brevibus pa- tentibus obtectus, superne glaber, stigma globosum; baccae non jam ma- turae cr. 5—6 mm diam., adsunt granula sclerotica 2—3 parva et semina cr. 25 in quavis bacca. Africa orientalis: Usambara, Kwa Mstuza, Handei Kwegoloto, in silva prope ripam rivuli, Holst no. 9021, herb. Berol.! Die hin und her gebogenen Zweige und die im Leben wohl ab- stehend ausspreizenden Blütter machen es wahrscheinlich, dass die Pflanze sich nach Art der Spreizklimmer zwischen Gestrüuch aufrecht erhält. 14. Solanum (Morella) florulentum Bitter, nov. spec. Verisimiliter planta tota herbacea, sec. cl Albers cr. 50 cm alta; rami manifeste angulati, sulcati, lineis decurrentibus manifeste prominenti- bus quae margine dentibus parvis in pilos longiores exeuntibus instructae sunt, ceterum parce pilosi, serius fere glabrescentes; folia plerumque alterna, rarius geminata, petioli 1!/,—2 cm longi, alati + ve sensim in laminam oblongam utrinque attenuatam acutam (7—9 X 4—4'!/; cm) abeuntes, lamina utrinque viridis, supra in tota superficie sparsim pilosa. subtus fere in venis solis pilosa, margine fere integro vel parum irregulariter undulato, rarius lobis obtusis nonnullis in- structo; inflorescentia extraaxillaris, satis floribunda cr. 18—21- flora, pedunculus cr. 2 cm longus, irregulariter furcatim ramosus, flores fere omnes nonnihil inter se distantes, non umbellatim congesti, pedicelli 3—5 mm longi, in statu fructifero cr. 8—10 mm, flores parvi. calyx er. 3 mm diam, corolla alba, parva, diam. cr. 5!/,—6 mm, lobis tandem cr. 3 mm longis 1 mm latis, acutis. extus praecipue in margine et apicem versus pilis brevibus paucicellularibus praedita; filamenta brevia, cr. 0,65 mm, intus pilis non valde longis pluricellularibus acutis instructa, antherae flavidae, cr. 1,6 X 0,6—0,7 mm, stylus Cr: Solana nova vel minus cognita. I. 545 2 mm longus, paulo supra basim glabram pilis brevissimis patentibus uni- vel paucicellularibus acutis usque ad paulum supra !/, longi- tudinis solum praeditus; stigma fere capitatum cr. 0,5—0,6 mm latum; calyx in statu fructifero diam. cr. 5!, mm, lobis brevibus late lanceolatis acutis, bacca matura cr. 6 mm diam., semina cr. 35—40 in quavis bacca, lenticulariter applanata, diam. er. 1,4 X 1 mm; granula e cellulis scleroticis composita duo adsunt verisimiliter sub apice baccae disposita diam. cr. 0,8 mm. Africa orientalis Germanica: Kwai cr. 1600 m s. m. Albers no. 189. „Unkraut in den Schamben. Die jungen Triebe werden wie Spinat gegessen. Blüte weiss, Früchte schwarz“, herb. Berol.! Ich habe bereits in ,Steinzellkonkretionen“ S. 492 darauf hinge- wiesen, dass die vorliegende Pflanze: Albers no. 189 schon deshalb nicht zu S. suffruticosum Schousb., mit der sie bislang identifiziert worden ist, gezogen werden darf, weil die marokkanischen Belege dieser Art sämtlich körnerfrei sind. 15. Solanum (Morella) kifinikense Bitter, nov. spec. Caulis er. 1 m altus, robustus, infra crassus (er. 6—7 mm), angu- latus, inter angulos sulcatus, valde ramosus, rami virides, in partibus vetustioribus glabrescentes, in partibus novellis pilis teneris mox eva- nidis non valde densis praediti lineis prominentibus praecipue in ramis superioribus manifeste dentatis decurrentibus instructi; lamina ovata (usque ad 8—9!/, X 4!/, em) basim versus in petiolum 2—3 cm longum alatum sensim vel subabrupte attenuata, apicem versus sensim attenuata, plerumque obtusiuscula, marginibus plerumque integris vel inter- dum vix undulatis utrinque viridis, supra pilis crebrioribus te- neris pluriceilularibus acutis (in statu sicco collapsis tamen sic quoque manifestis) cr. 1 mm longis in tota superficie sparsim obtecta, subtus pilis brevioribus multoque sparsioribus; inflorescentia extra- axillaris, pauci- (4 - 6-)flora, pedunculus cr. 10—17 mm longus, pedicelli nonnihil inter se remoti, cr. 5 mm longi, in statu fructifero 7—8 mm; calyx breviter pilosus, lobis brevibus lanceolatis cr. 0,9 X 0,8 mm, corolla laete rubescenti-violacea, (loborum vena media apicem versus intensius rubra), cr. 8 mm diam., lobi lanceolati cr. 5 X 1 mm, extus pilis pluricellularibus brevibus praecipue apicem versus vestiti, filamenta brevia, 0,8 mm longa, intus pilis pluricellularibus acutis instructa, an- therae breves, cr. 2 mm longae, ?/, mm latae; stylus solum 4 mm longus, basi infima glaber, illinc usque ad supra medium longitudinis pilis acutis paucicellularibus brevibus dense vestitus; calyx fructifer non- nihil auctus, lobi lanceolati obtusi, fere usque ad dimidium membrana pellueida conjuncti; baecas maturas non vidi, tamen in apice jam imma- turarum granula e cellulis scleroticis composita duo minu- tissima rotunda inveni. Africa orientalis Germanica: Kilimandscharo, Volkens no, 1909, herb. Berol.!: ,Staude, 1 m hoch, Blüten leicht rot violett, in die Spitzen 35 Repertorium specierum novarum. X. 546 : Georg Bitter. / der Zipfel ein dunkelroter Strich mündend. Wäldchen am Kifinika- Vulkan, 2700 m.* 16. Solanum (Morella) molliusculum Bitter, nov. spec. Rami laxi, internodiis satis longis (usque ad 9 cm) primo pilis sim- plicibus teneris pluricellularibus acutis patentibus dense obsiti, tandem + ve glabrescentes lineis decurrentibus alaribus manifeste dentatis prae- diti; folia elliptiei-lanceolata, utrinque attenuata (basim versus nonnihil abruptius in petiolum alatum usque ad 2!/, cm longum, apicem acutum versus sensim), lamina utrinque in tota superficie pilis teneris simplicibus pluricellularibus satis dense praedita, margine in- tegro, usque ad 8 cm longa, 4 cm lata; inflorescentia extraaxillaris, pe- dunculus cr. 10—14 mm longus, sicut rami, folia, pedicelli et calyces pilis teneris patentibus dense obsitus, flores 3—4, pedicelli in statu fructifero apicem versus incrassati, cr. 10 mm longi, infimus cr. 4 mm a sequente remotus, ceteri approximati; calyx 5-lobatus, in statu fructifero non reflexus, extus et in margine dense pilis brevibus praeditus, lobi cr. 13/, mm connäti, partes liberae late lanceolatae, 1!/, X 1!/ mm, acutae; corollam, stamina, stylum non vidi; baccae globosae, cr. 5 mm diam., semina non valde numerosa, cr. 13, cr. 2 Ui mm; granula e cellulis seleroticis composita duo adsunt globosa cr. !/; mm diam. Kamerun: Buea, Schlucht óstlich der Mannsquelle, 1 m hoch, Preuss no. 740a, herb. Berol.! Leider habe ich das Original zu S. pseudospinosum C. H Wright in Flora of Trop. Afr., vol. IV, 2 (1906), p. 220, 221: Mann no. 1938, eben- falls von Kamerun: ,Kamerunberg 7000—10000 Fuss*, nicht gesehen; die Beschreibung ist nicht präzise genug, um die Identifikation durchzu- führen. Wrights Pflanze hat zu kleine Spreiten (3,7 X fast 2,5 cm), zu lange Blütenstiele (12 mm), zu grosse Beeren (6 mm), ferner einen vierkantigen Stengel, die acuminaten Blütter sollen an der Spitze stumpf sein, die gut entwickelten Blätter der Pflanze von Preuss muss man dagegen als spitz bezeichnen. Erst wenn ich die beiden Belege mit- einander vergleichen kann, werde ich endgültige Klarheit über ihre Be- ziehungen gewinnen. 17. Solanum (Morella) subuniflorum Bitter, nov. spec. Herbaceum, valde ramosum, expansum ramis furcatim divergentibus, rami angulati, sulcati, densissime pilis inaequilongis patentibus pluricellularibus apice cellulam unicam angustam glandulosam gerentibus involuti, sic quoque petioli, venae foliorum utrinque, pe- dunculi, pedicelli, superficies calycis exterior; folia satis parva, late ob- longa vel obovata, utrinque attenuata, basi in petiolum alatum fere 1'—2 cm longum exeuntia, lamina cr. 3—5!/ X 2—3!/|, cm, margine in utroque latere dentibus 4—6 obtuse-rotundatis parum elevatis (—fere 3 mm) praedita, non solum in venis et in marginibus, sed etiam in mesophyllo (quamvis parcius) utrinque pilis pluricellularibus apice glan- dulosis obtecta; inflorescentia extraaxillaris, depauperata, 1—2- flora, pedunculus brevis, solum 5 mm longus, pedicellus in statu Solana nova vel minus cognita. I. 547 florifero solum 3, in statu fructifero nutans usque ad 6 mm longus; flores parvi, calyx in statu florifero cr. 4 mm diam., lobis lanceolatis cr. 1!/j mm longis, !/, mm latis, extus pilis satis longis densisque ple- risque acutis eglandulosis praeditus, corolla parva, cr. 6—6'/, mm diam. lobis er. 2 X 3/, mm acutis, extus pilis pluricellularibus acutis loborum apicem versus densioribus longioribusque semper eglandulosis praedita; filamenta cr. 0,8 mm longa intus pilis paucis pluricellularibus, antherae breves: 1,6 X 0,65 mm; stylus antheras vix superans cr. 2,3 mm longus, basi glaber, hinc usque ad paulo supra medium longitudinis pilis patenti- bus paucicellularibus acutis apicem versus sensim brevioribus supra me- dium usque ad ?/, longitudinis solum breviter papillosis, pars suprema styli glabra, stigma capitatum diam. fere 0,35 mm; baccae fere 6 mm diam., ut videtur luteivirides, semina cr. 20—30 in quavis bacca, lutea, lenticulariter applanata, cr. 1,6 X 1,8 mm; granula e cellulis sclero- tieis composita duo geminata subapicalia in quavis baeca, magni- tudine mediocri, diam. 0,8—0,9 mm. Africa orientalis Germanica: In vicinitate montis Kiliman- : dscharo, in regione Marangu cr. 1580 m s. m., in ruderatis prope sta- tionem, Volkens no. 2108 herb. Berol.! Dass diese Spezies nicht mit dem körnerfreien europäischen S. vil- losum Lam. verwechselt werden darf, habe ich bereits in „Steinzellkon- kretionen* S. 493 hervorgehoben; zu verbessern wäre nur, dass hier nicht nur eins, sondern vielmehr zwei subapicale Kórner vorkommen, wie es jà von vorne herein nach zahlreichen anderen Beispielen zu erwarten Stand: zwei Kórner von gleicher Grósse, in der oberen Ecke jedes Faches je eins. 18. Solanum (Morella) tarderemotum Bitter, nov. spec. Herbaceum, laxum, divaricatum, verisimiliter metrale, rami virides, angulati, fere omnino glabri, lineae decurrentes fere alatim prominentes gibberes manifestos apice piliferos exhibentes, internodia ramorum adulta cr. 7—8 cm longa; folia alterna vel in parte superiore florifera nonnumquam geminata, lamina membranacea, late lanceolata, satis magna, usque ad 14! X bis cm, integra, utrinque attenuata, basim versus nonnihil celerius in petiolum cr. 2— 3!/, em longum superne sensim magis alatum attenuata, apicem versus magis sensim attenuata, subacuta, in utraque pagina viridis, supra sparsim pilis brevibus acutis pluricelluiaribus praedita, subtus in statu ` adulto fere omnino glabra (pilis minutis primo in venis venulisque sparsis fere omnino delapsis); inflorescentia extraaxillaris, 7—9-flora; pedunculus in statu florente er. 17 mm longus, in statu fructifero satis elongatus, sie quoque axis inflorescentia inter flores fere omnes, quo modo axis tota fructifera (a basi pedunculi) er. 31} em longa, floribus primo subdense secutis, pedicellis fructiferis tamen satis (cr. 1!/,—2 mm) inter se remotis; pedicelli in statu florifero er. 8—10 mm, in statu fructifero reflexi cr. 10—12 mm longi; calyx lobis er. 117, X */, mm, extus pilis brevibus pluricellularibus acutis et 35* 548 Georg Bitter. glandulis nonnullis minutis sparsim obtectus, corolla alba (secundum cl Winkler), rotata, cr. 11—12 mm diam., lobi subacuti, extus pilis pauci- vel unicellularibus brevibus sparsim obtecti, apice ipso densius; fila- menta satis longa cr. 1,6 mm longa, intus pilis satis longis pluri- cellularibus acutis praedita, annulus insertionis filamentorum densius pilis pluricellularibus instructus, antherae parvae, cr. 2,5 X 1 mm, basi mani- feste cordatae, apice poris introrsis basim versus acute protractis; stylus fere 5 mm longus, paulo supra basim glabram pilis paucicellulari- bus patentibus apicem versus sensim diminutis fere usque ad medium obtectus, ealyx in statu fructifero nonnihil ampliatus (explanatus diam. er. 6 mm) lobi er. 11/4, X 1 mm, baccae appressi; baccae a me visae submaturae er. 5 mm diam., certe non magis increscentes, semina non valde numerosa in quavis bacca, cr. 18—20, fere 1,6 X 1,3 mm diam.; granula e cellulis scleroticis composita desunt. Africa orientalis Germanica: Kilimandjaro, ,untere Grenze des Nebelwaldes, oberhalb Marangu, cr. 1600 m s. m. Hub. Winkler (Studienfahrt Ostafrika 1910), no. 3856, 10. IX. 1910, florens et fructibus immaturis instructum herb. Vratisl.! Diese Art ist von den übrigen afrikanischen Morellae durch die grossen, unterseits fast kahlen Laubblütter sowie durch die charakte- ristischen Fruchtstinde, in denen sämtliche Blütenstiele deutlich von- einander entfernt sind, zu unterscheiden, IV. Bolivianische Morellae und Dulcamarae. Während die afrikanischen Morellae trotz ihres Formenreichtums sich sämtlich als nahe Verwandte des S. nigrum erweisen und bei der Ein- reihung in das Dunalsche Schema keinerlei Schwierigkeiten bereiten, ist das Verhalten der südamerikanischen, speziell der bolivianischen Arten viel komplizierter; bei konsequenter Durchführung des Dunalschen Einteilungsprinzips muss man eine ganze Anzahl von Spezies zu den Dulcamarae verweisen, die doch ohne Zweifel mindestens ebenso nahe Beziehungen zu den Morellae besitzen. Überhaupt ist ja Dunal in der Aufstellung seiner Subsektion II. Dulcamara (im weiteren Sinne) wenig vom Glück begünstigt gewesen: in diesem Sammelbecken vereinigte er sehr heterogene Gruppen, so finden sich in der ersten Reihe: Regmandra zusammengewürfelt neben aus- _ geprägten Morellen wie S. sarachoides Sendtn., einige heute in der Gattung Chamaesaracha zu findende Arten (S. coronopus, S. coniodes) ferner eine Physalis; die meisten übrigen Arten von ,Regmandra“ verdienen jedenfalls mit verschiedenen aus der Reihe der Dulcamarae (im engeren Sinne) herauszunehmenden Spezies wie S. radicans (Dun. no. 132), 8. tripartitum (Dun. no. 133), S. corymbosum Jacq. (Dun. no. 139), zusammen näher an die Morellae herangerückt zu werden. Ich habe mir Mühe gegeben, die Zugehórigkeit der neu be- schriebenen Arten zu dem engeren: Verwandtschaftskreise, dem sie an- gehören, nach Möglichkeit aufzuklären; das ist ja im Grunde genommen Solana nova vel minus cognita. l. 549 die Pflicht eines jeden, der einer so rlesigen Gattung neue Typen hinzu- fügt, es geschieht aber leider gerade in jüngerer Zeit bei Neubeschreibung von Arten nur selten; durch die Veröffentlichung von Diagnosen ohne Hervorhebung der Unterschiede von den nächst verwandten Arten wird die monographische Durcharbeitung einer Gattung mehr erschwert als wenn die betreffenden Beschreibungen überhaupt nicht vorhanden würen. Die überwiegende Mehrzahl der im folgenden dargestellten bolivia- nischen Arten sind echte Morellae, diejenigen Spezies, welche zwischen Morellen und Dulcamaren (im Dunalschen Sinne) stehen, sind am Ende dieses Kapitels behandelt. Es sei noch bemerkt, dass für die genauere Analyse der Formen bei Solanum stets die mikroskopische Prüfung des Induments not- wendig ist, es ergeben sich daraus wertvolle Anhaltspunkte sowohl für die Erkenntnis der Variabilitit der betreffenden Art als auch bezüglich ihrer Zugehórigkeit zu einer bestimmten Gruppe von Spezies. Leider sind die Angaben über den Bau der Haare in den Diagnosen auch der neueren Autoren recht ungenau, weil sie nur mit der Lupe ermittelt wurden. Es dürfte kaum eine Pflanzengattung geben, die eine gróssere Formen- mannigfaltigkeit in der Behaarung aufweist als das Genus Solanum und selbst unter den Sektionen, die wie die Morellae weder mit Stacheln noch mit Sternhaaren ausgerüstet sind, hat die genaue Beschreibung der Behaarung an den einzelnen Organen einen integrierenden Bestandteil jeder Diagnose zu bilden. 