FLORA PYRENAEA : per Ordines Naturales gradatim digesta, OPUS POSTHUMUM EDITUM Sd | curante O. PE NZIG, in Athehaea Genuensi Botanices Professoró. ilL 1900 P. BUBANI va- FLORA PYRENAEA ANNAL4I per Ordines Naturales gradatim digesta. EIER OPUS POSTHUMUM EDITUM curante O. PENZIG, in Athenaeo Genuensi Botanices Professore. Volumen Secundum. PEES ALEA EA a AT l RE ET AE ACRI AP E BT AA E MEDIOLANI ULRICUS HOEPLIUS Ept MDCGCC. Mo.Bot.Garden, 1901. INDEX Achillea Adenocarpus Adenostyles . Adoxa . . Aegopodium . Aetheorhiza . Alchemilla Amelancher . Amnis iv rU Amygdalaceae Anacyclus. ; Anagyris . Andromeda . Araliaceae Arbutus . . Areion (— Lappa duisi. E Arctostaph, Argyrolobium . Armarintea m Cacheys. Anet. ) Arnica : Ariotti.. * Aronieum. Artemisia . Asperula . Aster Asteriscus Astragalina e Phaca Auct) peara . pag. 229 » 2 v b2 m Hel wv v V y o o0 —- -1 25 Atractylis DC. . . pag. Atraetylis Bub. nec © DC. (s Ken- tr t uà Azalea : Baguenaudiera (= tointa A.) > Banalia (— Hedysarum Auct. >» Bellia (— Chaerophyllum A.) >» Bellis . CUM Berla (— Hasuls. Auct) VR A Berula. . joy Er » Bléircala- » Bonjeania » | Brunyera (— Onion pas ) » | Bryonia . > Bullardia > Duplewrum -se r S Cachrys . » Calendula » Calluna » Campanula . » PAn ERN » Caprifoliaceae. ^ Cardosanetus (— Cnieus Ade. ) » Carduncellus . . . SUM DUDEN . . 4 os o. a Carlina . > Dai shipi b Ciro r ) » Carpesium . . . > Carum " Carvi (— rab Auct) » Catananche ; » Cauealis » Centaurea » Centranthus - > Cephalaria II Cerefolium (= Anthriscus A.) pag. Chabraea (— Lythrum Auct.) Chabraeaceae (= Lythraceae A. » Chaerophyllum . Chamaemelum (— Matricaria "m j Chamaerhododendron (— Rhodo dendron Auct.) . Chesmone (= Argyrolobium A A » » Chondrilla Chegsdnibetnuim Mr uw x etd ues KO E x E LE Ciehor P VIR (ini. E ra f oucde y P EDEN LS oa s noo Ue Cirsium Closiropermun c Pieris A) > Cnicus . . » DUE LS o Vs AI SS Colutea. . . MNA E pra S a Compositae . Conyza Dab. i non koat (= Cup- laria Auct.) . n enne is Unbiicas dust), » Crassulace » rat ws » Crep is . » Cutis (is Palarii Masi) » Crithmum UA HANES (e Attis DC, bes » Crucianella . T. isurbfigesus S E Cunigunda (= Eupatorium A.) ; Cupidonia (— rape A.) > Cupularia uio. Cydonia oc e Asthuxa ^ut). Cyna v vitiis Dantia . Sien ie: Gnaphalium A ji » Dau Deiksis. s Devillea (— Ligusieun. sot s Diotis . : » » » » Dipsacaceae. . DESAOS. . e. s. (pag Doronieum WA MALE. on EMEN oa NEN S 4s o ovt Ecballium MCA T.UM LEUDEDRES o. oo Echinops . » Echinopus b Echinops os » Endressia . CETEUNEEE. oi ee. RuMBMM .. .. Luv» EMO. s.s oe. . 5$ BEEN... .. a Erigeron 2 Erinacea » Ervum EV. KEEN. ux. ve on? Eupatorium Auc » osse Bub. © urinoni n )» Evax » Falcaria . » Feniculum TNR f'óexieulum A. ) » Ferda. . . » Filago . "X Tue VORNE Foeniculum . CEU NU V Ios Eus c s seno SeN » Gal ium. » gen » Hn ., » AR » lobulariaceae » Glycyrrhiza. . , » Gnaphalium Auct. E Gnaphalium Bub. (— Diotis A) » Granateae. . » Grossularia (— Ribes bk D. » Grossulariaceae Hedera. » Hedy pnois : Hedysarum SIMA Helichrysum " Helminthia . i Helosciadium z Heracleum . Hieracium . : Hippocrepis . . 285 Homogyne pag. 912 | Monotropea pag. ^I Hydrocotyle. Porai 0 | Moschatellina i Adóxá Auct) > » 839 Hyose Dupin op 50 | Mulgedium 115 llieoboeris. è > 50 | Mullaghera te Lotus Aust) 5 » 017 Hypopitys (— M itiopa L ) > l| Mylinum (= Selinum Auct.) . » 384 | Myrica Bub. nec L. (= apara » T13 lasione. .. .. .. :- > 19| Myricaria . . 713 Tonite 5 09 v.c. E UI Myrthh . vs RETS Juula a 4o. . .o*€572909 | Myrtaceae » 689 Bie e 0... . ^: 18 | Myrtillu (— Vaccinium Auct) » 16 Myrtus. x » 639 agi . M Lt Knautia . .. 0 28 | Nigera (— Caucalis Auct.). » 404 KESON (= Laserpitium dn » 896 | Oenanthe. . . . . . . >» 369 Lactuc . 1H | Oenothera o £7 Vo ro sr oM Lalda 7 Lampsana 4 katj vé Ei Osbrycha . oe —. .. . «f Lampsana . po di | Ononls. s s ouo. o4 o UPS NE Lappa . (wen. oa vio, SORS I Unopordoa — cs. 9 MS popii e. s c c. 0. $95 898 | Onopyxus (— Carduus Atict). » -159 LHhyme lu. 97 x .CcOMB I Opopodax. . o. o ox UBSL HERI =a v S tU DEI URBES Sos oso om Sos 5» CA Dostopodium J.25:2:2 21 054298 | Ormenis . — . . o. s . o0» C996 Leuzea. . . . . . . . . » 122 | Ornithopodium (= Ornithopus Auct.) » — 565 E e -- 958] Ornithopus .... .. .» B65 ERRATE S . 7. 5, . . . V. 0 T Ortus. V . yo. c» 7 086 Liguslicum . . . ... . . » 880 Ora (— Jasions Aui) (Sy 19 inosyris. . . . .' .'".-,"» 958 | Otyacantha (5« arae a » 5 Enea 0. . 2. s ss 88 E ORENSE ES » Dl4 Lobelaceae. . . . .—. 39 LOMA 7. 0... s... 288] | Paleya . . boo Dötus 0. v o. Vo. BT Pancovia = Coni Aüot) lb. Düpnus .. . . . . .-.— | Pspilonaéeae. =.. ~- » AME Byihtacene ... . . . . 9» -6410 | Piitinaes. » 898 Lyterwum . . .—. » 610 | Petasites . »-"971 Petroselinum (7. aoc MORE Mairania (— Arctostaphylos 4.) >» 6] Peucedanum ~ . . . . ^" Am Mariaeantha (== Silybum A). » 149 | Phaca . . . . . . . . . » 16 Matricaria . Oba f PHagbNMIOR «X -. n a e e S. DoS Medica (= Medicago des et . > 410 | Phellandrion (= Oenanthe A.) » 369 Medicago aa a a 05.0. 0-9 s.s 7 39 Melilotus . . SO, RGS 1 Pienomon. . 1-43 V V 7 398 Menkenia (— Orebu Auct) c.a 636 | Plerdam. . . . -ır H Menziesia . 711 Perl. s » 68 Mespilus » 581 | Pimpinella » 3954 Ne, s s . i ~ 888 | Pirus » 6581 Mierolonchus . . . . . .'» . 170 | Pistacia s... QUI Y Mieropus . | > 200| Pimnw. » 532 Miediega (= Dorycnium A. ) ."» 504 | Podagraria "m Aegopodium R » 951 peperur . » 414 | Podospermum . . 58 Monotropa . . . . > 1] Pomacese: >s o: s DIO IV Ponaea (= Carpesium Auct.) . pag. 195 cotes ets iar e cn «pag. 628 Pontia (— Fred Auct.. » 218 | Silybu 149 : Potentilla. . . » 614 E es idosdapedium Pa ^ 109 Prenanthes , . . . sa 110 | Sisarum (—Sium Auct.) . . » 36 Prolongoa » 917 | Rison DER ceu M us ^ 349 » 637 | Sium > 857 Psoralea » 512 | Smyrnium P M16 erotheca » . 70 | Solidago 3 dd Ptychotis » 941 Sonchus » 105 Pulieari Dl cs | INN. 1... s s e c rc f IT ; PubA. e... ve ose or 088 | Specularia > 36 ; Pyrethrum ». 918 EADEM e Hermita A. )»* 394 1 Pyrola secet. da R cc. Sh 2 | Spira » 634 E FOFHAGENS . 7. 0e sot 9 Bénebelin ^ 116 , Rd ló Rhaponticum À. ) » 121 h — v denso k: ? » 28 Reta » 448 poten M09» co insala. aa rar iui E Ra S A. scie di MAR Rhaponticum . 2» 91 egest EX x wo osi D Rhododendron . > 5 | Taraxacum . » 101 » 418 | Tenorea (= Baplearam dot ) » 358 Ribes » 115 p » 418 Rosa 055 s 5. e D99 | Tessenia (— Eigen Aue). » 263 Rosaceae o» D9g dutegonolsba » 5il Rothia. da Andryala Auct) . » 80 | Thapsia (1015 5. s. ME Rubia CDD IINE .. o. VL v. 53 hatda aoia toa S08 1 Hara Ld WM bis. ui cns oocods dol. E OIM m Tillaea "T" t) TNNT RIT Tinus : » ) 830 Sambucus . . . . . . >» 39 Tolpis . > 48 Sanguisorba . 55 5.5» 585 | Tordylium » 395 Panguisorhacsas » Torilis » 405 siu a ^ 841 | Tormentilla » 626 ntoli Rm Riga ix I: x » richoerepis NE wW Saussurea. ^ 177 | Trifolium » 486 Baxifr * 662 | Trigonella 480 Sarifragseeno. » 662 rinia . 345 Scabiosa á *. 977 Dibere . » 9924 S ; ^ 40 | Tugenia . . , Koo. A Seo: di T 116 Tussilago $ » 210 cipem es c Seius A) iis EE T yrimnus . b. 148 Seorzonera ^». 8 I ex : Sedum » 62 |U "ba » 442 Selinum . . » 384 5 ferae. tiA Semperviyum » TOT bie bilicus » (691 ect. : ie rospermum . 59 "up. > 119 | Vaccini camel : soet MUN Na : uo s ^ 825 | Valeriana . : V Valerianaceae: . . . . pag. 288 | Wylia (= Scandix Auct.). . pag. 407 Velle os o 2981 Viburnum . . . . . . . » 880 | Xanthium 243 NIA . 0... $6. i DOD Xaniophtialdius TS Chr junii Visnaga (— rm Anet ji 0» 890 mum Auct) . . : 216 Vulneraria (= Anthyllis Auct.) » 467 | Xatartia Vou a A UM IN Xeranthemum . Low 2 4 ue cu miu 18 || Xerotium (= Filago Kag E 7905 Willemetia . . DAU- V .» ^ 101 Pn Sub- Classis 3^ CALYCIFLORAGE. Ord. 42. MONOTROPEAE Nutt. Hypopitys Dill. Monotropam Gronov. integram servandam, nec Flor. 2 D in duo genera dilaniandam, contendit Hooker, Exot. H. 85; sub M. uniflora. Hypopitys multiflora (Val. Cordi) Scop. Carn. Cord. V. Hist. pl. crt. 89. a-b f. 1. Monotropa Pypopiiya L. Sp., Kozh p. 554., Bert, 4. p. 424., Gaud. 3. n. 916., et Append. p. 570., et 6. App. p. $53., Noli, Nov. Fl. Holsat. n. 208., Meérat Fl. Paris. p. 476., DC. Dub. p. 319., Lang. Willk. 2. n. 2093., Bromf. Fl. Vect. p. 298. M. Hyp. er ev. FI. i: M La-Peyr. Herb. s. 1., H Nutt.; M. flagrans Gilib.; M. lanuginosa Michx, ex Asa Gray Man.; N Bot. v. 1. n. 69., C 1. europaea Nut ; H. lutea Dill. Giss.; M. squamiformis Dulc., M. abietina Du-Mort. Engl. Bot. v. 1. i, Curt Fk Lond. ed. Grav. V. 4. t. 52., Flor. Dan. t. 232., et t. 2051., Schk. Handb. t. 116., Dietr. Flor. Boruss. n. 442., Hayn. Term. bot. t. 20. f. 1., Sv. Bot. v. 2. n. 97. Sturm Heft 13., Gaertn. fil. Fruct. sem. pl. 3. p. 45. t. 185, f. 6., Chat. Anat. compr. Vég. Dict. p. 257-62. t. 52., 53., Reichnb. Pl. cr. (1. 5. t. 481. f. 674., et 482. f. 675. (hypophg.). et Icon. C. 27. t. 1152., Le-Maout, Decsn. Botanq. p. 231., Fl. Bat. v. 12. t. 959. Dod. Pempt. p. 553. f. 1. ead. ac Cordian. Mentz. Pug. t. 3. f. 3. med., Pluk. Phyt. 209. f. 5. mal., Moris. Hist. jd Xon. 3. s. 12. p. 503. t. 10. f. 13. 9, Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. In umbros. humid., solo laxo. Legi in Pyr. septr. med. inter Antichian, et Fronsac, die 1. Jul. 1843.: in Pyr. Atax. sub Zscouloubre, die 19. Aug. 1843. Habui a Deville ex Lheris, et ex Senart; a Darraeq ex Pyr. occid. Planta in Pyrenaeis generatim glabra, organa generationis si demas, uae pubescentia inspiciuntur. Ad Bielsa, Pyr. Arag., vidi stirpem caule toto glabro, bracteis quoque glabris, petalis vero ciliatis, et ge- nitalibus hirsutis: eadem sunt Devilleana specimina ex ZLAeris. Viderunt alii et rachidem pubescentem, braeteasque ciliatas, ac flores solemniter hirsutos. Nusquam in Pyrenaeis plantam adeo hirsutam percepi (respon- dentem varietati b Koch Syn., quam in Pyr. Cantabr. ad le Pic de Behorleghuy. Res inconstans est pubescentia, aut hirsuties ista, et tam variabilis, ut ex ea species struere falsum omnino sit judicium. E primis sagaciter hoc parum fecit Moench: « Varietatem ad radicem montis Frauenberg prope Marburgum legi, caule semipedali, floribus majoribus, spica erecta, segmentis calycinis glabris, petalis interne valde pilosis; sta- mina, stylus, germenque pilosum (sic). » En. pl. Hass. (Casellis 1777.) p. 197. n. 338.; mox Roth Tent, Fl. Germ. 2. (1189.) p. 462. Sed rursus H. glabra Bernh., DC. Pr, Boreau Fl. centr. Fr. ed. 3. p. 435., nec omnium Auctorum, sustinetur a Morière Bull. Soc. botg. Fr. T. 9. (1862.) p. 91-101., eui (inspecto quidem Boreau) fidem prae- stare nequeo. Et recte quidem faetum fuisse puto a Drees, Gmelin, Wimmer, Spenner, Wahlenberg, Meyer, Gay, Koch, Bertoloni, Dietrich, Sehmitz,et Regel, Reichenbach fil , Grenier, Godron, Bungst, Dietrich A., Godet, Babington, Asa Gray, Ledebour, Brébisson, falsam speciem evertendo, vel despiciendo. : Ulterius inquirendum erit num sit species per se in terra vivens, ut putat Graves, et Smith, Engl. Fl. 2. p. 250., vel credunt Withering, Arrngt. Br. pl. ed. 1. 2. p. 519., Bertoloni l.c. p. 425., Schacht (cf. Kirsehleg. Alsat. 2. Add. Rect. p. 469-10.), aut dubitat Hook. Br. Fi ed. 1. p. 186.; vel parasitica planta, ut vulgo apud Botanicos existi- 1 é 2 matur. Hoe eum Hallero, asserunt Wulfen, FJ. Nor. n. 813., et Godet Jur. p. 82., Schubert, sic Du-Mort., Opusc. 1813. p. 229.; Gaudin : « kadix Abietum | Fagorumque radicibus innascens |». Item Fagi et Abietis parasiticam dixit Gilibert, Exerc. phytolog. p. 320. n. 103., vel PI. Lithuan. ill. apud Uster Delect, Opusc. botan. V. 2. p. 396. n. 280. * Parasitica radiculae Fagi , dicta p a Mull. Fl. Fridrichsd. n. 339., laudato (Elder, qui talem in sua icone effinxerat. Reichenbach quoque supra Pinos et Pagos vivere asserit, Pl. cr. C. 5. p. 49.; et in nemore Pini maritimae se specimina sua legisse testatur Darr: aeq. Magnarum arborum parasiticam putabat Vaucher, Hist. phys. pl. Eur. 3. 65. Cf. etiam R. Brown On the parasitical connection of Lathraea Spuanaria, and the peculiar structure of its subterranean eaves, in vans. of Linn. Soc. of London V. 16. (1830.) p. 399-418., et videas dedu quae habet p. 410.: inspiee quoque Brandt De Paras. quibusd. (1849.) ad p. 42. potiss. Item hoe mecum testabatur Dunal | voee die 25. Maj. 1836., pone observationes a se factas à la / Piscine, rure Merge proxima. Notam edidit Duehartre (P. Rev. Botq. ann. 2. (1846.) p. 5. seq.), in qua et quaestio de parasitismo radicum hujus plantae disputatur, quam reapse non solvit, sed quam valde infirmat, observationibus sive ex Graves, aut ex Unger, vel propriis relatis. Chatin quoque l.s.c., litem hanc nitidius exposuit, sed non conclusit. Loca Cordi, et Dodonaei, e saltem, inseparabilia, ad Lathraeam squamariam retulit G. Bauh., , €t cum eo Haller, Le- jeune, D'Avoine, TOS Ksifuer, Hertoloni. Mihi magis placuit Courtois sententia, ypopitys monotr opa est Moench, Meth. p. 306. , 432, neque Linnaei, quomodo indicat Wimm. Schles. p. Ord. A8. PYROLACEAE Lindl. est Monotropae cum P u Magna yrola quoad capsulae, seminumque fabricam similitudo, ut et embri sen ryonis rationes in ambabus similes cen- en aertn. P Nec ego, cum Alefeld, SONNER praeferre malui; illum cf, in eed sé 28. (1856.) p. 1. e ; Germ. Fl, Paris. p. 68, Reluctantl rà m. botq. ed. 7i. (1846.) p à 121., ; Bhillor fecti e m e) Pyrola Brunf., Dorsten, Clus. Tournf. G d bene e reig Wahlenb D j^ OK Sita. hau Cosson,et Germ DW e "d Koch, Do. Mo need et asocian : ad "ey, Fl. AY orth Middl. St It. 432. Asa m Chlor. Boreal, Amer, (1846.) p. 17. E a apa kam SECTIO 1.2 MONESES (SaLIsB.), CN uniflora ed L. Sp. nima Clus. Pann. 508. DURS p- 347. n. i. ;, Don I à a 443 5 : 926 Sali. apud Gray Arran TA de us P Moas nid PT acte Aera e D ng., Pr. Schk, Han. N dx f. Le. p, 72.; M. grandiflora "ef: Hayn. Ch. pb Bu T3 337 10. End dd n. Hr 1. Dan. sd Sehra a Monac. P s ) et * * > nisi eeu genus eam recipere malis. e Deo n MS Jot 45995 RES, TER n GISELE ETE ona 8 t. 31., u^ xx Libosch. , Trin. p. . 97., Diett, Fl. XS got Reichnb, Icon. C. 2 ne fa 1, i A E lus. Pann. A p. E. TH fig. Rar: p. Mist d v» 1s. f. wn Rivin. penip. po y 2 T f. supr.. J. Bauh. Hist, pl. 3. T . p. 930. f. K Moris, list. pl. 3. 5 p. 505. t. 10. 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. , Aug. In sylvis umbr. mont. editior., rara. Legi in Pyr. or. septr. (Capsir), supra les Angles, die 19. Jul. 1839.: supra Mont Louis au Bac de Bolchera , die 6. Jul. 1837. Habui ex la Font de Comps a Massot; a Deville lectam secus iter ad le Lac de Gaube, et supra Cauterets aw Font d'Espagne. Reperitur à la Houle du Marboré, in m.* Llaurenti, ad Orlu, a Caranzà, supra Sefcasas, alibique, semper parce Numerus et forma bractearum in hoc genere attentius observandi sunt, quum forte characteres praebeant ad species firmius adhuc sistendas. Nomen P. yrolae dicunt derivatum e foliorum similitudine cum illis Piri, quod parum idoneum est de genere, in quo nulla species reapse folia Piri exacte refert, quae insuper, in variis speciebus, uon P inter sese dissimilia sunt: unde nonnullorum critica surrexit: cf, DC. Théor. élém. botg. P. 2. c. 1. art. 2. sub fine, qui distantem analogiam deelarat. Fuerunt qui nomen a similitudine florum cum illis P; yri in medium attulerint. Ast alia interpretatio subvenit, vel altera nominis origo indicatur a Boerhaave, et a Boehmero; * a Pyr olo, quem botanicum fuisse refert Boerhaave, p. 351. , cf. Boehm.. Lexic. r. hrb. p. et Comm. de plantis in memor. cultr. nomin. p. 168. Obscurissimus tamen botanicus iste Pyrolus, si unquam extitit, cujus notitiam aliunde ego frustra perquisivi. Forte. locus iste praecipuam opportunitatem offert repetendi cum Rivino * Sísyphi saxum volvere videbitur, qui ubivis rationem reddere de nominum ortu, etymonque audebit , Introd. gen. in r. hrb. p. 8-9. Quomodo patriam Europam australem. exclusit Alefeld, qui speciem in Pyrenaeis, inque Pedemontio, et Longobardia, Italiae meae, indigenam esse novit? SECTIO 2: PYROLAE GENUINAE Kocu. Pyrola secunda (Dalechamp) L. Sp. ey giaa Dalech. in It Dioscor. iure poe Arnollet., Lugd. 1552.. ad calc. p. 8. dq escis vel Ee 4. S.) f. 1.; A. montana x egi Koch p. 551. n. 9., Bert. 4. p. 442. 3. n. 925., "Alf. Le. p. 19. p. a. d Gray Màn: Un. Stat. p. 302. n. 5. - Pyr. p. et p. 23. n. it; Actinocyclus ouis Klotz uu "Lang . Willk n. 2092, La- Peyr. Herb., P. tenuior Clus. Pann. A., P. minor Thal., Rudb. Cat. 35. Ramischia sec na "Opis. Ambrosia mh rcu Engl. Bot. v. 8. n 047. Gurt. FI. cel = Rin V.5. 1. 90., Flor. Dan. t. 402., Sv. var 566., Sturm. Heft 13. , Dietr. Fl. Bor. ue. 5 Reicinh. Seto * E. t. 1155. 7 - s el. Sibir. 4. p. 199. n. 17. t. 56. f£. 2. Clus. CUN . fig., Rar. pl. h l. 5. p. 1 1. Rivin. p Sb. LU red Suet T Balech, H Hi e e : Lagt, 2, 2. hs Ju. iae N pode list G E l. 31. Flor: Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. med., et orientalibus, frequentius in istis. Legi in Pyr. or. supra Mont-Louis secus le Tet, die 16. Aug. 1836., et ex Pyr. orient. habui de Herbar. Coder. Observavi supra Cauterets, et supra Bielsa. Pyrola montana Mic aed nisi potius pro Egenolphiana specie re- cognoscenda fueri e IN Herb. Tornàb. dic a 204. n. 564., De Pints. l. 8. c. 32, p. 338. (Pyr. i.a). P. minor Rivin- "D. Koc h p. 591, n. 4., Bert. p. 440. n. 3. Ga TOES bÈ: Dub. y: 367-5. d Lang: LM 2. 3091 », Don Pyr- p.59 FE . 10. Amelia minor Alef. . 95. n. 1. P. min. La-Peyr. Hrbs P. deii. Fisch.. Cham. Schl., p. rosea Rad., P. dk mbd, Fl. Lucens., et loc. 1 "Wow "E Bot. v. 3. n. 158., mala, et v. 36. E ips de A e ed, Grav. V, 5, t. 99., Flor. Dan. Sv. Bot. v. 8. n. 550., Dietr. Fl. Bor ES t. 648., Sturm. Heft. d Gmel — “prar Botang. 232., Sibir. i p. 12. n 6. ane eichnb. Icon, C. 97 t, 1 ` . Chim. p. Jb ti M p. 15. rk (min. ) Riv. Pentp. irreg. t. 136. f. 1., Moris. - Hist. n Oxon 3. S. 12 fruct Chis. 1 Rar. e ERLSpuW t infer., Sutton: "ükeebr. imag. crt. 33, f. 7. ERA Pr icon Fem Krtb. ex Ufonb. p. 406. f. 2. (1688.) Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. med., orient. editis. Legi in Pyr. orient. supra Mont-Louis loco, si bene memini, quem dicunt la Font des Esclops, die 14. Jul. 1836.: habui ex Ze Pic du Midi, et ex le Lac de Gaube a Deville. Ex le Pic de Ger demonstravit Gaston Sacaze. Observavi supra Cauterets, in m.e Esquierry, ad Pa- qeu. in m.* Cagire, alibique. b Cdba inl Herbarii inspectione difficile fuisset dicere al- teram illius Pyrolam spectare ad Samolum aquaticum Lamk. Nullus hoe perviderat. Bertoloni duas adesse species apud Caesalpinum non animadvertit; cujus prolationem unice, ad. P. rotundifoliam referens late erravit, Dubium mihi supervenit, foret ne P. foemina Dorsten. Botn. ert. 225. B. ipsa haee nostra P. montana! Pyrola chlorantha (Pirini, Erndt) Swartz Holm. fol. obtus, Rivin. Ord. pi. 3. Pyr. 6. ? Erndt. Viridar. Warsav. (1730.) p. 99., confi Ledb. Sw. Kou kar Handl,, Act. fiolm. (oap 190. t. 5., Koch p. 550. A NAY 3. h. 023., tia genb. E Basil. T. p: 985. Loisel. Gall. - 292. n. 9., Lang. Willk, 2, n. 2090,, Don Pyr. p. d» et 13. 3. Thelaia chlorantha Alef. & rs Pg 5..P. rotundifolia La- -Peyr. Herb., Pourr. It.; Gonan 3 Biol See Berol ; Sturm. e Pyren. med.; P. media Kunth Berol., ex Hayn. Den anks, Bar de Pow ; ig. et K ^ P. rotundifolia Sturm.; ; epos pl, ox e ee P Konks ax Alef, P» asarifolia Rad; partim; D. 7 a Li 5 x (sed eut zs et pl. A etra v. 1. "n 5a t€ "Don. TM. "ad. Diss. Reichnb. Icon. C, 27, t. 1154 f. 1; Hook. SE. m cru ibis , Diet. Ti Mor. v.2. p, p Lodd. Bot. cab, U 1542, ; Coder, ut vide m lectam. a la Fo "ont de Conps; Ex les Eaur Bonnes, et bleu a Deville. yv i» de la Gli re, detecta: est ab Arrondeau, cf. Gren, moa Pr. 2. p. 438. Eadem. est quam habui la ; €t a Bordére e nemore de Bu? ad WenA del a difoliae, Ego om ad Bielsa, Pyr. Arag. : ? je, enominationem P. chloranthae in capite 'sumpsit ; ) illud P, asar Pifolias (Miehx. Bor. Amer. gue “i denique in tabula ena area (Brunf. ) L. Quae latebat planta in Herb. La- mixtionem duarum s élahi *go P. chlorantham judicavi, nee percepi ciatam a Clos. Att, Gr Gr sea qun grs e, et montanae, denun- litteris, 31, Dec. 1853.) dei 2 Godr., Fr., Bordères (mecum in ut puto, hallueinatione; in Pyrenaeis vivere credunt; cerunt specimina missa ! postremo me certiorem fe- adius e Pyrenaeis non vidit, cn juislorunt quidam (Mutel, Philippe) evid enter, vel sub La-Peyrouse mutantes ut actum est a Sturm. neque ego ibid £ etterstedt, Colmeiro, Dulac, de, aut eum P. bea Co c E: d dm LE S ES XT T SN R REE EA S E PEAS RE S LTE E EOLIE ANA, AE A E ST Ord. 44. ERICACEAE Lindl, Gris. Sub-Ord. 1. RHODODENDREAE Endl. Chamaerhodendron Pen, Lobel. — Rhododendron Dioscor., l. 4. e. 82., est certe Nerium Oleander L., pessime pro hoc genere nostro adhibitum nomen. Ex iis vocabulis, quibus botanici pro hae ricacea usi sunt, mihi praeferendum visum est nomen Penae, Lobelii, susceptum etium a Tabernemontano, Gerard I., Tournefort, Ammanno, Jatesby, Gmelin, Seguier. Antiquiores generis species alpinae sunt, et alpinae stirpes, generatim, serius, vel minus feliciter illustratae sunt. Magnus labor, maximum periculum in illis perquirendis, examinan- disque, in quo opere palmam usque adhuc tulerunt Scheuchzer, Haller, Wahlenberg, Gaudin. Chamaerhodendron ferrugineum (Gesner, Aldrovandi) Nob. Gesner (locis plurimis), cf. Hrt. Germ. crt. 277. lin. 9., Op. bot. ed. a Schm. tab. lign. ?1. f, 181., de Aldrovando cf. Gesn. Mons-fract. p. 64. ad Ros. alpin. pastorum. Rhododendron ferrugi- neum Koch p. 549. n. 1., Bert. 4. p. 426. n. 1., Gaud. 3. n. 917., DC. Dub. p. 319. n. 1., Willk, Lang. 2..n ferr. eyr. Herb.; Rh. myrtifolium Schott., et Kotschy var.? ex Neilr. Hung. Slav.; à ferrugineum Dulc. Jacq. Obs. P. 1. p. 26. t. 16., et Fl. A. 3. p.9L L 905., Wi- W. s enb. Pl. offic. t. 217., Roques Phyt, méd. 2. p. 121. t. 61., Reichnb. Icon. C. ?7. t. 1158. f. 1., 2., Verl. Plnts. alpns. p. 258. t. f. 1.; Lodd: Bot. Cab. t. 65. Pen. Lob. Advers. p. 155., Lob. Icon. t, 366. f. 2., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 271. fig., Duh. Arbr. Arb. 1. t. 61. Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. In edit., a 1600 metr., ad 2600 altitudinis, ex Ramondi observatione, quam ceu rectam considero. egi in Pyr. or. Valle d'Eynes, diebus 1. Jul. 1837., et 10. Jul. 1839. Varietatem albifloram legi in m.* Cambresdazes, die 11. Jul. 1836.: angustifoliam alteram habui a Deville ex Les Orses. Monstrum petalis duplicatis vidit Timbal, Excurs. Gar. Nogr. 1812? p. 96. Glandulae illae in ramis junioribus, inque foliorum pagina inferiore, et calycibus, resinosam materiam continentes (quibus glandulis nec corollae omnino expertes sunt) colorem illum ferrugineum in adultio- ribus partibus tantummodo adipiseuntur, quum juniores partes hasce glandulas pallide virentes ostendant. Libuit Link (Phil, bot. ed, 2. T. 2, p. 90.) eas pilos declarare. Varietatem flore albo Sweet Br. Fl. Gard. t. 258., rarissime in Py- renaeis oecurrere pro certo habeo: nec aliter fieri in Alpibus testantur Haller, Suter, et Gaudin: unde tulerit suum illud passim ibi occurrere talem DC. Pr. 8. p. T24., n. 18., ego dicere nescirem. Item, fallaci notitiae indulgens, G. Bauhinus perperam seripsit: « In Pyrenaeis flore tantum. albo reperitur ». Pin. p. 468. b, n. 2. Floribus albis item variant R. parvifolium, arboreum, dahuricum, et ledifolium. Indoles Ch. fer- ruginei habitandi schista argillacea; et Ch. hirsuti loca calcarea,, con- firmatur etiam hodiernis observationibus ab Unger in Tyrolo institutis. Dixerat jam Laicharding « Rh. hirsutum in montibus calcareis, Rh. ferrugineum autem in montibus schistosis argillaceis habitare in patria mea constanter observo; et ita suo solo quaevis species fideliter adhaeret, ut in locis ubi schistus stratis calcareis insidet, utramque speciem pro- miscue reperies ». Veg. Eur. T. 1. p. 353.: cf. et Schrank Prim. Fl. Salisb. n. 373. De statione plantae in Pyrenaeis quaedam dietitata sunt, a Ramond Obs. p. 32. dein a Jeanbr., et Timb, le Llaur. p. 107. Plinthochrom F., N. ab Es Azalea L. Gen.; Dillenia L., in Laches. Lapp. ed. a Sin. V. p. 285. n. 3., et ef. p. 300. Azalea procumbens (Gesner) L. Sp. 27. Koch p, 548., Be Gesn. Hrt. Germ. crt. 277. lin. 12.! cf. etiam J. Bauh. Hist. pl. l. t 527 2. p 429., Gaud. 2. n. 488., Gmel. Bad. Alsat. T. 4. p. 158. , eges br. Laon : des Er T Prim. Fl Uwe n. E DC. "ger p. 319., Laien procumbens Desv, J yotq., E Vr. 7. p. 714., Willk. Lang. 3097. La-P Peyr. Herb., Cha ei doi 2e n rk -r uw P Chanaccilus serpyllifolius Feie Ey Schk. Handb. t. 36., Flor, Dan. t. Pall. 1 Rot a . p. 92. f. 9. A, B, C., Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 301. t. 63. 3 1., Nouv, Du am. A p. 297 i s. : Reich Icon. C. 27. t. 1159. f. 2., Engl. t 13. n Linn. FI ro ; "d 49,4: Turp. in Diet. Se. Nat. A t Tf Lamk, Il. t. 110 s ‘odd; ar do*k "t : Clus. Pann. A. p. 57-8.. Rar. pl. Hist. l. 1. p. 75. 2: 3., Boce. C pnt. . 53., J Bauh. Hist. pl. 4. k 5. p. 527. fig. Jonston Dusirogr. p. 415. n. 1. t. 1106. f. 8. Flor. Jun. Aug. Fruet. Aug. Sept. In pens. Legi in m.* Cambresdazes Eyr or, die 11. Jul. 1836., in Valle d' Eynes, die 17. Jun. 1831. Habui a Deville « ex le Lac d'Estom. Praedicatur per Pyrenaeos Hispanieos , Catalaunicos praesertim, contra morbos urinarios , praecipue ad expellendos calculos. Mecum virtutem plantae extollebat Dejean, domo Prades, experimentis sibi ipsi feliciter actis. Sub-Ord. 2. ERICINEAE Desv. Tribus 1° ANDROMEDEAE Erdl. Mairania Neck., Elem. bot. gen. 363 Neoter. Arctostaphylos Galeni, Compnd. med. 1. 6. c. " , cum Tournefort, oy. Lev. 2. p. 223., et Lamk, Dict. 1l. y. TP , potius ad Myr- tillum (Vaccinium L.) Aretostapiyjlon N. referre d Sumo itaque Neckeri nomen laudatum a Desvaux í roce Adans. et Mairania Uva ursi (Clusii) Desv. Clus. SN p. 78-80 Arctosta A, Journ. botq. 3. p. 38 de eiin hi Wimm, Grab. FI. Siles., ru p. 546. n. 2. é A" ary e. T utes Win r A n. 2095. Arbutus Üva a ursi L. Sp i EC , D As 13-6. (descr., ; DC. Dub. p a wy Arb rs c; VA an cid Pu acerbus Gilib pu au v wem "Ww or. Dan ds m Pu 5. Sehk Handb. t. 448., Dietr. FI r.v 349., Lightf. Fl. Scot. p. 916. t, 11. lon: C. aa Pl- Eur IAE EE. a S hremk y Fl. Mo ac. t. 34., Sturm Heft 6., Rec E P 00 ot. ed, W. v Sa n d med i 4. p- 47. &.940., Ling, E app. p. 133, "ud "E f. S b^. cum tab., L st Ib offic. t. %15.. Turp. Fl. med, T. €. , Quer. Dissert. r 168.) 38. seq, cu el * a iq Dillon Taie trough éste ed. 2, dd 1782., t. 1., Orteg. in Quer yon 14s. Ó 7. si à xta ma "à "etude Ae p 12. 1. 1. ya Rar. pl, Hist, yi ^. p. 63. p. 41. dedo. t M6 f.i. ) Daak. Hay sis «1. 5. p. 524 fig.a, Chabr. cii i : ad mont tem de Ipas, die 12 Maj. za pA m Pyr. or. à Mont-Louis, die 8. Jul. 1836. abai a Deville arsi na Lientz. Observavi ad Sanguessa, ad Murillo Gallego, MIS Munda Perdum, ad Monga arry. « Uva ursi, Azalea, Salices T de e in alpinis kamilo, et procumbentes observantur; as- GoPro s tug ruticosae evadunt. cum hortenses fiunt », Gerard Fl. Ev i eue ci ZU cr UNE CN EST TS Mis wu dus) Desv. Clus p. Vide eis alpi na are Koch p. . i., Willk. Lang. 2. f, 9096. Arbutus Mpina Ls Ron. 4. p. 435. n. 2., Gaud. . 920., in Dak. x 316. n. 2, A.a lp. Yu ET: E gl. 2030., Lightf. Fl. Scot. 1. p. tie n. Ag . 11. f. infer., Reichnb. Icon. e. 2T. Si " “Flor. Dio. t 73., Sv. Bot, v. 7. n. 487. dius. Rar. pl. h. 1. 1. p. 61., "Mont, in Zanon. Hist d E t. . Bauh. Hist. pl. l. "509. h Flor. Maj. Jul. E Jul. ab.*, Aug. In Pyr: med. editioribus. Legi in Pyr. septr. m S Eequierry, die 21. Jul. 1838. Habui a Deville ex le "Pie du midi d' Arre Arbutus Virgil, Tournef. Arbutus vulgaris (Asclepiad., Aristot., Theopomp., Crates, Theophr., Virg.) Barr. Ic., Ps 1361. Theoph ^ Hist. pl. 1. 3. c. 16., Dioscor. L 1. c. 175., Theocr. Id. 5. v. 129., Virg. lcs. plurs.. Horat. Garm. l. v. et Od. 17. v. ws Plin. Nat. h. l. 33. c. 8. vel 79., e 15. © 94... ve Apulj.? Ar us Ui o L., Koch p. 546., Bert. 4. p. 432. n. 1., Moris Sard. 2. n 7 Wilson apud i Hook. Journ. of Botan. 1. ( 1 0., DC. Dub. p. 316 7 ng. 2 n. 2094. A. Un. a-Pey erb.; Unedo edulis Link Hoffm. Port., incaute; Flor. Grac. Sibthrp. E 66 313 š L ink m. sal r. ! ^ : Engl. Bot. v. 34. n. 2377. (e cult. spec.), Loddig. Bot. Cab. t. 123., Loisel. Herb. genr. V. 8., Savi Flor. Ital. p. 13. t. 5. (fol. non ben. expr.); Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 284. t. 59. f. 4., Reichnb. Icon. 7. t. 1107. f. 1, 2., Nouv. Duham. T. 1. p. 73. t. 21. Duh. Arbhr. Arb. 1. t. 26. a Matth. Lonicr. n m—- EI. ÉZz o a j ;& ; Nat. h. crt. 56. A. mal. Matth. p. 270., Camer. "E p. 168., Clus. itis. tx 16-8., Rar. a h. T, 47. f. curie qu us p. NH. sd 2. t. 141. , Dod. Pempt. p. 3. a Clus. 3. Bauh. Hist, pl. 1. 1 , Barr. Ic. t. 674. h Flor. dd Fruet. Sept. Oct: Legi in Pyr. Catal. ad Gerona, die 15. Maj. 1851.; habui Bayonne, ubi ipsemet vidi, a Darraeq.; ex St. Paul de F. ibl dabat Massot. Observavi in m. La Rhune Pyr. Cantabr., e Caulis arboreus, rami juniores floriferi vilis glanduliferis induti sunt, folia glabra, Gbevikto-clliption aut ovato-lanceolata, basi integra, caeterum serrata, apice obtusa; raeemi terminales, compositi, nutantes aut penduli; corolla interne pilis glandulosis conspersa, extus glabra; baccae tuberculato-muricatae, polyspermae. Folia sunt spiraliter dispo- sita; ea, certe, male alterna dixit Savi, Bot. Etr. 2. n. 661. Juniores rami saepius rufescentes, Corollae e viridi, luteo, roseo, et albo, co- lorem offerunt pallidum aegre definiendum. Variat foliis argute, iisque vix manifeste serratis, ut observavi prae- sertim ad Lloret de mar, Pyr. Praefigenda erit Barrelieri aut Salisbury denominatio, nam tutum non est respicere Unedinem pro hujus arboris fructu, quae potius Mespili germanicae, sive vulgaris existimatur: cf. Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 196., Della Cerda Comm. in Vi ig. T. ip. 2015. n. 5, el quae retulimus in Fl. Virg. p. 22. Andromeda L.; cf. Laches. Lapp. ed. a Sm. ps. 188-9. dnce Loss iungi LL. (Dh a5. Hist. pl. 1. E 1. Koch p. K a A 430., Wahienb, E ed ie p ige. Wilson apud Hook. Bot. Misc. "3. "(4899.) p. S. ii ». 317. en. Godr. . 421., Wither Arrng. Br. pl. ed. 72. p. 520. La oye. Herb i pem eh Gilib. Engl. Bot. v. 10. n. SC un remm "zur t. 118. ui 7. n. 445., Flor. Dan. t. 54., e Fl. Ross. P. 2. p. 55. . 378., Nouv. ecd "ig p. $i t. tu Dietr. Fl. 4. n, 449., Beichnb. Re "ét. 1 IN Pian ck Ic. 2 med. € 338., Linn. p ‘Lapp. n. 163. t. 1. f. 2., Buxb. Cent. 5 Po 98. t, 55. f. 4., eg dn yn. a uw ib d pee Pe ELI h Flor. Jas id Fruct. du diu ug. Uis d au Re blanc du Mont Llaurenti, Pyr. or. septr., denunciata fuit a Pourret, et a La-Peyrouse, cui fidem praestitimus boni viri! d sac Pyrenaeis ENT a Timbal, cum Jeanbr. /e Llaur. p. Menziesia 5n. SECTIO 1. PHYLLODOCE 5Sarisn. Menziesia caerulea (Burseri) Swartz, Trans, Linn. Soc. of Lond. T. 10. P. 2. (1810, impress. 1811.) p. 376-1. Burser Herbr. Vol. XXV. n. 240., ex Martin in Linn. Amoen. Acad. T. 1. (Erlng. 1787. p. 171.) Wahlenb. Fl. Lapp. n. 197., Spreng. Syst. Veg. 2. p. 202, n. i., Sm. Engl. Fl. 2. p. 222. n. 1., Hook. Br. Fl. ed, 1. p. 175. n. 1,, Pursh Amer. septr. p. 265. n. 4. Phyllodoce taxifolia Salisb. Parad., DC. Pr. P. 7. S. 2. p. 713. n. 1. Ph. caerulea Gren. Godr. Fr. 2. p. 434. Erica caerulea Willd. Sp. pl. Octandr. p. 393. n. 89., Andromeda caerul. L., Laches. Lapp. 1. p. 272. Sw. l.s.c. t. 30. f. A., Linn. Fl. Lapp. n. 161. t. 1. f. 5.. Flor. Dan. t. 57., Bilberg Sv. bot, v. 8. n. 535., Bryanthus taxifolius A. Gray Engl. Bot. v. 35. n. 2469. Loddig. Bot. Cab. t. 164., Salisb. cum Hook. Parad. Lond. n. 36., Gmel. FL. Sibir. 4. p. 131. n. 92. t. 57. f. 2., Reichnb. Icon. C 27. t. 1160. f. 3., Verl. Pint. alpns. p. 275. t. f. 3. ur. ndromeda taxifolia Pall. Fl. Ross, T. 1. P. 9. DOMILTLE meis oculis refert is, praeditam (quales allasio, Linnaeanam mu- ; €X Stellero, earneis, albidisve, in- Svec. n. 448., quin individuis nostris erunt: insuper stamina octo nume- Ledebour, alique decem supputarunt, entitate plantarum solvet speciminum constanter saturate caerulei obven ravit Steller; Pallas, Wahlenberg, et nos confirmamus. Dubium de id comparatio. hue a Linnaeo, Gmelin, nan (iste p. err. t. 53.), bere: ad speciem hane, neque ad affinem ullam citari vid P LI ; a nostra specie a Ledebour FL Ross. 2. p. 916., nullibi ab eo adductum fuisse irgeri Pulcher- . Prodr., quam ego veritatis. « itati á detego. Referente Zetterstedt EE om Pyr. PAM. 2.00. "d e aom uen Bertrand Lafont, hoc mecum I : modocunque res se y rana gloria de hac re labitur, manente eter i paie peba d * SECTIO 2. DABOECIA Dox. Menziesia polifolia . VERG M Juss. Ann. Mus. V: 1. (Par, 1802.) p. 52-5. Tis p 223. n. 2. Mongiesia Dares pP: S. n. 30. Hook, Br, FI, ed, 4 jm. Ragi pye ET 9. Don, Benth. in DC. Pr, p; 90b p: 318.. Link, Hoffm. Fl. Port * 907. Dabaran E P JT. Serb; Andromed 0 Sal. Der. 3/195 Willk. Lang. "SI00. Erion Dahaeri f. A. caps., Engl. à montana Sal., Dule, ; ang. 2. n, 2100. Erica Daboecia MT Ye n. 85, Verl, Pinis, alpms p. job. Cr ed "LiT LEE AM - Gazoph. p. 42. t. 27. f. 4. h Flor. Ju hr n, Au Fr t hine in ; 8. PrUCl. per Æstat. Per reo; : de region, mediterran, limitropham li age Cantabr., vix 8. p. 175 2.. Juss, l.c. t. 4. 1 9 Legi in m.* la Rhune supra Ascain, die 29. Maj. 1841.; in m.* Aradow supra. /spur, die 16. Jun. 1841.; ad Azcoitia, die 13. Jul. 1851. Observavi ad le Pas de Rolland prope Cambo, ad Liasso, in m.* Ar- retzu ad Montory, ad Lane, ad Roncesvalles, ad Arribe de Aezcoa, in m.* Haya prope Irun, etc. Lignum fragile, cortex tenax: glandulae in racemis conspieuae aliqua fragrantia non carent. Flores speciosi, et tota planta pulera, dummodo inter vepreta, habitu laxiore, et valde elongato, non innectatur. Stamina in disco hypogyno inserta, libera, neque basi corollae ad- nata, ut perperam declararunt DC. Duby, generatim de Ordine (p. 316), peculiariter de generis characteribus agentes (p. 317), magno certo errore, ac contradictione; nam ipsi hasce stirpes inter Calycifloras, nec inter Corollifloras statuerunt. Neque magis in hoe genere, quam in Zrica, aestivatio corollae imbricata dici potest, quomodo eam declarant Koch l. e. p. 546., Gren. Godr. Fr. 2. p. 425., Willk, Lang. l. c. p. 339., aliique. Ipsam aestivationem valvarem esse ego penitus animadverti. Fallaciter hujus speciei denominatorem Lamarck, ante Jussiaeum, dieit Link, Handb. p. 610. n. 2., nam Poiret, neque Lamarck, Dict. Enc. bot.-Suppl. T. 3. (1813.) p. 664. Obs. sententiam Jussiaei refert, declarans, istum fuisse, qui Ericam Daboecii L., ad Menziesiam retulit (et longe ante), eumque sequutus fuerit Ibid. n. 2. Qui ad haac speciem citant Smith Icon. ined. t. 56. profecto librum non consuluerunt, nam illie reprehesentatur M. ferruginea Amer, boreal. incola. olemniter pertractavit eam Jussieu; ast non obliviscendus est Sa- lisbury, qui, eodem anno, speciem ad JMenziesiam esse afferendam de- elaravit, Trans, Linn. Soc. V. 6. (1802.) p. 323. Ericineae solemnes et abundantes per regionem occidentalem Py- renaeorum, hoc ordine in adseensione montium deficiunt. Prima defiċit M. polifolia, post eam Erica ciliaris, dein Erica Tetraliz, ultimae per- Tribus 2* ERICEAE Endl. Calluna Salisb. Calluna vulgaris (Fuchsii )Salisb. Trans. Linn. Soc. Fuchs. Hist. st. p. 954-5. fig. Koch p. 547., Bert. 4. p. 318., Willk. Lang. 2. m 2115. Calluna Erica DC. Dub. p. 318. Erica vulgaris Ger. J., L.; Gau ..9. n. 882. E. vulg. La-Peyr. Herbr., E d : . 15. 2 (4. - Li £ B: ge Gilib. Exerc. phytb. ; Er. eremocharis Grandg. an ibrida planta? Engl, Bot. v. 15. n. 1013., urt. Fl. Lond, ed. en. V. 3. t. 67., Fl. Dan. t. 677., Sv. Bot. v. 4. n. 53., Schrank Fl. Monac t. 381., Schk., Handb. t. 107., Dietr, Fl. 2. n. 139., Lamk, Ill. t. 287. f. 1., Bull. Herb. Fr. t. 341 Flor. Bat. v. 8, t. 597., tn. Fr. Sem. pl. p. 302. t. 6 3., Plenck Icon, pl. med. 4. p. 7. t. 301 Reichnb. Icon. 97. 2. f. 2., Sturm Heft 1., Guimp., Hayn. Deutschs. Holz. t. 45. Duh. Arbr Arb. 2. t. 185. a Matth., sed perper. ad T. narbonensem citans, l.c. p . n, 2. Lonier. Nat rt B., Dorsten Bota - Matth. p. 152., Camer. Epit. p. 75., Trag. St, h. p. 951-2,, Dod | 6 n. crt. 195. cE - St. h. Comm. 2. p. 29., Hist. pl. (gall) p. 474. f. 1, et Dod. Pempt. p. 767. f. i., Fuchs. Icon, (1545.) t. 142. ħ Flor. Jul. Sept. Fruct. Sept. Oct. 10 Legi in Pyr. Arag. (Sobrarbe), ad El Fossao, die T. Sept. 1850. Habui ex Sarrowilles a Deville, ex viciniis de Foix a D'Auriol. Insertio staminum in hac specie fit, ut in aliis speciebus, quomodo deelaravi in pag. 13. Varietatem floribus albis offendi al Puerto de Canfranc. Generatim quae plantae florem album ex rubro ferunt de- biliores sunt, ut albini in humana specie. Erica Theophr.? Dioscor., Plin. SECTIO 1.* LOXOMERIA Sacisn. Erica ciliata (Clusii) N. Clus. Hisp. p. 1189, E. ciliaris L. Sp., Benth. in DC. Pr. P. 7, S. 2, p. 665. n. 245., Link. Hoffm, Fl. Port. p. 407. n. 4., Loisl. Gall. ed. 2. p. 2976. n. 8., DC. Dub. p. 318. n. 8., Willk. ang. 2. n. 2101., Hook. et Arn. Br. Fl, ed. 8. p. 270. n. 1. La-Peyr. Herb.; E. Tetralix Spach. l, infr. c. Engl, Bot. Suppl. n. 2618., Spach Suit. Buff. Atl. t. 88. f. 9. evidenter; Bot. Mag. t. 894, Wendl. Eric. fasc. 7. f. 3. Clus. Rar. pl. h. l. 1. p. 46., Lob. Obs. E E. Icon. P. 9. t. 2IX f. 1. Clus., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 190. f. 2. Flor. Aug. Sept. Fruct. Sept. Octobr. Per Cantabriam. triangulare glaberrimum; stigma Vocabulum ciliatum est latino- * botanieum: ciliaris est Linnaeanus error. SECTIO 2.a EREMOCALLIS Sartsr. Erica botuliformis (Dod.) Salisb, Trans. Dod. St. h, Comm. 9. : n. 13, Erica Tetralix d rg Dodon. Hist. y qol) 3 1n. f. : P. 7. S. 2. p. 66 f Benth. i 2., Clus. Rar. pl. », 46 Doi n. d« Sm, Engl. FI, 2. p, 396, x. 1. OO 665. n. 240., Hoek. Br, FI, bd, 1 E all. ed, - P- 275. n. 7., DC De ^T P- 547. n. i., Link. Hoffm. Fl. Port 408. n. 5. erb.; E. glomerata Salisb. Pr.‘ Eric id > E 18. n. 9., Willk. Lang. 29.n 4103 E Tu E Peyr Bot. Y. 45. n. 1014.. Cut, Fl. Lond. ci G, citer, Fabric. En. pl. bot. Hono ad gl etr, t YT eius - 9. t. 202., Drev. et Ha i Ch 9 PE a 66., FI. ba. t. 81 FI. B ^ p . i fr ger et Hayn, Deutschl. Holz t 40. P pl. Eur. T. 4, EOM "ne uw at. t. 8., Bull, FL P. 135, f. 9. f. Bauh. Hj; - t. 46., Reichnb, Icon, (| Heh, ietr, FI. Bor. v. 4. n. 236., ish, pl. 1. 1. 10. p. 358, fig, : 5/1463. f. 1, 2. Dalech. Hist. pl. Lugd. h Flor. abeunt : mediis septr. a. Maj. Aug. Fi igarol vidi. ; rarissime E Sept. Oct. In Pyr. Cantabr., meridionalibus , ut supra Senet, et à : 11 Legi in Valle Bastan al col d'Ispeghuy, die 29. Jun. 1841.; al col d'Harietta, supra Baigorry, die 11. Aug. 1841. Habui a Deville ex nemore de Ibos, ubi ipse videram: teste Deville vivit quoque ad Escoubous, et au. Lac de Gaube, hic etiam a Guitteau observata. Reperitur quoque ad Lourdes, au Cap-vern, ad Labarthe, ad Lannemezan, au Port de V. telle, ad meridiem etiam prope Figarol; ad Bar?ges, etc. Au Pic de Palou- mere, (Arbas) vidit Timbal. Affinis Æ. ciliatae, sed folia linearia, flores congesto-capitatos, antheras aristatas fert; conspiciuntur insuper glandulae rubrae ad petioli inser- tionem: corollae sub-arcuatae, sed ad faucem non cylindraceo-constrictae, scilicet prae illis E. eiliatae minus sunt productae. Flores patuli aut melius penduli ante anthesim, et sub ea; fructificationis tempore eri- guntur. Corollae carneae, roseae, rarius albae. Insertio staminum tit in disco hypogyno. Ovarium octangulare, pubescenti-sericeum; stigma capitatum, sed et tubaeforme datur. Occurrunt pili glandulosi in calyce.: E. Mackayana Babingt., Engl. Bot. Suppl. v. 4. n. 2900., intermedia planta est inter hane, et E. ciliatam. Graham eam habendam censebat pro varietate Æ. botuliformis; cf. Report. 3. Soc. Edimb. (1840.) p. 56. Sustine& eam Babingt. Man. ed. 5. (1862.) p. 215. n. 2., et sic Hook. et Arn. Br. Fl. ed. 8. p. 211. n. 3. Clusi locus certus est Erica decimatertia p. 46, n. 13. sine fig. Tetralys enumeratur a Theophrasto, Hist. pl. l. 6. c. 3., et ex eo a Plinio, Nat. hist. l. 2. c. 16., vel 56., inter aculeatas plantas; fugit ergo ab Ericacea quacunque. Obscurissima caeterum haec Theophrasti planta, quam botanieorum - oculis subjecerat Dalechamp, Hist. pl. Lugd. 2. p. 1482. Reprehen- dendus itaque, neque imitandus fuisset Linnaeus, dum fallaciter a Ruppio desumens (Fl. Jen. ed. Hall. p. 39. E. spuria, sive Tetraliz) hocce nomen falsissimae applieationis suscepit ad haneine designandam speciem. Salisburyanum antetuli; repudiato vetustiore illo E. brabantiae J. Bauh. Hist. pl. 1. 1. 10. p. 358., quia jam tum, ab ipsius Bauhini tempore, extra Brabantiam quoque nota erat species, et ab hoe bis in eadem pagina pertractata. Duas habemus de Dodonaei Ericis controversas figuras, quarum altera, Pempt. p. 767. f. 2., a Clusio, Hisp. p. 110., vel Rar. pl. Hist. p. 42. f. 1., ab illo suscepta est. Hisce figuris spectatis, conside- ratisque patriis, Brabantia, et Germania a Dodonaeo suis plantis con- stitutis, non possumus quin ad Ericas botuliformem et angustifoliam nos convertamus. Sed offieit se altera Clusii icon, Hisp. p. 116., quae optime in hane postremam incidit speciem, dum illa Clusii figura a Dodonaeo in usum suum capta, pro Ær. australi acclamatur a Boissier Voy. bot. Esp. n. 1121., specie Hispana- Lusitanica, a Dodonaeo, ut conjicere licet, nunquam visa. In tanta horum auctorum, minime in- vidorum mutua iconum permutatione, accidit forte, ut Dodonaeus po- stremam hane Clusii figuram ad Er. tenuifoliam adposuerit. Evenit tum, ut quassatus eveniret Dodonaei locus, quem Courtois sub Ær. botuli- formi sustinere conatus est, dum alii Belgae et D'Avoine cum Morren, nec non Bertoloni, Grenier, Godron ad Er. multifloram concupiscerent, quidam Ær. mediterraneae potius eum vellent. Vidistis Smith, Engl. Fl. 2. p. 226. n. 1., sub Dalechampii prola- tione exelusam voluisse quamcumque Dodonaei allegationem hoe, evi- 12 denter, dixit, quia ille de primis Dodonaei operibus notitia caruit (Dryanderi testimonio in Bibl. Banks. extantibus), in quibus plures ap- paruerunt figurae, ab ipso Dodonaeo in Pemptadibus non amplius repetitae. Erica tenuifolia (Clusii) Ger. Emae. p. 1382. Clus. Hisp. p. 114. n. 6., cum fig. in p. 116. E. cinerea L., Koch p. 948. n. 2., Bert. 4. p. 327. n. 6., Spreng. Syst. Veg. T. 2. p. 183. n. 74.. Benth. in DC. Pr. 7.. S,2. p. 665. n. 248., DC. Dub . 318. n. 7. k. i 1 r r B . Fr. t. 7 etr, v 4 n 9958. . med. v. 7. [.50., Id. Ic gr. veg. t, 50., Loddig. Bot. Cab. t. 1409., et t. 1505., Reichnb, Icon. C. 27, t. 1163. f. 3., Duchsn. Pl. ut ven. Atl. t. 70. Clus. “ef pl. h. 1. 1. p, 43. f. 2., Lob. Obs. p. 620., Icon, t. 212, f. 2., Dalech. h Flor. Æstat, Fruet. per Autumn. In Pyr, occident. med., praesert. Legi in Pyr. Cantabr. supra Baigorry, al Col d'Harietta, die 11. Aug. 1841.; in m.* Aradoy supra Ispur variet. fl. alb., die 16. Jun. 1841. Habui a Deville ex Tarbes. Observavi ad Arr m.” Peña Barry ad Salvatierra; mi juniores, paenan pubescentes, vix tamen sub-cinerei, neque magis prae nonnullis speciebus ejusdem generis, quidquid dixerit Bauhinus G. (Pin. p : Tid i racteolae superiores ealyci approxi- matae, et eum hoc coloratae. Flores patentes. Calycis laciniae ovato- XXE ) ^ corolla libera efficitur in disco hypo- gyno, " eras potins eum Loiseleur, Sprengel, Hooker, Grenier, Smith, | RR lutei appendieulatas dicam, quam eum DC. Duby, Koch, r i : ? o k; mpnciter aristatas. Ovarium octangulare glaberrimum; stigma capitatu Med raro foribus albis: ita ludentem observavi in Cantabriae ambi a jw su e Azcarate; item supra Verris, ad Bilbao, in e pm e alibique, proxime vigente planta floribus rubro- res Éricarwm species, cinerea i | ; > vagans, elata, in Pyrenaeis solo camo. delectetur , quod luetatur eum Atkinsoni bois qui calcareo solo abhorrere putabat: cf. Mem. Werner Soc. 5 (1823-1) P. 1. p. 277. seq. d ide SECTIO 3.2 GYPSOCALLIS Sai Erica multiflora (Matthioli) L, Sp, JSB, Matth. Comm. n Dioser, ed. Valgr 1558 . 108. E 2 e 0. ? B i hi 0 Gilibert 2 fo tti B il : > ~ * s 9 ü P, g p X Clusi H auhin 3 As A re *, rt. 1bus PENARE * quamvis ura non sit optima E. Juniperif. Lo H Obs, . 620. sın , E. E. eni ja duncalaris Presl, Gusson; Ere bar Mo. Linn, Soc, of Lond. V. 6. . t. 1572., Andr. Eric. V 3 ex Gren, *odr. Fr. Reichnb. Icon. € $ nth, Cat. ibessed. Garid. Aix p. 160. t. S X re Wendl. Er, fasc, 93. f. CAS Nor fec ihn Loddig. Bot. Epit. p. 70., J. Bauh. itat pl 4 AFP. d. C942 air. Mani, RET Coupon. 1. Bi. f. A. tt 10. p- 356. fig., utque Suspicor, e loci autops.. p. 357 rd B Flor. Autumn, Fruct. Oeeryari ad ie e UP gut. die 98. Jun. 1860 Hisp. p. 108, 2. lin. EE dara (lim a Clusio etiam observata, cf. Gren. l. c, 9. p. 429, pee Po ad Perpigna, nec ad Elne vidi; In Pyr. Atax. i $4 MA X., Or., cum Olea, rara. EET 13 Nullum pro E. multiflora synonymon reperio apud Seguier Veron.; reclamat ad eam Tausch, Flora 1839. p. 79., illud a Linnaeo citatum ad E. purpuream, deficiens in Linnaei libris, sed evidenter se referens ad E. purpurascentem L. Sp. pl. p. 50. n. 10., sub qua specie (a Linnaeo prorsus pone Seguier confecta) reperitur. E. procumbens, foliis in sum- mitate quinis, Seguier Ver. 2. p. 980. n. 3., quae olim relata fuit a Pollini, Ver. n. 130. ad E. herbaceam, ut denique apud Bertoloni, Fl. It. 4. p. 429. n. 3., eum quibusdam aliis Seguieri synonymis, transiret in Æ. carneam, vel melius dictam Æ. saxatilem (Clusii) Salisb. Laudavit Clusius Matthiolii^a nobis etiam allatam figuram, non ad suam Æ. 2. quae Er. australis est ex Boissier, sed ad speciem agri Narbonensis (ubi E. multiflora facile occurrit) a sua illa non adeo dis- similem. Clusium bene percepit J. Bauhinus Ls.c.; item Garidel rem istam sane perspectam habuit, citavitque eam Clusii plantam, de qua sermo erat in Obs. ad Æ. 2. Cf. etiam Balb. El. pl. Hrt. Taur. p. 81-8. E. 2. Clusii vexata adhuc fuit a Mutel, qui eam adduxit ad Æ. strictam Donn, Fl. Fr. 2. p. 216. n. T., sive ramulosam Viviani. Gorter, Fl. Belg. foeder. (1781.) p. 108. n. 350. retulerat ad E. mediterraneam, cui speciei quibusdam placuit. Ast illa Gorteri Æ. mediterranea tegit forte E. tenuifoliam. - Erica vagans (Ray) L. Mant. alter. p. 230. Ray Syn. ed. 1. (1690.) p. 231. n. 5. (excls. syns.) ed. 2, p. 314. n, 5.; non Hist. pl. 2. (1688.) : 1714, n. 7., ubi major adhuc confusio extat. Hook. Br. Fl. ed. 1. p. 176. n. 3., Noul. Fl. bass. Sous-Pyr. p. 413. n. 4. Benth. in . Pr. P. 7. S. 2. p. 667. n. 239. (partim); Gren. Godr. Fr. 2. p. 429. (excl. Fl. Gr.); Willk. Lang. 2. n. 9111. La-Peyr. Herb.; E. manipuliflora Salisb. (non Fl. Gr); E. didyma Stokes in Wither. Arrang. ed. 9, p. 400;, E. purpurascens Lamk. Dict. 1. p. 488. n. 69. Pyr.; E. mediterranea Sieb. Fl. Graec.?, E. Me s Salisb. Trans. L. Soc. V. 6. p . et Agen., E. multiflora reme Angl., Asso Enum.; Bull. Fl. Paris Fr., et cum Duby Gall., Benth. Cat., Thunb. Er. n. 42., Willk. Sert. Fl. Hisp.: E. fol. Coris multi- flora Ray Syn. ed. 3. p. 471. (non J. Bauh., et syns. excls.). Bull. Fl. Par. T. 3. t. 203., Engl. Bot. -h n. 3., Reichnb. Icon, C. 27. t. 1164. f. 2., Wendl. Eric. fasc. p. n. 62. cum fi Flor. Jun. Sept. Fruct. Sept. Oct. In Pyr. occident. med. Legi in Pyr. Cantabr. m.e Aradoy supra Ispur, die 16. Jun. 1841.: in Pyr. Navarr, ad Jesso secus fl. Aragon, die 9. Aug. 1844. Habui a Darraeq ex Bayonne; ex Angous a Deville. Observavi ad Lourdes, Tarbes, Labarthe, Figarol, St. Girons, Montaigut, Toulouse, etc.; insuper in latere meridionali ad Arribe de Aezcoa, in m.* Peña Barry ad Salvatierra, etc. ami juniores puberuli. Folia spiraliter disposita, subtus canalicu- lata, e marginibus revolutis, sinu albido, et tenuissime puberulo. Flores racemosi videntur, reapse in axillis foliorum geminati proveniunt, in- feriores in pedunculis longioribus insidentes, omnes suffulti bracteis tubulosis, quadridentatis, dentibus earum ciliatis, translucidis, ambos peduneulos basi protegentes , qui pedunculi singuli bracteolis tribus propriis instruuntur, superioribus duobus sub-oppositis, membranaceis, translucidis, denticulatis, ciliatis. Calycis laciniae ovatae, membranaceae. Corollde obovatae, limbo quadrifido, ante anthesim in aestivationem valvarem composito. Stamina in disco hypogyno inserta; antherae mutieae, exsertae. Stilus ante floris evolutionem inclusus, replicatus, aduncus, mox valde exporreetus; stigma parum dilatatum; ovarium glabrum, rubellum, ut florationis partes omnes. Occurrit rara floribus albis, quod mihi tamen vidére contigit ad Zornoza. n 14 Legi ad Jesso supra Sanguessa, vidique per ace mio piene nalem varietatem insignem habitu erecto, neque Mpoumpen m ue in psendo-racemum brevem, obtusum, sub-capitatum inei to is 3 a saturatioris; in qua varietate folia quidquam SERE, RAe gisque approximata, prae communi planta, conspicie Eu A ane speciem in Lusitania se non reperiisse dicit ink ( » Er Flor, Graec. in Linnaea V. 9. (1834.) p. 510.5 sed ego vix mihi per suadere possum nostram stirpem in Lusitania deficere. Porro , nec in Broteri Flora percipio. 3 E. ond Fl. Graec. Sibth, C. 4. p. 46. t. 352. exclusi, ntes egi: dein eam relatam vidi ad E. verticillatam Forsk. a Griseb. A Bith. p. 390. n. 3. Patriam cum synonymis confuderunt permulti auctores de Æ, vaganti, et multiflora agentes apud quos et characterum inanitas saepissime reprehendenda est. Alteram pro altera quidam ha- buerunt, eui errori ansam dedisse videntur Ray, Thunberg, Hudson, et Bulliard, qui E. vagantem nomine multiflorae salutarunt. Nisi potius ipse Linnaeus imputandus est, qui in Sp. pl., synonyma et patrias duarum specierum sub una confudit, et dein, Mant, a ter., E. vagantem proponens, de errorum eorrectione non dicam sollieitus, sed ne minime quidem conseius apparuit, | imiles ae meas observationes de hisce male versatis speciebus fecerat Soyer-Willemet, Obs, bot. in Mém. Soc. Sc. Lettr, etc, Nancy, 1832-4., seors, impress. Nancy, 1835. P. 14-9., ubi sub fine reperitur brevis epilogas de Tauschii sententia, cum nostra conformi. SECTIO 4* ARSAQCE Salse, Erica elata (Theophr., Dioscor., Plin., Theocr., Nicandr.) Rudolph. in Sehrad. Journ. botq. Theophr. Hist. pl. l. 1. c, 23.4. Dioscr, L 4. CT. Plin. Nat. h. 1. 43. c. 20., vel 35.? Jd. L 24. c. 9., vel 39.2, T eocr, Id. 5, v. 64., Nicandr, Ther. v. 43,1 Caesalp. Hrt. Tornab. (1563.) fol, 8. nis. E 9 c. 20. p, 104. E. arborea Auctor. Koch p. 548, m, 5., Bert. 4. p. 321, n. de - n. 884., Moris Sard. 9 n. Td. - Dub. y. -, ^. 2. Willk. Lang, 2, n. 1109. E. arb. . Hrb.; E. acrophya Fresen in F], Ratisb., Hochstett, i imp. A. Tentam,. Fl, Abyss, Ẹ, quadrifida Pourr pa Forsk.. et E, vulgari - 991., Spach Suit, à Buff. Icon, C. 27. t. 1164. e. 90. .; E. sco- p. C. 4. p. 45. ra 1 > z vaP. gi X s Sestini Viagg,, ex Griseb. Rum. Bith. r ). At ass., Reichnb. : : a A we aed Graec. Sibth : 9. p. Wani iS Ros. FI Bat. v. 49 t. . f. 1. dubia, Moger. F]. Menton, t. 59, f£. A. Te igi r. septr. med., sed raro egi in Pyr. Cantabr. ad Irun, die 95, Maj 1844.; in Pyr. or. ( Roussillon) supra St. Feréol contra Ceret, die 13. Maj.. 1843. Habui a Deville ex e. - Axa Ta t Pyr. tax.; aux Corbières; ad Pierrefitte, ete, Item ad Ernani, in m.* Usturri, ad Tolosa, Azcoitia, Oñ in valle Tena, ubi eam Vivere non credo. bellum, quadrilobum, ante m ifundibuliforme. : : i sulcata. Nihil d , me. Capsula quadrivalvis, octo sam s, ad Nan Feliu de G iot, vidi Antennariam icedineam) late arbuseulam nost ram occupantem. 15 Ad E. elatam, neque ad E. codonodem Lindl. spectare novi stirpem cirea Algeriam nascentem, fidens amicorum donis comparatis cum Bob Heg. t* 1908. — Clusii locus, Er. 1. Hisp. p. 108-9., et Rar. pl. h. L 1. p. 41., ab auctoribus ad hane speciem adductus, videtur potius Æ. lusitanica Rudolph, sive polytrichifolia Salisb., vel codonodes Lindl. Et auctores Fl. Port. dicant, se in loco a Clusio indicato hancine vidisse speciem; ef. Fl. Port. p. 412., ex Link, Hoffm. Forte Clusius Æ. arboream vidit, sed speciem non distinxit ab ea, quam primum in Lusitania invenerat. Et haee Æ. lusitanica mihi bene nota est speeies (ex la Teste de Buch ad Bordeaux), quam cupide, sed inaniter per Cantabriam perquisivi; idcirco adquieseere nequeo Langei sententiae, qui ex vieiniis de Bilbao inter species hispanicas enumeravit cum Willk. Pr. 2. n. 2108. Supra eitata Clusii figura relata fuit a Lobelio in suis Obs. p. 41., inque Ieon. 2. t. 214. f. 1.; similemque dedit Dalechampius, Hist. pl. Lugd. p. 284. f. 1. a Tabernemontano, Krtb. 2. p. 1518. f. 2., et Icon. t. 1114. f. 1., a Jonston Arbor. frutice. t. 127. f. 3., a Pancov Herbr. ed. Zornn. t. 1325., utque credendum est ab aliis compilatoribus quoque effieta; denique a J. Bauhino, Histr. pl. 1. 1. 10. p. 359., ubi in titulo, inque textu, praetermisso Clusio, de alia agitur stirpe, nempe de Æ. pe- regrina Brancionis, Lob. Obs. p. 623.; Icon. 2. t. 216. f. 1. quam ad E. carneam adduci posse arbitror. Vereor ne antiqui, Hippocrates (Nat. mul. p. 512.), Theophrastus, Nicander, plures sub uno Zrícae nomine species comprehenderint. De Dioscoride vero minus dubitandum est, quum suam plantam cum Ta- marice comparet: unde mihi fatua Sibthorpi interpretatio est (Gr. Pr. n. 818.) de E. herbacea quoad Dioscoridis Ericam, nam credere nequeo Myricam pannonicam prae oculis habuisse Anazarbeum de hisce loquutum. SECTIO 5.* CHLOROCODON Bexru. Erica scoparia (Clusii) L. Sp. Clus. Hisp. p. 111., et p. 113. fig. Bert. 4. p. 323. n. 2., Moris Sard. 2. n. 777.. C. Duby P. 317. n. 1., Willk. Lang. 2. n. 2110. E. arborea Gater. Montaub.; E. azorica Hochstett. Pl. azor. exsicc, (sicque Seub.) ex Webb, Berth. Phyt. Canar, Wendl. Er. fasc, 21 1., et fasc. 15. f. 2. (fuct.), pepi Icon, 0. 97. t 104. f. : 24. p. 423. f. 3., C. ) -— L.S 3. Moggr. Fl. Menton. t. 59. f. C. Clus. Rar. pl. b. 1. 1 Lobel. Obs. p. 622, f. 3., Icon. 2. t. 215. f. 9. ħ Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. Per region medit. calidiorem. Legi in Pyr. or. (Roussillon) supra Ceret l. d. Algarolas, die 19. Maj. 1843. Observavi ad Pamplona, ad Pons; ad Azat. Pyr. Atax. ouse? quam evolvantur. Videntur etiam hae arbusculae, postremarum sec- tionum praesertim, citius prae aliis fruticibus fructuum maturationem accelerare. Nam sub fine aestatis earum fructus frustra quaesivi jam transactos, qaorum vestigia vix aliqua reperiebantur. Sub-Ord. 3. VACCINIEAE (DC.) Gris. Conf. Bull. Soc. botg. Fr. T. 17. (1810.). p. 11-6. Redimus ad Linnaeum, Jussieu, Richard. Myrtillus Matth. Vaccinium Plinii, Nat. h. 1. 16. t be 31. habetur pro Pruno Mahaleb, cui referunt et Lacaram, ve gr^ e Theophr. Hist. pl. 1. 3. e. 4., et 7. Vaccinium V irgilii pro ] es sylvatico susceptum reapse dubium est: de eo late dixi in P x d n A - 117-21. Vaccinium Galeni, ab Adanson, Fam. pl. 2. p. 164., e p. 617, a Scopoli, Carn. ed. 9. p. 212. citatum, ego in Galeni ope ribus non reperi, nec stare credo. Quid ergo? Nomen generieum Vac- cinium non sustinendum esse duxi, et Myrtillum sumpsi cum Matthioli, Dorstenio, Lonicero, Trago, etc. prae Caesalpini Bagola etiam. SECTIO 1. VITIS IDAEA Kocu. Myrtillus exigua (Tragi, Anguillar.) Trag. St. h. p. 974. n. 1. p. 915. fig. Gaud. 3, n. T ng. Sempl. p. 259. Vaccinium Vitis idaea n. 3., Bert. 4. p. 316. n. 3. , . ^» Willk. Lang. 2, n. 2087. L wo —— p- pes 880., Bergr. Bass. Pyr. 2. p. 205. n. 3., DC. Du «p. 9 V. Vit. id. La-Pevr Sor l.; V. nemorosum Salisb. Pr., V. buxi s p. H rubrum Pen. Lob. Advr. p. 17.; V. jesoense Miq. ex. Herdr. n. 598., Fl. Dan. t 40., Sv. Bot, v. 9. n. 116 p nse ju 94 16., Drev. et Hayn, Ch. pl. Eur. 3. p. L Bat. v. 6. € 462,, Dietr. Fl. Bor. v. 5. n. 350., Libosch., et Trin. p. 117. y zi — *,t- 205., Reichnb. Icon. C, 4 1168. f. 1. 2. W.. W., F.. N. ab Esenb CH » Plenck Ic. pl. med. T. 3 p. 73. t. 299., Lamk. Ill. t. 985. f. 2., Nouv. Duham. T. 2. p. 107. ih o. Girard De Uv. urs. p. 17. t. 2 Camer. Epit, p p. 7/0. f. i., Tabern. Krtb. 2. P. 1517. f. 4., Icon, t. 1113. f. f£; Du Ch - 136., Dod. Pempt. . d. C Rn 1 oul Querc. et Pilat. descript. (Lugd. 1555.) p. 88. lin. 6, descr. P- 71. f. 2., reapse mala. J. Bauh. Hist. pl. 1. 1, 5. p. 522, cum fig. h Flor. Maj. Jul. ineunte. Fruet. Jul. Aug. in Pyr. septr. med. Primo, ut referunt, reperta species a T'ournefort: ego vidi specimen ejus in Hrb. Marchant i5 Contendunt reperiri quoque ad S speciem in Pyrenaeis reperisse testabatur: et ex V Estibe de Luz novisse eam diceres Dulac ( Fl. n. 1510). is a Timbal, Llaur. p. 356.; et a per exsiccationem cochlearis instar excavantur, superficie inferiore concava » Gerard Gall. Prov. ed. 2. mscr. giana planta Mf. A . À G Sehwenekfelt Halleri .„ et Neotericorum respondet, eum Oxycocco , n, ae L., et Ne a , genere non separando, ut contendit etiam m. Amer. Acad. j 3 «(1 ti T do de qua agimus, imponens, eo €: nationes datae jam fuera i urnefor monente, Myrtillus erim, - J nt, et insuper, To e non provenit: cf. Desf, Choix o tione desi : ^ Sempl. p. 2 ; gnabantur stirpes j 60.: ut nos hodie alpi i inas ea. *t ego item sentio, Vd ans SECTIO 2. EUMYRTILLUS N. — pem Trag.! "BE - 974. n. 2. absq. fig. Trag. Eny. ex ed. crt. Vaccinium uliginosum p m p. 645. b 2. Bert” 4. p. 315. n. 2,, Gaud: 3. n. Vitman Sagg. p. 38., DC. Dub. p. 315. Lang. Willk. 2. giis ree La-Peyr. He M "YN. 'ubescens Wormsk. apud Hornem. Fl. "pa confirm.e Hook. Bor (var.); item Torrey New-York, qui laudavit etiam V. gaultherioidem Bigel. New V ulum Sekwan ckfelt Stirp. Fossil. Siles. UL) P : 244.5 V. ciliatum Gilib. (non Thunb.) Exerc. phyt., Myrt. ecu a Ayt- Hafn. Engl. Bot. v E A y )an A 231., et t. 1516. (pubsc.) PANE Icon. "t f. 3, 4, 5. Sturm ron. 42., Fl. Bat. t. 1076. Uus Pann À. Mg 79. fig., . 80., Rar. end ist. . p. 62. f. 1., Tabern. Krtb. 2. p. 1488. f. 1., Icon. t. T T h Flor. Maj. Jun. Fruet. per ZEsta Legi in Pyr. septr. sub le Port de ode die 9. Aug. 1838.; in Pyr. or. (Capsir) supra les Angles ad le Lac de Valmetta, die 19. Jul. 1839., vivitq. ibid. proxime in m.* Llaurenti; in Pyr. Catal. supra Setcasas l.d. el Conglos M la Llosa, die 3. Aug. 1846. Habui ex le Pie de Bergonz a Manceau, u, vidique ex proximis montibus Gourzy, et Pie de Ger, denboa a Gaston Sacaze: habui insuper a Deville, ex les Eaux Bonnes, et ex Valle de Louron. Quoad foliorum cilia cf. Schrank Primit. Fl. Salisb. n. 342.; hunc saltem prae caeteris. Num Chamaepyxos Trag. St. h. p. J070. n. 2. ad hane speciem, vel potius ad M. exiguum referendum fuerit, affirmari nequit nisi autoptis ab iis, quibus in sylvis Vuasgoiae, non procul a Caesareoluthra speciem unam aut alteram observare datum sit: tanta est Tragi manca descriptio. Quocunque modo, ego cum Tabernemontano, G. Bauhino, et asseclis illam Tragi prolationem ad Buxum ANON, humilem non retu- qu uidam receperunt, excludere non dubito, viamque aperio ad rectam veritatis notitiam. Item M. grandem Tragi , quidam cum G. Bauhino Arctostaphyli alpinae vellent; ast ego potiorem illorum sententiam ju- dicavi, qui speciei nostrae referunt. Let demam ya Hildegardiae, Dorsten., Lonicer., Anguillr.) Drejer afn. excurs 420. Botan. crt. 197. B. Lonic. Nat. h. crt. 42, B, ernia, Anguill. we o 259-60. Vaccinium Myrtillus L., Koch p. 545. n. 1., die. 4. p. 313. n. 1.. Gaud. 3. n. 878 Dc. dip . 315. n. 2., Lan els llk. 2, n. 9085. V. Myrt. qud Herb., V. p Schwenckt. Siles. ; t P Kidonk Dule.: : er Gilib. Engl. Bot. v. 4. 456., Fl. Dan o 9014., Sv. Bot. v. X. n. 163, . Dietr. Fl. Bor. v. 8. i. 3., Lamk. Ill. t. 286. f. de Gaertn. Fr. cg pl. p. 149. ja 23. f. 7., Hayn. Term. bot. t. 7. f. 1., Schk. Handb. t. 107., Flor. Bat. v. 6. t. 449., Nouv. Duham. T. 2. p. 102. t. 99., a Libosch. et Trin. p. 112 x : hrank Flor. Monac. t ad ^ LT Dict. Sc. Nat. Atl. Dicot. t. 69 Plenk Ic. pl. med. T. 3. 298., Turp. Fl. med. T. ii., Reichnb. Icon. C. 27, t. vd É 1, 2, 3, W., W. F N. a Ts Pl. offic. t. 219. Drev. i Haya Ch. pl. Eur. T. 5. p. 18. t. 113., Duh. Arbr. Arb. 2. t. 107. a Matth.; xu A y l. i d., p. 191. fig.a Matth. p. 231., ode Epit. p. 135., Lob. Obs. p. ' 546. f. 2., Icon. 9. . Pempt. p.55 L2; Tabern, Krtb. 9. P. 1487. f. 4., Icon. t. 1078. f. 2 h Flor. Maj de Fruct. per /Estat Legi in qus "Catal. Valle de Caroll, sub le Puig Morain, die 22. Jul. 1851. Habui a Deville ex Valle de Louron, et ex nemore de Rebeisclou. E baccis vinum potabile, e quo acetum, et alcohol extractum est; confecit Chassenon in Luxembourg: cf. Compt. rend. Acad. Sc. Paris T. 13. (1811.) p. 805. Res tamen, quae novissima non est. Dorstenius, et Lonicerus in eodem capite de Myrto Veneris, deque Myrtillo sylvatica tractarunt, quod ab Auctoribus non videtur animad- versum fuiss Myrtillus ra St. h. p. 974- -5y fig. mihi repugnat. Ericaceae repudiatae. T . ax ae ‘arb. ut Fhodothamnus. Chamaecistus (Clusii) Reichnb. La-Peyrousc Herb , ke Hist. abr. Pl. Pyr. p. 221, n. 3. hunc citat à la Sierra del Bui — ist. Fi ep : ids t Fl Esp. 9. Bissoy, ubi post eum incassum perquisitum est. Quer. Fl. Esp M 1 y, p ï «illi so. neque Iserne speciem ome 197. stirpem indicat ad Setcasas; illic MX 09, neq i-Qvenle ui dimus, Generatim non habetur pro stirpe pyrenaea, et Gre , Godr. Fr. 2. p. 436., illum e Flor. Gall. exeludunt. i: duo ME Chamaerhododendron. hirsutum (Gesneri) Nob., thododen: m 1 sutum L. In monte Sissoy à la passade de Bassiouhé eum vivere muere e Hi 221. n. 1. ut Herbr., sed qui nostris diebus Peyrouse Hist. abr. PI. Pyr. p.221. n. ROS TIBEDE; Bed. q jad. Als. T. 4, perquisiverunt, oleum et operam perdiderunt. Gmelin, Bad. f (ue p. 282., dieit reperiisse se hujus speciei varietatem gres em e Pyrenaeis, quod ego credere nequeo. E > cur edm 195 z bi ja i itam degere scripsit Quer. Fl. ZSp. 3. VO M de Nuria ipsum vit S P v. lee, suspicantur - s suasus est, nec eam sustinebit Godr. Fr., receptam tantum a levioribus s n. 4, Philippe Pyr. 9. p. 16. Ord. 46. CAMPANULACEAE g. DC. Trib. 1° WAHLENBERGIEAE End]. Wahlenbergia Schrad, Wahlenbergia hederifolia (Cherler apud G, Bauhin.) Nob. G n. uns EF Do8R n. 6 W had i ; 1 . Camp. 140. n. 13., etin patr. Pr P. T. S, g, V be 1. 18., Koch p Qui gi» DC. Alph. Monogr der Lang. 2. - Campanula he - 428. n. 18,, P. 944., Guép. Main. Loir. p. 172. n. 565., Willk. n. 1937 deracea L., Gmel. - A CD: Dub. p. 914 n. 2L, Sm. Engl. Fl, 4. p. 994 n. 10. C mel. Bad. Als. T. 4. p, 465. n. 317.*, DC. Dub. p Tu ` J b., et Antirrhinum C balaria La-Peyr. Herb., g C. hederifolia Salish Pr : 5. 4 Bivisierloltn filiformis Dulac. à jo iB. pi eo Curt. FL E *e 529. Roem. Fl. Eur, fasc. n. 5., Flor. Dan. £1 SoReiehnb, Pl. cr. C. 5. 1. 480, f, 673. et Icon. C. 29, p. 421, t. 4657. f 3, 4. J. Bauh. Hist. pl. CH P297. fig, Pluk, Phytogr. t. 33. t 1. Moris, Hist. pl. Oxon. S, 5. p. 496. t. 2, n. 18. 9, Flor. Jul. Sept, Fruct. Sept. Oct, In Pyren. Cantabr,; et per region, Oceanic. hue et illuc ior ` ; Tarior eveniens a mare secedendo. i Le n Pyr. Cantabr, ad ruleghwy, die 28, Jul. 1841. Habui ex s Ecuæ Bonnes a Marcoth, ex Melles a Munby, ex Cap-vern a De- Mago Per longum soli tract i in gna copia apparuit ida minore, Galiis pa- ri, Drosera rotundifolia, Filicibus, et - Ld. Rivhaute. 3, caules promens f t imo statim anno florentes : , Ca pro s forte prim reapse bua bi rum deni peg hujus plantae POT ^, Matormes quasi, sub terra 19 serpunt; ex hisce nodi hine inde exsurgunt aereos caules promentes. Corolla tubuloso-eampanulata. Staminum filamenta lanceolata, nec basi dilatata (non esse squamiformia adnotaverat Brot. Fl. Lusit. p. 251.), ciliata: et stamina suat libera, neque in disco hypogyno inserta vidi; tenuis ille circulus mihi mera receptaculi portio est, corollam, nec sta- mina gerens; stamina in media, inque inferiore illorum parte pilosa. Stilus glaber; stigma trilobum, saltem generatim, piloso-papillosum ; capsula semisupera, apice dehiscens. Floribus pallidis, ferme carneis obvia mihi fuit planta in m.* /zarris; iisdemve albis ad JMontoussé (Pyr. septr. med.). Characteres generis quales DC. et Duby de Campanula dederunt, non fert haec species, quamvis sub ea stirpem retulerit, Dissertatio Linnaeana De plantis hybridis (Amoen. Acad. V. 3. p. 28-62.) ceu cu- riositatis monumentum manebit. Suspicatur Ibid. p. 55. n. 62. Linnaeus hane hybridam plantam, patre Veronica hederifolia, matre Campanula aliqua; et dieit, aliena a suo genere gerere folia! Sed quis non vidit, aut non novit, Campanulae species, quasdam, Linnaeanas etiam, quae folia portendunt cum Wahlenbergia nostra, magis quam eum Veronica hederifolia propinquiora, ex. gr., C. Erinus, C. hederifolia, ete.? Eodem loco Linnaeus, n. 51., Linariam Cymbalariam aeque ceu hybridam plantam designat, cui pater Wahlenbergia hederifolia, mater Linaria Elatine. Perabsurda haec omnia. Quandoque dormitavit Ho- scilicet nomine salutavit. » Nocca, Ticin. hrt. Acad. pl. sel. fasc. 1. (1800.) Monit. ete. p. 40. Inanis es Abbas Nocca, ad lacessendum peril- p. pl. p. 12. n. 155., cujus arche- typa vidi in Herbr. Hrt. Bot. Matrit., male adducitur ad W. hederi- foliam a DC. Alph., a Steud. Nomenel., denique a Willk. cum Lang. lc. Me judice agitur de bona specie ad Campanulae genus revera per- tinente. Cutanda, citati Herbarii curator, eui Steudel maximae est aucto- ritatis, et auxilii, non percepit tantam in rhizomate validiore differen- tiam, diversitatem in foliis, majoremque adhue in floribus. Plura a Cavanilles, et a Lagasca bene acta in pejus, ne dicam in ruinam, verterunt qui successere Hispani, quibus munus fuisset majorum illorum gloriam tutari. Trib. 2* CAMPANULEAE Don G. Ovilla Camer., Adans. Fam. pl. 2. p. 134., Rupr. Ingr. p. 652. Jasione L., et Auctor. Non Wahlenbergiearum, sed potius Campanulearum subtribus dietitavit Visian., Consid. gen. sp. p. 3T., quod ego efficere non necessarium duxi. Perperam Balbis, Fl. Lyon. p: 460. genus hocce ad Lobeliaceas traxit. Putavit Adanson, et cum eo Scopoli, Ann. 4. Hist. Nat. p. TT., Theophrasti Jasionem Hist. pl. 1. 1. c. 21., Campanulae speciem referre, ut olim eam existimavit Dodonaeus, Pempt. p. 167. Illam habuerunt - 20 quidam pro Convolvulo majori, Caesalpinus pro Aquilina vulgari. Primam refutavit sententiam, secundam laudavit Paulet, in Stackhouse Theophr. p. 4T. lasione vero Plinii, Nat. h. 1. 22. c. 22., vel 89., est olus com- mendatum ad stimulandos coitus, nomen , quod et infelicem Iasionem, qui ZIypsiphylem adamavit, commemorat: vocabulum ergo eximie ero- tieum, applicitum a Linnaeo insulso generi, injuria quidem hactenus continuatum est. Exsurgat ergo Camerarii nomen ab Adanson, a Sco- polio, a Ruprecht revoeatum. Habemus ab Hermolao Barb. Castig. Plin. a nonnullis seriptum fuisse Lassinem; a Salmasio, Homonym. c. 49. p. 54., reperiri in quibusdam codicibus scriptam Tasine, et La- gine, quod nominis /asiones confusionem adauget, originem, etymonique ejus sensum obvertens, significando Violam Dei, vel Jovis. Ovilla globulariiflora (Dod., Gesner, Caesalp.) Rupr. Ingr. 653. n. 389. . Stirp. h. Comm. (1953.) t. 135., Hist. pl. (gall) p. 82. f. 2., Gesn. Op. bot. ed. a Schmied, tab. lign. 6, f. 52., Caesalp. Herb. Tornab. (1563.) fol. 131. n. 355. lasione montana L., Koch p. 532. n. 1., Bert. 9. p. 596. n. 1. Gaud. 2, n. 526., Moris Sard. 9. n. 769., DC. Alph. Monogr. Camp. ub. p. 311. n. 9, illk. Lang. 2. n. 1949. I. mont. var. umbellata La-Peyr. . r. Engl. Bot. v. 13. n. 882., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 3. 38., FI. ra t. 349., Sv. Bot, v. i n 4 : 7 5 r . à e it C. 29; f. 1578, f. i.: Sturm. Heft »u Column. Ecphr. p. 226-7., Tabern. Ico t. 536. f. 2., Dod. Pempt, p. 122, f, - 404., Fl. Bat. v. 6. t. 434., S . 3. t. 266., Dietr. 24. f. 4., Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 149. t. 30. t. 5.. Reichnb. Icon. Schub. Icon. t. 13. f. 3. Dalech. Hist, pl. Lugd. p. 864. f. 1., n. t. 162. f. 2., Krtb. p. 444. f. 1., Lob. Obs. p. 291. f. 3, Icon. ?., Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 5. p. 464. t. 5. f. 48. ©, ©; 34? Flor. Apr. Aug. Fruet. per ZEstat, Legi in Pyr. Catal, prope El Seo de Urgel, die 4. Jul. 1846. Habui a Deville ex Tarbes, et ex viciniis de Castère. e vita plantae annua, bienni, perenni, variae sunt auctorum sententiae, paucae semper aceuratae observationes: ad hoe legitur in Teesdale, Pl. Eborac. (1798.) Obs. * ] have seen this plant upon heaths, with all the app Ppearancé of a perennial root: and M. Swainston's gar- dener shewed it to me in his master's fine collection, where it is assuredly perennial „ Trans, Linn. T. 5. (1800.) p. 65. Folia per marginem servant Link Hoffm. F7 nostris caulis pilis | dis s maritima valde insignis, la temae sejungendam censebat Dufour; sed eam tantummodo 0, globulariiflorae varietatem existimavit DC. Alph. Le. p. 103. inque patr. P eadem varietas habita i a Wil rietate O. humilis? Evide meis oculis t D. 2. p. 415. Nonne haec lk. Lang. (Pr. 9. p. 283.) pro va- ; Gesneri figura, pro Knautiae integrifoliae atr nesi; Diss. de Germ. r. hrb. Patr. p. 24. ec spe li terida: 'rividio- montanis editis E eies, quae in regionibus frigidio » € & collibus humilior a ka aF ID mifioribus, calidi ue occurrit in tantum amilioribus, et in litoribus etiam. In agro Bor Italiae 'ummodo in montanis vi g ononiensi E : Jrenaeorum litore orientali iu Addas observation ale ad, Palamos, ad 1i bsery hy ad Rosas. Contrarium Th I% oppositifolia ad mare repertam. facile comu o Olfcindli -sive vulgari, quod ; In Corsica editos montes tantum e 21 habitare consuescit. Sie Podospermwm. laciniatum, pluribus mitissimis locis nobis obvium, ad Florentiam non nisi in regione sub-apennina ad lIncontro, et ad Pratolino vidimus. Plantago media, in depressa planitie Balneo-eaballensi communis, in agro Lucensi ex Apennnino di Careggi, deque il Prato fiorito mihi tantummodo nota; quam legem in Etruria quoque, et per Italiam ge- neratim servat. Veronica prostrata inventu facilis ad Ravennam, ad Bononiam, ad Florentiam, in agro Lucensi non nisi in Apennino, quantam scimus, reperta est. Geranium nodosum in Italiae locis hu- milibus ae ealidis passim proveniens, in plurimis aliis regionibus sub- alpestris, vel montana planta 'est. Quaedam apenninae species in locis valde demissis nobis obviae fuerunt in agro Lucensi ad Balnea, et ad Antiano. Hae sunt Vero- nica urticifolia, Lithospermum graminifolium, Globularia incanescens, Hieracium amplexicaule, Doronicum caucasicum, Bellidiastrum Micheli, Saxifraga lingulata, cuneifolia, et rotundifolia, Cerastium alpinum, Alsinella subulata, Turrita alpestris, Corydalis ochroleuca, Hypericum Coris. Et libeat extollere Vacinium Oæxycoccoidem in palude Blenti- nensi a nobis ante omnes, ut videtur, detectum, die 16. Jun. 1984. De hoe cf. Caruel Stat. bot. Tosc. (1811.) p. 351. In Hungaria observarunt Waldstein, et Kitaibel sequentes species alpestres ad humiliora loca descensas: Hyoseridem foetidam, Saxifra- gam cuneifoliam (item ego in agro Lucensi), Aconitum septentrionale, Coeloglossum viride, Veratrum album. Addito ab eis visas in Croatia merfelt, Suppl. Fl. Lapp. ns. 112., et 472. De harum prima specie cf. quoque DO. Geogr. botqg. 2. p. 1011. Nee desunt hujuscemodi exempla de plantis pyrenaeis: (cf. mscr. p. 1954.), et ego in agro Monspeliensi, et insuper in Pyrenaeis vidi ex. gr. Lactucam perennem ad humiliora desilire; nec illa, neque Onobrychis supina repertu faciles sunt in locis mediocris elevationis, quum generatim terminum medium fugere videantur. Ovilla perennis (Weinmann) Nob. Weinm. Phytogr. t. 862. f. d, Iasione perennis Lamk. Dict., Koch p. 533. n. 2., Loisel. Gall. ed. 2. p. 146. n. 2., Bert. 2. p. 529. in obs. ad I. montan.; DC. Alph. Monogr. Camp. p. 104. n. 3., et in patr. Pr. P. 7. S, 2. p. 415. n. 3., DC. Dub. p. 311. n. 3., Willk. Lang. 2. n. 1945. I. per. La- eyr. Herb., et I. montana La-Peyr. Herb., excl. variet.; Phyteuma pyrenaica Chaix Herh., et Ph. umani Pourr., n Chaix, ex Timb. (ista stat. minr.). Reichnb. Icon. C. 29, t. 4588. f. 3., Ker ot. Reg. V. 6. (1820.) n. 505. stat. luxurs., e cultura: Lamk. lll. t. 724. f. 2, Curt. Bot. Mag. t. 2198., Lodd. Bot. Cab. t. 923. 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editioribus. Legi in Pyr. merid. Cantabr. ad summit. montis. Adarra contra Ernani, die 23. Jun. 1851.; in Pyr. septr. sub le Port de la Picade, die 18. Aug. 1838.; in Pyr. Arag. supra Venasques a la Peña blanca, eodem die; in Pyr. Catal Valle de Caroll sub le Puig Morain, die 29 9. Aug. 1839., et inter Portà, et Porte, die 23. Jul. 1851. Habui à Deville ex Muscaro. Vidi ex le Pic de Ger; observavique supra Ustac, iu Valle d'Aure, de Louron, circa Luchon ad summitates; item ad Ron- eesvalles, al Formigal de Sallen, ad balnea de Panticosa, in Monseny, alibique. : Rhizoma repens, eauliculos subterraneos quidem edens valde tenues: caules aerei basi adscendentes , angulati: pedunculi capitulos ferentes visui quadrangulares, sub lente plus minus striati se pandunt. Pistillus spathulatus, apice fissus, caeruleus. Apparent aliquando individua flores pallidos, ferme roseos proferentia: quaedam in mitioribus obveniunt a figura Bot. Reg., quae luxuriantem offert plantam, non recedentia. Communior status altero caul Ovilla humilis (Pourret) Nob. Phyteuma crispa Pourr. Chl. Narb. (1788.) n. 869., in Mém Acad. R. Toulous. T. 3. p. 324., et Pourr. in Herb. Matrit. assery. Iasione humilis Loisel. Not. pl. Fr. (1810.) p. 42., Fl. dui. ed. - p. epe. 3. (corr. fals. Pers, prolat.e); Bert, 9. p. 529. in obsrv. ad I. montan., DC. Alph. Mongr. amp. ba x n. 5., et m patr Pr P758. 9 P- 416. n. 4., DC. Dub. P. 911. n. 4., Willk. Lang. Aun ee Pissing dta Pius 2. ^ LE s s I. undulata La-Pevr. Herb., et i- $ 3 La~ . s S.l. urr, " i 1 o . V č pl. midi Esp. (1551) p. 194. ^ rr foliosa Willd. En.?; I Phyteuma pauc - perennis var. Koch, Coss. Not. e& in. Pyr. aurig. supra la Soulane d Andorre l.d. les allées etroites, de Llo di 0.; in Pyr, or, m.e Cambresdazes, Valle d Eynes, et Cingle T M AW Aug. 1836. et 16. Jul, 1839.; habui ex la ER del Coms au bas de la Soulanette de Costabona a Xatart. Vivit a : rud Ger: observavi au Port de Paillères ; al Puerto de Caldas, a : ueillada verde inter Pardinas et Villalonga; Supra Setcasas, a i ice in m.e Canigou, Carlit, ete. Sed descendentem ad litora Can- abrica (Willk. Lang.) ego eam non deprehendi. Ovilla amethystina (Lagasc. et Rodrig.) Nob Iasione amethystina La i : ia pata iig i à ag. Rodr, Ann. Cienc: Nat. Madr. T, : in patr. Pr. S. ?: p. 416. n, 8., Willk. Lang. ?. n, 1944, Boiss. X he «e. p. or. a. L0 ees Sept. à Pyr. Arag. editior. ME TOXImA ea planta, qnae inter varietates ^ indigitatur a EN P e jus. tosis , M Duk, jid Mo n n as i caulibus cae- lem Lois cula, insignis for ter J. si T isl. ambigens ids s, ae MNT supra medium nudi C INE, 2 J. humili caulibus floriferis in Ann. gS x foliatis certe di . Nat. UA. Ik Dur. Astur. p. 51., I. montana iom 7 2 *: (1836.) p. 123., fortassis eadem est Shine " É a 5i eanbr., Timb. Ze Zla ^ D 291. neo non f glabra ai aspen mmk Pug. pl novr. p. 73. . glc » € Speeimine a Munby i Lal d e al. E SUEDE AS iR A od sioe 23 Rapunculus Tournef., Ludwig., Gilibert. Phyteuma a Graecis, per antonomasiam, nuncupabatur planta, quae ad amatoria adhibebatur: eorum Phyteuma forte fuit Reseda odorata; illa Dioscoridis videtur R. Phyteuma; Campanulacea vero nulla ita a Patribus nuncupata fuit. renatis tantum litteris nomen Phyteumatis ad designandas hujus Ordinis species adhibuerunt Matthioli, donec Caesalpinus, Camerarius, aliique, Linnaeus, cum Caesalpino, ad genus de quo agimus improprium nomen firmavit. Supervacaneum forte erit repetere quod Phyteuma Dioscoridis, ex Columnae sententia, fuit Scabiosa Columbaria; Honorii Belli, Dodonaei, Besleri, aliorumque Antirrhinum arvense. Ego nomen ' Rapunculi, cum Tournefort, Haller, Ladwig Adanson, Miller, Scopoli, Gilibert, potius suscipiendum esse és aetéruin nomen Phyteuma quidam rectius cum nio, Sehrank, Steudel, Roemer, et Schultes, Smith, Gaudin, Koch, mkate, Host, Sprengel, Ledebour, neutrum faciunt ; alii, cum is ioni, Jacquin, Villar, Lamarck, DC., Bertoloni, infauste generis foeminini volunt. Rapunculus pauciflorus (Agerius EET J: po ) Mill. Dict., Scop. Carn. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 20. p. 811. f. 1. d^. h LL. eva p. 533. n. 1., Bert. 9. p. 530. n. 1., et e "ta Seg DC: Dub. p. 311. 4. ph. e alobiariaetulm, e t Ph. paucifl, Gaud. 5 ns. 5134., et Y . 640. ; Ph. cette LaPey. Herb., partim. Reichnb. Pl. cr. C. 3. . 864. f. 545., et f ed m r Icon. C. 29. t. 1579. f. r i et f. A 3. "falob.3: Heg. et Re' sen. Helv. p. 146. £ i8, 14, 15., Colla Icon. Herbr. Pedem. Nc: 8. t. 71. f. 1, 2. Chabr. Sciagr. p. 262. f. 3 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Oct. Nov. In Pyr. orient., et supra ia Eaux Bonnes. Habui de Herb. Coder ab ejus filio. Supra les. Eaux Bonnes invenit Jaubert 1868., in valle de Caransa Freyn, et Gautier; au Puigmal alibique Vayreda. Nonnulli, observationibus edocti, R. globulariaefolium a paucifloro separare noluerunt: cf. Guthniek in Flora (1833) p. 82., cujus observa- tiones summatim retulerunt Brongn. Guillem Ann. Sc. Nat. Par. Ser. 2. T. 1. (1834) p. 380.; et Heer scripsit: * Ph. globulariaefol. Sternb. et Hoppe mera var jetas est (R. pauciflori) statura humiliori, et foliis plerisque radicalibus. Huc pertinet Cl. Halleri n. 680., quum plantam suam a Cl. Gesnero, qui in m.e Büdnerberg invenit, accepisset, ubi ego quoque hanc formam minorem maxima copia yi vavi p eer: cf. Frobel, et Heer Mittheilungen Bd. 1. p. 439. Wegelin En. St. Helv. Ord, nat. 1837. p. 27. not. 1., p. err. 2. Stirpes ın unam speciem conjunxerunt, ceu varietates, Bertoloni, Koch, Grenier, Kerner, demum Vatke in Linnaea V. 88. p. 102. Separavit DC. Alph. in Monogr. Camp., et in patr. Pr. l.c. p. 450., sed non potuit quin adnotaret: * An a Ph. pauciflora diversum? , Coll, Herbr. Pedem. 4. (1835.) . 128-9. ns. 1, 2. ambas stirpes "ceu species proprias sustinuit, sed eo perlecto gnoscis quam parum tutam ipse sejunctionem hanc existi- maverit; et sie Biroli. Adnotarunt scriptores. Compend. Fl. Germ. * Alterutra saepius confunditur. , Unde percipitur, quantum infirma sit harum plantarum separatio, non solum, sed difficultas aeque se- jungendi Ph. vel R. humilem a R. hemisphaerico , adhue seorsim ceu speciem propriam consideratum a DC. Mongr. Camp., et in Patr. Pr. e. p. 451 Rapunculus hemisphaericus (Thalii) Mill. Dict. Thal. Aer ai Herc. lr 94. t. 8. f. 3. (intr.) CA diii hem rt debere va zs Te ; F x" 589. n; 2., Gaud. 2, n. 515., DG. Alph.) Mongr. Cen. pM 7 po y P. aio. n. , Willi. Lang. z n. 1949. Ph. hem., et Ph. Michelii La-Peyr. Sete ide "m P 24 2 3., Lamk. Ill. t. 194. globosum Asso, Econ. polit.?, ex Losc.. Pard. Arag. Jacq. Icon. rar. V f. 2., Reichnb. Pl. cr. C. 4. t. 1 i 2. t; 993., t. 303. f, 544., Icon. C. 99. t. . f. 3, 4, 5. Column. Ecphr. 2. p. 23., et p. 26. f. 1., Barr. Ic. t. 523. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. 1. 20. p. 810. f. infr., Moris. Hist. pl. Oxon. z & 9. p. 465. t. 5. f. n. 53, 9; Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In editioribus. i Legi in Pyr. aurigr. sub la Maura. die 8. Aug. 1843.; in Pyr. orient. supra Mont Louis, die 14. Jul. 1836. Habui a Deville ex le Migouelou, ex l'Hourquette del Py, ex le Pis de Gabizos, et ex le Glacié d'Azun. Vivit in m.* Vignemale ex Ramd. Individua observata in Pyr. Arag. supra Panticosa hancine pepe- rerunt Sprucei observationem: * This seems to unite Ph. humile to Ph. hemisphaericum, having the bracts sharply toothed at the base, yet sel- dom above half the length of the capitulum. The leaves are all minutely, : and remotely toothed. Koch describes the bracts of the Ph. humile as — integerrimae; Mutel figures them as strongly serrated. „ Spruc. apud Hook. l the Lond. Journ. of Botan, T. 5. (1846.) p. 429. Bracteas integerrimas non in 1., nec in 24 Synopsidis editione dicit Koch. Rapunculus sylvestris Tragi! 26 e alopec., ete, Clus. Rar. pl. h. 1. 5. p. 173. sin. fig. R. orbicularis Mill. Dict., E 600. Wu DA 113. Phyteuma orbicnlare L., Koch p. 534. n. 5., Bert, 2. p i i ipei : Monogr. Camp. p. 187. n. 8., et in patr. Pr. P. 7. S. 2. p. 451. n. 9, : Nn epert. Fl. Ligust n. 1180., DC. Dub, . 912. n. 6., Willk. Lang. 2? n 191. Ph, orbic., E verte; ipHieum Gaud. 3. ns. tT, Sid, eonfem c eliam Quthnick. Ph ins La-Peyr. Herb., quoad arts., non p ener Herb. La-Peyr. part.; et Ph. pauciflorum Herb. La-Peyr., parte m imb «s ex Timb. et Lor.; Ph. inaequatum Kit. ex Neilr., Ph. 3 y pé 4 R. nemorosus Tabern. Engl. "—— : b Du Xn "AMT. A.D. p. 18. t. 497., Dietr. Fl. Bor. v. 12. M T edidi s 583., Rivin. Monpt. irreg. t. 09: f. 1. Column. Ecphr. p. 223-4., Barrel. | De Rr T ay ue Erit. ex Uffenb. 1688, p. 413, f. med,a, Trag. imit. Moris. Hist. pl. y Flor. Jun. Aug. ineunte. Fruct. med. Jul. Aug. i Jul 1598; Py P septr. med. ad el Portillon vallis de Aran, die 1l. — - dee 1S in Lyr. Arag. ad la Carbonera e fronte de Murillo € allego, : >. Jun. 1820., et ad Ans), die 17. Jul 1858. Habui a Deville : , . 90. abul a ex Biacabè, ex Mont-Sa sum. Locum Jaequini , ad R. j lc. p. 537, et p, 54 : Paet ; a me, cum aliis sat amandandum sustinet Bertoloni bari n uae plures ; t Her- Videbis ERE demonstrat, ef, ooe God. A E ^ s 1 3. Ph. e llipticu E M Ph. lanceolatum, Vill. Dauph. quod d suum non fuit a me Pere tie. ET Aeapse haee form in Pyrenaeis hactenus: satis dixerunt alii. : ellipticum Vill, Poiret...... sed haec Scheuchzeri! Nob Scheuchz, de i . 2. p. 542, n, 7. Ph as Phyteuma Scheuchzeri All, 2. p. 147. ns. 5, + et Ph. Charmelii DC, l. Ped. Auctr., Koch p. * 7, DC, Dub, P: 312. ns, 4, 5, Ph. Clari vE 189-90. ns. 9, 10. : Gren, Godr, Fr. 2 534. n. 6., Bert. Loisel. Gall, ed. „p. 401., Willk. 25 Lang. 2. n. Ph. AM Gaud. 2. n. 518., et 6. Append. p. 345. Ph. Chrm. La-Peyr. Herb., Ph. Cbarmelioides Birol.; reniformis Dulc.; Ph. comosum Pourr. It.* All. Ped. s Argen t. 39. f. 9. Vill. Dauph. 2. p. 516. ^t i ehem 12.); Birol. in Mém. R. Acad. Taur. T. 24. (1820.) È 571. t. 10. opt., Bass. Comm. Inst. Sc. Bonon. T. 4. (1757.) p. 289. t. 1. f. 2., Reichnb. Pl. cr. C. 4. t. 360. f£. 541., e£ Icon. C.. 99. t. 1581. f. 1, 9., et t. 1584. f. 1. 9, Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. In Pyr. Arag., inque orient, editis. Legi in Pyr. Atax. colliculo retro Peyrac, contra salinas du Lac, die 27. Maj. 1939; in Pyr. orient. Valle de Llo, die 1. Aug. 1837. Observavi in m.* el Forat supra Sallen, et in m.* Montinier supra Bielsa. Hujus speciei statio non bene nota DC. A ph., utpote qui in Le. dixerit eam reperiri nisi inter 800, et 1000 metr. elevationis supra mare. Jam ab aliis observata in vertice Pic St. Loup E WM cujus elevatio vix a pertingere pin. EES in valle de Llo ad medietatem leiis pro certo ultra 1000. metr. elevationis degebant. Adducerem cum Hallero, Allioni, Willdenow Scheuchzeri It. alp. 6. (1707.) p. 460., quomodo fecit DC. Alph. Mngr., ex Hallero. Sed excluderem Scheuchzerum Ibid. p. 461., quod est aliud sy nonpa ab Hallero quidem citatum, a Willdenow praeteritum. Loca ea non consideravit Gaudin ; item Bertoloni negligere, qui Bassium küstinvit a DC. exclusum, a Gaudin ad sequentem speciem allatum, cujus est 1 e duobus Bassi figuris. Rapuneulus Caesalpini! Nob. Caesalp. Herb. — 1563. A 235, n. 668,, De Pl]nts. 1. 9. c. : E ^ qeu E chelii Bert. It. 2. p. 538. Coet V. 3. 60i., Koch 535. n, T Mun Lan Ph. Michelii , Ph. Erai $& Ph. iometa E Gaud. 2. ns. 5204-2., s Loil Gall. ub € ps. 145-6. ns. 6, 8, n DC. 2 i uA Gp. api b 11, et Ph. beton., et Ph. scorz. DC. Duby p- mE Gren. Go de. FRE 02-3, Ph. ark Herb. La-Peyr., part., Ph. spicatum var. 'betonicaeiolia Benth. Cat.; Ph. pericifotum. Hoppe plur. consensu; Ph. cor- difolium Dulc., Ph. veronicaefolium ue , ex Yatke. TU ags Pd t45.Lb 342 vili, e 2. tab. n, p fig.a M. ; PI, C. 4. . 348. f. 599., px c. I A 411. z t6 2I » 299. t. vn ost Comm. "Inst. S Sc. pon T. 4. ( Dx $29. f. ge ws bot. sd: s fortan tab. . 6. f. 49.? Rapls. petraeus Alpin. Exotic. pl. ult.a ads eh = et pej. figur. p. 343-4. 9, Flor. Jun. Aug. Fruet. Aug. Sept. in pratis, potius quam in oss reperitur. Habui a Deville ex nemoribus de Baràges, ex pratis Gavarnie a Bordóre, E m.* Cagire eamdem demonstravit Parentau. Species valde polymorpha. Ad specimina Devilleana Greniero missa, iste observabat (in litteris ad Deville, datis die 30. Jan. 1859.), quod spicae crassiores sese offerebant prae illis specimiuum alpestrium. Inspectis hujus speciei individuis certis, pro majore parte penninicis, nec talibus e Pyrenaeis mihi notis, fateor me tuto, de visu, testimonio caruisse, tum eum hane speciem inter Pyrenaeas inscripsi. Videntur mihi p speciei insequentis (foliis cordato-laneeolatis, angustiori- busque) eae, quae suffecerunt Deville, et Bordére sub nomine Phyteu- matis betonicaefolii. Sunt vero Candolleana, Willemetiana, Grenierana praecipuae auctoritates, rejectioni obsta nonymus, qui, divisione stigmatis bifida aut trifida ceu constanti rere possum e repetitis observationibus in plurimis hujus generis speciobus attente fetis speciatim vero in Apenninis de hac nostra specie abunde. 26 Rapunculus spicatus (Dodon.) G. Bauh. p. 92. n. 8., Mill. Dict, Scop. Carn, Gilib. Exerc. phytol. | h. Comm . 142., et em Sane Fs Gat p- eis : 2. Rap. sylv. Gesn. Hrt. Germ. ert. zi. lin. 5, 5.1 PRYMUMA Spicatu i . p. 943. Gaud. R. n. 523., DC. Alph, Mongr. cit. p. 197. n. 16., DC. Dub. o n. D paii n. 10. Halier r 'ex DC. A., W illk. Lang. 2. n. 1953.! Mrs Dodonaea p. 89. Ph. nigrum, et Ph. spic. Koch p. 535. ns. 8, 9. Ph. spicat. var. spica elong. La-Peyr. Herb., Ph. orbiculare La-Peyr. Herb.. quoad typ., et Ph. Bstóticaefolium La-Peyr. Herb., Ph. atropurpureum ekar, nt puto cum nigro ident., R. nemorosus pem. Ph. tetramerum Brass. Fuss.? cf, Sut. Helv. ed. Hegetschw. p. 197. ps Bot. Suppl. v. 1. n. £598., Flor. Dan. t ., Lamk. Ill. t, 124, f. t., Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 149. t. 30. f. 6., Bot. Mag. t. 9347., ue mI. Bor. v. 8. n. 513. (ll, 1ut.!); Schk. Han 39. Reichnb. Icon. C, 29, t, ug f. 9., et f. 1. (nigr.)t Fl. Bat. v. 9. t. 682... v, 11. t. 851. (nigr.) vidtr. G. Bauh. Pr. p. 32. f. i.. . Bauh. "Hist. Er €. i. 90; 809. f. "ed "n Sisto Monpt. uos t. 109. f. extr. Dod. Pempt. b 15. f. 2., Dalech. Hist. pl. Let.» . 041. r. vidt, Tabern, Krtb. p. 794. f. 4., Icon. t. 411. f. 9 Flor. "ai Jul. Trick Jul. Aug. Legi in Pyr. Cantbr. m.* la Rhune, supra Ascain, die 15. Maj. 1841.: supra Bagneres de Luchon, die 18. Jun. 1838. Habui a Deville ex ieris, Tucoy, Mont-Sacon; varts. ex Péne blanque près Nistos, ct ex le bois de Visken. Observavi ad Renteria in m.* San Marco: forte haec erat planta, quam pro Ph. Halleri ad Mauleon indicat Gren. Fr. 9. p. 404, eadem ae illa e Mont-Sacon a Deville. Vidi ad Aras de Bi- gorre, ad Esquierry, ad Basibé. uidam pro sequente specie habuerunt. Species adeo variabilis etiam in Pyrenaeis; cf. ipsum DC. Le. p. 98, qui dieit eam occurrere statura, et facie diversa, plerumque hirsutig: simam, spicae oc erg admodum ludentem, florumve colore. Floribus caeruleis s vidi Renteria anno 1855. Ph. seu R. "d um foliis Rect, p. 462. 381; e. et S y pr pen. Fl. Frib, Add. Em. p. 1081. Amtr. e deem austr, 9. P. 7711.; Coss, Germ. Fl Par. o » 3850, n. Ij up an. FI. Bay. (1866.) p. 188., et videas Michalet Jur. p. 218, buried ceu S m varietatem TATE, d sentei pras odd oque Godr. 495. n. 1., Kirschl. Vog. ume ovatus (Caesalpini) Nob. sa erbr, T "wa x ioch p. "ie M3 Mk 2 AEN. De doe c. Ld. p.386. Phyteuma Halleri eih, . Gall. ed. 9. u n. 524., DC. rr. T PRU pov. ial. 2. p. 146. n, 12., M aere an e rt Ph. nigrum ni s . rti id h. spicatum La-Peyr, Herb.. T bie iur á goes .G M - partim. Ph, spicatum b Ambr. Tir. austr.; Mon Hrt} ^s 1 vá A qim Pr; Pko ovatum Schm. Dule., R R. Alopecurus 2E intns, violae.). Barrel. PS rod vers., videtur. Reichnb. Icon. G 9. (fl. Fi Ds a Kos: Aa "8. ftue Aug. Sept. In Pyr. med. septr. et orient. ville ex tora d; rad t Louis, die 8, Aug. 1837. Habui a De- pe Mere Grenier in dog M en xu ee mb Pk iot. Eois qe) Tematis negat Monographus DC. p. 198. Judicandis speciebus t er ego a plurimis aliis otanicis in hisce di- Specie (ut plurimis iron Nollem denique agi de unica tantum conjungunt Spreng, e Vegi generis), admodum variabili: Una 149, (ex Gaud.) God 4 124. n us , Hegetschw. Reisen a ^ 2. p. 494, ampanula Pali A DC SECTIO 1. MEDIUM Tourner. Campanula speciosa (Tournef.) Pourr. Chl. Narb. n. 231., et Herb. suo Matr. Tourn. Elém, bot. (1694.) p. 9t. lin. 14. Pourr. in Mém. Acad. R. Toulouse T. 3. (1788.) p. DC. Alph. Mngr. cit. p. 248. n. 44., DC. Dub. p. 313. n. 5., Gren. Godr. Fr. 2. p. 407. C. e flora St. Am. Bouq. Pyr. p. 197. n. 29, (non L., nec Lamk.), Pourr. antea. C. longifolia La-Peyr. F1., et Herb.; et C. Allionii La-Peyr. Herb.; et C. Medium La-Peyr, Herb.? Pourr. 1t.!; C. bicaulis La- Peyr. Fl.; C. affinis R. Sch. C. Bolosii Vayr., cum ejusd, C, speciosa. La-Peyr. Fl. Pyr. in fol. p. 10, t. 6., et p. 13. p. 7. (bicl.); Vayrd. Pl. notb. Catal. ps. 87-8. t. 3. f. 1-4. 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In rupibus caleareis , generatim, magnae plerumque molis; sed sub iis, procul etiam aliquando, reperitur in terra arenosa, ut mihi datum est observare a la Conca de Tremp, al Tozal de S. Salvador, à l'Espluga freda, alibique. Supra Agos au mamelon de Bours vidit amicus Buale. Legi in Pyr. Cantabr. ad rupes di Behorleghuy, die 24. Jun. 1341.; in Pyr. aurig. ad rupes de Lordat, die 21. Jul. 1840; in Pyr. Atax. supra Axat ad le Roc St. George, die 25. Jun. 1839., in Pyr. or. supra la Manera ad rupes de Bordallat, die 2. Jul. 1840. Habui a Deville ex le Pic de Lhieris, loco "Tournefortiano autoptico! Legebat quoque Deville au Ger du Troubat, au Pic de Ger à Lourdes; habui etiam a Massot ex Villefranche (Conflent). Vidi in m.* St. Victor (Corbariens.)): loco Pourret. autopt. Observavi in m.* Mirabàt Pyr. auriger., au Pic de Gard; ad Orgajiia, in m.* Queralt supra Berga, et Corbera; in Conca de Tremp al Tozal de San Salvador, et supra San Vicente de Tolo ad l Espluga freda, etc. Monente olim Xatart vivit quoque ad St, Aniol, et au Pie de Bassagoda. La-Peyrouse iterum de hae specie loquutus, Hist. abr. pl. Pyr. p. 107. n. 14., duos manifeste protulit errores, quorum primum ipsum a Pourret sumpsisse credimus. Capsulae non sunt quinqueloeulares, sed certo certius triloculares; mirum, quia ipse La-Peyrouse jam (Flore, in fol. p. 10.) eapsulas triloculares recte descripserat. Perperam, in- super, hane speciem ceu typum C. Medii existimavit; quo dubio non V. 5. p. 140. n. 161. firmis, tutisque characteribus inniti, et potius - in ea video statum C. speciosae, 28 Synonymon St. Amans absque ullo dubio huc traho; quia Platycodon grandiflorum, e Sibiria, provenit in Pyrenaeis, i: d Medium, ad quam retulenda est C. grandiflora Lamk ? non E we "pim an in Pyrenaeis vivat. Insuper legebat suam p € e Pe n Pene (Pic) de L'heris ad meridiem, dicens flore similem pn er ida et foliis thyrsoidi, quae notae facile ad C. spectosam adi s : etiam si deficeret comprobatio altera, quin etiam certitudo, tes i loci, quam palam fecerunt La-Peyrouse, Deville, Philippe, aliiq SECTIO 2. EUCODON DC. Arru. —— — (Tragi) L. S t. h. p. 996. n. 2., Uvul. ex dg. Koch p. - n, 27., Bert. 2, p. E" P = Ra P2 DC. Alph. Mongi Cam 253. n. 50., et in patr, d aui. RB LED pond. » 344, | xs Willk. ag. t P ids. ; Wither. Arrng. Br. jl. ed. 7. 2. E i Ledb. Fl. Ross. 2, p. $80. n. 13. ee , E C it Cod sparsiflora DC., ex Carion, Sein. Loir., C. glau cophylla EE, et V -— ex ? eilr. € $ 2. 0 ; m., ^ Kosch., Gentiana pei na Peages ^ Low. ru x Bot. v. 2. n. $ n. a ^ LRO r. A [s 2. 056; ES iege . 40. t t 798. € Miet CLE "sos f. 757-8. (aggr.); ios "(elipt), a et t. $4. f. 78044. (lingul., po Neilr. ` credo); . Br. pl, ed. 7. t. pl. nan, unifl.; Sabb. Hrt. Rom. T. 4. t. 76. Dod. St. Let 2 ra p. ?11., Pempt. p. 164, f. 2.. Lo b. ^ p. 76. f. 3., Icon. t. 396. f. H Clus, Ea ; Wb s s b. p. 101. f. i . Hist. pl. 2. 1. 20. p. 804. f. 9., — Hist. pl. Oxon. 2. 8. f. 40., et 43. Plant. ves E (gallie.) p. im f. 9. Thal. Sylv. Harc. p. 94. t. 8. f. 2., Icon. t. 593. f. 3. - Pnt. p. 70. t. 58., . p. 235. cum tabula. t — Byee "Ba 9, Flor. Jun. Jul. Fruet, Jul. Sept pt. ; Legi in Cantabr. marit. ad Andaye, die 31. E Ang 1841. Habui : a Deville ex Mont Sacon, et ex Val sive C. tete d Pus Koch. Vidi pla ntam ferme often sed Pyr. aurigr. die 14. Aug. 1840., ribus, sive corollis, maximis ob- servavi sub Cestona ad Aizernaval, die 24, Aug. 1857. Sub Fonlo ad Nerin, eundo ad pontem de San Urbe, die 99. Aug. 1850., vidi lusum bii speciei, facie [Ej loribundae Vivian., vel isophyllae Mor., a me inale, 1^ d» Ca apra zoppa lecta, die individuis parvis, polliearibus, plures flores ; "Orte ab extrinseca causa ita evaderat planta. d Bilbao r 2 Aug. 1851.) vidi i i j i tum , ferentes , orum longam seriem quoque per caulem, ex foliorum axillis prodeuntium, unicum, binos, pluresque, unde quaedam eis peculiaris facies. e varietatibus, quibus 5 e : TEE Pan ra 3 "^ P cies ista in Rossia ludit, cf. Trautv o ?) L. Sp. uU Bagai : i oe , ex PT rris Ther. v, 647.7 961. Eri: m. OM Ww et in patr Pr. 1 Ms Pas h. l. vel 65, Koc h nia Ca Visia önsid, E 8 A T €. p. 3. n 103., Be p 0;n. 3 -—-— m anula Noi ou FE p. p 38 4.. bG : hg ue ) uris il. 1. SS. Si hyt, ed. Nea POTAE ; ai ne - f. 1., ed. Flor. p. 422. t. f. ra P. 451. f. 4 Hint pi. 2.1 Hist. o Okoa ig. se As 3. is E al. AX extr., Chabr. her. P. 266. Lis, Maj : dd J. Jul. Fruct, Jun. "m h ealidioribus , praesertim 29 Legi in Pyr. Navarr. ad Léadena, die 19. Maj. 1845.; in Pyr. Arag. jun ad Castellum de Voliajja , die 26. jan. 1845. Obser- vavi ad Toulouse, ad St. Beat, in Lavedan ad Agos; ad Bilbao, Tolosa, Oñate, Arribe de Aezcoa , Pamplona , Jaca, Hecho, Sireza, Ainsa, et in Roussillon. Observavit quidem Visiani hane speciem, capsula ferme sectionis Zwcodontis, cujus apex est similis Edrajanthis, inter hasce sectiones intermediam , genus proprium constituere non posse: cf. Flor. Dalm. 2. n. 810. ujus speciei reique geographica non satis nota DC., qui eam magis meridianam facit. Sed forte in locos citatos Pyr, septr. ex pro- xima Hispania Teen fuit? Longe abest quin ego loca Patrum ceu tutissima habeam. wor latifolia (Lobelii) L. Sp. Obs. p. 177. Trach. o Belgr. sin. fig. epe p. 939. n. 13., re p. 480. n. 15., Gaud, 2, n. 499. DC. Alph. Mngr. c. p. 264. n. 55., ef i n patr. Pr. Lc. p. 469. n. T. , DC. Dub. p. 313, 5. 4 : 5, Willk. Lang. 2. n 1985 La-Peyr. Herb.; C. pulera J. Bauh Engl. 3ot n 802., Sv Bot, V, 272., Flor. Dan. t. 7852., et 87. var. Lob. Icon. 9. t. 278. Cilus. Rar. pl. b. 2. 1. 5. p. 1 1., J. Bauh. AT PA zt ^s tug p. 807. f. exter., Chabr. Sciagr. p. 963. f. 6., Moris. Hist. 9. f . 97. f pl. Oxon. 2.S.9. p. 4 9 bur Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In Pyr. med., praesert. septr. Legi supra Bagneres de Luchon, contra Casarillas, die 10. Jul. 1838. Haa a Deville ex Valle de Louron. Observavi in Valle de Aran: ex nemore de Senet demonstravit Iserne. Sed dubito, num revera cirea Tremp reperierit Costa, ut iste contendit Lista, etc. Campanula Trachelium (Egenolphi, Fuchsii) L. Sp. Egenolph. Herbr. T^ crt. 13. a f. extr., Fuchs. Hist. st. p. 430-1. fig. Koch , Bert. 2. Tr 485. n. 18. bc. D Mngr. c. p. 956. n. e DC. Dub. p. 313. n. 10., Nr jen 1964. Trach., et C. urticifolia Gaud. 9, ns. € enth. Cat. p. ue - T : dent. ucl Duinort. one: n. 638., ex Lej., et Court v^ C. major Fuchs. Engl. Bot. d^ wies Fl. Ln nd. . 4. t. 26., Fl. Dan. t. 1026., et t. "nói urtiet j pur Fi. s ra t 297. Roem. `l. : i : NT . t. 797 p- "d ^ : ; p. 170. f£. infr., Trag. St. MEL — Nat. crt. 170. T et ert, 74. A. f. 2. (Dig it.) veg P es con. (1545.) t. 241., por? "Obs. P. «f 3.. icon. b 326, f. 1., J. Bauh. Hist. p. 3. l. 20. p. 805. f. 2., Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. s - 459. t. 3. £ 98. J ens Jun. Aug. Fruet. Aug. Sept. Legi in Pyr. aurigr. ad Mijanes , die 17. Aug. 1843.; habui a Devill ex Britai, ex Aveux (Barousse), ex Arrens, ct e dk Cap-vern. alyx plus minus hispidus. In umbrosis, et fertilioribus planta ludit elongata, foliisve majoribus, minus rigidis, corollisque etiam in- terdum amplioribus. Floribus albis obvia mihi fuit in valle d'Aure, et per Pyr. aurigr. alibique. Haec varietas etiam in Italia rara videtur, neque eam memorat Bertoloni, quamvis de illa mentionem jam fecerit Tita, reperta ad Vena in septem xWensserime Vicentinorum Trachelium majus, sive Camp. iude oe major. flor. imme Tita, It. per pn^ -pL H offerebat flores in folia mutatos, efficiebat ramum alterum ex eadem radice eum illo pulere florifero a me lecto. Quae monstrositas jam ob- 30 servata fuit ab Hallero, cf. En. st. Helv. p. 193., Hist. HE p. 690., ubi et Rosen ceu illius observatorem citat. Damno 4 qui e tali monstro maluit eonstituere varietatem (d) Le. p. 261. i ; Ex hae Campanulacea confieiebat suam tincturam Tm pus pureae quidam pharmacopola Aragonensis, quem prius (1853 j inaa i de tanto errore corrigere studui; sed quem denuo ( (1861), iterum ie lieiori omine aggressus sum. Pharmacopola ille errorem non suscepera a Lonicero ei prorsus ignoto, qui auctor de Digitali purpurea disserens ei alteram C. Trachelii figuram adposuit. Campanula sunrsdeen (Gesneri? Dodon.) L. Sp. 85 kl ic. Gesner Dod. Cor ed. 2. p. 33. lin. 1., sin. fig. et Pempt. p. 165. n. 4. sin. id. Ae infra HEN "Kock p. E : ju Bee: $3. p. zs A 10. , Gaud. 2. n. 500. DC. Alph. 900. Ta-Pey 268. n. 56., atr. Pr. c. 469. T TES DO. zb 914. n, 12., Wil Lang. 2. ur d ». Lov C. jd rifoli a Salish. Pr., C. Bari ri Montaub., C. bononiensis Chaix Her es Timb.; C. Pasünculides n e ; err., C. rigida Gilib. fide Ledeb. Engl. Bot. v. 20, 2 "Di uo» Dan, t 1327., Sv. 9. n. 380., Schrank Fl, M . 95., Bull. Hrb. x r, t. 319. , ; el n. 658., C. pl, med. T. 2. p. 49. t. 152., non. Pl. C. 6. t. 507. f. 1 vl E rd d. Tot. teres zu t. 509. f. 709. (crent.) , et t. 552. f. 750. ,lnarias fl.) Gilib, E p Len, * : 69. n, 102, cum fig. des ne. rhomboidalis, misere; Fl. ^r. 1187. Maris. Hist. pl. Oxon. 1. ct. 5. p, 460. t, 3. f, R32, - Op. bot. ed a Schm bu de * £m. Spr 9, Flor. Jun. Aug. Fruet, Aug. Sep Legi ad Bagneres de Luchon ni Bardia, die 23. Jul. 1838. Ob- servavi 1 ad St. Beat; ad Pamplon nd, ad Jaca, O Transeat pro hac s: sed quid simile habet, quaeso, Ixia ra- punculoides Red. cum Rapunculo? ot. erperam Gaudinus fere ad hane speciem G. Bauh. Pr. p. 35. n eris 2^, quae C. pullae censetur, certo certius a C. rapunculoide aliena icon. y AES lanceolata (Tournef.) La-Peyrouse., vel Gren. Godr. Fr. t 2. Herb. Vaill. (fide -Pe l Pyr. n. 6., Wer "An. loeo); at Hoi Peyr.) , m. Barréra, La-Peyr. Hist. abr. e re l ts. en, Ve g V, PEA mee vd Godr, Fr. 2; p. 36. (ele Roem. Seh Syst. t. » Willk. 1967. C. c. n ; i. Alph. Mi dc Wahlenb, F]. Carp. n. 200. o hisp. null. cit.!). A imb. C. rte r E phombolii 1 AR H b. $5 To tei Hecht , ex Aae trip ic p. 176. t. 257. vel 1508, f. 2, dubia. dime Ba S pis ary pim Heichnb. Icon. C. 29. Y Flor. Jun. Jul. Fraet, Aug. in Pyr. septr. med., aurig., orient. Jo a Bi dh ERA ad Salau, die 23, Jul. 1862.; sub la Dent n v et Merens, die 3l. Jul. eu ,, i a. 1839. e (TH e Areign (Barousse). T ; Habui a Deville ex | De xm PT copiosam cirea Ustou, Pyr. mig part., au Llaurenti; a Cornabe dit Vayreda. Habitus C. rotundifoliae, rece: pedalis, coena diii ba saepius at napulo unico, ve] pluribus formae potius ras simplices, tune ramosas, tenues, vel is laxis, densis, forma adeo ludentibus. , plures , eximie angulati, quod male er go sub-angulati dicti a Grenier t pro praestanti nota, Foli ; Crenata, ciliata; succes- apparentia vix petioli vestigium offerentia, 81 caetera sessilia merito dici possunt, suntque sat crebra, lanceolata, acuta, laxe erenato-serrata , ciliata , inferiora ex iis parva , florente, planta emarcida, vel delapsa. Variantem foliis integris vidit La-Peyrouse. Flores paniculati, secundi, corollis saepius coloris cyanei vividi, alias lilacini, pallidioris etiam: peduneuli tenues, differentis longitudinis, braeteolati, sero nutantes. Calyx corolla dimidia et amplius brevior, ejus laciniis computatis quae aequales, angustissimae, quaeque nervo margineque conspicuo donantur. Corolla solemniter campanieulata, lobis mueronulatis. Pistillus variat exporreetus, et inclusus. Occurrit planta hirsutior, foliisve angustioribus praedita. €——— ei retulit C. rotündifoliam All. Pedem. n. 308. t; 47. f. 2. de qua ita scriptum est a Willdenow: “ Sine dubio alia species non descr ipta, icon enim, quoad m et corollae s est diversis- sima a vulgari (C. rotundifolia) , Sp. pl. Pentdr. p. 893. n. 12. Ber- toloni ieonem illam Allioni ad C. rotundifoliam prai eam luxuriantem declaravit, ad quam sententiam potius pr openderem, sociis etiam Poiret Suppl., Moris Sard., Gaud. Habeoque specimina ex m.* Aloña supra Oñate cum Allionii figura illa convenientia, excepto quod in hae co- rolae forma non exacte campanulata, sed tubuloso- -campanulata, deli- neationis errore, ut firmiter credo, reprehesentatur. Certe pejus Gren. Godr. Fr., Timbal, icon illa ad C. linifoliam provehitur C. edi comparata eum QC. rhomboidali affini, illico distinguitur foliis erebrioribus, iisve nee tam constanter, neque adeo singulariter serratis, pedunculis Mie ee bracteolis latioribus praeditis; et copia florum luxuriat, calycisque lacinias magis abbreviatas fert, C. rhom- boidalis e Grenoble, Alpium, a me in quodam Herbario visa, videbatur potius C. lanceolata. Sed ne fideas deseriptioni de radice C. rhomboi- dalis a neotericis datae, Gaudin, DC. Alph., Bertoloni, Boreau, caper Godet. Illam novit, et bene descripsit G. Bauhinus, Pr Fapunculi minoris for ma; praecipuus auctor immerito a Bértolosi prae- terlapsus. Porro, fallaciter a Monographo radix illa dicitur tenuis, brevis, Mngr. c. p. 215. n. 62. Vacillantem jene de Serres por - quae de C. lanceolata scripsit, Bull. Fh botq. Fr. 4. (1851.) o La- -Peyrouse dicenti rig se haneine speeiem in Herbariis anr et Vaillantii; sed respuo Tournefortianam prolationem ab eo adductam Inst. r. hrb. p. 111. lin. 32., C. alp. min. eet n pyram., ex quo locus G. Baubhini a Tournefort "citatus (Pr p. [L25, ms- nifeste C. Alpini est. Caeterum Campanulas male digessit "Toumefort ke Campanula hispanica (Pourret Nob.) Willk. De Pourr. ans Detegimus primo anno 1846.! Willk. Lang. 2. n. 1968., Leresc, Lev. Deux Excurs. p. 22. n. 12. C. ruscinonensis Timb.? J Flor. Jul. Me Fruet. Sept. In Pyr. Arag., et Catal. Legi ad El Seo de Urgel prope Mont-Ferrer, die 4. Jul. 1846.: a la Conca de Tremp, Tozal de San Salvador, die 1. Jul. 1861. dines ibidem in rupibus contra l'Ermita San Vincente de Tol». Au Col d DBaladon (Albères) vidit Timbal. Prius C, rotundifoliae varietatem putaveram ; dein constantem re- pertam, anno 1861. prasertim , ad Abeilla, Siaill, in valle ,in Sobari ad San Victorian, alibique, ceu speciem cum Pourret, con- 32 siderandam esse duxi, donec talem habitam, Eainig Tes Pr. Fl. Hisp. Caules sesquipedales, graciles, parce fok nonr SD riora interdum serrulato-denticulata, media et mos e stissima, denticulata, aut integra. Tota planta ludit gla m icu "idi ferne pubescens, hirtaque, praesertim in foliis, ram in + r stirpem degentem sive ad rupes, sive in sat se : E caeteri solo superficie tenus sicco luxariantem, tanta in radicibus " ves nil mirum si montana, vel etiam alpestris planta ad seni Mie scendens luxuriabat, Corollae lobi patulo-reeurvi; pistillus Mei. ge rectus, capsula nutans. Calycis laciniis. brevioribus , aslga jam gisque surrectis, generatim, a C. rotundifolia distinguitur. : por kr mea similem ex Jaca Pyr, Árag. vidi Matriti in. Herbr. Her Es nomine C. linariaefoliae Pourr. Nostrae speciei proxima vide RB rietas illa C. rotundifoliae , quam figuravit Bertoloni j — dee Ligur. n. 5., ubi monet C, Sabatitm De Notrs. Prosp. F * Pc (Repert, n. 1194), sistere formam luxuriantem C. rotundifoliae q erit attentius examinandum. S dieo C. Hostii DC. Pr.» 80 Quam C. maerorhizam Gay, eum C. heterophylla Gray T ais synonyma " è a b "ep pro distincta specie mihi sese offerente, Reapse C. heteroph. Gran quibusdam aliis quoque ad rofundifoligm adducitur. Et haec Rae nostra heterophylla est, quapropter Pourreti denominationem non exto b amp. ruscinonensis Timb, , Camp. Pyr. p. 19., ab auctore M visa non est: imi imo florescentiae tempore, forte, vidit, descripsitque Timbal. cui u qu » eujus plantam in Pourretianam incidere ratus E m ioca quaedam ab auctoribus ad Ç, linifoliam adducta (cf DC. Mongr. p. 219.) speciem reducenda ne sint, valde ego suspicor, (Anguillar, , Caesalp.?) Gerard J., Cornut. Campanula rotundifolia Enchr. bot. Paris, L. Sp Cantab Pl. p. 245., Caesalp, Herbr. T fol. 236. n. 671.? De Pints. l. 9. uA be. Sins UT n ag Ser, Tomb. 1569, fol, 298. n, 07 480., Moris Sarl DC. Mngr, c, Auc M 0E. Ain pa P le p. i71. n. 83., DC. Dub. p. 314. n. 18. 2. n. 1971. Cam otundifoli . lini mb. Camp. Pyr. ps. 10, 12. Lione y 4 - linifolia La-Peyr, Herb., et C. remo : viaris St. Aman Bouq. u v SUEED .etH v. * uu A ER i at, y, 4, 95. : ; 0806. á P. 699.; Colla Icon, Herbr. Pedm, . t. 76. f 8., Dietr, Fl. Bor : 4 I gs i. fae 1. 2. pl, elatior, Bisch, E t. (2 es v. eed 178. , f. 1. Icon. Hist pl $^ 2. a t. p. 467., Clus. Rar. pl. Hist 9. ]. Lp. £78. G Rat . Pr. p. 34. fig., J. pas Pl Oxon, $ 3 € P- 796. - Matb. Hrt. sep lcon. T. 3, p- 146. et 3. p. 242., Moris. m F] : Ê 17., Magn, Bot, onspel. p. 47., et Append. p. 291. cum fig. in p. 49* or. | : sn: iti ge in ES Aug. F racet, Aug. Sept, in montanis, prasert. editis. in Pyr baa T ou bois de la M die 30. Jul. eee 2? upra Ansò su el pu i 1. 1844. Habui ex 1, Judo puerto de Soriza die 31. Ju Aloña a ira eX Gédre a Bordére, ex m. ,Vantabr, vartg, i « * a Deville ex Mouscaro, A eR p -5 p ex Sarram/g, ex Cap Daouradé, ex } Estiba de Luz. $ d 83 olia inferiora cordato-ovata, vel reniformia, neque rotunda, vel orbicularia, nomen usitatissimum rejicerent; sed neque alpinae bonum quia alpestris species est. Nonne Salisburyi illud praeponendum ? aec species in Pyrenaeis quoque maxime ludibunda, et poly- morpha occurrit. Scimus repertam fuisse corolla pentapetala insignitam ad Neuchâtel Helvetiae non una tantum vice, sed saepenumero in eodem loco: cf. DC. Alph. Litter. ad Delessert apud Duchrt. Rev. botq. T. 1. (1845.) p. 239. Habui a Mieg, ex m.* Aloña, varietatem aecedentem C. lanceolatae; strietius vero figurae Allionii citatae, et Fl. Dan. t. 855. Forte C tundif. b Lamk. Dict. 1. p. 578. n, V., non dico DC. in patr. Pr., quia iste huie varietati tribuit corollas majores, de qua nota nihil dietum est a Lamarck. Huic varietati proxime accedit C. macrorrhiza Gay, quam, ut supra dixi, p. 32., sunt qui cum C. rotundifolia conjungant; cf. illius figuram apud Moggridge, F7. Menton. t. 29. Verisimile videtur, plantam, cui Benth. Cat. p. 66. nomen C. lini- foliae dedit, et cujus varietates plures distinxit, esse potius hane C. rotundif., ut homonymam illam Chaix Herb. esse edocimus a Timbal. Non dubito quin lusus minores, uniflori, superficie plus minus pu- bescente, foliis lato-lanceolatis, aut angustissime linearibus, integris aut serratis, calycis laciniis brevibus, stilo exserto aut incluso, non adducantur recta ad hune typum. Visiani, Fl. Dalm. 2. sub C. rotun- difolia comprehendit non tantum C. pusillam Haenke, cum C. caespitosa op., sed et C. linifoliam sequentem Neilreich, in Maly En. pl. Austr. p. 140., ducibus Wimm. Grab. Fl. Siles. 2. p. 184. n. 281. Longam seriem futilium distinetionum a Sehott exhibitarum merito criticavit. o vidi pluries in Pyr. Arag., legique anno 1844 supra Ans, habuique a Deville ex lEstibe de Luz, notabilem varietatem foliis exacte linearibus nullis, corollis e basi magis dilatatis, colore herbae, ex hirsutie majore, prae vulgari pallidiore, in qua et statura plantae eontractior, habitusque ei similis C. Zoysii Wulf. apud Jaeq. Collect., et Icon, rar. t. 334. Sturm, Heft 22., cui caeterum characteribus, de corolla praesertim, distinetissima. Forte illa est planta quae distin- guitur nomine C. pusillae Haenke; et si reapse eadem, tunc, obstantibus quamvis Haller, Gaudin, Koch, . Alph., Host, Ambrosi, ete., eam, cum Wimm. et Grab., Bertoloni, Hooker in Fl. Lond., Kirschleger Fl. Vog. Rhen., et Visiani pro varietate C. rotundifoliae habendam esse existimo , eo magis quia ubi eam legi, transitum ad suum typum vi- dere mihi contigerit. Gradus in hanc stirpem fit per C. rotundifoliam var. hederulaefoliam, Gilib. Pl. Lith. illustr. n. 40. Eamdem vidi stirpem ex m.* Vignemale, itemve ei proximum accedit frustulum ex Pic er ab optimo De Girard f.r. dono acceptum; cf. etiam Bull. Soc. botq. Fr. . 15. p. LXIII. Forte ad hane quoque spectat Camp. n. 176. Asso Syn. Arag. et certe C. leucanthemifolia Pourr. Chl. Narb. n. 239., ut novi Parisiis, die 20. Jan. 1862., inter volvendas Pourretii plantas, ubi male deseriptam stirpem tandem persolvi. C. pusillam indicarunt aw Vi. le Ramd., au Port de Venasque Benth., et Spruce; au Tour- malet Debeaux. Varietatem C. rotundifoliae floribus albis, aut albe- scentibus, observavi, primo in Pyr- aurig. supra Az, secus iter de Merens, die 25. Jul. 1840.; dein ad Pamplona in m.* San Cristobal, die 12. Jul. 1850., item Jesso, et Viguezal inter Pyr. Navarr. die 17, Jul. 1850., po- 3 94 stremo, anno 1857, delab.* Aug., in m.* Azurdajo supra Lizarza Pyr, Cantbr. Num C. ligularis St. Am. Boug. Pyr. p. 198. n. 30. spectet potius ad C. rotundifoliam, quam ad C. linifoliam, asserere nequiverim. C. Jaubertiana Timb., Excurs. Pantic. 1868. Append., cum C. rotundifolia affini, absolutum judicium dare non audeo. Species (qualem ego eam intelligo) non sinit me C. linifoliam Timb., a C. rotundifolia uctor., et ipsius Timbal deducere. Non video ego tam tutam (C. caeruleam Condenbergii, apud Gesn. Hrt. Germ. ert. 251. vers., quam quidam, cum G., Bauhino, hujus esse loei putant. De varietatibus Rossicis, et inde de adjungendis synonymis, ef. Trautv. Aet. hrt. Petrpl. 6. ps. 78-80 Campanula linifolia (Caesalpin.) Lamk. Dict. p. 579. n. 8. ( expunet. Magnol.) Caes. De Pints. 1. 9, c, 30. p. 386. (Ph. dodrs.): G. Bauh. Pr, p. 34 n. 4. sin, ic. (non Magn.). caps L5 em 6., DC. Alph. Mngr. c. p. 279. n. 67., DC. Duk." . 814. n. 17., et P. 2. p. 1031.; v ruego TET pl. Dauph.t Koch p. 538. n. 7., Willk, Lang. 2. n. 1970. C. Rohdii Lais. Gall Ped $ [4 ud. z : iow : ccu adde C. Scheuchz., et C. valdens., Loisel. Ibid. n. 5, 6. C. valdensis All. " Io. n. 491. C. rotundifolia var. pusilla La-Peyr. Herb.: C. li rularis St. Am. Bouq.? C. sto- due. dent Puro ex uic., C. ficarivides Timb., et Gauticri Timb. f : «t 2p We d. eos ME P. ELS. f 1, Vlll; Dau 5 2; t. n. 10., Scheuchz, It, Alp. 2. p. 454, tab. f. 44. 5 4 rire vira i: Lisurenti p. 499. t. 2. Gaüf, Barr. e p S a IT Dr RES ot Maeg O A Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. In Pyr, med., orient., editioribus. er gi " "s or. Capsir supra les Angles, au bois de Valmetta, die - Jul. ix habui a ed le Pic de Gabizos, et ex Mont : * insuper à Bordére ex Campvieil. Observavi au "iiw ae de Sallen; ibidem proxime au Pic de Dir legebat Gaston caze, et supra les Eau Bonnes vidit quoque Jaubert (aun. 1868.); d.; au Pic de Lhieris Spruce (Lond. s a Costabona vidimus plures, corolla quoque mi FPR ; at : oque minore, et ad C. rotundifoliqm magis e pp UN pi : Ipse Allioni sub C. valdensi cuit Ec V C. ie ifoliae » Auct. FI Pedem i peeuliarem em, n. c, Et speciem sed ef. elitm Wim A Dx irs (ut Supra retuli agens de C pusilla) Asa Gray, Man "tige Tir. austr. 2, n. 403., ed. 2. p 924 da Ross, 9. Po s ed b p. 995. Ledeb. FL Baiter dd vou o m Linnaea V. 38. ( Bus 19 n. 44. or, : 1230. uuo Pia), sicque Aschers, et Kantz. Pl. Ambae puta : : C. dubia bb Ape re revera in Amer boreal, proveniunt, cum sunt omnia quae ad dE. parum ea quoque suspecta, Nec bona eps p. 41. sustinendam exarata sunt a Scopoli, Ann. p. 3. Bul es carui, C. ficarioidem Timb responde - botq. Fr. 9, (1862.) p. 182 Tr M füt O pags po hi tos. - Obs. Peña blanc. 1861. ; &ae C. linifoliae formae *; & Timbal reapse melius de- EEEE cie e R A E a A AAA A Ae ORI, «p e 95 scriptae. Hane demum, Camp. Pyr. (1813.) p. 18., varietatem speciei suae dixit Timbal: cur non inverso egit modo? C. stoloniferam Mieg. non vidi; ex descriptione huc retuli; qui hane conferre cupit, adeat Bull. Soc. botg. Fr. T. 12. (1865.) p. 342. n. 4. reperta est in m.* Aucupat (Eæcurs. botg, Ibid. 1868. p. LXVII); forte eadem est planta, quam habeo a Deville ex Mont-Ferrant, et ex le Pie de Gabizos, et a Bordére ex Campvieil, sub nomine C. precatoriae, addito supr. cit. Miégeville nomine. Videtur quidem proxima C. rotundifoliae pusillae. Campanula persicifolia (Dodon., Matth.) Lobel. Obs., Clus., L. Sp. Dod. St. h. Comin. id 9214.; Koch p. Sr E 22,, Bert. 9. p. 4 . 9., Gaud, 2. n. 498., zd Alph. Mn rc. p. 322. ^ dis. DG. deg . 45., Willk..- Uiig. 5 "t 1974. La- -Peyr. ife EN, sub-pyrenaica Timb. aif (stat. m b.); G dee, Kit., ex Led. et N ilr., C PoNciMa Gilib S phyt. C. media Dod. Coron.; Flor. Graec, Sibthrp. 3. p. . 405:, Reichnb. Pl. E TB .- All Peu n. 397. t. 7. f. 1. mal, Engl. ae Suppl. - 2. n. 3773. , Fl. BatAv. 3. ^t 20 3., Bull. Herb. Fr. t. 367., FI. Bat. v. 10. t. 737., Dietr. Fi. 2. ;-i le Dan. t. ui 2 hrank Fl. Monac. t. 91. Dod. Hist. pl. (gall.) p. 130. f. 4., Fior, Sor Hes ht mpt. p. f. 2., Lob. Obs. p. 177. f. 2., Icon. t. 327. f. i., Clas. Rar. pl. h. 2. 1. 5. p. rie: f. - Malih, P. ps Lat Ecphr. 2. p. 23-4. fig.a 2., Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 5. p. 453. 9| Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In Pyr. med., orient. Legi in Pyr. aurig., Donezan, ad balnea de Carcani?res, die 31. Jul. 1843. Observavi ad Toulouse, ad Jaca, Torla, Bielsa, in ' Monseny, ad St. Ant. de Galamus, aux Albères. Varietas ab auctoribus, sie dieta, eriocarpa, C. dasycarpa Kit., ca- lyce hispido, ergo melius lasiocalyo dicenda, qui lusus observatur etiam in Cs. patula, esculenta, Trachelio, collina, latifolia, rapunculoide), mixti cum typo speciei proveniebat in Pyr. aurig. Donezan, vel Catal. ad Solsona. MHispiditas ista observatur plus minus copiosa, ae solum calyei partem adnatam obnubens. Et haee calycis portio, tune evidenter morbo laborans, maeulis impressa, et rugulosa conspicitur. Vereor ne — de re simili ae illa quae intervenit in nodis oae nemoralis, gr., quae fit ope inseeti cujusdam , generis Mantis, ut opinatur Bertoloni fil. Tunc varietas ista, vix nostram meretur attentionem, ita ut, relicta Phytographia , loeum diligat in Pathologia vegetabilium, , forte melius, demissa Botanica Zoologiam ingrediatur. Nihil de hisce plantis video apu oquin Téra atolgg. Fecerunt certe hoc ni- mium Gilibert, qui statum = ceu speciem distinxit nomine C. spe- ciosae, Exerc. phytlg. 2. p. 68. n. 100., et apud Uster, Delect. Opusc. botner. V. 2, p. 312. n. 45. vel "PL Lith. illustr.; item Kitaibel apud Schult. Fl. ves ed. 2. n. 900.; nomine C. dasycarpae s.c.; et Timbal, qui sero C. s "py enaicam i nanaii pote Bill. Arch. Fl. Fr. Alhngn. (1855. Fevr. ) aU tam adhuc infirmiorem , calyce, corollaque hyper- trophia laborantibus. Tantillum temperatum eum cf. Llaur. p. 233. Campanula esculenta (Brunf.) Salisb. e p. 126. n. 5. Brunf. Herbr. ed. 1. T. 2. 88. (p. err. pe ed. 2. p. N (p. err. zn in t Went Seo sod. 84, rect. i e Us P. - Gaud. 2. n. 493., DC. meu 6. p. 995. n. 120., «& in patr. jm c. p. 80. n. '439., 'DC. Dub. p. 314. 4 : 7 : x i4. Willk. Lang. 2. b. Fl. . n. 25, C. intermedia Pourr. Herb. Matr., C. elatior, et C. TUCFOUaEUR ink m. Port.. ut scit.; C. coarctata Gilib., C. Lambertana DC. (A.) b. Ross.; Rapunculus esculemins G. Bauh. Engl. Bot. v. 4. n. 283., d. Grav 4 t VL, TL Di. t 1 : db. t. 39., Mage en c: lenck Te. pl: moi: T. 2. 154. jh yr s, 2., Dietr. Fl. Bor 12. n. 3829., Sa b. Hrt Tá., DE k pl m i Fl. Port. 2, p. 11. t, 80., et p. 12. t "Sl "Gib. Fxerc Dirt ad (s. Gj Iter 1. p. i5 t. 33. fastig. ex enc l. Bat. v. 116: M iia Herbr. i imei - 96 crt, 21. vers, f. inter., Dorsten. Bot. ert. 246. C., Lonicer. Nat. h. crt. 190. A., Matth. p. 438., Camer., Epit. p. 221., Fuchs. Hist. st. p. 244.. Trag. St. h. p. 725., Column. Phytob. ed. Neap. 101-2. fig., ed, Flo nt. . b Eon 178, f... 2., Icon. t. 328. f. 2.,.J. Bau 55 ^ fi. 18 J Hist. pl. p. 79., Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 5. p. 455. t. 2. f. n. 13. €» Flor. Maj. Jul. Fruet. Jul. Aug. Legi in Pyr. Arag. ad Fiscal, die 24. Jun. 1845. Caulis, e lateribus foliorum decurrentibus, angulatus factus. Indi- vidua per Pyrenaeos Aragonenses observata quidquam hirsutiora vi- dentur prae illis alibi visis. Stirpem notam fuisse Dioscoridi, Nicandro, Plinioque existimabat Columna, quod vix credimus. Num pro hae specie haberetur graminis hederaceae species Plin. Nat. h. l. 2. c. 19., vel 118., dubitavit Fée in Plin. ed, Panck T. 15. p. 233., quae opinio mihi adhue infelicior apparet prae Sibthorpiana, qui Wahlenbergiam hederaceam interpretavit, vel eorum, qui Parnassiam. palustrem Auctor. susceperunt. Locus Nicandri a Sprengel recognitus (Hist. r. hrb. p. 129.) est Ther, v. 647., conversus dein ad C. Erinum. Campanula patula (Tabernem.) L. Sp. Tabern. Krtb. infr. cit, Koch p. 540 2. p. 468. n. 7., Gaud €. p. 329. n. 124.. DC. Dub. p. 344. n. 16. W L 9. n. 4976. La-Peyr. He ore Herke, Fass derm p. 344. n. 16., Willk. Lang. 2.. n. 1976. La-Pey vag A . (non t .v 12 m Banat. rars; p. 42, rt. Elth. p. 68, t. 58. f. 68. Tabern. Krtb. p. 794. f.ae 2, 3 -© m tyr. septr. med, ad Bagnères de Luchon, die 22. Jun. 1838. Habui , De Girard om Arreau. Pyr. septr. medr. oL 29 m C. Herminii ('Tournf.) un v ut auctores Flor. Pélop, Bory et Chaubar P» 14, m 351. DC. Alph, maluit ceu speciem illam sustinere, sed non pparet ipsum e tu'o fonte rem hausisse, vel dijudicavisse. Irs Nig Heist. Primi, inter neotericos, genus indicaverunt l. Carn. E To i) P- 8., Haller, Helv. n. 03., Scopoli, Dalm. 2. p, 198. sub n, 817.. oyat observationi 1 Nat. Par., et Notes pl. nouv critiq. CUPER, (IBES) p. 417 omniom i ; e e ti lariam, quasi invita. natura” a o illorum 2t qu gum Byron Specularía arvensi : | ex Dod, G. Bauh., Té ds Caesalp.) Trevisan Prosp. Eug. p. 28., Dod. St. h. Comm, ( n . 99. a. (1553.) p. 200, P. 387. Specularia Spheilum DG Caesalp. Herb. Tornab. 1563. fol. 299. a. 640., De Pints. l. 9. 2. in patr. Pr. c. p. 490. n. 9. Koch p. 544; n. 4. Wi - Alph. M. ; ew I T. lk. La pn. Mbgr..c. p. Ty n. 511., DC. Dub s ng. 2. n. 4983. Pri Š ^ et : * - P- 312. n, 9. :- Fismatocarpus S Heri. $ r n Lor. Dur, FI, Cêt. d'Or. * č nula Speculum L. Bort, egg ex dom. de DH £ à 3 P. 576. Camp, . p. . n. 40. cordata Vis re Durandi Delarbr, epe La-Peyr. Herb., Legouzia Speculum Desv. Obs. ADgrS., Curt, Bot, MÀ T. Graec. Sibthr. C 3 ni (ex Leg. arvensi Durand Bourgogn 37, n. 98... C. corollam àequante) Ga Tenor. Fl. Nap. p. 70. 157 Wohrank Fl. Monac. t. 26. FI. Bat, v. 3. t. 207., f: 3^ Moris. Hist, p), Oron Tg Wè ed. a Schmied. tak lign. 9. fgg n. Specim. p. 5. t. 2. (c © Flor. Ma; LN ER E Tu. Krtb. p. 682. f. 2 Icon. t. 316. f. 2 in P -1 4j. Jun. Fruet, Ju]. Por rori : Jr. occid. Cantabr., 10n, mediterr, praesert.; nec 91 Legi in Pyr. Atax. ad Limoux, die 20. Jun. 1852. Habui a Deville ex Luz. En el Pantano de Huesca vidit Asso, Arag. n. 40. bug ad Toulouse, ad Tarbes, Castanet, Mont-Giscar, Castelnaudary. Caulis non est semper diffusus, (Gaudin , Duby, Mutel. Noulet); neque folia sunt crenata, (Duby), aut dentata, (D o du), v el sub-crenata cum alis, sed per marginem undulata , unde crenarum aut dentium illusio exoritur. Etiam calycinae laciniae, pace auctorum plurium, DO., Duby, Roemer, Schultes, Loiseleur, Noulet, neque totum corollae limbum neque ad ovarii longitudinem pertingunt, de quo se emendavit Koch, Syn. ed. 2. Non ego, cum DC. Alph., inter notas specificas ponerem ramos trifloros, quia hoc variationi admodum obnoxium est. Corolla- rum limbi mueronulati sunt. Caules, rami, et pedunculi angulati; caulis praecipuus flexuosus generatim est , peduneuli vero reetiusculi ; ast aliquando flexuosi, et contorti. Speculariam Speculum DC. Alph., iterationem insulsam ejusdem nominis, in Speculariam Veneris mutaveram ante editam a Trevisano denominationem. Specularia quies (Dodon.) Nob. Dod. Coron. ed. 1. p. 39. n. 3. eese hybrida DC. Alph., Mng. c 348. . et in patr. Pr. l.c. p. 490. n. 4., Koch. 3 "544. .2. Moris Sard. 2. n. 773., De Notas. Reprt. FL prop n. Dd Willk. Lang. 2. n. 1982, Prismatocarpus Ayari ridus u Her Sert. Angl., Gaud. t n, 512., DC. Dub. p-3p m b ego prive hybrida L., Bert., 2. p. 522. n. 41. Legouzia Rer Lorey Dur. Fl. Cod Dr r. T. 2. p. 577. Legouzia pce t ray ' Not . ASK rang. of. Brit. pl. eco dab 2. p. 410. auh, . . 975. Dod. Pempt. p. im eate P 'LoN. "Obs. p. 928. f. 9.; Icon. t "418. Ger. J. Em. 439. f, 2., J. Bauh. Hist. ts 2. ]. 20. 5 800. cum fig.a, ex Hagenb. Basil. p. A90. et ego credo. pi: Hist. "pl. Oxon. S. 5. p. 457. t. 2. f. 22. Flor. Maj. dM. Fruet. Jul. Per region. mediter., praecip. hu- ss ATA locis. yr. or., Roussillon, supra Caret au Puig d' Entreillas, die 18. Maj. 1843. Observavi ad Pamplona, ad Berga, in montibus les Alberes, ad Axat, ad Mijanes, ad Toulouse etiam, praecedente rariorem. Non est planta hybrida, neque ego denominationem manifeste falsam sustineam, Libuit Linnaeo quidquid voluerit scribere; ast si quis alius scripsisset ea quae ab eo edita sunt Sp. pl. p. 239. n. 32., severam non Me hri criticam cum ludibrio. eus Dodonaei ad Spec. arvensem confirmatus a Kickx, Courtois, D/Á vitio. Morren, et a Mulder, EL pl. Leid. (1841.) p. 3t. mihi potius hujus speciei videtur: nec posse ab eo J. Bauhini locum sejungi, unicuique, qui hujus figuram, et textum consideraverit, facile patebit. Specularia faleata (Cupani) DC. ^m upan. xu ever MEME p- ye M e n 2. b 20., et t. 224. ex Guss. DC. Mngr. c. p. 345. n. 2., et in patr. Pr. p. 4 2 p 3., Mer Sard. 2, n. 774. , Guss. Sic. Syn. p n. Willk. iang. S 2. ag 1954. Puce aid "uicuiun Tenor., DC. Dub. P. 2. p. 1031. Cam . Vegt. 5. . n. " ..2. p. ex Webb, Berth. Phyt. Canar.; C. hybrida Pourr. Herbr. Matr. , an Me castellana Lang. apud "vn Res sem. hrt. Haun. o: et cum Willk. Ibid. n 1985. , credo. Tenor. Nap. p, 77. <79. . Buxb. Cent. 4. p. 24, t, 38. (una cnm tab. 37). c Flor Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. Cum Olea, vix supra. Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, die 4. Jun. 1845. Habui ex mon- tibus les Corbières a Massot. Observavi in Sierra de Loarre, ad Jebra, A Fiscal, San Cosme de Guara, in valle d'Andorra Statura plantae pedalis, Md upede aliquando major etiam. Ha- bitus simplex, rarius basi ramosus, ramis tunc assurgentibus, simpli- cissimis. Caulis angulatus , scaber. Folia undulato-crenulata , scabra, 38 ciliolata, nervoque hirtello. Lobi ealycini, sive dentes, elongati, recti, aut faleati, quidquam inaequales. Limbus corollinus calycis dentes adaequans, aut superans; generatim intense violaceus, rarius pallidus; in speciminibus Aragonensibus occurrunt breviores prae illis montium Corbariensium ; neque Buxbaumi figura prorsus convenit cum speci- minibus Aragonensibus, si bona est, de quo dubito. Figura inspicienda in Tenore Flora Napolit. fingit ealyees praelongos, foliaque latiora: attamen generatim laudatur. x llana mihi est eadem species ramosior, seabrior, ealycinis dentibus brevioribus. Recte actum est a Gussone (Pl. rars.), et Visiani , (Dalm. Speeim.) iconem Buxbaumi e Sp. parviflora educendo, et ad falcatam firmando. Campanulaceae repudiatae. Campanula barbata (G. Bauh.) L. Extat in Hrb. La-Peyrouse locis indicatis Pailleres, Rabassoles: specimina videntur desumpta ex alieno herbario. Quidquid fuerit, nullus hodie hujus speciei existentiam 1n Pyrenaeis admittit: cf. quoq. Timb. Llaur. p. 250. , Campauula Elatines (Allion.) L. Ad Caroll indicata fuit a Pourret, ubi nee mihi, nec unicuique alio obvia venit. Excludunt eam e Flor. Gall. Gren. Godr. Fr. 2. p. 4922, Campanula thyrsoides (Dalech.) L. Gmel. Bad. Als. T. 4. p. 164. dicit: longe speciosa in Pyrenaeis vidi. » Obs. ad qd m sed Philippe, qui hune montem strenue per- pai ibidem non reperut, nec stirpem a Tournefortio illic inventam "sse dicunt. Supervemit ey s ; qui, Timbal communieante (sec P ad Esquierry se vidisse jactavit. Interim renier, Fr. p. 410. de Pyrenaeis siluit. 1 ; pyrenawa. (Riehrd.) DC. Alph. Mngr. c. p. 324. n. 119., iod pé n. a ab ipso auctore visa, descripta, et S truncatis, atque imperfeetis; adhue dubia planta est. Species certe Baleari a, ex Herbario Richard, cui fides habenda | ex Herbario Mérat, infirmae auctoritatis, nec noseitur, quo loco vel a quo i i i t habuit folium tantam E inse in Pyrenaeis reperta. La-Peyrouse : 9, quod videtur desumtum e quodam "IS, et forte e 1 : ^ La-Peyr. Hi : «n ori E Willkomm) eum DC Pr iciis babuit, Quidam (Grenier, Mutel ao è . ©. belbaieds j ducunt; iis non icala M Ord. 46. LOBELIACEAE Juss. Lobelia L. Lobelia urens (Cherler, et Burser) L. Sp., et Mant, alter. p. 482, Cherl., et Burs. apud. G. Bauh. Pr. p. 53. Drab. n. 3. sin. fig. Hook. Br. Fl, ed. 1, p. 99. n. 1., Sm. Engl. Fl. p. 299. n. 2. DC. Pr. P. 2. S. 2. p. 372. n. 86., Loisel. Gall. ed. 2. p. 147. n. 1., Gren. Goár. Fr. 2. p. 395., DC. Dub. p. 310. n. 2., Willk. Lang. 2. n. 1935., La-Peyr, Herb.; Mecoschistum urens Dulac. Engl. Bot. v. 14. n. 953., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 3. t. 50, , Bull Herbr. Fr. t. 9., et Fl. Paris. T. 6, t, 531., Roques Phyt. med. 2, P 133. t. 64. Boce. Sicil. Mel. p. 20. t. 11. f. inter.; Moris. Hist. pl. Oxon. 2, Sect. 5. p. 467. t. 5. f. n. 56. (e) Flor. Jul, Aug. Fruet. Sept. Oct. Per region. oceanic. Legi in Cantabr., marit, ad Bidart, die 28. Aug. 1841. Habui a Deville ex Ozon. Observavi inter Orio et Usurbi, inter Azpeitia et Cestona, prope Zarauz, ad Bilbao, Durango, ad Labarthe, Figarol, St. Girons, etc.: au Massif d Arbas, Timb. | Refert G. Bauhinus accepisse se Lutetia a Cherlero, quod cre- dimus; sed e Gallia Narbonensi a Burser negamus, qui agrum Nar- onensem bene dignoscimus. L. camporum Pohl Fl. Brasil. Ic. descr. 3. p. 100. t. 165. est species tam arcta affinitate eum ZL. wrenti con- juncta, ut huie propius collocari debeat; non ita rem gessit DC. Alph. in patr. Pr. e. p. 374. n. 99, Auderem proponeré pro hae specie Paneov. Herbar. t. 1223., edit. Zornn., demptis synonymis adductis in plantarum indice ad p. 368. (Sax. ult.). Ord. A7. GLOBULARIEAE DC. Globularieas inter Labiatas et Stilbaceas, ac Plumbagineas posuit DC., Pr. P. 12.; inter Dipsacum , et Staticem Guettard, Obs, pl. 2. p. 150. Ad JDipsaceas attulerat Villar. Dauph. 1. (1786.) p. 118. (con- silio forte suscepto a Magnol, Nov. char. pl. p. 146.); et St. Hilaire (Aug.) Dipsaceis propinquas eas declaravit (quodammodo Dipsaceas ovario libero praeditas), cui opinioni favit Cambessédes, Monogr. Globular. apud Aud., Brongn, Dum., Ann. Se. Nat. Par. T. 9. (1826.) p. 15-30., itemve R. Brown de Prunoniae affinitatibus disserens, Nov. Hollnd. Pr. p. 390., ad finem. Obsecundarunt eos Martius Consp. Regn. Veg. (1835.) p. 19., Horaninow Char. ess, Fam., Ord. (1847.) s. 118-9., Germ. St. Pierr. Dict. (1810.) p. 640.; sicque ante eos egerat Borkh. 'lentam. (1809.) p. 98. n. 447., vel si mavis Tour- nefort, Seguier, Allioni. 40 i lagineas, ante Lenti- Pone Verbenaceas, Stibincas, Myoporineas M v a MR erui, p EM a Leer em: Meier, Pl vemm taniq. (1868.) p. 2 9 et nm : 3 A : l — Juss. Gen. p. 8t. 236. 2. p. 226.; infra. Primulaceas Zl — Elea M uraríam (Proteas j pepenn por Linnaeus Aggreg. n. 48., edit. Gisek. p. 528. —— AES pues propinquitas Adansonio gerunt. Fam. pl. 2. p. 284.; cf. - Pr. P. 4. p. 644, Not. p. : 3 23 stituit an. Bn Syst. bot, (1854.) p. 151. n. 13. PAM edid s in Nexu Labiatiflorarum, cum C nvolvulaceis, Borag sacs M wuliferarum Fresen. Grundr, etc. (1843.) p. 80. n. 139. sub € Olobelarisl posuit, Agardh., Theor. Syst. pl. (Lund. 18985 p. 3 9 DE sed eum Plantagineis affines praedicavit, tenui Botanicorum BA i an kans validorum. Flora Bonnensis Schm. Reg., auxiliatore Apae ; UE. sustinuit seriem (antea complexam a Sm. et Hook. lufr, DIE p. 9134.) Plantaginearum, Plumbaginearum, Globularieai "m soribus (ps. 686-7.), po E Y iik Pu "onvolvulaceis , minus certe feliciter. TH 28. Aggregatarum apu Bartling, Ordin. Nat. pl. (1830.) hanc "Vale ginear., Globulariear., Dipsacearum, Fam. p. 21. n. 54 : Brunoniaceas, et Labiatas starent. gap "erbenacei, i . Inter Dipsaceas, et Flumina ; Hrt. Lugd. Bat. p. 131. Pone Va b rianeas recensuit Hall. Helv. p. 94. Sed haec hactenus. Videtis AT mihi placuerunt, Çichoraceis proximae (ut Tournefortio), MORIR d Plumbagineas aeclamare videantur, et reapse co rolliferae sint. Globularia Clus., Tournef, Globularia incanescens (Caesalp.) Vivian. Caes. Herb, Tornab. (1563. fol. 131. n. 356., De Pi 1 Miscell. hot. 12. p. 19., Nob. Ag cr. 100. (1849. t» p. 97. n. 2 - (Michel. Syn. firma illk. Mon FL It. fragm. p. 2. t. 3. 12. c. 20. p. 494. Bert. 2. p. r x ^ punctata La-Peyr. Hist. abr. pl. J t ia « p. 2 to, ope Herb. Vaillant), et La-Po r. Herb, Carradori Alph. Willk. M ogr. Globulr. p. 16. G. elauca Balb) Cat. p. 3d n. 2.1 Aphstiamnes Anguillarae r. Reichnb. Pl, cr, C. 9. p. 4, t. 812. 1^ 4 -98., Ic 816, f. 4. 5., Wil Le. t, 1. f. 9. Puccinelli Syn, p]. Lucens. p. 76, ; 3. t. 2. Zanon. Hist. ed, Moni. p. 122 , on. G pi ^. d. 4. v faac. n. 2. cum tab.a; Cesat, Icon. Stirp. ital. univ. t. 84., Camer. Hrt, med. phil. p. 48. t. 7. f. 9. n Pyr. orient, rariss., et, ut VE 9) Flor. detur, unica vice a La 2^ pense, que c'est une p ne espèce, qui serait propre aux Pyrenées Espagnoles ' Grenier cum Godt, Fr. i ; Revera ego locum certum de hae specie in Pyrenaeis non agnovi, nee de ea amplius dixi, praeter quod scripsi in Sched. e, Recte Sprengel, Syst. Veget, 1, (1825.) p. 376. n. 4,. LaPe lit speciem; sper. i rnend yrouse plantam ad hane e : | 1826. p. 82.) speci aque contraria Benth 3 R by u O aa E quuti sunt DC. eum Du , Lordi incu f amieta specie recepta, loeum La-Peyrousei ei retu- , que facere Willk, Glob, p. 22, Supervenit Dachartre, qui, 41 visa G. punctata » La-Peyrousei Herbario, eam a S saxatili var.® nana merito exclusit (FI. Pyr en. pl. ewsicc. fasc. 9 179.) differen- tem judieans speciem, sed in hoe peccans, ut iea ain- specimen malum, illud quod menti suae non lucidam praebebat ideam. Plantam omnino praeterire maluit Loiseleur. Neque falsum Walker Arnott ju- dicium omittam wurt. New Phys. Journ. , cf. Féruss. Bull. Sc. Nat. ete. T. 22. 1830. p. 83.), de controversa stirpe, iste eam judicavit vel varietatem , vel ibridam G. savatilem , et vulgarem inter. Postremo illkomm , qui La-Peyrousianam stirpem G. sa A A N. esse voluit, Et semper spernendus Serres Bull. Soc. botq. Fr. 3. (1856.) p. 918.) qui G. punctatam La-Peyr. ad Ovillam Page ub niae dam esse duxit. Agnoseitis quomodo factum fuerit, ut quae perspicaei Sprengelio valuerant, Cambessedesio (forte a Walker-Arnott sedueto) nihil profuerint. Damnosa saepe praesumtio in hisce scientiis, in quibus seriptor, etsi pessimus, quandoque, favente fortuna, bona proferre potuit. lobularia (nee Bellis, ut per err. citat La- -Peyrouse) alpina, mi- nima, origanifolio Tournef. Inst. p. 467. ad hane, pro certo, pertinet speciem, quum eam in ipsius Tournefortii Herbario examinaverit Cam- bessedes, inque Vaillantii Herbario La-Peyrouse; quibus rebus simul conlatis, videre mihi videor (inspectis et auctorum descriptionibus, regione quoque considerata), Sprengelium, et post eum Cesati ad supra relatam, rectamque sententiam adductos fuisse. Male supra citatum Tournefortii synonymon ad G. repentem Fl. Fr., seu nanam Lamk., vel saxatilem contractam reportarunt St. Am. Boug. Pyr. p. 193. n. 15., Berger. Bass. Pyr. p. 108. n. 2., quam fallacem sententiam imitati sunt Gmelin, Bad. Als. 1. p. 312. Not. (citans p. err. p. 470. loci Tournef.), et cum eo Roem. Seh. Syst. Vegt. V. 3. p. 40. n. 8 Globularia vulgaris (Anguillar.) Tournef. Instit, Zannich. Vnz, Sempl. p. 188. I dg 2., Gaud. 1. n. 299., DC. Dub. p. 386. n. 5, [3 E aillkommi I Men. Wiki Thes p sr; giot. Le Pie. Hrbh.;.G, monspeliensium Pen. Lob. Advrsr.; G. tenella Lang., forma gracilior., G. communis Roq. Phyt. med. Sa apud Nees. jun. "3 Gen. pl. fasc. 21. t. 5,, cum uc imili,, Reichnb. Icon. C. T t. 1817., Bot. , Sturm Heft. WT — Hrt. Rom. t. 97., Zannich. Vnz. p. 14.1. 22. 4. 4. Lang. y Ic. pl. novr. etc. p. 7. ex kscaletio ; ‘Schub. e t 7. Schk. Ha ndb. LN. di eee Arch. fasc. 4. p. 146. n. 1095. E "ic, Sv. Bot. v. 6. 5 Fr. MM pl. zu . 44. f. 1i., Lamk. Ill. t. 56, L i; hr Glob. p. 18. t. dk. 4 Bau. "list. 49.1.95. 5. dos Ic. t. 478. f. 2., ead, ac Advrs. 99-200., Clus. Rar. a Hist. 2. ]. 4. p. Tabern. S EUNTES. p. : (TR. Icon. t. Fog. 4 f.i., ett 830. f. 2. (f. ia dubia! ut Kr. p. 709. f. 1.) Camer. Hrt. p. 18. ui i. Flor. Apr. Jun. Fruet. Jun. Aug. Praediligit sol. calcar., et loca eer odes Legi in Pyr. Catal supra Gerona, die 27. Jun. 1860. Habui a Denil e ex Hybarette. Obrervavi ad Toulouse, in Lavedan ad Agos, prope St. Girons, Alos; insuper in m.* Pondis, ad Bagà, ad Figueras, et supra, ad los Mulinos, ete. Individua ad St. Girons obvia ostenderunt foliorum inferiorem apicem integrum, aut emarginatum, vel etiam crenulatum: florum ca- pitula semper parva, ut in individuis prope Gerona lectis, Globularia bmc (Albini) Tournef. Inst. p. 467.? fue Fete 6.? Kunze Chlor. Hisp. p. 9. n. 88. = linifolia, et G. spinosa Pg Diet" z e 2 A 3 vulpe is Asso, Willk. Lang. 2. n. 2202. G. spin. et G, valentina be. Glob.; G. ied. Pourr. g^ Herb. Bolos, Cambessed, Mongr. LO . 40. m t. 1. sub n. 40, s. infrs, grandr M Vt emendat. part. anal.! Willk. Glob, p. 19- 4. ths 1, f. 1, et 2. 42 9; Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Arag., Catal. humilr. o praesert. calcar. ees ; a pae in Pyr. Arag. ad Jaca, die 5. Maj. 1845., in aieo A pe Berga die 18. Maj. 1861. Observavi ad Tiermas, prope Verdun, Peña de Uruel; a la Trancada d' Ambouilla. i i E Planta prae affini vulgari elatior, robustior , durior; eau A Em lignoso praedita, foliis imis sub-coriaceis , caeteris mollibus ^ acu is ribus, omnibus marginatis et seabridis, eapitulis majoribus, Sub pe: é tute cernuis, Praecocior quoque est prae G. vulgari; folia lepidot punctata gerit, et stigma ceu bidentatum se offert. Corollae in vivis plantis caeruleae, sub exsiceatione erubescant: nigreseit. Involuerum tit e bracteis lanceolato-a cipue extus pilosis, per marginem ciliatis j rulescentibus, quod in eor uae paleae receptaculi dicuntur sunt formae, sed tenuiores , obeonico-tetragonus, basi pra acuminatis, eiliatis ornatus, t i entata, vel prorsus inte ua peracta tota planta cuminatis, basi prae- sub-eoloratis, scilicet cae- gra, spinulosa, et inermia, plana, et undulato- sese ostendit ceu lusum in- ii superioris corollae productioribus, angu- stissimis, flexuoso-contortis. Et varietatem G. spinosae denique fatetur Willk eum Lang. Pr., quae varietas ab eo levioribus adhue cha- raeteribus constituta est, G. ilicifolia Willk, , Mongr. Glob. p. 24. t. 3., diversam visu se praebens speciem foliis imis aquifoliaceis; statura, habitu, ramis flori- eo similis est, u : Suspieione non careo, quin loea G. Bauhini, Tournefortii, et Linnaei etiam, pertineant ad G. ilieifoliam W illk, quae ergo maneret G. spi- nosa Tournf, Quoad nostram hane , Neoterici melius dixissent G. spinulosam , nisi praestitisset suscipere pro ea nomen G. caespitosae Ortega , a marck 1 digi . : < mdgtatum, confirmatum a Willkomm, qui postremo, G, et in sua G. ilicifolia, montium gra- prene incola! Forte planta pyrenaea respondet strictius G. lini- ihe e Feds Plukeneti loco), sed non exclusa G. caespitosa ut re male perpensa ausus est d in patr. Prode. p.19 i od ig ^ eclarare DC, Alph. in p Globularia alpina (Gesner) Salisb, Pr. p. 52. n4. bot. ed a Schmied, tap. lign. 6, f. 51, inter, infr, G, nudicaulis L. Koch p. 681 : fb DC. Dub. p. 386, n. 4. Wilk. lang. 2. n. 2904. G. nud. | - 23. 1.4. f. 3., Reichak. ; ^ e Arch. fasc. 4. p. 446, n. 194. cüm ic., Willk. Mngr. Hist. pl. Oxon, 3. $. 8. 90. n. 43. t. 15. f à ve bens Dalech. Hist, pl. Lugd. p, $84, f. 3., Moris. Posnis tena Ss ', Secundum loca primis aut ru Jui 1830 Ptr. valle Larboust, et ad Es i : quierry, diebus 10., et us parum e dim i Deville ex Oncide, Observav; ad Axat, qui €t. per ZEstat f x 43 Nomen specificum nudicaule absurdum -commemorat magis absur- dum adhuc ApAyllantes illud a Dalechamp impositum. DC. Alph., in patr. Pr. P. 12. (1848.) p. 613. ri. 6., folia radicalia dicere, scapum subnudum describere, nihil de caule loquutus! Cambessedes, Globulr. Monogr. p. 24. n. 1., describit caulem herbaceum erectum, et folia ra- diealia. Koch l.c. plantam herbaceam appellat, radice multicipite prae- ditam, foliis radicalibus onustam, caulibus nudis instructam. Gren. Godr. Fr. 2. p. 155. describunt folia radicalia, caulem herbaceum parumper folia superantem, considerantes peduneulum ceu portionem caulis. uscepi Salisburyi nomen specificum quamvis nec bonum, alpestris enim potius quam alpina species haec est, in montibus abruptis, sed demissis etiam reperienda. . Globularia saxatilis (Gesner) Salisb. Pr. p. 52. n. 3. Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. 6. f. 51. G. cordifolia L. Koch p. 081. n. 3. Bert. 9. p. 8. n. 4., Gand. 4. n. 300., Wiik. Lang. 2. n. 2203., Gren. Jur. p- . G. nana, et G. cordi- folia Auctr., DC. Dub. p. 386. ns. 3, 3. (excl. G. punct, La-Peyr.) G. cord. La-Peyr. Herb., G. repens Pourr. in Hrb. Bolos., Lamk, Fr. Jacq. A. 3. p. 26. t. 245., DC. Ic. Gall. rar. p. 2. t. 3. (nan.); Nouv. Duham. T. 5. p. 139. t. 41. f. 2.. Tratt. Arch. fasc. 4. p. 146. ns. 192, 193, cum tabls., Tenor. Nap. 3. p HY. n. 1195. t. 100. Lamk. Il. t. 56. £ 2., wilk. Glob. p. 22. t. 4. f. 1, 2., Reichnb. Icon. C. 30. t. 1816. f. 1, 2, 2., Sabbat. Hort. Rom. T. 2 h 98. luxur. Clus. Pann. A. p. 539, n. 5., p. 540. 4. p. 5. f. x. (p. err. n. 4.) fig. etc., Rar. pl. hist. 2. ]. Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul Aug. in montan., et editis, ple- rumque calcareis. gi in Pyr. orient. m.* Cambresdazes, die 11. Jul. 1836., in Valle de Llo, die 30. Jun. 1837., et a la Sedella de la Manera supra Prats de Mollo (unde accepi etiam a Xatart), die 2. Jul. 1840. Habui a Deville ex le Pic de Ger du Troubat. Flores, frequentius caerulei, variant rosei, et albescentes. Et speciei Dioscor. l. 4. c. 177. Bert. 2. p. 4. n. 1., Moris Sard. 3. n. 1007., Planch. G.) De Globul, Thes. ) p. 25-30., DC. Dub. p. 386. n. 1., Willk. Lang. 2. n. 2206. La-Peyr. Herbr.; G. virgata Salisb, t. Arch. fasc. 4. p. 145. n. 191.. tab. Nouv. Duham. T, 5, p. 138 1 -. Moggr. Fl. í o 7 n Pr. Trat f. 5, D dit ca is (1719.) p. 337, ( t. 42. Pen. Lob. Advrs. p. 158. Lob. Icon. t. 370. f. 2., Clus. Hisp. 179-81., Rar, ph. h. l 1. p. 90. f. infr., Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. 6. f. 50., Dalech. Hist, pl. Lugd. 2, p. 1680, f. 2. J. Bauh. Hist. pl. 4. 1. 5. p. 598. f. 2. 9, Flor. Mart. Jun., et iterum Hyeme, secund. loca. Fruct. Maj. et per ZEstat. In Pyr. orient., solo calcar., cum Olea. Legi in montibus Corbar. (ubi rara) ad Durban, die 4. Jun. 1852., in Pyr. Catal. marit. ad San Feliu de Guixols, die 19. Jun. 1860. (absq. fl., et fruct); habui a Coder filio de Herbar. patr. ex la Tran- cada d'Ambouilla (Conflent) Observavi ad Salinas de Cardona , ad Sarrià, ad Gerona, ad la Escala, ad St. Ant. de Galamus, ad Casas de Peña. j Species injuria Pyrenaeis orientalibus denegata a Reichnüb. Icon. C. 30. p. 110., ubi Sardiniam insulam a Willkomm indigitari contendit. Vivit in Sardinia, sed quoad Willkomm., rectius in Conflent Pyr. orient., Cerdagne attiguo, iste indicavisset, vel quocunque modo Sar- daigne scribere non debuisset. "m - -Locum Dioscoridis a Peua, Lobelio, et J. Bauhino recognitum, et hue adductum, suffragante Sprengelio, nos quoque recipimus. Sed Plinii Alypon, Nat. h. 1. 20. e. 4., vel 7., diversimode adumbratum, aliena species dijudicatur. Quidam, cf. Mer De Lens. Dict. Univ. Mat. méd, . 1. p. 211-2., Lindl. Vegt. Kingd. p. 667., referunt a nonnullis pro Al pone haberi Tithymali speciem, sed isti non sunt qui hane edi- derint sententiam, quomodo false asseritur a Planchon G., l.c. p. 35. not, T. d 48. COMPOSITAE (Ray), Adans. Sub-Ord. 1. LIGULIFLORAE DC. Tribus 1° CIOHORACEAE Juss. Sub-Trib. 1^ RHAGADIOLEAE Less. N. « Nous pourrions prowver , ru par une suite d'exemples, qu'il n'y a pas ho seul in cns génériques usités ved cet v Cat ne soit pas igi irap Inulées, Ibid. T. 93. (1832. 560-89: o; actucées (ire vou Ibid. T. 95. (1822.) p. 59. 2 Es 89., et Mc x T x3 : LO a Cassini oblatas Ibid. T. 30. (1824.) p- 338., 2 onse iege? Eb) y 33. (1824.) p. 480., ct T. 41. NS L p- un. seq. y sen . 49. (i821) p. 233 ré a SLES per Opusc. phytol. 1826-34. Emersus stilus l " m excepit; "Y sinbrnnt: Prim. Fl. Salisb. p. 191. Obs. i psaa A eR wa Dod., Lobel. Vaill., Tournef., et Neotericorum. arvensi; ab Miir, duce Columna, PENEN S e m (5 Vn l. 19. e. - vel Mis "ali faricam (C. J, Cae ar.) Jacq. significat, D x No Æmilii. Et sei Chr ysolachantn onde 48., pro Composita mox sustinenda, € x P. 991. lin. 27., minime valeat, tune Domine ». Dod. Hist, pl. (gall, L ana com- dame Moris ud Ae Sard. e M deg. Ce. * n. 1748. Lips. comi. (i Med He n Si. Gat mei Ca I d d J. Bauh. ; L. vem = lia Gili * v n 993. Berger Phytonomat. p. 320. ros tab, Plenck le: P VENE E E CRT A TAE A theoricas, T. 51. ABT) p. 446., pee i A d ^ ro vel 142., habita fuit à quibusdam, M. nonnullos Etruscos ad eum indi- | Ay 3. n. 766., DC. Pr- rav. V. 3. t. . Fi. Dan. t. 550 prre: P 3x: 5 R * 3 "eese is : : 3 MAE e AA Mice me E EN CANC Dior C m SEM EE EE ve rdc ESL MM Uu T S IM AEST LES ci vxo os 45 ps T00; 59. t. 988., Gaertn, Fr. Sem. pl. 9. p. 353. t. 157. f. 1., PE WE 8. t. 295, Geh ns C. 29. t. 135 2 E 2, » 4. Dod. Pem * p. 875. TA Obs. p p. - Lob. lc. t. J. Bauh. Hist. 4. p. gos Tabern. Krtb. Me L4. 8. ah | T. Eos E 192. f: Ba T. d 1., Dalech. Hist! y Tat p. 941. t. 2., Moris. Hist. pI. coe 8..8. ^ gh 54 n. 9. © Mm Jun, Jul. Fruct Jul. Aug. Legi in Pyr. —— ad Camprodon contra Abeja, die 21. Jul. 1846. Habui a Devi lle ex Tarbes. In sylvis fertilibus, et humidulis, etiam orgyalis planta fit, ibidemve constanter pubescentem eam observavi, sub quo statu ceu peculiarem speciem descripsit Hornemann, nomine L. pubescentis, Suppl Hrt. Hafn. p. 91. Reapse glabrescentem illam observare mihi raro contigit, locis etiam mitioribus enatam. Ast pumilam, palmarem, glabriusculam eam videre contigit, extra Pyrenaeos sub Revel à la Landelle. Quidam glandulosam viderunt, L. pisidica Borb. (1815.) Quid sint me ic N Bellon memoratae, Obiri. etc., seu Iter orient. Paris, 1588. l. 3. c. 01. p. 462., et p. 465., in ripis Ponti provenientes, inque plateis Constantinopolitanis inter olera venditatae, quae dum adultae apud urcas Vrounes dicuntur, erudae saporem habentes Cochleariae Ar- moraciae Ud sie), in acetarüis cum Tordi ylio officinali susceptae, Bell. Ibid. c. 49. p. 458., et quae coctae amarae eveniunt, ego inter- dace nescivi. Respuo semper Lampsanam Neotericorum, suspieans, psanae Bellon, et Turcarum responderent Raphano sativo am (Theophr. ; rios? L Rhagadiolus Tournf. Genus sane optimum (quod inepte Linnaeus Sp. pl. cum Zalda, Arnoseride et Zacintha comprehendit) olim a Tour- nefort, Caesalpino ' duce, propositum; a Gaertnero, Jussieu, Ventenat, et Neotericis, ultra recognitum, et illustratum. sod stellatus (Lobel., Caesalp.) Seb. Maur. Rom. Pr. Lob. DM 4. ee De Pints. 1. de p. 511., Koch p. 478., Boiss. Voy. botq, Esp. n. 1051., Bory Aon. Norde ka 3 Moris En Xy m s Notrs. Reprt. Fl. Lig. n. 1085., Willk., Lang. 2. n. DC. n. et Rh. edulis Bert. im ps. 581-34. ns. 1, 1., u 9 E ns, d^ a-Peyr. "oe Phi lippe Pyr. Pun Crepide La oide, Lam- "sana Philipp. Pyr., ex e He k M p. 47-8. ci Graec. Sibthrp. 9. p. "1D. t K AMT. et t. 18., Reichnb. Icon. C. 1355-6., Schk. Hand = 225.. Gaertn. Fr. sem. n2, 3; 994 t. 197. A ber ora - 4i P» i Tabern. Krtb. p. 493. T ri Icon. t. 185. f. 4. Baub. Hist. pl. 2. OM p (©) Flor. Apr. Jun. Fruet. Jun. Jul. Legi in Pyr. Arag. humil ad Benavarre; die 11. Maj. 1846.; in Pyr. or. septr. supra “Ceret kd: Puig d'Entreillas, die 18. "Maj. 1845. Distinctionem duarum eiie a plurimis admissam, ego quidem respuo. Stirps a me ad Benavarre observata achenia hirta gerens, ludens foliis integris, lud. et pinnatifidis, satis demonstrat putatos distinctionis charaeteres instabiles esse, Jam Gerard observabat: « Variat foliis. lyrato-sinuatis, dentatis, indivisis ». Fl. Gallo-Prov. p. 174. et Desfontaines in Fl. ee babuit Rh. edulem sub nomine RA. lapsanoidis, de sejunctione a typo x persuasus, utpote qui subjunxit: « Affinis praecedenti m slato) et forte varietas » l.c. 2. p. 234., dubio di- misso in Cat. pl. hrt. Par. p. 143. Accessit Brotero, p unicam re- cipiens ei ita effatus est: « Variat caule sub-piloso , foliis radi- calibus, et inferioribus caulis subsinuatis, dentatis, Metenndat sub-pilosis, maxime ad oras maritimas, qui tunc ' Lapsana stellata L. est » Brot. 46 Fl. Lusit. p. 318. sub Rh. eduli (p. err. euli); pre ^ poema e vatio non est bona, quum ad Monspelium, ex. gr., sta zi l Tung Mes tantummodo reperiatur. Ipse Tournefort , qui distinc ion : ^ : minimis non pepercit, de uim ona ix « iore T€ »" ke Inst. r. hrb. p. 480.; itemve prius El. botg. p. 382 ; pee sue Corollar. din dass p. 36. Male L. Sp., Reichard Paie, gamni Willd. Sp., et En. , Pers. Syn., Ait. Kew. DC. Dub., * : Ea semina patentia dicere, quod de acheniis exterioribus Mn um, 4$ ee volueris tectis, dici potest, quum interiora arcuata, sive cde neque patentia sint; ad hoc cito caduca, neque ut exteriora persistent ia. Ya. terum penes DC., Duby character genericus cum phrasibus Ss - non congruit, ita ut, considerato etiam quod dicant ad genus sis we 1 « semina matura non caduca » vix dubitandum erit, hae omnia ab eis ex diverso auctore, absque examine, vel certe sine ponderatione deducta. Sub-Trib. 2.* CICHOREAE Schultz C. H. Cichorium Theophr, Ray, Tournef. Cichorium divaricatum (Brunf.) Schousb. Marok. p. 197. Brunf. Herb. 3. p. 94. Bory, Chaub. Pélop. p. 56. n. 1369., Robert Cat. Toul. p. 44., Gran. E bot. p. 23. n. 12., sub C. nirsuto Gren.; Willk. Lang. 2. n. 1731., DC. Dub. P. 2. p Ais" n Loisl. Gall. ed. 2. T. 2. p. 198, n. 2. Guss. Sic. Syn. 2. p. 42 9x Low, Man. Fl. Madr.. p. ve C, pumilum Bert. $. p. 590. n. 2. C. Intybus Benth. Cat., Cambess. Balear., La-Peyr. Herb.; Rei- earicum Pourr. Herb. Matr., C glaucum Fl. Port. Flor. Graec Sibthrp. C. 9. p chenb. Icon. C. 29. t. 1357. f. 3., . t. 12, f. 2., Link Hoffm. Fl. Turp. Fl. med. T. 3. Port. 2. p. 178. t. 95. Y Flor. Æstat. Fruct. in Autumno. i Legi in Pyr. Cantabr. marit. ad St. Jean de Luz, die 14. Sept. 1841.; in Pyr. septr. med. inter Gayrons, et Clermont, die 8. Sept. 1840.; in Pyr. Atax. ad Salelles, die 15. Jun. 1839. Monstrum caulibus binis fasc die 2. Jul. 1861. Illico a primi orientalem, et australem (1835.) haee stirps mihi diversa sese osten- didit ab ea, qu i Y SAN CL S, . 17. videtr. Portensehl. Enum. pl. Dalm. cred, m. Hispan. 2. p. 144., cultura non bum transire (C. Int. b DC. Pr), de qua re : P- 185. n. 2., non amplius citavit. C. divaricatum Spreng. Syst. Veget. 3. p. ei1. m judicavi; Dietrich prae- is : , aut Intybum Virg., quale Bad. Al d ed est a Pollich PI. Palat. 2. n. (58., * Ss : Gaud. 5. n. 1846., a Sm. Eng Fl. : €x Woodv. Med. bot, 1. v. 11., idque bene rorem vidi a Fu hs. Hist. st, P. 679., a Trag. St, Spe "212., à "E 1 Mdb. 9. E 296, à Sowerby. per Bot. v, 8. n. 539., a Curt. Fl. Lond. 2 y Eng v. 55 P a Reiehnb, Icon, C, 99. 1501, f. 2., 9 " he. t. 99 901., oodv. locus Brunfelsii mihi ad C. div : rmicarum auxilio: cf. Brunf. Non guram ad C, Int 4T Loea Patrum, Theophrasti, Dioscoridis, Galeni, Nicandri, Vergilii, Theod. Prisciani, ad quamnam harum specierum fuerint potius retulenda, vel non, accedente et C. Endivia, hoc mihi statuendum non suscipio. Sub-Trib. 3 HYOSERIDEAE Less. Cupidonia Nob., Catanance Dalech., T'ournf. Catananche hue in- lata falsae applicationis est. Altera Dioscoridis Catanance habetur a Desfontaines (cum antiquis commentatoribus, et cum Sprengelio) in Plinii edit. Lemair., pro Ornithopodio: compresso ; altera pro Astragalo pugniformi, laudante Sprengel Comm. in Dioscor. 2. p. 631., et p. TOL. Sibthorpius nullam Dioscoridis Catanancen nobis explicavit, nullamque Smith. Lonicero, et Tabernemontano Catanance fuit Reseda Luteola: Caesalpino Impatientes Balsamina, et I. nolitangere: Dodonaeo, et Lo- belio Lathyrus Nissolia. Camerario, cum quibusdam aliis, Scorpiurus sulcata: Imperato Plantago cretica: Rauwolfio Plantago eriostachia (La- gopus L.). Dalechampius, sequutus a' Tournefort, et a Linnaeo, nomen hoece importarunt ad genus, cui denique absque tolerabili ratione re- mansit. Verbi etymon (contra violentiam) magis adhuc ab hisce plantis nomen excludit, quod revera nescirem, cui herbae recte adduceretur, nisi famoso antidoto! Alia nomina Arcopus, quasi pes ursi, et Jovis radius, reperienda in Dioscoridis notis (ed. Sarac. p. 472.), vel ea quae refert Spreng. Comm. 1. p. 614-5., clariorem non ferunt lucem, quod e gallico plantae nomine Cupidone, nec erit, nisi fatuus, qui palino diam caneat, penr caerulea (Gesneri, et Matthioli) Nob. n. infr. cit., item Matth. Comm. in Dioscr. ed. infr. c. Cat nche caerulea 2 Cass. — Se Nat. T. 7; p. 805., DG, Pr. P. Z; p.83. ni i Savi Due Cen: £ 164., Bert, 8. p. 585. . 1., DC. Dub. p. 310., Willk. Lang. 2 m ai C. caer, La-Peyr. Herb. Schk. Handb. 3. t. So Lai uk. Ill. t. 698. f. 1., Reichnb. C. 29. t. 1363. f. 1., Bot. Mag. t. 293. Gesn. Op. bot. Schmie ‘ad. tab. lign. III, fig XXIV. ps Lob. jg p. 2386. Lob. lc. t. 549. f. 2., Matth. p: 1227. , Camer. Epit. p. 944-5., Dod. Pempt. p. 638., Barrl. Icon. t. 1134. Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. Per region. mediterr. locis calidior. frequens; raro extra, in demissioribus; solo se delectat calcareo. Legi in Pyr. Navarr. ad Pamplona, die 19. Aug. 1841.; habui a Deville ex Laerres, Pyr. Arag. Observavi ad Quillan, ad Axat, ad Foix, ad Toulouse, ad T iii be. Sobas Fiscal, Servisé sub Broto, in. Sobrarbe, ad Cardona, Be Planta variat wer erii cni estque pubescenti-scabra , pube- scentia in caulibus adpressa, basi excepta cum foliis, in quibus e foliorum lateribus, nervoque prineipali descendentibus; et anguli obtusi fiunt. Folia inferiora plus minus pinnatifida, neque talia omnia, ut ea delineavit Darrelieri; folia superiora integra, omnia triner- vata. Appendices involuerorum scariosae, inferiores ovatae superiores lanceolatae, et semper coneaviuseulae, ac laxae; imae e toto sca- riosae, a ealatho interdum aliquantulum remotae, et dissitae, per peduneulos sparsae. Braeteolae n occurrunt ad peduneulorum divi- siones quoque, suntque omnes nervo diremptae, qui abit in mucronem subfuscum. Firea e lilacino ferik, centro saturatiores, sub exsicca- 48 re € e 4 A * ll B et Mio f De pollinis forma, cf. Decaisne, Ann. Sc. Nat. Par. Ser 183 rum parte perennem esse credo, M k Ereg nec Dodonaei, neque Barrelieri figurae h i i Tic: oque plantae, vel faciem ejus bene exprimunt, cui Africana, neque s} vulgaris penes nos, inest quaedam physionomia. dassis (lege tili « Succo lacteo defraudatur, quo caeterae hujus Classis (leg scatent. » Gerard, Gallo-Prov. ed inscr. leget od.. 18; pé Unde traxit Linnaeus, cum Murray, Syst. Veget. ed. 18. n. L, et cum eis Reichard Syst. pl. 3. iOrVi "e, e planta viva, neque ab accurato obse jj p 2 Variat 1 igulis j is, ut percepi inter Ger late acceptam ( stirp. ert. T1. b. lin. 1) bene sustinea : jak Nee ego assentior Bertoloni, qui dicit, flores in umbrosis tantum p l lidiores l.c. p. i ws . : saepe Vl- 6., quum ın apricis etiam eos pallidos me saep disse meminear, Tolpis (Haller) Adans, Videas quibus rationibus innixus ( : nomen Drepaniae Jussieu praetulendum duxit, Dict. Sc. Nat. E (1819) y. 911-8." Dici ab Hallero indicatum ; et revera, ha. i : :» quem loeum ille non citat, sub R » ete. legitur « Novyi generis nomen meretur, etc. Tolpis umbellata (Clusii?, Colunínae) Bert. Pl. Genuens,, Decas. 1. Rar. Ligur, pl. (1803). De Clusio vide infra Column Ecphr, 9. 27-8. fig. Bert. 8 541. n. 1., Moris Sard. 2, n. 725. T Pr. P- 7. $. 1. p. 86. n. 2, Willk. Lens, 2. d 17: 3 Dropana barbata DC. Dub. p. sog eio Pr erar x Poyr Herb, Bolosia barhata Pourr, Herb. Matr., T. crinita Low. ^ . . . -Ml TP. G. PO t " : ^ Ma Reichnb. leon. c. 29, t faz. Et Low. p, Bi". Bernh. N Hist. pl. Oxon, 3. S. 7. P- 68, n. 34. (e Gramont SUE - Manip, p. 9. t. 1. vix, et p. 1: 5s Prim. (ipso fat.e Mos Fin. Madr.) p. 24. t. 2. Moris agr. Monap.) 1. 4. f. n. 32, (e Columna). © Flor. Jun. Jul. Fruet. Æst. Fre quam superat: rara | quens in Pyr. or. cum Olea, in Pyr. Septr. med i am diss a Sopo o is daeile a, quam mala prae- pL uM Proprium plantam distinxerat, Hoc bene factum genus bonis cha : m ali Alenae dellae Dc. : idee ondentem S, villeae Lagaseae, seu spi T s Istàntiam a 3 23 z Su Puce cuncti noscimus, Tolpide, characteribus optimis firmatam, 49 Nescirem eui speciei tutius afterrem Hieracium boeticum Clus. Cur. poster., in fol. p. 35., sine deser.; Lobel. Ill. p. 19., cui iste adduxit Hierac. merid. boetic. maj., et min. Park. Theatr. p. 192., Icon. p. 191. n. 7., dictum provenire versus segetes luci Gramuntii. Eamdem reperio plantam apud Herman Parad. Batav. p. 185. cum tab., quam facile ad nostram hane speciem sisto. Hedypnois Tournef. Hedypnois annua Tournef. Elem. botg. p. 380., Inst. r. hrb. p. 418. (sed omnes species ann.). H. pol nid fag Gren. sie Fr. 2, p. 288. (partim) ; Willk. DE, H. pol., et H. cretica DC. Pr. P. 7. S. 8., et n. 1.? cret. H. rha sdiclides Moris Bard. 9. n. 737. hes spec. seq.); Bert. & 556. n. 1738. Hyoseris Hedypnois Cam Balear. n. 297. Hedypnois; Hyosr. Body pact ois, et Hed. monspeliensis, et Hed. rha — — des LacPeyr, Hrb.; Hed, arenaria Friv. erb. Rum., ex Griseb.; Hyoseris turbinata Pourr. It., ex Timb. Ill. t. 654. f. 9. super.. Cavan. Jc. descr. T. 1. p. 3%. n. = 2 43., Flor. Graec. Sibth i "c. 9. p. D (à 812., Tenor. FI. Nap. 2. p. 173. n. 613. t. 73., Reichnb. Ico 99. t. 1301. , et 1362. Gaert. Fr. Sem. 2. p. 37: 160. cei -e Lob. Icon. t. 239. J. "a Hist. pl. 2. L 24. p. 1032. f. 2. Sr al Moris. Hist. pl. O S. 7. p. 53. t. 6 e h "f. 9. ©) Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Per region. mediterr. a Navarr. ad montes Corbarienses. P6 in Fyr. Atax. aw Pech de l'Agnelo, die 11. Maj. 1839.; in Catal. supra la Jonquera, ad mont Priorat sub Bellegarde, die 2) "Maj . 1843. gebe ad Pam mplona, Sanguessa, Benavarre, la Nou- velle, "d Repertam a 'Tolosanis inter Portet et Pinsaguel, ibidem im- ortatam faisse se reor. Oceurrit planta simplex erecta, ramosa adscendens, ramosissima diffusa. Variat foliis integris, et pinnatifidis , superficie hirta, hirtella, hac specie, reprehendebat Ruiz, Respuesta a la impugnation, ete. Madrid 1796. p. 91., cui respondere conatus est Cavanilles, Collect. papeles p. 251. Not. Hedypnois pendula (Balbis) Willd. Hyoseris pendula Balb. b badar Aelia Sp. pl. Syng. p. | p. B& E i on zey Voy n otq. Esp. n. 1646. Hed. cretica Bert. 8. p. 557. r E peres Kok, in. H lacini- flor ra Viv. Libye. | Spec. p. Be 'Hyoseris Hedypnois var. gracilis Benth. Cat. ; a Coronopifol. Ten. Flor. Graec. Sibthrp. C. 9. p. 9. t. 813., Viv. l.c. t. 17. f. 2., Tenor. Fl. Nap. 4. p. 113. t. 182. f. 2, 3. (2) Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. - maritim. Pyr. orient. egi ad Port- res, die 15. Maj. 1 Ulterius inquirendum erit, num et ipsa cadat inter formas H. annuae, ut putabat De Notrs. Repert. Fl. Ligust. n. 1090., de quo et ego ubito; hoc ceu comprobatum habuit Moris, accepitque Lowe Man. Fl. Madr. p. 529. Arnoseris Gaertn. discs clavata (Pennaei) Nob. pu . Pann. A. 2 647. A. pusilla Gaertn., v p. 477., Bert. So pere . Pr. P. 7. S. 1. p- Willk. Lang. 2. n 1750. Lapsana minim ma All., Gaud. 5. n. Sas. DE aps. pasita Willd., La-Peyr. Herbr.; Arnos. bxc Desv.; Hyoseris latifolia Buxb. u^ l. Bot. v. 2. . 95., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 4. , Dietr. Fl. Bor. v. 9. n. 639., Fl. Dan. t. 201., Schk. Mo. Bot.Garden, | 1901. Handb, 3. t. 224,, Bull. Fl. DT T. 6. t. 483., Dier. et Hayn. Ch. pl. Eur. T. 5. p. 16. t. 112, Gaertn. "swa , 885. t. 157. f. 3., FI. Bat. v. 8 t. 574., Reichnb. je. C, 29. t. 1354. f. d. Clas. Lr " Ar , et Rar. pl. r^ L^ "s Hi s 142. f. 2., Tabrn. Krtb. p. 490. , Icon. t. oria. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. 8. Flor. Jun. Jul. Cet Jul. Aug. i in Pyr, aurigr. ad Merens , die 25. Jul. 1840., in Pyr. or. supra Prats de Mollo, ad Taillet, unde inni quoque a Xatart, die 5. Jul. 1840. Habui a Deville ex Nest Aliam plantam dicotyledoneam non E aiio, quae gerat, ut ista seapum inferne praetenuem, superne incrassatum, ita ut, accedente et fructuum pondere, flectatur et pendeat. In Gramineis non raro inter- venit, ut axes floriferi sint gradatim ampliati ab inferiori ad superiorem illorum partem usque ad eorum apicem. Non semper pusillae denominationem donatam plantis jure ac merito, et male pro certo pusillam, minimam dixerunt nostram speciem, quae interdum pedalis occurrit, et quae affinibus sibi plantis parum staturá cedit, Insuper, quam in genere uniea sit species comparationem non patitur. Haee ratio est de mutatione nominis a me acta: caetera apud Clusium videas. Hyoseris Tabernaem., Juss, Taraxaconastrum. Vaill iatifolia (Neudorfferi) Cassini ict... Sc. Nat. T. 22. (1891) p. 388. (N er) Cassin, Dict. Sc. Nat. T Neud, ad G. Bauhin., iiri 62. n e H. jur L., Bert . 55 M Sard. 2. n. 139. DC. Dub. p. 309. n. 7 llk. Lang. 2. n. 1742. pu T AP 2. n foris Sar Gavívo.Gulia Compos. Te t mt Eotn Mises "M Pa ja Peyr. hat ^. E cida L., ex echn ITERUM ponge eR tu Jamk. Hl. t. . £ 2. Pluk. Phyt, t. 37. JY Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. In Pyr. orient. mari in Pyr. Catal. prope Rosas ad Caneillas, die 4. sel 1851. Sub-Trib. 4* HYPOCHOERIDEAE Less., Schultz €. H. Monogr. in Aet. Se. Nat. Curios. T. 21. (1845., impr.) P. 1. p. 85. seq. "ypeoh oeris Theophr. l SUR Tret e. ti. (Porcel phr.?, Vaill., L. Planta Theophrasti irez pl. est: i olera, laevis, tuti Porcellia Gaza) admodum obscura, et du SECTIO 1. GENUINAE Kocn. vip glabra A) L. Sp. 490. Le p 490. ^. 4. 6. TT i vin. iang. X " s H. "Balbisit i H Sd eda 48 d LE. set «e ^4 - m. La-Peyr. Herb. s.l. et As M. glabr., H. minima, et H. Balbisii Schultz Lc. ps. 14452., ns. "T. De 9. Curt. Fl. Lond. rel ib .? Hyp. arachnoidea Poir. Dict. Engl. Li M. t. d3. Sv. Bot. : "ME V. 3. t. 119, i 3, La Ev "p. f wil xe EL Bat. v. 8. t. Gaar R ar E 3, 4, Col nmn. a raec, Sibthrp. C. 9. zi 11. t. 816., Reichnb. rn 4f? - 77-8., Tabrn. Ic. t. 480. f. 4., Moris. Hist. pl. 2 Flor, M Maj. Jul. Fruet, diterr., sed ob ruct, /Estat. Facilius obvia per region. me- in L Lavedan, alibique. quidem per region. oceanic., locis calidior., ut vidi 51 Legi in Pyr. Cantabr. ad Baigorry, die 25. Jun. 1841.; in Pyr. or. (Roussillon) contra Ceret ad St. Fereol, die 27. Maj. 1843., in Pyr. Catal. ad Rosas, die 6. Jun. 1851. De indole ludibunda hujus speciei cf. praecipue Cassini, Dict. Sc. Nat. T. 33. (1824) p. 302. et T. 43. (1826.) p. 44.5; Coss. Germ. FI. Par. p. 426. n. 1. Lloyd Fl. Loir. infr. p. 151., Regel (E.) in Linnaea T. 16. (1842) p. 43., cujus epilogum dederunt in Annis. Sc. Nat. Par. Ser. 2. T. 19. (1843.) ps. 118-81.; et prae caeteris, forte, quos citavi auctores, Moris, et Bertoloni, quorum observationes ego quidem con- firmavi, praesertim ad Rosas, die 6. Jun. 1851. Hypochoeris infesta (Dodon. Caesalp.) Salisb. Pr. p. 182. n. 2, St. h. Comm. 2, p. 108. Dod. Hist. pl. (gall.) p. 390. f. 2., Caesalp. Herb. Tornab. (1563) fol. 99. n. 235., De Pints. l. 13. c. 5. p. 509. H. radicata L., Koch p. 490, n. 2., Bert. 8. p. 573. n. 4., Moris Sard. 2. n. 721., Gaud. 5. n. 1845., Willk. Lang. 2. n. 17 . DC. Dub. p. 306. n. 3. Porcellites radicata Cass. Dict. Sc. Nat. T. 43. (1826.) p. 43. H. rad., et H. neapolitana Schultz l.c. p. 155. n. 28., et p. . n. 27. H. rad. La-Peyr. Herb.; et Thrincia hispida La-Peyr. Herb., partim; et Apargia Villarii b ra r. Herb. ; ‘Eng o vds ^ Curt. Fl. Lond.. ed. Grav n s R cv. 5, t SO; Dietr. Fl. Bor. v. 9. n. 640. b. Icon. C. 29. t. 1397., Gaertn. . p. 370. t. 159. f. 6., Zannich. Vnz 141. t. 121. Dod. Pempt. p. 639. f. 2., Lob. Obs. Fr. Sem. pl. 2 «Ju st p. 120. f. 2., Icon. t. 238. f. 1., Tabern. Krtb. p. 489., Icon. p. 179. f, 179. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 24. p. 1031-2., Moris. Hist, pl. Ox. 3. S, 7. p. 60. t: 4. È ?7, : deficiunt , Helv. 5. p. 149. de mente sua intellexit Koch , Syn. ed. 2. p. 491., dum pro Gaudini floribus capitula sumpsit. Ego de singulis floribus observationem suam fecisse Gaudin rátus sum, et paleas in nuts, ut denique glaber fieret. Occurrunt setae etiam in involucris, quae mvoluera glabra quidem aliquando reperiuntur, uti glaber, et 9mnino stratus reperitur in arenosis aprieis, praesertim maritimis. Item folia plus minus setulosa conspieiuntur. Variat etiam plantae habitus, quomodo mihi videre contigit in editis Montium Cantabrorum, Arleor, darra , Olette, in quibus plantam diminutam, unifloram Crepidem auream commemorantem deprehendi, Vidit Cassini individua, in quibus 53 achenia aliqua apice truncata ferebant circulum tomento farctum, ses- sile, squamis interioribus pappi in eorum inferiore et interiore parte onustis tomento quodam lanoso, albieante, plus minus denso. Cf. Cass. Dict, Se. Nat. T. 33. (1824.) p. 301. Perperam biennalem plantam declaravit Reichenbach; porro talem aliquando occurrere testantur Coss. Germ. Fl, Par. 9. p. 427. n. 2. Inaniter contendunt Grisebach et Schenk, It. Hung. n. 260., H. nea- politanam Willd. a Grisebach ad Bayonne lectam , distinctam radicis fibrillis incrassatis, et involucro flores sub-aequante, peculiarem con- stituere speciem: cf. quidem infirmam H. salinam Grenier (e Cette Languedoc) descriptam in Obs. ad H, radicatam Fl. Jur. p. 456. SECTIO 2. ACHYROPHORUS ScnuLTz, DC. Hypochoeris maculata (Clusii) L. Sp. - Pann. A. p. 640-t. f.a; Thal. Sylv. Harcyn. . 83. Pilos. maj. Gallr. Koch p. 491. n. 3. mortis P5299. n. 1. Gaud: 5. n. 1842., DC. Dub. p. 306. n. 2.. Willi. lang. 9. n. 1799. Porcellites maculata Cass, Dict, Sc. Nat. T, 43. (1826) p, 43. Achyroph latus Scop. Carn., DC. Pr. P. 7. | ko oed Ae Schultz l.c. p. 107. n La-Peyr. Herb., demt, specim.; H. grandiflora Gilib. Exerc log. n. 86.. H. uniflora Dufour Lettrs, P. ) Mont, maud, apud Bory St. Vi Voy souterr, er t.o ind.o Caumale. ex Herb. viri illustris All, F] 849, t. 14. f. 3.. Engl. Bot Rar. pl h. 3. 1 goo r Schrank FI. Mon eichnb. Icon. C. 29. t. 1396. f. 1. Clus J. 94. p. 1097. f. d.. Moris, Hii Oen- Krtb. p. 498. f. n Icon. t. 184. f. L, J. Bauh. Hist. pl. 2. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 69. t 5 9) Flor. Jun . abeunte, Jul. Aug. Fruct. Jul. : RIDE uem E. (eC Jul abeunte, Aug. -Sop H eg! in Pyr. or. cay ci bois de la Matte, die 16, Jul. 1836., Il be necessary to separ od: : aie É parate H. radicata, and maculata, vemm Mm — Mese es pappus uniformly stipi tate , Don, ) t. ns. Lin. Soc. of Lond PT. Dubia. quisi: dota Spell ndon T. 16. (1830.) p. 179 : < tmpress. voy. excurs, Pyren. etc. (Bor j pecies pareissime, aut mi MULA adam 1945) p. c 1 pern m Herbario Coder, in quo folia oblongato-obovata ; basi attenuata, mar- „n gna; et individuum tam luxurians , quale jaje ios alteram, non minus insignem : ; "y TRU caue ramosiori, ramis unifloris. sub- "Du ^ fut imge dentatis , En. pl in Saelland (Hafniae 1801.) huit js a Ledeb, FI. Ross, 2, P- TTT., et Schultz. p. 109 pania ex C]. Formigal de Sallen; sed ne P qoum Grande q paja; locus est, sive statio, planta vitam degit Eod unde itur ad ZLovie Pyr. septr., et ubi nostra Syst. Veget. V. 4. p B3. aw peccatum est a Roemer, et Schultes, gustifoliam) in i a id ai n dum Pulmonariam mollem (reapse an- zv e ta Fr in Pyrenaeo : 1 : i rum monte : j psi verterunt in Pyrenaeis, monente. Llaurenti. SEWER) Sub-Trib, 5.4 SCORZONEREAE Less. Thrincia Roth. SECTIO 1.* EUTHRINCIAE DC. Thrincia hirta (Caesalpini) Roth Catal. Caes. Herb. Tornab, 1563. fol. S9. n. 226., De Pints. l. 13. e. 16. p. 513. Koch p. 479. n. 1 Bert, 8. p. 445.; Gaud. 5. n. 1780. , Gren. Obs. (1838) p. 24. n. 13., DC. Dub. p. 307. n. 1., ang. 2. n. 1753. La-Peyr, Herb., exclus. specim.; et Leontodon Villarsii vars. (exel. b) La-Pevr. Herh.; Hypochoeris glabra Gater. Montaub.; Leont, saxatile Lamk. Dict., Thuill, ex Gren, Thrixa hirta Dulc. Engl. Bot. v. 8. n. 555. vix. Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 3. t. 118., Fl. Dan. t 1827, Fi, Bat. v. 4. t. -, Dietr. Fl. Bor. v. 9, n, 637, Reichnb. Pl. er. C, 8. t. : 1-2 1 f. 993., et Icon, C. 29. t. 1365. f. 1, 2, 3., Vill. Dauph. 3. p. 166. t. 26. (err. typogr. t, 22.), Zannich. . t. 183. f. 1. Sant. Viagg. Tose %60. t. 7., Schk. Handb. 3, t. 290, G., Bauh. Pr. . n. 1. cum fig.a. Gesn. Op. bot f, 59. Jesuitarum, die 9. Jul. 1850.; in Pyr. Arag. prope Huesca ad Alerre, die 3. Oct. 1850., in Pyr. Catal. ad Gerona, die 15. Maj. 1851. Habui ex Cap-vern a Deville; ex les Eaux Bonnes, ac ex Narbonne a Delort, cearum ea aspera gerentium distinguuntur, dum flore et fructu adhuc careant, eo quod raro folia sinuata, nunquam ea runcinata ferant, sed fere semper integra , saepe lepidota, pilis furcatis plerumque nullis, mihi videor, pilos in Compositis simpliciores adesse ad plantae basim, magis compositos ad ejus apicem occurrere, ut, contrario, in Boragineis pilos basi callosos, densos, stellatos, apice simpliciores fieri, Cf. et ea ocum Zannichelli Th. hirtae relinquere malui, quam cum Pollini, Veron. 2. n, 1519., Nace. Pnz. 4. n. 105., afferre ad Leontodon pro- teiforme: ad utramque speciem, incaute, retulit Bertoloni, Fl. Ital., qui Amon, Tta]. pro una Th. hirta citaverat. Figura Engl. Bot., faciem Pilosellae offerens, derelinquenda foret. Thrincia hispida Roth Catal.! S Koch Syn. ed, 1. P. 417. n. 2., Gren, Godr. Fr. 2, p. 296., Gren. Obs. ra p. 254 DC. Pr. P. Ti XE P. 100. n, 2., DC. Dub. p. 307. n. 2., Willk. Lang. 2. n. 1759. Th. hispida, et Hyoseris hispida illd. Sp. pl. Syngns, p. 1995. n. 2., et p. 1614. n. 4. Th. hirta La-Peyr. Herb., quoad specimen um Th. mauritanica Spreng. Reichnb. pl. cr. C. 8. t. 749. f. 994-5., Icon. C. 99. t. 1364. f. 2 () Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In Pyr. Atax., et orient. rara. 54 i in litore cantabrico ad Fontarabia die 20. Maj. 1879. Vivere ad bed RUE Bernard, Grenier; ad Villeneuve (Corbières), Timbal qui ex Cascaste! dedit, et qui ad Banyuls quoqae vidit. Mihi semper dubia species; de qua cf. Mérat Am». Sc. Nat. Par. T. 4. 1845. p. 38, SECTIO 2. STRECKERA (Scuvrrz) DC. Thrincia tuberosa (Dioscorid.) DC. Fr. i 2 1 r. 2.3) mihi ut Sibthorpio, dubia, Koch p. 480. n. 2., Moris Sard. 2. D. DC Pr P. T S 1 ie 1., DC. Dub. . 907. a. 3., Wii . Lang. n. 1754. Apargia - n. 9. Hypochoeris bulbosa Pourr. Herb. Matrit.; Apargia tuberosa Willd. (nec L., qui non habet), et Th. es m DC., Benth. Cat., duplic. Flor. Graec. Sibthrp. C. 8. p. 72. t. 797., Reichnb, Icon. C. 29. t. 1364, f. 1., Santi Viagg. Tosc. T. 3. p. 113. t. 2. Matth. . 504., Lob. Obs. p. 117. f. 1., Icon, t. 232. f. 1., Dod. Pempt. p. 636. f. 2., Durant Herbr. ed. os. 1667. p. 115. f. 1. 9, Flor. Apr. Maj., iterumve ineunte Autumno. Fruct. Maj. et in." Jun., serius Oct. Nov. In Pyr. Atax. orient, cum Olea, solo calcareo. Legi in Pyr. Atax. a la Clape, die 30. Sept. 1839; habuique ex vieiniis de Narbonne a Delort. Vidi ad Figueras. : Occurrit scapo toto hirto, nec tantum apice, uti quidam (cum Savi Etr, 3. p. 123.) perhibent. Neque exacte a Loiseleur, Gall. ed. 2. T. 2. p. 178, n. 9., ab Ambrosi, Gussone, pili omnea furcati dicuntur, nam occurrunt individua in quibus eum pilis furcatis, et pili simplices conspiciuntur. . . i y as ini gerhuth, Wimmer, Koch, Kirschleger, Sprengel, Ledebour, masculini generis faciunt, quod rectius statutum videtur, SECTIO 1.* VIREA Avans., ĜARRTN., vel si mavis Genuini N. Leontodon pyrenaeus (Vaillantii ?) Gouan Ill. 1a. 3. Winuah, Le. Gren. Obs. bolq. (1838) p. 97, n. 15 illk. Lang. 2. n. 1761. L. u * S7. n. 15., et . Fr. 2. p. 298., Koch Rh ur NE gng. 2. n. 176i. L. squamosus Lamk. Dict. DC. Poo A ir Rh da La-Peyr. Herb., parüm, ot A autbina Wi Pr Bert. 8. p. 430. n. 4., Gaud. 5. n. 1787. A. alp. Pourr. It. ex Tinb. Gouan ni. she bu Peyr. Hrb., A. pyrenaica Gmel. , Leont. aureus f 2, 3, 4. Sturm. Heft 37., Ali. PI, Ped. n, 305 t ad e pimiae bract. Reiehnb. Icon, C. 29, t. 1307. 9| Flor. Jun. Aug, F ; , ` S- Fruet, Aus, AR descendens. ug. Sept. In alpinis , ad alpestria Legi in P * 0 » x . 8. Jul. 1891 V eig cis Mont-Louis al Prats des Avallanches, die Habui a Dev il Jes, summitatem versus, die 2, Aug. 1836. vine ex le Turoun de Casto e : x lumous supra le Lac de Gaube Te, ex m° Albi (Azun), e observavit Ramond, in MI et ex Valle de Louron. In m.* Neouvielle ) ont-laid Grenier, Plurimis ego vidi locis, inter 55 quos citare praestat las Agudas del Monseny. Bis mihi obvius scapo ramoso; in Valle d'Eynes ubi eum legi; dein aw Port de Pailleres anno 1840, : Individua pyrenaea plerumque ostendunt folia, et petiolos glabra, um ea quae vidi ex alpibus Helvetieis gerebant folia pilosa, ac pe- tiolos basi lanatos, quae talia describuntur a Gaudino (Apargia incana Gmel., non Seop.. Quod de hae stirpe peculiariter statui congruit cum quibus exposuit Ball in opella, Outlines of a Monography of the genus Leontodon in The Ann. and Mag. of Nat. Hist. Ser. 9, V, 6. (Jul. 1850. n. 31.) Mutavi tamen quaedam in specierum serie. Jnionem eum L. sguamoso Lamk., dubiam Gaudin (Fl. Helv. 5. p. 58), rejeetam a Mérat (Ann. Sc. Nat. T. 22. (Par. 1831.), Aparg. Thrinc. p. 109.), ego iterum sustinere non dubito, de qua re ipse per- suasus fuit Lamk., qui (Dict. 3. p. 529-530. n. 2.) synonymon Gouani citat. Stirpem cum mea identicam ex Alpibus Tyrolensibus vidi in Centuria 5. n. 437. plantarum exsiceatarum a Reichenbach evulga- tarum. L, alpinum Jacq. A. p. 58. t. 93. mihi potius videtur planta affinior L. proteiformi. Ast L. pyrenaeus, non cum L. alpino, sed cum L. autumnali potius conjunctus, ut suspicatus est Gaudin (Helv. 5. p. 59.), sustinuitque Grenier (Obs. c. p. 21-8.) (quamvis et Zetterstedt (Pyr. princip. ls. n. 149.) viderit individua pappis uniseriatis confor- mibus, cum illis L. autumnalis prorsus identicis), non est recipienda sententia, Et revera, mihi admodum difficile videtur plantas ictu ocu- lorum tam diversas, diverso tempore florentes, loca tam discreta in- colentia, posse una consociari, vel sub eodem typo comprehendi, Ipse Grenier, plantis ultra, et attentius observatis, judicium prius editum dereliquit, adeo ut postremo, cum aliis plantas sectione separaverit. lllusio aliqua saepe fit de plantis adeo affinibus, ac ludentibus, et maxima fuit quam sibi confecit Graham , contendens, L. montanum Lamk. (Taraxaci Loisl), cum L. autumnali, et cum L. pyrenaeo unam eamdemque sistere speciem: eum conferas Notice. etc. in Edimb. New Philos. Journ. Oct. 1832., seors. Si Zetterstedti observatio confirmabitur, tune Sectio Oporina ab omuibus rejicietur. Cur interim hoc non fecit Grenier, qui in L. py- renaeo quidem pappum aliquando uniseriatum dari compertum habuit?. esunt mihi observationes, quibus innixus unionem Z. crocei Haenk. cum nostra specie confirmare queam: egerunt hoc Koch, Grenier et Godron, Ambrosi, Fuss. Leontodon autumnalis (Fuehsii) L. Sp. wm Fuchs. Hist, st. p. 320. Koch p. 480, n. 4., De Notrs, Reprt. Fl, Lig. n. 1095., DC. Dub. p. 308. n. 8., up La e 2. n. 1758. Apargia autumnalis Hoffm., Willd., Bert. 8. p. 438. n. 6., Gaud. 5. n. 1788., js " Appnd. p. 363., Fries cum Brobrg. Hallnd. n. 697. Oporina autumnalis Don, DC. P PL x b y LAT Hieracium praemorsum L. Laches. Lapp. Engl. Bot. v. 12. n. 830. "rte Reichnb. lan b. 3 26., Bat. v. 2. t. 110., Sv. Hot, v. 9. n. 642., Dietr. Fl. Bor. v, 9. n. 612., Reichnb. : ii e 366. f. 2, 3., Matth. 66., Trag. St, h. p. 265, Fuchs. Icon. (1545) t. ue Hier. * mpt. . ; alt.) certe; cum St hist. Comm. 2 l.l. 24. p, 1091. fig.a, Petiv. Hrb. Br. t. 19. fa 14. Dalech. Hist. pl. Lugd, p. 562, f. 2., Louicr. 1. D., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 64. t. 7, f. ult. n. 6. 2t Flor. Jul. in Autumn. Fruct. Aug. No v. Legi in Pyr. aurig. supra Ax à la forge d'Ascou, die 22. Aug. 1 : 1840., et in. Donezan ad Puc sub Carcanières, die 31. Jul, 1843. 56 LJ Et mihi variabilem planta sese ostendit, caule simplici aut ramoso, erectiuseulo, declinato, decumbente; foliis plus minusve sectis, et te- nuibus, floribus copiosioribus, illorum in bracteis sive involucris indu- mento piloso plus minus manifesto, et copioso. Individua lecta in Do- nezan accedunt varietati eae, quae Oporina pratensis Link, Less., DC. Pr. Nec eredere possum ad alienam stirpem spectare plantam a Ball observatam in Pyr. or., de qua sic ille effatus est. “ J possess specimens gathered from myself in the Eastern Pyrenées (Val de Caroll), and on Brandon, Montain in Kerry, which, from the peculiarity of their habit rather than from positive characters, J was disposed to consider distinct; neither of the specimens were in fruit, and for the present, J am inclined to refer them to a form of L. autumnalis , Ball, Outl. s.c. p. 7. Saepe Juniores plantae alienum habitum, diversam faciem, peculiarem phy- sronomiam im vegetabilibus etiam ostendunt. Et ego cautus semper fui in dijudieandis, apud amicos consilium petens de plantarum specimi- nibus sub juniore aetate collectis. Apargia Taraxaci Gmel. Bad. Als. 4. p. 583., ut ea quae enume- retur a Willkomm, et Lang. 2, n. 1760., ab utroque in Pyrenaeis in- dicata, probabiliter ids montano Lamk. : PR E mon, apud Hook. Journ. of Botan. 1. 1834. p. 261. tute dijudicari sinit, Leontodon proteiformis (Gesneri) Vill. Fl. Dauph. Gesn. i e IN erede p- ert ms ot Ms Schmid. tab. ligu. 7. f. 61 Gren. Obs. botq. (1839) i tnn q^ a 5 D. 299. Li hastilis L., K 5 is. '"S. M Agust, n. T. E hispidus eset L. hastil Pr. P. 7, p. 402. M k DG. Dub. v. 307-8. hs. 4, 5 : Ui koe - Jur. 2. p. 458., Willk. Lang. 2. n. 1762 ia hispida. Willd., SUUS. A. Map. Mes Cade Gspo). A. has, A. hipid, ot A inert rad e hispida Wig hispida La-Peyr, Herb. pa ii Y vei cl. specim.? et A. hastilis Host, La-Peyr. Herb., et Thrincia A. mieden LIE E a v e ochoeris maculata La-Pe r. Herb ; Excurs. 1868.; L. tarax 1 V1 4 y : 70 E i ti ist p] D DP, Sturm. Heft, 97, Cilus. Pann. A. p. 647.8., Rar. pl. h. E ECL P. 1038. f. 1., Tabern. Krtb. p. o6. f. $,, et "i 496. umer. , - icon. t, 238. f. 2., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 89. vet x er et per ZEstat. Fruct, per Autumnum. septr, aurigr. Wm Din de urn die 23. Jun. 1837., in Pyr. ex Cercéadure Azun), et ex Prid d 29. Jul. 1843. Habui a Deville de stirpe quae glabra » neine posi rectam observationem: num. glabra evad; W'Urcis, per aestatem et autum- hostilis probari TE de ed. 2, mnser. iur denominationem 8 | .In tanta foliorum variatione: imo kastile Us annuam esse stirpem monem L. ħastilis ispid: arunt praecipue T pre a DC. perperam sejunctorum) prae- msi in re excessisset | es iub uude e Ball; dicerem Noulet etiam, oquutus de conjunctione Z, Villari etiam cum 57 nostra specie, quod nimium est. Major adhuc rei ampliator fuerat Pol- `] lini, qui ceu varietates suae A. hispidae, Fl. Ver. 2. n. 1519., re- censuit 4. dubiam Willd. Sp., A. crispam Willd., A. hastilem Willd., A. Villarsii W., et A. incanam Scop., e quibus reapse quatuor com- mode efficiuntur species, ZL. proteiformis, L. crispus, L, Villarsii, et L. incanus. L. danubialem Jacq., L. hastili subjungendum primus forte con- firmavit Lachenal, Nov. Act. Helv. 1. p. 273-4., cujus rei prius su- spicionem protulerat in Obs, Bot, med. apud Uster Delect. Opuscul. botanr. 1190. p. 61. Dixi confirmavit; nam ipse Jaequin A. 2. (1774.) sub L. hastile ceu synonymon adducit L. danubialem suum En. Vindob. p. 270. n. 69, Sed quoad L. hispidum, et hastilem gaudeor observationibus directis potuisse rae praestantissimorum virorum sententiam confirmare; eas egi praesertim in Pyr, aurigr. supra Ax à la Forge d'Ascou, die 22. Aug. 1840., stirpe sub variis formis ibidem mixtim reperta. Alteram Tabernemontani figuram ad L. pyrenaeum cum Kirschleger, Als. 1. p. 427. n. 1., afferre nolui. Leontodon Bauhini J.! Nob. J. Bauh, Hist. pl. 2. 1. 24. p. 1038. fig. 2. L. Villarsii Loisl. Gall. ed. 2. T. 9. p. 177, d, ed. 1. 8. p abò. n. 4., DC. Dub 308. n. 7., Gren. Godr, Fr. 9. p. 300. L. Vill. P. 2. p. 544. n. 8., Bert. ub. p. , . 3 et L. Rosani Ten., DC. Pr. P. 7. S. 1. ps. 103-4. ns. 14, 15. Vill. Dauph, 3. p. 82, t. 25., Reichnb. Icon. C, 29, t, 1370. f. 1., et 1379. f. 3. rad., papp. Chabr. sciagr. p. 393. f. 1. 9; Flor. ZEstat. Fruct. Autunino. Plures asserunt ipsum vivere m agro Ruscinonensi, cf. DC. Fr., Br., Gren, ete. ; ibidem ego frustra quaesivi. SECTIO 2.* ASTEROTHRIX Cass. Leontodon crispus (Gesneri) Vill. Dauph, . , Gesn, Op. bot. ed, a Schmied. tab. lign. 7. f, 59. Koch Syn. ed. 1. p. 20. n. T, DC. Pr. P. 1. S. 1. p. 103. n. 12., DC. Dub. p. 308. n. 6., Gren. Godr. Fr. 2. p. 300. L. saxatilis Reichnb., Koch Syn. ed. 2. p. 483. n. 8. Apargia crispa W., Gaud. 5. n. 1786. Apargia crispa Willd., La-Peyr. Herb., L. n arpan Viv. Herb., ex De Notrs Reprt, Fl. Lig. n. 1099.; L. saxatile DC. Pr., evidenter; L. biscutelaefolius DC. Pr., et L. graecus Boiss., Heldr., ex Janka Dac. eur. n. 495. Vil p- 84. t. 25., Reichnb. Icon. C. 99. t. 1371. f. 2, 3, 4., et t. 1379. f. 1. rad., papp. . Y Flor. Jun, Jul. Fruct, Autumno. In Pyr. Atax. or.: an in mediis etiam? La-Peyr, St, Beat, Timbal, Coumo Ouère (Arbas). Habui a Delort ex Pyr. Atax. au Pech de l'agnelo, prope Nar- bonne, lectum. Num adducendus foret ad Z, proteiformem dubitavit Mérat, Ann. Sc. Nat. Par. S. 9, T. 4. (1845) p. 381. , quod malum Pollini con- silium sequutus est Hertoloni. Putant quidam L. crispum Koch s.e. pertmere reapse ad Z. protheiformem , cf. Neilr. Hungr. Slav. p. 76. Alii, Grisebach, et Schenk, L. crispum Reichenbach, et Koch pecu- larem existimant speciem , quam L. crispatum dicunt, Obs. pl. itin. alp. 1851. n. 66. Apargia aspera Waldst, Kit. Pl. rar. Hung. 2. p. 114. t. 110. est revera species ab hac nostra distineta, accedens potius L. protheiformi, 58 Podospermum DC. Podospermum calcitrapifolium (G. Bauhini) DC G. Bauh. Pr. p. 129. n. 2. Koch k 490. n. 3., ont. 5. n. 1758 Pier vq m Port. rs 128., n ete, p. 110. n, 3., DC. S Dub. : i Scor calcitrapifolia Vahl, ta Per Herb., et S. persier I a-Pey ; Hist. abr 2 "irr | big ^ ‘resodifolia ‘Gonan Ill., P. decumbens Gr. Godr. Fr. Sc. laciniata b Griseb. Bee Bith en e Peu We ag 64. t. 787. , Reichnb. lcon. C. 99. t. 1385. f. 1. Barr. Ico us Flor. Jul. Rd Fruet. Sept. Per region. mediterr., locis calidior. in Pyr, or. Cèrdaña, ad Salliagouse , die 10, Jul. 1837. Ob- ad ad Pamplona supra Durban. Reperiit Timbal au Massif d' Arbas, regione oceaniea Plures, et dei nominis Botanici, hane varietatem existimant P. la- ciniati, Primus forte Asso dubium ape it: * A sequenti. (laciniata) vix specie distinguitur nisi calycis tomentum sufficiat, nam eadem facies et foliorum in lacinias divisio , Syn. Stirp. Arag. n. 749, Videtur Hallerus quidem alteram alterius varietatem existima visse , cf. Hist. stirp. Helv. p. 6. n. 12. sub fine descript. Alia etc.; et ita eam judi- cavit Gerard, Gallo-Prov. ed. 2. mnser. Definite varietatem P. laci- niati ps Moris l.c. , , eique retulit Podospermum , sive Scorzoneram D tiis intermediam Guss. Morisium sequuti sunt Visiani, » p p. 105. n. 130. , Cosson, Not. pl. cr, nouv., Paris 1848., p. 9., nulla de Morisio mentione , quem suscepit, citavit Bertoloni, additis Gre synonymis , Scorzonera decumbente Guss., Podospermo decumbente Ness dra Wn Used Koch, dubia iamen movens, visa planta in- erbr. sub n. EA ef. Syn. c. p. 489. n. 2., el cf. eh. Me Ross. 2, p. 783. sub n. 3. > quum viderim "en rhizoma multicaule, caules pro- adscendentes, folia in lacinias plures obovato-lanceo- i sible tantummodo laciniis angustioribus, unaque bitavi. Caulis pantae peculiarem, tunc speciem confirmare non du- ita us Divos, sed hoe non Grenier. Species cum hae quo- lloides Deff., sive Zollikoferia DC., quae dici -—— ad x : Sp., eui iste attulerat Barrelieri iconem 8.6. e relieri Nota Observ, ; "ra 2. n. 1111. b), ut liquet ex Bar- Hispaniae exotieum vi vs , quae in Sonchum chondrilloidem (Anguillarae) — Fr. gea; J aeq. prol). d. -- E Mri Ang. "reas ilik. a oia hass. sous Py ET € Iova [s DG S. 4. p. 111. n. Ol. Bory EN » "Bert. 8. re b (ina! TX muri Mn Gau NOR p E p bé: D ub. p. 308. Moris Tar. p. 392, t a5 heterophyllum Sehu imus iuibisd) S lh. e eium Herb.; S. messaniaca Squam. non « t 59. fL. Bor., Ch. Morte p r Mee p „Sibthrp. C. 8 . 64. t. 788. dubia! Guss. Pl Icon. C. 99, t. LX j Gaertn. Fr. Sem, y MNT » Schk. Handb. 3. t, 215. (inv p. 32. G ?1. fig "We lb. : et t, 1385, t. 159. £ Ta Lamk. ni f. 4., Reicknb. ed. Florent, p. 46, (2 ir integri? Bar 16. t T9.. Colum D 2. Qt G Pir Column. Phytob. ed, Neap. egi : . Maj. hi Fra E yr. Na et. Jul. kig. in "t or., Conflent, ad "Vili Pamplona ad Oricain, die 10. Jul 1850., Catal. ad. Gerona Men xoa die 14. Jun. 1837.; in Py" Habui 2 Inque maritimis ad : pu- sillum, die 94. A A gp ug. 1860, Deville e Jaca, Pyr. A 59 Planta plerumque erecta , aliquando ascendens. goe es laevia, et cornieulata, quod praesertim ad Benavarre Pyr. die 5. Jun. 1846., et ad Narbonne, die 2. Maj. 1851, ibea; “Coil cula vidi pyramidulata , obtusiuscula, erecta, scilicet cum involucro horizontaliter posita, nec reclinata, neque, generatim, inclinata; datum tamen est videre cornicula quidquam sursum versa, forte quia in su- periore parte sphacelata albae lanae dederant locum, in quo casu su- perne aliquantulum depressa reperiebantur. Ad Narbonne cornicula plus minus elongata, vix manifesta, prorsus deficientia etiam percepi: hoc idem extra Pyrenaeos, ad Bagnacavallo observavi. Tubercula quidem multa, formae irregularis, per caulem, petiolos, folia, et pedun- culos, conspersa ad Benavarre quoque percepi quod saepe, alibi etiam, in hac stirpe, prae statu laevi, occurrere testatur Koch, lc. b Mur culata et piloso-squamulata est ' planta ad Oricain lecta. Dipedale, paucifolium, pauciflorum, foliis linearibus integris (Sc. su- bulata Link) obvium fuit ad Jesso, Pyr. Navarr., die 15. Jul. 1853. dein ad Ayerbe, Pyr. Arag., Jun. 1858. foliis omnibus linearibus, in- tegris, sub- -plicatis, unieo pinnatifido excepto. Hisce proxima est planta ad Gerona lecta, in qua folia tenuia, alia integra, pinnatifida alia; in ea reperiuntur involucra inferiora, et media sub apice barbata, vixque calli vestigium offerentia, et planta laevis quidem est, inferne non om- nino glabra , superne glauca. Capitula interdum heptangularia, nec semper octangularia. Denique pro planta admodum variabili haec est recognoscenda species. Secto caule succus lacteus e sub-corticali sub- stantia exsilit, qui succus mox in luteum, postremo in fuscum co- lorem mutatur. Scorzonera laciniata Jacq. A. 4. p. 29. t. 356., sive Pod. Jacqui- nianum Koch Syn. ed. 1. p. 425. n. E ed. 2. ». Dk n. 1., quod et P. octangulare Roth, DC. Pr. P. 7. S. 1. p. 110. n. 1., Reichnb. Icon. C. 29. t. 1386. f. 2., procul dubio alia speeies est ab hac diversa, quidquid in contrarium dijadicaverint Itali mei, et qui eos sequuti sunt. Se. laciniata Fl. Gr. similis est plantae ad Villefranche lectae, quae minor, sub-uniflora , scapiformis; sed illa cupulata cum Jacquiniana planta, a Lindley, et perennis declarata, dubia evenit. Grisebach, Rum. ith. 2. p. 262-3. biennalem stirpem declarat , sicque neotericorum plures; reapse vita plantae tum annua, tune biennalis est. Locum An- guillarae, a quibusdam ad saperiorem speciem ciem attentius con- sideratum, ego potius cum G. Bauh. Pin. p. 274. n. 4., ad hancine speeiem restituo. Morisoni figuras! praeterire malui. Urospermum (Vaill. Scop., Juss., DC. Urospermum Dalechampii! enu Cat. hrt. Paris. ed. 1, p. 90. (Tabl. l. t. (1804). , Ecol. botq. du Mus. d Hist. De auctore infra dicam. bero specta Hist. " €T fus Ri . Koch P. ir E E P 352. n. 1., Moris Sard. 2. n. 731. Dc. Pr. P. T, p. 116, i. ang. 2. n, 1776. argia Dalok: Wiid. La-Peyr. Herh, Flor. Graec, Sibthr "m p Fop. Gaertn, Fr. Sem. rg p- t. A A h- T pA Sims. €: Mag. t S con, c. “29, E 13 Bauh. Hist! pi. 2, È 24 p. 1036., Barr. Ic. t. 209., Toing a Schmied. a lign. 7. f; 63. erbr. ed. 1667. p. pan C) Flor . Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. Per region. mediterr., locis ealidior. praecipue obvenit, valde rarius in demissis, calidior., calcar, region, oceanicae, 60 Legi in Pyr. or. (Roussillon) ad Ceret, die 18. Maj. 1843. Obser- servavi ad Toulouse, In valle de Aro, Pyr. Catal. marit., eum vidi ligulis interne, stigmatibusque adeo pallidis, ut ferme albus appareret flos; ligulae extus, ut generatim obvium est reperire, quidquam pur- purascentes erant. Dalechampium ceu detectorem, et autorem speciei considero: ille habet aemulos, Gesnerum s.c., Caesalpinum, qui speciem pro certo novit, ut testantur sive illius Herbr. Moab. 1563. fol. 90. n. 228., et opus De Plants. l. 13. c. 8. p. 501.; sed ille natus anno 1513. serius, eo defuncto, opus suum praecipuum editum est, postquam e longo tempore sententias suas bene digesserat. Urospermum picroides (Dioscorid.) Desf. Cat. hrt. Paris. ed. 1. p. 90. iose. l. 3. c. 65. Koch p. 465. n. 2., DC, Pr. P. 7. S. 1. p. 1106, n. i 2. n. 732., s 8. p. 354. n. 2., DC. ub. p. &I4, illik, Lang. 2. n. 1775. Arnopogon picroid. Willd., x E r. Herb., Tragopogon cw et T. hirsutus Pourr. Herb. Matr., Trag. sonchifolius Salisb. a m Pepe EN p- w i os Jaeq. Icon. rar. 3. p. 14. t. 577., Reichnb. Icon. C. 29 . ho, waerm. Br, Sem, pl. 2. p. 369. t. 159. f. 4. (2.) G. . Pr. p. 060. n. J, Bauh. Hist. pl. 2. 1. 94, p. m t us. t. 159. f. 4. (2.) G. Bauh. Pr. p. 60. n Moris Sard. 4 1. cum fig., Legi in Pyr. or. (Roussillon) contra Ceret ad St. Féréol, die 21. a Pyrenaeos, in agr i i vabam anno 1835. JT , in agro Lucensi Italiae, obser ; Prod a duas descriptas, et figuratas video in Flora Graeca C. $a irsta m a Lindleyi nota: « Cl. Candolleo haec Bartolon; , Desfontaines, Aiton, Ba- contendunt alii (Hooker, A oni, Gussone, Ledebour) annua existimatur: e; ef. Ph ] !psam esse perennem; biennem, forte, talem declarari vidis i aa logat V. 4. P. 3. (1853) p. 1110., ef Pis d. video ab Host P S Vesn urge : : recognovit Vei, inda "m majus Dioscoridis in nostram hanc Sprengel, Comm, in Di qua sententia dubitavit Sibthorp, non vero eorum sententiae ` p. 5 terpretantur, ve] tthiolo Sonch . , in- : ; Vel eum Ta lo Sonchum arvensen planta vident, bernemontano Crepidem tectorum in Diosco- Tragopo j n pter ad Prof. J "e Ms Ray, Tournef, « All botanical writers, padhat use SS AC of the neuter gener; but we see derivation ng perpetua des s 48 tell the best T ale culine , Sn. Engl. Bot, n, e wes justifie its restoration to the ma- 61 Tragopogon major (Scopoli, Jacq.) Jacq. A. novi tutum ante 85. F Non Jacquin auctorem (1773.), ni fuerit Scopoli, Carn. ed, 2, T. 2. (1772.) n. 947. Koch p. 4 n. 2., Bert. 8. p. 346. n. 3., Gaud. 5, n. 1750., Gmel T 1153., DC. Pr. 7.8 Bert. 8. p i $ mel. Bad, Als. T. 3. p. . n. P : S. 1. p. 112. n. i.. DC. Dub. p. 307, n. 9. La-Peyr. Herb., T. pratensis Gater. Mont., T. porrifolius Pourr. Herb. Matr. (e Gibraltar), Fr. dubius Scop. (non wil. Jaeq. A. 1 p. 19. t. 29., Schk. Handb. 3. t. 214., Lamk. Jll. t. 646. f. 1., Reichnb. Icon. C. 99, t. 1388. f. 2,4 (*) Flor. Maj. Jul. Fruet. Jun. Aug. Legi in Pyr. Arag. inter Anso et Hecho, die 17. Jul. 1858, ad Vignueles, supra Fiscal, die 22. Jul. 1853.; ad Huesca, die 72. Jun. 1850., denique in Pyr. or. (Roussillon) ad St. Fereol contra Ceret, die 21. Maj. 1843. Habui a Deville ex Estrem. de Sales , ex Mont-Sacon, ex Pene de Lhieris, ex Gavarnie. on credo verum T. pratensem in Pyrenaeis vivere, qui (consilio et ab amicis suscepto) in Gallia meridionali nequidem repertus est, Noulet prius hane tulit sententiam, nee T. pratensis enumeratur quidem a Lagreze Fossat, Tarn. Garonne. Postea Noulet, mutato consilio, erravit. Non bene intelligitur quid sibi voluerint eum eorum 7. p tensi Willk. Lang. 2. n. 1787., qui vix diceretur noster. Varietatem crispam, vel foliis contortis ex Anso et Hecho et Vignueles, a me huc relatam, forte aliquis ceu peculiarem speciem distingueret, Tragopogon dubius (Garidelii?) Vill. Dauph. ar. Aix p. 469. ex Vill. Vill. Lc. p. 68, n. 2., Gren, Godr. Fr. 9. p. 313., partim). T. Pommaretii Schultz F., Bull. Soc. botq. Fr. T. 13. (1866.) P. 2. . 171. T. major b decipiens Noul. Fl, T. pratensis St. Amans, Noul, Fl. anal. Toulous., forte e - H [P i i , erb.. quem Clos et Loret referunt ad T. orientalem, Revis. etc, T. Tommasinii C. H. Sc C)? Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. Legi in Pyr. sept. med. Valle d'Aure ad Gresian, die 24. Jul. 1852; in Pyr. or. Valle de Caroll, inter Portà et Porté, die 23. Jul. 1851. Habui ex vieiniis de Narbonne a Delort. Eumdem videre credidi ad Solsona, et per montes Corbarienses. Libenter semper separavi plantam, quae in loco natali sese dif- ferentem ostendit a T. majore. In Herbariis reapse eadem videtur species eum praecedente , neque ab ea sejungendam iterum contendit renier (pone primam Noulet sententiam), Bull. Soc. botg. Fr. T. 6. (1859.) p. 105. T. orientalis Reichnb. Icon. C. 29. p. 18. f. 1390. magnam cum nostra planta similitudinem ostendit: sunt qui eum eum T. pratensi L. unum idemque esse contendant; non sic Contejean, quem cf. En. pl. Montb. Add. rect. 1856. ps. 16-7. Tragopogon australis (Nobis) Jordan. Quis ante me recte distinxit et denominavit? Jord. Ind. sem. hrt. Dijon (1848 ) p. 16., et p. 32., et Not. sur denx pl. nouv. Fr. (1849.) p. 2-4., Gren. cum Godr. Fr. 2. p, 312.. Willk. Lang. 2. n. t790. T. angustifolius La-Pevr. Hist. abr. pl. Pyr. p. 455. n. 4., Herb.? (speciin. pessim.) (non Bellard.). i Wir aeos Pourr. Herb. Matr. (ex Aranjuez Castillae); La-Peyr. Hrb., T. caricifolius N. mser, Pyr. nn. : C), vel ¢) ex Jordan. Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. Per region. mediterr, calidior. Legi in Pyr. Catal. supra Æl Seo de Urgel, eundo ad mont Cady prope 4draen, die 1. Jul. 1846., ad Berga, die 21. Maj. 1861. Ob- servavi inter Ans et Hecho, ad Solsona, ad Orgaísiia , prope Durban mont. Corbar., in agro Ruscinonensi. 62 jo, i inari sine edalis, sesquipedalis. A T. porrifolio, in usum eem une ^j Salone distiactum judicavi. Non item sensit Gmelin, q : : ; t haee Reapse achenia nigra dicuntur a Ceci Mie M unice corem perveniunt in ; T. orrifolio: in A bebes vero non manent semper grisea, ut ea describit Jordan, et cum H 4 . . E ES y Diosc. Tragopogon crocifolius (Theophr., Dioscorid., Plinii) L. Sp., ex i 17. Koch p. 486. i - f., Diosc. 1. 2. c. 172., Plin. Nat. h. 1. 97. c. 13. vel 1 : b.i s. 7. Bet E P M a. DC. Dub. p. 37 4.5, Wilk. Lang. 2. n. 179. «. 9. La-Peyr. Her T. Venerianus Nob. olim; Flor. Graec. Sib i + 7 88. thrp. C. 8. p. 58. t. 779., Reichnb. ma i. Column. Ecphr. p. 229-30. fig., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. D; 80, 6, D. f. 5. cred. Tota h dimittit digite parum sati, sub exsiccatione striati longe superans, Ligulae violaceo-fuseae, ü * . evibus, cum pappo conform : Tragopogon flore luteo et purpureo Grisley Virid. Lusit. p. 80., ex Asso Syn, Arag. n. 144. Qui ratae, vix, ne vix Leresch, Deux Tragopogon stenophyllus Jordan. - Jord, Obs. pl. nouv. rar, critq. Fr. frag m. 7. (1849.) p. 42., Gren. Godr. Fr. 9. p. 311. C) Flor. Jun. Jul. Fruct, Aug. Per region. mediterr. cum Oka, quam saepe excedit, — 63 Legi in Pyr. Atax. à la Garigue d’ Escouloubre, solo calcareo, die 2. Aug. 1843. Observavi ad Pamplona, et ad las Villas de Turbon, a San Hilari; ad Durban (Corbières) vidit Timbal. Quo tempore flores gerit, tune pulerior generis species est inter nostrates, spectanda involuero viridi prae ligulis longiore, istisque atro- purpureis, per marginem, apiceque luteis. Proximus huic videtur T. nebrodensis (Cup.) Guss. Sic. Syn. 2. p. 384. n. 3. (excel. Column., monitu Bertoloni). Scorzonera Matthioli, Clus., Tournef., Vaill, L. Fgo achenia erostria dieam, neque cum Koch in rostrum sensim attenuata: videas Koch p. 487 SECTIO 1.* EUSCORZONERA DC. Scorzonera aristata Ramnd. Ramnd. apud DC. Fr. 4. (1805.) Add. Corr. p. 922, n. 29080, DC. Pr. P. 7. S. 4. p. 119. n. 18., DC. Dub. p. 309. n. 3., Koch p. 488. n. 4., Willk. Lang. 2. n. 1781. S. tenuifolia Bert. 8. p. 360. n. 3. (duce Ambrosi). S. grandiflora La-Pevr. Hist. abr. pl. Pyr. p. 457. n. 6, S. nudicaulis La-Peyr. Herb. S. alpina Hoppe apud Sturm. S. angustifolia Wulf. Reichnb. Icon. C. 29. t. 1381. f. 1., Sturm. Heft 51. 9| Flor. Jun. Jul. Fruet, Jul. Aug. In Pyren. med. editior,, solo calcar.; vel in pascuis ad nemorum oras, solo pingui. In Pyr. or. (ad Mont-Louis Timb.) ego eam non vidi. Legi in Pyr. sept. m.?. Esquierry, die 27. Jul. 1838.; in Pyr. Arag. a la Peña Montagiesa l.d. el Pinar, die 15. Jul. 1845. Habui a Deville e Pyr. septr. med. loco non adnotato. Vivit in m.* Awucupat; obser- vavi au Port de la Picade, ubi et La-Peyrouse vidit; insuper al For- migal de Sallen, in m.* Turbon. lnteae, patentes florem magnum, aureum, pulcrum offerentes. Achenia exteriora evidenter muricata, interiora fere laevia. Pappi albi, basi plumosi, apice tantum serrulato-scabri. Tota planta. glabra, adest tamen aliqua lanugo ad foliorum basim, et setulae hine inde rarae, aut la- nugo quaedam per herbam , qua. frequentius non carent involucra in illorum basi, Reapse hujuscemodi indumentum cotoneosum saepius for- à in Cichoraceis, saepissime deest, ilque interdum prorsus in hae specie deficere ipse vidi. Dubia quaedam extant de identitate speciei nostrae eon nica, e qua varietatem conficere maluit DC. Pr. ee va Abe TT ab eo Spenner, qui S. grandifloram La-Peyr. sub kumi : T Pr fe Friburg. 2. p. 554. Curiosum mihi fuit observare quomo : yeh s citat Flor. Franç., communiter illius edit. 3. eitat, quae fa d n est: dum vero prioratum alicujus speciei ibidem descriptae sus : ee tune de editione silet, et annum citat, ut sua praevaleant. ù :: des s semper de uno eodemque libro, vel editione, nam E Fr. * Wee DO. nunquam reiterata est, et tantum pro premplaribue ; er ver cito venditari nequiverant, iterum impressa fuit frons dapes dol. Wis titulus, dolose revera, quia proclamat editionem tertiam; C bati ME doctus et probus nec auxilium, neque consensionem, non a akayam Ei praebere diiint, eumque tant do vil OE E Scorzonera humilis (Clusii) L. Sp. EO G. Dub. p. 309. Clus. Pann. Austr. p. 631-5. S. humilis L., Xe 1 a Ba Pi d 4m n. 4, Willk. Lang. 2. n. 1780. S. humilis, Sc. plantaginea, et S. macrorrhiza e ns 4 E BM i 120. n. 22., p. 119, n. 16., et p. 120. n. 19, S. austriaca et S. humilis Koch p. 487. ns. 1, s. mas - 357-9. ns. 1, 2., Coss. Germ. Fl. Par. 2. " čr. (1835. n . ns. 25. S. plantaginea Schleich. exsicc., Boreau Progr. Fl, sw ge is Fl. P. 39., De Notrs Reprt. FI. Lig. n. 1111., iste cum S. humili Ibid. n. 1110., ille cum S. au ; centr, Fr, (1840 ) ns. 793-4, S. Clusii JE. . 185. n. 93, S, austriaca La-Peyr. Ar S . . JE. ws q 1 Bunge, Š angustifolia Gay Cor. Endr. Pyr., or. Promen. p. 25., irc c $6. Fisch., ex Maximov. Prodr. Amur. n. 452., S. bupleurifolia Pouz., Timb -— "i 591., Visian Pl. Dan. t. 1653., ot t. 816., Dietr. F]. Bor Plenck Ic. pl. med. T. 6. p. 1383. f. 9, 3.. Fl. Dalm. 2. p. 106. n, 739. t, 5. f. 2., Sy 12,, Reichnb. Icon. C. 29. t. 1383. f. ? Bat. v. 16, t. 1 .e Sc « Sv. Bot. v. 3. n. 2 i ns. 2, 3. ps. 2635., el . 16. t. 1237., cum n , hispan, b glastifol. Clus., Pann. A. p. 634. ns. SM t. 600. 1. 2. 636, fig.a, et Rar. pl. Hist. 9, 1. 5, p. 138, E2 3., Tabern. Krtb. p. 995. f. infer., . g. Legi antabr. supra Ascain in m.* La Rhune, diebus dis et 15. Maj. 1841., supra St. Michel ad St. Jean Pied de P. we x 19. Jun- 1841; in m Monein ibid. ad Ose die 2. Maj. 1841.; i Pyr. Navarr. supra Pamplona ad Barastuain die 26. Jun. 1844.; ım . or. edit. ad Mont-Louis, die 7. Jul. 1836. Habui a Deville ex Hourmigué, ex le de Lourdes, et ex nemore de Visker. ultis patuit, et Jacquin de ea AENA rmas exhibuit. Transitum a foliis latis cum ejusdem S. humili, et a formis habeas, i , ie separarem S. PT PURA inis folio To . Elem. botq. p. y Mn hrb. p. 477; quam priu a prournef. Elem. botg. p quam prius ad Pam legi; sed visis dein individuis bene multis speciei d plona egi; se d agtmus, spectata Bertolonii phorc (p. 358. | “ec, ete.), considerata Linkii et Hoffmanseggi sententia, € P" distinctionis characteribus, illam non amplius sustinendam esse ratus sum : Et revera ualis character certus? caulis uno, aut plurice- phalus? Quidam jam dimi i VA | : : ; quum agatur de reliquiis foliorum [raeeedentinm, Partim, aut toto parenchymate deperdito, quod in eodem variationi obnoxium reperies. Nec minus fallax est villositas plantae à quibusdam adeo considerata ; ita ut maxima faeta in S. lanuginosa 65 Baumgart. Fl. Trans. 3. p. 9. n. 1617. non impedierat quominus et ista inter lusus S. austriacae recenseretur. In acheniis nullam ego (contra Ambrosi, et Godet) differentiam vidi. Inaniter ergo ad aures meas cantavit Timbal, J»plor. Montolieu (1815.) p. 26. Vacillantem quoque perspicio jS. radiatam (Amm., Gmel. Sib. 2. t. 1.) Fisch., edeb., DC. Veritus quoque sum, ne sub S. parviflora Timbal, e Mi- ramont ad St. Gaudins, lateat lusus alter hujusce nostrae speciei, Scorzonera hispanica (Fuchs., Gesner, Camer.,) Matth., Durant., L. Fuchs, Icon.? Gesn. Hrt. Germ. 1561.) crt. 284. b, |Trag. Camer. apud Matth, Epist. hisp. ; Bauh. (1598.) p. 210. Koc ( med. l. 5. (ed. Prag. 1561.) ed. Lugd. 1564. p. 624., ed. G. h p. 488. n. 5., Bert. 8. p. 364. n. 9., Gaud. 5. n. 17506.; DG. PE PTE Y. p. 120. n. 24,, Remy apud Gay (Cl.) Fl. Chil. p. 451. n. 1., DC, Dub. p. 309, n. 5., Willk. Lang. 2. n. 1779. S. glastifolia Willd., La-Peyr. Herb.; S. graminifolia Hoffm., Roth, Sm., ex Lindl. Fl. Gr. Flor. Graec. Sibthrp. C. 8. p. 62. t. 784., WEW Fy N Esenb. Pl. offic. t. 252. (angustifol.); Plenck Ic. pl. med. T. 6. p. 61. t. 592.. Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 367. t. 159. f, 1. (2.); Rochel Pl. Banat. rars. p. 70 t. 30. f. 62., Reichnb. Icon. C. 29, t 1384., et t. 1385. ns. 1-10. fl., fr. anal. Mat 539. et ed. G. Bauh. : ; -P ; . 540., - 410. f. 3., et 4., Clus. Rar. pl. Hist. 2. 1. 5. p. 137., et p. 138. f. 1. (glastif.); boa. Pempt, p. 257., ur. Herb. ed. Rom. p. 422., ed. Vnz, 1667. p. 405. f. 1., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 1207. f. 1. 9 Flor. Maj. Jul. Fruct. Jul. Aug. Per regiones mediterraneas locis calidioribus, solo praesertim caleareo: rarius in Pyr. sept. med. Legi in Pyr. Navarr. Pamplojia inter et Villaba, die 8. Jun. 1844. Varietatem lectam ad Narbonne dedit Timbal, item ex la Sidri;re de Fitou, Gautier, Observavi ad Figols; ad Touchant, mont. Corbar., ad Casas de Peña, Pyr. or. In statu S. glastifoliae vidi in Herb. Parentau .€X Boutz, et ex pratis ad Senteyn. Ludit angustifolia, (crispatula asphodeloides Timb.), unde transitus ad S. glastifoliam Willd. (cui S. graminifolia Roth pertinet), recognitus à plurimis, Trevirano, Wallroth, Sprengel, Koch, Spach, Grenier, Ber- «Sson PL now. rar. midi Espagn. (1859.) p. 169., quem locum non la distincte citavit Willk. Ls.c. Sed ego ibidem proxime, vel secus de planta e Chili allata sejunctionem Boisserianam magis atque magis spernendam demonstrat. Folia plana vel undulata in Sc. Marschalliana vidit Sehrenk En. pl..novr. p. 24. Cf. etiam Gussone de sua S. tra- chysperma, calabrica, Pl. rars. p. 319. (eum undulata); Bunge, et Herder € S. tuberosa Pall. SECTIO 25 LASIOSPORA Less. Scorzonera hirsuta (Columnae) L. Mant. - Eephr. p. 235., et p. 933, fig.a achenr. duor. in part. infer. exter. tab.a Bert. 8. p. 362. n. 6. DC, Pe P 7. S.i p- Di 47. DC. Dub. p. 308, n. 1., Willk. Lang. 2. n. 1786. S. pinifolia ‘i e b. M partim, Trago ogon hirsutus Gouan Fl. Mons ut videtur Gren. in Bull. Soc. EAN k 6. (1859.) p. 703-5. y mente S. eriosperma Gouan Ill. All. id. n. 779. 4: IE ES, cum Bb S C. 29. t. 1380. 2. f. Rich. de Bellev. Fig. plur. ex Gilib. Demonstr. botq. p. 42. n. 112. "la in (qua per err, n, 111.). 5 $4 Flor. Maj. Jun. Fruct, Jun. Jul. Per region, mediterr. praesert. in Pyr. merid., locisque calidioribus. i in Pyr. Navarr. inter Agnezca, et Laragheta, die 23. Jul. , flores fructusque ferens erectus. , inferiora praesertim per marginem uminata, superiora vero lanceolata, di , in postremis foliolis evidentiore. Flores sunt pallide flavi. Achenia im planta sat elegan w 3 „Pertinet, notandum erit exemplum de plantis ujuscemodi a solo elimate, cultura, quantum mutatis ab illis. Pourret in Herbr. suo Matriti asservato sub citata S. pinifolia (ex pu Phi quan , et ex Regno Valentino), quae partim hujus loci est, hoe T Ph ara on, n gramineo folio, radice villosa, G. Bauh. n óh. 12. n. 9., et Barbwlam minorem Tabernaem. Ic. t. 599., Krtb. hcm f 3, a G. Bauhino eitatam eum Tragopogone minore Gerardi, M e / simulat, sed revera non ad eam neque ad | » ZU " "a. pinitolia € (Barrelieri, OR i n. Fo. in Diek S Nar Regg i betg, p. 378. 1N. A. pall, ut. oet 2 E36. bd pai S mt SMS] Dufour Diagn. Obs. pl. hisp, in Bal. Soc. hot Fr. T. 7. (1860) - Piin Link Hot ji pei P 189 m Sis Doi os partala Lamk. Fr. 2. p. Ri n A S RIT P Mu. SP. 197. 2. 1. S. plait. Foure menh. M. Ta partim, et S. hirsufa, / 9 m SEU | - Ibid. $ erb. Matr., p us 90. Bore, s "cA ede Asso Syn. Arag. n. 748. Jacq. Le. t. 100., Fl. Port. €. Flor, Jun. Jul. Fruct. n Pyr. Arag. ad Loarre, die T. Jun. na, Bermes, Canal de Verdun, | arbe, Figols, Tremp, Pons, Urgel, ete, ' iud Us. vix ultra; calathi prae planta Ec P africana; reapse species solemnis tenue, horizontale ; € quo caulis aéreus AEN M. 61 exsurgit plerumque unieus, rarius duo, unusquisque caulis simplex, aut superne tantum ramosus, adeo ut ferat flores ab uno ad quinque, ro sex, rarissime plures; caeterum caulis cylindraceus, obscure striatus (in viva planta eum eonsidero), inferne farctus, superne fistulosus. Folia amplexicaulia, auriculata, lineari-canaliculata , nervosa, plerum- que e basi patentia, et cum caule parallela, sive patentia, surrectave, nec tamen valde laxa; folia Croci ferme aemulantia, et uti ista in sulco medio pallida, marginulo etiam albido praetenui circumventa, basi interdum lanuginosa. Pedunculi superne incrassati, ad calathos floccosi, ibidemve folio unico, aut pluribus suffulti, fistulosi. Bracteae exteriores ovato-aeuminatae, interiores lanceolatae, obtusae; omnes, sed inferiores adhuc magis, illa lana floccosa plus minus obductae. Calathi oetangulares. Corollae sive flos generatim sumtus, sulphureus, ligulis extus quidquam erubescentibus; sed ego florem variantem corollis earneis (Willkomm) non vidi. Achenii examen confirmavit genus Scor- zomeram , nec Podospermum. * S. graminifolia L. est planta Sibirica, nec in Lusitania spontanea reperta ,. Link Hoffm. Le. p. 128., de ea ef. Ledeb. Fl. Alt. 4. p. 161. n. 3., qui clamat ad eam Gmelini locum a Jacquin incaute ad nostram plantam relatum, sed qui deinceps ad . austriacam Fl. Ross. 2. p. 192. n. 5. se convertit. Boiss. Voy. c. p. 384. dieit S. graminifoliam L. quoad plantam rossicam videri sibi tius S. parvifloram Jacq., quod sero confirmatum videtur a Ledeb, l. Ross. 2. . n. 12. Ego eam proximiorem judicaveram cum S. humili var. plantaginea, quod Buxbaumi figura (Cent. 2. t. 21.) a Linnaeo citata non inficiatur. Obscura et turbida S. graminifolia L. (Sp. . 2. p. 1112. n. 4.) a nullo tute suscipi posse, existimo, sive Sibirico- Altaico Florista, sive Iberico; nee pro hae nostra specie, neque pro S. aristata Ramd., sive grandiflora La-Peyr. cujus postremae vellet Meyer Chl. Hanov. p. 434. Obs. 9. 8. graminifolia Duby non omnino clara, et perspicua est. Grenier eam s Lannaeo citatam (C. 2. p. 26. t. 21), et S. serrulatan Viv. pus ia specum. p. 49. t. 17. f. 4, sed hane reliquerunt in Fl. Pelop. p. 53. n. 1324. , sustinentes S. trachyspermam Guss. Si Grisebaeh conferas, eum. Bith. 2. p. 264. n. 213., planta graeca, cui cum Sibthorp et .. Smith nomen S. graminifoliae confirmat, clamat ad se T. ambiquam : ~ non S. macrocephalam, ut ipsemet pervideram. Iconem Buxbaumii . Valde similem video cum illa Gmelini, Sibir. 2. t. 1., quae ad SS. ra- diatam Fiseher citatur a Ledebour, n. 7. . ltem Gouani legitimum nomen a nobis susceptum, ut et aliud Sc. subulatae Lamk. Fr. a nobis relatum, ponderis fuerunt Candolleo, qui illis fortuito se exoneravit, referendo ea ad suum Podospermum laciniatum * |. p. 111. Eum sequuti sunt Mut. Fr. 2. p. 251., et Grenier, r. 2. p. 309., qui P. laciniatam felicius tractaverat in suis Obs. botqs. (1838) P. 29. n. 16. 68 Closirospermum Necker Elem. bot. 1. p. 51. n. 97., Rupr Picris Juss., et Auctor. Haec cum Theophrasti, Dioscoridis, et Plinii illa non convenit. Nostram dixerat Hieraciastrum Besler , er ohan Adans. Fam. pl. 2. p. 112., et p. 545.; sed iste vir, quum tria genera una amplectere videatur (Barkhausiam, Helminthiam, et Picridem), ex Cassini Dict. Sc. Nat. T. 20. (1821.) p. 493., tunc eum dimisi. Hie- raciastrum nimium incertam indicat similitudinem , vel affinitatem si ad Patres te vergas, ita ut ego vellem et nomen Hieracii quidem mutari. Praetuli ideo cum Ruprecht (Fl. Ing) Neckeri nomen gene- rieum;.et Acroptilonem Picridem DC. irrideo. Closirospermum asperum (Tragi) Nob. Wehr. 9. ut, Trag. St. b. p. 272. sin, flg. Picris aspera Gilib. Exerc. gurhuog: p 10ta M P. hieracioides L., Koch p. 484. n. 1., Bert. 8, p. 974. n. 1., Gaud. 5. n. 1759., DC. EMO. Tur E - n. 1., DC. Dub. p. 300. Willk. 767. P. hierac. La-Peyr., item P. p "eet rà, et Crepis virgata, cum C P j ttenua Aie ai ua. r. a E arbarorum, et P, asperrima Lindl. Bot. Reg. (1838.) Miscell. t : : d s Pus ns, ;; P. japonica Thunb., Siebld » Zuccar. Ledeb., (revertendo ad Gmelin Fl. Sibir ) P. davu : À s nat d rica Fischer et Hornem., DC., P. ; Pl. J dir eto rosa z. ex Hook. fil. Fl. Tasm., P. hispidissima Lecq. Lamtt.? P. Stricta Jord. iaiia ega? atum La-Peyr. in Herb, Marchant, nec suo, ex Timb., et Lorr.; P. arvalis Jord.?, $ p oein eren. pl. exsice.; ex Crep, Belg. Hi » P. undulata Dulc., P. flagellaris Timb., 14599. Wormsk, Engl. Bot. v, 4. n. 196. . Handb. 3. t. ?16., Lamk 8. f. 2., Fl. Dan. t. 1527., FI. Bat. v. 3. t. 214., Dietr. F]. Bor, v. 1. n. 789. or. F t. 185. f. 374. f. Ind. bot. t. 139. f. 9., Id. Icon. L Ind. or. t. 1143. Reichnb. Icon. C. 29. t 1375., et rry f paio (strict. Jord. ead. ac spinul. Guss.) Tabern. Krtb, p Icon. t. 172. f. 9 t. 184. f. 2, J. Bauh. frist, pl. 2. 1. 24. p. 1029, f. infr., Chabr. Sci f. 6. vel (2 Flor. Æst. Sept. €, ve . Fruet. Aug. Oct., quo tempore etiam flores aliqui hine inde occurrunt. per Fyrenaeos, sub fine aestatis, vel ineunte autumno, communi i du Conflent, planta spectanda, vel ramis incrassatis unifloris, calathis majusculis i euli multis bracteis fulti; foliis insuper Mta magnis, evidentius dentatis, acheniis suleatis, transverse echi- nato-ugosis, valde similis P. pauciflorae DO. Ie. Gall. rar. idt etiam P. grandiflorae nostram speciem afferre placet. torte illa varietas suscepta est pro P. py- 75.0a a quibusdam, videlicet a Kirsehleger Als. 1 p. n. 2., vel 9g. - 308., cui i iste retort P. id t, et P. umbellatam Nées.; item a Gren. Ju crepoidem Saut., et P. "Ur. p. 459. Sed et ipsa p. yrenaea L., cui speetant P, tuberosa La-Peyr. Herb., et Hist. abr, id "n m B Icon. 0. 29. 1.1376. E 1, et 2., TOYS cedendum erit Timbal, qui dicit y. "appaceam, et C. scabram La-Peyr. sistere (1864) ho mias Closirospermi asperi: cf. Bull. Soc. botq. Fr. T. 11. l $ 4 uS 75. à Luchon p. 6., (consilio remisso in Excurs, Gar. Nogr. 1812.2 p. 93.) Sed observo quod, meo tempore, in Herb. La-Peyr. sub nomine Crepidis lappaceae degebat Barkhausia, seu Crepis foetida L. 69 Hane P. pyrenaeam ad Soyeram blattarioidem adduci video, cum L. Mant. altr. p. 457., a quibusdam. P. pyrenaica Gaertn, Fr. Sem. pl. 2. p. 366. t. 159. f. 3., cum dubio relata est a DC. Pr. ad P. pau- cifloram, itemve a Steudel, ambo putatam speciem Europae australis indigenam declarantes. uae a me lecta est varietas ad San Victorian ; prius obvia ad Cardona, Solsona, Conca de Tremp, ete., insignis est tenuitate partium, eorumve asperitate, foliis imis runcinatis, involucris modice hirtellis, et conspicue marginatis. Aecedit, ut puto, varietati brachypodae DC. r., et quoad faciem P. laciniatae Visian.,. Reichnb. Icon. C. 99. t. 1314. f. 1 P. corymbosa Gren. Godr. Fr. 2, p. 304. e Perpignan characteribus partim dubiis, acheniis laevibus?, partim suspectis, ut facile percipies, num hujus generis revera sit, et species probe distineta, absque spe- eiminum inspectione declarare non audeo. Crepis rhagadioloides Jacq. Pl. rar. hrt. Caes. Schoenbr. V. 9. p t. 144., ex Hispania, circa Malagam, similis facie speciei nostrae est: de ea sub P. Sprengeriana. Dubitavi num hujus essent loci Hieracia majora Ruell, De Nat. Stirp. l. 3. e. 45. p. 705. lin. 23.2, edit. Froben p. 581. lin. Denominationem speciei cum Gesnero, et cum Qilibert potius replicavi, s Damnanda admodum fuit Serratula Picris M, a Bieb., qui plura hujuscemodi falsa nomina projecit, sed deinceps adhuc magis corri- piendus DC., dum eamdem plantam convertit in Acroptilon Picridem E S p 50 n. 1j, quae facile, ex Pallas, 4. amarum dici potuisset, Serotina P. flagellaris Timbal (Herbr. Toul. P. 1. 1810. p. 120. [sie]) sese pandit ceu plantam aestate resectam, in fertili, vel propitio rmam sustinens vegetationem. Closirospermum Sprengerianum (J. Bauh.) Nob. J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 94. p. 1025-6. f. 1. Picris Sprengeriana Poiret, apud Lamk. Dict, 5. P- 310: n. 3., Gren. Godr, Fr. 2. p. 301., DC. Pr. P. 7. S. 1. p. 128. n. 3., Willk. Lang. 2. n. 1769. P. S reng. La-Peyr, Herb. (loco Mont-Louis!?) Jacq. Hrt. Schoenbr. 9. p. 9. t. 144., Reichnb. Icon. C. 5$. t. 1373. f. 2. Moris. Hist. pl. Oxon. S. 7. p. 65. t. 5. f, n. 17. (nec 15,, ut cum Poir. citant). (*) Flor. Jun. Jul. Fruct. In Pyr. Atax. ad Narbonne ex DC. Denominavi plantam mihi ignotam, et per ea quae ab aliis accepi valde ambiguam, ita ut in suspieionem venerim ipsam pertinere posse ad superiorem speciem. Visa Jaequini figura dubitavi num desumpta € planta ibrida » eujus altera parens fuisset Closirospermum asperum, * quo exorta abluderet planta foliis basi magis conspicue dentatis, calathi involueris exterioribus brevioribus, interioribus concavo-torulosis. .,heperies apud Willkomm observationem , in qua dubia quaedam Sehultzii ipnt. depugnata sunt. Reapse nimium subtiliter res suas traetabat ille Schultz. Helminthia Juss. Helmintiam alii seribunt. Helminthia echioides (Caesalpin.) Gaertn. Fr. Sem. Caeslp; Herb. Tornab. 1563. fol, 91. n. 232., De Pints. 1. 13. c. 99. p. I7. (1 tiam in arvis) í : . » lol, 91. n..232., S. 1. 13. c. 22, p. 517. (Laetr. etiam in arvis). D 5 f, Bert. 8, p. 379. n. 1., Moris Sard. 9. n. 733. , DC. Pr. P. 7. S. 1. p. 132. n. 1., DC É s. 300, n. 4, , Willk. Lang. ?. n, 1773. Picris echioides L, (a) Trevir. Pl. hrt. Vratis;. P 34. » Sub H, humifusa (Herm,) Trevir. La-Peyr. Herb.; H. lusitanica Welw. Hrt. Prag.; H. humi- 10 H ne t sa Hrt. Frib., et Turic. (nee Trevir.) ex Schlecht. Hrt. Hal. Samon. 1855. H. mucrona [onde (1869)? H. dd Dulc. Engl. Bot. v. 14. n. 972., Curt. Fl. Lond. ed. mn ur d Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 308, t. 159. f. 2.. Schk. Handb. 3. t. 216., Fl. Bat. v. 12. t. ora Ill. t. 648., Reichnb. Icon. C. 29. t. 1378. Pen. Lob. Advrsr. p. 247., cum fig. in Icon. t. 5 aT J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 24. p. 1028-9. f. 1. Moris. Hist, pl. Oxon. 3. S. 7. p. 68. t. 5. f. 1. n. 38. a Terrác. 5. f ©) Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Oct. i Legi in Pyr. Navarr. ad Pamplona, diebus 22. Jun. 1844., et t. Jul. 1850; in Pyr. Arag. ad Huesca, die 21. Jun. 1850. Communior est per region. mediterr.: observavi tamen ad Bayonne, ad San Sebastian, ad Ernami, Bilbao, ad San Esteban; ad Toulouse, etc. , ; ; Planta aspera, e setis glochidiatis undique emergentibus; foliorum illae, atque involuerorum exteriorum surgunt generatim e centro vesiculae, quae vesiculae in foliorum nervo non apparent. Setae , quae plantam tae, tune furcatae, trifurcatae, quadri- senio generatim rigidiores fiunt. " vidi ad Sam Sebastian, litoris Cantabriei, iora tum pilosa rigidiuscula, alia manifeste um involucrum efficientium constanter ovato- Et planta pyrenaea a me lecta aliquid peculiaris bi se tenet; asperrima, et pungens; sub juventute etiam et interiores racteae conspiciuntur lacinulato-spinosae, : i Locum Hermanni Par, Bat. p. 185. t. 52, ad H. humifusam Trevir. confirmant T enore, DC. Bertoloni, Gussone, Plant. vase. Inarim. p. 189. n. 2, ut et Sic. Syn. p. 402. n. 2. Sub-Trib. 6.2 CREPIDEAE Bischoff. Picridium Desf. Picridium vulgare (Caesalpin.) Desf. Atl. ,Caesalp. Herb. Tornab. (1563. fol. 99. n. P 3 UELLE wr Moris Sard. 2. n. 753., DC. PU Pj] SI dena d 5e Dun. de 9. s.d Willk 1807, Sonchus picroides AI. 398. . n. 9. Sonch. pic eyr. H Yok Aud - Vent.* vix credo. All, Mr E y *" Hist pr L4 7, enen. Jard. Malm. t. 68.3 Lob. Icon. t. 236. f. 2., Dalech. d um cde 92. f. 2., J. Bauh. Hist. pl. 2. ] ?4. p. 1021. f. 9, F i ERRAT, pl. pd d et p. 68, t. 793., iint. duc abnuit Lindley. spenden 7 goza ; (*) Flor. Apr. Jul. Fruct. Maj. Aug. P gion. mediterr., inque meridionali Cantabr., locis itus i trus EE g ( Roussillon) ad Oms, die 13. Mai. 1843.; in Fyt Catal. ad Rosas dic 21. Aug. 1860. Observavi ad Bilbao, et ad Durango! plona, ad Sallen, N; bonne, ete. ar theca Cass, Diet, » Lagoseris M. a Biebrst. , Endl., Ptero- „Neque eum Cassini Dict., DC. Pr theca Presl Ordina? Meyer Gen. Pterothecam iris re . inis T . i er siat ai nomen Lagoseridis M, a Bip noce i Pec cum Endlie n 7 Berol., quae a t species. Ergo Visiani no lli confusioni Y inae .É men nulli confu obnoxium, libenter practuli, A: E E Trichocrepis nemausensis (G. Bauhini) Nob. G. Bauh. E p; 63. n. * Lr. rar rotata nemausensis Cass. Dict. Se. Nat. T. 44. (1820.) p. 56., DO PET. T S. 1. p. 179. . 8. p. 566. n. 1., Bung. Reliq. Bot. Lehm. p. 207. s sub n. 822., DC. Dub P. sancta Seine ipt. Willk. Lang. 2. n. 1837. P. bifida Fisch., Mey. , ex x Coss. Kral. vg Saulcy et Mic hon Pl, Pal (var r.), Fr. bifida Vis. ., et Reichnb. (var.); : che sed - 7 Ass Hay A etür. P. ‘nudicaulis’ Dulac. Vil. ME ie I 66. X 26., All. Pedm. n 809. 16. I4. . Dalm. 2. p. 115. t. 50. f. 2. achen. Reichnb. D 9. . 1429. , et t. 1450 (bifid.) v © Flor. Mart. Jun, Fruct. Maj. Jul. In Pyr. Atax. orient. cum Olea, quam vix superat. Reperta per reg. ocean. hue et illuc, ut suspicor, uns ta. egi in Pyr. Corbar. ad el Cingle sub S. Victor, die 7. Jun. 1852. Habui a CAR ex Perpignan, ubi ipse vidi: habuique a Deville, qui forte ex Vic, aut ex Tarbes a Corbin acceperat. Observavi ad T oulouse, quae statio mihi suspecta est: ferunt eam vivere ad Lascazeres, Vic, Tarbes, ex Corbin; ad Gazost ex Philippe. Abunde vidi ad la Nouvelle, et in locis humilioribus montium Cor- bariensium, Obvia mihi ad /e Luc in Provincia, et ad Aix quidem! frequentissima ad Avignon. ad Nismes, et ad Montpellier, rara circa Narb bonne, et in agro Ruscinonensi; facile obvia in Corbières, prodit ex improviso ad Toulouse Galliae, ad Lectoure (Gers), descendit aliqua- tenus cum Garumna; provenit et in Mont d'Or, Arveniae (ex Loisl. Gall. ed. 2. T. 2. p. 193. n. 1.), addamus V. alence ét Orange, in Del- phinatu vel proxime, ex Mutel, Fr. 2. p. 220., et Vill. le., neque alibi adparet in Gallia, et etiam ad mare mediterraneum? Vivit in Corsiea, desideratur in Sardinia, et in Sicilia; in Italia nota tantum e Liguria occidu Revera distributio geographica hujus speeiei multum negotii faces- seret iis qui illius regionem, et loca natalia definire, vel dijudicare agrederent; nisi credendum sit, ipsam e regione mediterranea, orien- tali potissimum, cum nonnullis aliis stirpibus, interdum alibi migravisse, solo magis quam elimati sese accomodantem. Tr. bifida Vis. novissime patrocinatur a Ledebour, Fl. Ross. 2. . 881.: hoe mihi arridet. Paleya Cass. Habitus, et facies, sane propria, genus commendant. Paleya albida (Gesneri? Jussieu et gems Cassin. Hier. saxat. Dent. Leon. fol. Juss. Herb. t Cat (ubi ipse speciem vidi) a Sal- vador, i Vill. Dauph, An Gesn. Op. bot. ed. H Schi . tab. ee 7. f. 63.? Cass. Dict. Sc. Nat. T. 39. (1826. P. "s nm specifico reapse praciermisso. Barkhausia Mg ome Cassini, pen Dict. c, * 2. p. D DG Pr PIT. 3. E p 154. , Bert. 8. p. 513. Picridium albidum DC. Dub. «Gr — aibida Vil., Willk, TH 2. n. 1852., Jean br., pog le Llaur. 1:59 Lepicacene i 1 arh., : . 9. hynchopappus albidus Dule., Jacq. Ie. rar. 1. 1. 164., fort. e cult, Reichnb. pred C. 29. t MS. Hypochoeris tarax acoides ordi in Herb, Í Paris.; ves aderocephala Willk. Bot. Zeitg. 1847., : picaver J Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. mal et orient., inque Cantabr, merid. ad rupes caleareas. ,, Legi in Pyr, e aurig. ad Lardat, die 27. Jul. 1840; in rr Átax. ad Arat die 25. Jun. 1839. Habui a Deville ex le Ger d Troubat. Communior est in Pyr. merid., neque verum est iba rarius observetur in vallibus Pyrenaeorum (Willk.) Observavi in montibus Aran- 12 0 dz i ` Lizarza zazo, et Araus, supra Oñate; in Pyr. Navarr. m.? ie, inier et Lizasea, et supra Irurzun, a las dos Ermanas, ad Y p sei p pf i in Valle de Roncal; a la Carbonera, ad Venasques, Çare ue Corbiores; Tremp, Berga; Collacabre, Ribas, ad St. Ant. de vec) e ead in Pyr. Arag. ad Jaca, ad Sallen. Reperiit decern : exo he le Château de Marignac, ubi mihi fugit; ad Gedre Miss 5 supra les Eaux Bonnes, et au Col de Tortes Gaston were — Involuerum piloso-glandulosum , receptaculum auc g Ar - nibus alveolorum puberulis; achenia pluristriata , nd Phstogk pappis ipsis sessilibus. Jacea laciniata gallica Unt h e EMEN cur, p t. 183. mihi olim videbatur hujus loci; ho i id Hec quendam censeo; sed adducta , Vel declarata a quibusdam aso Centaureae rupestris, mihi adhuc minus placet. HOUSE vie p. 59. ete. Gmel. Sibir. 2. p 22, n. 19. laudatum a Gouan , put n. 1. ad suam Crepidem foetidam b divinandam ; relatum p ee albidam a Vill; ad Hieracium croceum a Lamarck, Dict. I pe suum Jieracium, polytrichwm illud quod Crepis est polyt ic y 130. Ledeb. Fl. Ross, 9. p. 826. n. 15., clamat Ledeb. Fl. Alt. HL n. D, sed excl., Gmel. Syn., quod iterum cum Lamarck ad H. croc sive Crep. Pallasii Tur . . x Be < 20 “st ne nostrae speciei synonymon H. Dentis Leonis folio latissin Schol. Bot. p. 189 j zi čj > ctant anti herbario, si quae ibidem ext ; dubium amovendum erit. Caetera ab i accepta, vel Salvador apud J ussieu, vel Salvador Herb., fide Willkomm, qui hujus herbarium latiu i Crepis Dilech, L., Wimm. Grab. Siles. 2. p. 171. n. 389. SECTIO 1. BARKHAUSIA Bomm, Morxcn, Barkhausiam ceu genus artificiale, laevissimisque sberaetoribns fultum non admisi. Koch, qui eum receperat, Syn. ed. 2. rejecit, neq sustinendum esse contendit Visiani oetida, et ciliata Meer. (quae Mice it achenia pappo sessili, et pedice - Es ndividuo; cf. St, Hil. Observ. in Mérat, quas ia » St etiam in Bull, Sc. Physiqs. Orléans, T. 5. (1812) p. 282. Ergo St. ilaire genus non sustinendu 211. Sed Crepis est pes « efiniri nequeat; eui speeiei primitus tributum es vel a Theophrasto, si Crepidem, neque Picridem seripsit, Hist. pl. l. e. 9. vel a Plinio, Nat. BE. 2 Domine tantum projecto Tum plantis, eum Caesalpino, videant Picridium z i hioidem, . &bstineam, nam quod Crepidis mentio nulla fit in quibusdam ejus Codi- 13 cibus, quae noe amplius memoratur in castigatissima Schneideri editione. Relieto ergo "Theophrasti loco incerto, flocci facto fallacissimo Plinio, suscipiamus nomen veluti si a Dalechampio surrexerit; nisi satius du- eatis viri botanici recipere Barkhausiae nomen, non pro Moenchiano genere, in cujus adoptione non est instandum, sed pro Linnaeana Crepide, ut ab accuratioribus scriptoribus intelligitur. Crepis taraxacifolia (Lobeli) Thuill. Par. n. t. 239. f. 2, Koch p. 501. n. 4., Gaud. 5. n. 1834., Willk. Lang. 2, n. 1343. Barkhausia . Bernh. Manip., Bert. 8. p. 519. n. 10. B. taraxacifolia DC. Fr., et Pr. P. 7. S. 1. p. Moris Sard. 2. n. 751. , De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 1144., DC. Dub. p. 209. n. 8. p: p hanc quoque in Herb. Marchant; et C. tectorum var grandiflora l.a-Peyr. in Herb. N h., ex Timb., et Lor., farinosa Gater. Her 1. polymorpha Pourr T n. 392., et Herb. Paris. asserv., itemve b. Matrit., Barkhausia microcephala Goss. et Dur. olim postea fat.e. Cosson V ol. Alger C. tectorum Chaix Herb., ex Timb.,' C. Dioscoridis Asso Arag. n. 770., ex autopsia locorum a me, ut ab aliis confirmata. Barkhausia ciliata Mérat Par. ed. 1.a ipso fat.e in edit. poster.; B. recognita DC.? ex Crépin; C. ruderalis Boucher Fl. abb.! ex St. An g. p. 329. n. 3 ax. DC. repor- à MC ES : Ag. p. 329. 4 qui B. tar z tavit., C. cinerea Desf., St. Amans Ag.; C. decumbens Losc. y Pard.; aliaque vides apud Willk, Biv. 243] Mi 1 3 9., Engl. Bot. v. 3. « C..29. t. 1437. 81. f. ©, ©) Flor. Apr. Jun. Fruct. Jun. Jul. Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, die 7. Maj. 1845.; in Pyr. or. ( Rous- sillon) contra Ceret ad San Fereol, diebus 13, et 27. Maj. 1843. Habeo a Deville, ex Lourdes. Haec species revera inter maxime polymorphas enumeranda est, habitum, et faciem facile mutans: tum humilis, spithamea, pedalis tunc, et sesquipedalis, caule simpliei, aut ramosissimo , robusto aut gracili, erecto aut adscendente, foliis multis munito, et ferme aphyllo; item foliis ludit runcinato-laciniatis, vel parcissime incisis, superioribus etiam integris, Individua simplicia, valde elongata, stricta, paueiflora, loco umbroso degentia, vidi a Ayriathu (Cantabr., Ad hoc adde, quod superfieies plantae est plus minus tecta pilis, glandulis, eoque indu- mento farinaeeo, quo, juniores praesertim, inflorescentiae partes exte- riores communiter induuntur. C. biennem Sm. forte inter lusus hujus speciei habendam suspiea- verunt Gaudin, et Bertoloni; quod pro certo habuit Noulet, Fl. bass. sous Pyr. p. 381. n. 3., ab Hooker et Arnott hodie confirmatum, Br. Fl. ed. 8. p. 215. n. 9. Lagréze Fossat, Pl. Tarn. Gar. p. 232. n. 2. sustinet C. scabram Willd., cum ejusdem C. taurinensi eamdem esse speciem, et cum hac nostra veram esse C. Dioscoridis L, , consilio a Chaubard suscepto, quem conferas Ann. Se. Observ. 1830., et Fl. Pélop. p. 54. n. 1348. (S, Parkhausiam a genere Crepide non separabat Thuillier , qai Flor. Par. ed. 2. (ann. 7. Republ., 1199.) p. 409. n. 5., hanc speciem no- mme C. tarazacifoliae salutabat. Hine male Bark. tarazacifolia Thuill. (DC. loco) legitur apud Koch Syn. ed. 1. p. 436. n. 4., quem incaute sequutus est Grenier, Cat. Doubs. (1843) p. 41. Crepis setosa (Sporlini) Halleri fil, C wsporlin G. in Herb. G. Bauhini, ex Lachen. Obs. n. 3. Koch p. 502. n. 6., Gaud. 5. n. 1838, S "toe Waldst. Kit., Bor. Chaub. Pélop. p. 54. n. 1246. Barkhausia setosa DC. Fr., Prodr. P. 7. Belp; P. 155. n. 18., Bert, 8. p 525. i 15, bc: ub. p. 298. n. 5. B. hispida Link, Ley. et Court. ERE. C. muricata Sm. Gr. DC. Ic. Gall. rar. t. 19., Waldst. Kit, pl. rar. Hungr. T. 1. p. 42. t. 43., R gi Bot. Suppl. v. 4. n. 2945., Flor. Graec. Sibthrp. C. 9. p. 4. t. 807., ex Bor. Chaub. Pélop., b. Icon. €. 99, t. 1435. f. 1. © Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. septentr. mediis. 14 Ex agris prope la vieille Toulouse habui a Timbal: cf. Noul. FI anal. Toul. 1861. p. 100. Obs. peciem novit 5 Italia Seguier, sed forte Micheli etiam; cf. Cat. pl. agr. Flor. Mnser. Recipio Halleri locum, Helv. n. 32. a. Bertoloni omissum, de illo, deque Lachenal ct. Gaudin Le. Primus speciei auetor nobis declaravit quoque Lachenal, C. muricatam Sibth., et Sm. libenter, eum citatis auctoribus, hue retuli, eo magis ex quo vidi etiam Smith (Gr. Pr. 2. n. 1936.) laudare ad suam plantam Halleri, et Lachenalii loca, quae referuntur a Lindley etiam, Fl. Gr. l.c Crepis foetida (Dodon., Lobelii) L. i Dod. Pempt. ed. 1. p. 630. f. 3. cf. Cruydeboek. Dod. Pempt. p. 641. f. Sa Koch p. 500, 9.5, OM 5. n. 1833., Willk. n, n. pe Parkhausia foetida e n Prodr. P. . p. 198. n. P» Moris Sard. 2. 748., Bert, 8, p. 593 12 , DC. Dub. 208. A Dodec ix 21. n. 6. C. taurinensis La-Peyr. Herb., partim, et c foetida, et C. lappacea La- are erb.; C. "iusularis Mor. et De Notrs. Capraár., n. Ub., G peaa - t. pl. Ligust. n. 57., C. rhoeadifolia M. a Bieb., Koch.; B. byzantina DC., Cr. rubra Forsk. non x Griseb, Rum. ith; B; reed Sia rt., B. Candollei Spreng. ex Fisch. Mey. Ind. 4. Hiphop didus: e. Engl. Bot v. 6. n. 406., ss. pl doen p. 329. t. 36., Reichnb, Icon. C. 29, ridis Flor. Graec. Sibthrp. C. 9. ex Eo Jhaub. Pélop., mihi de GA goo ses, TE p- 808. nicaeensis. Lobel. Obs. p. 119. f. 2., n: t 7938. 1/4., Magn. Bot. Monspel. 128-9. Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 577. f. 2. Moris. Hist. pl. Oxon . p. 63. t. 4. f. 4. o ee Sie Jul. Fruet. Jul. Aug " in Pyr. Ara Seia ad pagum la Buerda, die 5. Jul. 1845. RE a "Ines Carl elna : : ; Videtur in ATS NR Sagi glandulas multas promere in supe- riore plantae parte, eveniens tune Barkh. glandulosa (Guss.) Presl., CER Mae c: gs spectare quidem credo C. insularem s.c., quo sat abad, d canthea, Variat etiam involucro valde piloso, tune B. P ESEA Bachek, et B. Zacintha Marg., et Reut., DC. Occurrit aliquando foliis magis sectis, laciniisque magis !" elongatis tum nomen B, Byzantinae ries apud DC. Pr. Et DC. SABES Tei em in hisce plantis eset P noscitur quoque ex hoc, sub a B. foetida adnotaverit: « variat in ste- rilibus caule Eos cen monocephalo, ex Fleuroth in litteris »: relin- quere debuisset Fleuroth eum suis futilitatibus , remque sagaciter ac viriliter gerere , Spernendo ea quae mentione non egent. se olim BE dim monspeliensis, Gouani sententiam considerare | potius debuisset nge , filiis meni sees me cubitali, et hirsutissimo, Illustr. p. 59. n. 1. Des A gris, aut alte pinatifidis, dh var. nub-intogrifilia, PL ec p KIM. caes cop pedea SECTIO 93 PHAECASIUM REICHNB. ve pulera (Columnae) L, Sp. P. plorat n. t£. Wii uan eese IE - ad C. biennem. , Ro ch : 506. Da Me DG. pu Dub. PO n , Ber t >y , 534. n. 2, Prenanthes pi uler Xe Se. Nat. Ar 30. ( ph erophyllam pui Pr iie Gau id. 5, n. 1 78. Paaa ladopi noides "Ca e s. Diet fil. ad yi p acifolia Willd. irse Herb.; Phaecas. "—— "Reichnb. Handb. 3, t, 999^. "ine nb. Icon, C ries, "Hier, pulcrum J. Bàuh. Engl. Bot. v. 33. n. 2325., Schk, pl. Oxon. 3, s, 7, p. 88. t. 5. t. 37. 1431, J. Bauh, Hist. pl. 2. 1. 24, p. 1025. f. 92. Moris. Hist. dd "d Jul, Fruct, Jul. Aug. Per regiones mediterraneas 15 Legi in Pyr. septr. Atax. ad Fontan, die 12. Aug.. 1843. Obser- vavi ad St. Beat, supra Barcugnas; ad Guilhemery, ad Pamplona, ad Jaca, ad Viescas, alibique. Caulis inferne simplex, ni sectus aut dilaceratus ab animantibus fuerit. Juniora folia glutinosa inter sese facile cohaerentia, observarunt Lorey, et Duret, Fl. Côte d'Or T. 1. p. 544., quod ego in vivis plantis plane confirmavi. Quoad achenia omnia papposa observationes meae conveniunt cum Kochianis, contra Gaudin, qui innixus falso charac- teri de achen:is radii nudis, genus malum, ct male descriptum confecit, tres annos post (1829), quam Cassini (1826) Phaecasium suum bene deseripserat. Sed maneat ad Crepidem, ad quam laudavit quoque Gmel. Bad. Als. 4. p. T. 4. p. 596. SECTIO 3.* EUCREPIS DC. Crepis polymorpha (Fuchsii) Wallr. Fuchs. Hist. stirp. p. 320. DC. P Koch p. 505. n. 17.. Gaud. 5. n. 1840. p. 299. k 3 yr. in Herb. Marchnt., et C. Dioscoridis La-Peyr. Herb., inque Herb. March., hoc ex Timb. et Lor.; : St. Am. Agen., C. Jiosc., et C. biennis. Pourr. Herb. Matr., et C. murorum Pourr, Herb. Matr., haec forte ea est quam lapsu calami C. nemorum denunciat Lang.?, Lactuca le- porina Trag. Engl. Bot. v. 16. n. 1111. (C. rea oer videtur, et laudatur ab Anglis hodiern.; Fl. Dan. t i : . Waldst Kit. Pl. rar. Hung. 3. p. 244. t. 220., Schk. Handb. chs. Icon. ed. 1545. t. 183., Tabern. Krtb. p. 491. f. 4. ULM 3. t. 222., Fl. Bat. v. 42. t. 960. et t. 1182, Fu ' p. 562 leou. t. 182, i, t. Dalech. Hist. pl. Lugd. C) Flor. ZEstat. Fruet. Jul. in Octobr. Legi in Pyr. aurig. ad Orlu, et supra la Forge d'Ascou, diebus 20., et 23. Aug. 1840. Habui ex Toulouse a Noulet. Ex Vic videtur a Corbin dono datam fuisse Deville, qui ipse legebat.in campis de Sar- ramea: ambas detineo Stigmata flava, achenia dilute fusca; pappi caduci. Optima est Kochi Observatio, quod ni planta obtruneata fuerit, aut a pecore depasta, nun- quam per se diffusa provenit. Per Cantabriam generatim involucro piloso-glanduloso praedita est: flores communiter lutei, eos pallide flavos vidi in quibusdam individuis ad Tolosa Cantabrorum obviis, aestate 1857. Plantam monstrosam, caule faseiato, reperii, legique ad Camprodon P yr. Catal, die 19. Jul. 1846. Cf. Moquin 7ératolog. p. 147. seq., übi inter alia exempla illud citat etiam de C. taravacifolia, a me quoque in Italia olim observatum. Tabulam Zagl. Bot., quam ad ; tectorum, adducunt, fidenter huc retuli praeeuntibus Koch, et Meyer anov., demum Babington, Hooker et Arnott; forte ab hae separari nequit Florae Londinensis ea, ex ed. Grav. V. 2. t. 109., quam pariter ad C. tectorum citavit Bertoloni, cujus forte planta nostram comprehendit. Willdenowii observationem, de stirpe W., Kit., ad litteram non retulit och, ut in animum induceres istum perlegendo. Crepis neglecta (Tilli, Micheli) L. Mant. Till. Cat. hrt, Pis. 1723. 81. Hier. Raph. fol; Michel. Cat. hrt. Flor. (1748. posth.) p. 143. - 3. Koch p. 505. n. is Bap 8. p. 535, n. Z C. stricta, et C. diffusa DC. Dab. p. 299. ns. 1, ; d * virens var, Pérard; C, virens Santi; C. stricta Scop., C. fuliginosa Sm., ex Heldr. Ceph. Scop. 16 nb. Pl. er. C. 4. t. 306. t. 47., Sant. Via Montam., & 122. t. A Mens "m E ATs Teon. G. 29 n f. 1., Flor. Gean Sibthrp. C. 9. p. 3. Tenor. FI. Nap. T. 5. p f. 2: Sia, 184, f, 9 O) Flor Vere. Fruet. Jun. Jul. In Pyr. orient. d EE : Legi in Pyr. or, (Roussillon) ad Collioure, die 8. Jun 1837., vidiqu etc. C. stricta Reiehnb. Pl. er. C. 4. p. D. t. 307. f. 480. vix e wt specie differre videtur, cui tamen citari non video, ne a iee quidem, quamvis agatur de planta Sarzanae lecta , ubi ipse Berto specimina erui : C. senecioides Delile Fl. Ægypt. PHS t 42. f. 2. oe mecs vs Barkhausia senecioides Spr. Syst., DC. Pr., relata est a Bory, Cha ec Pélop. p. 55. n. 1351. ad C. neglectam L., quam unionem Rx : receperam inspecto Delile l.c.; sed ab ea adhuc magis abhorreo, obser vata planta arehetypa in Herbario Hort. bot. Monspel. € biennis (Gesneri?) L, Sp. i Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. lien. 7. f. RI An potius C. pulera t, non foe x ut n. P Fs Koch p. 504, n. 44. (excl, G. Bauh. LL) BC Dub. p. 299, Gaud. 5. n. 370. jp 7. & lis n. 15., Willk. L: ang. 2. "n Hieracioidos biennis etr 2 Éc ean i k A ey. Hanov ki T Fl. - Sv. Bot. v, n 799. , Schraah Fl. Monac. t, 289.. Fl. x" T 222. MEUS Dietr, Fi. Bor. v. 9. n. 638.,' Reichn b, Icon. C. 29. t. 1439., Schk. E f. 3.. Chabr. - Fr, Se l. p. 384. t, (58. F infr, intr. J. Bauh. Hist. pel ' 94. p. 1025 Er p. 319. "ir? Petly. Hrbr, t. 12. f. 9, 10.1 Ç) Flor. Maj. Jul. Fruct. Jun. Jul. Legi in Pyr. septr. med. sub Cierpe ad pontem de Chom die 22. Jul. 1843. leraciorum more, stigmata juniora vl- viva planta nullus; ; sapor amaricans. s videtur secus le Duos ad St. Sauveur etum, quod non adeo completum est, ut secure determinari quest io est tuta, qui describit stylos, et stigmata flava! repi nicaeensis (G. Bauhin) Balb. Miscell. bot. altr. p. 28. 504. G. Bauh. Pr. p. 64. n x a Monspe ii i). Bert, 99. 6., Koch p. > D. 15., et Add, corrig. p. 1 . 1097 VADE P. PL ra x " Bel ee pa 64, C. RU Cat. hrt. Mo is Mh Jur., ex non $ i aden antha Visian., ex A wein 1 T denique Vis.: ü Died A Gr.? Re ichnb. Icon 9. p. 5. t. 808. vidtr ridia, adulta a Odor in 770. 0., Vi Dalm. 2. p. 119. CM Fi. Gr. Sibth. G Uh 29, 144 isian. © Flor. Maj. Ña. Fruct. T Jul In Pyr. Atax. ad Narbonne, ex DC. Fr. Suppl.; aux Albères Timbal. SECTIO 4^ OMALOCLINE Cass., Nom. gmaea (Berardi) L, Sp. i h. ; » Berard, Theatr, s er 3. MA penp € : we P ag Dc. E x Meraciar prasellacotum Go douai b. ? maloc Willk. Lang, * È a. 1040 icaune llaefol i, V; 90. t: (non 30., C A $ edm. n. 784, ( s f. 2, uo belli us rb Gouan [3 cc. Mus. Piant. p. 39 Flor. Jul Aug. F m Aue , Solo bremqus esi ; gi in r. , Orient, eli V |l d' 1836. Achenia legi a is alle d'Eynes. die 8. ug Jul. 1 A g. alveo fluminis Galleg o ad Sallen, die 28. 1850. Habui' ex le Cirque de Gavarnie a Deville. Vivit in Vigne- Sept. In editissimis Pyr. medior., riri male ex Ramond, in m.* Tourmalet, au Pic du Midi , de Cesy, de Ger. Observavi à las tres Sorores, supra Bucaruelo, supra Sallen, supra Castanesa in m.* Capserete, a la Peña Montañesa, in m.* Turbon, au Port de la Picade, ete. Descendit cum fluminum glareis ad Canfranc, Caranza, ete. Planta nana, generatim ad terram strata, frequenter erubescens. Vidi tamen ascendentem, palmarem, et ultra, calathis longissime pe- duneulatis, itemve foliis attenuata basi longe productis, totamque herbam viridem, ita ut alienam quasi faciem ostenderet: plerumque evolutior reperitur haec stirps in alpinis, eontraetior dum fortuitu infra regionem suam descendit; ex observatis, prima vice, al Puerto de Gavarnia, die 8. Aug. 1850. Ast mihi vix placet petiolum dieere illam foliorum basim attenuatam, quae eadem est ac ima foliorum pars Taraxaci officinalis, sive vulgaris, quam tamen petiolum non dicunt in hae po- strema specie, ut reapse petiolus dicendus non est. Videtur mihi haec species nec ad. Crepidem, acheniis latitudine potius aequalibus, aut ellipticis, quam apice attenuatis; neque ad Hieracium iis 20-striatis, anuloque carentibus, stricte pertinere. Nec ei facies quae- am propria deneganda est. Quapropter considerandum. erit Cassini consilium, de constituto peculiari genere Omalocline Dict. Sc. Nat. T. 48. (1827) p. 431., recepto a Monnier, Ess. Hier. p. 78., a Reichenb. Lc. Certum autem est, quod dum Koch l.c. speciem collocavit inter cum qua nullam habet similitudinem, et ante H. Jacquini amplissimis ab ea distinetum characteribus. Reperitur inter C. puleram, et lampsa- noidem apud Grenier Fr. Sed haec hactenus. st antequam genus Omaloclinem recipiamus, videre est, num aut sola sub hoc stare possit, aut una simul cum hac stirpe ejusdem habitus: quoad C. suecisaefolia (Omal. nee Omocline Gren., succisaefolia Monn.) nsi aut manere ad Crepidem possit, aut proprium genus Geracium, Sı vis, sed mihi non placet, constituere; si cum nostra necessario in confortium adire contendat, non video quo modo res apte componi possit. Interim ego sectionem peculiarem institui. Dixerat Willkomm, En. pl. Hisp., Algarb. n. 126. (cf. Linnaea V. 25. 1852. p. 44. « In Hispania, quantum scio, nondum observata erat (species) ». Sed stirpem in diversis Pyr. Arag. Catal. locis indi- "verant La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. p. 481. n. T., Colmeir. Cat. pl. Catal. (1846) p. 97. Crepis marginata (Tournefort) Dulac Fl. Hauts. Pyr. n. 1623. P rief Schol. Bot, (ed.o Warton. 1689.) p. 189. lin. 9., Elem. botq. p. 375. lin. 6., Inst. r. hrb. ie ium 550 lampsanoides Froel. in DC. Pr. P. 7. S. 4. p. 169. n. 47.. Willk. Lang. 2. n. 1856. Len. Tournf. prolat.). Hieracium lampsanoides Gouan Ill. p. 57.. DC. Dub. p. 304. n. H. lamps. eyr. Herb. Gouan l.c. t. 91. f. 3., Reichnb. Icon. C. 29. t. 1452. Flor, Jun. Jul. Fruet. Aug. In Pyr. med. or. locis montan. editis; inque Cantabr. rarius. 18 gi in Pyr, septr. med. ad Bagnères de Luchon, die 22. Jun. 1838. ii a Deville e Mont-Sacon. Observavi ad Bilbao: à la source de Nive; in m.* Allona; ad Villanueva. de Aezcoa; sub le Port de Salau; ad Pares, in valle d Aure superiore l.d. Spieuva, in valle de Aran, et circa Luchon copiose; in m.* Llaurenti etc. A Costabona vidit Vaireda. ceptaculum alveolatum glaberrimum ; achenia sub-compressa, multistriata; pappus albus. Mutavi denominationem , ex quo compa- rationem cum Lampsana ambiguam demonstravi. Crepis succisaefolia (Vaillanti, et Halleri) Tausch. Hall. Helv. D. 47. Vaillant, H. glabr. succis. fol. inte trex sgi Par p. 506. n. 22. (excl. a1); Gren. Godr. Fr. 2, p. 340, - hieracioides Walds E. c bc. BEP. cp 100. 0; E “Hieracium succisaefolium An. edm., Gand. 5. n. 1829. DC. ud » 24K " Hot g p. 502. n. 38. H. altis- simum aa E Herb.; Cr. altissima Serres, i M m S bot. Fr. T. 3. p. 278. ; C. mollis Aschr., Gren. ^ s integrifolia, Dule. , (mon Vest.), Hier. molle Osihack. Jacq. A ?. p. 12. t. 119., W. Kit. PI. rar. Hun uo ee D. 207 t 918. (H. croaticum) ; Rei chn ıb. Icon. C. 99, t. 1451 Lf, ; Wen. He 39., pe Bot. v. ai 1. n. 2210., Fl. Dan. t. 2661. Hier. inte grifoi. vix. 91 Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. mod, orient. locis editis. in Pyr. or, ad Mont-Louis, die 18. Jul. 1837. Habui ex la Gorge de Clarabide a Deville; ex Ze Canal de je Pyr. or. a Xatart, et ex Mantet , ibid. proxime, a Massot, Observavi in Vallis d'Aure perti: à la Pene blanche; ad | fed , ad Mij Net et in m.* Llaurenti. Bertoloni excludi n H. molle Jacq., ct Sm., a neotericis , ab hg paludosa (Richaei, et Morgani) Moench Meth. Na lipracim atomi 12 Gonin i P 56. : : n "d y 109. E s ood 5, "nde. e Trana. Linn, Soc. Lona, V. 16. (1830.) err Herb, apo ptium " e FC Ham aee t v. 46 n. ioi. ? t [X ye cem UM De Gilib. ERE k hag s Feon. t. 186, fÀ v. LEM ichnb. iet AAR HES. caben. Krtb. p. 494. £ 33, p. 495. x 9$ Flor. Jun. Jul. Fruct, Aug. In editis. in Pyr. septr. Valle d' Aure supra Camparan, nemore dicto die 16. J IL 3: : : "ow au font des. P die 9 bs 1852 in Pyr. or. supra Mont-Lowi de Hormi seoti ; 55 HIERACIOIDES Fnogr. in DC. Pr. - Crepis aurea (Columnae) Cassini. Column, Ee DU. n. 16, D pe de som - X: n é m e) p. 88., et T. 27. (1823 Jy 4. Ni + Ah e E, 4 -3 An 4r. Col 24. ureum X ARNAT Tx 1 Gaud. 5. n. 1 74 Gmel. ES CN dr ENS o aie : ` ac es i i n t "207. all. Helv. n. 57. t. 1. f. "i onun con. v. * €C. 99. E 1433. f. 9 » 3. Sturm , Hett E SENE r Alp. Pflanz. 3. t. 241. - pl. Oxon, 3. 8 T. p. 75. . 6. ab illo bet imit. : Flor. J : e Ln yn, Ane Pret Lp In editior. Pyr. medr. orient. 19 Hane speciem se invenisse in Pyrenaeis plures jactarunt, obstat Timbal, cujus observationes rem dubiam reddunt: eum cf. in Bull. Soc. botq. Fr. T. 18. (1871) p. 50. Etudes sur les Hieracium de La- Peyr. Hier. aureum La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. 2. p. 468. pertinet stricte (ex Timbal, cui assentimur) Apargiae dubiae Hoppe, sive Leon- todoni proteiformi formae alpinae (Schult. Bipont.. Et reapse haec offert radicem perennem, folia brevia, rigida, inaequaliter runcinata, densa, nervis rubris praedita, pilisque simpliciter trifurcatis; pedun- culos nudos, purpureos , unifloros ; involueri foliola leviter hispida, sature viridia; ligulas extus rubras, intus luteas (nec aurantiacas). H. aureum La-Pe r. Herbr. s.l. pertinet forte ad veram Crepidem auream. H. minimum Pourr. Herb. Matr. hodie ceu dubium retinemus. Figura Halleri bene refert stirpis evolutioris habitum, sed mihi minus exacta videtur quoad involucra, vel si ad illorum formam in- tendam, quam ad superficiem, quae cum superiore parte scapi glabra fingitur , quod rarissime occurrit: addam quod involucrorum foliola nimis brevia, nimiumque inaequalia reprehesentantur. Planta a Columna descripta et figurata, reapse est hujus speciei varietas herba calathoque glabriusculis, Pourret ad H. minimum suum, quod hujus est loci, attu- lera& Dent. Leon. alpin. minim. Pilosell. fol. Tournef. Inst. p. 469., sub quo militat Hier. pumil. 2. Column. Ecphr. P. 2. p. 29, 30. fig g., quod pertinet ad H. alpinum (Gregor., Column.) L. SECTIO 6.* SOYERIA MoxnırRr. Crepis grandiflora (G. Bauhini) Tausch. Hier. -— pues Conyzaefol. - Bauh. Herb., ex Hall. Helv. n. 40. Koc ; Fr, in DC. Pr. P. 7. S. ». 166. n. 30. (ubi pone W ug nnmer. tab. Mori Sat) Wink. Tane; E : 1854. CRISE. granitom AL, Bert. 8. p. 4t M. 32., Gaud. DC. 303. picaune mujt ticaulis € altiss. longiss. La.Pe "ilerb. ? «de in Hoch: Md. r^ imb. el E All. Pedm. n. 704, 99. f, 2., Vill. Dauph. iq p. pe Ek. Waldst. Kit. Pl. rar. Hungr. p. 102. t. 99., fol. ak, med. dex hastatis; Reichnb. C. 29. t. 1450. f 2. 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editioribus Pyr. medior., oceidntl, rarius egi in Pyr. septr. med. ad JMedassoles , et ad Garnerin, diebus "wis et. 90. Aug. 1838.; in Pyr. orient. supra Mont-Louis l.d. le Bac de Bolchera, die 16. Aug. 1836. Habui a Deville ex /Zstibe de Luz. Crepis blattarioides (Gesner, Burser) Vill. Gesn. Op. r7 ed. a Schmied. tab. Mah 52., Dürsee, ex L. Amoen. ry i. (n. 71.) p. 151. hp. t07. n. Froel. i S. 14. . 32.. Willk. La x K y NH $e DC. r à 1855. repr i blattarioides relie Dict. Sc, Nat. T. * ({1823.) b 9. Km blattarioides T Sp., "Bert 8. p. 4 : 34., Gaud. 5. n ago = bie b. p. sibirica Pal. y Ver d. Part. praet. wis L im. EA 1787. p. 10.?, e patr. Pyr. Cats dice. T oin n. p. 60, n. 2. (absq. syns.) ; C. folio ulec. Lepicaune mütindi f ode He b. id var. altiss. -e , et La-Peyr. in Herb. Marchnt. T Timb., et Lo L. jurbinata La-Peyr. Hrb.; Hapolostephium pe Don, Compos. rans. Linn. Ne xs 16. im po ai Pedm. n. 808. t. 30. f. 1., in cq. A. 5. T UE t. 441., Enum. Stirp. pi db, Obs. p. 970. n. 70. t. 5. Sturm, Heft 39., Reichnb. leon. G. 99. t. i494. f. - J. Bauh. Hist, Pl 2. 1. 24. p. 1026. f. 3., Chabr. Solaar p.200. 1.4. Moria, His: Ji Oxon; 3.8. 3. p. 69. t. 5. f. n. 47. 9i Flor. Jun. Jul. Fruct. is) In dps unde RAM descendit. Haec species, generatim, cum superiore in iisdem locis provenit; ubi una vivit, altera facile propinqua, in Pyrenaeis, observatur. J. Bau- ini figura vix attentione digna, attamen ad hanc potius, quam ad superiorem speciem citanda « M. de La-Peyrouse has referred Hieracium pyrenaicum to his Lepi- caune an unnatural assemblage, which, independent of the faulty name, deserves to be erased from the catalogue of genera ». Don l.c. p. 1 Optime quidem! . fEtheorhiza Cass. Ætheorhiza bulbosa (Anguillar., Mycò) Cass. hondr. 2, Eig Sempl. p, 109., non repngnat. s apud Dalech. infr. cit. Cass. Dict. S Nat, T. 48. (1827 425., DO. Pr. P. 7. S. 4. b i60. n Pata Sard. 2. n. 741., Willk. Lang. 2, n. 1839. Cre epis bulbosa Cass. Ann, Sc. Nat., Froel. M iur kd DC., Koch p. 503. n. 9. Hieracium bulbosum Willd., Bert. $. «Hi. Prstathos bulbosa DG. Fr., DC. Dub. p. 297. n. 5. C. ne- mausensis La-Peyr. Herb.; Leontodon bulbosum L., T po Pourr. e rbr. Matr. Flor. Graec, Sibthrp. C. 8. p. 73. t. 798., Mes ib SN. pi 17. t. 20., Reichnb. Icon. Hf te HREN Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 560, Lob. Advrsr. as EUM Lob. leon. p. 330. . ūlus. Rar. LS E 145. f. 2., Column. Pbyt ed. Nap. p. 19-4. fig. E Flornt, p. nh t 4., Tabern. tb. p. 487, 3., Icon. t. 178. f. 2., Moris. Hisl, pl. Oxon. 3. 5 Ppo75 66 f 6.n. 9 9) Flor. Maj. jou. Fruet. Jun., Jul. ineunte. In Pyr. orient. humil. gi in Pyr. Catal. ad Rosas , .die 4, Jun. 1851. Dicitur inventa ad Rea altes uM Praestaret eam ad Crepides restituere, sen- " Visiani, Consid. Sp. p. 28., et iterum p. 95. gulae extus Udat erubescentes , unde consilium de non re- puada Anguillarae loco Sub-Trib. s HIERACIEAE Less. ia comprehendens. Sufficit t videre apud Theophrastum, Hist. pl. 1. E e. T., Andryalam | , ut exeludantur ab ea stirpes hodie ita nun- cupatae. Quidam pro Andryala "Theophrasti Sonch: speciem interpre- tarunt, sed neque sententia haee laudari potest wg lanata rime Nob. E Medis COLS Andryala integ rifolia L.S t. 8. p. s; Repet rt - NE Willk. *u d i 1915. A A, integr., is sia Ls Á MDC. ot. t R. eR e -Pe fia si inuata, Moris Sard. 2. n. 710. P Gar. A. ine ncana Chaix Herb.? ex Ti e sss Tag $ Misc. ined., ex Fl. C. 29. t. 1496, f. 2, 3J J. Bauh. 1 list, pi erts Feri om RES 361. t. 158. f. 4., Reichnb. don Be. pei in Chabr. Sciagr. | "o CX Flor. Jun, in Aat a zd per Te mediterr.: rarior extra ea imei) el Jh eris ad SM die t5. Jul. 1857.; in Pyr. n ex Mauleon (Barousse), quien die 9. Sept. 1843. Habeo a Deville at. Fruet. vog in Octobr. In calidior., Roncal, vı ad Durango, ad Oñate, in valle de ad Pau m Sues ey oa, ad Pam i sd Olot; ad ' Sarrancolin, Martory, Cierpe S pue zx rdes de Toirat y, ad. Toulouse, ad St. Vidi individua 1539 4. tamus 3 luxuriantem observa vi an Bata unum prae caeteris valde corymbis 26 onustam, U en F de Guixols , elatum , ramosum, nam et ias, us lonen ex usitatis 81 aliquid peccati prae se ferre videbatur, vel fallacem indicare sejunctionem, ita ut novam indiderem A. pannosae N. Ast fatendum est, quod deno- minatio a Lagr. Foss. proposita sat bona fuisset, nisi praestantior om- nibus Villariana sese obtulisset; considerato ; quod duas a Linnaeo propositas species illa comprehendebat, et quae suscepta ab eo est denominatio lanatae (e quo A. lanata L., merito inter Hieracia adducta fuerat, opportune sumebatur: cf, Vill. Fl. Dauph. 3. p. 65., cum nota). Caeterum denominationem suam a speciei auctore mutuatus est Villar, Sonchus lanatus Dalech.! nionem Aothiae, sive Andryalae sinuatae cum integrifolia plures laudarunt; cf. Chaub. Fragm. bot. crit. 1830. ; Boiss. Voy. bo sp. n. 1099. Caeterum ne Linnaeus quidem de differentia harum. stirpium per- suasus fuit, « A. sin. varietas est mera A. integrifoliae ». Mant. p. 459.. quod cito confirmavit Allioni quoque, Auctar. p. 14. n. 853. Percipitur Lamarck etiam, Fl. Fr. 2. p. ., Sub sua A. parviflora duas va- gantes species tantummodo ceu varietates separare voluisse. Caeterum susceptas distinctiones ipse infirmavit Roth pro ea quae exsposuit Catal. ot. Obs. p. 109-10., si ab experto botanico considerentur. Rothia lyrata (Clusii) Nob. Clus. Hisp. p. 417-8. Andryala lyrata Pourr. Chl. Narb. n. 68., in Mém. Acad. R. Toul. T. 3. (1788.) p. 308., Loisl. Gall. ed. 2. T. 2. p. 196. n. 3., Benth. Cat. p. 60., DC. Dub. p. 305. n. 3. A. ragu- Pr. P. 7. S. 1. p. 244. n. 2., Willk. Lang. 2. n. 1914., Timb. in Mém. Acad. Toul. S. 7. T. 7. p. 477. Hieracium laciniatum Monn, Ess. p. 63. n. i 64. n. 53. R. entea La-Peyr. Herb., et Crepis incana La-Peyr. Herb.; A. lyr. Po . Ma p r, Suppl.; A. macrocephala DC. Pr., ex Lang. Pug. A. laciniata Lamk. Dict., A. mollis Asso arag. Wr D 176. n. 1132. Clus. Rar. pl. Hist. 2. I. 5. p. 143., Dod. Pempt. p. 637. f. 1., Lob. Obs. p. » Icon. t. 231. f. 2. 9; Flor. Jun. Aug. Fruct. Jul. Sept. In Pyr. medr. or., atax., praesert. meridion. calidioribus. ad Paderm ( Corbières) a Gautier. Observavi ad Pader Corbar., ubi etiam Pourret indicat. Mox ad l Ainsa, lateque in Sobrarbe, ad Fiscal, Torla, Olot, Figueras, Casas de Pena, etc. : Fragilis planta, gerens succum, qui e plantae fracturis exsiliens cito croceus evadit, ut jam Clusius observaverat: « Foliis..... ramulis plerum- que inhaerent grumi flavescentes qummi istic concreti » et sub fine de- seriptionis , * Tota planta succo praegnans, qui siccatus fulvescit, et eSt. y C .C Sententiae Candolleanae, a Grenier, Willkomm, et Timbal, sequutae, de unienda eum A, ragusina L. acquiescere nequivi, et DC. Linnaei P'antam tantummodo e culto, et exsiccato specimine novit, nec Linnaeus Pro sua specie Plantiniana usus est figura. Hinc supersedeo, donec e *peemminum comparatione luculentius judicium; interim stirpium unionem rum probabilem mihi indicat inspectio R. ragusinae figurae apud ichenb. Icon, C. 29, t. 1425. Crepidem incanam La-Peyr. recte ad R. lyratam spectare sustinuit Bentham, quod ipse DC. eonfirmare debuit, qui ex ea ante hac effecerat illam suam 4. incanam Fl. Fr. Suppl. Qui viderint stirpem late in 82 natura vigentem hoc facile confirmabunt. Revera plantar ha E faciem mutat secundum loca in quibus vitam degit, genera me E. robusta, et pulera in fluminum glareis; occurrit tenuior dee ne fusa ad rupes, inque dirutis locis; in prima molia minjon peo Wes sinuata, ecalathique majores ; in sacer folia subintegra, sug sertim, calathi valde copiosiores, e parvi. l E im lusii 1 gura, quae erts Variis hujus loei est, incaute inne lee sub Andr. sinuata a DC. Pr. P. 7. S. 1. p. 246. n. 10. diee P i eamdem figuram a Dodonaeo susceptam, Courtois, aliique es o doniae luteae (Catananches Auctor.) voluerunt. A. Allochroa in : Fl. Port. 2. p. 154. n. 3. t. 91. est ne tuta species? Wee Ex Rothia lyrata, quae magna copie provenit in Sobrarbe, Rn ficiunt Aragonenses illi gluten ad aves captandas, quod optimum s nire me certiorem fecerunt, Monentes insuper, reperiri saepius eu ea insectum quoddam, quo simul effecta coctione in Ol binthina. Utilissimum N., quod maximi usus est penes Hispanos, et Aragonenses inferiores etiam. Hieracium Tournef, vel Neoter. Hieracia Dioscor. |. 3. c. 65 quapropter ego genus Gen. pl. n. 3236. Nom racia Diosc. affinia, rec separantur. , Haller Orchid. class. con p. 82." Q ial et Gum Paechin. im Ambr. PE Tí» Aust. 9. p. 759. Cf. Wimm. eur. geogr. P, 1. Revisio specierum, Gotting. 4.» 1852.; Fries Symbol. ad Histor, Hieracior., psal. 1848. et cf. in Flora (1849) n. 4l. p. 642-56., et P. 661-72. Id. Fr. Epier. Hieracior. (1862), sed cum hoe minus convenio, SECTIO 1.4 PILOSELLOIDEA Kocu. po. PAAReli in Bull Soc. botg, Fy. 7T. 15, (1868), Fev. bibl. p. 125» vulgo Piloselloidea. Sed mihi es ala res nimium subtiliter acta. — Hieracium Pilosella (Brunfels, Ruel], Fuchs.) L. Sp. i Brunf. Herb, 3, p. 44 ; * E > 574. lin. 17, Koch p.569. n. 1. | ry n » Raa a» Ruell. De Nat. strp. 1. 2. c. 1. p. IA. i p PC Dub. p. 302. 13., Wilk i 00. : à aa - n, 1560, La-Peyr. Herb. Engl. Bull. Hrb. Fr, t xS. Mes is Flor AK < A110. Hayn. Ch. 2. p. 360. t. 153. y 95. E TES t ; Drev. et Ha l. En (Hop i 3. Pt ; Bor. v. 10. n. 673,, et v. 42. n. 852. (Pelleter.), Gaertn. Fr. Sem. 5 t. Tei. toes eia i89. qm opi Rei T. 6 p. 83 t 506. Burr, Hie er Roa. con : videntur. Matth 95 , in qua finguntur H. sied. auriculifol., pilosellifol., anisotrich., quae pe Bot. ert, 38. A". Po 997 Camer, Epit, - 108-9., Trag. St. h. p, 3 ai B t. p. 67., Dor r2 f. 4., Dalech. Hist. pl. Toss à. 9. i0. 2-9 eri. 05. B, £ 2. 15b. Obs. p. 254. P. 1; Icon. t. ' Oxon. 3. S, 7. p. Tis. t AP r et 3. po J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 24. p. 1039. , Moris. sub n, 3. Y Flor. Maj. et per /Estat, F ruct, ab Æstat. in Autumni primordia. 83 Legi in Pyr. Arag. ad Torla, die 10. Aug. 1850.; in Pyr. Catal. contra Gerona m." San Grau, die 22. Maj. 1851. Habui a Deville ex Orincles, nemore de Visker, Montgaillard, Hilarette. Character de involucro breviter cylindraceo non est firmus, nam involuerum campanulatum etiam, et basi ventricosum vidi; quae po- strema nota apud Koch magni est pro distinguendo H. stolonifero Waldst. Kit., Lc. n. 2. Formae facile obviae in Pyrenaeis sunt praecipue illa pilosissima, H. Peleterianum Mer., et altera grandiflora, cui puto re- spondere H. macranthum Tenor. Nap. 5. p. 190. t. 184, f. 3., Guss., Bert. Loca Bruufelsii pro hac, et pro insequente specie, sat fidenter statui. Sed icon, pro unaquaque specie dubia, relinquenda est; attamen Pilo- sellae propinquior videtur. Similis inspicitur apud Dorstenium, et Lo- nicer, Nat. h. crt. 94. D. s.c. Loniceriana altera minime dubia est. Hieracium Auricula (Brunfels) L., Plurium sententia. Auric. mur. altr. Brunf. Herbr. 3. p. 119. sin. ic. Trag. St. h. p. 278. n. 2. sin. fig. Koch p. 511. n. 7., Fries cum Bridg. Fl. Hallnd. n. 700., Moris Sard. 9. n. 742., Froel. in DC. l.c. p. 201. n. 10.. DC. Dub. p. 302. n. 15., Willk. Lang. 2 n. 1862. H. dubium Sm. Engl. Fl. 3. p. 356. n. 3., ook. B CD. . n. 4., Gaud. 5. n. 1796., Bert. 8. p. 462. n. 10. H. dub. La-Peyr. Herb., t -Peyr. 4; ;H. te. Herb. Matr. Engl. Bot. v. 33. n. 2332., Flor. Dan. t. 1111., Schrank Fl. Monac. t. 355., Sturm, Heft 37., Diet. Fl. Bor. v. 10. n. 674., Labr. Heg. Ic. Helv. fasc. 35. t. 6., Fl. Bat. v, t. 1168.. Reichnb. Icon. C, 29. t. 1475. f. 2., Tabern. Rrtb. p. 907. f. 1., Icon. t. 196. £ 1. 9, Flor. Maj. et per /Estat. Fruet. /Est. in Autummi primordia. Loca edita praediligit. Legi in Pyr. aurigr. sub le Port de Pailleres, die 29. Jul. 1840. Habui a Deville ex Bouille Pereille; et lusum speciei de Pyr. orient. habui a Coder filio. Observavi ad Urugne mare prope. Saepe in editioribus occurrit statura humillimum uniflorum. Stolones interdum longi, alias brevissimi; vidique individua binis praedita cau- libus, nulloque stolone. F olia, subtus praesertim, glauca: cadit in unam, aut alteram ex hisce formis H. nanum Scheele (in Linnaea V. 81. p. 643. n. 5.) Icon anglica desumpta fuit e specimine culto: cf. Hook., Arn. Br. Fl. ed. 8. p. 218. We etc. . Nomen Linnaeanum ex ejus operibus desumsi. Non me latet, quod pone Scbultezi Bipont. observationes, H. Auricula Linnaeani Herb. re- ferendum est ad H. praealtum Koch. Revera nostra specie caruit om- nino Linnaeus in Herbario? H. angustifolium Hoppe videre credidi eundo ad Bigorre; non amplius visum inter illusiones relinquam, quamvis et specimen ejus, sed sine loco, me vidisse crediderim in Herb. La-Peyr. Species, si revera talis, varietas H. Auriculae existimabatur a Facchini, et eum eo ab Ambrosi, FL. Tirol. austr, 2. p. 613., et p 156., ut pridem a DC. Dub. Gall. Quidquid sit, puto ad stirpem de qua haec pauca verba feci ad modum observationis, pertinere P'ilosell. angustifol. glabr. erect. minor. Bromel. Chlor. Goth. (1694.) p. 82., ut H. brevi- *eapum Gaud. Koch, quod jam iste rectissime suspicatus fuerat. In H. dubio La-Peyr. H. auriculaeforme Fries videt Timbal, cui parcendum erit. Hieracium pumilum (Plukenet) La-Peyr. Pluknt. Phytogr, t. 52. f. 6 God 2, p. 351., Griseb. l.c. p. 11. n. 17., Willk. Lang. 2.5. EC Scheel g à 9.) 5 6 R : breviscapum Dc. Fr., Froel. in DC, Pr. r4 eyr P4 : T Fr. "m eel, in Linnaea 31. (1861- . 644. n. 6. le. p. n. 26., DC. Dub. p. 302. n. 14. H. pumilum b Loisl, Gall. ed. 2. T. 2. p. 186. n. 4. La-Peyr. 84 * * l . sym . H. l uum Golm . Cat. pi. . * m Herb., H Vahlii Froe , 1n DC Pr: ex Frie b a " oimeir t l Catal ? Hier seri : ; 2. f. 2.? seqnts. potius. ceum Pourr. Herb. Paris., H. Pilosella d Mut. Fr. Reichnb. Icon. C. 29. t. 1472. f. 2.? seq p Leontodon alpinun Pourr. Herb. Matrit. 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. wie Paess pre Legi in Pyr. or. supra les Angles au Lac T 5 ELO au: fui Jul. 1839., et al Col de Nuria, die 14. Aug. vere e Cambresdazes; Perich, et Carlit; a la Cuma de la Grava, au Canigou, ie m blanca Py supra Setcasas. Dixit Ferrière vidisse se in monte etis didi Arag., ubi ego non animadverti, quod tamen speciem €—ÁÁÀ— non excludit. Ad haee specimina suum H. KAASEN lets ptima species, dubitavit Duby num varietas H. Pi - prs nn declarare ausus est Mutel; differt ab hoc statura saris sigri stiore, et rigidiore, facieque pm HSseper — im. s si mavis, obtusioribus, non discoloribus, neque ad terram — insda mi- reviore, nunquam nudo, rarissime monocalatho, ca n eis A eibi. noribus; denique stolonibus nullis, qua nota ab affini m : ERE et augustifolio potissimum distinguitur. Ad hoe m eR. ES 1 pa Se utraque foliorum pagina pili longi simplices, et pili Pese uen pte peduneulis glanduliferi etiam, quod una in affinibus spe ciet fetua i animadversum. Radix valde fibrosa, sed posset saepe dici e durs j : m non fuit certe correctum, quia planta, stricto sensu, seapigera non est. Delenda, vel obliviscenda est varietas g Monnier, H. Candollei Ess. p. 28. n. 14., in viva planta saepius lutei - Fateri tamen oportet, figuram esse admodum obscuram. Speciei notitia videtur caruisse Tournefort. T H. i Froel. egittimam esse speciem contendunt Scheele, stremo etia : m Fries Epier. n. 23 Hieracium fulvisetum Bertoloni! Herb. ,, Prius in Corsica detexit De Salis bridum Chaix, Vill., Fries Epier. Hier. p. 15, n. 7.? H. La-Peyr. Hist, abr. Pyrn.! In Herbr. d cit! Chaix, Supr. (1812.) p, 60, (sin. deser.) t. 9, f. Reichnb. Icon, C, 99, t. MI. f. 1,9. j. Jun. Fruet, Jun. Jul. In Pyr Fl y » Legi in 2u Catal. supra Gerona in vertice montis la Vù get los Angeles, die 25. Maj. 1851. Latetne in Herbario Coder e mo Canigou? illa separ ite, le. p. 459 . Quidam viderunt stirpem hybridam, quu | Pilosellam, cum ries, nuneuparunt; hanc ego admo m plantae nostrae similem existimavi : ef, illius synonymiam apud Neilreic in Maly En. pl. Aust P. 136. Caeterum et Bertolonii denominatio Ferrer co^ 99b quum pili fulvi inveniantur in Herbariis de speciebus eraciorum plurimis minus bene exsiceatis. * 85 SECTIO 2. AURELLA Tavuscn. Hieracium villosum Jacq. En. Stirp. Vindb. p. 145., et p. 271. n. Ti. deser. (excel. Clus. 1.) Gesn. Op. bot. ed. a Schm. tab. aen. 6. f. 52., ex Spr.,* Ambr. Flor. Tir. austr. 2. n. 380., et cf. Faccehin. Ibid. È 756. n. 33.; Wimm. Schles., ed. 1857., p. 305. H. Schraderi DC., Gaud. 5. n. 1791. . dentatum Hopp., glabratum Hopp., villosum Jacq., Schraderi DC., glandulosum i 0-4. H. flexuosum DC. Fr., et cum Dub. p. 302. n. 12. H. glandulifer., Schrad., et villos. Froel. in DC. Pr. P. 7. S. 4. ps. 227-8. ns. 109-11. (demt. Clus., et Jillen.) cum . Kit. ` i iri i , $ H inum š Pourr. It.? cum H. alpino Ejusd.? AÍl. Pedm. n. 771. t. 14. f. 9. var. gland., Fl. Dan. t. 27., Sturm Heft 39, 37., Rochel Pl. Ban. rars. p. 69. t. 29. f. 60., W. Kit. Pl. rars. Hungr. 3. p. 231. t. 909. Reichnb. Icon. C. 29. t. 1806. f. 1, 2., et t. 1807. Varts., sed vix; et t. 1508. f. 1., et t. 1510. f, 1, 2.. glandul. 9; Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In editior, et rarum. Legi mense Aug. 1836 specimen unieum in Pyr. orient, trans flumen Tet, de die, deque loco certo oblitus. Habui a Bordére ex le Pic blanc supra Gédre: vidit Timbal in. m.* Cagire, ad Castanese , et au Maill de Bourusse, (Arbas). aec species in formis suis mihi vix nota est: eam Faechinio, et Ambrosio fidens ab H. alpino separo, et ex iis refero. Nihil ferme addo; veritus ne, dum illius historiam augere nitéar, errorum potius cumulator fiam. Species nostra Pyrenaeis denegatur a Monn. Ess. Hier. p. 55. not, l, a Froel. in DC. Pr. s.c. sub n. 111., a Fries Hier. p. 64. n. 31. Non solum Gaudin, Wimmer, et Koch, quin etiam Ambrosi, et Facchini alpicolae H. villosum ab alpino sejungunt. Postremos hosce conferas in Fl. c. ns. etiam 981, et p. TOT: a, 34 | SECTIO 3.” CERINTHOIDEA Nos. (Hanc, Andryaloid., et Intybac., et Pseudo-cerinth. Koch). . Dauph. (non Jacq.), Koch p. 920. n. 25., DC. Dub. p. 301. n. 7. (forte cum H. Ga Tim b DC. Dub. p. 305. n. 40.). E Lawsonii Vill. Dauph. (excls. syns.) Mut. Fr. 2. p. 228. n. 9., LM Hier. p. 18. n. 26., H. barbatum Loisl. Gall. ed. 2. T. 9. p. 192. n. 46. H. saxat., H. sericeum I Peyr., et H. mixtum Froel. in DC. Pr., Gren. Godr. Fr. 9. ps. 359-60. H. vellereum Scheele, H. awsonii Vill.. H. mixtum Froel., H. candidum Scheel., et forte H. purpurascens eel., Willk. vat. .1 - H. scorzoneraefolium Gmel. Bad. Als. 3. n. 1192., saltem quoad plantam in Pyren. ! H. Laws. La-Peyr. Herb., et H. sericeum Pourr. Chl. Narb. n. 594., La-Peyr. Herb. et H. i . Nrb. : ; H. anglicum Fries, Lor. Glanes; H. villosum Duf. Bouq.? H. villosum Pal. y Verdr., Gmel. P. Als. quoad pl. Pyrenr.! H. Ramondi Griseb. n. 30.?, H. ürbarieane Pourr.? Hrb. Matrit. H. $73 4 Fri . ; ni av., et H. phlomoides Froel., ex Schultz F. Arch. Fl. p. Son, Ra DAUDh. 2. p. 418. t. 99. f.ae infrs.; Mut. Lc. t. 34, f. 264., Engl. Bot. v. 29. n. 2083. Law- - Reichnb, Icon. a 99. t. 1491., et t. 1492. f. 1. vestit. f. 2. seric. 3| Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In montan, ad rupes calcareas. 86 Legi in Pyr. Cantabr. (Guipuzcoa) supra O/iale eundo ad Aranzau Ld. la Zapata de la Virgen, die 2. Jul. 1853.; supra Pierrefitte de Bigorre Ld. las escalas, die 1. Jun. 1862., sub Aæ ad rupes de Lordat, die 21. Jul. 1840. In Pyr. Arag. edit. supra Sireza 1.d. el Castillo de Hecho, die 15. Jul. 1858.: in Pyr. or. supra St. Paul de Fenhouilledes, |. Pourr. autopt. de pilosis., die 15. Jun. 1852.; ad veterem arcem de Mont- Louis, die 23. Jun. 1837. Habui e Pyr. septr. med. ex le Pic blanc ad Gdre a Bordére; et l. non bene indicato a Philippe. Abunde a Deville ex Péne de Sérrat, ex Tucoy (Azun), et ex le Pic de Dagés: obtinui e Campo mnt, Corbar. a Gautier. Vivit au Pic de Ger supra les Eaux Bonnes, in Valle Lienz editiore ; in valle Azun pluribus locis, supra non memoratis ex Deville sive notis, sive speciminibus alibi positis. Observavi copiosius praesertim per Pyren. mediterr.; vidi in Valle de Aezcoa ad Villanueva, in valle de Roncal, ad Sallen, Torla, Bielsa, a la Pena de la mula (Sobrarbe), supra Panticosa ad Murillo Gallego, Or- gania, Valle d' Andorre, Setcasas, in m.* Recaufat.; ad Tolosa Cantabror., a las Dos anas, al puerto de Canfranc, supra Paglietta, etc. in quod num gradatim transeat veritus sum: hoc idem suspicabatur Loret, apud Bill. Annot. (1855) p. 224. Folia pallida, olivacea, albi- cantia etiamsi tomentum defuerit, tune glauca sese ostendunt: recepta- culum pilosum, ligulae florum sulphureae. Ludit certe rhizomate brevi, aut longe repente, caule depresso, pedunculo toto nudo, vix folio unico , . lineari, aut cordato-angustato praedito; praeter eum, vel in illius bifurca- ut tura generati Imaris, ali do sesquipe- dalis Plerumque herb B m palmaris, aliquando sesq é a tota allida est ius 1 : ens. Caeterum folia emarei E rípen ; rarius in fulvum colorem verg latum, à fuscescens. Pilos Pu ; 2 Ti eos in folioso, foliis integris rir Haie Variabat pedunculo nudo et sub- saralan. seine E i Arag. ludebat pedunculis pilosis, et dentatis, villosissi 410815, monocephalis, foliis integris et osis. H. mirtum Froel pilosis, involueris plus minusve glandu- vatile, et alpinum praedicat, ule. intermedium, inter H. sa- n. 189), sejunetum n recul „a Zetterstedt (Pl. vasc. Pyr. principls. ab ahis; mihi mera varietas est H, Villarii, sistens 81 villosiorem ealathorum statum. H. pilosissimum Pourr. desideratur in illius Herbario Matriti asservato, sed ibidem reperitur planta e San Pedro de Montes cum nominibus, sive H. lanigeri, sive H. lanati, quae ejusdem, eum nostra, videtur speciei; nec Pourret semper fideliter me- moriae retinuit ea quae egerat in Chlor. Narb., eujus exemplare ipsum palam fit in Hispania caruisse! Ego illius synonymon ex autopsia loci huc retuli, sed nomen H. pilosissimi minus aptum fuisse novi, quia pili interdum non snnt copiosi, imo pareissimi, et herba sub-glauca obvenit, ut supra dixi. Item dicendum erit de aliis denominationibus H. sericei, lanati, lanigeri, barbati, si ad totam plantam, nec tantum ad ejus collum respicias. Vestigia nominis H. mixti penes La-Peyrouse non invenimus: nomen forte ab eo inditum plantae eum amicis com- municatae. Villar speciem duplicavit, falsisque synonymis deturpavit. Neque magis receptum nomen H. saxatilis laudandum fuisset , quia planta non inter saxa, sed ad rupes constanter provenit. Attamen prius, et praestantius aliiorum sui aevi botanieorum, speciem exposuit Villar. Credere ego nequeo, H. Langei Fries, Epier. Hierac. p. DT. n. 24., Lang. Descr. Ic. pl. novr. ete. p. 11. t. 18. bonam decernere speciem. Repertum fuit in Valle de Lys, et prius adumbratum sub nomine H. tricocephali Lang. Pug. pl impr. Hispanier. fase. 2. p. 154. Hieracium cerinthoides (Tournefort) L. Sp. rton 1689.) p. 189. lin. 18., an et lin. 20.?, Elém. Bot. p. 375. lin. n. 38., an et l. 39.? revertendo ad Schol. botan, (bis). Gouan IIl. . cerinth., H. vogesiacum Moug.. H. olivaceum, H. neo- H. al : . P . H. neoce lum Scheele, H. voges. et H. lamprophyllum Scheel., H. bicolor Scheele?, et H. olivac. Willk. Lang. 2. ns. 1886-91, La-Peyr. Herb., et H. hybridum, et H. scorzoneraefolium , et H. villosum, et H. ME et H. flexuosum, et o m forte varietate una, et H. rhomboidale, partim, et H. elongatum, partim, La-Peyr. Herb. ; H. cordi- folium La-Peyr., Froel. in DC. Pr., et H. decipiens Froel., et H. La-Peyrousii H diaphabun Fr.? H. porrectum Fr.? Gr. Godr. H. adenophorum Scheel.?, et H. Langei Scheel.? H, cor- » : : ep TS. Gar. Nogr.? H. arbacense Timb.? H. capsirense Timb., H. macrophyllum Scheel.? Gouan l.c, t 22, f. 4. Reichnb. Icon. C. 99. t. 1495. f. i., f 9. olivac. et t. 1496. vars., 2.a vogesiac., et t. 1498. f, 2. Candoll., et t. 1514. f. 4., rhomboid., et t. 1493. Ramnd 9; Flor. Jun. Aug. Fruct Aug. Sept. In montan., editisque. Legi in Pyr. septr. med. sub le Pert de Venasques, die 19. Jul. 1838. ad Esquierry, die 21. Jul. 1838.; in Pyr. or. sub Prats de Mollo au Bauze de laze (unde etiam a Massot accepi), die 22. Jun. 1840., ibidemque a la Roca galinera, die 25. Jun. 1840., indidem a la Bal- nosa, unde etiam Massot vel Xatart dabant; àecepi etiam ex Costa- bona, ex Prats de Mollo, et ex la Roca galinera a Xatart: ex le Pic de Ger habui a De Girar , ex Campan a Philippe. Formam, sat so- lemnem, quae respondet H. rhomboidali La-Peyr., legi in Pyr. septr. ab ignoto: ex ipso Deville speciem habeo ex le Pic de Baz?s, Cercea- dure, Albi, Pena de Serret, Ger de Troubat, vicinis des Eauz Bonnes, reign, Pic de Gabizos, nemore de Lhieris; sub forma, quae H. vogesiacum ex le Ger du Troubat, et ex Valle de Louron, etc. Habui insuper iterum ex Campan a Galant; ex Pic blanc a Bordère, ad Galba (Capsir, Pyr. or.) a Gautier. Legebat Deville etiam in m.e Sacon, et a l'Estibe de Luz. Dservavimus au Cirque de Gavarnie, in valle Lienz editiore, ad balnea de Panticosa, in m.