— tt MÀ m — E Heft. (0V.104) = - Preis Mk. 9160 - x - Pflanzenreiclr- — Regni vegetabilis conspectus ! Im Auftrage der König]. preuss. Akademie der Wissonschafiess Zem en, herausgegeben von A. Engler IV. 104 GO TTE -Hypecoideae pdt et = Papaveraceae-Papaveroideae - = ~ - mit 582 Einzelbildern in 43 Figuren ` von Friedrich Fedde EI. > Ausgegeben am 21. Dezember 1909 -— Verlag von Wilhelm Engelmann i : O v.40 @ Das Pflanzenreich hegni vegetabilis conspectus Im Auftrage der Kónigl. preuss. Akademie der Wissenschaften herausgegeben von A. Engler IV. 104 Papaveraceae- Hypecoideae | a | Papaveraceae-Papaveroideae mit 532 Einzelbildern in 43 Figuren Friedrich 3 edde Ausgegeben am 21. Dezember 1909 MU. BOT. GARDEN 1910 : Leipzig * = 1 Verlag von Wilhelm Engelmann | 1909 _ : as A RE ee 3 QM PapavERACEAE-HYPECOIDEAE et PaPavERACEAE-PAPAVEROIDEAE von Friedrich Fedde. (Gedruekt im November bis Dezember 1907.) Wichtigste Litteratur*). De Candolle, Syst. I. (1821) 67; Prodr. I. (1824) 17—124. — Bernhardi, Uber den Charakter und die Verwandtschaft der Papavera- ceen und Fumariaceen (Linnaea VII. (1833) 401—477, tab. X.). — Endlicher, Gen. pl. (1836—1840)854—858. — Payer, Traité d'organogénie (1857) 217—226 pl. XLV— XLVII. — Bentham et Hookerf., Gen. pl. I. (1862) 49—56. — Trécul, Lactici- feres dans les Papavéracées (C. R. Ac. Paris LX. (1865) 522 ff). — Baillon, Hist. pl. Ill. (1872) 105—128. — De Bary, Vergleichende Anatomie (1871) 450. — Eichler, Blütendiagramme II. (1878) 189—199. — Michalowski, Beitráge zur Anatomie und Entwicklungsgeschichte von Papaver somniferum. Diss. Breslau 1888. — F. Benecke, Zur Kenntnis des Diagramms der Papaveraceae und Rhoeadinae (Engl. Bot. Jahrb. II. (1882) 373—390, tab. II). — Vesque in Nouv. Arch. Mus. d’Hist. nat. Ser. 2. V Prantl, Pflzfam. Ill. 2. (1889) 130—145. — Léger, Appareil végétatif des Papa- Véracées (Mém. Soc. Linn. Normandie XVIII. (1894—1895) 195—623 pl. X.—XIX). — Bastin, Structure of Sanguinaria (Amer. Journ. Pharmacie. (1895) 4f). — Edouard Martel, Observations sur les analogies anatomiques qui relient la fleur de P Hypecoum à celle des Fumariacées et des Cruciferes (Aet. Congr. Intern. Bot. Paris (1900) 168 — 175). — C. Gerber, Observations au sujet de la communication de M. Martel, Sur les analogies etc. etc. (L c. 176—181). — Hans Solereder, Systematische Anatomie der Dicotyledonen (1899) 62—65. — Ch. H. Shaw, Note on the sexual generation t. Gaz XXXI. (1904) 429— 433 pl. 15). — Friedrich Fedde, Die geographische Verbreitung der Papaveraceae (Engl. Bot. Jahrb. XXXVI. (1905). Beibl. 81. 28—43). Character totius familiae. Flores hermaphroditi, regulares vel zygomorphi, semper fere hypogyni, vertieillati. Sepala 2 vel 3, libera, (ealyptratim cohaerentia in Eschscholtxia), imbricata plerumque valde caduca. Petala 4 vel 6 i cata atque saepe corrugativa, decidua, plerumque laete colorata, rarissime nulla ya, 0cconia). Stamina plerumque multa, rarius numero definito, verticillis 2- vel 3- meris (rarius 3- vel 6-meris), regulariter alternantibus disposita, libera, filamentis : fili- formibus vel rarius alatis vel lanceolato-dilatatis, vel (in wioideis) 2 tripartita; antherae ad filamenti erecti apicem biloculares vel in staminibus tripartitis antherae | mediae biloculares, duae laterales uniloculares, connectivo tenui, loculis longitudinaliter - : 2 i + SS ment ic j or idu à CS RE S ` Olega, amtliche nicht auf Grund eigener Untersuchungen gewonnenen Ergebnisse der vor- 2G p liegenden Arbeit sind im Texte durch Hinweis auf die betreffende Litteratur hervorgehoben. e uc : ~ A Engler, Das Pflanzenreich, Iv. (Embryophyta siphonogama) f. — — v I t o 2 : Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. dehiscentibus. Ovarium liberum, syncarpum, 2—20 carpellis constitutum, tum uni- m loculare placentis parietalibus, nerviformibus vel plus minusve intromissis, multiovulatis, um rarius multiloculare placentis septiformibus axim attingentibus, tum spurie bi- matum radiis placentis oppositis, tum styli apicem dilatatum undulato-lobatum margi- nantia, stigmatis lobati lobis erectis cum placentis alternantibus, sinubus deflexis pla- centis oppositis. Ovula anatropa vel campylotropa, adscendentia vel horizontalia, duobus integumentis, micropyle infera, raphe supera vel laterali. Fructus capsularis poris emi laevia vel scrobiculata vel reticulata, interdum rhaphe cristata instructa, embryone parvo — prope albuminis carnoso-oleosi basim enascente, cotyledonibus simplicibus vel fissis. Herbae vel suffrutices, rarius fruticuli vel frutices, rarissime arbores (Bocconia), annuae, biennes vel perennes, glabri atque saepe glaucescentes vel plus minusve pilosi vel interdum aculeati, sueco lacteo vel limpido plerumque colorato. Radix primaria ` ` palaris plerumque perennans, rarius rhizoma radiculis fibrosis vel radix tuberosa. Folia alternantia, basalia saepe rosulata, floralia interdum subopposita vel subverticillata, in- tegra vel saepius lobata vel varie dissecta, estipulata. Pedunculi uniflori vel racempsi ramis lateralibus interdum dichasialibus, plerumque terminales elongati vel ex axillis superioribus. Së Subfamilia 1: Hypecoideae. Petala omnia non calcarata, saepius trilobata, ex- teriora interioribus plerumque dissimilia; stamina 4, duobus vertieillis disposita, libera, = antherae duabus theeis instructae, gynaeceum dimerum. — Herbae succo lacteo carentes, foliis semel vel pluries pinnatim divisis. Subfa: amilia II: Papaveroideae. Petala omnia non calcarata, plana atque norma- liter plerumque inte errima, subconformia, stamina multa compluribus verticillis, raro pauca duobus yerticillis disposita, libera, antherae duabus thecis instructae; gynaeceum ymer vel dimerum i arbores succo lacteo vel hyalino, foliis integris vel pinnatim divisis. Subfamilia II: Fumarioidese. Sepala saepius squamiformia; petala exteriora duo vel unum esaccata vel calearata, omnia erecto-conniventia, interioribus dissimilia, | E erbae vel suffrutices, rarius fruticuli vel frutices, rarissime — = ate apice cohaerentia; stamina diadelpha tripartita, anthera media duabus thecis instructa, ` duabus lateralibus monothecicis; gynaeceum dimerum. —7 Herbae vel suffrutices succo lacteo carentes, foliis semel vel pluries pinnatim divisis, interdum cirrhosis. Morphologie der Vegetationsorgane. Die Keimung bei Papaver wurde von Bonnier und Michalowski untersucht. Der beim Platzen der Samenschale auf- tretende Spalt verläuft gewöhnlich in der Richtung des Spaltes, den die beiden Keim- platter bilden. Die langen, schmalen Keimblätter entfalten sich; meist verlängert sich das Stengelchen, nur bei P. somniferum bleibt es kurz. Zwischen den Keimblattern plants, (Mem. Torr. Bot. Cl. II. (1894) 57—408). 2 Tee Lubbock, J., Phytobiological Obse paseen on the Forms of PER and t the Causes 5 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 3 ist der von Papaver ganz ähnlich (cf. Bonnier l. c. 454). Kaufholz*) fand bei den Primärblättern von — fumarüfolia deis eine reichlichere Fiederung. Holm **) untersuchte genauer die Keimung von Sanguinaria canadensis. Hier sind die Keimblatter unterirdisch, Nach dem Erscheinen der ersten Blatter, die nieren- förmig, aber noch nicht gelappt sind, schwillt das Hypokotyl an und wird schließlich zu einer rundlichen Knolle. Erst im nächsten Frühjahre entwickeln sich, nachdem eine Reihe von Schuppenblattern zum Vorschein gekommen ist, die normal geformten Laubblatter. Unterdessen hat sich das Hypokotyl noch mehr verdickt und entwickelt eine Anzahl von Adventivwurzeln, die länger und dicker sein können als die zunächst noch bleibende Hauptwurzel, und die meist auf einer Seite des Hypokotyls entspringen. Auf diese Weise entsteht, indem das Hypokotyl eine wagerechte Lage annimmt, aus letzterem das Rhizom, das ziemlich lang wird, oye ak geformt ist und hinten all- mählich abstirbt. Es. besitzt einen s¥mpodiaien Aufbau r die Keimung von Eschscholtxia californica, deren Keimblatter zweispaltig sind, siehe Lubbock***). Einen älteren Typus stellt nach demselben Autor +) E. tenwi folia dar, deren Keimblätter lang, linear und ungeteilt sind. Di Ange hörigen der Unterfamilie der Hypecoideae sind immer, die der Papaveroi- deae fast immer ein-; zwei- bis mehrjährige Kräuter und Stauden mit einer einfachen, mit meist nur spärlichen Seitenwurzeln versehenen, im allgemeinen nicht sehr starken Pfahlwurzel. Nur die Angehörigen der Gattungen Dendromecon und Bocconia sind une Holzgewächse, ja Bocconia arborea zeigt sogar einen baumartigen Habitus und kann nach den bisherigen Beobachtungen bis zu 8 m Höhe erreichen. Die vegetative ee erfolgt bei den ausdauernden Stauden durch Seitenknospen am Grunde des Stengels. EE an der Stengelbasis besitzt Meconopsis cambrieayr); da diese aber keine. Adventivwurzeln treiben, stirbt die ganze Pflanze ab, wenn die Hauptwurzel abstirbt, was nach einer gewissen "Zeit dadurch eintritt, dass letztere allmählich hohl wird, so dass schließlich nur noch die Xylemstrahlen des Gefäßbündels übrig bleiben. Die Blätter sind fast durchweg wechselständig; Scheinquirle von 2 bis 3 Blättern finden sich bei Platystemon und Hesperomecon. Meist besitzen die Blätter eine mehr oder weniger geteilte Spreite, seltener sind sie einfach und ganzrandig oder auch schwach gezähnelt (Platystemon, Hesperomec on, Meconella, Dendromecon, einzelne Arten von Catheartia und Ao sis, une pilosum und Verwandte, Arctomecon coum. Während aber bei den Hypecoideae die Fiederabschnitte gegen die Basis hin abnehmen, erfolgt bei Eschscholtxia die erste Teilung in dreizähliger Weise. Bemerkt sei übrigens, dass in der Gattung Eschscholtxia alle Stadien der Teilung der Spreite eten sind von den äußerst zart zerteilten Blattspreiten der Æ. tem ifolia bis zu on einfachen linealisch-pfriemlichen Grundblättern von E. pulchella, ebenso wie sich in der Gruppe des Papaver nudicaule-alpinum alle möglichen Übergänge und Varia- tionen finden. welche Nebenblattbildungen fehlen vollkommen; indessen entstehen ; öfters die Laubblätter unter dem Schutze von Bean us Niederblättern, eine Art der Entwicklung, wie sie sich auch bei einer ganzen Anzahl v n Ranunculaceae findet. 2 (5888, 1 52 pp. P SACS DAN Fn ** Holm, Th., Co ntributions to the Fe s of the gi z to which they are due. (Journ. Linn. Soc. London an (4877) Be ig $0. — +) Lubbock, J., Influence of the Leaf. on the Cotyledon. Le XXIV. (1888) nm. TB Ct. Bonnet Le 450. : SS *) Kaufholz, E., Beiträge zur Morphologie der eenegen Inaug -Diss. R ES e 4 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Bemerkenswert bei einigen Arten ist aber das Vorhandensein scheidenartiger Verbreite- rungen am unteren Ende des Blattstieles bez. am Blattgrunde (z. B. einigen Arten von Eschscholtzia, Papaver somniferum und Verwandten), das aber nie als Merkmal einer Gattung auftritt, s sondern nur gelegentlich bei dieser oder jener Art. Meist sind es die Grundblätter, die eine solche Scheidenbildung besonders deutlich zeigen, und des Ver- mage der Spreite kann es hier schließlich zu Niederblattbildungen kom e Erklärung der Seitenlappen der inneren Blumenblätter ^d Nebenblatibildunges durch Eichler siehe bei der Besprechung der Blütenverhältniss Teratologische Erscheinungen der isn sind verhältnismäßig selten. Versuche Trikotylie durch Aussaat größerer Samenmengen festzustellen, machte De Vries. Er fand bei Papaver rhoeas fl. pleno unter 3000 Keimlingen i hemitrikotylen, 15 trikotyle und 1 tetrakotylen, bei Glaucium luteum unter 46 000 Keim- lingen 15 trikotyle, bei 10000 wossen? von Argemone grandiflora nur 4—2 triko- tyle, dagegen gar keine bei Argem ana. Als Seltenheit sei noch erwähnt, dass De Vries bei Hel anand Pm Peutskotglie beobachtete. Duchartre*) fand bei Macleaya c cordata Keimpflanzen mit 3 und 4 Keimblattern, Junger bei Chelidonium majus Trikotylie, oe Fer mond bei Eschscholtxia crocea. Fasciation des Stengels wurde beobachtet bei Papaver somniferum, P. rhoea von Hoffmann**) am Blütenschafte von P. alpinum, verbunden mit dem ee einer zweiten Blüte in geringerer Höhe an demselben Schafte; die eine Blüte besaß 5 Petala. Camus beobachtete eine Verbänderung des Stengels von P. rhoeas, wo außerdem noch die sonst einblütigen en bisweilen in der Achsel von Hoch- blättern ein bis zwei kleinere Nebenblüten truge An einem sonst normalen Blüten- schafte von Sanguinaria canadensis cies A. Gray***) 4 bis 2 Seitenblüten, Eine ng Fasciation wurde auch bei Eschscholtxia californica von G. P. Thomas) beobachte Vo eine gestauchte Achse auszeichnet, bei der aus der Achsel der Grundblätter zahlreiche, langgestielte Blüten entspringen. "Es ist nach meiner Kenntnis von der Vielgestaltigkeit des Papaver rhoeas doch recht zweifelhaft, ob es sich hier um eine teratologische Er- scheinung handelt. Bei P. rhoeas X orientale beobachtete Godron ein verkruppeltes Exemplar mit gestauchter Achse; die Blätter waren sehr stark verlängert, die Blüten zum ier abortiert, zum Teil durch Blattbüschel ersetzt, d. h. offenbar gët rwähnt möge hier auch noch das Auftreten von Nanismus sein. Clos+4) giebt bei hr des taxinomischen Wertes der Zwergformen an, dass Loret Papaver Roubiaei für eine verzwergte Form von P. dubium hält, was ich auf keinen Fall für richtig erklären kann; eher könnte ich mich der deben Ansicht Lange's für var. und Godrons für var. vestitum anschließen. Ich muß hier aber auf die ent- rechnen Stellen des speziellen Teiles hinweisen. ner v. Marilaun beobachtete an den Blättern von Chelidonium majus blatt- ständige Knospen, eine Erscheinung, die ich wegen der offenbaren Seltenheit des Vor- kommens für teratologisch halten muss. Diese Knospen können entweder rein vege- a " die Pflanze ungeschlechtlich vermehren, oder aber sie bleiben am Blatte haften und. entwickeln sich kraftig weiter zu Laubsprossen oder auch zu Blütensprossen 11). Inter- essant ist es, dass Gillot bei einem solchen Blattviviparismus des Chel. majus var. Ann. sc. nat. Bot. Paris. 3. sér. X. Ze? 244 tab. VII. fig. 22—25. ** Hoffmann, H., in Bot. Zeitg. (1887) 2 ***) Bot. Gaz. V, (1880) 63; ‘Amer. Nat. XI. Liers 434. aas Adamson, M, A., Terato| ological notes on Eschscholtxia californica (Erythea VII. (4899) m Vesper siehe. bei oe Teratologie 227. Pda rhoeas erwähnt Moretti noch eine var. acaulis, die sich durch 82). | E Glos, D., Du nanisme dans le os végétal (Mém. Acad. Soc. Toul. 9. sér. I -(4889 — Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 9 aciniatum an dem jungen Sprosse Blattbildungen verschiedener Art beobachten konnte, Bei Glaucium flavum fand Masters ein Exemplar mit tief geschlitzten Blättern, Schlechtendal eins, bei dem sich der Mittelnerv des Blattes gabelte. Anatomie der Vegelationsorgane. Eine vollständige vergleichende Ana- tomie der gesamten Familie hat Léger 1894 gegeben. Es deucht mir wichtig, die Arten hier genau anzuführen, die er in seiner eingehenden und ausgezeichneten Arbeit näher untersucht hat, da diese Arbeit die einzige bisher gelieferte vollständige über dieses Thema ist, und ich es für spätere Untersuchungen von Vorteil halte zu wissen, wie weit We? Léger in die Fille der Arten mit seinen Untersuchungen ein- gedrungen ist. Genauer untersucht wurden also: ege? dubium, P. rhoeas, P. arge- mone, P. hybridum, P. somniferum, P. pilosum, P. orientale, Meconopsis 'cambriea, Argemone mexicana, Roemeria hybrida, Plat ia ganan nicus, Hesperomecon linearis (== Platystigma lineare), Meconella oregana, M. californica, Chelidonium majus, Glaucium flavum, Macleaya cordata , Sanguinaria canadensis, Dendromecon rigida, Hunnemannia fumariifolia, Eschscholtzi californica, Hypecoum procumbens. Es wurden also nicht berücksichtigt von Gattungen: Pteridophyllum, das Léger wohl nicht zur Verfügung sland, inet Baie Zeg, die mit ihrem holzigen Stamme anatomisch Wierz in verschiedenen Pun von B. cordata (= Macleaya cordata) abweicht, à Stylophorum, "Cer eer ferner die mit Meconopsis nüher ve wandte Cathcartia, sowie endlich Arctomecon und Canbya. Das sind immerhin 10 ee Ferner bedürfen ohne Zweifel noch einer genaueren Berücksichtigung: die Arten von Eschscholtzia, die zum Teil recht starke xerophile An- passungserscheinungen zeigen müssen, die sich schließlich gewissermaßen als Ende einer Entwicklungsreihe in der von Greene neu aufgestellten Gattung Petromecon (Typus der Esch. Palmeri) mit am NER: ausprägen; die mit zum Teil recht weg Wollhaaren versehenen Arten yon Platystemon; die kraftig entwickelten Arten von mone, vor allem die holzige A. frutescens; Arten aus der Verwandtschaft des Papaver macrostomum, der Sektion Horrida (P. aculeatum) und der Sektion Miltantha (P. cau- casicum und Verwandte). Das ist sicherlich eine ganze Menge; indessen sind doch die Untersuchungen von Léger so zweckmäßig eingerichtet und so genau ausgeführt worden, dass ich mich im folgenden fast ganz auf sie stitzen kann. Nach Léger finden sich die größten Ubereinstimmungen im anatomischen Aufbaue der Familie hauptsächlich in Stamm und Wurzel, während dagegen die Blätter in ihrer Ausbildung größere Verschiedenheiten zeigen, das a aber, was ihnen gemeinsam ist, von weniger großer Bedeutung für die anatomische Charakteristik der Familie sein dürfte. Ausgenommen muß hier aber ganz entschieden der Verlauf der Gefäßbündel in den Blättern werden, der fast überall in der gleichen Weise erfolgt. die ich als gemeinschaftliches Merkmal CEET will, sind ` getrennt in einem einfachen, immer mehr oder weniger offenen, niemals geschlossenen . Kreisbogen gelagert sind. Fast immer ist dieser Bogen e nfach und regelmäßig, und . hur bei den großen Arten der Gattung Papaver zeigt er eine SES Wellung, so so dass LO Wurzelanatomie. Die Wurzeln der Papaveraceen besitzen, soweit sie bisher . untersucht wurden, einen diarch gebauten Centraleylinder | und kambiales Dickenwachs- tum; die Nebenwurzeln entstehen endogen in vier Reihen, wie dies nach van Tie ghem*) e * Van aachen, Ph., Sur la formation Geng P radicelles dans | les racines ures des ] Phanérogames. pk. Soc. bot. France IX. en a6) 00 ee 6 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. bei allen Pflanzen der Fall ist, die ein diarches Centralbündel in der Wurzel führen, ` und zwar im Pericambium in den Zwischenräumen, die die beiden Hadromplatten mit den mit ihnen kreuzweise stehenden Leptomplatten bilden; je 2 dieser Längsreihen sind einander genähert. Dies gilt für die Nebenwurzeln aller Grade. In ganz gleicher Weise sind auch bei den Cruciferen die Nebenwurzeln angeordnet. Hierbei muss ich noch auf die Arbeit Lemaires*) aufmerksam machen. Lemaire stellt fest, dass zwar in der großen Mehrzahl der Fälle die Seitenwurzeln der dikotylen Pflanzen endogen entstehen, dass aber bei den Cruciferen die Seitenwurzeln exogenen Ursprungs sind. Eine genauere anatomische Untersuchung dieser Verhältnisse bei den Papaveraceae wäre sehr erwünscht, da man hier bei der nahen Verwandtschaft der beiden Familien vielleicht p finden dürfte. Der Durchbruch der Seitenwurzeln durch das Rindengewebe der Mutterwurzel tritt nach den Untersuchungen van Tieghems**) und Douliots teils direkt ein, ohne dass sich eine sogenannte »Wurzeltasche« (poche digestive) d (dies wurde für Chelidonium grandiflorum nachgewiesen); teils wird eine Wurzeltasche nur vorüber- gehend (poche transitoire) gebildet, wie dies fur Glaucium flavum von van Tieghem und Douliot***) festgestellt wurde, teils ist eine wirkliche bleibende Wurzeltasche vor- anden (Argemone mexicana, Papaver somniferum, P. rhoeas, P. argemone). In letzterem Falle geht die Entstehung einer Seitenwurzel derart vor sich, dass der bogen- förmige Teil der Endodermis, der über dem meristematischen Gewebe, das den Anfang der Nebenwurzel anzeigt, liegt, sich durch zahlreiche radiale Scheidewände teilt, ja dass an der Spitze des jungen Gewebekörpers sich einige Zellen sogar auch einmal tangential teilen. Dadurch entsteht eine Art von Scheide, die bis zum endgültigen Heraussprießen . die junge Seitenwurzel umhüllt. Bei Papaver somniferum beobachteten die Autoren, dass unter dieser Scheide Epidermis und Korkgewebe der jungen Wurzel lange Zeit ungeteilt bleiben. e Entwicklung des Centraleylinders wurde von Bonnier bei Glaucium EN Würzelchen und Stengelchen besitzen in den Jugendstadien der Pflanze einen Centralcylinder, der natürlich, wie überall in der Familie, diarch ist. Erst weiter oberhalb bilden sich dann die Gefäßbündel des Stengels typisch heraus. Der zunächst lamellenförmige Holzkörper bekommt durch sekundären Zuwachs später Seitenstrahlen, deren Zwischenräume mit unverholztem Gewebe erfüllt sind. Ähnlich ist es bei Cheli- donium (cf. Bonnier, l. c. 45 Die Entwicklung des Gefäßsystems der gesamten Achse hat Micha- lowski für Papaver sommiferum untersucht. Da es zu weit führen würde, auf die genaueren Einzelheiten hier einzugehen, sei hier auf die ausführliche Originalarbeit ver- wiesen. Erwähnt sei hier nur, dass die Differenzierung des Primärgewebes von der Insertionsstelle der Keimblätter, die einsträngige Blattspuren besitzen, ausgeht. Der Centralcylinder bildet sich so, dass sich an zwei entgegengesetzten Punkten die primären Gefäße bilden, denen sich dann die später auftretenden centripetal anschließen, so dass sie im Centrum zusammenstoßen und eine Gefäßlamelle bilden, zu Ser sich senkrecht die primären Phloémbündel anlegen; in diesen erkennt man oder zwei außen liegende kollenchymatische Zellen, die die Mutterzellen der ei Bastbündel bilden. Etwa 5 mm oberhalb der Keimblattnarben beginnt die Bildung des Gefäßbündeleylinders des Stammes, indem sich die Gefäßlamelle spaltet und die einzelnen Elemente sich tangential anordnen. Dadurch wird in der Mitte für das Mark Platz frei. Milchsaft- par sind hier, ebenso wie im Embryo, noch nicht sichtbar; sie treten erst später ` Ben Ewa Aa, Recherches. sur Forigine et le développement des nn ME chez — . ks Dieotyledones (am, sc. nat. Bot. Paris. T ser. HI. (4886) pp. 163—274, ‚pl. V —XID. ; T Van Tieghem, Ph., Ta Doulio t, H., Sur les plantes qui all. So France XXXV . 4888) ian gg Yan. Deeg Ph. st Doslict, H., Recherches comparatives sur l'origine des membres endogènes dans les p s vasculaires (Ann. sc. nat. Bot. Paris 7. sér. VIII. MM ide 3 be ~ Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. i auf. Später rundet sich dann der Xylemteil der Wurzel zu einem Centraleylinder mit centrifugalem Zuwachs ab, der aus Gefäßen und Libriformfasern besteht und vom Cambium umgeben wird. Die ersten Milchgefäße treten 2—3 Schichten unter dem bald verschwindenden Pericambium auf und sind in Gruppen angeordnet, die sich nach den verschiedensten Richtungen hin verzweigen, z. T. aber auch einzeln im Rinden- parenchym verlaufen. Auch die Endodermis wird mit den äußeren Rindenparenchym- schichten später abgeworfen; infolgedessen verkorken die äußersten Schichten des sekun- dären Rindengewebes. Die primären Gefäße zeigen spiralige und ringförmige Ver- dickung, später hingegen treten netz- und treppenartige Verdickungen auf. Uber die in den Gefáflen der alten Wurzel ófters enthaltene milchsaftähnliche Flüssigkeit siehe weiter hinten. Untersuchungen über die Entwicklung des Vegelationspunktes bis zur Ausbildung der Gefäßbündel gab Flot*) für Glaucium flavum. Es braucht hier nicht näher auf diese Untersuchungen eingegangen zu werden, In g auf die Gestaltung der Außenrinde hat De Bary bei Papaver- Arten die Bemerkung gemacht, dass die stärker verdickten Zellen nicht, wie dies meist der Fall ist, an die Epidermis grenzen, sondern dass unter der Epidermis zunächst dünnwandige, lockere Parenchymschichten gelagert sind; erst weiter innerhalb befindet sich eine aus mehr oder weniger sklerotischen Zellen bestehende, mehrschichtige Scheide um den Gefäßbündelring. Dies bestätigt Léger. Im allgemeinen findet sich meist unter der Epidermis ein ziemlich wenig mächtiges Rindengewebe, das entweder ganz oder zum Teil chlorophylihaltig ist und das sich nach außen häufig zu einer Art Exo- dermis differenziert (Argemone mexicana, Glaucium flavum, Macleaya cordata), die dann auch kollenchymatisch verdickt sein kann und frei von Chloroplasten ist. Eine Endo- dermlage im eigentlichen Sinne des Wortes ist nicht vorhanden; allerdings unterscheiden sich die innersten Lagen des Rindengewebes von den weiter außen liegenden oft durch ihren Chlorophylimangel, aber eint genaue Grenze läßt sich hierbei nicht ziehen. Wohl aber besteht bei einigen Arten diese Schicht aus sklerotischen Zellen, So finden sich bei Meconopsis cambrica mechanisch verstärkte Zellen im Rindenparenchym gerade außerhalb des Verlaufs der Gefäßbündel. Bei Chelidonium majus verstärken sich die Wände der beiden Lagen des Rindenparenchyms oft so sehr, dass es schwierig wird, sie von den ebenfalls sklerifizierten Zellen des Pericykels zu unterscheiden. Auch bei Macleaya cordata kann eine allmähliche Sklerifikation der innerhalb der kollenchyma- tischen Exodermis liegenden Parenchymschichten eintreten. Dendromecon rigida besitz 2 Zelllagen, die bald kollenchymatisch, bald sklerotiseh sein können. Bei Eschscholtzia californica und Hunnemannia fumariifolia finden sich dicht unter der Epidermis er- schnitt dreikantig sind. Bei Hypecowm, bei dem man infolge seiner Verwandtschaft zu den Fumarioideae Kollenchym erwarten kónnte, ist das Rindenparenchym gleichmäßig ` aus dünnwandigen chlorophyllführenden Zellen zusammengesetzt. | Die Gefäßbündel liegen umgeben von einem meist sklerifizierten Perieykel, dessen Dicke bei den einzelnen Gruppen der Familie recht verschieden sein kann**). Im | ^. fehlt das sklerifizierte Pericykel. Hier besteht das tial Rhizom von Sanguinaria Die Gefäßbündel sind frei, in einem Kreise angeordnet (ausgen Nur sehr selten schreitet das interfascikulare Parenchym in der Hóhe des . Zu weiteren Zellteilungen, und auch dann bildet sich hier kein sekundáres OB, sondern nur Parenchym. Die prin ih | also ihre alte Bree. Dies ist der Fall bei den Papaveraceen mit holzigem Stengel, nämlich bei Dendromecon, ` = *) Flot, Léon, Recherches sur la zone périmédullaire dela tige (Ann. sc. 1 . **) Siehe auch: F. Morot, Recherches sur le péricycl ou couche pi ntral chez les Phanérogames (Ann. sc. nat. Bot, 6. sér. XX. (1885) P 8 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. sowie auch bei Hunnemannia. Fast immer sind die Gefäßbündel kollateral. Ein Ausnahme bildet nur nach Möbius*) Papaver umbrosum. Das Phloém entwickelt in seinem äußeren Teile Hartbast, der meist einen ziemlich dicken bogenförmigen Be- lag bildet n der Bildung dieses Hartbästes beteiligt sich entweder nur das primäre Phloém oder aber auch zum Teil das sekundäre Phloém. Dass dieser bogenfórmige Bastbelag seimen Ursprung aus dem Phloém nimmt, darüber kann nach Léger kein Zweifel sein, da man seine »différenciation nacrée« in gleicher Weise leicht in Stengel, Blatt und Wurzel beobachten kann. Die Holzstruktur wurde bei Bocconia und Dendromecon näher untersucht. Bei beiden findet sich eine einfache Perforation der Gefäße; die Markstrahlen — es finden sich, wie schon oben gesagt wurde, immer nur primäre — sin 3—5-reihig ; das Holzparenchym besitzt einfache Tüpfel. Die engerlumigen Tüpfelgefäße von Dendro- mecon zeigen ein Spiralband. Bemerkenswert ist endlich noch die abweichende Lagerung der Gefäß- bündel im krautigen Stengel der ein- und zweijährigen Papaver-Arten, die nach Bonnier sehr an die Anordnung im Stengel der Ranunculaceae erinnert. Zahlreiche kollaterale Gefäßbündel sind in mehreren konzentrischen Kreisen angeordnet und zeigen meist keine sekundären Bildungen. Bonnier vergleicht den Anblick, den der Quer- —— eines solchen Stengels gewährt, mit dem eines Monocotylenstengels. Es wäre sehr zu wünschen — worauf auch schon De Bary hinweist —, dass diese Verhaltnisse bei sämtlichen Arten einmal im Zusammenhange untersucht würden. De Bary hält alle diese Stränge für a ee Ganz anders liegen die Verhältnisse in den unterirdischen Stengeln von P. alpinum. Hier finden sich im jungen ge meist fünf in einem Kreise angeordnete Gefäßbündel. Das sekundäre Holz bildet sich nur innerhalb des primären neu; es entsteht also kein geschlossener Holzcylinder. Das interfascikulare Parenchym bleibt dauernd erhalten und dient als Speichergewebe. Das Markgewebe ist in betrachtlichem Umfange entwickelt. Das Ganze umgibt ein Bastring. Diese Rhizome befinden sich meist zahlreich am Gipfel einer starken und ziemlich langen Hauptwurzel; sie entsenden keine Adventivwurzeln, wohl aber entspringen seitlich an ihnen die langen Blütenstiele. Ähnliche Verhältnisse, die genauer beschrieben wurden von Flot**), finden sich bei Glaueium luteum. Die Entwicklung der Gefäßbündel, sowie des äußeren und inneren Parenchyms wird hier genauer geschildert. Schließlich sei hier noch auf das von Möbius***) erwähnte merkwürdige Vor- kommen von konzentrischen Gefäßbündeln näher eingegangen. Bei der näheren Untersuchung der in zwei Kreisen gelagerten Gefäßbündel von P. wmbrosum fand Möbius bei einigen der am weitesten nach außen liegenden kleinen Bündel das Xylem in der Mitte und das Phloém um dasselbe von außen herumgelagert; bei einigen der mehr nach dem Stammmittelpunkt zurücktretenden fand er dagegen ebenfalls konzen- trischen Bau, aber das Phloém in der Mitte und das Xylem peripherisch. Die nähere Beschreibung eines solchen Bindels, das in seinem konzentrisch gelegenen Phloém einige Sklerenchymzellen führt und ale ei zeigt, siehe bei Möbius selbst. Den Blattstiel untersuchte anatomisch Louis Petit}) und zwar bei m: dubium, Chelidonium majus, Eschscholtxia californica und Macleaya cordata. Er kom * | Möbius, M., Über das Vorkommen concentrischer Gefäßbündel mit ne Phloöm und peripherischem Xylem, Ber. deutsch. bot. Ges. V. (1887) 1—24. Mit Tafel I u. **) Flot, Léon, Recherches sur la zone périmédullaire de la tige (Amn. sc. nat. Paris 7. sér. XVIII. dni 78). ***) 1. c. p. 12 tab. H + Petit. Louis, Le othe des Dicotylédones au p de vue de lanatomie comparée et de la taxinomie (Mém. Soc. sc. phys. et nat. Bordeaux 3. ser. III. (4887) 312, 313, an N. fig. 40—43). — Die Arbeit wurde von Léger übersehen. . Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. - 9 zu dem Resultate, dass ebenso wie bei den Cruciferae auch bei der vorliegenden Familie im Blattstiele bogenförmig angeordnete und getrennte Gefäßbündel sich befinden, nur fehlen gewöhnlich Sklerenchymstränge, wofür Milchröhren vorhanden sind. Nur an den Kanten findet sich Kollenchym. Eine Ausnahme macht Macleaya cordata, d wegen ihrer starken Blätter nach Petit ziemlich stark Ean Gefäßbündel besitzt, die sogar zum Teil verschmolzen sein können; außerdem findet sich hier unter der Epidermis eine fortlaufende Lage von Kollen nchym . Noch bemerkenswerter ist Bocconia frutescens, wo jedes Gefäßbündel des Blattstieles (und auch des Mittelnerves) von einer mächtigen .Schicht Bastfasern nach außen hin gestützt wird (Vesque). Die äußeren Schichten des Weichbastes sind bei Glaucium leiocarpum kollenchymatisch verdickt. Hypecowm procumbens hat entsprechend seiner näheren Verwandtschaft zu den Fumarioideae einen im Querschnitt pire ie Blattstiel, auch fehlen die Milchröhren. Krystalle sind nirgends vorhanden. Im übrigen muss ich auf Léger verweisen und auf das, was ich am Anfange des KS STRE EN Teiles weiter oben gesagt habe Was nun den genaueren Verlauf der Gefäßbündel im erg? und im Mittelnerv betrifft, so muss ich hier auf die Arbeit von Léger hinweisen, in der die einschlägigen Verhältnisse auf das genaueste für die einzelnen Gattungen seutiidurt und in Ab- bildungen dargestellt werden. Es würde zu weit gehen, alle die verschiedenen Varia- tionen, die sich entsprechend der Mannigfaltigkeit der Blattform bei der Familie finden, hier durcheusprechen, Der Bau der Gefäßbündel des Blattes selbst bietet nichts be- sonders Bemerkenswertes dar Die Seitenwände der Epidermis der Blätter sind teils gerade, teils gekrümmt oder gewellt; sie sind ferner dünnwandig; nur bei Glaucium corniculatum fand V esque merkwürdige kollenchymartige Verdickungen der Seitenwände. Während im allgemeinen die Außenwand der Epidermiszellen flach ist, fand Léger die der Blattunterseite von Sanguinaria canadensis schwach papillös vorgewölbt, bei Dendromecon rigidum sind sogar auf beiden Seiten die Epidermiszellen in Konische Papillen ausgezogen. Sehr häufig sind Wachsüberzüge auf der Kutikula, so vor allem bei Macleaya cordata. Sie treten fast durchweg in Form eines feinen, leicht wegwischbaren Reifes auf. Auch bei Bocconia frutescens ist der Wachsüberzug auf der Unterseite sehr dicht und nur schwer wegwischbar. Er macht die Blattunterseite völlig unbenetzbar*) ; Die Spaltóffnungen kommen bisweilen (Papaver pilosum und P. spicatum, Roemeria dodecandra) auf beiden Seiten, meist jedoch nur auf der Unterseite des Blattes vor, Ihre Entwicklung ist ähnlich der bei den Ranunculaceae; die erste Teilung der Spezialmutterzelle ergiebt die Mutterzellen der Schließzellen. "Besonders ausgebildete Nebenzellen kommen nicht v vor, sondern jede Spaltóffnung ist von mehreren (oft vier) gewöhnlichen Epidermiszellen umgeben. Nicht immer besitzen die beiden Schließzellen- paare den gewöhnlichen elliptischen Umriss, sondern bisweilen ist nach Léger der mriss polygonal (Hunnemannia | fumariifolia , Eschscholtzia). Eingesenkt sind die Spaltóffnungen bei der Wüstenpflanze Roemeria dodecandra r das Vorkommen von Spaltóffnungen an Blumenblättern stellte Piepe Untersuchungen bei 5 Arten an. Er fand Spaltöffnungen auf beiden Seiten d Blum blätter und zwar waren diese am häufigsten außen an der Spitze, wo sich b t argemone bis zu 15 auf den Quadratmillimeter fanden. Im Gegensatz ae sich bei P. somniferum die Spaltóffnungen am Papa esten am Grunde spat wo bis . zu 50 auf einen Quadratmillimeter kom AM Der Bau des Mesophylls ist in der dod bifacial Eine d zwei (seltener | mehrere) Lagen von Palissadenzellen nehmen ungefähr das obere Drittel oder ' die obere m : 2 be TE us e, Erich, Vergleichende Anatomie der unbenetzbaren Blätter. Inaug.