19. Solanum (Morella) minutibaccatum Bitter, nov. spec. Herbaceum, elatum certe metrale, gracillimum, internodia longa (er. 10 em), rami divaricati, pilis acutis paueicellularibus appressiusculis ob- tecti, lineae decurrentes parum manifestae; folia alterna vel in partibus superioribus nonnumquam geminata, lamina ovati-lanceolata, basi subsensim vel nonnihil abruptius in petiolum superne alatum 5—15 mm longum attenuata, apicem versus sensim attenuata, acuta, margine in- tegro, er. 6—6!/, X 2!/; cm (an inferiora a me non visa majora?), su- periora nonnumquam solum 2!/, X ] cm, folia supra laete viridia, subtus parum pallidiora, utrinque pilis brevibus paucicellularibus acutis Sparsim obsita, inflorescentia extraaxillaris, 4—5-flora, pedun- culus in statu florifero 7 —11, in statu fructifero 13—15 mm longus, pedi- in statu florifero 4—5 mm, in statu fructifero celli satis dense congesti, calyx in statu florifero diam. nutantes er. 7 mm longi; flores minuti, er. 1,6 mm lobis minutissimis obtusis inter se membrana pellucida praeter apicem brevem conjunctis; corolla alba, minuta, in statu pa- tente diam. er. 5 mm, lobi acuti vel acuminati, extus pilis brevibus pauci- cellularibus acutis praecipue apicem versus dense praedita, supra solum parce in vena media, densius in parte apicali pilosa; filamenta 0,7 mm longa, intus pilis nonnullis pluricellularibus acutis obsita, antherae cr. 1.2 mm longae, 0,6 mm latae; stylus fere 2 mm longus, antheras su- perans, supra basim glabram fere ?/, longitudinis pilis patentibus pluri- 550 Georg Bitter. cellularibus simplicibus acutis praeditus, stigma parvum, capitatum; calyx fructifer parum ampliatus, diam. fere 2 mm, lobis obtusis parum pro- ` ductis; baccae maturae virides, satis parvae diam. solum 31/,—4 mm; se- mina er. 40 in quavis bacca, cr. 1 X 1,2 mm diam.; granula e cellulis scleroticis composita omnino desunt, Bolivia: San Carlos prope Mapiri er. 15? lat, mer., 68? long. occid., in viis, 750 m s. m, Augusto 1907 florens fructiferumque leg. O. Buchtien, Fl. de Boliv. no. 1443! Solano nigro satis affine. 20. Solanum (Morella) polytrichostylum Bitter, nov. spec. Suffrutex er. 1 m altus, caules et rami superiores herbacei, rami an- gulati lineis decurrentibus manifestis edentatis, primo pilis pluricellulari- bus acutis sparsis obsiti, serius fere omnino glabrescentes; folia alterna vel in partibus superioribus nonnumquam geminata (inaequalia), lamina utrinque viridis, late elliptica, utrinque attenuata, acuta vel acuminata integra, in juventute brevissime pilosa mox glabrescens, denique fere glabra, magna, usque ad 12 X 6 cm (an in partibus inferioribus caulis major?) in petiolum usque ad 2—2!/, cm longum alatum plerumque fere sensim attenuata; inflorescentia extraaxillaris, 8— 10-flora, pedun- culus cr. 2!/, cm longus, apice interdum breviter furcatus, furcae cr. 5 mm, pedicelli er. 7—8 mm, sicut pedunculi furcaeque breviter pilosi; calyx in statu florifero breviter campanulatus, lobis brevibus membrana pellucida inter se conjunctis inter apices loborum diam. cr. 4 mm, extus pilis brevibus paucicellularibus acutis, intus glandulis parvis breviter stipitatis densis obtectus; corolla violacea (Buchtien in sched.), pro Morella satis magna, diam. 18—20 mm, lobis acutis er. 6—7 X (basi) 3!/2 mm, extus praecipue in marginibus et in apice pilis paucicellulari- bus brevibus, in partibus mediis et inferioribus inter pilos acutos glan- dulae parvae breviter stipitatae multae dispersae, supra solum in vena media apicem versus pilis brevibus paucicellularibus obsitis; filamenta cr. 2—2!/, mm longa, intus pilis pluricellularibus acutis satis dense praedita; antherae cr. 4 X 1 mm, basi manifeste cordatae, ceterum fere aequilatae, poris introrsis subapicalibus, stylus antheras manifeste su- perans, 7—8 mm longus, fere a basi paene usque ad apicem (certe $/, longitudinis) pilis pluricellularibus acutis patentibus densis in- Structus, stigma breve, cr. 0,5 mm longum et latum; calyx in statu fructifero (explanatus!) er. 8 mm diam. lobis brevibus acuminatis Cr, 2 X 2 mm, baccas solum immaturas seminibus non jam evolutis vidi; granula e cellulis scleroticis composita desunt, Bolivia: Yungas septentrionalis: Unduavi in viis, 3200 m s. m. 12. II. 1907 florens fructibusque immaturis instructum, Buchtien no. 763, herb. Buchtien ! Diese Art hat eine gewisse Übereinstimmung mit S. guineense Lam., dessen Blüten jedoch kleiner und weiss sind, die Blätter kürzer und ver- hältnismässig breiter, die Stengelflügel kantig gezähnt. 21. Solanum (Morella) violaceistriatum Bitter, nov. spec. Suffrutex usque ad (Di m altus, rami (superiores solos vidi) recti, Solana nova vel minus cognita. I. 551 virides, angulati, pilis parvis acutis valde sparsis, lineis .decurrentibus vix notandis, folia magna, petioli cr. 2!/,—4 mm, lamina oblonga, utrinque attenuata, acuta, 17—18 X 7—8 em, margine integro vel parum undulato, pilis acutis parvis in utroque latere valde sparsis; venae venulaeque subtus saepe violacei-suffusae; inflorescentia extraaxillaris, longepedunculata, furcata, 20—25-flora; pedunculus 3—4!/, cm longus, sicut furcae et pedicelli pilis acutis non valde densis obsitus, furcae cr. iis —3 cm longae, flores in apicibus furcarum dense congesti, fere umbellati; pedicelli in statu florifero er. 9—10 mm longi, erecti, in statu fructifero cr. 13—15 mm longi, nutantes; ealyx in statu florifero campanulatus diam. cr. 4 mm lobis brevissimis subacutis inter se membranis pellucidis conjunctis, extus pilis acutis satis brevibus pluricellularibus fere semper simplicibus rarissime ramum unum edenti- bus, intus glandulis brevibus sessilibus crebris obsitus; corolla magni- tudine mediocri, patens, cr. 12—15 mm diam., alba, extus in me- diana lobi cujusque secundum venam mediam stria violacea (e striolis minutis secundum cellularum coloratarum turmas irregulariter separatas composita) tota longitudine notata, lobi er. 6—7 X 2 mm acuti vel acuminati, extus pilis paucicellularibus acutis brevibus prae- cipue apicem versus dense obtecti; filamenta brevia, cr. 0,8—0,9 mm, intus pilis acutis eodem modo quo annulus insertionis staminum praedita, antherae luteae, cr. 4 X 3/, mm, ovarium prope apicem pilis nonnullis pluricellularibus acutis donatum, stylus 5 mm longus, supra basim paulum incrassatus, apicem versus sensim attenuatus, er. ?/; longitudinis pilis acutis brevibus patentibus praeditus, stigma capitatum cr. 0,58 mm diam., calyx fructifer diam. cr. 8 mm, lobis subacutis, patentibus (non reflexis); baccae globosae, cr. 6—7 mm, sec. cl. Buchtien luteivirides, semina lenticularia cr. 1,5 X 1 mm diam.; granula e cellulis sclero- ticis composita solum duo minuta, cr. 0,5 mm diam. Bolivia: La Paz, raro in viis, 3500 m s. m., Buchtien no. 119! (1906, 14. V. florens et fructiferum). 39. Solanum (Morella) irenaeum Bitter, nov. spec. (eioyvaios propterea quod vicinitatem urbis La Paz incolit). Rami teretes, lineis decurrentibus angustissimis vix manifestis, in statu adulto fere omnino glabrati, jam a priore pilis acutis valde sparsis; folia manifeste petiolata, petioli cr. 1—2 cm longi, lamina supra laete viridis, pilis brevibus in venis et valde sparsis in mesophyllo, subtus pallidior, pili hie in statu adulto quidem etiam magis sparsi, fere solum in venis subtus magis prominentibus inveniuntur, lamina oblonga, utrinque attenuata, apicem versus magis sensim, acuta, majores usque ad 10—11 X 4 cm, margo fere semper integer vel vix lobo parum prominente obtusissimo instructus, inflorescentia fere 9—11-flora: plerumque furcata, peduneulus jam in statu florifero cr. 2!/; em longus, furcae (si adsunt) 8- (in statu fructifero) 16 mm longae, flores ple- rumque in apicibus furcarum fere umbellatim dense congesti, pedicelli in statu florifero cr. 7, in statu fructifero 11—13 mm, calyx in 552 Georg Bitter. statu florifero cr. 3 mm diam., lobis lanceolatis, acutis cr. 1 X ?/, mm, extus pilis brevibus paucicellularibus acutis, intus glandulis vix stipitatis satis densis praeditus, sicut pedicelli jam in statu florifero violacei-suf- fusus; corolla alba, solum extus in circuitu venarum media- narum loborum violascens, diam. cr. 11—12 mm, lobis lanceolatis cr. 5 X 2 mm, éxtus pilis pluricellularibus brevibus sparsis apicem versus densis instructis; filamenta brevia cr. 0,8 mm longa, intus pilis satis longis simplicibus pluricellularibus acutis praedita, antherae flavidae, er. 4 X 1 mm, basi apiceque fere aequilata; stylus cr. 5 mm longus, antheras parum superans, basi infima glaber, paulo supra basim mani- feste inerassatus, hinc usque ad paulo supra medium pilis densissimis acutis erecti-patentibus pluricellularibus apicem versus sensim breviori- bus obtectus, pars superior styli sieut in ceteris Morellis attenuata glabra, stigma capitatum, nonnihil crassius stylo, cr. 0,4 mm altum, 0,7 mm latum; ealyx in statu fructifero ampliatus 7—8 mm; baccae globosae, nigrae, diam. cr. 8 mm; semina parva, lenticulariter applanata, cr. 1,2—1,5 X 0,9—1 mm, numerosa (cr. 125 in quavis bacca); granula e cellulis scleroticis composita octo parva diam. cr. 0,58—0,75 mm) adsunt in quavis bacca: duo apicalia, bina geminata in media baccae altitudine, duo singula (verisimiliter 90? a geminatis remota). Bolivia: Prope La Paz, 10000 ped., Bang, pl. Boliv. (a N. L. Brit- ton et H. H. Rusby distrib.) no. 31 p. pte sub nom. S. nudum H. et B, herb. Berol.! 23. Solanum (Morella) Bangii Bitter, nov. spec. Suffrutex secundum cl. Buchtien fere semimetralis, verisimiliter nonnumquam metralis, rami lineis decurrentibus manifestis angulati, ceterum teretes, pilis brevibus acutis substrigosi; folia petiolis cr. 8— 10 mm longis, alterna vel geminata, lamina cr. 61/,; X 2 cm, late lanceolata, integra vel vix undulata, utrinque attenuata, acuta vel obtusiuscula, rarius obtusa, superne densius, subtus parcius pilis brevi- bus pluricellularibus strigulosa, in prima juventute non tam albide tomen- tosula quam in S. cochabambensi; inflorescentia extraaxillaris, cr. 12—16- flora, rarius (trifurcata!) usque ad 19-flora, pedunculus primarius cr. 1—2 cm in statu fructifero — 21/, cm longus, furcatus, dense subappresse strigulosus, furcis in statu fructifero usque ad apicem cr. 2— 31/, cm longis, pedicelli in statu florifero fere 1 cm longi, in statu fructifero — 1!/, cm, apicem versus incrassati, a basi articulata deflexi, calyx lobis lanceolatis cr. 2—3 mm longis, 1 mm latis, extus breviter strigulosus, corolla praecipue extus coerulei-violacea (plicae petala connectentes forsan albes- centes), patens, pro sectione Morellarum magna: cr. 1,8—1,9 cm diam., lobis latis acutis (cr. 5 mm longis basi 6 mm latis) in planta Buchtieniana er. 5 X 5 mm); filamenta brevia, cr. '/, mm longa, intus pilosa, antherae cr. 5 X 1 mm; stylus antheras superans cr. 7—7!/, mm longus a basi usque ad supra medium pilis patentibus paucicellularibus acutis eglandulosis brevissimis fere aequilongis obtectus, stigma Solana nova vel minus cognita. I. 558 breve subglobosum; calycis lobi in statu fructifero cr. 3-4 X 2 mm, baccis ut videtur accumbentes; baccae cr. 6—7 mm diam, nitidae, nigrae, granula globosa e cellulis scleroticis formata manifeste adsunt (9 inaequalia in bacca a me investigata reperi; maxima ?/, mm diam.). Bolivia: 1. Prope La Paz, 10000 ped, Miguel Bang pl. Boliv. no. 64 a cll. Britton et Rusby sub nom. „S. Gayanum (Remy) Phil.?“, herb. -Berol.! 2. La Paz, in declivibus siceis, 3750 m s. m., Buchtien no. 117! sub nom. S. Gayanum (Remy) Phil. teste Pax; vide quoque: O. Buchtien, Contribuciones a la flora de Boliv., I, 1910, p. 169. Florum colorem e speciminibus a cl. Buchtien collectis indicavi, specimina Bangiana in statu sicco albida, solum in vena media petalorum alabastrorum extus color violaceus esse videtur. A sequente S. cochabambensi laetius viridi foliorum colore nonnihil glauciore, ceterum secundum descriptiones magnitudine foliorum, in- florescentiae, florum et pilositate breviore caulis, foliorum, styli bene distinctum. / 94. Solanum (Morella) cochabambense Bitter, nov. spec. Planta certe metralis et ultra, herbacea, valida, caulis lineis de- currentibus angulatus, cr. 4—5 mm crassus, primo pilosus, serius gla- brescens, folia petiolis cr. 2—3!/, cm longis, alterna rarius geminata, lamina usque ad 12 X 4,5 cm, oblonga, integra vel margine vix undulato, utrinque attenuata, apice acuta, superne sparsius, 'subtus densius pilis pluricellularibus obsita, in prima juventute pilis densissimis albidis fere tomentosula (sic quoque florum alabastra non jam evoluta); inflorescentia extraaxillaris, magna, multiflora (plus quam 40- flora), pedunculus primarius cr. 4—6!/, cm longa, pluries furcatus, secundarii quoque satis longi (qua re flores fere 8—10 cm a basi pedun- culi distantes), pedicelli cr. 6 mm longi, omnes pilis appressis densis vestiti; calyx lobis lanceolatis obtusiusculis cr. 1 mm longis, extus pilosus, corolla alba, diam. 1! cm, lobis lanceolatis cr. 5 X 3 mm, extus pilis paucicellularibus brevibus acutis praecipue apicem versus obtecta; filamenta brevia usque ad 1 mm longa, intus pilis pluricellularibus prae- dita, antherae cr. 4 X 1 mm; stylus antheras superans, cr. 6!/, mm longus paulo supra basin nonnihil incrassatus, usque ad 5 mm pilis tenuibus pluricellularibus eglandulosis, inferioribus satis longis apicem versus sensim brevioribus obtectus, in parte apicali glaber, stigma breve subglobosum, baccas non vidi. Bolivia: Vie. Cochabamba, Miguel Bang, pl. Boliv. distrib. a Britton et Rusby no. 1151 sub nom. S. Gayanum (Remy) Phil. herb. Berol.! (vide Rusby in Mem. Torr. Botan. Club VI, 1896. p. 86). S. Gayanum (Remy) Phil. est planta chilensis: provinciarum australium (Valdivia — Chillan) inflorescentia terminali habitu fruticoso foliisque minoribus ovatis omnino differt et ad Dunalii subsectionem III Dulcamara seriem IV Subdulcamara pertinet. 554 Georg Bitter. 25. Solanum (Morella) coerulescens Bitter, nov. spec. Suffrutex fere 1 m altus, rami robusti cr. 6—7 mm crassi, pallide virides, lineis decurrentibus angulati, primo pilis brevibus + ve accum- bentibus obsiti, serius fere glabrescentes; folia late oblonga usque ad 81/, X 6 cm utrinque attenuata, apice acutiusculo, basi obconica in pe- tiolos 11/,—2!/, cm longos + ve late alatos exeuntia, margine plerumque dentibus irregularibus non valde profundis obtusis vel acutius- culis in utroque latere cr. 3—5 praedita, in statu juvenili utrinque nonnihil densius breviter pilosa, serius subtus praeter venas fere glabra, supra parce sparsim pilosa; inflorescentia extraaxillaris, 20—30-flora, diam. er. 3—4 cm, 2—3-furcata, pedunculus in statu florifero 1'/.—3 cm longus, in statu fructifero 3!/,—4 cm, furcae saepe 2—3 cm longae, non- numquam iterum furcatae; calyx in statu fructifero er. 3 mm diam., lobi lanceolati acuti cr. 1 X Us mm, extus pilis brevibus acutis obsiti, intus et partim in margine glandulis minutis breviter stipitatis. sparsis praediti; corolla coerulescens patens, diam. cr. 11 —13 cm, lobi 4—5 X 2 mm, filamenta 0,8—1 mm longa, intus pilis paucis satis longis pluricellulari- bus acutis praedita, antherae breves, cr. 2,5 X 1—1,2 mm; stylus 5 mm longus, paulo supra basim pilis paucis brevissimis ple- risque unicellularibus fere papillosis patentibus solum tertia in parte longitudinis praeditus; stigma manifeste crassius quam styli pars superior, er. 0,923 mm altum, 0,5--0,65 mm latum; calyx in statu fructifero ampliatus cr. 8 mm diam., lobi late lanceolati obtusi cr. 3 X 2 mm, baccis ut videtur aeeumbentes; inflorescentiae in statu fructi- fero valde ampliatae, diam. cr. 4—6 cm; baccae immaturae cr. 6—7 mm diam., granula e cellulis scleroticis composita desunt. Bolivia: Prope La Paz, er. 3700 m s. m. Buchtien, herb. Boliv. no. 2965! In Buchtiens Sammlung liegen mir noch zwei ebenfalls aus der Umgebung von La Paz stammende blühende Belege ohne Früchte vor, die sicher zu S. coerulescens gehören, aber einige habituelle und auch feinere morphologische Unterschiede zeigen, so dass ich sie hier als Varietäten darstellen muss. Im folgenden einige Massverhältnisse zum Vergleich mit der Hauptform. Var. pycnophyes !) Bitter, nov. var. Planta omnibus partibus nonnihil minor quam typus; rami a me visi cr. 30 em longi, certe planta tota tamen fere metralis; folia in petiolum cr. 11/,—2 cm longum late alatum attenuata, cr. 61/, X 3!