* Corbera supra Berga, in Valle Andorra eto. 88 Multiformis species, ast indieium sui non dereliquens. Longa mea iti- nera per Pyrenaeos, vasta de hujus speciei formis in La-Peyrouse herbario congeries, copiosa Deville carissimi collectio, sententiam meam de speciei polymorphia confirmarunt: cf, ad rem etiam Zetterst. Pl. vase. Pyr. Principls. p. 166. lin. 3. seqs. Caulis farctus, sed mollis- sima repletus medulla, ita ut sub compressione fistulosus appareat. Receptaculum, ut plura a me examinata Hieracia, gerit per marginem magis salientem foveolarum pilos diversae longitudinis, ita ut pilosum videatur; sed alveola margine fimbriata vix ego dicerem. Viscositas plantae attaetu parum notabilis, itemve in speciminibus inter chartas positis paullulum manifesta, si excipias superiores plantae partes, in quibus reapse facile patet. Ergo glandulae pareae in caule , eviden- tiores in peduneulis, inque florum involueris, vix in foliis, vel in earum petiolis, oculis nudis manifestae, Pili et glandulae flavieantes; glauce- scentia plantae parum manifesta. Variat eolore viridi plus minus intenso, ferme olivaceo etiam, ad- stante aut deficiente glaucedine; hirsutie plus minus copiosa, itemve glandularum copia, et inde viscositate. Caule simpliei, monocephalo; ramoso, ramosissimo, pluricephalo; basi nudo , aut denso villo induto, paucifoliato, et pluribus foliis onusto, quae folia occurrunt longa, brevia, ata, angusta, acuta, obtusa , integra, et profunde dentata, viridia, glauca, et hirsuta. Et involucrorum squamae ludunt quoque angustae, et latiusculae, adpressae, et laxatae. H. rhomboidale La-Peyr. Mém, Acad. R. Toul. T. 1. (1782) p. 215. t. 18., Hist. abr, pl. Pyr, T. 2, p.4i7.n31, an lectum , est certe hujus speciei forma i Deville. . hrb. non prorsus convenire cum ; Sed magis accedere ad reco- is. Ex Esquierry unde et ego habeo, se Soc. botq. Fr. T. 3. (1856) p. 211., d perperam. H. rhomboidale La-Peyr. 7. € eum Duby Gall, Loisl. Gall, Mut. Fr., Poir. Dict. ege de eo loquuti sunt pone La-Peyrouse dictatum. e E . ceu propriam speciem excepit Grisebach l.c. A pistas "qne Forli ` decipientem Froelich, laudatis tali ya en S m separarunt ou à : ` edi Grenier, Godron, Rin ekléper, geot, Fries, Froelich, Nestler, Rapin ete, Item H. obovatum La-Peyr., eyr., et olivaceum. Gren. et bonam esse speciem putavit, se omnino praetermittere DC, p. er ad hancine quoque speciem refero H. por- Mold Do. HORE ER 3. p. ati. , ex le Port de Saleix ab rrondeau, qui specimina mihi Toulouse demonstrabat pro H. cern- thoides lusu a me cito recognita, : aes E oides ne lecta a la Ballomosa sub Prats de Mollo, aika Bali ; e à Xatart accepta ropria species tal t = DAN, qu meam sententiam criticavit in scheda Herbr. - centr., cui dem rand, et Grenier, in Butt. n Sitges ^s T 14 (1869) p. 388., stirpem H. pseudocerinthem 89 H. Ramondi Griseb. p. 20. n. 30., ex allato synonymo H. miti Gr. Fr. ad R. Villarii retuli; sed inspectio illius figurae apud Rei- ehenbach me adduceret ad H. cerinthoidem. H. glaucum La-Peyr., ex Herb. Serres (latrone de Herb. La-Peyrouse) ad H. neocerinthem Fries relatum est a Gren. Fr. l.c.; a Timbal dieitur synonymon H. vogesiaci oug., de quo jam diximus. Ego illud in Herbr. La-Peyrouse non amplius reperii. 77. croaticum La-Peyr. in H. latifolium Spreng. impulit Froel. apud DC. Pr. p. 612. n. 66. Suspicor H. latifol. Spreng., et H. corruscans Fries duas sistere speciel nostrae oppositas varietates, latifoliam, et angustifoliam. eperii in Herb. Moquin legittimum 77. cerinthoidem nomine H. Lawsonii Ramond. Non credo eamdem plantam cum H. Lawsonii Sm. St. Amans per Revr. Kirby, Smithio donata, quam inter lusus H. Villarii potius comprehenderem. Laudavit ad H. Lawsonii Smith (Trans. Linn. Soc. V. 9. (1808) p. 241., confirmavitque in Engl. Fl. 3. p. 362. n. 10.) H. glauc. pilos., foliis par. dents. Dillen Hrt. Elth. p. 180. t. 149. f. 179., quae icon habitu et facie, non tamen characteribus, Æ. cerinthoidem sat bene refert. Videtur ista Dillenii planta, cum illa de qua loquutus est Smith sub nomine Æ. cerinthoides , primo Trans. Linn. l.c. p. 242-3., dein in Engl. Bot. n. 2378., denique in Engl. Fl. V. 3. p. 365. n. 13., potius spectare ad H. longifolium Schleich. Cat. 1815. Video Froel. in DC. Pr. prius p. ?28. n. 110. istud Dillenii locum ad varietatem b H. Schraderi DC. citare, mox iterum ad var. g H. longifolii, p. 230. n. 115. Diu haesitavi, num H. scopulorum La-Peyr. ad H. Villar, num ad H. cerinthoidem afferrem. Postremo hue sistendum duxi, cum Ben- tham, Cat. p. 90., et cum Monn. Ess. p. 51.; contra Dufour yr. p. 45., qui H. Villarii voluit, alique cum eo. Considero etiam stirpem, quam Æ. neocerinthem dicunt, adeo affinem esse cum H. Vil- larii, ut primo intuitu pro ea sumeretur. Plantae hujuscemodi me suspi- care fecerunt de legittima differentia inter modo citatas species. H. cerinthoides Vill. Dauph. 3. p. 110. t. 32. a nostra specie fugit: ad- ducunt eum ad Æ. pseudo-cerinthem, (in amplexicaule profluentem), quod reapse Pyrenaeis non tribuunt; cf. Gr. Fr. 2. p. 364. Revera ad H. amplexicaule confirmare vix ego dubito. Monnier Hier. p. 56. va- rietatem fecit H. villosi. inime mihi placet H. cerinthoides Spreng. Syst. Veget. 3. p. 644. n. 84. Mutel prius Fl. Dauph. (1880) p. 283. n. 25., H. cerinthoidem Vill, et DC., Duby, Loisel., non Linnaei, varietatem declarare H. vil- loi L., Vil., DCi, Loisel., mox (1885), Fl. Fr. 2. p. 229. n. 12. H. cerinthoidem Vill. Herb. (fide Grenier, qui postea consilium mutavit) afferre ad Æ. cerinthoidem Gouan ceu varietatem, relicto H. villoso L. ad aliam sectionem p. 226. n. 3., quod in Pyrenaeis ipse quoque spon- taneum esse dieit, innixus, ut videtur, synonymis La-Peyrousianis ab eo diverso modo interpretati. Seheele, Linn. 32. p. 658. illo utitur pro suo H. sonchifolio, quod in amplexicaulem ruere existimo. Non inutile ad rem, saltem curiositatis gratia, ea puto referre, quae Seripta sunt a Smith de suo putato H. cerinthoide , deque Villariano 1800: Our plant (H. cerinthoides) is certainly that of Linnaeus, and apparently of Decandolle. It accords well with Gouan 's plate, but not whit that of Villars, nor with specimens from Dauphiny which yet may 90 possibly be but varieties of the same species , Engl. F1. 9. p. 366. n. 18., et pro stirpe anglica cerinthoidis nomen sustinuerunt Hook., Arn. Br. . ed. 8. p. 222. n. 11. Attamen pyrenaea species Linnaei denomi- nationem, a Tournefort mutuatam, servare debet. uie -speciei statura, habitu, et facie simile est 77. flexuosum Waldst. Kit. Pl. rars. Hungr. T. 3. p. 231. t. 209. (sive H. villosum (Clus.) Jacq., Koch p. 519. n. 22, cui H. Grenieri Timb., ipso fatente). Auctores illi specifico hieraciifoliae nomine quamdam .Saxifragam alpinam salu- tarunt, in qua specie revera folia illis H. cerinthoidis Pyrenaeorum persimilia habentur; dentibus tamen in ea Saxifraga forte magis evi- dentioribus, prae iis quos generatim ostendit H. cerinthoides; attamen talia ut hane stirpem cito menti revoeent. Formae illae quae in olivaceam concurrunt, Timbali ingenium exercuerunt: cf. Albrs. or. ps. 44-5. Hieracium compositum La-Peyrouse! Herb. La-Peyr. Hist. abr. Pl. Pyr. 2. p. 476. n. 28., Loisel. Gall. ed. 2. T. 2 2 DC. Dub . 2. p. 192. n. 44., en DC. Pr. c. i 2. n. 48., DC. Dub. » 304. n. 32, Gren, Godr. Fr. 2. p: 362., H. cynoglossifoliuin Pourr, Herbr. Matrit.! H. Bartlingi Scheel, est ne var.? sicq. H. Lychnitif. Ejusd.? Reichnb. Icon. C. 29. t. 1504., et t. 1514. f. 1. squam. involucr. exter. : 9, Flor. Aug. an et in Pyr. Ara X Prats de Mollo, sur les pendants du ravin au deca de las Costas guadas, habui a Xatart et a Massot. Forte idem est a me lectum in Pyr. Arag. supra Torla ad mont. Ordessa, die 27. Sept. 1845. eritus sum ne foret tantum varietas insignis Mier. cerinthoidis! Planta a me lecta in monte Ordessa est statura pedalis; radix ei 8, folia sub-integra; bracteae per pedun- ; calathi tomento pallido induti; pedunculi surrecti; flores magni sulphurei Fruct. Sept. In Pyr. orient. septr. edit., rarissime; Y. ; s ecedit H. nemoroso Reichnb, Pl. exsicc.; itemque ,J24 murede Sjosson, spec, nouv. ou eritiqs. in Ann. Sc. Nat. : I Te (1841) p. 209. t. 12., quod H. crinito Fl. Graec. respondet, eins CH. ý eigen p- 414; et cf. Reiehnb. l.c. t. 1525. Simile e es (c i uss, l. Si j . " . d k claravit Bert, It. 8. p. 490 R n E cani eiblon en Hieracium pyrenaeum Jordan! Jord. Obs, pl. nouv. er, etc fra ) (1859.) p, 386, H. Gas d. m. 7. (1849.) p. 37., Loret Glanes in Bull. Soc. botq. Fr. T. ores. y Tei Te oir. Fr, 2. p. 376. H. nob., pyren., MK Cake Bebsele, Willk. Lang. . . € Canigou, et Cagire! H, uM 7. £ 2. H. lanceolatum yei ad erb., partim. quoad Peyr., et H. denudatum La Peyr, riim PM tang. Pug.? Quidam huc referunt H. elongatum 9, Flor. Aug. Sept. F | . - Fruet. Sept. Oct ; i medior. solo calcar., et orient. eti iw e ME eed). aodion, ; Me 22. Sept. 1845. Habui ex - T, ex les Eaux chaudes a Gaston Sa- (signaturam non intelligo) in Herb. meo ex G?dre, lectum a Bordére, a Deville. ivere in valle ? um a Bor Tres, certe non Agir hei: ad naturam elaborat AE EE i e Gren. t Grisebach, Hier. E a Sel, rib. p. 0] c 22 — qui prim: E 91 vult rosulas foliorum persistentes, involucra atrovirentia, ligulas glabras, achenia atra; secundo refert Grisebach H. hirsutum Gr. Godr. Fr. 9. p. 386. (non Bernhardi), quod a Scheele excluditur , ei H. Grenieri Sch. Ast ego unicam tantum in hisce extare speciem puto. Notum est ligulas aliquando variare glabras, et ciliatas in eadem specie; achenia nisi matura observata, colorem notandum non offerunt; rosulae foliorum pro aetate eae quidem evanescere; et involucra, seu calathos extus in pluribus Zieraciorum speciebus variationibus obnoxios unusquisque agnoscit; denique stylus non semper eodewm fultus colore sese offert, teste Scheele * Styli color variat in multis Hieraciis. „ Linnaea V. 32. (1863) p. 650. Hieracium humile (G. Bauhini) Willd. Sp. H. prof. sinuat. pubesc. G. Bauh. Basil. p. 38. Host. FI. Austr. 2. p. 411. n. 25., Froel. in DC. Le. n. 944. n. 56. H; Jacquini Vill., Koch p. 524. n. 37., Bert. 8. p. 480. n. 23., Gaud. 5. n. 1815., i - P. 305. n. 41. Jacq. A. 2. p. 53. t. 189., Vill. Dauph. 3. p. 123. t. 28., Labr. Heg. Icon. Helv. fasc, 36. t. 2., Reichnb. Icon. C, 99. t. 1517. £ t., 2. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 24. p. 1034. f. 2., p. 324. f. 5. Flor. Jul. Aug. Fruct, Aug. Sept. In Pyr. med. editioribus, E des Legi in Pyr. Arag. editiss. al Puerto de Canfranc, die 13. Aug. 1858. Ex Pyr. sept. Vallée d'Aspé accepi a Bordére; habeo a Deville ex le Pic de Gabizos. Hieracium amplexicaule (Tournef.) L. Sp. Tournf. Schol. bot. (ed. Wart. 1689.) p. 189. hm. 4-ult., e forte etiam 5-ult. Koch p. 525. n. Bad, Als. T. 3. p. 327. n. 1202. Froel. in DC. Pr. p. 230. n. 118., Moris Sard. 2. n. 744., DC. Dub. p. 203. n. 26., Willk. Lang. 2. n. 1869. Lepicaune balsamea La-Peyr. Herb., et H. humile La-Peyr. Hrb., partim; H. Lawsonii var. La-Peyrouse (e Gavarnie) in Herb. March., ex Timb. et Lor. H. conyzaefolium Pourr It./, ex Timb. Ex Scheele huc pertinent H. pulmonarioides Vill. (dicamus et Gren. Jur.), H. rupic Jord., H. ligusticum Reut, non r., H. pseudocerinthe Gren., non Koch: H. ^ : i X Scheel. All. Pedm. n. 792. t. 15. f. 1., et t. 30. f. 2., Vill. Dauph. 3. . A. t 34. pulmnr. (var.), et p. 110. n. 14. t. 32. cerinth. videtr.; Asso Syn. Arag. p. 111. n. 763. t. 7., Baichub. Icon. C. 29. t. 1500., et t. 1501. f. 2, e Pyrenaeis! var., et f, 1. rupic. Jord. cred., et t. 1509. f, 1. (pulmonar.) credo, Fl. Bat. v. 13. t. 10114., Engl. Bot. Suppl. v. 1. n. 2690. ult., Elém. botq p. 375. lin. 3., Inst. r. hrb. p. 472. 4i., Bert. 8. p. 497. n. 35., Gaud. 5. n. 1818., Gmel. ola 9| Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. In montan. rupestrib., etiam region. infer. Legi in Pyr, aurig. prope Mijanes ad rupes de la Maura, et in m.* Spinatz, diebus 14. et 17. Aug. 1843. Habeo lectum a Deville au Port de Cauterets; et ex Cercéadure, et la Hourquette du Pin: ex Costabona Pyr. or. a Massot. Observavi in Pyr. Catal. humil. ad rupes H. nitidum Scheel. in Linnaea V. 32. (1863) p. 655. n. 10., me parum suadet; et suspecta quidem sunt H. sonchifoliwm, H. glauco- P'y*un, H. myriophyllum, et H. emarginatum Scheel., ns. 12-5. , “Onfirmatur magis in dies eorum sententia, qui 77. pulmonarioides Vill. hujus varietatem deelarant, a quo invitus ferme separavit Koch, Ibid. n. 42. E longo tempore mihi suspecta planta, quam aut varietatem 92 H. amplexicaulis, aut ibridam inter hoe, et /7. murorum existimaveram. Hujuscemodi stirpem vidi ad Mont-Louis, in Pyr. Catal, inque septr. med. humilioribus. Drac albidum (Scheuchzeri) Vill. F7. Delph. p. 86., et Prosp. Scheu It. alp. T. 336.. H. int. etc. x: eet fl. magn. alb. 4 Pur Sp. O4 n. 11. est dubium, * "nimium abiak opc ie, Koc 1 5., Gaud. 5 M Gren. Á— Fr. . 917. , DC. Dub. p. 5 sinai Wulf. apud J acq. A., Ber 8. p. 492. i Scilagitiveiti intybacea Griseb. Te É Copons iy apaa La-Peyr. Herbr. 1 PPAT mi E andl., m eim. Jacq. d P M. p. 52. t. 43., All, Podm. n. 793. t. 99. f. 3., Vi Lond 3. p. 193. ichnb. Icon. C. 99. t. 1467., Sturm Heft 39. Flor. Tul Pu Aug. In Pyr. med. editioribus. Habui ex la Penna de Secugnat ad Gavarnie a Bordére, Unieum individuum me vidisse memini, Aug. 1838., in m.* Pena blanca Pyr. Aragonensium., SECTIO 4.* PULMONARIOIDEA Kocu. ye Hieracium HOM Vi AER Barrel.? Bernardi) Gren. Godr. Fr. Bernd, ex Gr. r. c. Barr an ` 342.? Brunyer? v. jte Gr. Godr. Fr. 2. pi Hh Lang. 2. n. pua i^ mu roce m g rotundatum Koch Syn. ed. 1. p. 457. n. L2 d Ade d. Sp., Gres Hier. p. 38. n. 57. H. rotundum Dule., = lasiophyllum Timb. e mont. Corbar.? cf. Reliq. Pourr. p. 68., H. Duvor uk Reichnb, I 1520. n, C. 99. t f. 1., Timb, Mass. d Abas. (1876.) p. 99. t. n. 3. Ji da Jun, Jul. R Jul. Aug. In Pyren. med.; et Ataxens.? n Pyr. Arag. edit. sab el Puerto de Hecho, nemore de za, die 15 Jal. 1858. Ex Marques habeo a Deville. In Valle d' Aspe et ad Oloron legebat Bernard. uc afferebat Grenier (i pos opinabatur Griseb. 7 , quae H. arnicoidem sat i. exprimere videtur, secum trahens, ex Jas. Obs. n. 1045, H. ned fol. non macul. min. pilos, as Hrt. Bles. ed. 2. (1655) p agas A sme Bivona fil! l. Hrt. E. 180 f. 179., cum Anglis credo. Guss. Sic. S 404. n. 5., Fries xA $3. n. "us "bs Pe Pod Br. Fi. ed. 8. p.293. n. 13; mi Gongetianum Gren. nes Fi. 2. nen p atey dii i Paséh Koch Ae n. 34., eum H. pallescente W. Kit. n. 30.? H, pulmo- na $n. Engl. Fl. 3. p. 382. n, 9 food H. nigrescons Willd., e x Hook., Creep Babingt.). Forte n D. Re ichnb, asioph rins M "E Pyrenaeor.: cf. Gre . Le. p. 369., H. Jeanbernati m eichn Ea HT. iDe chua) ret v MS E 1. (Gouget. E "Dietz. Fl. Bor. v. 12. t. 851. MU "ig M alást. Kit. pl. rar. Hungr. 3 - P. 241. t. 217, (pallesc.), Timb. le Llaur. PS. 9 m Jul. Fruet, Aug. In Pyren. med. orientalibus, locis non Z ia a Deville dp: Valle de hos ex le Pic du midi d'Arrens; et A -~ Atax. Miguélow; ex Montalleur Pyr. Ata lectum a ignoto, e i nemore Fourques (Cor br.) a Gautier, ex le Llau- renti a Timb. Vivere ad ? i : tibus les Alberes detexit t des testatur Boutigny in litteris; in mon specimine ab auctore sai Smith citat Æ. pulmonarioidem Vill. tare videtur. Suspicor nc E Paim H. Ap ski etui d i . 9390. Intervenit quoque . 66. valde bbsenrum, 93 Hieracium murale (Tragi) Salisb. Pr, p: 18L5 2: Trag. Stirp. h. p. 276. fig.a H. murorum G. Bauh., q n, 34.?); Bert, 8. E 481. n. 24., Gaud. 5. n. 1814., I., Moris Sard. 9. n. 743., Gren. Jur. p. 485., H. Le- gionense Coss,?, H. atrovirens Guss., H, muror., et H. rubescens Jord.? Willk. Lang. 2. ns. 1901., 1 et 1906.; et H. praecox Schultz etiam n. 1905. (monitu Kirschleg.) H. muror., et H. caesium 8. ps. 326-7. ns. bingt., 1 d. 5 205. ns L., Koch p. 522. n. 33., (cum inseq. H. inciso «ed, ; 6 . ed. 5. p. 205. A 29. H. muror. La-Peyr. Herb. partim (excls. vars. pilos .; et nudicaul.?); et H. rhomboidale var. an- ti ? H. praecox Sch. Pollich 1851., ex Kir- 223p. 971, Uu EBC T, 1.., eft 39., Reichnb. Icon. C. 99. t. 4519. , elt. 1520. f. 9 (atrovir.), et f. 2. (incis.), et t. 1594. f, 9. (caes.); et t. 1551. f. 2. (cinerasc.) i rib. p.504, f. Iedui:t. 1944: L, ; f. 9.; Chabr. Sciagr. p. 324. f. 3. Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 565, f. 1. ve Lonier. Nat. h. crt. 95. A fig. Trag. invers. Chemnit. Brnnsv. p. 43. Append. t, 6. Barre Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. Legi in Pyr. Cantabr. m.* Jara secus la Nive, prope Osses, die 1T. Jun. 1841.; et supra Baigorry ad Banca, die 19. Jun. 1841.; in Pyr. Catal sub Solsona secus iter de la Farga, die 7. Jüan. 1861.; contra Berga ld. la Sierra de Nuvet, die 17. Maj. 1861., in montibus les Albóres sub el Pla de lArca, die, 26. Maj. 1860. Habui a Deville ex Mattat, Arrens, nemore de Robisclou, Mont-Sacon, de viciniis aux saus Bonnes, ex Pandelles, etc. (sl); ex la Bétouze (mnt. Corbar.) a Gautier, qui misit quoque e nemore de la Matte (Capsir) sub nomine Tl. pilulare Jord.?? (sic. adix praemorsa; receptaeulum planum cum pilis exsurgentibus e margine alveolorum; ligulae profunde quinque-dentatae, glabrae. Species polymorpha; primus, forte, illius indolem variabilem in Pyrenaeis ob- servavit St. Ama Boug. Pyren. 1789. p. 245. n. 184. (dummodo speciem non excesserit!) Status quem dixissem H. muror. b sylvat. L., Koch (Tabern. Krtb. 904. f. 1.) occurrit mihi in m.e Arola Pyr. oecid. In hoc petioli Griseb. | c. p. 38. n. 58. dubitare possum: huie iste retulit H. Zop- peanum. Froel., et FT. murorum Gren. Godr. Fr., quod judicium nostrum cum Grenier componeret, nisi dein iste Fl Jur. p. 487. sese muta- Vis&eb, confirmans tamen sententiam nostram s.c. de suo Æ. caesio! „Alia individua cum hisce affinia ea sunt quae legi in Pyr. Cantabr., facie propinquiora Z7. sylvatico, accedentia illico ZZ. muralis formae, i H. maculatum. Sm. Compend. Engl. Flor. 3. p. 366. n. T., Engl. 21 Aeterum, sive ex observatis, vel e collectis speciminibus, aut ab d calathos, inque peduneulis admodum quoque varia. Varietas ista, ° qua aliquid dicere volui, reperitur in arenosis, ad sylvarum oras, 94 et ad muros, saepius tamen in locis umbrosis. Alia varietas indumento lanuginoso insignis ea est quam ad Solsona legi. Prope Vencarede Pyr. aurigr. lusum offendi similem facie Æ. composito. . fragile Jord., Gren. Godr. Fr. 2. p. 313-4. est planta ab in- secto agressore vitiata: hoc percepi in individuis de Arrens a Deville lectis citatis a Dulac, Fl. Hautes Pyr. n. 1591. ad H. fragile. Eumdem casum observavi in Arnoseride clavata, in Paleya albida, in Erodio longe-pedunculato, quae sunt plantae, ex meis litteris, citatae in Bull. Soc. botq. Fr. T. 17. (1870.) p. 181. H. vestitum Gren. Godr. Fr. 2. p. 369., indicatum ad Mont-Louis, et ad Prats de Mollo, videtur mihi lusus Æ. muralis, nec secus existi- mandam puto H. cinerascentem Jord. e Narbonne Fr. ibid. p. 310. Forte de primo dubitationem quis moveret, num potius illud pertineat ad H. Villarii formam Lawsonii: illum in valle de Caroll indicat Griseb. Le. p. 19. n. 28. Secundum , relatum est a Grisebach (Hier. p. 99. est, quoad haneine secundam stirpem ; q i uscinonensi, et Catalaunico. Primo intuitu me quasi illexit; cautum fecerunt amici. , n H. montolearense Timb. (Explor, de Montolieu 1815. p. 10.) ego video formam H. muralis in monaria Galloru bs Oba. p. 317. f. 2. Icon. t. 587. £ 1., a quibusdam, cum Bauhinis, citatu ad H. murale, a quo me judice, fugit, faciem gerens cum Sene- ce | isse, quis inficiabitur? Planta Lued d t Monspe- liensis declarata a Liobel; anta Lugdunensis, e pe Hio iue cum ii lis existimationis diceretur; se Pena in Adversariis, p. 253., faci “en mihi offerunt stirpem , yen He neque locus sub H. sylvatico tutus videatur. viventem Jel i » Ibid. p. 25., cum hoc postremo con- ; Jordaniano vtl tum (v. p. c. Malgré, etc.) , jade Xistimo, Pariter 77, c "unb. Gaut, quo ex les . crassum limb., Gaut., q H. irte ad Campo lectum a Gautier obtinui inier ]usiones : muraüis censendum esse arbitror. , Linn. gae Sylvaticum (Tabernaem.) Lamk. Fr, et Dict, Sm. Trans. Tabern. Krtb. p. 504. f. 2 cum Arn. Br. FI. ed. 8. p. gog ' "JU Credo p. 505. fig.a Hook. et Hook. n. 60., Bert. 8. P. 485, n. ar EN Sm. — FI. Hi 3. p. e E eu k DG Er IR P. 215. Ped.) Willk. Lang. 2. n. too iml: Gren. Godr. Fr, 2. p. 375., H. vulgatum Fries, Koch p. 92l« - Als. T. 3. n. 1198., cum n lanis Man. Br. Bot. ed. 5. p. 206. n. 94 H. angustifohum Gmel. : nalii ejusd. Ibid, n. 1197. ex Mey. H. murorum sylvaticum 95 Gaud. 5. n. 1814. IL; d Mey. Fl. Hancr. p. 330. n. 5. H. intermedium La-Peyr. Herb., B Migne Pourr. Hbr. Matr., H. murorum que ex Llo d teh. infer.; H. argillaceum Jord., . or su ; alis?); H ord.. H. bescens Jord., H. festivum Jord., H. aspernatum Jord., H. Gp weg Jord.!, H. tinctum emo r Carion Saon. Loir., H. nevulaefolium Jord., H. approximatnm Jord., H. acuminatum Jord.. a Gren. Jur. ; alia sapay citantur Fl. Fr. H. intermedium La-Pe r. in Herbr. Pee ary fore H. Male Jord., Gren. ex Timbal, H. argutidens Fr.; H. incisum Fries (nec E do ex Oda et Norman.; H. ramosum Ww. Kit.; H, nemorosum chr En., ex Led. Ross. Engl. B . 2031., 1113.. S x i w = e O [z] = z. t9 R E e "Eg m 5 E rrj a o A O A w o2 zE (c Iu 7y 25 se =s o [z] LES as "t e et v. 30. n. an. nac. t. - : 9. t. 1526-7. vars. plurs., Waldst. Kit. Pl. rars. Hungr. 3. p. 21 . 216., Fl. Bat. v; M. 3 1231. Tabern. Krtb. p. EZ. Looi: 6 E ESSE ad "Hist. pl: 2, |]. 24. p. 1034. f. 1. ex Tabern.; Chabr. Sci iagr. p, 324. t r. E Bauh. 1.a). Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 69. t. 5. ta M, e Pyrenaeis. Petiv, Hrbr. Br. t. 13. 9 Flor. Jul. Septi Fruct. Aug. Octobr. Legi in "iil septr. med. supra Pierrefitte à la Gorge de Luz, die 1. qo 1879. Nomine Z. onosmoidis Fries, Pyr. aurig. ad Merens lectum (a quodam ignoto) reperii apud Deville. Habui ex viciniis de Toulouse lectum ad Balmà a Timbal, qui dedit quoque ex St. Beat sub nomine H. inter- medii La-Peyr., quae forma mihi videtur eadem ac 77. laciniosum Jordan, et adeo proxima etiam H. caesio Flor. Dan. t. 2598. Natura speciminis asserere nequeo, num huie speciei pertineat planta ex Gedre inventa apud Deville. Dicunt repertam piar stirpem ibidem proxime ad Barèges et hoc facile credo; e Pyr Bois de la Matte (Capsir) obtinui a Gautier, Loca Pyr. orientl., 'Olot, Monseny ex Costa, mihi dubia sunt. Corymbus, potius strictus, nec ut in H. murale patens. E primis qui hane speciem bene perceperunt habendus - Lamarck, Fr. 2, (1118.) p. 96., Dict. T. 2. (1186.) p. 366. n. 27. Nulla prorsus ratione bona nomen H. sylvatici repudiarunt Fries, et Koch, novumque Ten proposuerunt. Recte Smith: “ J decline choosing a new name b... because it is difficult to find a more expressive one, not preoc- rid in some one or other of the authors who have lent (het hands to elucidate , or to embroil the species of Hieracium „ Trans. Linn. Soc. of Lond. T. 9, p. 239. Formam tenuifoliam finxit Tabern. Krtb. p. 505. l5 Toon.: t. 195. f <$ SECTIO 4. PRENANTHOIDEA N. (Prenanth., et Accipitrina Koch). Hieracium € Meets l (Oudaan EI Bauhini, Boccone) Lamk. Dict. ES) p. 367. esal a, ire (1563.) fol, 90. n. 229., De Pints. l. 13. c. 22.? p. H. mont., Meli- . t. 53., cit. a Lamk.. et confr. " "Vill. Dauph. 3. A. "od. ex Hrb. Vaill. "Koch p. 52L m4. Bert. 9. p. T e u— pus. ali n. 1819. (excel. n. 31.. Sommerf. Suppl. Fl. Lapp. . Br. Fl. ed. $ ; H. cydoniaefolium. Vill. Prosp. ac Dauph. et H. His oath. Vill "Dauph., , Čron. Godr. Fr. 2. Ley ma. Godr, Fl, ed. 2. p. 478. n. 16., cum H. pracrruptorum God. Ibid ar es Gris, Hier. elo BON. e 13 ^ valet et H. de nticulatum S Sm.?, Monn, Ess. p. 32. ;29 29, H. ngatum La-Peyr, Herh, partim. T y H. na Moy i Herb. n refert ire: ; H. Aat et H. strictisrimüm, et H. dollei Froel. in DC. 44. Hi 46.? H. Bocconi Schultz F., ino aur Arch. Fl. Fr. Allingn.; H. Scd Willk. ion t FR dt ? H. baplostiDiimn Mksh., ictum Fries? ex Wimm. Schles. H. anduriforme D ilc. elatum Reut., depo aede Scar. AIL, 2s MY riocephalum Panc., ex Asc api H. perfoliatum Fries. Te Préc. Voy. p. 58. t. 3.. 2495. edm. n. 705, t. 27. f. b E En ngl. Bot. 7 29. , 9925. et v. 30. n. 2122. denticul. Fl. Dam. t. 2.1 PEDN "x C. 99. t. 1546., et t. iti. i 2. ($ed et f. 1 Jus ah J. Bauh. Hist. pl. f. 3., Chabr. Seer p. 320. f. 1. (agr. Genevens.)! El E go SH E e. P ky Jul. Fruct. Aug. In Pyr. septr. med. T a Bordére ex Gédre; lusum, seu varietatem ejus dabat imbal ds k bousquet des bains ad Luchon, nomine Z7. obliqui Jordan, " forte male applieito. Reperii in collectione Deville s.l., sed e notis mnser. diceretur ad Hormigué, Barousse, collectum. Vivere in Valle Andorre rope Saldeu asseruit Monnier, confirmarunt Petit, et Gay. Variabilis planta inter cujus formas quidam ibridas viderunt: cf. Neilr. in Maly pl. Austr. p. 138.; et videas Mut. Fr. 2. p. 234., qui H. picroidem "Vill quoque huc affert , quod pyrenaeum quidem esse voluit Froel. ia DC. Pr. n. 40. Perpendendae sunt observationes, quibus innixus Michalet, Jur. p. 216., H. juranum Fries inter formas H. cotoneifolii relegandum censebat. Åliter sensit Gren., Jur. p s qui speciem sustinuit, ut sustinuerat Fl. Fr. 2. p. 380., SMN H. elati. Figura Reichenbachii , ab ipso Grenier citata, me potius ad Michalet eiim amplexandum adduceret. m Jord. visum in Herb. Ital. centr. ab hoc nostro, vel Timbaliano , ssoi habitu rigidiore, foliis inferioribus valde magis dentatis, panicula majore, laxiore, ete. Caeterum H. obliquum Jord. ad sequentem speciem potius pertinere existimatur. Specimina a Timba mutuata faciem potius praesentarunt H. lycopifolii Fries, Gr. Godr. Fr. cujus specimina ex Lyon (loco a Grenier citato) vidi in Herb. ltal. cente; sed ligulae non sunt ciliatae, involuerorum foliola non ob- tusissima, nec achenia pallida, etc. Hier. Costae Scheele n. 40. graci- liorem speciei formam esse puto. Hieracium ochroleucum TN) Schleich. Cat. pl. Helv. ed. 4. p. 19. Vill. infr. cit, Koch i 528. i . H. pieroides Vill., „Saud: 5. n. 1820., Fries Epicr. Hierac. n up ier n . Pr. P. 7. p. 910. p ; 40., Godr. Gr. Fr. 378. H. imcrephyllóns Gaut. pl. exsice. rei neri ausch, H. pallidi orum Jord., H. Huteri C Ks , ex Fries, qui et H. inkoroceph ii utescentem Hut. varietates elatiores Pica, Vill. Voy. p. 22. t. 1. f. 3., Reichnb. Ic. C. 29. t. 1510. 9; Flor. Jul. Aug. Fract. Sept. In Pyr. orient. editi E Valle de Galba (Capsir) juniorem plantam citu a Gautier. Hieracium boreale (Lobelii) Fries Nov. Lob. Obs. p. 130. f. 3., Icon. t 20 87. Griseb. Hw ra irem - 240. f. 1. Koch p. 529. n. 54., Fries Cor p. ii. iA 27 ES c za 2. tre Tausch, "Froel. in DC. Pr. c. p. 23. n. 101 H. Sabai nudum a Bert ER p. BOR a. X n; 1914. H. B lexcla. vars.) ow Horb. PC. H. in E ded. Marb DART H D^ t Cemosum dn. H., virescens Sond. (Godetio i dicis , Griseb., H. autumnale Griseb. H tet reum Froel. et Griseb., ex Kirsch. Alsat..3. H. MM m Griseb., i ow Schultz, H. congestum Fries, ie de erue pron e 1540. f. 1. mihi propin "e sabaud Jord., H. subbirsutum € Bromf. ; H : Tac osum W. Kit., ex Neilr. pingi, H. fr uticetorum — H. curvidens Jord., et H spericaule UM ex Carion. Saon Loir. H. rigens Jord T ne: ede um B i L- 2d FE "B5 [-^ ra 8 = e uh - 5 M id s 4" jr TF e uos = = © r =Y z g> [es] ~} 9, ce "n — z .« Ve t 241 = K n. 1. exter, ]. squam. Dalech. Hi. bi Jactuc. Dod. diari. A p. 638. f. infr., ida. Lejean; Clus. e sgri g, ^ * yz Plant., l. Lugd. J. Bauh. Hist. pl. 9. 1. 24, p. 1030. f. 4., Par. Sciagr. p. 321. f. 2. Paa S < Digorre habui a Galant: ex pratis de V Ariége nomine 7. . À pratis "id ne gs cam ; "d É— in Herbr. Deville: a Deville Vidi relatum olim se vidisse ad Cap-vern E idi ed. foliola erecta, sed laxata, et sk d etia , more stigmata olivacea; Brunus ad. alveolorum ` marginem parce pilosum; andulae nigrae in peduneulis, involuerisque, adeo 91 eonspieuae in individuis de Bonascre, in quibus et herba solemniter glaucescens, pilosior, pilique per caulem rigidi. Caeterum species varians statura ab uno ad tres pedes, hirsutie plus minus conspicua, item foliorum dentibus plus minus profundis; occurrit aliquando marginibus foliorum revolutis, vel convolutis. Folia latitudine variant, interdum angusta sunt, feruntque dentes parum conspieuos, qui dentes alias in lacinias elongatas abeunt. Dantur individua per marginem alveolorum copiosioribus pilis ornata. Glabrescit aliquando planta, quae generatim pilosa sese offert. Continuo observavi caulem fistulosum, foliorum dentes, etiam in inferioribus foliis, sursum, sive ad apicem folii versos, Habeo stirpem intermediam inter H. umbellatum et hoc, lectam ad Ax, die 9. Aug. 1840., quae forte hybrida progenies est, accedens adeo, ut ferme eadem appareat cum Z. coronopifolio Bernh., quod H. umbellatum b Koch Syn. Non me fugit voluisse Trautvetter 77. boreale Fries (ef. Pl. Songer. n. 126.), nil esse nisi Æ. wmbellati varietatem. H. lanceolatum La-Peyr., quod nos adducimus ad H. controversum Tim., Lagreze Foss. Tarn. Garonn. p. 236. afferre maluit ad H. boreale Fries Gren., eum Godr. Fr. 2. p. 382., illud visum in Herbario Serres retulit ad 77. pyrenaewm Jord. Interim Serres longimanus! eum Æ. hirsuti Bernh. vult, Bull. Soc. botq. Fr. T. 3. (1856.) p. 278. Maxima mihi apparet affinitas 77. borealis cum H. ramoso Waldst. Kit. Pl. rar. Hung. 3. p. 240. t. 216., quod ad H. sylvaticum adducimus. Species dubia Koch, non parum mihi quoque suspecta. um H. sabaudo conjungenda, vel ceu varietas ejus habenda foret ex Schultz F. Arch. Fl. Fr. Allmgn. p. 58. Plures jam scienter sub hoe comprehenderunt, scilicet Kunth Flor. Berol ed. 2. p. 393-4., Mut, Fr. 2. p. 235. n. 23., Bertol, et Gaud. ls. cs., Meyer Fl. Hanov. p. 332. n. 7., Ambr. Fl. Tir. austr. 2. n. 387., b., Caruel Pr. Fl. Tosc. n. 1271. Hieracium sabaudum (J. Bauh.), Cornut. Enchr. bot. Par., All. Pedem. Bauh. Hist. ph 2,1. 94. p. 1030. f. 20. m 50: - p. 226. n. 103., Gren. Godr. Fr. 2. p. 386., De Notrs. . n. 0., H. sab. b Bert. 8. p. 503. n. 39., Gaud. 5. n. 1817. a La-Peyr. Herb., et H. cordifolium La-Peyr. Herb.?, et H. eriophorum bis La-Peyr. Herb., H. palu- dosum Gater. Montaub., Her », H. sabaudum Pourr. Herb. Matr., partim.. et H. erraticum Pourr. Herb. Matr. ; H. latifolium Spr. ? Froel. in DC. Pr.? H. canadense, H. virgatum, H. rubricaule, H. zamaaie a H Hortr., ex Fries Ind. sem hrt. Upsal. 1857. ; . chenocaule Vuk, Croat., ex Ambr. Tir. Be y H. hirsutum Gren. Godr, Fr.? H. multiflorum Gilib. All. Pedem. n. 7906. t. 27. 2. quet ARCU . à ? Reichnb. SO. 29. IE , ., et t. 1529. (patens); Gilib. Exerc. phyt. p. 189. n. 101. cum icone. Chabr. Sciagr. p. 321. f. 3, 4. 9! Flor. Jul. Sept. Fruct. Aug. Octobr. Facilius obvenit per regiones mediterraneas. Legi in Pyr. Cantabr. ad Azpeitia, die 30. Aug. 1857.; in Pyr. Septr. aurig. supra Ax, ad rupes prope pagum Guillemou, die 5. Aug. 1840. Habui a Deville e Pyr. septr. med. sine loco absoluto. Observavi ad el Seo de Urgel, ad Gerona, in Monseny, etc. Planta rigida, et canescens; caulis farctus, fragilis, plerumque rubro- maculatus; dum floret, inferiora folia transierunt; caules ex eodem rhi- 70màte saepe plures, Receptaculum undique pubescens mihi sese osten- didit, ad alveolorum marginem pilis solemnioribus conspicuum. M H. cordifolium La-Peyr. Herb., iterumve visum etiam in Herb. : archant, favente D.re (folomies (Tolosae gallor., die 21. Dec. 1892.) evera affine admodum est H. sabaudo, cui retuli, et eui confirmare Griseb. Hier. p. 52 f.ae infrs, Koch p, 5 p.52. n. 81 G Reprt, Fl. Ligust. n. 1170 7 7 98 vix dubitarem, si tale non amplius invenietur. Sed si in loco natali (Rap ad St. Béat) stirpem constantem reperierint, quod minus pro- babile puto, tum illius eharaeteres ponderosi fiunt, et distinguendum tune erit: huie opinioni favebat egregius D." Colomies f.r., qui eum laete observabat in Herbariis citatis. Hoe H. cordifolium La-Peyr., e specimine a longimanu Serres accepto, ad H. umbellatum retulit Gren. eum Godr. Fr. 2. p. 387., huieque speciei confirmarunt Clos, et Loret . Rev. Herb. La-Peyr. Iterum repertum ad Juset a Peyre (1868) ceu peculiarem speciem sustinet Timbal, Bull. Soc. botq. Fr. T. 18. (1871) p. 56. H. patens Bartl., Reiehnb. l.c. p. 81. t. 1529. f. 1., desumpta e specimine pyrenaeo, e Prades secus le Tet, eam refert plantam, quam locis ealidioribus et apricis saepe fuseatam per Pyrenacos vidimus. H. aurvigeranum Timb., et Loret, Bull. Soc. botq. Fr. T 5. (1858.) p. 615., affine dictum H. sabaudo, sed glabrius, pauciflorum, foliorumve dentibus produetioribus praeditum suam mortis sententiam expectare mihi videtur. Eum cum Æ. corymboso Fries unum et idem esse mecum suspicabatur Timbal. Comparandum ne foret cum Æ. wmbellato? H. pseudo-eriophorum Loret apud Clos Revis. Herb. La-Peyr. et cum Timbal, Bull. Soc. botq. Fr. T. 5, (1858) p. 616. nostrae speciei varietatem existimavi, um Z7. hirsutum Fr., e Bagnères de Luchon, Scheel. in Linnaea V. 32. (1863.) p. 687. n. 41., et H. Grenieri Scheel. (e H. hirsuto Gren.), Linnaea p. et n. inseq., ex Ax, sint formae H. sabaudi, vel bonae species, iis declarandum relinquimus, rectae mentis viris, qui plantas prae manibus versabunt. Hieracium prostratum. DC. Rapport. Voy. Froel. in DC n. A» Poir, Dict leon. C. 29. 1. f Pt. E 227. AR : 2. p (Eo rir E n. 107., DC. Dub. p. 304. n. 38., Loisl,. Gall. ed. 2. T. 2. p. 191. pu Dpat 560. n. 53., H. eriophorum b Mut. Fr. 2. p. 229. n. 14., Gren. Godr, 544 eyr. Herb., et H. umbellatum var. prostrata La Peyr. Herb. Reichnb. Lr ie g. ue Sept. Octobr. Ad Bayonne, nec frequens. Leg re, die ug. 1841., habui indi T : . : . habuique indidem sub Bayom lectum, a Perris 8 , que de y ~ ven, etc. z . " Qu o WIE jeden egt Toul. (1811.). Parum persuasi (Essai Hier, p. 36, p. 98) et F y 99 in statu typi, H. eriophori St. Am. Bull. phil. n. 52. if. 20:672. Lol. ego nunquam vidi. De eo ME s verbum fecit St. Amans in opella Voy. agric. bot. etc. (ed. 2. p. in. 8.) Alii affiniorem stirpem d cum H. sabaudo, Monnier, ete. Et cultura 77. eriophorum rediisse ad H. sabaudum testatur Desvaux, Fl. Agen. 1827. p. 202. Obs., quod mihi non repugnat, ut repugnare non videtur Chaubardio, Fragm. l.c. Ad H. virosum Pall. adducit Ledeb. Fl. Ross. 2. p. 856. n. 25, a quo respuunt ipsae a Ledebour citatae figurae, Fl. Sibir., et Hun agr. „De varietatibus Æ. sabaudi dixit Heller Fl. Wirceburg P. 2.( 1815.) p. 241., sed cautus sis, nam eo tempore non distinguebantur species serius recognitae! Hieracium laevigatum Willdenow! Sp. pl. Syng. p. 1590. n. 67. H. rigidum diae Koch p. 530. n. 52., Jungs 4e Westf. e 1074., d Jur. p. 430. H. triden- tatum coe ROME Hier. p. Hs. n. 129, Hobk. et Arn. Br. Fl. ed. 8. p. 229. n. 25. H. trid., et H. » aima . 382-4. H. gothieum Fries pier. P. 114. n. 1272 Kirschl. Fl. k S e: p. E jena syn. H inlet Godr. Lorr.). H. magistri Godr., et H. tridentatum Fries, Godr ed. 2. ps. 481-2. ns. 20-i., an et H. asperum Godr. Ibid. n. 19. H. firmum Jord., ex Gren.; H. obli- E Jord., et H. affine pierra ei ceratophyllum Desf.; H. as tot Schleich. ex Reichnb.; H. rigi- u i i oreale tr „ et H. trachycaule d uh. Iéon. C. 29. t. 1531., Flor. Dan. t. 2597. Dietr. Fl. Bor 792. Fl. Bat. z E Jul Aug. Fruct. Sept. In Pyr. sept. med. n Pyr. septr. med. valle Lavedan ad Cauterets (ubi et Grenier vidit), "lie 17. Jun. 1862. Habui a Deville e Pyr. sept. med. Cap-vern.; tem e y atax. m.® Llaurenti a Timbal, sub nomine H. Lasergesi T. Suspecta patria sunt Pyrenaei apud Grisebach, qui sub H. boreali r. var. virescente Sonder, Hier. p. 54. n. 82., dubitat, num ei potius spectet 77. tridentatum pyrenaeum Gren. Godr. Fr. cum controversum Timbal! mb. Mém, Acad. Sc. etc. Toulouse Ser. 4. T. 6. (1856.) p. 123., vel Herb. seors. impres. L et in "Bull. Soc, botq. Fr. T. 44. (1864.) p. LXXXIX. H. bandi m, ei H. uper La-Peyr. H det ex Timbal; ego adducendum quidem existimo H, denudatum La-Peyr. Herb. a H. ipti La- Peyr., Herb. excluditur planta e re i et Cagire, quamvis reapse in dicto “herbario wrp de spe- cumino o quod Clos cuin jon. p ere mcminit putant. Gmel. Sibir. T. 9. t. 14. P ^n Aug. m Fruct. Sept. Oct. In ent septr. med. in Pyr. auriger. ad Ax, die 9. Aug. 1840. Ex m.* Esquierry habur. » ipso Timbal; varietatem foliis angustioribus, et glabriorem dono accepi ex viciniis de Toulouse a D.re Colomies fr. Habui insuper a Deville ex Cap-vern, ex € ex Siadan? (Barousse), cum speci- minibus loco absolute non indica istincta species, a e eei iei (Deville, miegas et a me) suscepta pro lusu H. borealis, a nonnullis pro varietate 77. umbellati, pro H. sabaudi forma ab aliis suscepta. Valde appropinquat H. Lactaris Bert., It 8. p. 505. n. 40., eui ille refert H. sabaud. var. 1. etc. J. Bauh. am H. tridentatum Fries, Mri H. rigidum Hartm. , nobis H. "am. gatum Willd. , eujus figuras dedit Reichnb. t. 1531. Denuo Timbal 100 eum affinem dieit H. elato Fries, Gr. Godr. Fr. 2. p. 380., per respuo si ei revera pertinet H. lanceolatum Vill. Dauph. 3. z " t. 20. denique ipse Timbal in suspicionem prolabitur num sit H. cy 0- niaefolium Vill., cui adducitur figura 1. tab. 27. Allioni, T: e plantam prorsus alienam. Reapse controversa planta apud auctores varios, et penes auctorem ipsum Timbal! Tandem hocce "fe — admodum appropinquare mihi videbatur. H. onosmoidem. Fr., eps Hier., Reiehnb. Icon- C. 29. t. 1528., quod in Pyr. Atax. a ie Loret, et Baillet repertum fuisse dieit Fries, Epic. Hier. p. ivt Sed planta exsicc. sub hoe nomine, a Billot?, reperta inter Deville stirpes, ego fidenter ad H. sylvaticum retuli. PHA : Visa mihi est eadem planta, quam demonstravit Viguier, ex m. Aigoual Cebenn. Varietas ab opt. Colomies accepta videtur mihi nul ad: dere H. jacobaefolio Froel. in DC. Pr. c. p. 223. n. 94., cui ille ducit H. nemorosum La-Peyr. a se visum in Herbr. Roemer. Hocce H. nemorosum Tolosani, nec in illius herbario , neque in ejus scriptis reperitur. Luxus denominationis solis concessus amicis. Planta de E hie agimus respondet H. umbellato d pusillo Noul. Fl. Bass. sous : p ; p. 991. n. 5., et forte H. umbelliformi Jord., Noul. FI. anal. Toul. 1 " p. 101.?, nee non H. monticolae Jord. ex Helvetia a Christ accepto: accedimus idcirco Godroni sententiae. Hieracium umbellatum (Gesneri) L, Sp. Gesn, M s bot. ed, a Schmied. tab. lign. 7. f. 57. Koch p.930. n, 53., Hook. Br. Fl. ^ 1. IE Lana Bert. 8. p. 506. n. 4t. (excl. Plant. fig.a) Gaud. 5. n. 4946., DC. Dub. p. 304. n. 35. rim; H Lang. 2. : Peyr. Herb., excl. var. prostr. ; H. sabaudum Pourr. Herb. Matr., pa id et Boreanum Jord ^E Bor. Fl. centr. Fr.?, H. umbelliforme, et H pervagum, et H. verum taris Car., Saon. Loir. H. lanceolatum La-P. erb. nt., partim, ex Timb., et Lor.; H. wan x geg Tir. austr., et ex r., H, aurigeranum Timb.? H. monticola Jord., et H. ae 1774. ex Godr i ; Ne 1 3 ^ , Lorr.? H. strictum Fries, ex Lindem; H. scoparium Fr. Engl. Bot. v. 25. n. v Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 1. t. 110, P t. 680., Fl. Bat. v. 3. t. 179., Dietr. F]. Bor. v. stats. divrs. n. 834., Reichnb. Ic J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 21. p. 1030. on. C. 29. t. 1523,, et t. 1534. f. 1., Chabr. Sciagr. p. 321. f. 2. 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Legi in Pyr. septr, aurig. ad les Ar tigues de Casteillet , die 19. Aug. 1840. Habui a. Deville, a Corbin ad Cauterets, ut videtur, lectum. Jr. or.) obtinui a Gautier sub nomine H. rigiduli Jord. Involuerum pallidum sed concolor; receptaculum evidentius alveo- it i arginem alveolorum in hac specie minus solemnes, pve breviores sunt. Legi varietatem foliis angustioribus, calycibus laxis, glabriorem, ad Ax, die 9, Aug. 1840., haec non parum simili- ! deb: H. laevigato in Flor. Boruss. figurato, eamque [*B. ge cpm judico eum illa adnotata a Thunberg, et Wahlberg, Flor. Stob. a GH s ef etam (Qrép pp rare. Belg. fase. 5. p. 10. eem ut firmiter cred 0, excesserunt Faechini, et Ambrosi sub H. sabaudo H. umbellatum, Lactaris, borealem , et laevigatum comprehen- dentes. Locus Zannich. Pnz tube : P. 199. t. 4. relatus est, cum dubio, a H. llatum a accari, Fl. Venet. < 8I : ab eo se aD- ppe Bertoloni, eumque imitare placuit. Forte figura illa melius ad n. 600 ür Duces Idem Naceari l.c. , ut etiam Kickx eee . $ WT. odr, Fr. i : :tan adhue Lobelianam vali «987, , Bert. Lc. eum quibusdam cti Dodonaei àt Cluaii SE figuram, p : ; aut Clusii illam Plantinianam fig — laudante Lejeune, faventibus D'Avoine et Morren , ad H. 101 boreale adducimus. Male jacta figura, ante quam sisteretur ad H. boreale (imitatam a Dalechamp, Hist. pl. Lugd. p. 570. f. 2., nec 1. Gaud quam quidam adhue (ut dixi) cum iai Linnaeo, et Allioni per- peram ad H. umbellatum provehun Hier. alpinum. Non bene intelligo quid sibi voluerit Koch sejun- gendo H. alpinum L. a Willdenowiano, Syn. p. 525. n. 43., ut etiam Griseb. Hier., qui, p. 43., H. alpinum Pyrenaeis denegat, ubi nec Froel. m DG Pr, nec Fn; hane speciem indicant. Sub-Trib. 8.* CHONDRILLEAE Koch, Willemetia Neck. Powamepa hieracioides (N. S. aean Monn. Ess. Hier. p. PR: Austr. infr. c. W. apargioides Cass. Dict., Koch p. 491.. DC. Pr. c. p. t9, n. Jeanbr., Tinb. e: Laur. p. 996. "Tolikoferia peltidium Gaud. 5. n. 1841. Barkhausia Cir e les Des jv. „a Spreng. Syst., DC. Dub. p. 398. repis apargioides Willd. La- icis fd ., et Apargia alpina var. fol. rhomb. den "s La-Poyr. Herb. partim? alpina var. glabra La- Peyr, «pe b. Sat Torps sia apaugo e hrank, ex XA i Hi, crei sud X —€— hotam), He eon todén i Pirr x Tim Jaeq. A. 3. p. 51. t. 999., hnb. Icon. C. 29. t. 1399. 9; Flor. Jul. Aug. Fruet, Aug. Beo In Pyr. septr. aurig. or., habitans prata edita, et nemuseula. Stirpem in Pyr. merid. reapse non animadverti egi in Pyr. aurig. supra Ascou, nemore de Orgevil, die 29. Jul. 1840.: in Pyr. or. supra Moat-Lodir. aux Cortals , a 18. Jul. 1831. Ex le Col de la Quillane (Capsir) obtinui a Gautie Variat foliis integris et runcinatis, scapo monocephalo, et plurice- phalo, nee non longitudine ligularum, 'unde vu go flos major, vel minor diceretur. Nullum Halleri locum citat Gaudin: inventor speciei Jaequin genus proprium vix ipse non constituit, quum ita effatus fuerit: * Cum generibus affinibus plura habet communia; ab Hieracio secedit stipite Pappi, ut singulare genus constituere posse videatur , le. p. 51. pecifieam Aieracioidis denominationem a Monnier impositam, prae antiquiore illa apargioidis praetuli 1." quia primam speciei inter nos apparitionem , ac speciei physionomiam expri imit, 22 quia exclusa, merito, Apargia e systemate, philosophicum non esset aliquam stirpem comparare cum iis, quae a.scientia discesserunt. Taraxacum Officin., Herbar., Juss. Taraxacum officinale Pei e Brunf.) Knauth. Meth. pl. (1116. h Wigg. Prim. Fl. Holsat. des 5 Aphaca Theophr. Hist. pl. t 10. at uar G. Bauh. , et Spreng., mihi dubia; Brunf. mene, 3. p. 70.; t RRIbubaa, VUE facil. Da DL i v. 80. lin. ult. Den nique He rbarior. och p. 492. n. 4., Moris Sard. P. 764. Tar. gre obovatufn, "laevigatum, Dens Leonis DC. Dub. P. 300. T. off., et T taraxacoides d I MK. i 1-2. Leontodon Taraxacum L. Benth. Cat. et xe n. 1789., res . 196. L. Taraxac., ap osipun, iir pama, stre Bert. 8. ps, 493.9, lofi u Eh ec ; g^ iod rmum Andrz., leucospermum Jord., gym- Heb um DC., obovat, paiste., r. c oak "ES i us Tar., et L. lucidum Willd. La-Peyr. Herb. Mairj Bye ficat an an taraxacoides: an Leontodon Pourr. Herb. Jord.. * Hoppeanum Griseb.. T, eriopodum DCG., ex k. fil. New Zeel., T. alpestre DC., T. udum Tav 4 rubrinerve J., T. maculatum J., T. affine As : pe Carion, glinne Loir. L. Villarii Roman. ex Lia rev. T. Die Lonicer.; L. bessarabicum Fisch.; L. runcinatum Gilib., et T. f eogsn-r Pi iag. Engl. Bot. v. 8. n. 510, Curt. Fl. Lon d, ed. Grav, V. 4. t. 100. . Engl: Bot. v. S. n. 893, ced. t 1708., pal, et t. 1934. L. obliq. Fr., et t. 2298. T. phymatocarp. Vaki. J, aped Hormi. Herb; form, EE et Fl. Dan. t. 9594. erythrosperm., et Fl. Dan. rd , Bv, Bot, v. 1. EL, Bulb P ( : . 102 Woodv. Hook. Med. bot. T. 1. p. 39. t. 16., Dietr. Fl. Bor. v. 8. n. 540., Mill. Linn. Syst. illustr. Cl. 19, Ord. t. cum tabs. Sturm Heft 41,, Tenor. Fl. Nap. 5. p. 184. n. 2775. t. 182. f. 1., Willd. Hrt. Berol. t. 47., Waldst. Kit. pl. rar. Hung. T. 2. p. 190. t. 115., Hook. fil. Fl. Antarct. 2. p. 323. t. 112. f. extr, Gerig; Reichnb, Icon. C. 29. t. 1403., Pach., tenuif.; et t. 1404., et t. 1805-6. vars., Le-Maout, Deesn. Botnq. 1868. p. 138. Matth. p. 506., Camer. Epit. p. 286. , Trag. St. h. p. 262., Fuchs. Hist. st. . 680. . Pempt. p. 636. f. 1. Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 564. f. 1. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 24. p. 1035. Flor. Mart. in Autumn. (primo vere floret, per totum annum perdurans Theophr.!). Fruet. Vere, ZEstate, Autumno, et etiam in hiemis primordiis. Legi in Pyr. Arag. inter lu Puebla et Barasona, die 11. Apr. 1851., ad Huesca, die 4. Oct. 1850.; in Pyr. or. Valle d'Eynes, die 21. Jul. 1839. Habui a Deville ex collibus de Sarouilles, ex campis de Sarraméa, ex le Calvaire d'Arreau, ex les Eaux Bonnes. Accepique a Timbal e Pyr. Atax. m.* la Clape sub forma qua T. gymnanthum : Tam variabilis, quam communis, et durabilis planta. Mihi vero maxima hujus speciei polymorphia primo sese aperuit, quum mense Martio 1836., in agro monspeliensi eam observavi, ubi et Bentham suas fecerat observationes, quas ego rectissimas esse, contra DC., plane confirmavi. Mox alibi, per Pyrenaeos potissimum , characterum tran- sitione considerata, de pluribus falsis auctorum speciebus sub vero typo redueendis magis atque magis persuasus fui. Et speciem ceu polymorp am, aut variabillem bene agnoverunt St. Am. Fl. Agen. p. 324., Loisel. Gall. ed. 2. S. 2. p. 185., Wither (W.) eum Turner. A p- 887., Bory Chaub. Morée n. 1088., Gaud. Helv. l.c. Wimm. Grab. Siles. 2. n. 1292., Wahlenb. Svec. 2. n. 861., Spreng. Hal. ed. 2. n. 1032., Koch Syn., Fries Nov. Fl. Svec. ed. 2. p. 242., Holandr. Mosell. ed. | ; Coss, Germ. Fl. Par. p. 432., Voi man a py A p. 227., Ambr. Fl. Tir. austr. 2. n. 346. Petropl. 6. ps. 324-6., Meyer Fl. Hanov E 2. ps. 516-1. y mayer 8i. Hanov. p. 319., Spenn. Fl. Friburg. PUMA vo LL :Add. em. 3. p. 1081., Boreau Fl. Centr. Olim et Bertoloni, Lucubr P. 323. rem bene perceperat trocessit a veritate | : s arte compositi virum sedent erent, vel eo quod ingravescent sedentarium vince , timur. Ipse DC o y xx ad prodigiosa iterum amplexanda rever- neque subfu illud eallosum in invol ductum observ, in ` ludit. Nee erit 103 ut unusquisque per se dijudicare possit, quo fundamento, quibus cha- racteribus putatae species apud eum innitebantur * Figuram plantae biennis dedi, quae munc in tertio aetatis anno folia nonnulla profunde runcinato-lyrata produxit, forma a Leont. Taraxaco valde diversa. Differt ab hoc praecipue calyce patulo, et flore tantum meridie, sereno tempore, aperto, quum flores Taraxaci per totum diem non sint clausi , Willd. Non scientia, sed artificio loquutus est Willdenow. Ego T. obovatum in communem formam per 7. laevigatum transeuntem, observavi primo . ad Monspelium, evidentius adhue ad Barbastro, die 29. Mart. 1851., et alibi ita ut hasce formas ineonstantes esse palam agnoverim. T. gymnanthum DC. proximum eae formae est, quae T. laevigatum dieitur; et ambae varietates habendae T. officinalis, quidquid in con- trarium dicant quidam, principe inter eos Link Symb. ad Fl. Graec. in Linnaea V. 9. (1834.) p. 582. Leontodon lucidum Pourr. Herb. Matr., et L. rotundifolium Willd., ex Hort. Matrit. in eodem Pourr. Herb., similes inter sese plantae, mihi identicae videbantur cum T. obovato DC. Revera horum secundum ne minime quidem rotundifolium est, ut ei prae eaeteris aliis formis melius nomen obovati stetisset. araxacum palustre (Scorzoneram Taraxaci Roth, primo animadver- tente Retz Scand.) legittimam speciem esse adhuc contendere ineptus Laterrade, Act. Soc. Linn. Bord. T. 12. (1841.) p. 254. eum fulciens notis futilibus, additaque triviali figura, t. 7T., quae omnia nihil ponderis habent. Jam ab anno 1805 hane stirpem clare aperteque exposuerant Waldst. Kit. Le. Ei pertinet etiam L. Ray Gouan Ill. Obs. p. 55., qua occasione liceat proferre etiam Linnaei opinionem de ea, ab ipso Gouan le. relatam. * Neque L. Taraxaco istam sociare, etiamsi Clariss. Linnaeus monuerit in litteris. „ Et R. Brown in Chlor. Melvill., Londin. 1823. p. 21. scripsit: * Nimis affinis (sic) L. Taraxaco videtur , ed. lucidum ; rb ef. Trev, |, c. p. 31. T. autumnale Castagn. Catal. pl. Marseill. 104 1845. p. 87. respondet T. gymnantho, ex Grenier, ut ex Derbes. Non parum amoenus fuit Willkomm l.c. eum suo illo T. taraxacoide! T. sive L. alpinum Hopp., nigricantem Kit. inanitatis suae sententiam tulit. peciem in varietates duas à seminibus virescentibus, b iisdem eru- bescentibus distinxit Holandre Fl. Mos. 2. p. 421. Qaae distinctio, ut puto, pendet ab aeheniorum aetate diversa. Timbal etiam characterem une ineonstantem novit, Dull. Soc. botq. Fr. T. 11. p. LVII. Varietas a me lecta in Valle d' Eynes satis accedit T. laevigato (Willd.) DC., Ramd. Pie du midi n. 90. Notanda quoque est varietas lecta ad Sarowuilles a Deville, Crepidi aureae ab eo approximata, in qua involucra sub- erecta, folia spatulata, vix runcinata, Monstrum scapo, sive pedunculo faseiato legi ad Lucca Italiae, anno 1835. Physiologiam plantae con- sideravit Poir. Dict. Sc. Nat. T. 41. (1826.) p. 141-2. In horto culta caulem produxit; cf. Lagr. Foss. Tarn. Gar. p. 22. a. Taraxacum serotinum Poir. Dict. : e Squamoso-murieata; pappus sordidus. Leont. TUAE Srnec, Sibthrp. C. 8. p. T1. t. T96. a nostro diversum, kakai Paca qos facilius judicatur. Ast nostrum quidem multam ier, Narvez ipso cognationem, et observationes continuatae ad ce | TOUS, A0: Benar 1 : LI etiam Wimm. Grab Sj ri 1999 is, qua suspicione non caruerunt Flor. Hanov, p. 919., " eum D aaa prorsus Meyer (G. F.) "n Fl. Sv. ed. 9. e " ri Sd Cu pp glabra porrexit, eX ntod. x : s cum T. serotino. fptips Tile (C. A.), visum in Herb. It. centr, faciem 2. p. 811, n. 1, mitem ostendebat: de eo ef Ledeb. Fl. Ross. * 105 Chondrilla Dioscor.?, Valer. Cordi, L. Num Graecorum Chondrilla generis hodie ita denominati fuerit, ad- modum dubium est. Reapse Ch. viminea in Graecia provenit, nec ejus xe displicuit Sprengelio, et Fée (in Plin. ed. Panck. . 14. p. 175); illorum opinioni faventes , qui Chondrillam primam Dioscoridis hane nostram esse existimarunt. GE praecipue Ruell. Nat. Stirp. l. 1. e. 20. p. p lin.:30., et L 2.. c. 60. p. 497, lin. 12,, Matthiolum, Colum Obstetit. Sibthorp, q qui Chondr. 1.* Dioscoridis Ch. suae ramosissimae esse voluit, Fl. Graec., et Pr. n. 1900. Ast primam sententiam cor- roborat gummi exudatio , quae e radice hodie am des in Lemno in- sula colligitur. Num Ch. 1.* Dioscoridis data a Rauw. It. P. 4. t. 19. pertineat potius id Ch. ramosissimam, hoc bene dignoscere cupio. Évidentius se aperuit illius Ch. 2. Dioscor., It. 4. t. 20. pro Scorzonera tuberosa. Chondrilla viminea / Piom: ? Ruell., Tragi) J. Bauh. Hist. pL, Cornut. Enchr. bot. Pari Diosc. ]. 2. c. 160. = 1.a ee om c. Cichor. procer. 5., Tr 2 St. h. p. 272. sin. fig. e Phor Tabor. Ger. Koch. P 3. n. 1., Bert. 8. p. 415. n. ^4., Gaud. 5. n. dne E PrP V4. p. 142. E Moris ‘Sard. E DC. Dub. p.297. n. 2. Willk. ds ER Peyr. lun. Lactuca mee typus, ert Herb., Gh, viscosa Gilib "-— gie Ch: pre- nanthoides, et "ch. graminifolia Friv. Herb. Rur ex Griseb., C. lutea Pe h. canescens Kar., Kir., Ledb., ex Herder var. Jacq. A. 5. p. 12. * 497. , Sk. 'Handb. 3 Sint , Gaertn. Fr. Sem SUJt. 158, f; 6., Fl. Bat. v. 10. 767., Flor. Dan, t. 1652., Diete. Fl. Bor. v. 9. u. 619. 2. bern. K . A87. f. 2. Gesn. Op. bot. ed. = Schmied. [3 aen. 6. f. 47, (dubi laveram d Lactuca viminea). Coh. Phytob. ed. ens up 9-10. fig. uw LAE p. 9. t. 3., J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 24. p. 1021. f. 1., Moris. Hist. B. ^ 58. T hd. Ho RR €») Flor. Jul. Sept. Fruct. Aug. Oct. Per regionem mediterr. Oleam parum excedens. Legi in Pyr. Arag. ad San Victorian, die 5. Sept. 1850. Pappus plumosus perperam denuntiatur a Villar, Dauph. 3. p. 150. Ch. juncea Hasselg. Palaest, ex Delil. Ægypt. n. 158., forte cadit in S5 dest Oso te Desf.: hoc mecum voce olim (1836) confirmavit Delile, qui Ch. vimineam in Æ gypto se non vidisse asserebat. Notandum est S. iir, eui se retulit Delile, hodie Microrhuynchum nudicaulem Less. nuncupari, a DC, quoque! Mulieres nudas vidimus: caulem nudum in plantis nec "Glos vidit, neque videbit. Sub-Trib. 9.* LACTUCEAE Less. Sonchus Theophr., Dioscor, Plin., Tournef., Cassin. Sonchus laevis (Theophr., Dioscor., Plin.) Matth., Lagun, Gesnr., Camer., Dod. ! Theophr. Hist, pl. l. 6. c. 4., Diosc. l. » c. 158., Plin. Nat. h. 1. 92. c. 22, vel 44., Gaud. 5. n. 1762. A; giliatus Lamk., Pr. DO PROP. S. ds uc 135. i B Li Plur. Auctor. , Koch ". NM. Willk Bert. 8. p. 390. n. 5., Moris Sard. 2. apud Gay (Cl.) Fl. Chil. p. 458. Lang. 2, n. 1834. S. oler, La-Peyr. Herb, e | Lepicatne spinulosa La-Peyr. Herb.; S. dnd Fl. Bat, y 26. S. roseus Bess, Spr. we ex Le $e lacerus Bor d ir Bot. v. 19. n. 843., Vs. n. Fs. urt. 1 : te. Fl Fl. Lond, ed. Grav. V. 1. t. CNS. e FE Den. t. 082, Dietr. Fl. Bor. v. 7. n Schrank Fl. Monac; t. 17., Plenck je. pl. med. T. 6. p. 63. t. 597., Reichnb. Icon. C. 29. t. 1410; 106 f. 1., Matth. p. 497., Camer, Epit. p. 279., Lob. Obs. p. 119. f. i., Icon. t. 235. f. 2., Dod. Pempt. «049. f. 1.. Ulus. Rar. pl. h. 9. "s LI. 4406. f. 1. dior. Krtb. p. 499. f. 2., Icon. t. 190. f. 2; . Bauh. Hist. pl. 2. 1, 24. p. 1016. f. supr., Lagun. in Dioser. l. 2. c. 120. p. 213. f. 2.. Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 5b. f. om $ S, 2-p. 00. t, 3. fiae 1, 2. 1., Moris. Hist. pl. Oxon. 3 Flor. Apr. et per ZEstat. Fruet. ZEst. Autumn epi in Pyr. Catal, ad Gerona; die 15. Maj. 1851. Habui a De- ville e Tarbes. Sonchus asper (Dioseor., Plinii, ut Theophr.) Dod., Tabernaem., Zannich. in tab., etc. Theophr. Hist. pl. l. 6. c. 4., Diosc, 1. 2. c. 158., Plin, Nat. h. 1. 22. c. 22., : n. 3., Bert. 8. p. 392. n. 6, Gaud. 5. n. 1763., Moris Sard. 2. n. 754., Willk. Lang. 2. n. 1835., Gren. Godr. Fr. 2. È 324., Bromf. Fl. Vect. p. 285. S. fallax Wallr. Schedar. p. 432., De Notrs. Reprt. FI. Ligust. n. 1135., Remy apud Gay (Cl.) Fl. Chil. p. 458. n. 2., DG. Pr. P. 7. S. 1. p. 185. n. 7. S. ole- raceus asper La-Peyr. Herb. S. asper, et S. crassifolius Pourr. Herb. Matr.? S. carolinianus Walth. Carol., et S. cuspidatus M., ex Zolling.; S. spinulosus Bigel. B ; Y 1 S eyer mnscr. ex Walpers.; S. oleracens Thun et Kantz., S. vel 44. Koch. p. 497. a . (3.), Lamk. v. , M Icon. t. 235. f, 1., et 129. f. 2., Dod. Pempt. p. 643. f. 2, 3., Tabern, Krib. : - f. 1. J. Bauh, Hist. pl. 2. ]. 94. p. 1016. f. infer. et p. 1014. f. 2., Dalech 2 s Pu d. p. 9/2, f. 2., et t. 563, f. 1. Moris. Hist, x 4 1. t. novissime favent Boreau, et Perard, Bull. : Fr. T. 17. (1870.) k: 117. Non video élüristerein 1 Ee E ux dh ec am eh suo Matriti visum hic loci afferre | pecularem esse speciem praedicaverint, jam Willdenow Sp. pl. Syng. y. 1 p du P. 187. S. Ly 187 x » 1509. acceperintque DC STA Halb. 1852. P. 125. n. 131 simplicissimo asc : : å r. Hrt. bot. it., di t. 1851. wein perennis, floribus axillaribus į Matrit.,, die 1. Mar insi E ne simplicissimo er in praedita fugit a stirpe a me visa una cum &. meas eh admodum est haec planta, a Boissier, timum, V, ipsus tourret, dubitanter, adducta a mari- . botq. . n. 1091.: dil sante c pear (1829) p. 184.. S. „n, 5 datando Linkii sententiam, qui Handb. judiscvicet » S. crassifolium Sonchus primus Dioscor ; R ^ir cor. hue nobis placet ; d Ha- thia. H ace t a minthiam echioidem, ut maluit Sprengel, Oon. E Dm aa 406. 107 Sonchus tener (Plukenet, Targioni?) Salisbr. Pr. E 179. n. 4. Pluk. Phyt. t. 93. f. 3. ; Targionl (I.) apud pec m an ew p. 174. 34] * enerrimus L. Sp., Koch p. 497. n. 1., De sf. en 2. es AA . 186. ^ Dub. E 7. Wiik., Lang. Z. n. 1832. a S. tenerr, var. pons i ^ atr., S. venous eet Frane Amer. philos Soc., ex Torrey, et Asi Gray North Amer.; Lattia Nov. T Naudin "rn Flor. Graec. Sibthrp. C. 8. p. 66, t. 790.,^ Keichnb. Hrt. bot. C. 2. p. 16. t. 139., oan C. 799. t , €9 Flor. Jun. Aug. d Aug. Sept. Per region. addit cum Olea, vel etiam super Legi in Pyr. Catal. ad "Olot die 13. Aug. 1846. Observavi ad Gerona, ad Manresa, alibiq.: habui ex Cosprons, non procul Port Vendres a Naudin. on omnia folia laevia, quod variat in eodem loco: item illorum laciniae interdum quidquam latiores; ludicra quidem est pubescentia pedunculorum , atque involucerorum. Achenia magis similia sunt iis . laevis quam S. asperi. Figura Florae graecae exprimit plantam prae nostra quidquam robustiorem; attamen huie pertinere judicavi, etiam quia planta annua declaratur. Sonchus pectinatus (G. Bauhini) DC. Rapprt. Voy. G. rar : ; DC. PE ET S s p- 486. n. 15. ., DC. Du h p. 295. n. 6. - "Timb. Albrs. or. ps; 39-40. s. italus Spr, Bae Xey i e : . 182. 3. p. 651. n. 46.? buia 44 . S. tenerrimus b Loisel, Gall : Eep Chau Fragm. E Aen 1. S. tenerr. b perenn. Willk, us 2. 1832. S. og lex parte, Bert. 8. p. 395. n. 7. r. La-Peyr. Herb.; Pourr. Herb. Matr. (quoad Dp 8 s tenerr. b Noul Flor., b Guss. Bey T "Bauh. Hist. pl. 2. 1. 24. p. 1020., Cbabr. Sciagr. p. Provenit saepe in sc iid maritimis , sd rupes, in muris; eum am junceam Bauh., nec Ch m, peram citavit, Caeterum J. Bauhini as nón hano speciem, ex figura , a uae (agr, Monspel), sed ad insequentem afferre mi- nime dubita Ast cosa eeu feneri varietatem primus eonjungere Benth. Cat. P. 123., mox Loisel. l.c., itemve Chaub., pone hune Noul. Fl. bass. sous Pyr, p. 373. n. 2., "Mut. Fr: 2. p- 911. n. 3., Boiss. Voy. botq. 108 Esp. n. 1090., Lang. Pug. pl. impr. Hispan. 2. p. 150., et cum Willk. Pr; donec Moris, Ambrosi, cum Bertoloni stirpes ceu synonyma tan- tummodo considerarent, et pone eos Grenier. Moris adnotavit, speciem annuam esse, sed in maritimis perennem, quod observationi non resistit, nam S. pectinatum copiosum in ipsa ur vulouse, ad muros, vidimus. Nec adeo facit si ibidem ille non est spontaneus, sed ex horto botanico aufugus, ut suspicatur Noulet, op. eit. Add. corrig. p. 22., qui contra consilium nostrum L3 , et Rar. pl. x FLSLEIWIT. Moris. Hist. pl. € x - Ae. ae ns. rn. Krtb. p. 313. f. 2., Icon. t. 109. f. ; Column. Min ye Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In Pyr. med. or. edit. ad sylvas. in Pyr. aurig. valle de Artigues sub le Mont Llaurenti, die 19. res 1843. Habeo ex Artigue de Salalu a Deville. Pr. tenuifolium L., All. (t. 33. £ 2) forte non immerito a quibusdam ceu hujus purpurei varietas habetur. Quidam huc attulerunt Lactucam sylvestrem alteram Trag. St. h. p. 260. n. 3., quae herba aculeata dicitur. 111 Lactuca Plinii, L SECTIO 1.» MYCELIS Cass. Lactuca muralis (Gesn.? Caesalpin.). Gaertn. 1. ox cit. (1791.) in tab. (non in textu ubi p. err. grs "aei turalis); 2 deg Jameson .Edimb. Me ier dE taces DC. Pr., Fresen. Caesalp. Herb. Tor (1563. 224., De PlInts. 1. p^ Sonch. in coltih. umbr.)? An Gesneri? "t "Germ. P. P3 . lin. 22. Lact. sylv. lut. à. Kea = de. n. 6., Bert. Pe 40i. n. z DG, PrP. 155. 4: p. 1892.41. Willk, Lang. 2. n. 1812: Prenanthes muralis Ls, add: 5. n. 1776., Schum. En. pl. Saelland. P. 1. . 660. Chondrilla muralls Lamk. Dict., DC. Dub. p. 997. n. xc Mycelis Fanger Cass. Dict. Sc. Nat. T. 33. (1824.) p. 484. M. m s Reichnb., Moris Sard. 2. n. 762. La-Peyr. Herb.; P. ramo- Sissima, Pourr. Herb. Matr 'et Pr. mural, Benth. C Cat, ps. H., et 113. ; Pr. parviflora Gilib. Exerc, phyt. Engl. Bok. 2A 7. a .» Curt. Fl, Lond, ed. Gra t. "$e ; ex Bertoloni nam mihi fugit. Flor. Dan, t. 509., Schk. Handb. E É PIA SERceMK. Fior Monac. t. 1 i HI. Bat. 9», ^5. ietr. Fl. Bor. v. 10. y 665., Gaertn. pL 2^. 308. t^ 158. ri Reichnb. Icon. AD t. 1417. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 24. p. 1004., Tabern- krb. p- Ioi, f; à. pres t. "^s f. 1./ Lob. p. 119. f. v Ae t T. f Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. . p. 61. n. 15. t. 3. f. 7. (p. eir. n. 14.) Clus. Rar. pl. Hist. 2. ]. 5. p. 146. f. 2. (2, ©, Q Flor. Jul. Aug. Fruct. Bu Sep Legi in Pyr septr. med. ad St. Béat, die "s . Jul. 1843.5; in Pyr. aurig., Donason, ad ruinas Castelli de did, die 7. Aug. 1843. Habeo a Deville e nemore de Iza Pluries observavi per Pyrenaeos, et ferme semper annuam reperii ut generatim eam declarant auctores. Attamen, Parentau ad St. Béat praemonstrante, vidi, legique cum eo specimina, pollentia radice pe- renni, in quibus folia coloris magis saturabioris percepi ; aliunde nullam distinctionis notam animadverti. Planta e Parentau in horto suo cul- turae submissa semper persa mansit. Ego vero iterum eam Ere inspexi in Pyr. Cantabr. m.* Sagnu prope Azpeitia; in Pyr. sep med, ad Paglietta. Caeterum perennem stirpem declararunt Smith Brit., Engl. Bot., et Engl. FL, Withering, Hook. Fl. Scot., et Brit. Fl. ed. l; - urt, FI. Lond., Walker Oxfordsh. p. 225., Ait. hrt. Kew. 4. p. 444. n. 6., Bromf. Fl. Vect. p. 286., Bruinsma F l;-FErieic.:p, Tiben. 860, "Savi 2. Cent. p. 161. (qui annuam facit Bot. Etr. 3. n. 819.), Bertol. Amoen. (nou FI., ubi annuam vult); Wahlenb. FI. Ups. n. 490., Id. sf 859. Gaudin l.c., Areschoug Pl. cotyl. Fl. Gotheburg. p. ^ 36; Molkenb. Kerb. Leid. p. 166. n. 344., Reichnb. Icon. C. 29. p. 31., Mile Dict. lc. (qui annuam prius gos Sra Ib. T. 9, 1814. p .65.), Wimm. Grab. Siles. n. 1990, (qui W. dein ceu biennem designavit Schles. 1857. p. 295), Dietr. Fl. Bor. Le. et March., Gren. Jur. p. 460., Pérard, Bull. S Soc. botg. Fr., Kirsclleg. Als. p. 398. n. 1. Tee mut. judie.), Krock. Fl. Siles. 2. n, 1265., Lagr. Foss. Trn. Gar. p. 229. n. 5,, Vill. Dauph. 3. p. 152, n. 8., " Noul. Fl. bass. sous Pyr. p. 916. n. 2. erennem aut annuam mox eam reputavit Hook. Br. Fl. ed. 9. (1842) p. 112. n. 4., (mox annuam aut biennem cum Arnott); itemve, secundum "am esse monuerat Schk. Handb. 3. p. 23. n. 4239.; Desv. Fl. An n. 759. Biennem ipsam absolute dixerunt Heller Wirceb. 2. p. 298. 3 Suecow, Fl. Manheim 2. p. 85.; Allion. Pedm, n. 826. , Roth Tent. Fl Germ. 1, p 391..n, 2, Kirschl. Fl. Vog. Rhén. p. 282, nter eos qui speciem annuam absolute proclamarunt auetores se- nentes commemorabo: Kunth Fl. Berol. p. 384., Marsch. a Biebrst. aur. Caucas. 9. n. 1594., Walter. Verz. ete. Mittelm. (1815.) p. 43., Balbis py Lyonn. p. 457. m 1., Bory Chaub. Pélop. n. 1830., Vien. 112 Dalm. 2. n. 756., Desf. Cat. hrt. Par. (1829.) p. 143., Drejer FI. Hafn. n. 783., Baumgart. Trans. 3. n. 1692., Sadler Fl. Pests. ed. 1. n. 1097., Schmitz, et Regel Fl. Bonn. p. 292., Griseb. Rum. Bith. 3. p. 266. n. 223. Godet Jur. p. 407., Holandr. Mosell. Coss. Germ. FI. Par. 2. p. 433., Le Mahout, et Decaisn. F7. Jard. champs. p. 100., Godr. Lorr. ed. 2. p. 458., Jungst Westf. n. 1058. Ambr. Fl. Tir. austr. 2. p. 584. n. 347., Bellynek Namur. p. 136. Gmelin (C. C.) Hrt. Carslr. p. 215. lin. 7., Willk. Lang. l.e., Lamk. Dict. 2. p. 18. n. 6., Ledeb. Fl. Ross. 2. p. 807. n. 17., Caruel Pr. Fl. Tosc. n. 1239., cum Savi Etruse., Sebast. et Mauri, vel cum Gallis Lamk., DC., Dub., Loisel., Boreau, Brébisson, Fuss. Trans. n. 1812., aliisque modo citatis. De- nique annuam, aut biennem esse reputavit Gusson. Sicil, Syn. 2. p. 395. n. 2., Pl. vasc. Inar. p. 191. n. 1., et sero Hook. cum Arn. Pr. Fl. ed. 8, p. 212. n. 4. Observante Wallot. (Compt. rend. Acad. Sc. Par. T. 3. 1836. p. 453.) flores aperiuntur hora octava antimeridiana, clauduntur hora quarta postmeridiana, SECTIO 2.* PHAENOPUS DC. Lactuca decorticata (Column.) Forsk. Æg. Arab. p. 216. n. 76. , , Column. Ecphr. p. 238-40. L. viminea Link. Hoffm. Port., Don., Koch p. 495. n. 5. Phaenopus vimineus DC. Pr. P. 7. S. 1. p. 176. n. 1., Bert. 8. p. . n. 1. Phaenicopus decurrens Cass. Dict. Sc. Nat. T. 39. (1826.) p. 391. L. vimin., et L. chondrillaeflora Bor., Gren. Godr. Fr. 2, p. 318., Willk. Ang. ub. p. 297. n. 3. P. vim. La-Peyr. Herb., et P. te- nuifolia La-Peyr. Herb.; Lactuca viscosa caule foliis obdncto Tournef. El. bot. p. 376., et Inst. r. hrb. LHETUL "crar cuna Friv. Herb. Rum., ex Griseb., L. lutea Dulac. Jaeq. 4.1 9.t. 0., AU 3. S. 7. p. 58. n. 2 Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. med., orient. C) 9. atax., solo calcareo. regionis Transiliensis a Semenovio lectis perspectum habuerunt Regel, et Herder. L. chondrillaefloram Boreau, Pl. Hem Fr. d. 2. p. 312. et 3. p. 384. Gren. cum Godr. Fr, l.c., qualem legi in Valle de Aran (lectam a Willk. cit.), accepique ab Arrondeau, et a Timbal ex Pyr. sept. med. ad Casarillas lectam, a L. decorticata ego specie separare nequeo. 113 Huie formae plura La-Peyrousii synonyma referunt Clos, et Loret, inter quae Prenanthem tenuifoliam , quam Serres ad L. salicifoliam vertere vellet, Bull. Soc. botg. Fr. T. 9. (1856.) p. 278., ut olim ad- notatum reliquit Pouzolz in mnser, apud Requien. L. chondrillaefloram eamdem esse speciem cum Z. ramosissima Link (quae in Fl. Port. desideratur) Gren. Godr. Fr. 2. p. 318., con- tendit Gapin FI. Main. Loir. ed. 3. Suppl. (1850.) p. 17. Non respuenda sententia, dummodo excludatur Allioni prolatio, Podi, n. 830. t. 33. f. 1, quam bonam reprehesentare speciem existimamus. Primus Forska), l.c., post 'Tournefortium, ad Lactucam retulit, sed ignotam speciem pertractare sibi in persuasionem inducens, nullo eam synonymo fuleivit, nomineque vix, strictu sensu, bono eam insignivit, quia reapse haee planta decortieata non est, quamvis talis videatur. Genus nimium subtiliter elaboratum, calathis uniseriatis sub- -quinque- floris, et achentis non corolliferis, recipere nolui; et miror ipsum lau- dari a difficili Visiani, in sua illa opella, Consid. Gen. Sp. p. 34. SECTIO 53. EULACTUCAE N. Lactuca salicifolia (G. Bauhini) Salisb. Pr. p. 180. n. 3. O Bagh. Pr. p. 08; f. 1. L. —— L. Sp., Koch p. 495, n. 4., ion. e p. 409. n. 8., M. 2 sim. DG. Pr. P. 7. S. 1. p. 126. n. 19., Gand. 5, n. 1770., pc. i: p. 296. |. Lang. 9. n. 1818. L. sal. var. foliis integris La-Peyr. Her hi L. spic ciformis D Dale L. ja ts Gilib. Exerc. iter Jaeq. A. 3. p, ?8. t. 250. "En gl. Bot. v. 10. n. 707., Reichnb. - RA 29.t wi "kc Fruct. Sem. pl. 2. p. 362, t. 158, f. e Jt Barrel. Ic. t, 136., Rup ed. Hall. p. 207, » Moris. Hist, pl. Oxon. 3. S. 7. p. 58. ©, © Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. egi in Pyr. or. vane inter Cattlar, et Eus. die 30. Sept. 1843. Habui ex Tarbes a Deville puo Vis iari (Theophr. Plin.) Fuchs,, Trag., Matth., Camer., Dod., Cae eophr. ^ pl, 1. n mn . 6., Plin. Nat v 90. 3: - 35. Lamk. Dict. 3. p. 406 n. 3., T. Dub. p. 296, n. F. geii Fl. dug 2. Mr a. | p. 495. n. Bert, 8. p. 407. T 7., Gaud, 5. i "en e oi Reprt. "Fl. Tigust, n. 1130., Moris Sard, 2. n 799. a; DC. Pr. P, 7. p. 137. n wi ilik. Lang. 9. n. 1890. ar. La-Peyr., Herb., et L. sa- igna foliis eros, denticulatis La-Peyr. jo a t. me: TEE T E Gater Mas L. dubia Jord. Pug., L. latifolia Gilib. Exerc. hyt. Engl. bot. v. 4. n. 968,, Fl. Dan 1227., Dietr. Fl. Bor. v. 10. n. RW ; E im Flor. Jul. Sept. Fruet. Aug. Octobr. Legi in Pyr. or, Conflent ad Prades secus iter de Cattlar, die 26. Sept. 1843. Hàbui ex Tarbes a Deville. Vidi ad Sallen, ad St. Beat, ad Toulouse, alibique Serralia, vel Cerraja dicebatur olim Apud Hispanos, eo quod foliorum carinam ad. modum serrae dentatam gerit. Lactuca agrestis (Dioscoridis) Cord. Hist., Pen. Lob. Adversr. p. 89. Dioser, 1. 165. S tra Sibthorp, qui potius superiorem acclamavit, L.-virosa É 7s qm ^ a, r^ Po Bert $p. 400. n n. 6n Gaud, m - Sa No i» DÀ DE La Peyr. Herr L i: "TU po: 296. Willk. Lang " S Gaerta. Fr. Sem. 7 fart and. Noul, ogl. Bob. v.8 n. fest, Wet Fl. Bor. Y rw - P. 362, t. 158. . 9. b), Hayn. Term. bot. . 58. . 7., Reichnb. Icon. "C. 99^ t 1422., W. W. 114 F. N. ab grar ]. Offic. t. 250. Br., Phoeb. pu Mi iT germ. p. 94. t. 25., „Rognes Phyto r. med. 2, p. 140. tb. Woodv.. Hook. Med. Bot -t B1, Plenck, Tue 65 t. 595. rag. St. h. 268. Cord. Hist. p ert. JS. ik f. ead.; nec cum G. Ba À yos ad Zr affer r Lob. Ic. t. 241. f. 1., ead. ik Adversr. p. '89. mala, J. T Hist. il. 2. E pw wu Hist. pl. Lugd. p. 547. f. 2., Moris. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 58. t. 2. f. 16. Lonicr. Nat. . crt. xs ©, © Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. i Legi in Pyr. Atax. ad Balnea d'Escouloubre, die 7. Aug. 1843. habui e Pyr. septr. med. humil. , ripis Garumnae ad Magnac lectum a Timbal, referens statum, qui L. flavida Jord. Ludit certe foliis ho- rizontalibus, iisdemve verticalibus saepe in eodem individuo, ut obser- vavi plurimis in loeis, videlicet ad St. Lizier, les Cabannes, Aix, Pyr. auriger, etc. Inde male actum est ab iis, qui hujuscemodi notam ceu specificam adhibuerunt: idem observatum fuisse in Z. sativa, solo macro culta, testis est Koch l.c. n. SECTIO 4.* CYNOSERIS Exnr. Lactuca tenerrima Pourret! Herbr. Matrit. . pe Chl. Narb. n. 664., Mem. Acad. R. Toulouse pe 3. (4788.) E ` p e PS . Syn p. 1529. n. 19., Bert. [3 SP dii. n. 9. DC. TB. : S.T. p. 194. 5. fi; E "Loisel. Gall. = 7$. T. 2. .6.. Willk. Lang. 2. isir” La-P Peyr. He rb., et L. 'erepoides La-Peyr. Herb.; Prenanthes lanii Colmeir. Pl. pce x Mossenat. Catal. in Herb. Ital. centr. ie segu- siana "Balb. mur US DC., ex Bert., L. perennis Asso Arag., e loco. Balb. Miscell. 1. p. e. B. Reichnb. Ico n. C. 29. t. 1423. f. 1, 9. Flor. Maj. Jul. Fruct. ZEstat. Per region. mediterr. cum Olea, et super eam, plerumque locis meridiano soli expositis: raro extra region. mediterr.; solum praediligit ealeareum. in Pyr. or, Conflent, ad Ceret, die 6. Jun. 1843.; "sub Prats de Moll au Bauze de laze, die 26. Jun. 1840. Dabat Naudin e Collioure. Ob- servavi in Pyr. Cantabr. m.* Aeciurri, abunde in muris pagi Magnaria prope Durango; in m.* Azola inter Lizarza, et Lizasca; ad basim montis Azurdajo: in Pyr. Arag. ad l Ainsa, Mediano, la Peña montanesa, Turbon, in Montsec supra Estall, inter Vuerva et Bid; ad Montanuy; in Pyr. Catal. Monseny, Llansa, Ca adaques, St. Ant. de Galamus, aux Corbières, etc. Flores plerumque eaerulei, aliquando rosei. Nullus nobis dixit latere speciem in Salvadori Herbario; ergo Pour- reti speciem r quum neque de Tournefortio ulla acta fuerit mentio Lactuca deir (Matthiol.? Dodonaei, Caesalpini) L. Sp. Matth. in Dioscr. ed. 1, 1544. o 11 Dodon. St. h. C 2. (1554. 0. l. (gall. 390 f. 2 aesti De Pints., 1, j9. c. q* 509. Koch p 495. n. 9 S Bert d p. di2., n, 4o io s Gnd. ; 133. x ub. p. 296. 9. nn. ra eR A L. sonchioides La -Peyr Hier Mill. m t. 197. oxi Lo Nee n. 2130., M ieR. 29. 1425. i Pp 37. 3 Flor. i Jul Taci Æstat. Per regionem mediterraneam tam in editis, iba! rüitibs locis, sanigi solo calcareo. in Monseny ad Esterry; supra Luchon, in m.* Egu rry; supra a Durban mont. Corbar., ad Casas de Pena; supra Collioure à rd Hora Llansa. 115 L. cichoriifoliam DO. synonymon hujus speciei declararunt Benth. Cat. p. 95., Chaub. E bot. 1830. p. 11., et, cum dubio, ekle ejus Loisl. Gall. ed. 2. T. 2. p. 183. n. 7. "Cur dein DC. Pr. l.c. n. 2. sub L. cichoriifolia de sua planta adnotavit: * An varietas L. perennis ex Bentham?, , quando Bentham, non varietatem, sed synonymon declaravit! Invite recipio Matthioli figuram, qaam pro Sonchi specie sumpsissem; sed laudatam ab aliis respuere nolui, ex quo sub S. pecti- nato eam sistere non ausus sum. Ast piano. rejicio illius interpretationem de hac habenda Lactuca pro Chondrilla 2. Dioscoridis, quamvis han- cine sententiam amplexatus fuerit Desfont. in Plin. ed. Lemair. V. 7. p. 68., non considerans, L. perennem in Graecia non fuisse repertam. Haec Chondr. 2. Dioscoridis olim , apud Monspelienses, et cum eis a Lobelio habebatur pro Thríncia tuberosa; ab Anguillara, et a Clusio pro Ætheorhiza bulbosa, a Rauwolf, ut supra dixi p. 802., pro Scor- zonera tuberosa. * Mulgedium Cass. Nomen Cicerbita stare potuisset pro neoteri- corum Soncho, non pro Mulgedio, quidquid arbitrati fuerint Wallr. Sched. er. p. 433., Faech. po Ambr. Tir. austr. 2. p. T54., Kirsch- leger infr. cit. Mulgedium Plumieri! DC. Pr. ém. Mus. Par. . p. 200. DC. 2.4 Plum. ex Vaill. Mé Pr. ts Koch p. 499. s: Cicerbita Plumieri Kirschl. Notic. a: de Sonch. Plum. ox 5 * P e An. p. 284. Sonchus Plunie = i Tg Gouan Ill. p- 54., Gmel. Bad. Als. T. 4. "X n4 . 1765., Pro ub. eb ar n . 1823 — t. 1416., Kir DX c. cu ic . brevirostra "Dale. Flor. Jul. x Fruct, Aug. Sept. In Pyr. septr. med. aurig. or, locis im sylvat., editis. Legi i or. supra Mont Louis au Bac de Bolchera, die 16. Aug. 1896. ics a Deville ex la Coume de higlatére. Ex m.* Ces esy demonstravit Gaston Sacaze, Observavi supra Cauterets, et supra Barèges, ad le Lac d'Oo, in m.* Esquierry, et sub le Port de la Picade, aliisque loeis supra Luchon; in valle de Aran editiore parte; insuper ad Moerens, ` àl Hospitalet, m.* Llaurenti, etc. Timbal vidit in Vall. Noguera Paillaresa. Mulgedium alpinum (Clusii) Less. Syn. Clus. Pann. A. p. 650-1. Thal. Harcyn. Sax. p. 62. Koch p. 498. n. 1., DC. Pr. P. 7. S. 1. p. 948. n. 1. Sonchus pet L. Hrt. Clif., Hoo k Br. Tr ed. 1. p. " B3. B5. T TENOR. 'Fl. Lapp. rud 357., Bert. 8. p. 383. n. 1., Froelich apud Uata Ann. botan. p. 26., DC. Dub. p. 295. n. 1., Wi Ik. [s 2. n. 1824., Schrank. Prim. Fl. Salisb. n. 699. S. montanus Lamk. Dict., Gaud. Di n. er T ap. La-Peyr. Herb., et S. rosdonda rn La-Peyr. nerh S. caeruleus erit Le T No aig Bot. v. à i 8. Reichi n $ 20. t 1415. Clus, Rar. pl. h. 2. L3. p. 147. f. 1., Camer. Epit. p - dsl. J. aub. Hist. pl. 2. 9; Flor. Jul. e Fruct. Aug. Sept. In Pyr. med. or. editior., in sylvat. profundis Legi in Pyr. or. supra. Mont-Louis au Bac de Bolchera, die 9. Aug. 1836. Prae praecedenti rarius: à la Cascade de Ceriset legebat Guitteau; in m.* Llaurenti plures nostrum invenimus. 116 Sub-Trib. 10» SCOLYMEAE Less. Scolymus Tournef. SECTIO 1.* MYSCOLUS DC. sns grandiflorus "spans Desf. All. Cupan. Hrt. Cathol. p. 36. Bert. 8. p. 596. n. 3., Poir. Dict. T. 7. p. 11. n. 1., Loisel. Gall. e To A. " Ze è ^u DC. Br. P. Mi k s 76. n. 3., pc. Dub. p. 294. n. 1. Myscolus MEME Ca Nat. T. gri "s c. re and. La- E Herb., Sc ispanicus. EE pe 183 is LE aculatus Pourr. wes Matzit. jd pe Segue ndalus Y Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In in or. maritimis. Legi ad Collioure, unde et a Naudin habui, die 8. Jun. 1837. Bis speciem tractavit Vaillant Act. Acad, Par. 1721. (p. err. 1821. Bert.) p. 219. n. 2., et n. 3. Generatim auctores, cum Desf. Atl., hune secundum locum tantum citant. quoque est, in Hispania non repertam speciem nisi loco a , Pourret in- dicato, quod quum pee Willk. et Lange, stirpem in illorum Pro- dromo non enumerarunt. Scolymus essaie Lobel. Obs., fuera Castell. hrt. Messan. », Dio in. Nat. h. l. 92, c. 29, nke Hist. pl. 6. c. 4., Scr. 1. 3. c. 14. Plin Na 0,,29 43., et I. 21. c. 16 vel 56. S. hispanic NS Fr., et Auctor., DC. EN i n 76. $ e » Koch p. 477, Bert, 8 p. 994. n. 2., Moris Sard. 2. n. 719., Brot, Fl. Lusit. p. 334. DG p. 294. n. 3., Jullien in Bull. Soc. Hortic. Orléans T. 1. (1846.) p. 33., Willi. Lang. 2. n. ing "Me at a mieren Cass. Dict. Sc. Nat. T. 34, (1895.) p. 85. Sc. maculatus Scop. Carn. ed. Nm . S. hisp. La-Peyr. Sp. Herb., et S. maculatus La-Peyr. Herb., S. chrysanthemos G. "Hauh. Tu P. 354. partim., Tournf. Inst. p. 480. S. grandiflorus Wahlenb. Pl. Bergg,, et Catananche lutea Forsk. ex Griseb, Rum . Bith., S. ngiospermus Gaertn . Sem. Flor. Graec. Sibthrp. 18. t. 825., Gaertn. F m. p p. - t. 157. f. 4. infer., Mill. Icon - 229 chnb. Icon. C. 29. 52., Zannich. Vnz. p. 240. t. 175. Lob. Obs. p. 478. f. 2., Icon. 2. t. 6. f. 2., Tabern. Krtb. 9. p. 1074. E 2.. Icon. t. 694, f. 2., Gesn. Op, bot. ed. a Schmied. tab. -- 7. f. 62.1, Rauwolf Hodae ep. P. 4. t. 12. cred. Spin. lut, J. Bauh, Hist. pl. rs 25, p. 84. f. 1.; Chabr. Seiagr. p. 353. f. 3; Moris. Hist. j^, Oxon. 3. S. 7. p. 55. n. 77, t. 35. f. 6., Sc, Theophr. narbon. Clus, Rar * pl. h. 2. 1. 5. p. 153. f. 2., Dod. Pempt. p. . 195. f. 9. (9? 9 Flor. JEstat. Fruct, per Autumn. Per region. mediterr., raro extra, locis calidioribus. gi in Pyr. or., Roussillon, ad Collioure, die 5. ia 1843. Ob- servavi Tad Pamplona, infra facilius: penetravit ad Tow evem speciei varietatem ad St, Lucie, Pyr. rend j preo Timbal, Excurs, Corbièrs. p. 12. Perennem plantam jam Morison declaraverat, talemque cognoverunt botanici generatim, confirmavitque olim pone actas observationes Bertol. Amoen. It. p. 188. n. 240., qui dein in Flor, Ital. eum Desf. Atl., et Cat. e Paris. 1829. p. 157., Tin. Cat. hrt. pe 1821. pe ees Secto radicis cortice crasso multa laetis copia exsilit, cujus succi notitia non fugit Theophrasto. Haec planta solo o opportuno culta bonum praebere suecedaneum Scorzonerae hispanicae, vel Tragopogonis pratensis, rifolii, propriis, nee non Robert 'Telonensis observationibus in- nixus, praedicavit Jullien, Le. p. 34., eui meam spondeo fidem, consi- 117 deratis Theophrasto, Plinio, Numenio, Clusio, Bellonio, nee non plurium populorum usu. Linnaeus Sp. pl. p. 1143. confuse jecit suos illos Sc. hispa- nicum, et maculatum, utriusque speciei characteres, et synonyma pertur- bans. Ambiguitas in istis eligendis, et labor tantus foret, ut, in tam magna Linnaei confusione , opportunius mihi videatur illius denominationes, erroribus cireumventas, derelinquere. Aeque de se ipso, perturbationem augente, ac de Linnaeo exclamare potuisset Desfontaines: * Magna synonymorum m apud, Gaertnerum pro Sc. hispanico, et Sc. ma- culato , Fl. Atl. 2. p. 242. Savi rem prope tetigit, quam tamen sol- vere nescivit, continuavitque , augendo etiam, errores de synonymia specierum , immerito insuper Morison corripiens , qui species optime intellexerat, ac illustraverat: ef. Savi Bot. Etr. 1. ps. 183-4. ns. 284-5. Primus, forte, species recte exposuit DC. Fr., et Suppl., qui foret eitandus in capite, si illas Linnaei denominationes botanici, quocumque modo, restituere, vel continuare vellent. Libenter ego Gerardum am- plexus fuissem in denominatione specifica suorum Sc. perennis, et annui, nisi ille quoque Linnaeanos errores tmp imitavisset. Quapropter ambas species dicere a primis illarum auctoribus, potius visum est Baian. Desfontaines, in Plinii edit. Lemair. T. $ p. 75., et p. 189., et p. 223., et p. 598., "Sc. ng sequentem, aogun hune Theophrasti Fée, in Plin. ed. Panck. T. 14. p. 174., et nos cum eo, Scolymum de quo mox egimus, pro Theophrasti illo, nee non Dioscoridis, et Plinii interpretati sumus, non sejungentes , uti quibusdam mens fuit, illum Dioscoridis. SECTIO 2.* EUSCOLYMUS DC. Scolymus Clusii! Nob. Sc. Theophf. hispan. Clus. Hisp. p. 446-8. S. maa & DC. Fr., at- Audtór., DO, Pr. P. 7 S. 1. p, 75. n. 1., Bert. 8. b: sot. n. 1., Moris Sard. 2. : TAS. Brot. Fl. Lu x p, 95 a£ DC Dub, p. 294, n. 2., Willk. 4. n. 1/28, M. poeh okiki cass. ' Diet. T Nat. T. 34. (1825.) p. 87. S. Mer epermos Gaertn. er em. Flor. Mw Sibthrp. C. 9. 17. t. 824., Gaerin, Fr. Sem. pl. 2. p. 395. t. 157. f. 4. (super.); Lamk. Ill. 659. Eas Reichnh, : es C. 99. t. 1353. f. 1., Schk. Hand. 3 . 997. f. supr. Clus. pré . pd. ^ l. 5. p. 153. f. 1., Dod. Pempt. p. 725. f. 1., Sc. chry- santh, my "Dodart Mém., p. 111. um fig. opt., Moris. Hist. pl. 'Oxon CSECA CN poo. noD Lk LL (2 Flor. Æstat. Fruct. Aug. Oct. In Pyr. Atax. orient., cum Oleg Ac pun n Pyr. Atax. ad Narbonne, die 20. Jun. 1839. Observavi Miis: b RT ad Rosas. Sub-Ord. 2. TUBULIFLORAE. Trib. 2^ CYNAREAE Less. Sub-Trib. 1° SERRATULEAE Less. Jurinea Cass. Jurinea humilis (Cupani, et Bocconi) DC. Pr. Hrt. Seri 1896. 101, tc. Pamph. 92. t. 953. ex Guss. DC, Pr. P. 6. p. 677. aR a Wiis ta ER SA Boceon Ma n DE 46: t. 109. (1097.) ; ' J. Bocconi, et J. Jm M à od dr. cum m rn E E 270. Serratula humilis Desf. Atl. 2. p. 244., dee Gall. ed. 2. T Jur. Boceoni Guss., Bert. 8. k cconi Gay, Ee P. 48; Carduus wolls -—- Herb., x Peyr. Herb.; "r$ der et Card. mollis Pourr. i a Desf. Lc. t. 220., Cavan. Ic. Descr. T. 1p à 62, n. 98. t. 90, f. 4. 118 Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. in Pyr. Arag., or. editis, solo Sierra de Guara; in m.? Cady Pyr. Catal. Perennis planta, tomento albescente induta, unicum aut plures emittens caules, pollicares, semi- palmares, basi multis et elongatis foliis onusta, magnoque praedita lulum inerassati, et ad florem usque, quem unicum terminalem su- stentant, alba canescentes lanugine, copiosissima, in telae araneae modum intricata, Reperiuntur saepe vestigia multa foliorum annorum praeteritorum, inter quae folia primordialia sunt oblongo-spathulata, in- tegra, aut ferme integra; subsequentia vero circumscriptione latiora, per marginem finduntur, et pinnatifida fiunt, cum laciniis oblongis, quidquam per marginem revolutis, apice acutis, superne viridia, aliquo tamen illius telae araneosae vestigio adhue tecta; vel subglabra, inferne albo-tomentosa, cotoneosa dicerem, quum indumentum illud, lacerato folio, valde se distrahi potiatur; et folia, quae in ima caulis parte valde stipata sunt, superne laxiora conspiciuntur, adeo rariora, ut in- terdum folium unieum tantum per portionem caulis superiorem reperias; haee postrema folia breviora, angustioraque, linearia etiam, et integra; dantur tamen ealathi ad basim muniti foliolo pinnatifido ad modum pulcherrimae bracteae. Dummodo petiolus diei possit infima foliorum edem Achenia granulato-aspera , apice denticulata; pappus albus, ongissimus. Desfontaines le. vegetiorem , sive luxuriantem plantam 119 delineandam Mareschalio dedit. Plura sunt apud Bertoloni reprehen- denda; sed caulis nullus omnes alias mendas superat, quum sit sub- terraneus, rhizoma multiceps, ei radix fusiformis, et aereus qualem eum nos supra descripsimus. Perperam Willkomm « planta hispanica semper exscapa videtur » l.c. Fallacem etiam reperies Gussone, Sic. Syn. 2. p. 448. Absque ratione bona jam J. pyrenaeam ab humili specie separari perceperam, quum ope plurium speciei exemplarium e variis plagis coadunatis a Parlatore in Herb. Ital. centr., datum sit sententiam meam plane confirmare: hanc stirpium differentiam, quam parvi faciebat Willk. apud Losc. et Pard. Pl. Arag. p. 60. not. 3., ille prorsus dimisit in Pr. c. i Inspieiuntur in Panc. Herbr. (ed. Zornn.) tab. 955. figurae quaedam, eujus nomina relata, ibidem in Indice p. 94., ad Carlinam officinalem adducerent, a qua specie icones illae abhorrent, mihique vix Leuzeam coniferam, melius porro Jurineam hane humilem recordant. De Serratula molli Cav., deque humili Desf. dixit Bory de St. Vincent: « les deux plantes ne sont. évidemment qu'une ». Florul. Sierr. Nevad. n. 140. in Annals. générls. Sc. Physiq. T. 3. (Bruxelles 1890. p. 14., et hoc dixit dum adhue species dividebantur. Quam male ergo egit Sprengel (Syst. Veget. 3. 1826.) e prima Saussuream mollem con- fieiendo p. 381. n. 17.), secundam dein sub Desfoniainei nomine adhuc relinquendo (p. 389. n. 12.)! Graviter quoque, revera minus feliciori tempore, 1804., peccaverat Poiret, distinctas servans Desfontainei, et Cavanillesii plantas, non solum, sed e Carduo molli Gouan, eum istis identiea specie, peculiarem conficiendo alteram, nomine Serratulae sub- acaulis, Dict. T. 6. p. . n. 6.: prolationem istam praeteriit omnino Sprengel. Falsas Poireti species suscepit Persoon, Syn. 2. (1807.) p. 390. ns. 4, D, 6.: flores flavos in Serr. subacauli n. proclamans, ut puto ab exsiecatis speciminibus fallacem notam desumens, Serratula Matth., DC. Plinii tempore Serratula appellabatur, Serratula pinnatifida (Barrelieri) Poiret. Barr. Icon, t. 137. Poir, Dict. T 6 . A1. «Pr. P. 06. a. 15., Willk. Lang. 2. n. 1645. Carduus pinnatifidus Cavan. ex ejus archetypis in Herb. Hrt. bot. Matrit.; Serr. Barrelieri Dufour Léon. Ann. Sc. Nat., C. granatensis Boiss, apud DC. Pr. ex Duf., sub Centaurea Barrelieri Duf. de Ax Mum Léon. Duf. in Bull. Soc. botq. Fr. T. 7. (1800.) p. 348. Cav. Ic. Descr. T. t. p. 58. Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. Navarr. Arag. humilib., r 120 Planta attactu rigida, ast quasi cataleptica; si caulis et folia ab ordinario statu deflectantur, in data flexione facile manent. Perennis est, nec annua (quomodo Cavanilleo apparuit) optime observante Cosson, Pl. nouv. critiqs. midi Espagn. (1849.) p. 40. Rhizoma repens mihi videbatur. Statura herbae est bipolliearis dodrantalis. Spinae inyolu- crorum molles. Florum odor parum gratus, plurium Carduacearum instar. Color obscure virens, saepe lividus. Species non parum polymórpha. Carduus leucanthus Cav. le. Descr. T. 2. p. 52. n. 181. t. 165, sive S. leucantha DC. Pr. P. 6. p. 670. n. 19., a me visa in Herbr. Pourr. Matriti asservata, tam arcte affinis est huie S. pinnatifidae, ut in suspicionem inciderim, saltem quoad Pourretii plantam, agi de una eademque specie cum S. pinnatifida. Revera C. leucanthus Cav. exi- stimatur varietas .S.. flavescentis Pourr. (S. mueronatae Desf. Al. 2. p. 243. t. 219., cum ipsius Cavanillesii C. flavescente) a Willk. l.c. n. 2648. Serratula tinctoria (Tragi) Tabernaem., L., et Auctor. Trag. Stirp. h. p. 154. n. 2. Tinctor. flos 2. Matth. in Dioscr. ed. Hagecii bohem. 1562. p. 281. T, nec credo antea. Koch p. 466. n. i., Bert. 8. p. 601. n. 1., Wilson apud Hook. Journ. of Botan. l. (1824.) E 968. n. 42. Gaud. 5. n. 1354. , DC. Pr. P. 6. p. 667. n. 1., DC. Dub. p. 284. n. 1., Willk. Lang. 2. n. 1644. ,a-Peyr. Herb.; S. coronata DC. Fr.; S. montana Bor. ex Gren. Jur., S. Matthioli Clus., S, inermis Gilib. Exerc. phyt., S. sylvatica Erndt. Virid. Varsav. Engl. Bot. v. 1. n. 38., Fl. Dan. t. ?81., Schk, Handb. 9. t. 234., Sv. Bot. v. 3. n. 170., Dietr, Fl. Bor. v § n. 555., Fl. Bat. v. 9. t. 653., Sturm, Heft 5., $ n. C. 802 Mist. pl. Lngd. 2. p. 1351. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 25. p. 23. f. 2. Dod. Pempt. p. 42. f. 34 abern. Krtb. p. 439. fig. tres, Icon. t. 156. f. 2,, et t. 157. f. 1, 2., Bocc. Mus. Piant. p. 45. t. 37, et t. 32., Zanon. Hist. ed. Mont. p. 130. t. 94.; Clus. Rar. pl- h. 2. 1. 4. p. 8. f. 1. Plant. 9| Flor. Aug. Sept. Fruct. Sept. Oct. Legi in Pyr. Cantabr. ad St. Jean de Luz, die 25. Sept. 1844: habeo a Deville e Cap-vern. Serratula glauca (Richer de Belleval) Nob. Rich. Bellev. Figur. pl., ex Gilib, Demonstr, bot 34. n. 89. cum tab. fig. A. S. nudicaulis DC. Fr. 4. p. 86. n. 3029., Pr. P. 6. p. 669. n. 14., ko s. 466. n. 4., Bert. gt 606, n. 5., Gaud. 5. i e . Dub. p, 284. n. 3. Cass. Dict. Sc. Nat, T. 50, (1827.) p. 467., Willi acea folio Cerinthes, ex Monteserato, foliis linearibus Tournef, Herb. certo ex Vill. Dauph.; poca Ru i i t P. i p. 13. n. 948. 1. 226., Tenor. Fl. Nap. T. 5 2 leichnb. C. 95. t. 803 f. 1. i «RI. vT. 5. p.. 942. 1. f. 2., Reichnb. Icon. C. 25. t. a Gerard "err P. 187. n. 11. tab. 5., ubi cum Tournef., et rup. Victoriae citant, Herm. Parad. 60 A a . ^ . cum Tournef, prolat. Schol. bot. p. 208, Barrel. Ic. t. 1218., Boce. Mus. Piant. Ibid 7.05. t 5$ sed considera folia manifeste dentata! quomodo speciem variare viderunt; et Boce. . 9, Flor. Jul. Fruct. Sept, Oct. In Pyr. Arag. Sierra de Loarre. Legi in vertice montium la Sierra de Loarre, die 5. Jun. 1858. flor, non adhuc evoluto. Degit in ea parte montis elatiore supra Loarre ejusque dirutum castellum, forma quasi hemisphaerica (mammelon apud Gallos), unde e septentrionali, contraria a Loarre parte, descensio fit " pagum Rasal. Alibi non vidi: multos post annos reperta species fait - pen i à Gautier: cf. Timb. Llaur. p. 245. Gautier dedit e ia Massac. Non animadvertit Boissier se erravisse adducendo dim i n herbarii, dum scripsit foliis laciniatis, Voy. : ciem ante omnes, qui rei notitiam reliquerunt, detexit celeber: rimus Richer de Belleval prope Vergon, die A J ul. 1618. Hune primum 90, nam incerta est Gesneri figura Op, bot. ed. a Schm. tab. aen. 6. f. 4. 121 Stemmacantha (Cass. H.) N., Rhaponticum DC. Pr. P 6. p. 663., partim. Cf. Ledeb., Turez., Maximow. Primit. Flor. Amur. (1859.) p. 115-6. Ex hae subgenus Serratulae fecit Schultz Bipont., apud We Berthel, Phytgr. Canar. Reapse Rhaponticum DC., e bb, eotericorum tano Caesalp. sileam, relicto et Rhapontico scarioso Lamk., sive Serra- tula Rhapontica (Dodon.) DC. Fr., perperam pro Plinii Rhacoma a Stemmacantha cynaroides (Cornuti) Cassini. Centaur. fol. Cynar., Cornut. Canad. pl. hist. c. 30. p. 72-4. (in p. 73. fig.). Cass. H. Dict. Sc. Nat. T. 50. (1897.) p. 461. Rhaponticum cynaroides Less. Syn., DC. Pr. 6. p. 663. n. 2. ; Godr. um Gren. Fr, 9. p. 238., Willk. Lang. 2, n. 1649. Serratula cynaroides DC. Dub. p. 285. n. 5., Loisel. Gall, ed. 2, T, 9. p. 220. n. 5, Cnicus centauroides L., La-Peyr. Herb.; S, inermis Dule. Barrel, Obs. P. 57. n. 968, t. 513. imit.e Corn.; Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 131. n. 2. t. 25. f. n. 9. item. 2, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. med. editior. Legi in Pyr. septr. med. ad Medassoles, die 4. Aug. 1838.: habeo a Deville ex "Mont-Sacon: observavi in m. Esquierry, au Port de la Picade, in Valle de Aran editiore, a la Peña montanesa, ad Bielsa, etc. Vivit in Mont-Said, ex Grenier, et au Port de Bonaiguo supra Trédos ex Timbal. Folia hireum quidquam olent. Flores duleissimi saporis ab insectis valde expetiti. Cornuti ex Pyrenaeis novit; in descriptione ab eo data haec, pro tempore (1635.) notabilia decernes: « Foliis infra candidis, folii portio utraque a se divellitur » le. p. 12. Speciem e Cornuto tractavit Morison, eum non adeo feliciter reddens: illum eitavit Jussieu, operis Barrelieri editor. Sed scriptores Galli, generatim, Floristae im- primis, Medici Parisiensis opus non curarunt, imitatoris Morison pro- lationem tantummodo referentes, Forte totam speciem praeteriit Mutel, 122 Datur varietas heterophylla, de qua Fleurot ita effatus est: « Dans cette varieté, les feuilles, au lieu d'étre toutes pinnatifides, comme dans le type, sont les unes enti?res , simplement dentées, les autres plus ou moins divisées, ou lobées à la base, d'autres enfin. pinnatifides; les squames de l'involuere sont bordées de lignes blanches plus prononcées, et les ca- pitules plus gros. Les caractères, que nous observons comparativement depuis plusieurs années, se conservent sans altération ». Fleur. Catal. grains. Jard. Dijon (1844.) p. 14. Aplotaxis fastuosa Decaisne, et Jaequem., Pl. rar. Ind, or. p. 97. t. 105., nostram plantam adeo recordat, ut vix alia species magis ni foret Cynara Scolymus Leuzea DC. Leuzea conifera (Gesneri) DC, Fr. Op. bot. ed, a Schmied. tab. lign. 5. f. 42. A, B, C. DC. Pr. P. 6. p. 665. n. 1. DC, Dub i ; : i 9 3 p «9. n. è à t. Herb. DC. Mém. C 10.?, et in Ann. Mus. Hist. Nat yr. . . Compos. p. 47. t. at. Par. V. 16. . 205. t. 14. ead. ben. Mill. Icon. t. 153, elatior, et glabrior, e cultur., Reichnb. Icon, C. 25. t. 815. ^ E agr i Wei 2. p. 1492. f. 1. mal., Pen. Lob. Advers. p. 367., Lob. Ic. 2. t. 7. f.ae Lae arr. Icon. t. 138. in Pyr. Arag. sub San Victorian, diebus 17. Jul. 1845., et 21. Jul. 1853.; in Pyr. Catal. supra Sarrià, die 25. Jul. 1860. Habui ex Pyr. or., Conflent?, aut Roussillon, de Herb. Coder ab ejus filio. de la Fou; in Pyr. aurig. non procul St. Girons ad Montegut, detexi aestate 1862., reperiique florentem die 14. Jul. 1857. supra Azcoitia | Bro p. 31., eum synonymis, aut prolationibus Centaureae pitycephalae Brot. Fl. Lusit., et Leuzea eerte conciliat Serratulae coniferae Broteri; eumdem insuper pedun- cuium superne evidenter ierassatum; ealathum, ex icone potius de- pressum, globulosum, superne convexum , pluriflorum , pistillosque 123 stigmata duo ferentes, Denique, et solemnius diversus est pappus, qui dentatus, sub-plumosus describitur, dum mollis, et vere plumosus est in nostra Leuzea; unde Broteri planta melius ad Rhaponticum DC. sive Stemmacantham nostram traheretur, inter cujus generis species multa pollere affinitate, et similitudine mihi videtur cum Rh. canariensi Webb, Berthel. DC. Pr. P. 6. p. 664. n. 7., sive Serratula canariensi C. Schultz Bipont. apud Webb et Berthel. Phyt. Canar. T. 3. P. 9. p. 310. t. 119. Quam affinitatem mihi amplius suasit Rh. uniflorum DC. Diss, Compos., Pr. Le. n. 5., ab eodem DC. dietum proxime accedens ad Rh. cana- riens, Hoc Rh. uniflorum est Centaur. ete. Gmel, Fl. Sibir. 2. p. 86, n. 6T. t. 38., quam dum consului, cito proximitatem inter Broteri stirpem, illamque Sibirico-Dahurieam etiam percepi. Ast notandum semper erit, quod si Brotero in phrasi specifica dicit pappum plumosum, attamen illum aliter describit, aliter in icone figurat, talem, scilicet, qualem supra declaravi, Hisce expositis, et consideratis, revocatis insuper in memoriam quae supra diximus ad Stemmacantham , nomen Stemm. pitycephalae (Grisl.?, Brot.) pro Grisleyi, et Broteri planta proponimus, a qua edu- cenda erunt synonyma omnia a Brotero relata, praeter Grisley illud, quod mihi dubium manet, et est Centauroides lusitamum Virid. Lus. (1661.) p. 312. Sub-Trib. 2^ CARDUACEAE DC. rentibus, ut Lepathwm plantarum oleracearum diversas Species signi- ficabat, Verbena herbas lustrales plures, Viburnum virgulta quaedam, ete. servat insuper idem auctor, et recte; non esse scribendum Arction, quod Galeni est, et Celsiam Arcturum significare existimatur (Fl. Ingr. €. p. 539.) Horum nominum differentia animadversa fuit a Dodonaeo pe offecisset, cum Dodonaeo, J. Bauhino, Durante, nisi reditus ad atrem Dioseoridem mihi aequior apparuisset. Ast quoad Plinium, ejus pam (Nat. h. l. 21, c, 17., vel 64.) disjecit Ruprecht; addas quod majore Probabilitate, eum Aparine Theophrasti, alienam potius deno- 124 re — Subvenit Personata a Dioscoride, et ab eodem Plinio. (ls. ets.) memorata, quam reapse hujus generis, nec Petasitis majoris, cum Berduino , existimamus, ast nomen istud exortum a lusu (hodie obsoleto), unde personati homines audiebantur, nec aptum est, neque admittendum, ex quo ejusdem Plinii Persolata (l.c. | 25. c, 9, , vel 66.), cum Dioscoridis synonymo a nobis laudato, eamdem denotare semper hujus generis stirpem facile credimus. F ugiendus nobis est auctor, qui duobus nominibus differentibus eamdem designavit stirpem. De generis characteribus, deque specierum sejunctione, cf. Crép. Pl. rar. er. Belg. fasc. 2. ps. 54-1. Arcion tomentosum Bo) Nob. ex Schk. Handb. 3. n. 4318. Matth. in ox ed. hien r. 1554. 2. (fig.a desider.); Coelo pore CIT Cru Willd. Sp., ed 8. p. 600. n. 3. byari rj Lamk, Dict. Hos "LR 3., Gaud. 1851. DC. Pr. . p. 661. z^ ; p CER. PL Ti uu. Bel fasc. P D. ais Bull. Acad. R. Belgiq Tu d Sar. 2. [i p. 104., DC. Dub. p. 282, n. Walk. 4 eH is 1657. Lapp. officinalis Spac Pa a Buff. partim; L, communis A cai. Bond: "Par. Schk. Handb. 3. t. 227. f. inter., Engl. Bot, v» gii Fl. Monac. t. 212., Fl. Dan Hg 642., et t. 2423., Mill. Icon. t. 159., Sv. s Y. f. n. 63., Dietr. Fl. Bor. v. 10, n. Ua Wa Wa Ea N. ab Esenb. Pl. ofic. t , 224, et i, 297, fig. exter. (rhizom.); Reichnb. Icon., C. 95, t. E *, Hl. Bat t - «d Matth. p. ied ' Matth, rra P. 802.? Dalech. Hist. a Wr Wi pm f. 9., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 1406. t. 32, f. . 1. Petiv. Herbr. Bri J. Bauh, Hist. pl. 3. 1.32. "wy CN Lee E C) a Jul. Aug. Codi Sept. Legi in Pyr. aurig. ad Mean: die 12. Aug. 1843. Observavi foetens in Pyr. septr. auriger Planta humilior prae Cadeas ast cephalis majoribus prae- dita. Caulis, petioli, nec non folia plerumque magis prae aliis speciebus m ; tomentum arachnoideum in calathis plus minusve mani- festum in hac j l et denticulata refert Schkuhr 1. €., quae perperam integerrima declarat 2. Willd, Sp. Syng. p. 1632. n. Arcion woe (Theophr., Dioscor.) Nob. ex Schk. Handb. 3. n. 1316. Theophr. Hist. Ber Sedis Dieser. 1. 4. c 105, Arctium L 1 tor., Bert. 8. p. 508. "x 2. nn major Brunf. Herb., Trag., C SVN Koch p, 469. 1 e k "6; "e SE red 1852., be. Pr. a L080. i 2., . ls.c. p. 15., . 104, l „amk, Dict., Duby mnscer., et cum DC. -—L E , x pire Vid » » «i. q^ danh r €. A Fl., et d Bagneres de Luchon indicata)? L communis b po me Par.; pe eim adhaerens Gili. ex Lodeh. Ross. Schk. Handb n, 1998 mod; Lamk, Ill. t. 665., Gaertn. Fr. Sem. pl. . t. 162. f, 3., Engl. Bot. v. 18. rev. et Hayn r3 - ed. Grav. V. 1. t, 113. (ex Bert); Fl. Dan. t. 2494 t, 2063, intermed, Sabb. Het. Rom. T2. 205 dE p. 4. E 93, Dieir. PL Bor. V. 10. n. i8. PE Bat, v. 4. € Pl. of Th ono. T. 7. t. 83., Plenck, Ic, Pl. med. e eet » offic, t. 226. Hayn, Arzn, 9. t > L. intermed 4 t t. 887. f. 5, achen Matth. p. . 0. p. 64. t. 599., is Ni . i tib. Game A et L. officin, Reichnb. Icon. C. 95. t ue f E irp. h 7 r. Epi ., quidq. dubia; Brunf. Herbr P. NS AUN NB o6 "MUS WIS m fano h Herb. imag. 2. e $ ei ed. Lonicer. us Vnz. p. 160. t. à ic, RATE Petiv. Herb. Brit, t. "23. f.1 ` Zannich . Hist. Si Oxon. 3 Tu 5 i Bauk tit, 2 RS Ps PE Dalech. Hist, pl, Lugd. p. 1055, f, 4., Moris. e Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. in Pyr. sept. med. prope Bagneres de Luchon, inter. Montauban, . ` amet (unde et Timbal dabat nominibus Z. majoris, et pube- semi), le 23. E 1838. Vidi ad Durango. i Rp j — Noulet, ntermedia oulouse in nemore Larrame et a t. Geniès Mire uo illins propugnatorem Timb. in riori. Toul. P. 1. 1810. 125 Tomentum arachnoideum in calathis parcum, solemnius conspicuum ad ipsius calathi basim. Calathi crassi, globosi, depressi. Cilia illa cla- vaeformia in involucri foliolis expressa a Schkuhr in icone citata, in speciminibus meis non percipio. Quis alius ea descripsit? aut finxit? Lapp. intermedia Lange (Fl. Dan. t. 2663.) bona species praedi- eatur a Reichenbach Le. p. 54. n. 4., et Babington, qui et L. nemo- rosam (Lejeune) distinctam esse contendit (Annals. etc. 1865). Nobis hae nugae videntur: cf, quoque Crépin, Belgiq. (1866.) p. 209. n. 3. Obs.; et videas Arciona omnia anglica in unicam speciem coacta ab Hook. et Arn. Br. Fl. ed. 8. p. 234. Arcion minus (Fuchsii) Nob. ex Schk. Handb. 8. n. 4317. Fuchs. Hist. st. p. 72, , laud.e Rupr., cui assentior ; Caesalp. Herb. Tornab. (1563.) fol. 109. n. 258., De Plants. l. 13. c. 50. p. 536-7. Arction minus Schk., Bert. 8. p. 597. n. 1. La ppà minor DC. Fr., et Pr. P. 661. n. 3., Koch , a . 1853. : s, vel p. 15, Willk. Lang. 2. n. 1655. L. glabra a Lamk. Dict., DC. Dub. p. 282. n. 2. L. i Buff., partim; Arctium Lappa La-Peyr. Herb.? L. communis a Coss. Germ. Par. A. nemorosum Lej.? ex Crép. wr L. pubens Bor. ex God. Schk. Handb. 3. t. 927. f. extr. ; Curt. Fl. Lond. 2. t. 173., Fl, Dan. t. 2262., Dietr. Fl. Bor. v. 10. 719., Turp, Fl. med. T. 1. t. 57., Woodv. Hook, Med. bot. N. t. 13. hujus potius loci videtur; W., W., F., ab Esenb. Pl. off. t. 225., et t. 227 PT ion), Rélchub. Icon. C. 95. t. 811. L1. Petiv, Herb. Brit. t. 29. f. Lob. Obs. p. 348. f. 1., Icon. t. 587. f. 2., Fuchs. Icon. ed. 1545. t. 4t C) Flor. Jun. abeunte, Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Legi in Pyr. Cantabr. ad Sciuscum , die 3. Aug. 1841.; in Pyr. septr. med. Valle de Aran ad Vielle, die 30. Aug. 1861. Ad Panti- cosa legebat Ruiz. eapse prae superiore minus: calathi magis colorati, etiam in invo- luerorum squamis interioribus; et magis depressi ii sunt. Cilia qualia in involueri foliolis expressit Schkuhr in citata ieone reapse video; sed totus calathus, qualis ab eo fingitur, parum convenit cum speci- minibus. Citius prae aliis floret; videtur mihi tubus antherarum in hac specie longior. . Figura Camerarii, Epit. p. 887., reapse parum tuta est pro qua- libet specie: ego ad superiorem potius amandavi. Ad hane minorem laudarunt DC., Koch, Ruprecht, Spenner. Hae plantae redeunt in unam speciem apud Asa Gray Man. Un. Stat. ed. b. p. 215. a? monspessulano Auctor., cui opinioni assentiri nequimus. Ruprecht, 5 n LI . Ld x "ues Cynarearum stirpes proposuerunt, quae a Cirsio Neotericorum """S1unt. Ridicule Desfontaines in Plinii edit. Lemair. V. T. P. 2. ‘> Brotier male intelligens (qui Cirsium monspessulanum cum 126 Matthioli probabiliter suseipiebat) prodidit interpretationem de Carduo parvifloro, hodie in Cirsium parviflorum DOC. converso, quod per totam Graeciam frustra quaereretur Majorem sibi vindicant fidem qui Carduum Ops tue proponunt si ut suspicor, in eum cadit C. tenuifolius Fl. Gra Pr. n. 1975. In hane speciem , Curtisio evocato, scilicet in Card. pibus in- sedit Sprengel , Comm. in Dioser. 2. p. 625., dein Fraas Fl. Class. p. 203. Sibthorp a quacunque interpretatione cavit; revera species omnes in Graecia spontaneae, quae aliquam cum Carduo pycnocephalo affinitatem habent, ceu phantasmata quamcunque interpretationem ad- versantia coram nos apparent. Ego minime contentus nomen Cirsiü genericeum hic loci visi. quod non fecissem, si in alienam a qua- cunque C'irsii specie interpretationem omnes convenirent. SECTIO 1.* ERIOLEPIS (Cass.) DC. Cirsium lanceolatum (Caesalpin.) Scop. Fl. Carn. Caes. TI Sinipi denn ja T n. 295. y Plants, l. 4h 530. Naeg. in Koch d ed. 2. p. 989. h p. Gaud. 5. — Mira NOR US . n. 701.. DC. Pr. P. 6, 636. n. 7., po. , ». 987. ka BEW wi Lang. 2. n. 1680. Carduus lanceolatus Tabern, Willd. Sp. Bert. 9. p. 8. Lophiolepis dubia Cass. Dict. Sc. a t. T. 27. (1823.) p. 183. (qui modo Eriolepidem "api Cnicus a es Roth, 1.a-Pe E Herb.; Card. acanthoides vetet joan Cirs. virens Timb. C. microcephalum Lang. cum Willk. Pr. p. 1681. ; Crd. Dolata c , Ray., €. divaricatus Gilib. Exerc. phyt. Ascalea lanceolata sei hrt. Kew Engl. Bo A H z r Dan. t. 1173., Schrank Fl. Monac. t. 263., Fl. Bat. v. 4. t. 273., Sv. Bot. v. 6. n. 416., Reic chnb. Icon, C. 25. t. 826. f. 1., Dietr. Fl. Bor. v. 7. n. 499., 7 a ern. Kr DE aa a c UG IE Pies tem kp I C) Flor. Jun. Sept. Fruct. Aug. Oct Legi in Pyr. Arag. ad Broto, die 7. ys 1850. Habui ex Tarbes a Deville. Flores generatim corymbosi, occurrunt raro per longum tractum racemosi, ut eos vidi sub Bilbao, aestate 1857., de planta caeterum a vulgari nullimodo distincta; jusüm huic proximum ceu speciem cum Lange sejungere nolim, ut iste fecit ad specimina e Bilbao ( C. microce- r Lang). De monstrositate fasciata, observata ad Fénouilles pe Toulouse, cf. Noulet Mém. Acad. Sc. éte. Toulouse Ser. 3. T. 5. (1849.) p. 388-901. Vix a C. lanceolato distinctum praedicatur a Richard (Ach.) C. abys- i E -€— in Pl. Abyss. Schimper: cf. Rich. Tentm. Fl. Cirsium crinitum (Pourret) Boiss. in DC. Pr. Mant. Compost, T: lanceolat. var.; an lan Coli ceolati sola varietas? Pourr. Herb. Matr. DC. Pr. P. 7. S. 1. Mantis. p. 563 n. br v dm Wink: Lang. 2. n. 1679., Jeanbr., Timb. le Llaur. p. 143. Boiss. Woy. botq. Esp. e Flor. jus Jul. Fruet. Aug. In Pyr, Atax., orient. locis calidior., Legi in Pyr. Catal ad Rosas, die 16 e ; die 16. Jun. 1851. Observav!i à ad Use Y Dg gnan, prope Figueras, ad las Cabannas, sub Llansa de re e 5 Arbucias Vich, Manresa. Timbal vidit ad San Paul a i augeret ad Fontfroide; ad Olot, et infra Vayrd. : m i-ripédalis: habitus et faiios C. lanceolati, eui revera pro- esie hs praecoeius, humilius, ramis magis patulis praeditum, foliorum inus elongatis, colitis majoribus, minus conicis, involucri 127 foliolis magis arachnoideis, et spinis, forte, solemnius echinatis, et flavi- cantibus; caeterum mitius spinis, ast tomento arachnoideo in foliis divitius prae C. lanceolato. Caulis suleatus, inferne paueifoliatus; folia Boissier vidit, descripsit, figuravitque specimina majora, graciliora, viridiora. Species latius in Hispania observata a Willkomm, ei varia- Cirsium ferox DC. Fr. DC. Pr. P. 6. p. 637. n. 15., DC. Dub. p. 387. n. 16., Willk., Lang. 2. n. 1677., Godr. Gren. Fr. - p. 210. (excl. syn. Savi). Cnicus ferox Bert. 9. p. 27. n. 20. Cn. ferox La-Peyr. Herb. partim. All. Pedem. n. 565. t. 50., Reichnb. Icon. C. 25. t. 824. Tabern. Krtb. 2. p. 1080. f. 1., Icon. t. 700. f. 2.! potius C. echinati vidtr. Flor. Aug. Sept. Fruct. Sept. Oct. In Pyr. or.?, occident? arduum lanceolatum ferociorem J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 25. p. 58. a L. Mant. p. 109., a Reichard Syst. pl. 3. p. 688. n. 3., a Lamk. Dict. T. 1. p. 703. n, 30., ab Allion. lc, a Willden. Spec. pl. Syng. 3. S. T. p. 1 tomentosus (Pen. Lob. Advers. p.910) Lob, Po £t 10 f 1; « marck citatus, utpote qui anglicus dicitur, et ad C. eriophorum forte US C. ferocem ego non offendi, neque in Pyrenaeis orientalibus haneine inveniri speciem credo, ut Godr. Gr. Fr. 2. p. 210. blate- ratum est, Cirsium eriophorum (Dodonaei) Seop. Fl. Carn. dra Kurg. p. 444.5. fi h p. 453 2., Naegel apud | 129. lig.a Caesalp. De Pints. 1. 13. c. 40. p. 530. Koch p. 453. n. 2., g E. 3 P. 989. n. 1, Lumnitz. Fi. Posbn. n. 807., De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 1097., DC. Pr. -6 4 ns. 486 pi DC. Dub. p. 287. n. 17., Willk. Lang. 2. n. 1675. C. erioph., et G. spathulatum Gaud. Peyr. rta Cnicus eriopherus Roth, Willd., Bert. 9. p. 95. n. 19, (excl. var. b). Cn. erioph. L cephal erb., et Cn, ferox La- eyr. Herb., partim. Card. tomentosus Gilib, Exerc. Kr Card. ht "* Dod, Clas., Jacq. A. 9. p. 45. t. (yl. (stat. procer.], Engl. Bot. v. 6. n. 386, Bchrank FL 128 Monac. t. 347., Dietr. Fl. Bor. v. 12. n. 801., Reichnb. Icon. C. 25. t. 822., et t, 821, spathul. credo, Mill. Ic. t. 293. Dod. Pempt. p. 723. (icon. mala, ex Courtois, nec errat), Clus. Pann. A. p. 666-7., Rar. pl. h. 2. 1. 5. p. 154., Lob. Obs. p. 482. f. 1., Icon. 2. t. 9. f, 2 ead. Plant., Dalech. Hist. pl. Lugd, 2. p. 1474. f. 2., et p. 1472. f. 3. min. bon., J. Bauh. Hist, pl. 3. 1. 25, p. 57. €» Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In mont. ad humil. descendens. Legi in Pyr. Arag. ad Broto, die 29. Sept. 1845. Habeo ex viciniis de Tarbes a Deville. | Statura rarius pedalis, frequenter bipedalis, et tripedalis; interdum ad orgyalem altitudinem pertingens. Foliorum nervi crassi, et spinae terminales validissimae; ast quae spinulae in superiore foliorum pagina conspiciuntur, asperitatem potius constituunt. Achenia valde compressa, striata, rufescentia, maculis saturatioribus picta. Odor florum omnino similis illo AUi capillaris, sive moscati. Distinguit Cosson varietatem involueratam, quam dicit obviam in Pyrenaeis, inque Sicilia; cf. Ann. Se, Nat, Par. Ser. T. T. (1841.) p. 207.: agitur reapse de re unicuique nota, scilicet ubicumque repertu facili. Capitula congesta ramos ter- minant; fere sessilia Hall., Pollich. Caeterum species bene definita a Koch, nisi quod ego non video apicem involuerorum ante spinam dilatatum, ARS semper ita se habere ille asserit. Supra Castanesa Pyr. Arag., et praesertim ad la Palanca de Val- C. odontolepis Boiss. apud DC. Pr. Mant. Composit., P. 7. S. 1. p. 305., Voy. botq. Esp. p. 362, n. 1018. t. 110., Godr. Gren. Fr. ?. p. 210., Willk. Lang. 2. n. 1676. , tam arcta affinitate devincitur darat bx briitatem eum C. glabro; ad Bariges a Debeaux Herboris. etc. P. o» 0t p. 1l., nee rariter per vallem Lienz ex eodem, qui novit C. glabrum provenire non ui novimus neque vivit, quantum compertum enge, 2 Im quibus C. odontolepis indicatur 5. Prodr. Fl. apan. propter uie ^ hybriditate cum C. glabro respuenda plane : abui a Timbal , inon., eX le Gourgé Supra les Eaux bonnes a Dade St. Paul agr. Ruscinon : addam speeimen obseu i 139 Cirs. spathulatum (Moretti) ceu speciem, sed absque fiducia enu- meravit Re (J. Fr.) l. a Bert. c. Cirsium echinatum (Lobelii) DC. Fr. Suppl. Lob. Obs. p. 485. f. 2. DC. Pr. P. 6. p. 638. n. 22.; et cum Dub. p. 287. n. 18., Willk. Lang. 2, n. 1678. Cnicus echinatus Willd. Sp. pl., Loisel. Gall. ed. 2, T. 9. » 202. n. 12. Cnic. b Bert. 9. p. 26. n. 19. Carduus eriophorus Pourr. Herb, Matr.; Cirsium ferox Colmeir. Cat. Catal.? C. ferox b DC, Pr., Cnicus ferox Gouan Ill.? Flor. Graec. Sibthrp. C. 9. p. 20. t. 8: Tenor. Nap. 5. p. 211. n. 2870. t. 189. f. 2., Reichnb. Icon. C. 25. t. 823. Lob. Icon. 2: t; 15. £ Dod. Pempt. p. 738. f. 2., J Bauh. Hist. pl. 3. 1. 95, p. 98. f, 3. : €?» Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. Per regionem mediterraneam cum Olea, quam raro superat. Legi in Pyr. Navarr. supra Pamplona ad Huarte, die 16. Aug. 1844.: in Pyr. Atax. inter Fitou, et Salces, die 14. Jun. 1840.; ad St. Lucie, die 18. Jun. 1839., supra la Nouvelle die 91. Jun. 1819. Ob- servavi copiosum in Sobrarbe ad l'Ainsa, Mediano, Foradada Graus; en la Rivera de la Cornudella, al puente de Montañana, a las Villas de Turbon, ad Murillo-Gallego, Ayerbe, Huesca, Pons, Ozins, Conca de Tremp, etc. In montibus Corbariensibus ad Fitou alibique; à la Clape, à Rennes les Bains; in Pyr. or. ad Estagel, ad Villefranche etc. Interdum ad semi-orgyalem altitudinem pervenit, Caulis inferne simplex, versus apicem ramosus, sulcatus, lanuginosus, Folia sessilia, auriculata, obliqua. Flores purpurei, raro albi. Seniores calathi multum tomenti dimittunt. Involucrorum squamae exteriores in adultis calathis arcuato-patentes , spina triquetra terminatae. Achenia tetragono-com- pressa, primum rubella, dein brunnea eor ne haec species, quae reperitur in Pyr. or. cum Olea, et ultra, sumta interdum fuerit pro C'/rsio feroci, inter quod et C. erio- phorum ferme collocari posset. Lindley in Flora Graeca hoc retulit Tournefortii synonymon: « Card. crétic. fol. lanceol. splendentib. subt. incanis, fl. purpurasc. » Corollar. V. (p. 31. lin. 8. C 2.)) hae addita nota: « In Herbario Sibthorpiano f ragmenta tantum restant, vix ad plantam describendam idonea; diversus videtur a Cuico cynaroide, sed idem est cum C. Lobelii Tenor. » lc. Citatam iconem Plantinianam libenter ad hanc speciem confirmo, nec eam, sive eum Courtois, ad C. spinosissimum All. retulerim, neque cum D'Avoine et Morren ad Cirs. italicum DC.; neque Bertolonio indulgeo, qu ea usus est pro suo Chico, sive Cirsio Bertolonii Spreng. Et si Bertoloni attendisset ad hoe, quod plantam non dixerunt in Apenninis nascentem, sed in collibus non procul ab Apennino oriri, tum cautus factus a sua sententia se abstinuisset. SECTIO 2.* CEPHALONOPLOS DC. Cirsium arvense (Vergilii? Anguillarae) Tourn., Vaill., Scop. Fl. Carn. De Vergilio cf, Fl. Verg 30.; Anguill. Sempl. p. 141. Koch p. 457. n. 17., Naegel apud eumdem 3 I n. 44., Gaud. 5. n: 1890.. Cassin. Dict. Se. Nat. T. 97. (1827.) p. 185. seq., et p. 191., DC. Pr. OM P. 643. n. 52., DC. Dub. p. 287. n; 24., Willk. Lang. 2. n. 1697. Cnicus arvensis Sm., vid . p ` n. 24. Breea arvensis Less. Syn. p. 10. (non B. dioica, ut scribit Ledeb. Ross.). (A ar- gras La-Peyr, Herb.; Carduus arvensis Tabern.; Serr. complanata Schweigg., et Oire, ers ain leb., var, ey Ledeb, Ross., et Wimm, Schles. Engl. Bot. v. 14. n. .,. Curb A i Y. 5, t. gia int 144., Fl. Dan. t, 644., Schk. Handb. 3. t. 334., Schrank Fl. Monac. t. 214., | l Bat. Mn t. 343. Libosch, Trin. p. 17. t. 6., Torrey Fl. New-York p. 407. n. 6. t. 61., €— — ig (Oct Van a S.. Sabh. Hrt. Rom. T. 7. t. ., Mitchell Descr. etc. in Amer. med. philos. T . - 1810.) P. 211-6. cum pl. tigur. Reichnb. Icon. C. 25. t. 842., et t. 888. fig. 4. achen. Tabern. 130 maxime notanda; Moris, Hist. pl. f. 4. n. 14. Sequentia synonyma ex Ledeb. Fl. Ross. refero. C, ruth Q Flor. Jun. Sept. Fruct. ZEsta&, et per Autumnum. Legi in Pyr. Catal. ad Camprodón, die 20. Jul. 1846. Habui ex Tarbes a Deville. : ; Cassini (H.) seripsit TUR nem Ne nibo Chim., E Nat. par Ducrotoy , et Mainville T. 95. . París, mense Jul), quibus praecipue fultus demonstravit plantam perennem esse et dioieam uod confirmavit etiam Is, es. Et Smith quae sequuntur edidit: 4 Flowers... or the most part dioecious in effect, though incompletly so in structure, ti pa , g Rp as the late Mr. T. Smith F. L. S. as well explained in Trans. of Linn. ` Soc. V. 13. (1822) p. 592-603. , Sm. Engl. Fl. V. 8. p. 899; m. 5 Memoratus T. Smith, l.c., loquutus quoque est de aliis Cynareis, in quibus flores, sive calathi, unisexuales occurrunt, videlicet in Serra- tula tinctoria, Cirsiis palustri, pratensi, acauli (sive exiguo N.) tuberoso, heterophyllo, ochroleuco, semipectinato , salisburgensi, rivulari (vel trice- phalote), Erisithale, ete. j Ista sexuum disjunetio in alterutroque individuo quarumdam spe- cierum e Compositorum Ordine, primum pervidisse diceres Fabium Columnam, qui l.c. p. 46, plantam integram marem evidenter deli- neavit, et illius fructus seorsim obtulit. Hanc ipsam in quibusdam Compositis dioeciam, e longo tem ore speetatam in nonnullis Tussila- po pore spectat gneis, Nardosmia, Petasitide, conclamata prius in Antennaria dioica, Moquinia, Diazeuxide, sibi considerandam suscepit R. Brown in generis Antennariae illustratione potissimum; ef. Trans. Linn, Soc. V. 12. P. 1. p. 122.; et mox ipse Brown, idem argumentum detinens, loquitur de sexuum sejunetione quoque in Serratula tinctoria , ei dioica demon- strata a Rev. Bice, Ibid. p. 123. Reapse hane speciem non esse per- petuo dioicam attentiores Botanici, primo quidem Thom. Smith, palam fecerunt, Et nobis aliquid morbosi inesse in planta staminibus invalidis musera, sane pol visum est, quam peregrinatores meridionales rarius mancam offendimus, aec Compositarum dioecia cireumscriptae notitiae erat Jussiaeorum ad Gnaphalium; « Speci a Linnaeo perspecta; cf, ejus Gener., et Spec. plantr. o arietatem vestitam, foliis, etiam adultis, niveo-tomentosis in infe- nore pagina (Koch le.) C. incanum Fisch. pluries per Pyrenaeos ob- 2g ^t, Sed nec bene evolutum, neque attente a me observatum, die enigna Natura, si verum esset l fataliter longe a veri- tate abest, dietum a Fée set, quod fata g Panck. T. (t. o DUE 181 SECTIO 3.* QNOTROPHE (Cass.) DC. Cirsium montanum (Lucae Ghini) Ovid. Montalb. Hort. botanograph, Ind. p. 27. Matth. Comm. in Dioscr. ed. Valgr. 1554. p. 509. a Luca Ghini! C. monspessulanum Hill Hrt, Kew., All. Pedem., DC. Pr. P. 6. p. 641. n. 61., et cum Dub. p. 286. n. 11., Willk. Lang. 2. n. 1693. Cnicus Jert. 9. p. 12. n. 8. Cnicus pyrenaeus La-Peyr. Herb., Pourr. It.; Crs. com pactum Lamk. Fr. (ante Allioni); Cirs. Matthioli Vuoysselus apud Gesn. Hrt. Germ. crt. 953, vers. Reichnb. Icon, C. 25. t. 830. f. 2. Matth. Compend. p. 817. Matth. p. 1174., Camer. Epit. p. 903., Lob, Obs.- p.- 314. f. 1; 2., Icon. t, 581. f. 9., et t. 582. f. 1. ; Dod. Pempt. p. 737. f. infer., eadem cum harum prima Lob.a; Ovid. Mont. Icon. 3. p. 188. vers., et p. 189. : 9| Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. Sept. Per region. mediterr. potis- simum cum Olea, et valde supra etiam; reperiendum. huc illuc per Pyr. Arag., et Catal, editos, et etiam in alpestribus, nee non per adversam regionem oceanicam. Legi in Pyr. Navarr. ad Pamplona, diebus 23. Jun., et 98, Aug. 1844, Habeo a Deville ex Suillan, et ex valle d' Aure ; e quo postremo loco habui sub ea forma, quae, recte monente Godr. eum Gr. Fr. 2. p. 283., sumpta est a quibusdam pro C. cano. Ex St. Beat vidi in Herb. Parentau. Ego observavi ad Barèges, ad Luz; in valle d'Aure ad Arreaw, alibique: vidi ad Avignonet prope Luchon, ad Toulouse, ad Blagnac; frequentius vero obvium fuit per region. mediterr., solo caleareo. Statura saepe sub-orgyalis; folia in pagina inferiore non omnino glabra; quae spinulae in illis cilia efformant, mites sunt. Squamae in- voluerorum ferunt acumen rigidum. : Cirsium Matthioli a G. Bauh. Pin. p. 911. n. T. ad hanc speciem adductum (non tamen a Willdenow, nec in Sp. pl., neque in En. hrt. Berol, quidquid dixerit Sternberg), revera hujus loei videtur, neque cum Sprengel (Hist. r. hrb. p. 343.) ad Serratulam, ad Saussuream alpinam DC. amandandum. Sed C. monspessulanum ad Pisas, unde suum a Luca Ghini obtinuit Matthioli, in uliginosis lectum ( Cirsium in agr. Pisan., Caesalp. De Plnts. 1. 13. c. 43. p. 531.) quantum scire potui, neotericorum solertia non reperiit: ast nequidem reperta fuit, nostris diebus, planta, quae cum hac confundi posset. Unde in suspi- cionem veni, mutata soli conditione in loco celeberrimo Foro-Corncliensi explorato, stirpem tunc prius illic obviam nusquam deinceps adparuisse: nam credere nolim ipsam ex horto aufugam paullulum temporis in agro Pisano, ad radicem montis Sancti Juliani (Caesalp.), perduravisse, quum locum, et solum propitia pro nostra specie fuisse facile arbitrabere. n Pyrenaeis septentrionalibus exorta est planta, quae C. monspes- Sulano-palustre, Philippe et De Jouffroy, ab istis observata sub Bagnères de Luchon; cf. Bill. Arch. Fl. Fr. Allmgn., Févr. 1853., p. 219., Philippe Fl. Pyr. 1859. p. 521. Eam ad Urdos, et ad Vielle d'Aure legit Loret, quem conferas in suis Glanes, Bull. Soc. botq. Fr. T. 6. (1859.) p. 791.; ad Gèdre observavit quoque Bordère, teste Deville. Consimilis erit altera, quae (7 palustre monspessulanum Godr. Gr. Fr. 2. p. 213., Willk. Lang. 9. 5. ab eis in Valle d'Eynes; et montibus de Nuria ex Salvador a Costa denunciata, locis Pyrenaeorum Cata- aunicorum, Carduus paniculatus Vahl Symb. 1. p. 68. difficile fuit problema Botanicis; ef. DC. Pr. P. 6, p. 646. sub C. semidecurrenti DC. n. 12. Illum al F ormigal de Sallen, ubi a Vahl indicatur, ego frustra quaesivi: 132 praeterierunt omnino recentiores Florae Hispanicae scriptores. Dubium apud me exortum est, fuerit ne ibrida e Cirsiis monspessulano, et glabro? Species istae in citato loco frequentius obveniunt. Stetit C. glabro-mon- spessulanum Wed apud Féruss. Bull. T. 1. (1826.) p. 209. DC. PE Godr. Gr. Fr. 2. p. 221., in Pyrenaeis a Gay Tepr Cirsium palustre (Gesneri) Scop. Fl. Carn Gesn. Collect, strp. crt, 68. b. Koch. b TA 4, Naegel. apud eum p. 990. n. 3., DC. Pr. P. 6. 3 645. n. 47., et cum Dub. p. 239. n. 9., W uiris Zn: m g palus pue et e. Chailleti Gand. . ns. 1872., et n. 1878. Cnicus palustris Wild. Sp., "Bert. 9. 1. Onotrophe palustris Cassin. Dict. Sc. Nat. T. 36. (1825.) p. . Cnic. palustris Roth, La-Poyr, He rb., i p spi fp em var. acaulis La-Peyr, Herb.; Carduus Chailleti Godr. Lorr., ipso fat.e; Card. allissimus es Ex e ar C. palustris Gesn, Engl. Bot. v. 14. n. 7 mn FL. nro s Grav. V. T. bii, Sv. Bot, 6. n, 428., Schrank Flor. Monac. t. 2 x Vgl 355-448. pe EL Bor. v 716. í o : Schk. Handb. 3. t. n eichnb. Icon. uL n. Sibir. 9, 57. 23. . 9. Dod, St. h. Comm. 2. p. dy — d a (gai) p. T. f. 9., Dalech. Hist. be HE zh T3., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7 T ** Flor. Jul. ig. Fruct. Aug. Sept. Legi in Pyr. aurig. ad Monjoi prope St. Girons, die 30. Jul. 1862.: in Pyr, or. Valle d' Eynes, die 25. Jul. 1836. Habeo a Deville ex Labarthe, Hujus speciei habitus norem varius ; net ure et Mais Ta- re peduneuli elongati, et exalati habentur, et tunc poem 'evenit illud C. Chailleti Gaud. Sed status iste, aliique modo citati tam mu- tabiles sunt, adeoque in eodem loco instabiles ut ne ceu varietates quidem distingui mereantur, quidquid de illis agere voluerint Godr. cum Gr, Fr, 212. Variantem floribus albis saepe vidi per Cantabriam meridionalem. Citatur hybrida proles C. palustre-glabrum a Debeaux Herboris. envir, Barèg. p. 11., reperta à la Cascade d'Escoubous. Cirsium rufescens (Scopoli) Ramnd. apud A iet Scopoli 1. infr. cit. DC. Pr. P. ©, p. 647. p. 7 ect - botq. Fr, T. p Ux . Pr. ^e 9.. cum ai Bs n. 6., De — in Bu ara bue P E ( i Cir S etalolicm Scop. FI. och p. 45 (7 gel p. 198. n. 1005, t, Bå., a ret Ic Polymorphus La- Peyr.? Pu Babes Kant. Scop. lc. ed. 2. T2 9, Flor. Jul Aug. Fru i : r. Jul. : ct. Aug. Sept. In Pyr, sept. med. occiden- talibus dtr cui: leni m abui ab optimo Colomies ex le ; pont de Magnavatch aprés Gabas, vers bious-artigues; ex Valle Campan a PRIN pio Vivers ka Gabas, et ad Beost mecum testabatur Gaston. Sacaze. P Token ro ego selegi nomen: ast DC. priorum nominum fautor Scopo- imi NS e suh uiorem praeferre noluit, quia Ramondianum ipse edi- patrem eritieayit filius, qui in alios de hisce saevire consuevit! Cirsium oleraceum (Tragi) Scop. Fl. Carn. S eut aa ma s M h, p r e yE: Koch p. n, il., Naegel. apud eüm j et X J85 F ET DUE. Sehi Hanab Pompa oleracea Cassin. Dict AN Du up N 5) p i us Kx ico SS., Reichnb, ELTI Schrank FI: Monac. (147) Sv. Bot, y. 10. n. 085. Seek i C. : y p. 871. a a planta inis r graiis, et ris us Sentatur; £r apos ioi 2 ps en ge He f. 1a T Banh, Hist, pl. 3/1. 95. p. 43, r. 1 Flor. dt; e m. Sept. Frust AE Oet. In Pyr. Bia. Cantabricis 133 Legi in Vizcaya, sub Durango ]l.d. Arcandia, die 94, Jul. 1847. Habui ex m.* Aloña, contra Oñate, ubi ipse videram, a Mieg. Ob- servavi in Guipuzcoa m.* Indemendi contra Aizernaval, sub Tolosa, secus flumen. Vivere ad Gabas certiorem me fecit Gaston-Sacaze. "lores panieulato-subeongesti in planta bene evoluta; in juniore tantum congesti (Koch, Ledebour); vel subsessiles...... sub-aggregati DC. Lamarckianas prolationes de Flor. Franç., deque Dict. exacte retulit DC. Fl. Fr. 4. p. 114. n. 3019.; ast in Prodr. P. 6. p. 647. n. 16., Cnicum pratensem Lamk. Dict., falso, loco Cardui acanthifolii (Diet. 1. p. (03. n. 32.) citavit ipse DC. Card. pratensis Lamk. Dict. 1. p. 100. n. 19. cadit in Cirs. palustre-bulbosum DC. Pr. p. 646. Cirsium glabrum DC. Fr. Suppl. DC. Pr. P. 6, p. 648, n. 84., DC. Dob. p. 286. n. 8., Willk. Lang. 2. n. 1685. Cnicus spinosis- simus Loisel, Gall. ed. 2. T. 2, p- 205. n. 28 Enumr. in Oryct. Zoológ. Arag. p. 179. n. 178. Cr a- ; .. ASSO à - Spinosissimus La-Peyr. Herbr., dempto specim.; Pourr, Herb. Matrit., et It. Pyr. 9; Flor. Aug. Sept. Fruet. Sept. Oct. In Pyr. med., praesertim egi in Pyr. Arag. ad l'Ospizio de Venasques sub m.® Pejja blanca, die 27, Aug. 1838., supra Castanesa, et Foncianina ad San Silvestro, die 18. Aug. 1853., retro la Pejia Montañesa, in valle de la Espuña, ld. Staccio, die 2. Aug. 1845. Observavi al Formigal de Sallen, ad pagum usque; ad Balnea de Panticosa, cirea Senet, supra Bielsa ld. Belabosos etc. In valle de Bohi detexit Iserne. In Pyr. septr. supra Urdos ipsum vivere compertum habui; Philippe reperiit supra la Ca- Perennis est planta caespitem saepe efficiens, e quo rarius duo, aut tres prodeunt caules, saepius vero 6-9., sesquipedales, bipedales; stirps visu pulera, attactu ferox, utpote quae in modum terribilem armata est. ; Caules inferne fistulosi, superne medulla fareti, grosse striati, sul- cati, succosi, et dulees, vix in extrema illorum parte puberuli. Folia primordia superne vix glabra, inferne arachnoideo-tomentosa, succes- Siva in adulta planta ferme omnino glabra, quum raro pili aliquot conspieiantur in eorum neryo principali, vixque in secundariis: ast male folia glabra dicuntur a DC., Duby, eaque cum caule glaberrima à DC. Pr., et cum eo a Godr: Gr. Fr. 9. p. 221, Willk. lc., quum prima distinctionis nota (e comparatione plantae cum C. spinosissimo) “missa a DO. FL Fr. 5. p. 463. falsa illico appareat, Et folia primor- dia sub-integra, obovato-elongata, caulina successiva lanceolato-oblonga, lobato-pinnatifida , omniaque pallida, floralia praesertim quasi decolo- rata; spinis in istis potissimum helvolis, longis, ferocibus. Flores pani- culato-congesti, sub-ochroleuci, multis stipati bracteis ipsis longioribus. Corollae albidae a DC., Duby, Godron descriptae, flavidae potius, cum tutel (Fr. 9. p. 197. n. 32.) dicendae sunt. Item DC. Duby absolute dicere flores pedicellatos, quos interdum solitarios et subsessiles videbis; bracteas angustas florem vix superantes, et DC. eas capitulo viz longiores, ~eque ut in C. spinosissimo evidenter longiores, errore sane manife- stissimo affirmarunt, a Mutel tamen prosequuti, Involuerorum foliola 134 varia, tum spinis ipsis longioribus, tune brevioribus terminata, mitibus, mollibus, pallidis: ego molliores, neque subinermes dicerem involuerorum squamas magis interiores, quia in illis spinulae adsunt, ast, amissa paulatim rigiditate, molliores fiunt; et ipsae involucrorum squamae in- teriores vix marginatae (pallidiores per marginem) serrulato-ciliatae sunt. Achenia striata, nitida, fusca; pappus spurco-albus, plumulis apice glabratis. Sapore amarieante, vix ingrato, praedita est radix, et monticolae aragonenses testarunt ea vesci avidissime ursos; superiores plantae partes subdulees sunt, easque a diversis insectis, et vermiculis de- gustari vidi. Inter millena a me visa individua non contigit mihi videre ullum acaule, quale (in detorto plurium seriptorum sensu) ceu varietatem denunciat Mautel, le. Maxima certe est hujus speciei affinitas cum C. spinosissimo (Tita) Scop. Carn., Reichnb. Icon. C. 25. p. 64. t. 836., a quo fere invitus separo, dum Mutel, Fr. 2. p. 417., ab eo certe distinctum reputavit. Videtur dispar species ex quo in C. glabro folia laxiora, plerumque, basi angustata, ideoque amplexicaulia dici semper nequeunt; forsan, cum braeteis etiam , minus profunde secta bracteisve non adeo elon- gatis, plantaque tota magis, validiusque armata. Et folia breviora, glabra, plurimis conspicua spinis, ast calathis semper evidenter lon- giora, nervis nigricantibus conspicua, quos sufflavos vidi in C. spino- nosissimo. Flores manifeste pedunculati, inque individuis evolutioribus insidentes in pedunculis, sive ramis gracilibus, elongatis, quidquam divaricatis, in floribus terminalibus usque ad ealathi basim bracteatis, quod minus copiose fit in pedunculis flores sive calathos laterales ge- rentibus. Est alia nota a Godron prolata de corollae limbo tubum aequante, aut eum duplo superante in C. spinosissimo (cf. Fl. Fr. 2. ps. 220-1.) quae num sit revera constans, et tuta, repetitis observa- tionibus in utraque specie institutis, confirmari debet, Video insuper a Reichenbach involucri foliola describi margine scarioso-serrulata in C. spinosissimo, qualia in C. glabro non adeo solemniter pereipies. Et statio videtur diversa; nam, dum C. spinosissimum indicant in Alpium locis herbosis, pratisve udis, madidis, apricis; C. glabrum pyrenaeum vivit secus torrentes, inter saxa, locisque dirutis, ad nemora praesertim solo per aestivos menses prorsus sieco, nisi a procellis, aut imbribus obiter madefacto. Attamen ad certiorem edendam sententiam comparanda erunt utrius- que stirpis specimina legitima, evolutiora, et perfecta, nam judicium ab editis iconibus, de harum altera specie, omnino certum proferri nequit. Iconem Hallerianam (Helv. t, 9.) Scopoli, Ann. Bot. Nat. 9. (1769.) p. 62., observans: * Folia bene picta. sunt, sed primae calycinae non expressae, nec caulis infra medium tam paucis foliis ubique vestitus. » Altera icon ei pariter adducta, cf. DC. Pr. Lc. p. 648. n. 83., Onopyxus alter Dalech. Hist. pl. Lugd. . n harum stirpram faciem quodammodo exprimens, mihi 135 Inquirendus ergo erit potior locus, si possibile erit, de illa Dalechampii stirpe, qua non apparet usum fuisse G. Bauhinum. Reichenbachii icon ad specimina C. glabri approximata, Plantam ibridam inter Carduum carlinaefolium, et Cirsium glabrum observavi in Pyr. Arag. supra Foncianina, et San Silvestro; alterum cum Cirs. monspessulano, supra (p. 131.) memoratum, quod etiam in Vignemale deprehendit Deruelle (Bull. Soc. botg. Fr. T. 16. (1869.) p. XVII): alium eum C. eriophoro ac Castanesa, et prope Senet; postremo huic forte pertinet C. odontolepis indigitatus a Timbal in Pull. Soc. botq. Fr. T. 11. (1864.) p. 141, itemve a Debeaux ls. s. cts. Iste hybridam plantam alteram describit, quam C. palustri-glabrum denominat, Herboris. ete. p. 11., de quo nihil addere possumus. C. glabrum inter stirpes Rossicas, ex Weinmann, enumeratur «t Ledeb. Fl. Ross. 2. p. 738. n. 36. Cirsium rivulare (Plukeneti) Link. Pluk. Phyfogr. t. 154. f. 2. (Almag. 1t. 83. lin. 1-2.). Quidam C. tuberosi faciunt, alii C. Erysi- thales. Link En. hrt. Berol. 2, | toch p. . 12., Naegel. apud eumd. p. 992. n. 7., Ambr. Tir. austr. 2. p. 500. n. 288., Willk. Lang. 2. n. 1687, C. tricephalotes DC. Fr., et cum Dub. p. : n, 25., Gaud. 5. n. 1885, C. triceph., et C. montanum DC. Pr. P. 6. p. 350. ns. 91 r - Sp., Bert. 9. p. 18. n. 13. Cnicus rivularis Willd., La-Peyr. Herb.; Carduus Asso En. pl. in Oryct., Zool. Arag. p. 178. n. 179. Card, tuberosus Pourr., ex Willk. yet À. 1. p. 5T. t. 01, All, Pedem. n. 549. t. 12., Poll. Fl. Ver. 2, p. 620. n. 1597. t. 5. seu fig. 9. Reichnb. Icon, C. 25. t. 835. 9| Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In pratis humidis, editisque. Legi in Pyr. or. ad Mont-Louis, die 13. Aug. 1836. Habeo a Deville lectam ad Luz. Observavi ad Urdos, supra Ustou; supra Luchon a Costabona. Placet mihi Plukeneti locus, nec cum Giseke ad C.-Erisithalem eum transferrem; eo magis quia ipse Plukenet declaravit, suam plantam purpureos, non luteos gerere flores. ie loci dicam de planta hybrida exorta, ut puto, e Cirs. rivulari matre, et e C. palustm; patre, quam legere placuit in Pyr. Catal. ad Seteasas, die 99. Jul. 1846.; eam deprehendi viventem cum Polygonis alpino, et Bistorta, Epilobio Gesneri , ete. ; in Pyrenaeis jam indicata a DC. Pr., infr. cit., oblita a Godr. eum Gren. Fr. Rhizoma praemorsum, radicibus fibrosis, crassiusculis, copiosis prae- folio Panieulati, rubri, cum illorum involucris fuscis. Involuerorum oliola valde stipata, spina molli terminata, basi folio bracteiformi ple- | 136 rumque suffulta, quod angustum, et breve. Nihil in odore, nihil in plantae sapore notabilis. Idem observavi in Pyr. occid. ad Urdos, florentem Majo 1850. Vidi in Herb. Pourr. Matriti asservato cum scheda, qua declarabatur « Cardui palustris varietas ». Cf. de eo Schiede De PI. hybrid. p. 54., Naegeli apud Koch l.e. p. 998., Wimm. Schles. p. 283., videasque "Cirs. subalpinum Gaud. (non Schleich.) 5. p. 182. n. 1677., DC. Pr. P. 6. p. 645. n. 66., Godr. Jur. p. 378., Koch Syn. ed. 1. p. 393. n. 6., Reiehnb. Icon. C. 95. t. 888. f. 3. Cirsium tuberosum (Gesneri, Penae, et Lobelii) All. Pedem. Gesn. Op. bot. ed. a Schm. tab. lign. 5. f. 40., Pen. Lob. Advers. p. 371. f. 1 . €. bulbosum DC. Fr., et Pr. P. 6. p. 650. n. 93., et cam Dub. p, 987. n. 23., Koch p. 456. n. 15., Naegel. apud eum p. . n. 6. a (excl. var. c.); Gaud, 5. n. 1888., Godr. Gr. "Fr. 2.p Tour C. fllipendulum Lang. Pug., et cum T Hisp. à Z x 1689., Cnicus tuberosus Willd. Sp., Bert. 9, p. 30. 23., Hoo : et Arn. Br. Fl. p. 2: . 6. Cn. tuber. Roth Poo Herb.; Carduus "delorktas dedos Hal., Spr. Hal. eL, ak hoc E. ed 3. Ixine tuberosa Hill. hrt. Kew. C. ang icum Clos Cat. pl. St. Jean de Luz. Engl. Bot. v. 36. n. 2562., Schrank Fl. Monac. u Eu Ux Mares n. 542. t T f. 2., Reichnb. Icon. GRE 83 84 2. Lang. Ment. Icon. pl. p. 19. t. 20. . Icon. 10. f. 1., Dium RE pl. Hist, 3. l. « p. 149. f. 2. ead. ! MPO. Hist. i. ed 2. e 1444. , dc "Bauh. hist. pl. 2 p. 43. f, 2., Moris. Hist. pl. Oxon. sp. 4151. t. 29. X. zr. Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. Frequentius obvium per regiones occidentales. Legi in Pyr. Cantabr. ad St. Jean de Luz, et ad Schivitua, diebus 23. Maj. , 29. Jul. 1841., in Pyr. Navarr. ad Pamplona in m.* San vienen die 25. Jun. 1844. Observavi ad Portet (prope Toulouse), sylva 'Sibirana su upra Luesia eundo ad Petilla, ad la Carbonera, ad Pant ad Orthez, ad Guethary; in m.* Llaurenti vidit Timbal. Statura interdum tripedalis: spinulae mites: inferior plantae pars saepe rufescens. « Radix non semper grumosa. Folia infra subinde cal- vescunt » Link Hoffm. Fl. Port. 2. p. 196. Ex Hispania haee species ignota fuit DC. Futilis mihi visa est distinctio putatae speciei a Lange, et Willk. s. r. Cnicus grumosus Flor. Port., forte, Cirsii species est: ab auctoribus Link Hoffmansegg declaratus siluis C. bulboso DC.; de illo mentionem non reperio apud DC. Pr. Nescio cur specificum nomen, sat bonum, tuberosi, in bulbosum perversum, cum Lobelio mutare maluerunt, e0 magis quia primo usus est L. Sp. pl. p. 1154. C. bulboso-acaule Naegeli, hybridum , ex Pyrenaeis ad Rennes les bains observatum, deseribit Godron, cum Gr. Fr. 2. p. eines anglicum Lobelii! Dalech., Cornut. Enehr. bot. Par., DC. Fr. 344. f. 4. DC. Pr. P. 6. p. 630. n d nc "d 456. n. 14., Laden T cum Dub. At 24., Godr. cum Gr. Act. Hav 17 ti ; 9. 1688. Cnicus pratensis z nior e Arn. Br. Flor ap Tona, f. E $i i et. | c. - ng. j |^ O09. d Eng * : D. 9. t. 18.? Quae consului i x . JH 4 » s yen . 983. f. i., Cins. Pan. * : E OR hanc D ferebant tabulam. "Lob. c , t - * 4 pl Lugd. p. 584. t. 1, J. Bauh. Hist. pl. 2, 1.95. p. d ex as P Pd , Dalech. His 3 Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Au i sine a Deville ex Suillan. Fert Costa repertum fuisse si Setcasas vador; icon nec ego vidi, neque demonstravit Isern quod C. a li E Cantabria) describit Nd M iei. e Pau, et Espelette (m 137 Cirsium exiguum Nob. ex auct, speciei Trago!, nisi prius Ruellio notum. Trag. St. h. p. 852. Chamaeleon exiguus cf. Chamaeleonem album Ruell. De Nat. Stirp. 1. 3. c. 8. Cirs. acaule All. Pedm., Koch p. 457. n. 16., Naegel. apud eum p. 993. n. 9., Gaud. 5. n. 1889.. De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 1634., DC. Pr. P. 6. p. 652. n. 105., DC, Dub. p. 287. n. 92., Willk, Lang. 92. n. 1690. Onotrope acaulis Cass. Dict. Se. Nat. T. 36. (1825.) p. 148. Cnicus acaulis Willd. S ., Bert. 9. p. 9. Cnic. acaul. Roth, La-Peyr. Herb. ; Cn. dubius Willd. Berol.; Ci l «A1. . He n cli , kh. 2. Ll 5. p. pf 1; Bürrz Icon. t. . J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 25. p. 62-3. fig., Gesn. Op. bot ed a Schm. t. lign. 21. f. 188. d. Lonicr. Nat. h, crt. 68. A., Lob. Obs. p. 480. f, 9., Icon. 2. t. 5, f. 1., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S, 7. p, 150. t. 32. f. 6. n. 19. 9; Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In montan. editis, interdum ad humiliora descendens; mihi tamen montana planta est Legi in Pyr. aurig. supra Artigues eundo au Llaurenti, die 9. Aug, 1843. Habeo a Deville, ex Gavarnie. Cum dulcissima Garumna de- scendidit ad Toulouse, cam Ariége ad Verurque, cum Ande ad Nar- bonne, cum Cinca ad l Ainsa, etc Folia non sunt glabra uti ea proclamant Gaudin, Bluff et Fingerh., Koch, Noulet, Hook. et Arn., Brébiss., sed superne, contra nervum excepto, glabriuscula , inferne hirtella, praesertim vero in nervis, ve- nisque, Occurrit caule vix depresso, pollicari, et ultra (C. dubium W.), ealathis ab uno ad tres. « Caule interdum instructum (sic), cultumque triflorum , et quinqueflorum » Balbis, Adnot. in Flor. Taur. (1800.) p. 135. Cultum saepe adhuc majus efficitur, cf. Roth Tent. Fl. Germ. 3. p. 288, Engl. Bot. l.c., Engl. Fl. 3. p. 395. n. 9., et Withering Arrng. Br. pl. ed, 1. 3. p. 915.: et spontaneum etiam, C. Gmelini (Fl. Sibir. p. 64. n. 50. t. 25.) Tausch, ex Ledeb. Fl. Ross. 2. p. 743. n. 48. Variat flore albo, ut cunctae ferme aliae Cynareae flore generatim rubro donatae. Gmelini loeum, plantam maximam referentem, adductum vides a Linnaeo, Sp. pl. 2. p. 1157. n. 3., ad C. spinosissimum , ab hoe de- pulsum ab Halleri improbatione, Helv. n. 172., sed nulla Linnaei com- motione, in Mant. etc. D Cirsium heterophyllum (Camer.) HiH. hrt. Kew. ed. 1768., AIL, Pedem. Card. montan. foliis Helenii non spinos. Camer. Hrt. med. p. 35., cui respondet Card. mollis Camerarii Clus. Rar. pl. h. 2. 1. 5. p. 151. sine fig. Koch. p. 456. n. 13., Naegel. apud eum p. 993. n8 5. n. 1887. . P. 6. p. 653. n. 115., DC. Dub. p. 288. n. 28., Wimm. Schles. p. 279., 739. n. 40. Cnicus heterophyllus Willd., Bert. 9. p. 16. n. 11. Cn, heter. Willd. péberr. Herb., et Cn. polymorphus La-Peyr.; C, britannicum Clus. Pann. A. La-Peyr. Mém. Acad. ‘gou. T. 1, (1789.) p. 917. t. 119., et 20., All. Pedm. ns. 553-4., tbs. 13., et 34., Engl. Bot. v. 10. : 675., Curt. V Lond. ed. Grav. V. 4. t. 86., Flor. Dan. t. 109., Fl. Bat. v. 3, t. 240., Reichnb. 9n. C. 25. t. 838., Hall. Helv. n. 180. t. 7., Mill. Icon. t. 94 - 9| Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. septr, med., et occid., Po locis editis, sed semper rarum Barousse a Deville: in m.* Cagire detexit Timbal, cum Baillet. Conferantur attente Clusii loca, Pann. Austr. p. 657-8., vel Rar. pl. Hist. 2, 1, 5. p. 148. f. 2., quae mihi videntur ad hanc speciem confirmari posse , quod Gaudino repugnabat. Revera, quum pateat novisse Clusium Camerarii speciem, facile non eonceditur ipsum eamdem duplieavisse , quamvis agatur de polymorpha stirpe, quae unum et " terum deinceps illusit. Ast forte ii laudandi erunt, qui ab hac exagitata Clusii prolatione sese abstinuerunt, quam .nos iterum atque iterum Ger- abu ex m.* Aloña , Pyr. Cantabr. contra Oñate, a Mieg: ex. 138 manorum botanieorum studio committimus. Eamdem Clusii plantar dedit J. Bauhinus, Hist. pl. 3. 1. 25. p. 46. f. 2., Chabr. Sciagr. p. 347. f. 1; mutilatam Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 149. n. 11. t. 29. f. ult. Picnomon Cassin. Legittimum esse genus negat Visiani, Cun- sider. Gen. Sp. p. 30., qui eum a Cirsio non divellendum censet; nec separarunt Host Austr., Naegeli, Meyer (C. A.) Sed nee Cnicus ab auctorum Carduo sejungendum contendit Visiani l.c. Quidam Picnomon Lobelii faciunt fidentes in Pienom. Cretae, Salo- nensi Galloprov., Pen. Lob. Advers. p. 373., Lob. Obs. p. 484. f. infer., Icon. 2. t. 14. f. 2.5 ego eum respuo, considerata plantae descriptione in Adversariis, in qua praeeipue dissonant radix exigua, flosculi lutei, et planta pusilla dieta. Picnomon canescens (Theophr.? Anguill.? Gesneri) Nob. ex Lamk. Fr., et Dict. Acarna Theophr. Hist. pl. l. 6. c. 3., et 4.? Anguill. Sempl. p. 146.? Gesn. Op. bot. ed. a Schmied, tab. aen. 7. f. 61. P. Acarna Cass, Dict. Sc. Nat. T. 40, (1826 .) p. 188., Koch p. 458., Moris Sard. 2. n. 699., DC. Pr. P. 6. p. 634., Willk, Lang. 2. n. 1674. Cirsiàm Acarna Moench Meth., Naeg. apud Koch Syn. ed. 2 996. n. 15., DC. Dub. p. 286. n. 13. Cnicus. Acarna L. Sp., Bert. 9. p. 11. n. 7. Cnic erbr.; Pycnocomon spinosum. St. Lager. Flor. Graec. Sibthorp. C. 9. p. 19. + i 99. t. 53., Reichnb, Icon. C. 95, t. 820. Clus. Hisp. p. 449-50., et Rar. p . h. 2. 1. 5. p. 155. f. 1., Lob: Obs. p. Pempt. p. 729. f. 2, Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 1456. f. 1. Clus. invers. a rw 486. f. 2., Icon. 2. t. 17. f. 1., Dod, Pempt. p © Flor. Aug. Sept. Fruct. Sept. Oct. Per region mediterr. cum Olea, solo calcareo, r4 um Legi in Navarr. prope Pamplona ad Villaba, die 16. Aug. 1844.: habui e Narbonne a Delort. Observavi ad Fiscal, in Sobrarbe, a la Conca de Tremp, ad Cardona; ad Süjean, à la Nouvelle, in Roussillon, aux Corbières. statura, in hae tribu, parvi; tum solitarii , tune aggregati, flosculis praediti roseis; eos purpurascentes ego non vidi, sed tales asserunt, quibus spondenda fides est. i iconem, et concinnam adumbrationem a Clusio depromsit Lobelius, qui eum Pena, eamdem, forte, pertraetavit speciem in Adversr. p. 313. LI : . 14. f£ . Lugd. 2. p. 1456. f. 2. Obstant flores lutei, pallentesve descripti: ast infieiari, ut non nisi ex attenta fl coloratos percipi possint: et spi : À : $4 her- cule, date mihi potiorem inte pinae quidem in Acarna luteseunt. Me 139 Dubius est Theophrasti locus, sin aliter, tum Acarna nomen generis de jure, cum Vaillant, eveniret. Audio rumores eorum, qui nee pro specifico nomine eo utendum esse contendunt. Quidam, cf. et Fée in Plin. ed. Panck. T. 15. p. 496., in ea Theophrasti planta vident Cen- trophyllum. lanatum, sive Atractylidem luteam G. B., alii Cardo-sanctum officinalem ; Caesalpinus ad Carlinam corymbosam sese converterat: nullus ad Acarnam Ludwigii, quae necessario repudiari debet. Reapse Centro- phyllum melius pro Atractylide Theophrasti habetur. Idem Fée Atrac- tylidem Dioscoridis, mihi admodum dubiam, eamdem cum Acarna Theophrasti dijudicavit, et Atractylidem "Theophrasti ad Carduncellum mitissimum spectare credidit ipse Fée. ubium movit Sibthorp, Graec. Pr. n. 1981., fuerit nec ne Cynarea nostra Spina alba Dioscor. 1. 3. e. 12^ In Pienomo canescente, tam vivente, quam exsiccato, spinae flavidae conspiciuntur. Toleravimus nullius significationis Picnomon; non toleravimus Acarnam. Pichomon Dioscor. l 4. e. 173., ra specie longe recedit; obseurissima est planta ista, a nullo tolerabiliter interpretata, Reapse non est necessarium Picnomon ceu derivatum a Pycenomone considerare, quapropter St. Lageri observationem praeterivi. Onopyxus Theophr.? Nob. Carduus Gaertn., Auctor. Carduus nomen est latinum arbitrio huie generi concessum. Nullum Vergilii Carduwm posse de hasce referri species persuasum habui: ef. Fl. Virg. p. 30. Carduus Palladii (l. 4. c. 9., 1. 11. c. 1) pro Cynara Cardunculo omnes suscipimus. Pliniani Cardui vagi (hue perperam a quibusdam auctoribus acclamatis), sed si potiori ejus attenderis (Nat. h. 1. 19. c. 43), eum a Cynara Columellae (l. 11. e. 3.) deductum fuisse non inficiaberis. Hujus planta, hortensis, est Cynara ben pd i sive C. esculenta Salisb. Pr. p. 185. Quod quum extra omnem dispu- a Dalechampio prodistis speciebus, quarum prima Carduo erispo Auctor. respondet; a Barrelieri pro C. nutante J. Bauh., Zannich., et nostri quoque aevi Botanicor., iterum ego revocavi, quum non minore prae recentiorum | Cirsio ratione proponi, et usitari posse palam sit. Onopyxos a Rafin., et Sprengel usurpatus pro speciebus Luisianis manere nequit: 9bseurissimum caeterum genus; ef. DC. Pr. T. p. 260. Ünopyxus pycnocephalus Nob. Card. leuc. tenuift Mess., Castell. hrt. Mess. (1640.) p. 35. Lonicer.? infr. c. Carduus pyeno- n. degs 25 Jacq, Vindob, Koch p. 458, n. 1 Arti 95. n. 9. C. microcephalus Gaud. 5. EN C ida. pindob. oiii ; No o i. n. 1039., DC. Dub. p. 283. n. 9., 87. n. 50., Willk. Lang. 9. n. 1710. , C. tenuifl. La-Peyr. Herb. ; C. crispus ; C. albidus M. a Bieb., ex DC., et ex Griseb, Rum. Bith.; G: re » C. corbariensis Timb., Thevn. Jacq. Hrt. Vindb. p. 17. t. 44., Reichnb. Icon. LE 1. et t. 874, cym., fl. anal. Lohicer. Nat. h. crt. 70, C. Krtb. ex Uffenb. 1688. p. 189. f. 2. © Flor, Apr. Jul. Fruct. Jun. Aug. 140 Legi in Pyr. Arag. supra Huesca, al Salto de Roldan, die 10. Jun. 1850., in Pyr. Catal. marit, ad San Feliu de Guixols, die. Jun. 1810. Habeo ex Mauleon (Barousse) a Deville, e Villeneuve (Corbières) a Gautier. Admodum ludibunda species, cujus variationes praesertim exami- minavi anno 1837., vernali tempore, ad Collioure, Port- Vendres, Bugnouls sur mer, et Cerbera, quibus locis plures ejus formas simul erescentes observavi, quod et alibi quoque in agro Monspel. etiam, ubi suas edidit observationes DC., videre pluries datum est. Variat caulis plus minus elongatus, ac ramosus, item peduneuli occurrunt simplices aut apice ramosi, nudi, et alati, foliaque latiora, angustiora magis minus sinuata, magis minusve canescentia, quae tomenti copia variabilis quidem est in involueri foliolis, senio praesertim superne denudatis. Quatuor hujus speciei varietates distinxerunt DC., et Duby, quarum duas et d una ego comprehendi in eodem individuo, quod D.» Duchartre Tolosano mihi comite, die 6. Jun. 1837. ad Port-Vendres demonstravi. Varius quoque sese ostendebat flosculorum color a rubro ad album descendens. Nec semper planta ejusdem feritatis est. Caeterum animadvertendum est, quod quorumdam auctorum varietates nil aliud referunt quam speciei aetates differentes, Ast C. cephalanthus Viv. Cors. perperam ad hane speciem addu- citur a DC., Duby Gallo P. 2. p. 1031. C. Spachiíanus Dur. cum Bory Explor. Scient, Alger. t. 51., primo oculis ictu ad nostram speciem adduceretur, Stirpis descriptionem non datum est consulere, fortasse non fuit data. In C. corbariensi Timb., Thev., Eæcurs. Corbiers. 1814., p. 24., video labidam formam On. pycnocephali. C. tenuiflorus Curt. Fl. Lond. t. fase. 6. t. 55. , Engl. Bot. v. 6. t. 412., Reichnb. l.c. t. 805. f. 1., Flor. Dan. t. 2058., num revera constituat bonam, vel distinetam speciem clare adhue perspicere nequivi, seilicet nec figurae, neque deseriptiones certam mihi differentiam ostenderunt. De illius legi- timitate specifica dubitarunt etiam Moris l.c. p. 418., Savi (P.) Gorgon. n. 144. Sustinuerunt eam Koch, Bertoloni, Cosson, Germain, Reuter, (t. 417), quae Cirsii stricti Tenore est. Forte unicam tantum harum stipum alit Hispania. Dod. Cruydeb. fol, 1159. ex Kickx, Brux i i s fo], . e) j - n. 612. (potius qu 1m Court. Cirs. arvense) Carduus dcanthoides mo L. Sp., Koch p. 459, n. 3.1, Bert. 8. D. 634. nid 2 Willk. pg » no 4107- eir A 5) 9 208. n. 2. C. axillaris, et C. acuminatus Gaud. 5. ns. 1864., 1862. s nt Sides nctr; C. nutans St. Am. Fl, Agen., confirm. Lagr. Foss, Tarn-Garonne; C. Weimar GE: erb. Matr.; C. acanthifolius Salisb.; Polyacantha acanthoides Hill. hrt. Kew. rea iE ard. e goa Gerard J. Herb. (1633.): Jacq. A. 3. p. 98. t. 249., Engl. Bot. V. us Bos. Heins Plor. Loo P grav. V. 3. t. 120., Schk. Handb, 3. t. 228., Dietr. Fl. Bor. Roc Od m - cred., nisl postremi duo hybriditate proventi. Icon. C. 29. Pei krae e c p Y ix 2 R 30. cum ic, dubia Dod, Pempt. p. 740., Lob. Obs. p. 489. fig. 2 53.1.30. ín. i, — "^: Bauh, Hist. pl. 3. 1. 95. p, 59, f, 1. Moris. Hist. pl, Oxon. 3. S. 7. P : z : egi in Pyr, septr. aurig, ad St, Girons , die 29. Jul, 1862.; im : 1846., ibidemve non proeul, Habui a Massot ex Ja Preste Pyr. or. Obser- 141 vavi ad le Port de la Tola, ad Seix, Oust, prope /a Cour, ad Montjoy, ete. Indieatum ad Pamplona a Willkomm, ibidem ego non vidi. Vivit in agro Tolosano (Galliae) ex Noulet, forte superiore parte Vallis Garumnae interdum descendens. Caulis faretus, vel semifarctus, e laxa in illo medulla: spinae valde copiosae, ast molles; totus caulis, et rami alati, extrema peduneulorum parte vix excepta. Flores generatim rosei, aliquando carnei observantur. Ad St. Girons, vel circa, occurrit frequentius sub ea forma, quae salutatur nomine C. acuminati Gaud. vel C. alpestris Schleich., in qua pedunculi elongati, nudique eonspciuntur. Dubia mihi fuit La-Peyrousei citata planta. Contendunt Clos cum Loret eam referre ad C. crispo-nutantem Gren., Kirschl., sive C. erispum g litigiosum Godr. Gr. Fr. 2. p. 230. La-Peyrouse eum indicat ad Saleix, et ad St. Béat, ubi ego stirpem illam frustra quaesivi; sed neque, per totum Pyrenaeorum tractum, C. crispus mihi obvius fuit. Fuerunt qui C. acanthoidem, et crispum Auctor. ab eodem typo ortum duxisse existimarent, Sic auctores Flor, Morée p. 241. n. 1126., Pélop. p. 56. n. 1381., Hook. Br. Fl. ed. 5. (1842.) p. 181. n. 2., ed. 8. eum Arn. p. 256., DC. Dub. p. 283. n. 7. (dubitative); Babingt. Man. Br. Dot. ed. 5. p. 190. n. 2. Cosson et Germ. Flor. Paris. 2. (1845.) p. 381. n. 2. eum C. nutante eonjunxerunt, singulari prorsus sententia, ejus varietatem considerantes, mox subjungentes videri eis ibridam e C. nu- tante, et crispo. Linnaeus etiam in Amoen. Acad. T. 3. p. 50. C. acan- thoidem hybridam plantam declaravit patre C. nutante, matre C. crispo, quae derivatio nuperrime laudata quoque est a Carion Saom. Loir. P. Ol, Godr. cum Gr. Fr. 2. p. 281. Nos eam irridimus. Specimina quae legi ad Camprodon, et ad St. Girons C. crispum proximum certe non habebant; et judicium a citatis auctoribus datum. relatum ad stirpem eum nostra identica, nec comprehendimus, nec admittimus, laudamusque "répin. C. nigrescentem Vill. ad C. acanthoidem L., et Jacquin retulit Noulet , Fl. bass. sous Pyr. p. 353. n. 3.; fecerit, aut ex Herbario Chaix, vel quaeunque alia anctoritate fretus, hoc certum est, agi de T an valde inter se differentibus: cf. ad rem Timbal quoque in veurs. Gar, Nogr. (1872.?) p. 93. Ünopyxus pyrenaeus (Burseri) Nob. oPure. Herbr. ex Mart, Linn. Carduus carlinoides Gonan Ill. p. 62. n. 1., DC. Pr. P. 6. ni b. p. 288. n. 4, Willk. Lang. ?. n, 1706. C. carlin. La-Peyr. Herb. ; C. hispa- cus Bory, non Lagasc., neque Lamk., ex Boiss. in DC, Mant. Compos. p. 304.; C. paniculatus Dule. s dJeon, G.. 95. 4.875. f..1. - 63, 91? Flor. Jun. Aug. Fruet. Aug. Sept. In editior. Pyr. medior., oriental., eum fluminum glareis quidquam descendens. no in Pyr. or. Valle d’ Eynes, diebus 23. Jul. 1836., et 24. Aug. H ` 3 » » 4e T. Habui ex Za. Houle du Marboré ab egregio De Girard. Vidi in , Card. tomentos, pyren. florib. purpur. glomerat. Ray Syll. Stirp- 200. pio, fide Horti sicci celebris viri, ex Vahl Symb. 1. p. 6T.; ast ego ay Syll. stirp, europ. ed. 1694. non invenio. Haec phrasis repe- 142 ritur in Tournef. Inst. p. 441., eumque citant Gouan, DC., Boissier; iste in ipso Tournefortii herbario vidit. Nonne potius hujus loei est C. pyr. elegantiss. caule erispo, Ray Syl. p. 368., qui de plantis py- renaeis Tournefortio sese auxiliavit! Antiquior vero speciel detector apparet Burser, G. Bauhini discipulus, in cujus herbari parte ab incendio Upsaliae, anno 1102. servata, adhue extare stirpis specimen dieitur, Vol. XXI. n. 224., cujus nomen ibidem inseriptum hoe est: « Card. toment. pyren. spinosiss. fl. alb. > cf. Martin (Rol), cum Linnaeo Plant. Mart. Burser. in Linn. Àmoen. Acad. T. 1. (Holm. et Lips. 1149. p. 169.; Lugd. Batav. 1749. p. 300.), ubi et supra citatum Tournefortii synonymon allatum est; inde agnosces, quam parum obstent flores albi a Burser dicti, quum citati illustratores ei afferre minime dubitaverint Tournefortii synonymon, quo flores purpurei declarantur. Idem Tourneforti synonymon male versatum est a Linnaeo sub suo Card. eriophoro. Onopyxus carlinaefolius (Lamarck.) Nob. „amk, Dict. 1. p. 699. n. 14. Carduus carlinaefolius Lamk.. DC. Pr. P. 6. p. 627. n. 36., DC. Dub. p. 284. n. 13., Vahl Symb. 1. p. 67., Willk. Lang. 2. n. 1712. C. carlinaefol. La-Peyr. Herb. s.l.; C. canaliculatus Dule. Reichnb. Icon. C. 95. t. 872. f, 9. dubia: calath. juven. | 9,? Flor. Jun. Aug. Fruct. Jul. Sept. In montanis praesertim Pyr. Arag. Catal. egi in Pyr. Navarr. Valle de Roncal supra Isaba, l. d. Bellabarse, die 31. Jul. 1844.; in Pyr. Catal. ad Porté vallis Caroll, die 23. Jul. 1851.; in Valle d'Eynes, diebus 1. Aug. 1831. et 27. Jul. 1839. Ob- servavi in valle de Ossau; in m? el Forat supra Sallen, ad Torla, ad Siaill, Conca de Tremp, au Capsir, in m.?. Llaurenti ; ex San Llorens del Pitens demonstravit Iserne. Quamvis Bertoloni dicat, 8. p. 620. , accepisse se legitima speciei nostrae specimina e Pyrenaeis a DC., attamen suum Card. nutantem b cum hoe nostro identieum credere nequeo, eo magis quia specimina um On. medio individua quaedam hybrida oriri plane persuasus sum: hoc dico ne quis crederet se invenisse specimina inter duas species intermedia, quibus species, revera distinctissimae, conjunge- rentur, Forte hujuscemodi planta hybrida adeo Timbalio imposuit, ut m Peña blanca, Pyr. Arag., dubitaverit, num ipse interceptum haberet verum Card, carlinaefolium Lamk., aut potius Card. Argemonem Pourr., ab hoc, ut ab insequente distinctum: cef. Bull. Soc. botq. Fr. T. 11. sri e = ea planta dubia describitur, Serius Timbal (Ibid. ; nihilosecius, si verbum a me quaeritis, enatam rlinaefolio, et nutante. 143 Onopyxus medius (Gouani) Nob. Gouan Ill. p. 62. n. 3 Carduus medius Gouan, Godr. Gr. Fr.2. p. 236., Willk, Lang. 2, n. 1712, C. spinulosus Bert. Am. Ital, et Fl. Ital. 8. p. 620. n. 4. C. med,, et C. Argemone Pourr. DC. Pr. P.:6. 627. ns. 37, 38., DC. Dub, p. 284 ns. 12, 13., Loisl. Gall. ed. 2. T. 9. p.210. ns. 60, 7. C. dS floratus g cirsioides DC. Pr. P. 6. p. 628. n. 40. Card. defl yr. Herb.; et C. medius Gouán, La-Peyr. in Herbr. Marchant, ex Timb. et Lor, ; C. Argemone Pourr. Herbr. ex .DC,, Nob. Sched. er. n. 84.: C. petrophilus Timb. C. nutans LaPeyr. Herbr. partim, et Cnicus Gouani Willd.. La Peyr. Herb., inque Herb, March.; Cn. Argemone La-Peyr. Herb. ; Card. medius, et C. defloratus Zetterst. C. carlinaefolius Visian, Dalmat.? C. n. 790. Asso Syn. Arag. C. defl., et C. inclinatus Dulac Gouan l.c. t. 24., Reichnb. Icon. C. 25. t. 871. oratus La-Peyr 9, Flor. Jun. Aug. Fruet. Aug. Sept. In montan., editisque. Legi in Pyr. septr. med. Valle du Lys, die 14. Jul. 1838.; in Pyr. aurig. Av inter et Merens, die 81. Jul. 1840.; ibidemve in Valle d'Orlu, ld. le bas de Souliede, die 20. Aug. 1840. ad le Port de Pail- lères, die 29. Jul. 1840.: in Pyr. Cantabr. ad scatebras fluminis la Nive, die 1. Jul. 1841. Habui e Costabona Pyr. or. a Massot; a Deville ex Oneide, ex Heche prope Arrens, ex Clarabide, et ex le Pic de Gabizos. Observavi ad Azpeitia, sub m.* Izarris; ad Esquierry, au Pic de Gard in m.* Cagire, ad Ustou, in m.* Llaurenti. Perperam in brevitate aut longitudine pedunculorum, in involu- crorum indumento arachnoideo adstante aut deficiente, sive in ipsius foliolis ferme glabris, acutis, aut vix talibus, differentias speeifieas in- quisiverant DC. eum Duby l.c., ut sejungerent plantas, quae sunt ejusdem speciei lusus. Addidit mox DC. in Pr., pubescentiam, aut glabritiem nervorum in foliis, involuerorumque formam, et directionem diversam, quae notae in utraque varietate inconstantes sunt, aut eum aetate plantae fluxae. Ast quod attinet, praesertim, ad involuerorum squamas, eas semper acutas ego quidem observavi, et quoad foliorum nervos, eos prorsus glabros occurrere vix crederem, Caeterum diffe- rentia si quae aliqua, de involucrorum foliolis, quoad formam, indi- &itata a DC. in Pr., ea potius verborum, quam rei est, scilicet arte composita, et ita ut, certo certius, vim nullam habeat. Quod autem ad ipsarum squamarum directionem attinet, credo squamas adpressas dari in utraque varietate, junioribus tantum calathis. Nec meliore omine distinguebat Loiseleur C. Argemonem Pourr. a C. medio Gouani, caule sub-unifloro, qui saepissime pluriflorus in illa varietate occurrit, peduneulis subnudis, qui tomentosi constanter sunt; nam credere nequeo Ipsum eos nudos e foliorum defectu dixisse, quia tune pedunculi non amplius dicendi essent si foliati. Recte hujuscemodi lusus eeu inanes consideravit Deville, ut percepi e scheda autographa reperta cum spe- ammibus ex le Pic de Qabizos. Et Loiseleur in illo C. Argemone invo- luera arachnoideo-tomentosa dictitabat, de qua mota jam supra dixi. enique C. Argemone Pourr. a C. medio caeco tactu separatus fuit, fulcitus characteribus nullius vis et momenti, quomodo ego compertum aoul quum utramque formam, vel varietatem opportunis locis attente erao duae ad stirpium unionem certissime adducunt, ut res ultra En nequeat; judicii certitudo patuit specie per totum Pyrenaeorum 144 Port. Miror plantam fortuitu ramosiorem adeo imposuisse Timbalio, / Ez- curs. Pantic. 1868. p. 4., et 10), ut eum moveret ad acclamandam Stirpium unionem jam proveetam a Bentham (Cat. p. 66.), qui C. Argemonem nimium affinem C. deflorato Jacq. declararunt, sicuti jam Lachenal C. medium Gouan a deflorato forte non diversum suspi- catus est, itemve Noulet sub suo C. cirsioide, FI. bass. sous Pyr. p. 354. n. 4, quem C. medii synonymon judicamus. Ego multam inter eos affinitatem extare credam, ast huncine deflo- ratum distinguerem habitu teneriore, foliis minus decurrentibus, minusve ineisis, peduneulis non arcuatis, calathis plerumque erectis. Caeterum et haec pro specie valde polymorpha recognita est; cf. Koch p. 461. n. 10. Quocumque modo hancine formam e Pyrenaeis non vidi, nec fidem praestare queo Zetterstedt, Pl. vasc. Pyr. princip. n. 126., aut Godron eum Grenier Fr. l.c., qui eam indicant in vallibus Pyr. septr. medior., descendentem ad Toulouse, ut de Dulae deque Costa sileam. Contraria sententia, eum Pyr. or. tantum vult Timbal, Reliq. Pourr. p. 59. n. 5. C. defloratum sub diversis formis bene de- lineatum vidi apud Reiehnb. Icon. C. 25. t. 869-70., et t. 811. fs. 2, 3. yrwm medium ita definio: Foliis inferioribus (praesertim) non om- nino decurrentibus, foliisve omnibus superne glabris, viridibus, subtus in nervo, et venis tantummodo pilosis, eaeterum glaucis, pinnis foliorum, aut laciniis saepius trifidis quam bifidis, pedunculis plerumque mono- cephalis, squamis involueri exterioribus non tantum patentibus, sed post anthesim reeurvis, divergentibus, eaput Medusinum efficientibus, calatho nutante. : De C. medio Gouan ita effatus est Koch, p. 461. n. 9. « A C. al- pestri tanquam species separari nequit », et reapse C. alpestris Waldst. Kit. Pl. rar. Hung. 3. p. 296. t. 261. eadem nobis videbatur species quod si confirmari denique possem, tune accedendum erit ad Grenier (ejus tamen nomine Cardui carduelis oblito, Billotia 1864. p. 14.) ha- bendaque inter prolationes nostras illa C. arctioidis Willd. Sp. pl., Koch Syn. ed. 2. p. 461. n. 9.; Scopolio (Carn. ed. 2. n. 997.) auctore speciei salutato; quod tamen, ex Scopoli figura (Le. t. 53.), minime probabile infertur. Hoc vero clare liquet, e quacunque parte a C. deflorato discessum. Due Barrelieri Bert. 8. p. 621. n. 5. hujus quidem situs existimo, indi oum Bernd ab eo citatum respuo, Regio in qua suam plantam Minas eri, ab ea Bertolonii longe distat, neque nostram, quantum pep ntam, quamvis eam in proxima Dalmatia reperiri existi- f ; neque illa figura (Icon, t. 1117.) nobis placet (quamvis & Pies quae C. Argemone Pourr, parum recedat), quia in illa prae- I pue percipimus squamas involuerorum valde prae nostris latiores. Ronda URNAM Barrelieri (Obs. p. 87. n. 966.) se eamdem ac ja Chlsns aig Spine Romana vidisse stirpem prope Montpellier à hamulosum ibas Gleis notissimo, ego potius Card., sive Onopyeum diviem aciei! decides plantam. Quod ceu tutum et absolute a me in quibus vice a. aute sumendum est judicium de plantis criticis, mitudo est magna, characteres distinctionis pauei, hybri- 145 ditas timenda, archetypa, vel autoptica nulla, descriptio, et iconographia antiquae, scilicet incuriosae. Locum J. Bauhini a Barrelieri adductum pro On. hamuloso non recipiam; de eo iterum dicant Botanici Helvetiae: interim eum video relatum ab Hallero (Hist. Stirp. indigen. Helv. n. 164.) ad C. defloratwm, cui speciei firmandum esse denique credi- derim, reperto in m.* Salve ad Genève C. deflorato ex Reuter, Cat. Pl. vasc. Gen. 1832. p. 62. n. 4. ed. 2. p. 117.; et in proximo Jura, plurium testimonio, ad Basileam etiam, ex G. Bauhino, aliisque. Ma- gnolianum vero locum, a Bauhiniano sejunctum , Bot. Monsp. p. 49. lin. 8-11., Onopyxo hamuloso recusare nollem. Onopyxus hamulosus (Magnoli?) Nob. Magn. Bot. Monspel. p. 49. lin, 8.? Carduus hamulosus Ehrh. Beitr., Willd. Sp. pl. Syng. p. 1650. n. 10., Koch p. 460. n. 8., DC. Pr. P: 6. p. 623. n. 14. (excl. forte var. b) C. nigrescens Benth. Cat.; DC. Dub. p. 483. n. 2., artim; Willk. Lang. 2. n. 1714.? C. specimen unum.. C. nutans? et C. dubius Pourr. Herb. Matrit. ; rar. Hung. 3. p. 258. t. 233.; Jord. Obs. pl. nouv. crit. fragm. 3. (1846 ) p. 215. t. 8. f. C. 1-7., Reichnb. Mon: G: 25, t. 875, f. 9. C) Flor. Jun. Aug. Fruct. Jul. Sept. In Pyr. Arag., et in Pyr., or, Atax., inque septr. auriger., locis calidioribus. Legi in Pyr. merid. Arag., Sobrarbe, ad Murillo de Tou , die 2. Jul. 1845; in Pyr. Catal. ad Concas, Conca de Tremp, die 21. Jun. 1811. supra /a Jonquera m.* Priorat contra arcem de Bellegarde, die 20. Maj. 1843., et iterum au Perthus, die 25. Maj. 1860. Habui a Timbal ex m.* Crabit, agri Narbonensis. Observavi in montbs. Corbariens.; vidique ad Olette, et Ribas: copiosum circa St. Girons, regionis oceanicae. agna est speciei affinitas cum Carduo, sive Onopyxo nutante, a quo distinctus illico sese ostendit statura minore, habitu tenuiore, sim- pliciore, calathis minoribus, involuerorum squamis angustioribus. Caules saepe plures ex eadem radice, oblique adscendentes. Folia per mar- ginem admodum crispa. Flores cernui. Involucra squamae, seu foliola, in inferiore illorum parte, sub curvatione, purpurascentia, spinis flavidis munita. Planta modice pubescens. Carduum. vivariensem Jord., Godr. Gr. Fr 2. p. 232-3., huic affinem repertum dicunt in Pyr. or., et potissimum au Conflent, Prades, Olette, ontpedrouse, Galli plures; ego speciem ab hac nostra nitide distinctam, eque affinem, non animadvertebam. et ad Basibé a Willk. Lang. 2. n. 1718., enumerare fugi, cum stirpem . eam perspectam non habuit Bertoloni, cumque in suspicionem inciderim, plantam a Willkomm visam eamdem Ünopyxus nutans (Gesneri) Nob. Card. arv. mai. etc Gesn. Collect. ert, 64. a, aliis C. asininus Ejusd. Ibid.; hunc ego respuo. sarduus nutans J. Bauh., er Koch ^ 9. n. 11., Bert. 8. P 617, n. 3. (excl. var. b salt. ut bi S) Moris Sard, 2. n. 710., Gaud. 5. n. 1858., DC. Pr. P. 6. p. 621. n. 2., DC. Dub. E demto ilk. amu 2. n. 1717. C. nut. La-Peyr. Herb., partim, et C. acanthoides LE cat Am Asbecimine; i. acanthoides (Willd. Ber. Prodr.), Pourr. Herb. Matrit, C. macrocephalus Sa Her} 8n., confirmbs, Noul; Fl, et Lagr. Fo , ite esf.. Ten.; C. s) ^ Partim. C. platylepis Saut, ex Facchin. apud Ambr. Fl. Tir. austr., confirm.e 10 146 P EPA 1. S. Der P. Bor v. S. n. 56. Eng. Bot, v. Hu IUS Labr. Heg. Ic. Helv. fasc, 14. t. 3., Zannich. Vnz. p. 50. t. 162., Reichnb. Icon. C. 25. t. 877. f. 1. 9 ben., et t. 878. f. 1. 2. (platylep.) vix. J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 25. p. 56. f. 3., Barrel. Icon. t. 1116. Dod, Pemp. p. 721. f. 2. vix.; Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 1472. f. 2., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. T. p. 153. n. 16. t. 31. f. 1. (n. 6). ©, © Flor. Jun. Aug. Fruet. Aug. Sept. : Legi in Pyr. Catal. ad Camprodon, die 20. Jul. 1846. Habeo a Deville ex Génost, et ex le Lac d'Estaing. Obvius mihi floribus albis ad Argelles de Bigorre. J. Bauhini prolationem huc fidenter retuli, agatur quamvis de figura parum bona, deque valde diseutienda auctoris synonymia. Villar, F7. Dauph. 3. p. 6. n. 5., locum illum potius ad suum C. nigrescentem retulendum censebat, sed in locis ubi suam indicat speciem J. Bauhinus, C. nutans, neque nigrescens reperitur. Dedit Bordére plantam sub nomine Cirsii ferocis, e Gédre, quae a putato C, feroci praecipitanter fugit. Suspicor ibridam advenisse ex On. medio, et ex On. nutante. Cynara (vel Cinara) Galen., Columell., Gesner., Dodon., Vaill., haec potius a St. Lager laudatur. Cynara sylvestris (Theophr. ? Plinii? , Mare. Empir.?) Ray Syll, Lamk. Dict. Theophr. Hist, pl. L 6. e. 4., Plin. Nat. h. l. 20. c. 23., vel 99., 1. 21, c. 16. vel 56., Card. agrestis Marcell. Empir, c, 6., p. 46.? C. horrida Ait, Kew., Bert. 9. p.46. DC. Pr. P. 6. p. 090. n T 0 Cardunculus Plur. auctor., Moris Sard. 2. n. 698., Godr. Gren. Fr. 9. p. 206., DC. Dub. p. 288. i. u TA Lang. 2. n. 1666. a (nec b) Flor. Graec. Sibtborp. C. 9. p. 24. t. 834., Reichnb. Icon. I Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. In Pyr. Atax. orient., cum Olea. Legi in Pyr. septr. or. (Roussillon) supra San Jean pla de cors, ad Vives, die 3, Jun. 1843., in Pyr. Catal. ad Sarrià, die 28. Jun. 1860. Observavi in m.* /a-Clape prope Montolieu; ad Villeneuve Corbar., in Pyr. Catal. ad. Alfa, Quart, la Bisbal, et ad Perracamps, alibique. Sunt qui putent eamdem esse speciem cum C. Cardunculo, nec non cum C. Scolymo; ef. Desf. Fl. Atl. 2, p. 248., Moris l.c., Cosson Not. pl. cr. Paris (1850) p. 5 p gn desumpta; aliter observationes quam legi, ad Narbonne; de hac ; Į d. Cardunculi ezempla nne; de hac ita effatus est Lindley * A. Cynarae enth. Cat. p. 14.) memo est qui separet , Fl. Gr. c. p. 25. Et de, s foliis bipinnatifidis, angustioribus, , an taque varietas? , Fl. Port. 2. p. 199. Asseruit p l. 25, i ? qui plantam reapse spontaneam in locis ubi à ejus ealathis utuntur ad lac coagulandum, t, pordon Anguillar., v Ono 1 * . .. i typa species videtur Onopordo Vaill, forte etiam Plinii. Reapse proto n Plin. Nat. h. 1. 27. e. 12., vel 87. 147 Attamen pro hocce genere nomen Akgnos restituere maluit Adanson (Fam. pl. 2. p. 116., et p. 512.), quod converterant in Acamum Gaza, et Heinsius, Acanus dictum a Schneider. Onopordon pyrenaeum (Juss. et Vaill) DC. Fr. Suppl. p. 457. Cf, Vaill. Mém. Acad. R. Sc. ann. 1718. (impress. 1741.) p. 153. n. 8. DC. Dub. p.392. n. 5, O. acaule L. Sp., Jacq. Miscell. 2. p. 310. n. 9., DC. Mant. Compos. in Pr. P. 7. S. 1. p. 304. n. 1.. Willk. Lang. 2. n. 1664. O. acaul., unifi., et pyren. DC. Pr. P. 6 p. 619. 12, 13. Jacq. lc. » : E 0. : " ESO: ns. 11. ¿ rar. t. 167., Cavan. Ic. Descr. 1. p. 60. n. 96. t. 88. (mediocr., contract, ut specimina visa in Herbr. Mrt. bot. Matrit.). , . €» Flor. Jun. Aug. Fruet. Aug. Sept. In Pyr. med., orient., montan. editisq., frequentius per region. mediterran. meridion., sol. calcar. egi in Pyr. Navarr. supra Pamplona, m.* San Cristobal, versus summitatem, die 10. Jun. 1844., inque valle de Roncal, m.* Bedenghip^a, die 29, Jun. 1844. Habui ex Pyr. sept. Ordincède a Philippe, ex la Font de comps Pyr. or. a Jonquet. Observavi ad Canfranc, à la Peña d'Uruel, ad Sarsa, ad Salvatierra, ad Murillo Gallego, in m.* Peña Barry, ad Jaca, Torla, Bielsa, San Victorian, Voltaña, in m.* Turbon, Pyr. Arag., in m.* Pondis Pyr. Catal, ibidemve summit. montis Bell- Lloch, in m.* Cady, supra Berga: ad summit. montis Tausch (Corbières) vidit Timbal, au Pic, de la Bouisse Gautier. Tota planta rosulam diametro pedalem circiter efficit, coloris ex albo cinerei, e natura tomenti adeo copiosi quo induitur; ferox copia aculeorum, quibus folia, praecipue vero calathi armata sunt; fores in centro promens pollicem unum aut duo supra terram emergentes, vivens In loeis dirutis, saxosis, inter detritos lapides calcareos. Nomen acaulis improprium, non solum organographice, quin etiam phytographice, nam saepius, quamvis brevis, caulis manifestissimus inspicitur; quapropter minus male, prae neotericis, Jussieu eum dixerat Onopord. acaule ferme, ete. Juss., ex Vaill. (Mém. ete. 1718., impress. 1744., p. 153.) st male semper Reichard Syst. pl. 3. p. 692. (cf. et Mill. Dict. n. 5.), Willd. Sp. pl. Syng. p. 1689. n. 9., caulem omnino nullum declarare. DC. descriptio quoque demonstrat minus feliciora specimina ipsum Versavisse. ,Jaequini figura fingit plantam, caule praeter solitum magis evoluto, foliis profundius sectis, ut videtur desumpta e specimine culto. Folia nec albi ut eos describit DC. Fr., et cum eo Godron eum Gren. Fr. 2. 206., cum istis Philippe, et Willkomm l.c.; aut purpurei, ut de- clarantur a Mutel, Fr. 2. p. 181 transverse rugosa; ea transverse sulcata dicunt DC., et — s X credam hoc exacte dici posse, sive de hac, vel de aliis hujus 148 generis speciebus. Ante Jussieu, et Vaillant, nullam plantae mentionem reperire potui, ne Tournefortio quidem excepto. De reo aliquid tra- didit Henn En. pl. hrt. et agr. Gotting. (1753.) p Planta tenera comeditur; flores praesertim succo dede utque illi Carlinae officinalis N. sat dulces, gratique sunt. Onopordon Acanthium (Progno, 2) L. Sp. Diosc. }. 3. c. 16.? Plin. s.c. Koch p. n. 1., Bert. 9. p. 42. n. 1., Gaud. 5. n. 1893. DC. Pr. P. 6. p. 618. n. 1., et cum Dub. p. 282. n. vm Willk, Lang, 2. n. 1658. (excl. forte e Me rolat.) La- par Herbr.; O. vulgare Vaill. ; O. Athenaei Anguill. (ct. Athen. Deipnos. l. 2. c. 33. ad hanc spec. t.); O. Acanthifolio Gilib. Exerc. phytlg., O. ramosum dee m i vulgare Parkins. A, pei Ger. J. Flor. Dan. t. 909. vix. Sv. Bot. v. 4. n. 227., Schk. Handb. u-. ba hrank Fl. Monac. t. 67., Fl. Bat. v. 2. t. 99., Reichnb. Icon. C. 25. t hi3. Dietr. Fl * 3 521., Engl. Bot 977., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 2. t. 118. vix., Plenck Ic. p T dp 602., Loes. Pruss. p Pu : , Zannich. Vnz, p. 4. t. 161. Matth. p. 671., Camer. Epit 441., Brunf. Herb. 04., ist. st. p. 57., Trag. St. b 8. (quamvis folia, ut in Camer. icon. nimis incisa vites) lab. g^ P 476. f. 1. , Icon. 2. t. 1. f. 1.3 pg h. Hist ke Lugd. 2. p. 1466. fig., J. Bauh. Hist. pl- 3. 1. . 94. fig. $. Moris. e 2 Oxon. J 8. t. 30. - L4, Dod- Bempt. p. p. DL r Sion à Herbr. imag. P. 2. crt. 8. vers.; Lonicr. Nat. h. ert. 71. D.; an et C) Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Legebam in Pyr. Navarr. ad. Pamplona, die 8. Jul, 1850. De Dioscoridis Acanthio inter Se et insequentem speciem, cum Sibthorp, Sprengel, Fraas, haesitam Onopordon illyricum erai ?) L. Sp. | Diosc. 1. 3. e. 16.? Pen. Lob. Advers. p. 365. Koch p. 463. n. 2., Bert. 9. p. 44. n. 3., Moris . 2. n. 706., Boiss. Voy. bo «n. 1005., DG. Dub. . n. 4., Willk. Lang. 2. n. 1659. 0, horridum Vivian., Loisel., Mut. Fr. Jacq. Hrt. Vindb. 2. P- 69. t. 148., aaepe ni. " 664., ie Tr. pen: p E rae b An s » Schk. Handb. 3. t. 230.; Reichnb. Icon. C. 95. 14. f. 1. et hee es Maat = * Em Re Dod. Pei mpt. p. 738. f. 1. Plant. (dubia Courtois; 6» Flor. Jun. insi Fruet. Aug. Sept. In Pyr. or. Atax. cum Olea, locisque ealidioribu egi ad Rosas, die 20. Jun. 1851. Observavi ad Villeneuve, à la Nouvelle, ad Perpignan, ad Collioure, Culera, Llansà, supra la ‘Selva, ad Figueras, ad as de Pena Praestantiam specific nominis a Linnaeo adhibiti, contra DC., sustinuit Visiani, Fl. Dalm. 9. p. 45. n. 597. Haec species est Acanthium illyricum dex Lob. Advers. p. 365. (ad eam jam a G. Bauhino Pin. p. 382. n. 2. allatum), Lobelii ls. cts., Ray Syll., quae loca non per- inent bes O. virens DC., sive tauricum Willd. , vel elatum Fl. Gr. Sibthorp. à errore haec species mediterranea lestat in Pyr. septr. occid. m ad aaee a Gallis, duce Bouillé ibidem excurrentibus anno m Bull. Soc. bota. Pr. T. 15. p. LXVIII) O. Delorti por Ps judicio ab illyrico absens Timbal (Excurs. St. Paul, Casas de Pena p. 25.) credere neque Sub-Trib. 3. TYRIMNEAE (Lessing) N. Ne T ^n "M p 20) | Se e ferunt, observante Cass. Dict. Sc. sisi Cass, TU n "or. Raraphus (Morison) Cass. Buil, Diet. Se, Nat T. 56. : y och p. 458., Willk. Lang. 2. n. 1720 oris Pru. s 2 ?5 E M Mio e et duros La es bag d leucographus Mores ; M : dtl €, DAE eye rbr. ; Q. poian "riv. Gaerin. Fr. Sem. pl. 9, p; Sii 4. i egrapha Hill Aree; Jacq. „Hrt, Vindb. 3. p. 16. t. hs 149 ? ©)? Flor. Jun, Jul. Fruet. Jul. Aug. In Pyr. orient, humilior. calidior. rarus. Habui ex Cerbera, cum Hispania finitima, a Penchinat. Inter Bagnouls sur mer et Cerbera vidi non bene evolutum, medio Jun. 1831. Quidnam loci tutius pro figura Egenolphiana Herbr, imag. P. 2. crt. 16. vers. f. 2. quam hoc statueretur? Attamen ego non ausus sum firmare. Leucographis Plinii, Nat. h. 1. .27. c. 11., vel 78., nomine tantum ei notus, non ego cum Anguillara pro Solidagine Virga aurea, nec cum Dalechampio pro Silybo Mariano, sive Mariacantha maculosa N . neque eum Sprengel pro Tyrimno leucographo, haud magis cum Fée (in Plin. edit, Panck. T. 13. p. 485.) pro Cerinthe majore susceiperem. Leucanthos vero, Theophr. hist. pl. 1. 6. e. 3., vel 4., Dioscor. l. 3. c. 19., Plin. Nat. h. l. 21. c. 16., vel 56., adducitur a Desfontaines, in Plin. ed. Lemair. T. T. p. 73., et p. 427., ut a Fée, in Plin. ed. Panck. T. 13. p. 499., duce Spreng. Hist. r. hrbr. p. 100., p. 185. reete ad Tyrimnum leucographum, qua ratione plane ignoramus, Non suffieit nobis Diosco- ridem dixisse radicem Cyperi, et folia albescentia, et palam esse agi de Carduacea specie, ut ratione rem conjectemus: videmus Sprengel (Comm. in Dioser. 2. p. 501.) ad Cirsium tuberosum evolavisse, nil curans illius absentiam, ni fallimur, per totam Graeciam. Sane prae- tereundae plantae densissimis obductae tenebris. Galactites Moench. Generis est masculini ex St. Lager. Galactites tomentosus (Matthioli) Moench. Meth. Matth. Comm. in Dioser. ed. Valgr. 1554. p. 320.? una e Spinis albis, Cassin. Dict, Sc. Nat. T. 48. (1820.) p. 35., Bert. 9. P. 49i., Moris Sard. 2. n. 697., DC. Pr. 6. p. 616., DC. Dub. p. 289., Willk. Lang. 2. n. 1721. Centaurea Galactites L. La-Peyr. Herbr ; Carduus Galactites J. Bauh. Hist. l., Bory Chaub. Morée n. 1134. ; Cirsium Galactites Hill hrt. Kew. Flor. Graec. Sibthorp. C. 10. P. 13. t. . Ic. Descr. T. 3. p. 16. n. 253. t. 231., DC. Obs. pl. Compos. Mém. 2. p. 40. t9. inque Ann. Mus. Hist. Nat. Par. T. 16. p. 196. t. 9., Reichnb. Teon. C. 35. 819. f. 1, 9. Matth. D. 09994 Gamer. Epit. p. 434., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 25. p. 54. f. 1., Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 1403, fig.a et P. 1465. fig.a alter. €9) Flor. ZEstat. Fruct. in Autumn, Per region. mediterr. locis ealidioribus; in Pyr. Cantabr. merid. ad Azcoitia, ut et in Pyr. sept. med. aurigerisve, ad Toulouse, ad Pamiers, ad St. Girons, etc. ; : Legi in Pyr. or., Roussillon, ad St. Jean pla de cors, die 23. Maj. T udit aliquando floribus albis. Gal. mutabilis Dur. cum Bory, Explor. Scient. Algert 52. diceretur haec cadem planta; et G. Duriaei Spach, Ibid. t. 53. (cf. et Willk. ng. 2. n. 1722), videtur mihi vel cum Onopyæxi specie. aut eum | Mariacantha maculosa hybrida progenies, quod meum judicium, Parisiis n Bibliotheca Delessert (Sept. 1862.) , eum Laségue communicavi. e deseriptao sunt hae plantae in Duchrtr. Rev. botg. 1. ps. 362-3. 8 9. Mariacantha Nob. Silybum (non Dioscor. Lobel., Vaill. Silybum (Dioscor) I, 4. c. 156., Plin. Nat. h. 1. 22. c. 22., vel 42., e 0B. e. », Vel 25. reapse alienum videtar, quidquid praedicaverint à Cordo, et Lobelio ad Sprengel scriptores quidam. Arbitrabantur 150 Rauwolf Gundeliam 'Tournefortii esse verum Dioscoridis Silybum, Hacub aleardeg Serapionis, vel, quomodo seribit Celsius, Hierobat. p. 133., Acub, unde Hacub Vaill. Act. Acad. Paris. Conferatur aliena sententia, de Acub habendo pro Cynara Scolymo, quam jecisse apparet ipse Rauwolf Itin. p. T4., et quam ealidius adhuc sustentavit Bochartus, Hieroz. P. 2. p. 606.: ' ef. cum Rauwolf Hrt. exsicc. 81., etiam ejusdem Rauwolf Hodoep. P. 1. c. 6. p. 14., et P. 4. t. 12., ex Gronov. Fl. orient., ubi reapse in tabula citata reperitur figura, quam ad Scolymum Theophrasti non possum quin adducam, quod quum, Parisiis, Decaisne communieavissem, iste quidem laudavit. Unde sequeretur, hancine po- stremam plantam habitam fuisse a Rauwolf pro Siybo Dioscoridis, vel Hacub aleardeg Serapionis, quidquid in contrarium senserint citati auctores hierobotanici, e£ cum eis Billerbeck Fl. Class. p. 223 Hisce consideratis nomen Silybi pro hocce genere non e quia alienam a nostra significavisse stirpem existimo ; novum confe Mariam spinosam sonans, exprimens illud Cardui Mariani, quo sponda nostra per Europam salutatur. Folia maculosa specificum nomen oppor- tune suppeditarunt mihi, aliisque. Mariacantha maculosa (Brunfelsi?, Fuchsi) Nob. ; Bruni. Herbr. 2. p. 67., et 3. p. 41. fig.a ead., ws Kirschleg. Alsat., dubit. Moretti in case ill. mem, 8.; ad Cirs. oleraceum refert Sprengel, A ferc primam harum ire in Diss. Germ. r. hrb. Patr. p. uchs. Hist. ilybum rant Gaertn., Koch p. 458., Asl y 1871., Remy, : dd Ver ) TL Chil. s 315.. Moris Sard, 2. n. 709., DC. Pr. P. 6, p. 616. * f: = cum Dub. T an e" 1193. Carduus Marianus Tabern. l. . 601; ; P e c LY ; n Ld A ith, Matth. p. 676., Camer. Epit. P. s Trag. Stirp. h. p. 850., Lob. ol p. 479. f. 1., Icon. 2. t. 7. 2. od. Pempt. p. 722. f. 1., Tabern. Art. 9, D. 1078. £9. P een t. 699. f. 2., Lonic. Nat. hist. et 70. B. Dalech. Hist. Ph Lmdg. £ RE 346 " dee et Pe 1475. f. 1., J. Bauh, Hist. pl. 3. 1. 25. p. 52. ep. E © po. Flor. ar Jul. Fruct. per /Estat. Per region. mediterr. in ien raro ex quibus iste se acceptissimum feeit matri divini e NE n Sub-Trib. 4.* CARTHAMEAE DO., tro epe ctylis Theophr., vix Dioscoridis, non Neotericorum. Cen- : tulidem um (Seck) Vis. Dalm. Genus locos. non aliter quam Atrac- tylidem ex "Theo ophrasto, forte ex Dioscoride etia am, denominandum cenaeo, utpote, cum antiquis Ruellio, Gesnero , Matthioli etc., existi- Adanson, Scopoli, Allioni, et Gaertner. Dubius T. aeterum « Melius ENDE 7M lit- yllum dixissent, quippe quum Latini h Holy. x "Ro m, potissimum ante v ocales ze T : uant » Gaud. p nota, Et hoc diffusius pertractavit Visiani, Dalmat. 2. p. 49- Atractylis lutea Een G. Bauh. Pin. p. 379. n. : Theophr. Hist. n l. v 8S id . 9. c. 1.; Ruell. De Nat. Stirp. 1. 3. lan un 'DG. et cul Dub. p. 293., DG. P. Ai Pe O p ‘e10. 1 ntr 1 Pig Burt. 9. p. 66. 1. Kentro "me n Cass. Dict. Sc. Nat. T. 94. (1821.) p. Lang. 2 n 153. Carduncellus, aape Moris Sard. 92, n. 681 Cards lanatus L. Sp., Gaud. 5. n. 1898, Carth. lan. La- p Carlina AT irs edere ane itemve Pourr. Herbr. confirm. a Ledeb. Ross ; Flo ye kani Sibthorp C. 9. 4 P t. SAL, sek. Handb. 3. t. 233., Reichnb. Icon. C. Bie: So 746. f. 2. aertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 381. t. 101. f. 2. p. 811., Camer. Epit. p. 561., Op. bot. ed. a Schmied., bue aen. 7. f. 56., Dod. Hist. T. p Fp-900, 4^5. do os ga Lob. Obs. p. 483. , Icon. 2, t. 13. f. 4. Column. seuh rs t p. 23. NA PUN ' Dal ist. pl. Lugd. 2. p. 1450. hn T Moris. Hist. pl. Oxo 100. E f. 3 Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Frequentius per regiones mediterraneas, : Legi in Pyr. Navarr. ad Elcano sub 4goiz, die 17. Aug. 1844. Habui ex Tarbes a Deville. Observavi ad Toulouse, per Roussillon: vidique sub A/gortha, praesertim ad arcem vulgo Galea. Planta sesquipedalis, bipedalis, et ultra. Caulis pallidus; rami su- perne divaricati. Foliorum venae salientes. Inferior plantae pars sat mitis, superior, ad calathos praesertim, ferocissima: glandulae resini- ferae, et tomentum lanuginosum per superfieiem herbae sparsa. Patria Hispania non apparuit penes Linnaeum, Willdenow, et DO. Eam indi- earunt Asso Arag. n. 800., Quer. Fl. Esp. , Cambess. Balear. n. 312. De "ciim m boetici ne Willkomm quidem (n. 1538.) adeo persuasus fuit Carduncellus Lobel, Adans. Carduncellus monspeliensium (Penae, et is All. Pedem. e rduncell. Montis T Pen. Lob. hebes p. Wee WD qm En DG. Pr. P. 6. p. 614. ; DC. Du 981. n. 2., Willk, Lang. veria acaulis Pourr., Herbr. Matr.; et Ce. mitissimus Pourr Ibid; partim? a pinnatus Willk. pl. Cg .. nec Desf., ipso fat.e Sert. i: il ^. V Prodr, Reichnb. lcon. C. 95. . Bauh. Hist. pl. 3. 1. 25. p. 92, 93. g., Lob. Icon. 9j Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. Arag., inque orient, calidior. ad montana pertingens. Legi in Pyr. or. supra la Manera, ls. ds. Pla de V Alp, et la Serella, die 2, Tul. 1840. Inter Jaca, et San Jud n de la Peña formam gracilem, angustifoliam, caule 1 "s Lpedal observavit Willk., Sert. Fl. Hisp. p. 87. n. 569.: cf. et TT4 Carduncellus mitissimus (Richer de Belleval) DC. Fr. Richr. de hs. Fig. pl. ex UM DOM bot 33. n. 86. viso Hist. pl. Ox. 3. S. 7. as - 14. DC. Pr. PS 615. n. 3., et cum Dub b. p. MI n. 14 Là . Foss. Tarn. Gar. p. ?17. A mus Carduncellus La-Peyr. Eerie. s St, Asi . Ag gen. (noc Cardunc el ia monspeliensium St. Am. gen., ut citat Lagr, Foss,); Carth. Tingitanus, mitissim., carduncell. var. Pourr. Herbr. Matri pi Flor. Jun. Aug. Fruct. Jul. Sept. Rarissime extra region. mediterr. Legi in Pyr. kas inter Quillan, et Campagne, die 16. Jun. 1843. Hu à Deville ex le Ger du Troubat , et ex Mont-Sacon, monitus reperiri etiam ad G?dre, ex Bordére, qui dedit e Valle d'Heas. Parentau eum reperiebat ad Gerd, Tabe, St. Bertrand, e quibus locis vidi in illius Herbario pehes Montahé. Ego observayi ad arcem vulgo Galea e Algortha, ad Bilbao etiam ; d Villanova de Aezcoa, ad Pamplona, A E A a Berga, etc.; in Pyr. septr. sub le Pech de Bu- ; ad Ren 152 Hujus loci vellet Fée, in Plin. edit. Panck. T. 13.. p. 496., Atrac- tylidem "Theophrasti, Galeni, ee med. facult. 6. p. 161.; (Cnicon mitius), Plin, Nat. h. l. 21. 15. vel 53., quas sententias plane rejicio ; Theophrasti plantam P Ee a Plinianam obscurissimam judico; Galeni alteram non definiendam. Sub-Trib. 5. CENTAURIEAE DC. Cardosanctus Nob., Cnicus Vaill, et piae Cnicus Theophr. Hist. pl. l. 6. e. 4., Dioser. l. 4. e. 187. existi, matur Carthamus tinctorius; indeque huic generi potius pese quum citata species generis prototypa habeatur. Barbarum, et super- vacuum Carbeni Adans. nomen, eum Hook. Benth. Gener., non esse ex- tollendum putavi. Cardosanctus officinalis (Herbarior., Nicolai Mirepsii) Nob. Nicl. Mireps. 1. . ex Spren Hist. pr. medic. T. m p. e i et n fShth: 4, s x Cnicus bene letus I, Sp. e ed. 1. p. 895. n , Cass, Dict. Sc. Nat 9. (1817.) p. 457.. ping de T DC, Pr. P. 6. p. 603., Moris Sard. * n. mE MOMS dpud uy (cl. ) gs — dun Bit, "ik Lang. 1546. Centaurea benedicta L. Sp. ed. p- à ud. Dub. p. Po . 94. Cent. bened. La-Peyr. eic : Calcitrapa henedicta Ted. (ou) TC D bernia benedicta Hook., Benth. Flor. Graec. Sibthrp. C. 10. p. . 906. , Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 385. t. 162. f. 5., Spach Suit. Dt. e t. 64., W.. W., E, N. "s 'Esenb. Pl. offic. t. 223.. "Woas Hook. Med. bot. V. 1. p. 34. ie 14. , nck Ic. Pl. med. T. 7. - — Sabb. Hrt. w T. t. 834., Reichnb. Icon. C. 25. t. 748. Egenolph Herbr. imag. crt. f. super. inter.. h. p. 862., Cord. Hist, E en. : 406. . Fuchs. gun stirp. p. iem. Matth. p. 812., Camer. Epit * 562., Lob. Obs. p. 484. f. 1., Icon. z 13. . Pempt, p. 737. f. s super., Pancov. Herbr. ex edit. abs i 92 4 Le Gil H T E Ras. Avic, is. Paris 1520, (vel prope) par Jean Petit, crt. 17. a ^ flor., et crt, 56. f. 1., Dorsten. Bot. crt. 65. C. o nee 9|, uti diera: a Bert Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. or. cum ea Legi prope le sd (Roussillon), die 11. Maj. 1843. Observavi ad Perpignan, ad Ger Suscepimus Egenolphii figuram s.c, a Dorstenio etiam relatam: non fietitiam illam Loniceri Nat. hist. er. 68. D., ex Egenolpho pa- riter repetitam. . uibusdam, iisque ee ig Sprengel, huc retulendum est Car- dalin Nie. ] Mireps. S. 3. c. 46.: alii, eum Fuchsio, sese convertunt ad Leonurwum Cardiacam. Plivtuosis haec manebunt aiuteti Centaurea Less., DC. SECTIO 1.* SERIDIEAE DC. Centaurea aspera (Gesneri, Ageri?) L. Sp. er Op. bot E ars chm, tab. lign. 5. f. 43. ic. super, exter., cum t, Ager., ex J. M c hist Notrs. Reprt, Fl. Li x axe jucerta, Bert 9, p. 481. n. 51. , sro Sard, 2. n. 691., De . n. 1599. La-Peyr. Her P. 6. d. 509. n. 193- DC. Dub. p. 291. n. 92. Willk. Lang. C. scor i TA etC: sonc hifi La- ; C. Isnardi, et e mediterranea Pourr pin urifolia Da E et C De dd p x Willk. Lang.; Seridia asper x Webb ns. i citrapa as n Cass. Ibid, Gent. Faelormisea artr. Reichn Xena Lael. (o war "a i EI r. dubia, po s.l. ^ m: E skon Hill hrt. Kew. kar y Dat.; et t. 307. c LM E d. Boce. Mus. Pia nt. p. 35. t. 26., Barr. Ic. t. 508. ste- um ds be Sept. Fruet. per Autumnum. Per regiones mediter. Legi i n P XE Ar : - rag. inter Voltaña et l'Ainsa (Sobrarbe), die 21. Ha 185: va dius ibidem ad Mediano, secus $ Cinca, 4 pontem, E ul. 1845, Observavi ad Sanguessa » 8d Fiscal, Cardona, ete. uniorem adhue ad Narbonne, Sijean, in Roussillon. 153 Planta prostrata, diffusa, modice aspera, potius scabriuscula, faciem facile mutans transeundo ad completam sui evolutionem. Involuerorum spinae tres, aut quinque, breves, reflexae. Calathi ovoidei: corollae roseae, juniores caerulescentes, dantur ferme albae. Vidi lusum ealathis minoribus; spinis involuerorum brevioribus, corollisque parvis, in quo folia caulina superiora latiuscula conspieie- bantur. Huic formae satis respondet supra citata Reichenbachi figura 4. Pro quadam improprietate in foliorum descriptione (villosa dicta a Desf. Fl. Atl. 2. p. 298., vel velues a Vill. Dauph, 3. p. 54.) nec ego de identitate plantarum horum auctorum cum nostra dubitare vellem, uti dubitarunt Link, Hoffm. Port. 2. p. 233. Plantam hybridam, quae C. aspero-Calcitrapa Godr. Gr. Fr. 9. p. 260., accepi ex Narbonne a Delort; eamdemve, mutata cum Gay prae- valentia ex Sålces a Gautier; eam figurat Reichenbach lc. t. 191. £. 9. Hybridam alteram stirpem, C. aspero-paniculatam offendebat Thevenau, Timbali comes; cf. Timb. Excurs. Corbiers 1814. p. LO. Ad Cent. mediterraneam a se propositam Pourret, in Herbr. Sal- vador, citat Jac. spinos. Sonchi anqust. fol, maritim. minor., ad squam. capituli spinulis plurimis Pluk. Phyt. t. 38. f. 3., dubitans, num foret C. Seridis L? Haec Plukenetii figura praetervisa fuit a ystematicis Linnaeo, Reichardt, Lamarck, Willdeno w, Poiret, Persoon, Aiton, Vitman, Spach, DC. Fr., et Pr., neque eam interpretatus est Giseke, Ind. Linn. m Pluk. p. 2. Cassini, Dict. Sc. Nat. T. 54. (1829.) p. 494., descripsit ceu peculiare genus, nomine Alaphi tenuifolii, plantam quam ex Hispania vidit in Herbario Desfontaines, denominatam Zihaponticoidem minimam tenuifoliam, erectam, hispanicam, quae, si recte video, respondet Jacege minimae tenuifoliae erectae hispanicae Barrel. cum Juss. Obs. P. 84. n. 943., Icon. t, 161. Ex hac sibi ignota planta confecit DC., I. P. 6. p. 601., sectionem 31. generis Centaureae, addens num video, nee pereipio quo jure DC. hujuscemodi dubia emiserit, et pro SECTIO 2.« CALCITRAPEAE DC. Centaurea Calcitrapa (Hildegardis, Brunfels.) L. Sp. Hildegardis, Physica. 1. 2; c, 108., ex Spr. b: r. hrb. p. 225. Brunf. Herbr. 3. (1540) p. 59., (ed. bed. 87); Koch p. 475. m. 94, Beri 9 p. 483. n. 597, Moris Sard. 3, n. 600., Gaud, 5. n. 95. v épert, FI. . n. DC. Pr. P. 6. p. 597. n. 178.. DC. Dub. p. 292. n. 31. La-Peyr i. Caleitrapa vulgaris Targ, (Ott.) Inst.; Caleitrapa Calcitrapa Hill hrt. Kew.; Carduus PEU Fl. B 9d., Ger, J.; etachna Calcitrapa Dule ; C. Pourre'iana Timb., Thevn. Engl. ot. v. 2. dee ^x Icon, C & ^: 5. 88.. Fl. Dan. t. 1998., Plenck Ic. pl. med. T. 7. p. 20. t. 636., Sturm Heft. 4., Reichnb. Clu 5 25. |: 19. t. 798. f. 1. Dietr. Fl. Bor. v. 8. n. 551. Vnz. p. 70. t. 152. Dod. Purg. p. 448., ; Rar. p - 1. 4. p. 7. f. 3, Plant., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 25. p. 89., PCIE 489 renolph. Herbr. imag. crt. 40. vers. fig. inter., Lonic. Nat. h. crt. Te t P Colinm, pr, 2» leon. 9. t, 41. f. 2., Dalech. Hisl. pl. Lugd. 2. p. 1474. f. 1. Pempt. p. 733. f. 2., t^ Phyt. ed, Neap. p. 107., ed, Flor. p. 85. t. 24. ©, [D DC., Koch Flor. Jul. Oct. Fruct. per totum ferme Autumnum. : Legi in Pyr. or. sept. (Conflent) ad Prades, die 29. Sept. 1843., n Catal, ad Puycerda, die 17. Aug. 1836. Habeo a Deville ex Soues, 154 a Timb. ex les Corbières ad Durban lectam Pourr. Varietatem floribus albis offendebam ad el Seo de Urgel, ad Olot, ad Toulouse. Ad C. Calcitrapam referunt Cosson, Germ. Cat. Suppl. Fl. Par, 1843. p. 84, Flor. Par. p. 391. b., ed. 2. p. 481. n. 1., dein Gren. Jur. p. 448., C. myacantham DC. Fr. pone observationes, et pericula e cul- tura eis sat nota, Quae sententia mihi vix displicuit, considerata planta vivente ad Toulouse, autumno 1858. Stirpis descriptionem exaravit Cassini, Dict. Sc. Nat. T. 8. (1817.) p. 251., eique nomen fecit Calci- trapae myacanthae Cassini; sub Candolleano nomine figurata reperitur a Reichnb. Icon. e. p. 43/n. 82. t. 197. f. 3. Ast supervenit Timbal judicium proferens de hybriditate e C. Caleitrapa, et nigrescente (serotina Bor.), in Mém. Acad. Sc. Toulouse, vel Bull. Soc. botg. Fr. T. 10. (1863.) p. 447. um revera eamdem plantam ad Byzanthium (R.) reperierit Tchi- hateff, Fl. As. min. p. 321. n. 92., ego facile credentibus dimitto. Stirpem hybridam, quae C. Caleitrapo-aspera Godr. Gr. Fr. 2. p. 260., e Port Vendres a Naudin, e Narbonne accepi a Delort, et haec eae respondet plantae, quae currit nomine C. Pouzinii DC. Cat. hrt. locum San Sebastian Cantabriae indigitatum a Lange Pug. 2. p. 138, et eum eo a Willk. Pr. Hisp. n. 1559., admittere nequeo, deficiente Timb . et They. Ercurs. Corbiers. 1874. p. 22. Neque potiore C. Pou- zin! specimine donatum fuit Herbarium Parisiense a DC., per quantum ab ipso Delile accepi, qui insuper me monuit, vidisse ae dona a DC. facta, generaum e vulgatioribus plantis , rarioribus, eriticisve omissis, aut confusis cum speciminibus interdum falsis; et hoe, ut videtur, quia DC. sollicitus fuit, sed parum attentos juvenes, vel l. 6.c. 5., putat Fraas, FI Class. S 9 i . : . . p. 204., retulitque Schultz (C. H. Bipont) apud Webb B k Tap 1 4 Nos eam rem in medio relinquimus, e oepa Centaurea solstitialis (Gesneri) L. Sp. dur CR NR QS s Hrt. Germ. crt. 282, vers, Koch p. 475. n. 20., Bert, 9. p. 475. n. 46. DC. Dub. p. 992. n, 29. Wat Linn. Soc. of Lond, V. 2. (1794) p. 236. DO. Pe P. 0, p. 594. n. 156. a - Lang. 2, n. 1562. Triplocentron melitense Cass. Dict. $e. Nat. T, 55. 155 (1828.) p. 349.? La-Peyr. Herb. s.l. excl, var., et C. zagacantha La-Peyr. Herb.; C. Adami Willd., DG. ex Ledeb. Ross., Setachna Solstitialis Dulc. Solstitialis Solstitialis Hill hrt. Kew, Engl. Bot. v. 4. n. 243., Labr. Heg. Ic; Helv. fasc. 34. t. 4., Reichnb. Icon. C. 95. t. 705. f. 1., et t. 887. f. 4. (var. lappacea). Pen. Lob. Adversr. p. 372. Lob. Icon. 2. t. 12. f. 1., Dod, Pempt. p. 734. f. 1., Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 1464. f. 2., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 25. p. 90-1. fig. 1., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 145. t. 34. f. 27. (non 29 DC..). ©, €9 Flor. Jul. Sept. Fruet. Oct. Nov. In ealidior., frequenter per regionem mediterraneam. Legi in Pyr. septr. med. ad Toulouse, die 19. Sept. 1852.: in Pyr. Catal. ad Figueras, die 8. Aug. 1860. Habeo a Deville ex Rabastens. posa. , Bertoloni le. p. 476. pappum aliqnando deficere autumat, dieitque achenia papposa, vel epapposa, ut suspicor, e minus accurata observatione. Ast pejus adhue Ambr. Fl. Tir. austr. 2. p. TOT., Godr. cum Gr. Fr, 2. p. 263., absolute dicere pappum achenio longiorem, quod conversis verbis imitatum est a Willkomm. Ego plantam prius observavi, extra Pyrenaeos, ad Monspelium, vidique achenia exteriora epapposa, eaque disci papposa. Nec aliter res se habebat in individuis ad Figueras observatis, ubi animadverti, quod achenia exteriora citius prae interiora maturaverant, Centaurea melitensis (Columnae) L. Sp. Column, Ecphr. p. 30, 31. fi . 49. . apud Webb, Berthel. Portes Canar, T. 2. p. 358. n. 5., Willk. Lang. 2. n. 1563. C. apula Lamk. iek., de apud Gay (Cl.) Fl. Chil. p. 313. n. 8., DC. Dub. p. 292. n. 27. Triplocentron apulum Cass. ^ din at. T. 55, (1828.) p. 349. La-Peyr. Herb., et C. solstitialis var. La-Peyr. Herb., C. melit., en apula?, et C. sicula Pourr, Herbr, M atr.; C. patibilcensis DC., refer. Hook. et Arn.; Flor. Graec. Dihrp. C. 10. p, 6. t. 909., Reichnb. Icon. C. 95. t. 796. f. 1 © Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. Per region. mediterr, eum Olea. P Legi in Pyr. Arag. humilior. ad. Montmesa, die 24. Jun. 1850., in Yr. Catal. ad Gerona, 17. Jul. 1870. Observavi ad Sanguessa, ad | uesia; ad Figols, ad Tremp, per montes Corbarienses, ad St.a Engracia, Supra Verdun, ad Benavarre. ; Columnae locum bene, cum Lamarck, et Desfontaines, ad hane “peciem retulit DC. Pr.; ast male, cum Linnaeo, Reichardt, Willdenow, l C. solstitialem pariter citavit ipse DC. Pr., qui et Morisoni figuram, v n. 27., indiligenter indicavit, 6. p. 594. n. 156. Calcitrapa pa- nsis Kunth ab hac non differt: cf. Lessing in Linnaea V. 6. (1831.) p. 86. e j e Species in insula Melita a Boccone inventa (cf. Sic. e inn 9. t. 95.), Melitensis ab eo nuncupata fuit, quod epithetum men- ^77 Scripsit Linnaeus, qui modum scribendi Boeconianum, Moriso- 156 nianum, Rayanum, Tournefortianum etiam, non sustinuit. Sed evenit, ut bonus vir Targioni (Ott. nomen istud geographicum, veluti culi- narium, scilicet ceu mellitum susceperit, et in suo illo Dizion. bot. Ital. T. 2. p. 53., dum quoquomodo nomina italica plantis imponere studuit, Erba dolce ei nomen fecerit, quod nomen nec Cerretanos, neque alium quemquam sibi somniavisse reor, de planta apicis pungentibus praedita, quae, praeter radicem, dulcedinem nullam in herba, quin saporem amarum, et ingratum portendit, ut ei affines species plures. Miror Lamarck, vir caeterum insignis, dum patriam speciei decla- rare aggressus est, Dict. 2. p. 614. n. 12., eam italicam e Mileto Ca- labriae dixisse, Melita insula praeterita. Video auetores (Godr. Gr. Fr., Moris Sard., Bert. It.) citare ad C. melitensem L. C. apulam Lamk., silentio praeterita hujus ejusdem auctoris C. melitensi, quam hujus quoque synonymon esse judico. SECTIO 3.* CYANEAE DC. Centaurea ornata (Clusii) Willd. Sp. . . Clus. Hísp. p. 362-4. Wild. Sp. pl. Syngen. p. 2320. n. 103., Boiss. Voy. botq. Esp. n. 983., DC. Pr. P. 6, p. 585. n. 124., Willk. Lang. 2. n. 1566. Glus, Rar. pl. h: 2. 1. 4. p. 8. f. infer., Dol, Pempt. p. 734. f. 2., Lob. Icon. 2. t. 12. f. 2, Plant. 9, Flor. Aug. Sept. Fruct. Sept. Oct. In Pyr. Navarr., Arag., cum Olea, locis calidioribus. : ans, postremo superans, donee successivae proximae ; ast in superioribus squamis loco spinae inspicitur Scariosa, laciniato-ümbriata , helvola, inermis, quae 157 productio in interioribus, florique propinquioribus squamis, deest, ita ut admodum curiosa sit ista formae gradatio, istud florum orna- mentum, gradatim mutatum: caeterum involucrorum pars libera, sive stili glabri cum stigmatibus pilosis. Achenia hirsuta, pappus scaber, fuscus, istis ferme duplo longior. Variat haec species simplex et ra- mosa, densa, et laxata, foliorum laciniis plus, minus angustis, aut protractis, nec non calathis minoribus, pro parte, aut ex toto abortivis, corollisve flavis, eroceis, ad purpureum etiam vergentibus. Magna speciei nostrae similitudo inest cum C. pubescente Willd. Hort. Berol. in fol. ert. tab. 42, (icon a DC. in Pr. n. 1831. omissa) quae minus diligenter deseribitur. Hanc eamdem esse cum C. multifida Pers. (n. 111.) a Desfontaines quoque testatur, Cath. Par. 1829. p. 157. Ei relata est a DC. in Pr. C. incana Desf. Atl. 9. p. 301., eujus descriptio nimis concinna est; attamen quum achenia laevia deseribantur, illico cer- tiores sumus facti, eam a nostra specie fugere. Altera species cum hae ornata propinqua est C. ceratophylla "Tenor. Fl. lap. 2. p. 214. t. 85., de qua cf. Bert. 9. p. 453. n. 27. Non dicit Willdenow a quo se speciem acceperit ex Hispania, sed notum est ipsum plura exsie- cata plantarum. specimina recepisse a Pourret., ex Hispania. Et ego vidi in Herbr. Pourret, Matriti asservato, speciem nostram cum hisce schedis: Centaurea a rupestri diversa ex el piul de Ribas; aliud adstabat specimen loco indicato “ circa Matritum ex la Moralega. „ Reperie- batur alibi haec nota “ An sola collinae var.? , P. Pulerum speciei specimen ego offendi ad Caesaraugustam, et dubitavi num ea suscepta fuerit ab Asso, Syn. Arag. n. 872. pro C. collina; quod dubium alii eripuerunt, ut hoc certum eveniat speciei nostrae synonymon. Notum omnibus est Tournefortii synonymon hue a Boissier relatum, quod ante Inst. r. hrb. prodierat in summi viri Elém. botq. p. 350.; ibidem "EO, ut et in Instit. r. hrb. p. 422., alterum video C. ornatae syno- hymon in Carduo Lusitanico , foliis Coronopi villosis et rigidis, flore croceo, quod desiderio flagrabam me posse inspectione illius Herbarii confirmare; sed incassum eum adivi, adeo male versatum et deperditum Herbarium hocce Parisiis reperitur. Jacea lutea Clus. Hisp., vel Jacea luteo flore Clus. Rar. pl. h. s.c. ü ? eum em perperam Lejeune sub C. collina collocare maluit, que Praepostere imitarunt D'Avoine, et Morren. in H. j2700la Lagasea, quae ex Boissier synonymon est C. — "Ibi. Hrt. Bot, Matr. frustra inquisivi (anno 1801.) Eam specie 158 separat Willk. l.c. n. 1567. Acquiescere nequeo Boisserianae sententiae de habenda varietate foliis glabris C. incanae Desf. s.c. pro altero nostrae speciei synonymo. Centaurea collina (Gesneri) L. Sp. Spina citrina vel lutea Gesn. Hrt, Germ. crt. 282, b. Bert. 9. p. 457. n. 30. (excl. Clus. 1..); DG Pr. P. 6. p. 588. n. 126., etc b. p.291. L Herbr.; Setachna collina Dulc. Flor. Graec. Sibthrp. C. 10. p. 10. t. 914., Reichnb. Icon. C. 25. t. 700. f. 2. Gesn. Op. bot. ed. a Schmied, tab. lign. 5. f. 43.? Pen. Lob. Advrsr. p. 234., Lob. Ic. t. 542, f. 1. 9| Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. Atax., or., cum Olea. Legi in Pyr. Catal. sub Sarrià, die 28. Jun. 1860.; habui ex War- bonne a Delort; ex Pyr. orient. Conflent? de Herbr. Coder, ab ejus filio. Observavi ad Limoux, ad Villeneuve mont. Corbariensium , ad Bañolas, Curneillà, Bascarà, inter Muya et Vich ld. Colle suspina. ariae se praebent involuerorum spinae, quae tum rigidae erectae foliola longitudine adaequantes, tune molliores, breviores, aut longiores factae; caeterum cf. Lindl. l.c. Ast involucra male definita fuerunt a Jacea montan. Narbonn. Lobel. Obs. p. 293. f. 1., in insequente pagina concinne descripta, Lob. Jeon. t, 543. f. 1., Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 1193. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 25. f. 1. (quae evenit Jac. mont. incan. odor, G. Bauh. Pin. p. 272. n. 6., eui iste non iden- ticam, sed similem traxit Jac. moschat. Tabern. Krtb. p. 436. f. 2., Ic. t. 154. f. 2.) a nullo auctore adhibita, mihique semper dubia, pro hae specie non repugnat, ni forent flores, a Lobelio dicti, revera impariter, Jaceae, aut Cirsii, lc. p. 294. lin. 4. Eamdem plantam Magnol devi- nare nescivit, Bot. Monsp. p. 137. Incautus fui, dum, Schedis meis criticis (1842.) n. 85,, huc retuli Centaurium majus luteum Cornut. Canad. pl. h. p. 69-71., quod melius inspectum ad C. alpinam confir- mare cogor. Dicit Ait. Hrt. Kew. ed. 2. V. 5. 15. n. 5., speciem ab anno 1840. in Anglia cultam et ipse Cornuti locum citat. Iste plantam ex Anglia se accepisse declarat, et opus suum anno 1635 imprimendum dedit, Antiquior ergo apparet C. alpinae notitia, atque cultura penes Anglos, quod neque in Don. Hrt. Cantabr. ed. 13. (1845. p. Db.) ani- madversum fuit. Radix contusa praebet praestantissimum remedium ad haemorrhagias sistendas, celeberrimum apud Lusitanos, fide Link, Hoffm. Fl. Port. 9. p. 229. Obs. | leucophaea (Gesneri? J. Bauh.? Magn.? Sauvag.) Jordan. Bode a radii ec Schm. t. liga. 5. f. 42. J, J, L.1 Magnol? Sauvages l. intr. declar, J. Bauhin.? LAU NUM TINI Étui. Coberes duri Obe pioco, os Lang I M aR IET EE E EE. Due de 1e 1.56. mihi vanas ee Pene 9 ur dh Aug. Fruct. sera /Estate. In Pyr. Atax., orient. ad 7 H Ps a m Narbonne. die 11. Jun. 1839.; habui ex m.e Cumieil, Pyr- itous mo s be Prades a Timbal; in eodem monte, quem Camill seripstt, ad Ol nus Canigou ad basim observavit Martrins; ego ibidem proxime mis vidi, mque montibus Corbariensil adhue magis diffusam. 159 vix eam recognosco, ni fuerit in p. 136. ultima Jacea , quae illa est quae citatur a Gouan, Fl. Monsp. p. 375. n. 9. Confugimus ad Sau- vages, cujus nostrae plantae respondere C. calicibus ciliatis, foliis fili- formibus bipinnatis, caule folioso, ramoso, Monsp. p. 264. confidimus, ex quo Linnaeus, Sp. pl. ed. 2. p. 1239. n. 15. eam ad suam C. pani- culatam citavit. Minore haesitatione Gesneri auctoritatem innuo. Habemus Centauri majoris speciem tenuifoliam J. Bauh. Hist. pl 3. l. 25. p. 31., cujus figura, et descriptio (relictis de synonymis obser- vationibus) seeundum Chabr. Sciagr. p. 345. f. 6., ad nostram speciem accedere videntur. Dicit insuper J. DBauhinus stirpem ad Monspelium per totam aestatem conspiciendam, quod apprime cum nostra planta quadrat. Sed dicit quoque eam ad Basileam abundare, ubi C. leucophaeam reperiri vix credimus. Jacea alba Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 1192. admodum dubia est. Parlatore, in Herbr. Ital. centr., C. leucophaeam Jord. eamdem esse speciem putavit cum C. Biebersteinii DC. Pr. P. 6. p. 583. n. 96., indeque cum C. paniculata M. a Bieb. Taur. Cauc. n. 1805.; sed haee annua, vel biennis, ealathis globosis, foliolis involuerorum longe ciliatis, eiliisque argenteis, a nostra specie fugit, cui appropinquat C. panicu- lata Jacq. A. 4. p. 10. t. 320. Et Gmelini figurae (Sibir. 2. t. 44.) a Ledeb. Ross. 2. p. 701. citatae specierum diversitatem confirmant. Centaurea paniculata (Gesneri) Nuperior. C. collin, maj. fol. dissects. circa Basil. Gesner Hrt. Germ. crt. 22., Cent. lin. 5. Koch p. 474 D. 17., Bert. 9. p.-441. n. 13. a (excl. ; .pr p : xcl. J. Bauh. prolat.); Gaud. 5. n. 2037. (expurg. syn. et prol.); Noul, Fl. bass. sous Pyr. p. 364. n. 6. (excl. L. psi ror Fr. 2, p. 256. c. ocrolopha Costa? Willk. Lang. 2. n. 1598.? C. rhenana Hor.? Jord. Obs. pl. nouv, cr. Fr. Fragm. 5. p. 65. t. 4. f. G., Dietr. Fl. Bor. v. 8. n. 550., DC. Mém. Compos. t. 1. f. 7. achen., Reichnb. Icon. C. 25. p. 32-3. t. 780. ue panic., Reut.. vales.), forte cum t. 782. f. 2. (polyceph.) Gesn. Op. bot. ed. p. 87. descr. Zannich. Vnz. a Et eg : y E 6 f infers.?. Donat. S l 86. fie P. 145. t. 8., Miri. Hint. pi. Oxon 9 9.7. p. H0 n. 15. 19 f n. 15. ** Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. septr. med., saltem facilius obvia. Legi supra Toulouse ad Portet, die 19. Oct. 1852. Num C. polycephala Jord. l.c. p. 67. t. 4. f. H., sistat, necne, speciem ab hac distinctam, decidere non auderem; nec mihi sat constat, num revera vivatsad le Vernet Pyr. or., Conflent, ut asseruit Huet, Pl. now, Pyr. (1853.) p. 8. Reapse ibidem proxime C. leucophaea, aec paniculata reperitur. Cum modo citata Jordan figura conjungit lllkomm, Le. n. 1597., Reichnb. Icon. C. 25. t. 182. f. 2., quae Poljcephalam gerit, nobis. quoque non alienam a planta Pyr. septr med. Centaurea corymbosa Pourret! " Pur. Chl. Narb. n. 288., in Mém. Acad, R. Toul. T. 3. (1788.) p. 310., Nob. Sch. cr. n. 86. ES "bue p. 9:3. La-Peyr. Herb. Jord. Obs. pl. nouv. cr. Fr. fragm. 5. p. 59. t. 4. r6, cin 3, t. 788. f. 1 Jul 9, fere h, nec C) tantum, ut vult Godron. Flor. Jun. Jul. Fruet. iow In Pyr. Atax. m.* la Clape. : wur "mus post Pourret, stirpem a Gallis ferme oblitam, ego detexi, et legi auz environs de l'Hermitage de notre Dame du bon secours, les : "ris, die 4. Jun. 1839., ad rupes caleareas: et iterum die 17. & tite Delort, eum quo de invento meo communieaveram. Sed invidi et infidi Galli; cf. Timb. Reliq. Pourr. p. 111. 160 Palera species illico notanda caule suffrutescente, in inferiore sua parte foliis multis emarcidis plerumque onusto. Affinitas multa cum . maculosa, neque cum C. paniculata, cum qua eeu varietatem uniendam esse censerunt Willk., et Costa, Lista eic. p. 249. Q / Centaurea Spina badia Nob. C. caerulescens La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. 2. p. 542. n. 29. C. caerulescens DC. Pr. P. 6. p. 583. n. 95. (excl. Cav. 1.), Godr. Gr. Fr. 2. p. 254., Willk. Lang. 2. n. 1595. (excl. Cavan.)? C. caerul. La-Peyr. Herbr.; C. limbata Costa Pl. exsicc. ad amicos; C. Bubanii Timb. Albrs. orientls. Jord. Obs, jl j 02. 1.4. f. E. i p.92. 1.990. f 15i Pe pl. nouv. er. Fr. fragm. 5. p. 62 E., Reichnb. Icon. C. 25. die 6. Aug. 1860. ad Sa» Pedro de Rodas, die 13. Jun. 1851.; ad latioribus, ealathis longe copiosioribus, minoribusque oratis, praesertim e foliorum ciliis; quae involucri foliola insuper praestant eorum apicibus spinescentibus, qui mutici sunt in C. macu- losa, in qua etiam pappus quidquam longior observatur. Huic nostrae maxime quidem affinis est C. Kartschiana Scop. Fl. Carn. ed. 2. T. 2. p. 140. t. 55., Reichnb. icon. €. 25. p. 30. & 171, vel Pl. cr. 6. E t * ala cujus specimina vidi in us Reichnb. Pl. exsice. Aliae affines species sunt €. aplolepa Moretti; C. Biebersteinii DC4 C. Parlatoris Heldr., ipsaque C. i at Alia quoque species valde huie nostra proxima sese ostendidit in it., eaque est, quae C. phoeniculacea nuncu- ealathi ovati, parvi, involuerorum foliola didt. "d am; locus natalis Villadangos Hispaniae in- S em Try in Pr. Fl. Hisp. recognosco. —— : , €um Lange n. 1594, ipso auctori dubia, fortasse y ri *. . a n 1 " letas est, vel forma C. Spinae badiae, eujus habitus, et facies pro aetate, vel loco diverso non aru d p 29 abunde dive 161 C. virgata Cav. Ie. Descr. 3. p. 16. n. 252. t. 220., a DC. (ut jam a Willdenow, et ab aliis) ad C. caerulescentem suam allata, quae certo certius ad nostram pertinet speciem, ab hac C. spinabadia prorsus recedit. Doleo me Cavanillesii stirpem frustra in Herb. hrt. Bot. Matrit. perquisivisse. Vidi illue speciem, e monte Saguntino, eui nomen C. ca- pillaris fecerat Cavanilles, et cui respondere existimo (C. tenuifoliam Duf. Boiss. Voy. botg. Esp. n. 919. t. 102. f. b, et haec (quod e nomine nullus devinavisset) parum remota quoque est a C. Spina badia, quamvis cert'ssime distincta. Aliud dubium: quid C. cinerea Loisel. Gall. ed. 2. 2. l1. n. 19. in Pyrenaeis ab hoc indicata? Ageretur de Italica stirpe, neque alibi reperta. Godr. cum Gren. Fr. 2. p. 283. asserunt in Herbar. Loiseleur sub hoc nomine reperiri specimen C. paniculatae, ex Toulon; ast ego in eodem Herbario apud Requien specimen sub eo nomine nullum vidi, nec pyrenaeum, neque ubivis. Rectius DC. Duby, Gall. 2. p. 997. declaraverant « per errorem, ut videtur, in Occitania (a Lamk. DC. Syn), et Pyrenaeis indicata ». Ut nobis referunt, alienam a Sp. pl. Syng. p. 2319. n. 100. in Herbario habebat speciem Willdenow, (C. ornatam) eujus insuper de- scriptio cum nostra planta non quadrat. Agitur semper apud eam de stirpe hispanica, forte hodie male nota; reapse genus Cenfauream nec large, nec lucide a Willkomm et Lange pertractatum fuisse video. Centaurea cinerascens Nob.! Notae in Willk. et Lang. in Nuovo Giorn. Bot. It. (1810) p. 319. .,U. splendens Pourr. Herb. Matrit., partim, quoad plant. e Jaca. C. Stoebe Pourr. Ibid.? €. sub- albida Jord.? cf. Pugill. 1852, p. 109. €»? Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. Arag. Catal, eum Olea, vix ultra. ,Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, die 24. Jul. 1858.; in Sobrarbe ad l'Ainsa, die 23. Jul. 1845.; ad Gérve prope Mediano, die 19. Jul. 1845. servavi ad Lumbier, sub Bernuos, ad la Virgen de Izarbe, a las Tiesas altas y bajas, prope Embrun, ad Voltana, Buil, Mediano, Be- warre ete., ad Estall, per vallem Llerp sub el Turbon, ad Aren, Siaill, et San Salvador (Conca de Tremp): communem praecipue in Valle Essera inferiore. Habui a Timbal e P yr. orient. leetaur prope Vinca sub nomine C. sub-albidae Jord. e vita plantae vix asserere auderem eam biennalem, aut perennem esse, Stirps interdum plures emittens caules, quasi caespitosa proveniens, Matura pedalis, sesquipedalis, caulibus sub-simplicibus, aut va uut mosis, erectis, angulosis, Folia, ut tota planta, rigidula, ima pinnati- à, sensim simplieiora, ita ut a media circiter caulis parte ad calathos, sub-integra, aut integra fiant; laciniae, aut folia per marginem revoluta, Süperne hirtella, inferne incana , apice acutiuscula. Corvmbus laxus, f „ut rami potius divaricati dicendi sint. Calathi ovoidei. Involucrorum pa valde adpressa, parte scariosa excepta, quae laxa est, exteriora ata, interiora lanceolata, apice neque ciliata, neque acuta, sed mutica, am inato-lacera. Clorollae purpurascentes, occurrunt interdum albae. ic glabra, Species affinis C. maculosae, C. Spinae t M. ele diia "ac virgata Cav., E micrantha, et limbata FI. " Jen d e nostrae dicerentur, acheniis, vero, aut sericeis, aut hirtis po Ssimum distinguendae. 1 162 C. Stoebe Pourr. Herb. Matr., loco citato in Berga et Baga, mihi videbatur haec nostra, Cum C. deusta Tenor., C. alba b DC. Pr. P. 6. 9. n. 20., confusa fuit a Parlatore in Herb. Ital. centr., extante ibidem specimine Aragonensi a Fée pretio comparato. i Et DC. Hispaniam pro patria citat, adducens hic loci C. albam M. a Biebrst., et Fl. Fr. Suppl. p. 460. Sed ego speciem meam a C. deusta Tenor. distinctam sustineo, comparatis Tenorii ipsius speci- minibus, et plantae descriptione cum figura, Flor. Neapol. 2. p. 266. t. 84. Solemniores sunt in Tenorii specie achenia pappo longo, et setoso praedita, squamae interiores involucrorum prorsus lacerae, omnes, sive foliola involuerorum omnia maculata. C. alba ilico distinguenda foliis valde magis sectis, calathis mi- noribus, involuerorum foliolis immaculatis. Hanc enumerant Willk. Lang. 2. n. 1630., quorum varietatem a dicerem meae plantae proxi- miorem, si aliquid proferre licuerit de stirpe ab eis quoquomodo distineta, quamvis nunquam visa. Centaurea aragonensis Nob. C)? Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. abeunte, Aug. In Pyr. Arag. humil. solo calcareo. Legi supra Murillo Gallego in m.* Rueva, die 29. Jun. 1850., in Sierra de Loarre die 19. Jun. 1858. 5 dissecta Tenor. distinguitur praecipue habitu contractiore, foliis generatim tenuius pinnatisectis, calathis quidquam minoribus, invo- lucrorum appendice non adeo insigni, fuscescente, non nigra, neque ciliata; demum acheniis glabris, pappo quidquam longiore (ut visum est); utque conjicitur e DC, (Pr. n. 85.), ac Bertoloni (n. 22.) deserip- tionibus, non e Reichenbach figura (t. T87. f. 2), quae alienae (a dis- . secta, ut arbitror) speciei, achenium porrigit. Centaurea borealis (Brunfels,? Trag.) Salisb, Pr. p. 208. n. 9. Brunf. h H :" : och ! = p. err.? Scab. 5. Trag. St, h. p. 243. sin. fig. C. Scabiosa L. Sp., Koc p. 472. n. 12., Bert. 9. p. 458, n 8 p "n. 1074. Wilson apud Hook. Journ. 580. n. DC. Dub . .32., De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 1 s meh eu p. 211. n. 56., Gaud. 5, n, 2039. i DE. Pr. 6. p. ., DG. . p. 9l. AS ian s Ross. 2. p. 700. n. 35. S. Scab., et, ut suspicor, C. cephalariaefoiia Willk., cum NE ti ab; La-Peyr. Herbr.; C. sylvatica Pourr. Chl. Narb. n. 293. jam grai £X Gren, Jur., primo suspic.e Michalet.; C. bicolor Koch (C.) Pl. Arm. ex Griseb. Schen gn: Herbr e; Sagme iosa Hi i .„ Cyanus laciniatus Gilib. Ex " Eep x *.. C, stereo- il s mib. Exerc. phyt.; C. apiculata Ledb., DC., G. anis "a dr S~ ressa Ledeb., ex ipso Ledb, Fl. koa. G. js deiner Jord.? Engl. Bot. v. 1. Dietr, Fl. Bor. v. $. n. 5c Sv. Bot. v. 5. n. 327,, Schrank FI. Monac. t. 1468., Fl. Bat. v. 10. t. 788., ^n s {cona 4 "* n. 549., Labr, Heg. Ic. Helv. fasc. 16. t. 2., Reichnb. Icon. C. 25. t. 711. f. 1, 2a p. 969., et ed. Va] P. Mod. n a5. cepinuL), Waldst, Kit. Pl. rar. Hungr. 2. p. 214. t. 195. Matth. 4. 158. f. 1., et 53 f. 2. D » Gamer, Epit. p. ig . Krb. p. Lo : hiy : : f. 2,, Daleeh, Hist, pl. Lue tab. ligu. 5. f, 41,, J. Bauh. Hist. pl. ^d Jan - z 1066. f..1., Gesn. Op. bot. ed. f. 3., Icon. a Schmied. J Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Al eeu Pyr. or. ad Mont-Louis, die 21. Jul. 1836. Habeo a Deville Locus Morisoni ( Hist « pl Oxon. 3. S. 7. p. 140. t. 28. n. 10).^ F DO. Fr., et cum Duby Gall., a Smith Engl. Fl. ad hane z ui adductus; a Gaudin item hue, et insuper ad C. paniculatum petitus, ad harum specierum. neutram pertinet, quorumdam sententia. 163 stituat firmam, et probe distinctam speciem, hoc mihi vix persuadere possum , tantam in hae quoque stirpe ludendi indolem plurimi ani- madvertimus. | C. spinulosa Rochl. Pl. Ban. rars. n. 80. t. 86. f. 76., declarata ar. à Lindem. Elisab. Suppl. 3., foret varietas foliis tenuiseetis, invo- lueri foliolis exterioribus apice spinulosis. Centaurea montana (Tragi) L. Sp. 9, 10. C, seusana Chaix apud Vill., C. semidecurrens Jord., ns. . Willk, Lang. 2. £ à la à i part., s.1.; C, cyanoides, et Triumfetti Pourr. Hrb. Matr.; C. variegata Lamk. Dict.; C. lingulata Lagasc. et C. Musica Spreng. (vel potius Biehler); Ù. semidecurrens Jord., Gaut. exsicc. ; C. Langii Friv. b. . ex Griseb.; C. gran M La t . Se . . 37. t. 371., Curt. Bot. Mag. n. 77., Schrank Fl. Monac. t. 133., Mill. Icon. t. 113. f. 1, 2., Reichnb. Icon. C. 25. t. 771., et t. 769. f. 1, 2. (lugd., seus). et t. 770. (axill.); Jord. Obs. pl. nouv: er. Fr. fragin. 5. p. 49-59. t. 3. (lugd.. semidecurr., mont.); Waldst. Kit. rar: Hung. T. 2 9 . Rom. T. 7. t. 82 , Sims. Bot. Mag. t. 1175. ochrol., cheir. Willd. 2. p. 194 edeb.; pl. simpl., elat. mihi dubia. Matth. p. 507., . Stirp. h. Comm. (1553.) p all.) p. 190. f. 2., Cord. ed, 1. p. 52. ed. 2. p. 53., Pempt. p. 251. f. 2.; Lob. Obs. p. 296. f. 2., Icon t. 548. f. 1., Triumf. Obs, p. 26., Barr. Ic. t. 389., et t. 1323., Bocc. Mus. piant. p. 20. t. 2. Zanon. Hist. ed. Mont. p. 89. t, 61., et p. 88. t. 60. Flor. Jun. Aug. Fruet. Aug. Sept. . Legi in Pyr. Arag. m.* Turbon sub el Grallero, die 17. Jul. 1861., in Pyr. or. supra Ceret au Puy de la neu, die 1. Jun. 1843. Habeo a Deville ex Mont Sacon; a Gautier ex le Milabre de Massac (Cor- bières). Varietatem C. lingulatam Lagasc. referentem legi in Py renaeis Árag. vertice montis la Peña d' Uruel, die 18. Jul. 1853., iterumve in Sierra de Loarre ad ejus summitatem , die 19. Jun. 1858.: eamdem Observavi in vertice montis el Puerto de Fenes, et in m.* Guara colle de fueva, secus iter de Aguès. Lusum latifolium et crassiusculum ob- servavi supra Sjaill Conca de Tremp. j Artificiosam Biehleri deseriptionem de G. pyrenaea , quam ille C. Cyano similem dicit, vidi i j Centaurea Cyanus (Herbarior.) L. Sp. Hort. Sanit. ex edi Y 72 $ ao. o ti oa i adit. G : .) e. 192. Koch p. 472. n. 11., Bert. 9. à ji. S, 2036., DC. Pr. P. 6. uc prm C. T i p. 900. n. 11, Willk. Lan 607. La-Peyr. SFOT.; C. umbrosa Hne Reut.; Cyanus segetum G. Bauh. Pin., Desports., e a.d . $2. n. Cn. t, et Cyanus vulgaris — * (Dict. Se, Nat, T. 50. p. 24f.); Cyanus Cyanus Hill. hrt, Kew. Setachna Cyanus Dulc. Engl. 161 . 277., Curt. Fl. Lond. ed. Gri 3156 :195., A 3. 8:52; BE Dant 993., Buli. Srb. Fr. t. 221., Sehrank T: Moyac.. 1 MS Fl. Bat, pi K^ Dietr. Fl. Bor. v. 8. n. Labr. Heg. Icon. elv. fas Plenck Ic. pl. med. T. . 90. t. 635., Sabb. Hort. Rom. T p „abr, ; E wu t. 81,, Reichnpb. Icon. C. 25. . 768. f. 1.. Sturm, Heft, 4., bci ut, Decsn. Botnq. 1868. p. 140, Zann. i . 167., Egenol nz . 4. 980. B E 3. , Egenolph. Herbr. imag. crt. 19. a f. supr. intr., Lonic. Nat. h. ert. 182. B. Matth. p. 508., Camer. Epit. p. 289., Column. Phytob., ed. Neap. 93, 92. fig. e Flor. p. 74. 1. 21. Fuchs. Hist. st. P. 428., Trag. Stirp. h. p. 565-6. fig., Dod. "i lor. Coron. ed. Pi v ed. 2. p. 51., Pempt. . p. 251 t., Lob. Obs. p. 296. f. 1., Icon. t. 546. f. 2. J. Bauh. Hist. ék 25, p. 21. f.ae 8, 4 Mee ' Hist. pl. Oxon; S: 9..7. p.194. 4. 25, f. 4. o E © (c9 Koch) Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. Legi in Pyr. Catal. valle d'Andorre ad San Julian, die 8. Jul. jei am plantam judico cum Smith. Hooker, Gaudin, Savi, DC., Bertoloni, Sehkuhr, Aiton, Desfontaines, Kirsehleger, Spenner, Ledebour. Maluerant eam biennem doclurara Koch et cum eo Grenier, Godr., Am- brosi, Annuam et biennem dixit Godet Jur. Reapse folia primordialia EROR prodeunt, vere caulis evolvitur, aestate floribus planta micat. meN ^ (Gesneri, Pena, Lobel.) L. Sp. Op. hot. ed. vigi t. lign. 43. ie. inter. eum pam .e inter.e, Pen. Lob. —— p. 239., wina: E DA pos p. 2313. 5 DE. Pf PG p. 577. n. 72.. DC. Dub. 290. 13." Willk. * 611. (BB ioa "Rmilis Cass. Dict. Se. Nat. T. 29. ud p. 443. Mill. Icon, t. 152. 2 ‘Rei hab. PK ek 4. p 373. f. 551-2., et Icon. C. t..706:.Lohb. Icon... 542; f. 2., 7 7. Banh. er pl. 3. T 25. p. 29. f infer., non bene (forte e -y cult.), Dalech. Hist. pl. Lugd. P e» Flor. Apr. Maj. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. orient. eum Olea, rara. x agro Ruscinoneusi lectam. intor Pallestres , et Bages accepi a Massot. SECTIO 4 JACEINEAE DC.,.Gopm. sive (Juss.) Kocn. Centaurea intybacea (Barrelieri) Lamk, Dict. a 183.). arr. Obs. p. R6. n. 958. Icon. t. 1229, Loisl. Gall. ed. 2. T. 2. p. ?1 DC p. 577. n. 60., et cum Dub. p. 290. 14., Willk. Lang. 2. n. 1619. (€ g eA ex Poner, cai. Nach n. m in Mém. Anti. Toulous. T. 3. (1788.) p. ge Cheirolophus Plinaifius Cas s. Dict, T. 51. 1897.) aes . La-Peyr. Herb., et Pourr. Herbr. Matr.! C. maritima rout. antea in litteris ad amicos ex Timb. Plosimo popu intybaceus Boiss., et ex hoc (Voy, botq. Esp Add. c ut. p. 740). C. virgata Cavan, 9j, hj Flor. Ee Jul. Fruet. Aug. Sept. In Pyr. Atax. or. calidior., Oleam non exceden Legi in Pyr. or. (Rowsillos) ad Casas de Pena, diebus 11. Jul. 1840., et 1. Sept. 1843., in Pyr. Atax, marit. m.* Ja CI lape (loco Pourr. autopt. ) diebus 13. Jun. et 30. Sept. 1839. Observavi in insula (dicta) 5f Lucie ad dies (altero Pourr. ]. autopt. Quidquid dicat Pourret, status floribus roseis longe frequentior est prae illo floribus albis , qui rarissime tantummodo occurrit. RN uta nobis quoque est supra allata Barrelieri prolatio Lamarckio iR la; ast Stoebe tenuifolia erecta, hispanica Barrel. C el p. 80. n. 956.) uos 359. huc fidentius relata a Lamk. Lc. T.i 611. n. 47., nuper Du ni oiseleur etiam, excludi debet, tutiusque ei Ha inquirendus erit. E. dd Pourret, in seheda reperienda in Herbr. La- Peyrouse, num (E. ped adduei Pr Jacea tenuifolia purpurea hispanica : P. 85. n. 941.) t. 1 , reapse distinctissima. Centaurea Linariifolia — Lamk. Barrel. Ohs . 937. 2. n. 1614. : -. Icon. t. 162. Lamk. Dict. 2 folia Willk. Lang. "TM imd, Vahl. à an L? C. e Praest Herb. M i). s aeree 3 Flor. Jun, Jul. Früet. sub fine Astat. In. Pyr. Catal. humilior. 165 Legi ad Solsona in m.* San Bartolomé, die 8. Jun. 1861.; ad salinas de Cardona, die 4. Sept. 1853. Observavi ad: Pons, Golte , in Sierra de la Beguda, et de San Jean, ad Manresa. Planta humilis, pallida, aspera. Achenia pallida, glabra, nitida, Rhizoma prorepens; caules, generatim, ab nna tantum parte sese exten- dentes; rami occurrunt simpliciusceuli, vel ramosi. Odor herbae parum notabilis; ast sapor valde amarus, et ita ut in re medica plantam opportune explorandam denunciet. Haec, species, quae respondet Jaceae minimae, globulariaefolio, flore purpureo, hispanicae, Barr. l.c., et forte Jac. hisp. pumilae, Linariaefol. Tournef. Inst. r. hrb. p. 445. (cf. et Elem. botq. p. 353. lin. 15.) suscepta est pro C. linifolia Vahl Symb. 1. p. 75., sive Lepterantho linifolio Webb. It. Hisp., quem, ex auctorum deseriptionibus diversam judico stirpem, et cui majore probabilitate aliam afferrem Barrelieri figuram, Icon. t. 139. Locum Barrelieri a nobis supra relatum , ad- ductum ad C. linifoliam criticavit Dufour in Boug. botq. St. Phelippe, et Morente, apud. Bory de St. Vinc., Drapr., Vans Mons, Annals. gé- neral. Se. Physiq. T. 7. (Bruxell. 1820.) p. 302, n. 31., ut denuo ab hae specie exeluderet DC. Pr. P. 6. p. 574. n. 41. Caeterum primus, qui modo citatas species in unam conjunxit fuit Willdenow ,. Sp. pl. Syng. p. 2286. n. 24., ct nuper DC. Pr. Lc., quibus ansam dedit ipse Lamarck, dum sub C. linifolia l.c. p. 661. n. 21., loca eadem s.c. Barrelieri, et Tournefortii ei retulit, omne dubio remoto, dum aliter egerat ea referens ad nostram speciem. Reeipio pro €. linifolia eam plantam, quam ceu typum (nam forte utramque una confundebat Gouan), descripsit Professor monspessulanus, Illustr. p. 73. n. 5. sub hoc nomine, cef cui folia mucronato-spinosa, capitula sub-sphaeriea recognovit, cui speciei DC, quidem citat Barre- lieri iconem t. 139. , exeludens ejusdem auctoris tab. 162., de qua usum fuisse DO. Pr. c, non percepi. l fallaciter. relato, C. linifolia L. Mant. 1. p. 117., adhue magis con turbata a Reichard, Syst. pl. 3. p. 899. n. 11. Gouanio indulgens, dubia admodum est e characteribus, vel adumbratione nullius ferme ponderis, . Sunt qui C. linifoliam Lamk. velint synonymon C. hyssopifoliae Vahl; ĉl relata est Barrelieri figura Icon. t. 309. (Obs. p. 84. n. 935), species ^ nostra distinetissima, ef, Willk. Lang. n. 1615.; ego admittere vix Possum tam erasse erravisse Lamarck. Centaurea emigrantis Nob.! C. Janerii Graells. Ramill. p. 8.? Willk, Lang. 2. n. 16106.? J| Flor. Jun, Jul. Fruct. Sept. In Pyr. Arag. mont., solo SEMINA rarissime : i Detexi et legi in Monts ec, supra Estall, sive potius supra Ceriveta (quia 8! I1 parte septentrionali montis, neque alibi vidi), die 3. Jun. 18406. 166 Lana abundat in caule, dein in foliis mediis et superioribus , minus in involueris, inque imis folis. Nonnisi in statu juventutis a me re- perta est, quod multum doleo. Existimo non d affinitatis habere cum C. procumbenti Balb. Misc. alter., Bert. It. p. ^35. n. 9., Reiehnb. Icon. c. t. 160. f. 1., cum insequente inim Caules ex eadem radice 3-5, plures, molles, obscure angulosi. Folia omnia sessilia, amplexieaulia, ad basim quidquam angustata, conferta; inferiora obo- vato-obtusa, vix tomentosa, viridia, denticulata, nervosa: istis succedunt folia ad em caulis partem gradatim diminuta, quae lanceolato- linearia sunt, integra, mucronata, mucrone glabrescente, atrofusco, sub- reeurvo. Calathi in niko ramorum solitarii, basi foliati. Involu- erorum foliola lanceolata, ita et superiora, media ovata, in quibus praesertim solemnior, evolutior, pulerior conspicitur appendix illa fim- briata, vel DU mae Sha recurvata, pilosa, fusca, quae multum puleritudinis addit plantae, visu speetandae. A C. hyssopifolia Vahl diversam judico: haee s.c. C: Taneri affinior est in Fl. Hisp. De hoe Graellsii, et Willkommi synonymo prudenter dubito , quod si certum evenerit, gaudear, sed nomen meum non mutem " quia primus certe, scilicet ante Tserne ego speciem detexi, nec non quia Janer evocandus non erat ad speciem ei prorsus ignotam. Fuit illa denominatio pia discipuli reverentia, nostris diebus admiranda, sed non imitanda. Retineo denominationem meam, qui, Ciceroniana modestia, plantam dicavi viro, qui patria exul, magno scientiae et gloriae amore excitatus bota- nicen strenue coluit, "nulle labori pareens, nulloque permotus periculo, insidiisque « Multa tulit, fecitque...... sudavit et alsit, Abstinuit Venere, et vino. »!! Centaurea — (G. Bauhini) L. G. Bauh. Pr. p. 198. n. 5., etiam loci auto G 72 9. T. ps. bem Hl. 72, n. 4., Loisl. Gall. ed. 2 k cm n. 3., DC. Pr. P. 6. p, 572. n. 34., DC. Dub. p. 298. n. E. Willk. Lang. 2. n. 1612. La-P Herb. C. coma ta, et C. supina Jord, Reic chnb, PL cr. C. 7. p. 92' t. 642. f. 865., Icon. C. 25. t. uh. Hist. pl. 3. I. 25. p. 29. f. 1., ex Gouan, et Willd., cred. Chabr. Sciagr. p. 342. f. ê Flor. Jun. E Fruet. Aug. In Pyrenaeis orientalibus, Cata- ayee nec non À sub Prats rA Mollo, die 6. Jul. 1840. Habeo ex le Vernet (Content a Deville; ibidem proxime egomet observavi, vidique ad Sopeira, Orgajiia, vertice montis S. Salvador, in Monseny, ad Gerona, supra /a Selva ad ed Beds San Pedro de Rodas, ad St. Ant. Sigon aux Corbièr £ uic speciei proxima p C. procumbens Balb., Reichnb. le. t. 160. imc Ie. C. 25. p. 16. t. 760. f£ l., quae minor cano-tomentosa est; calathis praedita subglobosis, involuerorum appendicibus recurvis brevibus, jette ectinato-approx uam magis puberulis P pproximatis, acheniis quidqua g Centaurea nigra (Dodonaei) L. Sp. Gand. 5. Pu i» en Ag cd. p. P dee. Fl. ES 4a 449, n. 5., ei : ie i» ) . n. illk. La. Ey Videtis BES Eeri d Ert dtt brey as pad sic p (Union. itiner. 1831.); Selachna nigra Dale. A ed Toce E: m1 E 2 f. 4. (4 161 Mp S45. ciim p. Sis. desce. fno Rar M iT E I a s yg UP. Po IM Ar jones t. 541. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 95. p. 98. 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Per region. oceanic. potius, solum praediligens siliceum. Legi in Pyr. septr. med. m.* Esquierry, die 31. Aug. 1838.: prope Ax Pyr. aurig., valle de Savignac, ad la Promenade de DBonascre, die 20. Aug. 1840. Habeo a Deville ex Escues , Cap-vern , et Gavarnie, Habui quoque a Timbal ex Valle d'Astos, d'Oo, supra Bagnères de Luchqn, nomine C. fulvae Huet. Vidi hic et illie per Cantabriam; au Port de Vielle; in valle de Camprodon; ad Mongarry, rariorem in Py- renaeis orientalibus. Frequens in Pyr. med., occident. ad nemuseula, sepes, margines, et prata. Dum loca aprica inhabitat, neque cum magno vegetabilium consortio, tunc humilior, ramosior, ramisque patentibus insignita. In locis umbrosis valde sese extollit, neque ramos, nisi paucissimos, emittit, Tota planta seabrida, et viroris potius obscuri est. Num C. fulva Huet, Pl. nouv. Pyr. 1853. p. 5., loco ab eo in- dicato Bagnères de Luchon, ad hanc, vel ad sequentem speciem ad- ducenda fuerit, attentius revisendum erit. Specimen sub tali nomine a Timbal acceptum fidentius ad hane C. nigram. adduxi. Item C. carpetana Boiss., Reut., quae Pyr. septr. quoque indigena praedicatur a Lange cum Willk, Pr. n. 1621., hujusmet, forte, speciei lusus est. Lange, Pug. pl. Hisp. 2. p. 134., se stirpem supra l'Ospice de Luchon legisse dicit. Nimium incertus est locus Scab. vulg. prat. Trag. St. b. p. 243. n. f£, sin fig., ad C. Jaceam relatus a G. Bauh. Pin. h zu wr „Centaurea nigrescens (Schwenckf.?) Willd. eerte e specimine a Cha- misso in Anglia lecto: cf. Linnaea 6. Jac. mont., vill ite Schwenckf, Siles. (1001.) p. 111.? Willd. Sp. pl. Syng. p. 9988, p. 28., Bert. 9, p. 432. tirer ^e pd 00. 6. 4. [excl dial Berl. ; Gaud. 5. n, 2033. (excl. desde ipae kd A i P. 6. p. 5 39. : p. 469. n. 4. (excl. cum Bert. a) Griseb, Spicil. Rum, Bith. p. 233. n. 113. C. nigra Quorund., DC. Pr. n. 99., Moris Sard. 9. G C. nigra g Willk. Lang. 2. n. 1620.?, forte et C. nemoralis Jord., W Lang. lbid, n 1623.! Jacea nigra Moench, Cass. Dict. Sc. Nat. t. 24 (1822.) La-Peyr. Herbr., xillaris La-Pevr. Herb. , noad specimen; C. nemoralis Jord.? lc. Engl: Bot. v. 4. T 278., Flor. Dan. t. 996., Reichnb. 963. : 293 f i t cL f FS. AS D 36: : ; 1,24, Lae tres, vochin, . Enum. sti L4. . t. 906. f.2., 4. s p A. en d 8.3 S. 7. p. 139. t. 28. f. 8. n. £., Petiv. Hrbr. E i BUS 3 ?7. f. infe. Moris. Hit. ipe J Flor. Jul. Sept, Fruet. Aug. Oct: ; Legi in Pyr. sept. med. ad Casarillas prope pm die 26. Aug. 1838; in m.*' Pech David ad Toulouse, die 19. Oct. 1853.; ad Pamiers Pyr., auriger, die 10. Aug. 1851. Habui a Deville ex Nestier. i Abu e variabilis planta statura, ramositate, foliis plus minus in- tegris, latioribus, aut angustioribus, calathorum magnitudine, involueris um Ad pressis, interdum laxis, floseulorum longitudine, vel proportione, et colore: unde exorierunt, apud scriptores inconsideratos, falsae species Pres, quae nugae, ne dicam fastidia Botanicorum evenerunt. Pappum nullum dicunt Gaudin, Koch, Bertoloni, Reichenb., Ledebour, Ambrosi, Schmitz, Regel, ete.; sub-nullum, aut brevissimum eum aliis dicere praestabit, nam illius vestigia adsunt recognita ab ipso irem l. Tir. austr, 2. p. 022. in nota 1. Achenia sunt pilosula, vel puberula! 168 C. imicroptilon Godr. RF Fr. 2. p. 242., Gren. Galia, Centaur, (Opusc. 24. Dec. 1849.) p. 6.. indicata ad St. Jean Pied d Port; ad nemus Larramet a Timb., Jib. (lecta ut mihi videtur ad Capvern a Deville), reapse mihi quidem varietas hujus C. nigrescentis videtur; et hoe asseritur a Contej. Not. pl. Monto. (1864.) p. 10.; a Kirschl. Vog. Rhen. (1810) p. 326.; cf. illius figuram apud Reichnb. l.c. p. 15. t. 158. f. 1.5 quamvis involucra fing at integra , recurva, minimeque ciliata, ita ut aliena videatur. Suspicatur Lange (Fl. Dan. fasc. 46.) ipsam in C. decipientem Thuill. cadere, quam inter C. nigrescentem, et laceam stirpem intermediam judicat. Revera C. decipiens "Thuill.: inter formas C. nigrescentis censetur. C. micr es Crepino est potissimum una e formis C. Iaceae; eum ef. Fl. Belg. (1866.) ps. 210-11.; forte Reichnb. figurae fisus, C. zem Godr. Gren., Fr. 2. p. 24 4l. ex Griseb. et Schenk Jt. alp, 1851. n. 63., non ad Willdenowi Vern sed ad C. pratensem Thuill. iic quae ex DC. Tr., et Koch in C, fübdans descendit; mihi vero potius C. nigrescentis var. iit qua ego, non cum aliis ad C. amaram, adduco etiam C. ser otinam Boreau, Fl. centr. Fr. ed. 2. T. 9. p. 293., quam Kirschleg. Alsat. p. 448. n. 2. (non ita FL Vog. Rhen.) C. amarae vellet, ut fecerant plantam Lorey, Dur. Fl. Cót. d'Or. p. 528. n. 1. C. nigrescentem Willk. Lang. 2. n. 1625., eis dubiam, et indigestam, ceu non enumeratam considero, C. nemoralem Jordan., Willkomm, ad nostram speciem reducendam esse ratus sum ; sed linecitávi Videns Willkomm achenia glaberrima declarantem; re altius petita Jordan adivi, Pugill. 1852. p. 104., reperiique achenia hispidula descripta, quod me tranquillavit: cf. etiam TA Jur. p. 447., qui achenia pubescentia in Jordaniana stirpe describit. eC nigrescente cf. C. nigram Balb. Cat. hrt. Taur. 1813. p. 24., Dillen in Ray Syn. ed. 3. p. 199. De ambabus hisce speciebus Villar, , Nestl. Prec, Voy. botq. Helv. Ital. super. 1812. p. 29.; Lachenal, I ad Hall. V. 4. p. 291. 280, Pérard, Bull. Soc. botq. Fr. T. 11. (1870) p. 114. Vix Visiani, Dalmat. 2. p. 32. n. 569. 4, qui Centaureas Iaceam, amaram, pratensem Thuill., et EMEN Willd. ceu unius typi v varietates con- sideravit, tam late ut de sua C. Iacea is Spenn. Friburg 2. p. 503-5. 5 9. olim ied Bias TL centr. Fr. n. T70., non Coss, Germ. Fl. Par. 9. p. 392. Centaurea Debeauxii! Godr, Gr. Godr. Gre p. 943 To Gren. Gal. Centaur. (opusc. 2 g. sc. 94. Dec. 1849. 7., Willk. Lang n. 1624. C, nigra an Des Moul. Cat. Dord., ipso fate, Suppl. Reichnb. Jut . C. 95. t. 799. pS 9, Flor. Aug. Sept. Fruct, Sept. Oct. In Pyrenaeis occidentalibus, et Aragonensibus, gi ad el Fossao, vallis de la Fueva, prope San Victori die pe San Victorian 1; Sept. 1860. Ad Ibos, Pau, Bayonne, Biaritz, San Sebastiano, Bilbao percepit Lang. Pug. pl. Hisp. 2. p. 184. In bxulleeone Deville non reperii. Centaurea Jacea (Pseudo Apuleji? Egenolph.) L. Sp. Cod. Paris. et Lenorm. fol. 45 o. g S n 5. recte, dubitat. spe! n Herbr. vw p. 5. f. exte nis ot cum Du Bert, 9. p. 464. n. 36.. Hook. Br. Pi. "3. n. i. DC. Pr, P. 0. p. ST Pr. ub. 24. à 2. n. 1626. ace t à 8. Vicio s: e T. ipia Le. B Peyr. iier rbr; C. nigrescens E ex wr) zea, prat fer. is Css Digt j C. de- TP nat., ex Griseb, Sch. It. Hung. n. 252.; C. ramosa, et C. PN et 168 j bracteata ut. Herb. Paris. asserv. qe fimbriata Dulc. Engl. Bot, v. 94. n. 1678., Flor. Dan. t. 519., FL Paris. T, 6. t. 525, I Her 01 994 „Sturm Heft. C Reichnb. E cr. C. 10. t 985. f. iie cdd Icon. C. 25. : Td, Tem 2; k^ E 739. f. now et t. 755. £. 1 D aria Flor. ne t. 104., Dietr. Fl. Bor. Flor. Bat. v. 1. . 99, Tabern. Krtb. us 435. f Icon. t. 159. f. 2., Gesn. Op. bot. red a du M tem 9. f. 44.1 9| Flor. ds. Sept. Fruet. Aug. Oct. Legi in Pyr. septr. aurig. infof Aæ, et Merens, die 31, Jul, 1840.; in Pyr. or. ad Mont Louis, die 229. Jul. 1836. Habeo a Deville ex Mont-Sacon, et ex Mauléon "(Bar Qusse), Centaurea amara (Penae, et Lobelii) L. Sp. Pen. e Adversr. p. 236. Koch p. 468, n. 2.. Bert. 9. p. 461. n. 35., Gaud. 5. n. 9041., DC. Pr. . 569. n. 22. et cum Dub. p. 980. n. 2., Willk. Lang. 2. n. 1627, La-Peyr. Herb. s.l., C. Du- on. Loir.; bii Bor s x Clar. n. Loir Sto Jacea var. Lamk., b Ambr. Tir. austr ; Setachna amara Dulc.; Scop. Del. Fl. Faun , insub P pU. Puccin. Syn. Fl. Luc, 68. n. 2. cum tab , Reichnb Icon. C, = : 799. f et f. 1. (eden ) cred. Lob. Obs. p. 296. f. 3.. et Icon. t. 948. , Boce. Mus. piant. p. 31, t. G ETA end 295. mal. J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 25, p. 24. f. ifin, obscur., Tabern. Rh p. 430. ob. i 9}, Flor Jal uem Yit Aug. Sept. Per region, mediterr, jd calidior., cum Olea, quam vix superat: rarius per region. oceanica ægi in Pyr. Navarr. supra Pamplona et Oricain, die 10. Jul. 1850., et ad Agoiz, die 16. = 1850. Dubia sunt specimina quae habeo a i Sacoué (Barousse), magis adhuc ea juniora ex le Ger du Troubat. Fi ego me vidisse credidi ad Berga (juniorem plantam), pn certo in m.* San Cristobal ad Pamplona, ad Huesca, et ad Cardona SECTIO 5. CRUPINA (Cass.) Pers., MUT. Centaurea Crupina (Penae, et Lobelii) L. Sp. Pen. Lob. Adversr, p. 189. sin. fig. Bert. 9. p. 425. L n. 1. Crupina vulgaris Pers., Koch p. 4. Cass, Dict. Sc. " Nat. T s. "488. p. Dp: eT bra. z. n, 1642,, Ledeb, F}, rs SS. 2. p. 681. Peyr. Herbr., C. yh iflora Link, Hoffm. Ar pa h Jufelion C. acuta Trevis, Drosp. Eug. Flor. Graec. sibthe rp. C. 9. p. z Handb. Y* fga Dalm. 9. LOL T 56 fr. yReithnb. Icon. C. 95. 749. f. e ur 746. f. 156, ; achen. bas. Lob. Obs. e 116. f. 1,, Ned. E t, Tabern. Krth. Pp. 4S7. f. 1. mal., Icon. t. 177. f. 2., Column. Ecphr. p. 32, 34, fig., Barr. eed t. 1136 C) Flor salidioribus, ped eloto à . Legi in P yr. aurig., Dun contra antiquum castellum de Ussun, die 2. Aug. 1843., in Pyr. Catal. ad Solsona, die 7. Jun. 1871. Ob- utél examinans speciem ' peloponnesiacam , in qua achenia basi valde compressa, et insertionem lateralem percepit, novit stirpem hane ita gradum facere ad Centauream, ut putu genus Crupina Naturae nutu, everteretur, CE. Echo du Monde Sav. 15. Fevr. 1846. n. 13., Compt. rend. Acad, Se. Par. T. 22. p. 255., Duch. Rev. botg. 1.re année P. 398-9, Visiani genus sustentatum dieit indole sub-ramosa palearum Pàppum interiorem efficentium , quae a setis pappi exterioris diversae "unt, unde fit, ut pappus in ern. heterogeneus habeatur, sive du- Disi naturae! videas FI. Dalm. 2. p. 42. n. 591. Obs. Sed areolum asilarem non semper esse senta demonstrat illa C. Crupinastrum a Ve C Morisit Bor., in qua specie lateralem , ut in 30. Ii vide avimus , ipso ue T, Vis, Consid. Gen. Sp. p. 29-30. In ua floribus albis obvia mihi venerunt supra Vinies, ad montes , 170 Infelix Godron putatum genus non solum a Centaurea divulsit, sed subtribu quoque separavit, et cum Carlineis adsociavit; non solum, quin ad tribum evehens, eam Crupinearum dici voluisset: e sola Crupina propriam Tribum confecerunt Willk. Lang. Pr. 2. p. 170., abhorrente certe Natura. Microlonchus DC. Microlonchus Clusii! Spach. Clus. Hisp. p. 359., et 360. Spach Revis. gener. Microl. in Annal. Sc. Nat, Par. Ser. 3. T. 4. (1845) p. 166., M. Clusii, M. Duriaei Sp., et M. Isernianus Gay, forte etiam M. Valdemorensis Cat 2 36-7-8-9 ; 563. n. 2. I Willk. Lang. 2. ns. -8-9.? M. salmanticus SPY-P. 9. p. 56 Centaurea salmantica L. Sp, Bert. $ - 489. n. 59., Moris Sard. 2. n. 685., DC. Dub. p. 291. n. 18. C. Salm. La-Peyr. Herbr., et C. splendens La-Peyr. Herbr.; Cirsium salmanticum Hill hrt. Kew. Jacq. Hrt, Vindob. p. 26. t. 64., S. L 750 f 1.2. Clus.-Rar. p. h 5.1 ). 1.1 Schk. Handb. 3. t, 261., Reichnb. Icon. C. 25. t. 750. f. ar. pl. Dod, Pempt. E 195. f. 1., Lob. Obs, p. 293. f. 2., Icon. t. 543. f. 2., Gesn. Op. tab. lign. 5. f. 44.? J, Bauh. Hist. pl. 3. 1. 25. p. 36. f. 1. :9.4.45. D.9.1 1, bot. ed, a Schmied. ? Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. Per regiones mediterraneas, eum Olea, quam saepe superat, egi in Pyr. Navarr. ad Pamplona, diebus 5. Jul., et 19. Aug. 1844. Observavi in valle de Broto, Oleum adeo supereminentem; solum prae- diligit caleareum. Videtur plerumque biennalis planta, et talis declaratur ab Ait. Kew., C. Pr., Tin. Cat. Panr., nee perennis, ut eam crediderunt Jacquin, Desfontaines, DC. Fr., Loiseleur, Mutel, Mauri, Sckhuhr, Lamarck, Gerard (L.); non annua, sed ita plures. a Quidam, graciliora individua fortasse intuentes, agi de planta annua crediderunt, et ceu annuam indicarunt eam fallaciam specierum seriem, quam Spach, Gay, Webb, Graells, Cutanda, et cum eis Willkomm et Lange imputavi, nec non ipsum speciei typum, quomodo fecerunt Moris, Bertoloni, Willdenow, Persoon, Vitman, Gussone. Godron eum Gr. Fr. . p. 264. speciem biennem, aut perennem dicere: mihi vero perennem esse non constitit, sed dari aliquando talem negare non ausim, ex quo Clusius scriptum reliquit, radicem aliquando per plures annos vivere, Hisp. p. 359., eique fidem praestitit Rayus Hist. pl. p. 324. n. 8., qui eum ad litteram reportaverit. Altitudo plantae aliquando sub-orgialis; rami ejus valde divaricati, singuli monocalathi, flores rubri, raro albi. Caulis inferne hirsutus, superne gradatim hirsutiem dimittens, glauce- dine obduetus, eylindraceus. Folia inferiora runcinata, ima praesertim hirsuta, et aspera, superiora progrediendo minus secta, dentato-serrata, m mh ede quibus inferiores plantae partes obdueuntur, sun 1culati, septiferi, quarumdam Confervarum more. FI. (1854), Ramil. p. 9 11 considero, qualem egomet per Pyr, Arag. aliquoties offendi; in hae folia subintegra, per marginem acutius serrulata, spinulosa; involucra gla- berrima, quod certe ad speciem dirimendam non sufficit. M. Duriaei ful- eitur praecipue characteribus a foliis petitis, quae in unoquoque individuo variabilia observantur; insuper foliolis involucrorum spinula longiore terminatis, quod varietati subjectum esse, alii, ut supra retuli, dixerunt. In M. Valdemorensi ego video ormam, cui causam dedit inae- qualis vegetationis progressus, sive perturbatus, vel controversus. temve mihi suspecta est validitas specifica M. Delastraei Spach, eujus figuram vidi apud Bory, et Dur. Explor. Sc. Alger. t. 55. Specimina mea exsiecata colorem non mutarunt; ast flores stramineos puto deduetos e male exsiccatis, aut male servatis speciminibus, Caeterum econjicitur quam subtiliter, quantoque artifieio rem ges- serit Spach, qui pro certo stirpem in loco natali minime observavit, eamque e siccis speciminibus, vel e diversorum annorum individuis cultis male gessit. Nos monet Spach specimina Desfontanesiana ex Atlante mullibi extare! Certus est Clusii locus; dubius ille Gesneri a me supra relatus: quod si aliter foret, tunc non Clusii, sed Gesneri nuneupanda foret species. Sub-Trib. 6^ CARLINEAE Cass. Crocodilina (Vaill) Nob. Atractylis DC, Ann. Mus, Atractylidem Theophrasti habemus pro Centrophyllo lanato Auctor., vel DC., Atractylis Dioscoridis, 1. 3. c. 97., forte Atr. leucocaulon Nob., sive Centr. leucocaulon DG. Pr, ex Sibth. Graec. Pr. 2. n. 2011.; ast ut evitarem novi prorsus nominis propositionem. Crocodilina, e sectione Cirsellii de Atractylide DC. Crocodilina humilis (Ruell.?, Vaill.) N. in. 5.) VipPephaeston e Gallia Narbon. memoratum a Ruell De Nat. Stirp. l. 2, c, 14i. p. 004. n 5.? Vaill. Act. Se, Paris. 1718. p. 179, "Atraetylia humilis Gallor., DC. Pr. P. 6. p. 550. es nk. Dub. p. 294. n, 2., Willk. Lang. 9. n. 1529. Circellium humile Gaertn. Fr. sem. (absque icone). R. Ill. t, 680., Cavan. Ic. De cr. T. 1. p. 40. n. 60. t. 54. 69, et 91? Flor, Aug. Sept. Fruct. ineunte Antumno. Per regiones mediterraneas cum Olea, locisque calidior., solum calcareum exposcens. b egi in Pyr, Navarr. ad Sanguessa, die 8. Aug. 1844. Observavi i E . E laca ad Berganuy, Bermes; in Sobrarbe ad l'Ainsa, Mediano; i ; a. pe j e. B. Cata]. a la Conca de Tremp, ad Cardona, DBascarà, Vich, Figueras E a luxuri : T i ivi itudine Xurians, ferme pedalis occurrens; rigida, spinosa, livida, pulcritu lato.]i : ; ; i i 4inato-pinna- e linearia, per marginem inaequaliter sinuato-dentata (pectinato-p ; : i interdum fo, Pinosa, dentata DC.); sunt insuper subinvoluta, et NE rente planta viridia, alias jam exsiccata in caulis parte interiore. 112 Perperam Duby eum DC., repetere caulem in ea glabrum, quia eaulis pollet pubescentia illa arachnoidea, quae plures Carlineae etiam mmduuntur; item dicendum est de involuerorum foliolis, quae dorso praesertim, illorumve parte viridi, pari teguntur tomento. Multa habitus affinitas cum Carlina, quo, ictu oculi, generum proximitas conjieitur. uie speciei cum laude (bonam appellans) retulit Dufour (et adhue Willkomm) Carlinam minimam caulodem hispanicam Barrel. Icon. t. 592., quam Cavanilles, Le. p. 41. Obs. diversam sistere speciem existimavit: ef. Dufour Bouq. botq. It. Melip., et Moxent. (Hispaniae) apud Bory De St. Vinc., Drap., Vans Mons, Annal. générl. Sc. Physiques, ( Bruxell. 1820) p. 298. n. 17. Reapse Barrelieri figura cum mea planta sat congrua est; sed repugnant notae a Jussieu adjunetae, Obs. p. 102. n. 1127., ea praesertim, qua /losculi lutei declarantur. Quidam opinati sunt, Linnaeum duas distinctas pecies confudisse sub suis varietatibus a, et b Sp. pl. p. 1162. Et. DC. Pr. duas refert species, A. humilem, quam ad Narbonne indicat (ubi eam legi), quamvis non appareat ipsum illam viventem nee mortuam ex agro Narbonensi vidisse: alteram quam radiifloram vocat, Pr. P. 6. p. 551. n. 9., cui patriam faeit Narbonam?, sumendo a Cassini, qui eam Spadactidem radicifloram e Narbona acceptam feeit, Dict. Sc. Nat. T. 50. (1851.) . 53. Profecto, aut agitur de planta Galliae exotica, aut de aliqua Crocodilinae humilis monstrositate, vel eum alia Cynarea hybrida planta; nam dari speciem hujuscemodi, a nostra, et ab Hispanica probe di- stinetam, in agro Narbonensi a me late explorato, ego credere nequeo. Decantatam a Cassini, et a DC. stirpem, non admiserunt Godron cum Gren. Fr. l.c., sed neque eam repudiarunt p. 284., veluti si illam ne minime quidem animadverterint. Carlina Lobel., Tournef. SECTIO 1.* HERACANTHA DC. Carlina pyrenaea Saint Amans! Bouquet Pyr. (1188-9.) p. 241. n. 188. C. Cynara Pourr. Herb. Matrit., et Hrb. Paris., DC. Dub. p. 293. n, 9. C. acanthifolia b DC. P . 6. p. 945. n. 1. C. acanth. Willk. Lang. 2. n. 1931. C. Cyn. La-Peyr, Herbr., C. acanthoides Gren- Souvn.; C. onopordifolia Bess. (1831.); Ghromatolepis magna Dulc. Reichnb. Icon. C. 25. t. 710. f. ? (e specie pyren.). 9| Flor. Aug. Sept. Fruct. Sept. Oct. In editis, apricis. Legi in Pyr. auriger. inter Caussun , et Savenac, ad Perles, die 28. Aug. 1840. Habeo a Deville ex le Port de Plan, ubi ipse eam copiosam vidi. Abundat circa Gavarnie, al Formigal de Sallen, a la Peña blanca supra Venasques, reperienda in Monseny etiam, praecipue ad San Ilari, etc. ; Variant folia plus minus tomentosa, superne, praecipue, frequentius glabreseunt; dantur individua juniora, non adhuc fertilia, foliis undique tomentosis. F oliolis involueri intimis non sulphureis, sed rubescentibus vidi supra Paglietta Pyr. septr. medior., solo ferruginoso, quo loco, C. opi- cinalis etiam eumdem lusum offerebat. x ; aac specie, ut et in C. officinali, sub vespere, aut accedente imbre, claudi flores ab involucris observavi, itemve primo mane flores clausos deprehendi. Ergo quum involuerorum foliola hy groscopica pro- 113 De mihi quidem apparet. mproprium Pourreti nomen apparuit primo in Lamk. DC. Fr., dein apud DC. Dub. Le. Carlina officinalis (Brunfels) Nob. (l. ind. sylv. hercyn.). C. acaulis L. Sp., Gaud. 5. n. 1896., 3 . c Bert. 9. p. 48. n. 1., Willk. Lang 1532. C. acaul. et C. simplex W., Kit., Koch ps. 463-4. ns 1. 2. C. subacaulis DC. Fr. et Pt, P. 6. p. 5459. n. 2. C Subin ob. simplex De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. ns. 1048-9, C. Chamaeleon Vill. Dauph., DC. Dub p. 293. n. 3. C. acaul. La-Peyr. Hrbr. ^ Subacaulis Pourr. in Hrbr. La-Pı yr.: C, ac ' : : yr.; C, acaul., et C. caulesc. Pourr. Hrb. Matr., C. grandiflora Moench. Meth.; Chromatolepis acaulis Dulce, Schrank Flor. Monac. t. 332., Schk. Handb. 3. t. ; Waldst. Kit. Pl. rar. Hung. 2. 4. t. 152.: Labr. Heg. 1c. Helv. fasc. 36. f. 1., Rei C. 25. t. 741. f. . med 3. t. 508, W., W., F., N. ab Esenb. Pl. offic. t. 222., Turp. Fl. med. T. 2. t, 98., Matth. p. 656. C, amer. Epit. p. 430., Fuchs. Hist. st. p. 881., Trag. St. h. p. 854., Dod. Purg. p. 439-40., Pempt. p. 727. f. 1, 2., Lob. Obs. 479. f. 9., et p. 480. ils Icon. 2. t. 4. i, 1, 2., Clus. Rar. pl. h. 2. 1. 5. p. 155. f.ae 2, 3. Plant., Gesn. Op. bot. ed a Schm. lab. lign. 21. f, 188. ë; visa a contractior manet. Videtur ergo in mitioribus majorem acquirere evo- lutionem, ac pulerior fieri, ut pluribus montanis, neque alpinis, spe- a ns intervenit. Locum Gesneri Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. Min, vel infido memoriae joco, nigrum, loco albi seripsisse Gesnerum 9 P. 123., eo magis quia inspeeta generali plantae superficie, alterum ocum Brunfelsii ad Cirsium exiguum. adamavit Moretti, Matth. ill. Mem. 8. > ffert i ] Cie f ee ‘uera radiantia lutea. Speciem acaulem. nuncupavit Linnaeus, male ' Dauhino hoe epithetum mutuans: sub-acaulem. dixerunt Pourret, e perperam distincta fatueque denominata. Relinquamus illius C. acau (Dict. 1 69: Prehendo, 174 potius de alpestri, vel montana planta quam de alpina, Nomen C. Cha- maeleonis protulit Villar, revera improprium; nam si respondet Chamae- leoni Fuchsii, Tragi, Matthioli, etc., recedit certe a Chamaeleone Theo- phrasti, Dioscoridis, forte Plinii etiam, nobis quoque cum aliis, Carlina gummifera: Carlinae grandiflorae nomen ei fecit Moench (Meth. p. 559.), de superiori specie oblitus, et ad statum plantae unicum se referens, Forma plantae caule simplici pro peculiari specie, false, habita est, exiitque C. simplex W. Kit.; dum, e contrario, altera in qua caulis ramosus conspicitur pro diversa specie sumpta, et descripta est a Willdenow, nomine C. aggregatae. ?go nomina tam vana, et falsa, relinquenda esse existimavi, ae speeiem (ab usu) officinalem nuncupavi; et reapse, sive viribus a plu- rimis praestantior reputata, certe usu, vel quia occursu facilior prae aliis affinibus speciebus, in officinis saepius excipitur, quamvis ab ho- diernis medicis, injuria ferme obsoleta. Hujus radicis, vino decoctae efficaciam contra febres intermittentes olim a Gilibert praedicatam, lata, felieissimaque experientia, nostris diebus iterum , iterumve com- probavit D. Em, Gonzales, Parroch. ad Toledo (Sobrarbe), ita ut magnam inde famam pene conterminos populos assequutus sit. Medicamen mini- stratur sub frigoris irruptione. Carlina sylvestris (Brunfels) Dod. St. h. Comm. 2. (1554.), et Hist. pl. (gall) infr, e. Brunf. Herbr, 2. p. 65., et 3. p. 33.? C. vulgaris L. Sp., Koch p. 464. n. 6., Bert. 9. p. 54. n. 5., Gaud. 5. n. 1897., De Notrs. Reprt. Fl. Lig. n. 1053., DC. Pr. P. 6. p. 546. n. 3., et cum Dub. p. 293. n. 6., Willk. Lang. 2. n. 1543. C. vulg. La-Peyr. Herbr.; C. nebrodensis Guss., Koch, vars. confirm. ab Ambr., et Kirschl.: Chromatolepis vulgaris Dulc, C. Biebersteinii Bernh. apud (non ex) lom., eb., et ex Kosch. Flor. Dan. t. 1174., Fl. Bat. v. 5. t. 270., Schk. Handb, 3. t. 232., Engl. Bot. v. 16. n. 1144., Sanli Viagg. ?. T. 2. p. 239. t. 6., Gaertn. Fr. Sem. pl. 9. p. 384. t. 163. f.1, zi. € 002, Hayn, Term. bot. t. 21. f. 1., Reichnb. Icon. C. 25. t. 742. f. 1, 2. (vulg. longif). et Pl. cr. C. 8. t. 61. f. 1008. (longif.) Matth. p. 669., Cam. Epit. p. 439., Dod. St. h. Comm. 2. p. 68., Hist. pl. (gall) p. 365., Peinpt. p. 728. f. 1., et p. 739. f. 9., ex Belgis, et ex Gaud., Lob. . 489. f. 1., [con. 2. p. 90. f. 2., Chis. Rar. pl. h, 2. 1. 5. p. 156. f. 2. Plant, Trag. St. h. . 859., Fuchs. Hist. st. p. 121., Icon. ed. 1545, t. 66., Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 1484. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 25. p. 81, f. 2., Lonicr. Nat. h. crt, 68. C. ni C) Flor. Jul. Aug. Fruct, Sept. Oct. Legi in Pyr. aurig. ad Ussun (Donezan), die 16. Aug. 1843., in Pyr. or. (Conflent) sub le Canigou, ad Taurynia, die 2. Oct. 1845. Habeo a Deville e Bariges. Foliola radiantia ad medium usque ciliata dicit Koch, quod non ita omnino se habet, nam cilia in media tantum parte apparent, neque ad basim, quin etiam foliola illa involucri interdum omnino glabra peregi ast semper est, quod in ima basi glabra conspiciuntur in in- des pyrenaeis, quidquid aliter evenire dicant in Germania, in m. wa, in Italia, alibique alii. Individua glabriora modo dictorum pilorum quoque minorem ferunt copiam, Varietatem lucidam describit Timbal, le Laur. p. 241 E Reperitur hujus speciei varietas foliis omnibus subtus albo-lanatus, via praesertim in calidioribus per Europam australem, inque Oriente, lr pi 2 m Ls 115 Praetuli Dodonaei nomen primum, quamvis graviter iste peccaverit speciem mox in Pemptadibus duplicans, et valde alieno nomine eam designans. Sed illud nomen est aptum potiusque. SECTIO 2.* MITINA A»paxs. Carlina lanata (Column.) L. Sp. Column. Ecphr. p. 29., et p. 27. f. 2. Koch p. 464. n. 4., Bert. 9, p. 52. n. 3., Moris Sard. 2. n. 679., DC. Pr. P. 6. p. 546. n. 6., DC. Dub. p. 293. n. 4., Willk. Lang. 2. n. 1534. Chromatolepis lanata Dulc. Flor. Graec. Sibthrp. C. 9. p. 26. t. 836. dubia, Hacq. pl. alp. Carn. p. 16. t, 4. f. 3. pl monoceph.. Sant. Viagg. 2. T. 2. p. 312. t. 7., Reichnb. Icon. C. 25. t. 743. f. 1., Garid, Aix p. 86 : ee : t. 21. Barrel. Icon. t. 483., var. prolif. ©) Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Per regiones mediterraneas, eum Olea, potius in calcareo solo Legi in Pyr. Navarr. ad Otaiza prope Pamplona, die 19. Jul. 1844.; in Pyr. Catal. sub Figueras 1.d. Stagn pudol ad Siurana, die 13. Aug. 1860. Vidi copiosam ad la Escala. Tomentum arachnoideum interdum in foliis secedens patefacit eorum nervos validos. Planta junior, non adhue florida, colorem ostendit sub-eaeruleum , ut in Carduncellis generatim observamus; caeterum planta glabreseit, neque adeo copiosum est caulis tomentum, ut spe- cifieum lanatae nomen botanici omnes comprobent. Quanto praestantius fuisset illud purpurascentis!, de stirpe, quae denique caulem ferme glabrum interdum ostendit, sed colorem illum involucrorum interiorum radiantium. minime mutat. collectionibus dimittunt. Unde fit, ut genus elegantissimum apud eos diosum, horridumque eveniat. TM ujus speciei iconem puleram possideo, ære incisam, ast ut puto, € planta culta erutam; eujus quisnam fuerit auctor ignoro. Eam ag- glutinatam reperii pone Morison Umbelliferas, cum aliis iconibus extra locum positis, in exemplari Bibliothecae Zanoni, quod mihi evenit. - Carlina corymbosa (Caesalpini) L. Sp. P ms B Bert, aesalp. Herbr. Tornab. 1563. fol. 94. n. 237., De Plants. l. 13. c. 45. p. 532. mar Hos lang, 5. 99: n. 8., DC, Pr. P. 6. p. 547. n. 9., Moris Sard, 2. n. 677., DC. Dub. oar der lon. c. g 1996. Flor. Graec. Sibthorp. C. 9. p. 97. t. 837., Sant. Viagg. 9. T. 2. p. 812. t, 3. * Mt 49. t. 744. Column. Ecphr. p. 28., et p. 27. f. 1., Barr. lcon. t. 594. : ius Dii 9, Flor, Æstat. Fruct. a med. Æst. in Autumn. E op a : regiones mediterraneas, quas interdum superat; reperitur quoq et illuc, locis calidioribus, per regiones oceanicas. 176 Legi in Pyr, Navarr. ad Orcoyen prope Pamplona, die 19, Aug. 1844. Habeo a Deville e Bramevaque (Barousse). Involucrorum foliola, seu squamae interiores radiantes glabrae, neque ad medium ciliatae, quomodo definita sunt a Koch; recte ergo cilia illa denegavit Godron (Fr.). Affinitas cum C. vulgari non est tanta, ut species illico separari nequeant: postrema haec facile distinguitur habitu tenuiore, molliore, magisque pubescente; simpliciori; insuper est foliis angustioribus praedita, involucrisve elegantioribus, exterioribus lanuginoso-araehnoideis, interioribus valde tenuioribus, in eorum parte libera, pallidioribus etiam; in parte latente latioribus, omnino intimis angustioribus adhue, et acuminatis. Hoc dicere libuit, ne quis, more [eese, Flor. Fr. sic n. 340., C. vulgarem in corymbosam iterum ver- teret; cf. Kops, Hell. Fl. Batav. T. 5. n. 370., vel Gouan indulgens, ll. p. 64., dubitaret de Carlinis lanata , corymbosa , vulgari, racemosa diversitate; quae postrema Gouani Carlina, revera pro synonymo C. co- rymbosae recognita est. e C. involucrata (Column.), Poir, DC., hue ceu varietatem rela'a a Willkomm, judicium dare nequeo « Planta graeca differt a planta hispanica, lusitanica, et italico, circa Genuam lecta, foliis angustioribus, peranthodiis minoribus, bracteis multo longioribus, ut propriam dixerim speciem ». Link Symb. ad Fl. Graec. in Linnaea V. 9. 1834. p. 581.: quae sententia neglecta est a Grisebach (1845.). Staehelina DC. Staehelina rosmarinifolia (Pen. Lobel.) Cassin. Pen. Lob. Advrs. p. 204. f. 1. Cass, Dict. Sc. Nat. T. 50. (1827.) p. 439. S. dubia L. Sp. Koch » Bert. 9. p. 87., DC. Pr. P. 6. p. 544. n. 2., DC. Dub. p. 293. n. 1., Willk. Lang. 2. n. 1996. : S. N. coronopifolia Pourr. Herbr. Matrit. DC. Obs. pl. Compos. $. 9. 37. 6 f. E28 Mus, Hist. Nat. Par. T. 16. p. 193. t. 5. f. 98. ead. recept. fose. a Reichnb. Icon. C. 25. t. 810. f. 2., I 666. f. con. t. 436. f. infer., Barr. Icon. t. 406 9) h Flor. /Estat. Fruet. Aug. Oet. Per regiones mediterraneas, cum Olea, et super hane etiam. ur egi in Pyr. Navarr. ad Pamplona prope pagum JBenozar, montis San Cristobal, die 23. Aug. 1844.; in Pyr. Catal. prope Gerona, ne- more de Villarogia, die 1. Jul. 1860. Observavi ad Rocafuerte contra aem, ad Fiscal, Sta Maria de Buil, Toracilla, supra Linàs, 1n terra. de Loarre, in m.e Navarri, et Baca morta vallis Essera, ut ad Popeyra, ad Ribas, Figueras et Cadaques. Vivere vitam ad Toulouse A tatura plantae dodrantalis, vel paulo magis: habitus suffruticosus, rAmosissimus, ramis erectis, sub-fastigiatis, valde foliosis. Facies omnino meridionalis, quod regiones etiam in quibus vivit plane confirmant. Folia nervo, seu costa saliente, marginibus revolutis praedita, superne suleata, per margines irregulariter denticulata, aut sub-integra, apice 177 capitula nula in nostra specie denunciaverit DC. Pr. Lë- ut augeret distinctionem hane inter, et S. boeticam , cai capitula bracteis cincta tribuit: in nostra etiam capitala bracteis diett conspiciuntur, taliaque finguntur in ipsis a DC. citatis figuris Lobelii, Gerardi (L.), Lamarekii. Nomen specificum dubiae malum, in alterum minus rectum (quum folia dentieulata, cum iis integris Rosmarini comparanda non sint) mutavit Cassini, a "Tournef. Inst. p. 445., et a Desfont. Hist. arbr. etc, p. 281., denominationem suam mutuans. Saussurea DC. Saussurea Jen (Plukenet.?) Saut. á 3.? Haec mihi potius quam wed zienn. Godr. Gr. Fr. 2. p. Serra ^m mas s ud erbr.; Sauss. alpina g Ambr. Tirol. r., eum syn. S. latifi foliae Eeden: apud Kittel. pe hub. sed pas ? S. alpina Bord. exsicc.; a e eeg h vae TA C. 25. t. 817. - 3. eum tab. 887. f. 2. (de epress. Gren.) mihi quoque videt lor. Aug. Sept. Fruct. Sept. In Pyr. septr. med., aurigr., orient, editioribus. egi abeunte mense Aug. 1839. in Pyr. auriger. m.e Llaurenti, unde habui etiam de Herbr, Coder ab ejus filio. Habeo insuper e Sub-Trib. 7^ XERANTHEMEAE Less. Xeranthemum J. Bauhin., Tournef., Vaill., Gaertn. Xeranthemum erectum (Gesner.) Presl. Delic. Prag. Op. bot. ed. g 7. f. 63. Fisch. Mey. Lettr. Xer, Clari p. SPA deos "Mori Ba aer e my lig S m a pe ap p. 520, n.2. X. ara pe TM 2 À Koc - 476. n. 2., Bert. 9. . n. 2., Gaud. 5. n. 2027., Willk. Lan h pr Herbr. Matr., ine IM MAPS Benth. Gat. x. incomptum aen Dit Reich i" ud ran. . OQ. 95 ll. En. stirp. Helv ex Icon. C, 25. t 737. f. 4., Hall. En mo p e e = g 5 - z Sk P Aa "7 © a Land P Re 3 Flor. Maj, Jul. Fruet. Jul Aug. In Pyr. Atax., et orient., Pm Catal, loeis calidioribus. j n egi in Pyr, Ras à la Garigue d'Escouloubre, diebus 2, et. 12. ug. Pus cus ex Perpignan a Deville. Observavi ad "Héiadarfe, So- pera , o de l'Essera , al Puente de Montañana, ad Cardona; ad ossei ( Confient), ad St. Ant. de Galamus, aux Corbières. Xeranthemum cylindraceum (Caesalpin.) Sm. Gr. Pr. Bert 265. i gà Tornab. 1563) fol. 102. n. 256. De Plants l. 13. c. 54. za P* £0. n. 3., Gaud. 5. a, 029. DO PE Doe a 29 n 42 WIE La 2. n. 3. DC b. p, spp. ed ed; 1; I Mey, Xer” Chard. Lette. p. 17. n. dde Ph (1829.) p. 121. 9. € ass. USE iuietel- W m prolat.) A Atos Ug win Agen., Noul., Fl. (1837), Benth. Cat; 2 < 178 X. anunum Gater P ex Lagr. Fos Gar., Pourr. Herb. Matr., partim, ERa Cat. pl. Catal., Willk. La . hu e dontes. "ieichnb Pl.o& G. T, t. 030. f. 862. Icon. C. 95. t. 708. Gay Monogr. Xer. C i* 33. ~ fa ants T4 M mo €— foe .,ex obs serv. guiden ar TL. 40b. Ad ; p.295. f. 2. eh. Mey). M. Mor is. Hist. pl. Du. E C) Flor. Maj. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. septr. med. auriger., inge. cb mediterraneis ad San Martory, die 24. Jul. 1843. Habeo a Deville lectum inter “Bouilh-Péreuilh, et inter Carcassonne, et Perpignan: denuntiabat mihi olim amicus a se visum ad Castelvieilh. Observavi ad Toulouse, inter Tarascon, et Ussat, inter Subiri et Disquarete, Bertoloni eadem usus est Morisoni prolatione ad hane, et ad supe- riorem speciem , quam ego hue sistere malo. Altera Morisoni figura, Ibid. f. 12. n. 2. , pertinet ad X. annuum, seu radiatum (Gesneri Clus.) Lamarck, cum Gesn. Op. bot. ed. a Scbm. t. aen. . f 09.,, Clus, Pann. A. p. 547. 9. fig. in p. 548., Rar. pl. h. 1. 4. p. 11. f. infer., Lob. Obs. p. 295. f. 1., Icon. t. 545. £ 2. Plant. Sub-Trib. 8.* ECHINOPSIDEAE Less. Echinopus Tournef. Echinopus (neque Echinops) cum Gesner. Hrt, Germ. ert. 257. vers., ex Aretio, conscribitur a Tournefort, Gmelin, Adanson, Scopoli, Cassini, Echinopus major (Fuchs.) J. Bauh., Tournef. Inst. pe uei Hist. st. p. 883. Echinopus do EE ALS L. Sp., Koch. p. 452. Bert. 9. p. M Gaul: 9. n, 2050., DC. Pr. p. osio n-9., DC. Dah p. WF n. DX: "willk. Lang, fn ums La-Peyr. Herbr. t al: o iab d d Baumgrt., E. viscosus hse Pl. Banat. a DG). X Griseb. Sch, It, Hung. n. 242.: E. strigosus M. a "Bieb. Cas sp. app. ex Ledb. Ross., apt inier UR fies. ex ene (ante Mey., eui DC). Sphaeroce d maximus Gauer Hrt. Flor, Graec. 2 rp. C. 10. 7, 4. 993., Lamb. lil, t. 719. f. 1. (n. 709. DC. H Mill. Linn. Syst. illustr, Cl. 19. Ord. 5. tab., Fr. Sem. pl. 2, p. Ee D £:6., Fi . Dan. t. 2179., Jacq. fll. Eclog. p- 2 . 49. (panien. ) Peno; item Bot. Reg. V. ;Heichnb. jei, €,.25.1 | TM., Schrad. Hrt, Gotting, (fol.) p. 15. n credo, Fuchs. leon, P 1554. dece Matth, p. 064., Cm Xu = $4 391., Camer. Hot. 435. Obs. p. 481., Icon. 2. t. 8. f. 2, Jod. parta 2. Te. t. 143. et 413.1 pinen ar St. h. p. SH Cord. Hist. pl. m . b figa, Dalech. "Hist, p Lugd. 2. p. 1467., et 1481. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. 3..1. 25. p. 69. fig s 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. Legi in Pyr. septr. aurig, sub Ussun, die 16. Aug. 1843. Tota planta est resinoso-viscosa, “ Floris Echinopum involucellum proprium, sensu nostro, Dipsacearum cali yculo omnino analogum, nec cum hodiernis auctoribus pro re eet anthodio habendum , Jaub., et Spach IU. pl. or. 8. p. 99. not. 7. In Tribu C, ynarocephalarum sectione 1.* pappo nullo disposuit DC. Fr. et Syn., in generis characteribus eum non omnino excluden ns, n. 502. mox et eum Duby illico inter generis notas promere Semina pentagona Bappo piloso brevissimo coronata; et revera, corona achenii apicem cingens, nihil nisi pappus est. Flores albos cum Koch, aliisque ego non dicam; minus male Gaudin eos albido caerulescentes declarare, nisi melius foret possunt. Generis inflorescentiam Purpiudie DC. Fr. 4. p. 10-1. Obs.: cito analoga percipitur eum inflorescentia gebeten Globulariearum (speciali casu adnotato, nec oblita Le a). Echinopus minor (Penae, Syd J. Bauh. - Advrs. p. 368-9. E. Ritr ^. Bert, 9 ,DC.P n1 vane ) »é 2. Dub. p. ssi, n. 2., Wilk. I iem 9. n.1725. E kii Fe Poir. Herb bard s share Cr mea sentent., E. strictus Kichw, ex Bess. Reichnb. I ene 119 Sibir. 2. p. 102. p. 83. t. 46. tenuifol. Fisch., ex Ledb. Ross., sed mihi non videt., Mill. Icon. t. 130 ex DC., Trautw. Diss. p. 23. f. 9. Barr. Icon. t. 411., et ts. 413. 414., Lob. Icon. 2. t. 8. f. 1., Dalech. Hist, pl. Lugd. 2. p. 1476. f. 2., Bocc, Mus. P. 1. t. 8. f. 4.? Lobelianae accedens., J. Bauh. Hist. pl 3,1. 95. p. 7. f. 9 ; ! - 9| Flor. Jul. Aug. Fruet. Sept. Per region. mediterr. cum Olea, Legi in Pyr. or., Roussillon ad Bagnouls sur mer, die T. Sept. 1843., in Pyr. Catal. ad Sarrià, die 25. Jul. 1860. Habeo e Pyr. Arag. lectum a Deville, non proeul limitem eum Gallia. Observavi ad Sanguessa, copiose ad Besalù supra Figueras, ad Vich, aux Corbières, ad Sijean, alibique. Quum Ritro, vel Rhutrum Theophr. Hist. pl. l. 6. c. 3. non sit certe hujus loei, et quomodo credendum de nostra specie in Graecia non reperienda! tune nomen specificum Linnaeanum despexi. Sub-Tribus 9.« CALENDULACEAE DC. Calendula Brunf., Trag., Caesalp., Necker. Calendula arvensis (Gesner.) Tabern., Neoter. : * n . p. 494. n. 1., Gaud. 5. n. 2047., De Notrs. g. n. 1021., Moris Sard. 2. n. 673., DC. Pr. P. p. 452. n. 6., et cum Dub. p. 280. n. 1., Willk, Lang. 2. n. 1516. La-Peyr. Herbr.; C. officinalis Sest, Cat., ex Griseb, Rum. Bith., C. macro- ».83 e 3 AU x ib ^ r. t. 39., Flor. Graec. Sibthrp. C. 10. p. 14. t. 929., Berger. Phytonom. 2. is 137. (p. err. 133.) tab.. : pi. 2. p. 4. (1), Viv. Fl. Libyc. Spec. p. 59. t. 20. " rtb, 2. p. 713., Icon. t. 335. f. 2., Gesn. Op . 26 p 4. Tabern. K ge oe A fa ú pl. 3. . p. 103., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. p. 14. t. 4. f. n. 6. 22. f. 197., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1 © Flor. a Febr. in Maj., iterumve Autumno, in Hyeme etiam. Fruct. Apr. Jun., Octobr. Dec. Loca calida inhabitat, mediterranea potissimum. Legi in Pyr, Navarr. ad Liadena, die 17. Maj. 1845.; in Pyr. Arag. sub Ayerbe ld. los Ibones, die 51. Jun. 1858.; in Pyr. Catal. marit. ad San Feliu de Guixols, die 5. Jun. 1860. Observavi ad Toulouse, Lardenne, etc., ad Domeño, Lumbier, Pamplona, ete. : Caltham. (nec Calendulam) cum Virgilio, Plinio, Tournefortio, Vail- lantio, Adansonio susce erunt Scopoli Carn. et Intr. ad Hist. Nat. ss h. Meth., Gilibert Exerc. phytol, quibus parum abfuit quin me associarem. eneratim annua planta est, sed interdum plures annos eam vivere testatur Webb It. Hisp. p. 35., sub C. incana Willd., quae C. tomen- fosa Desf., Willk, Lang. 2. n. 1521. Achenia variationibus valde ob- noxia observavit praecipue Visiani, Dalm. 2. p. 26. sub n. 558. Übs.; dubitavit ille, num ex eorum in C. arvensi lusibus exortae sint un parviflora (aliis quidem suspecta), et C. sicula; quibus addere po- Usset etiam Ç, microcephalam Kraliek, de qua cf. Reichnb. le. P. 99. t. 891, f. 4. (ex ZEgypto). ; Haee species faciem admodum mutat pro aetate diversa. Autum- me individua saepe prae vernalibus luxurantia consptcies. Ast huc "€ videbis individua graciliora, quae pro aliena specie ferme sume- Corollae aurantiacae, citrinae non raro oceurrunt. 180 Vellem in hujusce generis specie eos intendere, qui studio flagrant nova genera condendi. Achenia ex. gr., in C. arvensi sigmoidea, cym- baeformia, annulata; superficie plus unus aspera, et muricata, integra ae dentata in eodem reperiuntur receptaculo; quanti valeant hujusce- modi notae per se solae ad genus constituendum palam Natura demonstrat! "Tribus 3. SENECIOIDEAE Lessing. Sub-Trib. 1^ SENECIONEAE Cass. Ligularia sibirica (Gmel. Amm.) Cassin. mel. ex Amm. Ruthen. p. 155. n. 221. t. 24. Cass. Dict. Sc. Nat. T. 26. (1823.) p. 402., Koch 425. DC. Pr. P. 6. p. 315. n. 10., Ledeb. Fi. Ross, 2. p.630. n. 1, Titnb. in Pull. iae boh. Je t P p. T. 25 (4878 ) ps. 10-5. PES €— L. Pm DCG. ^ bicis p. 26 n. 4. , al. Verdr. Part. ract. Bot. Linn. 6. p. 430. n. 3. irica L., A ID r.; Ligulr. speciosa Fisch. Mey., ex ink. et ;edeb. ;- Biy cacalia eforenis TECH E. éx [t Jacobaeastro BIT Licbeyr. Fl, Pyr. p. 9. t. Waldst., A | PE . Hungr. à p. 15. t. 16., Reichnb. Icon. C. 26. p. 43. t. 977., et Reichnb. Hos. Dot. 1. p. M 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editis Pyr. or., rarissima. Habui e Capsir, Pyr. or., loco ut ferunt La- -Peyr. autopt., a Coder filio, de Herbr. patris: in hoc loco ego toai incassum quaesivi, ut dixi in Notis ad Willk., Lang. Pr. (1870) p. et puleram stirpem Pyrenaeis denegaveram. Postremo suasit Timbal, et ad eum deveni, qui insuper specimen dono dedit a se lectum au Capsir , à l'embou- chure du ruisseau de Fonfroide. Arnica Fehr, Rupp. (1118), L. Arnica montana (Adami Leonori) L. Sp. Adam. Peng apud Matth. infr. 2 3 ? A UA rr. 1558. B, 422., Bert. 299. n. 1.. Gaud, 5. ios, D ug P y , DC. stia à Er 204 n gr Viik k. Lang. 2. S ad 1471. La-Peyr. Herbr.; A. mont., et A. mont: x d. ot el per did Pn "braeteolata. aut Cineraria pratensis, aut Arn. pra ee 4 Pour erbr. Matr.; A. angustifolia Vahl (Fl. Dan. t. 1524.); A. alpina Less., forte etiam A. ohnsituli et E Jüsalischkisas., Pr Ejusd. ; A. plantaginea, et A. fulgens Pursh, ex Hoo . Amer. Flor. Dan. t . È. 185.. Schk. Handb. 3. hr Sch 5 igi e 48 4 Kl. Bak v. 6. t. 4io. Din. Fl. mur. t 9. n. 608., Drev. et Hayn. , ooh . Eur. T. 5. p. 9. t. 107. , Gaertn. Fr. 2 pl. 2. p. 451. t. 173. f. 1., Reichnb. Icon. . 1. Plenck Ic. pl. med. T, 7. p. 13. t. 623., Turp. "e pw. T 1 1 38, W. W. EF t. oh Ne motn PL S uii arg Sturm, Heft. ud "Wo odv: , Hook. Med. Bot. V. 1. gp 41. LT. bein Epi Clus. ie A. 22, fig Zk X Dod. Pempt. p. 363., Dalech. Hist. A Logd. 9. oo: e p 570, 592. fig., Rar. pl. h. 2. 