- Diss. Heidel- e erg (4902) 4 Së SCH Vslkens, Georg, Die Flora der ägyptisch- a Wüste auf Grundlage anatomisch- Physiologischer Forschungen. Berlin (1887) 90, tab. VI, fig. S "mg Pieper, R., Uber das Vorkommen : vymnasium Gumbinnen (1889) 22 pp. : * T ied = POUR, a ge 2 5 10 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Hälfte des Blattgewebes ein. Unter den Palissadenzellen verlaufen direkt, ohne dass ein — mechanisches Gewebe dazwischengelagert ist, die Gefäßbündel, die bei den kleineren 4 Blattnerven kein Sklerenchym besitzen. Der Mittelnerv umschließt meist nur ein Ge- fäßbündel, das von der Epidermis oben und unten durch meist chlorophylifreies Paren- chymgewebe getrennt wird, dessen Entwicklung auf der Unterseite oft bedeutend stärker ist (Macleay ya). Indessen können auch mehrere Bündel, die voneinander getrennt sind, ' in einem nach oben geöffneten Bogen angeordnet sein (Argem one). Eine Stütze dieser Gefäßbündel durch Bastfasern wurde bisher nur von Vesque bei Bocconia frutescens beobachtet. Einen etwas abweichenden Bau des Mesophylls zeigen Papaver tates Seng? Platy- p stemon californicus, Meconella oregana und califor nica, sowie Hesperomecon . linearis, wo die Palissaden mehr oder weniger 2 entwickelt sind und das Meso- — phyll daher eine mehr homogene Beschaffenheit zeigt. Indessen lassen sich bei P. sommi- — ferum bei genauer Betrachtung dia Grenzen zwischen Palissaden- und Schwammparen- _ chym doch meist feststellen, bei den anderen dagegen wird die Grenze immer undeut- licher, um bei Hesperomecon linearis einem ganz homogenen Mesophyll Platz zu machen. Bei Eschscholtzia und — finden sich nach Léger auf beiden Seiten Palissaden- . zellen. Das Blatt ist hier zwar an sich dorsiventral gebaut, indessen nehmen die an - die Epidermis der Unterseite ende Zellen des Schwammparenchyms eine palissaden- ähnliche Form an, ohne indessen eine direkte Fortsetzung des Palissadengewebes der s lakunósen Gewebe des Schwammparenchyms deutlich erkennen. Trotzdem kann man wohl von einem isolateralen Bau des Blattes sprechen, da die mittlere intercellularen- reiche und wenig chlorophyllhaltige Schwammparenchymschicht sich deutlich von den beiden chlorophyllhaltigen Schichten unterscheiden lásst. as die Endigung der Nerven am Blattrande betrifft, so tritt bei P 3 der Fall ein, dass sich mit einem starkeren, dem Rande zulaufenden Bündel zwei oder . mehr von beiden Seiten kommende Aste vereinigen und dann zusammen in den Blatt- — rand auslaufen, d. h. nach De Bary, dass »die freien Enden von dem sympodialen ~ Randstrang abgehen«. Die den Verlauf der Nerven begleitenden Parenchymzellen, die . um die Bündel eine Art von lückenlos schließender Scheide bilden, sind bei Papaver, | ebenso wie die umgebenden Schwammparenchymzellen, stark chlorophy llreich. p Wasse erspalten mit sehr grofer, langer, immer weit offen anzutreffender ge i dee De Bary für die Blätter von Papaver-Arten an. Derselbe giebt an, dass hier ehrere Gefäßbündel in einer Epithemgruppe endigen. Das Epithem selbst ist : eine bis 4 mm breite vielschichtige, kleinzellige Parenchymmasse, in der sich bei 2 P. orientale alle möglichen Übergangsformen zwischen dem Epithemparenchym und den ` Endtracheiden des Bündels auffinden lassen. Gewöhnlich liegen bei Papaver orientale, | E. somniferum und anderen immer je zwei bis drei große Poren an den Blattzähnen . in einer kleinen kapuzenförmigen Vertiefung der Unterseite (De Bary). Die Wasser- ` spalten gerade bei den Papaver-Arten serie neben den von Colocasia und Tro- ` paeolum mit zu den größten im Pflanzenreiche. e rwähnt sei auch noch die Angabe Bessere?) der in den Blütenstielen von Esch- ` Pe ein deutliches Assimilationsgewebe fand E Die Milchsaftbehalter**); diese treten entweder in Form einfacher geschlossener, dünnwandiger Schläuche der verschiedensten Form einzeln E RE EEN Ga gars le EE *) Besser, F., Beitrag zur ree u. vergleichenden Anatomie von Blüten- | u. Fruchtstielen. Inaug. -Diss. Leipzig ien 2 pp. cn **) Litteratur hierzu: Anonym, Die Milchsaftgefäße, ihr Ursprung und ihre Entwicklung . . (Bot. Zeitg. IV. (1846) 853, 854). — v. Ninjas MilchsaftgefaBe. | Berlin ( (1864) 48 + 24pp. — .. Dippel, Entstehung der Milchsaftgefäße und deren Stellung in dem G emer de milehenden Ge i £s (©. * Ac. sc. Paris LX. (4865) 522—526; Adansonia vu. I — Pa Ve: zur Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 11 oder in Làngsreihen geordnet auf, die entweder nur in den Wurzeln (Eschscholtxia, Glaucium, Hypecoum) oder in Wurzel und Stengel Vg eode Macleaya, Bocconia vorkommen. De Bary rechnet sie sowohl wegen ihrer For usbildung als auch wegen ihres Inhaltes (sinis weiter hinten!) garnicht. zu Deg echten. Gerges r rec eigentümlich sind, worauf auch schon Hanstein aufmerksam machte. e Bary halt en u ug fa decer erg getagteftee Schläuche bei Sanguinaria, , Maeleaya Cw. fae n Beweis der nahen Beziehungen, die zwischen den Schlauchzellen und rae Weien besichen müssen, die aber erst dann näher t de SA G Fig. 4. (eege majus L. A Tangentialschnitt durch die sekundäre Minds eine urzel, m—m und b—b Milchröhrenstücke zwischen den Zellen des Parenchyms. Bei a—a “get m unter den Parenchymzellen her (225). B Stengel, Rinde, Radialschnitt, Stück einer Mile mit einer perforierten ener bei s (225). (Nach De navy, Vergl. Anat. s. 497) ipae: verschie- erläutert werden können, wenn man über die Leer der verschie- — denen Inha ataßünsigkeiten näher unterrichtet se n wird. mm Léger, der im een | = De (uem Vergleich kelungsgeschichte d Pp. — Marc atili, I I a (1887) 47. — Dehmel 12 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. alle diese Schlauchbildungen, auch die bei den Fumarioideae, zu den Milchsaftbehältern — rechnet, versucht später den Nachweis, indem er von der genaueren Untersuchung und Schilderung der Verhältnisse bei Glaucium flavum ausgehend zeigt, wie sich mit Hilfe der Einrichtungen bei Eschscholtxia und Hypecoum ganz unmerkliche Übergänge finden lassen zu den mit gefärbtem Safte gefüllten Idioblasten der Fumarioideae. Oder aber die Verhältnisse werden komplizierter; durch einfache oder mehrfache Per- foration der Querwände treten die Milchsaftgefäße von Chelidonium in Verbindung, nastomosen fehlen jedoch noch, und die Röhren machen auf den ersten Blick über- haupt den Eindruck von Zellreihen, zumal sie an den Enden, wo die einzelnen Zellen zusammenstoßen, immer etwas eingeschnürt sind*). Endlich haben wir schließlich gegliederte Milchröhren mit völlig aufgelösten Querwänden, die durch Anastomosen neizarlig miteinander verbunden sein können Meist begleiten sie die Gefäßbündel im Leptom, wo sie oft in tangentialen, un- unterbrochenen Bogenreihen angeordnet sind, und endigen in den Blättern, Frucht? inem reich verzweigten Netze. Immer nur die Milchsaftgefäße ein und desselben Gefäßbündels anastomosieren miteinander, nie finden sich dagegen Ana- stomosen zwischen den verschiedenen Bündeln eines Internodiums (De Bary). In den Blattern nehmen die Milchsaftgefäße denselben Verlauf, nämlich längs der Gefäßbündel, durch das Parenchym hat wahrnehmen wollen, man wohl die feinen Spiralgefäßchen übersehen haben dürfte, die sie begleiten. Eine Ausnahme machen nach Hanstein nur die Kelchblätter und Frucht tklappen, wo die Milchsaftgefäße in derartigen Massen vorzukommen pflegen, dass sie auch dicht zusammen durch die zwischen den Gefäß- bündeln liegenden Parenchymzellen sich hindurchdrängen. Auch können sie im Rinden- parenchym der Wurzeln verlaufen (Chelidonium). Diese Ausbildung finden wir bei Roemeria, Argemone, Papaver und Platystemon. Bei Meco onopsis liegen die Verhält- nisse insofern etwas ande ers, als besonders im Blattstiel und im Hauptnerv des Blattes die Milchröhren in die Peripherie des Holzes und des Weichbastes treten und sogar, aller- dings ausnahmsweise, die Neigung zeigen, in das verbindende Parenchym hinein sich zu verzweigen. Aber auch hier sind die Querwände mehr oder weniger aufgelöst. Von Catheartia und Stylophorum, die noch nicht näher untersucht wurden, schließt sich wohl ersteres an Meconopsis, letzteres an Chelidonium der Ausbildung seiner Milchröhren nach an. i Macleaya cordata befinden sich die mit gefärbtem Safte versehenen idioblasti- schen Sage im Rindengewebe, im Parenchym der Markstrahlen und des Markes, ebenso wie an der Peripherie und im Weichbaste der Gefäßbündel, aber, wenn die Pflanze herangewachsen ist, bleiben nur die an letzteren beiden Orten vorkommenden erhalten und auch diese nur in geringer Menge. Die Milchröhren, die die Gefäßbündel der kleineren Blattnerven begleiten, sind mesophyllinen Ursprunges und ihnen gesellen sich noch einige wenige zerstreute in den tieferen Teilen des Schwammparenchyms zu. Die re der Wurzel dagegen gehören dem Gefäßbündel an. anguinaria eanadensis besitzt im Blattstiel, in den stärkeren Blattnerven, den Brakteen des "Endteiles des Wurzelstockes und dem Blütenstiele zahlreiche Milchröhren, die in dem Parenchym außerhalb der bogenförmig angeordneten Gefäßbündel und ziem- lich weit von diesen entfernt verlaufen; außerdem finden sich solche auch noch im Markgewebe des Blütenstiels. Im Mesophyll dagegen fehlen sie. Außerdem aber finden sich in allen diesen eben erwähnten Pflanzenteilen noch Milchröhren am äußeren Rande der Gefäße und mitten im sekundären Phloém. Außerordentlich zahlreich und groß, sowie meist isoliert sind die Milchschläuche im Parenchym des Rhizoms und - .*) Hierzu direkt im Widerspruch steht die Angabe Léger's, der gerade für Chelidonium ` angiebt, dass hier die Ausbildung der netzartigen Anordnung der Milchróhren besonders deutlich — Sei im Gegensatz zu den weiterhin erwühnten Arten, Er belegt seine diver tendi = deutliche Abbildungen (tab. a fig. 85). Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 13 zwar sind sie in gleicher Weise zahlreich innerhalb und außerhalb des Gefäßbündel- ringes, während die Milchschläuche der Gefäßbündel selbst nur klein und in geringer Anzahl vorhanden sind. In den jungen sowohl wie in den ausgewachsenen Wurzeln finden sich Milchschläuche sowohl in der Rinde wie in den Gefäßbündeln. Der Milchsaft bleibt bei Sanguinaria auch im Alter erhalten. Bei Glaucium finden sich schon bei der jungen Keimpflanze Milchschläuche an der Peripherie der Gefäßbündel und ferner, wenn auch nicht regelmäßig, im Parenchym der Rinde, der Markstrahlen und des Markes, später dann auch im Phloém. Ebenso verhält es sich im Blattstiele und in den unteren und mittleren Teilen der Hauptnerven, während in den oberen Teilen und in den Blattnerven höherer Ordnung die Milchschläuche wenig zahlreich und um die Gefäß- bündel angeordnet sind. Selten enthält das Mesophyll einige isolierte Milchschläuche. In der Wurzel verlaufen die Milchschläuche nur in den Gefäßbündeln. Der Milchsaft selbst verschwindet bei weiterem Wachstum der Pflanze zwar in den oberirdischen Teilen, bleibt aber in der Wurzel erhalten. Die ihres Inhalts verlustig gegangenen Milchsaftschläuche sklerifizieren entweder oder sie werden oblitteriert und verschwinden, indem ihre Wandungen an die umgebenden Bastfasern angequetscht werden. Sehr langsam vollzieht sich die Differenzierung der Milchsaftschläuche bei Eschscholtxia*). Noch wenn die ersten Blätter aus der Gipfelknospe sich entwickeln, ist von ihnen nichts zu sehen; zuerst treten sie in der Wurzel auf. Oft sieht man zahlreiche Milchsaft- schläuche im jungen Stengel in den tiefer liegenden Geweben des nicht chlorophyll- führenden Rindenparenchyms, seltener im interfascikularen Parenchym und in den äußersten Schichten des Markes. Etliche treten an dem äußeren Rande der Gefäß- bündel auf; sehr selten finden sich einige wenige im primären, recht zahlreich sind sie aber im sekundäre Phloöm. Blattstiel und Hauptnerven zeigen dieselben Verhältnisse wie der Stengel. Die in der Umgebung der Nerven höherer Ordnung sich findenden Milchschläuche sind, ebenso wie die bei Macleaya, mesophyllinen Ursprungs, und ebenso nden sich auch im Mesophyll zerstreute und vereinzelte Schläuche. Die Schläuche in der Wurzel liegen alle am äußeren Rande der Gefäßbündel. Hier bleiben die Milch- saftschläuche auch später erhalten, während man sie in den oberirdischen Organen später nicht mehr unterscheiden kann, da sie funktionslos geworden sind. Fast ganz ebenso wie bei Eschscholtxia liegen die Verhältnisse bei Hypecoum. Auch sei es mir hier zum Schlusse gestattet, darauf hinzuweisen, dass na ach Léger die Lagerungsver- hältnisse der Schläuche bei allen Fumarioideae fast genau dieselben sind wie bei Eschscholtzia. Bemerkt sei noch, dass nach Dippel sowohl die Querwände, wie auch die Seiten- wände dieser gegliederten Milchsaftgefäße bisweilen mit Siebplatten besetzt sein sollen. Es würde sich in diesem Falle um Übergangsformen zwischen Siebröhren und gegliederten Milchröhren handeln. Indessen hat De Bary bei einer Nachunter-. suchung derartige Siebplatten nicht gefunden; er fand nur glatte, depo aget Tüpfel oder weite Lócher, die allerdings bisweilen zu picis genähert standen. Er . betont auch ausdrücklich, dass gerade - cuiu wo man am ehesten ie Über- gangsformen zu finden erwarten dürfte, E zwischen — Ge- fáüformen am deutlichsten ausgeprägt sind. Andererseits aber bieten gera Papaveraceae ein drastisches Beispiel für die eege dass Milchröhren und Siebröhren im ren sich wechselseitig vertreten: so besitzen Papaver rhoeas und A one na, die im Phloém ein reich entwickeltes che Hib zeigt, nur wenige Siebröhren, bei Chelidonium majus herrschen zwar die Milchsaftgefäße noch vor, aber auch die Siebröhren sind schon reichlicher vorhanden, und bei Glaucium , wo erstere im Leptom ganz fehlen, finden sich starke Gruppen von Siebröhren. SS Zu bemerken ist, dass von sre nur die unter den Namen E. californica und E. t dents gangbaren Gartenformen untersucht wurden. Die zahlreichen ande — Formen attung harren noch der Untersuchung. 14 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Was die Entstehung der Milchsaftgefäße betrifft, so ist Genaueres hierüber in der Arbeit von Dippel nachzusehen, der nachgewiesen hat, dass die im Leptom verlaufenden Milchsaftgefäße nicht, wie man früher merkwürdigerweise meinte, aus Inter- cellularräumen entstünden, sondern aus senkrechten Reihen von Cambiformzellen; alle übrigen in den Zellen eintretenden Veränderungen, wie die Resorption der Querwände, das Verschmelzen von Seitenwänden, das Zusammentreten der einzelnen Röhren zu einem zusammenhängenden Netzwerke, treten erst später in der Folge auf und beruhen auf besonderen Umbildungen, die mit der eigentlichen Entstehung der Milchsaftgefäße nichts zu thun haben. Besonders in den Wurzeln lässt sich nach Hanstein die Ent- stehung der Milchgefäße aus einzelnen Zellen deutlich wahrnehmen. »Man sieht nicht allein die zu einem Gefäße vereinigten Züge von Zellen völlig in ihrer ursprünglichen Form neben- einander liegen, sondern findet sehr häufig ganz ebenso geordnete und mit Milchsaft erfüllte Zellen, die noch garnicht oder nur zum Teil verschmolzen sind, beieinander. Ja ganz isolierte Zellen der Art kommen ebenfalls vor.« Dippel untersuchte Papaver somniferum und Chelidonium majus näher in betreff dieser Punkte. Während er bei ersterem nur im Innern der Bastbündel Milchröhren antraf, bildeten. sie bei letzterem einen ununterbrochenen Kreis um den ganzen Umfang des Gefäßbündels und traten xg in den dünnwandigen Elementen des Bastbündels auf. écul teilt nach dieser Hinsicht sogar die ——— der Familie in zwei Gruppen und Karen zur zweiten Chelidonium, Maclea anguinaria, Glaucium, zur ersteren Papaver, Argemone; nach Vogl gehört hierhin giis Eschscholt txia. Scott stellte fest, dass die Resorption der Querwände der Milchsaftzellen in der Regel schon recht zeitig stattfand. Die Wände der Zellen sind meist glatt, indessen giebt De Bary für Argemone an, dass die Milchsaftzellen in der Stengelbasis dicht gestellte, nach innen vorspringende, leisten~ und knotenförmige Verdickungen besitzen. Léger erweitert diese Ansicht sogar noch insofern, als er angiebt, dass bei allen gemeinsamen Zwischenwanden von Milchréhren, und zwar besonders bei den longitudi- nalen, sich Perforationen, Verdickungen und Verdünnungen finden, welch’ letztere sehr deutlich, aber auch sehr unregelmäßig bei Papaver, Argemone und Platystemon sind, während sich bei den übrigen Gattungen diese Merkmale bedeutend abschwächen und die Wände schließlich ganz regelmäßig werden. Leger weist übrigens bei dieser Ge- legenheit darauf hin, dass die Verdünnungen der sklerifizierten Milchröhren bei den Fumarioideae ganz ake Natur und identisch mit den gewöhnlichen Skulpturen der Bastfasern sind. E Erwähnt sei schließlich auch noch, dass die langgestreckten Schläuche von Macleaya ` cordata, soweit sie an die Faserbündel des Bastes angrenzen, im Alter, nachdem die - rotgelbe Farbe des Saftes verschwunden ist, ihre Wände so weit verdicken, dass sie schließlich sklerenchymfaserartig werden (De Bar Öfters fand Michalowski in den Gefäßen der älteren Wurzeln von Papaver — somniferum eine —— Flüssigkeit, die wohl nur aus den Milchgefäßen | stammen konnte. Ob es sich hier um eine pathologische oder eine rein physikalische — Erscheinung handelte, ließ sich nicht feststellen. Entstanden kann der Milchsaft jeden- falls dort nicht sein, da e i i : d | | à et, E hàufig Milchsaft enthalten «, inde macht er über Berkut. u d Bedeutun dieses a Milchsaftes weiter keine näheren Angaben. Am eingehendsten ee Hanstein ~ dieses Vorkommen von Milchsaft in Tüpfelgefäßen besonders der Wurzel, das ihm ziem- = geschlossen sei. Er bemerkt jedoch, dass diese Fälle nicht häufig genug. seien, | den Gehalt an Milchsaft in so vielen Holzgefäßen zu erklären; auch hat er nirgen eine eg aus den —— in " a... gefunden, eine Beobachtung, Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 15 die auch Léger gemacht hat. Eine Erklärung, wie der Milchsaft in jene. Gefäße hinein- gekommen ist und welchen Zweck er dort erfüllt, können aber weder Hanstein noch De Bary geben, der ähnliche Vorkommnisse mos bei anderen Familien beobachtet hat und die Ergebnisse solcher Untersuchungen genau zusammenstellt und bespricht. Übrigens erwähnt auch van Tieghem, dass bei den Papaveraceae — genauere An- gaben in Betreff von Gattungen macht er nicht — die Milchsaftgefäße handschuhfinger- ähnliche Fortsätze treiben, die sich hier und dort dicht an die Gefäße legen. »ll est probable que dans ce contact popu une partie des produits sécrétés traverse les membranes aux places amincies et se rend dans la cavité; l'panchement a lieu comme dans un canal sécréteur.« Näheres über die Bedeutung dieser Erscheinung giebt van Tieghem auch nicht a Den Milchsaft selbst machte Léger*) zum Gegenstande one so Unter- suchung. Er kam zu dem Ergebnisse, dass Papaver, SUN opsis** und Roemeria einen weißen, Argemone einen citronengelben und Chelidonium einen tute Saft besitzen, der ziemlich dick, milchig und granulös jet und seine Beschaffenheit während der ganzen Vegetationsdauer der Pflanze nicht verändert. ae dagegen ist es bei Bocconia, Eschscholtxia, Glaucium und Hypecoum, bei denen der Saft zunächst dünnflüssig und rötlich gefärbt ist, dann aber eine Reihe von Wandlungen in Bezug auf Färbung und Flüssigkeit durchmacht, bis er endlich ebenfalls eine milchige Be- schaffenheit annimmt. Besonders leicht lassen sich bei Glaucium alle diese Phasen verfolgen. Ähnlich ist es bei Macleaya cordata und Sanani canadensis, wo der zunächst dünnflüssige Saft später gelblich-, bez. blutrotmilchig w Der Milchsaft besteht aus einer Emulsion außerordentlich Kleine Kügelchen, die unter dem Mikroskop dicht zusammengelagert erscheinen und von denen die größten 1/g—1/4 w im Durchmesser haben. Diese Kügelchen bestehen aus harzigen Bestand- teilen; nur sch Zweifel sind die Angaben einzelner Autoren aufzunehmen, die dem Milchsafte von Papaver somniferum auch kautschukartige Bestandteile, wenn auch in geringer Menge zuschreiben. Außer diesem Milchsafte findet sich besonders bei Papaver 8H noch "mehr verlängert. Ganz ähnlich liegen die Lernen bei Roemeria, sowie bis auf die andere Farbung bei Argemone u 4. Chelidonium. Hier sei darauf hingewiesen, dass Hartig mit. Jodglycerin im Mice von Chelidonium eine blaue Farbung erzielte. Ob dies wirklich von einem Vorkommen von Stürke her- rührt, muss noch näher untersucht werden. Eine Art von Übergang bildet Macleaya cordata, wo sich im ausgewachsenen Stengel ein orangefarbener Milchsaft findet, der zwar noch feine Körnchen enthält, aber in weitaus geringerer Anzahl wie bei den eben ‘erwähnten Gattungen. Außerdem finden sich hier aber auch noch bedeutend größere, weiße, glänzende und stark lichtbrechende Kügelchen, die eine gewisse Ähnlichkeit mit | Stärkekörnchen besitzen, aber bei der Behandlung mit Jod ohne Färbung sich auflösen. . n einer noch späteren Lebensperiode verschwindet dann der Milchsaft mehr oder weniger vollständig, was bei Sanguinaria canadensis nicht der Fall ist. Auch hier finden sich Im Stengel und den ausgewachsenen Blättern zahlreiche subepidermale Elemente mit E rötlichem Safte, der nach Léger in der hypokotylen Achse in einzelnen Zellen eine e Interessant ist es nun, dass die IL 516—520. EE > in teg Boe bot. France TIT bs 16 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. canadensis die Verhältnisse, ebenso bei Glaucium, welch’ letztere Léger in einer besonderen Arbeit genauer beschreibt *) Hier sin "diese subepidermalen Idioblasten ganz besonders häufig und auch hier kann der Fall eintreten, dass der Saft orange- oder citronengelb wird, ohne indessen undurchsichtig zu erden Über die Die el d bez. das Verschwinden des Milchsaftes bei Glaucium siehe weiter oben. e jungen Pflänzchen von Eschscholtzia scheinen gar keine Milchgefäße zu besitzen. ed tritt in der Wurzel ein gelblicher und schwach granulóser Milchsaft auf, der sich dann auch in der hypokotylen Achse findet. Später entwickelt sich auch im Stengel ein rótlicher, aber nicht granulöser Saft, der dem von Glaueium ähnlich ist. Dieser verschwindet bald oder verwandelt sich in e der aber nur in sehr geringen Mengen auftritt, Ganz ähnlich ist es bei Hypecow as schließlich die Zeit der ersten Bildung des Milchsaftes betrifft, so hat Trécul bei Argemone, sowie in anderén Fallen beobachtet, dass der Milchsaft schon gebildet wird, bevor die Querwánde der einzelnen Milchsaftzellen aufgelóst werden. Die biologische Bedeutung des Milchsaftes besteht endlich noch in dem Schutze, den die Milch den Pflanzen gegen — gewährt. Erréra**) rechnet Papaver rhoeas, Chelidonium majus und Glaucium flavum zu den alkaloidhaltigen Pflanzen, die vord Vieh verschmaht werden Im Anschluss hieran sei des reichen ‚Gehalteg der Papaveroideae an Stickstoff- | alkaloiden Erwáhnung gethan, von denen sich nach van Tieghem dreizehn verschie- dene finden. Die wichtigsten. sind das Morphin und das Codein. Die Zahl dieser Al- kaloide ist aber seitdem erst gestiegen; es kann hier auf die recht umfangreiche Litteratur nicht eingegangen wer die Behnarun der Senin und Blätter betrifft, so sei zunächst bemerkt, dass eine durchgehende, vergleichende Bearbeitung der Trichome sämtlicher Papaveraceae noch nicht stattgefunden hat, was sehr zu wünschen ware, da sich meines Erachtens hier für die Systematik wichtige Ergebnisse erwarten lassen." Das Folgende ist also nur eine Zusammenstellung der Berichte verschiedener Autoren, unter denen Delbrouck ***), De vei und Léger die wichtigsten sein dürften. üsenhaare kommen bei der Familie offenbar nie vor, wenn auch Anklänge an solche vorhanden sind. Indessen scheiden die kopfehenartigen Endzellen der Trichome einzelner Arten nie ein Sekret ab (Glaucium flav Die Behaarung ist überhaupt im allgemeinen ipiis árlich zu nennen. Einfache Haare, die aus einer einzigen Zellreihe bestehen, finden sich bei Chelidonium, Glau- G cium und Roemeria; bei dieser letzteren können sie sogar einzellig sein. Bei u- cium flavum sind die oben erwähnten enam Kópfchenhaare noch besonders zu er- wühnen, ebenso wie sich bei Glaueium und Roemeria Übergänge zu zwei- un mehrreihigen Zotten meom. indem sich ies die unteren Zellen der Haare der Lange nach teilen. Echte zwei- bis mehrreihige Zotten wurden beobachtet bei Bocconia, Macleaya, Meconopsis, Platys stemon, Meconella, Papaver und auch Roemeria. Häufig besitzen diese Zotten papillös vorgewölbte Epidermiszellen und ne. dadurch ein ge- zacktes oder gezähneltes Aussehen (Papaver, Meconopsis, Platystemon, Hesperomecon, Roemeria dodecandra})). De Bary giebt für die Blattenden m Raten yon Papaver mehrschichtige gestreckte Schuppen an, während im allgemeinen es sich um Stachelborsten handelt t+). *) Léger, L.-J., Les lactieiferes des Glaucium et de quelques autres Papavéracées (Bull. | Soc. Linn. Normandie 4. ser. V. 2. (4894) 494—136. rrera, Léo, L'efficacité des structures défensives des plantes (Bull. Soc. bot. Belgique i; XXV. (1886) CR 80—99). ***) Delbrouck, Konrad, Die Pflanzen-Stacheln. Hanstein, Bot. Abh, II. (1875) 33, 34. +) Volkens, L c. 90 tab. XV, fi Theorin, P. G. E., Bidrag T kännedomen om växttrichomerna i i t synnerhet rörande ` EU Cr. — deras pears cnn (Ark. f. Bot. L a on m ut. PUE a at a MES Fe SET Ty ORE a oR ee RS gC m 2 TEL) ala EE a a- s a gegen Schneckentraß, gege Zeitschr. I XXII. (1888) 126 PP Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 17 emone mexicana besitzt keine Haare, wohl aber stachlige Emergenzen auf beiden Blattseiten und auf dem Stengel. Die verschiedenen merkwürdigen Epidermis- gebilde der anderen Argemone-Arten, wie z. B. von Argemone platyceras und hispida bedürfen noch eingehenderer Untersuchungen. Bemerkt sei endlich noch, dass sich an den Rändern der Blättchen von Eschscholtzia tenuifolia kleine Hervorragungen der Epidermis finden, die aber wenig zahlreich sind und keine Querwände besitzen. Die Entwicklung einer Stachelborste wurde bei Papaver argemone von Delbrouck näher studiert und durch Abbildungen erläutert. Eine Oberhautzelle wölbt sich hervor und teilt sich durch eine schräge Wand in einen größeren oberen Teil und eine kleinere Basalzelle. Der obere Teil teilt sich durch zueinander schief stehende Scheidewände weiter, so dass ein 2 Zellreihen breiter Gewebekörper entsteht. Die Basalzelle ihrer- seits teilt sich auch weiter, wodurch die Basis des ganzen Organs verbreitert wird. Was die biologische Bedeutung der Borsten und Stacheln bei den Papa- veraceen betrifft, so sind sie wohl hauptsächlich Schutzeinrichtungen. Experimen- telle Untersuchungen mit Schnecken machte Stahl*); er stellte fest, dass die Borsten- haare von Papaver rhoeas als mechanischer Schutz dienen. Es ist in diesem beson- deren Falle aber auch. noch daran zu erinnern, dass auch der Milchsaft ein Schutzmittel, und zwar ohne Zweifel ein wirksameres, darste Krystalle von oxalsaurem Kalke finden sich fast nirgends vor. Eine Aus- nahme macht Bocconia frutescens, bei der sich dieser Stoff in Form von Drusen findet. Ferner erwähnt Leclerc du Sablon**) kugelige Krystallgebilde von Calciumoxalat in gewissen Teilen des Perikarps von Glauc?wm. Krystallsand findet sich in der Zellschicht unter der Epidermis der Samen von Papaver somniferum. i Maury***) Hypecoum Geslini in seiner Eigenschaft als Wüstenpflanze auf seinen anatomischen Aufbau im Vergleiche mit (ovi Pflanzen derselben Gegend untersucht wurde. r den Wert der anatomischen Verhältnisse äußert sich Vesque ziem- lich enin Einzig und allein das Vorhandensein oder das Fehlen, sowie die Aus- Patong der Milchsaftgefäße kann gute Unterscheidungsmerkmale für die Gattungen ge- währen. Allein Bocconia — Dendromecon hat Vesque offenbar nicht untersucht — tritt anatomisch gut gekennzeichnet vor den übrigen Gattungen hervor, nämlich durch die Entwicklung seines Palissadenparenchyms, durch sein mechanisches System und durch A , E. = un un re un © mM B (=) & ES c ® 5 S E KU e. D un nm o 5B as) Vorhandensein der Spaltöffnungen auf beiden Seiten oder nur auf der Unterseite des Blattes in zwei Gruppen teilen: anscheinend zeichnet sich $ Pilosa (P. spicatum und P. pilosum) durch den Besitz von Spaltöffnungen auf beiden Seiten des Blattes aus. »In keinem Falle wird die Anatomie in dieser Familie dazu dienen kénnen, eine einmal : aufgestellte Art zu stürzen oder zu festigen.«e Zum Schlusse giebt Vesque noch GC ferae, Ranunculaceae u eine Schlüssel zur Gene von Papaveraceae, , deren Inhalt kurz folgender ist: gege ohne Milchsaft und Fumariaceae anatomisch zu unterscheiden, ist e See, 2. Papaveraceae und Cruciferae lassen sich unterscheiden auf Grund der inte, 23 die bei ersteren immer mehrzellig, ein- oder mehrreihig, bei letzteren immer einzell ig, . @infach oder verästelt sind. : *) Stahl, Ernst, Pflanzen und Schnecken. Eine biologische Studie über die Schutzmittel a ™) Maury, je ene comparée quipi ces a (Ass. franc. Avane. Sc. Toulouse 4887, I. KE 604—632) er SE — Iv. Jioc s an | 18 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 3. Bei den Papaveraceae sind die Nachbarzellen der Spaltöffnungen unregelmäßig verteilt, bei den Cruciferae sind immer drei vorhanden, von denen die eine immer kleiner. als die beiden anderen ist. Finden sich gegliederte Milchsaftgefäße, so hat man es immer mit einem Mohn- — gewüchs zu thun, Ce den entgegengesetzten Fall kommen Papaveraceae und Cruciferae — in Betracht. ji 5. Papaveraceae und Ranunculaceae unterscheiden sich zunächst durch die Haare, | die bei letzteren immer einzellig sind. Fehlen Haare, so scheint eine anatomische | Unterscheidung unmóglich zu sein, da 6. das b Unterstheidungemerkanal des Vorhandenseins oder Fehlens von Milchróhren nur für manche Papaveraceae gilt. Hier hatte Vesque als ein negatives Merkmal noch das Fehlen jeglicher Drüsen- haarbildungen bei den Papaveraceae anführen kónnen; ferner nimmt er nicht genügend darauf Rücksicht, dass sich doch mindestens Schlauchzellen bei e Papaveraceae | finden, deren die Ranunculaceae meines Wissens doch völlig erman 7. Papaveraceae und krautige Berberidaceae unterscheiden sich pars dass bei letzteren das mechanische System an den Gefäßbündeln gut entwickelt ist, während dies bei ersteren (auBer bei Bocconia frutescens) nicht der Fall ist. 8. Die krautigen Berberidaceae besitzen nie Milchsaftgefäße. Auch Léger widmet am Schlusse seiner Arbeit ein längeres Kapitel diesem Thema. — Er weist zunächst darauf hin, dass sich auf Grund der anatomischen Merkmale die Zusammen- legung der Papaveraceae und Fumariaceae zu einer Familie, wie dies Jussieu wünscht, durchaus rechtfertigen lässt. Allerdings herrsche zwischen den einander am fernsten stehenden Typen der Familie ein tiefgehender Unterschied, aber diese Typen seien ver- zwar seien es gerade die anatomischen Merkmale, die eine viel regelmäßigere und ` deutlicher m... Stufenfolge innerhalb der Familie erkennen ließen, als die des Blütenbaues. So verwische sich die Einteilung in Papaveroideae und in Fumarioideae, die ja hanpisächlich ‘a den Blütenbau gegründet ist, bei Betrachtung der anatomischen Verhältnisse vollkommen, um den Betrachter zur Überzeugung kommen zu lassen, dass - es besser wäre, die Familie in mehrere Hauptgruppen von ziemlich gleicher Größe zu zerlegen. Allerdings sei es nicht möglich, immer auf einzelne Merkmale hin eine Grup- — pierung der Gattungen vorzunehmen, sondern nur durch Kombination verschiedener — kmale, von denen jedes für sich mehreren Gruppen zukomme, sei eine genügende - —€—— der einzelnen Gruppen möglich. S von diesen Merkmalen sei das Vorhandensein oder das Fehlen von collen- geg Massen im subepidermalen Rindenparenchym, das schon rein äußerlich die Ge staltung des Stengels beeinflusse, aber auch noch andere äußere Merkmale im Gefolge — habe; seien Collenchymrippen vorhanden, so sei der Stengel im Copien polyedrisch, die Oberha aut der ganzen Pflanze unbehaart, bläulich-grün und glatt, die Blattabschnitte seien schmal oder gar mit Blättchenstielen versehen (Fumarioideae, Eschscholtxia, ` unnemannia); seien keine Collenchymrippen vorhanden, so sei der Stengel im Quer- schnitte rund, die Oberhaut der ganzen Pflanze behaart, "borstig oder bestachelt, sowie runzelig, die d seien breit und die Blattspreiten der Abschnitte liefen an | den Blattchenstielen herunter, so dass diese meist ganz undeutlich würden (Hypecoum, I onium, Bocconia, Sana, Glaucium, Roemeria, Meconopsis, Argemone, econella, Hesperomecon und Platystemon). Dendromecon mit seinem teils reueg teils sclerotischen Hypoderm dürfte leicht an Eschscholtzia anzu- ` schli in; ebenso zeigt Hypecoum eine gewisse, besonders habituelle Anlehnung | an diese erstere Gruppe. 