/, cm, inflores- centia diam. er. 11/;—921/, cm; corolla patens diam. cr. 10 mm, lobi 4 X 2—3 mm; filamenta 1 mm longa, antherae 2 X ?/, mm; stylus fere 6 mm longus. Bolivia: La Paz, 3700 m s. m. 1910 Aprile florens leg. Buchtien herb. Boliv. no. 2966! Var. manophyes?) Bitter, nov. var. 1) (avxveg dicht). 2) (u«vos locker). Solana nova vel minus cognita. I. 555 Suffrutex fere 1 m altus, planta in omnibus fere partibus laxior majorque quam typus et var. pycnophyes Bitt. petiolus er. 3—5 cm longus, lamina usque ad 10—10'/4 X 6 cm; peduneulus in statu florifero cr. 2-4 cm longus, fureae interdum 4—5 cm longae; corolla patens, diam. cr. 12—13 mm, lobi 5 X (basi) 21!/,—3 mm, filamenta 1 mm longa, intus pilis paucis satis longis pluricellularibus acutis praedita, antherae cr. 2—2!/, X 3/,—1 mm; stylus 6!/,- 7 mm longus, pilis non densis brevi- bus patentibus solum tertia fere parte longitudinis praeditus; stigma stylo manifeste crassius, cr. 0,33 mm altum, 0,58 mm latum. Bolivia: La Paz, 3700 m s. m., in viis, mense Febr. 1907 florens leg. O. Buchtien no. 769! „Halbstrauch 1 m hoch mit violetten Blüten und grünen Beeren“. Im getrockneten Zustande haben alle drei Belege aus der Buchtien- schen Sammlung hellblaue Kronen; nicht wie Buchtien in dem Zettel zu no. 769 angibt, violette Blüten; von diesem Exsiccat liegen mir keine Beeren vor, und die Beeren von Buchtien no. 2965 sind unreif; ich ver- mag daher über die Farbe der Beeren bei der Reife nichts sicheres an- zugeben. Möglicherweise ist die von mir als Varietät aufgefasste var. mano- phyes nur eine Form, die auf einen stürker beschatteten Standort zurück- geführt werden muss. 26. Solanum (Morella) extuspellitum Bitter, nov. spec. Suffrutex certe metralis, rami inferiores usque ad 1 cm crassi, cor- tice pallide brunnescente lenticellis crebrioribus brevibus praediti, su- periores virides, multo angustiores (cr. 3 mm crassi) lineis decurrentibus manifestis ornati, breviter pilosi, in ramis novellis densius, serius + ve glabrescentes; folia in partibus inferioribus semper alterna, in superiori- bus floriferis interdum geminata, inferiora longius petiolata (usque ad 3 cm), lamina oblonga, utrinque + ve sensim attenuata (usque ad 13 X 4 em), superiora in petiolum alatum brevem 5--8 mm longum attenuata saepius solum Vi X 2!/ cm, semper integra, subtus pal- lidiora densiusque pilis simplicibus pluricellularibus obsita quam supra; inflorescentia extraaxillaris, furcata, grandis, multiflora (flores er. 40 . vel plures, diam. cr. 6-7 cm attingens, pedunculus cr. 3'/,—4 cm longus, sicut furcae pedicellique dense pilis simplicibus obtectus, furcae 2 vel 3, inaequales, 1!/,—2!/, cm longae, nonnumquam iterum furcatae, pedicelli in statu florifero cr. 8—10 mm erecti, in statu fructifero cr. 12-15 mm, nutantes; calyx in statu florifero campanulatus, diam. cr. 5 mm, lobis lanceolatis acutiusculis, extus pilis non valde longis sparsis praeditus; corolla alba, patens vel reflexa, satis magna, diam. cr. 2 cm, extus praecipue apicem versus pilis longis (usque ad 0,9 mm) simplicibus pluricellularibus acutis dense obtecta (in statu ala- bastri dense comose pellita), superne praeter partem subapicalem in vena media sola pili nonnulli pluricellulares valde sparsi occurrunt; filamenta cr. 1,5 mm longa, intus pilis acutis pluricellularibus + ve elongatis prae- dita, antherae cr. 5 X 1 mm; stylus 9 mm longus, prope basin glaber, 556 Georg Bitter, hine fere ?/, longitudinis pilis densis patentibus pluricellularibus acutis inferioribus longioribus, superioribus sensim minoribus obtectus, stigma ellipsoideum vel parum bilobum, stylo paulo crassius; calyx in statu fructifero diam. er. 6—7 mm, lobis late lanceolatis intus glandulis mi- nutis sessilibus vel subsessilibus satis crebris obsitis baccis accumbens; baccas immaturas solum vidi, quarum diameter cr. 6 mm; granula e cellulis scleroticis composita reperi decem in baeca immatura, quorum maxima bina in media altitudine baccae opposita et inter se geminata diam..cr. 0,8 mm attingunt. Bolivia australis: Tarija, cr. 2300 m s. m., in declive abrupto, in faucibus angustis, in rupe, 30. XII. 1903, florens fructusque subma- turos gerens, leg. Fiebrig, pl. austro-boliv. no. 2439 p. pt. herb. Berol.! Solanum (Morella) extuspellitum Bitt. subsp. subcoeruleum nov. subsp. Suffrutex certe metralis, rami lineis decurrentibus manifestis prae- diti; petioli et margines foliorum vetustiorum interdum violascentes, folia in partibus inferioribus semper alterna, in superioribus floriferis interdum geminata, petioli foliorum inferiorum cr. 3 cm longi, lamina oblonga vel obovata (latior quam in specie praecedente) cr. 10 X 4—5 cm, utrinque attenuata, folia superiora cr. 8—9 X 3!/, cm, omnia semper in- tegra, subtus nonnihil densius pilosa quam in specie praecedente; in- florescentia extraaxillaris, furcata, minor quam in specie prae- cedente, diam. cr. 3—4 cm attingens, multiflora (flores cr. 20—40), pedunculus cr. 1!/,—2!/, em longus, furcae fere eadem longitudine, pedi- celli er. 5—7 mm longi, sieut pedunculus et furcae dense pilosi; calyx in statu florifero diam. cr. 3 mm lobis lanceolatis acutis extus pilis densis praeditus; corolla subcoerulea patens vel reflexa, manifeste minor quam in specie praecedente, cr. 12 mm diam. (lobis 6—7 X 3—4 mm), extus pilis mediocribus vel plerisque brevibus usque ad 0,5 mm longis obtecta; filamenta cr. 1,2 mm longa, intus pilis longis sim- plicibus pluricellularibus obtecta, antherae cr. 33/, X 3j, mm; stylus er..7'/; mm longus, basi infima glaber ceterum vix supra medium pilis densis patentibus pluricellularibus inferioribus longioribus praeditus, stigma subglobosum, stylo manifeste crassius; baccas neque maturas neque submaturas vidi, qua re de granulis e cellulis scleroticis compositis utrum exstant necne adhuc nihil indicandum. Bolivia australis: Tarija cr. 2300 m s. m., una cum typo speciei in declive abrupto, in faucibus angustis, in rupe 30. XII. 1903 florens, Fiebrig pl. austro-boliv. no. 2439 p. pte. herb. Berol.! Subspecies plantae typicae a nobis descriptae valde similis, forma foliorum, floribus in omnibus partibus minoribus, pilositate breviore super- ficiei exterioris corollae et colore subcoeruleo satis differt. 27. Solanum (Morella?) Fiebrigii Bitter, nov. spec. Suffrutex certe metralis vel ultra altus, rami basilares e radice orti usque ad 10—12 mm crassi lignosi cortice sordide cinerei-luteo lenti- celis densis prominulis instructi, rami superiores flexuosi teretes diam. Solana nova vel minus cognita, I. 551 cr. 3 mm, lineis decurrentibus parum manifestis, summi nonnumquam satis tenues gracilesque (diam. solum cr. Ui mm), novelli pilis in- aequilongis pluricellularibus + ve patentibus cellula glan- dulosa parva terminatis obtecti; folia alterna vel in partibus su- perioribus interdum geminata, lamina obovata cr. 8—9 X 5 cm, rarius usque ad 11!/, X 6 em, basi abrupte in petiolum satis longum usque ad 2—2!/, cm longum attenuata, apicem versus sensim attenuata acuta margine fere duplo irregulariter erosi-serrata, dentibus acutis vel obtusiusculis non valde prominentibus (in foliis minoribus 2 mm, in majoribus usque ad 4 mm) utrinque 8- 9 (minoribus omissis), supra viridia pilis pluricellularibus in tota superficie sparsis, subtus vix pallidiora, nonnumquam partim intense violacei-suffusa pilis pluricellulari- bus brevioribus quam supra sparsis obtecta, folia ramorum tenuiorum superiorum laminis parvis (solum 5 X 2 cm) gaudent, inflorescentiae extraaxillares, illae ramorum robustiorum et foliis majoribus prae- ditorum manifeste majores plurifloresque (vidi inflorescentiam in statu florente maximam ab insertione cr. 7!}, cm altam, diam. cr. 7 cm), pe- dunculi 2—2!/; em longi, plerumque semel vel bis (iterum) furcati, quo modo flores cr. 30 in inflorescentia una congregantur, ramo- rum gracilium superiorum inflorescentiae saepe multo minores paucifloraeque (fere 6—10-florae), pedunculus in illis solum 1 cm longus, raro ne furcatus quidem; pedicelli in statu florifero er. 7 mm. longi, sicut pedunculi fureaeque pilis $atis densis longisque pa- tentibus pluricellularibus cellula unica glandulosa terminatis, in statu fructifero cr. 10—12 mm longi; calyx in statu florifero cr. 4 mm diam., lobis acutis cr. 2 X ?/, mm, extus pilis inaequilongis pluricellu- laribus cellula apicali glandulosa satis dense vestitus; corolla pallide cyanea, campanulata, cr. 10 mm longa, lobi fere usque ad apicem plicis conjuncti, extus pilis brevibus uni-vel bicellularibus acutis patenti- bus sparsis instructi; filamenta cr. 2 mm longa, glabra, antherae latae, er. 3 X 11/, mm, basim versus nonnihil attenuatae, stylus valde prominens, fere 9 mm longus, basi infima glaber, hinc fere usque ad medium pilis brevibus patentibus paucicellularibus acutis eglandulosis instructus; stigma fere globosum, styli parte superiore mani- feste crassius, diam. cr. 0,6 mm; calyx in statu fructifero ampliatus, diam. er. 7 mm, lobis brevibus lanceolatis acutis er. 2—2!/; X 2 mm; baccas solum immaturas vidi; granula e cellulis scleroticis com- posita sex in quavis bacca, duo subapicalia, bina geminata in media fere altitudine baccae opposita. Bolivia australis: Toldos prope Bermejo, juxta rivulum, 1800 m, Fiebrig no. 2421, 20. XII. 1903 florens et cum fructibus immaturis! „Blüte matt dunkelblau“. Diese Art sowie die beiden folgenden, ihr offenbar nahestehenden S. sinuatiexcisum und S. Buchtienii) sind durch die mehr glockenfórmigen, ansehnlichen, blauen Kronen von den echten Morellae verschieden, wahr- scheiniich bilden sie eine besondere Sektion für sich. 558 Georg Bitter. 28. Solanum (Morella?) sinuatiexcisum Bitter, nov. spec. Suffrutex cr. 1!/; m altus, superne herbaceus, laxus, rami teretes, striati, internodia satis longa (cr. 7—10 cm), pilis densis inaequilongis patentibus pluricellularibus fere semper simplicibus sensim attenuatis in cellulam glandulosam (flavescentem) angustam apice rotundatam exeuntibus; folia alterna vel saepe geminata, praecipue inflorescentiis subopposita, inaequalia; petioli longi, er. 4—6 cm longi, eodem modo quo rami, pedun- culi pedicellique dense patenter pilosi, lamina obovata vel oblonga, basi satis abrupte in petiolum attenuata, saepe fere hastata apicem versus sensim satis longe acuminata, lobis irregularibus utrinque 4—10 acu- tatis sinuatiexeisa, cr. 7—101/, X 41/,—6 cm; inflorescentia extra- axillaris, folis geminatis opposita vel subopposita (paulum ab illis distans), 5—7-flora, pedunculus 2—4 cm longus, nonnumquam folio uno alterove in illum evecto praeditus; calyx campanulatus, pars connata cr. 5 mm longa, lobi 5—7 mm longi, basi ?/,—1 mm lati, anguste lanceolati, acuti; corolla violacea, campanulata, satis magna, cr. 1 cm diam., lobi a basi corollae usque ad apicem cr. 14 mm longi, fere usque ad apicem plicis conjuncti, apices loborum liberi brevissimi (cr. 1 mm longi) subacuti; stamina 5, aequalia, filamenta cr. 1!/—2 mm longa, intus parce pilis pluricellularibus praedita, antherae cr. 4!//—5 X 1 mm, stylus cr. 7!/, mm longus, rectus, fere usque ad medium pilis brevissimis acutis patentibus unicellularibus apicem versus sensim minoribus vestitus; baccas solum parum evolutas vidi, quam ob rem de praesentia granulorum e cellulis scleroticis compositorum nihil certe indicandum. Bolivia: Unduavi, Yungas austral, Buchtien, herb. Boliv. no. 2962 in regione andina cr. 2800 m s. m. florens et fructibus immaturis instruc- tum legit Nov. 1910 Dr. O. Buchtien! Wie bei dem nahe verwandten, spüter zu beschreibenden S. hyoscya- moides Bitt. ist auch bei S. sinuatiexcisum der hinterste Kelchlappen bereits in der Knospe merklich lünger als die übrigen und die Antheren stets zum Teil an ihrer Basis schief. 29. Solanum (Morelia vel Dulcamara?) Buchtienii Bitter, nov. spec. Frutex 2—3 m altus, rami flexuosi subteretes lineis decurrentibus vix angulati densissime pilis patentibus pluricellularibus pluries ramosis mucide tomentosi, petioli laminae (praecipue subtus), pedun- culi, pedicelli calycesque pilis similibus ramosis vestiti, pili simplices pluricellulares (cum pilis ramosis transitionibus conjuncti) rariores sunt, tamen ad calyces versus crebriores fiunt; petioli 11/,—2 cm longi, laminae oblongae, basim versus paulum abruptius, apicem versus sensim attenu- atae, acutae, integrae, 6!/,—9 cm longae, 3—41/, cm latae, subtus pilis densis ramosis manifeste pallidiores quam supra, ubi pili ramosi quoque adsunt, tamen sparsiores minusque ramosi; inflores- centiae extraaxillares laterales terminalesque, pedunculi saepe folio bene evoluto praediti, cr. 21/,—3!/, cm longi, semel vel bis furcati, fureae iterum 2—2 1|, em longae, flores in apicibus furcarum satis arcte Solana nova vel minus cognita. 1. 559 congesti, inflorescentia quaevis cr. 30—40-flora, pedicelli cr. 10 bis 12 mm longi, calyx in lobos 5 fere aequales lanceolatos acutos (cr. 4X 1 mm) partitus; corolla violacea, campanulata, magna, cr. 1!/, cm longa, 2 cm diam, lobi fere 1cm longi, !/,cm lati, extus pilis pro parte ramosis dense obtecta; filamenta 2 mm longa, intus pilosa, antherae cr. 41}, X 1 mm; stylus er. 8 mm longus, supra basim paulum incrassatus, fere ?/, longitudinis pilis densis patentibus pluricellularibus simplicibus, inferioribus longioribus obtectus, stigma breve, subglobosum; calyces in statu fructifero paulum ampliati diam. cr. 12—15 mm, lobi cr. 5 X 2 mm, superficies interior sepalorum glandulis parvis stipitatis capitulo uni- vel pluricellulari praeditis sparsim obsita; baccae diam. cr. 9 mm; granula e cellulis scleroticis composita 4—5 parva, (majora diam. cr, !/, mm). Bolivia: Yungas septentr.: Unduavi, in silvis; 1907, Febr. 12 florens fructiferumque leg. O. Buchtien no. 765! 30. Solanum (Morelia?) subauriferum Bitter, nov. spec. Rami herbacei jam satis crassi (cr. 4—5 mm), pilis breviter ramosis subdensis instructi, internodia satis longa (in ramis adultis majoribus 10 cm), partes novellae non jam satis evolutae (tam rami quam folia) indu- mento aureifusco serius pallescente obtectae, pili ramis brevibus acutis praediti; lamina late lanceolata, utrinque sensim at- tenuata, integra, acuta vel acutiuscula, usque ad 13 X 4,6 cm, in petiolum usque ad 2 cm longum attenuata, in utroque latere pilis breviter ramosis dense obtecta, subtus mollior quam supra, inflorescentia extraaxillaris, lateralis, cr. 12-flora, pedunculus 11/,—3!/, em longus, furcatus, furcae cr. 1—1!/; cm longae, flores parum inter se distantes, pedicelli in apicibus furcarum fere umbellati, er. 7 mm longi, in statu fructifero — 11 mm, calyx diam. cr. 3 mm, lobi cr. 1,3 X 0,8—1 mm, extus pilis plerisque breviter ramosis crebris obtectus, corolla rotata vel lobis recurvatis, verisimiliter alba, maculis obscuris in petalorum basi non evolutis, cr. 12 mm diam., lobi cr. 5 X 1!