1. 4. p. &., Do p 9 deo Jun. Jul.-Fruct. Aug. In montan. editi Legi in Pyr. septr. or., Capsir, au Bois de la Matte, die 16. Jul. 1836. Dabe a Deville ex pratis de Hormigué. Observavi ad Barèges, EY le Port de Cauterets, in m.e Esquierry, in superiore parte vallis d'Aure, ete; in Pyr. Cantabr. m.e Aloña supra Oñate al Formigal de Sallen, supra Castanesa ad Mongarry, a la Coma de Vaca, vidique au Mont Llaurenti; sed facilius obvenit per Pyr. septentr. Non semel Haller in eitando Dodonaei Flor. Coronar. aP illud Purg. nominavit, ut hac vice, Histr. stirp. indig. Helv. . 90., fecit cum prolatione sua Dod. Purg. p. 62. Est alterum modo IRENTS opus in quo planta nostra p. 62, n. 2, indigitatur, nulla nec descriptione, neque figura plantae tune datis, In editione Flor. Coron. 1.* (1568) idem stir pis nostrae indicium habetur p. 59. n. Aronicum Neck. Aronicum scorpioides (Matthiol. Gesneri) Koch. Matth. in Dioscr. ed. TUE: T p. 479.? ; ru de pw etc. Tiguri Frosch 1557. ed. Wolph ert. 11. vers. fig.ae Koch enar DC. Pr. 6. p. 319. n. 3. Arnica scorpioides L. Sp., Be rt. . 902. n. 3., in d 1984. du Qm b); "e Dub. p. 964. n. 3., Willk. Lang. 2. n. 1467. Grammar thron scorpio oides Gaskin <- Dict. Nat. T. 19. (1831. 294. Arn. scorp. La-Peyr. Herbr., . Doronicum is pe eyr. Herb., Benth. Cat. Dufour; Doronicum Columnae Pourr. Herbr . (non Tenor.) x DG. Doronicuin we de Facch. pl. exsicc., qui eum Ambr., sub eo laudabat etiam Aron. gla- do Reichnb., Reichnb., Koch, et Aron. Clusii Koch: D. plantagineum Orteg., et Pal. y Verder.?, ex his Colmeir., A. viscosum Freyn, ot Gautier, Jacq. A. 4. p. 26. t. 349., Sturm Heft 38., Reichnb. Icon. C. 26. t. vid ^st jo 81., Camer. ze p 824., figurae quae videntur im nitatae Gesner. Acon.; vw Op. bot. ed. a Schmied, tab. aen. 6. f, 53. , Clus. Pann. A. p. 920-1. RE l 2. ]. 4. TAR “Dod. Hist. pl. (gall.) p . 583. 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editioribus Pyr. medior. nw. egi in Pyr. or. summit. montis Cambresdazes, et in Valle d'Eynes, diebus 20. Jul. 1837., et 27. Aug. 1836. Habeo a "Derile ex le Cirque de Gavarnie; ex Neouvieille posui in Herbr. meo generali. Au Pic du midi vivit, ex Ramond; au Pic de Ger ex Gast. "Rasa Observavi pluribus locis , plaeet speciatim recordare el puerto de Gavarnia, la ^u^ dd de Roldan, Pyr. Arag. editior., le Mont Llaurenti, et Vallem Cara . Indi d pyrenaea ab alpinis quidquam discedunt, utpote quae contractiora sunt, floresve minores gerunt, cum n lignlis apice profundius Fr. dentatis; Ar, scorpds. b Gay, apud Gr. God Doronicum Anguill., L. Doronicum latifolium (Patrum? Matthioli, Gesneri) Clus. Rar. pl. h. Theophr. Hiat. l. 1. 9. c. 19., Di I. 4. c. 77., Nie Rae etas Pa ii €. 10. ve] 75., l 97. c. 2., et 2. Ast perta loca nihi valde "ini Sein: Matth. orae . in Dinecr. ed. 4. 1544, p, 3: $. Valgr. 94h. p. 559., ed. Valgr. Wer dice ade iere nort Wolph Tiguri apud Frosch Acon. 1. Quercet. crt 13 F Pardalianches 1 $ Hook. Br, FI, ed, 1 , Koch. p. xx n .9. p M Wei f D Syng. p. 2113. n. 1. Phytogr. p. 40., DC. Pr. M EET M Ee MN ne Lang. 2, n, 1 D. Pind. aor Herbr., D. austriacum Bent rd v "Ee vulgare Park, Theatr. Jacq. A . 96. t. 350., S E m 3. t. P. "wild. P Grav. Velger, Phytonomat. p. 47. cum dies Engl. IT Sup ppl. - 2654 EL VA A 473. f 5. : 4. t. 89., Sturm Teh 94.. ^ i d Bat. 514., Darik n. Sem. ap 2, p. 458. t. im. T (dubia); Reichnb, Icon. C. 36. t. 958. Tons Ei med. T. 3. t. 152., A y y 4. Clus. demit 622 Main. | er ; Camer, Epit. p. 893. i Dod. dier i i 305-6., Peompt. pasi ar. pl. h. 2, j^ , Lob. Obs. p. 370. f. 3. Icon. t. 649. f. 2. 9i Flor c Jun. es Fruct. Jul. Aug. In mont. sylvat. edit., solum ealeareum. praedilige l Legi in Pyr. lopte. med. supra Luchon ad Casarillas, die 10. Ju 1838. Vivere in Sierra de S.to Domingo testatur Asso, "Mant. Arag. praet. p. 6., et ego credo, natura loci mihi sat cognita. Observavi in Valle de Aran ad Davari circa Luchon; au ud de Benal Fyr. Atax., ad Fonfroide agr. Narb.; in Monseny Catal., idetur Linnaeum ) Sp. 241., una napia yon te "p | inter neo- : nm specierum sub suo D. Pardalianche a, ct b. Duas, e em vo » Species primus distinxit Jacquin, Fl. A., quas D. F ardalianchem, ue : austriacum nuncupavit; tertiam deseripsit Willdenow , iens a g scorpioidem dixit. Synonyma a Linnaeo sub una iam P a TN, haec inter tria Doronica dispertita sunt, ast non eodem m 182 ab omnibus, Obseuriora synonyma fas est relinquere; de Clusianis dieam , utpote qui praestantiora, clariora, quamvis diversimode ab auctoribus citata, ea nobis tradidit. Adduxit Linnaeus ad suum D. Par- dalianchen a, Doron. T. Austr. 3. Clus. Rar. pl. h. 2. l. 4. p. 19., et ad D. Pardal. b Dor. latifol. Clus. Ibid. p. 116. Credere ergo oportet D. Pardal. a Linnaei respondere D. austriaco Jacq.; et D. Pardal. b Linnaei D. Pardalianchi Jacq., quomodo Clusii prolationes apud Jacquin indicant. Willdenow Sp. pl, le. p. 2113-4-5., reliquit D. austriaco prolationem Clusii p. 19., Jacquinum sequutus; ast alterum Clusii locum p. 16. e D. Pardalianche eduxit, retulitque ad suum D. scorpioidem. Ex quo ista permutatio incepit, varia apud auctores de Clusianis synonymis simul agitari. Alterum Clusii locum (illum praecipue p. 19.) fuere qui aut D. austriaco relinquerent, aut ad D. Pardalianchem , vel latifolium afferent, alii ad D. scorpioidem prout illorum libido agitabat, adducerent. Talis et tanta inde confusio oborta est, sive quod penes aliquos aut planta deficerent, aut J acquini splen- didum opus ad consulendum eis deesset, ut incautus aliquis iterum cum Gaertner (Fr. Sem. pl. 2. p. 458.) ad Linnaeanam sententiam reverteret. Hisce perturbationibus omnibus potiorem medelam video, cum Host, Koeh, ad Jaequinum iterum revertendo, quoad D. Parda- lianchen, sive latifolium, et austriacum, relatis Clusii synonymis; D. scorpioidem vero ceu rariorem, vix veteribus notam speciem agnoscendo, cui forte D. 3. Austr. 2. Clus. Le. p. 17. f. 2. Aliquantulum a nobis dissentit DC., utpote qui, in Prodr., retinuit ceu bona antiquorum sy- nonyma a Willdenow relata ad D. scorpioidem, contra Koch, qui ea exclusit, et sunt synonyma ea, quae Linnaeus adduxerat ad suam varietatem b D. Pardal., et istud. D. Pardal. b L. , à Jacquiniano exclusit, et ad Willdenow speciem amandavit, adducens insuper D. Pardal. à Linn. ad D. Pardalianchen Jacq. Caeterum existimo species hasce Doronicorum DC., in Prodr., bene intellexisse, neque fidem praestiterim Koch, qui ima (ei radicalia) folia D. austriaco denegavit: attinuerunt, faventibus Host, Koch, ete. Doronicum lee de figuratum apud Weinmann (I. El.) Phytanthoz. UCM sui, quod Marsdeniae erectae R. Br. respondet, Incertum, et ab ipso Dioscoride huc et illuc versatum nomen, absque animi cruciatu postposui. 183 Doronicum austriacum (Clusii) Jacq. Clus. Rar. pl. h. 2. 1. 4. p. 19. Koch p. 420. n. 4., Bert. 9. p. 311. n. 4., DC. Pr. P. 6. p. 321. n, 5., Dub. p. 263. n. 4., Willk. Lang. 2. n. 1466. La-Peyr. Herbr.; D. scorpioides Benth. Cat. (secund. Clos etiam La-Peyr. Herbr.), D. Pardalianches a Loisel. Gall. D. novum? Pourr. Hrbr. Matr.; D. plantagineum Cohn. Cat. pl. Catal. (pace Willk.). Jacq. A. 2. p. 18. t. 130., Willd. Phytogr. p. 12. n. 41., Reichnb. Icon. €. 26. t. 957., Sturm Heft. 80., et 38. Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In sylvaticis editis. Legi in Pyr. Cantabr. m.* la Rhune, die 14. Maj 1841., in Pyr. or. supra. Mont-Louis au Bach de Bolchera die 20. Jul. 1836. Obser- vavi in Valle de Andorra supra Setcasas. Ex prolatione Clusii a nonnullis adducta conjiceretur hane speciem potius in Graecia repertam fuisse, nisi obstarent praestantiorum bota- tanicorum sententiae. Caeterum Bory, Chaub. Pélop. n. 1443. graviter errarunt dum sub D. Pardalianche b, Clusii locum s.c., et D. Columnae Tenor. una citarunt, : Quidquid dixerit Bentham, in Engl. Bot. Suppl. v. 1. n. 2654., ut errores suos de hisce speciebus (Catal. p. 15.) attenuaret, ego illius criticam e locorum autopsia statui, nec me blandire sinam, ut ea mutem, quomodo forte alius faceret (Bert. l.c. p. 312.) qui non consideraret, in nudo Catalogo, absque nota ulla, indicium omne inferri e locis citatis. Senecio Plin., Matth., Less. SECTIO 1. OBAEJACAE DC. Senecio vulgaris (Theophr., Dioser., Plin.) Trag., Grisl. Virid. Lus., Castell. hrt. Mess. p. 44., L. Sp. Theophr, Hist. pl. 1. 7. c. 8., 1. 7. c. 10., etc. Dioscr. l. 4. c. 95. Plin. Nat. h. 1. 25. c. 13., vel u^ Koch p. 425., ond 1026., Bert. 9. p. 912. n. 1., Gaud. 5. n. 1948., Moris Sard. 2. n. 665., DC. ES F. O p 9H. n, 1, DG. Dub. 263. n. 22.. Willk. Lang. 2. n. 1512. La-Peyr. Herbr., et S. gal- icus La-Peyr, Herbr., partim; S. Erigeron Gesn. (1561.)! S. flosculosus Gilib, Exerc. phyt.. S. dubius Fl. Di rautv., Regel, et Herder. Engl. Bot. v. 11. n. 747., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 2. ". icy t Rans 5,913. Bull. Herbr. Fr. t, 197., Schrank. Fl. Monac. t. 298., Fl. Bat. v. 3. t. 200., Drev., S Ch. pl, Eur, T. 2, p. 1. t. 96., Labr. Heg. Ic. Helv. fasc. 17. t. 5., Berger. disce . k ed. T. 7. P 15: t t 166. : . 401 n. : P, V. . 487. : A EE 885 : (poe p 3, Reiehnb. Icon. C. 96. t. 959. f. 1. Matth, p. 1132., Brunf. Herb. 1. p. 120., Trag. Stir rr dr ars Cad. 285. fig.a, Fuchs, Hist. st. p. 286., Lonicr. Nat. h. crt. 96. C., Lob. Obs. p. 112. ve ce - f. n. t. 225. f. 2., Dalech. Hist. pl. Lugd, p. 575. f. 2., Moris. Hist. pl. Oxon, 3. S. 7, a . 1667.) ; mpt. p. 641. f. 8., Camer. Epit. p. 869. videt., Durant. Herbr. (ed. Vnz. 1667. ©) Flor. et Fruct. per totum ferme annum. Legi in Pyr, Arag. Valle de Broto, ad Otto, die 10. Aug. 1850. Habeo e Tarbes a Deville. i Saporis foenieulacei omnino expers non est, exploratus prius ad Otto, unde speeimina eduxi, mox alibi per Pyrenaeos, et extra. nae species per orbem hac vulgatior, et diuturnior?. Senecio lividus (Tournefort) L. Sp. 4 Jacob. hispan. minus laciniat. , petals. breviss. Tournef. Elém. botq. p. 387. , Inst. d akea viv. Be pPecim. viso in Herbr. Salvador a Gussone Sic. Syn. 2. p. 470-1. n. 3.; et rire 2, p. 666., D c 9. p. 246. n. 4., Willk, Lang. 2. n. 1511.; S. foeniculaceus Ten. Nap., Moris Sard. 7. P.. 5,, 49. D. 262, n. 43 nn tavit: Naud, "pj 13. S. nebrodensis DC. Fr., seductus a Linnae 2 cüm radiis. gnp} ^X8!C. Flor. Graec. Sibthrp. C. 9. p. 54. t. 869., Tenor. Nap. 2. p. fig. extr vix rm Schk, Handb. 3. t. 245., Reichub. Icon. C. 95. t. 962. f. 1. Till. Pis. p. 86. t. 28. fig loai Flor. Apr. Jun, Fruct. Maj. Jul. In Pyr. Arag.; Catal, Atax. Moribus, calidioribus, 184 inter Oma, et St. Féreol, die 13. Maj. 1845. Vidi ex agro Narbonensi lectum a Delile in ejus Herbr.; habui ex Valbonne (Albères) a Naudin. Caulis pedalis, sesquipedalis, obscurissime sulcatus, fistulosus. Folia contrectata odorem foenieulaceum emittunt; saporemve eumdem, magis in caule quam in folis perspicuum excitant; caules interdum eru- beseunt. Achenia striata, sulcata, striis puberulis, veluti ciliatis, aut (si mavis) portio eutis in illis dilacerata, denticulos, vel tenuem alam erosam efficit; caeterum achenia omnia inter se aequalia. Glaucescit planta quae glabra, et crassiuscula est; attamen pili aliquot, sive sim- pliees, sive arachnoidei, hinc inde apparent. Flores semiflosculosi dicuntur in hac specie, ast ego floseulosos eos reperii in individuis Aragonensibus. Sed hoe in hae, non minus quam in speciebus affinibus, variare, facile mihi persuadeo, referuntque plurium. botanieorum observationes. Quaedam individua in agro Rusci- nonensi legi, in quibus locum sibi sumpserat Uredo Senecionis DC. Fr., et Dub., sive Caeoma Senecionis Schlecht., Link. S. vulgaris ex Mahon (Ins. Balear.) in Herbr. Pourr. Matr. asservatus, videtur mihi S. lividus. Attamen considera Cambess. Balear. S. vul- garem, n. 337., neque lividum, enumeravisse. Nonne certum est S. crassifolium Willd. in S. lividum non transire? S. difficilis Dufour, Annal. Sc. Natur. Par. T. 5. (1825) p. 428-30. tab. 11. (nee t. 20), et Diagn. Obs. pl. Esp. in Bull. Soc. botq. Fr. T. 7. (1860) p. 327., relatus fuit ad S. gallicum a DC. Pr., quem acceperunt Godr. cum Gr. Fr. 2. p. 113., Reichnb. Icon. C. 26. p. 37. n. 9., Willk. Lang. 2. n. 1506. b, vel Lang. Pug. pl. impr. Hispan. 2. p. 130, e specimine autentico ab hoc viso in Herbar. Mus., sive Hort. bot. Paris, (ut iste dicit); ego vero dubius haereo, num potior ei fuerit locas ad S, lividum, quod ulterius, si opportunitas erit, discu- tiendum mihi propono. Caeterum pili illi artieulati in sua putata specie, inque S. vulgari á Dufour descripti, in plurimis e Compositarum Ordine speciebus con- spiciuntar, quae observatio non fugerat Guettard, t. 4. f. 1, 2., vel Obs. pl. (in 16.» 1747.) T. 2. p. 359. Speciem ceu "Tournefortianam saluto , quod idem est ae si dicam, me synonyma ab eo laudata non recipere. Haee sunt Senecionis genus Myconi, Dalech. Hist. pl. Lugd. p. .511., cum figura; haec figura non op- pugnaret, sed obstat Dalechampii descriptio, plantam fruticosam, candi- cantem foliisve alienis adumbrans. Alterum S. fol. non lac. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 24. p. 1043. £. 1. quae imitata est ex Dalechampio, sed adposita quoque deseriptione , quae nec eum Dalechampii illa, neque cum relata figura quadrat. S. minor , montan. Castell. Hrt. Messan. p. 44. Gussonio dubius nulli certum esse potest. . Trag. St. h. p. 156., Matr. sylv. sin. fi is Dilenn i i S. viscosus L. Sp. Koch p. 426. n. 2., Bert. 9. p. nl dens n EE aapea rs L M ME 3. - Y d zø. 15i S. vis SS iscos 8. VR z 1 1 pto specim, Jacobaea viscosa Moench., Gilib. Fl. Bat. v. 4. t. 271., Engt. cr 27. Dietr, Fl. Bor. v. 12, n. 837. (radiat.). Schk. Handb, 3. t. 267., Heichnb. leon. 1., et riri f. 2. achen. . Dill. Hrt. Eltham. 2. o. 347. t. 258. f. 336. Dod, Hist- E f $ -); Pempt. p. 641 1., Lobel. .t. 998. f. 9., J. Bauh. Hist. pl. 2. EFi p. 1042., Moris, Hist. pl. Oxon, $. S. 7. p. 106, ELA CT n. 2. ib idees ¿ © Flor. Maj. Oct. Fruct. Æst. Nov. 185 Legi in Pyr. septr. auriger. ad Mijanes, die 19. Aug. 1843. Habeo a Deville ex Mont Sacon; et plantam nanam ab eodem lectam sub le Port de Plan, secus le Riou Mayou. Haee species ludit in Pyrenaeis, ut in Alpibus observabat Hallerus, floribus floseulosis, iisdemve semiflosculosis; sive radiatis, et eradiatis. Observavi semiflosculosos flores ad la Llagone, flosculosos a Ralieu: ad Mijanes, et ad Basibé, supra Castanesa, unumquemque statum pro- miseue reperiebam, unde novi lusus istos non a soli natura, neque a elimate pendere. Senecio sylvaticus (Tabernemont) L. Sp. , Tabrn. Krtb. p. 462. f. 1., Icon. t. 169. f. 1. Koch p. 426. n. 3., et p. 1026. lin. ult. ad p. 1027. Bert. 9. p. 215. n. 3., Gaud. 5. n. 1950., DC. Dub, p. 262, n. 10., Willk. Lang. 2, n. 1513. Obaejaca sylvatica Cass. Dict. Sc. Nat. T. 35. (1825.) p. 274. La-Peyr. Hrbr.? S. lividus Dulae,? Haut, Pyr. n. 1697., Sm. pro certo; Jacob. y i Fl, Dan. t. 791., nan.; cum Fl. Dan. t. 869., et Fl. Dan. t. 1230. Engl. Bot. v. 11. n. 748., Fl. Bat., V. 7. t. 540., Schk. Handb. 3. t. 267. Reichnb. Icon. C. 96. t. 900. f. f Dill. Hrt, Elth. 2, p. 9347. t. 258. f. 337., Rupp. Jen. ed. Hall. p. 177. t. 3. Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. Ex agro Tolosano lectum au Bois de Buzet, habeo a Baillet. In. Pyrenaeis indicavit Bentham (Cat. p. 121.), au Pont de la Fou, Pourr. It.;-au Col d'Estrem (Corbières) Timbal; ex eodem ad St. Plancurd, prope Montregeau, unde specimina dono dedit; idem ad Cerere vidit. S post Hooker apud hune, Journ. of Botan. 1. (1834. p. 210. n. 51.) Cf. Hook. Br. Fl. ed. 1. (1830,) p. 360-1. n. 3. à „S. sylvat. Dietr. Fl. Bor. v. 12, n. 836., facie S, viscosi, eradiatus, mihi non placuit: nec eum citari video a Dietr. A. Fl. March. Hall. elv. n. 59. huie speciei retulit Barrel. Icon. t. 401., eumque suscepit Gaudin le. et Spenn. Fl. Frib. 2. p. 523. n. 3. Bertoloni ab hae pro- latione refugit, nec aliter ego agendum esse duxi: agitur de apennina stirpe, quam nostris commendo botanieis. Ni viderim Dillen retulisse Matricariam sylvestrem Tragi, Stirp. h. Comm. p. 156. sine icone, paucisque. indigitatam verbis, ad S. foetidum, libido fuisset eam ad hane potius speciem evocandi. SECTIO 2.* OBAEJACOIDEAE DC. Vu eio gallicus (Boccone) Linn, Herb., teste Gusson., Chaix apud Boce, Sie, Mel i 2., DG. Pr. P. 6. p. 346. n. 25. Willk, Į 5 4el. p. 76. t. 4t. f. 1. Guss. Sic. Syn. 2. p. 477. n. 12., DC. Pr. P. 6. p. : p. A ng. 2. 1506, S, squalidus Benth. Cat., 'oisel. fall. ed. 2. T. 2. p. 289. n. eddie re 2 n. 8. S. squal. b Bert, 9. 222, n. 8. La-Peyr. Herbr., partim, et S. viscosus La-Peyr. 7 LEN uec unum; S. ditlicilis !Dut.? Jacq. Collect. 5. p. 190, t. 6. f. 2., Reichnb. Icon. C. 26. t. 909 © Flor. Ve : -< Arag., orient., Catal, eum Olea re. Fruct, Maj. Jul. In Pyr. g.) , Ob Legi in Pyr. Catal. a] Puente de Montañana die 13. Jun. pus. Jv ad Aren, ad Escala, al San Romà, ad Abeilla (Conca de AD) ad la Sierra de Gurb supra Espluga freda; ad Elne, Leucate, E flex tatura pedalis , sesquipedalis, bipedalis etiam. Caulis porong ss 7OSUS, fistulosus basi sim lex, a medio ramosus, inferne hirtellus, Perne glaber, Folia subtus interdum pubescentia, ima praesertim, 186 pinnatifida, laciniis angustis, integris aut dentatis, inferiora petiolata, superiora amplexicaulia, et auriculata. Calathi, spectata pedunculorum exiguitate, grandiuseuli, campaniformes, in laxum corymbum dispo- siti. Pedunculi braeteolati, apice incrassati, sub-inflexi. Involucrorum foliola vix glaberrima dicenda; sed ne lucida quidem cum DO., Duby, sed tantum meo sensu, nitidula, demum laxa. Radius primo planus, mox revolutus, emarginatus. Quapropter, perperam, dico, radios integros definitos fuisse a DC. Fr. 4. p. 162. n. 8172., pejusque adhue Loiseleur scribere * ligulis patentibus, ellipticis, integerrimis , Gall. Le. Achenia ad costas piloso-hirta. De identitate speciei a se descriptae cum Linnaeano S. squalido dubitavit Vill. Dauph. 8. p. 230. n. 6. Willdenow, Sp. pl. Syng. p. 1991. n. 59., plantas, remoto dubio, consociavit, eumque sequuti sunt seriptores de rei examine minime solliciti. Gussone, inspecto Linnaei Herbario, S. squalidum Sp. pl. p. 1218. n. 20. ad S. chrysan- themifolium Poiret retulendum esse persuasus fuit, itemve Smith, Engl. Fl. V. 3. p. 433. n. 5. Et rem ita intellexerat Dertoloni ; Amoen. Ital. p. 45., quando in Lueubrationibus suis (Opusc. Scient. di Bologn. T. 4. 1823. p. 329), iterumve Fl. Ital. 9. p. 221. n. 8., Linnaeanae speciei adjungi posse existimavit illam a Villar descriptam stirpem. Ast duarum specierum sejunetionem laudaverat jam Moretti, Bibl. Ital. T. 15. (1819. n. 44.) p. 239., et, quamvis minus perspicue, Brocchi etiam, De’ Colli Iblei in Sicil; Ibid. T. 26. (1822.) p. 62., Gussone Sie. Syn. 2. ps. 475-7. ns. 11, 12., redientes itaque ad Boccone, qui ambas species ceu distinctas in eodem opere tractaverat, Et quum nec ego, nee ullus locum Bauhinorum aliquem de hac nostra specie (ad Monspelium facile obviam) agnoscamus, tune Doccone ceu illius primum auetorem salutamus. . B. ersquamatus Broter., Fl. Lusit. 1. p. 388., ad S. gallicum addu- citur a DC. Pr., sed Broteri descriptio, dummodo exacta sit, de plan- tarum identitate minus suaderet. Certe in planta, ut ille describit late statim a basi ramosa, flores corymbosi non sunt, vix tales in paupe- rioribus, et simplicioribus individuis; illius statura magis prae nostro contractior videtur, vix altior pede. Calyces dicuntur conici, et pube- scentes: corollae radiantes octo revolutae, eae disci quadrifidae, quae omnia dubia movent. Relatum tamen est a Gussone vidisse se in Herbr. Hort. bot. Matrit. specimina ab ipsis Link, et Hoffmansegg missis, in quibus vix ullam a $. gallico differentiam ille percepit, ni fuerit pube- , scentia major in speciminibus lusitanicis; ne dicam et corollarum radios, contra Brotero, non revolutos in istis, quod pendere potest a vitae stadio praematuro, in quo specimina lecta sunt, ut caeterum in com- mun: quoque S. gallico evenire animadvertimus. S. desquamatus Link Hrt. Berol., var. g DC., eadem est planta cum Broteri illa, in qua, ut in nostra, squamae ad ealathorum basim aliquando apparebunt, ita ut denominatio illa fallax eveniat. Quae sequuntur lineae ; à mee longo tempore exaratae , minore hodie opportunitate gaudent; nihiloseeius eas oblivioni mandare nolui. S. gallico similis est S. laxiflorus Vivian Fl. Libye. specim. p. 99 t. 1l. f. 35 qui tamen praestaret bracteis lineari-lanceolatis sub calatho coadunatis , laxumque ealyeulum effieientibus. Bracteae in 5$. gallico potius cordato-ovatae sunt (apice membranaceae, interdum pilifero, 187 struetura valde cum involucri ipsius foliolis conformes), neque sub ealathis involucrum alterum efformantes. Involueri foliola apice peni- eillato-pilosa in jS. laxifloro, quod item se habet in SS. gallico (in S. vul- gari etiam): verum tamen est, quod penieillum istud in postremis hisce stirpibus pedicellatum non est, ut in S. lazifloro suo delineavit Visiani, salva rei veritate in individuis Libycis. Addas quod involucri foliola, in eorum superiore parte plus minus denticulata, denticulis nudis, aut breviter piliferis in S. gallico interdum conspexi, quod nec expressit Viviani in sna figura, ubi illorum unum vitro ampliatum finxit, neque in deseriptione tetigit, quod, num in aliis speciebus affi- nibus interveniat, observandum erit! Caeterum Viviani descriptio a mea planta non recedit, et ambae stirpes annuae in aggeribus arenosis proveniunt, ut ealidiora loca ha- bitare consuescunt. Denique stirpes ceu alteram alterius varietatem, vel synonymon considerant DC. Pr. (a), Guss. Sie. Syn.l. c. (var. macr) pone ipsius Visiani Herbr. inspectione, Bertol. l.c., Cosson; quorum. prior, DC., in hoc peccavit, quod unam cum Viviani prolatione, et cum Bocconiana a nobis quidem in capite suscepta, alteram conso- civit Barrelieri, Icon. t. 262. f. 2., quae ad alienam speciem, ad S. squalidum L., chrysanthemifolium Poir., pro certo pertinet. SECTIO 3.* JACOBAEA DC. Senecio artemisifolius (Penae, et Lobelii) Pers. Syn. Per. Lob. Adversr. p. 333. cum fig. non spernenda. Pers. Syn. 9. p. 435. n. 73., DC. Pr. P. 6. p 348. n. 39., DC. Dub. E $809 n. 3., y Bebe ak: min. cogn. apt 1 p. 96. n. 96., Willk. Lang. a QUT. S. adonidifolius Loisel. Gall. ed. 2. T, 2, p. 939. n. 4f., Coss. Germ. Fl. Paris. p. 420. n. 4, Godr, Gren. Fr. 9. p. 114. S. abrotanifolius La-Peyr. Herbr., et S. coronopifolius La-Peyr. Herbr.; item S. abrotanifolius Colmeir. Cat. pl. Catal., Chaub. Fragm. hot. cr. 1830.) p. 14. b; S. foe- niculaceus Pourr. Herbr. Matr., nec non Herb. Bolos., et S. ferulaceus Pourr. in Herbr. Bolos. wisel. Le, t, 19. Reichnb. Plant. cr. C. 5. p. 51. t. 485. f. 678. Lob. Icon. t. 746. f. 2., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 772. f, infr. 9i Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. In montan. et editis. Legi in Pyr. septr. aurig. ad Ax, diebus 18. Jul., et 13. Aug. 1840. Habeo a Deville ex Valle de Azun. Senecio barbareifolius (Caesalpin.) Krock. Caesalp. Herbr. ' 9 37. p. 500. Krock. FI. Siles. 2, bı erbr. Tornab. 1563. fol. 76. n. 193., De Plants. l. 12. cap. 37. p. 500. baa P. 424, n, wet Wimm. Schles. (1857.) p. 969. S. erraticus Bert. Rar. It. pl. Dec. 3. Hs d 5 a R 1t; 9, $ $ p. 62. n, 8 Amoen. I ^ M a - Ita . 937. n. 19., Koch p. 423. n. 11., Michal. Jur. p. 466. De Nard. 2. n. 070., DC. pr, p, 6. A 349. n. 45. Willk. Lang. 2. n. 1504., Godr. Gr. Fr. 2. p. i (specim. 5 Ambr. Tir. austr, 2. p. 751. n. 13. S. aquaticus Benth. Cat., et Nonnullor., La-Peyr. pa ET Super Br 15 im Fl. part. S. aquaticus Wimm. Grab. Siles., ipso er deg te ^Herbr. * EN l- 7. : oS " . Matr j Priv. Herb, Rum., et Wahlb. Fl. Berg., ex die ny jur Doda, Hamb Cobaea Pourr. Ibid. partim. S. à uaticus b Coss. Germ. Par., b. a Li M? s i Jactbesh b napifolius Meyer Hanov. Colla PEU pop f. 1. Dietr. Fl. Bor. v. 11. n. 742., Reichnb. Icon, C. 96. t. 964 : eht T DEO T G . V. 41. y v i P. d5. t, 357, f 538. Bonann. Panph. Sicul. t. 159. et 55., Cupan. Panph. Sic. 2. t. 157., et 3. "7. LEE 142., ex aliis cito p O Y? Flor, Jul. Sept. Fruct. Sept. Nov. di 29. J B! In Pyr. Cantabr, supra Baigorry à la gorge d'Isqueta , X lectu we vis 115 ad San Sebastiano, die 3. Sept. 1844. Habeo a Deville est zig l'Ouest de Tarbes , et ex vieiniis de Barèges. In Pyrenaeis E tius accidentaiis species; attamen ad Rosas occurrit. Cor atura pedalis, bipedalis, raro ultra. Foliorum margo sub-revolutus adolta E laxus , divaricatus. Radius patens, non revolutus. oem mnia glabra. Loca humida praediligit, reperiendus saepe a 188 fossas, in canalieulis, aut ad eorum margines: attamen legi in agro ubi messes steterant! Sunt qui adhuc cum Krocker biennalem plantam de- clarant, Koch, Wimmer, Moris, Godron, Fuss., Dietrich A.: eis assentior. Bertoloni prius perennem, aut biennem dixerat, qui in Flor. Ital. perperam perennem absolute speciem declaravit, ut ab aliis dictam fuisse video. Contrario judicio Zannichelli, Piant. Vna. p. 141. annuam dicere; cum eo incautus abivit Puccinelli, Syn. Fl. Lue. p. 458. S. hydrophilus Link , Hoffm. Fl. Port. 2. p. 304, videre est an differat, vel quantum affinitatis gerat cum $. barbariifolio. Judieent Argentinenses num fidenter adduci queat ad hane speciem S. major Trag. St. h. Comm. p. 284. n. 2. (sin. fig.) , qui mihi non repugnat, eo magis dum considero affinitatem ejus cum .S. Jacobaea ab ipso Trago indicari ad P- Vix mihi pro hac specie repügnat icon Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 575. f. 2., quam S. Jacobaeae volunt. Senecio aquaticus (J. Bauhini) Huds. Angl. J. Bauh. Hist. E . l. 24. p. 1057. f. 3. Koch p. 428. n. 10., Sm. Enel. Fl. 3. p. 435. n. Hook. Br. Fl. ed. 1. p. 361. n. 7., DC. Pr. P. 6. . 349. m. 46., DC. rpg x 209. n e i "wii — 2. n. 1503. S. DS ned aquaticus II. Gaud. n. 1952, S. Jacobaea Fl. Pa pra US Richt. Lips. ex Car. Saon. Loir., S. ae Sien Mey. Hanov., Jacobaea tira J. euh. Engl. v. 16. ^s 1131., "i A t. 784., Schk. Handb. 3. t. sik d Pas. T. 509. videtur. Welch. Icon. C. 96. f. 2. (pratens.) videtur, Fl. Ba 9. t. 956. Chabr. Sciagr. p. 330. f. 2., Loes. bd p. 199. jh 35. ex Sm., item Petiv. Hrbr. Brit. H mE 2; D x es Aug. Fruet. Aug. Sept. In Pyr. Cantabr. Legi * Jara prope San Jean Pied de Port, die 1. Jun. 1841. Habeo a 'Deville ex le Lac de Lourdes. Biennis est; cf. etiam Monnard apud Gaud. Helv. Syn. p. 135. not.* Senecio Jacobaea (Brunfels.) L. Sp. Brunf, LM A p. 96.? (asserit Sprengel, favet Idee ed. 1536. p. 60, Koch p. 427. n Hook. Br. FI. T 361. n. 6,, Bert. 9. p. 235. "dg js 1052. uti mig S spp F Pa 330. a . 6. p. 50 5» sous Pyr. p. 320. n. 3.. DC. Pr. p. 350. n. iT, Do; D ub. p. nan As * 2 Jacobaea vulgaris J "Bauh. Gae Cas Dict. Sc. nu T. .94. 22.) p. ys de "Herb. S. neglectus Jesv. et S, éracifolios ruler Pd. Suppl. ex Lloyd 2 (e er. nemorosus Jordan: ex Carion Saon Loir.; S. erucifoli illd. Berol. r x Kunth. Ber., S. vr xdiulius Noë pl. exsicc.* 5. ie ; S. trunca dare 5 demdccena ror ex Turcz., refer- Sv. Bot. v. . 606., Flor. Da 944. : ros R : n : o9 t. ga ; , Schk. Handb. 3 DEM i-e . 3. ; Schranck Fl, Monac. t. 101 i Gierik. Wr. Sém. pl. 2. p. t. 17 : É"-— Fl. Bor. Y. 3 , Visian. Fl. Dalm. 2. p , Rehab, Jom C f out, Decs otq. 1868. 142. Matth 133.. Camer. Epit 870 - 2 m); Dod. Pent Hist. st, p. 741-2, fig., D s. p. 113 Son 117. f. I n. 21 f. 4. (laud, quid riak Rat pos DES h "i con E i db "e gi pl. h. 2. I. 4. p. 22. 4. L (iia oro. f. 1. re "Hist. Ta Ord ; "a st Nit 2, $ "T. ae Dolech. Hist. pl. Lugd. p C), 9|. Flor. Jul. dis Friot. scd Li in Pyr. septr, auriger. prope Az au Casteillet, die 18. Aug. 1810. Habeo a Deville ex Cazarilh, et ex Lancéac. izoma praemorsum, e quo fibrae multae radicales exeunt. Caulis pedalis, saepius vero tripedalis. Folia per marginem quidquam revo- luta. Panieula Sub-conferta, scilicet ramis potius strictis, quam diva- ricatis. composita. Radius patens. Flores inodori. Achenia raro in disco glabra. Eradiatum observarunt Vaill. Mém. Acad. Sc. Par. (1720.) p. 296. Molkenb., et Kerb. Leid. p. 153. n. 314., Godet Jur. Suppl. p. 100. cui refert S. floseulosum Jord. ) Hook. et Arn., Babingt.; talem. con- trectavit Jordan etiam, qui ex eo suum $. flosculosum induxit. 189 Generatim perennem declarant: biennis est Gothlandiae, ex Rosen (J. P), et Wahlenb. (G.) Gothl. Pl. rar. in Nov. Aet. Upsal V. 8. (1821.) p. 224.: item apud Kirschleg. Als. 2. p. 475. n. 4., Wimm. .Behles. p. 268., Willkomm Fuss.; et biennem vult Koch l.c., talemque vidit Grenier per montes Juranos, unde evenit ut ei arrideret. nomen B. nemorosi Jord., cui, ceu varietatem, retulit ejusdem Jordani S. semi- flosculosum. (Jur. p. 409-10.). Jacobaea sicea Gilib. Exerc. phyt. 2. p. 164. n. 47., huc relata a Ledb. Ross. 2. p. 635. n. 19., plures, me judice, comprehendit species, Plantiniana figura cum G. Bauhino, ad S. Jacobaeam trahitur; ast ego hanc tutam esse sententiam non credo. unc obvium ad /'Ainsa (Sobrarbe) Don Carlos Camo, pharma- copola, et R. Prof. Botanices atque Universae Historiae Naturalis, in Universitate Oscensi, mecum disceptans indigitabat pro Tanaceto . Ceu optimum vulnerarium praediearunt Aragonenses plures, prae- cipue vero incolae pagi Sallen, qui eo utuntur fricto in sartagine, sive patella, eum oleo olivarum, Eamdem virtutem speciei affini S. Jaccbaeae, alibi tribuerunt antiqui, ut conjicitur ex Brunfelsio; in cancerem quidem laudatae ab Anglis. Itidem commendatur Sen. Doria a Poiret, Dict. 1. P. 108, n. 91. Senecio erucifolius (Rayi) L. Sp. (non Herbr., Huds. Angl. Ray Hist. pl. 1. p. 985. n. 2. (1688.), et Syn. St. Brit. ed. 4. (1690) p. 50. n. 9.; Moehring, Zinn Koch p. 497, n, 8., pc. Pr. P. 6. is i. n. 50. (b). et cum Dub. p. 262. n. 7., Willk. Lang. 2. 4 1498. S. tenuifolius Jacq., Hook. Br. Fl. ed. 1. p. 361. n. 5., Bert. 9. p. 233. n. 16., Gaud. 5. n. 1953. . br., S. Jacobaea Pourr. Herbr. Matr.; partim. S. brachiatus Jord. apud Martr. Not. peg iX p. 47. ; S. repens Dulc. Jacq. A. 3. p. 42. t. 278., ne, Bot. v. 8. Di j V. 3. t. 122., Flor. Dan. t. 1885., Schk. Handb, 3. t. 267., Reichnb. PI. cr. » Icon: C. P t. 960. f. 1, 2. Barr. Ic. t. 153., Obs. p. 96. n. 1075. J Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. à Legi in Pyr. or., Cerdaña, ad Err, die 21. Aug. 1836. Habeo a eville ex Eau bonnes Communior specics praesertim per Pyren. Navarr., Arag. , S. Jacobaeoides Willk, Lang. 2. n. 1499. comparetur eum hujus speciei varietatibus. E SECTIO 4.* SARRACENICI DC. : Senecio altissimus (Pen. Lobel.) Mill. Dict. (ed. 8. 1768. n. 9.). Pen. Lob, Aq 11. (excl. S. Doria L.). S. Doriá Benth, Cat 17, ^C VrSr. p. 124, S. carnosus Lamk. Fr. 2. p. 131. n. 11. (excl. S. . 255., Willk. Jang 2. n. pipi s inl, ed. 2: T. B. p. 242. m, 23. Orteg, in Quer; ors t. m. 08: 5. limonifolius : r DP f. Elem botq. “o Languedoc); i i iifo Dil 4:00); Doria quae Jacob. td fol Ret Ei. p. soo clie, P qos "nis, Limoniitol S r ime iria wd L1. eta 2., et Lob. Ic. l.c. f. Ek. pony Pempt. p. 141. f. 2. ead, J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 24. p. ^ Beiagraph. p. 333. f. 4. Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 1273. f. 4, 2. M Jun, Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. Arag., Catal., orient., Legi in Pyr xus; die 1. Aug. 18455 i yr. Arag. secus flum. Essera, ad Graus, die l. g p Pyr. Catal; ad Tremp Mie 16. Jun. 1846. Observavi ad Aren, ad (Cu sub Ayerbe ld. tos Ibones, ad Huesca, ad Villacamp, Bastus, rte Tremp), contra Pons secus amnem D»rgos, ad Orgama. 'Tournef. Coroll., Boerhaav. T T. 7. t. 05. Lob 190 Planta pulera, statura tri-quadripedalis, erassiuscula, glabra, pallide virens, dives floribus, in eorymbum laxiusculum dispositis. are non percipitur, quam plantam revera pro S. Doria habuerit Linnaeus, Sp. pl. 2. p. 1221. n. 31., patrias Europam orientalem, ` meridionalem, et septentrionalem miscendo , Dilleniique locum eum haesitatione proponens. Nostra species Bauhinis nota, Tournefortio, Boerhaavio, quoque a de la tige, tandis que le S. Doria est toujours glabre. , aracteres omnes, et de acheniis puberulis sub S. Doria a Koch, Syn. ed. 1., 2. exarati, in meo quoque reperiuntur, sed iste Jaequinum citavit, quem ego respuo, et stirpem tantummodo in Germania lectam citat, neque. pro certo habeo characteres ex hae; quin potius e potio- ribus Monspeliensibus a Salzmann acceptis speciminibus diagnosim suam eruerit, ex adverso, in suspicionem veni phrasim composuisse DC. Duby, Bot. Gall, p. 263. n. 17., e speciminibus Europae septen- trionalis, aut e Germanorum libris, dum plantam tantummodo in Gallia australi ille vivere dictitabat. Item de Reichenbachio dicerem, cujus figuram (Icon. C. 96, p. 42. t. 983. f. 2.) vix a mea planta divellerem. Neque Godron (cum Gr. Fr. 2, p. 120., descriptio ab unica tantum specie confecta videtur, : Stirpem meam comparare vellem cum S. caespitoso Brot. Fl. Lusit., vel S. auricomo Link. Miraberis DC. in sectione Saracenicorum confecisse subdivisiones duas, acheniis aut glabris, aut puberulis, et stirpem gallicam, mixtim cum Jacquiniana in prima subdivisione retulisse, insistendo de achentis glabris; evidenter, aut aliorum falsa auctoritate innixus, aut dicendo de specie, quae, pro certo, cum meridionali nostra identica non erat. Senecio nemorensis (Fuchsii) L. Sp. Fuchs, Hist. st. p, 728. Koch 430. ; . ]pestris, $a- : Y Me . - 450, n. 19., et p. 1027. , t. 9. p. 942. n. 23.. S. alpestris mu et nemor. Gand. 5. ns. 1059-90-61. tidal UM +). S. Podi Gmel. , et S. Jacquinianv" Herb ut Willk. Lang. 2. ns. 1478-9. S. saracen. var. La-Peyr. Herbr.; Cacalia saracenica PE "r^r. Matri, et Eupatorium luteum ac Cineraria setifera Pourr. Herbr. Matrit.? Virg. aur. 191 Gesn, Hrt. Germ. crt. 285.? S. octoglossus DC.. ex C. Koch, et Ledb. Ross. Jacq. Obs. P. 3. p. t, 65, 66.. et Fl. A. 2. p. 50. t. 184., Reichnb. Pl cr. C. 3. t, 294. f. 467., et t. 293. f. 460. Fuch el t. 295. f. 468 sarac.; Icon. C. 26. ts. 970-1-2. 'sar., nemor., Jacq. Fuchs.) Schk. Handb. 3, t. 96 Dietr, Fl. Bor. v. 8. n. 564. Fuchs. Icon. ed. 1545. t. 423. Gesn. p. bot. ed. ien, 8. f. 65.?, Dod. Stirp. h. Comm. (1553.) p. 177., Hist. pl. (gall.) p. 107. fig.? ead. Pempt. PHETT (nec 2. Gaud.); Lob. Obs. p. 159. f. 3., Icon. t. 2 TL 5i. - 24. p..1063. f. 1., Pluk, Phyt. t. 235. f. 1., Tabern. Krtb. 2. p. 946. f. 2., Icon. t. 556. f. 1., Dalech. Hist. pl. Lugd. 2, p. 1210. f. 1, 2. — 9, Flor. Jul. Aug. Fruet. Oct. Nov. In Pyr. Atax., et orient., videlicet in Valle d'Eynes, et prope Narbonam, ex Pourret, et ex DC. Fr. n. 3182. (cui vix fidem adjungimus). Denegatur a Timbal. S. Fuchsii Reichnb. cum S. ovato Willd., et S. nemorensi Willd ,ab hac nostra specie non separaverant jam Wimm. Grab. Fl. Siles. V. 9. p. 145. n. 1238. Item species ceu polymorpha a plurimis recognita, talis quoque existimatur a Visiani, Dalm. 2. p. T1. n. 664., qui sub S. Cacaliastere Lamk., Fr. 2. p. 132., cum Linnaeana planta (Cacalia süracenica) ceu varietates retulit S. nemorensem Jacq., et S. Fuchsii omel; nec aliter fecerunt alii, inter quos Ambrosi Flor. Tir. austr. T. 2. p. 471-3. n. 266., dempto S. saracenico L., qui ei bona species est; ef. Le. not. 1.; vix aliis nota planta. SECTIO 5.* CINERARIA Los., Dopox., Caes., Nos. (S. incana DC.). Senecio Cineraria (Caesalpin., Pen. Lobel., Dod.) DC. Pr. Caesalp. Herb. Tornab. 1563. fol. 76. n. 192., De Plants. 1. 12. c. 36. p. 500.; Pen. Lob. Adversr. . 8. DC. Pr. P. 6, p. 355. n. 74., Moris Sard. 2. n. 072. (excl. Fl. Gr.) DC. Dub. p. 261. n. 8., illk, Lang. 2. n. 1496. (it. Fl. Gr. excl.), Cineraria maritima L. Sp., Bert. 9 p. 294. n. 5. C. mar. L. La-Peyr. Herbr.; Senecio canadensis L., S. Kalmii Nutt. ex Schultz Bipont., pone Linnaeani new. mspect.; Ciner, Dod, Pempt. p. 642, n. 3. Reichnb. Icon. C. 26. t, 968. f. 1? Lob. Icon. t. 227. f. 2., 3 Bauh. Hist, pl. 2. 1. 94. p. 1056. (p. err. p. 1058. a quibusd. cit.) f. inter. Dalech. Hist. pl. Lugd. * P. 1334. 1. 1. vix. an var.? Chabr. Sciagr. p. 330. f. 6. J Flor. Jun. Jul. Fruct. Sept. Oct. In Pyr. Atax., orient. maritim. Legi in Pyr. Atax. ad St. Lucie, die 9. Jun. 1839. Ex Port- Vendres Pyr. or. (ubi ipse videram) habui a Penchinat. Si vidit ad Cardona Costa? haec mihi sors non contigit. Occurrit al Cap de Creus. 5 Achavan Abiat Prosp. Alpin. De Plants. Ægypt. ed. 1. p. 37-8. (1592.), €d. 2. (1640) p. 88. 9. fig., ed. Vesling 1640. p. 88-9. ad hane affertur ‘Pociem a Cambessed. Balear. n. 340., quod synonymon mihi adhue emanet, Probabiliter confirmabitur; tunc sane notandum erit antiquis auctoribus quo ue, Lobelius, Johannes, et Gaspar EM ipani, Jacobaeam nuncuparunt, quanto perspicacius illis, qui m Cinerariae sejunctione adhuc perseverant, non solum, sed a Sene- Conis genere non parum removent. . Jacobaea marina Dod. St. h. Comm. (1553.) p. 16., Hist, pl. (gall. P öt. f. 2. Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 1384. (cum figuris), Jacobaea P d. Pempt. p. 642. n. 2. sine fig., recepta est a G. Bau zo m, p. 131. b, nomine Jacobaeae incanae alter. n. 4., post Sen. Çine ferme invitus ille separavit. Videbis quam parum eren stirpe retulit Morison, Hist. pl. Oxon. 3. S. T. p. 109. - laeteriit eam "l'ournefort, nee aliter actum fuisse novi a Syste- sequentibus. Revertimur ad 6G. Bauhini sententiam , et Zeelandiae maritimis obviam, ceu S. Cinerariae Weser ndam existimamus, quam inter Seneciones sectionis Jacobaeae ^ inquirere: hoc ji confirment, quibus major rei dijudieandae op- Portunitas erit. : * 192 Senecio leucophyllus (Tournef.) DC. Cat. hrt. Monspel. Jacobaea irer- iue. yc Se x B pcd pii Elem. botq. p. 387., Inst. hrb. n. 486, DC. ke, p. an sub n ; PUR M 78., cum Du b. p 2. nd. qeu Gall. ed. 2, T p. 240 16 - Godr. ir s: j » m. "wilit, Lang, 1495. incann (non L.) Gouan. Jl y. 67. i *". S . pa almatus La-Peyr. Herbr. s.l., in nus Pula der. Part. pract. Bot. Linn b. 5 au n 382. n. 26, (e locis, in editior, montibus de Setcasas!), Colmeir. Cat. pl. Catal.; Pourr. It. ed. a Timb.; S. canus Pourr. in Her eya ex Eyes Va lle); et Pourr. in Herb. Matr. — Cineraria janrini b Chaub. Fragm. bot. 1830. p. 14. Colla Herbr. Pedem. fasc. 2. Icon. t. 73. f. 2, mediocr. 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editioribus Pyren. orient., Catal, vix aurig. Leg gi in Pyr. or. au Puich Perich, die 27. Jul. 1836., wer Set- casas ad Costabona, die 3. Aug. 1846. Habeo a Deville ex m.* Lau renti, ubi ipsemet vidi. Observavi abunde in summa Valle d Eji, in m.* Cambresdazes, in Valle de Llo, in m.* Canigou, a Costabona, a Caranzà, ete. Abs situ pumilum palmatum, crasso, Sette pallescenteque folio, Barrel. Icon. t. 481., Obs. p. 90. n. 1005. , Herbr. Vaillant hue trahitur a La-Peyrouse, Hist. abr. pl. Pyr. Sup jp p. 134. Reapse hoc bene statutum videtur, ast res semper dalis dim icone exhibente . plantam sterilem, observatione nullam plantae notam, nullumque de loco indicium exhibente. Ibridam, quam dixit S. leucophi o QN LA deprehendit Huet in m.* Canigou; eum cf. Pl. now. Pyr. (18 5. * SECTIO 6.^ CROCISERIDES DC. Senecio montanus (Clusii) Lamk. Fr. 9. p. 130. n. 8. (a). Clus, Pann. A. p. 547-20., An 518. Sen. dede uer L. Sp., Koch p P n. 23., Bert o. 245. n. 25., Gaud. 5. n. 1962. PPP 6. p. 357. 85., ies Du b. p. 20. STE. Doron. et S. Gerardi Godr. Gren. Fr. 2. ps. 121-2. S. Doron., S dee S. Lagascanus 9g, pii forte etiam S. eriopus Willk., Willk, Lang. 2. m, 1485-6-7-8.! S, o La-Peyr. Herbr., et Cineraria montana, cum C. lon em var. La-Peyr. Hrb. Doronicum Columnae, aut Dor. dniflosdm , et Cineraria alpina Pourr. Herb. Matr.; S. vic Lid pa Boiss. Diagn. Ser. 2., ex Jank. Dac. eur. n. 1457., Cineraria ca- aei A s ni "ex N 2 Croat. ; tomentosus Dulac., Jaeq. A. 9. appnd p. 53. t. 45., Rochel. Pl, Banat p. 74. n. 76. t. ES f. 72., Reichnb. Icon. C. 96. t. 979. £ 1., et f, 9. lanat, Scop. cred., Gerari Gall-Prov. » 196. . t. 7. Clus. -— pl. h. 2. l. 4. p. 17. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 25. P. Vo, 2L 1 4. E Barr. lcon. t. 229. sn Io iens Jul. Fruet. Aug. In editioribus. Pyr. septr. med. sub le Port de Venasques, ad l Hospice, die 19. Jul 1838. Habeo a Deville ex VÆEstibe de Luz, Mont Sacon, Neouvieille; ex Pyr. orient. Font de Comps de Herbr. Coder ab ejus filio. Quae specimina perpulera status praebent varios. Obtinuique a Gautier e nemore Ma ato-Fagine ad Mossac (Corbières). Observavi in ys ond) o contra Oñate al Formigal de Sallen; ad Mongarry, au Pic Sat óbhestusa cadunt in individuis pyrenaeis, e tanta eorum varia- tione, quae de lusitanicis, et Do ipsis, adnotarunt Link, Hoff- mansegg FI Port. 2. p. 309. n. 10. « Nostra planta minus anui er angustiora » (qualem offert J. Bauhini figura; caeterum stirps : n Pyrenaeis quoque varians). Peregrinatores alpini omnes pro specie aitain ludibunda agnoscimus. Quatuor a Willkomm putatas species fidenter colligavi, sed §, carpetanus etiam, Ibid. n 1479., forte nil nisi altera varietas ejusdem speciei 193 Senec. Gerardi ad Prades du Conflent, ubi pro certo non vivit, in eireumstantibus vel superioribus montibus facile reperiendus, praebet . unam e tantis formis, quibus luxuriat Coderi Herbarium, ab isto cum parum persuasus fuit, l.c. p. 42. Obs, Cum Gaudin, Loiseleur, et DC in eo nil video nisi I$. montani varietatem, cui proximiora sunt indi- vidua ex Neouvielle, et ex la Font de Comps. Figura S. lanati apud Reichenbach mihi ostendit faciem plantae a S. montano non absimilis; video Bertoloni parum de sejunetione ab hoe denuo persuasum fuisse, quamvis olim in eo, ille quidem pecu- liarem speciem vidisset. Si res tute comprobari possit, tunc ad supe- riores prolationes et illam S. lanati Scop., Koch, Bertol., erunt adjun- gendae, cum figuris Tenor. Nap. 4. p. 124., et 5. p. 229. t. 193. £ L, et Barrel. Icon. t. 361., quod mihi, interim, commode effici posse videtur, tanta est cum forma Gerardi proximitas; nequeattendendum puto Godron, qui ex eorum comparatione deduxit in illo folia translucida, involucrorum foliola sub-subulata, aliasque nugas, faciem Serratulae glaucae ete. Ex- . cludo e Lamarckiana prolatione ejus varietatem b, sub qua iste retulit Barrelieri figuras t. 801., et 146., ad alienas procul dubio stirpes spec- tantes, prima scilicet ad S. brachychaetum? altera ad S. lanceolatum N. In m.* Guara Pyr. Arag. vidi simul crescentem cum Thymo vul- gari, nec miror S. Lagascanum indicari a Willkomm in Peña de Uruel, ejusdem, circiter, elevationis, et compositionis geologicae. Arnica Mollii Schrank Prim. Flor. Salisb. p. 213. n. 7181., de qua nil dietum fuisse a Systematieis compertum habui, inter hujus Sene- cionis synonyma forte impellenda erit. : anas esse putamus subtilitates "Timbalianas, expansas in Mém. Acad. Toul, S. 7. T. 7. p. 47 S. ruthenensis Timb, arctissimam cum S. montano affinitatem habet, ^ quo vix removerem; etiam S. legionensis Lang. Descr. Ie. pl. novr. etc. p. 13. t. 91. Senecio Tournefortii! La-Peyr. * on. Pyren. Persicae fol. glabr. Schol. bot. p. 197., Vaill. Herbr., Jacob. pyren. Persicefol. adrnef. Inst. r, hrb, (desider. Kiem. wey . 4sb. , et Herbr., ex La-Peyr. Suppl. La-Peyr. Lu Pede n E D. 546. n. 16; Suppl. p. 135-0. Loisel. Gall. ed 2. T. P p. Si n. 1a, DO. Pri „ê a-Peyr, | , Wi g. 2, 1 LI P- "s i 88. - . . n. 1484. La-Peyr. Herb., et S. Mp uae ; eyr. Herbr., et S, Saracenicus La-Peyr. Herbr., excl. var.; S. pyrenaeus Pourr., et S. persici- pius Pourr, Her b. Bolos, et Matr. suo Saki S. crassifolio Pourr. Hrbr. Matr.; S. inais oug.?, S, nemorensis a Gouan Il., S, paludosus b Lamk. Fr. Ramd. Bull. philm. n. 43. p. 146. t.11. f. 3. . Jul. 1836. Habeo a Deville ex le Pic d' Eris; specimina ex le Lac * Migouilou posui in Herbr. meo generali. Legebat ille quoque luxu- stem formam ad Dariges, nisi a Corbin habuit, accedentem ad S. nemorensem, Viderunt in m.* Cesy (Ossau), au Mont-laid; au eet ti let, ete, Ego observavi abunde circa Luchon, in valle de Aran edi- re parte, inque valle d Aure; ad Torla, supra Castanesa, supra Set- En ' cirea Mont-Louis , au Canigou, a Caranza, Comabella, etc. xtra Pyrenacos non nisi in Hispania, vix in Lusitania reperiendus. olim. Variat foliis augustioribus fere integris, S. perunt aid eti $ Ita Pourret in scheda Herbr. sui Matrit. Reapse La-Pey ^ Tb Hist. abr, pl. Pyr., speciem duplicaverat, et, quod pejus est, 13 194 errorem suum confirmavit, Suppl. p. 136. Sed nomen aequum, ho merito acceptissimum mutare nolui, eo magis quia illud S. peint Ramd. inditam jam fuerat in speciem e Cap. Bon. Spei; cf. Linn. Am,, Willd. Sp. S. n. 9. Barrelieri figura a La-Peyrouse laudata (Obs. n. 1084. t. 145.) ad suum S. dcr d Hist. abr. pl. Pyr. p. 517. n. 20., cum Boeconiana illa, iei Piant. t. 49. 'ead., relata a Mutel 8. Tournf. La-Peyr. var. foliis duplicato-denticulatis est pee à grandine pereussa, et male habita. o S. paludosi varietate habuerat Lamarek, Fr. 9. p. 129. n. 4. a quo plurimum differt, praecipue vero caule minore farcto, angulato; et glaberrimo; foliis coriaceis, semper perglabris, non argute serratis, sed dentatis, corymbo paucifloro, minusve divaric Confundebat Gouan eum S. nemorensi, sic effa itu us: « Caulem habet simplicissimum sub uniflorum, brevem, idque ratione loci siccioris » Quod sat crassa Minerva dixit. Occurrit frequenter nostra species in locis editis, ibidemve saepe in locis pinguibus, et humidis facie immutata, semperque a S. nemorensi commode distinguenda, praesertim caule semper humiliore, angulato, foliis diversimodo dentatis , inferioribus ovatis, superioribus utrinque attenuatis, corymbo pauperiore, calathis majoribus, radiis exquisite dentatis, acheniorum pappo breviore. » SECTIO 7. THEPHROSERIDES DC. Senecio Mopitus (Ponae nisi Clus.) Nob. ex Gren. Jur. p. 412 amplius suscepto dp Mont, E w Venz. 1617.) p.172., et p. 240., vel Pon. apud Clus. Rar pl. hist. 2. p. lin t p. 49.; cf. a Aug Ver. 3 y 681. 5 sub n uem S. po E C. spa- thrlaciolius et S deren. DC.1 De. 362 141, 112 0. Cineraria lon- gifolia J; acq. A., Bert. 9. P 391. d. longi s1 pngtibnisetlis et aident "Koh s. 423-4. n* 3, ex Bertol.; et Ambr., qui griei — p t Koch (n. »- m addidit. C. ' longifol,, et C. spa- thulaefolia? Gaud. 5. ns. 1957 Mag C. la defen ta Lamk, Te, 25. n. 4. C, " et C. spa- thulaefolia Gmel. Bad. Als. 2. ns. 1996.1. et 1997.) S. 3 19 x . Gr. ų ; 4. - Lang. 2. ns. 1472-3-4. C. een if. La-Peyr. Herbr., excl. var.; et C) integrifolia EaP eyr. Herbr., et C. campestris La-Peyr. Herb.; C. integrifolia Pourr. Herbr. Matr.; Senecio Coderi Schu ltz (C. H.) Bipont. (stat, WR 8. can ntabricus Willk. Sert, (item). S. aurantiacus Philipp. gi E 1.? ^e che siana Host A., C. Helenitis Pourr. It., cum Timb. Mi Jac 9. 81., Wu 48. » Sturn piri EA crecer Pl. cr. ^u 125; f. 2 . 26. t. o £ . E i521 t Bare, d os t, . 206. vix., t. 801.. 2 . Bocc. M . 61. t. 49. f. Pe us. Pann. A. p. i. n. 9. p. 573. fig. su l. hist. 2. I. 4. p. 22. f. inter.: citat. si slbi Tk Icon. t. 347. f. 1.1 T Hist. pl 2.1. 24. p. 1052. fig. 1 ex Lobel. videtur, 9) Flor. Maj. Jul. Fruct. Jun. Aug. In montan., ad marit. etiam (gemein . Legi in Pyr. Cant: abr., in seopulis maritimis inter Socoi , et Andaye, die 10. Maj. 1811.; item in Cantabr. àd:Osses. Secus la Nive, die 2. Maj. 1857.; in Cantabr. septentr. prope Jontory m.? Arghivelà, die 4. Jun. 1811; in Cantabr. merid. supra Ogate, m.* Ureola, die 26. Jun. 1853.: in Pyr. Septr. med. m.* Cagire ld. Escalete, die 17. Jun. zhieris (specimina e nemore de Lespon- dera, ab eo em, posui in pied meo gener). Ex valle de Ossau à Gaston-Sacaze; « ex Pyr. or. m.* Cambresdazes ab amico Jambon: O ; servavi ad arcem le Po d'Uvdas ; in m.* Haya supra Irun, ubi 195 Willkomm suam; in m.* Aloña supra Oñate; iu Pyr. sept. med. au Pic de Gard , in Montney supra Bigorre ete. Au Pic de Viscos vidit Bualé, au Pech de DBugarach Timb., a Perafen Vayreda, Strps variabilis, in primis, quantitate tomenti, dein longitudine petiolorum, forma, et margine foliorum, ita ut quodeunque nomen e forma foliorum desumptum in exceptionem incurrat. Varia insuper se praebet, floseulosa frequentior (ef. DC, Pr., et Gren. Souva. Eaux Bonn. p. 14), rarius semifloseulosa occurrens, in quo statu reperii quidem in Cantabria aw Portalet de Urdos. Agi vero semper de una eademque specie ego quoque existimo, innixus sive meis observationibus, sed adhuc magis eorum, .qui latius speciem observarunt, inter quos me potissimum adjumento juvarunt Bluif et Fingerh. Compend. Fl. Germ. ed. 2. T. 2. p. 369-70. n. 3., Kirschleg. Fl. Als. T. 1. p. 478. n. 12., Meyer Fl. Hanov. p. 296. n. 1. pertinet ad Senecionem sive Cin. spathulaefoliam Gmel. quae ceu syno- nymon S. brachychaeti vel lanceolati a quibusdam existimatur, et merito ut mihi quidem videtur, recognitis hujus speciei varietatibus plurimis. Non me latet Gmelini plantam declaratam fuisse varietatem (b) S. cam- pestris a Meyer Flor. Hanov. p. 296. n. 1, sed iste inter illos est, qui de hisce omnibus unicam statuunt speciem, ut Ambr. FL Tir. Austr. 2. p. 465-7., addita (ut actum fuit a Muff, et Finger.) C. aurantiaca Hoppe, quod mihi nimium videtur. Caeterum S. campestris, nec apud Godr. Gr. Fr. neque apud Willk. Lang. Hisp., recipitur; et si Mutel, alique multi, denique Godr. eum Gr. Fr. 2. p. 123. C. campestrem Fl. Fr., cum citatis auctoribus, inter synonyma recensent S. spathulae- folii, sive lanceolati, hoe parum valet, primo quia agitur de specie ad- modum incerta; secundo quia stationem pyrenaicam non indicarunt, Ergo dimittenda erat illa species e Flor. Pyr., quum locus nullus certus de illa innotesceret. Sub.Trib. 2^ GNAPHALIEAE Less. Ponaea Nob. Carpesium L. Si quis considerabit quae de Carpesio scripsit Galenus (De Antidot. l. 1. e, 12.), qui, ut puto, ibi loquebatur € Valeriana Dioscoridis Flor, Graec., sive sisymbrüfoliae Desf. Choir pl. Coroll. "'l'ournef. (quod confirmabunt ii, qui ad Sidam urbem Pam- philiae hane invenerint speciem, ubi suum Carpesium late vivere dixit Galenus), profecto obstupescet hoe nomen reperiri à Linnaeo, et as- seclis applieitum plantae, quae a Carpesio Galeni longe distat, quaeque diversissima est ab Avicennae, Serapionis, Cordi, Loniceri, et Mat- 196 thioli Carpesiis, quae species Piperis censentur. Negligo Hermolaum Barbarum (Coroll) opinantem fuisse Baecas KRusci aculeati Auctor., quae ab Arabibus pro Galeni Carpesio, vel pro Cubeba sumebantur. Carpesium Caesalp. Herb. Tornab. (1563.) fol. 46. n. 113., De Plnts. l. 4. e. 2. p. 148., nobis, ut Caruel, ostendit Valerianam Phu, strictius ad Galenum accedente Caesalpino. Staret nomen Conyzoidis Tournef. Mém. Acad. Sc. Paris. ann. 1106. p. 86., quod aecepissem, ni nimium remota esset similitudo cum recepto genere Conyza Dioscoridis, alienae tribus, adeo profusum verbum finis insuper infamis. Nec aliud video datum fuisse opportune nomen. Quem honorem inferre studuit Ponae J. Pharmacopolae Veronensi Sehreber (Gen. pl. n. 682.) ferme labefactavit (restituta, et merito, Aubleti Toulicia), ego iterum extollo, genus dicando percelebri Baldi montis illustratori, atque speciei prototypae ibidem detectori. Cernua jure dieitur species calatho praedita cernuo, et cujus auctor primus in opere suo cernuum, vel demissum Clusio imprimendum tradidit. Falso indi- cata editio Veronensis anni 1595. in Bibliotheca Marciana, Veneta, non extat, ut me certiorem fecit ejus praepositus Valentinelli, litteris mihi comiter datis, die 19. Mart. 1873 Ponaea cernua (Ponae) Nob. Pon. Bald, (ed. Venz. 1617.) p. 171., et in Clus, Rar. pl. h. 2. p. 335. a lin. 2. (1601.) Carpesium. cernuum L., Koch p, 397. n. 1., DC. Pr. P. 6. p. 281. n. 1., Bert. 9. p. 172. n. 1. Gaud. 5. n. 1934., DC. Dub. p. 274., Willk. Lang. 2. n. 1368. C. cern. La-Peyr. Herbr. Jacq. A. 3. p. 2. t. 204.. Schk. Handb. 3. t. 244., Lamk. Ill. t. 696. f. 1., Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 387. t. 164. f. 4., Reichnb. Icon. C. 26. t. 983. f. 3. Barrel. Icon. t. 1142., Column. Ecphr. p. 251-2. fig., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. p. 48. n. 27. t. 5. f. 4. n. 26 9, Flor. Jul. Aug. Fruet. Sept. Octobr. In montan. sylvat. Pyr. Olot juxta amnem Ridaura, unde citat. Quer. FI. Esp. T. 4. p. 4134 Et Iserne detexit ad Baget, supra Olot; ad Sogaro Vayrd Flores centrales hermaphroditi, quinquefidi, insignes copia glandu- larum, e quibus materies oleacea exsudat. Simlera N., Cruciata Herbar. Gallr., Leontopodium R: Br. Per- suasus de hoc, quod Leontopodium Dioscoridis, l. 4. c. 129., prorsus ab hoc differat, pace Matthioli, vel eorum qui eum laudarnnt, nomen illud relinquo et genus Simleram nuncupo a Josia Simler, qui anno 1574., Tiguri librum edidit, Valesiae et Alpium descriptionem, in quo opere ex Gesnero, Aretio, et Fabricio plura de plantis tradidit, de hac quoque specie loquutus, ut refert J. Bauhinus Le. Nullum aliud nomen eongruenter supponendum reperii, ut novum evitarem; nam SIC Cruciatam. | Herbr. Gallr. intelligo ex Ruellio De Natur. Stirp. ! 9. c. 130. p. 844. lin. 41., nomen apud alienigenas diversissimis impo- situm plantis , ut male sonans, ita ambiguum est. Multo minus Gnaphalium induci potuisset, quia Dioscoridis illud est JDiotidis mart- mae. Gelasonia negatur, co quod, projecta ab Adanson, incerta, et e apicchia Italorum comprehendit species generum af- nium, Cudweedia ex anglica voce Cudweed labitur in hune eumdem errorem, Germanica , et Belgica nomina adhuc magis, prae eitatis, 197 barbara forent. Gnaphalinam proponere mens fuit, sed non erat necessarium. De Leontopodio Dioscoridis aliquid sub Evace dicam. Jaeterum rejieciendum est quidem Dioscoridis nomen ceu specificum pro alienis plantis, quomodo maxima usus licentia fecit Hooker fil. ad designandam speciem. Novi Orbis Helichrysum Leontopodion , Fl. [5 New Zeel. p. 141. n, 2., quod vix leontopodioides dicere potuisset e speciebus Dipsaspide Hydrocotyle, Microsciadio Saxifraga, Hypolepide Millefolio, etc. Simlera alpina (Ruell. Calzolari) Nob. Ruell, s.c. Calceolar. apud Matth. in Dioscr. ed. Valgr. infr. ĉit. Leontopodium alpinum Cass, Dict. Sc. Nat. T. 25. (1822.) p. 474., DC. Pr. P. 6. p. 231, n. å., Willk. Lang. 2. n. 1359, Gna- phalium Leontopodium Scop. Carn., Koch p. 400. n. 7., Bert. 9. p. 154. n. 17., Gaud. 5. n. 1929, DG. Dub. p. 270. n. 12. Gn. Leont. La-Peyr. Herbr. Leontopod. Matthioli Dod. ; L, sibiricum Cass. est var.? et. Ledeb. Ross. Jacq. A. 1. p. 94. t. 86. (mal. color. ;, acq. : à È 56., t. 81. f. 3. luxur., Schk. Handb. 3. 267., Reichnb. Icon. C. 26. t. 947. f. 2., Sturm Heft 38., Verl. Pints. alpns. p. 242, t. f. 1. Clus. Pann. A. p. 494-5. fig., et p. 496., Rar. pl. Hist. 1. 3, p. 328., Lob. Obs p. ih fy- Icon. t. 484. f. 2., Dod, Pempt. T 8. f. 3... c Ei j f. VII. Matth. p. 1193., Durant, Herbr. (ed. Vnz. 1667.) p. 239. f. 2., J. Bauh. Hist. pl 3.1. 26. p. 161, f. 2., et ; 3 a 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. Oct. In Pyr. med. editioribus. Legi in Pyr. Aragon. m.* Montinier, supra Bielsa, die 28. Aug. 1845. Habeo a Deville ex le Pic de Gabizos, ex le Tech du Lidou (Azun), ex le Pic du midi d Arrens; lectamque supra les Eaux Bonnes de ultimis ab optimo amico collectis plantis; Habui quoque a Revolf ex le Pic de Ger. Vivit in editiori parte vallis Lienz supra Gavarnie, supra Dareges, in m.e Pic de Cesy, et Aucupat (Ossau); ad le Port de Saleie percepit Arondeau. Ego eam late observavi a la Peña Mon- fanesa, in m.* Turbon, a la Peña de Mondaruego , ad Basibé supra Castajiesa supra le Plan d'Aragnouet, in m.* Llaurenti. Placuit genus proprium, neque unionem eum insequenti Antennaria, duce Gaertner, minus vero tria cum Gnaphalio una comprehendere, ut opinatur Visiani, Consider. Gen. sp. p. 3l. Stirps pulcherrima, facie sat singulari, et spectanda. Involuera apice glabra, nigrescentia, lacera. Perperam annuam eam declarant - Duby. Curiosum est quod de ea scripsit Scopoli: « Est... haec planta polygama, capitulo medio Gnaphalii, lateralibus vero Filaginis, ut generis utriusque adfinitas eo clarius appareat » Ann, Hist. Natur. 2. (1769.) P. 63.: ef. et ejusd. Introd. ete. n. 421., ubi Stoebem L. vult. : Rectius Roth: « Florum structura singularis, et a congeneribus di- versissima » Germ, 'Tentam. 2. . 374. « En la peñas de la marina de Rosas en Cataluña vitam vivere dicit Palau y Verder. Part, pract. bot. Linn. V. 6. (1181.) p. 694. n. T., longe a veritate pro certo. Dixisses Evacem pygmaeam | Persoon ei fucum fecisse ; sed hancine speciem ipsum agnovisse percipies consulendo ejusdem operis pag. 690. n. 1. Quid ergo? Antennaria R. Br. Antennaria dioica (Fuchsii) Gaertn. 7 Fuchs. Hist. Vi p. 606, p. 269. n. 5., Willk, Lang. 2. n. 1357. Gnaphalium dioicum DG PEF G a ues - Sp., Koch ; b. p. 969. n. 10. Gn. dioic, : P. 400. n. 8., Bert. 9, p. 151. n. 16., Gaud. 5. n. 1927., DC. Dub, p. La-Peyr, Herbr.; Ant. parviflora Nutt. Trans. Amer. phil. Soc. est var. ex Torrey, et Asa Gray 198 Pen. Lob., Helichrysum montanum Tournef. Rupr. Lighf. Fl. Scot. p. 470. n. 1. t. 20. fie, 1.. Engl. Bot. vs 4, b. 967., P. Dan. t. 1228., Sturm Heft 38., Schrank Fl. Monac. t. 223., FL Bat. v. 8. t. 589., Dietr. Fl. Bor. v. 10 684., Bull. Herb. Fr. t. 325., Gaertn. Fr. Sem. pl. 410. t. 167 d 62 : asc v. i . 62 í — ? J © ge g B "d p m è Q P de e m , itas p. 202. DE Lob. Icon. t. 482. f, inter., item Icon. t. 83. : d Clus. Rar. pl. h. L. 3. p. 2 f. 1. Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. 8. f. 69.?, Dalech. Hist. . Lugd. 2. p. 1098, f t. h. crt. B f1. 9, Flor. Maj. Jul. Fruct. Jun. Aug. In montan. editis, egi in Pyr. or. monte de Ceret supra Reynes, die 1. Jun. 1843. Habeo a Deville ex Ripagne. Observavi supra Gavarnie, el Puerto de Canfranc, supra balnea de Panticosa, supra Luchon; a la Pena d' Uruel yr. Arag., supra Setcasas, iu m° Peguera, ete. Perielinia magis prae illis individuorum Svecicorum lanata in py- renaeis praedicantur a Zetterstedt, Pl. vasc. Pyr. principals. n. ; In montibus Italiae borealis occurrere etiam hermaphroditam testatur Pollini Ver. 2, n. 1637.; c£. Linnaeum etiam Fl. Lapp. n. 302., Dillen. phem. Nat. Cur. app. ad Cent. 5-6. p. 78. Antennaria carpathica (Ovid. Montalban.?) R. Br. Ovid. Montlb. Hort. botanogr. Ind. p. 42., Iconogr. 3. p. 205, videtur. Bluff, et Fingerh. Compnd. F). Germ. ed. 9. T. 9 38. :4.,:DU. Pr. P. 6. p. 0003., illk. . $& h DO Gnaphalium carpathicum Waklenb. Fl. Carp. n. 843., Sommerf. Suppl. Fl. Lapp. p. 33., Koch p. 400. n. 9., Bert. 9. p. 147. n. 13. G. alpinum Gaud. 5. n. 1928. (b), Loisl. Gall. ed. 2. T. 2. p. 225. n. 9.1, DC. Dub. p. 270. n. 11 partim. Gn. alpinum, Ovid. Montlb., Vill, sso, La-Peyr. Herb., Benth. 3 ieb.; G. minimum Burr in Herbr. La-Peyr. Wahl. Carp. t. 3. pl. luxur. Reichnb. Icon. C. 26. t. 951. f. 4, 5., Sturm. Heft 38. 9, Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In editior. Legi in Pyr. or, ad cacumen montis Cambresdazes, die 11. Jul. 1836. Habeo a Deville ex le Pic du midi, ubi Ramond legerat. Au Pic de Ger legebat Gaston Sacaze: au Port de Venasques, ubi videram, de- cerpsit meceumque communicavit Grenier; au pas d' Escalette Pyr. Arag. observabat Lange. Ego vidi supra Castanesa, in m.* Maladetta, au Llaurenti, ete, Distinguendam speciem ab A. alpina agnoverat jam- Pourret, qui l.c. in scheda scripserat « Gnaphalium minimum Pourr. A Gn. apio separandum. judico propter diserimen, quod reperitur inter hoc et speciem Linnaeanam a celeberrimis viris Haller, et Allioni olim mecum commu- Saltem in Fl. Ital. illa non enumeratur, et Helvetica denegatur à och p. 400. sub n. 8, lin. 9., flocci faciens contrariam Gaudini sen- tentiam, l.c. a. Asso loca, quibus me refero eunt Enum. Arag. n. 180., et Mant. Arag. n. 1129, " Dasyanthus Nob. Gnaphalium Don.; Dioscoridis nomen Diotidi Desf. restituo, sub quo genere, faeti rationem reddo. Propositum voca- bulum florem molliter pubescentem sonat, quod hujus generis speciebus generaliter convenit. Ejus ideam dedit Dasyranthus Rafinesque, Gna- phalii Auctorum synonymon , cujus signifieatio e graeco non facile percipitur. SECTIO 1.* GENUINI (DC.) Nos. pue conglobatus (Caesalpin.) Nob. Cae Ierbr. Tornab. 1563. fol. 79. n. 202., De Pints. l. 12. 14. p. 484. (Chrys. l. 7.) uapbelilm tci album L E: ; Koch p. e: n. 6., Bert. 9. p. ^u. n. 11., Moris Sari, 2. 1. 041., Gaudi 5. n, 192., DC. (6. p. 290; 4 53... et cum Dub. p. 269. n. 4. Willk, Lang. 2. . 1352. Gn. lut. alb. xi -Peyr. Mere. et G. porcos La-Peyr. Herbr., excl. var. , A vadum Miis. y^ Soland. MN. ex Hook. fil. New, Zeel., G. moscatum A. Cunn. MN., DU, Pr., ex Hook. Fl. T asm. elii ds Gray Pl. Fendl. n. 519. (non Hook. et Arn n.) ipso fat. wr P. Wright. ge 396. ; G. 3: mills Salisb. Pr.; G. pou Lamk. Fr., a quo denomin. susce vis Gn. mexicanum in hahai; hrbs. Engl. Bot. v. '44. . 1002., Flor. € t. 1702., Fl. Bat, v. 10, t. 778., uo Fl. Bor V. 11. n. 768., Tenor. Fl. Nap. 4. "Syll. p. I. A P 221. t. 194. Ll. Reichnb. Icon. E f. 1., Sturm Heft 38, Lob. Icon. t. 485. f. Eph. r9 p 329. f. 1:3. Bauh. Hist. pl. 3. l. 26. p. 160. f. 2., Barr. Icon. t. d [5s Pio t. 31. f. 6., Moris. Hist. pl. "Oxon. 3, S. . p. 88. t. 11. f. 7. innumer,, quae 20. in tex © dw Jul. Ang. Fruet, Sept. Oct Legi in Fyr. or., Conflent, supra Prades ad ruinas coenobii mona- corum olia S. Michaelis die 23. Sept. 1843. Habeo a Deville ex la Gleiziette d'Ouz Foliola iiv ctaeioe um non sunt acuminata, uti ea declarat Candol- leana phrasis, Pr. l.c., quin generatim obtusa, vix eorum aliqua acuta occurrentia., Dasyanthus uliginosus (Tabernaemontani) Nob. Tabern. Krtb. 2. p. f. 4. Alior. autorit.e, mihi vix sustinenda. dido iridis d uro L. Kon P. a. n. 5. pia 9. p. 150. n. 15. (excls. Lobel., et Dod. prolats.); Gaud. 5. n. 1925., DC. Fr - p. 230. n. 56., DC. Dub. p. 269. n. 4., Nillk. I ang, 2. n. 1353, G. ulig, Ee Herbr. G. Unionis Schr T Bipont. pl. Schimper. Abyss., ex Richard A.; poa : Agpaticum Rupr. Ing n. 334.; G. medium Tabrn, Ic., G. Bauh. Pin., et Basil. p. 154 à. vulgare humifusum Paillot SR p 123.; G. cas zegg Gilib. PN Ae Engl, Bot. v. . n. ; Flor. Dan Fl., Bat, t. e Dietr. Fl. Bor. v. 11. n. 771., Reichnb. Icon. C. 26. E 947. f. 9., et 3. glabr. Tabern. oe 1. 390. f. * © Flor. Jul. Sept. Fruct. Sept. Oct Legi in Pyr. Catal. ad Camprodon, die 31. Jul. 1846.; habeo a Deville ex Cap-vern., Fratres ames Archiv. Fl. 1861. p. 311. n. 501., Gn. pilulare Wahlenb. Lapp. n. 383. t. 13., contra 2 aliosque , bonam esse speciem adon eamque in ' Pyrenaeis, nec D. uliginosum , vivere testantur, Buil. Soc. botg. Fr. T. 9. (1862) p. 233. ; ns adstipulatur Perard, Bull. Soc. bota. Fr. T. 11. (1870.) p. 102., qui locum in Py- rTenaeis, ad Lourdes citat ex Boutigny, Devilleana statione Cap-vern, parum "Mibi fibi. In D. uliginoso achenia dicuntur glaberrima, muricu- vg in D. pilulari, Sed quum ego pluribus locis, ad Bagneres de Bigorre, St. Girons, ad Luchon, alibique Te glaberrima viderim, tum atoa susceptam mutare . pilularis ramum, et achenium delibes vid Reichnb. le. fs. 4-19. Putata Species, spectata Paane mo denegatur a pesa 18. " glectum So oy. Willem., sive Oglifa E Godr. Lorrain. 9. P. 36., no sse genuinam speciem, sed prolem hybridam, matre D. uliginoso, patre 200 Xerotio subulato sustinet Billot, Flor. ol. bot. Zeitung 1847. n. 11. Ad- versatur Crépin, qui stirpem fertilem esse asserit, altero parente (X. subl.) apud eos absente: ef. Bull. Acad. R. Belg. Ser. 2, T, 7. (1859) p. 105. Ad nostram speciem quidam adducunt, et adhue Sm. Engl. Fl. V.8. p. 417. n. 7T., et eum eo Bertoloni lc., Morison Hist. pl. Oxon. 3. S. T. p. 92. t. 11. f. 4. n. 14., (parum a Gerardiana remot.), ast eui bono? Nihilo inservit descriptio, synonyma allata trivialia sunt, et tam mala icon est, ut merito pro quacunque specie praetereunda foret, nisi ipsa sese ostenderet pro imitatione Plantinianae figurae, quae, me judice potius ad Filaginem arvensem adducitur. Sed animadvertendum erit, num majori commodo adduceretur ad D. pilularem , quod vix crederem; nam, si recte video, haec est male observata varietas, mor- ‘bosa, fortasse, D. uliginosi. G. melium G. Bauh. ; Comell. Holland. 45.. Linnaeus in Flor. Belg. Filaginis arvensis credidit, sed loci au- topsia Gortero docuit illud revera (cum G. Bauhini loco) ad D. uli- ginosum spectare; cf. Fl. Belg. n. 661. Caeterum hoe idem jam con- firmaverat Haller, Helv. n. 151., specimine Bauhiniano recognito. Dasyanthus sylvaticus (Tragi) Nob. D TE Stirp. h. p. 331. fig. extr. maj.; Sm., et mea sentent., Caesalp. Herbr. Tornab. 1563. fol, 80. n. 205., De Plants. 1. 12. c. 14. p. 485. Chrys. in mont. Gnaphalium rectum J. Bauh. Sm., Cass. T. 19. (1891.) p. 121., Bert. 9. p. 144. n. 13. G. s i i2 ; b : ) C PBPOgdDnnm 64,, DC. Dub. p. 269. n. 2, b, Willk. Lang. anum Boiss, Reut, pl, c Dict, Sc. Nat. 2, n. 1354. G. Sylv, La-Peyr. Herbr. partim; G. carpet exsice.; G. maj G. anglicum Ger. Boce, Herb. Frans.; G. spadiceum Gilib. Exerc. phyt., Helichrysum spicatum Tournef., jq ; Omalotheca sylvatica Schultz fratres Arc - Flor., Gamochaeta sylvatica Wedd. And. Eogl. Bot. v. 2. n. 194, Fior. Dan. A -, Schk. Handb. 3. t. 243., Fl. Bat. v. 6. t. 428., Labr. 9 5 p. 151. n : 4., Scop. Ca CESE. d. CE «t. 56. 2 ; : t. $1. f. 1, et t. 952, f.a 1-6. fl. anal.. Dietr. Fl. Bor. v. 11. n. 770. Matth. p. 1194., J. Bauh. Hist. FÉ 3. 1. 26. p. 160. f. 1., Ger. Em. p. 639. f. 1. Tabern. Krtb. 2. p. 780. f, 3., Icon. t. 390. f. 1., Pen. bel. Advrs. p. 202, f. 4., Lob. Icon. t. 432. f. infr., Dalech. Hist, pl. Lugd. 2, p. 1344. fig. 1. Lad Legi in Pyr. Cantabr, supra Lecumberry in Ericeto contra pagum, die 19. Aug. 1841.; in Pyr. septr. med. sub Aspé, ld. Sansoné, die 18. Aug. 1858. Habeo a Deville, ex Couyeac de l'Amouich, et ex ne- moribus ad Bar?ges, hune forte a Corbin lectum. Caulis basi adscendens, nec stricte rectus, aut erectus. Dasyanthus fuscus (Daleehampii) Nob. Dalech. Hist. pl. Lugd. 9. p. 1125. f. infr. Gnaphalium sylvaticum Sm., Cass. Dict. Sc. Natur. E M H o p. 121. G. sylvat. b Wahl., DC. Pr. E6 ; 232 n. 64. (mut. Sm. prolat.oJ; = g Gand. 3 H “A. . e : per i im 9. n. 1355. (illa var. ang rv., Wimm. Schles. (1857.) p. 264., Willk. Lang. 2. n t norvegicum Gunn, No nstif. dubia). God. Jur. p. 370. sub Gn. sylvat. G. norveg. et G. Hoppeanum? Koch p. 399. S Lime M Mars esi a . 2. p. 142. v dá La-Peyr. Herbr. partim ; D nor ratrs. Archiv, Fl. Flor, E ine | OH ` ` gi Reichnb. Icon. C. 36. t, 949, ș, g, 0T" Dan. t. 254., Engl. Bot. v. 13. n. 913., Sturm, He Y Flor. Jul. Aug. Fruct. Aus. Sept. In Pyr. septr. med., edit. . Legi in Valle d Aspe editiore, contra Paglietta, nemore las coronas, die 18. Aug. 1858. Habeo a Deville ex is Tae di Gaube, supra Cau- . terets; Ramond Pic du midi n. 93. vidit à la cabane de Reboul: Timbal Planta jrenaea cum Scandinavica omnino similis praedicatur a Zetterstedt, Pl. vasc. Pyr, principls. n. 101.; cum Islandica a Ramon £. ut ego quidem dubito, num revera propria sit species? Haller, Villar, Wahlenberg , Spenner, Fries et Brotero, Gaudin, Ledebour, 201 Hooker et Arnott, DC. conjunxerunt! Itemve Facchini, eum Ambrosi, Fl. Tir. austr. 2. p. 446. n. 241.; cf. et p. 150, Faechinii notam. Quidquid fuerit, hujus stirpis affinem sese offert Das anthus, sive Gnaphalium purpureum L., cujus figuram nobis praestitit eximius Dillen ; Hort. Elth. p. 131. t. 109. f. 132. : Caeterum nomine generico Gnaphalio suscepto pro nulla. harum stirpium sylvaticae denominationem recipi poterat, nam, recte obser- vante Drejer, Flor. excurs. Hafn. p. 265. sub n. 818., ceu collectivum nomen exiit, ineptum, et ad confusionem ducens. Placuit, pro harum postrema Lamarekianum e calathorum colore desumptum, Dict. 2, p. T57. n. 70. (Lob. excl.) Stirmpem ego in m.* Cambresdazes , ubi in- dicant Godr. Gren. Pr. 2. p. 88., non vidi, eamque tantummodo in Pyrenaeis septr. med. percepi. Nec Zetterstedt loca Pyr. Arag. citat et situm la Maladetta non patet a quo sumpserint Willkomm, et Lange. Ast concedo reperiri posse in Pyr. Arag., et cum istis proximioribus Catalaunieis, nam "Timbalio fideo.. SECTIO 2. QMALOTHECA (Cass, DC.) Exp. Dasyanthus supinus (Boccone) Nob. Boce. Sic, Mel. p. 40-1, t. 90, f, 1. Gnaphalium supinum L. Syst., Koch p. 399. n. 4., Bert, 9. p. 148. n. 14., DC. Dub. p. 269. n. 3., Willk. Lang. 2. n. 1356., Sommerf. M. Fl. Lapp. ps. 32-3. G. supin., et G. pusillnm Gaud. 5. ns. 1922-3., Loisel. Gall. ed. 2, T. 9. p. 225. ma- lotheca supina DC. Pr. P. 6. P. 245. G. sup., et G. pusill. Le-Peyr. Herbr. G. unifi . ]t.? G. alpinum Lightf. Scot., G. pusill. Haenk, Schk, Schk. Handh. 3. t. 250, ep Scot. p. 470. n. 20, t. 90, f. 1. (pl. glabr.); Engl. Bot. v. 17. n. 1193., Sv. Bot. v. 10. n. 716. glab., . 332. ichnb. Ícon, C. 96, t. 952, f. 2., et f. 1. (Hopp.), Krock. Fl. Siles. V. 9, P, 2. n. - var. pusill, Scop. Fl. Carn. ed. 9. T. 9. n. 1048. t. 57. 9) Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editior. Legi in Pyr. or. Valle d'Eynes ad ejus summitatem, diebus 25. Jul., et 18. Aug. 1836. Habeo a Deville ex le Turoun de Castbre, ex la Coste de Gangarou, et ex Escoubous. Hujus speciei individua pyrenaea, generatim, valde magis tomen- tosa sunt prae Helveticis a me visis; num magis quoque tomentosa Sint prae Anglicis, et Germanicis, eodem fundamento dicere nequeo, sed conjectandi facultatem donant modo citatae figurae Lightfoot, seu ccm Sowerby, Gouan, Wahlenberg, Schkuhr, Krocker. speciei magna quoque est cum Dasyantho erecto, cujus varietatem suspi- cabatur Ballardi apud Allioni, FI. Pedem., quem adversatus est Smith me Pr. 2. n. 2040., ut ego Timbali sententiam adversor, qui G. supinum aut formam nanam D. fusci existimat, Pl. Peña blanca 1861. p. 2. IX mihi persuadere possum, G. Hoppeanum Koch, p. 399. n. 3. (G. supinum Hoppe apud Sturm l.e., Reichnb. Le. f. 1.) revera pecu- larem speciem sistere, eumque potius cum D. supino comprehendendum censeo; nec cum Ambrosi, Facchini, cui denique accessit Timbal, ad G. fuscum adductum persuadet. Conferatur Euchiton decipiens Cassin. Dict. Sc. Nat. T. 56. (1828.) P: 217. sive Gnaph. decipiens: DC. Pr. P. 6. p. 236. n. 81. de- tectum a Cassini in Herbr, Mérat inter plura D. supini specimina, Per Galliam lecta, huic simile, tantummodo sese, pone calathi analy "Py diversum detegentem, ovariis, et inde acheniis ob-compressis ellipticis, neque Sracilibus, et cylindrieis, corona pluri, neque uniseriata. Num 202 reapse agatur de planta gallica , vel de exotica stirpe, aliquo casu inter specimina D. supini in Herbario Mérat fortuite illapsa subse- quentes inquisitiones 4 docebunt, vel aliquo modo rei curiositatem plane et aperte declarabunt Filago Fuchs., Dodon., Tournf., Vaill. SECTIO 1.* GIFOLA (Cass) DC Filago vulgaris creen Lamk. Fr. 2. p. 61. uchs. Hist. e p. Pew t4 ago germanic a L. Sp., Koch p. 397. n. 1., Gaud. 5, n. 1930. (a); Moris Sard. 2. n. E 5p» 6, p.947. h:4. eA Willk. pi 2,1. 1334., Godr. Gr. Fr. 2. p. 191. cum F. (mtis paginae insequentis). Gnaphalium germanicum J. Bauh. , Huds. Angl., Lamk. . Dub. p. 269. n. 7. (a). oie agr Cass Dict. Sc. Nat. T. 18. (1820.) p. 531. Gn. erm, La-Peyr. Harbi, et Micropus er eyr: Herbr. artim ; Fil. german. Pourr. Herbr. Matr. partim, et F. montana Pourr, Ibid., meh et F. arvensis Uis id., F. eriocephala Guss. Sic. rar., dein ab ipso auctor ^ praeterita. F, apiculata Sm. (9.) F. lutescens, et F. canescens Jord. me plur. botanicor. consensu; G. vulgare Matth. Camer., Tabern. Icon, pr od F. lanugi- Mass ; Benth. Cat.; F. m nieropodioides ME Pug., et cum Willk. 1337. t "Engl. Bot. xi Curt. Fl. Lond. ed. Grav. t 8; prs Y E Wi. Schk. Handb. 3. t. 266. (eabiior gen Germ. Ann. Sc, Nat. Par. j^^ ECT. (1943 ) p. s 86 t. 13. f. D., item Flor. Par. . 96. f. B., Sv. Bot. v. 10. n. 661. vix, Sum d Heft 12, i . 420., G à ir. y ioa kr H ;p. 404. t. 160. f. 8., Guss. pl. rar. Sic. p. ord. Obs. pl. nouv, rar. fasc. 3. p. 201-7. t. 7. fae B, A, D, (can., lut., Deos Reichub. Icon. C. 26. t. 945. f. 1. Matth. p. 861., Camer. Epit. p. 606., Fuchs. Icon. ed. 1545. p. rag. St. h. p, 331. f. 1. M Obs. p. 255. f. 1., Icon. t. 480. f. 2., Dod. Pempt. p. 66. f. 2., "Talon, Krtb. 9. p. 780. f. 9. Icon. t. 289. f. da M cd Hist. pl. 3. 1. 26. p. 158., Zannich. Venz. E 100. t. 114. f. 1., Dalech. ME pl. lag. 2, p. . f. 1., Moris, Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. pow tM io, Lonicer, Nat. h. crt. 474. C. f. 2. (*) Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. Praediligit solum calcareum. Legi in Pyr. sept. med. ad Martres, die 2T. Àu ug. 1852.; in Pyr. oue. Valle Aezcoa, inter Villanueva et Arribe, l.Xd. Echia, die 19. Jul. 1844. Habeo ex Tarbes a Deville. Habitus generatim erectus; sed dantur individua caule statim e basi ramoso, ramis divaricatis; dubitavi num hoe penderei e fortuita aliqua circumstantia; nam videri mihi videor, stirpem in statu naturali, et continuo prosperam parce ramosam, et 'erectam prodire. Pili non solum copia varii, cani, aut lutescentes, sed fuscescentes etiam interdum con- spiciuntur. 'Specimina ad Martres lecta satis appropinquant F. erioce- phalae Guss. ab ipso auctore repudiata, Pro certo admodum variat haec speeies, et Parlatore nimium eam, sequentem etiam, subdivi- sisse facile ego quidem credo; ast Bertoloni omnes una comprehen- ens in eontrarium incidit vitium. Item erravisse puto C. H. Sehultz ipont. dum sub F. 3 Laksuupgtcs ceu varietatem ejus designavit F. spa- thulatam Pres], quam speciei sequentis E des dese esse puto: eum ef. apud Webb nUi or Pbyiopr Canar. T. 2. p. 306. De hac Preslii stirpe varie judicatum est a Gussone, uen iita Fl. Sic. Syn. 2. p. 461., n. 2, 5., Pl. vasc. Inar. p. 173. k alisero, fide Carion, Saon. parae 58., F. spicatam Bor. quoque sed quum ille vehat usque ad unionem F. pyramidatae eum hae vulgari, prudenter haneine prolationem. eohibui, Flores uti habentur in hae specie dispositi , inque Carlineis non- nullis, focanei dicebantur delabente saeculo XVII, cf. Banal, Explicat. terms. etc, in Catal. pl. usuell., ete., reperiendo aliquando i in calce operis Magnoliani, Prodr. Hist. gener. plantr. (1689.) p. 50. Focaneus, qui solet in bifurco medius prorepere, ex Forcellini g p. 325.: sed praestat Columellam adire « Focaneus (palmes) est qui inter duo brachia velut - in furca de medio nascitur ». l. 5. c. 8 203 Herba impia Plin. Nat. h. l. 24. e. 19., vel 113., pro Filaginis specie interpretatur, nominatim pro hae specie vulgari, et fertur impia dieta quia liberi supra parentes excellant (calathus supra ealathum); aut quia ab animalibus non ad escam sumitur. Hancine interpreta- tionem nec ego laudo, nec damnare audeo, utpote qui adhue magis dubiam alteram existimo de Logfia subulata, ab aliis projeetam. Auctorum septentrionalium figurae (Schkuhr, Mueller (Fl. Dan.) Palmstruch (Sv. Bot), Sturm), aliquantum a stirpe per calidiorem Europam vulgari recedunt; ista generatim quidquam ramosior est, multo magis tomen- tosolanata, involucrorum apicibus rectis et aureis gaudens, neque subinflexis (Sturm), aut sub-reflexis (Schkuhr) rubrisve, ut illae praebent icones. Figura Fuchsii imitata a Dalechamp, Hist. pl. Lugd. 2. p. 1115. fig. super., à J. Bauhino, (hune citavi), ut a Chabraeo, Sciagr. p. 310. f. 5.; reperienda quoque in Dod. Stirp. h. Comm. 1553. p. 109., inque ejusdem Hist. pl. (gall. 1551.) p. 61. f. 2., iucuriosa diei meretur, et non parum ad F. minorem inclinans. Supra relata Plantiniana valde praestantior est. Filago pyramidata (Bonanni?) L. Sp. Bonann. Panph. Sic. t. 36., ex Presl. Nolunt Guss., et Bert., qui ad F. arvensem trahunt. Link Hoffm, Fl. Port. 2. p. 260, n. 2., Parlat, Pl. nov. min. cogn. p. 10., De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 991., Guss. Sic. Syn. 2. p. 461. n. 2., et Add. emend. 9. P. 2. p. 864, F. Jussiaei Coss. Germ. infra citandi ad icones F. spathulata Pres]. Delic. Prag. p. 99. n. 117., Willk. Lang. 2. n. 1335., Godr. Gr. Fr. p. 191.; Coss. Germ. Par. ed. 9. p. .n. i. F. germanica b Gaud. 5. n. 1930.?, DC. Pr. P. 6. p. 247. n. 1. G. pyramidatum Willd. Sp. pl. Syng. p. 1895., Spreng. Syst. Veget. 9. p. 481. n. 187. Gnaphalium germanicum b DC. Dub. p. 269. n. 7., Jungst. Fl. Westf. n. 1113. F. germanica Pourr, Herbr. Matr., partim.? Gnaph. spathulatum Schultz F. Arch. Fl. Fr. Allmgn. p. 127., F. pro- Strata Parl. quoq., plur. consens. Heichnb. Icon. C. 26, t. 945. f. 3., Colla Ic. Herbr. Pedem. fasc. 2. t. 71. f. 1., Coss. Germ. in Aun. Sc. Nat, Par. Ser. 2. (1843.) T. 20. p. 984. t. 7. f. C. 4-10., et FI : 406. n. 1. t. 26. f. A., Jord. Obs. pl. nouv. rar. crit. fragm. 3. p. 199. t. 7. f. C. 1-10. p. 398. lin. 5-13., Schk. Handb. 3. n. 4111. : peciem observavi ad Martres, Pyr. septr. medr., erescentem cum i vulgari, ast primo oculorum ictu differentem | percipiebam calathis majoribus, minus tomentosis, involucri foliolis productioribus longiusve CUspidatis, foliis latioribus, caule robustiore, ramis patentioribus,, bre- Vloribusque. .. Cosson et Germain, Obs. genrs. Fil, Logf., eum deser. nov. spec. Filag. apud Brongn. Decaisn. l.c., nee rationes bonae dederunt (p. 285-6.) de novo nomine imposito, neque in tanto eorum studio, sive enunciatis m qusitionibus, Parlatore citatum opuseulum, in ipsa urbe Lutetiae ?risiorum tune temporis editum (1842.) detegere voluerunt. Ad hoc, ut suam denominationem sustinerent, F. pyramidatam Auctor., spathu- m Pres), ceu varietatem (b) sub F. vulgari composuerunt, F7. Par. 204 Le. b., eui errori se quoque aecomodavit Mérat, Rev. Fl. Paris. (Av- vertiss, 31. Janv. 1844). Denuo, Fl. Par. ed. 2. integram veritatem fatere noluerunt, Parlatorei opus pertinaciter occultantes. Locum Barr. Icon. t. 128. f. V. citatum ab Asso Syn. Arag. n. 877., laudatum a Willkomm apud Losco, y Pardo Pl. Arag. p. 55. not. 5., ego admit- tere nolui. Visum mihi potius Evacis species, eum adduci vidi ad suam Evacem micropodioidem a Willkomm, eum Lange 2. n. 1364., E. per- pusillam Boiss., Heldr., potiore certe consilio. Hane speciem una eomprehendisse sub sua F'ilagine germanica Roth, in opinionem inducor ex observationibus traditis in Tent. Fl. Germ. 3. ps, 370-1. Promptius vero F. pyramidatam video in Leersii Flor. Herbrn. F. germanica n. 611. SECTIO 2. QGLIFA (Lrss.) DC. Filago arvensis (Penae, Lobelii?) L. Sp. Gn. vulg. Pen. Lob. Advrs. p. 201, (sin, fig.)? Koch p. 398. n. 2., Bert. 9, p. 160. n. 2., Gaud. 5. n. 1933., DC. Pr. P. 6. p. 248. n. 6., Willk. Lang. 2. n. 1340. Gnaphalium arvense Lamk., DC. Dub. p. 269, n. 5. Oglifa arvensis Cass, Dict. Sc. Nat. T. 35. (1825.) p. 448. F. montana Fries Pl. exsicc. in Herbr., olim, Dunal; Mut. Fr., F. paniculata Moench Meth., Gilib., F. incana Dillen. Giss. Append, . 2., Rupr. Ingr. p. 577. n. 335., Gn. montan. var. La- 'eyr. Herbr., demto specim., Micropus erectus ourr. Herbr. Matr., partim. G. medium G. Bauh. Pin. Flor. Dan. t 1275., BÀ. Bat. v. 8. t. OD, Sv. Bot. v. 10. n. 659., Sturm Heft 37., Coss. Germ. Fl. Par. p. 408. n. 4. t. 26. f. D. calath., Reichnb. Icon. C. 26. t. 946. f. 2. Lob. Icon. t. 481. f. 1., Dod. Pempt. p. 67. n. 2. (sin. fig id. p. 66. f. 3. Plant.a, Ger. Emac. p. 639. f. 2., huic simil, et omnes dnbiae: attamen laudantur etiam a Dillen. lc. p. 3, Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 92. t. 11. f. 4, n. tå. Plant. imitat. > — E c lex — z LI (*) Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Legi in Pyr. or. ad Fontpedrouse, die 15. Aug. 1836., ad Angu- strine (Cerdaña), die 12. Jul. 1839. Habui ex Tarbes a Deville. Forte non essent amplius recipiendae sectiones a me adhuc admissae, considerata Fil. ramosissima, de qua vide Lange, Ind. Sem. hrt. Haun. 1855., vel Linnaea 1856. p. 360. Aliter senserunt Cosson, et Kralick, Bull. Soc. botg. Fr. T. 4. (1857.) p. 280-1. in contrariam abeuntes sententiam, et cum eis Willk, Pr. Fl. Hisp. 2. p. 55., utpote qui, spec- tatis ilaginibus sive mareotica Delil., et ramosissima Lange, peculiarem Gifolariae sectionem vel proposuerunt, vel postremus horum recepit. Refero Nouleti rectam observationem: « M.r Cassini a attribué à Dillenii nomen primam Dillenianae phrasis specificam notam. Plantiniana illa figura inspieienda etiam in Dod. Stirp. h Comment. uliginoso. Addueitur a G. Bauhino, Pin. p. 263. n. 4.; eum Gerar- diana illa huc potius sistenda, et a D. uliginoso, pace Smith, remo- venda. Praeterire nolim, Plantinianam iconem pro insequente specie à D'Avoine, et Morren implorari. 205 Filago minor AES Ger. iie "T'ournef, E ce Lob. Icon. t, 481, f. Dod. Pempt. p. 67. n. 3. sin. Ea z minima Fries, . Lang. 2. n, 1339. F. montana PR Mir DC. P p. 248, n. TE Gaud. E n. 1931. $ Ğuaphalinm montanum, et G. minimum Loisl. Gall. Y id x 236-7. ns. 20, 91 ~- DC. Dub. 9. 9. Logfia lanceo- lata Cass. Dict. Sc. Nat. T. 27. (1823.) p. 118. (non OKRAS ut citat Dietr. i Mareh) Gn. minim. (Lob. Ic., Grisl. Virid. Lusit.) La-Peyr. Herb. et G. montanum Huds. La a-Peyr. Herbr., quoad s premi et G. gallicum La-Peyr. Herbr., quoad posu Sa duo, et G. arvense rene IHerbr.i Fil. arvensis F F, di i li Mut, Fr., F. ic otoma Gilib. Exerc. phyt. ropus he renis Dubs. pl. p. 419., ex tar Cor. Endr. Pyr.; Gn. minus Tabern. lcon. Engl. Bot 17. n. 1157. , Flor. Den 1276., Sv. Bot. v. 10. ni 660., Dietr. Fl. Bor. v. 11. n. 769., Sturm Hom B. FI. Bat. v. 11. t. 857., Reichnb. Icon. 1. 96. oss. dem F]. Par. p. 408. n, 3. t. 96. f. "n, Nap. T. 4. Syll. p. 222 z f. 2., "Bisch: Handb. t. 5. f, 130. Ger. Emac. p. 641. f. 4 Adds rn. Kt». p. 784. f. i. ]con. . f. 1. J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 27. p. 159. fig. mal. usd Híst, pl. Oxon. Sa T p. 92. 1. 11. f $ intr. simplicr. potior. ©) Flor. Jun. Jul. Fract. Aug Legi in Pyr. aurig. ad Ax, dicbus 23, 24, Jul. 1840., in montibus Corbariensibus ad Font- Laurier , die 13. Maj. 1839., in Pyr. Catal. ad Camprodon, die 31. Jul. 1846. Habeo a Deville ex Artiqueher: observavi in nemore Larramet ad Toulouse, in valle Lavedan circa Argelles de Bigorre; in Navarra ad Arribe de Aezcoa, in Pyr. Catal. Monseny, ad San Feliu de Guixols, etc. Generatim prae congeneribus minor, non certe minima, reperienda ejusdem ac eongenerum staturae. Gnaphalium minimum Lobeli s.c., J. Bauh. Hist. pl. 9. l. 26. p. 159., Chabr. Seiagr. p. 370. f. 6., aut Ger. Emac. p. 641., vel Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 92. n. 14. t. 11. f. 4. n. 14., mala, et obscura, pro certo, est figura, quam tamen, cum Haller, ad hane E potius, quam cum aliis (habitu praesertim speetato) ad Das. Emm, cum quibusdam ad F. arvensem adducere malim, aut eum Lowe Man. Fl. Madr. p. 490. ad Logfiam subulatam afferre. Cautis- simus in eo tractando fuit J. Bauhinus, questus de hoe, quod loci natalis ignorantia illius indagationem perdifficilem reddiderit. IHaneine figuram pro F, heterantha adhibetur a Gussone Sie. Syn. 2. p. 463. n. 6., ibidemve P. 2. p. 864., et a Bert 9. p. 162. n. 4., quibus num fuerit fidendum multi dubitabunt Xerotium Bluff, et Fingerh., Logfia Cas : Observantibus Coss. 'Ge erm. Par. Catal. Suppl. (1843) p. 84., achenia marginalia prorsus clauduntur a proximis involueri foliolis, (ut viderat Cassini, Dict. Sc. Nat. T. 27. p. 117.), mox cum istis caduca sunt, dum achenia omnia libera reperiuntur in superiore genere: cf. Godr. Gr. e 2 p. E nominibus ex anagrammate confectis abusus est Cassini, quem. ilio iiphdtiendic Lowe Man. Fl. Madr. ps. 490-1. ptm subulatum (Caesalpini, Gesneri ?) Dulac Hauts. Pyr. n. 1118. Jia Gem On tierbr. Toraab. 1563. fol. T9. n. 301. , De Plants. l. 19, c. 1$. 2 "uL Tn m) ed. a ver tab. aen. f. 31.1 Logfia subvlata Cass, Dict Tull ilago gallica L. S$ " K ea n. ^t Bert. 9. p. 163. um um Pr Willk, paa 640., Gaud. 5. 1932., Remy apud Gay Fl. Cbil. p. 287, bc 48. n. 3» duohus $ g. 2. n. 1341. Gnaphalium. gallicum Huds., DC. NE Peyr, v. 33. n. 2389. n Coss, Ger exclusis; f. gallica Coss. Germ., i Four a insiidum Ges paces ia d t. : Germ. Ann. Sc. Nat. P . T. 90. ?6. f. : Reichnb, Icon. c. Nu get Py 3 n. Lob. pou p. 201 deed , cum eg Pest 1. Pen. A ij loh I E dE (1. y. Bauh, "Hist. pi 3. 1 2. p. £99. Gn. vulg. tentit. sine fig. Pluk. FER e e 13.7. © Flor. Maj. Aug. ineunte. Fruct. per Æstat. 206 Legi in Pyr. Cantabr. ad Azcoitia, die 15. Jul. 1857.; in Pyr. or. ad oussillon, ad Bagnouls sur mer, et au Cap Cerbera, diebus 26, 29, Maj. 1837.; ad San Feliu de Guixols, die 12. Jun, 1860. Habeo e Tarbes a Deville. Observavi ad San Sebastiano, Verra, Bilbao, Tolosa, Toulouse, Caixon « Variabilis planta, magnitudine, ramositate, tomento, semper vero 1. foliis longe acutatis facile discernitur ». Link Hoffm. Fl. Port. 9. 262. 3 : Mihi omnino persuadere nequeo, F. tenuifoliam Presl, Delic. Prag. p. 101. n. 119., specie ab hac differre ut invitis Tenore, PE Bertoloni, iterum sustinere conatur Gussone, Pl. vase. Inarim. p. 174. n. 4, cf. etiam ejusdem Fl. Sic. Syn. 2. p. 462. n. 4., et Parl Pl. nov. p. 12. Non video in statara minore, tomento magis adpresso et sericeo (quod naturalitus expectandum est de contractiore planta), an- thodiorum numerosiorum foliolis forte minus acutis apiee glabris, semi- nibus minoribus, minusve cinereis, notas momentosas, et firmas, ut ex iis peculiarem speciem tute sisti possit, etiam si omnia una reapse extarent haec stigmata. Observo insuper, quod dum de F. tenuifolia dixerat ussone, Inar. in phrasi, caulem e basi ramosum, mox in nota dixit caules ad medium. simplices, manifesta contradictione! quomodo saepe intervenit iis, qui res arte, et obstinato animo non veritati innixi su- stentant. Folia braeteantia vidi tantummodo in adultiore planta recurva. Helichrysum Theophr.?, Theoer.?, (non Dioscor.), Plinii, Breyn., Gaertn., Cassin, DC. . Helichrysum decumbens (Cupani) Cambess, Balear. n. 323. Cupan. Hrt. Cath. p. 67.* Boiss. Voy, botq. Esp. p. 326. n. 930., Willk. Lang. 2. n. 1346. Gnaphalium decumbens Lagasc. Gen. Sp. p. 25. n. 357., Bert. 9. p. 137. n. 7., H. decumb., et H. caespitosum DC. Pr. P. 6. p. 182. ns. 69, 70, G, rüpestr. Pourr. Chl. Narb. n. 558, in Mém. Acad. R. Sc. Toulouse T. 3.1788. p. 320. Helichr. Stoechas var. marit. . Perreymnd. Pl. phanr. Fréjus (1833.) p. 30., cf. etiam Guill, Arch. botq. V. 9. p. 546. G. rupestre Pourr. var., Pourr. Herbr. Matr., et ut videtur G. crispum Pourr. Herbr., alibi; G. Stoechas La-Peyr. Herbr., partim, et G. arenarium var, La-Peyr. Hrbr.* EE Viv. Libyc. Speeim. p. 54. t, 3. f. 5. (p. err. 6.) ex Bertol, „4 Flor. Jun. Aug. Fruct, Jul. Sept. In Pyr. Atax. orient. humilior., calidioribusque; nee non in Cantabriae maritimis. Legi in Pyr. Atax. marit. ad St. Lucie agri Narbon. ad rupes, loco Pourretiano autoptico, die 23. Maj. 1839.; in Cantabria maritima su Hendaye, die 21. Maj. 1819.; vidi ad Argeles agr. Ruscinon., al Cap de Creus, Ampurd. vum insequente multa affinitate devineitur, vidique figuram mM Bulliar „Flor. Par. T. 6. t. 500.; nostram stirpem sat bene referentem, quam etiam in maritimis Cantabriae videre credideram, postremo legi. In Herbr. Pourr, Matr, asseryato, sub nomine G. rupestris Pour. staret ad majorem probabilitatem inducendam de indigenatu hujus "pecie! 1n utriusque Pyrenaeorum extremis plagis. .. Optima, et facile distinguenda species, si eam attente intuearis, numero eum Z. citrino sequente confusa a Benth. Cat. p. 82., € 3 Floristis Gallis nimium diu oblita. Helichrysum microphyllum Tenor. 201 inter p speciei synonyma retulit Bertoloni , quod. bene factum putamus; sed H. microphyllum Cambessed, cujus specimem e Creta vidi snae (Gallorum) in Berbr. Moquin Tandon, absolutam ab H. de- cumbente diflerentiam ostendit De syuonymo Vivianii minus satisfaetus sum, quum in eo percipiam habitum erectum, folia spathulata, vixque per marginem revoluta; densiores corymbos, calathos subsessiles, magis elongatos, et conicos, quae omnia aliter se habent in specie de qua agimus. pu specifico caespitosi bis in eodem opere usus est DC. Pr. «le, et p. 173. n. 23, Helichrysum citrinum (Ruellii) Nob. A L4 De Nat. Stirp. L E c. 2: p. 664. lins. 24-6., ubi een monn ed. Basil. p. 500. lins. 35-7. oechas DC. Pr. P. 6. 18 a TL ro un Dub. p. . $., Wilk. Lang. 2, n. 1948. Sdkgbalióm citrinum Lamk. Te; po 9. p. 134. 2. G dioecias. Gaud. 9. n. 1920 pecu var. La-Peyr. Herbr., Pourr. Herbr. Matr., partim n, G. collinum Salisbr. Pr. p. 192. n. 4. (non billard. Nov. Hol); H. lanuginosum Dulc, gre Cunning Ehk Reichub. Icon, C. 26. n, 95 930. f.3. J. à y pi M ads m 154, f. 2. dubia, num ad superiorem spectet speciem ! Camer. Epit. p. 787., Barr’ 9., et 410. ħ Flor. Jnn. Jul. Fruet. Aug. Sept. Legi in Pyr. Cantabr. prope Durango ad Magnaria, die 23. Jul. 18515 | in Pyr. Arag. humil. ad Murillo-Gallego, die 21. Jun. 1858., in Pyr. Catal. ad Arbucias, die 2. Jul. 1851. Habui e rupibus mari- timis Cantabricis ad s a Mieg; a Deville ex rupibus de Argos, prope Argelles, Lampurdar Variabat ad Zarauz foliis in superiore pagina tomento destitutis, plane viridibus, Antiquorum loca plura refert G. Bauh. Pin. p. 264. n, 4., sed, si recte video, quaedam hujus reapse speciei sunt, alia ad H. angustifolium, nonnulla (ex. gr. illud Fuchs. st. p. 99.) ad H. are- narium pertinent, quamvis hancine postremam speciem dilucide enu- meraverit G. Bauh. Ibid. n. T., ut perspicue eam tractavit frater, Hist. pl. 3. 1. 26, p. 153. Efficaciter uti herbam eontra vermiculos, et tineas, quae lanis, pilisque vescuntur, quodam Gallo ei demonstrante, mecunm a se comprobatum asseruit Ds: Joaquin De Cors Guimar, domo Gerona, die 24. Sept. 1853. Eamdem tulit famam H. arenarium in Silesia, teste Krock. Siles. n. 1373. Helichrysum angustifolium (Theophr., Theocr.?, Plinii). DC. Fr. Theophr. Hist, pl. 7, c. 3., et 1. 9. ient. Idil. 1. v. 30.1 Nat. na c. 8., EB. et c. 20., vel 85, Diosr, k et ^u SE rre oniititar A ped ts eei s Sa . n. 642 : P- iUd Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. P. 1. p. 6. Gn. Stoech. La-Peyr. Herbr., partim, et sic Pourr cer "eig et 3 rg um Pourr. EE (e Civitavecchia), H. — € H. — T. Fr. 2. p. i84., sic credo, indeque H. serotin, Willk. Lang. cum H. Picardi Boiss. Reut. „H, iepiophyitam Jord. Four. Flor Grade. Sibthrp. C. 9. "y d. t. 857., Reichnb. end ~ f2, eti - f. 3. (serotin. Ta^ Zannich. Vnz. p. 92. t. vim. Matth. p. 1046., Á IM Hist (P Lg. p. 779. T4. a Matth. im., J. Bauh, Hist. pl. 3.1 96. p. 155., Barr. Icon ol h Flor. Jul. Aug. iur Sept. Oct. In Pyr. Atax., orient. cum em, :É saepe supera D egi in Pyr. or. ad Que ad Tues, die 22. Aug. 1837. Habeo a eville ex le Vernet (ibidem). Suam plantam ad Casalecchio agri Bo- noniensis, secus Rhenum legebat Cordus! 208 Incertae sunt Graecorum prolationes, ex quo plures, et affines species in eorum regione, inque Sicilia repertae sunt. Prudentius adhue Sprengel, Comment. Dioser. 2. p. 591., Anazarbei plantam injudicatam reliquit. Audacter Paulet in Stack Ill. ad Theophr., primum Theo- phrasti Helichrysum | Calthae palustri respondere contendit. Barrelieri figura tab. 1125. laudatur a Dufour: ab ea eaveas, quae pertinet, ad H. litoreum (J. Bauh.) Guss. Sub-Trib. 3.* PHAGNALEAE N. (Baccharideae aliis). Phagnalon Cass. Phagnalon saxatile (Tabernaemontani) Cass. Bull philomatq. Nov. 1819. p. 174. Tabern. Krtb. 2. p. 778. f. 3., ita mihi visum est. DC. Pr. P. 5. p. 396. n. 3., Moris Sard. 2. n. 632,, Willk. Lang. 2. n. 1343, Conyza saxatilis L., Bert. 9. p. 179. n. 4., Loisel. Gall. ed. 2, T. 2. p. 228, n. 4., DC. Dub. p. . n. 4. Con. saxt. . Herbr.; C. inte c. El., Ph. Lagascae Cass. Dict., ex Schultz C. H. apud Webb, Berthl. Phy. Canar. 2. p. 214., Ph., Ph. subdentatum Cass. Dict. Reichnb. Icon. C. 26. p. 25. t. 920. f. 2. Barrel. Icon. t. 426., et 425., Boce. Mus. piant. p. 142, 145. t. 104., et t. 109., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. p. 87. n. 18.! t. 10. f. n. 16., Tabern. Ic. t. 388. f. 1. ħ Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Aug. In Pyr. orient. cum Olea, locisque calidioribus. Legiin Pyr. or. ad Roussillon, ad Ceret secus Riu Cerda, et ad Ba- gnoulssur mer l.d. el Puit de mas, diebus 18. Maj. 1837., et 18. Maj. 1843. Incipit ad St. Paul de Fenouilhedes. Caules fragiles, occurrunt saepe ramosissimi, et valde intricati. In capitulis adultioribus foliola squarrosa occurrunt, Figura, quae inspieitur in Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. aen. 6. f. 48., e Phagnalonis specie desumpta videtur; fortasse e Ph. rupestri, nisi potius e PA. graeco Boiss. et Heldr. Phagnalon tricephalum (Caesalpini) Cassin. Caes. Herb. Tornab. 1563. fol. 79. n. 203., De Plants. l. 49. c. 14. p. 485. Cass. Dict. Sc. Natur. T. 39. (182 hb 401. Ph. sordidum DC, Pr. P. 5. p. 396. n. 1., Moris Sard. 2. n. 635., Willk. . n. 1342. Con DC. Dub. p. 967. n. 5. C. Sord, L. Mant.. La-Peyr. Herbr. Reichnb. Icon. C. 26. t. 990. f. 1. Pen. b. Advrsr, p. 203.? Icon. t. 486. f. 4.? ead.; l'abern. Krtb. 2. p. 778. f. 4., Icon. t. 387. f. 1., Senec. gen. i. Mycó, Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 576., et p. 778. fig. mal.; J. Bauh. Hist. pl. 3. l. 26. p. 156. f. 1., Barr. t. 277., et t. 308. Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. Promptius reperiendum per region. mediterr., sol. calcar. Legi in Pyr. Cantabr, ad Azcoitia, die 16. Jul. 1857.; in Pyr. or., . ad Roussillon, in muris sub-dirutae turris de Ceret, die 31. Maj. 1843. Ob- servavi ad Casarillas supra Luchon, sed non reperitur infra, nequidem ad Toulouse; vidi ad Vergara, ad Anueta, ad Tolosa, Ibar, Durango, Bilbao, deinde ad Pamplona, ete., nee non per montes Corbarienses. Sub-Trib. 4^ ANTHEMIDEAE Cass. Tanacetum Ray. Tanacetum vulgare (Caroli Magni, Pandectarii) Trag., Grisl. d. Car. Magn. Capitular., ex Spreng. Hist. r. h ndectar., ex Brunf. 1. p. 251. vw 309 E i : » € rb. p. 220., Pa ys Sanit. ed. Magunt. 1485. c, ; 402, cum fig. "rálde rud., Cod. Paris. ex Lenorm. fol. 30. b. qoen P. 407. n. t., Bert. 9. p. 104. n. 4., Gand.5. n. 1908., DG Pr. P. 6. p. 123. n. 1., C. H. Schultz anac. (1844.) p. 52., DC. Dub. p. 278., Willk. Lang. 2. n. 1448. La-P yr. Herbr.; T. sibiricum Falk. 209 uel T. moet vr Trautv., Mey., ex annet Amur. Engi, Bot. v, ^ n. inm Bull. Herb 1m. Bot. v. 2. 2: 81., Flor. Bat. v. 3. t. 185. , Dietr, Fl. Bor. .v. 10. eichnb, edu €. 26. "a 996. , Star rm Heft io., Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 395. t. 165. X » (i. v Labr. Heg. Ic. Helv. fasc. 6. t. 3., Savi Mat. med. p. 15 La. Turp, Fl. med. T. 6, Plenck lc. pl. med, T. 7. p. 7. t. 611., W., W.. F., N. ab Esenb. Pl. offic. t. 236., Woody. Hook. "Med bot. V, 1. p. 66, E 27., Zannich. Voz. p. 257. (^ 283. Brunf. Herbr, 4. p- 950., el ?, p. inque edit, 9. ad. c. repert. in p. 91. (p. € A. 'rag. Stirp. hist, p. 158., Matth. p 908. rue Epit. p. 650., Fuchs He st. p T Cord. Hist, pl 4. a-b flg. 1., Dod. Pempt via 36. Lob. Ots. p. 432, . 749. Dalech. Hist. s Lugd. p. 955, fig., Dorstn. e p. Loniecr, Nat, Ee n. c. 3: Bauh. Hit pl 9.1 20. p. 491, f X 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Oct. In Pyr, septr. aurig., inque orient. praesertim. Legi i in Pyr. aurig., ad Donezan, ad Mijanes, die 13, Aug. 1843. Ob- servavi in valle de Aran, ad el Seo de Urgel, ad. Quillan, ete. Artemisia Dioscor, si malimus; L. SECTIO 1.» ABSINTHIUM (ToungxEr.) DC., Bess. Artemisia Absinthium (Theophr., Dioscor., Plinii) L. Sp. Theophr. ls. T Diosc. 1. 3, c. 944 M ge h. L. 7, c. 7., vot 98. jab 3. Koch p. 401. n gis gw ^13. , Gaud. 5. n. 1909., Re emy Mel ay [ny Fi Chil Lh 243. B. 1.-DG Pr. P. 125. n. 176... a Da. p. 270. mA., Willk. su g. 2. 0, La-Peyr. erbr. ; Absinthium Bus ae etc. Engl. Bot. v. 18. n. 1230., Flor. t. T [^ vv. 2. n. 106., dee Fl. Bor. v. 9. n. 633.. Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 393 E 16 f. 7., Reichnb. Icon. C. 26. 1029. f. 1., Plenck Ic. pl. med, T, 7. p. 5. t. 608., Fl. Bat. v t. 585., Turp. FI. med. t. 4., » F., N. ab Esenb. Pl. otfic. t. 235. Woodv. Hook. Med. bot. V 22., Gmel. Fl Sibir 129. ded 3. Duh. Arbr. b 2 ^ 2 Matth. Matth. p ; Camer. Epit. p. 452., Fuchs. Hist. st. p. 4., runf. Herbr. 3. p. mpt. p. 23., Herbr. Magunt. 1485, c.l., Dond. erbr. Vicent, 1491, Amd Trag. St. h. p. 335. Eos "Bist. pl. ae). pe - Ad 1., Lob. Obs. p. 433. r E Sene 752. f. 1., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. Eri f. 9 . J. Bauh. Hist. pl. 3. » 26. p. 168, h . Jul. Aug. Fruct. Septembr. In calidioribus, per Pyr. me- diterr., at. Milo potissimum. Legi in Pyr. aurigr, ad Donezan, ad Rouge, die 13. Aug. 1845. Planta in solo proveniens erecta; 'ad rupes, inque murorum fissuris innascens, caules ascendentes, horizontales, et propendentes offert. Odor gravis, sapor amarissimus, et hoc in Pyrenaeis constanter, ubi stirpem inodoram, et insipidam non percepi, pluries inquisitam, vel tentatam. Artemisia camphorata (Nicolai Mirepsii) Vill. Dauph. Nic. d uww - Spreng. P. r. hrb. p. 218.; Matth., pre mia Sempl. p. 2 etc. Koch p. 4 ^. 2. Bert, 9. p. 115. n. 7., DC. Pr. P. 6. p. 191. a. 164. À. corymhosa Lamb. T iet. DC. Dub. 5; £26. n. 4 A, incu" et A. nM. Jordan n, Willk yj 2. uy nior: 1071. La- Pet Herbr., dempt. "ost | et A num La-P lerbr.?, Targ, Istit, Bot., et Herbr. A. Shamaani Pourr, tbr. Matr. ; A Biasolettiana Visian. Hrt. Patav. Colla Hebe. Pedem. Icon. fa ibidemve f. 1 nescens Willd - contract. Nocc. e . Tic ; : 9. t. 1. (p. err. 13.) idem lusus, Savi Mat. me t. 38., Ten. Fl. Napl. 5. p. 217. n. 2890. t, 190. f. 1., t. 192. f. 2. et Ibid. p, 218, t. 190, f, 2. luxur. ex Bert. Reichnb. jtd 26. $. 1033, f. 2. et f. 3. umn, Ecphr. p f. 2., Dur. Herbr. ed. Vnz. 1667 à $a s AND. Bauh. ros pl. $2. » Pill. Mitterp. It. Poson. u ^b. Obs. dne pou. NE C itterp. It dw Slav. p- 149. t. 49. Matth, p. 69 3.1 do: supr., ex agr. Venet.|, Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 2. f. ant. ult. n. 3. h Flor. Aug. Sept. Fruct. Oct. Nov. Per region. mediterr. eum vial et m super eam, sed loeis calidioribus, solum praediligens ca Le gi n P yr. or., Conflent ad Villefranche, die 23. Sept. 1843. Variciston A. incanescentem. Jord., Godr. Gr. Fr. 9. . 121., legi in Py r. Arag. valle de Isavena, ad San Esteban, die 5. Aug. 1861. Typum speciei observavi in Sobrarbe , ad l'Ainsa, ad Pons, a la Conca de Tr^"p, abunde ad Berga, ad Basagoda, Ribas, Olette. c 14 210 Varietatem (non unicum in hoc genere modum) in Pyr. Arag. lectam vidi quoque ex Oran, Africae borealis , ;in Herbr. Ital. centr., unde stirpem innotuisse Munbyo non apparet. Varietas ista quamdam. faciem prae se fert A. monogynae Waldst. Kit., et A .austriacae Jacq. Leviter considerata pro specie habita est, et haberetur, sed non resistit attento, et perspicaei observatori. Trahit hue Ambrosi, Fl. Tir. austr. 2. p. 433. p ud Wee pontic. Trident. Herbr. "Lob. Obs. p. 434. (Icon. t. 192. f Dod. Pempt. p. 25. f. 1.), quam figuram Men oia ad A. Dioscoridis ducimus. Suspicio movetur apuc vel plantam ab Herbolariis traditam fuisse Lobelio, patria ei fallaciter indicata; vel non montium Tirolensium, sed Pharmacopolarum illi eam indixisse. Artemisia Mutellina (Gesneri) Vill. Dauph. Gesn. Op. bot. d " rese tab. aen. 4. f. 34. B. Koch p. 403. n. 6. (excl. var. b), Bert. 9. p. 111. n. '3., Gaud. 5. B. PROP.O. p. 123. n. 109.. bc. Dub. p. 276. n. 5., Willk. Lang. : ; 1 ; Flor. Jul. v Fruet. Aug. Sept. In editior., Pyr. medior., orientalibus. Legi in Pyr. or. summitatibus mont, Cambresdazes, et Vallis d Eynes, diebus 1. Aug., et 27. Aug. 1836. Habeo a Deville ex Neouvielle, viditque iste quoque au Pic du Midi; ad summitatem montis la Ma- ladetta detexit Lezat; in m. Vignemale Deruelle, in m.* Llaurenti plures vidimus, in summa Valle de Planes ego. SECTIO 2. ABROTANUM (Tounxxr.) Bess. Artemisia Bocconi All. Pedm. n. 616. eode. e ung deu y d m PAL X Tan Tus M Jan ka TA spie.. el 159. A. spic. La-Peyr. Herb., et A. eit qe La-Pe vin erbe. 4 item A. spicata Ramd. Pic du midi n. 101., Colmeir. Cat. pl. Catal.; Heuff. ex Sw a. nb. Car ex Neilr. A. eriantha Tenor. hrt. Neap. 1830., à ., gracilior., Tenor. Nap. 4. p. 149., et 5. p. 910. t. 195. f. 2. ben, Rochel Pl. rars. p. 74. t. 34. f. 73., Reichnb. joo. C. ba. t. 1031. f£. 3 5. spaa Jacq. A- 5, append. p. 4 46. t. 34. All. Specim Ag 6. t.2 f. 1. e e pi non bene ovo, AL L6. 1.5. Ban h Flor. Jul. Aug. ineunte. Fruct, Aug. In editior. Pyr. med. or., solo iin due n Pyr. aurig. monte Llaurenti , contra le- Roc blanc, die is E 1839. Habui ex le Pic de Ger P Pyr. septr. medior. a Revolf; ex le Port de la Canau a Border re; leetamque , ut relictae notae in- dicant, à la Hourquette. de Campvieil? a Deville. Vivit in Mont-perdu js R m apud ara au Pic du Midi ex iare, a la breca é. g0, visis spéciminibiüs e mon' is differentibus , M" Aneto rum figaris persuasus fui agi de specie, quae inaniter in plures Err fuit Clare eamdem ex pressit suus d Neilreich, Hungr. . p- 211 Item A. ramosam Miégeville, Bull. Soc. botg. Fr. T. 12. (1865.) 341. lusum sistere speciei admodum variantis arbitror: eam ultra P- sustinuit Miég. Ibid. T. 18. (1811.) ps. 167-8. Artemisia vulgaris (Dioseor.?, Plin.?) picai uL Clus., Lhal, Caesalp., Dalech., Grisl., Ovid. Montalb,, J. Diosc, l. 3. c. 117.?, Plin. Nat. h. l, 25. c. 7., vel 36.?, Pseudo Apulej., scilic. Cod. Paris. ex Lenorm. fol. 30. a. Koch p. 406. n. 3 Bert. 9. p. 126. n. 44., Gaud. 5, n. 191 &., DO. Pr: 0. p. n. 106., et cum Dub. p. 277. n. 14., Willk. Lang. 2. n. 1 TI. abin Herbr.; A. Lindheimeriana Scheel. in Linnaea T. 22, p. 163., var. est, ex Ása iadi PL va MN mer. in Bost ton onra " pu e = xo 1 tth. , Camer, ¿P 59., Bru p. p. 44., HOS . Hist. pl. (gall) p 1935 at Bd. h. aain sS) P; a$, Pem E P 33. Py n Lob. Ohs. p. 444..f. 2,, Icon. t. 769. f. 2., Tabern. Krtb. p. 27., Icon. t. 7. t. 2. , Park. Theatr. p. 90., J. Bauh, Hist. pl. 3. 1. 26. p. 184. f. 3. mal, Trag. St. h. s gia., Gor. E p 1103. f, a Dalech. Hist, pl. Lugd.. p. 950. f. 1.; Moris. Hist. pl. Oxon, 3. S, 6. p. 5. E 9 Flor. Aug. Sept. Fruct. Oct. Nov Legi in Pyr. Arag. ad Torla, die 99. Sept. 1845. SECTIO 3. SERIPHIDIUM Bess. Artemisia Dioscoridis! Nob. Diosc. 1. 3. c. 117. Art. alter., Plin. Rar h. L 27. E 7., vel 29. A, maritima T ien Koch p. 406. 18. (eel: var. d vales), Lamk, Dict. T. 4. p. 208. n. 35., Bromf. Fl. Vect. 3. A. gallica Autor Moris uw 2. n. 647. A. mar., 2 A. gall. Aci Bet. 9. ps. Ee ped E 16.. DG. Pr. i 103 et : SE M a a-P yr. tentiam (var. z)., pauciflora Weber, DC., A. Lercheana jg "Kiril., A. Ee rans Sd. pc, A. nutans trii Ad À. alba Pall., A. Boschnikiana DC. oe 'Messerschmidii eber, A. albida Ledb. Alt., A. Lercheana Weber, DG. a, A. Santonicum Pall., Falk, Stev., A. larici ifotia Gmel. (S. G.), he "enun Willd., varts., ex Ledeb. Fl. Ross. Engl. Bot. v. 14. n. 1001., et v 1706. , kW. 41. 1 i * t Flor. Ba luxur., Reichnb. Icon. C. 28. t. ! f, t. W.REA-PL.. ra i: t. 79. mong. J. Bauh. Hist l. 26. p. 177.. Camer. Epit. p 55., Lob. Obs. p. 434., Teon. t 799 f. 2., Dod. Pempt. p. 25. f. Ger, Em. p. 1099. f. 1. Gmel. FI. Sibir. 2. p. 116. n. 101. f. 1, 9. pod. v p adn Ts 9. 50. f.29, 2. Lerch., et 112. n. 97. t. 49. IS TII AIT n. 1 -5L onog. Fl. B: v. 6. E Fr exprim. ke MES Fl. Dan. t. 2119., (Fl. r t. 1655. mihi non placuit); Santi Viagg. 2. ¿pois n , Viv. Cors. Appnd. altr. p. 4. t. 2. ; Y Flor. Sept. Oct, Fruct. Oct. Nov. In locis salsis Pyr. Arag., Catal., inque maritim. utr. Legi in Pyr. Arag. ad Hote die 28. Sept. 1850., in litore orien- tali ad Leucate, die 26. Jun. 1879. Observavi prope Sanguessa ad Uguessa; ad Placencia süb Ayerbe, ad Salinas de Cardona. Sententia de huc adducenda Å. monogyna W. Kit. me parum per- suasum reliquit, Figura hujus speciei a Savi data, Mat. med. t. 38., omissa est a Bertoloni in Fl. Ital., nec miror: evidenter desumpta e planta culta praetermittitur ab ipso Savi, Bot. a] p. 76. n. 1102. 212 (1821.) p. 246-1. n. 30., itemve Wallroth Sched. crit. (1822.) p. 458. n. 382., mox Koch Syn. ed. 1., et 2., et Koch (Karol) Beitr. Flor. orient. in Linnaea V. 24, (1851.) p. 343. n. 90., Wahlenb. Fl. Svec. V. 2. p. 51l. n. 903, Meyer Chlor. Hanoy. p. 388. n. 6., item Fl. Hanov. p. 288. n. 6., Link Handb. (1829.) p. Wither. (W.) Arrng. Dr. pl. ed. 1. 3. p. 922., Hooker, Arnott, Babington, p. 715. n. 12., Bronf. Vectens. p. 261. n. 3., Crépin Fl. Belg. p. 216-1. n. 4., Caruel Pr. Fl. Tosc. n. 1082., Brébiss. Fl. Nom. ed. 4. p 168., revertendo ad Lamarck (1783.); cf. antiquiorem etiam Stechmann Dissert. bot. med. de Artemisiis (Gottingae 1775.) p. 18. n. 8., et inter neotericos potissimum Ledeb. Fl. Ross. 2. ps. 570-4. n. 91. Artemisia Ontina (Darrelieri) Dufour Boug. botq. Barr. I Is. infr. cits. Duf. (L.) Bouq. bot. S. Felip., et Moxent. apud Bory de St. Vinc., Drap., Vans-Mons Annis. Rer. Sc. Physiq. T. 7. (Bruxell. 1820.) p. 294-8. A. aragonensis Lamk. Dict., DC. Pr. P. 6. p. 101. n. 47., VC. Dub. Gall. p. 277. n. 15., quamvis species in Gallia non vivat! A. Barrelieri, Bess., et A. Herba alba Asso, Willk. Lang. 2. ns. 1391-2. (quibusd, pratis excls.) A. arag. La-Peyr. Herbr.; A. contra, A. aragon., A.cathalonica, et A. polysperma Pourr., Herbr. Matr., A. ramosa Sm. in Buch Canar. A. tuscula Cav., A. Sieberi Bess. Suppl., A. glomerata Sieb. Herbr., . je A . Canar.; A. Caesaraugustana Echeanda; A. pyromacha Viv., ex Cosson , et credo, A. hispanica Costa pl. exsicc., nec Lamk. Asso . =n dO t B. E 14 : : 810., et Enumer. p. 179. Viv. Libyc. Spec. p. 94. t. 13. f. 5. (pl ab insect. punct.); Schultz l.c. T. 2. p. . t. 101., Boiss. Voy. botq. Esp. p. 323. (sin. numr.) t. 94. 1. 447. ben.,.et t. 485. pl. adulter., et t. 589. evolutior et laxior. Flor. abeunte Sept. Oct. Fruet. sero Autumno? In Pyr. merid. per region. mediterr. locis calidioribus cum Olea, quam non superat; nec in Pyrenaeis gallicis reperta est. Legi in Pyr. Navarr. sub Pamplona ld. fuente del Datueco ad Baragnain, die 26. Aug. 1844., in Pyr. Arag, Sobrarbe, ad Banaston contra Murillo del Tau, die 16. Oct. 1845. Habui ex Graus, vallis Essera a Paul Boileau; ex Cardona a Riba, et ex eodem loco lectam a Costa a Grau. Observavi ad Sanguessa, ad Mediano, Samitier , Xavi- erre, Figols, inter Verdun, et Jaca, ad Tremp, Figueroles, Oribe, Litera, Cardona, ubi abundat; ad Esterry. Suffrut inferioribus est subovata , additis auriculis multifidis; lacinulae sunt oblongae, breves, obtusae, cylindraceae, undique versae, axi superne obscure canalieulato. Bracteae simplices. Calathi solitarii, sub-sessiles, bracteati, ovati, undique versi, glandulosi; sessiles eos ne dicas, cum Dufour, DC., Duby, Wi i onustus. Involucri foliola ima foliacea, brevia, puberula, superiora elon- tres-quinque in eodem receptaculo, glabri, lutei, apice rubelli, omnes hermaphroditi, insidentes in receptaeulo glabro. Antherae aristatae, 213 pollen sulphureum. Stigmata exporrecta, puberula; ovaria. prorsus glabra. Odor herbae camphoratus, acutus, gratissimus; color aemulat illum Genistae Scorpii. Generatim evolvuntur flores posteaquam primis pro- cellis, et imbribus autumnalibus, pulchri dies succedunt, Dum planta floret multum puleritudinis amisit, foliis tune pro majore parte erispatis, contractis, aut sub-exsiccatis; et tota planta, quae vere, et sub aestatis initio ineana erat, multam indumenti copiam amittit, ad florescentiae tempus accedendo. Alabastra promit mense Augusti, quae tamen evol- vuntur duobus mensibus tantum a quo apparuerunt, ulgo Ontina inservit apud Navarros et Aragonenses in vulgari bri (eheu nimias) quae disputabantur Barrelieri figuras, t. 433-4., 441.8. Quae opinio caeterum imitatorem principem habuit Desfontaines, qui Dufourii plantam pro eadem ac valentina Lamarck recognovit, dum consilium ei petit Dufour, qui stirpem non tantum in Regno Valentino, Ast observatio Poiret, Dict. Suppl. T. 1. (1810.) p. 463., et p. 461. ns. 11, 39., de unienda A. valentina Lamk. cum ipsius Lamarckii hispanica omnino absurda est, nullique, quantum seio, imposuit: ef. illius illustrationem apud Dufour Le. p. 292. n. T., et apud Boiss. B 214 Voy. botq. Esp. p. 323. sub n. 924., t. 94. L* f. a. Haec est A. Sert- .phium Pourr. Herbr. Matrit., cum synonymo « Seriph. Hispan. flor. rotundior., odore seminis contra 'lournf. Inst. p. 458. », sive Absinth. Seriph. Hispan. ete. Tournf. Elém. botg. p. 363. lin. 13. Sub sua planta Asso duarum specierum synonyma retulit, quarum altera est A. vallesiaca All., ita saltem videtur; nam non me fugit locum Seheuchzeri primum (It. p. 29. t. 3. f. 1.) relatum fuisse, quamvis dubitanter, ad 4. Mutellinam a Gaudin Helv. n. 1911. Consimilem errorem edidit Haller utpote qui in Hist. st. Helv. n. 128., quae A. vallesiaca respondet, retulit Quer. Fl. Esp. 2. p. 144., existimans Hispanieam cum Helvetica eamdem esse speciem, quod veritate recedit. Caeterum Asso, monente Pourret, synonymiam ad A. va/lesiacam potius spectantem exclusit ipse in Enumer. stirp. in Arag. novit. detectar. l.e. Notae a Boissier oblatae, Voy. botg. Esp. p. 322. n. 924. t. 94. la f. b, ad distinguendam, sejungendamque ab A. Ontina suam illam A. Barrelieri (Icon. t. 485.), aut minus exactae, vel parvi ponderis mihi sunt. Illa Barrelieri figura fingit plantae statum fructigerae, cala- thisque incrassatis, qualia sunt specimina e Cardona accepta, loco ubi Willkomm Boissieri pu'atam speciem quoque indicat. f Sejuneta adhuc ab A. contra nostra haec A. Ontina, primum speciei auctorem Barrelieri agnoscimus. Sed videre est num fuerit Clusius, nam Boissier sequentia synonyma ei addidit: « Absinthium Hispanicum, Abs. ponticifolio , "'ournef., in Juss. Herbr., Artemisia tenuifolia 1. Clus. Hisp., ex Tournef, et Absinth. Seriphiwm Hispanic. flore oblongo, Tournef. Herb., et Inst. p. 458., quod sisteret varietatem minus in- canam, glabrescentem. Et huncine Tournefortii locum instigavit Pourret in suo Herbr. Matr. asservato; videmus Tournefortium ei retulisse Pluknt. Almag. Bot. Phyt. t. 1. f. 3., quae figura vix bona est. Clusium cf. Rar. stirp. Hisp. (1576.) p. 227. n. 1., vel Rar. pl. h. 1. 3. p. 340., eoque perlecto dubitabere de A. hispanica, potiusquam de A. Ontina. SECTIO 4. DRACUNCULUS Bess. Artemisia tenuifolia (Plin., Celsi, Suid.) Gesn. Cat. pl. ert. 9. vers., Chabr. Sciagr. p. 376., ex J. Bauh. ; Plin. Nat. h. 1. 21. c. 21., vel 92., Celsus l. 5. c. 5.. Suidas l.c. 4. Omnes parum certi. A. cam- pestris L. Sp., Koch p. 405. n. 13., Bert. 9. p. 120. n. 10., Gaud. 5. n. 1917., DC. Pr. P. 6 n. 16., et cum Dub. p. 277. n. 9. : DC., Willk. Lan igosporus campestris Cass, Dict. Sc. Natr. T. 36. (1825.) p. 95. À. camp. La-Peyr. He vensis Noul. Fl.; A. camp., A. variabilis, et A. glutinosa Godr. Gr. Fr.; A. ne A. inodora a Biebrst,, ex Maximov. Prim. Fl. Amur. n. 400. Absinthium campestre Dulc. A. pani- culata Ruch. Ven.. ex Pollin., Bert., Ambr., A. variabilis Willk, etiam? A. procera, vel paniculata Soy. Will. Obs.? Flor. Dan. t. 1175., Schk. Handb, 3. t. 240., Engl. Bot. v. 5. n. 338., Dietr. Fl. Bor. v. 9. n. 635., Reichnb. Icon. C. 96. t. 1035. f. 1., et f. 2. var. al „ et t. 1036. f. 1. var. pubesc., et t. 1037. f. 4. glutin., Fl. Bat. v. 12. t. 993. Matth. p. 852., Camer. Epit. p. 597., Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. aen. 4. f.ae 32, 33., Pen., Lobel. Advrsr. p 340. Lob. icen. t. 765. f. 1., Tabern. Krtb. p. 5t. E 1, Ro. 6 10 f E, J. bau 3. 1, 26. p. 194. f. infr., Barr. Icon. t. 447. Flor. Aug. Sept. Fruet. Sept. Oct. In ealidioribus, solo prae- sertim calcareo. : gi in Pyr. septr. med, ad Rochfort contra Boussens, die 29. Aug. 1852., supra Toulouse ad Pech-David, die 19. Oct. 1852., ut die 10. Sept. ejusdem anni. Vidi etiam in Valle de Aran, ubi eorum A. varia- bilem indicant Godr. Gr., nec non Timbal, Excurs. Gar. Nogr. p. TT. Observavi ad Sanguessa, etc. Habui ex les Alberes a Naudin. 215 Viseositas plantae certe variabilis est, itemve odor pro locis; nec bene: quidam herbam prorsus inodoram praediearunt quam talem ali- uando occurrere denegamus. Species infeliciter definita, a Lamarck DC. Syn. (1806.) p. 289. n. 3235., et cum eis Duby (1828.) Hanc agri Parisiensis indigenam pro Artemisia, vel Herba divi Joannis Ruellii, De Nat. Stirp. 1. 3. c. 61. p. 140. lia. 29., demisso J. Bauhini dubio, recipio. A. procera La-Peyr. in tricas conjecta est: de Herbario ejus di- sparuit, Soyer-Villmet (Obs. p. 96.) eam eum paniculata Lamk, (ut ipse dixerat La-Peyrouse) eamdem esse affirmavit. Sed haee species, quae in Gallia desideratur, in Pyrenaeis quidem deficit, Indicta a La-Pey- rouse in scheda Herbarii ad ripam Garumnae prope Gerry, in ejusdem scriptoris Hist. abr. pl. pyr. 2. p. 503. n. 3. indicata fuerat secus iter inter le Port de Venasques, et hanc urbem. Alii, accedentes DC. Fr. Suppl., Benth. Cat. (cf. etiam Gay apud Besser Artem. Sect. 1. (1842) sub n. 6., Godr. Gr. Fr. 2. p. 134.) in A. tenuifoliam eam impulerunt, quibus accedendum potius esse duco. Nimirum rem a me prius neglectam, derelinquere par erat. Lapsu calami Noulet, F}. bass. sous Pyr. p. 346. n. 2. denomina- tionem Linnaeanam mutavit in arvensem, quam non amplius sustinuit Fl. anal. Toulouse (1861.) p. 86. Artemisia crithmifolia (Tournef.) L. Sp. Tournf. ex Sherard. Schol. bot. Paris. p. 180. lin. 4. Link Hoffm. Fl. Port. 2. p. 270. n. 3., Loisel. Gall. ed. 2. T. 2. p. 233. n. 12., DC. Pr. P. 6. p. 95. n. 13., et cum Dub. p. 277. n. 10., Willk. Lang. 2, n. 1385. Abrotanum marit. humisparsum Bonam. Nannets., ex Lloyd. Loir. infer. Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. p. 11. n. 6. sin. fig. Reichnb. Icon. C. 26. t. 1037, f. 3. ħ Flor. Aug. Sept. Fruct. Sept. Oct. in litore septentrionali Cantabrico. Legi prope Biarritz, l.d. la Chambre d'amour, diebus 28. Aug., et 18. Sept. 1841. « In nostris anthodia globosa sessilia » Link Hoffm. le. p. 271. Sub-globosa sunt, non vero sessilia in meis; si rem bene percipio. A. Gayana Bess., gaditana, anthodiis ovato-oblongis praecipue distincta est; de ea aliquid reperies apud Mut. Fr. 2. p. 165. Obs. Nequiverim cum Pollini, DC., Duby, suspicare eam varietatem esse 4. tenuifoliae, multo minus talem declarare cum Lloyd. Loir. infer. (1844.) p. 135., : vajer 1854. Fl. Ouest Fr. p. 237., itemve cum Godr. Gr. Fr. . p- 133. Nostra haee est planta robusta, subviscosa, diffusa, ramis floriferis exceptis, qui ascendentes sunt; folia habet carnosula, laciniisque diva- ricatis praedita, calathos fructigeros, subglobosos, crassos, e foliolis invo- luerorum imis turgescentibus, omnibus per marginem scariosis, Facies €! propria ad se botanicum alliciens. Notandum insuper erit, quod arenas maritimas non deserit, dum A. tenuifolia provenit tam in arenis maritimis, facie immutata, quam ad margines, muros, versuras agrorum, ripas, in campis sterilibus, collibus petrosis, locisque editis etiam, multas quoque leucas a mare remota. Ne unum quidem individuum A. crithmifoliae ego reperii extra arenas maritimas. Neque in litore orientali A, tenuifoliam in crithmifoliam mutari, nequidem accedere vidi, quae mihi oceanico-occidentalis species est, si exceperis litora 216 boetica, dummodo ibi cum A. Gayana non fuerit commutata. Reapse , : : : : UM heap cum nostra identica videbatur quam vidimus e Porta S.ta Maria Boe- ticae, in Herbariis Hort. bot. Matrit., inque Pourret. Matr. asserv. Neque magis possim cum Besser, DC., aliisque dubitare, num revera gu p E desires , ive Linnaeanae speciei respondeat. Conveniunt characteres, et descriptio: e M NUM. IIS , eseriptio; patriam litora arenosa Lusitaniae indicat Linnaeus. Nec percipio quo- modo repugnare possit existentia hujus stirpis ibidem, cum quibusdam . P aliis Europae occidentalis speciebus, quae in Lusitania, non minus quam in Pyrenaeis Cantabricis humilioribus socias habet, Pinguiculam lusitanicam , Sibthorpiam europaeam , Menziesiam polifoliam , Ericam ciliarem, Ammodeniam peploidem Rupr., Hypericum linarifolium, Nar- cissum turgidum, Agrostidem setaceam, Asplenium maritimum, ctc. ; ut sileam de aliis speciebus in finitima Gallia obvenientibus, quae per Lusitaniam facile reperiuntur, ut sunt Anagallis crassifolia, Linaria spartea, Erica lusitanica, Helianthemum alyssoides, quae species parum ultra Europae occidentalis finem, se extendunt. Bene DC. (Pr. e.) exclusit indicationem hujus speciei circa Telonem, datam a DC. Duby, et a Mutel; nee Robert Catal. pl. Toulon eam enumeraverat. Quaedam mediterraneae species fretum Gaditanum tran- seunt; oceanieae nonnullae parumper sese extendunt ad litora Mala- citana. Haec A. crithmifolia per litus mediterraneum ultra sese extendens indolis suae ideam mutare me coerceret. . monosperma Delil. Fl. ZEgypt. p. 120. huie erithmifoliae similis declaratur, quod figura a me visa in Plnts. gravées t. 43. f. 1. satis confirmat, itemve planta sgyptiaca inspecta in Herbr. Ital. centr. Xantophthalmum C. H. Schultz. Chrysanthemum Matthioli, DC.; sed non Dioscoridis, ut vult Spreng. Gen. pl. n. 3164, Anazarbei planta respondet Chrysanthemo coronario, quod nomen Pinardiae im- periose respuit: cf. Dioser. l. 4. c. 58. Sed neque Xantophthalmum est Buphthalmum Dioscor. 1. 3. c. 146., huc adductum a Sibthorp, Gr. Pr. n et a Fraas Fl. Class. p. 213., quia istud indicatur foliis foenieulaceis, praeditum. Obscura planta , quam non cum Trago ha- berem pro Antemide tinctoria, eadem ratione; nec cum Clusio, et asseclis (inter quos Desfontaines in Plin. edit. Lemair. T. 7. P. 2. p. 9719 pro Anacyclo valentino susciperem , quia iste in Graecia non pro- venit; neque eum Fuchsio viderem in Chamaemelo inodoro, in Graecia quidem non proveniente; pejus adhue ab Adanson (ut videtur) inter- pretatum est Leucanthemum vulgare. Codex Rer. medicar. cum Dio- scoride, quum consului Florentiae in Bibl. Laurent. Plut. 73. n. 16., Buphthalmi nomine ostendit figuram plantae, quae diceretur erecta ab Anemone Pulsatilla. Obscurissima, ergo, est planta Buphthalmum Dioscor. Xantophthalmum segetum (Tragi) C. H. Schultz. Trag. St. h. p. 143. Bell. maj. lut. Ruell. Nat. st. 1. 3. c. 69. p. 755. lin. 33.? Schultz Ueber die Fart uc p. 17., Bert. 9. p. 332. Chrysanthemum ipsis oii, Lobel., Clus., Koch p. 419. n. 10., DC. Pr. P. 6 p. 64. n. 1., Moris Sard $.n,.092., Jub, p. 273. n. 144., Willk. Lang 2 n. 1457. Chr. seget. La-Peyr. Herbr r. Myconis . Herbr.? Chr. umbrosum Willd.? DC. erbr., e a-Peyr ex Griseb. Rum. Bith; Chr. dycia Salisb. Pr.; Chr. miri na REN crocea Ru ái Engi. Bot. v. 8. n. 540,, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 2. x . Dan. t. 995. . 6. t. 425., Drev, et Hayn. Ch. pl. Eur. T. 5, p. 2. t. 102., Sv. Bot. v. 7. n. 496., Bull. Herb. Fr. t. 339., Dietr. Fl. Bor. v. CE 632., Reiehnb. lue t 96. t. 986. f, 1. Matth. p. 1018., Camer. Epit. p. 793. fig. supr., Dod. Stirp. h. Comm. (1553.) p. 234.. Hist. pl. (gall.) p. 141. ; infr. Pempt. p. 263. fig. supr., Lob. Obs. p. 995. f. 2., Icon. t. 552. f. 1., Clus, Rar. pl. h. l. 3. ‘P. 334. f. 2., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. p- 15. t. 4. í. i., Lonicr. Nat. h. crt. 89. A. f. 2. ; Fl. Bat. v 211 (9) Flor. Maj. Jul, et iterum Autumno (florentem vidi in Pyr. or. ad Conflent anno 1843., Sept., et in Pyr. Catal ad Cadaques, die 9. Sept. 1846.) Fruet. ZEstat, in Autumn. In Pyr. orient. cum Olea, quam non praetergreditur, quantum percipere potui. videtur olim apparuisse extra portam Mousserolles ad Bayonne, e spe- eimine reperto in collectione Deville nomine Chrysanthemi Myconis, Stirps caeterum a Darrach per illam regionem frustra quaesita, imo Specimina Chr. Myconis inspicienda in La-Peyr. Herbr. minus clara sunt, attamen potius ad nostram speciem adducere malui, ut ei refero alia supra citata e Collioure, quae mihi a Devilleo proveniunt: suam plantam La-Peyr., Hist. abr. Pyr. p. 529. n. 9. vivere vitam dicit ad Collioure, ad Bagnouls (sur mer), ad Port- Vendres, ubi pro certo Xan- tophthalmum. segetum. vivit: et specimina La-Peyrousiana huie speciei retulerunt Benth. Cat. p. T1., e Pouzolz in mnscr. a me viso olim penes Requien! Prolongoa Boiss. Prolongoa pectinata Boiss. Boiss. Voy. botq. Esp. p. 320. n. © Willk. Lang. 2. n. 1456. Pyrethrum pectinatum Link Hoffm.. Fl. Port. 9. p. 339. n. 6. (excl. Barrel. prol) Leucanthemum pectinatum DC. Pr. P. 6. p. 49. n. 19. Chrysanthemum pectinatum Cavan. Descrpe. de las Plantas, ". 1. p. 198. n. 487. Chr. ara- gonense ed in Herb. Matr. asserv.? Boiss. Lc. t. 93. fig. A.; Fl. Port. Lc. t. 103., vix eadem videtur pl. © Flor. Mart. Apr. Fruct. Apr. Maj. In Pyr. Arag. humilior. Legi die 29. Mart. 1851, ad Barbastro ; observavi ad e! Grau, die 81. Mart. ejusd. anni. rata oculis species spectanda foliis elegantibus, calathis magnis aureis, ligulis patentibus, herba tomentoso-hirtella, cinerascente. Caulis ramosus, ramo centrali erecto, reliquis ascendentibus, palmaribus, sesqui- palmaribus, superne nudis, lanuginosis, saepius rubellis, monocephalis. olia ad medietatem (in petioli formam) integra, superne pinnatifido- pectinata , cireumsceriptione obovata, Involueri foliola per marginem scariosa; ligulae tridentatae, dente intermedio, generatim, minore; hasce aetate plerumque erubescere vidi. Achenia conspieue marginata, coro- nata, corona crenato-dentata. Calathi sub anthesi erecti, caeterum nu- tantes, Habitus Anthemidis chiae (Tourn.) L. Reperii in agris, et campis plerumque cum Calendula arvensi, et Hwypecoo grandifloro; ad margines cum Plantagine albicante, solo potius calcareo, i orte primus speciem detexit, et distinxit Loefling: et nisi ab hoc, unde, et a quo accepit Linnaeus? Sp. pl. p. 1255. n. 17. Sed huncine obliviscendum duco, nam characteres dedit inanes; synonyma Barrelieri duo retulit, de quo primo, Ie. t. 457., dixit reprehesentat 218 nulla parum eum nostra planta convenientia leguntur; videlicet caules dietos brevissimos, prostratos, repentes, folia Hippiae frutescentis, a quibus reapse multum differunt ea Prolongoae, ne dicam quoque et suum peduneulum extra scientiae regulas ipsum descripsisse. Willdenow , Sp. pl. Syngns. p. 2147. n. 18., recte supra citata Barrelieri synonyma suppressit, sed novum protulit, Icon, t. 421., quod Pr. pectinatae recusaverat jam Gouan, Ill. p. 10. Not. lin. 4., male. caeterum iste evocans ad Pontiam alpinam, quum Pontiae hispanicae, sive Pyrethri hispanici a Willk., vel Pyr. pulverulenti Lag. sit. Ego de- nique veritus sum, ne unus, vel alter auctor, aut Linnaeus, aut Wiil- enow, Pontiam hispanicam potius quam Prolongoam tractaverit. Pontia Nob; Pyrethrum Gaertn., nec Dioscoridis, ut quidam de- clamant; cum ZLeucanthemo Tournef. Pyrethrum Dioscoridis (l. 3. c. 18.) cst planta, cujus radix fervorem quasi igneum in ore inducit, et, teste Desfontaines « Radix recens tractata, manibus sensationem frigoris acutissimi infert, cui succedit calor intensus » Fl. Atl. 2. p. 281. Planta e remota antiquitate Pyrethri nomine insignita ad Anacyclum Pyrethrum DC., Pr. P. 6, 15., relata est. Qua ratione ergo, cum Gaertnero nomen tam altae significationis receptum fuerit ad designandas plantas nullius etiam vis, et certe genere ab insigni illa alienas, hoc non percipitur nisi e detorto Gaertneri judicio, quod ultra perpeti nequit. Leucanthemum Anthemidis synonymon apud Plinium, Nat. h. l. 22. c. 21., vel 76. , tres comprehendens species, quarum nulla in nostrum genus cadit; insuper etymologia no- minis, quae florem album sonat, ad radios, neque ad veros flores, qui lutei sunt, conversa, manifeste fallacem denotans ideam, suscipiendum non erit. Et quum haec neotericorum genera, bene inspecta, et con- siderata, disjuncte ultra admittenda non sint, tunc ad ea una com- plantas designandas, quarum altera Mercurialis est, altera, si plures ro Pontiae specie (Parthenio) notissima eam recipiunt, libentius ego pro Chamomilla sumerem. Ad hoc habetur Theophrasti Parthenium, quod pro Parietariae, sive Helvines specie potius adsciscitur. Extat in- super Plinii Parthenium, Nat. h. ]. 9 et obscurum, ut ad eum se convertere nefas fuerit. Ast nomen usi- 219 SECTIO 1.* LEUCOGLOSSUM DC. Pontia alpina (Gesneri) Nob. Gesn. Hrt, Germ. crt. 274. b, lir » Sp., DG. Pr. P. 6. - 54. n. 9. (exl. Barr. fig.); Bert. 9. p. 336. n. 1., Willk. Lang. 2. n. 1440, Chrysantheinum alpinum L., Koch p. 418. n. 5., Gaud. 5. n. 1994. (excl. Barr. fig.); All. Pedm. n. 685. lexcis. Barrl. et Gluk. ), Gouan Ill. p. 70. n. 3., DC. Dub. p. 972, n. 3, 'anacetum alpinum C. H. Schultz Ueb. die Tanac. 844.) p. 61. Pyr. alp. La-Peyr. Herbr.; P. versicolor Pourr. Herbr. Matr.; Leucanthemum alpiaum Clus. Sturm Heft 19. t. 14., Reichnb. Icon. C, 96. t. - f. 3, 4. Clus Pann. A. p. 563-4. fig, , Rar. pl. Hist. 1. 3. p. 335. f. 2., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. p. 35. t. 12. f. & n.5., Barr. Icon. t. 457. Jam laudata ab All. Helv. n. 96. 1. 41. Pyrethrum alpinum Gesn.. Willd 9| Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editior., editissimisque. Legi in Pyr. orient.. summa Valle d'Eynes, et al Col de Nuria, diebus 8. et 18. Aug. 1836. Habeo a Deville ex Montné, ex le Pic du Midi, ex le Pont d’ Arrens (vulgo la Pierre de St. Martin). In mon- tibus Weouvieille, et Vignemale vidit Ramnd., ibidemve proxime vivit al Col de Marcadu; item reperta est in m.* la Maladetta, etc. Ego ob- servavi au Cirque de Gavarnie, supra Luchon in montibus editioribus abunde, au Port de Vieille, au Pic Vallier, ad Basibé, in m.* Llaurenti, au Canigou, a Costabona. Frequentiora in Pyrenaeis occurrunt ea individua, quae sisterent varietatem b Willd., DC., Gaud., Bluff, et Fingerh., Koc , Bertol. Planta, scilicet, minor, et subincana. Huic varietati citat Gaudin Barrel. Icon. t. 457., adnotans folia paullulum latiora effingi, nec mihi haec observatio displicet; ast quomodo eadem usus est icone Gaudin pro Senecione unifloro? Helv. n. 1957. Male jactata figura a Linnaeo relata ad suum Chrysanthemum pectinatum , de quo dixi p. 217. Caeterum de Pontiae alpinae lusibus, sive varietatibus, cf. Allioni Lc. ceurrit in editioribus Pyrenaeorum, orientalium praesertim, lusus radio rubro, aut purpureo, saepissime revoluto, floribus etiam aliquibus floseulosis, erubescentibus per calathi circumferentiam, caeterum typo speciei similis, et ita gradatim mutatus, ut qualiscunque illius distinctio incerta eveniat. Hine Gay reprehendo, qui in Coron. Endress. Pyr; eum tanti fecit, ut distingueret ceu varietatem, l.c. p. 17., nomine Pyr. alpin. var. rad. purpur. Valle d'Eynes. Pejus adhuc actum fuerat à Pourret , qui talem speciei lusum P. versicolorem nuncupavit, ut a me supra relatum est; addiderat, vero, hane notam Pourret: « Videtur Pyrethrum alpinum var. (sic) » Et ego abunde vidi huncine lusum in Valle d'Eynes, eumque legi; reperii etiam in editioribus montibus supra Setcasas, in m.* Llaurenti. Pontia Barrelieri! Nob. Barrel. infr. cit, Pyrethrum Halleri Willd. Sp. pl. Syngens. p. 2152. n. 6., DC. Pr. P. 6. p. 55. D. 10. (excl. Pluk. fig.). Chrysanthemum coronopifolium Vill, Dauph., Koch p. 417. n. 3. Chr. Halleri br ap G 5. n 1 (Pluk. reject.. Leucanthemum coronopifolium Godr. Gr. . 2. p. " I 2. (Ge var b)? TORitum atratum C. H. Schultz Ueb. die Tanact. p. 62. n. 7. Reichnb con. C. 26, t. 990. f. 3., et p. 991. f. 1. B 58 3E; ot f, uoque. 2| Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. med., rara. „p abui ex Monné, l a Godr. cit., ab ipso Dufour; ex le Pique d Espielounsère, et ex le Port de Clarabide a Deville. Viderunt supra Balnea de Panticosa ad lacum de Zaraguala. Sunt nostrae speciei synonyma, ex Schultz, Chrys. atratum Jacq. En. Vindb. p. 51., Pyr. alpestre Clairv. Man. Suiss. Val. p. 241. (evidenter), Matricaria atrata Schrank Baier., Matr. Halleri Poir. Suppl. arrel. Icon. t. 4 220 (notissim.). Rejicienda vero est Plukeneti icon Phy t. 10: LS allero, et cum hoc a Gaudino et a DC. prolata, absque explicatione relieta a Giseke, a sane illam Barrelieri figuram s.c., de qua duplieem usum fecit Willdenow, pro varietate etiam P. vulgaris, Sp. p c. p. 2143. n. 5; DC. cum antecessoribus quibusdam, f. 3. ad P. alpinam Quoque citavit. Pontia corymbosa (Lobelii) Nob. de Trago vago. lenp” Sis Krtb. p. 379. PRESE zz Mi. T. Pu 40b. Obs. p. 432. f, 3; wind. m i" Achilleae DC., DC. Pr 24. et 25. Bert. E P. n. » t p. 342, ; Lans. 2. 1445-6. 5 Ee A pitis. ecl L. Syst., Koch P. 418. . Gaud: £ S Dub. t. E n. 11. Tanacetum corymbosum., et T. Tai Schultz Ueb. di Tanct. p sa pe 5., et p. 58. n. 1. Pyr. corymbs. La-Peyr. Herbr. Chr. tanacetitolium Pourr. Chlor. Narb. onfirm Herbr. Paris. ankety P. Pourretii Timb., L. Clusii Fischr. Tanacet. inodorum Ovid. iMontalb. Hort, botanogr. Icon. 2. p. 271-9.; T. Leucanthemum rn Krtb. Jacq. ip. 4H Fl. Monac. t. 158., Labr. Heg. Ic. Helv. fasc. 26. , Schk. Handb. 3. t. 253. f 4 : aai m n 93. f. 1. et t. 994. f. 1. monac., et f. 9. Achil. cred. Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 430. t. 169. f. 1. (1.); Ten. Fl. Nap. 2. p. 235. n. 707. t. 80. tenuifl ü Dietr. Fl. Bor. v. 11. n. 744. Lob. gm t. 750. f. 1., Clus. Pann. A. ps. o : fig., et Rar. pl« 15d 9 3 hag f.ae 1, 2. Dod. Pempt. p. 37. £ 1. Tabern. Krtb. p. 379., Ico 131. f. 9., Mich. a p. 34. n. 6. f. t. 99 f. extr. patr. Ic. ts. 785, 786., vel 781, 782. paucis mutatis, "Pluk, Phytogr. t. 82. 9, Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. In montibus SR. Legi in Pyr. aurig. supra Mijanes ad Spinetz, die 17. Aug. 1843. Habeo a Deville ex Mont-Sacon, et ex la Péne de Serret. P. Achilleae a me visum secus flumen Irati, et inter Tiermas, et Martes, ubi eum vidit quoque Willkomm, cf. Sert. Fl. Hisp. n. 521., mera est varietas Lobelianae speciei. Vidi stirpem in montibus Corbariensibus ad Cascastel, et dubitavi num Pourretianae speciei responderet. Dubitavi , quia ipse stirpem a P. corymbosa habitu valde diversam dixerat; et ego longa peers ex adverso, edoctus fueram, quam saepe Pourret minimis nimiu concesserit. Ast Parisiis, ex ejus Herbario, veritas mihi sese plstón demonstravit, Pontia Matricaria (Hippoer.?, Herbr., Brunf.) Nob. Hippocr., cf. Spreng. h. r. hrb. p. 47. qtio idi "i meh A irum um 1. p. 2445. Py- fethagm Parthenium Sm. Br., DC. Pr. p: 8.. Bert. 9. . 9., Moiis Sard. i ae Parthenium Schultz leber. die Tanac. z 55. n. 4. Pyr r. Parth. La- The "Herbr.; P. parthenifolium d Parthenium Matricaria Rupr. . 583 ; Matricaria. vulgaris G. Bauh., aliorumve; M nsis ag.; M. officinalis Ruell.; E dititoli guib ; wr Dem Des oul. ; [gode bec Bot. 1231. 674. m B . n. 285., Bull. Herbr. t. a Flo. i Sepé 1 tuer dicia in "Oct gi in Pyr. septr. med. ad St. Béat, die o6. Jun. 1843. Obser- vavi ad Bagai de Luchon, ad Toulouse, ad Prades du Conflent, per Cantabriam, ad Pamp lona, etc. Quidam dontan esse biennalem plantam. ) u n D. E p. 552-62., vel Suppl. Cat. pl. phanerog. Dordogn. 1858-9. p. 111. i nimium fecisse praesentiam , aut defectum palearum receptaculi, ut genus Dedranthema conficeret , nimiasque species Dedr. Parthenium, parthenioidem, indicam, et sinensem, sueta ei levitate instituisse, dupli- 221 cando species a quarum sejunetione Natura abhorret: a quo agendo sibi temperavissetí, homo in Naturae investigatione imperitus, si sueta ei vanitate derelicta, Cassini seripta perpendisset, quae ex observationibus actis plurimis locis iste tradidit, praesertim vero, Dict. Sc. Nat. T. 29. (1823.) p. 182., T. 44. (1826.) p. 150., T. 50. (1827.) p. 496-7 ; alias adde de iisdem plantis evulgatas notas a Cosson, Germ. Pl. Par. p. 401. not.; vel de Chamaemelo inodoro digestas a Lloyd Fl. Loir. infer. p. 139., et Fl. Ouest. Fr. p. 243.; de Hypochaeride infesta Salisb. pone Gaudini studium, cf. Fl. Pyr. p. 721. Quomodo artificium illico non percepit Des Moulins? qui insuper, plantas cultas, et monstrosas pro studii sui fundamento suscepit! Oh ridiculus mus! SECTIO 2.* PHALACROGLOSSUM DC. Pontia vulgaris (Brunfelsii) Nob. 2 f. ., et Inst., Ray Syn. n - Pr. P. 6. p. 46. n. 5., C. Schultz Ueb. die Tanac. p. 36., Willk. Lang. 2. n. 1435. Chrysanthemum Leucanthemum L., Koch p. 416. n. 1., Bert. 9. p. 326. n. 1., (dempt. var. b); Gaud. 5. n. 1990. I., DC. Dub. p. 272. n. 8. Ch. Leucn!h. La-Peyr. Herbr.?, et Chr. atratum La-Peyr. dam ; Ch. dentatum Gilib. Exerc. phyt.; Leuc. commutatüm Martr., et Timb.; Pyrethrum Leucanthemum Coss. Germ. Par.; Bellis nd. ed, Grav. V : major Ruell. Engl. Bot. v. 9. n. 601., Curt. Fl. Lo . Grav. V. 4. t. 118., Flor. Dan. t. 4, Sv. Bol, v. 5. t. 346., Bull. Herb. Fr. t. 211., Fl. Bat. t. 50., Dietr. Fl. Bor. v. 8. 545., Sturm He't 2. Reichnb. Icon. C. 26, t. 988, f. i., Zannich. Vnz. p. 161. t. 184., Plenck Ic. pl. med. T. 7. p. 9. t. 616. Dorsten. Botan. crt. 127. C. f. inter., Lonicer. Nat. h. crt. 89. A. f. 1 N 910., Camer. Epit. p. 653., Dod. Pempt. - ert- 89. A. f. 1. ead., Matth. p. . o n 265 f. 3.. J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 96. p. 114. f. infr., Fuchs. Hist. e d 148., Icon. ed. 1545. t. 81. rag. St. h. p. 144., Lob. Obs. p. 253. f. 2., Icon. t. 478. f. 1., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 853. fig. 9, Flor. ZEstat. Fruct. Aug. Oct. Legi in Pyr. Cantabr. ad Behorleguy, die 94. Jun. 1841., et ad rupes editas montis Orion, die 31. Jul. ., inque m.* Zrola, die 8. Jul. 1841. Varietatem insignem (major. laciniat.) legi in Pyr. or., ad Roussillon, prope Ceret, à la Cascade del bauze, die 16. Maj. 1843., et similem habui e Prats de Mollo a Xatart. Varietatem discoideam legi in Pyr. Navarr. quodam monte inter Agnezca, et Laragheta, prope Pamplona, die 23. Jun. 1844. Habui a Deville ex G2dre, et ex Tarbes. Series hie memorata offert status plantae, vel varietates notabiles. Varietas illa, quae nonnullorum atrata, crassior, obesior, provenit ad rupes, plerumque mari proximas. Forte in hanc varietatem cadit Leucanth. crassifolium Lang., Willk. 2. n. 1437., in rupibus maritimis scemodi lusum pertinet Pyr. ceratophylloides var. DC. Pr. P. 6. p. 56. B Iy. quod iste e Carcassonne à Dufour se accepisse declarat , qui, a me in litteris expetitus, nonnulla incerta, et obscura respondidit, die 21. Nov, 1853. Illi forte pertinet f. 2. Gesn. Op. bot. ed. a Schm. tab. lign. 5. f. 39, (2). : rietas ista laciniata accedit P. palmatae speciei cebennensi; pro qha susceptam fuisse arbitror a Timbal, dum iste illud suum Leuc. patmatum g instituit, Abrs. or. p. 49. 222 HRadiorum longitudo variat admodum, in Pyr. Catal. praecipue: sed et in Pyr. Cantabr. merid. ad Vergara, inque Navarr, ad Pamplona, Lumbier, Agoiz, Aldunate, Nardues, Navasquez, inque Aragon. ad Vol- tajia, inter Anzanigo, et la Garonetta, ad Murillo Gallego, a la Solade de los Majuelos, a la Carbonera, in m.* Turbon ad horrendum antrum el Grallero, ad Campo ac supra Navarri, ad Ruesta, Artieda, et sub la Peña d'Uruel, alibique etiam, vivit altera varietas floribus omnibus tubuloso-discoideis, radio seilicet destitutis, quae varietas multam prae se fert similitudinem cum Plagio virgato DC., qui nisi prorsus adju- dieandus P. vulgari, genere ab ea non separandum esse, bonis argu- mentis, et observationibus contendit Clos, Bull. Soc. botq. Fr. T. 11. (1310.) p. 184-5. In citata varietate Pyrenaeorum caulis, et folia infe- riora, praesertim, hirsuta occurrunt. Caeterum haec praesentia aut defectus radiorum, in hujusce ordinis plantis, observata jam e longo tempore in aliis Pontis, in Senecionibus, in Bidentibus, in Anthemi- dibus, in Pulicariis, in Galatellis, vel Asteribus, aliisque, rectam Will- denowio suggesserat sententiam: adius in Syngenesiis nunquam fidendus » (sic) Fl. Berol. Prodr. (1787.) p. 264. n. 808. In eadem re non adeo perspicax Heister, qui radium mimis existimavit, ut ceu cha- racterem ad genera constituenda adhiberet; eum conferas Cat. hrt. Acad. Juliae (1732.) ps. 12., et 19. ibidemve notam. Ast perspicax quidem Allioni noster, utpote qui ad suum Chrysanthemum discoideum, Leucan- themum virgatum Clos, Pontia Allionii Ñ. (ex L'Heritier!) subscripserit: « Non potest ad Cotulae genus pertinere, (Cotula grandis Jacq. Obs.), neque etiam a Chrysanthemi genere (illius temporis) separari, licet semiflosculis careat ». Fl. Pedm. n. 687. Minus feliciter Allioni speciem pro varie- tate P. pallentis interpretandam esse censebat Willk. lc. p. 96. Obs. Videntur achenia quidem variare coronata, et appendice auriculaeformi membranacea instructa; cf. Koch Syn. ed. 2. Add. corr. p. 1026. lin. 12. Et Willkomm, Sert. Fl. Hisp. p. 81. n. 522. sub varietate ei dubia (d Ls.e.), loquitur de planta prope Vergara, in Guipuzcoa, a se cum normali forma observata, in qua (non tamen constanter) inspieiebantur achenia marginalia plerumque coronata, pappo dimidiato, ex uno, vel duobus dentibus constanter instructo: varietatem hanc ille prius habuerat pro P. montana. : Dubitaveram, num locus Brunfelsii, et inde Dorstenii, ac Loniceri, pertineret ad P. montanam. Pontia grandis (Barrelieri) Nob. 99. n .. Barr. Icon, t. 437., Obs. p. 99. n. 1098. Leucanthemum maximum DC. Pr. P. 6. p, 46. n. 7. Willk. Lang. n. 1438. Chrysanthemum maximum Ramd, in Bull. Soc. philom. n. 42. (1800.) p. 140.. ` 272 h dil m La- z A DC. Dub vartbs.; l e, et Ch. ceratophylloides sylvaticum Link, L, ar uu p Timb. m. Fl. P Legi in Pyr. Cantabr, m.e Izarris, diebus 14. Jul., et 21. Aug. 1857. Habui e m.e Aloña contra Oñate a Mieg; ex Pyr. or. septr. au bas de la Soulanetta de Costabona lectum a Massot; ex le Mont-Sacon a l Pic de Lhéris apud Philippe: au Pic du Midau detexit Debeaux. Observavi in m. Gorveya Cantabror. cum Alava finit, ad Basibé supra Castanesa, ad Siaill (Conca de Tremp). 223 Figura Libosch., et Trin. Fl. St. Petersb., Mosc. p. 33. t. 19. ostendens florem maximum (calathum, anthodium , 8i mavis) sr n mihi aujas loci. In m.* Izarris legi specimina foliis simpliciter dentatis carnosulis; aliaque foliis laciniatis, mollibus praedita. Lusus hujuscemodi a Prats e Mollo observatus pro P. palmata susceptus e a Godr. Gr. Fr. 2. 144.? Bertoloni sub suo Chr. atrato p. 329. 2. plures compre- bendit species, cum earum locis, et figuris. Sunt loca spectantia ad P. grandem, ad P. montanam alia, quaedam ad P. atratam Quibusd, (G. Bauh, Pr. p. 120. n. 1.) N.! (de qua cf. Gren. Jur. p. 416.), mihi P. montanam. ltem Leuc. maximum Godr. Gr. Fr. 2. p. 141., ceu vitiosum considero, inspiciens sub eo loca quaedam P. montanae, Leuc. maximum in Corsicae montibus ab eis indicatum, num ibidem repe- riatur pro certo asserere ego non auderem, et parum tutis ab amico optimo Romagnoli olim acceptis speciminibus e Solenzana. Num species ista in Italia mea quoque proveniat, quomodo judicavit Tenore ex individuis Samniticis, e m.* Matese, ulterius erit comprobandum, ut inquirenda iterum est planta in Nursinis , ad Barrelieri locum tute confirmandum; interim, e planta tam parum nota suum ZLeuc. Barre- lieri fecit Timbal, Bull. Soc. botq. Fr. T. 13. (1866.) p. CLIII. Revera ipsemet in Apennino Etruriae plantam legi, et indidem a Puccinelli habui, quam pro P. grandi haberem. Nomine Chr. atrati dabat Pucci- nelli, communem dicens in universo apennino lucensi. SECTIO 3.* PHALACRODISCUS Less. Pontia queen Nob. Leu hemum pallens DC. Pr. P. 6. 7. n. 9., Godr. Gr. Fr. 2. p. 140. Willk. Lang. 2. n. 1436. Chr hrysanthemum pallens Gay i po Ct. pl. Frej. (1823.) Ada. corrig. ad p. 22., et apud Guillem. Archiv. botq. PU aA 5. C. mo "ardeo Nonnullor., vel var. b Mut. Fr. 2. p. n. 4. P vri ps EAS G: H: bs Ueb. die Tanac. p. 43. lin. ult. (nom, tant.). C. montanum varts, La-Peyr. Herbr., et Ch. üraiiniflium La-Peyr. Eee 1 C. ann C. rigidum, C. nemausense, C. canescens, et rà Leucanthemum L. var. Pourr. Herbr. Matr. v., et insuper C. Leucanthemum Pourr. Herbr. Paris. asserv. Tan: pin ir ln var., ex Asch., Kauitz. "Reichenb. Icon. C. 96. t. 989. f. 1 9 Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul Aug. In Cantabr. et per region. Legi in Pyr. Cantabr. m.* Jara prope St. Jean Pied de Port, die 17. Jun. 1841.: in Pyr. "p r. en supra St. Martory à mine na Dimidiam coronam vidi in acheniis circumferentiae, legitimam vero, et integram non vidi. In jc aret s.c., alibique variantem reperii gracilimam, uni- Bellis major Dod. St. h. Comment. (1553.) p. 207., Hist. pl. (galli d P. 126. f. 1., ead., ab illa Pempt. suo loco citata diversa, mihi no rTepugnavisset pro ha specie; ast fateri oportet , hujuscemodi ag autopsia loci non adjuvante, controversiis obnoxias continuo esse, id- circo prudentius relinqui. 991 Pontia montana (Gesneri?) N. Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. 5. f. 37.? Leucanthemum montanum DC. Pr. P. 6, p. 48. n. 15., tm dr. Gr. Fr. 2. p. 141., Willk., Lang. 2:5 Me en Chrysanthe mum montanum 3H Koch p. 417. n. 2. (dempts. varietbs.) e Leucanthemum b Bert. 9. p. 328. n. 1., DC. Dub. p.242, nh. € Leucanth. hein num lI. Gaud. 1990. Phalacrodis us montanus E H. Schult. Ueb. die TRE 40., excl. var. graminifol, Ch. Safiraticuosum Timb. ? Reliq. Pourr. p. 69.; Leuc. vulgare. e gra- minit. po ex Lindm. Jacq. Obs. P. 4. p. 9. t. 91. AIL. Pedm. n. 689. t. 37. f. 2., Reichnb. Icon. C. DUST. [^ R UBAUD: Fe- E 120. ind inter. , èt p. 121. jubent. Schult.; J. Bauh. Hist. pl. 3. L Fd i 115., Chabr. Sciagr. p. 361. 9, Flor. Jun. Jul. Fruet. UNE Legi in Pyr. septr. auriger. supra V Hôspitalet à la Soulane, die 3. Aug. 1840. Observavi in Valle de Orlu, et sub le Puig Morain. Pontia heterophylla (Magnol) Nob. Magn. Bot. recie f one. iege et Hrt. Leucanthe a graminifolium — DG. Pr. P. 6. p.. 48, Pj Pr. gro 142. Cbr nhai tetendit graminifolium L., Bert. 9. p. 331. n. 3., DC. Dub, ^s n n. 7. Jacq. obi Ert. Lamk:L t. VIP. Reichnb. idi €. 96. t. 991. f. 3. Magn. Hrt. Monspel. p. 31. z Flor. Jun. Jul. nic Sept: In Pyr. orient. rarissima. Legi in Pyr. orient. ad Conflent supra Villefranche, die 15. Jun. 1837. Dicunt repertum fuisse au Pic de Ger. (cf. Excurs. botq. Soc. botq. Fr. 1868. p. Uh In Pourret Itinr. indicatur ad Salvanaire, et aw Mont Llaurenti, istic confirmatur a Timbal. In summitate montis Tausch ( Corbières) detexit Timbal e kx Milabre (1819.) unde dedit etiam Gautier sub n e Leuc. fissi Tim Species maxime ic affinis P. aia cujus forma intermedia videtur illud "Ohr. gracilicaule Dufour, cujus descriptionem perlegi in Boug. bot. S. Felip. et Morrente (Hispan.), apud Bory St. Vinct., Drap., et Vans Mons Ann. gener. Sc. Physiq. T. 7. (Bruxell. 1820.) p. 300. n. 4. Caeterum plures sunt qui putant (inter quos mecum, voce, semper veneratus Dunal) P. heterophyllam meram esse P. montanae ur quod jam declaratum est a C. H. Schultz Ueb. die Tanac. (1844.) p. 43., a Lindem. Elisab. d 3. (var. parvifol) Alii ultra procedere; Visian. Fl. Dalm. 2. p. 86-7. n. 695., Fenzl Zool. Bot. Veron. 1853. 2. p. 842-3., simul Sotas P. vulgarem , montanam, et heterophyllam; pallentem quoque Aschers. et Kanitz Pl. or. n. 928.; quod primus horum confirmare minime dubitavit in opusculo, Consider. gen. sp. p. 47. Ego viventem semel et fugaeiter vidi; relatum mihi ab amieis stirpem incertae apparitionis esse, eo ipso loco ubi jam ans fuerat; dum he rie rarissima, non parum suspectam esse fateor, onsi- derata affinis suae polymorphia. Eis accedo, qui Leuc. heterophyllum Pontiae indie varietatem existimant. Tripleurospermum C. H. Schultz; Chamaemelum Visian. Giorn. Bot. ital. 1844., et Consid. gen. sp. (1847.) p. 32. Tripleurospermum inodorum (Fuchs.) C. H, Schultz. Fuchs. Hist. st. p. 144. Sch. € (ie Tanac. (1844) p 32., Koch Add. corr. p. 1026. n. 1. Cha- maemelum inodorum G. Bauh. Pin Visia P 2 1491. i ia 1 n. Dalm. 85., Willk. Lang. n. p Ta inodo P C. i p 6, p 59. n. 9. 0 aue inodorum Sm., Bert. 9. AP Ee i aite, m inodorm L Sp., G aud. 5. n. 4988., Koch p. 419. n. 9. d; D b. 72. n. 12. Pyr inodorum I -Peyr. Herb.; et Asso Mant.? ad Jaca; P. caucasicum Willd. fide Plur. J aip. T agres Kaet Plor. per ; Tr, uniglandolosum Schiz.. vix var t 253., Flor. BE vz " Lindem. Schk. Dur r^ i. 2994 Dan. t. 696., et t. 1935., Drev. et Hayn. Ch. pl. Eu Mc 5. p. 9 7. Ei - 95. Fl. t. 509., Labr. 225 Heg. Icon. Helv. fasc. s t. 4. Re uw: Icon. g 26. t. 985, 2. "We Bot. 10. , Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 4. t. 90,, V Wa A. N. ab sonb, E offic. 24. boi, Sürp. yn Comm. ex p. nm m. x5 (eut) p. 38. Å Si t Dod. p. 258. fig. Tabern. Krtb. pe. f. 1, . Fuchs. Icon. dra 4545. t. BI prar — vh idenica J. Bauh. Hist. pl. 3.1 v6. x ^0. d p o Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. p. 36. 2 L8 Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. Legi in Pyr. orient., Cerdaña, sub Angustrine, die 12. Jul. 1859. Habeo a Deville forte 'ád Tar bes lectum : dicunt commune ad Vic. Observavi ad Orgajiia, ad Luchon, Blagnac, ete. Tr. maritimum Koch l.c. n. 2. Hahota a Babingt. Prim. Fl. Sarn. (1839.) p. no: et Man. Br. Bot., a Lloyd Fl. Ouest Fr. p. 243 zx de qua oh feeit usum Marsch a a g Taur. Caucas. n. 1759. pro hac specie; n. 1775.* pro Anthemide arvensi. Ad nostram plantam a Schultz quoque laudatur! Inter Devillei plantas plura reperii specimina floribus, nec fructibus, onusta, cujusdam speciei, cum hac de qua agimus affinis, et quidem proximae speciei illae cui nomen Pyrethri elegantis fecit Pollini et cujus figuram dedit Fl. Ver. 2. t. 6. f. 2. Si bene memini, eamdem plantam vidi in Herbr. La-Peyrouse. Cum aliquid Anthemidis Cotae habeat, eam inter hasce quoque perquisivi, num ab ullo descriptam? Non est certe A. pyrenaea Miégev. Quum locum ubi sua illa specimina legerat optimus Deville, f. semper r., non adnotaverit, tunc superse- dendum duxi, et stirpem traetandam relinquo ei, qui vivam in loco natali deprehendat, nisi alicui iste eam tractandam tradat. Chamaemelum ex Hippocrate; Matricaria Vaillant, Linn., Neotericorum. Michel, aliisque. Matéiuria: e contra, nomen est novae ipla ipe (Vaillant, 1720, et cum eo Linnaei) ad nostram plantam relatum, ex quo vox Matricaria , Mesuae tempore, sive medii aevi, pro dei Matricaria, cui restitui p. 968. , éotifecti fuerit, Recte ergo C. Koc ( Linnaea T. (XU Gay Chamaemelum praetulerunt. Chamaemelum vulgare (Hippocr., Theophr., Dioscor.) Dodon. "s Hippocr. Morb. 1., 625., et Nat. mul. 1., 570.?, et t , Theophr. Hist. pl. 1. B Ru Dioser i2 3. c. 145. eite. ego quoque cum Spreng., Comm. 2. p. 560., intelligo, M an po "pr. Fl. Ingr. p. 593. n. 347. Matricaria Chamomilla fpina Visian. Giorn. bot. ital, 1 ` Schultz e H. Ueb. die ds hé. 9: 94. Hoch p. Aff. Bert. 9p. 350. Gaud. 5. 1099., Moris Sard. Gr. Fr. 2. p. 148., Willk. Lang. 2. n. 1430. Matr. Cham S Herbr., et M. siaveolen, ns pac Hrbr.? Chai milla officinalis Koch (C.); P rrotbrbdh m rere! is Coss. Germ. Fl. ar.; M. pusilla, M. Consvitiana . M. kc i "n coronata, WE eM Visian. urget go. M ri d uhr. i 1 T. - FI 35. i. 997. Flor. Dan. t, 1764., Plenck Ic. pl. med, T. 7. p. 10. t oil. W., We. F., N. ab Esenb. pi. ^ot HL. Xu. vh p. 58. t, 990. Sv. Bot. v. . 50. Drev. 'et Hayn. Ch. pl. Eur 15 226 t. 124. Brunf. Herbr., edit. germ. 1532. p. 214. f. i., ex Morett. in Matth. ill. Mem. 8. Tr á i h, . 148. vix, Dod. Fl. Coron. ed. 1. p. 226., ed. 2. p. 236., Pempt. p. 257., Lob. Ohs. p- á . À. ag. St. 445. f. i., con. t, 770. f. 1., Codex Paris. ex Lenorm. fol. 39. vers., Lonicer. Nat h. crt. 90 fig. 1.a, Moris, Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. p. 35. t. 12. f. 7., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 26. p. 116. (*) Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. Frequens in Pyr. sept. med.; in Pyr. Arag. Catal. humilior. rara obvenit. Legi in Pyr. Arag. sub Ayerbe ad Fonteilles, die 14. Aug. 1858.; in Pyr. septr. med. ad St. Gaudins, die 24. Jun. 1862. Observavi ad Toulouse, ad Blagnac, et supra secus Garumnam: ad Montmesa, ad Villanueva de Pons sub Alp, ad Puycerda, in Monseny, ad Gerona, ete. Forte haec eadem est planta, quam nomine Matr. suaveolentis indieavit Asso ad Jaca, en la plaza del Quartel (Mant. Arag. p. 116. n. 1132). Fateor me ibidem non vidisse; ast eam ab Asso visam fuisse credidit Willkomm; species hine inde adventitia inl. cit. fortasse adparuit, et disparuit. Figura Fuchsii Hist. st. p. 25., Icon. ed. 1545. t. 14., a pluribus adhue (cum G. Bauhino, Pin. p. 135. n. 1.) citata, me non suadet; primo oculi ictu diceretur ab Amthemide arvensi desumta, cui tamen tute citari nequit, eque de Anthemide, sive Chamaemilla Matth. p. 905. satisfactus sum; Tragum etiam parum contentus citavi, iste tamen tutissimus est, sicque Lonicerus. ` Santolina Anguillr., vix, quum eam tantummodo nominayerit; Dodon., Tournef. Santolina pectinata (Barrelieri) Benth. Barrel., de quo infra, Benth. Cat. p. 117., Loisel. Fl. Gall. ed, 2, T. 2. p.23L n 55 DOG PF . 6. p. 35. n. 3. a, Boiss. Voy. botq. Esp. p. 315, n. 910., DC. Dub. V. 2. Append. Sect. 3. p. 1010., Godr. Gr. Fr. 2. p. 161., Willk. Lang. 2. n. 1405. S. grandiflora Pourr., et S. rosmarinifolia minor Pourr. Herbr. Matr., S. rag. n. 805.) on confir- matur a Willk., qui ad Rodenas veram rosmarinifol. vivere credit. h Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. Sept. In calidior. Pyr. orient. IE. . b Legi in Pyr. or. inter Arles, et Prats de Mollo, |. d. Bauze de l'aze, p. 101.) reperitur in Valle Andorra , inter Canillo, et Encamp. Vivit iu Monseny et Chabrera, unde specimina degunt in Herbr. Saldador. na. Stirps, uti congeneres, valde aromatica; odor ejus suavis; accipitur interdum, et venditatur pro CAhamaemelo vulgari; sed ejus virtus medi- cinalis ulterius investiganda sistendaque erit. Verisimiliter a pecore depascitur, nam in locis accessus facilis, aut mutilata occurrit aut deest. Ribas, l.c. proxima cum ea vivebat S. villosa Vaill De legi- tima inter hasce stirpes differentia ego dubitavi, nam dempta plantae glabritie, aliam distinctionis notam, qua S. pectinata a villosa disjun- gatur non percepi: neque feliciorem, bene inspecto, fuisse Willkomm palam est; et sua dubia exposuit Vayred. Apunt. Fl. Catal. p. 88. Attamen facies peculiarem speciem denunciat. Vidi relatum ad hanc speciem a Pourret, in Herbr. suo Matr. asser- vato, synonymon hoe: « Santol. flor. major., foliis villos. et incams » 221 Barrelieri, scilicet Icon. t. 422., a Boissier, et istad quoque ostendens juniorem plantam mihi non adeo clarum videbatur. Alterum ejusdem Barrelieri, Icon. t. 463., refert Willkomm, et hoc diceretur prioris evo- lutior status; ast planta incana declaratur, quod de tota herba vix unquam diei potest, Santolina villosa (Cordi) Mill. Dict. n. 2. Cord. Hist. pl. crt. 149. a, cap. 99. s ( I : : g squarrosa Willd. Sp. pl. Syngenes. p. 1798. excls. Clus., G. Bauh.. et L. Sp n 4e 1 35 1.; b Willk in. fig. S. : DC. Dub. Dub. p. 278. n. 3. S. Chamaecyparissus g DC. Pr 4 i 1 i i . Pr. lk. Lang. 2. n. 1404. S. ericoides Poir. Dict. 6. p. n. 3. (syns. quibusd. TS i excels.) S. Chamaecypar. La-Peyr. Herbr. Pen. Lob. Advrs. p. 336., Lob. Obs. p. 436. f. 1., Ico t. 754. f. 2., Dodon. Flor. Cornr. p. 253., ed. 2. p. 266., Pempt. p. 269. f. 2., Clus. Rar. pl. h. 1. 3 . Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. p. 12. n. 17. t. 3. f. 2. (n. 17.) vix quia calathos grandiores offert, Barr, Ic. t. 429. h Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. per region. mediterr. cum Olea, et etiam super eam, solo calcareo. Legi in Pyr. Navarr. ad Pamplona, die 25. Jun. 1844; in Pyr. Atàx. humil. prope Narbonne ad Mont-redon , diebus 15. Jun. 1839., et 2. Jul. 1836., ibidemve proxime ad la Nouvelle achenia legi, die 18. Sept. 1860. Observavi ad Axat Pyr. Atax., inque montbs. Corbars. Inter Hecho et Ansò vidi tum glabrescentem, tune ineanam: cf. a Dose bene notam observationem, a Caruel declaratam, Prodr. FI. Tosc. sub n. Multam habet similitudinem eum S. incana sequente, a qua diversam judieavi foliis minus incanis, dentibus eorum longioribus, involucris glabris, receptaeuli paleis item glabris, calathis quidquam minoribus parvi Ciceris magnitudine. Folia sunt quadrifariam imbricata, et quo juniora eo magis tomentosa, nam adulta glabrescunt. Odor herbae, et in hae quoque gratissimus. Non propriam speciem, sed hujus glabriorem statum existimo S. viridem DC. Fr., et cum Duby Gall. Ibid. n. 2., Godr. Gr. Fr. 2. p. 160., cui patriam esse Darbonne declarant. Figura illa Plantiniana s.c. habitum, et faciem plantae bene exhibet, sed folia plura integra in superiore parte caulis offert, qualia in speciminibus meis non video. Foret ne hujus loci eum Abrotan. foemin. vulgar. Clusii, etiam Abrotn. foem. 9. Clus. lc.? et inde Abr. foem. foliis min. incans. G. Bauh. Pin. p. 137. n. 8.? sie mecum reputavi. Ast de spe- r. loci existimatur; ast illius descriptio parum bona; nihilo secius, ex spe- cimine Poiretiani Herbarii, visi Tolosae Gallorum olim apud Moquin, huie unioni non me opponerem; qua recepta, aliquid expungendum ex adductis synonymis. Santolina incana (Lobelii) Lamk. Fr. Cruydb. p. 920. Lobel. Icon. t. 754. f. 1. DC. Dub. p. 278. n. 4. S. Chamaecyparissus a DC. Pr. P6. p. 95. n. i. (expurg. synon.); Willk. Lang. 2. item n. 404. S. villosissima, et S. incana Poir. Dict. 6. p. 505-8, ns. 5, 6. S. balearica Pourr. in Herb. Hrt. bot. Matr.; S. cinerea Lagasc., ex Golmeir. Apunts, dos Castill. Lamk. Ill. t. 671. f. 3. Dod. Pempt. p. 269. f. 1., Clus. Rar. pl. h. 1.3. p. 341-2. fig. 228 Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. Per region. mediterr. calidior., cum Olea, solo calcareo. Legi in Pyr. or., Roussillon, ad Maury, die 14. Jun. 1843.; in Pyr. Cat. supra Sarrià ad Mont-agut, die 28. Jun. 1860. Occurrit al Collsacabra. Vidi individua in Pyr. Arag., Sobrarbe, ad l Ainsa, quae ad eamdem hane speciem pertinentia judieavi (neque ad superiorem villosam), in quibus statura praestantior erat, et inde major pulcritudo, pubescentia incana copiosior; vivebant ista loeis calidioribus prae illis in quibus S. villosa inhabitat, quae quidquam magis se diffundit. Ferebant, in- super, ea individua ecalathos formosi Ciceris magnitudine, involucrorum foliola dorso glabra, per marginem , apice praesertim, pubescentia, praecipue vero conspicua paleis receptaculi sub-pubescentibus, sub- ciliatis, apice quasi barbatis. Individua e Montagut gerebant involu- erorum foliola apice scariosa, denticulata, barbulata; paleas receptaculi sub-earinatas, dorso virescentes, apice sub-barbatas. Rationes tamen habeo, quibus innixus suspicari lieeat de horum charaeterum praestantia, visis dein ad l Ainsa individuis capitulis mi- noribus praeditis, totis magis glabris, involueris, paleisque glabris, iisque tantillum ciliatis, et barbatis. Vidique etiam in Sobrarbe, sive ad San Victorian, vel ad Biu (retro la Peña Montanesa) locis prae }Ainsa editioribus, minusve calidis, et magis etiam umbrosis, stirpem tam glabram factam, ut S. pectinatam Benth. ferme aemularet. Forte haec eadem est stirps, quae vivit ad Servise sub Broto, ad Fanlo. E Lamarck Fi. Fr. 2. p. 43 m laudo alteram Willdenowii Sp. pl. allegationem , quia loca Clusii, et Morisoni ibidem intromissa, ad duas potius, quam ad unicam tantum- modo speciem pertinere censeo. Et incertae admodum sunt multae illarum citationes, quas Willdenow simul coacervavit. Caeterum ipse Morison Clusii stirpem, junctim ibidem eonferruminatam a Willdenow, seorsim posuerat, Hist. pl. Oxon. 3. 3. 6. p. 12. n. 14., et eum neutra earum quas superaverat plantas miscere ausus est. Incorrecte hancine Morisoni prolationem (Hist. Oxon. 3. S. 6. pita DGB R n. 12., sic) dedit Duby, a quo ergo cavendum erit. Item locum Blackw. Herb. t. 346., a meis stirpibus Pyrenaeis removeo. S. Chamaecyparissus Auctor. partim ad incanam hane pertinebit, partim vero ad alteram stirpem ab hac diversam, in quibus digerendis obstant nebulae plures, eo quod species istae sint nimium parciter notae, in Herbariis potius quam viventes observatae. Credere nequeo eas bene assequutum fuisse DC. Pr., quem plures species sub S. Cha- maecyparisso, natura invita, comprehendisse existimo , quamvis imita- tores invenerit, uti Bory Chaub. Pélop. n. 1414., Godr. Gr. Fr. 2. p. 160., Willkomm s.c. i Itemve Reichnb. fil. Icon. C. 26. p. 64.; cujus figuram, Ibid. t. 1012. f. 2, pro neutra mearum specierum adhibendam esse duxi. 229 Gnaphalium Dioscor, Tournf., Gaertn.; Diotis Desf., et Auctor. Quae sequitur species recognita est a plurimis pro Gnaphalio Dio- scoridis, l. 3. c. rimi haneine dederunt sententiam Matthioli, Dodonaeus, Lobelius, Clusius, quorum postremus specifico quodam nomine decoravit, ab Adanson, et a Gaertnero laudatum. Et locum Dioscoridis confirmarunt magni ponderis viri, Sprengel, Sibthorp. J. Bauhinus Hist. pl. 3. 1. 26. p. 157., dieit se primum hanc suscepisse Gnaphalium legitimum (Dioscoridis) Clus. Gaertn. Dioscr. 1, 3. 122. Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 391. Diotis candidissima Desf. Atl. 9. p. 267., Bert. 9. p. 97., Moris Sard. 2. n. 9., DC. Pr. P. 6. p. 34. n. 1., et cum Dub. p. 279.; D. maritima Cass. Dict. Sc. Nat. T. 13. (1819.) p. 295., Willk. Lang. 2. n. 1410. Santolina maritima L., La-Peyr. Herbr. G. maritimum Bauhinor., Ray. Engl. Bot. v. 2. n. 141., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 4. t. 87., or. i . 9. 25 Y 6, t. i n.- C. 26. t. 908. f. 3., Mill. Icon. t. 135. Matth. p. 860., Camer, Epit. p. 605., Pen. Lob. Advrs. p. 200-1., Icon. t. 480. f. 1., Dod. Pempt. p. 65., Clus. Rar. pl. h. 1. 3. p. 329. f. 3., Alpin. Exot. p. 147. p. 146. fig. mal., Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 1115. f. 2., et p. 1387. f. 2.; J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 26. p. 157. f. 2., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. p. 91. t. 4. f. 47. 9; Flor. /Estat. Fruct. Aug. Oct. In maritimis. Legi in Pyr. Catal. prope San Feliu de Guixols, l.d. San Pol, die 15. Jun. 1860. (florib. non adhue bene evolutis). Ex maritim. ad Ba- yonne a Darraeq lectum possideo. Observavi ad Blanes; ad San Seba- stiano Cantabriae vidit Lange. ... Speeificam candidissimi denominationem eriticavit Cassini. Annis 1853-4. Reichenbach fil. Diotidem maritimam Coss. mnscr. declarabat!; et Cosson Not. pl. crit. p. 39. acclamabant Willkomm et Lange, silentio praeteritis Cassini, Hooker, Arnott, Babington, et quos ante Cosson speciem ita denominaverant. Achillea Dioscr., Neck. 4 SECTIO 1.* AGERATUM Noes. Achillea Ageratum (Dioscor. Plinii, Oribas.) L. Sp. b Dioser..]. 4, c. 59., Plin. Nat. h. 1. 97, c. 4., et 4., Oribas, Collect. medic. 1. 11. (ed. Ald. p. Tor queda 9. p. 388. n. 1., DC. Pr. P. 6. p. 27. n. 16., et cum Dub. p. 275. n. 2., Willk. Lang. 2. n. 1402, Xt AM Herbr. Mill. Icon. t. 10., e pl. cult., Reichu. Icon. C. 26. t. 1013. f. 1., Plenck Ic. pl. medic. i 7. p. 18. t. 632. Matth. p. 1049., Trag. St. h. p. 515., Dod. Stirp. h. Comm. 7 * D'^AEAIL) p. 175. f. 2., Pempt. p. 995. f. 2., Lob. Obs. p. 299. f. d P- 795., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1, 26. p. 142. f. 2., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. p. 3. t. 1. f. ns. 2 9, Flor. /Estat. Fruct. Aug. Oct. Per region. mediterr. cum Olea quam superat, sed locis calidioribus semper proveniens. 230 Legi in Pyr. Navarr. ad Pamplona, die 21. Aug. 1844. Observavi uy Sarrià, ad Besalù supra Figueras, ad Rosas, aux Corbières, etc Folia ima longissime in petiolum producta, spathulaeformia; caulina Florida planta saepius in solo sieco reperitur; sed non videtur ger- minare, et crescere, nisi locis hyemali saltem tempore inundatis, aut humidissimis. speciem nostram indigitare voluisse videtur, nec de Ptarmica loqui. Ast si perlegeris Penae, et Lobelii Adversaria p. 208., percipies, Eu- ropam septentrionalem, et Anglicam citari ceu loca in quibus planta colebatur, in Anglia praesertim e Narbonensi semine inlata. Eamdem speciem, A. Ageratum, variare floribus candidis dixit G. Bauhinus, Pin. p. 221. n. 1., sed ego suspicor celeberrimum virum aliquam passum fuisse hallucinationem, e libris potius quam e plantis; nam ego hujusce- modi lusum dari in hac specie compertum non habui, nequidem in speciminibus exsiceatis. Ista Ageraton Dioscoridis est, nec dubitandi locum video, cum Spreng. Comm. in Dioscr. 2. p. 598, Ageratum ergo L. iterum Ponte- derae nomen suscipiat, et Carelia dicatur. Carelia vero Lessingi novo salutetur nomine. Achillea chamaemelifolia (Mycò ad Dalechamp) Pourr. Chl. Narb. n. 2. Parthenium smikrophyllum Myconi, Dalechs. Hist : t descr., potius quam fig. Pourr. in Mém. Acad. R. Toulous. T. 3. (1788.) p. 398., DO, Et, P 6. p. $7 m. 19., et cum Dub. p. 7/9. n. 9., Loisel. Gall. ed. 2. T. 2. p. 958. n. 5., Godr. Gr. Fr. 9. p. ios., Willk. Lang. 2. n. 1399. 231 A. capillac»a, et A, recu. Mov La- Tuna Paese A. falcata, A. capillata, et A. chamaemelifolia La- Wn Seed abr. pl. Pyr. . 531-5. 7.; A. caucalidifolia Pourr. It. Reichnb. Icon. C. 96. Flor. vem Jul. Fruct. fale In Pyrenaeis orientalibus , editis, asperisque loci Legi in Valle de Llo, die 21. Jul. 1837. Ex Olette habui a Massot. Observavi in Valle Noguera Pallaresa, ad Esterry; in superiore valle d'Andorra, in m.* Canigou, in Valle d'Eyne wes, et au Col de Nuria, a zae supra Setcasas, in Valle de Conat, in m.* Llaurenti, alibique. lanta dum sterilis obvenit, pro Artemisias specie salutaretur; keas sese Achilleam aperit. Elegans est, statura pedalis, coloris laete virentis, superficie puberula, et viscosa, odore camphorato pollens. Radix perennis, crassa, tortuosa, profunde sese figens ad rupes, locisque confragrosis. Caules exsurgunt plures, erecti, sub-striati, generatim simpliees, et inaequales. Folia petiolata, cireuitione ovato-lanceolata, profunde pectinato-pinnatifida, reliqua rachide latiuseula, integra, eorum laciniae nee e 6-8., terminali insuper addita, remotiusculae, planae, plerumque integrae; sed aliquando uno alterove dente instructae; et superiores laciniae sunt paullo prae medianis, et inferioribus minores, ac tenuiores; caeterum omnes apice obtusiusculae, vix mueronulatae. Speciem: aptissimo salutatam fuisse nomine minime assentimur. Occurrunt individua pauperiora, in quibus corymbus simpliciuseulus, folia produc- tiora et tenuiora; haec referunt A. capillaceam La-Peyr., Hist. abr. pl. Fyr: p. 584, n. 5.: aliá in quibus foliorum laciniae longiores et faleatae; haec praebent A. falcatam La-Peyr. Ibid. n. 4.: et nos hanc viventem vidimus formam , in qua folia inferiora saepius fasciculato- congesta reperiebantur, Flores in corymbum ramosissimum, sub-aphyllu dense fastigiati. Anthodia ovoidea, angulata, sub- gla bra: involueroram foliola oblonga, obtusa, eum carina viridi, margine fulvo ad summi- tatem lacero. Receptaculi squamae ejusdem structurae, sed angastiores, acutae, carina et illius conspicua praeditae, caeterum translucidae. Florum ligulae 5-6., lato-obovatae, albidulae. Achenia obovato-oblonga, apice obtusa, ad latera brunnea, per marginem, sive ad oras albida. ugit t haec pulera species "Tournefortio, quantum e suis operibus eonjiciere licet. Et ego pro certa vix habeo Myconi auctoritatem, adeo Ee Ped a nostra planta repugnat. Perperam Poiret, Dict. Suppl. . 92., converti eam posse putavit in formam A. ochroleucae Was Kit., speciem A. nobili propinquiorem. Achillea nobilis (Tragi) L. Sp. h. p. 476. Koch p. 412, n. 16., Bert . 14., Gaud. 5. n. 2020., Fenzl apud Tehihatehoft 1 Fl. As. min. 2. p. 963. (in Not. de A. o iur Dc. Pr P. 6. p. 36. n. 13., et cum Dub. n. 18. A. odorata Willk. Lang. 9. n. 1396., forte cum A. nobili Ibid, n. 1397. ( vmm se- quutus I). La-Peyr. Herbr, et A. odorata Lá: -Peyr. Herbr., itemve Pourr. Herbr. Mat atr. Zetterst, Pyr. cit. d .; Mil otl odorat. vxo m Pilleter. Sy = patr. E TH Loco er 1610.) p: Mt. ie * M. nobile Trag. Schk. Handb. 3. t. s XS S Reichnb. Icon. C. 26. . 1. rend (odor.). Gmel. (S. G.) Reise etc. [PR pM n d. phesecera Cord. His P. mg 136. fig., ex "podra Gas o t. ed. a Schmied. tab. aen. 5. f. 38. * Dod. Pempt. p. d d (enm. [^s nec > seqnts . ex Courtois). s tora A pl. 3. 1. 26. p. 140., Bocc. Mus. pnt - 95., ex Bert., et credo; Barrel. Ic. $ Flor. Maj. Jal. Fruct. J a. db: Per regiones mediterraneas cum Olea, quam pu excedit; valde rarior per regiones oceanicas, 232 Hernani; vidi ad Labarthe Pyr. septr. medior., in Pyren. merid. ad Pamplona, ad Lumbier, Liadena, Jaca, inter Otura et Lupinien , ad Basibé supra Castanesa, ad Esterry, prope Besalù, ad Ribas. -Odor herbae aromaticus, acutus, gravis. Intermedia species inter A. sink Aia. et ligusticam , quae postrema species desideratur in Pyrenae Msn voropk lla Willd. Sp. pl. Syngens. p. 2210. n. 40., mihi non videbatur diversa; in hanc sententiam me duxit Webb, It. Hisp. » 398. quamvis iste perperam, Anthemidem, nee Achilleam scripserit Lc. Aliter sensit Fenzl, l.c., qui eam jndieat varietatem tenuifoliam A. odoratae L. Millefolium odorat. min. alb. monspel. Dodart Mem., ete. Paris, 1616. , in fol, p. 103. t. 25., loeus ab auctoribus (forte non immerito) ferme oblitus probabiliter ad hane speciem reapse spectat. tatura majus, corymbo composito, et foliis per caulem tam diversum, ut pro A. "gh i aberi nequeat, ut opinabatur Dunal, quem judicem sumpsi. Sed, ut arbitror, descriptum e specimine culto, et valde luxu- riante, n eiat etin idit speciem, ne dicam insuper in citato opere, vitio celatoris commune, alias quoque effinetas plantas extra naturae limites ampliatas fuisse, quasi eas aptare studuissent folio maximo, in quo opus impressum est, Caeterum plantae e Compositarum ordine, eae praesertim , quae in Corymbiferarum sub-ordine militant, culturae subjectae facile partium luxuriei indulgent, et dum plurimae mixtim assoeiantur, ibridas interdum progenerant, vel varietates singulares offerunt. Hune Dodartii locum vidimus olim a Bertoloni (Amoen. Ital. p. 194. n. 260.) allatum, reapse dubitanter, ad A. /igusticam; ast in Flor. Ital., mutato consilio, gone et ipse ad A. nobilem retulit. Achilleam odoratam Wulf . non credo esse Pyr. orient. indigenam, ut voluit DO. Fr. Suppl. p. 486. n. 3282., vel confirmavit in Prodr. le. p. 26. n. 12; et cum eo Mut. Fr. 2. p. 248. n. 29., Godr. Gr. Fr. > . 162, Loca ab eo, vel aliis citata (supra Villefranche, et circa Mont-Louis) offerunt A. nobilem, nec odoratam, quam neque in Her- bariis eorum, qui loca illa pedetentim explorarunt, non per Pyrenaeos Catalaunieos (pace Colmeiro) pereipere datum est. Reperta in montanis, et extra Oleam A. nobilis eximie odorata hallucinationem ingessit. Item quae loea, pro duobus citatis speciebus, indigitantur a Colmeiro, Cat. pl. Catal. p. 88., majorem sibi non vindicant fidem, et ipse Willkomm uarum specierum existentiam in Hispania dubiam habuit, altera in alteram speciem, pro certo, commutata, In eumdem errorem, de spe- cierum commutatione, incidisse Godron D suspicandi rationes habeo. Loiseleur, et Bentham rectius res vider A. odorata Koch varietatem A. nobilis es ab Ambr. Fl Tir. austr. 2. p. 421. n. 226. b nig Millefolium xpi FIL 1. 4. c. 101., Plin. Nat. h, 1. 24. c. 46., vel 95. (Millefol, in Etrur,. Koch 410, n. 13. Bert, € p. 7403. n. 41. (skpuncia: 1 slorata Walt; 2 ke pikom nte Fl. Gr.); aio ris SaM. ?. ar: De Notis Repert. Fl. Ligust. n. 975. , Pr. , 94. n, 1., Ledeb W Ross. 2. p. 53 A. Millefl., et E setacea Auctr. Gand ra ns trs" DC. Dub. 976. ns. 15, Pes “Willk. Aen E LI 2. ns. 1395, ju - La-Peyr. Herbr.; A. gracilis, et A. occidentalis Raf, in Herbr, DC.; A. tomentosa 35 .). A. lanu india . Amer.; A. aia et A. sylvatica Beck, cum A, Seidlii Presl. ut Koch, ex RUN. ngr. n. 343. vulgaris A. pannonica Scheele, et s nia Spreng. (add. Guebh.) ex Neilr. Croat., hane alii "noverant; Altius M M raina S a Engl. Bot. v. 11. n. 758., Curt. Fl. Lond UE 422., Flor (f. ros.); Tio: Batv. yd t. 234., Sch l. Monac. folr. lacins. iion Xs Stirn. m x Fh ir. Fl. Bor. To m 904. et c Uu vé [m »H AC et En .93., Bulk Herb. ig t. 163., Sv. Bot. v. 2. n Gaertn. Fr. 233 pl. 2. p. 426. f. 9., Roch. Pl. banat. rars. Jh Ts n. 68. t. 31. f. 64. (setac.), Mer 69, f. - (crustat.), Reichnb. m zd 3 t. 1026., et t. 1028. f. 1. r% 2 de Hein Waldst, Kit. Ap Hungr. ^ Ae, I , me . p. 42. t. Ps "d ros.. W., W., F., N. ab Esenb. Pl. offic. t. 246., Woodv. Hook. Med. bot. V. 1. p. 36 vk As. ich: Vnz. p. 187. t. 143. Brunf. Herbr. 3. (ed. 1540.) p. £H.y Egenolph. gut ima P ER Uu et crt. 18. b. fig. extr., Dorsten. Bot. crt. 190. D. f. 1., Lon ragh Nat. h. c t. 940. A . fig. ead., Fuchs, Hist. st. p. U e Tean: Se. h. p. 477., Cord. Hist. l. crt. 139. a, Hort. "smi. ed, Mega. 1485 m 254. ob. m , Icon. que f. 2., Dod. Pempt. p, "100. [L2 uus br fr r g l. p. 331. fig., È iuh. "itis pl. 3. 1 p. 136., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. v8, Em í. 6. 9| Flor. ZEstat. Fruct. Aug. Oct. Legi in Pyr. Arag. ad Torla, 23. Sept. 1845.; habeo ex Tarbes a Deville. Varietatem. respondentem A. setaceae , legi in n Pyr. Arag. ad Sobrarbe, ad San Victorian, die 1. Aug. 1853. ; inque Pyr. Atax. ad Salelles, die 15. Jun. 1839. Hanc abunde | per Cantabriam vidi; eamque aceepi ex la Gorge de Luz a Bordére, ex les Aiguettes du Llaseenti a Timbal. Multum variat haec species, in primis statura, et vigore plantae, non adeo tamen ut cum. ea commiscere velim A. tanacetifoliam (Matth., dpt G. Bauh.) Koch, ut contendit Ambr. Fl. Tir 2. p. . 225.: variat glabrescens, pubescens, et hirsuta ; Ra diminutis, IPREN coloratis, corollis albis, ochroleucis, et roseis. Ima folia adeo undique ampliata aliquando reperies, ut vix hujus esse speciei cre- eres. In prima Flor. Dan. figura habitum peculiarem percipio, in- speetis foliis imis longe petiolatis, caule a medio ad superiorem partem ramoso, ramis omnibus florigeris, ut mos est Pontiae Matricariae N. Cavendum est a prolatione Fl. Graee. (t. * 895.) a quibusdam evocata, inter quos a Bertoloni. SECTIO 2.* PTARMICA (Marrz., Gesn., Tounxr., DC.) Nos. Achillea Ptarmica (Egenolph., nisi potius Herbarior.) Auctor. . Herbr. imag. crt. 36. f. inter. infr. Koch p. 407. Bert. 9. p. 395. n. 5., Gaud. 5. n. 2s PDC. Dub. p. 7 & d. 4. ai Willk. Lang. 2. A 00. PEL vulgaris cog s "DC. Pr. P. 6. p. a. PL integrifolia Gilib. Exerc. phyt.; A. alpina Belgr. ex Crép. form. dentbs. acutiorbs. UA aha s, ex Her ws A. speciosa DC., A s ’ macrocephala ka ,e "ib. `; partheniflora, et A. grandis Fischr. Engl. Bot. v. 11. n. 757., Curt. "t om Ps t. 121., Flor. Dan. t. " Flor. Batv. v. 3. t. a d Bot. v. 3. t. 207., Dietr. Fl. oN EN Sturm. Heft 10., Labr. Heg. lc. Helv. fasc. 13. t. 5., Reichnb. Icon. C. 96, t. Fw 1 1. EC x 3. sequentis potius faciem referens; Plenck Icon. pl. ner T " 18. = pU Wa "us Ex ab E Ese sak P1. offic. t. 247. Matth. - 585., Camer. Epit, p. 354., Fuchs. Hist. 639., Trag. St. h. p. 159. (et Millefl. 3. di 478. (fi) od. St. h. Comm. m. im. nie. s (e zal. ) P d. f. supr., Pempt. ib 740, f. 1., Clus. Rar. pl. h. 9 n. - p. 49. f. Ao . p. LE Te 455. f. 2., Tabern. Krtb. 9. f. 4., Icon 5.09. F. i., La C h. pai "a B, po Te M, Dalech. pe pl. v Ion 1168. f. infr., J. Bauh, Hist, pl. 3. 1. 26. p. 147., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. p. 40. t. 12, f. 9. n. 1. (infr.). 9, Flor. Aug. Sept. Fruct. Sept. Oct. In Pyrenaeis septentriona- libus med. humilioribus. Le Martres, die 27. Aug. 1852.; habui a Deville ex la Pietat prope Argelles (Lavedan). Observavi ad St. Elix, ad Figarol; in nemore Larramete prope Toulouse. erba aromatica, laete virens, folia lanceolato-linearia , corymbus laxus. Vidi viventem ad fossas cum Chabraea vulgari, Polygonis, Jun- cisque variis. n A. serrata Retz, Obs. P. 2. p. 25. n. 83., ego video varietatem insignem foliis basi profundius dentatis , I VEUALAR qui lusus forte Tariter sese officit, Interim vera illius plantae patria hodie ignoratur, quod eam magis atque magis suspectam reddit. 234 Num Engl. Bot. v. 36. n. 2531. figura referat veram Retzii stirpem, vel A. nem potius, hoe est quod suspicor. Hook. et Arn. Br. Fl. ed, 8. 260. n. 2. eam faciunt A. decolorantis Schrad. Genus Ptarmica non recipiendum mecum deelarabat Parlatore, cui favebam. Item eum respuere Visiani, Consid. Gen. Sp. 31-2., et Fl. Dalm. 2. p. 82. n. 687, considerata praesertim A. abrotanoide e m.* Orien Dalmatiae. Ne sec- tione quidem ab AcAille& separant Coss. Germ. Fl. Par. 2. p. 391., Mey. Fl. Hanov. (1849.) p. 290., Crép. Fl. Belg. (1866.) p. 213., aliique. Non dicit Tragus l.c. p. 159-60., quod ex eo praedicat Sprengel Comm. in Dioscer. 2. p. 558., T anacetum vulgare, et A. Ptarm sumi posse pro Anthyllide Dioscoridis; sed de harum prima is tantummodo dubium suum exponens; de A. Ptarmica alienam prorsus Pup TOSSES proponens. Refert insuper Tragus, novisse se, qui cita- tam Dioscoridis Anthyllidem , primam, pro Santolina Chamaecyparisso sumebant. Achillea pyrenaea (Myconi) Sibth. in Herbr. L'Herit., ex DC. ntha ae Mcd s Ro lis. Tang, 2. (e Du Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 672. cum fig. „a pir sz. í Pi Herbr. ; de Piana L. e s An mess melius ? Piu Herb. Pelias pyren. hirsut. serrat, -"—- Mun P. 174.? Pt. nana epre Cat. 2 oen f ed * Alitubus pyrenaicus Dulc. Engl. . v. 36. . pnt «ps 407. t80. red. 9, Flor. Jul. em Fruet. Aug. Sept. In editis. Legi in Pyr. or. supra Mont- T ad pontem de la Llagone, die 18. Aug. 1836. Habeo ex le Vernet a Deville. Observavi sub le Port de Venasques, et in reversa parte ad Dasibé supra Castanesa; item ad Nuria, prope Setcasas, in Valle d'Ejnes, au Llaurenti, etc. Folia opaca, punetato- excavata. Voluissem proponere pro hae specie Agerat. florib. candidis Lob. Obs. . 259. f. 2, Icon. t. 489. f. 2.: et hanc eamdem esse bes s stimo illam, de qua loquutus est Ray Hist. pl. p. 344. n. 2., nomin Dracunculi | alpini Ager. fols. incans. Hrt. Reg.. P aris. (ef. Schol. Bot. p. 113), et Lugd. Batav. (cf. Boerhaav. p. 111.); ita in A. serratam me semper audacius erum Anacyclus Pers. M valentinus (Dodon. Penae, Lobelii, Clusii) L. Sp. Dod. Stirp. h, Comm. (1 224., Pen. Lob. Advrs, p. 343. f. infr., Clus. Hisp. p. 366-8., De Notrs. Repri FI. Ligust, P NA r. B, 6. p.16. n. 1T. 4 edis Bob. p pm. n, 3., , Wilk. Lang. 2. n. 1414. A. radiatus b Bert escens Guss. Syn. . La-Peyr, uw yrtolepis ana oh Godr. Fl Florul. g iy (non Less., nec DC.) fo s dn rma 'eradiata. Lami m. 700. CA ; Schk. Handb. 3. t. 254. b., Reichnb. Icon. C. 96. t. 999. f. 4. Gaertn. Fr. Sem "E p. 397 16 65. f. Ts 25. 5 A l. (gall) p; 136. 5 2 plant. Ao wr allata! Barr. Icon. t. 3. 1 Bauh. Hi Hist. pl. 3. Lo». . 446. f. 2., Icon. t. 773. f. 1., Clus, Rar. pl. h. l. P. ©) Fs Jun. Jul. Fruet. Aug. In Pyr. orient, cum Olea Legi Perpignan, die 14. Jun. 1840.; ad Figueras, die 6. Aug. 1860. Obeervasi ad ded gue. ad Salces, ad los Mulines, supra Figueras, ad e e uc ete. ; n, praesertim eundo ad Zle, ubi mihi sese sbi peus 1891) 1 kai floribus discoideis, et radiatis, radiis parvis, magnis , angustis, aut latis; et eodem modo vidi variantem . 995 al Castello de Ampurias. Multa certe ei inest affinitas cum insequente specie, a qua tamen semper distinctum volunt involucrorum foliolis acutioribus, et exappendiculatis , paleis receptaeuli alienae formae, iisve pilis coronantibus ornatis, alis acheniorum divaricatis. Individua aliqua minus feliciora, forte quia aut partim a pecore depasta, vel secta, observavi ad Castell) de Ampurias, in quibus per- cepi involuerorum foliola obtusa, et receptaeuli paleas glaberrimas, A. radiati Loisel., DC., Dub. Sed flores ferme omnes discoidei (vix aliqui paucis exiguisque radiis donati) stirpem potius ad A. valentinum L., C. Duby sistebant. Hi perexigui radii eomitabantur tubum corollae productum , rubro colore praestantem , quo colore et radiolus inficie- batur, unde proximi fuerimus A. purpurascenti DC. Fr. Suppl. DC., Dub. Puto ego hanc stirpem a Bentham, ct a DC. Duby distinetam merum esse lusum alterutrae speciei. Caeterum A. purpurascentem DC. ceu peculiarem speciem respuere Loiseleur Gall. ed. 1. P. 9. p. 582. 8., Mut. Fr. 2. p. 152. n. 2., et ipse DC. Pr. P. 6. p. 16. n. 6. varietatem b A, ra- diati declarantes; insuper Loiseleur l.c. observationem proferre nostrae consonam dum dixit A. radiatum omnino similem A, valentino flori- ribusque radiatis tantummodo differentem, dubitans num ageretur potius de altera alterius varietate? Hoc consilium non dimisit, sed confir- mavit in Fl. Gall. ed. 2. T. 2. p- . n. 9., quod caeterum Lin- naeanae sententiae (Sp. pl. p. 1262.) conforme est, in quam incessit Bertoloni l.c. Addam quod character a DC. Duby additus de laciniis duabus floseulorum aristatis, erectis ad A. valentinum firmandum , non adeo valet, quia eae necessario eriguntur in florum disco stipatae sub omnibus citatis formis, vel speciebus, pateseunt in cireumferentia, ubi minus inaequales etiam fiunt. ditum quoque est sub A. radiato a DC. Duby ligulas latas flavas, quod fallax certe est de speciebus in quibus ligulae, seu radii magni- tudine, exiguitate, defectu , Colore, dum adsint, certissime variant. Radiorum colorem variantem in hisce stirpibus, aut si mavis in hac Specie, observaverat jam Clusius l. c.; dein Fabric. En. pl hrt. Helmst. p. 147. : Ampliores nobis desunt observationes ad Bertoloni sustinendam p. 152., Obs. pone ineonsideratum DC. indicium (Fr. 5. p. 480), vi- dentur potius imaginatione quam mature exposita. Buphthalm. flor. purpurasc. Camer. Epit. p. 652., olim a Loiseleur adductum, nimium Incertum est, ideoque silentio praeteritur. Anacyclus radiatus (Caesalpini) Loisel. Fl. Gall. ed. 1. Caesalp. Herbr. Tornab. (1563.) fol. 70. n. 174., De Plants. 1. 12. c. 97. p. 494., Buphtalm. nar- bonense Clus. Rar. pl. h. l. 3. p. 332. sin. fig. Bert. 9. p. 354. n. 2., DC. Pr. P. 6. p. 16. n. 6., et eee Du a 274. n. 4., Willk. Lang. 2. n. 1413. Anthemis valentina L., La-Peyr. Herbr. Reichnb. mut C- 96. t. 999. f. 3., Breyn Cent. p. 150. t. 75. Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 863. f. 1. vix, J. Bauh. mi pl. 3. 1. 26, p. 124., Char, Sciagr. p. 304. f. 1. (*) Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In Pyr. or. cum Olea, inque Can- tabria maritima, Habui ex Bayonne a Darraeq, et a Deville. 236 Anacyclus clavatus (Cupani) Pers. ovs Cup. Hrt. Cath. P i et Panph. Sic. E — qu des 656., tio PUE 2. n. 1415. A. tomentosus EE Fr., e cum Dub. p. 274. x 9, L'A. ent., et A. clavatus DG. 6. p. Anthemis pubescens La- Peye. tisrbr. "5 : Partitar Anth. sphacelata Willk., non Presl. ; ipso Ls. "Reichub. Icon. C. 999. f. Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. Per TM mediterraneas Legi in Pyr. Navarr. ad Pamplona, secus iter de Villaba, die 4. Jul. 1844; in Pyr. or., Roussillon, ad Lagnà, et ad Cabestany, die 13. Jun. 1843. Habui ex Narbonne a Delort. Observavi ad Jaca, St.a Maria de Buil, Torecilla, au Pont de la Fou, in montibus Corbarien- sibus alibique Variabat radiatus, et discoideus ad Ayerbe, ad Cardona, ad Figueras. Ormenis Cass., Gay. Ormenis bicolor (Morisoni) Cassin. Moris infr, citando. Cass. Dict. Sc. Nat. T. 36. (1895.) p. 356. O. mixta DC. Pr. P. 6. p. 1 Willk. Lang. 2. n. 1425., Coss. em. pi. Par. 9. p. 398. n. 1. Anthemis bit L: Sp., Bert. 9. p. 36 n. 4. (corr. Morison paras). DC. - p. 273. n. 4. Maruta mixta Moris Sard. 2. n. 662. te * stralis La-Peyr. Her ; Chamomilla xri Godr.! cum Gren, Fr. Reichnb. Icon. C. 26. t ichel. Nov. pl. ME: 32. n. 2. t. 30. f. 1., Breyn. Cent. p. 149. t. 73. Moris. Hist. pl. died s Sos p.30, M € 12 f. n. (5. (fl. mixto, nec maxim. E): (©) Flor. Æstat. Fruct. Aug. Oct. Legi in Pyr. or., Roussillon, sub Montesquieu ad les Anglades, ad le Boulou, et ad Argelles, diebus 30. Maj., 3. Jun., et 5. Sept. 1843. Observavi ad C. eret, ad Roses, ad San Fe lin. de Guixols, ete. Genus reformavit ak apud Coss. Germ. Fl. Par. ed. 1. p. 891., ut fecerat Godr. Fl. Lorr. 2. p. 10. sub infausto Chamomillae nomine. Item contendit Moris, i p. 417., Ormenidem Cassini nequi ab illius Maruta separari, - Anthemidem nobilem. L. ejusdem generis esse, quod nos quoque sua bier nobilis (Herbarior. Pseud. Apulej.) Gay. . Paris. ex Lenorm. fol. 40. a. Gay. J. apud Coss. Germ. Fl. Paris. 2.a p. 398. n. 2., Willk. EST 2 n. 1425., cum var. b? Chamomilla nobilis Godr. Fl. Lorr. nT x T 2*5 iv - 2. p. 405, Anthemis nobilis L., Koch p. n. 9., Gaud. 5. n. 2000. , P. 6. n. 12., et cum Duby p. 274. n. 7. A. nobil. La-Peyr. Herb A. suaveolens Pourr. P e id Matr, ; Min» montanum Pourr. in Werke. Boutel., ex Wilke Cintideh ela romanum Camer. -— v. 14. n. 980., Rei- chenb. Icon. C. 96. t. . f. 2. vix, Sturm Heft 97., baii e med. T. t. ^" W.: W. F., N. ab Esenb. Pl. offic. t. 245., Plenck Icon p been T.U. Hte». Wi, Hook. Med. bot. V. : p. 47. t. € Trag. St. h. p. 149., mihi n m tuta ro. bi. "Cor. p. 233., ed. 9. p. 243. fig., ite Dod. Pempt. p. 260. f. 1., et f. 9 dicoiiet; Lob. Obs. p. 445. f. a Hear t. 70. f. 2., Camer. Epit. p. 646., Lagun. in Dioscr. l. 3. c. 148. J. Bauh. Hist, pl. '8. 1. 26. 8. fig.a. F rara in Pyr. septr., rariss. alibi. Legi in Pyr. Cantabr. ad Baigorry, et Izzarry, diebus 3. Jul., et 3. Aug. 1841. Habeo a Deville ex Ca p-vern, et ex valle Barousse. Ligulae sunt tridentatae, nec VH Bii ut describuntur a Guepin, Fl. Main. Loir. ed. 9. p. 206, n, 685., neque emarginatae ut eas declarat Godron Fl. Lorr. lc. Habi tus plantae mirimode varius. Odor aromaticus plantae in calathis praestantior est. Perpensa Miégeville uae ptione de sua Anthemide prerai, f Bull. botq. Fr. T. 12. (1865 ) p. 397. n. 2.) eam ab O. nobili. vix distingui posse arbitror. Ormenis Cotula (Hippoer.? Herbarior.) Parthen. leptophyll. mt ^ G. Bauh. Pin. p. 135. n. 8., Hipp. ir. p. 877. Le Grand Herb. Ras., Avic. etc. Paris 1520. , l prope, ed. a Jean Petit, crt, 36. , sine fig. , sed plant. citat. Maruta Cotula DC. Pr. P. 6. p. 13. n. 1., Moris -— j^ * 660. Fisch., cen Lali 3 (1845.) 76. Anthemis Cotula L. Sp., Koch p. Bert. 9. p, 381. n. 90. De Nam. Reprt. Fl. Ligust. n. 981., — apud Gay (ei) T T P 239.. Wilson apnd Hook. Journ. of Botan. 1. (1834.) p. 271. n. 55., Dub. k. Lang. 2. n. 1423, A. Cot]. L. La-Peyr. yc A, arvensis e Jaca boo. Herbr. p s E Pede Gay J. in M Stiimpr yss. L3 a b: to ^ LI - E E e all.) p. 138. f. 2. p. 583. I T o Lagun. in «pagi ge ed. 1566. 1. 3. c. 149., J. Bauh. Hist. pl. x 1. 26. P. má: ' fig. Dalech. Hisi. pl. Lugd. 2. p. f. 2., Maris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. p. Lr er (*) Flor. ZEstat. ad med. Autumn. Fruct. Aug. Nov Legi in Pyr. Navarr. supra Pamplona ad Eques, die 17. Aug. 1844., in Pyr. Catal. ad San Gregory prope Gerona, die 22. Maj. 1851., et ad Rosas, die 96. Aug. 1846. Habeo a Dev ille ex Cap-vern. Obser- vavi ad Toulou use, in adverso latere ad Huesca. Statura palmaris, pedalis, et sesquipedalis. Habitus erectus, ascendens, aut deeumbens, ac diffusus. Superficies plus minus puberula. Color herbae tum intense viridis, tunc pallidissimus. Calathi aliquando dimi- nuti. Odor fragrans, aromaticus, neque mihi tam ingratus, ut gene- ratim eum declarant., Et fuit quidam doctus, apud Brunf. Herbr. 1. p. 256., cf. et Fuchs. Hist st. p. 582., qui suspicaret hane speciem esse Parthenion Dioscoridis Vidi ad Rosas variantem discoideam, scilicet eradiatam: e contra, aem ealathis duplicatis, sive valde radiatam, memoravit Dillen n Ray Syn. ed. 3. p. 185. n. 3., ex Knowlton, quam jam ad Highway CO KA Merret Pin. rer. brit. p. 30.; et etiam Sibbald. Catal. pl. maritim. etc. 1710.; hune a Smith praetervisum, ex Hallero, refero. Figura Fl. Dan. t. '1119., hue a Sadler, Gaudin , Gmelin, Sprengel Hal, Moris, Godron eum Grenier , Hornemann , Bertoloni, Spenner, "a Meyer (G. F. s wein a Verbi a Blu dd et Finger., a ute Anthemis Theophr.?, Dioscor.?, Dorsten., Michel.? Anthemis 1.a Theophr., Hist. p4 5s 9. (false cum 2.* pro Ni- gella on tri a Gaza), hodie generatim Anth. Chia existimatur. Stackhouse, Comment. in Theophrastum, Tabul. p. 17., Catal. p. 9., Anthemion Anihana, et Anthemon eamdem semper significare plantam putat, a Nedtericormn Anthemide alienam. Paulet non ita opinatur am. owvrag. & 1816. p. 23.) ratus Anthemion foliis omnibus radicalibus (lso) praeditum. Armeriae en sistere; alterum caule oliato on m jStaticem sinuatum refer tri bes Fnit a Dioscoride, T 3. c. 144., memoratis, nulla fidenter et firmiter ad nostrum genus irik Primam sunt qui an- nuente Sibthorpio, pro A. chia, alteram pro A. tinctoria, tertiam pro 238 A. rosea recipiant. Quibus sententiis non omnes suffragantur, ita ut et Ormenidem nobilem, et Chamaemelum vulgare, et Anacyclum aureum, pari forte ratione, in medium produxerint. Nos supersedendum esse duximus. Ast si quis incertum nomen retinere nollet illius considera- tioni Cotam bene perpensem subjicimus. Anthemis arvensis (Fuchsii, Tragi) L. Sp. Fuchs. Hist. st. p. 25., Trag. St. h, p, 148. Cham. 4., sin. fig. Koch p. 414. n. 7., Bert. 9. p. 378 n. 19. (excels. syns. spec. s^q.); Moris Sard. 2. n. 657. (iisd. syns. pr Gaud. 5. n. 2001., DC. Pr Romni DG. Dub. p, 214; 5. &., illk, Lang. 2. n. 1421. (excl salt. demto specim., et A. mixta La-Peyr.? s.l.; A. arv. Herbr. Matr.; A. Haynaldi Jank.; et A. multicaulis Jank., ex Neilr.; A. ino G : » L. Fl. Dalek; Chamaemelum arvense All., Link, Hoffm. Port., Ch. inodorum Rupp. Engl. Bot. v. 9. n. 602., Flor. Dan. t. 1178., Schrank Fl. Monac. t. 312., Gaertn. Fr. Sem. pl f. 10.. Sturm Heft 27., Reichnb. Icon. C. 26, t. 1004., Fl. Batv. v. 8. t pl. p. 33. n, 4. t. 30. f. 3. J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. Herbr. Br. t. 10. f. 8. C) Flor. Æstat. Fruct. Aug. Oct. Legi in Pyr. Catal. ad Camprodon, die 24. Jul. 1846. Habeo a Deville, ex Bordères, et ex Cap-vern. Herba sub-foetens, flores sub-odori. Annua, aut biennis declaratur a Smith, Hook., et W. Arn., a Brébiss.; eam fecerunt absolute biennem DC., et Duby, contra fere omnium botanicorum observationem: eae- terum species parum bene definita a DC. Duby. Conferantur attente paleae receptaculi, et achenia hujus speciei cum illis speciei sequentis, cum qua una consociandam esse censerunt Boissier, Moris, Bertoloni, Willkomm, Godr. Gren. Fuit haec quoque Delilei opinio, mecum non semel voce expressa; et erat Gayi etiam , referente Gussone, Sicil. Syn. Add. em. (1854) p. 870. Anthemis sive Chamaemilla Matth. p. 905. ad Chamaemelum vulgare. a pluribus adducitur; eos ego imitare nolui, adeo mihi potius pro nostra Anthemide placuisset. Suscepi, e contra, supra adduetam Fuehsit figuram, non vero Parthenium Fuchs. Hist, st. p. 583., Icon. ed. 1545. t. 335., a quibusdam huc relatum, quae planta odora dicitur, nec pro nostra stirpe suadet. Eam ad Ormenidem Cotulam amandavit G. Bau- inus, Pin. p. 135. n. 8., de qua quidem sententia pauci satisfaeti fuerunt; ceu dubiam eam habuit Gaudin, ego illam prorsus rejicien- dam esse duco. Ne ausus sum citare Buphthalm. alter. etc. Pen. Lob. Advrsr, p. 243., Lob. Icon. t. 172. f. 2. in quo Anthemidem mart tumam potius video. Et dubia quidem est pro nostra specie Cotula Tabern. Kruidb. P. 10. fig. 1. Anthemis nicaeensis (Cherler) Willd. Sp. 1 3 . 565. , Mic el. nov. Gen. mm T2. Fuchs. Ic. ed. 1545. t. 14., Petiv. Cherl. ad J. Bauh. Hist. pl. 9. 1. 96. 1 1. (Cham. foetid. marin. ex agro Narbon.!) Willd. Sp. pl. Syngns. p. 2182. n. 91, A. incrassata HANE ar et Fl. Gall. ed. 2. T. 2. p. 256. n. 8. Quss. Sic. Syn. 2. p. 491. n. 10., DC. Dub. p. 273. n. 5. DC. Pr. P.6. p.6. n. & A. arvensis a Boiss Voy. botq. Ésp. n. 894. Godr. Gr. Fr. 2. p. 153. b; itemve Willk. Lanz. 2. n. 1421. Chamaemelum "ncrassatum Link, Hoffm. Fl Port. 9. p. 348. n. 9. A. arvensis Pourr. t., et Hrb. Matr., partim; EM T bre et apud DC, Pr celata Tenor. pl. exsicc. in Herb. Ital, centr. ? . ^», Link, .? : K. wulirelis wi et DC.?, ex Kunze Chlor. austr. Hi A se, in Herb. ; : sp. p. 35. n. 367., quod credere ne v A yr. Hist. abr. pl. : D. 992. n. 3. C ; . fasc. 2. t. 74. T. 1» "Kw T C. 26. t. 1005. f. p, d, Eid x ics a 33. bnc Cd. E2 Chabr. Sciagr. Aj æ ; Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Atag. cum Olea, locisque ealidioribus. 4 158i in Pyr. Atax. ad Narbonne, die 20. Maj. 1839., in Pyr. n ad Roussillon, ad Maurillas, et ad Ceret, dicbus 20., et 24. Maj. 1843. Observavi ad St. Ant. de Galamus, alibique, in Roussillon, et per a£": Narbon. copiosam. 339 Stirps inodora. Receptaculum elongato-conicum ; paleae lanceolata, acutae, dentieulatae, nervo dorsali ad apicem producto, a medio ad apicem virescentes. Achenia matura ad apicem aliquantulum tumidula, umbilicata, nec coronata, ut in A. arvensi. Habitus plantae plerumque diffusus « Planta praecedenti (arvensi) valde affinis, at differt foliorum laciniis ultimis brevioribus, paleis rigidioribus, acutioribus, pedunculis, praesertim adultioribus, fistulosis » Link, Hoffm. Lc. Huic speciei retuli A. «rvensem Colla Icon., nec obstant ea quae ab eo referuntur in Herbr. Pedem. 3. p. 448. n. 19. Neque parum miratus sum inspiciendo in eodem Colla p. 445. n. 6. sub A. incrassata hancine observationem: « Tanquam indigenam refero hanc stirpem, quam nec possideo, nec a nostratibus memoratam video ». A. australis Willd. Ibid. p. 2171. n. 8. est ne haec eadem species? Tune rationes forent ad Loiseleuri nomen praeferendum, quum minus grave nobis videatur alienas repetitiones non comprehendere, quam novam promere deno- minationem, de planta jam confuse evulgata unt qui ea utantur pro Chamaemelo vulgari, cui certe virtutibus impar. Anthemis montana (Matthioli? Columnae) L. Sp. Buphthalm. Matth. in Dioscor., ex edit. 1554. p. 418. mihi videtr. Column. Pl. nov. hist. in calce Phytobas. ed. Neapol. p. 23-24. fig., reapse mala. Koch p. 415. n. 10.? Bert. 9. p. 374. n. 15., Gouan Ill. p. 71., DC. Pr. P. 6 n. 19., DC. A. saxatilis Baumg., et DC., A. Kitaibeli Spreng. (nec DC.), A. Gerardiana Jordan, ex Griseb. Schnk lt. Hungr. n. 221.; A. hirpina Tenor., A. punc i liana Guss.; insuper A. aetnensis Schow, c 3$ o Griseb. Rum. Bith., A. abrotanifolia Willk., ipso fat.e; A. chrysocephala Boiss. Reut., Lyonetia te- pem 3E ex Boiss, Pyrethrum abrotanifolium Pourr. in Hrbr. Boutel., ex Willk. Lang. Reichnb. E »&. H& f. 23 Icon p. 109. n. 6. t. 8. Column. Phytob. ed. Florent. p. 117. t. 33., Bocc. Mus. piant. p. 136. t. 98., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. p. 35. t. 8. f. 4. 9, Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In Pyr. med. orientalibus, editioribus potius. egi in Pyr. aurigr., à la Cuma d'Angarzia, Jul 1851., in Pyr. or. Valle d'Eynes, die 18. Aug. 1836.; ex les Alberes habui a Naudin, ipseque vidi. Observavi in Valle d'Aure secus le Riumajou, in m.* Crab?re, Pales de Averan, ubi legebat etiam Parentau: scio alios vidisse m Vignemale, supra Barges, alibique in Pyr. septr. med. In Pyr. merit. ego quidem vidi ad Bielsa, et supra in m.* el Mener; al Ça- stillo de Laguarre; in vertice Monseny, a las agudas; insuper in vertice montis la Tur de la Massana Pyr. or; au Llaurenti; a Costabona: au Tausch de Corbières vidit Timbal rba cinerascens sub-inodora ; flores fragrantes. Facies plantae recordat Pontiam alpinam, P. tomentosam, et P. maritimam. ; och dubitavi: sed reapse item dubitare debuissem de tot illa allata synonymorum phalange, quam ita conferruminavi, ut videar, acce- pisse me eorum sententiam, qui duas sat solemnes stirpes in unicam tantum speciem compingunt, quod fateor me egisse absque mearum Observationum | corroboramento. Gay eas separandas non esse apud Guss. Synps. autumabat. Pyrenaea respondet A. montanae b majori, Godr. Gr. Fr. 2, p. 153. Habes descriptionem ejus a Miègeville datam In. Bull. Soc. bota. Fr. T. 12, (1865.) p. 391. n. 1. Occurrunt in Apen- ninis formae insigniores a stirpe pyrenaea facie diversae. 240 Anthemis Cota (Caesalpini) L. Sp. Caesalp. Herbr. Tornab. 1563. fol. 6. n.173., De Plants. l. 12. c. 23. p. 492. Bert. 69. p. 357. n. 1 A. altissima Lamk. Fr., Koch p. 413. n. 4., DC. Pr. P. 6. p. 10. n. 30., et cum Dub. p. 273. n. 1 Cota altissima Gay, Willk. Lang. 2. n. 1416. A. pubescens La-Peyr. Herbr., partim?, et A. ar pecimen unum; A. Cota, et A. "Wr L. Herb.; fide Visian. Reichnb. t Ti 21s f. M vensis n La-Peyr. Herb., quoad s Icon. C. 26. t. 1008. f. 1., Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 433, t. 169. f. 4., Till. Pis. p. 38. t. 21. f. 2. Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. p. 36. n. 12. t. 8. f. n. 11., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1, 26. p. 120; f. 1: Chib Sciagr. p. 363. f. i. © Flor. ZEstat. Fruet. Aug. Oct. Legi in Pyrenaeis septentr. med. ad. St. Agné prope Toulouse, die 16. Sept. 1852. Charaeterem Wulfeni absolutum (apud Roemer Archiv. 2. p. 409.) de paleis diseum superantibus in individuis per Pyrenaeos a me obser- vatis non reperii; forte proportio ista variabilis res est, quod dico fidens deseriptioni hujus speciei datae a Lagrez. Fose. Trn. Garonn. p. 198. . ef. etiam Godr. Gr. Fr. 2. p. 156. olet tamen me propriis observationibus rem adhue confirmare non potuisse, nam minax surgit illa A. altissima legitimitatem suam reclamans. Cotae genus cum Gay apud Gussone Syn. 2. p. 866., et cum Godr. Gr. Fr. 2. p. 155. non excepi; sed cur recepit Willkomm?, qui sub Anth. montana scribebat: « Propter corollarum disci exteriorum tubum initio late alatum transitum facit ab Anthemide ad Cotam » l.c. p. 51. Obs. Buphthalmum Matth. p. 909. (non edit. Valgr. 1554. quod ad Anth. montanam fidenter retuli) offert plantam inter hane Cotam, et A. au- striacam quasi ambigentem , sed reapse nullae harum spectat; pone Matthioli notas pro A. tinctoria recognitum. Anthemis austriaca (Plukenet) Jacq. A. Pluk. Almag. p. 65. lin. 6-ult., Phyt. t. 17. fae 5, 6., excl. utrobiq. J. Bauh. prolat. Koch p. 413. n. 3., Bert. 9. p. 360. n. 3, DC. Pr. P. 6. p. 41. n. 30. A. Triumfetti Plur. Auctor., Gaud. 5. n. 2003., Godr. Gr. Fr. 2. p. 157. A. tinctoria b Willk. Lang. 2. n. 1417 austr. La-Peyr. Herbr., et A. tinctoria La-Peyr. Herbr.?, et A. pubescens La-Peyr. Hrb., altissima La-Peyr. Herbr., e art.; cum A. Tories La- . Herbr.; A. Cota, Vt Chrys. absinthoides, et Matricaria ar- gentea Pourr. Herbr. Matr., Cota Triumfetti Gay apud Guss. Sic. Syn. . em. p. 867.? we Ev 5 p. 22. t. 444. (yallidior.). Reichenb. Icon. C. 26. t. 1009. f. 1., et Pl. cr. C. 4. t. 329. f. 509. riumf. Obs. p. 79. cum fig. in tab. ultima. Barrel. Icon. t. 466. (©) Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. Atax., orientalibus montanis editis. Legi in Pyr. or., Roussillon ad Palaldà prope Arles, et ad pagum Tech, diebus 19., et 30. Jun. 1840. Habui ex rats de Mollo a Massot, et ex Pyr. or, absque loco, a Deville. Observavi in Valle d' Alp, et frequentius ad Tosas, et ad Setcasas; de vita ejus in Monseny testatur Salvador Herbar.; aux Corbières Timb., a Gabarra Vayrd. . In Pyrenaeis ex observationibus optimi Xatart f.r., meisque, non inter sata, sed ad agrorum, sylvarum, nemorumve margines reperitur: aliter vidit Jacquin! A. Triumfetti Koch huc cum Bertoloni non recipio, quia synonymon fert A. rigescentem Willd. Hrt. Berol. in fol. n. 62» et dixit plantam eerte perennem nee annuam. Tanacetum montan. tenuifol. oec. Mus. pnt. 2. p. 33. t. 25. cum Allioni a Systematicis adduetum ad alienam a nostro genere speciem pertinere jam dixi in Sched. meis erit. (1842.) n. 92.: rectius Bertoloni, ex loci autopsia, eum ad Achilleam nobilem firmavit. : : 241 Anth. canescens Brot. Fl. Lusit., aut melius DC. Pr. P. 6. p. 10. n. 32., nostrae affinis diceretur, sed distineta praecipue foliorum lobis generatim obtusis, acheniisque eoronatis. Dictum eam repertam fuisse ad Prades (du Conflent) a Thomas, anno 1822., ast illius specimina ab A. austriaca separare nequivi, nec Herbarium Coder rationem praebuit hocce consilium immutandi. Adduxi A. Triumfetti Gaudin, sed forte etiam illius A. austriaca, Ibid. n. 2004. aeque adducenda erit. Cota pyrenaica Schultz (C. H. Bipont;) dieitur hodie planta, quae prius 4. pyrenaea nuncupabatur, et quae ceu affinis species habetur eum A. Triumfetti, seu Cota Triumfetti Gay, a qua C. pyrenaea di- stinguitur acheniis maximis, pappo cupuliformi praeditis; cf. Oesterreich. bot. Wochenschr., Wien 18. Maj. 1854. 4. Jahrg., n. 2 E2 Fuere qui sumerent pro A. tinctoria, inter quos Pal. y Verdr., qui eam indicavit Zn los caminos de la villa de Berga en Cataluna, en los Pirineos, en el lugar de de Llo (en Cerdaña) Part. pract. bot. L. T. 6. . 028. n. 17., et pone eum Colmeir. Cat. pl. Catal. p. 82., Willk. l.c. Linnaeus, Willdenow, Gaudin citant Triumfettti tab. 80. In citato Triumfetti opere non amplius quam 17. tabulae reperiuntur! Sub-Trib. 4 HELIANTHEAE Less. Bidens Caesalp., Linn. Ad genus masculinum eum Sehweinfurth et Saint Lager converto. Bidens cernuus (Tragi, Penae, Lobelii Willd, Fl. Berol. Pr. n. 808. Kunigund. 2.a Trag. Krtb. p. 336., ex Kirschleg., Pen. Lob. Advrsr. p. 227. Willd. Sp. pl. Syngns. p. 1716. n. 4., Koch p. 396. n. 9., DC. Pr. P. 5. p. 994. n. 4., Gaud. 5. n. 1900., Bert. 9. PR EC : . Esp. T. 3. p. 262., DC. Dub. p. 280 n. 2., et P. 2, p. 1031. (excl. B. bullat. Willd.), eme apud Hook. Journ, of Botan. V. 4. (1834.) p . 9. n. 1327. La-Peyr. t. js 3 h s 3 . . E . Schk. Handb. 3. t. 235., Gilib. Exerc. phytolog. p. . n. 43. cum G. 98. t. 94. f, 2, 3, et t. 049... f. wx 3: p i BH. fr. Lob. Icon. t. 52. f. i., S. Fl. Pruss. p. 54. t. 11., Dillen apud Ray Syn. ed. 3. p. 188. t. 7. f. 2., Barrel. Icon. t. 1209., Tabern. Krtb. p. 336. f. 2., Icon. t. 117. f. i., Dàlech. Hist. pi. Lugd. p. 1040. fig., J. Bauh. Hist. pl. ?. App. p. 1074. fig., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. p. 17. t. 5. f. 99. Flor. Aug. Oct. Fruet. Oct. Nov. In Cantabr. comm .; alibi rara, praesert. per reg. mediterraneam. Legi in Pyr. Cantabr. ad Guetary, die 16. Sept. 1841. Habeo a Deville ex Tarbes. Varietas radiata ad Bagn?res de Bigorre a Bentham, at. p. 64, indicata, enumeratur a Philippe, Fl. Pyr. p. 492., nullo loco speciatim significato. Species ad Camprodon, Pyr. Catal., indigi- tata ab Hispanis, cf. Palau y Verder. Part. pract. Bot. Linn. T. 6. p. 202. n. 5., vel in Cerdaña a Costa, iis in locis a me non fuit animadversa, : Identitatem Coreopsidis bidentis L. cum hae specie praedicarunt Jam Zinn Cat. Gotting. p. 407. b, Haller, Helv. n. 120., Weigel, Pomer. Rug. (1769.) p. 149-50., Leers Herborn. (ed. 1775.) p. 186. Ds. 635., et 676., ed. 1789. p. 190. n. 676., Pollich Fl. Palat. (117.) T. 2. p. 430-1. n. 176., Huds. Fl. Angl. ed. 2. (1718. p. 356. n. 2., Mattuschka En. Siles. (1179.) p. 930. n. 835., Lamk Fr. 2. (1118.) P. 44., Dict. 1. (1783.) p. 414. n. 4.; Roth Tent. Fl. Germ. 1. (1188.) 16 242 p. 351., et 3. p. 302-3., Leyss. Fl. Hall. (1788.) p. 204. n. 825. Quam unionem laudarunt Afzelius, et Wadsberg, De Veget. Svecan. observ. Upsal. 1785. p. 32., Willd. Berol. Pr. c. 1781. p. 264., Lumn. FI, Ross. (1791.) n. 815., Retz Scand. Pr. ed. 2. p. 199., Borkhausen Tent. disposit. Fl. Germ. (1809.) p. 120. , . Wulf. Fl. Nor. n. 1388., quibus parum abfuit quin concesserit Reyger Flor. Gedans. (1164.) p. 200., et 212. Et hujus quoque loci existimarunt Haller, et Angli B. minimam L., et cum eis Lamk. Dict. l.c., Willdenow FI. Berol. r. p. 264. n. 807., et Spec. lc., aliique donee supervenerint Wimmer et Grabowsky Flor. Siles. P. 2. p. 1829.. qui B. minimum L., non ad B. cernuum, sed ad B. tripartitum spectare sustinuerunt, Le. ps. 118-9. ns. 1207-8., sed huie sententiae attendendum non est. Additum insuper est a Webb, Spicileg. Gorgonea apud Hooker Niger Flor. (1849.) p. 142. n. 127., B. pilosam L. variare eum quoque radiatum (Coreopsidem leucantham L. Sp., Bident. leucantham Willd. Sp., DC. Pr.), et discoideam (B. pilosum L. Sp., Willd., DC.), quod in eodem opere confirmarunt Hooker et Bentham, Flor. Nigrit, p. 435., post hosce Man i i i ] Bidens tripartitus (Tragi, Caesalpini) L., et Auctor. Verben. supin. n. 3. Trag. St. h. p. 211. sin. fig., Caesalp. Herbr. Tornab. 1563. fol. 84. n. 213., De Plants. 1. 12. c. 17. p. 488., quam perfracte nego superiori speciei. Koch p. 396. n. 4., Bert. 9. - 79. n. 2., Gaud.: 5, n, 1899., Cassin. Dict. Sc. Nat. T. 59. (1829.) p. 330., Wilson apud Hook. Journ. of Botan. V. 4. (1834.) p. 268 n. 45., DC. Pr. P. 5. p 594. n. 1. (excl. B. radiata Thuill.); et cum Dub, p. 280. n. 1., Willk. Lang. 2. n. 1326. La-Peyr. Herbr. ; annabinus Tausch., B. frondosus Retz Scand., ex Fries et Brobrg, Halland., B. fastigiatus Mic 'erbesina tripartita Rupr. Ingr. n. 377. Engl. Bot. v. 16. n. 1113.. Curt. Fl. Lond. V. 9. t. 119., Dietr. Fl. Bor. v. 7. n. 500. , Flor- Dan. t. 2178., FI. Ba - t. 409., Schrank Flor. Monac. t. 329., Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 412. - (1.), Reichnb. Icon. C. 96. t. 941 f. 4-14. fl. fr. anal. Loesel Fl. Pruss. — B. 6 al.? mE t 467. f. 7 . f. 4., et t. 949. f. 4-14. E E. pom p. 995. f. 1., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 1039. f. 2., Moris. Hist. pl. Oxon. (2 Flor. Aug. Oct, Fruct. Sept. Nov. Communis planta nota est per Pyrenaeos, Ex Portet supra Toulouse attulit sibi, mihique Timbal, die 22. Sept. 1861. Habeo a Deville e Castelnau: ego vidi parum adultam m extremis Pyrenaeorum, ad Bilbao, ad Tordera, inque media illorum parte ad Toulouse. , Achenia saepissime tri-(rarissime duo, terve) cristata vidit Lindem. Elisab. Suppl. 2. Sub-Trib. 5^ MELAMPODIEAE DC. Ordinem peculiarem constituere hasce stirpes voluerunt Bartling, Ord. Nat. p. 441., Schultz Nat. Syst. p. 369., Link Handb., et cum hoe Koch p. 531. ef. ad rem Adans, Fam. pl. 2. p 119., Cass. Dict. Sc. Nat. T, 17. (1820.)p. 367., R. Br., Kunth , Lessing., ete, Cum eis me composueram, qui in Compositarum ordine comprehendebant, dum super- 243 Xanthium Dioscor., Tournf, SECTIO 1.* ACANTHOXANTHIUM DC. Xanthium eey L. Sp. . Par. sud Pr: in Separa, Koch p. E . 9., Bert. 10. p. 182. n. 3., Rem apud [pu (CL) P. "chil. A 309 n: L, DC. Pk | 9L qd. DA Ls p Ee CEU MN ». Wilk. Lang. 2 . La-Peyr. Herbr. Vea n. t. E F 4., Gaertn. Fr. S pl. 2. p. 419. t. 164. f. 9. (3); Reichnb. Icon. C. 99. E FL Sabb. Hort. Rom. T. " t. HF im zik YT figur, (Nice 1876.). Moris. Hist. pl. Oxon. 3. p. 604. n. 3. t, 2. f. 3., Pluk. p. 206., Phytgr. t. 939. f. 1. Herm. Parad. Batv. Ld 246: t. ult., Tournef, apud Magnol Taie Ma iei. p. 208. oic „ tab. 90., alterutraqne ex Bren or. Spi. Oct. Fruct. Oct. Nov. Frequentius obvium per re- re E AS in er. sept., ad Conflent, ad Rià, die a Sept. 1843. Ob- MENT ad St. Jean de Luz, ad Toulouse, så Gra mani descriptione a Magnol relata legitur: « flores profert, qui non a fructiferi », praetervisis evidenter amentis foemineis. Nostris diebus commendatum ceu anti- hydrophobum SECTIO 2.* EUXANTHIUM DC. Dioscr. 1. 4. c. 136. X. strumarium L. Sp., Koch p. 531. n. 1., Bert. 10. p. 180. , Gau 6. n. 2200., DC. Pr. P. 5. p. 593. n. 3., et cum Dub. p. 279. n. 2., Willk. ge 2. n. 199. x. Mimi. La-Peyr. Herbr., et Croton. tinctorium "gir -o Her Xx. inodorum Roxb., DC. Pr. (excl. part. Synon.), et X. inaequilate rum DC. Pr., ex - Schultz Bipont. apud Webb. Berthel. Hs Canar. 2. p. 241., X. brevirostre Hochstett. pl. AR: t X. abyssinicum TE eitr. zur Bot. ex Rich. INS g Abyss.. X. americanum Wallt., ei X. macrocarpum à b DC., x Torrey, et Asa Gray ihe . canad ill., ex r Hongkong., X. indicum Roxb., Wight, A NINE X. monoicum. Gilib, anu .phyt. fagi. "Bot. , 96. n. 2544.. Fl. Dan. t. 970., Sc : : . t. 765. Bor. v. 11. n. 76 i 5/415 3 14 69 . Icon. C. 29. t. 1570. f. e beri Ic. pl, mei. T. 7. p. 39. t. 667., Hook. et Arn. Br. Fl. ed. 8. p. 261. t. 5.! Matth. p. 1204, r. Epit. p. 926., Brunf. Herbr. 3. p. T Fuchs. Hist. st. p. 579, Trag. C h. p. 839., Cord, Hist ». crt. 158. b 159. a L4. es Obs. p. 399., lcon. t. 588. f. 2., Dod. empt. p. 39., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 32, p. 572. (*) Flor. Jul. Sept. Fruct. Sept. Oct Legi in em Ves ad San Gebastian, die 10. Sept. 1844. Habui e Tarbes a Dev i Cantabria bipedalis est staturae, et ultra etiam; ejus habitus valde rionu. tota planta aspera; caulis maculatus. Aculei fructuum apice hamati; rostra saepe erecta, aliquando quidquam divergentia, non tamen àAdunca, quo charactere prae cipue , fruetibusque (perielinio indurato) minoribus a X. tapepe sive echinato distinguitur. Non ego cum DC. aliisque recipio fig. 1 . Lamarcekii, sed 2., quae locum nullum ob- tinuit apud DC. borum individua mea Cantabrica maxime accedunt X, macro- carpo DC., ita ut mibi (qui opinioni Bory Chaub. Morée, p. 210. n. 1262, de simul uniendis X. orientale, et vulgari minime faveo) non parum suspecta sint. Certiora mihi sunt ea quae a Deville habeo. * ortassis lapsu calami biennalem plantam dixit Ledeb., Fl. Ross. P. 915. n. 2., X. annuum Georgi It. ab ipso citatur. Xanthium macrocarpum (Tournef) DC. Fl. Fr. 5. (1815). y, App. canad, etc, Hrt. R. Pa d Ha lin. 15. DC. Pr ris., Schol. bot. (ed. Mb ocn -— xor ) PS Gay "(i 993. n. 1., et cum Dub. p. 279. n. 4., Bert. 0: p, 181. -* Romy spud x tse FI. Chil; p. 303. n. 9., Willk . Lang. 2 920. X pe caeci Maec. "comin Gotting: 1 * entale L.? semper dubium X. Cavanillesi Schouw Didrichsen in Indic. sem. hrt. Acad. Haunien 244 (1849.), X. ji Pew ? Sgi a Sonder Hamb.; X. Banhs sets sq. ex Torrey, et Asa Gray, ut et Tor mer., X gri Cesat. Linn. fil. Dec. 2. ien p- Wya EL be Schk. Handb. 3. t. 991, Cui. Fe. Soi. pl. 2. p. 418. t. 164. È 9. (2.); Cavan, Te. descr. ; A n. 243. t. Ah € Hort. Rom. T. 7. t. 74., Reichnb. Pl. er L. : t 323. f. 503., et Icon. e 29. t. 1974 rds 1577. f. 1., Balb. et Noc. F!. Ticin. 2. p. 184. HIL Adr fruct. quidq, pues Tos. Elém. botq. P. T ue 8. t. 252. f. M. — Inst. T uu p. 4 222. f. red., Moris. Hist. pl. Oxo . p. 604. n. 9. t. 2. f. 3. n. 2. mihi videtu O Flor. Sept. Oct. Fruct. Oct. Nov. In Pyr. Atax., orientalibus, cum Olea. egi in Pyr. or., ad Roussillon, ad Argelles, die 8. Sept. 1843. Observavi ad la Nouvelle. Caulis, fructusque (magis adhuc prae foliis) glandulis resiniferis scatent, unde ex illis potissimum odor emanat, praesertim si digitis contrectatae sint eae partes. Non parum confusam de hac stirpe ideam habuit Pourret, in eujus Herbario Matriti asservato, hujuscemodi sche- dulam inveni: « X. orientale? an sola Strumarii varietas fructibus ma- joribus? cf. cum X. echinato L. Syst. » Pourr. De origine americana hujus stirpis, et, consequenter, de identitate plantarum, quae tam discreta synonyma conjungunt, cf. ea quae ex- posuit DC. Alph. Géogr. botq. 2. p. 129-30. Fugit denominatio orien- talis ab origine stirpis ergo denegata; insulsa est Murray illa, denotans characterem notissimae etiam tunc (1784) speciei communem. Specta plantae derivatione dubium, quod mihi ingesserant Dioscoridis verba de suo Xanthio, fructus teres, grandis olivae modo, suffocabo. Tribus 4^ ASTEROIDEAE Less. Sub-Trib. 1* TELEKIEAE (Less.) N. uphthalmum Dioscoridis, l. 3. c. 146., non intelligo; hoc tantum percipio a plantis hujus tribus "edis valde remotum fuisse. Asteriscus Tournef, Vaill, Moench. Contra generis e fetum quaedam sagaciter enucleantur etiam a Moris Sard. -P 62 Asteriscus spinosus (Crati Caesalp.) C. H. Schultz. J. Crato apud Matth. Comm. in Dioscor. edition. postremor. Caesal mw Tornab. 1563. fol. 71. n. 476., "De Pine lf. x . 80. p. 405. Godr. Gren, Fr. 2. p. 172., Do p. 416. n. 1., Willk. Lang. 2, n. 1319. Pallenis spi ass, Dict. Sc. Nat. T. 3 a52.) "i E , Koch p. 392., DC Pr. P. 5. p. 487. n. 1. Buphtalmum spinosum L. p.,. Moris Sard. 2 620., De Notrs. Repert. Fl Agust. n. 927., Dub. p. 271. n. upit spinos. La-Peyr. Herbr., et Cynoglossum montanum var. foliis denticulatis La-Peyr. Herbr., asteroideum Viv. Libyc. (ut jam` percep. Moris), et B. aureum Salzm. exsicc. ex Schultz C. H. caa "Webb, Berthl. Phytogr. HE Ri rade pos Coss. UE B. Gussoni Pasq.* Flor. Graec. Sibthrp. C. 9. p. 75. t. 8 Libye. Specim. p. 4 f. 2., Reichnb. Icon. C. 29. t. 939. f. i., et t. 938. ns, 6-19. fl. fr. aui. Matth p. Imo. Camer. Epit. en. Lobel. Advrs. p. 147. lin. 1. fig., Obs. p. 188. f. 1., Ico 348. f, 9., Clus. Hisp. P- 1. sin, fig., Rar. pl. h. 2. 1. 4. p. 43. f. 1 , Barr. Icon. t. 551. © e Jun. Aug. Fruet. Aug. Sept. Rarior in Pyr. septr. uc Legi n Pyr. Arag. ad San Victorian, die 5. Sept. 1850. Ex Col- lioure P orient., ubi ipsemet videram, habeo a Deville Gussoni Pasq. (Rendic. Acad. Sc. Fis. Nat. Nopol 1878. P 158.) Riis insidere characteribus minime credo, 245 Asteriscus Morisoni! Nob. A. aquaticus Moench, in mente, Less., Koch p. 391, n. 1., Bert. 9. p. 418. n. 2,, DC. Pr. P. 5. p. 486. n. 2., Willk. Lang. 2. n. 1318. Nauplius aquaticus Cass. Dict. Sc. Nat. T. 34. (1825.) p. 973 Buphthalmum aquaticum L., Moris Sard. 2. n. 624., DC. Dub. p. 271. n. 2. Odontospermum aqua C. H. Schultz apud Webb. Berthl. Phyt. Canar. 9. p. 233. Buphth. aquaticum La-Peyr. Herbr. Graec. Sibthrp. C. 9. p. 76. t. 899., Schk. Handb, 3. t. 257., Gaertn. Fr. Sem. pl. 5. p. 499. t, 109. f. 5. infr. Reichnb. Icon. C. 26. t. 939. f. 9. Breyn. Cent. p. 157. t. 77., Barr. dg t. 552., Zenon. Hist. ed. Mont. p. 38. t. 24. e) Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. Per region. mediterr., in humil. locis potius. Legi in Pyr. Atax. humilior. ad St.e Lucie prope Narbonne, die 8. Jun. 1839., in Pyr. Catal. al Puente de Montañana, die 13. Jun. 1846. Observavi ad Abeilla, a la Conca de Tremp, ad Perpignan, ad Gerona, ad Cadaques, alibique. . aquaticum Moench in animo suo volutasse credere licet, sed denominationem absolutam speciei, qualem expedite, de A. maritimo quoque, proclamant quidam, DC. Prodr., Bluff et Fingerh., Godr. cum Gren., Moris, Bertol., Gillet, Magne, ad Moench Meth. p. 592. se refe- rentes, ille non dedit; eo magis fallaces de hae postrema specie, quam ille A. sessilem nuncupavit. Absque ratione dietam, et repetitam continuo stirpem aquaticam, quae neque ad aquas, nec in humidis loeis provenit. In Pyrenaeis, pro certo, loca sicca habitare consuescit, ut vidi al Puente de Monta- nana, ad Vilamigiana, ad Perpignan, ad Gerona, ad Cadaques. Obser- vavi praesertim ad Tremp sesquipedalem, valde ramosam, et pulcher- rimam, in marginibus agrorum, aut viarum, primo eum Santolina (quae nondum floruerat), Plantagine albicante , Fracastoria hirsuta, Tritico sylvestri Caesalp. (Ægilope ovata Auctor.), Hordeo murino, similisque consuetudinis plantis, quae, mehercule, aquatieae stirpes non sunt; e amicus Dunal, semper f.r., in loeis siccis se continuo observavisse me certiorem fecit. Postea vero abunde observavi in siceo monte Aragon supra Huesca crescentem cum Artemisia Ontina; et ad Gerona cum Lavandula latifolia, Genista Scorpio, Aphyllanthe monspeliensi. Referam et hane C. H. Schultz notam: « Crescit in maritimis arenosis, glareosis, et apricis regionis mediterraneae Lusitaniae, et Insularum Canariensium; nec non in montanis siccis Arabiae petreae, et montis Sinai rupium fissuris: » Fl. Can. s.c. Ita ut fuerit ille nordicus auctor, qui primus illius stationem rite definierit. Mox in collibus aridissimis prope Malacam Speciem vivere dixit Willkomm, En. pl. Hispan. Algarb. n. 98., qui tamen levitatis testimonium dedit eam in humidis viventem dicens, cum Lange 5.6. Crasse, ut cireumseripte, attamen non fallaciter speciem Parmi les pierres mouvantes indicabat La-Peyr. h. abr. Pl. Pyr. 2. p. 536. n. 2. „ Optimi magistri, propriis, nec non citatorum auctorum observatio- nibus edoetus, non possum quin damnem eos, qui de hac Asteroidea Aquaticam stirpem fecerunt, cui fallax nomen confirmare mens fugii. Xpresse inerepandi sunt Allion. Pedem. n. 651. (ad fontium scaturi- ges!) Lamk. Dict. 1. p. 516. n. 12., Savi Bot. Etr. 4. n. 11DL, Desport. Dict. Sc. Nat. T. D. p. 437., Cassini Lc., Host Austr. 2. p. 499., DC. Fr. 4. p. 217., Loisel. Gall. ed. 2. T. 2. p. 260., n. 2., Tenor. Nap. 2, n. 136., Moris l.c., De Notrs. eum Cesati Reprt. Fl. Ligust. n. 926., Godr. cum Gren. Fr. 2. p: 112., Ambr. Fi. Tir. austr. 2. P- 661. n, 18., Reiehnb. fil. l.c. p. 21., Caruel Tosc. n. 1038., iique, qui hosce sequuti sunt in plantae statione designanda. « 243, ticum FI 246 Hie est Aster conyzoides Monspeliensium , Moris. Hort. Blesens. (Londin. 1669.) p. 24., cum deseriptione in p. 235-6. Sex annos post (1675) eam evulgavit Zanoni Bononiensis, Istor. bot. p. 30. t. 1T., et tres annos deinceps (1678) Gedanensis Breynius l.c. Primus monspe- liensem nuneüpare, secundus creticum, tertius lusitanicum, omnes absque errore. Epithetam vero aquatici ei fallaciter tribuit "lTournefort, Elém. botg. p. 399. lin. 3., Inst. r. hrb. p. 498. lin. T., quem (fretus et Vaillant auctoritate, Mém. Acad. R. des Scienc. ann. 1 p. 332 Sub-Trib. 2^ INULEAE Cass. Pulicaria Gaertn. (excl. Stenactide annua Nees), Cassin. Melius diceretur Pulicifuga, si comprobatum foret aliquam hujus generis speciem, praesertim vero prototypam, valere ad puliees vel ad culices fugandas. erbr. Tornab. 1563. fol. 72. n. 180., De Plants. l. 19. c. 31. p. 496. Link Hoffm. Fl. Port. T. 2. p. 295. n. 3., Moris Sard. 2. n. 625, DC. Pr. P. 5. p. 479. n. 10., Willk. Lang. 2. n. 1299. Inula odora L., Bert. 9. p. 270. n. 3., DC. Dub. p. 268. n. 13. I. odor. La-Peyr. Herbr., 1. dumet Salzm. Salzm. pl. exsicc.e Tanger. penes eum visa, et ab aliis quoque recognita. I. conyzoides Desf., mox citand. Desf. Choix pl. Coroll. Tournf. p. 49. t. 38., Reichnb. Icon. C. 26. t. 932. f. 2. Column. Ecphr. p. 251, 253. fig.; Moris. Hist. pl. Oxon.. 3; S. 7. p. 413. t. 91. £..9. rn. 6. Barr. Icon- t 1145. 247 tores Flor. Lusitanieae opportunum Helenii succedaneum existimarunt, Le. p. 296. Obs, Incerta sunt quae Caesalpinus tradit, ast ejus usus apud Arabes contra haemorrhoides testatur Forsk. Æg. Arab. p. 150. n. 84. Aliae plantae partes quasi insipidae sunt. Suspieatur DC., Pr. P. 5. p. 419. n. 10., S. conyzoidem Desf. forte hane eamdem esse speciem, ego dubium facile removeo, ut removit Visian. Dalm. 2. p. 66. n. 652., citata figura inspecta, et revisa Des- fontainei descriptione, quae ambae cum planta a me (primo in regione occidentali Pyrenaeorum detecta) prorsus conveniunt. Primus in Lusi- tania speciem detexit Brotero. Quorundam antiquorum opinionem de hac habenda specie pro Baccharide Dioscoridis, l. 3. e. 44., demum sustinuere aggressus est Tenore in Dissert. edit. ann. 1852., reperienda in Atti Accad. Pontan. Nap. V. 6., cui opinioni neque ego faveo. Longius forte a veritate recessit Rauwolf, Itin. p. 585. t. 285. (Laningen 1583.) eamdem Dioscoridis obscurissimam plantam judieans Helichrysum sanguineum se in Syria lectum. Stirps adeo controversa pro Astere Amello suscepta fuit ab Adanson; pro Ponaea cernua N. a Prospero Alpino; pro Inula vulgari a pluribus; a Clusio, a Matthioli, et a Lacuna pro Digitali Thapsi; a Lonicero, Caesalpino, ut denuo a Du Molin, pro Salvia Sclarea, a Clusio pro Inula Vaillantüi. Fraas eam judieavisset potius chium rubrum, si hoc odoratum esset, et nisi radix repugnaret; tunc contieuisse praestabat. Linnaeus Baccharidem suam Dioscoridis projecit, cui nee genericum, neque specifieum nomen servari debet, restituendo ceu generieum illud Chileae, quo vulgo generis species prototypa appellatur in Peru, teste Feuillet, Journ. 2. p. 150. t. 31. (Ch. ivae- folia N.); Linnaeanam alteram Ch. aegyptiacam nuncupando, dummodo cum Znulis eas conjungere non placeat. De Baccharide Antiquorum cf. quae dixi Fl. Virgil. p. 25-7. Pulicaria antidysenterica (Fuchsii) N. Fuchs. Hist. st, p. 436. P. dysenterica Flor. Vett. Koch p. 395. n. 2., Gaud. 5. n. 1981., Cass. Dict, Sc. Nat. T. 44. (826. ) p. 937 De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 9441., Moris Sard. 2. n. 624., DC r. P. 5. p. 479. n. 7., Willk., Lang. 2. n. 1998. Inula dysenterica L., DC. Dub. p. 268. n. 15., Be s . n. 5. I. dys. La-Pevr. Herbr. ; ) l. 0. , štev., ex Hohen., Neilr., aliisq., I. cordato-folio Gilib. Exerc. phyt. Engl. Bot. v. 16. n. 1115., Curt. Fl. t. 4 atv. v. 2. t. nac. „nd. ed. Grav. V. 1. t. 115., Fl. Dan. 10., Fl. B 149., Schrank Fl. Mo . 948. , ?rev., et h. pl. Eur. T, 2, p. 10. t: 381;, Bull. Her , Dietr. Fl. Bor. v. 8. n 61., Schk. Handb. 3. t 247., Reichnb. Icon. C. 96. t. 93 1., Plenck Ic. pl. med. T. 7. p. 15. 325., Zannich. Vnz p. 29. t. 141. Fuchs. Icon. ed. 1545. t. 246., Matth. p. 872., Camer. Epit. p. 614., Dod. Pempt. p. 59. f. 1., Clus. Rar. pl. h: 2. Ll. 4. p. 21. f. 1.. Lob. Obs. E. f. 1. Icon. t, 345. : 2., Dalech. Hist. pl. Lugd, p. 1045. 1. 1., J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 24. p. 1050. f. i., Moris. Hist. pl. xon. 3. S, 7. p. ma 1. 19. f. n. 7. 9; Flor. Jul. Sept. Fruct. per Autumnum. : : Legi in Pyr. Arag. ad el Fossao, vallis de la Fueva, die T Sept. 1850. 248 Trag. St. h. p. 166., vix. Koch p. 395. n. 1., Gaud. 5. n. 1982., Cass. Dict. Sc. Nat, T. 44. (1836.) p. 95., DC. Pr. P. 5. p. 478. n. 4., Moris Sard. 2. n. 623., Willk. Lang. 2. n. 1296. Inula Pulicaria L., Bert. 9. p. 276. n. 6., DG. Dub. p. 268. n. 16. Inula In. Pul. La-Peyr. Herbr ler pulicarius AIL, ., Aste Cav. Prael. n. 477., I. parviflora Salisb. Pr., Pulic. prostrata Gilibert Lith. inch. (1781.), Achens,, sed nomen minus aptum. Engl. Bot, v. 11. n. 1196., 1. Fl. Lond. ed. Grav. V. 1. t. 446., Fl. Dan. t. .613., Sv, Bot. 1 38., Dietr, FI r 4:95. 562., Gaertn. Fr. Sem 461 : ol. v. 11. n. , Dietr, Fl. Bor. v. n. x A . pl. 9. p. c. 112. f. 7., Reichnb. Icon. C. 96. t. 933. f. 2. Cord. Hist. pl. crt. 154. a, et crt. 460. a. f. 1., Matth. p. 871., Camer. Epit. p. 613., Lob. Obs. p. 187. f. 2., Icon. t. 345. f. 1., Dod. Pempt. p. 52, f. infer. Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 1045. f. 3. C) Flor. Jul. Sept. Fraet. Sept. Oct. Legi in Pyr. septr. humil. med. sub St. Gaudins, ad Beauchalot, die 26. Aug. 1852. Habeo e Tarbes a Deville, penes quem reperii plantam nanam, non tamen respondentem illae, de qua mentionem facit Gilib., Plant. rars. comms. Lithuan. (1185.) p. 91. n. 125. Obs, Huc ete. sub In. pulicaria, vel Exerc. phytol. p. 169., nomine Znulae prostratae! Sed reapse planta prostrata dici nequit. Suspicatur DO. forte duas species sub uno nomine confusas cir- cumire. Bory, et Chaubard Morée p. 250. n. 1173. speciminibus Graeeae stirpis cum Gallicis comparatis, quasdam ainotarunt differentias, quae tamen eis ad varietatem tantummodo constituendam valuerunt. Pulicaria arabica (Tournefort) Cass. . ,Aster Conyzae folio minor, Mispanic. Tournef. Herb., ex Boiss. Voy. botq. Esp. n. 887. (non inspiciendus in Tournef. operibus). Cass. Dict. Sc. Nat. T. 44. (1826.) p. 94., Willk. Lang. 2. n. 1927., DC. Pr. 5. p. 476. n. 1. Inula arabica L. Mant., Willd. Sp. pl. Syngns. p. 2093. n. 9., I. Pulicaria Pourr. Herbr. Matr., et I. uliginosa Pourr. Hrb. Matr.; Pul. divaricata Nob. mnscr. Fl. Pyr. ann. 1844.; P. longifolia Boiss. Diagn. pl. nouv. Ser. 9., ex Coss. Alger. (*) Flor. Aug. Sept. Fruet. Oct, Nov. Per regiones mediterraneas in Pyr. merid., med., locis calidioribus. Legi in Pyr. Navarr. ad Sanguessa, die 11. Aug. 1844.; in Pyr. A Te Huesca ad Chimillas, die 3. Oct. 1850. In Pyr. Catal. non vidi. ; Caulis pedalis, sesquipedalis, ascendens, aut erectus, inferne simplex, a media sua parte ramosus, ramis divaricatis, fragilibus. Folia lineari- lanceolata, basi eordato-semiamplexicaulia (contra L. notam), medio folia ea est quam distinxit Pourret nomine 7. uliginosae. Vivit in locis hyeme , et vere inundatis, Ad /fuesca reperii vitam degentem comi- tibus Preslia cervina, T'eucrio Scordio, Chabraea vulgari. Annuam stirpem declaravit Linnaeus, Ma , et recte, Desfontaines perennem fecit, eumque imitarunt Willdenow, Persoon, Donn. ceipramus notam fuisse Vaillantio, Linnaeo fidentes. Sed locus ichard, a Willdenow, a Persoon relatus (Phyt. t. 149. f. 4.) dimittendus erit. Utrumque dereliquit Desfontaines, Flor. Atl. 2. p. 216. Tournefortium cum Boissier fidenter excepi. t. 249 Pulicaria sicula (Boccone) Moris. Bocc. Sic. Mel. 5 6 SL. E e b eripe es pue. vidit n in Herbr. Mus. Paris, — Sard. 2. n. 622., Wi ik. Lang. 2. n. 1395. Jason cula Aer Ann . Nat. Paris, 1824., Prodr. x p. 476. n. 3., Bert. 9. 193. J. discoidea e Pn "Diet. S Nat. t zu 822.) p. 901., et T. 39. T 830.) p. 407. Dimorphantes. sicula Cass. Dict. Sc. Nat. T. 13. (isto) pi $55. Tubillm siculum Fisch. pe Animadv. Bot. 1835. in Ind. 2.0 Sem. bet. Petropol. p. 52, n, 67, Conyza sicula Willd., DC. Dub. } 267. n. 2. We Ji. t 680. f. 3., d Mem. Soc. Ital. T. 22. (1841.) p. 96-102. cum tab. Reichnb. Icon. C. . f. 1. Pluk. Phyt. t. 168 f. 2., Magn. Bot. Monspel. p. 77, 76. fig. "Poe sub fine Acti in Octobr. Fruet. per Autum. In ma- Sn: Pyr. A tax. orien Legi in Pyr. Catal. ad Rosas, diebus 25, Aug. 1846., et 29, Sept. 1853. Habui e viciniis E Narbonne a Delort Planta vivens, si contrecta fuerit foetidum emittit odorem, Lusus hujus speciei floribus Kea stat in Herbario L'Heritier sub nomine Asteris pyrenaici Pourr.!, ut refert DC. Pr. l.c. p. 411. Sed verisimile est illum ab vH Pourret non provenisse, quia nec cum illius phrasi Chlor. Narb. 188.) congruit, neque in locis ab isto indieatis de suo A. pyrenaeo alpinis, aut subalpinis) P. sicula proveni uam habemus e regione Pyrenaeorum , varietatem a discoideam DC. Pr., quidam ceu peculiar em speciem considerarunt. Conyza rufescens, et C. gracilis Link Hoffm. Fl. Port. 2. p. 253-4. videntur stirpes huic valde similes, et forte ejus varietates tantum. De prima ita effati sunt auctores « Valde affinis Conyzae siculae, at differt peranthodio hirsuto, corollis purpurascentibus » lc. p. 253. et hi characteres parvi sunt ponderi "s. De secunda scripserunt « Maxime affinis praecedenti (C. rufescenti), et forte var ietas , differt tamen caule subsimplici, anthodiis multo majoribus » l.c. p. 254. Quidquid de istis fuerit, nullam inveni earum mentionem apud Steudel, non penes DC. r, neque in Welpen; Reprt. Animadvertendae sunt DINEM UNE gn. Guill in Ann. Sc. Nat. Par. Ser. 1836. Si « Conyza lutea, annua, caule paciens acri sou palustris » Boce, Manifest. bot, 1668. p. 1. hujus loei recognoscatur, tune aliquot annorum illius notitia subit. In Herbr. hrt. vel Mus. Paris., referente Guss. Sie. Syn. p. 498. n. 2., stat cum hae phrasi, ex ipso Boccone * Con. palustris, "deba flore aureo » Boce. Herb. p. 37., qui stirpis Soc ape tres vices mutavisset. Conyza Theophr.? Dioscoridis! Qupularia Godt., qui antiquis- simam rem ceu novissimam proferre ausus est, cum Qon, Fr. 2. p. 180. Conyza major (Hippoer., AND Theocr., Plin., Theophr., Dioscor.). Dod. E Pen. Lob., Clus Hist. pl. 1. 6. c. ES, Paene ME , et foem.); Dioscor. l. 3. e, 26. (Con. 1.a); e Nori. ca x 650., Nicander. 2. 70, 83.; et 615., Tneocr. là. 4. v. 25.1, ci. Flor. Virg. meam l. 21. vel mas. Cipularia viscosa Godr. Gr. Fr. 2. p. 181., E FL piam ‘Dest. "An Dc. Ah . p, 470. n. 36., Moris Sard. 2. n. 629., 5 o. P. d. a 14., es Lang. 2. n. 1300. Pul caria viscosa Cass., Koch p. 395. n. 3. Erigeron P nosum Lacey. Herbr. Brot. Phyt. Lusit, fasc. 9. p. 190. t. 164. ooer. : zee Hrt. Vindb. T. 2. P. 77. t. 165. item, RAM Icon, = 96. t. 935. f. 2., Zannich. Vnz. p. Gesn. Op. bot. sia Sctanicd. tab. A f. 66., in p. 121. dictum fuit « dag copiosae Florentie », nme - : - Hist. pl. (gall. EL y Pempt. A Ed Pe isp. » . La Fea 1, La l) p. 2 p. 145-6., Lob e | 346. f. 1. Barr. Ico 370. f. inte: maj., Rauw. ün, P. 4.1. 3., Boce. Sicil. Mel. p. 14. 9; Flor. Aug. Sept. ie per Autumnum., Reperitur communior Per regiones mediterraneas calidiores egi in Pyr. Arag. ad Huesca, die 27. Sept. 1850. 250 Haec est planta, quae habita est a 3leditseh (Comment. Acad. Se. Berol. T. 15. 1759., et iterum Vermischte ph. bot. occ. Abh. T. 3. 1101.) pro ZEgolethrone Plinii, de quo effatus sum in Flor. Virg. p. 122. Conyza minor (Dioscor., Plin.) Caesalp., Pen. Lobel., Clus., Rauwolf. Dioscor. 1. 3. e. 126, (C. 2,a), Plin. Pu K i zi. 10. vel 32. C. foem. Mee graveolens, Godr. Gr. Rr. 2. p. ets fet 9. p. 195. n. 1. Inula gras E PA Desf. Atl., Koch p. 395. n. 16., DC. Pr. E 5. p. 468. n. 26., Cass. Dict. Sc. ge T. 93. (1822.) p. 50., Moris Sa d 2. n. 628., Willk. Lang. 2. n. 1301. Solidago guvedin Lamk., Ey p. 265. n. 1. In. grav. La-Peyr. Herbr. Flor. her Sibihrp. C..9, p. . 866. , Reichab. PUN C. 96. t. 935. f. 1. Pen. Lob. Advrs. p. 146. , Lob. Icon, t. 346. E i SUNT. 'Ieon. t. 370. f. extr., Gesn. Op, bot. ed. & Bohisid. tab. aen. 5. f. 43. Flor. Sept. Oct. Fruct. Oct. Nov. In Pyr. Arag., orient., et per regiones mediterraneas praesertim; sed etiam per region. oceanic., quamvis rarior, apparens. Legi in Pyr. Àrag. ad Huesca, die 5. Oct. 1850. Habeo a Deville ex ripis Adour ad Tarbes. Observavi ad Bilbao, Aizernaval, Elgoibar; ad Orthez, Castettis, Toulouse, etc. Habitus plantae a medio superiore pyramidatus, in inferiore parte caulis est parce ramosus, Folia generatim integerrima dicuntur, ast arum exacte, nam rari dentes quandoque in eis apparent; caeterum folia bene descripta sunt à Moris, a Bertoloni, a Cosson, Germain. Odor gravis terebinthaceus, sed mihi rdistlloet: Ego i in agris subhumidis non semper stirpem degentem vidi; ubi eam legi , ad Huesca, solus erat sub-arenosus. Praetermisso Dioseoride, praetervisis antiquis pluribus, genus sibi constituit Godron; sed nec hoc satis; Lindley ne consuluit quidem, qui de hae altera specie Conyzae ita scripsit: « Planta haec vulgatis- sima Linnaeo Erigeronti, Lamarckio Solidagini, Candolleo, aliisque Inulae adscripta, nulli revera aut habitu, aut structura respondet. Inulae pro- xima est, sed habitu alieno, et receptaculo alte alveolato , -quasi paleato segregatur. Sit nomen Aluniae, Inulae anagramma ». Fl. "Gr. e. Reapse deest altera littera « in Inula, ut Alunia conficiatur Suffragari nequeo Fée dicenti (Flor. geom etc. p. 49., vel in Plin. ed. Panek. T. 13. p. 415.) C. minorem, seu C. foeminam Plinii spec- tare ad Pulicariam jede quae opinio caeterum olim evulgata fuit a Lonicero, Nat. h. ert. 131. ©., et nostris diebus recepta quidem a Desfontaines, in Plin. B" Lemair. T. 7. p. 43. Plinii Conyzas ab illis Dioscoridis ego dijungere nequeo, et quoad Theocriti ut et Virgilii plantam, reapse inter vm re ato pitai Conyzas aliquantulum ambigo, ut dixi in FZ. ro Conyza Less., De. Endi., aliud nomen praesto et Moenchianum. Jasonia DC. Jasonia tuberosa (Dalechampii, Gesneri?) DC. : Dalech. Hist. n pon. 2. p. 1366. f. s MM rx dicit. Gesn. Op. bot. ed. a Schm. tab. lign. : f. 67 *? DC. Pr. . 476. n. 9., yai Lan 1994. (excl. 3.a Moris. figura). Inula tu "n rosa Lamk. Fr., et. Tai , DC. Dub. P. vide pow d Cass. Dict. Sc, Nat. T. 24. (1822.) P. 201. ?rigeron tüberosum L., La- Peyr. tiere., A ut Aster Uwe ved Ve Hrb.; Conyza marina Dale e ung Hist. » "ger 3. 114. n. 90. t. L9 ; 18., J. Bauh. Hist. pl ' p. 1055 . Icon. t. 157 9, Flor. Aug. Sep. Fruct, m Oct. Per region. mediterr. cum Olea, et super eam, solo calcareo. E 251 Legi in Pyr. Navarr. sub 4goiz ad Iribicu, die 17. Aug. 1844.; in Pyr. Arag. ad Torla, die 20. Aug. 1850.; et inde ex WViescas habeo a Deville. Observavi in Valle de Roncal supra Burgui, in valle de Broto ad Jaca, et facilius in loeis humilioribus. ^ Rhizoma interdum validissimum tuberes saepe crassos offerens. Statura plantae generatim palmaris, interdum pedalis, sesquipedalis etiam; dum major, tune copia florum quoque luxuriat planta, visui sat grata eveniens. Odor herbae sub-aromatieus. In Pyr. Hispan. mediterr. obvia frequenter venit, non tantum in locis montanis, sed etiam editis, alpestribus, ut vidi ad Fanlo praesertim, crescens cum Fracastoria alpestri, Alchemilla alpina, et Agrostide alpina Scop. Recipere ego nolui Aster. conyzoid. Gesneri, Lobel. Obs. p. 188. f. 9., Icon. t. 350. f. 3., imitata a Moris. Le. p. 118. n. 7. t. 22. f. -n. T., non tantum quia radicem illico fibrosam ostendit, sed quia stirps praedicatur ceu indigena Angliae, Belgii, et agri Louaniensis, Reapse figuram illàm citare non pertimuerunt auctores, procul dubio graves, sufficiat citare Lamarck, Dict. 3 p. 260. n. 23., et DC. eum eo Franc. 4. n. 3155., denuo Godron etiam, Fr. 2. p. 182., qui speciem ad Mon- spelium, dum studiorum moderator erat, facile obviam, familiarem habuit; nihilo secius hoc me non suadet. Item, a Gesneri figura me abstinui; haec inspicitur in ejus Operib. bot. ed. a Sehmiedel tab. aen. 6. f. 46 ; adeo obscura mihi sese obtulit, ut dubius haeserim, num ad Z. tuberosam, nonne ad Linosyridem vul- garem si trahere, reapse potius videtur. Primus Lamk. Dict. s.c. locum Clusii a Linnaeo hie inconsiderate adductum excludere, eumque suo loco ad ZEtheorhizam bulbosam afferre (Ibid. Dict. 3. p. 529. n. 15 Mirum visu, Willdenow in, Linnaei errorem perduravisse, itidemve actum fuisse a Loisel. Gall. ed. 2. p. 238. n. 9., a Mutel Fr. 2. p. 133. n. 17., quorum primus synonymon illud loco citaverat in eodem opere, p. 186. n. 5. er Pyr. Arag. praesertim , plantae summitates adhibentur ad modum Theae, Jasonia glutinosa (Mycò) DC. Myc., ex Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 1201. fig. infer. DC. Pr. P. 5. p. 476. n. 1., Willk. Lang. 2. n. 1293. Chiliadenus campho:iatus Cass. Dict, Sc. Nat. T. 24. (4825.) p. 35. Chrysocoma saxatilis DC. Fr., Suppl., et cum Dub. p. 264. n. 2. Ch. saxt,, et Erigeron glutinosum Benth. Cat. ps. 71, 76.; Ch. verticalis Lagase. ex Willk. Sert. Fl. Hisp. n. 539. Barrel. Ic. t. 158. 252 rufescentes evadunt, Caeterum pili in acheniis inferne longi, superne contrahuntur in speciem glandulae. Odor eamphoratus e totius plantae superficie exsilit, quae planta humorem glutinosum secernit; inferne villosissima, ibidemve valde minus glandulosa. men specifieum saxatilis, a DC, olim ex Barrelieri mutuatum, minus bonum est, quum stirps vix inter saxa, saepius ad rupes proveniat. Nolui citare Reichnb, Icon. C. 26. t. 934. f. 2., quae mihi ferme alienam ostendidit speciem: placuit tamen Willkommio. E Monte Serrato Catalauniae (ubi ipse speciem vidi) Mycó ad Da- cf. etiam Pourr. notam in Chl. Narb, n. 469. Per Pyrenaeos Hispa- nicos herbae infusio adhibetur praesertim contra catharros pulmonum. Ego virtutem aliquam ei inesse non denego , Sed puto plantam aro- maticam facile proprietates dimittere dum exsiccatur; floresque potius quam folia et caules, in usum evocandos esse existimo, cauteque adhi- bendos, si febris adsit. Inula Verg. Plin., et vulgo, jam ex Gesneri tempore: Enulam ex Dioscoride scripserunt Brunfelsius, Tumerus, Lonicerus, Caesalpinus, Camerarius. SECTIO 1.* LIMBARDA (Apaxs., Cassixr, DzgcaissE, SprAcn.) N. Inula crithmoides (Matthioli) L. Sp. Inula maritima Nob. Matth. in Dioscr. ed. 1558, p. 284. f. 2., Compnd. p. 217. ead. Caes. Herbr. Tornb. 1563. fol. 73. n. 183., De PInts. 1. 12. c. 38. p. 500. Koch p. 395. n. 15., Bert. 9. p. 287. n. 14., Moris Sard. 2. n. 627., DC. Pr. P. 5. p. - n. 34., et cum Dub. p. 267. n. 2., Willk. Lang. 9. n. 1310. Limbarda tri- cuspis Cass, Dict. Sc. Nat. T. 96. (1823.) p. 437. Limb. crithmoides Hook. Br. Fl. ed. 1. (non ; CUM Arnott!) p. 363., Spach Suit. à Buff. T. 10. p. 991. I. crithmifolia Willd. Sp., Salisb. Pr., 1. longifolia Pasq. Engl. Bot. v. 1. n. 68., Reichnb. lcon. C. 96. t 932. f. 1., Zannich. Vnz. p. 99. t. 23. Matth. p- 491., Lob. Obs. p. 215. f. 1. , Icon. t. 305. f, 9. , Dod. Pempt. p. 706. f. 1., Camer. Epit. p. 274., J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 26. p. 106. f. inter., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. P. 119. t. 21. f. 16, d 9| Flor. Jul. Sept. Fruct. Aug. Nov. In maritimis. Legi in litore Cantabrico ad San Sebastian, die 9. Sept. 1844. Habui ex Bayonne a Deville, Nomen specificum tricuspidatum vix ei convenit , quia saepe folia moidis bona, et mala est; bona si spectes primam Matthioli denomi- nationem, cujus est Crithmum tertium: mala si te vergas ad putatam similitudinem eum foliis Crithmi maritimi, a quibus maxime recedunt folia illa tricuspidata , quae interdum tibi ostendit planta. Ego vero libentius susciperem primum G. Bauhino inditum epithetum (Pin. p. 288. Cr. n. 3.) et maritimam dicerem, quia reapse maritima prorsus species est. Non aliter denominata fuit species ab Asa Gray sub sua Ert theide maritima SECTIO 2.* CORVISARTIA MÉRAT. Helenium dixissem. . Inula Helenium (Hippocr.. Theophr., Diosc., Plin., Vergil. Horat.) L. Sp- Hippocr. Nat. mul. 572. Theo hr. Hist. 91 c. 10., vel 33., Horat. Sat. 2, Sat. 8, v. oi." Donde NM. NU peo. Condim. Koch p. 392. n. 1., Bert, 9. p. 267. n aud. 5. n. 1974., Cass. Dict. n e . As (1822.) p. 550., et E 556-7., DC. Pr, P. 5. p. 463. n. 1., et cum Dub. p. 967. n. 1., Willk. ang. 7. n. 1314. Corvisartia elenium Mérat, Cass, Dict. Sc. Nat. T. 10. (1818.) p. 572. La-Peyr. : $: Dioscr. l. 4. c. 27., Plin. Nat. h. l. 2 v. 72-3., Colum. l. 11. c. 3. et 35., etC. 61.89 253 22. n. 1546., Flo Herbr.; Hele r. v. 11. t. 867., Reichnb. I nium vulgare G. Bauh. Flor. Graec. Sibthorp. C. 9. p. 57. t. 873., Engl. Bot. v, Dan, t. 728., Sv. Bot. v. 1. n. 57., Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 449. t. 170. f. 2., FI. Batav. 5 con. C. 26. t. 921., Turp. Fl. Med. T. 1. t. 48., Plenck lc. pl. med, T, p. 14. t. 624., Sav. Mat. med. vegt. p. 39. t. 6., W., /., F., N: ab Esenb. Pl. offic. t. 240., Duchsn Pl. ut. vén. Atl. t. 72., Woodv., Hook. Med. bot. V. 1, p. 64. t. 26. Matth. p. 71. vix. Camer. p. . 3. p. 99. (in 1.a edit.e per err. Anisum), rag. St. h. p. 170. vix., Cord. Hist. pl. crt. 142. a f. 2., Fuchs. Hist. st. p. 141-2., Lob. Obs. p. 309. f. 1., Icon. t. 574. f. 2., ; Hist. pl. 3. 1. 26. p. 108., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 129. t. 24. f. ult.a, Dod. Pempt, p. 344 Herbr. Magunt. 1485. cap. 153., Vilingan De virib. Herbr. (Basil. 1559.) c. 44. 2 Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr, Cantabr. sat frequens; alibi rarissime. Legi ad Baigorry Cantabror. die 11. Aug. 1841. Sponte provenire in Pyr. Atax. inter Puiver et Bellestà (ubi ego eam non percepi) mihi asseruit Delfort Med. Veter., die 16. Jun. 1842.; circa Barbastro a se visam dicit Asso, Syn. Arag. n. 834. Ego vidi ad Pouliac prope Sa- verdun Pyr. auriger., et ex Sansaies de l Ariège novit Noulet, Fl. anal. Toulouse p. 82. Apparet aliquando huc et illuc ex hortis aufuga. Quid dicis de Helenione Theophrasti, proposita a Poulet in Stachous. Ill. Theophr. p. 41-2. pro Hyssopo officinali! Profecto non est haec tam spernenda sententia: Zelenione illa certe a Dioscoridis Helenio abhorret; cf. etiam Salmasium de Homon. c. 15., considerato Theophrasto Hist. pl. L 6. c. 1., et c. 6. et 7., De Cans. L 6. c. 15. Quidam existimarunt (cf. Turr. Hist, pl. 1. 2. c. 196. p. 631.) sub hae specie latere Homeri Nepenthen, de quo videas eruditam Desfontaines dissertationem in Plinii ed. Lemair., T. 7. P. t. (1830) p. 150-78. Obliteranda est Linnaei Nepenthes, et eum Adanson restituenda Burmanni Bandura. SECTIO 3.* EUINULA Winrk. Inula helenioides (Pourret) DC. Fr. Suppl. Pourr. Chlor. Narb. n. 636.! DC. P. 5. p. 465. n. 10., et cum Dub. p. 268. n. 1., Loisel. Gall. ed, 2. T. 2. p. 246. n. 3., Willk. Lang. 1313. S. Oculus Christi La-Peyr. Herb., „Pourr. Herb. munt ae l. dubia Pourr. Narb. (non Thunbrg. Japon., quem nec ille citat), confirm. inspect. Herb. rr. Paris. E CR 2. n. Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Per region. mediterr. cum Olea, quam interdum longe superat, solum- praediligens calcareum. : . Legi in Pyr. Navarr. contra Pamplona, ld. las Casenàs de Ulzà, die 28. Jul. 1844.; in Pyr. orient. sub Arles ad pontem de Palalda, die 9, Jun. 1840. Habui de Pyr. orient. lectam ad Prades du Conflent . eX Herbario Coder ab ejus filio; ex vieiniis de Prats de Mollo a Xatart, et a Massot. Observavi in valle de Roncal , ad Mediano, Benavarre, rarua, a la Conca de Tremp, ad Pons, Orgaüia , Solsona, Cardona, tellon, Roy, el Seo de Urgel, Prats, Berga, Vich, Rià, alibique: in e i ram nervi praecipue; nec non involucri foliola; quapropter DC., eese pubescenti-hirsuta. Flores sub-corymbosi, corymbis valde irre- S"aribus, pedunculis diversissimae longitudinis, in quibus paucae con- 254 spiciuntur bracteae. Primaevus calathus flores in centro corymbi pe- uneulo breviori suffultus, mox a pedunculis lateralibus superatus. Odor florum aromaticus, ferme ut in Arnica montana! Involueri foliola exteriora longiora, ita ut interiora attingant, omnia laxa, aeuta, et hirsuta. Florum ligulae bi-tridentatae (tales mihi visae). arietatem ligulis glanduliferis distinxit C. H. Schultz apud Willk. Sert. Fl. Hisp. p. 82. n. 536., quod iste demum voluit esse ordinarium plantae statum. Achenia pilis raris longis hirsuta. Plantam ad Pastouret agri Narbonensis, loco Pourretiano autoptieo, videre non contigit; sed nec aliam percepi plantam, quae pro T. dubia ibidem sumi posset. Suf- ficit mihi vidisse archetypa Pourretiana, ut Timbal sententiam de ha- benda illius I. dubia pro I. montana absolute et firmiter retrudam, Timbal ef. in Mém. Acad. Sce. ete. Toul. Ser. 1. T. 3. (1810) p. 305. seq.; sed auxilio amicorum, Grenier, et Daillet, demum quae dixerat retractavit Timbal, Reliq. Pourr. p. 131. Not. 4 Inula vulgaris (Tragi) Trevis. Prosp. Fl. Trevis. p. 29. Trag. St. h. p. 166. Con. maj. sin. fig. Inula Conyza DC. Pr. P. 5. p. 464. n. 3., Koch p. 394. n. 10., Willk. Lang. 2. n. 1302. Conyza squarrosa L., Bert. 9, p. . n. 1., Gaud. 5. n. 1935., Mo Sard. 2. n. 630., DC. Dub. p. 267. n. 3. Con. squarr. La-Peyr. Herbr.; C. Helenitis Cord.; I. foetida Dule. W., W., F., N. ab Esenb. Pl. offic. 3. t. 6, et t. 77. f.ae 1-4. fol.a Engl. Bot. v. 17. n. 1195., Fl Dan. t. 622., Fl. Batv. v. 5. t. 360., Drev. et Hayn. Ch. pl. Eur. T. 3. p. 9. t. 56., Dietr. Fl. Bor. v. di. n. 772. Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 405. t. 166. f. 6., Lamk, Ill. t. 697. f. i., Bull. Herbr. Fr. . 342., Reich C. . f. 2., Zann. Vnz. p. 12. t. 94 ist. pl. crt. 160. b, f. 1. Matth. p. 870., Camer. Epit. p. 612., J, Bauh. Hist. pl. 2. 1. 24. p. 1051. fig. extr. Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 99. n. 25., t. 19. f. 9. n. 23. (loco 25.), Lob. Obs. p. 308. f. 3., Icon. t. 574. f, 1., Dod. Pempt. p. 51. f. 2., Clus. Rar. pl. Hist. 2. 1. 4. p. 21. f. 2., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 1044. £ 1. C) (Nee eum Koch 9, credo). Flor. Jul. Sept. Fruct. Sept. Nov. Legi in Pyr. septr. med. Valle d’ Aure ad San Lar y, die 10. Aug. 1852. Habeo a Deville lectam au Calvaire de Cazarille. De planta vulgari, et notissima quoque, errare non caruerunt DC. Duby, qui diagnosim ad eam ita composuerunt, ut folia inferiora tantum dentata perperam declararent, dum et media manifeste, et superiora quoque integra omnino dici nequeant, Imitatores habuerunt Noulet, Mutel. Nec bene DC. Pr. dicere folia sub-acuta, sub-integerrima. Admodum perspieaeiter folia inferiora majora dicta sunt a Noulet! Fl. bass. sous » p. 329., ab Ambrosi, Nomen Conyzae e falsa Matthioli inter- pretatione processit, ergo eum expedite postposui. . `~ Inula salicina (Clusii) L. Sp. LX UD TA T A A Schenk It lun ^w 3 sr Willd. Fl. Berol. Pr. n. 833., ex Kunth Berol.; I Rp eq pv M p E 2 Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. Oct. di Legi in Pyr. Cantabr. supra Pamplona, ad Labiano, solo calcareo. te 21. Jun. 184 5 in Pyr. Arag., valle de la Fueva ad el Fossao, die 10. Sept. 1850. Habui a Deville ex le Pont de Senart; ex nemore rrondeau. Observavi ad nemus de Larramet prope Toulouse; ad Termas, ad S.ta Cilia, ad San Salvador (Conca de T remp), a Camprodon, ete. 255 Caulis pilosus est. Folia basi cordata amplexicaulia (unde T. cordata Boiss. Diagn. pl. orientl. 4. p. 3.), in nervo pilosa, per marginem ciliata, subtus reticulata. Involueri foliola exteriora herbacea, interiora quasi paleacea, superne fuscescentia, eorum prima ovata, media lanceolata, interiora angusta, omnia ciliata, squarrosa, ima recurvata. Male Gaudin folia integerrima praedicare, quae talia saepe non sunt (sed dentieu- lata, nee ea integerrima reprehesentat Florae Danicae figura ab ipso citata. Moris illa dieit ca/Zoso-denticulata, neque abnuimus, Et Gaudin afferre ad suam plantam locum Clusii, qui pertinet ad Z. squarrosam, et illum, a nobis quoque, supra relatum ad Z. squarrosam adducere (n. 1916.), evidenter multa de harum specierum confusione. Aster luteus ete, Pluknt. Almag. p. 37., Phytogr. t. 16. f. 1. (mala) ad utramque speciem, I. salicinam, et squarrosam, citatur a Willden. Sp. pl. Syngns. p. 2095-6. ns. 12, 14. errore a Reichard , Syst. pl. 8. p. 827-8. ns. 11, 12. suscepto. DC.. eum L. Sp. Lamk. Dict., Pers. Syn. nee non Gisek, huic secundae tantum retulit, cui potius pertinere videtur, Forte errorem de adducenda figura illa ad I. salicinam suscepit Reichard ab Hallero Helv. n. 76. Planta aromatica, cujus herba digitis contrectata odorem JMelissae officinalis praebet: flores, vero, Calendulam officinalem. ferme spirant. Inula montana (Penae, Lobelii) L. Sp. Pen. Lob. Adversr. p. 147-8. f. 1. (non 2.) Koch p. 394. n. 14., Bert. 9. p. 285. n. 13., Gaud. 5. n. 1980., DC. Pr. P. 5. p. 468. n. 23,, et cum Dub. p. 268. n. 12., Willk. Lang. 2. n. 1311. La-Peyr, Herbr. Reichnb. Icon. C. 26. t. 921. f. 1. 2., Garid. Aix p. 47. t. 10. Lob. Icon. t. 350. f. 1., Tabern, Krtb. 2. p. 717. f. 2, vix., Icon. t. 338. f. 2., J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 24. p. 1046. f. 3. (excl. descr.). Gbabr. Sciagr. p. 320. f, 4. à Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. In montan. edit. frequent. per region, mediterr. Legi in Pyr. Navarr. prope Pamplona vertice montis do Ardafiaz solo ealcareo, die 26. Jun. 1844.; ad Sanguessa, die T. Aug. 1844.; habui a Bordere ex la Pena de Secugnat ad Gavarnie, Facile obvia per Py- renaeos Áragonenses; vidi ad Touchant mont. Corbariensium; et in Pyr. Catalan. a la Conca de Tremp, in Sierra de la Beguda, ad Solsona, Cardona, Collsacabre. Planta defrieata odorem emittit. Caules interdum ex eadem radice plures, rariter ramosi, et tunc bi-oligocephali. Achenia hirta. : . L. Oculus Christi Jacq. A. 3. p. 13. t. 223., huie montanae affinis, distinguitur praesertim habitu, caulibus pluribus distantibus, et saepis- sime polycephalis, neque folia conformia cum nostra sunt. Hine dubium Marsch. a Bieberstein (Fl. Taur. Caucas. T. 3. p. 575. n. 1746.) de alterutrae speciei legittimitate nulli faciendum est. De illa cf. Clus. Rar. pl. hist, 2. ]. 4. p. 20., Host Fl. aust. 2. p. 489. n. 3., Reiebnb. Icon. C. 26. t. 924, f 9. Ceteroquin, veram T. montanam ignotam fuisse Marsch. a Biebersteinio liquet ex Ledeb. Fl. Rss. 2. p. 502. n. 5. Sub-Trib. 3 TARCHONANTHEAE Less. Micropus Royen, L. Micropus erectus (Plateau, Clusii) Auetor. Clus. Rar pl h. 1. 2 sx f 9. si c 506 £,DC. Pr.P. 5 tabo D. Hos. p. 329. f. 2. siv. exter. Koch p. 390., Bert. 9. p. . n. 2., DC : Lais ; n. 2, et eum Dub. » 971. n. 9., Willk. Lang. Pu 1366., Gaud. 5. n. 2049. — don ‘h Loefl. p), Hisp. rars. apud Bossu Voy. ed. feat V. 2. p. 181. n. 45. La-Peyr. Herbr. partim 256 et sic de Pourr. in suo Matrit. Gaud. lc. tab. in Vol. unica, Reichnb. Icon. C. 26. t. 943. f. 1., Lamk. HL VON TX. yi, Loon. It. Hispan. p. 166. t. 1. f. 5. J. Bauh. Hist. p. 3.1 9€ p. JL Lr p. 92. : Moris. Hist. p). Oxon. 3. S. 7. mÉduwuf Flor. Maj. Jul. Fruet. per ZEstat. Per regiones mediterraneas locis calidioribus facile obvia stirps; rarissime occurrens per regiones oceanicas; solum exposcit ealeareum. Legi in Pyr. Atax. à la Garigue d’ Escouloubre, die 2. Aug. 1849; in Pyr. or. septr., ad Roussillon, ad Reynes, die 26. Maj. 1843; in Pyr. Arag. ad Huesca, die 6. Jun. 1850., ad Benavarre, die 13, Jun. 1846.; in Pyr. Catal. ad el Puente de Montañana, die 13. Jun. 1846. Observavi in Pyr. septr. aurig. supra Montaigut, non procul St. Girons, ad verticem montis usque, itemve supra Moulis. Vidi ad Pamplona, ad Ochagavia, Liadena, Termas, Jaca, Berga, Besalà, Gerona, etc. Oceurrit in aprieis planta sub-erecta, saepius tamen diffusa, ad terram strata etiam, unde mihi denominatio specifica recepta incongrua apparuit, Distinctio in duas species a Lagasca proposita (M. erecti, et M. bom- bycini), num sit revera bona, et sustinenda adhue tute non constat. Desfontaines, Fl, Atl. 2. p. 308., stirpes ceu distinctas species non consideravit, et DC., qui utramque plantam prae oculis habuit, demum dubitavit, num altera alterius varietas foret, quo dubio non caruit etiam Boissier Voy. botq. Esp. n. 881. Characteres dati a Willkomm lc. et n. 1365. omnem dubitationem non adimunt. Quapropter, donec de re meliora innoteseant, (cf. etiam Fischer Meyer Animadvrs.), anti- quorum botanicorum nomen servabo, silens de Linnaeo, confusione non experte, quamvis illius plantam eam a Loefling figuratam, scilicet nostram, esse contendant. M. bombycinus ad Narbonne provenire asserit Godron, cum Gr. Fr. 2. p. 195.: ego ibidem in limite pyrenaeo speciem a M. erecto distinctam non percepi. De figuris quibusdam, hic generatim allatis, quaedam consideranda tradam. Gaudiniana bene habitum, faciemve plantae exprimit, ın hoc citatur, illam refert stirpem a Lagasca distinctam, de qua supra d est. Nec Clusiana placet, nec placent ex eo imitatae figurae a J. Gerard, vel si mavis ateau eX eo, recognoscere queo. Observabo denique, quod mith, Fl. Graec. Pr. 2, p. 208. n. 2171., ad citationem Loeflingi f. 5., nec 9., evocat, optime agens. Huic emendationi nullus dein (praeter Des- fontaines) attendidit, ineluso etiam Hispano Lagasca, qui cum Linnaco guram 3. citat, evidenter absque Loeflingiani operis consultatione. Nam figura ista 3. in citata tabula offert Minuartiam dichotomam (Loefl.) L Evax Gaertn. Evax pygmaea (Lobel) Pers. Syn. yo- siti a A ges s ^ po "o Pe data in Adversr. de dem od. Pa eA a Lok iik. 360. ilana «c L5 91. n: 1., Moris Sard. 2. n. 637., DC. Pr. P. 5. p. 495. m ^ H NÉ '$:0; kilago pygmaea L., Cass. Dict. Se. Nat. T. 17. (1820) p. 23., et T. P asteri- : P. 9/9. Fil. pygm. La-Peyr. Herbr.; F. montana Pourr. Herbr. Matr.. partim, et ^: 257 V. 1. p. 23. n. 38. t, 76. f. B, b, d., Flor. Graec. Sihthrp. C. 10. . 15. t. 921., Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 393. t. 165. f, 3., Lamk. Ill. t. 694. f. 1., Reichn . Icon, E 26. t. 914. f. 1, 2. Lob. Icon. t. 484. f. 1., Barr. Icon. t. 127, f. 4. dubia (pl. macr. Bert.), G. Bauh. Pr, P. 132. ns. 1, 2., J, Bauh. Hist. pl. 3. 1. 26. p. 161. f. 3, sciflora Pourr. Ibid. Cavan. Ic. Descr. 5. © Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In marit. Pyr. or., ast forte non tam circumscripte. Legi in Pyr. Catal inter Llansà, et Culera, l.d. Cap de ras, die 9. Sept. 1860. (seniorem jam). Habui ex collibus au mas d' Anglade, prope Perpignan, a Massot, ex Port-Vendres ld. Polilles (ubi ipse juniorem videram anno 1837.) a Penchinat. Observavi insuper ad Bagnouls sur mer, ad le Cap Cerbera, ad Escala. Indieatur in valle de Dar?ges, ad Sers a Debeaux, Herborisat. p. 20., quod in ejus fide relinquo. emel reperii in m.* San Cristobal, prope Pamplona, Evacis speciem quamdam, quae adhue non floruerat, quamobrem , nee eam collegi, neque determinare ausus sum, incertus adhue num esset haee eadem E. pygmaea, vel E. asterisciflora. Leontopodium Dioscoridis, l. 4. c. 129., fugit a Leontopodio R. Br., quod in tota Graecia non fuit repertum. Nec Sibthorpio suffragarem, qui illud (Gr. Pr. 2. n. 2171.) Micropi erecti esse voluit. Ego potius wacis speciem dicerem; non ausus tamen affirmare num potius pygmaeam anc, vel unam aut alteram hujus generis speciebus in Graecia noviter detectis, et distinctis, Sub-Trib. 4^ ASTERINEAE Nees. Solidago L. Solidago Virga aurea (Matthioli, Anguillar.), L. Sp. . , Matth, Comm. in Dioscr. ed. 1544. p. 303. Virga aurea sub Sideritide, Anguill. Sempl. p. 220., Koch p. 389., Gaud. 9. n. 1973., De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 922., Ambr. Fl. Tir. austr. 2. p. 386. n. 194., DC. Pr. 5. p. 338. n. Ledeb . 9. p. 493. n. 1., As. Gray Man. Un. Stat. ed. 5. ) : ; ; * à aA : ns, 1290-1. S. Virg. aur., S. minut., S, pyzmaea et S: humilis, Bert. 9. ps. 262-6, ns. 1-4. La-Peyr . `. minuta? La-Peyr. Herbr. et S. reticulata La-Peyr. Herb., et Erigeron glutinosum La- im narbonensis Pourr. . Narb. n. 1111., S. Virg. aur, S. minut, , S. »yra- midata, S, ramosissima, S. plumbaginifolia, S. osyridifolia, S. linifolia, et S. breviflora Pourr, in Herbr. suo Matrit.; S, macrophylla Schloss., et Vukot., ex Neilr. Croat.; Chrysorhepis vulgaris Rupr. Ingr. Ra >; B. multiradiata Ait., et DC. Pr., S. corymbosa Nutt. in Journ. Ac. Philadelph., ex Waipers fate vY humilis Pursh, ex Asa Gray Man. Amphirapis leiocarpa bee in suos dc d Me i e Benth. Hon E. S, mi 4 Pal. y dr., Mut. Fr., S. lapponica Wither,? S. fle Gilib : 3 gkong. S. minuta Orteg., de y Verdr pron Mor: D 663.. Fl. d 2 - t. 344., Dietr 3 , Sturm Heft 9. Hayn. Te: m. bot. t. 4. f. j7. (siv. extr.); Bert. fil. It. in Apenn. Bonon. p f. 1., Reichnb. Icon d 20. t. f. 1, 2, 3., Gaertn. Fr Sem. pl. 2. p. 448. t. 170. f. 5. Plenck Ic. pl. med. T. 7. p 627. , Dill. Hort. Elth. 2. p. 413 t » Zannich. Vnz 1 oodv. Hook. Med. bot. V. 5 t. 5., Lang r lc. plntr. novr. etc p ; Wither. (W.) Arrng. Br ed p en a 33. videtur tantum- s caul, simpl. gracil, Mat 1006., Camer. Epit. p , : [8 Hist. pl. (gall) p. 108. f. 1., Pempt, p. 149. f. 2 etiam f. I, ex Lejeun.. sed haec mihi grt ^b. Obs E con. t. 299. f. i., Plant. ead. ac Dod. f. 2., et Lob. Obs. p. 159. f. 1., Icon p. Aio aer. t. 285. f. 7, 8, Dalech. Hist. pl. Lugd, 2. p. 1272. f. 1, 9. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 24. J Flor. Jul. Sept. Fruct. Aug. Oct. : Legi in Pyr. Cantabr. marit. ad Biaritz l.d. la. Chambre d amour, et ad St. Jean de Luz, diebus 18. Sept., et 30. Aug. 1841.; in Pyr. Arag. ad Fanlo, die 31. Aug. 1850. Habeo a Deville ex Pyr. — ad Setcasas ipse observavi. Habeo quoque varietatem reticu- m ex San Pedro da Roda a Vayreda. 17 258 Solidago apud Dioscoridem, 1. 4. c, 10., enumeratur inter synonyma . Symphyti! Infelix nomen, eui confugere non debuisset Linnaeus, aequo jure a Ruprecht eriticatus, Fl. Ingr. p. 561., ad quem parum abfuit quin accederem suscipiendo illius Chrysorhepidem. Rem non examinavit Sprengel, sub So/idagine Tragi auctoritatem adponens, Gen. pl. n. 3118. e hac specie jam Linnaeus in Horto Cliffortiano dixerat: « Variat immense magnitudine, caule ramoso, vel simplicissimo, foliis serratis, et integerrimis, obtusis, et acutis , glabris, et hispidis, una haec eadem ». Cf. et Hooker Brit. Fl, Spenn. Fl. Frib. p. 534., Spach Suit. à Buff. 10. p.. 233. Et ego de illius polymorphia magis atque magis in Pyrenaeis certior sum factus, ita ut libentissime recipiam (demptis semper varietatum distinetionibus) quae de specie statuerunt Sm. Engl. Fl., As. Gr. le., DC. Pr., Koch Syn., Godr. eum Gren. Fr. 9. p. 92. S. macrorhizam Lange, et Willkomm in ipso loco autoptico, ad San Sebastian, obser- vavi, atque ex Biaritz, loco quidem a Lange citato, eduxi.! Et ceu formas ejusdem typi habendas esse puto S. serratifoliam Bor., monti- colam Bor., spathulaefolia Jord., parvula Jord. , axillaris Timb., et ouitanea Ejusd. Linosyris Lobel., Cass, Linosyris vulgaris (Dioscoridis, Plinii) Nuperior., ex Lessing. a os: E 4. c. 5., . Nat. ]. 21. c. 26., 85. Codex Dioscor., sive Herbar. vetustiss. extante ín Bibl. St. Johannis Carbonarae, Neapoli, teste Column. Cass. Dict. Sc. Nat, T. 37. (1825.) ens DC. Pr. P. 5, p 37. c ago p. 384., Willk. Lang. 2. n. 1278. Chrysocoma Linosyris L. Bort, $ — p. 89. n. 1., Gaud. 5. n. 1 . DC. Dub. p. 264. n. 1. Linosyr. nu verorum Lob. Aster Linosyris Hook., Benth. Genr. Schk. Handb, 3. t. 933. Flor. Graec. Sibthorp. C. 9. p. 36. t. js Engl. Bot. v. 95. n. 4, All. Fl, Pedem. n. 634. t. 11. f. 2., Gaertn, Fr. Sem. pl. 2. p. 403. t, 166, f. 1L. (1.), Flor. Dan. Suppl. t. 22., Dietr. Fl. Bor. v. 8. n, 528., Heichnb. Icon. C. 26. t. 910. : E 73. ith ed. 7. 2. p. 919. t. 35. Trag. St. h. p. 358., Lob. . p. - T1., Wither Arrng. Br. pl. L5 h. i ru $ ri gs t 409, y lus. ss A. p. 310-11-12., in p. 311. fig., et Rer. Pi A j e T aou. Ecphr. p. 81, 82, Dalech. Hist. Lugd. $9. p. 4469, f£. L2 : T pl. Oxon. 3. S. 7, p- 12 t. is. f. 29. R ate ph liga x odi ; 9| Flor. Aug. Sept. Fruct. Sept. Oct. Praediligit solum ealeareum. Legi in Pyr. Navarr. ad Pamplona , die 98. Aug. 1844. Vidi ad zoma praemorsum; caules tenues, flexiles, denique fragiles. Folia 4 nd qui dein ego nullum animadverti; illud. Z. vulgaris ex Lessing Comp. p. Cassinianum putavit DC. Pr, et cum eo alii. Aliud foliosae Cass., eX esfontaines, plures retulerunt, sed istud manifeste fatuum, qui congenera, nee ulla datur Composita. vere aphylla, ut comparatio ista p Ast suscipiendo in capite epithetum a Lobelio datum, Mite quae reapse per Europam satis diffusa reperitur. Pr ofec heo pe: gna specie pro Chrysocoma Dioscoridis, cur eam Chr. Dioscorwt, nuncupabimus? | 259 Aster Dioscor? vix, et tantum partim; sed quis eum omnino ira odia? Endl. SECTIO 1.* GALATELLA Cass., Aster acris (Penae, Lobelii) L. ;ob. Advrsr. P i" Bert. ^i p. 257. n. 4, e Dub. p. 265. n. 5.. Willk. Lang. 2. n. 1280. Galatella" pinciata 3 Lindl., Pr.P. 5.» 2955. S, € bs Ross, 2. p. 478. n. 1. p y de Herbr.; A. Linosyris Pour Herb. rri ? dik Bpeciei lusu et A. "e Godr. Gr. Fr.; Gala- tella punctata, et 8. insculpta Reichnb. fil., G. dracuicibides. Nees, G. ciflora Cass., iecur ucifiora, et G. des^rtorum Lessing, Chrysocoma rs L., Pall. ex Ledeb., 2 ek Fisch. Meyr. ^etrop. pn. g Ic. Descr, T. 3. 255 233., et t. 232., Reichnb. X " : et Ibid. p. eee E insculpt. e Narbonne a Martins Y, PE Bot. Re . 91. Aix p. MU mel. Fl. Si p. 190. n. 154, t. 82. f. reigi po m. Paia ns. Crinitariae b florae Cass, s et Tynosiri ridis pancis ae DC., ac Asteris viddi Nees , . Lob. ic. t. 949. f. 2., Barr. t. or. Aug. Sept. Fruct. Octobr. Per regiones mediterraneas cum M MA. calidioribus. Legi in Pyr. or, ad Conflent, Villefranche, die 22. Sept. 1843., et in Rossin T Collioure, retro la Consolation, die 7. Sept. 1843. Observavi ibidem proxime à la Nouvelle, non procul Narbonne! et insuper vidi ad Rocafuerte Y RI ad Sanguessa Arag., in Sobrarbe; in Catalaun. ad Cardona, per Ampurdan, ad Rosas. Vidi ad Olot lusum foliis latiusculis florentem die 13. Aug. 1846., alterum foliis angustis ad Rosas non adhue floridum percepi, die 2. Sept. ejusdem anni. SECTIO 2. TRIPOLIUM Dioscor., Dop., Los., Ners., DC. Aster Tripolium (Dioscorid.) L. Dioscor. l. 4. c. 133. Koch p. 285. UB, 2., Moris Sard. 2. n. 616., DC. Dub. Pages n. 6., Willk. ad 2. t iuge Pre insequenta A. ie longe Duf., n. 1287.). Tripolium vul- gare Lobel., DC. Pr. P. 5. 3. n. 1. La-Peyr. Herb.; A. salinus Schr.; A. succulentus Gilib. Exerc. . Her i PS Trip, littoreum Pen. Pob. 2b discoid.); T. palustre Trevis. € Lamk.). Engl. Bot. v. 2. E . Fl. Lond. ed. Grav. 5 56., Flor. Dan. t. 615., Schrad. Hrt. Gotting. Pl. nov. rar. : Pn ST ni UB , 80. f. 2., Fl. Batv. v. 2. t. t29., Sv. Bot. v. 7. n. 470, Jacq. Hrt. Vindb. T. 1., p. 3. t. 8., Dietr. Fl. Bor. v. 8. n. 556., Reichnb. Icon. C. 26. t. 907. f. 1, 2, 3. err f. 4. var. — Zannich. Vnz.. p. 26. t. 2. er St. h. D. Per p. 366., Hist. pl. 2 : sg 5T. ; . Dod, wm . 979. — "ms ex ress.; ; Lob. Obs. p. 157. f. 4., et 158. f. 1. Icon. t. 296. f e et 2. "Dalec Hist, »i Lugd. 2 - 1389. fig jest pm 2, 9. oe iia pl.2. l. 24. p. 1064, f. 2., et 1065 fig. 1., Moris. Hist. p Lugd. $ . 121. ns. 37, 38. . 87, 38. C)? 9, Flor. Jul. Oct. Fruct. Autumn. In marit Legi in Pyr. Cantabr., Guipuzcoa, ad San Sebina die 18. Sept. 1844. Habui a Darracq ex ripis Adour sub Bayonne. d arnosa, ascendens ramosissima saepius evadens, statura madverti, sed tantummodo pallide caerulescentem forte juniores calathi tale eum portendunt; rediit tamen Dioseoridis observatio de orum colore mutabili! Folia integra generatim ego vidi, neque ea ciliata percepi, contra auctorum dietatum; variant latitudine, ast valde angu- à : 260 Creseit in locis paludosis, et salsis, quo aquae maris alternatim pervia (in Cantabria, scilicet in litore oceanico), statione optime a Dioscoride depicta. Forte ex viecissitudinibus istis commutatus est : kabis plantae erectus in decumbentem et ascendentem. Individua Can- tabrica cum mediterraneis comparata prorsus identica non videntur, occurrunt etiam adriatica quadam peculiari facie donata. Variabilis porro planta e solo, climate, humiditate majore, aut minore. Prodierunt certe ab eodem typo 4. pannonicus Jacq., A. longicaulis Duf., A. sa- linus Schrad., meis, aliorumque observationibus. lle A. salinus Schrader varietas est foliis integris, ciliolatis, calathis minoribus; de qua sententia non percipio eur dubitaverit DC. Pr., qui folia in sua planta integra dicta a Schrader, ille in serrata con- vertit, penes incautos difficultatem adaugens. Ipse Tad maxime pro- ximam formam AÅ. longicaulem Dufour, Willk. lc. n. 1287., cum A. Tripolio recte conjunxit, contentus de eo vattetatadi instituere, Et ego olim dubitaveram , num fTripolium Dioscoridis hujus, aut Plumbaginis europaeae esset. Ast iterum perlec'o Dioscoride non amplius haesitavi, et Anazarbei plantam cum Dodonaeo, et cum quibusdam aliis pro "hocce Astere recognosco. Quae supra "dixi satis aperiunt, quibus [ced ndi innixus riioiiibui a Plumbagine europaea Tripolium Dioscoridis remov SECTIO 5.* AMELLI Nres. Aster Amellus (Virgilii; Dioscor.?) L. Sp. Vir si Georg. l. - 271-5., Dioscr. l. 4. c. 118. Koch p. 385. n. 2., Bert. 9. p. 255. n. 3., DC. Pr. P. 2. 5. feta eda p. 261. n $. Ledeb, Flor. Ross; 9. p. 476. n. 15. A. Amell., et A. eatalaunicus Willk., et Costa, Willk. et Lang. 9. ns. 1283, 1284. La-Peyr. Herb. enm locis dr v Sl; m. et A. ar agonensis Pourr. Herbr, Matr. (exclus. specimin. bo e cultur.); À Nillkommil Schatz? A. amelloides Hoffm. ex Neilr. Tes A. atticus Fuchs.; A. trinervius Gilib. Exerc. hyt. Jaeq. "g p. 12. t. 425., All. Pedm. n. 702. t. 69. f. 2., Dietr. Fl. Bor. Y. d s 3. Schranck Fl. je . 182., Paulet Fl. Faun. ee Y Martyn Virg. Georg. (ed. 1755.) p. 490. cuin tab., e culto um Reichenb. Icon. C. 26. t. 906, f, ii Sf 9. var. vix; Regn. t. 31. Matth. p. 1175. pix. Fuchs. Hist. st. p. 134, Lob. Obs. p. 488. f. 2. Icon. 0.909, f. 1; Dod. Pempt. p. 266. f. 1. Plant, Clus. Rar. pl. h. 9. 1, 4. p. 16, f, i., Trag. St. h. p. 151., J. Bauh. Hist, pl. 2. l. 94. p. 1044. Saleati tierra, Jessa, Ruesta , Bac i moria, de Muya, et Vich l.d. Colle suspina, ad Tona, Basin Castello de Abtpar: uum rer plantam non prorsus eamdem ac illam, quam alibi observaveram , veritus et ego ne ageretur de peculiari specie, eam adumbrare viis Hahota subterraneum crassitie pennae anserinae, et amplius, plures validiusculas fibras radicales emittens, subfulcescentes, unicum , aut paucos saepius caules proferens. Chilès generatim pal- e ü . . . 261 Folia superiora angustiora, interdum lineari-lanceolata, sessilia, integra, sub-convoluta (dum siecior tempestas) evidentius uno pereursa nervo, obscure nervis praedita tribus, in apicem acutum terminata : omnia duriuscula, punctata, generatim cinerascentia, Rami floriferi patentes, simplicem, et laxum corymbum efficientes, Pedunculi quidquam ad dubia mansit Pourret, qui in scheda sui Herbarii Matritensis reperienda, ita scripsit: « Differre tamen videtur ab Amello Hrt. Reg. Paris..... an ratione culturae tantum diversus? » Ubi loca indigitantur Aragonia, Vich (Catalauniae). E ùt ego pro peculiari specie salutari posse opinatus sum; dein visis (praesertim in Herb. Ital. centr.) undique speciminibus, stirpem pyre- naeam a sat diffusa per Europam, et Africam planta, essentialiter differre ultra sustinere nequivi, et fidenter supra allatas Willkommi Ta libus valde elongatis, tenuibus, debilibus, superne laxe ramosis, foliis mis spathulatis, caeteris linearibus, angustissimisque etiam, calathis majoribus, ete. Ei Barr. Ic. t. 605. i: Ad rerum confusionem augendam susceperunt Neoterici nomen Amelli, cam Linnaeo, ad designandas species Afrieae australis indigenas, ubi Virgilii Amellus non pertingit, Maxime curiosa inter illas Species, quae Amelli Lychnitidis nomen tulit. Quae omnia medela egent. SECTIO 4. ALPIGENI Nzzs. Aster pyrenaeus (Robin. Brunyer?) Desf. Hrt. Paris. De speciei historia infra d d DC. Pr. P. 5. p. 329. n. 18., Loisel. Fl. Gall. ed. 2. T. 2, p. uu 3. (excl. Lamk. patat. a Di Dub. p. 265, r 3., Willk. Lang. pe igi apes EN fg, On repertus). La- : DA. . praecox, fl. caer. maj. art. . à l'Hist, des Piin deg Fem Peyr. Herbr. A. pyren. praeco 262 de Saule empreintes sur l'ardoise, in Histoir. Acad. R. Se. Bell lettr., Berlin. T. 12. (1756.) impress. 1758. p. 127-44. Sunt qui credant, eum Nees ab Esenbeck, Aster 1833. p. 3T. n. 20., A. sibi- ricum L. eamdem esse plantam eum hac nostra pyrenaea. Inspecta Gmelini figura, Fl. Sibir. T. ?. t. 80. f. 1., ego diversas esse species judieavi, et, si bene video, A. sibiricus ille Gmel. appropinquat tantum statum illum plantae pyrenaeae cultura luxuriantem, sed reapse diversus est. Hine DC. commendo, qui denique stirpes separatim obtulit in Pr. ns. 18, 33.; recepit separatim Ledebour ctiam A. sibiricum, Flor. Ross. . pP. 415. n. 13., sed a Neesi prolatione A. pyrenaewm | exclüdens, ' itemve excludens ab eo illam Gmelini figuram, neque integram Gmielini prolationem recipiens; unde patet (aeque ac de A. tatarico Ledeb. Ibid. n. 12., etc.) eum existimavisse aliam descripsisse, aliam figuravisse plantam Gmelin, Pereipi tamen nequit, quomodo Ledebour Gmelini prolationem, Ast. fol. ovats. oblngs., supr. serrats., caulib. striats. peduncls. uniflrs. umbellts., Fl. Sibir. 2. p. 186. n. 152. (excl. icon.), ex parte, citaverit prius ad A. tataricum, et ad subsequentem A. sibiricum Fl. Ross. le p. 416., ut mox eadem illa prolatione, absque ulla exceptione, in inte- grum, uteretur, addita figura t. 80. f, 1., sub Calimeride incisa DC. Pared. 1p. 18, ed. 2. p.27. Sed eum Dodartii phrasi -degeli iB Hrt. Reg. Paris. T s bot. p. 203., e eadem transivit in Elém. botq. p. 385. , inque Inst. r. hrbr. p. 482., T eres diebus nostris, DC. Pr., videatur stirpis cognitionem tan- u 1 . magnam acquirit staturam, copia florum luxuriat, et E omnes subalpinae plantae in hortis inlatae, loco seilicet humiliori, € 263 mitiore advectae, solo minus compresso commissae, vegetationem, prae- florationem, et inflorescentiam ipsam sollicitant, saepe duorum mensium; minus si montanae species sunt. Aster pyrenaeus alpestris est. . "ewe s$ i Aster alpinus (Caesalpini, Clusii) L. Sp. Caes. Herbr. Tornab. 1563. tol. 71. n. 178., De Plnts. 1. 12. c. 30. p. 498., Clus. Pann. A. p. 531-2., fig. et seq. Koch p. 385 n. 1., Bert. 9. p. 252. n. 1., Gaud. 5. n. 1969., DC. Pr. P. 5. p. 227. n. 3., et cum Dub. p. 264. n. 1., Willk. Lang. 2. n. 1282., Ledeb. Fl. Sibir. 2. p. 472. n. 2. La-Peyr. Herbr.; idi r. Herbr. Matrit.; A. Garibaldi Brugg? Jacq. A. 1. p. 55. t. 88., Reic 3., Sturm Heft 37., Curt. forts Mag. 1. t. 33., Gmel. Flor. "aped s 221.4. . » 26. t. 905. f. , . t. 93, . 173. n. t. 73. f. 2. fid. Ledb. Clus. Rar. pl. h p. 15., f. 2., Verl. Pints, alpns. p. t. f£. 1. suos facilius vendant, cum hoc bene sciant, indocti plures, et cere- brosae mulieres, flores, florumve imagines amplifieatas adamare. Aster Novi Belgii L. Sp. . Koch p. 386. n. 5., Gaud. 5. n. 1971., Godr. Gr. Fr. 2. p. 102., Willk. Lang. 2. n. 1288. A. sero- tinus Willd. Sp. pl. Syngns. p. 2049. n. 92. (excl. deser. ex Nees), Pursh Fi. Amer. septr. V. 2. . 555. n. 57. Herm. Hrt. Lugd. Batav. p. 66-7. 9; Flor. Sept. Oct. Fruct. abeunte Autumn. In Pyr. Arag. humilior. Legi prope Huesca ad Loreto, die 3. Oct. 1850. Willkomm ceu speciem tantummodo in Hispania cultam citat. Certe exoticae originis, sed hue et illac per Europam cicurata. Tessenia Nob. Erigeron L., vel si mavis Neotericorum , non certe Dioscoridis, nec Plinii. Erigeron quidam masculini generis , alii neutri faciunt. Godron cum Grenier Fr. utriusque generis vicissim fecit; « Generi foeminino pertinet ex Plinio Hist. mundi, Basileae 1549. P. 468. lin, 16., nec neutro ut Linnaeus, mec masculino ut alii arbi- trarunt » Visian. Fl. Dalm, 2. p. 57. Ast dum Eriger. herbam discu- tüebat Plinius (Nat. h. l. 25. c. 13. vel 106.), Visiani foemininum plantae proprium eum versavisse intelligebat, quod aliquid amoenitatis habet, Sed hoc parum interest. Erigeron Graecorum, ut Plinii illud idem est ae Senecio Latinorum, scilicet S. vulgaris L. Ergo pro nostro genere sustineri nequit. Sed neque suscipiendum est Panios (unicolor) Adans. Fam. pl. 2. p. 124., et p. 587., de qua voce claram suscipere nequeo notionem, obscure dumtaxat pereipiens , eam fuisse adhibitam pro heterogeneis plantis! Subvenit Conyzella Dillenii, Nov. gen. p. 142., Ephemer. Nat. curios, Cent. 2. Obs. 125., quae confecta fuit pro unica Seneris specie, Eriger, canadense Auctor., Conyzella canadensis Rupr. l. p. 559. Reapse tam propinqua affinitas cum Conyza non est, d agatur de plantis sub-tribuum differentium, et quae diminutivum illu non patiuntur, eum QConyzis Patrum, nostrisque comparatis. Ceppica Jis Sess e qe es 264 aut Ceppita Italorum, Vergerolle , aut Vergerette Gallorum, compre- hendunt veras Conyzas, ideoque relinquenda sunt: secunda adhue promptius, nam nec illae voces classicae sunt neque percipitur a dicere velint bacillum, aut peniculum. Istis circumventus difficultatibus, vel quum nomen generi aptum inter tot data percipere 'nequiverim, utque illud e longo aevo notum peculiari quodam, nec fallaci, nomine salutaretur, ad percelebris viri memoriam me converti, eumque dicavi Chinensium Imperatori Tessen, qui annos 1200 ante Christum natum, splendidissimum Hortum institui jussit, in quo pulcherrimae, atque rariores stirpes colebantur. SECTIO 1.