4 Einen anderen Einteilungsgrund liefert die Beschaffenheit des Inhaltes der Milch- — EE armas en. Rótlieh oder gelblich und wasserig, aber nicht milchig, ist der Saft bei den Fu Hypecoum , choltzia, Hunnemannia, Bo und Glaucium : — dagegen bei esc emi Een Argemone und dite Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 19 Sanguinaria und Dendromecon dürfte sich der ersteren, Meconella und Hesperomecon der zweiten Gruppe anschließen. Die Umrisse der Schließzellen der Spaltóffnungen sind polyedrisch bei Fumarioideae, Eschscholtxia, Hunnemannia, glatt bogenfórmig bei Hypecoum, Dendromecon, Bocconia, Sanguinaria, Glaucium, Chelidonium, Roemeria, Meconopsis, Argemone und Platy- n. mannia, Dendromecon, Sanguinaria; mit einfachen oder einrei igen Haaren versehen sind: Chelidonium, Glauciwm und Bocconia; mehrreihig, massiv und gezähnelt sind die Haare bei Papaver, Meconopsis, Roemeria, Platystemon und Hesperomecon. as die Ausbildung des Mesophylls betrifft, so ist dieses fast oder völlig gleich- màfig bei Platystemon, Hesperomecon und Meconella gebaut, bei Eschscholtzia und Hypecoum ist es isolateral, bei den übrigen dagegen bifacial. Dicker wie sonst bei der Familie ist das Mesophyll bei Glaucium, Bocconia und Sanguinaria. Am besten làsst sich die Lage der Milchsaftgefäße und die Ausbildung des Milehsaftes in diesen zur systematischen Einteilung verwenden. Bei den Fumarieae | verlaufen die Milchsaftgefäße vorwiegend im Rindenparenchym außerhalb des Gefäß- bündelringes; die im Leptom sind von geringerer Bedeutung; der saftige Inhalt ist immer wässerig. — Bei Hypecoum, Eschscholtzia, Glaucium und Bocconia verlieren die Milch- gefäße des Rindenparenchyms gegenüber denen im Leptom immer mehr und mehr ihre Bedeutung; der Milchsaft ist nur zuerst wässerig, später granulós. Einen Rückschlag Vollkommen unbehaart sind: Fwmarioideae, Hypecoum, Eschscholtzia, Humne- hi zahlreichen Milchsaftgefäße des Rindenparenchyms ihre große Bedeutung beibehalten; der Milchsaft aber ist schon in seiner Differenzierung recht weit vorgeschritten und ähnelt dem der ausgewachsenen Bocconia. — Bei Chelidonium sind wohl noch im Rindenparenchym Milchsaftgefäße vorhanden, aber sie besitzen kaum mehr eine Be- deutung gegenüber den mächtig entwickelten in den Gefäßbündeln; der Inhalt ist immer milchig. — Roemeria, Meconopsis, Argemone, Papaver und Platystemon endlich be- sitzen nur fascikuláre Milchsaftgefäße mit stark milchigem Safte. uch das fast immer stark verdickte Pericykel läßt sich zur Einteilung ver- wenden, indem es meist gegenüber den Gefäßbündeln von einer beträchtlichen Dicke (Papaver, Meconopsis, Argemone, Chelidonium, Glaucium, Bocconia, Platystemon, Hesperomecon), bei Meconella dagegen findet ein plötzlicher Übergang statt. Bei Esch- scholtzia ist gegenüber den Gefäßbündeln das Pericykel sehr rückgebildet oder gar ` fehlend, gegen das Innere zu verschwindet es allmählich; ähnlich ist es bei Hypecoum und den Fumarieae, nur setzt es sich hier gegen das Innere deutlich ab. MR Die Gefäßbündel sind zahlreich im Stengel von Papaver, Meconopsis, Argemone, ` |... Chelidonium, Glaucium, Bocconia, Dendromecon, Eschscholtzia und Dicentra, in 8e- | ringer Anzahl sind sie nur vorhanden im Stengel von Hypecoum, bei den übrigen (marieae, sowie bei Platystemon, Hesperomecon und Meconella. Die Holzgefäße sind bei letzteren auch fast immer eng zusammengelagert. = Léger kommt daher zur Bildung folgender Gruppen auf Grund der anatomischen Merkmale: Einen Schlüssel für die Gruppen und Gattungen herzustellen, der sich Mi quMomische Merkmale gründet, wäre mit Hilfe der eben erwähnten Merkmale bom poe fach. Wenn ich dies hier nicht thue, so geschieh | dies deshalb, e "- 20 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. bin, dass die Untersuchungen auf anatomischem Gebiete in der Familie bei weitem noch S nicht abgeschlossen sind und sich in den Einzelheiten vielleicht doch noch Anderungen ergeben könnten. Man sieht bei Betrachtung der obigen Einteilung sofort, dass diese der von Prantl und Kündig entworfenen recht ähnlich ist. Es werden nur von den Eschscholtzieae im Sinne Prantl’s die Platystemoneae abgetrennt, ferner von den Chelidonieae Sanguinaria und Bocconia, die beide mit Glaucium zu den vereinigt werden, ein Gedanke, den ich für wenig glücklich halte, da ich der Meinung bin, dass Glaucium mehr in die Nähe von Roemeria Schon eher kónnte ich mich mit dem Stammbau der Gattungen der Papaveraceae einverstanden erklären, den Léger giebt, nur mit der Bedingung, daß die Pfeile um- gekehrt werden müssten, da ich die Fumarioideae für phylogenetisch am jüngsten halte. ? Papaver Argemone Meconopsis P uf Platystemon Roemeria P * Meconella Chelidonium Sanguinaria ^ Glaucium Bocconia i Dendromecon Hunnemannia Eschscholtxia Corydalis Dicentra Adlumia Fumaria Eine Art Grundtypus der Familie, d. h. eine Gattung, die alle Charaktere der anderen in sich vereinigte, giebt es nach Léger nicht. Am ehesten könnte man hierbei : Eschse einerseits Fumarioideae an holtxia denken. Diese weist viele Beziehungen zu den auf: in hen Form. ihrer eer im polygonalen Umrisse ihrer Spalt- 4 9 in ihren hypodermal gelegenen mechanischen Aussteifungen (inselartigen ` Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 21 sich auch oft bei Adlumia wiederfindet. deeg weisen auch eine ganze Reihe von Merkmalen auf Beziehungen mit Hypecoum hin, so z. B. die Beschaffenheit des Mesophylls und die Lage und der Inhalt des Milchsaftzellen, während sie durch ihre hypodermalen Aussteifungen und ihre zahlreichen Gefäßbündel sich von dieser Gattung wieder entfernt. Mit den Glaueiene, Chelidonieae und Eupapavereae verknüpfen Esch- scholtxia folgende Merkmale: das unmerkliche Schwächerwerden des Pericykels gegen die Mitte des Stengels zu, die große Anzahl der Gefäßbündel im Stengel, der völlige Mangel an Regelmäßigkeit in den Beziehungen der Blattspurstränge und der stammeigenen ‚Stränge, die milchige Beschaffenheit des »Latex« während einer bestimmten Phase ihrer Existenz. Am wenigsten Beziehungen besitzt Eschscholtzia mit den en und dies widerspricht in gewisser Beziehung den Auffassungen von Prantl und Kü den »Natürlichen Pflanzenfamilien<. Die Platystemoneae haben nämlich ae Zweifel mehr Beziehungen zu den Hypecoeae und zwar durch die beschränkte Anzahl der Ge- fäßbündel des Stammes, den fast vollständigen Mangel an verbindenden Elementen zwischen den Holzgefäßen dieser Gefäßbündel, durch das Vorhandensein von fast gegen- . ständigen oder wirteligen Blättern am Grunde der Blütenstiele. Auch sind die Platy- stemoneae den Eupapavereae genähert durch die Beschaffenheit und die Verteilung der Milchgefäße und durch die ziemlich starke Dicke ihres Pericykels über den Gefäßbündeln. Blütenverháltnisse. In den meisten Fällen stehen bei den Papaveroideae die Blüten einzeln endständig an Haupt- und Nebenachsen (Papaver). Letztere schreiten im allgemeinen gleich, oder nachdem sie eine verschiedene Zahl von Laubblättern her- vorgebracht haben, zur Blütenbildung. Häufig tritt der Fali cin, dass zwei laubartige Vorblätter auftreten und hierauf sich ein Blütenstand bildet. Da hierbei eine Endblüte auftritt, unterhalb der sich rechts und links Seitenzweige bilden, so handelt es sich um Dichasien, die in ihrer weiteren Entwicklung Wickeltendenz zeigen, indem ab- wechselnd rechts und links der Seitenspross im Wachstume gefördert wird (Eschscholtzia, Glaucium, Hypecoum). Auch schraubelartiger Wuchs kommt vor (Platystemon). Bei Chelido idonium, dessen Blütenstand auch als Dolde mit Endblüte und vorblattlosen Seiten- strahlen als Abschluss wickelig verzweigter Laubsprosse aufgefasst wurde, entsteht nach Schumann der Wickel durch allmähliche Verarmung aus einem spiral aufgebauten System, das immer durch einen Gipfelblütenstand geschlossen wird; die ganze Entwick- lung ist bei Schumann außerordentlich anschaulich geschildert. "Bei Pteridophyllum dürfte es sich, soweit man dies an dem geringen zur Verfügung stehenden Materiale sehen kan nn, um eine einfache Traube E Traubig und rispig sind die Seiten- zweige bei Papane § Miltantha, § Pilosa und Meconopsis sis angeordnet, die Anordnung der Blüten an den Seitenzweigen selbst ies entschieden cymés sein; entweder sind die Seitenzweige monochasial oder wohl noch haufiger dichasial gebaut, wobei oft eine igung zur Bildung von Wickeln auftritt. Wenn Prantl und Kündig bei und Pteridophyliu um von zusammengesetzten Trauben *) sprechen, so dürfte das doch . Wohl nicht ganz genau ausgedrückt sein; an den Enden der Seitenzweige des Haupt- blütenstandes finden sich eigentlich immer Endblüten, und wenn die kleinen Teilblüten- _ stände auch meist den Eindruck von einfachen Tosben machen, so entdeckt man doch : oft Anordnungen der Blüten, die auf eine cymóse Sprossverkettung hinweisen. = 2 (Was den Bliitenanschluss betrifft, so habe ich in Moner Deals Mae Gne (s os spricht bei a, cordata. von a »doppelranbig rusammengesetzten Rispen Se "icd REH ees Neue Untersuchungen à aber den Blütenanschluss P e 200—2 99 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. hat. Interessenten mógen an Ort und Stelle das Nahere nachlesen. Auch Eichler*) hat die Verhältnisse bite genauer untersucht. Nach ihm kommt es vor allem darauf an, festzustellen, wie bei den einfach terminale Blüten tragenden Arten die Zahl und die Stellung der vorhergähehden Blätter ist; danach richtet sich dann die Stellung der Kelch- und Blumenblatter. Sind mehr als 2 solcher Blätter vorhanden e das erste Kelchblatt wohl immer dem we Laubblatte gegenüber. In der Praxis lässt sich das meist nur schwierig nachw en, da man bei der aestivatio convolutiva des Kelches nicht immer mit Sicherheit rm kann, welches Kelchblatt das erste und welches das zweite ist. Dies gilt für zwei- und für dreiblätterige Kelche. "3 nur 2 Blatter vorhanden, ein Fall, der besonders bei Seitenbliiten eintreten wird, wie an Vorblätter an sie an; sie stehen also in der Mediane (Papaver, Glaucium). Bei einem Vorblatte, das zum Tragblatte seitlich zu stehen pflegt, steht daa erste Kelch- blatt diesem gegenüber; man kann; wie sich Eichler ausdrückt, sagen, das zweite Vorblatt ist zum Kelchblatte geworden. Bei vollkommen fehlenden Vorblättern nimmt ein zweigliedriger Kelch Vorblattstellung ein, gleichsam als wären die beiden Vorblätter zu Kelchblättern geworden. Bei Papaver br acteatum, wo auch an Seitenblüten mehr als drei Vorblätter vorhanden sind, ist das oberste deckblattartig zurückgebildet und umhüllt die Blüte wie eine Art Außenke Ich Interessant ist der Übergang zu einem monochasial-schraubligen Blütenstand bei en californicus. Hier stehen unterhalb der Seitenblüten immer in pano Entfe als typisch vorblattlos betrachtet werden. Das Fehlen oder Vorhandensein von Vor battern ist übrigens durchaus nicht konstant; so kénnen bei Papaver rhoeas Vorblátter sowohl vorhanden sein wie fehlen bei sehr vielen Arten der Familie, GE in der Gattung Papaver, die Blitenstiele unter der Knospe gekrimmt sind, o dass die Knospen in einer nickenden Lage sich befinden, wahrend Blüten und Früchte fast durchweg (Ausnahmen nur bei einigen Arten von Glaucium und Platystemon) aufrecht stehen, wurden Vertreter der Familie häufig zu Untersuchungen über Nutationskrü ümmungen verwandt. Es sei hier die Arbeit von Scholtz erwähnt**), in der die Litteratur über diesen Punkt be- sonders in.Rücksicht auf die Papaveraceae ziemlich ausführlich zusammengestellt ist. Schon vorher hatte Fünfstück***) durch experimentelle Untersuchungen an Papaver somniferum und P. rhoeas nachgewiesen, dass die zeitweise Abwärtskrüm der Knospenstiele keine passive Wachstumserscheinung sei, die durch das Gewicht der *) Er folgt wohl hauptsächlich: W. Wydler, Uber die symmetrische Verzweigungsweise dichotomer Inflorescenzen (Flora XXXIV. (48 54) tab. VII—IX; XLII. (4859)). **) Scholtz, Max, Die Nutation des Blütenstieles bei Pa apaver (Cohn, Beitr. Biol. Pfl. V. (4892) 37311). E | . *** Fünfstück, M. Zur Frage nach der aktiven Krümmung der Knospenstiele der Papa- — EL ‘veracesn “ne d. bot. Ges. L + (1888) un iis -o Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 23 Knospe hervorgerufen würde, sondern dass es sich hier um eine Erscheinung aktiver Natur eru der innere Ursachen zu Grunde liegen dürften. e Blütenachse ist am Ende meist nicht besonders verbreitert; eine Ausnahme bildet nur die Gattung Eschscholtzia, die ein deutliches Receptaculum, eine Art Cupula besitzt, so dass man hier von einer Art perigyner, im Gegensatz zu der sonst immer vorkommenden hypogynen Insertion reden kann. Der Rand dieser Cupula ist fast immer doppelt ausgebildet: der äußere Teil ist hutkrempenartig geformt, wagerecht abstehend, meist mehr ‘oder weniger gewellt, ‚bisweilen auch rötlich angelaufen; seine Breite kann bis zu 0,5 cm betragen. Dies sind die Arten der Sektion Hurycraspedontae. Bei der Sektion Stenocraspedontae ist dagegen der äußere Rand fast ganz zurück- gebildet und meist nur durch einen winzigen, oft hyalinen Wulst angedeutet. Der innere Teil des Cupularandes lässt sich mit einer Manschette vergleichen; er bildet einen hohlen, aufrechten Cylinder, der das Gynäceum umgiebt; meist ist er von hyaliner, pergamentartiger Beschaffenheit, bisweilen mit deutlichen Nerven versehen und am Rande gezähnelt, wobei aber zu bemerken ist, dass diese Zähnelungen häufig Folgen von Ver- letzungen mechanischer Natur sind; be Héhe dieses inneren Rands. ist verschieden; man kann ihn von außen mit bloBem Auge nur an abgeblühten Exemplaren bemerken, oft ist er aber so zurückgebildet, dass man sein Vorhandensein nur mit Zuhilfenahme einer Lupe feststellen kann ($ Stenocraspedontae). — Die Anfänge der Bildung eines solchen Receptaculums finden sich übrigens auch mehr oder weniger bei den anderen Eschscholtxieae, jedoch gehen sie nie über die Entwicklung einer knotenartigen Ver- breiterung des Achsenrandes (Platystemon) hinaus. Die Blütenhülle besteht fast immer aus 3 gleichzähligen alternierenden Quirlen, von denen der äußerste als Kelch ausgebildet ist, der beim Vorhandensein von 2 Kelch- blättern meist eine mediane Orientierung zeigt, da seitlich oft zwei Vorblätter ange- ordnet sind. Nach Schmitz allerdings liegt die Sache anders. Er stellt zunächst als Regel auf, dass stets die Stellung der Kelchblätter an Seitensprossen, somit auch ihre Orientierung zu der Abstammungsachse durch die Anzahl der vorhergehenden Laubblätter bedingt wird. Die Zahl dieser Laubblätter ist eine verschiedene, sinkt häufig auf zwei, ja manchmal auf eins herab. Immer alternieren die beiden Kelchblätter mit den beiden obersten Laubblättern. So ist z, B. bei Papaver somniferum an den Seitensprossen ` das Verhältnis außerordentlich wechselnd je nach der sehr wechselnden Zahl der Laub- blätter. Bei zwei lateralen Laubblättern, dee etwas nach der Rückseite hin verschoben hin verschoben, dann standen die Kelchblatter schrág lateral, genau mit der Mediane des Lanbblattes gekreuzt*). Nur dort, wo diese cr teni fehlen, ist die Orientierung eral, z. B. bei Bocconia frutescens. Hier erscheinen auch diese beiden Kelch- blätter ae während sonst das vorn gelegene zuerst erscheint. Rein äußerlich ist dies schon daran kenntlich, dass dieses vordere Kelchblatt bisweilen ein klein wenig stärker entwickelt ist. Die Knospendeckung ist rechts-konvolutiv, d. h. der rechte Rand des äußeren Kelchblattes greift über den linken hin. Eine Ausnahme von dieser Regel sämtlichen Arten dieser Verwandtschaft bestätigen. Auch bei der Gruppe des P. rhoeas fand sich bisweilen, aber nur sehr selten, eine solche links-konvolutive Deckung. Eine . Ausnahme bildet sch Macleaya cordata, wo das median vordere Kelchblatt mit beiden Randern das hintere deckt. Bei Eschscholtzia sind die Kelchblatter nicht wie sonst in der Familie frei, sondern die beiden klappig zusammengelegten Kelchblätter sind zu ? . éiner Mütze verwachsen, die beim Entfalten der Blüte am Grunde ringformig — E E und abgeworfen wird. Ebenfalls verwachsen sind die Kelchblatter bei Eomecon und ee SS NE CHR, Keichbisn bezeichnet Schmitz mit Recht als falsch. Ich selbst habe e Vor kommen auch Se feststellen können. | aben von Wydler in Flora (1859) 289 von einem dea Vorblatt | gegenüber = 24 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. zwar zu einer kahnförmigen Hülle, die bei der Entfaltung der Blumenkrone mit einem Längsspalt aufreißt. Hornartige Ausstülpungen finden sich bei den Kelchblättern von Argemone und bei manchen Papaver-Arten (z. B. P. pavoninum). Erwähnt sei noch die Ansicht Bernhardi’s (Linnaea VIII. [4833] 409), der die beiden Kelchblatter von Hypecoum für Hüllblätter erklärt und dafür die beiden äußeren, - meist dreilappigen Blumenblätter für die Kelchblätter hält, eine Ansicht, der die meisten späteren Autoren nicht folgen. Es muss hierauf noch einmal bei den Fumarioideae eingegangen werden, sowie bei der Erklärung der Blumenblätter dieser Gattung. - Sind drei Kelchblätter vorhanden, wie bei Meconella, Hesperomecon, Platystemon, Romneya, Ar emone, so liegen zwei vorn und sind oft etwas größer entwickelt, das dritte liegt hinten in der Mediane, die Ränder decken rechts Fast durchweg sind die Kelchblätter außerordentlich hinfällig und fallen in an- scheinend noch vollständig lebensfähigem Zustande ab, wenn sie ihren Zweck erfüllt haben, d. h. im Augenblicke, wo sich die Blumenblatter entfalten. Die Blumenblatter sind stets frei. Untersucht man die Knospenlage, so findet man, dass es sich um zwei Kreise zu je zwei handelt. Bei den Gattungen mit drei Kelch- blattern sind zwei Kreise zu je drei vorhanden, bei Sanguinaria, wo der Kelch zwei- blätterig ist, durch Dédoublement 8—42. Die Glieder desselben Kreises berühren sich meist nicht, greifen sie aber doch übereinander, so ist die Deckung verschieden, bald rechts wie bei Meconopsis, bald links wie bei Glaucium bald ohne eine bestimmte Regel. Sie liegen in der Knospe teils flach (Platystemon, Eschscholtxia), teils längs und quer gefaltet, d. h. zerknittert, corrugativ (Papaver). In weitaus den meisten Fällen sind sie außerordentlich hinfällig. Bi Macleaya cordata: A 3 +2 -- 4+ 42 -F 4 -- 4-4 42+ 4, für Bocconia frutescens: A2-+ 2% Er ist daher der Meinung, dass man das Diagramm genetisch folgender- maßen schreiben müsste: d für Bocconia frutescens: KC (= A) 2 + 22 4,6 (2), 2 für Macleaya cordata: KoC(=A)2+2A4+ 42... ; | Bei Bocconia würden also die eigentlichen Staubblatter fehlen, und nur 6 (2 + 2?) der Verdoppelung öfters nur 4 Stamina gefunden werden ; bei Macleaya würde es genau ebenso sein, nur würden hier noch die eigentlichen Staubblätter dazukommen. Die zweite Formel wurde gegenüber der weiter oben angeführten unbestimmter ab- gefasst, da vom fünften Blütenkreise an bei Macleaya oft Abweichungen vorkommen. emerkenswert ist aber die verschiedene Form der. beiden Blumenblattpaare bei ung ihre Verwandtschaft mit den Fumarioideae zeigt. EI D po * Ya D D EL ich- Über die wichtige blütenbiologische Bedeutung die Blütenbiologie. EC Quer eren Blumenblatter in ihrer merkwürdigen Form so - T" erklären, dass er eine Übergangsform zu den Staubblattern annimmt, wogegen an und Friedrich Fedde, — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 95 für sich wohl nichts einzuwenden ware. Gewagt sind aber die Folgerungen, die Eichler hieraus zieht, indem er annimmt, dass die beiden Seitenlappen einen unzweifelhaften Nebenblattcharakter trügen und dass der nächste Schritt der Weiterentwicklung die Um- löffelartige Mittelstück zu einer ditheeischen Anthere umbilden würde. Celakovsky tritt, meines Erachtens ganz mit Recht, einer solchen Auffassung entschieden ent- gegen. Die Gründe sind zunächst die, dass weder bei Papaveroideae, noch bei Fu- marioideae, bez. Hypecoideae Nebenblattbildungen überhaupt auftreten, dass dann auch Nebenblattbildungen an Staubgefäßen niemals bemerkt wurden. Er hält die Dreilappig- keit der Kronenblätter von Hypecoum nur für eine abgeschwächte Wiederholung der Geteiltheit der Laubblatter und, wenn man auch zugibe, dass die inneren Petalen mit ihrem »antherenähnlichen« Mittelstück einen Übergang zur Antherenbildung darstellen (obwohl die Ähnlichkeit nur gering ist), so sind doch auch deren Seitenlappen keine Nebenblatter und ohne jede antherenähnliche Bildung. Es dürfte außer jedem Zweifel stehen, dass die Staubblätter cyclisch ange- ordnet sind, im einfachsten Falle in zwei Kreisen zu je zwei oder drei. Bemerkenswert ist die auffallende Veränderlichkeit der Kreise des Andröceums, was die Zahl und Stellung der Glieder betrifft. Da ich selbst eingehende eigene Untersuchungen über diese Ver- i nicht übereinstimmen kann. Er nimmt als Urform des Andröceums die Formel A 2 leicht als Vorfahren anzusehenden Ranales vorkommt. Ich gehe hierauf näher. am Schlusse dieses Abschnittes und bei der Besprechung der Verwandtschaft ein. etrachten wir zunächst Chelidonium majus. Hofmeister nimmt hier an, dass T224 24 - 24...G(2). Hier kann sofort der sehr stichhaltige Einwand erhoben werden, dass sich in völlig ausgebildeten Blüten kaum je 32, geschweige denn 56 Staub- gefäße finden lassen. Nach Payer entstehen die beiden äußersten Staubblattkreise in ganz gleicher Weise, dann »sollen zwei unter sich und mit den ersten alternierende achtgliedrige Wirtel folgen, von welchen beiden der erstere dreifach zusammengesetzt ist in der Art, dass zwei Staubfäden zuerst mit den letzten zwei verdoppelten alter- nierend auftreten, dann zwei wiederum in alternierender Stellung und schließlich ein Viergliedriger Kreis, dessen Glieder mit dem zuletzt gebildeten vier ebenfalls alternieren«. So: A224 9249494 46(2). Čelakovský hält nun dieses Diagramm für ein Reduktionsdiagramm, das aus der Formel A4 + 6 -+ 4 + 4 + 4 abzuleiten ist: es be- . finden sich eben die zwei äußersten Kreise im Übergange zu zweizühligen Kreisen, der . rite und der vierte Kreis sind schon zweizählig geworden, der fünfte endlich ist noch = Yollkommen vierzählig. Eichler, der das Diagramm mit dem von Eschscholtzia cali- . formica vergleicht, meint, dass sich zunächst 4 mit den 4 Kronenblättern alternierende 9 Gotaxcvsks, Ead. J., Das Reduktionsgesetz der Blüten, das Dédoublement und die - plostemoni E K. Böhm. Ges. Wiss., Math.-Naturw. Kl. 4894 (1895) 9—142, Tafel I—V). 36 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Staubgefäße zeigen; mit diesem vierzähligen Kreise alternieren dann mehrere 6-zählige, die aus zwei einfachen, und zwei verdoppelten Staubgefäßen sich zusammensetzen. Die Verdoppelung soll im ersten der sechszähligen Kreise vor den beiden i inneren, im zweite vor den beiden äußeren Blumenblättern stattfinden und so fort, also: KaC3,3A 4 - 4? — + 4?--...G(2). Es soll auch vorkommen, dass die Staubgefäße in 12 eingliedrigen, strahligen Reihen stehen. Benecke nun hat auf Grund der Untersuchung zahlreichen _ Materials gefunden, dass zunächst ein vierblättriger, mit den Kronenblättern alternieren- — der Kreis, dann — vielleicht gleichzeitig — mit diesem alternierend wieder ein vier- gliedriger Kreis angelegt wir Auf die Lücken dieser 8 Staubgefäße — also wie mit komplexen Schttähligen Kreise alternierend — failen dann die Glieder eines einem dritten achtzähligen Kreises, dem dann ein vierter sechszähliger folgt; in letzterem stehen zwei einzelne Staubgefäße vor den beiden inneren Kronenblättern, die anderen vier paarweise vor den beiden äußeren, also: KoC5319 A 4+ 4+ 8 + 6G(2). Benecke fand hiervon auch Ausnahmen, die aber selten waren. So bestand bisweilen der dritte Kreis nur aus vier Staubgefäßen, die den Kronenblättern superponiert waren. Auch ge sich im äußersten Kreise zwei schräg gegenüberstehende Staubgefäße verdoppelt, u. Benecke giebt auch genau an, wie man sich die Stellung der 8 Bette des dritten Kreises vorzustellen hat, bei denen man durchaus keine Verdoppelung anzunehmen braucht; es stellen sich nämlich diese acht Staubgefäße genau so auf die Lücken der acht Glieder der beiden äußeren Kreise, wie sich die vier Glieder des äußersten Kreises auf die Lücken der vier Glieder der beiden Blumenblattkreise stellen. Dass der letzte Kreis gewöhnlich nur sechszählig ist, erklärt Benecke als Folge der etwas gestreckten Form der Blütenachse; infolgedessen wird der Raum zwischen den beiden Gliedern des dritten Staubblattkreises, die vor den beiden äußeren Blumenblättern stehen, etwas kleiner, so dass auf der Lücke zwischen diesen beiden kein Staubblatt Platz hat und nur sechs etwas weitere Lücken für die vorhandenen sechs Staubblätter vorhanden sind, eine Erklärung, die mir durchaus annehmbar erscheint. Der Hauptunterschied der Benecke’schen Diagrammerklärung gegenüber der der anderen besteht also darin, dass nach Benecke vor jedem Kronblatt immer nur ein einziges Staubgefäß steht. Die vorher nn. Erklärer operieren immer mit Verdoppelungen. Ein besonderer Grund, eine solche anzunehmen, wäre vielleicht im dritten Kreise vorhanden, wo je zwei Staubblätter vor geg beiden äußeren Blumenblättern zweifellos einander genähert stehen. Einerseits lässt sich aber diese Annäherung dur e die langgestreckte Form der jungen Blütenanlage erklären, andererseits würde bei Annahme einer Verdoppelung zwischen dem lich, dass Ents tscheid ungen über die Here Ce der Benedi. Kreise nicht getroffen werden konnten: es war also nicht möglich zu entscheiden, ob die Staub- sind, ob im dritten oder vierten Kreise irgendwie eine Verdoppelung anzunehmen sel. Von 24 Knospen, deren Staubgefäße gezählt wurden, waren in 12 je 23, in 6 je 24, in 2 je 20, in je 4 17, 19, 23 und 24 Staubgefäße vorhanden. Bei Eschscholtzia californica entstehen nach Hofmeister die Staubgefäße in - 2-gliedrigen Quirlen, von denen die ersten entweder mit den nn alternieren, ` oder, was weniger ‚häufig ist, der erste zweigliedrige Quirl ist dem äußeren Blumen- | blattkreise opponiert. In jedem Falle aber »entstehen die übrigen Staubblätter in vom — ersten Wirtel aus seitwärts fortschreitender m die vorhandenen Lücken zwischen den zwei oder vier ersten Staubblättern ausfüllend, so dass 12- liedrige ein | ander opponierte Wirtel gebildet werden«. Diese nit fortschreitende Aufeinander- | . wären, zu 3 und 3 über den Kronenblättern, und zwar »bald alle mit je 3 Gliedern, : Serge nur die Seitenzeilen über den en Peu mit < die übrigen mit 2, a Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 27 auch die über der Mitte der inneren Kronenblütter mit nur je ! Gliede, so dass also die Gesamtzahl der Staubgefäße hier von 26 bis 36 variiert«. Die Eichler’sche Dia- grammformel würde also lauten: Ky C);.A4-—+- 42- -]- 42+. 42 G(2). Auch Benecke leugnet nach seinen Untersuchungen die seitwarts fortschreitende Aufeinander- folge. Während er aber in seiner ersten Arbeit mit der Vierzahl operiert und von der Annahme ausgehend, dass »vom dritten Kreise an die Annahme der Verdoppelung nur vom phylogenetischen ar ae aus gerechtfertigt ist«, zu der Diagrammformel 42 + 4+. 42 komm t, nimmt er in der swiitini Arbeit als Diagramm- formel an A 4 - is 6+ 6-6; die seitlichen Punkte sollen hier den Ort an- deuten, wo die Staubblätter nicht verdoppelt sind. Die Vierzahl des ersten Kreises er- klärt Benecke so, dass zwar bei der Urform der Papaveraceae zwei äußere Kreise A anzunehmen seien, dass aber durch Verkürzung der Internodien zunächst die beiden Blumenblattkreise näher aneinanderrückten und dass dann infolge dieser Raum- ersparnis »für die ersten Staubblätter kein zwingender Grund mehr vorhanden war in einem zweizähligen, mit den inneren Petalen alternierenden Wirtel aufzutreten, sondern es haben sich vier erste Staubblattorgane in die Lücken der vier Kronenblätter ein- geschoben«. Dadurch würde der vorhandene Raum noch besser ausgenuizt. Die Ent- stehungsweise der übrigen Kreise wird nun dadurch bedingt, dass die Blütenachse unter Einbuße ihres radiären Baues eine längliche Form inihi. Infolgedessen entstanden auch hier wie bei Chelidonium zwischen den Staubgefäßen des äußersten Kreises ver- schieden große Zwischenräume, die teils fur eins, teils fur zwei Staubblätter Platz boten. Benecke schwankt, ob er far den dritten Kreis Verdoppelung annehmen soll oder nicht. Obgleich er keinen Beweis fir eine solche teilweise Verdoppelung hat, meint er, sechs Staubblätter ein und so fort. Was die Anzahl der in den verschiedenen Blüten gefundenen Staubblätter betrifft, so deet die Angabe Eichler’s von 26 bis 36 Staub- blättern nicht mit seiner Diagrkmiherkläfung überein, wohl aber fand Benecke unter 26 44 mit 28 Staubblättern, also genau nach seinem Diagramm; bei 4 waren 22 Staubgefäße vorhanden; hier fiel also der innerste Kreis von 6 Staubblättern weg; bei 2 Blüten waren 34 Staubblátter, es war also noch ein weiterer innerer Kreis von 6 Staubgefäßen hinzugekommen; in den übrigen 6 Blüten waren je 23, 27, 29, 30, 34 und 32 Staubgefäße. Über abnorme Blüten siehe bei Teratologie. Nur eine Abnormitat sei hier erwähnt, weil sie wohl Licht werfen kann auf die Bildung sechs- zähliger Staminalkreise. Bensdke fand nämlich an 3 Blüten desselben Exemplares von Eschscholtxia die inneren Petalen, also die an der breiten Seite der Achse, verdoppelt. Zwar lief) sich die Stellung der Staubgefäße nicht mehr feststellen, Benecke nimmt ‚aber auf Grund der Beständigkeit der Vererbung an, dass sie wohl normal gewesen sein dürfte. Zweifellos, meint Benecke, würde hier, wenn im pn der Zeit die ^on der Blumenkróné erblich geworden wäre, auch das Andróceum sechs- zählig geworden sein. »Da ich mir denke, dass bei denjenigen Formen, von denen die in der op eane vierzähligen Papaveraceen abstammen, durchweg Zweizählig- keit herrschte e, so sehen wir hier, wie aus der Zweizahl schließlich die Sechszahl resul- tieren un so dass, wenn uns Eschscholtzia nur in dieser Form vorläge, jene Ab- leitun wahrscheinlich arg beanstandet werden würde«. Gelakoveky endlich macht auf eine von Payer beobachtete ee ay Sich eine paarweise Zusam enziehung vor den äußeren Blumenbláttern, | im Pure er E . Waren die Segen, MM NE unterdrückt und die 2 Paare durch ersetzt, wodurch der 6-zählige Kreis in einen 2-zähligen übergeführt wird. Durch diese S min entsteht also aus den beiden äußeren Kreisen ein er a " SZ 2 den in rag Alternierung die nn Vise en 28 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. ur das Andréceum von Macleaya cordata hatte Payer angenommen, dass die Staubblätter meist in 4 sechsgliedrigen alternierenden Quirlen ständen und zwar zunächst zwei Staubblätter alternierend mit den Kelchblättern und je zwei Staubblätter vor den beiden Kelchblattern, wodurch man auf 24 Staubblatter als auf die normale Anzahl käme. Thatsächlich ist in weitaus den meisten Fällen die Zahl der Staubblätter höher als 30; in 24 Fällen fand Benecke nur einmal 23 und einmal 26 Staubgefäße. Benecke fand daher als Diagrammformel folgende: K4C4A 9 -]- 2+ 4-+ 42+ 4 + 4 4? + 4G(2). Hierbei ist jedoch zu bemerken, dass diese EE durch- aus nicht sehr regelmäßig auftret ten. Am regelmäßigsten tritt sie im 4. Kreise auf, aufgefunden, während der 8. Kreis häufig nur aus zwei den Kelchblättern opponierten, mit den ren alternierenden Gliedern bestand. Auch ließ sich nicht genau be- weisen, ob man beim 5. und 6. Staubblattkreise es mit zwei vierzähligen oder einem achtzähligen zu thun hat, da es nicht gelang, »Zustände zu beobachten, welche die — Staubgefäße mit Einschluss des fünften und Ausschluss des sechsten Staubblattkreises enthielten; . . . aber die deutliche Vierzähligkeit der vorhergehenden und des folgen- den Kreises, sowie die Thatsache, dass diese acht Staubgefäße des fünften und sechsten Kreises nicht durch Verdoppelung entstehen, ferner die zuweilen Tree Verdoppelung einzelner Glieder des fünften Kreises sprechen für die Annahme zweier vierzähliger nahme nahe, dass es sich hier vielleicht um die vier Blumenblätter handeln könnte, die sich in Staubblätter umgewandelt haben, zumal diese vier Staubblätter bei der Ent- stehung sich breiter anlegen als die übrigen. Auch fanden sich niemals Rudimente dieser verschwundenen Blumenblätter etwa in Form kleiner nn Gebilde ` ` zwischen Kelchblättern und äußerstem Staubblattkreise, was wohl zu erwarten gewesen . Daher nimmt Benecke in seiner zweiten Arbeit sicherlich mit Recht an, dass es sich hier um die vier in Stamina umgewandelten Petalen handelt, indem er auf ähnliche Fälle bei S bursa pastoris und Clematis, sowie in den männlichen Blüten mancher Begoniaceae hinweist. Und da die vielen Abänderungen in den folgen- den drei Deubilattereiecn die Aufstellung eines festen Diagrammes unthunlich er- | g scheinen lassen, so ege er zu folgendem abgeànderten =. vereinfachten Diagramm: Kat (= 4)2 1-2 A 4 E 424. Auch e elakovsky schließt sich dieser Auffassung pos a an Viel einfacher ist das Andröceum bei Bocconia frutescens gebaut, nämlich: ge A 2 -+ 226(2 ) Ausnahmen fanden sich im zweiten Staubblattkreise, in dem weilen nur ein Glied verdoppelt zeigte. Wenn man annimmt, dass sich hier die re : zur Verdoppelung auf die (in Wirklichkeit fehlenden) Blumenblätter übertragen hat, wie — wir das weiter oben in drei Fällen bei Eschscholtxia gesehen haben, und in Analogie : mit der Erklärung der fehlenden Blumenkrone bei Macleaya kónnte man daher folgen- 2 Papaveroideae gefunden worden ist. Dies leitet seiner Ansicht nach, »ungeachtet des wohl zu berücksichtigenden Fehlens der Corolle in dieser Gattung, zu den Fumariaceae hinüber«. Bedeutende Schwierigkeiten wegen der großen Zahl der auftretenden Glieder machte immer schon für Benecke und seine Vorgänger die Erklärung des Andröceums der anlegte, aus dem sich dann erst die einzelnen Staminalhöcker entwickelten. Ho fmeister ma folgendes: »Bei den Arten von Papaver, in deren Blüten die Blattgebilde in drei- ; gegeneinander verschobenen Wirteln stehen, wie Papaver somniferum, ium, — erscheinen die ersten Gemeng in den Interstitien der sechs Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 29 Kronenblätter; und von da schreitet die Anlegung von Staubblättern gegen die sechs Längsstreifen der Blütenachse über der Mittellinie jedes Petalum vor. Nachdem so ein erster, vielzähliger, (bei Papaver somniferum 15- bis 30-zähliger) Staubblattwirtel ge- bildet ist, entsteht mit ihm alternierend ein zweiter gleichzähliger, und so fort in steter Alternation bis zur Erreichung der Vollzahl der Stamina.« Gegen Hofmeister wendet necke zunächst ein, dass es sich hier in der Regel nicht um drei-, sondern um zweizählige Quirle handele, dagegen wird die Anlage eines Ringwulstes bestätigt; in diesem Ringwulste legen sich zunächst alternierend mit den Blumenblättern die Staub- gefäße des äußeren Kreises an und zwar einfach oder verdoppelt; Benecke fand in einem Falle in zwei benachbarten Lücken je zwei N in der dritten stand ein einfaches normales und in der vierten auch nur eins, aber ganz besonders stark ent- wickelt. Im zweiten Kreise sind dann 4 Paare von Staubgefäßen, wobei es aber auch nicht selten sein kann, dass hier sich bisweilen anstatt zwei auch ein einziges Staub- blatt entwickelt. Auch der dritte Kreis besteht meist aus vier verdoppelten Staub- gefäßen, während für die folgenden mit Sicherheit nichts festgestellt werden kann, da die Staubgefäße so dicht stehen, dass fast immer seitliche Verschiebungen eintreten und die Stamina sogar durch den "Druck sich sechseckig abplatten. Benecke vermutet für die folgenden Kreise überhaupt eine starke Unregelmäßigkeit; denn wenn z. B. der dritte Kreis 7 Glieder enthält, indem ein Stamen unverdoppelt geblieben ist, so werden sich wohl in die Lücken der vierten ebenfalls 7 Glieder einstellen, die nun aber zum Teil dedoublieren können. Infolgedessen dürften dann die Zahlen der —à Kreise zueinander in keinem einfachen Verhältnisse mehr stehen. Celakovs klärt nun die paarweise Alternation der beiden äußeren Kreise nach dem später bei Glaucium cornieulatum angegebenen Reduktionsgesetze, indem er annimmt, das der zweite acht- . zählige Kreis statt eines zwölfzähligen steht, in dem die vor den zusammengerückten Paaren des äußeren Kreises stehenden 4 Glieder unterdrückt sind. Benecke meint, dass von der Verschiedenheit in der Gliederzahl der letzten Staminalkreise möglicherweise wohl auch die wechselnde Zahl der Karpelle herzuleiten sei, die zwischen 8 und 16 schwankt. Auch glaubt er, aus der Zahl 16, die die höchste bekannte Zahl für das Gynäceum ist, schließen zu dürfen, dass nie mehr wie 46 Glieder in den höheren Staub- blattkreisen gefleegt, Was dës Beeinflussung der Gliederzahl der höheren Kreise durch die Variation der Zahl in den ect betrifft, so findet Benecke die nicht ver- 4 und 24. Unter 50 untersuchten Blütenknospen besaßen 44 die Normalzahl 42, je 6 besaßen 44 en 13, 4 besaßen 11. je 3 besaßen 6, 10, 16 oder 17, die übrigen At Knospen 4, 5, 8, 9, 13, 18, 20 oder 21 Staubgefäße. Die Blüten, deren | a ‚gefäßzahl unter 8 blieb, machten auch im ausgebildeten Zustande — verkümmerten ; Eindruck. Da die Staubgefäße des zweiten Kreises paarweise genähert waren, un : . Benecke Ge kongenitale Verwachsung an. Nahere Untersuchungen über. die mn Os sfolge weiterer Kreise, die auftreten kónnen, wurden nicht angestellt; nur Gergen der etwa vorhandene dritte Kreis aus vier einfachen Gliedern zu bestehen, í Pm : die etwas größeren Zwischenräume zwischen den paci angeor igten. Benecke führt auch Se — v ingen à 30 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. wie die Entstehung späterer Organe durch die Stellung und Größe der älteren beeinflusst | wird. So bewirkte das Vorhandensein zweier besonders groß entwickelter äußerer Blumenblättern nur. einfache, nicht dedoublierte Staubblätter sich entwickelt hatten, da nicht genügend Platz vorhanden war; vor dem anderen kleineren Blumenblatte befanden 8 einfache Glieder eines Kreises. Das Diagramm würde also lauten: K4C2 + 2 A4 + 4?