/ mm, extus pilis ramosis densis, apice densissimis brevioribus vix ramosis obtecti ; filamenta cr. 0,8 mm longa, intus pilis ramosis praedita, antherae cr. 41/, X *|, mm; stylus stamina superans cr. 6!/,mm longus, fere ?/, longitudinis pilis densis patentibus fere omnibus ramosis superioribus solis simplicibus obtectus, stigma fere tam crassum quam stylus; ealyx in statu fructifero ampliatus, campanulatus, diam. inter loborum apices cr. 6 mm, lobi 2X 1—1!/; mm; baecas solum immaturas vidi (e sched. cl. Buchtien virides); granula e cellulis scleroticis composita in quavis bacca 10 adsunt. Bolivia: Yungas australis, Sirupaya prope Yanacachi, 16? lat. merid., in viis 2100 m s. m., Buchtien no. 332 p. pte. (una cum H. scotino- nectarium Bitt.). Von dem ähnlichen und nahe verwandten, mit ihm offenbar den Standort teilenden S. scotinonectarium Bitt. unterscheidet sich diese Art durch die goldbrüunliche Filzbehaarung jugendlicher Teile, die später verbleicht, die viel kürzeren Haare an Zweigen und Blüttern, durch die beiderseits allmählich verschmälerten Blätter, etwas größere Antheren 560 Georg Bitter. sowie durch das Vorkommen von Steinzellkonkretionen in den Beeren, offenbar auch durch das Fehlen der dunklen Malflecken an der Kronenbasis. 31. Solanum (Morella vel Dulcamara?) scotinonectarium Bitter, nov. spec. Rami teretes, lineis decurrentibus angustis parum notati, sicut folia (utrinque, pedunculi, pedicelli, calyx (extus), corolla (extus) pilis densissimis pluricellularibus ramosis (non stellatis) tomentosi subcinerei-virides; foliorum petioli er. 5—10 mm longi, lamina oblonga vel ovata cr. 5 X 2!/, em, margine integro vel irregulariter undulatim sublobata, apicem versus sensim, basim versus subabrupte attenuata, inflorescentiae extraaxillares (laterales) vel termi- nales, furcatae, laterales pedunculo cr. 12—15 mm longo, furcae cr. 10 bis 15 mm longae, flores cymosi, plerumque nonnihil inter se distantes, rarius subumbellati, inflorescentiae terminales irregulariter ramis foliiferis iterum fertilibus conjunctae, pedicelli cr. 6—7 mm longi, calyx diam. cr. 3 mm, lobi er. 1 X 0,8 mm, extus sicut omnes partes inferiores pilis densissimis ramosis obtectus; corolla verisimiliter alba, in loborum basi macula nectarium indicante obscura notata, lobi jam praecociter reflexi cr. 5 mm longi, 11/,—2 mm lati, extus pilis ramosis dense in parte apicali pilis densis simplicibus obsiti, intus in parte subterminali venae mediae pilis brevibus plerisque simplicibus crebris praediti, filamenta cr. 0,8 mm longa, intus pilis ramosis praedita, antherae cr. 4 X?|, mm; stylus stamina superans cr. 6 mm longus, cr. ?/; longitudinis pilis densis patentibus fere omnibus ramosis superioribus solis simplieibus obtectus, stigma capitatum stylo paulum crassius; calyx in statu fructifero cr. 6 mm diam., lobis cr. 2 X 1—1"/, mm, baccae virides? granula e cellulis scleroticis composita desunt. Bolivia: 1. prope La Paz, 10000 ft. Bang, pl. Boliv. (a. N. L. Britton et H. H. Rusby distrib.) no. 31 p. pte. sub nom. S. nudum H. et B., herb. Berol.! 2. Yungas australis: Sirupaya prope Yanacachi 16? lat. merid., in viis, 2100 m, Buchtien no. 332 p. pte. herb. Buchtien! Vratisl.! Die Pflanze aus Yungas hat etwas gróDere Blüten (diam. 15 mm), längere Filamente (cr. 1,3—1,5 mm) und Griffel (er. 7 mm), aber kleinere Antheren (3!/, mm longa) als die der Diagnose zugrunde gelegte Pflanze: Bang no. 31 p. pte. Steinkórner fehlen beiden Belegen. 32. Solanum (Dulcamara?) pallidum Rusby in Mem. Torr. Bot. Club, / IV (1895), 228—229. — idem in Bull. Torr. Botan. Club, 26 (1899), 189. | Suffrutex verisimiliter plus quam 1 m altus, rami inferiores lignosi cortice sordide fusco praeter lineas decurrentes satis diu persistentes laeves subteretes, novelli lineis a foliis decurrentibus manifestis instructi in tota superficie sicut petioli, laminae (utrinque), pedunculi, pedicelli, calyees (subtus), corolla (extus praecipue loborum partes in alabastro externae) pilis densis pluricellularibus inaequilongis pluri- ramosis, longioribus dendriticis (cellulis apicalibus omnibus acutis) tomentosuli, partes omnes virides in statu novello tomento densissimo Solana nova vel minus cognita. I, 561 nonnihil flavescentes, petioli 1—2 em longi, laminae ovatae vel late lanceolatae, 6!/,—8 X 31/,—4 cm, basi abruptius in petiolum vix alatum, apicem subacutum versus sensim attenuatae subintegrae vel ple- rumque irregulariter undulatim suberispule marginatae, subtus manifeste densius tomentosae (qua re magis cinerascentes) quam supra; inflorescentiae terminales vel ramis frondosis serius evolutis ramum primarium per speciem continuantibus in latus sepositae tune foliis oppositae, plerumque multiflorae (flores 40 et ultra), in ramis infirmioribus magis depauperatae (solum 10—20-florae), pedunculi cr. 4—5 cm longi, furcati, furcae usque ad Ui cm longae, saepe iterum bis vel ter furcatae, pedicelli inferiores inter se remoti, superiores in fur- carum ramis densius secuti, 5—8 mm longi, erecti, in statu fructifero nutantes 10—14 mm longi, ealyx campanulatus, apice in statu florifero cr. 5 mm diam., lobi lanceolati cr. 2X 1 mm, in statu fructifero valde ampliatus, campanulatus, si expanditur diam. cr. 10 mm, lobi tunc er. 41[; X (basi) 3 mm; corolla coerulea, loborum venis medianis in parte maxima a basi stria vitellina sensim attenuata praeditis, patens, diam. er. 18.—19 mm, lobi 5—8 X (basi) usque ad 5 mm, acuti, extus praecipue in parte mediana pilis ramosis apicem versus simplicioribus densioribusque, supra praecipue in vena mediana ceterum valde sparse pilis plerisque paulum ramosis instructi; filamenta brevia (cr. 0,9 mm) intus pilis satis longis ramosis praedita, antherae conniventes, extus vitellinae, intus flavidae, cr. 4X 1 mm, basim et apicem versus vix attenuatae poris subapicalibus introrsis, stylus 7—8 mm longus, antheras valde Superans, supra basim glabram pilis + ve ramosis densis paulum supra medium praeditus, stigma breve capitatum cr. 0,4 mm longum et diam.; baccae a me visae omnes immaturae vel submaturae, virescentes, diam. cr. 5 mm, immaturae in statu sicco granulis globosis e cellulis scleroticis compositis valde prominentibus conspicuae; granula in quavis bacca octodecim inveni. Bolivia: 1. Prope Yungas, 4000 ped. HH Rusby no. 787 herb. Berol! (sub nom: „S. triste Jacq.?). saos E 2. La Paz, in via versus vicum Obraje, 3400 m s. et fructibus submaturis instructum leg. O. Buchtien, herb. Boliv. no. 2971! Ich habe hier von dem S. pallidum Rusby eine durch mancherlei neue Merkmale schárfer prüzisierte Diagnose gegeben, um einen genaueren Vergleich mit verschiedenen, hier veróffentlichten neuen Arten zu er- möglichen, die bisher mit dem S. pallidum verwechselt worden sind. speziell mit dem vorhergehenden S. scotinonectarium; seiner systematischen Stellung nach kann es ebenfalls nicht zu den echten Dulcamaren gezogen m., florens werden. Die beiden Exsiecaten weichen nur unwesentlich voneinander ab: Die Griffelbehaarung ist bei der Rusbyschen Pflanze reichlicher, sie geht etwas höher hinauf, und die einzelnen Haare sind mehr verzweigt als bei dem Buchtienschen Material, letzteres scheint dagegen in den oberen Repertorium specierum novarum. X. 36 562 Georg Bitter. Teilen, besonders in der Blütenstandsregion, reichlicher mit längeren, etwas stärker dendritisch verzweigten Haaren ausgestattet zu sein, seine Laubblätter sind durchschnittlich kleiner als die von Yungas (meist 6 X 31/,), ebenso auch die Blüten, dagegen sind die sklerotischen kugeligen Konkretionen bei der Pflanze von La Paz ansehnlicher (drei größere Körner maßen: 0,9 X 1; 0,85 X 1,07; 1 X 1,8) als bei der Rusbyschen (die drei größten Körner: 1 X 1,07; 0,8 X 0,85; 0,8 X 0,82). Besonders beachtenswert erscheint mir aber, daß die ermittelte Zahl dieser Stein- zellkörner in beiden Fällen genau dieselbe ist: 18 in jeder Beere! 33. Solanum (Dulcamara?) medianiviolaceum Bitter, nov. spec. Fruticosum, rami primo virides, fere teretes, lineis decurrentibus angustis, superne parce pilosi, in statu adulto fere glabrescentes, serius sensim pallide fuscescentes, internodia plerumque 1!/,—3 em, rarius — 5 cm longa; folia alterna, petiolus 8—10 mm longus, lamina obscure viridis, subtus saepius in venis et pro parte in mesophyllo violacei-suffusa, lanceolata vel late lanceolata, utrinque attenuata, usque ad 7'/, X 21/, em, fere integra, saepe irregulariter subundulatim marginata (rarius in parte inferiore in utroque vel solum in uno latere laminae lobo obtusissimo parum prominente), apice attenuato obtusiuscula, in utraque pagina praecipue in venis venulisque pilis satis brevibus praedita, mesophyllo fere glabra; inflorescentiae pro parte laterales, extraaxillares, pro parte terminales 7—12-florae, furcatae, pedunculus communis satis longus, jam in statu florifero nonnumquam usque ad 31/. em longus, furcae cr. 12—18 mm longae, pedicelli in statu florifero erecti, 8—9 mm longi, in statu fructifero nutantes, cr. 12 mm longi, calycem versus sensim manifeste incrassati, sicut pedunculus pilis pluri- cellularibus acutis modieis densiusculis instructi, insertiones pedicellorum saepe pilis parum densioribus longioribusque subbarbulatae, calyx lobis brevibus obtusis membrana pellucida coalitis diam. in statu florente cr. 4 mm, in statu fructifero ampliatus diam. er. 6—6!/, mm, lobis latis breviter mueronatis fere omnino membrana pellucida conjunctis; corolla rotata, albida, in parte basilari vitellina, extus in parte mediana lobi eujusque praecipue circa venam mediam usque ad apicem intense violacea, ceterum striis violaceis parvis sparsis, plicae petala conjungentes fere omnino albae, corollae diam. er. 14—15 mm, lobi lanceolati, sub- acuti, er. 6 X 3!/, mm; filamenta cr. 1 mm longa, intus sicut annulus insertionis pilis pluricellularibus acutis modicis satis densis instructa, antherae luteae, cr. 41/, X 3/, mm, basi nonnihil cordatae, poris introrsis subapicalibus basim versus oblique acutatis; stylus 5 mm longus, paulo supra basim glabram nonnihil incrassatus plus quam 3 mm longitudinis pilis pluricellularibus acutis densis patentibus apicem versus sensim. diminutis praeditus, stigma capitatum, breve, er. 0.4 mm longum, 0,65 mm latum; baccae in statu submaturo quoque viridissimae, subglobosae, diam. er. 6-7 mm, in statu sieco (forsan quoque in statu vivo) sulco meridionali manifeste praeditae; granula e cellulis scleroticis composita 4 adsunt minuta, gemina subapicalia, duo fere in media. altitudine baccae opposita. Solana nova vel minus cognita. I. 563 Bolivia: La Paz, 3700 m s. m., Apr. 1910 florens et fructibus sub- maturis instructum leg. O. Buchtien herb. Boliv. no. 2968! 34. Solanum (Dulcamara?) insulae solis Bitter, nov. spec. Frutex, rami inferiores lignosi, cr. 5 mm crassi, pallide fuscescentes, superiores cr. 1!/,—3 mm crassi, subteretes, lineis decurrentibus angustis, pilis brevibus pluricellularibus acutis appressiusculis subdense praediti, internodia cr. 21/,— 4 cm longa; petiolus alatus, cr. 7—10 mm longus, lamina satis parva, late lanceolata, utrinque attenuata, cr. 3!/—5 cm longa, 15—17 mm lata, integra, apice obtusa vel ob- tusiuscula, in utraque pagina viridis et pilis brevibus pluricellulari- bus acutis praedita; inflorescentiae 8—10—14-florae, terminales, praecociter jam ramo axillari superatae, qua re postea, saepe pseudo- laterales, pedunculus communis saepius fere in media longitudine folio plerumque minore praeditus, cr. 12—25 mm longus; furcae, si adsunt, in statu fructifero 3—7 mm longae, pedicelli cr. 6 mm, in statu fructifero 10—11 mm longi, sicut calyces violacei-suffusi, calyx in statu florifero campanulatus, inter loborum apices diam. cr. 4 mm, lobi cr. 1!/5X3/, mm, extus pilis pluricellularibus acutis sparsis, intus glandulis parvis breviter stipitatis satis densis praediti; corolla utrinque in lobis fere totis violacea, in margine et in plicis albida, in parte interiore vitellina, rotata, diam. cr. 11—12 mm, lobi er. 4X 3 mm, apice subacuti vel ob- tusiusculi; filamenta cr. 1 mm longa, intus sieut annulus insertionis pilis plurieellularibus acutis infra densis apicem versus nonnihil sparsioribus obtecta, antherae luteae, cr. 2!/; X 1 mm, basi paulum cordatae, poris introrsis subapicalibus obliquis; stylus er. 5 mm longus, supra basim cr. 0,4—0,5 mm glabram cr. ?/; longitudinis pilis pluricellularibus acutis longiusculis densis et papillis brevibus dense obsitus, stigma capitatum, breve, cr. 0,4 mm longum, 0,58 mm latum; baccae subglobosae, in una latitudine nonnihil latiores quam in altera, sulco meridionali manifeste praeditae, cr. 4—5 mm longae, 5—6 mm latae; semina er. 40 in quavis bacca, granula e cellulis scleroticis composita 8 adsunt modica. Bolivia: Lago Titicaea, Isla del Sol (Sonneninsel) 3840 m s. m. Martio 1910 florens et fructibus submaturis instructum leg O. Buchtien! Dieses Solanum von der Sonneninsel im Titicaca-See steht dem vorhergehenden S. medianiviolaceum von La Paz nahe, beide würden auf Grund der ursprünglich terminalen Infloreszenzen zu den Dulcamaren gehören, aber die Meridianfurche der im übrigen runden Beeren sowie das Vorhandensein mehrerer Steinzellkórner in denselben läßt eine engere Verbindung mit der Gruppe des S. radicans näherliegend er- scheinen, die, wie oben erwähnt. zu den echten Morellae überleitet. 35. Solanum (Dulcamara?) atricoeruleum Bitter, nov. spec. Humile, radice palari crasso, infra lignosum, rami densi e collo radicis vel e caulibus vetustioribus satis crassis (usque ad 10 mm!) irre- gulariter tortuosis cortice valde sulcato fusci-cinereo obtectis oriundi altitudinem cr. 12—17 cm attingentes, infra 1!/,—2 mm erassi lignosi, 36* 564 Georg Bitter: Solana nova vel minus cognita, I. superne cr. ?/, mm crassi pilis densis inaequilongis acutis modicis (pluri- cellularibus) et brevibus (unicellularibus) fere omnibus simplicibus paucis subramosis cinerascentes; folia non magna, lamina elliptica vel ovata, obtusa, apice saepe rotundato, plerumque 16—18 X 8—10 mm, rarius 25—28 x 14—15 mm, integra vel margine parum irregulariter un- dulatim curvato. vel rarius in utroque latere lobo uno vix prominente obtuso, in tota superficie utriusque paginae pilis brevibus obtecta, subviridis, paulum cinerascens, basi in petiolum cr. 4—8 mm longum sensim vel subabrupte attenuata; inflorescentia terminalis vel ramo axillari in latus eoacta, pauci- (4—8-) flora, nonnumquam furcata, pedunculus communis in statu florifero saepe jam 2—2!/ cm longus, furcae (si adsunt) usque ad 6 mm, pedicelli in statu florifero 6—8 mm longi, erecti; calyx campanulatus, in statu florente in loborum apice diam. er. 5 mm, lobi liberi cr. 1,6 X 1 mm, extus pilis sparsis acutis, nonnullis subramosis, intus glandulis breviter stipitatis praediti; corolla intense coerulea, rotata, diam. cr. 17 mm, lobi liberi late lanceolati, acuti, fere triangulares cr. 6X 6 mm, extus pilis pluricellularibus acutis plerisque simplicibus paucis subramotis subdense obtecti, apicem versus pilis densioribus brevioribusque (etiam supra); filamenta brevissima, cr. 0,6 mm longa, intus sicut annulus insertionis illorum pilis pluri- cellularibus acutis densis instructa, antherae flavi-vitellinae, ellipsoi- deae, cr. 4X 1 mm, poris introrsis subapicalibus stylus 6!