* TRIMORPHAEA Cass. Tessenia alpina (Penae, Lobelii?, vel G, Bauhini?) Nob. Lob. Adversr. p. 148. f. 9. (non 1.a) G. Bauh. Pr. p. 124. n. 2.?, et forte n. 1. etiam, Eri- m L. Gmel. Bad. Alsat. T. 4. p. 612. n. 1272., DC. Pr. P..5. p. 201. n. 52: ed eum . p. 269. n. 3., Bert. 8. p. 190. n, 5., Trautvett. Conspect. Fl. Insul. Nowaja-Semlja (1871.) n. 58., Wither (W.), cum R. Br., et Lawers, Arrng. Br. pl. ed. 7. 3. ps. 931-9, Er. alpinum L., et E. uni- » Gaud. 5. ns. 1939, 1940., Willk. lang. 2. ns. 1271., 1270., Koch p. 389. ns. 5, /.; E. orea- E. alpin. La-Peyr. Herbr., partim. E. alpin. Ledeb. Alt. b, vix a, (quae . : ov Fries: Aster pyrenaeus Pourr. Chl. Narb. n. 1:8., confirm. Parisiis inspect.e Herbar. Pourr.; Hieracium u- sillum Pursh, Am i i ? . 807.. Linn. Fl. Lapp. t. 9. f. 3., Engl. Bot. m Heft 38. "v 202 Legi in Pyr. or. m* Cambresdazes, die 1. Aug. 1836. Habui ex le Port de la Canau a Bordére; ex le Ger du Troubat? et ex Albi m.* Aucupat, Gourcy, ex Gaston Sacaze; in montibus Vignemale, et Pic du midi observavit Ramond: in m.* le Pic de Midau Debeaux. Villar, FI, Dauph. 3. p. 236., Wahlenb. ME E4 385, 386., Id. Fl. Sv. ns. 918., 919., Wulfen, Flor. Noric. p. 696. Obs., Sm. Engl. Fl. 3. ps. 494-5, ns. 9, 4., Ledeb. Fl. Ross. 2. p. 490. ns. 9, 11., p. 192., Hook. Fl. Bor. Amer. 2. p. 17. n. 5. p. 18. n. 7, Host Fl. A. 9. p. 484. ete. Occurrunt auctorum judicia incerta, ut illud Gaudin. | t sunt, qui unam aat alteram figuram modo ad istam, modo ad illam afferant stirpem. Unicam extare speciem in Pyrenaeis plane persuasus sum, contrarium sentientibus Zetterstedt, Pl. vasc. pyrenae prine ipalibus ns. 658, 659., Godr. cum Gren. Pr. 2 ps. 88-9. Quidquid 9servata denique patefecerit, nunquam, arbitror, ext l : alpinum Auctor. consociatum cum T. acri, ut voluit Petiv. En. pl. Palat. p- 56. n, 769., et p. 94. not. ult. 265 E. eriocephalum Vahl J. mnser., apud Hornem. Flor. Dan. t. 2299. huie T. alpinae tam proximum est, ut ejasdem varietatem esse su- spicaverim. E. uniflorum Hayn. Term. bot. t. 1. fig. media integra, mihi dubium mansit. « E speciebus quibusdam Asteroideis Indiae orientalis montium incolis genus suum Heterochaetam constituit Cel. Candolleus. Huic generi per- tinent procul. dubio Erigeron alpinum, uniflorum, et alia pariter pappo duplici donata. Sed in omnibus his pappus exterior sic dictus mihi aliud non videtur quam achenii pili ramentacei superiores in circulum ordi- nati. Vic igitur talis character, qui praeterea in aliis Erigerontibus com- munis est, ad genera condenda idoneus habeatur » Lindl. Fl. Gr. c. Tessenia glabrata (Hoppe) Nob. Erigeron gla bra tum Hoppe, Koch p. 389. n. 6., Gaud. 5. n. 1941. Hook. Fl. Bor. Amer. E 18. n. 8., Gren, Souvs. p. 13., et Fl. Jur. p. 404. E. alpinum L. uniflorum L. var. caule multifloro -Peyr. Herbr.; E. ramosum Nutt. Trans. Amer. phil. Soċ., ex Torrey , et Asa Gray North Amer.; Er. uniflorum Quibusd ? Reichnb. Icon. C. 26. t. 914. f. 3., et f. 1, 2. alpin. vix respuendae sunt. ... 9j Flor. Jul. Aug. -Fruet Aug. Sept. In Pyr. septr. med. aurig., et orientalibus. Vivere au Col de Tortes asseruit Gren. Souvn.; au Pic de Neou- vieille, et du midi Ramd.; in Pyr. Arag. a la Punta de Bondellos, Timb., Excurs. Pant. 1868. Ageretur ne de Tesseniae alpinae varietate altera? Jam E. alpinum Hoppe apud Sturm Heft 38. ad T. glabratam hane attulerant Bluff et Fingerh. Compend. Fl. Germ. ed. 1. p. 364; reapse secus agentes in ed. 2. T. 2. p. 292. n. 4. Stant vero Facchini, et Ambrosi, una conjungentes E. alpin., uniflor., et glabrat., Fl. Tir. austr. 2. p. 384. n. 193., et p. 148. n. 3.; itemve varietas E. alpini T. glabrata declaratur a Neilreich in Maly. En. pl. Austr. (1861.) p. 97., ut jam Mut. Fr. 2. p. 126. n. T. (sed iste p. 412. sese con- vertit. Dubius haeret Godet Jur. Suppl. p. 104. E. glabratus Ledeb. FI. Ross, 2. p. 490. n. 10., e synonymo Gmelini allato, aliena videtur species, forte T. pulchella. Tessenia muralis (La-Peyrouse) Nob. | Erigeron murale La.Peyr. Herbr. , et Hist. abr. Pl. Pyr. Suppl. p. 133., Gren. Obs. bot. een 1838) p. 22. n. 41. E. acre b Noul. Fl. bas. sous Pyr. p. dez. n. J a DO, PE P. 5 p. 9L? Flor. Jun. Aug. Fruct. Jul. Sept. In Pyr. septr. med., et orien- talibus editis. in Valle de Carol] ad Porté, die 6. Aug. 1851. Observavi cirea Pa- glietta, vallis Aspe; ad Pugcerda. Habui ex Albi (Azun) a Deville. varietas? Duchartre (Fl. Pyr. pl exsiec. fasc. , our, . ouquet Pyr. p. 45. n. 163.) stirpem hane existimarunt lusum luxu- nantem 7' vulgaris. Godron, cum Gren. 2. p. 9T., opinionem hane te plexus est, et stirpem ceu lusum 7. vulgaris potius existimari de- re contendit Clos, Rev. Herb. La-Peyr. 266 Denique, si judieium quod in me ingesserunt hae stirpes proferre licet, dicam, me 7. uniflorum , ceu alpinae varietatem existimare; T. glabratum, et T. muralem, mibi videri stirpes ibriditate exortas eum T. acri. Video aliquando in hisce, speciatim in 7. murali, habitum T. acris, flores ferme T. alpinae; et ego T. muralem reperii ubi T. aeris ad alpinam accedebat. Ulterius, ad rem limpidam faciendam, insti- tuendae erunt observationes!, Observo, eamdem cum T. murali esse plantam Er. rupestre Schleich., quod e Zermatten Vallesiae a Christ obtinui; quodque a Gaudin, Helv, 9. n. 1942., pro varietate (xv) Er. Villari habetur. Tessenia vulgaris (Tragi? Dodon.) Nob. Trag. St. h. p. 154. n. 2. cum fig.a, ex G. Bauhino; sed mihi repugnat. Dod. Hist. pl. (gallice) p. 393. f. 2., St. h. Comm. 2. p. 113. Trimorphaea vulgaris Cass. Dict. Sc. Nat. T. 55. (1828.) p. 323. Erigeron acre L. Sp, Koch p. 388. n. 2., Bert. 9. p. 187. n. 3. , Gaud. 5, n. 1937. (excl. Matth. fig.); Do Notrs. Reprt. F]. Ligust. n. 920., DC. Pr. P. 5. p. 290. n. 49., et cum Dub. p. 965. n. 2., Willk. Lang. 2. n. 1972. E, acr. La-Peyr. Herbr., cum varts. peduncul. 1aultifls, , et alpin.; E. droe- bachense Retz Pr. Scand., Fl. Dan. t. 874., ex Kunth Fl. Ber. ed. 2 , ut jam Schleich. Cat. ; a Fl. Batv. v. 4, t, Fl. | 2 f i < T2 p. a t. 27., Hoffm. Fl. Germ. ed. 1791. t. 11., Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 448. t. 170. f. 3., Lamk. Ill. t. 681. f. 1., Dietr. Fl. Bor. v. 9. n. 620., Flor. Dan. t. 2595., et Fl. Lan. t. 874. credo cum Retz, aliisque, et Fl. Dan. Suppl. t. 23, à z nich. Vn 21. t. 10. f. 1., Reichnb. Icon. C. 26. t. 917. f. 2,3,4., S SE S FRU ; Cord - P*,1274., Icon. t. 861. f. 1., Column. Ecphr. P. 2. p. 25-6. f. 2, non respuenda. Gesn. apud Cori crt. 216. b. figur., et Op. bot. Schmi aen. 5. f. 45., J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 24. p. 04 f. ext. (2.); Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 1045. f. 2., Moris, Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 115. t. 90. f. 25. :*?, Y Flor. Jul. Sept. Fruet, Aug. Oct. ; me Legi in Pyr. Navarr. Valle de Roncal ad Isaba, die 1. Aug. 1 1 di in Pyr. septr. auriger. ad les Artiguez de Casteillet sub Ax, die hn Aug. 1840., in Pyr. or. ad la Llagone aestate 1836. Habeo a Deville ex Mont-Sacon, 4. t. 26 2. p. 481-8. Nee credo veram T. podolicam (Erig. podolic. Bess., non Reichenb.) fuisse in Hispania repertam, quidquid sibi finxerint Willk. Lang. 2. n. 1213; Stirps., caeteroquin pro var. b T. vulgaris recognita a Ledeb. Fl. Ross, 9. p. 489. SECTIO 2.* CONYZELLA DiuiEx. Nos. Haec sectio Ewerigeron vocatur a DC. ad quem intellige pus saepe numero fas est Graecorum, Latinorum, denique Patrum qua cumque notionem oblivione conterere. Tessenia linifolia (Castelli) Nob. , „„ Conyz. minim. Castelli Hrt. Messan. . 36., fide Gusson. Sicil., nam descriptione caret. Erigeron linifolium Willd. Sp., Bert. 9. p. 136, n. 2. (exci. Gaud., et Koch prolats.), Benth. Hon kong P in Hier ispum Pourr. Chlor. Narb. n. 47i., in Mém. Acad. R. Toul. T. 3. (1788.) p. 318. 395. in Herb. suo Matrit, Bory Chaub. Morée n. 1163., Pélop. n. 1430., Noul. Fl. bass. sous Pyr. P- 261 . E. eg AR C. H. — ^ pg gon A ow Canar. . 908! p-u- a am- DG. Er, ei Pr. P. 5 AIA 1. n, 3L. Dub. L Willk, 2, n. 1275. Eschen- Digua D am bigua Moris Sard. : ut Er. eA nia L5 jpt PC. Herbr. E bonariense Tenor, Pr.! a Bertoloni oblitum, Gnapha imer crispum Pourr. It. Reichnb. Icon. C, 26. t. 913, f. 2 (*) Flor. ZEst. Nov. Fruct. per Autumnum., Legi in Pyr. Catal. ad Gerona, die 23. Maj. 1851.; observavi ad el Passaje, ad Bayonne, ad Toulouse, etc. mox ad Olot, in Monseny, et praesertim ad St.a Colome de Farnés, ad Figueras, ad Perpignan, etc.; e Collioure (Roussillon) habui a Naudin. Originis americanae, Rio de la Plata, putatur a Caruel; cf. illius AMiscellan. Vincent. (1865.) p. 5. Plures jam ad hoe genus (Erigeron) AT Ego in Flor. Lucch. mnser. ined. scripseram, die 17. 1835.: « Questa pianta troppo l'aspetto, e le forme di un Erigeron, dal quale a male in cuore si separerebbe. Solite violenze da taluni fatte, co' loro sistemi alla natura». Cf. ad hoc quod opportune scripsit Bertol. l.c. p. 187. lin. 5-1. Tessenia canadensis (Brunyer, et Jonquet) Nob. nadens. an descripsit. Brunyer Hort. Tw aae sp. 10., ed. 2. (1655.) p. Aster canadens. ann. Jo Saiit Hort. (1659) Bs d ed. 1665. , fide contemporaneorum! bri geron canadense L. Sp., Koch p. T — 9. p. T E Gaud. 5. yá ., Cass. Dict, Sc. Nat. T. 15. (1819.) p. 182., DC. Pr. P. 5. 89. n. 40., et rid Dub. p. 965. n. 1., Willk. Lang. 2. n. 1274. Er. canad. La-Peyr. Herbr.; E. ruderale Salisb. Pr.; E. pusillum Nutt., Senecio sarace- nicus Bavtal. Sien. ex Caruel, Smp ciliatus Watt. Carol., n Torrey New-York, Er. strictum DC. Co I 324. » ngl. Bot. v. 99. n. 2019 end Des t. 1274., Flor. Batv. . t. 70., Hoffm. Flor. Germ. ja 1791. 1». eee Plor. Bor. y. 9 men Reichnb. Icon. C. 26. t. 917. f. 1. Zanon. Istor. bot. p. 904. t. 7. f. med. ed. Mon p. "36. . 93. f. 1. item, Moris. Hist. j4. Oxon. t Bm Lpii5twtw Panov. ponts ,ex i isi, * 538. mediocr Sic. Mal. p. 85. t. 46., P s Ic. t. 1164. B Hrt. Cat ie Quaed m ad speciei historiam spectantia tradidit Tournef. Hist pl. Par. (1698) p. 173-4. E. strictum DC. Pr. est varietas glabrata, quam ex Europa non vidi, teste Asa Gray PI. Lindheimerianae in Boston Journ. of. Nat. hist. V. 6. (1850.) p. 220. E cineribus huius speciei alkali copiam magnam educi posse de- monstravit Dubue, anno 1813.; ef. Cassini Le E speciei originem denegavit Schrank, Prim. Fl. Salisb. n. 17 Bellis Plin., Fuchs., L . SECTIO 1.* KIBERIA Nzcx. Bellis annua (Burser.) L. Sp. diu 320. n. 4., De Notrs accus Bauh. Prodr. p. 121. n. 5. Koch p. 387. t. 9. p. nm n. igast, n - 917., Moris SiN. 2. n. 611. Sas Konar i asc altr. p. ?9. n. in Ten. Ann. . ann., i i: Dug.t l illk, Lang. 2, ha, p wt "NN Pra ens. "Dele Matrit.; ; Bellium bellidioides A Pa gice. ex Terruella. lor, Graec. Sibthrp. C. 9. p. 59. t. 870.! Vivia tal. p. 8. t. 10 Boce. Mas, pa Icon. C. 26. t, 918. p 1-5., Lang. Descr. Ic. pl. novr. on P. C5. £2. iepen : Buxb. C "s. Acus 46. t. 35., Triumf. Obs. p. 82., (nec 80. Bert.), tb. (in meo exempl.) ult. fig. 6 2. p t. 16. f. 9. Penh Griseb. (2 Flor. Mart. Maj. Fruet. Maj. Jun. In Pyr. orient. humilior. Legi in Pyr. Catal. ad Gerona, die 15. Maj. 1851. Observavi Rosas. Non credo eam vivere ad Yrun Cantabr., muere per hane regionem, ut dietum est a Willkomm Sert, Flor. Hispan. n. 493. 268 Caulis humilis, pilosus, foliosus, pluriflorus, saepe ramosissimus, oc- currit aliquando simplieiuseulus, parvifolius, monocalathus, e loco aut sterili, aut sicco, nam loca humidula haec praediligit species, Opinor haec minus prospera individua locum dedisse introductioni illius falsae speciei, quae B. microcephala Lang. Folia obovato-spathulata in superiore parte dentata, neque crenata, caulem per mediam illius partem vestientia. Involucri foliola acuta, pilosa, et ciliata. Radii saepius rosei praesertim in extrema illorum parte, basi fere semper albidi. Hi radii, generatim, involuerorum longitudinem duplo superant, angusti sunt, et basi aliquot pilis induti. Achenia glabra. Oh quam infelieiter Gouan, Illustr. p. 71. n. 2., G. Bauhini locum ad Ormenidem bicolorem adduxerat! Nee horruerunt hunc ex illo referre Reichard Syst. pl. 3. p. 838. n. 2., Willd. Sp. pl. Syngns. p. 2178., aliique cum istis. Figura Fl. Gr. formam Ahybridam Tenr. speciei sequentis videtur potius significare, itatur a Linnaeo Burser Vol. 14. n. 70., attamen in recensione plantarum Martino-Burserianarum, de hac Burseri, et G. Bauhini specie nullam inveni mentionem: cf. L. Amoen. Acad. V. 1. ex edit. Er- langae 1787. n. 6. SECTIO 2.* BELLIS Nxcx. Bellis perennis (Plinii) L. Sp. Plin. Nat. -E 96. c. 5., vel 43. Koch p. 387. n. 1., Gaud. 5. n. 1989. , Moris Sard. 2. n. 612., » 5 i ;Pr. P. 5. p. - 4., et cum Dub. p. 266. n. 3., Willk. Lang. 2. n. 1265., Timb. Herbris. Toul, P. 2. 1871. p. 177, (sic.). B. perenn., et B. hybrida Ten. Bert. 9. ps. 316., et 319. ns. 1, 3. La-Peyr 6., BE. ; Herbr.; B. sylvestris var, arenosa C. H. Schültz, in litter. ad Willk., Sert. Bot. His an. n. po loco Valle de Lojola ad San Sebastian (Cantabriae)! B. scaposa Gillb. Exerc. phyt.; Bellium bel dioides Cos t. etc. p. 218., et ex hoc sumens Willk. l.c. n. 1268. Engl. Bot. v. 6. n. 4M Gor Hs Lond. V. 1. t. 117., Schk. Handb, 3. t. 251., Flor. Dan. t. 503.. Sv. Bot. v. 4. n. 233., Bull. Her ; v. 1. t ietr : . 173. : à t. 19. or. v. T. n. 496.. Labr. Ic. Helv. fasc. 1 Drev., et Hayn. Ch. pl. Eur. T. 1. p. 12. t. 8., Reichnb. Icon. C. 96. t. 918. f. 6., Plenck Ic. pl. m 7.7.9.0 95. t. 197 206. . t. 615., Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 419. t. 108. f. 1., Zannich. Vnz. p. 35. t. 197. f. 2. et et t. 906. f. 1. Tenor. Nap. 5. p. 233. t. 194. f. 2. hybrid, Matth. p. 912., Camer. Epit. p. 699.. deni Hist. st. p. 147., Trag. St. h. p. 161., Brunf. Herbr. 2. p. 29., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 895. i Moris. Hist. pl. Oxon. 3. s.c. p. 31. Hort. Sanit. ed. Germ. 1485., c. 333., Le Gran i. Herb. de Ras. Avicenn. etc. par Jean Petit Paris 1520., vel prope crt. 87. a f. 9| Flor. Vere, ZEstat. Fruct. ZEstat. in Sept. Legi in Pyr. Aragon. ad San Victorian (Sobrarbe), die 11. Apr. i6; m Pyr Onal ad Gerona die 16. Maj. 1851., in Pyr. Catal. acuta, et obtusa. Animadverti, quod dum provenit in umbrosis glabrior est; pilosior, aut hirsutior in apricis. Calathi noctu clauduntur; si tunc ad eos artificialem lucem appropinquabere, radios laxari, et q apertos fieri videbis, ut mihi contigit observare Lucae Italiae, adstante aestivam potius Stirpem, quae varietatem offert caule productiore, e respondentem quae d DC. Fr., Bert. Amoen. Ital., et Mant. Fl. Apuan,, sive b DC. Pr., cui afferri strictius possent citatae figurae Brunfelsii, 269 mihique benevole demonstravit amicus optimus, et vere philosophus Eugenius De Reboul, vere 1834. Simile monstrum animadverterat in agro Romano Sabbati, cf. Hort. Rom. 2, p. 18. De altero monstro prolificante dixit olim Tragus, Stirp. h. p. 162., eum miraculum naturae voeitans. : Alieni generis species, quae Brachycome decipiens Hook. fil. Fl. Tasm. P. 184. n. 1. t. 47., facie tam similis est B. perenni, ut fuerint, qu, ea minus attente inspecta, patriam Australiam quoque hujus postremae speciei fallaciter indicaverint. Bellis sylvestris (Matthioli) Dodon. Matth. in Dioscr. ed. Valgr. 1554. p. 418-9.! sin. fi ed. 1558. p. 468. Bell. med.? absq. icon. . ed. gr. d. 9.? sin. E% s P . . n.9 : : ?., Cass. Dict. Sc. Kat. Tw (1825) . 494., Loisel. Gall. ed. 2. T. 2. p. T ym» Moris Sard. 2, n. 613., DC. Pr. P. 5. p. 305. n excl. var. b); et cum Dub. m 266. n. 2., Vid 2. n. 1266. (excels. varts. forte omnibus), Arnica Bellidiastrum Clement. Ensay. de la De P. 293., La-Peyr, Herbr. (non L.): B. latifolia Pourr. Herbr. Matrit., et Doronicum Bellidiastrum (Desf, ' Pei nh vase n. 1444., B. pappu- *r ex Lang. Pug., de qua dubito, B. media Matth., Camer. Cyrill. Pl. rar. Neap. fasc. 2. et i ix : E bon. C. "i t. 019. f. 1, 2. Matth. p. 911., Dod. Pempt. p. 265. f. 1. ex suos Dalech. poo; Obs. p. 252. f. 2. Icon. t. 476, f. 1., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. p. 30. t. 8. f. n. 96. : Hist. pl. Lugd. p. 854. f. 9. (inter.) item ex Matth. 3 F lor. Oct. Nov. in serum Antumn. In Pyr. or. cum Olea, a qua vix se separat. ne. m Pyr. Atax. m.* la Clape, die 30. Sept. 1839., habui ex lonis ipsius urbis Narbonne a Delort. - 3 mnibus partiibus major prae D. perenni, praecipue vero floribus, ande intelligitur quomodo, leviter considerata, pro Bellidiastro Michelii " pluribus ^ Hb 3 ^ , : . E at Aonig tutos nullus adhuc eruere potuit. Quid ergo restat? Fiducia, e, dulgentia erga eos qui aliter sentiunt! Simplieior prae B. gens pla Plerumque monocalatha, nec adeo, ut illa, multiceps. seris Jp. et quae, praeeunte etiam tempestate sicca , semper Ty : 1 med est prae altera. Sed quid B. sylvestris vernalis Broter.? xe P. 914. n, 9, ipsa B. perennis Auctor. probabiliter, quam aliter n 270 enumerat in sua Flora Brotero. Achenia omnia puberula neque ea disci nuda, ut in B. perenni sustinet Reichenbach fil. l.c.; et revera generatim puberula describuntur a Cassini, ac talia sunt, atque per marginem solemniter ciliata sese offerunt. Color herbae obscure virens. Caeterum nec foliorum dentes rectangulos, et acutos, cum Visiani olim (Dalm. specim, p. 27.) aut illa crenata, nunc cum Bertoloni, neque involucri foliola acutiuseula cum Koch, Ledebour, Bertoloni, et Fuss, esse cha- racteres certos confirmare potui, quin imo, in hisce quoque characte- ribus summam reperio instabilitatem. Vides Bertoloni ipsum, qui in phrasi specifica folia dentata tribuit D. perenni, mox, in descriptione le. p. 317., non amplius de dentibus, sed de harum crenis quoque loqui. Et ipsum prius, Flor. Alp. Apuanar., varietatem B. perennis sustinere, quomodo fecerunt Pollin. Fl. Ver. 2. p. 660., Griseb. Rum. Bith. 2. p. 187. n. 12., De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 918., denuo Visian. Dalm. 2. (1847.) p. 58. n. 631., qui mira audacia, et hane speciem , et Bellidem annuam ipsam, sub B. perenni comprehendit; tantum mutatus ab illo! B. sylvestrem a perenni specie non distinctam esse existimabat Gerard quoque, cf. Fl. Gallo-Prov. p. 198. n. 3., nos commonefaciens, et Magnol, et Garidel, inter eos fuisse, qui eam sumebant pro Belli- diastro Michelii. Quoad Desfontaines vero, illius error luculenter patet, ex ipsa Fl. Atl. 2. p. 278.; mihique abunde comprobatus etiam ex aliorum certa sententia, ae e speciminibus Algeriensibus ab amicis acceptis, Sched. crit. n. 91. Tribus 5^ EUPATORIEAE Less. Sub-Trib. 1.* TUSSILAGINEAE Less. Tussilago Dioscor, Plin., Toura. Tussilago Farfara (Hippocr.?, Galen., Dioser., Plin.) Lob. Icon., L. 5p. . Hippocr.? clare non invenio. An Tussil. de Articulis p. 829.? Galen. Fac. Simpl. med. 2 Dioscr. Le 116., Plin. Nat. b. 1. 24. c. 15., vel 85., et C. 26. c. 6., vel 16., Plaut. aenul. Mo “e Se dgy, 32. Koch p. 383., Bert, 9. p. 203., Gaud. 5. n. 1943., DC. Pr. P. 5. 908, n, 1., et cum p. 260. n. 1., Willk. Lang. 2. n. 1262., Torr., et As. Gray Fl. N. Amer. 2. p. 94. La T. Mar dr G. Bauh. Basil. p. 58. Lamk.; T. radiata Gilib. Exrc. phyt. Engl. Bot. v Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 3. t. 123., Flor. Dan. t. 595., Sv. Bot. v. 1. n. 2. 544 t. a jw Heft 2. Schrank Fl. Monac. t, 348., Fl. Batv. v. 4. t. 40., Dietr. Fl. Bor. v. 5. n: Yi t ; 5 c. l t. 19, . Med. bot. V. 4. p. 45. t. eget a Te n — yos p. 591, scap. florif., Brunt. Herb. Obs. p. 990., leon. i. 599, f. 1, 9. 2 fol Dod eL D eS D f. 3., Dalech. Hist. ‘st. p 40.. Hist. pl. 3. 1. 82. .onier. Mat. h, crt, 226, C 12. f. - 1, 2. fl. fol., Dod. Pempt. p. 596. f. 1, 2., J. Bauh. Hist t l. Lugd. p. 1051. fig.a, Moris, Hist, pl. Oxon. 3. S. 7. p. 130. t. 9 . 41 . Legi iu Pyr. septr. med. inter Lanesp?de, et Peré, die 6. Oct. Ec in Pyr., or, Valle d Eynes, die 17. Jun. 1837. Habeo ex Tarbes a Devi. ersuasum semper habui, non dari strictu sensu folia hysteranth i pubere facta ad generationis opus adiret. Scapus hujus speciei , pedunculus prodit ex axilla emarcidi folii anni praecedentis: ite 271 in aliis plantis foliis hysteranthiis a quibusdam adhue declaratis; quod phaenomenon a poetica magis quam severa antiquitate hoe modo enun- ciabatur « Filius ante patrem », quasi aradoxum , quia videbatur fieri secus naturae dogmata. Vestigia antiqui erroris adhuc perdurant, et Bertoloni (aliique) rhizoma in hoc genere radicem appellat, pedun- eulum caulem, folia (e rhizomata prodeuntia) radicalia deseribit, hyste- ranthia insuper, raro synanthia ea dicens (p. 203, 205), utpote qui maxime deleetatur auctoritate Linnaeana, verique immutabilitate. lla Gesneri figura lignea n. 67. ab Haller, Helv. n. 143., citata falsa est, neque veram Gesneri iconem in hujus Oper. botns. editis a Sehmiedel ego reperii. Retinui Lobelianam denominationem ab omnibus usitatam; sed Far- fara est vulgare nomen ab Italis praecipue adhibitum , duce Caesal- pino; latinum, Plinianum, praestantius foret Farfarus, aut Farfugium! Subvenit Farfarus flumen in Sabina memoratus ab Ovidio, « Opacae Parfarus umbrae » Met. l. 14. v. 330 Petasites G. Bauhin., Ray, Tournef. Generis neutri declaratur a St. Lager Petasites niveum (Brunyeri, Jonquet) Baumgart. , Brun. Hrt. R, Bles. ed. 2, 1655. p. 75,. Jonq. Hrt. Paris, op 98. P. min. fl. Tussilag., fide Morison. Cass. Dict. Sc. Natur. T. 39. (1326.) p. 202., Baumgrt. Fl. Transyl 784., Koch ; 984. n. 3., Bert. 9. p. 208. n. 3., DG. Pr. P. ; p. 207. n. 3., Willk. n. 1260. Tussilago mivea Vill., Gaud. 5. n. 1947., DC. Dub. p. 960. n. 5. T. niv. La-Pevr. Hrbr. Schrank Fl. Monac. t. 54., Retz Obs. P. 2, p. 24. n. 81, t. 3., Reichnb. Icon, C. 26. t. 898., Sturm Heft t. ?1., bis (niv., parad.), Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p.954. t 10. L4. 2. Flor. Apr. Maj. Fruct. Maj. Jun. In Pyr. mediis edits. rarissime. Habui ex Valle de Venasques, lectum in ripa fluminis Essera, solo sabuloso, a Paul Boileau. Dictum inventum a Philippe de Cambasque à Cauterets; cf. Dulac Fl. n. 1106. Consulto me detinui a prolatione Scheuchzeri, It. alp. 2. p. 130. n. 16. t. 18. f. 1. (edit, 1. p. 57. n. 16. tab. fig. ead.) ab Hallero inlata (Hely. n. 141.) et a Gaudin recepta. Petasites vulgare (Dioscoridis) G. Bauh., Desf. Atl. Diosc. 1. 4. c. 106. Cassin. Dict. Sc. Nat. T. 39. (1820.) p. 199., Bert. 9. p. 209. n. 4., DC. Pr. e 9. p. 06. . P. officinalis Moench Meth, Koch p. 383. n. 1., Willk. Lang. 2. n. 1258. B ago Petasites L. Gaud. 5. n. 1945 Wilson apud Hook. Journ. of Bot. V. 4. (1834) p. 269. n. 49., Ə, » : Dub. p. - n. 3. T. Petas. La-Peyr. Herbr,, T. major Matth. Camer. ; T. hermaphroditum, et x androgynum QGillb. Exerc. hyt. Pet. major Ovid. Mockslb, "Het. Balanoe. Jud. ned IN offic., ed Reuterianum, P, pratense, et P. riparium Jordan? i : LUI. V. 5. t. 194. V. 4. t. 02, FL Dan. t 8 v. 4. » . Ek 9., Distr. FL Bor. v. S, ^ 3 chenb. Icon. C. 96. €. 901., PE Batv v. . medic. T. 7. p. 17. t. 630., Savi Mat. med. p. 40. t. 17., Dill. Hrt. Rith p. 309. t. 930. f, 297., W., W., F., N. ab Esenb. Pl. offic. i 933. Matth. p, 845., Camer. Epit. p. 592., Fuchs. Hist. st. p. 644., Trag. St. h. P; 415., Gord. Hist. Rari; 123. a, Dod. Pempt. p. 597. f. 1, 2, Lob. Obs. p. 391. f. infers.. icon t. Dl. f. 1, 2.. Clus, Hisc Pk Histr. 2. 1. 5. p. 416, f. 1; £, Ovid. Montalb. Icon. 9. crt. 1 ., vers., et crt. 175. fol., Dalech. Et. Pl. Lugd. p. 1053. f., Lonicr, Nat. h. crt. 226. A., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 32. p. 566. f. 2., Moris. Ist. pl. Oxon. 3. S. ^V pr05. & 1E £8. 5-4 J Flor. Mart. Apr. Fruct. Maj. Jun. 2e Vidi Specimen in Herbr. La-Peyrouse loco indicato St. Béat, ubi nec ego speciem offendi, nec indidem ejus exemplar demonstrarunt amici. In Monseny vivere fert Colmeiro, Cat. pl. Catal. p. Pact ap diderunt Willkomm , et Lange: neque illie obvia mihi fuit species. 212 Fidem potius praestiterim Aug. de St. Hilaire, qui me certiorem feeit vidisse se hane stirpem ad Vernet du Conflent, Pyr. or. Locus proximus Prades, a Coder passim exploratus, in cujus Herbario haec species desideratur! Supervenit Timbal asserens se speciem vidisse unc supra ingrau , Deus Eæcurs. Corbirs., in Mém. Acad. Toulous. S. T. T. 7. p. 458 Homogyne Cass. iens c — (Gesneri) Cassin. . a Schmied. tab. aen 9. f. 42. Gesn. Mons fract. ex G. — Cass. Dict. Sc. Nat. T. E (IL) o s. Koch p. 383. n. Bert. 9. p. 200, n. 2., DC. Pr, P5. p, 90 I5 Willk. Lang. 2. "aot. Tu 3d alp ina De, , Gaud. p ze 1944., DC. Dub. at de. n. * T ip La- Peyr. — A A. 3. p. 26. t. 946.. Taik. Iil. t. 6 4. f. 7., Reichnb. Ico t. 902., et È E 1. 2., a. b. Curb. Bot. Me. t. 84, Schk. ce prs 3. f 242., Sturm Heft "21. Lab; Obs. y 321. f. 4. rhiz., et Tol. Icon. t. 590. AES Glus. Pann. A. p. . p. 498. Ry p T 2. s bns Dalech. Hist. pl. Lu; zd. p. 105. fae 2, 3., Mo od liist. si Oxon. 3. 5. ura $ B. Ee Q Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In éd bd Legi in Pyr. or. Valle de Planes, die 4. Aug. 1836., et ad fontem des Esclops supra Mont-Louis, die 1. Jul. 1831. Habeo a Deville ex le Lac de Migouélou. Vidi in m. d et supra Sallent; rarior est in Pyr. meridion.; communior in a Pyrenaeorum parte, quae editior, et humidior est. Maim aei quidam ad H. discolorem ace amant, Sub-Trib. 2^ EUPATORIEAE DC. Adenostyles Cass. Adenostyles albida (Ghini?, Duchoul) Cass. Cacal. ze Du E Gesn. Mons Pilat. j^ jr Du Choul iner, e descr. (Lugdun. Mee . 74, P- 87. sub fine, et p. 74. f. 3. fol, mediocr., cf. sn. De Lun 6 fol., et Op. bot. ed IL, Schm. tab. i. 8. f "Ti. Cass, Dict. Sc. Na * d» 1. Suppl. 1849. P "gi. albifrons, repr. Reichnb, Koc sr 382. n. 1., Bert. 9. p. 81. n. 2. A. denen — et Finger. Compnd., DC. a 204. . A. albifr., et A. pyrenaica Lang. Pug., m Willk. t Pa i5. Te albife dna L. Suppl., Gaud. 5, n. 1902. €. Petasites Lamk., : pu Op x - C. albifr., et C. ak pina La-Peyr. Herbr.; C. Alliaria Gouan Ill. ; C. alpina Dnfour Lettr. Poles: monts mandits. à ^ ry St ct. Voy. souterr 24., Pal. y Verdr. Part. pract. Bot. Linn. T. 1787.) P tA. n. %9., ex locis citatis Puycerda, et Setcasas! Puurr. — Matr.; Asso Enum.; Ad quii : Petasites Colmeir. Cat. pl. Catal.; A. alpina b Ambr. Jacq. A. 3. p. 20. t. 235., Recan Tot: C. 26. t. 893. f. 2., Sturm Heft 37.. Lang. Descr, Ic. pl. novr. etc. p. 15. t. 94. er Pann. A. p 2 in. Madth. yos Sn ns? p. 119. f. 1., Pen. Lob. Advrsr. p. 295., Lob. Ic. t. 592. f. f 6. Ba 9| Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In edit. ^ Legi in n Pyr. or. Valle d' Eynes, die 8. Aug. 1836. Habeo a Deville ex Higlat?re, et ex Valle de Louron ad Clarabide , et a Bordere ex Gavarnie. Quamvis judicare non ausim, num recte separentur una ab altera Ad. albida, et alpina , attamen referre libeat, Adenostyles tin PM renaeis obvia petiolis basi appendiculatis, et exappendieulatis, foliis infra parum tomentosis, calathis divitioribus, reapse videtur inter- e sistere forma inter utrasque: cf. etiam Lachen. mox citand., 72. Specierum historiam paucis verbis ostendidit Lachenal in Obs. bot med. Basileae 1786. apud Uster Delect. Opusculor. botanicor, > P- 09. « Clusius jam, uterque Bauhinus, aliique ejus aevi bo e duas Cacaliae alpinae fecerunt species, eosque plerique recentiorum segut sunt, Conjunctae postea a Cel. Linnaeo, et Hallero, nunc iterum sepa i Cl. Gouan in Illustr. bot. p. 65., et ab Til. Jacquin in Fl. Austr. 9 213 Caeterum videtis nomen novum confectum a Lange sine necessitate, nam Gouani s.c. planta refert stirpem per montes Cebennenses, et per Pyrenaeos obviam. Cunigunda Nob., Eupatorium Tournef., et Auctor. Eupatorium Dioscoridis ex Leoniceno, Hermanno Com.* a Neve- etc.; utque citius intelligatur de qua agitur planta, spreta Pseudo-Eu- Cunigunda vulgaris (Avicennae) Nob. Eupator. Avicennae Eupatorium cannabinum G. Bauh. p. 320. n. i. (ut jam Pen. Lob. Advrsr. b 319. sub Val v.); Koch p. 382., Bert. 9. p. 84. n. 1., Moris Sard. 2. p. 344. n. 609., DC. Pr. P. 5."p. 180. n. d. 5. n. 1904., DC. Dub. p. 259. E. cannab. La-Pevr. Herbr.; E. album Friv. Hrb. Rum., ex Griseb.; E. vulgare Ma'th., Camer.; E. adulterinum Fuchs.; E. adulterinum Lonicr. Nat. h., E. Avicennae Lonicer. Krtb., Castell. Hrt. Messan, p. 8.; E. aquaticum Gesn. Op. med. edit. Frosch crt. 121. lin. 14.) ; Chone heterophylla Dulc. Engl. Bot. v. 6. n. .. Fl. Dan. t. 745., x Xt cL Babe, v. 1-1. 78. jd 57., Plenc SI. AN D-46094. 98 : E í . 86., Zannica. Vnz. p. 97. t.7., et t.173. Matth. p. 1015., Camer. Epit. p. 757., Fuchs. Hist. st. p. 265., Trag. St. h. p. 491., Lob. Obs. p. 285. f. 1., Icon. t. 528. f. 2., Dod. Pempt. p. 28. f. 2., Lon. Nat h. crt. 242. B, Krtb. ed. Uffend. 1088. p. 453., J. Bauh. Hist. pl. 9. 1. 24. p. 1065. f. 2., Moris. Hist. pl. Oton. 3. S. 7, p. VA UG £1.54 9; Flor. Jul. Sept. Fruct. Aug. Oct. | Legi in P yr. Arag. ad Broto, die T. Aug. 1850. Habeo ex Tarbes à Deville, Sub G. Bauhini nomine egit de hac planta Sabbati, Syn. pl. Roman. (1745) p. 17., cum tab. in calce operis (p. 55. innumer.) ubi ridendain Sanctae Bibianae historiolam securo calamo ille descripsit, ut bene notis speeulatoribus placeret. Compositae repudiatae. Aposeris foetida (Column.) Less. La-Peyrouse in Hist. abr. pl. Pyren. . 481. n. 1. hane vitam degere dicit in nemore aux Angles, Pyr. Atax., ubi ego non percepi. In Herbario stirpis specimen vidi, ast sine loco, Grenier eum Godr. Fr. 2. p. 291., speciem ceu pyrenaeam quoque consideravit, fidens La-Peyrousii verbis; eam ego rejicio hujus herbario Considerato, et observationibus a me in le. iteratis. —. Tragopogon hirsutus (Garidel) Gouan. Unieus Mutel, Fr. 2. p. 252. n. 3. in Roussillon inferiore indicavit speciem, quae neque in Pyren. Catalan. vivit, D 18 274 Helminthia spinosa DC. Fr., ex Herbar. Lenormand ceu pyrenaea descripta fuit a DC. Le. n. 2971., figurata quoque in Icon. Gall. rar. t. 21. Sed illam nullus postea vidit in Pyrenaeis. Obscura caeterum planta, quae forte ex horto aufuga natales extra Europam habuit. Grenier, cum Godr. Fr. 2. p. 391., suspicatur, num monstrosus status: Helm. echioidis; ast quo fundamento hancine ediderit sententiam ille non declaravit. Crepis montana (Boecon.) Reiehnb. Fide Pourreti in Pyrenaeis indi- gitatur a Mutel Fr. 2. p. 224. n. T., et ex eodem Pourret in Valle d' Eynes spontaneam dieit Grenier, eum Godr. Fr. 2, p. 342.; ast nos nec tam fidentes, neque adeo dociles sumus, percelebri illa valle longe lateque explorata, et Pourreti nugis plus quam satis recognitis. Hieracium aurantiacum (Column.) L. Ad Pailleres se reperisse vocitavit Pourret, cui fidem praestiterunt La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. 2. p. 470. n. 9. (cujus plantam ad H. Auriculam retulimus), Mut. Fr. 2. p. 238. n. 32., Grenier cum Godr. Fr. 2. p. 349., annuente etiam Fries Epier. Hieracr. p. 24. n. 20. Non ego, loco pluries explorato. Hieracium La-Peyrousii Froel., Engl. Bot. Suppl. v. 4. n. 2916. mihi e Pyrenaeis ignotum est. Ejus major affinitas cum H. sylvatico! Angli pro H. Irico Fries eum recognoverunt, et affine dixerunt illorum H. cerinthoidi, anglico Fries. Sonchus palustris (Clusii) L. in Pyrenaeis indicatus a La-Peyr. h. abr. pl. Pyr. p. 458. n. 2., vel a Benth. Cat. p. 123., forte ex his, et certe sub illorum fide, a Mut. Fr. 2. p. 212. n. 5., ut a Gren. Godr. Fr. 2. p. 327., dilucidari nequit defectu speciminis in La-Peyr. Herbr. Loca la Cerdaña, et le Conflent excludunt; S. maritimum; | Bayonne excludit S. aquatilem. Cognitio nostra Pyrenaeorum S. palustrem qua- quaversus refellit, plaudetque Timb. Llaur. p. 359. ; Centaurea Centaurium (Hippoer., Theophr.) L. Ad le Port de Pail- leres indicata fuit a Pourret, sed merito e Flor. Gall. exclusa est a odr., cum Gren. Fr. 2. p. 283. En Olot y otras localidades pirenawas Colmeir. Cat. pl. Catal. p. 89. De illius existentia in Hispania dubi- tavit Willkomm, qui omne dubium potius dimittere debuisset. In Her- bario Bolos, etiam e cultura, desideratur. Non percepit bonus Vir Col- meirus C. Centaurium Quer esse borealem?, quae ex Olot, ubi eam vidimus, inlata est in Hrt. Bot. Matrit. (Hisp. n. 4. p. 109.^. Crocodilina, cancellata (Cupan.) Caremus omni fundamento pro e recipienda in Flora pyrenaea. En los Montes de Nuria celebratur a Costa, cui fidem praestitere Willk, Lang. 2. n. 1528.; ego meam spon- dere recuso, . ,. Xeranthemum annuum (Clus.) L. Willkomm, et Lange, 2. n. 1523, innixi Benthami, et Costae auctoritate fecerunt hispanieam hane speciem quae nee Pyrenaeos, neque Hispaniam attigit. Ei Centaurea dubia Sam Gott]. Gmelin, Reise Russland, ete. 1714. p. 126. t. 20. Ligularia. sibirica (Ammann.) Cassin. Dubium mihi superat, num visión Coder speciem in Capsir, Pyr. or., indigenam reperieri potius, novitatis amore tractus, plantam ex horto eductam ceu " genam vendiderit. Mox, eo defuncto, specimen hujus stirpis mihi d 215 incassum perquisiveram. Insuper pro certo habeo, nunquam ab ullo repertam fuisse Ammanni speciem in Pyrenaeis meridionalibus , nec alibi per Hispaniam, quamobrem opinor, non attendendum esse nec Colmeiro, neque Costa, qui eam Catalauniae indigenam praediearunt; aut Willk. et Lang. 2. n. 1470., qui eis fidentes receperunt, ut incaute loeum illum jocosum Pyr. orient. susceperunt Godron, Gren. Fr. 9. p. 125., qui Salvanaire, et Mont Llaurenti adhue ex Pourr. It. susce- pissent, si de hoe notitiam habuissent. Senecio paludosus (Gesneri) L. Caret eo Herbarium La-Peyrouse, qui in Hist. abr. pl. Pyr. p. 516. n. 13. illum indicat in Pyr. or, atax. Nunquam ego vidi. Philippe Pyr. p. 462. unice La-Peyr. loca retulit: Dulac , Hauts Pyr. n. 1685. citat le Lac de Lourdes, ex Philippe, nec amplius. Accedit Timbal asserens a se visum in montibus Corbar. orient, cf. Excurs, 2. Corbier. or. (1815) p. 445., vel 11. Lonas inodora (Magnolii) Gaertn. Diffieilis pro hac stirpe videtur patria ager Ruscinonensis DC. (Pr. P. 6. p. 84.) a La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. 502. declaratus. Reapse ego in istius Herbario reperii, sed ibidem stant falsimoniae multae. Et revera La-Peyrouse locum citat ad Prades secus iter de Mont-Louis, ubi nec Coder, nec ego vi- dimus, neque tot quos consului amicos feliciores deprehendi. Tanacetum annuum (Matth.) L. Ad St. Llaurent de Cerda, eX Pourret, eum vivere tradit La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. 502. n. 2. Sed Pourret parvae fidei est de istis, sive quia aut primo oculi ictu res judicabat, aut aliis nimium indulgebat. Ad Bellegarde citatur a Godron, cum Gr. Fr. 2. p. 138. Forte ad Bellegarde du Depart du Gard intelligebat, nam locus ita denominatus in Pyrenaeis orientalibus hane stirpem pro certo non alit. Tanacetum Balsamita. (Brunf) L. Reperitur, maxima inconstantia, hie et illie, ex hortis aufugum. La-Peyrouse, Hist. abr. pl. Pyr. p. 502. n. 8., eum dat ceu spontaneum in Roussillon prope la Jonqu?ra, ex Pourret. Habuit in Herbario s.l., quod saepius sequioris est indicii, Non adhue in Pyrenaeis cieuratum, nec eos prope reperiendum spontaneum., Artemisia glacialis (G. Bauh.?) L. Viveret in Pyr. occid. au Col d'Arbas, ex Godr. Gr. Fr. 2. p. 129. , qua auctoritate non dieunt (Gren. Souvn.) Nullus usque adhuc hane speciem Pyrenaeorum indige- nam dixerat, imo DC. Pr. P. 6. 24. n. 170., declaravit « nec in Pyrenaeis, quidquid dixerit La-Peyrouse » , cujus reapse plantam alienam ab hac specie esse novimus, pone lHerbarii illius inspectione, ne dicamus loci autopsia, Cambresdazes; cf. Hist. abr. pl. Pyr. p. 503. n. Artemisia paniculata (Lobel) Lamk. Viveret ad Venasques Pyr. Arag. ex Soy. Willem. Obs. p. 96., ubi non hane speciem, sed lusum A. tenuifoliae percepimus. Huic ferunt et A. proceram. La-Peyr., eujus specimen ex Herbario ejus evanuit. De 4. Lobelii La-Peyr. Herb., ex Villefranche (Conflent) absolutum proferre judicium ausus non sum x Achillea tomentosa (Dodon. gall) L. A la Trancade d'Ambouilla, Yr. or, ex La-Peyr, Herbr., nec abnuit Mut. Fr. 2. p. 144. n. l. Ast ego stirpes a me ibidem non visas, nec repertas in Coderi Her- bario, admittere nego. Reperiit ne Bordére au Bath de Luz? sic Dulac n. 1657., cujus est Alitubus tomentosus. Timbal eam vivere vitam dicit ad Fontromeu, Pyr. or. 216 Achillea tanacetifolia (Matth., Dod. Koch. Eam in Pyrenaeis vivere asserit Duby, p. 215. n. 13., vix alius. Attente eam perseru- tatus sum, sed nee vidi viventem, neque in Herbariis, quae datum est consulere. Asteriscus maritimus (Clus.) Moench. Locus ei Collioure, ex La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. p. 536. n. 3., ubi ego pro certo habeo hancine non reperiri speciem, adeo a me, atque ab amieis ille exploratus est locus. In Herbario La-Peyrouse desideratur. In litore Pyrenaeorum Catalaunieo foedulo perquisivi, ast nunquam reperii. Buphthalmum (male) salicifolium (Clus. L. DC. Fr. 4. p. 218. n. 3286., et cum Dub. p. 2T1. n. 4., Loisl. Gall. ed. 2. T. 2. p. 261. n. 4, late eum vivere dicunt per Galliam australem, et iis accessit Mut. Fr. 2. p. 141. n. 5. La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. p. 536-1. citat le Canigou, et Carcanières en Donezan, in Herbario Donezan tantum. Loca ista a me late explorata speciem non obtulerunt, quae insuper in Herbario Coder desideratur. Errorem Philippe, F7. Pyren, p. 493., de citando Castanese La-Peyr., loco Carcanières ex La-Peyr., non per- cepit Willkomm, et eum Lang. 2. n. 1316., suscepit Castanesa Pyr. Arag. ubi stirpem frustra quaesiveris. Caeterum utrumque La-Peyrouse locum permutavit Philippe, qui Canigou in Collioure vertit. a Inula bifrons (Triumfett.) L. Pastor y Lopez cum suis Asturiis . relinquamus facile credentibus. Dicamus de Colmeiro, qui, de more, Inula Helenioide. Epithetum pyrenaicae suffecit Hermann existimans, forte, Gallo-Provinciam esse in Pyrenaeorum regione, sicut agrum cendum devenisset, ita effatus est: « E Gallo Provincia lecta est a CI. Tournefort, nobisque communicata » lc. p. 128. Et reapse est Co- nyza latifolia, viscosa, suaveolens, flore aurea, Gallo-Provine. Tournef. Inst. r. hrb. (1700.) p. 455:, et addamus Schol. bot. (ed. a Sherard 1689.) p. 199. Rectissime ergo Godron (eum Gren. Fr. 2. p. 114) patriam Pyrenaeos conticuerunt. i Inula squarrosa (J. Bauhin.) L. Syst, Nat. ed. 10. 1759. p. 1219. Eam videre credidi in 7. hirta La-Peyr. Herb., inque Z. Bubomo La- Peyr. Herb., et adhue indigitatam video in Pyrenaeorum locis à Godron Gr. F r: 2. p. 115., ubi citantur loca Narbonne, et Collioure. Mihi tamen liquido non constat ipsam in Pyrenaeis vivere, et considerata plurium confusione cum /. salicina, me ab illa abstinui. Accedunt /. semam- pleaicaulis. Reut., et I. Vaillantii Vill., eae quidem in locis Pyrenaeor Catal. indieatae a Willk. Lang. 2. ns. 1306, 1307., prope Olot, et S. Juan de las Abadesas, vel ad San Juan del Herm, Esterri, Arts, ex Costa. Primam, sat dubiam speciem, in Herbario Bolos vida h quoque reperii per Pyrenaeos. Forte e us a arum specierum unam alunt Pyren. Catal., quae foret illa stirps, qui^. 211 ego in Monseny prima aestate, non adhue bene Aprenen offendi. Sed quum eam determinare nequiverim, tune a quacunque earum me necessarie abstinui. Videmus ctiam Willkomm. de L squarrosa, a Col- meiro prope Ripoll indigitata, dubitavisse, cuinam e modo citatarum specierum ipsa adduceretur. Nec meliorem sibi vindicat fidem Z., bri- tannica, quam La-Peyrouse, Hist. abr. pl. Pyr. p. 523. n. 4., com- munem declaravit, sed ad eujus specimina in illius Herbario extantia nullum adposuit locum. Micropus supinus Rd L. Dust in Herbar. La-Peyrouse, qui, Hist, abr. pl. Pyr. p. 544. 1., eum indicat au Coll de Pertus; locus iste in utroque latere a me CRT explorato, nullum de hae specie indicium obtulit. Unieus Mutel, Fr. 2. p. 12 T. n. 2., fidens La-Pey- rousio, locum illum citavit, quod item fabulosum est ut M. bombycinus ad Narbonne, ex Godr. Gr. Phagnalon rupestre. I E x Fidentes Costa ad Cardona pro- venire pegan illk, Lang. 2. n. 1344. Ibidem ego non animad- verti, nec dar Petasites ib. (Dalech.) Gaertn. La-Peyr. Herbr., et Hist. abr. pt. Pyr. p. 512-3. n. 4. locum ei esse dixit ad Melles, ubi nec vidi, neque apparet in Herbariis Parentau, et Marchant! De eo nihil compertum habui per Pyrenaeos. Prae aliis Pyrenaeorum locis ad St. vel ad vieina loca se convertit La- Peyrouse, ut exoticas stirpes ceu py- renaeas venditaret. Locum unde mulierem duxit ita fallaciter debian Petasites fragrans (Cupan.) Presl. Quae species in hortis culta in- terdum inde emigrat, in Pyrenaeis spontanea BTA est a Pourret, a Loisel. Gall. ed. 1. et 2^ a Mutel Fr. 2. p. 109. n. P. ut a La- Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. p. 512. Godron, cum Gr. Fr. 2. p. 91., ex Pourret, ei La- -Peyrouse locum citat le Canigou; addito etiam St. Jean Pied de Port, qua auctoritate non declarat. Indicavit serio ad Orthez Loret, Glanes in Bull. Soc. bo otq. Fr. 'T. 6. (1859.) p. 191. Prudentius de illius adventu judicavit. Noulet. Fl. analitiq. Toulouse 1861. p. 81. Ordo 49. DIPSACEAE DC. Scabiosa Roem. Sch. SECTIO 1.* SUCCISA (Vart. 1722), Covrr. Scabiosa mn (Druso L. Sp. goi et edit. asd PLA 90, 92., ex Moretti. Bert. 2. p. Tl MES . Succisa pratensis Moench. Meth., Koch. p. 377. n tá pis 5 aiek, raemorsa Aseieri,: Succ. glabra, et S. aeria d: 'Bauh.; n. fen . fig., Lob. Obs. p.295. f 2., n Dod. Pempt. tob 4. Neap. p. 35. âg., a Ye Aer bas x Pun t: Chin, zd . et n. - P: Bau ist. pl. $1.25. iM eds ue Sept. Prud d ie Pyr. or. ad Mont-Louis, die 23. Aug. 1836. Habeo ex viduis d Tarbes a Deville | 218 In plures species Morsum Diaboli subdividunt Jordan, Fourrean, Timbal. Recte primus inter Scabiosas enumeravit Caesalpinus, De Plants, l. 13. e. 59. p. 541.; et hoc omnes sciunt: pauci vero Penae, et Lo- belii opinionem animadverterunt, qui ita de ea effati sunt: « Non video (sie) quid negotii sit hanc non esse e Scabiosis unam probare, quod quidam contendunt: verum Scabiosis adeo est similis, ut plerumque pro iisdem accipiatur, etc. » Adversr. p. 235. Haec, et quae sequuntur, pro tem- pore, mihi digna ut notarentur visa sunt; nec me fugit post Scabiosas, vel Knautias loeatam fuisse a Trago, et huic simillimam ab eo declaratam; Lonicerus etiam post Anautiam arvensem collocatam hane adjecit ob- servationem: « Herba est Scabiosae pene similis ..... semen ut in Sca- biosa evanescit » Item prope Knautiam tractavit Fuchsius; ast expeditius Dodonaeus: « Ad Scabiosae genus pertinet Succisa » Jacobum De Manliis hanc stirpem in agro Ticinensi observavisse ferunt Balbis, et Noce. Fl. Ticin. Introd. p. 27. In Lueubrationibus suis apud Brunfelsium non animadverti. Citata Brunfelsii icon Vale- rianellae potius faciem mihi referre videbatur. In 1.* Brunfelsii edi- tione haec icon desideratur. Camerarii figuram ceu dubiam habeo, visam mihi ambiguam eum Knautia sylvatica. Injurius erga Matthioli Poiret (Dict., Suppl. T. 4. p- 105., et Lec. Fl. 2. p. 60-1.), veluti illius sententiam retulit, de- mones de hujus plantae virtutibus rabidos radices commor ere, ut stirpem destruant. Matthioli nonnullorum gerras a credulo vulgo eir- cumvectas referens, eas in ludibrium vertit , exclamans: « Tanta est hominum superstitio ». l.c. p. 624. In editione italica, Albert Niecol L: 1. p. 659. « Trasse il nome di Morsus Diaboli , perciocch? alcuni de' nostri antecessori scrissero, etc. ». j ; i . Monstrum capitulis numero auctis, inque umbellae formam dispo- „sitis, descripsit, et figuravit Bentley apud Irvin Phytolog. 2. (1851-8) p. 99L., unde proxima eum Valerianeis, Rubiaceis, Umbelliferis etiam affinitas eonfirmatur, Idem casus a quibusdam observatus fuit in Scab. Columbaria, argentea, in Cephalaria transylvanica, ete. Scabiosa Columbaria (Tragi). Trag. St. h. p. 243. ns, 5, 6. sin. fig. L Tirol. austr. 2. p. 298. n. 174. Se. Columbr., S, ochroleuca L., et 'S ; Mee en Puoi ges 2-5.. et v 10. PE S. gramuntia L., S. ochroleuca, S. Columbr., S. lucida Vill . S. Haldnikiana Host, Koch ps. 37 ^ . Col Ud ci 5 r DC. Dub. p. 256. ns. 7, 8, 9, 10. a iw M. mun et S. pyren. All., r, Herbr.; S. v A rger. Bass. Pyr, “changin ex Ledeb.; S. tomentosa Cav. Ic. descr., et Boiss. m Fl. ~ P. ex eor. Herbariis, vel speciminibus, 3. holosericea Benth. Cat. p. 119., Duchrtr. Pl. exs Godr. pm t : 7. n. 130.; S. Columbr., S. ochr leuca, S. affinis, S. luci T.j 5. vogesiaca Jord., S. Jordani, et S. I is, S 8. fric.; 3. patens Jord., ex Carion Saon. Loir., S. d uo de eanbern., S. tolosana Eorumd., S. velutina Jord. T minor. ; . Engl. Bot. v. 19. n. 1344., Flor. Batv. V. : TU bris s s T 5 5. n. 393., Dietr. Fl. "ge A s e soii $ pa ^. 9$ aidst. i . . . D. . t. .iu i vu Bak k POS P NA E RAE a FLY S mu s e Ai: Vae f PB t. 90. - G. 4. t. 354. f. 535., St t 353. f. 534. moll., et t. 381. f. 560. lucid., et C. pi —— r3] iets LUE m yhe Ei I-A 94") EJ 0g e et Lond e 5 ee e] t av LH S oe B LH E R "n m o z 2 [^7] 3 A "1 ea A I] 8 y ln] 12. - L3 £1. : :gratth. p. 970., Gamer, Epit, p. 741. Lob. On ' Icon. t. 535. f. 2.. Do p, m E S. Cu Rar. pl. h/2/ 1 4^5. 9 5,2. t p. S. f. $.. J Bauh. Hist. pl. 3. 1. 35 g Pl. Oxon. 3. S. 6. p. 47. t. 14, è n. 20., Barr. Ic. t. 293, 924. 9; Flor. ZEstat, Fruct. Aug. Nov. - 219 Legi in Pyr. septr. med, supra Luchon, au Chateau Manqar, die 1. Aug. 1838., et sub le Port de la Picade, die 29. Aug. 1838: in Pyr, auriger. ad la Forge d'Orges, in valle Orlu l.d. le bas de Soulide, et sub le Pont de Perles, contra Unae, diebus 10, 18, 20. Aug. 1840., in Pyr. Catalan. ad Gerona, secus flumen Ter, die 2. Jul. 1860. (floribus proliferis). Habui ex m.* Aventin, prope Bagneres de Luchon (nom.* S. Jordani, reapse stat. qui S. pyren.), et ex nemore Larramette ad Toulouse (nom.* S. patentis Jord., respondentem S. pubescenti Jord. ex Noul. Fl. anal. Toul.) a Timbal. Insuper habeo a Deville, ex Monthas, ex Bertren, ex Cauterets, lectamque inter Perpignan, et Carcassonne, nee non au Massif d’ Arbas, cum nomine Sc. verbascifoliae (l.e. p. 95.). Polymorpha species, quam nisi botanicus attente in loco natali in- sequutus fuerit, ex paucis individuis, vel in Herbario considerata facile eum in fraudem injiciet. Speciei versatilitatem e primis percerpit Weigel, Obs. Bot. 1772., quem ad suam S. polymorpham, p. 23. n. 6., considerabis. et Bot. Etr. 1. n. 150.) novit Host (Austr. ed. 2. p. 192.). Tomentum, Distinetionem specificam S. pyrenaicae a Columbaria, ipso Allioni dubiam, rejeetam a Coulter, a Gaudin, ab Ambrosi, a Wu fen, quam haesitans recepit De Notr. Reprt. Fl. Ligust. n. 901., illico mihi su- spectam a primis meis itineribus per Pyrenaeos, hodie sine dubitatione rejieio. S. pyrenaica Poir. Hist. pl. Eur. t. 11. Bertolonium ceu sibi ignotam exagitans, mihi lusus est male delineatus (ut generatim sunt plantae omnes in eodem opere fictae) ejusdem semper stirpis, neque lusus ille multum abludit ab ipsius Allioni figura, Fl. Pedem. t. 25. : 2, a Bertoloni quoque ad suam S. pyrenaeam citata. Et semper ad eamdem stirpem, aut formam adducenda est S. holosericea illorum, qui vel dubitarunt, ut Bentham, aut confirmarunt, ut DC. Duby, et Mutel, Yel evulgarunt, ut Duchartre pl. exsiec., talem stirpem Pyrenaeorum Indigenam esse. Nec aliter judico de ipso DC., qui asserit, se legi- ümam reperiisse speciem in Pyr. septr. medior. m.* Ereslidts, Lk Fr. 9. p. 489. ; rectamque sustineo La-Peyrouse sententiam, contra eum *vulgatam in Hist. abr. pl. Pyr. Suppl. p. 22. Caeterum , quidquid 280 habuerit i Herbario La-Peyrouse firmius illius manebit ex Tourne- fortio, propriaque observatione judicium, quod exposuit Hist. abr. pl. Pyr. p. 60., Suppl. p. 22., S. pyrenaea, et holosericea in Pyrenaeis observatis, aut in hortis eductis, meros esse lusus, vel varietates S. Co- lumbariae. Item Link de S. laxiflora (holoseric. syn.) observare « Puben sericeam in hortis evanescere » En. alt. hrt. Ber. n. 1174. Quid amplius? Suspicor, et ipsam S. holosericeam Bert. Rar. It. pl., et FI. Ita]. 2. p. 48. n. 6., varietatem quoque esse S. Columbariae, quam opinionem declarare non dubitarunt Coulter, Dipsae. p. 39., Reichnb. Germ. excurs. n. 1162. sub Asteroc. Columnae., Webb, It. Hisp. p. 40., ne dicam ferme ante omnes Tenore, hae cum S. pyrenaea comparata in Flor. Napol. 3. 1824. p. 123., Obs. sub n. 1197., vel Reiehnb. Pl. cr. C. 4. (1826.) 60., ubi specimina eum S. lucida intermedia denunciat; unde exorta forte est Grenieri sententia de adducenda S. holosericea DC, Duby ceu varietatem g ad S. lucidam, cum Godr. Fr. 2. p. (9. Com- memorare juvat S. graminifoliam quoque sese interdum offerre prorsus glabram! primo observante Morison. Existimabat Villar, Dauph. 2. p. 294. n. T., de sua S. lucida pertractans, Clusium sub $$. pannonica 2., sive alpina Pann. A. p. 535., sive Rar. pl. h. l. 4. p. 2., descrip- sisse S. lucidam , figuram vero S. Columbariae dedisse. Ego potius credo expertissimum illum Atrebatem indolem speciei variam agno- visse, eamque scienter, et consulto demonstrare studuisse. Varietatem insignem, involucris longissimis, capitulum duplo exce- dentibus, vidi ad Torla, Pyr. Arag., die 3. Aug. 1850. Crassiuseula, contractior, plurimum pubescentiae suae exuta obvia mihi venit in maritimis Pyr. Catal, ad Rosas. : - Columbaria "Tenor. eadem ac longe pedunculata Donann. Proxima S. Colwmbariae , et ejusdem. tantum varietas. Balb. Append. a Catal. Stirp. hrt. Acad, "Taur. 1813. (1814.) p. 16. n. 64. Hane non citant Coulter, Bertoloni, Steudel. ue ocum Brunfelsii 2., edit. 1. p. 24., ed. 2. p. 25., hujus speciei declaratum a Spreng. Hist. r, hrb. p. 913., et Dissert. de Germ. r. s Patr. p. 5., ad S. atropurpuream clamat Moretti in Matth. illustr. Mem. S. pyren. villos. ciner. magniflor. ''ournef. Inst. r. hrb. p. 465. re- lata a Desfontaines, Fl. Atl. 1. p. 123., ad S. grandifloram, pro certo S. Columbariae lusum exprimit, Sunt alia Tournefortiana synonyma facile ex La-Peyrouse eripienda, quae proximos speciei lusus adumbrant, scilicet S. pyrenaecm Auctor., cui caeterum ipse Allioni primum modo citatum Tournefortii synonymon adduxerat. : . Sub SS. bellidifolio nomine singularem deseripsit, ac delineavit lusum Gilib. Exerc. phyt. 2. p. 143. n. 4. Inspieiuntur folia omnia pinnati- fida in ima parte caulis, capitulorum peduneuli longissimi. SECTIO 2. CYRTOSTEMMA Kocu (Vidua Covrr.). Scabiosa calyptocarpa (Caesalpini) St. Amans FI. Agen. p. 60. n. 6. Caes. Herbr. Tornab. 1563. fol. 132. n, 359., De P 3. c. 57, p. 541, S. fol; tenmius S Lagr. Foss, Tarn. Garonn. p. 182. n. 1. S. maritim DR) Bert. 9. p. 94. n. 9., Moris p 2. n. 606., Webb, Berthel, Phyt. Canas, 2. | f mi p. 256. n. 6., Lang. Willk. 9. n. 4934. S. oc Columbaria Savi Pis., et Quoründ. Sav. Pis. e - 199., Noul. Fl. bass. sous Pyr. p. 344. n. 4 ^ S. boa Chaix Herbr.. imb. ; S. Bailleti Tin t. p. 165. t. 2. f. bot MP SS ex a 9. fruct., Reichnb. Icon. 281 p. 38, n. 52., cum tab. (S. Savian.); et Reichnb. Pl. cr. C. 4. t. 326. f. 506. acutiflor.; et C, 10, t. 959. f. 1282., et C. 22, t. 686., et t. 685., atropurpur., Tenor. Fl. Nap. 3. p. 126, t. 209. f. 1. ambig., Scop. Del, Fl, Faun. Insubr. 3. p. 29. t. 14. mihi dubia, Curt. Bot. Mag. t. 247., Coult. Dipsac. p. 37. t f. 11., Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 38. t: 86. £, Clus. Rar. pl h. 2.1. 4. p. 3. f. 1 I ; JJ .» Moris, list, pl. (2, €3, Y, ut St. Am., et Lagr. Foss, Flor. Æstat. Fruct. per Autumnum. Legi in Pyr. septr. med, ad Toulouse, prope le Faubourg St. Cyprien, die 10. Sept. 1840, in Pyr. or., Roussillon, ad Argelles, die 8. Sept. 1843. Observavi ad Pamplona, Narbonne, ete. S. maritimam Vil. dixi, quia primus (Dauph. 9. p. 295. n. 9.) unionem S. atropurpureae L. cum hae, divinatam a Morison, rectissime proposuit. Ast minus aptum nomen non praeposui, specie saepissime onge à mari proveniente cum iis congruunt, qui speciem annuam, vix interdum biennem agno- verunt. S. grandifloram Scop. eum auctoribus retuli, de figura tamen parum satisfactus adeo eam referentem lusum (pyrenaic.) S. Colum- baríae percepi. Fas est tamen aliorum sententiae acquiescere, stirpem absolute perennem declarantium. SECTIO 3.* ASTEROCEPHALUS (Varnr.) Corr. Scabiosa crenata (Columnae) Cyrill. Pl. rar. Neapol. Column. Phytobas. ed. Ncapol., ad calcem, p. 32., p. 31. fig. Bert. 2. p. 50. n. 7. S. eb im Costa in litter. ad Willk. ex bagos Pug. n. 24., & Ov List. etc. p. 248., Lang. cum Willk. sp 2. n. 1947. S, tomentosa Pourr. Herbr. Matrit.; S. isetensis Colmeir. Catal. pl. Catal. (non L.), S. : ill. lc. fasc. 1. p. 1t. t. 3., Flor. Graec, nd: C. 2. p. 13, t. 114., Bivon. Bernh. Manip. Sie. 3* p, 6. t. 1. Column. Phyt. ed. Flor. p. 123. t, 37. fig. exter., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 95. P. 6. f. inter., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 6, p. 48. euer d Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. Arag. Catal. calidior., Legi in Pyr, Catal. al Puente de Montañana, et ad Organia diebus 13. Jun., et 23. Jun. 1846. Observavi in Pyr. Arag. ad Torva, a l cuesta de Vallfuro, ad Literà, a la Llansada de Ischias, ad Roda, ibi- demve ad Za Puebla, Serraduy, etc.; in Pyr. Catal. a la Conca de Trenp abunde , ad Sopeira, Orite, Espluga freda, ete. Frustulum ex la Cerdañy (?) a Vayreda accepi. : : rennis planta, quasi suffruticosa , plerumque caespitosa , raro simplex, foliis in inferiore caulis parte valde approximatis, herba sub- CIDérascente, piloso-hirta, et scabrida, florifera spectanda amplitudine calathorum, et ulehritudine florum. Folia primordialia, vel sureulorum mma spathulato-euneata, obtusa, integra ego vidi. Foliola involueri exte- llora interdum ovato-incisa : receptaculum pilosum, et paleaceum; paleae Sspathulatae, acutae, per marginem superiorem ciliatae, inferne pallidae, b EE UE EMI 282 translucentes, superne virides, nervo translucido diremptae; calyeuli villosi, coronae nervi ad 25-6. pertingere vidi, ast non semper. Corollae exteriores magnae, inaequaliter quinquefidae, lobo exteriore maximo, interioribus minoribus, mediis magnitudinis mediocris; eorollarum tubus extus pubescens; genitalia glabra. Vidi ad San Salvador (Conca de Tremp) individuum spectandum floribus albis. Rami florigeri, cum aliis fruetigeris, in eodem individuo videre datum est ad Sopeira, et ad Tremp, delabente Aug. 1853. Stirpis comparationem cum affini S. Zsetensi instituit Bertoloni (1835), silens de achenio; non erat ei ad manus Ledeb. Fl. Alt. 1. (1829) p. 128. n. 2., de pappo interiori exteriorem parum superante, quo charactere ultra confirmatur specierum distinctio, ihi satis non patuit, ut pyrenaeam a neapolitano-sieula specie distraherem. Planta quam e terris neapolitanis accepi, aliquantulum à typo, et a mea diversa, convenit cum varietate b Bert.; cujus observationes, ad unieum admittendum typum exaratae, me plane suaserunt. Scabiosa monspeliensis (Clusii) Jacq. 5 d 3 . n. 3, Lang. Willk. 2. ns. 1243. l. minim, 06.1.3 Clus. Hip. p. 364-6. Jacq. Miscell. 2. p. 320. n. 16., Bert. 2. 1. n. 12. (corrects. corrigends. Moris Nard. 2. n. 607 TD 5s G. Bauh. Pr. p. . n. 5. Jacq. Ic, rar. t. 94. (elong. lax., e cult.); Coult. Dipsac. p. 34. n. 6. t. 2. f. 7., Reichnb. Icon. C. 22. t. 688., f. 1367., et f. 1370. videtur. Clus. Bar. pl. h: 2. 1. 4. p. 1. Lob. f. 3 Dod. Pempt. p. 122. f. 4., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 25. p. 7. f. 1. 1 ni forent pili multi sericei quibus induitur , impressum foveolis octo anguste linearibus, apertis; corona basi duplo longiore, in formam cam- 283 panae aperta, membranacea, erispa, nervis plurimis, ad 36, donata, ad nervos tenuiter villoso- pubescens, Calycis limbus peduneulatus, quin- quesetus, setis basi compressis, coronam excedentibus, totis scabridis, et rigidis e pilis secus illas degentibus, basi viridibus, mox pallidis, inde fuscescen'ibus. Corolla tubulosa, sub-infundibuliformis, limbo sub-aequa- liter vues pipi externe valde villosa, coloris pallide rubri, qui color intensior est in limbi lamina interiore: perperam, ex speciminibus exsiecatis, corollam luteam deseripsit Bertoloni. uries eamdem speciem ex Algeria vidi, eamque esse p qoem sub nomine S. stellatae descripsit Desfontaines l.c. Forte ve lata L. latet sub ejusdem Desfontaines S. simplici, l.c. p. 195. - dine prolatio haec a DC., cum dubio, praeeunte Coulter, ad 5S. monspeliacam relata, mihi repellenda est, eamque merito reliquisse video Boissier Voy. bot. Esp. Add. corr. p. 139. Caeterum Desfontanesii descriptiones de hisce plantis admodum laxae et imperfectae sunt. Et Bertoloni re- ferens S. simplicem Desf., neque stellatam , ad S. monspeliensem, non potuit quin declararet figuram Flor. Atl., t. 39. f. 1., parum exactam S. simplex Schousb. Marokk. p. 56. probabiliter cum Desfontainesiana eadem est. Perperam Loisel. Fl. Gall. ed. 2. T. 105. n. 21. S. stellatam L., et monspeliacam be una comprebendere, quem errorem imitarunt Mut. Fr. SE ps. 101-2, Gren. Godr. P». 2. p. 16. lusiana prolatio, et cum ea Plantiniana figura mihi visa est potius : monspeliensis, quam stellatae, cui postremae retulit Linnaeus, aliique um eo zehn simplex Desfontaines! esf. Atl. 1. p. 125., Poir. Dict. 6. p. 717. n. = t ee syns.) S. stellata Quorund., Lang. Willk . 2 f: 4945. exci: Clus. loc.); Coult. bipsac p p. € (excl. — : 217 i Ai P. 4. p. 655. n. 6.; Bert. 2, p. 63. in observ. ad n. 42., Roem. Sache Mant. .8 . 40. Desf. l.c. tI Eu Le tEfL5 © Flor. Jun. ab.s, Jul. Fruet. Jul. Aug. In Pyr. Catal. calidior. rariss,, dilig. sol, calear. Ex Manresa degere in Herbr. Salvador as- serit Calne eiro Ego legi ad Biterras Galliae, Pyrenaeos proxime, sed in agro Nar- bonensi finitimo nequidem Mee La-Peyr. Hist. abr. Pyr. p. 61. stirpem ad Collioure provenire affirmat, sed in ejus Herbario deficit. Haec planta cito post flores fructus osteddtt et illico distinguitur a S. monspeliaca floribus copiosioribus, calycibus majoribus, habitu simplieiori, etc. peciem pro certo gallieam cum S. monspeliensi adhuc confundere Gren. Godr. Fr. forte unus aut alter lusus hujus postremae speciei susceptus est pro S. simplici a quibusdam. Harum specierum sy nonymia Intricata degit, et emendanda erit; specierum notitia penes multos obscura, et fallax, deprehenditur. Scabiosa graminifolia (Camerarii? G. Bauhini) L. G. Bauh. Phyt 5 . 4. in calce operis. Camerarii ante? cf. aa Koch p n. 9. Bert. 2 p. (4 Rr ib, Gand, 1n. 9 S0. DC. Dub. p. 25. n. E, lap "Dm Nar 1 iD. sx S. graminifl. "ug rag 1 Pourr. e Mas Waldst. Kit. pl. rar, Hun d á 188., Coult, Dipsac. $ 34. f. 3., Lindl Reg. t. 835., Reichnb, Icon. £3 t. ud Pr. p. 127, : Gui iei E Td. Bauh. p^ "Mati CE pu ^. ioscr. bog rhe Pr., M abern. etse d ie e 3 Hist. pl. Oxon. 3. S. 6. p. 284 9, Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In editior. Pyr. Arag. Ca- talaun., ad rupes calcareas. Habui a Bordére ex le Port de Gavarnia. E montibus V. de Nuria degit in cit. Herbr. Pourr. Ipse G. Bauhinus, Pin. p. 210. b, n. 7., dubitabat, num ante eum species innotuerit Camerario, Hort. . 154, Sc. graminea, fol. argent., fl. purpur. ad eum Florentia missa , et ex Styria. Vivit reapse (m planta i in Apennino Lucensi, inque Germaniae locis plurimis reperta est; ego vidi ex Carniola, Tirolo australi, Baldo. Knautia Coult. Knautia sylvatica (Caesalpini, Clusii) DC. Dub. Caes. De Plants, s 13. c. $9. p.541. Ps ult.ae; CM Pann. A, p. 533-6. DG. Dub. p. 257. n. 1., Go EF och Ber n. 1. Trichera syl- vatiea Schr., 'et T NC een R. Sch.?, -Jü wan. a n, 1229, 1230; Selia sylvatica L., Gaud. . n. 398. (excl. b b). S. sylv. La-Peyr. Herbr. S. arvensis var. Dar La-Peyr. Herbr., partim; S. polymorpha g Noul. Fl.. mox Kn. dipsacifolia Host, Noul. T , S. austriaca Ovid. Montalb. Hrt. botanogr. Ind. p. 81.; Ka. wires b Schult. Arch. Fl. A dS p. 67., K. com- munis Godr. Lorr. ed. 1., part.; Kn. Godeti t Sc. yolin Schleich. d Willd.) ex Murith Guid, : ep. 94 ipe n.? isode js i Jacq. A. 4.-p. 32, t. MS et J €t Obs. P. 4. p. 98., 3. .. 90. t 72. Heie B nac. t. 206., Reichenb. Icon. C. 22, t, 677., ., 079. dipsacift. Clus. "HH pl. hist. 2. 1. 4. p. 2. f. [mo Ic. t. 538. f. 15 J. Bauh. Hist. ad 3 k 3s. p. 9. f. intr. , Besl. Gazoph. t. 6. nter 1i Ovid. "Montib. in. 4 crt. 15. vers., et 3. crt. 27. Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In montan. sylvat. descend. interd. ad ripas flum. umbr. Legi in Pyr. Cantabr. secus la Nive, supra St. Jean Pied de Port, eundo ad montem Orion, die 31. Jul. 1841, Habui ex St. Sauveur a Deville. Statura plantae pedalis, tripedalis, et ultra. Stirps occurrens simplex, et valde ramosa, offerens folia dentata, aut integerrima, flores roseos, aut eaerulescentes; tota herba scabrida. Variabilis: sane species, po e primis animadvertit Moll apud Schrank Prim. Fl. Salisb. n. 536. An. longifoliam qualem mihi demonstrarunt e Pyr. ad Basibé lectam ac specie non divellerem, Kn. longifoliae prolatio, qualis relata fait ex Duby a Ledeb. Fl. Ross. 2, p. 451. n. 4., fallax est. Knautia integrifolia (Lobelii) Bertol. Lob. Obs. p. 291. f. 3. Bert. lt. 2. p. 32. n. 3., De aga "s i Hn Mace n. 893., Guss. Sic. Synps. p. 170. n. 9. K. Ael rida Coult. Dipsac. p. p. 30, n. 5., p. 1., DC. Dub, p. 257. We *» Lang. illk. 2. n. 1224. Scabiosa arvensis b Ex rh: Mam n. y S. oie varts. La-Peyr. m y "Rios f polymorpha b Noulet Fl., Savi Fl. Pis, d. p. 102. t. 1. (p. r2. f f. on ? LÀ e n t, 075. f. 13i. Lohel. Icon, t. 536. f, 2., Dalech. Mist. pl. Lugd. P. PH L L E a ES L poa lm C) Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. m n Pyr. Atax., orient., rara. Dabat Delort ex viciniis de Narbon Eamdem ad | pem vivere, ib: Se. integrifoliam indicat L. Sp. pl. p. 142. n. 7., me certiorem faciebat amicus optimus f.r. Dunal. JEstivam speciem ibidem ego non vidi, Stirps monspessulano-Pyrenaea cum Italica, a Gussone in Herbr. Linnaei recdgnita, identica omnino est. Knautia arvensis deli Fuchs.) Coult. Ruell. Nat. Stirp. ic A e i 13. Scab. t TU. 3. se b bee e a t 716. Coult. Dipsac. Wi ed ak cod s Sx € Hi: . p. 857 28. bhag arvensis, F, e pos Rue! . Re dh T. colli win na Req., wT. mollis Jori. P Lan 1225-8. Scabiosa ive g en B. Sp., Schmidt FI, dn. C. 3. p. einn 285 Pohl. Bohem. p. 131. n. 212,, Gaud. ^ 300... pa art. S. arv. La-Peyr. Herbr., et S. hispida, et S hiisuta La- aet Herbr PS. Arvie TE e rg et N D Pourr. Herbr. Matr. ; 8s. pubescens E ex Neilr. Croat.; S. vogir Fuchs. lcon . variabilis a Schultz F. Arch. Fl. Fr. Allmgn. p. 07.; Dayanis Godr. Lorr. partim; K. Eri S A et K. dumetorum Heuff., ex Neilr. Fosas. Slavon. dda 1 &. pannonica Heu 5 ai Be E et Kan., An. Sc. bohemica quedo Schmidt l.c. p. 79. .! S. varia Gilib. Exerc. phyt., A dens arvensis Dulc. Engl. Bot. n. gt zurt. Fl. Poad. sd Orav: V. 3. t. 37., a pei t. ML v n Handb. t. 22. , Fl. Bai. v. 9, t. , Schrank Fl. Monac. t. 335., Sv. Bot . 922., t Hayn. Ch. pl. Eur. T. 9, p. 45, 4. "i , Dietr. Fl. Boruss. v. 6. n. 615. Reichnb. lc con, G: 2 t '680, 681., Plenck Ie. ok medic, T. 1. p. 31. t, 52., Turp. Fl. Med. T. 6. t. 316., Goult. Le t E f. D Sav. Fl. Pis, p. 164, t. 1.8 p. err. te 5 rm ieri Icon. ed. 1545. t. 415., Trag. St. h. s 242., Gesn. bot. ed, a Schmied. tab. 1 , f. 53. et t. 22. f. € Lob. Obs. P. 201. f. 1., Icon. t. 536. f. 1., Dod Po - ig 192. f. 1., 4. Bauh. iist. pl. 5: L 5. p. . p. 45, t 19. f. 1 = Do D 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. Arag. ad Sobrarbe, l'Ainsa, die 1. Jul. 1845. Calathum ferentem foliola involueri exteriora idet ipso calatho fere duplo longiora, quinque ad sex lineas lata, observavi i in individuo, en contracto, ad Torla Pyr. Arag., die 9. Aug. 1850. legionensis Lagasc., sive Kn. legionensis DC. Pr. P 4 p. 002. n. 10. comparata ab auctore, Gen. Sp. pl. 9. n. 114., cum K. sylva- tica, ad quam mies potius appropinquavit, mihi citius videbatur varietas K. arvens s, ex speciminibus autopticis? mihi demostratis Bilbao a D.» Mariano cubes die 10. Jun. 1853. Stirpem Lange prius, Pug. pl. imprim. Hispan. 2. p. 112, potiore forte ductus fundamento, varie- tatem declarare K. sylvaticae; mox eum Willkomm, Pr. Fl. Hisp. 2. p. 16., dubitanter, ast pro peculiari specie recipere. Satis non liquet num specimina Lagascana archetypa ipse viderit, cujus plantam potius ad K. sylvaticam. reportavi, characterum distinctionis, ab hae, exigui- tate spectata. Cephalaria Schrad. Cephalaria leucantha ( Pen., Lob.) Sehrad. Cat. sem. hrt. Gotting. 1814. aob. dde 932-3. Koch 535. n. 5., 93. n. 4., DC. Dub. T A C. leu tC boetica Boiss! Lang Willk. 9. ns. 1222, P 195.3 Scabiosa leucantha L "Laberr. Dierbr. Succisa iamh Reichnb. Icon. Coult. Dipsac. p. 26. n. AF .f 9. fra Re ichnb. . 4. P f. 537., Icon. C. 22. t 700., Viv. Fl. Ital. fragm. p. 15. t. 17. , Gaertn. " "ve 5» p. 39. t. 86. ( 4. (3). Lob. Obs. p. 291. f. extr., Icon. t. 538. f. 2.. Cins Rar. pl. h 2.1.4 i. Delech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 1110. f. 2. J. Bauh. Hist. pl. 3. l 25. p. 8. f. 2. a Lobel. 9; Flor. Jul, et per Æstat. Fruct. Aug. Oct. Per region. mediterr, ics Olea, quam interdum excedit, vivens in locis plerumque asperis, solumque praediligens ealcareum. Legi 3 Pyr. s ad Conflent, Villefranche, die 22, Sept. 1843. Ob- servavi ad Pamplona, Jaca, Viescas, Servisé sub Broto, ad Gerona, Figueras, le Roussillon, la Nouvelle, "Narbonne, ete. Reperitur aliquando luxurians in agris derelictis adeo diete, ut nulla potior planta videatur hoe Quintiliani locum recordare: « Indomitus ager habet quasdam herbas laetiores » De Oratoribus. Et species 1n agro Romano luxuriat. Incolae Pyrenaeorum Aragonensium, in Sobrarbe, Vallibus Essera, Danean, alibique, floribus utuntur loco Knautiae arvensis (ut videtur, on Scabiosam nominant) ceu antipsorieum , scilicet eontra scabiem, similesque morbos, ut me monuerunt Benezech, aliique. Dipsacus Plin., Tournf. SECTIO 1.* SPHAERODIPSACUS Laxe. Dipsacus pilosus (Matthioli, Tragi) L. hrt. Upsal, et Sp. Trag. St, h. p. 848, Card. full. 3. gen., Matth. Comm. in Dioser. ed. 1.a 1544. p. 218., ed. Valgr. 1548. p. 374, Koch p. 375. n. 4., Bert 2. p. 17. n. 2., Gaud. 1. n. 305., DC. Dub. p. 257. n. 1., Lang. Willk. 2. n. 1220., Maxim. Frgm. Fl. As. or. p. 27. La-Peyr. Herbr.; Virga pilosa (de planta!) Hil, hrt. Kew., D. strigosus Auctor. plur. ex Spreng., et ex Ledeb.; Cephalaria appendiculata Schrad., unde C. pilosa Gr. Godr. E». exorta es*. Jacq. A. 3. p. 27. t. 248., Engl. Bot. v. 13, n. 877., Curt, Fl. Lond. ed. Grav. V. 3. t. 35., Fl. Dan. t. 1448., Reichnb. Icon. C. 22. t. 704., Dietr. Fl, Bor. v. 8, n. 520, Matth. p. 663., Camer. Epit. p. 433., Lob. Obs. p. 487. f. 2., Icon. 2. t. 18. f. 2., Moris. Hist. pl. Oxon 3. S. 7. p. 168. t. 36. f. 5., Dalech. Hist. pl. Lugd. Z. p. 1448. f. 2., Dod. Pempt. p. 735. f. 3., dJ. Bah. Hist; pl. 3. L 95, p. 75. f. 2. t» Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. In Pyrenaeis med., et orientalibus, rarior in istis. egi in Pyr. septr. med. ad Bagneres de Luchon, die 31. Jul. 1838. Habeo a Deville ex eadem regione de plantis a Corbin acceptis. Ob- servavi in Valle de Aran ad Vielle; ad Pamiers, ad Camprodon, alibique. « Dipsacum pilosum, et D. Gmelini a veris Dipsacis sejungendos esse putamus, cum involucro, paleis, calyce, ac fructu differant ». Presl. Symb. bot. fasc. 2. p. 10. Ambigit revera inter Cephalariam et Dipsacum. SECTIO 2. EUDIPSACUS Laxe. Dipsacus sylvester (Dioscor. Plinii) Cord., Dodon., Zannich. Dioscr. }. 3. c. 44., Plin. Nat. h. 1. 97. c. 9. vel 47. Koch p. 374. n. 1., Bert. 2, p. 14. n. ra Gaud. 1. n. 302., Moris Sard. 2. n. 602., De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 887., e Dub. p. 258. n 218., e 45 t . Sch. e Lang. Willk. 2. n. 1218 omf. Fl. Vect. p. 245. D. sinuatus Schlecht., R , DG. ex Ledeb Ross.. var. comos. Engl. Bot. v. 15. n. 1032., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 3. t. 34., Fl Dan. t. Sck. Handb. t. 24., Fl. Batv. v. 3. t. 187. Schrank Fl. Monac. t. 187., Jacq, A. 5. p. 1 t. g“ Dietr. Fl. Boruss. v. 7. n. 493., Turp. in Dict. Sc. Nat., Dicot. Atl. t. 95.. Reichnb. Icon. C ^ t. 707., Sabb. Hrt. Rom. T. 7. t. 96., Zannich. Vnz. p. 87, t. 163. Brunf. Herbr. 2. p. 66., vel 7 i et 3. p. 32. fig.a ead.; Fuchs. Hist. st. p. 225., Dod. Pempt. p. 735. f. 2., Cord. Hist. pl. crt. 105., . 105. fig. Matth. p. 662., Camer, Epit. p. 432., Lob. Obs. p. 487. f. 3., Icon. 2. t. 18. f. 1, Moris. Hist. T Oxon; 2 S. 7. p. 168. t. 36. f. 3., Dalech. Hist. pL Lugd. 9. p. 1448. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. 3. e p. 74. C) Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Legi in Pyr. Navarr. ad Pamplona, die 10. Jul. 1850... on semper aculeati sunt foliorum connatorum margines. Lum foliis aliquis pinnatifidis hine in inde Pyrenaeis vidi, S. sylvestrem: in sylvis non vidi, nisi in nemusculis illis ad latera fluminum arte compositis. um Dips. fullonum lusum sit e cultura ortus sunt qui hodie eum Schmidt FI. Bohem. C. 3 2. n. 264., cum Coult. Dipsac. p: vel cum antiquis plurimis, et cum Linnaeo , iterum dubitent. Jnter- media individua, in Hispania praesertim, se observavisse testatur Cosson, Not. pl. crit, ete, midi Esp. (1851.) p. 113. Y * 981 Purpureum nuncupavit Fuchsius, vix bene, nam rosei, neque pur- purei sunt ejus flores. Profecto melius foret cum Gmelin, Bad. Als. 1. p. 31: 208., vulgarem nuneupare. Est Labrum Veneris Anti- quorum animum intendentium labris inferioribus almae Deae. « Labrum Veneris, vel Labium Veneris vocant ea ratione, quum folia ejus quae caulem circumdant semper aliquid. pluviae, aut roridae aquae contineant, » Brunfls. Herbr. 3. p. 34. Et Ruellius, Dioscoridis interpres ita eum declaravit: « Dipsacus momen invenit quasi siticulosi, quum concavo alarum sinu rorem vel imbrem concipiat, quo velut ad abigendas sitis injurias abutetur. Labri venerei nomenclationem a carinato foliorum ha- bitu contraxit, quae se anfractuosa sinuant ambage pelvim, vel lavacrum exprimentia, semperque rorulenti laticis aut pluvii fideliae modo tenacia ». De Nat. Stirp. l. 1. c. 20. p. 108. lin. 36. seq. Quis magis sitiens, quam ile qui nec diu, nec nocte satiatur? Sunt alii qui Dipsacum remedium sitis intelligunt: denique hoe retineri potest, quod dum ipse suam sitim satiat, aliorum quoque sitibundum ardorem ad calmandum se praebeat. Naturae prodigium! Stamina reapse didynama, ut ea observavit Noul. Fl. bass. sous Pyr. p. 311. n. 1. Dipsacus laciniatus (Herbarior.) L. Sp. Le Grand Herb. de Ras. Avic., etc. Paris, 1520., vel prope, par Jean Petit, crt. 105. a fig. 4.a Koch p. 375. n. 2., Bert. 2. p. 16. n. 3., Gaud. 1. n. 304., Schmidt Fl. Bohem. C. 3. p. 73. n. 265. (excl. Hall, loco), DC. Dub. p. 257. n. 2., Lang. Willk, 2. n. 1917. La-Peyr. Herbr. Jacq. A. 5. p. 2. t. 403., Lamk. Ill. t. 56. f. 2., Mill. Linn. Syst. illustr. Cl. 4. Ord. 1. cum tabs. Gaertn, Fr, Sem. pl. 2. p. 40. t. 86. f. 5., Reichnb. Icon. C. 22. t. 705. Tabern. Krtb. 9. p. 1071. f. 4., Icon. t. 691. f. 2., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 25. p. 75. f. i., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 168. n. 4. t. 36. f. n. 4. C) Flor. Jul. Aug. Fruet. Sept. In Pyr. septr. med. aurigr. — Legi in Pyr. aurigr. humilior. ad Pamiers, die 10. Aug. 1851. A , Observavi ad Martres, supra Toulouse secus le l Hers. Involueri folia sufficerent ad hanc speciem distinguendam a D. syl- vestri; sunt in D. laciniato lanceolata, brevia, patentia: in D. sylvestri linearia, longa, ascendentia. Quapropter reprehendendas est Coulter hasce legitimas species non sejungens, uti perperam D. laciniatum ful- . * , zd ica cc lonum varietatem esse putavit olim Weber, Spicileg. Fl. Goetting. (1718.) p. 6. n. 21., et pejus Linnaeus hybridam stirpem dicens (Pl. hybr. n. 25) e D. fullonum, et piloso. Dipsacea repudiata. Ü : o. X XL r cum Godr. Fr. 2. p. TL., ast iste dubitanter. Stirpis specimen s.l. re- 288 Ordo 50. VALERIANECAE DC. « Aliqua Valerianarum, per Scabiosas, cum Capitatis adfinitas est » Hall. in Comm, Gotting. (1751) T. 1. p. 291- d 9, Valeriana Brunf., Column., Morison. SECTIO 1.a EUVALERIANA (Necr.) N. Valeriana longiflora (Asso) Willk. V. saxatilis Asso Enumr. n. 12, e loco (Guara) Willk. Sert. Fl. Hisp. 69. n. 472., et uen cum eo, Pr. 2. n. 1191. V. saxat. Pal. y Verdr. Part. pract. bot. Linn. T. 1. p. 187. n. if., quoa plant. indic. in Pyr. Hispan. excapa (male) Willk. in Sched. ad pl. exsiec. pro collect. n. ven. 386., V. fra- gilis Nob. mox detecta planta, quae denominatio aliquando praestabit. ħ Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. in Pyren. Arag. edit. Legi in Sierra de Guara, et al Salto de Roldan supra Apies, et ad San Cosme de Guara, diebus 10. , et 15. Jun. 1850.: ad Ermita de Aniés, non procul Loarre, die 8. Jun, 1858. Observavi a la Pena de Uruel; ad San Juan de la Pena, ibidem proxime, detexit Willkomm, die 2. Jul. 1850., aliquot post me diebus. s Peculiaris, et perpulera species, V. supinae potius quam sazatili affinior. Quamvis graviter peccaverit Asso, attamen illum ceu primum speciei auctorem recognoscere libeat. Tota admodum fragilis est; odor ejus, radieis etiam, in viva planta debilis, manifestior fit sub plantae rare perperam dixit, quod in Prodromo necessario emendavit. Calyx glaber: corolla rosea, aut rubella, tubo praedita longo, basi gibbo, apice saepe eurvulo, limbo quinquefido, patulo; calcar parvum, obtusum, : ip « ovato oblonga, compressa, glabra, in latere dorsali costa unica filiform, ies latere opposito costis tribus parallelis: instructa » Willk. Le. p. 10. et addito, quod achenia marginata sunt, costa superiore evidentiore. . Faciem cum hac nostra specie ferme similem portendit perpulcher ille Pterocephalus spathulatus Coult. Boiss. Voy. Botq. Esp. P- 294. n. 852. t. BT, qui provenit in editioribus montibus Hispaniae meridio- 289 nalis (Lang. Willk. 2. h. 1233.) Item Iiubiacea-Spermacocea illa Cruik- shanksia glacialis Bepp., Endl, Wedd. Chl. And. 2. p. 41. t. 50. f. D. Nec V. longiflorae herba repudiat similitudinem quamdam cum non- nullis Cruciferis, uti sunt Parrya. exscapa Meyer (C. A.) in Ledeb. Fl. Ross. Atl. Icon. t. 86., Cardamine lenensis Andrz. Ibid. 3. t. 268., Cochleariae quaedam, etc. Centranthus longiflorus Stev. ad Valerianas adductus, Willkommii denominationem fortassis eliciet, Ineluctabile erit pro V. longiflora Regl., et Schahl aliud conficere nomen. Valeriana montana Dalechampii! Auctor. Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 1127. cap. 16. cum fig. ar? à 370. n. 8., Bert, 1. p. 173. n. 10., Gaud. 1. n. 58., DC. Dub. p. 254. n. 8., Lang. Willk. 2. n. 1190. La-Peyr. Herbr., et V. appendicu- lata, et V. saxatilis La-Peyr. Herbr., cum V. Phu Herbr. La-Peyr., partim.; V, scrofulariaefolia Pourr. Chl. Narb. n. 1198., et Herbr. suo Paris. asserv.; V. verticillata Pourr. Herbr. Matrit., (lusus triphyll.); V. intermedia Vahl? Jacq. A. 3. p. 38. t. 269., Reichnb. Icon. C. 22, t. 721. f, 1493. Sims Bot. los. t. 1825., Bot, Cab. t. 317., vix; male radix, brev. caul., ampl. panicul. G. Bauh. Pr. p. 87. n. 4. f. 1., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 102. t. 15, f. n. 11., Barr. Icon. t. 868. 9, Flor. Jun. Jul. Fruct, Aug. Sept. In editis, sylvaticis, Legi in Pyr. or. Valle de Llo, die 1. Aug. 1837. Habui e valle Ossau au Pic de Ger a De Girard; ex les Eaux Bonnes, Albi (Azun), Mont-Sacon, ex Gavarnie, Higlatere, a Deville. Observavi hine inde per Cantabr, edit.; speciatim vero in Valle Aezcoa a la Regata d' Estaboa, ad Salazar; in m.* el Forat supra Sallen, ad Bucaruelo, a la Peña de Uruel, in m.* Orion, in m.* Queralt, Pequera, ad Berga, ad Balnea de Panticosa, in m.* Bassagoda, etc.; depromam etiam Je Mont Llaurenti, Cagire, les Corbières. In m ° San Juan de la Peíia, Uruel prope obser- Vabat quoque Asso, Arag. Mant. p. 159. n. 1059. Legitima, et ut dicam typiea speciei individua, quae raro occurrunt per Pyrenaeos, obvia mihi fuerunt ad Sourse de la Nive Pyr. Cantabr., mense Jul. 1841. Ea ex Higlatere a Deville huic accedunt. Frequentior status in Pyrenaeis ille est, quem Pourret nomine V. scrofulariaefoliae, a G. Bauhino desumto, salutavit , quam ceu peculiarem speciem ha- bendam censet Timb. Llaur. p. 239., sed perperam. st V. montanam pro polymorpha specie cuncti agnoscunt, ac figurae de illa exhibitae satis ostendunt speciei, in plagis diversis, differentem faciem. Et forma in Pyrenaeis vulgatior parum accedit plantis, e quibus exorierunt figurae Dalechampii, G. Bauhini, Jacquini, Locum La-Peyrousei V. mont. g appendiculatae, Hist. abr . pl. Pyr. P. 19., cum synonymo V. tripteridis b integrifolia Walk. Arn. in litter.! ad DC., ad V. iniermediam Vahl. En. adduxit DC. Pr. P. 4. p. 636. n. 40, Agitur revera de stirpe Pyrenaea (cf. Vahl Le. p. 9. n. 25.), utque mihi videtur, de lusu ambigente inter V. montanam per Pyrenaeos vulgatiorem, cum illo, cui nomen V. verticillatae fecit Pourret. Folia m illa prius sub-integerrima declarantur in p. 10.! item prius cordato- oblonga declarata, mox non cordata significantur. Agi caeterum de lusu speciei nostrae opinatus est Dufresne « Fortasse mera varietas V. mon- ‘anae L. » Hist. Valer, p. 46. n. 22. Altera varietas, quae admodum propinqua videtur V. rotundifoliae Vill. Dauph. 2. p. 183. n. T., ob- *ervatur quidem hie et illie in editioribus Pyrenaeis, eamque habeo a Deville ex Mont. Sacon. Quomodocunque res agatur, notanda semper erunt quae exposita sunt a Vill. Le. p. 1845. Obs.; sed, ni fallor, nil 19 290 facient Botanici Timbal sententiam, qui V. rotundifol. Vill. ceu speciem sustinendam contendit, Herb. Chaix p. 22.; quamvis longe expertior Villar de validitate speciei a se propositae prudenter dubitaverit. V. Tripteris etiam ludit foliis integris, quomodo in Pyrenaeis forte primus observavit St. Amans, Boug. Pyr. p. 191. n. 8. Et ego per ea quae .vidi, et observavi, veritus sum ne ea quoque intraret, ceu extremum alterum, in V. montanam, quae jure dici posset V. polymorpha; eam- dem opinionem patefecit Spenner Fl. Frib. 3. Add. em. p. 1078. Prodiit planta nomine V. intermediae edita a Sternb., et Hoppe Denkschr. bot. Gesellsch. 2. p. 89., quae a Vahliana diversa judicata, existimatur hybrida stirps inter V. Tripteridem et montanam; cf. Reichnb. ai T m t. 122. f. 1425. Attentius hoc inquirendum erit. Dieam speciatim de nonnullis figuris. Relata a quibusdam fuit V. sylvestr. alp. 1. latifol. Clus. Rar. pl. h. 2. 1. 4. p. 55., quae ab aliis distrahitur. Haller, Linnaeus, et cum istis Schmidt Fl. Bohem. C. 2. n. 105., alique eam attulerunt ad V. Tripterim. Jacquin primo, En. Stirp. Vindob. Obs, p. 202. n. 3., sustinere necessitatem sejungendi figuram ab ipsius Clusii descriptione, hane relinquendo ad V. Tripterim illam ad V. montanam adducendo. Et hoc idem confirmavit vir clarissimus Acad. pl. select. fase. 1. p. 24. Dubia prorsus figura illa Gaudino pro stirpe Helvetica , quae nee eum Pyrenaeis convenit: habet aliquid utriusque speciei, ab utraque ut recte observavit Gaudin, inflorescentia recedens. Ridicule idem Nocca: « Hallerus...... laudat Bauhini montanae figu- p. 219: € n. 84. Hancine neglexerunt figuram Linnaeus, Scopoli, Krocker, Villar, Pollich, Willdenow, Roth, Allioni, Vahl; donee Poiret, Dict. T. 8. (1808) p. 296. n. 5., Hallerum sequutus (Helv. n. 204.) et Gilibert fidentes Loeselii figuram ad V. dioicam relinquemus, quamvis speciei f : respondentem non datum fuerit observare. Loeselii P. k, imitata est a Gilibrt. Exerc. phytolog. 2. p. 456. n. 2., qui . diote. foem. quoque et Richer de Belleval figura, ex Gilib. trs. bota. 1. Rut Loeseliana; Tt p. Hf. n. 39. cum tab. eadem semper es * Valeriana alpina (Gesneri, Caesalp.) J. Bauh. Gesn, Hrt. p. 150. V. TFipteris "ur 272. Caesalp. Herb. Tornab. 1563. fol. 45. n. 110., De Plnts. l. 4. €. 5 Reprt. Fl. Ligam. n, 875. oA SO P. 370. n. 7, , Bert. 4. p. 113. n. 9.. Gaud. 1. n. 58., De NEY V. minor Ovid. Montalb Dub. p. 254. n. 3. Lang. Willk. 2. n. 1189. V. tript. La-Peyr- Herbr; Schrank F} c. t Hrt. botanogr. p. 91. V. amoena Salisbr. Prodr Jacq. A. 3. p. 38. t eu j^ hnb. Tron. C. 22. t. 722, f. 1424. J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 27. p 20m hytogr. t. 231. f. 7, 8., Barrel. Ic. t. 742.. Ovid. Montalb. cot - Bauh. Pr. p, xs : l. ert. 152. ven. ER Pluknt. P 291 9, Flor. Maj. Jul. Fruet. Jul Aug. In editis, praesertim Pyr. orientalium. Habui a Massot lectam in Pyr. or. prope Prats de Mollo, ad la fontaine dels Casals: ex m.* Lhieris a Deville. Observavi in Valle d'Eynes, et supra Nuria, Costabona, al Monseny; vidi quoque in Pyr. auriger. supra Salau ld. la cascade de Ilias. Ànimadvertebat Pourret in nemore ad Vivier prope Salvanaire, et au Mont Llaurenti; Timbal au Mail do Bourusse (Arbas), et au Col de Baladon (Albrs. or.) Valeriana heterophylla (Ramondii) Loisel. Videtur praeterfugisse Fagonio, Tournefortio, aliisque ante Ramond. Loisl. Fl. Gall. ed. 1. (1806) ed E lobulariaefolia Ramd. . DC. Dub. p. 254. n. 7 in Herbr. Poiret a me visa apud Moquin Tandon!; V. glauca La-Peyr. Herbr., et V. Phu Herbr. La-Peyr., partim.; V. celtica St. Am. Bouq. Pyr.? xatili i i Pourr, in Herbr. Paris. asserv., V. rupicola Lagasc. Gen. Sp., et V. saxicola Lagasc., ex ejus arche- typis in Herbr. hrt. bot. Matrit, L.oisel. Gall. ed. 1. t. 2., ed 2. t. 2. item, Reicbnb. Icon. C. 22. t. 93. f, 1497. 9| Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. Sept. In editior. Pyr. medior., oriental. Legi in Pyr. sept. med. m.* Esquierry, die 21. Jul. 1838.; in Pyr. or. Valle d'Eynes, die 25. Jul. 1836. Habco a Deville ex le Pic de Gabizos, et ex le Pic du midi. Vidi ex Valle Ossau editiore, ut ex le Lac bleu demonstravit Philippe; observavique plurimis in locis Pyr. septentrional. In Pyr. merid. vidi praesertim in m.e e] Forat supra en, ad Bucaruelo, ad Bielsa, a la Peña Montagiesa, in m.e el Turbon; du Port de la Hourquette; in Pyr. or. meminisse juvat percelebres Montes. Llaurenti, et Canigou. : Faeie propinquior V. tuberosae , charaeteribus magis accedit ad V. Saliuncam (Dalech.) Allion., a qua tamen abunde diversa est radice, statura, habitu, glaucescentia, foliisque praecipue superioribus, raris- sime integris; quapropter mihi semper visa est labida Loiseleuri suspicio, num foret varietas elatior hujus speciei? unde ad stirpis determina- üonem nullus, absque icone, perveniret. Singularis quoque altera est sententia a Chaubard prolata de habenda specie nostra pro varietate alpina V. Phu, quam hodie refutare inutile prorsus est; Chaubar videas in illius Fragm. botq. critiq., apud Guill. Arch. botqg. 2. (1833) p. 40. . Rhizoma interdum repens, quo magis atque magis ab habitu cae- spitoso V. Saliuncae recedit. Folia mire ludunt, quapropter nomen esumptum e similitudine cum specie, quae ea tam ludibunda non mter sese aequalia, ostendunt, ut ea sunt quae ex le Pic du midi a Deville lecta sunt. Sed iste rarior casus est. Fateor me in suspicionem olim venisse, num specimina ista sisterent V. apulam Pourr. Chlor. Narb, n. 1202.: sed inspecto Parisiis hujus auctoris herbario, vidi illius plantam pertinere ad V. saliuncam ast, recepta a Timbal pro specie k s subglabra cum Lange dicam, laudans potius Dietrich , qui mecum congruit, Sp. pl. 9. p. 632. p n. 38. ü V. heterophyllam "Turez. Cat. Baikal. n. 574., ego V. baikalensem üncupo, 292 Valeriana tuberosa (Matthioli) L. Sp. Matth. ed. Valgr. 1554. p. 27.? (sin. fig.) ab Alpago. Koch p. 370. n. 6., Bert, 1. p. 178. DIE DC. Dnb. p. 254. n. 6., Lang. Willk. 9. n. 1195. La-Pevr. Herbr. Reichnb. Icon. C. 22, t, 723. f, 1426., Sturm Hed 54. Matth. p. 25. male infloresc., Camer, Epit. p. 16., Pen. Lob. Advrsr. p. 320., Lob. Icon. t. 717. t. 2., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. v. 103. n. 21. t. 15. f. n. 21., Tabern. ENS 2, p. 1255. f.a, Icon. t. 868. f. 2. Imper. Hist. Nat. ed. Nap. p. 797., ed. Vnz. p. 659. Barr. Ic. t. 867 ab Imper. invers, 9| Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. In Pyr. med., Aragon. prae- sertim; inque Pyr. Atax. humil., scilicet in montibus Corbariensibus. Legi in Pyr. Arag. m.e Asso-Beral, die 30. Maj. 1845.; in m° Canzias, supra Fiscal, die 24. Jun. 1845. Habui ex le Port de Venasques (ubi egomet in latere meridionali vidi) a Duchartre; ex Vignemale, ut notae mmser. indiearent, a Deville. Observavi in Pyr. Navarr. ad Lumbier, Liadena, ad San Juan de la Peña, a la Peña de Uruel, a San Cosme de Guara, in Mont-sec supra Estall, a la Sierra de Loarre, in m.* Turbon; ad Saint Antoine de Galamus. Ex le Pech de l'agnelo, et ex le Pech de la femme morte ostendidit mihi Maugeret. ix aromatica est ut in V. pyrenaea, heterophylla, officinali, ete., qui odor etiam ab exsiecata radice gravis emanat. Flores aut in capi- tulum eongesti, aut in corymbis laxis, ferme paniculatim dispositi, et hoe praeeipue evenit in individuis luxuriantibus , sesquipedalibus, ae bipedalibus. Flores generatim carnei, aut rosei, occurrunt aliquando albi. Achenia inter costas pilosa. Valeriana exigua (Ruellii? Tragi) Trag. Imag. 2T. v. min. Ruell. De Nat. Stirp. l. 2. c. 9. p. 387. lin. 31.? Quae prolatio aliis pro V. vulgari placuit. rag. St. h. p. 62. V. dioica I ; ^ .n. 5., Bert. 1. p. 166. n. 5., Gaud. 1. n. 94., Wilson apud Hook. Bot. Misc. 1. (1830 ? 339. n. 19., DC. Dub. p. 254. n. 5., DC. Pr. 4. p. 637. dala B . 1 . a-Peyr. Herbr. s.l., V. sylvatica Schmidt Bohem? V. hispi- ula Boiss.? Engl. Bot. v. 9. n. 628., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 1. t. 5., Fl. » E nac. t. 127., Fl. Batv. v. 5. t. .. Bull. Hərb. Fr. t. 311., Sturm Heft 9., Poit. Turp. Fl. aris. t. 41., et pe in Diet. Sc. Nat., Dicot. Atl ., Berger. Phytonomat. 2. p. 41. cum tab., . v. 6. n. 402., Rei . Icon. C f í ^ Ketb. gx cm "a tw a iura - m 4 P5 Vf 2. Planta J. Banki Hist. pl. BPL RT. d iu. 1., Moris. 9, Flor. Apr. Jun. Fruct. Jun. Jul. Legi in Pyr. or. Valle d'Eynes, ad pontem de la Llagone supra Mont- Louis; ibidemve ad fontem des Esclops, diebus 30. Jun., et 1. Jul. 1836. Habeo a Deville ex le Lac de Lourdes. Observavi per Can- tabriam; ad Bruges, ad Bilbao, prope Angos ad Villeneuve supra Tarbes, ad Bagnères, ete, Grenier cum Godr. Fr. 2. p. 55., non e Pyrenaeis, nee e montibus regionis mediterraneae speciem novit. Dbservavi, primo au Plateau de Lannemezan , dein alibi quoque, ut jam viderunt Dillen Cat. pl. Gisen. p. 47., et Exam. respons. Rivin. ibid. in calce p. 17., Linnaeus Fl. Svec. ed. 2. n. 35., vel Heller ., Corollas staminiferas masculas, corollas florum ae graminifoliae i ene observatur in Zelkova Spach. i B ifoluae individui : h 5 bus prae- pollentes su ividuis, in quibus foeminae poet maribus p 293 Mirum sane videri posset, quod corollae staminibus orbatae mi- nores sint prae illis, in quibus nutritio staminum, vel alterius organi nulla efficitur, nisi hoc potius non adduceret ad recognoscendum cum nostri aevi botanieis, reapse stamina esse organa propria, cum corollis eoalitis, neque harum partem constituentem, aut ab istis dependentia. Hine naturalis dignoscitur auctio corollae quaquaversus ex filamentis staminum cum illis eoalitis praecipue evolutione. Demonstraret quidem quanta sit ovarii vis, aut necessitas sese copiose alendi, quà pauperies generalis in florum involucris affertur. Stirpem, si non bene evolutam, hermaphroditam saltem semper esse sustinet Scopoli afferens: “ Sine seminibus vere perfectis nullam hac- tenus inveni plantam , Fl. Carn. ed. 2. n. 40. Smith scribere: * Al- though some flowers are frequently found with stamina, and pistilla, both organs are scarsely ever perfected in the same individual. , Engl. Bot. c. In Galicia, inque Volhynia stirpem semper polygamam esse declarat Besser Galie, A. n. 43., et iterum, En. Volhyn. p. 4., ut in agro Polo- niensi animadvertebat Lumnitz. Fl. n. 3. Et vidit in Portugal indi- à utrumque sexum ferentia, et fertilia, Withering, Arrng. Br. pl. NT. p 839 Hermaphroditam eam vidit Willdenow, Flor. Berol. Pr. (1181.) n. 64., talemque se continuo vidisse asserit Bergeret Phytonomat. c. 1184; quod convenit quoque cum observationibus relatis a Fabricio Primit. Flor, Batisb. (1743) p. 32., a Gilibert, Exerc. Phytolog. (1792) p. 456. n. 2., a Schmidt Fl. Bohem. C. 9. p. 2., a Schrader Fl. Germ. P. 85. n. 1. ab Heller Fl. Wirceb. p. 45. n. 2., a Spreng. Fl. Hal. tentam, p. 19. n. 41. a Spenn. Flor. Friburg. 2. p. 477. n. 3. Braunfels, Egenolph., Lonicer., alior., infra citandi, V. officinalis L. Sp., Bert. 1. p p. 254. n. 1., V. offic., et V, sambucifolia Mik., Lang. Wilk. i cin.. e . 369. ns. 1, 2, 3. V. offic. La-Peyr. "rivi V. divaricata Hinterock, ex Janka Dac. enumr, n. 142., V. sylvestris Pen., Lob., Dod. Eugl. Schi v. 10. n. 698., Curt. Fl. Lond. ed. Grav, V. 3. t, 9., Flor. Dan. t. 570., Fl. Baly. chrank Flor. Monac. t. 178., Schk. Handb. t. 5., Sturm Heft 9., : rud (.4.n -. Reichnb. Icon. C. 22. t. 726. f. 1431., et t. 727. f. 1432., Turp. Fl. med. am. E ea 5 We W.. F., N. ab Esenb. Pl. offic. t. 254., Plenck Ic. pl, med, T. t. p. 14. t. 27., Savi Mat. Hook. Med . med. 2. p. 185. t. 59., Sabb. Hrt. Rom. T. 2. t. 15. , Woodv. ATE ; Med. bot, V. 1 77. t. 32. Rivin. Monp. irreg, t. 1., et t. 9, f. 1. van prr agreman Garid. 5301.9. 6., 9. ns. 1185, «o T, TE aout, Decsn. Botnq. 1868. p. 154., Zannich. Vnz. p. 269. t. 153., Trag. St. h. P. 6L, Branf, Herbr. 2, ed de Uo da o iaa desideratur. E enolph. Hrbr. imag. crt. 40. a f, inter., Lonicer T e icon. in ed. 1.a deside £ DEETRTIME . 2. p. 95., qu 1 `i À rtb. ex Uffenb. 1688. p. . f. 2., Moris. Hist. p ru Louicer, Nat. h. crt, 196. C., Dorsten. Buts. ert. 991, A., Fuchs. Hist, st. p. 857.. Matth. p. 40., " pit. p. 22.. Lobel. Obs. p. 411. f, 2. exhibens plant. stolonifer.. Icon. t. 715. f. 1., Dod. Purg. Hisu emet. p. 349. f. 2., Cins, Rar, pl. Hist, 9. L 4. p. 55. f. i., Column, Phylob. ed. Neap. p. t4., ed. Florent, p. 92, t. 96. i: J, Flor, Maj. Jul. Fruct. Jul. Sept. : Legi in Pyr. septr. med. Valle de Aran ad Breten, die 26. Aug. ". , pilique stipati conspiciuntur ad foliorum exortum, altem hoe in individuis montanis intervenire vidi. Reperii varietatem V . x j À * "i hs alicujus ponderis non reperies. Occurrunt rhizomata stolones emit naa aliaque eis destituta, et inter individua. stolonifera reperies 294 quae plures ferunt stolones, praelongos, alia unicum et brevem, quae- am unum aut alterum subterraneum. Videre mihi videor, e planta stolonifera laete crescente aliquando exsurgere individua estolonifera a matre secedentia. Item foliorum paria non semper ejusdem esse nu- meri, et foliola non aeque constanter lata, eaque magis minusve den- tata reperiri, quis de Valerianarum familia mirabitur? Quae notae si hine inde aliquam offerunt diuturnitatem, evenit, ut alio iu loeo ultra modum ludibundae reperiantur. Quapropter supra citatam Mikani di- stinetionem (prae aliis ab eo prolatis, sed non receptis) haud esse ad- mittendam, vel ratus sim, ut facile suaserunt Ambrosi Fl. Tir. austr, 2. p. 306. n. 154., Rupr. Ingr. p. 502. n. 299., Mey. Fl. Hanov. p. 261-8., Jungst Fl. Westf. p. 17., Hook. et Arn. Br. Fl. ed. 8. p. 200., cf. etiam Royero observationes pone culturam in Bull. Soc. botg. Fr. T. 17. (1870) ps. LVI., et LVIII., iterumve T. 19. ps. 186-7. V. an- gustifoliam "Tausch, Reichnb. lc. t. 728. f. 1433., meram esse V. vul- garis varietatem confirraavit Willkomm quoque, qui plurimis Pyre- naeorum loeis hane formam angustifoliam vidit; cf. Sert. Fl. Hisp. p. 69. n. 469. Idem ego dicere nequeo, utpote qui eam tantummodo in m.* Querat ad Berga perceperim. Distinxerunt, et merito, a V. vulgari, Neoteriei Valr. Dioscoridis. Notandum est quod de hac scriptum reliquit Marcellus Vergilius Com- ment, p. 24. « Quam pro Dioscoridis Phu, aetatis nostrae Herbario ostendunt, seu Valerianam herbam, longe minor ea est, quae ab hoc scrip- ptore describitur. Nec omnes omnino utriusque invicem sibi respondent . notae, quae tamen praecipue a Dioscoride numerantur etc. » Minus felix in Dioscoridis planta dijudieanda fuit Caesalpinus, utpote qui (De Plants, I. 4. c. 2. p. 148.) illius descriptionem e duarum specierum Valeriana pyrenaea (Burseri) L. Sp. Burs. Herbr. ex Lin 4 54. n. 92. Hook. ` n. et Martin Plant. Mart. Burser. in L. Amoen, Acad. T. 4. p. 194. n- Dc. "oap ma 1. p. 15. n. 4., Sm. Engl. Fl. 4. p. 44. n. 4.. Loisel. Fl. Gall. ed. 2. p. 74. e 2 its, b. i: "s 4, Lang. Willk. 9. m. 1188. La-Pevr. Herbr. V. canadensis Rivin., Smith ti corymbis EY P v, 23. n. 1591., Kniph. et Tramp. Herbr. viv. Cent. 7., Riv. Montpell. irr. t 4: . dens, t. 939 653.) P. * cum fig. . H Pluk. Phytogr. f. 1. Histoire generale des Plantes T. 1. (Lyon ! e, mem Aug. Fruet. Aug. Sept. In editior., e quibus interdum Legi in Pyr. or. secus le T: : de Bol- - dh o Tet, supra Mont-Louis, au Bac ae Ene : a 16. Aug. 1836. Habeo a Deville ex Tarbes. Vidi ex Ochan- ros Cantabr.,( Vizcaya); observavique ad Vergara e circumstan- 295 tibus montibus descensam, ut ad Tarbes vidit Deville. Observavi insuper ad Barèges, prope Gavarnie circa Luchon, in Valle d'Aure, ad Tramesaigues, in. Valle de Aran, ad Paglietta vallis d'Aspe, in Pyr. aurig. supra Ustou, au col de la trappe; item ad Roncesvalles, a la Re- gata d'Estaboa vallis Aezcoa, et Salazar, in nemore de Irati, de Oza supra Hecho; in Pyr. Catal ad Mongarry etc. Vidit Pourret ad Salvanaire. Caulis cylindraceus, laevis, glaucus, sub exsiccatione strias edens, unde nota de caule striato apud DC., et Duby, aut sulcato penes Babington, Grenier, et Lange, ab exsiecatis speciminibus evidenter desumpta est. Radix aromatica praestantior V. officinali, seu vulgari, cui in exer- cenda medicina praeferre non dubitarem. D.” Cotxet, pharmacopola ad Mont-Louis, me certiorem fecit, se olim morbo epileptico laboratum, in integram salutem restitutum fuisse, sumendo illius radicis exsiecatae, et pulveratae grana X ter in diem. Egomet illius efficaciam expertus sum in nonnullis infirmis, qui auxilium a me petierunt. Desideratur in Dalech. Hist. pl. Lugd.; in s.c. opere Lugdunensi stat sub nomine Nard de montagne second de Leon. SECTIO 2. KENTRANTHUS (Nkcx.) N. Valeriana rubra Dodonaei! Tabern., Camer, Dod., G. Bauh. 1, 2., Koch p. 371. n ; eC , et C. angustitol. et C. nevadensis B ? Lang. Willk. 2. ns 1196-7-8. V, rubr. et V angustif. La-Peyr. Herbr. Cen'r. Lecoqui Jord. Engl. Bot. v. 22. n. 1531., Gaertn. Fr PER p , Lamk. Ill t. M it. Turp. Flor. Paris. t. 10. , Flor. Graec. Sibthrp. ; Cavan. Icon. descr. T. 4. p. 32. n. 390. t. 353., Berger Phytonomat. 1. p. 141. cum tab., Sabb. Hrt. Rom. T. 2. t. 17., Rivin. Monopt. irreg. t. 3. f. 2., Heichnb. Icon, C. 22. t, 718. f. 1415-0., Le-Maout, Decsn. Botnq. 1868. p. 154. Gesn. Op. bot. ed b . t. T18. f. 1415-6, . a Schmied. tab. aen. 9. f. 74., Camer. Epit. p. 24., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 27. p. 211-2.. Dod. Purg. p. 91., Pempt, p; 390-L, Lob. Obs. p. 184. f. 2., Icon. t, 241. f. 1.. Tabern. Krtb. p. 401. f. 2., Ico». t. 168. 1. 4., Plukn. Phyt. t. 232. f, 1 TA t. 15. Qi Sept. i Legi in Pyr. Cantabr. ad Bilbao, die 4. Jun. 1853. (latifol.); in Pyr. septr. aurigr., inter Saurat, et Tarascon, die 27. Jul. 1843. (an- in locis minus calidioribus, ad Guethary, Irun, tarabia , sa, Aspeitia, Oñate, Sarrià, Cardona, ete.; ad Gerris Pyr. septr. occid., rdes, etc, Angustifoliam vidi ad Foix; ad Aranzaza, et in m.* Araus Supra Oñate, ad Salvatierra Pyr. Arag., ad Sallen, San Cosme de Guara, » Seo de Uurgel, alibique. Solum praediligit caleareum. , Distinetionem specificam inter latifoliam, et angustifoliam laudant viri plures magni nominis certe, favente Desfontaines etiam, utpote qui in F l. Atl. p. 28. scriptum reliquit: « Utramque semper distinctam ali SOMME >, Separavitque adhue Cat. pl. hrt. Paris. p- 189. Ego vero ier sentio, et ad Hallerum (cf. etiam Act. Gotting. 4. p. 208.), Innaeumque, eum Sprengel, Syst. Veget. 1. p. 16., revertor, hisce, quae sequuntur, consideratis. Latitudo foliorum abunde inconstans , et inde nullius ponderis e T1omodo observationes late demonstrarunt, utque ratio unicuique faci d Suadet. Valeriana Stevenii N. (interim) N. seu Centranthus longiflorus 296 Steven. Obs. pl. Ross., V. rubrae affinis, eodem modo variat, latif., et angustifol., eui seeundae formae pertinet C. angustifolius Marsch. a Bieb., non DC. Egomet Val. Stevenii sub duobus hisce formis vidi in Herbar. Ital centr. In ipsa vero V. rubra folia adeo latitudine ludentia reperii ad Aranzazo, die 2. Jul. 1853., ut interdum dubius haeserim ad qualem ducerem formam individua hinc inde ibidem ob- servata. Haerebat Vahl, En. pl. 2. p. 1., num angustifoliam a latifolia separaret, utpote qui nullam, praeter foliorum latitudinem, vel angustiam, pereipiebat inter utramque differentiam. Stat demum et Gerardi obser- vatio, qui refert: « E» seminibus V. angustifoliae sensim latifoliam Videt ita distraetis, ut ad venas foliorum latiorum ii accederent, Apparuerunt quidem panieulae amplae, ut.in forma latifolia , et calcar interdum minus longum, nee constanter longius prae illo V. latifoliae sese integris praedita. Flores grandiores in forma angustifolia prae latifolia Semper non sunt, quum ego prorsus ejusdem magnitudinis in utraque viderim. Calearis proportio major habetur in latifolia comparata cum angustifolia, ex DC. Pr., et asseelis; sed hoc tam varium est, ut con- trarium proelamaverint Koch, Boreau FI. centr. Fr. p. 225. omet ealear valide evolutum reperii in forma angustifolia ad el rgel observata, scilicet ovario longius, vix lineola tubo co- rollae brevius; insuper ad Orthez, die 19. Sept. 1857., observavi calcar in forma latifolia , longitudine varians. Et quoad ejus exortum, non semper ad corollae basim, sed ad illius tertiam partem porrigere vidi, longicornu, ex Hook, et Thoms. Praecurs. ad Flor. Indic., cf. Bull. : . 295. ctu st quoque Y : . : n- caes genitalia magis esse exporrecta 1n forma a E cim quod adeo instabile dein agnitum est, ut in putata V. Lecoqu" Uic ics inpr antheras vix corollae tubum excedentes inter- 291 Reperi V. rubram angustifoliam magis solemnem in regionibus ca- lidioribus, Oleam non adeo frequenter superantem. Et omnes sciun V. rubr. latifoliam inventam fuisse ad Lutetiam, in Anglia etiam; sed ego quidem suspicor hisce in locis, ut alibi per regionem ocea- nieam frigidiorem , vere spontaneam non esse, atque ex hortis aufu- gisse stirpem facile cieurandam , ut evenit ad Toulouse, ad Morisac, in Normannia. Nulla de V. rubra mentio fit a Tournefort Hist. pl. envir, Paris; eamque omisit Ray Syn., vel Dillen cum eo; et Smith dubitavit (olim in Fl. Brit.) num ex hortis effugerit, quod dubium non dimiserunt Withering, Hooker, et Arnott, eam eeu Europ. austr. in- igenam internoscentes. Characteres dati, bene perpensi, me dubitare faciunt de legitimitate specifica Valerianae illae, Centr. nevadensis dictae a Boissier, relatae a Lange ls.c. Lusum folis triphyllis in forma latifolia vidi ad Oñate, ad Tolosa, ad Durango, ad Fonta- rabia, ad Bilbao, ad Portugalette, Pyr. Cantabr., saepe cum varietate floribus albis. Ovarium in hae specie semper uniloculare vidi, ovulum foventem unicum. Condurdum Plinii, Nat. h. l. 26. c. 5., vel 14., quidam pro V. rubra, ali pro Vaccaria vulgari habent. Non ego de re tam obscura judicium proferre auderem. Sed curiosus, qui noscere vellet, quae venditantur Parisiis sub percelebri Jussieu (A. Laur.) nomine, adeat Dict. Sc. Nat. T. 10. (1818.) p. 243., ubi legitur: Cen- tramtheis, cui stamen acidum, etc. Valeriana Calcitrapa (Caesalpini) L. Sp. Caes, De Plnts, 1. 4, c. 5. p. 159. Bert, 1. p. 105. n. 4. Centranthus Calcitrapa Dufresn. Valer., Moris Sard. 2, n. 600., DC. Dub. p. 253. n. 3., Lang. Willk. 9. n. 1200. La-Peyr. Herbr. ; v. parviflora Miegeville, ex Timbal (1868.); V. laciniata Salisb. Pr. (non R, Pav.), Flor. Graec. Sibthrp. C. 4. p. 22. t. 30., Reichnb. Icon. C. 92. t. 717. f. 1414. Clus. Rar. pl. h. 2. 1. 4. p. 54. f. 2. . (9 Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. Per region. mediterr. in hu- milior., et calidior. potissimum; alibi forte advena. Legi in Pyr. Navarr. ad Lumbier, die 24. Maj. 1845. Habeo ex Bayonne a Deville: et egomet ibidem observavi, ac insuper, per eam regionem, ad St. Jean Pied de Port, ad Tolosa, ad Azcoitia, ad Arribe de Aezcoa. : dix tenuis, tantillum odorata. Caulis palmaris, pedalis, sesqui- fistulosus, ut tota planta glaucescens. Folia ima indivisa, gra- datim ascendendo magis secta, ac in tenues lacinias divisa. Dicit Du- resne: « Variat foliis inferioribus, integris, dentatis, et pinnatifidis. » t. Valer. 39. n. 3. Quam observationem ceu bonam ego non Tecipio, veritus ne, quod de foliis inferioribus dixit, melius de succes- “vis dixisset, si magis attentam fecisset observationem. ^rolla in media parte tubi breviter calcarata, et calcar tum vix Pecipiendum, tunc breve, aliquando longum, nec semper ex eodem u procedens; vix calcar asım corollae irregularem reddens, fallax manifeste character ad genus d ev rodr P Ineonstans est quoque calcaris longitudo in V. Rema trinervis Viv, (Centranthus nervosus Moris) ferme mgkin E anet stamen unicum, absque habitu proprio, labidum generis tun- 298 damentum. Referam ex Ludwig: « Phu Huppii, Valerianoides Knaut, et Vaillant, solo calcare ad s emm accrescente distinguuntur, ob seminis convenientiam huc (ad Valerianam) referuntur. » Defin. Gener. (1141) p. 52. Caeterum, vestigia hujus calcaris offerunt plus minus Valerianae omnes, quaedam manifestissime, Addam: « Valerianoidem a Valeriana separari non necesse esse, mam etiam md species calcaris initium habet, » Haller in Comm. Goetting. T p. 208. Valerianella Vaill, Pollich., Moench. SECTIO 1.* PLATYCOELAE DC. Valerianella discoidea (Cupani) Loisel. Notic. p. 148. m. Scab. maj. lusit. Cup. Hrt. Cath. p. ye Bauh. et Moris Umbeh E Loisl, Gall. jo Yy p. 25. "- er beer Valernll. E . 6. n. J. et apud G . 66., Dufr. Valer. p. 59. *« 10., D < Pe au 10., Lang., Willk. n. 1214. V. coronata Beri p 192. n. 10. (excls. syns. gallis s.), Mis x Sa rd. 2. . 596. Fedia coronata Herbr. La-Peyr. partim multi- dentata Losc. y Pa. K pee cu ERN Dufr. l.c. n. 3., Soy. Will. Val. Fr. p. w, ra apud Guillem. An botq. 2. p. 165 10., Gaertn. Fr. Se n pl. 2. p. 37. t. 86. f. 3. (4) s En Atl. 919. Soy. Will. T Ko ^ 10., Reichnb. Pl. cr. . p. 7. t. 116. f. 226., Icon 22. t. 715. 2. f. f rm uh paad cad. Sc. 192. t. 44. f. 22, 93., et tà edit. ital., Venz. De Castro C 168. Moi tab, 1 22, 23. Moris. Hist. pl. Oxon. $5 7 p. 104. n. 29. t. 16. f. n. 29. mediocr. Mano nds eiai. (*) Flor. Apr. Maj. Fruct. Maj. Jun. Per region. mediterr. cum Olea, intecdum ultra eam etiam Legi in Pyr. Navarr. ad Lumbier, die 16. Maj. 1845. Observavi ad Pamplona, Manresa, Narbonne, in Roussillon, Ampurdan. Valerianella Columnae! Nob. Column. Ecphr. p. 207., et p. 209. fi PF V. Seoni Loisel. Gall. ed. 2. p. 95. n. 4., Koch p- 373. n "m Soy. Willem. à ET d Gren. fg, su r. 2. p. 65. DC. Dub. p. 253. n. 11.. Lang. win 3. n. 1212, V. hamata Bast., DC, Pr. 028. n. 20., Bert. 1. p. 191. n. 9. Fedia coronata var. LIÉ La-Peyr. come Soy. will alcol P f. 9., et apud Guill. Arch. 2. p. 165 n. 8. -£ Da Dufr. Yalr. 3.£2.. DC. Mdm. Val. t3. i T., Coss. Germ. FI. Paris. p. 300. t. 94. EY fI. Pire Pe. na Soc. V. 47. p. 430. n. 8. t. 21. f. 90., cum n. 7. f. 19., Heichub. Pl. er. C. 1. p. 54. t. 66. f. 133-45. Icon. C. 92. t. 715. f. Habe, Gaertn. Fr. Sem. pl. x p. 37. t. 86. f. 3. (.), Mut. Fr. Atl. t. 96. f, 218. Moris. Hist, pl. Oxon. 3. S. 7. p. 104. n. 30. t. 16. f. 30 © Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. Per region. mediterr. cum Olea, quam parum superat: in Pyr. septr. auriger., locis calidior., alibique obvia, sed forte sata. Pracdiligit solum calcareum. Legi i in Pyr. septr. auriger. ad Donezan, ad Rouze, die 2. Aug. 1843. in Pyr. or, ad Roussillon, Maurillas, et ad Ceret, iiem p et 24. Maj. 1843. in Pyr. Catal. ad Solsona, die 6. Jun 1861., ad Berga, die 23. Maj. 1861. Observavi ad Arbucias , Cardona Fiscal, Jaca, Proveniens iter segetes, aliquando eum seminibus , Créer sata, neque vere ceu spontanea censenda ut a Lites in illorum Nomen visere coronatae controversum mutavi. "Bpeciem dupli- Valerianella Auricula (Columnae) DC. Fr. Suppl. UU Ecphr à» E f. 2. Koc 373. n. 6., Soy. Willem. apud Gren. Godr. seg Mu P M m bur n. 5. M dentata Dur? Bert. 1. p. 489. n, 7. V. rim A osa Bast. Lang. will. suadente Krock. Fedia Auric., et F. dent, Gaud. 1. 64, gens var. g et — ; UR ad ) V. dentata b N oul, Fl, ^ uw s €: ex h. Berol., Masema auriculatum Dulc, Fary vd Pak de dentata Wan. LM "e "6. t. dol. 299 Soy. Will. Valrll. $e p. 5. n. 6. f- 7.. et apud Guill. Arch. botq 2. p. 164. n. 6, t. 90. f. 7., Duft Yalr. p. 57. t. 3. f. 5. p. doen e 8:4. c Fl. Dan. t. 738. ist Peek. "a C. 32. f. 125-9, Dietr. Fl. Bor. v. 6. n. 412., SUVS TIT, p. 491. ni AAt 94. £15, Fl. Bat. v. 12. t. 989. Rivin. Monpt. irreg. t. 6. f. 1., Mut. Fr. Atl. t. 25, f. 212., Vaill. Mém. Acad. Sc. 1792. t. 14. f. 18, 19. 20., et edit, ital. Vnz. De Castro, 1708. p. 933. n. 3. t. 15. fae 18, 19, 20. Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 105. n. 37., et 1. Umbelllf. tab. generl. f. 60, 61. (2) Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. Legi in Pyr. Navarr. supra Pamplona, contra Orio, sol. calcar., die 27. Jun. 1844. Habeo a Deville ex Tarbes, et ex Ooursbelille. aulis solemniter angulatus, angulis e pubescente scabris. Folia su- periora basi saepe denticulata, et etiam pinnatifida, neget quamvis Bertoloni. Bracteae ciliatae. Achenia conspicue globosa, turgida, antice unisuleata, dorso quinquecostata, costa media obscurissima, per totam superficiem glabra, eorum apice excepto; denticulis obtusis, anterioribus ferme inconspicuis, ; Distinctio V. dentatae ab Auricula dubia fuit ipsi DC. in Pr. P. 4. p. 627. liv. ult. Figura Flor. Dan. t. 738. cum dubio a Gaudin relata, cum laude (bene) a Bertoloni citata, mihi non placet, nec quoad acheniorum dentes, qui non satis inaequales finguntur, neque superficie eorum spectata. Valerianella membranacea (Penae, Lobelii) Loisel. Notic. p. 150. Pen. Lob. Advrsr. p. 319. fig. reapse obscura. Loisel. Gall. ed. 2. p. 26. n. 8. V. pumila DC. Fr., Bert. 1. p. 190. n. 8. Sov. Willm. apud Gren. Godr. Fr. 2. p. 60., DC. Dub. p. 252. n. 3. V. triden- tata Krock apud Lange et Willk, 2. n. 1210. Fedia coronata, typus, La-Peyr. Herbr., Fed. pumila Vahl, Benth. Cat. p. 79. Soy. Willem. Valrll. Fr. p. 5. n. 7. f. 8., et apud Guillem, Arch. botq. 2. P. 165. n. 7, t. 20. f. 8:, Woods Trans. Linn. Soc. V. 17. p. 431. n. 13. t. 91. f. 18.,. Reiehnb. PI. 0.2, 6 443. f. 223., on. €, 99. t. 711. f. 1404., Guas. Pl. rars. p. 14. t. 4. f. i.. Dufr. Valr. P. 97. n. 4. t. 3. f. 7., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 104. n. 32. t. 16. f, 32., et 1. Umbellifr. tab. general, f.ae 50, 51.; Mut. Fr. Atl, t. 96. f. 216., Lob. Icon. t. 716. f. 2. Fl In Pyr . Arag., et Catal, et orient., cum Olea. Legi in Pyr, Arag. ad Graus, die 30. Maj. 1846., in Pyr. Catal. ad Solsona, die 6. Jun. 1861. Observavi ad Benavarre, Cardona, Or- gama, Olot, Monseny, Cadaqu?s, Narbonne. ars am declaravisset? Morisoni locum citatum libenter suscepi, parum actis difficultatibus pro eo recipiendo a Dufresne, Gussone, aliisque : net. j th Fedia tridentata (Steven) Marsch. a Bieberst. hic adducitur à Ben- am, et a Krocker s, cts.; a .. Pr. P. 4. p. 628. n. 16., etiam, ast A Bertoloni alii us praetermissa, revera mihl d vy oni aliisque prorsus p , , : Versa. videtur species, Descripsit eam Steven in Decad. pl. ]berie., LI 300 et Ross. merid. n. 6., cum figura (n. 7.) inspicienda in Mém. Soc. Imper. Natural. de Moscou T. 2. (1809.) p. 178. t. n. 11., dieitque folia linearia integerrima, non spathulata, et fructum deseribit obtuse trigonum, ad apicem dentibus tribus brevissimis aequa ibus, ferme ut baceae Juniperi coronatum, addens illius figuram, quae nullo pacto ad nostram stirpem perferrem. Ast videtur dein aliquid de sua stirpe ipse Steven mutavisse in iisdem Actis T. 5. p. 346. n. 2., ubi, ex Marsch. a Bieb. Fl. Taur. Caucas. 3. Suppl. p. 30., legitur phrasis, quae, ex hoe postremo loco forte desumpta, non est certe primae conformis, quum achenium subrotundum dicatur, et compressiusculum, apice re- tusum, dentibus duobus obsoletis, tertio majore munitum. Et fructus figuram dein criticat Marsch. a Bieberstein, qui tamen non videtur Br. Fl. ed. 8. p. 201. n. 3. Et DC. locum Visiani, Fl. Dalm. 2. p. 19. n. 544. fere invitus retulit, suspicatus, num potius ad V. Auriculam et ipse adducendus foret. Item ego dicerem de Sprengelii planta, e phrasi ab eo exhibita in Syst. Veget. 1. p. 143. n. T., neque aliter judicare possem de Linkiana, En. Hrt. Berol. p. 63. )uomodo autem factum sit, ut haec Steveniana planta paulatim eveniret stirps foliis pinnatitidis praedita, bracteis glabris, fructu sub- globoso (e calyce) coronato, dentibus duobus obtusis, tertio majore apice tridentato, ut legitur apud Dietrich in Willd. Sp. pl. Suppl. p. 655, n. 4., hoe eonsiderationi doctorum virorum relinquo; vel delieiis eorum, qui compilatorum opera adhue in pretio tenent. V. pumilam respondentem illae Marsch. a Bieberstein habet Ledebour in Fl. Ross. . 2. P. 2. (Stuttgard. 1844.) p. 432. n. 13., eique afferre minime dubitat Fediam tridentatam Steven, nulla de re commotione: et cur aliter? si legimus apud Guillemin, Archiv. Dotq. 1. (1833) p. 364., ex ipso Steven nuper, Nouv. Mém. Soc. Imper. Natur. Mosc. (1829) lau- datam unionem V. membranaceae Loisel., vel pumilae cum Fed. triden- tata Steven. Reapse ipse Steven auctores in hancine induxit sententiam, utpote qui, Annot. botan. Vall. n. 10. , Fediam tridentatam suam à T V. pumilam pertinere judicavit, quod synonymon, lbid. n. 4., sub d P Langues. seu membranacea praeteriit, forte quia rem actam a Le- * our, ipsum recipere fatebatur, vel qua quemdam errorem suum, de planta prius evalgata, confiteri evitabat. SECTIO 2.» PSILOCOELAE DC. Valerianella erjocarpa (Morison, Cupani) Desvaux Journ. botg. 2. 09) p. 3 (18 Moris. Umbell. E tab. genr. f. 34, 55. Cup. Hrt. Cath. p- 227. lin. 16-7, (1696.) "S RN 372. n. 4, Bert. 1. p. 186. n. 4., Moris iex. 2. n. 597., Soy. — "a Gren. Godr. p. DC. Dub. p. 253. n. 7., Lang. "Willk. 2. n. 1206., Lagr. Foss. Trn. Gar. p. 179 n. 6. deis i edi Herbr. La-Peyr. s.l.; V. quadridentata g St. AS Ai b incrassata Chad Nor add, 38. Pélop. n. 45.; V. truncata Pett. exsicc., ex Neilr. Den of. 2;,:80y, WIR. Vall. Fr. p..3, Su et apud. Guill. Arch. bot . 102 Ra Chaub. Tetrad. aate. figur: (1853.) t. 3. f. 2., et f. incrasssat, nM un) ‘credo; Cupan. Heal t. sa caat n Sy - sel. Not. p. 149, t. 3. f. 2., et Fl. ed. 9. Dufr. Meri " 59. t. 3. f. 4., DC Valer. p. 11. t. 3. f. 5., Mut. Fr. Atl. t. 25. L 2t, a. e: Fl. . 969. 5. t. 94. T x Bi cr. C. 1. p. 53. t. 65. f. 132., kon. C. - t. 712. f. 1406. , woas in TOM. Linn. Soc T. 17. 23.n. 17. 4 2L TR 15 15 13, 61 Flor. Apr. "254 Fruet. Maj. Jun. ineunte. Per regiones medi- terraneas calidior Habui ex Narbonne a Delort; observavi ad Pamplona, Sanguessa, Solsona, Gerona, Bañolas Val. incrassata Chaubard non videtur species legitima, sed tan- tummodo V. eriocarpae adultus status. Valerianella Morisonii! DC. Prodr. Moris, Umbellif. tabl. ge y . f. 56, 57. Soy. Will. apud Gren. Godr. Fr. 2. Bei Lagr. Foss. Tarn, Garonn. p. 179. n. 5, Lang. Willk. 2. n. 1207. V. mixta Dufr. Valer., Bert. 2p. 188 m 5 fn Loisel, yn); D G. Dub. p. 353. n. 6. V. de ntata (Pollich Palat.) Koch p. ur i". e ent, b mixt. (dasycarpa) Soy. Willm n.4.; var. g Gaud. 1. n. 65. Feli Morisoni Spreng. Pl. min. cogn. pug, „p4 ti. xy ae ally Ann. bot., ubi plur specier "cen z E - ete Br. Fl. ed. 1. 16. n. 3. F. olitoria var. I La acPeyr. ? Vr. quadriden- b , partim. eo pusilla Mieg. i Bull. Soc. botq. Fr. 10. p. 27.?, Masema dentatum i lieichnb, SL cr VG. 4: Icon. C. 710. 4 1402-3 , Con. Germ. Fl. Par. p. E a e t r t oods in "Trans, ti Boo. T. d x 02. 90. t. 94. fa 8, 9, 10. Dufr. Valer. p. 58. £45 f» Soy. uet Ess. Valr. Fr. p. 4. f. 4, 5., et apud, anm. Arch. botq. 2. p. 163. n. 4. t. 20. d 5. Mut. Fr. Atl. t. 25. f, 209, ME irlor. Bav. v. 6. t d einn denta.), et Engl. Bot. y rý : 1370. M ris, Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. 104. n. 35. t. 1 a £ 35., Tabern. Krtb. p. 461. leon. t. 167. f. 2. dubia. E IM Maj. Jul. Fruct. Jun. Aug. : n Pyr. septr. med. Valle duré contra Tiinaa die H. E 1852. ; in Pyr, aurigr. edit. ad Donezan, ad Mijanes, die 1. Aug. 1843... in Pyr. Navarr. supra Pamplona, contra Orio, die 28. Jun. RU in Pyr. Arag. ad pagem de eme die 1T. Jun. 1845. Ad Sis d ad Piu, etc. , vidigo in Pyr. me erid. Navarr.: supra rre, ete. e angulosus est caulis, angulis pubescenti-seabridis. Folia supe- saepe dentata, et etiam pinnatifida; bracteae ciliatae. green Sea : dice turgida, antice unisuleata, dorso quinquecostata, me ac "s ti Ppseurissima , per totam superficiem plerumque hirsuta: eoru nticulis acutis, et facile conspicuis. Inquirendum cujus sint loci figurae es . de Fediis dentata, et mixta Woods lc. n. 18., quas ego a speciei Eam vix ab hae nostra diversae. — — i fidel à Columnae Ecphr. p. 209. infer. a Soyer Willemet ad hanc Pollini. qeelamata mihi potius V. Auriculae, cum Schrader, Bertoloni, 302 Valerianella — A ecewl DC. Fr. Column. Ec E ier , n. 3., Bert SP 184. n. 1., Soy. bie n Gren. Godr. Fr. 2. p. 61., pe. Dub. o. 255 deed ng. Wilik. 2: n. 1303. "pur. Mons . 61. f. 10., Soy. Willm. Vale. Fr. p. 3. f. 2. et eju "Guill; TM botq. ? 2. p. 162. n. 2. t. 30. f LÀ. ; Mut. Fr. n) , &. 96. f. 220., uq a cr. ES . 6. 22, t. 714. i 1409. bd im anal. mal. Krok.); Woods. in Linn. Soc. Tra y 2s ^40. P f. 16. ; Vaill. Mém. Acad. Sc, 1722. t. ^" ri (T * in odit, ital, ur De bre 1708. p. 34. n. 14. t. 15, £, 135 Moris. Hist. pl. Oxon. 3. . p. 104. . 16. Flor. in. Waj. Fract. Maj. Jun. In calidioribus regionibus mediterraneis. Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, die 4. Jun. 1845.; in Pyr. Catal. ad Gerona, die i?. Maj. 1851. Observavi ad Buil Arag., ad Solsona Catal., in Roussillon. SECTIO 3.* SELENOCOELAE DC. Valerianella carinata (Morison) Loisel. Notic. p. 149. orison infr. c. Loisl. Fl. Gall. ed. 2, p. 25. n. 6., DC. . 4. p. 629. n. 23., Soy. Will. apud Gren. Godr. Fr. 2. p. 59., Koch p. 372. n. 2., Bert. 1. p. in. : T », Moris Sard. 2. n. A e DC. D b. TE M T, — Willk. 2. n. 12908. Fedia carinata Mert., et Koch Gaud. i. V. olitoria b ry, Chaub. Morée, Noul. Fl. b qui se correxit F}. ana!. Toul. Fedia carinata ye Tor Herbr. E et F. eliteria Herbr. La- iv parti vum d carinatum Dulc. Dufr. Valer 56. z Mém, Valer. t. 3. f. 10., Coss. Germ. Fl. .'p. 368. u. 2. t. 24. f. B., Soy. wi. Valer. Fr. PLL B. et apud Guill. Arch, botq. cur p. Mer x IL 9. f 19. Mul: Er. AU, t 25 T. 208. Agir Pl. cr. C. 1. 123., C. 22. 708. f. od oods in Trans. T Soc E. 17. t. ?1. f. 2£7., 'Pleack Jo. pl medic. T 1. p. 16. . 90., Engl. Bot. Suppl. v. 8. . 9810. Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S, 7, p. 104. n. 31. t. 16. f. 31., ma A "fol. © Flor. Apr. Maj. Fruct. Maj. Jun. Frequentins obvia per re- giones oceanicas. Legi in Pyr. Cantabr. humilior. ad Irua, die 20. Maj. 1853. Habui ex le Polygone ad Toulouse a Timbal. Observavi ad St. Jean de pes ad Renteria, Bilbao, Durango, Elgoibar, Aspeitia, Azcoitia, Tolosa Pro optima specie nos quoque recognovimus; paucique abi in sententiam Aug. De St. Hilaire j qui ab insequente specie non se- jungendam esse autumavit, eo quoad visa fuerint individua, quae binas fructus formas una offerebant ; eum ef. in Mérat Flor. Par. ed. 2. apud Bull Sc. physiq. etc. Orleans T. 5. 1812. p. 261., idem asse- rentem cf. Reuter Pl. vasc. Genèv. ed. 2. p. 103. n. 2. et emdem sententiam reperies apud St. aos Fl. Agen p. 14. n. 6.; dubitanter emissam a Serres Flor. Toulous . p. 43., a Bromf. FL Eo ps 243. et 244, Revera St. Hilaire eii fidem. tete. vel saltem vix ullus illius sese confirmavisse observationem ausus est dicere, quamvis eis accesserint Bory Chaub. Morée et Pélop. n. 46., Stokes Bot. Comm. p. 191. n. 1., Reut. Suppl. Cat. pl. vasc. ev (1841) p. 22. n. 1 a, et Ls. . Buspieabatur Mérat nostram speciem olim etiam a Vaillant fuisse - distinctam, eam videns in Valerianella arvensi, praecoci, humili, semine o, Bot. Paris. p. 199. n. 4. cf. Mérat Rev. de la Flor. Paris. y p. 449. lin, 1., sed cf. Vaillant Le., aut quodque illius opus aliud, nec phrasim illam Vaillantii ad litteram reperies, Viditne Mérat in bon. viri Herbario? SECTIO 4.« LOCUSTAE DC. Valerianella olitoria (Gesneri) Pollich Fl. Palat. n. 32. G i Tw p cde Zu be R Li =r QUE 1., Bert. buts n d Sa "Gol pr, : Du 252. n. f., Soy. Wi n . 5S Tang, Wilk. z à: - 1215, Podi de Vahl, verg 1. n. 62. E. olitr, La Pey di mid rim rlingt., V. rhombicar rpa Ait., ex Torrey, et Asa Gray North. Amer p ris Sard T 303 Grev.; Vll. a mo Exerc. phyt. Masema ,olitoriam Dulc. Engl. B 12. n. 811., Curt. Fl. Lond. ed. e m ape ce . 235, cumt ab., Sirm Hefi i is Mém. Valr. £8. f. 2. Dufr, PAM i t. 3. f. &, Fl. Dan H 4681. Woods in Trans. Linn. S 7. p. n. 2, t. 21. f. 1., Rivi annt "iei. t . min Coss. Germ. Fl. Par. p. 368 a. » a E E. Soy. Willm. Valr. Fr. S f. 1. et apud. Guill. y otq. p. 162. n. 1. t. 20. f. 1., Reichnb. MA: t 00. £191. 122., Icon. C. 22, t. 708. f. 1398. Mul. Er, All t, 25. f. 206, 207., Vaill, Mém, Acad. Sc. 1722. t. 14. f. 21., et in edit. ital. Vnz. De Castro 1 p. 233. n LE j f. 21. Mori Umb-llitr. e pe f.a 58. 59., Hist. pl. Oxon. 3. S. 7. p. EN "d 16. f. n. 36.; Tabern. Krib, p. 400, f. 2. Icon. t. 167. f. 1., Dod. Pempt. p. 647., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1, 28. p. 324. fig.: addas? Lob. m p. 412. f. 2.. Icon. t. 717. f. 1:? hanc prae dens dicere em. (*) Flor. Mart. Maj. Fruct. Maj. Jun pan Pyr. Catal. ad Gerona tiic 1T. Maj. 1851. Habeo e Tarbes a Dev reponi in Plinii seriptis non invenio, quidquid dixerit Adanson, Fam, pl. 2. p. 152., et p. 593. Sed reperii Polypremnum Constantini, l. 10. e. 84. (in Geoponicis Cassianis), habitum a Dalechampio, Hist. pl. Lugd, p. 534. pro Valerianella olitoria , cui et Chaleetum Plinii, Nat. h. l. 26. c. 7T., vel 25., nonnullorum sententia relatum est. Sed obseurissima est ie Plinii planta, quam nullus adhue tute interpre- tari potuit, et quam prorsus praeteriit Adanson, qui tamen plura hine inde temere retulit. Quomodocumque res habeatur, indubium est quod nomen Polypremonis ad Americanam beso adductum, intolerabilem constituit licentiam ; hine recte Linnaeum emendavit Adanson, l.c. 224., et p. 540., Cleyeram eet illam nunceupando. Cleyera Thunbergii resumat nomen Hoferiae Scopoli, Introd. (1771) n. 846. Ord. 81. RUBIACEAE Juss. STELLA'TAE L Vaillantia (Caesalp. Tournef.) L., Host, Pomel: eum cf. in Bull. Soc. botg. Fr, T. 17. (1810) p. 2334. Vaillantia muralis (Caesalpini) DC. Fr. t Caes. pue Tornab. 1563. fol. 203. n. 563., De Plants. 1. 8. c. I2. 325. Crucialis minima. . DC. 2y PA Mmi j^ cum Dub. p. 247., d ng. wilk. n. 2064. Valantia aras [L. 8 Sp., Bert. 2. p. 138. n. 1., Moris Sard. 2. n. 591, Val. mur. La-Peyr. eom Pourr. Herbr. od partim., Flor. Graec. Sibthrp. C. 2. p. 28. t. 137., Trattin. Thesaur. t. 36., Wight MI. Ind. t. 3 js - bis, f. 4., Sabb. Hrt Rom T. x Q^ TOM f. Mém. Acad. Sc. dre ann. 1706. p. 85. Ecph eapse tab - 7). fr. anal.; Michel G -P 13. . t. 7., Barrel. Icon. mode aree -— 3 fig., J. 718. f. 4. Moris. is S phia y Bi 397. f, J. Bauh. Hist. pl. 3. Pao p ij. v p in 9 pt Apr. et per Ver. Fruet, Maj. Jul. In Pyr. Atax., orient., 14. lo dà in Pyr, or., Roussillon, inter Estagel, et Casas de Pena, die de Jun. 1843. Observavi ad Sijean, la Nouvelle, Narbonne, au Pont Fou, al Ca ap de bee us. genus *o suum plaeuit enus ^ innaeo, ut de eo scripserit: « Hoc omni ul -— reliqua Stellatarun genera in unum conjungi, quam hoc cum nullo i sero Dunali Soror Lucia, cf. DC. Fl. Fr. b. p. 499., i » Vid. DC. Pr. c. p. 613.; recte ergo sensit Sowerby: « d muralis ought from its fruit to form a genus » Engl. bo 304 v. 9. (1193) ad n. 143. Hisce addas quas nuper edidit observationes Pomel s.c. Est denique Crucialis Caesalp. Porro inconsiderata fuit Andreae Dall observatio, dum exclamavit « Valantiae species ad Galium trans- ferendas esse nullus dubitat » Obser. bot. etc, 1187.) p. 31. Vaillantia Crucialis (Hermolai Barbari) Nob., cum L., Pomel, ete. Crucialis Hermol, Barbar., ex Spreng. Hist. r. hrb. p. X; et est Crucialis herba Caesalp. de Pints. L 8. c. 12. p. 325. Koch p. 361. n. 1., Gaud. 1. n. 355., DC. Pr, P. 4. p. 606. n. 93., et cum Dub. p. 247 n. 1., Lang. Willk. 2. n. 2010. G. cruciatum Wither. Ar- rang. Bert, 2. p. 96. n. 3. G. cruc. La-Peyr. Herbr., V. hirsuta Gilibrt. Exerc. Phytolog.; Cruciata r : i i x Trautv. hirsuta G. Bauh. Pin., G , G. coronatum G, tataricum, G. persicum Ledb. Ross., ex v Engl. Bot. v. 2. n. 143., Schr: Fl. Monac t. 171., Flor. Batv. v. 5 46., Sturm Heft 7., Fl. Bor. v. 6. n. 408., Reichnb. Icon, C. 27. t. 1185. f. 1., Berger. Phytonomat. 2 183., cum tab.; 9, Flor. Mart. Maj. Fruct. Jun. Jul. Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, die 6. Maj. 1845., fructus decerpsi in Pyr. sept. med. Valle d'Aure, ad Saliant, die 27. Jul. 185 Adposui Sprengelii sententiam de hac habenda specie pro Cruciali Hermolai Barbari; sed obstat Caesalpinus, lc. p. 326. lin. 11., qui icit, ab Hermol. Barbaro sibi ostentatam plantam, quae ei Rubia sylvestris, ut arbitror, R. erratica Trag., vel peregrina Auctor. Cae- terum genus Vaillantia quale suscepimus, Cruciali Caesalpini prorsus respondet, Vaillantia verna (Caesalpini) G. Don. An 011. a t rr. Herbr. Matrit.; Galium polygamum fol in A 5., Waidst. Ki*. Pl. rar. Hungr. T. 1. p. 3t. t. 22., olia nim. solemn. ciliata; Scop. Carn. ed. 2. n. 144. t. 2., Reichnb. Icon. C. 27. t. 1185. f. 2. Rochel iue wr p. 47. n. 24, t. 9. f. 93. J. Bauh. Hist. pi. 3. 1. 36. p. 717. fig. extr., Chabr. Sciagr. 9| Flor. Apr. Jun. Fruct. Jun. Jul. In sylvat, nec frigidis, solo praesert, calcareo. Legi in Pyr. Catal. ad Camprodon, die 20. Jul. 1846. Habeo a Deville ex nemore de Eebisclou ad Tarbes et ex le Vernet du Conflent Pyr. or. In Py renais generatim gaudet habitu conferto, pedunculis vix di- midium folium superantibus; ibidemve flores profert luteos, aut ochro- leucos, quos nunquam albos offendi. V. crebrifoliatam Chaub. apud Am. Fl. Agen. p. 424. n. 2, eamdem esse speciem nunquam dubitavi, quod observationes a me hine inde factae plane confirmarunt. uhr non male folia obtusa, et sub-aeuta expressit; et ego €? retusa observavi. : hi Glabrities , aut hirsuties plantae est admodum variabilis; lusum Irsutiorem peculiari nomine V. dubiae salutavit Pourret. In m-* Quera* ad Berga praecipue vidi stirpem variare inferne, superne, undique hir e, quod in plurimis loeis inter strictiores limites degere obser- vabis. Ast vix datur unquam planta omnino glabra. „Unica forte vice vidi, vel saltim animadverti, verticillastra folia 1850. bnc ; aut ea paulo superantia ad Bigorre, mense Ws 0 nam qni hoe faciunt, videntur rem facile obviam 305 Vaillantia saccharata (Brunyer, Jonequet? Cupani) Gmel. Cupa A Hrt. Cat^ol. p. lin (excl. Park.?); Panph. 1. t. 14, De pu ed et wies bee Galium ix Mr Ta ‘Podins, Koch F. E n. 4., Bert. 2. p. 123. n. 19., G ees » 354. Mp Nard. 2 D DU DROPCI A.D. 106., et cum Dub. p 950. 39. g. wii lk. E . 250. n. lor. aec. Sibthrp. C. * P. bo t 433. , Engl. Bot. v. 31. n. 2173., Siral, Spiileg, t ti £ 3, fol. * ODUSEND ue s 27. t. 1198. f. 1., Vaill Bot. Paris. p. 14. kA Ro D; Schi. Handb. 3. infr. ex ©) Flor. n. Jun. Fruet. Jun. Jul In Pyr. oriental. humil., cum Olea. Legi iu Pyr. Catal. ad Gerona sub St. Miguel, die 19. Maj. 1851. Observavi ad Rosas, ad Cadaques. Caules tetragoni, profunde sulcati, fragiles, radix autem flexibilis est, Folia superne suleata, inferne valido praedita nervo, punctis hine inde conspersa, qui punetus prominuli in aliis partibus viridibus ctiam conspiciuntur, sed minus prae foliis solemnes; folia generatim reflec- tuntur. Adstant in pedunculis braeteolae duae, minutae, oppositae. Fruetuum. verrucae polygonae, suleatae. Tota lanta nitidiuseula est, scabrida, sed glabra, idest pilis mollibus nullis praedita, et verrucosa potius dicenda ; est insuper ferme tota ad terram protensa, si demas extremam caulium partem, in qua flores, senescente etiam planta, luxuriant; ast omnino foecundata, ad terram strata prorsus degit. ccharatam cur? Vix parum grata duleedo in planta viva. Al- lioni epithetum hoe, minus feliciter, aipa a Parkinson, qui e parabat semini andri saccharato, Parkins. Theatr. p. 567. sub n. 2. i qui Schraderi locum afferunt ad varietatem Galii Aparines Neotericor., quae G. spurium L. respondet, profecto errant. um vero huie speciei respondeat Aparine fructu verrucoso Brunyer Hrt. Reg. Bles. ed. 2, (1655. p. 8. vel Jonequet Hort. (1659.) p. 14., nt suaderet Tournefortiana prolatio, Inst. r. hrb. p. 114., hoc perdif- ficilis comprobationis erit. d i d Galium Dioscor., L., Pomel. Perpendenda semper erunt quae e Galiis egit Villar, FJ. Dauph. 2. ps. 311-33. SECTIO 1.» APARINE Koon. Galium tricorne Spam) Wither. Arrang. ed. ? run. dua 5 " 2. 194 yt. Sic. 2. t. 230., Bonann. Panph. t. 18. Koch p. 362. n. 5. p. Om aud. 1. n. 353., Moris Sari 2. n. 588., DG. Dr. P. 4. E n. 107.. Apenas ph ub. p. 250. Aparin Lang Willk. 2. n. 2059. Aparine La-Peyr. "Herbs; ét G. spurium, La-Peyr. 5 81.3 ers ia Germ P x NU. Matrit.; Gal. Aparine Berger. Bass. byr. ? " ig. Bot. v. 22. 1 Ded ANE "i 0. t. 23, f. E., Vaill. Bot. WU P a B. 3. r 3. 1 a; Schad. Sre leg aT LO h du. jos C ELE T 1198 ger COPIE: Es P ean Arcus Handb. 4. t. , Reichn © Flor. Maj. Jul. Fruct. Jun. Au ug. TM in Pyr. Arag. ad Jaca e ie Jun. 1845. lanta aspera, flaccida, et fragi tuli uby citare volens Vaillantinm, ut nos quoque fecimus, hane pro- Wit citationem: Vill. 14 9. t. 1. £, 33. a a, tam fallacem, ut PJoris exemplum rt non ad facile foret. Galium Aparine vomica Dioscor., pue. Theophr. Hist 5. vel 45.; et 1. 94. t. 19. pl. 1. 7. c t 44., Di 5g Plin. Nat. h. 27. c. 9. ve! 9 Noris din 116; s fortes La Lappa Plin. |. 21. c. 17. vel at koch P, 362. n. Ts PT 2. p. pA. : 200 E , 8 BONG DG Du p.290. a». 95. 97. danh Or doni di i. hispidum Roth Tentam., 90 Gmel. Bad. Als, 4. p. 114. G. aparinoides cum var. Pourr. Herbr. Matrit.; Rubia tinctorum I a-Peyr, Herbr.; G. scaberrimum Hornem. hrt. Ha T DC. Pr., ex Webb et Sc 'hmidt Cap-Verdisch.; G. la paceum Salisb. Pr. vi et Pay., G. nterme "lium Merat; G. sororium Hance i Walpers nn., hoc ex Bentham Hongk. adhaerens Gi ilib. Exerc. phytolog., Apar. aspera Thal , Ap. vulgaris G. Bauh. Pin: .; G. Apari eode eias quoque? G. han dun Schweinf, tr Hoc o ? P W LE Engl. Bot, ? . 816., Curt. Flor. Lond. ed. Grav. V. 2. t. 1 . 49 t. 2530. spur., Flor. Bat. Y. RS t. pak h die ye E t. 315., Drev v. et t Hay /n. zh ji Kar T. en t 5. Gaertn, m Sem. pl. 1. CEE E (QS Coss. CI Fl. Par. p. 364. é 5 . f. D., Reichnb. Icon, C. 27. t. pog ant kit iy rar. Hungr. . 294. t t. 202. Po: quae G. Vaillant); Vaill. E Pari SELLA, Plenck k. E id c. T. 1. p. 33. t. 56., Savi Mat. med, p. E m Tur C Rn "ie. T " t ^ A86 Sabb. Hrt hm. Tot Be Woody vow Med. bot. V. t. 807., Camer. Epit. p. 557., Lobel. Obs. p, 464. f. 2., Icon. t. 800. f. 2., Dod. qx . 353., Trag. St. h. p. 494., Fuchs. Hist, st. p. iva J. ps Hist. s 3. i 36. p. 713., Laguna in Decr . l. 8. e. 98. Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. . 931. t. 22. f, n. 1. (bis). Flor. Maj. in ZEstat. Fruct. Ast, atque ineunte Autumno. Typum legi ad Jaca Pyr. Arag., die T. Jun. 1845.: varietatem, vulgo G. spurium in Pyr. septr. aurigr. supra Ax eundo ad Ascou, et in Donezan ad Mijanes, diebus 27. Jul. 1840., et 28. Jun. 1839.; sub hac forma habui quoque a Deville ex Valle Asu Legi insuper varietatem, quae refert G. Vaillantii in Pyr. or. ad Prats de Mollo, die 25. Jun. 1840 Et haec quoque est planta aspera, flaccida, fragilis, insuper nitida, ipu eed flores e luteo albos, quos e viridi albos alii deseripserunt. situm a G. Vaillantii, sive infesto, ad plantam majorem geni- culis Mot fructibusque majoribus (denique erubescentibus) egomet observabam. Aliquid simile vidit Gmelinus, qui nobis hane tradidit notam: « Maxime affine G. Aparine, et vir ab ea specie diversum. Prostant Va uto intermediae, quae omnino (iine non od Med ». l.c. p. 117.: ef. etiam Spreng. Fl. Hal. ed. 2. (1832.) n. 206., Fl. Biaos. p. 263., Areschoug Pl. cotyled. Flor. Gothoburg iei p. 18. n. 80., Bor. Hl. centr, Fr. (1840.) n. 647., Sonder Fl. Ham p. 83. n. 2. et Spreng. Syst. Veget. 1. p. 893. n. 101., qui plures putatas species in unam congessit. Porro speciem attente observa- verat Scholler, qui scripsit: « Notandum...... eamdem plantam modo fruct ad glabris, modo hispidis apparere. » F lor. nona (Lips. . 1715) p. 50. 122. Videas quoque Lamarck Dict. 2. (1786.) ps. 5812. ns, 20, ?L, Sadl. Pest. n. 221. Miraberis certe fuisse adhue, nostris diebus, qui Galia dividerent in sectiones fructibus glabris, aut hispidis, vel Med 2 actum est a Gussone Pl. Vase. Inarim. (1854.) p. 151. parinem "Theophrasti pro Xanthio Strumario interpretare maluit Paulet in Stack. Ill. Theophr. Galium uliginosum (J. Bauhini?) L. Sp. -— Bauh. Hist. pl. 3. 1. 38. ie p. 716. e dg uaed. bnuerim! sed ad Genevam, lip nbi Bauhino. o, neoterici non inve et Trev "es ar eg zm. Chabraeus omisit. Apar. Hands minor Hel win sie Flor. dia imodo: en (e 3g p^ n. XVIIL er Ru r. Ingr. et cred. pes $ i n. 8., 1285 A 118 n. 10.. 318., Loisel. Fi Ga ll. hu p- 109. n. 9. ed. 9. dr gear irs d ra E 507. n. 25. p Pi S ilk. n. 2047., Pl. Tad. envir. UK : r. Herbr.; G d orsim p py Moo El, Be TE 1972, € rigi um pun Ie Mens (inter Us ve il Paris Bat ? tao 1 ki f. t. bk on a a A pea Rn Dan. t. 1509., ‘Schrad. Spicileg. P- J Flor. Jun. Aug. Fruct, Aug jent., rarius T visum in Pyr, iti Teu Sept. In Pyr. med. orient., egi in Pyr. septr. med. ad Bagneres de Luchon, die 6. Aug. 1838., ont de Perles ad Tawai fere contra Unac , die 18. Au ug. 1840. 307 Habeo a Deville ex le Ger de Troubat; et, ut videtur, ex Vic a Corbin lectum. Observavi ad Urugne, ad Behobie; abunde vero in Cantabr. meridion. Vidi ad St. Girons; secus le L'Hers supra Toulouse, ad Marignac, Darcugnas, etc. Tota planta, quae a spithama ad tres quatuorve pedes pertingit, indique seaberrima ; ejus caules fragiles, corollae limbum concaviu- seulum saepius vidi. G. wliginosum DC. Dub. p. 250. n. 3., sectione in qua eollocatur, nec non e prolata observatione, palam est respicere lusum G. palustris. Idem Duby in P. 2. p. 1030. addidit synonymon G. debilis Desv., quod suspicionem, imo sententiam meam confirmat, G. Witheringii Sm. Brit., et Engl. Fl., cum Engl. Bot. t. 2206., vel Wither. Arrng. Br. pl. ed. T. p. 221. t. 28., quod ex Wilson pro lusu G. palustris habetur ab Hooker, Brit. Flor. ed. 1. p. 62. n. 3., ed. 8. eum. Arn. p. 196. n. 6., a Bromfield, Fl. Vect. p. 238. n. 3., a Babingt. Man., quod ausus est confirmare Bertoloni, ad G. uliginosum relatum habemus a DC. Pr. Perleeta Witheringi, et Smithii deserip- Monere juvat, Stellatas omnes europaeas, Galiaque praesertim in Pourret Herbar. Matriti asservato, reperiri ditata copiosis adnotatio- nibus, veluti si de istis Monographiam aggredere studuerit Pourret. "Unt tamen non paucae species, inter quas G. uliginosum L., G. saxa- tile L., G. sylvaticum L., ad quarum exactam notionem non perve- nerat Pourret. Galium parisiense (Magnoli, Barrelieri) L. Sp. . Aparine minima Magn. Bot. M 991.: Barr. Icon. t. 57, 58. (formae divaricat., et ris]; Bert, 2. p. 133. n. 36. Koch p. 363. m. X. ei p. 1025. Gand. i. n. 349., Moris Sard. 2. n. el te. b Man. Fl. Madr. p. 393. n. 3. G. divaricatum Pourr. Lamk., isie ne ingg um Mie orn. Godr. Fr. 2. ps. 41-43., itidemve (sed Wipro — re Wi LS icy 3 , - G, divaricat., anglicum, et litigiosum DC. Dub. ps. 943, , ns. 6, 9, 92. V. A ves Huds, La-Peyr. Herbr., G. FI pg Fund peine Loisel. , Mut, DC. Pr., Jord. G. bee s Pourr, us spurium Pourr. Herbr. Matrit. (form. fruct. hispid.); G. corrudaefolium, et ! ar um erb, Matr., G. hispidum Pourr. It.? ex Timb.; G. decipiens Jord.. ut suspicatur quidem T um Jord. (form. angl.) ex Gren Jur.; G. pyrenaicum Bergr. Bass. Pyr.? inier "us : E C ed. 2., sub Sherardi auctoritate. DC. Icon. . rar. t. 24., et t. 26.; uod 99. t. 8 £. 91. "Reichs Germ. r. p. 363. n. 8. t. 93. f. E.; Rochel PI. Banat. rars. p. 49. n. *» Beichnb. Icon. C, 97. t. 1196. £ 9, 4, 5. Ray Syn. ed. 3. p. 225. n. 4. t. 9. f.1 9 Flor. Jun. Aug. Fruct. Jul. Sept. "Pr a ne in Pyr, Cantabr. ad St. Jean Pied de Port, die 1. Aug. 15515 . "m deii Arag. Valle de la Fueva ad el Fossao, die T. Sept. dex i Jr. Catal. marit, Valle de Aro, die 18. Jun. 1860. Habui rise yu (ad Toulouse) a Timbal sub nomine G. ruricoli Jord., ex Nou. «a B . » É nal.; reperio apud Deville ex Tarbes. : di in eode em certe speciem variantem fructibus glabris, et hispidis a a ap observavi legique ad el Fossao, ita ut unionem stirpiu uribus jam receptam validius confirmare possım. 908 : G. divaricatum Pourr., Lamk. non esse specie sejungendum persuasum habebam, latis per Occitaniam actis observationibus, quum rei asser- tionem dederunt Coss. Germ. Le. p. 364., evidentibus fulti observa- tionibus. Aparine minim. s. Rubia saxatilis minim. J. Bauh. Hist, yl. 3. 1. 36. p. 115, 116. f. 1., ex Genève, dubia Lamarekio, et mihi quoque, nee ad hanc speciem, neque ad aliam citare ausi sunt Haller, Gaudin, Villar. Aufugenda prolatio! Quoad Barrelieri cf. observationes a Jussieu editas, p. 1l. ns. 94. Nonnulli eorum, qui ex hac una tres receperunt species (Loiseleur, DC. Duby) plurimum eas inter sese distrahere. Uniendas esse stirpes primus suspicatus est Stokes apud Withering Botan. Arrangm., quam sententiam recepit Hornung, et post eum praestantiores, ferme omnes, botanici. Nostris diebus stirpium sejunctionem iterum praedicavit Tausch, Flora 1835. p. 353-4. de Galiis, divaricato et parisiensi, laudatus a Gmelin Fl. Bad. Als. T. 4. p. 116. l Num G. capitatum Bory. Chaub. Morée n. 208., Pélop. p. 19. n. 248., Reichnb. Icon. C. 27. p. 94. n. 10. t. 1196. f. 3. sistat vere legitimam speciem, et a G. parisiensi probe distinctam, non possum quin dubitem. tem in suspicionem veneram G. chamaeaparinem Willk. et Costa Pug. n. 23., e collibus ad Bareinonem, merum esse lusum G. parisiensis, quum viderim Lange l.c. p. 324. Obs. eumdem sibi confecisse judicium. Per Cantabriam ego non animadverti eam formam, quae respondet G. minutifloro Brot. Fl, Lusit., sive G. litigioso DC., quam ad Lu- tetiam quoque deficere testantur DO. Fr., Coss. Germ. Fl. Paris. ( 1845) contra Loisel. Gall, et Mérat Fl. Par. (1836.), qui eam revera rarissimam prope Lutetiam declarant, sed provenire dicunt. Haec est, quae per regionem mediterraneam facilius obvenit. Galium palustre Dodonaei! Cruydeb. (ed. 1563. fol. 576.), Pempt. p. 994., sin. fig., L. Sp. Koch p. 363. n. 10., Bert. 2. p. 99. n. 5., Gaud. 1. n. 347., Wilson apud Hook. Bot. Miscell. 2. (1831) p. 138. n. 39., Moria Sard. 2, n. 584., DC. Pr. P. 4. p. 597, n. 27., oua Dub. p. 249. n. 22., : . 1. ns $, * e 3 en. affirm.e; G. rupicola ers ex Cre : ; ; , Bor., 2rep. Belg.; et Godr. Jur., G. palustre, et G. montanum Bergr. Dass. Pyr., G. difusum Gilib. Exerc. phyt.; e G. incarnatum Gib. Ibid.? ex Ledeb. Ross., G. "Curt. FI. : n. 1 " j folium Trevir., ex Trautv. Engl F! gl. Bot. v. 26. or. Dan. t. 423., F]. Batv. v. 5. t. 386., Curt. P. : A. Be ciii 4. t. 16. Hayn. Term. bot. t. 60. f, 11., Coss. Germ. Fl. Paris. p. 363. n. 6. t. 23. Chaub pi 5 [^ ias C. 27. t. 1195, f.ae 1, 2, 3, 4. fingentes palustr., rupicol., elongat. debil., «€. P. 07. n. 3. Bouq. t. 2. Tabern. Krtb. p. 483. f. 1., Icon. t. 151. f. 1., Barr. Icon 82. use. Cau ium anguli membranacei, translucidi, et planta subaspera est e RN per caulem, et foliorum marginem sparsis, unde acilis BH Ve scc cui eum G. wliginoso, Folia ludunt latiuscula, is Den EUM eem * modo laeves occurrunt, unde nonnullorum hal e uci 7 * In hae forma peculiarem viderint speciem. op X Sidi annas, referentia G. debile Desv., sub exsiecatione minim eiie: xg - dinde qualia debuissent fieri, si bona esset Hire r. Pr. 2. p. 40, observatio. 309 SECT. 2.* CALLIPELTIS (SrEv.) N. Aspera Cor. Moresca Mern, p. 141. Galium murale (Vijnhouts) All. Pedem. Vijnh. in Herbr. Dilligem. 1633. Aparin. minim. lusitan., ex Courtois Comm. 2. in Dod. Pempt 1025., Bert 2 incen. D D Koch Add. corrig, p. 1025., Bert 2. p. 135 GC PEE p n. 121. (Moris. expunct.), . 290. n 92. Pourr. et cum Dub. p Bun 305 . Willk. 2. n. 2062. Callipeltis muralis Moris Sard. 2. n. 592, Herbr. Matr., e: Valantia murali} Pourr. Herbr. Matr., part m; G. fragile Pourr. Chl, Hisp.?, DC. Pr. n. 123., nec Chl. Narb., ut citat Lange, Aspera muralis Low. Madr. G. tiliforme Willd, Spec., DC. Pr. n. 120. Flor. Graec. Sibthrp. C. 2. p. 13. t. 115., All. Fl. Pedm. n. 34. t. 77. f. 1., Reichnb. Icon. C. 27. t. 1192. f. 1. Buxb. Cent. 2. p. 31. t. 30. f. 2. Duv. Jouv. in Mém. Acad. Montp. T. 9. 179. (p. 180!) tab. f. 2. Jord. Pl. rar. crit. fragm. 3. t. 6. f. F. Flor. Apr. Maj. Fruct. Maj. Jun. In Pyr. Atax. orient. cum 2 Ridebis videns DC. Fr. 4. p. 264. locum primum indicavisse ad muros, secundarium in aridis, et saxosis, Sed pejus adhue fecerunt, qui eum L. stationem plantae tantummodo ad muros indieaverunt. Locus Magnoli ab Allioni adductus, merito praeteritus a Willd. Sp, DC. Fr., et Prodr., Roem. et Schult , Bertol., Moris, Webb Canar , si inspiejias figuram J. Bauhini a Magnol propositam, G. parisiensis potius dijudicabitur. . Duval-Jouve l.c. si ab exuberanti, ac inutili verbositate fasti- diri non metues. Galium minutulum Jordan! Jord. Fragm. 3. Obs. pl. nouv, cr. Fr. (1846) p. 182-4, t. 6. f. E., Gren. Godr. Fr. 2. p. 45. © Flor. Maj. Fruct. Jun. In Pyr. or. (Roussillon) non proeul mare. Habui a Timbal lectum ad Port Vendres, dans les fentes des rochers sous le Cap Bearn. Relatum reperiri quoque ibidem proxime supra Collioure à la Consolation. : Affine G. murali, sed distictum foliis brevioribus, sub-glabris, vix per marginem ciliatis, nec tam manifeste aristatis; fructibus rotundato- obovatis, emarginatis, neque elliptico oblongis, visui truncatis, erecto patulis, non reflexis. Statura insuper valde minus, aequum fert nomen. Galium verticillatum (Columnae) Danth in Lamk. Dict. Column. Ecphr 9 3 q 610. n, 122., et cum - p 392, p. 300. fiz. Bert. 2. p. 136. n. 28., DC. Pr. P. 4. p. . 122, rd » 290. n. LN Lang. Wilk. 2. n. 2061. G. vertidilii edit Pourr. Herbr. Matr. Flor. rrt Reich y, S 2: b. 14. t. 116., Loisel. Notic. p. 33. t. 2., Fl. Gall. ed. 2. T. 1. p. 114. n. 4l. t. = nb. Icon. C. 27. t. 1201. f. 4. Mor.son Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 338. t. 21. f. n. 6 ex Column. uper calcareo. Si Legi in Pyr. Arag. Montsec supra Estall, die 3. Jun. 1846.: in werra de Loarre versus summitatem ejus, die 4. Jun. 1858. Obser- ficantes, lineari-lanceo- 0 ta, acuta superne pubescentia, inferne sub-glabra, reflexa (deflex 310 sita, omnia per marginem mucronulato-rigidulo-ciliata, coloris pallidi, interdum fuscescentia. Flores dum egrediuntur brevissime pedieellati, pedunculis mox elongatis, cum fructu patenti-erectis, neque reflexis, hispidis, subsenis, sub- Weiticillatis. Corollae exiguae, baidi pubescentes, e fulvo fuscescentes, lobis eoram muticis. Fructus valde hispidi, setis sub-uncinatis, acheniolis obverse incurvis, semi-ovoideis: semina laevia, itida. Ignota Linnaeo species, qui ejus synonyma cum G. murali immiscuit. Smith Fl. Gr., ad Sherardiam retulit, sed de ambabus speciebus dicens: « Utraque forsan male ad Sherardiam referuntur » le. p. 14; ipse de uniendis sive cum Vaillantiis, sive cum Galiis minus quoque contentus fuit. Perperam Poiret hane nostram speciem adhue distin- guere recusavit, ut videre est Dict. T. 6. p. 325., et Suppl. T. 4. (1816.) p. 123. "Obs. Forte nonnullorum G. vérticilletum in muralem eadit, et vicissim, unde fallaces exierunt notae, et cum istis perversae es ntiae. Videtis DC. Pr. quantum abduxit hasce affines species, interjectis speciebus ab iis diversissimis. Synonymon Columnae, quod Reichard pen sepu E. Mut, Fr., Gerardi confusionem sequuti SECTIO 3.* PLATYGALIUM DC., Kocu. Galium voeem cec nd Ehrh. Beitr. sperul. n. 2. T fig.; mea sententia. G. rotundifolium eei Koch - 364. n. 19. (excl. ior cR ar 5 eet Tw. js. DG. Pe. P.4. d rs s v p 2 Moris excls.j 2 E cum Dub. p. 251. n. 38., Lang. Willk. ma. G. rotundifol. rei: s Sard, x - T A. rotundifol. La-Peyr. Herbr. €— pyren. illos. "potundi "Tourni. eu tq. t Inst. r. hrb. p. ; G. pilosum Bergr: ass. Pyr. dans t. 9 : och FI. Siles. 1 1 n. 229, tab. 42., Puccin. Syn. Fl. tvm p. 89. n ; pl. Ox vh e E wr j^ Gpe D Descr. d'alcune PA iu g: ; et A. 3. fig., Moris. ME n ui ceu spé. donai. Dars. 3b tor 1. f.n 4., J. Bauh. Hist. js E ]. 36. p. 718. f. 2., q 9j Flor. Jun. Aug. dé Aug. Sept. da Pak med., et auriger. loca x sylvat. habita n Pyr. septr. Badoer. ad mont Llaurenti, ld. Barbugliera, die 4, Aa 1843. Ex le Pic de Ger demonstrabat Gaston Sacaze. O servavi contra Luchon supra Montauban, in Valle de Aran editiore; pm e vidit Timba go distinguo a G. elliptico Willd. En., Hornem. Cat. spectatis sint habitu, facie, nec non regione, in qua iste suam degit vitam. Male fecerunt Loiseleur, Gall. ed. 2. p. 114. n. 46., DC. Prodr., gi exeludendo ab illorum G. rotundifolio varietatem b im Bp., QUAE planta dames socii ^ Linnaeo descripta, et cui revera Linnaei Galium boreale (G. Bauhini) L. Sp. p. 145. n. 2, Burseri etiam penes ir hujus herbarium consuluerunt. - 23 E. Bert ?. p. £27. n. 22.. Gaud. n b. 331. nel. Bad. Alsat, 1, p, 319. n . 233. et p. e ge or P Dia anm. d Lang. iik. Pios "dien: Gode: E La-Peyr. Hook. ^a st : ale c FI. Bér, Amer,; G. Borista lrs Cat. A Tor ‘Torrey, G. E eee & Hohen 511 relata confirmavit; G. rubioides Poll., Noulet Flor.; G. album L. Laches. Lapp. Engl. Bot. v. 2, n. 105, Flor, Batv. v. 9. t. 671., Flor. Dan. t. 1024., Reichnb. Icon. C. 27. t. 1186. f. 2. Chaub.* apud St. Am. Voy. p. 208., Fl. Agen. p. 6. n. 1. Bouq. Lot-Gar. t. 1. var. fr. glabr. J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 36. p. 716. f. 3., Chabr. Sciagr. p. 544. f. 3. : . 9j Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. septr. med., et auriger.; inque orient., ex Gmelin, qui ad le Vernet du Conflent eum se vidisse asserit, Galium villosum Barrelieri ! Barr. Icon. t. 81., Obs. p. 11. n. 95.: in icone villositas non fuit bene expressa. G. maritimum L. Mant,, Gouan Ill. p. 5. n. 2., Bert. 2. p. 131. n. 24., DC. Pr. P. 4. p. 602, n, 66., Lang. Willk. 9. n. 9018. G. marit. La-Peyr. Merbr.; G. villos., et G. marit, Lamk. Dict., Pourr. Herbr. Matrit., Roem. Syst. Veget., Willem. Pl. étoil. G. n. 3.. et n. 22. Reichnb. Icon, C. 22. t. 1190. f.a 4, 5. Bocce, Mus, pnt. p. 110. t. 86., ex Barrel. Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. Atax., et orient., inque septr. auriger, Legi in Pyr. or. ad la Cassagne, die 21. Jul. 1836., in Pyr. Catal. ad Gerona, die 18. Jul. 1860, ubi jam Darrelieri observaverat. Habui a riti J ex vineis ad Narbonne a Delort, et a Baillet. Observavi ad Az, ad rb. p. 114, vel altero H. R. Par. ab eo relato), rubrum dixerunt, nationem libenter reliqui, optima extante jam Barrelieri illa, et insuper qua saepius in montanis ad Fagum usque, quam in maritimis species obvenerit, Revera in latere meridionali montium potius innascitur. Vidi e regione ad Setcasas socios habentem Polygonum alpinum, P. Bistortam, Gentianam Cruciatam, Hieracium cerinthoidem, Cirsium rivulare, Molo- E cicutaefoliumi , Lacelliam latifoliam alpestres in Pyrenaeis es. SECTIO 4.» EUGALIUM DC., Kocu. Galium arenarium (Thorei) Loisel. Fl. Gall. ed. 1. p. 85. G. hierosolvmi " i ? | ed. 2 1 ne, olymitanum Thor. Chl. Land. p. 40. (non L.). Loisel. Fl. Gall. ed. *. p- Pr- P. 4, p. 604. n. 82., et cum Dub. p. 948. n. 3. Lios. Wilk. 2. n. 2031. La-Peyr. : sg Maj., et prima ZEstate Fruct. Aug. Sept. In Cantabr. marit., osis, 10. n. 14., Herbr. BE X Jum de Lus, di ; 1841.; ad ; ; iebus 17. Maj., et 5. Jun. T ai bastian (Guipuzcoa), die 1. Jun. 184, et die 20. Jun. 1857. arauz, die 24, Aug. 1857. Observavi ad Orio. 312 Rhizoma validum, longe inter arenas prorepens, crassitie pennae anserinae, vel minus, nodosum, et ad nodos praecipue radices plures emittens, ibidem vel caules proferens herbaceos, foliiferos, vel flo- riferos, suffruticulorum ferme more: caulieuli subterranei rubelli,, obseurius prae aereis, quadrangulares, minusque evidenter in suis faeiebus striati. Rami, seu caules, herbacei quadrangulares, sulcati, ad nodos sub foliorum verticillis plus minus incrassati, interdum etiam pilosi apparentes, ast, ut videtur, ex epidermide lacerata, et fissa, caeterum caules procumbentes, aut parum ascendentes, nitidi, in viva planta laete virentes. Folia sub-octona, erassiuscula, superne nitidiora, spathulaeformia, aut sub-ovata, magnitudine varia, interdum in adultis ramis reflexa, punctata, per marginem denticulato-scabra, apice obtuso- mucronulata, inferiora prae superioribus obtusiora, in omnibus nervi adeo obscuri, ut folia uninervia videantur; non ego eum DC. Duby illorum marginem sub-revolutum dicerem: occurrunt individua in quibus nodi valde abbreviati conspiciuntur, et tunc folia condensata sese of- ferunt. Flores lutei apparent, hinc inde flavi, noctu praesertim fra- grantissimi: pedunculi trifidi, pedicelli incrassati, cum bracteolis duobus, aut unica, aut nulla, quo loco pedunculi in ramos dividuntur. Corollae lobi obtusi, vel vix acuti, mutici, marginibus ante completam evolu- lutionem sub-involutis, mox margine applanato, disco tumidulo, sulco mediano dirempto; caeterum corollae etiam carnosulae, nitidae, punc- tatae, foliorum more. Fructus glaberrimi uoad partium structuram multam portendere affinitatem cum G. cometerrhizone La-Peyr. mihi videtur. Hane speciem pro G. megalospermo Allioni (Fl. Pedem. n. 35. t. 19. f. 4.) habuit Mutel, Fr. 2. p. 81. n. 12., quod mihi qualicunque veri- similitudine caret. Allioni stirpem, nulli bene notam, neque cum eo ad G. arenarium afferrem, neque cum DC., Pr. p. 996. n. 24. i . arenarium ceu varietatem d. G. Molluginis Auctor. de- SARO potuerit Meyer, Flor, Hanov, p. 266. n. 12. b. p. oo] Herb. et edit. oper. r. Fr. p. 38., Lang. Willk. 2. n. 2092. G. Villarii DC. citant, nam ibidem h artim. La-Peyr. Herbr., et Hist. abr. pl. Pyr. Suppl. p. 154., nec p- ? SEN Loret. G. saxatile. P abet sub nomine G. suaveoientis; G. megalospermum Herb. March. ex Tini i ourr. Herbr, Matr., partim., G. helveticum Colmeir. Cat. pl. Catal. p. 7*- 313 9j Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editiss. Pyr. medior., 'et orientalium. Gra diebus 24. Jul. 1837, 21. Jul. 1836., et 21. Aug. 1839. Habui a Dé- ville ex le Port de Plan; et ex le Port de la Canau, vallis Heas, unde Philippe etiam mihi demonstravit: observavi supra Sefcasas, inque Ramosissima, valde intricata, stolonifera, et humillima planta, flac- eida, ad terram strata, glabra, flores portendens valde fragrantes, e rubello colore albidos, folia ferme non excedentes, caeterum herba plumbeo virens, pallida, sub exsiceatione constanter nigrescens. Rhi- ut eam Galio savatili minimo, supino, et patulo, Elem. bot. p. 94., vel G. saxat. mmm., supin., et pumilo Inst. r. hrb. p. 115., ut luculenter determi- nari nequeat utrum de hoc, vel potius de G. Jussiaei indicationem dederit: revera ad hanc speciem non duceret Jussieu, Act. Paris. 1714. Galium saxatile (Rayi) L. Flor. Svec. ed. 2. Append. p. 463. H <00., n. 34 Gnépin jn m. Mab pons: (1089) p. 489. n. Ar Syn. ed. d. (1600) p. Ti a, 2 Welgg. Obs., Gaud. in Fl. Main. Loir, n. 718., Lang. Willk. 9. n. 1033. G. he rcynicum Weigg. n, 35, Da Gmel. Bad. FI. Als. T. 1. n. 22., Loisel. Gall. ed. 2. p. 109. n. 12. pe. fr. p. 4. p.508. (Ax, St. Beat an P: 250. n. 26. Duf. Bouq., procul dubio, ast synon. Lamarck. excl.; G. — G fra il at, Sabin) La-Peyr. Herbr cyn. La-Peyr. 1.; G. nigrescen urr. deg " T6. gile Pourr, item, et G. glomeratum Pourr. Ibid., partim, et G. uliginosum Pourr, Itidem; g tw m Berger. Bass, Pyr. Engl * Ton D . Gall. rar. p. 9. 5 Flor, Batv v.7 be z à Bn. Reichnb. ti . t. 518. vix. Coss. Germ. Flor. Paris, p. 363. n - f. 1. Petiv. Hrbr. Br. t. 30, f. 6. "i feri Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Per regiones oceanicas, IM- Mores praesertim, , : et 5 js in Pyr. Cantabr. à les Aldudes, et in m.* Trey, dieb "s ve m em 1841: in Pyr. septr. auriger. sub le Port de Pailleres, supr 7; die 29. Jul. 1840, Habeo a Deville ex le Prat du Rey, et ex 314 Pragn?res. Provenit abunde per Cantabriam; observavi in valle d'Aspe circa Paglietta, in m.* Cagire; et copiosum inter Massat, et Saurat ad le Port de Riu Prigon. Rami inferiores intricati, more G. helvetici, floriferi similes iis G. sylvestris, unde species ferme heteromorpha, fructibus tamen semper modo citatis speciebus distinetissima. Ad individua sub le Port de Pail- lères lecta haec adnotavi. Caules tum obscure, tunc manifeste quadran- gulares, ludunt glabri, et pubescentes. Flores ante anthesim quidquam rubelli, mox aperti e flavo albentes, in corymbis sat densis dispositi si planta minus luxuriat, locis editioribus, saxosis, enata, in corymbis potius laxis, rarioribus in individuis vegetioribus. Corollarum lobi acuti, Caeterum variabat admodum in loco citato habitu, et facie, ibidemve vidi magis caespitosum, et prostratum , foliisque latioribus praeditum, quo magis ad editiora pertingebat, ubi aliquando reperii intricatum cum Festuca varia Haenke. Haec species frequentius reperitur in nemusculis, ad sylvarum oras, in marginibus agrorum etiam, locis sub-humidis, turfosis, saxosis quidem, solo praesertim calcareo. ln editis rarior: inopinato huc et illuc fre- quentissima, ut vidi in valle sub Massat. Bene in montibus Helvetiae, et Pyrenaeorum indicat Palau y Verdera, Part. pract. bot. Linn. T. 1. (1184) p. 647. n. 8.; sed ei bonum non concedo stirpem indicavisse in rupibus maritimis Catalauniae, ut dein addidit. Aut duas in unam confundebat species, aut haee postrema indicatio intelligi debet, lapsu calami, de Cantabria. Sed forte homo servilis errorem concepit Lin- naeum suo modo interpretando, penes quem reperimus: « Hab. in Hispaniae maritimis lapidosis, etc., » Spec. pl. p. 154. n. 9. : Galium caespitosum Ramond! Ramd. Pic du Midi n. 103. Zetterst. Pl. vasc. Pyr. principls. p. 130. n. 613., Gren. Godr. Fr. 2. 2. p. 36., Lang. Willk. 2. n. 2035. G. pumilum b Requien UEM. dud. apud. DC. Pr. P. 4. p. 595. n. 12. G. pyrenaicum var. La-Peyr. Herbr.? G. saxatile Pou-r. Herbr. Matr., partim G. muscoides Bergr. Bass. Pyr. 9, Flor. Jul. Sept. Fruct. Aug. Oct. In Pyr. med. editior. solo praesertim calcareo. diebus 8., et 13. Aug., ac 30. Sept. 1845. Habeo a Deville ex le Lac d Eszoubous , et ex montibus supra les Eaux bonnes: accepi quoque ex le Pic du Midi a Dupuy, qui vidit ad le Lac d'Estom supra Cau- terets: dabat etiam Philippe loco non clare indicato, nec e sua Flora pereipiendo. Observavi al Formigal de Sallen, ad Basibé supra Casta- jr Prin ni Balnea de Panticosa, supra Pailletta vallis Aspe, ete. i E ; quando ductioribus. Folia non sulcata, basi acumine ejusdem sinente, mucrone parva, lanceolata, utrinque planiuscula, vix nervosa; tumida, bisulcata, per marginem membranacea, eum naturae, sive marginulo in mucronem setaceum de- interdum lineam et amplius longo; caeterum folia TS 315 plerumque sena, laevia, nitida, pallida, emarceida passim lutescentia. Flores fragrantes, axillares, et terminales, solitarii, aut aggregati, insi- dentes in pedunculis longitudine foliorum, paulo magis, vel minus, generatim vero in evolutioribus individuis folia ipsa quidquam superan- tibus, praesertim vero incedente fructuum maturatione, et tunc facile quid- uam apiee incrassatis; hi pedunculi sunt simplices, uniflori, aut ramosi, bi-tridori. Corolla e flavo albens, lobis ovalibus, saccato-acutiusculis, per marginem subinvolutis, disco suleatis. Fructus laeves, in planta viva observati; maturi, aut sub exsiccatione tubereulati, nigrescentes. Tota planta tenuissime punctata, saepius nitida, et glaberrima, si demas eaulium nodos, in quibus aliquando nonnulli conspiciuntur pili breves. Mihi sub exsieca'ione in luteum colorem potius quam in nigrum sese vertebat, quod est contrarium observationi a Ramond evulgatae (l.c. in Mém. Mus. d'Hist. Nat. de Paris, T. 13. (1825) p. 266.) et ut nimium absolute intervenire contendit Tausch, Flora T. 18. 1835. p. 390-1, Existimo plantam male exsiccatam apud nonnullos in nigrum colorem conversam fuisse. Neque omnia apud Ramond mihi satisfaciunt, praesertim ubi video caules basi cylindricos descriptos, foliaque longi- tudine circiter internodiorum, eo quod caules revera undique quadran- gulares inspiciantur, et folia proportione cum internodiis tam varient, ut haee comparatio relinquenda prorsus sit. Quum viderim fructus perfectiores in superioribus potius quam in inferioribus zonis sub eodem tempore, credidi enumerari posse hanc (greiss) montium editiorum in Pyrenaeorum parte media editissima, unde descendit in fluminum glareis, ad regionem montanam usque, etc. n suspicionem veneram ad hane speciem num pertineret Galium Galium pyrenaeum (Tournefort) Gouan. E E A A e MET Grm t g. Willk. 2. n. 2036. La-Peyr. Herb. partim. Gouan Ill. p. 9. hi. Lb : lor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editior, Pyr. medior. oriental. solo calcareo. Pyr gI in Pyr. Arag. a la Peña Montañesa , die 30. Jul. 1853 Pus na or. m.° Cambresdazes die 11. Jul. 1836.; in Pyr. Catal. supra Obss ad Costabona, die 3. Aug. 1846. Habeo a Deville ex Muscaro. E supra Gavarnie, supra les Eaux Bonnes , supra nee ug in Si» uminum ad Canfranc, supra Balnea de Panticosa; m m. ur A terra de Guara, in m.* Peña blanca: Pyr. Arag., supra Berga a summitatem montis Peguera , in m.*. Llaurenti, in valle Caranza, etc. Timb E Tourmalet legit Philippe; a la Punta de Bordellos vidit aii m Vignemale, Pic du Midi Ramd. etc. u EL. ren: Godr. Fr. 2. p. 31. dicere flores asoni eee * majorum "orum verticillorum extremorum , ques axati ipse verticillorum numero ii proveniant:. ad Grenier 316 posuit Lange. Caeterum planta saepius caespitosa, densa, et veluti pul- vinata, flores in extremitate caulium tantummodo tunc proferens. Neque robustiorem plantam prae G. caespitoso, ego cum illis dicere auderem. Habitu, foliis, et inflorescentia persimile G. olympico, distinguitur foliis obsolete uninerviis (nervo sub lente filiformi, tenerrimo, subtus via prominulo), superne ecarinatis, margine siccitate involutis; corollae fauce ad cujusve filamenti insertione plicula transversa aucta; filamentis basi dilatatis; stylis dimidiam corollam aequantibus. » Jaub. et Spach Illustr. pl. orient, V. 2, (1844-6.) p. 116. Not. Haec species sub exsiccatione colorem suum non demutat, ita ut de ea valeat Tausch observatio. Galium sylvestre (Doecone) Pollich Fl. Palat. Bocc. Mus. piant, p. 145. t. 101. f, infer., et Reliq. Herbr. Ligust. apud Bertol. Koch p. 367. n. 23., Gaud. 1. n. 343., et 7, Add, p. 655., Mut. Fr. 2. p. 82. n. 16. , Boreau Fl. centr. Fr. (1840 n. 639. G. pusillum Bert. 2. p. . n. 8. a, b, d, nec amplius. G. pa illosum La-Peyr., sylvestr., commutatum Jord., argenteum Vill., montanum Vill, La-Peyrousii Jord., anisophyll., tenue Vill. 1 r. Fr. 2, ps. 32-35. G. anisophyllum Vill., G. laeve Thuill., G. svlvestre (excl. var. b supin.), G. nevadense Boiss. et G. papillosum La-Pe:r., Lang. Willk. 2. ns. 2034., et 2042-5. G. Nouletianum Baill., et Timb. in Bull. Soc. botq. Fr. T. 11. (1864) p. LXI à rumdem in Timb. Herbrs. Toul. P. 2. (1871.) p. 175. (sic), G. pusillum, G. papillosum, G. Bocconei AlL, G. hirsutum, G. laeve Thuill., G. tenue Vill., et G. hercynicum bis La-Peyr. Herbr.; G. uligi- D P r i r.?, ite Asso Mant. p aes , iquu n. 21.1? G. glabrum Hoffm., G. hispidum Sch., Rad., ex Kirschl. Vog. Rhen., G. tenuissimum M e ès . Engl. Bot. v. . 74, Flor. Dan. t, 1866., Coss. Germ. Fl. Paris. p. Jacq. A p. 5 80.. et 5. p. 10. t. 422., Reichnb. Icon. C. 27. t. 1193. t.a 3-7., vd. t. 95. f. D. . 1. p. Dt. t. 80. et t. 1194. f. 2, 3. pumil.? Vill. Dauph. 2. p. 317. bis, t. 7. med. exter. montan. Barrel. Icon. t. 57., cf. Obs. p. 11. n. 98, 9, Flor. Jun. Aug. Fruet. Aug. Sept. . Legi in Pyr. Cantabr. ad summitatem montis Usturri supra Tolosa, die 4. Jul. 1857.; in Pyr. septr. auriger. ad Audinat, die 11. Jul. 1862., in Pyr. septr. med, ad Lannemezan, diebus 27. Maj. et 22. Jun. 1862., in Pyr. Aragon. a la Peña Montañesa, ld. el Portillo supra Toledo, die 20. Jun. 1853.; contra Hecho, inque Sierra de Loarre, diebus 10. Jul, et 3. Jun. 1858.; in Pyr. or. Valle d'Eynes, die 21. Aug. 1836., ad Mont-Louis die 4. Jul. 1837., et ad Bellegarde, die 21. Maj. 1860. Habui ex nemore Larramette ad Toulouse a Timbal sub nomine G. commutati Jordan, et ex pratis ad Portet, item prope T'oulouse ab eodem sub nomine G. Nouletiani, nec non ex nemore de Balma ab eodem sub nomine G. cAlorophylli Baill. et Timb. Habeo denique a Deville e Pyr. septr. med., au Ger du Troubat, et ad Diacalée lectum. — . Pulera haec Speciminum series obtulit mihi etiam a Pyrenaeis proeul, satis superque, ut variabilitatem speciei conspici, et sustineri possit. Sunt etiam qui ad eamdem speciem afferant G. sudeticum Tausch., . austr "Re wi G. pumili Lamk.; ast ego fidenter ad G. sylvestre confirmo. ostrae quoque speciei dijudieo Gal. n, 123. Asso Syn. Arag. p. 15. 317 ` G. seabridum Willk. Sert. Fl. Hisp. Add. corrig. 173. (nec Jordan), cul patriam esse novit Navarram, et Aragoniam Pyrenaeas, ad G. laeve Thuill. refert Lange, quod hujus loci est. In G. commutato Jord., Gren. Godr. Fr. l.c. nunquam percepi notas distinctionis tutas, et haec putata species admodum dubia fuit Lange, Pr. Fl. Hisp. 2. p. 320. Noluit eam ultra sustinere Grenier Jura p. 365., de qua laetatus sum sententia, Huic formae affinis est altera, quam non meliore omine distinxerunt Baillet, et Timbal, G. chlorophyllum eam nuncupantes, cui false peduneulos nimis breves tribuerunt; G. sylvivagum Baill., et Timb. eum hoe quoque comprehendi potest; nam a G. commutato Jord. ina- niter distinetum fuit ex Thielens. Illud G. chlorophyllum parum distat a G. obliquo Nonnullr., ne dieam Villar, si verum est ipsum sub hoec nomine plures species confudisse; et, si recte video, proximum quidem est G. leucophaeo Gren. Godr. Fr. 2. p. 28. Speetanda est varietas ex la Peña Montasiesa floribus prorsus luteis; el accedit altera ex la Sierra de Loarre, in qua flores lutei quidem, sed pallidiores: ibidem conspicua erant individua quaedam caule, fo- lisque molliter pubescentia: in iis quoque foliorum margo aeuleato- scaber: hisce similis est G. puberulum Christ ex Helvetia. G. pome- ranicum Retz, Scand. Pr. ed. 2. n. 185., a systematicis oblitum, speciei nostrae formam existimo. Speciei historiam fusius scribenti commendo Clus. Rar. pl. hist. 2. 1. 5. p. 175. f. 1. Koch p. 366. n. 2i., Bert. 2. p. 419. n. 17., Gand. 1. Le. Moris Sard. 2. n, 583.. De Notrs, Reprt. Flor. Ligust. n. 870., DC. bus. p. 248. n. 6. G. ari- m La-Pevr. Herbr., et G. obliquum vill. La-Peyr. Herbr., et G. purpureum Herb. La-Peyr., 9, Er est originis. G. Prostii Jordan, ex Loret, et Clos. Revis. Hrbr. La-Peyr. ; CI SB n. 9. t. 8, Nocc. Balb. Flor. Ticin. p. 74., et p. 405. t. 4., Reichnb. Icon. C, 97. t. 1199. : * Moris. Hist. pl. Oxon. S. 9. p. 332. t. 22 f. n. 3. Q Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. septr. Dubium recipio fidens Herbario La-Peyrouse, ubi locus indicatus est la Trancade ad Villefranche Pyr. or., unde in Bobi gie pen vidi, et e quo loco in Hist. abr. pl. Pyr. p. 64. n. i eiue ud flores albo-luteos | tribuit. Specimina G. obliqui in La-Peyrouse erbario nullum. ferunt locum; in opere citato plura loca indicantur, quorum major pars a me explorata speciem hane non ostendit. Ei osi flores albos dijudicavisse diceres La-Peyrouse e primo syno- ymo in Suppl., p. 25., allato. | Galium erectum (Calzolari) Huds. Angl. Calzolr. Viage. mt. B : 3. G. lucidum All. v. mt, Baldo p. 8. Bert. 2. p. 101. n. 6., Moris. Sard. 2. n. 582. G. | folam (Walt p. 366. n. 90, G. i. et G. oper AIL. Gaud. 4. ns. 334, 335. G. erect., et vill, el G. ci ehs DC., Dub. p. 249. ns. 20., et 17.. cum G. cinereo P. 2. p. 1029. G. rigidum Vill. e G m All, Lang. Willk, 9. ns. 2026. 2027. G. lucid. La-Peyr. Herb., G. rig n.495. Partim, Pourr. Herb. Matrit.; G. Moll uico E Wn Saltem ^ G. aciphyllum Willk. et Costa Pug. n. 22 qur, G. NOM plant. Pyr. Catal. G. ochroleucum K er S. Viridulu on, ex Hook., et Arn. (nisi potius ir ui à . tv ` n. 9067., pi. : 17. f, 2,, el i. 29. Vues ^ n €. 97. t. 1188. 84., Sibthrp. C. 9. p. 24. t. 132%., Reichnh. Icon. C. S 6 9 LT - 1. ciner., et f. 2, corrudfl. che Mus. piant. p. 172. t. 116. (forma quae G. pal ) Tabern. Krtb. p, 434. f. 9., Icon. t. 192. f. i., ex Marsch. a Biebrst. Y Flor. Maj. Jul. Fruct. Jul. Sept. 318 Legi in Pyr. Arag. ad San Cosme de Guara, die 14. Jun. 1850; in Pyr. Catal. ad Arbucias, die 2, Jul. 1851., in m.* de Carreu contra la Conca de Tremp, die 25 Jun. 1861., in region. maritima ad San Feliu de Guixols, die 6. Jun. 1860, Habeo a Deville ex Areign. Rhizoma in hae specie saepe validum, nodosum, rubens: caules aerei ad angulos (qui anguli membranacei apparent) rigiduli; folia per marginem scabrida, qui character interdum occultatur e margine revo- luto. Corollarum lobi apieulati, apieulis sero, marcescente corolla, in-- flexis. Flores fragrantes. Speeies admodum variabilis; ejus statura a palmo ad duos pedes ascendens, rigida aut relaxata; ludens propter panicula stricta, eademque amplissima, foliis tune tenuioribus aciformibus, et insuper asperitate, gla- britie, glaucedine, hirsutie etiam et inde colore quoque admodum mu- tata, floribus pariter evidentius luteolis, quae omnia observantur in plantis seeundum loca, tempora, clima, vel anni tempestatem mutata. aut variantia. In forma quam G. cinerei putavi, flores ferme inodoros reperii; dieere nequeo, num mutata hora, sub vesperum, iidem flores odorati fierent. Herb. Chaix p. 25., dicens in G. corrudaefolio inspici paniculam den- cum G. albo, sive Mollugine (b) propositam a Mey. Fl. Hanov. p. 266. n. 12., a Coss. Germ. Fl. Paris. ed. 2. p. 445 centr. Fr. (1840) n. 642., ab Ambrosi Fl. Tir. ge MG austr. 2. n. 434. Galium album (Fuchsii, Tragi) Pen. Lobel. Advrsr. p. 358. in Obs. ad G. luteum; Lamk. Fr., Will. (non L. Dalek.). Fuchs. Hist. st. p. 284., ad i e. 8 493. G. n. 3 Mollugo L. Sp, Koh p. 365. EN oki ma RT Ei. ja d. L 9 o3. : 4. 96. n. 18., et cum Dub. p. 249. n. es (excl. var. b); . . La-Peyr. Herbr., et G, svlvaticum La-Pevr. Herbr. partum, egre La-Peyr. Herbr. s.l., G. elatum, et G, E Gren. Godr. Fr.; G, dumetorum Jord., Gand ex pagn, loir., God.; G. flaccidum Salib. Pr. ; G. obliquum Wulf. (non Vill.); G. insu PME . ex Bertol., Meus I Add. corrig.; de hoc cf. Reichnb. l.c. t. 1189. f. 1. Engl. Bot. Y. ey ck vet j n. 1673., Bull. Herb. Fr Flor. Batv 3 5 t à rb. "x : ; t. 19i., Fl. Dan. t. 455., Sv. Bot. v. 5. n. 397. oes m. Fl. Par. p. 362. n. 3 t. 92. f. C. (excl. var. b); Reichnb. Icon. C. 27. t. 1187. f.i; * M. Re "i ; dace Ic. pl. med. T. E 33. t. 55., Zannich. Vnz. p. 107. t. 195. Fuchs. epe rb e oet M pl. (gallic.) p. 369. f. 2., Purg 101., Pempt. p. 354., Lobel. Obs. Fr 5e n Tabern. Krtb. p. 434. f. i., Ee indi 3. Bauh Fist" pi. 3. 1 36. p. TI6. dk e 9, Flor. Maj. et per ZEst. in Octobr. : nul Legi in Pyr. septr. aurigr. ad Pamiers, die 12. Aug. 1851. Obtinut a Timbal ex nemore Larramette ad Toulouse sub forma G. elati; à eodem aecepi etiam e Portet sub nomine G. albi; habco a Deville ex Biacalee (Azun), et ex Tarbes. s Nomen specifieum Molluginis postposui, ne confusio oriatur Cum ahenissima Zappagine, quae Mollugo vocatur, Plin. Nat. h. 1. 26. c. 10., vel 65. cf, p. 594. ad Asperuginem. : Petit Endlicher, Gen. pl. n. 5186., sub Linnaei Mollugime, num alliastrum Heisteri, ex Fabric. Hrt. Helmst. ed. 1. p. 108. foret ne 319 illius Linnaeani generis ? Minime quidem: patet ex ipso Fabricio, op. c. 2. et 3. p. 198., nomen illud Heisteri pro Pharnaceo Mollugine L, confectum fuisse, quod melius diceretur PA. Galliastrum Nob. Galium sylvaticum (G. Bauhini) L. Sp. Moll. mont. latifol. ramos. G. Bauh. Basil. p. 95. Koch p. 365. n. 16., Gaud. 1. n. 3393., DC. Dub. p. 249. n. 19., Godet Fl. Jur. p. 322., Gren. Jur. 2. p. 362. La-Peyr. Herbr., partim, G. inter- medium Sehult., G. Schultesii Vest? Engl. Bot. Suppl. v. 2. n. 2783. 9j Flor. Apr. Jul. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. med., orient. editis, Legi in Pyr. Navarr. Valle de Aezcoa supra Villanueva, l.d Bom- bagaina, die 20. Jul. 1844. Habui e Pyr. septr. med. ex Lhieris, et ex Oubat a Philippe; ex Areign (Barousse) a Deville. Facie appropinquat Gal. albo, cujus figuram a J. Bauhino de hoc datam ad G. sylvaticum allatam vides a Gaud. s.c., et a Gren. cum Godr. Fr. 2. p. 20. Caules tetragoni, faciebus bisulcatis, ad nodos quidquam incrassati, praesertim superne, undique laeves. Folia sub- sena, patentia aut reflexa, obovato-oblonga, obtusa, mucronata, supe- nora angustiora, omnia per marginem scabra, e denticulis spinulosis sursum versis, nervo, et reliqua superficie laevia, venosa, inferne glau- eescentia. Panicula in planta adulta, ampla, ramis confecta patentibus, gracillimis, foliatis, inferioribus praesertim patentissimis , fructigeris divarieatis. Corollae lobi patentes, et etiam reflexi, apice cuspidati, quae euspis solemnior mihi visa est quam describunt Smith, Koch, vel figuratur in Engl. Bot. Stamina post foecundationem reflexa, antheris mter sinus corollas subtus latentibus. Fructus glabri, rugulosi. i . 8ylvatic. Gaud., corollarum lobis brevibus obtusis dubium evenit. communi G. albo distinguitur statura minore , foliis majoribus, per màrginem scabrioribus, floribus albis, qui in G. albo potius ochro- leuei sunt, totoque habitu graciliore, teneriore, et (dempta panicula) e. contraetior : Antiquorum loca hue ab Hallero adducta, mihi potius, cum ple- "sque aliis, G. albi visa sunt: dubia tamen restat Matrisylva alia Tragi, Stirp. h. p. 496. n. 2. sin. i G. molle Gilib. Exerc. Phyt. p. 22. n. 28. (a, b) nullibi ausus sum proferre, veritus ne hanc et superiorem speciem una comprehendat. Galium aristatum (Caesalpini) L. Syst. Nat. ed. 13. x du 8 Herbr. Tornab. 1563, fol. 203. n. 560 Koch p. 365. n. 17., Gaud. 1. n. 338.. Villem, 3 Loisel, Gail : 36. n. 7. G. linifolium DC. Fr., Prodr. P. 4. p. 593. n. 2., et cum -— P Willk 2. e 45. EN. "P wo n. 98. G. sylvaticum Nonnullor., Bert. 2. p. 112. n. 12.. Lang. eru Wm 3. Taa Oe Dass. Pyr. p. 125 n. 10. G. atrovi . Herbr. : Th E Tiga 9sum Heuff., et G Ealt qll Reichnb., ex Neilr. Hungr., Slavon.; G. inflatum Gilib. Exerc. t. 1189 jg brum Czih., et Szab., Flor. Dan. t. 609, Flor. Batv. v. 11. t. 826., Reichnb. Ver Boce. Mus, piant) 55.1201. f. 5. juniors. cymuls, Barr. Icon. t. 356., et t. 582., mancae, m rr FROU p. 83. t, 75.. Barr. fa. — us. Flor. Jun. Jal. Fruet. Aug. In sylvis Cantabrieis, Navarr. etiam “mum reperiendum; rarius in Pyr. septr. med., desideratur m Pyr. ori j y nenta],, Aragon 320 Legi in Pyr. Cantabr. septr. ad scatebras fluminis la Nive, ld. Ghistei posca, diebus. 1. Jul., et 14. Aug. 1841. Habeo ex Lhieris, et ex nemore de Visken a Deville, qui eum legebat etiam au Cap- vern. Observavi ad Montoussé, ad Bedous, in valle d'Aspe: in valle de Roncal, ad Villanueva de Aezcoa, ad Arribe secus flumen Irati, ad Ochagavia sub l Hermita Muschilda, ete. Caules quadrangulares angulis tamen aliquando adeo obtusis, ut caules potius cylindracei videantur; ad genieula tumidi, unde nodi, ui in superiore parte, sive supra folia, fere hemisphaeriei sunt, et laeves; in inferiore vero parte scilicet quae sub foliis degit, angulosi potius reperiuntur. Folia per marginem retrorsum scabra, et qut in viva planta folia sint plana, et sub exsiccatione margines revol- vantur, accidit ut in plantis exsiecatis haec scabrities occultetur, et praeterlapsa fuerit in nonnullis descriptionibus (DC., Grenier, Wulfen). Corollae lobi ferunt apieulum adeo longum, ut merito aristati diei mereantur. Achenia sunt rugulosa. Flores fragrantes, ut in G. arenario, qui odor admodum perdurat. Tota planta glabra, glaucescens, et tenera; cito flaccida e terra ablata, pallida, foliorum pagina inferiore potissimum glauca, Atrovirentem nuncupavit La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. Suppl. p. 22., certe non pone examen in loco natali, aut de planta bene exsiecata, et recenti. Caeterum juniora, et manca La-Peyrouse specimina de identitate cum nostra planta non sinunt certum pronuneiare judicium; attamen ut mihi visum est, Dufour quoque G. atrorubentem La-Peyrouse ad G. linifolium DO. potius afferre, Bouquet botq. p. 43. . 145., itemve fecerunt Bentham Cat. p. 82., Mut. Fr. 2. p. 84. n. 21; DC., Dub. Aliis (Grenier, Godron) placuit ad G. sylvaticum , eique fidem praestitit Lange. Jordan peculiarem esse speciem sustinuit, Obs. fragm. 3. p. 98. Galium luteum (Dioscoridis) Cord., Pen., Lobel., G. Bauh., Zannich., L. Dalek., Lamk. Fr., Gilib. Exerc. phyt Des | £ € W. a vorum J. Bani, L., Koch p. 364. n. 14., Bert. 2. p. 110. n. 11, GME b n. 341., DC, Pr. P. 4. p. . n. 77., et cum Dub. p. 248. n. 4., Lang. Willk. 2. 2029. La-Peyr. Herbr. Engl. Bot. v. 10. n. 660., Cur s . Grav. v. 1. v Monac. t. 282., Schk. Handb. t. 93. (excl. litter. d); Flor. Dan. t. 1146., Sv. Bot. v. 3. n. 165., Dietr. npe. v. 6. n. 409.. Berger. Phytonomat. 2. p. 63. cum tab., Reichnb. Icon. C. 27. t. 1187. f 2. Sabb. Hrt. Rom. T. 1. t. 81. Plenck Ic. pl. med. T. 1. p. 32. t. 54., Flor. Batv. v. 46 3h, er Germ. Fl. Paris. p. 362. n. 2. t. 22. f. B. Savi Mat. med. p. 6. t. 3., Zannich. Vos. p. 106. t. io^ 1., Mill. le. 93. i. 439. f. 1., ex Sm. Matth. p. 1131., Camer. Epit. p. 868., Trag. St. h. P Uv » ep. A . t. 804. f. 4., Dod. Pempt, p. 395. f. no uh. Hist. pl. 3. 1. 36. p. 720, Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 8. p. 327. t. 91. f. 1. (bis). H Fl Legi in Pyr. Arag. ad Huesca, die 21. Jun. 1850. Habeo a Deville ex 4reign, ex Mont-Sacon, et ex Tarbes. v Habitus varius, occurrens planta rigida, erecta, patens, ascendens. ariabilis quoque est pubescentia partium, et inde color herbae. Aon agr rumque margines, in muris, et tectis etiam aliquando reperitur. In decolorans Gren. Godr. Fr. 9. p. 19., vel Gren. Gal. Cen au G.1 849) p. 2., majore fide diceretur planta hybrida , pem - luteo, patre G. albo. Aliis varietas est G. lutei, cf. Sonder ^ 321 (1851) p. 41., FI. Hamb. p. 84., Bréb. Fl. Normd. ed. 4, y..141. n. 2, d.; et cf. cum G. ochroleuco Rochel Pl. Baunat. rars. p. 45. t. 8. f, 90., vel Reichnb. Ieon. C. 27. t. 1193. (vel 142), nee Kitaibel ex Grenier. Non adeo fructificantem invenit Timbal in nemore Larramet ad Toulouse (G. vero Mollugo Wallr., Noul. Fl. anal. Toulouse), a quo accepi, anno 1853. Efficace remedium vulnerarium mecum praedicarunt monticolae aragonenses ad Castañiesa. Asperula Dod., Lobel., G. Bauh., L. Genus potius artificiale, eujus strictissimam cum Galio affinitatem demonstrant Asperula ga- lioides, A. pendula Boiss., A. humifusa DC., Galium concatenatum Coss., G. murcicum Boiss. Reut., de quibus postremis cf. Lange Pr. Fl. Hisp. 2. p. 312, In hisce speciebus utique, vel plantarum habitus, vel qua- rundam characteres, generum unionem evocare videntur. SECTIO 1.* GALIOIDEA DC. Asperula galioides (G. Bauhini? Pluken.), Marsch. a Biebrst. Taur. aucas, Rub. mont, angustil. G. Bauh. Pr. p. 145. n. 1.1? Pluk. Phyt. t. 397. f. 5. Koch p. 360. n. 8., Bert. 2. p. 80, n. 5., DC. Pr. P. 4. p. 585. n. 34. A. glauca Aschers. , Crép. ]. rar. cr. Belg. fasc. 5. p. 63. Galium glaucum L., Gaud. 1. n. 340., DC. Dub. p. 249. n. 16., Lang. Willk. 2, n. , 8. lauc. La-Peyr. Herbr.; G. montanum Willem. Pl. étoil. (1791) p. 39. n. 9.; A. tyraica Bess., ex b confirm. Ledeb. Ross.; G. altissimum Gilib. Exerc. phyt. Jacq. A. 4. p. 91. t. 8i., Vill. Fl. auph. 2. p. 326. n. 15. tab. 7., Dietr. Fl. Bor. v. 7. n. 446., Reichnb. Icon. C. 27. t. 1179. Ed . egi in Pyr. or, ad Conflent, à la Trancada d'Ambouilla, die 14. Jun. 1837: fructusque ibidem decerpsi, die 22. Sept. 1843. Habui ex Pech-David (ad Toulouse) a Noulet. Tausch etiam inter eos est, qui inter Galia speciem collocatam vellet: cf. Flora 1835. n. 22. p. 344. Suaderet habitus, repugnant characteres. i | Fructus bene Bertoloni arefactione rugulosos descripsit, qui laeves ab aliis describuntur. t. agr. Gotting. p. 231-2., neque recepit Bertoloni: et ego veritus "ss ne potiore jure ad Galium erectum adduceretur. Excluso G. Bau- an primus speciei auctor apparet forte illico Ruppius, Jen. 1718. p. 4., n quem si sistere nolis, suscipe tunc Haller, Helvet. n. 114., qui tamen rumque, et @. Bauhinum, et Ruppium eitavit, ut G. Bauhinus, Mo- li M et Ruppius nos ducerent ad Gesnerum, Hrt. Germ "i 211 usto qui plantam ad Scaphusiam indicat; judicent autoptae! Reji- vn ia 172 6. f. inter., a Linnaeo, Reichard, Willdenow , Lamarck, Allioni, omer et Schultes, et cum istis adhue a Gaudin allata, quae potiore 2 l 2 * LI * Hat Synonyma haec omnia conservatim intulisse, * P. Oxon. 3. p. 931. n em concise tractavit. Sed ad- didit 5. . 4. ui r tit quoque Lamarck citationem Pluken. Phytogr. t. 391. f. 5. (exclu- 21 822 damps Amalth. p. 104. ubi Boecone evocatur), quae figura mihi reci- pienda videtur, et ita ut nisi Bauhini, Plukenetii haec, de qua agimus, evenit species. Asperula odorata (Brunfels.) Dod. Pempt., Clus. Hist., L. Sp. Caprifolium Brunf. Herbr. 2. p. 13., qui p. 14, dicit potius Steilariam esse; in edil. 2, (corr. err.) habet figuram in eadem pagina. inque p. 86. (p. err. p. 82.) Koch p. 359. n. 6., Bert. 2, p. 74. n. 1., DC. Dub. p. 2». n. 3., Lang. Willk. 2. n. 2002. La-P Gaud. 1. n. 326., p. 25M. 2. La-Peyr. Herbr. Gordialis Lonier. Nat. h., Matrisylva Lonicr. Krtb, a Trago desuimens. Hepatica Dorsten., eadem semper figur. Egenolph.; G. umbelliferum Bergr. Bass. Pyr., quamvis et Asp. odoratam gerat. Schk. Handb. t. 23., Drev.e Hayn. Ch. pl. Eur. T, 2 t. 36., Distr. Fl. Bor. v. 2. n. 140., Flor. Da rger Phy- tonomat. p. 7. eum tab., Mil. Icon. t. 55. f. 2., Reichnb. Icon. 27. t. 178. f. 2, 3., Plenck Ie, pl. m T. i. p. 32. t. 53. Egenolph. Herb. imag. crt. 25. f. 1., Dorsten. Bot. crt. 145. B., Lonic. Nat. h. ert. 943. C. Trag. St. h. p. 496. Lob. Obs 404. f. infr., Icon. t. 801. f. 1. Cins. Rar. pl. h. 2, I. 5. p. 2 175. f. 9., Dod. Pempt. p. 355. f. 2.. Tibeti. Keth. a 1201. Icon. t. 816. f. 1. Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 331. t. 22. f. 4. innumer. 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In montan. sylvat. Legi in Pyr. septr. aurig. sab le mont Llaurenti, ld. Barbugliera, die 4, Aug. 1843. Habeo a Deville ex nemore de Lespordera. Obser- vavi ad Roncesvalles, a la Regata d Estaboa vallis Aezcoa, et Salazar, ad Mongarry, in Monseny; frequentiorem vero per Pyr. septr. med. Infusum, odore et sapore quibusdam gratum. SECTIO 2.* CYNANCHICA. DC. Asperula cynanchica (Gesneri) L. Gesn. Coll. (Aspergula) et Hrt. Germ. crt, 277. lin. 43. sub Rubia! huic cognata in Stirp. collect., och p. 359. n. 5., Bert. 2 crt. 61., declarata. ; t. 9. p. 80. n. 6. (excl. A. longifl.); De Notrs. Repert. Fl. Ligust. n, 850. (excl. A. longifl.), Gar . n. 329.; DC. Dub. p. 251. n. 5., Lang. Willk. 2. n. 1996. cyn., A. multiflora, et A renaica Loisel. Gall. ed. 2. p. ns. 6, 7, 9. La-Peyr. Herbr. et pyrenaica, et A. multiflora La-Pe rb., et baec etiam in Herb. March.. ex et Lor., et A. linctoria La-Peyr. Hrbr , aliorumve plur., non L., maéroclada Huet; A. tenuiflora Jordan? A. rupicola Jord.; A. canescens Vis. Dalm., A. collina Salisb. Pr. ; supina Marsch. a Bieb., DC . rüpi^ . , DC. var. est internod. abbrev., ex Leleb. Ross., et A. alpina M. a Bieb., alter. var. ex eod. Ledeb.; Engl. Bot. v. 1. n. 33., Schrank Fl. Monac. t. 299., Gaer n. Fr. Sem. pl. 3. p. 89. t. 195. f. 7. fr. sem. Rubia cynanchica J. Bauh., A. minima Junz. in Gesn. Op. bot., A. arenicola Reut. Genev. ed. 2. Reichnb. Icon. C. 27. t. 1181. f. 4., et t. 1183. f. 2. canesc., Tenor. Flor. Napol. T. 3. p. 131. n. 1908. t. 110. f.a flaccid.. Guss. Pl. rar. p. 70. t. 13. f. 2., nitns.; Dietr. Fl. Bor. v. 6. n. 413., Berger Phy- tonom, p. 81. cum tab., Wight Ill. Ind. bot. t. 128. bis f. 3.. Zannich. Vnz. p. 227. t, 81., FI. cs - T. 1. t. 46., Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. 18. f. ., Tabern. Krtb. p. 433. f. 2., con. t. 151. f 2., J. n Hur pl. 3. 1. 36. p. 723. f. 2. (in quibusd, exemplr. p. err. 720.), Dal ch. P. LEE Hist. pl. Lugd. 2. 85. f. 7 tenuifloram Jord., habui a Timbal prope St. Béat ab eo lectam Varians admodum planta habitu erecto, diffuso, et prostrato, e ifloro, iis Squaibus, aut inaequalibus, corollaque tota carnea, albida, " rneo lutescente, glabra, et puberula, Quas speciei variationes 2 50°, loco pendere tur. Inter ujus speciei lusus habenda est, proeul dubio, A. multiflora La-Feyr. 333 Hist. abr. pl. Pyr. p. 62. n. 6., quam ego in plurimis Pyrenaeorum: loeis “observavi transientem in communem typum. Caeterum jam ante me hajus formae distinctionem ceu specifieam respuerant Benth. Cat. p. 62., Dufour Bouq. botq. pyr. n. 148., quorum postremus stirpium se- junetionem jam antea (1821) infirmaverat in Lettr. Palass, 2. Mont. Maud. 8. not. Haec varietas non est alpestris plantae status, ut quidam cum La-Peyrouse reputarunt, obvia mihi saepe in litore cantabrico. Ex ipso litore de Biarritz adeo imposuit Grateloup, ut ile quoque ceu peculiarem speciem consideraverit, cui nomen fecit A. rubeolae Florl. Aquit. n. 356. Item e speciminibus de Esquierry, regionis alpestris, stirpem, seu eamdem formam, triplicavit Huet no- mine 4. macrocladeae, Pl. nouv. Pyr. 1853. p. 4., ut ego ipsum montem peragrans novi, utque confirmavit sero Timbal etiam, Bull. Soc. botq. Fr, T. 11. (1864) p. LXXXIX. A. pyrenaicam L. ex Burser, a Linnaeo prope Valence agri Del- phinalis indicatam, ceu peculiarem speciem nequivit distinguere Villar, Dauph. 2. p. 315. n. 4. Haller, Wahlenberg , Link, Gaudin, Koch, - Bertoloni, Reichenbach, DC., Host, Cosson, Germain, Ledebour, de- nique Grenier, cum Godr. Fr. 2. p. 48., A. tinctoriam in peculiarem speciem receperunt (laudato Sv. bot. v. 4. t. 244.); huic, ceu varie- tatem b Galli illi attulerunt A. pyrenaicam L., et La-Peyr., quam Grenier dicit se ad Esquierry vidisse: hoc, ut specimina La-Peyrou- siana bene observata, a receptione speciei me detinent. A. cynanch., tinctor., et pyrenaeam. conjunxit Lamk. Fr. 5. p. 315. n. 954., eujus observationibus nihil officere queo. Video A. aristatam L. fil. indicatam a Willkomm, Sert, Fl. Hisp. P 68. n. 463., inter Jaca, et San Juan de la Peña, itemve a Lange cum eo Le. n. 1995; huie valde accedunt specimina e Mont-Sacon a Deville accepta, vel individua hine inde per Pyrenaeos reperienda, praesertim loeis editis, quae ceu formam A. cinanchicae considerare m me dubitavi. Ast dubito de validitate specifica ipsius Linnaeanae peciei, toloni, De Notaris, Ambrosi, Reichenbach, Neilreich Croat., cum A. aristata a Lange; ego peculiarem esse speciem, cum ot nunquah offendi, nee dari credo, quamvis sit strictim illa varietas I edd Lange sub qua adponet A. longifloram , quae indi- Satur in Pyr. Arag. l.c. , Contendit Boissier (Voy. botq. Esp. n. 805.) A. longifloram Ttalorum Una esse plantam ab Hungarica, et cum A. montana Willd. Pg i yen quam varietatem esse A. aristatae L. fil. ipse suspicatur. De ectu i ommum authenticorum , spectata misera Willdenow! phrasi ( > rt. Berol p. 151. n. 4), visa Willdenowi auctoritate, de sejur Eie speciei, ab ipsis Waldstein Kitaibel desumpta, nos eam Tf is, Berolinensibus issi italica, faci : tissimum eum planta italica, ta *Xtrieaudam Poi ici pl herbae effi- i el ures her ése relinquimus. Laudabant Catalaunici pP dor ab Herb a . larii m eontra morbos urinales, ad quem usum 2 * ^ bed T Aun . Scio s. Non ego propriis hane efficaciam observationibus confirmavi. S aar 324 tantum A. odoratam penes aliquos ceu diureticam plantam eonelamatam fuisse. Utinam planta inventu tam facilis efficace praeberet remedium! Locum Columnae, Ecphr. p. 296-7., laudatum olim a Bertoloni, Amoen. Ital. p. 337. n. 40. ad A. /ongifloram, revera sub hac specie non relatum a Guss. Syn. p. 179. n. 5., recipere sub A. cynanchica nolui, quamvis ad postremam hane speciem referant auctores plures gravissimi. Mihi potius pro 4. longiflora placet. Locus Campochiari a Columna indicatus. Hanc a Bauhinorum stirpe non separabat Moris. Hist. pl. Oxon. 3. p. 330. t. 22. f. 9. (e Columna). A. macrorhizam , Hoffm. Link Fl. Port. 2. p. 41. t. 84. ego ceu A. eynanchicae varietatem. considero. Asperula hirta (Saint Amans) Ramond Bullet. philomatq. ann. 1800, - St. Am. Bouq. Pyr. p. 194. n. 16. DC. Dub. p. 251. n. 4., Lang. Willk. 2. n. 1992. La-Peyr. Herbr. Ramd.. l.c. p. 41. p. 131. t. 9. f. 1, 2, 3.; Roem. Fl. Eur. fasc. 14. n. 1. cum tab. 9; Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. med. editior., solo calcareo. Legi in Pyr. septr. med. m.* d'Arlos sub le Casteillet l.d. Mas de Cubede, die 19. Jul. 1843., item ad rupes du Pic de Gard, die 3. Jul. 1813.; in Pyr. Arag. ad rupes de Soriza supra Anso, die 31. Jul. 1844. Habui iterum ex le Pic de Gard a Munby, ex le Pic de Ger vallis Ossau a De Girard; ex Nerpuign, Col de Saucede, et supra les Faus Bonnes a Deville. Observavi supra Gavarnie, supra Barèges, in valle d'Aure ad ejus summitates, in m.e Cagire, alibique: in Pyr. merid. Cantabr, m.* Aloña supra Oñate, in Pyr. Arag. m.* el Forat supra Sallen, a la Peña Montafiesa, in m.° Turbon, etc. summitatibus glaberrimis, ut facile hexaphyllam crederes. » Roem. cum Schult. Syst. Veget. V. 3. p. 266. n. 6.: et reapse cum hac non parum bifidus, partitionibus inaequalibus exsertis. Achenia glabra, sature fusca, laevia, sub exsiecatione corrugata. Putarunt Link, Hoffm. Fl. Po . 3. hane nostram cum A. hirsuta Desfont. esse conjungendam, quod mihi neque deseriptio suadet, nec locus in quo postrema haec vitam vivere solet. Expresse negant Roem. Sch. le. p. 267. Obs. ad n. T. Beparavit DC., qui utramque speciem bene perspectam habuit, itemve Lange eum Willk. c. n. 1993. Addamus etiam Munby, qui utramque speciem in locis natalibus vidit, legitque. Tausch A. hirtam Ad heraphyllam adducere jussisset, ejus varietatem considerans. Haud recte Bentham, Car, p. 62., speciei denominatorem Saint Amans de- 325 SECTIO 3. SHERARDIANAE DC. Asperula ms (Dodon., Turn.) Lobel., Dodon., Camer., Forsk. Dod. Lene. ed. . 577. ex Kick. Alysson Turner (G), Herbal. Colon. 1568. ex auh. Pin. p. 334. b, 2., rich citari non video: P A nno 1596. in Anglia merca aco ab Anglis A. arvensis L. fm Koch p. 359. n. 1., er ig, a n. y Moris S -e 9 5. per aud. 1. n. 327., PPer P: d. p. E. n. 1., et cum Dub. 251. s Lang. Willk. 2. n. 1990. Asp. arv Labor. Herbr. Engl. m Suppl. v, 2. n. 2792., T un. Icon. vaat t. 52., Turp. kl. med, T. 7. t. 52., Reichnb. Icon. C. 27. DEO Sabb. firt. Rom. T. 1. t. 79. Lob. Obs. p. 29, lesa t. '801. f. 2., Ug being. Ps E f ROM J. Bauh, Hist. pl. 3. 1. 35. p. 719. v. 718. f. 1., ` Moris. Hist. pl. Oxon. 3. 8. 19. p. 332. t. 22. x. (1). ©. Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. In calidior. solo p calcareo. Legi in Pyr. or., Roussillon, ad Reynes, die 26. Maj. 1843. Habui a Deville ex campis ad Arrau: observavi ad Seir, ad Toulouse, ad Bilbao, Jaca, Pamplona, etc. Variat raro corollis albis. Pereipio affinitatem ejus cum Sherardia aryensi, sed tantam cum hae similitudinem non video, quomodo papare Roth Tent. FI. Germ. 2. p. 192., Willd. Sp. pl. Tetr. P. 516. , St. Am. Fl. Agen. p. d, Roem. Schult. Syst. Veget. V. 5. p. 366. n. 5., Richard (A.) Rubiae, (1829) p. 41., Visian. Dalm. 3. ü. HA .azurea Jaub. et Spach (mox Å. orientalis Boiss. , et Hohen.) Ill. pl. orient. T. 1. (1842) t. 82. A., et A. setosa Jaub., et Spach Ibid. B., probabiliter altera alterius varietas, tam similes sunt A. cae- ruleae, ut, in Europa enatae, vix aliquis eas sejungere arbitratus fuerit. Sherardia Dillen. Sherardia arvensis (Gesneri) L. Sp. „Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. ae i f, 137. Koch p. 358., Bert. 2. p. 72., Gaud, 1. n. 335., ven Sard. 2. n, 575., DC. Pr. P. s. n ries et cum Dob. p. 251. ys Willk, 2 2 1989. det d Herbr.: Sh. umbellata anos P billenia ‘Heister, Fabric. En. pl. hrt. Helmst. ed. .9, p. 57.; S aarpus arvensis gl. -13 n. 891., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. i. t mih Gramm. of botan. p. DIST. t f. f. 190. Schk. Handb. : «D Dan. t. 439. , Dietr. FI Dict. Se. Nat 576., Fl, Batv. v. 9. t. 642., Gaertn. Fr. e pl. 10. t. f. S IM in Dillen, Cat. pl Ati. Dicotyl. t. 98., Reichnb. Icon. C. 27 p Yr Sinb. Hri, Rom- ed EA EOM E E Blair Bot. Essays p. 55. re t p 1137. f. d sai Barr. pcne t. 541. f. 1., et t. 766. ; . : J. Bauh. Hist. pl. 3. 1, 36. p. 719. v. 718. f. 3. C) Flor. Mart. Jun. Fruct. Maj. Jul. Legi in Pyr. Arag. humil. ad Hose die 20. Maj 1846. Habeo à Deville ex Bareilles Vidi plantam luxuriantem , loco umbroso degentem ad Bilbao, al paseo de los canos; item floribus albis obvenit mihi haee stirps ad Bagnacavallo , Ital. Planta senescendo rigidior fit, et pallida , magis canescens evenit antequam maturi fructus: cadant "t up Sherardiae pro novo CNN reapse pro pp fa ., et Nov. genr. pl (1718) p. 46-7., quod restituen ; set, ni auctor (caeterum insignis) plures sub illo generum diver "rum Tngessisset species, videlicet Lippiae, et Staehytarphetae. Crucianella L. Crucianella angustifolia (G. Dauhini) L. Sp. posuerat Vaillant, a, Bauh, P " houts en x Court. Co Pr. p. 145. n. 4. Rub. at. Herbr. "o soor a Wijnho mm. 2. in Dod. Pempt. Koch p. [NE OT "2. p. 1 y Moris Sard. SN 3 tein Ms Gater "Mà ?., et cum Dub. p. 252. Lang. ^ a. 1 " 9005. La-Perr. Werbe n. pl. p. iit. Cuig., ontb. Smith., et bomair. ‘Exot. bot. 2. p. 99. t. 109., rtn. Peer Sem. » Reichnb. Icon. C. 27, t. 1176. f. 2., Lamk. Ill. t. 64. ARUM Icon. rà "650. 326 Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. per region. mediterr. eum Olea, quam non raro superat, reperienda tunc locis calidior., vef calcareo. Legi in Pyr. Atax. edit. ad Escouloubre, die 12. Aug. 1843. Ob- servavi ad Pamplona, ad E ad Villanueva de Aezcoa, ad Ocha- gavia, in Pyr. orient. commun. ; ad Narbonne, et supra Quillan, ete. Viderunt in nemore Larramette prope Toulouse. Species elare patens, non sic C. monspeliaca; quamobrem non intel- ligitur asera exclamatio: « An distincta species a monspeliaca? » Fl. Atl. fe: species generatim putatur incola locorum calidiorum regionis mediterraneae: ast ubi ego eam legi ad Fontanan in Donezan locus est montanus, asper, sylvaticus, undique circumventus a montibus editis, in quibus vivunt Pinus, Abies, Fagus sylvatica: locus tamen calidus est, et solus calcareus, glareosus, ibidemve eum C. angustifolia repe- riebantur Ononis Columnae, Psoralea bituminosa, Silene italica, Helian- themum Fumana, Linum strictum, Bromus (Forasaccus N.) squarrosus, e quibus natura situs aperitur, rdiet maritima etuer) L. VE, we M a tomie . tab. aen. 16. f. 136. ka ip 3., Moris Sard. 2. n. 572., et se Dub. p. 252. n. 1., ib ril: 2. e ' 2007. La-Peyr. "iri at. f. 3., Sabb. Hort. iuri T. 2. t. 13. Pen. Lob. Advrs. p. 397., qanm ^ Clas. Hisp. p. 463-4., et Rar. P. h; 2 L5.p. 170. f. p Dod, Pempt. p.357. Tiberi: n t. 789. f. 2. J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 36. haai, Barr. Icon. t. 355 y Flor. Jun. Jul. Fruct. Jal. Aug. In litor. orient., et Catal Legi ad Escala in litore de Mongo, die 25. Jun. 1851. Observavi ad Canet, inque littore atax. inter Leucate, et la Noil. Rubia Plin., Tournef. Rubia tinctorum (Hippocr., Theophr., Dioscr., Plin.) in Officinis etiam Ruelli tempore, Albrt. Magn., Ovid., Montlb., 3p Hippocr. Vict. in p. acuts. p. 407., etc;, hos hr. Hist. pl. 1. 9. c. 14., Dioscr. l. 3. c. 150., Plin. Nat. h, l 24. c. 1 vel 56., 1. 19. c. 3., vel 12. . ote. foh , 360. n. 1., Bert. 2. p. 145 Hs 1. Gaud. 1. n. 358., pne Sard. 2. p. 296.. Dc. Pr. P. 4, p. 589. n. 11. et eum Dub. p. 247. n H ng. Willk. 2. n. 9008, R. sylvestris Friv. Herbr. Rum. ., ex Griseb.; R. tinctoria, pey r. Pr. Flor. raec. Sibthrp. C. 2. p. 34. i 441. , Mill. Dict. n. 1. t. 1. Ard. Mem p. 42. t. 7, 8.. Spach Suit. 3 , K 7i. , .m F., Esenb. Pl. offic. t. 255., Sabb. Hrt. Rom. T. 1. t. 77., Re ihn. Icon. C. 27. t. 1184. f. 1, 2., Sturm. Heft 3., Schk. Handb, t. 23. "Woodv., Hook. Med, b Camer. ?pi ol. T. 4. p. 173. t. 67. Math 920., Came win egeta "E gren Trag. St. h. p. 408. "mall Lob. Obs. p. 463. f. 2. Icon. t. h. 2. L5 p Hist. n. : 3. S. 9. p. 326, t. zu lio Dod. Pempt. p. 392. f. infr., Clus.. Rar. pl. X Flor. Jus. Jul. Fruct. labente ZEstat. Per region. mediterr. cum Olea, quam aliquando superare videtur, forte e cultura sese diffundens, ut x is Hecho, Toulouse, etc. "s i in Pyr. Navarr, sub Pamplona ad Sisur major, die 9. es BS PUE Mtr ad Narbonne, die 17. Jun. 1839. Observavi ad aca, Graus, Ayerbe, Huesca, alibiq. i Segmenta perigonalia et ~ tum quatuor, tune quinque, quo ol Ovum quidem venit in R. erratica, aut peregrina ex observatis in agro DBiterrensi (Languedoc), alibi. Corollae sunt apieulatae, apis ineurvo; oecurr i i pus mes perigonii KS neque minus variat etiam foliorum ri uorum nervu medium interdum erigat reperies, Folia ds p'anta etiam reticulato-yenosa observantur 327 Rubia erratica (Plinii) Trag. Plin. Nat. h. 1. 24. c. 11., vel 57. R. peregrina L. Sp., Koch p. 361. n. 2., Bert. 2. p. 146. n. 2, et V. 10. p. 472., Moris Sard, 2. n. 580.. Lang. Willk. 2. n. 2009. R. Sa agr., ët R, lucida, et, ut suspicor R. Requienii etiam DC. Dub. p. 247., ns. 2. 3, 4. R. peregr., R. lucid., et R. angustifolia Loisel. Gall. ed. 2. p. 116 > La-Peyr. Herbr.; R. fruticosa Berger. Bass. Pyr.; reviso ; R. tinctorum var. lucida Viv. brt. Dinegro; R. dalmaticá Scheele. ex Neilr, Engl. Bot. v. 12. n, 851., Lamk. Ill. t. 60. f. 2. angustifl.; Ard. Mem. p. 53. t. 9., Tenr. Fl. Napl. p. 39. n. 36. t. 10. Boccon., Gaert. Fr. Sem. pl. 3. p. 85. t. 195. f. 4., Reichhb. Icon. C. 27. t. 1134. f 3, 4., Zannich. Vnz. p. 228. t. 120. Zanon Istor. bot, p. 107. t. 67., Id. ex edit. Mont. p. 192. t. 145., Barr. Icon. t. 547., Bocce. Mus. piant. p. 83. t. 75., ex Barr., Camer. Epit. p. 663. vix., Moris. Hist. pl. Oxon. 3, S. 9. p. 326. t. 21. f. 2. 9| Flor. Maj. Jul. Fruct. Jul. Sept. Oct. etiam. Facilius obvenit per region. mediterr. cum Olea. Legi in Pyr. Cantabr. prope Baigorry, die 19. Jun. 1841. formam angustifoliam, quam habui quoque a Deville ex Hybarette, et ex Nistos; ypum ab eodem habeo lectum inter Pierrefitte, et Luz, ubi ipsemet vidi, ut etiam ad Pau, ad Gan, et abunde cirea Toulouse. Flores generatim pentandri, corollaeque quinquelobae, sed etiam hexandri, corollis sexlobis hine inde offenduntur. Deficere aliquando vidi stamen alterum, ut e contrario stigmata aliquoties tria percepi (ad Mane Pyr. septr. medior.. Flores tetrameri in Pyr. septr. med. rarms occurrunt. Raro foliis tam latis mihi obvia stirps, qualis sese offeeit ad Brolio Alp. italicar. maritimr. , die 7. Mart. 1857. Foliorum nervus medius tum seaber, tune laevis, sicque caulium anguli scaberrimi, aut sub-laeves. Corollarum lobi pleramque acuminato-aristati, : 'ersuasus omnino sum R. angustifoliam nil esse nisi erraticae lusum, ut dixi in Sched. crit. n. 15. In Pyrenaeis Cantabricis modo hane, modo alteram videbam formam, in unaquaque, praeter foliorum lati- tudinem, nullam aliam pereipiens differentiam. Typum specie! ibidem vidi praecipue ad Ernani, ad St. Jean de Luz; varietatem angusti- fiam ad St. Palais, ad Baigorry; reperiique etiam huc et illuc per Pyrenaeos orientales , et in Pyr, septr. med. quoque ad Pigarol, ubi quaedam sese offecerunt individua, quorum folia aliqua ad typum re- Vertebantur. Novique R. albicaulem Boiss. e Persia australi ad Kuk- ana, visam in Herbr. Ital. centr., pari modo variare latifoliam, ^ angustifoliam , tomentellam etiam ad Schiras. Reprehendo itaque Decaisne, qui, Recherchs. Anat. physiq. Garance, gen. sp. Rub. ete. (1837) P. 38., et seq., nimias, nec admittendas species recepit. Ita ut Æ. pe- terina p. 58. n. 3., R. lucida lbid. n. 4., R. Bocconi p. 59. n. 9» R. angustifolia Ibid, n. T., formae R. erraticae, e censu specierum snt revoeandae, qeu Ast de indole polymorpha hujus speciei, vel de illius varietatibus consulendi sunt in primis Bertoloni, et Moris ls. cts. Respiciendique ues Gerard, Fl. Gallo-Prov. ed. 2. mnscr., Allion. Fl. Pedem. n. P ambessed, En, pl Balear. n. 274., item Willk. Balear. n. 324., + 198.) Veronicam hederaefoliam, nonnulli Galium album in a perunt; ego potius, cum Caesalpino, primam amplecterem sententiam; 328 neque a A. erratica separare quidem vellem Alysson Plinii, Ibid. 1. 94, c. 11., vel 57., quod dieit A. tinctorum simile, ab ea tantummodo di- stinctum foliis, et ramis minoribus EI Stellatae repudiatae. Galium setaceum (Cupani) Lamk. Dict. Indicatum a La-Peyrouse in locis alpinis; nee DC. (Fr. 5. p. 261., Pr. 4. p. 598. n. 34.), neque meam obtinuit fidem. ES specimina viderit etiam in Herbr. Marchant putavit Bentham, Cat. p. 80., speciem repertam fuisse in Pyr. hispan., quod aeque denegamus. listen pyrenaeos noluerunt Mut. Fr..2. p. 87. n, 81., Gren. Godr. Fr. 2. p. 41., La-Peyrouse fidentes, ast perperam. Asperula laevigata (Cupan.) L. Mant. Dicit Villar, Dauph. 2. p. 316. accepisse se hane speciem ex agro Narbonensi a Pourret, Hoe possibile est; sed quum nec totus ager Narbonensis in Pyrenaeorum limite comprehendatur, quum e Pyrenaeorum tractu mihi haec species non innotuerit, tune eam in mea Flora comprehendere nolui, quamvis in nemore ad Vivier, prope Salvanaire ipsam degere vitam dicat Pourret, It. Crucianella latifolia (Clus.), cui C. monspeliaca L. adjungitur, in Pyrenaeis vivere, ex Michelin testatur Mut. Fr. 2. p. 91-2. n. 2. Puleram speciem, quam legi in agro florentino Italiae in Monte Pilli, et quam habui ex Capouladoux, montium Cebennensium , ab optimo Dunal, a Theobald, et a Planch., in Pyrenaeis sedulo, anxie, sed incassum quaesivi. Ord. 52. CAPRIFOLIACEAE Juss. Sub-Ordo 1. SAMBUCEAE Kunth. Sambucus Plin., Tournf. Stamina ad corollae faucem inserta, ideoque plantae corolliflorae ; sed affinitates, cum Corneis potissimum Strietissima, eas ad calyeifloras evocant. Nec dissensit Candolleus, qui tamen staminum insertionem in Globularieis summopere pensitavit. Sambucus Ebulum MNT Diosc., Plin., Colum.) L. Sp. Hippocr. UN 2. 468., Diosc. 1. 4 172 Adr hic A e n x "à Nat. h. 1. 25. c. 10. vel 71., Colum. R. ru Som eu Koc 356. n. 4., Bert. 3. e. 45. Gaud, 2. n. 724., Moria Sard; 2. n. 568., De : zt mgA Pi ig. n . 835., DC. Pr. P. 322, n .. et cum Dub. p. 2 ` Lrg Willk, Spreng. 3 TT r. Her up s. a Tes St. h. p. 797. lin, "m: aros s Marcell. e. gp ili t, Dulac. Engl. Bot. v. 7. n. 475. , Curt. F uer e V. 3. t. 62.. Schk. Hnd LR AS Rna rea Bob s. T2. E "pl. Woodv. ; x i DN Epit. p. 979., Brunf. Herbr. 3. p. 22., Fuchs. Hist. st. p. 0., le pe B.2. tL Q St h » Lonicr. Nat. h. crt. 47. C. f. intr., Lob. Obs. £ uS i. Dedi. Hist. pl. 6.1.5. | ` 549. perm PRU Tq le UE s 9, Flor. Jul. Aug. Fruet. Sept. Oet 4 Um duh in Pyr. Arag. ad Luesia, die 3. Jul. 1850. Habeo a Deville $ „Occurrit hexandra, corollis sexfidis, calycibus sexdentatis , rarius a mera, m qua saepius calyces quinquedentatos, nec quadridentatos 77^ Conspexi: percepi quidem numerum dentium calycinorum Va- 329 rationibus minus obnoxium, nam et cum corollis sexfidis calycem aliquando quinquedentatum reperi. Floribus interdum pallide roseis mihi sese officiebat, nec eos in viva planta adeo suaveolentes ae illos , vulgaris. expertus sum. Ebulum in descr casu (nec Fbulus) seiptum est a Plinio, Nat. h. l. 26. nmm vulgaris (Theophr., Dioscor, Plin., Apic.) Trag. St. h. p. 996. n. 1., Grisl. Virid., Lamk. Fr. Theophr. Hist. pl. 3. c. 13., Dioscr. 1. Plin. Nat. h. l. 16. c. 37. wi 74., 1. 24. 8. vel 35., Sank To condim. 1, 4. u^ 2. s. nigra m och ^ n . 9., Bert. 3. p. 488. n. 2., ' Gaud. 2. n. 725. Sard. 2. n. 567., DC. 4. p. 322. n. 9., et cu n Dub. p. 244. n. 2., geste “Willk. 9. n. 2067. S. d TU Poyr. Heche. s.l. s ET i Aa Gi tib. Exerc. pbytolog.; y S. montana Matth. Engl. Bot. v. 7. n. 416., Flor. Dan. t. bib. et t. 2169. (var, laciniat.); Sv. Bot. v. . Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 137. t. 97. f. 7., Schk. Handb. t. 83., Guimp. Hayn Deutschl. Hol. ae "an . 94., Lamk. Ill. t. 211., Turp. Fl. med. T. 6. t. 335., hei in Dict. Sc. Nat. Dicotvl. Atl. t. 104., Plenck. acies med. T. 3. p. ?8. T t. 229., F., N, ab Esenb. Pl, offic. 1. 264., "Reichnb- Icon. C. 92. t f. 1435. , Fl. Baty v. 6. t. 473., Nouv. Dohsi . 1. p. 245. t. 55., Woodv. Hook. Med. bot. T. 3. p. 596. t. 241., Zannich Vnz. r Bi t. 265. Duh. po Arb. 9. t. 65. a Matth., J. Bauh. Hist. pl. 1. 1. 5. p. 544. Matth. p. 1268., r. Epit, p. 975., Fuchs mA st. p. 64., Trag. St. h. b 997., Lob. Icon. 2. t. 161. f. 2., Neh pig imag. crt. fig. infi 'Eonicer. Nat. h. crt. C. f. 1., Dod. St. h. Comm. 2. p. 235., Hist. pl. (gall.) p. 256. "3 infr., Posijt: p. 845. f. 1., Hrt. odi ed. Germ. 1485. c. 346. ħ Flor. Maj. Jul. Fruct. Aug. Sep Legi in Pyr. Arag. ad Sallen, die Eo. Jul. 1850. Habeo e Tarbes | a Deville. | Vidi ad Montory flores aliquos tetrandros, tune saepius, ast no | semper, eorollam quadritidam, calycemve quadridentatum. Adest similis Giliberti observatio: « Corollas inveni eum sex et septem laciniis: tunc sex aut septem stamina; sic T adaugetur numerus segmentorum ca- lycis. » Exerc. ph tolog. Dantur revera Várietates érnctibé viridibus, et albis; hine nomen specificum communis acceptionis, frequentiorem fructuum colorem tantum exprimens, desumptum a G. Bauh. Pin. p. 456. n. 1., facile postposui; eo magis quia S. Ebulum, eostantiore suo fructuum colore saturatiore, hoe sibi potissimum nomen vindicaret. De hoc postremo libuit nobis nomen Tragi posthabere, latinumque suscipere, omnibus praestantius, etiam prae Dioscoridis Chamaeacte. : canadensis L. vix specie ab hae differt, ex Bromf. Fl. Vect. p. 229., qui plantam attente examinavit. Sambucus sylvestris Tragi! Lonicer. . i. s t. 2 p. 999-1000. fig. S. racemosa ex Anguillar., L.. Koch p us i an ipft 1. 9069. S E "d De Notrs. Hu Fl. Ligust. n. 834., DC. Dub. pm "E m : lin 2. . La-Peyr. Herb.; S. montana Du Choul (J.) Queto, D: iem (ve A hes: . qu " 437-8., . Ross. Jacq, eive a IU f. 1 Na Duham, T. 152 Icon. rar. t. 59., : : Cr t 4 Ls — 1267., Camer, Epit. p (5. Pen. Lob. "a, Pp. 1440. f. 1., Icon. t. 1029. s Lonicer. Krib. ex Üdenb. 1688. h E Maj. Jun. Fruet. Jul. Au In sylvis montan., editis. De "d in Pyr. orient. ad ej. die 20, Jul. 1831. Habeo a Ville ex Oncide, Vidi ad Roncesvalles; ibidem proxime, subtus “gueta observabat Nee, et ego quidera. : Floribus tetrameris ad uer non unica tantum vice, anl- dadverti.» 'G. Bauhinus, Pin. p. 456. n. 3., dubitavit num in hanc ca- Tet speciem S. montana Plinii, quam A percipere nequivimus. Forte S. sylvestrem Plinii ille se contulit; eam nos alibi retulimus. 330 | Tinus Plin., N. Cf. ea quae exposui in Flor. Virgil. p. 126. Temere ab Adanson, Beckmann, Sprengel, Viburnum nomen proprium plantae Virgilianum declaratum. Viburnum Matth. vix, L., Recentior. Suscipio nomen Plinianum Tini, controversiis expers. Candolleanas sectiones esse despiciendas monet Bromfield , rectis innixus observa- tionibus; Fl. Vect. p. 235.. Tinus Opulus (Varr., Columell.; Plinii?) Nob. e rust. L 1. c. 8., Colum. 1. 5. c. 6, 7., Arbor. c. 16.: Plin. Nat. h. l. 94. c. 8. vel 351 t. 3. p. 481. n. 3, Gaud. 2, n. 723., DC. Dub. p. 245. V. Oxycoccos, et V. edule Pursh.. ex Torrey, E Lonicer. Krtb. Engl. Bot. v. 5. n. 332., Sv. Bot. v. 5. n. 337., Flor. Dan. t. 66i., Schk. Handb. t. 81.. Flor. Batav. v. 6. t. 459., Schrank Flor. Monac. t. 68., Sturm Heft 27., Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 133. t. 27. f. 3., Guimp. et Hayn. Deutschl. i . 27. t. 1171. f. 8, 4., Nouv. Duham. T. 2. p. 132. t. 39. Duh xb 2 . p.1269., Camer. Epit. p. 977. Pen. Lob. Advrsr. p. 444. f. 2, 3., b. Icon. 2. t. 201. f. 2., Dod. Hist. pl. (gall c.) {i 34. f. 2., Pempt. p. 846.. Trág. St. h. p. 1002., Lonicer. pert hist. ert. 48. B, J. Bauh. Hist. pl. 1. 1. 5. p. 553., Loncr. Krtb. ex Utfenb. 1688. . f. infr. ħ Flor. Maj. Jun. Fruct. Aug. Sept. Legi in Pyr. Cantabr. ad St. Jean pied de port, die 15. Jun. 1841: in Pyr. septr. occid., inter Rabenac, et Nay, die 15. Maj. 1844; in Pyr. septr. med. valle d'Aure, ad St. Lary, die 13. Aug. 1852. Habeo a Deville ex nemore de Belabay; et ex valle de Aran ab Iserne. Ob- servavi ad Mendionde, cirea Saurat ad Meleze, in vallibus Labatsec, et de Aran, alibiq. | Folia in umbrosis nemorum magis sese extendunt, et intense vi- ridia fiunt; a sole percussa minora reperies, eorumque aliqua vel pal- lidiora, vel rubella. Nec folia reperiuntur semper adeo dentata, ut quidam ea describunt; neque omnino glabra, quum in eorum nervis praesertim manifesta sit pubescentia: foliorum lobi divaricati dici possunt; nee ego de legitimitate V. Oxycocci Pursh, Amer. septr. p. 203. n. 14., unquam persuasus fui. Stipulae ad foliorum, sive ad petiolorum basım setacea, interdum abbreviatae, desinunt in speciem glandulae, us similes, quae ad foliorum limbum occurrunt. Baccae immaturae ovato-ellipticae, colorem pallide-flavum perpulerum ostendunt; maturae fiunt subrotundae eveniunt, et rubro-splendentem colorem adipiscuntur. Corollae radiantes steriles describuntur a Bertoloni (indocto sane sermone) (anno 1837), sunt flores radiantes effoeti; qui omnes in V., seu Tino plicato japonico, cf. Sieb. ; Zuccar. Fl. Jap. p. 81. t. Bi culturae submisso tales promere solent. : um Plinii, quem aliqui ad Sambucum Ebulum deducunt, libentius huc refero; sed respuo synonyma graeca a Plinio adposita. Thraupalus Theophr. Hist. ELS e£uLitol semper obseurus manebit defectud escriptionis: Ligustrum vulgare eum vult Paulet in Stackhouse, p. 58. Prudentiores conticescunt. Tinus Lantana (Ruellii) Nob. Ruell. de Nat. stirp. l. 1. c. 125. lin 10-90 taje 2137 yb . Lantana Ls . * .. 1. c. š ; 20., cui Viburbum Virgilii. Viburnum Lanta’ Koch p. 356. n. 2. Bert. 3. p. 482. n. 2., Gaud. 2. n. 722.. DC. Dub. p. 345. n. 2.. Tang: Will S n. 0. V. Lant. La-Peyr. Herbr. 5 i., Jacq. A. å 91. V. ML, Schrank "y [ : Engl. Bot. v. 5. n. 33 . p. 21. t. e e. ed Ox Guimp. et Hayn. Deutschl. Holzg. t. 31., Relchnb. Icon. ©. 97. t 1171.. 1, 2« Pienc ral on 'E E $ p 3L. t. 2i., Fl. Bat. v. 16. t, 1241. Duh. Arbr. Arb. 9. t. 103. Matth. p. Zi A. Dol E 122., Lob. Obs. p. 591. f. 3., Icon. 2. t. 108. f. 2., J. Bauh. Hist. pl. 1% L 5. p.999. "n p p). Lugd. p. 256., Trag. St. h. p. 1007. ħ Flor. Apr. Maj. Fruct. Aug. Sept. 331 gi in Pyr. septr. med. Valle de Louron ad Bordères, secus flumen Noste, die 21. Aug. 1852, ad St. Martory Pyr. septr. medior., die 13. Jun. 1879, in Pyr. Arag. ad Jaca, die 3. Maj. 1845. Habeo a Deville ex Agos. Baecae primo e viridi lutescentes, mox rubrae eveniunt, ut denique maturae e caeruleo-nigricantes fiant. Of. et Fabric. descriptionem, En. pl. hri. Helmst. ed. 2. p. 390-1. Spiraea "Theophrasti, Hist. pl. l. 1. c. 23., et l. 6. c. 1., habita est a Dalechampio, Constantino duce, pro T. Lantana, quae sententia hotanieis non arrisit, quamvis potiorem nullus tradiderit. Tinus laurifolius (Theophr., Caton., Plinii) Borckh. Theophr. Hist. pl. 1. 1. c. 15.; Cat. Re rust. c. 8.; Plin. Nat. h. I. 15. c. 30. vel 39., I. 18. c. 10. vel H, Viburnum Tinus L., Koch p. 356. n. 1., DC. Pr. P. 4. p. 324. n. 1., et cum Dub. p. 245. 1. Lang. Willk. 2. n. 2071., Bert p. 481. n. 4., Sard. 2. n. 569. V. Tin. La-Peyr. Herbr. Rei- chnb. leon. C, 27. t. 1170. f. 2, 3., et t. 1201. fr. cym. jun., Curt. Bo n. 38.. No Duham, T. 2. p. 126. t. 97. ; Duh. Arbr. Arb. A men Clus. Hisp. p- Si., et p. $3, 84., "Rar. pl. EEL È 49., Pen. Lob. Advrsr. p. 424., Lob. Obs. p. 572. f. 1. Icon. 9. t. 142. f, 2., Dod. Pempt. p. 850., Camer. Epit. p. 6i., Tabern. Krtb' 2. p. 1364. f. 3., Icon. t. 954. f. 2. f Flor. Mart. Apr., et iterum Autumno. Fruct. adveniente Vere. In Pyr. orient. cam Olea. Legi in Pyr. Catal. contra Gerona ad Sarrià, die 28. Maj. 1851. Observavi ad Cadaques, in sylva de Canet, ad San Feliu de Guixols; ad St. Ant. de Galamus. . Haec planta est Lentago Caesalpini, De Plnts. 1. 2. c. 40., Lentag- gine Italorum, Etruscorum praecipue, quo nomine etiam T. Lantana hine inde per Italiam salutatur. Non Lantanae nomen pro genere Ordinis Verbenacearum sumi debuisset, neque specificum illud Lentaginis pro Tini (Viburni Auctor) americana specie adponendum fuisset. —— Restituenda ergo erit pro illo genere Plumieri Camara, et Vibur- num Lentago L., ab illius detectore, nec nom ex emendatione nostra, Tinus Kalmii eveniet, De Linnaeano Tino (occidentali) eollapso super- Vacaneum est dicere, quod omnes intelligunt. Sub-Ordo 2. LONICERAE VERAE R: Bt. aliisque adhibitum. Cadunt in hoe genere nomina substantiva plura, : ratione, si vis sustinenda, dum obsequium Adamo Lonicero non cur auferatur. | SECTIO 1.* XYLOSTEUM DC. Lonicera caerulea (Gesneri) L. Sp. G sem. Kock Op. bot. ed. a Schmied. P. 9. fasc. 1, p. 35. t. 7. f. n. 45. , et p. 96 2. n. u^ E ; 566. n, 9. Gaul. 9. u, 594, DC. eyr. Herbr. S. villosa Muhl., et L. velutina DC. P m Te, ex Hoo 5 a t Dumut, Cors., Spach Suit, Buff; X. villosum Bigelov., ex "m ere - LT. Pan ne Euchylia caerulea Dulc. Jacq. A. append. p. 35. t. 17., Nouv. Dubam. 1. . A. append. p. 35. p» olzg. t 37. f. infer., Bot. Mag. t. 1965., Reichnb. dem bd : € un eene 58 E Pi ws Pan. A p Ae e P da et p. 108. fig.a (ex Cius.). Hayn, Deuschl H : ^ p. m, fruct, J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 15. p. 107. f. tam, florit., et- 9. Flor. Apr, Maj. Fruct, Jul. Aug. In orient. editis, rara. 332 Legi in Pyr. orient. supra Mont-Louis ad pontem de la L lagone, die 16. Jul. 1837. Observavi in valle de Aran ad Arties, in monte Llaurenti. Auctores plures huc referunt integram Pallasi tabulam s.c. cum de- nominatione sua Lon. altaicae. Inspectio figurae superioris ostendit plantam a L. caerulea diversam, et cum L. p posset fere intermediae ^^ mime speciem distinxit, Lon. Pallasii nomine Flor. Alt, p. quamvis, recepta Gmelini prolatione a Pallas citata (Flor. "Sibir. 3. p. 131. n. 6), melius eam L. Gmelini nuneupavisset. Deinde Ledebour, Fl. Ross. 2. p. 390. n. 10., laudatam a nobis di- stinetionem compressit. Lonicera alpigena (Gesneri) L. Sp. — m— -— crt. y P4 m fig. vc Koch P: 358. n. 8., Bert. 2, p. 565. n. 8. Gaud. 2, n. n. 533., ; Quer. Fl. 2. p.154, T ang. Willk. 2, A. 901. — PL rara. P: 99. laor Herbr. : iocis alpigena Die , Xylosteum alpinum Dumnt. Cors. acq. ES . ?74., Nouv, Duham. T. Pur I^ Mill. Icon. t. 167. f. 2., Guimp. fayn. Deutschl lolzg. ri 10., Reichnb. Icon. C. 27. M 75. LDAA, ex Monpt. irreg. t. 121., a n. Fr. pl. 136. t. 27. f. 6. à. Clus. Hisp. hs . 3. sin. ic. sed Rar. ta € " d s 59. f: 2, Ang 1 ge "t extr. fruct. ; bod. f "empt. p. 412. f. 2. 2 "Bauh. Hes p 2. i 15. E ". . flor., et f. 9. fruct. Gesnr. Op. bot. ed. a S bmbd. P. 2, fasc. 1. p. 33-4. hn da, iE n. m h Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. med. orient. editior. Legi in Pyr. orient. supra Mont- Louis au Dac de Dolchera, diebus 8. Jul. 1837., et 16. Aug. 1836. Habeo a Deville ex le Pont de Seix, ex nemore de Oncide, et ex le Cirque de Trowmouse. Observavi sub le Port de Cauterets, in m.* Fsquierry, au Pic de Gard, ad Mongari, ad Setcasas, ete. Ad Salvanaire vidit eam Pourret, au Lac de Val- serre Gautier. uamae gemmarum ramiferarum non cito deciduae, supersunt interdum, e creseunt florente ramo: fiunt tunc unguem circiter longae, lineam eum dimidia, ad duas latae, spathulatae, raris pilis glanduliferis conspersae, per marginem praeeipue: hae glandulae rubieundae con- spieiuntur etiam in foliis junioribus; caeterum, si squamae ultra per- sistunt, fructificante planta marcescunt. Lonicera nigra (Gesneri) L. Sp. Op. bot. ed. a Schmied. P. 9. fasc. 1. p. 37. t. 8. n. 48. Koch 6., Bert. 2. p. 563. n. 6., Gaud. 2. n. 531., De Notrs. Reprt. FI. Ligust. n. 844. Gmel. Bad, (e n. 32. 'pC. Dub. 14 ` ^ $: Quer. Fl. Esp. 2. p. 154., Lang. Willk. 9, n. 9080. Ta-Peyr. Herbr. ; E ecu -— Addit., ex Neilr. Carp.; L. Lopes Vitm. It., Euchylia nigra Dule., Jacq. A. 4. p. p — e EL. 5 174. f. 3., Guim . Hayn. Deutsch isp, r. pl. h. 1. 4. p. 58. f. 1 , Dalech. Hist. pl. Lugd. p . $. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 5. p. 107. f. 1. h F lu Maj. Jun. ist Jul. = In Pyren. med. orient. ad sylyas edit. j egi in Pyr. or. supra Mont-Louis, au Bac de Bolchera, diebus 8. E 1831. , et 16. Aug.. 1836. Ha beo a Deville ex /'Estibe de qn servavi à la Cascade d' Enfer prope Luchon; supra Barèges au I de Gard, in valle de Aran editiore, ad Camprodon, ad Seteasas, 4s n m. Fari. ad Salvanaire obseryabat eam Pourret. sg pyrenaea (Tournf) L. Sp. Inaeceras ue AM Schol, bot., jw Sherard p. 288., et Tournf. t: betq. Hg Loisel, yox 2. p. 139. n n. 9079. , Gren. Godr. . 14., DC. Dub. 246. Lang. Elém. P Lar eyr, joe] EST. nyrenaicun Dumnt. "Cors.; Euchylia pyrenaica 1 Dale Ar apud Magn. Hrt. Monsp. p. a e 53. , Reichnb. Icon. C. 27. t. 1175. 333 f, Flor. Maj. Jul. Fruct. Jul. in Sept. In Pyr. medior., orient. rupibus ealeareis, editis potius. Legi in Pyr. septr. med. cirea le Lac d'Oo, diebus 5., et 12. Jul. 1838. Habui a Massot ex /a Font de Camps Pyr. or., a Gautier e Camps (Corbières). Observavi in Pyr. Navarr. Valle de Roncal; in Pyr. Arag. m. el Forat supra Sallen, ad Viescas, in m.* Canzias supra Fiscal, ad Bucaruelo (ut etiam in adverso latere ad Gavarnie), ad Canfranc, ad Hecho, in m.e Turbon, etc. in Pyr. Catal. al Tozal de & Salvador, (Conca de Tremp), ad Orgañia, ad Camprodon, ad Set- casas, in Monseny. Vidit Deville in Pyr. septr. med. m.* Cercéadure; alii au Col de Anéou. Supra Barèges, ego in m.® Esquierry, ad St. Béat, au Pic de Gard, au Roc St. George supra Axat., ad St. Ant. de Galamus. Frutex ramosissimus, ramis intricatis, fragilibus. Folia sub-coriacea, pallida, in pagina inferiore glauca: flores grate olentes. Corollae ma- gnitudine quidquam variae, sub regulares, luteae, pallidae, roseo-ma- culatae, extus glabrae, intus pubescentes, praecipue ad staminum filamenta, quae parumper inaequalia sunt. Anterae erectae, incumbentes. Pistilli stilus inferne praesertim pubescens, stigma capitatum, bilobum; genitalia aequilonga: baccae abeunte Junio, in Julium, aut in seram aestatem, secundum loca, maturae; pallide caeruleae, sed forte melius punicae dicendae, facile secedentes, sed non distinctae, ut a quibusdam praedicantur, Non est species simillima Z. caeruleae, ut dixit Koch, Syn. ed. 1. p. 326., ed. 2. p. 358., vel quae habitum ferme habeat L. nigrae, *t Xylostei, ut autumat Reichnb. Excurs. n. 1219.; neque intelligo quae species ex Brixia Tyr. austr. pro L. pyrenaea sumpta fuerit: «f. Pollin. Ver. n. 416., etiam, quia Zantedeschi stirpem acceperunt: ĉrte non haec nostra, quae vix e Pyrenaeis migrat. Figura a Duhamel data, Arbr. Arb. 2. p 373. n. 1. t. 110., ad- modum a naturali plantae statu abludit. Juniores rami, et folia avide txpetuntur a capris. Lonicera Xylosteum (Tragi) L. Sp. | Halimus Tragi à 5 : T h 357. n. 9. gi St. h. p. 994., ut olim adnotavit Gesner. in Tragi codice! Koch p. 9: mu Tub 5D. 964, n. T, Gaud. 2. n. 539. DC. Dub. p. $46. n. 5., Lang. Willk. 2. D. 2082., Jeambr,, , : Euchy:ia villosa Dule., Lonicera rubra Gilib. Exerc. Timb, le Llaurenti . renti p. 234. La-Pevr. Herbr.; I e Bot v. 13. n. 916., Flor. veini Sibthrp. C. 3. p. 18. t. 223., Flor. Dare na 3 E lonac, EU Dohan Arbe Avbust 1 153 t. 59. (non 54., DC.); Gaertn. Fr. T Ly Holzg. £ o° (15 Reichnb. Icon. C. 27. t. 1174. f. 1, 2, Sv. Bot. v. 9. n, S19., Guim- PER n, 47... HIM Monpt- irr, t. 190. Gesn. ^ bot. ed. a Schmied. LP. pe o p 358. f2. lcon, t, 633 - pl. (gall.) p. 548., Pempt p. 412. f. 1., he A n ai idi 1. P 106. : 995. f. 2., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 273. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. 2 h Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. Au Tod m Pyr, septr. med. valle den ad $t. Lary, die sui Psal bis Pyr. Arag. ad Jaca, die T. Maj. 1841. Habeo a Deville e Co langue près Nistos. Zola extus basi saccatae: « Baccam observo bilocularem, dig sop adnata; sed Gaertner baccam unilocular a SECTIO 2.* CAPRIFOLIUM (Juss.) DC. Lonicera Periclymenum (Dioscoridis?) L. Sp. f Dioscr. l. 4. c. 14.? Koch p. 357. n. 4., Bert. 2. p. . n. 4., Gaud. 2. n. 530. DC. Dub. p. 945. n. 4, Lang. Willk. 2. n. 2076. La-Peyr. Herbr., Euchylia verticillata Dulc. Engl. Bot. v. 12. n. 800., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. i. t. 34., Schk. Handb. t. 40., Flor. Dan. t. 908., Sv. Bot. v. 2. n. 440., Fl. Batv. v. 1. t. 23., Hayn. Term. bot. t. L 05 : i F Eu D ichnb. Icon. C. 97. t. 1172. f. 3, 4., Turp. Fl. med. T. 2. t. 116., Rivin. Monpt. irreg. t. 122. Fuchs. Hist. st. p. 646., Trag. «Bi. p. p X ^ Pempt. p. 4t1. f. 1., Camer. vat. h. ert. 910. D., Lob. Obs. p. 338. f. 1., Icon. t. 633. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 45. p. 104. f. 1., Dalech. Mist, pl. Lugd, 2. p. 1428. Flor. Jun. Aug. Fruct. abeunte Aug. Sept. Frequentior est per region. occidental. Legi in Pyr. septr. med. ad Bagneres de Luchon, die 25. Jun. 1838. Observavi ad Jouclà Pyr. sepw. auriger., ad St. Martory, ad Toulouse. : ; dini E QUE UE T Rarior est per region. mediterr., rarissima in Pyr. orient. Distributio geographica hujus speciei bene observata, in Kamtschatka quoque re- erta, sat curiosas praeberet considerationes. Haec species in Hispania australiore undique pubescit, ex Webb It. Hisp. p. 42., quem laudat Boiss. Voy. botq. Esp. n. 199. In Pyr. septr. aurigr. ad Ax, die 22. Jul. 1840, observavi, quod folia ludunt glabra, et subtus hirsuta: ea vidi hirsuta praesertim in inferiore parte ramorum, hirsutie sensim evanescente accedendo ad horum superiorem partem, et ad florum ca- pitula. Haec foliorum hirsuties, dum adsit, ita extenditur, ut folia ciliata appareant: vidi etiam aliquando aliquot raros pilos in superiore foliorum pagina, unde in eis facies minus nitida prae illa foliorum glabrorum efficiebatur. Denique occurrunt folia glabra, hirsuta, ciliata, et non, in eodem individuo. Folia floralia prae caeteris distinguebantur prae- sentia, utroque versum, pilorum glanduliferorum; istis proxima descen- vel L. Caprifolii foret: ne dicam, eum Anguillara, Sempl. p. 92., à Hypericum baceiferum retulendus.. Fateor me de hisce Patres Scientiae Lonicera implexa (Gesneri) Ait. hrt. Kew. ed. 1. Gesn. Hrt. Germ. crt, 971. b, et G 559. n. 3., . crt. 271. b, esn. Comm. 2, crt. 321. b. Koch p. 357., n. 2., Bert. 2. p. 99v. Avè Lallem, Pl. It. bor.. Germ. austr. p. 10. n. 10., Moris vi p 571., DC. PrP: Am et cum P- j i Sard. 2, n. 3g a- 5. Lang. Willk. 2. n. 2072. L. balearica DC. Fr.. et Dub. p. 245. n. 4. L. Dioscoridis D s Masi regulare 335 Opusc, p. 80. n. 4. Reichab. Ieon. C. 97. t. 1173. f. 4., Sims apud Curt. Bot. Mag. t. 640., Plene Ie. pl. med, T. 2. p. 36. t. 134.! Gesnr. Op. bot. ed. a Schmied. P. 2. fasc. 1. p. 39. (excls. syns. praet. Gesnr.) t. 11. f. n. 50.; ut ego opinor. f, Flor. Jun. Aug. Fruet. Sept. Oct. Per region. mediterr. calidior., eum Olea. Legi in Pyr. Arag. sub Ayerbe ad los Ibones, die 16. Jun. 1858, in Pyr. or., Roussillon, ad Port- Vendres, die 9. Sept. 1843. Observavi in Sobrarbe, ad Voltaga , ad Cucugnà, ad St. Ant. de Galamus, ad Prades, et ad Rià du Conflent, in agr. Narbonensi, aux Albères. Pleneki icon alii ad Z. Periclymenwm citant a qua specie reluctare mihi visum est. Varietatem sub-spinescentem Avé Lallemant, le. p. 11. sequentis specie esse voluit De Notaris, Reprt. Fl. Ligust. n. 839.: mihi haec distractio non placuit. Nescio eui inter neotericos saltem, ante me innotuerit haec species ceu hetrusea; eam detexi in m.? Pisano, die 4. Jul. 1835. Enumeratur a Micheli in Cat. pl. hrt. Flor. (p. 21. Capr. n. 3.); ef. ipsius Cat. pl. agr. Flor. mnser. Scripsit Rubieu: « Cette plante correspond. exactement à la description que Dioscoride a donnée du Periclymenum, et que Mat- thioli a designé. » Nos vero L. impleram e Graecia non novimus. Quoad Matthioli iconem, ea generali botanicorum consensu, ad L. Ca- prifolium, affertur, nec ego huie sententiae me opponere auderem. Tutius vero L. implevae mihi videtur Caprifolium rectum, perfoliatum bus et fructibus in capitulum collectis » Ponted. Anthol. 1. 3. e. 3T. . p. 251.; nec non p. 250. Caprifol. ete. (1720), dictum habitare in humi- lioribus Galliae eisalpinae montibus; a Bertoloni praetervisum est. Lonicera hetrusca (Caesalpini) Savi in Santi Viagg. Caes, De Plants, 1. 5. c. 11. p. 207 : 5 2 558. n. 2., Gaud. 2. Á s. l. 5. c, 11. p. 207. (part.) Koch p. 357. n. 3., Bert. 2. p. . , a, ^ z Moris Sard. 2, n. 570., DE. Dub. T 245. n. Z. La. Willk. 2. n. 2075., Host. P A. E e Hub. Opusc. p. 85. n. 4. L. Caprifolium St. Am. Agen. , Chaix Herbr. ex Timb.; . Dalm j . Colineir., Cost. Gatal., et forte Zetterst. Pyr. prin., aliorumve plur.; L. le. Eq. n. 1.? Caprit. german, non perfoliat. ^ p. 13. t. 1. Vivian. Libye. spec. p. 12. W^ f 0 h Flor. Maj. Jul. Fruet. Aug. Sept. Per region. mediterr., cum lea, potissimum. e ^ A Legi in Pyr. Arag., ad Sobrarbe, ad lAinsa, die 2. Jul. 1845; ad yerbe, die 23. Jun. 1858, ad Huesca, die 8. Jun. 1850.; in Pyr. or., Md Roussillon, sub Oms, secus Riu Cerda, die 23. Maj. 1843. serm St. Just sub Fiscal, et forte eadem est, quae subit ad orla.. p ise ad Toulouse , eamque prope Orthez a Magret observavi, itemve 0owurnay. SU. tal Stilus constanter glaber est; stigma hirsutum descripsit Viviam, que d inque aliis Pyrenaeorum ob- ut sti : A stigma sub-hirsutum offerant. Occurrit frequenter in Sobra ` 336 L. Caprifolio, ast ejus legitimitatem ulterius discutiendam esse duco. Legi ad l4insa specimina, quae facie, et floribus purpurascentibus ad L. Caprifolium retulissem, ni obstarent florum capitula pedunculata, et folia in pagina inferiore fere omnia hirsuta. Pubescentia tamen caulium, et foliorum deest interdum in eodem loco, et L. hetruscam in Sardinia constanter glaberrima reperiri testatur Moris, ut in Dal- matia et Istria folia plerumque glabra vidit Reichnb. Germ. exeurs. n. 1221. Item L. cyrenaica Visiani, a Moris, et a Cosson synonymon hetruscae declarata (cujus revera figura, a me quoque s.c., non adeo felix est) jugiter glabra deseribitur a Prof. Genuensi, talemque stirpem egomet observavi ad Berga, ad Ayerbe, alibique. Est etiam Lonicera, sive Xylosteum asperifolium Decaisne varians folis subtus tomentosis, aut glabris; cf. Decaisn. apud Jaequm. pl. rar. Indor. p. 77.; et videas, quae ad L. Periclymenum exposuimus. Corollarum pubescentia exterior variabilis quidem et ipsa est, ut mihi demonstrarunt observationes ad Ayerbe factae. Denique L. hetrusca Savi, et Santi, nequidem ut varietatem L. Caprifolii considerarunt Bory Chaub. Fl. Morée p. 12., Pélop. p. 15. n. 366., pro qua specie bene multi susceperunt, dum alii, Poiret, Gaudin, ex hoe Bluff et Fin- gerhuth, de illius legitimitate haesitarunt. Non video ab ullo solutam fuisse quaestionem a Balbis suseitatam, Mise. bot. alt. p. 10., de quadam Lonicera a Chaix sub L. Pericly- meno (nee Caprifolio) indigitata. Eam ego progredi enitar: terminabunt autoptae ex Vapinei, et la Roche. Chaix apud Villar Dauph. 1. p. 369. n. 2. dat diagnosim de L. Periclymeno a se putata, supra citata loca incolente, inde et de Caprifolio, quam a Danthoine acceptam ad Gap deesse dicit. Prior, e characteribus datis, mihi est L. hetrusca, quae reapse ad Gap provenit, monente Timbal; latet ista in Chaix Her bario sub nomine Z. Caprifoli. Nihilo tamen secius, si hoc Herba- rium ad nos integrum, et probe revisum pervenisset, stare debuisset L. Caprifolium a Danthoine missa, et planta a Chaix collecta cum nomine L. Perichymeni. Suspicor nomen L. Caprifolii a Chaix prius inditum fuisse, mox viso Danthoine specimine, de vera L. Caprifolio sententiam suam mutavisse, et in eam Gouani (Hrt. Monspel. p. 101. n. 2.) incidisse de Z. Periclymeno, apud Villar ls.c., priorem denomi- nationem in Herbario ineuriosus relinquens, vel.quia de re non gatis persuasus erat: denique L. hetruscam fuisse prae manibus Chaix, eg? facile inducor Caprifoliacea repudiata. a Lonicera Caprifolium (Mater sylvar. Scribn. Larg. 129.) L. Sp. entham, Noulet; et ego ZL, Caprifol. in Pyrenaeorum regione non msi lippis et tonsoribus hodie notum est. Item de aliis ejusdem bo Wir renaeno seriptoribus contigisse experti non dubitamus. Lange 2 MR dt p. 932. Obs.) per totam Hispaniam ZL. Caprifolium pe ues nt. xoptatam speciem attente inquisivi, nunquam per ies pontaneam offendi, hodie etiam in hortis neglectam. 331 Ordo 53. CORNEAE DC. Cornus Virgil, Lucret., Columell, Plin., Tournef. Cornus sylvestris (Theophrasti, Plinii) Lonicer., Ryff, et Egenolph. in Dioscoride. Theophr. Hist. HA l. m £ 6. Plin. Nat. h. c. 95, vel 43. alibiq. C. sanguinea L. Sp., K ar .. 81. n. L, Bert. 2. . Gaud. 1. n. sio A Moris "Sard. 2. n. 566., eoe C. A.) Psi ; (t) n. velin Mém. Acad. h Se Si. uE - 1846) p. 199., et p. 215.. DC. p. p. 272., E 5, eb cum Dub. p. 244. n. 2. ng. Labore: wp s latifolia Com; De Bra "x C. Pr., est ex Ledeb. Ross. C, malanocaroa SE Lager. Eagl. 249., . Dan. t. ea - qu — . 235., Flor. d P 12. t Gaertn, Fr, Sem pl p. s .99. t. t. 2, Sturm, Heft. 52. Duh, An br. Arb. i. t. 75. a Matth. Matth. p. 260., Camer. Epit. p 159. Dod. Hist. pl. Lo) foo p. 509. f mpt. p. "sd f. infer., Lob. Obs. p. 092, f 1., jn 9.6 105 1. 25 Trag. St ud. Nat. h. ert. 43. D. f. 2., Krtb. ex Utfenb. 1688, p. 54. f. 2. ħ Flor. Maj. un., aliquando iterum ineunte Autumno. Fruet. sera Æstat. in Autum Legi in Pyr. (ees ad Sobrarbe, ad los Mulines sub San Victorian, die 9. Sept. 1850. Habeo a Deville e Tarbes. Drupae maturae, atro-sanguineae; pulpa sanguinea, senio virescens. Cymam Eom ab Erysiphe tortili Link, Tulasn. (E. Corni Duby) vidi ad Loarre Pyr. Arag., vere 1858. Variotátoi duas memorat Timbal, Mass. Arbas p. 94-5. : Cornus Homerica (Homer., Theophr., Dioser., Virgil., Plin., etc.) Nob. 3 jig TE. 172., Vir, " M c Odis v. 242., Theophr. Hist. pl. l. 3. e. 42., Dioscr. l irg ANE ZEn. 649. za " Nat. h. 1. 16. c.a. es «Lis. 6. mas. - Dod. € beil, p Turn hui £ a Neotericor.. Koch p. 394. n. 2,, Bert. p. 195. ` DG. D Dub. p. 244. mascula Aliis, 8t, asc. La- ^ Herbr.; ; A iaat ipm. Enchr. dot Mire d p p rocar n iari Flo. ' Graec. Sibthrp. C. 2. p. 41. D "oL Lsink. M t. 4 FL. es gà z epigr nel. T 1. t. 28., Gui mp. et Hayn. RAN Izg. t. 2 Maya: Term. bot .f.6 vorn ES * "Eds C04. Schk. Handb. t. 24., Tun ia Diet. Sc. Nat. Dicot, A. t. 108. Matth. p. 299. Bes ii P. 158., Tabern. Krib. LU 1489. [ANCUS (icon. desidr.); Dod. m T (gal ) y empt. p. 802. Lob. Obs. p. 59i. , Icon. 2. . f. 1., Clus. Rar. ES f Flor. Mart. Apr. Fruct. Sept. Rara arbor, in humilior. tantum Mo p. ad Vic, Dulac Hauts. Pyrs. n. 1184., a la Trancada d Am- sa Pyr. or. ex Coder. e Z Dubitavi num recte ab hae sejungeretur C. officinalis e Japonia: Wécarini apud Siebold Fl. Japn. p. 100. n. 50. eum tab. Ord. 54. ARALIACEAE Juss. Hedera Virgil., L, i Ib. irt, b ta a Helix (Theophr., Dioscor., es Plin., Virgil.) Ovid. Monta otanogr, Ind. (1660) p. 44., "moe lin. Nat. h. l. w " Wen f (IBS. Di 1. 9. e. 240. (nigr., et Hel); Plin. DCN vd , Cat. Re rust. e. ^e i Wire (p Diurib, des. sf. FI. " uis koc 1k 6 aud. ^ oris Sard. 2. prs des... DC. Dub. 2 uc 18. n. » Vi LE . S: 7E: PES "t 1 Exerc. phyt. p MLB urt, Fl. EET. Se chk. Handb. t. 49., Schrank Fl. Monac. t. 297., Sv. Bot. v. 9. tv. v. 8. t. 588., Dietr. : P. 20. t Gaertn. x Sem. pl. p. 130. t. 26. f. 9., " Batv. No > Tarp, Flor. NN Bol. : ; 185. Plenck Ic. pL ml P- uo t. 4i, f. 315, 319. -p 6 f E ouv. am. m Hi 84., das euts F chs. Hist. st. * 49. im 625. , Camer. Epit. p. 146., et e. T Me 397. Èi REGE D Ta ^u 5 = »5 w A : ge © 1 m up 5 : 398-9., m Arbr. arb. 1 ., Icon. 614, f 135,8 h. p. 804., ent Herbr. 2. p. 6-7., P. Obs. p. i i Pempt. p. 413. f. 1, 2., J. Bauh. Hist. pl. 2. l. 19. p- rm 338 ħ Flor. Autumn. Fruct. per Hyemem et Vere ineunte, nec inse- quente aestate, ut autumat Holandr. Fl. Mosell. ed. 2. p. 333., vel anno sequente, ut ferunt Wimm. Grab. Fl. Siles. n. 338. ,gi in Pyr. Arag. Sobrarbe, ad l'Ainsa; ad Benavarre, diebus 13. Sept. 1850, et 19. Apr. 1851. Habeo a Deville e Tarbes. Stationem in sylvis, ad sepes, etc. a DC. Duby datam non reci- pimus, et certe ad sepes communiter non provenit, majores arbores, nec arbusta exposcens, ut suam degere possit vitam: cf. Virg. Culex y. 1 « Arctius ..... Hedera procera attingitur Ilex ». Hon. Epod. Od. 15. v. 5. Notandus fuisset Roth declarans baccam semper di-, aut trispermam, Tent. Fl. Germ. 2. P. 1. p. 278. Et Baccae triloculares sunt, in quovis loculo unicum reperio semen, sic Pieri, della Corcires. Flor. Cent. (Corfù 1838) p. 34. not., contra communem botanicorum effatum. Smith, in Engl. Bot., re, ut puto, non attente inspecta, dicit baccam pentaspermam, ut in Fl. Br. dixerat; sed Sowerby, in tabula adnexa, accam, e natura desumtam, trispermam delineavit. In Engl. FI. Arrang. Br. pl. ed. T. T. 1. p. 138. Bulliard baccam trilocularem, trispermam delineavit; Loiseleur Deslongechamp in Nouv. Duhamel Aragon. , die 23. Jun. 1858., alibique in Pyrenaeis: ad Bononiam, Italiae semina duo matura reperii, tertio evidenter abortivo; duo a go ame j saepius quatuor, in praedio meo ad Bagnacavallo , die 30. an. : . 252. Dari accam quadrangularem , quinquelocularem vix credo: sic eam describit Bromfield Fl. Vect. p 229. Ludit similiter Mouroucea violacea Aubl., Gui. Fr. p. 143., ovarium ferens triloeulare , de maturo fructu capsulam biloeularem ostendens. Notum omnibus Hippocastanum vulgare capsulae loculos plerumque monospermos porrigens, nec dispermos, ut ex ovarii inspectione conjicie- batur. Abortat quandoque unum, aut alterum semen in bacca Ligustri. 339 Vulgatius occurrit perpetuale exemplum a Quercu desumptum, de quo, ut recentissimum scriptorem citem, cf. Parlatore Fl. Ital. 4. p. 115.5 videas quoque ea quae explanantur sub Ozymyrsine. Obliterantur etiam loeuli in nonnullis Palmarum fructibus, ita ut a tribus, ut generatim in germine inspiciuntur, duo, aut unieus tantum loculus feliciter eductus, et semine onustus reperiatur, sieut observatum est in Chamaedorea, Caryota, Livistona, aliisque. De Hedera vero, excessere Le Maout, et Decaisne describentes ovarium penta-decem-loculare, stilos quinque, vel decem, Fl. Jards. Champs p. 3881., quod a quibusdam, cum DO. Pr., Hooker, et Arn. Br. Fl. repetitum videmus. Nomen Helicis ceu specifieum laudari-nequit, quia eo plantam hu- milem, sterilem, ceu speciem diversam a florente, et à fructificante, designare voluerunt, eum Dioscoride, et Plinio, Fucbsius, Matthioli, Lobelius, Dodonaeus, Castor Durant, etc. H. arboream, et H. nigram non male antiquorum aliqui dixerunt, sed perperam plantam sterilem, ii quoque sub alio nomine, veluti spe- cifico, significarunt. Caruit hoc vitio Castelli in Hort. Messanensi (1640) p. 39. Opportune supervenit Morison eos laudans, qui sterilem, ut lloridam plantam unam eamdemque esse speciem existimarunt. os eum Bartling, et DC. in Duby Gall. P. 2. (1830), inque rr, "faventibus Brongniart, Wimmer, Le Maout Deesn., aliisque ad Ara- iaceas sistimus. Nulla Caprifoliacearum species tantam habitus similitu- dinem offert cum Moschatellina, quantam exhibet Panax quinquefolium. 1 sine necessitate, "cid Buxbaum, Gilibert, Moench, Hoppe, Ruprecht, Cordi nomen 9snentia tantillum mutata; quod Linnaeo quomodo pro specifico, nec Pro generico placuerit sane non intelligitur. Moschatellina fumariaefolia (Tragi) Gilib. C d St. h 707 i i : to, sed herbula sat bene Zf3B. Nt. h. p. . n. 2. sin. flz., nomine nequidem absolute declarato, se ripta. Gilib. FL. Lith, inchoat. (1935) illustr. p. 13. n. 356. et Exere, phytolog, (1792) p. 77; n. E Teos Ilina L., Koc vel apud Uster De : i hat lect, O : : .918. n. 56. Adoxa SARE - : [moe e Mery 2. (i786) p p 212. et P. 2? p. 1029, (ubi ad meny " FE oct. 2 c i * L 53.. 78. Moschatella Cord , Gesn., Rupi ic.; oschata Dule. Engl. Bot. v. 7. n. , Gesn., Rupr, Fl. Iugric.; A. mos 435., or. à A Bot. v. 7T. n. a Qm y 9. E T So Hc px qu RU ; fasc. 1. t, 6., -| i I qom 4. cum tabs., Dietr. Fl. Bor. Y gm go , -. í " r. 5em. n » e de We sabb. * om. Prijs k EY : p. 293. rt - 5s. T i r ^il P : "e P. 300. Ran. minim. f. 1., leon. e SL. n Hist, pj. Qu oona f. 9. J. Bauh. Hist. pl. 3, l. 26. p. 206., Cord. Hist. pl. crt. 172, b, £ 1., : * PXon. 2. S. 4. p. 438, t. 28. f. n. 14. med. edit. pe, Fl t n Mon- FI : : Pyr. Be Mart. Apr., Maj. Fruct. Jun. Jul. In Eyr | A Pyr. med, indicat Benth. Cat. p. 90: ad Gazost pet Mar P. 413., referente etiam Dulac, Hauts. Pyr. n. 1 e J y faldas de los Pirineos, Colmeir. Cat. pl. Catal. p. tt 340 Adnotare tamen liceat, locis admodum pro ea propitiis, me eam nullibi vidisse, neque, quantum seio, reperierunt Boileau, Munby, Timbal, Galant, Deville, Darraq, Gaston-Sacaze, Bordére alique mihi bene noti, et diligentissimi. Ord. 55. UMBELLIFERAE (Cord. Caes.) Juss. Spreng. apud Roem., et Sehult. Syst. Veget. V. 6. Plures veterum hoe vocabulo usi sunt ad Ordinis species desi- gnandas; Clusius, Pann. A. p. 689., Rar. pl. h, 2. 1l. 6. p. 191., Da- lechamp. Hist. pl. Ludg. l. 6. p. 688., G. Bauh. Pin. p. 146., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 27. p. 1. (P. 2.) vel. Prodr. (1619) p. 81. Caesalpinus utitur vocabulo Umbella; sed plantas hujus Ordinis Ferulaceas (cum Cordo) dieit. Et forte primus Cordus Valr., Annot. in Dioscor. l. 3. es. 61, 76, 81., et 91. (Argentor. 1561); ubi ego animadverti ipsum scripsisse: « Omnes Umbelliferae plantae ab hac Ferula (cap. 219 Ferulaceae dicuntur » ert. 56 vers. Dicimus tamen hune Jussieu Or- dinem, quia nonnullas plantarum species ad hane familiam reapse spectantes, ei non adjunxerunt veteres illi scriptores, vel quasdam alienas reapse stirpes eum illis comprehenderunt, Cf. Tausch Umbelli- ferar. disquisitio, in Flora 1834. ns. 2 ; vel Brong. Guill. Ann. Sc. Nat. París, Ser. 2. T. 1. (1835) p. 41-8., Jochmann de Umbellifer. struetur. et evolut. (Breslau 1855), eujus aliqua ibidem desumpta retulit Bull. Soc. botg. Fr. T. 3. (1856) p. 191-3. De Ordine strenue disseruit Treviranus, Symb. phytol. (1831) ps. 1-52. e inconstantia, vel numero involuerorum, involucellorumve vario in Umbelliferis dixerat jam Heister cum Goeckelio in Dissert. de Meth. pl. Linn. p. 44. Species quasdam monocotyledoneas observavit Trevi- ranus, aliaque non minoris momenti percepit. Plures species potius polygamo-monoicae , quam hermaphroditae sunt, quum ferant flores in disco aut omnes, vel ferme omnes masculos; cf. Leysseri observationes in Flora Halensi ed, 2. (1183) de Sanicula officinarum, Torili neglecta, Lacellia latifolia, ae L. pruthenica, denique Cnidio pratensi, 9 , 93 Sub-Ordo 1. ORTHOSPERMAE DC., Koch. Trib. 1* HYDROCOTYLEAE Spr. DC. Koch. Hydrocotyle Tournf. : i Mrs du Mm (Dodonaei) Tournf. Elem. bot. p. 278., Inst. p qe: h. Cominent, 1553, p. 401. Koch p. 307., Bert. 3. p. 115. n. 4., Gand. 2. n. 620., DC. Pr. ELM H Bot 2., Sprenz. apud Roem. Sch. Syst. Vegt. V. 6. p. 244. n. 1. Hydrocotyle La-Peyr. Herbr. Get 4. T O AE n T51., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 3. t. 57., Flor. Dan. t. 90., Schk Hanab. t. 59., 3aud. Helv. 2. t. 3. fr., Richard (L. Cl.) Monogr. Hydroc. p. 35. n. 1. t f. i. et t. 52. f., Koch Rei or 6 , Diei V. E n. 694. , I 62 c DS ES 4s 3 . Gi. 65. Fl. Bor. v Lamk. Ill 188, f. 1., EL Baiv, w: 1. Te fid qu C. 3t. t. 1842. f. 1., Sabb, Hort. Rom. T. 6 t. 19. vix bon. Dod. Hist. pl. (gall.) p- ». | Ee De 139. EN, Lob. Obs. p. 209. f. 4, Icon. t. 387. f. í., Lindern Brt, kisat p. 300. & 12. 9I E lor. Jun. Aug. Fruct. Sept. Oct. Extra Cantabriam rarissima. Legi in Pyr. Cantabr. maritim. sub Bilbao , ad Algortha, die 1. Aug. 1857. Observavi prope St. Jean de Luz; ad le Lac de Lourde. 341 Lobeli opinionem (Obs.), dubitanter emissam, de hae suscipienda planta pro Callitriche Plinii, jure merito derelietam , et oblitam, ceu bonam, et absolutam suscepit Jussieu (A. L.) in Dict. Se. Nat. T. 6. (Paris 1817) Suppl. p. 46. Trib. 2^ SANICULEAE Koch, DC. Sanicula Brunf., Tournef. Sanicula officinarum (Herbarior. ex Brunfelsio) G. Bauh. Basil. p. 90., Pin. p. 319. Brunf. Herbr. 1. p. 80-1. Hieron. Braunschw; Distillrbuch 1. fol. 107.3, ex Spreng. (1900) S. europaea L., Koch p. 308., Bert. 3. p. 121., Gaud. 2, n. 619., Moris Sard. 2, n. 495., Spreng. apud yst. Veget. V. 6. p. 339. n. 1., DC. Pr. P. 4. p. 84. n. 1., et eum Dub. p. 242. S. europ, La-Peyr. Herbr.; S. capensis, Eklon, et Zeyh, secund. Steudel in pl. Schimp. Abyss. ex Richard A. Tentam. Fl. Abyss. ; S. officinalis Gouan Hrt. Monspel.; S. tnlobata Gilib. Exerc. phyt. Engl. Bot. v. 2, n. 98,, Flor. Dan. t. 283.. Schk. Haadb. t. 6D., Sv. Bot. v. 4. n. 245., Bull. Herb. Fr. t. 267., Schrank Fl. Monac. t. 169., Dietr. . ., Gaud. Helv. 2. t, 3. fr., Sabb. Hrt. Rom. T. 6. t. 15., 5. t. 100. Hoffm. Umbell. p. 67. t. f. f, i. anal., Reichnb. Icon. C. 31. t. 1847. f.i. Plenck Ie. pl. med, T. 2. p. 64. t. 174. Rivi f FI. Ba En. Camer, Epit. p. 763., Fuchs. Hist. st. p. 671., Trag. St. h. ; pe. hyth. ed. Neapol. p. 71-2., ed. Floren . t. 16., * t, Lonier. Nat. h. crt, 217. A., Dorsten. Boto. crt. 405. A-B. 9| Flor. Maj. Jul. Fruct. Jul. Aug. Legi in Pyr. Arag. m.e Bal supra Luesia, die 2. Jul. 1850. Habeo a Deville ex Labassère. ; Brunfels notandam sententiam refert Pandulfi Collinutii de Sant- ow in Le, p. 81., et revera de Sanicula offcinarum potius quam de otentillae specie Collinutium loquutum fuisse crederes. De ea quoque sermonem habuisse existimo Hermolaum Barbarum in libro 4. su ^m Sanicula. Non dubito quin Herbolarii olim hane stirpem osten- verint. Dioscoridis, et Plinii loea a quibusdam relata, ego longe remotioris loci existimo: eorum vero Alisma vix respuerem. Astrantia Moris., Tournf. Gay Er Hent. in Ann. Sc. Nat. P 5 ; y Eryng. Hept. ai . Sa . B. T . 9. 1848. P. 152. Astrantia minor (G. Bauhini) L. Sp. - Bauh. Prodr 97 $ ZU Boccon.) Spreng. ls.c. n. 34 a X. 2, Quer, P) s ng. l.s.c. p, 343. n. 3., DC. Pr. P. 4. p. 86. n. t. {i R 99 t - Fl. Esp. 3. p. 166. La-Peyr. Herbr. Gaud. ad l.c. t. 3. fr., Sturm UE : 191. f. 2. P Wa ba. HE Cg at owl Exot. bot. ke ad p. a LT y Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. med. orient. edit. 18 egi in Pyr. septr. med. ad le Port de Venasques, die 9. Aug. 98; in ie 28. Jul. 18 Devil 25 Us Pi ex LEstibe de Luz; ex Costabona Pyr. or. a Massot, Ex le uo o paucifloram Macon) Bert. Am., et Flor. varietatem A. minoris voluit. Illam pos- plu > dono datam ab optimo Bertoloni J., et pro distincta RET Italie aliis existimo, Stirpem recognovit etiam omano , gs T 0 conl (1820) p. 21.: detrectavit eam Brignole in hujus mi Deae exemplari, quod ab auctore dono habuerat, nune penes me 342 Astrantia major (Plinii? Fuchsii) L. Sp ; Ue alter. Plin. Mai b. IL 95.6. 10, vel n den Hist. st. p. 670. Koch p. 309. n, 4., ws . p. 124. n. 1., Gaud. . 621. Gmel. a Als. 390., Spreng. Iss p. 341. n ^h «4.» n. 4., et ei Dub. p. 242. quete erbe. A. nigra Lob. ; À, bavarica F. Schultz var. alpestr ri. A. alpina Dion. St Senee. » Erici Reichnb. (non Bartl.) ex Vis. Deis. Suppl. Schk. Ha Er t. = Sc d vine Le. t. 140., Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 78. t. 20. f. 2., Lamk. Ill. t. 191. m Heft 29. QB-149, W.W.R. . offic, t. : n <3. 4 : Piehnb. . C. 31. t. 1843 t. : Sowerb. Exot . Bot 2. p. 33. t. 76.. Rivin. Pentp. ir rreg. t. 68.. Sabb. Hort, Ror 87. Gesn. Dp. bot. ed. a Sie tab. lign. 4. H 34., dum Icon. ed. I t. 385., Dod. Hist. ps (gall ) p. 236. f. 1., Dod, Pempt. p. 387., Lob. Obs. . 388. ; St. h. Comm. 2. p. 293. a L^ is Jul. root. ce Sept. n Pyr. orient. Valle D: die 25. Jul. 1836. Habeo a Devils ex viciniis des Eau» Bonnes Eryngium Nicand., Colum, Tournf; Delaroche Eryng. h. hist. (1808); "s Eryng. Hept. in Ann. Sc. Nat. Par. Ser. 3. T. 9. (1848) p. 150. Ó— vulgare ise Dioser.?, Nieand., Plin.) Dod. (gall), Camer. Hrt., J. Bau , Grisl. Ray, Zann ich. Theophr. Hist. pl. 1.6. c 1., Dioser. 1. 3. c. 91.7, I aes Ther. v. 645., et 849., et Hp Lege Nat. h. 90. c, vel 22,, 1. 22. c. 7. vel 8. beer. Id. 24. v. 88., Plutarc. Symp. Tic 2t43 E 3 pestre Dod, Pe pt., L., Koch p. 309. n. 1., Bert. 3. p. 1 L n, 7., Gaud. 9. n. 617 j Wwe ard. P n. 496., De Notrs. Reprt. Flor. Ligust. n. 723., Delar. p. 92, i 15 " Spreng. k k ^, p. 932. n. 40., DC, Pr. P. 4. p. 88, n. 1., et cum Dub, p. 243. n. t. E. camp. La-Pey Herbr.; E. virens Link in iust 9., ex Boiss, Pl. Aucher. 3, (1844); ab Heldr. Ceph. confir.; E. Hie Caes alp. ; E. montanum Matth., E, mediterraneum Ger, Emac. Park, Theatr. ?ngl, Bot. v. 1. n. 07., Fl. Bn. t , Schk. Handb t. 59., p. 95. t. 155., Trattin. Archiv. fasc 208. cum tabs., Reichnb. Icon C t. 1852., Dietr. Fl. Bor. v. 9. t. 583., Plenck Ic. pl. med t . Sav. Mat. m ch 815 v f . 4.' 995, i bs pl. p. (£1, BL Batv. v. 10. t. 772., Sabb., H^rt. Rom. T. 6. t. 16. Matth. p. 679., ems Epit. p. 447., Fuchs. Hist. st. p. 296., Trag. St. h. p. 871.. Lob. Obs. p. 490. E 2., Icon. 2. t. 22. f, 1., Dod. Pempt. p. 730. f. 2. Cius. Rar. pl. h. 2. l. 5. p. 157., J. BUM. Hist. pl. 8. |. 95. p. 85. Egenolph. Herbr. imag. crt. 17. b, f. supr. inter. Lonicr. Nat. h. crt. 77. C., Dorsten. Bot. crt. 158. 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Legi in Pyr. Catal. ad Camprodon, et ad Rosas, diebus 20. Jul., et D. Sept. 6 Color herbae pallens, sub-lutescens. Vellem meum comparare cum speciminibus Europae septentrionalis! Specificam campestris denominationem hodie cum Linnaeo praelatam, potioribus jam extantibus, postpos ui, quia fortuita species in campis provenit, e montium declivitatibus in incultis, et ad vias generatim reperienda , haec vulgaris species. Fertur apud Hispanos planta con- Eryngium Tournefortii! Nob. Er. montn. amethystin. radit (Elem. bot 8.); Tou : rnf. Topogr. (excel. G, Bauh. Pin.) Er m aa c1 Em. Da dad 7. n. 3., nec biais: E. Bour M gone. eer Gall. ed. 2. M hi.) Spend. 14.5 dur Sn 2 S et cum Dub. p. n. 2., Delar. Er n. 2. (excl. syn. Den E De D EX E. oap rape St. ns ouq. Pyr. ete. p. 303. n. 48., et rud a rbr., cum E. plano La-Peyr. H 1 , € l. autps. (Llaurenti). Gouan lll. p. 7. t. 3., Trattin pow fasc. Ts rot ium e n Poart. i 9; Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. In editis. Legi in Pyr. Cantabr. ad Haosta retro Behorleghuy , die 8. Aug. 1841; in Pyr. or. Valle d'Eynes, et ad Mont-Louis, diebus 8. Aug. 1836., et 10. Aug. .1837. 343 E. alpinum La-Peyr. dolose in Herbr., inque opere citato n. 2. eum Vahliana phrasi a La-Peyrouse relatum, revera est E. alpinum, perperam ad nostram speciem relatum a DC. Pr. Non est species mere pyrenaea, ut dixit DC. Pr., quum in Hispania longe lateque se extendat; cf. ipsum Delaroche, et Boiss. Voy. botg. Esp. n. 695., Graells Indic. pl. ete. Madrid (1854) p. 18. Primus speciei auctor decernitur Tournefort ; quapropter mirati sumus dum in Fée sententiam indieimus, Plinii edit. Panck. T. 9. p. 161., dicentis Dalechampium pro Tragacantha, vel Spina alba su- scepisse E. Bourgati. Planta, cui se retulit Dalechampius, Hist. pl. Lugd. 2. p. 1462., est E. spina alba Vill. Dauph., a Willdenow , Sp. pl. Pentandr. p. 1360. n. 11., perperam exportatum ad Er. Bourgati: patet ergo quae fuerit fons erroris penes Fée; satisque liquet qua duetus ratione specificam plantae denominationem immutavi. Eryngium maritimum Dioscorid.?, Plinii) Gesn. Hrt., G. Bauh. Pin., Cupan. hrt. Cath., L. Sp. Dioscr. 1. 3. c. 10.? Plin. Nat. 1. 22. c. 7. vel 8. Koch p. 309. n. 3., Bert. 3. p. 108. n. 5., Moris Sard. 2. n. 497., Spreng. l.c. p. 322. n. 18. (excl. var.e); Delar. Er. p. 35. n. 16., DC. Dub. p. 243. it iam. E j n. 5. La-Peyr. Herbr.; E. marinum Matth., italice etiam V a a 209. cum tab., Dietr, Fl. Bor. v. 10. n. 655., Turp. in Dic. Sc. Nat. Dicot. Atl. t. 112.. Reichnb. Icon. C. 31. t. 1849., Sabb.. Hrt. Rom. T. 6. t. 17., Woodv. et Hook. Med. bot. V. 1. p Zannich. pes A 95. t. 94. Matth. p. 680.) (ed. 1554. p. 327. lin. 18. sin. fig.); Donat. S 2 12b , empl. p. 4i. Lob. Obs. p. 490. f. 1., Icon. 2. t. 21. f. 2., Moris. Hist, pl. Oxon. 3. S. 7. p. 165. t. 36. f. 6. Dod. Pempt. p. 7:0. f. 1., Clus. Rar. pl. h. 2. 1. 5. p. 159. f. 2. J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 25. p. 86., Gamer. Epit. p. 448. der 9| Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. In arenis maritimis, Legi in Pyr. or. ad Bagnouls sur mer, die T. Sept. 1843, Obser- vavi ad Fontarabia, San Sebastiano, Orio. Plantam in extremis suis partibus caesiam conspexi ad Rosas, die 28. Sept. 1855.; vidi etiam interdum totam caerulescentem , facili in hoc genere colore. Qui attente hane speciem observarunt expedite perennem esse cognoverunt: cf. Sm. Fl. Brit., et Engl. Fl. 2. p. 35. n. 1., DC. Physiolog. Végét. p. 1017. Et perennem eam declararunt Zannichelli, Allioni, Sprengel, Des- fontaines, Schkuhr, Brotero, Walter, Wulfen, Babington, Schousboe, Delaroche, Savi, Link, Hoffmansegg, Bertoloni, Gussone, Hooker, Moris, Bromfield, Babington , Ledebour, Crépin, Caruel, Lloyd, Grisebach, Brébisson. Leviter observatam pro biennali stirpe habuerunt Koch, Reichenbach. E. ilicifolium Lamk. Dict., Desf. Atl., Delaroche Zr. species est procul dubio affinis Æ. maritimo, attamen cum eo non confundendum, uti voluerunt Sprengel l.c., Hooker apud Curt. Fl. ed. 2. Stirps pumila, radice praedita annua (a Jussieu jam pro tali recognita, a Desfon- fontaines unico, perperam, perennis declarata), foliis imis longioribus, involuerisve productioribus, paleisque receptaculi calycem onge supe- rantibus: videas illius figuram apud Desfontaines Atl. t. 53., Tratt. Tabular. t. 765 enus Eryngium veram esse Umbelliferam cum Morison et Tour- . nefort, nec ab hoc ordine separandum cum Rayo, Magnol (Nov. Charact. pl. p. 146) bene, pro tempore, sustinuit Zannichelli noster, Istor. piant. Vnz. (1735) p. 95. sub hoe E. maritimo. ; : Hoc folio apii descripsit Plinius, quod in folium Scolymi convertit Da- lechampius, Hist. pl. Lugd. 2. p. 1459., non absque specie rectae rationis. 944 Trib. 3. AMMINEAE DC. Koch. Apium Virgil., Brunf., Hoffm. Apium vulgare (Homer., Hippocr., Theophr., Dioscor., Virgil., Ni- candr., Apic.) Trag. Homer, am de 2. v. 776. , Hippocr. Affect. p. 529.; Theophr. Hist. pl. l. 7. Cai 6. 165 Dioscr. 1:3. 6, 067. Nicandri, pes Sas! de dae es Fl. Virgil. M 19. "Mi de Plinio du- bitavi, D 5 cod qe L. ^" g ii 2 Do , Gaud. 2 a 507.; Sard. 2. . 909., Pr. P. 4. p. 101. "et cum yo p- Wm ng. Le. p. 429. n. 1. fes eataa La- Pit, ierbe., ,j A. palustre Matth.. RE Dioscor. ; A. ans pra Exerc. phit. Engl. Bot. v. 17. n. 1210., F). Dan. t. 790., Schk. Hei t A ;, Rl Baiv. v. t. m ertn. Fr. Sem. pl. p. 99. t. 92, f. 9. (1), Hoffm. Umbell. p. «B. pers. anal. ; Beie. Fi or. v. 12. n. 840., Reichenb. con. C. 31. t. 1854. f. 2., G S in. . 9. p. 20. t. 217., Turp. Fl. med. t. $a Sabb. Hr t. Rom. T. t. 67. Matth. p. 768. vix, Brunf. Herbr. 3. p. 107,, Trag. St. h. p. 464., Cord. Hist. pl. crt. 18. a-b fig., Fuchs. Hist. st. p. 744., Lob. Obs. p. 405. f. 2,, Icon. t. 707. f. 1 ; Gesn. Op. bot. ed. a Schm. t. aen. 15. f. 127., Dod. Pempt. E AR vix., RCUSE Herbr. im n P. 2, ert. 11. "retis. Dorsten. Botan. crt. 29, B., Lonicer. Nat. E t. 235. Pear Epit. p. 527., J. Bauh. Hist. pl. 3 1. 27, p. 100., — Hist. pl. Oxon. 3. S, 9. t 9, Flor. ju. Sept. Fruct. Sept. Oct Legi in Pyr. Cantabr. marit. ad San Sebastiano, die 18. Sept. 1844. Habui a Deville, ut videtur lectum a Corbin, e Montgaillard. Obser- vavi s Fontarabia, ad Pamplona, inter Paissos et Encausse, ad Narbonne. ules saepe plures, adscendentes, ramosi, divarieati. Folia superne cii viridia, nitida; petioli, etiam in illorum subdivisionibus canaliculati. Reapse hoc a Plinio Apium helioselinum nuncupatum fuit cf. Nat. h. l. 19. c. 7-8. vel 37., ubi Petroselinum sativum , vel macedonicum, Apium hipposelinum dictum est; ete. Hinc satis opportunum Apii nomen, Virgilianum caeterum ut rmiter credimu us, servatur. De his confe- rantur ea quae sagaciter, et scienter scripta suntab Anguill. Sempl. p. 122. Petroselinum Hofm. Petroselinum perake (Theophr., Dioscor., Plinii, Apicii.) Lo- nicer., Nat. h. D. Theophr. Hist. pl. l. 7. c. 4., etc. Dioser. l. 3. c. 67., Plin. Nat. h. 1. 19. c. 7-8. vel 37, Apic. Petersil. P. ivis Hoffm. bod p ft, DG. PEP 4 p. e n. 1., et cum Dub. p. 232, n. 1., Gaid: 2. n. . hortense Hoffm. it., Moris Sard. um Ponsi eeg L., rd. 9. n. 508. Api Ber 3. p '957, Carum Petrosclit num Ho^k. Benth. Gen. Engl. Bot. upset: v. 9, n. 9708.. Gaud, ad y» ^ mE ^a m. inb. ed. 4. p. 78. uo f. 7. part. anal.. Schk. Handb. t. 80. f, 722., Lamk. bos . 196. 4. 4. : .Q SE t. rR- DL med. qd. 3. p. 15. £. 9449. i Hook. Med. Bot. V. r p. 118. t. 45., Rivin. Pentp. irreg. t. 88. Turp. Fl, med. T. 3. t. 268., Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 100. t. 22. f. 9., Weib., yo , Funk., et Nees Esenb. Pl. offic. t. 283. — p. 767.. IT ee ; 595... Lob. Obs. p. 405. f. peg t 406. i 2y J. Daub. Hist. pl. 3. I. p. 97. perdon erbr. 3. p. 121.. Dorsten. Boi. ert. 219. D.; fig. incompl. ima pars oie. d apud. C) Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. Sept. In Pyr., ut alibi per Eur. med., occident., occurrit huc et illuc ad muros hortorum in ruderatis, marginibus. Habeo a Deville ex Mauléon ( Barousse). Age diebus denominationes minus aptas, quia secundarias, tulit speeies, nee vulgaris est inventus (Parkinson), neque prorsus tenui- folia (Rivin). Bene a patria macedonicam nuncuparunt Dorstenius, et TM iste solemnius: sed exeludatur P. macedonicum Fuchs. Icon. ad alienam stirpem speetan - Petroselinum peregrinum (Wolphangi? Clusii) Lagasc. Amen. Natur. Pens Hisp. p. 431. n. item Rar. 5 n. ug., EE LB p. DC. Pr. P. 4. p. 102. Sp. jo "g^ aprum y Sire Le. pe 409, iu E T Poh, ocot). Signe peregrinum P "x n u ALLL y vidie ds Wolk. aee. o VAIE T F p. ia EIE M 345 €») Flor. Maj. Jun. Fruct. abeunt. Jun. Jul. In Pyr. Cantabr. merid. .humilior. Legi ad San Sebastian, die 96. Jun. 1807. Observavi ad Fonta- rabia, Caules striati, sub- dou item pedunculi et pedicelli costati, costis viridibus, sinubus palli prengel citat cuiu Clusü locum , addito mox , cum Goua G. Bauh. Prodr. p. 81. £. 1., quem nos rejicimus. Sed ne eque adici ibidem G. Bauhini nenie nobis placet, quamvis Clusianam plantam representare dicatu Credere vix udo hujuscemodi plantam a P. macedonico ortum non duxisse. Eamdem in hortis oleraeeis per Guipuescuam coli, et adhiberi vidi pro: Petroselino. De Apio romano Zuccagn. Cent. n. BT. difficile judicium accidit DC., et mibi quoque Florentiae, ubi Zuccagnii, aliorumque botanieorum demortuorum plurium res in obscuris latitant, vel deperditae abierunt, incuria eorum, qui ante Parlatore Herbaria gesserunt; sed qui stipendia sub specie publicae utilitatis, large promittendo, prehenderunt. Pete. macedonicum Fors a Wolphang ex Schmid. ia Gesnr. Oper. Bot. tab. lign. 18. f, 162. (ult. , et cf. p. 122.) hujus speciei potius esse puto; quod si fidenter in posterum opiem, tum nomen etr. macedonici huic speciei restituendum erit, et pro usitatissima superiore specie, illud Petroselini sativi extollendum. P arosdinin segetum (J. ii Koch. . Em. p. 1018. Koch P iin .n. 2., Gaud p tee . P. 4. p. 102. n. 5., et cum Dub. p. 93» 0 n. 2. Sison segetum Mo Spreng us p. 409. uu Engl Fl. 2. p. 61. n. 2. S. seget. L. La-Peyr rt Pimpinella, Mel um Lagasc. Amen. Feu Esp. p. 102. S. cernuum Salisb. Pr.; Anisactis segetalis E Bupleurüm subpinnatum ne "d in kich! „Carum segetum Hook. Benth. Gen, Jacq. Hrt. Yindb. p. 63. t. 134., ovs Bot. v. 4, n. 228,, Reichnb. Icon. C. 31. t. 1856. f. 1. Moris. Hist. pl. Oxon. L8, p 855 n. 6. 6 S M '6., Barr. fono. | t. 1199. ©) du Ju. Aug. Fruct. Aug. Sept. Regionis potius occidentalis. egi in Pyr. Navarr. ad Urroz supra Agoíiz, die 17. Aug. 1844. Habui ex E VE SN a Noulet, ipseque ad ar ae pluries vidi. Ob- servavi sub Bilbao: ex Hispania ignotum Willk., et Lang. Caulis junceus, virgatus, glaucescens, Holebi. ramis divaricatis, parce foliosus, foliis etiam praeparvis, vel lamina abortientibus, Umbellae anomalae, vix umbellae, tanto radiorum inaequalitàs, et inopia inest. Extremi rami juniores flaccidi, mox evolutis floribus, fructibusque ma- turantibus rigidi facti. nores, e rubro albi. Primus speciem optime descripsit Tournefort, Siw nse Pl. envir. Paris (1698) p. 308. « Flores et fructus Bikes, ded habitus fere Pimpinellae » DC. Pr. Facies Triniae, vel potius Tenoreae tenuis, ast, quantum video, non Trinia dot (1816); Apinella Moench (1190). Trinia vulgaris (Caesalpini, Gesneri) DC. Pr. Caes epi Tornab. 1563. fol. 42. n. 105., De Plants. l. 7. c. 986.; Gesn. infr. c. DC. P. 103. j^ , Koch p. 31i., Bert. 3. De Notrs. Sep. n Ligust. n 752. T. » de d hor. ie La t » 198. T. Hen ird Mert., Ko-h, Gaud. 2. n. 700., eru A ue s P- 243, n. 2. (qui inie, donat DC. prolat.). POONA dioica L. preibe ie P. '888. n. 5. P. dioi. 346 La-Peyr. Herbr., et Seseli montanum var. ramos. divaric. La-Peyr. Herbr.; P. polygama Pourr. It, Peucedanum pumilum Ger, J.; Lacis vulgaris Dule., Tr. carniolica Kern. Engl. Bot. v. 17. n. 1209., Jacq. A. 1. p. 19. t. 28., Reichnb. Pl. cr. C. 5. p. 95. t, 442. f. 633., et Icon. C. 81. t. 1870 , Gaud. l.c. t. 8. f. 1. Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. aen. 15. f. 129., Pen, Lobel. Advrsr. p. 331. f. 2., Lob. Icon. p. 745. f. 2. simil., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 27. p. 17-8. f.1. mihi videtr., Dalech. Hist. pl. Lugd p. 749. f. 1. ex Tenr., e: .4 Moris. Hist. pl. Oxon, 3. S. 9. p. 274. t. 2. f. 15. Clus. Pann. A. p. 701-2. fig., et p. 703., Rar. pl. h: 2. 1. 6. p. 200. f. 1., Tabern. Krib. p. 276. f. 3., Icon. t. 91. f. 1. €) Flor. Maj. Jul. Fruct. per ZEstat. In rupibus calcareis.. . Legi in Pyr. septr. med. ad St. Béat, die 30. Jun. 1843, in Pyr. Navarr. Valle de Isaba, ad summit. montis Escaure, die 29. Jul. 1844. abeo a Deville ex le Pic de Gabizos, et ex le Ger du Troubat. Ob- servavi à la Trancade de Ambouilla; au Pic de Gard, ad Sanguessa, Lumbier, Liadena, alibique. Locum Gesneri hie ego attuleram; mox vidi Sprengel, l.c. ad Seseli montanum eum reduxisse. Sed ex annotatiuncula relata in Gesneri operibus, p. 126., noscitur agi de planta anglica, ubi Trinia, nee Seseli ni T. Kitaibeli M. a Bieberst. huie vulgari facie admodum similis est, ei adjungenda est (Trevirani monitu) Pimp. ramossima Fisch., nee DC. Helosciadium Koch. Helosciadium nodiflorum (Dioscor.? Plinii? Caesalpini) Koch Umbell. Dioser. 1. 2. c. 153.? Sium 4., Plin. Nat. h. l. 99. c. 92. vel 41.?, et 1. 26. c. 8. vel. 56.1 ead. pl. repet.a Silaus. Caesalp. Herbr. Tornab. 1563. fol. 32. n. 83.; De Plants, l. 7. c. 39. p. 300. Koch P. 912. n, i., Moris Sard. 2, n. 511., De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 738., DC. Pr. P. 4. p. 104. n. 2., ub. p. 236. n. 4. Siu Bert. 3. p. 275. n. 2., Gaud. 2. n. 716., Spreng. l.c. : - n. 4. S. radiatum Viv. Libyc. specim. p. 16. t. 9. f. 2. var. radiat. S. nodifl. , et S. repens La-Peyr. H Benth. i ostr . It. 1? Lagasc. . Esp. p. 101. Engl. - V. 9. n. 639., Fl. Bat. v. t. 1211., Reichnh. Ic. C. 31. t. 1856. Sabb. Hrt. Rom. 5. t. 75., Tenor. Fl. Nap. 3. p. 310. t. 218. f. 2. dubitari nequeo. (S. intermed.) Woodv. Hook. Med. bot. - d. p. 139. t, 54., Tournf. Inst. t. 162. Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 283. t. 5. f. 3., Petiv. Heb. brit, t. 26. f. 3. J Flor. Jun. Aug. Fruct. Jul. Sept. . Legi in Pyr. or. sub pago le Tech ad Puig-rond, die 30. Jun. 1840. Habeo e Tarbes a Deville. Multum variat haec species habitu, et facie, reperienda interdum ad rupes, inter saxa, aut ubi humus parcus adest, facie Helosciadii parva, prostrata, repens, in quo statu umbellas tum sessiles, tune brevissime pedicellatas offert; sed et umbellas in longis pedunculis insidentes reperies, ut sunt ipsius umbellae longiores radii, quomodo observavi sive ad Bagnères de Luchon, die 29. Aug. 1838., vel in valle de Merens, die 14. Aug. 1840. Huic varietati accedit altera, quae S. intermedium Tenor., de qua cf. Guss. sie. Syn. p. 319. n. 3., sed erum H. repens (figuratum a Jacq. Å. 3. t. 260., a Sowerb. Engl. Bot. n. 1431., a Gmel. Bad. Als. 1. t. 5. a Dietr. Fl. Bor. 11. n. 741.) non adhuc repertum est, quantum seio, The $ : in Pyrenaeis, quidquid crediderint alii, a supra citatis lusibus inclusi. Nec ego bonam puto m nodiflori reputarunt, vel proclamarunt, Wilson apud Hooker Bot. Misc. 2. (1831) p. 409. n. 14, Bromfield, Fl. Vectens. p. 200. n. 1. b., Hook. et Arn. Br. Fl. ed. 8. p. 171. n. 1., Babingt. Man. ed. 5. p. 144. n. 1. Specimina in Herbr. La-Peyr. asservata sub nomine S. repentis, nostris similia, eam referunt form quam ceu peculiarem speciem, nomine S. hybridi distinxit olim Mérat, Nouv. Fl. envir. Paris, 1812. 947 p. 112. Rectissime Aug. De St Hilaire falsam Mérati speciem ad H. nodiflorum reducendam esse contendit, in suo opusculo, cui titulus, Obs. in Mérat Fl. Paris. (1812) p. 12. Quam emendationem recepit Mérat in sua Flor. ed. 3. (1831) p. 302. n. 3., vel ed. 4. (1836) p. 988. n. 3., sub var. sua B., recognovitque iterum in Rev. Fl. Paris. (1843) p. 256., ubi ei respondere dicit, perperam, H. crassipes Koch; sed emendationis Auctorem St. Hilaire, non ille, nee Mutel, Fr. 2. p. 18. n. 5. (relato huie formae H. nodifl. ochreato DC. Pr.) neque Bor. Fl. centr. Fr. (1840) n. 512., citarunt. Mérati stirpem praetermisit Steudel. Restat ut moneamus, non agi de ibrida, at Mérati error, aeque ac petulantia latius pateant. E eoladim intermedium (Hermanni P.? Thorei) DC. Pr. 4. p. En. D. De Herm, infra. Sison verticill inund. Thor. Chl. Land. ps. 101-2. Hel. bulbosum Koch Umb. p. 126., DC. Dub. E 235. n. 1. Ptyvchotis Thorei Godr., Gr. Fr. p. 735. S um bulbosum Thor., Sprong Ba bu 5 93., et apud Roem, et Schult, Syst. P. p. 54t. n. 17. Thor. in Desv, Journ. botq. p. 195. t. 7. f. 2. ©? Thor, DC. (antea); Y Spr., DC. Pr., Godr. Flor. Aug. Sept. Fruet. Prope Bayonne. Ptychotis Koch; cf. Wight et Arn. Pr. Fl. Ind. or. p. 369. Ptychotis heterophylla (Tragi?, Dalechamp) Koch Umbell. An Pimpin, 3. Trag. Stirp. h. p. 407.? Dalech. infr. citnd. Koch p. 313. n. 1.. Bert. 3. p. 304, n. 1, Gaud. n. 705., Moris Sard. 9. n. 545., DC, Pr. P. 4. p. 108. n. 1 n. 1. Carum Bupius L, Mant., Gouan DI. p. 20. Meum heterophyllum Moenc : i La-Pevr. Herbr., dempto specimine, rlétates duae caule brachiato; Seseli Bunius Pourr. Herbr. Matr., teste Timbal; S. filiforme Gilib, Exerc. phyt. Jacq. Hrt. V V. 2. p C. 31. t. 1879., Gaud. ad Lc. t. 8. f. pet. fr. Dalech, Hist. pl. Lugd uis pidetr., item p. 711. f. 1., Richer de Bellev. Icon. t. 210., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 274. t. 2. ' n. 16., Park. Theatr. p. 899. f. 1. (supr.). o 2 a = B e Š P —- C5 Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. e Legi in Pyr. or. Conflent supra Prades ad ruinas coenobii St. Michel, 348 die 23. Sept. 1843, ad Fontpedrouse, diebus 11. Aug. 1836, et 91. Aug. 1837. Habeo a Deville s.l. Stirpem ego legi quoque in Pyr. Catal. ad Salinas de Cardona, die 4. Sept. 1853, unde et plantam monstrosam habui a presbit. Riba. Planta e Salinis de Cardona elatior est, erecta, facieque P. T'imbalii appropinquat. Pourret in seheda herbarii sui Matr. asservati citavit Ptychotis Timbalii! Jordan. Jord. Cat. sem. hort, Eratianopol. (1850) p. 11., et p. 15. p. 199., Seseli saxitragum bipinnat. Noul. Fl. bass, sous Pyr. syns.). Carum Carvi Herbr. La-Peyr. partim. n. 2,; inque Arch. Fl, Fr. Allmegn. p. 264. n. 2. (excls. L., et La-Peyr. €» Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. septr. med, humil, rara: reperta est in solo calcareo. — egi ad Pech David, supra Toulouse, comite ipso Timbal, die 10. Sept. 1852: ab eodem Timbal jam ex eodem loco specimina habueram. Alibi nunquam stirpem vid Plantae post ultimam Florae Gallicae editionem editae, javat illius auctoris diagnosim referre, ex comparatione eum P, heterophylla « Ab hac dignoscitur , involucro minime nullo , umbellis majoribus magisque convexis , radiis mumerosioribus , nervis eorum 5-6 , nec 4-5, evidenter floribus mumerosioribus , pedicellis paulo longioribus, minus conspicue striatis, lobis calycis angustioribus, petalis majoribus haud latissime obo- vatis, lobis eorum minus rotundatis, stylis paulo longioribus , carpellis oblongis, partitionibus eorum tenuiter dissectis, nec tantum inciso-dentatis ovato-orbiculatis, denique ramis minus divergentibus » le. p. 15. ouleti prolationem. ex autopsia loci eduxi: expellendae vero sunt prolationes Linnaei, et La-Peyrousii ab eo attractae. La-Peyrouse, Hist. abr. pi. Pir p. [89. ^. T. sub ato Seseli montano g ramis divaricatis, stationem à Pena (Pyr. or.) declarat, ubi Ptychotis Timbalii non pro- venit; nec La-Peyrousianae stirpis specimina, ne vestigium quidem, ego reperii in La-Peyrousii herbario, quidquid dixerint vel Serres, FL oulet Le. Ast ego mendacem fuisse 349 Crithamus Trag., Crithamus Bess. Crithamus agrestis Tragus (ex Pandeetario) Stirp. h. p. 663. n. 3, sine fig. Besser En. Volhyn. p. 93. Falcaria Rivini Host. Austr., Koch, p. 313, n. 1., DC. Pr. F. p. 110. n. 1., Bert. 3. p. 302. n. 2. Drepanophyllum Falcaria Desv. Ang. n Dub. p. 232, Sium Falcaria L., Gaud. 2. n. 744., Spreng. l.c 5 S. F C. . . B. 0. . L. . 3 cretica La-Peyr. Herbr. s.l. Falcaria sioides Aschers., F. glauca Dulc., Drepanophy llum sioides Wib. Werth., Carum Falcaria Lang. Jacq. A. 3. p. 32. t. 257., Flor. Dan. t. 1749., Gaertn. Fr. Sem. pl p. 104. t. 23. r. 4., Reichnb. Ícon. C. 31. t. 1862., Sabb. Hort. Roux T. 5. t. 68., Riv t. 48. Matth. p. 492., Camer. Epit. p. 275., Lob. Obs. p. 491. f. 1., Icon. P, 9. t. 94. f. 1.: Dod. Fempt. p. 732. f. 4., Tabern. Krtb. p: 300., Icon. t. 101. f. 1. Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. 18. f. 161. C) Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. In Pyr. Atax. humilior. Habui ex Narbonne a Delort. In montibus Corbariensibus vidit Timbal. Nunquam de hae specie verbum scripsit Clusius, quem Gaudin l.c. sphalmate calami, Dodonaei loco, evocavit. DC. Duby citant Drepan. Falcaria Moench Meth. Suppl. 2. Moen- chiani operis unieum tantum novimus supplementum, .ubi haec species non est animadversa, Sison Lagasc. Etymologia nominis significat plantam ad rivulos crescentem. Pro Sisone Dioser., l. 3. c. 5T., quam sequitur speciem inter- pretarunt, cui sententiae suffragari nequeo, spectata hujus statione fruc- Opportune Salisbury., Sison erectum (Fuchsii) Salisbr. Pr. p 165. n. L Fuch och p. 314., Bert. 3. p. 281. n. 1., Gaud. 2 n. 712., Moris Sard. 2. n. 512., DC. Pr. P, 4. p. 110. n.4., et cum Dub. p. 283., gs Le: p. 407. n. 1, S. Amom. La-Peyr. Herbr. Petroselinum macedonicum Fuchs., non Lonicer. Schk. Handb. t. 69., Jacq. Hrt. Vindb. T. 3, p. 13. t. 17. (nec 18.); Gaud. ad l.c. t. 9. fr., Engl. Bot. v. 14. p. 954., Ha r bot. t. 36. f. ichnb. Icon. C. 31. t, 4869., Sabb. l'rt. Rom. T. 5. t. 98., Plenck Icon. pl. medic. T. 2. p. 80. t, 200. Trag. St. h. p. 461., Dod. Pempt. p. 697. f. 1., Dalech. st. pl. : J. AE Hist. pl. 3. 1. 27. p. 107,, Fuchs. Icon. ed. 1545. t. 376., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p 39. 15 f£ 7. margines, ad sepes, inque sub-umbrosis locis, in quibus stationibus, aestivis saltem mensibus, quo tempore floret, et fructificat, soli humi- ditas fere nulla supererat. Alii indicarunt in agris siecis, et hoc stricte sustineri nequit. x orc Species e longo tempore culta, in Germania potissimum, ubi aliqui eam confuderunt eum Petroselino macedonico, vel sativo. Diffusio ejus per Europam ealidiorem sat lata est; extra Europam reperta in Asia minore fertur. 350 Visnaga Nob., Ammi Brunf., Tournef. Ammi Dioscoridis, l. 3. c. 63. fugit ab hoc genere, in quo oum locavit Linnaeus nomine Ammi coptici, hodie Pt; ychotis coptica DCO., ete. Visnaga vulgaris (Brunfelsi) Nob. Ammi Brunf. Herbr. T. 2. Exegem. b? 1.; Ameum Carol. Magn. Capitulr., ex Spreng. Ammi ^d As us Dod. Pur urg.. et Pem pt. G. Baub, Pin. E vu? n. 1., et, Auctor uela grs Bert. 3. p. 252, . 1., De Notars. pa. 149. Fl. Ligust. n, 723., ris Sard. 2. n. 547., A. maj., et A. procerum Low. Man. Fl. s.n s. 349-53. A. ees , et A. giaucophy llam L. Sp., el wm [ERAS l.c. p. 528-9. Da. 1, 3. Dub. p: 233. , 2., addito et A. intermeʻio P. 2. p. 1028. A. Boeberi Hoffm. con- firm. a Lede ni . iversitolium Noulet Fl. ; A. maj., glaucifl., int: er DC. Pr.; A. pauci- radiatum cse pl. S chimpr. Abyssin., ex Richard. A. commune Dod. (allie H s vulgatum Grisl., vulgare Ger, J. A. maj., A. glaucifol., et A. prrenaeum La-Peyr. Herbr., et Daucus Visnaga Peyr. Herbr. Flor. Graec. Sibthrp. C. 3. p. 66. t. 273., Schk. Handb. t. 61., feta 93., Gaertn. Fr. Sem p 22 , Mill. I t 25., Sab om t Reichnb. Icon i . 186 Pentp e t. 41., et t. 45. vix, citat Spreng., Plenck Ic. pl. med. T. 2 181. Fuchs "" st. p Trag. St. h. p. 874., Cord. Hist. pl. crt, 127, a, Camer. Epit. D 522, Dodon, St. h. C: mment, D i58) p. 399. , Hist, pl. (gall) p. 192. f. 1., Purg. p. 477., Pempt. p. 301, f. 1., Tabern. Krtb. p. 279., Icon. t. 9I, 2. (Ammioselinum). Flor. Æstat. Fruct. Aug. Oct: Rara in Pyrenaeis sept. med., nisi humilioribus. , Legi in Pyr. Arag. ad Huesca, die 30. Sept. 1850. Habeo a Deville s.l. forte ex Argiles, ubi olim legebat Corbin: cf. Dulac n. 1147. Speciei polymorphia unicuique facile patuit. Relinquo futiles distin- etiones a gravissimis etiam auctoribus susceptas, et quoque a Vela, et Lagasca, in A4menid. Natur. de las Españ. T. 1. n. 2. (Madrid 1821) p. 104., laudans Noulet, qui speciem attente animadvertit, ac nitide *Eposuit, Flor. bass. sous Pyren. p. 219. n. 1.: rem postea vitiavit in ai 1 Bene quidem fecit etiam Godron, cum Gren. Fr, p. (31-2., sed, simu- lata quadam arte, pro se fecisse ostendere studuit, quod a Noulet a Desfontaines, Atl. p. 246., varietatem citat foliis tenuissime divisis, et non nihil erispis, a me nunqum visam. 2 daucoides (Fuchsii) Gaertn. uchs. Hist. st. p. 786. Ammi Visnaga Lamk. Dict., Bert. 3. D n» ende Sard. 2. XS Spreng. is l.c. p. 298. n 3. DG. Pr. P 38. 0; 4; 9 ein d Jacq. Hrt. 5 A 3. i. 26., Gae . Sem ge. t. i f. B. Garideli icon oidis rs Rivin. ra irreg. t. M. (excl. fols. M psi). er. TE z 303., Trag. St. b. p. A vix; Cord. Hist. p ert. 90. b it, fig. im felx. "Dod; mist ie a edil f. 1. vix; Pempt. p. i : SES ironia Krtb, p. 987. f£. 2., b : WT tius re m a, fruchs. Icon. ed. 1545. t. ^ Lob. Obs. p. 419, f. L, Icon. t 795. b arto. ist. pl. 3. 1, 27. p. Ti., et 72. fig.ae- lor. Jul. Fm Fruet. Lu Pus Reperitur potissimum per regiones mediterraneas an Olea, unde, ut opinor, huc et illuc migravit per regiones oceanicas etiam. x A gi Tul Sir. prope Pamplona, ad Egues solo calcareo, die Fi g. eed sub Bilbao ad Lecona; ad Idozin, ad Tiermas, ^ URL a la plana de Vich, in Ampurdan, ad Olot, etc : aulis interdum stre coloratas offerens, Petiolus basi in vaginam mien. profunde canaliculatus, canaliculo ad foliorum subdivisiones enam conspicuo, sensim vero iminnto, et evanescente. Umbellae flori- [e] etr xg p: eris Odor herbae potius ingratus, in exsiccata planta minus, tuneque ad Anis? odorem accedens, ex Desfontaines, dad At I . 