--...6G(2). Die Untersuchungen Hofmeister’s für Glaucium flavum ergaben ein ähnliches Resultat, nur können hier offenbar auch die Staubblätter des äußeren blättern Staubblattpaare auftreten, die einen achtgliedrigen Wirtel bilden; von den Blatt- paaren dieses Kreises aus soll die Anlage von Staubblättern derartig seitlich fortschreiten, dass 24-gliedrige zusammengesetzte Wirtel gebildet werden. Endlich können auch die zunächst vor denen der beiden äußeren, dann vor denen der beiden inneren, im übrigen 4) K,C2-+2A4-+4 42+... G(2) 2). K,c2-+2 A42- ...G(2). 3) Kata Lg A2?-1-22...G(2). Im dritten Falle würden sich also im Andróceum die zweizahligen ` Kreise von Kelch und Blumenkrone fortsetzen. Benecke folgt also der Ansicht Eichler’s, der immer neue unter sich und mit den älteren alternierende Quirle entstehen lässt. Anders Celakovsky. Für ihn ist der dritte Typus eine Reduktionsform der beiden anderen Typen. Indem der vierzählige Xreis paarweise kontrahiert, so dass die Paare mit den inneren Kronenblättern alternieren, entsteht ein Übergang in den zweizähligen Quirl, dagegen sind im zweiten, kontrahiert (wie Celakovsky annimmt!) achtzähligen Quirl die seitlichen, vor den kontrahierten Paaren des ersten Kreises stehen sollenden Paare geschwunden und der zweite Quirl würde dadurch kontrahiert vierzählig (oder, wenn man sich so ausdrücken will, dedoubliert zweizählig), also ein Übergang zu einem zweizähligen Quirl. Celakovsky stellt hierzu die Regel auf: »Wenn zwei gleichzählige, kontrahierte Kreise mit paarweisen Gliedern alternieren, so ist einer der beiden Kreise aus einem reichgliedrigeren durch Ablast der zwischen seinen Paaren gelegenen Glieder entstanden.« Den oben erwähnten ersten Typus muss man nun nach Celako vsky als eine Fortentwicklung des zweiten ansehen. ; Auf Grund der eben dargelegten Verhältnisse kann man also nach Benecke als eme Reduktion der Kreiszahl eintritt, tritt der 4. Faktor überall auf. Chelidonium zeigt außerdem noch den 4. und 2. Faktor, den 2. und 3. zeigt Eschscholtzia, den 3. und 5. Bocconia und den 3. Glaucium und Papaver. Bei Bocconia frutescens erstreckt : Sich das im Andróceum so häufige Dedoublement wohl auch auf die umgewandelten Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 31 Blumenkronenblatter; auch bei Eschscholtzia kann, wie wir gesehen haben, abnormer- weise die Blumenkrone sich verdoppeln, was bei Sanguinaria der normale Fall sein dürfte. Für die normal dreizähligen Blüten tritt dann entsprechend die Formel: K;C3 1-3 A6 - 6... G(3) ein, eine Formel, die nach Hofmeister auch für Papaver sommiferum, P. bracteatum und P. orientale gelten soll, was ich aber mit Benecke für einen entschiedenen Irrtum erklären muss; auch ich habe einen dreizähligen Bau bei den erwähnten Arten nicht finden können. Platystemon scheint übrigens nach Payer auch etwas abzuweichen, nämlich nach seinen Angaben (Kg C3 + 3 A32 + 3 + 32 3 + 3? + 3 G(9)) stellen sich nicht »die ersten Staubblatter in die Lücken der zwei Kronenblattkreise, sondern es werden nur die Lücken des letzten Kronenblattkreises ausgefullt « . Ob die Zwei- oder Dreizähligkeit das Ursprüngliche ist, ließe sich wohl mit Sicher- heit nur aus paläontologischen Funden feststellen, die aber bisher nicht gemacht wurden und bei der Zartheit der in Betracht kommenden Blütenorgane, die einer Erhaltung wenig günstig sein dürfte, kaum zu erwarten sind. Aus der geringen pflanzengeogra- phischen Verbreitung der dreizähligen Arten, die ja nur auf das pazifische Nordamerika beschränkt sind, könnte man vielleicht diese für die phylogenetisch älteren halten, wozu aber ein moralischer Zwang nicht vorliegt, zumal manche dieser Arten sich in einer noch recht starken Entwicklung zu befinden scheinen. Abnorm auftretende Dreizählig- keit bei den anderen Arten braucht durchaus kein Rückschlag, sondern kann auch Variation sein. Die Vierzähligkeit des Andróceum gegenüber der doch regelmäßig zweizähligen . Blütenhülle erklärt Benecke so, dass sich das Internodium zwischen den beiden Kronen- blattkreisen verkürzt hat und dadurch allmählich die Zweizähligkeit in Vierzähligkeit übergegangen und erblich geworden ist. Mir ist diese Erklarung nicht recht einleuchtend. um Schlusse móge noch einmal zusammenfassend auf die Ergebnisse der Benecke’- schen Arbeiten hingewiesen sein. Neben allgemeiner Aufklärung über die Diagramme der wichtigsten Papaveroideae überhaupt und der Gruppendiagramme der Eupapavereae und Eschscholtzieae insbesondere, war es vor allem die Absicht Benecke's, zu zeigen, dass die beständige Annahme von kongenitalem Dédoublement zur Aufrecht- erhaltung der Vierzahl im Andróceum gar nicht natürlich sei. Eichler meint, dass, wenn man die Vierzahl im Andróceum in der Familie als herrschend annehmen will, was nach den bis jetzt bekannten Verhältnissen der Entwicklungsgeschichte nur ‚schwer thunlich sei, »das Dédoublement sowohl ‚kongenital‘ als akropetal und dabei in den Einzelheiten recht kompliziert seine müsse. Benecke erklärt auf Grund seiner Unter- suchungen die Annahme der Vierzahl für durchaus gerechtfertigt, kann aber den Folge- »Da wo die Annahme von kongenitalem Dédoublement natürlich erschien, ist es zur Erklärung ‚benutzt worden und so lange wurde die Vierzahl im Andröceum beibehalten. Sobald aber die Annahme den Beobachtungen direkt widersprach, durfte nicht mehr jene Hypothese benutzt werden, sondern es war viel einfacher und naturgemäßer, die Größe des dargebotenen Raumes für die Entstehungsfolge der weiteren seitlichen Organe entscheidend sein zu lassen und unter Umständen die Konstanz der Vererbung zur Er- klärung heranzuziehen.« Weiter weist Benecke darauf hin, dass man mit Hilfe des kongenitalen Dédoublements, besonders wenn man Eschscholtzia und Chelidonium zu Hilfe nàhme, das Andréceum direkt auf die Zweizahl zurückführen könne; indessen kónne | m Ableitung der Vierzähligkeit von der Zweizähligkeit der angenommenen Urform viel . fhisprechender ohne Dédoublement erklärt werden. ` 6 ag, ~ ie gerade entgegengesetzte Ansicht wie Benecke hat nun pea chon hielt die Papaveraceenblüte in ihrem ursprünglichen Bauplane für vier- gewisser Hinsicht Schmitz an — — äßigkeitsgründen. Da sich seiner — 32 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Ansicht nach alle theoretischen Konstruktionen über Entwicklung von Blütendiagrammen insbesondere gerade in Betreff der Rhoeadinae nicht beweisen lassen und daher alle diese Annahmen nie objektiv gültig werden können, so ist Schmitz der Meinung, man müsse sich im vorliegenden Falle von den beiden vorhandenen Theorien, nämlich der Spaltungs- und der Aborttheorie, die heraussuchen, die den praktischen Schematisierungs- zwecken am besten entspricht. Daher schließt er sich der Aborttheorie an und nimmt als Grundformel für die Rhoeadinae die Formel K;C; As +56; an. Čelakovský bekämpft nun zwar ganz entschieden letztere Formel, indem er mit Recht gerade die Fünfzahl für gänzlich unpassend für die Papaveraceae und ihre Verwandtschaft hält, da (ausgenommen gerade die Resedaceae) doch die meisten Angehörigen dieses Ver- wandtschaftskreises 4- oder 2-zählige Blütenkreise besitzen, und da diese Formel mit dem gleichen Rechte jeder -anderen Dicotylengruppe zugeschrieben werden könnte. Er schließt sich aber der Aborttheorie an, allerdings nicht aus den pessimistischen Zweck- mäßigkeitsgründen von Schmitz, sondern weil er in ihr die einzig wahre phylogene- tische Theorie erkennen muss, die seiner Meinung nach nicht nur auf dem verhältnis- mäßig kleinen Gebiete der Papaveraceae bzw. Rhoeadinae, sondern im ganzen Bereiche der Angiospermae, soweit von Dedoublement gesprochen wird, gültig ist. Celakovsky sucht die Richtigkeit seiner Anschauung auch zu beweisen. Das zum Teil polyandrische, ja sogar polyeyclische Andröceum der eadinae weist darauf hin, dass diese Reihe mit zu den ältesten der Dicotylen gehört. Nun pflegt der phylogenetische Entwicklungs- gang, wie schon Nägeli bemerkt hat, in einer Verminderung der Glieder und Blüten- kreise, seltener dagegen in ihrer Vermehrung sich kundzuthun. Man kann daher mit ziemlicher Sicherheit annehmen, dass gerade die oligomerischen und die ganz oder zum Teil dimeren Blüten reduzierte und verarmte, daher also die phylogenetisch jüngsten Typen sind. Er halt es daher für verkehrt, gerade diese Typen für Grundtypen zu halten. Zweifellos haben die Rhoeadinae gerade durch die mit reichgegliedertem Andró- - ceum versehenen Papaveraceae und gewisse Capparidaceae außerordentlich nahe Be- ziehungen zu den Polycarpicae, die doch ganz sicher mit einen der ältesten Typen der Dicotylen eiae Man muss also notwendigerweise die Papaveraceae mit wenig- zähligem Andröceum, die Fumariaceae für reduzierte, also weiter fortgeschrittene Ver- wandte der polyandrischen Papaveraceae, die Cleomeae und Cruciferae für weiter ent- wickelt aus den Capparidaceae halten. Auch fallen dann die ganzen Schwierigkeiten der Ableitung der reichgliedrigen Kreise aus den weniggliedrigen weg, über die Eichler und Benecke so klagen. Schon Eichler war es peinlich, akropetales und kongeni- - tales Dédoublement auch für die Papaveraceae anzunehmen, und was die Erklärun der Entstehung neuer Glieder und Kreise seitens Beneckes durch »die Raumverhält- nisse auf der Achse und die bessere Ausnutzung des Raumes« betrifft, so meint Čelakovský, könne man jede Blüte auf diese Weise aus einer dimeren Form ableiten. Was meine persönliche an betrifft, so glaube ich, dass die Ansicht Celakovskys natürlich sehr viel für sich hat; weiß aber nieht, ob ‘denn gerade die phylogenetische Entwicklung immer mit etek ae der Glieder imd Kreiszahl arbeiten muss, obgleich gerade im vorliegenden Falle die Erklarung der Andrócealdiagramme mit Reduktions- erscheinungen fast die einzig passende zu sein scheint. Was schließlich die Erklärung der Verhältnisse im Andróceum durch Zuhilfenahme von sogenannten »komplexen« Quirlen seitens Beneckes betrifft, gegen die sich Eichler als unnótig wandte, so ist elakovsky durchaus für die "Annahme solcher »komplexer« Quirle. Man versteht unter komplexen Quirlen einen aus zwei oder mehr echten Quirlen zusammengesetzten Quirl, mit dem dann der nachfolgende gleichzählige Quirl alterniert. Allerdings giebt auch Čelakovský zu, dass sich die Stellungsverhält- nisse dieses nachfolgenden Quirls durch die des bui Kreises im zusammengesetzten _ Quirl erklären lassen und durch diesen bekia werden, hält dies aber für keinen m genügenden Grund, um das Operieren mit komplexen Quirlen fallen zu lassen. B weist darauf hin, wie häufig gerade bei der vorliegenden Familie auf zwei oder drei — 2 alteraterende: Gab ein ie dents Quirlen gleichzähliger und mit allen dessen Friedrich Fedde, — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 33 Gliedern alternierender Quirl folgt. So folgt bei regen auf die Quirle 4 + 8 ein Quirl mit 12 Gliedern, bei Chelidonium auf A + 4 ein achtgliedriger Quirl, bei Eschscholtxaa auf & + 2 (oder 2? + 2) ein sechszähliger, bei Bocconia ist es ganz ähnlich. Auch beim Vergleich der Zahlenverhältnisse von Kelch und Blumenkrone kommt man zu ganz ähnlichen Resultaten. Ebenso pflegen die einzelnen Kreise des komplexen Quirls gleich von vornherein stark zusammengezogen aufzutreten und sich bald vollkommen ineinander zu verschieben, so dass sie schließlich ganz den Ein- druck. eines einzigen Kreises machen. Endlich weist auch Celakovsky noch darauf hin, dass der komplexe Quirl somit nicht nur die Gliederzahl des mit ihm alternierenden echten Quirls bestimmt, sondern sogar die Bildung eines zweiten komplexen mit dem ersten AR so bei Chelidonium, wo der erste komplexe Quirl die Zusammen- setzung 2? + 22, der zweite 2 -+ 2 -+ 4 hat. Auch hat offenbar die Bildung solcher komplexer Quirle auf das »negative Dédoublement«, d. h. die paarweise Zusammen- setzung, die sogar bis zu einer anfänglichen Vereinigung in einem Primordium gehen kann, Einfluss. Wenn nàmlich der komplexe Quirl aus ungleichzühligen Kreisen besteht, von denen der eine ein Vielfaches des anderen darstellt, z. B. 4 + 8, kann nur dann sich ein wirklich komplexer Quirl bilden, wenn die Gli eder des achtzáhligen sich derart paarweise zusammenschieben, dass f die Glieder des vierzähligen sich Lücken zum ee: bilden mlich einfach liegen die Verhältnisse bei Hypecoideac, speziell Hypecoum, wo . die Decir K? ae 2A2+-2G@ ist, die zusammen mit der Diagramm- — : | 3 FERE Dike tats von Dicentra formosa DC. B von Corydalis cava Schweigg. et Körte. O von Hypecoum procumbens L. — D Blüte von Corydalis cava Schweigg. et Körte (vergr.); . die inneren Kronenblätter k sind ebenso wie bei der Bestäubung herabgebogen; n Narbe; b Staub- beutel. — E Blüte von Hypecoum procumbens L. (vergr.), a äußeres Kronenblatt, $7 seitliche, pr im mittlerer Abschnitt eines inneren Kronenblattes. (Nach Engler-Prantl. Pfizfam. II. 2. 433.) enswe imidiatum aus. Me ponent die Filamente "des einen ` e sind, während d die — 34 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. vollen Kreisbogen ergänzen. Leider konnte ich nicht feststellen, welchem Kreise diese halbierten Filamente angehören; jedoch schien es mir, als wäre es der äußere. Über die Bedeutung dieser merkwürdigen Erscheinung in phylogenetischer Beziehung bin ich — mir indessen nicht klar geworden. Die Antheren sind nämlich bei allen vier Staub- — gefäßen dithecisch. Wären die Antheren der beiden Staubgefäße mit den halben Fila- menten monothecisch, so wäre dies vielleicht ein Beweis gegen die Richtigkeit der Be- — obachtungen Eichlers, der das Andröceum sowohl der Fwmarioideae wie auch von Hypecoum derart entstehen lässt, dass sich zunächst immer nur zwei einfache, seitliche Ge? bilden, aus denen sich dann erst die einzelnen Glieder herausbilden. Es bildet sich stets ein mittleres ditheeisches Glied und zwei seitliche monotheeische, »nach — Art von Nebenblättern halbierte«. Während aber bei den Fumarioideae die drei Glieder | zusammen bleiben und dreigliedrige Phalangen bilden, trennen sie sich bei Hypecoum ` voneinander, und die seitlichen monothecischen Staubblätter verwachsen paarweise mit- - einander in der Mediane, wodurch normale dithecische Staubgefäße entstehen. Die Trennung kommt zustande, indem in den zwischen den einzelnen Partialanlagen befind- lichen Buchten frühzeitig das Wachstum aufhórt. Eichler (und vor ihm Payer und Buchenau) stehen also in direktem Widerspruche mit der Ansicht De Candolles, der Spaltung ursprünglich einfacher Teile annimmt, wahrend es sich nach Eichler um Verwachsung ursprün glich getrennter Teile handelt. Prantl bezweifelt übrigens die Richtigkeit der Eichler’schen Beobachtungen, indem er aus der Abbildung Eichler’s in Flora 1865 tab. V, Fig. 19 schließt, dass die von Eichler fir die Primordien der Stamina gehaltenen Anlagen vielleicht die der inneren Kronenblätter sind. Čelakovský aber, der sich im übrigen eine von der Eichler’schen verschiedene Ansicht gebildet hat, weist nach, dass die Beobachtungen Eichler's richtig sein müssen, da diese ' Primordien über den äußeren Kronenblättern liegen, also durchaus nicht die der alter- - nierenden inneren Kronenblatter sein kónnen, sondern vielmehr die lateralen Staminal- primordien sein müssen, zumal sich die Anlagen der inneren Kronenblätter in der be- — treffenden Figur allerdings halb versteckt unter den Kelchblattern erkennen lassen. Obgleich nun Celakovsky in Betreff der positiven Untersuchungsergebnisse Eichler zustimmt, steht er doch in Bezug auf die Erklärung auf einem ganz anderen Stand- punkte. Während nämlich Eichler sowohl bei den Fumarioideae wie bei Hypecoum ` nur einen Staminalkreis annimmt, beweist C elakovsky, meines Erachtens einwandsfrei, das Vorhandensein von zwei solchen Kreisen. Wàhrend Eichl er eine Spaltung ursprünglich — einfacher Staubblätter annimmt, d. h. ein positives Dédoublement, nimmt Čelakovský — ein negatives an, d. h. bei den Fumarioideae »eine Contraction des sechszähligen com- — plexen Quirls, doch nicht in Paaren, sondern in zwei dreizähligen Gruppen«. Auf die nähere Erklärung soll hier nicht eingegangen werden, sondern erst bei den Fumarioideae. — Bei Hypecoum dagegen sind in jedem der beiden Kreise ursprünglich 4 monothecische 2 Staubgefäße vorhanden, die sich zu zwei dithecischen vereint haben. Indem Celakovsky | die Entwicklung dieses Andróceums mit dem der Cruciferae vergleicht, kommt er zu — folgender phylogenetischer Entwicklungsreihe: »4 dithecische Staubblatter s Ee. 4 Kreise (wie bei Papaveraceae), 4 dithecische Staubblätter parue kontrahiert (Oruei- ferae), A en Staubblätter kontrahiert (Atelanthera), 2 ditheeische Staubblatien noch durch die des Andróceums von Bocconia, das ja nach Benecke als ganz fehlend ` . anzunehmen ist, übertroffen wird. Gegen die Annahme Eichler’s, dass bei Hypecoum nur der äußere Kreis des Andröceums entwickelt sei, spricht nach Gelakovsky vor. ur allem der Ums mstand, dass dieser einfache Quirl in Alternanz mit den Blumenblättern SC ap stehen. müsste; ferner wurde > festgestellt, dass z. B. bei n m Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 35 im fertig ausgebildeten Andréceum die vier monothecischen StaubgefaBe zwar mit den beiden lateralen dithecischen eine kürzere Strecke hinauf verwachsen sind, aber doch kann man doch wohl ena dass die vier ch Staubgefäße etwas höher an der Blütenachse Pi also einem neuen Kreise angehören. Dass die Anlagen im Primordium anscheinend in ganz gleicher Höhe sich befinden, hat Eichler *) selbst ebenfalls auch für die Cruciferae gezeigt, wo doch unzweifelhaft zwei Staminalkreise " vorhanden sind. Die Behauptung Eichler’s, dass es sich um nebenblattartige Bildungen handele, d. h. dass die monothecischen Staminalbildungen »nach Art der Nebenblatter halbiert sind, ist sehr gewagt, da sich weder bei Papaveroideae noch auch bei Hype- coideae und Fumo ioideae Nebenblatter überhaupt finden, und auch sonst im Pflanzen- reiche Stamina mit Nebenblattern unbekannt sind. Koch dürften die Seitenlappen der Blumenblätter, besonders der inneren, die Eichler noch als Analogien anführt, keines- | wegs als Nebenblattbildungen ‚aufzufassen sein, sondern nur als gleichwertige Seitenzipfel, l die nur in etwas abgeschwächtem Maße die Geteiltheit der - Vorblátter wiederholen. Endlich kónnen als Beweise für die Richtigkeit der Ansicht Č elakovsky’s noch zwei Abnormitäten dienen, die Wydler**) und Kirschleger***) an Dicentra spectabilis beobachteten. Im ersteren Falle handelte es sich um eine Vergrünung der Staubblätter; hier stellten die lateralen dithecischen Staubgefäße ganze Spreitenblätter dar, die seit- lichen geteilten monothecischen aber »halbierte, ungleichseitige, aber unter sich symme- trisch gebildete Blätter«, die sich also offenbar zueinander verhielten wie die Hälften eines in der Mittellinie geteilten Blattes. Im zweiten Falle waren die beiden seitlichen dithecischen Stamina erhalte , die monothecischen aber waren in der Mediane, wie bei Hypecoum, verschmolzen zu aan tief gespaltenen Filamenten,' die an,den zwei freien Erwähnen will ich hier noch die Erklärungsversuche Martel’s, auf die bei den Fumarioideae noch genauer eingegangen werden muss. Martel weist auf Grund ana- tomischer Untersuchungen darauf hin, dass es sich bei Hypecoum um zwei zweigliedrige . Staminalkreise — von denen der äußere transversal, der innere median steht, ieser mediane innere besteht bei den Fumarioideae wie bei den Cruciferae aus zwei »phyllomes PAEA JEA ES deren mittleres Segment verschwunden ist, dessen beide Seitenglieder sich bei den Fumarioideae als monothecische Stamina an die quer stehenden Staubblatter anlegen, so dass diese dreiteilig werden, wahrend bei den Cruciferae die Seitenglieder dieser Phyllome als die vier gut ausgebildeten Staubblatter des inneren Kreises selbständig bestehen bleiben. Diese Erklärung hat ohne Zweifel viel für Untersuchungen über Bildung der Pollen bzw. der E Bee: meines Wissens nur din Eschscholtxia californica von WarmingT) gemacht. en der Pollenkörner betrifft, so färben pi nach Zattitl) die : bkö we ihm untersuchten Papaveraceen = Chlorzinkjodlésung gelblich, nicht cine Erg nennt dieses Verhalten nothosomatisch und zählt unter den . Wenigen Familien, die diese Eigenschaft ‚einheitlich Kee: außer den Papaveraceen auch die Cruciferen auf. . Hind Sabre), der die Pollenkörner verschiedener in en. wild oder e a 2 Cf. Flora 4865, ta 7 Br ì Botan. Abhandl. II. 2. gr p. 29. — eech C., Sui somazii, corpuscoli amiloidi della fovilla (Boll. Soc. V Ven.-Trent. Sci. nat, sci. 4. (4887). S DAE Du ones Über Pollenkórner (Monatl. Mitt. Sait Frankfurt ) 36 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. angepflanzt vorkommender Gewächse untersuchte, fand, dass bei fast allen untersuchten Pflanzen derselben Art die Pollenkórner gleich groß waren; nur Eschscholtzia californica 1 machte eine Ausnahme: hier schwankte der Durchmesser der kugeligen Pollen in ein — und derselben Blüte zwischen 0,035 und 0,06 mm. Baroni*) stellte Untersuchungen über die Keimfahigkeit des Pollens an. : Die Widerstandsfähigkeit des Pollens gegen Wasser untersuchte bei ein- - zelnen Arten Lidforss**). Während die gegen Regen schlecht geschützten Blüten — n eroceum und P. somniferum Pollen besaßen, der sich gegen Wasser ziemlich wider- standsfáhig verhielt, platzte der Pollen der sich gegen Regen durch Einrollung gut | schützenden Blüten von Eschscholtxia californica und croca fast augenblicklich im Wasser. > | Das Gynäceum wird bei sehr vielen Arten von zwei Fruchtblattern gebildet, die immer transversal und mit dem dimeren Kelche gekreuzt stehen, ganz gleich, wie Zahl — und Anordnung der Glieder des Andróceums sein mag. Dasselbe gilt für die meisten Arten mit 3 Kelchblattern, wie Hesperomecon, Meconella und Canbya. Eine Pleiomerie 4 Karpelle besitzt. Höher wird dann die Zahl bei Meconopsis, wo bei zweizähligem — Kelch die Zahl der Fruchtblätter sehr hinaufgehen kann, von 4 bei Meconopsis cam- — punkt erreicht jedenfalls die Gattung Papaver, wo die Zahl von 4 (P. argemone) bis auf 18 (eine Zahl, die allerdings selten erreicht wird) bei P. somniferum gehen kann. falls einen dreizähligen Kelch besitzt, kann dann die Zahl der Karpelle bis über 20 steigen. Die Stellung von 4 Fruchtblättern bei zweizähligem Kelche kann verschieden sein: bald orthogonal, bald diagonal; und nicht minder verschieden ist die Stellung bei einer größeren Zahl von Karpellen. t immer sind die Fruchtknoten einfächerig, da die Placenten wandständig ` ` sind; bisweilen tritt eine Kammerbildung durch Hervorspringen der verwachsenen Frucht- blattränder ein wie bei Papaver***), oder es entsteht erst später eine »falsche« Scheide- ` rand, wie bei Glaucium, deren Bildung durch ein einander Entgegenwachsen der beiden — Placenten weiter hinten genauer geschildert werden soll. Eichler vergleicht die Art der Bildung dieser falschen Scheidewand mit der Bildung des Replums bei den Cruciferae, ` nur dass hier die Bildung schon viel früher eintritt. Bei Romneya kann durch scheide- - wandartiges Vorspringen der Placenten ein mehrfacheriger Fruchtknoten gebildet werden, — meist ist jedoch diese Mehrfácherigkeit nur eine unvollkommene. Wirklich mehrfácherig | ist aber das Gynäceum von Platystemon, wo der Fruchtknoten auf den ersten Anblick p den Eindruck macht, als wire er apocarp; dies ist jedoch nicht der Fall, da die Pla- centen in ihrer ganzen Linge miteinander verwachsen sind und nur oben die kurzen Ubrigens ist die Zusammensetzung des Gy der Gegenstand vieler Untersuchungen und grofer Baroni, Eugenio, Osservazioni sul polline di aleune P. nin ee v. Giorn. Bot. Ital. (1893) 130—135). i P apaveracee (Nuov. se ege Lidforss, Bengt, Zur Biologie des Pollens (Jahrb. wiss, Bot. XXIX. (4896) 48. 49). =) Vergi. die interessante, aber wohl auf falschen Voraussetzungen beruhende Arbeit v: Bo 108, Observations sur le pistil ou le fruit des genres Papaver et Citrus (Ann. sc. nat. Paris, Bot. 5. ser. II. (1865) mas oo. 5 oe a gm Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 31 Seite standen die, welche die Placenten für die Verwachsungsprodukte der Fruchtblatt- ränder hielten, also die heute wohl einzig gültige Erklärung. Die ersten Vertreter dieser - Ansicht waren P. de Candolle*), der aber merkwürdigerweise auch noch annahm, dass sich die Achse an der Bildung des Ovars beteilige, indem sie dieses cupulaartig über- walle, ferner R. Brown**), A. St.-Hilaire** ) Emm. Le Maout1), Moriére++}); eine Anzahl von anderen Botanikern nahm jedoch an, dass die Placenten auf der Mittel- rippe eines jeden Fruchtblattes entsprangen, indem sie die mächtigen Placentarbündel für den Hauptnerv des Karpells hielten. Veranlassung zu dieser Ansicht gab die Be- obachtung einer Monstrosität an den Staubblättern von Papaver orientale durch Trécul und Paty}+t). Sie fanden nämlich neben einer ganzen Anzahl von Ubergangsformen Staubblätter, die völlig in Karpelle umgebildet waren und die auf der freien Oberfläche längs der Mitte gegenüber dem Gefäßbündel Samenanlagen trugen; der Gipfel des Ge- bildes war zu einer Art Narbe umgebildet und nach der Mitte der Blüte zu geneigt. Auch Hugo von Mohl§) entwickelte ähnliche Ansichten, indem er an sich die An- nahme, die Placenten wären die Ränder der Fruchtblätter, für durchaus richtig hielt, aber doch meinte, dass es davon viele Ausnahmen gäbe, von denen vorliegender Fall eine darstelle. Besonders Clos verfocht mit Überzeugung diese Theorie, wobei er noch außerdem die Ansicht entwickelte, dass man bei der Familie zwei Arten von Frucht- blättern zu unterscheiden hätte, von denen die einen ihrem Ursprunge nach blatt- artiger, die anderen stengelartiger Natur wären, und zwar sollten diese letzteren in Form einer Cupula bei Papaver auftreten. Duchartre§§) schloss sich ihm speziell für Papaver an. Auf ihre Gründe hier weiter einzugehen, würde zu weit führen; es mit bloßem Auge erkennt man an reifen Mohnkapseln die Stelle, wo die wirkliche Mittelrippe verläuft, obgleich das Gefäßbündel verhältnismäßig schwach ist, während die Randgefäßbündel nicht nur durch die Verwachsung mit denen der benachbarten Frucht- blätter, sondern auch schon deswegen, weil sie eine große Anzahl von Samenanlagen versorgen müssen, sehr stark entwickelt erscheinen. Man kann die Hauptgefäßbündel der Mittelrippe noch deutlicher an Kapseln sehen, die einen Winter überdauert haben und bei denen das die Gefäßbündel umgebende Parenchym zerstört ist. Endlich deuten ` ee : : *) Candolle, Pyr. de, in Mém. Soc. phys. et hist. nat. Genève (1821) t. 229. **) Brown, R., in Ann. sc. nat. Paris, Bot. 2. ser. VIII. (183 ***) St. Hilaire, Auguste, Morphologie végétale, Paris (1844) 534. : . +) Le Maout Emm., Lecons élémentaires de botanique, Paris (1844) 468. a ti) Moriére, Transformation des étamines en carpelles dans plusieurs espèces de Pavots. .. Caen. (1862; 43, iem jis «Qt Tréeul et Paty, in Journ. de Pharm. et de Chimie 3. had De "2 e RU. | 38 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. [ ki Analogieschlüsse nach der Fruchtbildung bei den Cruciferae, den nächsten Verwandten unserer Familie, auf die Richtigkeit der Godron’schen Ansicht hin. Godron schließt : seine Untersuchungen mit der Bemerkung, dass die Fruchtbildung bei Papaver trotz | des Vorhandenseins vieler Fruchtblütter sich nicht von der bei den anderen Papa- veroideae unterscheide. ; ie Anordnung der Samenanlagen auf den Placenten erfolgt seltener (Mac- leaya, Bocconia, Meconella u. a.) in einfachen Reihen; gewöhnlich treten sie mehrreihig auf. So bedecken sehr viele Reihen von Ovula die Seitenflächen der kammerwandartig - einspringenden Placenten (Papaver). Zu bemerken ist auch noch, dass bei der Entstehung ` der Ovula von Papaver und Glaucium nicht nur eine reine akropetale Folge eingehalten wird, sondern dass nach Hofmeister Einschaltungen neuer Ovularanlagen in die Lücken — zwischen schon gebildeten Ovula eintreten kónnen. Nach Dahmen*) der die Bë schaffenheit und die physiologische Bedeutung des Funiculus bei Papaver somniferum genauer untersucht hat, findet infolge der großen Zahl der angelegten Samenknospen — beim Reifen der Samen ein förmlicher Kampf ums Dasein statt, der nicht durch den 3 Mangel an Nährstoffen, sondern lediglich durch den Mangel an Platz verursacht wird. Fast die Hälfte der Samenanlagen muss im Laufe der Entwicklung ihr Wachstum em- - stellen und verkümmern. ; Die Narben liegen entweder in der Verlängerung der Mittellinien der Karpelle, also — mit den Placenten alternierend, wobei die Fruchtblatter in einzelne freie kürzere oder längere Griffel oder direkt in die Narben auslaufen können. Dies ist der Fall bel — Hypecoum, Platystemon, Meconella, Hesperomecon, Romneya, Dendromecon. Bei den — anderen Vertretern der Papaveroideae aber liegen die Narben in der Verlängerung der — Placenten, wobei ein Griffel vorhanden sein (Chelidonium, Stylophorum, Meconopsis u. s. W. oder fehlen kann (Roemeria); in letzterem Falle können die Narben, wie bei Papaver, von einer Art Scheibe getragen werden. Man wird diese den Placenten superponierte d 3 x mehr als bloße Verwachsungsprodukte der Fruchtblattränder zu betrachten, sondern als — »ein selbständiger und dabei allein fruchtbarer Blattkreis, alternierend mit den gleichfalls end Entstehung dieser »Commissuralnarben< widerlegt. S Besonders bestärkt wurde Lindley in seiner Ansicht durch die merkwürdigen, - reduzierten Zwischennarben bei Eschscholtzia. Neben den eigentlichen Narben, die über den Placenten liegen, finden sich nämlich noch über den Mittellinien der Fruchtblätter schwächere, fadenartige Gebilde, zu denen bisweilen, wenn auch sehr selten, noch weitere — dazwischenliegende ähnliche Gebilde treten können. Eichler meint nun, dass, wenn ` man die Placenten als Verwachsungsprodukte der Fruchtblattränder auffasst, man dies ^ or Rahman, Mex, Anatomisch-physiologische Untersuchungen über den Funieulus der | . Samen (Jahrb. wiss. Bot. XXIII. (1899) 460—461, tab. XXI, fig. 5, HOHER Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 39 doch auch von ihren Spitzen annehmen kann. Wie aber die Gattung Eschscholtxia sich durch reich zerteilte Laubblätter auszeichne, so könnten doch wohl analog hiermit sich h mehrspaltige Narben entwickeln mit einem Mittellappen und einem oder mehreren Seitenzipfeln, die dann mit denen der benachbarten Narben zu einem solchen den Placenten superponierten Zipfel zusammenwüchsen. Die Erklärung ist meines Erachtens immer- hin etwas gesucht und auch ganz überflüssig. Die Ausbildung der Narbe ist im übrigen bei den verschiedenen Arten von Eschscholtzia ganz verschieden. Bald sind die Commis- suralnarben stärker und länger, bald die anderen, bald tragen die einen mehr Narben- papillen, bald die andern. Man könnte, um die Bildung dieser Nebennarben zu ver- stehen, auf Dendromecon zurückgehen, deren Narben nach Prantl dreilappig sind. Leider aber hat sich, wie ich durch die Untersuchung zahlreicher Exemplare vieler Arten der Gattung festgestellt habe, Prantl wohl durch die Zeichnung auf der Tafel in Bot. Mag. täuschen lassen, denn ich habe von einer Dreilappigkeit, wie sie auf der Zeichnung z. B. auch in den Natürl. Pflanzenfamilien zu sehen ist, nichts gefunden. Wohl aber laufen die Narben, deren Mitte übrigens über den Mittellinien der Fruchtblätter liegt, wie bei Romneya. und Verwandten, mit ihren Rändern ineinander und können somi einen Übergang zu den Commissuralnarben der übrigen Papaveroideae darstellen. Man kann nun — id Prantl und Kündig in den Planienfamilien deuten dies an — Narben von Hunnemannia und Eschscholtzia für eine Fortentwicklung dieser Narben halten. Bei Hunnemannia ist das obere Ende des Stengels vierkantig oder besser ge- sagt vierbucklig; die vier Buckel sind ziemlich gleich groß und samt den dazwischen liegenden niedrigeren Stellen mit Papillen bedeckt. Man muss nun die beiden Buckel, die in der Verlängerung der Fruchtblattmittellinien liegen, als die Mittellappen der eigent- lichen Narbe auffassen, während die beiden Buckel in der Verlängerung der Placenten je Man kann also hier von 4 Narben sprechen, von denen die beiden zuletzt be- schriebenen Commissuralnarben sind. Wir haben also in Hunnemannia die Gattung zu sehen, die das e bildet zwischen den Papaveraceae mit gewóhnlichen ein- fachen Narben und t Commissuralnarben. Es sei mir gleich gestattet, darauf wie die nahe verwandte Eschscholtzia und die gleichfalls nahe verwandte Romneya, so dürfte dies wohl ein Beweis dafür sein, dass die Ansicht Čelakovský’ s gegenüber der Benecke’s die richtigere sei; nämlich, dass die polyandrischen Papaveraceae gegen- über den mit weniger Staubblattern verschenes die phylogenetisch älteren sind. Als eigenartig sei endlich noch die Erklärung erwähnt, die Kerner v. Marilaun diese Früche zu denjenigen, bei denen die Fruchtanlagen auf einem Kegelboden stehen, bei denen aber die Fruchtblätter zweierlei Art sind: »Die Fruchtblätter eng dicht unter dem Ende des Kegelbodens und bilden zwei Wirtel. Jene des unter n Wirtels tragen keine Samenanlagen und sind zu einem Gehäuse. verwachsen, jene jus oberen Wirtels tragen Samenanlagen und sind in Wülste, Strange oder Leisten E i eege der Innenseite des von dem unteren Wirtel gebildeten Gehäuses angewachsen ` rscheinen. Hierher gehören das Veilchen (Viola), das Schöllkraut (Chelidonium) und e Mohn (Papaver)«. (Vergl. die Ansichten von Lindley u. Kunth auf Seite 38.) oder nn "äu seien. ES einem grt d ID der unrichtigen Ansicht ein ganzes steriles und an beiden Seiten desselben je t 2 ag Karpellblatt. In oe “Mittellinie in oberen Teile des gë M re 2 2 Mun. u. naturw, Ber. Seen X. (1893) 192. 