/; mm longus, paulum supra basim glabram cr. 3 mm longitudinis pilis patentibus paucicellularibus acutis non valde densis apicem versus sensim minoribus praeditus, dimidium superius glabrum; stigma breve 0,5 mm longum, 0,65 mm latum, calyx in statu fructifero nonnihil ampliatus, diam cr. 5--6 mm, baccas solum immaturas vidi globosai cr. 41/[,—5 mm diam; granula e cellulis scleroticis composita 5 in quavis bacca. Bolivia: La Paz, Buchtien Fl. von Bolivia no. 2963 p. pte.! no. 2964! altitud. s. m. 3800 m. 36. Solanum (Dulcamara?) nanum Bitter, nov. spec. Humile, inerme, rami procumbentes vel floriferi adscendentes cr. 18 cm longi, altitudine modica, sicut folia (in utraque pagina) pilis pluri- cellularibus acutis modicis densissimis pro parte breviter ramosis cinerascens;folia parva, sat dense secuta (solum 3—4 mm distantia), alterna, lamina elliptica vel obovata er. 9—11 X 4—5 mm, obtusa, integra vel margine undulato vel lobis obtusissi mis vix prominentibus uno alterove praedita, basi in petiolum fere 2—3 mm longum sensim vel subabrupte attenuata, pilis densissimis praecipue subtus, cinerei-viridis; inflorescentia terminalis, simplex vel furcata, 7—14-flora, pedunculus pedicelli calycesque extus pilis pluri- cellularibus acutis partim breviter ramosis instructi; pedicelli in statu florifero cr. 6—7 mm longi, calyx campanulatus, in statu florifero inter loborum apices diam. cr. 5 mm, lobi in parte libera 1!/, X Us mm, infra membrana pellucida conjuncti, corolla verisimiliter pallide coeru- lescens, rotata, diam. — 15 mm, lobi 5—6 X 3—5 mm, extus pilis plurieellularibus acutis fere omnibus simplicibus crebrioribus apice ipso F. Fedde: Corydalis Onobrychis, eine neue Art aus Kaschmir. 565 densissimis brevioribusque instructi, plicae petala conjungentes glabrae; stamina aequalia, filamenta er. 1 mm longa, intus sicut annulus insertionis illorum pilis satis densis pluricellularibus longiusculis acutis nonnullis parum ramosis praedita, antherae flavae-vitellinae ellipsoideae, cr. 3!/, x 1mm; stylus er. 5—5!/, mm, paulo supra basim glabram subin- crassatus pilis pluricellularibus acutis simplicibus patentibus longitudine cr. 3,3 mm obsitus; stigma breve, capitatum 0,65 mm longum, 0,7 mm latum; fructus non vidi. ; Bolivia: La Paz, Buchtien no. 2963 p. pte.! (florens Martio 1910) una cum SS. atricoeruleo Bitt. manifeste robustiore tamen paulum simili. CHI. F. Fedde, Corydalis Onobrychis, eine neue Art aus Kaschmir, aus der Verwandtschaft der C. astragalına. : (Originaldiagnose.) Herba perennis, robusta, glauca, e radice perpendiculari, robusta atque elongata enascens, ad collum dense reliquiis foliorum marcidorum vaginanter dilatatorum diu persistentibus dense obtecta, caulibus com- pluribus adscendentibus, fere nudis, striato-angulatis, circiter 20 em altis. Folia petiolata, omnia fere basalia, longe petiolata, petiolis fere a medio paulatim in vaginam saepe plus quam 0,5 cm latam dilatatis, sub- bipinnatipartita, segmentis distantibus, alternis vel oppositis, breviter petiolulatis subpinnatipartitis, pinnulis ternatim lobatis, lobulis rursus ternatis ovalibus subacutis, omnibus marginibus inter se attingentibus vel tegentibus, emergentiis quasi papillosis villosula, petiolis inclusis plerumque 10—15 em longa; folia caulina pauea valde reducta, sub- sessilia, pinnatisecta lobulis angustioribus. Flores horizontales vel magis adscendentes, in racemum terminalem primum densissimum, deinde paullo laxiorem ei Onobrychis sativae similem compressi; bracteae lineari- lanceolatae pedicellos graciles paullo superantes, frondosae, circiter 1 cm longae. Sepala membranacea, squamoidea, late ovata, acuta, denti- culata, 2—2,5 mm longa, mox decidua; petalum superius calcari in- cluso 2 cm longum, subcarinatum, ad apicem adscendentem in earinam distinctam areuatam effiguratum et apiculatum, ad dorsum crista magna a summo apice usque ad carinae initium elongata semilunari alta re- pando-lobulata ornatum, marginibus expansis, leviter repando-dentieulatis, calcari fere tertiam partem petali occupante, paulatim decurvato vix sub- bullato-rotundato; petalum inferius subcarinatum, sub pleno anthesi a medio rectangulariter recurvatum, ad basim gibbo anguloso ornatum, in medio angustatum, ad apicem profunde carinatum et aequo modo quam petalum superius cristatum, marginibus expansis; petala interiora ad apicem cohaerentia unguiculata, ungue triangulari-obcuneato, ad apicem laminae fere aequilato quasi oblique stipitato, lamina spathulato-sub- panduraeformi, ad basim truncata, ad dorsum crista jam ante medium unguem finitaornata; staminumsup eriorum appendix nectariferusrectus, apicem versus paullo adscendens et vix subincrassatus. Siliquam non vidi, Zentralasiatisches Gebiet; Provinz des extratropischen Himalaya; N. W. Kaschmir: Gilgit-Gebiet (Dr. Giles, Gilgit Exp. — typ. !). Nota: Ut videtur, valde affinis C, astragalinae. Index specierum. Die fett gedruckten Pflanzen sind in diesem Bande des Repertoriums meu beschrieben (Originaldiagnosen), die eingeklammerten Pflanzennamen sind Synonyme. A. Acaena argentea R. et P. 492. — Buchanani Hook. fil. f. erubescens Bitt. 499. — — subsp. longissime filamentosa Bitt. 499. — cadilla Hook. fil. 493. (— capitata Phil.) 490. — denudata Reiche 493. — elongata L. f. var. incisa Bitt. 489. ER tea Mae var. rubristigma Bitt. — integerrima Gill. 490, — macrocephala Poepp. 491. — macrostemon Hook. fil. 491. — magellanica Vahl subsp. 3. laevigata (Ait.) Bitt. 491. — multifida Hook. f. 491. — ovalifolia R. et P. 494. — — var. chamanthera Bitt. 495. — — var. subsexjuga Bitt. 495. — pumila Vahl var. acrocoma Bitt. 489. — rubescens Bitt. 493. — sanguisorbae Vahl subsp. antarctica (Cockayne) Bitt. 498. (— — var. antarctica Cockayne) 498. (— — var. aucklandica Bitt.) 498. (— — var. paucidens Bitt. 497. — — var. pilosa Kirk 497. — — subsp. profunde incisa Bitt. var. diminuta Bitt. 496. — sericea Jacq. 490. — tasmanica Bitt. 490. Acalypha subcastrata Areschoug 303. See splendidum J. J. Sm. Acer Bodinieri Lévl. 433. — Cavaleriei Levl. 432. — coriaceifolia Levl. 433. — Dielsii Levl. 432. — Prainii Levl. 432, (Aconitum orientale Rapaics) 306. — Ponticum Hand.-Mzt. 306. var. 9. ponticum Acriopsis javanica Reinw. 190. Acrodiclidium coppenamense Pulle 286. Acrostichum aureum L. var. corallina Rosenst. 342. Adansonia rubrostipa Jumelle et Perrier de la Bathie 224. Adenoncos celebicus Schltr. 192. — nasonioides Schltr. 193. Adiantum aneitense Carr. var. Rosenst. 158. (Aerides sulingi Bl. 197.) Aethionema Armenum Boiss. var. pa- pillosum (Hausskn.) Bornm. 175. — Levandowskyi Busch 584. — pallidiflorum Hausskn. et Bornm. 176. — recurvum Hausskn. et Bornm. 175. — Sintenisii Hausskn. et Bornm. 174. Aframomum Thonneri De Wild. 423. (Agelaea pinnata King) 243. (Agrostis radiata L.) 289. — Rockii Hack. 167. Agrostophyllum celebicum Schltr. 40 incisa — simile Schltr, 39. Albizzia macradenia Harms 128. — tenuispica Harms 1238. yu Alchimilla acutangula Bus. f. multicaulis Westerlund 366. (Alectra striata Benth.) 348. — — Alixia myrtillaefolia (Gray) Lévl. 159. (— olivaeformis Gaud. var. myrtillae- folia Gray) 155. a Allium trilophostemon Bornm. 238. (Alnus alnobetula (Ehrh.) Hartig Var: stenophylla H. Winkler) 227. : X — Aschersoniana (A. rugosa 7X "E cana) Call. var. pomeranica Call. 232. — cordata Desf. var. genuina (Regel) H. Winkler form. parvifolia Call. 228. forma vulgaris Call. 228. (— dubia Requ.) 231. X — fallacina (A. rugosa X serrulata) Call. 232. Index specierum. Alnus fruticosa Rupr. var. mandschurica Call. forma grandifolia Call. 227. forma normalis Call. 227. — — var, typica Call. forma macro- phylla Call. 226. forma vulgaris Call. 226. (— glauca Michx.) 235. i — Gaertn, var. bosniaca Beck) (— Ge var. cylindrostachya H. Winkler) 230. ve as Willd. var. japonica Matsum.) 29. (— glut. (L.) X incana (L.) forma media Brenner 320. (— — var. macrocarpa Requ.) 230. (— — var. sublobata Zapal.) 230. (— — var. subserrata Zapal.) 231. (— — var. tenuifolia Call.) 231. (forma lobulata Brenner) 231. . tenuifolia Call. form. pilosa Brenner) 231. (form. subpilosa Brenner) 231. — — var. vulgaris form. bosniaca (Beck) Call. 230. form. cuneata Call. 230. form. dubia (Requ.) Call. 231. form. imberbis Call. subf. micro- phylla Call. 231, form. macrocarpa (Requ.) Call. 230. form. parvifolia O. Ktze. subform, lobulata (Brenner) Call. 231. subf. minuticarpa Call. 231. | form. pilosa (Brenner) Call. 231. form. puberula Cal. subf. sub- pilosa (Brenner) Call. 231. form. subimberbis Bornmüller 230. form. sublobata (Zapal.) Call. 230. form. subserrata (Zapal.) Call. 230. form. tenuifolia Call. 231. — hirsuta Turcz. form. typica Call. 233. form. macrophylla Call. 233. — — var. vulgaris Call. form. typica | Cal. 233, X — hybrida (A. glutinosa X incana) A. Br. var. viridior Call. 232. — japonica Sieb. et Zucc. var. arguta (Regel) Call. 229, — — var. formosana (Burkill) Call. 228. — — var. genuina Call. 228. — — var. koreana Call. 229. — — var. latifolia Call. 228. — incana Moench (var. argentata form. subsericea Cal.) 235. — — var. borealis form, acutiloba Call. 237. form. Blyttiana Call. 237. 567 form. eordifolia Call. 237. form. flavescens (Kihlm.) Call. 237. form. vulgaris Call. 237. Se incana var. Bornmülleri Call. 23 (— — Willd. var. emarginata Matsum.) 234. (— — var. flavescens Kihlm.) 237. — — var. glauca (Michx.) Call. 235. — — var. glaucophylla Call. form. brachyphylla Call. 236. form, erataegifolia Call. 236. form. oxyloba Call. 236. form. pinnatisecta Call. 236, form. subeordifolia Call. 236. form. typiea Call. 235. form. mieroconus (L. M. Neu- mann) Call. 237. — — var. hypochlora Call. form. nor- malis Call. 237. form, mieroconus (L. M. Neum.) Call. 237. — — (L.) var. nana Brenner 320. — — var, oblongifrons (Borbas) Call. 237. — — var. obtusifolia Call. 236. — — var. pseudospuria Call. 237. (— — var. subsericea Appel) 235. — — var. subrotunda Call. form. argy- rophylla Call. 235. form. microcarpa Call. 235. form, normalis Call. 235. — — var. ovalis Call. 235, —.— var. vulgaris Spach form. dubia subf. subargentea Call. 234. form. mierophylla Call. 234. form. subargentata Call. 234. form. subeordata Call. 234. form. subsericea (Appel) Call. 234. (— maritima Nutt. var. arguta Regel) (— — var. formosana Burkill) 228. — Matsumurae Call. 234. — Maximowiczii Call. var. parvifolia Call. 227. — — var. typica Call. 227. (— oblongifrons Borbas) 237. — orientalis Decne, var. Weissii H. Winkler form. puberula Call, 228. form. Winkleri Call. 227. à — rhombifolia Nutt. var. typica Call. 229. — Schneideri Call. 229. — serrulatoides Call. 229. X — silesiaca (A. glutinosa X rugosa) Fiek var. macrocarpa Call. 232. var. vulgaris Call. 232. — sinuata Rydb. var. stenophylla (H, Winkler) Call. 227. (— spuria subsp. Beckii var. ambigua Beck form. viridior Call.) 232. 568 Alnus subcordata C. A. Meyer var. ty- piea Call. 228. — tinctoria Sargent var. glabra Call. 233. — — var. mandschurica Call. 233. — var, Obtusiloba Call. 233. — var. typiea Call. 233. viridis DC. var. Brembana (Rota) Call. form. pilosa Call. 226. form. typiea Call. 226. — — var. microphylla Call. form. hir- tella Call. 226. form. typica Call. 226. — — var. repens (Wormskj.) Call. 226. form, macrophylla Call. 226. form. pubescens Call. 226. form. typica Call. 226. — — var. subvestita Zapal. form. gran- difolia (Beck) Call, subform. glabra Call. 225. subform. hirta Call, 225. — — var. typica Beck form. subvestita (Zapalow.) Call, 225. form. vulgaris Call. 225, — Yasha Matsum, var. macrocarpa Calle 227: — — var. microcarpa Call. 227. — — var. typica Call. 227. Alopecurusheleochloides Hack. 166. (Alsine cataractarum Janka) 305. (— condensata Fenzl) 305. (— eurytanica Boissier) 305. (— falcata Griseb.) 305. Ge wen var. Verschetzensis Simk.) 5. (— hirsuta Fenzl) 304. (— — var. vestita Fenzl) 304. (— pinifolia Fenzl) 305. (— pulvinaris Boiss.) 305. (— recurva Hal.) 305. (— C: condensata Halacsy) 305. (— — 8. hirsuta Boiss.) 304, 305. (— — «. nivalis Boiss.) 304, 305. — Thevenaei Reuter) 305. (Alsodeia mongalaensis De Wild.) 430. (— Thonneri De Wild.) 523. Alsophila Francii Rosenst. 158. — Kuhnii (Hieron.) C. Chr. 213. — phalaenopsis C. Chr. 213. Altensteinia Fiebrigii Schltr, 445. (— pilifera H. B. et Kth.) 481. Amberboa leucantha (Cosson in herb.) Batt. 218. Amblostoma holochilum Schltr. 387. Amphipogon strictus R. Br. var. deser- torum Domin 119. Andira coriacea Pulle 286. (Andropogon capense Houttuyn) 289. (— crassipes Steudel) 289. (— fasciculatum L.) 289. — fasc. (L.) Thellung 461. Andropus A. Brand nov. gen. 281. — earnosus (Wooton) Brand 281. | Index specierum. (Androsace Gormannii Greene) 511. — septentrionalis L. var. Gormanniü (Greene) C. H. Ostenfeid 511. Anguria Treslingiana Pulle 413. | Anisosciadium isosciadium Bornm. 468. Anoectochilus insignis Schltr. 13. Anthemis syriaca Bornm. 470. Antholyza Thonneri De Wildem. 423. Antidesma mucronata Boerl. et Koorders 318. — oblongifolia Boerl. et Koorders 318. (Antirrhinum pinifolium Poir.) 291. ( — retieulatum Sm.) 291. Aphyllorehis gracilis Schltr. 8. | Apodanthes surinamensis Pulle 285. ( Appendicula callifera J. J. Sm.) 37. Arabis nova Vill. var. Vetteri Thellung 220. form. sedunensis Thellung 220. X — Thomasii (A. alpestris X serpylli- folia) Thellung 220. (Arachnanthe alba Ridl.) 197. (— breviscapa J. J. Sm.) 196. (— Maingayi Hk. f.) 197. | Arachnis alba (Ridl.) Schltr. 197. — flosaeris (L.) Schltr. 196. — Hookeriana (Rchb. f.) Schltr. 197. — Maingayi (Hk. f.) Schltr. 197. (Ardisia castaneifolia Levl., non Mez) 374. — Cavaleriei Levl. 374. pgs — crispa Thunb. var. Taquetii Levl. 314. — discolor Lévl. 373. — elegantissima Lévl. 313. — Labordei Lévl. 373. — Meziana Lévl. 374. x (Arenaria condensata Presl) 305. (— frutescens Kit.) 305. (— hirsuta M. a. B.) 304. — (Arethusa japonica A. Gr.) 255. (— sinensis Rolfe) 256. (Aria gracilis Koehne) 514 Aristida nigritiana Hack. 166. Armodorum labrosum (Ll. et Paxt.) Schltr. 197. — sulingi (Bl. Schltr. 197. : (Arrhynchium labrosum Ldl. et Paxt.) 197. Artabotrys likimensis De Wild. 527. — Malchairi De Wild. 527. Arthropteris obliterata (R. Br.) J. Sm. var. inciso-crenata Rosenst. 339. Arundina celebica Schltr. 38. Aspidium Bamlerianum Rosenst. 338. — latifolium (Forst.) var. tripinnata Rosenst. 162. Asplenium Cromwellianum Rosenst. 327. — dognyense Rosenst. 159. —- Francii Rosenst. 161. — Keysserianum Rosenst. 328. Index specierum. Asplenium imultilineatum Hk. var. dareoides Rosenst. 326. — subemarginatum Rosenst. var. loga- vensis Hosenst. 320. — subflexuosum Rosenst. 160. — tenerum Forst. var, neocaledonica Rosenst. 160. — Vieillardii Mett. var. seoparioides Rosenst. 160. — — var. Soluta Rosenst. 160. Astragalus leptocephalus Batt. 218. B. Bacopa congesta Chod. et Hassl. var. hirsuta Hassl. 348. Batrachium peltatum Schranck form. terrestre Brenner 320. Bauhinia Eilertsi Pulle 287. Berchemia alnifolia Levl. 433. — Cavaleriei Levl. 433. — Chaneti Lévl. 433. ( Betonica hirta I.) 290. ( Beyeria viscosa Baill.) 384. (— — var. uncinata F. v. Müll.) 384. ( Bieuculla occidentalis Rydberg) 315. Blechnum attenuatum Mett. var, oceanica Rosenst, 159. — Bamlerianum Rosenst. 325. ( Bletia formosana Hayata) 256. (— gebina Ldl.) 255. (— gebinae Rchb.) 255. (— hyacinthina R. Br.) 255. (— kotoensis Hayata) 256. (— morrisonicola Hayata) 256. Bletilla formosana (Hayata) Schltr. 256. — japonica (A. Gr.) Schltr. 255. — kotoensis (Hayata) Schltr. 256. — morrisonicola (Hayata) Schltr, 256. — sinensis (Rolfe) Schltr. 256. — striata (Thbg.) Rehb. 255. Bocagea Asbecki Pulle 285. Boehmeria Esquirolii Lévy]. et Blin. 372. Brassica oleracea L. race Napus L. var. Hongnoensis Levl. 350. — Taquetii Lévl 349. Bulbophyllum aberrans Schltr. 177. — agapethoides Schltr. 179. — amblyoglossum Schltr. 95. — amplebracteum Teysm. et Binnend. 92 — anguipes Schltr. 183. — $ Aphanobulbon Schltr. 181. — eodonanthum Schltr. 177. — $ Codonosiphon Schltr. 