2455 peus 351 Qui citant Garid. Aix t. 36. profecto librum non viderunt: est inter hosce DC. utu Ex umbellarum pedunculis dentiscalpia conficiuntur in Provincia . 840 p. 9922, Moench (Meth. p. 90.), tate contra quam adhibebatur, plurium sane fiducia, laudibus Sehwenck- feldi suffulta, quamvis hodie reapse (et forte merito) neglecta. Podagraria erratica (Brunfels) Nob. É Brunf. Herbr. 3. p. 165, Trad. St. h. p. 494. n. 2. sin. ic. ZEgopodium Pod agraria L., Koch E 344., Bert. 3. p. 9s]. Gaud. 2. n. 106., DC. Pr. P. 4. p. 114. EDE. Dub. p. 231.. Sium Podagraria preng. Le, p. 408. n. 4., Benth. Cat. p. 122. Æg. Podagr. La-Peyr. Herbr. s.l. Pycnomos Brunf.; adf, ternatum Gilib. Exerc. phyt., Æ. la'ifolium Turcz. ex Ledeb. Ross. Engl. Bot. v. 30- P 940., ; Handb. t. 79., Flor. Dan. t. 670., Fl. Batv. v. 7 y. 5 z. 2 : . & 41. ex Pempt. p. Lob. Obs. p. 398. f. intr., Icon. t extr., J. Bauh. Hist. pl. 3. iw leon. t. 83. f. 2., D ioh. Herbr. imag. crt. 7. b, fig. inter., Lonicer. Nat. h. crt. 229. D ‘Si. p. 145, Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 281. t. 4. f. 11. Q Flor. Jun. Sept. Fruct. Sept. Oct. In Pyr. Cantabr. humilior. pei in Guipuzcoa ad Fontarabia, die 22. Sept. 1844. à lanta bi-tripedalis, et ultra. Caulis erectus, fragilis, inferne obscure, perne evidentius striatus, hine inde rubescens. Folja sub-coriacea; po DO., Crantz, Hooker, Bertoloni, Gmelin (C.C.) Piluti, ad Et) Godron, Sprengel, Spenner), sed involucella nonnu epus adstare conspexi. Umbellarum radii striati m 1^ ! M praesertim pubescentes, sieque radioli. Flores albi. ngelicae ("Tragi, Thal., Camer., G. Bauhini, Loniceri), . lanum ., ab Hallero ad Peucedan d rE taelicta a Gau in, mihi potius ad Podagrariam placeret ; viri auctoritate perterritus. 352 Planta acris ne amara respuitur a pecore, nullique usus est penes homines, ut mecum colligentem eam fatebantur Cantabri. Loca aquosa ubi vitam diiio solet de illius venenata vi indicium donant. Re- perio tamen apud Gmelin, Fl. Sibir. p. 220. n. 31. ea vesci Russos, quod experiri spy est ipse Haller usumque niit kimaius Fl. Svec.. ed. 2. n. 263.; insuper a pecore amari fertur, Act e Acad. Svec. Fos n. à, ex eodem Haller. ; quem cf. Helv. n. 759. Hace omnia confirmavit Krocker, Fl. Siles. 1. n. 413. p. 485. M Lightf. Fl. Scot. p. 170. et Wither. Arrng. Br. pl. ed. 7. p. 398. nota. Forte in quibusdam Europae plagis septentrionalibus, ut accidit de nonnullis Aconitis, et Ranunculis, de Cicuta majore. on ubique tam acrem , et infestam naturam adipiseitur, ut in Europa belidióre de ea, deque supra citatis evenit. Podagraria a me in Cantabria degustata infestam indolem ab incolis denunciatam sat con- firmavit, ita ut quam citissime ab ore respuerem. Carvi Caesalp., Boerhaave, Tournef., Magnol. Carum Turner (Gul. 1551), Koch. Careum e Caria, neque Carum, ut cum Turnero, Cordo, Matthioli, mos scribere praevaluit, contra Plinium, Apicium , Fuchsium, Gaert- er SECTIO 1.* EUCARVI (DC.) Nos. e" careum (Dioscor., Plinii) Nob. Ag E » Plin. Nat. h. L 19. c. 8. nm Carum Carvi L., Koch p. 314. Bert K Car. Gand. -4 ed Spreng. l.c p. 414., DG." P. 4. 115. n. "s et cum Dub. p. 231. ar Carv r La-Peyr. Herbr. Partim, et et Æthusa Banna Herbr., uoad Jp unum, Lagoecia eui cw * Berol. p. 266. Exerc. Phytogr. Dulc.; ari Caesalpini Sabb. Hrt. Romn, Engl. Bbi. v. 94. n. 1503., Schk. E t 77. diet. A. 4. p. 49. t. 393. Dan. t. 1091., Fl. Batv. e 4 t. 967., Sv. Bot. v. 2. n. 115. Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 409, * 2 LT. , Hoffm. Umbell. p. 86. t. 1. f. 26. fl. fr. , Hayn. Term. bot. t. 19. $ Í toa M Dietr, Fl. Bx. v. Ji. à. Ha Reichnb. n C. 31. t. 1872 f. 2. Plenck Ic. pl, A E ; ] f. t., Teon. 23 f. i., Trag. St. < 455. , Doi p. 69. ñg., Moris. Hist. pl. c 4 Am p. "eps DR «euer (s 3., 3. Bauk, mat, d C) Generat. Flor. Maj. Jul. Fruct. Jul. Aug. In editioribus. Legi in Pyr. or. ad Mont-Louis, die 26. Jun. 183; in m.* de Ceret eundo al Puy de la neu, die 1. Jun. 1843, idam asaan quidam perennem speciem dicunt: forte ejus vita MN Malam cider n ac deseriptionem merito reprehendit, recteque eorrexit Gerard: cf. Plin. dit. OT. 6 0928 487-8., Excurs. ad litter. 19. ee sro T SECTIO 2.* BULBOCASTANUM Apaxs. Carvi Bulbocastanum (Tralliani? Caesalpin.) Nob. Trall. 1. 7. c $.? Caesalp. Herb Carum Bulpucasianum Ko ch Umb b. geg Ei ar ap V Pa iere via H net "5. A p. 231. n jum uem et A en ; " Bert. g. Lc 538. 11. Bun Bulbocastan. 3. p. 220., et p. 607. n. 4. (quibusd. syns., "xc ercis ad B. o aa aia i cf. Moris Sard. 393 2. p. 193. n. 513., et Bert. 10. p. 480.); et Bert. Miscell. bot. 10. p. 9.,.De Notrs. Reprt. Fl. Lisust. n. 742., Gaud. 2, n. 711. B. bulhosum Dulc.? Schk. Handb. t. 62., Flor. Dan. t. 220., Gaertn, Fr. Sem, pl. 2. p. 273. t. 140. f. 2., Gaud. ad Lc. t. 9. fr., Fl. Batv. v. tt. t. 811., Hoffin. Umbellf. p. 107. t, 1. f. 4. part. anal, Reichnb. C. 31. t. 1874., Plenck. Ic. pl. med. T. 2. p. Rom. T. 5. t. 73., Matth. p. 866., Camer. Epit. p. 609., Lob. Obs. p. 429. f. 2., I Dod. Pempt. p. 334. f. 1. Column. Ecphr. 2. p. 14. p. 20. fig., Barr. Icon. t. 244., 0n 3. S. 0. p, 274, t. 2. f. 5. (n. 1. bis). - 9| Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. orient. Legi ad Casas de Pena sub faro, die 28. Maj. 1842. Observavi sub la ad fontem de Merquiol vidit Timbal. Carvi verticillatum (Dalechamp.) Nob. Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 718. Carum verticillatum Hermann Als., ex Kirschl., Koch Umbe!l., et Syu. Add. Emend. P. 1. p. 446., Hook. Br. Fl. ed. 1. p. 127. n. 2., DC. Dub. v. 231. n. 3. (p. err. 2.) Sium verticillatum Spreng. l.c. p. 541. n. 16., Sm. Engl. FI. 2. p. 59. n. . Sison verti- cillatum L., La-Peyr Herbr.; Bunium verticillatum Godr. Gren. Fr., Œnanthe foliis Millefol., Grisl. Virid. Lusit., Daucus pratensis Dalech. Lightf. Fl. Scot. Append. p. 1096. t. 35., Engl. Bot. v. 6. n. 39., Reiehnb. Icon. C. 31. t. 1873. Chemnit, Brunsv. p. 15. App. Icon. 7. f. inter. (fig. mal, quam a nulio citari video), Id. Umbellifr. t. 6. f. 3. innum. Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 289. t. 7, f. 10. 9) Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Legi in Pyr. septr. aurigr. sub Ax, die 18. Jul. 1840; in Pyr. or. supra Angustrine (Cerdaña), die 24. Jul. 1837. Habeo a Deville ex Hourmigue. Observavi in Cantabria ad Samodio, Erandio, in montibus Arleor, et Adarra contra Ernani, in valle Bastan; in Pyr. septr. med. nemore Larramette ad Toulouse, ad Tournay, circa Luchon, supra St. Girons, et Ancerurtiech in m.* rrià! Dubitanter sub hac specie afferrem Stratiotem chilophyllam Ruell. De Natur. Sürp. I. 3. c. 121. p. 832. lin. 11., à Systematicis, ut mihi visum est, oblivioni mandatam. SECTIO 3.: CONOPODIUM DC., Bunium Quorumd. P. 1. (1846) p. 179., et habitus exigit. Dicam de unio. 5. unium Dioscoridis, 1. 4. c. 122., quod nomen a tumente radicis aut in Br. Rapa. Nec parum miratus sum, videns Jussieu (A. L. hujuscemodi tradere sententiam : « Dioscoride et Lobel nommaient Buntum ~ Dunius le navet commun, qui est le Brassica Napus des botanistes. » Diet. Sc. Nat. T. 5. (Paris 1811) p. 434. Fatendum vero est , quod dum talia leguntur suspicio movetur, reapse non fuisse Jussieu, qui Plura ejusdem | farinae praelo mandavit in citato Dict. Sc. Na E omen praebuisse suum, specie benevolentiae ut bibliopolae ciii utque res pro seriis nec pro jocosis suseiperentur. enter, nec judicium s.c. aceomodari potest cum Dioscor et penes Pena et Lobelium Bunias a Bunio distinguebatur, nu "ur penes utrumque de Bwnio Dioscoridis judicio, cf. Dioser. D en, Lobel, Advrsr. p. 67. et p. 71. Audax Paulet in Bunio Di scoridis videt Orchidem Theophrasti, eum ef. in Stack Ill: Theophr. X . Dodonaeus illud voluit Pimpinellam dissectam Retz. : duri merito Angaillarae nostro indulgens Sprengel, candide fatetur, am, evi idis scriptis; a in- 23 354 plane nescire ad quam plantam Bunion Dioscoridis referendum sit; Comm. in Dioscr. 2. p. 628. Infirmum DC., vel Kochi genus declaravit Fries, pessimam illius denominationem ego damno. Nunc procedamus. Carvi flexuosum (Dalechampii) Nob. Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 785. f. sup 4 DC. Dub. p. 228., et P. 9. p. 1027. Sicul.). B. flexuosu . l.c. p. 517. n. 16., p.i of..et m. 719. f£. 1. 4 à Bunium denudatum DC. Pr. P ze m Wither., Bert, 3. 9218. n. 2. Myrrhis Bunium Spr., et M. pyrenaea Spreng et p. 518. n. 18. od. 2, 8. 8. xu Wither. E 5 2 Nat. Esp. p. 99. (non G. Bauh]; ; p. . n. 2. (qui Pyren. et Angl, citat); Bunium majus Gouan lll. p. 4 n. 1.; B. minus, et B. majus Pourr. Herbr. Matrit,, et rorte B. hirsutum Pourr. Hrb plant. luxur.? Engl. Bot. v. 14. n. 988., Curt. Flor. Lond. ed. Grav. V. 3, : 61., Hoffm. Umbell. » et p. 211. t, 1. B tig. 23. fl. fr. anal. Curt. Fl. Lond. 1.a p. 4. t. 24., Loisel. l.c. t. 5., Tourpf. Inst. t. 161. f. 2. Ger. J. Emac. p. 1064. f. 1. Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In montan. sylvaticis. Legi in Pyr. orient. ad Mont-Louis, die 8. Jul. 1836; ad Prats de Mollo, die 22. Jun. 1840. Habeo a Deville ex Peyresourde?; certe ex le Lac de Pouchergues; nee non ex le Vernet Pyr. oriental. Bunium, Myrrhis pyrenaea Loisel, innixa defectu involucrorum, et foliorum petiolis ciliatis, falsa species est. Stirpem attente prose- quutus sum ad 7e Bac de Bolchera Pyr, or., die 8. Aug. 1837., dein ad le Port de Pailleres Pyr. auriger. , Aug. 1840, unde stat in La- Peyrouse Herbario sub primo Loiseleuri nomine: vidi in hisce locis caulem interdum glabrum, aliquando, ab basim praecipue, pilosum, itemve ad nodos contra petiolorum vaginas; involucrum observavi po- lyphyllum, monophyllum, vel etiam aliquoties nullum. Notandum est, ipsa Loiseleuri figura cunctos suae speciei characteres non offert. Species certe in Herbario elaborata, In loeis irriguis Pyren. medior. divitiores "promit umbellulas. Bunium pyrenaeum in Dalmatia a Portenschlag lectum peculiarem esse speciem praedicavit Treviranus, Symbol. Physiolog. fase. 1. (Gotting. 1831 . Eum ad Bunium ferulaceum Sm;, Pr., sive Carum diva- ricatum Koch p. 315. n. 8. (ergo Carvi divaricatum N.) retulit Visiani, Dalmat. 3. p. 32. Bunium hirsutum Pourr. s.c. retur potius de Carvi, seu midi Esp. (1850-1) p. 106 cum dubio retuli, veritus num age- de Conopodio Bourgaei Coss. pl. nouv. cr. Pimpinella Brunf., L. De nomine quaedam postea refero. SECTIO 1.* TRAGOSELINUM DC. Pimpinella major Fuchsii! Hist. st. p. 608. P. magna L. Mant. alter., h p. 316. n. 3. . n. n. 790., Spreng. Lc. p. 384 rnt : Pia gei. Tio "b ET um Dub. ; j i .; Gaud. 2. » De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 749., DC. Pr. P. 4. p. 119. n. 2, ete p. 228. n. t., Timb. Excurs. St. Paul Casas de Pena (1872?) p. 24. P. magn. La-Peyr. um UM Aleyna ER Herbr, partim.; P. rubra Dnfour Bouq. botq.; P. rugosa Kunze ci 540; P. glabra Schmidt sed iu p. 133. arle ibi): P. à) ds Anz. So. Na. 1838. Engl Bot. v. 6. m 408., Jiet A. 4. bigis ta doacript:) ; P. axonensis La Font. Ann. Sc 7 * n . Dam € 495. . Fl. Bor. v. 10. . 703. Reichnb. Icon. C. 31. t. «Sabb. $ à T. 5. P. Med QR 62. t. 306. Rivin. Pentp. irreg. t. 81., Plenck Ic. pl. med. T. 3. p. 34, t. 999,, et t. p. S1. t. 397. orient.? Fl. Bat. v. 12. t. 952, W., W.. P. Nab Esenb. Pl. offic. t. 274. (nom. dissectae) cred. Dod. St. h. Comm. 1553. p. 343., Hist. pl. (gall.) p. 201. f. 1., Purg. p. 494., Pempt. p. 315. f. 1., Clus. Rar. pl. h. 9. 1, 5. p. 197^ 5 Lob. 6 : P- 413. f. 2., Icon. - p. 295, f. 1., Icon. t. 88. f£. 1., esie -H ( 3. S. 9. p. 284. t. 5. f. 1., Id. Umbellfr. t. 5. f. 1. fol.; J. Bauh. Hist. pl. 3. L 27. p. 109., Lonicr. Nat. h. ert, 229. D. f. 9. 9; Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. 355 Legi in Pyr. sept. aurigr. sub la Manera, die 8. Aug. 1843. Habeo a Deville ex Cap-vern, lectamque sub Hourmigue, et in Valle de Bun. ne vix mihi persuadere possum, plantam notandam tan- ANEA nervis foliorum scabris, caule scabrido, versus nodos incras- sato, speciem distinctam constituere posse, ut contendit Kunze, Chlor. Austr. ema p. 28. n. 281, de P. rugosa Hortr. nam hujus herbae efficaciam, decoctione desumptae, ad menstrua Eus et quidem pluribus casibus aliis remediis FS pog expertus est amicus meus Don Gonzales Em., parrochus ad Toledo (Sobra be). Relinquo veris medicis negotium statuendi, quibus in Hacc riae po- tissimum hoc remedium adhiberi possit: P tamen, si libet, Disserta- tionem Hernisch (Lipsiae 1757) praesertim p. 27. lin. 1. seq. Notum omnibus est virtutem potiua adstringentem huic herbae tribui; emena - gogam potius sequenti P. minori. Haec novis dilucidanda erunt peri- culis, potissimum vero praemissa accurata Chemica analysi! Pimpinella minor (Herbarior.) Fuchs. Herbr. Magunt. impress, SAh et edit. 1401. Ms Dondi) c. 137., fig. fictit. P. saxi . Bauh., L., Koch p. 316. n. 2., et p. 446., ! rod * um cl. hos JH in pag. 439.); De Notte. ur FÌ. Ligust. n. 748., Spreng. Le. p. E 2. "0€; V P. 3.. et cum Dub. T 229. xifr., et P. alpina Host, Bert, : 963. , et "n 3.. iue P. saxifr. La-Pe eyr. Herbr.. et P dissecta La-Peyr. Herbr., da ins P. otunda Dule.; P. magustifeliá X e latifolia. et P. laci- niata E Bou phyt., cum P. hircina Lark, ex y Ross. cm v. 6. n. 407., Jacq. A. 4. p. 50. F shk. Han a A Tree p. 923. t. . . Bot. W., z irreg. t. 82.. et t. 83. fig. extr. Woo dv. Hook. Med. bot. NE. 1. FI. Bat. k: 19. B È f ob. t E EROR. Herbr. imag. ert. 26. f. Le jos. ^ ` Lonicer. Nat. h. i 325. D. e inter, Lori Hist. st. p. 609., Icon. ed. 1545. * 349., Barr. lc. ie UT Rt TR J. Bauh. ew JU 3 1. DELE Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 285. , Tabern. Krtb. 5. AURA Laeta Icon. t. 88. — gd "ume 5 Aug. Fruct. Aug. Oet Pyr. Navarr. Valle de Roncal, supra Tsaba, l.d. Bellabarse, die 7. dei 1844.; habeo a Deville ex la Péne de Seret, ex Biacalu, et ex campis de Sarrameà. Admodum varians sese offert haec species in Pyrenaeis etiam. puc offendi in Cantabria lusum foliis inferioribus ovatis, erenatis. e speciei Vegeta cf. auctores citatos; insuper Rabenhost in Flora 1836 p. „ Wimm. Grab. Fl. Siles. n. 411., Ledeb. Fl. Ross. 2, p. 255. n. ^s Moi ig minor Dod. Stirp. h. Comm. 1553. p. 914., Hist. pl. gall p 201. f. 2., mihi non placuit; eam céu malam vpn retineo. Siser sylvestre Fuchs. Hist. st. p. (53., Sprengel (Diss Germ. r. hrb. Patr. p. 11 ) eam referre stirpem vult, quae distinguitur à quibusdam nomine P. nigrae Willd Pimpaela Cantabrica Nobis! siifolia Levr., cum Leresch. Deux Excurs. (1880) p. 42., et 183. t. 1., et t. 9. (fruct.). 9| Flor. Jul. Fruet. Aug. In Pyrenaeis Cantabr. merid. editior., solo calcareo. ; Detexi et legi diebus: 13., et 14. Jul, et 21. Aug. 1851 ad sum- mitatem montis /zarris. Observavi etiam in m.* Aloña contra Oñate. hizoma interdum multiceps, radicans, hine inde nodosum. Caules aerei palmares, sesquipalmares, pedales etiam, striati, et quasi costati, flexuosi. Folia sub-coriacea , superne obscure viridia, nitida, inferne 356 glaucescentia, pulcre venosa, undique glaberrima. Folia inferiora foliolis _ constantia ovatis, vel basi sub-cordatis, terminali valde quidem am- pliore, per marginem lobatis, incisis, aut serratis; folia superiora ambitu triangularia, laciniis praedita angustis, acutis, subintegris, vel integris etiam; et folia omnia basi vaginantia, vagina per marginem scariosa, transiente in petiolum longum striatum, superne canaliculatum. Umbellae 6-12., umbellulae ad 20. radiatae. Involuera, et involucella non vidi; sunt ne fagacia? Flores rosei. Calycis margo obsoletus non omnino est, nam lobi quinqueobtusi manifestissimi apparent. Petala ovato-elliptica, emar- ginata, lacinula praedita inflexa vix pereipienda; caeterum petala intus alba, extus rosea, marginulo tamen et basi exceptis. Styli breves, de- flexi. Staminum filamenta alba, antherae roseae. Fructus lividi majores prae illis. P. minoris illico apparentes. Sapor herbaceus, odor herbae quidquam Anisati portendens, quamvis sequioris gratiae; imo aliquid Cicutini percipitur in hujus plantae sueco. . nigra. Willd., Dietr. Fl. Bor. v. 10. n. 705. multam cum mea planta affinitatem ostendit. Nomine P. sijfoliae evulgata species a Leresche, et Levier; non ad Dioscoridis Sium, sed ad arbitrarium sese referentes neotericorum. SECTIO 2.* TRAGIUM (Dioscon., Coruww.). Pimpinella Tragium (Dioscorid.? Column.) Vill. Dauph. 50. ex Column., favente demum Spreng., qui in Dissert. de Ge: m. r. hrb. Patr igi t «4. ioscor, l. 4. c. n . . p. 16. P. minorem indigitaverat. Bert. 3. p. 269. n. 6., DC. Pr. P. 4. p. 121. n. 10., et cum Dub. p. 229. n. 5. Tragium Columnae Spreng. l.c. p. 391. n. 1., et p. 393. n. 5.. et Syst. Veg. ed. 16. T. 1. p. 884. ns. 1., et 6. La-Peyr. Herbr.? Tr. tenuifolium Spr., et DG., ex Ledeb. Ross., cui libenter fideo. Loisel. Not., et Flor. Gal). ed. 2. p. 186. n. 5, t. 25., Reichnb. Icon. C. 31. t. 1867. Column. Phytob. ed. Neap. p. 79-6.; ed. Florent. p. 61. t. 17. mediocr. 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. sera ZEstate. In Pyr. orient. paulo super Oleam pertingens, solum exposcens ealcaream. egi in Pyr. or. Conflent a la Trancade d'Ambouilla prope Ville- franche, die 14. Jun. 1831. video qua ratione Villarii nomen mutaverit Loiseleur, nisi quia, forte, putaverit locum Columnae ad hane speciem non pertinere. Icon reapse vix bona, indubium tamen synonymon, loci autopsia, studioque ab Italis meis confirmatum. Non percepit Loiseleur quam parum feliciter in eodem Columnae opere, aliae quoque Umbelliferae reprehesentatae sint? Reapse Dioscoridis auetoritas non prorsus certa nobis visa est, sed quum potiorem nullam de Anarzabei planta pro- pouere audeamus, eam recipimus, Columnae, Sprengelioque fidentes. Berla (Koch) Nob. Berula Koch. Nomen adhibitum a Taberne- montano (Krtb. 2. p. 1094) ad designandas Veronicas acutifoliam et Beccabungam , huie generi translatum vix placet. Retineo tamen correcta ejus orthographia. Sed quae est nominis etymologia? Berle dieunt Galli hujus generis plantas, et Gouan (Fl. Monspel. p. 218.) sequentem speciem Sium Berulam nuncupavit, vocabulum a pharma- copolis suis, vel a vulgo suscipiens, cf. etiam Magnol Bot. Monspel. p. 242. ast minus fideliter. relatum, nam Berle Gallorum in Berlam, neque in Berulam, vertebat J. Bauhinus, Hist. pl. 3. l. 27. p. 114, - quem ego imitandum esse duxi. Berla VU eene (Fuehs.) Nob., ex J. Bauh. Fuchs. Hist. p. pal. tem org Berula "p pr eis A: efie "dy , Syn. p. 917. Sium etiem: E T oos «pi . 3., Gaud. 2. n, 715., Spre 3. ; DC. Pr. P. 4, p. 125. n 8., et cum Dub. pt bo. n. 3. S. Pads. Ben Lern Herke. 33 dente: Gesner. ex Trag.; s. vsum Willd, Pr. Ber.; S. incisum Per: S. pusillum Nutt.? ex Asa Gray PI. men P*: Thunbsrgi DC.? ex Trevir.: Holosciadium, californ M Hook. et Arn. Beech? pex A. de 'Éngi. Bot. v. 2. n. 139., Curt. Flor. Lond. ed. Grav. K 4. A d o Pg n ag xw ad to t. 9. fr, EP Flor. ms Tub A Wa A. p 42. 62. 846., Flor. Batv. v. 8, t. 567., Plenck Ic. pit med. ` p. 74. iy ' Reičhnb, ga c "91. Y ies Rivin. PER irreg. t. 19. Matth. Compend. p. 230. "Trag. st E Dalech. Hist. pl. Lugd. 1092, 9| Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Non est communis planta, in humilioribus tantum obvia Legi in Pyr. Catal. ad Gerona, die 9. Jul. 1851. Observavi ad oreha, edid: Toulouse, Locus Fuchsii ad sequentem speciem (Sisarum. palustre) adducitur a Gau Matthioli figura a nonnullis enn Sium, ed. German. Prag. 1563. ert. I71. vers, ex Valgr. 1554. p. 253., item ed. 1565. p. 483., sive Compend. ed. Valgr. 1571. p. ari vel ed. > Bauh. p. 377. f 2. imitata a Lobelii "Obs. p. 106. deis Icon. t. 209. t itemve risimus » in litteris datis ad J. Craton, 9. ug. 1563 Tiguri: cf. Epist. medie. (ex edit. Froseh 1577.) crt. ^14. b. Irrisit etiam Turner (W) A new Herbal 2. e ie cds illam bonus vir Sternberg, ad Sept. Matth. edit. (1821) p ., pro Nasturtio officinali serio inter- pretatus est: ab eo non Cu ineptus ille, qui se Matthioli illustra- torem proferebat, Loss Jllustr. piant. figur. dal Matt. (1810) p. 8., et 34. Sisarum Dioscor, Nob. Sium po. Nen Plinii, Nat. h. L 22. €. 22. vel 41., sive Laver Plinii, Ibid. l. e. 8, vel 32.; Dioscor. l. 2. c, 153., Areth. cur acut. 2. c. 8., Tec Id. 5. v. 125., Athen. Deipnos 2., 61. (non Crataev. , quod denunciante Anguillar. Sempl. p. 114. Nasturtio officinali respondet) aliorumque hujuscemodi, mihi tam dubia sunt loca inter Sisarum palustre , Pat Monspeliensium, et magis adhuc Helosciadium nodiflorum, ut de illis me a quacunque sententia abstineri malim. Quibusdam vero Sion Dioscoridis fuit Ve- inale. Fateor me plantam aquaticam, pusillam, rectam, pinguem, foliis ferme Olusatri, sed minoribus, aromaticam insuper, non usar interpretare, vel intelligere valuisse. "Unde fit, ut nomen Sii ceu ium habeam, ambagibusque cireumventum, nullius usus mihi esse pomit Praeposui itaque nomen Sisari, e Dioscoridis Sisaro, quod in hoc genus cadit. Sisarum palustre (Dodonaei) Nob. bsq. icon. Dod. St. C nt. 1553. p. 309. Sesel. 3. Hist. pl. (gal) p ,28 RM ia vet ia a. Bauh. P inp. Iob n a L- Koch p - att. Ae ces I x 4 Gaud, 2. I EN . Add. p. 655., Schuit. A p. 531. 1 p. 939. n.. ad 'ü é rar, cr. Belg. fasc. 5. 43. S. "io. Deep, Terr. sk B — Lon A Gray, v. t. lor. Batv. v. 3. t. "o or Dan. E 2i» Jae. A 4A E LN». Bot. v. 3. t. 178., Dietz. E? Er ^10. n. 702., Reichnb. Icon, C. Si. iS A vene € PL. vénen. pii p. 107. t. 28., Roques Phytogr. med. T. 9. p. 384. tg. - P 358 ..9, p. 74 190., Bull. jx RE UTIMS Rivin. DON irreg. 8., Gaud. ad Le. t. 9. Lob. Obs. p. K. Ta apse 109.) f Dod. Peng p. 589. f. 2., ed Epi r E (rar. ex Morc et credo); Tabern. Krtb. p. 2 i. t2 t p. 303. f. RRI Teon. t. 78. f. s Hist. pl. 3. 1. 27. p. 1745., Moris. Hist. pl. Oxon ($8, M P. 282, t. b. f. 1. bis. J Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. Ad Toulouse Pyr. septr. medior. ex Noulet: sub Bagnères Philippe, Flor. p. 319.: retulit Dalac n. 1151. Dodonaei Commentr. figura in capite citata nusquam in aliis hujus auctoris operibus repetita, ni fuerit eadem ac illa Cruydeboeck a Kickx citata (Flor. Bruxell. p. 142. n. 262.), nee ab ullo commemorari vidi, ne exceptis quidem fratribus Bauhinis: aikai huc fidenter retuli. Tenorea Nob., Bupleurum Tournef., Auctor. Bupleurum costam bovis significat, unde aliqui de illius collocatione contenti fuerunt, eo quod nonnullarum specierum folia figuram illam quodammodo referunt. Sed nomen istud pro nulla nostrarum specierum confectum fuit, a quibus plurimis insuper fugit aliena ab illius significatione figura foliorum. Non cadit m hoc E oleracea planta illa, de qua meminit Theophrastus (Hist. pl. l. 6. c. 8.), ut etiam Hippocrates, et Plinius; vel medicinalis ea jinis a Glaucone, Nicandro, et Epaeneto. Ergo denominationem caeciter receptam expedite rejeci. Plura erant in con- spéetu nomina substituenda, e tot hodie synonymis ad Bupleurum allatis; sed fere omnia partem generis significantia (excepta , forte, Agostana Salisbury, de qua exactam invenire notitiam nequivi): con- fugi inde ad nomen proprium maxime existimandi exer saltem optimae voluntatis viri, quod vacuum mihi sese praebebat. De Tenorea Sprengeli (generis nostri parte), deque illa Berteri, quae Trixis P. Br. actum est judicium. Ignota adhue Tenorea Rafinesque, inter tot hujus auctoris nugas, fortasse aliquando projieietur: incerta denique est sub- tilissimi Gasparrinii Tenorea, generis Ficus fortassis sectio. SECTIO 1. ODONTITIS Ser., Nos. Tenorea tenuis (Columnae) Nob. Column. Ecphr. p. 85. descr.; p. 247. f. 2. vix. Bupleurum tenuissimum L., Koch p. 318. n. 1., Bert. 3. p. 140. n. 9, y E p- $95. Gaud, 2, n. 682., Moris Sard. .9. E59. Dc. PA T. 4 p. Je. n. 2., et cum Dub. p. 225. n. 1., Tim l. p. 24 Odontitis tenuissima Spreng. l.c. p. 382. minimum Column. bir | Hav; B. tenue Salisb. Pr.; B. Gerardi Pollin. Fl. Ver. Append (kg siad pro certo excls,), ex ,ipso in Bibl. Ital. T. 45. (1827) p. 419. B. Columnae Guss. Svn. gl. ot. v. 7. n. 478., Flor. Dan. ., Reichnb. Pl. cr. C. 2. p. 58. t. 107. r 298., Icon. C. 21. t. 1891. f. 2., Dietr, Fl. Boruss. ^ 10. p o6 Gae i Fr. Sem. pl. p. 98. t. 22. f. 7. (3.)?, Mut. Fr. 2. p. 25. w B i 22 T NP in. s 3. E "m 301. f. 2. nimium robusta; Barr. Ic. t. 1248., Moris. Hist, pl. Oxon. 3. S. 9. 12. 4 C) Flor. Aue Sept. Fruet. Sept. Oct Legi in Pyr. Cantabr. ad St. Jean de ias. die 25. Sept. 1844. Observavi F abis, ad Rosas, ad Salce Species hujus generis variabiles esse e A jam Linn. Hrt. Cliffrt, 04. Planta glabra, glaucescens, palmaris, sesquipedalis. Generatim caulis primarius erectus, e basi ramosus, ramis ascendentibus, patulisve; cae- terum caulis flexuosus, pluri- angulatus. Foliorum nervi tres ad novem, sed tres constanter evidentiores. Ast habitus plantae varius, simpli- cissimus, parce ramosus, ramosissimus, erectus, ascendens: aliquando occurrens ramosissimus, diffusus, stratus, et iste forte non est plantae 359 status naturalis, et pendet ab externis injuriis: quidquid sit, planta tunc faciem ostendit Tenoriae, sive Bupleuri procumbentis Desf. Atl. p. 290. t. 56., Bert. Ibid. p. 141. n. 10., quoad ad Tenor. tenuem amandare voluit Cesati, Ombellifr. German. Ital. bor. in Bi. Ital. Giorn. Milan. T. 82. (1826) p. 386., itemve Trevir. Symb. phyt. p. 22., “ et Moris lc., qui specimina Africana a Desfontaines accepta inspe- xerat apud DC. Herbr. Cf. quae de acheniis etiam dixerunt Tenor. PL Nap. T. 2. p. 272., Reichnb. pl. er. C. 2. ps. 58-9. ujus speciei est Barr. Ie. t. 1248., nec t. 1168., quomodo eitat C. Pr., relicta Fl. Fr. prolatione bona. Reapse Icon illa, a plurimis citata, bona non est, robustiorem plantam exprimens, nee exacta est, si demas habitum plantae bene delineatum. Neque prior illa Columnae me omnino satisfacit, attamen neapolitana stirps distrahenda non est, eum Gussone Sicil. Prodr. Suppl, vel Syn. p. 310. n. 7.; eui non at- tenderunt Bertoloni, Moris, Godr. cum Gr. Fr. p. 123., Visian. Dalm. 9. p. 31. n. 1184. Non fuit accuratus Koch in Gmel. Bad. Als. citatione, quae ita corrigenda est: B. tenuissimum , et B. Pollichii Gmel. Bad, Als. L; ex ipso in ejusdem operis Vol. 4. p. 200. Tenoria glauca (Robilliard! et Castagne) Nob. Rob, Cast. apud. DC. Fr. Suppl. p. 515. n, 3543.2. Bupleurum glaucum Rob. Cast. , Bert. 3. p. 148. n. 16., Moris Sard. 2. n. 921., DC. Pr. P. 4. p. 127. n, 4., et 2um Dub. p. 995. n. 2., Timb. Pupl. p. 25. Odontitis glauca Spreng. l.c. p. 383. n. 5. Guss, PL rats. Sicil. p. 115. t. 93. É 2., Reichnb. Pl. cr, C, 9, t. 168. f. 299., et Ic. C, 31. t, 2056. f, 2., Mut. Fr. 2. p. 95. n. 4. t. 22. f, 159. © Flor. Jun. Jul. Fruet. J ul., Aug. ineunte, In salsis, etiam a mare remotis, L Jun. 1858, Accepi e litore de Canet Pyr. or. a Massot. Observavi C planta percepi. Folia evidenter mucronata. Fructus manifeste granu- latus, jugis obsoletis. Speciem non esse diversam a Bupl. semicomposito lor. Graec. mecum contendebat Delile. Tenorea divaricata (Dalechampi?) Nob. (ex Lamk.). Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 1068. vix., et locis humidis gaudere dicitur. Bupleurum divari- catum Lamk. Fr. 5. p. 410 hesten L. prolatbs.). B. opacum Willk. Lang. Pr. 3. p. 71. (ex Timb.), Timb, upl. marg. arist. p. 41. (corr. err. de Guss. tab., a Guss. Syn.. et a Godr. mutuat.) Bupleu- ram aristatum, Koch p. 319. n. 6., Bert. 3. p. 146. n. 14. (Corr. Colmn. prolat.); Moris Sard. 2. n. 523., DC. Pr. P. 4. p. 199. n. 13., Boiss. Voy. bot. Esp. n. 722., Godr., Gr. Fr. p. 724. (Bartl. exclus., Guss. correct.) B. odontitis Plur. auctor., Gaud. 2. n. 684., i . p. 225. n. 4. d opacu ð ìn Linnaea V, 10. (1837) p. 345., et in Linnaea 91 (1848) p. 39. a, ult. Odontitis luteola Spreng. le, p. 380. n. 1. (excl Benth. Cat., x . . Jacq. prolat.). Od. lutea Dalech. b, odont. La-Peyr. Herbr., h Colmeir. Cat, Pl. Catal.; Wulf. Nor.; Balb. Lyonn., B. aristat. Dub. P. 2. p. 1097. Guss. Pl. rar. 4 P. 114. n. 6. t. 23. f. 1., Reichnb. Icon. C. 31. t. 1888. f. 2., et t. 1889. f. 1-7. part. ne o 947. f. 3, Tie V", 99. n. 2468.. Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 98. t. 23. f. 7. (3.) cred., Sabb. Hrt. Rom. Timb. l.c 6. f. 34., Mut. Fr. 9. p. 26 5 j J. Bauh i pP. 299, © Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. Atax. orient.; per Pyr. meridion. a Cantabria, promens. Legi in Pyr. Cantabr. prope Tolosa, m.e Montezco, die 3. Jul. 1857, et ad Bilbao, die 3. Aug. ejusd. anni. Habeo a Deville ex G?dre, et ex Valle de Lesponne: an ex Hispania inlatam? Accepi a Delort ex 360 le Pech de l' Agnelo ad Narbonne. Observavi ad Lumbier, Jaca, V Ainsa, Ayerbe, Huesca, Puente de Montañana , Solsona (m.* San Bar tolom), Tortella, Cardona, Gerona, Carcassonne "ae T , involucra, et involucella quinquenervia declarapda sunt, quum et ad marginem, qui in omnibus albus est, nervus alter facile tonspieiatus ab Hooker, Koch, DC., Moris, Cesati, Godron, recte consi i P. 2. Lc. B. aristatum sub specie nova detectum ad Flor. Gall. sapis enumeravit, nec se olim stirpem eum T. odontitide con- fudisse fatetur, quamvis res evidentissima sit. Et revera, T. odontitis ubinam in Gallia provenit? Nonne in locis ab eo citatis de T. aristata? Sperabat alterum reperiri, quod non successit. Sunt caeterum non- nulli, qui sub Ten., sive Bupleuro odontitide una comprehendant Te- noreas, sive B. aristatuii Bartl., B. opacum Lg., B. apiculatum Frivaldsky, et B. Fontanesii Guss., ceu "P varietates unius ejusdemque speciei: ef. Walpers Reprt. Bot. Syst. 2. p. 396., Addas et T glumaceum Flor. ins ,quod ex t Cesati (l.c. sub T. tenui, nec non in Linn). altera foret speciei nostrae varietas, reluctantibus Bertoloni, Urville, Dietrich. Inconsiderate Bertoloni Columnae alienam Gres Roni we nempe T. tenuis, huc quoque citavit SECTIO 2.*. Tenorea rotundifolia (Egenolphi) Nob. ue en, Herbr. MN: yi 23. b fi Fa supr. exter, X pne icem uio dein yd uL € n. "fert. 3. p. 130. . Gaud. 73, DC. Pr. P. 4. p. 13., Spreng. . 364. n B. pede, La- Piles Herbr. Engl. | v. 2. n. 99.. Schk. dod. t. 0.. dee olia nim. ds Sturm. He iiy Hayn. Term. bot, t. p A Daeth, Fr. Sem p- / g Hoffm. Umbell. oii ; f. 9. f. fr. anal., Fl. Dan. t. 2408., Dietr. Fl. PEN v. 1. n. 456.. Reichnb. Icon. N A880. f. 2., Rivin. Pentp. irreg. t. vs Plenck Ic. = T T2 5 7$. t 187., Turp. Flor. me Ay T. t 8i xin. P 1156., Camer. Epit. p. 888., Trag. p. 482., Ie Hist. pl. crt. 103. a f. 2., Fuchs. Hist. . 632., Gesn Op. AC ed. A Schmied. ui lign. 22. 94. m; Tabern. Krtb. 9. p- 1140. f. 1. Dem E 799: A, p Obs. p. 215, f. 2,. Icon. t. 8 F M rE EF p. 104. f. i., Dorsten. Bot, cet. ?15. B., Lanie- r. Nat. s4 x rt. 9). D... 4. Bauh. Hist. p.3 L p. 198. f; 1. (extr.), Moris. Hist, pl. Oxon. 3. . 9. p Um 1k i»t1 © Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. ^" ug. Legi in Pyr. septr. aurigr. ad Donezan, ad Rouge, die 2. Aug. 1843. Habeo a Deville ex A4rreau. Observavi ad Pamplona, ad Luesia, in Sobrarbe, in Lavedan, ad Esterr , ad Toulouse, etc. Caulis semper basi simplex, ni sectus in loco fuerit. Facies Tithy- mali, potius quam Umbelliferae, ex Bromf. Vec p. 204. ; DC,, Duby relinquo, quia manifeste duae probe distinctae r ab eis in unam confusae sunt, haec, et sequens; quod patet non tantum e lata locorum indicatione , sed e characteribus em e duobus speciebus evidenter desumptis. Denunciato in P. 2. p. 1097. B. protracto Link piapa nisi subdole, nil dictam est de tam male acto B. rotundi- folo, P. T. y. 225. n. Tenorea protracta (Caesalpini) Nob. Caes, Herb. Tornab. 1563. fol. 30. n. 79.: ; De Plants. l, 7, c. 34, 996. sed istic non adeo clare. EIN protractum Link Hoffm. Flor. Port. 2, p. 387. n. 4 P; 32 Bert. T P. Bu Ned ad T bas sons by à cipe Reprt. Fl. Li m n m. Geek peik FM Dub. pas t 1 o, 1027. B. granulatum Gaud 2 y S75. | : d Rum p. i pe paor bs. A B tdt e eng. l.c. "e B. aegypt.). gre acie ` est] FI. All. 2 - 929. excl. tant. um Spreng loco), e specim ger. pco B. rotuadifl. Wimm. Grab. Siles. n. 407. ? i'a charact. et iiA me induxerunt nec => 361 hic Schles. suffic.; B. t rro De Mega Reichnb. Pl. cr- C. 9, t. 594. f. 1119 .., Icon. C. 81. 1880. f , Hort. Rom. T. 5. Fr. 2. p. 36. n. 4. t. 929, f. 155. G: Baub. Pr. p. 130. ` "s sin. "i a fratre J. Bauhino, qui Peint: in Hist. e " 1.27. p; 198. £f. —- Moris. Hist, per 2^ B. 9: p. 299. n. 2. ; Cupan. Panph. f. t. i8., Barr. lcon. 1128. a Ber Oxo ariaa. Flor. Jun. Aug. Fruct. sk Sept. In Pyr. or. humilior.: sed A in septr. med. ad Toulou Legi in Pyr. Catal. ad San Feliu de Guixols, l.d. San Pol, die 16. Jun. 1860. Habui ex collibus de Pech David (ubi egomet videram) a Timbal. Observavi ad la Perce, ad Corneilla, ad Uriols, ad Artias, ad Besalù. Patuit Caesalpino ex ejus Herbario: pone eum a venerunt fratres Bauhini, quorum major natus revera mihi non placet describens plantam ferentem ramos per humum sparsos. Qui primus neotericorum speciem E enit dicitur Link; surgit vero Cesati (l.c. ad T. tenuem) gloriam facti Villario tribuens, B. vapicense Vill. Fl. Dauph. 2. p. 514. n. 3. (mehereule obscure descriptum) nostrae speciei, zu cum DC. T. earicifoliae sive Bupl. ranunculoidis, eum sustinens. Lc. p. 390. Villari planta nec a Mutel toe neque a Godron eum Gren. Pa , neque a Loisel. Gall. Viris t. Ast Mut. Fr. 2. p. 28. n. 12. illam, Can- dolliano nutui pare idi nam e formis T. caricifoliae amandavit. Notandum est Norelizcht dubium Mas p. 365. n. 3), qui Villari stirpem varietatem existimavit | Neck) oliae Doidour Notic. (1810) p. 45., sed virt intermedium quo eam di- stingueret, minime ille scripsit, qui etiam in . ed. 2. p. 195. n. 1. retinuit At Su we minus cautus in hoc agendo fuit, se eii in errorem Tadek, iterumve in Pr. P. 4. p. 129. n. 16. citavit B. rotundifolium b. in- termedium Loisl. Notie, p. 45., qu uod ìta compositum nunquam extitit paulatim a veritate recesserint. iuc A sua tractantes rem ad facil- limum fontem haurire non valuerun Tenorea pyrenaea O Nob. Burs. ex = Bauh. Pr 199. n. 2. leurum dg cum Gouan m Loisel - Gall. ed. 3. p. E . 3., Gaud. edes 675., "DC. Pr. y: 4. p. 1 5 ue cum Dub. p. 226, iC. p. 366. 5. B. an gulosum a L. Sp., Godr. Gr. Fr. p. tusatum La- iure: Herbr.; B. stellatum St. Am. Boug. Pyr s Quo l. erai Verder. Part. pass.. Bot. Linn. 2. p. 665, n. 2, ex autopsia loci : folium Berger, Bass Pyr. Gouan Ill. p. 8. n t ë 4.. Reichnb. Plant. crit. uL. Fr. 2 p, 97. n. 8) t, 92. f, 158. umbell., et petal. Flor. Jul. Rua. Frauet. pe Sept. In rupibus calcar. mont. editior. , ad mediae quoque altitudinis montes descendens. 362 egi in Pyr. Cantabr. supra seatebras fluminis la Nive ad rupes montis Éruzate, diebus 19., et 14. Aug. 1841: In Pyr. septr. med. ad Esquierry, die 31. Aug. 1838. Habeo a Deville ex le Pie du midi d Arrens, ex la Coume d'Iglatóre, et ex la Péne de Coubarole; a De Girard accepi ex le Pic de Ger, vallis Ossau. Deville legebat etiam au Pic de Lhieris, et in Mont Sacon. Ego observavi supra les Eaux Bonnes, in valle de Roncal, ad Gavarnie, a la Breca de Roldan, supra Cauterets et supra Barèges, supra St. Girons in m.* Buchat, sub le Port de Salau, ad Mongarry, au Mont Llaurenti, au Pont de Pailleres; supra Sopeira ld. Pas de scala, ad Orgafiia. Solemniter angustifolium vidi in m.* a Gouan. Perperam ergo ea distincta describunt DC. Fr., et Pr., Sprengel, Godron; ut, ex adverso, rem nimium ampliavit Mut. Fr. 2. p. 27. n. 8., ea ultra medium connata declarans. Caeterum invo- luera, et involucella magnitudine inaequalia, et ferme irregularia, ob- tusa, sed etiam in illorum extremitate, aut ad latera tum emarginata, tune quoque lobata, lobis inaequalibus; fatendum quidem est ea repe- riri aliquando basi prorsus soluta. Vivunt in Pyrenaeis formae duae hujus speciei. Prima degit prae- cipue in Pyrenaeis orientalibus, aurigerisque, unde primus neoterico- rum eam descripsit Gouan; haec est statura major, magisque glauca, foliis praedita latioribus, obtusis, involueris saepius triphyllis, cordato- ovatis, iisque, et involucellis basi eximie connatis. Altera Pyrenaeorum oceidentalium , et editissimorum praesertim propria, et haec humilior est, pallidior, caulem evidentius flexuosum gerit, folia angustiora, acu- gulosi , €o quod facie minus recedit a sua varietate b, quae T. cari- cifoliae respondet: itemve puto, ipsam pro T. longifolia fucum fecisse Berger. Fl. bass. Pyr. 2. p. 110. n. 4.; nec aliter cogitare possum de Tenorea, sive Bupleuro gramineo a plurimis (DC. Pr., Mut. Fr., Dulac, Timbal, et Loret, Herb. March., Baillet, in Bull. Soc. botq. Fr. T. 15. P LAIL, Grenier au Col de Tortes, Godron Fr.) in Pyrenaeis indi- cata, eo magis quia specimina quae habeo in Herbario, ex ipso Pic quod alia loca pro T. graminea citata, m.* Esquierry, la Maladetta, le Port de Plan, montesque supra Castanesa, secundam T. pyrenaeae 363 relatum est à Bentham ad x: angulosum suum, quod 7. caricifolia est. Sehultes, Syst. Veget. V. 368. n. T. (a Sprengelio aberrans) ceu peculiarem speciem seco maluit. Sprengel, Syst. Veget, 1. p. 881. T. pyrenaeam retulit, cui speciei nos quoque hodie relin- ch vue qui antea suspicati fuimus foret ne illud specimen malum Tenoreae, seu Bupleuri stellati (G. Bauh.) L. Sp. Huic speciei, neque T. Fee pertinet B. pyrenaewmn Reichnb. Icon. C. 31. p. 20 1.1882. f. 2. Plantae typus, quem Linnaeus Sp. pl. Bupl. angulosum nuncupavit, characteribus, synonymis, patria, notisque insuper additis in Mantissa, respondet prorsus 7. pyrenaeae, observatione jam a Gmelin prolata, Flor. Bad. Als. T. 4. p. 199. not., et a DC. recognita. Verum est € quod varietas b Linnaeana, et Willdenow (Sp. i Pentr. p. 1311. 23.) nee non synonymon Halleri a Reichard Syst. pl. p. 655. n. 4., et ab eodem Willdenow allatum, Helv. n. 770. a ad tis non sunt ejusdem loci, sed T. car icifoliae. videntur. Forte hancine speciem de- tinuit Willdenow in suo Herbario sub nomine B. angulosi. Percipitur inde, quam male egerint ii, qui B. angulosum L, in integrum ad T. nc Ape reportarunt, a quo errore se abstinuit Smith (Gr, Pr . 620.) forte quia ex ipso Linnaei Herbario stirpium differentiam ua potuit. Neque Gouani observatio contrarium demonstrat, significans tantum, fuisse botanicos , qui magis varietati b Linnaei, quam ad ejus typum attenderent; aut qui in errorem inducti 7. c cari- cifoliam perperam B. angulosum appellare maluerin ubia civis Helvetiae: cf. Wegelin Enum., et Gaud. Fl. Helv. 63 qui insuper anonymi cujusdam sententiam refert, qui dum Helvetiae negavit B. angulosum L. facile in op inducimur, ipsum ad 7. pyrenaeam se referre voluisse. Non percipimus quae species respondere possit T. pyrenaeae apud Clairville Mon Suiss. (ans p. 87.: videmus Dupl. angulosum ab eo indicatum in m.* Jura, quod, duce riens Flor. Jurass. p. 327.; ad T. lon pan Erbe in vix dubitamu obstet quamvis Halleri locus (n. 110. i ad T. carictfoliam Banata oc potius credere malimus, quam, RES tam solemni specie, eamdem a Clairville duplicatam fuisse. Tenorea caricifolia (Lobelii) Nob. Lob. 137., garrie QUE. p. 338. e Lob. MN.; G. Bauh. Pr. P 129, n. 4. Bupleurum ikoa iioa L., Koch 320. 9., Bert. 3. p. 135. n. 5. (excl. svn. Vil ); Gmel. Bad. Alsat. T. 4. P. 199. n. 398. cum not., Gaud. *. n. 68i., Godr. Gren. Fr. p. 719., De Notrs, Reprt. Fl. Ligust. n. 762., DC. Pr, P. 4, p. m n. T - eum Dub. p. 226. eh 10. cai B. angul. L.); B. angulosum t. Am. Bouq. Pyr. p. 904. n. 52. sel. Fl. Gall. ed. 2. p. 196. n. 6., mis l.c. p. . n. 5. B. ranunculoides, et B, obiusatun. e eyr. Timb., v Bued. Pupl. D is E tbls, 1-4. B. ranun- culoides La-Peyr. Herbr., cum B. re pente La- -Peyr. Herbr.; et forte B. graminifolio La-Peyr. Herbr.; B. ranuneul., et b. pipenn Duf. Bouq. bot. ; B. eiee Tai. "pass. Pyr.t; B. olym- ieum I P ex Griseb. Rum. Bith. 23 B: canalense W ut; B. ri — Host.; B. subrubrum ule.; Perrieri Bréb.? B. petricolum Grandg., e specimine. Reichnb. Pl. cr. C. 9. t. 821. f. 1107-8., et S16. Fa 1102., et t. pss f. 1109-10.?, Icon. C. 31. t. 2058 (sic) f. 1. eo br j^ Reichnb. Icon, C. 31. 1. 1886. f. 2, 3., Mut. Fr. 9. p. 98. n. 13. t. 93. f. Bo — . fig. 1., e (ex Bert.) t. 107. ed - non video. J. Bauh. Hist, pi- $ Jata; „Moris, Hist. Ej e 3. S. 9. p. 999. n. 8. t. 49. f. n ist. pl. ex edit. Monti p. 59. t. 40., a Bertol. ossa infr. vix, fol. supr. nimi dictu piye. t. 50. f. 5., Zanon. 9) Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. Legi in Pyr. Arag. editior. al Puerto de Canfranc, die 17. Aug. 1888.; | in Pyr. or. Cerdaña, Valle de Llo, die 14. Aug. 1856, in m.* Cambresdazes, die 23. Jul. 1836. Habeo a Deville ex le Pic de Gabizos 364 . Estarvieille, itemve ex Pyr. septr. med. (ut credo sed s.l). Specimen e Pyrenaeis cultum in Hort. Tolos. dabat Moquin, aecedentem figurae Morisoni, ae Timbali t. 1., et strictius adhuc Timbali t. 2. Involueri foliola ab uno ad tria, inaequalia, tenuia, et latiuscula, acuta, vel obtusa , nil mirum si ad quinque pervenerint. Involucella item quoad illorum longitudinem, et acumen varia, iterdum umbellula breviora, et sub-obtusa reperies. Species ista in Pyrenaeis etiam variationibus multis obnoxia est, ita ut, ex undique colleetis de ea notionibus, ut perpulera, ita ad- modum polymorpha deelarari possit. Hoc jam animadverterunt Gouan Ill B. 00. not., Host. Fl. Austr. ed. 2. p. 348. n. T, DC. Pr. Caeterum, sectio haee T'enoreae, foliis ,` involucris, in- volucellisve non parum variantes offerens stirpes, locum dedit aut falsis distinctionibus, aut speciebus difficilibus. Grisebach cum Schenck dicunt folia inferiora trinervia in Bupl. caricifolio Willd., quinquenervia in B. ranunculoide, lt. Hung. n. 129. Ast ego non esse eis attendendum ratus sum, meis, aliorumque observationibus innixus ; veritus ne illi, cum vulgo Botanieorum , potius prae oculis habuerint B. caricimum Reiehnb., non Willdenowi plantam, quae, observante etiam Grenier (Billot p. 63.), respondet Tenoreae, seu Bupl. gramineo Vill., in qua folia 5-T-nervata conspiciuntur, testantibus etiam Gaud. Helv. 2. p. 382., ut et Godr. Gr. Fr. p. T21.: hanc se legisse speciem au Pont i i ; ., declaravit Timb. Reliq. Pourr. p. 38. not. 1., mox cum Bueq. Bupl. p. 16., Villarii o n servavi in individuis ex el Puerto de Canfranc, superiora folia etiam septemnervia ibidem videns, taliaque facile conspicienda in iis, quae, similia illis a J. Bauhino figuratis, ea folia conspicue latiora offerunt, ut sunt specimina nana ex le Pic de Gabizos a Deville collecta, in quibus talia quoque, generatim, reperiuntur foliola ea, quae invo- lucrum constituunt. Involucella plerumque trinervia vidi. In editioribus occurrit saepius planta gracilior, attenuata, folia tantummodo tri- nervia ferens. - Buequoyi figura (t. 3.), ut et Timbali descriptio (p. 8.) offert plantam fere abnormem, eujus varietas, in t. 4. figurata, rem componit, in nostram speciem cadens. D. tenuifolium Pourr., Timb., Ibid. p. 16., verisimiliter inter lusus T. caricifoliae inscribendum est. Inter loca ejus, a Timbal declarata, fulgit Vallis d'Eynes, quae dextrorsum m. Cambresdazes, sinistrorsum m, de Llo habet, e quorum montium utroque T. caricifoliae specimina eduxi: hoe hodie notato, non suum B. ra- nunculoidem, nec alterum obtusatum e Valle d'Eynes a Timbal citari. Synonymia late ab hoc coacervata, loca plura indicata, mihi notissima, me in opinationem inducunt, agi potius de varietate T. caricifoliae, quam de B. cernuo Tenor., in quod irrepit B. diversifolium Rochel pl. rar. Ban., a Timbal expedite ad B. graminifolium adductum, im- plicite ad tenuifolium a se elaboratum. Nec minore fiducia ad nostram speciem advoco B. Brasianum Timb. (p-. 10. t. 5), de quo non aliter judieatum fuerat a Bras, et ab illis, qui stirpem ante hune perviderant. Item sejunetioni B. laricensis Gaut., Timb. (p. 12, t. 6.) acquiescere minime possum; ab iis fastidiatus, qui 365 coactis, non ab natura deductis sejunctionibus, momentosam sibi prae- parant gloriam, Rejeci denominationem communiter susceptam ranuncu- loidis, quia relata ad foliorum similitudinem adeo fallax est, se referens ad genus, quae folia omnimodae formae offert, Suscepi aptiorem illam caricifoliae; de hoe persuasus, quod Botanieis non repugnabit eam graminifoliae admittere pro Villarii altera, illudque petraeae pro proxi- miore etiam a Vahl graminifolia nuncupata, quae respondet B. petraeo Vill., All. Sesel. aethiop. genus parvum, foliis graminis Caesalp. De PI. À 7. c. 34. et ex Diacalée, p. 296. (praetervisum) forte hujus est loci! Tenorea falcata (Ruellii) Nob. Ela soper. d e ess ei^ prog mane as ues ne b i 5 y p. 710. lin. 31. seq. Bupleurum falc n L., 819. n. 7. | 9. p. p. 646., ie we 2. "d 679., Spreng. Lc p. p n. d "bc. eos. P. p p. 133. n. 36 , et cum fe » 251. n. 13. B. falca La-Peyr. Herbr.. et B. petiolare La-Peyr. Herbr. SÉ oppositifolio La-Peyr. Herbr.; B. p ae Italor. ipso Bertol. fat.e. B. scorzoneraefolium. Willd. En. ex gerer 1 confirm. b Regel, et Ledeb. Maxim. B, neglectum Cesat., ex Caruel., B G. Bau . p- 8i., B. latifolium Tabern. B. pran, et B. exaltatum Turcz., ex Trau qui um polym . Jac 2. p. 158., Engl. Bok Suppl. v. 2. n. 9763 3. Gaul. cum l.c. t. 6. fr., Dietr. Fl. Bor. v. 7. n. 455., Reichinb. Icon. 31. t. 1885. f. 2.. et t. 1919. fol. im., Rivin. Pempt. irreg. t. 45., Tenor. Fl. Nap. p- 125., Mut. Fr. 2. p. 29. n. 17. t. 93. f. 169. fruct., Timb pl arg. arist. ps tabs. 9-13. Trag. St. h. p. 431., Cord. Hist. pl. crt "s a-b, Lonicer. Nat. h 228. C., Krtb. ex Uttenb, F - 496. f. 5., et f. 4. etiam. Lob. Obs. p. 244. f. 1., Icon. t. 456. f, 2., Dod. Pempt. p. 633. . fig. Plantin exclus. a Spreng., mihi dotia J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 27. P. = f. 2, simil. Plant., Tabet Krtb. 2. p. 1258, f. 2., Icon. t. 812. f. 1. Dalech. Hist. pl. Lugd. p ST a o Legi in Pyr. septr. m Valle de pp ad Viella, die 28. Aug. 1861, in Pyr. or, Cerdana, Valle de Llo, ge 14. Ang 1836. Ex Cantabr. merid. m.* Aranpdzt àceepl a Mieg.. x Pyr. septr. med. e ex Rao (Cerdanya) a PET Sit pace Timbali, quem cf. Llaurenti ps. 378-80., nec non ls.e., judicium de invalentia specifica B. petiolaris La-Peyr. mutare nequeo, repetitis fretus observationibus, quae me in Benthami, DC., ac Godron cum Grenier sententiam confirmandam induxerunt. Huic formae strictius cii pen specimina mea e Vieille d' Aure. ppositifoliwn La-Peyr. Herbr. (in quo eum nonnullis foliis op- positis, je atn alterna, et plus minusve distantia, Umbelliferarum more, conspieiuntur), sive pro stirpis lusu aut pro monstrositate habeatur, pertinet certe ad T. falcatam. Nimium praecipiter (magnis La- Peyrouse erroribus recognitis) dixerat Benth. Cat. p. 65. « ne doit pas étre une ombsllifere. » Folia opposita in Umbelliferarum ordine dantur non solum 1n stato monstroso, sed in normali etiam, exemplis generibus Bowlesia uiz, et Pav., Drusa DC. , Polytaenia DC., et speciebus Huanaca Ca- vanillesii DC., uti habentur Moros capitati in Eryngio , folia stipulata in Hydrocotyle. Nec ego percipio, quo ductus consilio Timbal ad ibridae interpretationem ex B. fruticoso sese converterit, le. p. 39. unquid B. corbariense Timb. l.s.c. ps. 36-8., _tabls. 14-5. sit nec aereo, Plantiniana relata figura, ut eae quae ab illa imitatae sunt, J, Bauhini , Daleehampii, et Morus Hist. pl. Oxon. 3. S. . 900. n. 2. t. 12, f. n. 2, (ex inferbs. 1.5), exprimentes plantam potius ro- bustam, caule brevi praeditam, foliis superioribus quoque latis, ma- 366 gnisque, dictam a Dodonaeo in Bohemia, inque Germania viventem, ad Basileam ex Gesn. Hrt. Germ. ert. 251.; ab hae T. falcata rejectam a Sprengel, ego eum auctoribus plurimis ad B. rigidum nolim addu- cere, et hue subjeci. Tenorea rigida (Gesneri) Nob. ; Auricula muris monspeliens. Gesn. Histor. animal. (locum non inquiro), ex Broussonet. Bu pleu- rum rigidum L. Sp., Bert. 3. p. 138. n. 7. (excl. Dod., et J. Bauh.), Spreng. l.c. p. 370. n. 13, (excels. antiquor. * yns., et B. petiolare La-Peyr.); LC. Pr. P. 4. p. 132, n. 37.. et cum Dub. p. 227. n. 14, Timb. Bupir. marg., arist. p. 40. (Plantin. figur. repulsa). 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Per region. mediterr. solo calcar., cum Olea, quam interdum excedit. Legi in Pyr. Navarr. prope Pamplona ad Huarte, die 16. Aug. 1844. Habui a Delort e viciniis de Narbonne, Observavi ad la Puebla r. re a Pena et Lobelio Advrsr. p. 191-2., a Dalechampio Hist. pl. Lugd. p. 740. lin. 21., a J. Bauhino, Hist. pl. 3. 1. 2. p. 201. (vid. Multi, ete., forte a Cherlero allatam, quum in loco ex hoc indicato T. rigida. certe proveniat), a Grisley Virid. Lusitan. sub nomine Dupl. latifolii, ed. Miscell. bot. 17. p. 11. n. 40., a Magnol Bot, Monspel. p. 47. Sed nullus eam nitide pertractavit, nec in Germania reperiit, Contra san- avarri, circa Lumbier, in medicina domestica, decocto ex imis foliis confecto. Aragonenses caulibus sese inserviunt ad scopas efficiendas, quas aliis multis praeferre mos habent, et hoc mihi placuit. Tenorea juncea (Lobelii) Nob. 4 Lob. uq d 243. f. infer. Bupleurum junceum L., Koch p. 319. n. 5., Gaud. n. 683., Pollin. Fl. Ver. ka :» Spreng. l.c. p. 371. n. 15. a; DC. Pr. P. 4. p. 128. n. 10., et cum Dub. p. n. 11., Bert. 3, p. 143. n. 12., Timb Bueq. Bupl. p. 20. B. junc. La-Peyr. Herbr. B. angustifolium Dod., Tabern. Waldst. Kit. pl. rar. Hungr. T. 5. "s 285. t 957.. Tenor. Napl. 3. p. vs. t. 226., Reichnb. Pl. cr. C. 2. t. 166. f. 297., Icon. C. 31. t. 1883, f. 2., Mut, Fr. 2. p. 29. n. 16. t. 93. f. 168., VLL NE rs iir Br r 2: A Timb. Lob. Icon. t. 456. f. 1., Dod. Pempt. p. 633. 5 B. ch. Pe gd p. 436. f. 1., Tabern. Krtb. 2. p. 1958, f. 3., Icon. t. 879. f. 2., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 300. n. 3. t. 12. f. n. 3. (inferne). ^ AES (*) Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Per region. mediterr. calidior., xtra. egi T ad Roca fuerte contra Sanguessa ad Viescas, in Sobrarbe, ad Voltaña, etc.; frequentius per Pyr. Catal., ad Ribas, in valle de Bui, partido de Tremp; obvenit in Pyr. orient., et per montes corbarienses. Perperam DC. Duby deelararunt fructus globosos, quos neque figurae 961 Suspicabatur Linnaeus T. Gerardi forte ejusdem speciei typum ac Junceam esse, cujus dein varietatem fecerunt Lamare , et Sprengel: cf. Linnaei litteras ad Jacquin datas. Upsal. 95. Apr. 1865., ex edit. Vindob. 1841. p. 30-1. B. affine Sadler (1825) Koch, Reichnb. Icon. C. 31, t. 1187. f. 9. habitum susceptum a Gussone Sie. Syn. p. 309. n. 5. pro 7. Ge- rardi, a Reichenbach hujus varietatem declaratum, et cum eo a Mut. Fr. 2. p. 29. n. 15. ^ 23. f. 166., mihi potius sese praebuit ceu lusus T. junceae. lllud praeterivit Host. B. affine , Jacquinianum et australe Jord., ad Jordani nutum composuit Timb., Bupl. ps. 21-3. SECTIO 3.* TENOREAE VERAE ex Serene. Tenorea fruticescens (Barrelieri) Spreng. Barrel. Icon. t. 1255. Spreng. l.c. p. 376. n. 5. Bupleurum fruticescens L. Amoen., Desf, Atl. p. 231., Link Hoffm. Port. p. 386. ; Dub. p. 227. n. 15.? Timb. Bueq. Bupl. p. 19. (sub illor. B so). B. paniculatum Brot. Fl. Lusit., ex Link Hoffm.; de eo cf. Schult. Lc. p. 374. n. 24., et Webb. It. Hisp. p. 44. Cavan. Ic. Descr. 2. p. 3. n. 115. t. 106. u de Galamus (die 15. Jun. 1843), quae forte ad B. ramosum Gaut., Timb. (Bupl. nerv. p. 18. t. 8.) pertinebat; de qua pleniorem mihi conficere notionem cuperem, antequam ad illius enumerationem me committam. Suspicatus sum ad nostram speciem spectare DBupl. hispan. frutesc. angustifol. Schol. Bot. ed. a Sherard 1689, p. 245 et certe B. hispan. arboresc. graminifol. Tournf. Elém. botg. p. 260. Tenorea fruticosa (Dioscorid.) Spreng. Dioscor. 1. 3. c. 54. S reng. l.c. p. 3795. n. 2. Bupleurum fruticosum L., Bert. 3. p. 151. n. 19., Moris Sard. 9. n. 5 4., DC. Pr. P. 4. p. 133. n. 47., et cum Dub. p. 227. n. 17. B. fruticos. La-Peyr. Herbr. B. termi»ale Salisb. Pr. Flor. Graec. Sibthrp. C. 3. p. 57. t. 263., Sabb. Hrt. Rom. T. 5. t. 80., Reichnb. Icon. C. t p. 109; t. 43., Nouv. Duham. T. 6. p. 43, n.4.t Dub. Arbr. Arb. 1. t. 43. a Maith. se g ". T noms Nb DE . Ic. t. 634. f. i.. Dod. Pempt. p. 312. f. 1. Tabern. rtb. p. 306., SK "us S.9. p. 298, 1. 6. E 1. C JL . f. d., Duham. Arbr. Arbust. ep (n4. M. p Pen. Lob. Advrsr. p.95, Le Icon. t. 105. f. 9., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 27. p. 197., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. in Pyr. Atax. m.* la Clape die 30. Sept. 1839. Observavi ad Asqué, et Alquezar, in m.* Garbet, inter Llansà, et Culera , ad los Mulines Supra Figueras, in sylva de Canet prope Sun Feliu de Guixols, 368 Non video ego in Spiraea altaica Pallas, Flor. Ross. t. 23. (S. lae- vigata L. ex Bunge) tantam cum hae Tenorea similitudinem, x p hibet Lamarck in Pall. Voy. ed. Paris. T. 8. Append. p. 321. n. 332. Quidara in suspicionem venimus hane referre speciem Fruticul Apa foliis, sed angustiorib. multo, satis carnosis, umbella tig ne Cymino simil. nigro Val. Cord. Observat. Sylva ert. 229. -enbai Paulet (in M Til. Theophr. p. 39.) Daucum i noidem Theophr. iab pl:1. 9... 15. poor ema hane. esse poean Trib. 4* SESELINEAE Keeh, DC. Phellandrion Plinii, N. Œnanthe Auctor. Hoc vocabulo, n ejus etymologia e graeca lingua dicit, auei significabant flores V. itis viniferae, vel si mavis ejus ovaria non ad maturitatem perventa; cf. Dioscor. (8. D. nf Aristophanem , "Hoaydliston; ete. Sed etiam Dioscoridem l. 8. c. . reperitur CEnanthes nomine commemorata, repetita quoque a Plinio Nat. h. l 21. c. 24., vel 95., quae pro nanthe pimpinelloide a pluribus recepta est; haec sententia non mihi, neque Sprengelio placet, eamque rejecit jam ' Camerarius, Epit. p. dr pp, magis adhue tole inite refutavit Salmasius De Homonym. cap. 29. Conjunctis itaque in unum plantis, quae sub Œnanthe, et pe Phellandrio militarunt, postremum hoc Plinianum nomen in capite su- mere praestabit. Extat Dissertatio Wedel (G. W.) de GEnanth. Theophr. edita Jenae 1708. Fuit etiam avis nomine Œnanthes, cf. Aristot. Nat. animal. |. 9. e. 49., Plin. Nat. b. l. 10. c. 45. Roth , aliique Phe- landrium scribendum censent: cf. Sm. Engl. Fl. 2. p. 72 SECTIO 1.* ŒNANTHE (Kocn). Phellandrion Dodonaei! Nob. Juacus odorat. Dod. e ghe ex Kichx Brux. n. 264., ab aliis confirm. OEnanthe fistulosa 'L., Koch p. 321. n. i Bert. " X 1. Moris Sard. 2. n. 534., Gaud. 2. n. 660., Spreng. l.c. . A18. n «d DG. nE 4. : 136. ; el cum Dub. p. 236. n. 2. OEn. fistul. eite erbr.; OE. a watica puo G. Bauh. Basil., P "Pin: . Ray Syn., OE, biloba Dule.? Engl. Bot. v. 6. n. 363., Schk. 70., Flor. Dan. t. 846., Drev. et rw Ch. pl. Eur. T. 4. p. 35. i e. F]. Batv. XE 502. Pod) Fr. Sm. pl. p. 97. t. 99. f. 6. $i xp per C. 34. t. 1808. et t. 2054. f. 6, 7, Turp. Fl. med. T. bé t. E Roques, listogr med. ip e MA 80., Lamk. Ill. t. 203. f. 1., Rivin. Pentp. irreg. t. 66., Gaud. l.c š noh e i Rat . venen. Germ. p. 2 t. 26. Matth. p. 869.; J. Bain Hist. pl. 3. 1. "n : "por? fig., Moris. Oxon. 3. S. poker t. 7. f, 8. Camer. Epit. p: Dod. St. h. Comm. 9. p. 158., Hist. pl. icy )? 423. f. 3., eren. p. 242., Pempt. p. 590., Le Obs. p. 421, Icon. t. 731. f. 1., Tabern. Krtb. f. 1,, Icon. t. 142. f 9, Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. m in Pw "Cat al. ad Rosas, die 2. Jun. 1851; habeo a Deville ex i4 Caulis stolonifer: radix repens a DC., Duby, et imitatoribus dicta, error est. Flores generatim albi, interdum rubelli occurrunt. Phellandrion boris smell hol Tabern. Krtb. ; Icon. 1. OEnanthe chaerophylloides — Chl. Narb. n. 300. in Móa: Acad. R R Toal I 3. (iT. » ais OE. L&chanalii duel. Bad. A PT d n. 438., et T. 4. p. 209., Koch p. 321. n. 2., Bert. 3. p. 239. n. 5., DC. Pr. P. 4. p. 136. mf. Fi. Vect. p. 207. n. 3. OE. Ühsesephyit. et OE. Lachenal. Dc. Dub. p. 237. ns. 4, 5. OE. P encedamifolla 6 369 Gaud. 2. n. 661. OE. gymnorhiza Brign. fasc. pl. Forojul. (1810) p. 21. n. 13.. Spreng. l.c. p. n. 4. . pimpinelloides Thuill. ex Coss. Germ. Par. quoq., OE. approximata Mérat. Par. evide OE. australis Wulf. Nor.? Flor. Dan. t. 1454., Reichnb. Icon. C. 31. t, 1892, ; Sabb. Hrt. Rom. 1. 33., Engl. Bot. v. 5. n. 347. 421. nter, T. 5, 9, Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Oct. In Pyrenaeis Atax. , Orient. humilior., inque Pyr. septr. med. humilior., et occidental. Cantabr. maritimis. Legi in Pyr. septr. med. contra St. Agné secus le Canal du midi, die 6. Sept. 1852; in Pyr. Catal. marit. ad Rosas, die 26. Aug. 1846. Habui ex Narbonne a Delort. Vivit in nemore Larramette ad Toulouse, abundat in maritimis ad Algortha; vidi ad Orthez. Caulis medulla laxa, sed farctus est. aee adnotavi ad specimina agri Tolosani. Caulis striato-angulatus, obseure suleatus, parum ramosus, laxe foliatus , tenax, saporis aro- matici. Petala obcordato-obovata, evidenter ad medium fissa. Ibidem species ad fossas constanter reperitur, sive ubi aquae diu perdurarunt, aut ubi saepe transibant. Minus aquosa loca, sylvas plerumque, PA. Matthioli inhabitat. Ego denique credidi Œn. pimpinelloidem b, et g Noulet, Fl. bass. sous Pyr. p. 961. n. 3., Add. corr. p. 16., omnino eamdem plantam, ad PA. Tabernemontani appartenere, neque in duas dispertiendas species esse, ut denuo fecit Noulet, Fl. anal. Toulous. 1861. p. 69., eo magis quia pro varietate g ipse Noulet locum ubi mea specimina legi (bords du canal du midi) citat, et ad Larramet eamdem vivere stirpem comprobatum est. Caeterum quam ridiculum sit de plantis aquaticis distinctiones su- mere e foliorum forma, ut fecit Noulet, unusquisque nostrum in re herbaria expertus facile novit, et contemnet. Neque accurata est Noulet deseriptio de fructuum fabrica (Add. Corr. p. 16.) ab eo incaute, ae ineuriose ex aliis desumpta , quia qualem ille indicat (a Koch forte cripiens), propriam tantummodo Ph. Matthiolii, in suis putatis varie- tatibus non habet locum, ut patet ex speciminibus a me lectis, in quibus conspiciuntur fructus oblongi, ferme obovati. Recte monuit Gmelin speciem neutiquam confundendam cum Ph., sive Oen. Pollichii (Palat. 1. f. 3), quae, a me examinata, differentem revera constituit speciem a nostra, forte Ph. Lobelii dicenda (Lob. Obs. p. 420. f. 4); quod si Gaudin l.c. alteram ceu alterius varietatem con- sideravit, rationem nobis dedit suspicandi ipsum unius tantum speciei ormas prae oculis habuisse, nec veram Pollichii, vel si mavis Lobelii, speciem agnovisse. ; ; Filipendula tenuifolia ''abern. a Pourret citata bene habitum plantae refert, sed involucrorum copia, nec non tubereulorum radicalium forma, suspecta eveniret, nisi eam fulciret auctoritas Kirschlegeri, Fl. Als. p. 321. n. 4. - Pourretiana specimina forte vidit DC., sed aut mala, sive manca, vel praecipiter examinata judicium varium incertumque suscitarunt. Nam in Fl. Fr. 4. p. 297. eam varietatem fecit (b) Ph. Matthioli, du- bitans foret ne pecularis, et distincta species? In Suppl. p. 5OT. scripsit videri sibi certum, eam propriam sistere speciem. In Synopside (1806) illam omnino praetermiserat. In Bot. Gall., cam Duby, ceu speciem recepit (imo duplieavit) reversus ad priorem sententiam; « An satis a praecedente (Matthioli) distincta? » Habebant tune prae manibus Ph. Matthioli lusum? Denique in Prodromo sistit in hujus speciei varie- 24 310 tatem a. Quoad icones sub hae varietate in Pr. relatas videntur mihi, eae omnes, quas a ae haesitatione protulit, pertinere ad P. Mat- thioli, illa vero PIPA eti cum dubio adducta (Œ. Karsthia Pl. alpin. Carn. p. 10. n. 5. t. 3.) reapse ad Pourret speciem afferri posse; ast icon heteromorpha nonnulla ajni stirpis, plura p a Chabraei portendens, ad hane postremam speciem, cum Tommasini, firmavit Bertol. It. 3. p. 335-6., spreta Sprengelii sententia, qui eam ad Ph. Tabernemontani ante DO. evocaverat, lc. p. 420. lin. 31 Phellandrion Lobelii! ob. Crydb. p. 891., Mrs Obs. p. 420. f. 4. OEnanthe er d de Marsch. a Bieberst., Koch p. 322, n. 4., Bert. 3. p. 241. . 6., Cosson Not t. pl. ge r p. 135., Pr. P. 4. p. 137. n. 4.. et cum Dub. P. 2. p. 1028. OE. pe vdcodéri folia Spreng. l.c 422. n. 5., uns .n. 661. a lara b br 'exel. Poltich). OE. twi! dpi Latourr. Chl. Luzd. (1785) p, t $ "x Mai Fl. Lyonn. p. 3232. .; OE. an gura EE ipendula Dumrt.? "ari a . 9. n. 348. cem hnb. Icon. C. : 3i. t. 1892, ot xu SS. Maie. Hist, pl. Oxo. MEO CRX f ; Dalech. Hist. pl. L ugd. p. 773. a Flor. Æstat. Frost: um Sept. In Pyr. Atax. rara. Habui ex viciniis de Narbonne lectam à la Roquette a Delort; et a Timbal, qui eam evulgavit nomine (E. narbonensis. Sero Timbal (Mém. Acad. Se. ete. Toul. Ser. 1. T. x P 30. vel Bull. Soc. Hist. Nat. Toul. 2. p. 100.), hane, nec superiorem speciem, esse contendit Œ. chaerophylloidem Pourr., quod nobis incredibile vi- detur, e Tabernemontani figura a Pourret citata, ex affinitate vel com- paratione ab eo acta cum sequente, e locis ab illo citatis Font-laurier, et Donos. A Timbali sententia certe effugiebat Delort, qui agrum suum bene exploraverat. Phellandrion Matthioli! Nob. . Matt. ed. Valgr. 1565. p. 867., nec ante figur. Sed apparet Caesalp. Herbr. Tornab. 1563. fol. 25. n. 71., De PM n ku. ^ ups p. ir OEnanthe posee des L., Koch p. 322. n. 5., Bert. s Sar x aud. 2. p. 359. m. 2. sub n, 601, Sprea U^ p. 419. n. 2, (excl. in AE OE, arsi ja); D 137. n. 5., et eum Dub. p . n. 3., OE. pim- pinell. La-Peyr. Herbr. dx ve tà folia Le bá. He rbr.* OE. apiitolia G. Bauh. OE. ges sifolia Dulc, Jaeq. A. Pa- ^ t. 394., Flor. Dan. t. 1451., Gaertn. Fr. Sem. pl. p. t. (3). ry Icon. G. 31. t. rei et t. 1962. f. 1. fr., Sabb. pera Rom. T. 5.t " Schk. adi t. 80. f. amer. Evit. p. 610., Tabern. ces y 419. f. 3 i Du Icon. de. y J Bauh. Hist. p.4$LeT p. 190-1., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. ^ s 988, 9| Flor. £5 Jun. Fruct. Jal. ug. Legi in Pyr. vitio ad Pamplona, die 8. Jul. 1853. Habui a Deville ex Hybarette nfida Galoran cum DC. auctoritate, nonnulli (Sprengel, Koch, Steudel, Moris, Dietrich), ad hane speciem retulerunt Œ. chaerophyl- loidem Poart . Œ. pimpinelloidis Engl. p figuram, TUM Mut. 3. Mey. Fl. Hanv. p. 3234. 2., Coss. Germ. FT. Por. eL p. 212. n. 3, ad PA. Tabernemontani adduxerunt. Pósireihi isti 1 qa igit E 2. SARAN Daaa mecum fatebatur Bertoloni, se Castelli opus perrarum (quod ego possideo e Libris Zanoni Bonons.) nunquam ad- Apiastrum Plinii Nat. h. 1. 20. c. (1 vel 45, Cf. quae exposu h : 1 4.90 c. in Flor. Virgil. p. 62. / nisi hunc Med are prd tunc Grisley Virid, Lusit. p. 19, ne e apibolia. Brot. Lusit. ps 490. n , Hook. r. ed. 1 usd n.5, A! FL Gall. ed. 2. p. 199. n. 7., Boreau Notic. nl. Gon. de pedi Ue: p. T, Bins. Ver boi, Ro. ac TH. DC Pi. C ERO A DON. p. 287. 3911 Mut. Fr. 2. p. 235. n. 2 Lloyd. Loir l.c. p. 424. Schult. Syst. Veg. 495. sub n. 9. Obs. OE. crocata b Bert. 3 | p. 39.n.. 8, Y BU. et forte a etiam. (detractis plurs. syns.). OE. crocata Thore, Ess. Chl. Land. p. 102., . infer. p. 114., et Fl. Ouest Fr. p. 199., Moris Sard. 2. n. 531. expurg. s»n.), Spreng. n. 9. (item). OE. crocata La-Peyr. Herbr.. quoad folium!, Colmeir. Galic.; OE. crocat., et OE. crocata var. gizantea, et OE. cicutaria Pourr. Herbr. Matrit.; et Angelica cieutaria Pourr. Ibid.? Brot, Phytogr. Lusit. sel. 1. p. 74. t. 34. (cum n. 33. in ipsa tabula); Sabb. Hort. Romn. T. 5 t. 84., Plenck Ic. pl. med. T. 3. p. 26. t. 226., et ut cre^o Jacq. Hrt. Vindb. T. 3. p. 32. t. 55. 9, Flor. Maj. Jul. Fruct. Aug. In Cantabr. humiliore. Legi inter Ascain, et Sibur l. d. Aranià, die 15. Maj. 1841. Ob- servavi inter Bardos, et Briscus, ad Durango, ad Astigarraga, ad Involuerum saepius deciduum, aut nullum; si occurrant, foliola ejus sub-setacea; involucella latiuscula sunt. Pertinet ad hanc speciem OE. bulbosa maxima Apii palustris facie, Grisl. Virid. Lusit. (ed. 1661.) n. 1072., ex Brotero, et OE, lusitan. Apii folio, et odore, Tournef. Inst. r. hrbr. p. 318. ; utque ego credo OE. lusitanica latifolia Apii folio Elém. botg. p. 262. piastrum (Plinii) ego intelligo, non quia apibus gratum, sed quia Apio vulgari simile sit: venenata planta Sardiniae indigena dicta a Plinio. .Perpendenda quidem est observatio a Plinio addita, veluti si dixerit Apiastrum suum ab illo aliorum plurium recedere: « QContexenda...... sunt omnia, ex eodem nomine apud Graecos pendentia. » Nullum succum croceum ego percepi in hae planta, et Thore ob- servat: « Nous ne l'avons jamais trouvé ayant du suc jaune à la racine » Le. p. 103. N. B. Ast Lloyd observat: « Cette plante, que j'ai recueillie jusqu'à Quimper, m'a de suc jaune, que dans les tubercules, et quel- quefois dans le bas de la tige » ls. cts., quod congrueret eum obser- vatione edita a Bell Salter, PAysiolog. ist. 2. P. 1. (Lond. 1845) p. 116., vide et Bromfield Ibid. V. 3. P. 2. (1849) p. 406., ae Low. Man. Fl. Mad. r. p. 358. Sed vix mihi persuadere possum, speciem dantem succum eroceum horto nostro nullum succum croceum hucusque fundentibus. » « Planta pecori invisa,.... radix ad pisces captandos ad Mundam 16. Cynapium Rivin., Æthusa L., et Auctor. Diversorum generum species, quae vulgo pro Cicutis habentur, nomina generica sive graeca, sive latinum unum, susceperunt ab unica specie, quae est Contum Theophrasti, Dioscoridis; hoc Linnaei nutu actum est, caeca omnium ferme scriptorum obedientia. Stabant tamen propria nomina, aut aptiora, quae praeferri debebant, quaeque nos restituere conamur. Rejicimus ergo pro hocce genere, de quo agimus, ZEthusam , vel ut legitur in accuratioribus editionibus Ethusam , Conii synonymon apud Graecos; nec placet Cicutaria Lobelii, cum Pena etiam, suscepta quamvis fuerit a J. Bauhino, quia agitur de stirpe fatua a Lobelio nuncupata, npe que à proprietatibus verae Cicutae recedente. Nomen caeterum ab an- 912 tiquis botanieis ad diversas plantas designandas usitatum, sistimus cum Rivino, Tournefortio, Heistero, Fabricio, Jussieu, Ventenat, La- marck, Ruprecht, in illud genus, quod improprie Cicutam nuncupavit Linnaeus: ignotam Patribus stirpem, si recte video, contra Hallerum, ui Conium Graecorum ei potius retulendum esse existimavit. Porro Cicuta vera Patrum, Cicuta Socratica, Cicuta Plinii, Romanorum, offi- narum, et vulgi, omnium praestantissima viribus, et fama, nobis, qui latino utimur sermone, redeat sub proprio latino nomine, cum Trago, Fuchsio, Matthioli, Caesalpino, Gesnero, Dodonaeo, etc., et cum Rivino, Tournefortio, Hallero, Jussieu, Lamarck, Adanson, Ludwig, Rupp., Dillen, Ventenat, Gaertner, Ruprecht. Cynapium vulgare (Tragi) Nob. Trag. Stirp. hist. p. 460-2. n. 3., ubi Cicutae speciem declarat. Æthusa Cynapium L., Koch p. 323., Bert. 3. p. 224., et v. 10. p. 480., Gaud. 3. n. 695., Spreng. l.c. p. 454.” n. 1. (partim); DC. Pr. P. 4. p. 141. n. 1, et cum Dub. p. 233. Cynapium Rivini, Dillen., Rupr. Ingr. p. 442. n. 267. Cicutaria tenuifolia Ger. J. Ray.; Æ. cynica Dulc. Engl. Bot. v. 17. n. 1192., Curt. Fl. Lond. V. 3. t. 60., Flor. Dan. t. 1991., Sv. Bot. v. i. n. 64., Flor. Batv. v. 1. t. 24., Schk. Handb. t. 72., Bull, y Iba e ot. t. 69. f. 3. umbell. rt . p. 7. t. 202., Rivin. Pentp. irreg. t. 76., Roques Fi togt. 'med. T. 2. 354. t. 77., 196,, Savi Mat. med. p. 34. t. 34. Lob. Obs, p. 423. f. 1. vix, Icon. P. 2. t. 280. f, 2.. melior. Lonic. Nat. h. crt. 237. B. mal., J. Bauh. Hist. pl. 3.1. 27. p. 180., Moris. Hist. 3 W-p.299.. 6 7: E. C) Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. Non ubiquaque communis. Legi in Pyr. septr. aurigr., ad Donezan, ad Artigues, die 13. Aug. 1843. Habeo a Deville ex Arrens. Observavi ad Bagneres de Luchon, ad Toulouse; in Valle de Roncal. Caulis cylindraceus; petioli tenuiter striati, parumper superne cana- liculati; foliorum nervi in superiore aeque ac in inferiore pagina con- spicui; pedunculi striati, laeves; pedicelli striati, cum | marginibus superioribus lateraliter serrulatis, inter quos margines canalieulus con- spicitur pallidior. Umbellae radii, et radioli umbellularum sunt magis inaequales quam describuntur a nonnullis (Savi, Bertoloni) et involu- cella quidem longiora, praeter quam illorum descriptiones indigitare videntur T. 93. Jul. 1821. Paris, p. 34., solis tribuens Cicutae , Cicutariae, Chaerophyllo (Bellia Nob. mox), praedicans detectum, refutavit, ac correxit J. Gay in eodem periodico, et volumine, ps. 471-3., Hoffmanni , Sprengelii propriasque referens sive auctoritates, sive observationes. Optime quidem. . Feniculum Plinii, Apic., Adans. Alii Faeniculum, quidam Foe- niculum scribunt. Feniculum commune (Hippocr., Nicandr. , Galen., Dioscor., Plinii, åpic.) Gesn. Hrt. Germ. Hippocr. , ` Marathr. Alimat. 1. 2.; Dioscr. l. 3. c. LCE S Loe ssp p. 142. n. 1. F. officinale All. Pedm., Koch p. 323., Bert. 3. p. 339. n^ 4. Ga 85., Mori ; : * à 5 ¿3. p. . n. i., Gaud. 2. n. 685.. Moris. nt 2. Hi 526 ; Meum Feniculum Spreng. l.c. p. 433. n. 4. eed gy var. g). Anethum Fenicul. La-Peyr. erbr.; F. capillaceum Gilib., Aschers.; F. dulce G, Bauh. Engl. Bot. v. 17. n. 1208., Gaertn. Fr. 373 . pl. p. 105. t. 23. f. 5., Reichnb. Icon. C. 31. t. 1930. f. 1. 2., Gaud. ad 1c. t. 6. - rx ue (tm p A Ord. 2; cum tabs., Plenck le pi medic. T. y . 41M. t 216.. "Turp. W den E err. 165.); g " " t ab E:enb. Pl. offic. t. 277 - Woodv,. Hook. Med. ren v. . 197. t. 49., Rivin. ntp. Tournf. Inst. r. hrb. t. 164. Matt . 778., et in edit . Bauh. p. 568. f. ofi : “Trah, EN [d pt 448., Camer. Epit. p. 534. Fuchs. i st. p. 501. Obs. p. 448., Icon. t. 1» ue Pempt. p. 297. J. Bauh. Hist. pl. $1215. 93. Moris. Hiat: pl. Oxon. 3. S. 9. p. 2 tx C), 9, Flor. Jul. — Fruct. Sept. Oct egi in Pyr. Arag. Valle de pee E Otto, "n se Aug. 1850. Feniculum vulgare Wight Ie. pl. Ind. or. 2. 9., aut mala est figura, aut alienae speciei. Componantur i eum Soda Wight Ill. Ind. bot. &. 117. £. 4. fl. fr. anal, ab eadem forte planta desumpta. Seseli Theophr., Linn. SECTIO 1.* EUSESELI DC. Seseli elatum (Magnol?) Gouan Ill. Mag Mons - d . p. 294. stern -— ? ex Gouan, n loco videtr. ; Caucalis orientalis folio Péticadani oum Herbr. Pr. Bert. 3. p. 322, a Sp reng. l.c. p. 395. n. 1. Jepa synon); DC. P. 4. p. 146. n. 12., et cum Dub. p. 235, n. n S. Gouani "PPS p. 334. n. 2. La r. Herbr. Gouan Ill. p. 16. n. 5. t. 8., Reichnb. Icon. C. 31. t. 1904. ? 9| Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. In Pyr. Arag., Catal., orient. humilior.. calidioribus. Legi in Pyr. Arag. ad Mediano, die 19. Jul. 1845; inter Graus, et Benavarre, die 1. Aug. 1845. ; 'in Pyr. Catal. ad Espluga freda, die 29. Aug. 1853. Observavi ad Cazvas, ad San Cosme de Guara, ad Badain, Montmagaste, Pons, Solsona, Roussillon: Rhizoma napiforme, perenne, coronatum fimbriis multis, rigidis, in- tricatis , residuis foliorum praeteritorum. Repudio illorum sententiam in biennalem declarant. Caulis aereus pedalis, bipedalis, et ultra, nverse pyramidatus, scilicet superne ramosissimus, ramis divaricatis. Folia ambitu triangu ularia, pinnato-partita , laciniis angustissimis, sub- trigonis, superne evidenter canaliculatis, sed laciniae laterales minus manifeste prae mediis suleatae; sunt etiam folia sub-faleata, et sub- mucronata; eorum petioli basi membranacei, superne ad ' sub-divi- siones ex triangulari i-compressi, striati neque teretes quales describuntur a Koch. Involuerum generatim nullum, sed vidi monophyllum. Um- bellae pauciradiatae; umbellulae sub-sexflorae , densae, quum confi- eiantur e pedicellis brevibus. Fructus juniores tubereulato - ese adulti glabri ouani fi ura, NA e pauperiore specimine, aeque exaetitudine ac pulcritudine peccat. De Linnaeo (Sp. pl.) sileo, quia, ex litteris ad quum, praesertim, dici de hac nunquam possint foliorum pinnae lan- ceolato-lineares, quomodo legitur in Linnaeana phrasi, l.c. p. 375. n. 12., neque lineari-lanceolata ut ea mox in descriptione convertit. Ast Linnaeus sero in Mant. alter. p. 85T., stirpem e specimine monspeliensi evi- dentius icida semper tamen eam conspurcavit referendo Feniculum sylvestre elatius, Ferulae folio longiore Vaill. Bot. Paris. p. 54, quod 314 pro certo ad S. elatum nostrum pertinere nequit, uti ab hoe loco abhorret eadem Tournefortii planta, quae in J. Bauhini, vel Matthioli potius illam insidet, a me Seseli montanum judicatam. Peucedani facie pusilla planta, ete. Pen. Lobel. Advrsr. p. 331., a Gouan eum dubio citata figura, mihi potius Triniae vulgaris videtur, quod confirmaret patria DBristoriae ad rupem Vincentii, eadem quae indicatur a Ray Syn. ed. 3. p. 217., ab Hudson, a Smith ab Hooker etc. pro specie a me proposita. Insuper Smith in Engl. Flor. 9. p. 90. n. 3. citat Peucedani facie pusill. plantam Lobel Ie. t. 745. f. 2. vix ab illa Adversariorum absimili. Caeterum ad Triniam vul- garem citavit quidem Sprengel, mutato, perperam; vocabulo pusillae in pallidam plantam. Neque mihi placet Caucalis 2. Lobel. Icon. t. 127. f. 2., a Sprengel, DC. Pr. citata, forte a Caucalide Pen. Lobel. Adversr. p. 324-5. fig. non sejungenda. Quas figuras ad maxime variantem S. montanum ego afferre vix dubitarem. Seseli montanum (Matthioli, Ruellii ?) L. Sp. An Ses massiliens. Ruell. De Nat. Stirp. 1. 3. c. 42. p. 700. lin. 20.?, Saxifr. 2, Matth. ex ed. Valgr. 1954. p. 442. fig. erut. e pl. (descript., et locus me huc ducunt). Koch p. 325. n. 5.1 ng. Lc. 97. n. ub. steril. , Bert. 3. p. 321. n. 3., Gaud. 2. n. 704., Spre 4 i p $., DG..D . 935. n. 5. (excl. S. glauc. Jacq.). S. montan. g DC. Pr. P. 4. p. 147. n. 15. S, mont. var. quae Gaya pyrenaea Auctor., Gaud, 2, p. 390, Obs. sub n. 686., DC. Pr. P. 4 2., et cum Dub. P. Z Em. Add, p. 1028 |: 2. Bert. 9. p, . In, etc. Boi«s. Voy. 250. n S. nanum Duf, Lettrs. . ME. [ ù non. -Pe S. glaucum Berger. Bass. Pyr., Saint Am. Agen., Pourr. H., Soy. Willem. Obs., Holandr. Mosell. Suppl., Delastr. Vien.; S. glaucescens Jord., et S. . 1563, fol. 44. n. 109, constante unico folio ex inferiore plantae parte . ae 3 un e - Tommasinii Reichnb. Varietatis s nonyma 5. montanum Benth. Cat.; S. montan. . Or. , Coss, Voy. botq. Alg.; Pimpinella dioica var. La-Peyr. Herbr. Pachypleurum pyrenaeum Mut. Fr. Meum Mutellina Colmeir. Cat. pl. Catal.?, et Gaya pyrenaea Colmeir. Ibid.; S. nanum Dut,, et G r 'anbe - Soc. botq , Hist. pl. 3. l. 97. p. 16. f. 2., et p. 18. f. . s.c. Meum 2, f. 2. ex Lobel.a 1.a Dalech. Hist, pl. Lugd. p. 759. f. 2, simil., adde f. 3. infer. junr. p 9, Flor, Jul. Sept. Fruct. Sept. Oct. Rarius obvenit per Pyrenaeos Cantabricos. Legi in Pyr. Cantabr. ad San Sebastiano, die 16. Sept. 1844 (prope pagum Artiguà) in Pyr. septr. med, supra Bagneres de Luchon ad Leucate, die 17, Aug, 1840; in Pyr. Arag. supra Murillo Gallego , ni eum recordatio Varietatem legi in Pyr. Arag. editior. supra Venasques a la Pefta blanca, die 27. Aug. 1828., in Pyr. or. m.* Cambresdazes summitate, die 24. Aug. 1836. Observavique al Puerto de Gavarnia, in m.* Basibé supra Castajiesa; vidique sterilem ad summitatem de la Sierra de Guara. Ad Nuria observabat Vayreda. . Stirps glaucescens, attamen saepe occurrens coloris obscure viridis, interdum hine inde rubore suffusa, pedalis, bipedalis, et ultra. S. mul- ticaule Retz Obs. revera hujus speciei synonymon credam, quamvis 315 Reiehnb. fil., qui eam ad suum S. Tommasini evocavit, le. p. 34. 10.: hoc promissum in iļlius Iconographia ad Umbelliferarum sup- plementum, perspectum tandem habui, et a meo diversum non percepi. Saxifraga pannonica Clus. Pann. A. p. 691-8., Rar. pl. h. 2. 1. 6. p. 196. f. 2. quae, num ad S. annuum L, sive coloratum Ehrh. recte adduceretur dubitavit Jacquin, Enum. Stirp. Vindob. (1762) Obs. p. 225., cui speciei retulit Lumnitz, Flor. Poson. n. 291., reapse, cum Jacq. A. 2. p. 26., ad S. Hippomarathrum spectare videtur, cui speciei adduxerunt Sprengel, Host, Crantz (ef. A. p. 206), Wulf. Fl. Nor. Dno 4185,-V p. 2315. ausus non est confirmare Zetterst., Pl. vase. Pyr. principls. p. 148. n. 556. Alias Umbelliferas pari modo nanas vidimus, ex. gr. Triniam vulgarem, Seselim vulgarem , Mylinum pyrenaeum. Seseli glaucum Ass. rag. n. 264., indicatum ad Caesaraugustam , abhorret certe ab hac varietate alpestri, cui retulerunt Losc. y Pard. Ser, pl. Arag. p. 43., dubitantes, nam foret potius T. vulgaris. Forte agebatur, penes Asso, de ipso S. montano. Seseli coloratum (Tbalii) Ehrh. Beitr. Liban. vap. Thal. Sylv. Harcyn. p. 71. Koch p. 325, n. 7., DC. Pr. P. 4. p. 147. n. 19. S. annuum L. Sp., Bert. 3. p. 399. n. 6., Spreng. l.c. p. 398. n. 4. S. bienne Crantz, Gaud. 2. n. 703. S. ann. La-Peyr. Herbr.; S. purpureum Gilibrt. Exerc. hytolog. Jacq. A. 1. p. 34. t. 55., Gaud. ad l.c. t. 8. fr., Dietr. Fl. Bor. v. 10. n. 709. , Schk. Handb. t. 80. f. 697. T.; Reichnb. Icon. C. 31. t. 1907., Rivin. Pentp. irreg. t. 83. f. inter., Vaill. Bot. Paris. p. 54. n. 5. t. 9. f. 4. C) Crantz; 9, Vill; © vel 9; Koch, Flor. Jul. Aug. Fruet. E Prats de Mollo specimen adest in Herbr. La-Peyr. Seseli massiliense (Penae, Lobelii) Anguill. Sempl. (ital), Caesalp. De Plants., Nonnullor, Camer. Epit. teste (non, ut credo, Ruellii). Pen. Lobel. Adversr. p. 352. S. tortuosum L., Koch p. 395. n. 6., Bert. 3. p. 326. n. 4., Spreng. l.c. p. 401. n. 8., bc: Pr. P. 4. p. 147. n. 21., et cum Dub. p. 234. n. 2., Moris Sard. 2. n. 530. S. tort. La-Peyr. Herbr.; S. littorale Willk. Sert.? S. tauricum Link apud Spr. Syst.? ex Ledeb. Ross. Reichnb. Icon. C. 31. t. 1906., Plenck Ic. pl. med. T. 3. p. 16. t. 212., Link Hoffm. Flor. Port, 2. p. .n. 1. 106, (Atham. ramosiss.), ex Cintra, mihi dub. Lob. Icon. t. 785. f. 1., Camer. Epit. p. 511., Tabern. Krtb. p. 305. (in Icons. desidr.); G. Bauh. in Matth. edit. p. 550. f. 2., p4d85-EL £ 9, Flor. Aug. Oct. Fruct. Oct. Nov. In Pyr. Arag, orient., Atax. cum Olea, plerumque locis apricis, asperis, solo calcareo. 316 Legi in Pyr. Arag. ad Huesca, die 21. Sept. 1850. Observavi ad Saleille supra Narbonne, ad- la Nouvelle, prope Port Vendres, ad Car- dona, Solsona. Habitus rigidus, facies Africana diceretur; planta tota, nec folia tantum (DC., Duby) glauca. Confrieata odorem therebinthaceum de- cernit, sapore plantae etiam confirmatum. Caulis in viva planta tere- tiuseulus, Involucrum variat, ut percipitur ex auctorum descriptionibus; in Pyr. orient. involucrum saepe monophyllum deprehendi: eum deñ- cere comperii in individuis tunc temporis ad Huesca observatis. Invo- lucrum mono-triphyllum ad Monspelium conspeximus. Occurrit hinc inde floribus rubellis, Link, Hoffmansegg existimarunt illorum plantam eamdem esse eum nostro Belino, de qua sententia parum persuasum me reliquerunt. Videtur dein Link eamdem lantam convertere voluisse in &eseli, sive Atha- mantam Matthioli ere cf. Spreng. l.c. p. 493. Obs.; et sub bin retulit Steudel Nomel. ed. E 166. DC. in Prodr. eam praeteriit. Quid Sili nce i Plin. Nat. h. 1. 20. c. 5. vel 18.? Non certe species nostra: nee credere possum sub eo latuisse T'hapsiam villosam. Neque percipio quo fundamento Sil. gallicum Apic. Opson. condim. l. l. e. 34. ad Seseli massiliense retulerit Dierbach Flor. Apic. p. 55. n. 78., illius auctoris commentatores prosequutus, cf. Apie. edition. ex Lister, Varior, (Janss. Waesb.) 1719. p. 51. SECTIO 2. DOLA (Adans. latius sumpta) Nos. etae Mons (Cordi? Gesneri) Nob. cH uA 103. b, -— m. ? Gesn. Op. bot. ed. a Schmied, tab. aen. 15. f. 197. S. Li- baaots Koch Un um hc. Dub. p. 234. n. x cum Libenotide eerie P. = p. 1002. Libanotis montana All., et L. athamantoides DC och p 325-6. ns. 1, 2., um L. i etiam Ibid. n. 3. L. vu Feat L. atha n gei e! t ere Do mE 7 (3 3-9. Athamanta Libanotis L., Bert. 3. ., Gaud. š . Liban., " Ligusticum amano ides, Spreng. Lc. p. 488. n. 1., et p. 590. n. 8. Ath. Ks La-Peyr. au um A. crithmoides, et Ligustico f - rnlaceo, La-Peyr. Herb.; et L. simplici La-Peyr. Herbr. P acid Lib. montana, et L, daucifolia Reichnb., neos x Ligustieum Seguieri pron erb. Matr., partim t Selinum Fh Pourr. x Seseli Libanotis, et S. n ar va Godr. Gr. Fr.; Lib. gracilis Reichnb. xS fm., et Neilr., L. Can- dollei Rad) Willk. Hisp. — A. 4 p. 48. t. 392., Id. Hort. dob. x - 93. $ d. Feri Sedan. . 62., Gouan lll. p. 83. t. 26. f. 1, 9., Flor. Dan. r "54. m ke Scop. Car p. 207. « 10. Riv in. Pen ntp. irreg. t. 37., Reichnb. lcon. C. 31. t. i et t. 1948. f. z "tht y T f B t. f. Epi 544. Herm; Parad. Batav i J Phyiobr. tus T ar atav. p. 299. cum icon. >» J. Bau Hist. p.23. L 25. pi 105. , Pluknt. 9| C9 bolas aliis. Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. Oct Legi in P yr. occident. maritim. prope Biarritz , ta. la Chambre Pyr. Catai. supra Setcasas, inter dee et Coma de l'Ori, die 28. Jul. 1846. Habui a Deville ex Mont-Sacon; item loco incerto inter Lhieris, et castellum de Genost; denique ex Pragneres. Observavi ad San Seba astiano; ex rupe quae ' vulgo insula Aquech, prope Mundaca, mihi demonstravit Mieg. Caeterum per Pyrenaeos vulgaris est planta. Perennem esse stirpem declarat Gren. FL Jur. p. 89. n X Umbelliferis maxime polymorphis. Status plantae pu- bescens facilius obvenit per regionem alpestrem. LI LI SE] 311 Notanda varietas ea est, quam legi in m.* Esquierry, et supra Setcasas, quae mihi visa est respondere varietati b DC. Pr., sub qua cadit A. pubescens Retz Obs., et DC. Fr, Suppl. p. 511. Insignis varietas illa est, quae nomine L. verticillatae ad Biarritz indicatur a DC. Duby (vel $. Sibthorpii Godr. Gr.j, recte ceu va- rietas nostrae speciei considerata a Darraeq quoque, Notie. Fl. envir. Bayonn. apud Morel Vues historigs. descript. ed. 2. 1846. p. 461. n. 207. Staret pro charactere distinctionis praecipuo fructus glaber; sed fructus in hae specie occurrere hirtos, pilosos, glabrosve, hodie satis compertum est, non minus quam in quibusdam aliis ejusdem familiae speciebus: notum est diachenia variare hirsuta, puberula, et glabra, insuper scabrida, strigosa, et tuberculata, denique laevia, in Trinia Kitaibelii, Seseli elato, S. glauco, S. rigido, S. Hippomarathro, et S. Bocconi; Ægomarathro siculo Link, Sphondylio proteiformi, Mu- senio divaricato Nutt., Cumino Cimino, Cerefolio, sive Anthrisco fuma- rioide Spreng., A. sicula DC., A. sylvestri Hoffm., A. vulgari Pers., A. Cerefolio Hoffm., Wylia Pectine Veneris, Chaerophyllo Taintugieri Hook., et Arn. (Bellia N). Quam rem tetigit, attamen non bene omnino assequutus est Smith, dum de Linnaeana Athamanta dixit: « Fructus pubescentia et glabrities in hoc genere vix nisi speciei characterem praebet. » Flor. Graec. Sibthrp. C. 3. p. 69., cf. etiam Engl. Flor. 2. p. 88. Futilem esse quidem distinctionem Lib. athamantoidis cognovit Ber- toloni etiam, asserens Foliola involucri pinnatifida esse fortuita, lc. p. 4525 et ita rem se habere patuit mihi etiam, repetitis per Pyrenaeos observationibus. Hoe caeterum vetus est judieium, jam datum a Will- denow, Murray, DC. Fr. 4.; ne dicam et ab Haller, et Lamarck, qui eamdem stirpem agnoverunt, et parvi fecerunt. ; Ath. pyrenaea Jacq., quae lusus est foliis angustius laciniatis, ab omnibus, fere, hodie ad S. vulgare amaudatur, quod caeterum ipse Jaequin fatebatur in litteris ad Murray datis (cf. Syst. Veget. ed. 14. Gotting. 1784. p. 219. n. 1.5 hoc e primis agnoverat Pollini in Italia, periculis e cultura in Hrt. bot. Medilan. institutis, cf, Fl. Ver. p. 356. Ses. nitidum Reichnb., sive Libanotidem nitidam Visian. Dalm. 2. n. t. 28, Reichnb. Icon. C. 31. p. 36. t. 1917. s.c. ceu legitimam speciem existimare nequivi. Daucum mont, bohem, Schwenekf. Stirp. fossil. Siles. Catal. (1601) p- 60., suspicante Krock. Fl. Siles. n. 412,, fidentius repeto. i Ehehu quam vacillans fuit DC. in istis agendis, stirpe, evidenter, in naturam male observata. Ipse Ath. pubescentem prius (Fl. Fr. 4. p. 317.) seu varietatem S. vulgaris considerare, eam prorsus praeterire in Synopside (p. 310.) quamvis suspicatus jam fuerit num esset propria species, et ceu talem recipere in Supplemento (Fr. 5. p. 511.); dein in Prodr. illam iterum varietatem habere S. vulgaris, aliis quoque varietatibus enumeratis de quibus denique dicere: « 'arietates...... forte tot sunt species? » qui species jam nimias, minime sustinendas, in Pro- dromo receperat. : . vulgar. var. verticilll. ex la Chambre d'amour obtulit mihi indivi- duum monstrosum umbella prolifera, involucro in foliis mutato, radiisque nonnullis umbellae in peduneulos umbelliferos , cum altero ex hisce umbellam iterum e radio donante. 378 Huc ex Sprengel Daucum 3. Fuchs. Hist. st. p. 233. men specifieum Libanotidis repudiandum erat, quia nulla Diosco- ridis Libanotis (l. 3. c. 19.) huc adduci potest. Caeterum, Roremarino Matth. Comm. ed. Valgr. 1554. p. 367.: mox Anguill. Sempl p. 214., Gesn. Hrt. Germ. crt. 356. b. Athamanta cretensis L., Koch p. 327. n. 1., DC. Pr. P. 4. p. 155. n. 4., Gaud. 2. n. 625., ad Reic . C. 31. t. 1935, f. 2., Plenck Ic. pl. med. T. 2. p. 71. t. 184,, Gaud. . 3. fr. Matth. Un 719.. Camer. Epit. p. 536., Pen. Lob. Advrsr. p. 323. sin. ic., sed Obs. p. 46. f. 4., Icon. t. 722. f. 1., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 716. f. 4., J. Bauh. Hist. pk. 3 L 27, p. 50. £..1. C) Spr., 9j alii. Flor, Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. orient, editior. rarum, m." Cambresdazes mihi demonstravit August. Jambon. Patrum auctoritates , (Theophr. Hist. pl 1.9. e. 12. Diós L 3. c. 16.) eum Matthioli, et Lobelio a Sprengel receptas, Gaertnero dubias, ego potius relinquendas esse ratus sum. Patriam Candiam a neotericis comprobatam fuisse non agnovi, nec fidem adhibui Sprengelio, le. p. 494. lin. 3., loquuto de specimine in Creta lecto, respondente Ath. annuae Gr. Prodr. n. 656., et cum S. cinereo nostro identico. Matthioli, autem, et Camerarii loca huc cum praestantissimis viris adduxi, quamvis non me lateat aliter rem dijudicavisse Sternberg, Catal. pl. ad sept var. edit. Matth. ps. 2., et 19., et not. 6. in p. 29., qui Matthioli locum ad Meum athamanticum vellet, rediens quasi ad Fuchsium, qui Daucum creticum Dioscoridis ita interpretaverat. Puto illustrissimum comitem non satis perspectam rem edidisse, ipseque a sua sententia recessisset, si illam Matthioli figuram attentius consideravisset, de planta in Apennino Italiae frequentiore prae Meo athamantico, et si bonam de Meo athamantico figuram ab ipso Matthioli donatam diligentius inspexisset, Dethawia Endl. Dethawia tenuifolia (Fagon, Tournef.) Endl., Godr. cum Gren. Dauc. pyren. tenuifol., fol. citr, odor. lucid. Fa on, Schol. Bot. p. 162., Tournf. E'ém. botq. p. 274. Godr. Gr. Fr 2. p. 06. Wallrothia tenuifolia DC. Pr. P.A n. lie. allr, apisndags Spreng. l.c. p. 557. n. 2. Meum tenuifolium DC. Dub. p. 230. n. 2. L'gusticum splendens La-Peyr. Hist. abr. D aed P 156. n. 7., et Suppl. p. 44., et Herbr. Telelophus tenuifolius Dulc. Pluk. Phytogr. t. 9, Flor. Jun. Aug. Fruet, Aug. Sept. In Pyr. med. potissimum, ad rupes caleareas. Legi in Pyr. Arag. Valle de l Espuña ld. Staccio, retro la Peña Montañesa, die 2. Aug. 1845. En m.* Aloña Pyr. Cantabr. supra Oñate, ubi ipse vidi, dabat Mieg; ex Pyr. septr. de Pic de Ger ac- 319 cepi a De Girard; ex le Pic de Gabizos a Deville, qui eam quoque legebat au Lhieris, au Pic de Bages, à Nerpuign, et supra les Eaux Bonnes, quae specimina in Herbario Pyrenaeorum non intuli. Obser- vavi in Valle d'Aspe, ad le Port de Saleiv, sub le Port de Salau, in cosae, striatae, per marginem membranaceae, petioli longi, cylindraceo- compressiuseuli, superne canalieulo tenui, etiam in illorum ramifica- tionibus pereursi; folia decomposita, aut supra decomposita, lobis eorum linearibus, tenuibus, integris, aut fissis, subfaleatis, superne obscure suleatis, inferne carinatis. Involucrum sub-monophyllum: involucella plura, aeuminata, inaequalia; utraque per marginem membranacea, Um- bellae 5-9-radiatae, radiis inaequalibus. Flores albidi, petala sub-aequalia. Specifica nomina tenuifolit, et splendentis (botanico sensu) ambo a Tournefort mutuata, aeque bona. Cur ergo instaverit DC. pro resti- tuendo illo tenuifolii (splendentis loco a Sprengel impositi dum speciem ad Wallrothiam retulit) non intelligitur. Bunium saxatile Mill. Dict. n. 3., alpina planta, suspicionem ingessit Schultesio, lc. Obs., num ad D. tenuifoliam pertineret? Quo fundamento, quaeso, ad stirpem eximie pyrenaeam sese convertens Bojus Libeat repetere Tournefortianam phrasim ZLigustic. Pyren. Fenicul. fol. lucid. Elem. e, et Inst. p. 324., a La-Peyrouse in praeclarissimi viri Herbario recognitam, Jam ab anno 1763. Jacquin altero Petit (Frane. et quidem botanophilo Gallo) eumdem honorem deerevisse ad denominandam americana Verbenaceam stirpem, a systematicis Schreber, Jussieu, Necker, Poiret, Willdenow, Persoon, Steudel, Sprengel, recognitam, receptam insuper etiam in Dict. Se. Natur. Paris, T. 39. (1826) ps. 215-6. Xatartia pyrenaea (La-Peyrouse) Nob. Sched. cr. cent. (1842) n. 29. Selinum scabrum La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. p. 147. n. 6. Xatardia scabra Meisn., Godr. Gr. Fr. p. 706. Petitia Mikek Gay Coron. Hadrésn. Eve. . 82. Angelica scabra Petit, DC. Dub. P. 2. p. 1027. S-] scabr. La-Peyr. Herbr., et Ligusticum simplex La-Peyr. Herbr.; Xatrd. scabra Meisn. Gen. pl. vascular, (1836-43.) p. 105. Petit. in Ann. Sc. Observ. Paris, T. 1. (1829) p. 99. t. 3. (delin. à Jos. Decaisne). J Flor. Aug. Fruct. Sept. In Pyr. orient. editissimis. 980 Legi in summa Valle d'Eynes Ld. la Couillada de Nuria, die 18, Aug. 1839. Vivere in m.* Carenzà testabatur Jonquet, domo Corneilla, eonfirmarunt Freyn, et Gautier, qui ex le Pic de la Vache Pyr. or. citant: e latere Catalaunico mihi demonstrabat miles publicanus. Sub eodem tempore Xatardiam nuncupavit Meisner, et ego, strictius ad nominis orthographiam, Xatartiam. Scabram cum La-Peyrouse ille denominavit speciem: ast mihi piguit dicere scabram stirpem dulcis- simo, et humanissimo viro dicatam: ad utriusque patriam me converti. Habitu speetato, congenerem diceres plantam Angelicam pachycarpam Lange le. deser. ete. p. 7. t. 9 Devillea Nob., Ligusticum L. Neotericor. Ligusticum ad nostras species hodie conversum falsae, ut fallacis applicationis est. De Diosco- ridis Ligustico dico sub Levistico mox in p. 383-4. Genus itaque, et hodie constitutum est, paucas nec adeo antiquae notionis continens species, nomine extincti amici, botanophili aestimatissimi , atque carissimi, comitate, et candore nulli secundo, Aloysii Deville, domo Tarbes, saluto, libentissime porro, ex quo ex illius laboribus, atque studiis plura hausit haec Flora Pyrenaea. Devillea pyrenaea (Tabernemontani) Nob. Tabern. Krtb. p. 304. f. 2. Ligusticum pyrenaeum Gouan Ill. (excl. syn.), Loisel. Fl. Gall. . n. 7. (excl. Vill); DC. Dub. p. 230. (excl. Seguier); Godr. Gr. Fr. p. 702. Bert. 3. ieri idi reng. l.c. p. 416. y p. 4^4. in obs. ad Lig. Seguieri n. 2, Cnidium pyrenaeum n. 3 (excl. Pluk., et Moris.). lig. pyren. La-Peyr, Herb L. Barrelieri, et L. Seguieri, partim, Pourr. Herbr. Matrit., Sesel. pyren. Thapsiae facie D. Fagon. in Schol. bot. p. 161.; Lig. pyren. ampliss. tenuiq. folio, Tournf. Inst. r. hrb. p. 323. (in Elém. botq. non reperiend.). Gouan Ill." p. 14. (excl. syn.) t. 7. f. 2. "ur ce 2 2. p. 48. n. 1. t. 23. f. 178. diachen. Tabern. Icon. t. 105. f. 1., Herm. Parad. Batav. p. 229. t. 93. Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Rarissime in editior. Pyr. septr. medior., et forte ex Aragon. adveetum; facilis inventus in montan. regionis mediterr., Pyrs. Atax. excls. Legi in Pyr. or. ad Mont-Louis, diebus 29. Jul. 1837, et 11. Aug. 1856, ac 31. Aug. 1839. Habui ex G?dre a Bordére: ibidem, non procul ego reperii ad Je Plan d'Aragnow:t; detinui ex Deville, lectum au Pic d Erélids. Observavi in valle de Roncal, ad Villanueva de Aezcoa, prope Lecumberry ad las dos Hermanas, ad Salinas de Monreal prope Pamplona; a la llansada de Ischias, et supra la Puebla de Roda, prope Sonet; ad Villafranca de Conflent; Martrins reperit ad Mosset in m.* Stradés; Debeaux au Pic d'Ayré. Ligusticum ferulaceum Lamk. (non All.) nostrae speciei confirmatur a Gren. Jur. p. 320. Obs. Sed Seguieri plantam ab hae sejungentem Sprengel laudarunt Schultes l.c. p. 611., Pollini Ver. p. 369 le.: hoc serius acceperunt botanici galli. Synonymon speciei alpinae addendum mihi sese officit Apium montan. Carvi facie Triumf, (J. B.), quod indi- gitatum, et confusum sub specie pyrenaea video apud Herm. le. p. 229-30. In Triumfetti operibus mentionem illius plantae non reperio. Caetero Hermanni prolationem, a Systematicis praeteritam, hue sistere non dubito, quamvis figura tam involucra, quam involucella quidquam prae eo quod communiter reperiri solet solemniora portendat; et foliorum segmenta latiora ostendat. Ast dubium manere potest? quum memoriae leetorum tradiderit Hermannus « Plantam hanc ex montibus pyrenaeis erutam. debemus | Doctiss. Tournefortio »! Cnidium Cusson, Marsch. a Bieberst. Cnidium pratense (Cordi) Nob. Cord. Hist. pl. l. 1. c. 42. crt. 100, Pastin. nigr. sin. fig. C. Silaus, Spreng. Umbell., et l.c. p. 416. n. 4., Smith Engl. Fl. 2. p. 91. Silaus pratensis Bess, in litter, ad Schult. Syst. Veget. "6. p. XXXVI., Koch p. 329., Gaud. 2. n. 687., Bert. 3. p. 349., DC. Pr. P. 4. p. 161. n. 1. Ligu- sticum Silaus Duby MN., et cum DC. Gall. p. 230. n. 4, Peucedanum Silaus La-Pevr. Herbr 8.1.5 P. trilobatum Gilib. Exerc. phyt.; Seseli pratense Dalech., G. Bauh., Rivin. Jacq., A. 1. p. 12. t. 15., Engl. Bot. v. 30. n. 2142., Grantz Austr. farc. p. 209. t. 6. i. 1., Gaud. l.c. t. 7. ír.; Reichnb. lcon C. 31. t. 1923., et t, 1990. pars merc. trensct., Schk. Handb. t. 79. f. 638. fr., Rivin. Pentp. irrre k 55. latifol. Lobel. Obs. p. 425. f. 4., I t. 738. f. 1., Dod. Pempt. p. 310. f, 2., Tabern Krtb 29. 1. 4.. Icon, t 78 ES m n : $ . f.a, Icon. t. 67. f. 2. reapse obscura; J. Bauh. Hist, pl. 3. 1. 97. p. 170., Chabr. Sciagr. p. 402. f. 3., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 752, f. 3., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p 29.1 5.t 1b. Planta biennalis? Secta radice stratos plures concentricos non vidi; fibrae tameu ad collum plures extant, vestigia foliorum praeteritorum, sed, ut videtur, in serie una, aut unius anni. Statura mono-bipedalis, et ultra etiam: caulis etiam valde striatus. Folia supra decomposita, laciniis angustis, quidquam involutis, subfalcatis; petioli, basi excepta, suleati, sub-triangulares, saepius convoluti. Involucrum aliquando nullum vel monophyllum, involucella octo, aut plura, per marginem parce seariosa, Calycis dentes non percipio. Petala viridi-sulphurea desinunt in laeiniolam coarcetatam, integram aut emarginatam, inflexam. Videntur stigmata sessilia. Herba intense viridis. Odor plantae aromaticus, modo Ferulae com- munis, etiam in radice, quae crassa, sublignosa, intus albens. Ego non eredo hane plantam a pecore derelictam, quia eam copiosius inveni ubi pecora difficilem oecursabant aditum sive inter densos fratices, Ericas, Ulices; vel ad praecipitia mari imminentia. Hine quorumdam (cf. Schreber (D. G.) Sammlung. verschied. Schrift. T. 3. (1158) p. 97.) sententiae non subscribo. Reperii in Ericetis mari proximis, siecis, in marginibus agrorum, neque in pratis fertilibus, et humidis, ubi Cnidium, vel Silaum pra- tense generatim . indicant auctores, reperiique egomet ad Monspelium. Nee credo stirpem a me visam et lectam in Cantabria omnibus nu- meris respondere plantae per Europam vulgatiori , cujus individua cum monspessulanis identica, ejusdemve mediterraneae regionis, vidi ad Pamplona, quae dum inspiciebam dubium augebatur foret ne stirps Cantabrica peculiaris species. Item videbatur Batavis de eorum planta, quam Ligusticum tripartitum nuncupavit Dumort. Pr. n. 929., et mox Lejeun. et Courtois Silawn tripartitum Fl. Belg. 3. Add. corrig. p. 363. n. 529. Hiecine Plantiniana figura? Ab illis reluctatur Crép. Man. Fl. Belg. p. 116. S. pratense tantum enumerans. Silao pratensi Auctor. hoe erit adducendum Michelii synonymon, ut mihi patuit ex illius Herbario: Echinophora cretica peucedanifolia Michel. Hort. » Rar. 7855 perperam a Targioni eum Jchinophora spinosa commixtum! Nomen Silaum non sustinui de Patrum locis minime persuasus. Cf. Theophr. Hist. pl. l. 9: e. 22., Dioser. l. 3. e. 75., Plin. Nat. h. l. 26. c. 8. vel 56. Primi Ruellius, et Anguillara Silaum. Plinii acce- perunt pro Zelosciadio nodifloro; quamvis et Sion 2 Dioscoride de- sumptum, elucubraverit Plinius, quem late citavi ubi citandus. Caesal- 382 pinus pro Silao Plinii Phellandrium aquaticum interpretare maluit. Hardouin Silaum Plinii videbat in Anetho graveolente. Sed G. Do Pin. p. 162. b, n. 12., ad Cnidium pratense sese convertit, a qua sen- tentia aufugi, quia stirpem hane continuo reperiri aut in ees sub- humidis, vel ad fossarum margines, ad sepes, aut ad nemorum latera, neque glarcoris et perennibus rivis sese delectari vidi, ut de ea scribit Pliniu Meum Dioscor., Tournef. Meum athamanticum (Dioscor., Plinii, Galeni) Moris. Umbellifr. p. 4. Dioscor. 1. 1. Plin. Nat. h. x 20. y 23., vel 94., Galea. An Antidot, 1., De Facult. Simpl, med. 7. Koch p | 329., Sit p. 310. n. 1., Spreng. l.c. p. pg DC. Pr. P. kt 109 nm 1. et cum Dub. E 930. n. 3. Li usticum Mem. Crantz, re . 691. rH -Peyr. Herhr. capiliaceum Dulc. Jacq. A. 4. p. 2. 3., Gaert. Fr. Sem. pl. p. ios. t 2 6. (1.); Reichnb. "Icon. C. 81. 902. f. k Plenck. i dI A 1 Pyren. novit; Tabern. krib. . 489. f. i Icon. t. 74. f. A Moris. Hist, "m Oxon. 3. S. 9 t. 2. f. 2.; ut Umbellf. t. . F. fr., J. Bauh. Hist. pl. 3

. 116.; ete. ut ex ipso Gaudin nostrae speciei varietas fuerat (e.c.) penes Vill. Dauph. l. 2. p. 628., et forte etiam apud Hagenb. Flor. Basil. p. 249. (g?), Wahlenb. Croat, n. 215 b (1814), ete. Angelica ebulifolia (Fagon) La-Peyr. Fagon, et l'ournefort, tide La-Peyr. La-Pevr. Herbr.. et Hist. abr. Pl. Pyr. p. 156. n. 2., Suppl. p. 44. (exci. Bocc.) A. Razoulii Gouan Ill.. Loisel. Gall. ed. 2. p. 202. n. 3., DC. Pr. P. 4. p. 167. n. i., et cum Dub. p. 224. n. 1,; Spreng. l.c. p. 602. n. 3. (expurg. s t sylv. montn. aperti Fisch., Meyer. in Linnaea 18. (1844) p. 169. Callisace dahurica Fischer, ex ir. S . phytolog. fasc. 1. (1831 Gottiag.) p. 33.; Ledeb. Fl. Ross. 2. p. . A. Tourne- r., A. diversicolor Dul. Gouan l.c. p. 13. t. 6. fig. vald. incompl., nec j vnon., et excls. locis. ad A. fortiana Cosson, fid. La-Pey 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Sept. Legi in Pyr. Cantabr. supra Lecumberry, die 24. Jun. 1841; in Pyr. septr. med. ad Bagnères de Luchon, die 21. Jul. 1838, in Pyr. or. supra Mont Louis, die 9. Aug. 1836. Habeo a Deville ex Artigaou (Azun) Lusum umbella prolifera decerpsi in Pyr. septr. auriger. ad la Forge d'Orgos, die 10. Aug. 1840. in Pyrenaeis ipsis observata, et lecta a F agon, mox a Tournefort. Caeterum Rasouls, neque Razoul stirpem Gouanio communicábat, eut Bertoloni, auxiliante Herbario Bononiensi, pro suo Heracleo eleganti Jacq. All, Willd., nobis et illud varietas Sphondylii proteiformis. 387 Trib. 6.* PEUCEDANEAE DC. Peucedaneae ab Angeliceis vix d ded videntur; ef. Edgeworth Trans. Linn. Soc. V. 20. (1846) p. 36. not. Opoponax Koch, Panax Theophr., Dioscor. melius. Opoponax Chironium (Caesalpini) Koch Umbelltr, Caes. Herbr. Tornab. 1563. fol. 23. n. ex ei Men rim l. 7. c. 50. p. 310. Godr. Gr. Fr. p. 693., DG; Pri P-4. m et cum Dub. 222, popouax Gouan, Spreng. l.c. p. 597. n. 20., partim, P. Opo p. . La- eyr. Herbr.; Feria "atii Kalb ex Neilr. Gouan ii, a 19. tbs. 13, 14., Waldst. ge pl. E Hungr. T. 3. p. 233. , Reichnp. Icon. C. 31. t. 1943., 1980., mericrp. transect., . 1990. iter., Plenck k 1c. pl. Big kJ $,-p. DT. 4, 95... W W F.N . ab Esenb. Pi. otfic. t. 399. 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Per region. mediterr. eum Olea, rg calidioribus n Pyr. Navarr. ad Pamplona, diebus 8. Jul. 1850., et 20, Aug. 1844. Observavi ad Oricain vallis Bastan (forte inlata); ad Lisur major; ad St. Ant. de Galamus Pourr. ft. Planta interdum orgyalis, e media sui parte florida, umbellis aureis, copiosissimis superbiens, tuneque visu puleherrima. Aliquae ejus partes glaucescunt. Caulis subteres, neque sulcos gerens evidentes, ast abso- ute teres, et glaber, (cum DC., Daby) non est; glabra est superior pars ejus, inferior vero scabrida, e pilis rigidis, reflexis, tertium plantae nodum vix attingentibus, copiosis in ima plantae parte, rarioribus in subsequente, vix ullis in postrema; hi pili interdum in speciem penicilli solvuntur; obscure sulcati, et angulati sunt rami, et petioli. Foliorum superficies generatim glabra est, inferne per nervos, qui petiolum sequuntur, evidenter piloso-scabra; foliorum laciniae variant latiores, angustiores, itemve | glabriuseulae, ' et hirtae, in iisque copia pilorum summopere varia; folia superiora generatim abortiunt, et quae in ramis florigeris degunt, folii rudimentum tantummodo offerunt. Petala ovato- acuminata, nec cum DC. Duby subrotunda, vel sub-orbiculata cum Godron, dicenda. Dum floret planta, staminibus superbientibus, pistilli vix apparent, qui foecundatione peracta evolvuntur, lae Vn DUM r Pastinaca feeit altissima "Tournf. Instit. r. inb n Sal- vador cid Donteve Ind. alt. Acad. Lugd. Batv. P. aveo) p. 61. Boe orientalem ceu Aaien pim pu in gnam caderent prolationes Flor. Graec. Sibthorp. C. 3. p. 18. t. 288., antiquorum Italorum cum Morisoniano illo s mdr pa senda forent loca 2 Vict. acut. p. 406., Dioscoridis, l. 3. c. 48., Plin. Nat. b. L 12. l 388 distinetionis validitas, de qua ego parum persuasus moror. Neque adeo it, si apud nos Opoponacem non exsudat (nam Opoponax, non est planta, sed succus gummo-resinosus e Panace herba profluens), quia in minus calidioribus plagis non Olea, nee Hedera gummo-resinam fundunt; neque Ornus, mannam, Papaver opium. Et ego melius factum existimarem, si, relicta eorum sententia de Opoponace ex Heracleo, sive Sphondylio Panace fluente, septentrionali planta, e qua nihil utilis ex- sudat, nomen Panacis huie generi eum "Theophrasto, Dioscoride, Plinio restitueretur. Araliaceum genus perperam Panacem a Linnaeo deno- minatum, redeat ad Ginsen Sinensium , duce Adans. Fam. pl. 2. ps. 102., et p. 561. Caeterum nostrae speciei historia obtruncata manebit, donee scitissime nobis demonstrata fuerit validitas, aut futilitas DBoisse- rianae distinetionis. In Flor. Virgil. p. 140. dubium exposui, num huie. Umbelliferae adducendus foret Hibiscus Plin. Nat. h. 1. 19. e. 27., L 20. c. 14. Ferula Plin., Tournf. Ferula nodiflora (Theophr.?, Dioser.? Plin.? Matth.) L. Sp. Th phr. Hist. pl. 1. 6. c. 2.?, Dioscr. 1. 3. c. 81.?, Plin. Nat. h. 1. 13. c. 92. vel 42.?, Matth. in Dioscr. ed. Val 34 ? "5 H 4 Godr. Gr, Er. pu : F. communis Plur, auctor., Spreng. l.c. p. 588, n. 1. F. Lobeliana Visian. in Nuov. Giorn. bot. Ital, 2. p. 215-16. 0). F. comm. La-Peyr. Hrb. Flor. Graec. Sibthrp. C, 3 p. 72. t. 279 3. p. 340. t. 132, f. 1., Reicbnb. Icon. C. 31. t. 1945., et t. 1986. f. 1-6. mericrp Camer. Epit. p. 549., Lob. Obs. p. 450. f. 2., Icon. t. Hist, pl. 3. 1, 27. p. 43. Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. In Pyr. or. cum Olea, ex DC. Theophrastus, Hist. pl. l. 6. c. 2., loquitur de duabus Ferulis tam proxime inter se affinibus, ut quidam, suo tempore, dicere non ausi sint, num species, num varietas vel forma tantum altera alterius habenda 778. f, 2., Dod. Pempt. p. 321. f. å., J. Bauh. ter has humiliorem. De hae mihi incerta admodum videtur interpretatio de Lophosciadio meifolio DC., quam fuisse datam reperii in Plinii ed. Lemair. T. 5. p. 231., curante Desfontaines. Pliniana Ferulago, Bab mol 13. o 29. vel 42... a Theophrasto desumpta, quidquam brevius, et veluti obtruneata degit. Quidquid sit, nomina ex Plinio nobis de hisce stirpibus translata de Nartheco, et Nartheya, videntur adhue mansisse apud Graecos, quum habeamus relatum a "Tournefort, Voyag. du Levant T. 1. (ed. princeps 1717.) p. 244., in insula Skinosa jorem graecorum adhue Narthecae nomine indigitari, pro qua Tournefortium. F. glaucam interpretayisse patet, nec Sprengelius abnuit. Hippomarathrum. foliis longissimis, seminibus Coriandri Diocles Carestius apud Plinium, Nat. h. 1. 20, e. 23. vel 96., secundum Sprengel, ist. r. hrb. p. 123., pertineret. ad Cachrydem laevigatam; mihi vero potiore jure ad F. nodifloram adducendum fore videtur. Ferula glauca (Pena Lobel.) L. Sp.? en. Lob. Advrsr. p. 348. sin, fig. Bert. 3. p. 3 S 5 2 Pr. d . Ug. Bert. 3. p. 374. n. 2., Spreng. l.c. p. 588. n. 2., DC. Fr., ac rr y 4. p. 172. n. 9.. et cum Dub, p. 223. n. t. Fr. nodiflore b Godr. Sii Gr. Fr., ut etiam, Si Secta video. F. glauca Ibid. p. 692. Scop. Del. Fl. Faun. Insubr. 3. p. 10. t. 9. 10., Reichab. Icon. £4 vix Idi» Rivin. Pentpt. irr, t. 9. J. Bauh. Hist. pl. 3. l. 27. p. 45., Chabe. Sciagr. p. 389. * E 1 ) Flor. Jun. Fruet. Aug.? In Pyr. Atax. ad rupes caleareas mart proximas. Legi in m.* la Clape, die 13. Jun. 1839. Peucedanum Theophr., L, SECTIO 1.* EUPEUCEDANUM DC. Peucedanum narbonense Lobelii! Obs. p. 455. lin. 1. P. gallicum ^ Spreng. l.c. p. 565. n. 1405 italicum Mill. Dict, n. 9. I pl. Pentndr. p : J 2 T. . P. officinale b Willd. Sp. 05. n. 4., DC. Pr. P. 4 p. 177. n. 2. P. offic. La-Peyr. Herbr.; Godr. Gr. Fr. partim; 4 Gonan Fl. Monspel, p. 216. n. 1; P. gal icum Benth. Cat. Lob. Obs. p. 453., Icon. t. 781., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 27. p. 36. f. supr., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 312. n. 2, t. 15, fg. n. 2. (anteult.), Barr. Icon. t. 78. 9, Flor. Aug. Sept. Fruet. Sept. Oct. Per region. mediterr. cum Olea, locisque calidioribus. egi in Pyr. Catal. a la Grenota, die 19. Sept. 1853. Habui a Massot ex Regleille, contra Ille, in quo loeo ego vere plantam sterilem videram: eamdem quoque fuisse speciem suspicor quam vidi, sterilem in m.° Queralt supra Berga, et supra Villeneuve (Corbières). Ad Baget supra Olot se speciem reperiisse asserebat Iserne: circa Huesca invenit eam Asso Enumr. n. 52, Folia ter ternato-composita laciniis angustissimis; nec quinquies tripartita laciniis latiuseulis; involucra polyphylla, neque oligophylla; pedicelli de fructu breviores prae P. oficinali , pro cujus varietate generatim habetur. Planta interdum orgyalis. Flores lutei, amoeni, odore potius in- grato praediti. Peucedanum gallicum Tournefort! Inst. r. hrb. p. 318., Latourrette Chlor. Lugd. (1785) p. 7. b. P. gall. ete. Tournf, in Schol. bot. p. 171. P ed. 1. p. 515., ed. 2. (ex Juss.) p. 418., Pers. Syn. p. 310,*, Spreng. l.c. . ( loco ad P. salinum Pall. spect.). P. parisiense DC. Fr., Pr. P. 4. p. 178 n. 15., DC. Dub. p. 221. n. - Gr. Fr. p. 688. P. gall. Latourr., La-Pe,r. Herbr.; P. Latonrreti Cuss.; P. alpestre Desv. Obs. pl. Ang.; P. officinale Thuill. Par., Gaertn. J. St. Hilair. fasc. 39. t. 5., Gaertn. Fr. Sem. pl. . 81. 6. 1950. 9; Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. Oct. Speciem recepi auctoritate La-Peyrousii fretus, sed fateor me eam per Pyrenaeos nee vidisse, neque ab alio repertam agnovisse. Quidam eam in Occitania, aut ad Narbonne indicarunt eum superiore evidenter commutantes, Neque stationes a La-Peyrouse indigitatae, Villefranche, vel nemora secus Cinca, fidem merentur. Inquirenda potius species per Cantabriam, ubi nisi relinquatur, dimittenda erit. Elem. botq. p. 268, Tournf. Hist, pl. envi-, Paris, . 565. n. 3. a (excl. Gmel. Peucedanum occidentale (Broteri) Nob. Brot. infr. c. P. lancifolium Lang. Pug., et cum Willh, Jisp. Pr. 3. n. 3019. Laserpitium peuceda- noides Brot. Phytogr. Lusit. T. i. p. 428. n. 3. (non L.) Selinum peucedanoides Brot. Phyt^gr. Lusit. Select. T. 9. p. 195 t. 167. (non Desf.). Seseli cantabricum Lang. lhd. sem. hrt. Haun, (1855) in Linnaea V, 98. (1850) p. 363., et Descr. le. Pl. novr. fasc. 1. (1864) p. 7. t. 10. Peuc. Silaus Pourr, Herbr. Matr, (e Galecia), Siler, lancifolium Link, Hotfm. Portug. 9j Flor. ZEstat. Oct. Fruet. Oct. Nov. In Pyr. Cantabr. montan., et humilior. : egi in Guipuscoa inter Orio, et Usurbi die 16. Sept. 1844; ju- niorem supra Cestona ad pontem de Nassau, die 29. Maj. 1853; evo- lutiorem in eadem regione ad pedem montis /zarris, inter Azcoitia, et Cestona, die 16. Jul. 1857., et 17. Aug. jusdem anni, denique in m.* Montezco, ad Tolosa, die 3. Jul. 1851. Observavi in m.* Aranzazu, supra Ermua, ad Durango, prope Bilbao. 390 Habitus plantae laxus, facies modesta, superficies glabra, et glau- cescens; affinis P. Petteri Vis., vivens ad rupes, vel in Saxosis calcareis, calidiora loca expetens, ad montana adscendens, ast in regionem me- diterraneam minime penetrans. Rhizoma validum , oblique Stratum, eontortum, ramosum saepe nodosum; caules aerei erecti, sesqui pedales, ula; et more Tenorearum glaucescentia, pallida, minimeque fragilia: petiolus basi in vaginam plus minus amplam dilatatus , per mar- enae evidentiores. Umbellae per caulem plures, lon- giuscule pedunculat c plerumque depresso inani; involucro universali mono, aut oligo- phyllo deeiduo praeditae; involucellis pluribus, sub-setaceis, radiis exterioribus valde longioribus, interioribus brevioribus, unde um- bellulae et umbellae inaequales; radiis omnibus basi callosis, sub fructificatione quidquam approximatis, unde umbellae, vel umbellulae denique contraetae, et concavae fiant. Ex hoc quoque pereipitur quo- t petalorum inflexa, mihi integra visa est, styli reflexi. Maturos fructus observare mihi non contigit. Flores ferme inodori sunt; sapor herbae quidquam aromaticus, fructuum potius ingratus, ; rimo intuitu me P, gallicum deprehendisse arbitratus fueram. Perviderunt Sprengel, ot Schultes, le, p. 620., 621., Obs. prim. lin, quam parum tute Linnaeanae speciei adjungebatur Broteri planta. eapse facies ejus subsimilis est cum Laserpitio peucedanoide , sed species distinetissimae; cf. hujus figuram apud Jaeq. Icon. rar. t. 349., nec 850., ut ex Willd. Sp. pl. citant Sprengel, et Schultes, Bert. It. 3. ae > 5.,-DC. Pr., Koch Syn. ed. 1., 2., Dietrich Synps. pl. 2, P- ie Siler lancifolium Link Hoffm. Flor. Port. 2, p. 424. t. 109. multam et illud quoque cum nostra planta similitudinem habet. Locum Broteri 391 et illi a/Idueunt, unde forte, eorum planta etiam eum nostra conjun- genda, quod adhue definite declarare non ausus fueram, donec de re me certiorem fecit Lange. Peucedanum carvifolium (J. Bauhini) Vill. Dauph, J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 97. p. 171. Carvifolia s, ic, P euc. kde a EID iol, ie Gaud. 2, n. 642. Mag mbia habra VE Pr PR,4. Eo n. E Ber i 2 . A94. Im )eratoria CENE ei Spreng. lc. p. 609. n. 5. eum Seseh pimpinelloi Yid, s [en rg ). Semn Chabraei Jacq., La-Peyr. Herbr., excl. var.; Schlosseria rretan S Vat. Pi nmam, D uic.; P. minus Pourr. It., ex deag Paet, A. i. p. 46..5,-73., 2 antz pa bell. p. . 3. f. 2., et Austr. fasc. Š p. 162. n. 3, itemv . Dietr, FI. Hor. v, 11. 5, 72X., dur W l.c. x“ 4. fr. Chabr. Scia p. 389. tig. 2. vix RAN 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Repertum fuisse dicunt in Pyr. orient.: au Pont de la Fou, Pourr. It. sub Timbali fide: adde ex eodem le Llaurenti erue ete. p. 340.). Quidam scribunt a se visam »ptatem au Pic de Lhi SECTIO 2. CERVARIA DC., Kocu. Peucedanum Cervaria (Dioscorid.) La-Peyr., ex Cusson. Dioscr, ^ 5. " 76. Dauc. 2. La-Peyr. n abr. pl. Psr. p. 149, . Koch p. 331. n. 6., DC BEP. 4. p. . 90., et cum Dub. 221. n. 7. Selinum pss ria E ; [hes 3. p. m. n. 4. "Ligu sticum. Cervaria Si ren sie 9. 500. 8. 7, Aen glauca Vig n. 640. Athamanta Cervaria L., La Peyr. Herbr., A. ecussata , Gilib. Exerc 2r part. Jacq. A. 1, t. 69., Grente: "Adr. Hin 3. p. 167 n. 5. t. 3. f. 1., Dietr. FI. 10., Viv. Fl. It Pan M. 17-8. t. 92. ram. f fruct., t. Si l., Gaertn, Fr. Sem. pl k E E" 10., Reichnb. Teon. C. 31. t. 1959., Garid. Aix p. 343. t fo ertn, Pk T ? Plenck 1c. pl. med. "T. 2ODH.t 185. , Rivin. Pentp. irreg. t. 12. Matth. p. 780.. Camer., Epit. p 537., Fuchs. 2 jl. p. 233., Clus. Pann. A. F Su 2., et Kar. pl. h. 9. 1. 6. p. 193. zs 2., Dod. St. h. T 305., m pl. (gall.) p. 197. f. 2., Tabern. Krth. p. 342. f. 1., Icon. t. 108, f. 1. Peucedanum pncaiite (Fuehsii) Dulac Hauts. Pyr. n. 1122. Fuchs. Hist. st. p. "ue P. SEPORELURQM Moench Meth., Ju me ex Guss., Wem p. 335 n. 7., ex La-Peyr. Hist up Pyr. p. 149. JN 2... DG. m T 4. 5 0. n. d et "— p. 221. n. 8. Selinum Peleus Sc cop. , Bert. 3. p. 263. E Spre l.c vum Oreoselinum Gaud. 2. n. 639. Aaaama Dai num A . Orteg. d Quer, FI. sig T 6. p. 25. Ath. Oreosel. L., Lk Peyr. Herbr., et Selinum Monnieri La-Peyr. Hérbr. Ath. weit, 3 "E hyt., P. Bourgaei Langi, var. ex Leresche. Lev. Schk. Handb. t. 64., zy lor. Dan. t. 1750., Reichnb. Icon. C. 31. t. 1960., Plenck s sae i^ 11. 4 ix. ww. W., F., N. ab Esenb. Pl. offic. t. 291., Rivin. ,Pentp. irr. t. 8. Fuc e dex . 4945. t. 330., Clus, Pann. A. p. 694-5., Rar. pl. h. 2, l. 6, p. 195. f. 2. Dod. Pem Flor. Jul. Aug. Fruet. Sept. In Pyr. med., orient., praesertim Mae dionalibnh, e Pyr. or. inter Aguet, et Targassona , die 11. Aug. 1837, et ad y E Ren die 8. Aug. ejusdem anni; in Pyr. septr. med. ad San Lary, die 12. Aug. 1852. Abundat circa p reperitur inter Mol ygt, et Mosset; ad Camprodon, ad Ribas, ad Torla: Timbal vidit in Val de anos, muniore planta est; caulem habebat ini teretem, "jn media sui parte, et superne sulcátum, foliola tenuiora, et elegantiora, fructus, in exsic- 392 cato specimine, prorsus nigros. Videbatur mihi P. austr Eins (Jaeq.) Koch quod in Pyrenaeis: quidam se vidisse testarunt. DC. Fr, 4. n. 3488, nig - loca pa Galliam sanee fidens Lamarckio, et Villan sed in P. ibitavit , num in Gallia repertum fuerit. Hwet, e ir. 2. p. 51. n. 5. huc et illuc per Galliam item indicavit, de Pyrenaeis prorsus siluit , nt eos non citat DC. Sed Godron cum Gren. Fr. p. 158. speciem istam e Flora Galliea omnino exeludunt. Ieg alsaticum (G. Bauhini) L w G. Bauh. Pr. p. 77. n. 3. cum icon. e h p. 335. n. 8., Gmel. Bad. Alsat. T. 1. 3. cum Obs. Dé. i n p. ; DG. Dub. p. 221. m Cnidium s iion "S reng. l.c. 5 Je T "5 pen Korg ces 2. n. 641. La-Peyr. Herbr. s.l., et Selinum Seguieri La-Peyr. Her T Peuc diger - . Qos oe n in litter, ad La-Peyr.; | oet bararan peucedanoides Bung. Rel na Lehm. n. 540, dior um 45. ed T Sup Handb. t. 79. f. 639. fr., Reichnb. Icon. c. 31. t. 1961. 35 Bauh, Hist. pl. à. E Ap, ; Chabr. Sciagr. p.393. f. 4. J Flor. Ju a un Fruet. Sept. In Pyr. or., Catal. Habui ex Villefranche Pyr. or. Conflent, ubi ipse vidi, de Herbr. Coder ab ejus filio. Observavi ad Salinas de Cardona, nisi hoc fuerit P. venetum. Koch, sicuti opinatur Cosson apud Costa Lista, etc. se in Pyrenaeis vivit ea forma, quae peculiaris species a qui- busdam dijudicatur, P. venetum (Spreng.) Koch, mihi eum DC. , aliisque plurimis, mera P. alsatici varietas. Bertoloni inter eos est, qui P. ve- netum ceu propriam speciem mordicus sustinent, Fl. Ital. 3. p. 362. Recentiores ete; ejus figura inspicitur in Moggr. Fi. Menton. t. 19. SECTIO 3.* IMPERATORIA Marru., ENDL. Peucedanum Ostruthium (Brunfelsii) Koch Umbellfr. met Herbr. 3. p. 65 Imperatoria Ostruthium L., Koch p. 336., Bert. 3. p. 420. "i 1. Gaui. 2, des ne i'n Als, T. 1. p. 708. n. 454., enm Obs. in p. p. 709., Spreng. Le p . 608 1., DC. Pr. P. . p. 183. et cum ^ p. 222, Impr. Du. La-Peyr. Herbr.; I. pyrenaica Pourr. in Herbr. Bol; beach: etA hrt. "Bot . Matrit., et in Catal. pl. usd. 'hrt. ps ) addas "T Ostruth., et I. alpinam Pourr ug A i "up. Mur e ciii. Tart phyt.; Laserpitium germanicum P Engl. v. "y n. ndb. ; Sv. Bot v. 6. n. ., Gaud. ad l.c. fr., Gaer ma Fr. Sem. i. s ^N L 5. T 9 à DE. m. t. 199. f. 1., Garid. Aix. t. 55., Rivin. Penip. irg. t 7., Reichnb. Icon. C. 31. t. 1964., Sabb. Hort. Rom, T. 5. t B Say, Mat. med. . 24. t. 60., Plenck Ic. pl E EM 2Hos Turo FL med. . 4. na Fs Er. Pl. offic. t. 290., Woodv. Hook. Med. bot. 532.. E 44. Mam M. * Camer. pori T Hi Porc Trag. St. h. p. 453. ; eb Hist, i ert. 194. n f. 4.,J. Bauh. nia. pl. LS 27. p. 137. f. 2., Moris. Hist. pl. Oxon. p. 9/8. . Lonicr. Nat. Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. sept. auriger. inque orient, praecipue. Legi in Pyr. septr. auriger. sub Ze Mont Llaurenti, die 9. Aug. 1843., in Pyr. or. eae la. Llagone , Ld. el pas del Llop, die 13. Aug. 1836. Vidi ad Porté sub le mont Cady. Injuria "Berioloni quaestus est de defectu bonae iconis quoad fructum Bujif piste (le. p. 421.), quem Schkuhriana figura optime reprehesentat. Credidit Pourret plantam e valle d' Eynes Pyr. or. diversam esse asservato illud Imper. alpinae, ei esseni I. alpinam magimam Tournf. Inst, p- ades: datis ceu characteribus « folia triternata, foliola inter- 7 ANAA Dod. Purg. p. 500, an p. 319-20., Lob. Obs. p. 398. , Imperatoria Ostruthium Lob. t t 790. f£. 1. a quibusdam, G. Bauhino duce, ad hane speciem eria est icon, nuperius adhue à 393 Smith Engl. Flor. et a Gaudin, quam sententiam ego recipere nolui. Num potiore jure suscipienda fuerit cum Sprengelio pro figura Peuce- dani, sive Imperatoriae nis Be atv Bellrd., Spreng. l.c. p. 609. n. 3., hoc eis statuendum relinquo, qui hanc speciem penitus agnoscunt. Sub P. Ostruthio reprehendendus quidem est Gaudin quoad Clusii — quae unica tantum FLA erg menda corrigeri nequit: nam citat ille Clus. h. pl. 2. (16.) p. . f. 1., eamdemque eum Do- donaei illa dicit, dum Clusius eamdem illam figuram habet l.c. p. 194. f. 2. Anethum Brunf., Hoffm. Anethum ppe (Theophr.?, Dioser., Virg., Plin., Apic., Bibl. see etiam sd Reichub. PN C. 31. t. 1968., Plenck le. PE wed. Te E 25. , Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 91; t..21. f. 11., Rivin; Pentp. irreg. t. 13., Wood. Hook. Med. lio . 1. p. 125. t. 48., Sabb. Hrt. Rom. TOR 95; urp. Fl. med. T. . 96. , Hayn. Arzn. gew, 7. K 25. Matth. 786... Ferd E = p. 517., Trag. St. h. p. 450., Fuchs. H.st st. p. 90., Brunf. Herb. 2. p. 24., 4 p. ; Lob. Obs p. 449. 'f. 1., Icon. t. 776., Dod. Pempt. p. 298. © Flor. Aug. Sept. Fruct. Sept. Oct. In Pyr. merid. mediterr. crei j calidioribus, in Atax., rarius. Legi in Pyr. Navarr. ad Sanguessa die T. Aug. 1844; in Pyr. Arag. inter viret et Huesca ad Vierje, die 25. Sept. 1850; in Pyr. Atax. prope Span, die e Sept. 1860. Observavi ad St.a Liestra, ad Car- dona, Isona, Baño aiik oid nullum, interdum oligophyllum vidi: iliud nullum adesse dictitarunt DC., Duby. Involuera, involucellaque nulla descri- bere Godr. cum Gren. Fr. p. 686., Mut. Fr. 2. p. 58., Bluff et Fingerh. Compnd., Spenn. Fl. Fribrg., Hooker, Hoffmann. Forte loca quaedam ad hanc speciem relata, a Fée Fl. Theocr. p. 14, disputari possent pro Ridolphia segetum, quae species in Sicilia obvenit. lius in Iconibus citat opus suum Obs. p . 448., eumque imitat Sprengel, inconsulto opere Lobeliano. Pastinaca Plin., Dod., Tournf. Pastinaca vulgaris (Dioscor., Plin., Apic.) St. h. (gall.) p. 418. isaron re b 9. c. 199. ex SG E. Elaphoboscon Vae er 9. e. 73,. Plin. 1. 19. c. 5 Si . vel 28,, et 1. 20. c. 5., vel 17,; insuper 1 . 92. c. 99. vel 37., et] c. 8 y^ 52., A pie. Opson. cond. l. 3. c. 91. P. sativa Trag., Lacun. „Ges hi. L. AE Koch p. 337. n. 1., Bert. 3. p- 436. n. 1., 637. eke. (ES g á t, des Ic. pl. : Si s . 997., Flor. Da i ; "irreg Zannich, Vnz. p. 205. t. 298., Hoffm. Umbellfr. . 123. t. 1. f. 9. (p. err. indie f- P R Bánat. rars. p. 64. n. 55. t. 25. f. 51. (fo i trans, ad c. 113; Trag. St. h. p. 439-40. fig. Matth. ic) Do 1554. p. 365., Mat QU amer. Epit. p. 507., Fuchs, Hist. st. p. 752-3., Dod. St. h. Comm. 2. p. 149., empt. "Er d t 2., et Lob. ; ; Tabern. Krtb. p. 198. f. 1., Icon. t. 76., f. E E k Hist. pl. 3. 1. 97. p. 149. fig., et 150. item. Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 314. t. 46, f. 9. C) Flor. Jul. Sept. Fruct. Sept. Oct. Legi in Pyr. Arag., Sobrarbe, ad San Victorian, die 5. Sept. 1850. Habui a Deville ex Tarbes, ex ripis Garumnae ad Toulouse a Timbal. (= z A d Ss i e Ə 5 ewe E w 394 Hujus speciei TERT etiam haberi posse confido cum Sprengel l.e., Visian Dalm . 1218., eam plantam, quae nominibus P. opacae a Bernh., vel P. lati folia: a DC. distineta - Haee DC. stirps, contra quorumdam sententiam, pro eadem ae P. lucida Gouan, Cambessed. habetur a Godr. Gr. Fr. p. 695. Plures hane speciem pro E/aphobosco Dioscoridis agnoverunt, nec iis opponain, suffragante etiam Sprengelio. Longe abest ergo, ut cu Columna Phytobas., Caesalpino De Plants., Endlichero? (teste Mee Ingr. p. 461. sed contrarium video in Enchrid. p. 385.), et cum Des- fontaines; in Plin. ed. Lemair., l. 22., c. 31., illius loco suscipiam Sium Sisarum L., et Auctor., regionis Dioscoridis tempore ignotae, et cuius denominatio corrigenda erit, Item S?saron Dioscoridis, vel Plinii pens pro postrema hae planta interpretatum a Desfontaines, nunc, sanis rationibus datis, Sprengel, cum Fuchsio, Anguillara, Columna, hajas nostrae P. vulgaris declarant. Sphondylium Dioscor., Veter., Tournef., Haller dene Scopol., Moon Heracleum L. et Recentior. Gaertner etiam, Fr. pl. p. 86-1., nomen Sphondylii facilis intellectus gemis Heracleo ei obscuro. Dicamus heracléum penes Dioscoridem potius esse adjectivum Panacis, quod potiori ratione ad genus Opoponacem restitueretur. Sphondylium proteiforme (Herbarior.) Nob. Herbar. Magunt. 1484. c. 26. cum fig. fict. ; s Dondi Herbr. Vicent, 1491. c. 96. item. Hera- cleum proteiforme Crantz Austr. fasc. 3. p. 155. n. 2., Noul. Fl. bass. sous Pyr. p. 273. H. Sphon- dylium L., Koch p. 338. n. 1., Gaud. 2, n. 633. Wimm. Grab. Fl. Siles. n. 385. Spenn. Fl. Fribrg. p. 624., Wulf. Fl. Nor. n. L7 H. Sphond., et H. pyrenaicum Pourr. igo Narb. n. pre I: AC . p. 206. ns. em 16 poit 577. X4 m Alst. T. 1. n. 426. . not., DC, Dub. p. 219. ns. 1, 2. H. 3phühd., et H. flavescens Wil: H. M Wild. Bert. * ps. 426-9. ns. T2090 03H Sphond. H. amplissimum, H. ternatum, D - H. testiculatu M He elegans, et H. alpinum, Me MAE La-Peyr. Herbr.; H. alpinum Berger. s. Pyra A sso Enum . 53., ut etiam Gmel. Bad. A, quoad yi. Pyren. H. pratense, H. ae- Hia ord., et H. mti Rip or., ex Carion Bes yy oir. ; t H. angustatum Boraeu? cum H. occidentale Bori H. latifolium Gilib. — deas H. hirsutum LÍ Fl. Dalek., H. lanatum Ee ex Trevir. Engl. Bot. v. 14. n. 959., ren 2406., Schk. M ndb. t eT Dietr. S eae sy n. 706., » Batv. v. 7. t. 499., Crantz, ] Yd Enumr. Vindb. Lt ix 6. t. 173., et p. 46. t. 175., feicinb, "Ten. sA : 1969., et ub ur (eleg. yet tid. po ^ a : p. 45. EL - Hrt. Rom. T. 6. t. 1., Plenck Ic. med 2. p. 64. t. 175., Rivin. Pentp. irreg. t. 4 ffm. 1 i 5 aud. ad Le. t. 4, fr. 4 . t. 56., et t. ST es ES. n ~ iir, imit. a Bocc. Mus. t. 99., a Bert. gu s M St. mal., J. Baub. pl. 3. I. «A60. ; Mors. Hist. pl. ORAA 3. S. 9; p. 819. . 2. ; ; í uchs. v 2D S. p- ic euis lcon. t. 703.. f. 2, Dod. Pempt. p. 307. f. "s b J. Bauh. re pl. 3. 1. 27. p. 100. fig. Barrel. 25 e DIE Flor. Maj. Jul. Fruct. Jul. Aug. In montanis, unde ali- Nido descendit. Legi in Pyr. Cantabr. scopulos. marit. ad Guetary, die 12. Maj. 1840, in Pyr. septr. aurigr. valle de SPON, die 24, Jul. 1840, in Pyr. orient, ad Mont Louis, diebus 9. Jul. 1836, et 18. Aug. 1831. Communiorem statum habeo a Deville ex Mauleon (Barousse); — insignem (aeeedentem formae flaeescenti , a Grenier visum et optim judicatum) iterum ex pratis ad Mauleon. Observavi ad Pamplona, et prope Sisur major, ad Urroz, secus Garumnam ad Blagnac, ad Biarritz. pecies solemniter variabilis, libidini conditorum specierum ad tempus optime favens. Crantz rem benë attigisse credo, gis me jes eque Jacquin dum plures proposuit species sur putabat, utpote qui observabat « Ex tribus Heracleis fioc (amgustifol Y s subsequis binis (longifol., et elegant.) nunc tres distinctas species constituo. 395 quaestio; tum quod varietates insignes, magisque constantes, vir minore dignas observatione judicem, quam species ipsas ». l.c. p. 46. Et plantam diverso solo natali montoso, sub-alpino, alpino, sicco, humido, irriguo, aprico et umbroso, maxime polymorpha; innumeras fere variationes praesertim in Pyrenaeis patitur. » l.e. -p. 660. Addidisset considerationem de sta- tione maritima , si species in Pyr. or. ab eo peragratis aeque ac in Cantabria ad mare descenderet! Simile de specie judicium sibi con- argumentis sustinuit, et extra omnem dubitationis aleam )osuit, quod observationibusque, in primis illico per Pyrenaeos actis peregrinatio- nibus; videas etiam Timbal Herbrs. Toul. P. 9. (18171) p. 154. Distinctio H. sibirici apud Ledeb. Ross. 2. p. 320. n. 1. me non suadet: illud lusibus nostrae speciei adjungerem. Videtis quam male speciem. Heracleum Brancam | nuncupaverit Scopoli. In Pyren. orient. ad Porté colligitur ad porcos hyemali tempore saginandos, foliis prae- sertim in hune usum sepositis demptis caulibus, quos equis porrigunt. Loca Dioscoridis, 1. 3. e. 80., Plin. Nat. h. 1. 12. c. 26., vel uj Bret. Cur. acut. 2. c. 1., ceu incerta mihi sese offecerunt, eaque prae- terire malui. A renatis litteris, vero, hue afferre minime dubitaverim Panajam Ruell. de Nat. Stirp. l. 3. e. 40. p. 697. lin. 2., vel c. 50. p. 715. lin. 30. Heracleon vero Plinii, 1. 26. c, 4, vel 15., dubia planta est, sed quae certo certius ab hoc genere fugit, De primis quadam ambiguitate haereo eum eucedano Ostruthio. Tordylium Dioscr., Tournef. Tordylium maximum (Caesalpini) Tournf. Elem. botq. p. 271., Inst. Fi hrbr.. p.320, L. Caes. Herbr. Tornab. 1503. fol. 32. n. 84., De Pints. l. 7. c. 58. P. 315. Koch p. 339., Bert. 3. d n. 638., Moris Sard. 2. n. 543., Spreng. Lc. p. 461, n. 5., DC. P H ,usit., T. lusitanicum Li Pek p. a nk Hoffm. p. 389., ex ipsis auctoribus in notis ad p. 390.; Caucalis major Clus. Jacq. A. 2, p. 26. t. 142., 26 396 E'gl. Bot. v. 17. n. 1173., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 5. t. 18., Reichnb. Icon. C. 31. t. 1980., Dietr, Fi. Bor. v. 1f. n. 746., Turp. Iconogr. végét. t. 53. vix, et in Fl. med. T. 7. t. 53., xabb. Hrt. Rom. T. 6. t. 2. Gaud. ad Lc. t. 4. fr. Clus. Rar. pl. h. 2. l. 6. p. 201. f. 1. ego respuerem. J. Bauh. Hist. fig. pess. Rivin. Pentp. or. t. 1, Lob. Obs. p. 425. t. 2, Icon. t. 737. f. 4. neque 3. S. 9. CIO ÁOEUE pl. 3. 1, 97 p. 85. fic Hist. pl. Oxon. 3. S p. 916. t. 16 p 85, haec placet, Moris. (©) Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Legi in Pyr. Arag. ad Sallen, die 28. Jul. 1850. Involucella pentaphylla, tria, exteriora longiora. Trib. 7. THAPSIEAE Koch. Thapsia Theophr., Tournf. Thapsia villosa (Pen. Lobel., et mox Clus.) L. Sp. Pen. Lob. Advrsr. p. 327., Clus. Hisp. p. 429., qui forte primus cum aliis communicavit. Loisel. Fl. Gall. ed. 2. p. 302. n. 1., Spre TII DU Duüb.p. > Brót F it. p. n. 1. La-Peyr. Herbr. Th. latifolia Clus. Schk. Handb. t. 75., Lamk. lll t, 206., Gaertn. Fr. Sem, pl. p. 88. t. 21. f. 6., Plenck Ic. pl. med. T. 3. p. 92. t. 219. Lob. Obs. p. 494. f. 2,, Icon. t. 738. f. t., et t. 735. f. 2, pl. exilior. Adversr. Clus. Hisp. p. 429-30. fig,. et p. 431., Rar. pl. Hist. 2. 1/ 8. p. 192., Dod. Pempt. p. 313., Tabern. Krtb. 2. p. 1069. f. 1., Icon. t. 751., f. 4., J. Bauh. Hist. pl. 3. . 9T. p. 185. i Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 319. t. 18. f. 3. 1 9, Flor. Maj Jun. Fruct. Jul, Aug. Per region. mediter. cum Olea, Legi in Pyr. or. ad Roussillon, ad Canet, et ad DBagnouls sur mer, diebus 21. Maj. 1842, et 26. Jun. 1837; fructifieantem ad Pamplona Pyr. Navarr., die 21. Aug. 1844. Observavi ad Jaca, San Cosme de Guara, ‘Sarsa, Pons, Canet, Narbonne, et per montes Corbarienses, ad St. Ant. de Galamus. Thapsiam Dioscor. l. 4. c. 154., Plin. Nat. h. l. 13. e. 22. vel 43., non hujus loci, nec cum aliis Th. Asclepium existimarem, sed potius Th. garganicae L. Mant. Dr. Belissaint, domo Cascastel Pyr. Corbar., mecum ambulans dic- titabat herbam pecoribus noxam, imo venenatam esse, lenta quasi morte inter quinque aut sex dies quo illam comederint interemptis. Gallis malherbe appellatur, et pro acri, et venenata planta, saltem dum adhue viret, generatim recognita: cf. relatum de ea a Poiret, Voyag. Barber. 2. p. 138. (nec 183. Spr), repetitum Dict. T. T. p. 611. n. 2. « Gothalunis dieitur croca; ejusque succus coloratus ad pisces vene- nandos inservit » Webb It. Hisp. p. 42. Lacellia Nob. Laserpitium Plinii (ita ego lego in opts. edits.), Lobel., Tournfr. Laserpicium. scribit Ascherson. Laserpitium Latinorum, unde pretiosum Laser eliciebatur, inter Romanorum delieias, vel voluptates, idem eum Silphio Graecorum fuisse patet, ex Dioscor. l. 3. c. 84., et ex Plin. Nat. h. l1. 19. c. 3. vel 15. onne ut maximam ex Lasere oppeteret fortunam Damones, huic postulabat 'Trachelio $ : Speras tibi Multum futurum sirpe, et Laserpitio? — Pravr, in Rudnt. Act. 3. Se. 2. Caesar Dietator, tum eum Reipublieae thesauro (sub exordio, Belli Civilis) potitus est, inter aurum, et argentum, multum Silphii vel 5 : à , imei nti pondus, pari cautione eustoditum , invenit (Plin. Nat. hist. <19, e. 15). 391 Planta per longum aevum abdita mansit, veluti deperdita; a re- natis studiis supposita fuit a Prospero Alpino, sub Laserpitii nomine in opere Exoticor. l. 2. c. 15. p. 210-2. Eadem ista nostris diebus, sub eodem tempore, a Della Cella, et a Pacho Italis, reperta est. Haec ea est quam Viviani (Flor. Libyc. specim. p. 17.) Thapsiam Silphium nuncupavit, recognitam a Fraas Fl. Class. p. 146., et a Cosson in Revis. | erit. operis et Herbar. Viviani (Bull. Soc. botg. Fr. 'T. 12. 1865. p. 217.), pro Thapsia garganica fructibus angustioribus, alis undulatis, nonnihil respondentem figuris in multis cyrenaicae provinciae nummis repraesen- tatam. Quae res quum ita se habuerit quisque facile videt quam per- verse nomina Laserpitii, et Silphii, alienis et abunde diversis plantis, imposita sint, antiquorum insuper Siphio, Petit, Oersted, Henrieq judicio, semper ignoto, vel saltem dubio. Sunt qui volunt Philphium scripsisse Graecos; cf, Duret Hist. pl. herb. merveill., miracul, etc. Paris 1605., ubi historiam mixtam fabulis de eo reperies. Antiquorum seriptorum quidam e medicis etiam, crediderunt Laser esse ipsam Assam foetidam, in quam sententiam cecidit etiam Walther (A. Fr.) Weleker, Billerb. Fl. Class. p. 13., et denuo Paulet in Stackhous. lilustr. Theophr. p. 10., et p. 15. Obsteterat jam Stapelius, Comment. in Theophr. p. 599., qui pro Laserpitio figuravit L. latifolium Auctor. junius, et ex horto erutum. Linnaeus pro L. Siler. suum designavit. Sprengel olim putavit eum esse Ferulam tingitanam: Hist, r. hrbr. ps. 35, 39, 84. etc., ast dein iste in Viviani sententiam cessit, Comm. in Dioser. 2. p. 529. Desfontaines, Fl. Atl. p. 254. (t. 72.) describit La- serpitium. gummiferum ceu Laserpitium antiquorum quibusdam. Postea in Plinii edit. Lemaire, V. 6. p. 465-76., Excurs. 3. de Lasere vetere disceptaus, eum plurimis aliis, ad Ferulam Assam foetidam sese con- vertebat (ann. 1829). Denique Gussone, Sicil. Syn. p. 359 b (quem cum dubio suscepit DC. Pr. P. 4. p. 202), suffragante Dierbach, Flor. Apic. p. 74. 112. (ult.), de Silphio, et Lasere eam ampleetere sententiam, quae nos du- ceret ad varietatem Thapsiae garganicae, cujus speciei fama nunquam inelaruit. Pacho (assequente Barth) pro Laserpitio antiquorum stirpem designavit ab eo in Cyrenaica, et Marmorica regione inventam, cui nomen Las. Derias fecit, e nomine Arabo nostri aevi; ef. Voy. Marmar. Cyren. ete. Paris 1821. p. 54., et p. 247. seq.: hoc nomen in libris botanicorum non adhue receptum fuisse comperii: repulsa ab aliis planta Derias, aut Drias nuncupata, utpote quae pro venenata reco- gnita est. Fuerunt etiam fratres Beechey (Voy. coast. Afr. 1828) qui considerationem de. Lasere exeruerunt conversi in plantam tripe- dalem, affinem Dauco, similem figurae de Silphio in nummis Cyrenaicis, Isti speciem botanieo more determinare ausi non sunt, sed suspicari potest, eam cum illa Ttalorum, Prosperi Alpini, Della Cella, et Pacho, identicam esse. Demum sat dilueide ab Oersted explanatum est agi de Umbellifera specie cum ssa foetida congenere, habitu eongesto, ut Xatartia, ac Angelica pachycarpa Lang., ambabus sub nomine Narthicis Falconeri abreptis, N. Assa foetida, et N. Silphium. Hasce stirpes, cum antiquis Graecis, et Romanis, Silphium officinale, et S. cyrenaicum iterum nun- cupare ego maluissem, recognito genere Narthice, quod proximum Thapsiae mihi animo effingo. 398 De curiosa, et adeo critica planta, qui plura noscere velit, adeat Herbelot, Bibl. orient. p. 493. ad verbum Ingin; Walther (A. F.) Pro- gramma de Silphio, Lipsiae 1146. in 4.*; Bottinger de Sylph. cyren., Okens Isis 1829 p. 31 Nat. XX p. 300., Belley Dissert. sur le Silphium in Mem. Acad. inscript. bells. lettrs. T. 36. p. Della Cella Viagg. Tripol. Barber. Lacellia latifoliata (Fuchsii) Nob. Fuchs. Hist. st. p. 232.; in Iconibus ed. 1545, t. 411., nomine mutato. Laserpitium lati^olium L., Auctor., Koch p. 340. n. i., Bert. 3. p. 404. n. 12., Gaud. 2. n. 653., Gouan Ill. p. 13, L, aspe- rum, et L. glabrum Crantz, DC. Pr. P, p. 204. ns. 1, 2., et cum Dub. p. 214. ns. 3, 4. L. latitol. i r., et L. trilobum, bescens Lagasc. Gen. Sp., ex arc etypis visis in Herbr. Tornab.; Angelica mollís. Pourr. Herbr. Matr.?, et Archangelica officinalis Colmeir. Cat. pl. ;atal.? 2. p. 28. t. 46., Plenck Ic. pl. med. T. 2. p. 68. t. 179., Flor. Dan. t. 1515., Schk. Handb. t. 67. Reichnb. Icon. C. 31. t. 1985., Gaud. ad l.c. t. 5. fr., Rivin, Tetr. irr. t. 21., Crantz. - fasc. 3. t. 1. f. 2. Matth. p. 751., ed. Valgr. 1554. p. 354. f. inter.; Matth. Compend. 1571. p. 458. var. alpin. ex Morett. Dod. St, h. Comm. 1553. t. 307.. H st. pl. (gall.) p. 197. f. 3., Pempt. p. 312. f. 2.. Lob. Obs, p: 402. f. 1., Icon. t. 704. f. 2.. Clus. Rar. pl. h. 2.1. 6. p 194. f. 1. 1., Lonicr. Nat. h. crt. 259. B.?, Tabern. Krtb. p.912. E 1, 9. 1e. t€. 07. £. 9. t 108. f. f. 9) Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In montanis, editis etiam. Legi in Pyr. or. supra Mont Louis, die 20. Jul. 1836. Habeo a Deville ex le Pic du midi d'Arrens, ex antro de Gragn?res, et ex Valle d'Azun. Observavi ad Azat. Ipse Crantz, Austr. fase. 3. p. 181., de Suis putatis speciebus dicere « etiam pro varietatibus haberi possent. » cf. etiam Crantz Class. Umbellifr. p. 66., Austr. fasc. c. p. 119. seq., Royen Flor. Leyd. p. 101-2, n. l., et n. 2. sub L. cuneata! insuper Jaq. l.c. observationes, et Lachenal Obs. Bot. med. 1716. apud Uster Delect. Opusculr. (1790) p. 77. XXIV., Soy. Willem. Obs. pl. Franç. (1828) p. 154. Habemus Ligusticum alterum Matthioli, ed. c. p. 146., Compend. p. 453., Camer. Epit. p. 506., Matth. ex edit. Albert. Niecol. (ital) 1604. p. 187., italice Ligustico falso nuncupatum, ut ipsi dicunt, ipso Matthiolo imperfecte notum, utpote qui specimina exsiecata ab amicis accepta tantummodo viderit. Icon ostendit plantam facie appropin- quantem Podagrariae erraticae N., sed characteres nos vetant, ne ad eam adducamus, quin potius suadent de unione cum Zacellia latifolia, * 399 cum qua jam jungere studuerunt Dalechampius, Hist. pl. Lugd. p. 766., Sternberg ad Sept. edit. Matth. ps. 3., et 17. G. Bauhinus in ea quam dedit Matthioli editione, p. 548., lusum potius existimavit alicujus Angelicae: videmus eum in Pinace, p. 155-6) Podagrariam erraticam inter suas Angelicas collocavisse, habitu, faeieque plantarum nimium, de more suo, spectatis. Sed in Pinace, p. 157. Liban. latifl. maj. n. 1., ipse locum Matthioli eum dubio retulit ad nostram speciem, quam ille duplieavit ns. 1., et 2., ut quidam post eum fecerunt. tali mei scire non curarunt, quae foret species, eui nomen italicum etiam illico adpon :batur, locusque de quo agimus inconsideratus mansit penes neoterieos, si excipias Sternberg, duce Dalechampio. Pro Archangelica officinali venditatur a rhizotomis de Setcasas: et ex rumore vulgi in Monserrat inque Pyrenaeis speciem vivere jactitavit Colmeir. Cat. pl. Catal. p. 66. Lacellia Nestleri! Nob. Nestl. testante. Sov. Will. Obs. pl. Fr. p. 87, Laserpitinim Nestleri Mut. Fr. 2. p. 404. n. 2. bis.; Godr. Gr. Fr. p. 680., Zetterst. Pl. vasc. Pyr, princ, n. 535. Lasrp. aquilecifolium Murr. DG, Pr P.4. p. 3 Dub. p. 214. n. 2. Lasrp. Libanotis La-Peyr. Herbr.; L, cunei- folium Nestl. il litter. ad amicos; L, triternatisectum Dulc. ; 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In Pyr. med. editior. Legi in Pyr. septr. med. aw Pic de Gard, die 1. Jul. 1843; in Pyr. Arag. ad Fanlo secus torrent, falle, die 31. Aug. 1850. Habeo a Deville ex Mont-Sacon, ex nemore de Lespordre, ex Iglat?re, ct ex Tucoy. Vidi supra les Eaux chaudes, ad Gèdre, in m.*. Pzghera supra Berga, au Pic de Lhieris vidit Deville, au Llaurenti Timb. Affinitas et similitudo multa hujus speciei est eum Lacellia, sive Laserp. alpino, Waldst. Kit. Pl. rar. Hungr. 3. p. 281. t. 253., de quo cf. Host. Fl. A. ed. 2. p. 271. n. 4. Rectius, vel minus malitiose, Godron le. citare debuisset Mutel, priore denominatione correcta, ad Lasrp. Nestleri ls.c. evoca Laserpit. ferulaceum La-Peyr. Herbr., et Hist. abr. pl. Pyr. p. 152. n. 6. a Clos et a Loret ceu hirco-cervum recognitum, Revis. Hrb. La-Peyr. p. 2T., constat umbella fructifera Lacell. Nestleri, cum foliorum rosula, forte, Senecionis artemisiaefolii. : Siler trilobum Scop., sive Laserpit. aquilegifolium. Jacq. , Wulf., rectius L. triloba Nob. nuneupanda, indicata olim fuit in Pyrenaeis mediis a Dufour, Lettrs. à Palass. mont. maud. apud Bory St Vinet. Voy. souterr. p. 324. nota. ltem prius sub illo nomine a Benth. Cat. p. 93., iterumve sub Gaertneri denominatione Sileris aquilegifolii p. 122., nullo loco explicite adnotato. Deville, et-ego, locis proximis iis, qui a Dufour indicantur, ZLacelliam Nestleri legimus, et DC. Fr. 6. p. 508., dubitavit de existentia illius speciei in Pyrenaeis, eodem ac nostro judicio sese convertens ad suum Lasr. aquilegifolium ,. (non Jacquin); denique Godron eum Grenier. Fr. p. 683. hane controversam speciem in Pyrenaeis non indicant. Indicavit vero La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. p. 151. n. 3. plurimis locis, quae loca, pro majore parte Lacell. latifoliam mihi demonstrarunt, quaedam Lac. Nestleri etiam, nec declamatam speciem. Lacellia montana (Tragi, Matthioli) Nob. ` Trag. St. h. p. 877. n. 1., Matth. ed. Valgr. 1554. p. 352. Laserpitium Siler L. Sp., Koch p. 342 1.. Bert. 3 397. n. 6 658 Sprong. Le. p. 619. n. 5. (excls. syns. Till »4 p ; v. n. -e i6., Gaud. 9. n. x FIM De ^ et Tenor., ad Lacell. garganicam spectantibus); DC. Pr. . 397. n. 6., et cum Dub. p. 214. L asr 400 Sil. La-Peyr. Herbr.. et Lasr. latifolium bis, La-Peyr. Herbr. s.l. ; Lasr. montanum Lamk. Er trilobum Pourr, It. (e Llaurenti); Siler montanum Trag., Caesalp., Cale., Dod. Jacq. A. 89, t. 145., Plenk Ic. pl. med. T. 2. p. 67. t. 178., Reichab. Icon. C. 31. t. 1989. Matth. p. 745. Purg. p. 484.. Pempt. p. 310. f. 1., Lob. Obs. p. 425. f. 3., Icon. t. 717. f..2. 1. 6. p. 195. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 27, p. 168. f. inter., Camer. Epit. p. 505. 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. In rupibus calcareis Pyr. medior., orientl., Ataxensium. egi in Pyr. aurigr. m.e la Maura supra Mijanes, die 14. Aug. 1843. Habeo a Deville ex le Ger du Troubat. Vidi ad St. Déat, in m.* Esquierry, supra Gavarnie, au Cagire, etc. Habeo quoque a Deville, e Le. varietatem insignem foliorum lobis linearibus. Lacellia, sive Laserpitium garganicum Tenore Nap. p. 120. t. 22, ex Moris varietas est cum b ovalifolia Sprengel consocianda, quod judicium confirmavit Visian. Dalm. 3. n. 1227. Siler Plinii, Nat. h. 1. 16. e, 18. vel 31., Anguillarae, Sempl. p. 86., videbatur Salix latifolia J. Bauh., nec ab eo descivit Sprengel. Hoc judicium non omnino rejecit Fée, Flor. Virgil. ed. 2. p. F032. sed dubitavit, num potius pro eo haberetur S. vitellina?, sub quo nomine, si veritatem percipio, ipsum S. fragilem denotavisse existimo. Caesalpinus illud videbat in Evonymo vulgari. Recte remotiorem Paulet sententiam , sane contemnendam, de habendo pro Silere Oxycoccum palustrem Pers, reprehendidit Fée, in Plin. ed. Panck. T. 10. p. 249. Item Salmasius Siler prius vidit in Ricino, sed postea, hoc dimisso judicio, ad Salicis speciem (Vernwm) se quoque accomodavit, eum cf. de Homonyms, c. 66. Auctores septentrionales veteres plures Umbel- liferas quasdam Siler dixerunt, re non bene perpensa; quae melius considerata nos ducit aeque ad denominationem Linnaeanam speci- ficam Zacelliae nostrae respuendam, ut ad invocationem novi nominis pro Gaertneri genere, si in Lacelliam innexum non placet. De Silere Virgiliano cf. quae dixi iu. FZ, Virg. p. 105 Lacellia cuneata (Pen. Lobel.) Nob. , Pen. Lob. Advrsr. p. 312-3. Laserpitium gallicum G. Bauh. Pin., Tournf. Elém., Inst., L. Sp., Loisel. Gall. ed. 2. p. 201. n. 4., Bert. 3. p. 394. n. 4., Spreng. l.c. p. 624. n. 12., Moris Sard. 2..n. 550. Dc. Pr. P. & p. 205. p. 8., et cam Dub. p. 214. n. Herbr., Lasrp. tenuifolium Rivin. Lamk. Ill. t. 199., Gaertn. Pr. Sem. pl. 2. p. 31. . f. 5. (1.), Rivin. Pentp. irr. t, 22., laxior., Reichnb. Icon. C. 31. t. 1906. Lob. Icon. t. 702. f. 2., Dalech. Hist. pl. Lugd. p: 731. fig.; cum Tabern. imit. a Pen., Lobel., Pluk. Phytogr. t. 198. f. 5., et 6., cum t. 199. f. 1. fol, J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 27. p. 137. f. 1. Garid. Aix p. 270. t. 35. fol. latior. Q Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Per region. mediterr. cum Olea, quam aliquando superat, rupes calcar. praediligens. egi in Pyr. Árag. ad Iaca, secus le Gaz die 23. Jul. 1858., in Pyr. orientl., Cerdaña, ad Llo, die 31. Jul. 1831. Habui ex le Pech de l Agnelo ad Narbonne a Delort. Observavi ad Roncal, in m.* Peña Barri ad Salvatierra, ad Murillo Gallego, San Cosme de Guara, sub San Victorian (Sobrarbe) ad los Mulinos , in Valle de Andorra, ad Villefranche (Conflent), ad Narbonne, ete. In Sierra de S. Domingo, Pyr. Arag., vidit Asso Arag. Mant. Praefat. p. 6. : j : Teste Faure (Excurs. botq. 1858) reperta est species ad les Eaux chaudes Vallis Ossau; aut hoe non est verum, aut planta ex Hispania inlata, fortuito ibidem lapsa reperta est, „yarlat in loco natali, sed magis adhuc eulta; tunc tyronum mentem facile ad erroneas sententias perduceret: cf. Cl. Royen observationes, Flor. Leesd. Pr. p. 101.2. n. 9. P. 27. . Dod, ; Clus. Rar. pl. h. 2, * 401 Lacellia prutenica (G. Bauhini ?) Nob. Dauc. prat. apiifol, G. Bauh . p. 77.? e:iam A ose Alsat. p 91., ex NRI Alsat, p. n n. 3. Laserpitii e ar eap i. Koch eer » Bert. 3. p. 393, Sa 2 T n. Spreng. l.c. p. 623 9. DC, Pr. P; $ 205. et cum Dub, 21 7. Selin On La-Pe*r. Herbr. (demptis ama: duobus rustulis "alieno ME pita daucoides Dufohr apud DG. Pr. (non Desf.), ex Goc Gr. a hirsutuu ili erc. phyt., non Lamk., Atamanta patula Wulf. Nor., zx te nzl, et Grat i ad, A. A. "d p Mt t. 155. "Flor. Dan. t. 1751., Breyn, Castr, at 167. t. 84,, Rochel PI. y rars. p. . f. 54. stat. glabrat., Rivin. Pentp. irreg. t. 23., Reichnb. Ic. C. 31. 1902. Koch; a Spr. Flor. Jul. NET in Sept. Fruet. Sept. Oct. In Pyr. Cantabr.; inque orient.? Legi in Pyr. Cantabr. septr. ad St. Jean de Luz, et ad Sibur, diebus T., et 17. Sept. 1841. Observavi ad San Sebastian, Orio, Verra, Bilbao, Azcoitia, ad Salies Pyr. septr. occidentl., et prope )rthez, ubi olim reperiit pu teste La-Peyr. Suppl. p. 43. Iste in scheda Herbarii c.l. indicat ad Camprodon, et Sem ipe s omni ubi ego hane speciem non vidi, nec eam dari Trib. $* DAUCINEAE Koch. Orlaya Hoffm. zieh aes (Tragi) Hoffm. Umbellfr. 842 -3. Koch p. 343. Ms b. DUG. Pr A £p y^ = - et cum Dub. p. 216. n. 1. Cavatie Tet L., Bert. 3. p. 176. Gaud . 627., los p n. t C. grand. br., et C. arvensis La- -Peyr. " Herb. - et de: eredi a gu “Peyr. Her br., part. dr A.i. , Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 1, t. 20. f. 3. (2.) Lamk. Ill. t. 192. f. 1. incur. Dietr, Fl 745. Rivin. Pempt. irreg. t. 25., Zannich. Vnz. 54. t. 209., Reichnb. Icon. C. 31. t. 1008.. Gaud. ad l.c. t. 3. fr. Lob. Obs. p. 420. f. 1., Icon. t. S . Dod. Pempt. p. 700. f i., Clus. Rar pl h.2. 1. 6. p. 904. f, T a. Tabern. Krtb. p. 290. Icon. t. 97. f. 1., Columa. Ecphr. r 2 P p. 94. fig. 1., ..J. Emac. p. 1021. f. 9., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 308. t. 14. zum. 3. © 20M Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. Legi in Pyr. septr. aurigr. ad Mijanes, die 3. Aug. 1843. Habeo lle. gl ex ER a Devi Ses platycarpos (Dalechampii? Columnae) Koch egre j Dalec UE l. Lugd. LUN videtur. Column. Ecphr. 95., * k Le Mare mu 2. dot. Dc. ^ 3 Dub ig. .4. P Fo eu. et cum p- 216. n. 3. ns itr - Bert. 3. p. 181, 4., ran ries b jx ni. P. sous Pyr: is [e Daucus Platycárpis 3x DI Gen. ES x P Mes : X. 10.. evt Aca Icon. C. Bi 5. 1907., » 3 vin. derart "enis J. Bauh. Hist. pl. $ X PL Pg. f 1., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 308. t n. 3. o. Flor. Maj. von Fruet. Jun. Jul. Per region. mediterr. in cali- dioribus uw migravit hue et illuc per Pyr. septr. med., sed rarissime. egi in Pyr. Navarr. inter Lumbier, et Domeño, die 99. Maj 18495. Habui ex FAA David supra Toulouse a Timbal. Observavi copiosam ad Viguezal. Orlaya maritima (Boclii) Koch pod : t Moris Sard. Boëlius apud Clus, Cur poster. ed, in 4.0 ed. Pr. P. 4. p. 209. n. S., et cum Dub. p. eis E X Caucalis pumila gus Vahl. portae, p. 189. n. 9. C. maritima J. Banh Spreng. l.c. p. . 7. O. marit., et O. Bubania hilippe m TE. 402 Willk. Hisp. Cavan. I«. descr. 2, p. 1. n. 110., Gaern. Fr. Sem. plp. 80. t. 90 f. (2.); Reichnb. Ic. C. 31. t. 2056. f. 1, 2. lusus; Gerard. Gall. Prov. p. 217. n. 4. t. 10., J. Bauh Hist. pl. 3; 1. 97. p. 8i., Chabr. Sciagr, p. 394. f. 1., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 308, t. 14. f. n. 9 Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In litore orientali. Legi in Pyr. Catal. ad Rosas, die 3. Jun. 1851. Daucus litoralis Flor. Graec. Sibthrp. C. 3. p. 65. t. 972. adeo similis est huie speciei, ut primo intuitu eum sumpserim pro ma- ritima evolutiore. Illum ad varietatem b D. maritimi L. Mant. al- latum video a DC. Pr. c. p. 210. n. 1. Vidi meam plantam e Rosas peculiari nomine salutatam, mihique dicatam a Philippe, F}. Pyren. (1859) p. 407., qui O. maritimam Koch recensuit quoque in p. 406., quam dicit a me communicatam anno 1846 ex Prades Pyr. orient., quod certe a veritate aberrat. Haec scripseram, mox (die 29. Maj. 1862), explorato Philippei Herbario, vidi O. Bubaniam e Rosas referre plantam adultam, fructificantem; O. ma- ritimam e Port-Vendres (neque e Prades!) eamdem esse speciem, senio- rem, vero, et flavieantem; de re cito persuasus Philippe, illico falsam speciem jactu calami delevit. Daucus Galen., Lobel., Clus., Tournef. Procul dubio D. Carota Neoterie. respondet Pastinacae Dioscoridis, neque ullus Anazarbei Daucus in neotericorum genere ita nuncupato cadit. Attamen quum D. agrestis Galeni habeatur pro Carota Romanorum, quae olim in offi- cinis Daucus dicebatur, hine rationem sufficientem pro vertendo nomine recepto non reperii. Sed si in Daucum insistere minime placuerit, tune sumatur Staphylinus (cum Trago, Caesalpino, Rivino) ex Plinio, vel arota pe Lobelio, et antiquis pluribus, nee non cum Ruprecht ; 66. Ingr Daucus vulgaris (Theophr.?, Dioscor., Plin., Apic.) Clus., Ray, Zannieh. Theopbr. Hist. pl. 1, 9, c.t, Diosc. l. 3. c. 52., Plin. Nat. h. 1. 25. c. 9. vel 64.. Apic. Ops. cond. L-2. e-ti. D. Carota L. Koch . 843., Bert, 3. p- 1560, n. 1., Gaud. 2. n. 626., Moris Sard. 2. n. 557., De Notrs. Reprt. Fl. Lig. n. 816., Spreng. l.c. p. 473. n. 1., DC. Pr. P. 4. p. 211. n. 9., et cum Dub. p. 215. n. 4., Timb. Variatns. plants. Toulous, P. Car. La-Peyr. Herbr., D. mau- rianicus All, Willd. Ber. Pr., DC. Fr.. et cum Dub. etiam; D. maximus Godr. Gr. Fr., e loco Per- pem D. serratus met Tim^al; D. hispidus Gilib. Exerc. hyt.; D. agrestis Galen. Alim.; s e ertn. G É,. i J DD., F * SQ, linus sylvestris Caes. Engl. Bot, v. 17. n. 1174., Flor. Dan. t. 723., Schk. Handb. t. 61., Flor. Batv. V. 2. t. 93., Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 79. t. 90. f. 4., All. Pedm. n. 1381. t. 61. f. 1., Jacq. Hrt. Vindb. : : ZI. B . 104., Wi ^V ET. f. 7. anal. 1 Z . bot, V. 1. p. 130. t. 50., Rivin. Pentp. irr, t. 28. ria k g 31 is pA p. 748., Camer. 9 di dendi Tabora- Krtb. p. 195, Icon. t. 76, f. 1., Fuchs. Hist. st. p. 683-4. vix., Lob. Obs. 5 n x e 1, 2, 3., Icon. t. 729. f. 4, 9. et t. 723. f. 1., Dod. Pempt. p. 678. f. 2, 3., et p. 679. fa t T3. T $i "x h. p. 440., J. Bauh. Hist, pl. 3. 1. 97. p. 62., Moris. list. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 305. ego vidi in ipsius Coderi Herbario, ariant fractus ovales, ellipsoidei, vel ellipsoideo oblongi, ut Timbalio palam constitit. Obvenit aliquando floribus omnibus violaceis, medio saturatiore, ut vidi ad Jaca, ad Villajuiga, ad Elne, Sed non semper 403 flores illi centrales violacei, vel atrosanguinei abortant. Et ludunt flores omnes albi, rosei, rubelli, rarius, ut dixi, toti violacei, Et umbellae saepius planae, alias quidquam eoncavae, reperiuntur aliquando mani- feste convexae. Caeterum speciei variationes late et diligentissime per- scrutatus est, explanavitque Timbal ls.c., sed cf. etiam Godey i Bull. Soc. R. Normnd. Ser. 2. V. 7. (1812-3.) p. 147. D. parviflorus Bert. specie ab hoc non distinctus existimatur a Caruel, Tose. Pr. n. 880. alii adjungunt quoque D. gibbosum Bert. n. 4. ujus speciei monstrum caule nodoso, ramosissimo, prolifero vidi ad Cardona, sed non legi: exsiccatum accepi a D.» Juan Riba illius urbis incola. Planta in hoe statu offert speciem D. muricati, quem habes apud Reichnb. Icon. C. 31. t. 2002. Daucus Matthioli! Nob. e . p. 164. n. 9, (excls. vars. d et u), Moris Sard. 2. n. 554., D. maritimus DC. Dub. p. 215. n. 2. partim? D. Ging., et D. hispidus Desf., Spreng. l.c. ps. 476., et p. 480. ns. 3 8., (excl. ab hoc syns. Anglor.?). D. lucidus L. Ai, La-Peyr. Herbr., D. hispanicus DC. Pr., partim., D. dr-panensis Todr.? Desf. Atl. p, 943, t. 63., Reichnb. Ic. C. 31. t. 2001.? Matth, p. 524., Camer. Epit. p. 301 p. 710. f. 4. Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. In maritim. Pyr. orient, scopu- losis praesertim. i in Pyr. or., ad Roussillon, inter Port-Vendres, et Bagnouls sur mer, die T. Sept. 1843; indidem habueram a Moquin; ex Collioure accepi a Deville. Observavi ad la Selva, Culera, Cadaques, San Feliu de Guixols, Lloret de mar. In viva planta umbellas planas, aut convexas observavi, nec con- cavas, ut plerumque occurrunt in D. vulgari. Hoc declarandum erat, ne quis crederet me prorsus subscribere descriptioni Bertolonianae, qui dieit de hac specie umbellas ut in D. vulgari, le. p. 166. lin. Conferatur, si libeat, Smith Inquiry into the real D. Gingidium L., in Trans, Linn. Soc. Lond. T. 9. p. 131-4., ubi disceptatur de con- fusione penes Linnaei editores. Denominatio specifica Gingidii a plu- rimis inconsulte suscepta est. Quid est Gingidium Dioscor. l. 2. c. 166.2, Plin. Nat. h. 1. 20. c. 5. vel 16.?, Galeni (locis facillime excipiendis ex edit. Juntae)? Obscura planta, Staphylino simillima praedicata, herba syriaca dicta, tenuis, densa, radice praedita parva, candicante subamara. Colebatur in hortis, et cruda vel cocta comebatur, magna stomachi jucunditate. Quae omnia ab inutili Matthioli Gingidio prorsus recedunt, Quumque Staphylinus olim dictus fuerit D. Carota, tune planta a nostris Daucis parum remota indicatur, ita ut pro Gingidio Patrum intelligendum esse reor Cerefolium sativum. Eamdem hane opi- nionem coluit Ruellius, qui seripist: « Accedendum videtur potius eorum sententiae, qui..... pro Gingidio Chaerophyllum interpretantur » stirpes (revera Syriacae) a D. vulgari non parum diversae sunt, nee, quantum scimüs, in usum culinarium cultae. Nec meliore ratione An- , guillara, Valerius Cordus, Gesnerus C. (in litteris ad Occonem) susce- 404 perunt pro Gingidio Visnagam Daucoidem , vel Caesalpinus Torilem helveticam descripsit, et pejus adhuc Lonicerus Joh. Schol in Dioscor (1543) ert. 38., et crt. 41. vers. Gingidium Patrum pro affini, et forte pro eodem eum Lepidio dictitavit. Nigro lapillo adnotanda , ut corri- gatur, est quae sequitur licentia: Gingidium montanum Forstr. Gen., sive Ligusticum Gingidium Fl. Austr. p. 140., vel Anisotoma G ingidium Hook. fil. Fl. New Zeeland. p. 89. n. 3., de stirpe Novae Zelandiae. Daucus gummifer (Bocconi) Lamk. Dict. Bocc. Mus, piant. p. 30. t. 20. confirmat. etiam ex Boccon. Herbr. Fransone, teste Bertoloni Miscell. bot. 17. p. 11. n. 39. Bert. 3. p. 170. n. 13., Moris Sard. 9. n. 552., et p. 263., De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 814., Godr. Gr. Fr. 668., S reng. lc. p. 475. n. 2., Guss. Pl. vasc. Inarims. p. 146. n. 4., Babingt. Man. Br. Bot. ed. 5. p. 151. n. 2. D. hispanicus Gav Coron. Endr. Pyr.; Mut. Fr. 2. p. 66. n. 5. partim.; D. hispidus Bert. It. in hunc eumdem cadi ex Guss. s.c. ; videas Bert. Le. p. 163. n. 8. Et est D. maritimus Quorumd., With., Bromf. Engl. Bot. v. 36. n. 9560. (potius quam superioris speciei). C) Flor. Jun. Aug. Fruct. Jul. Sept. In maritimis Pyr. orient., et occidentalium. Legi in Pyr. Cantabr. ad St. Jean de Luz, diebus 4. Jun., et 2. Sept. 1841. Habui a Darraeq ex la Chambre d'amour ad Biaritz, ubi egomet speciem vidi; observavi ad Algortha, et ad Bilbao minus hispidam. Videbis varietatem acaulem ( Tige nulle) adnotari a Brébiss. Fl. norm. ed. 4. p. 130. Sub-Ordo 2. CAMPYLOSPERMAE. Trib. 9.* TORILINEAE (Koch) N. Nigera Nob. Caucalis Hoffm., et Nuperior. Caucalis Dioscr. 1. 2. c. 168., inter olera recensita a Plinio etiam, Nat. h. l. 21. e. 15, vel 52., cui speciei respondeat proferre non ausim: pro certo tamen habeo eam a Caucalide Hoffm., Koch, DO. fugere. Nominis etymologia sonat caulem prostratum, uude patet quam vanae fuerint interpretationes de ea datae a Bellonio, Gesnero, Honorio Bellio, Matthiolo. Inter neotericos Sibthorpius se vertit ad Tordylium officinale; Fée, consilio a Dodonaeo suscepto, ad Orlayam grandifloram; Sprengelius ad Orlayam maritimam. Caucalis vero Plinii Desfontainesio fuit Daucus pulcherrimus Koch: ea Theophrasti Hist, pl. l. 7. e. 7., Dioscoridis, Plinii, Fraasio, Fl. Class, p. 149., Pimpinella minor Fuchs. Relin- quendum denique censeo nomen tot ambagibus involutum, reapse pro nuncupatum velim a Sextio Nigero, e eujus operibus plura tulisse Dioscoridem fama refert; et Plinium etiam , ut ipse fatetur, Nat. h. : l. e. 1: ef. Salmasium quoque, in Plin. Exercits. c. 24. versus fin. (p. 214. a, F.) et ad Hyl. jatr. Prolegom. (p; 9). Nigera daucoides (Trai, Gesneri) Nob. Trag. Hist. in fol. 318. b Cancal., ex Spreng.: i i i i data: Gesner- C - b, " g.: non certe in edit. latina a Kibero data: Op. bot. ed. a Schmied. tab. aen. 15. f, 128. Caucalis daucoides L. Mant., Koch p. 344. n. i. (excl. prol. Linn.); Bert. 3. P. 178. n. 2,, Gaud. 2. n. 29. , Spreng. l.c. p. 466. n. 3., DC. Pr. P. z p. 216. n, 1., et cum Dub. p. 216. n, 1., Fisch. Mey. Ind. 9., in Linnaea V. 18. (1844) p. 174. . dauc. La-Peyr, Herbr.; C, mnricata Bischoff in Linnaea V. 14. P, 2., est var. ; Echinophora vul- garis Erndt. Virid, Lus, Jacq. A. 2, p. 37. t. 157., Hoffm. Umbellfr. p. 56. t. 1. f. i4., part. anal; 405 uu. Handb. t. 6t. (nom.e ecd eid ie Hd Bot. v. 3. n. 197., Gaud. ad Lc. t. 4. fr., Sturm Heft Flor. be t. 9346., Dietr. n. 790. Gáe rin. Fr. Sem pl. T3 t. 20. f. 5. (35 Reichnb C. 34. t. 9011 f.a 13 2., et ar. — Godr. Ms Rivin. . Pentp. irreg. 1.2 Column. docte p. 96-7. fig., Moris. P pl. «DN 24. 9. 9. 308. t. 14. f. 6 ©) dre: Maj. Jun. Fruet. Ju Legi in Pyr. or., ad Roussillon , supra Ceret, campis ld. Puig d' Entreillas, die 18. Maj. 1843. Habeo a Deville ex Londervieille, et ex Barèges. Respondet C. daucoidi L. Mant., neque L. Sp. p. zu ut nonnulli adhue citant, et ipse Koch in sua Sy nopside, ed. 2, Postrema harum prolationum evidenter pertinet ad Orlayam graliam. Item male Columnae datita synonymon ad sequentem speciem citant aliqui, cum Sprengel l.c. Nigera parviflora (Onia eni Noh. Caucal flor. minut r aka ex G. Bau p. 152. 5. pu 1calis A MEA La ps p. 344. n. 3., Bert. 3. p. I m9 e : n. - in Spreng. l.c. p. 468. n. DO. Pr. T 4. p. n. 2., et cum Dub. p. 216. : Fisch., Meyr. 1. Med p. i7. Pur ^r iron. Vindb. T.2. p [^5 e 3p. 2. 14195. Sturm. Hof. , Gaud. ad l.c. t Es Relchnb. t. 2010. Flor. Maj. Jun. TAR Jun. Jul. In Py. TENE inque orient., Atax., locis calidioribus. Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, die 4. Jun. 1845. Observavi ad Be- navarre, in Sierra de- Loarre, d el Salto de Roldan supra Huesca, ad Cardona, Orgaiiia, Turgenia Hoffm. Turgenia latifolia (Tabernemont.) Hoffm. Umbellfr. Tabern, Krtb. » biet f. 2. (in Icon. desider.). Koch p. 344., Moris Sard. 2. n. 562., DC. Pr. P. 4. e 218. e 1. m Dub. p. 217. Caucalis latifolia L., Bert. 3. p. 183. n. 6., Gaud. 2. n. 628., Spre Le. k ?. "C. latifi. La-Peyr. erbr, Turg. tuberculata Boiss. Ann. Sc. Natur, Par.; F: mu tiflora "bc. d Ph Griseb. Rum. Bith., cf. Neilreich. Enel. Bot. v. 3. n. 198., Jacq. Hrt. Vindb. T. 2. p. 59. t. 198., Gaertn. Fr. Sem. Lp -— a 90. f. 5.; Dietr. Fl. Bor. v. 11. n. 754., Mill. Icon. t. $5., Reichnb. Ic. C. 31. t. gode Garid. de x p. 90. t. 22. Column. Ecphr. p. 98., et p. 97. fig. od ui Cir e pi. E 1 25. p 9.752 * Pei Herbr.britann. t. 27. , Moris. llist. pl. Oxon, 2 (s) Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug Legi in Pyr. Navarr. supra Pamplona ad Egues, solo calcareo, die 13. den 1844. Habeo a Deville ex Vic. Folia ad perpendicularem staturam accedunt, altero margine ad coelum, altero ad terram verso, scilicet faeiebus circumstantia spec- tantibus Torilis Adans., Gmelin. Torilis rubella Eor Moench Meth. p. 103. Daucoid. min, Cord. Hist. pl. crt. 159. sin. fig. T. Qro uri Gmel., Koch » 1;, Bert. 3. M ; Wilson apud Hook. Misc. bot. 2, (183t 08. n. 11., Godr. Fl Lorr Suppl. 1. (1845) p. 17., nee e : 482; n, 1., DC. Pr. 948, n. 2., et cum Dub p. ?17. n. 2 Caucalis Anthriscus Sm. x. . 691. C. Anthriscus La-Peyr. Herbr., partim. T. convexa Dulac , Tordylium asperum Gilib. Mir. phyt. Jacq. A. 3. E t. 261., Engl. Bol. v. 14, n. 987., Curt. 2 Lond. ed. Grav. V. 3. t. 59., Mcr ad l.c. t 4. fr., Schk. Handb. t. 19. f.a 623. fr., Dietr. Fl. t. V. 10. n. 700., Fl. Wat. v. Fl. seu t. 049. Hayn. Term. bot. t. 43. f. 6., Hoffm, Um- belli p- s t Dd, 18 V. 6 i ys. fl. anal., Schrank Flor, Monac. t. 301.. Reichnb. Ic. fasi Riv. Penki. ss t. 32. laud. 2 Sm. Ape Bauh. Pr. p. 80. fiv. absq. descr., Ger. I. Emac. p. dois f. 1. n. 5., J. Bauh. Hist. pl. 3. p. f i. min hon., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 308. t. 14. f. 8. C) Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. Hare Provenit ad Toulouse ex Noulet 406 Habeo a Deville ex Aveuz (Barousse). Stirpem me vidisse non recordor. p. 202. f. 1., quae figura Plan iniana imitata quoque est a Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9., (p. 207. n. 1.) t. 14. £. n. 1. Video prudentiores bo- tanieos ab hisce prolationibus eavisse. Torilis helvetica (Tragi? Caesalpin.) Gmel. Bad. Alsat. n. 403. . p. 84. n. 2 d 8 ants, l. 7. c. 92. p. 289. Godr. Fl. Lorr. Suppl. 1. (1845) p. 18., Moris Sard. 9. n. 563., Spreng. l.c. p. 483. infesta Sm. (an Hotfm.?) Bert. 3. p.197. n. 2,, d. 2 m 6 i . T. he inf. et T. mr. De N . n8. La-Peyr. Herbr., partim., et C. leptophylla La-Peyr. Herbr., partim., C. ; C. trifida Link Hoffm. Fl. Port.? C. parviflora Bast., C. humilis Rivin., . i . Vin T. 9. p. 12. t. 16., Engl. Bof. v. 19. . 4314, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 3. t. 58. Dietr. Fl. Bor. v. 11., n. 752., Reichnb. Ic. C. 34. t. 2007., et t. 2008. f. 2. heteroph. Hivin. Tetrap. irr. t. 33, 34., J. Baub. Hist. pl. 3.. ]. 97. p. 80, f. 1. fructib. valde grandior. mihi suspecta: citat Gaudin. C) Flor. Jun. Aug. Fruct. Jul. Oct. Legi in Pyr. Navarr. prope Pamplona ad Sisur major, die 9. Jul. 1850.; in Cantabr. merid. supra Lizarza, die 9. Jul. 1857.; habeo a Deville ex Sarouilles. Haec valde polymorpha est species, sive a solo, climate, aut ab anni tempestate influxum suscipiat. a Dertoloni, Moris, Visiani (Dalm. 3. n. 1239.), Brignoli (ex Notis mnser. penes me). Qui T. neglectam etiam cum helvetica jungendam esse con- tendunt; haec res mihi non adhue satis: perspecta est. Quam stirpem sub illo nomine dedit Gautier, ex Ze Pont de la Fous (Corbières) ad eam pertinet varietatem, quae T. heterophylla Guss. uic speciei retulit Bertoloni Caucalidem purpuream Tenor. Fl. Nap. 3. p. 279. n. 1480. t. 131. ; quae mihi ostendit faciem proximiorem Nigerae parviflorae, Eam ab injuria vindicavit Gussone, speciem legi- timam sustinendo, cui nomen Torilis purpureae fecit, et quam pro- xime cum sua T. heterophylla posnit, in Én. pl. vasc. Inarim. (1854) P. 149. n. 2, vel Sic. Syn. 2. Add. emend. p. 803. (ejusdem anni). Torilis nodiflora (G. Bauhini) Nob. (nomine specifieo ab Allione, et Salisb. mutuato). G. Bauh. Pr. p. 80. n. 4., et Phy top. p. 200-7. T. nodosa Gaertn., Koch p. 945. n. 5., Bert. 3. p. 189. n. 3., Moris Sard. 2. n. 964., Spreng. Lc. p. 485. n. 5., De Notrs. BepH. Fl. Ligust. n, 825. DG. Pr. P. 4. p. 219. n. 8, et eum Dub. P. 217. n. 1., Caucalis nodosa L., La-Peyr, Herbr.; C. le midi Viv. Libyc. specim., et C. humilis Viv. Herb., ex Cosson. Jacq. A. 5, Append. p. 40. t. 24., Engl. Bot. v. 3. n. 199., Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 82. t. 20. f. 6. (1); Fl. Batv. v. 7. t. 511., Rivin. Pentp. irreg. t. 36., Flor. Dan. t, 1990, Reichnb. Ic. C: 8L. t. , f. 1. G. Bauh. in Matth. edit. p- 404. lo a oeh Hist. pl. 3. 1.27. p. 83. fig. exter.. Moris. His. pl. Oxon. 3.8, 9. p. 308. 407 () Flor. Apr. Jun. Fruct. Maj. Jul. In agris ealidioribus, in ve- pretis, ad viarum margines, in ruderatis. Legi in Pyr. Navarr. supra Pamplona ad Egues, solo calcareo, die 13. Jun. 1844. Lectam ad Vic a Corbin habeo a Deville. Varietas illa fructu P dc (quod in praecedente specie ali- quando observatum est) de mericarpio exteriore setis aculeato, inte- riore muricato, magis convexo, et saepius fertili, de qua loquitur DC. Pr., mihi potius generalis, sive communis plantae status videtur; aeque alienam a mea P exprimunt phrases specificae, aut descrip- tiones datae a L. Sp., p. Carn., Lamk. Fr., Desf. Atl., Sm. Tu Fl., Koch Syn., Marsch a s A aie Taur. Caucas., Brot. Lusit., Lestibud. Belgiq., Savi Etr., Blaff, et Finger. Germ., Moris Sard., Bert. Tt. Ledeb. Ross., Hook., et Arn. Br. FI. ne de re generatim recognita inutilem aliorum plurium enumerationem prosequar. Oho prodigiosa varietas umbellis radicalibus, Bréb. Fl. Norm. ed. 4. p. 129. Trib. 10^ SCANDICINEAE Koch. Wylia Nob. Scandix Aneiote non Patrum Scandix Dioscor. l. 2. c. 167. erat planta oleracen, quales neote- ricorum species non sunt. Plinius, Nat. . 22, c. 22. vel 38., Scan- dicem cum Anthrisco ferme similem dicit; "Galeno, et Paulo JEginetae Scandix fuit herba similis Cerefolio. Alibi Plinius scHbib L 2L. e. 15. vel 52., Scandicem dici ab aliquibus Tragopogon, et folia croco jud lima esse praeditam; patet ergo hujus vocis duplicem usum a Plini faetum fuisse. Nonne antiquorum quorumdam Scandix responderet un folio vulgari? Quocumque modo, nomen adeo ambiguum dimittendum fore ratus sum. Diti voluissem. Aciculam Italorum , ferme suus nostri gener oprium 'nomén; sed restiti , quum viderim Acicula penes Diutterideti inter Seandicis synonyma, nomine a Romanis adhi- bito. Si quis credere vult, hoc vocabulo comprobari indentitatem nostri generis cum Scandice Dioscoridis, spectata et Honorii Bellii ad Clusium relata, quae eum laude commemorata fuerunt etiam a Sprengel, Comm. in Dioser., credat; ego nequeo. Confugi ergo ad Hoffmanni nomen, quo ille usus est pro altera bujus generis sectione, quandoquidem generis lacerationem pati nequit. SECTIO 1.* PECTEN Dv». Wylia Pecten Veneris (Plinii, Matthioli) Nob. Matth. in edit Mea ee p. 316. Pecten Vener. Plin. Nat. h. k.. 6. 2 v. 144. Scandix decere yey Dod. Ovid. Montalb., Ko "i . 9406. n. t DAS P. 199. Bl. t 2. n. 669., Moris Sard. ra "ir , Spreng. l.c. E 501. , DC. Pr. de EA n. 2. el Lu » a . Pact. . He - B. Flor. Dan. t. 844., Jacq. A. T. 3. p. 55. t. 903., THoffn. melle uu rene E: fr., Gand, ans t. 6. fr., Rivin, Pentp. irreg, t. 38., Sabb. Hort, Ron ii., eene d „Sem. um D 85. f, 8., Reic : 1.3 5» s Máoul, Matt t. 85. f, 85. f, 8., Reichnb. Ic. C. 31. t. 2029. f.a Decs p. 527., Camer. Epit. p. 30i., Dod. Purg. p. $02. , pt. p. 701. f. rends ES oe "m HE E rÍ Icon. t. 726. f. 9. Tabern. Krtb. p. 288. f. 1. Teon, t. 9. . 1., J. Bauh, Hist. 1. Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 304. Jf A4. (2 Flor. Mart. Maj. Fruct. Maj. Jun. 408 Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, die 3. Maj 1845, in Pyr. Catal. ad San To iu de Guixols, die 6. Jun. 1860, — vidi ad Sarrià, Gerona, San Pedro pescador; in Pyr. Corbar. sub m.* San Vinctor ad el Single, solo calcareo, die 7T. Jun. 1852. Habeo a Deville, ex Nestie; a Timbal, ex le Cap Cerbera velutinam; hune cf. Abrs. or. p. 39. Herba inodora. Non vidit Duby involueella saepius bifida, rariüs integra, aut trifida occurrere. Figura Flor. Dan. non adeo bene cum mea stirpe quadrat, — plantam glabram, foliorum pinnulas bre- vissimas, stilos divergentes, externos petalos, prae nostris, breviores. Num duae i insignes veitéintus, aut species, laterent sub Sc. Pect. Vener. Auctor. e sea tempore suspicabar Pérspicuum est, ex relatione Matthioli , imo ex ipsius Hermolai Barbari ot, Corollar. e. 371. , vidisse istum in Graeco Dioscoridis exemplari depictam talem stirpem, quam unam aut alteram e nostris speciebus certe referebat. Et dicunt vile esse olus, quum Aristophanus Euripidi poetae jocose objecerit, matrem ejus olitorem non olus legi- timum, sed vilem scandicem venditasse. Sed mihi repugnat stirpem inter herbas, et cerealia saepe latitantem, nullius odoris, nullius usus apud homines, cujus etymologia sonat superemineo, ipsam esse Scan- dicem, parvi, si velis, attamen alicujus usus, et animadversionis penes Graecos, commemoratam etiam à Theophr. Hist. pl. l. 7. c. 8. Aliam a Boehmeri (Lex. r. hrb. p. 180.) diversam etymologiam suscipit Theis (Glossair. botg. p. 420.), quae forte quibusdam acceptior erit, Demum ad meam sustinendam sententiam non parum valet, ni fallor, herbam sub alio nomine, ut supra citavi, indicatam fuisse a Plinio; Nec "Scánilüt; neque Pecten Veneris memorantur a Geoponicis Latinis. Wylia hispanica (Boissier) Nob. erg mE cit. Scandix hispanica Boiss. in Ann. Sc. Nat. Par. Ser. 3. T. 2. (1844) p. 57. n. 222., Voy. bolg; Hep. Add, corr; p. 1 735. O Flor. Maj. Fruct. Jun. In Pyr. Corbar. Habui de Pyr. Corbar. Narbonne prope a Timbal. A superiore differt: « Involueri phyllis integris, minimis, fructu pollicem, aut semipollicem tantum longo, rostro semine triplo, nec qua- druplo longiore, angustiore, convexo, nec complanato , stilis terminalibus brote, nec lin. 3-4. longis » ete. Boiss. lc. Ann. p. 5 c. Pect. Venr. b glabresc. Guss. Pl. vase. Inar. p. 150. inter hane, et praecedentem speciem, intermedia diceretur. SECTIO 2. WYLIAE VERAE ex Horrw. Wylia australis (Benincasa, et Todeschini) Nob. Benincasa. in Creta 1590-1., ex Bauhinis: hepna a = Honor. Bell. in gvi ad Clusium, ls. infr. cts. Scandix australis L., Koch p. 346. (9 p. 200. 5; 9.; Mor mote i n. 542., Spreng. Lc. p. 502, n 2., DC. Pr. P. d, p, 221. wi "oen no M3 E mb. phytlg. p. Sc. zranditora i-e Dalm., ex Meilr. Croat. 3 s. italica G. Bauh. in Mati di iridis ceca. . Bau lor. Graec. Sibthrp. C. 3. p. 78. t. 285., Hoffm. Umbellfr. p. 5. t.4 e NS b pim x 34. t. 2030, » Garid. Aix p. 401. t. 89. Column. Ecphr. p 89-1. lig. in k hd ren p". h. 1s E ie adem Ger. Emac. p. 1040. , G. Bauh. Pr. ps p: 2. ei G. Š r dic uasi superiori l 3 f nter, ea ead. J. S Paan iot p pl. . o p. ud. cum ien Co ur Fifa Terence bre Moris E. . Hist. Flor. Apr. Jun. Fon Maj. Jul. Per regiones mediterraneas cum Olea locisque ealidioribus. à 409 Legi in Pyr. Navarr. sub Lumbier, die 16. Maj. 1845, in Pyr. Corbar. sub m.* San Victor ad el Single, solo ealeareo, die 7. Jun. 1852. Stirps aromatica, quam opportune, pro tempore, An/somarathrum nuncupavit Columna. Individua Corbariensia erectiuscula erant, sed ramos plures patentes ferebant, Individua, vero, ad Lumbier spontanea, notabiliora sunt, quia robustiora, ramosiora, et hirsutiora, prae aliis a me in Pyrenaeis, et extra visis. Odor anisatus (quod maximum exploravi de radiee secta) mauifestissimus, sapor foeniculaceus; caulis saepe basi divarieato-ramosus, petioli cum illorum subdivisionibus hir- sutissimi, foliorum laciniae sub-glabrae, involacella per marginem mem- branacea, et ciliata, apice sub-bidentata. Petala exteriora non tantum paulo longiora prae aliis (Koch, ete.), vel caetera paullum superantia (DC. Pr.) aut vix radiata (Marsch. a Bieberst. Taur. Caucas. n. DTL, Suppl. p. 235.), sed duplo-longiora. Stili terminales breves: rostra parce hispida, scilicet in angulis exterioribus tantum. Neque figura Florae Graecae cum speciminibus inde erutis bene quadrat, quamvis diffe- rentiae non sint magnae. Appropinquat W. grandifloram Hoffm., Reichnb., Icon. C. 31. t. 2030. f. 1., a specie nostra diversam. W. australis legitimitatem, plantae cultura tentata, primi in dubium ponere J. Bauhinus le. p. 73., Ray Hist. pl. p. 428. n. 2. Et olim Gerard, Fl. Gallo-Prov., L. Hrt. Cliffrt., Lamk. Fr., et Dict., ceu varietatem W. Pect. Vener. recenserunt, quae sententia laudata est a Schousboe Maroc. p. 138., a Gmel. Fl. Bad. Als. p. 696. Obs. ad n. 441. Ast agitur de speciebus optimis characteribus abunde distinctis. Item existimo Scandic. cretie. majorem G. Bauh. (e qua alteram varie- tatem (g) statuit Lamarck sub suo Chaerophyllo rostrato Dict. T. 1. . 685. n. 15., vel Marsch. a Bieberstein sub Sc. australi bh Fl. Taur. Caucas. n. 571.) peculiarem, et probe distinctam speciem ipsam quoque constituere, cui nomen Wyliae, seu Scandicis falcatae Londes hodie est, eui ego maluissem denominationem G. Bauhini servare, qui speciem creticam nuneupaverat in Matth. edit. p. 404. cum figura, quae imi- tata est a fratre J. Bauhino, Hist. pl. 3. 1. 27. p. 74. f. 2., etc.; sed species ultra Cretam in Tauria quoque reperta Hoffmanni nomen W. repentis retineat, Primi nostrae speciei detectores (relicto Plinio in quem cum Benincasa, et Clusio non fidimus) fuerunt Itali Benineasa, vel Casabona Etruscus qui speciem in Creta. detexit, anno 1590-1., testibus » 1c J. Bauhinis; et Todeschini Silverius Fundanus, ex Honorio Belli Vicentino in litteris datis a usium, anno 1594., reperiendis in ealee operis Rar. pl. Hist. 2. p. 800. Anthriscus etc., ut et in l.s.c. t. 6. p. 199. Cerefolium Brunf, Gesn., Matth., Anguill, Pon., Caesalp., Hall; Rupr., Anthriscus Hoffm., Neotericor. Anthriscus Plinii (supra memorata) Nat. h. 1. 22. e. 22., vel 38., folium sativum Bess., hodie Anthriscus Cerefolium Hoffm. Aliter sensit Fée, in Plin. ed. Panck. T. 14. p. 172,, qui pro illo AMyrrhidem odo- ratam. Scop. interpretatur. lisdem controversiis non subjacet Cerefolium, * de quo ita Ruprecht: « Cerefolium Morisoni , et Rivini antiquius, et 410 aptius. » Ingr. p. 469. Absque necessitate idem neoterieorum genus Myrrhoides nuncupatum faerat ab Heistero, Catal. pl. hrt. Acad. Juliae 1192. p. 15. Cerefolium sylvestre (Fuchsii) Rivin. Fuchs. Hist. st. p. 525. Anthriscus sylvestris Hoffm. Umbell., Koch p. 946. n. 1., Godr. Gr. Fr. p. 742., Gaud. 2. n. 670. Chaerophyllum sylvestre L. Bert. 3. p. 204. n. 2., Spreng. l.c. p. 521. n, 2. (quorund. veter. svns. excls.). Anthr. svlvestr., et A. torquata DC. Pr. » 4. p. 223. ns. 4., et 1. (expurg.a svn.a) et cum Dub. p. 239. ns. 1. 2.; addita A. Cicutaria DC. Dub. Ibid. n. 3. (non Vill, ex Jordan), teste Gren, Jur. p. 337. Chaeroph. sylv. La-Peyr. Herb., et is sylvestris B»nth. Cat. ps. 71. zx t PI. Schimpr. Abyssin. ex Richard Abyssin., Chaerophyllum aureum Gilib. Herbr., ex Balb. Fl. Lyonn., C rc nthr i n A. rupicola God. Jur., A. nemorosa » eX Trautv., A. minus Pourr. ex Gren., W., W., F., N. ab Esenb. Pl. offic, 3. t. 4. Jaeq. A. 2. p. 91. t. 14 » 2, n. t. 379., Schk. Handb. t. 73., Hoffm. Umbellfr. ps. 40., et 46., e 40. Dan. t. 2050., Di 1:40, Es g v. 11. n.. 759. urt, Fi. V. 1. t. 36., Rivin. Pentp, irreg. t. 44., Plenck Ic. pl. med. T. 3. p. 13. t. 208., Gaud. Lc. t. 6. fr., Gmel. Fl. Sibir. p. 210. n. 96. t. 49. f. c, d, fruct. scabrid. Reichnb. lc. C. 31. t. 2024. (sic), cum vars. alpestr., tenuifol. tbs. 2995, 2096. f. 2. quae me non suadent. Fuchs. Icon. ed. 1545. t. 298.. Dale » Hist. pl. Lugd. p. 761. f. 1. Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p.903. 1,5. 1.11. $. 3; 8 e, t. 1177. ; 91? Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. Legi in Pyr. Navarr. ad Roncesvalles, die 14. Jul. 1844; in Pyr. Arag. ad Jaca, die 8. Jun. 1845; in Pyr. Catal. ad Setcazas, die 29. Jul. 1846. Habeo a Deville ex Magnac. Frequentius obvium per Pyr. septr.; in Pyr. merid. observavi in valle de Aezcoa, ad Pamplona, Aboy, Verdun, Salvatierra, Jebra. Radix dauciformis; mihi videbatur biennalis planta. Stirps variabilis; specimina ad Roncesvalles lecta facile pro statu C. torquati recognoscenda ; quae e Jaca eduxi fructu C. sylvestris, petalis valde inaequalibus, exterioribus radiantibus, C. torquatae, ina- nitatem hujus distinctionis speeificae mihi ostendunt. De hac ne verbum quidem fecerunt Bertoloni, Gaudin. Sed de ejus legittimitate specifica dubitarunt expertissimi Koch, et Kirschleger Alsat. p. 337. n. 25 eamque rejecerunt Godr. Gr. Fr, p. 742., God., et Gren. Jur. (ps. 300., et 351. Lindemann, quibus plane assentior. ürpem reperii ad Setcasas, loco sub-alpino, cum Polygono alpino, Cirsio rivulari, Epilobio Gesneri; vidique iteram atque iterum ad Ar- geles, Cauterets, Bagnères de Bigorre, Ustou, ete. individua in quibus deficiebant setulae in apice pedicellorum ad mericarpiorum basim, quod conveniret cum observatione Kochiana; sed alibi hoe idem per- cepi in plantis loco mitiore enatis, contra ipsius Kochii observationem; ex hoe palam fit agi revera de re mutabili , Sed cujus lex vel eausa non adhuc plane innotescit. . Myrrhis bulbosa Al. Fl. Pedem. 2. p. 29. n. 1374. (nec 1373., ut citant DC., Poir., Schult.) ad suum Chaerophyll. torquatum. relatum est a DC. Fr. 5. p. 505.; Balbis in litteris ad Schultes (cf. Syst. Vegtb. V D; p DIE n 10.) seribebat, se in suspicionem incidisse, num foret Chaerophijlli hirsuti varietas? A Bertoloni in Fl. Ital. prorsus omit- titur. Loiseleur, Fl. Gall. ed. 2. p. 208. n. 6., serviliter ex DC. Myr- rhidem torquatai recepit, quam male inter M. bulbosam Spr., et M. Bunium collocavit , perperam insuper illam Sprengelii faciens, quum stirps a Sprengelio spreta fuerit, asserente Schult. Lc. n. 10., qui ejus 411 Liceat sub hae specie referre Darkhauseni (Gottl) observationem, quamvis parvi sit. « Posset forte... in Chaerophyllis ex flosculis cen- tralibus pedicellatis vel sessilibus, fertilibus vel abortivis characteres faciles, et certi desumi » Fase. pl. Fl. Lyp. (1115) p. 14. Pharmacopolae plures in Sobrarbe, Valle de Llerp, et Isavena, hane suscipiunt, et venditant speciem pro Cücuta officinali! Conio maculato Auctor. Cerefolium vulgare (Columnae) Nob. Column Ecphr. p. 110, 112. fig. Anthriscus vulgaris Pers. Syn., Koch p. 347. n. 6., Bert. 3. p. 194. n. 1., Gaud. 2. n. 672., Moris Sard. 9. n. 540. , Spreng. l.c. p. 524. n. 1., DC. Pr. P, 4. p. 224. n. 8., et cum Dub. p. 239. n. 5. Scandix Anthriscus L., La-Peyr. Herbr., S. hispida Gilib. Exerc. phyt. Jacq. A. 2. p. 35. t. 154., Engl. Bot. v. 12. n. 818, Curt. Flor. Lond. ed. Grav. V. 2, t Fl. Dan. t. 863., Fl. Batv. v. 4. t. 258., Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 83. t. 20. f. 6. (2.), Hoffi - t. 1. f. 24. fr. sem.; Dietr. Fl. Bor. v. 9. n. 648., Reichnb. Ic. C. 31. t. 9029. f.ae » 2. Rivin. Pentp. irreg, t. 35. J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 27. p. 181-2., Moris. Hist. pl. Oxon, 3, S. 9. 303. t. 10. f. 2, n. 2. (2 Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. Rarius in Pyr. septr. Legi in Pyr. Navarr. ad Domefio die 29. Maj. 1845; in Pyr. Atax. sub Bugarach l.d. la Roca Falconera, die 16. Jun. 1859. Observavi ad Sanguessa, Jaca pontem de Savinianigo, Vinies, Verdun, Beral, le Perthus. Ex hae praecipue specie elaborata fuit Myrrhoides Heisteri, l.c., Fabric. En. pl. hrt. Helmst. ed. 2, p. 66.; a quibus descivi eo quod, ipse Heisterus Myrrhidem Scopoli Chaerophyllastrum nuneupaverit, et Belliam temulam, ut videtur, Myrrhidem dixerit. etalorum insertionem infideliter delineatam in Engl. Bot. declarat ipse Sm. Engl. Fl. 9, p. 46. The ete. Bellia Nob. Chaerophyllum L., Receutior. Istud exortum a Chae- rophylo, Cherephylo (Add. edit.) Columellae, Re rust. 1. 1I. c. 3., Cult. hrtr. l. 10. v. 110., detineri nequit ad genus, e quo species princeps migravit, ut ad aliud transiret. Neotericorum insuper genus hoe no- mine insignitum species continet, quae a veteribus neglectae fuerunt, vel quae hodie etiam in usum oeconomieum non adhibentur. Chaere- folium Plinii, Paederota apud Graecos ex eo (quod nos in eorum libris de re herbaria pertractantibus memorari non videmus) notum ex Orpheo, gemmam Opalum venustatis causa apud eos Paederotam nun- eupari; Nat. h. l. 19. c. 8. vel 54., obseurissimum semper fuit, et erit, nomine, absque descriptione ulla memoratum, eo synonymo adhuc magis conturbato, quia apud Plinium ipsum repetitum habemus ad Aeanthum (Plin. Nat. h. 1. 22, e. 10. vel 94.), et Paederos inter Acanthi syno- nyma recensetur a Dioscoride. Fuit etiam (cf. Dalech. in Athen. Deipnos 1l. 14. p. 422.) Unguentum JEgyptiacum Paederota dietum, quod conficiebatur e floribus Spinae, vel Acacíae aegyptiacae (Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 161. f. 1.; Acacia vera (Hipp., Theoph.) J. Bauh., Willd., quae Acantha Hippocratis, Acanthus "Theophrasti videtur). Porro Paederota Pausaniae (Descr. Graec. l 92. e. 10. ed. Lips. p. 135.) a quibusdam relata ad Teucrium boeticum (cf. Ambros. phytogr. P. 014.) inter scriptorum deliramenta censebis, nam stirpem Graeciae indigenam nullus declaravit, Sibthorp, Grisebaeh, Bory, Chaubard, Bentham. Caeterum quis audebit firmo calamo declarare speciem, cuju folia modo cum iis Fagi, tum cum illis Quercus Ilicis, tune Q. vul- garis, et Populi albae etiam a Pausania comparantur ?. 412 Nune surgit Bonarota Michelii nobilem sibi vindicans situm a Pae- derota Botanicorum recentiorum injuste usurp atum. on vulgi nomen, cujuscunque speciei in genere proprium, facile in latinum vertendum, nee Auctoris synonymon substituendum video. o facilius animum indulsi ad celebrandam memoriam viri de re her- bar a magnopere meriti, et genus Be//iam nuneupavi in honorem Hooe Bellii Italo- Vicentini, M. D., qui plantas sagaciter observavit, quique graecae linguae in primis eruditissum , stirpes a Scientiae Patribus memoratas, praecipue dignoscere, et illustrare studuit, sive in Candia, sive in Ægypto, unde earum largam messem candide cum amicis Pona, Clusio, et iratribis Bauhinis communicavit, adjectis quidem doctis observationibus , quarum plures sperni nequeunt absque veri- tatis contemptu. Bellia temulenta (Tabernem.) Nob. Tabernem. Krtb. k 284. f. 1. Nisi forte Ruellii, aut E v. infi f dig tg ipis temulu L. Koch Ji e n. 1., Gaud. 2. n. 667., Moris Sard. 2. 538. , Dc. Pr. 4. p i (dés ot Dub. p. 238. m. 3. Myrr rhis temulenta Sm., Bert. 3. 213. n. 5. M. temula F. 5 514. n. 11. Chior toinak ia- Poyi, Herbr.; Ch. aene G. Bauh. Basil., et Pin. . Ch. ina Mod Gilin, pus m Jac p. t. 65., Engl. a ME 22 n. 1521., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. £s and. d s e 8. fr. bra Dan. t. 918., Dietr. Fl. Bor. v. 40. BG TIKSBIECOBMV.Cy 0. Lb aee. "Mfg Fr: Sem. pl. p. 109. t. 23. f. 10. (3). Holtm. ^mbeilfe: p. 33. par d Rivin. Pentp. irreg. t. 49., Schk. Handb. t. 80. f. 691. fr., Reichnb. Ic. 31. 2016. "Tabern. Icon. t. 94. f. 1., Ger. Emac. p. 1038., J, Bauh. Hist. p i E T L 39. f, .1,.2.5, bloc. Hist. pl. Lugd. p.791. f. 2., Moris Hist. pl. Oxon. 3 S. 9 p. 302, LE C) Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug Legi in Pyr. septr. med. ad St. Agne prope Toulouse, die 18. Sep 1852; in Pyr. Catal. ad Arbucias, die 1. Jul. 1851. Habeo a Deville ex Mauleon (Barouss ce currit raro oaile immaculato; vidi tamen, viditque Pollini, Fl. Ver. n. 559. Suspicari posset de hae specie effatum fuisse Ruellium sub sua UM De vie Stirp. l. 3. c. 44. p. 104. lin. 16. Ex G. Bau- hino, Pin. p. 152. n. 2., pertinet ad nostram stirpem Dauci sylvestris genus Gesn. Stirp. Append. ad Hrt. crt. 291. vers.; ast mihi plura repu- gnare videntur in descriptione radicis, atque foliorum; praecipue vero quum dixerit « Aliquot jam annis in hortum mihi durat. » Quod a planta biennali refugit, ut fugiunt sapor et odor Pastinacae in plantae partibus. Bellia aurata (Penae, Lobel.) Nob. Pen. Lob. Advrsr. ES sin, m AUC ud A. llum aureum L, S non Mant., Jacq. À pue d gs n s. Gaud. 2. . 666. , boe i p- 238. n. 2, Myrrhis arem AlL , Spreng. Pr., et . 6., Bert. 3. p. 908. n. 2t aur. La-Peyr. Herbr., h. hirsutum Herbr. La- er beta Anthrise, ru icola God. (for var, poe ex eo Jur. ipi a Án — aliter ju dicatus; Myrrh. minor G. Bauh. P. Jacq. A. 1. p. 40. t. 64., Engl. Bot. v. 30. n. 2130.. Rupp. Jen ed. Hall. p. Us (n. 2.) t. 5., Gaertn, Fr. M pl. p. 109. t. 23. f. 10. (2.) Reichnb. Ye: c. 31. t. 2017. Lob. Obs. p. 423. f. 3., Icon. t. 734. f. 2., Moris, Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 301. n. 2. 10. f. n. 2 infer. Tabern. [94 p. 292. fig., Icon. t. 98. f. 1. (ima pars pl. tant.). 9; Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. In mo Legi in Pyr. aurigr. jene Ax ld. PeR die 20. Jul. 1840. Habes. a Deville e Caut Vidi ad Camprodon sn maeulato, et glabro praeditam; maeulae in altera parte eaulis copiosiores; folia glabra in pagina superiore, in inferiore ad nervos, et ad marginem, cum petiolis pilosis; pili in hisce quoque partibus rariores eveniebant in foliis superioribus, et folia etiam eum illorum petiolis prorsus glabra conspiciebantur in 413 supremis omnium. Laudandi itaque mihi sunt ii, qui huie varietati adduxerunt Ch. maculatum Willd. En. Suppl., ut factum fuisse videmus a Sprengel, a Koch, a Bertoloni, a Spenner, a Ledebour. B. bulbosa a at; et Pourret in Pyrenaeis indicata erat forte haec eadem specie Bellia hirsuta (Dalechampii) Nob. Duen. Hist, pl. ae in p. 780. f. 1., et 92, Cha rophyllum hirsutum 2 :, Gaud. 2, n. 664., DG. Pr. P. 4. p. 227. . Zetterst. P]. vasc. P. princip. n. 580., Gren. Jur. p. 339. Myrrhis hirsuta. Spreng. Pr, ot i E: p. . n. 5., Bert. 3. p. 211. n. 3. (excl, var. b). Chaer! Villarsii Koch p. Ch. hirs. var. Cicutaria La-Peyr. Herbr. Ch. alpestre Jord., ex vw et Gren., M. pa~ lustris Rivin, Ch. ber iani Vandll. I declarat. a Cesati, Jacq. p. 148,, Schk. EK 0. Rivin. Pentp. irreg. t. 51. buo Ic. C. "t t. 2ors.r J. Bauh. Hist. pol k 182. f. 9 a Hist. pl. "Oxon. 3. S. 9. p. 304. n. 6, t. 10. 9| zm Jun. Aug. Fruet. Aug. Sept. Prae praecedente rarior. egi in Pyr. septr. med. m.* Ésquierry, die 20. Aug. 1838. Ex le Pont. d Asté lectam a Corbin habeo a Deville. Vidi ad Gavar nie, et ad G?dre, ubi jam pereeperat Bordére; inter Canfranc, et Sallen detexit Willk., in Pyr. Catal. ad Mongarry, inque Valle de Baños Timbal, Excurs. Gar. Nogr. p. 715., qui et au Pey Juan (Arbas) vidit. Myrrhis Dioscor, , o n cinis dieit Spreng. Gen. pl. n. 1173., sed locum ego non cognosco, nam qua m reperimus Myrrham in Hist. pl. L. 7. c. 6. ista rus Re iE n stricte non confirmat. Myrrhis odorata (Dioscr., Plinii) Scop. Carn. scr. l. 4. c. 114., Plin. Nat 94. c. 16. vel 97. Koch p. 350., Bert. bau baen. 2 ` 5. Gagneb. Act. Helv. 3 (imi) p. 120-7., Spreng. l.c. p. 507. n. 1. 231. et cum Dub. p. 240. Scandix odorata L., Gmel. Bad. Als. n. 446. Sc. odor La-Peyr. Herbr.; Chacrophyllumn "m La- -Peyr. in Herbr. March., ex Timb. pe — - ur . major. G. Bauh. Phytopin dur ; M. sulcata mid ? Jaeq. A. 5. Appa, p. 4 . Engl. Bot. v. 10. n. 697., Gaud. v 3c rn Gaertn. Fr. « pL. p 108. 2 23. f, 10. TEX "Hoff. Umbellf, p. 29. t. 1. f. An fr., Schk. Handb. t. 80. f. 683. fr., Sv. B Bot. 6. n. 374., T Plentk Je. pl med. T. 3, p. 12, t. a Pentp. irr, t..57., FI x 1928., Reichnb. Ic. QC. 31. t. 2013. G. Bauh. in Matth. eii. P 814. f. 1., Camer. Epit. p. 898., Lob. Obs. p, 423. f. 2., Icon. t. 734. f. 1., Dod. Pempt. p. 701. Tabora. g ia 9284. f. - Jeon. t. 93. f. 2., J. Bauh. Hist. pl. 3. l 27. p. 77., Moris. Hist. PL Oxon. 3. S. - 901, n. 1. t. 10. £ n. 1. infr Flor. Jun. Jul. Fruct. Ang. In montan, sylva Legi in Pyr. septr. med. sub le Port de Ven ipae die 26. Jun. 1838, au Pic de Gard, die 3. Jul. 1843. Habeo a Deville ex Esplaux (Azun); a Mieg. ex m.* Aloña Cantabror., ubi ipse vidi. Observavi ad Roncesvalles in valle de Aran. M, sukat a Lagasc. Gen. sp. pl. p. 16. . 169., eujus archetypa e Catisbria vidi in Herbr. hrt. bot. Matrit. insignis herbae pube- scentia, et mericarpiorum sulcis valde profundis, quae et M. pubescentis nomine seorsim reperitur in eodem Herbar. Matrit., ego veritus sum, ne o eat tantum sit M. odoratae. e fui Ruellius, De Nat. stirp. |. 2. e. 02. : 742. lin. i primo seii Geranium Robertianum, sed mox, c. 126. p. 839. lin. 15., hanc refellit sententiam. Manardus putabat eam fuisse QCerefolium, Fuchsius Cere- olium sylvestre, Sibthorp et Sm. praeterierunt. 414 Molopospermum (Heist.) Koch. Est Cicutastrum Heisteri, ex Fabric. En. pl. hrt. Helmstd. ed. 2. (1163) p. 62., quod tamen resti- tuendum judieavi. Suspicatas sum (cf. p. 1209.) sequentem speciem potius referre Ligusticum, sed supersedeo. Molopospermum cicutaefolium (Dioscorid.? Matthioli) Nob. Dioscr. l. 3. c. 51., cu ex "dr Valgr. 1554. p. 354. f. super., ET Apes Sempl. p. 212. cicutarium DC. Pr. P. 4. , Koch p 350., Bert. 3. P 473. M- Evers Hoch Umbell. DG.; Dub. 291. AR ap Sco Spreng. . 4., Gaud. n. 688. Lig. pelop. La-Peyr. e adf ag nere ia v Rauw. Hodoep. i cum pee et Anguille. Jacq. A. 5. Append. p. 33. t. 13., Gae pl. 2. p. 29. t. 85. f. 2. (2., Re ichnb. Ic. 31. t. 2012., et t. 2010. f.ae 10:6. Matth. p. Tin. p in "o! Bauh. edit. p. M P. 3. Camer. Epit. p. va Lob. Icon. t. 733. , Obs. p. 423. f. i ars infer. plant. tantum; J. Bauh. Hist. p.3.1 27. p. 184. f. 2., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 750. ? Y Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In montan. Pyrenaeis medior., orientalibus. egi in Pyr. or. supra Mont-Louis au bac de Bolchera, diebus 14. Jul. 1836, et 13. Jul. 1839. A la coume d’ Artigue de Lin vidit Dufour (ad Palass.); ego observavi supra Luchon ad le Portillon vallis Aran; supra Castanesa, à la Peña Montañesa, in m.* Turbon, ad Mongarry, a Costabona. Iujus speciei juniores partes comeduntur ab incolis Pyren. orient., veniuntque nomine Couscouille, Cuscuillas; ego eas comedi, gustumque gratum, et eas innoxias expertus- sum. Radices quidquam analogiae por- tendere eum illis Sii Sisari Auctor. declarat DC. in Bibl. med. génr. Janr. 1829 p. | Quamdam promere hirsutiem in alabastris, inque fruc- tibus declarat Haller, Helvet. n. 158. Stirpem in Pyrenaeis undique labram nos vidimus. Suspicatur Belleval (Quest. Obs. philog. ete. Mont- pellier 1830 p. 11.) hoe esse Olus pullum Colum. Cult. hrt. (l. 10.) c. ,123., habitum a nonnullis pro Smyrnio Olusatro. Et Smyrnion Plinii, Nat. h. l. 21. e. 13. vel 109. (cui sunt qui referant Myrrham achaicam Colum. l.c. v. 173., nonnullis Levisticum vulgare) illum quoque pro M. cicutaefolio proponeret. Ast inter hasce duas ambigit Belleval, fassus Smyrnium Olusastrum , communem plantam, difficile sustineri posse pro stirpe in Achaia, vel Boetia indicata. Sed ignoravit Belleval pro Plinii Smyrnione propositum fuisse a quibusdam, interpretationem de Sm. perfoliato, sane non respuendam, susceptam a Billerbeck, ie Fraas, acceptamque a Desfontaines in Plinii edit. Lemair. V. T. P. 2 2. (1830) 0., revera eodem anno iterum oppagnatam a Sprenge el, in Diosct. 2. p. 524., qui Smyrnion Dioscoridis, unde suum suscepit Plinius, Sm. Dioscoridis nuneupavit, quod revera potius ceu S. perfoliati va- rietas consideratur, Trib. 11.* SMYRNEAE Koeh. chinophora Tournef., Turr. Farset, et Animadvers. apud Calogera Nuov. raccolt. opusc. ac. pol. T. 14, (Vnez. 1766.) p. XXXI. Echinophora spinosa (Anguillar., Matthiol.) L. Sp. Anguill. Sempl. E 91., Matth. p. an antet; Caesalp. Hrb. Tornab. 1563. fol. 8 n. 107. xix Se te Bia. e o 5L. Bert. 3. "p. p Sard, 2. n. urr. $C. p. preng. Le p. 338. p ai, et cum Du E p. 241. lere. Ferie Crithmum spinosum Dod. Flor. nd "Sibthrp: ri sp lee. Engl. Bot. v. 34. u. 2413., Cavan. 415 t. 127., Lamk. Ill. t. 190. f. 1., DC. Mem. Umbellfr. p. 61. t. 16 T. 2. p. 24. n. 139, 1 B Reichnb. Ic. C. 31. t. 2031., Zannich. Vnz. p. 90. t. 15., Lob. Obs. p, 408. f. 9., Icon. t. D G Dod. Pempt. p. 705. f. 2., Tabern. Krtb. p. 299. f. 3., Icon. t. 101. f. 2., Donat. Sempl. p. 69., Camer, Epit. p. 273., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 27, p. 198. f. 2. Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. ETA f 2. Flor. Jun. Aug. Fruct. Sept. Oct. In litore orientali. Legi ad Bagnouls sur mer, Roussillon, die 7. Sept. 1843, in lit. Catal. ad Rosas, die 23. Aug. 1860. Dabat Massot e litore de Canet: vidi ad extremum finem Pyrenaeorum, Lloret de mar. Sapor herbae foeniculaceus. Differentis tribus, sed nostrae speciei admodum similis est Mulinum spinosum Pers. Syn., Clos apud Gay Flor. Chil. 3. p. 89. n. L, cui patria sunt montes Chilenses ad urbem Mendozae proximi. Armarintea Nob. Cachrys Lobel., Tournef., Auetor. Cachry Dioscoridis, 1. 3. e. 79., vel Cachrys Theophrasti, Hist. pl. 1. 9. c. HE. est: fructus Libanotidis, quae Dioscoridis prima, scilicet Prangos feru- lacea (Theophr., Nieandr.) DC. Pr., dchrys verior Lob. Obs. p. 455. - 2., Icon. t. 783. f. 2. Ex Lobelio, repudiata Libanotide, nomen ge- nericum sumpserunt Morison, Tournefort, Linnaeus, Jussieu, nulla de ejus origine, vel etymologia recta inquisitione studiosi; adeo ut Linnaeus scriberet, Philos. bot. 8 240., Cachrydem hordeum tostum significare. rinceps Caesius verbi significationem melius pensitaverat (Phytosoph. tab. 16.). Quidam, teste Plinio, Nat. h. 1. 96. c. 9. vel 50., Cachrydem dixerunt inflationes caulis de Crithmo maritimo. Plinius autem ita vo- cari dieit pilulas, seu gallas arborcas, Nat. h. l. 16. c. B lll Ne impropriam denominationem continuarem studui; emendationem prospexi in Armarinte Gallorum , qua usus est Lamarck, Dict. Enc. c T. 0189). Armarintea Morisoni! Nob. Cachr. semin. fung. | 3 h laevigata Pourr. Chlor. Narb. n. 99. in Mém. Acad. R. Toul. T. 3. (1788) p. 309., et Herbr. Matr. asserv.; Lamk. Dict. 1. p. 259. (nec 956. ut gener. citant) n. 1., DC. Pr. P. 4. p. 236. n. 1., et cum )ub. p. ` . 3. p. 454.: et cf. Timb. Reliq. Pourr, p. 115. n. 3. C. Morisoni All. Pedem. Auctar, (1789) p. 23. n. 1294., * Spreng. Lc. p. 441. n. 2. Garid. Aix p. 73. t. 113., Tournf. Elém. botq. t. 172. ^r E-I., item Inst. r. hrb.; et Lamk. Ill. t. 205. f.ae g. h, i, l, fruct., ex Tournf. Moris, Umbellf. £L n i 9| Flor. Maj. Jul. Fruct. Sept. In Pyr. Atax., orient., ad rupes calcar. eum Olea. Legi in Pyr. Atax. ad St. Lucie die 23. Maj. 1839 ad Perpignan. Habui quoque ex le Pech de l'agnelo ad Narbonne a Baillet. Observavi ad Leucate, itemve proxime ex la Sidrière obtinui a Gautier. Rarissime occurrunt pulcra, et copiosa individua. Hippomarathrum Dioscr. 1. 3. c. 75. huc cum quibusdam ego afferre nolim. Grande prae Feniculo communi dictum, procerius a Plinio, Nat. h. 1. 20. c. 23. vel 96., a Morisiana specie aufugit. Cicuta Romanor., Tournef, Juss. Lamk. ete. Conium Graecor., Linn., Recentior. De praelatione nominis latini cf. quae dixi ad Cy- napiwm in p. 1190. Cicuta major (Bibl. Sacr., Hippocr. Theophr., Nicandr., Dioscor., Plin, Senec.) Cord. h., G. Bauh. Pin., DC. Fr. Rosch Deuter. c. 99. v. 18. . ei c. 32. vrs, 39, 83., Pealm. 79. v. 39., Jerem. c. 8. v. 14.; cf. Ola lesl. 2, p. 46. Hippocr. vars. les.. Theophr. Hist. pl. l. 9. c. 17., etc., Diosc. 1. 4. c. 79., Plin. Nat. h. ]. 95, c. 13. vel 95., Senec. Epist. 13., 180. Lamk. Fr., et Dict. 2. p. 3. n. 1., et cum DC. Fr. 4. n, 3494. Conium maculatum L.. Koch p. 351., Bert. 3. p. 227., dang. 2. n. 698., Moris Sard. 9. n. 507., Spreng. l.c. p. 545. n. 1, DC. Pr. P. 4. p. 246. n. 1, et c m Dub. p. 241. C. ; La-Peyr. Herbr. s.l.. et /Ethusa RyMpam. Packs vt Herbr. bis; et ovali eges hirsutum Herbr jn : : Í à it. si duis ip. HOC, à tbe. med. T. D e t. 83. vix bona. Turp. Fl. med. T. 3. t. 120., Br. Phoeb. Ratzb. Pl. vénen. erm. p. 99. f. 25., Woodv. Hook. Ke spok Vor p E-t à. ; Storck Libell. de Cicut. p. 1. Suppl. cum tab., annie Vaz, p. ô t, 284.. Reichnb. Ie. C. 31. b. 2032. f. 1-4.; et 5. lej Boiss. var., Rivin. Per empt. irreg. t. Ta. Matth. p. 1098. Lob. Obs. a 499. f. 1., Icon. t. GARE TL Dod. Pempt. p. 461. Clus. A pl. h id p. 200. f. infr., Fuchs. Hist. st. p. 406.. Egenolph. Hrbr. imag. P. 2. crt. 9. vers., REA . ert. 83. B. f. extr.. Lonicer. Nat. h. crt, 238., D., rag. E Aen 555 xe ER J. Bauh. Hist. pl. à. | 27. p. 175. f. 3., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. p. 290 bm 9 Flor. Ue Aug. Fruet. Sept. Oct. Legi in Pyr. Catal. ad Portie, die 1. Aug. 1851. Occurrit odore plus minus intenso, et quasi inodora: item obser- vatum est a De Ntrs.,, Reprt. Fl. Ligust. n. 734 « Dum immatura decerpiuntur semina, et tali in statu siccantur, post exsiccationem. juga attenuantur , membranacea , et crebro undulata apparent. » Vela, et Lagasc. in Amen. Natur. de las Españ. i Eadem icone Plantiniana ad species differentes usus est Sprengel; Lobelii, et Dodonaei prolatione recte pro Cicuta nostra; Clusiana pro Cerefolio sylvestri, n Coniun effectum, sive genus alienationis inductum potius TOREM "Plinius loquitur de "proprietatibus noxiis foliorum, et seminum, sed ab eo refertur: « caulis autem viridis estur a plerisque. > Sextus Empiricus drachmam unam succi a foemina absque noxia sumptam asserit, et Lescale dicit in Longobardia caule hine inde comedi a ple- risque. Hoc menti non subvenit dum Flor. Virgil. scripsi, quam cf p. 39., ubi opportune haec addi possunt observationes: scripsisse etiam Lucretium: Zephyri: -si ce. Agrestes docuere cavas inflare Cieutas » l. 5. v. 1382. Ast suffragari nequeo eidem Lucretio canenti: « Quippe videre licet pinguescere saepe Cieuta Barbigeras pecudes, homini quae est acre venenum » l. 5. v. 897-8. Radicem innoxiam, et edulem praediearunt Ray, Alcorne, Lane, Curtis; nec tantopere. esse reformandam Cicutam declaravit Murray, Appar. Med. V. 1. (ed. 1. ps. 216-7., ed. 2. ps. 178-9.). Cf. Dissert. in Scient. dd Pestin, submiss, a Max. Nicolicz Misano aE Budae 1834 in 455 Cheval. Journ. de Physiq. Sea Hist. Nat. Ducrot et Mainvill (Jul. 1821 París) p. 386-8. e Smyrnium Nicandr., Dioscor., Lagasc. Smyrnium Olusatrum (Hippocr., Aristot., Theophr., Dioscor., Colum., Plin.) L. Sp. Hipp. Morb. ui . 603., Aristot. dires Pa 7.; Theophr. Hist. pl. 1. 6., Dioscr. l. 3. c. Colum. R. rust. ng Plin. Nat. h. I. 19. c. 8. vel KA A DE x condim. l. 3. c. 12. Koch p; 1025. (Add. core Bort E^ gr UD ot " . Fl ^ , Sp d n DA. P. 4, p. MY. r peus Dub. p. i. La-Peyr. Herbr.. Olsatrum olume he Castell; Hrt, Mossan P 4; Sm . Matthioli Tournf. "ilém. Engl. Bot. v. 4. .» Gaertn. Fr. Sem. pl. p. t. 22. f. 11. Schk. Handb. t. 76., Lamk, Ill. t. 204., Plenck Ic. 417 E tied. T. 3. p. 22, t. 990., ERG. Pentp. intog. 69., Reichnb. Ic. C. 31. t. 2035., Sabh. Hrt. Rom. D t 76.. Miten. p. 773., Camer. Jape 530., och E st. p. 327., Trag. s. - E 436., Lob. i 1. 708. f. 2.. Dod. Pe 3M P; T “Tabora. Krtb. p. 242. fig. Icon. t. 83. Noris. e pl. Oxon. 4.55. p. 277. 4. à Men Nat. hist, crt. 237. C D J. Bauh. Hist. b 3. » 27. p. 126. Flor. Apr. Maj. Fruet. Maj. Jun. In Pyr. Atax. orient. cum Olea; rarius per Pyr. reg. ocean., locis mitior. , calidior. , utque puto ibidem rdi teu Legi in Pyr. Corbar. ad Sepulcretum de Villeneuve, sub Cascastel, die 8. Mai. 1843. Habeo lectum a Corbin, ad Laloubere, a Deville. Teste mihi Galant, raro occurrit ad Pau: ego vidi ad Toulouse, inque Valle Lavedan, d Argeles de Bigorre. Sub-Ord. 3. COELOSPERMAE DC. Trib. 12^ CORIANDREAE Koeh. j Bifora Hoffm. ' Bifora testicularis (Nicand.) Nob. ex Salisb. Pr. p. 166. n. 2 (correct.). Nicand. Alex. v. 157.; cf. Schulze p. 31, B. testiculata DC. Pr. P. 4. p. 449. n , Bert. 3. p. S. n. T. Moris Sard. 9, 3 501... DG po p. 218. , partim. B. flosculosa M. a Bia. l. Taur. > : me p. nt. t. ar f. 2. imperfect., "Rivin. Pentap: irr. t. 79. , Reichnb. lc. C. 3i. t. 2052. f. T : , Bauh. Hist pl. 3. ]. 97. p. 91-2., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 736., ' Morist. Hist. pl. Oxon. 3. S. 9. t. 11. f. 2. extr. © Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. Inter messes, praecipue per region. editors. calidior egi in Pyr. Navarr. prope Pamplona ad Huarte, die 13. Jun. 1844, Otlicrasi ad Pech David supra Toulouse; in Pyr. Catal. ad Solsona, Berga, Sarria Caulis saepe e basi ramosus, divaricatus , quadréngularis, angulis membranaceis, füciehus striatis; pedunculi generales, et partiales um- bellularum item quadrangulares, angulis membranaceis, in infimis um- bellularum pedicellis vix apparentibus. Petioli basi membranacei, su- perne canaliculati, caeterum angulati, angulis membranaceis valde tenuibus. Mericarpiis Wis ei rt suleis rugosis, quod etiam in planta adhuc viridi palam fit, Rostrum breve conieum, terminatum stilis brevibus, apice s subsepurvaliu. Flores minimi , fere ut in Torili nodiflora. Planta tota foetidissima, odore muris (cimicis Moris), glabra. . testiculata Dub. expurgata non est, ut ex toto ad hane speciem referri possit; nam Ieon Plukenetii (Phytogr. t. 169. f. 2.), quum ostendat foliola tenuiora, umbellas 4-5-radiatas , stilosque elongatos, ad B. ra- diantem, ut puto, melius adduceretur. nra radians (Cordi) pope a Bieberst. Hist. pl. VT 126, "the ^ a Bieb. Taur. Caucs. Suppl. p. 233, n. 568., Schult. (Roem. Sch.) Syst. Veget. È - p. 449. a OM. Eh p 352. , Bert. 3. p. 248. n. 2., DC. Pr. P. 4. p. 249. n. 2. Co riandr. PUE Chenutemulifu l. To uw (or. ex M. a Bieb.; Coriandr. n. 2. G. Bau uh. Pi P. 158. Reichnb. Icon 2052. 2 x Lob. Obs. p. 404. fig., Icon. t. 706. f. 3., Dod. NC p. 302. f. 2., Dalech. ist pl. Lugd. p. . f. infer.; i J. 63 Hist, pl. $r zm a 91. fig. ( g flor, et fruct. Coriandri sativi); Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. Ron. X © Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. * Pye. Aik. or. eum Olea, inter segetes. Reperta est ad Montaulieu dans l'Aude a Martrins, ex Godr. Gr. Fr. p. 618 27 418 Umbelliferae repudiatae. Phellandrium. globulosum (Cupan.) Bert. It. ipao in Pyrenaeis a Michelin enumeratur a solo Mut. Fr. 2. p. 35. n. 6. Certe investi- gationes nostras fugit. Cnidium virescens (Dalech.?) Nob., Silaus virescens Boiss. viveret ad la Font de Comps, Conflent, ex Huet Pl. nouw. Pyr. etc. 1853 p. 8. Loeus exploratissimus a Coder, in eujus herbario species non extat. Incertae fidei, et venalis homo Huet, qui nutritoris benevolentiam cap- tavit promens et falsas species, et loca plantarum speciosa, Tordylium apulum (Column.) L. Tord. narbonense minus "Tournef. Inst. r. hrb. p. 320., Godr. Gr. Fr. p. 698., etiam, qui patriam in Gallia, Narbonne tantum ex Tournefort indicant. Pluries questus sum de Tournefortii ipsius negligentia quoad plantarum patriam, eujus in- curiae en exemplum novum. Mox Grenier, prudenter, in Flor. Massil. adven. Suppl. p. 13. (sin. ann.) melius actum putat, si species ista e Flora Gallica expellatur. Synonymon Tournefortii ad hanc speciem recognitum fuit a Gussone in Herbr. Mus. Paris.: eum cf. Sicil. Syn. p. 349. n. 1. Tordylium officinale (Dioser.) L. Benth. Cat. p. 125. commune de- clarat, et ad Toulouse praecipue, ubi non vidimus, nec extat in L Peyrousei Herbario, neque ullus nostrum per Pyrenaeos vidit. Laserpitium hirsutum (Dalech. Lamk. Au Pic de Gard, ex La- Peyr: Pe cui si fidem aliquam praestiterunt Mut. Fr. 9. p. 6: n. 5., Zetterst. Pyr. principls. n. 538.; nullam ego ei spondeo. Occurrit lusus. Seselis vulgaris hane Lacelliam hirsutam. simulans. Cerefoliwm. sativum (Patrum) Bess. Colitur in hortis, bu aqua evadens ceu pers sese ostentare conatur. Cf. Bei Fi. Pyr. P. 2. p. 118., Godr. Gr. Fr. 1. p. 142., Noul. m E Toul. p. 713., ete. In Herbario La-Peyrouse servantur specimina juniora, absque fructuum vestigiis: veritus ego sum, ne de involucellis dixerit, quod de fructibus exponere putabat La-Peyrouse Hist. abr. pl. Pyr. p. 159. n. 1., sub sua Æthusa Cynapio, quae, ex Herbarii inspectione, pro hoe Cerefolio recognovi! Coriandrum sativum (Exod.) L. Item de hoe repetere possum, quod de superiore stirpe dixi. Ord. 569. 'TEREBINTHACE/AE Juss. Trib. 1^ SUMACHINEAE DC. Rhus Theophr, L. Hoffm. G. Medic. officin. 1. 2. c. 197. p. 495. Rus scribendum fore censebat; non tulit consensum, et Schneider Rhus scribit. Rhus Coriaria (Hippoer., Theophr., Dioscor., Plin., Apic.) Dod. Hist. pl., et Pempt. Ter Nat. mul. vers. fin,, re e Pu pl. Ll. 2. c. 18., Dioscr. 1. 147., Plin. Nat. h. l. A " ve "s Apic. Opson. cond. et 14., indes. Expos: P, "inp. 5 554. Bert. 3. p. DC. Dub. p. 113. n. 2. Rh. "Ce AG ^ P Rh. , Summae Targion., ex cor. Harbe i Rh. sy- riaca Apic. ain. Aluam Cesiri Bibl. Escur. 1. p. 336. X Asso Syn. Arag , n. 272., Rhus Cord. V. 419 Stirp. h. l. 5. apud Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. P. 9. e~ — r t. 99... Mer. Duham. T. 2. p. 162. t. 46. , A war e. c» medie. T. C YEN seu Ectv T t 122. Woodv.. Hook. Med. bot. V. 3. p. t. 213., Targ. Dec 24 ?. fol. Matth. p. Duh. zu pon 2: t. 59 "wp ins Epit. P far, Doi, liist sp t al. 7 p. ` 485. Stirp. fist amm: 9. 231.. Pempt. p. 779., Lob. Obs. p. 539. Ico , Clus, Rar. pl h. Ip. 17. Flan * loliis ac tiori h Flor. Maj. dun Fruet. Aug. Per region. mediterr., locis are- nosis, petrosis, dirutis, nec omnino siccis, Legi in Pyr. Navarr. ad Sar nguessa, die 10. Aug. 1844.; ad Jaca, die T. Jun. 1845. Observavi ad Murillo Gallego, ad Jn, in Sobrar be, ad Barbastro, ubi et Asso vidit. Nanam in Pyrenaeis, generatim , reperii statura sub-tripedali: ad Murillo Gallego vidi arborem sat grandem factam. Rami asperi, cortice cinerascente, superne praecipue villosi. Folia in pagina superiore glabre- scentia, nitida; in inferiore pallida, villosula ; petioli e media illorum parte sub- alati, ad apicem manifeste alati, caeterum teretes, basi tantum quidquam compressi, ibidemve turgescentes, et excavati ad gemmas exeipiendas, Drupa ovato- rotundata, compressa villosa, « Variat haec arbor foliis magis Pagi M ques P atis, utrinque fere glabris, ut in hortis Sveciae videre est. » L. . Cliffrt. p. 110. Hortos Sveciae relinquere potuisset. Recte una Esc: Bertoloni, eum R. Coriaria, i» Sumac. Targ. Decad. 6., in quo nulla est distinctionis nota mo- entosa. Figura Plantiniana perperam pro R. Typhino "Pica conn a Courtois in Dodon. Commentr. primo; in Comm. 2.° erro suum correxit, Mirandum dubium adhuc extitisse penes Divine et Morr Trib. 2^ ANACARDIEAE DC. Pistacia Nicand., L. Pistacia Lentiscus (Bibl. Sacr., Theophr., Dioscor., Plin., A pic.) L. Sp. v. Øn et 4 . Daniel. . 13. v. 58. etc. Theophr. Hist. pl. . . LOL. eb Tx i Plin. ms EA 19. « . 17. vel 36., rs Opson, cond. L5 c1 Mart. i i: "m E. 99. Koch p. 164. n. 2., vd k 10. prt 348. 2., Moris Sar 249., r Syst. Vegt. V. 3. p. 904. n. Hi bc. Dub. p. '413.. n. 3. Lentiscus More ex idi Pin., Fabric, En. pl. hrt. Helmstd. p 9. p. 433-4. cmi Habe. Flor. Graec thrp C. 10. à t. 957., Nouv. Dubam. T. 4. p. 72. t. is., W. m E ab Esenb. pl. offic. t. 351., Woodv. Hook. Med. bot. V. 1. p. 26. t. 11. ban. "Arbr. Arb. 6r a Matth. Matth. p. 109., Camer. Epit. p. - Clus. Hisp. p. 84-7., et Rar. zn A Lf. p.14 Dod. Pempt. p. 871. Lob. Obs. p. 538. f. 1., Icon, 2 t. 96, f. 2., J. Bauh. Hist. pl. 1. 1. 3. p. 285., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 63. fig. Tzeri, ca Meca Tu €. 975 Flor. Apr. Maj. Fruct. Aug. Sept. Per region. mediterr. cum de Meer calidioribus; sed etiam in extrema Ca Tied meridionali 26. Ma 1843 in Pyr. Catal. ad pudo dia 28. Au ug. 1846. bien vavi ad Lumbier, Senen. ad Voltaña, in Sobrarbe, auc Corbières, habeoque e Nar bor Willdenowiana «roce a pluribus recepta , Sprengelianae cedit; sequentem ego propono: P. foliis perennantibus, abrupte pinnatis, 4-6- jugis, foliolis lanceolatis mucronulatis, petiolo marginato-alato, ra acemis sub-binatis, parce ramosis, densifloris, sub fructuum maturatione laxatis. Variat foliis parvis, et praesentia folioli imparis. 420 Racemi cum fructibus valde conferti non sunt, eo quod plerumque flores multi decidunt, ii praesertim collabuntur, qui a sole magis ab- scondebantur, ergo pauci maturant, unde minus densi racemi fructigeri eveniunt, quos ego laxatos dico. Pistacia Terebinthus (Bibl. Sacr., Hippocr., Theophr., Nicand., $ $7 y P a Dioscor, VirgiL, Plin.) L. Sp. Elah, Genes. c. 14. v. 6., etc., Hippocr. Fist. 888., Theophr. Hist. pl. 3. c. 15., Dioscr. l. 1. c. 91., Nicand. Ther. v. 891., Alexiph. v. 298., Plin. Nat. h. l. 13. c. 6., vel 12., Virg. E. 10. v. 136. Koch p. 164. n. 1., Bert. 10. p. 347. n. 1., Moris Sard. 1. n. 248., Spreng. Syst. Vegtb. 3. p. 904. n. 4., DC. Dub. p. 113. n. 2. La-Peyr. Herbr., P. narbonensis L., partim. Flor. Graec. Sibthrp. C. 10. p. 46. t. 956., Galles, Pom. Ital. cum tab. fl. fr.; Turp.. Fl. med. T. 5. t. 273., W., W., F., N, ab Esenb. Pl. offic. t. 352., Woodv. Hook. Med. bot. V. 1. p. 29. t. 12. Duh. Arbr. Arb. 2. t. 87. a Matth. Matth. p. 111., Camer. Epit. p. 91., Clus, Hisp. p. 87-90., Rar. pl. h. l. 1. p. 15., Lob. Obs. p. 538. f. 2., Icon. 2. t. 97. f. 1., Dod. Pempt. p. 870. f. 1, 2., Tabern. Krtb. 2. p. 1434. f. 2., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 61. f. infr. Durant. Herbr. ed. Venz. 1607. p. 434. ħ Flor. Apr. Maj. Fruct. in seram ZEstatem. Per region. medit., solo calcareo, eum Olea; raro alibi. Legi in Pyr. Navarr. ad Lumbier, die 16. Maj. 1845; in Pyr. or., ad Roussillon, supra Ceret, die 16. Maj. 1843. Observavi ad Roca- fuerte contra Sanguessa, supra Vinies, eundo al Frueno; fructificantem vidi in item vidi ad St. Beat, et supra Agos (Lavedan). Occurrit quoque in Pyr. or. ad Olette, et sub Ralleu, super Oleam, itemve in Pyr. Catal. ad Esterry. Willdenowi diagnosis minus bona est, attamen eam ad litteram plures transeripserunt, Sebastiani, et Mauri, Bluff et Fingerh. Compend., DC. Pr., et cum Dub. Gall. Nota de foliis basi rotundatis abscindenda prorsus est, quia saepius fugit, reliquit eam Koch. Diagnosis Sprengeliana praestat, sed ego omitterem notam illam de foliis subtus venoso-reticulatis, quia vix cre- derem hoc esse in hac specie prae aliis evidentius. Neque in Kochiana diagnosi laudo notam de foliolis acutis, occurrunt nam saepissime foliola obtusa cum acutis commixta, En mea: P. foliis deciduis, impari-pin- natis, sub-trijugis, foliolis obovato-oblongis, mueronulatis, obtusis, vel acutulis, petiolis glabris, tenuissime marginatis, floribus cymoso-pani- culatis, paucifloris, fructibusque laxiusculis, Variat foliolis parvis, impari aliquando deficiente. Elah Hebraeorum ad hane speciem sustinuerat etiam Gesner Joh. Phytogr. sacr. gener. P; 5. (Turici 1165) p. 217. sed ad rem cf. su- blimen Celsium, Hierobot. p. 34. seq. 4 Terebinthacea species repudiata. Rhus Cotinus (Theophr) L. Nec ego reperii, neque ab ullo in Pyrenaeis repertum fuisse compertus sum. La-Peyrouse in Herbario detinebat loco adnotato Roussillon; in Hist. abr. pl. Pyr. p. 161. n. 2. indicat quoque in Roussillon, et ad St. Béat. In Pyr. Atax., inque 121 Ord. 60. PAPILIONACE/AE Cord. Val. L. Cytisus Laburnum « Flores producit figura Fabaceos, seu A NACEOS , exe in Miner Leguminibus est videre » Cord. (v) 1 (f pl. ert. 18 Tribus 1.*^ PODALYRIEAE Benth. Anagyris Dioscor., L. Benth. Legum. gener. p. 2. Pirna eve (Dioser., Nieandr., Plin.) Ger. Em., G. Bauh. Pin. Dioser. 1. 3. 157., Nicand. Ther. 71., Plin, Nat. b, 1. 97. c vel 13., Zenob. Cent, 2.. 55. Bert. 4. p. 404., Moris Sard. 1.-n. 990.. Dc. Dub. p. 115. A. vera Clus. Hisp, Flor. Graec. Sibthrp. . 4. p. 59. t. 36 i Leg. p. 45. t. 40. f. 18. &. . LE V. ig. . Cab. t. i» purp. EL med. T; L- " Lamk. Ill. . 328., Nouv, Duham. T. 5. A t. 42. Matth. p. 930., Camer. Epit. p. A Dod. ^nt pl. ut] Lh. on. £ r ieg p. 785, f. Clus. inde b 187-90., et Rar. pl. h. I. . 93., Lob. Oba. p. 505. , Ico . 90. fg., Duh. Tu Arb. 18. ben h Flor. Febr. nx. Frut Maj. Jun. intrante. In Py orient. ad Peña ex Gouan, et Pour Eam vivere ad Olot asat ex Bolos Herbario: hoc tamen illius mnser, non confirmant. Tribus 2^ CYTISEAE (DC.) Nob. Lupinus Cat., Tournef. Lupinus angustifolius (Dioscorid.?) L. m Dioser. 1. 2, c. 132. Koch p. 173. n. 2., Gaud. 4. Mieres e €— Bap ese Agard. Syn. Lupin. p. 12, n. 18., Du os be p. 9307., cd " E uo Ye La-Peyr. Herbr.; L. varius Pourr. Matr., Sant. Viagg. 2 . 995. ; pe or gR” se (o Graec. Sibthrp. C. 7. p. 78. r 685., Reich, 2 S 34. t. 2061. vix., Sinn. S p t. 28. Tabern. Krtb. 2. p. 881. f. 2., Icon. t. 494 Bauh. Hist. pl. 2. " | 291. ub. C) Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Po orient., Catal. egi in Pyr. Catal. Valle de Aro dur ad San Feliu de Guixols die 6. Jun. 1 1860. Observavi ad Ros Semper erectum eum vidi: foliola didus minus a dlge , vix ali- quando plana. Non placent DC. Duby, p. 161. n. 4. dicentes flores ebraeteolatos, et labium calycinum inferiorem miad. quod sub-tri- fidum est, itemve legumina absolute 6-spermia declarantur, quae saepe 4 -spermia tantum occurrunt. Semina bene descripta sunt a Gaertner Fr. Sem. pl. 2. p. Suspieor Bertoloni specimina speciei sequentis una comprehendisse. Num locus J. Bauhini, vel Chabr. Sciagr. p. 142. f. 6., sit potius speciei sequentis, ego suspicor. Prudentius foret prolationem hane omnino praeterire. Lupinus reticulatus (Rothii) Desv. Roth. infr. ardh. Desv. apud Bron Guill, Ann. Sc. Nat. Ser. 2. T. 3. ua it Trém. HR. bi :Charei. - (801) "63^. Godr. "Eos Fr. p. 366., Lloyd Fl. ouest Fr. p a L lini- folius Bor, FI, , Fr., Guep. ! ain. Loir., Lloyd Loir, infr., b. oed ard, e dien: 9. angstifolius bc, "Da b, partim, itemve alior. quor pe Roth. Abh Hrichenb. Icon. 20062. 422 (*) Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pride! extremis, occid., Tu ue septr. mediis. | Pyr. Cantabr. (Guipuzcoa) ad Vergara, die 25. Jun. 1853, m.* di oda Habui e Pyr. orient. lectum ad Bagnouls sur mer a Bassot; ad Leucate a audite a Daillet ex Larramet prope Toulouse. Occurrit ad San Feliu de Guixol, Tordera, i bene video, non sat perspicuam de hac specie AgS sibi confecerat Agardh. Veritus sum, ne Moggridge, Fl. Men n. 8. se- minum notam L. reticulati sui, e libris potius Arit ore ud plantam ab eo figuratam, in qua dieit etiam folia angusta, et canaliculata, non "aber e dubio ad verum Z. reticulatum | afferre. Quidam hane speeiem denegant. ME hirsutus (G. nini) L. Sp.? " i "Led xs Ex eibi a Doldio. "i p. T/2,- 8. 1. Bert. T p. n. 4., Agardh Syn., ge rot. Fi. "rid. 2. T 133. DC. Dub. p. 160. ix 3. 3. IR Peyi. Herbr. Skik. latifolius a EM Galle: E rov. mnser. ed. 2.; "eriticus rd Moris Sard. n. 407. t. 72. f t. Reich Us Ic. G. 91. p. 36. t. 2063. J. Bauh. Hist. pl. 2. l. . p. 289., Chabr. Sciagr. p. (e) Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Atax., orient. Legi ad Font ipu Pyr. Corbar, die 9. Jun. 1839., habuique a Delort ex eodem loc Hirsuties, in dius. vivente, et sana planta, albescit; fulvescit in planta minus attente exsiccata. Stirps non ádeo parva ext, ut cre derunt auetores Florae Caprariae, Moris et De Notrs. n. 7. fusil quo magis sese evolvit, tune pili rariores fiunt. La-Peyrouse in Hist. abr. pl. Pyr. 2. p. 412. n n. 3. hane plantam bene L. hirsutum deno- minavit, sed incaute ei applicuit Willdenowianam phrasim de L. piloso, Sp. pl. Diadelph. p. 1024. n. 7., dum illam ZL. hzrsuti transeribere vo us homo Quidquam obscura est hujus speciei historia quoad detectorem primum: videtur tamen indigitatam fuisse a Clusio, Rar. pl. h. 2 LAB an siei L. us L. verus Reichenbachio est planta in plerisque hortis culta, pin nou piloso, et albo. Adenocarpus DC. Adenocarpus parvifolius (Clusii) DC. Fr. Clus, Hisp. p. 190-2. fig., e 193. Bert. T duro, DC. Pr. P$. p.t 3., et cum Dub p. 119. n. 1. diea: complicätus bi. Fi: Loisel, Gall. p DA TX 108. x Ps complitata Gay in Dur. It. Astur, Godr. divaricatus Mut. Fr.; Low. Madr.; Genista pilosa var. La-Peyr. Herb., Cyt. pol morphus Poner. in ete Bolos, et suo o Mate asserv., cum syn. C. complicati Lamk. "in Graec, Sibthrp. C. 8. Tu . 704. Nouy v. Duham. T. 5. p. 147. n. 4. t. 47. f. 1 s poew ME (Nd, e Y L Menton. t, 5 . Clus. Rar. l. hist, 1. 4. p. 94. f. 2.. Lob. Obs f $ Icon. 2, t, 47. f. 2., Dalech. Hist. pl. T4. p. 262. P. * T h Flor. Jun. Sept. Fruct, Aug. Oct, Per region. oce Legi in Pyr. Cantabr. conterminis ad Sauveterre Giao die 1. Oct. 1842., in Pyr. n. med. ad Labarthe, die 94. Aug. 1852. ad St. Gaudins, die 1. Oct, 1841. Observavi i uds eirca Elgoibar, ad Azcoitia, eed ergara, Oñate; circa Pau, ad Laurans, ad Tarbes, et Lendresse, a ngos ournay, Argeles de Bigorre (Lavedan), sub Lourdes, (in nemore St, Pée e). 5 T es de YTE f a ; 423 eaulis ramorumque habitus, ita ut ferme compositum eum diceres par- tibus perpuleris, infeliciter simul conjunctis. Truncus saepius obliquatus, rami praecipui distorti, sine ordine undique se vergentes, rari, vel biati, labio inferiore plus minus produeto, tridentato, dente intermedio H quidquam (nec adeo cum DC., Duby, Mutel) longiore, solemniter glan- dulosi i mitt n eaeque veluti pilos considerari possunt. Semina sub-cordiformia, sub- livida, nigris maculis irregularibus sub maturitate conspicua, — Descripsi ad individua viventia inter Azcoitia, et Azpeitia mihi obvia die 15. Aug. 1857, e quibus semina pro Herbario decerpsi. Reperitur in Pyrenaeorum regione oceanica, locis humilioribus, vel calidioribus , plerumque meridiano soli expositis: et ruticem solum caleareum potissimum praediligere perspeetum babui; agnovique a pe- core (ut faeile eredideris) valde expetitas ejus summitates tenuiores. Ad. in montibus Cebenensibus spontaneus peculiari nomine A. ce- 424 bennensis distinctus est a Delile, Heret. Monspel. 1838, contra Soy. Willem. carei qui 4. parvifolii varietatem declaraverat, Obs. pl. Fr. 1828. p. 50-1. Ceu species propria enumeratur a Godr. Gren. Fr. 364. sub nomine 4. commutati Guss., quem pn varietatem facit m an sed A Gass. Sie. Syn. 2. p. 245. n. 1., et Reichnb. le. C 3l. t: 2055. f. Piden est non sine ratione denominationem parvifolii a Lamarck inditam, fuisse infaustum nomen, ut declarat Godron Adenocarpus grandiflorus (Clus.? apte aw. univ. Genèv. 1836. De Clusio e r. Pourr. synon. refero. Godr. Gren, Fr. 363. telonensis Rob. Bo qe i bot. Esp. DC. Dub. p. 119. n. 2. (non DC. Fr.). Cyti us divaricatus "LacPe yr. Herbr.; C. Pourr. Wig cese in Herbr. Bolos., V iege re aes Pu Herbr. Path. asserv. Boiss. las p. 146. n. 418. - 42., Nouv. Duham . p. 155. n. 20. . f. 2., Reichnb. Ic. .t 3005.1, & h Flor. Jun. Jul. Pract Aug. mni In Pyr. Aug orient. cum Olea, rarus. Le egi in montibus Corbariensibus inter Villeneuve et le Col d' Estrem, die 12. Jun. 1839; in Pyr. or. ad Roussillon, ad Port-Vendres, ld. Cap-biar, cum D. Pen chinàt, qui meliora specimina largitus est, die 11. Sept. 1860. Habui ex Font- froide Pyr. Corbar. a De Girard. Cy- tisus l. Clus. Hisp. p. 190. fig.^, Rar. pl. h. l. 1. p. 94. f. 1., vel Lob. Obs p 303. E 2, Icon. 2. € 4T. f. 1., Dalech. Hist, pl. Lugd. p. 261. f 3. J. Bauh. Hist. pl. 1. 1. 11. p. sh f. 3., Chabr. Seiagr. p. 79. f. 3 diceretur hujus speciei, quamvis eum hodie a nullo allatum videam ad A. grandiflorum. Linnaeus Clusii locum perdite ad Genistam canariensem retulit Sp. pl. p. ; . DC., prius, ad A. parvifolium afferre. Fl. Fr. 4. p. 503., dein in n Phor ad A. intermedium suum (parvifolii varietatem. apx ud quosdam); denique in Bot. Gall. eum Duby iterum ad A. parvifolium adducitur, profecto minus bene. Reperitur relatum ad suum Cyt. hispanicum (Aden. DC.) a Lamk. Dict. 2. p. 248. n. T. speciem ei quoque male notam. Lindley in Flor. Graec. Sibthrp. C p p. 4. citatum Clusii synonymon ad Cytisum divaricatum Sm. Pr., non L'Herit., adduxit, referens quoque Cyt. complicatum Brot. Fl. ni sit., nee aliorum, et Ad. intermedium DC. Pr. Sed haec Florae Graecae planta videtur ipsissimus noster A. aa ge cui denique auctores plures synonymon Clusii permutarunt, quum illud a nobis supra allatum videatur eis potius A. tal et AE Qux. Cytisus montis calcaris J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 11. p. 310. sin. fig. erit ne hujus A. grandiflori? Tunc ao et Mieg, M J. Bauhinum, primi speciei detectores habendi! Fateor me J. Bauhini locum reliquisse, eo quod, e duobus compositum "speeichai ex Auctorum supra citatorum auctoritate, nec non Lobelii, ipsum confectum judicavi. Ononis Theophr., L. SECTIO 1.* NATRIX. Ononis i (Plinii?, Pen., Lobel.) L. Sp. . ; Phm. Nat. x 1. 27, c. 19, vel 83., primo eT rumen Lobelio, cum Pena, vu ens p. 378. Koch p. 174. n. 5., Bert, 1. p. 303. n. 13., Gand. 1620., DC. Dub. p. 119. n. 2., Mut. Fr. 2. p. 238. La-l s Herbr., et O. pinguis gutem yc excl. specimine, et On. 'arachnoidea La- Pe rbr., et Hist. abr. pl phu rarius Nas ed. u n. i. Mill. Icon. t. 37., Sturm 1105. aiin. Vu 2. ramosiss. vix. Ca amer. Epit. p. 444., Barr. Jeon. 9, Flor. Zistad. Fruet. Aug. Oct. D 425 Legi in Pyr. septr. med. supra St. Béat contra Lez, die T. Jul. 1843; in Pyr. or. supra Olette, ed ad pagum Tech, diebus 17. Jul. 1836, et 19. Jun. 1840. Ex St. Béat habui a Duchartre; ibidemve monstrositatem lectam ab eo accepi ab ipso Parentau: ex Cazarille (Barousse), et ex Blane (Azun) a Deville. Varians admodum species, de qua cf. praesertim Boiss, Voy. botq. Esp. n. 425., Schultes Obs. in Linn. Sp. pl. ed. Willd., (1809) p. 145. n. 1135. O. arachnoidea La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. 2. p. 409. n. 18., similis est vulgatiori Natrici, a qua tantummodo differt defectu visco- . Natrix ad. Reynes agri Ruscinonensis, solo calcareo, proveniens et a me observato ferebat glandulas paucas, et pilos setosos multos, sistens ergo intermediam formam , La-Peyrousianae stirpi tamen pro- pinquiorem. Sed nihil in plantae habitu, nihilque in facie, quibus ad sejunctionem a typo adduceremur; et stirpium unionem reete proposuit Mutel, et mox Boissier le. receptam denique a Godr. cum Gren. Fr. p. 969. Quod si Scheele, O. heterophyllam suam e Dalmatia illustrans, O. arachnoideam La-Peyr. iterum sustentare enisus est, hoc mihi non valet, eo magis quia vix credo ipsum identicam cum La-Peyrouse stirpem vidisse, de qua sua dixit proferre stipulas petiolos aequantes, pedunceulos muticos, fructiferos ascendentes, legumina inde erecta, sepala legumine dimidio longiora, nec eum tantum. aequantia; ef. Linnaea V. 25. (1852) p. 267. DC. Pr., Cambessed. Balear. n. 136., Salis Marschl. Korsik. p. 54., Bert. lc. p. 388. n. 18. sistebat. Haec planta reperitur in Herbr. Vaillant cum hae phrasi: « Anonis orientalis pentaphylla, et heterophylle 426 simam accedebat, quam ista, Nollem et O. pyrenaicam Willk., et Costa, quam ille Pug. n. 16. affinem dicit O. viscosae, et cenisiae (parce com- parationi de tam dissimilibus plantis!), repertam in sylvis Vallis de Aran, ad basim Maladetta sitae a Costa (sic loco falsissime indicato), ipsam quoque nil esse nisi alterum lusum ejusdem semper speciei, adeo illa accedit formae modo indigitatae, ut et plantae a Deville lectae ad Cazarille, habitae pro varietate g Perusiana a Godron, et cujus distinetionem ferme invitus recepit Grenier (in litteris ad Deville). Varietati eae Perusianae relata est a Godron On. picta La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. n. 409. (non Desf.). Reapse La-Peyrouse in suo Herbario Pyrenaeorum veram habebat Desfontainesii speciem, inter Cl, Auctoris dona, ut puto, acceptam. Caeterum stirpem suam ille indicavit ad St. Déat, et forte eamdem ac meam ibidem observavit; sed O. pictam Desf. inter plantas pyrenaeas recipere, ut actum est a Timbal Bull. Soc. botg. Fr. T. 11. (1864) p. 146., hoc errori adscribere minime dubito, e manca qualiscunque geographiae botanicae notione. Repertum item est ad Ladiver, prope St. Béat in campis saxosis, monstrum O. Natricis, pistillo in folium mutato, quod ego prius vidi in Herbario La Peyrouse, qui de eo loquutus est sub sua O. ingui l.c. Suppl. p. 98., quodque mox (die 15. Oct. 1844) habui ab humanissimo Mon- tané de Herbario Parentau, qui fuit verus detector monstri citati, neque Marchant, qui La-Peyrouse misit, et Bentham donavit (ut iste declarat Cat, p. 108), e speeiminibus ab ipso Parentau acceptis. Ħoc omnino fugerat Moquin Tandon, cui ego demonstrabam Tolosae, ineunte anno 841., ut ei valeret pro undique a se collecta Teratologia. Eadem observatio de Loto, et Rosa (speciebus non indicatis) latuit Moquin quoque, quamvis reperiatur in pretioso Ludwigii opere Instit. Regn. Veget. (Lipsiae 1742) p. 213. § 522., ete. Eamdem monstrositatem - in Trifolio suffocato notavit Bromf. Fl. Vect. p. 122. n. 8. Ononis ramosissima (Grisley, Tournf.) Desf. Atl. O. non spin. fl. lut. perenn. Grisley Virid. Lusit. n. 1083., Anon. non spin. fl. lut, varieg. an- gustif. in maritim. cresc. Tournf. Elem. botq. p. 326.; Tournf. Inst. p. 409. Bert. 7 388. n. 19., Moris Sard. 1 262., Mut. Fr. 1. p. 238 1 3 P ort. . . . n. 1 *, et p. 487. O. arenaria DC. Cat, hrt. Monspel. (1813) p 128. n. . O. ramosiss, et O. arenaria DC., et cum Dub. p. 119. ns. 3, 409., et Herbr., ex Desf, O vi- scosa La-Peyr. Herbr.?, et O. pinguis La-Peyr. Herbr., quoad specimen?; O, hispanica L. fil. Suppl. ls 324., O. c nk. Dict., non ex Brotero; itemve Cambess. Balear., et Fl. Graec., ex Boiss. evidenter). O. heterophylla Scheele? Linn. V. 95. Desf. Atl. 2. p. 142. t. 186., Sims apud Curt. Bot. Mag. t. 2450., Brot. Ph i C0. 4. pub t E Barr. Icon. t. 775., et t. 1104., et t. 1105., de quibus cf. Obs. p. 74. ns. 833, 836, 837., Cupan. Panph. Sic. t. 141., ex Guss. 9, Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. In litore orient., vel huie proxime. : proxime 1n valle de Aro, ad San Feliu de Guixols, ad Figueras. Planta generatim diffusa, prostrata, datur erecta, et talis est mea e San Pol, qualis a Desfontaines describitur; apud quem delineari video folia angustiora prae iis speeiminum meorum e Rosas. Caeterum Desfontaines descriptio quadrat, etiam de vexillo venis purpurascen- tibus striato. Pedunculi exsiecati, et indurati speciem spinulae simu- la ant, et planta rigida occurrit, ut sunt pleraeque eorum, quae in arenis apricis, et calidioribus plagis proveniunt. Negari nequit inesse quamdam afrieanam faciem in hac stirpe, praesertim in adulta aetate 421 quum magis in durata sese offerat, foliis contractioribus, rarisque, pedunculis sub-spinosis, ad hoc prostrata, viscosa, odorans, floribusve spectanda luteis. Caeterum species haee, quoque variabilis, Boissier ubium movit, num O. ramosissima Desf. foret aliquantulum ab illa auctorum diversa, Voy. botg. Esp. n. 495; qui speciem, pro parte, bene intellectam videtur mihi postremo conturbavisse. i . arenariae suae dubitanter retulit DC. Cat., hrt. Monsp., Anon. spinis carent. luteam, Magn. Bot. Monspel. p. 21., nec dubium hocce dimisit in FI. Fr. Suppl. n. 3844.* Ego vero Magnolii putatum synonymon non tantum rejicio, e loco la Garigue de Perauls, juxta viam inter Ilices cocciferas, ubi O. ramosissimam nunquam vidi, sed quia potiorem de Magnolii Anonide collocationem reperio sub O. viscosa L. Sp. Et videre mihi videor O. hane ramosissimam, de qua agimus, comprehen- disse potius sub O. Natrice Magnol, ex nota « in maritimis conspi- citur ut plurimum floribus luteis, lineis rubris virgatis » lec. p. 91. sub An. visc. spinis carent. lut. major. lc. p. 20-1., quod solemnius est de planta, quam prae manibus habemus. Bentham, Cat. p. 108., O. arenariam cum ramosissima conjunxit, cui O. arenaria inter O. Natricem, et ramosissimam quasi ibrida planta videtur. Sed ego credo O. arenariam cum ramosissima unum et idem esse. Hanc, obstantibus quamvis Magnol, Boissier, Webb cum Berthel. Canar. (non Webb It. Hisp.), De Notaris Reprt. Fl. Ligust. n. 388., Visian. Dalm. 3. n. 1797., ab O. Natrice specie distinctam retineo. Sane, quo tempore ad Rosas, aut ad San Pol O. ramosissimam late vigentem observavi, nullam in circumvicinis Ononidem floribus luteis praeditam observare datum est. Posita O. ramosissima pro varie- tate g O. Natricis, Webb, et Berthel. Phyt. Canar. 2. p. 22-3., han- cine observationem supposuerunt « Legitima Linnaei Natrix in regio- nibus calidioribus rarissima est: in locum ejus substituitur O. picta Desf., cui in maritimis subrogatur O. ramosissima Ejusd., sive arènaria DC., quae foliis ellipticis a vicinissima hispanica (L. fil.) vix ac ne viz di- versa est, » le. p. 23. Speciose seriptum, ut superficialis erat modus loquendi Webbianus, O. gibraltaricam Boiss. El, et Voy. botg. Esp. n. 420. t. 43. ad O. ramosissimam afferri videmus a Godr. Gr. Fr. p. 310. b, sed meo judieio, diversa species illa est, illico pro tali sese offerens habitu laxiore, foliolis angustioribus, dentibus ealycinis sub-setaceis, vexillo rotundato, legumine longiore. : n suspicionem incidi ad O. ramosissimam spectare posse Anonid. luteam non spinosam narbonensem. Schelhammer. (G. C.) Catal. pl. rar. Helmst. 1683. (in 4.» innumer.). : Ononis pubescens (Wijnhouts) L. Mant. e * LI Lu LI * non spin. fl. lut. odor, ann. maj. Grisl. Virid. Lusit. n. 1084.; An. ann. erect, Lusit. Tournf. Herbr.; cf. etiam Elem. botq. p. 326., Inst. r. hrb, p. 409,; O. arthropodia Brot., O Fl. Lusit. 2. p. 94. n. 4., et Phytogr. Lusit. sel. 1. p. 141. t. ) (9 Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. orient. cum Olea, locisque calidioribus, rara. ; Planta pedalis, ad summum sesquipedalis, undique (corollis et ge- nitalibus exceptis) glandulosa, glandulis insidentibus in pilis variae longitudinis, solemnioribus in superiore, et teneriore plantae parte; in 428 longioribus pilis glandulae saepe deficiunt, quod ad ultra sternendam validitatem specificam O. arachnoideae La-Peyr. non parum valet. Caulis crassiuseulus ab ima basi ramosus. Pedunculi matici, sed ad articulum macula interdum reperitur, quae nisi attente intuearis pro rudimento bracteae accipies. Vexillum luteum, sed extus purpurascens, intus striis purpureis pictum, eo, alisque abreptis, remanet flos cujus formae per- feete respondent eae Pedicularidis rostratae. Laciniae calycinae latiores prae aliis hujus generis speciebus, etiam sub anthesi, ita ut character genericus de calycis laciniis linearibus ex Linnaeo, et Jussieu susceptus à Loiseleur, DC., Duby, Mutel, Savi, Boreau, Moris, Delastre, Bluff et Fingerh., Spenner, Cosson, Germain, Brébisson, vix recipiendus fuerit. eque stamina monadelpha dicta melius eonveniunt, nam stamen de- cimum, si liberum non est, saltem facillime ab aliis separatur, absque ipsius filamenti laeeratione, adeo laevis est illius conglutinatio, quae interdum fit in uno tantum latere, aut etiam nullimode efficitur. Hine 0. ium non adhue remotum est, num O. Morisoni Gouan lll. p. 41. e Canariis eadem planta fuerit cum O. Morisoni Ejusdem Gouan, Herboris Montpell. p. 4T., et inde eum O. pubescenti L., quem nos etiam legimus in agro Monspeliensi. Quoad Morisoni locum a Gouan in Ill. relatam (Hist. pl. Oxon. 2. p. 169. n. 5. illum ego rejicere non dubito, Quid sit revera difficile dictu, quia stirps a Morison ni- mium concinne descripta, nec figurata est, ejusque patria ignota, nam reperta tantum fuit in hortulo botanico cujusdam Episcopi Angli, nomine Compton Henr. (cui Comptonia L'Herit.) Voluissem dubia a DC., Fl. Fr. 5. p. D51., et Prodr. 2. p. 160. n. 19,, exposita serio examini sibi sumpsisse Auctores Florae Canariensis; sed isti Gouani locum omnino praetermiserunt. n. viscos., spinis carns., lut., latif., ann. Magnol Bot. Monspel. p. 21. a Linnaeo, ac a Willden. Sp. pl. eum dubitationis signo relata ad O. viscosam , mihi potius O. pubescentis videtur. Revera | Magnoli deseriptióo admodum laxa est, neque ea sola valeret ad dubium sol- vendum, sed loeus certitudinem dat, quum amicus meus optimus Dunal me monuerit, ad Frontignan, loco a Magnol indicato, O. pubescentem, neque O. viscosam reperiri. SECTIO 2. NATRIDIUM DC. Ononis rotundifolia (Penae, Dalech., Gesn.) L. Sp. ed. 1. p. 119. n. 12. „Cic. sylvat. Gesn. Hrt. Germ. crt. 253. b, a Dalechamp. accept., iste plantam Penae dicere. Koch p- 174. n. 6., Bert, 7. p. 397. n. 26., Gaud. 4. n. 1621., bc. Fr. Suppl. 4$ 2. n. 3848., et Pr. P. 2. dene . 22 p. 120. n. 9. La-Peyr. Herbr. Wulf. apud Jacq. A. 5. Append. p. 55. t. 49., Lamk. Ill. t. 616. f, 1., Sturm Heft 72., Loisel. Herb. genr.-Amat. 2, t. 119., Bot. Mag. t, 335. pot. Cab. t. 1496., Reichnb. Ie. C. 31. t. 9100. Gesn. Op. bof. ed. a Schmied. tab. lign. 44. T. 195, Lob. Obs. Fr $920. f. 1., Icon. 2. t. 73. f. 1., Dod. Pempt. p. 525. f. 3., J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 295., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 463. f. infr. (Cic. sylv. Penae!). .9, Flor. Jun, Jul. Fruet. Aug. Sept. In Pyr. med. orient. editior., locis saxosis et eonfragosis. egi in Lyr. septr. med. Valle d'Aure secus Ze Riwmajou, die 19. Jul. 1852, Habui ex viciniis de Venasques a Duchartre, ex le Pic de Lisey a Deville, ex Pyr. or. de Herbr. Coder. ab ejus filio, e Valle de Galba (Capsir) a Gautier. Observavi circa Gédre, in valle de Lienz, 429 DC. observante, alia planta evenit, et ita sane videtur perpendendo Linnaei notas, loco citato exaratas. Dein DC. Pr. Lc. n. 23. sub sua O. tribracteata, in Fl. Fr, proposita, dubitare, num ageretur de eadem specie male deseripta. O. latifolia Asso Mant. videtur eadem ae O. herbacea ete. Asso Syn. Arag. p. 97. n. 676.; eam ad O. rotundifoliam afferre adamavit DC. Pr., quam sententiam libenter susceperunt Colmeir. Cat. pl. Catal. p. 35., Losc., y Pard. Ser. pl. Arag. p. 26, . pub prolatio vero attinet, hoc libeat observare: O. latifoliam Asso Arag. Syn., nec reperiri in poi. a . Citata, neque alibi in hoc primo hujus auctoris opere de plantis Aragonensibus. Falsam DC. prolationem ad litteram suscepit Godron, cum Gren. Fr. p. 367. Ii, qui auctores plures citare mos habuerunt, ex aliorum auctoritate, absque librorum inspectione, pluries sese ridiculos reddiderunt, quum pervenerint ad cita- ionem nonnullarum operarum, aut tabularum si strietius mavis, quae ab auctoribus editae nequaquam fuerunt, eorum operibus suspensis, morte, incuria, operum deformitate, vel quia sumptui, absque auxilio, imparium. Ononis fruticosa (Berardi) L. Sp. Fr, 2-908; La- eyr. bc 3 rigida kunze Flora 1846? Nouv. Duham. TS p 19 Kr gus - 113. Duham, Arbe. Arb. p. 5. n. 4. t. 21, (aon t. 58, ut cit. L. Vill DC- Dub., Godr. Bot, Mag. t. 317.. Bot. Cab. t. 1569., Reichnb. Ic. C. 31. t. 2104., et t. 2156. n. 4. anal. An. purpur. frutesc. non spin. Dodart, Mém. fol. max. (1676) sec. spec. p. 57. t. 2. h Flor. Maj. Jul. Fruct. Jul. Aug. Per region. mediterr. ad extrem' Oleae limitem; reperitur etiam in Pyr. septr. med. edit., sed rara; solum caleareum praediligit. Legi in Pyr. Navarr. supra Pamplona, l. d. Sarrat d Ardanaz, et ad Sanguessa, diebus 14. Jun., et 9. Aug. 1844; in Pyr. Arag. sub Santa Cruz ad pedem montis St.a Leucadia die 29. Maj. 1850. Ob- una a la Llansada de Ischias, ad Bernes sub Jaca, circa Ayerbe, al Salto de Roldan supra Huesca. Vivere ad St. Béat testabatur Parentau, et ex-le Pic de Gard degit in La-Peyr. Herbr. i Fruticulus pedalis, sesquipedalis, ramosissimus in quo epidermis cortiealis facile secedit, itemve seniores stipulae. Stipulae juniores vagi- nantes, adultae e latere fissae, erosae, laciniatae, den atae, aristatae, scariosae, Folia trifoliata, foliolis euneato-obovatis, erassiusculis, lucidis, per marginem (basi excepta) serrato-denticulatis, parumper involutis, apicibus eorum quidquam irregularibus revolutis, glaberrimis, saepius coacervatis, pedunculo communi brevi, partialibus sub-nullis. Bracteae cum stipulis satis conformes, rubellae, inflatae, magis oblique apertae, 430 quidquam glandulosae. Rachis bipollicaris, et ultra, glandulosa, in 5-10 peduneulos soluta, istique uni-bi-triflori, valde glandulosi, ad pedicel- lorum ortum artieulati, ibidemve bracteola lineari suffulti, saepius rübelli. Flores puleri, patentes, rosei, vexillo purpureo-striato, cum area triangulari oblonga albente, ad quam sese applicat carina; aliunde petala pallidiora, ut de hisce scutum; alae in parte inferiore laminae auriculatae, auricula ad latera carinae se immittente in foveolam ex antico in postieum versam. Calyx eximie glandulosus, laeiniis sub ovarii fructifieatione patentiuseulis, junior rubellus, dein marcescens, attamen persistens. Stamina omnia monadelpha, glaberrima. Legumen turgidum, valde glandulosum, pendulum, in quo juniore conspieitur stilus convolutus. Semina reniformia, superficie veluti pruinosa, morula. Tota planta glaberrima, infloratione excepta, in qua major pars scatet pilis glandulosis, unde odor resinosus, gratusque exsilit. Inter generis charaeteres legumen sessile dicunt DC. Duby, qui deiu sectiones offerunt floribus pedunculatis! Quocunque modo rem intelligant dantur Ononides leguminibus stipitatis, vel earpophoro suf- fultis, ut haec est. Stipulas male expressit Redouté in Nouv. Duham.; male, vel omnino nullas Dodart, et Duhamel; et male eas descripserunt Linnaeus, Lamarck, . Pr; qui P. 2. p. 161. n. 24., speciei nostrae varietatem (b) con- fecit sub ea citans O. fruticosam Asso Syn. Arag. p. 95., qui de ea mentionem non fecit, nec illie, neque in appendicibus ad suam Flor. Aragonensem. Revisendae etiam erunt apud DC. Ononidis sectiones, in quibus saepe reperiuntur sejunctae species affines, u& cum hac de qua egimus, videtur illa O. arborescens Desf. Atl., DC. Pr. n. 39., inter quas re- peries plures species cum hisce nec habitu, neque facie convenientes. Ononis angustissima (Barrelier.) Lamk. Dict. rr. Icon. t. 300. Tournef. infr. cit. Lamk. Lc 508. n. 14., DC. Pr. P. 2. 1009. n. 13 trident. carnos. Tournf. El. botq. pe 326., et Inst. r. hrb. p. 408. ; `O, tridentata jvar. 4 Asso Arag. n. 671.? Cav. Ic. Descr, T. 2. p. 41. n. 167. t. 152., Viv. Libyc. specim. p. 41. t. 18. f. 3. Magn. Hrt. Monspel. p. 16. t 2. (excl. ram. Ster.). h Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In Pyr. Arag., Catal cum Olea, locisque calidior., solo se delectans gypsaceo. egi in Pyr. Arag. contra Torva m.e vulgo la Raurera, die 2. Jun. 1846; in Pyr. Catal. ad Orgasiia, die 20. Jun. ejusd. anni. Observavi ad Purroy, Castellon, Amundevar, ad Villanueva de Pons, Pons, Torva, Alfaraz, Juarz, Pont de Suert (ad dirutum coenobium de Labaix), inter Muya, et Vieh ld. Colle Buspina. , uffrutex ramosissimus, erectus, ant prostratus, potius fragilis; cau- libus pubescentibus praeditus, foliis pinguibus, coloris intense viridibus, odoris ferme nullius; dum sterilis faciem Salsolae, aut Suaedae por- tendens, flores puleri, rosei; tuncque tantum a viatorum vulgo notandus: Folia trifoliata, basi vaginantia, vaginis tenuibus, puberulis, in dentem utrinque viridem productis, inter quos dentes brevissimus exsurgit petiolus sublinearis, pubescens. Foliola line ari-spathulata, eorum evo- lutiora apice sub-tridentata , quidquam convoluta, glabriuseula ; ad foliorum axillas alia exerescunt foliola, quae ejusdem structurae sunt, 431 tardiora et minora tantum, neque basi vagina propria donata dum simplicia; sed ubi plura simul prodeunt, tunc foliolum interior tantum vagina propria caret, quum exteriora gradatim interioribus vaginam praebeant; videntur in evolutiore planta folia quasi fasciculatim deger e, Faroe racemosi, longe pedunculati, solitarii aut bini in eodem pedun- culo, cum pedicello partiali articulato , pulere rosei, laeviter odorati, ut Cy ytisorun vulgatiores species. Rachis puberula, pubescentia ex ma- jore parte glandulifera. Braeteae ad peduneulorum exortum ovatae, tridentatae, striatae, scariosae, ciliatae, caducae?; aliae ad pedicellorum originem (sive ad pedunculi articulum) lineares, angustissimae, virides, et glandulosae; glandulae un in ealyce adstant, ac in extrema parte rachidis, generatim rubellae. Calyx pubescens, et iste quoque saepius rubidus. Corollae px per marginem roseum, apice acuto satu- raliore, basi (ubi alia accedunt petala) albente ; alae et carina ad medium albentes, sensim magis coloratae, donec in apice ferme atro- fuscae fiant. Stamina decem, inferiore aut omnino libero, aut facillime a media sui parte ad basim ab aliis secedente; antherae flavo-auran- tiacae. Ovarium cum stilo ad medium (ad istius inflexionem usque) pubescenti-glandulosum. Flores facile caduci, non solum in planta exsiecata, sed in vivente etiam, Sapor herbae est acris , amaricans, et parum gratus; libenter tamen a pecore planta comeditur; eamque in loco natali undique sectam, et abruptam plerumque reperies. Varietatem canescentem (de foliis) ego per Pyrenaeos non offendi, observandam forte locis calidioribus, et apricis. Ast facile videbis plantam ludentem foliis edentulis, referens tune varietatem illam edentulam Webb in Bourg. Pl. Hispan. exsiec. Sed haee res nimium fortuita est aliquando in uno alterove tantum- modo ejusdem individui ramo conspicienda. Occurrit saepe morbosa, foliis parene onie e amisso, in sacculum translucidum conversis. d Pons, et ad Golté Pyr. Catal. individua conspexi foliis latioribus prae- dita, et vereor ne planta a me descripta transeat in O. crassifoliam, eujus forma angustifolia foret, degens in solo gypsaceo, et sub-salso. Habui pro O. angustissima Lamk., quamvis in mea, neque folia sint serrata, neque flores laterales tantam , et solitarii, nee tota planta pubescens , et viscosa; quae omnia aut a indole, variabilis speciei, vel a natura speeiminum , aut e minus correcta Lamareki Jussieu in Obs. adposita 15. 844. Notandum tamen est, quod ipse Lamarck libentius Sansa. iconem n. 300. citavisset, si folia serrata in hae icone conspieerentur. Ego vero fidenter hanc retuli figuram a qua me non arcuit Jussieu nota, Obs. p. 15. n. 845., de floribus exiguis dictis, quia eam non stricte exactam reputavi, O. tridəntata Auctor. differentem constituit speciem? pro ea nomen O. crassifolia? Dufour pa AS pii quidem a Boiss. Voy. botq. Esp, n, dl., qui caeterum la: et exaetam stirpis pre asse- quutus non est, De Dufourii eiue dieit Willkomm: « Ab O. triden- tata (sive angustissima nostra) abunde differt foliis multo latioribus bre- vioribusque, apice truncatis, quinquedentatis, erassioribus, atque habitu. » 432 Sert. Fl. Hisp. 41. n. 252. Eam video in Barrel. Iconibus ts. 419., et 420., 299.2 quae ipsa est O. Barrelieri Dufour, Bull. Soc. botq. Fr. T. T. (1860) p. 324., stirps nostrae propinqua, sed non identica, Pro- lationem Cavanillesii tutiorem reddunt specimina archetypa ex Elda, a me visa in Herbr. hrt. Bot. Matrit. Quis dubitaret de Tournefortii sznonymo a Magnol recepto, a Ca- vanilles confirmato, ac laudato, pro ea quae iste dicit de pulcherrima Roberti icone (tab. 36.)?; hane difficile foret credere factam fuisse absque Tournefortiani herbarii consultatione. Nubem tamen iugeneravit ipse Cavanilles dum scripsit: « Roberti... plantam sistit habitu atque foliis a mea nonnihil diversam » Cav. l.c. p. 42. Videtur etiam O. tridentatam L. Sp. p. 1009. n. 13. ab hae nostra non differre; et ipse citat Tournefortii, et Magnoli loca, nec verbum quidem est apud eum nostrae speciei contrarium ; Lamarck quoque sub O. tridentata, l.c. n. 13., refert Tournefort, Magnol, et Plantes du Roi, sub qua prolatione iconem Roberti indicari crediderira; divi- ditque Lamarck Linnaei speciem in a, et b, cujus primae descriptio non. percipitur, quomodo differat ab illius O. angustissima , et cujus secunda evidenter O. crassifoliam refert, sive e descriptione, sive ex Barrelieri tabula citata. Hasce stirpes. a Pourret se accepisse dicit Lamarck, sed ego earum vestigia nequidem reperire potui in hujus. Herbario Matriti asservato. Ononis cenisia (Berardi) L. Mant. An. flor. pend. purpur. D. Berard, Jonquet Hrt. Paris (1659) p. 13. (excl. certe G. Bauh. loc.). Berl. 7. p. 287. n. 17., Loisel. Gall. ed. 9, T. 9. p. 4, n.- 10; DG PrP. 2.. p. 201. n. 27. et enit Dub. p. 120. n. 41. La-Peyr. Herb.; An. alpin. pumil. purpur. glabr., non spinosa, Tournf. Herbr., ex Boiss. Esp. n. 442. cf. Elém. bot. p. 326.. Inst. r. hrb. p. 408. All. Specim. p. 47. t. 9. f. 3., Pedem. n. 1173, t. 10. f. 2., Reichnb. Ic. C. 31. t. 2101. f. 3, 4. Barr. Icon. t. 1104. 2j, aut fj Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. In Pyr. orient. editior.; inque Aragon. ad humiliora, eum Olea, descendens: in Pyr. septentr. med. ego non percepi. Legi in Pyr. Arag. Sobrarbe, ad /'Ainsa, die 30. Jun. 1845; in summa valle de Prades de Baragues, Pyr. or.; die 4. Aug. 18306, inque summitate montis Cambresdazes, die 93. Jul. 1839. Observavi in m Canzias supra Fiscal, in m.* Turbon , 4 la Peña Montafiesa, unde forte a ventis semina in Sobrarbe projecta ibidem stirpem induxerunt ad Mediano usque sub l’ Ainsa; supra Castanesa. Planta in mitioribus, et cum ipsa Olea proveniens, grandior fit, , quae generatim parva, ét contractior remanet. dere nequivi, nec in individuis per Pyrenaeos examinatis, neque 1 ns aSservatis in La-Peyrouse Herbario, in quibus omnibus florem ter- minalem vidi: nam pro arista ego sumere nollem parvam illam et 433 eaducam bracteam sitam duas, tresve lineas sub floris insertione, quam eaeterüm bene expressit Allioni in s.c. figura. Quod si in hac brac- teola staret fundamentum putatae aristae, nulla distinctio possibilis foret, quum eadem pedunculi structura reperiatur in individuis utro- bique provenientibus. Nec ego eredam reeta habita observatione; sed eredulitati tantum, erga citatos auctores descripsisse plantam pedunculis muticis, aut apice sub-aristatis Godron cum Gren. Fr. p. 312. Mutel Fr. p. 286. n. 12. peduneulum praeteriit. Perperam sub O. cenisia exclamavit Allioni: « O. reclinata L. ad hanc pertinere videtur » le. p. 31 Recte DC. Duby citarunt ad hanc speciem Barrelieri tabulam 1004 tantum, quae melius eam fingit. In Barrelieri tabula 354., a Loiseleur, cum Allioni, et Willdenow adducta, ego video stirpem alieni habitus, et potius sequentis speciei figuram, cui illam, e planta italica desumptam, cum Linnaeo retulit jam Bertoloni. Ononis reclinata (Cherleri) b. Sp., Nob. Sched. er. n. 74. Cherl. ex J. Bauh. infr. zt Koch p. 174. n. 7., Moris Sard. . 270., Godr. Gr. Fr. p. 372., Low. Man. Fl. Madr. p. 129. reclin. ,. et O. Cherleri M Willd. s i non L.) Desf. Atl. 2, p. 148., Loisel. Fl. Gall. ed. 2. T. 2. is 414. ns e 19. O: reclin., 2 mollis Lagasc., et O, Cherler., DC p. 120. ns. 12, 13, 14., Mut. Fr. p. 236. ns. 13-5. O. recl., et O. moll. Lag., Savi, Bert. 7 380. ns. 11, 12 ;a-Peyr. Herbr.. parlit, s.l., et O. sabt irum -Peyr. Herbr.; O. inclusa deed in Herbr. Boloss.; O. dentata Soland n Lowe Mad. , et O. Desfontainii Duf. in Herbr. Desír., Webb. Berthel. Canar.; secundo aliis quoque declara iie; O. parvula Steud. Pl. erc ien Abyss. ex Richrd.; O. Pr Va et DIM hii Flor. Graec. Prue p G7. p.72. b Orl Ms Mem. Soc. Ital. ni M (1802) r5 «eo By Panan p G 9b 2102. f, 1. et t. 2156. me [o ab pl. 2838. J. ur Hist. pl. 9. 1. E f. 2; Chabr. Sciagr. p- È 6.. arr. E Flor. pri kp Fruet. Jun. Jul. In ealidior. paesertim mediterr., sed occident. eti vec in Pyr. poen marit. ad Bidart, die 21. Maj. 1841, in Pyr. or., ad Roussillon, ad Cerbera, die 26. Maj. 1831; in Pyr: Catal. ad San Feliu de Guixols, die 13. Jun. 1860; in Pyr: Atax. vel Corbar. supra Narbonne au Pech de l'agnelo, die 13. Maj. 1839. Obssedati sub Bilbao ad mare. Foliola ad medietatem ferme integra; stipulae cordato-acutae, nec eas late ovatas eum DC., Duby, Mutel (n. 13.) ego dicam. Pedunculi longitudine petiolorum, nec foli, ut eos declarant DC., Duby, Mutel (n. 13., et 15.), et post hosce alii, videlicet Godron l.c., Dietrich Syn., et Moris, ac Gussone, qui eos describunt folium subaequantes. Brac- teolae negantur a Mutel, et a Lowe s.c., raro inveniuntur, teste Moris, eas se vidisse ditan DC. Dub. Ego illas non percepi. Pedun- culi ad apicem rigidi, reclinati, fructum pendulum ferunt. Flores, seu corollae, in ima parte albidi, apice rosei, vel rubelli; vel si mavis carina, quasi omnino albida; itemve alae, vexillum in superiore sui parte, ultra. medium : roseum, vel rubellum. O. scabra La-Peyr., quae mihi haee eadem species visa est dum Herbarium La-Peyrousii scrutatus sum, ceu peeuliaris species sustinetur a Grenier in sua opella g y. botq. (1149) p. 70., quod judicium sibi confecit Grenier exami- nato specimine hujus stirpis in Herbr. Serres, qui, ut palam factum est, iniquas manus contulit in rem publicam, Sed Godron cum Grenier . Fr., nec illam recepit speciem, neque de ea, vel de La-Peyrouse, quoad hoe, ullam mentionem fecit sub quacunque hujus generis specie, donec supervenit Clos, qui ad O. Columnae reducendam esse stir duxit. O, Cherleri L. Sp. pertinet ad O. Columnae All., observatione $ 28 434 aeta a Bentham in ipso Linnaei Herbario, edita a Lindley in Fl. Gr. Sibthrp. p. 92. Ipse Bentham prius in hoc peecaverat, Cat. p. 108., 0. iuis MR L. ejusdem auctoris O. Cherleri calo Cf. etiam Guss. Syn. 2. p. 260. lin. 1. seq Confusiones de hae specie jam apud auctores extantes, auxit. Will- denow, quum loco Linnaeani synonymi ad O. Cherleri citati , quod Anonis ds peo affinis pusilla poe fruticans Cherleri J. Bauh. Hist. l. 2. 1. 11. p. 394., ei attulit (S ia pl. Diadelph. p. 1004. n. 43.) al- terum j. Bauhini locum, Anon. Trifoliis affinis minima hirsuta Cher- leri, quam ad O. reclinatam sistimus, in eadem J. Bauhini operis pagina reperiendam. Sero latiorem ideam sibi confecit Lowe, usque eo ut dubitaret, num e pendula Desf. Atl. t. 91. foret ne speciei nostrae luxurians status? Ononis repens (Ray) L. Sp. . proc. marit. Ray. Syn. ed. 1. (1690) Append. p. 240., ed. 2. A n 3. Fries Compend, g^ 101. n. 548., Koch p. 173. n. 2., Loi D "i E: ed. p. : D, $. Schu j m A Pet 9. O. por b DC. Dub. p. 120. O. antiquorum P CES . 369. arvensis var., ex Sm., Benth., Lindl.; O. spin dn nter. Herbr.; O. antiquorum Chaix. pos ex Timb.; O. maritima "Du Mort Belg.; O. retusa Schum.. O. occide nialis Lan Pl. exsicc. Eur. austr. Engl. Bot. Suppl. v. 1. n. 2659., Flor. nor ; 9. b. AOLE Sturm 2 vem Coins gemi, Fl. Par p. 121. m. 2,4. 41. f. Ba Reichnb. Ic. C. 31. t. 2097. f. dis n. 2. anal. Dill. Hrt. ith. p. 29. t. 25. f. 28, 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. In litore occidentali er Legi in Cantabr. (Guipuzcoa) ad San Sebastian, die 1. . 1841, mox in Cantabria septentrionali ad Sepuleretum de St. Jan d Luz, die 4. Jun. 1841. Habeo a Deville ex Biacabé prope Arrens. Obser- vavi ad Tarauz, sub Algortha. Ad Consolation agr. Ruscin.) vidit Timbal. anc, et sequentem speciem arbuscula perperam declaravit Godron, cum Gr. Fr. ps. 314-5. Ononis antiquorum (Theophr., Dioscr., Nicand., Plin.) Auctor. Plur. Theophr. Hist. pl. 1. 6. s 5. et 1. 2, c. 8., Dioscr. l. 3. c. 18., Nicand. Ther. v. 872., Plin. Nat. h. I 2. c. 16. vel 58., et 1. 4. vel 12. Moris Sard. 1. n. 272., Godr. Gr. Fr. p. 374., Bert. i; p: f. a. O. icis eder Koch p. 173. n. 1., Gaud. 4. n. 1615.. pab. R a" P T Wahinb. El. Sv. ed. 2. n. 795. O. spinosa, Sch wenck f. Siles. p. 146., et sub hoc Peyr. erbr.; O. Bernhardi Vis, Ort. Pad.. ips. fat. Dalm., O. minima Planell. Ger, Galleg! ? Tor Graec. Sibthrp. C. 7. p. 70. t. 675., Schrank Fl. Monac. : a Flor. Batv. v. 3. t. 219., pns Handb. t. 194. fl. fr. anal. Sturm Heft 72., Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 343. t. i f. Ay Ralph. Ie. carp. Leg. p. 42. t. 39. f. 24., Sv. Bot. v. 4. n. 243., Coss. Germ, "bar, p. 121. n. 1. t. 11. f. A., Bull. Herb. Fr. t. 105., eggs: Hrt. Rom. t. 38., Plenck Ic. pl. med, 39. t. 053. Turp. Fl. med. T. izt , E., N. ab Esenb. Fl. offic. t. 324., Savi Me 'med p. 47. 9., Reichnb. Ic. U. 3t. - 2097. f.ae 24. 2, 3. campestr., et t f. 1. antiquor., Fl. Dan. t. 783 yere Vnz. . campe . 9098. f. : i p. 17. t. 210., Rivin. Tetr. irr. t. 69. Engl. Bot. v. 10. n. 682., Matth. P. 674., roni Epit. p. P EE A Mp O Tig, Sk ur ris Lob. Obs. p. 492. f. 2., Teon, 2. t. 28, f. Dod. Pompi. abern, Kr 2 uh mu sgh ele Pre ae suprs., Icon, t. 598, , Dalech.- Hist. pl. E p. 9| Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sep Legi in Pyr. Arag. ad Broto, die T vods 1850. Habeo a Deville ex Sacoué (Barousse), et ex Collioure. Variat foliis sub- glabris , vel aliquando valde hirsutis, Ludentem floribus albis vidi saepe in sehistosis ad Castasiesa, Mane, extra Py- renaeos ad Bagnacavallo. arietas gracilior, floribus pallidioribus, por region, mediterr. calidior. occurrens, sumpta fuit a quibusdam pro O. diacantha, specie propria Gandogero On. carnea. 435 Num O. hircina La-Peyr. Herbr., et O. reclinata La-Peyr. Herb., partim, s.l, fuerint ad hane speciem 'amandanda ae, vel potius ad O, al- tissimam Lamk., sive hircinam Jaeq., natura speciminum absolute de- terminare nequivi. Clos eas vellet pot ius O, procurrentis, sive repentis, quod mihi minus probabile visum est. Illa O. altissima Lamk., (quae mihi videbatur latere sub O. hireina La-Peyr. Herbr.) excluditur e Flora Gallica a Godron eum Gren. Fr. p. 508., utpote qui opinati sunt, varietatem O. repentis floribus geminatis susceptam fuisse ali- quando pro specie modo citata. Forte ipse in eumdem errorem PP quo tempore Herbarium La-Peyrouse examinavi, tunc bona ratio pene Clos foret. Res attentius examinanda. Praeterire interim nolo, : ái tissimam per Pyrenaeos me perquisivisse, nee unquam percepiss . arvensis Sm., Bert. T. p. 311. n. 2., valde suspecta mihi est, nec speciei certitudinem nactus est ipse Bertoloni. Fuc sii, Rivini, Plenck prolationes a Bertoloni sub ea relatas ad nostram speciem tran- quillo animo adjunxi. Nee Engl. Bot. figura, v. 10. n. 682., ab hac unione me abhorrere sinit. Stirpes separavit olim Willdenow Berol. =: ns. 114, T15., ut Sp. pl., et En. pl. hrt. Berol. (1809) p. 748., 1. 2.; sed hanücine gententiam refellit Schlechtendal, Flor. Berol. (1823) p. 911. n. 135.; ab hoc descivit Kunth Fl. Be rol. ed. 2. p. 220. x Porro. de stirpibus istis divisae manent Botanicorum sententiae. quibus de ea notis e Crateva, audacter pro O. antiquorum interpretata, a Fée, prudentius, absque definita interpretatione relicta est, Fl. p. 5-6., sed miror virum, in re herbaria antiquorum non parum versatum, non alium agnovisse Auctorem, qui Egipuros meminerit. Memoravit eum Theophrastus, Hist. pl. 2. c. 8., cujas plantam (majore fiducia, prae illa Theocriti) in O. antiquorum convertitur. Ononis mitissima (Wijnhouts) L. Sp. . non spin. lusit. fl. alb. Wijnh. p yri Maren à 1663., ex Court. Comm. 2. Dod. Pempt. Bert. 7. p. 374. n. 5., DC. Es b. p. s acteata Pourr. in Herbr. Salvador, p een Sicil. Dill. Hrt. Elth. sé En t. 94 p Yin R INE: e e . t. 2099. f. 2. Cup. Hrt . p. 48., et Panph. Zr.1. L. 5004 6 ud 8L, Guss (5) Flor. pa Jul Fruot. Jul. Aug. In Pyr. Navarr. humilior. Legi ad Pamplona, die 8. Jul. 1850. Caulis bifariam pilosus ut in Veronica pulchella Salisbr., vel in Stellaria media Vill. Braeteae albentes, inferiores trifoliolatae , supe- riores unico, et parvo folio effoetae. Glandulae hine inde conspiciuntur per totam plantam , plus minus copiosae. Patria Insulae Baleares, Dillenio dubia, non REE a roar, nec a Willkomm (Linnaea V. 40.). SECTIO 4.* BUGRANOIDES DC. Ononis aragonensis (Tournef) Asso. An. hisp. irs fol. rotundior. Tournf, Elem. bot. p. 326. c ertius; sed forte etiam praecedens. ^e Dub. p. Ey" "Ru (quamvis nyo. galie a). O. dumosa letort He n - iret abr. pl. Pyr. P. 410. n. 22., e Sup ppl. p. Ass. . Rtirp. Arag. p. 96. n. 673. t. 6. nol Hrt. Monspel. p. 17. t. 3. xa felicit. e t. n". uan t 21., ut diversi citant). Flor. Maj. Fruet. Jun. Jul. In Pyr. Arag., Catal. mont., solo lento, 436 Legi in Pyr. Catal. supra Orgañia, ad /Ermita de St.a Fé, die 19. Jun. 1846. Habui ex viciniis de Venasques a Paul Boileau; ob- servavi ad Murillo-Gallego, ad DBasibé; ad Gavarnie detexit Bordére? specimen ejus ex hoc loco reperii inter Devillei plantas. 'rutex semiorgyalis, ramosissimus, ramis distortis, et intrieatis, basi nudus, medio foliosus, apice aphyllus, e longinquo atrovirens, propius sat elegans, odoris laevissimi praeditus, saporis (de foliis) herbaeei, non absque aliqua dulcedine, ita ut libenter a pecore pasci credam, ut asserit Boissier, Voy. botg. Esp. n. 444. . Rami fragiles, cortice sub-fuscescente tecti, qui cortex induitur epi- dermide eineraseente, facile secedente, in junioribus ramis pubescente, in adultis glabra; hane pubescentiam in tenerioribus adhue plantae partibus nonnullae glandulae comitantur. Folia solitaria, aut aggre- gata, stipulata, petiolata, trifoliata: stipulae in unam connatae eum petioli basi nectuntur, et caulem amplexantur; venosae sunt, per mar- ginem ciliatae, exceptis dentibus iis duobus viridibus ad earum apieem, qui sub-patentes sunt, et obscure dentieulato-glandulosi; eae stipulae marceseunt tandem, sed multum adhue adfixae perdurant. Petioli semi- teretes, superne sulcati, pubescentes, longitudine variantes a paucis lineis ad. semipollicem, et pollicem etiam si totus petiolus, ad foliolum terminale usque, computetur. Foliola bina inferiora opposita, aut non opposita, a petiolulo brevissimo, decolorato, substentantur; suntque fo- liola subrotunda, uninervia, admodum venosa, irregulariter serrata, et biserrata, dentibus tum acutis (quasi in aristulae speciem), tune stentati , ad basim peduneulorum bracteati , braeteolis sub-rotundis, foliola aemulantibus, vel similibus, pedicellis linearibus, aut sesquili- nearibus, eum rachide, et bracteis praesertim glandulosis, evanescente corolla cito marcescentibus. Calyx nervosus, pubescens, pilis pro ma- Jore parte glandulosis, Flores flavi majuseuli, striis rubellis in vexillo paucis; alae angustae carinam subaequantes, et cum ista vexillum su- perantes : stilus extra carinam exporrectus; legumen deltoideo-acutum, turgidum, pubescenti-glandulosum , sub-dispermum, calycinis dentibus quidquam brevius. Semina (non bene matura vidi) sub-reniformia, ni- tida fuscescentia. ivit ad rupes ealeareas Pyrenaeorum Aragonensium, Catalauni- corum, neque in septentrionalibus, gallieis, quantum videre mihi datum est; quapropter arbitrio, ae vanitate haee species enumeratur a Gallis, aut penes quos per eos, in illorum Floris ant. Bordére detecta, : revera iste in latere septentrionali specimina venditata decerpsit. ullam agnovi stirpem, quae folia huic nostrae speciei tam similia portenderet ae Trifolium rotundifolium Flor. Graec. Sibthrp. C p. 35. i 141.5 haee hirsutiora tantum sunt in planta. d Fouad dum IR S Asso Anon. hispan. frutesc. fol. rosae sylv. tulerat Li d "erat Linnaeus, Sp. pl, animadvertente, et refellente Asso l.c. Ei 437 non attendidit Willdenow, Sp. pl. Diadelph. p. 1009. n 57., de Tour- nefortii synonymo Linnaeum pariter sequutus, itemve Magnoliano ad varietatem a O. crispae relicto, ne dicam confirmato, quod cum Tourne- fortiano ejusdem denominationis, An. hisp. frutesc. folio rotundiore Tournf, . 409., ad O. aragonensem pertinere existimavit DC., Fr. Suppl. p. 552. n. 3847., cui, quamvis parum satisfacti de Magnolii figura, libenter tamen assentimur. Video Smith, Gr. Pr. 2. n. ., ad O. erispam L. Sp., et Herb., adduxisse postremam hane 'Tournefortii Anonidem, speciei? Porro inspectio figurae in Fl. Gr. Sibthrp. C. 7. t. 68 erispam distinetissimam ab aragonensi demonstravit, adeo ut planta illa accedat potius O. Natrici, praesertim vero varietati illae ad St. Béat lectae, de qua speciatim diximus. Interim non adhue plane compertum habemus, utrum O. crispa Wendland apud Roem. Archiv. T. 1. P. 3. (1798) p. 106. t. 1. eadem species cum Linnaeana sit. Non ego obstupescerem, si tandem aliquando manifestum fieret, hane nostram O. aragonensem ipsissimam esse O. crispam L., nec Florae Graecae, male a Sveco quoad inflorescentiam definitam. Ipse Linnaeus in Mant. altr. p. 440., adnotaverat « Magnolius flores spicatos pingit » (sie, nee delineat!); revera non spieatos, sed racemosos, quod aeque Linnaeanum errorem non tollit, Prius iste dixit caulem procumbentem, dein flores axillares solitarios, folia sub rotunda, et mox ea obovato- obtusa, recurvata, canaliculata , plicata; aliaque prompsit, quae illius speciem valde obseuram reddunt, patria a Magnolii prolatione desumpta. Et ego cuperem illius Herbariam ad hoe consulere, ut viderem si specimina ibidem asservata eonveniunt, aut pugnant cum iis quae in Linnaeanis libris legimus. Interea DC., relicta An. hisp frut. fol. ros. sylv. "Tournf., recepit tantummodo, ut supra dixi, An. hisp. frut. fol. rotundior. Forte melius, pro tempore, prius fecerat Lamarck, Dict. 1. (1783) p. 510. n. 24., duo illa "Tournefortii synonyma ad duas ejusdem speciei varietates afferens. La-Peyrouse secundum — Tournefortii synonymon pone hujus herbarii inspectione citavit, quod ergo tutius evenit. Dubitavit La- Peyrouse de identitate suae plantae eum Assoana, eujus figura reapse reprehesentat statum a communi abludentem. Haee, eum priore Tour- nefortii loco, sistit varietatem b O. aragonensis apud Lamk. Dict. le. Illud ab Asso citatum Tournefortii synonymon, a DC. jam ab O. aragonensi remotum, iste dein in Mém. 6. famil. Legumin. (1825) p. 221., et Pr. P. 2. p. 165. n. 6. (inspecta Tournefortii stirpe in Herbario Vaillant., eum Lamarckiana varietate b modo citata, im speciem peculiarem evenit, denominatione a Tournefortio mutuata 9: rosaefoliae DC., quamvis dubiis de illius ipsum non caruisse videatur, ex eo quod, relata Lamarck prolatione subjunxerit: « elle men paroit une espèce bien distincte » l.c. p. 222. O. rosaefoliam repertam prope Eliberim Hispaniae indicat Webb It. Hispn. p. 99. » Ulterius quidem illustranda erit O. Aispanica L. fil. Suppl. 324., cum synonymo An. non spin., vill., visc. hisp. Barr. Ic. t. 115., quam euendam dicit Smith, Fl. Gr. Sibthrp. (n 74., et cujus similitudo cum O. Natrice facile discernitur. Et 438 carunt Webb, Berthel. Phyt. Canar. T. 2. p. 23. Sed ego vidi O. Aíspa- nicam in Brot. Phytogr. Lusit. sel. T. 2. (1821) p. Zl. t. 171., cum prolationibus L. Sp. ed. Willd., et L. fil. Suppl., et cum synonymis O. crispae Lamk. Dict., confirmata etiam s.c. Barrelieri figura, addito insuper Grisleyi synonymo, O. non spin. fl. lut., perenn. Virid. Lusit. n. 1083., et hane DBroteri plantam, sive e descriptione, vel e figura judieatam, affinem potius O. aragonensi, quam cuicunque aliae speciei Pyrenaeae mecum dixi, quamquam et cum O. Natrice multam agno- verim similitudinem eam ostendere. Adstat illius speciei altera figura in Bot. Mag. t. 2450. è Ononis striata Gouan! Ill. p. 47. n. 1. (deducts. synms. omnibs.). Non novi auctor. ante Gouan. Delastr. Fl. Vien. p. 167. n. 4., Loisel. Gall. ed. 2. T. 9. p. 112. n. 9., DC. Dub. p. 121. n. 22., Godr. Gr. Fr. p. 376. La-Peyr. Hrb., excl. specim., et O. senescens Herbr. La-Peyr.. et O. rhinanthoides La-Peyr. Herbr.? dubium exclusit Grenier Fragm. Voy. botq. 1849 p. 70.: cur Godron cum Gr. Lc. hoc ignorari dicit? O. aggregata Asso Syn. stirp. Arag. p. 97. n. 675. t. 6. f. 1., Reichnb. Ic. C. 31. t. 2101. f, 1, 2. d 9, Flor. ZEstat. Fruet. Aug. Oct. In montan. Pyr. medior., orient., caleareum solum praediligens. Legi in Pyr. septr. med, m.* Zsquierry, die 21. Jul. (838, supra vat ; Sed ın pagina inferiore altius nervoso-striata, stris in superiore folioli parte acutos dentieulos corroborantibus , non ita in folioli basi, quae integra, mimimeque dentata perpetuo conspi- citur; apex foliolorum rotundatus, emarginatus ores breviter pedunculati, axillares, solitarii, aut plures ad ramulorum summitates foliaceas congesti. Calyces pallidi, hir- cati, dentibus praelongis, se modo manifeste superatis, C alae breves, carina onga, vexillum longius, ; : et apiculatum. Corolla adultior, aut sub exsiccatione fulvastra. P Legumen ovoideo-com pressum, 439 apiculatum, modice pubescenti-glandulosum , sub-dispermum, totum calycem non excedens. Semina lato-reniformia, sub-fusca, laevia. Tota planta piloso-glandulosa, viscosa, laevem, sed gratum excitans odorem. Nigrescunt aliquando, ast non semper, legumina sub illorum senili aetate, aut sub exsiecatione. Reperta in Alpibus delphinalibus, non in Italia, nec in Helvetia detecta. Synonyma omnia a Gouan adducta merito repellit Villar, Dauph. 3. p. 431. n. 6., incerto tune temporis de illis judieio. Stirpem a Tournefort fuisse perceptam, vel distinetam, non constat. Inspectio Herbarii La-Peyrouse suasit O. senescentem suam ibidem hodie degentem ad hane O. striatam pertinere," quamquam ad hanc non adduxisset putatae speciei adumbratio a La-Peyrouse edita in sua Hist. abr. pl. Pyr. ps. 405-6. n. 1., quam ad lusum O. antiquorum potius fuisse confectam arbitrabere. An vera specimina sublata fuerunt de Herbario La-Peyrouse, alienis suffectis? Non hac vice a Serres, penes quem nullum O. senescentis La-Peyrouse vidit Grenier; ef. Fragm. "oy. botg. 1849 p. 10. O. rhinanthoidem La-Peyr. item huc sistere malui, quamvis dubitanter fecerim ad speciminum inspectionem , non pone considerationem charaeterum a La-Peyrouse datorum in citato opere p. 407. n. 7. , quum characteres isti ab unione hujus stirpis cum O. striata non deterreant. Grenieri sententiam supra retuli: iste spc- cimen La-Peyrousianum vidit in Herbario Serres, qui nigro notatur lapillo. -— Ononis Columnae! All. Fl. Pedm. Column. Ecphr. p. 304., et p. 301. f. 4. Koch p. 174. n. 4., Gaud. 4, n. 1618., Gmel. Bad. Als. d. 1. 1. eu JE . P. 1?1. n. 23. O. Cherleri L, Sp., et Herbr., B . p. 382. n. 14. La-Peyr. lMerbr. s.l, el O. mitissima La-Peyr. Herbr., et O. villosissima La- Peyr, Herbr., excl. specim. Desf., s.1.; O. viscosa Gater.; O. inclusa Pourr, Herbr. Matr.. et O, juncea Pourr, Herbr. Matr.? An. fl. lut. parv. Tournf, Inst., ex Hrt. R. Paris. All. Pedem. n. 1166, t. 20. f. 3., Jacd. A. 3. P: 93. t. 240., Flor. Graec. Sibthrp. C. 7. p. 71. t. 676., Brot. Phytgr. Lusit. sel. fasc. 1. p. 57. n. 27. t. 7., et Id. T. 4. p. 135. t. 56. ead. R 8 9100. Ba 'on. t. 1606., Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 2. p f.4 [^ t I rt pà Si B P 5 © La g a ei © o: — L3 E ~ X. et c = =i 8 z PM 8 9, Flor. Maj. Jul. Fruct. per ZEstat. Per region. mediterr. prae- cipue loeis montan. saxos., sol. calcar. Legi in Pyr. Atax. ad Fontan, die 12. Aug. 1843. Habeo a De- ville lectam inter Perpignan, et Carcassonne, et au Ger de Lourdes, in ingressu vallis Lavedan, ubi olim observavit DC. Vidimus à Pech David prope Toulouse; abunde in Sobrarbe, ad Avignonet. Lapsu calami Bertoloni annuam fecit plantam; ut inconsiderate spinosam dixerat G., Bauhinus, Pin. p. 3889. a n. 3. Idem Bertoloni prolationem Allioni Auctar. p. 21. praeteriit, et recte feeit, nam ibidem edita sententia ab Allioni de identitate suae plantae eum O. striata Gouan prorsus obliteranda foret. EE Corollae vestigium non vidi in individuis examinatis ad Solsona. O. inclusa Pourr, mihi videbatur eadem species. Homonymam ex Soleirol pl. siec. peculiarem eonstituere plantam existimat Bertol. Ibid. p. 382. n. 13. Num revera haec Soleiroli, et Bertoloni stirps respondeat Pourretianae plantae a me Matriti visae, hoe affirmare nequeo, quia dum Matriti degebam (1850-1. non adhue prodierat Florae Italicae ol. 7., ut cum eo ad manus stirpem examinare possem. Caeterum Soleiroli, et Bertoloni planta videtur huie O. Columnae proxima, et fortassis ejus lusus, si ex fugaci speciminis inspectione apud Bertoloni fil. (8. Maj. 1874) "veritatem arripui. 