40 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. blattes, also an der Vereinigungsstelle benachbarter Karpelle befindet sich die Narbe, | welche sich in der Mitte einer schuppenförmigen Partie des »discus stigmatiferus« be-/ kannter Weise als eine behaarte Hohlrinne präsentiert. Die beiden Hälften der durch die Narbe symmetrisch zerteilten schuppenförmigen Diskuspartie sind als sekundär ge bildete marginale stigmatoide Protuberanzen zweier benachbarter Karpelle zu betrachten. Auffällig klar wird diese Thatsache durch die zahlreich vorhandenen Pistille mit mono- radiärem Diskusbau bewiesen, welche aus einem einzigen Karpellblatt gebildet sind, and wo die umständliche Untersuchung ergab, dass jene die Kapselwand konstituierende Partie (valva) mit der Placenta als zusammengehörende Teile eines einzigen Kapell- blattes zu betrachten sind.« Was die Reihenfolge der Entstehung der Fruchtblatter bei den Gattungen betrifft, die eine größere Anzahl von Karpellen besitzen, so scheinen die Glieder des Fruchtblattquirls, wie dies.bei anderen Pflanzen meist der all zu sein pflegt, nicht suceessiv aufzutreten, a gleichzeitig; wenigstens hat dies Hofmeister für Pa- — paver somniferum festge ür die Entste aa de s Embryosackes muss ich auf die bei der Entwicklung des Embryos erwähnte vorzügliche Arbeit Hegelmaiers hinweisen. Charles H. Shaw untersuchte die Verhältnisse näher für Sanguinaria canadensis und fand, dass die Entwicklung des Embryosackes erst kurz vor der Blüte im Frühjahr stattfand, ebenso wie die der Integumente, während im Gegensatz hierzu schon fast ein Jahr varher in . den jungen Knospen die Antheren mit den Pollenmutterzellen gebildet werden. Die Antipoden waren bei Sanguinaria und Chelidonium, ganz besonders aber bei Esch- acholtzia stark ausgebildet; die anliegenden Nucellarzellen waren dickwandig und reich an Inhalt. Das Gynäceum ist also von wenigen Ausnahmen Ae meist zweizählig und folgt nicht der Vermehrung der Gliederzahl des Andröceums. Benecke sieht den Grund wohl mit Recht in der Konstanz der Vererbung, dann aber auch in dem beschränkten Raume, der bei so vielen anderen Familien auch SE hervorruft. Die an der ` Basis breiteren Fruchtblätter beanspruchten auch einen viel größeren Platz als die Staub- blätter und bei dem pleiomeren Gynäceum von Papaver werde dieser Platzmangel durch die kuppelartige Erhebung der Blütenachse innerhalb der Blütenhülle ausgeglichen. Čelakovský hält die Formen mit pleiomerem Gynäceum für die phylogenetisch älteren, da »die Abstammung ‘von den Polycarpicae nicht nur im Andröceum, sondern auch im Gynäceum zunächst eine größere Gliederzahl verbürgt«. Die Formen mit zweizähligem . Gynüceum wären also die jüngsten. Auch die transversale Vete des dips Gynäceums entspricht dem Reduktionsgesetze; sie ist immer vorhanden, mag d e Zahl und die Anordnung der Staubblattkreise sein, wie sie will; sie nee? einer scales ‚Anzahl von Andröcealquirlen. Teratologische Erscheinungen in den Blütenorganen. Was die terato- logischen Erscheinungen betrifft*), so sind solche, wie schon oben (Seite 4) oe wähnt wurde, in den Vegetationsorganen ziemlich selten, um so häufiger aber in den Fortpflanzungsorganen. Es wechseln oft die Zahlenverhältnisse in Kelch und Krone, die abnormer Weise dreizählig werden können, seltener verändert sich die Zahl der Quirle. — bzw. phylogenetisch interessant sind die Veränderungen im Andröceum, Teil bei der Aufklärung und Deutung der verwickelten Stellungsverhältnisse von Rates waren. Vor allem aber haufig und bemerkenswert sind die Falle von Um- wandlung von Staubblattern in Karpelle, die bei Papaver somniferum schließlich zur Karpellomanie ausarten kann. Merkwürdig ist auch das Faktum, dass sowohl die Fila- mente zur Fruchtknotenwandung werden können, wie auch die Antheren allein, so dass die Karpelle auf ganz normalen Filamenten stehen können. Die von mir in der Litte- ratur aufgefundenen und beobachteten einzelnen Fälle ECK Erscheinungen seien S im folgenden kurs angegeben, ! Su Penzig, o. Pflanzenteratologie I. Genua (4 890) sig Ee e H Friedrich Fedde, — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Al Kine laubartige Braktee dicht unterhalb des Kelches, ahnlich wie bei P. bracteatum fand Godron bei P. dubium « orientale, woraus ich schließen möchte, dass die be- treffende Pflanze wohl P. dubium X bracteatum gewesen sein dürfte, allerdings werden ` auch bei dem wirklichen P. orientale recht häufig eine oder mehrere Brakteen dicht unterhalb der Blüte beobachtet. Von Brakteen umgeben war auch eine noch später zu E EE ee NE N ETO halb der Blüte an einem Schafte eines kultivierten P, alpinum eine Braktee. n einem sonst normalen Schafte von Papaver alpinum beobachtete Hoffmann 2 Blüten, von denen die zweite 4 cm tiefer seitwarts stand. Eine völlige Vergriinung der ganzen Blüte beobachtete Godron an einem Exem- plare von P. rhoeas X orientale, das er züchtete. Hier fanden sich an allen Stengeln anstatt der Blüten nur monströse Anhäufungen von kleinen Blättern, zuweilen auch eine rudimentäre Blüte. Auch bei Papaver rhoeas beobachtete Borbás Chloranthie, des- gleichen Norman bei Chelidonium majus. Verwachsung von Blüten, Synanthie, fand Godron*) bei Papaver apulum, die hier zum Teil so regelmäßig auftrat, dass Synanthien. Prolifikation soll nach M. Adamson**) bei Eschscholtzia californica nicht selten sein. Abnormer Weise dreizählig wird häufig die Blütenhülle von Papaver bracteatum (K3 Cs +3), P. caucasicum (nach Godron sehr häufig), P. orientale, P. somniferum, Argemone mexicana, Glaucium flavum, Chelidonium majus. Nach Bonnier und Godron finden sich öfters bei Papaver rhoeas, P. dubium und P. hybridum Blüten mit 3 Kelch- und 6 Blumenblattern an sämtlichen Blüten. Auch Ubergangsformen zwischen Blumenblättern und Staubgefäßen treten gelegentlich ` auf, sowie auch zwischen Blumenblüttern und Kelchblättern. : Vermehrung der Zahl der Kelchblatter wurde von Godron an P. somniferum x orientale beobachtet, wo sich an mehreren Exemplaren 4 Kelchblatter fanden. Das zweite innere Paar bestand aus sehr kleinen Sepalen. Eigenartig ist auch der gamo- sepale Kelch von P. hybridum, den Hoffmann***) beobachtete: die Blüte war außer- dem von Brakteen umgeben, die Blumenkrone war ebenfalls verwachsen und der ver- Wachsene Kelch wurde beim Auf blühen mützenförmig abgeworfen, genau’ wie der von Eschscholtzia. Eine ähnliche Erscheinung fand Hoffmann bei Papaper rhoeas; der- Selbe fand. auch bei einem P. alpinum einen dreiblätterigen Kelch. Häufig wird der Kelch von Papaver bracteatum dreizählig, auch können die sonst leicht abfallenden . Scheinung wurde mehrfach (cf. Penzig p. 222) auch bei Papaver rhoeas beobaehtet. : Dabei kann es bei letzterer Pflanze auch vorkommen, dass im den Achseln dieser ver- . &ünten Kelchblätter auch noch Blütenknospen auftretenT). Eine derartige Ecblastesis Würde von van Heurck auch an einem normal ausgebildeten, aber dreizähligen Kelche wa P. somniferum festgestellt. In einem von Fresenius beobachteten Falle war das e. yon den drei Kelchblättern bei P. rhoeas weit am Blütenstiele herabgerückt und - ee tug in seiner Achsel eine vollkommen normale Blüte. Das unbedekt gebliebene, darüber- Phende Kronenblatt war am Rücken krautig verdickt und grün. Auch Kj C; wurde 5, veilen, aber selten bei P. rhoeds beobachtet. Bei Eschscholtzia crocea fand .. Scehlechtenda] Blüten, deren Kelchblatter bleibend waren; sie waren an der — i Merten geteilt. Eine ähnliche Erscheinung beobachtete Hoffmann bei P. dubium; hier blieb das Kelchblatt unten haften und teilte sich von oben her in zwei Hälften. = Mém. Soc. nat. Sc. Cherbourg XXI. (4877) 225, XXII. 239. 44) Cf. Erythea VIL (1899) 8 d il, Monstróse Form von Papaver 49 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Tassi erwähnt eine E. californica mit vergrößerten und blattähnlich zerteilten Kelch- - blattern. : Viele Abnormitäten in Bezug auf Anordnung und Zahl der Blütenblätter beobachtete Foerste*) bei Sanguinaria canadensis. Die Kelchblütter konnten auch verwachsen — sein und standen häufig nicht transversal, sondern median oder auch schräg. Die Zahl der Blumenblätter war wechselnd: teils fehlten ein oder zwei innere, teils fanden sich zwischen beiden Kreisen oder noch häufiger innerhalb des inneren überzählige Blumen- blätter, die meist in diagonaler Stellung sich befanden i Vermehrung der Zahl der Blumenblätter wurde beobachtet bei Papaver argemone, — das bisweilen 5, ganz selten 6 Blumenblatter entwickelt. Bei P. rhoeas tritt Vermehrung der Blumenblätter meist nur dann ein, wenn die Zahl der Kelchblätter über die normale Zahl wuchs. So fand Cserni**) in einem üppigen Exemplare 7 Blumenblätter und ` 615 Staubgefäße. Hier dürfte es sich wohl um eine Synanthie gehandelt haben. Hoff- | mann fand ein P. rhoeas mit 5 Blumenblüttern. Schon in der normalen Blüte von ` Sanguinaria canadensis ist die Vermehrung der Glieder der Corolla auf seitliches Dé- | doublement zurückzuführen, die Sache kann aber so weit gehen, dass man schließlich — —30 Blumenblätter findet. Die sonst fehlenden Blumenblatter wurden bei Macleaya — cordata hin und wieder ausgebildet angetroffen ***). Bei Chelidonium majus finden sich | nicht selten Blumenkronen nach der Formel C3 + 2. Hoffmann fand bei mehreren kultivierten Papaver alpinum 5—7 Blumenblätter, die zum Teil vielleicht als umgebildete _Staubblatter aufzufassen sind, da zu gleicher Zeit in derselben Aussaat sich Exemplare mit 4 Petalen und Staminodien fanden Nur ein Paar von Blumenbláttern entwickelt fand Clos bei P. orientale; hierbei ` trat eine Verarmung der ganzen Blüte ein, die nur sieben Staubblatter hatte. Unklar - ist die Angabe desselben Autors, der in einer Blüte derselben Pflanze in der Achse . von denen Penzig annimmt, dass sie wahrscheinlich durch seriales Dédoublement ent- — standen sein dürften. Auch bei P. rhoeas beobachtete Hoffmann, dass nur 4 Paar ` von Blumenblattern entwickelt waren, desgleichen bei einem kultivierte P. alpinum ` mit gelben Blüten; hier waren die beiden Blumenblatter so groß, sie den ganzen ass Kreis schlossen ; e einem anderen Exemplar waren 3 SS Pa vorhanden, die ' offenbar einem einzigen, abnorm dreizähligen Wirtel angehörten, da sie in gleichen Ab- ständen standen. Außerordentlich häufig waren zweiblätterige Blumenkronen nach Hoff- mann in Kulturen von P. dubium, weniger häufig dreiblätterige; bei einem dieser letzteren war das dritte Blumenblatt nur ein schmales Streifehen, ein anderes Mal ein 4 ne mit abortierter Anthere und wurstförmig verlängertem Konnektiv. mpetalie findet sich abnormer Weise bei Papaver bracteatum. De Vries ` giebt en Abbildung einer solchen sympetalen Blumenkrone (P. bracteatum monopeta- ` lum) und verweist darauf, dass man hier einen Schluss auf die Entstehung der Sym- v petalen in alten geologischen Zeiten machen kann. Siehe hierüber auch die bei Penzig ` (p. 220) reichlich angegebene Litteratur. Sympetalie fand Hoffmann auch bei Papaver hybridum (s. o.). ; Zerschlitzte Blumenblatter zeigen sich häufig bei manchen Handelssorten (ge - füllten und ungefüllten) von P. somniferum (z. B. »weißer Schw wan«, »Cardinal«) und . werden schon von Bauhin, Sweert und anderen alten Autoren erwähnt. Nach De Vries ist die Konstanz der Vererbung sehr verschieden. Es handelt sich hier offenbar um - ein rezessives Merkmal, da es in 3 Kreuzungen in der ersten Generation völlig fehlte. Lejeune und Scholz beobachteten zerschlitzte Blumenblätter auch bei P. er | *) Foerste, A. F., Abnormal phyllotactic conditions as shown by the leaves or flowers a of certain plants (Bot. Gaz. XVI. (4894) 459— er) Be **) Cserni, 2 MM (Progr. K. K. Obergymn. Gynlafchérvár (1878—79) p. 34). - ***) Adamso , Fam . des pl. I. (4772) ug: ; Moquin- ge Elements de tératologie vege : tale. Paris as 343; Master, oe e Teratology 486 ) 224. Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 43 Bekannt sind auch die zerschlitzten Blumenblätter, die bisweilen bei Chelidonium majus var. laciniatum auftreten. Auch von Eschscholtxia californica ist eine forma dentata mit tief geschlitzten oder am äußeren Rande nur ungleich gezähnten Blumenblättern bekannt (cf. M. Adamson L c.). »Gefiederte« Blumenblätter beobachtete E. H. L. Krause bei P. somniferum. Polymerie wurde beobachtet in den Blüten von P. rhoeas. Bildung von Ascidien wurde von Piré bei P. rhoeas beobachtet: die vier Blumen- blätter waren jedes für sich mit ihren Seitenrändern verwachsen und bildeten röhren- artige Gebilde. Bei Eschscholtxia californica forma dentata, die eben erwähnt wurde, fand Hoffmann*) Blüten, deren Blumenblätter auf der Oberseite zwei Auswüchse (Duplikaturen) trugen; diese hatten die Form von angewachsenen, nach oben und außen freien Lappen, die mitunter gezähnt waren, aber den Rand der Blumenblätter nicht er- ichten, ei der abnormen Füllung mancher Papaveraceenblüten handelt es sich nach Delpino**) um eine rückschreitende Metamorphose. Gewöhnlich ist der äußere Sta- minalwirtel petaloid ausgebildet. p Blumenblattes anzunehmem war. Auch die Gliederzahl der einzelnen Staubblattkreise i , indem vor jedem der beiden durch Verdoppelung entstandenen äußeren Kronblätter die Staubgefäße so standen, wie vor dem normalen einen äußeren Kronblatte. Ferner fanden sich in einer Blüte 6 Petalen, von denen 4 die normale Blumenkrone bildeten, zwei unmittelbar vor den äußeren Blumenblättern standen. Eine Erklärung für diese Abnormität durch Verdoppelung ist nicht möglich, da bei serialem Dédoublement sich die Kronenblatter immer ihre Oberseiten zuzuwenden pflegen, was hier nicht der Fall war; dagegen muss an eine Umwandlung yon Staubblattern in Blumenblatter gedacht werden, wobei allerdings die merkwürdige Erscheinung zu be- achten ist, dass nicht der erste Staubblattkreis, sondern erst zwei Glieder des zweiten Staubblattkreises von dieser Metamorphose berührt wurden. Ferner fand sich noch eine Blüte mit 3 Blumenblättern, während die vierte durch ein Staminodium ersetzt war. Endlich wurde noch in 3 Blüten eines Exemplares dieselbe Abnormität beobachtet, näm- | lich die Verdoppelung der inneren Blumenblütter. Welche Betrachtungen Benecke | hieraus in Bezug auf die phylogenetische Entwicklung der Blüte ableitet, siehe im morpho- logischen Teile bei Andróceum (S. 26, 27). | . Eine ganze Reihe von abnormen Blüten von Eschscholtxia beschreibt M. E. Adam- | Son, so nach den Formeln C4 +5, 4+4, 442, 12, 4+3 9 und 4 + 6, | 1 3 " darunter auch solche mit zugespitzten Petalen. Auch Zodda beschreibt einen Fall von Vollständiger serialer und von unvollständiger seitlicher Dialysis. | leressant ist die Auffindung einer jungen Blütenanlage von Macleaya cordata dureh Bene cke, bei der sich vier Kelchblätter und eine Anzahl von Staubgefäßen in »mnregelmáfiiger Anordnung vorfanden. Benecke glaubt hier keine Verdoppelung der Kelchblätter annehmen zu müssen, sondern seiner Meinung nach handelt es sich hier vm zwei miteinander verwachsene Blütenanlagen, eine Ansicht, zu der ihn die auffällig langgestr eckte Form der Anlage, die Deckung der Kelchblätter und die große Anzahl der Staubgefäße brachte. e SH | 2125. Eine merkwürdige Blüte von Papaver orientale beschreibt Schle chtendal***). E ante 5 Blumenblatter, die kurz, dick und fast fleischig waren; ihre Antheren waren : c ^H und der Stempel oben offen. , a a GE ne recht merkwürdige Abnormität des Andröceums erwähnt ren €—— d MEO oe" De usi tap sr MM d DS ein Auftreten yon Tetradynamie an einem mageren Exemplar von Pı e *) Hoffmann, H., in Bot. Zeitg. XLV. (4887) 89. —— bui pu d i. sen) Delpino, F, Fiori doppii (Flores pleni) (Mem. Ac, Bologna ser. 4. VIII. Mad. pp. te AH " "e 44 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Autoren angegeben. Staminodien anstatt der Stamina fand Hoffmann bei einem | kultivierten Papaver alpinum. Füllungserscheinungen werden ziemlich häufig beobachtet. So z. B. bei Chelidonium ‚majus**), wo erst an den späteren Blüten der einzelnen Exemplare die Füllung auftritt, während die zuerst aufblühenden Blüten noch ungefüllt sind. Samen, die von beiden Sorten Blüten ausgesät wurden, verhielten sich nach dem Aufgehen der Pflanzen ganz gleich in Bezug auf die Art der hervorgebrachten Blüten. Im all- gemeinen bleibt die Füllung hier eine schwache; nur selten werden 16—20 Blumen- ` blätter in der Blüte erreicht. Eigenartig ist, dass die Neigung zur Füllung direkt mit ` der Jahreszeit zunimmt. So waren nach de Vries an (ec? Strauche im Mai alle Blüten ungefüllt, Anfang Juni waren 6 bis höchstens 10 Petalen da gegen Ende des Monats aber 12—16. Besonders die Seitenstengel der überwinterten pllänsen zeigen diese : Erscheinung recht reichlich. — Sehr eingehend hat sich de Vries mit den Füllungs- | erscheinungen von Papaver somniferum beschäftigt. Er kreuzte verschiedene einfache ¥ = bi "a Em LU u et © A ¥ c £g 5 © c ke | o KE A — ] [i ei E cr © 5 * = & > [1-] bar | un oO m 4 e D a v A £ "i [-» —. B 2; A ¥ oO e = æ l can bei dem bis zu 30 Bl blätte x : d J Sergei umenblätter auftreten können, kann auch mit det | Umwandlung der Stamina a Blumenblätter verknüpft sein, so mew man schließlich vol | alt DI ? x 1 d en) hat festgestellt, dass sich bei der vorliegenden Familie beim Auftreten | Greg ` ungserscheinungen die Zahl der Staubblattanlagen nicht vermehrt. Die Gynäceen rwiesen sich bei den von ihm untersuchten Exemplaren immer intakt und lieferten S Anscheinend hat, wie schon weiter oben ä ü : | 3 ; erwähnt, auf das Auftreten der Füllungs | erscheinungen auch die Jahreszeit einen gewissen Einfluss. So wurden im Spätherbst | 0 i i r Menge zusammen auf Brachfeldern | ee! deren Blüten meist halb gefüllt waren. Kerner v. Marilaun stellt die | ermutung auf, dass Papaver rhoeas und P. somniferum, die sich Generationen hin ` j A Flora (4836) 49 ff, ) Siehe auch H. Hoffmann in Bot. Zeitg. XLV en | Bot. Zeitg. - (4887) 45. freed ul. Soc. Roy. Bot. Belgique XIX. (1880) 4 pl. HII = e Pte iu Gent, Geer (abi en , tt) vager, G. F., Uber die Missbildungen der Gewüchse. Stuttgart (1844) 4 m Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 45 durch in den Gärten mit halbgefüllten Blüten erhalten haben, diese E re einstmals durch den Einfluss von Gallmilben erhalten haben, Nach Caille* ) behielt ein Exemplar von Chelidonium majus auf gutem Boden die Füllung der Blüten bei, verlor sie aber, als es auf schlechten kam echt häufig tritt besonders bei Papaver rhoeas und P. somniferum Pistillodie der Staubblätter. ein, d. h. die Staubblätter wandeln sich zum Teil in Fruchtknoten um**), Bemerkenswert sind die Angaben, die van Tieghem in Bezug auf die Kon- stanz des Auftretens dieser Eigentümlichkeit in aufeinanderfolgenden Generationen von Papaver somniferum machte: in der ersten Generation waren 6 von 100 umgebildet; das Verhältnis wuchs 17:100, 27:100, 69:100, 97:100, bis die Abnormität in der sechsten Generation vollständig die Regel worden war. de Vries halt P. somni- ferum polycephalum für eine samenbestándige Wee von großer Konstanz, P, com- mutatum polycephalum dagegen für eine Halbrasse. Im übrigen sei bemerkt, dass de Vries gerade diese Rasse zum Gegenstand sehr eingehender Untersuchungen und von Kulturversuchen gemacht hat. Interessenten seien ad diese Untersuchungen bs sonders hingewiesen, da de Vries an ihnen mit Erfolg klar zu machen sucht, das die Zuchtwahl E Wahl der am besten ernährten Individuen ist. Es gelang ihm nämlich steigen kann. Eine wichtige Rolle spielt auch diese Erscheinung bei der Erläuterung der Bildung der Frucht von Papaver. Es wurde hierauf schon weiter oben bei der : Besprechung des Gynäceums (Seite 37) eingegangen und in der dort erwähnten Schrift Godron’s ist eine ganze Reihe solcher Monstrositäten besprochen und zum Teil mor- phologisch gedeutet. Nach Focke tritt die Pistillodie übrigens auch besonders häufig i Bastarden ein, z. B. bei Papaver rhoeas X dubium, P. caucasicum X orientale, P. dubium x orientale. Henslow beobachtete die Erechsisang auch an P, alpinum, van Heurck bei P. dubium Endlich sei noch P. Praoiediuin erwähnt, bei dem nach Penzig zuerst die Moon entdeckt wurde, und P. orientale***). Bei deni oben erwähnten P. caucasicum X 0 tale fand Godron nicht das ganze Staubgefäß, sondern nur die Anthere in ein Karpell umgewandelt, das nun auf einem Stiele saß. Außerdem fanden sich auch noch alle Produkte längs miteinander verwachsen. Gleiches giebt Godron auch für P. dubium orientale an, sowie Hoffmann) für P. rhoeas, wo sich auch alle möglichen Übergangsformen fanden. Besonders eingehend hat sich zuletzt Karl Schilberszky+t) mit der Karpello- manie von Papaver rhoeas und P. orientale beschäftigt. Er ist der Meinung, dass € sich durch Vererbung erhaltende Eigenschaft der Pflanzen nicht etwa durch para- Silàre E Einflüsse zustande kommt, sondern dass hier die »Neigung (inclinatio)e die | Hauptrolle spielt. Kommt doch diese Abnormität bei sehr vielen aere an den Nerschiedensten Standorten und unter den abweichendsten meteorologischen Verhältnissen _ *) Caille, M., Note sur des formes diamétralement opposées apparues sur un Chelidonium et un Ranunculus aconitifolius (Bull. Mus. Hist. Nat. Paris X. (1804) 403—404). $) Bot. Z Zeitg. (4877) 292 tab. III, ze 16—33; (1879) 193. 495. +H) Schilberszky, Karl, Neuere Bei eiträge zur Kenntnis abnormaler Blü Ert. X. + (1892) 144—145; Math. u. Naturw, Ber, Uns 46 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. vor. Die nähere Untersuchung bei 'Papaver rhoeas ergab, dass aus den Primordial- | anlagen der Staubgefäße durch Substitution’ diese »Stamino-carpella« entstanden. Samenanlagen standen an der Außenseite dieser Gebilde und zwar an Placenten mar ` ginalen Ursprungs, deren parenchymatisches Gewebe verhältnismäßig schwach entwickelt | war im Gegensatz zu den wohlausgebildeten Gefäßbündeln. Auf der inneren Seite ent- wickelten sich »die mit dem „discus stigmatiferus‘ des normalen Pistills in morphologi- scher wie auch histologischer Hinsicht analogen Organe, die ebenfalls die Narben trugen«. i Bemerkenswert ist, dass in histologischer Beziehung mit den Geweben der normalen i Karpelle eine bis ins Kleinste gehende Übereinstimmung herrschte. Abweichungen waren 1 nur vorhanden, soweit diese durch die Unregelmäßigkeit der Ausbildung oder die Ver- : änderlichkeit der Zahlenverhältnisse bedingt wurden. Über die Entstehung dieser Ge- i bilde sagt Schilberszky folgendes: »Die einzelnen karpellomanischen Gebilde sind Wé diesem Falle durch Verwachsungen ungleichzähliger Karpellblätter zustande gekommen, | dadurch, dass mehrere benachbarte Hócker von eigentlichen Staminalanlagen wahrschein- : lich erst nach stattgefundener congenitaler Verwachsung den gewohnten Entwicklungs- 3 gang der Karpellblätter einschlugen.« Bei P. orientale bildeten sich diese . anormalen Pistille an Stelle einer größeren Zahl von Staubblättern aus. Im Gegensatz zu den von P. rhoeas waren sie meist geschlossene Kapseln und zwar morphologisch genaue Nach- bildung der normalen Kapseln, nur bedeutend kleiner (Diminutivkapseln); aber auch halb- geóffnete Kapseln, denen von Papaver rhoeas ähnlich, waren zu finden. Diese »Stamino- pistille« besaßen schon mehr entwickelte Placenten, die auch oft Samenknospen trugen, — obgleich bisweilen auch die Placentarbildung und noch häufiger die Bildung der Samen- knospen ausblieb. Nur in Bezug auf die schwankenden Zahlenverhältnisse der Diskus- und Narbenstrahlen waren diese Diminutivkapseln verschieden; im übrigen zeigten sie in morphologischer und histologischer Beziehung große Übereinstimmungen miteinander. Bemerkenswert gerade bei diesen Kapseln war ein immer deutlieh ausgebildetes Gynophor, dessen Vorhandensein nach Schilberszky ein neuer Beweis für die Verwandtschaft der Papaveraceae mit den Capparidaceae- Cleomoideae ist. Auf eine Verwandtschaft mit en Cruciferae wiesen gewisse Modalitäten der Placentation hin. Auch Macleaya cordata zeigt bisweilen Karpellomanie, wobei auch Mittelbildungen, wie Ovula tragende Stamina, beobachtet wurden. Bei Papaver rhoeas X dubium fand Godron einzelne Staubgefäße in oben offene Fruchtblatter umgebildet. Die Karpellomanie greift bisweilen noch weiter nach aufien um sich, ein allerdings selten beobachteter Fall, wie ihn Magnus*) bei Papaver somniferum ` fand; hier bestanden nämlich in einer Blüte sämtliche Kreise aus Carpiden. Bei der Gartenform P. Cornuti (von P. rhoeas) fand Hoffmann Antheren, die am oberen Ende ein grünes, hohles Schildchen besaßen, das in der Form an eine Narbe erinnerte, auch am Rande papillós war. i Schilberszky fand bei einem solchen Auftreten von Pistillodie bei P. rhoeas in einer Samenknospe eines solchen abnorm gebildeten Fruchtknétchens zwei gänzlich von- einander getrennte Embryosäcke im Gewebe des Nucellus eingebettet; die Samenknospe 3 à befand sich noch nicht im Stadium der Empfängnisfähigkeit. 3 Ein ziemlich langes Gynophor fand Godron bei Papaver rhoeas X dubium. Karl Schilberszky**) gründet auf das Vorkommen solcher Gynophore bei Papaver rhoeas und orientale, und zwar an carpellomanen Exemplaren, Beweise für die Ver- - : ıpparidaceae. (Siehe ’ wandtschaft der Papaveraceae einerseits mit den Cruciferae und Ca weiter oben!) Abnorme Reduktion der Fruchtblatter beobachtete Masters bei einem Pare? n plar von Papaver rhoeas, bei dem nur 4 Fruchtblätter vorhanden waren. UM ! ‘Sitzb, bot. Ver. Prov. Brandenburg (1876) 16—79) .— **) Cf. Bot. Centralbl. LI, (4892) 236. ec S 2 NOS CEN Magnus, Paul, Über monstróse Bildungen in den Blüten von Papaver somniferum — vt. : : : SC Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 47 dreizähligen Blüten von Chelidonium majus besteht auch bisweilen das Gynäceum aus 3 Fruchtblättern; die Frucht springt dann mit 3 Klappen auf. . Abnorme Kleistogamie fand Hoffmann an mehreren kultivierten Stócken von sind, muss hier erwähnt werden und als Gegenstück hierzu die von Schlechtendal*) beobachtete Kapsel bei derselben Art, die mit vier epipetalen Klappen aufsprang, obgleich 11 Fruchtblätter vorhanden waren. Bei Eschscholtzia californica beobachtete Henslow Stempel, deren Commissuralnarben offenbar infolge unvollkommener Verwachsung geteilt und zweispaltig erschienen. Sehr veründerlich in der Bildung der Kapseln und in der Verteilung der Narben- strahlen ist nach Decaisne**) P. bracteatum X orientale. Ein oben offener Stempel wurde schon vorher bei P. orientale erwühnt. Von derselben Pflanze erwihnt Clos***) ein Exemplar mit aufrechtem cylindrischen Griffel und Narbe. Godron sah einen ähn- lichen Fall bei Papaver rhoeas, wo die Narben nicht auf einer Scheibe, sondern auf einem kegelförmigen Körper verliefen; das Gleiche beobachtete er auch bei P. rhoeas x dubium. Bei Papaver somniferum X orientale fand sich ein Exemplar, bei dem die Diskuslappen zwischen den commissuralen Narben zu langen Spitzen ausgewachsen waren. Hoffmann beobachtete ein Exemplar von P. rhoeas, an dem sich eine keulen- förmige, und eins von P. dubium, an dem sich eine kugelige Kapsel fand; sonst waren die Exemplare, auch in der Form der anderen Kapseln, norma 2 Mehrere Autoren) erwähnen petaloid verbildete Fruchtblatter bei Papaver sommi- ferum; bisweilen hatten sich sogar auch die Ovula petaloid verbildet. Crépin} ) fand ein Exemplar von Papaver rhoeas, bei dem die Fruchtblätter einer sonst normalen Blüte petaloid ausgebildet waren; unten waren sie aber noch in eine Röhre verwachsen. diane Prolification findet sich häufig bei Papaver somniferum, indem sich ` oberhalb des normalen Fruchtblattquirls einzelne Karpelle bilden. ; Bestäubung. 227) Die meisten Arten der Papaveroideae besitzen typische Pollen- blüten, d. h. die Insekten suchen die Blüten nicht wegen des Honigs, sondern wegen des Pollens auf. Rein äußerlich ist dies auch schon an dem einfachen Bau der Blüten während die Knospen oft nicken, deutet schon darauf hin. Der Pollen fällt aus den Staubbeuteln auf den Grund der Blüte und bleibt noch eine Zeit lang auf der konkaven oberen Seite der Blumenblätter liegen. Man kann dies leicht an den Blüten von Papaver, Argemone, Roemeria, Glaucium und Eschscholtxia beobachten. Als Anflugs- platz dürfte bei den meisten Blüten die sternförmige (Argemone) oder scheibenförmige *) Bot. Zeite III. (4845) 8. ; **) Bull. Soc. bot. France XI. (4864) 367. ` Que ix mai Clos, Anomalies végétales (Rev. Sc. nat. Montpellier (1877) 16). 11) Bull. Soc, Roy. Bot. Belgique V. (1866) 4 08. ++) Knuth, Paul, Handbuch der Blütenbiologi 48 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Der Pollen wird in der Nacht und bei Regenwetter gewöhnlich dadurch geschü dass sich die Blüten schließen. Bei Eschscholtzia californica geschieht dies in der Weise, dass sich jedes einzelne Blumenblatt tütenförmig einrollt, so dass die Blü die im geöffneten Zustande die Form eines flachen Tellers besitzt, im geschlossenen Zustande so aussieht, als ob sie aus 4 einzelnen, aufrechten, gelben Hörnchen besteht. Hierbei werden nun "nicht die Antheren geschützt, die in der Mitte frei stehen bleib sondern der ausgefallene Pollen, der in dicker Schicht den Grund der Blumenblatter | bedeckt. Die freistehenden Antheren bedürfen des Schutzes weniger, da sie entweder in sich schließen. Ähnlich scheint sich Sanguinaria zu verhalten. Bei beiden krümmt ` sich also bei Regenwetter der Blütenstiel nicht. Bei der Gattung Papaver wird oft dadurch der Pollenschutz bewirkt, dass sich der Blütenstiel krümmt und dadurch die - Öffnung der Blüte nach unten kommt, eine Einrichtung, die nach Hansgirg auch den meisten anderen Arten der Familie xakam mt. licht immer besuchen die Blüten nützliche Insekten. Die zahlreichen Fliegen und kleinen Käfer, die sich reichlich in den Blüten von Papaver somnijerum. auffinden lassen, benutzen diese Blüten nur als Unterschlupf; sie verlassen sie, wie die Beobachtung gelehrt hat, immer erst dann, wenn die Blumenblätter abfallen. Meist sind die Blüten homogam oder, wenn dichogam, dann meist unvollkommen a protogyn. So öffnet sich bei Glaucium flavum zuerst die Narbe und wenige Stunden später die Antheren, so daß schließlich doch Selbstbefruchtung eintreten kann Die Art des Pollens, sowie die Entwicklung des Pollenschlauches bei ‘Papaver orientale, P. setigerum, P. somniferum, Chelidonium majus und Eschscholtzia crocea ` studierte Baroni*), auf dessen Arbeit’ hier hingewiesen sei. Bemerkt sei noch, dass | die verschiedene Färbung der Pollen, die meist gelb ist, aber auch bei ein und derselben Art. (z. B. P. orientale) anders gefärbt sein kann, wie violett, blau oder rosa, im ge plasmatischen Inhalte liegt. Der betreffende Farbstoff ist in Wasser löslich. Was die Dauer der Blüte bei den Mohngewächsen betrifft, so sind ja die meisten Blüten sehr vergänglich und die Blumenblätter fallen schnell ab. Indessen dauert doch | die Blütezeit mancher Arten lànger, als man anzunehmen geneigt ist. Ich will hier ` oen ist eine a: sie öffnet sich zwischen 4 und 5 Uhr morgens und schließt sich zwischen 10 näher untersucht hat. Es öffnet und schließt sich wiederholt die mehrere Tage Zeta Eschscholtzia californica, während sich nur — Glaucium flavum und Papaver collinum und Argemone mexicana im Laufe von 24 Stunden öffnen un schließen. Es schließen sich überhaupt nicht, “sondern bleiben bis zum Welken offen” die Blüten von Chelidonium majus, Papaver braeteatum arenarium- *) Baroni, E., Osservazioni sul polline « alcune Papaveracee m Giorn. Bot. Ital. xxv (1893) 130), i **) Hansgirg, Ant., Phy hytod i he Unter ch ungen (Sitzb. Kal Bohm. Ges, Wiss. Math- naturw, Kl. (1889) 346 f.). du ge ue. E) Se s, sowie :übee die Reiz- und Schlafbewegungen der Blüten und Laubblátter (Sitzb. r^ Bohm. Ges, wae d Math.-naturw. Kl. (4896) XXXIV. 414 pp. 4 | f Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 49 Über die biologischen Bedeutungen dieser Bewegungen mógen Interessenten an Ort und Stelle nachsehen Als interessant seien hier noch angeführt die Gründe für die Nutation der Blüten- süele der Papaver-Arten, die wenn sie richtig sein sollten, auch für andere Arten der Familie gültig sein dürften. Max Scholtz*) folgert nämlich aus seinen Beobachtungen, dass die Knoppen in ihrer hängenden, abwärts geneigten Lage die günstigste Stellung zur Aufnahme des Lichtes einnähmen. Würden die Knospen aufrecht stehen und das Licht von oben erhalten, so wäre der Fruchtknoten von dem Lichte schwer zu erreichen ; er ist bedeckt von der großen Menge der Staubbeutel, von den dicht zusammen- geknitterten Blumenblättern und dem Kelch. Da die Kno ospe aber hángt, hat das Licht seitwirts’ durch Kelch und die zarten Staubfáden viel leichter Zutritt zu der breiten Wand des Fruchtknotens, unter der direkt die Samenanlagen liegen In ihrem Verhalten dem Regen gegenüber sind die Blüten der beiden Unterfamilien om- brophob. Der Schutz, der den Blüten gewährt wird, beruht wohl in allen Fallen auf einem phytodynamischen Prinsipe; Nach Hansgirg**) tind in der Familie von den 4 Typen, nach denen dieser Schutz eintreten kann, drei vertreten. Eschscholtzia und Sangui- naria, sowie auch z. T. Hypecoum gehören zum 4. Typus, bei dem die Perianthien sich so schließen, dien; ein Eindringen des Regens erschwert wird. Die Blütenstiele sind steif und führen keine ombrophoben Bewegungen aus. Die Gattungen Papaver, ree donium und Meconopsis gehören zum 2. Typus, nämlich zu den Pflanzen, bei dene die Blüten, auch wenn es regnet, offen bleiben, deren Blütenstiel aber aus seiner ink rechten Stellung abweicht und dureh seine Krümmu ung die Blüten mit ihrer Offnung nach unten senkt, so dass das Innere gegen Regen geschützt ist. Dass sich die ganze Blütenstandsachse "oder wenigstens der Blütenstandsstiel nach unten krümmt, wurde bei . Hypecoideae und Papaveroideae nicht beobachtet. Auch die Papaver-Arten mit traubigen Blütenstánden thun das nicht; wohl aber kommt ein solches Verhalten vielen Fuma- rioideae zu. Eine Vereinigung. der beiden ersten Typen, nämlich Krümmung des Blüten- stieles und Schließen der Blüten, nach Hansgirg der " Typus, kommt vor bei einigen oo von Chelidonium und z. T. auch bei Hi Aufer diesen Bewegungen kommen bei den bur deren Blüten lànger wie einen Tag blühen, noch periodische gamotropische Bewe egungen der Blumenblatter zum Schutze des Pollens vor. Hansgirg***) erwähnt besonders Platystemon californicus und Eschscholtzia californica. Bei Hunnemannia fumariifolia ist es zweifelhaft. Inter- essant ist hierbei noch die Beobachtung, dass man durch künstliche Beschattung Papaveraceae mit Eintagsblüten dazu bringen kann, —À: Tage zu blühen und dass dann diese Blüten periodisch bewegliche Blumenblätter zei Der Schauapparat -ist ja bei den meisten Arten vorzüglich ausgebildet. Rot, gelb und weiß sind die am häufigsten auftretenden Anlockungsfarben, violett ist schon seltener und blau fast kaum vertreten (Meconopsis). Hermann Millert) hat beobachtet, dass die brennendrote Blütenfarbe von Papaver rhoeas nicht nur ein Anlockungsm itel für die Insekten darstellt, sondern auch gleichzeitig als Schreck- und Trutzfarbe dient, die die . Weidetiere auf vorhandene Giftstoffe aufmerksam machen soll. Wenigstens verschmähten | gefarb Blumenblätter werden in ihrer Funktion auch bisweilen durch lebhaft gefärbte Staub- „blätter unterstützt (Romneya), öfter aber wird die Wirkung der Blumenblätter noch its; — ps Nutation der Blütenstiele der Papaver-Arten u. s. w. (Beitr. È Biol. 06). ; *) Se / PL V, D. pp. 373— ** Hansgirg, A. oe zur Kenntnis der Blütenombrophobie iub. Kgl. Böhm. | ` Wiss. Math.