178. — elaphoglossum Schitr. 181. — hastiferum Schltr. 184. — $ Hyalosema Schltr. 92. — 8 Hybochilus Schltr. 96. — klabatense Schltr. 93. 569 Bulbophyllum laxiflorum Ldl. var. celebicum Schltr. 178. — § Lepidorhiza Schltr. 93. — lokonense Schltr, 94. — longerepens Schltr. 95. — Mac Gregorii Schltr. 252. — masarangicum Schltr. 96. — — var. nanodes Schltr. 96. — Minahassae Schltr. 92. mutabile Ldl. var. eeratostyloides Schltr. 179. myrianthum Schltr. 178. obliquum Schltr. 182. oligoblepharon Schltr. 182. paehyneuron Schltr. 93. $ Pahudia Schltr, 93. perpendieulare Schitr. 179. 8 Polyblepharon Schltr. 177. pubiflorum Schltr. 184. remotum J. J. Smith 4$8. $ Saurocephalum Schltr. 184. sopoetanense Schltr. 181. § Stathmocaulos Schltr. 180. subeubicum J. J. Smith 487. subuliferum Schltr. 91. — tylophorum Schltr. 180. — & Uncifera J. J. Smith 488. Burmannia Gjellerupii J. J. Smith 487. Byronia Helleri Levl. 155. Byrsocarpus Baumannii (Gilg) Schellen- berg 244. — Buchholzii (Gilg) Schellenbg. 245. — cassioides (Hiern) G. Schellenbg. 243. — Foenum graecum (De Wild.) G. Schellenbg. 244. — monticolus (Gilg) G. Schellenbg. 244. (— niveus [Gilg] G. Schellenbg.) 245. LE (Gilg) G. Schellenbg. a TL T lg — parviflorus (Gilg) G. Schellenbg. 245. — Poggeanus (Gilg) G. Schellenbg. 245. UE E (Gilg) G. Schellenbg. 15. — usaramensis (Gilg) G. Schellenbg. 244. — viridis (Gilg) G. Schellenbg. 246. C. Calamagrostis canescens (Weber) Gme- lin 290. — chrysostachya Hack. 169. — lanceolata Roth 290. — nitida Hack. 168. Calanthe celebica Rolfe 69. — iriplicata (Willem.) Ames 69. (Callicarpa Esquirolii Levi.) 64. — Feddei Levl. 439. — Leveilleana Fedde 64. — Lyi Levl. 439. Camaridium pulchrum Schltr. 251. | — Türckheimii Schltr. 296. 570 Camelia Costei Levl. 148. (Campanula Gisleri Brügger) 221. — lamioides Witasek 398. — Scheuchzeri forma macrocalyx Thel- lung 221. (— Scheuchzeri X rhomboidalis) 221. (— ursaria Brügger) 221. Campnosperma acutiauris Koorders 319. CampylocentrumstenanthumSchltr. 486. — Türckheimii Schltr. 363. Campylotheca rutifolia Levl. 123. Canarium? sumatranum Boerl. et Koor- ders 317. Canthium Cavaleriei Levl. 434. (Capnoides brachycarpum Rydb.) 315. (— hastatum Rydberg) 315. Cardamine Fauriei Lévl. 350. — Nakaiana Levl 350. Carex alajica Litwinow 269. — Alexeenkoana Litwinow 268, — bordabensis Litwinow 270. (— borotalicola Rgl.) 269. — conglobata Kit. var. acuta Litw. 269. — czarwakensis Litwinow 268. (— frigida Regel) 266. (— — AH. var. debilis Favrat 220. — gracilenta Litwinow 266. — — lusus longepedunculata Litw. 267. — — lus. rhyzogyna Litw. 267. — Koshewnikowi Litwinow 265. — leporina L. var. Gavei Husnot 248. (— nitida Host) 269. (— obesa Meinsh.) 269. — pediformis C. A. M. var. nana Lit- winow 270. — ripariaeformis Litwinow 267. — songarica K. et K. var. atrata Lit- winow 268. (— tristis C. A. M.) 266. — M. Bieb. var. asiatica Litwinow 266. (— turkestanica Rgl) 269. — ungurensis Litwinow 266. (— verna Schkuhr) 269, (Carlina Echinus M. B.) 400. Casearia Thonneri De Wild. 524. Cassia siliquosa Areschoug 303. Castanea Davidii Dode 241. — Duclouxii Dode 239. — Fargesii Dode 242, — hupehensis Dode 240. — neglecta Dode 241. (— sativa Mill. var. y. acuminatissima V. Seem.) 243. — Seguinii Dode 240 — Vilmoriniana Dode 242. Celtis Bungeana Bl. var. heterophylla Lévl. 476. — Cavaleriei Lévl. 440. Centaurea abbreviata (K. Koch) Hand.- Mzt. 400. (— Ferdinandi Grenier) 261. Boerl. et Index specierum. (Centaurea | nervosa var. Ferdinandi Rchb. f.) 261. (— nigra Sommier et Levier) 400. — pectinata All, non L. 261. (— phrygia All. non L.) 261. (— — var. adscendens Moritzi) 261. (— salicifolia 8. abbreviata K. Koch) 400. (— — y. intermedia K. Koch) 400. — scabiosa L. subsp. eu-scabiosa Gugler «. vulgaris Koch d nana Vace. 265. (— uniflora L.) 258. (— — var. biflora Colla) 257. (— — var. « genuina Briq.) 258. (form. virescens Briq.) 257, 258. (— — var. nervosa Briq.) 262. (— — var. y. pluricephala Fiori) 257. | — — subsp. eu-uniflora Gugler «. ge- nuina Vacc. form. pleiocephala Vacc. 257. subform. normalis Vacc. 257. subform. viridis Vacc. 258. 8. sub-uniflora Vaccari 258. form. simplex Vacc. subf. viridis Vacc. 257, 298. subform. normalis 258. — — subsp. nervosa (Willd.) Rouy e subnervosa Vacc. 262. form. ramosa Vacc. 262. subform. glabrescens Vacc. 263. subform. normalis Vacc. 263. form. simplex Vacc. 262. subform. glabrescens Vacc. 262. subform. normalis Vacc. 262. — — subsp. nervosa (Willd.) Rouy f. eunervosa Vace. form. simplex Vacc. 263. subform. subform. subform. eradiata Vacc. 264. glabrata Vacc. 264. mollis Vacc. 264. subform. nana Vacc. 264. subform. normalis Vacc. 263. subform. pseudorhaetica Vace. 264. (— — subsp. Thomasiana Vacc. var. y- pluricephala Fiori) 259. (var. adscendens Briq.) 259. — — subsp. Thomasiana Vacc. oe eu- Thomasiana Vacc. 285. = form. intercedens Vacc. et Wilc. 259. form. simplex Vacc. 259. — — subsp. Thomasiana Vacc. 3. sub- Thomasiana Vacc. 260. form. adscendens Vacc. 261. subform. glabrescens Vacc. 261. subform. normalis Vacc. 261. form. simplex Vacc. 260. A subform. glabrescens Vacc. 261. subform. normalis Vacc. 260. Cephalanthus Cavaleriei Lévl. 434. (Cerastium alpinum y. caespitosum Malm- gren) 509. Ps (— — d. serpyllifolium E. Regel) 509. Index specierum. (Cerastium Edmonstonii var. caespitosum G. Andersson et Hesselman) 509. — Regelii C. H. Ostenfeld 509. (— serpyllifolium M. Bieb.) 509, (— vulgatum 39. grandiflorum lus. 2. Fenzl) 509. Ceratostylis sima J. J. Sm. 67. — vagans Schltr. 67. Ceterach cordatum (Thbg.) Desv. var. capense Hieron. 270. — Phillipsianum Kümmerle 270. Chaerophyllum aureum L. var. macu- latum (Boiss.) Hand.-Mzt, 309. (— — var. maculatum Boiss.) 309. (— hybridum Tenore) 309. (— maculatum Willd.) 309. Cheirodendron trigynum Gaud. var. Ha- waiensis Lévl. 154. — — var. Kauaiensis Lévl. 154. — — var. mauiensis Levl. 154. Cheirostylis Chalmersii Schltr. 11. — quadrilobata Schltr. 11. Chisocheton lasiogynus Boerl. et Koor- ders 317. Chloris angustiflora Areschoug 300. (— bahiensis Steudel) 289. — capensis (Houtt.) Thell. 289. — fasciculata (L.) Thell., non Schrad., 289, 461. (— petraea Thunb., non Sw.) 289. (— pycnothrix Trin.) 289. (— radiata Sw.) 289. Chlorophytum Sereti De Wild. var. liki- | mensis De Wild. 526. EE grandiflorum Hooker) 510. — indicum L. var. coreanum Lévl. 351. — Trapezuntinum Hand.-Mzt. 399. (Cicer songaricum DC. var. imparipinna- tum Rgl. et Herd.) 415. — — var. pamiricum Lipsky 415. (Cineraria integrifolia Richardson) 512. Cinnamomum Bodinieri Levl. 369. — Cavaleriei Levl. 370. — Taquetii Levl. 370. Cirrhopetalum brevibrachiatum Schltr. 186. — dolichoblepharon Schltr. 185. — Koordersii Rolfe 185. Cirsium Echinus (M. a B.) Hand.-Mzt. | 400. (— scleranthum M. B.) 400. Claoxylon oleraceum D. Prain 427. (Cleisostoma Koordersii Rolfe) 201. Clematoclethra racemosa Levl. 440. Clermontia Fauriei Levl. 156. Clerodendron Cavaleriei Levl. 439. Clethra Bodinieri Levl. 475. — Cavaleriei Levl. 476. Esquirolii Levl. 475. Kaipoensis Levl. 475. pinfaensis Lévl. 476. | 571 (Cnestis erecta Fl. Filipp.) 247. (— glabra Blanco) 247. (— ae GE Roxb.) 247. (— trifolia Blanco) 247. (— volubilis Blanco) 247. Cnieus hawaiensis Lévl. 122. Coelogyne rhizomatosa J. J. Smith 16. — Sarasinorum Krzl. 16. — ealoglossa Schltr. 16. — chlorophaea Schltr. 17. — multiflora Schltr. 18. Coffea Alleizetti Dubard 222. — madagascariensis (Drake mss.) Du- bard 223. coe nalaensis form. variifolia De Wild. 8. Combretum Thonneri De Wild. 524. Comparettia peruviana Schltr. 389. (Conanthus? carnosus Wooton) 281. (Connarus microphyllusHook.etArn.) 247. (— monocarpus F.-Vill.) 247. (— obliquus Bl) 247. (— paniculatus F.-Vill.) 247. Coprosma Fauriei Levl. 153. — parvifolia Levl. 153. Corchorus Cavaleriei Lév]. 437. — onotheroides Levl. 437. — Polygonatum Levl. 437. Cortaderia longicauda Hack. 169. Corydalis Allenii Fedde 478. — aureu Willd. var. robusta Fedde 379. bilimbata Fedde 379. brachycarpa Fedde 315. Chanetii Levl. 348. — chihuahuana Fedde 418. erassipedicellata Fedde 364. — crystallina var. strictissima Fedde 419. — curvisiliqua Engelm. var. tenerior Fedde 365. — Engelmannii Fedde 365, Esquirolii Lévl. 349. Geyeri Fedde 311. Goodingii Fedde 313. Hallaisanensis Lévl. 349, hastata Fedde 315. — hypecoiformis Fedde 314. maerorrhiza Fedde 479. micrantha var. pachysiliquosa Fedde 380. — — var. diffusa Fedde 380. monilifera Fedde 417. Onobrychis Fedde 565, — petroselinifolia Levl. 349. Redowskii Fedde 508. — var. Tilingii Fedde 509. tortisiliqua Fedde 313. washingtoniana Fedde 419. wyomingensis Fedde 312. Corymbis exaltata Schltr. 15. Corysanthes muscicola Schltr. 3. Cousinia mindshelkensis B. Fedtsch. 164. 572 Craniches nigrescens Schltr. 482. (Crassula cespitosa Cav.) 290. (— Magnolii DC) 290. (? — verticillaris L.) 2%. Crataegus Chantcha Levl. 377. et Lev.) Hand. Mzt. 307. (— monogyna var. dolichocarpa Sommier et Levier) 307. (— orthosepala Hausskn. et Bornm.) 307. — Taquetii Levl. 377. Crepis molokaiensis Lévl. 122. Crocus Moabiticus Bornm. et Dinsm. 383. Crotalaria Winkleri Bak. fil. 125. Croton Hutchinsoniana Hoss. 64. Crotonogyne Thonneri De Wild. 427. Crucianella Bucharica Fedtsch. 464. Cryptandra uncinata (F. v. Grüning 384. Cryptarrhena guatemalensis Schltr. 259: Cryptocentrum costaricense Schltr. 389. — minus Schltr. 385, 389. Cyanea Blinii Levl. 156. — Fauriei Levl. 156. — Feddei Lévl. 156. — multispicata Lévl. 157. Cyathea Foersteri Rosenst. 321. Cyathodes imbricata Stch. var. canica Levl. 155. Cyclamen europaeum L. var. parvifolium Gave 476. ee novoguineensis Rosenst. 329. Cyclophorus Bamlerii Rosenst. 339. Cymbidium Finlaysonianum Ldl. 190. (— hyacinthinum Sm.) 255. — pubescens Ldl. var. celebicum Schtr. 190. (— striatum Sw.) 255. Cynodon convergens F. Muell. 119. — tenellus R. Br. 119. (Cyperus Eragrostis Vahl) 401, — macrocarpus Areschoug 301. ma ae 8. macrior Areschoug vol- — — Schlecht. et Cham. «. Areschoug 301. Cyrtandra asaroides Lévl. 124. — Fauriei Lévl. 123. — Hilli Levl. 145. Kamoloensis Lévl. 123. oahuensis Lévl. 124. Vanioti Lévl. 155. Wainihaensis Lévl. 123. Cystorchis celebica Schltr. 10. Cytisus albus Hasq. var. Obornyanus A. Wildt 366. vegetior Index specierum. D. Daemonorops Schmidtianus Becc. 368. Dalbergia ikopensis Jumelle 64. | (— Perrieri Jumelle) 64. | irolii Levl. 435. — microphylla var. dolichocarpa (Somm. Damnacanthus Esquirolii Lévl. 435 Daphne Martini Lévl. 369. Davallia borneensis J. Sm. 324. (Dendrobium amabile Schltr.) 83. |, — amblyogenium Schltr. 82. Em (— bicaudatum Krzl.) 80. (— capitellatum Krzl.) 71. chrysotaenium Schltr. 75. concavum J. J. Sm. 74. confusum Schltr. 72. eultratum Schltr. 71. cuneilabrum J. J. Sm. diaphanum Schltr. 72. erosum Kral.) 82. UB. (— Müll.) | — filiforme J. J. Sm. 77. — furcatum Reinw. 83. (? — gemmiferum Kral.) 76. — heterobulbum Schltr. 78. — heterocarpum Wall. 83. (— Hildebrandii Krzl.) 83. — hypodon Schltr. 71. — imitans Schltr. 80. (— isochiloides Kral. var. pumilum J. J. Smith) 251. — juncifolium Schltr. 7 klabatense Schltr. 83. Koordersii J. J. Sm. lockhartioides Schltr. macrobulbon Krzl. 19. (— micranthum Krzl.) 73. — macrophyllum Ach. Rich. 79. masarangense Schltr. 78. mentosum Schltr. 77. mirandum Schltr. 75. Minahassae Krzl) 83. odoratum Schltr. 76. oligadenium Schltr. 71. (— parciflorum Krzl.) 72. parietiforme J. J. Sw. — parvulum Rolfe 78. — plebejum J. J. Sm. 76. (— podagraria Krzl.) 76. — poneroides Schltr. 251. (— pruinosum Krzl.) 80. 1 — purpureum Roxb. var. Steffensia- num Schltr. 81. — ramificans J. J. Sm. 73 — rhodobalion Schltr. 77. — Rumphianum Teysm. et Binnend. 80. (— salicornioides J. J. Sm.) 12. (— Sarasinorum Krzl) 83. Smithianum Schltr. 74. — var. nebularum Schltr. 75. sororium Schltr. 80. speculigerum Schltr. stenophyton Schltr. 7 suaveolens Schltr. 76. superbum Rchb. f. 84. 1. SS 8l. ds 72, 1; Index specierum. Dendrobium thysanophorum Schltr. | 18. (— tomohonense Krzl.) 79. — truncicola Schltr. 81. (— utrieulariopsis Krzl.) 76. Dendrochilum macropterum Krzl. 19. - Dennstaedtia articulata Rosenst. 322. — Smithii (Hk.) var. novoguineensis Rosenst. 323. Desmodium Deplanchei Harms 176. — ? Franeii Harms 130. — pentaphyllum Harms 131. — stenophyllum Harms 132 176. (— ? striatum DC!) 403. (Desmotrichum parietiforme Krzl.) 77. Deutzia cyanocalyx Lévl. 438. (Deyeuxia chrysostachya Desv.) 169. (— — R. Phil) 168. Diapensia purpurea Diels 419. Dicentra occidentalis Fedde 315. Dichapetalum acuminatum De Wild.425. -- — var. Laurentii De Wild. 426. — mombongense De Wild. 426. — Thonneri De Wild. 426. Diglyphosa latifolia Bl. var. celebica Schitr. 15. Diodia incana Areschoug 302. Dioscorea Bemandry Jumelle et Perrier de la Bathie 217. — Macabiha Jumelle et Perrier de la Bathie 218. — Soso Jumelle et Perrier de la Bathie 218. Dipladenia surinamensis Pulle 412. Diplazium acrocarpum Rosenst. 328. — Bamlerianum Rosenst. 329. — palmense Rosenst. 276. — retusum Rosenst. 277. — turubalense Rosenst. 276. (Diplocaulobium arachne Kral.) 77, (-— filiforme Krzl.) 77. Dipodium gracile Schltr. 191. Disepalum acuminatissimum Boerl. et Koorders 316. Disporum Taquetii Lévl. 372. x Dodonaea Fauriei Lévl., (D. viscosa L. X stenoptera Hillebr.) 155. Doritis Steffensii Schtr. 194. Dryopteris aquatilis Copel. 343. — Bamleriana Roseust. 334. (— caudiculata Rosenst.) 343. — flavovirens Rosenst. 334. — Keysseriana Rosenst. 333. (— Huhnii C. Chr.) 213. — logavensis Rosenst. 332. obtusifolia Rosenst. 336. — subattenuata Rosenst. 332. suprastrigosa Rosenst. 335. uncidens Rosenst. 337. 1 — urophylla (Wall) var. novoguine- ensis Rosenst. 336. Dubautia Fauriei Lévl. 122. Dysophylla Esquriolii Lévl. 476. 573 E. | Echinocarpus Cavaleriei Lévy]. 474. , — erythrocarpa Lévl. 474, — Esquirolii Lévl. 474. — hederaerhiza Lévl. 474. Elaphoglossum elegantulum Ro- senst. 280. — firmulum Rosenst. 279. — novoguineense Rosenst. 341. Elataeriospermum? rhizophorum | Boerl. et Koorders 318. Elleanthus Koehleri Schltr. 385, 388. —. scopula Schltr. 457. Embelia Blinii Lévl. 375. — Dielsii Lévl. 374. — Esquirolii Levl. 374, — rubrinervis Lévl. 374. — rubro-violacea Lévl. 375. — Schlechteri Levl. 374. Epiblastus masarangicus Schltr. 66. Epidendrum bolivianum Schltr. 456. — Buchtienii Schltr. 455. — culmiforme Schltr. 485. — euneatum Schltr. 456. (— flosaeris L.) 196. — mixtum Schltr. 294. — obliquum Schltr. 157. — Pansamalae Schltr. 485. — pseudo-ramosum Schltr. 361. — Rojasii Cogn. 343. — singuliflorum Schltr. 484. (— striatum Thgb.) 255. (— tuberosum Lour.) 255. X Epilobium prionophylloides (E. mon- tanum X prionophyllum) Hand.-Mzt. 308. Epipogum nutans Rchb. f. var. cele- bicus Sehltr. 5. — Rolfei (Hayata) Schltr. 5. Epirrhizanthes papuana J.J. Smith 486. Eragrostis blepharolepis Hack. 171. — Hackeliana Bornm. et Kneucker 381, 472. Kneuckeri Hackel et Bornm. 472. laevissima Hack. 170. Eria celebica Rolfe 88. decipiens Schltr. 85. glabra Schltr. 90. javanica Bl. 91. kawengica Schltr. 86. — klabatensis Schltr. 84. (— masarangica Krzl.) 66. — Minahassae Schltr. 85. — opeatoloba Schltr. NS. oreogena Schltr. 87. pulla Schltr. 85. — rhizophoreti Schltr. 56. (— rugosa Ldl. 91.) — sapoetanica Schltr. 89. | (— Sarasinorum Kral.) 85. (— straminea Krzl.) 88. 574 (Eria tomohonensis Krzl.) 85. — tricuspidata Rolfe 85. — vagans Schltr. 90. — virginalis Schltr. 84. — vulcanica Schltr. 87. Eriachne Muelleri Domin 118. Erismanthus Leembruggianus Boerl. et Koorders 318. Ernestia rubra Pulle 410. (Erythrococca oleracea D. Prain) 427. Esenbeckia densiflora (Chod, Hassl.) Hassler 344 (— febrifuga A. Juss. var. densiflora Chod. et Hassl.) 