440 G. Bauh. Pin. p. 389. n. 3. de planta Columnae tantum, vel de hae ipsa nostra, effecit Anonidem spinosam, luteam , minorem suam, quod metaphoriee ipsam ita designavisse videtur (cf. Magnol. Bot. Monspel. p. 22., e calycibus rigentibus, sive quasi aristatis. O. Cher- leri nuncupavit Linnaeus, e fallaci J. Bauhini sequentis speciei synonymo ab eo hie perperam, eum Magnol, relato. En meas circa Linnaei sy- nonyma observationes, Primum Sauvagesii, errata paginae citatione, idem est ac illud ab ipso Linnaeo ad O. mínutissimam citatum , cui revera pertinet Tournefortii Anon. pusill. villos. et viscos. purpurasc. Jlor. Inst. r. hrb. p. 408., mihi potius O. reclinatae videtur, una cum Tournefortii altero. An. ann. pumil., fl. purpurasc. Ibid. Et Tournefort sub harum prima Anonide sua locum ilum J. Bauhini citavit, quam O. veclinatae esse nullus dubitet. Tertium a Linnaeo adductum syno- nymon est Bauhinianum alterum, diversum ab illo a "Tournefortio ci- tatum, sive Anon. Trifoliis affinis pusilla, glabra, fruticans Cherleri, J. Bauh. Hist. pl. 2. l. 17. p. 394. f. 1., quod evidenter pertinet ad sequentem speciem. Insuper Linnaeus locum Columnae, qui hujus nostrae speciei est, perperam ad sequentem retulit speciem, unde forte Halleri allueinatio, de habenda O. saxatili, seq., nee Columnae pro specie in Helvetia spontanea (n. 359.). i Ononis saxatilis (Cherleri) Lamk. Cherler. apud J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 47. p. 394. f. 1. Lamk. Dict. T. 1. p. 509. n. 19. (excl. Barr. loco) O. minutissima L. Sp., nisi potius All. Pedm. (excel. Jaeq.); Bert. 7. p. 384. n. 15., Gaud. 4. n. 1619. Moris Sard. 1. n. 267., DC. Dub. p. 194. n. 94. O. minutss. La-Peyr. Herbr., et O. striata La-Peyr. Herbr. quoad specimen; A. spinis carens lutea minor, Magnol Bot. Monspel. p, 2. A, Irn* tesc. erect. non spinos. Genuns. Bocc. in Herb. Fransoni (1676), teste Bertol. Miscell. bot. 17. p. 13. n. 62. Cavan. Ic. . T. 2. p. 42. n. 168. t. 153., Reichnb. Ic. C. 3t. t. 2099. f. 1., et t. 2156. n. 3. anal. Barr. Icon. t. 1107. 9j, vel f 4Estat, Autumn. Per region. mediterr. cum Olea, quam non raro su- perat: reperitur etiam, raro, in Pyr. septr. med. Legi in Pyr. or., ad Roussillon, sub St. Fereol, contra Ceret, die 13. Maj. 1845. Provenit ad St. Béat; vivere in Valle d'Azun me cer- n n permultis individuis visis ad St. Fereo] vix aderat unus aut alter eorum floribus corollatis praeditus deficit hie loci, ut in. Occitania intercedere observavit Bentham, Cat. p. 108., utque nos ipsi, cum amicis, evenire late compertum habuimus. diterraneam, in oce } detritos lapides caleareos ad pedes rupium prope St. Déat, inque cir- eumviciniis locis, nee non hic et illie per regionem oceanieam in Pyr. à pluribus, Haller, Suter, 441 : Planta suffruticulosa, spithamalis, et ultra Linnaeanam denomina- tionem non patitur. Nec nomen barbatae ei inditum , metaphorice e ealyeis laciniis longe subulatis de floribus condensatis a Cavanille, con- venit plantae glabrae. Praetuli Lamarekianum, reapse bonum, optimum dixissem, nisi ille eum sumpsisset e putato Barrelieri synonymo, Icon. t. 7062., quod vix satisfecerat Allioni, Stirp. Nieaeens. Enumer. meth. p. 139. n. 2., qui tamen in Fl. Pedem. quoque eitavit. Erinacea Clus., Link, Boiss. Erinacea hispanica (Clusii) Tournf. Inst. r. hrb. p. 646. >- Clus. Hisp. p. 213-4. E. pungens Boiss, Voy. botq. Esp. p. 145. n. 416. Erinacea Anthyllis Link Handb. 2. (1831) p. 156. Anthyllis erinacea L. Sp., DC. Dub. p. 122. n. 4. Dalech. Hist. pl. Lugd 2. p. 1485. fig. Pancov. Herbr. ex edit, Zorn. t. 1349, Clus. Rar. pl. h. l. 1. p. 107. f. infer., Lob. Obs. p. 535. f. 1., Icon. 2. t. 93. f. 1., J. Bauh. Hist. ph. 4:1. 11.:p, 403. t 3. on. Flor. Maj., et ineunte Junio. Fruet, Jun. Jul. In Pyr. Arag., Catal., mont. edit., solo calcareo. Legi in Pyr. Catal. ad Orgañia, die 20. Jun. 1846. Habui e Cu- stoza a Galant; ex la Virgen del Fau prope Massanet, a Massot, Munby, et de Herbar. Coder ab ejus filio. Observavi copiosam in vertice mts. Monsec, tam in latere Arag., quam Catal. Frutex vere horridus (nisi raritatis praestantia, et faciei singulari- tate botanieos alliceret, a primo ejus detectore Clusio, qui elegantem plantam proclamavit), ramosissimus, valde intricatus, rigidissimus, fero- cissime spinosus, sub-aphyllus, obscure virens (hystriceus, parcite licentiae verbi). adix praelonga, profunde in terram penetrans, solum, neque rupes exposcens, quamvis inter saxa planta hinc inde proveniat. Rami in caespitem magnum, densum hystrieis in modum, ferociter in pulvinum dispositi, inferne fruticosi, superne virides , juniores pubescentes, et pallidi, adulti striati, glabri, et virides; quasi juncel, spina valida ter- minati, interdum omnino aphylli, saepius trifidi, aut trifurcati. Folia, in junioribus inspielenda ramis, sunt simplicia, basi tumida, sub-am- plexicaulia, linearia, quidquam convoluta , mollissima , sericea, cito caduca. Flores sub-capitati fuleiuntur bracteis communibus, et propriis; primae latiores, et manifestiores prae foliis etiam saepe sunt, aliae vero angustiores facile visum praeterirent; hae omnes incana, sicuti colorati, pubescentes, incani, maturascente fructu inflato-vesiculosi eveniunt, decolorantur, et marcescunt, Corollae, qua parte a calyce promunt, pulere violaceae, eaerulescentes. Vexillum majore sua parte liberum, basi tantum cum aliis petalis, connexum; carina quoque eum alis simul nectitur in formam tubi ferme ad limbum usque; petala, quae carinam constituunt vix dorso quidquam coalita , cruribus praedita per longum spatium liberis, et apice profunde emarginata sunt ; alae vexillo longiores; istud carinam superat. Stamina eum corollae un- guibus conglutinata tubum efficiunt, filamentis ad eorum picem P exum tantum liberis; antherae flavo-aurantiacae. Pistillus pallidus, ovarium oblongum, stilus apice inflexus , stigma obtusiuseulum. Le- Q- 442 gumen uniloculare, oblongum, acutum , sericeum , de fundo brunneo, unum, raro duo semina matura ferens, eaque sub-quad 'angularia, ob- scura; nitida, ovulo inferiore solo superstite, dicunt DC., Dub. l.c. (ut . Pr. P. 2. p. 169.), eerte non exacte; nam quum ego semen unicum maturum reperi, superiorem prae inferiore plerumque maturescere vidi. Sapor, radicis praecipue, amarus, ingratus, affinitatem cum Me- dicagine detegit, cum qua in eadem tribu Cytisearum manere debet. Vivit ad extremum Óleae limitem, ei interdum proxima, saepius in asperrimis loeis, aut ad montium summitates, ventibus, soli, imbribus, frigori, et tempestatibus percussa; meridionalis, imo Hispanica tantum species, quae ad Floram gallieam non pertinet, quaeque in Corsica indicata a Viviani, Fl. Cors. diagn. etc. p. 13., reapse ibidem vivere denegatur. Si quis sibi conficere ideam de permutatione stirpis, quoad ejus habitam, et faciem, in alio climate, et in olla (ut puto) cultae, con- ferat illius figuras s.c. Andrews, et Sims. Quae differentia cum figura Clusii, et quae a naturali plantae statu! Ulex Plin., L. Ulex grandiflorus (Ruellii) Pourr. Jomarinum Ruell. De Nat, Stirp 1. 1. c. 84. p. 2?0. lin. 38.. mea sententia. Pourr. Chl. Narb. n. 4246., in Mém. Acad. R. Toul. T. 3, (1788) p. 333., et Herb. Matr. U. europaeus L. Sp. var. a, Koch p. 165., Bert. 7. p. 366., Gaud. 4, n. 16414., Webb Ulic. in p. 9. n. 1. (excl. var. b); Delalande Hoedic, et Houat (1850) p. 111., DC. Dub. p. 115. n. 1. U. europ. La-Peyr. Herbr., partim. Engl. Bot. v 11. n. 742., FL Dan. *. 608., Fl. Batv. v. 2. n. 148., Schk. Handb. 2, t. 196., Lamk. Ill. t. 621., Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 330. t. 151. f. 7.. Ralph Ic. carp. Leg. p. 42. t. 39. t. 23. Guimp. Hayn. Deutschl. Holzg. 2. p. 164. t. 123., Rivin. Tetrp. irreg. t. 65. f. exter., Reichnb. Ic. C. 31. t. 2068. f. 1., et t. 2080. f. 1, 2. (numrs. parvs. fl. anal.). Gesn. Op. bot. ed, a Schmied. tab. aen. 4. f. 2., Dod. Hist. E et p. 407. f. 2., Pempt. p. 759., pee pl. h. l. 1. p. 106., Dalech. Hist. pl. p e h Flor. Mart. Maj. Fruct. Sept. Oet. Legi in Pyr. septr. med. ad Toulouse, die 1. Apr. 1853. Habeo a Deville ex Nestier. i Saepius ad basim pedunculi bracteola una aut altera conspicitur, valde prae superioribus minor. Alas carinam longe excedentes cum Webb dicere recuso; carina dorso pilosa. Calycem nigrescentem de- scripsit Savi, Bot. Etr. 2. p. 239. n. 675., certe haud bene, eo quod ferruginei potius coloris dicendus, ut bracteae. Caeterum color iste intensior in juniore calyce, in quo omnes pili sub prima evolutione stipati, et colorati sese offerunt, mox sub perfecta calycis evolutione rariores fiunt, parenchymatis distensione, quod parenchyma, colore suo dilutiore, temperat colorem illum saturatiorem pilorum. Ovula adstant multa, se semina pauca offert legumen, In genere, saltem inter eu- ropeas species, mihi ferocior videtur, ad sepiendum aptissima, Certum- ne est totum U. europaeum Bertoloni ad hane speciem pertinere, nec immixtum haberi U. parviflorum? Vix credere possum, Recipio Pourretianam denominationem aequam, potius quam Lin- naeanam, sub qua duae una confundebantur species, ejus varts. a, et b diversi forte generis. Scorpius altera, sive Genista spinosa Dilééh. Hist. pl. Lugd. p. 164., quoad iconem (desumptam a Plantiniana supra citata) reapse hujus U. grandiflori habenda est. Sed Scorpius Theo: phrasti apud Dalechamp Ibid. cum figura, mihi potius Genista Scorpius 443 est: de aliis a G. Bauhino citatis synonymis dicere supervacaneum puto, quum evidentiora respexerim. Quapropter, quum ex citatis G. Bauhini Pinaee locis, p. 394. Linnaeus 25s simul confudisse syno- nonyma videatur, tune mihi prosequenda sese offert Pourreti sententia, de posthabenda Linnaeana denominatione, eo magis quia Ulicum species suo up a notas (cf. Ray Sin. p. ' A15.) male Sujonem ver- savisse palam b U. strictum Mack. cui habitum erectum, et faciem peculiarem inesse olim dixit Mack, Cat. pl. Irind. p. 68., varietatem U. grandi- cimina autentica, tunc ego a mea sententia non recedo, existimans, ex auctorum de ea stirpe notis, agi potius de varietate - Jes ios Non me latet ipsum Mackay , Flor. Hibern. (1836) p. spicavisse agi forte de varietate U. grandiflori, a quo lile pian: denuo distingueret densiore modo crescendi, mollioreque textura, fassus, insuper, se raro stirpem florentem vidisse. Postremae Mackay sen- tentiae indulgent Hook. Arn. Br. Fl. ed. 8. p. 95. n. 1., Benth. Handb. Br. Fl. p. 151., Babingt. Man. ed. 5. p. 13. n. 1. Quod interpretatio de Aspalatho Theocr., Id. 4. v. 51.; 24. v. 81. pro Cytiso lanigero DC. nonnullis plaeeat mirari nolo, quamvis ego inter plures Cytisi, et Ge- nistae species sententiam edere absolutam non auderem. Sed a nullo, nisi a Parisiensi cum Dumolin, interpretari pro eo posse U. grandi- florum sane puto: cf. Fi. Poet. anc. p. 1 T1. Ulicem Plinii, Nat. h. 1. 33. c. 4., vel 21., non solum incertum, sed ceu fabulosum etiam considero, miratus illum serio pro U. europaeo (sic) interpretari a Desfontaines. Ulex autumnalis (Thore) Nob. Sched. cr. (1842) n. 72., et in Du- naita p. 52. n. 83., p. Thor. Chl. Land. p. 299. U. nanus Plur. Gallor., Lloyd. Loir. infr AA x Pipe cie od i bass. sous Pyr: "Add. corr. (4846) ) p. 12. U. Gallii Plancha Webb Obs. Ulicin. i r, Ser. S. T. 17 e p. 288., Delalande Hoedie, et Houet (1850) p. Ac Lloyd X Ouest Fe T yis Brébiss Fl. Norm ed. 4. p. 76. n. 9. U. strictus Mak. in Hook. Br. Fl. ed. 1. p. 318. . sub U. europaeo! (non Bischoff, adis i rt, bot, ees on 1852.). Ü. "miser La-Peyr. Herbe. 3 "U nanus QM Recuerd. Galic. U. nanus b. Thorei La pi^ Foss. Tarn Garonn., U. semperflorens s Pourr.!. t. et U. mon- tanus cum U. paniculato Paar, dnb. Matr., U. europaeus Spurius? Crép. Belg.? xir nanus b EMMES da xe num Uus cies ehe Planch. Fl. 5 rr. Jard. Eur. T. 5. (Gand 1849) k A M cum ew E. in Ann. Sc, Nat . T. 41. (1849) p. 913. t. 9.; U. europaeus Nouv. Duham. . p. 297. 9. mihi plane videtur. Flor. dos acus Fruet. Autumn. Per region. oceanic., humiliora Suffrutex generatim duorum, idiots pedum altitudinis, peius interdum etiam orgyalis, ramis nune ereetis, tum patentibus, interdum reourvatia, In. umbrosis tenerior, .evolutior, in apricis durior, et con- Rami primarii valde pilosi, pilis i iat patentibus, ramuli secun darii vi AD. vel xai qnan inferne praecipue, pilosi. Folia lineari- qui glaber est. Bracteae ad latera calycis pra adpressae , pube- scentes, saepius às GR Flores magnitudine variantes, 3 : aestate , et in autumni primordia perdurant. Calyx parce pubescens, 144 superne bidentatus, dentibus parvis, inferne tridentatus, dentibus pro- duetioribus. Corolla e luteo ad aurantiaeum colorem vergens, calyce major, glabra, demptis petalis ad formationem carinae coneurrentibus, sive in inferioribus, quae carinam in dorso villosa sericeam constituunt. Vexillum profunde emarginatum. Stamina decem, superius stamen lon- giuseulum, inferius longius, lateralibus alterne minoribus. Stigma capi- tatum; ovarium dorso glabriuseulum, lateraliter et inferne magis villoso- sericeum. Legumina compresso-turgidula , pubescentia, semina bina, vel quaterna ferentia, in serum autumnum matura, Inter G'uetary, et San Jean de Luz super eum parasiticam observavi (die 20. Sept. 1841) Cuscutam majorem. Fertur apud Cantabros, non minus quam in proximis terris les Landes, hune Ulicem a pecore rejici, quae grandiflorum comedit. Indi- seriminatim utrumque comedi, ex propriis observationibus, testatur r e Godron, cum Gren. Fr. p. 345. (ut Mut. Fr. p. 223. n. 2), U. nano duas confuderunt species, U. kunc nostrum, et U. nanum Forst., citavitque Godron Thore Chl. Land., quam aut non consuluit, aut non intellexit, Et hune U. autumnalem nostrum bonam esse speciem negat Lagreze Fossat Tarn. Gar. (1847) p. 78., ubi mé*eum adver- santem citat, Aliam ibidem prolationem reperio, scilicet. Ulicis nani flor. thyrsoid. Des Moul. Catal. pl. Dordogn. p. 45. Uterque autem scriptor de re evidenter falsam dedisse sententiam, annuentibus jam gallis fere omnibus, satis superque liquet. Nam U. nanus Forster in Symb. Syn., et Sm. alienum habet habitum, ac diversam faciem, de- cumbit, et statura nanus, calycisque dentes lanceolatos, distantes, neque corollas calyce parum longiores profert: cf. illius figuram, in Engl. ot. v. 11. n. 143.? Reichnb. Ie. C. 31. t. 2068. £. 3. Dixit insuper de U. nano Duby eum DC. folia, ramulosque glabros, si revera ita semper se habet, tune altera distinctionis nota adjungeretur. Res absoluta esset, si, quod non credo, flores in U. nano ebraeteati essent, ut fert Mér. Par. ed. 4. p. 570. n. 2. Num vero Sowerby icon, in Engl. Bot. v. ll. m. 143. ; desumpta fuerit e legi- timo specimine U. nani ego dubitare auderem. Neque ipsum Smith sat latam, tutamque hujus generis notionem assequutum fuisse mani- festum fit ex hac ibidem adposita observatione: « These plants. (U. grandifl., et nan.) though so common with us, are by no means of ge- neral occurrence. throughout Europe: Portugal, and. the western parts of France, produce them more plentifully than any other country, except our own. » | Negarunt aperte legitimitatem speciei nostrae etiam Hooker, et Arn. Brit. Fl. p. 94. n. 2., ed. 8. p. 96., Babingt. Man. ed. 5. p. 13. ing absque haesitatione; Benth, Handb. Br FL. 107,n. 2.; qui postremus ineonsiderate, de more, Planchoni denominationem in U. gallicum convertebat. Addamus repudiantem Le Jolis Mém. Soc. Sc. Nat. Cherb. l. (1852) qm U. grandiflorum , autumnalem , nanum, comparat, et distinguit, mox dubitat num omnes ab eodem typo exor- tum duxerint. b Le. praetulit nomen a P meas criticas dono acceperit Flore dere in varietates duas, lanchon datum, quamvis Schedulas ntiae, anno 1849. Ipse speciem divi- quarum prima nullius ponderis est, secundam 445 prudentius praeteriisset; nam aut visum de ea specimen sive malum, sive morbosum nullius distinctionis botanicae fundamentum esse poterat, aut agebatur de specimine bono, et tune ridiculum evenit sub titulo monographico de notissimis, nitidisque plantis neseire proferre judicium! Non intelligo, qua animi mente, si seria, an jocosa, Planchon magnum tribuit honorem Le Gall, qui speciem eum vulgo distinxerat, sed qui indoctus fallaci nomine eam denominaverat, Miratur Planchon vulgum distinxisse stirpes a Botanieis confusas. Tum, eur ipse Uficem vulgi, nec Gallii, speciem non dixit? Documentum D.i Toussaint magna cum pompa editum a Planchon valde imperfectum est, neque errore caruit. U. autumnalem Thore, fide DC. non ex inspectione operis gallici! ad U. nanum retulit Planchon, l.c. Ann. p. 214., errore profecto. U. nanus ad Bayonne ab Endress lectus, et a Planchon visus, relatus est ab eo, Lc. p. 215. ad -Forsteri, et Smithi speciem, perperam certe; mox revisus a Webb, recognitus est pro U. autumnali, ut autopsia loci mihi abunde demonstraverat; cf. Webb Le. T. 17. (1852) p. 288. Addam quoque, quod distributio geographica Ulicum non satis inda- gata, vel perpensa, aut definita fuit a Planchon. Ulex ex Galecia, eui sempervirentis nomen fecerat Pourret in suo Herbr. Matrit, asserv. : erem h de U. nano penes Poiret, Dict. Suppl. T. 1. (1810) p. 273. n. 2., qui cibus male actum est a Le-Maout et Decaisne FL Jard. champ. p. 490-1., ut a Chaubard, qui de Ulicibus gallicis sibi notis unicam tantum conficere speciem in suo Fragm. bot. cr. 1830 p. 10., conjunctis sub U. europaeo, U. provinciali Loisl., nano Sm., Loisl., Dub., Me insuper de observationibus a se factis in Landes meridionali n Quas res iterum venditabat cum Bory Fl. Pélop. p Moa: k Duhameli figura, Arbr, Arb. 1. t. 104., non satis offert um -— racteres, ut statui possit, utrum ad hane speciem, vel ad aliam fidentius addueeretur. Flores non sunt adeo grandes figurati in su icone, et racemus totus nil habet quo a nostra specie expungatur. Restat ut dicam, me nullimode miratum fuisse sehedulas meas criticas Bononiae (tam male, absente me) impressas, et ta l iu. notas Planchon aut non agnovisse, aut penes Dunal € ad vel despexisse; ast grave reperi ipsum loquutum de — e Ulice Europae occidentalis, quam in ipsa Anglia noverat, non solum de Uice 446 Mackayi nihil dixisse, sed hominem gallum Thore, qui eamdem illu- straverat terram, eum praetermisisse, eo gravius, ex quo prolationem Thorei ad U. nanum, specie a Planchon critice considerata, omnium oculis objieierunt DC. in Fl. Fr., Poiret Dict. Loisel. in Fl. Gall., Mut. in 7l. Fr. Ulex parviflorus (Anguillarae?) Pourr. Scorpio, Nepa Anguill. Sempl. p. 143. ?* Pourr. Chl. Narb. sub n. 14246., ult., in Mém. Acad., R. Toul. T. 3. (1788) p. 334., Nob. Sch. cr. n. 71. U. australis Clement., Listas etc. in oper. Ensay. var. Vid. p. 291., Webb It. Hisp. p. 48. U. provincialis Loisel. Not., et Fl. Gall. ed. 2. T. 2. p. 111, - 115. n. 3. U. europaeus La-Peyr. Herbr., partim., U. vulgaris Pourr. Herbr. Matr.; U, pubescens Salzm. pl. exsiec. penes pauc. amic.; U. europaeus var. ligu-tica De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 296.? Loisel. Gall. c. t. 27., Reichnb. Ic. C. 31. t. 2068. f. 2. t T Flor. Apr. Maj. Fruct. per Æstat. In Pyr. Atax., orient. locis in Pyr. or. montibus les Alberes, in Ampurdan, ad San Feliu de Guixols, alibique. Statura vix aliquando semiorgyalis. Glabrior est prae U. grandi- arietatem confecit Webb de hac specie (Obs. Ulicin. in Ann. Sc. Nat. Par. Ser. 3. T. 11. (1852) p. 389. e lusu plantae observatae in Hrt. bot. Paris., patria ignota (cf. etiam Webb Otia hispan. t. 29. c), quod revera ab Hortulano potius quam a botanico expectandum erat. Pourret e patria exul caruit sua Chloride Narbonensi, nec quae ibidem egerat omnia memoriae tradita, Ulicem hunc novo U. vulgaris nomine salutavit , ut supra retuli; sed quod pejus est, nomen U. parviflori ipse dedit alienae ab hac speciei, quam U. lusitanicum quoque nun- cupavit, cum U. genistoide Brot. comparandam. Dubitavi etiam, num U. recurvatus Pourr. Herb. Matrit. adducendus quoque foret ad U. parviflorum. Genus imperite ab eo muleatum. omen U. parviflori Pourr, ceu synonymon retulit Planchon sub U. australi Clem. observans (Ann. Sc. Nat. l.c. p. 216.) « An vere Pourret , cujus indicatio potius quam descriptio stirpis ad illius deter- m ognoscendae; et eo magis Planchon tutae, pe quo ume speciei, U. grandiflori, specimina autentica ipse viderit ss fun ) in Smithiano Herbario. Mehereule nulla alia specie, nisi kta dur t, iria gie potest sub U. parvifloro Chloridis Nar- Planchon! ut Intelligi nequit, eur de re evidentissima | dubitaverit - Godron praeposita Pourreti denominatione, eum Gren. Fr. p. 344., - €— in opusculo Quelqs. nots, Flor, Montp., Besanc. 1854 p. 3T., ictorem jaetitat hujus reparationis, ille, qui, teste Touchy, nobis- 441 eum fatebatur (die 11. Sept. 1851) se sched. meas critics. transeriptas possidere, ei commodatas ab amico meo Dunal; ille ipse, qui de hae eadem re meeum disserens, coram Touchy, non potuit quin me auc- torem recognosceret hujus instaurationis, quam postea eripere frustra conatus est, majore certe fatuitate, quam astutia. on video apud Garidel, Aix p. 205., evidentem de specie men- tionem. Scribit iste a se visum Ulicis speciem in collibus Sancti Zac- cariae, inque montibus Sanctae Baume; decidant autoptae! nam Florae 1 Gallicae, usque adhue, non sufficiunt. Caeterum in hoe postremo loco gura; sed ista adeo obscura est, spectata quoque descriptione, (Icone repetita etiam in Iconibus t. 788. f. 2.), ut dubitares, num reapse Ulicis species esset, quamvis ad U. grandiflorum eam eitaverit G. Bauh. Pino pe 394 & T Forte Nepa, cujus ex Lobelii Adversr. nov. p. 354. mentionem jecit Rauwolf, Hodoep. P. 1. c. 1. p. 10. ad Monspelium observata ab ipso Rauwolf, pertinet ad hane speciem, nisi fortassis fuerit Genistae Scorpii: infauste hoe comprobari nequit ex illius Herbario, specimine ibidem deficiente, teste Gronovio Flor. orient. Item non fuit nisi du- bitanter relatum a me hie loei Scorpium Anguillarae. Spartium Aristotelis, Dioscor., DC., non Tournf. Spartium junceum (Aristot., Homer., Theophr., Dioser., Colum., Plin., Galen.) L. Sp. E 9. e. 30., Homer. Iliad., Theophr. Hist. pl. 1. 1. c. 8., Dioscr. 1. 4. c. 155., Cat. R. rust, 3., et 11.? Column. R. rust. l. 4. c. 34., Plin. Nat. h. 1. 24. c. 9. vel 40., Galen. Fac. simpl. med. Koch p. 165., Bert. 7. p. 327. n. 1., Moris Sard. 1. n. 251., DC. Dub. p. 115. S. odo- ratam Dule. Flor. Graec. Sibthrp. C. 7. p. 67. t. 671.. Curt. Bot. Mag. n. 85., Nouv. Duham. T. 2. . 70. t. 22., Lindl. Bot. Reg. V. 23. (1837) t. 1974. (S. acutifolium) omnino, Reichnb. Icon. C. 3t. t. 2069. irreg. Rivin. Tetrp., t. 66., Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. 14. f. 120. ram flor., Fuchs. Hist. st. p. 758., mal. flor., Dod. St. h. Comm. 2. p. 207., Hist, pl. (gall.) p. 465. Tabern. Krtb. 2. p. 1513. f. 4., Icon. t. 1106. f. 2., Renealm. Specim. p. 33. f, inter. Matth. p. 1235., Duh. Arbr. Arb. 1. t. 103. a Matth. vix mihi citanda ic. videbatur. ge] (e tanea erant quae vidi individua. E Legi in Pyr. septr. med. au Montpelat prope St. Martory, die 25. Jul. 1843, in Pyr. or., ad Roussillon, ad Vives supra St. Jean pla de Cors, die 3. Jun. 1843. Habui a Deville lectum inter St. Sever, et Marseillan. Observavi in collibus de Pech David ad Toulouse, ad St. Girons, ad San Sebastiano ( Guipuzcoa); ad Olot Çatalaun.; abunde per region, mediterr. infer. ; larina evidenter bipetala, margine suo posteriore pilorum ope coa- lita; petala ista auriculata, contra alas auriculas suas pellentia , Qon Genista italica Dod. Pempt. ed. N eo ap. iv») & g X E "- Q2 e e — E ge) B mn B. D =: 3 = HS O TR * "- -ig sS on 3 Lo i 04. ete, Lob. Obs. p. 532. f. 2., vel Clus. Rar. pl. h. 1 ! relata fuit ad rs speciem (implieite etiam à Lamk. Dict. ra. n. 6.) a Targioni (Ott.) etiam Istit. bot. ed. 3. n. 1053., ab All. Pedem. 448 n. 1258., Savi Etr. 680., Desfont. Fl. Atl. 2. p. 137. , denique a Courtois, Commnt. in Dod., nee non a D'Avoine, et Morren. Revera descriptio plantae, apud Dodonaeum le. p. subseq. n. 2., ut quod apud Clusium legitar, cum nostro Spartio quadrat, sed figura data mihi repugnat; quapropter eum L., Reichard, Gussone, Willdenow, is, ab hae non necessaria prolatione abstinendum esse duxi: ef, si libet, quae ad rem prudenter scripsit J. Bauhinus, Hist, pl. 1. L. 11. p. 396. b, Dod. ete. Im Retama Boiss. Retama sphaerocarpa (Martialis?, Clusii) Boiss. De Martiale dicam infra: Clus. Hisp. p. 203-5. Boiss. Voy. botq, Esp. p. 144. n. 444., Webb i Se. Nat. Par. Ser. 2, T. 20. (1843) p. 282. Spartium sphaerocarpon L, Mant., Desf. Atl. T. 2;"p. 129. S gh . Matr.; Sp. monospermum Ass. Syn. st. Arag. Sprt. hisp. alter. Dodart Icon. ex Desf.; Renealm. Specimn, p. 33. f. extr., descr. p. s .102. f. 2.; Lob. Obs. p. 533. f. 1., Icon. 2. t. 91. F. 1. Dod. Pempt. p. 704. f. 1., Ipit. p. 949. f. 1., Tabern. Krtb. 2. p. 1514. f. 1. lcon. t. 1107. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. T. 1. p. 397 f.a, Dalech. Hist, pl. Lugd. p. 170. fig. 35. Clus.. Rar. pl. Hist. l. 1 h Flor. Febr. Mart. Fruet. Aug. Sept. In Pyr. Arag. humilior., et calidioribus, Legi sub Huesca in nemore de Pebredo, die 28. Sept. 1850. Observavi inter Murillo Gallego, et Lanzacos. Vivere ad Sarda Ma- racos, circa Exea (cinco villas) testabatur Vallier. Indignabatur in Ca- merarium, Clusii speciem Matthiolo tribuentem , aequa sane ratione J. Bauhinus, Llc. p. 398. a lin. 25. Speciei nullae potiore jure retulendum est Martialis illud : Non pyra quae lenta pendent religata genista — Epigr. l. 1 n. 44 in Mancin. Martiali patria Aragonia fuit, ibidemve eamdem ac nostram plantam ipsum observavisse ego dubitare nequeo. Sed Retama Bibl. Sacr., Regum XIX v. 45., ete. quae species Genistae interpretatur, arduum est. dicere cuinam speciei respondeat. Videtur ipsa satis umbrae prae- buisse, ut pone eam consideret, reficiendi gratia, Proph. Elias, vel Maria b ea quiesceret: arbuscula insuper radices validas pro focis praebens, et cujus foliosi rami exoptati erant. Ista Rotem Ebraeorum, Ratam, vel ut alii scribunt Roetam Arabum, Retama Hispanorum ab Olao Celsio, Hierob. p. 246-50., pro Genistae specie interpretata fuit, quam nonnulli cito pro Sarothamno Seopario susceperunt. Ast vera Retama Neotericorum etiam videtur, quam (minus feliciter ex ejusdem nominis Tope R. Raetam dixit Webb, Phytgr. Canar. S. 2. p. 56., vel Monogr. Retm. in Ann. Sc. Nat. c. p. 219., seorsim p. 11. Sarothamnus Wimmer. Sarothamnus vulgari T z 51 2. (1840) p. 148. garis (Braunfels) Wimm. Schles. p. 651. (1851); ed. B : Piesa ^er i imag. crt, 92, s: Tirer scoparius Link En., DC, Dub. p Mo MER. dip apud , G&aud. 4, n. 1600. erb. Matr.; S rulomum Qi. mulos c D. 9. Sp. scopr. La-Pey ; Cyt . Pourr. Handb: 2 ja A dg" ni eue Y Exerc, phyt. En A. e ib Rc Dan t. 33., Schk. 104., Drev. et Hayn. Ch pl Eur P 2 Sv. Bot. v. 6. n. 424., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 2. t- 3 CPESUUB E vp. S0 V AB, Qyrill. de ess; pl. Charact. p. 47. t. 3. f. 1. 166. Spartium Le geil b ers Botnq. 1868 p. 311. d a ue t. 619, f Rivin. Tetrap. irreg, t. 65 C 1.; mal legum. acum. glabr., Plenck n 3 i^ gr A E 650; Gaertn. Fr, Sem. pl. 2. p 938 E 53. A I dius. lc. carp. rs p. 39. f. 22., Roques Phytagr: me d. T. 3. p. 238. t. 126 Woodv. Hook. Med. bot. V. 3. p. 413. t "D, Reie hnb. 3t 32. f. 445., Duh, Arbr. Arb. 4. t S4. Ca. m st p. sd b A ^ E E [73 xai Y A i4. [D Epit. M 950., Lob. Obs. + 531 con. Q: emp ) a ; uim Hus id d p P aS orsten otan. crt. 138. A., Lonicr. Nat. h. . 89. h Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun, Jul. Legi in Pyr. or., ad Roussillon, au Puig d'entreillas, die 6. Jun 1843. Habeo a Deville ex la gorge de Ferrère (Barousse) a Timbal, ex Mane ad Garumnam, villosulum udit leguminum faciebus parce pilosis, vel prorsus glabris, per ambitum vero semper ciliatis. Solum calcareum praediligit , sed non omnino affectat, ut dicit Philippe Pyr. p. 190. Locum Brunfelsii jam a G. Bauhino relatum, Pin. p. 395. n. 1., citat etiam Moretti in Il. Matth. Mem. 8.; sed revera legumina in citata figura mihi non placent, nec folia bene expressa sunt, et icon vix bona est, quidquam ad Cy- tisum glabrum accedens. - Sarothamnus catalaunicus (Nobis) Webb. ercepi primum en P Jun rief mox habui a Massot. Companyo a se detectum dicit ann. 1842., l. infr. c. p. 2. Webb Ann. Sc. . Par. Ser. 3. T. 9. (1848) p. 63. n. 4. T MP Godr. Gr. Fr. p. 348. S. AM eese Don. deux nouvells. pl. (Perpign. 1848) p. . 6. medio h Flor. Maj. Jun. AIME Jun. Jul, In Pyr. orientl. locis calidior., huc illuc, sed semper r Legi in Roussillon, e Ille ad Regleille, die 17. Jul. 1851., ubi ab anno 1837, me figit, et unde habui mox a Massot; legique etiam in Pyr. Catal, ad San Feliu de Guixols, ld. Candeill, die 9. Jun. 1860. Observavi ad Recasen, Culera, Lloret de mar, Tosa versus ; is ue in Monseny ad St.a Colma de Farn?s, et prope Tordera. Inter Molitg et Camporma observabatur a Martrins Frutex sesqui-biorgyalis etiam, caespitem saepe divitem efformans, crescens plerumque in solo calcareo, locisque calidioribus, meridiano soli expositis. Rami striato-sulcati , pubescentes , potius fragiles sunt. olia sature viridia. Legumina castaneo-fusca , irregularia , per mar- lus minus manifeste ciliata, interdum vero valde conspicue. Semina lentieularia, nigra, nitida. Genista Virgil, Plin., Lamk., vel Neoter. Genista linifolia (Clusii) L. Sp. p. 997. (p. 405. DC.!). L. Sp. Clus. Hisp. p. 199-200. DC. Dub. p. 116. n. 2. (ubi ut in DC. Pr. 3. p. 146. n. T citatur 9. 405., ex waia” Sp.). ix linion L agen Dict. . 249. palh die hunbt. Worm een "ournf. Schol. Bot. Paris. p. AY a. y Hue .p t.) 6 .ar gent. arinifol., Boce. Herbr um soni, e l. Miscell. bot. . nitens wind. ex Link apud Buch Aer rA Qut. Bot. Pa appareat ex Spach, Genish. ' nof. E "DT S » efi p. A] ps T. v Dus 2. t. 90. f. 1. jus. R , id ‘Pompi, p. 15. x Tabern. Krib. © p. 4540. f. 1., li : "eus f 1. 'J. Bauh. Hist. pl. 1. l. 11. p. 392. fig., omnes ex Clus... Dalech. Hist. pl. Lugd. p. h Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. Aug. In IN Catal. meridionalior., inque montibus del Graus ex Quer, Colm Detexi, et legi prope San Feliu de Quixols, ld. Candeill , m e B. Jun. 1860, Vis ero en los montes del Graus cerca de Olot, refert Co meiro, Cat. ue Catal. p. 34. 29 450 Statura et habitus plantae generatim inspecta accedunt 7'hymelaeae Gnidio, caules, rami, et folia seorsim observata Aosmarini dicerentur, eui comparaverat Boecone. Odor foliorum nullus est, sapor herbaceus, flores sunt grandiusculi, puleri, at odoris expertes. Rami pubescentes, e cieatrieibus foliorum prolapsorum tubereulati, striati, atque sulcati; nam delapso folio inspicitur tuberculum, e quo trinae descendunt striae satis salientes, ut inde et sulci efficiantur. Caeterum rami erecti, su- perne praesertim ramosi, subfastigiati, rigiduli, puberuli. Folia con- ferta, sessilia, articulata, trifoliata, foliolis petiolulatis, linearibus, acutis, mollibus; oecurrunt rami inferne gerentes folia simplicia, vel bifoliolata tantum, quia unum, vel alterum folium jam ceciderat. Stipulas ego non vidi. Foliola sunt facie intense viridia, nitida, raris conspersa pilis adpressis, sericeis; pubescentia in petiolulis quidem conspicua, et co- piosa, ibidem non adeo adpressa jacens; et suleo sunt superne exarata foliola, quae nervo valido inferne obdueuntur, marginibus eorum so- lemnius revolutis quo magis adulta sunt; eorum apiculum congeries pilorum occupat, unde productiora eveniunt. Racemi sunt terminales, erecti, conferti, sub 20-flori, saepius vero tam altum numerum non attingentes. Pedicelli bi-tri-lineares, calycis tubum parum excedentes, sericei, apice braeteati, bracteolis trifoliatis, foliolis angustissimis, te- nuissimis, superne, sed adhuc magis inferne sericeis, foliolis denique similibus, sed pallidioribus. Calyx pallidus, colorem viridem dimittens, ut ad, flavum accedat, pilis sericeis adpressis indutus, superne bipar- titus, inferne tridentatus, dentibus quidem profundis, angustis, acumi- natis, simulque approximatis; tubus ejus brevis, scilicet eum valde excedunt dentes, Corolla sub-glabra, nam vexillum in dorso ad unguem pilosum, ct carina in dorso item pilosa observatur; non adeo explanata est corolla, quum vexillum planiuseulum sit, aliaeque ejus partes sat invicem approximatae maneant: vexillum alia petala admodum ex- cedit; non adeo alae carinam, cum qua fermae subaequales sunt; et actum; alae in pretenuem unguem insident, striatae eae quidem sunt; vix coalescit carina ad cristam, ut duo petala eamdem ac alarum figuram ferme ostendant, quibus sane accedit vexillum, quod laevi quidem conatu in duas divellitur partes, cum aliis petalis unaquaeque harum partium tune similis. Stamina monadelpha, inaequalis longitudinis, an- therae flavicantes. Pistillus apice inflexus; ovarium sericeum, legumen hirsutum, sub-quadrispermum, regularis aut irregularis figurae, apice acuminato-porrecto, esfontaines rem ampliavit describens coro ; : - piu : Fides "oem neque iste serupolosam exaetitudinem observavit, miri, is je petalorum proporüone effatus est, Video adhue Godron, ! Tren. Pr. p. 357., Linnaeum, Lamarck, et DC. praecipue imi- 451 tatum (qui arbusculam adeo humilem declaravit, fort-bas, Fl. Fr. n. 3825.) eam dixisse duorum, vel quatuor decimetr. tantum, non consi- derans Godron ipsum Desfontaines, ab eo citatum, plantam descrip- sisse 9-15. decimetr. Item reprehendendus est Godron, tribuens stirpi nostrae folia coriacea, quae mollia sunt in planta vivente, et bracteolas lineares, quae tales diei nequeunt. Botanico sermone utentes erronee ramos nodosos dixerunt Linnaeus, et Lamarck, quos mox correctius tuberculosos descripsit Desfontaines. Flores umbellato-spieatos de Teline linifolia (n. 6.) dixit Webb, qui eos absolute umbellatos descripsit de T. rosmarinifolia (n. V.), vitioso certe undiqne sermone: ille ipse qui insuper folia hujus secundae stirpis pube sericea appressissima glauca nuncupavit, et quidem basi sub-bul- bosa (pulvinulum p. 35. not), quem modum deseribendi plantas non imitandum esse censemus, ut supervacaneum duximus de hisce plantis calcem herbaceum dicere (Webb p. 34). Idem Webb carinam in Te- line linifolia acutam declarat, quam mos aliter videmus. Quid libet audeamus legentes apud DC. Ls.c. legumina villosa supplere floribus (les fleurs sont remplacées par des legumes velus). Ego vero fidentius susciperem Telinem rosmarinifoliam Webb, cum tabula, quam ejus T. linifoliam, si revera duas distinctas species ille descripsit, Phytogr. Canar. 3. P. 2. p. 43. n. T. t. 44., et p. 41. n. 6. Hujus postremae varietatem delineandam curavit t. 43., a nostra planta non parum recedentem. Videre mihi videor, differentias illas multo cum labore explanatas, ab aetate plantae diversa susceptas fuisse, vel ex ejus lusibus ortum duxisse, a quodam artificioso dicendi modo ita exaratas, ut specie ponderosae veritatis legentium aures illicerent, et fucum facerent. Verbosis adquisivit sibi famam strophis. Nec video rem satis perpensam a Spach dum Telines indicavit in calce Geni- dubitare de planta sibi ex Hispania demonstrata, cujus descriptionem it Genista candicans (Caesalpin.) L. Sp., ct cum Juflen in Amoen. Acad. 4. p. 384. n. 63. Caes. Herb. Tornb. 1563. fol. 12. n. 38.,. De Plnts. 1, 3. c. 33. p. 114. Moris Sard. 1. n. 259., DC. Dub. p. 116. n. 1. Cytisus candicans 1.0: EAN a a L. Sp. ed 1. p. 740. n. 1. Teline candicans Medic. philosophisch. Bot. p. 81. et p. 91., We t Canar. 3. P. 2, p. 36., Spach Revis. Genistr. in Ann. Sc. Nat. Par. Ser. 3.171,23. 105 rbr.; Cyt. $ br. Matr., et C. virgatus Pour G. canariensis Bory De St. Vinct. non L., C. hirsutus Jacq. Obs. confirmante p. 11. t. 96, pl. 9. p. 329. t, 151. f. 6. (nec p. 239. f. 7.). p. 42. t. 39. f. 24. Bot. Reg. t. 217.. Reichenb. Ic. 31. t. 9079. f. 1, 2. t. Chl. Narb. n. 408.1 Neilr. Jacq. Obs. P. 4. Ralph. Ic. carp. Leg. Flor. Maj. Jun. Fruet. Jal. Aug. In Pyr. orient, cum Olea. i Legi ad Collioure, Roussillon, die 6. Sept. 1843.; in Pyr. Catal. ad Rosas, die 13. Jun. 1851. 1 Reapse stigma extrorsum declive! quo charaetere potius s "m genus, cum Caesalpino, Tournefort, Sauvages, L. Sp. ed. 1., ignes ; Savi, Gussone, ete. denique eum Koch rediret. Bertoloni pun er Cicerem arietinum, et Cytisum. Laburnum collocavit. Quo affinitatum studio ? 452 Jaequini planta, nobis e loco citato demonstrata, ita a planta spon- tanea meridionali abludit, ut solet fieri in individuis alieno climate eduetis, Caeterum neque apud Jacquin placent pedunculi axillares, laterales etiam dieti, uti non placent ii (Sprengel, DC., Duby, Godron, Spach, Bertoloni) qui eos terminales absolute declarant. Genista pilosa (Caesalpini) L. Sp. Caes. Herbr. Tornab. 1563. fol. 9. n. 2., De Plants. l. 3. c. 35. p. 115. Koch p. 166. n. 4.. Bert 7. p. 358. n. 9.. Gaud. 4, n. 1603., Spach Revis, Genistr. in Ann. S . Nat, Par. Ser. 3. T. (1845) . 441., DC. Dub. p. 117. n. 17. La-Peyr. Herbr., excl. variet.; et G., perio . decumbens rye Hrb.s.l.. d; riny de Land. quoq., locor. Dalach Engl. Bot. v. 3. n. a Sv. Bot. v. . 678.. Flor. Dan. t. 1225 4 Se bi Handb. 3. t. 195. Jacq. e 5. t. 208., m. 5i V E on Dietr. FI. ci r. V. 12. n. 840., Labr. 3 7 fasc, 28. t. 2., Reichnb. Ie; . 2092. fao 1. 2. Clus. A. p. 49-50., et Ra ar. r; Pl D I3 p. 103. f. 2., Dalech. Hist. pl. reds p. 173. f. 2., J. Bauh. Hist. ri 1.1. 11. p. 393 x jh Flor. Apr. Jun. Fruct. Jul. Aug. Legi in Pyr. septr. med. Valle de Marignac, die 5. Jul. 1843. Habeo a Deville ex le Col de Cots; ex Areign, et ex nemore de Hé. réchède (Barousse). Varietatem prorsus candicantem observavi ad Pamploña Pyr. s Proximior species est G. pulchella Visian., Reichnb. Ibid. f.a quae proxima est quoque G. cinereae. Hanc in montibus les ORE se invenisse clamitat Timbal (1815). Genista Villari Clemnt. = humifusa Vill. Fl, Delphin. p. 74. An > species. Villariana Jord, Pl. nouv. rar. 59. p 80. G. jolies Vis.? Godr. Gr. Fr. p. 351., "in. à e S eer: (1875) p. 475. (d vill. Duph. 3. p. 421, n. 3. t. 44., icon miser.; Jord. PE fl. ħ Flor. Jul. Aug. Fruct. Habui a Timbal Milabre de Massac. a-Peyrousei planta, a Timbal hujus loei reputata , mihi potius insequentis G. Halleri est. De subductione La- -Peyrousiani speciminis nil comperti habuerunt Clos , Loret, et Timbal, puto recte, primo ab eo G. Villari ceu pyrenaeam declarari. Num sit cum dalmatica specie identica, dubium adhue manet: confer Fl. Dalm. t. 40. f 2. In montibus les Corbières. m.* Touch à Peyroure; a Gautier e summ. du Genista Halleri! Re yn. Hall. Helv. n. 355. Koch 166, aud - 4. n. 1602. G, trata Lamk. Dict. 618. Dor ar n i52, n € pu. Biong, bi Mu. in cari TU dr A Pu DA Ue . Ko tn uUa St cum. D 117. n. 16. Cytisus dc inbens Sp ach Walprs. Reprt., A eu P — G. tinctoria Chaix H m br. ex Timb.; E hetero NE Hist. abr. Pyr., Jacq. Ic. ra uk s XC om b p. 211, cum icone; Gaud. ad l.c. t. 5., (now 4., Goir} VS Gran, se ii fr tigna a Com erm. i Par., Kaiia Te. d Flor. Jul. Aug. ħ Fruct. A j Werde rara, "ARE. Sept, In Pyreuaeis septr. med. ips ind. in declivio M ix eodem loco vidi in Dach Herbario ubi onné ad Cauterets, Ex e : ario, primus forte speciem detexit La- m rues ef. p. 1394, Quidán: habent pro sasi G. procumbentis » quae Cytisum Kitaibeli poe a SM Dalm. 3. P. 269. Alii formam G. diffusae (Wulf) Willd. Sp. n 453 Genista tinctoria (Virgilii) Dod., Tabern., Auctor. Virg. G. 2. v. 12., et v. 434., mea sentent. cf. Fl. Virgil. p. 57-8. Koch p. 167. n. 7 ert. 7 p. 391. n. 4., Gaud. 4. n. 1604., DC. Dub. p. 117. n. 14., S pach Rovi. Gen. dp. e. p. 137. acd "t Herbr.; Genistella tinctoria (Tabern.) Pourr. Herbr. Matr.; G. Delarbrei Lecoq. et Lamott. Cat. Àu- vergn., Godr. Gr. Fr.; G. capensis Chaix Herbr., ex Timb.; G. virgata, et G. frutescens Schloss., et Vukot., ex Neilr. Croat.; qui apud Maly A. p. 299, plura alia syaonyma refert; G. inermis Gilib. Exerc. phyt.; G. patula M. a Bieb, DC., G. sibirica L. (hanc ex Lamk.) Falk. et Georg., G. de- pr b., DA., G gona Bess., DC., G. albida Bess. (non M. a Bieb.). ex Ledeb. Fl, Ross., G. vulgaris Clus., G, sagittalis Bartal. Sien., Cytisus tinctorius Vis. Dalmat, n. 1775. Engl. t. . n. 44. Sv Büb v. 58: ML Fay . F., N. ab Esenb. Pl. offic, t. 323. (fols. angustiss.). Tenor. Fl. Napl. t. 171. f. 2., Rivin. Tetrp. irreg. t. 67. f. 1., Reichnb, Ie, C. 31. t. S8. et t. 2089. f.ae f.ae 1-5., vars., inter quas 4. Delarbrei latifol.; Zannich, Vnz. p. 108, t. 165., .ae 1-4. vars., Fl. Bat. v. t. 1106. Fuchs. Hist. st. p. 808., Trag. St. h. p. 604., Cord. Hist. pl. crt. 60. b f. 2., Dod. Pempt. p. 763. f. 1., Clus. Rar. pl. h. 1. p. 101, f. 2., Gesn. Op. bot i tab. lign. 14. f. 121.; Tabern, Krt 2. t. 89. f. 2.; Egenolph. Herbr. Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 175. f. . Op. bot, b. 2. p. 1510. f. 2., Icon. t. 1102. f. 2., Lob. Obs. p. 531. f. 2., Icon. NE P. 2. crt. 19. f. extr.? J. Bauh. Hist. pl. 1. 1. 11, p. 391., h Flor. Jun, Aug. Fruct. Aug. Sept. Legi in Pyr. Catal. edita Valle de Caroll ad Porté, die 1. Aug. 1851. Habeo a Deville ex les Eaux bonnes, ex Anla (Barousse), ex Castellau (Azun), ex nemore de Visker; denique ex le Ger de Trubat sub forma quae G. Delarbrei. Pianta ex le Ger de Troubat ea videtur quae pertraectata fuit a J. Bauhino sub nomine G. tinctor. latifol. Lucens. (ab Agerio), Hist. pl. 1. 1. 11. p. 392-3. cum figura. Hujuscemodi plantam pro varie- tate G. tinctoriae babuit quidem G. Bauhinus, Pin. p. 395. n. 3., eamque, visam e Mont d'Or Auvergne, non aliter judicavit DC. Fr. Suppl. p. 547. Obscura est Brunfelsii denominatio sub Lysimachia Dioscoridis data; eum confer, si libet, Herbr. 2. Exeges. p. 25. lin. 6-ult. Vereor ne agatur potius de Zsatide tinctoria. Plures habuerunt hane speciem pro Lutea herba Plinii, Nat. h. l. 33. c. 5. vel 26, et 27., quam sententiam nullus prudens vir confirmare audebit, eo magis quia istum Plinii locum Reseda Luteola ad se evocare videtur. Genista florida (Milleri) L. Sp. (adempta synonymia). Mill. Dict. ed. 6. (1752) n. 8. ex Ait. hrt. Kew. ed. 2. T. 4. p. 259. n. 7. Spach Revis. Genist. in Ann. Sc. Nat. Par. Ser. 8. T. 3. (1845) p. 122., cum G. leptoclada Gay, Spach Ibid. p. 122. ħ Flor. Jun. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. Aragon. editioribus. Legi supra Bielsa ad Cisaues, die 6. Aug. 1853., et contra Parzan m.* el Mener, die 18. Aug. 1845. Facies e longinquo Salicum Viminalium; statura orgyalis, et sesqui- orgyalis; rami fragiles, ast cortex tenax; unde mihi opinio materiem texilem sat bonam ex hoe frutice erui posse, Caudices valde ramosi, praesertim superne, laeves, sed adultiores facti valde striati; Juniores una ad pedunculi baim, duae parum infra calycem positae, tenues, erectae, pubescentes, pallidae. Calyx undique extus pu 454 tibus insuper ciliatis. Petala longituditadine subaequalia, vexillum extus puberulum, alae glabrae, ast carina pubescens, obtusa, emarginata. Geuitalia glabra, sed ovarium sericeum, et legumen villoso-sericeum, coloris item subeinerei, ferens ovula 1-7., sed raro semina plus quam duo perfeete matura reperii; unde leguminum figura irregularis deri- vatur, quae graeilia remanent ubi ovula sterilescunt. Semina matura sub-rotundo-reniformia, nitida, Charaeteres quibus distinguantur ab hac G. virgata DC. Pr., et G. congesta DC. Pr. adhue evidentiores inqui- rendi sunt, nam e propositis, nonnulli ab iisdem auctoribus contra- dicti sunt, alii parvi sunt ponderis, quidam mihi vix verisimiles videntur. Cf. de prima Jacq. Ie. rar. 1. t. 147.; de secunda Webb Berthl. Fl. Canar. G. leptocladam Gay Spach visam in Herbr. Mus. Paris, cum hae florida comprehendere minime dubitavi. Spach similitudinem G. floridae cum G. polygalaefolia potissimum praedicat. Videtur mihi planta a pecore expetita, quod facile suadet et genus cui pertinet, et odor quo pollet; addas illius absentiam iis in locis ubi pecora facile accedere possunt; reperienda planta, generatim, aut ad rupes, aut in praeruptis locis. Ego illius culturam commendo, praecipue ubi nimium copiosa crescit Buxus vulgaris; quae parvae certe utilitatis est, cum ea com- parata, quam Genista nostra praeberet, ad pecora saginanda praeeipue. Et si, ut credidi, ex illius cortice macerato sat utile filum educi potest, ns praesertim locis, in quibus Cannabi necessario renuntiandum est, vel Linum parcissime producitur, tune minime dubito, quin haec planta eveniret fons magnae utilitatis penes montibus. Genista cinerea (Garidelii) DC. Fr. De Fr. 4. p. 494. n. 3803., et Suppl kc : i . 4. p. iN T ppl. p. 547., et cum Dub. p. 117. n. 12. Bert, 7. p. 357, n. p Ann. E. Nat. Par. Ser. 3. (815) p. 115., DG. Per. P n. 40. G. ramosissima Poirr. Dict. Suppl. T, 2. (4811) p. 715. n. 30 i ) A . n. 663. firm.e H ai ,o8c. y Pard. a . » partim. S. cinereum, et S. sphaerocarpon La-Peyr s r. pl. Pyr., et Suppl., quoad sèc > i i i 3enis ici hab dE ap: ppl. q ecundum, ex loci autops.; G. olotensis, aut Genistella vertici t rit.; G. polvmorpha Pourr. Flor. Galec. in Herbr. Bolos. ; G. scoparia Chaix pu es Dauph.; ut Herbr. ex Timb.; Cytisus cinereus Vis. Dalm. in Obs. ad " 1709. Desf. Fl. - 2. p. 132. t. 178., Colla Icon. Ilerbr. Pedm. fasc. 9. t, 54. f. 4., Reichnb. Ie; 0. 91. £ 9001.0. 3S Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. Arag., Catal, orient. cum Olea, quam saepe cireumvenit, et excedit. x DUCERE Catal. supra Orgañia a las siete Cowmeillas, die 17. Jun. 1846. Habui ex la Pradella de Prats de Mollo (loco La-Peyrou- siano autoptico, de istius Sp. sphaerocarpo) a Xatart, et a Massot; ^en i Lu a Deville. Observavi in p ^ imm sylva Sibirana supra esi do a Petilla, ad Barcabd inter I Ainea, et Huesca; Sl aret (I. nier prope Aren, ad UN ad Figols, la Conca de Tremp, in Monseny, , etc. , „sola generaliter in spiram disposita dic; : ELA foliiferis tantum, scilicet levibus stipata M Tioriferis M e in solitarii, occurrunt tamen bini et terni etiam . contra Dubyi effatum; suntque pedieellati, inque pedicellis conspieiuntur braeteolae duae op- 8 ; : l a quidquam superat, sed alae glabrae; pu- nam illud a basi ad medium et vexillum cum ca bescentia praest 455 pubescit, pubescentia sensim versus marginem evanescente, nullaque propter istum; dum petala carinam efformantia, et basi pilosiora sunt, et per totam superficiem externam manifeste pubescentia. Attamen quum color luteus vix in carina palleseat, neque notabiliter in vexillo, hine petala sericea cum DC. Duby, immodice dicerentur, ita ut per- cipiatur hoe ab iis depromptum fuisse e floribus exsiecatis, nec bene observatis; in quibus quum color luteus in flavum mutetur, scilicet pallidior fiat, tune pubescentia illa, de qua loquuti sumus, magis re- fulgit, et praevalet. Species non adeo eximie mediterranea, ut extra. hanc regionem non occurrat, reperta in Galliae parte le Lot; cf. Puel Cat. pl. Lot. p. 161. n. 1006. Novit hane speciem Garidel, de ea loquutus Pl, Aix (1115) p. 145.; sed conturbavit eam fallaci synonymia, ac intricata historia, Cytisus pulchellus Visian, Fl. Dalm. 3. n. 1702. t. 40. f. 2. (in qua tabula legitur nomen Genistae pulchellae), magnam prodit cum G. ci- nerea affinitatem, ita ut pro hae habitus sit a Reichenbach, Fl. Germ. excursr, p. 521. Differt ille praecipue ramis rigidis, vexillo sericeo, ! petalis inaequalibus; utinam haec sint tanti Genista minima (Tragi) Gesn. Hrt. Germ. ert, 260. Trag. St. h. p. 602. fig. mal. G. sagittalis Ovid. Montalb. Hrt. botanogr. Ind. p. 40., L. Sp., Bert. 7. p. 347. n. 1., Gaud. 4. n. 1606., DC. Dub. p. 117. n. 15., Spach Revis. Genist. 123. Cytisus sagittalis Koch p. 172. n. 16. G. sagitt. La- 25 Herbr. n Genistella sagittalis Pot Herbr. Matr., Sispone sagittalis Griseb. Rum. Bith. G. angulosa Cord., Pterospartum sagittale Wil Jacq. A. 3. p. 5. t. 209., Reichub. Ic. C. 31. t. 2081., et t. 2094. f. 8, 9. anal. ist. pl. 189. b, fig. ex Trag., Ovid. Montalb. Icon. 3. p. 266, vers., Lob. Icon. 9, t. 92. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. 4. 1. f1. p. 393. f. 3., Clus. Rar. pl. h. l. 1. p. 104. f. 1, Camer. Hrt. p. 64. t. 13, 9| Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In Pyr. med., orient, edit., raro ad humiliora descendens. Legi in Pyr. or. ad Mont-Louis, die 9. Jul. 1856. Habeo a Deville ex l'Hourquette d Ancizan. Viderunt in nemore Larramet ad Toulouse, ad la Tour de la Massana, Penchinat. Figura Dodonaei, Pempt. p. 163. (sive Lob. Obs. p. 534. f. 1., Icon. 2. t. 92. f. 9.) pace Courtois, confirmatur a Lejeune, D'Avoine, et Morren, ad G. tridentatam. L.; quae sententia jam fuerat G. Bauhini, Linnaei, Reichard, Lamarck, Willdenow, Gilibert; sive Clusium recte citaverint (le. f. 2., qui forte speciei detector fuit, et figurae. auctor), sive Da- lechampium, qui figuram ab ipso depromptam retulit, addita tantum floris analysi; num legitima? liceat nobis dubitare. Nihil sagittarii ego video in hac specie, pone quorumdam veterum arbitrium ita a Linnaeo nuncupata. Denominationem hane, Clusii etiam tempore (le. post speciei descriptionem) quidam projece rant, quae Camerario arriserat, nec G. Bauhino, et Ovidio Montalbano repugna- verat. Praetüli ego antiquiorem et sat aptam Gesneri bag unge i cum qua praestantia ferme certat Cordiana, mala prorsus gt S: pressa, Haee icon a Trago desumpta est, qu! de ciente planta ertili fictitiam, ex pastoris forte imperiti relatione, composuit in superiore parte figuram. arr, lk, Genista purgans (Cienfuegos) L. Sp. Gi i . fig. fide Ass. in. o Retam. angul, Cienfueg. Hist. pl. . (4097.) T. 2. p. M3. Tg del purgans Arag. n. 659, DC. Dub. pim Tx Sarothamnus purgans Godr. Gr. Fr. p. bók D esp " 194. (ut L. Syst., Loisi. Gall. ed. 2. T. 9. p. 104. n. 3. Cytisus purgans Boisa, Vay. eere 456 Spach denominat). Spart. cups La-Peyr. Herbr. mmis (specimina fructific.) ; omnino in Herb, Mare chant, ex Tin re et Lor. Bull. Herb. Fr.t. 115. J. Bauh. Hist. pl. 1. 1. 11. p. 404. fig. Chabr. Sciagr. p. 86. f. ħ Flor. e Jul. Fruet. Aug. In montan: edit, Pyr. orientl. Legi ad Mont-Louis, diebus 96. Jun. 1831. ; et 9, Jul, 1838. Pyr. med. —— ego non vidi: au Col del Tourne ex Petit indicat Mut. Fr. 1. p. . 95 locus iste mihi ignotus. Ad Salvanaire repe- riebat Pourr. : = d vidimus Timbal, et ego. [=] B Genista germanica (Fuchsii) L. Sp. Fuchs. Hist. st. P. 220: —! s male ico ANEA simplices. Koch p. 167. n. 9., Bert. 7. p. 301. n. 12., Gaud. 4. n. 1607. , DC. Dub. p. 1106. Spach Re ain du saep. c. T. 2. (1844) p. 261. La-Peyr. Herbr. , G. 'spinosa Gilib. Biero. D: G. aculeata Tabern.; Genistella spinosa Camer.; G. heteracantha Schloss. ex Neilr., et Re ichnb.; a "Scorpius gormaniens Tr Herbr. Matr.; Cytisus germanicus Visian. n. 1777. Sv. Bot. v. 8. n. Sturr eft 12., Schrank Fl. Monac. t. 243.; Fl. Batv. v. 11. t. 837., Fl. Dan: t. 1826. , Die tt. el. Bor. x n. 839., Rivin. Tetrp. pi t. 67, f. extr., Reichnb. Icon. C. 31. t. 2086. f.a y Schub. sag t ^ f. 7.. Zannich. HS. p. 10. t. 92., Gesn. Op. bot. ed. a t E tab. lign. 14. f. 122 CMM Be Scd St. p. 962., Ta 2 €: E k LUI EE f. 3, Icon A E L ASE E 1, Bauh. Bia: [ 1 1 b ; 399. ^s infer., Lonic Nat. h. . B., Fuchs, Ic. ed. 1545. t. 125., E Hist. pl. Lugd. Į h Flor. Apr. Jun. Fruet. Jul. In ium septr. med. Atax., vix alibi. Legi in Pyr. Atax. supra $t. Benoit de Limoux nemore Borio, die 11. Jun. 1843, Observavi ad Orthez, inter Tarbes, et Tournay in ne- more Larramette prope Toulouse; ex el Soto de Esquiroz prope Pam- plona mihi demonstravit opt. Uriarte. Genista anglica (Dodonaei) L. Sp. ap T UD fol. E po R^ Hook. Br. Fl. ed. 1. p. 319. n. 3. ds ar Gall. a Tr ae " p. 168. n, ach Ris Genist. saep. c. p. 104. Dnb. p. eie. n. 9., NS Br Vut EU t . 112, n. 2, La-Peyr. Herbr. ; prandio anglicus Pourr. Horii, atr., a in die. ad — Genistella aculeata Pen. Lob. Advrs. p. 409. Engl. Bot. v. 2. 3. Fl. Batv. 2, t. Tob id i t. 619., Hayn. Term. bot. t. 26. f. 1. 7 Gu uimp. et Havn Deutschl. Holz 9. p 162, t. 191 j Reichab. le. C E, t . f. 3, 4, 5. Dod. Hist. pl. (gall.) ), 461. 1:15 , RS, j D: “His jJ. (eall.) p. Pempt. p. 760., Lob. Obs. p. 535. f. 2., Icon. 2. t. 93. f. 2,; icon. Plant.a offert spinas omnes sim- plices, et crassiores, J. Bauh. Hist, pl. i me 11. p. 401-2. fig. ħ Flor. Maj. Jun. Fruet. Jul. Aug. In montan. humidulis. Legi in Pyr. or. ad Mont-Louis, die 8. Jul. 1836; in Cerdaña ad Puycerda, die 6. Maj. 1861. Habeo a Deville ex Pyr. septr. med., loco absolute non indieato, Genista hispanica (Mieg. e Bauhinis) L. Sp. G. Ba p Pr. p. . 3. n. 2. innumer. cf, J. T. Bauh, h. infr. c. a Mi sy ac "rr e P. k 383. x IN Sich: 'Revis. Genist. l. saep. c. T. 2. (4844) p. neis Lois xt Gali « b roiiol Pour: "Herb M p. 1 ais . La-Peyr. Herbr.; Scorpius hispanicus Pourr wi punti " 933. Mi niei m ss P : $ AC Salzm. Herb., nec UM. Cavan. Ic. denir, T; 3I p 9. : 400. £ L, habr. Sciagr. p. eichnb. Ic. C. 31, t. 2085. f. 1, 2. J. Bauh. Hist. pl. 1. l 1t. t Flor. Apr. Jun. Fruct. Jul. Aug iJ gi eiia Cantabr. (Guipuzcoa) Sa arcem San Sebastiano, die un supra Behorleghuy, die 24. Jun. 1841. In Pyr. or., ad Roussillon, inter Ta illet, et ville he Cap- sex Ober Calmella, du 22. an 1843. Habera 451 ferme a ramis foliosis, qui ad foliorum axillas spinas aeque ramosas, sed molles gerunt; dempta autem rigiditate, aut ex altera parte mollitie, nihil caeterum differunt citatae spinae; hine male quidam eum Linnaeo videlicet Allioni, DC. Duby, Matel, (Pedem., non Stirp. Nic.), decla- rare ramos floriferos, inermes: suffrutieulum istud est, in quo caules lignosi, et rami herbacei sunt; indeque corrigendus est Spach, penes quem legitur: « Famuli floriferi simul ac rami caulesque frutescentes » Ls.c. Folia exstipulata, simplicia, ovato-lanceolata, acuta aut obtusa, mollia. Flores 6-12. terminales, peduneulati, ebraeteati, sub-capitati, lutei; carina obtusa, emarginata, recta, pilosa, longitudine vexilli, alae hisce quidquam breviores; stilus valde exporreetus: legumen deltoideo- aeutum, lateribus pilosum, sub-tetraspermum, neque tantummodo mo- nospermum , eum Cavanilles (qui semina reniformia describit), aut 1- vel 2-sperma, cum Spach, qui legumina demum glabra, perperam, deseripsit; nam ego observavi legumina matura pilosa in illorum fa- ciebus, glabra tantummodo per marginem circumcirca; semina sub- reniformia, fulvescentia. Stilus adscendens cum Koch non bene diceretur en. charaet. p. 166.); nam in hae specie est basi rectiuseulus, ad apicem tantum, corola admodum superata, replieatus, sive incli- natus in formam unei, aliquantulum obliquatam. Tota planta, ne cau- libus exceptis pilosa; pedicellis calycibusque, prae caeteris partibus, viridibus, adhue pilosioribus. Non percipitur quomodo optimam speciem varietatem G. germanicae suspicaverint Lamk. Dict. Allioni Pedm., Pollin. Veron. Planta cum nostra propinqua est G. sylvestris Scop. var. dalmatica, Reichnb. Ie. OC. 31. t. 2075. f. 3. iain Primus speciei detector videtur Mieg. (Ic. Ia. e Basilea) qui stirpem e Mont Ventoux supra ÀAvenionem cum Bauhinis communieabat, e quibus J. Bauhinus videtur primus, qui eam clarius descripsit l.e. Frater ejus ex Hispania quoque novit. Genista spiniflora (Gesneri) Lamk. Dict. Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. 14. f. 193. - G. Scorpius DC. Fr., DC. Dub. p. 116. n. 7., Godr. Gr. Fr' p. 354., Spach Revis. Gen. saep. c. m eo Scorpius EA ps evr. i : i 5 ag., 0sC. e " garis Pourr. Herb. Matr.; xp. MN xci 5 g bas 3. d. Hisp. 208-10., 1 et Rar. " h. 1. 4. p. 106. f. 1., Lob. Obs. p. 524, f. 4 Icon. 2. t. . n. 6., ex Broinf. Vect., mini repugnat, et potius Ulicem credo. infr. - . J. Bauh. Hist. pl. L 1t. p. Flor. Mart., et Vere toto. Fruct. Jun. Aug. Per region. mediterr., etiam ad montan. ascendens. i eN Raro reperta est in Pyr. sept. med., scilicet in reg. ocean.; obser- vata in Valle d'Ossau ad Gabas; a me in Valle d'Aure, inter Arreau et Ancizan, ad Tarascon; praediligit solum ealeareum, Oleamque lubenter respicit, Legi in Pyr. Navarr. Valle de Roncal ad Ustarroz , gr Aug. 1844; in Pyr. or. (Roussillon), inter Taillet, et Calmeilla, die 23. Maj. *1843; in Pyr. septr. med. ad St. Martory , florib. sulphur., die 13. Jun. 1879. Observavi in edita parte etiam vallis de eni: ad Ochagavia, Pamplosia, Sallen, per Cerdaña; ad Bagà abunde, Esterry, Olette, Thues, supra Rià, ad Axat, et ad Tarascon Pyr. A. secus Ariége flumen descendens; ad St. Ant. de Galamus, et per montes Corbarienses. 458 Scorpiun "Theophr. Hist. pl. l. 6. e. 1., et 3. (Nepa Gaz.), Plin. Nat, h. l. 21. c. 15. vel 54., planta spinosa, sed aphylla, perperam ro hae nostra specie interpretatum fuisse arbitror a plurimis, qui Clusium, Lobelium, Tabernemontanum consuluerunt. Inter hos lapsus est etiam Desfontaines, qui de Plinio non consideravit G. Scorpium Neotericorum non vivere in Italia, et iterum reversus ad eamdem rem Plinium Scorpium secus duplicavisse, Ibid. l. 22. c. 15. vel 17. Maxime suspecta ergo denominatio Auctorum nos duxit ad Lamarckianam illam amplectandam. Patet ex Caesalpini Herbario ipsum pro Scorpio Theo- phrasti habuisse Ulicem grandiflorum, quam sententiam quidam sui temporis viri coluerunt. Scorpio, vel Nepa Anguill. Sempl. p. 143-4. fidentius ego ad Ulicem parviflorum adduxi. Fuit ista Aspalathus Clusio, et J. Dauhino; Spartium Gerardo (L.), Linnaeo, Gouanio; Genista G. Bauhino, et ante eum Gesnero, qui Genistae cognatam potius declarabat, cui generi a neotericis, Lamarck, et DC. ducibus postremo firmata est. Genista horrida DC. Fr. , DC. Pr. P. 2. p. 146. n. 15., et cum Dub. p. 116. n. 3., Balb. Fl. Lyonn. 1. p. 169. n. 1.? Spach, Revis. Genist. l. saep. c. T. 2. (1844) p. 252. Spartium horridum Vahl Symb. p. 51. (excls. syus.), ex autops. loci. G. Scorpius Pourr, Herbr. Matr., et Cytisus tragacanthaeformis Pourr., aut Gen. radiata Pourr., cum syn. Spartii horridi Vahl, Pourr. Herbr. Matr., partim. Sp. spinosum Ass. Enum. n. 154., G, lusitanica Ramd., et Boiss. Voy. botq. Esp., ipso fat.e Add. corr., G. Webbii, et G. Bois- sieri Spach Revis.? Gilib. Demonstr. botq. 2. p. 239. t. (G. erinacea): non inven rentau a Montané; ex le Ger de Troubat a Deville. Observavi in m.* Dal inter Luesia, et Biel, ad la Carbonera , las Paullas, Castanesa, Viescas, Villallér, in summitate montis la Llansada de Ischias, in m.* urbon, Sierra de Loarre, etc. Dicitur reperta a Timbal in m.* Sacon. , Caespitem. densum, ramis valde intricatis, iste frutex efformat, altitudine semipedali-sesquipedali, diametri duos tresve pedes et amplius, coloris laete virenti, spinis parum validis armatus, ut vix horridus diei mereatur, maxime si eum Erinacea hispanica comparetur. Vivit sive ad rupes, sive 1n montanis aridis, praesertim ubi solus calcareus, re- periendus potissimum in montium latere meridionali, e regione alpestri ree ue d Reese alveos descendens, ibidemve vel inter glareas, ade ^v pu'erior generatim eveniens, sive quidquam luxurians. pus Wee un ari podi crebris donati, ibidemve ex opposito ra- mus i : pubescenti. sericei, seniores. glabri, omnes spinis flave- jaiak daarin a internodiis longioribus, terminati; adultiores glabrae, et duriores: eand 'illa REIN : nos frutieis caespite, hine impulsus vi viec asl iet e quae tamen spinae aliter oculos affici S videantur. Folia opposita adnatis :ol; ; dente in utroque petioli latere libero; dum folia decidunt 459 tuncque, simul coalitis, stipulas tridentatas mentientibus, conspicuis in plantae parte magis indurata, seniore (non amplius viride); in quavis aetate basi tumidioribus. Petiolorum pars libera vix lineolam longa, e tereti-compressa, sustinet foliola generatim tria, raro bina, aut unicum tantum foliolum; eaque lineari-oblonga, obovata, acuta, complicata, facie glabriuscula, margine et dorso serieea, parvitate sua tam parum conspicua, vel colore adeo ramos aemulantia, ut prae omnibus excedant spinae illae juniores, et molljores mox descriptae. Pedicelli crassi, lineam circiter longi, erectiuseuli: bracteae tres, rotundato-acuminatae membranaceae, pubescentes. Flores axillares, scilicet sub-terminales, peduneulo ex utroque latere magis stipato, ramis stipantibus spinosis, ramo florifero mutico, quum flos exeat, ut ita dicam, spinae loco; saepe bini flores in eodem pedunculo, lutei. Calyx membranaceus, bilabiatus, quidquam compressus, qua parte gerit tres dentes, praecipue inferiorem dieimus (ad carinam) valde applanatum ; ubi dentes duo adsunt satis plicatus (contra vexillum quod non est planum), caeterum calyx lu- tescens, copioso indutus tomento, dentibus suis acuminatis. Vexillum latum, rotundatum , apice profunde emarginatum, ad basim angulis duobus obtusis insignitum, e quorum medio unguis promit angusta, erassiuseula in fundo poro neetarifero donata, caeterum vexillum sub- plicatum, extus pubescens, intus glabrum, obseure striatum, interdum (ad Jaca) prope basim punctis rubellis pictum, quod tamen non semper conspicitur: alae oblongae, obtusae, vexillo linea saltem breviores, longitudine carinam aequantes, utrinque glabrae, obscurissimae striatae, ungue tenuo-suffultae, eontra vexillum auriculatae; carina vak e obtusa, profunde emarginata, facile partibilis, unguibus duobus tenuibus prae- dita, auriculis, alarum more, et contra hasce instructa, extus valde pubescens, sub-sericea, prae caeteris petalis pallidior, magisque per- sistens, In genitalibus nil peculiaris video, quae omnia glabra sunt, ovario excepto sericeo: legumina calyce subduplo-longiora, sub-obovata, acuminata, ad semina sub-torosa, caeterum compressa, 2-4sperma, sericea: quum carina legumen raro superet, tune hancine notam, re- periendam in Balbis descriptione, potius omittendam esse censeo. Se- mina ovoidea, brunnea, nitida. Odor florum laevis, sed gratus. Tota planta pubescens, eujus tomentum sub-sericeum valde conspicuum est in omnibus plantae partibus junioribus, apice spinarum excepto; in- signior in calyce prae corolla, et in hujus exteriore parte prae inte- riore, quae sub-glabra est. í Incolae Aragonenses vulgo Alizon appellant, et ferunt libenter ab ovibus comedi, minus avide a capris, pecudi tamen, ne equis exceptis, egregium esse pabulum asserunt, eique generatim pergratum, idi solum quod longo illius usu iscuriam ovibus subvenire testarunt, D. Verges D. M., pastores Aragonenses. - d Ordes Autopsia loei tutum reddit Ramondi synonymon , Valle i e non procul Torla Pyr. Arag.: cf. Ramnd. Journ. des mines im ann. li. secund. sem. Thermid. (1813) p. 342. Sed deri i mecum exposuit amieus Deville, eujus tamen notam mnscr. e hoe inter suas res botanieas non inveni. j S Ipsemet hane plantam in loco Vahliano autoptico quoque 2e scilicet a la Peña d' Uruel, ubi frequentissimam videbis in latere - : meridionali, inque ejus vertice: tunc, quum minus frequentem e 460 dixerit Vahl « Legi minus frequentem in monte Uruel ad Jaceam, urbem Aragoniae, » tune asperum montem ipsum ad cacumen usque non conseendisse palam mihi fuit, dum illuc perveni. Placuit exelusio sy- nonymorum a Vahl citatorum (Lobelii, et Tournefortii) edieta a DC F*- 4, p. 500. n. 8811; a quibus prudenter se abstinuerat Willdenow, Sp. pl. Diadelph. p. 936. n. 25. Synonyma haee pertinent ad G. Lo- belii DC. Fr., et Pr., quae melius dieitur G. aspalathoides Lamk. Dict. uss., Moris. Spartio radiato, Fl. Dauph. 3. p. 419. (p. err. Genista radiata). Suf- fecisset inspicere laudatam a Villar Camerarii iconem, Hrt. t. 1 prolationem hanc relinquendam G. radiatae Scop. Carn. Miror de hisce quod cum DO., et Steudel Genistam loco Spartii radiati, ipse quoque Hist. E aut Dod. Pempt. p. 659. f. 2., sive Aspalatho monspel. afin. Scop. 2. i T 403., a DC., implicite, hue quoque relatus, et cum eo a Boissier etiam, Voy. botq. Esp. Add. corr. ~% . * > 4 . Spach Cosson Imagmem, quam ex la Sierra de Alcaras Hispaniae vidi in Herbr, Ital. med. a et ita, ut denique in suspicionem venerim, haee omnia G. horridae synonyma esse, addita fortasse etiam G. Webbii , nominibus supra (nec paucis) ci- tatis, duo exeluderem seorsim ibidem posita ex el Cebrero, nisi Ca- ntica cum Cytiso erinaceo Pourr. Herbr. quaeque alienae, et probe distinctae speciei sunt. Chesmone Mey. (F, Dreg. (J. Fr. . Afr. austr. (1835) p. 71. CSS I bu EE qum ne HK extratr. P. 2, (1836) p. 184. I qui seriptum reliquit: « Posset sub alio genere nuncupata est: quidquam prae 4r i i 1 t i gyrolobio anterior, quamvis reapse potiore definitione elucescat apud Ecklon, et Zeyher. : Chesmone Gesneri! Nob. Gesn. Op. bot * ed. a Schmied, tab. lie 15 rr u ob a "QD. lin. 15. f. 135. A. C. Rreyrolob. eroe oy. bot. Esp. MAR Argyrolobium Lin n. is. nista argentea Noul. Fl.; Cytisus pygmaeus t : Tei ; Cre Brot. Lus, Brot, Pie basik. sel. d p. 1d t. 69. tab. Dada 7. P 359. f. 3; Rich. Bars q> Lob. Obs. p, 900. f. 2., Icon. 2. t; 41, f. 2., J. Bauh tab.; Dale'h, Hist. pl. Lugd, 5. 519. f. infe. S Pl eX Gilib. Demonstz. botq. p. 79. n. 293. cum 9. Flor, Apr, Maj. Fruct. Jun, J l ; : quam alquando transgre De LE indi region mediterr. cum Olea, ligens ealeareum. 461 Legi in Pyr. or., ad Roussillon, inter Ceret, et le Boulou, et ad Reynes contra pagum Tech, diebus 11. Maj., et 26. Maj. 1843; in Pyr. Catal. ad Berga, die 21. Maj. 1861; in Pyr. Atax. Corbar. ad Portel, die 6. Maj. 1843. Observavi ad Pamplofia, Jaca, ad Montagut contra Sarria, Narbonne, ad St. Ant. de Galamus , ad Casas de Peña. Apparet in Flor. Tolosan. ex Noulet, quod et Timbal confirmat, Eæcurs. Cor- birs. p. 11. Pulera species, saepius in locis siccis enascens, et tunc contracta et undique albo-serieea; ramosissima , diffusa, ramis adscendentibus, statura bipollieari, palmari, floribus gaudens luteo-citrinis; situs cali- diores exposcit. Vexillum alis et carina longius, lamina semi-orbicu- lata, emarginata; pubescentia ejus exterior, ab Endlichero inter Generis characteres commemorata, illuc omittenda erat, quia in digerendis ge- nerum plantarum charaeteribus, formae, neque superficiei attendendum est. Egimus modo de genere, in quo character iste quasi communis est, nec Nouleti blandimentis indulgimus. Stamina monadelpha, deeem, uno prae aliis minus adnexo. Stigma capitellato-ovatum, papillosum. Male DC. Duby caules decumbentes dicere, corollasque adpresse se- riceas, quum vexillum tantummodo extus puberulum sit; caeteraque petala undique glabra. Item pessime a Duby lec., cum DC. Pr. P. 2 p. 156. n. 29., ad sectionem Lotoideam dictum est, corollam vix calyce longiorem, quum palam sit quantum ealycem interdum excedant in hisee speciebus petala, praesertim in hae nostra vexillum: hoc idem perperam susceptum est a Godron, eum Gr. Fr. p. 363., qui insuper dixit florum pedicellos brevissimos , quod non semper habet loeum; carinam glabram, sed et item alas esse declarare omisit, vexilli pube- scentia non bene definita est: loquutus insuper de bractea ad pedicel- lorum basim insertam, quam ego non percipio. Ita ut, perpensis om- nibus, fidem concedere nequeam Boissier, et Reuter, qui, Pugill. pl. nov. p. 29., ceu peculiarem speciem nobis proponunt eorum Argyrot. grandiflorum. : Locum Zanoni, Istor. bot, cap. 105. t. T6., primus induxit (quantum videre potui) Pollini Fl. Ver. 2. p. 467. u. 381., imitatus a Bertol. .c. Pollini non dicit se iterum vidisse stirpem e loco Zanoni autop- tico, Fugit hujus planta a nostra habitu (ut videtur, atque a deserip- tione confirmatur) erecto, superficie glutinosa, foliolis minoribus, et eo quod caloris sit impatiens, loeaque frigida potius poscat. Caeterum LI ui p. 969, n. 15) reprehendidit. Es ccn bel Specificum hodiernum nomen Linnaeanum rejeci, quia Gesner, eds Bauhine, potiori certe jure, hane sibi possunt vindieare por dis Linnaeo male cum Cytisis conjunetam , pejus argenteam e rei (a J. Bauhino, et a Tournefortio incaute mutuante), e ki seriptam, nullimode figuratam. Interdum in locis pupubus mM planta, omnino virens sese offert; in solo tantummodo BEEE: pi un cissimo, parva, et contracta remanens, tuneque albo-sericea, egens apparens; sed revera argentea nunquam dicenda, ne quidem n a legumina spectes. Qua de re reprehendendum aeque foret ign i nerieum Argyrolobii ceu improprium (Chesmone arg M we sihi lobium Eckl, Zeyh. excepta), ne quidem huie speciei «aptum, 462 in genere fuisset stirps, minus adhuc pro econgeneribus suis generatim adaptum. Argenteae, botanieo sensu, sunt Elaeagnus argentea Pursh, Shepherdia argentea Nutt., Gnidia argentea Thunb., Leucadendron ar. genteum R. Br., Solanum argenteum Dunal, Tournefortia argentea L. fil, Argyreia acuta Louveir, et A. obtusifolia Ejusd., Convolvulus argenteus Choisy, Erica argentea Klotzeh , Senecio argenteus Kunze, Hyalis ar- gentea Don, Artemisia argentea L'Herit, , Argyroniphium Sandwicense DC., Panargyrum Lagascae DC., Helichrysum retortum Willd., lancifo- lium Thunb., et argenteum Thunb., Helipterum Argyropsis DC., Aster sericeus Vent.; Lupinus argenteus Agard, elatus Dugl., et littoralis Ejusd., Cytisus spinescens Sieb., Miediega argentea Nob., (Dorycnium Delil.), Tephrosia argentea Pers., Daleac argentea Mart. et argyrea A. Gray, Halimodendrum argenteum Fisch , DC., Espeletia argentea Humb., Bonpl., Indigofera et trigonelloides Jaub., Spach, et Schimperi Eorumd., Aspa- lathus argentea Thunb., et argyrea DC., Krebsia argentea Eckl., Zeyh., Adesmia argentea Meyen, Astragalus argenteus Bert., Oxytropis argyrea DC., Ox. splendens Dougl., Onobrychis argyrea Boiss., Lobostemon ar- genteum Buek, Hedysarum splendens Fisch., Vesicaria argyrea As. Gray, Geranium argenteum L., Pteris argentea Gmel., Brigantiaea argentea Trevis., Hypha argentea Pers., et hujuscemodi plantae. opinio eorum, qui Veterum plurium. Cytisum, non vero Theophrasti in Coronilla Ewero viderunt, a Columella laudata fait, quaeque adhue q be apap diversa, et quum mihi jam arriserit q z UM Colutea Theophrasti pro Coronilla Emero, : : a me exposita validi: " itur, dum e loci autopsia Coronillam Emorum P jus firmabi -o ^ - < um, neque Medicam arboream in insu ' quum planta ex ea insula primitus minime arborea - PUR die arborea N. cum L., et Auctor. , reapse ^ M. Cytisum dixissem , nisi à supra eitata plurium 463 auctorum sententia abhorrerem, ita ut eam M. fruticosam potius nun- eupandam esse ducam. De aliis prolatis sententiis quoad veterum Cytisum, satis dictum est a Sprengel in Antiq. bot. specim. p. 35-46., a Desfontaines, Excurs: 2. ad libr. 13. Plinii, ed. Lemair. V. b. p. 261-8., a Switzer Dissert, on the true Cytis, of the ancients, s l., et ed. 2. (hane anni 1787 in 8.) SECTIO 1.* LABURNUM DC. Cytisus glaber (Penae, Lobelii) Nob. ob. Ad . p. 388. C. sessilifolius L. Sp., Koch p. 169. n. 5.. Bert. 7. p. 552, n. 5., Gaud. eu 5 401 L., DG. Dub. p. 118. n. 3. eit iul sessilifolium Cavan. Demonstrac. pl. 2. n. 1139. C. sessilll. l.a-Peyr. I ; C. sessil., et C. vir dis Pourr. Herbr. Matr. Flor. Graec. Sibtbrp. C. 8 3 9. Nouv. Duh H 5.p. M9. t 45. € 1. DUSK: IU y 8. f. 2.. Curt. Bot. Mag. t. 255.. Schmidt pey 95. t: ?24., Reichnb. Ic. C. 31. t. 2072. f. 1. Lob. Icon. 2, t. 40. f. 1., reapse L3 sed f . pl. exhib. ; Dieci Hist. pl. Lugd. p. 231. f. 2., J. pes Hist. pl. T. 1. 1. di. 80. f. p^373. f. £., Chabr. 'Sciagr. p. Flor. Maj. Jun. Fruct. med. Jul. Aug. In Pyr. Atax. orient., Catal. Arag. mont. sylvat. ad rupes. Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, die 4. Jun. 1845: semina ibidem lecta AMETE die 23, Jul. 1858. Observavi in joies Corbarien- sibus, ad Azat; ad Berga, Solsona, Tremp, San Cosme de Guara, Sobrarbe ad P Aaa praecipue, ad Vinies, Salvatier ra; ad Villefranche du Conflent. mi potius fragiles. Folia sub-glauca. Carina non est obtusa, qualis inter generis characteres indigitatur a Koch. Quum folia non sint sessilia, hine falsum nomen specifieum (ex J. Bauhino) in glabrum mutavi. Lamarck quidem C. glabrum habuit, Fl. Fr. 2. p. 621., sed perperam C. glabrum, et C. s iar ceu ejusdem typi varietates consideravit, nec ipse in Dict. 2. p. 247. n. 3. correcte ad nostram speciem denominationem istam confirmavit, quin imo falsam Linnaei denominationem restituit. Cytisus gren (Clusii) J. xus. Bartal. Cat. Sien. (1116) p. 121. (excl. Linn. prolat.). 55. n. 7.. et V. 8. His 94-5. fi. 196. C. triflorus L'Herit. Stirp. nov. Bert. p. 5 p. 642. Atem SMS ; Moris Sard T n. 260., DC. Dub. p. 118. n. 4. C. villosus boire. igt Dict. “Suppl T. 2. p. 441 | Sarothamnus Jaubertus Companyo Descript. deux nouvell. pln kein rh le p. He ab. n. p a ifl. La-Peyr. Herbr., et C. h Pr Herbr. La-Peyr., et Pevr. Herbr.?, C. S Pourr. Chl. Narb. n. 407. ies il. (1788. Nat post D 1785); C. Sa palicuk Tabern. Nouv. Duham. T. 5. P. 169. 46. cy 3. . Dalech. Led f. 1. Clus. Rar. pl. h. l. 1. p. 94. f. 3., Lob. Obs. p. 504. E 2., Teon P na Mas. M p p n. 20, "n 1., Tabern. Krtb. 2. p. 1507. f. 3., Icon. t. 1099. T 1., J. Bau o RS h nda Maj. Fruet. Jun. In Pyr. Atax., e et orient., cum Olea. egi Arles les bains, die 5. Jun. 1843. Observavi in $2 de Llano E , ad Collioure, ad Fo fuck mont. Corbar. loco Pour- retiano autoptico, ad Requesens Pyr. Catal. NOR WU e La- Por quem ad hane speciem ex cjus per tan? inspectione ego pertinere judico, ex specimine viso apu MOS ete Serres, ad Genistam Halleri amandavit Grenier, Prag. voy. D Pyr 1849. p. 70.; et revera La-Peyrouse descriptio, Hist. abr. p dh P. 422. n, 5., et locus citatus Monney (ubi G. Hol p : e oet appe linis: ionem, confirmavit Dufour) Grenieri determinationem, et Serres subdueti 464 eum alienae speciei translatione, eheu demonstrant. Quaedam ad hoe relata sunt a Clos, Bull. Soc. botg. Fr. T. 4. (1857) p. 1018. Iste fragmentum a se visum in Herbr. LaPeyr. ad C. supinum Murr, (sie; sed evidenter ad C. prostratum Scop.) amandandum ecensit; quod eodem anno confirmavit cum Loret in Revis. Herbr. La-Peyr. p. 60. Indoeti Companyo locum ad Genistam candicantem trahit Clos; vid. T pu. 18. . hirsutus L. apte C. polytrichum M. a Bieb. nuncupari potest. Non me fugit C. hirsutum Dartal ad C. prostratum adduxisse Caruel (Tosc. Pr. n. 455.). Cytisus cantabricus (Willkomm.) Nob. Willk, infr. cit. anno 1850 cf. Revis. infr. cit. Sarothamnus cantabricus Willk. Sert. Fl. Hisp: , p. 37. n. 233., ut Revis. etc. in Linnaea V. 30. (1859) p. 131. n. 30. et cum Lang. Hisp. Pr. 3. n. 3970- h Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. In Pyr. Cantabr. merid. (Gui- puzeoa, Vizcaya). Legi ad Ascoitia, solo calcar., die 25. Maj. 1853; in m.* Azcarate supra Elgoibar, die 15. Jul. 1857. Observavi ad Eibar, Ermua, Durango. Species regionis oceanicae hane tamen transgreditur reperta a me in latere meridionali, mediter- raneo, montis Urquiola supra Ochandiano, unde semina decerpsi, die 22. Jul. 1857. « Frequens in sepibus, dumetisque Cantabriae prope Hk Le. dens, superne ineurvo-fal sui parte villosus, c lata, interdum, sed eorum plura inania repe seminum maturorum; mina obovata, olivaee Generis Sarothamni notas SECTIO 2.* CALYCOTOME Lixk (nee G. Meven). Cytisus spinosus (Matthioli) Hermann Hrt. Lugd. Batav. (1687) p. 218., Tournf. Elem. Inst. à Matth. ex edit. 1554. p. 114.; Caesalp. Herbr. Tornab. 1563. fol. 9, n. 25., De Pints. 1. 3. c. 35. p. 116. Ko^h p. 169. n. 6.? DC. Pr. P. 2. p. 154. n. 13., et cum Dub. p. 118. n. 6. Cal ycotome Spinosa Link En., Moris Sard. 2. n. 252, artium spinosum L., Bert, 7. p. 342. n, ii, S. spin, yr. Herbr., Scorpius sulcatus Pourr. Herbr. Matrit.? Genista spinosa Tort. Lindl, Bot. Reg. (1846) n. 55., Reichnb. Icon. C. 31. t. 2067. f. 1. Duh. Arbr. Arb.1. t. 86., Matth. p. 194.. Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 162. fig. a Matth. imit., Lob. Obs, p. 530. f. 2., Icon. 2. t. 83. f. 2., Dod. Pempt. p. 253., J. Bauh. Hist. pl. T. 1. 1. 11. p. 9/58, h Flor. Apr. abeunte., Maj. Jun. Fruct. abeunte Jul. Aug. In Pyr. Atax., or. eum Olea. Legi in Pyr. or., ad Eoussillon , Montesquieu, die. 20. Maj. 1843; ad Port-Vendres, die 9. Jun. 1837. Observavi ad Narbonne, per montes Corbarienses, ad Perpignan, ad Ille, ad Rosas. Petioli, folia in inferiori pagina, pedunculi, calyces, legumina juniora in individuis agri Ruscinonensis induuntur aliquo tomento albieante, quo accederent ad C. lanigerum (Dioser. DC.; sed pubescentia haee parvi momenti, nee perduratura in planta adulta, comparari nequit eum majore illa, et diuturna in C. lanigero adeo conspicua: quae species, nota mihi ex Algeria, ex Corsica, ex Sardinia, a pluribus botanicis illustrata, non est certe varietas C. spinosi, ut suspicatus est Koch, Syn. ed. 1. Add. eorrig. p. 832., ed. 2. p. 170. n. 6. Forte iste, non nostram speciem, sed C. infestum Guss. prae oculis habuit Legumina in C. spinoso ferunt suturas incrasssato-dilatatas, quarum superior longe prae inferiore latior est. x E Ad C. illum /anigerum, neque ad C. spinosum, mihi videtur spec- tare Aspalath. alter. Dioscr. l. 1. c. 19. De Aspalatho ' Dioscor., et Plinii, e quo lignum odoratum trahebatur, praestat silere, ne ridiculam proferamus sententiam. Quidam eum tegunt C. lanigero. Alia Diosco- ridis planta, Acacia altera 1. 1. c. 133., fidentius, cum Anguillara Sempl. p. 63., pro C. spinoso interpretatur a Sprengel , Hist. r. hrb. . 183., Commnt. in Dioser. 2. p. 405., ast longe abest quin de illa Cappadocia, et Pontica stirpe eumdem confirmem judicium. SECTIO 3.» TUBOCYTISUS DC. Cytisus prostratus (Tournf, Micheli) Scop. Fl. Carn. ed. 2. n. 908., Nob. Sehed. er. n. 13. : C. oriental. humifus. flor, magn. ex lut. purpurasc., Tournef. Coroll. p. in Nouy. Duham. T. 5. p. 157-8.; Michel. Cat. irt. Flor. p. 32. n. 5. Koch p. 170. z wi ose 956. n. 8. (excl. Fl. Gr. prolat.) C. lotoides Pourr. Chl. Narb. n. 410. in Mém. Aca ae tri ji 786) p. ni non L.?) P. 2. p. 5 . (ex parte, e nfuse quibu E " Gr. Fr. p. 362. C. capitatus, et C. supinus Philippe Fl. Py uibusd. e librs. transcripts.). C. capitatus Herbr. La-Peyr. qui « i La-Peyr. erbr., an ex dert Poux. Herbr. Matrit., Willk. Sert. Fl. DNE e iege -— Pourr. Herbr. Matrit. ex Olot. C. capitatus Host, ex Neilr. Croat; Noul. Fl., e loci ps., ex illius Herbr. inspect. Zetterst.; C. chrysotrichus Boiss. videt. ead. spec. gionem mediter- h Flor. Maj. Jul. Fruct. Jul. Aug. Per totam re locis humilibus raneam in montanis, inque Pyr. septr. med. oceanic. calidisve. 30 466 Legi in Pyr. septr. med., ad Bigorre, ad Agos, die 13. Jun. 1862; inter Eup et St. Béat, die 26. Jun. 1843; in Pyr. Atax. humil. supra Limoux, ad St. Benoit, nemore Borio, die 11. Jun. 1843; in Pyr. Catal. supra Camprodon ad Rocca pruna, die 23. Jul. 1846. Habui a Deville ex Hybarete, et ex le Ger du Troubat; a Xatart, et a Massot ex la Sedella de la Manera. Observavi ad Pamplona prope Jaca, ad basim montis Turbon, supra Solsona in nemore Paillar?s, ad Olot, prope St. Juan de las Abadesas, etc., vidique ad Cauterets, inter Bagneres et Lourdes, ld. la Cote de Caubin contra Astug, in Pyr. auriger. ad St. Lizier, in m.* Buchat supra St. Girons. In locis apricis minor, reapse prostratus, et diffusus, sed in nemo- ribus aut inter frutices, locisve umbrosis crescens major, adscendens, et erectus, ut observavi ad Limoux, ad Agos, ad Argéles etc. Caules ramosissimi, fragiles; juniores rami teretes, virides, pilosi, praesertim superne pilosiores, pilis patulis, mollibus. Folia petiolata, petiolis pilosissimis, longitudine cireiter foliolorum, foliola obovata, ob- tusa, cum apiculo, paree pilosa, lateralia quidquam minora, semper ciliata. Flores 2-5, laterales, aut terminales, sub-capitati, brevissime pedicellati, inter foliati, generatim ebracteati, quod potissimum obser- vatur de flore centrali; sed unus aut alter flos lateralis tenuissima exiguaque bracteola interdum fultus observatur. Calyx e viridi-fla- vescens, modice pilosus, dentibus superioribus brevibus, quidquam divaricatis, obtusis, inferioribus in unum coalitis, subdivergentibus, omnibus inter se sub-aequilongis. Petala glabra, si demas carinam, quae per ungues, et in dorso piloso-ciliata est; omnia in cylindrum ferme conniventia; apice erispato-undulata, vexilli limbo excepto, qui explanatus conspicitur. Vexillum sub-glabrum, lamina media auran- tiaca, caeterum petala flava, carina pallidiore, unguibus omnium, uti staminibus, quidquam e flavo virentibus. Legumen villosum. Florum odor sat gratus; ii cito marcescunt, tuneque e flavo atro-fusci fiunt. Planta aut moriens in loco natali, aut extra solum sub exsiecatione, nigrescens, quod fit praesertim vel citius de tenerioribus partibus, ne petalis quidem exceptis, wle cal e a notis specificis illa leguminum falcatorum a Ber- flores laterales robusta, in quibus flores term facile indulges lis, qui s marunt. Item plantam P C. Mies ibidem admitto, ut dictitat Timbal, Reliq. Pourr. p. 126. hini; diea j i . : mus cum C. virgato Vest.), partim cum C. supino; sub. hoe, ut puto 3 b. p. 201-2 9 natali visae, similitudine cum vulgatissimo "lato, Systematici dein C. lotoidem cum Wil- 461 denow dixerunt Galatianam stirpem. Revera non intelligo quomodo Bertoloni dicat debere se determinationem exactam suae stirpis Kochio, qui, Syn. ed. 1., et 2., (C. prostratum suum a C. supino Bertol, di- versum dicit, pedicellis longioribus, et ebracteatis. Profecto primus ego Sched. cr. 1842, quamvis cum dubio ex modo citata Kochii observa- tione, C. supinum Bert. Am. Ital. ad C. prostratum retuli, eo quod notae distinctionis traditae mihi parvi momenti visae sunt. Et Berto- loni, cur non suscepit Linnaei nomen in capite dum C. hirsutum Sp. pl. absque mora citavit? Sed dubium aliquod etiam apud eum extitit, utpote qui Hort. sice. L. de hae re consulendum ducit! Et magna certe debet esse affinitas hujus C. hirsuti L. cum nostra planta, quae affinitas elucet characteribus datis, ut ex figura C. faleati Waldst. Kit. Pl. rar. Hungr. T. 3. p. 264. t. 238., quae illuc adducitur; et insuper ex synonymo C. ciliati Wahlenb. Fl. Carp. a Koch relato ad nostram speciem (l.c. p. 171. lin. 11.), quod novissimum C. hirsuti esse volunt Griseb. et Schenk, It. Hungr. n. 8. C. elongatus Waldst Kit. Ibid. T. 2. p. 200, t. 183., ille quidem affinis est prostrato, a quo potissimum distinguitur statura 3-5. pedali, ramis basi simplicibus recurvatis, habitu erecto, calyce villosiore. Surget forte antiquior prae Tournefortio auctor, quem interim, Loiseleur fidentes, ceu detectorem salutamus. Magni viri synonymon eripiendum ergo est a Willdenowi specie, C. pontico, Sp. pl. Diad. p. 1120. n. 5., Poir. Dict. Suppl. T. 2. p. 440. n. 22. De C. hirsuto Fl. Gr., a Ber- toloni perperam citato, cf. Griseb. Rum. Bith. 1. p. 9. n. 20. Vulneraria (Tournf) N. Anthyllis Neotericor. Patrum Anthyl- lides dubiis cireumveniuntur. Plinii, et Dioscoridis eas cum Sprengelio, e hoe dubitare, sed quum, ls : ; rimenta, declarata fuerit, (malitiose sileo de Gilibert scribente: A Ts nostra experimenta iners est procuratione vulnerum » Pl. Lith. n. 191. tunc nomen tolerandum fore speramus. SECTIO 1.» CYTISOIDES (Aspalathoides DC.) NoB. Vulneraria gracilis (Clusii) Nob. à, 9. T, 2. p. 417. n. 6 ; ME : lli tisoides L. Sp., Loisl. Fl. Gail. ed, 2. T. 2. p. 117. n. : DC. Dub. p. 19. 5n. Tr erus Da Port Herbi., A. gracilis Salisb. Pr. p. 332. n. 4. Clus. Rar. p h. L 1. p. 96. f. 2., Barr. Icon. t. 1182. Olea, nec h Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. or. cum | frequens, 468 Legi in Roussillon ad Casas de Peña, die 17. Jun. 1840; unde habui quoque a Massot. Observavi ad Rosas, ad la fontaine de Salces. Credere nequeo meam plantam referri debere ad Anth; dee ge- nistam (sic) Duf., ut volet Kunze Chlor. Austr. hispn. p. Vulnerariam. habuit quidem Link Handb. 2. (1851) p. 194. n. 53., sed sub ea V. Jide non comprehendit, quae ei Anthyllis manet, p. . Hermanniae, et A. genista Duf. Item Gussone Anthylliden dait pro Barba Jovis, et Hermanniae. SECTIO 2.* EUVULNERÀRIA Nos. Vulneraria montana (Gesneri) Scop. Fl. Carn. — Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. 15. n 129. EEUIE maux a L., o is n. 2., Bert. 7. Pa 405. n. 4,, Gaud. 4. n. 1024. DC. Dub. p. 122. n. 6. A. mont. Ee Par. p= sericea y» asc. Gen. Sp. (non Willd.) var. s Ph e Z Chl. Austr. hisp. n. 115.; A. ke purea Schloss. 2 Vukot. ex Neilr. Croat. A. Jacquini Kernr. Jacq. A. 4. p. 17. t. 334., Mill. Icon. t. A1. f, 2., Lamk. u€ t Ku 5., Sturm Heft 49., Garid i 55. t. 13., Loddig. Bot. VE t. 978. Sweet Fl. gard Inh JS 0.31 t. arr. . 722., Dalech. Hist. pl. Lug , Re 2176. co 2, p. 1347. f. infr. (Astragal iones , sub qua denominatione sadis descriptionem dedit Lobel. Ill. p. 160-1.). 9, Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In montan. Pyr. medior., or., solum praediligens ealeareum. Legi in Pyr. septr. med. m.* Esquierry, die 27. Jul. 1838; in Pyr. Arag. ad San Jam- de la Peña, die 29. Maj. 1850. Habeo a Deville ex Mont-Sacon. Ex m.* Aucupat demonstravit Gaston Sacaze; relatum est speciem vivere in Vignemale; au Tourmalet, etc. Ego observavi in m.* Peña blanca supra Venasques, in m.* Guara, a la Sierra de Loarre, supra Siail ld. Cimadail; in m.* Queralt ad "Berga, ad Ribas, ad Corbera; supra Rià du Conflent, ad St. Ant. de Galamus, in edi- tiore parte montium Corbariensium. Vulneraria heterophylla (Tragi) Moench (gom opodium TE Kruitb. ee Guss. Sic, Syn. 9. p. lli Aer SR EE Dj 15 t p. 449., Bor is os xi. m. 10 z Sard. 1. n. 275. De. nr. La- i A. maritima Schweigg., A. bicephala, conf. Ledeb. A. ego "Gesnr. Hrt. Germ.. J. nh. Lamk. Fr. s mer phalos Gilib. Lith., Engl. Bot. v. 9. n. 104., FI. Dan. t. 988., Sv. Bot. 395., Dietr. Fl. Bor. v. 6. n. 362., Fl, Batv. v. 3. n. All. P. dem. n. 1978, t. 19. f. 2. (e dis pit fructfr H Schrank Fl. : ; 4 Labr. [s rs Helv. fasc. 19. t. 5.; Schk. Handb. 2. t. 196.. - Term. bot. t. 37. f. 6. fl. lut., Lamk, Ill. Pd. Kelh nb. LE G. 2. t. 192. f. 235. A. maritim, Schweigg) vid.r, Rivin. Tetrp. irr. c is. FI , Zannich p. 281. t. 59., Sabb. Hrt. om. T. Tt 13, . Ie. C. 31. 4-2174., cum Rai in in tab. Pu "et t. 9481, f. 1. var. E px. Ded; iep. h. Comm. 1553. p. 12.. Hist, yl. (gall) p. 40. f. nth. 1. Dioscr. 1); Pempt. P' ist. pl. 3. un ^ AT x Icon, 9. t. 87. f. 2., Dalech. Hist. pl. Lud. p 509. f. 2., J. Bauh Hist. pi. Oxon. e ^ uu t. d NIS, et £e 553, Dillen. Hrt. Elth. 2. p. 431. t. 320. f. 413. ug. it. (Guipuzcoa) ad Orio, die 30. Maj. per eontra Puig Valador, die 19. Jul. 1831; ad Mont-Lauis, diebus 9. Jul. 1836, et 95. Jun. 1837; i in Valle d'Eynes, diebus 30. Jun. 1837, et 23. Jul. 1836. Habeo a Deville ex Mauleon, (Barousse), et ex le Chateau de DBamesaque. Variabilis, si quae alia in hoc Ordine, species, quae locum dedit Mg hallucinationibus, Admodum variat in Navarra praeser a Pamplona eam vidi statura giganteam, foliis valde sectis (ut in 469 Plantiniana figura), florum copia, et puleritudine luxuriantem, MN ut et accederet V., seu Anth. polycephalae Desf., Fl. Atl. 2 150. t. 195. Claes floribus luteis, et vi piihi ad Ermua Pyr. Cantabr., itemve in maritimis ad nec non in Pyr. septr. med., Lavedan, ad Agos, et ad Argeles de uiis Osaan plurimum variant flores quoad colorem pallide luteum, et flavum praesertim, in Can- tabria potissimum, ex observatis in Guipuzcoa, Vizcaya , Alava, Salvatierra in Borunda, inque Navarra, Occurrit etiam planta floribus albis, talemque ego offendebam ad Aros, au Col de la Trappe, inter Ustou, et Aulus, apice carinae excepto. Vivit in Pyrenaeis (orientalibus PA illa varietas, quae A. mollissimae Ramd. respondet, forte etiam A. polyphyllae Kitaib., Reichnb. Dum primitus (sub ingresso meo in Pyrenaeis, Jul. 1836) hane stirpem offendi, fateor me, cum Ramond, eam pro peculiari specie aspexisse; ast denuo iterum 'atque iterum observatam, et consideratam, agnovi ipsam characteribus inconstantibus insidere, primamque revocavi sen- tentiam, Item A. bicolor Reichnb., a me visa ex Monte Cenisio, et A. viiiwerarioides Bonj, Reiehnb., pariter mihi nota e Monte Cenisio, videntur, nisi identicae, valde proximae huic Ramondianae formae, et cum ea pro certo ad Vulnerariam heterophyllam confirmandae. Ex quo eonjicitur, in Alpibus, locis cum pj one similibus, easdem oc- currere formas. A. Webbiana Hook. (Bot. Mag. n. 3984.) proxima formae de qua loquimur, sese magis sericeam ostendit, foliisve rotun- dioribus praeditam; sed valde dubito num recte a V. heterophylla se- ssi it = quidem A. mollissima Ramd. occurrit ad Mont-Louis folio impari no, erecta neque diffusa, eara ad Eynes, ubi aliquando in Pyrenaeis semper annuam esse praedicavit; et variat species habitu impari maximo, aut cum aliis conformi ; EAF ye , aut apice rubidis, corollis, ut dixi, luteis, flavis, ochroleucis , coccineis, aut variegatis, in eorum apice tantum saturatioribus, discoloribus, de- nique prorsus albis, mono-plurieephalis , capitulis sub-sessilibus, aut manifeste peduneulatis. Ad hoc addatur stirpem occurrere glabrescentem, cruise iiem et hirsutissimam , generatim aut particulatim in suis organ SECTIO 3.* CORNICINA DC. Vulneraria Caesalpini! Nob. G Herbr. Tornab. 1563. fol. 164. n. 451., De vid - iis Sv S MULA Y. ars ie mima br E . m am. 8. llis tetra a viis d s "Bab. pes ^i Vs pentaphyllos” Pom. Elem. botq. p. Si Anih hispanica Ph Anthyllis tetraphylla Boiss. Flor. Graec. Sibthrp. C. 7. . t. 681., Gae pi rs os EE — St 145. f. 3., Curt. Bot. Mag. t. i05. , Sabb. Hrt” "Rom. T. 7. 1. i Heichb, le, C. 31. t, 2/70. B erp ee yd f. 9., Camer. Hrt. p. 171. t. 47., J. Badh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. Sciaer p- 160. 'f 2 © Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. In Pyr. Cantabr. merid., ad Vizcaya, Bilbao, inque orieut. calidioribus. 410 Legi in Pyr. or., ad Roussillon, ad San Fereol, contra Ceret, solo calcar., diebus 13., et 27. Maj. 1843. Observavi ad Bilbao; ascendit ad Sogaró, ex Vayrd. - Foliola inaequalia. Carina acuta. Stamina diadelpha, saltem stamen unum per longum tractum liberum, inferne tantum , vix ae ne vix éonnexum. Stigma sub-elavatum. Ovarium stipitatum , ovale, com- pressum; legumen intra calycem vesicarium inflatum ( Trifolium halica- cabum Camer.) peduneulatum, visu articulatum diceres ` quod medio constrictum est, Oceurrit monophylla, diphylla, triphylla, tetraphylla. pentaphylla; quo viso, et considerato, nec triviale nomen Linnaeanum a fugaei observatione desumptum mihi placuit, neque Tournefortianum confir-- mare ausus sam; quamvis istud ad perfectiorem plantae statum se vergens magis philosophieum sit; sed a quotidiana observatione jac- tatum, nisi oppugnatum. Cucurri ad percelebrem primumque speciei Auctorem Botanicum. Sub-Trib. 2^ TRIFOLIEAE DC. Medica Virgil, Plin. Varr, Colum., Tournf. , Haller, Adans., Scopol. Miller, Moench, Rupr., e patria Media! Medicago L., Auctor. In diversis speciebus stipulas aliquantalum diversas reperii, prout in diversa caulis parte, infra aut superne eas observavi. SECTIO 1. LUPULARIA DC. Medica sativa (Aristot., Strabon., Virgil., Dioser., Plin., Colum. Pallad.) Gesner, edit. Kyber. (1553), ex Rupr., Dalech. ; rao pkey . G. 1. v. 215., Colum, R, rust. April. Tit. 1., Plin, Nat. h. 4. 1. 18. c. 16. vel 43. Medicago sativa L. Sp. .n i istot. De Anim. 8., Strab i i Le cr SAP ra s 560., Dioscr, 9. c. 176., Vir Ch p. 175. n. 1., Bert. 8. p. 265. n. 9., Gaud 30., Moris Sard. 1. n. 436. DC. Dub. p. 1 r . * n ES E . av, ex é ; P. 1. p. 13. descript. Dod. Cereal p. 209., Pempt. p. 579. 2k E Fig zs 1. ; Icon. T [afe MEN Rar. pl. 1 4 g - 6. p. 94 a Cere P. 982-3., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 902. f. 1., Moris. Hist. pl. Oxon. P ale in DC. P ; Godron, Bertoloni, Gaudir in Boreau, Kunth, Babington, Bré- planta parum perdurat . 411 G. Bauhino ad Nimes, quam relatam habemus in ejus Pinae. p. 330. a n. 2. Caeterum hasce stirpes ibridas existimabat DC. quoque, quem conferas, Physiol. Végét. p. T08., et ad rem ef. etiam Wallr. Sched. er, p. 398-9., Wi | 2. p. (4.* Nonne nostra species Mou-sou Chinensium? cf. Bull. Soc. botq. Fr. T. 11. (1864) Rev. biblgr. p. 232. Medica sylvestris (Tragi) Gesn. ed. Kyber (1553) ex Rupr.; J. Bauh., Ray. Trag. St. h. p. 591. Med. simil. etc. Gesn. Hrt. Germ. crt. 267. a lin. 42. Circa ete. Medicago falcata L. cumbens Bess. confirm. a Ledeb. Ross. var., M. vera a Kirschl. Vog. n. i Bot. v. 15. n. 1016., Sv. Bot. v. 4. n. 248., Schk. Handb, 2, t. 212. a; Gaertn. Fr. Sem. pl. e 348. t. 155. f. . A nh bs : de imi 2 : e irreg. t. 84., Reichnb. Ic. C. 31. t. 2113. t. 3, 4. Clus. Pann. A. p. 798-9-60., h. $106. p, 943. f. 4, Tabern. Krtb. 2. p. 888. f. 3., Icon. t. 502. f. 2., J. Bauh. Hist. pl. Oxon. 2. S. 2. p. 19. t 10. £L., et t. 15 lin. 3. n. 1. legum. 9| Flor. Jun. et per ZEstat. Fruct. Jul. Aug. Legi in Pyr. Catal. ad Camprodon, die 30. Jul. 1846. Caules interdum ascendentes. Stipulae nonnullae (inferiores) den- tatae. Legumina adpresse pubescentia, neque glabriuscula. Species minus bene definita a Seringe in DC. Pr., a DC. Dub Optimam speciem (reperiendam in plurimis regionibus ubi M. sa- tiva non provenit) perperam varietatem M. sativae existimarunt Bory, Chaub. Fl. Morée p. 226. n. 1059., Pélop. p. D2. n. 1284., a quo postremo, ut mos habuit, consilium sumens Noulet infelicem hanc edidit observationem : « Cette plante devrait , peut-être , étre pen comme le type du M. sativa » Fl. bass. sous Pyr. p. 152. n. 7. Obs. Bonus vir Jordanianus factus, in Fl. anal. Toul, 1861. M. falcatam, ad Agen, et ad Albi,neque ad Toulouse reperiendam non enumeravit; sed M. sativam b versicol. Ser. et suae Florae l.c. n. 3., ceu pecu- liarem speciem extollit, nomine Medicaginis mediae Pers. p. 39., quae M. sylvestris Fries. Medica Pourreti! Nob. n.n. M4, Trigelella bun D MT -NE E HUNC EE ur - Le E a ed. 9. T. 2. id 4 : * s j; i us. ë . * . 9 p A b p. 139. n. 2. "be Dub. iw: uet ME Fr. p. 399. Tr. hybr. Pourr. Herbr. Matr., La-Peyr s.l. DC. Ic. Gall. rars. t. 29. ient rient.; 9| Flor. Jun. Jul. Fract. Jul. Aug. In Pyren. med, Atax,, o : septentr. tantum, ut mihi videbatur. Legi in Pyr. or. ad St. Antoine de Galamus, e locis ep. — die 15. Jun. 1843. Habui ex St. Paul de Finnian item Net autopt, a Massot; ex Pyr. septr. med. ad Venerque ectam ROT AM 412 Observavi in Valle Aran ad Vieille, à la Croix Falgarde Pyr. aurigr., ad Limoux, Bugarach, Axat, et etiam ad St. Paul de Fenouilledes, unde a Massot habui, lateque per montes Corbarienses. In m.* la Clape agri Narbonensis se stirpem, raram ibidem, vidisse, testabatur Timbal, à l'Orme mort Gautier. Non bonum officium reddam Pourret edendo notam ab eo relictam in suo Herbario Matriti asservato « Trigonella hybrida Pourr. Diversa a Trig. platycarpos (sic), cujus est filia, sicut et Medicaginis lupulinae » Pourr. Herb. s.l. En ratio nominis! Sed Trigonella platycarpos, planta Sibirica, Altaica, in Pyrenaeis non provenit! In Chlor. Narbon. suam speciem comparavit cum Trig. corniculata L., ut differentias cum hac ostenderet. Medica suffruticosa (Ramond) Nob. pud DC. Fr. 4. n. 3902. prae Pourret, qui d. in DC, Fr. Nob. Sched. cr. n. 78., Mut. Fr. 2. p. 244. n. 4i., et p. 488. ed. 9. T. 9, p Mdg. suffr. et Mdg. leiocarpa Benth. Cat. p. 100., !oisel. Fl. Gall ; 2. T..2.. p. 490, 18 6; 7. - Dub. p. 123. ns. 5, 6., Godr. Gr. Fr. p. 386. Mdg. tornata et Mdg, scutellata La-Peyr. Herbr.j "ea polymorpha, lenticula'a? Pourr, Beke. Matr., et Mdg. integrifolia Pourr. Herbr. Matr., M. sut rut., Flor. Apr. Maj. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. med., Atax., orient., loca montan, edita praesertim incol.; Oleam, et Suberem tangens aux Albères; Chamaerhodendrón ferrugineum alibi superans: praediligit solum calcareum. . egi in Pyr. septr. aurig. supra Ax, ad pagum /'Hospitalet, die 3. Aug. 1840; in Pyr. or. ad Mout-Louis, die T. Jul. 1836; ibidemve habui a Massot, in Pyr, Catal. m.e Cady supra Formuls, die 1. Jul. 1846; in Pyr. Atax. non procul Narbonne ld. Escalettes, die 21. Maj. ? Servavi au Port de Salew, et de la Hourquette , ad Barèges ubi olim lus minus manifeste, ratione t0- ta, juniora excepta, quae reticu- n ulla percipitur differentia in forma seminum, quid- dixerit Bentham. Leguminum superficies nuda, dace aut glandulosa non praebet notam distinctionis specificae. pr AM Bentham Mde. applanatam ceu varietatem orbicularis in eo Ipso Catalogo consideravit, : : 01 nem mm Mde. lupulina, Cu niana. - : : à Adige Ans à na, el a | ma, hir suta non dignovit ille, Papa , eegantt , tribuloide, mollissima, locis Mde. su rut a leiocarpa vidimus, et stirps abunde aesertim in montibus Corbariensibus, 413 ot i " . t. 992., Fl. Batv. v. 3. t. 229., Dietr. Fl. Bor. v. 6. n. 37 4 Schk. Handb. 2. t. 219. a; Reichnb. Ic C. 31. t. 2124. f. 3-5. vars., Rivin. Tetrp. irreg. t. 8. ] i "A st. p. 819., Dod. Hist. pl. (gall.) p. 516. f. 2., Pempt. p. 576., Tabern. Krtb, 2. . 523. f. 2., J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 380. f. 4., a Dod. imit.! Chabr. p. pb Oxon. 2, S. 2. p. 169. t, 46. £ 8., et t. 15. f. fr. Dalech. Hist. pl. Lugd. 2, p. 908. f. 2. vix, Icon. 164. f. 1., Moris, Hist, p. 1855. f. 1, C) Flor. Vere, et ZEstat. Fruct. Jun. in Autumn. Legi in Pyr. Arag. ad Torla, die 3. Aug. 1850, Habeo a Deville a ex Sarramea. ergo stirpium distinctionem hujuscemodi charaeteri innixam admitti potest. Lusum leguminibus glabris saepe observarunt Wimm. Grab. Le. cf. etiam Bluff, et Finger. Compnd. Fl. Germ. 2. p. 163. n. 7., Dess. Prim. Gal. A. 2. n. 909., Kunth Fl. Berol. ed. 2. p. 224., Ledeb. Fl. Ross. p. 528. n. 12., Godet FI. Jur. p. 149. aliique. Talia nos quoque in Pyrenaeis vidimus. Qui primus Medicam fecit videtur Micheli Rar. ete., cf. Cat. pl. hrt. Florent. p. 155. lin. 4. Rivini figura revera commen- dari nequit, sed pejus egit, qui eam ad JMelilotum parvifloram traxit. e Dodonaei illa in posterum. Ineertam Tabernemontani iconem video à quibusdam allatam ad Trif. procumbentem! Medica secundiflora (Durieu) N. Medicago Becundilirs Dur., in Duchrtr. Rev. Botnq. a. (1846) P. 365, n. 12, Id. Dur. in Exped. Sc. Alger. t. 88. f. 9. Flor. Maj. Fruct. abeunt. Maj., Jun. In Pyr. Atax. humilior. Habui a Timbal, et a Gautier ex la Sidri?re de Fitou, et de qus Proxima M. lupulinae, sed longe minor, surrectior, pallidior, diva- rieata, dum junior facie accedens Ononidi reclinatae. — — "tu bre: aulis erectus, basi ramosus, ramis angulatis, divaricatis: fotia b viter petiolata, foliolis breviter petiolatis, obovato-cuneatis, (aae retusis, mueronulatis, obiterve dentatis; stipulae psit rm : m in inferiore margine subdentatae, demum scariosae: florum p! Monge filiformes, folium e eujus axilla prodeunt excedentes, sub-aristati fe rentes flores laxe racemosos secundos, quorum pedicelli iie : origeri extensi sunt, fructigeri paulum adaucti i ca Asno aequant, bractea minuta decidua tum duplo-longiores. Voro in calyx corollam subaequans, vel superans, in tenet cune ei cu legumen inerme, monocyclum , monospermum, renHorme-e , 414 conspicue retieulato-venosum, viridulum, semine praedito oblongo ru- fescente. Tota planta pilis brevibus, mollibus, in leguminibus adhue magis adpressis induta. SECTIO 2.* SPINOCARPUS DC. Medica orbiculata (Gesneri) Nob. Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. 214. f. 186. Medicago orbicularis All. Pedm., Koch p. 177. n. 8., Bert, 8. p. 269. n. 14., Moris Sard. 1. n. 279., DC. Dub. p. 124. n. 10., Benth. Cat. p. 100 i -Peyr. Herbr.; M. ambigua Jordan? `l. anal Sibthrp. C. 8. p. 50. t. 769. (scutell.), ex Bor ex Gaertn., Reichnb. Ic. C. 31. t. 2114. f. 1, 3 pl. 2. p. 349. t. 155. f. 7. (4.); Schk. Handb. 2. is d. irreg. t. 88. f. 1. leg. sem. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 384. f. 2., Moris. His p. 192. ns. 1, 2. t. 15. f. 1, 2. legum. Ovid. Montalb. Hrt. botanogr. Mel. sylv. 262. b, et Trif. cochl. plan. Ejusd. Ind. p. 92., Icon. 2. p. 303. b. » Ralph. Ie. carp, p. 41. t. 39. f. 13. Gaertn. Fr. Sem. 2 P t. pl. Oxon. 2. S. 2. 1. p. 59. Icon. 3 p. ©) Flor. Apr. Jun. Fruct. Jun. Aug. Per region. mediterr., cum Olea, quam vix superat. Legi in Pyr. or., ad Roussillon, ad Ceret, die 21. Maj. 1843. Sub Jordani, et Noulet denominatione habeo lectam ad Balma a Baillet, mavi. M. pyrenaeam nuncupaveram. Reapse r leguminibus minoribus, magisve tur- ponere ausus non sum Medica denticulata (J. Bauhini) Nob. J. Bauh. Hist. pl. E435 595 A i i yi À - el. 17. p. 885. f. 2. alb. Lyonn. Medicago denticulata Ben Ae eri pj d * wr Sebast. Romnr. pl. d altr. p. 54. n. 448, M. apiculata he .4 n. 3. M. . et M. icul. M. lappacea d et M apicata 1 ur Mall y 215 p. 159. ns 93, 94. M. : Atr.; M, ciliaris b Thunb. Fl. Capa. ex Bul at Zinn. b ataa. M. poly- i i H unb. Fl. Capns. ^kl. et Zeyh. Pl. afric., M. Tip. (fona 25A. fnberculata Godr. Gr. Fr. Le-Maout, et Decaisn.; M. hirsuta Chaix Horb- eX ja eq. te piculata), M. polyantha Dulc., M. persica Fisch. Cat. hrt. Gor. 1812., et M. caspica hing" : Vis movent, ex Ledeb. Ro ; M. obscura var. microdon, cum M. praecoc! * : gracillima Tin. Engl. Bot. 2 v. 1. n. 262. 4 p. 169 . (7.) M. coron., et M. hispid. Gaertn., - Le. t. 48.; Schk. Har * f. 3. hispid., et p. 116. n. 9703. t. 178. f. 1. flexuos. lcon. C. 34. t. 9191, f. 4 9 212. a, b. coron., pol; m. nigr., Lamk. Ill. t. 612. f. 11. Reichnb. d ttitc ab et f. 3. lappac., et t. 21448. f. 9. apicul., Sm. (G. E.) Cat. pl. S. Kent. Hist. pl. Oxo», 9. 5 Ft : v T V. 16. t. 1917, Rivin. ; irreg. t. 88. f. 14. leg. sem., Moris. Pe 796. 18. faa 13, iet p. 159. Thid. f. 11. vidtr. Chabr. Sciagr. p. 166. f. 3. a et ineunte Jun, Fruct. Jun. Non multum a mare in - : de d Cantabr, litore de St. Jean de Luz, die 11. Maj. 1841; 18 Pd D CMNME Ceret, secus lo Riu Cerdà, et la Tech diebus marit. ad Ba e (formam apiculatam); iterum in Cantabr. itemve in Pyr, (^u Soie. die 25. Maj. 1841 (form. denticulat.), 415 Pyr. or., ad Roussillon, inter le Boulou, et Ceret, die 11. Maj. 1843. Denique sub forma /lappaceae in Pyr. Catal. ad San Feliu de Guixols, infra San Telmo, die 19. Jun. 1860. Habeo a Deville, loco non indi- Ut ludunt Galia quaedam acheniis setoso-hispidis, et granulato- glabris, ita legumina in quibusdam Medicis variant spinulosa, tuber- xtra Pyrenaeos non modo hasce, sed alias quoque species parimodo ludentes alii observarunt. In M. Helice, ex Willd., legumina inermia, (C. A.) Ind. Caueas. p. : Postrema Morisoni figura (11.), quibusdam offert potius legumina M. hirsutae. Medica pentacycla (Morisoni) Nob. Moris. n. 1. infr. citnd. Medicago pentacycela DC. Cat. hrt. Monspel. p. 124. sub n. 132. Benth. Cat. p. 100., DC. Dub. p. 126. n. 6. M. nigra Willd., et M. Terebellum Willd. Bert. 8, ps. 279-80. ns. 23, 24.? excl. ab hac var. b Mdg. uncinata Willd., Mut. Fr. p. 945. n. 18. Mdg. denticu- lata b macrocarpa Moris De Notrs Caprar. n. 87., item Webb, Berthel. Canar.. ex Leub. Azor. n. 8. M. jabpuons b Loisel. Gall.; Godr. Gren. Fr.; a Low. Madr. Tenor. Fl. Napl. 5. p. 168. n. 2710. t. 178. f. 2. (Histr.) dubia et t. 182. f. 3. reapse f. 2. cf. (arenr.) Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S, 2. p. 154. n. 19. t. 15. f. e © Flor. Maj Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. orient. cum Olea. Legi in Pyr. Catal. ad Gerona, Maj. 1851. Observavi ad Cursà, et ad San Feliu de Guixols, ad Durban. De M. Histrice Tenor. cf. Moris Sard. sub n. 290., Guss. Pl. vase. Inarim. p. 79., qui certe ab haram plantarum junetione non abhorrebant. Medica maritima (Georgii ZEmylii) Nob. i i h p. 176, n. 4.. Georg. /Emyl. apud Gesnr. Hort. Germ. crt. 985. Medicago marina L., Koc p ' Bert, 8, SE TR "d BE Moris Sard. 1. n, 286., DC. Dub. p. 195. n. 22. Mdg. — La-Peyr. Herbr.; Cochleata incana Rivin, (non M. incana Rivin., ut citat L. Mant. et ex i m b) " Pen., Lob., Clus., Camer. Cav. Ic. descr. T. 2. E 24 n É "M" Fa Ra Er t d Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 350. t. 155. f. 7. (1 Tas "efr E ad t uo gens . à ; ~ ar, . : - Vl. f. ` diae phu r . Advrsr. p. 383. f. L. 6. p. 243. f. 2., Camer. Hort. p. 98., Icon. t. 28., Donat. Sempl, p. 65., Pen. Lob 26 i; J. Bauh. Hiat. yi. I8. l 17. p. 383. f. 3., Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 2. p. LE f. n. 15, legum. 9, Flor. Maj. Jul. Fruct. Jul. Aug. Frequens in litor. mediterr., rara in oceanico. : egi in Pyr. Catal ad Rosas ld. Caneillas, die 4. Jun. 1851. Habui a Deville e litore oceanico ad Bayonne. Observavi copiosam ad Zarauz, t auda cgi diu d Ex exsiecatis speciminibus, non certe ab individuis vivis, € in loco natali observatis, eduxit Seringe notam illam de cau : is z apud DC. et Duby, de stirpe quae generatim caules ge ra jaou cumbentes, raro ascendentes, et non nisi prima aetate e terra pentes, sub-erectos promit. et adultis 416 Male eum Lobelio epithetum marini suscepit Linnaeus, ignorans hune errorem in Trifolium marinum Georg. Æmyl. , quod hujus est loci, emendavisse jam Gesnerum l.c.! Medica coronata (Cherleri) Nob. Cherl. apud Bauhinos; G. Bauh. Pr. LA . 13., de Johanne Los Medicago coronata Desrouss. apud Lamk. Dict., Bert. 8. p. 277. rs Koch Add. corr. p- DC. Dub. p. 125. n. 23., Godr, Gr. Fr. p. 389. Mdg. coronata La Pos. Hrbr. s.l. Diploprion Aii uek ah sben Viv. ex Coni Viv. Fl. Libyc. spec. p. 48, t. 19. f. 2. (fruct. certe evol., et eig Reichnb. Ic. C. 31. " "m £d MNA: Hist. P^ Oxon. T - 2. p. 150. n. 94. t. 15. f. 16. , . Bauh. Hist. p.22. LES 67, or Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Atax. orient. cum Olea, nec ultra, Tigla calidioribus lape contra Narbonne , die 4. Jun. 1829. Habui ex Pyr. or., ad Roussillon, lectam au Garigues de Bachas a Massot. Novi etiam ex le Cap de pla agri Narbonensis. Solum calcareum exposcit. Medica a Nob. J. Bauh. Hist. pl. 2. 385. n. 3. (excl. fig.). Medicago EAS. Lo apud Loisel. Notic. 5s 148., Be uh Cat - [a Moris Sard. 1. n, 283. , er p. 178. Mdg. littor. Be n Striata Bast., Loisel. Fl. Gal 4 ES 184. n. 29. , SE e N eS "bc ub. p. 125. ns. 27., Mii. re racea, et M. tric) da BE: cat. pl. hrt. Uoer D. 129. m 129. "i p. 195. p pe 135. iata, et M. cylindrac., et M. subinermis Bert., et M. littor. , eum Braunii Gr. Bert, s s. 273-90., et p. 361. ns. 17, 32, 33, 47, 48. M. striata Bast.. confirm.e Benth. in Hec Ital, . tribuloides Pourr., aut M. aculeata Pou urr. Herbr. Matr. ; M. — - Godr. Gr. Fr., M. Lass Maly, var. inerm., ex Neilr.; M. tetracycla pet Moris. "e. Aoi ichnb. Ic. C. 31. 122. f. 3, 4., et £a 1, 2. Brauhn., Ralph. Ic. carp. Leg. p . 89. ©) Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In litoribus utriusque regionis Legi in litore Cantabr. ad St. Jean de Luz, die 11. Maj. 1841, in Catal. ad Rosas, die 3. Jun. 1851. Habui ex Pyr. Atax. lectam sub la Clape prope ' Narbonne, formam M. Braunii a Timbal. Quomodo dubitare potuerit Seringe, in DC. Pr., et ex eo DC. y, plantam perennem esse hoe non percipitur, nam pro annua planta facillime e A recognoscitur Caules prostrati, interdum longissimi, tripedales et ultra ed. striatam Bast. iterum peculiarem speciem volunt Godr. Gren. Fr. p. 381. (ad Bayonne indieatam), Gussone Sicil., Bertoloni Ital; eam tamen evertere non dubitarunt Bentham, et Moris ls. es.; quorum sententiam observationes meae confirmant. Placet J. Bauhini dedu. de Medic. hirsut. echinis rigidioribus, non placet figura Legumina spiris sinistrorsum aut cim contortis in eadem ps specie testatur Cosson Not, pl. nouv, crit. midi Espagn. (1839) d E de M. Helice Willd. Sp. pl. Iquntus, quibusdam additis verbis a ORI conversus. Character iste, quem tanti fecerunt Car- i pro peculiari specie admittere nequivi; E er synonyma ponam M. littoralis. e ast nimio propugnat ausu est pugnatorum respectu, non ied MIN Peg E du Gard p. 229. n. 15.; fe cit "nec firmiter credo, - " 5 tacient et alii quidem re late observata, ut ita at is eam ac OR int suspicatus est Pouzolz, 411 Porro, tertia species ludens leguminum anfractibus dextrorsum, aut sinistrorsum versis est Medica turbinata (Medg. Willd.) M. villosa N., de qua cf. Willk. Pug. (1859) n. 17., et ex hoe Costa Lista , ete. p. 241.; quarta quae mox sequetur M. tribuloides. Medica praecox (DC.) Nob. DC. hrt. Monspel. ie i cago Ahe DC. Cat. Monspel. p. 123, sub n. 130., Benth, Cat. p. 104. Bert. 6 c 2706. d evi s Sard. 1. n. 291,, DC. Dub. p. 126. n. 99. Moris Le. t. 49. Rei- chenb. Ic. G. 34; t. 9419. fa 1, 9. r. Apr. Ms. Fruct. Maj. Jun. In Pyr Ha ii ex Consolation , supra Collioure, a Timbal. Viderunt inter Cadaques, et la Selva Medica aee » Digo ?, DO.) Nob. Bau p. T, 2. "E . 3.? non descript.; DC. Hrt. Z2 AMEN E sotira "bé. Tat Fa VEEE a 124. n. f31.. "Koch P. 179. n. 14., Bert. a 44 Dub. p. 126. n. 27. Reichnb. Ic. C. B. t. 2120. f. 1. Chabr. Sciagr. p. 166. f. 4, (ne di (2 Flor. Maj. am Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Atax., orient. cum Olea, solo calcare Legi ad Nabi die 2, Jun. 1839, indeque a Delort accepi. Relatum est reperiri ad Collioure Pyr, or., ubi ego eam non vidi. Timbal eam reperit ad San Paul de Fenouilhedes, ibidem non animadverti. Medica tribuloides (Ray) Dob. Ray Catal. stir Exter. 1073) p. 72. lin. 19., Syll. p. 179. es Hist.; Hist. pl. p.963. n e mes, an. sic.) Medic ago PE bei des Desrouss. apud Lamk, Dict., Koch p. 178. n. 11. Benth. 102., Moris Sard n. 284., DC, Dub. p. 126. n. 28. Mdg. T ul. yet M. truncatula Gaertn., iy M Murex decur Bert, $. ps. 288-9., et 301., ns. 30, 31. 46. Mdg. rigidula La-Peyr. Herbr. ; M. i D : o iss Majo Jun. Fruet, Jun. Jul. Legi in Pyr. or., ad Roussillon, ad Port- Vendres, die 20. Maj. 1851. Habui ex Narbonne a Delort, sub communi forma, et sub ea M. Muricis Willd., quae per montes Corbarienses grassatur. Et ego plane persuasus sum de recta cum M. tribuloide unione M. Muricis Willd. a Moris proposita, in qua nulla, praeter spirarum directionem, dextrorsum versarum in leguminibus, diffe rentia percipitur. d hujus stirpis specimina hanc addebat observationem a se exaratam Delort: « les autres caractères n'ont aucune constance. » Profecto hal- lucinatus est Bertoloni contendens , legumini us paulo minoribus a M. tribuloide etiam distinctam, nam in leguminum magnitudine nulla om- nino ditferentia inter utramque formam percipitur, saltem generatim; nec si adesset tanti foret. 315. Dal. Hist. pl. Lugd. p. 514., et forte p. 513. J^ exter. Mean Mw A P. 305. f. 49.. n. 1156, Medeg. minima Desrouss. apud Lamk. Dict., I 180. E E Fi. Rois. (excl. var 9). Gaud. n. 1732., Moris Sard. 1. n. 293., Dc . Dub. p. wie il ae Madr., 929. n. 12. Mdg. min. La-Peyr br.; M. micrantha Low. Nov.; M » Camna echin., plurib. coronata Wohll. Suppl. Fl. Hal. Trif. echin. arv. G. Bauh. "lor. Dan. t. 214., Fl. RP d i uno Á— —€— Vivid ka ae Engl M en t. t. 212. a, Reic - z up ; or Pe : ., CNK, : LU > t. 2133. f. 3.; et f. 4, mollis Zaanich, Vn. p. fij. t. MLE As Bau ih. Hist. pl. 2. - 1. Weiam. Phytogr . 402. b, Riv. Tetrpt. irreg. t. 88. f. 14. C) Flor. jm Jul. Fruet. Maj. in ZEstat. 418 j "er a Ceret, die ii j ., ad Roussillon, ad St. Fe eol , cotra : 13 [^ poH gie s Deville ex la Gleiziette d'Ouzous; a Massot ex Perpignan postposui. De folis non bene Seringe, DC. Duby nigri e tatis dicere, quae generatim superne sunt wémod Mr Meis bes ticulata, dentieulis a 3-5-7-9 pluribusve variantia. Stipu p^ : $ eee bene evolutis non sunt integerrimae, ut delineantur a e ve d describuntur ab Heller Fl. Virceb, 2. p. 196. n. 4., a Sa w qd n. 1066., a Gaudin l.c., a Sprengel Hal. ed. 2. n. 902., uo € monitum, n. 154.), iterum a Sprengel, Syst. Veget. 3. ee mo et eum eo ab Host (miror de botanico diligentissimo) * u s p. 386. n. 11.; a Baumg. Fl. Trans. 2. n. 1601., Rebent. lur n. 666., a Griseb. Rum. Bith. p. 17. n. 42. Generatim quae infer i manifeste serratae conspiciuntur, Pd Rd minus. Non semp rocumbit planta, ut quidam eam describunt. a : : ibri aa Pl. Banat. rars. p. 51. n. 33. t. 15. Lon citare nolui, tantum a nostra specie aberrare, et ad M. e accedere visum est. Citavit eam Dietr. Syn. 4. p. 986. n. Medica maculata (Lobelii) Nob. à z 7 5., Bert. 8. p. 282. 98. f. 2. Medicago maculata Willd. Sp.. Koch p. 179. n. 15., z Prab z. Wika apud Hook. Journ. of Bot. 1. (1834) p. 266. n. 34., Moris Sard. 1. n Or a c p. 126. n. 31. MA - cordata Desr. apud Lamk., Dict. T. 3. (1779 p. 636. n. "n marica Latourr. annis) Mdeg éd L br., et M. intertexta La-Peyr. Herbr. s.l. ; M. a v. 93. n. 1616. Mde. echinata Ovid. MS: Hort.; Mde. arabica Camer. gx Bot. v. 29. eg Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 3. t. 113... Fl. v. V. 10. t. 793, 8 l.c. t. 90., a 9 1 9T 88. f. 12., Schk. Handb. 2 t. 919. b (arab.), Reichnb. Ic. C. 31. t. 2118. L5 wa os 2 ; 1. Dod. Pempt. p. 575. f. 2., Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 2. p. 154. n. 17. t. 15. f. Camer. Hrt. p. 97. lin. 6. t. 97; ville ex Bordères, et ex Oursbelille Deville legebat deficientibus 1 induxi. Medica villosa (Gesneri) Nob. . 3912. Gesn. Op. bot. ed. Schmied. tab. lign. 91. f. 185. Mdeg. villosa DC. Fr. 4. p. € DC Mdeg. Gerardi Auctor., Koch p. 179. n. 13., Benth. Cat. p. 102., Nos Dodecanth. p. 16. n. Dub. p. 126. n. 32. Mdcg, Gerardi, et 1. ns. M. turbin.. et M, olivae g. Ger. M. turbinata Willd, , Moris Sard. i 285, 288. Mdeg Mdeg. ormis Guss., Bert, $, p. A Gerardi La-Peyr. Herbr, d ; M. : rermana, Agen., fide Noulet., hirsuta Gater. Hrb., M. Timeroy Jord.? (ex Prades! du Conflent); M. e r.? M. :* et M. Morisiana Jord.; cum M. depressa Jord,? M. Tr. Sem. pl. 2 M. sphaerocarpa Maly, ex Neilr.; M. mitis Delil, Herb. (legum sub-inerm. Gaertn. Fr. Sem. à Ae t. ydi T. : i 8. cs. * 43, enor. Fl. Napl.. 5. p. " . T "b Ce s . !cag. fig. 2., Rivin. Tetrp. i . &. 88. f. 3. le : fom olivae. Schk. Handb, 2 t. 1 b nin, ROEP Te. €. 31, t. 9090. $ 2. Ralph, 10 TH eg. p. 41. t. 30. f. 17. turb.). Moris, Hist. 4 LESS T 1$ LLLI. p. & f 5, et Ibid, n. 6 (2^ TEES p. i96. n và gi e ece 3. IT E =] 2 zz "1 ct D »* e- m Uu et © Flor. Apr. Jul, Fruet. Maj. Æstat. Per region, mediterr., inque ealidioribus locis, 479 Legi in Pyr. Corbar. ad Portet, die 6. Maj. 1843; in Pyr. or., ad Roussillon, contra St. Jean de Pla de Cors, die 11. Maj. 1843; in Pyr, Catal. ad Gerona, die 13. Maj. 1851. Non mihi repugnaret pro hae specie locus Pen, Lob. Adversr. p. 383. f. 1., Lob. Ie. 2. t. 37. f. media, ramul. plant, leguminibus vix spinarum rudimenta offerentibus. Medeg. rigidulam Ruching. Fl. Ven. p. 189., eum asterisco * Ber- toloni aeque eitavit ad hane speciem, quam ad M. Braunii, quae cadit in M. littoralem: ad harum postremam, eum dubio, citavit Nace. Fl. Ven. n. 694. Medica muricata (Vaillant?) Nob. Vaill. Bot. Paris. t. 33. f. 7. ex Guss.; sed agitur de stirpe Paris.! Medicago muricata Willd,t, Benth. Cat. p. 102., Bert. 8. p. 295. n. 38., Godr. Gr. Fr. p. 396. (2 Flor. Maj. Fruet, Jun. In Pyr. or. rar. Legi in Pyr. Catal. inter la Bisbal, et Palamos, ad Llufriu, die 4. Jun. 1860, Non dieit Munby, a quo ille suasus M. muricatam Benth. ceu turbinatae (vel M. villosae N.) varietatem acceperit, Catal. pl. Alger. (1859) p. 9. : Mdeg. muricata DC. Dub. p. 127. n. 34., cum prolatione All. FI. Pedem. (contra quam stant Morisi observationes) et Vaillant, Bot. Paris. p. 124. n. 5. t. 33. f. 1.; dicta insuper praedita leguminibus glabris, et spinis rigidis, eoncisis, arcuatis, me non suasit. Cujus vero sit loci illa Vaillantii figura dicere vix auderem: loea a Vaillant citata Vau- girard, Issy in Flora Parisiensi recentiore non memorantur; memorat ea Merat, Par. ed. 4. p. 581. n. 9. ad M. Gerardi, sive villosam N., qui Vaillantium expedite citat. Sed dicitur a Vaillant legumina ma- tura nigrescere; hoc ego in M. villosa nec in solo natali demortua, neque in exsiccatis a me speciminibus intervenire vidi. Vidimus illum Vaillantii locum relatum ad M. rigidulam a Thuill. Fi. Paris. ed. 2. p. 390. n. 8; iste M. villosam habebat sub nomine M. hirsutae, Ibid. n. T. Nonne eamdem speciem duplicavit Thuillier? hoe prudentiores botanici quod e l ! locum illum Vaillanti eum Gussone attulerim? Retuli quasi annulum ed. 1., e speeiminibus exotieis remisse tractata , ouis ais mala Plukenetii figura, merito despicitur, postremo ab Hookero ipso. Medica ciliaris (Morisoni) Nob. Moris. Oxon. infr. cit. Medicago ciliaris dee mt B a . - n, 44.. Moris Sard. 1. n. 994. Mdcg. intertexta DC. Fr., : m uen n - 91., : Hándb. 2. t. 213. b, Airi. feiep. irreg. t. 88. f. 8. leg: s now m. ted t. cd t. 3., Ralph. Ic. carp. Leg. p. 4t. t. 39 f. 19.; Moris. Hist. pl, Oxon. 2. 9. |f A delph. p. 1411. n. 20., Bert. 8. p nun Dub. p- 127. n. 37. P (*) Flor. Maj. Fruct. per ZEstat. In Pyr. mr humilior., calidioribus. Habui ex /a Roquette agri Narbon. a Delort. Us Affines certo , forte ejusdem speciei formae M. Dep eh Bert., M. Echinus DC., Bert., M. tuberculata Willd., Bert., ns. 40, 49, 480 Medica reticulata (Bentham) Nob. Medicago reticulata Benth. Cat. p. 101., Guss. Sic. Syn. 2. p. 371. n. 23., Bert. (8. p. 991. n. 34., Godr. Gr. Fr. p. 387. © Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Atax., et orient, fide Godr.; locis humilioribus, calidioribus. Legi ad Villeneuve sub Cascastel mont. Corbar. (loco Benth. au- toptico), die 8. Jun. 1852. Habueram a Requien e Cascastel, ubi egomet vidi mox, die 9. Jun. 1852; au Pont de la Ricardo legebat Gautier, Legumina tantummodo sicca inspiciuntur retieulato-rugosa , quod quum in viva planta non appareat, quidam in loco de specie dubi- taret, aut denominationem immutandam censeret. Hoc ego facere nolui; dicat, si quis mavult, M. Bentham Occurrunt interdum legumina eub. inermia, veluti tuberculata tantum. Affinitas certe multa cum superiore ciliari, in quam sunt qui injieiant M. hispidam Gaertn. Medica sphaerocarpa (Cupani) Nob. Cup. Hrt Acus I ER Med. A ns Panph. x t. 208., ex Gusson MEE sphaerocarpa Ber tol. Am., 203. n Benth. Cat. p. 102., Moris Sard. 89., DG. Du p. 127. n. 35. (excl. Morison) M Mie. ;sbhacrus Delil. Herh. est lusus laevissimus, Moria lc. t, 46., Seb Maur. Rom, P r. Ralph. Ic. carp. Leg. p. 44. t. 39. f. 18. © Flor. Maj. Fruct. Jun. In Pyr. Catal. rar. Legi prope San Feliu de Guixols ad San Pol, die 18. Jun. 1860. Dantur legumina ovata , aliaque Sphaerica; hine nee denominatio a «ideis suscepta optima est; neque altera ovatae ex Carmignani praestar Quidni ad M. Muricem adducunt, cum M. Sorrentini, et sicula odr. varts, Medicas polymorphas L. « Omnes pro vavietatibus habere id nimium "E Oum et, ut credo, contra Linnaeum primus, Willich, Obs. P Trigonella L. Genus hocce in tria — dividitur a Gaspar- rini, Revis, Meteor i Hendic, R. Acecad. Se. Soc. Borbon. anm. 1. ( Napol. 1852) p Fateor me illis vesica minime contem- nendas For ii Cu iste pro sect. 1. non tulit Theophrasti nomen Buceras? SECTIO 1* FOENUM GRAECUM (Tovngxwr.) DC. Trigonella Foenum je Plin., Apic.) DC. Fr. T. 1815 Is Theophr., Colum., Dioscr., R. „Hip a er E p P u Hist, Ey L. , 1. 8. ¢.8.. De Caus. 1. 6. c. 22., Colum. vel 70., 1. 94. c, 19. » Dioscr. 1. 2. c, 194, plins Nat h. 1. 48. c, 16. ve el 30., ‘A, c. 18. M x a k ic. € Koch 181. i., Bert 8 g . Moris Sard. 1. 48. t. 766.?, Schk Pa Aci Xiphostylis erectus ben! Trigon. Flor. Graec. Sibthrp. 8. P t. 9 i, 2. t 152. f. 3. 4 Mi. leg, sem.; Gaertn. Fr. Sem. pl 2 p. 332. Rechnb -2 p. 48. t. 573., W px) Balbh. Te. carp. Leg. p. 4i. t. 39. f. 30. Plenok lc pl. med. T. 6 Rom. T. 7. t. 40., Hivin. Te 7, ESenb. PI. offic, t, 395. Turp. Fl. med. T. - t. 164. , Sabb. Hrt. p. 413, Camer Eo i. Talp: irreg. t. Si., Woods. e Med. bot. T. 3. p. 426. t. 154. Matth. Lk Obs. p. 502, E A s Fuchs, "TA St. p. 798. St. p. 597., Cord, Hist. pl. n 1 » 1c0n. Z. f. 44. f. 9. Dalech. Hist. pi pe p. 480. f. 2. Dod, Pempt. » 536. We e t die Maj. ERAN Maj. abeunte, et Jun. In Pyr PEE 481 Legi in Pyr. Arag. ad Benavarve, die 18. Maj. 1846. Observavi sub-spontaneam ad Pamplona: spontaneam ad Graus, ad OClaimilla prope Huesca, Caulis saepe e basi ramosus, ramis patentibus, adscendentibus, pu- bescentibus. Flores obseuri, saepeque absconditi. Comparata eum í gladiata glabrior est, caule principali semper erecto, foliis in pagina inferiore glaucis, floribus in axillis saepius binis, evidentius sulphureis, leguminibus directioribus. igura Florae graecae mihi pro harum neutra placet; habitu ad gladiatam potius accedens, facie quasi peculiaris speciei. In Pyr. Arag. humilior. eerte spontanea, nee ibidem seri testarunt incolae, qui plantam aegris oculis vident, nam dum illius semina, trita farinae eommiscantur, pessimum saporem infici panem dixerunt, quod Bossoni analysis eredibile reddit. In Cantabria late colitur, ibi- demve hie et illie. subspontanea occurrit ad San Sebastiano, Ernani, Urnieta; itemve in Navarra ad Pamplojia. Quis ante DC., prae Linnaeo, denominator nitidus? Trigonella gladiata (Anguillarae) Steven, Cat. hrt. Gorenk. (1808); arsch. a Bieb. Taur. Cauc. Anguill. Sempl. p. 103. Marsch. a Bieb. Fl. Taur. Cauc. T. 2. p. 222. n. 1542., et 3. p. 516., Kocb p. 181. n. 2.. Bert. 8. p. 952, n. 6., Moris Sard. 1. n. 297. T, prostrata DC. Fr., et cum Dub. p. 127. n. 2, T. sylvestris Pourr. Herbr. Bolos, et suo Matr. asserv.; et T. Koenum graecum var.e us H R. Valent. Pourr, Herbr. Matr.; Xiphostylis prostratus Gasparr. Trigon. Moris. l.c. t. 54., Reichnb. lc. C. 31. t. 2107. f. 1. Dalech, Hist. pl. Lugd. p. 481. f. 1.? J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 365. f. 1. Flor. Apr. Maj. Fruet. Maj. Jun. In Pyr. Atax. humilior. eum Olea, et ut videtur in Navarra. ud Habui ex le Pech de l'agnelo ad Narbonne a Delort, qui eam vidit quoque qu Cap de pla. Opt. Uriarte demonstravit ex viciniis de Pam- ploña. Vidit Timbal ad Casas de Peña, Tremols, ad Cadaques. inter Steven, et Marschall a Bieberstein, quum horum uterque, eodem anno, alter alterum citet; cf. Steven Cat. cit. 1808. p. 112., et Steven Stirp. rar, in itin. Caucas. ann. 1816 collect. Continet. in Mém. Soc. Imp. Nat. de Moscou T. 4. 1813. p. 58.; Marsch. a Bieb. supra citavi. Locus J. Bauhini certe bonus est e descriptione, figura, et loco, Monspelii ad Balaruch, unde ei stirpem attulit Cherlerus, quam ego ibidem conspexi, et legi. Citavit J. Bauhinus (itemve frater ejus G. Pin. p. 348. n. 2.) Foen. graec. sylv. Anguill. Sempl. p. 103., bene profecto. Prolatio haec praetervisa fuit a Bertoloni. Sed quoad alterum synonymon a Bauhinis allatum, Foenum graec. sylv. Dalech., Hist. pl. Lugd. p. 480-1., mihi non adeo tutum videtur, spectatis sive de- scriptione, sive figura, quarum postrema praesertim offert 5g appendicem magis arcuatam prae eo quod in hae specie unquam de 3i 482 prehendere datum fuerit. Attamen DC. Pr. Suppl. ab hae prolatione se abstinere noluit, quamvis malam appellaverit, eamque sustinuit Moris; non vero Bertoloni; ego ceu dubiam retuli, sed praeterire nolui. Artieulum de nostra specie dimisit Chabraeus in sua Seiagraphia, quae J. Bauhini de Histor. gener. plantar. Epitoma est. DC. Fr. Suppl. l.c. p. 511. in prolatione Bauhiniana figuram se- eundam, perperam, non primam, citavit, quem errorem imitarunt Seringe in DC. Pr. P. 2. p. 182. n. 7., DC. Duby, Mutel Fr. 2. p. 291. n. 6., Koch Syn. ed. 1, 2. SECTIO 2.* GENUINAE N. (Buceras dicta a Seringe, nomen Foen. graec. apad Theophr.). Trigonella polycerata (Gesneri, Lobelii) L. Sp. Gesn. Op. d. a Schm. tab. aen. 2. f. 10., Lob. Obs : Willd. Sp. pl. Diadelph. P 1399. n. 4., DC. Dub. p. 128, h, 5. La-Peyr. Herbr., Trifolium corniculatum Rauw. Schk. Handb, 3. t. 211., Colla Herbr. Pedm. fasc, 2. t. 56. f. 1., Pereboom Mat. vegt. .Dec. 3. t. 23. f. 126. Lob. Icon. 2. t. 45. f. 1. Dod, Pempt. p. 547. £. 2., Dalech. Hist pl. Lugd. p. 481. f. 2, ©) Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jal. In Pyr. med., orient., prae- sertim meridionalibus, egi in Pyr. Catal, ad Cerdaña, ad Puycerda, die 3. Maj. 1846; itemve ad Osseja, die 2. Maj. 1861. Observàvi ad el Seo de Urgel. Planta diffusa prostrata, raro inter sata adscendens, nunquam iu locis apricis. Carina obtusa, attente observata emarginata cons icitur; A Ph AME : habet et crura duo tenuia, ungues ilis alarum similes. Legumina generatim terna vidi: semina de fundo livido punetis fulvis pieta couspexi: num hoe constanter fiat asserere nequeo, Trigonella monspeliaca (Dalechampi) L. Sp. Dalech. Hist. pl. Lug. p. 446. f. 1. Koch p. 182. n. 3., Bert. 8, p. 248. n, 4., Gau. 4. n. 1734., De Notrs. Reprt. Fl, Ligust. n. 439., Moris Sard. 1. n. 999., DC. Dub. p. 198. n. 4. La-Peyr. Herbr., et Trifolium (ahsq. nomin.) La-Peyr. Herbr., Foeno graeco affinis i adieu falcatis Boccon. Herbr. Vienn. asserv., ex Moretti in Minerv. Ticin. Papiae 1830. Flor, Graec. Sibthrp. C. 8. p. 47. t. 765. 1 ar. - T. 2. p. 152. t. 142., Rivin. Tetrp. irreg. t, 83., Breyn. Cent, p. 80. ..33. fig. infr., Reiebnb. le. C. 31. t. 2110. f. 1, 2. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 373. f. t.. Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S, 9. p. 166. n. 4-1. 17, f. 2. n. 4., Chabr. 5 160. f, 6. Flor. Apr. Jun. Fruct, Maj. Jul. In Pyr. Atax., orient. Arag. ou Olea, scilicet ferme per totam regionem mediterraneam. egi in Pyr, or, ad Roussillon , prope Ceret, sub le Puig dEn- treillas, die 2, Jun. 1843, Observavi ad Rocafuerte; contra Sanguesst, ut ad hane urbem, ad Jebra, in Sobrarbe, ad Benavarre, Gerona. r. Sciagr. p. 2 E és .mmemorare non negligendum duxi, Coronopum ex libro Johannis odaet a Stapel quem in Theophrasti Eresii Historiae plantarum. Com- , pag. descripsit (et figuravit) nihil aliud esse, Eo ia t floribus, siliquis autem maturis onustam, S Prus jam memorati Foenugraeci minoris Monspeliaci: quem admodum vw (intellige exsieeato) (quod N. Dominus m rus, a Clarissimo Johanne Antonide van der Linden fi hsc numinis comparavit) elare observavi » Breyn Le. p. 80. " manere potest, inspecta citata figura. LJ «elitotus Galen!, Rivin. osoph. i i : m otan. canoni (ex Linn oto, peccat in eo etiam, ; Tournf, Nomen istud adversatur Pus aeo 8 225); compositum e melle, ; quod comparatio eum antiquorum Zoto 9 483 secura, et inde dubia Pd Loto Neotericorum mea sententia rejecto. Meliloton Dioser., l. 3. EE. Meliloton, sive Sertula Campana Plinii, Puit. hk |. 21.6. 9. yel 39. c. 11. vel 31., quum dieatur flore et odoro Croco vicinum, huieque simillimum, clare patet quam maxime a Me- liloto aetatum posteriorum receda : adeo ut nihil nobis majorem at- tulerit stuporem, quam interpretum consensus in designandis nostrarum Melilotorum speciebus. Ast subvenit Galeni Melilotus, quam nostri generis accurati interpretes esse sustinent, eisque obstare vix audeo. Quumque penes medicos, e e ac vulgum, hoc nomine veniant plantae in usum receptae tune denominationem non certe correctam, quadam extra scientiam austori ate, vel usu acclamatam , immutare nolui, ut feci de Hyssopo, Pulmonaria, aliisque, utque agam, quoad specificam denominationem nonnullarum specierum. SECTIO 1.* COELORYTIS SerIxe. Melilotus officinalis (Herbarior.) Desrouss, apud Lamk. Dict. Brunf. Herbr. 3. p. 49. Melil. zs Ruell. pa, iia Stirp. 1. 3. c. 35. p. 683, lin. 37.? Koch p. 183. n. 4. M. arvensis Walir. Sched. cr., Bert. 8. p. - n. 2.. Gaud. 4. n. 1724. M. Kochiana DC. Dub. 128..m. 1. Trifolium officinale var. dor'b. all ne a-Pevr. deve et Mo altissima La-Pevr. Herbr.! flava Pall. It. Engl. Bot. Suppl. v. 4. " 200. Bull. Herb. 255., Coss, Germ. Fl. Paris. p. 126. n, t G 1t. £..R. i fr. Turp. Fl. med. 929., rudi fiel 15. iir k.); Hayn. Arzn. 2, t. 33., Sabb. Hrt: Rom. T. 7. t. 37. mal; Saai Fl. Monac. t. 322., Flor. Batv. v. 4, t. dns Drev. et Hayn. Ch. pl. Eur. T. 2. p. 32. t. 44., porko 2 C. 34. €. 9430. f. 3, 4, 5., W. .» F.. N. ab Esenb. Pl. offic. 3. t. 12., Gmel. Fl, Sibir. 4. p. ?3. n. 32. t. 7. Matth. » 1162., Camer. Epit. P 893.. Trag. St. h. p. rn Tabern. Krtb. 2. p. 893. "d 9., Icon. t. 508. f. Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 2. p. 161,, n. 2. t. 16. f. n. 2., Fuchs. Hist. st. p. 749., Dalech. Hist pl. Lugd. p. 507. f. 2, J. Bauh, Hist. pl. 2. * 47. p. 310. simil. Fuchs. Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. (as In Pyren. Arag., Catal. sat frequens; rarior in Cantabr. marit., et per regionem oceanicam. Legi in Pyr. Aragon., ad Sobrarbe, ad lAinsa, die 1. Jul. 1845. Habeo ex Tarbes a Deville. Observavi ad Bilbao, Sobas, Jaca, Broto, Gerona, Sarrià. Stirps sesquipedalis, bipedalis, et ultra, simplex et adscendens, aut ramosa, ramis basi patentibus, et adscen dentibus. Vexillum longius alis, et hae carina longiores. Flores de viva planta sub-inodori, exsiecati fragrantes, minores prae illis M. altissimae, majores quam in M. gracili. D hateheff Fl. As. minr. p.25. n, 5. neque mecum loquutus est Dunal, nee agnovi de illo ipsum nunquam scripsisse. Puto Dunal, loco Duval per errorem, borussum parum expertum, et ineptum scripsisse. Melilotus — Salzmanni! apud DC. Pr. Bert. It. P. rmn ix Syn. t 5 i 323. n. 7., DC. Dub. Gall. Appnd. 2. p. 1026., Godr. Gr. Fr, Lo Mord (era Y . 908. t. Ç) Flor. Maj. Jun. naaks? Fract. Jun. In Pyr. Atax. humilr. Übtinui. a donis ex la Sidri;re de Leucate. T altissima Pubs quidem) Thuill. Fl. Paris. (1199) p. 378. Paris. n. 2179. M. 2. Ruell. De Nat L8. Lx. Pu lin. 36.? Dioscr. Godex in Bibl. R. fol. 25. vers.? arial, Fl. "Gail. bi 2 : 198. n. 6. L- matrórhisa Pers. o n sins officinalis. Willd. Bert. 84. i ord 4. n. .t, DC. Dub: p. 94. n. 17. M. officin, b Waldst. Kit., Zeyher apud ScHüz, et "Sehibler Descr. Hs novar., ete. pue P aa e bh x n irae - dein M. altiss. Fl. anal.; M. vulgaris altis. frutesc. a. 33. * et Trifolium oratum t. pl. ai. Par. (1698) p. 289., M. S ipeo Dod. Pempt. 1. infr. c. li 484 Ejusd. Frum., Legum., M. germanica Lobel. ; M. linearis Puccin. Luc. ; Brachylobus officinalis Dalo. Engl. Bot. v. 19. n. 1340., Sv. Bot. v. 1. n. 69., Fl. Dan. t. 934., Coss. Germ. Fl. Paris 126. n. 2. t. 11. f. F. cal., leg., Waldst. Kit. pl. rar. Hung. T. 1. p. 24. t. 26.. et T. 3. p. 995. t. 906, Dietr. Fl. Bor. v. 10, n. ayn. Arzn. 2, t. 31., W., W. F., N. ab Esenb. pl. offic. t. 326., Plenck le. pl. med. T. 6. p. 45. t. 507, Reichnb. le. C. 31. t. 2121. £a 3, 4. Rivin, Teirp. irreg. t. 6.! Dod. Frum. Legum. (1569) p. 209., Pempt. p. 567. n. 1. cum flg.a, Lob. Obs. p. 501. f. 2., Icon. t. 2. p. 43. f. 2., Tabern. Krtb. 2. p. 895., Icon. t. 510. f, 1., Dalech. Hist. pl, Lugd. pot qr C) Flor. sera Æstat, in Autumn. Fruct. Sept. Oct. Legi in Pyr. Catal. ad Rosas, in fossa cum Lycopo europaeo, Junceis, Cyperaceis pluribus, die 2. Sept. Habui ex Tarbes, a Deville, Hane et ego ad Toulouse vidi, de superiore non memini. Statura plantae orgyalis, rami patentissimi, angulati. Folia angusta, generatim linearia, omnia superiora praesertim, subconvoluta saepius observantur. Stipulae setaceae, integrae, subglabrae, itemve bracteae, quae tantummodo pilosiores prae illis sunt. Pedunculi eum floribus calyeem - ferme aequant, vel paulo breviores sunt. Flores in viva nuda Seringe), in illorum ventre, basi, et apice glabra. Chevallier Fl. Par. ed. 9. (1836) T. 2. P. 2. p. TUT. n. 8. deseribit plantam caule erassissimo praeditam, leguminibus glabris, dispermis! quod, pro certo, non semper habet locum in hac specie. Trifol. Melilot. altissim. Gmel. Bad. Alsat. 3. (nec 2.) p. 219. n. 1120., a Koch citatum recipiendum non erit e duarum specierum evidenti confusione apud illum, quarum neutra ad M. altissimam per- tinet, ipso fatente Gmelin, in Suppl. T. 4. p. 564. Melilotus alba (Ruellii) Dod, Pempt. p. 567. n. 9. (bis), Thuill. Par. (1199) p. 378., Desrouss. apud quus Dict. Ruell. De Nat Stirp. 1. 3. e. 35 ; : z 90. n. 2. AR . 3 7367.05.99. p. 683. lin. 27. , et p. 684. lin. 32. Trag. St. h. p. 990. n: cautha Roch abud Dc. M. vulgaris Wild. En., Bert. &. p. 86. n. 4. Gaud. 4, n, 1728. M. lete d; Won pu i. Fr. SuppL, DC. Dub, p. 128. n. 3. Trifolium officinale La-Peyr. Herbr., partim, ; 127. 3.3.4. H.r Dodo. n. 2. sin. fig. Engl. Bot. Suppl. v. 4. n. 2689., Coss. Germ. Fl. Par. Dietr. FE Bor. v. t. n. dio. parmi He 5.62. D. EI. Dan. t1705., FI, Bate, v. fi; t 08 onda M S n. Arzn. 2, t. 32. ich. V . 183. t. 104., Reichenb. 46. ™ 31. t. 2130. f. 1, 2, Tabern. Krtb. 9. p. 893, f. 1. [eee E t2 m re Jul. Sept Fruct. Au i g. Oct. m Pyr. or., ad Conflent, ad Prades, die 99. Sept. 1843. Melilotus parviflora (Wijnhouts) Desf. Atl. Wijnh. ilis a 8. p. 89^ n. ium. Dilligem, sus eX Courtois in Dod. Pempt. Comm. 2. Kocb p. 183. n. 5., 3. p. 19. M. indi AN - P- 321. n. 3., DC, Dub. p. 129. n. Crép. d l. Austr. et Willd. Herbe. 2; Motis Sard, f; n. 300., M. ind nb., ex ; ris Lc. t. 56. Gert. m ex Walprs. Legnm. Capens.; M. minima Roth, ex Wight, Arn. Ind. Or: ad tab. 11. p. a not, 1., et t run E b. 335. t. 153. f. 1. (11.), Coss. Germ, Fl. Par. Atl. illustr. OOE T Moris. Hist, pl. Oron: 2. & 8 de e Je, C. 31. t. 2197. Ralph. Ic. carp. Lag, P Flor j i OE S Jun. Fruct. Jun. Jal. In ealidior. region. mediterr. calidioribusy MEER rarior per regionem oceanicam locis humilior, è; apparuit ad Toulouse sub Pech David. 485 Legi in Pyr. Cantabr. marit. (Guipuzcoa) ad San Sebastian, die 31. Maj. 1841; in Pyr. Catal. ad San Fes de Guirols, die 12, Jun 1860. Habeo ex la Roquette agr. Narbon. a Deville. Racemis fructiferis quidem dissi dicam ad Benavarre Pyr. Arag. Dum longe a mari reperitur, suspecta mihi evenit, num e deportatione. Melilotus gracilis (Castelli? Sibthorp.) DC. Fr. Suppl. M. sylv. albus Cast. m. Messan. p. 41.? sic ex Guss., sed flores non sunt albi. Sibth. Sm. Gr. Pr. 2. x 1783. Ko pr A d. . 442., DC. ‘Dab. p. ers n. 4. z SRR : Ten. Nap. Pr. Suppl. 1.. Moris Sard. 1. 301., ‘Guss, Sic. Syn. p. 320. n. 2., Bert. . Ten, Fl. Napl. 5. p. s 5 : Y or. Graec. Sibthrp. C. 8. p '32. t. 745? Prid 'spicium) i Reichnb. fc. C. 31. t. 2129. f. 1, 2., et t $ var. rostrat, Visian (2) Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In orient. eum Olea. Legi in Pyr. Catal. ad Gerona, die 29. Maj. 1851. Habeo ex ripa flaminis Tet a Massot. Planta generatim sub-pedalis, occurrit bipedalis, elatior quoque in fertiliori solo; caules generatim rubelli. Folia variantia, ita ut vix de- finienda sint; stipulae sub-setaceae, integerrimae. Flores lutei eum stris concoloribus obscuris; petala inter se aequalia, praeter vexillum, quod alas et carinam tantillum superat. Legumina rotundata , stilo mucronata, ea monosperma semper vidi: nec absolute disperma, ut proclamant DC. Duby, Loisel., quod rarius habet locum, testibus Te- nore, Moris, Gussone, Bertoloni. Et absolute monosperma declarat Smith, taliaque extra Pyrenaeos, vel in Italia vidi, nee aliter viderunt Fischer, et Meyer « etiam in planta gallica monosperma. » Animadv. bot. in Ind. sem. hrt. bot. Petropol. Dee. 1835, ef. Ann. Sc. Nat. Par. Ser. 2. T. 5. (1836) p. 183. Nec obstant Godron Gren. Fr. Non dicam de Mutel, qui falsissime hane A ea ceu varietatem majorem M. sulcatae consideravit, Fr. i; Videtur mihi tota planta, nec flores tantum odora M. Toe , et M. permixta Jord., Reichnb. ET t. 2128. f. 1, 25 et f. 3., dicerentur varietates Pictou fil. huic adjungendam up a heter kon Scheel., e Dalmatia, in Linnaea V. 21. (1848) p. 571. n. 2.: profecto in de- scriptione plantae Scheeleanae nullam b us notam , deis ab haec conjunctione me deterreat. SECTIO 2.* GYRORYTIS. Melilotus sulcata (Cherleri, et Salzmann) Desf. Atl. 184. n. ô. Cherl. ad d Bauhin. gi $.5 po dp ad G. Bauh., p. 144. n. 23. € p- Moris Sard. 1. n. 305., DC. Dub. p. 129. n. 8. n sie 3 et M. oi uti Salzm uo E c og T ron : 9. Moris l.c. * 59, A. B, Flor. cad Sibi p. ap 32. t. 742., Reichnb. e. f. 3. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 371. f. 1 e p. 158. f. 6. (excl. tricis.). © Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. Per region. mediterr. cum Olea, ocisque ealidioribus. : i in Pyr. Navarr. sub Pamplona ad el Caserio de da F calcareo, die 28. Jun. 1844.; contra Sanguessa s sub Aocafuer ^ - 22. Maj. 1845. Observavi circa ipsam Sanguessa, transac acto mine Aragon. ad Pedra tajada, Ayerbe, ad Durban mont. Corbariensi 486 Caulis non est erectus (DC., Duby, Puccinelli, Godron, Dietrich), nisi in maerioribus individuis, et herbis quidem cireumventis; in evo- lutioribus, locis apricis praesertim, pollet habitu ramoso, patulo, dif- fuso, ramis in summitate floriferis ascendentibus; ex adverso, stirpem nimium cireumseripte observatam a Desfontaines, qui ejus caulem absolute procumbentem declaravit, Fl. Atl. 2. p. 193. Caules caeterum subangulati, saepe rubelli. Foliorum dentes parvi, sed manifestissimi, neque obsoleti (Seringe, DC., Duby, Dietrich). Racemi laxi generatim sunt, sed dantur etiam densi, tuncque M. compacta Salzm. pl. exsice., ut statuerunt Cambessed, Balear. ; Tenor. Syll., Moris l.c. ; Webb, Berthel. Phytogr. Canar., Caruel in Sched. pl. exsiec. Occurrit saepe peduneulus terminalis flore destitutus ; pedicelli longitudine calycis, arcuati. Calyces, dum fructus jam evoluti sunt, evidenter 10-striati. arina cum vexillo aequalis longitudinis, alae istis breviores sunt. Legumina vidi constanter monosperma, taliaque describuntur a Bau hinis, G., et J., Willden. Sp. pl. et En., Pers. yn., Loisel. Gall, Schousb. Marok., Viviani, Moris, Bertol, , Gussone, Sicil., Godr. Gr. Fr., DC. Fr., Cambessed. Balear., etc.; contra Seringe, DC. Dub., Dietrich, qui ea disperma dicunt. Et legumina sunt sub-ovato-orbicu- lata, nervoso-striata, striis areuatim dispositis cirea commune centrum, | € uno aut altero ramo conspicuis; semina ejusdem ac leguminis formae, tenuissime granulata. Statura plantae variat a duobus, tribusve pollicibus, ad palmum, pedem, et sesquipedem. Sic quae planta occurrit ad Pamplona rara, sub-simplex, nana, erecta; ad Rocafuerte, ad Lumbier, alibique, ob- venit majuscula, ramosa, sub-diffusa, ascendens, ramis sub-palmaribus; eadem infertiliore solo, et climate adhuc ealidiore, in Sobrarbe, a Mediano, ete. reperitur ramosissima, ramo principali erecto, robusto, pedali, sesquipedali, copiosioribus onusta foribus, stipularum dentibus evidentioribus , colore herbae etiam saturatiore. Seringe in DO. Fr. et ex eo Dietrich, patriam Galliam, unde Germani botanici primi speciem deseripserunt » indicare omiserunt. Non sic fefellit Sprengel, Syst. Vegt., 3. P- 201. ^. 12. Johannis Bauhini locum fidenter retuli, quamvis ubi eollegerit, vel unde attulerit sua specimina oblitus fuerit Cherlerus, Vir qui Provineiam, Occitaniam, sive Galliam N arbonensem, late peragravit , non dubito, quin eam stirpem cum aliis speciebus plurimis in istis locis collegerit medicus iste Basileensis , et forte 1n Ipso agro Monspeliensi , unde Salzmannus ad G. Bauhinum sua ape cmmina attulit, ynonyma evidenter comprehendit jam Magnol, excepto quod in fine deseriptionis J. Bauhini "e, angustioris loco perperam scripserit. Hun- , referentem Speciem probe distinetam, sub Trifolio : > D 44 quod forte M. parvifloram refert, ceu varietatem D ineptus adjunxit Gouan, FI. Monspel. p. 198, hi Tr (folium Plinii, Tournf. non Dioser, Observavi in ue jus generis speciebus, petiolog longitudine: deeurtari, ex inferioribu ad superiores planta Partes, et e contra in majorem longitudinem dinem et magnitudinem stipulas. 481 SECTIO 1.* LAGOPINA Nos. (Lagopus Koch) Trifolium pratense (Herbarior.) Trag., Matth., Camer., Lonicer. Hort. Sanit. edit. c. 476.; ed. Par. 1520., vel DEC crt, 104. b; AE ur T Trifl. Koch p. 184. n. 2., Bert. 8. p. 161. n. 4i., Gaud. 4. NE Moris Sard. f d i Trif., et in Botr. E'r. 4. p. 26. n. 1037. (22.); DC. Dub. p. 132. . 91. La-Peyr. ers cg - birsut., et var. prostrat, s.l., et var. tomentos. iE T: aibi La-Peyr. partim., T. Cherleri La-Peyr. : ie ü i 4 : s n. 3178. autops.; in Herbr. Pourr. bus. asserv. p desideratur) ; T. purpureum Gilib, Exerc. phyt. Engl. Bot. v. 25. n. 1770., Flor. Dan, t. 989., Sv. Bot. v. 4. n. 268., Fl. Batv. v. 5. t. 394 , Dietr. Fl. Bor. n. 364., Drev. et Ha h. pl. Eur 4 b. 1., Sturm, Heft 15., et 32., Rivin. Tetrp. irreg t. 11. f. 1., Zannich. Vnz. p. 964. t. 185., Rei le. G 1.2134 PF 1,2; 14 Rx nival. fl. al Mattn. ed. Valgr. 1554 P3 f, 2., Brunf. Herb. 3. pe e ire h. cr*. 104, D., Krtb. ex Utfenb. 1688. E hs : 1. J. Bauh. Hist. p. $417 D»: 374 Matth. R$. Camer. Epit. p. 582., Trag. St. h. p. 580., Fuchs. hist. st. p. 817., “Dod. Hist. 2L piir p- ‘abs. 9, Flor. Maj., et per Æstat. Fruct. a med. Jul. in Sept. Legi in Pyr. Arag. ad Torla, die 5. Jul. 1850. Habeo a De- ville ex Gédre; varietatem frigidam Gaud. Tr. nivale Sieb., legi in Valle d'Eynes, inque m.e Cambresdazes, diebus 23. Aug. 1836, 25. Jul. 1839. Iterum in Syn. ed. 2. ceu biennalem plantam, perperam, indi- cavit Koch. T. microphyllum Desv. Opusc. Sc. physiq., et natur. (1831) p. 213- t. T. adducitur a plerisque, Koch duce, ad hane speciem, quae sen- tentia non adhue ceu plane tuta habenda erit. Video Boreau, Fl. centr. Fr. ed. 1. T. 2. (1840) p. 158. n. 470., retulisse ad T. pratensem T. microphyllum Mérat, sed in hae, ut in suae Florae editione secunda a Desvauxi planta dijudicanda sese abstinuisse ollem T. i ipee Bory, Chaub. Pélop. P 51. n. 1261. t. 28., attentius inspeetum sese denique patefieri pro lusu 7. pratensis , pe- dunculis AE aphyllis! Ícon Plantiniana inspicienda in Lobel. Obs. p. 493. f. 2., Icon. 2. t. 29. f. L, Dod. Pempt. p. 565., vel Cereal p. 186., ad T. repens dueunt Savi, Sebastiani, et Mauri, Bertoloni, Withering, ad T. pra- tense alii; dubia sane icon, quae potius praeteritur. Trifolium medium (Gesneri? rai L. Faun. Svec. ed. 2., ad ealc. jose Fl. Svec. novit. p. 558. lin. 5. n. 24. . Hrt. Germ. crt. 985, (Tr. prat. altr. sp. maj.); Clus. Pann. A. p. 160-3. Koch p. 185. n En 1» Ti a biis TD 4. > iior, Sav . THÉ. 3 in Bot. Etr. 4. p. 27. n. 1038. (2). E Tu La-Peyr. Herbr., duis o specimine, et T. pratense var. Lesser deg grs P. m^: I. fexienule: (Vill) in vL Delphis, dm 97.) Pourr. in Herbr. Bolos., et suo "e (Jac Ute Hete Matr.; T rubens Leyss. Hal., ex Spreng. Hal. ed. 2.; T. on estipula um ». 40. n f. 2. ex Griseb.. T. sarosiense Herzl.? Engl. Bot. v. - n. 190., p m gc Flor. e t. 1273., Schrank El. Monac. t. 288., Sturm Heft 15., Pur Ron LAN AE y Handb, 2, t. 210. fl. fr., Dietr. Fl. Bor. r. e ud n. m ho Baty, es t. 558 "Reich m. * t. 2435, f. 1., 2.; t. 2173. f. 1. saros. Clus. Rar. pl. h . 6. p. 245. f. 2., ,J. Bauh. ist. p p. 375. Tr. maj. ' Cl. 2. cum fig. infer. sub m spec. "Chabr. Sing P. 161 9 d Eis Jul Fruet. Aug. In montosis 2. 3d Leg Pyr. septr. aurigr., ad Donezan, ad Mi ijanes, die 29. Jul. 1843, abes a Deville ex nemore ad Barèges. Id ica saepius solitaria; rarius spicae geminae, basi Due ei e formi involueratae; sub anthesi globosae, dein potius 5 » iis dentes inaequales, inferior longior. Phaenomenon notabi * es irr lycis faux, anthesi peracta, marcescente corolla, in annulum cà aee coaretata, de quo mirum sane est nihil dixisse Afzelium in " "tsm Be cie sua de hae m aa reperienda in Trans. . Soc. Lond. V. 1. p. 239. 488 Mirum est plantam a se distinctam, et ita denominatam l.s.c., Linnaeum in suis operibus botanieis ixllibi dein commemoravisse, Utque speciei fata turbarentur, intervenisse plures, qui post Afzelii spectatissimum opus, Floram Codin shae, nec Faunam citaverint, inter quos Smith etiam, Flor. Brit. ed. 1.; nostrisque diebus adhuc Godron, cum Gren. Fr. p. 406., Grenier Jur. p. 170., e Godr. Lorr, ed. 2. p. 181. Supervenit Marsch. à Bieberstein, Fl. T'üuk Cauce. Suppl, p. 508., Smithium, nee Afzelium citans de illa in Trans. Linn. Soc, reperienda monographia. Mihi videtur haec esse planta cultura ten- tanda ad pecora nutrienda, u ae quae in macriore solo, forte, prae Medica sativa felicius prosperar Sibi suasit dis tes dai denominationem esse praeferendam: vid. Fl. In In eadem illa Florae Svecicae appendicula s.c. duae aliae inspi- ciuntur plantae nova denominatione indicatae, quarum denominationum nullibi dein apud botanicos invenitur mentio. Harum prima est Cra- taegus hybrida p. 551., quae a Linnaeo dein Sp. pl. ed. 2. p. 684. n. 2, Sorbus hybrida nuncupata fuit, sed quae quum hybrida non sit planta, melius cum Smith, Engl. Flor., Sorbus, vel Pyrus pinnatifida dicenda erit. Altera species a Linnaeo l.s.c. memorata est Digitalis Trifolium alpestre (Dorstenii Clusii) L. Sp. . . Dorsten. Botan, crt. i 9. C. P. cum ic.e, ex Rupr, Ing. p. 259., Clus, Pann d 700. n. 2. Koch p. 185. n. 4., Bert. 8. p. de . 45., Gaud. 4. n! 4708. ur Trifol., et in Bot. Ete. . p. 28. n. 1039. (24.), DC. Dub L3 433. n. 19; La-Peyr., dempt. specim. imperf., T. medium La-Peyf Herbr., quoad specimen, e se var. hirsuta La-Peyr. Herbr., et T. montanum La-Peyr. Herb., partim. T. acutum D Tur maj. purpr. fl. Clus. Pann. A bat? . 9. sin. icon, Jac s. 3 p . 64., et - 15. t. 433., Sturm Hett 15., Flor. Dan. t. 662. vix, Schk. Handb. 2. t. 910. fr, S hrank Fl. Monac. t. 255., Reichb. A be 91. t. 2135. f. 3., Rivin. Tetrp. Lonicer. Kaik. ex Uffenb. 1688, P. 249. f 3. ac Dorst. s.c Flor. Jun. Aug. ineunt. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. med. editior. Ad Saint Laurent de Cerda, inque m.* Ésquierry indicat Benth. Cat. p. 125.; ad Dar?ges Debeaux Herboris. p. 6. Dulac nos recensit: nec ego reperire eum potui: in monte Llaurenti Pourr Locum Dorsteni, duce Ru recht, hue fidenter iere mihi prius- quam illius sententia innotuerit, videbatur T. montanum; G. Bauhino, Pin. p. 327. b n . (p. err. 3.) , placuit ad T., repentem, cui speciei nullus neotericorum laudavit, Post eum subjicimus auctoritatem Clusii, quae tamen, defectu iconis, aliquantulum dubia manet. Trifolium rubens Idi ja A Cytis. Trag. St. h. 5 . Koch p ir SPA 1 40., Gaud. 4. n. - Rune et iud Bot, Bir. n 28. n, "AC 'Bc. "Dub. pu we qt 3. La-Peyr. Herbr.. " i : str, La-P uoa M e e hee T EE [an v D "d, Sturm ief Obs. p i Ta See m $c. 13. ` 1., Hayn. Term. bot. t. 45. f. 8 ichnb. C. 31. E 2. 46. f. supr. neutr - 40. f. 1., Dod. Pempt. p. 578. (^4. Dea. Clus. Rar. pl. h. % Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. In montan. sylvat. Py" medior. orientalium. x 489 Legi in Pyr. Catal. Valle Andorre ad San Julian, die 8. Jal, 1846. Habeo e Pyren. orient, ubi rarum non est, fa Deville. Observavi ad A ems ad Toulouse, in Valle de Bro f. G. Bauhini observationem Pin. p. 328. n n. 3. bis, quae non sine curiositate legitur , praesertim a Botanico peregrinatore, qui rem per se ipsum observavit, sive in hae specie, vel in aliis ejusdem generis: « Folia marcescentia.. ee avium pennas sinilantur. » Hoc habebatur pro Cytiso Columellae a "Didi Krtb. ex Utffenb. 1688. p. 253. f. 9. cf. et Nat. h. crt 107. D. fig. mal Trifolium ochroleucum (Merretti) L. Syst. Nat. Merr. Pin. rer. natur, Brit. p. 121. m: 11. T . p. 158. n. 40., Gaud. n. 1709., Suv. Trif., et in Bot. Etr. v. . 90. 1045: (99. (99.), Moris Sari. t n. 320., pc. Dub. p. ist: n. 16., Fisch, Meyr. Ind. 9. hrt. Pie „in yide V. 18. (1844) p La-Pevr. Herbr., partim., T: ic eene Pourr. Herbr. Matr.; Ji € er. He T et tet ex "pecinilhas in Herb. Ysarn de de Capdeville, ear Lag. Foss. Trn. p. acq. 1. p. 26. t. 40., Dietr. Fl. Bor. v. 6. n. "Mss. , Stur du vi Engl. Bot. " dL n. 1224., Curt. Fl. “Lond, e ed; ; Grav. V. 2. t. 104., Rei- chenb. Ic. C. M. . 2136, f. 2. Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 2. p. CK ER 1E 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. med. Jul. Au ug. Legi in Pyr. or. sub Mont-Louis ad la Cassagne, die 15. Jul. 1831. Habeo a Deville ex Pierrefitte. Species a solo, aut a climate adeo mutatur in Pyrenaeis, ut ei vix respondeant icones Jacquini, Sturmii ete. Ab hisce varietatibus, forte, in- trieatus Linnaeus eamdem speciem duplieavit, Sp. pl. ed. 2. p. 1082, nomine T. squarrosi, ex Hispania. Vix mihi persuadere possum ignotam prorsus fuisse speciem antiquorum quibusdam prae citatis botanicis. Trifolium incarnatum (Penae, Lobelii) L. Sp. Pen. Lob. Advrsr. dar 11. sin. icon. Koch p. 187. n. zt . Bert. 8. p. 178. [n. 52., Gaud. 4. n. 1711., Moris Sard. S E A ' Savi Trifol.. , et in Bot. Etr. v. 4. 19. n. 1030 (13.). DG. Dub. p. 130. n. 4., De Notrs. Sept. te Ligust. n. 119. yr miig Flor. Graec angi SR. p t. 748., Engl. Bot. Suppl. v. 4. a serià Fr. Sem. pl. 2. p. 334. t. 153. f. 1. (3) red Icon t. mr EN xx Heft 15.. Reichnb. Te. G: pud t. 2145. f. 2. „Clus. Pann. p- l. 9. 1. 6. p. 246. f. 2., Lob. Obs. p. 499. f. i. Icon. 9, t. 39. f. 2., Dod. Pempt. p. 517. f. 2, 3. Rak Hist. Pt 2:1. as p. 376. f. 4., Barr. Icon. . 697. (2 Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. Legi in Pyr. Cantabr. ad Azcoitia, die 27. Maj 1853; in Pyr. sept. med. Valle d'Aure, ad Touschan, die 144. Jul. 1852; in Pyr. or, Catal. ad el Perthus, die 95. Maj. 1860. Invitis Savi, Moris, De Notaris, Bertoloni, aliisve, T. Molineri Balb. ceu peculiarem speciem sustinere mavult E. Á; Johs apnd Hook. Lond. Journ. of Bot. V. 6. (1847) p. 414-1. Melior causa ibidem sustinetur, legitima diversitas T. Bocconi a striato. DM stellatum (Gesneri) G. Bauh. Pr. p. 143. n. 16. 8. p. 134. n. 2: Ges wr ed. a Schmied. tab. lign. 15. f. 134. Koch p. 187. n. 11., Bert. Moris Bard. ^ . 324., Sav. Trifol., et in Bot. Etr. v. 4. p. 16. n. 1027. (9 J} DC. p. 132. 2^ Lobel. nil. p. gu La-Peyr. Herbr. Flor. Graec. Sibthrp. C. 8. p. s. 199. . 1$ $93. t. 453 1545., Curt. Fl. Lond. d. Grav. V. 4. t. 83., Sturm Heft 16.. — Fr. Sem. pl. 2. p. 333. t. = f. 1. (2.), Reichnb. Ic. C. 31. t. 2443. G. Bauh. Phytopin P 662. n. 35. t. 5. in calc. pp. DE Hist. pl. 2. 1. 17. p. 376. f. 9., Ghabr. Sciagr. p. 161. f. 4., Moris. Hist. pl. Oxon. E t. 13. f. 9,, Barr. Icon. t. 860, C) Flor. Maj. Jul. Fruct. Jun. Aug. Facilius obvenit per regionem mediterraneam. Legi in Pyr. Catal. ad Gerona, diebus 12., et 25. Maj. 1851. 490 Trifolium angustifolium (Pen. Lobel.) L. Sp. Pen. Lob. Advrsr. p. 384. Koch p. 187. n. 13., Bert. 8. p. 172. n. 48., Moris Sard. 1. p 306 Savi Trifl., et in Bot. Etr. v. 4. p. 29. n. 104t. (26.) ; DC. Dub. p. 129. n. 1. La-Peyr. Herhr. Flor. : 3 Graec. Sibthrp. C. 8. p. 35. t. 749., Sturm Heft 16., Rivin Ü t. 2144. f. 1. Lob. Icon. 2. t. 40. f. 2., Barr. 1con. t. 698. 4 Tetrp. irreg. t. 16., Reichnb. Ic. C. Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. Infrequentius per regionem oceanicam. Legi in Pyr. or., ad Roussillon, ad St. Jean Pied de Cors die 3. Jun. 1843. Habeo a Deville ex Castelnau. Observavi ad Tolosa p. 16 retur, forte e Chaubard consiliis, qui, cum Bory, eam ex Michelio in Etruria vivere novit: cf. Obs. Trifol. p. 61. n. 211 ulterius adhue illustrata ampliore descriptione a Bertoloni p. 172. B 41., E pulcra icone a Reichenbach Ibid. f. 2. Revera idem in Pro- vıncus transcaucasicis repertum Nordmann? Ast T. anqustfol. spicat. J. Bauh. Hist. pl. 2. L 17. p. 976. cum fig. (3.) a DOE p. 507. n. 3818. adductum ad Loiseleuri speciem, eique a Savi, et a Bertoloni confirmatum, videtar mihi potius T. angustifolii, cui speciei relatum est a Duby; quam sententiam, in tanta specierum similitudine, dum agitur de rudi icone, probabilem reddit locus a J. Bauhino de sua stipe indieatus inter Montpellier et Lyon; hune infirmaret Chabraeus, Seiagr. p. 161. (ad f. 5.), Monspelium tantummodo patriam eitans. : purpureum nuperrime in Depart. Loire repertum est a Noul. Trifolium lappaceum (G. Bauhini) L. Sp. , G. Bauh. Pr. p. 143. n. 17. Koch i i : : à p. 188, n. 14., Bert. 8. p. 140. n. 27., M Sard. 1. n. 319. Giao, Bike. und a " x? S n. Des a. DC. Dub. p. 130. nm 8. La-Peyr. Herbr. Fior r (yc ape Ve te 140., Moris Sard. t. 62. f. 1., Reichnb. Ic. C. 31. t. din aein : Hist. pl. 2. 1, 17. p. 378. f, 2., Chabr. üclagr. p. 162. H E ia. t er I AER (*) Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun, Jul. Per regionem mediteraneam, Me ocean., locisque calidioribus. He. T m edic prope Pamplona ad Ulzà, die 28. Jun. 1844. E eville ex Custelvieilh; idi 1 š sn ees ieilh; DC. vidit ad Tarbes, Fi. Fr., und ruin is ; neque Deville collegit. Abunde provenit in So- ed sedes un. Occurrit etiam ad Toulouse, et ad Arbas ex Timb. E A jgla rum eum Savi, Moris, Koch, Dietrich, dicere nolim, quia liia d: 808 Sparsos, per tubum etiam video, superne praesertim, ecebour quidem, Fl. Ross. p. 541. n. 5. Neque dentes aequales soip% F Fr, DC, Dub., Mutel, Noulet) sed subaequales, dp bir ens unus aliis brevior, alter caeteris longior inspiciatur: - My int dentes sub leguminis maturatione, increscente callo tubi, 81$ aperti et patentiores fiunt. 491 Perpuleram Fl. Graec. figuram ad T. supinum Savi ducit Griseb, Rum. Bith. p. 22. n. 54. Trifolium sylvaticum (Pourret) Gérard ap. Loisel. Not, Pourret Herb. Matr. assery. et apud Willd. Loisel, Gall. ed, 9. T. 9. p. 124. n. 40. T. Lagopus Pourr. apup Willd. Sp. pl. Diadelph. p. 1365. n. 34., Bert. 8. p. 154. n. 37., DC. Dub. p. 130. n. 5, T. Lagop. Pourr. Hrb. Matr., et T. divaricatum Pourr. Hrb. atr., et T, divaricatum Pourr, var. quae T. lagopoides Pourr. in Herbr. Salvador, Pourr. Herbr. Matr., T. hirtum La-Peyr. Herbr. Rof- favier Suppl. à la Flor. Lyonn., etc. (1835) p. 20. cum tab., quamvis mala. © Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. In Pyr, or. calidior., eum Olea. Legi in Roussillon ad le Boulou, diebus 31. Maj. 1842, et 9. Jul. 1840. Habui ex Fegleille contra Ille a Massot. Observavi in Pyr. Catal. ad El Seo de Urgel, et ad la Jonquera supra Figueras. Prope Prades du Conflent repertum est a Martrins in m.e Carmeill, et supra Molitg in m.* Sfardis ad Paracols. opus Dioscoridis ad aliam speciem pertinet, (cui nomen / di Lagopi recte indiderat Necker), ut mox videbimus. Praetuli Gérardi denomina- tionem, reapse non optimam, quum species raro proveniat in sylvis, saepius aprica loca praediligens. Praestaret alterum Pourreti nomen T. divaricati, cujus acceptio nihil ferme conturbaret, tanta est probabilitas reducendi T. divaricatum Hornem. ad T. ligusticum, ut mox ex solida auetoritate declarabo. Trifolium Cherleri! L. Amoen., et Sp. : : ; ini di ex Prodr. p. 143. Cherler, ex J. Bauh. infr. c eodem forte jure etiam G. Banhini dicendum, ex irin n. 18. Koch p. 188. n. 15., Bert. 8. p. 137. n. 95., Dsf. Atl. 2. p. 197., Moris v ydo ege s Trifol., et in Bot. Etr. v. 4. p. 14. n. 1095. (15.), DC. Dub. p. 132. n. 25. La-Peyr. «3$ T losum Dulc., T. phlebocalyx Fenzl, Tsch. As. min., ex Reichnb. fil. .; Sed -P j Olea. (5 Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. or. cum Legi in Roussillon inter Ceret, et Maurillas, et sub le — - la Cluse, nec non ad Port-Vendres, diebus 20. Maj. 1843 bis, et 19. Maj. 1837. Habui ex Bagnouls sur mer a Massot. 492 Calyx si pilis spolietur pluristriatus apparet. Petala mihi visa simul coalita, Video a Boissier, Voy. botqg. Esp. p. 171. n. 489. adduci ad - hane speciem T7. sphaerocephalum Desf. Fl. Atl. 2. p. 201. t. 209, £. 9. (f. super, quam sententiam ego pene ausus sum confirmare; cf, etiam M e Man. Fl. Madr. p. 142. Dubia mihi est Florae Gráccdd figura, n qua flores rubelli alienam faciem plantae inducunt; neque exacta een proportio inter calycem et corollam, vexillique forma. Trifolium hirtum (Micheli) All. Pedm. Michel Cat. pl. agr. Florent. mnscr. n. 25. Bert. 8. p. 138. n. 26., Savi Trifl., et in Bot. Etr. v. 4. p. 15. n. 1026. (6), Moris Sard. X p. 480. - » dirus n. 317., DC. Dub. p. 132. n. 94. T. hispidum Desf, Atl., Loise xd Sair AS 2, T; 2. p. 120. T. hispid. La- Peyr. Herbr., partim; T. rise Pourr, Herbr. pic eis M.a Bieb. ' Friv. Rum. , ex Griseb. Add. Desf. Fl. Atl. 2. p. 200. t. 209., f. 1 infer.) "Recta. 1c; 0. 81. t. 2147. f. © Flor. Maj. abeunt., Jun. Fruct. Jun. abeunte, Jul. In Pyr. Atax. riri eum Olea locisque calidioribus. Legi in Pyr. or., ad Roussillon, inter Montesquieu et le Boulou; ad Büphoull sur mer, diebus 30. Maj. 1843. et 6. Jun. 1831. Habui a Massot ex vieiniis de Perpignan. Observavi ad Touchant mont. Corbar., nec prope Narbonne. Sunt petala coalita. Trifolium arvense (Hippocr., stp Plinii) L. Sp. dear Ulcer. p. 319., s 878., Dioscor. 1l. 4. , Plin. Nat. h. 1. 96. 8. vel 34. Koch 188. n. 16., Bert. 8. p. 175. n. 49., Ga ud. 4. n. 1712. JM Trifl.. et i Bet Etr. Ny p 13. n. 1023. (23. Moris Sard. 1. n. 309. , De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 450., p P. i. . 6. La- Peyr. Herbr.; T. gracile Thuill. confirm. a £ 'ss. Germ. Par.; T. sabuictorun, t T. agum et T. rubellum Jord., ex Carion Saone Loir,; T. kation Jord, er Royer., T. villosim "Gib. erc, phyt. Engl. Bot. v. 14, n. 944., Curt. Fl. Lond. ed. Grav t. 105., Dietr. Fl. Bor. v. ed , Flor. Dan. t. 724., Fl. Batv. v. 4. t. 58., Sturm Heft 16 Mk Ill. t. 613. f. a-d fl. anal a Gaertn., ichnb. Icon. C. 31 6. f.a 1, 2., et f. 3. gracil. Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 335. t d. (7.); Labr. Heg. Icon. Helv. fasc. 14. t. 5., Rivin. Tetrp. irreg. t. 15., Zannich. Vn t, 1447., M p , Cainer. Epit. p. 724., Fuchs. Hist. st. p. 494., Trag. St. h. p. 595., Dod Cereal 212-3., Pempt;, p. 577. f Lob. Obs. p. 498. f. 4., Icon. 2. t 1., Barr. Icon. t. 901., Dalec Hist, pi. Lagd, p: ai. fae S3, Banh. Hi. pl, 2. 23 17. p. 377. f. 9., Moris. Hist. pl. Oxon. © Flor. ZEstat. Fruet. Aug. Oet Legi in Pyr. Arag. ad Torla, die 92. Sept. 1845; in Pyr. or Conflent ad Fontpedrouse, die 11. Aug. 1836. Habeo a Deville ex Mauleon (Barousse). Spica saepius solitaria longo suffulto pedunculo; quapropter nota ake de spicis sub-geminatis a Moris proposita, mihi non imitanda me gopum Dioscoridis huc sistimus, ridentes de Senecione Lagopo ar (sic), nobis S. Raoulii, de Gnaphalio Lagopo Steph. var. Filaginis arvensis, de Artemisa Lagopo Fisch., de Tr. Lagopo Pour., de Oxytro- pide Lagopo Nut Trifolium Bh (Cupani) Balb. apud Lois. Panph. Sic 9, t. 915, T. Stell. alpin. spanost. set. len x Guss. Sie. Syn. 2. p. " pdt t Balb apud Loisel. Fl. Gall. ed. 1. P, $. (1807. Add, em. p. 33L n. 18, Lolsl. ada s) D: 18 Ser Aa p. 152. n. 3., Sav. Trifol. et in Bot. Etr, v. 4. p. 21. n. 102 Herbr. r? T divari icatum Homem. m t. : Hafn . ex Pre terum ex Fi P EAM Sem. gH Petropl. 1837. p. " ^. ONES 745 Mere e mop we aii p A e a 2 mal. Rebior k E a S LAT T4 Savi Att. Accad. Jai Ti 1, rende 1808.) p. 202. ta , e C) Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun.: Jul. In Pyr. or. cum Olea, locisqu ealidioribus, Legi ad Bagnouls sur mer, Pyr. orient., die 23. Maj. 1897. 493 Video aliquos, Er quos Gussone, Godron, cum Seringe in DC. Pr. P. 2. p. 191. n. 10., perperam citare Balbisium Atti Accad. Ital.; et ow Moret Modena addere. Poiret Dict. Suppl. T, 5. (1811) 332 11. habet T. ligusticum Labill., et dein Balbis in Loisel, Gall., - Sari Atti Accad. Ital.; sed qua de Labillardieri fide? denique Savi le. speciem T. gemellum nuncupavit. - Trifolium € Boecone! Mus. Bocc. Mus. p. 104. T. rites Savi Trifol., 5 in Bot. Etr. v. k E 21. n. 1031. (14).), "yen DM a 128, n 19. "Koch p. 188. n. 17., Moris Sard. 1. n. 311., DC. Dub. 30. n. 9, T, gemeilum Herbr. Matr., La- Peyr iiecbr. Engl. Bot. Suppl. A 4. S 2868. ws p re Accad, Ital. T. ta UT (Firenze bu p. 200. cum tab. f. 1. Brot. Phyt. Lusit. sel. 1. p. 156. t. 63. f. 2., Reichenb. Ic. C: 149. et f. 2. tenuifl. Tenr Ç) Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. In Pyr. orient, eum Olea: repert. in Pyr. septr. med. rariss. Legi in Pyr. or., Roussillon, ad Montesquieu, die 30. Maj. 1843; in Pyr. Catal. marit. ad Rosas, die 2. Sept. 1846. Habeo a Deville ex Genost; vidique egomet in nemore Larramet ad Toulouse, ibidemve proxime in aliis loeis viderunt alii; de statione ad Bagnères, ex Philippe, dubito. Copiosum observavi in montibus les Albères, et in litore de San Pol non procul San Feliu de Guixols, a la Jonquera. Petala invicem coalita Degit Herbario Pourret Matriti asservato ex Madrid, et ex Mahon; non enumeratur a Cambessedes nec a Willkomm Balear. Scripsit Pourret in scheda « Idem ac thymiflorum de Narbonne , cujus nomen mutandum »; idem Pourret ad T. suum irregulare (sive maritimum Huds.) quoque adnotare: « Am mera varietas thymiflori Act. Tolos.? » Primo, species eximie distinctae sunt; secundo, nullum Tvifolium pud thi ymifolii nomine reperitur in Chlor. Narbon. impressa. in Mém. R. Toul. Unde semper clarius patet, quod jam alibi diximus; Pori aut memoriae debilitate, aut quia La-Peyrouse, cui Chloridem Narbonensem imprimendam tradiderat, quaedam de illa mutaverit, et certo plura abstulerit, ipsum Chloridis suae minus exactam retinuisse notitiam, ejusque exemplare in exilio caruiss Deni ue Tr. gemellum pro peculiari specie phleoidi affine (cum quo uniendum censet Moris Sard. 1. p. 471. n. 310. t. 60). seorsim forte habendum censet Boiss. Voy. botq. Esp. p. 169. Trifolium striatum (Ray) L. Sp. Ray Catal. pl. Cantabr. (1050) p. 168. T. dilut. purpur, ete. Koch p. 188. n. 18., Bert. 8. p. 129 16., Gaud. 4. p i714., Sa dr , et in qe Et. y 22. n. 1033. (16.), Moris Sard. ur 3i2.. DC. Du . p. 430. n. 10., Bromf. Fl. Vect. p. 119. n. ^. La-Peyr. Herbr.. et T. ge ttg in Peyr, Herbr., partim, et T. saxatile burn "ieri .; T. striat., et T. scabrum Pourr, Hes N Mr - glomeratum Gater. Monte. A t. v. 96. n. 1843.. Sv. Bot. v. 9. n. 616., E Ds He E Waldst. Kit. pl. rar. Ungr. T. 1. p. 24 t 95., Pérebnoa Mat. veget. Dec. 3. t. 29. f. 4 : r. ut Icon, Helv fasc. 35. t. $e pi Fteft 16 bis (T. striat., E T. scabr.); oe Fl a e” .9. p. tec n. 2610. dc f.i. (pl. e Vergar., itemve) I " € "Kon LAN Bot. MES E b n. 14. Dillen in yr Syn, ed. 3. p. 9. WAS US idis ; C,31.t Barr. Icon, t. So. (Obs. p. 72. n. 823). Flor. Maj. Jul. Fruet. per Æst fed in P Cantabr. TAs E RR ad Vergara, die 25. Jun. Tes in Pyr. Catal; supra Camprodon ad pagum La Roca, die 21. Jul. n in Pyr. or. ad la Cassagne, die 4. Jul. 1839, ad Lrats de Mollo, die 20. Jun. 1840; in yn Corbar. ad diee. die 6. Maj. 1843. Lectum 494 Habeo varietatem (ex /a Cassagne, ut ex Tarbes) contractam, dif- fasam, superficie magis cana, ortam loco sicco, aprico, solo arenoso, quam ego, et amici monspelienses, primo intuitu, pro peculiari specie sumpsimus. T. tenuiflorum Tenore ex Soyer Willemet indicatur ad St. Jean Pied de Port a Godron cum Gren. Fr. p. 412. falsam speciem susti- nentes: hoc respondet plantae a me ad Vergara lectae, alibique visae in communem stirpem abeuntem. Trifolium scabrum (G. Bauhini) L. Sp. G. Bauh. P h ., Bert. 8. p. 124. n. 17., Gaud. 4. n. 1713.; Savi Trif., et in Bot. Etr. v. 4. p. 24. n. 1035. (19.); Moris Sard. 1. n. 3413., DC. Dub. p. 131. n. 11., Bromf. ect. p. 120. n - a : d : Curt. Fl. , Pereboom Mat. veg. Dec. 3. t. 28. c. C. 931. t. 2152. f. 2. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 9., Barr. Icon. t. 870. (8.3. 4409. n. 15. t. 33. f. t., Reichnb. I G.); Chabr. Sciagr. p. 162. f. C) Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. Legi in Pyr. Catal. ad Gerona m.* San Miguel, die 24. Maj. 1851. Habui ex Mauleon (Barousse), ut ex Vic, a Corbin lectum, a Deville. Speeimina monspeliensia, et corsicana hujus speciei visa a Gus- sone in Herbario DC. ad T. dalmaticum adjicienda esse ille opinatus est Fl. Sie. Syn. p. 328. n. 8., quod me in suspicionem inducit, num T. dalmaticum lusus sit T. scabri? Post hoc describit Visian. Dalm. 3. p. 293. n. 185C ceu synonyma adducens Tr. maculatum Host, et Tr. scabrum Alschinger Fl. Jadr. . V. 13. n. 903., Curt f. 20. Vaill. Bot. Paris. p. 196. 17. p. 378. f 4. (a fratre Trifolium rigidum (Gerardi J.) Savi FI. Pis. T. 2. (1198) p. 154. Ger. J. Em. p. 1208. sub n. 6, absq. icon. T. stell, glabr. T. maritimum Huds. Fl. Angl. ed. 1. (1762.), Nob. Sch. crit. n. 77., Koch k: 187. n. 10., Best. . 143, n. 30., Sav. Trifl., et in Bot. Etr YT o4 ono 94 n. 1034. (18.), Moris Sard. 1. n. 321., Crép. Pl. rar. cr. Belg. fasc. 2. p. 19. T. marit et T. Xatarti DC. Fr., . Dub. p. 131. ns. 12, 14.; Loísl. Fl. Gall. ed. 2. T. 2. p. 123. ns. 30, 3t. 9., et Pourr. Heror. Matr.; T. clypeatum La-Peyr. Herb., et Ic. C. B4, t. 239. f. 2. Pluk, Phytogr. t. 143. f. 4., Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 2. p (*) Flor. Maj. Jun. Fruet. Jul. In humilioribus, potissimum maritimis. ln Pyr. Atax. ad urbem Narbonne, loco Pourretiano autoptico, legi die 15. Maj. 1839. Habui e Perpignan, Canet , et Bagnouls sur mer a Massot. Observavi ad salinas de Briscus. Distinctio varietatis b àpud DC. Duby (ex Seringe in DC. Pr.) spicis pedunculatis, laciniis calycinis majoribus tenuiter nervosis fatua est, quia facile reperiuntur in natura transitus , et modificationes 1D numerae; et quoad calycis nervos, speciatim, magis apparentes, hoc pendet aut ab aetate plantae adultiore, vel interdum ab ipsorum spe ciminum exsiccatione. T. Xatarti DC. ex ipsis Xatarti speciminibus susceptum , et ad me missum a Massot, observatum insuper in locis autopticis, ad Port- Vendres, et Paulillas de Bagnouls sur mer (cf. La-Peyr. Hist. abr. p s Pyr. Suppl. p. 116. ; nee ad Prats de Mollo ex DC. Fr. 5. p. 559. confundente patriam collectoris cum ea speciminum), ne mera quidem est speciei varietas, Hujus criticae ridiculus ampliator fuit Serres dum scripsit: < Il faut réunir à cette espèce les T. clypeatum, et stipulaceum de l'herbier de La-P, eyrouse » Serres Fl. de Toulous. p. 22. Sub tribus 495 hisce denominationibus (cum illa T. Xatarti) eamdem speciem non triplicavit La-Peyrouse, qui ubi antea scripserat T. stipulaceum La- Peyr., supra Xatarti scripsit DC. sequut us, quod caeterum compro batur etiam jnspiciendo illius Supplem. cit. Supervacaneum est aliquid in Mutel, Fr. p. 258. n. 16., pronunciare Reapse maritima planta prorsus dici nequit, uti eam declarat Hud- soniana denominatio. Pluries mihi quoque obvium ad Toulouse, alibique mare procul, idcirco erroris es dece contra Puccinelli, qui in m.* eum "asi vitam dixit t, Fl. Lue. p. 368. n. 15., a Caruel „Prodr. Pi. Tosc. SECTIO 2. TRICHOCEPHALUM Kocu (Calycomorphum Presl.). Trifolium subterraneum periti Rivin. Grisl. Virid. Lusit. ed. Veron. p. 82. Koch p. 189. n. 24.. . 8. p. 132. n. 92., Nen Sard. 1. n. 326., De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. P Savi Trif. 4 et in ec Etr. v. 4. p. 12. (1.), DC. Dub. p. 134. n. 41. La-Peyr. Herbr., T. Blesense Dodart Mem. 4. p. 313., T. striatum m Chai Herbr., et Danth., ex Timb. Hrt. Ch. p. 99. Engl. Bot. v. 15. n, 1048., Curt. Fl. Lond. 7. 1. t. 102., Sabb. Hrt ia X : k rk Riv. Tetrp. irrreg. t. 13. f. 1. Reichnb, Ic "E Ph t 2159. Dill. in Ray Syn. p. 397. f. 2. Dodart. Ic. Acad., vel Mém. Hist. pl. fol. max. (1676.) p. 123., et p. 123. Ë inter., s didi "egeo accept. Moris. Hist. pl. Oxqn. S. 2, p. 138. n. 4. t. 14. f. 5. mal., Barr. Icon. t. 881. Flor. Apr. Maj. Fruet. Maj. Jun. in calidioribus, praecipue p eiia r. Catal. ad Gerona, die 15. Maj. 1851. Habeo a De- sas ex Ibos. Vidimus ad Tou louse , praesertim ad nemus Larramet; observavi ad Azcoitia, Oms, aux Albères, ad Cadaques. Leetum a Parentau au Puyo du calvaire , Plan darrem prope St. Béat vidimus penes Montané, Est T. hirsut. 'stellato-capite, sub terram se condente, perenne Lusitanic., Grisley, perperam perenne declaratum. SECTIO 3.* FRAGIFERA Kocs. gium vessel Clusii ! s. Cur. poster. ven fo]. 39, ed. in 4.0 p. 40. cum fig. and e peo supremum nno 1609. Koch p. 189. n. 22., Ber. E 489. n. 59, UE n n. Mes pio Sard. z eri Trifol. et in Bot. Etr. v. A p. 35. nd i4 Aes Dub C5, gps invo rf Tu r^ maa Wilid.). T. ampullescens Gilib. erc. «d "Eagl. "Bot. v. s. xr , Curt. ,0n v. 2. Fl. Dan. t. 1042. FI. Batv. v. 5. t. 909. "Sv. Bot" v. 10. n. Tid., Reichnb. Te Pr t 257; Des Fl. Bor. v n. Mine M Həft 16., Rivin Tetrp wept 10. f, extr. u SLAT Bot. Paris. p. 195. t. 22. f, 2. G. Bauh. Pr. p. 140. n. 6. sin. fig., sed 4. pe P: 379. £ 3? Barr. Tn ts. asi, Bo "Moris. Hist, Pl. Oxon. 2. S. 2, p. 144. n. 13, 14., t. 13. f. 1. 9) Flor. /Estat. Fruet. Aug. Oct Legi in. Pyr. Arag. ad Otto vallis de Broto, die 10. Aug. 1850. Savi, Bertoloni, Smith Gr. Pr. illam Rivini iconem (e planta, ut videtur, culta deductam) non immerito, forte, ad T. tomentosum afferunt. Trifolium resupinatum (Clusii) L. 5 „Clus. Hisp. ga. Koch p. 190. "a ur ied er ay ei ad ope ri Teita = in Bot. ins 97. n. 1048; i) be. p p. 134. n. ticum Ger., quae deno- tosum Friv. H br. rui et ex Gri seb.; T. Maii ues "Tabern., T. tees Castell. pt Mois. mints. nimium eireumscriptae, hodie innopportunae forent: item T. vesicarium 496 Engl. Bot. Suppl. v. 2. n. 2739., Sturm Heft 16., Gaertn - p. 334. t. 153 f. 1. (6.) Ralph. Ic. carp. Leg. p. 40. t. 39. f. 5., Reichnb. Ic. C : . f. 2., Clus. Rar. pl. h. 2. |. 6 p. 247. f. 2., Lob. Obs. p. 494.. f. 1., Icon. 2. t. 30. f. 1., J: Bauh. Hist. pl. 2. L 17. p. 3109 £4. Chabr. Sciagr. p. 163. f. 1. Tabern. Krtb. p. 907. f. 2. (infr.), Icon. t. 522. f. 1. Ç) Flor. Maj. Jul. Fruct. Jun. Aug. Per region. mediterr. eum Olea commune est, super eam rarius; per region. oceanic. non nisi in humilior., calidioribusve reperiendum. Legi in Pyr. Cantabr. (Vizcaya) iuter Bilbao et Zornoza, die 15. Jun. 1853; in Pyr. Navarr. ad Pamplona , die 9. Jun. 1844. Obser- vavi ad Guetary, Fuentarabia, San Sebastiano: occurrit ad Toulouse, potius secus le Canal du midi, forte invectum. "olia non sunt semper basi maculata (Seringe in DC. Pr., DC. Duby, Mutel) hine nota haec in phrasi specifica adhiberi nequit, Item horum primi perperam dieunt, errore, aut lapsu calami, pedunculos petiolo breviores, loco longiores. Revera non parum variant hi pedun- culi, qui aliquantulum exerescere videntur sub leguminum maturatione, Calyx junior striatus, reticulatus, cum fructu conicus, aut pyramidatus. Corolla basi pallida, alis et vexillo apice roseis, cum venis saturatio- ribus; quumque vexillum sit magis exporrectum, tunc ex eo colorem oris deduxerunt auctores. * Clusii prolationem relinquere eis nolim, qui confecerunt T. Clusü, odr. Gr. Fr. p. 414. Forma ab eis descripta notanda erat, sed non pro peculiari specie venditanda, quod dico perpenso quidem J. Bau- hino, qui primus de plantarum identitate dubitavit. Et ego potius Gerard, Allioni, DC. Fr., Moris, Gussone , pu . Fr. Sem. pl. 2 i 94. b 2158. , , To imitare malui, qui a Barrelieri, cum Jussieui prolatione (Obs. p. (9. o t. 872.) sese abstinuerunt, quam eos sequi, qui, ut Savi, absque ulla observatione adduxerunt, veluti si bonam figuram existi- porro ea icon cum nostra specie non convenit. Quidam Ta- i ici ad T. ochroleucum trahunt. mnino maritima, ut quidam perhibent, nam Irem tomentosum (Gesneri, G. Bauhini) L. Sp. d esn. Op. bot, ed. a Schmied tab. lign. 15. f. 135 Koch p. 19 l. tab. lign. 45. f. 135., G. Bauh. Pr. p. 440. n. 4. Ko ; Ae rgo j^ 187. n. 58., Moris Sard. f n. 330., Sa * Trif.. et in Bot* Etr. v. 4. P. í EC y; Bi . * : T. La-Pevr. er . Belt Pa. ger Rauw. Hrt. sice. Moris Le. t. 64., Reichab. Io, C. 31. t. 258. f, 1. Magn. Bot. Monspel p- b . fig. J. Bauh, Hist. pl. 2. 1. 17. p. 379. f. 1., Chabr. Sciagr. p. 162. f. 6. DA dag Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. Per Ee lea, inque Cantabria meridionali. di egi - , paries ul" e inter Pamplona, et Villaba, solo calcareo, cie A . z $i - 2 . x Clidacus AE o esi in Vizcaya ad Guernica; in Pyr. Catei. PE : * an Sebastiano, ad Rosa: i ; bariensibus à Faan j a; in montibus Cor Folia, basi excepta, ar conspicue striata; petiolus ovato-lanceolatae, regionem mediterraneam gute, sed parum erebre denticulata , dee . communis longus, canaliculatus; stipulae acutae, integrae. Bracteolae parum obtusae, lacerae. 497 Pedunculi brevissimi, sed ne flores sessiles cum Sauvages, L., Gerard, Seringe, DC., Duby dicas, quos melius Magnol descripserat, Calyx junior magis prae illo T. resupinati pilosus est, attamen et venosus apparet, adultior magis conspicue reticulato-venosus, venis interdum rubentibus, paulatim e sericeo tomentosus factus; insuper membranaceus, scariosus, obtusus, globosus. Corollae vexillum praecipue roseo-colo- ratum, cum venulis saturatioribus. Legumen generatim monospermum. Tota planta glabra, demtis calycibus; demptis ferme etiam petiolis, in quibus rari et paucissimi adstant pili. Errare eos puto, qui plantam perennem declarant. Patriam Afrieam septentrionalem (Mauritaniam) Linnaeo quoque notam, hodie abunde eomprobatam ex Desfontaines, aliisque, fallaciter praetermisit Seringe in DC. Pr. P. 2. p. 203. n. 102. (et ex eo Dietrich Syn. 4. p. 1000. n. 95.), speciem tantummodo Europae australis in- colam praedicans, quae, insuper ex Gronov. Flor. orient. p. 96. n. 235. (qui citat Haleppy) provenit in Syria (Africae), patria nuperius con- firmata a peregrinatoribus botanicis, quorum specimina ipsemet vidi in Herbar. Ital. centr. Reperitur etiam in Bithynia, ex Griseb, Rum. Bith. p. 34-5. n. 82.; in Hercegovina, et M.* Scodro, ex Asch. et Kan. PL or. p. 102. SECTIO 4.* LUPINASTER (Morenon) DC. Trifolium alpinum (G. Bauhini, Ponae) L. Sp. G. Bauh. Pr. (1620) p. 143. n. 20., qui quadraginta annos ante jam ex Bernatum alpibus habuerat Pona Bald. (ed, 1617) p. 194. Priores Roe infra citantur (latine). Koch p. 190. n. 26., Bert. &. p. 101, n. 2., Gaud. 4. n. 4.. Sav. Trif., et in Bot. Etr. v. 4. p. 46. n. 1056. (48), DC. Dub. p. 135. ^ erbr.; Lupinaster alpinus Presl. Symb. bot. Sturm Heft. 15., Reichnb. Ic. C. 31. t. 2165. f. 1. Richer de Bellev. Dess. touch. recherch. pl. Langdc. t. 3.; Pona Bald. apud Clus. Hist. pl. rar. 2. p. 340., et Pon. ex edit. Basil. (1608) p. 84., J. Bauh. Hist. pl. 2. I. 17. p. 376. f.i., Chabr. Seiagr. p. 161. f. 3. 9, Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. Sept. In editior. Pyr. medior., orient. Legi in Pyr. or. m.? Cambresdazes, die 11. Jul. 1836. Habeo a Deville ex Mouscaro (Barousse). Individua aliqua floribus sub-ochroleucis obvia mihi fuerunt in Pyr. septr. med. ad | rt de Plan. Varietas ista sat rara est: eam in m.* Serin indicat Haller, in Cenisio Allioni; nam puto, flores quos ii Y L In Pyrenaeis vulgo Reglisse, aut Regaliza dicitur, et radix colli- 32 498 tant à cause de son usage, qu cause de sa saveur qui imite celle de la Reglisse. » Vill. Fl. Dauph. 3. p. 418-9. ad n. 4. Hoc dixi, quia non me latet, alios eamdem, ae De Girard, circumferre sententiam. SECTIO 5.* TRIFOLIASTRUM DC. Trifolium montanum (Fuchsii) L. Sp. Fuchs. Hist. st. p. 818. Koch p. 191. n. 27., Bert. 8. p. 149. n. 34., Gaud. 4. n. 1703., De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 470., Savi Trif., et in Bot, Etr. v. 4. p. 47. n. 1097. (49.), Nob. Sch. cr. n. 76., DC. Dub. p. 134. n. 39. La-Peyr. Herbr., T. bifurcatum, aut T. hybridum L.? Pourr. Herbr, Matr.; T. subulatum Gilib. Pl. Lith illustr. n. 187., et Gilib. Exerc. phyt. T. Endressi Maille (quod T. mon- taub., r. n. 46.). . Dan. t. 1172., Schrank Fl, Monac. t. 177., Sturm Heft i5., Dietr. Fl. Bor. v. 11. n. 763., Labr. Heg. Icon. Helv. fasc. . 2., Tenor. Fl. Napoli. 5. p. 149. t. 177. f 4, Reichnb. le. C. 31, ., Rivin. jc 5 Y p. 836., Matth. ed. Valgr. 1554. p. 394. f. 3., pl. h. 2. 1. 6. p. 245. f. 1. J. Bauh. Hist. pl. 2. 9) Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. Legi in Pyr. or. ad Mont-Louis, die 13. Aug. 1836; varietatem . NK » ? r ? . Endressi legi in Capsir secus flumen Aude, contra Puig- Valador, die 19. Jul. 1837. Habeo a Deville ex Bramesaigue, et ex Val de Ossoue (prope Gavarnie); illa specimina ad T. Endressi accedentia. Varietatem eam guae T. Endressi Maille, Gay, reperii in pratis humidis ad Puig Valador, ad le Roc de Benal Pyr. Atax., in Donezan Pyr. aurig., quae loca parum remota inter se sunt, in iisque T. in £. montano observavit Perret ad Frejus; cf. Loisel. Not. p. 114., et Perreymond Cat. pl. Frej. p. 84. . enique icon Fuchsii citata sat bene refert istud T. Endressi, nec adeo bene T. montanum vulgatius, non vero T. ochroleucum, cui per- peram retulit olim Smith, FI. Br. , et ex eo DC. Fr., et cum by Gall. De hoc corrigendo errore ipse sollicitus fuit Smith, Engl. Fi l. V. 3. p. 301. sub n. 6. Sed pejus adhuc actum est a Morison, M" iconem illam ad T. repens citavit, Hist. pl. Oxon. 2, S. 2. p. 137. n. K fai Caeterum primus qui Fuchsii stirpem ceu peculiarem consideravit Uit J. Bauhinus, Hist. pl 2.] 17, p. 379. cap. 58., sine fig. ; Pos quem habemus Ray, Hist, pl n. 1T., qui pone T. montanum : pl. p. 943. p collocavit, absque difficultate eos reprehendens, qui eum T. repente dressi nuneup varietatem T. montani consideraverat. n. Se. Nat. Par. Ser. 1. T. 25. (1832) p. 242.) ve m mox se daturum spopondit, incassum à botanici? 499 Liceat credere de ea consilium ipsum mutavisse, quod tamen con- fiteri puduit. Primus falsam speciem evertere Mutel, Fr. 2, p. 264. n. 46. (1834), post eum ego, sched. er. (1842); denique Godron cum Gr. Fr., qui item indicata pen ceu varietatem b, vel b, ut Mutel fecerat, non hune, nec me citavit! Trifolium strictum (Micheli) L. Amoen. Acad. T. 4. p. 285. n. 6. Michel. Cat. pl. agr. diee s "u in Lu bees pl. Hrt. Pisan. p. 111. Mel. prat. ann., etc. Koch Add. corr. p. 1020., Bert. 8 " n. E g. pl. min, coga. Pug. 1. p. 51. "uc in "Moris Sard. 1. n. 325., Savi Trifl.. et Bot. SNC 4061. (97.). C. Dub. p. 133. n. 32, La-Peyr. Herbr. Ls - Cynops Pourr. Herbr. Mats. "Waldst Ud l. rar. Hungr. 1. p. t. 37., Engl. Bot. Suppl. . 2949., Desf. Atl. 2. p. 195. t. 208., Reichnb. Ic. C. 31. t. 2150. , Michel. Gen. pl. p. 29. t. 95. f, © Flor. Maj. Fruet. Jun. In Pyr. orient., aux Alberes praecipue; in Pyr. septr. med. humilioribus. i ex nemore de la Roubine supra Bagnouls sur mer a Massot; ad la Tour de la Massana vidit Timbal. Reperierunt ad Toulouse in nemore Larramet, alibique, Noulet, iar Jeanbernat. Ego adultiorem vidi delab.e Jun. 1851, in Monsen Linnaeus in Sp. L cum hoc AES T. parviflorum etiam. Plura ad speciei historiam, opportune consulenda, quia critice opposita, habes in Engl. Bot. Suppl. cit.; cf. etiam Boreau Notic. pl. Corse de Ravel- lière p. 6., qui dicit T. laevigatum Desf. eam T. stricto L. non esse uniendum; reapse omnino, sed tantum partim, istud huc spectare vi- detur, ideoque Amoenitates Academicas tantummodo a me citari, velim intelligas. Trifolium parviflorum Ehrharti! Ehrh. Beitr. 7. 165. Koch p. 191. n. 29., pl. min. cogn. Pug. 1. p. 52. n. 90., Savi Obs. in var. Trifole. es mes n. P8. , vic üe: "Fe. "m 42i., Dietr, dn "a . 4. p. 998. n. 72. Delil. Herbr. e Benth. ox eco Paris. T. aris statum Horn. Hrt. Hafn. (oec Willd.). ex E pa Fisch. Mey. ds. Ind. 3. . hrt. Petropl. 1837 p. 47. n. 2019. A err E Tas rar. Hungr. . 3. t. 952. non opt.! Sturm Heft "t. "(strict.), Reicnnb. Ic. C. 31. t. 2162. (9) rm Jun. Fruct. Jul. In Pyr. or. montan. rarissim a Massot ex les bains des Escaldas Cerda aña , t zoe in Bhd dodi a Bentham Cat. p. 129., ubi ego percipere nequivi. Colebatur a Massot in olla e seminibus e loco citato eductis. Ad Additum est a Godron cum Gren. Fr. p. 432. T. —— hoc ego compertum habui. Todan anno pim species evulgata est m uti, Not. pl. cr. rar. nouv. (Paris 1848) p. 9. Ambo ei referunt (ef. Cosson Ibid. 1850 p. 55. rum Perraym. Frejus, Mgr est, speciem a Bourgeau fuisse detectam etiam ad Recasens, Pyr. pinor agi de eadem ae nostra specie, uae ex Flor. Hungr. decl aliquantulum diversa — sed stirpium identitatem demonstrarunt specimina an rica Trif L. Man olium suffocatum (Ray) i pl. 1 (1880p. 912: n 5. Sr UB p. 294: n. 314 Koch E 191. n. 30., Bert. 8. p. 119. n. 13., ome Sard. Sav. c et x Bot. Etr, v. 4. RT 45. n. 1055. (47. fe DC. Dub. p. 133. n. 29. glomeratum Chaix Herb., ex ses v x Waichtab. t. p 24 t 00. engl, Bot, v. 13. n. 1049, Brot. Payt: Las sel. i.p. 55. t. 66. In lc. C. 31. t, 2161. f. 1, 9, 3, Cupan. Panph. S x Guss. © Flor. Apr. Maj. Fruet. abeunte Maj. Jun. In Pyr. Atax. orient. cum Olea; rarissime alibi. 500 Legi Pyr. or., Roussillon sub le Perthus ad la Cluse, die 20. Maj. 1243. Observavi ad Bagnouls sur mer, ad (a Selva, ad San Feliu de Guixols, ad Narbonne, inter St. Girons, et St. Ligier, etc. adem S i Trifolium glomeratum (G. Bauhini) L. He G. Bauh. Pr. p. 1 . 7. Koch p. 191. vc aol 12., Moris Sard, 1. n. 315., Sav. Trifl., et in Bot. Etr. v. 4. p. 33. n. 1045. (33., DC. Di B. ra 433. n. 30. La-Pe SE pa T. strictam aut T. EN Pourr. —— Matr.; T. scabr He Gater. Herbr. Engl. tes 1063., urt. Fl. Lond. ed. . 2. t. 106., Gaertn. Fr. $ am L 334. t. 153. "n ^ ‘Reichen Ic. G. 31. t. 2160. f. 3. Wt E f. 9-45. p T he “Hist. pi. 9. i. ir. p. E 78. habr. Sciagr. p. 162. f. 4., Pluk. Phyigr. t. 113. . 1. 882, (Obs. p. 73. n. 828.). (» Flor. Maj. Jun. Fruet. sak Jul In Pyr. Arag., et orient. locis calidior.; rariss. in reg. oceanic Legi in Pyr. or., oim ad Ceret, die 13. Maj. 1843., in Pyr Catal. ad el ka die 21. Maj. 1860. Observavi ad Jaca, ad San Feliu de Guixols; per montes Corbarienses, in Roussillon. Ad Larramet, alibique, circa Toulouse viderant Noulet, Timbal, Jean PM Zet- terstedt vidit supra Luchon à Cazaril, et à Barcugna Provenit saepius in apricis, tuncque habitam BART et deeum- bentem gerit: enatum inter herbas, vel in nemuseulis crescens, tum erectum reperitur. [tem evenire de T. striato ad Vergara observavi. Lucem, vel puriorem aérem expetunt pus istae. Iconem Barrelieri, eum L., All, Smith, Willd., Poir., DC., ., Gussone, De Notrs., ad hanc potius speciem , quam cum e ptg Bertoloni, Caruel, ad T. suffocatum, refero. Laudo Gussonei actum, Fl. Sic. Syn. 2. p. 326. n. 4. sed iste Savi sententiam, Obs. Trif. p. 98., contrario hujus it. Trifolium repens (Brunfelsi) Rivin. Brunf. Herbr. 2. p. 59., et 3. p. 48. fie, sn Koch p. 191. n, 31., Bert, 8. 4. n. 4700., Moris Sard. 1. n. 331., Sav. THfol." ei in Bot. Etr. v. 4. p. 40. n. 101. gon p p p. 132. n. 33. La-Peyr. Herbr., Tr. Biasoletti Sod. Hochst., var. Engl. Bot. v. 25 9. py Fl. Lond. ed. Grav. V. 2. t. 103., Flor. Dan. t. 990., Sv. Bot. v. 5. n. 344., Fl. Bat 55 t ^ ^ Sturm Heft 15.. Dietr. kl. Boruss. v. 6. n. 368. P Term Re iih Ic. . t. 569., Michel, Gen. pl. p. 28. t. 95. f e C. 91. t. 9166. n vin. Tetrp. irreg. t. 19. f. infr. 7. Bauh. Hist. s $51.47 380, f. 1., Chabr. Sciagr. p. 163. f. 4, Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S, 9. p. 137. t. 19. f! 9. (*) Flor. tar et per /Estat. Fruet. Jul, Legi in Pyr. Ara ag. ad Sallen, die 27. EN 1850. i Lusum floribus umbellatis legebat, mecumque communicabat Noulet, Ed Toulouse; hune alibi alii viderunt ( Tr. umbellatum Lang. apud amicos) e monstro ab Ambrosini observato, in quo flores subumbellati deli- PAG SPE Bertoloni, et sileo.. Commemorare autem placet E ponia hezaphyllam ad Leydam visam, cf. Mulder, En. pl. Leyd. (en f: i a quadrifoliam NT oat in agro Parisiens: Maugin, et es misi t Bull. Soc,- otg. . T. 13. (1866) p. 219-81. Contra 0- retti : sententiam, qui T od vellet, locum Brunfelsii hue sisto Trifolium caespitosum (Villari) Reynier (1788). Latourr. Chlor, ( " Fi, Dauph. $ (1786) T mt er. Tari (1784-5.) p. 91. ee "E iste descri T. Viet s et T. 192. n. 33. p. 103. n: 3. Gand. 4. n. 1702., DC. Du 133. n. X B 40. b. $ bees n a Sus avi Trif. de in Bot. - v. 4; p. grt sub n. 4 "à Mem. 1. in Hoepf. M J% Flor. Jal Aug Fruct. * cal. non punct, , "Storm ) Heft 32. eichnb. le. C. at. t 2193. 1. 1. Aug. Sept. In editior. Pyr. medior., orient. 501 Legi in Pyr. septr. med. m.* Esquierry, die 27. Jul. 1838, in Pyr. or. Valle d'Eynes, diebus 23; et 25. Jul. 1836. Habeo a Deville ex l^ Tourmalet, le Pic du midi, Escoubé, et ex les Coustères. Ex editio- ribus vallis Ossau, Pic- de Cesy, ete. mihi demonstravit Gaston Sacaze. Observavi supra Setcasas, et supra Castañesa, au Port de Venasques, au Mont Ppa de synonymo J. Bauhiui, ef. Hist. pl. 2. 1. 17. 3715-6., - dubius, Thali AUASI Villar? Illico in nostro obstabant "folia non acute mucronata. Trifolium elegans CURA Savi Fl. Pis. Vaill. ro citat, Sav. Trifl., et in Etr E 42. 053. (44), Bert. 8. p. Koch p. 193. n. 36., DC. Dub. p. 134. n. 3s (T. Pije. "Her HEL CA recurvum Balb. et T. I rillanti Schult. ex Balb, Cat. stirp.hrt. Acad. Taur. (1813) p. 78. not. 1., T. meu NOW. F. in litter. ad Societ, Ratisb.; T. mic eia er ci Hermann, ex Kirschleg. er wn um Plur., T. fistulosum Gilib. Exerc. phyt. Savi Fl. Pis. 2. p. 164. G£ p, Sturmi; Hen. 15. e ao 5H e etr. Pl. Bor. v. 10. n. 692., Labr. Heg. Icon. Helv. fasc. 18, t. vd Fl, Dan. t. 1706., Reichn 4i. t. 2107. f. &., Vall Bot. Paris CR T.i. Flor. Æstat. Fruct. Aug. Octobr. In montan., potius regionis mediterran., vel proximae egi in Pyr. septr. auriger. ad Pamiers, die 10. Aug. 1851. Habui ex le Capsir Pyr. or. a Massot. Observavi ad Martres, ad St. Girons, ad Eynes. Viderunt in nemore Larramet ad Toulouse. Hujus speciei singolarem lusum, foliis 4-5-foliolatis observavit Courtois in Herbar. Dilligm. a Wijnhouts anno 1633. confecto, ab hoc ita insignitum « Quadrifolium S. phaeum » cf. Courtois in Dod. Pempt. Comm. 2. "g ambiguum Marsch. a Biebrst. ex monte Sariíal Georgiae visum ex collectione Hohenackeri in Herbr. Ital. centr., mihi videtur idem Ross. 8., cum T montano eam comparat T. Rr oes Koch fidenter étui: aliam ejusdem el. viri da g citat Ber- toloni, scilicet T. hybridum Koch Syn. ed. 2. p. 192. n. 35. Sed quum ad T. hybridum tute retulerit Koch Linnaeanam polaina de Flor. Svec., et Bertoloni suspicione non careat T. elegantem lusum esse (macriorem) T. hybridi, videre mihi videor Trifolia hisce duobus nominibus distincta, revera ad unam eamdemque speciem pertinere, quod item suspicatus est Ruprecht, Fl. Ingr. p. 263. Obs. affirma- vitque Meyer Fl. Hanov. p. 144. n. 12. Et ego unicam tantum in naturam intendens novi, neque video harum alteram distinctam sub quocunque nomine, aut descriptam fuisse a sedulo Trifoliorum inda- gatore et illustratore Savi; 7. angulato Waldst. pro optima specie recognito ab Host, et a Koch; et figurae de T. hybrido, Sv. Bot. v. 2. n. 129., vel Trif. A, alb. Rivin. Tetrap. irreg. t. 11. f. exter., a Ber- toloni ad T. hybridum laudatae, videntur mihi T. elegantis luxuriantis. Interim synonymo certiore incumbens speciem Vaillantii dixi , — num rectius Rivino tribuenda fuerit, ultra. perpendendum erit. evidens Rivino est Icon, de qua usum fuisse Savium non vi Trifolium nigrescens epe Viv. It. inn 216.. et Suppl. alter. p. 91., et Panph. Sic. . 9., Mori gard. Lm d» T . hy din idum mm SUM et i Bot. ^ m ge 2 Ww Bert. , pat is D ) et Savi P . Florul. Gorgon. n. jo. ià Giorn. T. 2. (Firenze dini » TUM patr 502 sentent. — DG. Dub. p. 133. n. 36. T. intermedium La-Peyr. Herbr.; T. pallescens DC, Fr. Benth. . non Schreb. ; * Vaillant. bh Si da in nthemum Tenor. in Herbr. Gay, ex Cambe bess. palar. T. ana e Boiss. pl. or.? Viv t. 13., Reichenb, Ic. C. 31. t. 2161. f. 4., Micheli Gen. pl. p. 27. vf 3., et 6. Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. In Pyr. or. cum Olea. Legi ad Perpignan, au Pont Rear, die 11. Maj. Pes ad Gerona, die 23. Maj. 1851. Habui ex Bagnouíis sur mer a "ini Corolla primum ex ochroleuco alba, mox rosea, serius marcescit. Flores odorati ad modum T. incarnati. Haee species in Italia Oleam excedit, frequens etiam ad Bagna- cavallo, ubi Olea culta cito perit. In Pyrenaeis, loca tantum calidiora yren. orient. inhabitat, in agro Narbonensi rarissime hic et illie re- perienda, nullimode vero in agris Diterrensi, et Monspeliensi. Constrin- genda, pro certo, est indicatio data a Godr. cum Gr. Fr. p. 420. Dicit DC. Fr. 5. p. 555., se vidisse ad Monspelium ; recentiores ob- servatores non vidimus: quoeun ue modo, et ille fatetur agi de specie rarissima in Gallia. T. pallescens Schreb., huie proximum, probabilis inventus in Pyrenaeis videtur Boiss. Voy. 'botq. Esp. p. 110., et p. 72T., sed usque adhue istic non fuit repertus. T. Michelianum Savi cum hoe jungitur a Tehihateeff, Fl. As. min. (1860) p. 17. n. 68., addito T. cappadocico altiss. , caule Jistul., fl. alb. 'Tournf. Herbr. (Coroll. p. 21), quod mihi sese ostendit ceu T. Michelianum Savi, cui afferre vix dubito T. hybridum Smith Gr. Prodr. 2. n. 1788. Porro, male egerunt ii, qui hasee duas species commiscuerunt, pejus adhue Tchi- hatceff, qui in eodem opere plantam ifc qi judicavit, utpote qui de T. Meneghiano Clement. agens, le. p. 16. n. 66., eum comparat eum Micheliano Savi primo, et mox eum T. ines ita Viv., veluti si ea ceu distinctas species consideraret, SECTIO 6.* CHRONOSEMIUM Sxnixo. Trifolium spadiceum (Fureri) L. Sp. Furer ad G, e Pr. p. 140. n. 3. Koch p. 194. n. 37., Bert. 8. p. 196. n. 64., Gaud. 4. n. 1717. Sav. om p. ies 8, DC. Dub. p. 135. s 5. qu Tiigi Desv A petion spana Presl. Symb. iens Hornem. Hrt. Hafi cr Sturm eh x Reid nb. Ic. C. 31. t. 9169. » 2 dcc uM Ap za Pte ©) Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In editis., oriental. potiss. Legi in Pyr. or. ad Mont-Louis, die T. Jul. 1836 Caulis, calycesque post deflorescentiam glabrescere testatur Schrank, Prim. Fl. Salisb. n. 682. Trifolium badium (Barrelieri) Schreb. apud Sturm. Barr. Obs. p. 71. n, 812. in Aprutio; in monte Pilato Helvet. Juss, A. Koch p. 194. n. 38, P . b. p. 8 195. n. 62., Sav. Obs. Trifol, p. 113. n. 56., Gaud. 4. 1718., DC. Du 5, n. 49., God. icut "m. La-Peyr. Herbr., d sut et T. hybridum La-Peyr. Ho L, et T. agrari /-Feyr. Herbr. partim; T, spadiceum var. Duchartr. pl. exsicc. e Pyren.; T. spadiceum res pote d NET eese Symb. bot. Schreb. apud Sturm Heft 16., Reichenb. Ic. C. 34. C) Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editior. Pyr. med. orient. Legi in Pyr. or. Valle d Eynes, die 1. Aug. 1836. Habui a Deville ex m.* goes , €t ex l'Estibe de Luz. In m.* Esquierry alibique supra Luchon ipsemet vidi. 503 Annuum crediderunt Darrelieri, Bertoloni, Caruel; biennalem Savi, Bluff, et Fingerhut, Koch, De Notrs., Lede our; perennem Vill, DC., Desv., Gaud., Godron, Grenier, Godet. Huie speciei referri debet Trifol. montan. lupulin. Cappeller. Pil. monts. h. p. 188. (1761); specie j| m.* Pilato a Jussieu, et a Gaudin spontanea confirmata, Trifolium agrarium (J. Bauhini) L. Sp., et Herbr, ex Webb apud Soy. Willem. Nowvlls. obsrvts. Trif. Chron. (1852) p. 4. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 381. a e maj. etc., ex Kirschleg. Alsat. 9. Add. Rect, p. 443. r n. 182., cui fideo. Koch p. 194. n. 38., Bert. p. 194. n. 62., Gaud. 4. n. 1719. , Sering. ín DC. Pr, 5 . Dub. 2. p. 205. n. 146. (excl, Engl. Bot.) Roth Tent. Fl. Germ. 3. p. 907. DC. D et Godr, qhro . p. 26. ie Pollich, Fl, Palat. 2. n. 708., Soy. Will. Trefls, ns n. 5. partim; T. rufescens Bull. FI. Paris.? T. tumescens Gilib. Exesc. phyt.; Melilotus Schk. Handb, 2. t. 210., Flor. Dan. t, 558. Flor. Batv. v. 7. t. 559., Bull. Fl. Paris. Dietr. Fl. Bor. v. 6. n. 369., Sturm Heft 16., Reichnb. Ic. C. 31. t. 2170, 29, Flor. Jun. Jul. Fruct, Aug. Sept. Legi in Pyr. septr. auriger. supra la Forge d'Orlu, die 20. Aug. 1840. Habeo a Deville lectum inter Pierrefitte, et Luz. Ego abunde vidi in Lavedan, ad Lourdes, Bigorre, in Valle d'Aure, ad St. Girons; et observavi quoque ad Camprodon, in Monseny, aux Corbières. Ve- xillum obcordatum, post anthesim validissime striato-sulcatum. itam plantae diversimode judicant auctores: (2, vel C) Gaudin, Gren., Coss. et Germ., Godet. C) Savi pone cultur. pl; Kirschleg. ex obs.; insuper L., Sm. DC., Dub., Desv., Krok., Gmel, Villar, Baumg., Bluff, et Fing., Schmitz, et Reg., Bert., Godr. Əd Koch, Wimm., edeb., Fuss. De hoc, deque speciebus sequentibus consulendum quidem est Grenie Fl. Jur. ps. 114-1. Tr. agrarium Dod. Pempt. p. 516. huc a L., Rei- chard, Willdenow, Gorter, Kickx, Krocker, ete. adductum, laudatum a Puel etiam, ad Medicam lupulinam potius, cum Smith refero: enim vero ea J. Bauhini figura, quam ad hane speciem cum Tournefortio, et Hallero, adducimus illius evidens imitatio est. Lotum vero campestrem Trag. Stirp. h. p. 592. n. 8. ,, quod non- nulli huic T. agrario respondere putant, sequentis potius speciei existimo, ; acPeyr, Herb c lupulina Gater, T. 5. t. 455., .5 Trag. St. h. p. 592. n. 8., T. procum bens ch p. 1 d Sz. . 40., Bert. 8. p. . B, ; Gaud. 2 n. I. 4 DC, Dub. p. . n. 92. T. agrarium Plur. Auctor., Savi Trifl., et in Bot. Etr. v. 4. p. 48. n. 1058. (51.), Sav. P. Fl. Gorgon. n. TL, S8 * Chronos. p. 23. n. 4. La-Peyr. Herbr., partim, Herbr. La-Peyr.; T. mesogitanum Boiss., ex El. centr. scel 3. n 514, tea T. pseudo-procumbens Bor. Engl. Bot. v. 14. n. 945., nie d^ ist orar. V. 2 t. 10., ex Bertol.! Flor. Dan. t. 796., Dietr. Fi. Bor. v. 6. n. 370., Sturm i hi Pi. Pals v. 4. t. 320., Reichnb. Ic. C. 31. t. 2172. È 4., Vaill. Bot. Paris p f. 3., J. Bauh. Hist. pl. 2, ]. 17. p. 381. f. 1., Lonicer, Nat, h. crt. 106. C.? Riv. f. 1., Moris. Hist. pl. Ox. 2. S. 9. p. 12. t. 19. È 1. (2 Flor. Maj. et per Æstat. Fruct. Jul. Oct. Legi in Pyr. Arag. ad Torla, die 3. Aug. 1850, in Pyr. Catal. ad Gerona, die 6. Jun. 1851. : : Individuum singulare ad Torla legi in quo capitula aliqua humo imposita, jam semina germinantia offerebant. ; Ai ijt Egenolphiana figura a quibusdam ad Medicam lupulinam allata fuit. Riviniana denominatio indicata, potius quam expressa est: piken lupulinum non est latinum, sed est botanicum e quadam eun eps volubili, remota si vis, similitudine; hujus postremae speciei nomen triviale italum in officinis usitatum cuncti noscunt. etrp. irreg. t. 10. 504 Trifolium patens (Fuchsii? Vaillanti) Schreb. «^ Sturm. Fuchs. Hist. st. d ? Mg PES Paris. Ind. pl. aer. incisr d n. 154. Koch po n. 4i., Bert. € 00. . Willm. et Godr. ar c albi p- 28. n. 6. T. parisiense Fr., et cum Dub. B & Es T au ysanthum Gaud. ex im et 6., Lovin p. 362. T. pro- FATA ens La-Peyr. Her s.h, partim? T. Apure Pesn. x Lloyd.. T. aureum b Sav. Trifl. Schreb. apud Sturm. Heft 16., Keiha. Ie, t. 214. hi *. ' Vaill. Bot. Paris. t. 92. f. 4. (2 Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. Legi in Pyr. septr. med. Valle d'Aure, ad Gresian, die 10. Jul. 1852. Habeo a Deville ex Cap-vern. Observavi in Valle d' Aspe, in Lavedan, ad Luchon, ete. Adposui dubium ad Fuchsii auctoritatem, quam ad superiorem speciem postulat Sprengel. Trifolium zay em Lobelii) Relh. Cantabr. p. 290. Pen. Lob. Advr rif. lut. minim. Londin. 3. p. 1404. Low. Man. Fl. Madr. p. 152. 19. Sm. rE Adi. Sog. b ER: et Engl. FL 3, p. 310. n. 17. T. fliforme DG. Fr., et cum Dub. pii . 54., Koch p. 195. n. 42., Bert. 8. p. 204. n. 69., Gaud. 4. n. 1721. a, Ledeb. Fl. Ross. ` p. 557. n. 53., by. C. A., sub inseq. specie p 83. r procu "age Godr. Gr. Fr. p. 423., cum Pollich Palat., Gmel. Bad. Alsat., an Trif., € t. Etr. 4, not sub n ER Puel Bull. Soc botq. Fr. 3. (1856) p. asi. ET pA a Albot n Desv. Aug. T. filiforme Serr., Noul. Fl. bass. : fpa a wE Bot. 18. 1 1950 t. Fl. F nd. " Grav. V. 3. t. 109., Sturm Hes 16., Ray e 330. n. 17. t. m f. 3. Pichon. Ie. 6.94. 9171. f. 1., Lob. . 29. E 23 i "Her r. M. p. 11 Flor. Maj. et per Æstat. Fruct. Jul. Oct. Reperiendum potius in montanis. Legi in Pyr. septr. medior. Lavedan, ad Argeles de Bigorre, die 12. Jun. 1862; in Pyr. or. Cerdaíia, ad pontem de Bourgmadame, die 10. Jul. 1837. Legumen exsertum tantummodo in hac specie, et inde transitum ab ea p Melilotum vidit Serres, Fl. Toul. p. 22. Sed abunde com- pertum est, hoc in quibusdam aliis Trifolii speciebus, sectionum dif- ferentium, locum habere, videlicet in T'riffs, vesiculoso, spumoso, repente, stricto, Micheliano, etc.; praeterquamquod character iste ponitur inter notas, quibus Trifolia Chronosemia fulciuntur. Fuere tamen aliqui, Noulet, Mérat, Haller, Allioni, Lestibudois, Grisebach, qui Melilotis Por "T. ehronosemia ponerent, qnibus parum abfuit, quin aecederem. Trifolium filiforme torii L. Sp. pl. ed. 1., et Herbr., ex Webb s.c. Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. n 5 2. n. 2., sin. ic., et quoad descript. Meri Sm. Engl. pe 3. É us . 18., Bert. 8, p. 205, T 4. n. 1791. b; Mors S part r bec rn Se k* tr, 4, p. 50. n. 1059 63). Soy. e et Godr. Tre fis. Chronóe. » n. Puel in Bali. Lib, eiA AT wa E ind. 11. h. Petropl. Peg p. 82, T. micranthum Viv. Abyc. sp specim. p. 45., Koch p. ks erac "as b: RI Hos 7. n. 54. La-Peyr. Herbr. noii. bot.; Meli . lu ulinum di Vaill. Hebe u Mus. Par. ex t Hl; s.c sgh filiformis Presl. TP r b elilotus microcar rpa Balb. ex Bernh.; M. anomala uey uo fat, in Fl. Ross. Viv t. 19. a T s pili in Rs a oi a pue Flor. Dan. t. 1707., . RI. Bo: vi 6. n. 9n. "lor, ‘Paty: v Reichnb. 1c. 0. 8L. C s 1175 -3. p. 394. t. 14. f. 4. Hota 4 * Miche li pl. Gen. p. 99. t. 95. (*) Flor. Maj. et per Æstat. Fruct. dat Oct. Minus a mare rece- dere solet prae super Legi in Pyr. Cantabr. merid. ad Abadiano, die 25. Jul. 1851. Ceu maritimam stirpem sibi finxerunt Michalet, et Grenier; hune cf. Fl. Jur. P. 8. (1815) p. 58. Miediega N. Doryeniwm "Tournf, Auctor. Adeundum est ad Cratevam, et Dioscoridem usque ad Dorycnium dijudicandum. Penes hune, l. 4. c. T5. Alexiph. c. 6., reperimus Dorycnium a quibu sdam 505 diei Solanum maniacum vel furiosum (veluti cuspis aut lances, ex Boehm.) pro qua planta Columna (Phytobas. ed. Neapol. p. 46.) Stramonium foetidum interpretatus est; alii id ea intellexerunt Physalidem Alkekengi (cf. Adans. Fam. pl. 2. p. 514.). Cordus putavit Dorycnium esse Car- diospermum Halicacabwm; Imperatus, Caesalpinus, Clusius eum Plateau Convolvulum Cneorum; Santalbinus (cf. J. Bauh. Hist. pl 1. l. 11 p 385.) Vulnerariam Barbam Jovis. Monspelienses cum Rondeletio, pro Dorycnio Dioscoridis susceperunt alteram hujus nostri generis speciem penes eos communem, illosque primus reprehendit Gesnerus (Hrt. Germ: ert. 201.) et merito reprehendit, plurium Botanicorum consensu. Pru- dentius Matthioli a quacunque interpretatione cavit. Persuasus ego de hoe, quod talis nominis confirmatione errorem continuavissem, vo- cabulum salmaticense ad hasce. p significandas vulgo adhibitum in technicum extollendum dux Miediega gracilis (C ES Nob. Caes. Herbr. Tornab. (1563.) fol. 163. n. 447. De PInts. 1. 6. 5. p. 945. T 1. Dorycnium gracile Jord. Obs. pl. nouv. cr. Fr. bee prs 3. p. 70., Godr. Gr. Er p. 427. b herbaceum vus Bert. 8. p. 241. = 1., saltem partim. Jord. l.c. t. 4. Vs Ut Flor. Graec. Sibthrp. C. 8. Reichnb. C. 31. t. 2188. f. 3., Za nnich. Vnz. p. 88. t. 107. 9, Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Ad In maritim. salsis Pyr. oriental. Legi in Pyr. Catal. ad Rosas, die 16. Jun. 1851. Observai ad Canet, iediega herbacea, D. herbacewm Vill. reapse, cum Jordan, aliena IRE species, Haesitans procedo in dijudicandis speciebus, quas vivas, cum Jordani opere ad manus, considerare opportum foret, ut absolutum erueretur judicium. M. herbaceae respondet Lotus Crantzii Visian. Dalm. p. 304, n. 1887., cui iste retulit etiam Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 2. p. 171. n. 14. t. 18. f. n. 14; sed abnuerim, quum prolatio haee ad Boujeaniam hirsutam pertineat. Num Lotus Poli folio; incan. an- gustifol. minr., Dorycnio congeneris siliquis, Cupan. Panph. V. ie t. 104. ex exempl. Bibl. Soc. Jes. Panorm. , a Gussone Sic. Syn. 2. p. 902. cum dubio judicatum M. herbacea? ferit potius hujus nostrae M. gra- cilis, ego in suspicionem veni. Miediega suffruticosa (Gesneri) Nob. Dorycnium falso dictum! Gesn. Hrt. Germ. crt. 257. Dorycnium oer" cupere Pen. ^ t Advrsr. p. 389. D. suffruticosnm Vill. Bert. 8. p. 243. n. 2., Koch p. 195. n. 1., Gaud. t Pe DC. Dub. p. 137. n. 5. Lotus Doa? Agree Moris Sard. 1. n. 336. (emend.a DexT D. suffrut. vds i Herbr., et D. herbaceum La-Peyr. Herbr., D. intermedium Ledeb., ex ipso Fl. Ross. — c. Cins: Hisp. p. sra ME D E 1 TRA. Kb, E P. zug C T 3., et Hist. pl. ki abern D 095 f. 3 . Ba sdb. H Hist. di: ik ib jar Ti. vix. Faber Strychn. p. 29. n . 16. cum figura. Flor. Jun. Jul Fruct. Aug. Sept. Frequentior occurrit re region. mediterran. cum Olea; sed in Pyr. ocean. etiam hie et illie locis calidioribus reperitur: praediligit solum calcareum Legi in Pyr, Arag. ad Luesia, die 3. Jul. 1890. In Pyr. d E med. ad St. Martory, die 13. Jun. 1819. Habeo a Deville ex *^ z observavi ad Pamplona, Liadena; ad — ad Tarbes, ad Toulose, au Pech David, et Balma, ad St. Giron 3. Doryenia Jordani decumbens, et suffruticosum, Fragm. z^ un p. 64., t. 4. f. A, B., ejusdem ven varietates esse suspicor. Nos strietius horum secundum pertinet. re- Sanio, eum quo ipi feci ad Monspelium, die 13. Mart. HN ni deundo ex la Ve monuit me sibi compertum, comprobatumq P. ulo post ene- esse, quod si pecudes hane plantam degustaverint, et pauto P f EN m. [^7 G -— z = E £s c E ds 5 rà 9 - a eo Lond E ò 5 baag 6 5 w — 506 eatae fuerint, illorum carnem pravum, gravemque saporem ad putridum accedentem acquirere, ita ut quasi impossibile sit eam sine repugnantia comedi. Asseruit quoque, non semper herbam pecori infestum esse, illamque eos bene digerere, sed dum ederint, cavendum ut per aliquot dies illos alienis herbis vel frugibus vescantur, antequam pro tabernis lanienis enacati sint Miediega procumbens (Grisley) Nob. Glaux supin. vimin. Lusit. Grisley Virid. Lusit, Dorycnium procumbens La-Peyr. Herbr., et "sp abr. ph Pyr. 2. p. 441. n. 2., Suppl. p. 117. DEWEY cen Gerardi Boiss. Voy. botq. Esp. p. 104. 457. Godr. Gr p. 425. An h lis onei r "ra 7. p. 404. n. 3,, Moris Sard. 1 si 274., Loisel Fa sel T 713 I ; 499 . A. Ger. La-Peyr. Hist. ab pl. Pvr. p. . n. 3., et Suppl. p Bad. [a ue Sar A nobr Valls ides Cav. Ic. descr. 2. p. 40. n. 164. t. e abokoiYpi TA p Hebr. Bot. Matr. "Gerard Gallo- Prov. p. 490. n. 5. t. 18, a). 1 Bocc. Mus. pnt. rar. (1697) p. 162. lin. 3. t. 129. f. inter. (ve 9, Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In Pyr. or. cum Olea, locisque calidioribus Legi in Roussillon ad. Port- ipta die 9. Jun. 1837; in Pyr. Catal. ad San Feliu de Guizols, die 18. 1860. Doryenopsis ceu peculiare eiai i seorsim reprobavit Cosson. Stat Anthyllis, sic dicta, onobrychioides Boiss. et Reut., inter genera Vulne- ^ (1852) p. 158-9. Reformandi erunt generis characteres eo mo a Loiseleur, medium piipun eenn connectitur, altera parte liberum Flores primo rosei, mox purpurei fiunt, vexillo saturatius venoso. species a rore. pol Sed si una tantum stetit, tunc notandum est, pari modo faciem plantae Boceone et Cavanilles affecisse, quum horum primus stirpem Onobrychidis speciem dijudicaverit. eteram Gerardi aon reperiendam in mnscr. ed. 2 Flor. herbacea, foliis pinnatis , foliolis inaequalibus : as ioribus, capitulis nudis. In maritimis versus t. Tropez, et vou A. (sie). Descer. Caules multi procumbentes, pedales, et ultra, teretes, glabri, ramosi. Foliola 7 vel 9, basi attenuata, 4, altera, impari productiore, infimo stipulari. ; biunciales , nudi. Capitula terminalia, e pe cis segmen is LON, lagunen tried tq n e mtm Vi, eee aia seem in Boccone Mus, » Ger. Le. Nullum Bocconei locum ideet o erus neque alius, quantum perspicere datum est: go, duce Ger ard, inquisivi, eumque reperii. 501 Bonjeania Heichnb., Koch, Endlich. Parum abfuit, quin et ego pro Mullagherae sectione habuerim Bonjeania hirsuta (Caesalpin., et Gesneri) prc Excurs. n. 3265. Caesalp. Herbr. eai Lose fol. 163. n. 445., De Pints, 1. Gesn. Op. bot. > a sanra tab. ae och p. 196.. Bert. 8. p. 236. n. 1. Dorpe Ard Sering. in DC. it Be pier hirsutus L., Moris Sard. 1. n. 337. Trifolium Daemorroida e Lobel. Iilaste. p- 151. Lot. eria La-Peyr. Herbr., L. tomentosus Rhod, apud ers Journ., Gusson. Ina- rim., et inde Lot. intermedius Tenor. ap. ; Dor. Graecum Griseb. It. . 247., ipso fat.e Spicil. Rum. Bith. Flor. Graec. Sibthorp. C. D. 4 E 759 , Reichenb, Pl. cr. c e vae f. 1331., Rivin. Tetrp. irr. t. 77. Oxytriphyll. Pen. Lob. Adversr. p. 381., Lob. Icon. 2. , J. Bauh, Hist. pl, 2.1. 17. p. 360.. Parkins. Theatr. p. 1102., Rich. de Bellev, Fe pl. ex ailibrt. eonet botq. Eo n. 222. cum mm ts a Icon. y 1033. Reichenb. "Y C. 31. t. 2185. f. 1, 2. seric., 3. microph., Moris. Hist. pl. Oxo sp. TIT a1 «TL Y Flor. Maj. Jul. Just per Midi Per region. mediterr. prae- ies woe e calidioribus. n Pyr. or.; Roussillon, supra Ceret ad Reynes, solo calcareo, die 26. Maj. 1843. Vidi ad Marseillan, ad Toulouse; in Sobrarbe. Parvam, serieeam, parvifloram observavi in Corsica ad Bonifacio, et in Pyr. Aragon. secus flumen Gallego, ad Murillo, sed peculiarem sistere speciem, ut olim similem plantam existimarunt Rohde, et DC., nunquam credidi. Bonjeania recta (Dalechampii) m Prt: n. 3264, Dalech. e. l. v um p. 508-9. f. 1.a Bert. 239. Dorycnium rectum Sering, in Pr., DC. Dub. 1. Lotus rectus L. Moris Sali. i.n; 938. ^ n "al iu^ a Gussonea recta Parlat. Pl. € I. 1.p. 6.; Lh; Libya gg € ‘hnb. . 9486. f. 1, 2., Rivin. ae a [eg t. 78.; ^d Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 359. sin. fig.; Moris. Tiet ^ Oxon. 2. S. 2. p. 177 . Icon. t. 544, h Flor. Jun. Jul, et ferme per totam ZEstatem. Fruct. Aug. Oct. Frequentissima per region. mediterr. loeis pone i LA reperitur etiam in Cantabr. -— raro in Pyr. septr. egi in Pyr. or., Roussillon, supra Collioure l.d. Consolation, die 6. Sept. 1843) Oira ad Orio, ad Algortha, abunde circa Bilbao vidi ad Toulouse sub Pech David, ubi per paucos annos adir leton testatur Noul. Fl. anal. Toul. 1861 p. 43. Obs. Et ita erit. Viscositas plantae interdum parcissima. Flores albo-rosei, cum ca- rina a medio ad apicem atro-violacea, et haec carina porrecta, obtusa. Legumina stellatim penis € duplo , triplove longiora; semina IR ARD. MU Legumina haec bene matura observavi ad Pech David, Oct. 1853., ubi isa e aliquot annos perduravit, nec, forte, circa Toulouse, omnino deperdita est: in eadem regione, rarissimam semper, invenit eam Corbin ad Pouyastruc, teste Dulac, Fl. Hauts Pyrs. n. 918. n hae specie calyx ad faucem turgescit, sub-bilabiatus est, et den- ies. duobus superioribus quidquam latioribus gaudet, qua nota ad Miediegam appropinquat. Fatendum est genus Bonjeaniam artificiale esse, habitu, et facie propria non prem Seins propriis pau- cissimis tantummodo distinctum. Vere ne rata spe ecierum ana- lysis suadeat istis unionem cum Miedioga, illis "ot subtilium generum distinctionem spem (Rivin., Tournf) N. Lotus Neotericor., ex citatis auctoribus Mullaghera Nob., Lotus Neotericor., nec Theophrasti, quidquid pro- clamaverit Spren ng. "Gen. pl. n. 2908. 'Oh stupor! Lotum , nomen mi altae, et variae significationis, cecidisse in stirpes modestissimas, e 508 neglectas, quaruw nulla respondet Loto euieunque antiquorum, e quibus nomen ereptum est, vel de quibus adeo erudite, non tamen perspicue disceptatum est, Opportuna ad rem "Theophrasti verba commemorabo: « Verum.... proprietates, et differentias comparatas cum caeteris con- templari oportet. Quaedam enim speciebus pluribus constant, et fere in homonymis censentur, quae praeter nomen commune nihil habent, ut Lotus: hujus enim species plures sunt, folio, caule, flore, fructuque discretae: praeterea diversae tum viribus in usu cibario, tum quod non eadem loca desiderant: e quorum numero est qui Melilotus vocatur, et plura alia ». Hist. pl. l. 7. c. ult., sive 14., aut 15. ed. Schneid. p. 156. En nomi- num impropriorum critica! A renatis vero litteris scribebat Mat- thioli: « Plura autem reperio plantarum similia nomina, quae tamen varias pernotant plantas » de hac nominum permixtione conquestus cum amico Cratone, Epist, Medic. l. 3., ed. Prag. p. 232., ed. Francof. p. 134., ed. Lugd. p. 385. Et ego abhorrens aeque a nominibus falsis, uam a legibus sine ratione impositis, nomen mutare constitui. Genus T'nbaliam dixeram; sed veritus sum, ne, quamcumque ingessissem laudem, imparem sui homo ille gloriosus reperiret. Converti me igitur ad simplieiorem rem, inquirendo nomen a specie prototypa desumptum, inter quae italum illud. Mullagherae in latinum illico conversum, ceu aptissimum, mihi sese officit. Caeterum Difficile est satiram non scribere! Mullaghera variabilis (Ruellii) Nob. Andacocha Ruell. De Nat. Stirp. I. 3, c. 125. p. 836. lin 20., sic credo, Lotus angustissimus L., Koch p. 198. n. 6., Bory Chaub. Mor&e n. 1054. , Moris Sard. 1, n. 342 ; Hook, et Arn. Br, Fl. ed. 8. p. 107. n. 3. L. angustiss., et L, hispidus Desf., Bert. 8. ps. 228-30., ns. 16 17., Babingt. Brit. Lot. apud Jardin, Hook., et Tayl. Annals. of Nat, Histor. V. 9. (Lond. 1839.) p. 264-5. , Loisel. Fl. Gall. ed. 2. T, 2. ps. 138-7. ns. 8 6., Godr. Gr. Fr. p. 43044. L. uni OIS; > 5 o Lucch. agg., Timbalia variabilis Nobisc. Engl. Bot. v, 13. n. 925., et E. B. Suppl v " Babingt, i.c. fig. ns. 3, 4. in hac legum. breviss. Schrank Pl. rar, hrt. Monac. T, 1, fol. tab. 40., Waldst. Kit. pl. rar. Hungr. T. 3. p. 954. t. 929., Loisel. Lc, t. 16., Reichenb. Ic. C. 31. t. 2489. . 9, 4. Gesn. Op. bot. ed. a Schmied, tab. aen. 1, f. 6.? J. Bauh. Hist. pl. p. 396. f. 2,, Chabr. Sciagr. p. 157. f. 4., Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 9. p. 175. n. 1, t. 48. f. 1 à Daillet, ex Bagnouls sur mer a Massot. Observavi ad Oyarzun, ad Blancs, "Suma variare ab uno ad quatuor in Pyrenaeis quoque facile e í inu spicitur. Et varia est leguminum erassities, itemve semina plus m 509 adducunt Natura observatori demonstrat. Specimina mea Cantabrica (formae diffusae) bene exsiceata , florum colorem, ne vexilli quidem, mutatum ostendunt. Mullaghera communis (Egenolphi) Nob. Egenolph. Herbr. imag. P. 2. crt. 11. a. Lotus corniculatus L. Koch p. 197. n. 2., Bert. 8. p. $22. n. 12., Moris Sard. 1. n. 310. (excl. var. b); Gaud. 4. n. 1736. (excl. var. g, et d!); Babingt. Brit. Let. apud Jard., Hook., et Tayl. Annls. of Nat. Hist. V. 2. (Lond. 1839) p. of ilson apu Hook. Journ. of Bot. V. 1. (1834) p. 265. n. 30., DC. Dub. p. 138. n. 9. Desv. Fl. Anj. n. 1319. L. cornicul. La-Peyr. Herbr. partim, et L. angustissimus La-Peyr. Herbr. ; $ ^ Matr.; L. alpinus Schleich., Ramd. Pic du midi, L. Delorti Timb., L. elongatus Desv.. ipso fat. 1.0.; L. arvensis Schk r.; L. pentaphyllus Gilib. Exerc. phyt., Timbalia trivialis Nob., Engl. Bot, v. 30. n. 2090.. C i atv. : . Bo urt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 9. t. 108., Babingt. l.c. fig.a i.a, F.. v: 9. t, 483., Bv. Bot. v. 5, n. 334., Schk Handb. 2. n. 4139. t. 211., Schrank Flor. Monac. t. 279., Fl. Dan. t. 991., et t. 1995. stat. elatr. Dietr, Fl. Bor. v. 7. n. 486., Labr. Heg. Icon. Helv. fasc. 13. t. 2 ss, Germ. 1 ar. ciliat, Flor. Paris. p. 123. n. C. fior., Reichenb. Ic. C. 31. t. 2180., et t. 2181. AK ag. St. h. id 594. q » . p. 507. f. 1.. Matth. ed. Valgr. 594. p. 504. f. 1., Dod. Cereal. p. 203., Pempt. p. 573. t. 2.. Lob. Obs. p. 50 , Icon. 2, t. 44. f, t., J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 355. fig., Dalech. ist, Pl. Lugd. p. 507. f. 1 9| Flor. Maj. in Autumni initio. Fruet. Æstat. Autumn. Legi in Pyr. Cantabr. (Vizcaya) sub Bilbao, prope Algortha, die 1. Aug. 18507; in Pyr. Arag. ad San Victorian, die 5. Sept. 1850, ibidemve proxime ad el Fossao, die T. Sept. 1850; in Pyr. or. supra letang de la Noux ad basim montis Carlit, die 5. Aug. 1851; in Pyr. septr. aurigr. ad Pamiers, die 10. Aug. 1851. Habeo a Deville ex le Pic de Gabizos, et a Timbal, ex la Clape ad Narbonne sub forma L. Delorti, cui appropinquant specimina Devilleana, meaque ex Pyr. or., quorum similia vidi quoque ad Urr, et ad Solsona, legique etiam ad Aisobal (Cerdaña) die T. Maj. 1861, observavique etiam ad Belle- garde, etc. « Il est peu de plantes plus variables que celle ci, et. par consequent plus polymorphes. » Richrd. Ach. Tentam. Fl. Abyss. (1841) n. 116. os L. laciniatus Pourr. ex Madrid, in Herb. suo Matr. asserv., mihi est ipsa M. communis, aut imbre, aut ab insectis erosa , vel discissa. Nec Colmeiro ullam de hae planta mentionem fecit in Apuntes dos Castillas, neque Graells eam commemoravit in Indie. plantr. novar. (1854); ita ut ceu res mere fortuita, de qua Pourret hallucinatus est, ea haberi debeat. > N " triangulari ciliati, apice seta una ve hujus stirpis elongatus, gracilescens, formam observavi in maritimis ad Zarauz, et al Pass hane esse revera illum £L. tenuem Auctor., tune me ejus legitimitatem denegant. Revera figura spectanda n : Suppl. v. 1. n. 2615. me non allicit: eamque, cum Kitaibeliana stirpe, ad M. communem (var. g) afferant Hook. et Arn. Br. Fl. ed. 8. p. 106 n. 1., sicque Bromf. Vect. p. 125. | Mullaghera uliginosa (Tragi, et Loniceri) Nob. T. Trag, St. h. p. 591. n. 4., et ut videtur ex eo Lonicer. Nat. h. crt. » x e tnr fig. Lotus nliginosus Schk. Handb. 2. n. 4138., Koch p. 197. n. 5. Low. Man. 1 a iak L. major Scop. Carn.? Bert. 8. p. 225. n. 13., Hook, Br. Fl. ed. 1. p. 332. n: 9» 510 Journ. of Bot. V. 1. (1834) p. 266. n. 31., Babingt. Brit. Lot. l.s.c. p. 263., Man. Br. Bot. ed, 5. p. 8' n. 2. L. corniculatus sylvaticus Brot. Fl. Lusit. 2. p. 121. n. 9. L. cornic. g Gaud. 4, n. 1736.; b Loisl . Gall. ed. 2. T. 2. p. 137. n. 13., DC. Dub. p. , n, 9. L. corn. .: Yd. var. b Noul. Fl; Id. b Fries et Brob. Hallnd.; I.. pedunculatus Cav. Ic. deser., ex Herbr.; L. altis- simus Desv. Obs. pl. Angrs.; L. pinifolius Low. Nov. est var., Timbalia uliginosa Nob. Schk. Handb- 2. t. 211.. Engl. Bot. v. 30. n. 2091.. Flor. Dan. t. 1621.. Cav. l.c. 2. p. 52. n. e T i Fl. Bor. v. 7. n. 485., Coss. Germ. Fl. Par. p. . D. 2. t. 11. f. D. flor.; Babingt. l.c. p. 262, £ 9, i v. v. 19. t. 981,, Riv. Tetrp. i CEA L. Rachub: Te. C. 31.. t. 29482. £,. 15.14 entaph. maj. etc. Gesn. Hrt. Germ. crt. 269. b sin. fig., sed in Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. i. K cred. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 355-6., hic f. 1., Chabr. Sciagr. p. 157. f. 3. var. major La-Peyr. Herbr.; Id 9, Flor. Jun. Aug. ineunte. Fruet. Aug. Sept. Legi in Pyr. septr. auriger. au Pont de Perles, die 18. Aug. 1843. Habeo a Deville ex Lannemezan. « The Rev. Dr. Beche, late Dean of Bristol, was, I belive, the first botanist who noticed the valuable character drawn from the stellate tips of the calyx, by which this species may at all times be distinguished rom L. corniculatus. » Babingt. Le. p. 263. Caeterum: « The same species be found glabrous, hairy, or even wolly, and its stems procumbent 264. . or erect. » Bab. Ibid. Pp. mihi dubium reliquit; nam quod planta glaberrima dicatur, quae reapse valet ad dubium eccitandum pl; ceu varietas M. communis proponitur a Seringe, in . Fr. p. 214. b, cum L. majore Scopoli, ad nostram speciem non omnino certo synonymo, L. major Boiss. Voy. bot. Esp. n. 508. hoc Cavanil- lesii synonymoh non fert, neque de eo mentionem fecit Grussone, qui perpaucas vidit plantas in Herbario Matritensi, porro non bonae vo- luntatis defectu, sed e confusione in qua botaniea supellex ibidem versabatur. Mullaghera decumbens (Castelli?) Nob. . Trifol. marit., lut. repens, Castell, Hrt, Mess. 46.? ex Guss. Sicil. Lotus decumbens Poir. Dict., Bert. 8. p. 296, n. 14., Fl. Fr. demt.; Godr. dien. Fr. p. 431. Timbalia decumbens Nob. 9r Flor. Jun. Jul. Fruet. Autumn. In litore Atax. 23m : Legi in litore Ataxensi contra la Nouvelle, die 27. Jun. 1879. Vidi in mariümis agri Ruseinon.; sub Narbonne, à lIle St.e Lucie, legebat, meeumque communieabat Delort. xıme propmqua species M. u/iginosae, a qua pauci, sed non contemnendi characteres eam separant. Mullaghera compressa (Camerarii) Nob. Camer. Hrt. med. p. 91. t. 95. Lotus orni ioi Bert sop viv. 49, L thopodioides L. Sp., Koch p. 196. n. 1. iue ds "gr Moris Sard. 1. n. 344., Godr. Gr. Fr. . 434. Timballa cotipresie Nob. Lot. ci pes A rer a Ado iz 1. Flor. Graec, Sibthrp. C. 8. p. 41. t. 757., Ar Hiat pi. 2 i E 2 RERUM IN C. 31. t. 2184. f. 3, 4., Rivin, Tetrp. irreg. t. 76. f. extr. Pan n. t. 18. f. 8. 358-9. hic f. 1., Chabr. Sciagr. p. 158. f. 1., Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 2. (*) Flor. Apr. Maj. Fruet. Maj. abeunte, Jun. In Pyr. Catal. bore 35.40 d San Feliu de Guixols, in litore vulgo San Pol, die 19 511 In Bibliotheca amici optimi Dunal usus sum operis Schkuhr Bot Handb. exemplari pulcherrimo, charta distiheta, ut puto, editionis se- cundae, in quo species modo pertractatae recensentur sub numeris 2239, 2238, 2235. Exemplar, quod postea mihi comparavi, eos fert numeros quos citavi. Tetragonolobus 5copol. Tetragonolobus Scandalida (Caesalpini) Scop. Fl. Carn. ed. 2. T, 2. (1112) n. 938. Caes. Herbr. Tornab. 1563. fol. 164. n. 448., De Plants. l. 6. c. 24. p. 245. T. siliquosus Roth. Tentam. 1. (1788) Koch p. 198. n. 2., De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 486., DC. Dub. p. 138. n. 2. T. prostratus Moench Meth. (1784) p. 164. Lotus siliquosus (Gerard.) Bert. 8. p. 208. n. 1., Gaud. 4 n. 1735. L. siliq. La-Peyr. Herbr.; Tetrag. Bouteloui Willk. Pl, haloph.? Lot. Tetragonolobos Rivin.; T. glaucus Dulc. Jacq. A. 4. p. 32. t. 361., Schran . Monac. 1. t. 1., Dietr. Fl. Bor. v. 7. n. 487., 3 . Fr. Sem. E 2 h. Ic. . 40, t. 39. f. 9| Flor. Maj. Jul. Fruet. Jul. Aug. Frequentior per regionem mediterraneam. egi in Pyr. Navarr. ad Pamploña, sub Huarte, solo calcareo, die 13. Jun. 1844. Habeo a Deville ex Barges. Vidimus etiam ad Toulouse. Flores flavi, juniores interdum rubei, ut in Mw/laghera communi. Hirsuties, et glaucedo, altera alteram aliquando dominans. In solo salso pinguior evadit, et tune Tetrag., sive Lotus maritimus L., notissimus Primus forte, qui in duas species divulsit, fuit Magnol Bot. Monspel. (1686) p. 165. ita eas nuneupatas: Lot. pratens. siliq. lut., ex G. Bauh. Pin. p. 332. n. 12., et Lot. marit. lut. siliq. Magnol. Distine- tionem hane amplexus est Ray Hist. pl. p. 967. n. 3., Syll. pl. extr. p. 171., eum hoc Tournf. Inst. r. hrb. p. 403., ex hisce Linnaeus Sp. pl., parva tamen fiducia. Invitus eam recipiebat Leysser proclamans: « Sane qui conjungit non errabit » FI. Hal. ed. 2. (1183) n. 159. in ipso agro Monspel. confirmata. Praetuli antiquiorem Scopolii deno- minationem , qua nomen speciei apud Italos celebratur ; , Diz. Bot. 1. p. 246., Galliziol. Elem. Bot. agr. 3. p. 281. n. 12., ete. Caeterum aptissima fuisset quidem Moenchi denominatio, Sed Rothiana magis recepta in hoe peccat, quod fructus naturam decipiat, ne dicam et ipsum duas Magnolii, et Linnaei falsas species iterum EE, Tentam. Fl. Germ. 1. (1788) p. 323., et T. 2. (1793) P. 2. p. 225-6. Cum nostra specie conjungendus quidem est Z. Bivonae Bert., varietas parvi momenti. 512 Sub-Trib. 34 GALEGEAE DC. Psoralea Royen, L. Psoralea bituminosa (Dioscor. Columell., Veget., Seribon. Larg.) L. Sp., et Auctor. l. 3. c. 113., Colum. Re rust. l. 6. c. 17., Veget. Veter. l. 3. c. 4., : Schol. de Nic. Ther, v. 522. Bert. 8. p. 77. n. 1., Moris Sard. 1. n. 347., Guss. Sic. Syn. 1., DC. Dub. p. 139. n. 2. La-Pevr. Herbr.; P. plumosa Reichnb. ex Neilr.; Timbal pro certo; Rhvnchodium bituminosum Presl Bemrkg. p. 54.; Bituminaria Heift, Fabric. En. pl. hrt. , ed. 2. QM š 1. Nomin. arbor. trut. herbr. (Lutel. 1547. ed. 3.) p. 75. T. bituminosum Ang., Caes., Ray, Rivin! Flor. Graec. Sibthrp. C. 8. p. 28. t. 738. Schk. Handb. 2. t. 210., Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 308. t. 145. f. 4., Lamk. Ilj. t. 614. f. 1., Sabb. Hrt. Rom. T. 7. . 98 p. 40. t. 39. ` i., Reichenb. Ic. C. 31. t. 2190. , Rivin. Tetrp. irreg. t. 14., Matth 3 834., Camer. Epit. p. 581. Lob. Obs. p. 494. f. 2., Icon. 2. t. 30. f. 1,, Dod. Pempt. p. 566. J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 17. p. 366. fiz.a, Chabr. Sciagr. p. 160. f. 3. Dioscr. med. c. 163., 2. p. 35 n. d gustissimis, linearibus, (Doryen. angustifolium Moench.) percepi ad Rosas, ad Llansà. Species obvia mihi venit ad Bilbao, ad Toulouse P. bituminosae, ex Webb Berth. Phytogr. Canar. 2. p. 92.; cf. quoque W. Arn. Edinb. Journ. 1891. p. 243. not. Visa figura Ps. plumosae Reichnb. Lc. t. 2191., Neilreichium adeo. Recte, meo judieio, in hae planta Simonianum Trifolium Columellae cognoverunt Dodonaeus, Caesalpinus, Stapelius, denique Asso Mant. st. Arag. p. 183. n. T17., contra eos, qui cum Trago, St. h. comm. p. 589., illud judicarunt Melilotum caeruleam (Trag., Matth.) Lamk. olum. R. rust, c, 16., vel aliis 17. Rejeienda pro certo erit interpre- tatio Junii Hadriani. relata a Schoettgerio de Zacellia montana ( r.) N., sive de Laserpitio Silere, et illa Pontederae Emend. p. 470. Vol. Jul Ponteder. , Patavii 31. Mart. 1723. in calce collect. Scriptor. rei rustic, veter. Latinor., cur. J. M, Gesner, Lipsiae 1735. T. 2. p. 1 024. Trifolium acutum Seribon. Larg. observatum in Sicilia , et in Lunae 513 Glycyrrhiza Dioscor, L. Glycyrrhiza vulgaris (Celsii, et ause Dod. Cels., Latinr., ex Ruell, De Pur Stirp. 1. 3. c. 5, p. a iae lad. 1. 11. Tit. 14. Colum.? G, gla L., Koch p. 198., Bert. 7. p. 57 2., Moris Sard, 1. , DC. rot. Im ilor geh 3 de Sp, 709. . Lamk. II. t. 635. f. 2 , Plenck "dm e x, ] y 570., Turp ; t. 1t z irreg. t 64., r . 39. Fuchs. Hist. st. p. 192. Cord. Hist. pl. crt. 64. à fig. med. Lob. Obs. 599 con. 2. t. 86. f. 1., Dod. St h, Comm. 2. p. wir Spei pl. (gall.) p. 486. f. 2., Pempt. p. pii. T ^e wa Camer. Epit. p. 423., Lonicr. Nat. h. crt. 6. Q, Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. Arag. humilioribus. ` Legi prope Huesca ad pagum Montmesa, die 24. Jun. 1850. Ob- servavi ad Huesca secus Flumen. Patrum loca ad hane speciem relata a Fée (in Plin. edit. Pank. T. 4. p. 139.) non omnes ceu tuta habemus, Eam dijudieabat Sal. masius (Exercit. Plin. p. 122.) pro Climone Plinii, Nat. h. 1. 22. c. 22. vel 33., nobis, ut pluribus, Atriplex» Halimus Sc cripsit Brunfels: « Liquiritia barbarum nomen est, Graece glucur- riza, quod dulcem sonat radicem. Ita, barbaries irrepsit ferme in omni genere scibili , imponens etiam simplicissimae rerum cognitioni » Le. Non male: ast evenit, ut praestantiores mihi sese offecerint Barbari veritatem enunciantes , quam putati doeti absurda propalantes, de quorum erroribus ingentia, et eheu nimia, exempla quotidie oculis offeruntur. Baguenaudiera Gallor., Nob. Colutea L., nec Theophr. Hujus 1. Colutea est arbor magnitudine praestans, folia pecori grata prae- bens; ef. Hist. pl. l. 3. e. 17., ubi adnotatur hane arborem esse pecu- liarem ipee binara ubi Colutea arborescens Auctor. desideratur, nominatar, gen riens naüneupo, e gallica ejus pie a. Baguenaudier , ghe mihi melius aetum videtur, quam si tura leguminum novum conficere nomen e graeca lingua compositum. Baguenaudiera arborea (Ruellii) Nob. agenauld l. De Natur. Stirp. l. 1. c. 194. lin. ». Colutea arborescens SUA cuir par bcn $a UE. du RA - 1685., EET: . 349., DC. Dub. p. 440. C. arb -resc, La- Peyr. Herbr. $5 c p Dalech. , r iro n Mv Tournf. Flor. Graec. Si ^ i C. 8. p. 5. t. 707., Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. c.t 154. f. di (1. JE |. Batv. v. 12. t. 926. Mill. t - 100. , Curt. Bot. Ma ag. t. 81.. Sra Suit. Buil "AU. fl. fr. be dirae T en 87. vin. Te micfoph. t. Hist. st. p 448., Trag. St. 5 f CH a Matth., aam P. 783., s Camer” Epit. p. 540., 1h. "Obs. p. 530. * *. jh o5 88& d. 3s fhod. Tau mp . f. 2., J. Baub. Hist. Miki p. 3 h Flor. Maj. Jun. Fenk, per go ^ Legi in Uh septr. med. ad $t. Fh (unde poe quoque a Pa- rentau f. r), die 30. Jun. 1843, in Pyr. Arag "Fans supra Fiscal, die 24. Jun. 1845. Observavi circa risen d San — de Guara, in montibus Corbariensibus, supra la Nosoelle p rupes cal- careas, in nemuseolis agri Ruscinonensis. 33 514 Abstinui me a prolatione Cytisi Theophrasti Dod. St. h. Comm, p. 375., Hist. pl. (gall.) p. 911. f. 1., vel. Colutea Stirp. h. Commentr. 1553. p. 375., ubi Coluteae species procul dubio repraesentatur, quia folia parcioribus reddita pinnis, iconem reddiderunt incomptam. Gaudin citat Schk. Handb. t. 204., ubi duae tantum JPaguenau- dierae repraesentantur, orientalis Handb. 2. n. 4029., hwmilis Ibid. n. 1030.; de nostra a percelebri auctore dictum Ibid. n. 4028., sed nulla icone nobilitata. Sub-Trib. 4* ASTRAGALEAE DC. Oxytropis DC. Orytropis, et Astragalus genera affinia, per- pulera, ambo in Flora Rossica copiose a Natura effusa. Oxytropis Halleri! Bunge, Sem. hrt. Dorp. (1840), excl. pl. Altaic. Hall. Opusc. bot. (1749) p. 308. n. 83. t. 2. fig. med. Zinn. Cat. pl. hrt. agr. Gotting. (1757) p. 343. Bung. Oxytr. n. 148., Koch p. 200. n. 1. Godr. Gr. Fr. p. 449. O. uralensis DC. Astr. (quibusd. prolat. exclus.) Bert. 8. P 32. n. 4., Gaud. 4. n. 1673., DC. Dub. p. 141. n. 1. Astragalus uralensis Quibusd, isel. «ud, 2. T. 2. p. 158. eyr. br. : . n. 4. (immund.); O. intricans Thom., Dulc., Astr. campestris Pourr. Hrb. Matr. Engl. Bot. v. T. n. 466., Jacq. Ic. rar. t. 155., Lightf. Flor. Scot. p. 401. n. 3. t. 17., Hall. En. st. Helv. t. 5. f. infr., Helvet, n. 410. t. 14. f. infr., Weber Alp. Pflanz. 2. t. 116. 9; Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In Pyr. med., or., editioribus. egi in Pyr. or. Valle d'Eynes, diebus 7, 10, 23. Jul. annorum 1831-39-36. Habui ex le Port de Gavarnie. Vidimus au Llaurenti. ateris. Suspecta est diversitas, quam nemo demonstrare valuit, quia reapse legitima differentia non extat: adeo ut Bortoloni, Lc. p. 99; plantarum identitatem de Uralensi, cum Alpina sustineat. De varietatibus, et synonymis hujus speciei cf. Walpers, Reprt. , 2. n. 11. Varietas floribus albis semel tantum mihi sese officit, eamque legi in Valle d'Eynes, die 10. Jul. 1839. v. arcticae suae retulit Hooker Oz. uralensem b microphyllam Union. Itinerar., eum hae observatione: « The specimens given in the Unio (sic) itineraria (ab Endress collecta; et citat Pyr. or. Cambres- dazes, et Vallem Eynes) exactly corresponds with the more usual state of our plant. » Ergo iste ab O. uralensi DC. stirpem pyrenaeam Se Jungebat, judicio tamen non bene perpenso, Ox. arctica per se extante. Pro inani habenda est Pallasi observatio (Astr. p. 54.) ab intricato i praecipue deducta. Veritati proximus DC . scribere: « An planta ibirica omino Alpestri similis? » Astr. p. 70., sub sua Or: uralenst. 515 Cacteroquin, A. uralensi L. Herbr. pro planta europaea uti non licet; vix pro sibirica stirpe a Pallas figurata: cf. Hartm. Adnot. in Herbr. Linn. p. 121. Si spectes L. Sp. pl. ed. 2. n. 30., profecto indignabere. Perinde ut fecit DC. (Astrag p. 68. n. 3.) ego quoque me abstinui a conclamata ab ipso Zinn prolatione de Comm. Gotting. 5. cum icone, quum eam in hisee voluminibus incassum perquisivissem. O. cachemiriana Benth. apud Royl. Illustr., Cambess. apud Jaeqm. Pl. rar. Ind. or. (1834-44) p. 38. t. 44. O. uralensem Alpium, et Py- renaeorum in montibus Regni Cachemir repraesentat, Oxytropis campestris (Tournefrt.) DC. Astrag. Tournf. Elem. botq. (1694) p. 303., 3-ult.. et ultim. spec., prolatione a DC. praetervisa, qui citat tantum Tournef. Inst. r. hrb. p. 417. bis lin. 5., et 7. Tournf. Herb. ex La-Peyr. Pyr. Suppl. Koch p. 201. n. 2., Bert. 8. p. 34. n. 5., Gaud, 4. n. 1674., Hook. Br. Fl. ed. 1. p. 396. n. 2., DC. Astragl. p. 74. n. 10., et cum Dub. p. 141. n. 3., Bung. Oxytr. n. 119. Astragalus campestris L., Scbrank Prim. Fl. Salisb. n. 672. Astrag. campestris L. La-P'eyr. Herbr., A. camp. et A. uralensis Vill. Dauph.; A. dubius Mielichk (est var. caerulea); O. adproximata Less. est var. ex Ledeb, Ross. Ph. surdida Wahlenb. Lapp. Eugl. Bot. v. 36. n. 2522., Flor. Dan. t. 1041., Waldst. Kit. pl. rar. Hungr. T. 2. p. 138. t. 130., Sturm. Heft 19., Hall. Helv. n. 406. t. 13., Gmel. Fl. Sibir. 4. p. 54. n. 69. t. (nec 25.) f. 2. 26. Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editior. Pyr. medior., or, interdum cum flumin. glareis ad montan. adscendens. egi in Pyr. septr. med. Valle d'Aure ad Vieille secus fluminis alveum, die 12. Jul. 1852; in m.* Esquierry, die 21. Jul. 1838, in Pyr. or. a la Couma de la Grava, inter le Puig Carlit, et le Puig ex lEstibe de Luz. Observavi in editiore valle de Lienz, ad Medas- solles, supra Balnea de Panticosa, supra Setcasas, a Caranzà, au Mont Llaurenti. Ramond vidit au Pic du midi. Valde mutat habitum, et faciem prout in locis saxosis apricis, vel inter herbas, aut in mitioribus provenit. Sed ego non percipio qua ratione campestrem dixerunt speciem in campis non nisi fortuito casu, si unquam, provenientem. In Pyrenaeis vidi semper corollam unicolorem, sulphuream: flores leviter, sed grate olentes expertus sum in individuis a la Couma de la Grava exploratis. De varietatibus, deque specie! synonymis cf. Ledeb. Fl. Ross. p. 590. n. 40., Walpers Reprt. Bot. Syst. 2. p. 862. n. 9. Oxytropis montana (Clusii) DC. Astragl. 75 . 66. n. 1., Koch b 202. n. 6., Bert. p. 30. n. 3., Gaud. 4. n. 1674., DC. Dub. p. 140. n. 1. O. pyrenaica Godr. Gr. Fr. p. 449., Bung. Oxytr. n. 7. (cum n. 6. mont.) Astragalus montanus L. Schrank Prim. FI. Salisb. n. 673. word oen L. HA Teyi: Herbr.; O. Jacquini Bung., Verlot. Choix Rip eik A ego 2 : ien p 2 E : n K ill. . pl. hrt. . p. 19. t. 14. Vie Rai pL BR PORC NÉS 2 Bee B Dg. 147. p. 339. f. 4. in Chabr. Sciagr. . Clus. Rar. pl. h. 2. l. 6. p. 240. J. Bauh. Hist. pl. 2. ] desideratur. 9| Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In Pyr. med., praesert. y ne Legi in Pyr. septr. ad Medassolles, die 23. Jul. 1838, in Pyr. Arag. supra Torla, m.* Cibollar, die 18. Aug. 1850. Habeo a Deville ex Gédre, et ex Monné. Observavi à la Breche de Roland, supra Pare a la Peña blanca, ad Basibé supra Venasques; in m.* Bogmer, m Port de la Hourquette, au Mont Llaurenti. Ex le Pic de Ger demon- stravit Gaston-Sacaze. ; i P "lores in viva planta e purpurascenti-violacei , sub exsiecatione caerulescentes fiunt. Legumina prius stellato-patentia, mox pendu/a. 516 Radix dulcis, ut in Astragalo incano, scilicet des Glycyrrhizae vulgaris prae se tenens. Quid sit O. montana Godr. difficile est dictu absque plantae inspectione. Video de Jur. p. 180. eamdem hane semper seorsim sustinere. Ego pyrenaeam ab alpina, et nordica separare nequiverim, ita ut, Bunge ana subtilitate deserta, cum DC. sistam. Astragalina Nob. Phaca L. ex Royen. Phacam Lentem signi- ficare Graecorum libri monent. Valde aberravit Schrank, Prim. Fl. mi p. 182., cum sua Psoraleae bituminosae interpretatione. Nonne uo agendum Astragaloide cum Tournefortio dicendum? ast ge n horribilis, ad generica nomina non inducenda: ideirco nomen Er sed aliquantulum temperavi. Caeterum , genus a quibusdam repudiatum. SECTIO 1.. CENANTHRUM Kocu. ich — Vei Nob. d Till Hrt (1723) 1. infr. c. vn Ruth. Ei ) 5 ion Phaca alpina Wulf. p Tog Miscell., Koch p- 199. m ie rt. ESL S. ERA n. DC. Astragal. Ep 59. n. 3., et cum Dub. p. n. 4., Schrank di Fl. S Salisb. n. i. D Eas Ta-Peyr. Herbr., bbr Pn Ledeb. Alt., ás Bung. var. Jacq. Icon. rar. , Roem. Fl. Eur. fasc. 12. n. 6., Sturm. Heft 24., Fl. Dan. t. 856. . T es Fl, Sibir. 4. p. 35. n. jenes t. 14. "(f. unic.. contra DC., qui citat f. 2.); Gaertn Fr. Sein. pl, 2 & 194 f. de Reichnb. Ic. G. 3L. €. 2107. f. 0. E. Ledeb. lc. Flor. Alt. Ross. t. 330., Mich. apud hu iie p-49, t. 14. f. 2 9 Fior, Jul. Aug. Fruct. Aug. " ept. In Pyr. med. editior. Legi in Pyr. septr. m.* Esquierry, die 21. Jul. 1838. Habeo a perille: ex le Pic d'Ayré, SECTIO 2. HEMIPHRAGMIUM Kocn. Astragalina australis (Micheli) Nob. Michel. Mes Till. Hrt. Pis. l. infr. c. Phaca ee de Mant., Koch 200. 3., Bert saa S 3.. Gaud. e * M. DC. Astragl. p. 63. n. 8., e diis Deb. p. 140. Pa Schrank Prim: Fl. Salisb. n. ¢ Li. Ph. acer. Barbe Pho kania Gerard Fl. Gall. Prov. waaser PA LN sies a cci Ledb. uio rtu Buüg. n. 109., et ex hoc Ph. mageilensis T: EX nw acq. iscell. 9. p. 43. |. Eur. fasc, 8. n. 7., Vill. Dauph. 3. p. 473. (Halleri). Sturm Heft 49., Mich. med Till. zs p. 49. t. 14. f. 1. 9; Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. med., orient. editior. Legi in Pyr. or. m.e Cambresdazes, et al Col de Nuria, diebus heran PEE eR Nob. Gesn. Op. ed. a Schmied. tab. li A f L p. ee : 15. £ 177. r aca a gal DC. Astragal. p. dM S "ub. p. i 140. n. 4., Koch p, a nt hs 8 8. p. ; bb 45 aud. 4, n, 4610. Astragalus mapip. a nude: ow P. Sulis sb. n. 672. Xe spins. La-Peyr. Herbr.: Ph. edt Clai 22 ad. Fl. Dan bi e Ann. Fl. Lapp. ed. 1. p. 218. s t indie E -E Si. A , Pali: Antrag 41. n. 45. t. 32., Sc It. alpin. T. 1. p. 330. * T. 2. p. 509. Tt. sept. f, 7., vel It. all. Astrag. 4i. n. 45. 4 Fa goe S Aug. Fruct. Aug. Soit sd Pyr. med. orient. editior. gi jio lie pp. septr. med. m * Esquierry, die 11. Ang. 1838, in Pyt alle d' Eynes, dins 23, et 25. Jul. 1836. Habeo a Deville lectam supra d et ex le Pia de Brgonze a De Girard. T'estabatur á s Tla eed se stirpem reperisse aw Cambiel, et in m.* Vignemale, u Liaurenti Timb., a Caranzà Freyn, et Gautier. 517 Astragalus Dioscor.?, Lobel., DC, Genus a Botanicis hodie, pone DC., optime definitum, optimisque charaeteribus ab aliis Papi- lionaceis distinctum; species tamen continet habitu, facieque mirimode inter se dissimiles, ut vix legitimae sorores videantur. Si e tot sectio- nibus genera peculiaria conficere studemus, tum artem magnam im- pendamus oportet, quod forte nullus audebit. Mirum, sane, hasce sec- tiones generis numerosi nom recepisse Endlicher, Gen. pl. n. 6573. Porro, absolute nescimus, quae fuerit planta Astragalus Dioser., l. 4. c. 62., et si revera hujus generis. SECTIO 1.* GLYCYRRHIZI Kocu. Astragalus purpureus (Tournefort.) Lamk. Dict. » I w B e a 1 = po © E 3 bi. c azi z ui "c E la i g o ge [i "^ = = de c A 5 © "1 c i -j o [zi " 5 m - I © "n z * e K - ss 2. E uw : « e us E e Esp. n. 516. Lamk. Dict. i. p. 314. n. 25. (excl. Tournf. put.o svn.o ad A. hypoglott. idtitste; Koch p. 203. n. 2., Bert. 8. p. 42. n. 3., Loisel. Fl. Gall. ed. 2. T. 2. p. 157. n. 15., DC. Dub. p. 141. n. 2. A. Glaux Vill. Dauph., ex Mut. Fr., Chaix Herb., ex Timb. DC. Astragl. p. 117. n. 17. t. 12., Reichnb; Ic, C 31. 1,9210. 1.3, 4. 9, Flor. Maj. Jun. Fruct, Jun. Jul. In montan. region. mediterrran. Legi in Pyr. Arag. supra Vinies, eundo al Trueno, et supra Fiscal ad pedem montis Canzias diebus 11. Maj., et 24, Jun. 1845; in Pyr. Atax. supra Axat, ad Rossiglià, et St.e Colombe, diebus 13. Jun. 1843, et 25. Jun. 1839. Observavi circa Fiscal, ad Vignuels, Jebra , Bena- varre, contra Torva, eundo ad Estall, al Formigal de Sallen, in nemore de Pequera, inque Pyr. Catal. supra Abeilla a la Sierra del Py, ad Or- gañiia, in m.* Cady, inque montibus circumstantibus, et per Pyr. Atax. erba subodorata. Vexillum ovatum, emarginatum. Ovarium non stipitatum. Leguminum loculi trispermi. Flores sunt purpureo-violacei in planta viva, qui color magis intensus evadit sub plantae exsiccatione. Tournefortii phrasis s.c. non reperitur in hujus auctoris operibus typis evulgatis. A. alpin. foliis Viciae, ramos. et procumb., flor. glomer., oblong. caerul., Elém. bot. p. 330., Inst. r. hrb. p. 417., proxime cum illa consonat, ita ut dubitarem ipsam eåmdem speciem indigitare; sed meam relaxabo sententiam viso hoc Tournefortii loco a Lamarck prius (Dict.), a DC. dein (Astrg.) inter synonyma Astragalinae alpestris collocato. Astragalus domitus Nobis! A. Epiglottis Asso Arag. En. n. 164.? j Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. In Pyr. Navarr. Arag. humi- milioribus ealidioribus. Detexi et legi in Pyr. Navarr. contra San- ` 8. Planta decumbens, pedunculis floriferis ascendentibus, valde —À e pilis fasciculatis, coloris pallidi, proveniens in calcareo, sax sd e salso solo, in locis calidioribus, eum Olea, cireumsepta, ut ita dicam, 518 unquam vidi in quavis collectione nec vivam, nec mortuam. Quam- dam cum specie mea affinitatem percipio in Astr. Jactifloro, Ledeb. Ie, pl. Ross. Alt, C. 2. p. 5. t. 103., qui A. testiculatus Pall., Ledeb. Ross. p. 655. n. 157. (Pall, Asir. n. 89. t. 67.) ita ut citari me- reatur: item non paucam similitudinem offert mea planta cum A. hir- sutissimo DC., lanato La Billrd. Decd. 1. p. 21. t. 10., et cum A. dasyantho Pall, sive eriocephalo W. Kit., cujus icon inspicitur quoque in Reichnb. Ic. C. 31. t. 22065. f. 1. Domitam dixi stirpem, sub Scientiae dominio ingressam, detectam in Navarra, ubi nostris diebus adeo pugnatum est, ut denique cum imbecilli ferocique Principe (Don Carlos) vinceretur rudis, su perstitiosus, ac absurdus populus, qui divisionem Hispaniae, tyrannidem furoremque fanatieum religionis patrocinabatur. Vicit tandem Navarros Liberalis Exercitus, ibidemve adire possibile fuit Rerum Naturalium studiosis, inter quos, forte primus, ego Scientiae amore ductus, per illas domitas regiones exeurrens, speciem detexi sub citata Rocafuerte , ubi die Corporis Christi, 22. Maj. 1845, insani ac furibundi incolae me de carcere, deque verberibus minitabantur, nisi ab illorum circum vieino diseederem , ubi labore et studio mihi solemnem diem inquinare dietitabant. * . Astragalus bayonensis (Bory de St. Vincet (1192), Loiseleur) Loisel Fl. Gall. p. 474. n. 16. (P. 2. 1807) Cf. A. austriacum Thor. Chl. Land. p. 317. (1803); A. bay. Loisl. Gall. ed. 1. P. 2. (1807) n. 16. Loiscl. FL, Gall. ed. 2. T. 9. p. I7. n. ie bé: Dub. 9. 14$. n. $., Godr. Gr. Fr. P. Bréb. Fl. Norm. ed. 4. p. 88. n. 3. A. arenarius La-Peyr. Herbr. 9, Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. In Litor. Cantabr. septentr. Aug. 1841. : dif iusculos Caules prostrati, diffusi, decumbentes; eos superne erectiuscU o . 414. P 443.. 519 DC., Fr., 5. p. DT4., et Brébisson se, qui sessile deseribunt. Legumen siccum sectum, mihi videbatur biloculare; est duplo, aut paulo magis, latitadine longius. Pili horizontales. Species affinior est Å. arer arius, cujus figuras bonas habemus IE MEE dea 19. Dietr. Fl. Boruss. v. 9. n. 606., Schk: Handb. Astragalus austriacus (asn L. c Clus. Pann. A. p. hite r: . fig., et 754. DC. wu ed . 1., Prodr. P. 2, p. 984. n. 24., et cum Dub. p. 142. r CARE FI. Alt. 3. p. 298. n. niis. FI. Poson. a. 794," Koch p. 204. n. 6. A. dichopterus Pall. (et inde Pii d dien ie) 5 L un » qui et de A yagi- nanti Pall. e a TN re recte a nostro longe ue 9.); A. Pw ra —: Pr. ung. Jacq. 2. p. Ai t 195. Pall. Astei. E $ ^ bee St. (p n. 4. t. SE 5 ius: T. pl. l. 6. 239. f. To. Ti 9. t. 78. f. $ Dod Pes p. Low haec a Plant ra mihi quiájuám dubia est. J. pns Hist. pl. 2; E 47. p. 8937. f£... Clusiae imi- titio, Chabr. Seir. p. Flor. Jun., et per ZEstat. Fruct. Jul. Sept. In Pyrenaeis Ara- gonensibus cum Olea. Legi in Sobrarbe ad /Ainsa, l.d. Barraca, die 30. Jan. 1845. anta ramosa, diffusa, prostrata, gracilis, facie Viciae cujusdam, eoloris pallide cinerei, non tamen e pubescentia, quae modica admodum est, pilisve horizontalibus efficitur. Radix multiceps potius crassa, ama- ricans, Caules angulati, sulcati, plurimi, graciles. Folia subsessilia, 10-juga, foliolis oppositis, alternisque, linearibus , iri etm convo- lutis, imis quidquam brevioribus, ac latioribus. Stipulae ovato-acutae, omnino liberae, et per marginem membranaceae. Peduneuli axillares, strieti, folio longiores , gerentes flores in raeemum dispositos, parvos, laxos, pedicellis sub fructificatione reflexis, cum bracteolis ipsis bre- vioribus, rachideque pubescente. Calyces pubescentes, aliquando nigri- cantes. Corolla generatim visa pallide violacea, vel carnea, aut rosea sub-caerulea etiam, denique varia, vexilli parte libera saturatiore, alis dilutioribus, iisque patentibus, planis, bilobis; carina alis brevior, pal- lida, si exeipias ejus apicem retusum, et violaceum. Alas bifidas dictas à Jacquin, Willdenow, Pallas, et cum istis a DC., Duby, Baumgarten, Sadler, Sprengel, Host, Koch, Bluff et Fingerhuth , Godron, Fuss, bilobas ego diei debere censeo. Genitalia glaberrima, si demas ovarium. Legumen biloculare, obscure triquetrum, apice crassum, primum patens, mox pendulum, pubescens, semina quatuor, vel quinque in unoquoque loculo ferens, eaque oblonga; sub-reniformia, nitida, fusca. Praesentia hujus speciei in Hispania, Olea eam circumveniente, res certe miranda est. Lobeliana , et Dodonaei figura referre libuit, aliter sentiente Courtois, ei pue Galegam orientalem in Pannonia non obvenientem, dein, (lot: t. 2. in Dod. ex Herbr. gb oen Orobum nigrum inter- pretatus hes: conprebaiubul D'Avoine, et Morren ixi Stella (Cortusi?) Gouan Ill. p. 288. n. 64 Corts. nota species ex Lobel. Obs 598. DC. Astragl. p. 1 Se S g p- , et cum Dai 142. n. 8. La-Peyr. Herbr. A stellatus Lamk. 2 Con, "Rivin. REEERE p. 898. ex Bunge. Lob. Obs. p. 527. 95. (nec 83. err. f. 4. J. Bauh. Hist. * f. 3., Icon. t. 512. f. P Dalech. Hin. ni pe p. i9. $ E "Pluk, Pii. t pl. 2. 1. 17. p. 350. f. i, Moris. Hist. pl. Oxon. 2. Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. LH In dos. OE or., Atax. locis ealidior., solo calcareo. r Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, die 10. Jun. 1845. Observavi a Ivarz de Noguera, ad Balaguer, ad Narbonne, in Roussillon, inque Ampurdan. 520 Planta ramosa, diffusa, decumbens, coloris cinerei. Video vexillum oblongo-spathulatum, apice bilobatum, cum apieulo intermedio. Carina obtusa est, explieata apparens biloba, ut omnes a me examinatae ca- rinae obtusae, sie dictae, in aliis generibus etiam, videlicet G'enista, Cytiso, Medica, etc. Alaram lamina spathulata, cum dente obtuso in supe- riore parte, ungue filiformi; ad basim laminae conspicitur quaedam productio obtusa. Legumina polysperma. Pili fasciculati. : Astragalus Clusii (Clusii) Nob. Clus. Hisp. p. 469-70. A. Glaux L. Sp., DC. Astrgl. p. 122. n. 22., Pr. P. 2. p. 288. n. 60., et cum Dub. p. 142. n. 7., Pallas Astr. p. 36. n. 41. (qui specim. Corbar. deserips.), non It. (iste hy- poglottis L. est, ex Ledeb. quoq.). A. granatensis Lang. ex Bung. Pereboom Mat. veg. Dec. 1. t. 8. f. 3., et Dec. 3. t. 29. f. 36. Clus. Rar. pl. hist. 9. 1. 6. p. 240-1. f. 1., Lob. Obs. p. 526. f. 2., Icon. 2. t. 80. t. 2., Dod. Pempt. p. 551-2. f. in p. 551., 2.a, Dalech. Hist. p'. Lugd. p. 488. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 341. f. infr., Moris. Hist. pl, Oxon. 2. S. 2. p. 100. t. 8. f. 6 (*) Flor. Jun. Fruet. Jul. In Pyr. Atax. humilior., calidioribusve. Habui a Delort ex Levretes . Legumina callosa dictitarunt, eum Linnaeo, Lamarck, Scopoli, Will- denow, DC., Sprengel, Loiseleur, aliique; hirsuta DC. (in speciei de- seriptione); villosa Id. DC. in Pr., villosissima Godr. Gr. Fr. lanata Pall. Astr c. Reapse ego, cum Dufour (Boug. St. Phil., Moænt. n. 13.) calloram vestigia non percipio, et in leguminibus villosis sisterem, cum DC. Pr., Mut. Fr., Dietr. Syn., non sine irrisu erga DC., qui Priimi se legumina nunquam vidisse fatetur ; neque auctorem ab eo citari video, qui legumina villosa declaraverit. De vita plantae nil certi constitit Clusio. Annuam generatim faciunt; C. etiam, qui radicem suffrutescentem descripsit; biennis videbatur Pallasio; Godr. Gr. Fr. p. 441. sine mora perennem declarant; eis plaudo. Villositas plantae efficitur e pilis fasciculatis. Glaux Gesneriani Codicis, cf. Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. 15. f. 199., satius, me judice, ad A. hypoglottidem L., DC. Astr. n. 18., adduceretur, quam ad nostram speciem, ut innuit Sprengel in Dissert. de Germ. r. hrb. Patrib. p. 22. (ult.). Ex quo Clusi, ae Sprengelii sententia me non suasit, ut hane speciem pro Glauce Dioscoridis recognoscerem (l. 4. e, 139), tune ne nomen specificum quidem suscepi, et stirpem ab ejus inventore cele- berrimo et certiore denominaveram; cf. quae dixi ad Vroediam. xerunt. Horum Astr, Clusii absque necessitate depromptus est, extant Jam ab anno 1784 Astr; fruticoso Asso. Nec ceu denominator de A. fruticoso extollendus fuisset Pallas, qui, It, et Astr., speciem saltem triplicaverat: pro hae specie denominationem Astr. frutescentis, ex C., suscipiendam esse reor. De A. fruticoso Ass. quaedam animadvertuntur inconsiderantiae. Ipsum Asso tab. 2., nec 3. citare: eum susceperunt Fischer, Boissier, Reuter, et ex hisce Bunge, post inde Clusii principem loeum (ISP. l fp. 215-6. fig., 17.) in Hist. 9. p 216., aut cum Boiss. et Reutr. (Pug. p- 50.) iu Hisp. 2. p, 216. converterunt. Fischér (n. 164), Bung. (n. 502.), eui locus est in Rar. pl. h., foL, 1. 1. p. 107-8. fig. Insuper, Boissier, et Reuter eitant Astr. Oryet.. Arrag., loco Asso Oryet. Arag^ et Arrag. seripserunt pariter Fischer, et Bunge. Astragalus mediterraneus (Columnae) N, Column. Eephr. p. 303., p. 301. fig. A. sesameus L. 96., et c g » DG. Astragl. p. 107. n. 8., Pr. P. 9, p. 288. n. 6 um Dub. p. 142. n. 9., Koch p. 205. n. 10., Bert. 8. "x 57 n. 16,, Moris an. k n. 352. La-Peyr. Herbr.; A. stellatus Rivin., A. malacensis Salzm. in Hrb. DC., ex Bung. Garid Aix p. 50. t, 12., Rivin, Tetrp. irreg. t. 106. , non plac., Reichnb. lc. C. 31. t. 2197, f. 1, 9. Pluk. Phytogr. t. 79. f. 3., J. Baun, Hist 17 n. 12. t. 0. f. n. 12 . pl 2. l. 17. p. 331. f. 1., Moris. Hist. pl. Oxon. 9. p. 109. Legi in Pyr. Catal ad Tremp, in ruinis coenobii fratrum Domi- nieanorum, die 16. Jun. 1846. Observavi ad Sanguessa, et Rocafuerte (extrem, Navarr.), inter Anzanigo et la Garoneta, ad San Cosme de Guara, in Roussillon montibus Corbariensibus, ete. In planta diffusa, fere tota prostrata, legumina inter herbas ab- scondita, supervenientibus pluviis, humiditate perdurante, semina cor- rumpuntur, et sterilia fiunt: vidi semina quasi pediculi aspectu, in quibus hine inde puncti nigri conspiciebantur forte ab aliqua Uredinea vitiata: quo considerato, mihi parum suadebat seminum descriptio apud Moris hujuscemodi: Semina punctis nigris notata lo. p. 526., nulla addita observatione, veluti si physiologieum consideraret, quod mihi pathologicum tantummodo videbatur. Favebat opinioni meae Gussone observatio scribentis: « semina apud nos concoloria » Fl. Sic. Syn. p. 912. n. 4., et scripsit perlecta evidenter Moris descriptione. Per- lectis dein Hasskarli observationibus de JPapilionacearum seminibus plurimis (Hrt. Bogor. ps. 217-81.) me a tam prompto judieio tempe- ravi: animo redeunt alia, et alia. Florum color nunquam est luteus, in viva planta quidquid dixerit Gouan, Ill. p. 50. sub n. 2. Not.; et caeruleus; neque ego sub exsiccatione flavescere vidi, ut dieit Moris l.c., et post eum Godr. eum Gr. Fr. p. 436. Sunt pili in hac specie sub-fasciculati, horizontales etiam. ; Porro Columnam, J. Bauhinum, et Morisonum absque ratione corri- puerunt aliqui, Linnaeus ex Boerhaave, DC. de arbitrio proprio; nam illi auctores non flores luteos inesse speciei nostrae dixerunt, sed pal- lentes, nulla nec de luteo, neque de caeruleo colore mentione. Species probe distincta ab A. Stella: leguminum directio in hac nostra eadem est sive in ima parte plantae pleramque ad terram strata, quam in extrema ramorum ascendentium, scilicet semper diversa a directione suscepta in A. Stella. Rejieienda itaque, vel damnanda est sequens DC. observatio: « Species vix distincta ab A. Stella; video radiatis in A. Stella, ascendentibus in A. Sesameo, Forsan haec legu- minore si vis arte, sed felicissimo tactu a veris Botanicis distingue- bantur. J. Bauhinus l.c. affinitatem specierum novit « haec planta in multis accedit Stellae leguminosae, » sed ambas species optime, pro : pore, illustravit; et Morison l.e. observationi Bauhinianae addidit q folia, quasi vir oculatus in aliis undique plantae partibus vel parvam, aut multam, aliquam semper differentiam perciperet. Denominationem caeciter a Columna acceptam, ego necessario mutavi: ef. p. . 522 Astragalus hamosus (Dodonaei) L. Sp. l. Frug. h. UN p. 77. fig. Koch p. 206. Bert p. 98. n. 17., Moris Sard. 1. n. 354., DC. ehe 7l. E "hos tete um Dub. p. 143. ^ w doce Herbr.; A. trimestris L. Sps À. ge riceus Willd. e go Willd. En., A. brachyceras Ledeb. Cat. hrt. Dorpat ; et A. canescens Lowe A p Webb, Berthl. Canar. A. monspeliacus Clus. Flor. bar Sibt rn C; 8 po t. 728., Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 339. t. 154. f. 1. (3.), Reichnh. P p. 382. f. 561. (braehyer. d Reichnb. Ic. t 31. t. 2198. : 1., E ru irreg. . 107 Dod. inisi. * (gall. ) p. ye gs Pempt. p. 546. f. 2., bs,tp. 623. f. 2., M us, Rar. pl, h 2. 4 p^ . f. 2., Matth. p. 891., Cine. ED u 632., Tabern. Krib. T9. f. 9. (in Ieonibus desiderat.); "T "Bauh. Hist. pi E 47. p. 347. Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul, In calidioribus per regionem mediterraneam. egi in Pyr. Arag. ad Huesca sub diruto coenobii de Mont Aragon, die ó. Suit 1850. Observavi ad Pamplona, Sanguessa, Jaca, Be varre, Narbonne, unde habui a Baillet. Pili in hae specie horizontales. Nec mihi placet interpretatio Mat- thioli de Securidaca minore Dioscoridis, l. 3. c. 136. pro hae pv neque Sternbergii sententia de Matthioli icone reducenda ad Frigo- nellam polyceratam, repetita ab inepto Loss. Ill. Matt. p. 54. igi d glycyphyllos (Tragi) L. Sp., a Boerh. Ind. alt. hrt. Lugd. atv. P. 2 53 Trag. St. h. a Koch p. 206. : nn i iE 60. n. 18., Gaud. 1681., DC. A p. 159. n. 5i et cum Dub 143. " La-P. erbr., A. Íinatus Gili». Pl. Lt. il. n A. Rivini Erndt, Virid. Warsav 4 teirphyíla geris Stev, (1856) E 3. n. 203., Schk Handb. 2. t. 209. fl, fr., Fl. Dan. 2895... Pres i Tl Mansi t. 22., Hayn. Term. bot. t. 17. f. 2., Fl. Batv. is ra ; x a : Pur. Sx med. T. 4. t. 47., Reichnb. Ic. C. 91. t. 2204., et t. 2205. f. 2. anal, Rivin. Pentp. irreg. t. 103. Lob. Obs. P. pa f. 2., Icon. 2. r Dod. D p. 547. f. 1. (Cereal. p. 162. sin, g.); Clus, Rar. pl. h kG, 233. f. d. J.. Te. pl. 2. 1 p. ps T "gh sed infel. fig. Dalecb. Hist. pl. Dot p. 31. fig.a Moris. "rtis Oxon. 2. S. 2. pP 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Solum oet expetit. Legi in Pyr. septr. med. inter St. Béat, et Eup, die 11. Jul. 1843. Habeo a Deville lectum inter Pierrefitte, et D iz. 2: depressus (Tournef) L. Sp. incan. fol. Vic., fl. sulph. Schol. bot. 4: lit T frt. cf. El. bot. TIO A E Arc EMEN p. 151. n. 48., et cam Dub. "1A. -Peyr. Herbr. rs = iens Kotschy Pi, exsiece ex Bung. A. ‘Bonanni Pret all Ri. Pain. n. 1277. t. 19. f. 3., Schk CD 2, t. 908. b foliol. fr. sem., Vill. Dauph. 3. p. ; Beichnb. Ic. C. 31. i, 2208. 9, Flor. Maj. Jun. 1 Fruct. Jun. Jul. In montan. ie medior., solum ealeareum praediligens, egi in Pyr. rem ad San Juan de la Peña, ubi olim observabat Asso Arag. Mant. p. 174. n. 1123., die 29. Maj. 1850. Specimen fiu au Vignemale reperi in collectione Deville. Observavi re aréges, ad Gavarnie, ad Bucaruelo, supra Torla vidique ex Ow* Io oue ut ex los Mulines sub Puye erda. foli lanta partim glabra, partim pilosa. Glabrae sunt superior pagina ollorum, petala, et a adulta; canescunt floia in inferiore pæ- ans petioli , pedunculi, nec non calyces , in quibus, ut in pedun- Fi " "iris , pedicellisve pili nigrescentes occurrunt. Pili horizontales ecumbentes, Stipulae conspicue eiliatae sunt. Vexillum ochroleucum, cm URRE carina apice violacea, quae interdum divisa se ob st aliquid Glycyrrhizae in sapore radicis. 523 A. depressus Flor. Graec. non plaeuit, eum ad 4. Bonanni Presl relatum dein vidi. Sed eur speciem Bonanni, nec Cupani dicere? qui prius dignovit eam. ifficile Bertoloni lectores suos in persuasionem indueet, Lc. p. 56., A. depressum suae Miscell. bot. 2. p. 18. sie scriptum fuisse loco A. deflexi vitio typographi, potius quam sui ipsius lapsu calami! Astragalus narbonensis Gouan. Pech ex Gouan. Gouan Ill. p. 49., DC. Astragl. p. 184. n. 79. (Pallas var. b excl.; cum Dub. . 143. n. 17., Loisel. Gall. ed. 2. T. 2. p. 155. u. 2., Spach Suit. Buff. T. 1. p. 278. La-Peyr. Herbr. . narbonensis aut ficiodorus Pourr. Herbr. Matr., A. alopecuroides Pal. y Verd. Part, pract. bot, inno., quoad pl. Hispan. Pall. Astrag. p. 13. n. 15. t. 10., Gouan Lc. t. ult. a me visa in exempl. im Pech, nunc Timb. Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Sept. In Pyr. Atax. non procul Narbonne, locis calidioribus. Legi supra Narbonne contra Monredon, die 28. Sept. 1839. Habui a Delort ex Levrete. Legitur in Loiseleuri diagnosi (ex Gouan): « capitulis axillaribus globosis sessilibus. » Capitula si mavis, mihi potius spiculae (depressae) ex analogia specierum ejusdem sectionis; quocunque modo sessiles non sunt; adest pedunculus manifestissimus, longitudine quidquam varius. Hoc dictum sit in DC. etiam, qui, Astragl. p. 185., scripsit: « florum capitula, axillaria , sessilia ». In 1.^ Fl. Gall. edit, (p. 412. n. 2.), Willdenowi phrasim transeribens, capitula subsessilia declaraverat Loi- seleur. Pedicelli undique versi, inferiores praesertim cito reflexi. Co- rollae sulphureae: vexillum carina longius, et haee alis longior; quae carina non tantum obtusa, sed emarginata quoque est. Antherae au- rantiacae. Odor florum non ingratus, illum Fabae sativae, seu vulgaris commemorans, nec ego eum Pourret Ficum in medio proferrem. Le- gumina prorsus biloeularia, sive altera sutura sepimentum efformante; loculamenta monosperma; semina reniformia. Affinior species est A. ponticus Pall. Astr. p. 14. n. 16. t. l1., olim a DC. cum hoe confusus. A. africanus Bung., nostrae speciei varietas judicabatur a Cosson. Inter puleriores Europae plantas recen- sendus, antiquis botanicis, ut videtur, prorsus ignoratus. Repertus est a Pech Narbonensi, qui Gouanio commisit. Hujus icon, quae cit. oprs. 21.4 est, paucissimis nota, a nullo citatur, quantum percipere datum mihi fuit. SECTIO 2. TRAGACANTHAE Kocu (Sect. Acidodes Bung.). Astragalus aristatas (Tournefort) L'Hérit. Stirp. nov. 16 Trag. alpin. etc. Tournf. Elém. botq. (1694) p. 331., Inst. r. hrb. p. 417. Koch p. 906. n. 16., Bert. 8. * rà n. 22., Gaud. 4. n. 1686. Mari Eo Etr. v. 3. n, %80., bo. Agrega " et cum Dub. p. 144. n. 19., Fisch. Synps. Astragl. Tragac. p. 105. n. 110. La-F x; rj Tub natensis aut Tragacantha granatensis Pourr. Herbr. Matr.; A. Tragac. nostra xe mi dim a: A. Parnassi Bory (n. Boiss.) ex Bung. Flor. Graec. Sibthrp. C. 8. p. 95, t. 735., Garid. Aix p. 409. t. 104, Fisch. Lc. t. H. f; Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. med., or. edina cum fluminum glareis aliquando descendens. : A Legi in Pyr. septr. aurig. Valle d'Orlu, l.d. Angaude, die 20. yeri 1840, in Pyr. Arag. supra Sallen, m.* el Forat ,. dio 36. 1 Ve- Habui ex Qédre lectum secus le Gave a Deville, ex le Port X a nasques, a Paul Boileau: vidi ex m.* Aucupat. MOM g 524 fluminum ad Sallen, el Pueyo, Viescas, etc. vidique ad Jachi Torla, Bielsa, sub el Riveral de Tosas, in Valle Andorra sub m.e Pondis ad | Canals, sub le Port de Salau ad merid., in m.* Caranzà. itus ramosissimus, intricatus, diffusus, prostratus, depressus, ramulis assurgentibus. Stipulae ad medietatem cum petiolo adnatae; et petiolus communis apice spinescens ; foliolis secedentibus rigidior eveniens, et in spinam conversus. Folia generatim mucronata dicuntur: talia in Pyrenaeis non vidi: placet ergo mihi Gaudin, in foliorum de- scriptione animadvertens « folia saepe, nec tamen. semper M » Flores albi, aut purpurascentes declarantur a DC., Duby, et asseclis, quos tales ego non vidi, sed constanter pallide roseos, apice be saturatiore (violaceo) utrinque ad latera ejus depicto, veluti si duae adstarent maeulae ad illius extremitatem. Calyx quoque rubello colore saepe infieitar. Legumina generatim a duo ad quatuor semina ferunt, et ista subreniformia, Nollem cum DC. , et Duby dicere legumina semibilocularia, et vix cum Koch unilocularia, sed potius cum Gaudin fere unilocularia, video. Semina matura videntur reniformia , sed ubi plura quam duo extant in legumine, tunc se invicem comprimunt, et naturalis forma quidquam mutatur. Color plantae est e viridi cine- rascens, eperitur plerumque locis confragosis, facilius in latere montium meridionali. ocum Dioscoridis, l. 3. e. 20., a quibusdam huc imploratum, ego consulto omisi. ; Savi l.c. (Willdenow, et Sprengel sequutus), ceu synonymon hujus nostrae speciei considerat Tragacantham, sive Hirci spinam Dodona Pempt. ed. 1. p. (89. ed. 2. p. 151.; ast, si recte video, figura 101- dem allata rectius ad A. massiliensem affertur, dum ea quae ibidem conscripta sunt, videntur mihi confecta e notis susceptis ab A. aristato, massiliensi, eretico, et vero. i 4 A. aristatum exsudare Tragacanthae gummi speciem , sicque. x creticum, evulgarunt Smith Graec. Prodr., Lindley Fl. Graec., Lin Symb. ad Flor. Graec. Sed hujuscemodi adeo postulata subst neque ab A. Tragacantha (perperam dicto), non ab -4. cretico con ? Tournefort, Desfontaines, Smith, Lindley, Link sententiam, minime à A: Poterio Vahl, ut secum cogitabat Hablizl, vix ab A. gummifero, uti voluit Labillardióre, aut ab A. strobilifero secundum Lindley, pe tinetur, sed ab 4. vero elicitur, ut demonstratum est ab Olivier. Sustinui olim Sieber A. aristatum suum (non Vill), quem ad Fragaconi E referunt , Gummi-adragantem exsudare , neque alium; dein Lindley (Miscell. bot. in Reg. V. 26, (1840) Not. p. 38-9.) vult praestantiorem " . . . 1 leri ; e, sed parva lectorum fiducia, qui generatim in Oliv sententiam sistimus. SECTIO 3. MELANOCERAE. Bux. Astragalus massiliensis (Pen. Lobel) Lamk. Dict. F ien Tz Pob. Advrk- p. 9/14. "Maoscxuda d olf, Hrt. sice. 129. (ex Massilia, teste Gronov. Trad i) DG. Astrgl. p. 391. expurg. HM ho Deko. rs Synps Vc ag . 70. n . 96. 7 : : . E *,B. 109. A. Tragacantha Bert. 8. . 93. A. balearicus Pourr. Herbr. Matr.! n, Tragacantha balearica Pourr. e Mahon. Ibid. £ Tragacantha Narbonae Chaix in Herbr., ut ego pU 525 contra Timbal, P A. Trag aon vult, Tr. massiliensis J. Bauh. Pall, p t t 653795 Duham. AE pur T$. E VERLO a Matth. p. 678., a Bert, rejecta, Fisc ko n Ic. 27. 2, p. 27. f. 1.5 Dod. TM p. 794. : n P oster, edit. in 4.0 p. 112-3, Wes NS D fol. " 50-60 Tabern. Krtb. 2. p. 918 P eon. . 592 2., J. Bauh. Hist. pl. 1. 1 7 Delodh. 2 5. 4478. p : p. 407. lech, Hist. pl. Lug?. 2. p. hj Flor. Apr. Maj. Fruet. Jun. In maritim. Pyr, Catal. Le za contra Castello de Ampurias, die 2. Jun. 1851. Observavi ad Escala, Cap de creus, Rosas, Üadaque Est planta maritima, in arenosis crescens, jore sers in va- — TRT, caespitem saepe densissimum effor . humil. balear. foliis parvis, viæ incan. fl. alb Dj. Salvad. Herbr. ex Bóerhi Ind. alter. pl. hrt. Acad. Lugd. Batv. 1727. P. 2. p. 53. n. 3, mihi est 4. massiliensis, cui refero et A. Poterium Cambess. En. pl. Balear: n. 114., Linnaeo rejecto , sub eujus A. Tragacantha plurium specierum confusio procul dubio reprehendenda est. Secundum Bunge A. Poteriwm Vahl (non Pall. mera A. massiliensis var. foret. SECTIO 3. PODOCHREATI Koca. Astragalus monspessulanus d J. Bauh., Chabr. Camer. eec p. 929. Koch p. 207. n. 18., 8. p. 62. n. 19., (dumm. cribret,); Gaud. As n. 1685., De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 509., Uc. iei p. 236. n. 134., et cum Dub. p. 144. n. 90, La-Peyr. Herbr.; cum A. incano, n n pentaglottide -— Peyr. Herbr,; A. chlorocyanus Boiss., Reut. Pug. pl. n Afr. bor., Hispn.? rius Friv. Herbr. Rum., partim, ex MM i| A. praecox Baumgrt. gie /lv. ex Neilr. alis v var. Y Wulfeni Koch. sive incani subseqnts. Curt, Bot. Mag. A Sims eai E Bot. Cab. t. 981., Pall. Astragl. P: 110. n. i t. Pod Reichenb. c. e. 8i. 978. irte pl. cult. J. Bauh. Siis t ph Lan 338. infr. ., Chabr. Sciagr. p. 152. tg 2. Flor. Apr. Jun. Fruet. per /Estat. Per region. mediterr. cum Olea, quam longe superat, ad montana adscendens; minus frequens obvius per regionem oceanicam inferiorem Legi in Pyr. Arag. humil. ad Benavarre , die 13. Maj. 1846, in Pyr. or. ingrediendo ad Vallem de Llo, die 31. Jul. 1831; in Pyr. Catal. contra Berga, a la Sierra de Navet: die 17. Maj. 1861. Habeo a Deville lectum secus flum. Ariège ad Venerque, ubi ipsemet vidi; occurrit quoque in Valle d'Orlu Pyr. septr. auriger., et abunde eirca uchon Planta parce pilosa, pilis horizontalibus praedita. Varietas floribus ochroleucis frequens occurrit per Pyren. merid. med. humilior, inque orientalibus, sive Catalaunicis eum Aragonen- sibus finitimis. Planta interdum luxurians, calyeibus, leguminibusque rubellis, quidquam pubescentibus, observata ad Aisobal, et Bel Lloch ( Cerdaña), ad Solsona lecta ad Berga 17. Maj. 1861, alienam speciem simulat: occurrens etiam foliis surreetis, neque prostratis, magnis a glabrescentibus , racemo elongato. Lusum hujuscemodi observáti a San Cosme de Gua ra, inque nemore de Pequera Pyr. Arag. pee eum referre Anth? yllidem claviculatam Dalech. Hist. pl. Lugd p. cum fig, quae superior est, de qua in descriptione flores lutei peo "o Ast florta dari albos, ut dicunt Tournefort, Inst. r. hrb. p. e nuperrime Godr. Gr. Fr. p. 444., vix ego credam. Eumdem, de quo modo dixi, ' significare lusum mecum reput n chlorocyanum Boiss., Reut., Pug. pl. novr. Afr. bor. Hispan. aus (Genev. 1852) p. 39. 526 Caeterum flores variantes interdum albos, aut raro albos adnota- verant J. Bauhinus, et Morison Hist. pl. n. 2. S. 2. p. 106. n. 3, a quibus, ut et a "Tournefort, hoe sumpsit, nisi ipse viderit, Lamarck Horum descriptionem « fleurs purpurines ow d'un blanc jaunatre » Diet. l. P. 2. p. 319. n. 51. Et DC. in sua Astragalor. Monogr. s.c. distingui curavit varietatem b cui retulit Tournefortii synonymon « A. monspes- sulanum flor. alb., Tournf. Inst. r. hrb. p. 416. Colorem vero ochroleucum in floribus A. monspessulani explicite adnotavit Steven, Mém. Soc. I. Natur. Moscou T. 4. p. 55., et ex eo Marsch. a Biebrst. Flor. Taur. Cauc. T. 3. Suppl. p. 497. n. 1492. Et Steveni, l.c., hane observationem non esse praetereundam daxit: « In specimine Gallico A. monspessulani praeter colorem floris, quem in Caucasicis nunquam vidi purpureum, ullam. invenio differentiam. » ltem ego dicam de stirpe me ad Graus, Benavarre, Tona, Tremp ob- .Servata, quae de caeteris cum vulgari planta quadrat. Hancine obser- vationem ante me in Aragonia fecerat Asso (Mant, p. 174. n. 11225; similemque in alieni generis Papilionaceis fecerunt alii in Trifolüs, ex. gr. pratensi, alpestri, alpino, ete. in Viciis, sativa, pannonica, lutea. etc., in quibusdam Oxytropidibus, ete., Figurae Sturm Heft 49., Scopol. Fl. Carn. ed. 2. t. 45., passim citatae sunt 4. illyrici Bernh. Plena hujus speciei notitia caruit G. Baubinus, quae fratri Johanni notissima fuit. Astragalus incanus (G. Bauhini) L. Sp. G. Bauh. Pr. p. 144. n. 2., Benth. Cat. p. 63, A. Barreleri D f., A. vesicarius Friv. Herbr. - . 149. n. 3. DC. Foie p. 232. * $ t : a aa A iseb. Wes incan. siliq. incurv. * P. 416.. Onobrychis incana G. Bauh. Flor. Graec. Sibthrp. C. 8. p. 23. t. ix t. 84., Reichnb. Ie. C. 34. t. 2209. f. 4. mediocr. Magnol Bot. Mon 9| Flor. Mart. Jun. Fruet. Jun. Jul. Per region. mediterr. cum Olea, solo praesert. calcar. : Legi in Pyr. Navarr. contra Sanguessa, sub Rocafuerte, die 2l. Maj. 1845. Observavi ad Benavarre, Barbastro, in Valle Isavena, ad San Esteban, a la Conea de Tremp, ad Solsona, inque montibus Corbar. ad Touchant, et in agr. Ruscinon. ad St. Ant. de Galamus, alibique. [uens in Pyren. Navarr., Aragon. humilior., ubi generatim 0€ oae qualem deprehendi secus flumen Irati ad Lumbier. oliola in pagina superiore quoque constanter pubescentia; legumen ovatum, sulco dorsali valde conspicuo. Rhizoma gratum Glycyrrhizae saporem excitat, quamvis primo ictu amaritudinem quamdam inducat, quae mox in gratiorem vertitur saporem. Vix ego credam A. incurvum Desf. Flor. Atl. 2. . 152. t. 203. peculiarem sistere speciem. Astragl. p. 231. n. 128. libenter separavit; ast serius," Prodr rodr. £. p. 304. n. 218, petivit: « An satis ab incano differt? »; et Dufour Desfontainesii stirpem non aliter nis! po ini specie diversam; in eam cadit A. e Batba dn monente Syn. ed, 2. Add. corr. p. 1021., ab oloni, qui hancine stirpen La t ius jungenda esse ratioeinatur. pem cum superiore specie potius Jung terum A. incani synon : n1 Duf Bouq- e ymon videtur 4. Barrelieri Dufour, ea pé St. Philip., et de Moxent (Hispan.) apud Bory St. Vinct., HE ons, Annal. generls, Se, Fhysiq. T. 7. (Bruxell. 1820) p. 2 527 n. 14., qui caeterum ceu synonyma retulit A. incanum L., et dubi- tanter Á. macrorrhizum Cavan., Ic. Descr. 2. p. 28. n. 145. t. 183., quem, natura leguminum distinctum, facile ei denegamus, Caeterum debemus Dufour illustrationem synonymi Barrelieri, Astragaloid. pusill. incan, amplo purpur. flore Barr. le. t. 531. f. , Obs. p. 76. n, 851. Folia sub-mucronata, legumina tandem durissima, et radicem ceu Glyeyrrhizam gustui gratam, optime quidem describit Dufour. DC, Pr. P. 2, p. 304. n. 211. e specimine manco, legumine deficiente, ab eo viso, de Dufour stirpe varietatem b A. incani confecit, ast cur? Sed A. macrorhizum Cav. quem in Monogr. Astragl. p. 233. n. 131. sub A. nummularioide Desf. Atl. Emend. reportaverat, revera dubitanter, in Pr. p. 304. n. 221., seorsim ceu peculiarem speciem recensuit, dubius semper, utpote qui adnotavit: « priori (A. mwmmulario Desf.) nimis affinis » l.c. p. 305. Sejunctionem speciei nostrae ab 4. monspessulano, Bentham dubiam, laudarunt amici Monspelienses Dunal, De Girard, Viguier, Requien etiam, quibus plane assentior. Speciei sat bonam deseriptionem elucu- bravit Gerard, Flor. Gallo-Prov. p. 522. n. 29, de re persuasus sub- jungens: « Differt ab A. monspessulano J. Bauh , foliolis rotundioribus, magis incanis, leguminibus vectiusculis, brevioribus, et turgidioribus. » t ego praeterire nolim, quod dum ad Graus, Benavarre, et Torva A. monspessulanum semper floribus ochroleucis onustum observabam, saepiusque maximum, glabrioremque ; 4. incanus loco magis propitio enatus, magnusque eveniens, charaeteres suos non amittit, nec unquam flores ochroleueos portendit. In hoc quoque pili horizontales con- ribus aliis nonnullis indicaret genera artificialia potius esse, ut ea ju- diearunt Royen, Haller, Adanson, Uster, Cavanilles, Cassini, vel plures neotericorum divisiones, ceu peculiaria genera, invita natura consti- 528 (istud Senecionid.), [snardia palustris, et Chabraea compressa, Saxifraga Escholzii Sternb., aut S. imbricata Don, Aretia imbricata, Montia fon- tana et Stellaria uliginosa, Moschatellina fumariaefolia, Olfa thalictri- folia et Thalictrum tuberosum, Leucojum vernum et Galanthus nivalis, Sporobolus pungens et Dactylis littoralis, Arundo kumensis, et Natschia stricta, Polypodium. rhaeticum et Athyrium Filix foemina; quam plures iorum generum inter sese congeneres species! Ne loeulentiora exempla desint sequentia commemorabo: Heleine Soleivoli Req. similis est Tithymalo Chamaesyci Moench.: in Euphorbia globosa DC. (Tithymalo glob. N.) multa micat cum Sta- pelia similitudo: Serpiculae reptans L., et veronicaefolia Bory, Halo- rageae faciem Veronicae serpyllifoliae (ut Viola parviflora L.), vel V. agrestis offerunt: ibidemve Gunnera monoica Raoul habitum gerit Hy- drochotiles , ut gerunt Sibthorpiae quaedam: Mniopsis scaturiginum Mart., Nov. gen. sp. pl. Brasil. p. 3. t. 1., Podostommea, habitum Jungermanniae reddit, ut in eodem ordine Lacis fucoides Mart. Ibid. p. 5. n. 1. t. 2. faciem Fuci. Asarum arifolium Micht., Hook. (W. J.) Exot. Fl. P. 3. n. 40., dum sterilis, faciem Ari omnino offert. Thesium euphorbioides Linn., sive Linophyllum Tithymaloides Nob., tam simile est Tithymalo cuidam communiori, ut obiter eum intuens haesitares, Berg. Pl. Capens. p. T4. n. 3. Salsolae genistoidi (Tournf.) Poir. Dict. tanta similitudo inest cum quibusdam Genistis unifoliatis, ut qui illum flore fructuque carentem viderit, facile pro Genistae specie suscipiet; cf. Webb Ot. bot. p. 5. cum tabula. Ana- basis aretioides Moq. (Bull. Soc. botg. Fr. 1. 