-naturw. Kl. (1896) XXXII. 67 pp. 2 Tafeln), ve ***) Hansgirg, A., Neue Untersuchungen über den Gamo- und Karpo Karpotropismus afel). S ; H Maller, Hermann, Die Alpenblumen, ihre Befruchtung durch I Insekten. und. ihre An- gen an dieselben. Leipzig 1881. Seite 479, Anm. ` PA ich A ogam 50 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. durch anders gefärbte Flecke am Grunde oder nahe dem Grunde gehoben (Papaver, Glaucium). I Obgleich eigentliche Nektarien fehlen, scheint sich doch eine Art von Ersatz zu finden. So besitzt Hypecoum am Grunde der Staubfaden ein kleinzelliges Gewebe, das : offenbar einen nektarartigen Saft enthalt. Direkte Beobachtungen hierüber sind nich, gemacht un Eine ähnliche Einrichtung besitzt nach RER von Marilaun Sanguinaria 7 nsis, das an der Oberseite der Blumenblätter hellglänzende Flecken besitzt, die aus Br saftreichen Oberhautzellen bestehen. Nach Löw ist allerdings Sanguin naria mur eine Pollenblüte. Ferner fand Luise Müller (vergl. Anatomie der Blumenblatter 126—127), dass die kleinen goldgelben Blütenblätter rd sind offen- . bar die Kelchblatter!) von Macleaya cordata Glykose enthalten. Wieweit dies zum . Anlocken der Insekten dient, scheint noch nicht festgestellt zu sein. Bemerkenswert ist aber der Fund von zuckerhaltigen Säften in den Blumenkronblättern von Papaver rhoeas und P. alpinum durch Stäger*). Er kochte die frischen Blüten in Fehling- scher Lósung und fand die Adern der Blumenblatter rotbraun von Cu,0; dort, wo sicht die Flecke am Grunde der Blumenblatter finden (schwarz bei P. rhoeas und ' grünlich- gelb bei P. alpinum), traten zwischen den Adern kleine zerstreute sonum und Punkte auf, die eine rótliche Farbung zeigten, so dass Stäger der Meinung ist, man könne die gefärbten Flecke am Grunde der Blumenblätter als Saftmale were da die Insekten wohl imstande wären, diesen Saft zu genießen. Eine Untersuchung von Chelidonium majus ergab keine Reaktion. Was die von den Blüten ausgesandten Düfte betrifft, so entsendet aminoide Düfte Papaver alpinum, das bald ähnlich den Blüten von Crataegus trimethylaminartige, 3n Heringslake erinnernde , bald moschusähnliche Düfte aushaucht (Kerner), während i A will er Delpino den sogenannten Marre (Odore readine)<; den er Zu den »üblen Gerüchen (Odori graveolenti) « ; rechnet, als für die EN wichtig genannt wissen. Eine Art Heterostylie beobachtete Kerner von Marilaun bei Eschscholtxia cali- ica, die nach Knuth proterandrisch ist. Hier fanden sich zweierlei durch ar B schiedene Größe ausgezeichnete Blüten; in den größeren Blüten waren 2 längere für | de Fremdbestaub ung ere Griffe] und 2 kürzere. von denen K immt, | vielen Arten von ea argues Sich 2 ws e und 2 Kerze | Narben Anden, deren y 39 E Stager, Robert, Chane Kain à von Nektarien bei Pollenblumen Gg Mee? aoe mile (Beih.. Bot. Contralbl. toe pei 37. e vi os Maller, Nowe Santa Catharina (Bras Si Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 51 über die Antheren hinaus, so dass Fremdbestäubung durch Insekten noch gut ermög- licht wird, Ausgesprochen protogyn scheint ee canadensis zu sein, bei der zur Zeit . der Pollenreife die Narbe vertrocknet ist. Nähere und genaue Litteraturangabe siehe | Knuth, 1. c. IM. 4. 312* Kırgesprächeh el ist Platystemon, desgl. Chelidonium majus **). Selbststeril sind nach Knuth's Angaben folgende Arten: Papaver alpi inum, P. rhoeas, P. sommiferum (Hoffmann), P. nudicaule (Focke), Eschscholtzia californica, Hypecoum grandiflorum, selbstfertil P. somniferum (Darwin, O. Kirchner, nach van Tieghem selbststeril), P. dubium (Hoffmann, nach H. Müller selbststeril), P. vagum, P. argemonoides, P. nudicaule ee — Glaucium flavum, Argemone ochroleuca, Hypecoum procumbens. Wie us den sich widersprechenden Angaben namhafter Beobachter sieht, scheint das Verhite gegen Selbstbefruchtung wohl auch noch von allen möglichen äußeren Beeinflussungen abzuhängen. Bei Hypecoum procumbens und pen ndulu um sol nach Kerner auch direkt Aulogamie stattfinden n, wenn bei ungünstiger Witterung sich die Blüte überhaupt nicht zu öffnen vermag. Ähnliches beobachtete Warnstorf bei Papaver argemone, Knuth bei P. somniferum, Hoffmann bei P. hybridum, ferner findet sich diese Pseudo- kleistogamie bei Chelidonium majus Direkt auf Autogamie scheinen die Blüten von Romneya Coulteri eingerichtet zu sein. Nach Löw und Appel entleeren die Antheren ihren gelben reichlichen Pollen direkt auf die vielstrahlige Narbe, und wenn sich am Abend die Blüte schließt, werden die pollenbeladenen Staubgefäße noch einmal direkt auf die etwas tiefer stehende Narbe gedrückt, so dass Selbstbefruchtung unvermeidlich ist, Um so merkwirdiger ist es, dass trotzdem die Blüte sowohl deich Farbe und Gestalt wie auch durch Duft und Pollen Insekten anlockt, die obendrein beim Besu uche, wie Knuth in Berkeley beob- achtete, betäubt werden: Honigbienen halten sich eine ziemliche Zeit auf der Bliite auf; ihre anfangs raschen Bewegungen werden dabei immer Jangsamer, und schlieflich CN meln sie betäubt zwischen die unterwärts purpurn gefärbten Staubblätter oder auf die ausgebreiteten, weißen Blumenblätter. Leider ließ sich nicht feststellen, ob der Duft der Blüte oder der Genuss des Pollens die Betäubung hervorrief, aus der sich die Bienen nur langsam wieder erholen erner von Marilaun***) schildert genau die Bestäubungsverhältnisse von Ar- gemone und Hypecoum. Beide Gattungen besitzen Blüten, bei denen im Falle, dass längerun wt CR Blumenblätter während des Piübens, wie dies oft bei vielen Pflanzen der Fall i Am ie liegt die Sache bei Argemone. Früh am Morgen óffnen sich die Blumenblatter weit und bilden eine tellerformige Blumenkrone; bald darauf lockert sich auch die Garbe der Staubgefäße, die bis dahin den noch nicht empfängnisfähigen Stempel fest umgeben hat, und es wird eine gewisse Menge von Pollen in die schüsselförmig vertieften Blumenblatter ausgestreut. Dieser Pollen wird gewissermaßen zur Reserve aufgespeichert. Aus dem Büschel der Staubgefäße ragt der aufrechte Stempel mit seiner sternförmigen Narbe hervor, die für anfliegende Insekten einen aus usgezeichneten Anflugsort bildet. Zwar liegt die Narbe nicht sehr hoch, ragt aber doch so viel aus den Staubgefäßen heraus, dass bei der lie senkrechten Stellung der Blüte unter normalen Witterungsverhältnissen nichts v em ausgebotenen Pollen von selbst auf die Narbe kommen kann. Die Blüte steht SN in i Bereitschaft für ein See | nt Am Abend krümmen sich nun die Blumenblätter in die Hohe und das eine oder das *) Siehe auch Robertson in Bot. Gaz. XVII. (4892) 65— 2 **) Poppius, B. R., Blombiologiska jakttagelser ps Soe. Fam, FI. Fenn, LI LI Nr. 4). Ges Planzenlehen I. | mee 364ff. mit 9 Abb. 52 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. andere legt sich mit seiner pollenbedeckten Seite auf die Narben, die nun noch, falls Fremdbestäubung ‚am Tage nicht eingetreten sein sollte, autogamisch bestäubt werden | können. Ähnliche Beobachtungen an Argemone hispida machte A. J. Merritt*) in Kalifornien. Noch sinnreicher ist die Einrichtung bei Hypecowm. Hier ist in dem mittleren ` Lappen der beiden inneren dreigespaltenen Blumenblätter eine direkte Pollenauffang-' vorrichtung vorhanden. Wenn die Blüte im Begriffe steht, sich zu öffnen, liegen diese - beiden lóffelfórmigen Lappen den Antheren an. Letztere sind ähnlich wie bei den | Korbblütlern zu einer den Griffel umfassenden Röhre verklebt, öffnen sich aber nicht, wie bei der eben erwähnten Familie, nach innen, sondern nach außen, so dass der ge- samte Pollen auf die löffelförmigen Lappen entleert wird. Nun gehen die beiden Lappen am oberen Ende ein wenig auseinander und bieten so den anfliegenden Insekten die mit Pollen besetzten Innenseiten als Anflugsbrett dar. Die Insekten, die nach den honig- - artigen Ausscheidungen innen am Grunde der Lappen gelangen wollen, müssen sich H nun mit dem auf dem Lappen liegenden Pollen bepudern. Zu dieser Zeit liegen die ` beiden linealen Narben mit ihren empfängnisfähigen Stellen noch fest aneinandergeschmiegt - zwischen den beiden von ihnen nun schon etwas abgespreizten Lappen. Erst nach .2 Tagen trennen sich die beiden Narbenschenkel, indem sie sich voneinanderspreizen, ` und bilden nun in genau der gleichen Hóhe, wie vorher die beiden Lappen, einen be- quemen Anflugsort für mit Pollen beladene Insekten. Unterdessen haben sich die Lappen der beiden inneren Blumenblatter noch weiter nach auflen gekrümmt; sie sind dicht mit Pollen beladen, der durch den gefransten Rand der Lappen am Herunterfallen ` verhindert wird. Nun aber stülpt sich die bisher konkave den Staubgefäßen zugekehrte Seite des Lappens ein und die beiden seitlichen Ränder des Lappens rollen sich etwas ` zurück. Da die beiden wagrecht abgespreizten Narbenenden auf die Mittellinie der drel- l lappigen äußeren Blumenblätter gerichtet sind, so ist unter normalen Verhältnissen emè Selbstbestäubung ganz ausgeschlossen. Trotzdem wird aber zum Schlusse der Blütezeit noch Gelegenheit geboten, dass Autogamie eintreten kann. Wenn sich nämlich am Abend die Blüte schließt, kommen die beiden äußeren Blumenblätter mit den zurück- - gerollten Rändern des Lappens in Berührung und bepudern sich an ihrer Mittellinie mit Pollen. Die Narben aber krümmen sich am letzten Tage der Blüte noch mehr nach unten herab und werden nun in der folgenden letzten Nacht gegen die mit Pollen besetzten äußeren Blumenblätter gedrückt, so dass noch im letzten Augenblicke Selbst- - befruchtung eintreten kann. ‘ Näher untersucht wurde ferner Papaver nudicaule von Warming**). Da diese | Pflanze eine ausgeprägte, vielköpfige Primärwurzel besitzt, Adventivwurzeln aber niemals gefunden wurden, so muss angenommen werden, dass sich diese Pflanze lediglich durch I Samen, nicht vegetativ vermehrt. Reife Samen wurden auch öfters gefunden. Man mu» I nun annehmen, dass sich diese Pflanze Generationen hindurch durch Samen vermehrt, die I sich infolge von Selbstbestäubung entwickelt haben, da auf den hohen, unwirtlichen f Berggipfeln, auf denen dieser Zwergmohn vorzukommen pflegt, Insekten im allgemeinen ` E. nicht angetroffen wurden. Nach Ekstam ist auch Selbstbestäubung schon in der Knospe möglich. Bemerkt sei noch, dass in den botanischen Gärten kultivierte Exem- ` plare, auch wenn sie frisch importiert waren, größere Blumenkronen bekommen; da Mn homogam, selten schwach protogyn-homogam sind, ist Selbstbestäubung unvermeidlich. I — . Auch werden die Blüten hier von Insekten besucht, die durch die lebhafte Farbe und I . den reichlichen Pollen angelockt werden. ; Die Bestäubungsverhältnisse von Papaver rhoeas schildert Mainardi***). Infolge Drehungen des Blütenstieles ist das Innere der Blüten stets der Sonne zugewandt. Es ..*) Erythea IV. 103. , : j ~ **) Warming, Eug., Biologiske Optegnelser om grónlandske Planter (Biologische Aufzeich . nungen über grónlindische Pflanzen) (Bot. Tidsskr. XVI. (4887) p. 4—40) : "ri Mainardi, A., Osservazioni biologiche sui rosolaeci (Nuov. Giorn. bot. ital. VIII. (1901 Friedrich. Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 53 ist zu vermuten, dass die Pflanze anfangs anemophil gewesen ist und sich erst all- mählich dem Insektenbesuche angepasst hat; sie variiert in Farbe, Gestalt und oe der Blumenkronenblatter, sowie in der Ausbildung der schwarzen Flecken am Grun der letzteren. Diese Flecken sind nicht nur Lockmittel, sondern auch Schutzmittel für manche Insekten. Diese halten sich an dem Fruchiknoten mit den Beinen fest, wo- durch sich infolge des Körpergewichtes des Tieres die Blume neigt, so dass der Pollen aus den Antheten auf und zwischen die Borsten an der Bauchseite des Tieres fällt. Ähnliche Beobachtungen machte Plateau an Papaver orientale*). Hier wurden Blüten der Blumenkrone beraubt, wobei sich herausstellte, dass die der Kronblätter be- raubten Blüten zwar weniger Samen hervorbrachten wie die mit Kronblättern versehenen, dass aber hieran die verschiedene kx und Weise, wie sich die Insekten in den beiden Sorten Blüten verhielten, Schuld w i Papaver dubium ist an: Selbstbestäubung erschwert, da die Antheren einige Millimeter unterhalb der Narbe stehen, weshalb die Selbstbestäubung nur dann eintreten kann, wenn sich die Blüte nach unten neigt. Nach Hermann Müller ist auf diese Eigenschaft das seltenere Vorkommen dieser Pflanze in manchen Gegenden zurückzuführen. P. sommiferum ist eine homogame Pollenblume, bei der spontane Selbstbestáubung kaum vermeidlich sein dürfte und mit Erfolg eintritt. Bei Glaucium flavum, einer homogamen Pollenblume ohne Nektar, ist nach Kirchner spontane Selbstbestàubung ausgeschlossen, künstlich verursachte führt aber | zum "eie dokleistogam soll nach Warnstorf**) Papaver argemone sein, dessen RE eo in der noch geschlossenen Blüte aufspringen und die bereits empfäng- liche Narbe mit Pollen belegen. Mir scheint, dass man diese Angabe mit Vorsicht aufnehmen muss; vielleicht kamen hier . besonders ungünstige Witterungsverhältnisse in Betracht. Der Windbestäubung direkt angepasst scheinen Sanguinaria und Bocconia zu sein; sie besitzen oben keulig verdickte, unten dagegen ganz feine und dünne Filamente, so dans die Antheren durch den leisesten Windhauch in Schwingungen ‚versetzt werden können, auch besitzt nach Lów***) die Narbe von Sanguinaria auffallend lange (bis 0,4 mm) Zottenpapillen, wie sie sich meist bei windblütigen Pflanzen finden, Indessen beobachtete hier Löw auch direkte Bestäubung durch Honigbienen und Hummeln. Ganz ähnliche Verhältnisse finden sich bei Macleaya cordata, wo sich die Antheren an der nach oben gerichteten Seite öffnen, so dass das Ausstreuen des Pollens mehrere $Tage hindurch andauern kann; bei letzterer Pflanze sind die Filamente auch noch auffallend gefärbt, so dass sie an Stelle der fehlenden Blumenblätter auch noch zum Anlocken von Insekten dienen können (siehe aueh bei Nektarien!). Auch die Narben von Bocconia frutescens zeigen durch ihre starke Papillosität Anpassungen an die Windbestäubung und sind außerdem einige Tage vor dem Ausstäuben der Antheren empfängnisfähig di Die Art dürfte daher aus einer entomophilen bereits eine protogyn-anemophile gewo sein, während sich Macleaya cordata noch in einem Übergangsstadium befindet. Frucht und Samen. Die Frucht der Papaveraceae ist niemals saftig. Nimmt man naeh den weiter oben entwickelten Grundsátzen obey s als Typus der Familie ` das aus zwei Karpellen bestehende Gynáceum; so kan an die Frucht der Familie zunächst als eine Schote bezeichnen, die dann durch ed Abänderungen modi- fiziert wird und schließlich bei immer sa werdender Zahl der ie caa zur *) Plateau, > > Pavots ES et les insectes visiteurs. Experieuces sur d z^ 2 orientale (Bull. Ac. Sc. Belgique 4902, n. 44, 657—684 **) In Verh. er Ver. Prov. Brandenburg XXXVII. (1896) 17. ***) Low, E., Blüten biologische Beiträge (Jahrb. Wiss. Bot. XXII. DU weg Moi e P x fig. 15—17 tnc: p Delping in er IV. “em 2i—25. 54 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. septiciden Kapsel (Eschscholtzia), Porenkapsel (Papaver) und sogar zur Schließfrucht - (einige Formen von Papaver) werden kann. Wir haben aber gesehen, dass es wohl 11 besser sein dürfte, einen umgekehrten Entwickelungsgang anzunehmen. Im einfachsten Falle erfolgt das Aufspringen der Schote derart, dass sich die beiden Karpelle klappen- fórmig und ohne Samen zu tragen von den stehenbleibenden Placenten lösen. Dieses ; Ablósen der Klappen erfolgt meist von oben nach unten, bisweilen auch von unten nach zur Geltung; es kann hier bei nahe verwandten Arten zu einem wichtigen unter- scheidenden Artmerkmal werden (Gl. fimbrilligerum von oben nach unten, Gl. squami- | gerwm von unten nach oben). Bei Bocconia ist diese Schote einsamig, der eine grund- | ständige Same wird am Grunde von einer Art Pulpa eingehüllt. Modifikationen entstehen l nun dadurch, dass die gegenüberliegenden Placenten miteinander verwachsen (Hype coum, Glaucium), so dass falsche Scheidewünde entstehen. Bei Glaucium findet die Bei Meconopsis ist der Übergang zur Porenkapsel fast schon ganz vollzogen. Hier em folgt die Öffnung oben an der aus einer größeren (mindestens 4) Zahl von Frucht- blättern bestehenden Kapsel durch kleine Klappen oder schon durch wirkliche, fast runde Poren, von denen eine Art Deckel abspringt. Die vollendete Porenkapsel besitzt Papaver*), bei dem die Zahl der Fruchtblätter von 4 bis etwa 15, bisweilen auch noch ` mehr schwankt, doch findet bei P. somniferum var. album DC. (= P. indehiscens ` m.) eine Rückbildung derart statt, dass die Öffnungen oblitterieren und tie Kapsel geschlossen bleibt, ‘so dass wir es hier schließlich als einzigen Fall bei den Papaveroideae | Fruchtbildung von Platystemon, bei der man in gewissen Stadien der Entwickelung an | Apokarpie denken kónnte, Hier verwachsen die Fruchtblatter, yon denen 6 bis 20 und | bisweilen noch mehr vorhanden sein können, bei der Reife einzeln jedes für sich und können sich trennen. Sie bilden dann gewissermaßen einzelne Hülsen, die entweder | *) Eine eigenartige Theorie, um das Aufspringen der Kapsel mit Poren zu erklären, ent- | wickelt Pyr. de Candolle in seiner »Mém a Nymphéacées« (Mém. So dass da: aculun i dies z. B. bei Glaucium, Ch art, dass es die Karpelle völlig einhüllt und sie so hindert, ganz [v |... davon ist dann das iUm M $ = Aufspringen mit Poren. - Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 55 als Ganzes abfallen oder auch, indem sie die Form von Gliederhülsen annehmen, in ihre einzelnen Glieder zerbrechen, die dann gewissermaßen einsamige Nüsschen bilden, Auch hier finden sich alle móglichen Stadien des Überganges bei den einzelnen Arten. Über den anatomischen Bau der Frucht berichtet zunächst Kraus*). Die Außenepidermis des Perikarps scheint überall spaltóffnungsreich zu sein, auch an der Innenepidermis sind meist Spaltöffnungen vorhanden. Bei Chelidonium majus sind die Seitenwànde der Epidermis der Perikarpinnenseite mit eigentümlichen netzartigen Ver- dickungen ausgestattet. Das Trennungsgewebe zwischen den beiden Epidermen ist dünn- wandig, parenchymatisch und chlorophylihaltig. Dort wo die Samen sitzen, ist dies Gewebe abgetrennt durch dickwandige Zellen. Die parenchymatischen Trennungsgewebe der beiden Klappen stoßen nicht aneinander, da die Epidermen von oben und unten fest eingezogen sind und sich berühren. Dadurch ist naturgemäß an diesen Stellen die Verbindung. der beiden Klappen eine außergewöhnlich lockere und hier tritt der Trennungsspalt auf. An der Basis dagegen kónnen die Klappen sich nicht lósen, da hier die Gefäßbündel und Milchsaftgefäße einmünden. i Glaucium flavum dagegen ist die Epidermis der Oberseite durch eine ein- reihige Collenchymschicht unterstützt, die der Unterseite besteht aus parenchymatischen Zelen, die aber zwischen den Spaltóffnungen ziemlich kurz sind (cf. Kraus, l c. Tab. XI. fig. 36). Das 12—14reihige Parenchym dazwischen ist in seinen beiden äußersten Schichten chlorophylihaltig, in den inneren fast farblos, porös, meist stärkeführend; die in ihm verlaufenden Gefäßbündel besitzen nach außen hin einen starken Belag diekwandiger Faserzellen, die außerdem auch noch als gesonderte Bündel das Parenchym durchziehen und der ganzen Schote die ihr eigentümliche Steifheit verleihen. Be- merkenswert ist aber hier vor allem die eigenartige Bildung der Placenten, die im Fruchtknoten als 2 dreiseitige Prismen angelegt sind, deren eine Kante nach außen gerichtet und von der gewöhnlichen Epidermis überzogen ist. Die beiden schräg nach innen verlaufenden Seiten dieses Prismas sind von den Klappenrändern durch ein dünn- aus ziemlich langen Papillen überzogen. Dadurch, dass später dieses Epithel und die beiden darunter liegenden Zellschichten strangartig nach dergegenüberliegenden Placenta hinüberwächst bezw. sich mit den von dort ebenfalls herüberwachsenden Zellen vereinigt, entsteht in Form eines markigen Stranges eine wirkliche Scheidewand, in deren schwam- migem Gewebe beiderseits die Samen eingebettet liegen. Die Trennung der Klappen beginnt hier oben, indem die Gefäßbündel der Klappen nicht bis in die Narbe reichen, sondern schon vorher enden, wedurch- hier eine halbkreisfórmige Trennungslinie ge- bildet wird. Wie die Trennungsschicht bei den Arten zustande kommt, deren Kapseln von unten nach oben aufspringen (z. B. GJ. squamigerum), ist noch nicht untersucht worden. Die Kapsel von Hschscholtxa californica besitzt in jeder Klappe 9 Gefäßbündel, e und dazwischen 4 schwächere, die außen als mehr oder weniger stark her- fast unmittelbar an die äußere Epidermis reichen, sind die schwächeren von Gefäßbündeln ist teils dünnwandig, teils diekwan E E c e welcher Weise diese Elemente beim Aufspringen der Kapsel tätig sind, eee sarge en oben geschildert. gue 2 diets *) Kraus, Gr., Über den Bau trockener Perikarpien (Jahrb. wiss. Bot. V. (4866/67) M8— 124, tab. IX. u. XL). | | ** Siehe Seite 57 L c. tab, XXIV. fig. 32. bei der Besprechung des Óffnungsmechanismus. - Ferner Hildebrand, Während die verhältnismäßig starken Bastteile bis ` ` der — 56 ‚Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae, = e Kapsel von Papaver somniferum ist mit einer aus kleinen, dickwandigen, ' polygonalen Zellen bestehenden Epidermis bedeckt, unter der sich im unteren Teile der Kapsel -ein ziemlich diekwandiges Parenchym befindet, das in seiner Mächtigkeit nach | oben hin abnimmt und einem dünnwandigen Chlorophyliparenchym Platz macht. Die | innere Epidermis- besteht aus quergestreckten, kreuzporigen Zellen. Die Gefáfbündd besitzen nach außen ziemlich starke Bastfaserbelage. Ihre Endigung wurde schon früher geschildert bei der Besprechung der Aufspringvorrichtungen, ebenso wie der Bau des | Narbendiskusgewebes. Die falschen Scheidewände im Innern sind auch von Gefàf- | bündeln durchzogen und bestehen aus einem porösen Schwammgewebe, das von auf- getriebenen, porösen, in der Form polygonalen Epidermiszellen überzogen ist. (Vergleiche auch die Abbildungen auf den Seiten 77— Über den Öffnungsmechanismus der Früchte der Familie sind in zahlreichen Arbeiten Veröffentlichungen gemacht worden. So führt Eichholz*) die Offnungsweise der Früchte von Eschseholtzia als Muster eines besonderen Typus Die Kontrak- tionselemente in den Klappen bestehen hier in mehreren isolierten Bündeln, deren Krümmung auf Verschiedenheiten in der Quellungsfähigkeit der einzelnen Elemente dieser Bündel beruht. Diese nimmt von innen nach außen in den Bündeln allmählich Die Widerstandselemente bilden die beiden Bündel am Rande der Fruchtklappe. Hildebrand**) führte dagegen die Krümmung der Klappen auf’ die starke Zu sammenziehung des Parenchyms zwischen den Bündeln und der äußeren Epidermis zurück. Die Frucht von Eschscholtxia bildet nach Hildebrand und Kerner von Marilaun ein schönes Beispiel einer Schleuderfrucht. Die Spannung in den Frucht- | klappen ist so stark und lóst sieh mit solcher Kraft aus, dass sie selbst abspringen und außerdem bei der kräftigen Krümmung die Samen nach außen schleudern. | Hildebrand macht darauf aufmerksam, dass ähnlich wie bei Cardamine hirsuta die | Samen, je nachdem sie weiter oben oder unten sitzen, verschieden weit fliegen müssen, : was für ihre gleichmäßige Verbreitung im Umkreise der Pflanze äußerst wichtig ist. Meiner Erfahrung nach dürfte das nicht immer und für alle Arten der Gattung zutreffen. ` Ich habe sehr viele Exemplare gesehen, wo sich die Früchte wohl in der geschilderten ? Neigung zeigt, sich zu einer Schleuderfrucht zu entwickeln, und die diese Entwickelung unter besonders günstigen áufleren Bedingungen schon erreicht hat. Schon vor Eichholz stellte Leclerc du Sablon***) Untersuchungen über den Öffnungsmechanismus der verschiedenen Arten von Früchten an. Bei der Öffnung der : Poren an der Porenkapsel von Papaver kommen zwei Momente in Betracht. Zunächst wird die Stelle, an der sich die Pore öffnen soll, frei gemacht von der sie im Jugend- - zustand der Kapsel bedeckenden, bogenförmig ausspringenden Diskuskerbe. Diese Kerbe, . *) Eichholz, G., Untersuchungen über den Mechanismus einiger zur Verbreitung von bene und Früchten dienender Bewegungserscheinungen (Jahrb. wiss. Bot. XVII. (1886) 543—590 — tab. XX XV). EN . 9* Hildebrand, F., Die Schleuderfrüchte und ihr im anatomischen Bau begründetet . Mechanismus (Jahrb. wiss. Bot. (1873. 74) 264—264, tab. XXIV. fig. 30, 34). E "nn Leclerc du Sablon, Recherches sur la cence des fruits à pericarpe sec. (Ann. c. nat Paris, Bot. 6. sér. XVII. (4884) 341—834 pl. 4) —— d E Friedrich Fedde, — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 57 - nach Leclerc du Sablon ziemlich selten vorkommende Öffnungsweise, Die Außen- - wand der ganzen Kapsel wird nämlich von unten nach oben durchzogen von den mit starken mechanischen Geweben umgebenen Hauptgefäßbündeln der Karpelle, die sich . nebenbei in dem dazwischen liegenden Parenchym reichlich verzweigen. Im oberen oft 4 etwas schmäleren Teile der Kapseln liegen die Verhältnisse aber anders; hier endigen die verholzten Gefäßbündel in dem ebenfalls stark verholzten Diskus, mit dem sie fest . verbunden sind, die zwischen den Gefäßbündeln liegenden Gewebepartien aber bestehen - aus schwachen, unverholzten Zellen und. sind mit dem Diskus durch nur wenig wider- _ standsfähige Zellen verbunden. Dies ist das Gewebe, das sich sehr stark zusammen- - zieht, oben seine Verbindung mit den Gewebepartien des Diskus löst und auf diese _ Weise porenförmige Öffnungen bildet. 4 ine ganz ähnliche, nur in unwesentlichen Punkten abweichende Erklärung gab | schon vorher Steinbrinck*), der auch die Art und Weise genauer beschreibt, auf die - die konkave Einkrümmung der ganzen Diskusplatte bei vielen Arten xüllandé kommt. 1 ers geht die Öffnung der Kapsel von Argemone vor sich. Hier sind 4 Frucht- : E blatter vorhanden, die Placenten sind wandstündig. Die Offnung der Kapsel findet der- 1 artig statt, dass die 4 oben zusammengewachsenen Seitennerven der Karpelle stehen - bleiben oad die dazwischen liegenden Teile der Kapselwandung klappenförmig in ihrem - oberen Teile sich nach außen öffnen. Der Öffnungsmechanismus ist nun folgender: - Auf einem Querschnitt durch den unteren Teil der Kapselwandung sieht man in den . starken Randnerven Gefäßbündel verlaufen, die durch einen außerordentlich starken . anderes Bild zeigt ein Querschnitt durch den oberen Teil] der Kapselwandung. Hier - befinden sich in jedem Randnerven drei Gefäßbündel voneinander gesondert, ein großes in der Mitte und je ein kleineres an den Seiten, alle drei verstärkt durch Bastfaser- . beläge. Diese 3 Stränge entspringen etwas aber der Mitte aus dem vorhin beschrie- . benen Hauptstrang. Während sich der mittelste der 3 Stränge bis an die verhältnis- ` mäßig kleine Narbe fortsetzt, ganz ähnlich wie bei der u von Papaver, geben die 1 beiden Seitenstránge zahlreiche Nebenstrünge in das Gewebe der Kapselwandungen ab, - die sich dort mannigfach verzweigen. Die feste Verbindung zwischen Seitennerven und . Kapselwand, wie sie im unteren Teile der Frucht vorhanden ist, ist also durch diese . Dreiteilung des Bündels aufgehoben, zumal zwischen den drei Bündeln keinerlei fibróse 1 Querverbindungen bestehen. Durch stärkere Zusammenziehung des Kapselwandgewebes Üffnungsmechanismus bei Papaver sind, braucht wohl nicht erst näher erörtert zu = werden. 1 Die Öffnung der Schoten von Glaucium beruht auf ganz ähnlichen Grundsätzen wie die oben geschilderte von Eschscholtzia. Auch hier sind es in den Kapselwan- . dungen verlaufende Gefäßbündel, deren Zusammenziehung die Loslósung der ppen - 1 bewirkt. In welcher Mas n Zusammenziehung von statten geht, darauf geht Leclere ; - du Sablon nicht näher Nur ist zu bemerken, dass die innere Epidermis der | Klappen aus kleinen Seet verlaufenden, verholzten Fasern besteht, die sich ‚offenbar weniger stark zusammenziehen wie das dünnwandige Parenchym wad die darin ent- . haltenen Gefäßbündel. Interessant ist es aber, dass sich zwischen- den mächtigen a ` fäßbündeln der stehenbleibenden Placenten und den Randgefäßbündeln en ein Schicht von sehr dü hen Zellen hinzieht, die sehr hanfig Peele senr dul Krystalle yon oxalsaurem Kalk einschließen. Dies ist die Schicht, in der die e beim — E 5 1 ‚ Aufreißen verläuft (RH deba d lc. tab. II. fig. 32). 1 hé Steinbri nek, Karl, Untersuchungen über die anatomischen Se CS Ge 2 Le Mian Pm Nu 8. 42. 58 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Ebenso wie bei den Cruciferae sind nach van Tieghem die Randgefäßbündel der benachbarten Karpelle derart miteinander verwachsen, dass man den Eindruck hat, als hätte man es mit einem einzigen Gefäßbündel zu thun. Dass es sich aber um "zwei Gefäßbündel handelt, kann man daraus erkennen, dass von ihm kleine Gefäß- stränge nach den Samenanlagen beider Fruchtblätter susstrahlen. Die Folge dieser. sich nicht spalten, sondern immer erhalten bleiben, während sich die zwischen den Placenten befindlichen Teile der Karpelle mehr oder weniger vollständig klappenfórmig | ablösen. Die Samenanlagen sind meist anatrop; schwach kampylotrop sind sie bei Hype coum. Näher untersucht wurde die Entwickelung bei Papaver somniferum, wo Micha- lowski feststellte, dass die Samenanlage zunächst orthotrop angelegt ist und erst mit dem Wachstum der Integumente in eine anatrope übergeht. Van Tieghem weist darauf hin, dass gerade bei der vorliegenden Familie die Samenanlagen, die außer bei Bocconit, wo eine einzige grundständige Samenanlage vorhanden ist, immer in der Mehrzahl vor- laufen in je zwei oder auch (z. B. Papaver) mehr Reihen mit meist zahlreichen Samen- anlagen. Bei Pteridophyllum und Macleaya sind jedoch nur wenige Samenanlageh] ' den. Es würde zu weit gehen, wollte ich hier auf die Entwickelung des ‘Embryos und des Endospe rms näher eingehen. Ich muss hier auf die vorzügliche Arbeit Hegelmaier’s*) hinweisen, der die vorliegende Familie deswegen genau untersucht hat, weil er feststellen wollte, wie weit sich einerseits die Verwandtschaft mit den Cruciferae auf embryologischem Gebiete nachweisen ließe und wie weit andrerseils Verschiedenheiten auftreten möchten bei Pflanzen, die zwar ohne Zweifel verwandt, aber! morphologisch doch so verschieden wären. Was das erstere betrifft, so fand er aller! Segmenten des Vorkeimes hervor, bei Cruciferae dagegen nur aus der Endzelk. Außer bei Macleaya ragt der Stammscheitel des Embryos meist schon Bu zwischen den Keimblattern hervor. Die Endospermentwickelung geht im allgemein n bei den Verhalten. Die Samen sind meist kuglig oder schwach nierenfórmig und fast durchweg Ve" hältnismäßig klein. Weitaus die größten Samen besitzt Dendromecon. Meist ist die! Samenoberfläche mit netzartigen, mit bloßen Augen schon mehr oder weniger deu ich 1 sichtbaren Verdickungen versehen, zwischen denen oft sechsseitige flache Grübchen aus gespart bleiben i Der Embry o ist. klein, gerade së? Saa seine Mediane fällt mit der Sy™ metrieebene des Samens in eine Richtun i Der anatomische Bau des Sam ens | Würde bei Papaver somniferum von Micha! lowski näher untersucht. Die Samenschale besteht nach ihm hier aus fünf Schichten: f zunächst außen die Epidermis, die aus außerordentlich niedrigen Zellen besteht UN daher fast so dünn wie ein Cutieulahäutchen ist; die zweite Schicht besteht aus staff untersuchten Arten gleichmäßig von statten, nur Bocconia zeigt ein Kë e auch mehr oder weniger deutlich der Fall ist. Die drei folgenden Schichten bestehe? aus pacenchymatiechen mehr oder minder tafelfórmigen Zellen. m Hegelmaier, F., Vergleich or i dikotyledoner ` yt Entwicklung mit oe der pseudo- “monokotyiedonen. Zoe? 4878. 