344. — febrifuga A. Juss. var. fruticosa Hassler 345. Esmeralda Cathcarthii Rchb. f. 197. — Clarkei Rchb. f. 197. Esquirolia Lévl. nov. gen. 411. — sinensis Lévl. 441. (Eulophia celebica Bl.) 71. — macrorhiza Bl. var. Schltr. 70. — squalida Ldl var. celebica (BL) Schltr. 71. Euphorbia Hillebrandii Lévl. 151. — multiformis Hook. et Arn. var. mierophylla Lévl. 151. Eutriana mucronata Areschoug 300, et Minahassae F (Fieldia lissochiloides Gaud.) 196. Fraxinus Kotschyi C. Schn. 163. G. Galeola Minahassae Schltr. 6. (Galeopsis hirsuta L.) 290. Poljansky 319. (Galera Rolfei Hayata) 5. Galium Cavaleriei Lévl. 438. — Taquetii Levl. 438. — venosum Levl. 438. Garcinia Sereti De Wild. var. media De Wild. 429. Gardenia Schlechteri Lévl. 146. Gastrodia celebica Schltr. 6. (Geranium Ibericum ð. parviflorum Boiss.) 307. (— — f. platypetalum Boiss.) 306. — jubatum Hand.-Mzt. 306. — parviflorum Hand.-Mzt. 307. Gleichenia Bradeorum Rosenst. 274. — hastulata Rosenst. 274. — nitidula Rosenst. 275. Glossorhyncha celebica Schltr. 39. Goniothalamus puncticulatus Boerl. et Koorders 316, Goodyera amoena Schltr. 9. (— celebica Bl.) 9. inter- Index specierum, Goodyera rubicunda Ldl. var. celebica (Bl.) Sehltr. 9. — viridiflora Bl. 9. Gouldia cirrhopetiolata Levl. 150. Grammangis stapeliiflora (Teysm. et Binnend.) Schltr. 191. Grammatophyllum | scriptum Bl. var. Minahassae Schltr. 190. Gratiola peruviana L. var. Hassl. 348. Grewia Chanetii Levl. 147. Guarea Gomma Pulle 288. (Guepinia Lepidium Desv.) 290. (Gyas hwmilis Salisb.) 255. pusilla H. Habenaria eurystoma Schltr. 248. — Ferdinandi Schltr. 219. (— Muelleriana Schltr.) 249. — staminodiata Schltr. 3. — Williamsii Schltr. 445. (Hedysarum striatum Thumb.) 403. (Helwingia Argyi Lévl. et Vant.) 441. | Hemitelia horrida (L.) var. heterosora Rosenst. 275. Herniaria Zervudachii Hand.-Mzt. 304. Herpestis Fauriei Lévl. 155. Hexadesmia confusa Schltr. 361. Hibiscadelphus Rock gen. nov. 415. — Giffardianus Rock 416. — Hualalaiensis Rock 416. — Wilderianus Rock 416. Hibiscus Fauriei Levl. 120. i Hieracium bifidum Kit. subsp. Vaccarit Besse et Zahn 250. (— brassicoides A.-T.) 257. — cydoniifolium Vill. subsp. brassicoides Zahn 251. E ides Z ; dan var ow BE. | cymosoides Zahn 400 — pictiforme (pictum-silvaticum) Zahn subsp. pictiforme Zahn var. sub- silvaticum Zahn 257. — silvaticum L. subsp. gentiliforme Zahn 401. Hippeophyllum celebicum Schltr.25. Hiptage Cavaleriei Levl. 372. — Esquirolii Levl. 372. Humata alpina Moore var. edentula Rosenst. 324. — Cromwelliana Rosenst. 324. Hygrophila Thonneri De Wild. 525. Hymenophyllum Bamlerianum Ro- senst. 323. S Hypolepis Bamleriana Rosenst. 329. — neocaledonica Rosenst. 159. (Hypopitys multiflora Scop.) 144. I. | Indigofera nairobiensis Bak. fil. 124. | Inula Taquetii Lévl. 351. | | | Ipomoea Fauriei Lévl. 154, Index specierum, Ipomoea Koloaensis Levl. 154. Eo nsomum crassipes (Steud ) Thell. 289. (— Sieboldii Miq.) 289. 575 (Lepidium nudicaule L.) 289. Leptopteris alpina Bak. var. osenst. 342. major ` Lespedeza Dielsiana Schindler 404. Ischnolepsis Jum. et Perr. de la Bathie | | — Forrestii Schindler 406. | (— stipulacea Maxim.) 403. gen. nov. 414. — tuberosa Jum. et Perr. de la Bathie 415. Isochilus alatus Schltr, 360. Isolona Sereti De Wild. var. grandifolia De Wild. 528. J. Jasione Pontica (Boiss.) Hand.-Mzt, 399. (— supina B. Pontica Boiss.) 399. Jasminum Esquirolii Lévl. 147. — Prainii Lévl. 148. (Jaundea Zenkeri Gilg) 245. Jonidium enneaspermum Vent. var. lati- folium De Wild. 523. Juglans Allardiana Dode 297. — Avellana Dode 297. — cathayensis Dode 298. coarctata Dode 297. collapsa Dode 298. — Draconis Dode 298. Lavallei Dode 297. subcordiformis Dode 298. Juncus niponensis Buchenau var. hako- datensis Levl. 352. X — togakushiensis (prismatocarpus var. Leschenaultii X xyphioides) Levl. 352. K. Kadua herbacea Levl. 153. Koeleria Hosseana Domin 54. — — var. Capitata Domin 55. — — var. Tafelii Domin 55. -— — var. typiea Domin 55. subvar. includens Domin 55. (Kränzlinella Tunguraguae O. Ktze.) 293. Kummerovia Schindler nov. gen. 403. — striata Schindler 403. L. Labordea (?) Fauriei Lévl. 157. (Lastrea borneensis Hk.) 324. Lathyrus laxiflorus (Desf.) Kuntze var. glabratus (Griseb.) Hand.-Mzt. 308. Leersia dubia Areschoug 299. Leontopodium japonicum Thunb. var. sandwicense Lévl. 121. Lepanthes acuminata Schltr. 355. — guatemalensis Schltr. 355. — inaequalis Schltr. 356. — Koehleri Schltr. 385. — oreocharis Schltr. 483. — scopula Schltr. 356. — stenophylla Schltr. 396. — Tuerckheimii Schltr. 357. — Werklei Schltr. 396. — Feddeana Schindler 405. (— striata Hook. et Arn.) 403. Ligustrum Esquirolii Levl. 147. — Taquetii Lévl. 378. — Thea Lévl. et Dunn 147. (Limodorum striatum Thbg.) 255. Linaria kulabensis B. Fedtsch. 380. | — pinifolia (Poir.) (bell 291. | (— reticulata Desf.) 291. Lindera Bodinieri Levi. 371. — Cavaleriei Lévl. 371. — Dielsii Levl. 370. — yunnanensis Levl, 371. |! Liparis celebica Schltr. 28. — confusa J. J. Sm. 28. ( — disticha Schltr.; 29. — ficieola Schltr. 26. — Finetiana Schltr. 29. (— gibbosa Finet) 29. Minahassae J. J. Sm. 28. minima Ldl. 28. punctifera Schtr. 27. . quadribullata Schltr. 29. Werneri Schltr. 250. Lipochaeta asymetrica Levl. 122. — Fauriei Lévi. 122. | — variolosa Lévl, 122. Litsea Cavaleriei Lévl. 371. — coreana Lévl. 370. Lonicera Pampaninii Lévl. 145. — Rehderi Lévl. 145. Lühea rugosa Pulle 407. Luisia celebica Schltr. 191. (Lupinus nootkatensis Kjellman) 511. Donn, var. Kjellmanü C. H, Ostenfeld 511. Lygodium dimorphum Copel. 343. (— novoguineense Kosenst.) 343. Lysimachia daphnoides Gray var. Fauriei Levl. 156. M. | Macaranga Thonneri De Wild. 427. | Macodes celebica Rolfe 10, Maesa aurea Levl. 375. — Blinii Lévl. 376. — myrsinoides Levl. 375. — scandens Lévl. 375. — singuliflora Lévl. 440. (Mallotus Esquirolii Lévl.) 144. — Léveilléannus Fedde 144, Malva hawaiensis Lévl. 120. Mangifera? parvifolia Boerlget Koorders 319. | Marattia novoguineensis Hosenst. 342, 576 Marattia Rolandi Principis Rosenst. 162. Marila saramacana Pulle 409. Masdevallia Buchtienii Schltr. 450. — Johannis Schltr. 359. Mastixia philippinensis Wangerin | 273. (Matricaria grandiflora Britton) 510. — inodora L. var. grandiflora (Hook.) C. H Ostenfeld 510. (— — var. nana Macoun) 510. (— — var. phaeocephala Ruprecht) 510. Maxillaria cobanensis Schltr. 295. — dolichophylla Schltr. 458. — Türckheimii Schitr. 295. Melasma strietum (Benth.) Hassler 348. — — var. uninerve Hassler 348. Melilotus arenaria Grescescu 215. Mentzelia propingua Areschoug 302. Microchloa convergens Domin 119. — tenella Domin 119. Microstylis boliviana Schltr. 448. — Buchtienii Schltr. 449. — celebica Schltr, 30. (— cordifolia Rolfe) 33. — klabatensis Schltr. 33. lokonensis Schltr. 30. mixta Schltr. 449. nigrescens J. J. Sm. 33, repens Rolfe 33. trichopoda Schltr. 32. trigonopetala J. J. Sm. 29. truncicola Schltr. 31. umbraticola Schltr. 31. vitiensis Schltr. 249. | Microtatorchis celebica Schltr. 208. Milletia Thonneri De Wild. 425. Minuartia condensata Mzt 305. — Eurytanica (Boiss.) Hand.-Mzt. 305. — hirsuta subg. vestita (Fenzl) Hand.- Mzt. 304. — — subg. frutescens (Kitaib.) Hand.- Mzt. 305. — pinifolia (Fenzl) var. robusta Hand.- Mzt. 305. — hirsuta (M. u. B.) Hand.-Mzt. 304. (Monotropa glabra Bernh.) 144. (— hypophegea Wallr.) 144. — hypopitys var. 8. hypophagos (Dumort. "xd us i — — L. var. a. glabra Roth form. 3. glomerata H. Andres 143, form, 2. ramosa H. Andres 143. form. 1. typica H. Andres 143. L. var y. hirsuta Roth form. 1. cy- lindrica H. Andres 144. form. 4. fusca H. Andres 144. form. 2, nutans H. Andres 144. — — var. vineosa H. Andres 143. Morus Cavaleriei Lévl. 146. Mouriria Plasschaerti Pulle 411. (Presl) Hand.- | Index specierum. Mussaenda sutepensis Hoss. 62. Myosotis caespitosa Schultz var. borealis Vesterlund 366. Myrosma polystachya Pulle 282. Myrsine Cavalerici Levl. 376. — Fauriei Lévl. 154, 373. — Feddei Levl. 376. — molokaiensis Levl. 154, 373. sandwicensis DC. var. punctata Levl. 157, 444. — — var. mauiensis Levl. — Vanioti Levl. 157, 476. 444. 157, N. (Nama glandulosum Peter) 280. Namation A Brand nov. gen. 280. — glandulosum (Peter) Brand 280. X Nania Fauriei (N. macropus Hook. X N. polymorpha Gaud.) Lévl. 150. x — Feddei (N. polymorpha Gaud. X N. macropus Hook.) Levl. 150, — macropus Hook. var. microphylla Lévl. 149. — polymorpha Gaud. var. glaberrima Lévl. 149. — — var. ineana Lévl. 149. — — var. nummularifolia Levl. 149. — — var. sessilis Faurie 149. Neokoehleria Schltr. nov. gen. 385, 390. — equitans Schltr. 390. — peruviana Schltr. 391. Nepeta Sintenisii Bornm. 421. (Nephrodium Kuhnii Hieron.) 213. — Nervilia purpurea (Hayata) Schltr. 6. — sciaphila Schltr. 5. — taitoensis (Hayata) Schltr. 6. Nonea paniculata Grecescu 216. Notochloe Domin nov. gen. 117. — microdon Domin 117. Notylia Buchtienii Schltr. 458. — coffeicola Schltr. 393. — Koehleri Sehltr. 393. O. Oberonia celebica Schltr. 23. exaltata Schltr. 21. hastata Schltr. 21. = inversiflorum J. J. Smith 487. mahawoensis Schltr. 25. masarangica Schltr. 22. pleistophylla Schltr. 22. rhizophoreti Schltr. 23, tomohonensis Schltr. 24. — vuleaniea Schltr. 24. Octarrhena celebica Schltr. 189. Octomeria tenuis Schltr. 455. Odontochilus klabatensis Schltr. 1 (Omphalobium obliquum Presl) 247. (— pictum Blanco) 247. Index specierum. . Oncidium bolivianum Schltr. 459. — guatemalense Schltr. 362. — Johannis Schltr. 362. — Versteegianum Pulle 283. — Williamsii Schltr. 459. E Trapezunteum Boiss. et Huet Orchis maculata L. forma recurvifolia M. Brenner 320. — Pontica Fleischmann et Hand.- Mzt. 401. (Oreocharis Esquirolii Léveillé) 64. — Léveilléana Fedde 64. Oreorchis parvula Schltr. 483. (Orobus hirsutus B. glabratus Griseb.) 308. (Otopetalum Tunguraguae F. C. Lehm. et Krzl.) 292. | Ouratea intermedia De Wild. 428. — Thonneri De Wild. 429. Oxyanthera carinata (Bl.) Schltr. 186. Oxytropis Roaldi C. H. Ostenfeld 511. P. Pachyphyllum falcifolium Schltr. 460. — minus Schltr. 460. Paederia Dunniana Lévl. 146. — Esquirolii Lévl. 146. Palaquium Vidalii (Pierre mss.) M. Dubard 512. Paltonium vittariiforme Rosenst.341. oo Ijzermanni Boerl. et Koorders 15. Panicum barbinode Trin. f. pilifera Hackel 381. — Benthami Domin 59. — firmum Areschoug 299. —- globoideum Domin 119. — notochtonum Domin 60. — queenslandieum Domin 58. — retiglume Domin 119. Paracaryum Turcomanicum Bornm. et Sintenis 420. Paspalum Bertonii Hack. 165. Patersonia sericea R. Br. var. dissi- milis Domin 60. Thé villosa Juss. var.japonicaLevl. 439. — — var. sinensis Lévl. 439. Paulownia Duclouxii Dode 272. -— imperialis Sieb. et Zucc. var. y. lanata Dode 272. — — var. £$. pallida Dode 271. — meridionalis Dode 272. E (Paxia Dewevrei De Wild. et Dur.) 245. — Soyauxii (Gilg) Pierre 243. Pelea ? acutivalvata Levl. 153. — Fauriei Levl. 153. — Feddei Levl. 442. — foetida Lévl. 152. — grandipetala Lévl. 443. — Hillebrandi Levl. 152. — Leveillei Faurie 442. Repertorium specierum novarum, X. | 577 Pelea nodosa Lévl. 443. — oahuensis Lévl. 442. peduneularis Lévl. 443. — penduliflora Lévl. 442. sessilis Lévl. 152. : singuliflora Lévl. 443. — subpeltata Lévl. 442, waianaiensis Lévl. 442. Pentace Esquirolii Lévl. 147. Peperomia Esquirolii Lévl, 149. — Fauriei Lévl. 151. — Helleri Lévl. 151. — refractifolia Lévy]. 151. | Phajus amboinensis Bl. 68. — celebicus Schltr. 68. — Incarvillei (Bl. O. Ktze. 67. — stenocentron Schltr. 68. Phalaenopsis amabilis var. moluccana Schltr. 193. — psilantha Schltr. 193. Philadelphus Henryi Koehne 126. — incanus var. Sargentianus Koehne 126. form. hupehensis Koehne 126. form. kulingensis Koehne 127. — Schrenckii Rupr. var. Jackii Koehne 127. — sericanthus Koehne var. rianus Koehne 127, Pholidota celebica Schltr. 19. — imbricata Ldl. var. platyphylla Schltr. 19. Rehde- RS Minahassae Schltr. 20. | Phreatia klabatensis Schltr. 189. — Koordersii Rolfe 188. — masarangica Schltr. 188. — potamophila Schltr. 187. Phyllanthodendron siamense (Pax et K. Hoffm.) Hosseus 116. Phyllanthus sandwicensis Muell. hypoglauca Levl. 124. Physosiphon andinum Schltr. 450. Physurus stictophyllus Schltr. 249. Phyteuma spicatum L. subsp. 2. caeru- leum R. Schulz c. foliosum Vacc. 265. Pilocarpus pennatifolius Lem., emend. Hassler 345. var. | — — var. genuinus Hassler 346. form. gracilis (Chod. et Hassl.) Hass- ler 346 form. latifoliolatus Hassler 346. form. typicus Hassler 346. — — var. Selloanus (Engl.) Hassler 346. form. brasiliensis Hassler 347. form. intermedius Hassler 346. form. paraguariensis Hassler 347. (— pinnatifolius Engl) 345, 346. (— Selloanus Engl.) 345. var. gracilis Chod. Hassler) 346. et 37 578 Piper aurorubrum DC. 519. — boehmeriaefolium Wall. 520. — erenulatibracteum C. DC. 521. — hymenophyllum Miq. forma b. C. DC, 522. : — Kapruanum C. DC. 519. — khasianum C. DC. 520. — lainatakanum C. DC. 519. — lonchites Wall. 520. — macrostachyon C. DC. 522. — makruense C. DC. 521. — Meeboldii C. DC 521. — nagaense C. DC. 520. — nepalense Miq. 520. — — B. parvifolium C. DC. 529. — nigrum Linn. 522. — — var. mysorense C. DC. 522. — pedicellatum C. DC. 520. — phalangense C. DC. 518. — Schmidti Hook. f. 520. — Talbotii C. DC. 523. — trichostachyon C. DC. 523. Pipturus hawaiensis Lévl. 124, Pirola alpina Andres 136. (— asarifolia Clarke) 140. Cs Fadi daa Mehx. var. japonica Miq.) 1. — chlorantha Sw. form. composita H. Andres 142. — — form. monstr. dichotoma H. An- dres 143. X — Graebneriana v. Seemen (P. mi- nor X rotundifolia) form. subminor H. Andres 143. T. subrotundifolia H. Andres (— japonica Sieb.) 141. (— media Sieb. et Zucc.) 141. — minor L. form. bella Andres 135. = form. pseudorotundifolia Andres — — form. ramosa Andres 135. — — form. serotina Andres 135. — — var. Vollmanniana Andres 136. (— rotundifolia Herder) 141. — rot. L.2. americana Sweet C.dahurica H. Andres 141. dem — B. japonica (Sieb. H. Andres — — var. arenaria Koch 138. — — var. incarnata DC. 138. — — 3. nephrophylla H. Andres 142. — 1. rotundifolta Fernald B. chinensis H. Andres 139, var. commune H. Andres 139. var. laurifolia H. Andres 140. form. quercifolia H. Andres 140. var. sphaeroidea H. Andres 139. — — — C. indica H. Andres 140. — — — A. rotundifolia H. Andres form. comosa H. Andres 138, form. microphylla Genty mss. 138. var. pulchella H. Andres 138. Index specierum. form. monstr. pyramidalis H. An- dres 139. | Pirola 1. rotundifolta D. tibetana H. Andres 140. form. herbacea Andres 141. — soldanellifolia Andres 136. Pirus brunnea Lévl. 377. — Koehnei Lévl. 378. — sinensis Lindl.var. Maximowieziana Levl. 377. — spectabilis Ait. var. albescens Lévl. 377 (— subcrataegifolius Levl.) 377. Pittosporum Fauriei Levl. 121 — Hillebrandii Lévl. 121. Plantago Fauriei Lévl. 151. — Gaudichaudiana Levl. 151. — lanceolata L. form. latifolia A. Trotter 220. Platanus cretica Dode 219. — densicoma Dode 219. Platydesma Fauriei Levl. 153. — oahuensis Lévl. 154. Pleocnemia Leuzeana Prsl. var. echino- carpa Rosenst. 337. — — var. lobato-crenata Rosenst. 338. — membranacea Bedd. var. novoguine- ensis Rosenst. 338. Pleurothallis abbreviata Schltr. 352. — acutipetala Schltr. 353. — boliviana Schltr. 453. — divaricans Schltr. 385, 387. -— dolichopus Schltr. 394. — formosa Schltr. 291. — frutex Schltr. 454. — leucantha Schltr. 353. — muricata Schltr. 293. — otopetalum Schltr. 292. — oxyglossa Schltr. 354. — Pansamalae Schltr. 354. — papuligera Schltr. 453. — — var. macra Schltr. 454. — pedicellaris Schltr. 395. — platystylis Schltr. 395. — sororia Schltr. 294. — Türckheimii Schltr. 292. Plocoglottis lobulata Schltr. 