9. 1862. p. 299-301. eum tab. (2)) planta pulvinata, ramosissima, dense caespitosa, et par- vifolia, sterilis considerata ve pro .4retia (sectionis principis) vel pro stirpe Helichryso frigido affine, aut Arenariae tetraquetrae, non pro ` Salsolacea dijudieares. Striga orobanchioides Benth. Scrofularinea magnam eum Orobanche ramosa similitudinem gerit, ut Gamoplexis orobanchioides Falcon. Orehideacea, cum Orob. majore, a qua vix recedit facie etiam Epipogon Gmelini Richrd. Item Microcàrpea muscosa Br. p. 435 faciem. Alsinastri galiifolii portendit. Platystemma violoides Wallich, Pl. Asiat. rars. 2. . t. 151., si eam praecipiter denominare studeas, w enella Poepp. Nov. gen. sp. Var pron 281. f. infr., primo visu similis o uin oii pee C : bitu similes Primulis vulgatioribus, exempl. - scapiflora , C. plantaginea , C. nana. Fabiana imbricata R., Pav. dic D ow à marisci. Verbena juniperina Gill.. et Hook., . ermacea Gill. et Hook., Bot. Misc. 1. (1830) p. 163-4. (cf. eratione, illico pro Statices sub genere faciem Ulicis inesse in Mylino ulicino, Umbel- dig m : - P. 9. t. 04., quod postremum pro Ulicis ramo du sterile, facile suseiperetur. a P m , ^29 Dichondra et Sibthorpia ceu congeneres apparent, maxime si spectes D. repentem, quibus et Linariae quaedam aecedunt. Wilsonia humilis . Br., et W. rotundifolia Hook., Icon. pl. 3. n. 265., et 5. n. 461., stirpes Convolvulaceae, faciem Frankeniae ostendunt. Gilia pharnaceoides Benth., Polemoniacea, mihi nota ex Hook. Fl. Bor. Amer. 2. p. 74. n. l. t. 161., faciem Spergulae arvensis adeo aperte gerit, ut, demptis ejus floribus majoribus, pro ea primo intuitu susciperetur: dum Gilia capitata in hortis facile obvia, faciem Ovillae montanae ostendit, et Gilia androsacea robusta Aretia carnea. videatur. In Amarantaceis qui- busdam habitus et facies plantarum adeo a cognatis discrepant, ut Gomphrena desertorum Mart., Nov. gev. sp. pl. Bras. 2. p. 3. t. 103. ad Knautiae speciem, G. mollis Ibid. p. 11. t. 11. ad Knautiam sylva- ticam strictius, G. debilis Ibid. p. T. t. T. ad Ovillam globulariaefoliam (Jasionem montanam Auctor.) te contorqueant. Cicendiola filiformis, ut Amethystea caerulea obumbrant Aretias quasdam Haplorhizas. Genus Mitrasacme, Gentianeis affine, fert plantas habitu, facieque ultra modum variabiles. M. pilosa Labill. Nov. Holl. p. 36. t, 49. aliquid Polygalae vulgaris ostendit; M. paradoxa R. Br., Hook. fil. Fl. Tasm. p. 274 n. 1. t. 88. f. A, Cicendiam Vaillantii tibi commemorat; M. distylis Muell. Ferd., Hook. fil. Ibid. n. 2. f. B. Alsinastrum macropodum in mentem revocat; M. montana Hook. fil., Ibid. n. 5. f. C. Veronicam repentem Clar. evocat, M. nuda Nees ab Esenb. (C. G.) apud Lehm. Pl. Preiss. 2. p. 239. n. 2. revocavit mihi habitum Drabellae vernae, vel ut ille dieit Meyerae wmbellatae, Holostei Auctor.: ego vero, ex ipsius Neesi descriptione conjicio priorem similitudinem eum Drabella evi- dentiorem esse. Addam etiam M. indicam Roxb., et Wight Ie. pl. Ind. or. t. 1601. f. inter., quam primo oculi ictu Anagallidastri speciem diceres, et M. malacensem Roxb., Wight., Ibid. f. exter., quae Stylidii species diceretur, si eam visu, neque ex analysi, nuncupaveris. Cyathoides Oxy- cedrus (oxycedroides potius dicendus), sive Stypelia Oxycedrus Labil. Nov. Holl. p. 49. t. 69., Epacridea, plurimum similitudinis habet cum Junipero Oxycedro. Europaei in hortis steriles inspicientes Acacias Browni, verticillatam , Oxycedri (dicamus eam Ac. Sieberi), nonne Juniperis species, Sects. Oxycedrinae, nos ante oculos versari existimabimus ? Ceratella rosulata Hook. fil, Fl. Antaret. p. 25. t. 18., f. 1. Compo- sita senecionidea, delineationes Aretiae (primae sectiones) gerit, ut plures aliae in eodem ordine, videlicet Pterygopappus Lawrenii Hook. fil. FI. Tasm. p. 207. t. 61. B., Raoulia australis Hook. fil., Raoul Choix. pl. Nouv. Zéeland. 1846 p. 20. t. 15., Helichrysum frigidum Willd., Labill., Ic. pl. Syr. etc. rars. Dec. 2. p. 9. t. 4., Nassawvia pumila Poepp, et Chili, Chuquiraga insignis H. Bonpl. e Quito, Maja compacta Wedd Chl. And. p. 298. t. 27. f. 6. Conspieuae quidem sunt Baccharis : et iiio duy: isitdi Hook., et B: thyoides Hook. , Bot. per 2. (1831) p. 223-4. ns. 5, 6. tbs. 94, 93., prima Genistam sagittalem, quoad ramos et folia referens, altera Cassiopes q tetragonam, aut C. ericoidem, vel C. fastigiatam , dum facie ab istis parum recedit Chrysorrhoe serrata l Myrtacearum, Quanta est Polycarponis facies m Chlamisperma PE: rioide Hook. Walk. Arn. Bot. of Cap. Beeck Voy. p. 300. t. 64. Poma- derris apetala subridet Rondeletiis quibusdam. 34 530 Devenio ad Umbelliferas, adeo spectandus, antiquissimus ordo. Fragosa corymbosa Ruiz et Pavon, Fl Per. Chi. 3. p. 23. t 2p f. a, Azorella caespitosa Cav. Ie. descr., et Az. aretioides Kunth, Nov. gen. t. 424., ac Azor. trifurcata Gaertn. Hook. Icon. pl. 6. n. 539., aliaeque Azorellae Chilenses, ut et Bolax Glebaria Comm., Gaudich., itemve B. Gillesii Hook., Bot. Misc. 1. p. 325. t. 63., vel Hooker Icon pl. 5. n. 492. multo magis Aretiis nonnullis, vel Petrocallidi pyrenaeae similes sunt, quam unicuique aliae speciei in hoc ordine facile eonsulendae. Qui habitus, et quae facies Aretiarum adnotata jam in diversis aliis speciebus ordinum differentium, reperiuntur quidem in Plantagine caespitosa Philipp. Chil. 4. n. 379., in Forstera musci- folia Willd., Lamarck Ill. t. 741. ordinis Stylidicearum, inque Forstera clavigera Hook. fil. a me visa in Herbr. Ital. centr., in Alsine aretioide Mrt. Koch, in Ptilotricho caerulescente Ledeb., Ic. pl. Ross. Alt. C. 3. . 22. t. 273., inque Arabide bryoide Boiss. (sterili) ex Olympo Bithyno. Helichrysum frigidum sui effigiem introspieit in Paronychia aretioide, idemus in Browlesia, cf. Fl. Per. Chil. 3. t. 251., et t. 268. a phy- sionomiam potius Geraniaceae, quam Umbelliferae; vel, si vis, quibusdam aliis consideratis ibidem speciebus, t c, et t. 250. f. b, Potentillam aliquam vel Sibbaldiam tibi adesse dicas. Est in quibusdam Eryngüs, in Alepidea ciliari, tanta cum Bromeliae foliis similitudo, ut individua flore fructuque carentia aegre ab hac separaveris, Sub- venit Azorella diapensoides Asa Gray modum crescendi, foliaque ferme Diapensiae lapponicae ostendens, referente Asa Gray, Unit. Stats. explor. exped. p. 102. =P. : Retama rhodorizoides Webb, et Berthel. Phyt. Canar. 3. P. 2. p. 54. n. 1. summam cüm Convolvulo scopario similitudinem ostendit, ita ut flore fruetuque orbata vix ab hoc distingui queat. Clitoria vi- cioides Nees ab Esenb. cum Mart. Fl. Bras. « primo intuitu potius Viciae sylvaticae proxima putaretur » sic Auctrs. citati. Trigonella pinna- tifida Cav. absque legumine pro Medica laciniata N. susciperetur; Parochetus communis Don (Cosmiusa repens Alefeld) Papilionacea Me- dieacea, e Nepal pro Marsilea trifoliolata. Epilobium nummularium Cunningh. (A.) Pr. e Nova Hollandia aspectu simile se offert Lysimachiae Nummulariae. Vahlia oldenlandioides Roxb., Wight Ill. Ind. bot. t. 115. Saxifragea, statim pro Stellaria sume- retur, item aliae VaAliae enumeratae a DC. Pr. 4., V. capensis Thunb., adeo magis Helichryso frigido ( Labill.) Willd. Respice Polygalas quasdam, trichos ; idi hi i australasica, ordinis Paronychiarum Musci figuram ostendit (fuitque Ditoca muscosa Gaertn.), nec aliter oculi tibi demonstrabunt de Litho- phila muscosa Swartz, americana species, ordinis incerti (Paronych. DC., Portulae, Paron. Reichnb., Amaranthae. Cass., Poir. Chenop. Amar. Spr.). In eodem ordine Paronychiarum Anychiae Linum cathar- 531 ticum mentiuntur. Claytonia spathulata Dougl., Portulacea per quam similis est Subulariae aquaticae, ut Silene caespitosa sterilis Polytricho communi. Meconella oregana Nutt. apud Torr. et Asa Gray Fl. North Amer. Papaveracea, quam figuratam reperies apud Hook. Icon. 4. n. 360., si demas fractum, aegre a QCicendiola diversa judieabere. Si Muraltiam mixtam tantummodo spectes, Passerinam putes. Solemniter genus Linum varium sese offert habitu, facieve, in quo praecipue no- tari merentur L. junceum St. Hil. (A), quod Bupleuri aspectum induit, L. peploides, et L. prostratum Polygalae amarae, et vulgaris potius; L. catharticum Alsineae cujusdam; et prae omnibus notandum Z. Or- tegae Planch., insigne facie Andromedae tetragonae: suntque aliae Li- norum species, cujus denominationes alienam a genere, vel a specie pro- totypa physionomiam indicant, Z. salsoloides Lamk., L. aretioides Boiss., L. cruciata Planch., etc. Malvastrum aretioides Asa Gray, Unit. Stat. expl. exped. p. 153. n. 9., Malvacea, habitum prae se fert Donatiae (Saxifrag.), vel Saxifragae ipsius, praesertim e sectione Porphyrionis, aut Aretiae sectionis primae. Sida pichinchensis Humb. , aequin. P. 2. p., t. 116. faciem gerit Papaveri alpini, dum Sida par- nassifolia Hook. Icon. pl. 4. n. 385. Parnassiae potius accedit. Anquetilia Laureola Decsn. (Limonia? Laureola DC. Pr.) apud Jacquin Pl. rar. Ind. or. p., t. 161. Zanthowylea habitus et faciei miranda similitudine gaudet cum notissima per orbem Thymelaea Lau- reola. Ipsa Daphne, sive Thymelaea papyracea (Desn.) N., Desn. Ibid. p. 143. t. 148. habitu affinis dicta cum T. Laureola, tantam eum ista similitudinem non portendit ac illa Aquetilia Laureola. Ranunculus piluliferus Hook. lbid. 6. n. 600. aliquid Senebierae Ruelli gerit. Hypericum sabina:forme, ut aliae quaedam hujus generis species a vulgatissimis facie abludunt. Anacharis canadensis Planch., Asa Gray, Hydrocharidea, absente fructificatione, Stellinam (vulgo Callitrichem) diceres, ut Lagarosiphon muscoides Harvey, Hook. Journ. of bot. 4. (1842) p. 230. t. 22. Muscun simulat, itemve Mayaca fluviatilis Aubl. Gui. p. 42. t. 15. (Syena Willd.) haec Commelinea, Oncidium papilio, Orchidea pl., ante floris evolu- tionem Pinguiculae speciem simulat. Phylloglossum Drumondi Kunz., Lycopodiacea Hook. Ie. pl. 3. 10. n. 908., primo oculi ictu, vel Plantaginem sectionis leucophyll. diceres (uti P. multicipitem, pilosam, etc), vel Ophioglossum Bergianum Schlecht., Hook. pl. 3. n. 263., tibi obvenire crederes. : j antur quidem genera, et ordines integra referentia habitum e physionomiam longe remota ab illis ad quae pertinent. Sie Cassytha L. et Auctor., Laurinea, Cuscutiformis planta est, ut caeterum male E plicitum nomen indicat. Ephedra ad Equisetum Botanicorum nos de- flecteret, ut Casuarina, quae Equiseta fossilia potissimum Im mentem revocat. Hablitzia tamnoides, Amarantacea, ipsa suam conclamavit denominationem, eam videas apud Echwald Pl. nov. min. cogn. Capsic., Caucas. p. 34. t. 23. Palmae Cycadeaceas referunt; Filices arborescentes Palmarum habitum portendunt; Marsileae Trifolia vel Oxydes sese expectari f , i dam Seirpos statim referre videatur. peetari fierent, ut Pilularia quosdam "p À à In memoriam revocate Linnaei observationem de Sparmannta pE Suppl. p. 266. Animadvertebat Spach: « La végétation ad Ur Fotans (Calamus) rappelle les Bambous ( Bambusa) et autres grandes 532 minées de la zone équatoriale » Suit. à Buff. T. 12. p. 51. Fama cele- brantur Linnaeana commenta de plantis hybridis, quibus Botanices paginae inquinate fuerunt. Verum enim vero, ad hoc valeant, ut plantarum seriem objiciant, in quibus dissitorum generum et ordinum organa ita imitata spectentur, ut formas et imagines a suetis abnormes exhibeant. Quibus consideratis maxime laudandam Aug. De St. Hilaire sen- tentiam repetimus: « Une physionomie absolument semblable charactérise souvent des végétaux qui n'ont aucun rapport dans leur organisation, ainsi le Tillandsiae usnoides, planta monocotylédone, a l'aspect d'un Lichen, et le Tristicha hypnoides, espèce vraisemblablement dicotylédone, celui d'une Mousse. » St. Hil. Morphol. végt. (1841) p. 51. Quae facies, habitusve plantarum similes interdum in speciebus generum, et ordinum differentium, vel variantes in illis ad idem genus pertinentibus, nimium a G. Bauhino eonsiderata, intulerunt ea per- versa genera, quae nobis ampliorem hujus notae additamentum sup- deratis, tot illa optima Tournefortii genera temere repudiaverit. Interim hie sisto, de generibus uberius dicturus sub Tofieldia. . Biserrula (Pelecinus Tournf) L. Biserrulam a biserrato fructu dixit Linnaeus. Pelecinus Unguentar., idem ac Hedysarum Dioscoridis, forte idem ae Securidaca major Matth. Biserrula mediterranea (Clusii) Nob. Clus. Rar, É h. 2. 1. 6, p. 238. f. 1. Biserr. Pelecinus L. Sp.. Bert. 8. p. 75., emend. prolat. DC. Astragl. p. 245.; Moris Sard. 1. n. 357., DC. Dub. p. 144. B. Pelec. La-Peyr. Herbr.; Serrula Heist., ex Fabric. En. pl. hrt, Helmst. ed. 9. p. 324., Securidaca peregrina Clus. Flor. Graec. Sibthrp.. C. 8. p. 27. t. 737., Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 340. t. 154. f. 3., Lamk. Ill. t. 622. . Leg. p. 36. t. 37. f. 19. Schk. Handb, 2. t, 209., Gisek. Ic. fasc. 1. t. 17., Duchesu. Pl. ut. vén. Atl. t- 108. Rivin, Tetrp. irreg. t. 101. J. Bauh. Hist. pl. 2. I. 17. p. 348. f. 2., Chabr. Sciagr. p. 158: - 1., Moris. Hist. pl. Oxon. S. 2. p. 107. n. 6. t. 9. f. 8. n. 6., Barr. Ic. t. 1137. i Flor. Apr. Maj. Fruct. Maj. abeunte, et Jun. In Pyrenaeis orientalibus eum | Olea, . Legi in Roussillon ad Perpignan, unde habui quoque a Massot, die 27. Maj. 1843. Dar s ws. gi Trib. 3^ VICIEAE Bronn., DC. Pisum Theophr., Colum., Plin., Tournf. n. Pisum arvense (Virgilii? Colum.? Pallad.?) G. Bauh. Pin. p. 34. s L. Sp. 72., pallad., Fasel 2 ĉl. Vi selum Georg. 2, v, 927, cf. del Virg. p. 141-3. , Column. R. rust. l. 11. c. 2., 391.?, DC. ^ g. l. 10. tit. 12,, Koch p. 220. n. 9.. Ber i a s | dp. s : 4. p. 419., Gaud. 4. n. 1629.. Moris Sard. 1. n. E "wx d d "e: La-Peyr. Herbr., Faselen Trag. Krtb. p. 486., Pisa agresta Trag. St. b. p. be At. t. 249. Fl. Bate. "^ie pthrp. C. T. p. 79, t. 687,1; Sturm Heft 4., Turp. Dict. Sc. Nat. PE f. 4. Moris. Hist. pl. Oxon. 9. S. 2 P. Te TA P ^d estt ; 533 C) Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In Pyr. med., orient., prae- sertim mediterraneis. Legi in Pyr. Catal. ad Camprodon, sub l Ermita, die 20. Jul. 1846. Habeo ex Tarbes a Deville, in Dulac. Fl. Haut, Pyr. non enumeratur. Reperitur ad Toulouse. Petioli teretes sunt, de quo nescio cur dubitaverint DC. , Duby, qui patriam ignotam dicunt; stirpem mediterraneae regionis censet DO. Alph., Geogr. botg. 2. p. 960., et p. 982., 986 Pro certo species hodie se diffudit extra regionem mediterraneam utique; in plagis ealidioribus, interdum etiam culta fuit, ut in /Egypto hodie consueseunt (ex Delile, Hist. pl. cult. en ZEgypt. p. 14.), alibique etiam, quod nostram interpretationem de Phaseolo antiquorum valde probabilem reddit. P. arvense Flor. Graec. cum meo identico reapse non existimavi: dubium unieuique movit Lindleyi observatio: « Species verosimiliter a P. arvensi plurium auctorum diversa pedunculis longissimis, stipulis obtusissimis, et foliis semper bijugis. » Et Grisebach, Rum. Bith. 1. ., P. arvense Fl. Gr., et Moris Sard., a stirpe septen- trionali diversum judicat, illumque ad P. elatius M. a Biebrst. perti- nere existimat. Sed elatius istud a quibusdam a P. arvensi non amo- vetur. Quod non percipio est, dixisse Kunth, Flor. Ber. ed. 2. p. 249., De Ochro Hipp. Theophr. ef. quae dico postea ad Lathyrum cur- rentifoliwm. Ervum Plin. Tournf. Nomen genericum bonum, dummodo eum speciebus nostris maneat Erv. Ervilia L., quod Ervum Plin. re h. l. 18. c. 15. vel 38., ejusdemve Ervilia etiam, ibid. c. 7. vel 10., ete. l ; : lantam Ervum plicatum caeterum, eum Moench, melius est hane dicere P Ervi e E ups 534 latifolius Q. Bauh. Quidquid statutum fuerit in posterum, facile unus- quisque percipiet, quam damnanda sit de Ervo plicato Linkiana deno- minatio Erviliae sativae, En. hrt. Berol. 2. p. 240. n. 2789., etc. Ervum hirsutum (Tragi) L. Sp. TOME. Krtb. p. 496.; Vicia UC Tray. St. h. p. My" JE $ Koch p. 218. n. 1., Bert. 7. p. 536. n. 9. Gaud. 1661., Moris Sard. 90., DC. Dub. p. 2. La-Pe*« J Herbr.. et Vicia parvi- . flora uis eyr. Herbr. Erv. Talasiti pl. exsicċ, ex iion. Méca. , fide enack. Vic. Michelii Rafin., Ell. Car., DG. Pr., ex Hook. Bor. Amer., ut Mn Torrey Bromf. Erv ilia per is olt Lorrain.; Cracca minor Rivin., Godr. Gr. Fr., et Godr. Lorr, ed. 2.a ; run p: Mly.ex Lin "g^ Flor. Dan. t. 639. Flor. Batv. v. f. t. 49., Sturm Heft 32., nk. Handb. 2. , Engl. Bot. v. 14. n. 970. Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 3. t. 109., Torrey Fl. New-York p 156. t EH Rivin Tetrp, ied t. 59. f. 2. Lob. Obs, < 022 R2. ou. 2. 6. f. 1., Tabern. Krtb. 2. p au . 2.4, Icon. t DITE Dod. St. m Comm, 9. p. 31., Hist. pl. galt) p : 881. pr fiin p. 942. f. 3., J. Bauh. Hist. pl. 2 l. 17. p. 315, f. 1., Moris. Hist. pl. Oxon. 2. . p. 63. t. 4. 15. C) Flor. Apr. Jun. Fruct. Maj. Jul. Legi in Pyr. or, ad Roussillon, contra Ceret ad Oms, die 18. en 1843. Habeo a Deville e viciniis de Tarbes. Observavi ad Tolous ad St. Jean de Luz, Aramiz, Azcoitia, Oñate, et in Pyr. Catal. id Setcasas. Ervum tetraspermum (G. Bauhini) L. Sp. . Seg. sing. siliq. glabr., G. Bauh. Basil. E. 97. Koch. p. 9418. n. 2., Bert. 7. p. 533. n. 1. partim. Gaud. 4. n. 1660. E. tetraspr. (a, nec xm v egy o DO. DG.2 ub. p. 154. ns. 5, 6. icia tetrasperma Schreb., Loisel. Gall., Moris Sar * 384., Bromf. Fl. Vect. p. 199. n. 7. La- Peyr. Herbr. dem de specimine; Vicia pusilla Muhl. "apni Willd. Sp. confirmbs. Hook. Fl. Bor. amer.; Torrey n s ; Ve angustifolia Chaix Herbr. mb.; E. tenuifolium Lagasc.: archetypa non a Hn sum ex diagnosi, nec non e pl ^W p a DC. accepta, quam ipse Lagasca citat; E. glabrum Gilib, i Lith. lustr, ^ + 208. et Ezaro. Phyt. Engl. Bot. v. 17. n. 1223., Curt nd. ed. Grav. V. 3. tue Flor. Dan. t Fl. Bat . 4. t. 209., Sturm Heft. Ak Rivin. Tetrp. irreg. tn y? Sch E andb. 9. t. 202. leg im. A, ‘Bauh, PW pl. 2 2, 1. i7: p: , f. 2., Chabr. Sciagr. p. 147. f. 6. Moris). Hist. pl. Oxon. * C pe 08 . f. ult.a n. ^46. © Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul, et Aug. ineunte. In Pyr. or. cum Olea praecipue; alibi rara. Legi ad Rosas, die 13. Jun. 1851. Observavi sapis Mauleon, ad St. dde ad Castillon Notae de hae specie penes Spreng. Pl. min. cogn. Pug l.p n. 8T., mihi minus aptae videbantur. Prout haec genera intelliguntur, quidam potius ad Viciam stirpem afferre adamarunt, Primus jam Bark- hausen: « Calya: minime longitudine corollae, sed triplo minor, dentes superiores minores, stigma sien villosum. Est igitur Vicia. » Bark. Fasc. pl. FI. Lipp. (2115) p Vic. laxiflora Brot. ee (m sel. p. 125. t. 52. non ad hane, sed ad sequentem speciem adducitur a Moris, a Gussone, et a Bromfield: sicque Erv. tenuifolium Lagasc. ad E. gracile refert Koch, et Gussone quidem. Etiam £ È. pubescentem DC. ad E. gracile trahi video a Webb, €: Phyt. Cati ar. 3. P. 2, p. 100, cum ampla synonymorum orte. Denique ambae stirpes in unam conjunguntur speciem à Seada DC. Duby, Spreng., Coss. et Germ. Fl. Par. p. 142. n. 10. Spenner, a Bromfield ipso sero, si epini notam consideras, p. 1317, ab Hooker et Arnott, a Bertoloni, quas nec ab antiquis sejunctas fuisse percipimus. evera parvi faciendi erunt characteres , quibus V. Biebersteinit Guss. Sie. Pr., et Sic. Syn. 2. p. 291. n. 36. ab E. tetraspermo 88- juneta est. 535 Ervum gracile (Cupani) DC. Cat. pl. hrt. Monspel. p. 109. n. 95. Cup. Dm Sic. 2. t. 203., absque nom., ex Gussone, Non primus Jacquin, ut putavit Carruthers, Koch p. 219. 3., Gaud. = p. 524. Obs. sub n Poga Low. Man. Fl. Madr. 1 mum b Soi. Sering. in OPER d ^d pi ak. p. 454. 5 Vicia gracilis Loisel. (wa iow wg ed. 9. T. 2. p. 148. n. 15. "Miele 355. Guss. Sic. Synt E p. 296. n. 34., Bromf. FI. Vect. p. .n. 8. E, Mise eid 'La-Poyr, T iid spe — E. tetrasprm. Pourr, ,Herbr, Matr.; Bert. 1t partim , E. solon Chaix Herbr., ex Timb. ; . Ric hterianum Grands; E. polys ai Sm in Herbr., ex "Bromf.; Vie; ia parviflora Cavan. in bise , Canar., ex archetypis in Herbr. hrt. Bot. Matr., et V. tenuis Link e Lusitania, ex archet 2i F Moe eod, Herbr. V. micrantha Lowe TEN v sinon b YE Sirie. Par. Loisel. dall ed et ed. 2.a t. 12.. Fl, Batv. v. 12. t. 892., © den Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. Legi in Pyr. or., ad Roussillon, ad Taillet, die = mra 1843. iarrai. in Cantabria etiam prope el Passaje, ad In citata Loiseleuri figura stipulae non bene representantur quippe quae non bene evolutae, longiores et angustiores fingantu nec placent pedunculi prorsus 'exaristati , qui interdum suba£istat reperiuntur; denique haec icon ni puleri ,' aut elegantis habet. Miror alis Marschl. Kors. p. 31. ad Erv. tetraspermum eam retulisse, op- timam declarando. Dubia mihi visa est Egenolphi figura, Herbr. imag. crt. 27. a fig. inter; prorsus a mea aliena illa Engl. Bot. Suppl. v. 4. n. 2904.; haec potius videtur eruta e varietate E. tetraspermi. Antiquius speciei nomen Zr. tenuissimum M. a Bieb., qui eum non sustinuit: cf. Fl. Taur. Cauc. n. 1417 Vicia Virg., Varr., Plin., L. Vicia multifida (J. Bauhini? Herman) Wallr. Ann. bot. n. 167. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 316. f. 2. ex Desf. Atl. sed eR ger videtur; Herm, Hrt. eg . 360. V. monantha ex we Atl. 2. pn. xd Moris Sard. . 983., Bert. 7. Ervum monanthos L., Koch p. 219. St. Hil. Aug. Notic. si haner. Orleans (s. a n.) iT . 68., DC. den hrt. Monspel. "s 109: n. 96., et cum Dub. p. 1 . Ervum tetraspermum Chait els x Timb.; Cracca monanthos Gods. Gr. Fr. Sturm He. 39. © Flor. Maj. Jul. Fruet. Jun. Jul. In Pyr. or. rariss. Habui ex py supra Mont Louis a Coder fiL de Herbr. patris; ex Ambouilla a Timbal, qui hane speciem percepit quoque ad Ar- geles sur mer. Vicia parviflora (Micheli) Pourr. Herbr. Matr. Michel. Herbr., et Catal. pl. agr. Florent. lind es 6. P m Loisl. Fl. Gall. ed. 2. T. k P. 149. n. ES ni disperma DC. Cat. pl. hrt. Monspel. p. 70., et p. 154. n. 228., et cum Dub, 14., Ber p. 50i. n 91. Ervum parvillorum Bert, An Am., Moris pond Ian 387. ies vei Repet Fi. Ligist, e Bp i » Sphaer., t L. angul. Gaud. 4. ns. 1635., 34. , dr. . 6. App. p. 360. La-Peyr. He et L. an - L. Mant., non ap La-Peyr pene B - L. minor Riv., Orobus S quien ex Braun vu Graec. Sibthrp. C Ga E E l mil. er, Jd 10. Tenor. Fl. Napol. 104. - C. ACE da Laterr. Flor. [ced p" a 748, Meet fact.) cred., Rem. Fotr, reg. t 46. o Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. In Pyr. or. eum Ozea, raro alibi. Legi in Pyr. or., ad Roussillon, ad Cerbera, die 30. Maj. 1837. Occurrit ad Toulouse. Peduneulis unifloris petiolo brevioribus voluit Koch l.c., ut ex eo Godron, eum Gren. Fr. p. 490. « Pedunculo stipulis breviore, nec demum elongato » Gaud. l.c. Revera pedunculi flores gerentes petiolos subae- quant, eosque elongati superant fructibus onusti. Lapsu calami Bertoloni scripsit: * pedunculis wnifloris folio brevioribus , quia pedunculi a lon- gitudine foliorum valde distant, ita ut in descriptione pedunculos eum stipulis tantummodo ipse comparaverit, Moris recte processit; neque est reprehendendus Noulet, Fi. Bass. sous Pyr. p. 187. n. 6., itemve Guss. Sic. Syn. 2. p. 919. n. 8. Comparationem cd speciei cum L. angulato instituit Gerard Gall. Prov. p. 494-5. Locus Buxbaumi, Cent. 3. p. 23. t. 42. f. 2., a ETE ad hanc speciem, a nonnullis ad L. angulatum; denique Grisebach, Spicileg. FI. Rum. Bithyn. p. 72. n. 157., ad L. Ciceram L. laudavit. Mala pro- feeto icon, leguminum defectu , pro qualeeunque specie prudentius omittitur, ut fecit Ledebour in Fl. Ross. Lathyrus Cicera RER L. Sp. 7., Bert. 7. Pallad, Rutil, Taur. 1. 4. tit, 6., Aracos Anguilir. Sempl. A 103. Koc r . 444. n. 4., ^W iseb. Rum. Bith. p. T] m dta s Sard. 1. n. 400. DC. - bo ta 2 x Cicht Gaia. 1032. LacDeyr. Herbr. s.l e bU o - 145. Di. Pru n M55. p. 55. 05. n. 9485. | di 2 £2 Ri "gea — QT» "- p Gris. et St. h. Comm. 2, p. 22,, Hist. pl. (gall) p. 325. f. 1. ii. Penipt p. 523. (2 Flor Apr. Jun. Fruct. Aug. In Pyr. Aragon., et orintaliinis cum Olea Legi in n Pyr. Arag. ad laca, die 10. Maj. 1845; in Pyr. or., Rous- sillon, inter Perpignan, et le Boulou, die 11. Maj. 1843 nawe Calycis laciniae quidquam patentiores fiunt sub fructuum : tione, attamen aperte non eveniunt, ut in L. sativo inspieiunta 552 Lathyrus sativus (Theophr., Dioscor., Columell., id L. Sp. Theophr. Hist. pl. l. 8. *. keupat 2. c. 126.t, Colum. R. rust. 1. c. 1., Pallad. Januar. t. 5., chow tit. 4. Koch p. 222. n. $8. 7. p. 446. n. 5., Gaud. 4. n. 1033. DC. Dub, 157. n. 14., God. Tk LÍ. Suppl. p. 48. qe "tech, duh Graec. Sibthrp. C. 7. p. 84. t. S Gaertn. Fr. Sem 9 5. 831. t. 152. £f. 1. (1); Lamk. Ill. t. 632. f. 2 3 eur Ralph. Ic. carp. « dot; df. : 19., Fart Bot. Mag. t. 115., Rivin. T A k iT, Fuchs, Hist. st, P Es Doc Fempt |^ pn. f. infr., Lider Nat. h. crt, 246. B., J. Bauh. Hist. EEA pe 306. .SE ©) Flor. Maj. Jun. Fruct. Aug. In Pyr. or. eum Olea. Legi in Roussillon ad Ceret, die 16. Maj. 1843. Lathyrus ted (Gesneri) L. Sp. A . Op. bot. ed. a Schmied. tab. aen. 2. f. 11., G. Bauh. Pr. p. 148. c. 7. Koch p. 222, n. 9., eai n DE y T DG. Dub. p. 156. n. 13. La-Peyr. Herbr.. excl. var. amphicarpa? Rivin. Tetrp. . Bauh. Hist. pl. 2. I. 17. p. 308. mal. eh Flor. Apr. Jun. Fruct. Jun. Jul. Per regionem mediterr. calidior., solo potius calcareo. Legi in FER Navarr. supra Pamplona , inter Huarte, et Villaba, die 12. Jun. 1844. Varietatem amphicarpam supra Casas de Pena de- texit Timbal, Excurs. St. Paul ete. p. 10. piss annuus q. Bauhini) L. Sp. " Hist. p. td 304. Lath. spec. lut. sin. fig. Koch p. 222. 10., Bert. 7. p. 456. "S ` Moris Sard. 1. To. Dub. p. 157. n. 16. L. leptophyllus Maly En. pl. Austr., ex Visian. Dalm. b hispanicus Rivin jc) nec ab origin. pl. aequum). Riv. Tetrp. irreg. t. 44., Buxb. Centr. P. (9 Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul In Pyr. or., ad Roussillon ad Pss ‘die 24. Maj. 1843, legebam. Vexillum auriculatum. Iconem Fuchsii ad L. sylvestrem allatam, ad nostram spectare speciem dicit Spreng. Diss. Lathyrus angulatus (Morisoni) L. Sp. Moris. Hrt, Blesens. p. 279. lin. 14. Koch p. 222. Noul. Fl. bass, sous Pyr. p. 187. (Buxb. excl.) ; DC. Dub. p. 156. n. 12. L. hextcdrus € Chaub. Annal. Obs: “Bert, 7. p. 495. n. Pion rmen pe o o jas *y Chaub. Pálop. p. 47. n. 1165. (excl var. b Erv. solon L.?). raid in » im. L vis us (d. L. SS dunculatus Ledeb. hrt. Dorpat at.; Oro io t Mais. ^s Lagi I E ine © Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. In Pyr. orient. potissimum ls! Olea: rarissime alibi. Legi in Roussillon inter Perpignan et Ceret die 11. Maj. 1843, ad Collioure, die 22. Maj. 1831; aux Albères, die 29. Haje Pede. Habeo lato; sed tam parum salientes sunt denticuli | oS VIX deducto ipn scabritiem „aliquam deducas, Des Moulins nollet eum. Koch dicere legu- mina avenia, sed potius leviter reticulato- venosa , qualia reapse mani; feste eveniunt, non tantum matura, quin etiam sub exsiccatione: cf Des Moul. Cat. Dordgn. p. 53. E 553 Chaubardium auctorem novi nominis absque necessitate egregie cum De Notrs. Caprar, angulatus Willd. haberi possit pro diverso a Linnaeano ut cum citatis auctoribus vellet Bertoloni, quum Willdenow citati Linnaei operis verba ad litteram retulerit, additis tantummodo prolationibus Scopoli Carn. n. 890., et Gerard Fl. Gallo-Prov. p. 495. (n. 6.), re- latis etiam paueis notis ex horum postremo, quae notae a me attentius consideratae dubium omne amoverunt de identitate suae stirpis cum L. angulato L., sive hexaedro Chaub. Nulla tunc ratio extat, qua Willdenowiana prolatio a Linnaeana sejungatur. Caeterum altius su- menda res erat a Reichard, qui, Syst. pl. 3. p. 464, n. 8. quae in Willdenow perpensa sunt prius exposuerat, repudiato solum L. gramineo, orib. coceineis Ray Exot. 160., (scilicet Syll.), quem ego eum Reichard ad L. angulatum sistere vix dubitarem. Lathyrus hirsutus (Fratres Bauhini) L. Sp. G. Bauh. Pin, p. 344. n. 7., J. Bauh. infr. cit. Koch p. 222. n. 12., Bert. 7. p. 458. n. 13., Gaud. 4. n. 1636., Moris Sard. 1. n. 398., DC. Dub. p. 157. n. 17. La-Pey. Herbr. L. variegatus Host, ipso ferme fatente, e loco Haller citat. Engl. Bot. v. 18. n. 1955., Rochel Pl. Banat. rars, p. 53. n. 37. t. 16. f. 34., Rivin. Tetrp. irreg. t. 41. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 305., Chabr. Sciagrat. p. 145. f. 5. (*) generatim ©) Koch Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. — Legi in Pyr. septr med. inter l'Hospitau, et Poentiís, die 24. Jul. 1843. Habeo a Deville lectum prope Tarbes. Lathyrus tuberosus (Ruellii, Fuchsii) L. Sp. * ^ . : H 1.: Ruell. Nat. Stirp. l, 3. c. 450. p. 873. lin. 19. Apios, etc., et p. 874. lin. 3. Fuchs. Hist.st. p. 13 ; Koch p. 223. n. 13., Bert. 7. p 412. 5n. 22., Gaud. 4. n. 1637., DC. Dub. p. 155. n. 4. eie D e E L. arvensis Rivin.; Ornithogalum Ruff. mox cit.i Sv. Bot. v. 6. n. 382., Flr. Batv. v. - t. "d . Dan. t. 2463., Dietr: Fl. Bor. v. 8. n. 567., Duchsn. pl. ut. vén. Atl. t. 112. Curt. Bot. Mag. t. T Rivin Tetrp. irreg. t. 42, Fuchs, Ic. ed. 1545. t. 72., Matth. p. 1274., Camer. Epit. p. g. St. h. p ; Lonicer. Nat. h. crt. 2 A. Egenolph.a Ruff. in Dioscor. Ruell a ; t im ed. 1549. Rivii, etc. p. 160. f. 3., Dod. St. h. Comm. 2. p. 37. : Hist. pl, (gall) p. 336. f. Iii b. Obs. p. 518. f. 2., Icon. 2. t. 70. f. 2., Tabern. Krtb. 2. p. 891. f. 1., Icon. t. 9; Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. med., orient., me- ridional. praesert., locisque calidioribus. : A Legi in Pyr. Navarr. ad Sanguessa, solo calcareo, die 10. . ug. 1844, Vivit a4 Soto de Sadal, prope Pamplona, teste opt. Ur is Observavi ad Sallen, sub Ayerbe a los Ibones, ad Huesca, Orgañia, e Seo de Urgel. à : : Caules et pedunculi tetragono-compressi, faciebus, angulisque inae- qualibus. Petioli breves, triangulares, facie supe ii lieulata: foliola obovato-oblonga; alae e stipulis per caulem rue : dentes, praetenues, vix conspieuae,. Calycis sub-avenii dentibus duobu : . i iolorum tota glabra, et glauca, et hoc praesertim conspicuum 1m foliolo pagina inferiore. 554 Quidam, vs viri, existimarunt se habere prae manibus Apios Dioscor. l. 4. e. 174., ' vel Astragalum Plin. Nat. h. l. 26, c, 8. vel 29., a quibus Kadi a nostra recedit. Lathyrus pratensis (Tragi?) Rivin. Trag. St. " 614. n. 2. sin. ic.? quibusd. L. sylvestr. Bert. 7. p. 469. n. 20., Gaud. 4. n. 1638.. Moris Sard. 1. .392., De Noirs. Hep: Fl. rele pm.999., DG. Dub. p: 155.. n. 3. L. miris et L. sepium Scop., E odi p. 223. 14, ipso fat. Add corr. p. 1021. lin. 30. seq. La-Peyr. Herbr L. Hallersteini: Baumg., ex Ro beh Koch, Griseb, et Schenk It. ung. n. i8., forma grandistipulata, L. denudatus Gilib. Exerc. phyt., Orobus ime sem Engl. Bot. v. 10. n. 670., š ed, Grav. V. 2. t. 102., Flor. Dan. £ 527. . Bot. 1. n. 49., Flor. Batv. v. 3. t. 213., Labr. Heg. Ic. Helv. fasc. 15. t. 1., Rochel Pl. Banat. ol; p. 54. 38. t. 16. f. 13. forma grandi stipul, Dietr, FI. ev e, 8. n. 2x Schrank Fl. Monac. t. 115., Rivin: Tetrp. T t. 43. Lo b. Obs. am sd Icon. 2. t. 69. f. 2. Tabern. Krtb. 2. p. 890. f. 1., pe . 505. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. 2.1 s 304. f 2, Moni. His ^ Oxon 29.2. p.91. 1. 2. AE 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sep Legi in Pyr. or. Valle d Eynes, die ] Aug. 1836. Habeo a Deville ex Mauleon (Barousse). Lathyrus sylvestris iste Dod. Hist. pl. (gall) , et Pempt., ut Cruydeb., ce Dalech., L. Fuchs. Hist. st. p. 572. Trag. m h. p. 613.? Koch p. 223. n. 16., Bert. 7. p. 464. n. 18. a (nec b, et excl. Garid.); Gaud 4. n. 1639.. Moris Sard. 1. n. m (excl. var.). L. pyrenaicus Jord. Cat. pl. Jard. Dijon 1848 p. 27., » in Flora 1849 n. p. 470. n. 26., Manc. in Bull. Soc. botq. Fr. T. 15. p, p. ced La-Peyr. Herbr., et L. heterophyilus Lecbeyr? brune hi me ke TRAS "e ex Mey. Hanov. p. a 3. mihi cum och, Fries, et Die . bon. sp. rre ex L. syivaticus. UE. L. , variegatus Gilib. Exerc. R, a Bevam vsyivestre Fuchs. Icon. Flor. . 325. f. inter., Engl. Bot. v. 12. n. 805., Flor. Lond. ed. 4 V db 99., FI. Batr. be p t 668., Dietr. Fl. Bor. v. M n. 368., La be pos Ic. Helv. fasc. $ p» Rivia. Tetrp. irreg. t. 39. Dod. St. h. Comm. 2. p. 95., Hist. pl. (gai) p. 325., f. 2., Pempt. p. sss. f. infr., Fue s. Icon. ed. 1545. t. 329., Lob. Obs, p. 517. f. 1., Icon. DOSE E. (AM tnt i cwm Sada pl. Ex r T^ p. 302. t. 2 iiec. Histr. pl. Lugd. p. 471. , Moris. Hist. pl. Oxon, 9j Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. Raru , Legi in Pyr. Cantabr. ad Bilbao, die à. Aug. 1857. Habui a Bor- dére ex Gédre sub nomine L, Pyrenaici, a Deville, ut videtur, ibidem proxime ad Luz, et certe ex Mauleon (Bar.). Observavi ad Bedous, ad Bagneres de Digorre, secus Garumnam supra Toulouse, etc.; ad Guernica se vidisse testabatur Mieg in litteris; inter Taca, et San Juan de la Pena reperiri asserit Willk. Sert. Fl. Hisp. n. 291. Retineo L. Pyrenaicum ceu simplicem lusum speciei non parum variabilis, nec aliter de ea judicavit Zetterst. Pl. vasc. Pyr. principls. n. 368. Fortasse haec varietas primum animadversa est a Dufour, Pic d'Anie p. T., qui eam ita designavit, L. sylvestr. foliis ellipticis. ers ir latifolius (Caesalpini , et Pun) G. Bauh. Basil. p. 96., erg A THAM. duin Fl. Svec salp. Herbr. Tornab. 1563, f. n n. De 233. Ochrus; Cortusus a ? Martii Koch p. 923, n. 17, e 4. "16404. DC. egn p- " pa rix sylvestris æ et b Bert. 468 p . 1. ns H one eyr, Herbr., L. narbonensis ( ivini) Delil, Herbr.; L. s is ( ir, C. ape P : r.; L. svlvestris C , Cat. pl. — eg s ^ "ge hyllus Pou eni Herbr. Matr. » Lb. ensifolius Badar. fes. be. botq. p.17. n. 9. et spe s fran ilorus Lange; sive L, maglan wes hana nonga. forma maj. LM ug ag of $ 2e Taa EE Dan. t. 395, fg. ex ater Rabh. Hrt. Rom. T. 7, t, 20. Ries p pues pi. pt 4-3 [^P propositus, Matih. irreg: td Camer. Epi p. 742, . +e Hist. pl. Lugd. p. 470. f. 2., Moris. Hist, pi. Oxon. 2, S, 9 "Er ca 2. 15. ped 2; Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept * me eto Pyr . Navarr. ad Huarte i Hon Pamplona die 11. Aug. 1844. ngustifolium legi in montibus Corbariens. ad el Single sub St. Victor, ie 7. Jun. 1852. 555 Caulis prostratus, aut cirrhorum ope scandens, secundum loca. Foliola latitudine, et longitudine mirimode variantia. Calyx in viva agi tantummodo de forma, seu de varietate L. latifolii, in quo, ut jam dixi, longitudo, et latitudo foliolorum tam varia sese offert, in citatis locis praecipue, ut nullam mereatur considerationem, etiam penes eos, qui species in varietates dispertire mos habent. L. latifolius gene- ratim angustifolius in montibus corbariensibus, saepeque ad Monspelium, latifolius obvenit ad Collioure, ad Gerona, in eadem scilicet regione mirimode varians. : Primus Koch, ni fallor, rem probe agnovit, et statuit (ex quo varietatum distinctionem ego nullius momenti faciam). Ast De Notaris, Reprt. Flor. Ligust. n. 550. L. ensifolium ad L. sylvestrem adducens, profecto erravit. Citant quidam ad hane speciem Lathyr. sylvestrem platyphyll. FI. an. t. T85., quae icon bona pro L. intermedio Wallr. Sched. cr. n. 319. recognita etiam est ab Hornemanno (Nomencl. Fl. Dan. 1821). Sed iste Z. intermedius, cujus synonymiam valde intricatam, ni ac dedit Wallroth, habetur ab istis pro synonymo Z. heterophylli T Hid L. latifolii , dum mihi similis sese offerebat di reget enr NA eum ad L. latifolium confirmare ausus non sum, sed potius elicien fore duxi, donec de illo nobis certiora aperiantur, Lathyrus palustris (Tabernemontani) Rupr. Jen.; L. Sp. : n., qui bern. Krtb. 2. p. 885. f. 4. Cicerb. sylv. G. Bauh. Pin. p. 344. n. ie pæ n a. fi n. ad L. latifol. evocavit, Koch p. 224. n. 47., Bert, 7. p. 471. n. 21. Gaud. 4 Totius Gilib. lerbr. 4., et s.l.; L. viciaeformis (ut G. Bauh.) Ray Hist. pl. p. 8 li is Mabi ex As. Gr. var.; Exerc. phy&,, L. pilosus Chamiss. est var. ex Ledeb. Fl. Ross., L. myrtifolius 3 556 prc deu m ATA ETICYNDNE NS p. 27. t. 46. (form. latifol, ex Rupr., cred.) Rupp. Fl. Jen. Suppl. p. 367. tab. ult., ed. Hall. p- 210. t. 1., Plukn. Phytogr. t. 71. f. 2. ex Ray, cred. (Alm. p. 387.). 9) Flor. Jal. Aug. Fruct. Sept. In Pyr. septr. med., Cantabr. merid. etiam, rarus. In Pyr. med. indicat Benth. Cat. p. 94. Willkomm se varietatem nudicaulem observavisse dicit prope Bilbao, al paseo de los cafíos, in qua « caulis non alatus, obtusangulus, foliola angusta, ut in varietate h linearifolia Steven; stipulae magnae foliolis latiores » ille dubitavit, num ageretur de peculiari specie, cf. Sert. Fl. Hispan. p. 45. n. 299. loco ab eo indicato me contuli, sed hancine peculiarem stirpem nec ibidem, neque alibi vidi per Pyrenaeos; ie me monitus, vel si mavis excitatus, L. palustrem sub quavis forma frustra ille quoque, (cirea Bilbao per plures annos commoratus), Smith, Engl. Fl. p. 281. n. 10. eadem Ruppii prolatione usus est quoque pro Vicia bithynica. Lathyrus cirrhosus Seringe! Ser. in DC. Pr. 2. p. 374. n. 43., Loisel. Fl, Gall. ed. 2. T. 2 DC, Dub. p. 157. n. 19., Godr. Gr, Fr Herbr.; L. heterophyl Pas n « p. 146. n. 22., ^ E 484. L. heterophyllus var. La-Peyr. Herbr., et Orobus variegatus La-Peyr. us Colm. Cat, pl. Catal, Pourr. Jt. 9,? Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. septr. auriger., et Atax., cum oriental, montanis. Legi in Pyr, or. septr. ad Fontpedrouse die 91. Aug. 1837; sub Prats de Mollo a la Vallanosa, die 25. Jun. 1840. Observavi ad Escou- loubre, iu Donezan, ad Tosas, el Seo de Urgel, ad St. Ant. de Galamus, prope Argeles alibique. Planta glaucescens, prostrata. Pedunculi inferiores bracteola mi- nuta instructi. Vexillum in interiore parte laetius rubens, alae ad apicem, cum extrema carinae parte rubentes, quae cum alarum parte media albo-virens est, virescit etiam pars ima, et media vexilli, extus prae- eipue. Hilus vix quartam seminis peripheriam occupat. Menkenia Nob. Orobus Auctor., a Clus., Tournf, ete. Orobus est nomen graecum, quod, ab Hippocrate primissimo prolatum, videtur respondere Latinorum Zrvo, Ervo Erviliae L. Quam mancam de eo habuerit notionem Jussieu (A. L.) pernosces consulendo ea, quae iste scripsit Parisiis in Diet. Sc. Nat. T. 36. (1825) p. 459. Species nostrae non videntur a Patribus consideratae, ni fuerit Orobus tuberosus Auctor. Menkenia verna (Gesneri) Nob. Gesn, Op. bot, ed. a Schmied P. 2. fasc. 9. p. : L. Sp., Koch : "F. & . 2. p. 36. t. 95. f. 70. Orobus vernus $ P: 224. n. 1., et p. 448., Bert. 7. p. 492, n. 2., cead. 4. n. 4645., DU. Dub. p. 158. n. 1. 0. u^ Ja-Peyr. Herbr.; A qium Baum et O. variegatus Heuff., ex Griseb., Sch. It. Hung. n. 19. hles. purpuro-caeruleus Gilib "s x Td EI D 1226. Dietr. Flor. Bor. v. 7, 2. Ans mu „ Exerc. . Flor. Dan. t. ., Dietr. Flor. bor. V. 5 : Sv. Bot. v. 9. n. 640., Sturm Heft 7., Cart. Bot. Mag. t. 521.. Rivin, Tetrap. irreg. t. 58. Olus 557 Here, Moris. Hist, pl. A A. p. 735-6., Rar. pl. Hist. 2. 1. 6. p. 230. f. , Dod. Peurt. p. 543. f. 24 Thal, Sylv, 80. t. 6., 3 Bauh. ists pl 2 x £O MLIÍE t Moris. Rh d. 3 ES p. abr. Sciagr. p. 154. CA. 9| Flor. AE Maj. Tut Jun. In Pyr. orient. et mediis, rarus. Habui ex Pyr. or de Herbr. Coder ab ejus filio. Observavi supra Berga. Dubius est locus -Cauterets indigitatus in mnser. Devilleanis, quem ad speeimen sine loco cum dubio ad posui, Menkenia tuberosa Ruellii Nob. Cicer. montan., vel rustic. Ruell. Nat. Sue l. 3. c. 104. p. 805. lin. 4., Orobus t L. Sp. Koch p. 995. n. 3., Bert 7, p. 436, n. 4., di qs tabsresns NE 4. n. "i 6., Willson apud Hook. Journ. o Bot. V aus b. 269. n. 36., DC. Dub. p- "159. . O. tuber. La-Peyr Herb, O. Plukenetii La. eyr. ; 6t 0 obtusifolius La-Peyr. Herb., 4 O. divaricatus La-Peyr. Hist. ab pl. Pyr Suppl.; 0. tenüifolius Roth, Hook. Br. Fl. est var. confirm. a Bro lens.; et ab Hook. ipso cum Arn.; L macrorhizus Wimm hles. ed. 2.; P et Arn, Br. Fl Dule.; L. Orobu oss. Tarn. Gar., L. montanus Bernh. Engl. Bo 3, 1153., Curt. Fl." Lond r: 1 t. 96, Flor. Dan. t. 781., Schk. Handb. 2. t. 900. , dun Heft T Dietr, Fl. Bor 484., Fl] atv. v. 11 41., Labr. Heg. Ic. Helv. fasc. 2, t. 4., Plenck Ic pl. medic. T. 6. p t. 558., Rivin rir irreg. t. 59 s. Fl. Pruss, p. 138. t 37. 6 t. ed. a Schmied v. 2. p. 38. . f. 8., et t. 24. f. 80., Thal..Sylv. ilarcvn. p. St 1. vix. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1 p. 334. f. ^a^ Vent Selagr. p. 151. f. 6., Sibb. Scot, ill. P. 2. p. 11. t. 1., Orob. 7. Moris. Hist. x Oxon. 2. S r. 6. innumer. p. 97., tab. Append. 2t. nec t. 19. ut evocat Moris utrobiq., fig. 7. Maium. 9| Flor. Apr. Jun. Fruet. Jul. Aug. Legi in Pyr. or. ad Roussillon, supra Ceret,. al Col de Buseillas, et ad Palgarolos, die 19. Maj. 1843, Habeo a Deville e nemore de Visker, et ex Tarbes accedentem ad varietatem riii a (Or. te- nuifolium Roth) quam maxime solemnem ex le Puyo de Gery, habui a Montané de Herbario Parentau. Et ra varieétónt floribus alben- tibus observabam ad Azcoitia, in Cantabr Putabat Sibbald (Scot. illustr. P. 2. p. 11) hanc eam esse plantain, cujus tubera propitia fuere Britannis, ab hostibus pressis, famem per aliquot dies sublevandam, ut a Dione in Severi Imperatoris in memoratum est. De hujus finds usu, ceu cibum, ae reme penes Scotiae incolas loquitur idem Sibbald, cui accessit Lightfoot FI. Scot. p. 389., dein Wither. Arrang. Br. pl. ed. T. p liis quoque Europae plagis adhiberi plantae tubera plures auc- tores referunt. Fuerunt etiam qui habuerint pro Chara Caesaris, de qua postea loquar. Menkenia canescens (J. Bauhini) Nob. L. fil., Suppl k .. AT. p. 320. f. 2. (noc Lu t L.) Orob "roro ems (excl. J. Bauh.) "Be T. * k 433. ~ 10. (excl. O. en nsifol.), Lois. Fl. Gall. ed. 2. s FE 143. p DC. Dub. p n. 8. (excl. var. b). O. filiformis La P. . Gay in h; » s LJ L . ^ . LI . à Herbr. Ser. 4. T. 8. (1857) p. 315. O. canescens La-Peyr. Habr.. ; et O. filiformis La. Poj r. b $ ped vini PUR. p. 493 peg J: Bauh. l. ils ste a L. sucepto) ; O. pallesc s M. a Bieb Cauc., ex Ledeb. Ross., Neilr. Hungr. Slavn.; Lathyrus fontes e Godr. unt i, 5 p .L A "och (4 Ja Linnie 15. (1841). Bot. Mag. t. 3117. Chabr. Sciagr. p. 9| Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. In Pyr. Cantabr. frequens; rara in Pyr. Arag., et ocientulibus “a Legi in Pyr. Cantabr. marit. inter Behobie, et PN us a Bidassoa, die 10. Maj. Mas sub Hendaye , die 21. Maj 5 mox supra Urdos ( ezal, et inter Baigorry, B 24. Jul. 'ejuád. an n.; in ys Nav arr. ad ET per sn rud et Huar le supra duke je 12. Jun. epa -Ob ) E 558 Caules ex una radice saepe plures, tetragono-compressi. Foliola per nervos rarissimis induta pilis, submarginata, et ciliolata, in supe- riore pagina videntur punctata, caeterum foliola caulium sterilium breviora ae latiora prae aliis, stipulisque angustioribus fulta. Pedun- euli quadrangulares, foliis duplo, triplove longioribus, soluti in pedi- cellos, quorum unusquisque fert bracteolam ad illius basim. Flores pallide caerulei, vel violacei in vivo, sub exsiecatione saturatiores. Calyx glaber, dentibus per marginem membranaceis. Vexillum ple- rumque caeruleum , alae et carina pallidiores. Carina ante apicem gibbosa, gibbere, vel crista rosea; alae in lamina inferne et anterius sac- cato-convolutae, ut involvant denticulos laterales carinae. Stigma spa- thulaeformis, superne glabrum, inferne pubescens. Carinam obtusiu- sculam, et bidentatam (neque acutam, et integerrimam ut in sequente speeie) observavit Gay l.c. Variat statura majore (sesquipédali), foliis latioribus, totoque habitu robustiore, et floribus roseis, albentibusve. Male definita species a Seringe in DC. Pr., P. 2. p. 376. n. 25., quem imitarunt DC., Duby. Folia sunt saepe unijuga, et bijuga, raro sub-trijuga; foliola non sunt obtusiuseula, sed, superiora praesertim, talia ut ferme aeuminata dici possint, eaque pubescentia raro offendes, unde nomen specifieum canescentis minus opportunum videatur; pejus autem est illud filiformis. Stipulae non tantum petiolum subaequant, sed eum generatim superant. Suspieatus sum varietatem floribus albis (quam legi ad Viguezal) sumptam fuisse a nonnullis, et a Bentham praesertim (Cat. p. 110.) pro Menk. alba, Orobo Auctor., dum eam indicarunt in Pyr. or. Conflent à la Trancade d' Ambouillà, ubi nec ego vidi, neque ex hoe loco degit in Herbariis Coder, et La-Peyrouse, quamvis sub suo O. albo, O. en- sifolium b La-Peyr. Suppl. citet ipse Bentham. Prosequuntur incita- tione de la Trancade d'Ambouillà Godr. Gr. Fr. sub eorum Or. aspho- deloide (Menk. asphodeloide Nob.) Fl. Fr. p. 489. Magnam hujus M. canescentis affinitatem cum M. asphodeloide tetigit Koch p. 225. sub n. 4. b, ubi dieit: O. canescentis varietatem floribus sulphureis esse O pallescentem M. a Bieberst. Taur. Cauc 152.; et O. canescen- tem, M. canescentem , varietatem M. albae declaravit Schur Sieben b. Ver. (1859) p. 98. Sed ego suspicionem dimittere nequeo, notam illam e floribus sulphureis desumptam fuisse e speciminibus eu sulphureos autem in vivis individuis unquam deprehendi, ut vix eredam bus individuis visos fuisse. Menkenia ensifolia ("'ossani- Caroli) Nob. Toss. ex J : 3 : 4 Hist. Natur. Par. T. 2. (1815) p. 303., Hist. ab obus ensifolius La-Peyr. in Mém. Mus. Hist T. 2. dnd i; - abr. pl. Pyr. Suppl. p. 101., et p. 104. n. 9., Loisl. Gall. ed. 2. £ xi 142. n. 9. N. Sch. cr.n. 79. 0. canesconi b Serin M Da. : : Pi La-Peyr. ' sites P. 489., partim, O. ensifolius La-Peyr. Herbr., et O. atr ao cit RENE Hist. 2 pl. Pyr. p. | Fratia sotiei inscriptum in scheda am La-Peyr. l. prius c t u^ gr omes anterior respondens florae, altera posterior se referens ad supp 450 f. 1. ead. DO TNNT NM. EI. p. 396. f. 1. evidenter; Chabr. Sciagr. P- 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In Pyr. med. septr. editioribus. 559 Legi ad Medassolles, die 4. Aug. 1838. Habeo specimen a Deville, quod forte erutum est à la Massive de Castanese: Grenier reperiit, ut puto cum Gaston Sacaze, Ae Col d'Arbas, et de Tortes, cf. Souven. botq. Eaux Bonnes p. 12. Ex Champagnole accepit J. Bauhinus a Carolo Tossani; ad Campagnole vidit Grenier Species pulcherrima a Sprengel, Syst. Veg. 3. p. 259. n. 10., per- peram cum M., sive Orobo digitato M.a Bieberst. commixta, (qui cadit in O. sessilifolium FI. Graec. a Sprengel praetervisum). Non ita a Dietrich (D.), qui Syn. pl. 4. p. 1121. n. 32. , Seorsim enumeravit; reapse de aliis La-Peyrouse putatis speciebus nimis indulgens. Menkenia lutea (Dalechampii) Nob. Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 1139. f. 1.a Orobus luteus L., Koch t 226. n. 5., Bert. 7. p el 421. n. 1., Vitm. Sag Ee Gaud. 4. n, 16 "^g I b. p. S aes n. 3., Ledeb. au At 3. p. p n. 7., et Fl. Ross. p- 690. n. 9. Lath: rus luteus Gre (reapse a rm, Deutsch)’ F1.). Or. lut. La-Peyr. arhe et O. Tournefortii La Peyr, Aerei Ô. yt rert maser, FI. Ga Prov. hs 2.a edit.e; Lathyr. montanus Godr. Gr. Fr. (non n Bernh). Tl. Carn. ed. 9. T. n. 886. t. 41. vix bon., Sej Kit. pl. rar. Hungr. T. 3. p. E "aevigat. ex Koch mel Fl. Sibir. T4 p 17. t. 4. J. Bauh. Hist. pl. 9. 117. p: 343. E "N "s , Chabr. Sciagr. p. 154. f. 9, Flor. IS Jul. Fruct. Aug. In sylvis editioribus, iiim Pyr. sph T. egi in Pyr. or. supra Mont Louis, au Bac de Bolchera , diebus 1. Jul. 1831, et 27. Jul. 1836. Habeo a Deville ex OTE et ex le Pic du midi d'Arrens. Observavi in m.* Esquierry , edas- solles, in Monney wh Bigorre, in m.* Audé, supra Seix, in m.* donas et prope Mongar Orobi Tournefortis La-Peyrouse specimen mancum adest in ejus Herbario: habemus s M E et figuram in Mém. Mus. Hist. Nat. Paris T. 2. (1815) p. . t. 10., et haec figura ostendit foliorum nervos regulares, des evidentiores prae nostro, racemorum pe- duneulos longiores, stipulas latiores, minus elongatas , integras. Sunt tamen plantae habitu ae facie tam similes, ut eum Aug. De St. Hilaire (meeum talia perpendente) dubitem an recte in duas species revera dividi possint; conjunetim obtulerunt Seringe in DC. Pr., DC. Dub., odr «dr, Stirpem La-Peyrousianam Clos et Loret, Rev. Herb, La-Peyr. p. 58., ad M. vernam afferre maluerunt, Menkenia nigrescens (Caesalpini, et Gesneri) Nob. Caes, Herbr. qTornab. 1889. fol, 165, n, 452., De Planta I; 6. c. 35. p. 249., siste v auctor a Schmied. P. . 89. t. 93, f. 81. Gom puttis lw wee primus e M elucet Gesner hee niger L. Sp., Koc 6. Bert DC. Dub. p. 158. n. 4. O. ige Cac POT. Hei O. tristis leg ame Trt ei 2. Engl. Bot. Suppl. v. 2788., aru Fl. Bor. v. 9. n. 603.. Flor. Dan. t M Er il, Schk. Handb. 2. t. 200., Rivin. Teirp. irreg. t. 60. Clus. Pann. 737. n. 2. sin, h. 2. 1. 6. p. 230. ^t 5s mess Pe nap ^ Lob. Icon. 2. t. 78. PS J. "Bauh. Hist p ET d 934. f. 1. vix. 9; Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. Legi in Pyr. septr. med, ad St. Béat, Ag et Eup, die 26. Jun. 1843. Habeo a Deville ex nemore de Viske Menkenia saxatilis (Gerardi) Nob. aai n., Orobus saxat. Edge Fl. Gall. Prov. ed. 2. xem nunc in ier qe A e bL Bert, ag m> . Guss. Sic. Syn. Add. si. 2 ; nS dens: k- p Gode a Gr. Fr. ; L. saxati tilis ory Chaub. Pélo 48. n. 1192. us rus ciliatus Guss. n. 1973 Vis. Dalm. Vm, les. n "oL 4 m tab.a; Guss, Rars. p. 996. t. 49., Vis. Lc. p. 330. t. 47. vix mihi videtu 560 ©) Flor. Maj. Fruct. Jun. In Pyr. Atax. or. cum Olea, et ultra, si fides habenda est Massot, qui mecum dietitabat vidisse se specimina e Valle Andorra. Legi in Pyr. or., ad Roussillon, ad Casas de Pena, die 25. Maj. 1842; indidem habui a Massot. Observavi ad Estagel, ad Vingrau. Descriptio apud Ventenat est icone praestantior, quae nec pulcra, nec prorsus exacta. Foliola apice non sunt semper integra, et obtusa, ut conspiciuntur in citata figura, in qua insuper nec stipulae semper fideliter repraesentantur, neque legumina diei possunt accurate figu. rata. Caeterum Gerardi auctoritatem citat quidem Ventenat. Tribus 4* (HEDYSAREAE DC.) Securidaceae N. Sub-Trib. 1* CORONILLEAE DC. Scorpioides Dioscoridis, plur. Antiquor., et Tournef. Scorpiurus Dioscoridis est synonymon Zeliotropii, removenda itaque est ab hoc loco, restituendaque Scorpioides Antiquorum plurium, Tournefortii etiam, t fo / . . Court. in Dod. C Caesalp. Herbr. Tornab. 1563. fol. 164. n. 450., De Plants. l. 6. c. 29. p. 248. Scorpiurus Hii Hm p. 207., Bert. 7. p. 608. n. 3., Moris Sard. 1. n. 358., DC. Dub. p. 145. D. 9. S. subvill. La-Peyr. Herbr., et S. muricata La-Peyr. Herbr.; S. vermiculata Pourr. in adn ltiflorus Boelii Johann. apud Gerard Herb. Append. (1633) p. 1627. Schk. Han É 2. t. 208., Garid. Aix p. 434. ivi t. 96. f. ext.r, Sab Rom. T. 7. t. 32. non bene leg 1 : ivin., Tetrp. irreg. Sabb. Hrt. 719 Hilda: f Mag brte f . : : non L.), Tabern. Krtb. 2. p. 1959. f. ^ Exo eer wes po T Scorpioides elegans (Caesalpini) Wijnhouts in Herbr. Dilligem., ex omm. 2. 1 H Specim. p. 43. t. 19. f. 4, acutifol., Flor. Graec. Sibthrp. C. 8 p. 14 t. 873. f. 4., Moris. Hist. pl. Oxon. 2. Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Aug. In Cantabria meridionali, et per region. mediterr. eum Olea, quandoquidem super eam. , Legi in Pyr, or. Roussillon, ad Vives supra St. Jean Pla de Cors, die 3. Jun. 1843. Observavi ad Bilbao, ad Pamplona, etc. corpvurus sulcata L., est ne bona speeies? Richard A., Tentam. Fl. Abyssin. p. 200., Lamarck laadavit, qui Fr. 2. p. 582., Dict. h p. (26. n. 2., Sub suo S. echinato ambas sed conjunxit plantas, conjunxit quoque S. muricatam L., quae bona species censetur. Argumenta pro qualibet sententia extare, vel etiam pro totidem spéciebus sub uno M gin D NUR dietitabat Linnaeus, Sp. pl. ed. 1. p- 149, Scorpioides Dod. Hist, yl. all 48. f. folia admodum an- gusta offert, caeterum vix S bap A CLIE Au ipsa Scorpioides elegans Scorpioides 1 Dod. Pempt. p. 71. f. 2., Lobel. Obs. p. 244 f. inter., leon. t. 457. f 1., ead. Plant. cóm Botanicorum consensu (L., Desfontaines , Courtois eitavisse sufficiat) adducitur ad Scorpioidem sulcatam , adeo eleganti similem, ut, considerata etiam characterum exiguitate , de illius legitimitate iterum atque iterum excitentur dubia. Inter synonyma S. elegantis fidenter .proponerem Scorpioidem bu- pleurifolio, siliquis vehementius contortis, sive in se reflexis, striatis (ex agro der on Schelhammerus Catal. pl. rar, Helmst, 1683. (in 4.? innumer.) Coronilla Lobel., L. SECTIO 1.* EMERUS Toounsr. Coronilla Emerus (Theophrasti ? Theocr., Dioscr., Pen., Lobel.) L. Sp. Colutea Theophr. Hist. pl. 1. 3. c. Sy Cytisus cy E 4. c. ; Theocr. Id. 5, v. 128.; Pen. Lob. Advrsr. p. € Ko ra p. 208. , Bert p. fs; da A 4. n. 1687., bc Duby p. 145. 1. La-Peyr. pes major Rivi n.j Emerus Caesalpini Zannich, Op. posth. p. 16. Flor. p Sibthrp. 8. b. ib, Nouv. Duham. T. 4. p. 492. t. 34., Mill, Icon. t. 192. f. 1., et 2 » Riain, d a "n Ei Konto) PE P pde E T BL? Clus. mcr : b. 49-3. fig. et p. 44., Rar . pl h. 1. 4. p h Flor. Apr. Jun. Fruct. Jun. abeunte, et Julio. Legi in Pyr. or., Roussillon, ad Reynes, die 26, Maj. 1843; in Pyr. Catal. ad Camprodon, die 21, Jul. 1846. Habeo a Sidus ex St. Lezer, ille olim mecum dixit vidisse se inter Lug et Gava Nonnulla de Cytiso antiquorum ego quidem effatus sum in Flor. Virgil. ps. 44-5. SECTIO 2.* CORONILLA Tovnxr. Coronilla glauca L. Sp. marit. glauco fol. Tournf. Ele em. bot 0. (G. Bauh. excls.) Be Ton Dub. P. 146. aa LaPa eyr. Herbr.; C. x Salisb Pr, Flor. Graec. Sibihrp; o du 8. p. pn orn Nouv. Duham. T. 4. p. 123. t. 3. Cur A ` Mill. Icon. t. 289, f. 1. ex L. Mant., ex Willd.: ; Duham. Arbr. arb. T. -7 3 h Flor. Maj. Jun. ni d In Pyr. Atax., orient. eum Olea; in iua pu pad ex Ass n Pyr. Atax. à x Clape, die 16. Ma 1839. Observavi circa Ri uis. in Roussillon, ad St. Ant. de Galamus. Ad Huesca secus le flumen indicat Asso, Arag. Mant. Praef. p. 3. (innum.) ubi ego stirpem non animadverti, sed vidi ad seq. sp. RS Mihi quoque videbatur hue afferri posse Coluteam etc. G. Pr. p. 151. cap. 2., sed arii — potest stirps Terracinensis rata in agro Neapolitano, vix " Niceae, "fuit reperta eroi minima (Egenolphi) Tournef. Elem, botq. p. 510., L. Sp., ant. enc Egen. Herbr. imag. P. 9. . b. fig. inter. Koch p. 208. n. RUE p a y. in Linnaea V. 9. (1827) p. 386. * * R oronata DC. Dub. p. 146. n pri a Zc Add. p. . Obs. La-Peyr. Herbr., et C. coronata La-Peyr üerbr. 8. ; 2) Ax x 562 844.. Pen. Lob. Advrsr. p. 404., Icon. 2. t. 84. f. 2. .1.1. p. 08. f. 2. Bap qe 1.721., Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. 15. f. 132, Aldrov. Herbr. V. 4. fol. 139. Dalech. . Hist. pl. Lugd. p. 510. f. 1., Lonicer. Nat. h. crt. 106. f. 2.? sed Lotus alba vocatur: et Krtb. ex Uffenb. 1688. p. 290. f. 3. hj Flor. Maj. Jul. Fruet. Jul. Aug. In Pyr, Atax. or. eum Olea, et super eam frequenter; in Pyr. Arag. rara, in Pyr. septr. med. rarior. Legi in Pyr. Catal. monte San Bartolomé ad Solsona, vel ad Olius, diebus 8, et 10. Jun. 1861; supra Orgañia a l'Ermita de St. Fé, die 27. Jul. 1846, in Pyr. or., Roussillon, ad Reynes, die 26. Maj. 1843, in Pyr. Atax. à la Garique d'Escouloubre, die 2. Aug. 1845, et sub Narbonne ad St. Lucie, die 8. Jun. 1839. Habeo a Deville ex le Ger de Troubat. Observavi al Puente de Montañana, in Sobrarbe inque Valle Esssera, ad St. Ant. de Galamus, per montes Corbarienses, Duas species sub uno nomine apud auctores comprehendi, alterutram quaedam peculiaris facies denuneiaret; planta a me lecta ad Orgafiia, Solsona, ad St.e Lucie, ex. gr., praestat habitu erecto, evidentius suf- frutieoso, statura elatiore, sesquipedali etiam, solemniter vero ad Pons suffruticoso, et grandi, nec non foliis, vel foliolis majoribus bi-trijugis, cum, et sine impari, diversa denique ab ea, quae vivit ad terram strata, habitu magis herbaceo, diffuso, foliolis valde minoribus induta. Ast um ad partium analysim te ducas, ut characterem distinctionis in- quiras, nil firmi quo plantae ceu species invicem sejungantur reperies, ita ut fas sit stirpes in unam comprehendere speciem, Liceat tamen alteram referre observationem, et est, quod uti primam formam in apricis etiam erectam conspexi, secundam in umbrosis quoque pro- stratam continuo vidi! C. minimam Jacq. A. a Linnaeana specie removendam esse pn f.2..-Qlus. Rar. pl. h. 1 p fig., Hist. 8.0. parum satisfactus sum; stirpem in locis Clusianis at- toptieis consideratam in peculiarem speciem evexit Leo Dufour, Clusit eam nuneupando, Boug. botq. St. Phelipp. et Moment., apud Bruxell. 1820) p. 307. n. 48. , confirmatam quoque ab eo in oc. botg. Fr. T. T. (1860) p. 325. sed illam, non immerito, ut puto, varietatem majorem speciei de qua agimus, consideravit Boiss. Voy. botq. Esp. n. 536., et strictius DC, ceu synonymon, in Pr. 2. p. 310. n. 9. Denominatio Cor. minimae exiit primo in Tournf. Elem. botq. h Lu » ictor ei retulerit Polygalam. Cortusi J. Bauh. Hist. pl. m, una cum Loto enneaphylla Dalech. Hist. p* zer s quae ad nostram speciem pertinet; tunc e tam Di nequit "E "Went Tournefortium. saltem quoad Instit. r. hrb., citar equit. Et ego consulto relinquo citationem L. Amoen. Acad. & * Bertoloni receptam, quia ibidem Linnaeus, eum Juflenio, modo citatum J. Bauhini locum perperam adduxit. Egenolphiana figura huc e faciei similitudine adducitur, sed vacillat, nam Lotus alba nuncupatur a Lonicero, cujus locum ex G. Bauh. Pin. parum inquisivi, veritus, ne epitheton illud fuerit lapsus calami Lonicerianus, Olim ambegi inter . minimam, variam, nec non et Hippocrepidem comosam; a Bauhinis neglecta, cuicunque dubia manebit. Coronilla varia (Tragi) L. Sp. Melilot. 5. Trag. St. h. p. 591. sin, fig. Koch p. 209. n. 7., Bert, 7. p. 1691., DC. Dub. p. 146. n. 8., Lumn. Fi. Poson. n. 721. La-Peyr. Herbr. s.l, C, ndg e specimine. Schrank Fl. Monac. t. 7., Fl. Baty. v. 2, 138., Dietr. Fl. Bor, v. 6. n. 49., Schk. Ha 26 9208. , Curt. Bot. Mag. t. 258., Gmel. It. p. 127. t. 21., Mill Icon. t. 107. (p. err. 106.); Rivin. Tetrp. irreg, t. 94., Br., Phoeb., Ratzb, Pl]. vén. germ. p. 96. t. 24. Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. aen. 1. f. 3., Clus. Pann. A. p. 747-8., et Rar. pl. h. 2, 1. 6. p. 237. f. ^M Tabern. Krtb. 2. p. 901. f. 1., Icon. t. 516. f. 1. 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Praediligit solum calcareum, repe- rienda potissim. in Pyr. merid. med. Legi in Pyr. Catal supra Abeilla ld. la Sierra del Py, die 11. Jun. 1846. Observavi a la Conca de Tremp, ad Solsona, ad Orgafiia, sub la Seo de Urgel. Secus Garumnam ad Toulouse. Radix repens, ut eam bene descripsit Villar, Dauph. 3. p. 891. n. 3., ad taedium serpens, vel taediose serpentem, diffamatam a Crantz Austr. fasc. 2. p. 432. n. 3., a Krooker Fl. Siles. n. 1189. Caulis, rami, et pedunculi angulati, ad angulos scabri, sed et laeves occurrunt, Petioli superne sulcati, subtus sub-angulati, pubescenti-scabridi. Foliol obtusa, ast mucronulata, quidquam in eodem individuo variantia, Sti- pulae sub-ovatae, sub-membranaceae, patentes, obscuro, et irregulari mucrone colorato praeditae. Bracteae angustiores, et tenuiores prae stipulis, cum quibus caeterum omnino conformes sunt, Vexillum roseum, alae pallidiores, carina albescens, praeter apicem atropurpureum; video in vexilli lamina ad basim denticulos duos, unum utrinque. Petali in viva planta rosei, sub exsiccatione pallidi, et quasi decolorati fiunt. Stirps in apricis prostrata, in umbrosis ascendens, saepius valde se promittens, glauca, dum florida, florum elegantia visu pulcra. Iterum dubitat d'Urville (priusquam Willd. 5p. pl. Diadelph. p. 1154. n. 92.) num C. globosa Lamk. Dict. revera sit species a C. varia distincta: cf. Enum. pl. orientl. (1822) p. 89. : Voluissem reperire locum a nostra specie diversum de Securidaca al- tera 22 Clus. Pann. A. p. 149. fig, p. 150. descr., Rar. pl. h. lc. f. 2., quae est figura ad C. variam citata a Spenn. Fl. Frib. 3. p. 111. n. 2. Coronilla repanda (Grisley) Guss. Scorpioid. alter. lusitan. Grisl. Virid. Lusit. 1661) n. 1281., ex Brot. VET E ged assentior, Guss. Sic. Syn. 2. p. 302. n. 4. Astrolobium durum DC. Pr. P. 2. E lic "s pandum Ibid. n. 3. A. scorpioides b Bert. 7. p. 590. n. 1. Ornithopus eere in amic. olim.; O 2. p. 160. n. 4., Phytogr. Lusit. sel. 1, p. 166. C. hetero hylla Nob. E — cup cw eo thopus durus Cav., O. lotoides Viv. Brot. Phyt. c. t. 67., van. Ic. : $1548 Viv. Fragm. Fl. Ital. p. 7. t. 9., Lamk. Ill. t. 631. f. 4., Ralph. Ic. carp. Leg. p. 99. & 31 j . or. calidior. inter segetes, rara. © Flor. Maj. Fruet. Jun. In Pyr. or x bas i * issima, ; ol i i l ia i i pinnata sima, praetenui mucrone donata; folia supra sequentia impari p 564 pinnarum numero suecessive aucto ad tres, quatuorve; foliola inferiora (quae a nonnullis auriculae dicuntur) majuscula, lato-cordata, obseu- reque mucronulata, successiva obeordata, dissimiliter oblongata, ae euneata, plus minusve obtusa, retusa, emarginata, cum parvo muero- nulo, insidentia in petiolo latiuseulo, sub-foliaceo (forte in vivo cana- liculato); caeterum fere sessilia, ut sub-sessile dici potest totum folium compositum. Stipulae duae minutae ferme ad apicem connatae; sunt ne caducae? Pedunculi folio etiam duplo longiores, 23-5-flori, bracteolarum rudimentis ad basim pedicellorum. Calyx quidquam fu- scescens. Corolla lutea, vexillo et alis rubro striatis, carina rostrata, obtusiuseula, qua nota tantum a genuinis, uti volunt, Coronillis rece- eret. Legumen a medio ad apicem praesertim arcuato-involutum, ex teretitetragonum. Tota planta glaberrima. Quidquid habeat Cavanilles de caule suffruticoso in sua planta, non possum quin illam pro eadem ac meam recipiam, ex quo figura, et aliae notae omnino conveniunt. Dolendum quod vir summus in deseriptione vitam plantae non decla- ravit, sed inspecta figura, quis eam e planta annua erutam non credat? uasdam minus exaetas notas de hae stirpe in Cavanilles reprehendit Ruiz, Respuesta a la impugnation, ete., Madrid 1796. p. 90., cui re- spondere conatus est Cavanilles, Collect. papeles p. 248. not. 230. Juvat quidem recordare, quod ipse Cavanilles describens suum Antirrhinum erassifolium (Linaria crassifolia Kunze) dixit radicem sublignosam; et mox plantam annuam declaravit, Ic. deser. 2. p. 11. n. 123. ed eur moror? Omne dubium remotum est inspectione plantae archetypae Cavanillesii, visae in Herbr. hrt. bot. Matr., eum mea prorsus iden- ticae. Repetenda est haee Cavanillesii observatio: « Affinis videtur haec planta C. minimae L. » le. p. 32. Obs. Ut respuenda est haec Broteri inanis sententia: « Planta fortassis hybrida ex Ornithopo scor- pioide, et alia » Phytgr. Lusit. p. 167. (e Coronilla quadam dixit in Fl. Lusit. 2, p. 161.). Ornithopus repandus Poir. Voy. Barbar. 2. p. 215., et Dict. 4. p. 620. n. 4. (innumer.) (neque Lamarck ut citat Brotero in Phytogr. Lusit. inque Fl. Lus.) reapse eadem prorsus videtur species cum C. repanda, ut recte pervidit Sprengel, Syst. Vegt. 3. (1826) p. 325. n. 4, 2. 1827) i sionem jecerit DC. Pr, 2, (1825) ls. cts., Forent tune y nonyma addenda, Ornithopus incurvus Barnades; ex Coronilla trifoliolata (Matthioli) Nob. Matth. ed. Valgr. 1554. p. 562, " "e Syn. ‘ Anguillr. Sempl. p. 173. Coronilla scorpioides Koch Syn: ies edi st ilie trio rs gnati Pape mgr, etin | »ard. 1. n, . m scorpioides Desv. Obs ag., Bert. 7. p. e eae scorpioides DC. Pr., et cum Dub 146. n. rnithopus itor pldidés L Pr s. 2. p. jon n. 5. Scorpioides La-Peyr. H 50 sí di. 2. pe dp p AX " À ema ia t. 715., 4 *» Seorpioides Matthioli Dod. Flor. Graec. Sibthrp. 5e: 2 : anA p n. 39. t. 37., Be it Phyt ridi ad à [87. cum tab., Gaertn d. 2. t. 906. *a bouis bes ips Deakin Flor, Coloss, Romn. p. ab. bot. 2. f. infer., vus p. Obs. 212. f. 4, Icon. t. 391. f. 4. od. pe8. t. 96. Matth. p. 1305., Camer. Epit. p. -Ó $53. f. 2- Tur, Hush pl 2.1. 94, p. gras | "übt. p. 71. fig. exter.; Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. P- 1 ©) Flor. Maj. Jun. Fruet J EM . . . Jun. Aug. Legi in Pyr. Arag. ad Benavarre, dio 1. Jun. 1846. MEER 6 dae Quodam novitatis studio iconem Plantinianam acceptissimam pro hac specie , ad Lotum, sive Mullagheram ornithopodioidem N. aman- dari jussit Courtois , in Dod. Pempt. Comm. 1., inaniter: sequior est altera Dodonaei figura, Hist. pl. (gall.) p- 48., scilicet Cruydeb, p. 96. Foliola lateralia ramis, nec petiolis applieita, ideam foliorum aurieu- latorum apte riii suggesserunt. Suscepto nomine Scorpioide Dio- scoridis ceu generico, eo uti specifieum adhibere nolui. Folia quidquam compressa, et cuti adposita laevem vessicationem excitant, interdum in usum apud Navarros, ut me monuit D. Arreghuy pharrnacopola ad Sanguessa. Ornithopodium G. Bauh. Pin. p. 350., Tournef., Haller, Ludwig, Seopoli Allioni, Moench. Sepa bracteolatum (Dalechampi) Nob. ech. Hist. pl. Lugd. p. 487, f. 1. T mou denuo i T: Ornithopus od bride idu Brot. EN Lusit., ET Fl. Gall. ed. 2. T. 2. p . Mor 1. n. 363, Arthrolobium ebra teatum Desv. Obs. Aug. Bert. 7. p. 592. E 2. Arthrolobium irket tum DC. Pr., et cum 14 F ; rd. : 2 p Chl. 4$, 0. sil Pourr. Herbr. Matr.; O. Ms M es Sm. — Rees 41. Brot. ex Webb Ber w Eak a dC i 168 r x Guss o Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Atax., orient. eum Olea; in Pyr. Cantabr. humilior. rarissimum Legi in Pyr. Catal. ad Cadaques, die 18. Jun. 1851. Habui e Tarbes a Deville, a Ramond visum, ubi non indicat Dulac, sed indicant Godr. Gr. Fr. p. 498.: reperierunt etiam in agro Tolosano, in quibus postremis locis forte inlata est sive cum cerealibus, vel cum mercibus. E Vilarnuedal misit Vayreda. Ego a mare parum recedere vidi. Ipse Loiseleur suam figuram, inspieiendam poi in ed. 1.5, citare oblitus est in textu. jet Ornithopodium Dalech. Hist. pl Lugd. p. 486. f. 1. mihi quoque videbatur potius hujus loci. Palam est ATS erres imitare studuisse Ornithopodium Dod. Pempt. p. 544. cum fig. , quae recte adducitur ad O. peg sed facile percipitur non omnia ex asse cum illo con- venire, et plantam prae oeulis Dalechampio Pew ei subpeditavisse, e quibus 2 alienam a Dodonaei stirpem adducimur Ornithopodium egoceraton (Penae, Lobelii) Cupan. Hrt. Cath. p. 159., Morison 1245. Ornithopus Lob. Adv 403. f. JE ORE odium er All. Pedem. n. ; compressus L. Sp. B eT 7. p P Mo ris eo n. Bar Dub. p. 146. n. 1. ^*^ com z La-Peyr, Herbr. "habcre d A esi c. ic ed b T, Ben P Ayr kg 73 s $ b wr. P. - l. 83.) f. 1.. Da lech. Hist. Mur Lugd. P 493. 1 f 4., J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 34 p» Oxon. 9. S i5. 4125. oh idioribusque locis. D F lor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In humil., calidiori ; Legi in Pye or., ad Roussillon, supra Ceret, ad Palol, die 19. Maj. 1843. Sa ertum roseum (Gerardi J.) Nob. b ha . Em. p. 1241. f. 4. n. 3. Ornithopus RO Dufour (L.) Ann. Se. ig nhe min t EFO 102. 2 aae, cr. n. 82., DC. Dub. p. 146. Sh (ex E Broter.) jo pda sativus St. Am. Fl. :3. Maps perpusillus b Loisel. Fl. Gall. ed. "a T 566 Agen., Godr. Gr. Fr. Crep. Pl. rar. cr. Belg , Philippr. Serrad.; O, moniliformis Pourr. Fl. Gallaec. ar. c in Herbr. suo Matr., inque Herbr. Bolos; O. albus Berger.; O. compressus var. Pesn. ex Lloyd Loir. infr. Berger. Phytonomat. 2. (1784) p. 189. cum tab., Philippr. Notic. Serrad. p. 18. n. 3. f. 3., et4,, Fl. Batv. v. t. 1167. : ©) Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. Per region. oceanic., locis calidioribus praecipue. Ex nemore Larramet ad Toulouse accepi a Timbal. Habeo a Deville laevia, adulta rugosa. Muero in leguminum apice brevis generatim est, nunquam longus ut in Ornithopodio sativo Nob., ex Brotero, cui speciei pertinere judico O. isthmocarpum Coss., ex Monstagamen Algeriae a Balansa, visum in Herbr. Timbal, descriptum a Cosson, Pl. nouv. cr. midi Éspagn. (1849) p. 36., ubi et individua Africae borealis a Salzmann lecta citantur, et absque nomine referuntur. Meam sententiam confirmari video a Parisiensibus, referente Munby (bonum virum bene cognosco) Catal. plntr. in Alger. spont. nascent. 1859 p. 10. b. Speciei nostrae varietatem parvifloram vidi in Herbario Noulet. ' nithopodium sativum est certe species bene distincta, ut ab anno 1842, dixi in Sched. meis criticis n. 82. Cum hoc roseo adhue con- si hrt bot. med. Schol. Olyssiponensis (1852) p. 44. n. 360., cum DC. Pr. 2. p. 312. n. 2. b Recipiatur si libet Ornithopodium majus G. Bauh. Pin. p. 350. n. 1l. pro O. sativo, dummodo ejus expurgetur synonymia. Ornithopodium minus (Dodonaei) Gerard. J. Em. p. 1241., G. Bauh. p. 950. n. 2. Dod. Frug., h. 1552. p. 73., etc. Ornithopus perpusill e , a p. 79, . us L. Koch p. 209., Bert. 7. p. n. 1., Gaud. 4. n. 10692, , Gmel. Bad. Alsat. T3. E 1113 DC. Dub. p. 147. n. 3. mS perpu ; aec. ined Fl ; s 06., FI : rav 1. t. 101., Flor. Baty, v 18.. Schk. Handb. 2. t. 206., Ls. : pei r paon -a 193, cum tab., Philippar Serrad. p. 10. n. 2. Dy nt E LSE C i R -Fe Aa EO $ 544., Pen. Lob. Advrsr p À * Em p, 94., Hist. pl. M Mv Lob. Obs. p. ' dvrsr. p. 403. f. 4., Lob. Ic. 2. t. : : p. S27. f. 2., Icon. 2. t, 81, £ 3. Dod, Dalech. Hist. pi. Lugd, 5 498. f. 5. ist. pi. 2. 1. fT. p. 354. f. 1., Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 9. eros EIE no ona © Flor. Maj. Jul. Fruct. Jun. Aug. egi in Pyr. septr. aurigr. supra Ax, die 23. Jul. 1840. Habeo ; Tuillan. d ca ulum variant magnitudine, quod primitus oculos eos allecit in Cantabria aux Aldudes die 13. Jul. 1841. Color florum vexi fu avicante strias nonnullas rubras m : xıllo, nee fundum roseum, ut in O, roseo, in hac minore percipio. eon. Flor. Dan. generatim citata k quum habitum erectum floresque majores ostendat, ita ut in suspi- cionem inciderim num referat potius O. roseum. Lorey, et Duret, Fl. Côte d'Or p. 243., de illorum mente O. nodosum DC. Pr. P. 2, p. 312 (reapse var. g O. perpus. n. 2.), cui ex DO, adducunt Orntpdm. - rosum Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 486. f. 2., qua figura pro nostra specie fidenter utimur. Qui vidimus individua hujus speciei statura plus quam pedalia non possumus quin repudiemus falsam denominationem ex Pena et Lobelio a Linnaeo inconsulto suseeptam. Hippocrepis L. Hippocrepis comosa (Gesneri?, Camerarii) L. Sp. Gesn. Op. bot. ed Schmied. tab. lign. 14. f. 126.? Camer. Spit p. 642. Koch È 210. n e A. : Bert. 7. p. 603. n. 4., Gaud. 4. n. 1694., Moris Sard. 1. n. 368., DC. Du r. iue H. multisiliquosa La-Peyr. in Herbr. March. ex Timb. et Lor.; H, scorpioides Requien. faot A. 5. . 14..t. 431., Schrank FI. Monac. t. 262., Engl un id. Aix M t. 33.. Rivin. Tetrp. irreg. t. 97. f. extr., Schub. Icons. t. 38. f. 3. Column. Ecphr. p. 301. fig. 1., p. 302. descr., J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 348. f. 1., Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 2. p. 118. t. 10. f. 3. 9, Flor. Apr. Jul. Fruet. per totam Estatem, Praediligit solum ealcareum. Legi in Pyr. septr. med. ad St. Béat, et ad Eup, diebus 28., et 26. Jun. 1843, in Pyr. Catal. ad Solsona, die 6. Jun. 1861, ad Gerona, die 10. Jul. 1851. Habeo ex Barèges a Manceau, ex Pierrofitte a Philippe, ex Cauterets a Deville, ex le Llaurenti a Timbal. Sept. 1853, eamque ipsemet observavi Jun. 1861, eaque est quam legi. Aberravit Godron, cum Gr. Fr. p. 501., injiciendo H. scorpioidem Req. in speciem sequentem ?. Hippocrepis glauca Tenore. Guss. Sic. Synps. p. 306. n. 4., Bert. 7. r Peyr., Herbr. Tenor. Fl. Napl. 2. p. 155. n. 588. 605. n. 5., N. Sch. cr. n. 81. H. multisiliquosa La- t. 69. mina glandulifera et scabra. Affinitas major apparet cum s H. glauca est ne bona species? Videtur mihi forma inire inter H. comosam vulgatiorem, et eam referentem H. sorpi m Req., de qua jam dictum. Recepit eam Godron etiam, cum an £ E. uo eique retulit H. scorpioidem Req. exsiec. ad amic., se Ar cUm x stirpem pertractavisse percipio. Memini Requien mihi olim , ` 568 suam H. scorpioidem eamdem reputare stirpem ac F. glaucam Tenor., et hane varietatem H. comosae judicatam fuisse videmus a Grisebach, Rum. Bith. p. 64. n. 137., dein a Visiani, Dalm. 3. p. 315. n. 1917. Hippocrepis ciliata (Columnae) Willd. Mag. Berol. Column. Ecphr. p. 302-3. descr. p. 300. fig. inter. infer. Bert. 7. p. 602. n. 2., Moris Sard. 4. n. 367., DC. Dub. p. 147. n. 5. H. multisiliquosa Pourr. Herbr. Matr., excl. var. major., et Coronil la squamosa Pourr, Herbr. Matr.; H. areolata Desv. Ann. Linn. 1825. p. 329., ex ipso in Ann. Sc. Nat. Par. T. 9. (1826) p. 416. n. 20. Moris Sard, t. 67., Garid. Aix p. 172. t. 34. Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 2. p. 118. t. 10. f. 2. cred. Flor. Apr. Jun. Fruct. Jun. Jul. Per region. mediterr. eum Olea, solo plerumq. calcar. Legi in Pyr. Navarr. sub Rocafuerta contra Sanguessa, die 15. Maj. 1845. Observavi ad Lumbier, Liadena, Ayerbe. Variat caule erectiuseulo , eodemque diffuso, leguminibus rectis, iisdemve contortis, « Coronilla squamosa Cav. mihi omnino Hippocre- pidis comosae mera varietas. Pourr. Sic Pourret in Herbario suo Matriti asservato: sed planta ibidem conspicienda, nee est C. squamata Cav. le. descr., neque ad Hipp. comosam , verum ad H. ciliatam pertinet. Dubitavi semper num Linnaeus in suo Herbario confuderit eum H. multisiliquosa! Palam est, Morisonum in digerendo suo Ferr. equin. 2., plura à Columna desumpsisse, et iconem contractam aliquantulum am- plificavisse. Nolim ergo, cum quibusdam scriptoribus, Morisoni locum ad H. multisiliquosam citare. Hippocrepis vulgaris (Matthioli) Nob. Matth. Valgr. 1554. p. 416. Sferracavallo, sin. ic. H. unisiliquosa L., Koch p. 210. n. 2., Bert. - 600. n. 1., Gaud. n. 1693., Moris Sard. 1. n. 365., DC. Dub. p. 147. n. 4. H. biflora Spreng. Pug. 2. p. 73. n. 141., ex Visian. Dalm. n. 1918., et ex Godr. Gr. Fr., H. monocarpa M. a Bieb., ex Fisch., Me (8 Sp. 15.1 . Ie. t. 278. f. 1., Lamk. Ill . P. 902., Camer. Epit. p. 642. f. 2., Lob. Obs. p. 597. f. t. 82.), Dod. Pempt. p. 546. f, 3., Tabern. Krtb. 2. p. 901. £ 9., Icon. t. 517. f. MT. eor E . Bauh. Hist. pl. 2. 1. 47. p. 347. f. 5., Moris. Hist. pl. Oxon, 2. S. 2. p. 14^. C) Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun, Jul. Rara. Legi ad Narbonne die 92. Maj. 1839. , Aomen specificum usitatum improprium, quia fructus longe a bote nicorum siliqua distat, et est Lomentum, quod, si mavis, sume pro leguminis modifieatione. Haec denominatio vix toleranda foret, si, ut in Ceratonia siliqua, processisset ad nos ex antiquissimis temporibus, dum scientia adhue in suis ineunabilis versabatur. . Si quis lisdem motus rationibus, nec comosae denominationem pro | Uem sustineri vellet, suscipiat Lamarckianam, H. perennis s .. Solea equina Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 492. f. 2. e copia florum in àpice ramorum ocius omittitur. Sub-Trib. 2 ONOBRYOHIEAE Nob. (Hedysareae verae DO.). Banalia Nob, Medusa l. 3. c. 136., forte Sina Diea Unguentarios Peleeinum; ini Nat. h. l. 18; c. m, 569 Panek., T. 11. p. 422, pro Diserrula mediterranea N., a qua sententia ego abhorreo. A renatis litteris quidam botanicorum illud interpre- tarunt pro Securidaca majore Matth., vel Securigera Coronilla DC. errorem correxit Adanson genus illud Securidicam Elsotam nuncupando, Fam. pl. 2. p. 358., et p. 553., cui videtur respondere etiam Mei- bomia Heisteri, ex Fabric. En. pl. hrt. Helmst. ed. 9. p. 811. enus non adeo antiquum, cujus vetustior species ad Monspelium detecta est, a Botanicis, dico in honorem familiae Banal Monspeliensis, e qua plures exiere botanophili, quorum scripta (reapse parvi momenti) nec Haller, neque Miltitz, non Pritzel, ex toto vel agnoverunt, vel indigitarunt. Banalia humilis (Cherleri) Nob. Cherler apud. J. Bauhin., et G. Bauh. sub eodem tempore. Hedysarum humile L. Sp.. Willd» Sp. pl. Diadelph. p. 1244. n. 98., 3 i . 4. Se, St Petersbourg, T. 6. (1846) p. 63. n. 14., DC. Dub. p. 148. n. 2. Hed. Fontanesi sp. n. . H. Bovei Boiss. Reut. Pug., ex Coss. Voy. botq. Alg. Boiss. Lc. t. 56. J. Bauh, Hist- pl. 2. 1. 17. p. 336. f. 2., Chabr. Sciagr. p. 153. f. 4. 9; Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Arag., orient., Atax. cum Olea. Legi in Pyr. Arag. cirea Piedra tajada, diebus 94, et 25. Jun. 1850. Observavi post Ayerbe ld. Escavezas, aliis las Cavezas; ad Sijean, in Roussillon. Planta diffusa, nee erectiuscula. Petala marcescentia, sero tantum- modo caduca. Ego asserere non auderem, num ysarum obscurum Asso Synops. st. Arag. n. 707. ad Aleaniz observatum pertineat ne ad Onobrychidem supinam, aut potius ad hane Banaliam humilem, adeo mancae sunt notae ab Asso traditae, ita ut deficiente planta autoptiea res declarari nequeat. Huic postremae speciei attulerunt Losco y Pard. Ser. ineonf. pl. Arag. p. 34., sed locum nullum specialem de specie indicarunt. Onobrychis clypeata aspera minor, G. Bauh. Pr. p. 149. n. 1., seu On. semine clypeato G. Bauh. Pin. p. 350. nm. 4. a Pluken. Almg. p. 269., Phytogr. t. 50. f£. 2. relata ad Banaliam spinosissimam, sive Hedysarum spinosissimum L., a Boissier ipe ndn epo speciem confirmata, Voy. botg. Esp. n. 547. (lapsu calami nomen i brychis in Ononidem a Boissier mutatum), mihi potius cum Per Inst. r. hrb. p. 401. n. 2., et Linnaeo, Sp. pl. p. 1058. Ua 40. , B. hwmilem pertinere videtur. Et hane G. Bauhini Onobrychidem y merat Magnol, Bot. Monspel. p. 191., ut et Hort. Monspel. ^ : nobis quoque autopsia loci, ad St. Loup, pro Banalia pa py stratam. Altera stirps, quae Polygalon min. saxat. J. Bauh. i P. 335-6. f. l., Chabr. Sciagr. p. 153. f. 2., quam se mesme his potuisse fatebatur Magnol l.c., mihi quidem ignota. — em Caput galli, tune temporis in agro monspeliensi parum tusa flores luteoli describuntur! 570 Ast dicendum, synonymon certissimum Banaliae spinosissimae (a me ad Biterras juxta Pyrenaeorum limitem detectae) esse Hedysar. hispan, supin. ann. angustifol. florib. parvis ex albo purpurasc. Salvador apud Boerhaave Ind. alt. pl. Hrt. Lugd. Bat. (1727) P. 2. p. 51. n. 8, ii asseruerunt, quibus Salvadori Herbarium consulere datum est. Banalia alpina (G. Bauhini) Nob. G. Bauh. Pr. p. 149. cap. 9. n. 2. fide Scheuchz., Haller., et Gaud. Hedysarum obscurum L Koch p. 210., Bert. 8. p. 3. n. 1., Gaud. 4. n. 1695., DC. Dub. p. 148. n. 5. H. obscur. La-Peyr Herbr.; H. alpinum Orteg. apud Quer Esp. 5. p. 205.? H. consanguineum DC., et H. inundatum Turez., ex Ledeb. Fl. Ross. Jacq. A. 2. p. 43. t. 168, Schk. Handb. t. 207. leg. sem., Sturm. Heft 19., Curt. Bot. Mag. t. 282., Crantz A. fasc. 5. p. 425. n. 2. t. 2. f. 3. (nec 2. Gaud.); Hall. Helv. n. 395. t. 12. f. i., Weber Alp. Pfianz. 2. t. 132., Verl. Plnts. alpns. p. 262. f. 2. alien. videtur 9; Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. septr. med. editior. rariss.: in oriental. etiam abeo a Deville, qui per raram stirpem legebat au Pic de Gabizos, die 30. Jul. 1859. quiniana ostendit plantam elegantiorem, floribus praeditam paucioribus, sub-pendulis, foliis angustioribus, acutioribusque, itemve aliae icones. evera species ista, ceu dubia, vix admittenda erat. B Hedysarum alpinum L., sibiricum Poir., commode Banalia sibirica nuncupari potest, Confer etiam Plinium Nat. h. 1. 24, c. 16. vel 98.,. qui folia dicit parum longiora lentis, quod si de semine Zrvi Lentis intelligi voluit, tune diserepantia nimia foret, si de ejus foliis non paulo tantummodo longiora sunt illa Onobrychidis sativae seu vulgaris quae reapse pro Hedysaro Patrum interpretatur, obstante Dalechampio, qui potius ad Polygalarwm species sese convertit. Onobrychis vulgaris (Dodonaei) Gaud. oso. D0d- Hist. pl. (gall) p. 331. f. 2,; St. h. Comm. 2. p. 32.. land. quoq. Gesn. Hrt, Germ. em. ji , à P. n at a Bert. i n4 n. . O. sativa Lamk. Fr. (1788) Koch p. 211. n. 1., exel. O. supina): O. sativ., et O. montana DC. Du hi 49. ns. 1, 2. Hedysarum hod 9., ; ; h . A. 4. p, 2. Tapn l. Bot. v. 2. n. 96.. Serm Heft 19., Schrank Flor. Monac. t. 320., — ipei ABA w ^. i $ das 'l. Bor. v. 9. n. .,. Labr. Heg. Icon. Helv. . : Dun MP iir ta 2 m. Pempt. p. 548. f. f. La. Ob. es 595. f. d. Icon. : z lone. 2. S. 2. p. 49. t, 1f. Lo 488. f. 35 J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 335. f. 2., Moris. Hist. pl. ^ Flor. Maj. Jul. Fruet. Jul. Aug. I in Pyr. Catal. ad Gerona, die 19. Maj. 1851. s pse DC. Pr. refert Wahlenbergi opinionem, dijudicantis 0. mon- tanam DC. ceu meram 0. vulgaris varietatem, cf. Wahlenb. FL MM (d : ». : j e ieri. caeterum, de qua nullus ferme, nisi Jordanianus, hodie 571 Onobrychis supina (Rauwolf) DC, Fr, . ex J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 1. 17. p. D sowiani | T> ex J. Bauh. Hist, pl 117 EEs, AAE T DC. Dub. p. $8 a a aani elit cong m ts d Cami Heljen- SANE Mas H. alpinum Pourr. It.? On. supin., et O. Hed supinum Chaix apud Vill. Dauph. Chabr, Boui P. i52. f d p. 496. n. 5., et ipso fatente, 9, Flor. Maj. Jul. Fruct. Jul. Aug. Per region. mediterr. cum Olea, ad montana adscendens, sed raro transgrediens. Legi in Pyr. Catal. ad Solsona, die 10. Jun. 1861, in Cerdaña ad Livia, die 12. Jul. 1839; supra la Manera au Pla de l'Alop, die 3. Jul. 1840. Habeo a Deville ex le Pic du midi d'Arrens, et ex Escurs, (Azun). Vivit in superiore parte vallis Ossau; observavi ad Venasques, ad Berga, et infra copiose; per totam Cerdaña, etc. Sed uto, cum pabulationibus stirpem mediterraneam ad proximos regionis oceanicae montes migravisse. arina calyce breviore apud DC. Duby dieta, corrigenda erit in carinam vexillo breviorem! Denominationem se mutavisse dicit La-Peyrouse, non quia speciem novam putaret, et reapse ei retulit Chaix synonymon; sed quia no- verat Willdenow (Sp. pl. Diadelph. p. 1190. n. 46.) epithetum supinae donavisse speciei Jamaicensi. Libido nomen mutandi eontra praestan- tiores leges, nam nomen Zedysari supini Chaix apud Villar prodiit uos annos ante quam prodiret in Swartzi opere planta, eujus insuper Willdenow, nec deteetor, neque denominator fuit. Onobrychis saxatilis (Bellevali, Tournefortii) Lamk. Fr. 2. (1718) 653. n. 6. Rich. Bellev. Fig. pl. ex Gilib. Dámonstr. eig i p. 77. n. 216. cum tab. O. saxat. etc, aquiset. Tournf. Inst. p. 390. Bert. 8. p. 14. n. 4., DC. Fr. 4. p. 612. n. 4058., et cum Dub. p. 149. n. 4. He- dysarum saxatile L. La-Peyr. Herbr. All. Pedem. n. 1191. t. 19. f. 1. 572 medietatum libera, superne, qua parte ejus laminae conglutinatae sunt, coloris saturatioris, apice profunde emarginata, totaque in duo petala facillime separabilis, unde origo ejus duplex manifestissima fit. n Pyrenaeis tota planta modice pubescens reperitur, ast juniora, vixque evoluta folia, sericea sese offerunt in inferiore pagina. Vitam suam degit plerumque comitante On. supina. . in Pr. P. 2. p. 345. n. 12., et cum Duby le., dicunt legumen dorso cristato integro, dum nos videmus leguminis eristam denticulatam, talemque in Gallia deseribit Mut, Fr. p. 290. n. 3., sicque figurat Allioni, vel e speciminibus Nicaeensibus describit Bertoloni. Non percepi qua ratione Dufour, in litteris ad DC., stirpem distin- guere sub nomine Hedysari microcarpi conatus fuerit. Speciem nostram a me abunde visam in Valle Zssera non dubito quin vivat in Valle de Venasques (superiore); hinc perperam La-Pey- rouse correptum fuisse a DC. facile credo; ef. Fl. Fr. Suppl. p. 584., ubi reperies notam, quae omittenda erat. Onobrychis Caput galli (Albini) Lamk. Fr. Albin. ex &. Bauh. Pr. p. 149. cap. 9, spec. ult. innumer.; Burser Herbr. XIX n. 135, Bert. 7. p. 17. n. 7., Koch Add. corrig. p. 1021., DC; Dub. p. 149. n. 5. Flor. Graec. Sibthorp. C. 8. p. 17. t. 223. (*) Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr.'Atax., orient. eum Olea. Legi in Pyr. Catal. ad Gerona, die 23. Maj. 1851. Observavi ad el Single sub San Victor, mont. Corbar.; ad Limoux, ad Narbonne, Perpignan, St. Ant. de Galamus. aules semper prostratos ac diffusos vidi, nec erectos; sed Pucci- nelli (Synops. Fl. Luc. p. 393. n. 2.), aut confratres carpere nos tedet. Folia in pagina superiore glabra, in inferiore pilosula, praecipue In nervo medio, et per marginem, unde ciliatae quoque apparent; ea undique ereberrime punctata percepi. Papilionaceae repudiatae. Ceratonia Siliqua (Biblia, Theophr., Dioscor.) L. Sp, Cavol. Frutt. Carobb in Hendic. R. Acad. Sc. Nawol 8. p. 62. Servatur in Her- bariis Xatart, et La-Peyrouse ex Donzons près Bagnouls, cujus loci advenam, noc spontaneam arborem fuisse reor. Er. -p.508 alopecuroides (Ray) L, Sp., Desf. Atl. Eheu solemne falsi- já . 407. n. 4U nere posse in phe accepisse aevitate, vanitate, aut dolo ; quar ie 9 : tulit, e una haee est; ut " in Herbario Pyrenaeorum in q | 578 Ononis picta La-Peyr. Herbr. est vera Desfontaines species, ab hoe ipso, ut credo, onata. Pro certo errant n, qui (incomprehensibilem caeterum stirpem ceu pyrenaeam) inter varietates O. Natricis com- prehendunt, cum Godr, Gr. Fr. p. 369.; aut qui, Timbalio indulgen- tibus, habuerunt eam revera pro legitima Pyrenaeorum specie, Bull. Soc. botg. Fr. T. 11. (1864) p. 146. .. Genista radiata (Spartium parvum Caesalp. Herbr. Tornab. 1568. fol. 159. n. 434., Genist. quadr. junc. foliis exilib. Caes, De Pints. |. 3. e. 55. p. 115.) ad Perpignan, et ad -Bayonne La-Peyr. Herbr. sub Spartio, itemve, Hist. abr. pl. Pyr. p. 403. n. T., referente etiam Mut. Fr. p. 229. n. 23. Non sie Godr. Gr. Fr. p. 358., qui hisce in- dieationibus fidem, rectissime, minime praestiterunt. Cytisus Laburnum (Virgil) L. En los Pirineos de Cataluña , de Aragon, y de Jaca, Ortega in Quer Fl. Esp. T. 5. p. 40., et ex eo Palau y Verder. Part. pract. bot. Linn. T. 5. p. 549. n. l5 « Culti- vado y quiza espontaneo hacia Berga, y en varias lacalidades pire- naicas » Colmeir. Cat. pl. Catal. p. 35. Itemve Dumont Corset in litter. ad Desv., Journ. botg. 4. p. 171., Mut. Fr. p. 230. Sed e tantis citatis locis, mihi notis, nullibi pulcherrima arbuscula obvia, fiduciam de ejus indigenatu demit. Cytisus capitatus (Clusii) Jacq. Degunt in Herbario La-Peyrouse specimina quaedam hujus speciei, ut puto, exotica, mixtim cum C. prostrato Scop. DC. Fl. Fr. b. p. 549. dubitabat, num revera C. ca- pitatus in Gallia proveniret, quem Pr. P. 2. p. 156. n. 26., e sola Burgundia orientali agnovit. Mut. Fr. p. 232. n. 12. loca La-Peyrou- siana (Hist. abr. pl. Pyr. p. 422. n. 4.) retulit; Godr. Gr. Fr. p. 362. Toulouse libenter addiderunt, Nouletiana auctoritate (mehercule fallaci) freti, Fl. bass. sous Pyr. p. 141. n. 1. Datur revera €. prostrati forma (ut adnotavi) major, et erecta, facie accedens C. capitato Jacq., pro quo a quibusdam suscepta est, etiam a septentrionali Zetterstedt, Pl. vasc. Pyr. principls. n. 294.; sed verus C. capitatus Jacq. in Py- renaeis desideratur: cf. de eo Matthioli figuram , Comm. ed. Valgr. 1554. p. 504. f. 2., quae in edit." anni 1565. desideratur. Medica radiata (Lobelii) N. Circa Narbonne Pourr. in Herb. Bouchet, ex Benth. Cat. p. 99., annuentibus Mut. Fr. p. 244. n. 13., Godr. Gr. Fr. p. 383. Nec, mihi apparuit, neque amici demonstrarunt, ne quidem de ea verbum fecerunt; praetereunda itaque est haee M. lu- nata J. Bauh. ; i Medica arborea (Theophr.) N. Michelin se gloriabatur stirpem e Pyrenaeis habere, crediditque Mutel, Fr. p. 250. n. Fortasse ex horto botanico Perpinianensi ille eripuit. Ceu stirpem gallicam non admiserunt Godr. Gr. Fr. p. 508., ut ego ceu pyrenaeam respuo. . Medica tornata (Gerard) N. ex W. Willd. Sp. Reapse — plenda videtur. Refero Godron observationem: « Loiseleur et le signalent à Bayonne: mais c'est sans doute d'après la collection d'Endress où le M. striata a été donnée comme M. tornata. » Fr. p. 508. Ante Endressi iter stirpem iudicavit ad Bayonne Loiseleur (Fl. Gall. P. 2. 1807. p. 493. n. 10.) qui in ejusdem operis edit. 2. locum illum sup- pressit, T. 2. p. 131. n. 13.; et DC. Duby p. 124. n. 13. qum Po seleur Bayonne citarunt, Medicago tornata La-Peyr. inter tot La- y rousei errores enumeratur. 514 Medica scutellata (Gesner) Nob. De hac, uti de pyrenaea specie, tute non constat, ut non constat de Medicis laciniata, tuberculata, turbi- nata, muricata, ornithopodioide , a quibusdam indicatis. Species inter | Cerealia quandoque apparentes, facillime aufugiunt. Trigonella ornithopodioides (Plukenet.) DC. In Pyrenaeis indicant Loisl, Gall. ed. 2. T. 2. p. 138. n. 1., DC. Dub. p. 128. n. 7., Mut. Fr. p. 250. n. 2., Godr. Gr. Fr. p. 398, omnes, ut puto, fidentes Bentham, Cat. p. 126., quum ego ad eum modum dociliter sequi recuso. Melilotus italica (Anguillr) Lamk. Ceu pyrenaea species indicatur a Loisel. Gall. ed. 2. T. 2. p. 129. n. 9., et a Mut. Fr. p. 252. n. 3, quod mihi tute non comperit. castel mont. Corbar. indicatur a Benth. Cat. p. 63., eique fidem prae- süterunt Mut. Fr. p. 280. n. 7., Godr. Gr. Fr. p. 435. Ego incre- Oxytropis pilosa (Clusii) DC. Astr. n. 27., et Pr. P. 2. p. 280. n. 4l. (sive Astragalus pilosus Pall. Astrag. p. 106. n. 112. t. 80), modo e montibus Provinciam dominantibus eam gnovit. - o Vicia dumetorum (Tragi) L. Fallaciter ex LaPeyrouse in Pyrenaels indicata est a Mut. Fr, p. 299. n. 14., a Godron cum Gr. Fr. p. 466.; a Dulac Hauts Pyr. n. 929. C£. V. sativam. ; , Vicia sylvatica (Pluknt.) —L. Hanc non in locis a La-Peyrouse M- dicatis (Le. p. 417. n. 2., Luchon, Medassolles) nec hisce proximis, au alibi per Pyrenaeos vidi, neque specimen ullum pyrenaeum mihi e ocorpiurus muricata (Mori -Po 495. ps 2. loca de ea citavit PR orison.) L. La-Peyr. lc. p. 4 s eunque incredibilia) dimisit Mutel, contentus tantum de agro Rusci- nonensi, Fr. p. 285. n. 1. Ego ne hoc persuasus speciem exeludo, ut e Flor. Gall. exclusit Godron, Gren. Fr, p. 509. Scorpiurus vermiculata (Morisoni) L. Ad Perpignan degere vitam refert Mutel, Fr. p. 285. n. 4., sicque Godron cum Gr. Fr. p. 403., evidenter ex La-Peyrouse, lc. p. 425. n. 1. Nullus nostrum ex eo loco vidit, nec ego per conterminam Catalauniam offendi, stirpem, quam absque fundamento ad Perpignan denunciatam credo. Securidaca major Matth. Deget in Herbr. La-Peyr. loco « Dans les recoltes en Roussillon » cf. et Hist. abr. ete. p, 423. n. 5., unde et Mutel retulit, Fr. p. 287. Non vidi hanc speciem per agrum Ra- scinonensem , de ea me nullus mentionem fecit, neque in Herbariis ibidem confectis illius vestigium reperii; ideirco speciem non recepi. Mullaghera edulis (Belli) Nob. Lotus Auctor. Falso pone Michelin auctoritate Pyrenaeorum indigena dicitur a Mut. Fr. p. 273. n. 11. Mullaghera coniugata (Cupan.) N., Lotus Auetr. E fallaci La-Pey- rouse sententia, l.c. p. 440. n. 3., Pyrenaeam facit Loisel. Gall. ed. 2. T. 2. p. 136. n. 3., stirpem in Pyrenaeis a nullo visam. Ordo 61. POMACEAE Lindl. Oxyacantha Dioscor. Medit. Nomen generieum Crataegi non repugnabat, dum sub eo stetit Pyrus torminalis, quam Theophrasti Crataegwm. fuisse, quidam cum Anguillara, Sempl. p. 80., opinabantur, Ego restitutorum plurium sententiam amplexus, Oxyacantham Diosco- ridis in hoc genus figo, eaque cum Medic. genus inscribo. Dioscoridis interpretationem solemnius prae omnibus confirmavit Moretti, Riun. Scienz. Ital. in Padova (impress. anno 1843) p. 292.; cf. et Medic. Philosoph. bot. n. 381., et n. 401 Oxyacantha Dioscoridis! Dod. gall., Cord. in Dioscor. crt. 19. b, Gesn. Hrt. Germ. crt. 270. au ta 1 a e p 2 4 C n na J Crataegus oxyacantha L. Sp., et aperi ous Moretti, Bert. 5. p. 145. pridie ba AM. koch p. 959, p. 9. C. ac. b DC. Dub. p. 180. n. ren. : $ Podm.. Moris Sard. 2. n^ 431. M. monog. Willd. En., Gaud. 3. n. 1124. C. irid. V - V'En "wed Mesp. oxyac. a Loisl. Gall. ed. 2.. Oxacantha vop BSpp. ru Erndt, Virid. Varsv. a 5 v. 95. n. 2504. ram. flor., Bull. Herb. Fr. t. 333., Jacq. A. 3. p. 50. t. 292. f. 1., FI. 9., Pempt t. 398. . T. 4. p. 154. t. 41. Dod. Hist. pl. (gall.) p. 489., Pempt. TM GPS NU TENEO TS ex edit. Valgr. 1554. p. 100., et generatim figurae omnes parvae de Acuta spina. sive c rire ex Moretti: Matth. Comuni. p. 69., Camer. Epit. p. 85., Trag. St. b. p. 984. Cord. Hist. pl. crt. 176 - Trag., Barr. Icon. t. 563. i hj Flor. Apr. Maj. Fruct. Aug. Oct. hod die 21 Legi in Pyr. septr. med. Valle de Louron, ad Lc qe E Mad. Aug. 1852; in Pyr. or., ad Roussillon, ad xis res, . . 1837, in Pyr. Catal. ad Gerona, die 12. Maj. 18 ^ insodalas andha Hujus arbuseulae flores in Pyrenaeis quoque grato je unde £t odore pollent, qui odor puellis generatim gratissimus » ree ens adveniente vere eas ex suburbana ambulatione rd sive quod feris hujus Pomaceae onustas offendas; hilares, aut sn : nai i floribus reapse delectentur, sive quod. lubriea joe PL Lithuan. cere cupiant. Injurie flores quasi foetidi dicuntur a Gilibert, F1. illustr. n. 311. Drupae maturae pulcre coccineae, 5 w fey] m 5 E & "S "3 E 516 Vidi interdum arborem factam ; editam porro prope Toulouse ad Pech David. Non ita subsequentem. Variat foliis profundius laciniatis, laciniisve valde angustis, infe- rioribus potissimum ferme ad costam pertingentibus, ut vidi hine inde per Pyrenaeos septentrionales, solemnius ad Lannemezan, ad Toulouse, Variare et foliis integris, ut asseverat Roth, Tent. Fl. Germ. 2. p. 544., hoc ego confirmare nequeo, et inde asserere nolim in nostram speciem cadere Cr. Inzengae (Tin.) Bert. Pedunculos, pedicellos, ae ealyces glabros, eosdemve pilosos, pilis etiam copiosis patentissimis, interdum te- neriores ramulos etiam pubescentes observavi extra Pyrenaeos, prope Do- noniam ai Gessi, die 1. Maj. 1855, paucos dies ante Patris mei decessum. Restant adhue mihi attentius observandae calycis laciniae, si aut patentes, aut reflexae sint; et folia, si spectata illorum forma, ven rum modo, glabritie, praebeant revera conspicuos distinctionis charac- teres, ut sunt qui contendant. arietatem petalis roseis saepe offendi per Pyrenaeos, meridionales praesertim: rubentibus etiam, ad Bagnacavallo, Cr. oxyac. punicea Lodd. Dot. Cab. t. 1363. Videntur mihi Link, et Delile (autumno 1837) magni fecisse dru- parum magnitudinem, ut crederent duas latere species, quas e fructuum aut figura, aut magnitudine facile foret distinguere. Mihi aliter videtur: novi enim ipsam Ozyacantham Dioscoridis, quamvis raro, variare di- gynam, germinibusque duobus praeditam, unde vel formam, vel dru- parum amplitudinem non parum in hae specie ludere facile, 1mo necessarium est admittere, quomodo in Ozyacantha Matthioli (ei Cra- taego owwacantha) ipse Jacquin animadversus est, drupa monodrr sperma observata. Obs., nuperius etiam Gussone Sicil. Syn. p. 555. n. 2., contra quam inflexum, sive pro florum aetate diversa, vel, ut facile credendum est; c alibi pluries cum delectatione COR- est : Kunth, Koch, Be aequin in Flora Austriaca pinx; — e quente) status, Sed dic pinxit extremos specierum ( seripti i rum de- puonem in textu commutavisse, quod dum ego animadvertendum curavi cum Flora Austriaca ad manus, hujus criticae fundamentum non percepi. De varietatibus hujus speciei cf, De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n, 626. Sed ne attendas Roemer (M. L) Synops. monogr. fasc. 3. p. 106. seq. immani rei amplificatori! Oxyacantha Matthioli Nob. Matth, Epist. med. ed. Prag. 1561. p. 218., et letter, all. Aldrov. in Fan » p. 178. Lugd. 1564. p. 369. lin. 40. Crataegua thoid ne al end ne s C. oxvacantha Jacq. A., Koch p. 258. D f Mespilus oxyacantha All. Pedm., Willd. En., Gaud. 3. n. 1125. C. oxyacantha C. triloba Pers. Syn., Pr.. ex Lindl., C. spinosa Gilib, Exerc. phyt. Engl. racem. c S ot. v. n. i7 Jacq. A. 3. p. 5j. iy ol. v. 35. . . V. 95, n. y um fr. et fol. s»ors, ; Sv. Bot. v. 3 f. 2., Plenck 1c. pl. med. T. 4, p. 85. t. 339., Schk. Handb. 2. t. 132., Fl. Batv. v. 5. t. 399., Schrank Fl. Monac. t. 97. Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 43. t. 87. f. 1. (2.). Bot. Regist. t. 1193. Fl. Dan. t. 634, Matth. Comm. ed. Prag. 1562., Hagecio, p. 41. ut omnes figurae grandes de Oxyacantha; ed. Valgr. 1565 , g. 156 20 . Albert, Nicol. (1004) p. 131., G. Bauh. in Matth. edit. p. 149. f. 1. mihi videtur, Aldrov. lc. pict. TE. pl. 1. 1. 6. p. 49. h Flor. Apr. Fruct. Jul. Aug. Rara. Legi in Pyr. Navarr. inter Ezcorbe, et Ulina, sub l'Ermita de las dos Érmanas die 17. Jun. 1844. Observavi in Pyr. septr. med, hu- 3* . LI ier n . tionem procedere animadverti. Larva Papilionis Crataegi, quae folia O. Dioscoridis vorat, hane Matthioli intactam relinquit, teste Host, Flor. b.m. at agrez. Foss., Fl. Tarn Garonn. p. 127. sub n. 3., tempus flo- rendi ex Koch indigitare volens perperam serius in ante (avant) trans- tulit, ut rem contrariam ipsius Kochi observationem, et conira veri- tatem prodiret. c Usteri News Annal. der Botan. T. 2. (fasc. 15. 1791) p. 18. t Ipse in Hispania legi, de illius existentia detegara on m Moretti, Difes. illustr. Matth. Mem. 2.: vidi in Herbario : dionalis Matriti, ex Binicarlos; reperiit in dumetis Hispaniae meridion oissier, Voy. botq. Esp. n. 621 :theri OBS Rc ER superiore) denique acceptam a logre Smith, Van Geuns, DC., Brotero Lusit., Kunth, Bory, Cheer un * et Pélop., Wahlenberg Svec., Wimmer Grab. Siles., novena n d carunt Moris et De Notaris Fl. Caprar. n. VEL, ARES Gedren Reg. Bonn. (1841) p. 446., Delastre Vienn. (1842) p. 109., 87 518 Lorrain. (1843) p. 226., (mutato dein judicio, Lorr. ed. 2.), Cosson Ger. N. Fi. Paris. (1845) p. 184., et ed, 2. p. 221., Jungst FI. Westf. (1852) n. 662., Wimmer Schles. (1801) p. 618., Grenier Jur. (1865), Regel Revis. specier. Crataegr. Caruel Pr. Fl. Tosc. n. 699., Bromf. Fl. Vect. p. 163., Babingt. Man. Br. Bot. ed. 5. p. 116-7., Lindem. Elisab. Suppl., et Kaleniezenko Monogr., ete. in Bull. Soc. J. Nat. Mosc. T. 48. (1815.) p. 41. seq. n. 25. var. 26. Hisce speciebus una conjunctis, en synonymorum complexus a Regel datus in Tpyabi, etc. Hrt. Bot. Petersburg. T. 1. 1871. ps. 116-9. sub Crat. Oxyacantha; C. laevigata (Poir.) DC., C. monogyna Pall. Ross. t. 12., C. monogyna Jacq., cum Lagenaria Fischr., Meyr. G. trilobata Pers., DC., C. kurtostyla Fingr., cam granatensi Boiss., et eleganti Poir., C. pinnatifida Bung., C. apiifolia Michx, C. fissa DC., ete. In suspicionem cecidit Smith, Engl. Flor. 2. p. 360. n. 1., arbores seniores folia rotundiora proferre: ast perperam. Oxyacantha Azarolus (Hippocr., Dioser., Homer. Athen., Galeni) Nob. Hipp. Morb. mul. 1, 607., Dioscr. 1. 4. c. 169., Homer. Odyss. 14. v. 10., Athen. 14, 370., Galen, Simplic. 6, 83. Volunt quidem Anthedon Theophr. Hist. pl. 1. 3. c. 12., et Plin. Nat. b. 1. 15. c. 20. vel 22. Crataegus Azarolus L. Sp., Koch . m. $4, Bert. add. p. 6: . . Dub. p. 180. n. 3. Mespilus Azarolus Poir. (nec Lamk. ut citat DC. Fr.) Loisel. Gall, ed. 2. p. 334. n. 2. Crataegus ruscinonensis Gren., Billot. 1. p. 74., Bull. Soc. botq. Fr. T. 13. (1806) p. 206, Cr. Azarol La-Peyr. Herbr. Mespilus Aronia Dod., aliisque (opt.e!). Galles Pomon. Ital. Dispens. 24, tabs. fl. fr., istive lut. rubr., Andrew Bot. Repos . 579., Lindl. Bot. Reg. t. 1855., Plenck Ic. pl. ed. T: 4; p. 85. t di s f r. Arb. 2. t. 5. a Matth. Matth. . et ed. Valgr. 1554. p. 138. f. 4., Camer. Epit. p. 153., Dod. Hist. pl. (gall.) p. 500. f, 1., pl. 1. 1. 1. p. 67. ħ Flor. Maj. Fruet. Sept. In Pyr. Atax., orient. cum Olea... Legi in Pyr. Atax., ad Narbonne, sub le Pech de V Agnelo, diebus 9 vabat Bertoloni filius, quod mecum asserebat, Bononiae die I1. Aug. 1871. Sed verum est quod plerumque duo, vel potius tria semina 1n hoc Et putat Spach duas distinctas species ab auetoribus confundi, Las F ticas confirmat Grisebach, Spicil. Fl. Rum. Bith. p. 99. . 8, 9. In plantis spontaneis per Occitaniam, vel per Pyrenaeos jam citatos, drupam constanter rubram ego vidi, talemque continuo esse per Galham venere m me certiorem fecit magister, et amicus olim optimus Dunal. Mespili sui Wirt cim speetes ad Dioscoridem, qui citat inter synoni bid eoe primi, quae nostrae respondet, sive ad Athenaeum te verg: 4 usum, ut ferunt, ad Arisarum significandum, aut SI eju 579 ethymon consideres, quod simitudinem eum Aro declarat, male semper adhibitum nomen a Medico, Persoon, et Nuttal pro speciebus in vibes nec similitudo ulla est eum Aro, vel quae a Patrum plantis valde recedunt. Oxyacantha amygdalifolia (Anguillarae) Nob. ex Tournf. DC. Dub. p. 180. n. 1. Cotoneaster Pyracantha Eth Su REA DUE LL ELT cantba Dulac., Pyracantha coccinea Roem. Synps. Pall. Fl. Ross. p: 29. t. 13. f. 2, y. b. C,, Hayn. Term. bot. t. 36. f. 8., Schk. Handb. 2. t, 133. Pen. Lob. Advrsr. p. 438., Icon. 2, t. 182, f, 4.. Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 134., Barr. Icon. t. 874. Flor. Maj. Fruct. Sept. Oct. In Pyr. orient., et in septr, auriger, mediisque; in Pyr. occid.? Legi in Pyr. septr. auriger. prope St. Girons ad Montaigut, contra St. Lizier, die 10. Jun. 1862. Habui ex viciniis de Perpignan a Massot. Vivere ad Viebilh, testatur Berger. Bass. Pyr. 2. p. 320. Specimen a Corbin lectum, loeis Vie, Azereix reperii in collect. Deville, Obser- vavi ad Mongarry. Pyracantha Plin. Nat. h. 1. 24. c. 13. vel 70., et TT, quibusdam eadem ae Ozyacantha Dioscor., adeo imperfecte adumbrata est ab illo, ut praeteriri mereatur. Cotoneaster Medicus (F. C.) 1789., ex fratribus Bauhinis! ‘Cotoneaster vulgaris (Gesneri) Lindl. Trans. Linn. Soc. Gesn. apud. Cord. oper. crt. 214. b, 215. a fig., et Gesn. p ad Fabric. Tigur. 20. Mart. 1562. ll. Ep 956. b. Koch p. 259. n. 1 in co ist. med. Frosch l. 3. crt. 91. b, Comm. 2 ., DC. Dub. p. 180. 1 ^ n. 1., Regl. Act. hrt. Petrpl. 2. (1873) p. 314. Mespilus Cotoneaster L., Bert, 5. p. 162. n. 5. (excl. C. toment.); Gaud. 3. n. 1127. M. Cotnst. La-Peyr. dempto specimine. C. laxiflora Jacq. fil. apud Fisch. Mey d ; ex Ledb, Ross. cum Pall. Fl. Ross. p. 30. t. 14 m 2. p. 1. t. 16. f. 52., forte e pl. cult p. 60. Flor. Apr. Maj. Fruet. Jul. Aug. In editis Pyr. or. potissim.; solum ealeareum, graniticum praediligens. m inue Ex las Escaldas, Cerdaña, accepi a Massot, ibidemve proxime in arce Mont Louis copiose egomet vidi: ex valle Ossune, ut ex le Lac de Miguélou habeo a Deville. Cotoneaster tomentosa (Gesneri) Éindl. Trans. Linn. Soc. . Dub. iso I9». " ed. a Schmied. * (4873) R n4 . - n. 2., Regl. Act. hrt. Petropl. 2. p. ; , Suppl.; M. ties, Coton. vulgaris b tomentosa Pisia. Dalm. 3. p. 243. n. 1715. M. T a 18:3; Gym- coccinea Waldst. Kit., M. pygmaea Baumgrt. Transylv., ex ue £i Waldst. Kit. pl. Tar. nopyrenium tomentosum Dulac H. Pyr. Bits Austr. fasc, p. 81. t. 2. f. 1., Hungr. T. 3. p. 284. t. 256. an e cult. luxur.? . p. d. t. 15. f. 51. Koch p. 959. n. 2., DC. 34819] 1 Jio. Mespilus tomentosa Ait. Kew., Gaud j Flor. Maj. Fruct. Aug. In editior., ubicumque rarissima. ^. Iani ex la Pont de Cond Pyr. or., de Herbar. bte eds filio. Relatum est reperiri au Pic d'Arbison, et d Ayre, etec Corbin; au Neowvieille a Philippe, au Laurenti à Timb. Sententia a Bertoloni projecta (Fl. It. 5. p. 164.) Specifica hujus speciei inanis est, ut erroneum penes Visiani duas species una comprehendere. de invalentia fuit penes eum, e Praestantioribus prae 580 illis quos exposuit characteribus species distinguuntur. Caeterum harum neutram viventem vidit Dertoloni, saltem spontaneam; Gaudinus, qui ambas in loco natali abunde observavit ceu distinctas retinuit, cf. etiam Gmel. Fl. Bad. Als. T. 4. p. 719. n. 143.*, Host Fl. Austr: 2, p. 1l. ns. 1, 2., God, Fl. Jur. p. 223. | Cotoneaster J. Bauh. Hist. pl. 1. l. 1. p. 13. cum fig., vel Chabr. Sciagr. p. 3. f. 3. pro neutra harum specierum mihi satisfacit: citant quidam ad unam, ad alteram alii. Item mihi dubia est Zpimelis altera, Cotoneaster Gesneri, Dalech. Hist. pl Lugd. p. 199. a Gaudin sine mora ad hane C. tomentosam relata, et reapse non divellenda , sed synonyma dijudiearentur. Admodum valuit hoc Gaudino, ut J. Bau- hinus drupam lanuginosam descripsit. Corokia Cotoneaster Raoul (Cornea) habitu quoque ab hisce aliena, e foliorum forma, Cork. spathulata nuncupanda potius fuisset. Amelancher Pen. Lobel. Advrsr. p. 441. Amelancher, nomine a Gallo-Provinciae incolis suscepto nuncupavit Lobelius, cum Pena, quorum. primus in Observ., inque Iconibus Ame- lanchier scripsit, et ita a subsequentibus auetoribus scriptum est. Re a praestanti viro perpensa (Nomencl. botaniq., 1880., p. 84. not. 8.) in Amelancher sistendum esse vult, ego assentior. Amelancher vulgaris (Athenaei? Gesneri) Moench Meth. Gesn. Hrt. Germ. crt. 256. b, et Append. crt, 991. b., et Epist. d. Kantmann. . 180 à e crt. 91. b., Cod. crt. 25. b. De Ath. infr. Moris Sard. 9. n. 432., DC. Dub. . Aronia rotundifolia Pers. Syn., Bab p 961. Crataegus Amelanchier DC. Fr., Gaud. 3. n. 1190. Mespilus Amelanchier L., Bert. b; .fasc. Z. p. ?. V. 19. H9 she. p. 808: Y 1p Jeon. 3. TOL f$. ober ee e M. Y n t. Nb, E in Aldr Dendrol. p. 619., Barr. Icoa. t. 597. 2 à; h Flor. Apr. abeunte, Maj. Fruct. Aug. In rupibus calcareis pro- venire solet, saltem frequentius. Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, secus flumen Gas, die 3. Maj. 1845. s Habeo a Deville ex le Pic du midi d'Arrens, et ex la Gorge de Pierrefitte. respondent potius varietati b tomentosae Koch, uae typo frequentior occurrit, aut oculos afficit, Si haec varietas est, et non potius jumor plantae status, in quo pedunculi, et calyces tomentoso-lanati , adul- Pore calveseunt. Ficus idaea Athenaei, Deipnos. l. 3., ex edit. Dalech. C p. 59. lin. 10., hue a Bauhinis relata est (Pin. p. 452., Hist. pe b 15): ejus notae suut admodum pareae: frutex in Cretae ipio: provenit; cf. Sibthrp. 5m. Gr. Pr. n. 1156. Idaea Ficus AN Hist. pl. Lugd. p. 200. f. 1. respicit Loniceram nigram, nulla de Athenaeo mentio li i a i b Hamame Athenaei, ps. 202.3, ' melancher sermocinatus su Mespilus Plin., Lindl. Mespilus vulgaris (Dioscoridis) Clus. Hist., Camer, Epit., Reichnb DXCUTST. t i Dioscr. 1]. 170., Brunf, Herbr. 3. p. 227. sin. ic. Mes rman Bert. 5. p. T eio Gaud. 3. n. 1426., DC. Dub. p. 180. M. germ, acre Horii, gt MS 2. n.. 1523... Pall. FL Ross. p- 29. t. 13. t4 Gaertn. Fr, Sem. pl. 2. TC «i-a Buff. Atl. t. 7. f. 1. fl. fr. sem ; Plenck Ic. pl. med, T, 4. p. 87. t. 3 e Fl. Led Ts. et in Dict. Sc. Nat. Dicot. Atl. E 243., Nouv, Duham. T. 4. . 143. t. 38., 1868 p. 300. Duh. Arbr. ar uh t. 4. a Matth. AMA. p. 253., Camer, Epit. p Meri —— Pempt. p. 801. Lob. Obs. p. : f. 1., Icon. 2. t. 106. f. 1. Dalech. LE Í A 334. g Bauh. Hist, pl. UM CR MD [nec Sh Gand lph. lis. supr. b Dorsten, Botan. crt. 200. B, NC Nat. h. : np hern ħ Flor. Maj. Fruet. Sept. Oct Legi in Pyr. septr. med. inter Nay, et Belair, die 14, Maj. 1844. Pirus Virgil., Plin. Ita scribendum correctius, ex potioribus classicorum editionibus, nee Pyrus. SECTIO 1.* PIRI GENUINI Koos. Pirus sylvester (Theophr., Homer., Theocr., Virgil., Dioscor., Plin., Apic., etc.) Ruell. De Natur. Stirp., Aldrov. Dendr. p. 310. Theophr. Hist. pl. 1. 1. c. 13., Caus. - 4, Homer. Odyss. 7. v. 120., Theocr. Id. 7. v. 144. Idi. v.134., Virgil. Ecl. i.v 74., etc., v Fi "Virg. p- 96., Dioser i 1. c. 167., dm, Nat. h. ^" T €, 15. vel 16. ; ou - irn ^ l. 1. c. 20. Arist. etc. P. communis L, Sp.. p. Bert. 5. p. 165. aud. £L DC. EN jar 181. n. 1. P. comm, La-Perr, Herbr. gas P; cx perm cin Exerc. phyt E ngl. Bot. v. 1784.. Flor. Dan. t. 2118., Gaertn. Fr. Sem. cw 2. VENE ?. (1) pam Hit, ens dE Plenck Ic. pl. med, T. 4. p. y t. 395., Nouv. 192. a t. 59., e M:i Decsn. Hotaq. 1868. p. 299. Duh. Arbr. Arb. 2. 'L 45. a Matth. "Mattis. p. 254... Cina. 'Epit. p. 152., Tabern. Krtb. 2. p. 1425. f.ae 2, 3, 4., Icon. t. 1018. f.ae, et t. 1019. f. 1 „ Trag. St. h. p. 1045. h Flor. Apr. Maj. Fruct. Jul. Aug. Legi in Pyr. Cantabr. supra Durango, bes 22. Jul. 1857. Obser- vavi copiosum in m.* Sagnu prope Azpei ula in unoquoque loculo plerumque "188; altero saepius abor- tiente, scilicet generatim unicum tantummodo semen maturum in quovis oculo observabis. Pirus vir oven (Magnoli, et Cupani) Vill. Cat. pl. Jard. Strasb. /.323. (excls.-syns.). lv. Ma, Bot. Monspel. ipo . 915.; Cupan. Hrt. Cathol. p. 184, Pyr. G. Barh s Bellon i1606), Koch p 38 f g E , Moris Sard. 2, n. 435., Roemer at] Tam. vég DE ES .3. p mygdal. et P. cun neifolia Guss ~ i. ud $3 P.a« on. [rs uin; ES ah Te Roicenb. P. salicifolia ia ou. (no a Pall): P. u. valis lis Lindl, M (non Jacq.). Visi : us 1719. t. 38. dubia; G P Aga on ? Mém. Mus. Hist. Nat. Par T ^io. t. 9. f. 4-6., Nou aei e 6. p. 190. Bot. Reg. t. 514., et t. 1484. pl. glabrior. Pyr. Atax. or,, cum Olea. h F lor. vod Maj. Fruct. Jun. Jul. In Jes s n decer onne a Delort. Observavi ad uie speciei ia est a Balbis, in Cat. stirp. hrt. Acad. 1813. p. 63. n o Us salicifolia FR Miscell. alter. enm esc syns.) Bertélous vero, e specimine eulto P. saliei ifoliae ab ips 582 accepto, dijudicavit Balbisianam stirpem eamdem esse cum Palla- siana, et ab hac nostra diversam, eique yw dicit loca Pal lasii Fl. Ross, p. 20. t. 9., Nouv. Duham. T. 6. p. 189. t. 56., quae postrema eadem eum Magnolii specie diceretur. Conjeci insuper, ex Moris, Bertoloni eamdem speciem iteravisse, quod quum Florentiae data opportunitate eum speciminibus autenticis examini subjecissem, et ego persuasus factus sum speciem duplicavisse Gussone, et cum eo Bertoloni: vidique tune (anno 1849) triplicatam a Parlatore in Herbr, Ital. centr. eum P. salicifolia ex Oriente, quae semper eadem species mihi kimen P. nivalis Jacq., Koch p. 260. n. 2. habenda est pro P. mygdaliformi cultura mutata, ideoque e censu specierum delenda, ex Koch Ibid. Add. emd. p. 444. Fallacis gorr trivialis originem de- claravit Host, Fl A. 2. p. 13. sub n. 1. De eo cf. etiam Visian. uem le. P. elaeagnifolius Pall. ejusdem typi foret ex C. Koch ut ex Aschers,, et Kan. Pl. or; sicque P. nivali nimis affinis dijudicatur a Ledebour. SECTIO 2.* MALUS Tovnsr. PUN M (Dioseor., unb Hesiod., Apic.) L. - l. 4. c. 161., Theocr. Id. 8. Eu ` v. 94. (pl. sylvestr. hapi: Ops. cond, 1. 1. c. 20. Hesiod. To. dies v. 145. S p. 261. dg 169. n. å., Gaud. . 1193., Moris Hs ns 2. n. 436, La-Peyr. Herbr., dE a. Gil odis ph yt Engl. Bot. v. 3. a 179 ., Schrank Fl. Monac. i. 339., Flor. Dan. t. 1 0i., Sv. «dn. 20., . Hancb. 2. t. Asi. Nouv, Duham. T. 6. p. 142. t. 45. f. 1, 2., W. W., F., N. i» Reel. Pi ofie t. 304. Fl. Bat. t. 4177. Duh. Arbr. Arb. 2. t. 2. a Matth., Matth. p. 239., Cam. Epit. p. 141. Dod. Pempt. p. 789-90., Trag. Stirp. h. p. 104. h Flor. Maj. Fruct. Sept. Oct. Occurrit hic et illic subspontanea. SECTIO 3.* ARIA DC. Pirus Aria TTO Ehrh. Beitr. eapi Hist. l. 5. c. 4., etc.; Anguill. Sempl. 81. Moris Sard, riu . 184. "cg Mae zh Grantz, Koch $ 909. ; Jeanbr. b. 39. G $t L. Bert. 5. A n aud, 3, n. Mis 'La-Pevr. Herbr. Sorbus alpina J. Bauh. po à Lodd. gres Cerasus avicul uaedam Du r. z atus Dulc., Loti spec o d (i) [x et Pilat. descr, (Lugd. 1555.) p. 89. lin. 10. Flor. Graec. Sibthrp. p. 68. H aras wer dog 58, Flor. Dan. t. 302., Schrank Fl. Mona As tet. DUE i "Er UM : "spich Suit. t. 9. f. H., Plenck Ic. pl. med. T. 84. t. 387. , Turp. El med. ' i rug up Lion. , Syst ill. CI. 42. Ord. 2. cum tabs. mk. Tu? t. 493. f. 1. gro Rs Hist. i^ d L. 4. p. 65. 67. f. 4. Trag. St. h. p. 1007. A Bog Hist. pl. Lugd. p. 202. lor. Maj. Jun. Fruct. Aug. Sept. Ml dumm occurrit in mon- tibus A onb, ideoque in Pyr. meridion. prae septentr., in Pyr. Cantabr, prae septr. med. Praediligit | rupes calcarea Legi in Pyr. Cantabr. merid. supra Oñate, m.* Uruela dio m ; in Pyr. septr. auriger. supra Campagnan, die 12. Aug. je h Deville, qui legebat quoque ad Lientz, et in ichar à Bize. Observavi in m.? Usturri supra Talos m m.* Izarris, ad remate a Villanueva de Aezcoa, in Valle s Aezcoa, in Valle Roncal, in 'm. Canzías, ad DBasibé, in m.* Navas valle Lavedan, etc. t Molo, in m. Esquierry, au Pic de Gard, in Nunquam arbore tummodo sub-lobatis: niveum per Pyrenae m vidi foliis praeditam manifeste lobatis, sed tan: item tomentum in pagina inferiore folioram gyo os vidi. Sorbus Aria Crantz Austr. fasc. 2. p- 583 n. 3. t. 2. f. 2. relata est a quibusdam ad Sorbum Seandicam Fries sive P. intermediam Ehrh., quae species directe in Pyrenaeis indi- catur a Grenier, cum Godr. Fr. p. ., dein a Bodl Pl. vasc. ipm Scand. (1859) p. 16. not. 85., et a Dulae, Hauts Pyr. (1867) n. 108 imi ii i bona sit species, num restituenda fuerit inter varietates vel lusus P. Ariae, iis decidendum relinquo, qui in loco natali arborem illam observarunt. SECTIO 4.* TORMINALIA DC. Pirus torminalis (Plinii) Ehrh. Beitr. Pl Sard. 2. n. 434., DC. Dub. p. 182. n. 9. Sorbus torminalis Trag., Matth Lonic cum Gesnero, Clus., Bellon., Camer., Dalech., Koch p. 263. n. 6. Crataegus tor p. 143. n. . 9. n. 1117. La-Peyr. Herbr.; Torminaria Clusii Roem, Fam. Nat. Synps. fasc, 3. p. 130. n. 1., T. vulgaris Schur; Cr, Theophrasti Dalech. Jacq. A. 5. p. 91, t. 443., Engl. Bot. v. 5. n. í .D a Atl. t. 9. f. I. pi. c. pl. med. T. 4. p. 85. t. 39 d. 9. am. T. 4. p. 128, t. 33., et t. 33. bis var. foliis angustior.. inciso-lobatis. Duh. Arbr. Arb. 1. t. 79. a Matth. Matth. p. 263., Camer, Epit. p. 162., Aldrov. Dendrol. p. 618., Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. P. 2. fasc. 2. * 4. t. 15., et t. 17, f,ae 54., Clus. Pann, A. p. 8. sin. ic., sed Rar. pl. h. l. 4. p. 10. f. 2., Lob. Obs. p. 614. f. inter., Icon. 2. t. 290. fi., k Pempt. p. 803. f. 2., Trag. St. h. p. 1010., Cord. Hist. pl. crt. 176. f. 1. ead,; J. Bauh. Hist, pl. 1. 1. p. 63., Lonicer. Nat. h. crt. 50. D., Dalech. Hist. pl. Lugd, p. 99. f. 2., et p. 332. f. 2. ħ Flor. Maj. et ineunte Jun. Fruct. Oct. Per Pyrenaeos meri- dionales facilius obvia. gustuque suavem, tunc talem a clarissimis viris editam sententiam recipere nolim, veritus, ne ageretur potius d Hegetschw. 1822, p. 346. n. 5.; sed nec P. torminalis Leon Gaudin, nec ab alio in m.* Pilato, nisi à la Tourette, et 1767 F ed planta siluit Cappellerius in sua Pilati montis historia (116 ro mitti est, quod ut interpretatio de Azarolo recipi posset, PI skj plantam fortuitu cultam pro spontanea descripsisse Du SECTIO 5.* SORBUS (L.). Pirus Aucuparia (Tragi, Matthioli) Gaertn. Fr. Sem. Trag. St. h. p. 1008-9. vix., Matth. ex ed. Valgr. (1554.) p. 141. Sorb. sylv. s'n. ic., ed. 1. Ynz 1544. p. 102. DC. Dub. p. 182. n. 10. Sorbus Aucuparia Bellon., J. Bauh. Tournf. L., n, 2., Bert. 5. p. 151. n. 1., Gaud. 3. n. 1114. S. Aucupr. La-Peyr. Herbr. et S Herbr.? S. glabra Gilib. Exer s. c. phyt., S. sylvestris Matth., Camer., Dalech. Engl. Bot. v. 5. n. 337., Schk. Handb. 2. t. 133. (non 382., Koch); Flor. Dan. t. ., Schrank Fl. Mon. t. 154., Flor. Batv. v. 4. t. 292., Hayn. Term. bot. t. 38. f. 7., Mill. Linn. Syst. illustr. Cl. 19. Ord. 3. cum tabs., Spach Suit. Buff. Atl. t. 9. f. K. fr ; Libosch, et Trin. p. 4. t. 2., Nouv ham 8. p. bi -i Sv. Bot. v. 3. n. 145., Gaertn. Fr. Sem. pl. 2 8 2 ); Plenck Ic. pl. med. T. 4. p. 86. t: TA AR S RN ab Pl. offic. t. 306., Duham. Arbr. arbst. 2. p. 272. n. 10. t. 73., Crantz Austr. fasc. ed. 2. fr. Matth. p. 262., Camer. Epit. p. 161. Aldrov. Dendr, . Pempt. 2. t. 107. f. 1. (cum Dod. sim D: 68. 6-1. £4. p. 834. (Ornus!) Lob. Obs. p. 544. f. 2., Icon. 9. t. SX s l. 1. p. 62., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 99. f. 1., et p. 239. £.1. p- ., Do sed non ident.!); J. Bauh. Hist. pl. 1. ħ Flor. Maj. Jun. Fruet. Sept. Oct. In montan. region. mediterr. frequentius, vix in Cantabr. merid. egi in Pyr. Arag. supra Bucaruelo, die 30. Sept. 1845; contra Parzian in m.* Mener, die 18. Aug. 1845; in Pyr. or. ad Mont-Louis, die 13. Jun. 1831. Lectam sub Zubiri accepi a Darrieux. Observavi ad Roncesvalles, ad Cauterets, supra Luz, in Valle d' Aure. SECTIO 6.* CHAMAEMESPILUS DC. Pirus Chamaemespilus (Clusii) Lind]. Trans. Linn. Soc. Clusii Pann. A. p. 83-4. fig., et p. 85. DC. Dub. p. 182. n. 12. Sorbus Chamaemespilus Crantz - n. 7. Mespilus Chamaemespilus L, Sp. Bert. 5. p. 161. n. 4. Crataegus Chamae- icq. A. 119. Mesp. Cham. La-Peyr. Herbr.; Sorb. purpurea Dulc.; Chamae- mesp. humilis Roem. Synps. Jacq. A. 3. p. 17. t. 231., Crantz A. ^/asc. 2. p. 83. t. 1. f. 3. Clus. Rar. pl. h. 1. 1. p. 63. f. 1, J. Bauh. Hist. pl. 4. 1.4. p. 72., Chabr. Sciagr. p. 3. f. 2 Cydonia Tour. Reperiri Cytoniam scriptum in Maerob. Saturn. T. e. 6. non credo, nisi in Codicibus, vel in editionibus sequioris notae; sit pace Heisteri M vulgaris (Bibl. Sacr., Theophr., Virgil., Dioscr. Apic) Tappuoch Proverbr. c. 25. vers. 41. otc.. ex Cols. Hierobot. p. 254., Theophr. Hist. pl E 0 ud cte - Virgil. Mal. aur. Hesper. cf. Fl. Virgil. p. 74-5., Apic, Opson. con pe Pia di. S. dt. Athen. 2. (p. 85. ed. Palech.). Koch. p. 260., Moris Sard, 2. n. 437.. DC. Dub. P pa AET pi a : x -5 . n. 1122, P. Cydn. La-Peyr. Herbr. ws 2.) jasck Fo 4 : Aror. arbst. 1. p. 202. t. 83., Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. 49. t. 87. f. 2. VE "Pu lc. L med. T. 4. p. 90. t. à urp, Fl. med, T. 3. d n | Ic E l. 2, 8 * s ü "Cord. st. p. 374., Trag. St. h. p. 1039., i Icon. 2. t. 152. f. 1.. Dod. Pempt. p. 795., Aldrov patit, de Ras., Avic. ete., Paris 1520., vel prope, ad Jea h Flor. Maj. Fract, Oct. 8! in Pyr. Arag. ad Jaca, die T. Maj. 1845. Ord. 62. SANGUISORBEAE Lindl. Placuerunt quibusdam ad Urticaceas admotae, Sanguisorba Fuchsii, Seopol, eum Poterio L. Distinctio in duo genera, nee mihi placet, ut non plaeuit Ruppio (Fl. Jen, 1718, p. 58), Dillen (Cat. pl. Giss. (1719) ps. 55., et 168), Boerhaave — A ect -—- a pæ oS Qu lo» p c < mj — -I bZ -Jl — uo, e A7 Ed eo e T Hd z. © "1i o a, jam 2. 4 — "2 m —— = Ic] erf 31 Weber Primit. Fl. Hols. (1780) p. 14. Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 161. n. 196., qui eum Tournefort (Inst. r. hrb. p. 156.) unicum tantum genus rece- fase. 2., ut in Helvetia Spenner Flor. Friburg. 3. (182 ) Add. em. p. 1084, De Notars. Reprt. Fl. Ligust. (P. 9. 1848) ns. 614-15. Et , qui non solum Poterium cum Sanguisorba conjungere voluit, sed Ancistrum "uit haec et Hispanorum opinio; de Poterio, Acaena, et Ancistro dixit Ortega (ut credimus ex genero Ruiz): « Quae omnia idem genus auctorum methodum , et Polylepium esse arborem. Habitus omnino con- similis est, quia folia sunt pinnata, petiolis alatis, Flores in spicas, racemos, et capitula digesti, sessiles, bracteolis, sive squamis solitariis, geminis, aut ternis stipati. Pericarpia nucamentacea, » Ruiz in litter. ad Anton. Jussieu, reperiendis in Ruiz, y Pavon Suppl. a la Quissop., Madrid. 1801 p. 142. Improvide obscuravit Ruiz observatione sequente, quae supra dixerat: « Dubito quin pericarpium Sanguisorbae sit capsula: dc $i vera capsula fuisset, haec sola nota essentialem differentiae charac- terem praeberet. » Ruiz l.c. Et revera Linnaeus Sanguisorbae prey capsulam perperam dixit, illum Poterii baecam! cf. Gener. pl. As ns. 146., et 1069., cito imitatus a Wernisceck Gen. pl. (Vindob. : i P. 41. n. 94.; p. 54. n. 153., a Gilibert Syrt. pl. Eur. T. 2. € T et 1167. (1785), a Schreb. Gen. pl. ns. 190. et 1445, a Borkasusen, Tentam. disposits. pl. Germ. seminfer. (1809) ns. -7 Dos entes de suo « Bacca e tubo corollae indurato, incrassato, i Accedit haec Ortegae (vel Ruiz) observatio: « In Sanguisoroa cades quod Linnaeus habuit pro corolla, nihil aliud est, meo judicio, pp J y superus: pro calyce vero habuit bracteolas deciduas er bec i toi. intelligo de Poterio, Acaena, et Ancistro » Phil. bot. nnn. Giitfser ed jam hoe sensu correctionem ediderunt celeberrimi viri Lámarck (Fr. Sem. 1788 ls.c.), Jussieu (Gen. pl. 1189 p. 336.), 586 (Ill. Gen. 1. (1191) p. 344. n. 234., modum caeterum considerandi hoc genus a quo non discesserant Tournefort (Inst. r. hrb.), Ponte- dera (Anthol. 1720 p. n5 Adanson (Fam. pl. 2. 1163) p. 290-1., Scopoli (Fl. Carn. le. 1112). Referam Dillenii quoque sententiam, reperiendam in Selct, corresp. Linn, ete. ed. a Smith (1821) 2. p. 91. « The stamens are not worthy of attention in Sanguisorba, nor ought Poterium to be torn away from than genus. There are more species of Sanguisorba with numerous stamens, than with four only » Dill. in litter. datis Oxford, 16. Maj. 1737. abeat suum locum, et hanc Clairville notam sub Sanguis. minore: l y a presque toujours des fleurs parfaites, quoique les imparfaites aeai les plus nombreuses. » Man. Herbor. Suis. Val. 1819. p. 161. Et hoc in Linnaeum Notandum erit, quod perperam isis citavit Adanson inter e qui unicum de Sanguisorba , et Poterio genus confecerunt. Adanso (Famill. Plnts. P. 2. 1163.) Binsinellam ( Poterium L.) et Sango a distincte tradidit, l.c. p. 293. Tournefortius semper genus indivisum sustinuit. Nolim occultare me Bencomiae genus (e Potr. caudato), Webb, Berth. Canr. 2. p. 11., ceu caducum considerare. Sanguisorba major (Fuchsii, Tragi) Fuchs. Cord., Tabern. Fuchs. Hist. st. p. ÉL de St. h. p. 469. n. 2. sin. fig. S. officinalis L., Koch p. 957. n. 1., Bert. 2. p. 186. n. 1., Gau n. 324., DC. Dub. p. is S. offic. La-Peyr. Herbr.; S. officin., et S. = ex "Tim . qui primam hanc formam S. montanam Jord. referre dicit, Herb Ch. p. 24.; S. serotina Jord. M .; S. pratensis 2 Hall Jen. (1745.) p. 3.; S. carnea Fisch., DC., ex ss. cum S. bracteosa Bess, ex Eichw.; Pimpinella major Dod. Comm. Engl. Bot. v. 19. n 1312.. Schrank Fl. Monac. t. 363., Flor. Dan. t. 97., Schk. Handb. t. 24., Sv. Bot. v. 5. n. 305., Plenc Ic. pl. med. T. 1, t. 63., Dietr, Fl. Bor. n. 274., Sabb. Hrt. Rom. 2. t. 70., Fl. Bat. t. 1156 Fuchs. Icon. ed. 1545, t ; Matth. p. 1033., Camer. Epit. p. . vix. ; Cord. Hist. ph crt. 143. b f. 2., Tabern. Krtb. p. 316. f. 1. Icon. t. 109. f. 2., Dod. Pempt. p. 105. f. 2., Clus. Rar. pl h. E l. 6. p. m fe., robustior foliisv. acutior., Lob. Obs. p.412. f. 4., f, 1., J, Ba ih. Hist. pl. 3. : Hg us fig., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 1087. f. 1., Moris. Hist. pl. odd 3. S. 8. p. 994 p.l Flo Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept, In pratis montium Legi in Pyr. or. ad Mont Louis, die 19. Jul. 1836. Habeo ex Landervieille a Deville. Haec eenia Cesat., sequentes Rutidopoterium Cesat. Sider. 2,a Col LM Ma Bot. Monepst ^ Pici Ecphr. p. 193, 124. f.i n. sem, maj. crassior. gn. S m Magnolii Spach ter, Pim b. Soter. n. 6., in Ann. Sc. ewe Par. V s dpt ges Oxon, 3. S. 8, p. "A e E^ TE *: y. PHA de de drag . Voy. botq. Esp. n. 614. Moris. Hist. pl. Q FK lor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jal. In Pyr. Atax., or., cum Olea. : Legi in Pyr. or, , Roussillon, inter le Boulou, et Ceret, die 11. Maj. 843: in Pyr. Catal. ad Gerona, die 23. Maj. 1851. Vidi ad Narbonne, et au» Corbières. Statura sesquipedalis, gipedalis et ultra. Caules e radice interdum piures, quasi diffusi, raro pauci, aut unicus tantum caulis erectus. Folia magnitudine Tis, Et iota planta tam glabra, tune inferne plus nde d dE , €t sapor non adeo intensi sunt: un trahor à Pp am inodoram. G. Bauh. Pr. p. 84. b,n COE quae Hispania a D. Gillenio, quamvis hane ceu dubiam proationem retinere fas sit. 581 S. mauritanica Desf, Atl. P. 142, eadem ae nostra species repu- tatur a Boissier l.c. Huic assentiri me vetant sive notae a bodie taines traditae, sive Morisoni figura ab eo citata; revera Morison ei retulit Magnoli locum a nobis quoque absque mora receptum, sed ego opinor agi de planta a Magnoliana, sicuti a nostra distincta cujus adumbratio apud Morison nimis manca est. ; Poterium Spachianum Cosson (Notic. pl. midi Espagne, Paris 1851. 108.) mihi sese obtulit quasi varietas glabrior, ni sistit juniorem plantae statum speciei nostrae, Potr. microphyllum Jordan probabiliter est varietas foliis minoribus S. mediterraneae; cf. Griseb., Schenk Obs. Itin. alpin. 1851. n. 8, Denique hoc perpendatis: « Potr. Magnolii a P. verrucosó Ehrh. tantum fructu magis elongato distinguitur, et forsan ab eo non speci differt. > Boiss. Reut., Pug. pl. novar. Afr. bor. Hispan. austr, (Genev. 1852) p. 45. Sanguisorba minor Fuchsii! Cord., Tabern. Ic., Scopol. Fuchs. Hist. st. p. 789., de hoc cf. J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 27. p. 116. seq.; mi St. h. p. 470 Ruellii? Bert. 2. p. 189., partim. Poterium Sanguisorba L., partim, Koch p. 958. n. 1.! Gaud 6. n. 2209., DC. Dub. p. 174. partim. P. dictyocarpum, et P. muricatum S rg ren. Godr. Kne i it. 1. n. 1, 2. Ptr. Sanguis. La-Peyr. Herbr.; P. collinum Sali:br. Pr., P. Jord., et P. stenolophum Jord., Pimpinella montana Hall. Jen. p. 2.; Pimpinella minor Dod. Comm. Engl. Bot, v. 19. n. 860., Curt. Fl. Lond, ed. Grav. V. 9. t. 131., Schk. EB, Fl. Monac. 367., Gaertn. Fr. Sempl. pl. 1. p. 162. t. 32. f. 3. (3.), Spach Suit. Buff. Atl. t. 5. f. 1. fl. f med. T t v. 12. n. 812., Flor. t. . Sem., nek Ic. pl. COT. A. piod .. Dietr. Fl. . d mihi quidq. dubia! Zannich. Vnz. p. 210. t. 119., Waldst. Kit. pl. rar. ems T. 2. p. 917. t198., tt . Matth ed Fl. Bat. t. 1000. Matth. p. 1034., Camer. Epit. p. 777., Fuchs. Icon. ed. 1945. t, 457., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 1087. f. 2, Tabern. Krtb. p. 316. f. 2., jusd. Icon. t. 110. f. 1., Lob. Obs. p. 412. f. 3., icon, t. 718. f. 2.? Dod. Pempt. . f. 1. Plant., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 8. p. 963. n. 1. E i 9; Flor. Apr. Jun. Fruct. per ZEstat. Legi in Pyr. septr. med. Valle d' Aure, inter Sarrancolin et Arreau, die 10. Jul. 1852; in Pyr. Arag. ad Loarre, die 2. Jun. 1858. Habeo a Deville e Tarbes, atque e Cauterets: vidi ad Bilbao, et per Cantabriam. Herba plus minus glauca, viridis, et sub-eaerulescens ; insuper glabra, pubescens, aut pilis longis hirsuta. Foliola subrotunda , cor- data, oblongata, cuneata in specimine Devilleano e Cauterets , serra- turis obtusis, aut acutis variantia. Sapor, et odor plantae non ubi- cunque ejusdem vis. Plants a me lecta in Valle d'Aure forte strictius respondet Poterio e (Caesalp.) Spach, quod idem est ac P. polygamum Waldst. i 38. p. 192. lin. 34. « Pimpinella autem vera alia est Sanguisor ponis, seu a Cucumeris odore nomen inditum ba Fuchsii, cui a Pe- : e ante P recentiores indocti saepe ponunt, et Graeci hodie prostan Miri pro Peponella Pimpinella ab indoctis vocata e r. Gesner lect, Epist. medic., ed. Frosch (1557) ert. 87. b. Linnaeus properatim yog 239. 588 Sententiam venuste composuit Boehmer: « Pimpinella vel potius Bipi- nella, a foliorum binis ordinibus pinnatim digestis. > Lex. r. hrb. p. 160. eodem ac Sehrankii sensu, quem ef. Prim. Fl. Salisb. p. 89. Obs, Alchemilla Trag., Tournf. Genus cum RHosaceis potius jun- gendum, ex Roep. Bot. Zeitg. n. 28. 1836. SECTIO 1.* ALCHEMILLA L. Alchemilla vulgaris (Brunfelsii) Clus. Rar. pl. h. à Brunf. Herbr. 2. p. 67., ubi dictum hoc esse Leontopodium Hieronymi Herbr.; et Brunf, f. 3. p. 79. Koch p. 256. n. 1., Bert. 2. p. 204. n. 1. partim., Gaud. 4. n. 363. A b : K . A. vulgr., et A. hybrida Hoffm. DC. Duby. p. 174. ns. 1, 2. La-Peyr. Herbr., et A. pubescens, M. a Biebrst., La-Peyr. Herbr.; A. hybrida Hoffm. Ramd. Pic du midi, Benth. Cat., A. cevlanica Monn. ex Wight.; A. subsericea Reut. A. glabra Du Mort., A. major Caesalp. Herbr, Engl. Bot. v. 9. n. 597., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 5. t. 8., Flor. Dan. t. 693., Sv. Bot. v. 4. n. 8261., Schrank Fl. Monac. t. 353., Schk. Handb. t. 26., Sturm Heft 2., Dietr. Fl. Bor. v. 7. n. 489., Fl. Batv. v. 7. t. 552., Wight. lc Ind. or. t 229., Berger Phytonom. 2. p. 127. cuin tab.a, Hayn. Term. bot. t. 43. f. 1., Plenck Ic. pl. med. T, 1. . 40. à . V. 14., Garid. Ai 5 ., Camer. . pe Noe: : P $3 " LOK 978. n. - 2. ]. 9. p. . r. 2. ead., Dod. Pempt. p. 140. f. inh Pluk. Phytgr. t. 240. f. 2., Barr. Ic. t. 728. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 398., fig., Park. Theatr. p. 538., Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 2. p. 195. t. 20. f. 1. bis, 9; Flor. Maj. Jul. Fruet. Jul. Aug. Legi in Pyr. Arag. supra Bielsa m.* Montinier, die 28. Aug. 1845; ad San Cosme de Guara, die 15. Jun. 1850; in m.* Turbon, die 1T. Jun. 1861, in Pyr. or. summitate montis Cambresdazes, die 11. Jul. 1836. Habeo a Deville ex Hormigué. amond in ipsis Pyrenaeis vidit statum magis pu- simul crescere, simulque ad editiora conscendere, partium dimensione; cf. Mém, Pic du midi, m Mém. Mus. Hist. Nat. Par. T. 18. (1825) p. 273. n. 125. Attamen Halleri observatio, generatim considerata, bona est, cum generali receptaque sententia congruens, plantas alpinas vestire habitum con- traetiorem, induratum, villosiorem. Stirpem pentandram, perigonioque decemfido percepit Host, cf. F] Austr. ed. 2. p. 219. Alchemilla olim serio, hodie jocose, ita appellata maneat, ut nomina poetica, mytologica, et similia manserunt. Caeterum nomen barbarum; latine contortum, et diminutum, vix tolerandum fuisset. Plures sunt mulieres, quae hujus herbae virtutem in amantium admirationem pleno corde porrigerent: ef, Dod. s.c. sub fine cap. Alchemilla pyrenaea (Fagoni, Tourneforti) Dufour Lettr. Palass. (1821) et Herbr.! . minim. glabr. fols. elegants. serrats. D. Fagon, Schol. Bot. p. 234.; Tournf. Hrt. Paris. et teste La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. Suppl. p. 27. Duf. Lettr. 3. mont, maud. apud. Bory de ct. Voy. s »« p. 993. not. 9$., S wi x e p. E Wimm. Grab. Siles. (1827) n. 221., et Wimm. Schles ed. 1857. p. 642., Koch p. 257. n. 3., Gaud. 4 i iut, Fr- p. 43. n. 9. A. is g F » b DC. Pr. P. dr - n. 2., Gren, Jur. p. 677. A. vulgaris var. fimbriata La-Peyr. Herbr.; A. fimbriata Herbr. March., ex Timbal, et Loret; A pal- matifida Tausch in litter. ad amic. ex Wimm. Grab. Siles. Reichnb. Pl. cr. C. 1. t. 4. f. 10., Sturm Heft. 56., Flor. Dan. t. 2101. mediocr.; insuper. fl. sub-coerul. Mut. Fr. Atl, t. 16. f. 95, 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. editioribus med. potiss.; in orient. rara. Legi in Pyr. septr. med. Valle d'Aure, a la Sierra de Azet, ld. Sarujes, die 21. Jul. 1852. Habui ex le Port d'Oo a Dufour! ab Iserne e Castanesa, sed, ut puto, e Basibé supra Castanesa, ubi egomet speciem offendebam, ut eamdem vidi supra balnea de Panticosa, et al Puerto de Venasques. Accepi insuper a Deville ex m.* Lhieris, et specimen aliud Pyr. septr. quoque, loco speciat. non ind. Vivere à la Hourquette (p. err. Tourquette) de Courtch testatur Gay, Coron. Endr. Pyr.; au Llaurenti Timb., in m.e Caranza Freyn, et Gautier. Me renaeam propriam sistere speciem, ab A. fissa alpina distinctam foliorum lobis ovalibus, nec rotundatis, stipulis angustioribus cum Griseb. et Schenk, Obs. It. alp. 1851. n. 8., ego persuasus non sum. Sed est ne haec revera bona species? Varietatem A. vulgaris lectam in m.° Montinier contractam, parce pilosam, pallidam, diceres inter- mediam formam inter A. vulgarem et pyrenaeam, quas una compre- hendit Bertoloni Fl. It. 2. p. 204. n. 1., quod ita agendum alii quidem suspicati sunt. cf. Roem. Sch. Syst. Vegt. Mant. cl. 4. p. 312. n. 2. Obsequii inimicum habet A. pyrenaea Grenier ex hujus observatio- nibus, ita ut de ea trepidandum sit. Krocker primus in ea vidit varie- tatem A. vulgaris cf. Fl. Siles. n. 241. Singular. variet. eie. An varietates 4, et 5. Schmidt Fl. Bohem., de A. vulgari ad hanc potius pyrenaeam spectant? Sin aliter, et si revera Á. vulgaris ibo 6 tune Schmidt etiam testis est A. vulgarem glabram in regionibus editioribus provenire. Curiosum est observare quomodo sese ise tarunt Galli: Mutel prius 4. pyren. vulgaris varietatem eiue Fl. Dauph., mox speciem sustinuit Fl. Fr. c.; Grenier e contra defen Fr. p. 65., prosternit Fl. Jur. c. Alchemilla alpina (Gesneri, et Caesalpini) L. Sp. Lou Gesn. Hrt, Germ. crt. 248. Argentar., Caesalp. Herbr. Tornab. 1563. n ens p 174. n. 3. l. 14. c. 24. p. 557, Koch p. 257. n. 4., Bert. 2. p. 207. n. 2., Gaud. 1. Muntnz.; À. minor Caesalp. La-Peyr, Herbr. A. argentea Asso Syn. Arag. n. 137., A. pentaphyllea Flor. in. t. 49., Sturm Heft erbr.; A. conjuncta Bab. ex Hook. et Arn. Engl. Bot. v. 4. n. t. 73. f. i Duchsn. Pl. ut. vén, 54., Poir. Hist. pl. Eur. t. 111. rudit., Gaertn. Fr. Sem, pl. p. 346. t. 79. f 5. 590 Atl. t. 103., Berger. Phytonom. 2. p. 125. cum tab. Clus. Hisp. p. 489-90. , et Rar. pl. h. 2, I. 5. 108, f. i., Camer. Epit. p. 909., Munting, Phytogr. p. 19. t. 90, Barr. Icon, t. 756., Moris. Hist. Oxon. 2, S. 2. p. 195. t. 20. f. 3., Pe p. pl. Hist. pl, 2. 1. 47. p. 398. fig. 1. n. Lob. Advrsr. p. 307. t. snpr., Lob. Icon. t. 694. f. 2., J. Bauh h Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editioribus. Legi in Pyr. Cantabr. supra St. Jean pied de port, m.* Arola, die 8. Jul. 1841. Ex le Pic de Gabizos habeo a Deville. Citata Clusii ieon non adeo correcta est, ostendens folia apice integra: caeterum e speciminibus Cantabrieis! eam desumpsit Clusius, irum tam serviliter imitatum fuisse a Morison, Histor. pl. Oxon. 2. S. 2. t. 20. f. 3., quem merito reprehendit Lightf. Fl. Scot. p. 120. n. 2. « male, quinque folia non apice serrata. » Sed quid dices de Ab. Nocca, qui radicem non praegrandem in figura Clusii, sine ratione carpit, praetermissa quacunque de foliis observatione? Cf. Nocca Domin. onibum, ete. in Ticin. hrt. Acad. pl. sel. fasc. 1. (1800) p. 25. Alchemilla pentaphylla (G. Bauhini) L. Sp. G, Bauh. Pr. p. 138. € 10. Koch p. 257. n. 5., Bert. 2. p. 209. n. 3., Gaud. 1. n. 305, La-Peyr. Herbr. Bocc. Mus, pnt. p. 18. t. 1, Flor. Jul. Aug. Fruct. In Pyr. septr. med, editior. rariss. firmans, nostris diebus, apparuerit. Videbis Philippe, hominem mer- cenarium, stirpem à la Maladetta et à Clarabide indicantem, Fl. Pyr. in illis male versatis Reliquiis Marchandianis. Apparet e Timbal, et Loret Herb. March. in Bull. Soc. botq. Fr. T. 1. (1860) p. 21. A. SECTIO 2.* APHANES (L.), generis neutri, ex St. Lager. Alchemilla arvensis (Car. Stephani?, Penae, Lobelii) Scop. Fl. Carn. An Empetrum (Perce pierre) Car. Steph. Nomi tet. ed. 3. 1547. p 10.? Pen. Lob. Advrsr. p. 324. Koch A 257. ^x M nre. pe Mn La " . 9.1 E n, 424., Timm. Corre 3 . . . . 4e; . ks 770., DC. Dub. p .H dentale, et A. cuneifolium g . minima ogr, Ind. p. 10. Engl. Bot. v. 15. n. 1011., Schk. Handb. t. 26., Gaerüm Lt B: E P. Plor Den. ENS., Dier FL Bor. v. 7. n. T * Oda E Ovid. Montalb. Icon. T. 3. p. 2 i f b J0. D. 2. umn. ; f. E, Moris. Hist. pis Oxon. 9, 8, R p. 495, t, otea o ET T Dioh, His P 9 591 © Flor. Maj. in ZEstat. Fruet. Æstat, Oct. Legi in Pyr. or Roussillon, inter Ceret, et Reynes, die 26. Maj. 1843. Habeo a Deville ex Bouille-Dareille. observatum est a Ray, Boerhaave, Roth, Pollich Desfontaines, Timm, Willdenow, Suecow, Thore, Villar, Wulfen, Savi, Borkhausen, Moris, declarare: « Sem. 2... UNO saepius abortivo, Fl. Wirceb. p. 158. n. 72. (1810); itemve Wahlnb. Fl. Sv. ed. 2. n. 192., sicque Kunth: « Variat stilis et seminibus duobus » Flor. Berol. 1813 p. 48., quod in ed. 2.* confirmavit St. Amans: « Nous avons observé... presque unicum Dict. 5. (1804) p. 178., et ante hosce etiam Fabricius, ber Flor. Butisbag. 1748 p. 41., et En. pl. hrt. Helmst. 1163. p. Sir ed. 2., sic et Hall. Helv. 2. n. 1569. semina saepe duo dicens, Gilib. Exerc. phytolog. 9. p. 430. n. 52., Buxbaum « Quandoque gemella... « semina En. pl. Hal. 1721. p. 12. 2 A Erravit porro Laicharding, Veg. Eur. 1. p. 105., asserens: « ee: unicum, nunquam duo. » Nec praetereundae sunt observationes we In speciebus affinibus A. tripartita, orbiculata, et pinnata. < T'res nos A Alchemillae species diandrae, et digynae sunt. Quosdam etiam lorie taf 1 mellos, et nonnullos monogynos monospermosque in tribus specte edendi vavimus, » Ruiz, et Pav. Fl. Per. Chil. T. 1. p. 68. Cf. etiam A. g E foliam Humb. Bonpl.; A. pectinatam Eorumd., A. nivalem H. b. &. 599 3 Finem denique hujus rei faciam referendo Gaertneri effatum: « Ab Alchemilla separari non meretur Aphanes, si quidem in hortensi planta saepius, in spontanea fere constanter unicum dumtaxat reperiatur semen, » Fr. Sem. pl. p. 341 Ord. 63. ROSACEAE Juss. Sub-Ord. 1. ROSEAE DC.: Rosa Virgil, Ovid., Varr., Plin., Tourne£, Wimm. Grab. Fl. Siles. P. 2. p. 80. Gen. 251., Godet Fl, Jur. Suppl. p. 61., et 18. Nunquam satis repetita Divi Scopoli sententia: « Fungum et Rosam quisque noscit, Species vero genuinas utriusque generis (sic) ne Botanici quidem consu- mati » Scop. Fl. Carn. ed. 2. p. 991. « Species Rosarum difficile limi- tibus circumscribuntur , et forte Natura vix eos posuit » L. Sp. Brot- Fl. Lusit. 9. p. 346. (forte detracto). Reapse a Linnaeano effatu de- desumens « Species Rosarum difficillime limitibus circumscribuntur , et forte Natura vix eos posuit » L, Sp. pl. p. 105. Item Fries: « Variwm et mutabile semper Rosa; fragilis spes et inanis contentio species innu- meras divellere » Nov. p. 141. SECTIO 1.* SANGUISORBAEFOLIAE (Pimpinellifoliae Koch) Nob. Rosa lutea (Dioscorid.) Anguillr. et Veter. plur., Mill. Dict. Diosc. 1, 1. c. 130. Koch p. 246. n. 1. R. Eglanteria Bert. 5. p. 188. n. 2., Gaud. 3. n. 1138., Asso Enum r t etc. p. 161. n. 88., DC. Dub. p. 176. n. 9. a R. supina Gesn. à abern., R. sulphurea Guébh. ex Kantz. Redout. Thor. Ros. ed. in fol. T. 3. p. 49. cum tab., Nouv. Duham. T. 7. p. 45. t. 14. f. 1., quamvis petala intus rubella praebeat; Curt. Bot. Mag. t. 363., Kniph. Cent. 7. n. 77., Bot. Reg. t. 46. Lob. lc. 2. t. 209. alah ari, Krib. 3: p, 495. f 2. Toon, t. 40R7, f 4., J. Bauh. Huit pl. 2. 1. 14, p. 47. f. €. Dalechamp. Hist. pl. Lugd. p. 196, e Flor. Maj. Jun. Fruet. Aug. Sept Statura sub-orgyalis, folia sature viridia, flores saepe copiosi, petala magna lutea , fruticem spectatu pulerum reddunt. Foliola raro plana conspexi, saepius concaviuscula vidi; in illis solemnes sunt glandulae, quae serraturas terminant. Urceolus calycinus nitidus. Petala in illorum interiore parte quidquam saturatiora sunt; generatim petala quinque Vidi, rarius stamen unum a 0 ; et gratus etiam congenerum more eva ja » fere Mali Cotoneae, gravior si digitis folia 1 t do, et puto singularem e petat Rosam e longo tempore per curiosorum hortos vagantem, inditas ugisse, repertoque solo, coelo, climate sibi propitiis, cicuravisse, e « jus indigenae sibi aequisivisse hie, et illic, et ad Jacam quoque, ubi primus eam ceu spontaneam indicavit Asso (1184). Hodie in hiis ad Jaca non colitur. Rosa pimpinellifolia (Clusii) Ger. J. Em. p. 1270. Sering. apud DC. Pr, Clus. Pann. 5 p uh fig., fig. p. 246. n. 2 (excl. R. myriac.); Du Mort. Ros. Belg. n. 1. Déségl. ap. Bill. Annot. 1855) p. 9, pinosissima 87. n. i Gaud. 3. n. 1134. DC. Dub. p. 177. n. 41. R. eS rias P AT » i C ovs : , . A-Peyr, - Ripartii Desegl,, R, arvina Ta. ' ot os. 1. p. 84. . p. 99. ji Pall. Fl. Rom. P. gre. a t. 75., Nouv. Duham., T. 7. p.19. n. 9. t. 16. f. 2, Bull. Fl, Par, t. 977. - Thor. Ros. ed. in fol. T. 4 83. cum tab., et p. 85. (humil.), et T, 3, p. 23. cum tab.ae (inerm.); Flor. Baty, v. 2. t. 98. : Bot. v. 8. Jacq. Fragm. bot, p. 179. t. 124.; Engl. Bot. v. 3/3 187., Sv. 8. n. 559., Flor. Dan. t. 398. Dieir. Fl. Bor. v. 12. n. 864., Clus. Rar. pl. B. L 1. p. 116. & 1. 5 Doe Pet t. p. 1S7. ex Clas? t fons p ist- pl. 2. l. 14. p. 40. f. 2, Chabe, Sciagr. p. 108, f, 2, Taberm Kd d. p- 1496. flg.a, Icon. t. 1088. f. 2. hj Flor. Jun. Jul. Fruet. Sept. In montan., et editis, | in Pyr. or. ad Cerdaña, ad Fontromeu, die 20. Jul. 1836, Habeo a Deville ex /e Lac de Miguélou. Observatur puleherrima au Cirque de Gavarnie; ego vidi descendentem usque ad Liadena, Pyr, Navarr., neque in sequentem mutatam! Rosa myriacantha (Daleehampii) DC. Fr. Cynorrhod. polyacanth. Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 197. f£. 1 DC. Fr. 4. n. 3698., et 5. (p. 533.); Marsch. a Bieb. Fl. Ta Monogr. Rosar. Lindl. (gallice . Du 11. b . 1.; confi r e textu lin. 17. Aliter etc, ur. Caucs. T. 3. p. 337. n. 972., Pronville, 62. n. 29. R. pimpinellifolia Sering. in DE. Pr. P. 2. p. 608. n. 54.; sd Jb i n. Godr. Fr.; g Koc x (si eamdem ac nostram plantam vidit?); Le Mah. et Decaisn., var. etiam apud Wallr. Ross. p. 119. rvifolia Pall. Ross, 2. (1788) ex M. a Biebrst., confirm. a Lindl., Pronv., Wallr., et Ledeb., R. tuschetica Boiss., A Ha natensis Willk., (evidenter). Red. Thor. Ros. ed. fol. T. 1. p. 11. cum tab.; ed. 2. T. 1. group 6. fig.; Lind osr. p. 55. n. 84. t. 40. Legi in Pyr. Catal a la Conca de Tremp, monticulo vulgo Lloba, die 15. Jun. 1846; in Pyr. or., ad Roussillon, supra Collioure à Consolation, die 6. Sept. 1843. Observavi ad Pons, Mont magaste, pauca speciei viderit specimina Hooker, qui scripsit: « R. i droite DC. is made by Seringe a var. of our R. spinosissima; but its glan- dulose leaves seem an essential difference, and their serratures in al that I have seen are compound. » Brit. Fl. ed. 1. p. decor id Observaveram jam a la Conca de Tremp, ludere hanc speciem hoc idem confirmavi iterum ad Figueroles de Tremp, die 31. Aug. emittunt odorem. 38 594 - Semper in regione Oleae, longe a R. pimpinellifolia, absque inter- mediis formis hane ego vidi speciem, reperta etiam FR. pimpinnellifolia, cum Olea ad Liadena, nullimode cum hae nostra confundenda. Bentham, et amiei mei Monspelienses, Dunal, De Girard, Viguier ceu peculiarem speciem eam semper salutarunt. Nescio quo errore Bentham, Cat. p. 116., speciem Gouanio tribuerit. Fatendum est DC. laxa manu eam descripsisse, unde forte quorumdam titubatio, aut de stirpe contortum judicium. Caeterum primus de hac stirpe disceptavit Dalechampius Le; post quem video J. Bauhinum, Hist. pl. 2. 1. 14. p. 41. a, Hanc nos, etc. de ea loquutum fuisse speciminibus ei a Cherlero ex agro Narbonensi allatis. Non fugit viro sagacissimo maxima speciei affinitas cum A pimpinellifolia, pone quam collocavit. Suspicatus sum R. granatensem Willk. En. pl. Hispan. Algarb. n. 68. (cf. Linnaea V. 25.1802. p. 24.) esse hane eamdem R. myriacantham. Monet Thorey stirpem frigidiores hyemes non tolerare, et mori, si eam tueri neglexerint hortulani: observat insuper idem Thorey quod a Desvaux indicatur speciei varietas magna b (Journ. botq. 2. P. 2. 1813. p. 110. n. 9), in qua aculei rariores, imo pauci occurrant, quapropter nomen specificum myriacanthae vix sustinendum fore ei videatur. Sed si in speciei geographica distributione melius attendisset, et si praecitatam varietatem in Alpibus indicari attendisset, profecto mecum satius reputavisset citatam illam varietatem Æ. myriacanthae ad R. pimpinellaefoliam potius afferre, inter cujus speciei lusus con- spicua est illa R. mitissima Gmel., d. Als. 4. 358. n. 158. * aculeis ferme destituta. Fatendum vero est R. pimpinellifoliam pumilam, montium Europae septentrionalis incolam, Red. Thor. Ros. in fol. T. 1. p. 85. cum tab., cui affertur R. pum. spinoss. foliis pimpinll. glabrs. f. alb. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 14. p. 40, magnam cum nostra planta similitudinem prae se ferre! mirum itaque fuit, si planta, quae nec characteres firmos possidet, neque faciem propriam portendit, a multis pro legitima specie repudiata est. Facile sese objieiebant aliae species, quae varietates pumilas, microphyllas, et spinosissimas offerunt; conferatur de R. canina ea varietas, quae R. aciphylla Rau; item de R. canina elegans va- rietas illa, quae R. myrtifolia Hall. fil.; de R. rubiginosa lusus ille, qui fnit R. micrantha DC., vel R. resinosa Lej., etc. Rosa alpina (Tragi, Bursr.) L. Sp. Trag. Krtb. p. 988., ve] St. h. n. 8. p. 99. ex Wallr. R. alp. rubr. spins, c 1787) p. 170. n. 937. Koch p. 948. n. 5. 24 k . 907. n. 14. Jade. ; n. 1144., Gmel. Bad T. 2. p. 419; n. 761., Gren, Jur. p. 227., DC. Dub. p. 177. n. 14. du ; R. lagenaria Vill., et R. montana La-Peyr. Herbr. R. rube 05.; R. gentilis Sternb., Koch ex Bert.; R. glandulosa Bell.; pr. hor. Ros. fol : it. . ex Wallr.; R. saxatilis color. flor. ruberr., Camr. Epi arns. Pl. Mart. Bursr. V. 25. ex L. Am. Aad i 1. [Er , et y ur [I L4 e e] m "$ e un a t 5 9 FR c Ii "n ES E "t c P^ v La c © - [2 — [-» c gE « v 1 2 o a E [7] EI pe $ - ® EJ LÀ S: o E u e E w ħ Flor. Jun. Jul. Fruct, Aug. Sept. In montan. editis. Legi in Pyr. or. ad Mont-Louis, die 8. Jul. 1836, ibidemve au? prats des Avallancas, die 6. Jul 1837; ad pontem de la Llagone, die (8. Aug. 1837, in Valle d Eynes, die 30. Jun. 1837. Habeo a Baillet ex le Gouffre d'enfer vallis de Lys supra Luchon; a Deville ex Pee Pic du midi d'Arrens, et ex Tucoy. . 595 Cynarrhodia raro globosa, et hispida; frequentius ovoidea, et glabra; taliaque sub sua R. pyrenaica describere Jacquin Hrt, Schoenbr. . pyrenaea Gouan laevissimus lusus est, qui vix tolerandam va- R rietatem constitueret apud eos, qui distinctiones hujuscemodi adhuc in pretio tenent, vel iis sese delectantur, Sub ingressu Vallis d' Eynes , laciniis alterne glandulosis, et eglandulosis; quod et alibi quoque per tat. Pourret in suo Herbr. Matrit. asservato R, pyrenaeam Gouan in speciem receperat, cui synonyma sequentia retulerat: R. sine spins. flor. minr. G. Bauh. Pin. p. 482. n. 15., R. spins. colr. pen. faecum vini rubr. J. Bauh. Hist. pl. 2. ]. 14. p. 356., R. sin. spin. alter, Clus. h. p. 115. (2. a G. Bauh. citat. ex Nuria P. Quae synonyma posse reapse afferri ad R, alpinam vix est quod dubites. Antiquum alterum a Krocker, Flor. Siles. n. 767., propositum, quod praetereundum non erit, illud est R. alp. rubr. Sechwenckfelt Stirp., Fossil. Siles. Catal. (1602.) p. 184. SECTIO 2.* CINNAMOMEAE Kocu. Rosa rubrifolia (Scheuchzeri) Vill. Dauph. Scheuchz. It. alpn. 7. p. 518., ex autops. loci Hall. Helv. n. 1101. b; quod confirmavit Gaudin. Koch p. 249. n. 8., Bert. 5. p. 903. n. 12., Gaud. 3, Ap DC. Dub. p. 177. n. 12., Du Mort. Ros. ; : rbr. Belg. n. 9. La-Pexr. Herbr.? R glauca Pourr. in He arisiis asserv., R. glaucescens Wulf. Nor. Jacq. Fragm. p. 70. n. 221., t. 106., Nouv. Duham. T. 7. É I5. n. 4. t. 10. f. 1., l. Bot. P" V. 5. t. 430., Bellrd. Append. ad Flor. Pedm. p. 23. t. 4., ering. Mus, Helv. 1. p. 9. t. 1., et t. 2, f. 3, 4. (multifl.); Reynier Act. Soc. Laus. T. 1. p. 70. t. 6., Red. Thor. Ros. ed. fol. p. 35. t. 4. Legi supra Luchon in Valle de Guaus, supra pagum hujus nominis, die 20, Aug. 1838. Reperii inter Deville plantas sine seheda: legebat ille ad Heas? au Cirque de Gavarnie? ubi species haec nostra provenit? Au Llaurenti vidit Timbal: ex la Molina (Cerdanya) misit Vayreda. In collibus dumosis prope Bilbao raram juxta monaster. olim convento de los Capucinos indicat Willk. Sert. FI. Hispn. p. 48. n. 326., ubi ego speciem non vidi, et si reperiissem vix meis oculis credidissem! Infelix ferrugineae nomen (Prosp.) opportune mutavit Vill. (Dauph.), pace fatuorum. SECTIO 3.* CANINAE Koca. . . + as vid. Rosa canina (Bibl. Sacr., Hippoer.? Dioser., Colum., Athen.) O Montlb, Hrt. botanogr. Ind. p. 78. et Ie. 2., L. vix. us i . 875. qui- Barkanim Judic. c. 8. v. 7, 16. ex Cels. Hierob. 2. p. 19?., TE g ape po T». busdam; loser. l. 1. c. 123., Athen. Deipns. l. 2. c. 28., Colum. R. Dd cud. Bos, Toul. d; ; t g 15. a; Arr o n. 11. a; Bert. 5, p, 201. n. 14., Gaud. 3. n. 1140. a; DC. Dub. p. 177. n. 15 i AS ME P. 12. n. 9., Dù Mort. Ros. Belg. n. ?1. La-Peyr. Herbr.? et n A e ; R. tourà zinian Dote L; R; Reuteri Godr , Timb.? R. sphaeri ig ; re ptas i * i . aes., Tabern.; R ldea Timb.? (suavis Arrond.), tipularis Mér., phyt., Sw rtzii Fries, ex juae t . glaberrima Du Mort? R egere Lemn., R. stip hrank Fi. R. dumalis Bechst Engl. Bot 992., Curt. Flor. Lond. ed. Pier Dan. t. 555., nisi corii- Monac. t, 70., F Mg n 9., . p, 948. t. $8. f. 4, folia; et t. 1695., Sv. Bot. v. S, n. 541., Sturm Heft 18., Gaertn. Fr. Sem. pl. p 596 Red, Thor. Ros. ed. fol. id 1. p. 129. cum tab. (leuc.), et T. 2. p. 51. (nitns.), et T. 3. p. 75. :grandifl.), et T. 2. p. 9. (andeg èi. f. d .) Turp. in Dict. Sc. Nat. Dicoty. Atl. t. 241., et Fl. med. T. 3. t. 154. ; Hayn. . 31. f. 4., Nouv. Duham. T. 7. p. 48. t. 11. f. 4., Savi Mat. med, p. 7. t. 27., Pleuck lc. pl. med. T. 5. p. 12. t. 404., Bull. Fl. Par. t. 276. Ovid. Montlb. Iconogr. 2. p. 275., D sin g od. Coronar, p. 96. n, 6., ed. 2. p. 98. n. 6., Pempt. p. 187. n. 6. sine fig. Trag. St. h. p. 986. f. intr., Tabern. Krtb. 2. p. 1495. f. 4., Icon. t. 1088. f. i., J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 14. p. 43. f. 2., Chabr. Sciagr. p. 108. f. 4.,.et p. 107. f. 6. (quae in J. Bauh. Herbr. desideratur). hj Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. Legi in Pyr. Navarr. ad Roncesvalles, die 13. Jul. 1844. Habeo a Deville ex Bordères; ex nemore Larramet, ut ex Toulouse a Timbal, et a Baillet. mi juniores pruina glauca obducti: aculei per caulem e lata basi subito angustato-falcati. Folia omnia glabra, pallida, glaucescentia, nervis venisque nitidis notata. Stipulae venosae, denticulatae, denti- culis glanduliferis. Pedunculi, et fructus glabri, cum aliqua glaucedine. Calycis tubus glaber, laciniae extus et intus pubescentes. Petala vix rubella, vidi carnea, et pallidiora. Stilorum pars exporrecta setoso-pu- bescens, inclusa etiam sed multo minus. Ovaria in centro calycis longe stipitata non percepi, unde dubium num fuerit revera hujus loci, et hujus sectionis Cynarrhodia ovata. Haec ad specimina e Roncesvalles. Dicit Timbal a se repertam fuisse in Pyr. Arag. sub Sarlé ad Venasques R. caninam inermem Desegl. , quod mihi nunquam videre a 5 contigit: eum cf. Bull. Soc. botg. Fr. T. 11. (1864). p. 141. Rosa dumetorum Thuiller! (nisi J. Bauhini). nfr. c. Sm. Engl. Fl. yphylla Rau Gr. Ibid. ina och p. c Thuill. Fl. Paris. p. 250. n. 9. Antiquor. syn. dub.: videas apud Gm hi canina b Koch p. 951. 1 lli ; j el. i 2. p. 393. n. 17. (non Engl. Bot.). Gren, Jur. p. 247. (excl. var. b), cum R. plat p. 245. R. corymbifera Gmel. Bad, Alsat, 9. p. 424. n. 764. (excl. syns.). R. v UN . 178. n. 15. g Coss. . Par. p. 179. n n T D. 11.; e Desv., n j S d Ru. Par 1^ ais OC. 2. T. 1. p. 363. n. 23.? Bert, 5. p. 200. n. 10. (cribr. synon.) Du Mort. Ros. Belg. n. 19. (si demas a). R. platyphylla Arrond. Ros. Toul. p, 13. m. 10., Desegl. apud Bill. Annot. Fl. Fr. Allmgn. p. 126. R. opaca Gren. apud Schultz Arch.; ipso fat.e itemve R. submitis Gren. An et R. : m. Gren. Jur. p. 245-6. ? R. intermedia Kit, ex Neilr. Croat., R. cau- casica Pall., ` Friendlaenderiana Bess., R. frondosa Stev., ex Ledeb. Ross. Engl. Bot. Suppl. v. 1. n. 9610. ibus, et n. 9611., Red. Thor. Ros. in fol. T. 2. p. 85. cum tab., et ed. 3. ivis. 3. group. 13. n. 2. videtr., sed fol. et petal. minor.; Schrank Fl. Monac. t. 277. LÀ E B [7] T, p] 2 Ho e 5 s la ] z e FI p D Sept. In Pyr. Arag. ad Benavarre, die 21. Maj. 1846. Habeo ex Tou- louse a Baillet, nomine R. platyph., ex Cap-vern a Deville. orte superioris speciei varietas, uti plures eam judicarunt, a qua et ego incertus separo. Hoc perdifficile genus tales offert formas hinc inde constantes, et repetitas, ut vix te suadeas alios illos vidisse tran- Situs, per quos ad alienas putatas species pertingimus. , “t Gumetorum ad Benavarre a me observata (lectaque) parum va- rabat, nisi foliis in pagina superiore laeviusculis, petiolis aut quidquam ; 0s aut ferme albis. Flores tum solitarios, tunc plures proximos vidi; gratissime semper olentes. Statura sub-orgyalis, rami mutantes, validis armati aculeis; foliolorum viriditas in superiore folio- sc tialis Bess., Gren. Jur, p. 287., aut hujus nostrae R. dumetorum, e caninae varietas? Suspicionem in explanavit Timbal, D e k. submiti ieri vi ; ; t. (1855) p. 10. miti Grenieri vide quae ipse fatetur apud Bill. iw 597 Rosa fastigiata Bast. Suppl. Main, Loir. p. 30. Déségl. Mon. p. 23., DC. Fr. Suppl. p. 535. R. canina g Desv., DC. Dub. p. 178, n. 15. R losa g Gren. Jur. Red. Thor. Ros. in fol. T. 9. p. 13. tab. sty- ħ Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. Per region. oceanic. potius. Legi in Pyr. Cantabr, (Vizcaya) inter Galdacano et Bilbao, die 16. Juu. 1853. Habui ex viciniis nemoris Larramet prope Toulouse a Facies ei peculiaris, et in Vizcaya constans, statura biorgyali, et ultra, foliis triserratis, amoene viridibus in pagina superiore; floribus copiosis, petalis albis, uti ea R. moschatae quasi olentia, Accedit Rosis albae, trachyphyllae , flexuosae apud quosdam, quae omnes habentur a plurimis pro totidem varietatibus R. caninae, a qua fortassis et haec R. fastigiata separanda non foret, Rosa collina (Tragi? sed certe Schivereck apud Jacq. A.) Jacq. A. R. poe 3. Trag. St. h. p. 988. sin. ic., ex mea sententia Arrond, Ros. Toul. p. 14. n. 11. R. platvphylla Rau, Gren. Fl. Jur. P. 3. (1875) p. 71., cum R. opaca Ejusd, Ibid.t R. canina b, Gaud. 3, n. 1140. i a Hook. et Arn. Br. Fl. ed. 8. v. 137. r. Bot 15. n n. il. (omnino?) Bab. Man. B . ed. 5, b 115. n. 9. R. can. . 9. n. 428., Koch p. 951. |* R. Borreri Woods.! Sm. Engl, 1.? et inde R. inodora Hook, Br.1. Bab.? R. solstitialis Bess. ab ipso revocata in Padh. Vo] Jacq. A. 2. p. 58. t. 197., Sturm Heft 34., R. malmundariensis Red. Thor. Ros. in fol. T. 9. p. 33, cum h Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. Sept. In montanis. Legi in Pyr. Cantabr. (Guipuzcoa) ad Oñate, die 27. Jun. 1853; in Pyr. Navarr. ad Roncesvalles, die 13. Jul. 1844, Habui ex nemore Larramet ad Toulouse ab Arrondeau, lectamque ad ipsam Toulouse a Baillet; e Pyr, septr. med. a Deville. dy ; ami juniores pruina glauca obducti; aculei sat validi, e lata basi subito angustato-falcati. Folia pallida, utrinque pubescentia, insidentia in petiolis pubescenti-glandulosis. Stipulae venosae, extus pu scentes, per marginem dentieulatae et glandulosae. Peduneulus, et calycis tubus rigide pilosi, e pilis glanduliferis; et calycis laeiniae undique pubescentes, praesertim extus secus dorsum, margine laeiniato, glan- dulosae. Petala pallide rosea, vel carnea, parum o orata. tili pube- Scentes, ovaria in centro calycis longe stipitata. Cynarrhodium ovatum. ea planta convenit cum Jacquini descriptione , excepto quod foliola in pagina superiore non sint glabra, nee dentium apieuli car- tilaginei, ac rubentes, neque stipulae glabrae. — dea De prolatione R. malmundariensi, cum dumali identica E omne dubium dimittam dum noverim cynarrhodium in R. collina ali- quando subrotundum occurrere, ut quidem evenire, interdum, ke ise Tune fidentius addam R. cerasiferam Timb. quoque, quae describitur in Bull. Soc. botq. Fr. T. 11. (1864) p. 146-1. e Sarlé, et ex Venasques. Rosa coriifolia Fries. 959.. Du Mort. Ros. Belg 69. n. Fries Nov. ed, 4, p. 33., ed. 2. p. 147., recognita etiam a Koch p. . inodora Hook., n. 22., God, F]. Jur, p. 305. (1875) p. 62. Reut. Cat. pl. Genv. ed. 2. p. 69. d pte Toulous, p ara, Br. Fl. ed. 8. p. 137. n. 14. Gren. Jur. P. 3, R. terebinthacea "fur. p. 237. (non Bess) R; Taaa? R. frutetorum Bess. est var., ex Du Mort. R. solstitialis Cred. dut. Z pl. v. i t. 8579., et dumetorum Gr. Godr. Fr., ex Godet. Fl. Dan. t. 555., ex Wallr. Engl. Bot. Suppi. t. 2610. ad calc. ħ Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. med., or. rara. 598 Habeo a Deville ex Pragn?2res (ut et specimina s.l., sed facile judi- canda identica, et Pyr. septr); a Daillet ex Toulouse, et e Grammont, sub nominibus R. flexuosae Rau hane, et R. Gundzillianae Bess. primam: haee demum evenit R. tolosana Timb. Herbr. Toul. P. 2. p. 113. Accepi quoque a Vayreda ex la Molina (Cerdasya). Agitur de firma specie? vix credo. Haee supra enumeratae ceu species, A. canina, dumetorum, fastigiata, collina, et coriifolia aut solstitialis, forte ab eodem typo ortum duxerunt, sub quo comprehenderunt, et a quo separarunt viri botanici diversi, de studio Rosarum meritissimi, dammodo intelligi lare possint, nee redeat semper Seopolii illud: « Sane, recentiorum observationes minime satisfaciunt. » Fl. Carn. sc. p. 352. Et quomodo satisfacere queunt inter sese adeo oppugnantes! A. dumetorum Engl. Bot. Suppl. p. 1. n. 2610. ad hane R. corüfoliam acelamat Sonder, Fl. Hamb. (1851) p. 269. n. 4; item Fl. Dan. s.c. Wallr. Ros. p. 209. Rosa sepium (Cord., et J. Bauh.?, Vaillant?) Thuill. Fl. Paris. p. 252. Cynosb. 3. Cord. in Dioser. crt. 19. vers., fid. Wallr. R. alb. vulgar. maj. Vaill. Bot Par. p. 173. n. 8.? Mérat Fl. Par. ed. 2. p. 192., Gren. Jur. p. 250. (forte cum R. rubigin. d Ibid.), Delastr. Vienn. n Jelg. n . R. se e Eh . n. 7., Bor. F!. centr. Fr. (1840.) 406., Du Mort. Ros. Belg. n. 17 ., et R. umbel- ata Leers, Arrond. Ros. Toul. p. 16. n. 44., et p. 17. n. 16. R. canina d Coss. Germ. Fl. Paris. p 179. n. 4., Jungst Fl. Westt. p. 178. R. rubiginosa b Bert. 5. p. 197. n. 9.; b, d Sering. in DC. Pr. DC. Dub. p. 178. n. 16.; Moris Sard. 2, n. 429. La-Peyr. Herbr.?? et R. rubiginosa La-Pe:r. Herbr. rtim., et R. collina La-Peyr. Herbr. partim.; R. agrestis Savi Pis., et R. rubiginosa sepium. Savi Fl. Ital.; R. albiflora Opitz ex Kirschl. Abat., R. versicolor Timb., et ex eo R. villosa Pourr. ]t. ef. Timb. Reliq. Pourr. p. 13. En ot. Suppl. v. 1. n. 2653., Nouv. Duham . 47. n. 36. t. 11. f. 2., Red., Thor. Ros. in fol. T. 2 61. cum tab., Poll. Fl. Ver. V. 2. n. 966. t. 2. f. 4 E LE B » . . er . &. . ob o de Savi Mat. med, (nec Nat. Mend, Pronv.) p. 7. t. 2 "Jor. Ital. p. 103, t. 35. f. 2., Flor. Dan. t. 2233. (inodor.). J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 14. p. 44. ( habr. Sciagr. p. 108. f. 6., fidens Wallr. Ros. p. 242., nec abn. 7., et fa Si Rosa rubiginosa (Ruellii, Tragi) L. Mant. Ruell. De Nat. Stirp, 1, 4 ; et St. h. p. 987. n. 2. si p. L 4. c. 128. p. 330. lin. 20.; Trag. Krtb. p. 773. R. sylvstr. altr. ; ; Fl. Jur. P. 3 mn. ic. Koch p. 959. n. 19... Gand, 3. n. 1149. 4 Dd Mort Ros. Belg. n. 15., Gren . 3. P. 79. R. rübigin. a B r et R. nemo i Hn. ert. 5 p. 197. n. 9., DC. Dub. p. 178. n. 16. R. rubigin. » rosa Libert., Arroud. Monogr. Ros. Foul. p. 17. n. i$. e is. se 17. R. parvifolia ur Herbr.; et in Hrbr. March., Lie ar Timb., et Lor.; R. aristata R. par- viflora Ehrh.? La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. Suppl. p. 66.; R. echi Desegl. ex Gren, Jur.; R. suaveolens Pursh, Ell., confirm. a forrer Me Riprt. et R. comosa Riprt ! : : , 0 : a B r 1 sepicola Desegl. ut credo. R. Eglanteria Bieb.. ax-] adak] Toat, Jacq. ro 1..p. 91,4, icranth.) Flor 9 wt * bus H 18., Schk. Haedb. 9. t. 134, Engl. Bot. v. 35. n. 9490., var. Labr, Heg. ie HAD i 3. a, Red. 7 ^ MED 5 zl, Bo . n p : Heg. lc. Helv. , Tho Ros. in fol. T. 2. p. 23. cum tab., et - p. 95. cum tab., (var. Vaill , ti , 991., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 4. t. 62. (excl. £. 10.); Nouv. Pie T3 voy "i "a vix. Dietr. Fl. Bor. v. 12. t, 862., Fl. Batv. v. 41. t. 8 $2 v Bets. Aw E AE M pe. 7. t. ss . t. 35. f. 1., » 1868. p. 300. Dod, Cereal. . i p. 95., ed. 2. p. 97., Pempt. p. 186. f. ?., Camer. Epit. p. 99, fig. Tatera. eR RAE OW f. 2., Icon. t. 1087. f. 2., J. Bauh. Hist. pl. 9. 1. 14. p. 41-2. f. 1., Chabr. Sciagr. p. 109. f, 4, — Legi in Pyr. septr. med. Valle d'Aure ad Vieille, die 12. Jul. 1852, j n. 18 50. Habeo ex St. Orens, prope Toulouse ab Arrondeau, ut ex Pech David a Baillet ix ex Sopera. Rer tantam cum hac specie differentiam percipere ego possum, quantam de sua R. densa proclamat Timbal, Bull. Soc. botq. Fr. T. 11. 1864. p. 141., quam describit e speciminibus repertis inter Sarlé£, et Venasques, Pyr. Arag. (Ibid. p. 133.). R. tomentellam Lém. quoque inter plantas Pyr. medior., ad Gavarnie repertam, enumerant Galli, eum Manceau, Bull. Soc. botg. Fr. T. 15. (1868) p. XCV., vel Noulet ad Toulouse, Fl. anal. p. 51. Stirpem E. obtusifoliae Desv. propinquam significat Grenier, Jur. p. 248. a qua tantummodo diversam ille dicit foliolis dupliciter (neque simpli- hortulo (profecto pro majore parte dubitanter indicatarum) admodum obscuro, emisso in Bull. Soc. bot. Fr. s.e. ps. 133., et 141., loco inter Sarlé, et Venasques. Quoad Gallorum planta difficile est dietu ad quam- nam e nostris speciebus pertineat, inter R. collinam, coriifoliam, et rubiginosam, 1 . Bauhini prolationem ad R. systilam advoeavit Wallr. n ieionem incidi, R. Seraphini Viv. hane eamdem esse speciem, in sieciori, et calidióri loco degentem. Rosa villosa L. Fl. Sv. ed. 2. Append. p. 463. 90., n.3., Ledeb. Fl. G. Bauh. Catl. pl. Basil. p. 112. R. pomifera Herrm. Diss., Bert. 5. p. 190., . 959. Ross. 2, p. 81. n. i. DEAA. Ros. Belg. n. 10. R. pomif, et R. oxi "uror t P- ns, 14, 15. (ex Mey.); Poll. Fl. Palat, n. 483., Wulf. Nor. n. 987., ux proa Le-Derr. Hehe. Gaud. 3. n. 1136., Mey. Fl. Hanov. p. 187. n. 9., DC. Dub. p. 179. n. An flezuosa Noal Fi = ina La-Peyr. H e abismo o m. 259. (moll.); et v. 9. n. 583 al. Toul harii Baz.? Bill, pl. exsicc. Engl E ; t. 19. f. 1., Red. Ros yr. He p i an .? R. Ácharii ? Bi CAOR de A . Ros. (vill); Guimp. Deutschl. Holz. 1. 116. t. 86. (88.)? Nouv. Dubam. L2 d ret "atv 8. d. UL ut - fol. p. 67, cum tab., et ed. parv. p. 12. t. 2., Sv. Bot. b Sciagt. p. 108. f. È Wahlnb., quem laudo. J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 44. p. 38. f. 1., Chabr. Sciagr. p. h Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. In editis Pyr. medior., oriental., potissimum. ieb Legi in Pyr. or. supra Mont-Louis ad pontem de la agms AES ? ' Esta 26. Jul., et 18. Aug. 1837. Habeo a Deville ex dus ad De- , "i ville missam; reapse specimen offerens p luto, dubium manet inter hane, et R. systilam. a Vayreda sub nomine R, mollis. 600 Rosa systila (Vaillant) Bast. Main. Loir. Suppl. R. vulgr. sylv. fol. subt. vill. fl. alb. irn Bot. Par. p. 172. u. 3., ex Mérat Rey. Rl. i it ; . n. p. 439. J. Bauh. infr. cit. cum dubio. Koch 24. n. 16., Lagr Tarn. Gar. p. 123. n. 5. Pill. Arch. Fl. Fr. Allmgn. p. 8., Id. Annot. (1855) p. 8. (educt. R tastigiata ). R. stilosa Desv. Journ. botq., Sering. in «Pr; Po2..p. 599. n..3 d. 3 mas DG. Dub. p. 1 S Bill. apud, F. Sch. Arch. Fl. Fr. Allmg ` ond. R vul. p. Ae p - Bor. Fl. centi. Fr. (1840) n. 401., R. leucochroa Dar, , Du Mort. Ros tempta Desegl. ined., ex Gren ; — Monsoniae Sab Sv. Aue botq. T 5 (18 5j Mi iis. a 4. E^ 2. (1809) p. 346., et 3. p. 113 ., Engl. Bot. v. 23. n. 1895., Red, Thor. Ros. in fol. m tab., Flor. Jun. Jul. Fruet. Oet. | Legi in Pyr. Aragon., Sobrarbe, ad /'Ainsa, die 1. Jul. 1845. Accepi ex agro Tolos. Galliae ab Arrondeau. Habeo a Deville ex Pragneres. Observavi ad Voltafia, Graus, Murillo Gallego, Loarre, Ayerbe, Puente de montafiana, la Conca. de Tremp, Esterr idi magnam robustam, super arbores quasi reginam scandentem, divitem floribus, fructibus quoque superbientem puniceis. Ex Bastard, Desvaux, Gaudin diagnosibus, aut descriptionibus conjicio stirpem py- renaeam praegallica; aut alpigena, glabriorem esse: videtur hane esse formam quam nomine R. contemptae distinxerat Deseglise De Gaudini prolatione non omnino satisfactus sum, eec ne aliquid ex aliena specie desumpserit. Item locum J. Bauhini non parva usus audacia cum Wallroth retuleram. SECTIO 4.* ROSAE NOBILES Kocu. Rosa arvensis (Tragi) L. Mant. 2. p. 245. rag St. h. p. 988. n. 4. sin. fig.; Fuchs. Hist. st. p. 656., ecu ab gr rte brano et a Kirsch? z consulto omisi, Dc p. 7054. n. lip cue rt. 5. 205. Gaud, 3. n. 1132. ; ae Dub. p. 175. n Du Mort. Ros. Belg. n. Peyr. Forbr | sempervirens "Ta-Peyr. — March. ^ uM. et Lor. E ; s. 609-10. , Lej. confirm. : Du Mort Engl. Bot. v, $. 2 ur Curt. Flor. Lo n ed. Grav: V. 4. t. 60., Schrank Flor. Monac. t. 305., Jacq. Fragm. p. 09. Red. Thor. Ros. in fol. ert 89. cum oe Bot Mig. t t, 2054., Hindi? Rui: 10). anA Font hell 4. p. 149., Hist. gs LM. . pe zn Jun. Ju. Fruet. Sept. Oct. In Pyr. med., septentr. praesertim Legi in | Pyr. septr. ad Bagneres de Luchon, die 20. Jun. 1838. Hu a Deville ex nemore de Juillan, et ex sepibus ad Sémeau. Mr ein (agr. Ruscins.) vidit Timbal, qui dedit: e nemore Larramet ad Toulouse, ut e Bouconme Baillet : Stat area circularis linea lata ‘corpus pistillare eireumdans, mM qua nullum stamen residet; area haec (quae discum constituit) laevis et pallida est sub anthesi , erubescit sub staminum ac pistillorum , scilicet maturascente E. ixi hane denominationem Timbal, sustinens pro R, arvensi L. i R. squarrosam Rau, et k. repentem Scop., cf. Bull. Soc. botq. Py. T. 11. (186. y dir bibl. p. 384. vel cum Filhol Ezcurs. à Luch. p. 8. Sed R. repentem Scop. in nostram intrare speciem minime nos quoque, cum aliis, dubitamus; de Æ. squar- rosa Rau, caninae proximiore, judicare nequimus. Rosa bibracteata Bastard! ast. in litter. ad DC. Fr. S E Mp Red., «hor. DC. e e SUDp Aa 537. n. 3715., Arrond. Ros. add : aristata La-Peyr. Bebe" : M 1., Gaud. 3. n. 1132., Wallr. Ros. ki doi. praep: Nil. sme 2 » ? R. arvensis var, Bor, F], : Paris, Gren. Godr- E arn, — Loir. R. foetida "gui à es Wallr. {aliis PA k im R.s empervirens : or. Ros. in fol. T. 131. cum tab., duce Wallr. Ros. P. 192. h Flor. Maj. Jun. Pu Fe Sept. In Pyr. septr. med. 601 Habui ex Gavarnie a Deville, ex agro Tolosano Galliae ab Ar. rondeau. Per vallem Garumnae conscendere com R. dibracteata Bastard in litter. ad DC, evenit Uu AE D ribracteata (sic) Fr. Suppl. l.c., ut mox mutaretur in R. bibracteatam Bastard apud Poir. Dict Suppl. V. 4 p. 113. n. 56., perversa erronee Bastardi prolatione in Bast. Anny Liit: relataque insuper DC, prola- tione minus exacte. Rosa prostrata DC.! oup. F n: 4. Ro arvensis Desv. DG. Dol, wi f i Bp O8. D ST Arrond, : P. 195. R. sempervirens b Lagr. Foss, Tarn. Gar. p. 124. n. 7. St. Am. Fl. Agen. p. 203. n. 1. R. sempervirens La-Peyr. Herbr, ħ Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. Sept. In Pyr. septr. med, humilior. Legi in agro Tolosano, Galliae, secus iter ad nemus Larramet, die 26. Jun. 1852, ex eodem loco specimina dederunt Timbal, et Arrondeau. Mihi quoque in loco natali affinior potius videbatur R. sempervirenti (cujus varietatem esse suspicabatur Poiret Dict. Suppl. p. 109. n. 12.), quam Æ. arvensis, cujus potius lusum esse existimavit Seringe, et cum eo alii. Videre est quantum ab ea differat XR. scandens Brot. Fl. Lusit. 2. p. 941. n. 8., quam R. sempervirentis varietatem volunt. Rosa sempervirens (Theophr., Dioscorid., Columell.) Jungerm. ad lus. App. in calce Exotier. fl. (innum.), et Cur. poster. in fol. p. 7. Theophr. Hist. pl. 1. c. 15., Dioscr. l: 4. c. 123. Colum. R. rust, l. 11. c. 3, 4.; Plin. Nat. h. l. 91. €. 4., vel 8. Koch p. 255. n. 18., Bert. 5. p. 213. n. 16., Moris Sard. 2. n. 427, De Notrs. Reprt, FI. Ligust. n. 16., Arrond. Ros. Toul. p. 7. n. 3. R. moschata La-Peyr. Herbr.; R. balearica Pourr. it. e forma respondet R. atrovirenti Viv. Ital. fragm., R. muscatula Caes., R Paesti Virg., ex Wallr. Flor. Graec. Sibthrp. C. 5. p. 67. t. 483., Viv. Fl. Ital. Fragm. p. 4. t. 6. ham. T. 7. p. 20. n. 18. t. 13. f. 1., Ker Bot. Reg. V. t. 465., d P. 13. t. 406., Dill. Hrt. Elth. 2. p. 326. t. 246. f. 318., Red. Thor. Ros. ed. fol. T. 9. p. tab. Lob. Ic. 9. t. 907.f, 9.1 Flor. Maj. Jun. Fruet. Aug. Sept. Per region. mediterr. facile obvia, sed et in oceanica humiliore. Legi in Pyr. Catal. ad Rosas, die 7. Jun. 1851. : tiam in Pyrenaeis Cantabricis variat mierophylla, et mieropetala, stilisve omnino glabris, eorumve insuper columella interdum kite Loca Dioscoridis, et Columellae fidentius cum Sibthorp, et r huc refero , potius quam cum Sprengelio (Corm. in Dioscor. T. ^ P. 399.) ad R. collinam leucantham. Hoc tamen eum Sprengelio sentio, repudiandum esse Plinium (Nat. h. : 24. c. n vel 14.) pro qua- cunque specie, ubi de Cynosbato iste loquutus est. - Notis aibu eien R. longiscuspis Bert. (Mise. bot. 21. (1861) P. 15. t. 3.) ut pro specie propria substineri queat. ; e A : ict. n. 13. Rosa moschata (Aristotel., Theophrast., Virgil.) PAPE ies and sen — . 68., Savi Alb. Virgil. Æn, 1, 49, v. 69. Desf. Fl. Atl. T. 1. p. 400., Lindl. Monogr. Rosar. P eiks be Loisel. FI. Append. p. 75., Brot. Fl. Lusit. T. 2. p. 345. n. 14. Benth. Flor. Honkong p. 106. R. ruscinonensis .9. T. 1. p. 302. n. 18., DC. Dub. p. 175. n. 3. Pourr. in Heran oi Eont p. 187.3. Gren., Desegl. in Billotia p. 33.; R. Brunonis DC. Pr., ex Bentham l.c. 36. ies haiore- Bot. Sin. ie. Jacq. Fragm. p. 3 cum tal ; eg. i f d., J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 14. p. 45-6. fig.a, Chabr. Sciagr. p. 107. f. 4., (ult.). Tabern. Krtb. 2. p. 1494. f. 4., Icon. t. 1086. f. 1. Olea, locisque h Flor. Jun. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. orient. cum : calidioribus. 602 Legi in agro Ruscinon. ad ///le die 13. Jun. 1831; et inter Mau- rillas, et Bellegarde, die & Jun. 1813. Observavi ad Bagnouls sur mer, ad Gerona, ad San Feliu de Guixols. Statura fruticis, non tantum 12-20. decimetr. cum Desfontaines vidi, sed 16-8 pedum, et ultra in Roussillon locis citatis: cf. Desf. etiam in Hist. Arb. arbriss. 2. p. 185. Olivier quoque testatur visum a se in hrt. Regis Persarum ad Jspaham, usque ad triginta pedum altitu- dinis aecedentem; cf. Tratt. Ros. Ser. 10. n. 1., Parment. in Dizion. Agricolt. ed. Padov. T. 20. p. 120. Ex adverso, in hortis Galliae sta- tura 6-7. pedum tantum novit Dum. Cors. Bot. cultiv. T. 5. 482 - 30. Flores magni, e longinquo etiam spectatissimi, valde fragrantes, et quum plerumque copiosissimi sint, tune gratum spectaculum peregri- natoribus offerunt. Trahi oleum odoratissimam a Tunetanis ope peta- lorum destillatione, Desfontaines quoque asserit. In agro Ruscinonensi vix in usum venit planta, nisi quod e pharmaeopolis quidam ejus petala potiora habeant. Stili in columnam hirsutam coaliti, itemve in . sempervirenti, de qua sie Smith: « Stilis valde hirsutis ab affinibus omnibus per quam distincta manet » Flor. Graec. Sibthorp C. 5. p. 67. Reapse minus opportune. Sed fuerunt auctores; qui R. moschatam Desf. a sempervirenti divellere noluerint, sejuncta ab illa R. moschata Mill., quod judicium respuendum esse duco: cf. Cambessed. Balear. n. 208., Moris Sard. 2. n. 427. Mirum videri debet nullam Rosae speciem indigitari a Viviani in Florae Libycae specimine, quum jam Theophrastus l.s.c., et de Caus. l. 6. c. 18., Rosam cyrenaicam odoratissimam meminerit; dein Plinius Nat. H. l. 21. c. 4. vel 8., Athen. Deipnos. l. 15. (ed. Lugd. 1588.) p. 508. lin. 7. Rosa pumila (Dodonaei) Clus. Pann. A. p. 113., et melius Rar. pl. h. l. 1. p. 11T., Jacq. A. . 4. (1568) p. 94. n. 4., ed. 2. (1569) p. 98. n. 4. sin. ic. Bert. 5. p. t 62. n. 130. R. gallica Plur. botancr, Lagr. Foss. Tarn. Gar. p. 123. n. 3 bbs Mort. Ros. Belg. n. 6. R. gallica pumila Gaud. 3. n. 1137. Í., . Herbr. i i i A. 2. t. 198. p. 59. petale. minrbs. Rod. Batv. v. 11. t. 836. J. Bauh. Hist. sk E h Flor. Jun. Fruet. Sept. Oct. In Pyr. med. humilior. Legi in Pyr. Arag. ad Denavarre, die 1. Jun. 1846. Habui ex nemore de Boucomne prope Toulouse ab Arrondeau; et ex Larramel, ubi egomet observaveram, a Baillet. Observavi ad Jaca, Huesca; suprà Siaill in m.* Cimadal Pyr. Catal. Pistilli pilosissimi, serieei, hie loci (ad Bemavarre) breves. Foliola Seneraüm reflexa, vel inordinate jacentia conspexi. Flores saepenu mero semiplenos reperii ad Benavarre, petalis interdum maximis, sesquipollicaribus, odore suavissimo fragrantes. Sunt qui perperam citent R. austriacam , loco pumilae Jacq: Alii speciem tribuunt L, fl: ad hoe cf. quae dixi sub Veronica urticifolia, : Speciem non esse eonfundendam cum R. gallica L. plures mo- nuerunt; confer tamen Gmelin, Bad. Alsat. T. 4. p. 365. not., Smith apud Rus Cycloped., "l'rattinic ; Bertol. l.c. p. 212. 608 e nostra specie loquutus est J. Bauhinus, Hist, pl.: > nos 3 | erran fecto ii qui hujus percelebris auctoris citant po 56 5 L4 duet , in qua alienae speciei formas detegi. Ex a verso, quasdam a me junctim propositas stirpes, non tantum auctoritate fretus, quam propriis ob- servationibus fultus, quidam pro speciebus peculiaribus sustinebit. Eveniet tunc, ut me quoque de hoe difficillimo genere ( Botanicorum illecebra, et tormento) vel carpeant peritissimi in eo prosequendo serip- tores, vel irrideant ii, qui de minimis nimium curant, quique ad divisiones recte procedunt, iis considerationibus despectis, a quibus experti detinentur. Sub-Ord. 2. FRAGARIEAE Nob. (Dryadea Auctr.). Rubus Virgil, Plin., L. « Ruborum species indigenae ab aliis multi- plicatae, ab aliis contractae, multis adhuc dubiis succumbunt » Schlechtend. in Linnaea 1839 p. 266. Of. Wimm. Grab. Fl. Siles. 2. p. 92. Gen, 246. In vinea peccatoris late exerescent infames Rubi. Bibl. Sacr. Isaia C. b. v. 6. Rubus fragrans (Theophrasti?) Salisb. Pr, p. 364. n. 1. Theophr. Hist. pl. ]. 3 .3 Trag. Matth., L., K à 9 Aog T R. idaeus La-Peyr. Herbr.; R. Frambaesianus Lamk. Fr.; R. sericeus Gilibrt., Exerc. phyt.; R. Leesii Babingt. var. monophylla est, ex Arrhen, et Tocke. Engl. Bot. v. As .„ Flor. Dam. t. 788., y 9 . LI LI LI LI € T. 15. p. 14. t. 107., Turp. Fl. med. T. 3. t. 170., m. T. 6. p. 70. n. 5. t. 23., Duh. Arb. 2. t. 56. a Matth. Matth. p. 1010., Camer, Epit. p. 752., Lob. Obs. p. 619. f. 2., "D * r^y f. 1.. Dod, Pempt. p. 743. f. 1. Hayn. Arzn. 3. t. 8., Guimp. t. 97., Woodv. Hook. Med. No ni P . t. 176. Clus, Rar. pl. h, 1. 4. p. 117., J. Bauh, Hist. pl. 2 1. 14. p. 59. f. 2., Lonicr. Nat, h. crt. 41. C. h Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. Aug. In editis sylvatieis, aut ad rupes umbrosas. i ini b. 1. 2.:e. 10 veniente, a Dioscoride l. 4. c. 38. et a Plinio Nat. h. l. 2. c. 10; indigitato. Neoteriei locum huic speciei in illo tamen per montana Graeciae latius provenire x . n. 660.: in Serbia Hercegovina, et : liae degit, testibus Asch. et Kan. Pl. or. p. 9T. Vivit in m.* q^ m quae antiqua "Troades? Mons iste videtur nominatus à 604 Hist. pl. l. 3. e. 17., ubi Colyteam, Ficum, Vitimque memorat. Sed Rubum idaewn quosdam denominavisse /nulam Helenium apparet ex Dioscoridis notis, ed. Saracen. p. 442. Nomen Ida quod videtur significare video, plurimis. editis mon- tibus applicitum fuit; sed mons /da Cretae forte ille est a Diosco- ride commemoratus, ubi reapse A. fragrantem incassum perquisiverunt modo citati peregrinatores botanici, inter quos Tournefort in suis mnso. adnotatum reliquit (teste Desfontaines Choix pl. Coroll. Tournf. p. 80.), se nullum individuum A. fragrantis in tota Cretae insula reperiisse (nee Vaccinii Vidis idea? Auctor., Myrtilli exiguae 'Trag.). Species quae non tantum in m.? Ida Cretae, et ad Kendro, sed in Tauria, et Palaestina quoque provenit, est Rubus sanctus (Tournf.) Schreb. Dec. 5. t. 8., Desf. Coroll. c. p. 80. t. 61. Num iste respondeat speciei Dioseoridis (ae Plinii) diffieile est asserere, quum ille indicaverit stirpem teneriorem, modice spinosam, quin inermem etiam, et pro primo Rubo ab eo memorato, qui vulgaris R. diceretur, ad medicinas adhibitam; ita ut fatendum fuerit, dempto loco, caetera ad R. idaeum Neoteri- corum convenire. Pro eodem R. sancto forte, aliquis intelligendum esse putaret Seneh Bibl. Saer. Exod. c. 3. v. , 4., ubi relatum est Deum apparuisse Moysi e medio flammae Seneh, quod Evangelista Josephus, Philonus, Clemens, Eusebius, aliique, pro Rubo interpretantur, vel intelligunt; sed pro quo verbo ego potius intelligendum duco Rubetum, aut Du- metum, scilicet non unicam, vel unius fruticis speciem ; ad frutices ergo vel arbusta varia, dura, sieca, aspera, densa, quae loca de- seria colunt; quorum species ii potissimum nuncupare poterunt, qui montis Sinai Oreb Arabiae florulam prosequuti sint. Scimus interim nostri temporis Monachos Rubi cujusdam speciem excolere, cujus ramis mercimonium faciunt eum superstitiosis , et facile credentibus pere- grinatoribus. iratus sum de illa Rudbeekii filii sententia exposita in ea opella (Upsal. impress. 1133), ubi de Dudaim sermo est, dietumque eum respondere fructibus R. fragrantis. Dudaim Rubenis non in Europae montanis sylvaticis, sed inter stirpes Syriacas et Mesopotamicas quaeren- dum est. Sed quot de fructibus istis suavibus, odoratisque sententiae! Cf. Olaum Celsium Hierob. T. 1. p. 1-24.: videas etiam Cultrera Flor. biblic. p. 178-85. - ; Porro mihi non eorum videtur spernenda sententia, qui Rubum idaeum Patrum, et forte Dudaim etiam, vident in Fragaria vulgari, in Oriente quoque inventu facile, de qua nulla in Biblia, neque apud Graecos alioquin apparet mentio, quamque primi memorarunt Virgilius, : , Suam montanum ut cum Helladio intelligendum censet scum Myriobilic. (ed. Rothom. 1653, col. 1591. lin. 9. vir accedimus ita Anguillarae (ut jam dixi sub Myrtillo exiguo), vel Matthiolo (in Amat. Lusitan. Enarr. ed. Valgr. 1558, innumr N. p. 8.5; nuperi d J Sr r. N. p. 8. perius Meyero (J. Aug.), Schultzio (J. E. F.) quoque ita sentientibus. De Pike cum Idae montis Cretae cf. Tournf. Voy. au Levnt. T. l. p. 20-1. Postremo quum non in Ida Mysiae, Troadis, nec in Ida Cretae Rubus fragrans ; quod ita agendum m Dissertat. Rubus vulgaris (Homeri, Virgil., Dioscor., Plinii) Gesn. Hrt. Germ., Grisl. Virid. Lusit. o . Odyss. 24 6 i vel 73. R. fruticosus Plur. Auctr., Sm., Bert. 5. p. 2 .. Hook. Fl. ed. 1. p. 246. n. 5., DC. Dub. p. 107. n. 4. R. discolor Weihe, et Nees, Kirschleg. Fl. Alsat. p 4 . Fr. p. 546. od. Fl. pl. r - ^ : ex Arrhen. Rub. Svec. ; R. minutiflorus Lang. var.! Engl. Bot. v. 10. n. 715., Flor. Dan. t. 1163, ex Liebmann, et 'eredo; Gaertn. Fr. Sem. pl. p. VES. f. , i . 189-90. t. 39., Nouv. Cm Ten : . 2. flor. vi > Var. : . 2, t. . h. crt. : ` p. 1009. var. ex Moretti; Camer. Epit. p. 754i., Lob. Obs. p. 619. f. 1., Icon. 2. t. 211. f. 9., Dod. Pempt. p. 742. f. 1. Plant. non adeo certa! Hort. Sanit. ed. Germ. 1485. c. 203.1, et Brunf. Hrb. 3. p. 186. sine fig. ħ Flor. Jun. Jul. Fruet. Sept. Oct. Legi in Pyr. Cantabr. ad Tolosa, die 5. Jul. 1851; in Pyr. Arag. ad Torla, die 3. Aug. 1850. E Pyr. septr. med. loco speciatim non indieato, habeo a Deville. aut quinatis, dum occurrunt species, quae hisce variationibus ludunt. Figuram illam Plantinianam cum dubio retuli; non me latet ad — stirpem, scilicet ad R, candicantem Weihe, apud Reichenbach —— fuisse, et hanc sententiam in Italia meridionali etiam sequutum fuisse Tenor. Guss. Memor. Peregr. 1824-8. (Neapoli 1842) p. 159., a sn Fl. Sic. Syn. 1. p. 569. n. Ad aliam stirpem, scilicet ad vhs : E insuper mihi non displiceret A. hircinus Tabern. Krtb. Z. p. 9B. Leon. t, 891. E. 1. , Videas quam late suum R. pilosum porrigit D u Mort. E E P. 124.; et cf. quidem R. vulgarem apud Bluff, Fingr. pci pat E: p. 193. Nostrae speciei synonyma forent, ex Kunze, Ji. sanc Sla : jb R. dalmaticus Tratt., R. Linkeanus Sering., R. dekre i o er. ÈE. paniculatus Schleich. , R. praecox Bert., R. F Ei g i gts Lad soideus Willk. (non. Wimm.), R. hispanicus Willk., et R. aórup Rubus thyrsoideus Wimm. ScAles. pre nA imm. Schles. ed. 1857, p. 630., Godr, Gr. Fr. E 547., God. s Neihe apud Reichnb, excursr.j R. fruticosus Quibusdam, Weih. Nees Rub. Germ. p. 24. R. Sarg ora rm. l.c. t. 7. - Guss, Sic. Syn. p. 569. n. 7.? nisi potius sequentis. Weih. Nees Rub. ge h Flor. Jun. Jul. Fruct. Sept. Oct. . 606 Legi in Pyr. or. prope la Cassagne, die 27. Jul. 1831. Habeo a Deville sine l., sed puto lectum ad Tarbes, ubi species ista quoque late provenit. R. costatus Du Mort. Opusc. 1873. p. 123., hune, grandem, tomen- tosum, et collinum (e nostris) una comprehendit: hune et insequentem Godet ls.c. Rubus grandis (Fuchsii) Trag. Stirp. Germ. Comm. p. 970. cum fig. Fuchs. Kr&ut. Cap. 105. t. 133. (Brombeer) R. rhamnifolius (Thuill. Fl. Par. p. 253. n. 4.) Weih. Nees, Rub. Germ. p. 22. n. 6. (Cat.) t. 6., Sm. Engl. Fl. 2. p. 402. n. i Godr. Gr. Fr. p. 548. (emend. W. N. prolatione). R. cordifolius W. N. t. 5., R. sylvaticus W. N. t. 15., R. villicaulis W. N. t. 17., ex Bell-Salter apud Bromf. Vect., R. discolor Flor. Dan. t. 2414. mihi videbatur, R. Lindlejanus Lees, Babingt. Engl. Bot. Suppl. v. 1. n. 2604. rhamnif. Fuchs. Hist, st. p. 192.? Id. Icon. ed. 1545. t. 83. ead., dimin., W. N. Rub. c. p. 91. t. 5. (cordifol.). ħ Flor. Jun. Jul. Fruct. Sept. Oct. Frequentior occurrit per Can- tabr. meridionalem. egi in Pyr. Cantabr. ad Tolosa, die 5. Jul. 1857; in Pyr. septr. med. humil. ad Lanespede die 10. Jun. 1819. Habui a Timbal lectum dimittitur tomentum ut undique nitida fiant; ex adverso quaedam hie Rubus Sprengelii! Weihe in F/ora ann. 2. T. 2. p. 18. Spreng. Syst. Veget. T. 2, p. 528. n. 20., G dr. G Igaris God. Fl. Jur. Suppl. p. 56. R hirtus d elegans Godr. ono. Rubr. : 198. ue ie Sre Ar Plauta. Pyren. n. 1028., E ARE PL exsicc. n. 784.; R. luteolus Timbal? R. caesius var. g Mey. FÌ. Hanv. Weih. > erm, p. 32. n. 10. t. 10., Flor. š i Entd 3. p. 215., e variet. R. Caesii icon. deduct. dede or. Dan. t. 1697. (negat Spr., qui Neu En p aurigr. supra Aæ, nemusculo, vulgo Entre Serres 607 R. carpinifolius Weihe, apud Reichenb., Pl. exsicc,, ef, Godr. Gr, Fr. p. 547., et R. nemorosus Gmel. Fl. Bad. Alsat. 'T. 4 4. p. 377. n. T68., videntur stirpes cum hae nostra valde affines, nee omnes, ut puto, specie inter sese distinctae. Rubus plicatus (Linnaei) Weih. Linn. ia Sv. ed. 2. n. 444., ex Fries., iens expungatur, synon 402. n. 2., cum R. nitido Ibid. p. 405. n. 6., et cum R, affin rà 406. [Mop Roseto. to P w 8. RH. piii g a ba E Mort. Opusc. T p. 122, Y . R. fruticosus L. Fl. Sv., Nonnulir,, to p. Gr. Fr. p. 549 F Bluff. Fingr. Germ. ed. 2. T. 1. P. 9. p. 191. n. 6. R. fastigiatus "at Gren. Fl. Jur. . 219. Weih. et, Nees T Germ. p. 15. t, Ses LE m et p. 16. t... fastig., et p. 19. t 4 nitid. $. i t ett. A, B, affinis Anders. rue E Soc. V. 11. 218. t. 160. Fl, Batv. v X id re planir. cum LM tad mi . R. suberectus kair God. Fl. Jur. Suppl. s SS eel D 9, Flor. Jun. Jul. Fruet. Sept. Oct. Per regionem oceanicam in montanis. Habeo a Deville lectum au Lac d'Estaing, (Vallis Azun). Cili in hians perpauci, interdum nulli. Folia interdum sub- glabra, niti f naasna auctoritatem sub Friesiana fide relatam, Summ. Veg Scand. p. 104., incertam reddunt ipsae a Linnaeo adduetae die tiones, ejusdemve manea adumbratio. Figuram Sehmidtii eum Weihe, et Nees adduxi; quidam R. grandis eam esse volunt; R. corylifolii alii. Rubus corylifolius Sm. Brit.? Ehrhart Pl. kurier ande ex p Sm. Engl. M 2, P - n. 10., Du Mort. bo eda B. Bert. 5. p. 227, CIS TOS Da b. 07. n. 3., R. dumetorum Fl. Jur CEDE P. $i. ES egieko Tayn, Godr. p. "599. R. nemorosus Dulac. i Py: 2 1023, partim. ; R. or., et R. Wahlbergi Noul. E anal. Toul., R. calthaefolius Host., R. se k 9 2 dr. Gr. Fr. Weih, Neos LU germ. p. 98. 45. t. 45, Engl. Bot, v. 12. n. 827., * 9. n. 187., Flor. Dan. t. h Flor. Jun. Jul. Fruct. Sept. Oct, In montanis. Legi in Pyr. or. ad Prats de Mollo, die 22. Jun. 1840. R. M pies dE Arrh. Monogr., Godr. Gr. Fr. Ibid., R. Godroni Leeq. Lam., Godr. Lorr. ed. e. una cum hoc comprehendendi sunt, pr stirpes affines EE t R. plicatus Weih. Nees. Rub. germ., et magis adhuc R, in ‘Weih. Ibid., hujus plicati varietas. Rubus tomentosus (Cupani) Willd. Sp. T ur. etc. Cupan. Hrt. — p. 193. Willd. T Aa Disdelph. p. 108%. n Lus "i n. - 3., et 10. p. 498. , Gaud. 3. DC. Dub. p. 167. n. 5. R. pg ius Willd. argenteus! ie Bad. Alsat. and eranc Hi. ode ^s T Nó, et Balb. Fl. Ticia. d Hi de R. wwe DC. hrt. Monsp. Weihe, Nees, Rub. germ. p. 27. t 8. ħ Flor. Jun. Fruct. Sept. Oct. Praediligit solum calcareum, loca- que Pu Legi in P E irs humilior. ad Gerona , " " ats bipedalem. Ad m non vidi nisi humilem sesquipedalem , vix M enm Caules Saepe ex purpureo ineanescentes, non deo solemni ias lati, et suleati, nec diris aculeis yam Stipulae lineares, cures Folia generatim terna, superne puberula, subtus tomentoso-ca cireumventum a Cistis, 608 petioli superne canalieulati, subtus et ad latera aculeolis munita. Flores numerosi, albi, odorati, odoris quasi Oxyacanthae Dioscoridis. Stamina numerosissima. Calyces post anthesim reflexi. Ex Grisebaeh, et Schenk It. Hungr. n. 32. foret potius hujus loci R. discolor Weih., et Nees, quem generatim ad R. vulgarem adducimus., Rubus collinus (Magnol) DC. Cat. hrt. Monspel. Magn. Bot. Monuspel. p. 226. DC. l.c. p. 139. sub n. 184. n. 3., et cum Dub. p. 167. n. 6., Godr. Gr. Fr. p . R. velutinus Pourr. Herbr. Matr.; R. arduenensis Lej. Spac fid. Godr., R. chnoo- phyllus Muller (Ph. J.)? Noc. et Balb. Fl. Ticin. p. 238. n. 7. t. 9. B . 9., quod vino» recusavit Koch Syn. ed. 1. et 2. Pollini in ii. Ver. 2. (1822) re potuisset vir optimus, sed cujus cognitiones reulum continebantur. Rubus glandulosus Bellardi App. (1192). E Si Duo aL (05. iir or e y i Pad a LOC onn PT . 8. WM Du Mort. Opusc, 1873 p. 130. La- irt.); qm eget Hungr. T. 2. p. 150. t 141 t Lina od an ad TX oT DLE cam pa 69 t S Gunti Sor 9 t. 31. Lejeun. in p. 87., et t. 22, p. 66, Menkii, ex Godr. Lorr. ed, 9. ihe h Flor. Jun. Jul. Fruct. Sept. In montan. sylvaticis, Legi in Pyr. septr. med. Valle d'Aure, nemore de San Lary, die 14. Jul. 1852. Habeo a Deville ex nemore de Oncide. Planta plus minus protensa, mitis, et erubescens. Variat in eodem nemore foliis mollioribus, et rugosioribus, acutis, et acuminatis, petalis roseis, et albis. 80 quoque in nemore Garalda Pyr. Navarr, dubitavi num R. glandulosus sat aequa ratione sejungeretur a R. vu gari. Eri y- bridae, aut intermediae formae? R incanescentem Bertoloni (It. 5. p. 223. n. 4.) visum Genuae e Liguria in Herbr. De Notrs. nimium affinem Æ. glanduloso judieavi, annuente eodem De Notaris, imo DC, sententia, qui stirpem R. glandulosum g dixerat. Stirpes quas una cum tionem sustinuit idem Godrom Fr. 1. P. 2. (1848) p. 542., et p. 543., nec non Fl. Lorr. ed. 2. ps. 235-6., addens et ille seorsim R. Spren- gelii sc. , quem dubitanter ad R. hirtum attulerat ipse Godr. Rub. Nanc. p. 23. cum Rubis thyrsifloro Weihe, Nees, et Koehleri Wh., Nees, quo postremo mox siluit in Fl. Fr. R. Lejeuni ambigit inter glandulosum , et Sprengeli. Postponi debebat falsissima Villari deno- minatione, nam hic non agitur de planta hybrida ; sed neque op- tima Bellardiana censenda, ex quo reperiantur individua, in quibus vix aliquot conspiciuntur glandulae. : Fruetuum sapor praecellens, et ad syrupum conficiendum praestans, eX Vayred. Apunt. Fl. Catal. p. 98. Rubus vestitus Weih.'Nees Rub. Germ. - Godr. pues t 2. T E 8. R. diversifolius Lind., Bab. Man. Br. Bot. ed. 5. p. 106 . praecox Bert. 5. p, 290. n. 9. s i jitg. dm Vou E a E adducto), h Flor. Maj. abeunt., Fruet. Jun. In Pyr. Catalan. west d Legi ad Gerona in m.* San Grau die 22. Maj. 1851. Nec alibi vi " Stirps intermedia inter R. glandulosum , et R. vulgarem, nie i brida quum ambae ibidem hae non invenirentur plantae , - uet R. glanduloso, cujus plura habet. Caules obtuse angulati, "P a undique pilosi, pilis patentibus, glandulosis, et mn d iter nata, grandia, subrotunda, eum eximio acumine, nonnulla ins Sidia lobaʻa, denticulata, denticulis in formam spinalse , cupesseoy ollia, inferne tomento brevi, sed denso eandieantia ; folis qrnper e alae peque sub-coriacea, ut sunt ea R. vulgaris; petioli vorn TT nge productae, angustissimae. Panieula laxa. Petala alba. 39 610 Parei in hac stirpe aculei, non adeo magui; nee pili admodum copiosi, neque omnes glandulosi. Praecocior est prae R. vulgari, Mihi visum est stirpem hane plura habere X. pubescentis Vest, DC. Pr. n. 28., diversam tamen. Nec adeo recedere a Rubis sub-erecto Hornem. Flor. Dan. t. 1992.; Engl. Bot. v. 36. n. 2512; et a R. con- spicuo Müll. (Ph. J.); cf. R. callosum d Du Mort. Opusc. 1813. p. 1215 cui referuntur tabulae 32, 33. Weih. N., vestitum scilicet, et scabrum. Rubus humilis (Euellii, Dorst.) Trag. Krtb. p. 660., St. h. p. 969. n. 1. t. 193. B. sin. fig., fide Rupr. De * . 228. n. 7., Gaud. 3. n. 1146., DO. Du-Mort. Opusc. 1873. 132., God. Fl. Jur. Suppl. p. 58. R. caes La-Peyr. t hal., R. idaeus Gesnr.; R. arvensis Tabern.? Flor Dan. t. 1213., Schk. Handb. 2. t. 185., Bull. Herb. Fr. t. 381. mal calyx; Nouv. Duham. T. 6. p. 69. n. 4. t 22. f. 2., Weih., Nees Rub. germ. p. 102. t. 46. f. 1, 2., et t. 46. B. f. i., Tenor. Fl. Na 288. t. 235. f. 2. (acherunt.) fid. Bertol., d Engl. Bot. v 96, n. 826., Sv. Bot. v. 4. n. Hil. aunt VL. Monats t. 24. Dod. Pempt. p. 742. f. 2., Tabern. Krtb. 2. p. 1297.. Icon. t. 896. f. 2., J. Bauh. Hist. pl. 2. 1, 14. p. 59. f. 4. Le Maout, Decsn. Botnq. 1868. p. 302., Fi. Batv. v. 4. t. 288. h Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. Sept. Legi in Pyr. Arag. ad Broto, die 7. Aug. 1850. R. agrestis Waldst. Kit. pl. rar. Hungr. T. 3, p. 297. t. 268. pro forma P. caesi, neque cum Sprengel Æ. tomentosi, recognitus est a Neilreich, Hungr. Navn. p. 45. cui propinquus declaratus fuerat ab ipsis Florae Hungaricae celeberrimis illustratoribus. Et ego persuasum habeo, Zub. alter. Ruell. De Natur. Stirp. l. 3. c. 113. p. 7190. lin, 21., cujus fructus Catherinae dicebantur, habendum esse pro A. caesio Neotericor., vel humili Trag., ut prodiit Dodonaeus le.; sed qui etiam | Chamaebatos Theophr. Hist. pl. 1. 3. e. 18. hue tulariis sub titulo Prassifoliae Erobramae, opinatur Sprengel Histor. lin. 1-9, Rubus saxatilis (Tragi i i ut ex Camer., et G. Baehi ub Gesneri) L; Sp. a Clusio desumens , Kus aa ure y P. 973, salt. De descript.; Gesn. Hrt. Germ. crt. 277., et Moit M apud Quer, Fl. Es; an m 6 *« Bert. 5, p. 2391. n. 8., Gaud. 3. n. 1151., DC. Dub. p. 168. , hes » P 5S pom. La-Peyr, Herbr.; R. ruber Gilib. Pl. Lith. illustr. n. 344. ; 611 minimus Thal.; Chamaerubus saxatilis G. Bauh. Pin. Engl. Bot. v. 32. n. 2233., Curt. F). Lond. ed. E ai 5. Rae. pi. ii. p die y i, s D apem, p, 90, des 9j Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. In editior, Pyr. medior.; an et in or.? solum ealcareum amat. Legi in Pyr. septr. med. m.* Esquierry, die 29. Jul. 1838, Habui ex m.? Somáoute ad Gédre a Bordére; ex le Pic du midi d’ Arrens Deville. Sine l. vidi in Herbr. Coder, sed ad Salvanaire P r. or, stirpem vivere declarat Pourr. Reperitur au Cagire. Ad Santa Cruz prope San Juan de la Peña vidi ad sepem floribus (petalis) duplicatis, Quid agendum de Egenolphi figura, Morabacci, Hrbr; imag., crt. 17. f. 4.; Dorsten. Bot. crt. 193, A., Lonicr. Nat. h. crt, 41. B.? rius prae Kosa, venit tandem dies tumultus pro Rubo quoque. Isti illis affines iisdem difficultatibus hodie cireumveniuntur. Sunt ne Par. p. 170. n. 3., Hook. et Arn. Br. Fl. ed. 8. ps. 122-4. , Brébiss. FL Norm. ed. 4. ps. 105-8. Alii aliam directe evertere speciem; cf. 1840 editis); itemve Visiani, Dalm. 3. p. 24 Rub. German. crit. (1867), Meyer Fl. Hanov. 612 i coso ceu totidem varietates, ÆR. dumetorum Godr. (sive corylifoliun DC.), R. glandulosum Bell., R. hirtum Wh., N., A. tomentosum Bork., R. collinum DC., R. discolorem Wh. N., et R. thyrsoideum Wimm. Itemve Cosson Germain, Flor. Paris. 1845 p. 110. n. 3., ut edit. 2, 1861 . 209-10., n. 3. tam late R. fruticosum concipiunt, ut sub eo conferru- minati sint Æ. discolor Wh. N., R. tomentosus Willd., X. collinus DC., R. corylifolius Sm., R. glandulosus Bellard., hosce ceu varietates; cum suis subvarietatibus intermediis, quarum aliquae respondent pu- tatis aliorum auctorum speciebus, ita ut res valde sese extendat ad quorumdam horrorem etiam excitandum! Nec fuit indulgens Sprengel; iste Flor. Hal, ed. 2. sub Æ. caesio n. 611. adduxit ubos dumetorum Weih , humifusum Ejusd., et apiculatum Ejusd.; sub Æ. fruticoso vero, n. 618., Rubos (cum vulgari Wh.) rhamnifolium Wh., affinem Ejusd., cum fastigiato, plicato, et nitido Ejusd., Æ. corylifolium Sm. quoque; mox etiam Æ. Bellardi additis insuper Rubis villicauli Kohl., Wh., et pubescenti Ejusd., Schlechtendalii Ejusd., denique et Æ. argenteo Wh., et ejusdem Æ. discolore. lste quidquam remissior fuit in Syst. Veget. Demum Neilreich, Croat. p. 231., Æ. fruticosum in varietates disper- tivit, quae comprehendunt . ubos glandulosum Bell., hirtum W. Kit., corylifolium Hayn Arz., fruticosum Hayn., candicantem Wh., et tomen- tosum Bork. Laudato Fischer-Ooster, rarum sagacitatis, et temperantiae exemplum praebuit Godet, Fl. Jur. Suppl. p. 51. seq.; cf. etiam Sonder Fl. Hamb. ps. 272. seqs. Plures quidem ab aliis laudatas species depressit Du Mortier, per- suasus: « Qu'il y a dans les Ronces frutiqueuses peu d'ésp?ces, et beau- coup de variétés. » Opusc. (1813) p. 120. Et mihi quidem observata in Naturam arctos limites imposuerunt, quoad specierum separationem, quam forte nee satis cohibui, Ut de Æosis egi, habitum, atque stirpium physionomiam ceu duces sequutus sum ad species recognoscendas, ac dirimendas, quas cum citatis auctoribus potissimum firmatas per- cipietis. Caeterum, viri praestantissimi ab hisce generibus subtiliter peragendis: eaverunt, veriti ne in ridiculas sententias inciderent. Pancovia Heister, Adans. Comarum L. Comarum, sive Comarus (nam Comarum, vel Memecylon fructum. dicebant) adhibitum fuit a Theophrasto ad Arbutum vulgarem significandum (v. p. 666., cf. et Plin. Nat. h. Ls. es): Comarum Apuleji, ed. Humelb., sequioris notae, existimabatur potius Fragaria vulgaris, ut refert G. Bauh. Pin. p. 326. Nulla certe fuit sustinenda ratio, qua nomen istud adpone- retur ad Tragi speciem, quam libentissime cum Heistero, et cum Adanson Pancoviam nomino (Fam. pl. 2. p. 294). Citat Adanson Pancoviam Hort. Eist., ubi nomen istud frustra quaesivi: sed lapsus calami reputandus est Heisteri loco, quem relatum videmus a Fabric. A p- Hrt. Helmst. ed. 2. (1163) p. 116. Pancovia Willd. cadit 1n N e aarm Rupr. Ingr. p. 327., adulterina, ae inutii$ Pancovia palustris (Tragi) Nob. Trag. 4. : Koch ». P. peri pint p.398. sin. fig., Stirp. hist, p. 501, n. 4. sin. fig. Comarum palustre L.S : E palustris Scopl. , RE v I si Tan: Paea Comarum Nestl.. DC. poi e Gilib. xerc, 1 : z * p. 73. n. 80. Comr. " -Pevr. He Il C2 PU re. phyt., Pentaphyllon palustre Cord. Engl. aa Pari iem rint 2. t, 138., Hoffm. 613 7., Flor. Batv, v, 9. t. 135., Lamk. Hi. Fl. Germ. ed. 1. t. 7., Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 349. t. 73. f. t. 444., Flor. Dan. t. 636, Sv. Bot. v. 5. n. 310., Hara. TG Botnq. 1808. p. 303., Drev. et Hiyn. Ch. pl. Eur; T. 4, p, 37. t d Diet ^g Bae diues Duchsn. Pl. ut. vén. Atl. t. 104 „Cord, Hist. pl. crt. 95., , et crt. afg ` Dod Arr E 63. f. 2.. Pempt. p. 117., f, ?., Camer, Epit. . 762., Lob. lc t 091. var. villosr., J, Bauh. Hist. pls. L 17, p. 3h. sS but su Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. In editis. Legi in Pyr. or. ad Mont-Louis, die 8. Jul. 1836. f. 1.; Pluk. Phytgr Fragaria Drunf, G. Bauh., Tournef. Non dieimus Fragam eum Plinio, qui et A4rbutum vulgarem comprehendebat; non Fragum cum Virgilio, et Ovidio, qui partem esculentam plantae hoe vocabulo designabant. De genere cf. Gay J. Recherchs. Caract. végét. Frais., distrib. geogr. ete. apud Brongn. Deesn. Ann. Sc, Nat. Par. Ser. 4. T. 8. (1851) . 185-204., et in Bull. Soc. botq. Fr. T. 5. (1858) p. 211., cum Guillard observtbs. Ibid. p. 280. : Fragaria vulgaris (Virgil., Ovid., Plin., Myrepsie.) Calzolar., G. Bauh. Pin., et Basil. p. 92. Virg. Eclog. 3. v. 92., Ovid. Metamorph. 1. 4. v. 104., Plin. Nat. h, l. 15. c. 24., vel 28., et]. 21. c. 15., vel 50. Myreps. Sect. 3. c, 46. Fr. vesca Nuper., Koch p. 234. n. i. et. p. 443., Bert. 5. P 236. n. 1152 2 415., DC. Dub. p. 168. n. 4., Thunb. et Wahlb. i alisb. Pr. F. semperflorens; Hayn., dubts. Wimm. "l. Bor.; F. succulenta Gilib. Exerc. phyt. F. ~i 5 ze £ — "5c TE s * d Un go os a = D M rag. St. h. p. ; " 4 1 i H : p. 396. f. 1., Icon. t. 697. f. 4., Dod. Pempt. p. 672. f. 1., Herbr. Magunt. (1484.) c. 63., Dondi Herbr. Vicent. (1491.) c. 63. Hrt. Sanit. ed. Germ. 1485 c. 190. , ed. Magunt. 1491. c. 183.; Cod. Paris. ex Lenorm, fol. 48. vers.. Dalech, Hist. pl. Lugd. p. 614., fig., Lonicr. Nat. h. ert. 215. A., $ Botn. crt. 130. C. 9, Flor. Mart. Jun. Fruct. Jun. Aug. In montan., humilib. etiam. Legi in Pyr. septr. med. ad Bagneres de Luchon, die 23. Jun. vem in Valle di Marignae, die 5. Jul. 1843. In Pyr. or., Roussillon, Mum Ceret, sub el Puy de la Neac die 1. Jun. 1843; in Pyr. Catal. humilior. ad Gerona die 13. Maj. 1851. Habeo a Deville s.l., sed, ut puto, e Pyr. septr. med., nec procul Tarbes, ubi quoque species copiosis- si i ma crescit. m, in exemplaribus idua observavi ad uod interest, pu- a, sub fructifi- major; sed vidi in eodem loeo humiliorem plantam, i figura 1.^ est, villositatem pedunculorum interdum adpressam. Dodonse ae aucto- sive illa Plantiniana figura, a Bertoloni, üt " edere supra ci ritatis viris, adducta ad F. elatiorem, magis q T 614 stirpe, quam f. 2, ad F. vulgarem a plurimis citata. Observationes me caes os oai UN de constantia characterum Fr. moschatae Duchsn. F. elatior Peng saepius reperierunt in planta culta, et abortu dioica, tune s. wia ates F, vulgaris iterum comprehendenda erit, F. ala: tiorem ad Yruu se offendisse dieit Willkomm. "y iria collina (Tragi) Ehrh. Beitr. g. 3. gen. Trag. St. h. p. 500. I ; 239. f. t p. 443., Bert. 5. p. 239. n. 2., Gaud. 3, n. TOR ova: Jur. p. 215., Thunb. et Wahl Gothob. , n. 354. F. sterilis La- Peyr. Herbr. partim., F. Breslingea Duchsn. (DC. Dub. p. 168. n. 4.) ex Koch Flora 1842.; F. neglecta Lindl.? F. Ha agen- pm Lan ng. Crép. Belg. conf.. F. svecica Jord., et Fourr., F. — Jord. Flor. Dan. t. 9., Sv. Bot. v. 8. n. 548. fig. cud et fruct. tantum; ri ne Arzn. gew 4, t. 30., Dietr. Flor. Bor, * esie 319. Lob. Icon. t. 697. f. 2 ; Dod. Pempt. p. 672. f. 2., Tabern. Kr. P. 346. (Fr. 2, 3. Icon. t. d Flor. Apr. Maj. Fruct. Aug. Sept. In demissis Pyr. Atax. or., rarius medior. X Pyr. Atax: m.* la Clape lectam aw bois de Pechredon habui a Delort. Observavi ad Campeae, sub le Pech de Bugarach, ad Toulouse; ad Olot, vidit Vayrd. renier l.c., ut et prius Fr. p. 536., desumens a Koch, ut ab illo Reuter Cat. pl. Gen. (1861) p. 60., dicere calycem fruetui applicitum, qui modus dicendi neque stat cum organographica plantae descriptione, nec cum notis generiecis ab ipsis cum accuratis auctoribus traditis Vix ias F. Hagenbachianam Lang., Hagenb. Fl. Basil. Suppl. p. 199. eum fig., itemve Koch, Cosson, Germ., aliud quam varie- Persuasi fuerunt Thunb. et Wahbrg. FI. " Gothob. n. 353., iconem Bilbergi quoad folia et flores, ad F. vulgarem spectare. Qui s.c. figuram Plantinianam notis ab auctoribus de hac specie datis examini sub- mittent, vix ae ne vix satisfacti manebunt; quin potius illam lusum superioris speciei fingere judicabunt. Potentilla Brunf, L. Linnaeus suscepit m rejecit Pen- dez reapse hoc loco minus exactum foret n (Chr.) Revisio Potentillar., Vratislav. et Bonnae 1856 in 4. cum abe, reperitur seorsim, inque "Nov. Act. Acad. Nat. Curiosr. Ts. 23, 24. Suppl. SECTIO 1.a FRAGARIASTRUM Serine. in DC. Pr. Potentilla Fragariastrum (Gesneri) Ehrh. Beitr. Collect, is mic fb. Colleck, ep i Germ. crt. 989. b. Koch p. 943. n. 29.. Bert. 5. p. 900. n. 4. (excl. ga t. n. 416.; Lehm. Revi , ria d A d `z * vis. c. p. 146. i53. P. Fraga Potentilla” "tern Gs A P. D 38. Fragaria sterilis (Gesn., Bauh. J., L.) La-Peyr. Herbr. part : Hep d gari P. am om tm Desf. ex Gmel. Hri. "Carslr.; P. villosa — es Curt a ria praecox Sa CAT Pr.; ;P. splendens Dois, Mus. pon PUE Engl. Bot. v. 25. > 2. A T sp mcer f 3. t. 84. Sering. Mus. Helv. p. 59. n. 4. t. 4. p 2., Schk. Hand 0 [He «i mRELE pd PES 1. E D. Hle or. Dan. t. 1579., * Diete. pi Bor y. 5. n. E 12.1. ij. P- 395., Moris. Hist. pl. Oxon. 2 2. 7486; : es t o s us hoec C a Apr. Maj. Fruet. Jul Aug. Per regionem oceanicam 615 . Legi in Pyr. Cantabr. (Guipuzcoa) ad Azcoitia, die 27. Maj. 1853 in Pyr. septr. med. ad Asté de Bagneres de Bigorre, die 26. Apr, 1841: in m.* de Marignac ad les Cascades, die 5. Jul. 1843. Habeo : Deville ex Bareilles. Observavi ad San Sebastian , alibique per Cantabriam: ad Morlans vidit Bergeret, Bass. Pyr, 2. y. 368; reperitur ad Barges. prope Toulouse, ete. En Guara, Uruel, San Juan de la Peña Rs Asso Arag. Mant, p. 170. n. 1102., ad Olot, et Camprodon Vayrd. nec non ad Ribas. ; Valde venosa sunt folia, itemve admodum venosa percepi petala. Sti- pulae prae contiguis plantae partibus minus pubescentes generatim mihi visae sunt; eas perperam obtusiuseulas (nam potius acuminatas diceres) descripsit Seringe in DC. Pr., et ex eo DC, Duby, Noulet. Recepta- culum est pilosum, nec subvillosum , ut praedicatur a citatis modo auctoribus, Sering. in DC. Pr. P. 2. p. 586. n. 96., DOC. Dub. | Noul. Fl. bass. sous Pyr. p. 212. Carpella nitida, ad umbilieum pilosa, matura fulva. Fragariam sterilem, quasi specifieum nomen imponerent, dixerunt Gesner, Lobel, locis citatis, nec non G. Bauh. Pin. p. 321. n. 7, a quibus (nisi recte a J. Bauhino Font-boll P. 4. p. 200.) desumpsit Linnaeus, qui saepenumero plura antiquorum bona nomina flocci fecit, ut ea aliquando in malas verteret denominationes. Suscepit, porro, ille, qui de plantarum foeeundatione organa plurimum consideravit, ipsamque foecundationem in vegetabilibus attentis oculis perserutatus est, et calamo illustravit, multaque pompa digessit in illa Disserta- tione eui titulus Sponsalia plantarum. Revera maximus, quia duplex, est antiquorum error, et eum eis Linnaei, qui omnes sterilem nuncu- parunt speciem semina maturantia, dixeruntque talem e comparatione, non cum fructu, sed cum carpophoro carnoso Fragariae vulgaris, ab illis fructum dijudieato. Potentilla micrantha (Brunyer) Ramnd. in DC. Fr. p. 147. LB E e d P2 a. S Roh P 2 4 a Gmel. M ax T d p. 450. uc». me j : TVs s nunc. N Mus. Helv. p. 60. n. 3. t. 5. fig.ae pl. Sp., et dat. dera B 92. t 41., Dietr. Fl. B 9, Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. Aug. In editioribus, ad montan. descendens. ; i Legi in Pyr. septr. aurigr. sub le /e mont Llaurenti ad Artunan, die 6. Aug. 1843. Habeo ex le fond du Vallon d Asté, unde T reperii quoque inter Deville plantas. Observavi in m." Somay ME St. Béat, supra Salau l.d. la Cascade d'Ilias, proximisque - es ad Bielsa, ad Mongarry, in Monseny , plerumque viventem 1 calcareo. | ande Jam Nestler (Potent. p. 11.) nune. Moris, Bertoloni, ence aee 3. n. 1740), Caruel (Pr. Flor. Tosc. p. 219.) aut compre d d ragariastro, vel ceu illius varietatem tantummodo consi m yr. Ad nostram hane speciem refero P. sericeam Pourr. Yi As n Catal, cui ille retulit hocce Tournefortii synonymon, T 233., accipiam Fragaria sterilis incana H. R, Par., Schol. Md Braryer, Elém. botg. p. 246., Instit. r. hrb. p. 296. Cooscendimus (1656) p. T. qui primus speciem enumeravit in sui Horti Blesensis ed.* 2. 616 Bot. Paris. ed. 1. in 16. (1723) p. 41. Fr. 3. Loisel. Fl. Gall. ed. 2. p. 370. n. 28., Coss a ý «n. 2 . Ros. 4. crt. 144. P. splendens Ramd. apud DC, Fr., St. Am. Fl. Agen. p. 211. n. 6. (excl. Vill. prolat.) ; Spreng. Syst. Vegt. 2. p. 541. n. 91., Lehm. Revis. c. p. AR A 3 2: p. n. POR 84. — rw B, ma n [3] "v e$ Ns & 5 & w 3 o et -— ^ gm A È n. 85., DC. Dub, p. . n. 23. Fragaria Vaillantii Noul. Fl. bass. yr. .p. 219. n- d gr. splendens La-Peyr. Herbr,; et F. micrantha La-Peyr. Herbr. partim., Fraga Vaillantii La-Peyr. Pyr.; Pot. alba (e Monserrat) Colmeir. Cat. pl. Catal.; P. nivea Bonam, Nann. ex Lloyd. Loir. infr., et Ouest Fr.; P. emarginata Desf. Cat. hrt. Paris. 1804. (ex Nesler, et ipso fat.e in edit. 1829.), non Pursh, et P. semidentata Herbr. Puss. ex Lehm.; P. nitida Pourr. It. (ad Salvanaire)? Vaill. Bot. Par. (in fol.) p. 55. n. 8., sin. descr., t. 10. f. i. 9| Flor. Apr. in /Estat. Fruct. ZEstat, Oetobr. Legi in Pyr. Cantabr, ad Bidart, die 28. Aug. 1841; carpella ad Bilbao, die 4. Jun. 1853; in Pyr. Catal. supra Arbucias en el Monseny, die 30. Jun. 1851; in Pyr. septr. med. supra Orthez, 29. Maj. 1819. Habeo a Deville ex Pyr. septr. med., fortassis ad Tarbes lectam, Ex Nuria degit in Herbr. Salvador. Peduneulorum pili sub-adpressi, petiolorum patentes. Petala conca- viuscula, mox applanata, profunde emarginata. Carpella venosa, glabra, nitida, ad hilum pilosa. Unionem eum P. alba L. propositam a Se- ringe, receptam a DC by, in dubium positam a Noulet, plane rejiciendam esse sustinuit Tausch, Flora 1881. n. 43.: et revera, boni charaeteres emieant, et facies propria unicuique speciei inest. P. splendens Koch Syn. ed. 2, p. 243. n. 28. hybridam progeniem tegit, enatam e P. Fragariastro, et e P. alba, uti testatur Lehmann, l.c. p. 206. Grenier eum Godr. Fr. p. 528. ad P. splendentem Ramd. citant P. hybridam Wallr. Sched. er. n. 220., quae cum eadem Koch stirpe, ast non eum Ramd. unum et idem est; reapse originem, et na- turam plantae optime agnoverat Wallroth, et cruce notaverat! Potentilla caulescens (Caesalpini) L. Sp. AER ur Herbr. Tornab. 1563. fol. 240. n. 682., De Plants. l. 14. c. 20. p. rev Pentaph. alter. 2 - 9. p. 257. n. 13,, Lehm. Rev. c. p. 132. n. 139., DC. Dub. p. 172. n. 25. a (nec b). P. caulesc.. et P. petiolulata Gaud. 3. ns. 1156, 1457. , Koch p. 2 81, do P 7 - n. 418. La-Peyr. i . i ; : .* et P. grandiflora La-Peyr. Herbr., oa] eerie ss. Arag., Pourr. Herbr. Matr., et P. alpestris Pourr. Herbr. Matr.? Jacq. A. 3. P- 11. t..220., Sturm Heft 1., Sering. Mus. Helvt. 5. f. 9. (inter.). credo: au. Mont-Llaurenti Pourr. It., Coder ad Dufour. , Herba piloso-glandulosa, odore sub-terebinthaceo praedita, quidquam etiam viscosa. Folia pulcre venoso-reticulata. Flores albentes. acquini figura ostendit flores quidquam minores, si eos comparo cum illis speciminum pyrenaeorum. Quinquefolium album Camer. Epit. p. 161. ex descriptione hue lau- davit Vill. FI, Dauph. 3. p. 572. n. 19.; fidentius ego ad P. albam in DC. Pr, sequentem ausus est inferre. 617 Quinquefol. alpestr. alb. Gesn. fasc. P. 60. t. 30. n. 98. huc ex Villar laudatum a Nestler, Pot, n. 45., a. Villar Ls.c. citari non video, consideratum in Gesneri Opere ad nostram speciem afferre nolim et forte P. Clusianae est. Lehmann in sua prima Potentillarum Monogr. (p. 130. n. 55.) figuram illam mediocrem declaravit, sed in secunda editione omisit eam, et sic ego relinquendam esse ratus sum. In scheda, quae comitatur P, albam e Monserrat (Catalaun.) hujus certe loci, ad- notavit Pourret: « Hujus mentionem feci in LIT. Vol. Act, Tolos. » Responderet ne P. corymbosae Chlor. Narbon. n. 905., Le. p. 325.? Non credo; quia haee longe melius cadit in P. hirtam. Aliquid de nostra stirpe dietum est, ut puto, in ea Chloridis Narbonensis parte, quae a La-Peyrouse suppressa est, d P. caulescentem item afferre non dubito plantam, quae e Puig major Insul. Balear., nomine P. alpestris distinxit Pourre& in citato suo Herbr. Matrit. Haec stirps praetervisa omnino fuit a Cambessedes, non vero a Willkomm: respondet illa forte P. petrophyllae Boiss. Voy. botg. Esp. p. T28., in qua notanda tantummodo videtur solemnior partium villositas, ut prius ipse Boissier animadversus est le. p. 4., qui rem in pejus dein mutavit. Et reapse P. caulescentem sericeam (var.) e Sierra de Segura Regni Murcici a Bourgeau collectam enu- merat Cosson, Not. pl. midi Esp. (Paris 1851) p. 107.; et varietatem pilosam a Bourgeau observatam commemorat, quae media inter P, eaulescentem, et petrophilam Boiss., ei videtur: nos plane adducere ad harum stirpium unionem. Distinetio duarum specierum petiolulatae et caulescentis a Gaudin primo proposita, cum dubio a Koc recepta, remoto dubio a Gren. Jur. P. 3. p. 57., erelinquenda meo judieio est, eo quod characteres distinetionis firmi in illa non pereipiantur. Et revera: caules erectiu- sculos in petiolulata , aut ascendentes in caulescente dictos, de plantis pendere solent a loco, aut a solo, vel e climate, ut sese offefunt non adeo evidentiora in majore plantae evolutione, vel sub ejusdem aetate iversa, N eque firmior mihi sese obtulit character, e quo Gaudin .deno- minationem suae plantae desumpsit, nam egomet vidi in eodem individuo foliola petiolulata, subsessilia, et sessilia Neque me fugit Halleri filii Observatio: « Foliolis omnibus petiolatis ludentem habeo ex Sabaudia » ; P. : re ille commotus fuerit. Idem judicium serius ab ipso Gaudin datum fuisse , testatur Mutel Fr. p, 340. n. 38.; donee palam omnibus fit T'Jeeisse hane falsam speciem Seringe in Mus. Helv., Moris Sard., cil. nique ea forma quae P. petiolulatae Gaud. respondet , em v Status P, caulescentis in loco mitiore, minus edito enatae, ubi petiolulus Produetior, et tota planta evolutior, mollior, glabriorque evenit. Potentilla nivalis (La-Peyrouse, et Villarii) La-Peyr. Mém. Acad. R. Toul., et Herbr, ili AIL); L4-Peyrouse infra cit. P, Valderi ill. Flor. Delphinal. (1785 ed. Gilibrt) p. 52. (non AIL; La-Pev, 1e, T 1. agt P, Valderia Vill. Flor. Delp : 6., cum Suppl. p. 69., Loisel, * ^5. T. 1, (1789) n. LA HE Tist. abr. pl. Pyr. p. 290. n. 16., cu is T. 43. TL Gall. ed. 2. p. dog E. Rue Pn du midi a. 495.) id Mém. Mus: Hist. Natur. Paris T. 1 618 (1825) p. 274., Lehm. Revis. c. p. 136. n. 144. (excls. La-Peyr. syns.), Mut. Fr. p. 339. n. 37. P. caulescens b Seringe in DC. Pr., DC. Dub. p. 172. n. 25. P. integrifolia La-Peyr. Icon. ined. ex Timb. P. glacialis Pourr. Flor. Narbon, (e speciminibus exsiccats. ab eo evulgats., teste Lehm.). P. nitida Colmeir. Cat, pl. Catal.? Lodd. Bot. Cab. 7. t. 654. ex Lehm. 9 Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. In editior. Pyr. medior. orient, Legi in Pyr. septr. med. m.* Esquierry, die 20. Jul. 1838, in Pyr. or. m.? Cambresdazes, die 1. Aug. 1836., in Pyr. Catal. ad cacumen montis Costabona supra Setcasas, die 3. Aug. 1846. Habeo a Deville ex le Turoun de Casteri. Observavi au Cirque de Gavarnie, supra balnea de Panticosa, supra le Plan d'Aragnouet, supra la Cascade d'Ilias supra Salau; in m.e Turbon a la Peña Montañesa, in m.* Cady supra Mongarry; in summa Sierra Guara, au Canigou, au Llau- renti, a Caranza. Vidi etiam in superiore parte vallis Ossau. Abunde a me observata per Pyrenaeos, nullam de ejus illegitimitate suspicionem ingessit, et ceu legitimam speciem sustineo cum La-Pey- rouse, Nestler, Ramond, Loiseleur, Bertoloni, Lehmann, Mutel, contra Bentham, Seringe, DC. Dub., qui eam ceu varietatem superioris speciei considerarunt. Ad illius bistoriam ampliandam cf. etiam Bert. It. 5. p. 259. Vidit hane stirpem Tournefort, sed cum praecedente confudit, ut patet ex denominatione ab eo data in sua Topographia; cf. La-Peyr. Hist. abr. etc. p. LVII. Item La-Peyr. Mém. Toul. etc. ei retulit Quin- quefol. alb. min. G. Bauh. Pr. p. 139. n. 2., qui locus, non ad P.alham, ut olim statum fuerat, sed ad P. caulescentem laudatur a Gaudin. Citat Lehmann P. stipularem La-Peyr., memoratam ab hoc in Mém. c. p. 212. lin. 11., et dictum illam quoque ab eo in Pyrenaeis repertam, similemque Gmelini plantae, Fl. Sibir. 3. p. 185. t. 37. f. 2. (compo- sita prolatio; quoad textum pertinens ad P. opacam, quoad iconem ad P. stipularem); de qua ne verbum quidem amplius fecit dein Tolosanus. Addidit insuper Lehmann P. integrifoliam La-Peyr., sententia a DC. suscepta, quam ego confirmare nequeo, veritus ne sub ea habuerit potius La-Peyrouse formam P. caulescentis. De P. stipulari Sering. apud DC. Pr. P. 2. p. 578. n. 44. hoc observandum duco, quod Gme- lini prolatio ibidem falsa objicitur, quum relatum fuerit Gmel. Bad. et 39., Ibco Gmel. Sibir. t. 37. Postremo addam, quod illa Potentilla habita jam a La-Peyrouse pro P. stipulari ea videtur P. hirtae forma, quae respondet P, Airtae, angustifoliae Fl. Fr. Potentilla alchemilloides (Tourncfort) La-Peyr. Herbr. ournf. Elem. ` i ; i ;d jj. n. 18. ADI EOS RENNES CAPS —— v ni p. 370. n. 23., DC. Dub. p. 172, n. 20., Lehm. Revis. c. p. 135. n. 149. ^: 9; Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. in editior. Pyrenaeor., medior. praesert, ad rupes caleareas. i egi in Pyr. septr. med. ad el Portillon supra Montauban , de 2. Aug. 1838, et ad le Lac d'Oo, die 12. Jul. 1838. Ex Valle de Ossau editiore habui a De Girard: ex m.* Lhieris (ut videtur loco Tournefort. autopt. a Deville. Observavi in m.* Aloña supra Oñate, in oie parte vallis de Lienz, circa Panticosa, supra Sallen, in m.* Mr Ps Montañesa, in m.e Turbon, ad las escalas de Sopeira , 1d. Pas scala; in m.* Tagaste supra Berga. 619 Monente La-Peyrouse haee optima species olim confusa fuit cum Potentillis opaca, alba, Valderia. Refert quoque, in horto inlatam, ma- jorem aequivisse undique molem, tomento tantisper diminuto (reapse rariore facto), cujus rei nos quoque certiores facti j i illius individuis cultis in Hort. Bot. Tolosano. P. speciosa Flor, G Sibthrp. C. 5. p. 68. t. 484. habitum cum illo nostrae similem fert cum qua et faciei pulchritudine certat, quamvis puleriorem dicere ego nolim Parnassi, Sphacioticorumve montium incolam. SECTIO 2.* POTENTILLAE GENUINAE Kocn. Potentilla frigida (Halleri) Vill. Dauph. H: Helv. n. 1115 Y i a 11 Koc 15: — — i . (excls. syns 3. n. 26., Bert. 5, p. n. 28., Gaud, 3. n. 1161., A Lehm. Revis. c. p. 158. n. 166 PEA cu E DC. Dub. E 2. La-Pevr. Herbr.; P. Robhinsiana Oakes, ex Asa Gray Man., P. pumila Wulf. Nor. Nestl. Pot. p. 70. n. 60. t. 10. f, 3., Sturm Heft 92. (t. 7.); Hall. fil. in Sering. Mus. Helv. p. 69. n. 11. t. 7. Flor. Jun. Jul. Fruet. Sept. In editior. Pyren. medior., oriental. Habui ex Pyr. or., ut credo e Canigou, de Herbar. Coder. ab ejus filio. Reperta est au Port d'Oo, a Leon Dufour, qui mihi eam demon- stravit! et ab Huet; au Pic de Neouvieille a Ramond; au Cambiel, et à Cauterets a Philippe, in m.* Caranza a Freyn, Gaut, dummodo aliquando alpina et contractior P. verna suscepta non fuerit pro Halleri specie! Speeimina Coderiana sat quadrant cum citatis figuris, sed in illis petala majora sunt, et pilos stellatos non percipio! Caeterum in citata Nestleri figura petala nimis brevia ficta, et calycis laciniae nimium acutae reprehenduntur a Seringe. Prima nota ceu ludibunda in plantis vivis recognita est a Botanieis praestantis- simis, visis petalis calyce etiam duplo longioribus; hujusque laciniae longiores, et acutiusculae quidem notantur. In Lehmanni prolatione excludenda est P. subacaulis La-Peyr.; et P. suffruticosa Pourr. Act. Tolos., quae non extat in Chlor. Narbon. nec alibi in Mém. Acad. R. Toul. (e Pourret.). Potentilla minima (Parkins., Fleisch.) Haller fil. TOC EE bed t or ACE HC n. 1. Nestl. Pot, p. 70. n, 61. t. 10. £ 4., Sturm Heft 17. (t. 9.); Sering. Mus. Helv. p. 67, n. 10. t. 8. 9| Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editior. Pyr. medior. orient, Legi in in Pyr. septr. med. sub la Cascade de Gavarnie die 6 Jun. 1819. Habui a Parentau e summitate montis Sahourat , supra Vielle Pyr. septr. medior.; ex Vignemale a Deville. Spruce se reperisse dicit (cf. Hook. Lond. Journ. of Bot. 5. p. 440, 425.) in m° Lizé, ad " Port de 'auterets, inque montibus Hispaniae ibidem proximis; n m. Troumuse ex Bordére, a Caranzà Freyn, et Gautier. Potentilla opaca (Clusii) L. Sp. Gaud. 3. us. Pann, -30. K 2 ? l. Bad. Alsat. T. 4. p. 386. n. 776. , ; n, 1176., "eam A. p. 429-30. Koch p. 242. n. 22.? Wy 3 M n d pe hirta 170. n. 5. . Pot. p. 54, n. 38., Lehm. Rev. c. » 198., DC. p. d Amet. Transsilv, 3 n, 1001.? desir. Fuss.; P. verna b Quorund , Bert. p wis A TE EA " yila Boiss. ex Trantv, Sturm. Heft 17. (t. 12.); Hall. fil. in Serng. Mus. Helv. p. Rar, pl. h. 2. *g Plor. Dan. t. 1648., Dietr. Fl. Bor. v. 3. n, 169. Jacq. Icon. rar. 1. t. 91., Clus. l. 5. p. 106. £ gana T E . +e 5 , , - f. 3. (imis foliis extr. verit. delineatis). ^ 1 1nse- JX Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. Aug. Rara, vel saepe cum in quente confusa. 620 Ex St. Sauveur, a Bordére lectam, habeo a Deville; e Pyr. orient. de Herbar. Coder ab ejus filio. In m.* Cesy vallis Ossau reperierunt Galli excurrentes 1868. : agna eum insequente affinitas, maximaque confusio; cf. Haller. Helv. n. 1120., Crantz Austr. fase. 2. p. T4. Forte ei pertinet P. au- stralis Jeanbr., Timb. le Llaur. p. 313. Bertoloni, It. 5. p. 280., P. opacam videt cum Anglis in P. intermedia Nestl. p. 49. n. 34. t. 8, eum qua, rectius forte prae Meyero, (qui ab opaca culta eductam putat, Hanov. p. 179.) conjungit Engl. Bot. n. 2449. figuram. Potentilla verna (Fuchsii? Tragi) L. Sp. Fuchs. Hist. st. p. 625. vix., Trag. St. h. p. 505. n. 1. sin. icon. Koch p. 211. n. 20., Bert. 5. . 278. n. 27. (quibusd. syns. excls.); Lehm. Rev. c. p. 117. n. 124., Gaud. 3. n. 1173., Hall. fil Syn. ot. apud Sering. Mus. Helv. p. 52. n. 12., et Ser. Ibid. p. 70. n. 12., P. verna a Sering. in DC. DC. Dub. p. 169. n. 7. La-Peyr. Herbr., et P. heterophylla La-Peyr. Herbr. cum vartbs., itemve in Herbr. March., ex Timb. et Lor. P. rubens St. Am. Agen.?, et inde P. Chaubardiana Timb. Herb. Chaix p. 61. (sin. necess.); P. vivariensis Jord. Annot. Cat. sem. hrt. Gratianopl. 1849., ex Lehm.; P. minor Gilibrt. Exerc. phytoloz. Engl. Bot. v. 1. n. 37., Schrank Flor. Monac. t 12., Flor. Batv. v. 10. t. 782., Flor. Dan. t. 2540., Dietr. Fl. Bor. v. 3. n. fasc. 11. t. 5., All. Pedm. 2, n. 1481. B 94. f. 2., Crantz Austr. fasc. ed. 2. p. 74. n. 6. t. 1 f. 1. . 2. fasc. 9. p. 57. t. 22. f. 95.; Clus,. Pann. A. p. 426, et p. 428. fig., Rar. pl. h. 2. 1. 5. p. 106. f. 2.. Tabern. Krtb. p. 354. f. 2., Icon. t. 123. f. 2., J. Bauh. P g à kd 9| Flor. Mart. Apr., in Jul. Fruct. Maj. Aug. Legi in Pyr. septr. med. ad le Casteillet supra Arlos, die 19. Jul. 1843; in Pyr. or. Valle d'Eynes, die 21. Aug. 1836, ad Mont Louis, die 29. Apr. 1861. Habeo a Deville ex Lientz, Lhieris, Pic d'Ayré, Cardéae; et s.l. e Pyr, septr. med., ut tamen asseruit, Calyx diversimode ludit; vidi lacinias interiores quasdam dupli- eatas, exteriores aliquas interdum incisas aut dentatas; hae prius expan- duntur, dum interiores adhuc per marginem conniventes florem claudunt eo modo, ut primo intuitu eapsulam plurivalvem simulent. Icon Fuchsii vix bona est; repetita invenitur etiam in Icon. ed. 1545. t. 359.; primo intuitu potius Tormentillam sylvestrem figurare eam diceres, quae alibi reperitur apud Fuchsium. Sehimper et Spenner P. vernam, cineream, et opacam una comprehendunt sub illorum P. po- lymorpha Fl. Friburg 3. p. 153. n. 1.; hosce laudavit Schultz F. in Arc . Fl. Fr. Allngn. p. 86. P. cineream Chaix, sive subacaulem L. varietatem P. vernge declaravit Wallr. Sched. cr. n. 216., et pone eum Wimm. Grab. Flor. Siles. 2. p. 66. n. T21., quod tamen. Wimmer dum solus fuit, Fl. Siles. ed. 1857 p. 638-9., non amplius sustinuit. Unio P. opacae et sub-acaulis cum P. verna libenter recipitur a Neil- reich Croat. Et mihi quidem non parum suspectae sunt hie recensae P. frigida, minima, opaca, et subacaulis, quae totidem formae videntur P . vernae, cujus lusus, et variationes plerumque admirati sumus, ma- xime diverso à Timbal judieio, quem ef. Herbrs. Toul. P. 2. 1871. p. 170., et le Llaur. p. 369. seqbsq. Potentilla subacaulis (Albini, et J. Bauhini) L. Sp. G. Bauh. Pr. p. 43 8 si Gand. es EX. 206. n. 19., DC. Dub. p. 169. n. 4. P. cinerea Chaix apud-Vill., Koch p. 241. n. 21 p^" P. n. 1174, Lehm. : € P. 114. n. 193. (excls. La-Peyr. prolatbs.). Jacq. Icon. rar. 9. t 2" ahm. Pot. ed. 1. t. 8. velut., Scop. Fl. Carn. ed. 2. T. 4. n. 626. t. 22., Dietr. pv eig "Sturm . t. 2992. Garid. . 190. t. 109. ` Fl. Sibir. 3. p. 483. n. 34. t. 36. f. 2. Sturm. Heft. 2. f.3, 4, Moggr. Fl. Menton t. T8. geene fiesta _% Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. In Pyren. orient. humilior. , br editis calidioribus. 621 Legi in Pyr. Catal. edit., supra Seteasas, al col de la Marana, die 28. Jul. 1846. Bagnouls en Roussillon expresse citatur a Gren. Godr. Fr. p. 527. Stirps a me in Roussillon nullibi visa. Incerta, ut male denominata planta. Forte varietas tantum P vernae, uti judicata fuit a Schimp. et Spenn., a Mey. Flor, Hanov., a Wahlenberg Svec., ab Haller fil. apud Sering. Mus. I Potentilla maculata (Scheuchzeri) Pourr. Chl. Narbn. n. 916. Quinquefl. min. rep. aur. Schchz. (J. J.) It. alp. 5. p. 497. (1723) fide Crantz, et ego quidem credo, sed puts. syns. excels, Pourr. in Mém. Acad. R. Toul. T. 3. (1788) p. 326., ex loci autops, etiam; L-hm. Rev. c. p. 119. n. 125. (excl. syns. La-Peyr. I 0:acae, et P, heterophyllae). P, a pest Hall. fil. Tentam. Syn. Pot. 1.43.4 n. 18., Bert. 5. p. 275. ' t El. ed. 1. p. 252. n. 6. P. aurea Gaud. 3. n. 1179. P. crocea Lehm., Benth. r.; P. verna I.. . Jur.; P, stipularis » Flor. Dan. t. 114., DELES, y Ingr. ; f ourr. It., torte lusus alter? Jacq. le. rar. 2. t. 490. gl. » 8. n. 561, à - 72. n. 14., et 15. t. 8. fig. pl. sp. cult. Crantz Austr. fasc, 9. p. t. Sering. Mus. Helv. p Sturm Heft 17. 1840; in Pyr. or. m.* Cambresdazes supra San Pierre, die 24, Aug. 1836; habeo ex viciniis de Cauterets a Deville, et ex la Tour d' Abeilla Haenk., P. filiformis Vill, P. rotundifolia Ejusd. (et ut opinatur Grenier P. rubens Ejusd. quoque), P. Halleri Sering., P. alpestris Hall. fil., rata est quam haec. Uno eodemque anno (IT88) eamdem vel detexerunt (non, quia primus Scheuehtzer), vel tanquam peculiarem speciem distin- werunt Haenke, Powurret, et Villar. Quorum hic peccavit in eo quod pro unica specie statim duo, (forte tria) finxit nomina. Inter nomina et Haen- keanum et Pourretianum prius, quoniam de loco natali sumptum «st, al- teri postponendum , speciesque nostra nonnisi P. maculata Pourr. in posterum salutanda est, cogentibus nomenclaturae legibus tam usu quam ipsarum praestantia sancitis, » De Plnts. Labradoricis p. 15., et p. 16. P. recta Pourr. Herbr. Matr. omnino haec ipsa species est, neque de P. maculata ibidem fit mentio. Aduotavit Pourret: « In montium Nuriae pratis, et herbidis Julio. Species media inter P. stipularem et rnam, » Relatum illie synonymon Quinquefol. rect. lut. G. Bauh. Pin. p. 325. excludendum est, quum reapse ad P. rectam pertineat. Num P. grandiflora Palau y Verder. Part. pract. bot. Linn. T. 4. (1186) p. 961. x. 28., cui patriam Pyrenaeos ille designat, ad hanc potius maculatam spectet, vix asserere audeo. ài unquam recipiam unionem hujus speciei cum P. verna ine 1- catam a Wahlenberg, et a Nestler, laudatam a Fellmann, a Wi s 9t Hooker. Neque, ex adverso admittam sejunetionem P. pyrenaicae à maculata, cui favent Bertoloni, 5. p. 276., Gren. Godr. Fr., ewe PI vase. Pyr, principls., Dulac Hauts. Pyr., P hilippe Pyr., Tu m Mutel citat inter eos qui huic disjunetioni favebant. Eam coluit reapse nus Deville, ut eius mnser, demonstrant. P. Dubyouneana Cambessed. apud Jacquem. Pl. rar. Ind. or. j t. 61. multam aperit. similitudinem cum P. maculata: differentias inl seam pit le indicavit Cambessedes lc. Est et altera species par nostra affinis, ni mei me fallunt oculi, scilicet P. M wanédn Meiri; Ledeb. Ic. pl. Flor. Ross. Alt. illustr. p. 13. t. 338. Potentilla aurea (Gesneri) L. ye r Op. bot. ed. y Schmied P. 2. fasc p. 59. . f. 97. Koch p. ?40. n. p Bert. 5. p. 270. ^W va Pu « pe 188. n. 134. P. "Halleri Sulig. Ser. Mus, Helv. p. 75. 16., Gaud. 3. n. TUR T AS a58., La-Peyr. Herbr., partim.. cum P. opaca, et P. i aia c La: -Peyr. Herbr., Ba aumg. Transilv. TEN E eds Kx (t€ ex Jank Dac. eur. n. 94. id — 95 Haller H Hely. n. 1122, t. Le f. 4.. e ro dia Cab. v. > fT. , eb v. 15, t. ' 4499. clus ep. 426-7., Rar. pl. h. 2. 1. 5. p. 106. 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editior. Habeo a Deville ex le Lac de Caillaouas, et ex le Lac de Clarabide, Alterum synonymon a Janka adductum, P. chrysocraspedam Lehm. Rev. Pot. p. 160. n. 168. t. 54. (eui synonymon est P. Brauniana Trattin. Monogr. Rosar.) ceu P. aureae lusum consideratum a Janka, ego demisse et prompte recipere nequeo. Ceu speciem propriam enu- merat Fuss., Trans. n. 998., cum syns. Baumgrt., et Schur. Potentilla reptans (Theophrasti, Nieandri, Dioscor.) L. Sp. co. n Hist. pl, l. 9. c. 14., Nicandr. Ther. v. 839., Cassian. Bass. etc., Dioscr. l. 4. c. 42., Koch 1 p. 239 jy et p. 443., Bert. 5. p. 971. n, 22, Gaud, 3. n. 1178., Moris Sard. 2. n. 420., Lehm. Rev. c. bo 186., DC. Dub. p. 169 n. 6. La-Peyr. Herbr.; P. nemoralis Lehm. Pot., confirm. a Kunth Fl. "eft EX p. 190. Pentaphyllum repens Camer.. et P. anomala Ledb., var. ex Lehm., " V. t. NEL nd. e t. 65; . Bot. v. 1 Flor. Batv 3 PM k Fl. Monac. t. 366., m. Pot. ed. 1 1 t. 13. (nemor.); Dietr. Flor PE £i Zannich. hec e 291. dera Savi Mat. med. p. 5. Ls i xn Hrt. Rom. T. 5, . 45., Pionek. io. l. med. p. 19. t. 444., Woodv. Hook. Med. t. LE TO. Maith, P- 4018., Camer. Epit. ne. Mar Hist. st. 624., Brunf. Herbr. des sn. Op. bot. ed. a Schmied. P. 2, p. 58. t. 99. f. 96., Goit; Paris. ex Lenorm. fol. 95, versr L * Histr. pl. 2. 1. A p- 397. fig., Losi. Nat. h, crt. 246., B. f. 4. fy 9, Flor. Maj. Aug. Fruet. per Æst Legi in Pyr. Arag. ad Torla, sod 9. PF 1850. Habeo a Deville MA majus Dod. Pem e p 116. f. 1. ceu dubium con- sidero, et ab eo me abstineo; desotiptio e pluribus confecta speciebus diceretur, nec clara est figura, attamen cum G. Bauhino, Lejeune et Kickx potius pro P. reptante sumerem, Cie cum Courtois, aliisque pro P. hirta, vel cum Linnaeo pro P. s Ad Bagnacavallo (Haline), die 23. Maj. "A04 , individua quaedam offendi petalis majoribus, numero etiam adauctis. Potentilla argentea (Matthioli, Tragi) L. Sp. Matth. Comm, in Dioser. ed. 1. (1544) p As CT uefo T St. 505. ie, metis, map! aci dig e ri bj; Be 55». 9. xw wa PUT ohin, e pen 12. La-Peyr. H s E Baumgrt. Trans x Mut. Fr., et Gri. t Sehenk Ii Se E e. i nogiecia (Schot P e Jord Adnot. aP vas b dese ; P. et P. tenuiloba item Jord., e aon. Lehm, Bent à Wahenb. Carp.; Pentaphyllon Rruoniatum Corn. Enchir Ent P calabr Ten., ehm., rt., quorumd. sentent. Engl. Bot. v. n. jetz. Fl. Bor. 4. n. 973. Flor. Pan . 805., Sturm Heft 17., Fl. Batv. v. 10. t. 748. Du 90. a S Math. dE * 1090., 1 ham. Arbr. Camer, ze er p. 760., Dod. St. h. Comm. (1553 3 E 99. Dalech. Hist. p Ku à; 2, Ex inf v jm NE r^ RA Ts s Hist. p in fg). `. es L5 Dai m Y » lentu A a Le s LA oet en nu MT pl. unser, T ©. p "690. E x 599. fig., ex Ass. Arag. D. 4 9, Flor. Maj. Jul. Fruct. Jul. Aug. 623 Legi in Pyr. or., Roussillon, ad Maurillas , die 90, Ma; 1843, Habeo a Deville ex Mauleon E (Barousse) Specimina ab hoc A id Luz posui in Herbr. meo Sunt qui ab hac separare recusant P. collinam Wib.: Jangst., W tf Kirschl. Vog. Rhen., Doll. Rhe pry Tee Potentilla inclinata Vill. acq. A. infr. c. p rect.). Gren. Godr. Fr. p. 533., Koch 237. n. 7., Gaud. 3. E Sali ed 2. p. 367. n. 9., Lehm, Rev. c. p. m 2 106. P, canescens i Bess.. Nesti. 1 Bert, d $ p 290 . adscendens Wa Kit. apud Willd, e" e rol. p. 554. n. 13. P. iatenmédia y rd ^ dl 5 v Baumgrt. — en n. 997. ria e qua peni MT P. Loddigesii i Spr» ex Ledeb. Ross., Lehm. H «p.49. t 383, Villr. Fl Dauph. 3. 19.1 p. feliciter, Siara Heft 91. % Flor. Maj. Jun. Fruc Habui ex Consolation dic Collioure ( Roussillon) a Timbal, nomine P. divaricatae DC. Potentilla hirta (Caesalpini, Wijnhouts) L. Sp. Herbr. Tornab. 1563. fol. 939. n, 679., De Pints. 1. 14. c. 90. p. 555. Heptaph. 1.; Pentaph. maj. E" ‘sub lut; Wijnhouts in Herbr. yDilligem, 1633., ex Courtois Comm, 2. in Dod. Pe mpt. Koch . 237. n. 4,, Bert. 5. p. 249. n. 7., De Notrs. Reprt. m Ligust. n. 601., Palau A Varr: Part. pract, Bot. Linn. T. 4. p. 253. n, "re Lehm. Rev. z p. 85. 92... Dub.*p. 170. n. 15., Timb. Reliq Pourr. p. 137. ad j 08. 4, LePage. ey j | P. cory hon. Pourr. Son - rb ad n. 3., Tra 1 n. 905, et Herbr. Matrit,! P. Sadleri UK "in Herbr. Fusse, ex Grisab., Sch. 1t. Hun . 90.; P. parva, et P, taurica Friv. Herbr. Ru um, ex Griseb. Ia P, holosericea Gris., ex ipd "i Exit Lehm. Pot. ed. F 88. n. 35. t. 8., Nest. Pot. p. 44. . 27. t. 7., Sturm Heft 9f, (t. 6.; AN. Pedm, Eu. v5 V4. f. 4. eadem est ac Pp. corymbosa Pourr. l.c. in n Mém. Acad. R. Toul. La (1788) P. 825., cui in suo Herbr. Matriti asservato attulerat Pourret sumptum evidenter e Pentaph. recto, maj. tenuior villosior Pannonico, Agerii apud J. Bauh. Hist. pl. 2. l. 17. p. 598. c., sin. fig, inter Hungariae plantas inquirendo. Cum Host, Fl. A. 2. p. 31. n. 6., ad manus suspicaveram hoc esse potius P. Jaciniosae W. Kit., quum, con- sulto Nestler, vidi ab eo, dubitanter, ad hane referri speciem, p. 45. 1. 28, (excl. Michel loco, quia, pro certo, P. laciniosa in agro Florent. non provenit), cui ceu insignis varietas firmatur a Ledebour Ross.; dum Lehmann, et Fuss (Trans.) insequentis varietatem volunt. Jam nune patet quam parum castigate rem synonimiacam Potentillarum egerit Lehmann, qui P. corymbosam Pourr. ad E TT Boiss. (caulescentis formam) retulit in Revis. c. p. 131. n. 138. Perperam Savi, Bot. Etr. 4. n. 1180., cum Tael Fl. Gall. ed. 1. p. 301. n, 10, stipulas integras declaravit, quas jam Allioni, FI. Pedm. 2. n. 1478., p. 56., rectius descripserat. Plantam pro speciei typo re- cognitam in Pyrenaeis non vidimus. Potentilla erecta (Brunfelsii) Uspenk apud Ledeb. Ju Amm T 13.5 "erbr. 2. p. 33.; Sim, Jan. Hist. r, hrb. i, 987. ex Spr. P. recta L. Sp. Koch Sya tin $ E. "s Nosti. Pot, 25. Bert. 5. p. 247. n. 5., » Gand. r^ n^ 1106. LS ER i T, Jj. "1 * p 44 5 : 775, (exe E uda prolat.) ; Lehm. Revis. c. p. DC. P 624 (emend, syn.a). P. intermedia La-Peyr. Herbr.; P. Sadleri Syll. Fl. Croat. 1857; additis P. obscura Willd., et Bertol. It.; P. recta, et P. pilosa Willd., Koch Syn. ed. 2., ex Lehm. Revis. c.; P, astra- chanica Jacq. ex Ledeb. Ross. Nesti. l.c. t. 6., Reichenb. Pl. cr. C. 4. p. 31. t. 339. f. n. t. 18 ; UL UA ERO t. 7., Dietr. Fl. Bor. v. 4. n. 238., Sabh. Hrt. Rom. T. 5. t. 49., Jacq. Icon. rar. 1. t. 92. astrach. Tabern. Krtb. p. 251. f. 1., Icon. t. 119. f. 2.. Lob. Obs. p. 393. f. 2., Icon. t. 689. f. 2., Dod. Pempt. p. 116. f. 2, J. Bauh. Hist. pl. 9. 1. 17. p. 398. b, f. 2. 9, Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. In Pyr. or, cum Olea. . Legi in Roussillon ad balnea de Arles, et supra Ceret, eundo a la Cascade del bauze, diebus 5., et T. Jun. 1843. DC., Duby, ex infido Seringe, male persuasi de speciei validi- tate,eam laxa manu tractarunt. Perperam insuper sub ea repetita est Allioni figura (Fl. Pedm. t. 11. 1., quae unae P. hirtae addu- cenda erat. , Potentilla Anserina (Brunfelsii) L. Sp. Brunf. Herbr. 3. p. 45. Koch p. 236. n. 3., Bert. 5. p. 241. n. 1.. Gaud. 3. n. 1179., Orteg. apud Quer. Fl. Espan. T. 6. p. 71., Lehm. Rev. c. p. 188. n. 190., DC. Dub. p. 171. n. 20. La-Peyr. Herbr.; ^. anseri - . fil. New .; Daetylophyllum Anserina Spenn, Fior. Friburg. Engl. Bot. v. 11. n. 861., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V.'3. t. 83. Drev. et Hayn. Ch. pl. zur. T. 2. p. 17, t. 35., Flor. Dan. t. 544., Bull. Herb. Fr. t. 157., Sv. Bot. v. 3. t, 1592. v. 3. t. 313., Schrank Fl. Monac. t. 386., Dietr. Fl. Bor. v. 2. n. 142., Sturm Heft 4., Sabb. Hrt. ^ 5. t. 48. ich. Vnz. p. iE k d. T. 5. p. 19. t.-413.; Turp. FE med. T. 1, t, 34, Matth. p. 1016., Camer. Epit. p. 758., Fuchs. Hist. st. p. 619., Trag. St. h. p. 480., Lob. Obs. p. 395. f. 1., Icon. t. 693. f. 1., Dod. Pempt. p. 600. f. 1., Egenolph. Herhr. imag. crt. 1. Cort; 940. B. — m 2 7 c "1 - I e = ft uu zx 2 2 & - E) g © s Dd B < L ^1 c v lan! M— PT, m z [" N ® 2s Moris. 9, Flor. Maj. Jul, et iterum Autumn. In regione occidentali fa- cilius obvenit; praediligit solum caleareum. egi in Pyr. Cantabr.. (Vizcaya) inter Portugalette et Santura, die 18. Jun. 1853. Ex Mauleon (Barousse) habeo a Deville. Observavi ad Irun, Tolosa, Anueta ad Vieille Vallis Ossau, ad Bedous, vallis d’ Aspe, ad Bagnères de Bigorre, ad Toulouse. Reprehendo Seringe, in DC. Pr. P. 2. p. 582. n. 12. (ad litteram sumptam a DC. Duby) dicentem caulem filiformem (flagella spectantem); folia supra. glabriuscula, quod minus frequenter intervenire mihi visum est; et pedunculos longitudine foliorum, quum illi frequenter iis breviores reperiantur. Argentina Ruelii, De Natur. stirp. l. 3. c. 119. p. 830. lin. 18., mihi hujus loei videtur. Revera non aliter denominatur haec species apud Gallos, vel a Dodonaeo, Pena, Lobelio, Gerardo J. aliisque; sed de Ruellio mentionem apud doctos non inveneram. Veteres quidam nomen Portentillae huic speciei indiderunt, quod logia, aut in Mentzeli Indice. Eum nobis tradidere Agricola Medic. Herb. P. 2. (1539) p. 307., Tabernemontanus Krtb. p. 343. D. Deno- minatio altera, aeque a supracitatis praeterlapsa, ea est qua usus fuit Dorstenius l.c., Protentillae, quae ita legitur etiam in indice latino ** a column. 8. lin. 4. , Beatus Smith querebatur, Engl. Fl. 2. p. 418., se multum laboris impendisse, ut corrigeret Nestleri prolationem de Lob. Obs. (p. 39.). Miraberis tantum molestiae captum ab auctore, qui ad manus habebat Lobelii Icones, ubi iste sua quaecunque opera citat, non oblita in Ico- nibus t. 693. prolatione de suis Observ., deque Cruydb. 625 Potentilla rupestris (Clusii) L. Sp. Clus. Pann. A. p. 430. fig., et p. 432. Koch p. 236. n. 1. Bert. 5. p. 244. n. 3., G 3. n. 1159., Lehm. Rev. c. p. 51. n. 53. DC. Dub. p. 172. n. 39. La-Peye, Hebe E^ Benicskyl us i i . Rum. Bi lun iui Pd 3 a vidit, et P. pyrenaica Jord. ex eodem Lehm. Jacq. A. 2. p. 9. t. 114., Engl. Bot. V. 99. o. Sg CDU pA Fl. Bur. v. 3. n. 170., Kro *,*. n. 792, t. 9. Sering. Mus, Helv. p. 65. n. 7. t. 6. f, 4. 9. (pl. spont.; ead. cult.). cult.). Clus. Rar. pl. h, 2, 1. 5. p. 107. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 398 fol. d, f. 2., Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 9. p. 192. t. 20. E 4. 3 à Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. in montan. edit, Pyr. medior.. orientalium. egi in Pyr. septr. med. prope St. Béat ad Gery, die 30. Jun. 1843. Habeo a Deville ex la Brèche du Roi (Estrem de Sales). E speciminibus ad pedes montis Canigou collectis, effecit suam P. macrocalycem Huet Pl. noue. Pyr. (1853) p. 4., vel in Ann. Sc. Nat. Pur. Ser. 3. T. 19. p. 252. Potentilla fruticosa (Lawson ad Morison) Nestl. Pot. n. 1. Vid. Moris. infr. cit. Fries Summ. Veg. Scand. p. 171., Wahlenb. Svec. n. 575., Sm, Engl. Fl, 2. p. 417. n. 1. (mutat. Amm. prolat.); DC. Dub. p. 171. n. 17., Asa Gra Man. ed. 5. p E Trattin. Rosac. 4. crt. 3., Lehm. Revis. Pot. p. 16. n. pl. Pyr. Suppl. p. 67, Engl. Bot. $. n. 88., Sv. Bot. 4 s t ist. . n. 253., Nestl, s.c. t. 1. bis f. A ram. florif., (0) 23, am. Amm. Ruthen. p. 89. t. 18. f. 1., M f. ante ult, fallax, calyce, praesertim, ejusq. cum corolla proport, ħ Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. Ubicunque rara, nec nisi in editis reperienda. Legi in Pyr. or. Valle d'Eynes, die 8. Aug. 1836. Habui ex les Eaux bonnes à Gaston Sacaze l. ind. le Pic de Ger. Vivit in Pyr. septr. med. Valle d'Azun ex Philippe, sed indidem non reperi inter Devillei plantas, qui hane vallem exploratissimam habuit: in valle Ossau reperta est quoque qw Col de Tortes; et in Pyr. septr. med. ad Barada a Bordére, i Linnaeus in Sp. pl. p. 709. n. 1. duas ab Ammanno de plantis Ruthenicis distinctas species una conjunxit, imitatus a Gmelin Flor. Sibir, a Reichard Syst. pl., a Willdenow Sp. pl. a Poiret Dict., et asseclis. Ammanni species sunt, Pentaphylloides fruticosa humilior, la- nuginosa et incana Amm. Ruth. p. 89. n. 115. t. 18. f. 1., ad Ononem flumen Sibiriae vivens. Smith, Fl. Brit. (ed. Lond. T. 2. 1800. p. 547. 1. l, iterum Engl Fl. V. 2, p. 416. n. 1.) Ammanni primum syno- üymon tantum reliquit suae P. fruticosae; et in hoe erravit, nam planta anglica cum pyrenaea eadem est (ut me certiorem fecerunt spe- emina anglica penes Requien visa) alterum Ammanni synonymon €Xposcens, Reticere tamen nequeo iconem Ængl. Bot. v. 2. n. 88. tam parum meae plantae respondere, ut ad eam adducere parum tutum existima- cum illa Cisti guttati figura Engl. Bot. v. 8. n. 544., cum specie nostra annua conveniente, fugiente ab Helianthemo Breweri Planchon! perenni, Distinctionem specierum ab Ammanno primo propositam, a Smith im- P'icíte confirmatam, maturato consilio restituit Nestler in sua ser p arum Monographia; in qua primam Ammanni stirpem , venena P. Dauricam appellavit; alteram e Sibiria retinens pro Linnaeana P. 40 626 fruticosa, primae nullum aliud synonymon praeter Ammanianum re- linquens. Non est hic loci praetereundus Pursh, qui Flor. Amer. septr. p. 355. nrs. 12, 14., de Ammanni figuris inversum usum fecit. Retulit iste sub P. fruticosa, cum Zngl. Bot. t. 88., primam Ammanni prola- tionem, ut fecerat Smith; alteram ad suam P. floribundam (quae P. tenuifolia Willd. Herb.) adduxit, revera de speciei legitimitate (a qui- busdam negata) parum et ille persuasus. Stirpem pyrenaeam nomine » prostratae salutaverat La-Peyrouse, quamvis reapse caules non semper prostrati inspiciantur: addas, quod iste nec historiam speciei recte perquisiverit, neque eam assequutus sit, ita ut adeo perspicacem 'Trattiniek ad scribendum induxerit: « P. prostrata La-Peyr. est species mihi non penetrabilis. » Ros. 4. p. VI. Praef. Incerta est Waltheri figura, Pent. rect. frutesc. Hrt. t. 17., quae tamen a pyrenaea stirpe vix divellenda videtur: eam sine considera- tione dereliquit Nestler. P. Salesowii Stephan., Willd., Nestl., a DC. comparata fuit cum speeiminibus Potentillae nostrae e Valle d'Eynes, e qua comparatione judicium certum eruere ille non est ausus, ut apparet in litteris datis, Julio 1813, ad Nestlerum, et ab hoc citatis, in quibus fatetur DC. se dubium haerere an revera species distinctae forent; de ea cf. Tratt. Ros. 4. ert. L; Ledeb. Fl. Alt. 2. p. 233. n. 1., et Fl. Ross. 2. p. 63. n. 2. nomine Comari Salessowii Bung. Pot. n. 1464. ex Armenia, de Collectione Aueher Eloy, quae mihi quidem visa est propinqua py- renaeae, P. arbuscula Don, Wallich Pl. Asiat. rars. 3. p. 16. t. 228., nostrae proxima eam in Alpibus Himalayae reprehesentat. Sunt interim qui haee omnia parvi faciant. In primis Gmel. Fl. Sibir. 3. p. 180. n. 26., Desfontaines, qui Flor. Atl. sub P. fruticosa ambo Ammanni synonyma retinuit, itemve facere Marsch. a Bieberst. Fl. Taur. Cancas. p. 403. n. 991., Ledeb. Fl. Atl. 2. p. 2306. n. 2, Flor. Ross. 2, p. 61. n. 59. (ast sejuneta demum P. daurica Nestl. sub nomine P. glaucae Loddig. Bot. Cab. t. 914.); itemve Lehmann, atque Seringe, qui P. dauricam Nestleri ceu varietatem P. fruticosae, nee amplius, considerarunt; Lehm. Monogr: Pot. ed. 1. p. 91-4, n. 4s et Sering. ia DO P& P. 2. p. 519. n, 51., eui sententiae non obstetit Smith in Engl. FI. s.c., eamque confirmarunt Turezan. Baic. Dahur. p- 393. n. 421., Steud. Nomencl. bot. ed. 1., et 2., accedente Maxi- mowiez in litteris mihi datis, 10. Apr. 1884; veruntamen magis expe- ditus Sprengel Syst. 2. p. 633. n. 1. Hisce abnuentibus viris urget necessitas rem ad ineudem revocandi, ut statuatur, quibus characte- ribus certis, ae firmis hae stirpes ceu legitimae species tute separar! queant vel una comprehendendae sint. Et ego a varia plantae pube- scentià, a petalorum colore luteo in P. daurica a quibusdam descripto (Ammann., Nestler , Trattinich) stirpem pyrenaeam dauricam nuncu- paveram, a quo errore me arcessit opt. Maximowiez. : Interim cam gaudio video Lehmann, in Revis. Potentillr. (1856) hasce plantas tamquam species distinctas denuo recepisse, sejuncta P. daurica Nestleri, p. 15. n, 4. — . Tormentilla L. Genus hoc reprobatum est ab Haller in lit- teris ad Linnaeum (datis Gotting. 12. Sept. 1131), nec placebat Burk- hardo, Epist, ad Leibnitz, etc., cf. edit. Heisteri Helmst. (1750) 627 . 159. Reapse vix recipiendum erat: patroeinatur a Medicis, et a $ 4 * o e * t Pharmacopolis. Speciei affinitatem cum Potentillis pervidit quoque Lonicerus; Johannes Manardus inter hasce recensendam esse putabat, Tormentilla sylvestris (Hippocr.?, Herbarjor.) G. Bauh. Pin. p. 326, n. l, L. Fl. Lapp. n. 213,, ut in Fl. Dalek. mol. Barbar., Simon. Januens., Johann. Mainard, Auctor. Pandectr., c^, Brunf. H Hippocratis? rectius itur ad Potentillam reptantem p. 474. lin. 1. T. erecta L., Bert. 5. "i - ga Potentilla Tormentilla Schrank Bair. Fl. Sibth. Oxon., Nestl. Pot., Koch . 240. n. 16., Gaud. 3. n. 1164., Afzel.;, et Wadsberg de Vegetbs. Svecns. o servis. exper. (Upsal. 1785 P. 2., Lehm. Rev, c. p. 176. n. 182., DG. Dub. p. 169. n. 5. T. erect. La-Peyr. Herbr Tormentillae orophila, gracilis dis- secta, et ericetorum Timb., T. vulgaris Linder. F] Pote E : m ^ "3 : D., t. 1217., Schk. Handb. 2. t. 136., Flor, Batv. v. 9. t. 144., Schrank Flor. Monc. t. 399., Sturm Heft. 34., Dietr. Fl. Bor. v. 3. n. - Sv. Bot. v. 1. n. 19., Libosch. Trin. p. 99, t. 10., Garid. Aix p. 468. t i 1 : . Rom. 5, t. 46, W., W., F., N. ab Esenb. PI, offic. t. 309., Plenck Ic. pl. med. T. 5. p. 16. t. 409., Savi Mat. med. p. 9. t. 29., Woodv, Hook. Med, bot. V. 3, p. 503.* (reapse 505.) t. 181.* reapse 182.). Matth. p. 947., Camer. Epit. p, 635., Fuchs. Hist. st. p. 260., Icon. ed. 1545, t. 145, , Trag. St. h. p. 503., Cord. Hist. pl. ert. 94. b, Lob. Obs. p. 395. f. 2., Icon. t. 696. f. 2., Dod. Pempt. p. 118., Dorsten, Bot, crt. 987. B., Lonicr. Nat. h. ert. 215. C., J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 17. p. 398. g. f. 2., Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 9. p. 190. t, 19. f, n. 13, 9; Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. Sylvicola plerumque est. Legi in Pyr. Catal. ad Camprodon, die 21. Jul. 1846. Habeo a Deville ex Tarbes, et ex Rebisclou. lanta variabilis in quam prius animadvertere incepi, die 20, Aug. 1840 in Valle d'Orlu Pyr. aurirer. Oceurrit tenuis, caulibus ferme LI . .. . . * ? - . filiformibus, foliisve rarioribus. Saepius ascendens, aliquando omnino ? , T argumentum sumi fPotentillis jungendum esse. » Borkaus. (Gottl.) Fase. pl. Fl. Lipp. (Gotting. 1715.) p. 17.: et lusum calyce decemfido, et pentapetalam. observarunt in Germania Roth, Gmelin, Besser, Spenner; in Helvetia Haller, Favrod; in Anglia Smith, Withering; in Gallia Des Moulins, Cosson, Germain, Brébisson; in Pyrenaeis ego, ad Pa- glietta praecipue, Pyr. septr. medior., die 13. Aug. 1858. i i pportune memoratur etiam Lehmanni nota: « Variat floribus tri- meris (Revis. p. 177.), et in agro Hamburgensi haud raro floribus pen- tameris obvenit. Floribus hexameris prope Hannoveram collegit Scheele (Regensb. Bot. Zeitg. 1843 1. p. 448.); et egomet ipse prope Franzens- bad in Bohemia, 1845. « Floribus plenis in Anglia reperta est » (Sm. Egl. Fl. ed, 9. T. 9. p. 428); et ipse Lehmann dicit de Tormentilla rep- lante L. « Floribus pentameris a plurimis observata et in Herbario Will- denow talis visa fuit a Ledebour, » cf. et Bess. Fl. Galic. A. n. 616., non oblita prima Lehmanni Monogr. p. 151. Obs. 1. Addam varietatem micropetalam pluries a me observatam in Cantabria, praesertim vero ad Tolosa, Ermua, Durango. i gi Folia in hac specie quinata, vix una aut altera vice vidi, neque Petala adeo magna sunt ac in P. reptante L. quam ego libenter cum Nestler, Smith, Gaudin, Gmelin, Koch, Bertoloni, Reichenbach, Leh- ann, Ledebour, Sonder, Meyer F, W. separo, parvi faciens hoc dubitanter actum ab Hooker, Brit. Fl. ed. 1., et stirpes alligatas is Box ab Hooker cum Arnott, a Seringe in DC. Pr., et cum eo a ad Duby, a Delastre ( Vienn. p. 155.), a Babington, a Boreau (F7. centr. 628 ` (1840) n. 394. Denique considerent Botanici Sibbaldiam tetrandram Bunge, Suppl. Fl. Alt. (1836.) p. 25. n. 92., quae floribus suis tetra- meris illorum opinioni faveret, qui T'ormentillam cum Potentilla conjungi volunt, dummodo et aliud conficiendum genus, ne quis putaret de planta, in qua insuper habentur dioici flores, et stigmata capitata: cf. Bung. le. p. 26. seq. Caeterum vetus sententia illa est, quum legatur in Lonicero: « Tormentilla quinquefolii species est, ut ex folio- rum, florum figura, totiusque herbae sapore, temperamento, et viribus est judicare. » Nat. h. ert. 216. C. Vidi in Etruria rhizotomos colligentes pro Tormentilla Trifolia Chronosema; agrarium, lupulinum, patens, minus. Nil mirum, si plantae, praestantissimae etiam, interdum desueverunt. Sibbaldia L. Fl. Lapp., et Gen. pl; Jussiea L. Laches. Lapp. ed. a Sm. V. 1l. p. 284. n. 2. Sibbaldia procumbens (Penae, Lobelii? Sibbaldii) L. Sp. Pen. Lob. Advrs. p. 307. lin,? Sibbald. l. infr. c. (1684.) Koch p. 244., Bert. 3 p. 565., Gaud. 1. n. 739., DC. Dub. p. 173. Potentilla Sibbaldi Hall, fil. Tentm. Synps. Pot. p. 51. n. 8. La-Peyr. Herbr.; S. procuwb. et S. parviflora Willd., ex Cham. et Schlecht; in Linnaea T. 2. p. 28. Coelas procumbens Dulac. Engl. Bot. v. 13. n. 897., Flor. Dan. t. 32., Schk. . 1. t. 88., Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 348. t. 73. f£. 5., Lamk. Ill. t. 221. f. 1., Sturm. Heft. 17. Sibbald. Scot. illustr. P. 9. p. 25. t. 6. f. 1. (pessime, ut totum opus!); Pluk. Almg. p. 284. Phytogr. t. 212. f. 3. Petv. Hrt, Brit. t. 41. f. 7., Bocc. Mus. p. 18. t. 1. j Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editior. Pyren. medior. or, Legi in Pyr. or. Valle d'Eynes, diebus 25. Jul, et 8. Aug. 1836. Habeo a Deville ex le Lac d'Oncet, et ex le Turoun de Castere (Azun). Observavi ad le Port de la Glère, in m.* Esquierry, ad Bielsa, et contra supra le Plan d'Aragnouet. Ramond vidit in montibus Neouvielle, et Pic du midi. « The stamens, as well as the pistils, very greater in number. More than ten of each are often found on the same flower. I cannot see how it differs from Potentilla, Herbage decidedly glaucous, but with a blackish tinge » Wilson apud Hook. Miscell. Jul. 1828. 87., itemque Bot. Misc. e. 2. (1831) p. 410-1 n. 23. Iconem Plukenetii, quidam (Nestler, Smith, Bertoloni, Wulfen) ad Potentillam subacaulem laudant; nos potius hie loei cum Hallero retulimus. e 5. cuneata Hortr. Angl. habenda pro varietate speciei nostrae, cf. Avé Lall. in Suppl. ad Ind. 11. hrt. Petrpl. (1846) p. 13. Fra- gosae multifida, crenata, et cladorhiza Flor. Per. et Chilens. (.Bolaces Sprengel apud Roemer et Schultes, Syst. Veget. V. 6. p. 362. ns. 9, 10, 11), Ordinis Umbelliferarum, Rosaceam hanc, vel Potentillas quasdam habitu, et facie accedunt, potius quam Umbelliferae cuilibet ex harum bene notis speciebus. in oculorum infirmitate quacunque. Et reapse Plinius scripsit Argemo- mam (Nat. h. 1. 25. c. 9, vel 56.) quam ego cum Desfontaines, mM Plinii edit. Lemair., et cum Fée in Plin. ed. Pank. T. 15. p. 414, nec non cum Sprengel Comm. in Dioscr. 29. p. 485., pro Papavere 639 clavigero interpretari fugio, ut cum aliis istam Plinii Argemoniam cum illius Ewupatorio confundere velim. Obscura mihi est ista Plinii monia, de qua cf. Fée in Plinii edit. Panekouke, ; De Agrimonia Eupatorio Auctor, dicit Webb: « Sunt qui hane stirpem Eupatorium cum Dioscoride appellant. Linnaeus, Plinium secutus Eupatoriam scribere maluit. » Webb cum Berth, Phytogr. Canar. 9. p. 14. not, (1.). Non animadvertens Webb, quod idem nomen a Linn ad Compositam translatum , scriptum est ab eo Eu Eupatoriam: videtur mihi potius Linnaeus quamdam nominum con- sonantiam, cum Agrimonia conjun ens, quaesivisse, Ambigua quum sit A4rgemonia Latinor. > vel corrupta Agrimonia Brunf., certumque Eupatorium Dioscoridis, generi nostro, e specie pro- totypae, nomen istud plane aperteque restituo. Arge- Eupatorium Dioscoridis! Gesn, Hrt, Germ., Column, Ecphr. Dioser. l. 4. c. 41., Plin. Nat. h. 1. 95. c. 6. vel 29., Galen. Agrimonia Eupatorium ex L. Koch p. 245. n. 1., Bert. 5, p. 18., Gaud. 3. n. 1075., Moris Sard. 9, n. 499... CA, Meyer (ex le Bull, Sc. Acad, J. St. Petersb. T. 10. n. 22.).in Ann. Sc. Nat. Par. Ser. T. 18. 1842, p. 374. n. 2., DC. Dub. P. 173. n. 1. Agr. Lie gie La-Peyr. Herbr.; A. humilis Wallr.; A. striata Michx., A. parviflora DC.. var, ex Torrey New-York. Agr. officinalis Ruell., Zannich. Vnz., vix Thournef. Inst., quia iste se- av. r A. sulca tr. vulgare Trag. ! Graecorum Pen. Lob. Advrsr L. Bot 1335., Curt. Flor. Lo e rav 2. t. 72., Flor. Dan. t 8., Schk. Handb. 9. t 1 "ow xr 37., Schrank Fl. Monac. t. 213., Sturm Heft. 59., Drev. et Hay l f t. 91., Dietr, Fl. Bor 410., Berger. Phytonomat, 9 205. cum tab., Wig l. In t. 224. (parvifl.), cred., v 99., Bull. Herb. Fr. t. 229., Mill Linn. Syst. illustr. Cl. 11. Ord. 2 tabs., Turp. Fl. med. T. 1. t 9., Sabb. Hrt. Rom. T . 57., Plenck Jc. pl. med. T, 4, ; Savi Mat. med. p. 1 7., Zannich. Vnz. p. 5. t. 934,, Woodv Bot. V, atth. p. 1014., Camer, Epit p. 756., Fuchs. Hist, st 2 .« St. h. p. 514., Cord. Hist, pl. crt. 168. b, crt. 169 g., Brunf. Herbr. 3. p. 68. (p. 69. Obs.); Lob. Obs p- 394. f. 2., Icon. t. : » Dod. Pempt. p. 97-8. f. 1., Barr. Icon. t. 611 , Egenolph imag. crt. 3. f. inter., Lonicer. Nat t. 21 f. i. Bassiani Complani Disputat. de Agrimon. (1601. ad Lh. ert. B. A. 4 tab. p 13., Cod. Paris. ex Lenorm. fol. 46. vers., Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 1254., J. Bauh. Hist. pl. » l. 17. p. 398. k, 9| Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. Legi in Pyr, Catal. ad Camprodon, diebus 23. Jul. et 5. Aug. 1846. Habeo a Deville ex Valle d’ Azun. Vidi quasi orgyalem, characteribus immutatis, Agr. odorata observata, et adnotata a Zetterstedt, Pl. vasc. Pyr. Principls. n. 428., ex viciniis de Luchon merus lusus habenda est praedita perspieiuntur, suprema caulis foliola angustiora, ae longiora, braeteaeque longiores. Quae notae omnes parvi sunt momenti. Geum Gesner (C.), Clus. G. Bauh. L. Caryophyllata Plinii. SECTIO 1.* CARYOPHYLLATA Kocs. Geum urbanum (Plinii) Gesn. Hrt, Germ. ert. 260. vers. 183. Sad il d d, 26. o, 7 239. n. 1., Bert. 5. p. 288. n. 1., Gaud. 3. n. 1 ; aon Sar, 2. n. 422., DE Dub. p. fM gee y Meyr. C. E Suppl. ad o oai Mea iy Peyr Herbr.; G. intermedium Baumgrt. Transsilv., ex Fisch. Mey., Tr x A OARA Engl. Bot. v. 20. n. 1400., Curt. Flor : r. Matr.; G . . D varyophyllata vulgaris Pen. Lobel. ., Schrank el Grav. V. s, t, do Opre Pon 630 Fl. eig: 393., Flor. Batv. v. 1. t. 46., e hs ci Ic. Helv. fasc. 29. t. uu. is Act. -WGA st. p. 384, 38 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. Legi in Pyr. septr. aurigr. supra Manar secus iter ad Artunan, die 6. Aug. 1843, Habui a Bordère e Gdre. Planta Americana cum nostra identica existimata est ab Hooker fil., qui ceu digi ejus enumerat G. strictum Ait. Kew., G. magel- lanicum Comm G. ranunculoidem Ser., G. Australiae Ferd. Muell.; dubius an et G. "ipo. G. Quelleon, et G. intermedium eodem judicio mactare oporteat: hae sententiae non repugnarunt Asa Gray, Unit. Stat. Expl. exped. p. 501.; cf. Hook. f. Fl. Zeylan. p. 114. Addit Ledebour, Ross., G. canadense Chamiss. Vix recipienda erat Planti- niana figura, tam infelix ea est. Rejeci vero Fuchsii illam Hist. st. p. 985. (vel Icon. ed. 1545. t. 218.) quam potius G. intermedii volunt; et reapse eum G. intermedio Hortr. non male convenit; hoc quibusdam est G. urbano-rivale. Sched. Pl. hybr. 72 Geum rivale (Tragi) Gesn. Hrt. Germ. crt. 260. vers. Trag. Krtb. p. 412., et St. h. p 517. Benedict. sylv. sin. ic. Koch p. 232. n. 3., Bert. 5. p. 290 n. 2., Gaud. 3, n. 1184., bis Me Hook., donka. of Botan. T. 1. (1834) n 3i5. n. 44., Gol Ww. Alsat. T T2 783., DC. Dub. p. 166. n. 2., Meyer C. A. Suppl. ad Ind. 11. h. UP (1846) p . 200. Tapey, Herbr.i partim; G. nutans ‘gilib. “miere. phytolog., et PI. Lith., illustr.. n. 325. nci gA Bot. v. 2. n. 106., Flor. Dan. t. 722., TEE PR Monac. t. 71., Drev. et Hayn . T p. 1. t. 101., tabt. Heg. Ic. Helv. fas t. 4., Fl. Baty. v. 9. t. 649., Dietr, Fl. B 308., Sv. Bot. v. 4. n. 1, Sturm Heft 8., p "d pl. med. T. 5. p. 20. t. 416., Schk. r3 IG e JU ll. fr. sem. Camer. Epit. p. 726. partim; Clus pan. a p. fig,, et p. D Rar. pih E 103. f. 4., G. Bauh. in Matth. edit. p. 698. f. 1., J. bab. Hist. pid i l. 17. p. 398. 2., Lis con, t. 694: fig.a, Moris. Hist. pl. Oxon. 9. S. 4. P. 491. t. 26. f. n 9, Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In montanis. Legi in Pyr. or. ad Mont-Louis, die 9. Jul 1836. Habeo a Deville nj. . hybridum descriptum a Wulfen, Pl. Carinth. apud Jacq. Miscell. 2. p. 33-6. ; figuratum in Jacquin Icon. rar. 1. t. 94., visu spectatis- simum sepalis in folia mutatis , petalis numero auctis, majoribusque, in Pyrenaeis occurrere mihi non constitit. La- Leyrouse' vero, Hist. abr. pl. Pyr. p. 292. n. 1., eum indicat ad Melles, et ad Saleiv, ubi nec ego vidi, neque degit, ex alterutro loco citato, in La-Peyrousii vel Parentau Herbariis, Hanc stirpem ceu monstrum, set ceu varietatem G. rivalis habuerunt jam Scopoli Flor. Carn. e 572. n. à Hall. Helv. 2. p. 52. n, 1129.; dein Gilibert Pl. Lith illustr. (1185) n. 325., Exerc. phytol. V. 1. (1192) p. 366.; vel apud Uster Delect. Opuseulor. botan. V. 2. (1793) p. nre postea Willd. Sp. pl. Icosndr. p. 1115. n. 5., et ex hoc Pers. Syn. p. 51. n. 7.; nuperius Trattinich, Ros. 3. ert. 191. Sering. in DC. Pr. P. 2. E 552. i 13. d, Ue a Trautv. Ind. sem, hrt. Petropol. 1837. Gesnerus, e cujus Herbario, Pennaeo M delineavit Clusius, Pann. A. (1583) p. 438., et Rar. pl. h. 2. I: 5. p. 104., mox Joach. Camerarius in Matth. Epit. (1586) p. T26., partim, postea quoque 631 Breynius Centur. L. (1678) p. 130. t. 60., qui et plantam proliferam descripsit, atque figuravit; et ita Loesel Flor. Pruss. (1703) p. 37. t. 6. supervenit tandem Krocker, qui ab hujuscemodi planta valde commotus: eam Anemonem dodecaphyllam, vel Am. l Germ. 3. Add. em. p. 591. Obs., Trattin. le., Koch p. 238., Kir- eadem typi radice oriri viderunt. Aliter opinatur Timbal, qui con- Geum pyrenaeum (Tournef) Ramnd. in Bull. Soc. Philomatq. - Tournf. Instit. r. hrbr. p. 295. Caryophyll. spec. 12. Loisel. Fl. Gall. ed. 2. p. 372. n. $., DC. Dub. p. 166..n. 3., Mey. C. A. Suppl. ad Ind. 11. 3. sem, hrt. Petropol. (1846) p. 37. n. 13. G. rivale var. : n : 1 b.? Ramnd. l.c. n. 42. (1800) p. 140. t. 10. f. 3.; Roem. Fl. Eur. fasc p. 1 9 9| Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In editis Pyr. medior praesert. Legi in Pyr. septr. med. supra Montauban ad le Portillos die 2. Aug. 1838; au Pic de Gard, unde accepi a Munby quoque, die 3. Jul. 1843. Habeo a Deville ex le Pic de Pan, ex le Pic de Bazés (Azun), et ex le Plan d'eou Soum (Estrem de Sales.) Observavi supra Barèges, in m.* Cagire; ad. Villanova d’ Aezcoa, a la Pena d Uruel. Distineta et optima species non confundenda eum G. rivali nec cum G. intermedio Willd. Hrt. Berol. in fol, neque cum G. sylvatico Pourr., ut fecit Boissier Voy. botg. n. 599., fugiens et a G. inclinato, cum quo, nimis plus, eadem considerata est. ; : Statura pedalis, sesquipedalis ad summum. Caulis uniflorus, aut pluriflorus. Flos, vel flores potius cernui quam nutantes. Petala quinque, sed sylvestrem etiam, au Pic de Gard, vidi petalis 6-8-10. Individua observata a la Pena d'Uruel, in hoc conspicua, quod stilorum appen- dices interdum glabras portenderent, alias ad medietatem tantum pi- losas, raro fere totas pilosas ostenderent, ut notae specificae hoc esset. Hujuscemodi lusibus fortasse tribuendae sunt tot inter auctores dissi- entiae de harum appendicum, sive aristarum descriptionibus; quaedam emergunt e Koch, alias ego hic subjiciam Loisel. Gall. ed. 2. ds qui in ed. 1. p. 306, n. 3. (imperite) cum Willd. aristas pilosas de- claraverat, dein subglabras dixit, quas prorsus glabras esse voluerunt utel, Fr. p. 324. n. 3., Philipp. Fl. Pyr. p. 280.. Eas pilosas vi- derunt DC. Duby, quorum primus in Fl. Fr. p. 412. n. 3165. pan deser Ipserat, ut in speciei adumbratione declaraverat dpi em y "^, non undique pilosas eas esse ferunt Gren. Godr. Fr. p. 520., qui, a Mutel consilium sumentes, recte G. inclinatum a G. pyrenaeo se- JUngunt, iste in illo aristas ipsas glabras, saltem apicem versus, 80- stinet, dum ii in eodem G. inclinato, eas undique barbato-plumosas describunt, , 682 Geum sylvaticum (Jonquet, Grisley) Pourr. Chlor. Narbn. n. 502, etiam autops. loci, ut et Herbr. Matr. asserv. Grisley Virid. Acad. R. Toul. T. 3. (1788.) p. 319., DC. Dub. p. 166. n. 4. Meyr C. A. Suppl. ad Ind. 31. h. Petropl. (1846) p. 36. n. 12, G, atlanticum Desf., Fl. Atl. p. 402., Loisel. Fl. Gall. ed. 2, p. 372. n. 4. G. Tournefortii La-Peyr. partim; et G. montanum var, La-Peyr. Herbr. s.l. G. Tournefortii Herbr. Xatart; G. biflorum "Brot. Brot. Flor. Lusit. 2, p. 353. n. i., Phytogr. Lusit. sel. 1. (1816) p. 196. t. 80, 9, Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. Per regionem mediterraneam cum Olea, Legi in Pyr. Atax. montibus Corbariensibus ad Font-laurier, die 13. Maj. 1839. Observavi ad Pamplona, in Valle de Roncal, ad Jebra, prope San Juan de la Pena, a la Pena d'Uruel, in Sierra de Loarre; vidique in nemore de la Besole, inter Limoux et St. Benoit, ad le Pech de Bugarach, prope Axat, supra St. Phul de Fenouilhedes, supra Argèles; à la Serre de Soulatges (Corbrs.) vidit Gautier. Hae sunt notae et observationes a me repertae in Pourretiano Herbario s.c. « Caryophyllata montana magno flore Grisley Virid. Lusit. Videtur omnino eadem species ac G. sylvaticum de Donos (agri Narbo- nensis), cujus mentionem feci in Act. Tolos. T. 3. specimina lusitanica er Algarviis circa Algessur, etc., certe eaedem plantae! Geum caule sub- unifloro, petalis emarginatis, fructu oblongo hirsuto, aristis glabris, ar- cuatis, uncinatis; folia pinnata, foliolis alternatim minoribus, terminali maximo, lobato. G. sylvaticum Pourr. » ynonymon Grisleyi a Pourret citatum non invenio in editione Vero- 1659., nec apud Brunyer Hrt. Mes. ed. 2. 1655.; sed eam invenimus in Jonequet Hrt. Paris. ed. fol. 1665 p. 39., et iste antiquior post legitur in Schol. Bot. p. 223. lin. 1-2., sed hujus operis promulgatio posterior est prae Viridarii Lusitanici edit. 1.5, et prae 2.* illa Horti Sed ego: plenissime in eam sententiam veneram, quam dein evulgari vidi a Fischer, Mey. Trautv. Le., quibus suffragatus est quoque Steudel, quoque, e specimine Algeriensi a Munby aecepto obumbrabat Desfon- tainesii *ynonymon: ef. Reliq. Pourr. p. 129. n. 1. Expositas ab eo observationes floeci facien : SECTIO 2.* QREGEUM SERINGE. Geum alpinum (Anguillr., Matthioli) Gesn. Hrt. Germ. ert. 260. vers, Anguill. Sempl. p. 222, Gesner. infr. cit. Matth. (non in prims. editbs Koch p. 233. n. 6., Bert. 6. p. 992. n. 4., Gaud. n. 1185., Gmel. Bad, Alsat. T. 2. p. 461, n, 785.» . p. 166 7 La-Peyr. Herbr.. partim; Caryophyllata alpina Gesn. Epist. ert- L .) G. montanum L, E | mn. 7. G. moni, b, lin. 3., C. montana Matth. Jacq. A. 4, p. 38. t 373., Sturm Hefi . b, lin. p t 14., k. lil. t. 443, i Op. bot. ed. a Schmied. tab. aen. 3. f, 91., Matth. p. 985., Camer, Epit. p. n. ou end T MEE RER pl h:2- 1.4. p. 109. f. 2., Lok. Oba. p. 997 4; des $E DX UR ERNSUE 9, Flor. Juu. Aug. Fruct. Jul. Sept. In mont. , editisque, apertis, Legi in Pyr. or. summitate montis Puig Carlit, die 1. Sept. 1836. Habeo a Deville ex Lhieris. yas L. Cervaria Piperini, apud Gesn, Hrt. Germ., Ptilotum Dulae. Mihi non placuit Dryas, quernum folium veluti dicens; sed me convertens ad Dryadem sylvestrem Nympham, repugnantia nominis dilapsa est. Cervariam nuneupaverat Christophorus Piperinus apud Gesner, Hrt. Germ. crt. 252. vers., latine vertendo germanicum nomen, quod Herbam cervi sonat. Sed habemus nomen Cervariae ad Umbelli- feram plantam designandam usitatum. Erronee rem indigitarunt ii, qui Lobelio, Obs. p. 260., et Dalechampio, Hist. pl. Lugd. 2. p. 1164, (male intellectis) Dryadem hane Cervariam Gesneri esse dixerunt, a quibus imitandis se abstinere debuisset Jussieu A. L. (Dict. Sc. Nat. T. 8. Par. 1817. p. 25.) qui quamquam Parisiis scriberet, raro res e suis fontibus hausit, ita ut plures ad suam famam deturpandam aptos errores committeret, vel saltem subscriberet. Nimiae sunt plantae, quae stilum plumosum gerant, ut nomen a Dulac (Hauts Pyr. p. 313.) propositum praeferatur. Dryas montana (Gesneri) Nob. Gesn. Mons fract. p. 63., et Hrt. Germ. crt. 259. b. D. octopetala L., Koch p. 232., Bert. 5. P. 295., Gaud, 3. n. 1187., DC. Dub. p. 165., Babingt. Man. Br. Bot. ed. 5. p. 112. D. octopt. La-Peyr. . Pr. y 3 . . . t. 137, t m. pl. p SE R 3 Var Pints, apis p. Ptr da Flor. Dan, t dels integr, eme Took, Exot FL im) Es Et o) a EY Icon. t. 495. , . Pann . QE, . Hist. pl. Lugd. 2. p. 1164. fig. Flor. Jun. Jul. Fruct, Jul. Aug. In editis; solo caleareo ple- Tunque degens, quandoque in graniticis. uis .. Legi in yr. or. m.e Cambresdazes ad summit., die 11. Jul. 1836. Habeo a Deville ex le Pic de Gabizos. RUE Species per orbem valde diffusa, nec parum variabilis, eujus nos etiain ceu varietatem considerare minime dubitamus D. integrifoliam ahl, sive tenellam Pursh.; cf. Cham. et Schlecht. Linnaea V. 2. p. 3a Smith Engl. Fl. V. 9. p. 432, Memorandaque est Hookeri haere n ` possess specimens with the lower half of the leaves crenate, whi ?j “ "Upper are entire » Account of a Collection of Arctic plants (Linn. Trans. of Lond. V. 14. (1824) p. 387.). aem uh Ipse jam Clusius numerum petalorum constanter octo non ben "e madvertit, quae dena in Plantiniana figura delineantur. Crantz, Austr. fase, 2, (1769) p. 71. observaverat petalorum numerum variare 5-6-8-10. 634 quod et aliis nonnullis dein patuit, scilicet Roth Germ., Gmel. Bad. Alsat., Bert. Amoen. It, 'Trattin. Xos. 3. ert. 148., Smith Angl. FL, Koeh Syn., et hoc mihi etiam constitit, qui insuper stirpem petalis duplieatis reperii a la Peña Montaziesa, Pyr. Arag., quibus in individuis series petalorum interiorum duplicatorum ea minora et augustiora offerebat prae interioribus puleherrimis. Hine e nota ludicra, nee pro certo correcta, speciei denominationem usitatam collaudare nequivi. Alpinam dixissem Dryadem, cum quibusdam veterum praestantis- simis, et cum Salisb. Pr. p. 363., ni scirem, non solum saepius per montana loea (cf. Flor. Siles., Carpat., Helvet.) ipsam occurrere, sed ad Helgolandiam, teste (Eder Fl. Dan. p. 7. n. 31. Ut puto, dum ad mare ferme descendit, ad rupes ibidem proveniet, sin aliter pro rara exceptione haec haberi debet. Quibus perpensis denominationem montanae cum Clusio, aliisque veterum adhibitam, aptius succedere existimavi. : Sub-Ord 3. SPIRAEACEAE DC. Videas Maxim. Act. hrt. Petrpl. 6. (1819) p. 163. Spiraea Theophr.? L. Nomen vix bonum, et ferme improprium Spiraeam "Theophr. Hist. pl. 1. 1. 23., 1. 6. c. 1., cum Clusio, Sprengel, Ruprecht, aliisque, Spiraearum | neotericorum. congenerem (Sp. salici- foliam), ego credere nequeo. Sed fateor, me potiorem interpretationem non posse proponere. Quibusdam Spiraea Theophrasti fuit Tinus Lan- tana. Spiraea dicitur veluti funis e ramis mollibus , facile cedentibus, lentis, in spiram commode sese inflectentibus. i, Nat. h. 1. 24. €:18 vel 112., pro qua Sp. palustrem quidam interpretantur, quamvis hoe vocabulo a Gallis suscepto (ut refert Plinius), haec planta a Rauellio nuncupata non sit, neque a Gallis hodiernis vox illa recognita. Nomina a renatis litteris unae aut alterae speciei hujus generis imposita Aruncus ex Plinio de caprarum villo e mento descendente , caprarum Drymo- pogon Tabern. (Quercus barbata); Medesusium Cordi (e voce germa- nica villo e mento dependente). Medisus (qua S. Ulmaria designatur); Pycnocomwm Lonicr. (a Pyc- nocomone Dioser., et Plin. certe diversum); Ulmaria Gesnr., Filipendula (praeposita ab Hallero) aliquo vitio, eeu generiea, peecant, ita ut su- persedendum esse duxerim, et ab innovatione me abstinui. SECTIO 1.e ARUNCUS. DC. Spiraea Aruncus (F uehsii) L. Sp. Fuchs. Hist. st. p. 181. Koch p. 231. n. 5., Bert. 5. p. 180. n. 3, Gaud: 3 a P. 31., DC. Dub. ». i. y ub » 1. 9, Bert. 5. p. 180. n. 3, Gaud. Vim Herbr.; S. acu- minata Dougl. mnscr. apud Hort. Boc. dd gini "prem wi Hook. P A ted» 173. n. 41.; Ul- 855 - Kew. ; Pyenocomum Lonicer. (non Dioscr. Plin.), Astilbe Aruncus Trevr. Knicks Qut 2 . t. 26. f. 1., Spach Suit, Buff, Atl. t. 7. f. 2. fig. ae extrs. f. sem.; ed A545 "E n, 89., Cambess, Monogr. Spir. p. 43. n. 25. t. n. 15. f. 2. A-G. fi. fr. anal. T es Trag. Sí. H. t uer d - t. 9., Dod. St. h. Comm. (1553) P 44., Hist. pl. (gall.) ps5 X pl. Oxon. 3. S. 9. "à ses Cul * crt. 96. A., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 3. p. 488. f. 1., Moris. : Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. Sept. In mont. ad sylvas, per yr. med. potissimum. 635 i in Pyr. septr. med. ad Bagnères de Luchon et 18. M not 1838. Habeo a Deville ex Ma (Az Md cum P Quidam absolute citant Pallas Ros 26. non animadvertentes haberi ibidem rom. 2., longe alisat ikea speciem, scilicet Sp hypericifoliam g “brev fol., de qua cf. Bunge apud Ledeb. FI. Alt. 2, p. 215. n. 2. Alii p ai Pall. t, 26. 1, 2, 3., neque iste modus aceuratus est. S. barbata Vall. Herbr., Cambessed. apud Jaequem. P]. rar. Ind. or. p. 48. t. 58., habitum faciemve nostrae stirpis europaeae prae se fert: eam praetervidit Maxim, qui Tourneforti servandum esse, mecum fatebatur in mies datis Petrpl. 