42—134. i Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 59 Uber die Entwickelung der Samenschalen stellte Brandza*) Beobachtungen an. Nach ihm bleibt von den beiden Integumenten der Samenanlage bei der Familie auch das innere erhalten, ohne aber die Samenschale zu bilden; sie differenziert sich aber dann in eine oder mehrere Schichten, die innerhalb des Gefäßbündels liegen. Zu ähnlichen Resultaten kam C. H. Shaw. Er fand, dass bei Sanguinaria und Esch- scholtxia die »secundine« fast ganz verschwindet, dass dagegen die innerste Zelllage der »primine« diejenige Schicht ist, die das wichtigste Element zur Bildung der Samen- schale darstellt. Bei Chelidonium aber bleiben beide Zelllagen in gleicher Weise be- stehen und nehmen an der Bildung der Samenschale teil. Über die sogenannte »Nährschicht« der Samenschalen, die sich im heran- wachsenden Samen findet und beim Reifungsprozess allmählich obliteriert, siehe Holfert in Flora 1890, 279—313. Die vorliegende Familie gehört zu dem Typus, bei dem »einerseits eine bezw. mehrere Nährschichten und anderseits Zelllagen mit sekundären d. | | 1 1 / i Membranverdickungen« vorhanden sin 1 ei einer Anzahl von Samen zeigt sich eine deutlich ausgebildete Caruncula. ` deutlichsten tritt diese bei Chelidonium in Erscheinung, wo sie hahnenkammförmig aussieht. Überhaupt sind die Samen der Chelidonieae meist mit solchen Arillarbildungen versehen. Ähnliche finden sich bei Dendromecon, Catheartia, einigen Arten von Me- conopsis, sowie Arctomecon. Nach Prantl-Kündig dürfte dieser Anhang dem Arillus der Berberidaceae gleichwertig sein. Pfeiffer**) hat sich leider mit diesen Arillar- gebilden weniger beschäftigt. In seiner Einteilung der Arillargebilde nach dem Bildungs- centrum rechnet er diese Gebilde bei der vorliegenden Familie zu den, die am Funi- culus ihren Ursprung nehmen. Sie treten lings der ganzen oder eines Teiles der Raphe auf. Ihre physiologische Bedeutung ist noch unklar. Eine Bedeutung bei der Samenverbreitung oder Samenablósung kommt ihnen wohl kaum zu. "Wohl aber ver- ` mutet Pfeiffer, dass sie wohl vor der Samenreife eine Rolle spielen dürften. Zu dieser Vermutung führt ihn der Umstand, dass diese Gewebe vor der Umwandlung der ` Integumente in die Samenschale außerordentlich reich an plastischen Baustoffen sind; n wohl annehmen, dass es sich hier um eine Art Speichergewebe handelt, in denen sich ein Vorrat von den im Samen aufzuspeichernden plastischen Baustoffen ` ansammelt, der dann beim Reifen der Samen allmählich verbraucht wird. Kurz bevor . nämlich die Samenschale endgültig erhartet, leert sich das Gewebe dieses Arillargebildes . vollstándig und erscheint dann zur Reifezeit des Samens oft mehr oder weniger kolla- ` biert. Über die Ansicht Kerner von Marilaun’s, dass bei Chelidonium und San- guinaria das Arillargebilde als Anlockungsmittel und Nahrung für Ameisen dient, siehe . weiter hinten. der schwächeren Samen nicht als Ursache anzunehmen, da die Funiculi voll von . Asparagin sind, das erst mit dem Reifen der Samen verschwindet. Trotzdem nun aber Brandza, Marcel, Recherches sur le développement des teguments söminaux des Angio- = Spermes (C. R. Ac. Sc. Paris CX. (1890) 1223—1225). ; ms Eo ae | ** Pfeiffer, A., Die Arillargebilde der Pflanzensamen (Engl. Bot. Jahrb. XIII. (1894) 482 — - 540. Mit Tafel VI). se nz ve Kei Dabmen, Max, Anatomisch-physiologische Untersuchungen über den Funiculus Ae Samen (Jahrb. wiss. Bot. XXIII. (1892) 441—478, tab. XX—XXH. Ese P E 3 MSS Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 0 p yP ein grofer Teil der ursprünglich vorhandenen Samenanlagen zu inge gegangen isl, ` füllen die übriggebliebenen Samen den auf den Placenten vorhandenen Raum voll und ` ganz aus, Schließlich aber trocknet das schwammige ces derartig ein, I dass es nur noch die Hälfte der früheren Mächtigkeit besitzt; die Zwischenräume zwi- schen den Ansatzstellen der Funiculi werden dadurch um die Hälfte kleiner und die | Samen, die beim Reifwerden kaum einschrumpfen, drängen sich daher gegenseitig von der Placenta los und reißen ab. Sie liegen in der reifen Kapsel dann lose auf dem Kapselboden. Die Trennungsschicht -selbst wird, ähnlich wie es Dahmen für Pisum beschreibt, in dem en ee angelegt, spielt aber gegenüber dem gegenseitigen f seitlichen Drucke der Samen wohl nur eine sekundäre Rolle. as immer vaata und meist reichlich entwickelte Endosperm enthält reich- lich fettes Öl in Form von größeren oder kleineren Tröpfchen, bei Papaver somni- ferum beträgt der Ölgehalt 50— 60%, des Gewichtes des ganzen Samens. Erwähnt I sei auch hier das Vorhandensein von Eee ikryitallenen in den os die | nach van Tieghem einachsig und doppelbrechend sind und der rhomboedrischen | Hemiedrie des hexagonalen Systems angehören. Sie sind löslich e Wasser von 45°, in Salzwasser, in Säuren und in Potlaschelósung. Der Embryo wurde von Michalow ski näher bei Papaver somniferum unter- Hier nimmt es uber ein Drittel des Endosperms ein. Die fleischigen Keim- geet s gleichartigem Meristemgewebe; sie sind fast ebenso lang wie das Hypokotyl. Der Vegelationskegel der Plumula ist noch nicht deutlich in die drei Schichten gegliedert, i die man aber an dem Radicularende gut unterscheiden kann. Genaueres hierüber ist $ bei Michalowski nachzusehen, wo auch die Entwickelung des gesamten Gefäßbündel- systems in der Achse genau geschildert wird. = Was die Verbreitung der Früchte bezw. der Samen bei der Familie betrifft, 3 so sind abgesehen von den spiter erwühnten Fallen wohl besondere Einrichtungen die Verbreitung nicht vorhanden. Die Folge davon ist ein mehr oder weniger herde artiges Vorkommen sehr vieler Arten, das eben dadurch bewirkt wird, dass die Móg lichkeit einer Samenverbreitung auf weitere Entfernungen hin siemlich beschränkt ist Ohne Zweifel werden starke Regengiisse die kleinen Samen leicht wegschwemmen un es ist bekannt, dass Papaver alpinum viel in trockenen Bachbetten und besond auch am Fufe von Schutthalden gefunden wird. Bemerkt sei, dass die kleinen Samen von Papaver von Dingler*) als ein 1 Haupt- typus seiner Einteilung der Samen nach ihrer Flugfähigkeit aufgestellt werden. » sind nämlich die typischen Vertreter des zweiten Typus, der »Körnchenflieger«. Es | kein Zweifel, dass viele kleine Samen leicht durch den Wind weggetragen werdel Findet n ed h z. B. Chelidonium majus auch als Epiphyten auf alten Weiden stämme oct ges Delpino***) sind die Samen von Papaver zweifellos infolge ihr Auen auf Verbreitung durch den Wind angewiesen. Die bei Macleaya cordata auftretende Heterokarpie wurde von Do die Hinüberleitung zu einer Anpassung an Verbreitung der samaraartigen Voie: durch den Wind aufgefasst. Die verschiedenartig ausgebildeten Friichte finden sich hier nicht auf demselben Exemplare zusammen, sondern ein Exemplar trägt immer nur eine der beiden Formen. ** Thomas, C., Végétation epiphyte des Saules tétards (Bull. Ac. int. géogr. bot. (1904) i) p. 358—361 a. De EE F., Note ed osservazioni botaniche. Decuria seconda (Malpighia IV. [ 3—33, K E D Delpino, I; ste ed mare nelle Seege (em. Ac. P ser, & IV, (ads) 27— ng, : *) Dingler, H., Die Bewegung der pflanzlichen Flugorgane. München 1889, 328 pp. 8 Tafel Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 61 ] Was die Verbreitung der Samen durch Tiere betrifft; so dürfte die vorliegende _ Familie gerade infolge der "Beschaffenheit von Samen und Frucht zur Verbreitung durch Tiere weniger geeignet sein. Am ehesten dürften die Früchte von Argemone mit ihren Stacheln auf eine Anpassung an eine derartige Verbreitungsart hinweisen. Ich habe indessen, trotz eifrigen Suchens, in der Litteratur keinen Hinweis auf ein solches Ver- halten gefunden. Nicht ER US möchte ich aber die Beobachtungen lassen, die heli ` donium majus und Sanguinaria canadensis machte. Besonders war es die Rasenameise (Tetramorium caespitum), die sich unermüdlich damit beschäftigte, unter anderen Samen auch die der beiden erwähnten Mohngewächse zu sammeln und in ihren Bau zu schlep- - pen. Bevorzugt wurden uberhaupt Samen mit glatter Schale, aber großer Nabelschwiele, . und unter diesen besonders die von Sanguinaria canadensis, die eine sehr auffallende _ Nabelschwiele besitzen. »Da diese Samen verhältnismäßig groß und schwer sind, so 1 vereinigen sich gewöhnlich 3—4 kleine Rasenameisen, um sie in das nächste Erdloch Dass es die fleischige Schwiele ist, welche als eine leicht zugängliche . Nahrung die Ameisen anlockt und sie veranlasst; die betreffenden Samen zu ver- schleppen, ist zweifellos. Die glatte, feste Schale der Samen und auch der Inhalt der- selben wird von den Ameisen nicht berührt. Nur so ist es erklärlich, dass die von . Jahre dort zum Keimen gelangen. Es kommt auch v , dass einzelne der verschleppten Samen auf den von den Ameisen eingehaltenen Wedel liegen bleiben, in welchem Falle die Schwiele Bro: abgefressen ist. Aber auch diese Samen keimen im darauf- folgenden Jahre, und daraus erklärt sich, dass die Straßen der Ameisen mit gewissen _ Gewüchsen förmlich bepflanzt sind. So ist z. B. im Wiener botanischen Garten Cheli- donium majus eine stete Begleiterin der Ameisenstraßen *)!« i Ch. Robertson**) beobachtete in der Heimat zugleich mit Trillium recurvatum und Uvularia grandiflora die Sangwinaria und stellte fest, dass Formica fusca die Samen dieser drei Pflanzen wegschleppte und bei denen von Sanguinaria die Caruncula . zum Ergreifen benutzte. 1 s bei irgendwelchen Gattungen Früchte oder Samen irgendwie dazu angepasst . Sein sollten, durch den Darmkanal von Tieren zu gehen und dadurch verschleppt zu . werden, T kaum anzunehmen. Versuche, die mit einer Anzahl von Vógeln gemacht . wurden, lieferten ein negatives Resultat, dagegen gelang es einmal, im Kote. von Enten . und Hühnern, denen die Samen von Papaver rhoeas zwangsweise eingegeben worden . waren, nicht zerriebene, keimfáhige Samen zu finden Karpotropische Krümmungen sind in der Familie nicht selten. Nicht nur dass bei vielen Arten die Knospen nicken, Blüten und Früchte aber sich an steif em- . porgerichtetem Stengel befinden oder sogar auch Lge ag Blüten nicken eg E Plotuitim é : : pendulum, und H. trilobum, Platystemon nutans und seine Verwandte 1 Trockene Schleuderfrüchte besitzt nach Huth M: eohacholtiia, und zwa . handelt es sich hier um sogenannte »Spannungsschleuderei«, d. h. die Fruchtblatter 3 "sies infolge ihres anatomischen Baues das Bestreben, sich, wenn sie Tl, bogen- mig zu krümmen. Huth giebt an, dass dabei näch dn Gesetze des Be 2 Die die Samen fortgeschnellt werden. Ich bin aber der Ansicht, und zwar auf EC F 1 *) M auch: Res ander, E E Den Skandinaviska Vegetationens Spridningsbiologi. Upsala 49 — Sernander, Ru utger, Entwurf einer Monog deeg der Geh: née Myrme- _ kochoren ka Sy. Vet. ‘Handi XLI. n. 1 (1096) 289 |... '*) Robertson, Ch., Seed crests myrmecophilous dissemination in certain plants (Bot. Gaz. | XXII. (1897) 288). qun fp) Huth, E. ee Übersicht der Pflanzen mit Schleuderüchten >y Ver. Naturw. a urt es D E Er ee = m 1893. Bois-le-Duc 4894, E pp. ee, vds [Lg um 62 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Grund eigener Beobachtungen, dass wohl eine so plötzliche Krümmung eintreten kann, dass dies aber nicht die Regel ist. Ähnliche Krümmungserscheinungen an der au platzenden Frucht finden sich übrigens auch bei einzelnen Arten von Glaucium und ftoemeria, wenn auch nicht in so starkem Maße. Im übrigen vergleiche S. 57. . Von teratologischen Erscheinungen in Frucht und Samen sind mir, soweit diese nicht schon bei den Blütenverhältnissen erwähnt wurden, folgende” bekannt geworden: , Es finden sich öfters sogenannte Doppelkópfe bei Papaver somniferum. Der große Mohnkopf enthält dann in seinem Innern auf dem Grunde einen bedeutend kleineren, der entweder normal gestaltet ist oder aber auch in seine einzelnen Fruchtblätter aul | gelöst sein kann. Hier handelt es sich -wohl um e Durchwachsung. Auch neue Staubblätter können sich im Innern fin nden, seltener one mit Blütenhülle ver- sehene Blüten. Auch seitliche Prolifikation oder Ecblastesis findet sich hier: aus den Achseln der Fruchtblätter können neue Stempel oder gar unvollkommene Blüten ent- springen *). Genauere Untersuchungen über die "n von Ka co innerhalb der Kapseln von Papaver somniferum machte an 50 Exemplaren Fanta**), auf dessen Arbeit hier hingewiesen sei. Zodda ***) fand à ei P. rhoeas an der sou: eines Frucht- stieles zwei nebeneinanderstehende, etwas divergierende Kapseln, die, soweit er an den vorhandenen Narben erkennen konnte, "aus. zwei dicht Geboter dere Blüten Semis waren. Er nannte diese von ihm sonst nirgends beobachtete Erscheinung Didymantie. P Bonnier erwähnt ein Exemplar von P. rhoeas, mete OMM vollständige, 1 der Mitte zusammenlaufende Scheidewande besa Endlieh sei noch eine Art re an den Karpellen von Pa- paver somniferum erwähnt, die Schimper und nach = Magnus beobachteten. s Samen von Papaver vae fus kónnen, wie dies mehrfach beobachtet worden ist, ai der Frucht auskeimen, während sie noch an den Placenten festsitzen. Zwei miteinander verwachsene Saneti fand J. D. Hooker bei Meconopsis nep nepalensis. Variation und i Hybridisation. Sehr viele Arten der Mohngewächse zeigen eine sa? 3 ordentlich Starke Neigung zur Variation. Besonders tritt dies bei dis vati rho : Jahrzehnte lang fortgesetzte Beobachtung der Arten an ihrem natürlichen Standorte; ` 8 sowie durch u fangreiche ulturen sicher feststellen koiien. Zweifellos spielt ^ 1 die Bastardierung eine grofle Rolle bei der Entstehung der mannigfaltigsten Formen T es wird auf die Ausschaltung dieses fùr die Beobachtung der Konstanz höchst stören- f den Faktors ein großes Gewicht gelegt werden müssen. Infolge nicht genügender Beob- t achtung von Schutzmaßregeln gegen solche Einflüsse haben meine eigenen Kulturvel | 4 suche zu einem positiven Ergebnisse nicht geführt. Erwähnt seien hier auch noch die | E wt umfangreichen Kulturversuche von Moll, Fiet und Pijpi) in den Jahren = = Vien Litteratur siehe bei Penzig 1. c. **) Fanta, A., Besondere Teratologie der koai vom Gartenmohn (Pót. Term. Közl. uso PP, sl ma. adjarisch]. — Ausführl. Referat von Filarszky in in Just, Bot. Jahrb. 2. (1893) 2 ) teed. G., Di alcuni nuovi easi teratologici (Malpighia XVII. (1903) T HJ W. Moll, A. Auld et W. BLA Rapport sur sur quelques cultures de faites dans le Jardin Botaniqu Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 63 und 1893 in Groningen. Bei diesem Unternehmen handelte es sich allerdings weniger darum, die Konstanz der Arten festzustellen, als vielmehr um eine Nachprüfung der von botanischen Gärten, Gärtnereien und Samenhandlungen angebotenen Samen und die Bestimmung der aus diesen Samen erwachsenden Pflanzen. Die Ergebnisse der Arbeit geben doch zu denken. Die Verfasser stellten nämlich fest, dass sehr viele Samen unter ganz falschen Namen ausgeboten wurden. Ich persönlich, der ich das diesen Kulturversuchen entstammende Pflanzenmaterial einer genauen Durchsicht unter- zog, glaube bei sehr vielen Exemplaren die Einflüsse von Hybridisation, Entartung und wohl auch von Mutation bemerkt zu haben. Was den Polymorphismus des P. rhoeas und seiner Verwandten betrifft, so weise ich auf die Arbeiten Jordan’s hin, dessen Arten ich im speziellen Teile alle berück- sichtigt habe, indem ich allerdings die Namen meist unter die Synonyme aufnahm oder die Arten als Varietäten unterbrachte, Als selbständige Arten blieben nur wenige der Jordan’schen Arten bestehen. Bonuet erwähnt in Bezug auf P. rhoeas und P. dubium, allerdings nicht auf Grund eigener Beobachtungen, dass sich entsprechend den verschiedenen Lebensbedingungen Aussaaten von Samen aus derselben Kapsel zu Pflanzen entwickeln sollen, die ganz voneinander abweichen in der Form der Blätter, der Ver- begriff der beiden Arten, wie ich ihn fasse, ganz verändert werden; gerade die Form der Kapsel ist bisher immer für konstant und infolgedessen für systematisch sehr wichtig gehalten worden. Erwähnt sei übrigens noch, dass Jordan und seine Schüler die Beständigkeit ihrer »Lokalrassen« nachprüften. Thuret und Bornet, die 4—6 Arten aus der nächsten Verwandtschaft von Papaver dubium durch Kulturversuche nachprüften, fanden diese konstant. : Sehr stark zur Variation neigen die Blumenblatter vieler Papaver-Arten. So finden sich bei Papaver bracteatum am Grunde der Blumenblatter sogenannte »Herzflecken« ; beide Formen, sowohl die mit, wie die ohne Herzflecken sind konstant in der Nach- kommenschaft. Papaver commutatum bildet abnormer Weise konstante Varietäten ohne Herzflecken. Sogenannte »sektoriale« Variabilität fand De Vries an Blüten von Papaver nudicaule, indem auf den blasser gefärbten Blumenblattern der Varietät sich die dunkleren Farben der Mutterart in Sektoren oder Streifen zeigten. Über die Variation von Eschscholtxia-Arten in Kultur stellte H. Hoffmann*) Untersuchungen an. Er fand bei Eschscholtxia californica forma eroceo-striata, die er lange Jahre hindurch beobachtete, den Varietätscharakter trotz aller Schwankungen sehr fest haftend, ja er stellte sogar fest, dass sich allmählich eine ganz rein orangegelbe Form herausbildete. Wahr- scheinlich hatte er seine Versuche mit einer echten E. crocea gemacht, die im Laufe er Generationen zurückscehlug. Auch Æ. californica var. alba zeigte solche Rück- schlagserscheinungen. Bei Glaueium flavum zeigte sich in den einzelnen Generationen die gelbe Form ziemlich fixierbar, die rotgelbe dagegen nicht. Bei Papaver alpinum Nach seinen Angaben hat » 8- auch Hoffmann eine starke Variation in der Breite der Blattlappen beobachtet, indem die Ergebnisse der Kultur von Papaver dubium von Hoffmann, bei der sich eine große Anzahl teratologischer Eigentümlichkeiten entwickelten, die Pflanze an sich aber . nicht. besonders variabel erwies. Bemerkenswert ist hierbei wohl nur die Entwickelung einer Frucht, die die Form einer typischen Kapsel von Papaver rhoeas hatte. Uber : die Variationen von Papaver rhoeas hat Hoffmann**) Untersuchungen angestellt, die . Zu dem Ergebnisse führten, dass P. dubium und P. rhoeas »in jedem Einzelcharakter XLV. (887) 80-90, , H., Kulturversuche über Variation (Bot. Zeitg. det Meer , H., Über 2 | 3. XXXIL (1874) 257. 209). ** Hoffmann, H., Über Papaver rhoeas L. (Bot. Zeitg. XXXII *) Hoffmann. 64 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Versuche, die Hoffmann*) in Betreff der Konstanz der Samenfarbe von Papaver somniferum unternahm, zeigten, dass die beiden Formen vollig konstant waren. : : em über. die Variation Gesagten dürfte hervorgehen, dass die Familie wohl | auch ein geeignetes Feld für die Beobachtung der Mutation**) sein könnte. In der That hält De Vries Chelidonium laciniatum für ein klassisches und wohl eines der. ältesten nachgewiesenen Beispiele von Mutation. Die Geschichte dieser dem C. majus sehr nahestehenden, von mir als Varietüt betrachteten Pflanze hat E. Roze***) gegeben. | Die Pflanze wurde etwa um das Jahr 1590 von dem Heidelberger Apotheker Sprenger in seinem Garten entdeckt, wo sie offenbar durch Mutation aus Chelidonium majus ` entstanden ist; wenigstens ist von einer Quelle, woher die Samen etwa bezogen wären, nichts bekannt. Sicher ist, dass es bis jetzt keinem Züchter gelungen ist, — und oft genug wurde der Versuch gemacht — die Pflanze zurückzuverwandeln. Diese Unter: den Jungner noch für die größere Wahrscheinlichkeit und Leichtigkeit, mit der | Bas rungen eintreten können, anführt, ist die leichte Zugänglichkeit der Blüten, auch können dort, wo es zwischen Insekt und Blüte keine gegenseitigen Anpassungen : giebt, leichter verschiedene Insektenarten Zutritt zur Blüte bekommen und dabei durch verwandten Art bedeutend gesteigert wird. Das Erkennen vermutlicher Bastarde wird. aber durch diese Eigentümlichkeit der Familie nicht gefördert, da man eben oft m Zweifel sein wird, ob die Eltern eines vermeintlichen Bastardes auch wirklich verschiedene : n oder nur Abarten oder gar Formen sein werden. Besonders unangene . oft wird Formenmannigíaltigkeit ganz ungeheuer ist. ae dieser Zweifel bei Papaver rhoeas und verwandten Arten auftauchen, deren | | . former (Bot. Not. 4889, pp. | ETT ET TE Oy E PSE NE ME eM I RN ET E TEE E A ES Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et She teil gies a 65 Von Hybriden erwähnt ferner De Vries Chelidonium majus X EE das seit etwa 1590 bekannt ist und bei dem die Merkmale der Hauptart vorwiegen, die Rigen tümlichkeiten der Abart aber ziemlich verschwinden. Bei Papaver somniferum X somniferum nanum wiegt sogar die systematisch joy ets Eigenschaft derart vor, dass die Varietätenmerkmale völlig verschwinden. Hingewiesen sei auch hier noch aut die Versuche von De Vries, Papaver somniferum polycephalum und P, somniferum Danebrog zu kreuz en, und die hierbei erzielten Resultate, die eine ausgezeichnete Bestätigung der Mendel’ schen SR WER besonders bei” den Bastarden der zweiten Generation, ergaben. Focke*] zählt eine ganze Anzahl von Bastarden auf, von denen aber nur Papaver dubium X rhoeas als wild wachsend beobachtet angeführt wird. Bemerkens- wert sind wohl außer den d gc hybriden Gei or von Papaver somni- ferum noch: P. caucasicum © X um g von Godron gezüchtet, P. caucasicum Q X argemone cj', von dem ft: nur ein Gang Seet erhielt, P. bracteatum X orientale, nach Decaisne genau in der Mitte zwischen den Eltern stehend, P. somni- ferum Q X orientale (3, das nach Broussonet schon im 18. Jahrhundert im "botanischen Exemplare erhielt, P. caucasicum © X orientale Cj! nach Godron ebenfalls perennierend, P. bracteatum Q X caucasicum cj! von Naudin kultiviert, P. dubium Q X orientale OT, nach Godron ebenfalls perennierend, P. rhoeas © X orientale Cj, von Godron - kultiviert. Murbeck fand im Hortus Bergianus einen Papaver alpinum X croceum, der spontan und zwar ziemlich leicht entstand. Künstliche Kreuzungen von Papaver dubium mit dem Pollen von P. alpinum und P. somniferum Beer nach Hoffmann, aber solche von P. rhoeas mit P. somni- ferum bisweilen. s die Fru Re E der Bastarde betrifft, so ist als merkwürdig zu erwähnen, dass die "Mischlinge von P. rhoeasX dubium, also zweier anscheinend ganz nahe verwandter Pflanzen steril sind. Bemerkenswert ist auch, dass nach Godron Bastarde zwischen einjährigen Arten von Papaver perennierend "werden können, während Bastarde von einjährigen mit perennierenden Arten immer perennierend wurden. Nach Hurst **) sollen alle Artbastarde von Papaver völlig steril bleiben, was aber De Vries, ohne es indessen beweisen zu können, bezweifelt. Sollte sich indessen diese Angabe bestätigen, so besäße die Gattung Papaver eine allerdings geradezu erstaunliche Fähigkeit, aus sich heraus polymorphe Rassen zu bilden. Die Angaben Focke’s scheinen übrigens gleich- falls die Behauptungen Hurst’s zu bestätigen, denn wo überhaupt dort etwas von der Fortpflanzungsfähigkeit bei den einzelnen aufgeführten Bastarden angegeben ist, ist die Hybride als steril bezeichnet. Geographische gain In Bezug auf die allgemeinen pflanzengeographischen Verhältnisse dürften bei genauerer Durcharbeitung der Fumarioideae sich wesentlich neue Gesichtspunkte nicht ergeben. Vom pflanzengeographischen ew. pene ist € Verbreitung dieser Familie außerordentlich interessant. Wenn auch nur wenig Neue über die allgemeine Verbreitung der Familie von mir gefunden wurde, so wurden doch eine ganze Anzahl zum Teil recht wenig bekannter, zum Teil neuer Einzelheiten gefunden, die in allgemeiner pflanzengeographischer Hinsicht recht ear sein dürften. 1 Verhreit tung der Papaveraceae überhaupt. Die Papaveraceae besitzen ihre Hauptverbreitung in den extratropischen Gebieten der nördlichen Halbkugel. Von den Hypecoideae und Papaveroideae ist nur eine Gattung ausschließlich tropisch, nämlich Bocconia, die im tropischen Mittel- und Südamerika vorkommt. Im ganzen kommen *) Focke, W. O., Die Pa Ein Beitrag zur Biologio der Gewächse. Berlin (4884) 28—33 Ge "- Hurst, C C m Jum p Ber jen London xy. (1900) 8. SE » - Engler, Das Pflanzenreich. | 66 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 2 nur gegen 25 Arten in den Tropen, sowie etwa 18 in Übergangsgebieten vor. An desen 25 Arten haben Teil die Gattungen: Platystemon, Romneya(?)*), Dendromecon(?), | Hunnemannia, Eschscholtzia(?), Bocconia, Argemone und Papaver. . 2. Verbreitung der einzelnen Unterfamilien. a) Hypecoideae. Was nun f die Verbreitung der einzelnen Unterfamilien und Gruppen betrifft, so zeigen zunächst ` die Hypecoideae ein recht einheitliches Verbreitungsgebiet. Sie sind auf die nördlich | gemäßigte Zone der alten Welt beschränkt. Ihre Hauptverbreitung besitzen sie mit der" Gattung Hypecoum im Mittelmeergebiet (10 Arten) von Marokko und der Pyrenäen- halbinsel an bis in die óstlichsten Teile; weiter östlich im centralasiatischen Gebiet finden sich auch noch einige Vertreter dieser Gattung, deren óstliehster Vorposten H. erectum ` L. in der Provinz Tschili sein: dürfte, somit also noch in das Gebiet des temperierten £ Ostasiens hineinreicht. Noch weiter östlich, auf Nippon, findet sich die zweite Gattung dieser Unterfamilie, das monotypische Pteridophyllum racemosum Sieb. et Zuee. © Ein ausgedehnteres Entwicklungsgebiet nehmen die Papaveroideae ein. E Papaveroideae- Romneyeae. Diese von mir von den Eschscholixieae ab- Verbreitung. Ihre Heimat ist die pacifische Ostküste von Nord-Amerika und Meconella | oregana Nutt. im südlicheu Britisch-Columbien und auf der Insel Vancouver unter 50? n. B. ist ihr nördlichster Vorposten. Am weitesten nach Süden dringt die Gattung ` Platystemon vor, die überhaupt unter den Hommneyeae die größte Artenzahl und das | weiteste Verbreitungsgebiet besitzt; Platystemon australis kommt namlich noch am Kap | San Quentin auf der Halbinsel Nieder-Kalifornien unter 30° 28’ n. B. vor. Nach Osten | dringen die Vertreter der Romneyeae in die Zone des Great Basin vor, allerdings nur | mit sehr wenigen Arten und nicht sehr weit. y. c) Papaveroideae-Eschscholtxieae. Recht geschlossen treten die Esch- scholtzieae der Papaveroideae auf. Sie sind durchaus auf die pacifischen Gebiete des nördlichen Amerikas beschränkt und reichen in ziemlich geschlossenem Bestande vom unteren Columbiathale, im nördlichen Oregon (49° n. B.), (mit Eschscholtzia columbiana | Greene) südlich bis über den Südrand des Hochlandes von Anahuac hinaus nach Oaxaca — und la Escondida, westlich der Bai von Tehuantepec, unter 16° n. Br. (mit Hunnemanma fumariifolia Sweet). Bemerkenswert ist der Formenreichtum der zu dieser Gruppe EC | in den überaus wechselnden Vegetationsbedingungen des nach Klima und Erhebungen f reich gegliederten Landes. Nach dem Zeugnisse eines der besten Kenner dieses Landes, ` Guatemala zeigt die Gattung Bocconia ihr Hauptentwieklungsgebiet. Aber auch auf ist, x *) Die Fragezeichen in den Klammern sollen andeuten, dass die betreffenden Gattungen bezw. deren Arten in Übergangsgebieten vorkommen, vor allem im südlichen Kalifornien. ` 1 Pale ae VNLT PON NAI FE Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 67 Ostabhang der Kordilleren im nordwestlichsten Teile von Argentinien, westlich des Gran Chaco (23? s. Br.. Bocconia ist somit die einzige Gattung der Familie, die fast ganz auf die heiße Zone beschränkt ist; sie ist ferner der auf dem amerikanischen Festlande am weitesten südlich vor dringende, sicher einheimische Vertreter der Familie. Bemerkens- wert ist ferner aber auch noch, dass im temperierten Ostasien eine mit Bocconia nahe verwandte und vielleicht sogar mit ihr zu vereinigende Gattung vorkommt, nämlich Macleaya. A. cordata R. Br. ist heimisch auf Japan und in China, in Tschekiang Schensi und Kansu. Diese Art ist systematisch noch insofern bemerkenswert, als sie im Gegensatz zu Macleaya cordata nur eine Samenanlage im Fruchtknoten besitzt und somit einen Übergang zu Bocconia bildet. Während man nun hier, bei Vereinigung von Bocconia und Macleaya, an vikariierende Arten denken könnte, kann man bei Stylophorum wirklich von vikariierenden Arten sprechen. Von den drei bis jetzt bekannten Arten der Gattung Stylophorum kommt nämlich die eine im Genera? Nordamerika vor, während die beiden andern in Central-China heimisch s Es bleiben nun von den 8 Gattungen der Chelidonésas noch 4 übrig, die ganz auf die alte Welt beschrankt sind. Zunächst die monotypische Eomecon aus Hupeh, am nächsten verwandt mit der allantisch-nordamerikanischen Sanguinaria. Dann die » Chelidoniwm-Gruppe« mit Cheli- donium, Dieranostigma und Hylomecon, zu der aber auch noch das vorhin erwähnte von einzelnen Autoren, wie z. B. von Prain, als ged men zu Chelidonium gezogen. Von diesen Gattungen kommt die monotypische Hylome ebenso wie zwei Arten von Dicranostigma im temperierten Ostasien vor, wäh Dicranostigma t Hook. f. et Thoms. auf Kumaon im westlichen Himalaya beschränkt ist. Das eigentliche Chelidonium, umfassend die sch z maius L. mit den beiden Abarten var. (Miller) Kochi und var. grandiflorum DC., ist im ganzen borealen Florenreiche, sowohl in Asien wie in qora Ai und fehlt nur in den nördlichsten Zonen dieses Gebietes. C. maius dürfte somit die Art der Familie sein, die das größte Areal auf dem Erdball Bra Als echtes Unkraut dringt sie aber auch in die neue Welt vor und scheint im atlantischen Nordamerika schon recht häufig zu sein. Merkwürdiger- weise fehlt die Pflanze, die doch sonst im Mediterrangebiet recht häufig ist, im medi- terranen Nordafrika ganz: wenigstens habe ich in den vielen Herbaren, die ich durch- gesehen habe, keine Exemplare von dort finden können apaveroideae-Papavereae. Ein bei weitet größeres er als die bisher behandelten Gruppen z eigen nun die Papavereae. Zwar aupt- entwicklungsgebiet im nördlichen extratropischen Florengebiete der alten Welt, es auch 1m entsprechenden Gebiete der neuen Welt sind sie vertreten und dringen hier, wenn ch mit nur wenigen Arten, weit nach Süden in das central- und südamerikanische Florenreich hinein, ja je eine Art ét sogar in Südafrika, in Australien und auf den Sandwich-Inseln vor. Die Gat tungen Glauciu um und Roemeria zunächst besitzen westlichen Persien. Ein ee Glaucium aus i Rai GI. ire m Maxim., d sich bei genauerer Untersuchung als ein Vertreter der Gattung — In Amerika heimisch ist die artenreichere Gattung Argemone. Sie kommt im atlantischen Nordamerika, i in den Südstaaten der Union, in Westindien, in Mexiko und in ues vor; in letzterem Gebiete findet sie ihre Hauptentwicklung. Es lässt sich nun außer- ordentlich schwer feststellen, wie weit nach Süden die eigentliche Heimat dieser Gattung. d geht. Arg. mexicana L. kommt nämlich als Unkraut auf der ganzen Erde, vor allem SC 8 in den Heu à vigas Gebieten vor. ER mese. var. ochroleuea r 68 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Lindl. (= A. ochroleuca Sweet) zeigt diese Neigung, wenigstens nach meinen Erfahrungen, merkwürdigerweise nicht. Nun kommt Arg. mexicana an ziemlich zerstreuten Stand- orten auf der Westküste, an der Südostküste und an der Nordküste von Südamerika vor, z. B. in Venezuela, Peru, Brasilien, Guiana, aber immer nur in den Küstengebieten, die var. ochroleuca dagegen, die eine bemerkenswerte Vorliebe für pacifische Gebiete zeigt, zieht sich in viel dichteren Standorten an den Anden entlang bis nach d K- ostwärts bis Argentinien (auch Brasilien ?*)) hin, und zwar kommt sie nicht n der Küste, sondern auch mehr im Innern vor. Ich ha be mich vergeblich bemüht; E zustellen, ob diese Pflanze in Leg Legenden heimisch oder ob sie nur eingeschleppt ist. Da die Funde, soweit man aus den Herbarzetteln ersehen kann, immer in b. i Nahe menschlicher ec apn gemacht wurden, kann man wohl an en, dass ¢s nehme ) sich um eine Einschleppung handelt. Es ist mir übrigens nicht gelungen, ee ; auf welche Weise die Verschleppung der Argemone mexicana vor sich geht, ob mi Schiffsballast, Sämereien oder auf andere Weise. Auch noch weitere Chea iko 1e um eine der vielen Beinen handelt, die gorai der Flóra “due Inseln und Amerika bestehen Es bleiben übrig die Gattungen Meconopsis, Catheartia und Papav Die meisten Arten stammen entweder aus dem Himalaya Lg aus China (im 1 weiteren Sinne). 