70. Poa acrochaeta Hack. 172. — ayseniensis Hack. 173. — trachyantha Hack. 173. Podochilus anceps (BL) Schltr. 37. _ — ealliferus (J. J. Sm.) Schltr. 37. — celebicus Schltr. 36. — eurviunguis Schltr. 34. — cyclopetalus Schltr. 36. — buxifolius Schltr. var. Schltr. 38. — Minahassae Schltr. 34. — reflexus (Bl) Schltr. var. eyclo- glossus Schltr. 37. — schistanthera Schltr. 35. — trilobus Schltr, 35. striatus Index specierum. (Pogonia purpurea Hayata) 6. (— taitoensis Hayata) 6. Polygala hybrida DO. form. albiflora B. Koso-Poljansky 319. Polygonum Damrongiana Hoss. 62. d nsu: odoratum (Miller) Druce — officinale Al. 290. Polypodium Bradeorum Rosenst, 219. — Cromwellii Rosenst. 340. — hispido-setosum Rosenst. 162. onc Bi. var. trichocarpa Rosenst. — Phymatodes L. Rosenst. 340. — plectolepidioides Rosenst. 278. — setulosum Rosenst. 277. — sibomense Rosenst, 340. — subgeminatum Christ. var. Rosenst. 340. Polystachya altilamellata Schltr. 385. Polystichum Bamlerianum Rosenst. 330. — — var. ferrugine-opaleaceaRosenst. 331. — Keysserianum Rosenst. 331. Ponthieva elegans (Kránzl.)Schltr.447. — parvula Schltr. 394. Popowia Malchairi De Wild. 526. Populus illicitana Dode 212. Porphyrostachys Rchb. f. gen. restitut. Schltr. 480. — pilifera (H. B. & Kth.) Rchb. f. 481. (Potamogeton perfolialas L. var. sacha- linensis Levi.) 441. — sachalinensis Levl. 441. Pothos Brownii Domin 58. Premna Bodinieri Levi. 440. — Cavaleriei Levl. 439. — Martini Levl. 440. Prunus Dunniana Levl. 377. — Mahaleb L.var. Hartmannii Koehne 164. (— Taquetii Levl.) 431. — yedoénsis var. nudiflora Koehne 507. Pseudobotrys Moeser nov. gen. 310. — Dorae Moeser 310. Psychotria Esquirolii Lévl. 435. Pterichis silvestris Schltr. 446. Pteris deltoidea Copel. 343. (— glabella Rosenst.) 343. Pycreus Eragrostis (Vahl) Palla 401. (— sanguinolentus Nees) 401. (Pyrethrum ambiguum Ledeb.) 510. (—- inodorum 8 nanum Hook. et Arn.) 510 (— — var. pumilum Rae) 510. (Pyrus gracilis S. et Z.) 514. (— ursina Wall.) 516. var. uniserialis ovata Quiina silvatica Pulle 408. | 579 R Raillardia Fauriei Lévl. 122. Ramischia secundaGarcke form. monstr. multiramosa Andres 134. — — var. grandiflora Andres 134. Rapanea aurea Lévl. 376. Raphanus macropoda Lévl, 349. — Taquetii Lévl. 349. ( Renanthera Hookeriana Rchb. f.) 197. Rhamrus Bodinieri Lévl. 473. — Cavaleriei Lévl. 148, 272, — Esquirolii Levl. 473. — hamatidens Lévl. 473. — Léveilléana Fedde 272. — Martini Lévl. 473. — pseudo-frangula Lévl. 473. — Taquetii Lévl. 431. Rhipogonum Danesii Domin 60. Rhus Bodinieri Lévl, 437. — Cavaleriei Lévl. 474. — echinocarpa Lévl. 475. — gummifera Levl. 474. Rinorea mongalaensis De Wild. 430. — Thonneri De Wild. 523. Romulea Battandieri Beguinot 219. Rosa adenoclada Levl. 43!. — Korsakoviensis Levl. 378. — Nakaiana Levl. 432. — quelpaertensis Lévl. 378. — tomentosa Sm. var. Quellei K. Wein 56. Roureopsis fasciculata (Gilg) G.Schellen- bg. 243. — obliquifoliolata (Gilg) G. Schellenbg. 243. (Rourea adianthoides Gilg) 243. (— Afzelii Planch.) 248. (— albido-flavescens Gilg) 244. (— anomala King) 247, (— Bawmannii Gilg) 244. (— bipindensis Gilg) 245. (— brachyandra F. v. Muell.) 247. (— Buchholzii Gilg) 245. (— cassioides Hieron.) 213. (— chiliantha Gilg) 248. (— commutata Planch.) 247. [o rte Gilg) 246. (— erecta Merr.) 247. (— fasciculata Gilg) 243. — (— Foenum graecum De Wild) 244. (— gudjuana Gilg) 248. (— heterophylla Planch.) 247. (— hypovellerea Gilg) 245, (— Mannii Gilg) 246. = (— microphylla Planch ) 247. (— Millettii Planch.) 247. (— monticola Gilg) 244. (— multiflora Planch.) 247. (— nivea Gilg) 245. (— obliqua Radlk.) 247. (— obliquifoliolata Gilg) 243, (— ovalifoliolata Gilg) 244. 37 580 Rourea parviflora Gilg) 245. (— Poggeana Gilg) 245. (— pseudobaccata Gilg) 245. | (— ptaeroxyloides Gilg) 243. | (— Radlkoferana K. Schum.) 247. | (— Sookurthoontee Voight) 247. | (— Soyauxii Gilg) 243. | (— splendida Gilg) 248. | (— strigulosa Gilg) 245. (— Thonneri De Wild. 424. (— unifoliolata Gilg) 246. (— usaramensis Gilg) 244. (— venulosa Hieron.) 245. (— viridis Gilg) 246. (— volubilis Merr.) 247. )— Zenkeri Gilg) 246. Rubia Esquirolii Levl. 439. Rubus Damieni Levl. 121. — Hillebrandii Levl. 120. — Koehnei Levl. 121. Rumex turcestanicus O. Paulsen 415. S. Saccolabium aberrans Schltr. 202. — aurantiacum Schltr. 200. EE (J. J. Sm.) Schltr. —- celebicum Schltr. 198. — Koordersii (Rolfe) Schltr. 201. — Minahassae Schltr. 200. — Steffensii Schltr. 199. — — var. tomohonensis Schltr. 200. — sterrophyllum Schltr. 201. — subulatum Schltr. 198. Sagina Taquetii Levl. 350. Salix arbuscula (var. Waldsteiniana) X incana Thellung 220. — Argyi Lévl. 437. — Blinii Lévl. 435. — Feddei Lévl. 436. (-- glauca Coville) 510. L. var. Seemanii (Rydb.) C. H. Ostenfeld. 510. — Hallaisanensis Lévl. 135. — — var. nervosa Lévl. 435. — pogonandra Lévl. 436. — pseudo-Gilgiana Lévl. 436. — pseudo jessoensis Lévl. 436. — pseudo-lasiogyne Lévl. 436. (— Seemanii Rydb.) 510. — Taquetii Lévl. 436. (— Thellungii O. v. Seemen) 220. X — turgaiskensis (S. repens ros- marinifolia Koch X caspica Pall.) E. Wolf 477. (Salomonia cylindricaSchum. et Lauterb., non Kurz) 486. (— bifida Forsk.) 467. (Salvia Bithynica Briq. et Post) 468. — Forskahlei L. 465, 467, 468. (— e, bifida Forsk.) 467. | (Salvia Forskahlei var. (— — 8. Bithynica Griseb.) 467. Index specierum. Brussiana Cle- menti) 461. (— — var. Byzantina Clementi) 467. (— Hierosolymitana var. Pontica Freyn et Bornm.) 397, 468. (— longepetiolata C. Koch) 467. — Pontica Freyn et Bornm. 397, 469. (Santalodes heterophyllum O. Ktze.) 247. (— monadelphum O. Ktze.) 247. (— multiflorum O. Ktze.) 247. Santaloides (L. G. Schellenbg. nov. gen. 216. — Afzelii (Planch.) G. Schellenbg. 248. — anomalum (King) G. Schellenbg. 247. : — brachyandrum (F. v. Schellenbg. 247. Muell) G. | — erectum (Blanco) G. Schellenbg. 247. | — Hermannianum O. Ktze. var. mona- delphum (Roxbg.) G. Schellenbg. 247. — microphyllum (Hook. et Arn) G. Schellenbg. 247. — Radlkoferanum (K. Schum. et Lau- terb.) G. Schellenbg. 247. — volubile (Blanco) G. Schellenbg. 247. Sapindus Thurstonii Rock 368. (Sarcanthus bilamellatus J. J. Sm.) 201. — Gjellerupii J, J. Smith 488. Sarcochilus macrosepalum Schltr. 203. — pallidus (Bl.) Rchb. f. var. celebi- eus Schltr. 203. — phalaenopsis Schltr. 203. — pulviniferus Schltr. 204. — quinquelobatus Schltr. 205. (Sarcostemma implicatum Jum. et Perr. de la Bathie) 271. Sarcostoma celebicum Schltr. 66. (Satureja Sintenisii Bornm.) 412. Saururus Cavaleriei Lévl. 149. Seaevola Blinii (S. Chamissoniana Gaud. X procera Hillebr.) Lévl. 150. — Chamissoniana Gaud. var. caerules- Geng Levl. 150. — Fauriei Levl. 150. Scandix Damascena Bornm. 468. Scelochilus brevis Schltr. 385, 391. — Türckheimii Schltr. 252. Scrophularia elata Grecescu 216. (Sedum caespitosum DC.) 290. (— Ewersii Ledeb.) 290. — rubrum (L.) Thell. 290. Selaginella Bacanii Hieron. 45. banajavensis Hieron. 45. Brausei Hieron. 41. Copelandii Hieron. 106. Elmeri Hieron 46. fallax Hieron. 104. Fénixii Hieron. 98. Gregoryi Hieron. 102. halconensis Hieron. 108. infantensis Hieron. 111. leytensis Hieron. 42. Peo a Index specierum. Selaginella Meyenii Hieron. 50. Neei Hieron. 48. — paraguana Hieron. 109. Quadrasii Hieron. 114. Ramosii Hieron. 52. Saneti Antonii Hieron. 100. sibuyanensis Hieron. 97. — "Toppingii Hieron. 112. Senecio Esquirolii Lévl. 352. (? — integrifolius Hooker) 512. — — (L.) Clairv. var. Lindstroemii C. H. Ostenfeld 512, — ponticus Grecescu 215. — vulgaris L. forma dealbatus Thellung zei. Serratula Chanetii Lévl. 351. Sicyos Fauriei Levl. 150. Sida oahuensis Levl. 120. (Sideritis hirsuta Gouan) 2%. — — L. 290. Sigmatostalix guatemalensis Schitr. 253. — pusilla 392. Silene angustifolia (Miller) Guss. 290. — Bodinieri Lévl. 350. — densiflora Urv. subsp. macroclada (Boiss.) Hand.-Mzt. 305. (— — var. macréclada Boiss.} 305. — Lotriensis Gresescu 214. — Taquetii Lévl. 350. (— vulgaris [Mönch] Garcke) 290. Simaba glabra Engl. subsp. trijuga Hassler 347. var. œ. emarginata Hassler 347. var. 8. inaequilatera Hassler 347. Smilax Taquetii Levl. 372. Solanum atricoeruleum Bitter 563. — Bangii Bitter 552. — bijugum Bitter 533. — Buchtienii Bitter 558. ehimborazense Bitt. et Sodiro 539. cochabambense Bitter 553. coerulescens Bitter 554. — — var. manophyes Bitter 554. — var. pyenophyes Bitter 554. extuspellitum Bitter 555. — — subsp. subcoeruleum Bitter 556. — Fauriei Lévl. 152. Fiebrigii Bitter 556. florulentum Bitter 544. — grossularia Bitter 537. — var. subunijugum Bitter 538. — subsp. protoxantum Bitter 538. hypospsilum Bitter 543. insulae solis Bitter 563. irenaeum Bitter 551. kifinikense Bitter 545. Lehmannianum Bitter 532. longiconicum Bitter 534. medianiviolaceum Bitter 562. megistacrolobum Bitter 536. Pee IT TE 581 Solanum microdontum Bitter 535. — minutibaccatum Bitter 549, molliuseulum Bitter 546. nanum Bitter 564. pachyarthrotrichum Bitter 542. — pallidum Rusby 560. pentagonocalyx Bitter 544. pichinense Bitt. et Sodiro 533. polytrichostylum Bitter 550. scotinonectarium Bitter 560. sinuato-excisum Bitter 558. Sodiroi Bitter 540. subauriferum Bitter 559. subuniflorum Bitter 546. tarderemotum Bitter 547. trachycarpum Bitt. et Sodiro 541. — violacei-striatum Bitter 550. Sorbus altaica Koehne 505. — amurensis Koehne 513. — arachnoidea Koehne 514. aucuparia L. var. Duhmbergii Koehne 504. — cashmiriana Hedlund f. Jaeschkei Koehne 517. — — ? f. Thomsonii Koehne 517. — .— f. typiea Koehne 5106. — gracilis (S. et Z.) C. Koch var. Maximowiezii Koehne 514. — heterodonta Koehne 506, — Matsumurana (Makino) Koehne var. Reinii Koehne 501. Sorbus polaris Koehne 502. |. — pseudogracilis (C. K. Schn.) Koehne | 504. — pruinosa Koehne 506. — rufopilosa C. K. Schneid. var. steno- hers Koehne 517. (— sambucifolia var. pseudogracilis C. K. Schneider) 504. — Schneideriana Koehne 503. (— ursina var. Wenzigiana C. K. Schneid.) 516. — Wattii Koehne 515. . -— Wenzigiana (Schneid.) Koehne 516. — Wilfordii Koehne 503. Sparganium coreanum Levl. 441. Spathoglottis plicata Bl. 70. Spiranthes Brenesii Schltr. 481. — goodyeroides Schltr. 446. — Wercklei Schltr. 482. Sporobolus poaeoides Hack. 167. Stachys hirtus (L.) Thell. 290. (— recta L.) 2%. (Stauropsis chinensis Rolfe) 196. (— luchuensis Rolfe) 196. (— Quaifei Rolfe) 196. (— Warocqueana Rolfe) 196. Stelis bidentata Schltr, 355. — Buchtienii Schltr. 451. — curvata Schltr. 358. hymenantha Schltr, 291. Koehleri Schltr. 386. laxa Schltr. 451. 582 Stelis patula Schltr. 359. — saxicola Schltr. 452, — xanthantha Schltr. 452. Stellera Bodinieri Lévl, 369. Stemona Argyi Lévl. 441. (Stenanthera cardinalis Ldl.) 481. Stenogyne Fauriei Lévl. 150. Stenopetalum album Pritzel 133. (Stenoptera cardinalis Ldl.) 481. (— elegans Krünzl.) 447. — plantaginea Schltr. 446. Stenorrhynchus goninensis Pulle 284. Stigmatodactylus celebicus Schltr. 4. Straussia Fauriei Lévl, 155. Suaeda littoralis Grecescu 217. Suttonia apodocarpa Lévl. et Faurie 444. — cuneata Lévl. et Faurie 443. — Fauriei Levl. 373. flavida Lévl. 444. mauiensis Levl. 444. — Meziana Lévl. 443. — molokaiensis Levi. 373. pukooensis Lévl. 444. punetata Lévl, 444. Vanioti Lévl. 476. Swertia Bonatiana J. H. Burkill 366. — Dielsiana Hoss. 63. — Duclouxii J. H. Burkill 367. — patens J. H. Burkill 367. — rosea J. H. Burkill 367. Symplocos Argyi Lévl. 431. — coronigera Lévl. 431. — Seguini Lévl. 431. T. Taeniochlaena pinnata (King) G. Schel- lenbg. 243. Taeniophyllum aggregatum Schltr. 211. — ficicola Schltr. 212. — inconspicuum Schltr, 210. — paludicola Schltr. 211. — potamophylla Schltr. 210. — sciaphila Schltr. 209. — usneoides Schltr. 209. Taraxacum eurylepium Dablstedt 464. — hyperboreum Dahlstedt 510. = of feinale form. glaucescens Thellung 221. Teesdalia Thell. 289. (— Lepidium DC.) 290. (— regularis Sm.) 290. Telanthera pulchella Areschoug 301. Tephrosia Leratiana Harms 129. Thalictrum leucocrinum Greene 221. — punctatum Lévl. 376. — zibellinum Greene 222, (Thelaia intermedia Alef.) 138. Thelasis celebica Schltr. 187. coronopifolia (Bergt.) Index specierum. | Thlaspi alpestre L. var. purpurascens | | | (Rydb.) C. H. Ostenfeld 511. (— coronopifolium Bergeret) 289. (— nudicaule Bergeret) 289. (— purpurascens Rydberg) 511. Thrixspermum celebicum 205. — cymboglossum Schltr. 207. — filifolium Schltr. 208. — Loogemanianum Schltr. 206. — tylophorum Schltr. 206. Thryptomene Kochii Pritzel 133. Thymbra Sintenisii Bornm. et Az- navour 471. (Tillaea rubra L.) 290. (Tovaria Hallaisanensis Lévl.) 312. Trachymene Kochii Pritzel 133. Trema Dunniana Lévl. 146. Trichilia cuneifolia Pulle 407. Trichodesma calcaratum (Cosson ined.) Batt. 219. Trichoglottis Koordersii Rolfe 198. — oblongifolia Rolfe 197. Trichosanthes Dunniana Lévl. 148. (Trichotosia klabatensis Kränzl.) 84. (— pleistophylla Krzl.) 84. (— virginalis Krzl.) 84. Trifolium striatum L. var. elatum Lojac. lusus pedunculatum Thellung 221. (— — var. incanum [Presl| A. et G.) 221. (Triraphis ? microdon Benth.) 117. Trisetum hirtiflorum Hack. 169. Tulipa Urumoffii v. Hayek 320, Tupistra Cavaleriei Lévl 372. _ Turraeanthus Malchairi De Wild. 528. Schltr. U. Uralepis Anderssonii Areschoug 301. ` (Uranthera siamense Pax et K. Hoftm.) 116. Urtica pinfaensis Lévl. et Blin. 571. V. Vaceinium Fauriei Léveillé 152. — hamatidens Léveillé 152. Vanda arcuata J. J. Sm. 197. (— Cathcarthii Hk. f.) 197. — celebica Rolfe 197. (— gigantea Ldl) 196. (— Lowei Ldl) 196. (— Muelleri Kränzl.) 196. Vandopsis breviscapa (J. J. Sm. Schltr. 195, 196. — celebica Schltr. 19. d — chinensis (Rolfe) Schltr. 196. — gigantea (Ldl.) Pfitz. 196. — lissochiloides Gaud. 196. — Lowii (Ldl.) Schltr. 196. — luchuensis (Rolfe) Schltr. 196. — Muelleri (Krzl.) Schltr. 196. Index specierum. Vandopsis Quaifei 196. — Warocqueana Rolfe 196. Vanilla planifolia Andr. 8. — platyphylla Schltr. 7. Verbena officinalis L. var. Lévl. 440. ( Veronica Boronetzkii Bordzikowski)472. — hawaiensis Lévl, 123. — Sintenisii Hsskn. 422, 472. Vohemaria implicata Jumelle et Perrier de la Bathie 271. Vrydagzenia celebica Schltr. 13. — obliqua Schitr. 14. ramosa (Rolfe) Schltr. | 583 W. Waltheria Fauriei Lévl. 120. Wendlandia Cavaleriei Lévl. 444, — Dunniana Lévl. 444. — Feddei Lévl. 444. Wickstroemia Fauriei Levl. 156. 2. (Zeuxine Chalmersii Schltr.) 11. — Minahassae Schltr. 11. Zizyphus Esquirolii Levl. 148. Sämtliche Arten, die in den ersten zehn Bänden auf- geführt werden, können auch, samt den Synonymen, im Gesamt-Index von Band LX aufgesucht werden. == Der Index erscheint Ende 1912. —— 584 Druckfehler. Addenda atque corrigenda. Band X. p. 175. Z. 12 v. o.: Hierzu als Fussnote: *) Ae. Levandowskyi Busch in „Flora Cauc. critica“, III, 4, 133 (1907), e flora prov. Talysch (Transcaucasia) proxime affinis ab Ae. Sintenisii mani- feste differt (ex cl autore ipso!) ,sinu silicularum angusto, nec lato, et stylo subnullo, nec longiusculo* (specimina non vidi). p. 220. Z. 15 v. o.: hinter , Thellung^ statt „l. c.“: in Ber. Schweiz. Bot. Ges., XIX (1910), p. 138. p. 315. Z. 17 v. u.: statt ,Capnoides hastatum* lies: „C. brachy- carpum* . p. 342. Z, 5 v. o.: lies „Acrostichum aureum“. p. 385. Z. 3 v. o.: statt ,Dekas XIX—XX“: ,Dekas XXIX—XXX*. p. 414. 2.2 v. o.: statt „l. c.“ lies „in Rev. gen. Bot. XXI (1909), p. 52". p.415. 2. 2 v. u: statt E et lies „in Bull. Hawaii Board Agric. and For. I (1911)*. p. 445. 2.4 v.o.: statt „Dekas XXI— XXIII“: ,Dekas XXXI—XXXIII*. p. 464. Z. 21 v. u.: statt „Ostenfeld, l. en lies .Ostenfela in Vid.- Selsk. Skr. Kopenhagen 1909 no, 8“, Druck von A. W. Hayn's Erben (Curt Gerber) Potsdam.