6. Jun, 85. Cambessedes Monographiam cito ex exemplari eum speciali titulo, ab Auctore d. d. Audouin, quod mihi Parisiis comparavi. SECTIO 2.* FILIPENDULA. Sectionem institueram. Praestantissimus Maximowiez F'ilipendulis aeute inspectis, genus proprium ex illis firmandum esse rationibus op- timis demonstravit, sub-ordinis Hosearum, et quidem Geo propinquius, -6. ES ps ? Spiraea palustris (Plinii? Tragi) Salisbr. Pr. p. 364. n, 6. Rhodora Plinii Nat. h. 1. 94. c. 19, vel ins prag: St. h. p. 283. n. 2. sin. ic. S. Ulmar ia L et Auctor., Koch p. 231. n. 6., Bert. 5. p. 183, n. 5., Qaud. 3. n. 1130., DC. Dub. ros n. 3, Fili pendula Ulmaria Maxim. l.c. p. 951. S. bima La-Peyr. Herbr., S. »inqueloba Bau uad -~l Lo 2 B y B. s- "a ; diri . med. T, 4. p. B f Fl. Bat. v. 19. E Clas) Pann. A. p. 699-700., et Rar. pl h 2 |. 6. p. 198. f. 1. , Lob. Icon. t. j mpt. p. 57.. J. Bauhin. Hist. pl. 3. I. 30. p. 488. f. 2., Moris, Hist. p.. Oxon. 3. S. 9. p. 323. t. 90. f. 3. n. 1. J Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Se ept. Legi in Pyr. or. ad Mont Louis, die 19. Jul. 1836. Nomine Ulmariae haec , et superior species a rhizotomis nuncu- patae sunt. Potior certe foliorum similitudo cum Ulmi foliis offert S. Aruncus, Haec causa fuit, qua Salisburyi praetuli nomen. Spiraea Filipendula (Platearii, Egenolphi,) L. Sp. l. Egenolph. Herbr. imag. crt. 14. f. extr., et P. 2. crt. 17. a fig. extr., Platear. d qu ^p Koch p. 231, n, T., Bert. B p. 181. n. 4, Gaub. 3. n. 129). D6 Note Rapet NL OA apes Dub. p 'Filipendula hexapetala Gilib., ru e. 2a a-Peyr. Her -. *. 165. n Sash. Pr; 5 Mileto lium tuberosum Cor nch. Bo A ondello, refer.e Haller vw iiem Y - ^ ' i db y d de ess. ogr. Spir. p. 45. n. 26. t. n. Tg. Le Maout, Decsn, Botnq. 1868. p. 304, Dorsten. Bot. crt. 124, D., Lonicr, Nat. h. ort. i i P S 3 ; His 1. (innu t. fugi. p p. 789. EL 1. o far, pl. Hist. 2 [L à p. zi. f. 3 Moris. Hist. pl. Oxon. s. 8 J| Flor. Jun, Jul. Fruct. Jul. Aug. In collibus, et monticulis; ad Sub-alpina non pertingens. 636 Legi in Pyr. Arag. ad Sobrarbe, ad lAinsa, die 2. Jul. 1845. Habeo a Deville ex Pyr. septr. med. infr., qui se vidisse declarat ad Madiran, Laslades, Castelvieilh, Marseillan, Osmetz, Labassi?re, Lhieris, Chateau de Bramesaque (Barousse), et Anla. Üuriosissimus est lusus descriptus a Thunb. et Wahlb. Fl. Gothob. n. 540. SECTIO 3.* SPIRAEAE GENUINAE N. Spiraea crenata (Tournefort) Gouan Ill. p. 31. n. 2. Sp. hispan. hypericifol. crenat. Tournf. Elem. botd. p. 490., Inst. r. hrbr. p S. hvperici- in DC. Dub. : Won. d b 6g. Maxim. Lo- p, 179. B. po Waldst. Kit., Koch Add, corr. ps. 1022.? Sp. n. 87. Asso Enum. stirp. Arag., in Oryctogn. etc. p. 167.; S. acu- tifolia Willd, Eu. ex Ledeb. Ross., cum S. thalictroide et S. aquilegifolia Pall. It., varts., Spir. (am- cred., et p. 34. t. 18. f. 1. thal., et Pall. It. 3. App. p. 834. h Flor. Maj. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Navarr. Arag., cum Olea. Legi in Pyr. Navarr. ad Lumbier, die 16. Maj. 1845; supra San- guessa, ad Yesca, die 8. Aug. 1844. Ex el Soto de Sadal ad Pamplona mihi demonstrata est ab opt. Uriarte. Circa Huesca in collibus ultra Pebredo vidit Asso. Foliorum erenae variant numero, interdum vix apparentes, alias profunde occurrunt. uae species erit S. crenata Willk., quam dieit Hungaricam, nec Hispanicam , apud Losc. y Pard. Ser. pl Arag. p. 34. not. 3.? Sp. crenata ab Host, A. 2. p. 15. n. 5. indicatur in Banatu circum- scripte. Sp. crenata Ledeb. Fl. Ross. fasc. 4. p. ll. n.2, Pal M Ross. p. 35. 19. alia species est, item S. flabellata Bertol. apud Guse. Pl. Rar. p. 205. t. 40., Fl. It. 5. p. 179. n. 2., eui (ueque meae plantae) pertinet Barr. locus, Icon. t. 564., in viciniis Spo- leti (Umbriae) a Barrelieri, et a Mauri observata planta. Non per- cipitur quomodo ad suam speciem citaverit Pallas. Sp. hypericifolia Schk. Handb. 9. t. 134. figura generalis, et jS. crenata Schk. Ibid. folia tantum exhibens, vix ae ne vix a mea stirpe divellerem, quam sat clare definitam non reperio a Cambessedes in Spir. Monograph. Sp. hypericifolia Hayn. Term. bot. t. 36. f. 5. parum a mea stirpe recedere ea quidem visa est, et reapse in hane, polymorpham, speciem intrare videtur. Linnaeus confuse egit de Spiraeis hypericifolia, et cre- nata Sp. pl. p. 101. neque Seringe apud DC. Pr. P. 2. p. 543. n. 45. sat clare eas explanavit, utpote qui sub var. d crenata de patria prae- cipua Hispania siluit. Num Sp. crenata varietas foret S. hypericifoliae dubitavit quidem Link, Handb. 2, (1831) p. 96. n. 2.; hoc affirma- verat jam Spreng., Hyst. Vegtb, 9. (1825) p. 502. n. 3. Auctoritatem primam Tournefortianam citavi; si alia extat obscura procul dubio est. Probabiliter redeundum erit ad Sp. hypericifoliam, de qua cf. Cam- bessed, Mongr. Spir. p. 21. n. 1. (expurg. synon.), Bung. apud Ledeb. Fl. Atl. 2. p. 214. n. 3. g, Ledeb. Fl. Ross. 2. p. 12. n. 3. Rosacea repudiata. Geum Thomasianum Ser., DC. Dub. p. 166. indicatum est in E renaeis, circa Mont-Louis ex Thomas; plures incassum plantam requi- sivimus, legitimam, aut hybridam, eum ea convenientem. De ibrida, 637 et fortuita apparitione plantae quidem suspicati sumas. Audacior Timbal parentes indicare G. sylvaticum , et G. rivale, quae sunt species re- gionum differentium, nec in eodem loco reperiendae : cf. Timb. Soc. HH go meas objeci observationes, in Litteris datis ad Fournier, quas ille retulit in^ eodem pe riodico, EIC (1810) p. 181-2. Repetam: minus male fuisset citare interventum G. montani cum G. rivali. Ordo 64. AMYGDALEAE Juss. Prunus Virgil., Varr., Colum., Plin., Tournf, L. SECTIO 1.* PRUNI GENUINAE. Prunus sylvestris (Bibl. Sacr., Virgil., Colum., Plin.) dg Brunf., Sun Trag., Matth., Dod., Gesn., Caesalp., fmk Bau TN h Bibl, Sacr., Eur- 1. c. 13. v. 6., ex Cels, Hierob. irg. G. 2. v. 34., Colum. f 19.6. 10., vie . Nat TA EN S "n "v 1.45. 6. 42; vel £st. "all 1. i. "(de insit.) v etc. P, spin sa i , Bert. 5. ex aa i» Gaud. 3. n. 1112. , L. a fe in. La -Pe; P. ^u Bot. "v. HS P M9. Flor. Ae ww Sv. ot v A 4515 Schraak Fl. Mo onac. e FI. atv. $6.1 ; H : ; 08. busd , p. Camer. Epi Histr. Stirp. p. 404., 1016., "Gesn. Op. bot ed. a Schmied. ro m. 49. f. 169., Dod. er omm, 2. p. de. ist “pi; Ns p. leer c iw fei Pempt. p. 753. f. 2., Lob. Obs. p. 595. 1, "Icon, 2. t. 176 . Nat. h. bservavi: ad Bagnacavallo (Italiae b natus sum) florentem E. us Plinianam restitui denominationem , ex quo novi dari speciei varietatem subinermem; cf. Moris l.c. SECTIO 2.* CERASI. Prunus Avium (Theophrasti, Plinii) L. Sp. Actiana. Theophr. Hist. pl. 1. 3. c. 13., et 1. 9. ; Plin. Nat c. 25. vel 30. Cerasa Koch p. 239, n. 6., Qaud. 3. n. 1108, Moris Sard, 2. n dte. ipsis » sponín) 1 Pie. aT 1. 5. p. 189, n. 4, b, Cerasus Avium Moench — Py " T Wouv. Duhem. n v 40. n. 706., Flor, Dan. t. 1647., Sv. Bot. v. 3. rs uo eni X : : Esenb. Pl. Mos t. A * t. 9., Plenck Ic. pl. ined. T. 4 nu t ET, W., NT. T. et N. ab d 316, f.a fruct. n. Op. bot. he palk- chmied, tab. aen. 19. : 107.* Dod. Pr agi (ie qa dui T et reapse videtur em hic locus p. 807. n. 1. sin. fig.); uhm. Arbr, Ar b. . 96. a Matth., ic. admitt SECTIO 3.2 MAHALEB Nos. Prunus racemosa (Gesneri) Lamk. Fl. Fr. 3. p. 107. Gesn. Hrt. Germ. crt. 248, vers. a 29. (nec Mes ad detis vers.). eei ? non in prs, eds, P. Padus L., Koc och p. 230. n. 9., Bert. 5. p. zey . 1., Gaud. 3. n. 1402., Maximov. Pl. asiat. in Bull. Acad. Sc. Petersb. T. 11. (1883.) p. 705 28. Cerasus Padus DC., Lindl. "DC. Dub. p. 164, n. 7. La-Peyr. Herbr.; veil Deseo E Lith. ill. n e Cerasus racemosa Pen. Lobel. Adversr., Gilib. Exerc. phyt. Engl. B 20. 3., Flor. iiia Seyi ; ne pw v. 2. n. 1291. , Schrank Fl. Monac. t. 154., Labr. Be. jo. Helv. ian 29. t. 5., Flor. Bat , Guimp. Haya. Deutechl Holzg. p. 77. t. 59., Plen^k Ic. pl. med. T. 4, p. 77. t. 381., HER thy wer, med. T. 3. owe 124., Ww. 4 F., N. ab Esenb. Pl. Vus t. 317., Nouv. Duham. T.5. p. 2. t. 1. Matth. p. 234. Op. bot. ed, a Schmied. tab. Lign. 19. f. 170. Dod. d. Pempt. OERA; F ng Krib..9: Ai 1401; 3., Lob. Obs. p. 593. f, 2., Icon. 174. p. k Ü rer t. 988. f. 1., nm Hist. a Lugd. p . . Bauh. Hist. pl. 1. 1. 2. p. 228. h Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. med. locis humilib., in Pyr. or. locis editis. Legi in Pyr. or. supra Mont Louis au Bac de Bolchera , diebus 6, et 8. Jul. 1831. Habeo a Deville ex Escoubous Unde vis traheretur ad forge hic loci Padum comment ratum a Theophr. Hist. pl. 4. c. 1.? Quo argumento refutarentar ii, qui eum Fraas, Fl. Class. p. 68. P. Mahaleb interpretantur; adjuneta Cerasa macedonia Plinii? Patet ergo qua ratione specificum Lamarckii nomen ab antiquis mutuatum praétulerim, neque illud Padi continua- verim; quo praelato, inter eos apparuissem, qui rem obseurissimam, et admodum incertam, ceu tutam et comprobatam considerant, vel saltem pro tali recipiunt. Prunus Mahaleb EPOSA o) L. x Theophr. Hist, P h. ]. 16. c. 18. vel 31.; Koch p. 230. 10., Bert. 129. n. 2., Gaud. 3, : "03: [odi Mehalech Mill, Pod. DC. Dub. p. 164. n. 6. La-Peyr. lici Petrocerasus M oed Epist, med, cr fes Hed Geras, sylvestris Trag. St. h. p. 1027. » 2.? Jacq. 3. p. 15. t. uham. T. 5. à plenek le. pl, med. T. 4. p. 77. t. 382., FI, 565. f, 9 433. f. 1., ad TEM my tin Nath. $ "m Oise RC Pl rA r, J. Bauh. Hist. pl. 1. 1. 2. p. 227., Cord. INE: pi. . ert. 3045. h Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. Aug. Facilius obvia per Pyr. Arag., et orientales egi in Pyr. septr. med. ad St. Rem die 28. Jun. 1843; in Pyr. Arag. P Jaca, die 5. Maj. 1845., n Pyr. or. ad Mont Louis, die 26. Jun. 1837. Habeo a Deville ex Barrai Ordo 65. GRANATEAE Dou. Punica Caesalpin., UP Gord. Tournef, cf. Wight, Arn. Fl. Ind. or. p. 327. Rimmon Bibl. Sac Cat. S) L. cn (Bibl. Sacr., Homer., Hippocr., Theophr., Dioscr., Rimmon Exod. c. 28, vrs 33, 34., Deutero Y : n. c. 8. . c. 90, v. 5., Reg., Eccles. erm punica Canti. Ca anticor. c. 6. v. 10., c. 7. v, 12. 1 M Baer A X. A 120., fippocr r. ard x 1, 5 ue Hist. r l. 4. c. 6., Causs, 1. 4. c. 16., Dioscr. l. 1. c. 151.; Apic. ope cond. » LI ^. u Li l. Éa-Peyr. Herbe. ; fas " 099. , Mori 2 | DG. ep he "a 2 jranatum punieum St. La ager Nomencl. bot. O p. 139.! Flor. Graec. Sibthrp. Linn. Syst. ii Schk. Handb. 2, t. m. Galles. Pom. Ital. cum fr., Millr. Icon. t. 213. Mill id ic An ustr, cl. 12. Ord. 1. cum talo Gaertn. Fr. eg pl. p. 183. t. 38. A 1., Duchesn. Pl. t4 W. wb Plenck Ie. pi. med. "p. 71. t. 370., Turp. Fl. med. T. 4. t. 188., Lamk, Ill. . 415,; F., N. ab Esenb. Pl. i. E 301., Nouv. Duham. T. 4. p. 44. N 41, et t, 11 bis 639 E Maout, Decsn. Botnq. 1808. p. 296. Duh. Arbr, RE Eua n LIU. f Mi MPa Ende D, Me p m vel prope, ed, Jean Petit cr. 70. b. fig. T : as. Avic. ete. Paris 1520, Flor. Jun. Jul. Fruct. quam adhuc superat. Legi in Pyr. or., Roussillon, inter St. Jean Pla de cors, et le Boulou, die 3. Jun. 1843. Observavi circa el puente de Montañana ad Aalleu, Gerona, San Feliu de Guixols, | Culera, Llansa, ete, Com. munis est in Ampurdan. e fructu cf. quae dixit Tassin, laudavitque Tristan , Congr. Sc, Fr. Sess. 15. (Tours 1841) 1. p. 307-8. Haec Sida Hippocratis, monentibus Adanson Fam. pl. 2. p. 605., Scop. Fl. Carn. ed. 2. p. 342. Sed dicamus potius Side, vel Sidion, et tune agitur de re notissima. Reapse fruticem nostrum ignaviter denominavimus Botanici. Oet. Per region. mediterr. eum Olea, Ordo 66. MYRTACEAE EB Myrtus Virgil, Caton., Plin., Tournf. Myrtus Veneris (Bibl. Saer., Hippocr., Theophr., Virgil., Catull., Dioscor., Plin., Galen.) Nob. Bibl. Sacr. Nehem. c. 8. v. 15. ex Cels. Hierob. 2. p. 17., Hippocr. Morb. mul. 1, 599.. Theophr. Hist. pl. 1, 1. c. 5., De Virgil. cf. Fl, Virg. p. 81., Dioser. l. 1. c. 155., Cat. Carm. 61, v. 92, Carm. 64. v. 89., Theocr. ?pigr. 4. v. 7., Plin. Nat. h. 1. 15, e, 99. vel 35., et Colum. R. rust. l, 12. c. 38., Galen. Facult. Simpl. 7, 12. M. communis L., Koch p. 276., Bert, 5. p. 117., Moris Sard, 2, n. 454. DC. Dub. p. 184. M. comm. La-Peyr. Herbr., M. italica Pourr. in Herbr. Peig.; M. littorea Salisbr. Pr. Flor. Graec, Sibthrp. C. 5 5 i i 71. i e . : P; 99. t. 475., Garid. Aix p. 223. t. 100., et t. r. (sic video); Gaertn, Fr, Sem pL. 484, t; 38, f. 9 l., Lamk. 1ll. t. 449., Mill. Icon. t. 184. f. 1., Duchsn. Pl. ut. vén. Atl. t. 100., Nouv. Duham. T. 1. p. . t. 43.. Plenck. Ic. pl. med. T. 4. p. 70. t. 374., Dubam. Arbr, Arbst. T. 9. t. € à - 9., et t. 11. (i.a a Matth.), Le Maout, Decsn. Botnq. 1868. p. 293. Matth, p. 228., Camer, Epit. p. 132., Clus, Hisp. 128., et p. 130-1., Rar. pl. hist. 1. 1. p. 66. f. 2., Lob. Obs. p. 560. f. 2., Icon, 2. t. 197. f. D . fig. et p. 511. f. 1., etc., Dod. Pempt. p. 773. f. 24H Flor. Jun. Jul. Fruct. Sept. In Pyr. Atax. or. cum Olea, nec proeul mare. Legi in Pyr. or. Roussillon ad Port Vendres, die 4. Sept. 1843, ^atal. ad Rosas, die 14. Jun. 1851; ad Lloret de mar, die 6. Jul. 1851. Observavi in m.* la Clape ad Narbonne; in sylva de Canet ad Culera, Cadaques, San Feliu de Guixols. Non est. planta communis, nee tam íriviali nomine appellanda amoena, elegans, et nobilis arbuscula, quam devota antiquitas Palladi, Venerique dicavit, cui postremae Deae mihi restituere placuit, g nervae relinquens, Saepius ad rupes maritimas provenit per Europam orientalem, et meridionalem, unica in Europa species Ordinis pulcher- nm, ae splendidissimi, cujus typus existimatur. I rbuscula foemineo, praesertim , sexui grata, acceptaque: « Ipsa Esther regina, dum adhuc inter Judaeos versaretur... Hadassa (velut Myrtacea) dicta est » Esth. 2. v. 7., cf. Cels. Hierob. 2. p. 21, 640 Ordo 67. CHABRAEACEAE (Juss.) N. Malui ego pro toto genere (ut pro Ordinis denominatione) nomen Chabraeae extollere, ab Adanson Linnaei Peplidi (absurde) impositum, quam libenter in genus Lythrum Auctorum induco. Chabraea DC., ordinis Compositarum cadit in Lasiorrhizam Lagasc. De Dominico indicitur, Epitomator. Chabraeae species solo delectantur humido, sed ex quo germina- tionem, vel primum vitae periodum absolverunt, etiam si solus siecus evenerit vitam regulariter usque ad senium peragunt. Vidi Chabraeam serpyllifoliam in marginibus siccissimis degentem floribus pulcherrimis, fructibusque perfectis divitem percepi. SECTIO 1.* PSEUDO LYSIMACHIA (PLiwu) Nos. Chabraea vulgaris (Plinii) Nob. Plin. Nat. h. I. 95. c. 7. vel 35. Sal. f. purpr. Trag. St. h. p. 182. sin. ic. Lythrum Salicaria L. Sp., Koch p. 273. n. 1., Bert. 5, pc 130. h. 1.; Gaud. 3. n. 1013., Moris Sard. A n. 451., De Notrs. Reprt. FL Ligust. n. 658., DC. Dub. p. 49 b. Gotho i . He a i -u i > Neilr. Y25 Bith, ex ipso Griseb. cum Schenk. It, Hupgr. n. 34., L. palustre Salisb. Pr. p. 365. n. 4., L. spici- forme Dulac.; L. salicifolio Gilib. Exerc. phyt.; Salicaria vulgaris Hrt. Rom. Engl. Bot. v. 15. n. rt. Fl. Lon - V, 1. t. 60., Flor. Dan. t. 671., Sv. Bot. v. 4. n. 256., Fl. Batv. v. 4. b ad i TA . ven. "esti ; F. N. ab Esemb. Pl. offic. t. 996. . Zannich. Vnz. 931, t. 158, y Woodv. Hook. Med. bot. V. 5. P. 65. t. 19., Le Maout, Decan. Botnq. 1868 p. 291. Matth. p. 950., Camer. Epit. p. 687., Lob. Obs. S 185. f. 3., Icon. t, 342. f. 2., D p. 86. fig. Supr., Clus. Rar. pl. h. 2. 1. 4. p. 51. f. 1. occ. Mus. pnt. p. 167, t. 120., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 1059. f, 9. ; Flores subsessiles cum DE., Duby, Noulet, Boreau, Bromfield, et pejus adhuc sessiles cum Heller, Gaudin, Monnard, profecto dici ne- queunt, Neque calyces ebracteatos declarare cum Babington, Hooker, et Arnott, ac Bromfield, et cum Koch est exactum, ex quo vera bractea conspicitur ad basim pedunculorum, Sincerus? non callidus? fuit Godet escribens, « calycem plerumque ebracteatum » Fl. Jur. p. 239. Intervenerunt libri, et observationes? Idem Koch male quidem est. illa longistila, Sed mihi quidem pistilli longitudo varia sese ostendit, praecipue ^n plantis observatis ad Durango, Ermua, Azpeitia, etc. 641 $t proportionis eum j rimulis, in Linis, ete, Foliis alternis, vel sparsis, oppositis, et vertieillatis ternis observavit 4 Lond. (1838) - Flor. Par, p. 151, p. 948, f. 9, Ego vei M i escentem cum vul- gatiore forma; vidique pilis crispis canescentem ad La Sarte, ad Du- ^0 8.C., Vel cum L. tomen- Offenduntur etiam stamina variae longitudinis , toso Reichnb., et cur non Milleri? SECTIO 2* HYSSOPIFOLIA DC. Chabraea serpyllifolia (Cupani) Nob. Cupan. Hrt. Cat. p. 124., et Suppi. altr. p. 58., et Panph. Sic, 2. t, 430. Lythrum Thymi- folia L. it Bert. 5, p. 15. n. 43 Syns. crt. confs., nec descript. bona; Moris Nard. 2. n. 490, L; tribracteatum Salzm. En. pl. rar. Gall. austr. p. 7. et pl. exsicc. ; Spreng. Syst. Veget, V. 4. i p. 190. n. 17., Chamiss. et Schlecht. Linnaea V, 2. (1827) p. 356. lin. 6. L. bi, aut dibracteatum Salzm, in DC. Pr., Godr. Gr. Fr. p. 595., Guss. Sic. Synps. p. 526. n. 5. L. Salzmanni Jord. Obs, Pl. nouv. rar. eritq. fragm. 5. p. 42. t. 2. f. B. L. nanum Kar., Kir, e specimine Becker. de Flor. Sarept., ab opt. Maxim. Q) Flor. ZEstat. Fruct. Aug. Octobr. In Pyr. Aragon. salsis, inque Pyr. orient. maritimis. -Legi in Pyr. Catal. ad Figueras pone el Castillo die 8. Sept. 1846; inter Kosas et Castello de Ampurias, die 25. Aug. 1846. Observavi ad Huesca, Stirps obscure virens, facie pro turba observatorum incuriosa, in limo plerumque innascens > foliis praedita parvis, ineuriosis , floribus vix conspicuis donata, neglectu facilis; unde faetum, ut quamvis hic et illie per Europam meridionalem reperiatur, et in ipso agro Monspe- liensi exploratissimo vivat, attamen paucis tantum ab hine annis in botanicorum libris, saltem nitide, explanata est. i; aulis saepius ad terram depressus, aliquando erectiuseulus, ramis horizontalibus, aut subpendulis, teretiusculis, rachide angulosa. Folia patenti-inflexa, ea Serpylli non male referentia, sed gla ra, vix per marginem scabrida. Flores axillares, peduneulati, pedunculis onustis, braeteolis duobus exiguis ad illorum medietatem ita ut denominatio alzmanni ceu fallax haberi debeat, utpote quae emersit e confusione organorum differentium, (late loquendo) folii, et braetearum; quae Salz- manni denominatio non admodum opportune in bibracteatam commu- fata fuit, quia Chabraea hyssopifolia quoque pari modo bibracteata est. Calycis dentes, petala, et stamina frequentius quina a me observata; m quibusdam floribus sena etiam vidi, et petala aliquando majora Se promunt. : Reperio apud Sprengel l.c. phrasim, qua ductus nullus Late agnosceret nostram, floribus subaggregatis, hevandris, bracteis buds rotundis, quae vel falsae sunt notae, aut ex illis altera. (de k hexandris) minime constans reperitur; mutato quidquam horum c " m cum ordine illam diagnosim ad litteram recepit Loisel Fl. Gall. = e p. 336. n. 4. . olygon, aquatic. min. Barr. Ic. t. 713. f. 2. repellenda potius est pro hujus speciei figura; quae notae reperiuntur in p. 43. bs. od : nos ducunt potius ad eam considerandam ceu Bauhinianae modo ci 4 642 tatae figurae sororem, irdeque potius Ch. hyssopifoliae, contrario a Moris, a Tenore, et a Gussone nutu. Magni momenti est penes Ber- toloni (Le. ps. 16, 15.) hasce species T'hymifoliam , et Hyssopifoliam cum L., nee thymifoliam et hyssopifoliam cum aliis nuneupare, quod mihi aliter videtur, qui secundum scribendi modum potiorem judico. Caeterum de hae nostra specie, relicta vaga, ut et incerta L. deno- minatione, aliam confeci ex illibata, potioreque similitudine. llus forte adhue bene, lateque hane et affinem speciem (hysso- pifoliam) pertractavit. Linnaei locus, qualis conspicitur in Sp. pl. p. 642., pro maxima saltem parte, spectat ad lusum minorem Ch. hysso- pifoliae. Plane mihi constat citatum J. Bauhini synonymon, Hist. pl. 3. 1. 98. e. 28. p. 792., ad hane postremam speciem pertinere, sive ex synonymis a J. Bauhino relatis, sive e loco Gramont, unde Cher- lerus plantam ad J. Bauhinum attulit, ubi ipsemet eam legi! Hine ii omnes, qui aut directa, aut implicite hune comprehendunt J. Bauhini locum a nostra specie recedunt, vel saltem eam clare, et exacte non exponunt. Vix eam agnovisse DC. mecum reputo, qui in Fl. Franc. certe pro ea suscepit Ch. hyssopifoliam cum Gramuntiana forma iden- ticam, neque credo ubi de eadem specie egit in Prodromo, aliam plantam ipsum prae oculis habuisse; aliter magis castigatam, ae cor- rectiorem diagnosim et historiam de nostra specie exposuisset; nec secus dicendum est de Sprengel, de Mutel, de Dietrich. Quod ego timueram confirmatum est a Gussone, scilicet in Linnaeano Herbario reperiri Lythrum thymifolium simile eum s.c. J. Bauhini figura: cf. Guss. Sie. s.c. Add. em. 2. p. 828. Porro Bertoloni bonam speciei no- tionem assequutus non est, utpote qui characteres, figuras, et loca duarum specierum "una commiseuit. Stirpem nostram in Italia probe novisse Gussone mecum reputo; neque male Tenore in Syll. p. 230. n. 4. Copiosius vero Moris, penes quem reperio pleniorem speeiei notitiam, bonam descriptionem, et ae- euratissimas observationes. Quod iste dubitat de ZL. Thymifolia Willd. cum hyssopifolia uniendo, dixerant jam Chamisso, et Sehlechtendal l.c. p. 354., ubi Salicariam thymifoliam Herbr. Willd. n. 9188. ad L. hys- sopifoliam L. quoque ducunt. - Chabraea hyssopifolia (Cordi V.) Nob. , Grase Polei Cord. Obs. sylv. ert. 223., ex G. Bauh. Pin. p. 218. n. 12. Lythrum H yssopi- folia L. Sp., Koch p. 274. n. 3., Gaud: 3. n. 1074. L. Graefferi Tenor., i m 14-5, | s. 2, 3., Moris Sard, 2. ns. 448-9., De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. ns. 659, 660. L. Hyssopifol., ^ Thymifolia, et L. Graefferi, DC. Dub. p. 193. ns. 2, 3., bt D. 9. p ^1 Gr. Fr. ps. 994-6. x T i yr. efn, L. flexuosum, et L. hyssopifol. ut, Fr.; L. linifolium Hrt, eg. Matr. ex Herbr. Hrt. bot. Matr. (patria Cuba); L. Junceum Lowe Primit. Mader. ; L. thymifolinm Benth. Cat., Loisel. Gall., Delil. Herbr.; L. meo- nanthum Link Portg.? L. glaucum Dulac Jacq. À, 2. p. 90. t. 133., Engl. (v. 5m ^ 1 e vids . Bo n. 815., Tenor. Fl. Napl. T. 4. p. 255. n. 2890. t. 142.. Rupp- x E woe LA or AN Icon. t. 773. f. 4.; et f 2. euni J. Bauh. Hist. pl. Di ji I MT. M eid. pe bor. abr. Sciagr. p. 568. f, 3., 4.; G. Bauh. Pr. p. 108., et in Matth, ©) Flor. Æstat, Fruct, Aug. Octobr. Legi in Pyr. Catal. ad Rosas, die 5. Jun. 1851. et legi sub forma Graefferi in Pyr. Cantabr. ad Bidart, et ad Biaritz, diebus 18. Sept. et 21. Maj. 1841. Habeo a Deville sub utraque forma, ex Lagarde, ex Bayonne? ut ex la Chambre d'Amour ad Biaritz et ego utriusque formae semina legi ad Durango, die 27, Jul. 1851. Variabilem hujus 643 speciei indolem plane, aperteque per Cantabriam, et per Catalauniam : : ; €t densus, ramis ascendentibus aut decumbentibus, tunc simplex, erectus, vel suberectus Et statura atque foliorum latitudo variae; cf. etiam G. Bauh, Pin. p. 218. n. 13. Flores quoque magnitudine admodum variant, ut eoru | quoque pedunculi interdum elongati se offerunt: et adeo varian tala magnitudine, ut qui ea examinaverit in quibusdam locis, mira- bitur ex eorum proportione sumptas fuisse notas ad specificam plan- tarum sejunetionem; ipsaque petala modo 5, modo 6 reperies, et sta- mina ludentia deprehendas a 5, ad 10-12., tuneque alterne longiora: in flore decandro, aut dodecandro conspiciuntur stamina quinque aut sex e tubo calycis exporrecta, caetera breviora, ad illius tertiam partem tantummodo plerumque pertingentia. Quo loco stamina in calyce in- seruntur, intus praecipue, conspiciuntur puneta rubra, quae etiam ad calycis. externam superficiem maculas pulchras efficiunt. In forma, quaé fuit L. Graefferi Auctor., ad Portugalette praecipue observata, vidi caulium angulos adeo manifestos ut alati quasi diei possent (L. alatum Presl., vel L. Preslii Guss. Sic.) in qua, i idem, forma obser- vavi stamina duodecim, sex exserta corollae faucem excedentia, sex inclusa, brevissima, inaequalia; stilum ad corollae faucem pertingentem, vix eam superantem; calycis dentes sub-aequaliter triangulares, alterne virides, et subscariosos, et istos interiores, paulo latiores, sub-erectos, illos vero externos sub-recurvos; omnes, nervo colorato manifesto per- cursos, et per marginem sub-integros. In forma Ch. hyssopifolia com- muni, observata in eadem regione ad Zarauz, vidi calycem ferme eum- dem, striis coloratis tantummodo minus conspicuis, petala minora, om- nino parya etiam, stamina numero diminuta (generatim octo) quorum duo, aut quatuor faucem corollae excedebant, pistillum inclusum, aut vix ad faucem corollae pertingentem, unde magis magisque irridendas esse distinctiones specificas propositas, certior sum factus. arietatem petalis exiguis observavi in Roussillon ad Argelles, au- tumno 1843. Planta sub forma L. Graefferi generatim gigas est, sed et petalis minutis vidi plantam statura sesquipedali, et amplius etiam, ad Rosas, vere 1851. Quae cadunt in varietate sotto Noto observata m m. UE - UVoynifolium Benth., et Gallorum plurium, cui forte Salica Li- thastrum Hill hrt. Kew., alium ejusdem semper speciei exprimit statum, norem ereetiuseulum, folia linearia, acuta, flores minores et copiosiores. Eumdem Linnaeam V, 9, p. 355.), et Aug. De St. Hilaire, (Obsrvts. sur la now. Bett : à : : irps Eu- locis mitioribus, ita ut, usque adhuc considerari possit ceu stirp "pae meridionalis, solo-semper quidquam madido enata. l OR 644 Conformes cum meis observationes edidit Gmelin , Fl. Bad. Als. T. 2. p. 314. n. 699. Vivit ad Algeriam Ch. hyssopifolia Graefferi, attamen Desfontaines eam ab hyssopifolia non separavit, uti non di- stinxerunt a suo typo illi Angli praeclarissimi Florae Graecae auctores et D'Urville En. pl Archiv. p. 52. n. 414., denique, de praesentia formae Graefferi dum minime dubito, Brotero Lusit. De illius legiti- mitate dubitatum est a Bory Chaub. Fl. Morée p. 132. n. 610., vel Pélop. p. 90. n. 140., a DC. Lythrar. in Mém. Soc. Physiq. Hist. Nat. Genev. T. 3. P. 2. (1826) p. T8; et Pr. P. 3. p. 82. n. 11. Cum dubio L. Graefferi proposuit olim Darracq, Notice. Fl. envir. Bayonne apud Morel Vues historiqs. descriptiv. ed. 2. 1846 p. 463. n. 202., quasi invitus admittens; sed dein, re mecum considerata, die 10. Maj. 1853, ejus validitatem specificam non amplius sustinendam agnovit. Porro, clare et expresse distinctionem specificam ZL. Graefferi Tenore rejecerunt Chamisso, et Sehlechtendal, Linnaea V. 2. 1821 p. 255. adnotantes: « L. Graefferi Tenore in Horto nostro educatum est legi- timum L. hyssopifolia hexandrum. » Quamvis neque hoc adeo bene dictum sit, ut e supra expositis patet. Sed nobis sufficit, quod planta culta a communi C'h. hyssopifolia se separari non posse demonstraverit. Aber- ravit a veritate Sprengel, Syst. Veg. 2. p. 454. n. 2., L. Graefferi Ten. impegendo in L. virgatum (Amm.) L., quae Chabraea in Italia nonnisi in hortis apparet. Contraria fuit Salis Marschlins sententia , qui notis jam evulgatis de L. Graefferi hasce addidit: stilum longe exsertum , aut inclusum, tempusque florendi diversum, vernale in hyssopifolio, aestivale in Graef- feri, cf. Korsik, p. 50. Ego vero ambas formas vernales et aestivales reperi, et ambas, praecipue ad Rosas, eodem tempore, et copiose flo- rentes, plurimis in loeis conspexi. Itemve in Pyrenaeis Cantabricis stpra Durango ad Magnaria, ad Avardio , velsubtus ad Guernica utramque formam in iisdem fossis promiscue erescentes, florentes, et fructificantes observavi. Generatim vero in vulgatiore forma conspi- ciuntur calyeini dentes sub-plieato-saccati, angusti, elongati, patentes, scabridi, saepiusve rubelli, cum totidem denticulis (sex) cum eis alter- nantes, et stamina brevia, ac pistillus inclusus, fruetusque ovato-ob- longus : in forma Graefferi ealycini dentes valde minus inaequales, stamina longiora, saepius, sed non semper, valde ultra calyeis tubum exporreeta, pistillus item valde exporrectus (sed cf. quae in Ch. vul- Le quoque observata sunt), fructusque ovati, vel tumidiores prae lis typi. ^. hyssopifoliae specimina Cubensia habentur pro eadem cum Europaea specie, solum quod differunt caule basi sujfrutescente, unde varietatem à virgultosam ex eis confecit Richard A. apud Ramon de la Sagra, Cuba 1845 p. 253. : L. oswm, et L. angulosum ex ipso Lagasca non vidi in Herbr. hrt. bot. Matrit.; sed vidi ex hisce unum L. acutangulum Lagasc (sie) - Rodriguez e Cordoba , ut ex Sevilla (nee amplius vidisse Gussone mecum facile reputo) et hoc ad formam, quae L. Graefferi respondet, afferre vix ae ne vix dubitavi, et sic L. junceum Buch, Lowe. Boissier, oy. botg. Esp. p. 213. n. 636. , recepit ceu peculiarem speciem L. flexuosum Lag. sub quo ceu synonymon retulit ipsum ZL. acutangulum a8, eum L. Graefferi Ten., Presiii Guss., et Hyssopifolia Desf., non 645 L. Ineidimus in eamdem rem, nec rationes ab eo speciem comprobandam alicujus ponderis sunt, ut ab Pro certo non mihi (ut de Willkonm accidit, Sert, F] His p. 51-2 n. 901.) imposuit fructus descriptio a Lagasca horizontalis dicti, de meliores sunt rationes a Gussone denuo, Pl. vascul. Inarim. 1854 p. 128. n. prolatae ad sustinendum suum L. Presli typo distinctum floribus duplo-majoribus, hexapetalis amplius?) staminibus longioribus, ut de pusillis, ne dic cum forma Graefferi differentiis sileam, quae omnia, simul undique collecta, nil amplius valent, quam ad speciei variabilitatem luculenter demonstrandam. Videre mihi videor, in mıtioribus, vel ealidioribus plagis, plures esse species locorum humidiorum familiares , quae ma- Jorem evolutionem illine suscipiant. Denique in alio genere, ejusdem ordinis quoque, Cuphea magna nonnullarum specierum polymorphia observatur, potissimum inspicienda in C. polymorpha, Aug. Sí. i Flor. Bras. merid, T. 3. p. 103.; in SECTIO 3.* PORTULA Nos. Chabraea compressa (Tabernemontani ?, G. Bauhini) Nob. Tabern. Krtb. 2, p. 1090. f. 1. laud. Kirschlg., sed est obscur.; G. Bauh. Pr. p, 448. m. 4. Peplis Portula L., Dalek., Sp., Koch p. 274., Bert. 4. p. 231. n. i., Gaud. 2. n. 838., Moris Sard. 2. n. 446., DC. Dub. p. 193. P. Port. La-Peyr. Herbr rt., P. Boraei, et P. Timeroyi Jord., ut credo; P. alternifolia Janka lusus ex Neilr. et Fuss.; P. glandulifera Dule. Portula serpyllifolia Rupr. ngr. P. portulacaefolio Gilibert. E ITO: Bir, Curt. Fl. Lond. ed, Grav. V. 3. t. 65., Flor, Dan. t. 64., Schk. Handb. 1. t. 99., Sturm Heft 1., Flor. Batv. 6. t. 496., Hayn. Term. bot. t. 18. f. 4., Dietr. Fl. Bor. v. 40. n. 669., Sv. Bot. v. 9. n. 592., Lamk. Ill. t, 262., Vaill. Bot. Par. p. 80. t. 15. f. 5., Micheli Nov. pl. Genr. p. 21. t. 48., Dill. Giss. p. 120. App. p. 133. t. 7. f. 5. A-H. Tabern. Icon. t. 713. f. 2., Loes. Pruss, p. 106. t. 20. vix, Richr. Bellev. Pig. pl. ex Gilibrt. Demonstr. botq. p. 52. n. 150. cum tab., et Gilib. Exerc. phytolog. p. 290. n. 34. tab. Bocc. Mus. pnt. p. 1 t. 84, fig. supr. simplicr. Drev. et Hayn, Ch. pl. Eur. T. 5. p. 11. t. 108., Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 237. t. 51. f. 4, Jord. Obs. pl. nouv. cr. Fr. fragm, 3. p. 79-85., et p. 88-91. t. 5. fa A, B, C. cred. C) Flor. Æstat. Fruct. Aug. Oet. Legi in Pyr. Catal. ad Camprodon, diebus 22, et 31. Jul. 1846. Habeo a Deville ex Tarbes, et ex Sérmeac. Observavi huc illuc per Cantabr. quoque, copiosam ad San Esteban vallis Boston; ad Toulouse. « Rarius petala habet, et tunc non omnia, sed tantum 1, 2, 3. » Scholl, Flr, Barb. p. 90. n. 288. Et ita generatim concredunt. Sed p. 427., Guss. Sic. Syn. p. 430., b 189. Ea saepissime nulla Kunth FI. Berol. ed. 2, p. 179., quemadmodum animadverterunt alii. ; i : is (dentes Immediate Dost expansionem calycis; sed antea evolve foliola calycis < ) acicula, certe observabis petala ». 646 Ego ad Camprodon unicum saepius petalum deprehendi, sed et sex petala obovata pallide rosea (nec alba ut Duby) conspexi, quamvis interdum linea mediana saturatiore conspicua essent. Antherae fusco- atrae. Calyx revera sub-compressus. Folia opposita, obovata, in pe- tiolum angustata, sive basi attenuata, apice rotundato-obtusa. Planta annua, ramosa, prostrata, repens, glabra, coloris pallide virentis, saepe erubescentis, odoris vix ulli, saporis parum notabilis; vivens in limosis locis, sub-humidis, aut in fossarum fundo, interdum ab aquis tecta, generatim vix ullam sui curiositatem excitans, unde evenit ut etiam botaniei de ea serius loquuti sint. Linnaeana Peplis videtur a suo Lythro differre calyce breviore, atque campanulato, alia nota vere notabilis non percipitur, nam eae quae dantur in aliis circumstantiis plurimis pro specificis potius quam pro genericis adhibitae sunt; nec illa supra indicata mihi tanti est, ut valeat ad genus sustinendum. [ntimam Lythri, Peplidis, nee non Am- manniae affinitatem perbelle declaravit Jordan le. ps. 15-7. Midden- dorfia etiam tam affinis est Chabraeae compressae, ut illa quoque ad idem genus adsocianda videatur. Video ego quidem Peplidem erectam Req. praestantius harum stirpium unionem sub uno tantum genere indicare, prae Ch. hyssopifolia etiam, qua considerata, non potuit quin excla- maret Haller: « Ambigit inter Salicariam et Peplidem , et utrumque forte genus conjungit. » En. pl. hrt. agr. Gotting (1753), p. 160. cf. etiam Helv. p. 379. sub n. 856. Summa ete. Et quamvis Lythrum anomalum suum majoribus prae Peplide Linnaeana characteribus polleat, attamen ex eo peeuliare genus instituere noluit Aug. De St. Hilaire, quem con- feras in Ann. Sc. Nat. Par. Ser. 9. T. 1. (1834) p. 5. « Peplis est nomen superfluum » L. Fl. Lappon. n. 128., non eodem ac ejus sensu, ego denique repetam. Aune, si libet, comparentur notae genericae de Peplide a Berto- loni datae Le. p. 231., cum illis generis Lythri, Fl. It. 5. p. 9., et cito palam erit, quanto artificio, quanta sermonis diversitate, aut inaequa- litate de similibus dum ageretur effuderit Bertoloni! Nomen Peplidis a Linnaeo usurpatum graecae originis est, non unum e synonymis Portulacae, ut scribit Theis Goss. botq. p. 952.; non simile Portulacae, quomodo declaratum est a Bohem. Lexic. p. 154.; nee de- TIvatum a Peplion, uam foret ejusdem significationis, ut maluit Hook. Brit. Fl. ed. 1. p. 151., ed. 5. (1842) p. 117., sed legitimum, recep- tumque nomen Dioscoridis Tithymali Peplidis. Quapropter maxime re- prehendendus fuit Linnaeus, dum | Peplidem pro genere, quod nee suum erat, suscepit, post habita Dillenii Portula; verebatur (Fl. Svee.), ne magna nominis similitudo cum Portulaca id minus acceptum red- deret (sed pejus erat identitas sui nominis cum remotiore planta), aut quia illud diminutum e Porta contrarium foret legibus saepe concul- faeti silens, Inde quasi laudandus fuit Adanson, Fam. pl. 2. p 284., qui novum Chabraeae nomen proposuit, inter tot praestantius, mihique utile. Quoad Michelii prolationem non erit supervacaneum observare ea quae ab aliis praetervisa sunt. Primo: figura J. Bauhini, Hist. pl. 3. (nec 2) p. 372., similis eae eonspiciendae in ejusdem auctoris opere Fontboll. P. 2, p. 194, pertinet potius, me judice, ad Stellinam sta- 647 gnalem, dempta in opere Historia plntr. descriptione, quae fortasse ad Chabraeam compressam confecta est. Secundo: petit Micheli, num Alsine G. Bauh. Pin. p. 251. b, n. 4. (quae eadem cum G. Bauh, Pr. p. 118. n. 2.) fuerit nec ne hujus loci? Reapse excludenda est et ad Montiam ontanam sistenda, ut pari fiducia pro Ch. compressa (Hallero optimo duce) A/sine G. Bauh. Pin. le. n. 5., vel Prodr. n. 1. recipitur. Su- seipitur Alsine fluviatilis 'Tabernem. fide Gmel. Bad. Alsat. 2. n. 550., Kirschleger, Flor. Alsat. p. 276., sed agitur de icone male delineata, desumpta e planta sterili, ideoque litigiosa. Quo fit, ut auctoritas potior, h et tutior, ut antiquior, de nostra stirpe habeatur G. Bauhinus. Ord. 68. EPPILOBIACEAE Dietr. (ONAGRARIEAE Juss.) Tribus 1^ JUSSIEUEAE DC. Dantia Petit, Monti in Zanon. Hist pl. p. 96. Ineonsulto, cum Linnaeo, et Jussieu, receptum est secundarium Isnardi nomen, pro primario, praecipuoque illo Dantiae a Petit dato, a Monti, Adanson, Ludwig recepto, a Guettard solemniter recognito; hune conferas. Obs. pl. 2. p. 116. J'ai etc. Fallaciter Bertoloni, It. 2. p. 199., citavit ceu generis Dantiae auctorem Du Petit Thouars; quum fuerit Francois Pourfour du Petit, qui opusculum suum edidit anno 1710., in 4. Male etiam Desfontaines, Fl. Atl. 2. p. 143., citare Donatiam Petit, nec Dantiam, ut viderunt alii. Et L. Sp. Reichard Syst. pl. l. p. 949., mox Lamarck, Dict. 3. p. 313. citare p. 49., et t. 49. de opella Petiti, quae tantummodo tabulas octo fert; istos imitarunt Vitm. Summ. pl. p. 330., Willd. Sp. pl. 1. p. 680., Roem. Sch. Syst. Veg. V. 3. p. 16. Dantía palustris (Morison) Petit, Lettr. Namur. p. 49., Mont. in Zanon. è " : i lustris L, Gla aj. pal. fl. herbac. Moris Praelud., sive Hrt. R. Bles. 1669. p. 268. Isnardía pa Sp., Koch p. 968. Bert. 9. p. 200., Gaud. n. 362., Schmidt Fl. Bohem. C. 3. p. a., K Pa. pos Ludwigia palustris Ell.. As. Gray. Quadricosta palustris wow TT m" en: Holt 1) Şu E 3 i 9 À n] d i g A S h x an E i F . . E s.y ^ * ppl. v. 1. n. 2593. , Flor. Dan. t d es Sink Comin. Acad. Pelrop 4. (1735) p. 277. t. 27 Peterm. Deutschl, Fl. t. 27. f. 208. (pl. hen et ramosr.: Mont. l. a Le Maout, Deesn. Botnq. 1868 p. 281. Bocc. Mus. Piant. p. 105. t. 84, fig. l.c. p. 96, t. 67., Lindrn. T. Alsat. p. 114. t. 2. f. b. 9| Flor. Jul. Sept. Fruct. Aug. Oct. Circum circa imn Pyrenaeor. extremis; raro alibi. egi in Pyr. Cantabr. ad St. Jean de Luz, sub ex o a die 27. Sept. 1844. Observavi circa Durango ad Lourdes, Tarbes, a Deville habeo: vidique ad Fosas. ; ' i T cum lineis tamen e foliorum margine r canaliculatus ; folia ipsa sub-lueida, seu nitidula, tenuiter decurrentia. de caule, petiolis, nervisque foli sissima interdum eveniens, statura peda Commentariis petala quatuor se vidisse i n reperii, quae non quatuor sunt qui generi tribuant. Ego pet nos d describuntur nequidem a Bertoloni; nec figu des mann, Petala in hae specie adesse negant Buxbaum , 648 Schmidt, Hornemann, Besser, Savi, Balbis, Villar, Hedwig, Smith, Withering, Comolli, Darling, Beck, Linck, Elliott, Walter, Bory et Chaubard, Hooker, Boreau, Gaudin, Cosson et Germain, Wulfen, Spenner, Loiseleur, Koch, Kirschleger, Jussieu (A. L.)in Dict, Sc, Nat., Du Petit Thouars, Vaucher, Sonder, Crépin, Drébisson, Grenier, ete. Ea interdum apparere dicunt DC. Duby, sicque Nutt. Genr. North Amer. p. 98. Babingt. Man Br. Bot. ed. b. p. 119., God. FL Jur. p. 234. Petala tantummodo in individuis extra aquam enatis obser- vavit Asa Gray. Ego attente illa ad Rosas praecipue inquisivi, ubi pulere florentem stirpem reperii (quod non adeo facile intervenit), sed petala non percepi, etiam in iis floribus, quos ante eorum evolutionem acus ope aperui. Ita ut fuerunt qui Dantiam cum Ludwigia sub eodem genere comprehendendam judicaverint, quomodo agendum esse jam suspicatus fuerat Willdenow, nec inficiabatur Jussieu ; postremo ita agendum duxerit Walter Car. p. 89., habita nostra planta sub no- mine Ludwigiae apetalae. Observatio Koch, quod « Planta submersa erecta est, sed nunquam floret » optima est. Et fructus occurrere in planta immersa credo tan- tummodo ex aquis post foeeundationem irruentibus: existimamus plantam immersam non florere, fructus vero sub aqua maturare posse conce- dimus. Hane speciem raro florere et fructificare in agro Monspeliensi repetitis observationibus percepit Dunal, quod ego quidem confirmare possum. Non autem dicimus ipsam hie loci nunquam fructificare, ut de Lysimachia Nummularia, agri Parisiensis spontanea dictitat Decaisne, eui caecam praebuere fidem Coss. Germ. Fl. Par. ed. 2. p. 294. n. 2. Porro, spernendus est ille qui Dunalium pro Dantia palustri Samolum. aquaticum sumpsisse dixit (Bull. Soc. botq. Fr. 1815.). Magna profecto Dantiae nostrae similitudo inest cum Chabraea com- Fl. Fr., Naccr. Fl. Vent., Sond. Hamb.: primitus recognita est a Boccone l.c. p. 107. t. 84., ubi sub Glaucae altera specie palustri repente, subrotundo folio agit de Chabraea compressa. Inconsiderate hune Boeconi locum ad Dantiam palustrem retulit Desfontaines, praeterviso altero nomine in fundo tabulae suscepto, non animadvertens in eadem tabula duas re- periri probe distinctas species. Parum exacte mihi videtur ab aucto- ribus citari sub Dantia palustri Bocc. Mus. t. 84. f, 2., quia decla- ratio alterae ad Chabraeam compressam indita, satis superque demonstrat postremo, et secundo loco hane stirpem fuisse delineatam, quod eaete- rum confirmant ea quae habet ipse Boecone in textu l.c Tribus 2^ GLARKIEAE Nob. (Endl. Zpilob.). Brunyera N. Œnothera L., et Auctor. « De Œnothera Theo- phrasti Hist. pl. l. 9. e. 21. solummodo certum est, quod. nostra non sit ». Gaertn. Fruet, Sem. pl p. 160. Item Onagra, vel GEnothera Dioser. Pai o HO Plin. Nat. h. 1. 96. e. 11. vel 69., ab Gnothera L., sive 649 ab Onagra Tournefortii pro certo recedit. llla forte ÆEpilobii species, imo quibusdam G. Gesneri Vill, sed istud per Graeciam desideratur. Alii pro GEnothera Theophrasti, Dioscoridis, et Plinii, alias Epilobii species interpretarunt, videlicet Æ. alpestre (trigonum), roseum, hirsutum, et montanum, inconcussa semper Gaertneri sententia. Et GZnothera, vel Onagra huic nostro generi imposita nomen est ante rem, vel res pro nomine, non nomen pro re confectum, ergo absurdum. Genus fere totum, imo originis totum exotieum, cujus species aliquae in hortorum orna- mentum coluntur, eximio cultori erat potissimum consecrandum, quod ego feci in memoriam Abelis Brunyer, Archiatri Gastonis Borbonii, cujus opere et studio prodierunt editiones duae (1653., 1655.) Horti Regii Blesensis. * Gloriatur (Brunyer) intra biennium quingentis plantis hortum eumsemet ditavisse , Spreng. Histr. r. hrbr. 2. p. 115. lin. 3-5. Nec defuerunt (more temporis sub Lysimachia) nostri generis species enumeratae in prima Catalogi citati edit. (p. 39.), in 2.* auctae (ps. 61-2). De falsissima Brunyera Franchet, postea dicam. Sublato nomine Onagrae, aut (Enotherae, ceu generico, quod minus opportune ad Epilobium transveheretur, parum gratiae habebat conti- nuare Ordinis denominationem, e voce adeo incerta, et rejecta, Et ego mihi expeetavissem majorem animis firmitatem, prae ea, quam de- monstravit Ruprecht, dum genus Pseudo-GZnotheram nuncupavit, no- menque Ordinis eum Jussieu retinuit. Brunyera biennis (Moro) Nob. Johann. Moro Anglus ad Prosper. Alpin., Exoticor. (1627) p. 324-5. cum ic.e, (Enothera biennis .od8 n 4 val AT kas gi 444. n. qc p. 288., Gaud. 3. n. 86 aney jei p. 188. Onagra vulgaris Spach Monogr. Onagr. in Nouvells. Annls. Mus. Hist. Nat. Par. MI i ). 353., cum va quae (E, suaveolens Desf, Cat. hrt. Paris., et (E. europaea Spach dr 35. (E. (E. grandiflora Lamk, Dict., Sims. (E. gauroides Hornem, ex Fisch. Mey. Animadv. Bot. . (E. biennis La.Peyr. Herbr. s.l.; (€. muricata Murr., var. ex Hook. Bor. Amer ie] me Pseudo-(Enothera virginiana Rupr. Ingr. p. 365.; Hyoscyamus virginianus Prosp. A*p Gilib. Exerc. pltytelog-. (GR. Oxkestina Rabb. ex Às. Gr. Lysimachia americana Column. Engi. X499. m. . Sv. Bot. v. 8. n. 549., Schrank Fl. Monac. t. 30., Flor. Dan. t. 3. n. 244., Sabb. Hrt, Rom. T. 5. 59., Plenck Ic. pl. med. T- 3. p. 70. t- 219. "et p. 195. t. 47. var., Dot. eg vi 1507. rfl. Column. F, 'apud Recchium in Rer. med. Nov. H . Ani d. (datae anno 1628) edit, in calce operis [yere d Mexic. (Romae Il p. 882. T s p depen Per p. 263. f. 6., Prosp. Alp. PL. Exot. p. 395, 394. ic. Moris. Hist. pl. Oxon, 9. Se p. Pf 75 : Fruet. Sept. Oct. t Morc fang Paid tn da tie doin MUN Habeo ex pratis ad Tech Pyr. or. à Mine ibidem dd oem ( d t G vidique copiosa ad Elne vidi; sicq. secus el Ter sub Me q AEE di : : die 21. Maj. 1879. z yonne, denique legi ad Hendaye, die Pr or Alpinus in opere Exo- ticorum s.c., à se confectum anno 614. , editum ab sja p aro 1627. , seripsit semina sibi transmissa fuisse a J. m ei a quo item derivavisse semina Patavio ad G. Bauhinam, Miror cul- J. Pona ad Fab. Columna Neapoli missa dubitare pic ee ab Aiton turam plantae dumtaxat ab anno 1629. in Anglia in e pürsh, Kew. ed, 2. T. 3. p. 841.n. Ly ot BoncoonapruM 244 Dispo, Lindley, Sinclair, in; Hrt. Cantabr. ed. 13. (1849 A ni cud cum L., migravisse ex Virginia anno 1614., sed non s Dietr. Syn. pl. T. 2. p. 1285. n. 1. Caeterum cf. DC. Alph. Géogr. 650 bot. T. 2. p. 710-5., ubi disceptatur, et sustinetur origo exotica hujus speciei, contra Spac , qui stirpem Europae indigenitam sustinere conatus erat. Non bene novit speciei historiam Caruel; ef. Camb. avv. Fl. Tosc. (1867) p. 206. Epilobium Gesner., L. Epilobia tecto sole, generatim , omnia eum corollis clausis offendes, quae cito aperiuntur, dum sol se ostendit, etiam si illas directe non tangat. Dissentit Vaucher, quem conferas Hist. ie pl. Eur. T. 2. p. 328. Ces, etc., et v p. 330. Aprés, ete. « Chamaemerion nomen aeque antiquum, et huic generi convenientius ac Epilobium > cop. Flor. Carn. ed. 2. p. 212. Nos vero libentius Epilobium recipimus; quod et Hallerus praetulit. SECTIO 1.* SPECIOSA Nos. (Chamaenerion Tausch. T. Epilobium Gesneri! Vill. FZ. Dauph. Prosp. p. 288. (1116) sub tit. erbris. orte meis «p Gesn, apud Cord. ad Collin. crt. 915. b, Antoniana Gesn. Hrt. Germ. crt. 247, a, Antn. 4. maxima; iste genus Epilo m ;mubcupandum ali Ls.c. ert. 245, b, lin, 9L1 E. angustifolium Pede, (L. partim), Koc :1., Bert. 4. p. 291. n. 1., Gaud 3. n. spicatum Lamk. Dict., DC. Dub 187. n. 1 e dn tifi, peia í ersicifolium Pourr Herbr. Matr., E, Antonianum Gilib. Cat. Fl p. 24., ex Balb. Fl. Lyonn.; E. difforme Gilib. Exerc phyt., Chamaenerion Gesneri Robin Engl. Bot. v. 28. n. 1947., Curt. Flora Lond. ed av t. 45., Flor. Dan. t » Schk. Hand. t. 106., Fl. Batv. v. 4. t. 7., Schrank Fl. Monac. t. 107., Dietr. Fl. Bor. v. 8. n. 570., Lamk. Ill. t. 97 ; Sv. Bot. v. 7. n. E Goss F p. 189 n. 1. t, 19. f. A. Gesn, Op. bot. ed. a Schmied. P fase, 2. . 21. f. 70., Robin Jard. Henr. auh. Pp. ; Chabr. Seiagr. $ 27, f. 2., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 865. fig. i infol., Moris. "Hist. pl. Oxon. 4 E E p. 269. t. 11. f. pA Fuss Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In montan. ad sylvas, etiam cae Leg i in Pyr. septr. auriger supra Mijanes, eundo ad Artunan, die 14. Pe 1843. Habeo a Deville ex Higlatore et ex le Pic d' Arbizon. Vidi ex les Eux Muda. et ex le Lac de Gaube. Observavi ad Ba- riges, circa Luchon, sub le Canigou, ad Monyarry. olia infra valde venosa, sed non ad marginem; petala aestiva- tione imbricata; stigmata denique a eia : a specifica angustifolium, et spicatum impropria facile reliqui. Linnaeus insuper sub eadem denominatione plures comprehendit species. eria DAGIAN noster quoque laudavit Allioni. i primus omnium speciem non detexit Gesner, quod aliter fuisse ego idcm. facile crediderim , certe primus in claram lucem posuit, et perpulerá icone illustravit. Sunt qui hoc esse putent (Enotheram , Onagram , sive GEnotheram Dioseoridis, et Plinii supra memoratas, Plinius mihi dubius est; Dioscoridem respuo, Theophrastum SEET uco, ut jam qui ibusdam placuit. Fée, in Plinii edit. hok T. 16 p. 165. ; loca Patrum citata, et insuper Galeni, Fae. Simplie. medic. 8., 214., potius cum quibusdam aliis ad Æ. roseum convertere vellet Epilobium angustissimum (Gesneri) Ait. Hrt. Kew. Ges nus Se d: ad Eu ert. 916. l, Ligust . a lin. 12. Ber i P. ., De Notrs. Reprt. Fl. Ligus? Faa na H M Prosp., Koch p, n. 2 w Gaud. 3. S07. (corr. J. Bauh. pes T y fide Ledeb, Ros m Gmel. Bad. Alsat. 2. p. 136. n. 580. La- Pert. Herbr.; E. crassifolium Lehm. Chamaenerion Gesneri La. Curt. Bot, Mag. t. 76., Waldst. Kit. Pl. rars. Hungar T. 1., p. 78. t. 70., Reichnb. Pl. cr. C. 4. p. 33, t. 241. f, 522., Labe Heg. Ic. Hel 2» A Duchsn. Pl. ut. vénen. Atl. t. 99. Gesner. Op. bot. ed. a Schmied. P. 9. [as ET: "i^m J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 21. p. 907. f. 3., Chabr. Sciagr. p. 287. f. 4. Dod. Pempt. p. 85. f. 2., Lob. Obs. p. 186. f. 1., Icon. t. 343. f. 2., Clus. Rar. pl. h. 2. 1l. 4. p. 54. f, 3. 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. Oct. In declivibus et glareosis montium, rarissime. In Pyrenaeis indicant quidem Gmelin Lc., Reichnb. l.c. p. 34. Ego et amici frustra quaesivimus. SECTIO 2.» PSEUDO VIOLAE Nos. (Lysimachion Tausch. Epilobium hirsutum (Fuchsii?), Schreb., Consp. Fl. Lips., in cale. oper. Spicil. 1771. n. 313. Reich. Moen. Francf. (1172) p. 13) n. 246. Wither. Bot. Arrang. Veg. Brit. (1116) p. 226. Fuchs. Hist. ^ rt. 4. p. 295. n. 4., taud. 3. n. 868., Moris Sard. 2. n. 439., DC. Dub. p. 188. n. 8. La-Peyr. Herbr., y t. 46., Flor. Dan. t. 326., Schrank Fl. Monac. t. 61., Sturm Heft 81., Rochel Pl. Banat, rars. p. 4i. n. t. 15. f. 12., Dietr. F). Bor. v. 8. n. 571,; Fl. Baty. v. 10. t. 773. s, . Fl. . p. 189. n. 2, 12. f. B.. Le Maout, Decsn. Botnq. 1868. p. 281. Fuchs. Icon. ed. 1545. t. 279., Gesn. Op. bot, ed. a Schmied, P. 2. fasc. 2. p. 31. t. 20., et t. 21. f.ae cum n. 74., Dod. St. H. Comm, (1553) p. 82., nomin. emend.o. et Hist. pl. (gall.) p. 57. f. 2. sed hirsuties non apparet; Tabern. Krtb. 2. p. 1237. f. 3., Icon. t. 855., J. Bauh. Hist, pl. 2. 1. 21. p. 905. f. 3., Chabr. Sciagr. p. 286. f. 6., Moris. Hist. pl. Oxon. 2. S. 3. p. 270. t. 11. f. n. 3., Lonicer. Nat. h: crt. 185. B. f. 2. 9| Flor. Jun. Jul, Fruet. Jul. In ZEstat. Loca mitiora in Pyrenaeis habitat. Legi in Pyr. Catal. ad Æl Seo de Urgel, die 4. Jul. 1846. Habeo ex Tarbes a Deville. Observavi ad Azcoitia, in valle de Aran ad PNIS ad St. Béat, ad Toulouse, St. Girons, Moulis, Audinat, alibique. — Forte in hae sectione aliis pulchritudine praestat, statura orgyali etiam, floribus magnis, et amoene rubris, hirsutie, quae semper ma- ximus est ornatus. Proveniens in regione montana pili quidquam sd reseunt, et breviores fiunt; saltem minus hirsutum, et omnino Yirgusem (nee subeinereum) offendi ad Camprodon, Montousse, comparatum cum individuis ad Urgel lectis. Revera itidem, amoene virentem, parce pubescentem , neque hirsutum, observavi ad Gerona valde humiliore prae Urgel, loco ubi et petala maxima, perpulera, uno alterove e etiam in petalum mutato conspexi. Locus secus el Ter umbrosus, solus arenosus, clima mitis. ini Indixit Gesnerus (le. p. 31.) hane esse plantam a dn eem habitam pro Lychnide agraria Plinii, Nat. h. l. 25. c. 10. ye ak, ua in re magnam passum fuisse hallucinationem Ghinium ab cir qui nobiseum de interpretatione Antirrhini ART wipes iarint Zpilobium. hirsutum, et E. parviflorum primi inter ers e senio Gesner, et Tabernemontanus; p. hirsutum vero Jam Kui sunt Fuchsius, et Tragus. Distinetionem harum specierum Te aas Magnol, Tournefort Elém. botq., et Inst. r. hrb. Bay, ia Taali Hrt. Cath., Mappus Alsat., Morisonius, ete. Linnaeus stirp J ] à ; f. cui primi osteterunt Schreber Fl. Lips. (1771), Reihe E M. (1712), Huds. Fl. Angl. (1162, ed. 2 1109) TIT), Lamk., Fr. 2. 1183), Wither. Arrang (Lo 180), Roth Germ. (1788), Lumnitz. (1118), Weber in Wiggers Holsat. 652 Fl. Posn. (1791), Ehrhart Deead. Herbr. (1789). Haller in Enumer. (1142) p. 410. ns. T, 8. species separaverat istas, quarum differentias amplius adhue sustinuit in Hrt. Gotting. ed. 2. (1153) p. 162. Sed in Hist. st. Helv. (1168) n. 995., inque Nomenclatore p. 88., Linnaeo in- dulgens ones ceu alterius varietatem tantummodo consider avit; parum persuasus tam t demonstrat interrogativum signum ante varietatem b in Hist. M posito, veluti si in speciei distinctionem propenderet. Allioni prolationes de hae, deque sequente specie absque suff- cienti attentione adduxerunt auctores, Bertoloni incluso; donee Moris unam certam recipiens, de altera dubia patefecerit. Ego autem in Allioni Floram Pedemontanam intendens, non video nisi unam eam- demque pista repetitam : nam si E, hirsutum All. Tu p. 219. n. 1017., ex Herbr., nec non ex leonogr. Taurins. (V. 14. t. 26.) ad i hé uin. Auetor. nuperius spectat: E. grandiflorum Allion. Ibid. . 1012., eujus specimen in Herbario Auctoris non invenitur nulla icon, nullus ferme auctoris charaeter eum ia e synonymis, aut e nomine ab Allioni (ex G. Bauh. Pin. p. 245. 1.) indito, quod nomen per se characterem stirpis exprimit, judicatum, i nullam aliam speciem, nisi ad eamdem pertinere potest, etsi Allioni dicat eum nascere prae- sertim in montanis, quod parviflori potius esset, nam ego perspectum habui, istud ad montana et frigidiora loca expeditius prae hirsuto sese extendere. Recognoscendum tamen est, quod de loco, quem fide Mo- risii ad E. hirsutum ducimus, synonyma fere omnia spectant ad E. parviflorum, non deficientibus. scilicet quibusdam synonymis (Chamae- nerio hirsuto Scop. Fl. Carn., quod hirsuti est, cum Linnaei Hallerique prolationibus, quae inter utramque speciem dispertiendae sunt), aut ex toto, aut partim ad E. hirsutum spectantibus. Dubia mihi est Fuchsii figura, quam in Æ. parviflorum infert Spreng., Diss. de Germ. r. hrb. Patr. p. 1 Epilobium parviflorum (Gesneri) Schreber in cale. oper. infr. c., (t0. B. Fl. Lips. n. 314.; ex hoe Wither. Bot. Arrang. ed. 1. Gesn. apud E ad "ire crt. 215. b, et Hort. Germ. crt. 247. Anton.a 3. Koch p. 265. n. 5., Bert. 4. p. yi , 5, Ga ": 3. n. 869., Zetterst. Pl. vasc. Pyr. princip. n. 450. E. molle Lamk. "s 5 "au DC. Dub. p. 188. n. 9. yi erksam viflorum Schreb. Spicil. Fl. Lips. 1771. p. 146. Philip gc sped Là -Peyr. Herbr.; E jvelutinum Pourr. Herbe P Peig.; E. "intermedium 1 Merat, i er iu fa Pye: n E. rivulare Wahlenb., confirm. a Ledeb. Ross. Engl. Bot. v. 12. n. 795. t. Fl. gv doe A uie .» FI, Dan. t. 347., E ina Fl. Monac. t. 327., Dietr. Fl ver v. "à. n. : 72. Goss. germ. Ñ. < Ear. p: 189. n. 3. t. 12. f C., Sabb. Hrt. Rom. T. 5. t. 64. Gesu, Op. bot. ed. f. 2. J. Bauh, C. 2, P; 28. t. 19. f. T2. fol. tant., Tabern. Krtb. 9. p. 1237. f. 4., Icon. t. 895. x 5 cg By nrd - 1. 21. p. 906, fig.a, Chabr. Sciagr. p. 287. f. z , Moris. Hist. pl. Oxon. 2. pi Flor. she Jul. Fruct. Jul. et per Æsta Legi in Pyr. Catal. ad Camprodon, die 24. Jul. 1846. Habeo a Deville ex Tarbes Miror esse botanicos (Smith Engl. FL, Gmelin C. Ch., Fl. Bad. Als., Host, Koch, Godron, Grenier, Meyer, qui denominationem speciei adhue dicant Sehreberi, Spicileg. Fl. Lips. p. 146., ubi haec species militat sub generico nomine Chamaenerii parviflori. p. 146. (n. 1164): d peor laudata infra inquirenda est. G ton. 1.m. Gesn. Hrt. Germ. crt. 247. a; C: cessare: sa T Jn. M De P pints.. E aesaip. terb. Mp Ee 2m fol. y $ m Pints. 1. ô. c. 71. p. 968. En. 3. Ko ch p. 265. n. 6., Bert. z s ai k * 0., De yiri Reprt. 653 88. n. 6. La-Peyr. Herbr., ex Fl. Ligust. n. 645., DC. Dub. p. 4 cl. var. folii ; g persicinum Reichnb. ex Neilr.; E, nitens Vi olus terns., ut etiam E, montn. alpestre Sm.; E. 1 . mnscr. Voy. Ora . M ostlinum Timbal (1864), ut puto per err. Gussoni, nec Gmel., dicen S z REM row Charte; phytolog., E. roseum Fries Hallnd., ex Wahlnb. Engl. Bot. v. 47. n. 1177., Curt. Flor. Lond Vt t. 48,, Flor. Dan. t. 922., Fl. Batv. v. 5. t. 338., Gaertn. Fr. Ser. pl. p. 157. t. 31. f. 6., Lamk, Tij t. 278. f. 2., Sturm Heft 72., Coss. Germ. Fl. Par. p, 190. n. 4. t. 12. f. D., Reichnb. P] cr. C. 9 i. 189. f. 328. Lob. Obs. p. 185. f. 4., Icon. t. 343. f. 1., Dod. Pempt, p. 85. f. 1., Clus, Rar. Ku l. 4. p. 51. f. 2., Tabern. Krtb. 2. p. 1238. f. 1., Icon. t. 853. f. 1., Bocce. M . Me ph Bm, p.31. t. 15.; J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 21. p. 907. f. 2., Chabr Sciagr p. 287 a dm ue n pl. Oxon. 2. S. 3. p. 970. t. 11. f. 5. 8r. p. 287. f. 3, credr., Moris, Hist, 9) Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. Legi in Pyr. septr. aurigr. m. Spinetz supra Mijaues, die 11. Aug. 1843; in Pyr. Catal. ad Camprodon, die 24, Jul. 1846. Habeo a De- ville ex le Chaos de Gavarnie et specimen forte ex le Lac de Gaube, ut eonjicio e notis mnser. extra Herbr.: habui quoque a Timbal e vieiniis de Luchon, ld. la Cascade des demoiselles ; a Vayreda e Re- quezens sub nomine Ep. lanceolati L. Mr. Planta summopere ludibunda, ubicunque (neque in Pyrenaeis minus quam alibi) habitu, faeieque variatis. In Herbario La-Peyrouse repe- runtur plurimae hujus speciei formae sedula manu coadunatae, quas ut totidem species ille prudenter non separavit; mirum sano de homine, qui non semel excessit. . Caulis simplex aut ramosissimus, erectus vel adscendens, palmaris, bipedalis, ostendit folia tum magna, tunc parva, et angustata; reperii lusum foliis ternis quoque (qui certe ad hane speciem, neque ad Æ. alpestre, sive trigonum pertinebat) ad Azet Pyr, septr. medior. Vallis d'Aure: et petala magnitudine quidquam variant, eaque decolorata, albentia quoque interdum vidi. Superficies plantae quoque, quoad pu- bescentiam aut glabritiem, non parum varia sese observandam praebet. Cacterum de hujus stirpis ludibunda natura cf. Schmidt Fl. Bohem. ^ 4. p. 80., Spenn. FI. Friburg. 3. p. 193. n. 4. Huic affine Ey. lan- catum Seb., Mr. repertum dieitur ad Narbonne a Godr. Gr. Fr. 2, p. 582. De legitimitate specifiea E. collini nunquam et ego persuasus fui; nec ad eam recipiendam me trahit Grenier, Fl. Jur. p. 284-5., qui a Godet, Jur. p. 281., dissentit, ut a Kirschleger. Epilobium Duriaei! Gay It. Astur. Cap. VIII. Gay in Ann. Sc, Nat. Par. S . 9. T. 6. (1836) p. 349. lin 21., ubi nomen tantum; mox Fisch. Mey. Lall, Ibid. T. 4 1840) p. 369. Godr. di FP. D set (partint 1 apt. oT Voges, ex Schultz), pad, Fl. Jur. Suppl. p. 82. E. Mathiaei Schultz F, Arch. Fl. 4. (1854) p. 1136. et im eap na m a Fr. T. 3. (1856) p. 294. E, palustre La-Peyr. Herbr. partim?, et E qe n "Rhén. * ticults,? La-Peyr. Herbr., E. acutum Dulc., E. montanum b Hohneck. Kirschl, et Vog. n. .9| Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. septr. med., aurigr. editis, ie 5 Legi in Pyr, aurigr. Valle de Marignac ad les romi us ex Jul. 1843. Habui a Philippe ex le Pic de Lheris, et a Devi adi amoenissimo Pont d'Espagne supra Cauterets. Forte per y Vaeiedá et deatur a Costa in Lista, et in Monseny, sicque ad Olot a Vayreda, m Cerdaña. istineuitur foliis lati agna ei inest affinitas eum Æ. montano, a ku ribus pit org ge ribus, omnibus ferme oppositis, dentibus copon ape ; : n . toribus, petalis calyeis tubum duplo, et amplius excede ibus est ob- petalorum magnitudo in hoc genere non parum E vifloro, et lOXIà, ex observatis praecipue in Zpilobüs hirsuto, p , montano, 654 Adduxi s.c. La-Peyrouse loca; sed adnotatum quoque est a me Tolosae, die 10. Dee. 1842., admodum huie Æ. Duriaei accedere E, montanum caule simplici La-Peyr. Herbr., quod ex Hist. abr. Pl. Pyr. p. 207., eonjiceretur lectum fuisse aut ad Mijanes, aut ad Baréges. Et semper mihi quoque, ut Schultz F. Arch. Fl. p. 252., haec fuit suspecta planta, num varietas tantummodo habenda foret maxime udieri Æ. montani? Epilobium palustre (Tabernemontani) L. Sp. Tabern. Krtb. 2. p. 1238. f. 2. Koch p. 266. n. 8., Bert. 4. p. 299. n. 6., Gaud. 3. n. 874., De Notrs, Reprt. Fl. Ligust, n. 647., DC. Dub. p. 188. n. 7. La-Peyr. Herbr., partim, E. lineare Krause, ex Wimm. Schles.; item Muhl. ex As. Gray, addito E. squamato Nutt. C, Smithianum Rostk, confirm. omentosum Gilibrt. Exerc. phytg.; E. davuricum Fisch., ex Ledeb. (Vy „ Fl. Batv. v. 5. t. 363., Fl. Dan. t. 1574., Schmidt Fl. Sedin. p. 172. t. 1., Coss, Germ. Flor. Par. p. 190. n. 5. t. 12. f. G., Sturm Heft 81., Reichnb. Pl. cr. C. 2. t. 197. fae 338-9. nutans ex Meyer Han. Tabern. Icon. t. 856. f. 1., Germ. J. Emac. p. 477. f. 2. ex Sm., mihi respuend. ic. 9| Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Legi in Pyr. or. supra la Llagone, die 13. Aug. 1836, ad Eynes, die 20. Aug. ejusd. anni. Habeo a Deville ex le Pic de Gabizos. Detineo hujus speciei varietatem, quàe fortasse respondet Æ. sim- plici Trattin. Arch. 2. fasc. 2. p. 31. n. 63. cum tab., icone potius quam descriptione recognoscendae, adeo male notae ejus confectae fuerunt. Et revera, dum hinc suam plantam comparat cum Æ. par- vifloro, illinc eum Æ. palustri, praeterito stigmate inter hasce species formae differentis, legentes incertos relinquit, et ita, ut reapse dice- retur hoe faetum ad obscuritatem de re ne illi quidem satis perpensa, consulto augendam. Quidquid fuerit, variabilem indolem Æ. palustris quoque (praecipue vero quoad illius folia, ac pubescentiam) jam ani- madverterunt Wahlenberg, Flor. Svec. n. 491., Spenner Fl. Fribrg. 3. p. 196. n. 8. et dein Koch. Hujus speciei semina, comparata cum illis Æ. tetragoni reapse quidquam magis elongata sunt; ast nee Epil. palustre, neque aliud Epilobium portendere credo pappum stipitellatum, quidquid enuneiaverit Bourlet apud Soc. R. centr. Agric., Sc. Art. Nord Fr. (Douai 1841) p. 191. Epilobium flaccidum (Schreber) Brot. Fl. Lusit. Chamaenerion obscurum Schreb. Spicileg. Fl. Lips. 1771. p. 147. n. 1165., cf. Roth Tent. Fl. 2 438-9 i imm 1 1 p. 266. p. 217. n. 7. E. obscurum. Schreb. s.c. in cale, op E p. . 5 3: ies E. tetragonum Gothob. et Wahlenbr. Sv., Mey. Hanov., Coss. Germ. EP. t . E. ambiguum Fries s.c. Sturm Heft 81. ls. i E . t. 1207, Rei- chenb. Pl. cr. C. 2. t. 199. f. 341. y E eii a 9, Flor. sub fine Æstatis. Fruet. Aug. abeunt., Sept. In Pyren. Cantabr., et med. septr. egi in Pyr. Cantabr. inter Lizarza et Tolosa, die 31. Aug. 1857. Habui ex Grip a Philippe. Guitteau reperit ad le Lac de Gaube, ad Ax, et Sarrance detexit Loret (Glanes in Bull. Soc. botq. Fr. 1. 6. p. (11.). Dum idem sit, quod indicatur a Costa ad Lista, et ad Berga, et ad Peguera Pyr. Catal. mihi dubium manet. Ep. chordorrhizum Fries a Neilreich ad hane speciem ceu synonymon adductum, a Schultz E. in Flora (1850) p. 199. ad E. tetragonum, dubium fuit Michalet num 655 u De hoc E. flaecido cf. Thunb., et Wahlenberg FI, Gotheburg (1820) p. 40. n. 256., Michalet in Bull. Soc. Dotg. Fr. T. 9. (1855) p. 129. Stirps quidquam varia ; Simplieiuseula et ramosa, caule hirsuto, et molliter pubescente, Semina sub lente sese minutissime granulato- scabra ostendunt. Stirpem eum hac omnino identicam in Herbario La-Peyrouse non vidi; quae magis ad eam appropinquat illa est quae inseribitur E. montanum L. var. foliis alternis caule ramosissimo, e Prats de Mollo, sed natura stigmatis spectata, eam ab Æ, montano non divellendam esse judieavi, egimus apud Godron folia media non decurrentia descripta, et duas lineas post caules lineis salientibus praeditos e margine foliorum prodeuntibus! Quid hoc nisi folia decurrentia? Habemus Z. purpura 64. sub n. 278., cui ille adducit E. obscurum Schreb., sed illius adumbratio tam manca est, ut ab hac prolatione necessario abstinen- dum esse duxerim, quam Steudel etiam omnino praeteriit, qui plura Gilibertiana contemnere mos habuit, ast perperam. Epilobium tetragonum (Caesalpini) L. Sp. Caes. De Plnts. 1. 6. c, 71, p. 268, On. 2.a Koch. p. 267. n. 10. (partim?), Bert. 4. p. 300. n. 7., Gaud, 3. n. 872., De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 649., Moris Sard, 9. n. 440., Michal. Epil. in Bull. oc EN S t ren, F jg tP 1875 ., DC. Dub. p. 188. 'br. ; ; Y E. Lamyi Schultz ex Michal., sejung. Gren. P. :; E. obscurum Quibusd., non Schreb. ; E. ptarmi- caefolium Schultz olim; ex Gren: Engl. Bot. v. 28, n. 1948., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 4. t. 49., t. 1029., et t. 9588, virgt. cred. Coss. Germ. Fl. Par. p. 190. n. 6. t. 12. f. E., Reichnb. l. cr. C. 2. t. 198. f. 340., Sturm Heft 81. Tabern. Krtb. 2, p. 1237. f. 2., Icon. t. 854, f. 2., Ger. J, Emac, p. 479. fig., a Sm. laud.a, indeq. Clus. Rar. pl. h. 9. 1. 4. p. 52. f. 3. 9, Flor. Jun, Jul. Fruet, A ug. Sept. Legi in Pyr. or., Capsir, au Bois de la Matte, die 30. Jul. 1836. Identitatem E. Lamwvi cum 47 tetragono sustinuit, demonstravitque quoque Verlot in Bull. Soc. botq. Fr. T. 7. (1860) p. 507-9., recepitque deir j " Grenier Jur., l.c., sed adversati sunt Kirschl. Fi. Vog. Rhén. p. 188., Godr. Lory, pom ; . 4, p. 304. n. 10. E. alpestre Krock. Flor. s. d rw ud 5 "d 2 ; — ? Boc i Per t Schnidt prolat.). E. montanum var. M ternis La-Peyr, Herb. s.l., et E. montanum, B. alpestre s.l. La-Peyr. Herbr.; E. raa BAOD.. M$. Herbr., ex Tinb.. E, montanum Sv. Bot. Sv. Bot. v. 10. t. 707. f. 2., Reichnb. Phor 0,2, L d. j Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In Pyr. septr. med. dr Habui a Bordére e me Trumouse Vallis Heas, Pyr. eyes: Es "n livere in m.? FEsquierry testatur Spruce, apud Hook. e 448 : of Bot. 5. (1846) p. 542; item Zettrst. Pl. vasc. Pyr. principis. n. jj m Cerdaña ipsum inhabitare dicit Vayreda. ilobi i ips., in calce Epilobium roseum (Gesneri) Schreb. Conspeet. pl. Fl. Lips., 1 "Per. infr. o, n, 318. Symons Syn. pl. Britann. ex Sm. 5. b. etc. ex Reichnb., et Rupr. Ingr. Chamaenerion P s s roseum Schre $ 1 : E pj, er Pareum Fries Hallnd., ex Wahlenb, Enel. Bot. v. 10. n. 693., Flor. Batv. v. cede wr Gesn. QU > P 8. t. 190. f. 399., FI. Da : YP. bot. ed, a Schmied. P. 9. fasc. $ J Flor, Jul, Aug. Fruct. Aug. Sept. 656 Legi in Pyr. or. ad Pontpedrouse, die 11. Aug. 1836; lectum a D.'* Blanchet ad Bayonne obtinui a Mue: vidi al Monseny. Libenter locum Gesneri huc retuli, suadentibus Reichenbach, et Ruprecht, sed recipere pari modo nequeo Lysimach. siliq. fl. albo Ta- bernemontani adduetam a Kirschleger Flor. Als. p. 269. n. 11., con- firmatam a Ruprecht, quam ad Æ. montanum refero. Hic quoque auctores varii Gmelin C. Ch., . Wallroth, Ledebour, Koch, Grenier, Host, Smith, Godron, citant auctoritatem Sehreberi, qui Chamaenerion roseum (neque Epilobium) dixit in suo Spicileg. Flor. Lips. p. 147. (n. 1165.), usus s.c. denominatione tantummodo in calce operis. Æ. elegans ete. Dill. Giss. Appnd. p. 17., neglectus ab Anglis, pertinet ne ad hane speciem? primus de hoe dubium movit Roth 8 Tent. Fl. Germ. 2. p. 438. Epilobium origanifolium (Ray, Bocconi) Lamk. Dict. Ray Hist. pl. 1. (1686) p. 862 n. 9. Bocc. Mus. piant. p. 161. t. 108. Koch p. 267. n. 13., DC. Dub. p. 188. n. 4. E. alsinifolium Vill., Bert. 4. p, 305. n. 12.. Gaud. 3. n. 875., E. alpinum La-Pevr. Herbr.?, et E. palustre La-Peyr. Herbr., partim, scilicet quoad varietates duas alpin coarct., et alsi- naefol.; E. algidum M. a Bieb., ex Ledeb. Ross.; E. pauciflorum Dulac. Engl. Bot. v. 28. n. 2000., Flor. Dan. t. 2587. vix, Sturm Heft 81., Reichnb. Pl. cr. C. 2. t. 180. f. 314., Mut. Fr. p. 370. n. 11. t. 17. f. 104., anal, part. 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editis. Legi in Pyr. septr. aurigr. sub la Maura die 8. Aug. 1843; in Pyr. Arag. supra Bielsa, ld. Rifarera, die 26. Aug. 1845; in Pyr. or. supra Mont-Louis, die 14. Jul. 1836 ; in Valle d'Eynes, die 23. Jul. 1836. Habeo a Deville ex la Gorge de Pragnres ad Gédre, ct ex le Pic Fachon; ex le Pic de Gabizos posui in meo Herbr. generali. Stigmata in clavam coalita constanter observavi; qua de re su- spicor lusum aliquem Æ. montani fucum fecisse Bertoloni, ut erroneam gere proposuerunt Wahlenberg (Fl. Lappon. n. 181., Fl. Svec. n. 422), Fellmann (Ind. Lapp. (1835) n. 183. b), quibus accessit Asa Gray (Man Bot. North. Am. p. 302. ed. 5. p. 111. n. 3.) ; neque omnino hancine unionem respuerint Pollini (Fl. Ver. 1. p. 497.), Hook. Br. Fl. ed. 1. p. 180. Graham (Notice. pl. obs. excurs. etc. 1831. Aug. p. 1). Haee adnotavi ad specimina e Hifarera. Planta nitida, glabra, sa- aut per marginem ciliolata, dorso aliquot raris pilis scatentia, attamen in quibusdam individuis ferme omnino glabra occurrentia. Corollae roseae; petala profunde biloba, venuloso-striata: sepala, foliorum more, non omnino calva. Genitalia glaberrima: stigmata in clavam coalita: capsulae longae, erecto-patentes, paree puberulae. Bene in hisce cadit praecipue Engl. Bot. citata figura. 651 Stirpem sub-pedalem , robustam , valdeque ramosam reperi hinc inde per Pyrenaeos aurigeros *, qu Col de la Trappe supra Ustou, alibique; talem denique, ut respuere cogar notam de caule sim- plici adhue cum Villar, et Mutel, Ledebour, Koch prolatam a Godron eum Grenier Fr., contra ipsius Lamarckii deeriptionem, Diet, 2. p. 916 n. 10, repetitam. Citant quidam (etiam Smith Engl. Flor. 9. p. 216; n. 8.) Ray Hist. pl. 1. p. 8627n. 9., Syn. p. 311. n. 1. Lys. siliq. glabr. latifol.). Alii citant Ray Syn. ed. 1. (1690) p. 194, n. 1.; sicque citari posset praestantiss. Syn. ed. 2. p. 182. n. 1. Bertoloni Rayum omnino praeteriit, reapse, ut puto, quia auctorem hune parum familiarem Scheuchz. It. alpin. 2. ed. 1.a 1708. p. 59. n. 28. /excl. Boecon. loco). Koch p. 268. n. 14., Bert. y n, 13. id, 3, m, exc et ab Hall. mutuato); Zetterst. Pl. vasc. Pyr. princ. n. 444., DC. Dub. p. 187. n. . t. 322., Sv. Bot, v. 10, t. 707. f. 1., Lightf Fl. m P : d t. 10., Engl. Bot. v. ?8. n. 2001., Curt. Flor, Lond, ed. Grav. V. 5. t. 26.. Lamk. 9j Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In editis, minus prae supe- riore frequens. egi in Pyr. or. prope les Angles, sub Costa verde, die 19. Jul. 1839; in summ. Valle de Planes qua descenditur in Valle dë Prades, die 4. Aug. 1836. Habeo ex les Eaux bonnes a Deville. Observavi ad El puerto de Racos, au Port de la Picade, alibique supra Luchon, supra Betcasas, etc. Vivit in Valle Barousse m.* Aurmiqué prope Sost ex grèze Fossat mecum, ut puto e Parentau Herbar.; in m.®: Lizé ex Spruce apud Hook. Lond. Journ. botan. 5. p. 420. Summi viri, Ray, le. ad superiorem speciem, item Haller, Helv. n. 999., videntur una eonfudisse hane, et superiorem speciem. Mirabere Wimm. Grab. Siles. n. 970. E. alpinum cum palustri permisenisse ; Wimmer ScAles. ed. 1857 p. 609, sese emendavit. Eun E. nutans Hornem. Flor. Dan. t. 1387. huie simile, distinctum tamen illico diceretur , quia in illo statura major, habitus robustior, folia (practer ima) omnia alterna, elliptica, manifeste denticulata, pe- dunculi sub anthesi nutantes, capsulaeque mox erectae , quibus po- Stremis characteribus praecipue ab Æ. alpino diversum sese dieit. Qua- Propter consilio Wahlenbergi, et Soyer Willemet, Obs. p. 66., — qu (dubitanter, revera) ad Æ. alpinum ceu varietatem puc 3 der : Caeterum, non percipio quomodo Koch, Syn. ed. l. p. due m ci : 2. Le. affirmare potuerit: « E. nutans Hornem. folia caulina "met ta et flores constanter albos habet, » quum harum notarum neutra 1n AE Icone inspicia ur, quae folia ultra lineam lata ostendit, floresque ru ^ lolaceos: et ego vix crederem dari Zpilobit speciem Vedi eh ribus semper albis praeditam; qui fortuito casu tales interdum e api In. Epilobiis Gesneri, vel albidi potius quam albi n quim Ps "à tetrágono, roseo, palustri, et forte in aliis piene * 5 C 2. lorae Danicae Epilobium nutans oceurrit in Reichnb. Pi er. v. 49 658 . 13. t. 180. f. 313. sub denominatione E. Hornemanni , ne confun- datur eum E. nutanti Schm. Schult., quamvis hoe idem sit eum Æ. hypericifolio Tausch, ex Reichenb., l.c. p. T4., et p. 88. Sed de hae stirpe hallueinationem passum fuisse Reichenbach testis est Beuiling, ui Æ. nutans Flor. Dan. ad E. lineare Muhlenb. trahi vult, quod (Krause citans) cum Æ. nutante Tausch inter formas Æ. palustris reli- gatur a Wimm. Schles. 1857 p. 609. Ex adverso, habemus Hooker, qui ab ipso Hornemann consilium sumens, Nomencl. Flor. Dan. Emend. p. 66., E. nutante Flor. Dan., ut E. Hornemanni Reichnb. varietatem E. alpini indixit, Flor. Bor. Amer. p. 205. n. 4. Ab hisce sententiam diversam coluit Meyer Flor. Hanov. p. 200. n. 7T., qui E. -nutans Hornem., Flor. Dan., t. 1387. in E. tetragonum intulit, dum Æ. nutans Fl. Dan. sub nomine E. Horncemanni peculiaris sustinetur species a DC. Pr. a Bongard Sitcha, a Ledeb: Fl. Ross. 2. p. 112. n. 17., a Godr. Fl. Lorr. ed. 2. p. 211. Obs. Porro. existimandum est, E. nu- tans illud ab omnibus non aeque intellectum; nee semper eamdem speciem sub hac denominatione circumivisse. Hujus nominis planta pro varietate E. alpini habetur a Tausch Bot. Zeitng. 1828. p. 462; sed Beurling Tauschi stirpem ad Æ. sudeticum exportavit, cum nutante Schmidt Bohem., quod, ut s.d., E. palustris esse volunt Meyer, et Wimmer, cum Æ. lineari Krause. Sed monet Beurling EF. lineare Muhlenb., Flor. Dan. t. 1387., revera praestare caule apice nutante, foliis sub linearibus, denticulatis, obtusis, petalis minutis, lacteis, eapsulis subglabratis; cf. Botaniska Notiser 1853. p. !85. not. 16. ommemorandum denique est E. nutans Lejeune Spa (nec Hornem., ut fert Lestiboudois Botanogr. Belgiq. P. 2, p. 401.) pro Æ. montano recognitum, sub forma E. collini Gmel., in quam cadit etiam E. montan. b? nutans Mut. Fr. Atl. t. 17. f. 99., evidenter. Tribus 3 CARLO-STEPHANIA (DC.) N. . Carlo-Stephania Nob., Circaea Lobel., Tournf., L., et Auctor. Circaeam Dioscoridis, l. 3. c. 124., et Plinii Nat. h. 1. 27. c. 8., ve 38. pro eadem ae prototypa nostra considerare, mihi dementiae est. Nam ii, qui in Patrum descriptiones serio intenderint, a qua Mos Epilobiacea procul dubio fagient. De Circaea Veterum nulla mihi m- terpretatio data placet, ab Americano (cf. R. Br. Congo p. 42.) e^ nt i Porro irridendi sunt ii , qui proprietates nostri generis indigitere dum volunt, ei tribuunt eas, quas alienissimae, et incertae dee primi illi scriptores Circaeae tribuerunt, Et hoc nostro aevo etiam con- tinuatur. Quanti errores ex hoc agendi modo procedunt: quot utiles notiones perturbatae, et deperditae ! ., Jolendum est Ruprecht, instauratores ac Patres tam altae aucto- ritatis fecisse, ita ut probe factum reputaverit hac circumstantia Oci- mastrum a Gesnero C., et a J. Bauhino adhibitum restituere. Nomina N 659 consonantia, vel ab eadem origine, et auctoritate orta mihi recipienda tantammodo sunt, dum affinitas, nec similitudo tantum adsit, Sed quae affinitas, quae similitudo, quaeso, generis nostri cum antiquorum Ücimo, eum Ocimo Basilico Neotericorum? Ocimastrum, recte loquendo, non nisi Labiatae, Ocimo proximae, nomen esse posset. Diversis a nostris motus rationibus Dulae (Fl. Hauts Pyr. p. 328.) Circaeam aeque re- spuebat, eique nomen Zegmi dabat, de nominis explicatione oblitus. Nomen ideo obscure oblatum, rupturam, ni fallor, significans, vix reci- piendum fuisset de genere fructo dehiscenti donato (charactere in Regno Vegetabili saepissime repetito) minime vero opportunum ad designandas species fructu indehiscenti praeditas. Pigebat me videre Stephanorum doctissimam et celeberrimam fa- miliam sine obsequio apud nos manere, quam injuriam, occasione data, reparare studeo. Dico, ergo genus Carlo-Stephaniam -in honorem Ca- roli Stephani Galli, qui libros laude dignos de Agricultura composuit, deque Re herbaria plura notatu dignissima protulit in ea praesertim opella, quae De Re hortensi inscribitur. Compositum nomen, quod quidam naso suspendet adunco, sed quod laudavisset Heister, quem conferas, De plantar. nominibus Regul. 16., ne oblito quidem Ponte- dera, Epist, Diss. T. 2. p. 35. Non potui Stephaniam nude dicere e Willdenowi Stephania, ordinis Capparidearum recepta, ita nuncupata in honorem Fr. Stephani Profess. Mosquensis. Nec aequum est e consonantia nominis unum, et alterum de Botanices Seientia bene merito bonore debito frastrare, quod dietum velim pace L. Phil. Bot. 8 221., et obsequentium ; exemplis, porro, mihi faventibus La Billardióre, Ruiz, et Pavon. Stephania Loureir. commode Clypeam Blume nuncupari potest, cum Decaisne, Wight, Arnott, Meisner. Relatum quidem est, hujus generis prototypam speciem ab antiquis herbariis quibusdam Herbam divi Stephani denominatam fuisse; sit ista nobis Herba docti Stephani. Carlo Stephania major (Tragi) Nob. > Š . St. h. p. 843; n. 2. Circaea Lutetiana Lobel. Obs., et Icon., L., Koch p. 0j. DP Ne far ud oon Gaud. 1. n. 48., DC. Dub. p. 189. n. 1. C. Lutet. La-Peyr. Herbr.; . k. Fr.. C. erecta Gilibrt. Exerc, Phytol., C. Dalechampii Ovid. Montlb. Hrt. C Ind. p. 27,; Ocimastrum verrucosum Gesn., et J. Bauh., Regmus lutetianus Dulc. čngl. Bot. v. 15. n. 1056., Curt. Flor. Lond. ed. Grav. V. 1. t. 1., Ball. Herb. Fr. t. 297.. Poit. T ar. k : t. 7., Flor. Dan. *. 210., Fl. Batv. v. 4. t. 291., Sturm Heft 23., Prev. et Hayn, h. pl. e das p. 2l. t. 37. k. b. 2. ¿ on S í UB dadas v. 9. — aee n Š M. B 38, £ i. : . Sem. pl. p. 114. t. 94. f. 6., Berger. Fhyionr . . Dé. Pi. Bees d 98 shbb. Hrt. Rom. T t. 56. H st, pl. P E m t xr is Icon. t. 730. f. 2., Ovid. M . 1. 98, p. 977. f. 1. Lob. " P. 137, f. t., Icon. t£, 969. f. 2. 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In umbrosis, nec ew Legi in Pyr. Cantabr. ad Arreghuy, die 20. Jul. 1841. Habeo a Deville ex Artigolet (Azun). à Planta late diffusa in Pyrenaeis ad casus aquarum, margines ne morum, sepes, et similia loca, mediam montium regionem d tenens, prediligens loea argen " humida. Flores per Fyren eneratim albi, rarius rosei observantur. 3) g Nallié vidi& braeteolas in individuis hujus speciel ae erii o observatis. Visiani, Dalmat. 5. p. 200 n. 1599., eas se vi P dde in speciminibus Americanis ad Missouri lectis. ce n T est in hae specie, inque C. intermedia ex Wight, et Ducharir s 660 vationibus, quas conferas, Ilustr. Ind. bot. T. 2. p. 28., Rev. botq. 9. . 242; uniloculare in C. alpina. Sed num planta americana pro eadem ac europaea habenda foret, dubitatum jam est a Nuttal, Gener. North Amer. plants. p. 18.; et ego oculos injiciens in C. alpina Wight IU. Ind. bot. t. 101., percipiens eam bracteis orbatam, ac quadam faciei physionomia accedente potius ad C. St. intermediam, stirpem botanieis iterum commendo, ut pone opportunas observationes, comparationes, atque e cultura pericula, certiorem de ea inferant sententiam. Carlostephania minor (Columnae) Nob. Column. Ecphr. P. 2. p. 79-80. f. intr. (pl. a Fratre Gregorio accepta) Circaea alpina L. Sp. Koch p. 269. n. 3., Bert, 1. p. 58. n. 2., Gaud. 1. p. 49., Wilso: aput Hook. Bot. Miscell. 1. (1830) " n. 6., DC. Düb. p. 189. n. 2, C. intermedia La-Peyr. Herbr. s.l, pl. luxur. . pl. incomm. inima Column. Ecph.. L. Mant.; C. decumbens Gilib. Exerc. » 15. n. 1057., Flor. Du. $.1921,, Krock. Fl. Niles. s $. t t. m "edm Heft 93., Lamk i f. 2., Berger. P^y'onomat. 2. p. 157. cum tab., credo, quamvis bracteas expresse negaverit. Ambrosin. Phytogr. p. 162. horr., Moris. Hist. pl. Oxon. S. 5. p. 617. n. 2. t. 34. fig. ult. a Column. imit. Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In editis, ad rupes madidas, vel in sylv. umbr. humidis. Legi in Pyr. septr. med. Valle de Lys, die 14. Jul. 1838; in Pyr. aurigr. Valle de Savignac, die 6. Aug. 1840. Habeo a Deville ex Tra- mesaygues. Observavi in editiore parte vallis d’ Aure, supra Salau l.d. la Cascade d'Ilias; supra Ustou au Col de la Trappe, supra Balnea de Panticosa, et aw Port de Cauterets, ad Mongarry, au Llaurenti, alibique. Firmissima hodie species racemo bracteato , capsula uniloeulari, monosperma, ut alios quoque cbaraeteres praeteream, inter quos vere notanda est vegetatio plantae cum illa Trientalis europaeae , Solani tuberosi, Oxydis crenatae consimilis, ut explanatum est a Gay in Bull. Soc. botq. Iv. T. 8. (1861) p. 545. not , Habebat ne prae manibus C. minorem, nonne potius intermediam Gilibert, quando de sua Cre. decumbente (cui alpinam L. retulit) du- bitavit num revera a (C. majore diversa? Eum conferas Pl. Lith. illustr. n. 222., vel Exerc. Phytolog. p. 217. n. 10., aut Demonstr. él. botg. cum Latàux., Roz. T. 2. (1181) p. 442, Obs. Porro, incusandus est Sprengel, Syst. Veget. 1. (1825) p. 89. C. minorem cum majore imo omnes una eonjungentem, eum hae nota: « Glabrescit in alpibus, ut C. alpina fiat, intermedia etiam transitum probante. » Errarunt n, B Flor. excursr. Hafn. p. 3. n. 8. (1838), Stokes Bot. Comment. (1830) n. 2, Visiani Fl. Dalm., 3. (1850) p. 900. sub n. 1599., Godet .P. 49. FI. Jur. (1852) p. 236, Herbieh FI, Bucov. (1859) p. 419. n. 2., Mat. 4, n. Fr. 1. (1834) p. 312, n. 8., Ledeb. Fl. Ross. 2. p. 114. n. 3. Sunt hae bracteae setaceae, tenuissimae, fugaces; dubitavi num forent squa- 661 mulae gemmae floriferae. Adsunt in C. intermedia (Ehrh.) Nob., inque minore. Si illas animadvertissent Gilibert, Angli, et Sprengel, de legi- timitate C, minoris, comparata eum C. majore, ne minime quidem du- bitavissent, quum in hae postrema specie desint. Additis differentiis de fructibus deque petalorum forma, hae tres species facile determi- nari possunt. C. minoris fructus non adhuc clare innotuerant Hookero (1830-50.): raro maturi occurrunt, sed tales ego vidi, legique eos in Valle de Savignac, et-attente consideravi. Insuper C. minor est planta alpina, aut subalpina, humilior, te- nerior, et delicatior prae aliis, foliis conspicua nitentibus, sub-lucidis. Quapropter inania quidem sunt nonnullorum dubia de legitimitate C. intermediae; et fundamento caret eorum opinio, Spenner Fl. Friburg. Add. em. p. 1085., Doll Rheinische Flor. T46., quorum primus C. inter- mediam pro abortiva C. minore habuit, alter hybridam progeniem existimavit, quamvis reperiantur saepe,solae, remotissimae a putatis parentibus. Tta ut, floeci facientes plurium clamores, inter quos ap- paruit etiam Laterrade Act. Soc. Linn. Bordeau T. 11. (1839) p. 388-9., laudamus Lasch, qui hasce tres species sedulo illustravit in Linnaea V. 2. (1827) p. 445., et Schultz Bot. Zeitng. 1828. 2. p. 58T. seq. Superest mihi dubium, num Circaea Lutetiana minor Danica Lobel. Ili. p. 89, habenda ne foret pro C. intermedia, et inde Lobelius primus speciei auctor salutandus? Hoe iis extricandum relinquimus, qui locum autopticum Elsenoram interrogare poterunt. Epilobiecea (aut saltem eis affinis) repudiata. Trapa natans (Theophr. L. En la laguna de Sils hacia Enea Colmeir, Cat. pl. Catal p. 53., ex Ortega apud Quer. FL Esp. h b : p. 412. Hoe probabilitate non caret, nec locum satis exploratum " ^h ut istos mendacii redarguere possim: solum quod scriptoribus citatis fidem praestare dissideo. Ord. 69. CUCURBITACEAE Juss. Bryonia Dioscorid., L. Bryonia dioica (Hippoerat., Theophr., Dioscorid.) Jacq. À. Plin. Nat. h. l. 93,6. d, i i 4. c. 181., : : Hipper. Fist, 686.? hr. Hist. pl. l. 6. c. 4., Dioser. 1l. 4. . 6. n. 2238., Moris vel 16. Ovid. Melam. 13. v. R00; Koch P. TI. n. 2. Bert: idos Li-Peye ecd B. alba Pourr. ard. 2. n. 455., DC. Dub. p. 186. n. 2., Willk. Lang. *. IL), Pempt.. Cord. h/st.; addas e' Woodv. y . 7. n. 439, Fi. . D T . e Pl. olüic. t. 6 t. 796. f. il. Ic. t. 71, W., W., F. N. «ds sn. Pl. ut. vén. Atl. ` BE mo Roques Fhia med. T. 3. p. 351. t. 144, ow 5 T 198 ,. Camer. Epit. p. Het fon. T. 1. t. 58 , Wondv. Hook. Men D 2». 494. x Ae St. h. p. 820 ara ipii A 1 t er pie - e hi MU xad : ee re PA aen r 209. D., Dod. Hist. pl far eT d'heurs. d'Anne p. 376., Purg. p. 220.. Pempt. p. 400., Lob Obs. p. e ier: 'Cucurbitac., Dorsten Bot. crt. 5 Siécl. Parisiis ex Nau p. 143. f. 2. ` i I. : Dei H E a N 16. Jun. 1845. Habeo a Deville L ex Mauleon (Barousse). 662 Flores masculi majores, longiusque peduneulati prae foemineis. Et Jacquin ipse recte observaverat, peduneulos in planta mare longiores esse, glabriores, floresque numerosiores ferentes, in planta foemina bre- viores, partiales, sive pedicellos tantum, longiores et pauciores, Sunt insuper flores masculi facile cadueci. Ovarium est inferum, et dum foecundatio peracta est, quae portio faeile elabitur in mare, minimo quoque attaetu in foemina secedit, dum antea tenaciter haerebat, Ad stirpis physiologiam amplius agnoscendam, ef, Smith Engl. Fl. 4. p. 139. Ecballium Richard L. Cl. . Eeballium officinarum (Bibl. Sacr., Theophr., Dioscor., Nieandr, Avicenn, Plinii) Richard L. Cl. Dict. Class. Pakk'ok, Vitis agrestis Bibl. Sacr., Regum IV. c. 4. v. 39., I , Theophr. .6 E 4. c. 152., Nicandr. Ther. v. 867., Plin, Nat. h. l 90. c. 1. 5 t. Icons. t. 48. f. 10. Matth. p. 1228., Camer. E "oW: "tm pl. ert. 141. b fig. 1., Lob. Obs. p. 368., Icon. t. 646., Dod. Pemp "ET UE e Hist, pL T. E c. f. $9. 0. 9., Dioscr. 1. 4. : i Avicenn, 175. E. Elaterium Koch p. 277., Moris Sard. 2. n. 456., Willk. Lang. 9. n. 1934. Momor- dica Elaterium L., Bert. 10. p. 283., DC. Dub. p. 186. E. agreste Reichnb. Germ. excursor.; Mom. elastica Salisb. Pr. Flor. Graec. Sibthrp. C. 10. p. 30. t. 939.. Bot. Mag. t. 1914., Schk. Handb. 3. t. 313., Bull. Herb. Fr. t. 81., Plenck. Ic. pl. med. T. 7. p. 54. t. 693., Savi Mat. ined. p. 45. t. 11., Roques Phytgr. med. T. 3. p. 364. t. 145., W., W., F., N. ab Esenb. Pl. offic. t. 272., Sabb. Hrt om. T, 1. € 4 Woodv. Hook. Med. Bot. V. 9. p. 192. t. 72., Zannich. Vnz. p. 91. 3., Scheub p i. 63., it. p. %46., Fuchs. Hist. st. p. 705.. Trag. St. h. p. 832., 8 t. p. 382., et et p. 663. (*) Flor. Æstat. Fruct. Jul. Oct. In calidiorib. , ergo per region. mediterr. frequentius. ; Legi in Pyr. Catal. ad E! Seo de Urgel, die 6. Jul. 1847. Habui a Deville lectum inter Vic et Rabastens a Corbin. Observavi ad San- guessa, ad el Puego contra l' Ainsa. « E fructu fit medicamentum, quod Elaterium vocatur » Sie Dio- scorides. Minus ergo diligenter Scopoli, Ann. bot. 4. p. 72., affirmare hane plantam esse Elaterium Dioscoridis, quae reapse apud eum, no- mine latine eonverso, Cucumis sylvestris nuncupata est, neque Ælate- rium inter hujus synonyma recensetur. Hoc dicere malui, ne quis se- duetus a Boerhaave, Heistero, Ludwig, Scopoli, Moench nomen Zlaterii in capite sumeret, vel, quod nimium adhue foret, ceu specificum adhiberet. Denique hoe dietum volui, ut horrorem inducerem in hoe verbum, prave a Jacquin , Jussieu, Endlicher adhibitum ceu generieum pro Americanis stirpibus, quarum nulla penes Patres notitia esse potuit. Ord. 70. SAXIFRAGEAE Vent. : a . . . 9 * ubia de identitate Capituli, quod Saxifragon Dioscoridis inscriptum est, quidam excitarunt, Accedit ea planta, quae a Galeno, De Sanit. 663 tuend. 5. p. 339., Sa»ifragon quoque nuncupari dicitur, et haec forte ad Labiatam pertinet. Subsequuntur Savifragae Paull. 1. T. p. 252., Tralliani 1l. 9. p. 034, qui sequioris auctoritatis sunt, et adeo obscuri, ut interpretari nequeant, Porro si, aut Caleifragam. suscipimus, aut Saxifragam, si ita libuerit, et unam vel alteram e Patribus suo loco collocare studemus, nos ad Sisyphi saxum vertendum damnabimus. Ita ut iis oblitis, qui percipi nequeunt, rem a renatis litteris susci- piendo nomen hocce huc confirmare non horremus quum reapse, om- nibus perpensis, nullum forte genus extat in —— quod denomi- nationem istam sibi majore jure vindicare videatu Maneat itaque Saxifragae denominatio huie iie eujus pulcher- rimae, et exoptatae species in praeruptis rupibus creberrime inna- scentes, botanicorum animum sa iepenumero fregerunt: Guardate e non toccate. Cf. Engler de Per ees in Linnaea V. 35. (1861-8.) p. 1., seq., ejusd. Monogr. anni 1812. SECTIO 1.* PRIMATES (Aizoonia Tausch.) N. Saxifraga pyramidata (Kentmanni) pois Flor. Pyr. p. 32. n. 8. ue edon Auctor., Koch » ET n. vcre tpe pe Gesn. Cord. Kentm. crt. 85. Ad E Bert. 4, p. 450. . Gaud. 3. n. 929., DC. Dub. p. 208. , Wahlenb. F!. La . n. 0) La-Peyr. über s: multiflora : T Herbr., ex Tob. t p rh., et Chaix Man. Suiss, Man D'an. t. 241., Mill. Icon. t. 243., dns Fr. Sem. pl. p fa . f. $., Linn, Fl. pis 171. 1.2. f. 2, ons. Op. bot. ed. Sternb. Rev, Sax. 9.. > t Suppl. 2. o. Wie Heft os. 3 dera» Pef T ir E * . 97. ` ds f. M. i Hist. us "ert. 92. b f.1, Dodart. Icon. in fol. max. p. 112, Robert Ic. t. 91. ex Do Flor. Jul. Er uct. ii In editior. Pyr. medior., septentr. prae- cosa; et au Pic Prid ex Denia (in meo Herbr. Ey midalem La-Peyrouse, non latinam, in pyramidatam correxi, et HE e seripserat Miller, duce Tournefort; "ed videndum est quantum ab hac sua ipsa differat S. paniculata Mill, ab Englero praetervisa. . . . rbr. Saxifraga longifolia (Tournefort) La-Peyr. Flor. Pyr. t at um pyramid. long'fol. non serrat. Tour nef. Topogr. "ro Ama S e F La-Pe Sedur |. 9. p. 84. n. 91. od. longi fol tiques, Schol. Bot. p. 891 sie otie A & fers Sae (cm d ger i S. loin PI. Gall. ed, 2. p 299. n. 27., DC. Dub. p. 208, n. 5. S. pyr . 946. cum DC.) Pourr, tarte, Matr. La-Peyr. Fl. PY p. 26. t. 44., Verl. Plats. alpns. 9| Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In editis regionis mediterr. oiimi. ad rupes calcareas L Legi in Pyr. NS UR: Valle de pe wd Isaba, die 26. Ju 1844; in Pyr. Catal. supra Orgañia, die a supra la Mon Hein ad eis es de Bordallat, die * du dd oet Deville ex Courtalats di Mont. ese in spesa apa ibit a 5 du Col de Tortes, Pic de Cesy, P in m aurais, supra du. midi: vidique in editiore T inter Luesia, et Bagà, ad Tramesaiques ; supra Vinies in m. » Turbon, a la Pene Biel, T Urdos, Canfranc , 664 d'Uruel, ad Sun Cosme de Guara, in Sierra de Loarre, ad Sopeira, al Forat des tres pons supra Orgafia secus el Segre, in m.* Queralt ad Berga, in m.* Llaurenti. Densissima foliorum congeries in formam hemisphaericam disposita, centro profunde depressa, ante florationem etiam, grate se spectanda praebens in rupibus, et ad muros applicita, planta autem florens pedalis, bipedalis etiam, ditissima emicat panicula, floribus albican- tibus perpuleris onusta, interdum e rupibus altis dependens, inter pul- cherrimas Europae plantas facile adscribenda, Folia evidenter in spiram adposita, late linearia spathulata, basi ciliata, superne squamis caleareis dentata; juniora autem folia undique pruinosa calcarea, margine continuo calcareo praedita, in quo puneta evidentiora conspieies, quae in adultiori folio secedunt, et dentieulos efformant; ima basi semper excepta, quae tenerior, erubescens ciliisve mollibus instruitur. Panieula e centro rosulae exiens, dum evoluta est pyramidata, mox nutans, et propendens, luxurians e copia ramulorum Horiferorum. Pedunculi pluribracteati; flores cernui. Calyeis dentes obtusi, petala obovato-euueata, nervo ad basim instructa in tres ramos soluto. Ramus floriferus, eum tota panicula , pubescenti-glandulosus, odorem quemdam resinosum emittens: inferior plantae pars glabrior est, majoreque crusta calcarea obducitur, superior mollior, pilisque glandulosis copiosioribus induta. lores in panieula adeo numerosi inspieiuntur, ut eos ad 2000 (duo millia) eompu'averit aliquando La-Pe rouse, quod mthi nimium videtur, si tamen a veritate ille recessit. Longaeva planta videtur, in qua unaquaque rosula semel floret, post florationem marcescens, eique suecedens rosula altera robustior, dum plures ex eodem pede conspiciuntur, flores fruetusque subinde ferens, mox peritura. Praediligit rupes praeruptas, ubi verticaliter potius quam horizon- taliter crescunt rosulae. Eruitur in locis facilis accessus: habetur enim a Pharmaeopolis hispanicis, ut a vulgo in Pyrenaeis, pro Onosmate, eaque utuntur nulla tamen efficacia; fama etiam apud multos sumi a mulierculis praegnantibus ad abortum ciendum. Qui primi pro Onosmate sumpserunt forte Lagunam, in Dioscor, l. 3. 141. p. 357., consuluerunt, ubi caespes foliorum Onosmatis effingitur, qui pene vulgarem observatorem aliquam ostendit similitudinem cum rosula non adhuc florida S. longifoliae; sed inspecta Lagunae descriptione stirpium differentia illico pateseit. Idem Laguna paulo post, l. 4. c. 27. p. 390-1., fig. in p. 391. 1^, completam figuram donat illius Onosmatis, quam nos, cum Lehmann, O. angustifoliam diximus, et quam ille AncAusam tertiam Lagunae nun- cupat, respondens O. echioidi Plur. Botaniecor., Hispanorum praecipue. Eadem illa figura, quae caespitem foliorum tantum modo refert, inspi- citur apud Matthioli, p. 892., et a quibusdam sumitur pro Echio vul- gari promente, rimus qui falsam induxit sententiam de hae specie pro eadem habenda ae S. lingulata Bellardi fuit Biroli, Cat. pl. hrt. Taurin. 1815 on : bus il plantae, absque flore, ac fruetu etiam dignosei possunt, di percepi Alpes Italicas maritimas transgrediens, al Col di Tenda, neos Das Sax. longifolia plerumque pulvinum solitarium kc feiiéc hóa ad B^ gerit, spectata totius plantae statura, un P n adeo felióe nomen ei inditum est: ex adverso S. lingulata 665 (in Apennino Lucensi a nobis lecta ai Prunaeci del Bargilio, die 11. Jun. 1835.) multiceps plerumque est, caespitibus eum illis Plantaginis angustifoliae Dod. durioris aliquam similitudinem offerentibus, et folia valde magis inaequalia quoad longitudinem gerit, spectata plantae evo- lutione, longiora, nee omnia simul sumpta rosulam vel pulvinum tam concinnum referentia ae &. longifolia. S. lingulata Bellardi florida illico a S. longifolia distinguitur panieula secunda, nec pyramidata ferens, Abludens ab ordinario statu, veluti specimen quod Bertoloni a DC. tulit, in quo folia quaedam semipedalia etiam dicuntur; in millenis et millenis individuis a nobis visis, non ex iis unum tale sese demonstravit. Ambae hae species solemniores sunt regionis mediterraneae, ge vix S. longifolia, et nisi ad Hispaniae limitem, oceanum respiciat; S. lingulata adriaticum sinum minas saepe spectet. Quid S. longifolia Czihack, Moldav. (1836) 64 Saxifraga Cordi Nob. Cord. Hist. pl. 903. 45, f. 9.8; acq., Auctor., Koch p. m 24 B 4. p. 452, 2.. et 9. p. 625, Fiet 3. n. 930 , be. Pub. is 203. n. b, Wahlenb. iL cdd P: 119. P n. 209. Nobis, etc. Jeanbr., Timb. le Llaur. p. 191. et m 1. S. Aiz. ys is erbr., et S. recta La-Peyr. iam i .M 4, ex Timb. Tausch. ., Soc. bot, Ratisb. Syll. pl. 2. 4828 p. 941. (et hoc contra Benth. Cat. 1896); à dddita i mutata La-Peyr Herbr., et € m t5 s. cartilaginea 2 illd. apud Sternb. Sax. ex PS Observ. in Sax. Tau et Koch. fide tol., S. chlorantha ped S. Malyi Schott, ex Vis. itemve B.: robusta. et err Schott ex Engl. jer e Flor. Pyr p. t. 15. Jacq. A. 5. p. 18. t. 438., Willd. Hrt. Berol. infol. « 0t t. 75., Dietr. Fl. Bor. v. 4. n. E, Sturm Heft io. Flor. vs t. EAE Sternb. Rev, Sax. , D, t. 3. a, b, et cf. Suppl. 2. p. 51. & n ect Ver. p. n, 4. t. 9, f. t. 1 i. 5. 190. t. 294. A 2. Verl. PInts. ven p. d... Gen. Op. bot. ed. a Schmied. , 9. fasc. p t. 12, "abern. Krtb. 2. p. 1230. fig.a 'suprs., G. Bauh. in ur edit. p. 788. fig.ae ds junctim, e Taber ete Hist, pl. Oxon. 3, S. 12. p. 478. t. 9. f. 19., Icon t. 847. f.ae extrs., kua. Ic. t. 1310., es 1309, 1311, 1312., 9, Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. Loca edita, solo praesertim cal- careo se delectans. Legi in Pyr. septr. med. ad summit. montis Le Pic de Gard, die 3. Aug. 1843; in Pyr. or. ad Mont Louis, et in Valle d'Eynes, diebus 9. Jul., et 8. "Aug. 1836. Habeo a Deville ex le Lac de PET Petala sunt cuneata, neque -o ut declarantur a Ko ui sub S. elatiori melius obovata 1 Foliorum dispositio mihi non videbatur spirális, sicuti in S. longifolia, sed subopposita alterna, taliaque ut ferme sine ordine sparsa Bogis quem dicendi mo vix admittent. De unione $. hs uai hac prolixis verbis actum est a Wulfen apud Jacq. v ji : dT 291-5., cui olim suffragarunt Host , Syn. p. 225. n T em l^ Helv, 1. p. 243., redeuntes ad L. Sp. Specimina quasi eee ? sunt quae legi au Pic de Gard, eae PA respondet S. u^ ia iet e. D p, n, t. 1., et inde evidenter S. elatior Koch p. Ced 3s ejusdem loci ea judico, quae mihi tradita sunt e Montserra a Costa, a quibus aia pune de e us Š £ roseae orophila ridula | |. 33? [owe ee sedi quibus Aizoonts nomen fecere Patres, UPET rO w - =- £28 Quapropter, nullo absque peccato bapor detectore, et illustratore speciem : B Ooty- Aizoide sermocinatur in lrvine Phytol. 2. doin Joe ein bag d ledon Hippoer., Natur. Mulier. p. 571, 9c T Cal ledon 1. Dioscor. illud ad Umbilicum Veneris toran alii. Item Coty 666 l. 4. c. 90. ad C. umhilicatam laudatur. Onoblatum Hippoeratis ab Anguillar huie S. Cordi etiam relatum, adeo obscurum est, ut su- stineri nequeat. Saxifraga media (Micheli) Gouan Ill. S. alpin. parv. Sed fol. non serrat, D. Micheli, Till. Cat. hrt. Pisan. p. 153.; Michel PI. Rom. et Neapol. exsicc. n. 704. in Her br. Vaillant, fide La-Peyr., prolat. etiam a Sternbrg. fidenter suscept Sm. Gr. Pr. n. 929,, DG. Dub. p. 208. n. 8. S. La-Pey ., Brocchi Osservaz. in Bibl. ]tal. T. 28. (1822) p. 220, n. 33. S. porophilla Bert. Am., et. Fl. 4. p. 460. n. 8. S. Fri i . Dalm. Moatner. p. 1€ ; Bias., Boiss. Herbr., ex Griseb. Rum. Bith., confir.a a Visiani Dalm.. a Neilr., et ab Englr., qui ad- didit S. sempervivam C. Koch in Linnaea V. 19. La-Peyr. Flor. Pyr. p. 28. t. 12., Flor. Graec. Sibth*p. C. 4. p. 70. t. 376., Bert. Am. Ital. p. 98 t. 3.. Biasol. l.c. t. 1., Lamk: Ill. t. 372. (nec 273. Dub.) f. 6. 9, Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. In editior. ad rupes caleareas. Legi in Pyr. or. Valle de Llo, die 1. Aug. 1837. Habeo a Deville ex Je Mont perdu. Observavi in m.* Peña blanca supra Venasques ad St. Béat; ad Prats de Mollo, supra Setcasas, in m.* Llaurenti , unde habui a Timbal. . Quidquid in contrarium sustinere voluerit Bertoloni ls. cts. , per- suasum habeo, cum Brocchi l.c., cum Moretti Saæx. Ital. 1823. p. 8. n. 6., denique eum Sternberg ipso Rev. Sax. Suppl. 2. p. 54. n. 93. (qui prius Suppl. 1. p. 2. stirpes separaverat), cum Sprengel Syst. Vegt. 2. p. 366. n. 58., eum Seringe, in DC. Pr. P. 4. p. 20. n. 14., cum Brignoli, ex nota mnser. in Roman. Catal. pl. Italier. (penes me) p. 90., eum Visian. Dalm. 3. n. 1581., cum ngl. Monogr. Sax. p. 256. n. 142., S. porophyllam Bertoloni cum S. media Gouani unàm et eamdem esse speciem, quod judicium amplissime confirmavi compa- ratis utriusque stirpis speciminibus sive in Herbario generali meo, sive penes Bertoloni ipsum. Praeterire tamen nequeo, quod Saxifragam , quam S. porophyllae nomine vidi in Herbario Ital. centr., missam a Tenore ex montibus Matese, et Pollino, diversam judicavi a S. media Gouani, affiniorem potius S. aretioidi. Agebatar ne de legitima planta, aut de stirpe ibrida? S. Friderici Augusti a media separari nequit, pace Link, Orsini, Clementi. Nunquam assentiar Fraas, qui Flor. Class. Synops. p. 137., Coty- ledon alteram Dioscor. l. 4. c. 91., pro S. media interpretatur. Spren- gelio potius suffragor, qui in eo vidit Cotyledonem. luteam Huds. Non Dioscoridis pro S. Cordi, Matthiolo tribuam, et figura ab hoc data, ed. Valgr. 1565 p. 1123. ab hae specie fugit; sed potius G. Bauhino Saxifraga aretioides (Tournefort) La-Peyr. Fl. et Herbr. S. pyren. lut. minim. Sedifols densiss. con i 220. li D" y : 3 gestis Tournf. Elém, botq. p. 220. lin. 1., Toui d. . 293. teste La-Peyr. l.c. p. 29., ex ejus. Herbr., et ex Herb. Vaill. : "s. montn. lut. Sedifol. edum umbilicatum Lougier, Tournef. Tovo T., ex La-Pevr. Hist. abr. Pl. Pyr. p. 224. n. 4. La-Peyr. Flor. Prr. p. ?8. n. 3. t. 13., Sturm Heft 35. S. denticulata Dulac, 9, Flor. Maj. Jun., et ineunte Jul, Fruct. Jun. abeunte , Jul. In Pyr. oecident. med. editis, 667 Habui ex Pempecibé ad les Eau» bonnes a Darraeq, ex extrema Valle Ast a Philippe, ex St. Béat, ubi adultiorem vidi, a Munby; ex le Pic de Bazzis a Deville, qui legebat quoque au Pic de Gabizos unde posui in meo Herbr. general. Vivit in Valle d'Ossau au Col de Tortes, et d Arbas etiam, teste Gaston Sacaze; nec non au Pie de Ger, et in m.e Aucupat; et reperta est ad Bernadouz prope Vicdesos ab Arrondeau; et ego, adultiorem semper, vidi in ingressu vallis vulgo la Cascade d'Ilias supra Salau. Timbal in summo Pic de Paloum?re. S.. luteo purpurea La-Peyr. Flor. Pyr. p. 29. t. 14. (S. aretioideo- media Gren. Neilr.) in quam rejicio etiam S. diapensoidem La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. Suppl. p. 54., et Herbr. (aliis forma S. mediae), reapse ceu hybrida progenies censenda est, ut videtur e connubio 5$. aretioidis et mediae enata. Hane stirpem S. La-Peyrousii nuncupavit Don, Monogr. Saxifr, sed ipse dubitavit: « Forsan hybrida inter S. m^diam et aretioidem » l.c. n, 54. Eamdem opinionem sibi confecerant Walker Arnott, et G. Bentham (Cat. p. 118.), nec aliter opinatus fuerat idem La-Peyrouse Flor. p. 29-30., qui dein Hist. abr. pl. Pyr. p. 224. n. 3., hane reliquit sententiam, et stirpem distinctam esse speciem de- claravit. Similis planta ad St. Béat lecta a Marchand, deseripta fuit a DC., Fl. Fr. Suppl. p. 51T., ceu ibrida sub nomine $. ambiguae, dietumque est eam exortum sumpsisse a S. luteo-purpurea, et media; verisimiliter dicere volebat e S. media, et aretioide, Recte eam judi- cavit Mutel Fr. p. 405. n. 11., cujus denominationem suscepere Gren. S. mediam, et S. aretioidem, unde hybridae plantae exoriere 5. luteo- purpurea La-Peyr. (S. aretioideo-media. Gren. Godr.), 5. ambigua DC. (S. medio-aretioidea Mut.). Hujuscemodi specimina obtinui e St. Béat à la Marbri;re a Paul Boileau, et a Parentau, aliaque lecta sub le Pic de Gard ab Eug. Duchartre f.r. ; Forte S. luteo-purpurea ex Alpibus Marmaroszensibus, in Herbario Waldsteinii a Sternberg visa (ef. Rev. Sax. p. T. n. T., et Suppl. 2. p. 48. n. 81., Host Fl. A. p. 500. n. 6.) aut alia erat planta, aut, penes Sternberg, loco male indicato, e Pyrenaeis ipsis provenerat; nisi potius agebatur de S. luteo-viridi Schott, et Kotsch, Herbich Fl. Bucov. p. 314. n. 2., S. luteo-purpurea Baugrt. non La-Peyr., in quam, ipso monente Herbich, cadit $. La-Peyrousüi Herbich Stirp. rar. Bucov. Hane sententiam tutatur Engler, Monogr. Sax. n. 143 Saxifraga caesia (Gesneri) L. Sp. i Gesn. Comm. 2. crt, 442. b. Koch p. 296. n. 10., Bert. 4. p. 462. n. 9. p t M E n 10 S recurvifolia La-Pevr. Herbr., exclus, var.; et S. aretioides iu — (a: yr. Jacq. A. 4. p. 38. t. 374. Sternb. Rev. Sax. p. 34. n. 52. » - is Lae "S 4T. n. 98., Sturm Heft 33., Scheuchz. It. alp. 2. p. 141. n. 88t, 2. £a Seguler Yeron, p d 9. t . Lodd. Bot. Cab. t. pem Op. bot. ed. a d. b. $. fasc is PY Courts, ma, 8. fiz. et p. 489., 4 s 2 n Dub e . 9 ; l "ann. . fie hist. 2. 1. 4. p. 61. f. 1.; "ue rin pet ici Moris. Hist. pl. Oxon. 3. p. 473. S. 12. t. 7. e «i et. Aug. In Pyr. medior. editor. rhe o à ida Peña blanca, die 9. Aug. Pic de Ger forte lectam) a De Girard: item supra les Eaux bonnes lectam habeo a — ? kt ex le Pic de Gabizos, ab eodem. Obse si fh tero latere supra PBucaruelo, ad Basibé, au Port de la Hourq P p. n. C e b 668 Vidi in Herbario La-Peyrouse S. recurvifoliam var. foliis distichis cauliculis subnudis, eamdemque plantam habui a Munby, ex la Mala- detta Pyr. Arag. Haee mihi videtur respondere $$. squarrosae Sieb., et Tausch penes Soc. bot. Ratisb. Syll. pl. 2. p. 241. n. 3., Sternb. Rev. Sax. Suppl. 2. p. 58. n. 100. t. 17. f. 3., Koch p. 296. n. 10., Bert. 4, p. 464. n. 10., et 5. p. 626., cui allatum est synonymon Seopolii S. caesiae Fl. Carn. ed. 2. p. 294. t. 15. (non ab Host. Fl. À. p. 508. n. 29), et cui videtur pertinere quoque S. patens Gaud. 9. n. 934., cum supra cit. Sturmii figura, addita et S. squarrosa Weber Alp. Pflanz 2. t. 166. Suspecta admodum mihi planta, num status evolutior, laxior, glabrior ©. caesiae, num planta hybrida. Sed cum qua specie hybrida? Hybridam cum S. caesia et autumnal? eam dicit Jouffroy apud F. Schultz Billot Arch. Fl. Fr. Allmgn. 1853. p. 278., qui stirpem reperiit in Pyr. septr. med. Valle d'//leo prope Cauterets. Ex iisdem parentibus ceu planta hybrida habetur S. Rocheliana Sternb., sive S. pseudo-caesia Rochel Pl. Banat. rars. p. 85. n. 9. t. 3. f. 9., quam ego novi ex hae, et ex Sternbergi figura, Sax. Suppl. 2. p. 55. n. 95. t. 11., mihi demonstrantibus stirpem ab ea, de qua agimus, diversissimam, in speciem propriam merito receptam ab Engler, Mo- nogr. Saw, n. 148. SECTIO 2.» PORPHYRION Tavscu. Saxifraga oppositifolia (Gesneri) L. Sp. Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. P, 2. fasc. 1. p. 26. t. 9. f.a 52, 33. Species Gesner.a cf. l.c. p. 96. poch p. 297. n. 13., Bert. 4. p. 510. n. 39., Gaud. 3. n. 936., DC. Dub. p. 207. n. ia Schrank P k : ^ L. Laches. Lapp. (ed. a Sm.) p. 287. La-Peyr. Herbr.; S. Rudolphiana Hornsch., denique confirm. a Griseb. et Schenk. S. retusa Chamiss. in Linnaea 6., ex Ledb, Ross. Antiphylla oppositifolia Haw, En. Sax. 45. La-Peyr. Fl. Pyr. p. 36. t. 16., Roem. Fl. Eur. fasc. 9. n. 2., All. Pedm. 2. n. ?9. t. 21. f. 3., Flor. Dan. t. 34., Sturm. Heft 7., Engl. Bot. v. 1. n. 9., Curt. Fl. Lond, V. 1, t. 54., Rivin. et Hohenw. It. p. 133, t. 3., ex Sternb., Linn. Fl. Lapp. n. 179. t. 2. f. 1., ed. Sm. Item., Seheuchz. It, alp. 2. p. 140. n. 81. t. 20. f. 2., Lodd. Bot. Cab. t. 869. J. Bauh. Hist. pl. E A y É 694. f. 1., Chabr. Sciagr. p. 540. f. 5., Moris, Hist. pl. Oxon. 3. S. 12. p. 480. ns. 36, 37. 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In montan., editis etiam, Legi in Pyr. or. m.* Cambresdazes , die 1. Aug. 1836. Habeo a Deville ex le Lac de Pucharques. Ex eo quod in surculis sterilibus folia aliquando alterna perce- perit Persoon, speciei denominationem in S. caerulemn (ab exsiccata corolla desumptam) mutavit, Syn. p. 488. n. 30. Hujus generis valde diffusa species per Europam, et extra, in locis alpinis, non tantum, sed subalpinis, et montanis etiam ad rupes praeruptas reperienda; ad mare quoque inventa est a Lessing, sub monte Kunnen Norvegiae; cf. Less. Heise nach den Loffoden p. 44. Alph. DC., Geogr. botq. 1. p. 315., et 318. loquutus de zona ab hae specie inhabitata in Pyrenaeis, Massot tantummodo fidens, rem inter nimium concinnos terminos complectitur. Saxifraga biflora (Haller) All, Fl. Pedm. Auctr. Hall. Helv. n. 981, Koch p. 297, n. 15., Bert 4 laat 1. : 297. n. 15., Bert. 4. p. 512. n. 40., Gaud. 3. n. 937., Gmel. Bad. Alsat. T. 4. p. 292. n, 632. **. DC. Dub. p. 207. n. 3. La-Pevr. Herbr.; s. Kochii Hornung., ex Heer., laud. à Gris. et Schnk. La r. D, u Ped Heft 35., Roem. Fl. Eur. fasc. 9. n; 3., Rain İt. p. 438 X Flor. Jun, Jul. Fruct. Aug. In Pyr. septr. aurigr. editior., rarissima, 669 Indicatur potissimum au Roc blanc du Mont Llaurenti, unde stat in Herbr. Paul Boileau etiam, teste Benth. Cat. p. 118. Speciem ex- cludendam esse censet Timbal (Llaur. p. 953). Saxifraga retusa (G. Bauhini) Gouan Ill. G. Bauh. Pr. p, 132. n. 4., Bourgat et Costa apud Gouan. Koch p. 298, n. 42., Bert. 4. p. 513, n. 4, Gaud. 3. n. 938., DC. Dub. p. 207. n. 9, La-Peyr. Herbr.; S. Wulfeniana Schott, et S, Baum garteni Schott, ex Neilr. vars. La-Pejr. Flor. Pyr. p. 38. t. 18., Gouan Ill. p. 98. n. 3. t. 18, £ 1.. All. Pedm. 2. n. 1531. t. 21. f. 2., Sturm Heit 35. 9, Flor. Jun. abeunte, Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyren. or. editior. Legi in m.* Cambresdazes, diebus 98. Jun. 1836, Observavi au Mont Llaurenti, SECTIO 3.* TRACHYPHYLLAE Gau». Saxifraga aspera (Gesneri) DC. Fr. n. 3565. Gesn. Comm. T. 1. crt. 64. b. f. bona, et crt. 6. a fig.a ignobil. Gaud. 3, n. 948., Gmel. Bad. Alsat, 4. p. 293. n. 632 ***, DC. Dub. p. 212. n. 36., Gren. Godr. Fr. p. 640. S. aspera et S. bryoides toch p. ert. 4. p. 470-1, ns. 16, 15. S. aspr., et S. bryoid. La-Peyr. Herbr., et S. Burseriana La-Peyr. Herbr., S. tenella Berger. Bass. Pyr.? Jacq. A. Appnd. p. 44. t. Lr ? Miscell, 2. p. 49. t. 5. f. 1., et Wulfen.; Scop. Carn. ed. 2. n. 497. t. 15. " Sturm. Heft 33. ( rx S'ernb. Rev. Sax. ps. 29-30. ns. 44, 45. t. 8. f.a 1. 2. cum Suppl. 2. p. 24-5. ns. 40, 41. ow x vén. Atl. t. 96. f. med., Scheuchz. It. alp. 9. p. 140. n. 84. t. 20. f. 3., et p. 142. n. a yg Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. P. 9. fasc. 1. p.91. 4 86. E IS Column. Ecphr. 2. p. 66- ^ to J. Bauh. Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. P. 9. fasc. 1. p. 2i. t. 6. f. 27., Column, Beohr, "ps 2. e. i., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 35. p. 695. fig., et p. 696. f. 1., Moris. Hist. pl. 3. S. 12. p. 479. t. 20. -in 95, Ded rum mediam partem macula lutea, punetis notata; mox inferior petali pa 1 t Antherae pulere cum ovario ferme concolor, quod pallide virens es boarvrati in altera aurantiaeae; stigma pallide eroceum. Item. p al averit Sternberg, forma, quae S. bryoides, quidquid in ezcdcer 2d T aie quod ità qui dieit, in forma aspera se petala non punctata rep quidem a Bertoloni describetur. &nxit Weber, Alp. Pflanz. ee una, neque altera petala punetata f 3 a quae G. asperae Te- (1872) 2. tbs. 171, 172., qui insuper in forma 4 spondet, petala alba pinxit. — d formam bryoidem revera ocus Wulfeni apud Jacquin Miscell. T tates duas male illum ad Spectat; Gaudin distinguens speciem in varie utramque varietatem citavit. 610 Saxifraga autumnalis os Jaeq. En. Gesn. Mons Fract. y 64. lins. 34. Jacq. En. T Vindob. p. Bu oides Koch p. 293. n. 20., rt, - 473. n. 17. "d ud. w^ .O943.. DC. Dub. 5 212. di m "yr. Hebe, t. 337., Engl. Bot. v. 1. n. 39., i Hett ui Ho op. Fl. Carn. ed. 9. p. 993. t. 44. E Rev, Sax, Pow Irae Sappl. 2. p. 97, n. 45., E Fl. ps ic ME Op. Bohunied. P. 1. p. 131. tab. color. access. 1. f. 1, et 2., Clus. v D. et p. 80. Har. pl. h. 1. 4. p. 60, f. 3., J. dar Tist. pl. 3. L 35. p. 693. f. 2 2 Moris. Bie. s Oxon. 3, S. 12 p. 471. t. 6. f. 3, et t. 8. f. 6., 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Legi in Pyr. or. Valle d'Eynes, die 22. Jul. 1837. Habeo a De ville ex le Pic Fachon; a Massot ex Costabona. Dimittenda est Kochii nota de foliis subtus planis supra conveziu- sculis (imitata adhue a Godr. Jur. p. 257., et ab Engler Monogr. Sax, 29., ut à Godr: Jur. p. 297.) sre fallax videri potest. Certe in superioribus foliis indieium contrarium opportunius adhiberetur, quod magis obvium quoque judieabitur; quin imo non rarum est reperire folia superna quodam canalieulo exarata, inferne manifeste convexa. Caeterum folia inferiora adultiora sunt potiua utrinque applanata, vel supra planiuseula, subtus convexiuscula: quae notae quum variabiles se se offerant, sive e fol'orum situ, aut ab illorum aetate diversa, nee adeo ponderosae per se sint, ego in tanta characterum exuberantia eas potius relinquendas censeo. Timbal cf. cum Jeanbr. le Llaurenti p. 980. Jam ab anno 1767 in unam comprehendendam speciem duas a Linnaei male’ disjunctas stirpes opinatus est Jacquin; nec eas nisi ceu varietates separavit Hallerus, quas caeterum, non Scheuchzer, nec Micheli, neque Seguier minime disiinxerunt. Nomen aizoidis non erat opportunum, desumptum ab ignota similitudine; nec illud autumnalis est certe optimum, de stirpe aestate potius quam autumno florente, et quae cum flore tum, vel cum fructu, prae caeteris subalpinis plantis vix amplius perstat. Neque bene alpestrem, montanam etiam speciem, alpinam. nuncupavit Salisbury. SECTIO 4.* ARABIDA Tauson. Saxifraga stellaris (Egli) L. Sp. Gesnerus rien a Tobia Egli ex Fey. L ` ; v uo anno ignoratur: cf. Gesn. l. infr. c. s NC mr. 18. n. 630., Bert. 4. p. 480. . 91 „~ Gaud. I 941., Duchartr. p. in An Uu en T. (183) p. 253., Ledeb. FI. -- 2, p. 211, n. 19., Wulf. Fl. Nor. n. Ber. ras r.. et E Clusii Gouan Koch ps. 298-9. ns, 29. Um ub. * $911. ns. 30. 29., Engl. Monogr. "wo EM . ni La-I P Herbr., et S. lencanthemifolium La-P Peyr. Flor., et Herbr.; nn vn Pourr., mosi est e yu şt S, D'renaica Pourr, Herbr. Mat md S. foliolosa R. Br. in Her , var. Co- wn n ex tt PI. S Heeg s S. ferruginea NR. ook. Mag ; S. s'ell., Ch. CM Hook. "pur E er., S. Red n yr ex Dry eb. Ross. (no n Pr esl.). Engl. Bot. v. 3. n. 167., Curt. ciii au 23., Wulf. apud J "Col i E A rude Heft 35.. Ts "arma Jenn s. ; Scop. Fl. Carn. ed. 2. : . 902. €. 43 Te xh CP Che Pur s n. - 8., Duchsn. Pl, s vén. AH. t. 96. int e 4 Padi 3. S ta 478. t. 9. f. 9. n. 13. Plakat. Phv Lac Peyr.. PL Pyr. dU T. OE Hist p 1.3. l. 35. p. 708. f. E Chabr, Sisar. lakat mm f 2 20. . Bauh. Hist. pl. 9| Flor. Jun. Aug. Fruct. j iti ditissimis since Su. UM g. Aug. Sept. In editis, vel edi à egi vulgarem. speciei formam in Pyr. Catal. supra Seteasas ad n da Cima armala, die 28. Jul. 1846; formam alteram legi in din or. Valle de Llo, die 1. Auc. 1881. Typum habui a Deville ex muris d Adé. Species a Ramond reperta etiam qu Glacier de Neouvieille. 671 Petala interdum infra medietatem macula virescente subrotunda, vel oblonga notata, quam duae striae transversim sitae comitant. Sta- mina aurantiaea. Pili et glandulae variae occurrunt. Herba aliquando erubescit. S. stellaris L. apud Wulfen Le. caulibus, foliisque pilosulis, petalis quidquam inaequalibus, fere intermedia est inter formas s.c., ut inter- media est ea planta, quam nomine S. leucanthemifoliae evulgavit Rei- chenb. Fl. Germ. exsice. n. 1735. Sed praetereundum non est, in forma quae S. Clusii petala aequalia vidisse Sternb. Rev. Sar. 9. p. 14. n. 21., sieque Engler l.c. n. 49. S. dubia Pourr. s.c. proeul dubio S, stellaris est; nec aliter judi- cavi de S. foliosa Pourr. quae mihi videbatur sistere monstrum pe- duneulis protraetis, interrupte foliatis, foliis congestis, aut solitariis: legebat eam a la Cabeza de yegua, mense Sept. Pourr. Consimilis lusus memoratur et fingitur a Linnaeo, Fl. Lapp: n. 175. t. 2. f. 35 à quo item parum diversum quoad naturam ejas, alterum judicamus, qui nomen S. foliosae tulit apud R. Br. S. propagine Pourr. status aller insignis ejusdem speciei videtur, in quo conspiciuntur, caulis ample paniculatus, laxus, et bulbilli propaginei ad axillas foliorum inferiorum. Species admodum variabilis insignem alteram obtulit formam, quam descripsit, et figuravit Adams in Mem. Soc. Natur. Moscov. T. 9. p. 241. t. 13. f. 2. pone observationes a se ipso in Pyrenaeis factas (cf. le. p. 248-55.), et hoe mihi amplius etiam voce confirmavit (Junio 1837); mox ipse ego repetitis observationibus, de recta illius sententia certior factus sum. De qua re nullum superesse dubium potest iis, qui hue et illuc per Pyrenaeos propitio loco, potissimum vero, ut mihi sese obtulit occasio in Valle d’ Aure ad Rieumajore sub le Port de Plan, rem hane perpenderint. Quae opportunitas quum defuerit Zetterstedt, causa fuit, qua a vulgari sententia non recederet, utque legitimitatem Speeificam falsae speciei sustineret, Pl. vase. Pyr. princips. n. 500. Alii admodum faciunt S. Clusii esse plantam fragillimam, comparata cum S. stellari. Quid mirum si planta enata ad rupes umbrosas, - sese evolvens, prolixior facta minorem tenaeitatem gerit? ju de ale perpensum a Gouan Clusii locum (forte 5. —— eujus aequita'e dubitaverat jam Sternberg Rev. Sax. p. IV. n. k ab hac specie expellendum recte judicavit Destine E sd © asss | ceu varietates di- yma S. Clusii tilem vidimus apud eum, in Flor. Pyr. pl. exsiec. fase. 8. n. 147., dum ille stirpes, de quibus egimus, stinctas evuleavit , unieuique formae extrema (does Gouan, et S, leucanthemifoliae Pourr. ipsum contulisse. ciei Map : li Allioni, hujus spe Aon percipitur qua mente in S. B»lar f varietatem viderit Don n. 11. SECTIO 5.» HYDATICA Tavscn. Saxifraga cuneifolia (Matthioli? Gesneri) L. Sp * 488. a, et 2. crt. 200. a Matth. in Dioscr. ed, Valgr. 1554. p. 499. f. 2, ! bae ves DC. Dub. p. aur ry ri pé. V. infr. Koch p. 299. n. 24., Bert. 4. p. 478. n. 20., Gaud. 2. D Siter. ad jpsum Retz ex Engl. "nS EAT. ; ente Dryand. in et S. excavata Kunz. 9^ Hon Peyr Herbr.: S : e F ona Tbr.; S, umbrosa Retz Scand. ed. 1., mon ^ r davurica Hort., "kar Willd € Don., S. multicaulis Lang. exe nh , p. 291. t. 13. "a. 4076., Act. Waldst, Fit, un man v p. 43-4. t. 44., Sop. FI: NES y. 4.); Gunn. Norv. n- 3., Bert, fil. It. apennin, p. 19. t. 9. f. 2. (cf. Nov. Conim. 672 H fu. 10. p. 415. t. 3. f. 10.. ex Sternbrg., et Don. Matth. G^mpend. p. 772 Op. bot. ed. a Schmied. P. 2. fasc. 2. p. 29. t. 12. f. 37. Matth. p. 1123., Dod. Hist. pl. (gall ) p et Dod. Pempt. p. . f. 3, a Matth. susc., Camer. Epit. p. 859., quidq. temper.; J. Bauh. Hist. pl. 3. ). 35, p. 684. f. 2., Chabr, Sciagr. p. 537. f. 6. ;, Gesn. 29., Flor. Jun, Jul. Fruet. Aug. In Pyr. septr. aurigr. , Atax., et oriental., rara. Legi in Pyr. aurig. Valle d'Oriu, die 20. Aug. 1840, vidique ra- rissime in sylvaticis Pyr. or., ubi Coder legebat. In m.e Yzas, inque Soba ad rivulos se vidisse scripsit Asso Arag. En. n. 76. Eam vivere in Pyr. septr. Atax. supra Conose, au but de la puzuglia, mecum te- stabatur Dejean, domo Prades, ċui specimen ibidem proxime lectum, senius, demonstrabam. Dubia est Matthioli figura (pessima), quae quibusdam valuit pro S. Cordi. Imitata a Dodonaeo dubia fuit Courtois, et ego iconem pessimam vix adhibendam existimaveram; easque repu- diavit Gaudin, quem, contra nostram audaciam, multi laudabunt. Fulget ergo inter antiquos Gesner, qui stirpem e Vallesia accepit anno 1563, probeque novit, visam florentem in suo horto, anno insequente. Saxifraga umbrosa (Wijnhou's, Parkinsoni) Soy. Villem. Sanicula alpin. alter, Wijnh. in Herbr. Dilligem. (1631.) ex Courtois in Dod. Peimpt. Comm. 2. Park. Theatr. (1640) p. 733. Bert. 4. p. 477. n. 19 d. 3. n. 940. Koch p. 299. innemer., et Add. emend. p. 445.. Sering, in DC. Pr. P. 4. p. 4 Wither. Arrng. Br. pl. ed. 7. 2. p. 528-9. S. umbr., et S. hirsuta L., Auctor., Hook. Brit. Fl. ed. 1 192. ns. 3, 2., Loisel. Fi. Gall. ed. 9. p. 295. ns. 5, 2. DC. Dub. p. 94 y r. Fl., et Herbr., . tabs. En CIL CEG 4.4 090. 1T- MES Lamk. Ill. t. 372. f. 5., Sternb. R - n. 2. t. 18. f. 11., cum f. 14. hirs.; et Ibid. p5cGmk 434 18. f. 7-10. umbr., Mill. Icon. t. 141. f. 2., Schub. Icons. t. 22. f. 9, Magn. Hrt. Monspl. p. 88. t. 14. Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 42. p. 478. t. 9. f.a 10, 17. haec sequior. 9, Flor. Maj. Aug. Fruct. per /Estat. Per region. oceanicam fa- eilius obvia. Legi in Pyr. sept. med. ad Bagneres de Luchon, die 19. Jun. 1838; in Valle de Lys, die 14. Jul. 1833; denique secus iter de V Hospice sub le Port de Venasques, die 27. Jun. 1838. Habeo a Deville e ne- more de Loudervieille, et (nanam) ex le Pic de Gabizos. Vidi ad Cau- terets , Baréges, Gédre, abunde cirea Luchon , et in Valle de Aran; supra Salau, ad Ustou, ad Mongarry ; facile occurrit per vallem de Broto ad Bucaruelo etiam. Invenicbat Pourret au mont Llaurenti. Pulera sunt petala e earneo albida ; macula prope unguem flava, superne purpureo guttata, punetis numero variis, interdum vero nullis; sed maeula illa flava constanter observatur. Et ego utrumque statum (umbr., et hirs.) examinavi, ut viderim, si reapse petala trinervia essent; revera talia dici possunt, quod tamen nudis oculis vix perci- pitur. Antherae purpureo-fulvae, filamentis, et pistillorum stilis rubellis. . Ludit caule, calycibus, ae genitalibus purpurascentibus, foliis etiain interdum subtus, quod facilius intervenit in senioribus individuis. Pili et viscositas variabilia sunt. &. hirsuta Engl. Bot. n. 9322. a speci- minibus nostris non parum abludit, citat tamen ad eam Smith S. hir- sutam La-Peyr. Fl. eum tab. 23., quod me tranquillat. Demum Hooker cum Arnott Br. Fl. ed. 8. P. 160. n. 1, in tali planta, et icone, nil vident nisi varietatem S. occidentalis. Alias S. umbrosae varietates: (crenatam, et acute serratam, quae S. serratifolia Mack., Reichnb. pl. er. C. 1. p. 19. t. 6924. f. 845.) habes in Engl. Bot. Suppl. v. 4. n. 2891. Porro, S. elegans Mack., Reiehnb. Ibid. t. 625. f. 846. videtur 613 semper ejusdem speciei lusus, accedens quidquam $. occidentali, et ita ut videatur cum ista, et umbrosa nostra ferme intermedia; ef, de ea Engl. Bot. Suppl. v. 4. n. 2892, Et ego ceu suspectam habui quoque S. serratam Sternb. Rev. Sax. Suppl. 2. p. jrn Jat 1 (in qua le- gitur nomen S. hibernae); cf. etiam Ibid. t. 18., quam nuperiores quidem infringunt. no unt adhuc botanici, qui 5. hirsutam, et umbrosam ceu peculiares, ae distinetas species considerant, incipiendo a Linnaeo, Miller, Smith, Don, Sternberg, La-Peyrouse, ad Mackay, Hooker, Mutel, Koch, Spruce, Grenier, Host, Sprengel, Babington, Bluff, et Fingerhuth. Alii S. hir- sutam varietatem potius S. occidentalis reputarunt, aut hane illius, quod idem est, Walker A rnott, et Hooker, eum eo, Seringe, Duby, Duchartre, Andrew, Loret, Engler. . aruit Bree, S. hirsutam, hybridam progeniem dijudieans S. um- brosam inter, et S. occidentalem. Denique Zetterstedt /Pl, vasc. Pyr. principls. n. 502.) non parvae laevitatis exemplum obtulit, dum in eadem nota S. hirsutam primo ceu hybridam se considerare dixit, et duas lineas postea eamdem varietatem forte S. umbrosae. Harum vero opinionum altera forte Planchonio pertinet, qui hujus operis recensor fuit. Ego vero ex repetitis observationibus, late factis in loeis opportunis, stirpes sub eodem adstringere typo cogor, adeo tenues sunt notae, quibus ab invicem plantae sejungerentur, quum agatur tantummodo de foliorum basi plus minus cordata, aut per petiolum decurrente. ec puto aliquem extare, qui ceu graviter perpendendas censeat sta- turam majorem, aut minorem, petiolorum longitudinem variam, super- ficiem foliorum nudam, aut sub-pilosam, vel hirsutam , quum mihi Natura demonstraverit, et foliorum basim, ac pedunculorum latitudi- nem, nec non longitudinem, in quibus characteribus posuerunt prae- cipuas distinctionis notas, adeo variabilia esse, ut in eis insidere ad stirpium sejunetionem , ceu species, sistendam, inconsiderantis prorsus esse, Individua a me observata et collecta, praecipue in valle u Lys, offerunt variationes omnes in hisce organis, et insuper circa lusus illos quos supra memoravi, nec non et in florum colore a rubello, alboque variante, ut omnino evertant supra ecitatorum characterum validitatem, Quas observationes, et inde judicium meum alibi repetere etiam datum est per Pyrenaeos, cumulatissime vero in Valle d'Aure, aestate 1852. 3 sub ine ego, despecta hybriditatis opinione, S. hirsutam ceu simp! tum S. umbrosae lusum, aut varietatem considero, quum inter "oe in à mediae formae quam certissime inspiciantur, Cui Men Mio quidem Soyer Willemet, ut videre est in Obs, pl. Franç. (1828) p. 15. onge d E i notam ad litteram susceptam hic transcribere consilium duxi. p which are admirabl h bri l terise : ? ad y though briefly characterised . enees Koch Sy nopsis (p. 299.). [ have seen few Sacifragae ye grues which mi n upega fely be referred to one or the other of ] 43 614 are some which appear exactly intermediate between S. umbrosa and hirsuta , for exemple, J have observed a state possessing an expanded, and cuneate petiole as in the former, and yet hairy in the entire upper surface, and another with leaves oblong rotundate, tapering suddenly into the petiole (as in S. hirsuta) and yet the latter merely ciliate at the margins. As to the cuttings of the edges of the leaves, all the three vary from crenate to inciso-serrate. » Rich. Spruce apud Hooker The Lond. Journ, of Botan. T. 5. (1846) p. 349. Cf. etiam Spruce in Physiologist APT p. 584., sed et diversam Andrewi sententiam, Ibid. p. 537. n. 3.; et videas Backhouse Ibid. 3. P. 2. (1849) p. 415-1., p. 544-6., et Watson (Hew. C.) Ibid. p. 505-8., et p. 570. ; Saxifraga occidentalis (Pen. Lobel.) Nob. b. Advrsr. p. 267. cum ic.; Sanicula montan. min. Clus. Pann. A. p. 441. sin. icon., dubia. S. Geum L., Hook. Br. Fl. ed. 1. p. 191. n. 1., Loisel. Fl. Gall. ed, 9. p. 295. n. 3. S, hir: Geum DC. Dub. v. 212. n, 33.. Gren. Godr. Fr. p. 639. S. Geum La-Peyr. Herbr. La-Peyr. Fl. Pyr. p 46. t. 24., Engl. Bot. Suppl. v. 4. n. 2893., et v. 22. n. 1567., hanc ix; Milb, Icon; t. 4t. £. L5, 3 VG 1. p. 123. C Geum), Sternb. Rev. Sax. Suppl. 2. p. 4. n. 1. t. 18. - 1-6. Lob. Ic. t. 613. f. 1., Pancov. Herbr. ex ed. Zornn t. 363., a Lob. imit., Magn. Hrt. Monspel. t. 13. Pen. Lo 1838. Habeo a Deville ex Mont Sacon. Petiolus superne ferme planus, inferne semicylindraceus, margi- nibus tenuiter alatis. Pedunculi, pedicellique ad basim inerassati. Sul- cuius unus conspicuus in petalis, plures autem non nisi obscurissime apparentes, vixque interdum, saltem absque vitri auxilio, conspiciendi. Qua de re, illos praeterire in speciei diagnosi satius ducerem. Macula in petalis fulvescens conspicitur ad tertiam illorum partem, ultra quam maculam suleulus non abit. Super hane maculam ad petalorum medie- tatem, guttae, sive puncta aliqua rubella notantur, raro unum tantum, rarius nullum. Vix nervus medius in dorso petalorum ; lateralibus duobus obscurissimis, absque vitri ope aegre perspiciendis. Variare petalis immaculatis asserit Sternb. Rev. Saz. p. 15. n..21. istinguitur a S. umbrosa petiolis longioribus, gracilioribus, nee adeo compressis; foliorumve limbis ex acuto reniformibus , hirsutio- ribus, panicula patentiore. Sed ego veritus sum, ne haec quoque esset varietas, aliis insignior, S. wmbrosae. Primo in Valle de Marignac, die 5. Jul. 1843., obviae mihi fuerunt intermediae formae, individua sei- licet in quibus petioli breviores erant, limbus minus exeavatus, pani- cula eontractior, Et S. occidentalem magis adhue ad S. wmbrosam ac- cedentem observavi ad le Portalet de Urdos, die 22. Maj. 1850 um modo citatis formis sat convenit S. hirsuta Reichenb. Pl. cr. C. 1. 5890. f 842., ut S. hirsuta Desfontanesii tempore in Hrt. Par. culta. Et S. elegans Mack Engl. Dot. Suppl. v. 4. n. 2892., Reichnb., ut supra dixi, gradum facere videtur ad harum stirpium junetionem, veluti occidentalis contractior status sese offerens, eujus speciei varie- tatem declarant Hook. et Arn. Br, Fi. ed. 8. p. 160. n. 1. Hisce addas S. serratifoliam supra memoratam inter formas S, wmbrosae; et consi- dera S. punctatam Reichenb. Pl. er, C. 7. p. 11. €. 622-89. f.*» 8434. nec non S. modestam Reichenb. Ibid. t. 626., quae omnes, e semi- nibus eduetae individua ea obtulerunt , quae non parum favent opi- 615 | piani esse ducunt, 24. Misce ; i Timbal, Mass. Arbas 1870. ddam doquis e Sternb. Revis. Sax. p. 17. (innumer.) t. 8. f£. 3, et Suppl. 2. p. 6 a5. t. 21, ostendere stirpem, quae pro magna parte provenire dine- .petur a S. occidentali; eam rotundifoliae affinem in Pyrenaeis occur- rere dieit Don Sax. n. 16., sed locum specialem non declarat. Item S. punctata, et S. gracilis Sternb. Ibid. P. T. ns. 7, 8., tabs, 4, 5. neque non S. pauciflora Sternb. p. 46. n. TT., mihi cum S. occidentali nimiam pollere affinitatem videntur, praesertim vero punctata, supra memorata ex Reichenb., quibus variabilitas maxima illius typi, saltem ita suspecti, demonstraretur. Gmelini figura, Fl. Sibir. 4, t. 65. als pro ©. punctata recognita a Ledebour, ad S. occidentalem adducitur à Sm. Engl. Flor. 2. p. 201. n. 1. eum Don nm. 4. Solemnis est B. occidentalis lusus ab Andrews detectus, in Great Masked Island, anno 1842., de quo sequentem mentionem invenimus in Phytologist V. 5. (1854) p. 212. « Remarkable for its strong growth and dark hirsute leaves, but more particularly in the glands which surround the ovary, and which in the flowering state of the plant present a beautiful appearance, the glands being of a deep vose-colour. It seemed remarkable in connecting the Saxifragaceae with the Parnassiae, and „Crassulaceae; it. produces perfect seeds, and the seedlings present the same characteristics of the parent plant, » . umbrosam, quam e Moravia possideo, occidentalem potius sistere reor. Nomen Geum in hasce species inlatum magna fuit certe inconsi- derantia (magni semper alioquin habitis Ammann, Magnol, Tournefort), cui me submittere nequivi, utpote qui semper absurdum considero, plantas inscite denominatas posteris tali modo deturpatas tradere. Occi- dentalem dixi, e regione, quam in Pyrenaeis potissimum colit, Nec ego sum persuasus dari in Europa media, et orientali hanc speciem, quamvis ei sic. locum Clusii afferan t, et in quibusdam Flor. German. recenseatur. nioni illorum , qui unicum tantum typum rec qui foret S. umbrosa mirimode polymorp 93, * SECTIO 6. DACTYLODES Tavson. | Saxifraga varians (Gesneri) Sieber Fl. Austr. exsice. p. 15., vel n. 132. R i ign. 17. f. 147, S. - Gesn, Op. bot. ed. a Schmied. P. 2. fasc. 1. p. 95. t. 6. f. 34., et Ibid. tab. lign. t muscoides NV ulfen, Koch P 300. n. 26., Zetterst. Pl. mM Pyr. principls. n. 548.. DC. Dub. p. 209 S. £ f. . p. 905. n X 15., Engl. l.c. p. 35.. S : . 37. (excls. spec. seqnts.); Gren- ur, p. 297. S. muscoid,, mosch. Auctor., cum S, acauli Gaud., 3. ns, 963., . 900., purea n. 922, S, moschata, S. muscoides, et S. pygmaea (Haw.) Don Monogr, Sax. ns. Schata La-Peyr, Herhr,, vartim, et S, caespitosa : .! et S. mixta var. glauca etc. a e is n. : . Tpi i ina J. Ba s rm m S. teretkensis Buug., ex Ledeb. Rost; kige prs por Scop. Fl. Carn 3 t eit. 95.4 et H ie PE i; A 8. t. 91. f, 91. (seu integr. prior). Haller Opusc. bot, Tt. Helv: p» me." me p gr. l. Ver. 1. p. 491. t. 9. f. 4., 'Ledeb, Fl. T m t. 398. var. atropurp. J. Bauh. Hist. p P. 754., vel 762, f, 2. laud, a Don. Chabr. Sciagr. p. 998. f. 2. 9) Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In editis, genes Aug. Legi in Pyr. or. m.* Cambresdazes, diebus 11. Jul. , - p 1836. Habui ex le Pic de Ger a De Girard; ex le Curoun zm : ex le Pic de Gabizos, ex le Pic du midi d'Arrens, ex % locis, sed * Deville; ex Pla Guillem a Massot. Observavi plurimis m , ` 676 memorare placet Le Port de Salau, Balnea de Panticosa, et summi- tatem de la Sierra de Guara. Quae speciei polymorphia! Quae nomi- num et definitionum farrago! Quantum artificium! Variat in Pyrenaeis quoque statura, caespitibus tum densis, tum laxis, foliis integris, re- tusis, trifidis, caulibus mono-plurifloris, petalorum colore plus vel minus sature luteo, neqne non et petalorum magnitudine, totius plantae su- perficie, quae modo glabra, modo pilis, glandulisve plus minus induitur. Observavi ad le Pic de Tarbaison, caulieulos annotinos folia duo, et tria etiam ferentes: et in eodem quoque loco vidi petala lutea eum linea media virescente; glandulas in calyce magis conspicuas percepi, quae diminutae observabantur, gradatim descendendo ad peduneulos, caules et folia. Sed verum non est, quod a Zettersted affirmatur, in forma quae S. moschata tantummodo glandulas reperiri in Pyrenaeis. Saxifraga exarata (Halleri) Villar. Prosp. p. 41. Hall. Helv. n. 989. b Koch P. 300. n. 27. (excl. var. b); Gaud. 3. p. 123. n. 958., et App. p. 570., DC. Dub. p. 2 - partim, nam cum seq. conf.; Engl. Monogr. Sax. n. 92. (excl. var. ult. nerv.). à in Li . La- ., et S. mixta var. major. et La-Peyr. Dedi quoad specimen unum; et S. intricata La-Peyr. Hrb. partim., cum var.e majore flor. Dict., et Sternb., ex Hook. fil. Antarct.; S. striata Hall. fil. et Gaud., ex Engl., cum S. adenophora - Koch. La-Peyr. Flor. Pyr. p. 98 n. 36. t. 33. intricat. cred. All. Pedm. 9. n. 1538. t. 21. f. 4., et n. 1539. t. 88. f. 2. Vill. FI, Dauph. 4. p. 674. n. 19. t. 45. Y Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In Pyr. medior., orient. editioribus. Legi in Pyr. Catal. m. Monseny ad las agudas, die 30. Jun. 1851. Habui ex le Pic de Comelly prope S. Sauveur a De Girard; ex Bas- sihoué ab Eug. Duchartre; ex G2dre a Bordére; ex le lac de Caillaouas, ex Erés-lids, ex le Tourmalet, ex le Lac de Llou (loco mihi ignoto!); denique ex Valle de Azun a Deville, E m.* Pougaslou vidi in Herbr. imbal; reperiique au Port d'Oo, sub le Port de la Picade, supra Bielsa. X m.* Cesy demonstravit Gaston-Sacaze; au Llaurenti vidit Timb. Planta viva admodum viscosa, odoreque grato, moschato-terebin- thaceo pollens, quem exsiceata diu servat, sed tandem dimittit, Flores sunt albi, et puleri. Quidam in superiorem injieiunt speciem, et hoe nimium est. Alii cum La-Peyrouse, et DC. intricatam ab exarata se- 5 eum Godron Fr, p. 650. , Qui stirpes distinctas esse contendit, no d certe Don tres saltem Species unà comprehendens sub sua S. exarata Monogr. Sax. n. 92. Saxifraga nervosa La-Peyrouse! Flor., et Herbr. La-Peyr. Hist. abr. pl Pyr, p. 235. n. 42 et Suppl 56 i v w. pl. An n. 49. - P. 96., Loisel. Fl. Gall. ed, 2. T. 1. p. 301. n. 40. (excl. putats. Vill., et All, syns.) Timb. Fxcurt. seaca. Bar Nor. (1872.?) p.*90. S. exarata P DC. Dub. partim; b Koch Syn., qui dicit se La-P imi idi Pau Boileau); S. glntinosa Pourr. Herbr. it: La isr, Flor. Pyr RN A. ^ dise Mato acere ips : 9 Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In editis Pyr. mediorum. . Legi in Pyr. septr. ad Bagneres de Luchon, die 22, Jun. 1838; ^ Pyr. Arag. ad Balnea de Panticosa, die 30. Jul. 1850. Habeo a Deville ex les Eaux bonnes, et ex le Lac de Migoulou. Observavi ad G?dre, au Port. de Gavarnie, etiam in latere Arag., in Valle de Aran. anta glutinosa, prae superiore minor, foliis in pagina superiore solemniter suleatis praedita. Habitus generatim, prae affinibus laxior. 671 Legitimitatem specificam huie plantae ne arunt à ; Saz. p. 52. Obs. ad n. 77., DC. Dub. le. Hi i ace c Ledeb. Fi. Ross. 2. p. 224., hisce accessit Miégev. Quelqs. rg Pyr. 1355 (in Bull. Soc. botg. Fr.), denique in Engler Sax. n. 99. Item prius negaverat Willkomm, qui serius pro peculiari specie recepit, Sert. Flor. Hispn. n. 389. Sed vereor, ne iste unam in a teram speciem commutaverit, quia ad Balnea de Panticosa eraratam, neque nervosam indieavit. Video quoque Timbal ad Panticosa, et au lac de Zaraguala (ibidem proxime) S. mixtam, a me ibidem non visam, nec nervosam a me lectam indigitavisse, Excurs. botq. 1868. ps. 4., et 9. Saxifraga pubescens (Tournef. Pourr. Chlr. Narbon. n. 1090. S. alb. nival. Pyren. Tournf. Topogr., ex La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. p- 210, n. 18. Pourr. in Mem. Acad. R. Toulous. T. 3, (1788) p. 327., DC. Düb. p. 240. n. 18., Engl. Lc, p 31. (in Linnaea). S. mixta La-Deyr. Loisel, Fl. Gall, ed. 9. p. 301. n. 39., Engl. Monogr. Sax. n. 93. (dempt. var. ult.). i Timb 1872.2?) p. a .( S. intricata La-Peyr. imb. Excurs, sources. Gar., Nogr. 7 90, S. mixta La-Peyr. Herbr., l g J partim, et S. intricata var. pubescens La-Peyr, Herbr., cum S. intricata La-Peyr, Hrb, partim, nec non S. moschata La-Peyr. Herbr. partim; S. mi (e Vignec) La-Peyr. in Hrb.' March. ex Timb. et p. 41. t. 20., et 21. lu xta xur, 9| Flor. Maj. Jul. Fruet. Jul. Aug. Legi in Pyr. septr. aurigr. vertice du Mont-rouge supra Salau, die 22. Jul. 1862., in Pyr. or. Valle d'Eynes, inque m. Cambresdazes, diebus 10. Jul. 1839., et 11. Jul. 1836. Habui ex le Pic d'Arbizon supra le Cirque de Bassia a Boutigny, ex le Pic de la Vache supra lacum de Caranzà a Gautier. Observavi au Col d'Harietta, Pyr. occ.; supra Cauterets, supra Setcasas Pyr. or, et ad Mongarry. Individua observata in Valle de Planes, Pyr. or., die 29. J un, 1837, ostenderunt folia plana, plus minus sulcata; sicque petala sub-trisuleata vidi, (absque tamen striis illis rubris a Loiseleur designatis); sed alibi animadverti sulcos illos aut rubros, aut virides. Caeterum haee quoque Species non parum polymorpha est. : S. intPicdUon LaPoyr wins illius Herbarii studium, partim ad hane speciem, partim ad S. exaratam retuli. Icon vero Flor. Pyr. t. 33. e specimine S. exaratae mihi videtur desumpta. Quocunque modo, denominationem speciei ex La-Peyrouse, cum DC. Fr. 4. p. 3 $ cum Gren. Godr. Fr. p. 650., vel cum Engler Monogr., ego desumere nolui. Quidam etiam dubitant de identitate plantae Pourretianae cum a me ipso lectam 8. Jun. 1836, et hanc cum planta Pyr. ve simum, identicam video, ut quidem alii judicarunt, a ai iA ie p. 649. S. pubescens Pyr. medior. potius ceu varietas n Pueri Nonne ex hujus speciei lusu S. obscuram d Me x pu- cum Godr. Fr. p. 646.; vel potius ex planta hybrida bescente, et geranioide? 678 S. caespitosa Flora Dan. t. T1. offert stirpem cum hac propinquam, attamen distinctam foliis magis, atque profandius sectis, nec sulcatis, floribus praeditam paucioribus, petalisque majoribus, virescentibus, antherisque luteis. Forte lusus tantum ©. caespitosae L., quam in Al- pibus norvegicis indicat (Eder l.c., nisi potius propria et peculiaris species. Saxifraga Fagonii! Nob. lis albicantibus Pyren. Dr. Fagon in Herbr. ratia ltz, Arch. Fl. Fr. Alimgn. p. 176. , Engl. 2. n. 47, : ji E syns.); Sering. in DC. PEFP MEX. 645 : p. 209. n. 17., Gren. Godr. Fr. p. 619. (excis. L. et Koch), Zetterstedt Pl. vasc. Pyr. principls. n. 515. S. groenlandica La-Pevr. Herbr., Colmeir. Cat, pl. on è W : i elaena Boiss. Diagn. pl. novar. Ser. 2. (1856) p. 66. n. 2., e Janka Dac. eurp. n. -; S. pyren. alb. minim fols. densiss. congests. Tournf. Herbr., et Inst. r. hrb. p. 253. (adias Elem. botq. p. 220. lin. 3., caeterum) ex La-Peyr. l.sc.; S. caespitosa Dulac. La~ Peyr. Fl. Pyr. p. 39. t. 19. 9, Flor. Jul. Fruet. Aug. In Pyr. med. editissimis. Legi in Pyr. Arag. m.* el Cao supra Bielsa, die 26. Aug. 1845, et al Puerto de Venasques, die 27. Aug. 1838. Habui ex le Pic de Ger a Revolf. Retinui a Deville, ut credo, e Pyr. septr. med., sed loco speciatim non indicato, Observavi ad le Port de Cauterets, ubi : et Spruce vidit; au Port de Vieille, au Port d'Oo, a la breca de Roldan, Petala ad extremitatem perpetuo reflexa animadvertit Ramond, et ita res se habet. Potior hujus speciei affinitas est eum S. pubescente, cum qua simul junxit Boiss, Voy. botg. Esp. n. 691. dein Engl. Mongr. p. 18 hF Sl s * . .. H Stirpem hybrdam, e clandestinis nuptiis eum S. variante (quam S. muscoso groenlandicam nuncupavit) in m.e Né (Monné) reperiit Jouffroy, quem conferas apud Billot, Arch. Fl. Fr. Allmgn. (Fevrier 1853) p. 218., referente etiam Engler Mongr. Sax. p. 204. Nomen S. groenlandicae relinquendum erat , quia nec planta sub hac denominatione a Linnaeo, et a Gunner evulgata est bona species, neque est cum hae pyrenaea identica (quod jam sub-olfecerat Stern- 3 b d hasce plantas, eum S. uniflora R. Br. (non Sternb.), et cum S. venosa Haw (hane dubitanter), sub S. caespitosa L., Engl. Bot. n. T94., con- Jungit, iu sua Flor. Bor. Amer. p. 244. n. 7 t ego percipere nequeo, quomodo cum planta pyrenaea (a se re- perta à Neouvieille, au Mont perdu, et au Pic du midi) identicam reperire potuerit Ramond illam ex Islandia, et ex Insula Malville, et dein ipse de Gunneri prolatione dubitare! cf. Ram. Pic du midi n. 124, in Mém. Mus. Hist. Nat. T. 13. 1825. p. 272. Et miror Islan- 619 dicam st.rpem (quae ad S. decipientem pertinet) respondere La-Pev- rousianae figurae (t. 19.) pro certo habuisse Hooker, Journ. of a Tour in Iceland, ed. 2. V. 2. (1813) p. 323. - Nulla ratio bona extat, ut haee planta, multis ab hine decenniis a peritissimis viris detecta, et distincta, dicatur in honorem novi, et obscurissimi botanici, eamque ab hoc eripui, ut restituerem venerando, ac DBotaniees patrono Fagon. Non me latet Koch, Deutschl. Fl. V. 3. p. 151. eam S. pyrenaeam denominare proposuisse, sed nomen istud non suscepi, ne quis erederet restitutam (in genere adeo intricato) S. pyrenaeam. Vill., quae ad S. variantem (muscoidis sub forma) spectat, aut S. pyrenaicam Scop., quae ad S. androsaceam respicit; et quia pro- terva Schultzii injuria, solemni reparatione uleiseenda erat. Fagonio Scientia “ lui doit ce rapide accroissement qu'elle prit dans le beau siècle de Louis le Grand , La Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. p. XXII. Ille qui “ apud regem pro re herbaria multum intercessit. „ Boehm De plnts. in memor. cultor. nominats. ed. 2. p. 91. Saxifraga chamaepityfolia (Parkinsoni) N. Park. Theatr. p. 739. S. ajugaefolia T. Amoen. Acad., Loisel. Fl, Gall. ed. 2, p. 301. n. 41., DC. Pr. P. 4. p. 28. n. 52., et cum Dub. p. 210. n. 19. S. axillaris Dulac. (excl. S. capitata La-Peyr.). La-Peyr. Herbr., et Flor. Pyr. p. 56. t. 31. 9| Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In editior. Pyr. medior., aurigr. Legi in Pyr. septr. aurigr. au Mont Llaurenti, die 31. Jul. 1859. Habui e Marboré a De Girard; ex le Pic de Gabizos a Deville. Ob. servavi copiosam supra Luchon, in m.* Arisé (Bigorre); in valle d'Aure- versus summitates, supra Salau a la Cascade d'Ilias ; al Formigal de Sallen, supra Balnea de Panticosa, ad Bucaruelo, in m.* Peña blanca, au- Port d'Oo, in m.* Caranza. qui nervi e petalorum basi non proficiscuntur, unde potius, botanico a Sternberg, Gallo-Provineia, Pyrenaei, Scotia, et Hungaria. Sed Angli in illorum Floris non intulerunt. Stat 5. ajugae berg Fl. Carpat. n. 403., cui falsissime adnectitur S. « ; Peyrouse: specimina duarum regionum comparata, primo phe i "w convenientia, sed mox petala multo longiora quam 1n iind. a- oy g. notantur in carpatica, quae insuper describitur caule et basi fo —— atro-violaceis, dum nostra potius atro-fusca evenit. Demum pro pe liari specie recognita abit sub nomine est S, Grzegorzcki , " ex "e kd: idi ritatibus, rationibusque t riesige ee sicque RH Dulac, e falso synony mo, respuimus. Burseri) Nob. VUE i i . p. 431. n. 2. Burser Herbr. XVI. n. To eX »» E Sednm tridact. prren^. pallid. lut. ye Ea ai dot Hist. Nat. Hafa. 9. 4. des i rdg t) cepe ig DÀ "Dub p. 210. n. 24 S, ascend., S. aquatica et S. capitata La-Peyr. 3 680 um S. cernua La-Pe "s "ee , partim S. capit. et S. cw a Colmeir. "W^ Di Catal. , a uw ab m à Ortega x pe Fl. 258. S. capitata b un S. ene et S La-Peyr. P. 53. 29, et p. 55. Tr m; Hi. p. 29. t. 18. 3. (petraea). foede Rev. Sa Puls P. . 69. t ra 1, 2., et iig 2. p. 80. n. 144. 9 p Jun. Aug. dca Aug. Sept. In editior. Pyr. medior., qe pe secus torrentes. gi in Pyr. or. Valle d'Eynes, diebus 23. Jul. 1836, et 27. Jul. 1839. abu ex le Port de Venasques, ubi ipse vidi, a "Munby; ex Lientz a Deville, qui statum S. capitatae legit au Pic Fachon. Observavi supra Barèges, abunde supra Luchon, ad G2dre, Cauterets; au Canigou, supra Setcasas, au Mont Llaurenti, alibique in Pyr. or. In Valle de Baños Pyr. Catal. vidit Timbal. Hujus speciei, neque S. chamaepity- foliae (ut olim sensit DC. Fr.), existimo lusum esse 5. capitatam La- Peyr. Primas observationes feci in Pyr. med. sub /e Port de Venasques aestate 1838, ampliores indeque evidentiores in Valle d Eynes Pyr. or., aestate 1859. Quas undique callide institui, ut responderem objecta- tionibus mihi factis a Paul Boileau, praecipue, qui stirpes repetitis vicibus in loco natali observavit, mihique mordicus sententiam suam sustinebat. ne Mutel S. capitatam proclamans: “ Espèce trés distincte! , Fl. Fr. p. 411. 28. Sed S. capitata mihi sese de- monstravit ceu S. es iati e majore influxu alpino veluti per- turbatam, et depauperatam; praesertim quum plantae in frigidioribus locis, a nive longius tectae, in solo sicco illico degunt, aut nimium a sole pereussae praecipiter 'evolvuntur, et florent, folis agglomeratis, flloribusve depauperatae. Obvium est ad mitiora descendendo, vel secus rivulos, inque umbrosioribus foci a S. capitata in speciei typum in- cidere, scilicet a planta minus evoluta ad intermediam, ut dicunt, pro- cedendo ad pleia in qua statura major folia laxata , panicula longior, divitiorque even Et ego eoram Pipik adversor Gren. Godr. Fr. p. 648., Zet- terst. Pl. vase. Pyr. principls. n. 512., Engler l.c. p. 59- 60. , Mongr. p. 203., Filh., Timb. Excurs. Luch. p. 12., qui putant S. capitatam sistere plantam hybridam, e S. aquatica et chamaepityfolia. llla 5. capitata reperitur plurimis in locis ubi chemaepityfolia desideratur; sufficiat citare illam merito percelebrem Vallem d'/ynes. Huic S. ca- y ey faeie non parum aecedit S. elongella Don Cantabr., Sm. En Bot. n. 2211. ut etiam S. heterophylla Sternb., Sturm Heft 33., quae nekon ad 8. pedemontanam All. affertur, cujus figurae, Fl. Pedm t. 21., f. 5, 6., non eamdem similitudinem ostendunt, Saxifraga geranioides (Durseri) L. S . Uu rs. Herbr. xa . 86. ex L. Loisel. Fi. Fl. Gall. ed, 9, T. . p. 300. n. 35., DC. Dub. p. 210. n DT OYE MAS pyren. tridactyl t. "intifa. Tournef. Mis üt r. hr p. 253., ex Herbr., teste La- ART Sed, ante Bd. g^ Elem. "era . 220, lin. 5. Gouan Ill. p. 28. t. 18. f. 2., Ta- Peye: Fi. Pyr. 3 Pae fo eid US Tan, Bee V ar a fol. tant, ); Sternb, Rev. Sax. Suppl. 2. p. 53. 9. t. 19., 9; Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In Pyr. med., orient, editis. Legi in Pyr. septr. aurigr. au Puig Morain, et sub le Roc blanc ad Artunan, diebus 22. Jul. 1851, et 6. Aug. 1843; in valle de Savignac, die 6. Aug. 1840; supra la Soulane d Andorre ad les allées étroites, versus summitatem , die 3. Aug. 1843; supra Porté ad le Lac de la Nouse die 10. Aug. 1839. Accepi ex le Pale de Crabère ab Eug. 681 Duchartre. Observavi al Puerto de Caldas, al Puerto. de Viella, in ejus parte meridionali; abunde in Valle d'Ejnes, supra Setcasas, in m.* Canigou etc. Reperii viscosissimam in Monsen A requentissima Species in Pyr. orient. editior., rarior fit in Pyr. septr. auriger., rarissima in Pyr, me :, Quos non transgreditur. La- Peyrouse non credidit dari hane stirpem in Pyrenaeis mediis, sed ibidem plurimis in locis eam reperiebat Parentau, scilicet ad /' Estagnau, prope St. Beat, à la Pale de Crab2re s.c., au Mail de Cristal, quae loca ab eo ad Dachartre indieata, iste aperuit in Fl. Pyr. pl. exsicc, fasc. 6. n. 111., si bene memini, absque Parentaui mentione, gallico scilicet more. Pertingit, sed ibidem rara, ad le Port de Venasques. Herba laete viridis, viscosa, viscida, citrinum ferme emanans gratum odorem. Crescit ad rupes in locis umbrosis, inter frutices, et apricis etiam, attamen, solum humeetum praediligere, locaque umbrosa ei gratiora esse percepi. Planta adulta eaespitosa est, residuis foliorum exsiecatorum annorum praecedentium ad basim onusta. Caules gene- "tim sub-pedales, interdum palmares tantum, parum foliosi, flexuosi, pubescentes: surculi inspieiuntur plures, gerentes folia in formam rosae disposita. Folia ima sub-reniformia, insidentia in longo petiolo, qui basi dilatatus est; foliorum lobi generatim tres, sed etiam quinque oc- eurrunt, palmati, laciniis trilobis, lobis plus minus profundis et acutis; folia ad caulis medietatem pauca, brevius petiolata, acutius lobata: superiora sessilia, et integra, linearia, bracteiformia. Flores paniculato- corymbosi, potius approximati, qua nota etiam ab aflini S. ladanifera facie illico distinguitur. Calyees quiuquefidi, laciniis angustis, acutis. Petala magna, ealycem duplo-triplove excedentia, obovata, ad unguem angustata, alba, venis plerumque tribus viridibus interne notata, ungue plus minus virescente, eaeterum longitudine aeque ac latitudine quid- quam variantia, ast calycem semper longe superantia. Genitalia vire- scentia, aut e virescenti flava. Stamina alternatim breviora, an- therae flavae. Saxifraga palmata La-Peyrouse! uic : S. La-P. se Sternb., Lisl. Fl. Gall. ed. 2. p. 300. n. 37. S. Candollei Tausch. penes Soc. Ratisb Syll. DL 2. (1898) p. 242. n. 5. S. Prostii Sternb., Pouzolz Fl. Gard. p. 389. n. 8. S. MN iensis Timb. in Mem. Acad. Toul. S. 7. T. 7. p. 469. S. geranioides var. DC. Fr. Sappl. s to 3 tifida Gr. Gadr, Fr.? S. cuspidata Schleich. ex Koch La-Peyr. Flor. Pyr. p. 64. n. 42. t. 41.; Sternb. Rev. Sax. Suppl. 2. p. 84. ns, 151., 192, t. 79. f. 1., et f. 1. PRA E à Flor. Maj. Jun. Fruect. Jun. Jul. In mitioribus Pyr. oriental. a rupes calcareas. ; Legi in Roussillon inter St. Paul de Fenouilhedes, et Lascher da, p i per montes Corbarienses, unde Timbal dedit e summ. montis le a ats addito specimine prope St. Colome lecto; dedit insuper Gautier e Camp orbr.). ui E uat ei inest similitudo cum Saxifragis ladanifera, et Londen cum hae potissimum, cujus varietatem tantummodo esse E MD Ab hae diversa apparet tantum statura minore, geris arig an sed individua 8. geranioidis ad le Lac de la Nouse lecta, p S. palmatae videbantur. erba viscosa, et fragrans. viscosi. Planta palmaris, caespites Qui nervi salientes, et sulculi in fo i i dmodum Caules, superne praesertim, r : densos et divites saepe e ex i liis exsiceatis prodeunt, in viridibus 682 parum, aut nihil conspicui sunt. Folia 3-5 fida, plerumque vero trifida, lobis exterioribus bifidis, medio integro; quae folia in pulera La-Pey- rousei icone generatim magis divisa finguntur. Calycis dentes acumi- nati, petala e viridi striata. Semina ovato-elliptica, striata, fusca. Est ne vera La-Peyrousei planta? Figura confirmat, descriptio in- firmat, Herbarium alienam et incertam ostendit stirpem. Folia enervia deseripsit La-Peyrouse, quae figura nervosa esse ostendit: et sepala dieuntur obtusa, sed vix talia icon demonstrat; herba argentea decla- ratur, quae in figura obscure viridis pingitur. Villosiorem generatim prae meis speeiminibus suam stirpem descripsit La-Peyrouse; sive Flor. p. 64., vel Hist. abr. pl. Pyr. p. 236. n. 44.; et extant alia parvi ponderis discrimina, forte a La-Peyrousiana futilitate depen- dentia, scilicet folia descripta parva, plana, cum lobis integris, ete., ab ipsius figurae inspectione falsa demonstrata. Omittuntur laeviores adhue differentiae e pilorum quantitate; ut a colore dependentes. S. palmata La-Peyrouse, a Seringe in DC. Pr. P. 4. p. 32. n. 65. adducta ceu varietas (villosa) ad S. hypnoidem, consociata cum S. hirta Don, Engl. Bot. n. 2291., E. B. n. 445., mihi ineomprehensibilis, pro certo tamen respuenda sententia est. La-Peyrouse eamdem plantam partim, quoad descriptionem, ad S. geranioidem L., partim, quoad figuram, ad S. nervosam retulit Grenier, cum Godr. Fr. ps. 644, 647. Sed cur? Postremae huic speciei, ner- vosae adduxit Grenier etiam La-Peyrouse t. 39., quae optima pro ea figura est, a cujus consortio, statim e primo oculi ictu fugit altera quae inscribitur de S. palmata. Aut perrarum opus Flor. Pyr. La- Peyrousei non vidit Grenier, aut graviter de eo dijudicans halluci- natus est. Ad S. palmatam La-Peyr., et meam, tutius prae geranioide, addu- citur S. pedatifida Gren. l.c. p. 645. S. Candollei Tausch ad eamdem nostram speciem, nec ad gera- nioidem, afferre malui. Est vero planta a DC. olim cum Siebero com- municata pro jS. geranioide, in quam num nostra planta denique abeat vehementer timeo. Sed sustinendae sunt plantae, ut fama mulierum, usque ad earum comprobatam vel falsitatem, vel nequitiam. Respuenda facile est Closii suspicio (Rev. Herb. La- eyr. p. 33.) de habenda S. palmata La-Peyr. ceu ibrida e S. pubescente Pourr., et geranioide L., saltem quod meam plantam, quae longe a putatis paren- tibus in rupe vitam degebat prosperam. Denique magna est stirpis nostrae propinquitas cum &. deci- piente Ehrh. Saxifraga ladanifera ('Tournefort) La Peyr. FI. Pyr. et Herbr. De Tournef. infra. La-Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. p. 236. n. 45. S. geranioides b Gren. cum Godr. Fr. p. . S. cuneifolia Cavan. Ie, descr, 3. p. às. n. 270. t. 248. S. paniculata Cav. Descr. de las plauts etc. 2. (1802) p. 473. n. 1036. S. cuneifol. Cav., et S. panieul. Cav. visae in Herbr. Hrt. bot. Matrit. S. papillosa Pourr., et S. viscosa papillosa Pourr. Herbr. Matr. S. quinquefida Hrt. Paris., Lamk. Fr. 3. p. 532., ex La-Peyr. Fl. La-Peyr. Fl. Pyr. p. 65. t. 42., Cav. t.s.c., Sternb. Rev. Sax. Suppl. 2. p. 83. n. 150. t. 19. f. 8, 9. fol. sat. (excl. var. b palmat.). í Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. Frequentiss. in Pyr. Navarr.; inque Pyr. Cantabr. cum Navarra finitimis; rarior in Pyr. Aragon., vel hine inde per region. mediterr. in montanis. 683 Legi in Pyr. Cantabr., Gui uzcoa, contra / ; IER die 3. Jun. 1844; in Pyr, Narr s Tolosa in m.* Us die 17. Jun. 1844; in valle de Aezcoa supra. Villanueva l.d. la Peña de Derrendi, die 18. Jul. 1844; ubi ad rupes calcareas. Hi Mont Alaric ad Carcassonne a Timbal; ex St. Antoi Vivit ad Liadena, Ochagavia, in Valle de Roncal, ad Canzias , ad Bielsa, in m.e Peña Barry ad Salvatierra , ad Murillo Gallego, in Sierra de Castro, item de Loarre, al Salto de Roldan supra catis; rarius pauperior, simpliciorve. Varia quoque est statura, e solo ascendens a tribus pollieibus ad palmum, et etiam ad sesquipalmarem altitudinem. Facies S. geranioidis, cui characteribus quidem valde af- finis et propinqua est, insignis copia glandularum sessilium, humorem resinosum copiosum emittentium , conspiciendum praesertim in foliis, inque calycibus: humor iste glutinosus odorem quemdam citrinum por- tendit. Caules sunt flexuosi, paucifoliati, in inferiore parte onusti foliis emarcidis plurimis annorum praecedentium, quibus superstant rosulae foliorum viridium, non densae, sed laxiuseulae; petioli semiteretes, superne profunde sulcati, qui suleus quidquam obscurius sese extendit per foliorum lacinias, in quibus suleus revera minus profundus, sed latior conspicitur. Reperiuntur tamen individua, in quibus foliorum lobi latiores, erassioresve fiunt, vixque, vel obseurissimi apparent sul- culi; vidique lusum foliis obovatis, sub-integris, valde crassis, in quo vix sulei vestigium apparebat; sed generatim foliorum lamina profunde triloba est, lobis angustis, istive 2-8. lobis. Calycis laciniae ovato- acutae, margine sub-membranaceo albente praeditae, petalis valde mi- nores, Petala sessilia, conspicua nervo in tres ramos diviso, calycem bis-terve superantia, grandia scilicet, et pulcre albentia , raro calyce duplo tantum majora. Stamina, in flore bene evoluto, aequalia. Pistilli duo, staminibus breviora; stigma oblique sectum, valde glandulosum; ovarium totum calyci adnatum. ; 3m Copiosissima vivit circa Aranzazu, Guipuzcoa, a me ibidem obser- vata, die 2. Jul. 1853, in rupibus, parietibus, ad ruinas coenobii, varians pollicaris, pedalis, foliorum laciniis angustissimis , iure viduis hujuscemodi petala longiora, angustiora, et acuta. Autopsia 0- corum mihi demonstravit, Sedum ex Cantabriae montibus circa coeno- bium Aranzazu, et Saxifr. Cantabr., latifol. tridactylit. rigidior. Tour- nefort. Herbr., et Elém. botq. p. 220., mox Inst. r. hrb. p. 253., rpa stirpe La-Peyrouse, Fl. Pyr. p. 66., effecit varietatem b S. — ps pertinere ad hane S. ladaniferam, cujus ergo detector, et auctor pri Tournefort est. p t Huic |S. ladaniferae La-Peyr., in Hist. abr. Pyr., retulit enti Pyren, laciniat. major. Tournef. Topogr. , quam ego e rm coude. num pertineret podus ad S. pentadactylam , cui pro ni qiii mabunt ji, qui locum | Tournefort autoptieum conscen cem b rider bents, Pyr. orientl, mnts. Canigou, quod nobis jam een ge d Suit: si in suo copioso Herbario schedas cum era sp 41 P. 2. on, in Monogr. Saxifragar. (Transact. Linn. Soc. V. 684 p. 414. n. 12.) S. ladaniferam La-Peyr. cum S. pedatifida Ehrh. con- junxit, eumque sequutus est Spach Suit. Buff. T. 5. p. 41., quam sententiam trutinari cuperem cum hujus postremae speciminibus se- curis, a dubio quod in me movit, Engl. Bot. figurae (2218.), inspectio; cautus factus etiam et Planchoni sententia, qui olim mecum dictitabat, agi de speciebus differentibus. Sed Sternberg hisce sejunctis plantis, unde patriam Pyrenaeos de S. pedatifida traxit? Suppl. 2. de Sa. p. 81. n. 145. Et S. fragilis Schrank Flor. Monac. t. 92. eadem dicta ac S. pedatifida Ehrh., in Fl. Monac. non reperitur. S. ladanifera La-Peyr. eadem species ae S. geranioides declarata est a Bentham, Cat. p. 118.; illius varietas a Duchartre, Fl. Pyr. exsicc. fasc. 6. n. 111., et a Grenier cum Godr. Fr. s.c., et eum istis ab Engler Le. p. 28. Mongr. p. 166. Mutel Fr. p. 408. n. 2., sub sua S. ladanifera, si recte video, miscuit sacra profanis. S. quinquefidam Hrt., Paris, Lamarck Fr., potius cum La-Peyrouse, Flor., ad S. lada- niferam, quam cum Don, Saxifrag., ad S. geranioidem retulerim; nisi praestaret, illius obscuritate spectata, pro alterutra specie, ut et pro S. pentadactyla eam praeterire. S. trifurcata (Schrad.), Gay. It. Astur. forte haec eadem est S. lada- nifera, sed, pro certo, exclusa Schraderi planta, quae, Planchon iterum " c. p. 48. Obscura adhue planta, quae per hortos tantummodo vagat. Cf. Schrader Hrt. Gotting. fasc. 1. p. 13. t. 7. Consului ego, et fateor me in citata Schraderi figura vidisse hortensem, et spernen- dam stirpem, quae una plures diversas species commemorat. Ipsius Cavanillesii specimina archetypa e Castellfort vidi in Herbr. hrt. bot. Matr., valuerunt ista ad confirmandam jam positam mihi sen- tentiam de identitate S. euneifoliae eum "Tournefortii specie, quamvis refert omnino plantam, quam nos ceu typum habemus, et quomodo patuit inter volvendum genus Saxifragam in citato Herbario hrt. Bot. Matrit, ipsa Cavanillesi planta lecta in monte Palomera arce Morella anno 1791. Et speciem in muris vitam degentem nos etiam aliquando deprehendimus. Magno cum successu hac herba se usum fuisse contra Empiema , aliosque morbos, in quibus efficitur puris congeries, mecum testabatur Dr. Verges M. ad Fiscal Pyr. Arag. Sumebatur pro Consolida, eaque utebantur Hispani Aragonenses contra sanguinis impetus. Medici nostri Sayifragas contemnunt, Attamen non omnino suffocata est fama S, bronchialis, de qua sic Gmelin * Usus est hujus plantae incolis Sibiricis in angina et pleuritide., ejus herbam cum aqua coquentibus et bibentibus , FI. Sibir. 4. p. 165. De usu S. cras- sifoliae apud Ruthenos, contra alvi profluvia, cf. eumdem Gmel. l.c. p. 167-8., Amm, Ruthen. n. 90., et Pallas. It. 3. p. 271. 685 Saxifraga pentadactyla (Tournefort?) La-Peyr. Flor., et Herbr., correcto eum Sm., et Don de denominationis exitu. T. a La-Peyr. non eitatur. . La-Peyr. Hist. abr. Pl. Pyr. p. 235. n. 43., Sering. in DC. Pr. P. 4, p. 30. n. 60.. DC. Dub 210. n. Ma Don Monogr. Saxifr. n. 77. Engl. l.c. p. 30. Mongr. n. 87. S. ente b 'Loisel. FI. Gall. ed. 2. p. 301. n. 38. La-Peyr. Hrb., et S. mixta var, tennifol, etc. La-Pevr. H tS var. La-Peyr. Hrbr.? S. pentadactyla Don. Saxifr. La-Peyr, Fl. Pyr. p. 64. C i. rbr., et S. nervosa 9, Flor. Jul. Aug. ineunt. Fruct. Aug. In editior. Pyren. medior, (vix), aurig. et orientalibus. Legi in Pyr. septr. aurigr. a la Cuma d’ Angarzià die 28, Jul. 1851; in Pyr. or. a la Cuma de la Grava, die 24. Jul. 1837. Habui e Pyr. orient. (m.° Canigou exploratissimo?) de Herbario Coder ab ejus filio: et huic speciei traherem specimen ex le Port de Venasques, sin. nom. a Timbal. acceptum. Vidi ex rupe Vallubera (Andorra). Abundat in montibus editis Pyr. or. vulgo le Puig Perich, et le Puig Carlit, versus sumaitates: reperitur au Mont Llaurenti. A la Combe des Porteils, Cabana. forestière (Capsir) legebat Gautier. Magna speciei affinitas cum Saxifragis exarata , nervosa, et gei nioide: possideo specimina, quae inter S, geranioidem, et pentadactylam an hybrida, an intermedia ne dieam anceps haereo; alterum ex le Lac de la Nouse, lectum Aug. 1839, alterum e Pyr. or. a Coder. fil. acceptum; stirps hujuscemodi videtur propinqua S. pentadactylae Sm. Visciditas plantae in maerioribus individuis solemnior est, ma- gisque se prodit sub plantae exsiccatione, nec apparet in stirpe in solo natali.explorata. Folia inferiora generatim pedato-trifida, laciniis late- ralibus interdum bifidis, aut bilobis, omnibus linearibus, suleatis. Petala obovata, calyce duplo longiora, alba, ad unguem viridia, tristriata non tantum, sed trisuleata etiam, et ita, ut petalorum analogia eum foliis ostendant; insuper in extrema petalorum parte totidem eminentiae ap- parent solemniores quam in foliis, in quibus plerumque nullae eminentiae vel inflationes conspiciuntur; addas, quod petalorum lamina vitro inspecta undique punetata decernitur. Genitalia e viridi flavicantia; an- therae luteae. Odor plantae, ut in affinibus, sub-citratus, gratus. Huic attulerim potius S. ladaniferam a DC. Dub. p. £0. n. 23, quam illorum S. pentadactylam , quae glabra ete. mihi sane obseura planta evenit. (M Plura contra veritatem de hae specie dicta sunt, scilicet a La-Pey- rouse, Flor. p. 64., petala enervia; a DO, r: 314. n. nd planta nullimode viscosa; a Seringe, in DC. Pr. P. 4. p. 30. n. 00., minus gummifera; a Loiseleur, l.c., folia non viscida; a Mutel, Fr. p. - n. 21., non viscosa, mox resinosa, lobis foliorum integris, ete, Sat bona est Grenieri descriptio, cum tandum censeam deelarantem hujus, et abunguiculata. | ; | cd obtusifida Don Monogr. Saxifr. (in Trans. Linn. Soc. I: 2, 1822, p. 416. n. 14.) affinis admodum dieitur cum 5. m. te identica a, Ibid. p. 419-20. n. T7., cum qua for el Hispania, unde stat in Herbario Pavon, dein rad et ego E pentadactylam ex Pefialara Hispaniae a Nee lectam , sub. Te : es petraeae vidi in Herbr. Hort. bot. Matrit. S. obtusifidam praeterivit Engler. p lr F: pentadactyl 686 yie hypnoides (Clusii) L. Sp. Sed. alpin. Fa pri Clus. Pann. A. p. 491. n. 7. sin. ic. ier p. 302. n. 30., Gaud, 2 js 956., 9 wil bid » gi . (sub S. ip Sarti in nota) T. 2. p. 225., Leisel. Fl. Gall. ed. 2. p. 302: n. 46., D. p- 210. ; P Ortega in Quer. Esp. T. 6. p. 958. , Jon: Monogr. Sax. (dempt. Fl. Dan.) n. 104 m paR . 505. pS —- eomparat. Enel. Le. p. 49. Mongr. La-Peyr. Herbr., et S. intricata var, major. raihosior La . Herbr.; S. muscosa trifido fol. Tourn. nr , ei Inst. r. hrb. p. 952. (et inde Elém. botq. p. 219] x Villar. et cum S. condensata La-Pe ; S. rupestris Salisb. Pr; sed paucae species non sunt "fiptsicoe! hinc bitussdih ) Mom: in 4t ta i cp mec MERE tolleravi). S. cautabrica Boiss. Reutr., ex Englr. La-Peyr. Fl. Pyr. p. Xx? t. , Engl. "SEO 454., Mes Be T4 » us 2 20. t. 45. , Moris. Hist. pl. Oxen. 3. E P. 479. n. ^$o. j ur n. 26., . Phytogr. t. 57. Flor. Maj. Jun. Fruet. Sept. In Pyr. oriental. nemuseulis mont, inferioribus. Habui ex nemore de la Roubine prés Dagnouls sur mer a Massot. Reperitur in valle de Llo, et secundum Pourret au Mont Llaurenti. Clusii locum cum G. Bauhino, Morison, et Tournefort adduxi: aliis foret potius S. chamaepityfoliae. Quaedam ad specimina pyrenaea observavit Host Fl. Austr. p. 512. n. 40. Babington in Man. Brit. Bot. ed. 5. (1862) sub hac specie com- id S. platypetalam, elongellam, leptophyllam, et denudatam Sm. . p- 135. n. 11. Visis figuris, non me in laevem detorqueo partem. S. elongellam Sm. et S. platypetalam Sm. in S. decipientem infert Engler (in Linnaea), denudatam, vero Don ad Aypnoidem prius ad- ductam, in Monographia formam vulgarem decipientis (p. 187.) declarans. S. Camposii Boiss., Reut. Pu ug. p. 47., ab Engler in Linnaea V. 35. (1867-8.) p. 848. (ast. non ita in Mongr. Sax. p. 168. n. 83), Pyre- naeorum incola dieta, mihi non innotuit. E dictis de ea dubius haereo, num lusum $. pentadactylae , aut hypnoidis; num stirpem hybridam contreetaverint seriptores isti. Saxifraga sedoides naci L. Sp. Seguier Veron. l. infr. c. Bert. 4. p. 501. n. 34., Gaud. 3. n. 949. , bra ue in DC. Pr. P. 23. p 30., Lá -Peyr. Fl. Pyr. p. 47. Avlir. Fl. Nor. n. E m Sedol; , et S. Hohenwartii Stata, Koch p. 303. ns. 32 S EF . Le. p. 58. La-Peyr. Herbr. Wulf. apud Jacq. Miscell 2 .p. m A 2 22., Scop. Fl. Carn. ed. 2. p. 295. , Sturm. Heft "35. Ster =A Rev. Sax. p. 26-7. s f. t. 2. a, b, et Ibid. b. "o Hohenw, ? eie fi P 61. n. 105. de a Kapair PE VOY Suppl. i 2 g 1 hi e . b fig. supr. item, Suppl. Sp. n. g; or. Fruct. In Pyr. Arag. ex Asso; in Pyr. septr. med., et orient. rara. ; Habui e Pyr. or. de Herbario Coder ab ejus filio. In montibus Yzas, Soba, Formigal (de Sallen) indicat Asso Arag. En. n. 13. Au Pic de Ger vivere dicunt Galli, Bull. Soc. botq. Fr. 'T. 15. p. LXIIL; in m.* Llaurenti Pourr. ; diffidit Timbal (Llaur. p. 352.), an forma laxa S. variantis. Speciem rarissimam nullibi ego vidi, nec eam enu- merat Dulac. Speeimina Pyrenaea, vel ut melius loquar, Coderiana pertinent eae varietati, quae S. Hohemwartii Sternb., merito a Don Monogr. Sax. n. 6T., et a Seringe cum S. sedoide apprehensa. Huic formae proximior est S. glabella Bertoloni, quam Seringe, Tenoreo indulgens, ad S, exaratam appropinquat in 'DC. Pr. FP. 4. p. : 96. n. 44. S. Sequieri quoque huie S. sedoidi valde proxima est, adeo ut, ne quidem ceu varietatem distinxerit Don, qui tamen illius figuram pes- simam declaravit. S. ciliaris La-Peyr. ete. huc ad modum observationis referas, demptis acunis. 687 Saxifraga ciliaris La- Peyrouse! Herbr. et Hist. abr. Pl. Pyr. Suppl p. 65. e Pyr. septr. med. editior. r Visam in Herbario La-Peyrouse ego dubitavi num esset forma S. sedoidis, Bentham (Cat. 118) lusum suspicabatur S. audrosaceae, vel multinervis. Timbal dicit se eam offendisse sub le Port de Venasques, et dubitavisse num foret varietas S, pubescentis Pourr., ei S. mirtae La-Peyr.: et haec est Grenieri sententia ab Engler suscepta. In Excurs. ar. Nogr. p. T4. stirpem au Port de la Hourquette, et ad Siat indicat Timbal. Clos (Revis. Herb. La-Peyr.) in suspicionem ineidit, ageretur ne de planta hybrida e S. multinervi, et planifolia? Saxifraga planifoiia (Micheli) La-Peyr. FJ. S. alpin. E lut. foliis latiusculs. E" incis. radic. crass. Michel Pl. Rom. Neapol. exsic epi iie a-Pey dos Pyr p. 3l. m. Hist. abr. pl. Pyr. p. 225. n. 6., Engl. hm p. 54. Koch 303. n. 34. ^ Ad. 1,2 D. 445. festi eni entr. var. b) Gaud. 3. n. d^ Bert, 4. p. 904, n. 36., o V. p. ; Dub. p. 209. . La-Pe. r. Her r S raae All. Fl. 2. n. 1528, v 61. 3 f: 25 P Heh 16. Sternb. Rev. "sx. p 28. i . t. 7. f. 3., nec amplius! n 2. p. 63. n. 109. 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. In editior. Pyr. medior. or., prae- sertim septentrionalium, Habui e Pyr. orient. de Herbr. Coder ab hujus filio. Repertam fuisse ajunt à Cumpvieil, Quidam adhue cum hac commiscuere vellent S. Seguieri Spreng., et forte non immerito; et ejusdem S. muscoidem quoque, dummodo expungatur La-Peyrousiana figura citata a Spreng. Novr. pl Cent. n. 38. Varietas b atropurpurea Koch l.s.c. pertinet evidenter ad S, Facchinii Koch Add. em. p. 445., eam ad S. sedoidem referre dixit Bertoloni D. l.c., ut puto, re extemplo judicata. Saxifraga multinervis (Columnae) Dulae sim Hauts. en n. 838. Column. Ecphr. 2. p. 66-7. f. 3. A androsacea L. Sp., e . 304. n. 36., Bert. 4. p. ben o. 32., Gaud. 3. n. 952.. DC. Dub. p. 209. 14. S. andros. La-Pe Uem $E tarot et 3. monoflora Wulf. Nor., S tridens Jan in litter. r^ "E RM foliis (s vs AC 'Alsinaefolia n g Bauh. Hist. pl. 2. 1. 22, , Herbr. xw ‘arg. Jacq p. 47. t. ar lieta " RI E i oi. 2 296. E 10. . vix, Hall. c. bo T It. Helv. p. 292. t. 9., et Hall. Comm. j^ 1736. V. 1. f 9, ex "Don. Sternb. Rev. Sax. i ra. ns. 61, 62. t 11, fae 4, 5., et t. 9. b fig.a, et tox: 2. p. 64. n. 111. 1.7. ; x 2 put -y ven, AU. t. “på. f. extr., Poir. Hist. pl. Eur- t. 100. mal. Moris. Hist. pl. Oxon. 3. ’S. 19. c9 I. 9 Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. in editis editioribusque Pyr. medior. orientalium. ; ,egi in Pyr. or. Valle de Planes, die 4. Aug. 1836, inque Valle d Eynes, die 23. Jul. 1839. Habeo a Deville ex le Pic du midi. Vi- vere in m.* Neouvieille, et in Mont- Perdu dixit Ramond, ous utiurit Bordére. SECTIO 1.* NEPHROPHYLLUM GaUD. Saxifraga tridactylites (Tragi) L. Sp. Tr St. h. p. 401-2, sin. fig. Bert . 494. (excl. var. iP. beige indi romanis Miscell, 3. (1833) p. 110. n. 34., Moris Sard. 9. n. 494. D Mos ngr. Sax. n. a 99. S. controvers et S, tridack. Koch P 304. 37 . 38., S tridact.; et S. petraea Gaud. 3. C. Dub. p. a 25. . annua Hx yr., es S. aragia Salisb, Pr.; .5 8. trifida "pi Wd DR: U^ Ye ns E ; G t. 52., Schk. Hanab. t : . v. D. t. 322., M ipei de jf. t ra 7. n. zs eft 33. bis. I f en ed Vi r ed., et 197, t. kyr fa 1. 2. S Stern ke Be W IL A od E ii A 5. et 6., . fig. ae laterales REL : "eh 2, p. 88. 159., et p. 688 n, 158., Fl. Dan. t. 38., et Flor. Dan. t. 1517. ALL Specim. p. 17. t. 3. f. 1. petr., et Fl. .Pédm. 9, n, 1987. t. 22. f. 3. ead. Sabb. Hrt. Rom. T. 4. t. 82., Zannich. Vnz. p. 235 t. 990. Scop. Fl. Carn. ed. 2, p. 296. t. 16., Le Maout, Decsn. Botnq. 1868. p. 201. Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. P, 9. fasc. 1. p. b. t. 1. n. 34., Lob. Obs, p. 249. f. 3., Icon. t. 469. f. 2., Dod. Pempt. p. 112. f, infr. 2.a Ta- bern. Krtb. 2. p. 1194. f. 3., Icon. t. 805. f. 1., et Kr. 2. p. 1088. f. i., Icon. t. 709. f, 2., Moris. Hist, pl. Oxon. 3, S. 12. p. 479. t. 9, f. 31. © Flor. Apr. Maj. Fruet. Maj. Jun. Legi in Pyr. Arag. ad Benavarre, die 19. Maj. 1846. Habeo a Deville e Tarbes. Stirps saepius erubescens, praesertim vero in caule, inque pedun- culis, minus in foliis, et in calyce, et quoad hunc minus in tubo quam in dentibus, ut in foliis minus in pagina inferiore, quam in superiore. Petala euneato-obovata, sub retusa; ea obcordata cum Seringe in DC. Pr., et eum DC. Duby, Dietrich A., declarare:nequiverim; nec obverse lanceolata, cum Bertoloni, aut spathulato-lanceolata cum Puccinelli, non obovata tantum eum Heller, Smith, Sadler, Host, Withering, Kirschleger, etc. vel obovata, truncata, cum Spenner aut obovata, truncato-obtusa Don, et vix obovato subretusa cum Ledebour, minimeque cuneato- elliptica cum Moris, aut rotundato-ovata, integra, ut ea dicit Bromfield, etc., et ea trinervata percepi, vena media, vel nervo medio eviden- tiore (quod non declarat Don). Non semper in siccis provenit, ut plures dictitant; vidique in solo submadido nascentem , itidemve in Alpibus contingere testatur Gaudin. In statione plantae designanda Candolleum (Fr. 4. n. 3516. in tectis, et muris) vicit La-Peyrouse, locis pro ea recognitis, montibus, eorumve convallibus ad rupes, muris, tectis, rude- ribus, (Hist. abr. pl. Pyr. p. 234. n. 39). S. controversa Sternb. Sax., Ser. in DC. Pr. P. 4. p. 24. n. 82., Koch p. 304. n. 37., ex Steven, Don, Moretti, Gussone , Wahlenberg (Fl. Svec.), Bertoloni, Visian (S. parnassica, Boiss.), mera est S. tridactylitis varietas; quibus assentior, quamvis contrariam teneat opinionem etiam alpieola Gaudin, Halleri auctoritate fultus. non percepi, quam invenerunt in Pyr. septr. med. au Pic du midi, et au Trou de Montariou Ramond, ex DC. Fr, au Port de Venasques alii ex Gren. Fr. Speciem Gesnerus primus ad proprium genus retulit; videas notas ad Tragum e manuscriptis indicatis in ls.c 2l. Tertium genus dactyli, tenuis nascitur in parietinis aut tegulis Plin. Nat. h. l. 24, e, 19, vel 119.; hoe suspicatur Fée, in Plin. ed. Panch. T. 15. p. 235., num ad Festucam rigidam foret trahendum? Aliis vide- batur. Sedi Species, et potissimum Sedum stellatum. Mihi potius Saxi- fragae species, probabilius haec eadem S. tridactylites. Sed supersedeo. | suspicionem veni, S. Bellardi All e sinistra foecundatione scatulsse. «3» Saxifraga alba (Brunfelsii) Trag., Lonieer., Gesner., Lob., Dod. Brunf. Herbr, 1. p. 4 85 s 305 i Gaud. 3. n. 946., Moris Sara. 9 did EE L. Sp., Koch p. 305. n. 40., Bert. 4. p. 486, p Rex ;492., DC. Dub. p. 211. n. 28., St. Hilr. Morph. p. 239. lin. 3-ult., "er es ». - S. granul. La-Peyr. Herbr. eus cernua La-P I ^ partim; S gems t SPauicá Cons las Herbr. Matr., Colmeir. C pl. Catal.: S penduliflora Bastrd., DC. Fr.; yi in Bull. Soc o C?'potana Boiss, ex Dufour, Madrid, 1808-54.; S. glaucescens Reut. Pug., ipso fate ii Au Fl r Fr. 2 643., qnod pervideram; S, graeca Boiss., Heldr, En ol. V de radie $ Di Jon l. Gra 2 52., Fl, Da 514., Schk, Handb 19., non adeo pere Schub, bon A POS pl. ar. T4 p Si. 6. Berger. Phvtonomat. 2. p. 4 4 pe A Schrank Fl. Monac. t. T77.. Sio In Dict. Se. Nat. Atl. Dicot. t. 197.. Dietr. Fl, Bor. v. 4. n. 2 St J 3 : i ` illustr. Cl. 10. Ord. 2, cum tabs., Tarp. FI. mir a Bv. Bot. v. tA MEM Bc ye Vani ^ 7. € 4 Mi. Mick ie clomed YD EI Hook. Med. bot, V. 3. p. 550. t. (97. Y... 1090., eb i. 1151, £d. pl. Trag. mag. P 689 Sinon Paull. Dan. A p. 132. cum fig.a, Gesn. Op: Hist: pl; (gali ig. £ E, Pompi p BIO E t mabaa pog da Dod; D i Gomm p Mi Moris. Hist, pl. Oxon. 3. S. 42. p. 479. t. 9. f. 23, J. Bauh. Hist. ph. 3. 1 35 LLES TER (2, C) Gren., 9| generat. Flor. Apr. Jun. Fruct. Jun. Jul. Legi in Pyr. or. m.*? de Ceret valle de Raynes, die 1. Jun. 1843. Habeo a Deville ex le Port de Sia! , Petiolus canaliculatus, basi dilatatus. Petala cum venis praecipuis tribus; iisque prominentibus, virescentibus, lateralibus saepius ramosis. Multum variat statura et habitu; interdum planta simplicissima, nana, subuniflora, alias caespitosa, densa, ditissima , luxuria florum spectatissima: cf. etiam Timbal Mass. Arbas p. 94.; reperitur etiam floribus plenis (ut ajunt) iis in locis praesertim ubi ex hortis migrans fertilem adepta est solum. Non ego noviter, cum Gren, Godr. Fr. p. 642., distinctionem S. corsicae ceu specificam recipiam, quam jam refellerunt DC. Daby, Seringe, Bertoloni, Rostan, Engler; olim S. kussi Presl. Huic affinis et similis species S. cernua L. per errorem, vel infida auctoritate indicata est in Pyrenaeis a Sternb., Rev. Sax. 2. p. 30. n. 49., ab Englr. Mongr. n. 27. Virtutes medicae huic plantae tributae pendent a putatis Patrum synonymis ei false adductis. bot, ed. - Schmied. tab. lign. 17. f, 146., Lo- nan SECTIO 8.* MICROPETALUM Tavscn. Saxifraga rotundifolia (Gesneri) L. Sp. Gesn. Hrt. Germ. crt. 278. b Sanic. alpin. alia. K ch 43.. Bert. 4. p. 482. n. 22., Gaud. p. 305. n. 43. 3. n. 944., DC. Dub. p. . n. 34. La-Peyr. Herbr.; S. orientalis Boiss. Diagn. Pl. cr., ex Griseb. Rum. Bith. S. lasiophylla Schott. «t forte S. pube.cens Schott, ex Neilr. Croat.; S. Heuffellii Schott. ulosa Sch., S. chrysosplenifolia Boiss., S. heucherifolia Griseb. Sch.; S. . mo . . Fr. t. . ler . Rev. Sax. p. 17. ns. jt 5 . p. 15. ^n. 23., Curt, Bot. Mag. t. 424., Mill. Icon. t. 141. f.a media, Gesn. Op. bot, ed. a Schmied. P. 2. fasc. 1. p. 19. t. 10. f. 25., Clus, Pann. A. p. 439-40. fig., et p. 441., Rar. pl. h. 1. 3. p. 307, f. 2., Camer, Epit. p. 764., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 235. p. 707. f. 2., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 12. p. 478. t. 9. f. 12. infel. Flor. Maj. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. orient. Vivere in Pyr. med. septentr. expresse negavit Deville, nee eam enumerat Dulae, neque ego eorum sententiam abnuerim. Legi in Pyr. septr. auriger. sub le Mont Llaurenti, l.d. Barbugliera, die 4. Aug. 1843. disc ; 1d Caules, petioli, et pedunculi cylindraeei; pedunculi tamen x : liorum insertionem quidquam superne applanati. Petala a och descripta: amores a Vaucher, Hist. phys. FL eur. 2. p. . mid nymon S. repandae Sternb. Sax. confirmavit Steven in specto us ad. Savifragas Taur. Caucas. n. 2., ipseque Sternberg -— eun c. Eamdem ex Willdenow datam a Baumgart. Dim d n. A d e "beni i ndifoliam sine more adduxerunt Griseb. Baumgartenio dubiam, ad rotundif A Gid et et Schenk, It. Hungr. n. 126. Sed et S. heucherifoli . Schenk nec non S. fonticolam in eamdem sese ingerere ir weitem est Neilr. Hung. Slav. p. 52., quae synonyma denique confirmata ab Engler, nec controversiam timent. Chrysosplenium Tabernem., Tournefort. Chrysosplenium alternifolium (Dodonaei) L. Sp. — M Ded. Hist. pl, (gall.) p. 203. f. 2. (non Pempt.), nec seqs. spec., ut ary E a a EE N p. 316. Koch p. B06. n. 1. Bert. 4. p. 447. n. 1.. Gaud. 3. n. 927., DC. Du ALIAM Au. Schur lusus existimatur; Ch. rotundifollata Schlechtend., ex De Chamiss. 44 690 n. 54., Flor. Dan. t. 366., Schk. Handb. t. 108. , Gaertn. Fr. Sem. pl. 1. Ill t. 374., Sturm Heft 12., Drev. et Hayn. Ch. pl.Eur. T. 3. p. 37. t 166., Berger Phytonom. p. 97. cum tab., Labr. Heg. Ic. Helv. fasc. 30. . Bor. vs, n. 941., Krock Fl. Siles. 2. n. 602. t. 2.; Sabb. Hrt. Rom. T. 2. t. 51., Fl. Batv. t. 1141 , Schub. Icons. t. 21. f, 7. Dalech. Hist. pl. Lugd. 9. p. 1113. f. 3., et p. 1114. f. 1., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 35. p. p. 707. f. i., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 12, p. 477. n. 8. t. 8. fL... 3. 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. or. editior. rar. Legi supra Mont-Louis, l.d. le Bac de DBolchera, die 13. Jul. 1839. Florum involucrum tum quadrifidum, tune quinquefidum , et sta- mina octo aut decem. Hoc aut ceu variabile, aut semper idem de utraque specie (cum sequente) plures sustinuerunt: cf. ad rem prae- sertim Moench Hass., Leysser Hal., Leers Herborn, Reichard Syst. pl., Baumgrt. Lips., et Transsilv. Lightf. Scot. Mihi, cum Koch, haec res fortuita potius, sive monstrosa magis quam normalis visa est. Species in Pyrenaeis rarissima: mihi obvia tantummodo l.c., et ibidem proxime ad Planes. Timbal reperiit eam in Pyr. Catal. Vallibus Baños, et Juéla, Excurs. Gar. Nogr. p. 14 Non novit, aut certe speciem non distinxit G. Bauhinus, qui Dale- champium vidit, sed eum attente non perpendit; cf. G. Bauh. Phytopin. p. 610., Pin. p. 309. b n. 3., itemve Animadvers. in Hist. pl. Lugd. p. 56. Hae de re non video Professorem Basileensem | reprehendisse Morison. Non iste, nec Ray, Hist. pl. 1. p. 20T., tam solemne discri- men de alternatione, aut de oppositione foliorum animadverterunt. In speciebus adeo similibus curiosum tractationis argumentum praeberet! 208. t. 44. f. 7., Lamk., , Schrank Fl. Monac. t. t. 9., Dietr. Fl. B 4 L LT Li n 4 Chrysosplenium oppositifolium (Penae, Lobelii) L. Sp. Sax. aur. Pen. Lob. Advrsr. p. 267. Koch p. 306. n. 2 4. p. 448. n 1 . n, 92 DC. Dub. p. 212. n. 2. La.Peyr. Herbr.; Ch. alpinum Schur., glaciale Fuss. var. existimo. Engl. Bot. v. 7. n. 490., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 2. t. 50., Fl. Dan. t. 365., Drev. et Hayn. Ch. pl. Eur. T. 4. p. 1. t. 76., Sturm Heft 4., Dietr. Fl. Bor 4 Batv. v. 10. t. 747. Lob. Obs. p 336. f. 1., Icon. t. 612. f. 2., Dod. Pempt. p. 316 i . 9. p. 1114. f. 2., orison Hist. pl. Oxon. 3. S. 12. p. 477. n. 7. t. 8. . 2., Gaud. 3. n. 928., ., Bert. et Ch. wv 4 m dL, Fl. è . f. 2., Dalech. Hist. pl. Lugd Toke f. n. 7. 9; Flor. Apr. Jul. Fruct. Jul. Aug. . Legi in Pyr. or. Valle d' Eynes, die 23. Jul. 1836. Habeo ex Hour- migué. Observavi in m.* Aloña supra Oñate, in Valle d'Aspe, ad Cau- terets, Luz, circa Luchon, in Valle de Aran, prope Olot, al Colsacabre. Dicit Willich (De quibusd. plnt. Observ. p. 7.) se non vidisse folia radicalia in hae specie, eaque constanter se reperisse in Ch. alterni- olio. Ego in planta bene evoluta video rhizoma repens gerens folia parva, saepius decolorata, e quorum axillis radices prodeunt. Ser- mone communi non sunt haee folia radicalia? Non sunt eadem ac illa observata a Willieh in superiore specie? Majora, evidentiora, magisque in Ch. alternifolio perdurantia? , Quoad synonyma, De Chamisso Pl. Arct. exped. Romanzofl, in Linnaea T. 6. (1831) p. 557., excludit Ch. oppositifolium Walth., et refert Ch. repente Link Lusit., Ch. kamtschaticum. | Schlechtnd. Pat., et addit: « Vix dubitantes hic revocamus etiam Ch. Kamtshaticum Fisch, nepalense Don, et dubium Gay in DC. Pr. Quod postremum novo nomine Ch. ovalifolii distinctam sustinet Bertoloni, 4. p.449. n. $5, 9 vx labria: dum Ch. Kamtsch., et Nepal., characteribus e seminibus eductis, videntur alienae species. Maximoviez, qui contra Michaux, Pursh, et Torrey, neque Ch. americanum Schevein, seminibus hispidis prae ditum, eum oppositifolio comprehendi sinit, cf. Maxim. Prim. Flor. Amur. p. 121. sub n. 309. 691 Curiosum est observare in Apennino Italiae, ex meis observatio- nibus, ad Gottingam, ex Willich Obs. c. p. 7., in Thuringia ex Salz- mann, mecum olim voce, in Italia superiori ex Comolli Flor. Comens. 3. ps. 89-90., ad Norieam ex Wulfen, in Helvetia, ex Gaudin, in Duc, Wirceburg. ex Heller, in Marckia-Brandenburg, ex Dietr., in Austria superiore, ex Host Austr. p. 499. n. 1., in Impero Rossico ex Ledeb. Fl. 2. ps. 226-7., Ch. alternifolium frequenter occurrere, oppositifolium, e contra rarissime aut vix inveniri. In America septr., ex Nuttal, Pursh, Hooker (Bor. Amer. p. 242. ns. 1, 2.), in Pyrenaeis, in Lusi- tania, in Anglia, (non sie in Scotia), ex Smith, Sowerby, et Hooker, ad Lutetiam ex Cosson et Germain, in Istria, et Hungaria ex Host le. in regione Rhenana ex Kirscehleger, contrarium evenire, quum Ch. oppositifolium facile obvium fiat, rarum, aut vix unquam alterni- foliwn appareat. Notandum quoque est, quod Ch. alternifolium in Pyr. septr. auriger., cum oriental. finitimis, non sese extendit, dum Pyrenaei orientales prae illis mitiores sunt. In agro Friburgensi ex Spenner . 806.) montana, et subalpina loea incolit C. oppositifolium. Humiliora C. alternifolium. In Transylvania videntur ambae species frequentis- simae: cf, Baumgrt. p. 337-8., dummodo Ch. oppositifolium Baumgrt. revera cum nostro identicum, nee eum Fuss. (Trans. n. 1209.) species propria (Ch. glaciale F.) constituat, quod vix credo. Ord. 71. CRASSULACEAE DC. antiqui, nomen e foliorum forma desumptum , omnium umbilico, venustatis, et voluptatis Deae. penduli specificoum nomen quaesierit de stirpe à non percipitur, nisi Es vu ee us aon seo speeifieam a Dioseoride indigitatam , à MNAM thiolo, Anguillara , Caesalpino , Castelli; a Germanis ur Togo Catal. ert. 140. vers., à Rauwolf, Hodoep P. rer F d N sanctissime restituendam duxi. Patet Cotyledon DC. aliter esse de nandum, dummodo hae duo genera denique Peru duct tiu qua sententia plures, inter quos Ledeb. Fl. Alt. 2. p. 198., T : Cotyledon umbilicata (Hippocr., Dioscorid., Nieandr., Plinii) Lam Fr. 8. p. 59. ; 681., Plih, Nat; b. l, 25 e13. linus DC. Pl, C. Umbil., Hippocr. Nat. mul. p. 971., Dioscr. l. 4. c. 90., Nun E MO ies apud Hoo vel 401.» Ümbilicus L.. Bert. 4. p. 691. n. 1., Gaud: 3. n- (P^ y ilicus pendu (1833) p. 116. n. 49 Moris Sard. 2. ". 485. (excl. C. horizont.); Um bi aPeyr- Herbr.; Gus d cü.n Dub. p. 901. n. 2. C. Umbilicus Scribon. Larg. 2. €. 99^ 3 692 et Umbil. pendul. Benth, Cat.; Xr oreet we yet ge Veneris Ruell., Gesnr, me Caesalp., Rauw, DC. Pl. Cra 156., 395. irt, Fl. Lond. ed. Grav, ,.95., Sa bb. Hrt. Rom. T. 4 M * [ON s "d o se pe^ strictius Lampe de Dak "veter, ad p. 144., Camer. Epit. o 858., Dod. h. Comm. (1553) p. 39., Hist. pl. (gall.) p. 29. f. 1., Pempt. p. 131. f. 1., Lob. — i 209. f. 3., n t. 386. f. 2. (sed transposita, utpote quae PR Clus. Rar. pl. h 2:4. 0. 03. Oe OA Bellon Obs. e a Chus D d 124., ris. ex uen . fol. 52. vers. pe Hist. pl. Lugd. 2. p. . i. mifr auh. Hist. p 3. 1. 35. p. 683-4. f. 1 9 Flor. Maj. tan, Fruct. Jun. Jul. Per Cantabriam totam; inque calidior., solo calear Legi in Pyr. Catal. ad Rosas, die 6. Jun. 1851. Vidi pusillum, polliearem , racemo florente computato, totumque coloris intense rubri, item ad Rosas ubi optime evolutum legi. Et lusus pumilus, floribus demum horizontalibus, bracteis pedunculo longioribus, linearibus, integris observatus est in Pyrenaeis secus iter e Dar?ges, ad Pierrefitte, testibus Bory et Chaubard, Pélop. n. 106.; isti ei adducunt C. horizontalem Guss., cui, nec nostro, ex Neilreich, Enum. pl. Austr. (in Maly) p. 210., spectat U. pendulinus Koch Syn., a qua prolatione, quamvis de Neilreich sententia parum persuasus sim, me abstinui. Praetuli Lamarckii denominationem, ne alterum synonymon alteri superponerem. Cotyledon sedoides (Pourret) DC. Voy., et Fl. Fr. Sadum tetrandrum Pourr., et S. grandiflorum ii Herbr. d — Fl. Gall. ed. 2. p. 333. 8. Umbili ieus sedoides DC. Pr., et cum Dub. p. o . Sediforme Lebe r, ue: Umbil. sessilis Dulac. DC. Mém. Fam. seg 11838) p. 26. "e n e. descript.e) t. 4. f. B. ©) Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. medior., orient. editiss., locis meridional. potius. . Legi in Pyr. Arag. sub el Puerto de Venasques, die 21. Aug. 1838, in Pyr. or. summit. montis le Puig Carlit, die 1. Sept. 1836; in Valle d'Eynes, die 21. Aug. 1839. Observavi au Port de la Picade, in latere Aragon.; supra Salau ld. la Cascade d'Ilias, supra Getcasas, in Val- libus de Llo, et d'Err. Umbilicus (Mucizonia) pre Decaisne apud Jaequem. PI. rars. Ind. oriental. p. 62. t. 13 c Pyrenaeorum perpulerum Cotyledon commemorat. E in citata MOMS sub nomine Umbilici lutei Deesne., non Webb Phytogr. Canar. Sedum Colum., Plin, G. Bauh, Rupp., L. SECTIO 1. TELEPHIUM Kocu. Sedum Rhodiola (Fuchsii, et Tragi) DC. Fr. chs. Hist. st. 4 664-5. e d^ p 913. DC. Dub. p 201 el 4 698. n. 5., Asa Gray Man. Unit Stat. ed. 5, " e T in dr doe V. 44. (1883) p. 734. n. 5. cx 7., Maxim. Pl. asiat. in N Acad. Sc. Petersb. : odiola rosea i. "Hoc p. 282.. Gaud. 6. n. 2290., Schrank Enumer. pl, novar (i A ) $ y not. 4., Willson apud Hook. Tournef. ot (1834) p. 310. n. 14., Fisch. et Mey. Pl À 2e p. 67. Not. La.Peyr. I . sin. nom. Sedum n. 953. Hall, Helv.; S. altaicum G (excl pa : ; pis Rhodiolae sibiricae ex Schrenk; es iola odora Salisb. Pr. ; Tetradium odoratum Dulac., R. sibirica Sw r. ed, 3., ) ei a elongitutm Ledh., ex Herder; S PE Maxim. ipso fatente. Engl. Bot. v. 8, 508. S chk. 8t Flor. Dan. t. 183., DC. Pl. Grass, t. 143., Sv. Bot, v. 7. n. 496. ees ania Matth p. 1034., Camer, Epit. y ns ;ob. bs. p. 212. f. 3., Icon. 9t E. Dod. Pempt. p. nea Gmg d Fuchs. leon. E fin t, 38i. Cori. Fist. pl. ert. 437. b t2. Taberna. Kr tb. 9. Loo. d. E Icon. 8 M E Md Hi pl. Lugd p. 982 , Moris. Hist. pl. Oxon. 3. sp 465. t. . 8. Lonicr. Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. 9) I n dni h Pyr. Catalaun.? n Pyr. mediis editior. ; . í 693 Legi in Pyr. septr , : Bae ES "ec ki Cascade du Lac d Oo, die 5. Jul. 1838. Vidit hermaphroditum et decandr i i reducendam esse contendit jam s mnm edit. wee mox apud Roem. et Uster Mag. bot. 2. p. * uod et 3 6n c nixus observationibus demonstravit , substinuitq : : rien 2 : : gue que DC. in Pl. suecul. oM observationes confirmarunt et laudarunt Afzelius ^ es Ys dE. PP observats., in Roem. Archiv, V. 3. Nimium Linnaeo indulgens ab istis discessit Smith ui scripsit: « Pionai occasionally as it is said with both organs Sdi c this is usually in appearance only, and though Mr. Dahl has obser ed em to be sometimes five - cleft and decandrous, I cannot for that web concur with the learned Schreber, in making the planta. Sedum See his Gen. pl. n. 839. » Sm. Engl. Fl. 4. p. 246. In Gener plant edit. a Schreber, quae eoram habeo, porro, conspicitur Rhodiola ceu genus proprium, V. 2. (1791) p. 693. n. 1532; reapse in p. 839, proposuit cum Dahl Fhodiolae unionem eum Sedo, sed non effecit. Primi post Linnaeum conjunxerunt Haller, Ludwig, Scopoli. Revera, jam Dillenius in litteris ad Linnaeum, datis Ozford 16. Maj. 1787. (ef. Sel. corresp. Linn. ed. a Smith T. 2. 1821. p. 94.) identitatem genericam harum specierum percepit; quam declaravit Hallerus quidem, in litteris ad Linnaeum, datis 8. Apr. 1746. et. 27. Jun. 1746. (ex eadem collect. ps. 387., et 394.), idem judicium, quamvis non ita absolutum prompsit. Quod optimum esse consilium meis quoque ob- servationibus confirmavi, Sed. Rhodiolam attente examinando in Pyr, septr. auriger. supra Salau à la Cascade d'Ilias, die 24. Jul. 1852. Sunt adhue qui hane speciem , cum Matthiolo, aliisque bene multis, sumunt pro Rhodia radice Dioser. l. 4. c. 45.; non ego, qui Anazarbei plantam ulterius indagandam duco, inquirendam inter stirpes Mace- donicas, inter quas hoe Sedum vivere vitam mihi non constat. Reper vera Radice Rhodia Dioscoridis, hoe Sedum aliud suscipiat nomen, et dicatur, si libet, S. rosaceum, ab odore radicis, cum Fuchsio, Lonicero, L Testibus Webb et Berthelot, Phytogr. Canar. 3. P. 3. p. 29. et p. 31., Pharmaeopolae Saeculi XV. sumebant radices Convolvuli sco- parii, vel debilioris adhue speciei C. floridi, et e Canariis exportabant, easque pro Ligno Rhodio habebant, et venditabant. Sunt hodie etiam, qui Convolvulum scoparium pro Ligno Rhodio Antiquorum suscipiant. Sedum latifolium (Caesalpini) Bert. Amoen. Ital. ». 694. n. 1. S. maximum Hoffm. Germ., Sut. He God, Jur. Suppl. p. 86. S. Telephium b Dub. p. ear Irbr. bis, partim. S. lusitanicum Poir. Herbr., viso apud Moquin; S. natum eg llustr. n. 274.? S. erythromelanum Braun Fr., ex ; imb.? Flor. go . 2174., Sturm Heft 83., Dietr, Fl. Bor. v. 2. n. 1 447., Reich cr. s AT f. 1 a : T, 4. p. M. ., Rar. LA 36. f. 1.. Lob. Obs. p. 212, f. 1., Icon. t. 390. f. 1., Dod. Pempt. p. 190. 1., Tabern. P ue g 227. f, 9.. Icon. t. 845. f. i., Gamer. Epit. p. 411., Column. Ecphr. p. 305., et p. E ig. » th. Comm. ex edit. G. Bauh. p. 472. f. 1.. Barr. Ic. t. 838., J. Bauh. Hist. pl. 3. l. 35. p. 682. f. 2., Moris. p S. 12. p. 468. t. 10. f. n Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. Per region. mediterr. e simum; ibidemve non tantum eum Olea, sed in montanis etiam, iocis meridiano soli expositis. 694 Legi in Pyr. Arag. supra Castanesa ad Fontanina , die 23. Aug. 1853. Habeo a Deville ex Arrens. Observavi supra Luchon ad Cazaril, in Valle de Aran ad Vieille, ad Torla, Fontpedrouse: Willk., Lang. Hisp. Pr. eum praeterierunt. Petala pallide flava, sive ochroleuca intus et extus, ut fit plerumque. Sed vidi individua in quibus petala utrinque rubella conspiciebantur, colore in interiori lamina dilutiore. A. formosa Timb., Mass. Arbas . 99. ceu nostrae speciei varietas mihi sese offert. S. sanguineum Orteg. DC. Pr., a Dietrich Syn. pl., quod ab illo indicatur ^ In Ara- goniae montibus Pyrenaeis ad Jaccam spectantibus , sive e descriptione, uam e loco nullum manere potest dubium, quin ipsissimum sit S. latifolium. Sanguineum nuncupavit Ortega e colore inspecto in lamina interiori petalorum, quod tamen, ut jam adnotavi, non semper habet ocum, quum color iste appareat aliquando in ima petalorum parte tantum, vel etiam nullibi. Staminum filamenta, et eapsulas aeque pur- purascentia descripsit Ortega, quae in individuis petalis ochroleucis, vel pallidis donata, item pallida sunt, antheris quidem pallidis, vel tune flavidis, sed et rubellis, aut purpurascentibus etiam, nisi effoetis. Lusum istum regeneravit Timbal eum suo S. caerulescenti edito in Reliq. Pourr. p. 10. Suscepta denominatione S. maximi, minus oppor- tuna, quamvis antiquiore, Koch, Syn. ed. 1., et 2., eam tribuere Sutero, qui in Fl. Helv. Turiei cusa, anno 1802 p. 270. sub n. 2. illud reeepit nomen, citans Krocker, et Hoffmann, Germ. Krocker Fl. Siles. 2. (1798) p. 64. n. 685., fert S. Telephium maximum. Hoff- mann, Fl. Germ. (1791) p. 156. n. 2., S. maximum nitide protulit. Hine, procul dubio, illius denominationis iste habendus est auctor, non Suter, ut ferunt aliqui cum Koch, nec Persoon, ut volunt Boreau, Cosson, Germain. S. latifolium Bertol. (quod perperam DC. fecit Lin- kianum, ex Handb. 2. p. 24. n. 2.), denominatione a G. Bauhino mu- tuata, quamvis seriore (1819), aequius nomen judicamus, et praetulimus. Sed aliter facere debuisset Bertoloni si leges in alios conelamatas in se ipsum eandide servavisset. Fabariam Matth. p. 636. inspexi, et neglexi. De suo S. hispanico, ex Clusio ita denominato, non nisi in Her- bario egit Poiret, saltem quantum compertum habui. Qui attenderit confusioni Linnaeanae de suo S. T'elephio, Sp. pl. 0. n. 1., mirabitur Fraas, Tenore, Sonder, Grenier, (Jur. p. 210.) fallacissimam Linnaei denominationem praeposuisse. Anacampseros Thevenaei ceu peculiaris species Corbariensis descri- a a Timbal, Éxcurs. Corbrs. . 28. Num hujus sit loci "Telephium loscor. l. 2. e. 216. (ult), Nieandr. Ther. v. 873., Plin. Nat. h. l. 21. c. I3. vel 110., ego confirmare non auderem, Hoc imperato fuit Ray- naudetia mediterranea N.; aliis Cerinthes species, ex Codice Biblioth. Caesar. Vindob. (cf. Balog apud Uster Delect. Opuseulor. bot. T. 1. p. 261.), quam in C. minorem fixerunt, annuente etiam Sibthorp. In hane nodum redeam sub Raynaudetia ad p. 1706. Giliberti synonymon, mihi dubium S. vulgaris Link En. esse vult 11. Ledeb. Fl. Ross. 2. p. 180 Sedum purpurascens (Brunfelsii) Koch Syn. ed. 2. Brunf. Herbr. 1. p. 214, (et p. 216., ubi dicit hoc esse S edi i ? : . 214, 0910; sse Scrofulr. median. Hieronym. Herbarii). leai p- 284. n. 2., God. Jur. Suppl. p. 87, S. Telephium a DC. Dub. p. 901. n. 2., Gadd. 3. n. 1030. quidq. expurg. syn.). S, Teleph. b. Mey. Hanov. Jungst Westf.; S. intermedium Desegl., et S. con- 695 marn Bor.? S. Te eph. Engl. Bot., Taejin purpurascens gcn S. Anacam — Pourr. 1t; S. Brunfelsii Bar, Anacampseros angustifolia Timb. Arbas? Engl. Bot. v. 1 ed. irav. M at t. diy Prani n Mon . 300., Sturm Heft 83, Rei, F ; CT C. cv Lond; ed. 1. t. 210., f. 968., Fl. Batv. v. 2. t; 145; Gem. Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. 17. f. 149., Fnchs. Hist. st. st. p. 801., PR o Herbr. ME crt. 29. (p. err. 28.) b. fig. extr., Lonicr. Nat Y crt. 61. B. Lonicr. Krtb. ex Uffenb. 1688. 2 T iy Trag. St. h. p. 373., v E h. Comm. (1553) p. 41., Hist. pl. (get) E 30., Lob. Obs. ett. . t. 989. f. 1., iT p. f. 2., Clus, Rar pl. h. 2. l. 4. p. Tabern. LN LN Jp. t E 4. P2. t. $^ 9. Sp Bauh. Hist. ph 3. 1, 35. p. 081.1, 1, Marii. Hist. pl. Oxon. 3. S. . 467. t. 10. f. 4. 9j Flor. Jul. Aug. Fruct. du Sept. In rey or. editioribus. Legi supra Mont- -Lowis, in nemore de Bolchera, die 28. Aug. 1837. Vidi ad Mongarry. S. Telephiwm Flor. Dan. t. 686. ad qualem speciem melius addu- ceretur dieere non auderem, quia folia ostendit basi cuneata, angu- stata, ad dimidiam illorum partem integram , versus apicem serrata, nulla opposita; paniculam foliaceam , gerentem foliola integra; cae- terum panieulam apertam, laxam, corollas rubras, ad petalorum un- gues, et centro earum albas: ad *8. incu Bernh. citat Sonder Fl. Hamb. 1851 p. 247. n. 2. in capite, cui supra expensam Flor. Dan. figuram refert. Sedum pre (Fuchsii) Baumgrt. Transylv. 3. p. 346. n. 2251. Fuchs. Hist. . 800. credo., edis rpg Urge et alii EM voluerint. Tausch Bot. zeitg. 17. 2. S. PL Koch Svn. ed. . 284. n. 3.. Gre iE . 971., God. Jur. Suppl. p. 87. S. Telephium La-Peyr. Herbr. n s is ps asd specime ; Pesn. Cat., et quorumd. alior.; S. Bordérei Jord.; S. Bulliardi Bor.? S. Thevenei Timb.? ^ 'erythrostichum Miq. Pr.. ex E Teleph. album Fuchs. Bull. Herb. Fr. t. 249., Len E £u 3. t. 232. Lob. Icon. t. 389. f. 2 Clus. Rar. pl. h. 2. 1. 4. p. 67. f. 1., Camer. Epit. - i bero: Krtb. 2, p. 1 f. 1., Icon 845. 1. 2, ‘Fuchs; Icon. ed. 1545. t. 462., « PE is. ri 3. L 35. zi pe f.a, G. Bauh. in Matth. Comm. p. 472. f. 2., Moris. Hist. Oxo . 467. t. 10. f. 3 . 9. 9, Flor. Jul. Aug. Fruct. dus gd Oct. In montan. region. ocean. Legi in Pyr. septr. auriger. ad Aa, die 22. Aug. 1843. Habeo a Deville ex Aréign. Praeter ataei a Koch datos, hoc etiam ab affinibus distinctum existimo , quia in eo cymae rotundiores , sive magis convexae sint, quae in aliis planiores degunt. Flores rubentes vidi, marginibus peta- lorum, stigmatibusque albieantibus; antheras nigrescentes. Hujus "M tionis species mutuo comparavit C. A. Meyr. Suppl. ad Ind. h. Petrp 11. (1846) p. 13. Suscepta denominatio non est Bauhiniana, ut 7s proclamat Wimm. vum d n Est vero Teleph. purpur. minus ; 9. (l i. erts Pe. Kob. Syn. ed. 1., nomina Telephii, et Aep A ceu specifica ad designandas hasce duas affiniores Sedi x ap n ipse mutavit (Fuchsianum restituendo) Syn. ed. 2., ob am € — suam, et bene egit, adeo a Dioscoridis T'elephio 5. purpurascens a Secundo nomen Fabariae reliquit, sed perperam , nam =a aria pe antiquiores idem significabat ae. Telephium, inde "uy Merk, dl aten bigua, imo hic loci repellenda denominatio. Sed dicit - Perg purpureum item esse ambiguum; nimium serupulosa sen apes nta Quidam arbitrantur hane cum superiore - Expo pr j g ; inter hosce fulget Maxim. Le. ad S. Rhod. p. 102. SECTIO 2.» CEPAEA Kocu. Sedum apane ure Plinii) L. Sp. Po 985- n M "s San 7. De De Not Reprt. t. wor K (3 ed Di 3. c. 158., Plin 201 1 m S. alsinaefolio. S. Cepaea gallioides Nat MS MET ^s. zallioides AIL, ret 4. p. 7 relicto Latourr.), Cont. Iconogr. ital. fasc, 2, ex compar 696 Moris. Sard. 2. 1. La-Peyr. Herbr.; S. uniflorum Rafin. Schm. (et T Guss.) ; S. verti- cillaum Latourri S Anacampseros Corbin Hrbr. Flor. Graec. Sibthrp. C. 5. p. 36. t. 448.. AIL, Pedm. 2. n. 1742. t. 65. f. 3., Berger. Phytonomat. 2. p. 239. cum tab. Matih. p. ; 952. 8. MN fol. nulla verticill.); ois Epit. p. 673., ME LP pl. h. 2. 1. 4. p. 68., Lonicer. Nat. h. crt. 60., A., Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 1346. a Matth. © e Jun. Jul. Fruct. Aug. Legi in Pyr. Navarr. Valle de Aezcoa, inter Villanueva, et Arribe, l.d. Echia, die 19. Jul. 1844. Habeo a Deville ex Sireim. S. Cepaea Fl. Gr., et ejusdem FI. S. tetraphyllum esse lusus ejusdem speciei evulgarunt Bory, et Chaubard, Morée n. 585.: restitit Grisebach. S. alsinaefolium All. Pedm. 2. n. 1740. t. 22. f. 2., hie. à. quibusdam relatum eeu peculiarem speciem recepit Bertoloni, l.e. p. 699, n 6., sed in p. 702. lin. 10., ipse quidem dubitare, num ab eodem ac $. "uem typo procederet. S. spathulatum Waldst. Kit. Pl. rar. Hungr. . p. 102. t. 104., ad S. Cepaeam communiter adductum alienam primo ie referre speciem diceretur. Haec omnia, addito insuper et S. paniculato rues ejusdem typi varietates sistere dijudieavit Lindley, qui S. Cepaea n pro specie polymorpha agnovit: cf. Bot. Reg. V. 16. (1830) n. 1348, Plerique auctores citant. S. gallioides Latourr. Chl. Lugd. (1785) p. 12., alii S. verticillatum Latourr. l.c.: male illis bene postremi isti. a uniflorum Raf. Schm. Caract. etc. CAD E p. 43. n. 184. t. 18. 2., ab omnibus ferme oblitum, retineo pro S. aea in sua prima aetate illico florente; nec de stirpis legitimitate deri bus fuit Gussone, quem cf. Fl. Sie. Syn. p. 521.; sed iste judicium non pronuneiavit. Tragum Enriei Cordi, et Loniceri, eum figura, ad hane speciem ausus sum afferre. A nallo neotericorum asitstum "video; susceptum à Nass Lu p 2899 n. 9. pro Salsola Kali, ab hae uen" So longe a Sedum villosum ipiis b p ee ER pode. Sed. 4, . Koc n. 8., Bert. 4. p. 717. Gaud. 3. n. 1038 Main. dai Supplem., DG. PI. D z T Pourr. aeos. Tentandrum. Borean, ae . 59. f 3., J. Bauh. Hist, pl, 3.1. 39, p. 092 f. 9. AN ce tp cie ^s. Pies. 415. t. 8 n p (2, € Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In editior., potius orientalibus. Legi in Pyr. or. ad Mont-Louis , diebus 8, 9. Jul. 1836. Non est rarum ibidem circumcirca et prope "etcasas. — atratum (G. Bauhini) L. Sp. p. 1673. auh. Prodr. p. ipe M 6. Koch p. 286. - 9., Bert. 4. 718. n, 22., Gaud. 8. n. 1037 . (excl. Dillen. j; pra Dub. p. 203, . Wulf. HI. Nor. -i CILPRME Hadr ai at S an : Herbr. partim. Jaeq. un (dein r : pt. syns.) t. ^us EROT A 5 em PS Pedm. 2. n. to e. k f- Stu unm. Heft 22., CREER p. ed. 4. p. 44, et It. 2; p. 69. dada eis p xTM ks due 142. (excl. syn. Magn.) t. 0. f. 3, 4. ME ocymoid. Zornn, dens "Puacor. "Herbr. (2 dg Jun. Jul. Fruct. Aug. In editioribus. Legi in Pyr. or. m.* Cambresdazes , inque Valle d'Eynes, diebus 11., et 25. Jul. 1836. Habeo a Deville ex le Lac de Gaube, vel ibidem : s, et ab eodem lectum ol Pragnères et Gédre transeundo per Kipagne, nee non ex le Turoun de Castore. Addam locis bene notis le Port de Salau, et la Peña d Uruel, et le 697 Eumdem Scheuchzeri locum ad S. atratum , atque ad S. rubens eitarunt Reichard, et Willdenow, quos nullum imitare debuisset, minus vero alpicola Gaudin. Dolet nullam reperiri illastrationem loci a me citati in Indice Zorno- Pancoviano. Sedum annuum (Lobelii? Scheuchzeri) L, Sp. (Rayo excluso, ad S. Nhu spectante). Lob. Ill. p. 100.? Pusill. — — —— "ege in „alp. 6. (1707.) impress. 1723. p. 4 Sed. i. "Koch p. 238, n.- 10. . Sched. er divaricatum uUi Hs rbr., et Hist. x Pl. Pyr. p. 260. n. 13.,-et Se. E 61., ne tt " 1990. s. [4 t S.a m Loisl. : Gall. ed. 2. p. 329. ns. 8 9. S. saxatile zu D 1b. p. 203. 19. prm quei pl. P , et sic Loisel. lc. n. 6.), Sm. Gr. Bert. 4-p. 7 74. (partim; et excls. syns S. repe ia pectantbs hi Gaud. 3. n. 1039. partim? S. ropestre hes ass. e an. n CA Grec, Egi C. 5. p. 37. t. 450., DG. Pl. Crass. t. 119.. HEU Dan. t. 59., Reichenb. TPE or. C. 9, . 1135., Mut. Fr. x 392. n. 41. t. 19, f. 117., fl. fr. anal. (2 La- Peyr, N. ¢9 Koch Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In Pyr. med. et orient Leg n Pyr. septr. aurigr. ad Prades de Montolieu, die 15. Jul. 1840.; ^in E or. ad Mont Louis, die 19. Jul. 1856, ad Prats de Mollo, loco La- Peyr. autopt, die 22. Jun. 1840. Habeo a Deville ex Areign. Observavi ad le Port de Venasques, circa Salau; supra Balnea de Pan- ticosa, ubi vidit etiam Willk. Sert. Fl. Hispan. n. 373.; prope Cam- prodon in m.* Llaureuti a Pourret olim visum. Rami divarieati, ascendentes, Folia ex tereti compressa, superne praeeipue magis applanata, Flores parvi, unilaterales, petala acuta, coneaviuseula, exiguis notata striis, marcescentia ; calycis laciniae pe- talis breviores sub anthesi, ea peracta irregulariter exerescentes, iv- terdum foliorum ferme longitudinem attingentes, caeterum obtusae, exiguisque punetis notatae l i Male La-Peyrouse dicere petala o cuis laciniarum calyeiualium, qua ro tertia parte super o pen Eehleshas i nec — La-Peyrouse fuisse ven manibus Bory et Chaubard,, ee rus notam i HE S. saxatili, Morée n. 588., Pélop. n. T13., miht prorsus persu Huie speciei d Kirschleger, Alsat. p. 287. » 12., S. y dm f pall. Mapp. Alsat. p. 285. (exels. syns.); ast cur* quum Mapp plantam perennem declaret. SECTIO 3.* AITHALES Nos. Sadam raions (labatii) 5 R 9., Moris Sard. 2. Lob. Obs. p. 905. £ 3.? DM OM: pi e d fag s "d m. sd ri Bad. Alsat. T. 1. n. 476.. te Dub. p. zs Au ticGrasanla cune DN bs.); ditio s rubens bog oom Berthel. ij rubens p. 765. n. 487., Gaud: "s xpi RS La-Peyr. Herbr. Sed. pon m Gater. gp de IPLE e d. seb. s Pd E Pu fl. Schwenckf. Siles. (1601.) p. de^ gru T Lob. Icon. t. 378. f. inter. Bad p. 89. D DC. Pl. Crass. t. 55., Lachenal Act. Helv. f. 7. p- © Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. A Le gi in Pyr. sopir, ur ne Do il sse habeo a ps bera ad. Azpeitia prope Lojola, aå Mana, in Landan, ad Cow terets, Argeles, St. Béat, ad Toulouse, a illan Olot, in Valle de Aro, prope San Feliu de Guixols. à St Beat ad Ladiver, die 91. Jun. 698 Planta generatim erubescens. Caulis basi ramosissimus. Stamina quinque. Semina tenuiter transversim striata Deville quoque in scheda adnotavit. Sustineri nequit figura Lobelii, quum ,- Obs., flores dicantur lutei. Sed fuit ne iste lapsus calami? Dempta exceptione de florum colore Hallero quoque placuisset: Helv. n. 900. Haee species e Pyrenaeis innotuit quoque J. Dauhino, quem con- feras sub S. arvensi, Hist. pl. 3. l. 35. p. 693. Bertolonio Gaudinus fugit, et inde Hallerus quoque, qui in Fl. Ital. l.c. fortuitu non comparent. Sedum Magnolii! Nob. n. Bot. Monspel. p. 238., et p. 237. fig. S. caespitosum DC. Pr Mag CUP Sp Bert. 4, p. 716. n. 20. Moris Sard, 2. n. 475., DC. Dub. p. 202. n. 19. S. bracteatum Viv. Libyc. Specim. p. 24. Crassula Magnolii DC., Koch p. 283. n. 2. Aithales itosa Webb, Berthel. Phytgr. P 180. (sub. nh. ds GE 40., Canar. P. : praec. spec.). Procrassula Magnolii Griseb. Rum. Bithyn. p. 323. n. 1. Cr. caespitosa Cav. Ic. descr., ex ejus archetyps. in Herbr. hrt. Bot. Matr.; Cr. Magnolii DC. Rapport Voyag. 2.. et Cat. hrt. Lp T Fr. Suppl. (non L.); C. verticillaris L. Mant. alter.; er. K a s . . alter.; G. caespl- tosa, et C. verticillata Willd. P., s. Syn.; C. caespitosa, C. verticillata., et C. Magnolii Schult. Syst. Veget. itemve Spreng.; Tillaea erectà Sauv. Monspel., T. rubra Gouan Monspel. Cav. Ic. Descr. 1. p. 50. n. 76. t. 09. f. 2., Vivian. l.c. t. 8. f. 3. (*) Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. orient. cum Olea. Legi in Pyr. Catal. vertice montieuli de Caneillas, ad Rosas, l.d. Puyg-rom, die 5. Jun. 1851, habui a Vayreda e Massanet de la Selva. Planta parva, rubens, affinis Sedo rubenti, genere a Sedo non divel- lenda. Magna individua pollicem non excedere vidi. Scribit Bertoloni le. p. TIT. « Herba viridis (de planta pusilla) senio erubescens, » male, quia etiam planta junior generatim rubella promit. Sed vereor ipsum stirpem tantummodo exsiecatam vidisse, plura e libris de ea sumendo. Caulis est simplex, sed planta gregaria crescit, unde percipitur quam impropria fuerit caespitosae denominatio a Cavanilles indita. Mi- rabere caulem simplicem descripsisse Bertoloni, sub-simplicem DC., Duby, Mutel, Grenier, Dietrich, nomenque caespitosae eos servavisse! In petalis dilute carneis carinam purpuream non semper vidi. Carpella serius stellatim patent. ' rimus omnium puleram speciem novit, illustravitque Magnol (1686) quem absque errore sequutus est Gerard, Fl. Gallo-Prov. (1161) p. 426. Crass. n. l. Sed magnopere hallucinatus est Scheuchzer hune Magnolii loeum Sedi atrati dicens, et repetens. Linnaeus prius (Sp. pl. ed. 2. p. 619. n. 14.) confundere cum S. rubenti, sed in Mant. alter. optime distinxit, descripsit, atque Magnolii synonymo decoravit. Willdenow Sp. pl. Pentdr. p. 1560, n. 50. (invitis Linnaeo et Reichard) perperam Magnoli synonymon servavit Crassulae rubenti L. Murr., sive S. rubenti L. Sp., ut fecerat Lamk. Dict. 9. p. 116. n. 28., con- fundens speciem de qua agimus partim cum illa, mox eam repetens sub duobus aliis nominibus supra citatis, quam tres vices repetitam viderunt botanici in Schultesii, et Sprengelii Syst. Veget. Sed acrius reprehendendas est Schultes (V. 6. ps. 729-30., ns. 66, 67, 69, 10.), qui sub Cr. rubenti Magnolii locum reportavit, (n, 66.), quem citavit etiam sub C. Magnolii (n. 67), sub qua retulit etiam (C. verticillatam L. Mant., et Tillaeam erectam Hort. Upsal. (hane cur?). nec non Sauvag. AP quas prolationes omnes firmiter retulit quoque sub C. ver- (n. 69.) Oh compilatores! Ut mihi... saepe jocum vestri movere 699 tumultus. Et cur bilem non dicam quoque dum libros difficiliores, scien- tiamque Mer redditis! Videtis etiam Poiret, Dict, dc Ni Par T, (1818) p. 367., referre hane speciem ad S: rubens ceu d nanam, et mox p. 368., ceu peculiarem speciem recipere sub Cavanillesii denominatione. Cavanilles prae omnibus plantam bene descripsit, et figuravit, sed non Magnoli, nee Linnaeii, nullo denique synonymo eam illuminavit, DC. primo ceu varietatem tantum S. rubentis distinxit (Fl, Fr, n. 3604. F dein nomen ei indidit novum, quamquam annos 37 ante Linnaeus, 17 Cavanilles in regno cum Gallia contermino, et Balbis a duobus jam annis (Miscell. alter. 1806 p. 13.) in ipso Pedemontio , speciem non solum edidissent, sed amplissime eam illustravissent. De Cr. caespi- tosa Balbis siluit Bertoloni , qui tantummodo retulit C. verticillarem, Balbis l.c.; sed ego existimo, hisce nominibus Balbisium eamdem speciem duplicaviese, sive exiguiorem plantam cum Cavanilles, evolu- tiorem cum Linnaeo denominando: nam patet ipsum S. rubente op- time quidem agnovisse. Consulatur ad hoc illius herbarium, si utriusque status specimina refert, quorum alter forte deerit: nam video Moris duo Balbisii loca afferre C. verticillari adposito affirmationis signo (I); non sie de C. caepitosa Balbis, quam simpliciter citat. SECTIO 4.* SEDA GENUINA Kocu. Sedum anglicum (Ray) Huds. Angl. t Ray Syn. ed. 1. 1690 150, u. 4.; nec dicam Hist, pl. 2. 1688 b: Du n. 14., ubi dubitavi o diftans à cum S ^ 4 A Engl. Fl. 2 . p. 317. n. 3. Ho E: Br. Fl. ed . 909. n oe d OK Flor. Dan. k s. dy PAN "Brot. ÉD peas 1. p. ns. 277 6 210. n. 6. t. f. 2., Petiv. Herbr. Br. t. 42. f. 10. Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. In Pyr. med. or. edit. ch in Pyr. or. ad Mont-Louis, die 14, Jul. 1856. Habeo a Deville ex nemore de Lespondera. Sedum album (Brunfelsii) L. Sp. | Bru M ed, Germ. 1532. p. 323. f. 2., E Moretti Eres in jarr Eggin 8. E T Ter. foris Sard. 2. n. C. ; Bert. 4. ra 708, eut DA -H rbr., partim s. Mir. DC. ex Gris. Rum. Thit th. var. est, bg amer. É, it. p. 855 Pe 3 : . . od. . 199. f. 2., Clus. Rar. pl. h. &. 1. 4. Aa jn ie n "b: Tia tóss. 171. t. 3., Moris. Hist. i — 8. 5. J. Bauh. "ist. p.353. 5 90. Åg- pite. Hist. pl. Lu p. "lor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. » gea tie " supra Bucaruelo, sub el Puerto de Gavarnia, lie 8. Aug. 1850. i E aan = Sub Me inscripsit Hue Epipetron Hippocr., nec aliud, in Diss m. r. hrb. Pat 6. E n rin ids quasi ui amai, inum spirant. s EM A am obtusa demonstrat, plura acuta ostendit Engl. bo p Natura profert. 100 S. turgidum Ramnd. in DC. Fr., an Bast., non Ramd.? sive S. micranthum Bast. in DC. Fr., ceu distinctam, ac legitimam speciem ego recipere nequeo, quamvis Dufour, Boug. bot. p. 42. n. 108., Grenier, Souv. Eaux bonnes p. 13., et cum Godr. Fr. p. 623., Boreau Bull. Soc. industr: Angers. ann. 17. (1846) p. 131., Godr. Fl. Lorr. ed. 2. . 299., Verlot l.c., peculiarem esse speciem contendant. Boreau l.c. dieit illud idem esse eum S. Clusiano (Clus. Rar. pl. h. 9. 1. 4. p. 99. f. 2.) Gussone Sicil. Syn. p. 516. n. 3., cui et Moris. Hist. pl Oxon. 3. S. 12. p. 472. n. 24. t. 1. f. 24., evidenter a Clusio desumpta, de qua stirpe, cum S. albo comparata, dubitavit Morison: ^ An a solo ubi nascitur oritur differentia? , Hujus varietatem primus declaravit La-Peyrouse, Hist: abr. pl. Pyr. p. 259. n. 105 post eum DC. in Pr. et eum Duby Gall, denique Desvaux, Mutel, Noulet, Lagr. Fossat, Tenore, in illorum Floris. Bentham, Cat. p. 120., ceu simplicem sy- nonymon ad S. albwm amandaverat, quod innixus speeimini autentico fecit etiam Bertoloni in Fl. Ital; ii qui attenderint characteribus datis ad stirpium disjunetionem postremam hane procul dubio sustinebunt sententiam. Videte Ramond in DC. Fr. 4. n. 3614., et cum istis Duby proclamare petala obtusa, quae acuta dicuntur a Loisel. Fl. Gall. ed. 2. p. 332. n. 25.; et a Godron s.c., quod reapse nullius momenti in hae specie est. . Sedum dasyphyllum (Caesalpini? Clusii) L. Sp. Caesalp. Herbr. Tornab. 1563, fol. 261. n. 743.? De Plnts. l. 45. c. 24 Car. et dubitanter Caesalp De Plnts, | 15. c. 22. 578., hoc probabilius. Clus. Hisp. p. 122. Sed minim. frigid., R l S p. 60 ib. etc., sine fig. Koch p. 286 ar, . 2., Gaud. 3. n. 1036., De Notrs. Reprt. Flor. : 3) p. 116. n. 5., Moris Sard. 2. n. 480., DC. Dub. p. 203. n. 14., Nob. Sched. cr. n. 45.. Bert. Miscell. bot. 3. (1833.) p. 116. n. 50. La-Peyr. Herbr. a r i m Tenor., S. gland"life 3 S. corsicum jub., ex Moris s.c. adde S. nebrodense Gaspar. Jacq. Hort, Vindb. T. 2. p. 71. t. 153.. Engl. Bot. v. 10. n. 656., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 1. t. 53., Bull. Herb. Fr. t. 11., Berger. Phytonomat. 2. ., DG. PI, Cr; nor. Fl. Nap. T. 4. p. 35., et 1. p. 247. t. 229. f. 2., et 3., Bauh. Hist. pl. 3. 1. 35. p. 091. mal., Dalech. Hist. pl. Lugd. 2. p. 1133. f. 2., 3. S. 19. p. 473. t. 7. t. 35. 9; Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. Sept. . Legi in Pyr. Arag. ad Torla, die 7. Aug. 1850. Habeo a Deville ex la Chambre d'Amour ad Biaritz. Caules debiles, modice repentes. Folia admodum pinguia, glauca, ovato-compressa, in caulibus sterilibus approximata, vix ullo ordine distributa, interdum tamen quadrifaria imbricata, in caulieulis ferti- libus plerumque opposita. Inflorescentia corymboso-paniculata, pedi- cellis pubescenti-glandulosis. Flores saepius hexasepali, et hexapetali, dodeeandri; raro pentapetali et heptapetali; et de planta TTyrolensi a se descripta ae figurata dixit J aequin: e Calycis foliola perpetuo adsunt sex, totidemque petala et germina, stamina autem duodecim ,» et in eodem opere scribere: « Confundit..... haec planta, Sedi atque Semper- vivi artificialia genera. » Hrt. Vindb. c. p. 12. Quam sententiam aliae quidem speeies confirmarent, latius adhuc observatae, ultra florearum partium numerum. Calycis laciniae in nostro Sedo subobtusae; petala vero evolutiora acuta, extus nervo praedita rubro, cum venis late- ralibus rubris. Ovaria viridia, mox erubescentia, euin petalorum fundo, et inde totus ferme flos roseus. In Pyrenaeis septr. . Valle d'Aure observavi generatim glabrum, pou etiam , sepalis petalisque senis , staminibusque duodeciis. tem ad Oñate prorsus, glabrum, et eglandulosum vidi. Pilosum et glandulosum in inflorescentia animadverti ad Lumbier, ad S ictori. S. ellipticum Miégev. (Bull. Soc. botg. Fr. T. 14 (1867) n. Mia n. 9.) varietatem hujus speciei (nec villosi, quod in Pyr. med per- rarum est) existimavi. . Sedum brevifolium De Candolle! 2C. Rapprt. Voy. 2. p. 79. DC. Dub. p. 903. n. 15., Loisel. Fl. Gall. ed, sphaericum ates RM S. sp ees : mis Hist. abr, pl. Pyr, p. 259. n. " PS. danyphylius var. Pourr. Herbr. Matr.; S. rotundifolium Pourr. Herbr. Paris. asserv. S. n. 3 ; Mém. Fam. Crass. (1828) p. 33. t. 4. f. A. bene. n. 894. Ass, Arag. f DC. 9j Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In editior. Pyr. medior. orient, Legi in Pyr. septr. med. inter St. Béat, et Meliande, die 97, Jun. 1843; in Pyr. or. ad Mont-Louis, die 9. Jul. 1836. Reperii inter De- ville plantas sine scheda, et absque ulla nota in suis mnser. Obser- vavi ad Baréges, ad Gavarnie, circa Luchon, au Port de Salau, et de la Hourquette, ad Torla, Bielsa, in Valle Andorra , ad Mongarry, in m.* Canigou, a Costabona, in Monseny. Caules basi fruticulosi, tenues, ramosi, intricati, sesquipollicares, vel paulo ultra, rubicundi. Folia ovato subrotunda, rigida, in caulibus homotinis approximata, quadrifariam imbricata, in ramulis serotinis remotiora, et sparsa, omnia veluti pruinoso-glauca, Flores racemoso-pa- nieulati paniculis 6-8-floris; floresque pentasepali, pentapetali, decandri; calycis laciniae vix acutae, corollae vero obtusiusculae, extus per nervum medium rubellae, caeterum albae, cum ovario, et toto flore, ita ut flos albus ferme dici possit. Petala prae S. dasyphylli illis angustiora, et flores quidquam magis approximati. Tota planta glaberrima: vivens cum S. dasyphyllo, quidquam eo praecocior. ES. Potuissem speciei auctorem primum dicere Pourret, quia prius di- Sünxerat; sed tunc male denominavit (e diversissimo S. rotundifolio L.) et dein. cum aliena specie confudit, Viso Pourret archetypo fugio a La-Peyrouse, et Timbal sententia, ad $$. Gepaeam confugentium: cf. Timb. Llaur. p. 350. Surgit Asso, sed fateor nimium incertum esse istius ne dicam temerarium locum, sustinere. DO. speciem bene nS distinxit, lueulenterque illustravit. Sedum globiferum (Allioni) Pourr. Chl. Narbon. n. 1058., et Herbr. All. Icon. Taur. V. 19. t. 94, f. 1. Pourr. in Mém. Aca sulum All. feon. (1735,, et ante), Notrs, Raprt. Fl. Ligust. p. 331, n. u j Ja n. 13 : zr 5500 32., DO. Dub. p. 202. n. 9. S. hirsuta La- Peyr. Herbr. All. Fl. Pedm. Icon, t Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In editior. Pyr. medior. orientl, - Y in hisce potissimum., c Hé Legi * Pyr. septr. supra Mont-Louis, die 20. Jul. apes ad Arrens habeo a Deville. Reperiit Guitteau au Lac : currit in me Cagire, ad Talaxà; ad Salvezines vidit Pourr., renti Timbal. ` -. Est totum pubescenti-glandulosum. Flani li bilibus, erubeseentibus, non tam late diffusis. Fo ir ramis sterilibus in formam sphaerae conniventia , libus, folia sparsa, Minatio prodivit, In caulibus produetioribus, ot foren. alde co- marcescentia, nec facile caduca, in inferiore pe piosa, superne rarefacta, Cymosi, neque copiosi ee sub-acutae; petala latiuseula, aeuminata , extus per et rubro colore striata; ad illorum apicem potissimum. - au Llaw- 102 Quum contendat Moris Seg. hirsutum ab Allioni descriptum, FI. Pedm. 2. n. 1754, non esse eamdem speciem eum illo in citato opere figurato, quum illud annuum in descriptione dicatur (ef. Moris in Ann. Sc. Nat. Par. T. 14. (1840) p. 316.), tunc libentius Pourreti denomi- nationem praeposui. n errorem lapsus est Timbal Pourreti plantam ad S. brevifolium referens, Reliq. Pourr. p. 43. Sedum acre (Aristotelis, Hippocrat.? Brunfelsi) L. Sp. Arist. Part. anim. 4, 5. Hippocr. de Ulcer. Flos aeris, p. 875.? Brunf. Herbr. ed. Germ. 1532. p. 323. f. 1., ex Morett. Illustr. in Matth, Mem. 8. Kech p. 287. n. 13., Bert. 4. p. 721. n. 15., Gaud. 3. n. 1041., DC. Dub 3. n. Herbr ; 2. n. sond. ed. V4. haubo DG. PI : , Herb. e. t. 65., Schk. Handb. t. 123., Sv. Bot. v.3. t. 149., Schrank Fl. Monac. t. 343. f. exter., B rger. Phy- tonom. 2. p. 123. cum tab., Roques Phytogr. med. T. 3. p. 193. t. 122., Dietr. Fl. Bor. v. 4. n. 257., Tenor. Fl. Napol. T. 1. p. 250. t. 239. f. 4. et T. 4. p. 66. t. 233. f. 2. neglect.; et t. 239. f. 1., e | Bot V. . 548. g : . St. p. 36., Trag. St. h.p. E B. d. x . n. p. 143., Hist. pl. (gall.) p. 86. f. 4., Clus. Rar. pl. Hist. 2. 1. 4. p. 61. f. 1., J. : pl. 3. 1. 35. p. 694. f. 2., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 12. p. 471. t. 6. f. 12. Pempt. p. 129. f. infr., Lob. Obs. p. 205. f. 1., Icon. t. 379. f. 1. 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. In montan., editior. etiam, solo calcareo. Legi in Pyr. Arag. ad San Cosme de Guara, die 14. Jun. 1850; in Pyr. septr. med. editior. m.e Guchan la Gely, l.d. Arcialaz, die 15. Aug. 1852. Habeo a Deville lectum à la gorge de Pragn?res à Gédre par HRipagne. Rami divarieati, terram attingentes radieulas interdum emittunt: quas radieulas plures observavi, praesertim, in ramo e planta matre evulso, et in solum fertilem et madidum a viatore projecto, ad Bena- varre. Folia ovata, in caulibus sterilibus spiraliter disposita, oculo sex- fariam disposita apparentia. Petala calycem duplo saltem excedentia, et fere triplo, acuta, inferne manifeste carinata, superne sulcata. Plantam perennem ego quidem declarare non dubito. Quam legi in m.* de Guchan satis respondet varietati glaciali DC. Dub., caudiculis repen- tibus praeditae. gendum non sit, eadem pollere virtute, periculis a se ipso actis, citans praesertim casum de foemina senio confecta, cancere in mamma sinistra ne stirpis virtutem in cancerem ignorarunt Ber- geret, Plenck, Dulliard, Lindley (Fl. med.), Below, aliique, quos omnes 103 praecessisse videtur Quesnay in opella, Traité de l'art de guérir par E la saignée 2. vol. in 12. Par. 1736. ubi admotionem plantae recentis ; in cancerem feliciter suaserat. Plures, quibus accessit Smith, Trans. Linn. Soc. of Lond. T. 10. p. 8., existimarunt hoc esse Sempervivum, seu Aizoon 3. Dioscor. l. 4. e. 89.; alii eum crediderunt Plinii Andrachnen agriam, Nat, h. ]. 95, c. 13. vel 103, Hisce assentiri nequeo, quia Dioscorides loquitur de planta foliis praedita hirsutis, et Plinius de herba, quae colligitur cibi causa. Palam est fuisse qui existimaverint Dioscoridis et Plinii stirpes modo citatas unam eamdemque esse speciem, non considerantes, quod dum Dioscorides loquitur de planta exealfaetoria, aeri, exulcerante, Plinius eam ceu esculentam indicat l.c.; oblita Andrachne Plinii l.c. l. 13. e. 40., ubi sub Andrachne e Portulaca oleracea in Arbutum An- drachnem saltat! Sed quibus speciebus respondeant supra citatae plantaie ego proferre non auderem, llla Dioscoridis non certe speciei sequent,, ut multi crediderunt, vix S. stellato, ut alii eum Columna (Phytobas ) confirmarunt. : Sedum sexangulare (Tragi) L. Sp. Trag. St. h. p. 378. n. 2. sin. fig.; Cord. Hist. pl. crt. 98. sin. fig. Koch p. 287. n. 14., Bert. 4- | p. 722. n. 26., Gaud. 3. n. 1042., De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. i d Gren, Fl. Jur. p. 274., DC: : . 203. n. 22. i i ; p. 829. n. 41. ub God: r, e v. V. 3. t. 78. Flor. Dan. t. 1644., Schrank Fl. Monac. t. 343. fig. inter., DC. Pl. Crass. t. 118., Reichnb. FL. cr. 6.9. t. 843. f. 11: Jatv. v. 9. t Jetr. Fl. Bor. v. 4. n. . Plenck Ie. pl. med. T. 4. de p. 95. t. 351., Verl. PInts. alpns. p. 948. t. f. 2. Matth. p. 1119., et ed, Valgr. 554, p. 491, C Me . Hist, pl. Lugd, 2. p. 1130, f. 2., J. Bauh. Hist. pl. 2. 1. 35. p. 695. ic. S. min, lut, n, acr. (nec annui cum Moench). 9j Flor. Jun. Jul. Fruct. sera Æstate. Legi in Pyr. Catal. ad Rosas, die 5. Jun. 1851. ; Vermicularis, ete. Ruell. De Natur. Stirp. l. 3. c. 116. p. 825. lin. 25. vistam non unicam tantum significare speciem arbitror, sed plures, inter quas hane praecipue; et S. album. — - annuum La-Peyr. Herbr. partim. S. mite Gilib. Exerc. phytg.; S. hispidum Kirschleg. yu ilf, T -~ g - t£ Sedum repens (Allionii) Schleich apud DC. Fr. Suppl. : infr. c. Koch p. 287. S. saxatile All. (expunctis synonymis; non Wiggers apud Weber, etc.) l. infr. pa erin n. 45. Moris Sard. 2. n 4S1. Lonel BL Gall ed. 2 p. 32%. n. 7., DC, Dub. p. 203, n. 90.8 alpe Vill. Dauph., Gren. Godr, Fr. p. 625., Vayn Apunts Fl. Catal. 2. . 88. p " saxatile? et S. repens B d. p. 719. n. 9. (partim, et excls. syns. ad S. annuum sp ctantibus). S. A Gaud, 3, ns. 1039.2, et 1040. (excls. e primo nonnulls. syns. ad S. Mea e ui bebe AY 1, et S, annuum La-Peyr. Herb. partim; S. annuum sur le S. repens cum ?. n. 1749. t. 65. f. 6., Reichenb. Pl. cr. C. 9. t. 849. ; fig. in Mém. Soc. Strasb. 4. (1830), Mut. Fr. p. 393. n. 12. t. 19. f. 115. ti. Ir. 9; Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In editio. "d 1836, et 20. Legi in Pyr. or. m.* Cambresdazes, diebus 1 1 Port de Gabiedou Jul. 1837. Habeo a Deville ex Valle de Louron, ex da oles, au Port a Bordère, Observavi au Port de la P. icade, ME Cabassa die 16 Cauterets, a Costabona. Vidi sub Mont-Louis « la ie j Jul, 1837, petalis calyce minoribus; individua toco ique prodierant. ferebant herbam luxuriantem, sed flores pauci pareiq Sedum ochroleucum Chaix! Herbr., 2. Koch p. 87. h Ra rt. 4 H Vill. Dauph, 1. p, 325, (non 3.), Gren. Jur. p. 278. S. anopem Ip. p. 304.n. 25. S; o e n. 16., Gaud. 3. n. 1044., De Notrs Reprt. Fl. Ligust. n. 692., DG. ume gn indic. in Pyr. 0r. ibPeyr. Herbr., S. Verloti Jord. an var.? S. hispanicum yer f. 423. ém. Crassul. (1898) p. 36. t. 8., Reichnb. Pl. er. C. 3. p. 58. t. 206., 104 9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Sept. In Pyr. or. potissimum, sese exten- s ad Pyr. septr. auriger. dag i P (riot Kira. supra St. Girons et Moulis ad rupes, die 6. Jul. 1862. Ad Valbonne (Albères) vidit Timbal. Habitus contractus, folia pallida, cymae densae, pedicelli partiales brevissimi, flores bracteati, pallide citrini, sub-albentes, calycis laciniae, et petala acuminata, nE Praetulimus, cum Grenier, Chaixi denominationem, quamvis de hoc Sedo, aeque ac de S. altissimo non concordes incesserint Chaix, et Villar. , Sedum reflexum (Fuchsii) L. Sp. Fuchs. Hist. st, p. 33. Be p. 1., Moris Sard. 2. n. 482., Willson apud Hook. Bot. ist, s rt. 4. p. 704. n. 1 i - (1823) p. 116. n. 52., Loisel. Fl. Gall. ed. 9. p. 330. n. 17. (exc'. DC. loco); Koch p. 287-8. 1. 17. a; DC. Du | 203. alau y Verder. Part. pract. Bot. Linn. T. 3. p. . m. 11., Crép. Pl. rar. crit elg. fase p- 11., fase, 2. p. 93 rupestre Willd. Fl. Berol. Pr., ex Schlechtend 1 rol., itemve Rostk., et Schn., ex Dietr., itemve All Pedm., ex Moris; S. ar rium Brot Lusitan,? S. albescens Haw Babingt. in littrs. ad Gren Engl. , Flor. Dan 113., Reichnb. Pl, 3. t. 986. f. 459., Fl atv. v. t. 563., Dietr. Fl Loisel. Herb. gener. Amat t. 115., obscur., Berger. Phytonomat, 2 119. (ex Valle d'Auray vs DS EIS f'üchs. Pes Mi: 1545. t. 18., Lob. Icon. . 971. Rar. pl. h. 2. l. 4. p. 60. f. 4., Lonicer. Nat. h. crt. 59. D. f. infer. mihi videtur, Petiv. Hrbr. Br. t. 42. f. 6., J. Bauh. Hist. pl. 3. 1. 35. p. 692. f. 3., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 12. p. 471. 1. 0. f. m. 7. 9| Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. med. orient. montan. Legi in Pyr. or. Capsir ad Puyg Valador, die 3. Aug. 1831. Habeo a Deville ex Cazarilles (Barousse), et Mont-Sacon, ex le Lac d'Estaing, ut eonjeci e postremis notis mnser. defuncti amici. Observavi ad Ba- riges, ad St. Lizier, et ad Casau (Pyr. auriger.), ad Camprodon, alibique. * Variat staminibus 6 wsque ad 12 , Willd. Berol. Pr. n. Quaedam notatu digna, ad speciei historiam et illustrationem con- currentia, exposita sunt a Gren, Fl. Jur. (1865) p. 215-1., a Pérard in Bull. Soc. botq. Fr. T. 17. (1870) p. 64., sub S. recurvato Willd. En., quod cum suo S. reflexo Montlue. eadem probabiliter species est, duplieata ; sed patet ipsum Grenieri observationes non perpendisse. Animadvertendum insuper est hodiernos Anglos insequentem speciem va- nietatem S. reflexi considerare: hinc dubium evenit Haworthi synonymon. Sedum cristatum (Dodonaei) Schrad. t LI Dod. Stirp. h. Comm. (1555 t. 86. f. 9. i S. albe-cens Uu ies Bert, 4. » 705. n. 12., ivo t o st. n. 6 l. ed, 2. p, de ID, p. 288. n. 17., S. refl. g Gren. Jur, p. 215. Crass. t. 116., Schrad. l.c., Flor. Dan. t. 18 :( vt r. (1809) p. 16. t. 10 Notrs. Reprt. F]. Ligust. n. 693. S, rupestre P x DC. Dub. p. 203, n. 24. S. reflexum b glaucum eea A et Anglor. plur. S. reflexum ER eb etui Y^ S 119 E à M. AA ns E nM CRC: 3. t- 276. f. 439. Dod, Hist, pi gall.) p. 85. und os 199. £4 Lob. Te. £878. fin us. Rar. pl. h. 2. L 4, P. 50. f. 2., Dalech. Hist. pl. Lugd. 2, p. 1199. f. 9) Flor. Jul. Aug. Fruet; In Pyr. medior. montan. praecipue obvium. egi in Pyr. septr. med, ad Bagneres de Luchon, die 14. Jul. 1838. Habui a Deville ex le Lac d Estani f. 2. e ihi unatio, e caulibus sterilibus desumpta, parum mihi placet, sed ille primus fuit, qui inter neotericos speciem distinxit, » ee TN parum laetor agnovisso me plantam ab istis ad &. For- Serianum, Sm., ab illis, dubitanter, ad S. reflexum adductam. Sedum altissimum (Dioscoridis?) Poiret Dict. Semperv. 92, Dioscor, 1, 4 89.? DG. Dub. p. 904. n. 95. S. aie 7,09! B* Vill. Dauph. (non Chaix) y. 3 «3^ All. 1 690., ; rl. 4. p. 703. n. 10., De Notrs. Reptr. Fl. Ligust. n. i : Moris Sard. 2. n. 483. La-Peyr. Herbr.; S. upra V. 3. S. rupestre Chaix Herbr., ex Timb., S. reflexum Ass. Arag., ex 105 Mosum Brot, FI., ex ipso in Phytogr 4 ex ip 4. 8. selen- lo ss, Pyr. Brot. Phylogr. Lusit, 2. p. 920" (. 178 A » 35. t. 8i., Reichnb. Pl, er. C. 3, t, 985. f Reichenb, Pl. cr. C, 3, t, 989, V. 448., Ten. Fl. Napol. T. i. p. 248. n. 276. t. 41. DC. Pl. Grass. t. 49. rT TOE TE m — -- oc 9| Flor. Jun. Aug. Fruet. Aug. Sept. Per region. mediterr. cum Olea, praesertim : sed et hane superat, et in calidior. per regionem oceanieam quoque reperitur. egi in Pyr. septr. auriger., Donezan, ad Rouge, die 12, Aug. 1843: in Pyr. or. Conflent prope Thues, die 27. Jul. 1837. Habeo a Deville lectum inter Arreau et Estarvieille. Observavi ad Andoain, ad Tolosa; copiose circa Toulouse, in Valle Lavedan infer. Provenit ad Jaca, in montibus les Corbières. Calycis dentes sex, petala sex, et totidem ovaria, stamina duo- decim, alterna minora; hoc est quod frequentius observatur: dantur enim individua, in quibus numerus harum partium aut excedit, aut diminuitur. Forte e Sedis ochroleuco, reflexo, cristato , altissimo, amplericauli, peculiaris effici posset sectio, quam specierum facies, et habitus videntur indicare. : hefero ipsius Droteri observationem: “ S. altissimo Lamk. Dict., "t Sempervivo sediformi Jacquin similitudine adeo promimum | (S. lusi- lanicum suum), ut illa ambo nonnisi nostrae speciei variata individua sint » Le, p. 220 1. Revera modum scribendi inversum adhibere de- buisset Brotero, dum se novum credere nomen sine necessitate suspi- cabatur, de stirpe a diversis plagis jam facile recognita. S. rufescens Tenor. Nap. t. 41. adducitur a Reichenbach Pl. er. C. 3. p. 58. ad S. mopetalum DC., ochroleucum Chaix, deceptus ille forte a Sebast. Maur. Rom. Pr. n. 516. : agitur de S. altissimo, ut bene norunt Mut. Fr. P. 505., Bertoloni, utque confirmarunt Moris Sard., denuo Gussone - etiam Pl. vascul. Inarim. p. 137. n. 4. Ast hune, et Tenore respuentes S. altissimum Jacq. A. (sub S. nicaeensi All.) ego non sequar. Ad S. altissimum spectat Braschia Honestia Martelli Brasch. pl. nov, gen. deser. Romae 1791 p. cf. Bertol., Ann. c. Nat. " T. 2. (1829) p. 278.: hoc evocavi, ex quo vidi Bertoloni Mr w riter omisisse sub S. Aispanico, Fl. It. 4. p. 713. n. 18., quomo J ambabus fecit Steudel Nomenel. bot, Romanae assentationis exemplum e libris botanicorum expellentes. ,Antiquius Allionii nomen cum Mo qua semper res obscura erit, et quasi artic ŝi reapse reperta est ad Savorgia, visaque 1n guta eum nostra identica, attamen tanta est pene 3) t i m plantae descriptione, n. 1752., tamque repugna t, hisce consideratis Bologn. ris, et cum Gussone non praetuli, tieulum fidei de planta, quae Bellardi Herbario, reco- s Allioni obscuritas | (6 p. (3. caeense Å ; 1. ex nulla parte huc traherem » Pl E et S. illud nicaeense Allioni repertum indicat ad pan a E rarissimum ibide bservatum dicit; cui rer parum * Fr, 5. n p "ubi patriam Nicaeam ab Allioni non memora S. altissimo addi d. ; "48$ mo addi debere autumat. : Vill. Dauph. em DC. lsc. retulit ad hane speciem 5. glace quod non l.p. 395, et 3, p. 680., quae loca simul stare nE 19.. nee Noul. mmadyverterunt nec Mut. Fr. 1. (1834) p. or 45 106 Fl. bass. sous Pyr. (1831) p. 252. n. 8. Secundi Sedi etiam descriptio parum quadrat eum S. altissimo Jacq.: citat insuper Villar (dubitanter) S. hispanicum L., absque more S. hispan. fol. glauc. aut flor. albid, Dillen. Hrt. Elth . t. 256. f. 342. (reapse 332. non numer. in tab.), quod S. hispanicum est; ita ut adeo rem obscuraverit, ut eum in ca- pite suscipere nefas foret. S. ochroleucum Vill. aut praetervidit, aut sprevit Steudel. Et ego haec e longo tempore scripseram, interim dum notatu digniora recognita jam fuerunt a Timbal, et solemnius a Grenier declarata. Sedum amplexicaule (Cupani) DC. Rapprt. Voy. 2. (1808). Cupan. Hrt. Cathol. p. 199. Sed. 7. (innumer.) DC. 1.c. p. 407. n. 54., et cum Duby p. 204. n. 27., 1 - 707. n. 13., Loisel, Fl. Gall. ed. 2. p. 330. n. 16. Sempervivum hispanicum Pourr.. aut S. - 1 ., ex ar- (1893) v. in Herbr. hrt. bot. Matrit. Flor. Graec. Sibtho p. C. 5. p. 58. t. 474., DC. Mém. Crassul. 9, Flor. Jun. Jul. Fruct, Jul. Aug. Per regionem mediterraneam in montan., etiam super Oleam, solo calcareo. ; Legi in Pyr. Navarr. Valle de Salazar ad summitatem de la Sierra d'Escarroz, die 24. Jul. 1844. Observavi in m.e Peña Barry ad Sal- vatierra, in m.* Bal, inter Luesia, et Biel, in Sierra de Loarre. Caulis inferne surculosus , surculique foliis strictissime imbricatis praediti, foliisve basi in membranam dilatatis, nervo dorsali manifesto donatis , longeque apice acuminatis. Haec folia haberi possent pro squamıs gemmiferis. Caulis floriferus unicus, bipollicaris, spithamalis, ascendens , ferens folia basi producta , neque amplexicaulia, acuta. S sapasi staminum numero: carpella, et petalorum squamae eodem ae petalis numero. Laciniae ealycinae sub-laneeolatae, acutae, dorso de- nies WFcSL Gn Petala aeuta, intus suleata, dorso carinata, mar- gains : S reuexis, apice distorto, unde acumen facile occultatur. Stamina ben am mod alia in petalis liberis imposita, filamentis subulato- ressis. b hibo sauamae minutae, duplo latiores quam longae, carpella Est Sempervi ed ed mpervivum tenuifolium Fl. Gr., nee Sedum tenuifol. Fl. Gr., Vcn P. 3. p. 401, n. 3. S. rostratum Tenor. nostrae specie! „Jaon esse judiearunt Gussone et DC., visis speciminibus nea- e sibus, a Deli] adverso, e speciminibus Candolleanis, Cebennen- : -l'e acceptis, diversitatem specificam in istis inesse contendit 107 Syll. p. 228. n. 18. Attamen, Bertoloni quoque stirpes conjungere; et ego quidem, specimine e monte Vergine (Regni Neapolit.) viso in Herbr. Micheli, agi reapse de una eademque specie sum persuasus. Ee] Multam eum S. amplexicauli affinitatem habere videtur S. caulibus nudis erectis, floribus luteis in spicis brevibus (err. typ. brevis) recur- vatis, caulibus sterilibus sub-bulbosis, foliis linearibus , squamiformibus reflexis. An Sempervivum? Plante d'un aspect étrange quant aux tis es stériles. Bory De St. Vincent, Florul. Sierr. Nevad. n. 134. in Annals genrls, Sc. Physiqs. T. 3. (Bruxelles 1820) p. 14. Non video cum Fraas, Syn. Fl. Class. p. 135., nostram speciem in Theophr. Hist. pl. l. 6. c. 10., l. 7. e. 14., Dioscr. l. 4. c. 89.; hunc potius ad S. altissimum proposui. Sempervivum Theophr., Rupp., L. Sempervivum ciliatum (Hyppocr.? Theophr., Plinii?) Gilibrt. Exere. phytolog. 315. n. 92. Hippocr. Nat. mul. 570.?, Theophr. Hist. pl. 1. 7. c. 13., Plin. Nat. h. 1. 25. c. 13. vel 102.! S. tectorum L., Koch p. 288. n. 1., Bert. 5. 2 9.fh i . p. 204. n. 4. S. tector. La-Peyr. Herbr., S. dolomitieum Facchin. ex Lecyb., et S. Mettenianum Schuistts, ex Neilr., et, ut videtur, etiam S. acuminatum Schott, et. S. assimile, S, juratense Jord. ; Semprv. majus Bruf, Matth., Caesalp. S. rubellum Timb. Engl. Bot. v. 19. n. 1320., Curt. Fl. Lond. ed. Grav, V. 3. t. 83., tr. Fl. Bor. v. 6. n. 417., Sv. Bot, v. 4. n. 260., Fl. Dan. t. 601., DC. Pl. Crass, t, 104., S 4. p. 68 3: Die : 4 s , t, 104., 372., Turp. Fl. med. t. 208., Mill. Linn. Syst, illustr Heft 23., Plenck Ic. pl. med. T. . 68. t. . 4. t, 205., ls 9) üsir. Cl. 11. Ord. 5. cum tabs. Matth. p. 1117., Camer. Epit. p. 854., Fuchs. Hist. st. p. 32., Villing De virib. Herbr. (Basil, 1559) c. 18. fig., Lob. Obs. p. 202. f. 1., Icon. t. . f. 2., Dod. Pempt. p. 127. e e St. h. p. 376., J, Bauh. Hist. pl. 3. 1. 35. p. 687., Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 12. p. 414. t. 7. m. 41.03: 9| Flor. Jul. Aug. Fruet. Sept. Oct. i Legi in Pyr. Catal. contra Porté ld. Camp, die 1. Aug. 1851. Habui ex viciniis de Toulouse, l.d. au Beurnois, a Timbal, et a Baillet, nomine S. rubelli Timb.; ex le Pic d' Erés-lids, et ex le Lac de Migouélou a Deville. Observavi cirea ad Luchon, ad Toulouse , ad St. Béat, in Valle de Broto, ad Barnabd inter l'Ainsa, et Huesca, 1n Monseny. — Corollam basi connatam, et super eam stamina inserta observavi in Pyr. sept. med. Valle d'Aure, quod aliter se habere in individuis cultis declarat Koch l.c., de generis characteribus agens. S. globiferum Berger., Bass. Pyr. 2, p. 284. (foliis ciliatis , propaginibus ven perennibus, in editis Vallis d' Aspe, ad rupium rimas), videre mihi videor esse semper S. ciliatum in locis primariis obortum, et illius S. tecto- rum Ibid. p. 283. n. 1. (in muris vetustis et tectis obvium) esse plantam ad pagos, et in maritimis loeis descensam. S yos Billot et Gren. Arch. Fl. Fr. Allmgn. Liegt 1853) p. 263. n. 985. (S. pulverulentum Dul., S. alpinu P Schenk?) dubia fuit species Boutigny ipso, ut mecu ipgos Cuna teris (datis die 26. Oct. 1853 p. 3.), neque eam in E E P ie duraturam esse arbitror, nam et characteres ime ac wien ape sunt, ipsisque auctoribus incerti. Nec majorem sibi vin renaicum Lamothe. E $ Gon 1E convenire credo S. arvernense pue s Lamoth Ca pl. centr. Fr. p. 179., et Lamoth. Not. pl. nouvell. nk T 1855) p. 11-3., et vid. p. 1. Et ego in persuasionem 1 specie, locis primitivis exorta, vel soria i : distinguisse falsas species gallos, vel ceu » g^ meravisse. Cf. inter eos, qui inaniter insudaru 108 Lamothe, Bull. Soc. botg. Fr. T. 5. (1858) p. 149-50., de S. rubello imb., et Pemelii Lamoth., ceu hybridas plantas ess existimantes, S. Boutignyanum Bill. Gren. S. m. (S. pulverulentum Dule.) identicum prorsum esse cum $, arvenense asserit Loret, cui et S. vellacum Lamoth. ined. spectare, ipse existimat Loret, Herb. Prost. p. 18., invito quamvis Timbal; cf. Lamothe in Bull. Soc. botg. Fr. T. 11. (1864) Rev. bibliogr. p. 148., et Timbal, Loret Ibid. T. 13. (1866) pore Specifica nomina e plantarum stationibus secundarlis, ac saepe fortuitis desumpta libenter relinquo. Revera haee species reperitur in teetis, interdum vero in parietibus, sed primitus ad rupes calcareas locum habuisse existimo, inque solo calcareo, ad pedes rupium per- saepe deprehendimus. Non aliter sentiebat Haller, qui ita scriptum reliquit 4 Semper in rupibus. Quod enim in tectis provenit, non debet pro spontaneo haberi. , Helv. n. 949.; itemve rem judicavit Koch, qui dicit: « in muris et tectis... vere spontaneum mon est. Denominatio S. majoris a nonnullis e veterum scriptoribus data praeferenda non erat, quia nec bona fuit tunc temporis quo exiit, hodie criticae magis magisque obnoxia. Damnavit semper eam $$. ar- boreuwm, quod est Sempervivum magnum, vel primum Dioscoridis locum l. 4. e. 88. Caeterum jam Smith Dioscoridis locum quemquam ad Semperv. ciliatum negaverat, et recte quidem, in Trans. Linn. Soc. Lond. T. 10. p. 8. Inter Devillei plantas quaedam reperii specimina Sempervivi pecu- liaris, in quo ille adnotaverat hosce praecipue characteres: « Feuilles arachnoideo, quod tetigisse mihi satis sit, hujuscemodi historias liben- tissime relinquens Loretis, Timbalis, ejusdemve farinae scriptoribus. : - 431-2. fig., et p. 483, T AK i à : peg Pied et Schenk? Pl. Itin. alpin. 1851. n. 30 A * Loisel. 4. e. od: 9. p. 347. n. 9. im:i i in Bull. S" globis oL. P. (804) p. 197. (abi nomm S mome DO. Dub. p. 204. n. 2., Timb. in Pi CS T : en. Fl. Napol, 4. p, 26. n. 1920, t. 233. f, 1. S. Funkii Te i; i TT: TA VIC ee DC. pl. hrt. pe eee T. PUE arise d, d Ps as Pel AL Cni de Rae ab PE Q Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. In editis, Legi in Pyr. or, Valle d'Eynes , e&t m.* Cambresdazes , diebus 23. Jul, et 24. Aug. 1836. Habeo a Deville ex Areign (Barousse), et ex le Lac d Estaing. Ad le Lac de Gaube indicat Spruce apud Hook. vivitque ibidem proxime au Col ts, supra Luchon. x ONE a0 1 à planta examinatus varius sese obtulit. Vidi d P S um discolorem , qualem indieat Koch in Flora 1832; cf. Bey yt Mae Dot. 1838, T IE 455.; sed non deerint individua, um viridem, aut in parte superiore eum plus minus colo- ratum portendant, ut mih interdum observare contigit. S. montanum DC. PI. Crass. 2. t. 105. sistit plantam juniorem non bene evolutam, foliis latiusculis, obtusis, petalis latis, acutis, nec tamen acuminatis, purpureis, proportione eum calyce triplo potius quam quadruplo longioribus, calyce toto viridi, staminum filamentis rubris, obscuris. Forte et hoe melius ad Clusii speciem amandaretur. Verum enimvero, subjectae plantae recipiendae ne erunt pro duobus distinctis speciebus?, Locum Clusii fidenter suscipiendum esse ratus sum, eo quod stirpem suam in alpibus ad Saltzburg indicat Clusius, ubi suum S, Funkii crescere testatur ipse Braun, Fuerunt qui aliquid fecerint Besleri figura de Sed. minor. fl. rubent. Hrt. Eystet. Vern. 6. t, 8. f. 2., quae pes- sima est, ideoque spernenda. Habitus plantae male expressus, glabrities omnium partium est error manifestus; caules humiles, insuper icon ostendit folia forma varia, braeteas nullas, peduneulos nudos sub-uni- oros, inflorescentiam alienam , calyces inaequales, et semper falsos, corollam haud exacte effietam , stamina numero, et forma erronea, squamas, et pistillos nulla, quum horum loco inspiciatur fietitia sphaera, nec ulla denique nota fideliter reprehesentata, Nullus inde mirabitür, si in tanta librorum copia a me eitatorum, hujus maximi (reapse mi- nimi) operis prolationes spreverim. Sempervivum arachnoideum (Columnae) L. Sp. Col . Ecphr. p. 292., et p. 291. fig. Koch p. 290. n. 6., Bert. 5. p. 111, n. 4, Gaud. 3, n. 1095.. DC. Dub. p. 90 n. 2, Lay Heb. Wulf. apud Jacq. A. append. p. 51. t. 42., DC. Pl. Crass. " 204. n. t. 106., Sturm Heft 23,, Schk. Handb. 2, t. 130., Hayn. Term. bot. t. 66. f. 8., Loisel. Herb. apo 41, e pl. cult. Moris. Hist. pl. Oxon. 3. S. 12. p. 474. t. 8. f. 2. (n. 44.), Barr. Icon. t. 391., et t. 3 Flor. Jul. Aug. Fruct. Sept. In editis. jd lu in Pyr. orient. prope Planes, die 22. Jul. 1836. Ex editio- ribus Vallis Ossau demonstravit Gaston Sacaze. Observavi in suprema Valle Lienz, in m.*? Crabere, in valle Andorra. p. 285. n. 3. Ego flores deeagynos, dodecagyno observavi. Varietatem ( tabant) observavi ad Porté Pyr. or., albos flores ostendentem. — Pili arachnoidei perpauci interdum a ciuntur; eos c omnino deficere , 8e Haller, DC., Ramond. : 2) dubitare de legitima acaze mecum (die 15. Oct. 1847) du 5 adu Find Aire speciei a superiori Clusiana. € vena t ait praestantes sunt characteres , quibus utramque foret idem cum su- Haller in Enumer. (1142) p. 393. dubitabat m Hiat st. Helv. (1168), periori, sed opinionem hane omnino dimisit ge 2s dare tiis eam Bol contradicens in Nomencl. (1169) p. declarat Linnaeus Mant. ut primam Halleri sententiam ceu absolutam si mavis, nam plantae ferme aegro- Ld. el Castillo, die 23. Jul. 1851, d foliorum apicibus conspi- nescente planta, testantur 710 £ alter. p. 395. et cum eo Reichard Syst. pl. 2. p. 460. n. 5., Willd. Sp. pl. Dodec. p. 953. n. 10., maxime e quo cifarunt tantum. Halleri Histor. in quo opere nullimode de speciei legitimitate dubitare ille elarissimus auetor demonstravit. Reapse, ut supra tetigi, tomentum illud arachnoideum in apice foliorum interduni adeo solemne , alias diminutum, aliquando adeo parum conspicuum ipse reperii , ut vix illius vestigia supererint, ita ut folia inter sese libera conspicerentur. Tillia Micheli, qui, Gen. pl. p. 19., e Toyzi fecit Toyziam; in p. 22, e Tilli dedit T. TA deinde in Tillaeam conversam. Tillia muscosa (Bocconi) L. Sp. 2 des me Mel. Gall. It. (1674.) A 56. t. 29. fig.ae Q. R. Koch p. 282. ES ioris Sard, . 468., DC. Dub. p. 260. í Peye. Herbr. Mosanehum connatum Dulac. Michel wes E neg 93. N "30. Da. Pl. Crass. T t Engl. Bot. ID eiehn j E n gi p. E Ju" 520-2.. Gaertn. Fr. Sem. pl. 2. p. AMI. t12 f. 12., gt Bat «19. £205 "1 Bocc. "d es 22. 9, de Apr. Maj. Fruet. Maj. Jun. Re peritur facilius in. Pyr. or. n Pyr. or. Catal. ad Sarrià da d'ail sub Bagnolas, die 28. Maj. 1851. Ex Vie, et Tarbes, lectam a Corbin, habeo a Deville. Vidi prope la LPS on me parum commovet hujus speciei defectus in Helvetia, inque Italia WEB Bullardia (Cup ) Nob. m rosea (Cupani) N. , Cupan. Cathl. p. 7. lin, 10. (demts. age omnibs.) B. Vaillanti DC., Koch 282. " P. n. 2v et nais Dub. d 200., Bert. 2. p, ?47.. Gaud. E 390. Tillia Vaillant. pna. p Moris, vbi 2. d. Lamk. Ill. t. 90, f. ante üt. DC. PI. crass, Ew Gmel. E m sis t infer. Br py Piyigr. Lusit. t. 22, f. 4., Vaill. Bot. Paris, p. 182, e I. Ex, gu Panph. C) Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul? In Pyr. Atax., Catal. rariss. In agro Narbonn. ann. 1839 pauca, et juniora legi specimina, eaque absque nota deduxi, sperans me potiora reperturum fore: in Pyr. Catal. inter el cubo de creus, et ped "etii el mas Rabusé, Vayreda Nuev. Apunt. Fl. Catal. (1882) p 4n species ante Vaillant iles pre e am dichotomam nuncupare, ii cd quia B. aquatica (Linn. DC. eumdem profert ramificationis Crassulacea repudiata. Sedum Anacampseros (Hippoer.?) L. Plures id in Pyrenaeis vi- vere dixerunt, iei I. Le. -Peyrouse , Corbin, Philippe, Dulac, Grenier eum Godron. Isti praecipue indicarunt ad Mont Louis au moulin de la Llagone, et in Valle d'Aure, Fr, p. 619. Primus locus provenit e La-Peyrousei fide, Hist. abr. pl. Pyr. p. 258., quae penes me nulla e plenissima loci cognitione: nee specimina adsunt in La- Peyrousei Herbario. Neque in Valle g’ Aure, stirpem percepimus Deville, eos forte hujus vallis praecipui exploratores. ereor, ne S. lati- f 3 ved ad statam sanguinei Ortegae vergens fucum fecerit iis, qui >. Anacamperos in Pyrenaeis vivere denuneiarunt, quibus nimis fa- ciliter Fesa praestitit Grenier, erroris per se insons. 1n Ord. 72. TAMARISCINEAE St. Hilaire, Desvaux. TAA Colum., Fuchs., Desv., Bunge Tentam. gener, Tamaric. (1852) p. Eua Tribus tertiam Hypericinearum apud Bert. Fl. It. 5. p. 556. Tamarix anglica (Giddy) Webb Dissert. Giddy primus in Anglia detexit, et cum Withering eon d xw Obs. Tam. iw Ez vel "d Hook. : ourn. of "E 3; (1841) p 490... Aut san Nat. e 9. T. 16. e d Lloyd Fl. Loir. inir. p. 95., et Fl Olest. Fr. p. 169., ze Le p. ^ Sering. F Lam d 103. n. 9., gp Mise. bot 14. in dos Accad. m. Instit. iid T. 4. (1853) p. a T. gallica Hook. Br. FI. ed, 1 143. n. 1., et Auctor. occidenti, eur. (expurg. synon.); T gallica Link Voyg. Portug., et Willk. Sert. Pi Hispn., quoad plantam orae Cantabr.; orm T. gallica Pla- nella Girait Fl, Galleg., vel Willk. Strand und Stepp. Iber. Halb. (1852) Add. p. 160. n. 350. de planta ad ME et por San Sebastian ad I. kom Series m locorum autopsia). T. gall. subtilis ge ex um 2.4. ^h tab. fig. supr., et t. item Annal, Engl. Bot. v. 19. n. 1318., Mill. . Lati yf Ill. t. 213. f, 1, es m. wi Flor. Maj. Jun., et per Autumnum. Fruet. Æstate ineunte, et Oct. Nov. In litore Cantabr. Legi ad Socoi, die 22. Maj. 1841; ad St. Jean de Luz, die 17, Sept. 1842. Habui a Darraeq ex Biarritz. Observavi ad Yrun, San Sebastiano, Orio, Zarauz, Bilbao, ete. Caeterum frequentissima per oram Cantabricam, ubi T. Narbonensis , solemnis regionis mediterr., desideratur. Rami potius fragiles dicendi sunt. Folia acuta, carnosula, glauca, punetato-depressa. Flores rosei, odore non ingrato praediti. Bracteae acutae, aut acuminatae, et inde longitudine variae. Stamina corollam superare plerumque vidi. Ovarium ampullaeeum, obtuse tri- gonum, carneum; annulus perigynus ruber, vix ad tertiam ovarii partem pertingens. Petala marcescentia, Duby, Seringe, Savi, Vaucher, Godron, Le Maout, Decaisne , aut persistentia volunt Bartling, S Richard A. Ego in hac specie decidua observavi, et talia Miri E o Negat speciem Lowe, Man. Fl. Madr. p. AT; 6x hen T E "deestioticii ans suam componens. et Webb, qui eam de Ordinis eharacteribus agentes, dieunt DC., Endlicher, Desvaux, Ledebour, Koch, Hooker, et Arnott; ea marcescentia pach, Moris, absolute persistentia aviss iem occidentalem nuncup | um habuit: et ego suspicor e contrario litore gallieo in Angliam se e : hodie ex cultura diffusa ibidem reputatur: ef. gos ed. 8. p. 149., qui eamdem opinionem Borredi referunt. ch. í , . cr., Plin. Dale Tamarix Narbonensis (Homer.? ? Theophr., Dioser., Hist. pl. Lugd., Zannich. t LL 1. c. 15. et 1. € 466-1. Ther p J 142. Miris circ. 408, ex transl. Andr. v. Pre l. 6. T i MT E i c. 416., Plin. Nat. b. Jeep Koch p Gus ei. Pat S. Piyebb Diss. Monspel. Gesn. Hrt, crt. 266. er Broussnt, ba qi (excl. Engl s E Engl 1841 (excl. Lamk., et Sm. puts, syns); Mori on vel in Ann. Sc. ne T. gall. I Peyr. ps Hook. Journ. of Both. V. & (1841) p. 429. Dub. p. 194. pes P . Arot. s. impress. p. 8., Bunge Le. p. 6l. n. 36., i T. v itus" Desv et T. He: T. canariensis willd., DG. Pr.: k. Nige i Senegl.'ex Webb l.c.. quod confirmavit in ws Ro. , Webb ws E 3 5 d in ramosissima Ledeb v* ete) sunt ex Ledeb. T. 7. p. 205. 2 im Phytgr. Canar, Sect. 1. p. t, 95., Nouv. Duham. 112 omn, accurata percipiatur); Flor. Graec. p Cos: p B5. t 994. p Plenck Ic. pl. med. T. 3, 37. t. 240. cred. Zannich. Vnz. p. 956. t. 186. f. 1.; Pall. Fl. Ross. p. 72. (excl. var.) t. 79., Lodeb Icons. pl t. 256., fide E edobov di Pen. Lo 5 Advrsr. p. JA E, bob ot E t. 218. f. med.. Clus. Hisp. 104-6., et Rar. h. 4-4. p. 1. partim , es Dod. Poe p. 766. fig. Clus. j Matth. Comm. ed. Val, gr. 1570. | p. 420., Camer. Epit. p. 74. £ 1. G. Bauh. Math. p. 140. . Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 190. 1. 9. Flor. Maj. Jun. et iterum Autumno ineunte, Fruct. ZEstat., appen e region, mediterr. in locis humilioribus. Leg Pyr. or. Roussillon, inter Argelles, et Elne ad Tazo d'avail, die 8. Topi 1843.;-in Pyr. Catal. = Tone die 24. Aug. 1846. Ob- servavi e Piedra tajada, cirea. Aye Vidi culta prope Collioure ES arborem magnam, floribus forlisti eerie in petala mutatis, e magna vegetationis luxurie. nnulus perigynus (diseus hypogynus Webb) videtur pertingere ad medietatem ovarii. Ovarium ampullaceum (pyramidatum Webb), apice saepe rubens, ibidemve stilis tribus coronatum, cum stigma- tibus dilatatis. Borussorum prolationes, quae me parum persuasum relinquunt, sub woes fide retuli: eum ef, Fl. Ross. 9. 135. A Bungei prolatione excludenda est varietas hispanica e San Se- bastiano a Wil omm donata, ubi unicam tantum speciem (anglicam) vivere persuasum habeo, Retulit jam Matthioli, Comment. in Dioscor. ed. Valgr. 1557. p. 103. (ex Serapionis Simplic. medic. ) et ex eo Camer. Epit. p. 74., Tabernem. Krtb. 2. p. 1354., et alibi p. 647., mox et Mentzel Ind. p. 295. ad hane speciem pertinere nomen Arabum Tarfa, quod post eos confirmavit Casiri, Biblioth. Arabico-hispan. Escurial., Matriti 1760. p. 329. Dein Seetzen, Burkardt, Rüppel, hoe idem agnoverunt, quod nostris diebus ratum habet Ehrenberg, Obs. Famil. amarisc., qu flünonensem pro arbore mannam exsudante in monte Sinai, et prope Tor. novit, qui arbor Tarfa apud Arabes diei audit. Nomina hispanica: Mdedudia ab Arabibus videas apud Col- CRM o. Atarfe, in opella Eram. trabaj. concernts. la Fl. Hisp. Vo rre africana (Homeri? Hippocratis? Tlieocr.? Caesalpini) Poir. er. 1l. 6. v. 39.; 91, v, 4g. Hippoer. H f, 2 p. 139 rasa Horb Torna. 1563. for 8. "Er cA rona e NIA "T. ». 196, "o E Y ue chem. p. 496. n. 9." Mori: ves , Fa : 53 Webb Dias- apud Hook. e qoa 3. (dàn) y p. 40. et in Ann, Se. Nat . Par. S. 9. 2s 16. TET 266., fabri. iinpress. ou dig < DC. Dub. p. 194. n use, Sic. Syn. p. 306, n. 2, T. pra ecox Portschl. in Hr Vies, ha Bung. J. Bauh. Hist. ws 10. p. 350. fig. mal., dub. Flor. Maj. Jun. Fruct. 4Estate ineunte, In Pyr. Atax. orient. a mare parum recedens, Legi in Pyr. Catal. ad Gerona, die 17. Maj. 1851. servavi in valle de Aro ad San Feliu de Guixols, ibidemve non procul ad San Pol. DE oca Veterum scriptorum , vel Patrum quidem adducta ad supe- m speciem, ferme omnia ‘dobi là sunt, ex quo in regionibus orien- talibus T. africana communi nior, nisi speetabilior prae ea est, Quae ad 2 ricanam retuli fidenter, hisce consideratis, et huie speciei confir- Sen des Sed semper respuenda erit vani Staekhousei sententia de pretanda Myrica, seu Gale cordifolia Africae australis, in quam nec ipsius Theophrasti cadunt caracteres. 713 : oon "oit : i Myrica Trag., Gesn., Clus. Myrica esi synonymon Tamaricis apud Dioscoridem, ac veteres plures , abhorrens a plantis Africanis, Americanis, quoque, quibus nomen suppositum est; a Gale et Faga adeo distinctis, ut sub peculiari genere, novo decoratae nomine, eae inspiciendae sint. Malui vetus nomea exacte restituere, quam ex eo derivatum et correptum a Desvaux suscipere. Quis dubitaret a Patribus visam plantam sequentem aliter ac Myricam denominatam abiisse? . p. 2 « p. 497. n. 3., Gaud. 2, n. 728, T. german. Lobel., Dalech. Hist. pl, Lugd., La-Peyr. Herbr.; Tawariscus Barsilionensis Richr. : k, fortasse vari 5, ex (0 - i s . Fr. Sem. pl. p. ái f ikg Lant, Il. t. 213. f. 2.. Turp. in Dict. Sc. Nat. Dicotyl. Atl. t. 234. Mill, Icon. t, 962, f. Plenck Je, pl. med. T. 3. p. 37. t. 241. Lonicer. Nat. h. crt, 37. D., Fuchs. Icon. ed. 1545, t. 992., Trag. St. h. p. 954-5. fig.a Pen. Lob. Advrsr. p. 447. f. extr., Lob. Ic. 2. t. 918. f. 3., Clus. Pann. A. p. 95-7, fig. et p. 25, Rar. pl. h..L f... 40 T». « .'p. 105. f. extr; Far. pl. h. L 1. p. 40. f. 1., (2). Dod. Pempt. p. 776. (partim; ex Clus. Hisp. p. 105. Duh. Arbr. Arb. 2, t. 84. a Matth, Matth. P i 74. f. 2., Richr. Bellev. Fig. pl. ex Gilibrt. Demonstr. botq. p. 49. n. 141, L1 291. t. 6t $, p. 150., Camer. Epit. p. 74. f. cum tab. Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 180. f Flor. Maj. et per ZEstat. In loeis humilior., et calidiorib., po- tissimum per Pyr. meridionales. Legi in Pyr. Arag. ad Jaca alveo fluminis Aragon, die 5. Maj. 1845. Habeo ex Zstarvielle a Deville, qui voce olim mecum dixerat vidisse se ad Tarbes secus fl. Adour. Observavi secus la Neste supra Monrejau ad Mazeres; vidimus secus flumen Gallego Pyr. Arag., ad Fiscal, in Sobrarbe, ad Benavarre, ad Orgafüa, el Seo de Urgel. Ex Hispania Parlatoreo ignota, In primo vegetationis gyro, planta adhue tenera, et herbacea (Myr. herbacea Willd.), speciem Salsolaceae subordinis spirolobearum mentitur; sic mihi: Linnaeo « Ramulus mihi videbatur Thya. » in Litteris ad Jacquin, datis Upsal. 3. Maj. 1161, (ed. Vindb. neque de fructu auxilio, imo fundamento. ; Bene solitus crat dicere Morisonus (teste. Breynio tarum non esse denominandas a primo oculi ictu, nostrum, sed seeundum scientíae ductum, ex tionibus, Vidi aliquos sumentes ramos ash Hippuris montana Auctor., Limnopeuce montana. ex. gr. G. sylvestre simulat. Utricularia ls ioi Spreng. , Dc. P fuit prius Linaria, seu Antirrhinum apnytnum e rhdira- ge qp Wahlb., Fl. Carp. n. 1062., DEM eir poat laridis palustris; cf. Sadler Filie. Hungr. p Wise ce Vablii, 1831. 1. p. 414. primo monente Kaultuss. Ex 0 l i : : 3 beram schinoi M Herbario L, tonr OMR EE warm p ]., constare e flore Sp. ed. 2., prius Schinum myricoidem L. b. Pr.. innatae in ramo Cuscutae cujusdam, ut videtur africanae Thun»; aethiopicae Nob. Ta- Linnaeanae Myricae aethiopicae, sive © b nomine Thujae aphy ae, mari articulata Vahl degit in Herbr. Linn. foli a Sterculiae platanifoliae eujus refert specimen prorsus sterile: item 101 : 114 constituunt Hibiscum simplicem Herbr. L.; cf. Vahl. Symb. bot. p. 80. Et ex eodem Vahl (apud Schrader Journ. bot. 1199 1. p. 285.) Her- niaria lenticulata Linn. Herbar. est Cressa cretica floribus orbata. Salix amplexicaulis Bory Chaub. Morée Pélop., planta quae eos admodum exagitavit, recognita est a Buchinger, in litter. ad Steudel, pro Apo- cyno veneto L., sive Kinia veneta N. (cf. p. 653.). Item Sarcostemma vimi- nale R. Br. (Carissea N.) susceptum est a Linnaco pro Tithymal: specie, quam Euphorbiam viminalem dixit. Ranunculus alatus Poir. Dict. n. 12. apprehensus et examinatus a Jussieu sese patefecit e Compositarum ine, ubi nomen tulit Gymnostyli pterospermi. Toxicodendron arbo- rescens Mill. Dict., dein Rhus arborea 1)C. Pr. alieni ordinis est species, evenitque Pierodendron, Simarubea, ex Planchon. Botanieus hispanieus nobiscum per Pyrenaeos peragrans ima folia Carvi verticillati pro Limnopeuce vulgari indigitabat, Per orbem bota- nicum irrisas est La-Peyrousianus error de ramo Fabae vulgaris in lacu Barbazan projecto, et pro Potamogetone bifolio ab hoc descripto! ut dixi ad Vincetoxicum vulgare. Planta est sterilis, facie tantummodo judicata, Drabella aretioides (Humboldt) N., deget in Herb. Willden. nomine Aretiae canae. Trigonella pinnatifida Cavan., sine legumine, sumeretur pro Medica laciniata All. Parochetus communis Don. (Cosmius repens Alefeld, Legum. Medeg.) e Nepal pro Marsilea trifoliolata. Item, in eodem ordine, Bap- tisia perfoliata R. Br. ante inflorescentiam Bupleurum, sive Tenoream rotundifoliam judicabere. Adiantum truncatum Burm. Ind. p. 235. t. 66. f. 4, Konig jam monente Ann. Bot. p. 366., est Acacia decipiens, cf. Tratt., et R. Br. ; Ipse fatetur Breynius (Prodr. fasc. rar. pl. 1680. ad lector. p. 3. innumer.) plantam sibi primo intuitu Asterem judicatam , mox Chry- santhemwum, visis dein fructibus pro Kali, vel Mesembryanthemi specie Prodr. fase, rar. pl. (1680) ad lector. pi 6. itintnrer; Et haee planta: evenit serius Eriocaulon triangulare L.; et quoniam in Zriocauleis , ferentem Richard A Schedam cum nomine Plantaginis pungentis. ltem Erio- caulon spadiceum Hrbr. Paris., sive E. sphacelatum Willd. Herbr., pone ejus analysi migravit r Cyperaceas, eveniens prius Schoenus, denique Ego vidi Ranunculum Flammulam in aquis.stantem ad Lannemezan, » ; ut pro eo illico sumpseram. Et iste Echinodorus natans susceptus est a Lachenal (cf, Hall. Helv. 3. Add. p. 189.) pro Vallisneria spirali; ab Hallero pro Sparganio natante, vel minimo G. Bauh., donec Hagenbach (Flor. Basil. p. 353.) eam rite agnoverit, cf. Gaud. Fl. Helv. 6. p. 203. Isoetes capsularis Roxburg est flos maseulus Vallisneriae spiralis, ex Scott in Journ. of Linn. Soc. V. 310. (1868) n. 11. Radix Wolfiae Michelii ceu Alga descripta est, Brunyera vivipara a Franchet, cf. Bull. Soc. botq. Fr. T. 11. (1864) Rev. bibliogr. (ex Billotia T. 1.) p. 178.; sed putatis gonydiis pro 115 Fungi maerosporangiis ad plantae radices parasiticis recognitis, res in ridiculum conversa est (cf. Bull. e. T. 11. 1870 p. LXIV). Triglochin racemosum Endlich. Pl. Preiss. est status parum evolutus Antheriei se mibarbati R. Br. sive Bulbine semibarbata Spr. ex Sonder Plant. Mueller (in Linnaea V. 28. 1856. p. 224). Hyacinthus fuliginosus Pall. Ind Taur. fuit Æ. comosus floribus ab Ustilagine corruptis, ut detulit Miss. a Bieb. Taur. Cauc. n. 698. Juncus bufonum incomptus sumptus est est Pteris aquilina , propria Pyrenomycetes specie in inferiori pagina frondis obducta, quae Dothidea Pteridis Fries, cf. Rebent. Fl. Neomarch. n, 897. En quomodo enatus est illud genus Filieum? Aliae Botani- corum gerrae commemorantur sub Vincetoxico vulgari. Ord. 73. GROSSULARIEAE DC. Grossularia Rucll, Dalech., G. Bauh, Tournef., Gaertn. Et ego hoece suscepi nomen ad quod et Candolleana. ordinis denominatio nos advocat. Caeterum: « Ribes, et Grossularia minus bona sunt vo- cabula..... Ribes est nomen arabicum, quod si cui mutare placeret, nec mihi displicebit » L. Hrt. Cliffort. p. 83. Et Desfontaines: « Vi bonum est nomen Grossularia (e similitudine fructuum nonnullarum specierum cum ficubus immaturis), sed pejus et mihi respuendum aliud Ribes, quod est arabum, et pertinet ad genus Rheum Ribes » Desfont. Annals. du Mus. T. 2. (1803) p. 261., Ribes Arabum Rauwf. It. SECTIO 1.* EUGROSSULARIA Nos., vel Armatae. Egenolphii) Clus. Hist. p. 283. lin. 6., L ung ., Koch p. : i . 138. is 5, Gaud. 2 Grossularia vulgaris (Theophr.? Ruellii, Theophr. Hist. pl. 1. 4. c. 2. Cean, spin. Herbr. imag. P. 2. eR 16. a fig. intr. Ribes TE Bert. 9. p. 683. n. 5. R. Uva crispa Berland. in si Ms ES xs Dub. p. 206. n. 1. R. Uv t ÁÀdams. var.? $ r. pl. Pyr.; R, crispum Dulc., R. caucasicum rank P Pin. ET Bot, v. : t .. et v. 29. n. 2057., nk Fl. Monac. t. 146 Fl. Batv v. 10. t. 727., Thor. Monogr. X. 90-1. , Die . ` ). Heft 4., et 44., Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 143. t. 29. I. $e : o : Sehmid. cum Kell. Icon. pl. et anal. part.. etc. (Norimbrg. 3. s p "t. 448., et t. 149., Nouv. . in Dict. Sc, Nat. At t. 400. Dub. Arbr, À LT . Duham, T. 3. p. 231. t, 58., Schmid, Oest. Baumz. t. 99-100. a i n € e Ke Matth. p. ML, Amer. 'E it. o 8T., Lonicer. Nat. b. € t. re d eg p^ st. p. 1 h. p. 977., Lob. Obs. p. BT. fig. Icon. P. 2. t. 206. f. 1., Dod. Pempt. P- V med. et oriental., in Flor. Apr. Jun. Fruet. Jul Aug. In Pyr. istis frequentior. gm ’ Fanes, pom Pyr. or. ad Mont- Louis, die 20. Ey ier o Valle die 27. Aug. 1836; sub Feches, die 30. Apr. 1861. de Aran supra St. Girons. 116 Rayo, Hallero, Afzelio, cum Wadsbergio, Walbrothio, Sprengelio, Wimmero cum Graboswskio, Gaudino, Spennero, Sondero, Kochio, Bertolonio, Morisio, Dietrichio, Fussio, Godetio favens, simul compre- hendo Linnaei putatas species Grossul., Uv. crisp., et reclinatam. Nec me detinent Weigeli Observationes (ex Linnaeo repeti'ae) de Uva crispa praedicata a Grossularia distincta baccis glabris, et braetea in pedicello monophylla; cf. Flor. Pomer, Rug. (1196) p. 45. ns. 158-9. Reapse in Pyrenaeis baccas semper hirsutas vidi, quae tamen hirsuties interdum valde diminuta conspicicbatur; nec. mirum est, si sub plantae cultura hirsuties, et pubescentia dilabuntur, quod, caeterum, obser- vatum est a Gmélin, Bad. Alsat. 1. p. 539-40. , a Dum., Cors. Bot. cultiv. 9. p. 306. n. 8., a Robson, refer.? Sm., Engl. Fl. 1. p. 885. et Wither. Arrngn. Br. pl. ed. 7. 9. p. 336. Neque peduneuli brae- teatio sistit tutam distinctionis notam, nam vidi bracteas tum binas, tunc unieam tantum, integram , aut bilobam , vel trilobam, denique ita ludentem , ut cito compererim ex ea nullum characterem firmum sumi posse. Bracteas connato-tubulosas meliorem, eum Smith Fl. Br, praebere notam, ad stirpium disjunetionem, minime credo. Nec brac- teolas hasce tanti feeit Berlandier (Grossular.), et post eum Sering. Fl. Jardns. 2. p. 182. n. 1., imo ipse Sm. in Engl. Fl. s.c. Et Uvam erispam à Grossularia distinctam contendit Schultes (Obs. bot. (1809) p. 4T. ns. 314, 315.) iisdem ac Weigelii characteribus innixus, addito illo de ealyeis laciniis lanceolatis obtusis in Uva crispa, iisdemve acutis in Grossularia. Mirabere hune ipsum virum hosce characteres reli- quisse, dum stirpium distinctionem iterum sustinuit cum Roemero, Syst. Veget. 5. (1819.) ps. 502, 505. ns. 40, 41., ubi nec opus illud citatur, veluti si continuatae Observationes characteres illos minime certos demons'ravissent. Crediderunt alii peduneulorum glandulas solemnes. esse in Uva crispa, quod fallax esse repetitae demonstrarunt obser- vationes; cf. Engl. Bot. n. 2057. Nec minus labidae sunt notae a ma- gnitudine, ut a baecarum colore desumptae; magni factae ab Hell. Wirceb. p. 260. n. 4. Magnus Hallerus distinctionem specifieam inter hasce stirpes non admittebat (Helv. n. 820), quas parum satisfacti separarunt Sm. Fl. Brit, Gmel. Bad. Alsat, as identieas esse sustinuit Scopoli- Fl. Carn. ed, 2. T. 1. (1712) n. 270., sicque Lamk, Dict. 3. (1189.), itemve Afzelius cum Wads- bergio, De Vegetabil. Svecan. observts. Upsal. 1785. p. 27., candide fatentes se notas speeificas frustra quaesivisse in tribus a Linnaeo pu- tatis speciebus. R. hybridum Bess. Galic. p. 186., non hybridam prolem, sed intermedium sistere statum Grossulariam inter et Uvam crispam facile mihi persuadeo. SECTIO 2. INERMES Nos. Ribesia Berland Grossularia alpestris (Lobelii? Clusii) Nob. R. candidioribs. foliis Lob Obs i : icr Obe. p. 615. lin. ante ult.! R. fr. dalc. Clus. Pann, A. p. 419., Rar. E p. 120. sin. fig, Ribes alpinum L., Koch p. 992. à us mg 2, p. 681. n. 3., et 9. p- puras e lii Hid. 25525, P- 900. n. 2, R. alp. La-Peyr. Herbr.; R. album Gilib. Pl. Lith. ill. ELM ae n uit Reichenb., Pl. exsicc. n. 1377.1 R. insipidum L. Lachs. Lapp. E ae , m. Gors. (gallice), Jacq. A. 1. mt 47. , Fl. Dan. t. 968., Engl. Bot. v. 10. n. 704., Sv. Bot. v. 4. n Fl. Batv. v. 12. t. 898., Thor. Monogr. p. 49. t. 24., Gunn. Fl. Norveg. P. 2. p. 22. mz. t. 99. J. Bauh. Hist. pl. 2, I. 15. p. 98., Chabr. | : "t Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. Aug. In loeis editis Pyr. Arag., et orient. potissimum. Legi supra Mont Louis au Bac de Bolchera, diebus 8. Jul. 1837 et 16. Aug. 1836. Habeo a Deville ex le Chateau de Bramaisaques, ex la Péné blanque près Nistos, ex Arredu; et ex nemore de Oncide ramum sterilem magnitudine et elegantia foliorum insignem. Observavi in summitate montis Zzarris, supra Barèges, ad Bielsa, alibique. Quo tempore fructus perficit facie aliquantulum mutata reperitur, folia majora, ac rigidiora offerens, perpulera baccis rubris onusta, dum flores parum conspicui fuerant: neque tantummodo in hortis (cf. Link Phil. bot. ed. 1. 1824 p. 461.) sed per montes etiam locis mitioribus crescens alienam faciem (non vero formam, ut dixit Link l.c.) osten- dere consuevit, ut illico patebit individuis luxuriantibus comparatis eum iis reperiendis in sub-alpinis, rupestribus, meridiano soli expositis. Temperavi specificam denominationem, quae stricte exacta nom erat. Grossularia rubra ( Herbar., Tollat J.) Dalech., Seopol. Fl.Carn. ed. 2. Hrt. Sanit. ed. Germ. 1485. c. 341.; J. Toll. v. Vochenb, Meister. Buchl. der Arzn. Krütt., ex Spreng. h. r. hrb. p. . Ribes rubrum L., Koch p. 293. n. 4., Bert. 2. p. 678. n. 1., Gaud. 2. n. 559., PC. Dub. p. 206. n. 3. R. rubr. La-Peyr. Herbr., R. vulgaris Matth.; R. Arabum Lobel. (sed perperam); R. Johannis Tollat. Engl. z . n. 1289., Fl. Dan. . Sv. Bot. v. 3. n. 199., Schrank FI. Monac. t. 365., Schk. Handb, t. 48., Sturm Heft 4., Fl. Batv. v. 7. t. 554., LE Mo E Ad . . Ps 1 .. Turp. Fi. med. T. 4. t. 189, W., W., F., N. ab Esenb. PI. offic. t. 3 Hook. Med. bot. V. 3 5 t. 191., Schmidt Baumz, t. 93., Le Maout, Decsn. Botnq. 868. p. 3: . 168., Camer. Epit. p. 88., Egenolph. Herbr. prd . 660., Trag. St. h. p. 4, Lob. con. 9. t, 202. f. 1., Dod. Pempt. p. 749, f. 1., Clus. Rar. pl. h. 1. 1. p. 190. f. 1. Hi . p. 97. fig. ħ Flor. Apr, Maj. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. med., reperiri dicunt: in or. quoq., Pourr. It. : E Pyr. or. nemore de Salvan?re habui a Timbal. ; Indicant eam Bentham, Philippe, Dulac; addam Zetterstedt , get quamquam sterilem plantam viderit in Valle de Lys, attamen de KAN identitate non dubitavit; cf. Pl. vase. Pyr. principis. n. ues sr i neque amicis ferme omnibus obiva species, quam potius e de cum insequente commutatam fuisse suspicor, pro certo Palau y Yer Á Part. pract. Bot. Linn. T. 2. p. 430. n. 1.; ut G. petraea E aliis, Gouan, Pourret, suptam fuisse reor pro G. nigra, s Te renaeis desideratur. Verum enimvero, quum speci quibus locus Vallée de Lys, reapse G. ru quamvis mihi speciem, non ausus sum Pyr insuper Timbal, in litteris, eam ad Salvanére speciminum comiter confirmavit. Dantur varietates hortenses , flavicantes extant; hine specificam ru reprehendet. in quibus baccae carneae et albido- brae denominationem aliquis Grossularia petraea (Clusii) Nob. - p e : 3 LRE dn L Rib. rubr. b > . p. 119. sin. fig., itemve Rar. p! t B: p. 903. n. 5. Bert. p. 160, ] i9. Y $ Rib An Ribes 4 etraeuimn Walt. apud ma ai E n Ross. 2. p. 198. n. 13679. n, 2. (excl, var. bt); Gaud. 2. n. 560. DO Pl Y Herbr. Pourr. It; R, Sana n petraeum La R. nigrum La-Pey px mE Bieberstein A DI a-Peyr. Herbr., et R. ir Fl. Ross. . Bie Ledeb. Fi, Alt Spach Suit. Buff., confirm. a Ledeb. ipso in Fi dob. Jacq. Je. mi - is Bieb. Berland., a R goto j" a Bieb.. et R. triste Bung. ex uc x pl m Ross, Alt. illustr, t r. 10. n. 7105. Sturm Heft 56., Lamk. Ill. t. 146. f. 2., Ledeb. . 931. Schmidt Baumz. t. 94. 9| Flor. Maj. Jun. Fruet. Jul. Aug. Jn editior. Pyr. medior., orient. 118 Legi in Pyr. or. sapra Mont-Louis au Bac de Dolchera, diebus 18, Jul 1837, et 16. Aug. 1836. Habui a Deville ex Je Pic de Bazis. Observavi au Pic de Gard, in m.* Cagire ,. in editiore parte Vallis d'Aure ld. Spizuva; supra Setcasas. Putatus character e directione racemorum desumptus, nullius reapse ponderis esse in hoe genere confirmarunt praecipue observationes a me factae in hae de qua agimus specie. Vidi enim racemos pendulos et ereetos sub quavis aetate, summa inconstantia, in eodem individuo, Item observavi rem hane variabilem in Gr. alpestri, coufirmans de ea quae jam perviderant J. Bauhinus, Haller Helv. n. 811.; deque Gr. vulgari ali. Qua de re non erat cur Clusium corriperet Wulfen (apud Jacq. Miscell. 2. p. 36, n. XIL), si ille ad rem tam parvi mo- menti non attenderit; quin imo corripiendus ipse Wulfenius est, qui adeo pronum Naturae phenomenon perspicere, vel exponere minime valuerit; ut inaniter R. atropurpureum a Gr. petraea distingui voluit C. A. Meyer praecipue racemis nutantibus sivo. floriferis, sive fructiferis: cf. Ledeb. Fl. Alt. p. 2689. n. 2.3 ceu synonymon sub Spach et Le- debour fide a me relatum: nam dum ad manus fuit splendidum illud opus tabularum , stirpium identitatem tunc non animadverti, quam negat Herder. SANSS AATA IANUE ER i Um A PRA