43 Arten sind im Himalaya von Kaschmir (Mec. aéuleata) bis Bhutan . (Mec. sinuata, Mec. primulina, M. simplieifolia, M. superba, M. paniculata, M. Wallichii) heimisch; weiter nach Südosten dürften bei der näheren Erforschutg des Gebietes viel- leicht auch noch Vertreter der Gattung gefunden werden. In Tibet sind bis je bekannt, deren 4 in Süd-Tibet, 2 in Mittel-Tibet (M. horridula und die bisher nur aus - China bekannte M. integrifolia), sowie 3 zugleich auch in Meg vorkommende aus - Nord-Tibet. In Yünnan erreicht die Gattung mit M. rac a, M. rudis, M. lanci- folia und M. integrifolia ihre südöstlichste Grenze; ate Ant bildet zugleich mit M. quintuplinervia und M. horridula in Kansu und Nord-Schensi die Nordgrenze ` des Verbreitungsgebietes. Die Gattung scheint also zum Teil in die westlichsten Gebiete 4 des M Ln Ostasiens hineinzureichen , wenn man nicht im biis ops gett ducc f Arten nach Prain in 3000—4000 m Höhe vor; nur M. cade und M. Oliveriana, beide aus China, sowie M. robusta in Kumaon steigen bis etwa 2000 m herunter; eine große Anzahl aber klimmt bis über 4500 m Höhe hinan, jê A M. integrifolia, M. simplieifolia und M. horridula gehen noch höher, letztere bis über 5000 m, wobei noch zu bemerken ist, dass letztere eine außerordentlich weite Aer : Ich habe auch ae von St. Hilaire 1829 und Claussen 1846 aus Brasilien 1 +) (ohne nähere Standortsangabe) ges **) Siehe Engler, VET einer Entwicklungsgeschichte der Pflanzenwelt If. (4882) 430: »Die Entwicklungsfähigkeit, welche in den Keimen der nach den Sandwich-Inse In gel: Pflanzen se schlummerte, wurde unterstützt dadurch, dass die entstandenen Varietäten immer eps E : ‘Terrain vorfanden, um das sie nur mit wenigen Konkurrenten zu kämpfen hatten: Argem also Setchuen noch zum centralasiatischen Gebiete zu rechnen sein, wenn z rei Es i | nicht für diese Gegenden überhaupt ein neues westchinesisches bubus schaffen € ver — i Neal ET EE IE IE Friedrich Fedde, — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 69 dehnung, nämlich von Sikkim und Chumbi durch ganz Tibet bis nach Setchuen und Kansu, besitzt. Weitaus die meisten kommen zwischen 25° und 30° m. Br. vor, nur M. horr idula, M. integrifolia und M. quintuplinervia auch noch zwischen 35° und 40° alb dieses immerhin ziemlich sepu n Verbreitungsgebietes kommen noch drei Arten der Gattung vor. Es sind dies M. heterophylla und M. eee EE und in Kalifornien, hauptsächlich i im südlichen Teile des Staates, zwischen 30° und 38? n. in Kalifornien heimisch, südlich bis zur San Quentin-Bay reichend (also ebenso weit wie Bee Noch interessanter in Map tr ee Hinsicht ist aber das Vor- kon M. cambrica in den Pyrenäen, in der Auvergne, der Normandie und Ee in fast ganz Großbritannien bis nach Schottland hinein, aber niemals über 600 m hoch. Das Vorkommen dieser'Art in Westeuropa ist ein CS fur die ehe- maligen Beziehungen der mitteleuropäischen Flora zu der Centralasiens bg Von den 4 bisher bekannten "ees von Cathcartia kommen 3 im östlichen Hima- laya und eine in Südwest-China Die weiteste Verbreitung Ce allen Papavereae zeigt die Gattung Papaver. Sie ist zunächst im gesamten nördlich-extratropischen Florengebiet der alten Welt vertreten, vom nördlichen Eismeer (P. nudicaule subsp. radicatum) bis an die Nordgrenze der Sahara, das arabische Meer und den Himalaya, von den Azoren bis in die äußerste Spitze Nordasiens. Das temperierte Ostasien wird allerdings nur in seinem westlichen Bes in Nord-Schensi und West-Hupeh von einigen Formen des Papaver mudicaule Man kann aber annehmen, dass es in ganz Tibet iain ist. Papaver dimi benutzt die Inseln des Bebringsanceres wie eine Brucke, um von Ka rie qae e Halbinsel Alaska und das arktische Nordamerika zu erreichen. We: das Vor- od an der Ost- und Westküste Grónlands und auf Island wird der Kranz geschlossen, den die Standorte von P. nudicaule subsp. radicatum um den Nordpol bilden. Von dem arktisch-amerikanischen Verbreitungsgebiete strahlt nur nach Süden ein Ausläufer, indem zunachst Papaver nudicaule subsp. radicatum von C. C. Parry 1862 auf den Rocky Mountains von Colorado zwischen 39—41° n. Br. gefunden wurde**), ein Vor- kommen, das um so merkwürdiger ist, als sonst weder aus dieser Gegend, noch aus der ganzen nórdlich davon gelegenen Felsengebirgskette mir Exemplare dieser Pflanze zu Gesichte kamen. Auch ist der Standort für diese sonst durchaus nordische Form, abgesehen von seiner Abgelegenheit vom übrigen Verbreitungsgebiete, ein ganz außer- ordentlich südlicher. "Hoffentlich bringt die weitere floristische Erforschung dieser esie nähere Aufschlüsse. Außerdem kommen im pacifischen Nordamerika, und zwar in Kali- fornien, noch zwei Papaver-Arten vor, die aber nicht zur Verwandtschaft des D nudi- caule, sondern zu der des P. rhoeas gehören. Der in Bezug auf sein Vorkommen merkwürdigste Vertreter der Gattung ist aber P. aculeatum Thunb. aus dem Kaplande und aus dem südlichen und óstlichen Australien. Dies Vorkommen ist um so merk- würdiger, als es sich hier nicht um verwandte Arten, sondern, soweit ich dies über- blicken kan. um die selbe Art handelt, als es sich ferner bei der Ausbreitung der . Auch die MU einer Verschleppung hat meines Erachtens | nur eine geringe Wahrscheinliehkeit für Auf die ee Verbreitung oa einzelnen Sektionen hier naher einzugehen, Würde zu weit fü ei Cf. Engler, Let In zweiter Linie ist das Vorkommen der Art in Frankreich à und in Großbritannien ein Mind für den Zusammenhang Ee mit den Kontinente e zur Eiszeit. Cf. Let 480. **) Asa Gray giebt. in ade € of North America L part k 1837 als Verbr cime an: »alpine Rocky Mountains to S. Colorado«, aber ohne die der n näher zu belegen. An i ser nicht merkwürdig. Ww. J. Hooker aS in seiner Flora Boreali-americana I. (1833) p. 34 giebt. ferner an: She core tens e Rocky Mountains, at a great elevation, between lie Li and 55°, Drum monde. hou" 70 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. neues Beispiel für vikariierende Arten, deren Zahl ja an sich nicht groß ist, zwischen ` dem Osten und dem Westen des Mittelmeergebietes. Die Grenzen der beiden Verbreitungs- Auch die geographische Verbreitung der Sektion der Scapiflora bietet viel bemerkens- — wertes, Von dem schon oben erwähnten zirkumpolaren, die Südründer des nördlichen Eis- 4 meeres besetzt haltenden Gürtel des P. nudicaule subsp. radicatum strahlen nach Süden ; Auslaufer aus. Einer dieser Auslüufer ist das oben erwähnte Vorkommen auf den | Rocky Mountains von Colorado, dem in Europa das ebenfalls recht isolierte Vorkommen ` auf dem Dovrefjeld in Norwegen (692—639 n. Br.) entspricht*). Auch hier sind auf ` den nórdlicher gelegenen Gebirgen Skandinaviens Fundorte nicht bekannt. Das nächste | bekannte Vorkommen findet sich erst 1000 km nördlich bei Talvik im Amt Finnmarken I (leg. Jörgensen 1888). Wenn man nicht annehmen will, dass irgendwie eine nach- trägliche Einschleppung von Island oder den Far-ór her stattgefunden hat, was sehr unwahrscheinlich ist, so ist dieser Glazialrelikt in seiner Isoliertheit merkwürdig, da die Vegetationsverhältnisse der zwischenliegenden Gebirge für die Entwicklung bez. Erhaltung doch außerordentlich günstig sind und sich nach Blytt, »Essay on the immigration | vor, die zunächst an der pacifischen Küste entlang laufen; das Verbreitungsgebiet geht 8 dann auf den kulissenartigen Gebirgsketten, die die Mongolei von Sibirien und Trane 2 kaspien trennen, fort nach Süden. Funde von Maximowiez mit der Bezeichnung Gebirgen des mittleren, südlichen und östlichen Europa. Ein natürliches Zwischenglied | zwischen dem Gebiete der P. nudieaule und P. alpinum s. lat. wäre ein Vorkommen - eines Vertreters einer dieser beiden Pflanzen auf den nordpersischen Gebirgen und auf - pons ANGENEHM : . dem Vasendlifjeld (649 n. Br.) und bei Vage, ferner nórdlich d . Blaahó und auf dem Langfjeld vor. Der nichste nórdlichere Fundort ist auch i e Den ong ey c A Eee Lee ROE pe ea A fc Auch kann hier leicht eine Verwechslung des Monte Velino in d - vorkommt, mit Avellino, bezw. dem Monte ue östlich v "m Neapel, vorliegen. Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 71 dem Kaukasus. Ein solcher ist indessen nicht bekannt und dürfte auch wohl bei der schon immerhin ziemlich genauen Kenntnis der Gebiete und bei der d der Blüten der Pflanze nicht mehr bekannt werden. Die dstlichsten Stationen für P. alpinum ampl. finden sich in Siebenbürgen und den transsilvanischen Alpen sowie in der Tatra, beide isoliert dastehend und mit dem westlicheren Verbreitungsgebiete nicht durch Zwischenstationin verbunden. Im gesamten Alpengebiete ist dann P. alpinum s. ampl, verbreitet, vom Schneeberg in Niederösterreich an bis in die EEN und Seealpen; nach Südosten zu finden E die letzten Ausläufer, auch wieder ein ziemlich isoliertes Vorkommen, auf dem Maglit-Berg in der Hercegovina (43° 20’ n. Br.) an der Grenze von nee Ein anderes recht ES Vorkommen ist das in den Abruzzen e Weiter nach Westen tritt dann P. aceon s. lat. i den. östlichen und mittleren Pyrenäen auf und zwar in der Form P. pyrenaicum subsp. rhaeticum, worunter ich die gelbblühende Form mit den weniger geteilten, weniger graublauen Blättern verstehe, und noch mehr in der Form von P suaveolens. Das Auftreten der letzteren Form in der Sierra Nevada in Südspanien bietet ein E zu dem Vorkommen auf den beiden anderen südlichen Halbinseln von Euro Die pflanzengeographischen voi iine meiner Untersuchungen dürften sich also folgendermaßen zusammenfassen lassen Die Papaveraceae dürften, wie viele andere Familien ihrer näheren Verwandtschaft, borealen Ursprunges sein und sich vor der Eiszeit von Norden her strahlenförmig nach Süden verbreitet haben, wobei sie sich besonders in den subtropischen und tropischen Gebieten an die Gebirge hielten. Die später eintretende Vereisung vernichtete dann die Angehörigen der Familie in den Gegenden Be oe Gebirgszuges: Alpen, Karpathen, Kaukasus und Himalaya bis auf P. nudicaule. e Familie entwickelte sich zu ihrer ganzen Mannigfaltigkeit besonders im Se von wo aus eine Einwanderung der neu entwickelten Formen in das mittlere und nördlichere Europa nach der Eiszeit erfolgte, Eine ähnlich starke Entwicklung fand in Ostasien statt, wo aber eine Rück- wanderung nach Norden wegen des seit dem Tertiär anscheinend wenig veränderten Klimas nicht nötig gewesen sein dürfte. Ein drittes Hauptentwicklungsgebiet findet sich im pacifischen Nordamerika und den angrenzenden Teilen von Mexiko, wenn auch hier die Zahl der entstandenen Arten geringer gewesen ist. Die meisten. Angehörigen der Familie befinden sich auch noch demie in einem Stadium starker Entwicklung; dies gilt besonders für die Gattungen Hypecoum, Platystemon, Eschscholtxia, Glaucium, eg Corydalis und Fumaria, die enee stark zur Variation neigen und deren Arten sich oft nur schwer gegeneinander abgrenzen lassen. p Die südlichen Vorposten von P. nudicaule sind als Glazialrelikte zu betrachten, so das Vorkommen auf den Far-ór, dem Dovre-Fjeld, in Afghanistan, im westli chen Himalaya und auf den Rocky-Mountains von Colorado. Eine gleiche Bedeutung kommt den südwärts vorgeschobenen Standorten von P. alpinum s. ampl. zu, die sich auf —- der Sierra Nevada in Südspanien, auf den Abruzzen und auf den Grenzgebirgen der in und von Montenegro} finden, 3. Die Verbreitung von Meconopsis in Kalifornien, Himalaya und Ostasien, sowie in a deutet auf eine Verwandtschaft der genannten Florengebiete hin, die auch noch durch andere Belege sich stützen lässt. Näheres siehe weiter vorn. Ähnlich ver- hält es sich wohl mit dem nahe ehe apaver. : . Das Vorkommen von Meconopsis cambrica auf Großbritannien und im mittleren und südlichen Frankreich deutet auf eine wem vorhandene Landverbindung hin. 5. Das Vorkommen von Sty lophorum diphyllum im atlantischen Nordamerika id von St. sutchuense und St. lasiocarpum in Centralchina stützt in ausgezeichneter Weise u Das Exemplar aus dem Herb. Montp., von Reolli 4857 gesammelt, erscheint mir immer- GE en italienischen Floren ein Vorkommen von dort. nicht gemeldet wird. — ` ‚Abruzzen, w o die Pflanze : hin one da in den 72 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et oe die ash von der nahen Verwandtschaft der Flora des atlantischen Nordamerikas und | Ostasie 6. WEE in Mittel- und Südamerika und die sehr nahe —— Macleaya in Ostasien weisen auf die Beziehungen der beiden Florengebiete zueinander hin. . In der Sektion Pilosa von Papaver lässt sich das Vorkommen von P. rupifragum ` und atlanticum im äußersten Westen des Mittelmeergebietes gegenüber dem Vorkommen ` der anderen Arten im äußersten Osten desselben Gebietes durch eine Anderung des Klimas der cel ete liegenden Gebiete erklären, infolgedessen die Zwischenformen ausstarben. | 8. Das ziemlich isolierte Vorkommen von Papaver aculeatum im Kaplande besitzt ` viele Aei in den sonstigen Beziehungen zwischen der Kapflora und dem Mittel- ` meergebiete. Das Vorkommen von P. aculeatum im Kapland und in Ost- und Südaustralien | lässt sich für mich nicht erklären. Die Annahme einer Einschleppung durch Kolonisten, die in früherer Zeit um das Kap der guten Hoffnung herum nach Australien zu gelangen ` pflegten, erscheint mir etwas gesucht, obwohl sich gerade hierfür eine ganze Anzahl von analogen Fällen, die allerdings meist Westaustralien betreffen, anführen lassen. Für einen Überblick auf die Verteilung der Arten über die einzelnen Florengebiete : muss ich auf die Tabelle hinweisen, die ich in meiner Arbeit über die pflanzengeographische ` Verbreitung der Familie im Beiblatt 81 zu Engler's Botanischen Jahrbüchern veróffent- lieht habe. Da sich die einzelnen Zahlen durch die Beschreibung neuer Arten andauernd ` ándern, will ich c von einem Abdruck dieser Tabelle absehen und erst am Schlusse ` meiner ’ Gesamta rbeit, im pflanzengeographischen Teile der d eine endgültige, ` verbesserte und vervollstándigte Übersicht geben. sein dürfte, dass ihre Vertreter schon in früheren Erdperioden vorhanden a Oligocän von Bornstedt in Sachsen als Papaverites neu beschrieben. Nach der ? Beschaffenheit der Narben zu urteilen, scheint hier in der That eine Papaveracee vor- zuliegen. Auch der eg der ganzen Frucht deutet auf eine nahe Verwandtschaft REEL bei Topfstedt bei Greußen. Es ist daher nur Fabrscheinlieh, dass in früheren wärmeren Perioden die Gattung. auch noch weiter nórdlich vorgekommen Verwandtschaftliche on und u Die Familie der Papaveracea® bildet nach Engler***) in der Reihe der Rhoeadales die erste Unterreihe der Rhoe- adineae, die am sear — int mit der zweiten Unterreihe der Ca, pparidineae, 79 denen Capparid Cruciferae und Tovariaceae gehören. Besonders in Bildung von Blüte und Frot m herrscht große Übereinstimmung, indessen bildet doch die Zahl der Kelchblätter, die nur in dem äußersten Blütenkreise stehen, die Gleichzähligkeit der beiden venen mae. sowie endlich das Nährgewebe im Samen einen tiefgehenden Unterschied Prantl und Kündig: bezeichnen die Tovariaceae als eine Übergangsfamilie zwi- schen den Papaveraceae und Capparidaceae. Sie wurden ja auch von Eichler den a ersteren einverleibt, weichen aber doch zu stark ab dure h den isomeren Blütenbau, 5 Uu nr. u. — Palacophytologie (1890) ins 545. EA Journ. of Bot. XLI XLI. (1903) VH. o OR | "7 Engler, Adolf, Syllabus der Pflanzenf lien. 5. Aufl. . (1907) mo ssile Reste. Obgleich nach der Ausbreitung der Familie es sehr wahrscheinlich : e S * EXE erc * REUS e FT ETE TENE lan as Sneath Sor SER na fap Nd XAR Te Ee Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 43 die bis in die Mitte reichenden und nach außen umbiegenden Placenten und den großen, - im spärlichen Nährgewebe liegenden Embryo. Wichtig sind auch die Beziehungen der Familie zu den Ranales, an die sie durch die Berberidaceae anknüpfen, die sich aber durch den monomeren Fruchtknoten unterscheiden Nach Celakovsky zerfallen die Rhoeadinae in drei Stämme, die Resedaceae, bei denen meist die Fünfzahl, bisweilen aber auch Sechs- bis Achtzihligkeit vorkommt, die Capparidaceae, denen sich die Cruciferae anschließen, mit tetramerem Kelch und Krone, Kelch 2-+ 2-, Krone 4-blätterig, und endlich die Papaveraceae, denen sich als verarmte Formen die Fumariaceae anschließen, mit dimerem (oder trimerem) Kelche und tetramerer Blumenkrone. Celako vsky nimmt an, dass der zweite Kelchkreis der Capparidaceae und Cruciferae hier petaloid metamorphosiert ist und der dritte Quirl, der bei den eben erwähnten beiden Familien tetramer gebaut ist, hier meist dimer bleibt. Die Tetramerie tritt hier erst im vierten Quirle, im Andröceum auf, abgesehen . von einigen Ausnahmen, wie z. B. Sanguinaria, und von einigen abnormen Formen z. B. bei Eschscholtzia, wo sich im dritten Kreise einmal vier Blumenblätter fanden). Was nun den Ünpcong der Papaveraceae betrifft, so kónnte man nach Celakovsky zunächst an einen gemeinsamen Ursprung denken; man könnte mit Rücksicht auf die ` wahrscheinlich älteren dreizähligen Papaveraceae und auf die sechszähligen Resedaceae eine sechszählige Urblüte mit zwei dreizäkligen Kelchquirlen und einem sechszähligen "Kronenkreise annehmen (siehe auch Benecke!); dann würde durch Zusammenziehung der beiden Kelchquirle der sechszählige Kelchkreis mancher Resedaceae zu erklären sein, aus denen sich dann leicht die fünfzähligen Blüten der anderen Resedaceae und die vierzähligen der Capparidaceae und Cruciferae ableiten ließen. Auch könnte man sich dann die Blüten der dreizähligen Papaveraceae aus diesem Urdiagramm durch ` petaloide Umwandlung des zweiten Kelchkreises und Reduktion des sechszähligen dritten Kreises auf die Dreizahl entstanden denken. Die Dimerie müsste man dann als eine ; nee Variation der Trimerie annehmen. Analog der Umwandlung eines Kelch- _kreises in einen Blumenblattkreis bei der gesamten Familie wäre dann die Umwandlung der Kronblätter in Staubgefäße bei Bocconia als eine progressive Metamorphose auf- -zufassen. — Indessen hält es Čelakovský doch für men dass die drei Stämme der Rhoeadinae einen getrennten Ursprung aus den Polycarpieae _ Anonaceae*), ee oliaceae und Perianth der Papaveraceae direkt von den Gef) "weier ge eine ge- ‘meinsame Urform der drei Rhoeadinae-Stämme und eine Umwandlung an nzunehmen. »»Die beiden Perianthformen der Resedaceae und der trimeren Papaveraceae stehen sich garnicht so ferne, als es scheinen möchte; sie kommen sogar beide in derselben wei- teren Gattung Ranunculus vor, worin die Sektion Ficaria 3-zähligen Kelch und zwei . dreizáhlige ne Kronenkreise, wohl auch ein oder zwei innere Kronenblätter darüber besitzt, während die übrigen Ranunkeln einen fünfzähligen (2 + 3-zähligen) ‚Kelch (nach 3/5, was die Mitte halt zwischen dem 2 + 2-zähligen und 3 -+ 3-zähligen Kelche) und eine gleichfalls 5-zählige «dts besitzen.« Da man nun ungezwungen i ap ehmen kann, so ist die Erklärung der, Bene: doch wohl recht einfach durch Analogie p den Polycarpieae, während die Annahme . eines aus zwei zweizühligen Kreisen Weeer Andröceums (d. Benecke!), das bei den Polycarpicae garnicht vorkommt, r echt gesucht erscheinen ——— muss. Man kann annehmen, dass sich das meist spiralig angeordnete Andröceum der * SE *) Bei Disepalum un d Tetrapetalum sind die Quirle zweizühlig ; Prantl weist abe. hh Mei Gene zem? IL 2. Sen » = darauf ‚hin, Gg man auf diese fo T 74 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Polyearpicae, das meist die Divergenz ?/;, 5/43 u. s. w. zeigt, in den dimer beginnenden Blüten der Pa apaveraceae in alternierende Quirle von 8, 6 und schließlich 4 Gliedern auflóste. Erst in der Folge konnten dann dureh immer weiter gehende Reduktion au dieser ursprünglich größeren Anzahl von Kreisen zwei zweigliedrige hervorgehen Analogien hierzu lassen sich im übrigen eine ganze Anzahl anführen. So weisen die in ihrem Blütenbau meist spiralig gebauten Ranunculaceae doch Vertreter mit hemi- cyclischem Blütenbau auf, indem bei einer Anzahl von Gattungen (Paeonia, Eranthis, ` Ranunculus, Clematis und meist auch Anemone) die Blütenhülle quirlig gebaut isl. Diese cyclische Anordnung kann sich auch auf die der Blütenhülle nàchst stehenden Blätter erstrecken, wodurch eine Aufenhülle entsteht (Nigella damascena, Eranthis hiemalis, Anemone). Vollständig quirlig gebaut sind schließlich die Blüten von Aqui- legia, anthorrhiza und auch zuweilen die von Eranthis. — Cyclische Blüten be- sitzen ferner ~ res die meisten Berberidaceae und endlich Cabomba - bei den Nymphaeac Auf die pem van Tieghem's*) in Bezug auf die Verwandtschaft der Familie | will ich nur ganz kurz hier eingehen. In seiner Unterklasse der »Ovulées«, Ordnung der »Perpariétées bitegminées« oder »Rénonculinées«, stehen die Reihen "der »Mal- vales« und »Papavérales« am meisten zusammen Zu ur letzteren Reihe rechnet neben - den Samydaceae, Turneraceae, Passifloraceae, Male lesherbiaceae, Cistaceae, Tamarica- cede, Lucemburgiaceae, Droseraceae und Flacourtiaceae, die alle eine fünfteilige Blumen- f krone besitzen, van Tieghem auch die Capparidaceae, die tetramer mit einfacher Blumenkrone sind, und die Papaveraceae und Fumariaceae, die dimer mit doppelter Blumenkrone ibid: Beide Familien unterscheiden sich dadurch, dass die Papaveraceat zahlreiche Staubgefäße besitzen, die Fumariaceae nur zwei dreispaltige. Wohin alle die Gattungen gehören, auf die obige Definition nicht passt, z. B. alle trimeren Papo veraceae oder alle mit einer beschränkten Zahl von Staubgefäßen, wird in der ange geführten Schrift nicht erwähnt. Die übrigen zur Engler’schen Reihe der Rhoeadales gehörigen Familien hat van Tieghem zerstreut, so die Moringaceae neben die Canel- laceae und Polygonaceae zu den »Géraniales«, die Tovariaceae zu den »Rhamnales“ Die Resedaceae und Cruciferae dagegen kommen in die Ordnung der »Transpariétées : bitegminées« in die Reihe der »Oxalidales« und zwar erstere neben die Parnassiaceat, | letztere neben Theaceae, Clusiaceae, Hypericaceae, Quiinaceae, Gonystylaceae und | Caryocaraceae. : Hallier**) will die Papaveraceae zusammen mit den Lardixabalaceae, Berberida- 1 ceae und Resedaceae über die Helleboreae von den Magnoliaceae abgeleitet wissen ***). 1 Er weist hierbei hin auf die Ähnlichkeit zwischen Leptopyrum fumarioides - laceae) aus Centralasien mit Hypecoum und Corydalis lutea, zwischen Leontice ECH (Berberidaceae) und Corydalis cava, zwischen Ranunculus ilyrieus und Platystemon ` mit einigem Zweifel, die Capparidaceae+), denen er die Tovariaceae einreihen will m d die er früher als zweifelhaft zu den Cucurbitaceae gestellt hatte tt). Zum Versi erinnert er hier an die Ähnlichkeit der Narben von Glaueium und Matthiola, de * van Tieghem, Ph., L’Oeuf des plantes considéré comme base de leur classical e (Ann. sc. nat., Bot. Paris, 8. ser. XIV. (1904) 213—3 i **) Hallier, H., Über die rures eg Phylogenie und den Generationswechsel der Achsen paa (Ber. d. bot. Ges. XX. (4902) 478), ) Halli lier, H., Beiträge zur EE = Beoropkr lle und des Trophophylls in Be 1 1 nst. Wissensch. XIX. (1904) 1902, 3. Beih. 2 allier, H. , Vorläufiger Entwurf des bation (phylogenetischen) Systems der Blüten” ER (Bull. Herb. Boiss. 9. ser. MI. (4903) 306—831 ! : ++) Hallier, H., Neue Schlaglichter auf das vita System der Dicotyledonen. Phylogen* i tische Betrachtungen Gera-Untermhaus (1905 ; o 407 444) Hallier,. HL, Uber die Verwandtschaftsverhältnisse bei Engler's Rosalen, Pariet us — und anderen m. der j aces ose Se Geb. Notary. Hamburg XVIII. (1903) 36) TT Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 75 Blatter von Papaver somniferum, Glaucium luteum, Crambe und Brassica, der Nüsschen von Fumaria und Neslea. Nutzen für den Menschen. Am wichtigsten von allen für den Menschen in Be- tracht kommenden Stoffen, die aus der vorliegenden Familie stammen, ist ohne Zweifel das Opium. Für den pharmaceutischen Gebrauch kommt einzig und allein das in Kleinasien gewonnene in Betracht, da nur solches durch die Pharmacopoea germanica zugelassen wird. Als Stammpflanze kommt nach Flückiger*) Papaver sommiferum var. glabrum Boiss., Fl. orient. I. (1867) 416, das ich als Synonym zur Hauptart ziehe, in Betracht. Es dürfte aber wohl keinem Zweifel unterliegen, dass auch das Opium aus anderen Ländern, vor allem aus Deutsch-Ostafrika, im Apothekengebrauche - zugelassen werden wird. In Kleinasien wird das Opium meist im Kleinbetriebe ge- 7 wonnen, da die Pflanzen gut gedüngten Boden und sorgfältige Pflege verlangen. In Bezug auf die näheren Einzelheiten muss ich auf Flückiger hinweisen. Die unreifen Kapseln werden wenige Tage nach dem Abfallen der Blumenblätter mit einer Messerspitze leicht geritzt und der herausgetretene, zunächst weiße, an der Luft verdickte und rötlich-gelb gewordene Milchsaft wird am anderen Tage abgenommen. Mehrmaliges Ritzen des- selben Fruchtknotens soll wenig mehr Ertrag liefern. Dieser stellt sich auf ungefähr 0,02 g für die Kapsel, deren Samen noch reif werden, sich aber nicht gut zur Aussaat eignen sollen. Das Kraut wird noch als Viehfutter verwendet. Die Milchsaftklümpchen . werden zu größeren Klumpen vereinigt, an der Luft getrocknet und in Mohnblatter ein- : um dann in baumwollenen Säcken nach den Hafenplatzen auf Maultieren ge- ` brach) zu werden. Werden die Ballen zu zeitig auf Schiffe verladen, d.h. wenn sie nicht gehörig lufttrocken sind, dann können sie leicht in Gährung geraten. und ver- - derben. Haupthandelsplätze sind Konstantinopel und Smyrna. Das Opium kommt im . Handel in Kuchen von meist 300—700 g vor; es ist braun gefärbt, von einem eigen- . artig narkotischen, ziemlich widerwärtigen Geruche und scharf bitterem, brennendem, # aber nicht kratzendem Geschmacke. Verunreinigt ist es oft durch Bruchstücke der . Kapseloberhaut, dic bei der Gewinnung pone hineinkommen kónnen. Die Zahl der im q Opium OR Alkaloide, die in For in Wasser löslichen Salzen vorkommen, 1 ist ziemlich groß. Am reichlichste en DER EU das besonders wichtige Morphin, - dann das Narcotin. Der Durchschnittsgehalt guter Ware an Morphin soll 10—12/, [ betragen, jedoch fand man auch Opium von 21 9/, Morphingehalt. Außerdem finden sich im Opium noch Ammoniumsalze, dann Kautschuck und Wachs in wechselnden 1 Bi Schleim, Eiweiß und Farbstoffe, dagegen fehlen Stärkemehl, Fett und Gerbstoffe. 4 nderen Ländern, die Opium erzeugen, sei zunächst Macedonien (Ausfuhrhafen 1 Salon erwähnt, dessen Opium dem kleinasiatischen gleichwertig sein s 1 In Persien, das wohl als die Urheimat des Gartenmohns zu betrachten ist und in [ dem Opium Seet produziert und als“ Genussmittel verwendet wurde, wird hauptsächlich Papaver somniferum var. album DC. (= P. offieinale Gmel., P. indehiscens Dum.) mit weißen Samen und nicht aufspringenden Kapseln angebaut. Dem Opium wird. 1 hier der ge me Saft von Trauben und Aprikosen, Leinól oder Stárkemehl beige- pit" l 1 in Betrac n 1 kognosie a Pflanzenreiches. 3. Aufl. (891). 476—194. Siehe u pling Set Litertarverzicnis. Fe Ferner: Julius Wiesner, Die Rohstoffe des Pflanzen- : , bearbeitet von A. E. Vogl, 399—142. — Hagers —— . Handbuch der pharmazeutischen Praxis, neu eu herausgeben v von B. Fischer und € Hartwich. i. . ."* Polak, Persien, II. (4865) 248 | Er. RC LOL Vogl bei Wiesner l. c. 403. 2 76 . Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. - In Britisch-Indien*) dürfte bis vor kurzem das meiste Opium und zwar von dek selben Pflanze wie in Persien gewonnen worden sein. Das Hauptkulturgebiet befindé sich in Bengalen. Der Morphingehalt des indischen Opiums ist schwach, selten übt 6 9/9. e meist nach China versandt; die Opiumausfuhr war ein Hauptgeschil der britischen Verwaltung Vorderindiens, das aber bei weitem nicht mehr soviel eir bringt wie früher, da in China selbst jetzt viel Mohn gebaut wird. Machtig haben sich in den letzten Jahrzehnten die Opiumkulturen in China enl wickelt und die Zeit dürfte nicht mehr fern sein, wo sich China in seinem Opiumbedar sich in Szechuan und Yunnan, In China, wie überhaupt in allen Gegenden, wo Arp gehórige der mongolischen und der malayischen Rasse wohnen, wird das Opium geraucli f nachdem es in einer sehr sorgfaltigen und umstándlichen Weise zu einem Tschandı genannten Extrakte umgearbeitet worden ist. Ganz ungeheure Massen dieses Giftstolle werden in China verbraucht. Die Opiumkulturen in Japan sind von geringer Bedeutung. i Natürlich hat man noch in vielen anderen Ländern der Erde versucht, Opium I produzieren, so in Algier, Süd- und Ostafrika. Die Opiumkulturen in Deutsch -Ostafrili. 1 sollen schon recht vielversprechende Ergebnisse geliefert haben. Ferner in den Ye) n. d Obgleich das in Europa gewonnene Opium zum Teil sich als ziemlich morphit- f haltig erwies, ja sogar in Frankreich bei einer Kultur das morphinreichste Opium e halten wurde, das je gewonnen worden ist, mussten doch alle diese Versuche wieder 1 aufgegeben werden, da die hohen Grund- und Bodenpreise und die hohen Arbeitslóbnė S das Geschäft wenig rentabel erscheinen ließen. Eingehende Studien in landwirtschal*[ - lieher, pharmaceutischer und nationalókonomischer Hinsicht machte in allerletzter u: H. Thoms im Garten des pharmaceutischen Institutes zu Dahlem **): die Ergebns*] seiner Untersuchungen bestätigten vollkommen die schon früher gemachten Erfahrung?" | Die Heilkráfte***) des Mohns waren schon im frühesten Altertume geschätzt VI schon Hippokrates wandte den Mohnsaft an. Theophrast nannte ihn Mnzwrıov. E Dioscorides, Plinius und anderen wird nicht nur über die Gewinnung, sondern 50g" auch über die Verfälschung des Opiums berichtet. Man unterschied zwischen dem oe) dem Saft, auch »Lacrima Papaveris« genannt, und dem Extrakt der ganzen Pfla ep: Mnzwvetoy, dessen geringere Wirksamkeit man kannte. Im Mittelalter scheint ? Europa das Opium weniger bekannt gewesen zu sein; man nannte es Theriaca gee Su krieg« hervor, nach dessen Beendigung die Opiumeinfuhr freigegeben werden mu* Erst in allerneuester Zeit soll sich gelegentlich der in China eingeführten Reformen 7 *) Eine sehr ausführliche Quelle, zugleich auch für das Studium des Opiums und sè . Geschichte überhaupt ist: George Watt, A Dictionary of the Economic Products of India A. (1892) 47—105. Ges i **) Thoms, H., Über Mohnbau und Opiumgewinnung (Ber. d. Pharmaz. Ges. xvin. "rr Vergilius, Georgica L, 78: »Lethaeo perfusa papavera somno.< ——— | Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. PT. 4 Was die chemische Erforschung des Opiums betrifft, so scheint schon Courtois im Anfang des 19. Jahrhunderts das Morphin aus dem Opium gesondert zu haben, ‚aber erst Sertürner, der schon 4805 die »Mohnsäure« (Meconsäure) gefunden und den im Aufgusse durch Alkalien erhaltenen Niederschlag als das schlafmachende Prinzip erkannt hatte, fand 1816 mit Bewusstsein das Morphin*). Er bemerkte, dass er die Wissenschaft bereichert habe »nicht nur mit der Kenntnis einer merkwürdigen neuen Pflanzensäure«, der Meconsäure, »sondern auch mit der Entdeckung einer neuen alkalischen salzfähigen Grundlage, dem Morphium, einer der sonderbarsten Substanzen, ‚welche sich dem Ammoniak zunächst anzuschließen scheint, Sertürner entdeckte Somit den ersten alkalischen Körper im Pflanzenreiche, dessen organische Zusammen- Setzung er feststellte (Cj7HjgNO3), von dem er eine ganze Reihe organischer Salze dar- stellte und dessen Giftigkeit er am eigenen Körper ausprobierte, 1 Die Verwendung des Opiums ist sehr mannigfaltig**). Sie geschieht in Form von Pillen, Pulvern, Extrakt, Tinktur, Syrup, auch zu Salben und Pflastern wird Opium gebraucht. 1 Husemann***) schreibt: »Die Wirkung des Opiums muss als die Resultante aller in demselben enthaltenen Alkaloide angesehen werden, welche in ihrer Aktion auf das Nervensystem nicht unbedeutende Differenzen zeigen, indem einzelne derselben vorzugs- "weise die Funktion des großen Gehirns herabsetzen und in medizinalen Dosen Schlaf, in toxischen Gaben Sopor herbeiführen, wahrend andere besonders auf die Reflexaktion Fig. 4. Längsschnitt durch die äußersten Teile der Kapselwand von Papaver 3. Flächenansicht eines Teiles der äußeren somniferum. ep Epidermis; st Spalt Pidermis der Kapselwandung von Papaver öffnung; p parenchymatisches Gewebe Somniferum. st Spaltöffnung. (Nach Wiesner, tr Gefäßstück. (Nach Wiesner, Roh- - Rohstoffe des Pflanzenreiches I. p. 400.) stoffe des Pflanzenreiches I. p. HIER T E Steigernd wirken und in 78 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. sind wohl für die Medizin das Wichtigste, das uns das Opium bietet. Des Opiumessens der Mohamedaner und des reg der Indomalayen und Mongolen wurde schon weiter oben Erwähnung gethan Außer dem Opium liefert uns Papaver somniferum noch zwei weitere offizinelle Stall E Zunáchst die Fructus Papaveris, auch Capita seu Capsulae Papaveris genan Man nimmt gewöhnlich die der weiflen Varietat. Die Köpfe werden völlig M kurz vor der Reife, und zwar in Mitteleuropa im Monat Juli gesammelt und zunächst an einem luftigen, schattigen Orte, später in einem lauwarmen Raume getrocknet, dann oge 7 Abbildungen Aufschluß. Meist wird eine Abkochung äußerlich zu Umschlägen ver wendet, selten kommt der Syrupus Papaveris als Beruhigungsmittel zur Verwendung. Schon Seribonius Largus dickte den Extrakt mit attischem Honig ein und gebrauchte | ihn zu Kataplasmen. Auch im Mittelalter wurde der Syrup empfohlen, so im 4. Jahr- undert von Mesue. Actuarius*) verordnete den Saft gegen Husten. Der alt! rhu Codex erwähnt**), der Name Papaver in Karls des Großen Capitulare und bei de Fig. 5 5. Flüchenansicht eines Teiles der Epi- dermis der inneren Wandung der Kapsel von derbwandigen , d Papaver somniferum. Die Zellen sind gegenüber schen äußeren Paronchy (Hypode e denen der AuBenwandung weitlumiger und lang- ist innere prn gestreckt, fast sklerotisch ; die Spaltöffnungen (sp) sind in geringer Anzahl vorhanden und zwischen den Epidermiszellen eingesenkt, (Nach Wiesner, Rohstoffe des Pflanzenreiches I. p. 404.) ; berühmten Abtissin der Benediktinerinnen Hildegard (4098—1179). Im mittelhod deutschen Gothaer Arzneibuche***) kommt der Name »Mänsaat« vor. Daraus, dass i Mittelalter in Wales die Mohnkapseln, in Norwegen die Blätter verwendet wurden, X? man ersehen, dass die Pflanze auch wohl schon damals in diesen nördlichen Gegend? kultiviert wur ..* De compositione medicamentorum. Basileae 1540. A **) Eckhart, J. G. ab, Commentarii de mae; Franciae ation et DENN? wW burgensis II, (Wirceburgi 1729) Glossae Theotisca *** Karl Regel, Das mit tihon pe Arzneibuch (Gotha 1873). Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 79 Endlich sind noch die Samen offizinell*). Ähnlich den Mandeln werden sie als . Emulsion verwendet, früher wohl auch zu Umschlägen. Wichtiger aber ist wohl noch . das aus den Samen ausgepresste Mohnal**), Obwohl das aus den weißen Samen gepresste Ol feiner ist, wird doch meist das Öl aus den schwarzen Samen gewonnen, da die Kultur des schwarzen Mohns lohnender zu sein scheint. Die Samen enthalten nämlich über 50 %/, eines fetten, Leinölsäure enthaltenden Öles. Dieses Öl besitzt eine _ schöne goldgelbe Farbe; es ist dünnflüssig und geruchlos und schmeckt angenehm milde. Es wird deshalb auch als Speiseöl, z. B. zur Bereitung von Salaten benutzt, . wozu es sich ohne Zweifel viel besser eignet wie das Leinöl***), zumal es auch schwer ranzig wird. Da es an der Luft etwas N trocknet wie Leinöl, wird es auch zur Herstellung feiner Ölfarben benutzt. Es kann auch als Brennöl und zur Seifenfabrikation . verwandt werden; in letzterem Falle wird es a Zusatz zur Darstellung der Kernseifen tinea Die Pressrackstinde bilden, ebenso wie die Leinölkuchen einen bedeutenden Handelsartikel. Allerdings sollen sie nach Rosenthalf) wie Opium riechen und den diesem Stoffe eigentümlichen, bitterscharfen Geschmack besitzen; sie wirken daher narko- ; wie man an Vergiftungs- fallen festgestellt haben will. Nach AccarietTl) besitzen sie einen . Gehalt von 0,06 ?/, Morphin, neue Untersuchungen sollen aber er- . geben haben, dass kein Morphin . vorhanden ist. (Hanausek.) Die grauen Samen sind ein beliebtes Genuss- oder besser Nahrungs- : mittel, da sie einen angenehmen Fig. 7. Querschnitt durch die Kapsel wandung von Papar somniferum mit einem Gefäßbündel im umliegenden "oner gewebe (P). H das Xylem, C de etwas oblitterierte Phloóm 1 mit dem ziemlich starken Bastbelage aus verhältnismäßig E Makronen mit gemahlenem, mit en Bastzellen (B). An der Grenze von Phloöm Milch gebrühtem und mit Zucker und Xylem liegt ein Strang von gegliederten, netzbildenden Versetztem Mohn bestehen. Ob Milchsaftzellen (Mj. (Nach en Rohstoffe des Pflan- diese aus Mohn bereiteten Speisen zenreiches I. p. 404.) ` zu- träglich sind, möchte ich fast bezweifeln. Plinius schon erklärte sie für schwer ver- daulich, Galen bei reichlichem Genuss für schädlich. Dass sie im Übermaße genossen chlecht bekommen, kann ich aus eigener Erfahrung bestátigen. Übrigens scheint die Ver- wendung der Mohnsamen zur Nahrung uralt zu sein. Heerjj7) fand in den Resten der ERR E e i *) Flücki leat c. 962, u. c. L 519 IL 711—745 fig. 220—221. Siehe auch die iere beiden Abbildunge ) Schädler, Technologie as Fette und Óle. 2. Aufl. (4892) 702 "**) So x. B. in nórdlichen Frankreich unter dem Namen: huile d'oilette fin du N osenthal, David August, Synopsis plantarum diaphoritarum. pn richt "er Heil-, Nuts. und Giftpflanzen aller Länder. Erlangen (4862) 625. +) Accarie in Journ. Chim. med. (4833) 434; ferner auch Meurein, Journ, de Pharm, Lage | I Heer, Oswald, Die Pflanzen der Pfahlbauten Batter, d. weint Ges, Zürich < > 66); siehe am uch: €. Hartwich, Über Papaver somniferum und speziell dessen in den Che vorkommende Reste (apothoker-2tg. XIV. (1899) SCH S0 Friedrich Fedde. — Ee et Papaveroideae. Pfahlbauten zu Robenhausen unreife Kapseln und eine große Zahl von Samen, darunter einen ganzen Kuchen von verkohlten Mohnsamen, die zu Tausenden zu einer Masse sammengebacken waren. Allerdings scheint die von den Pfahlbauern vor 4000 Jahren iltivierte Art, da die Kapseln weniger zahlreiche Narbenstrahlen aufweisen und die Samen schwarz sind, wohl Papaver ie gewesen zu sein, das man für die Mutter- pflanze des Garteninobis halt. Auch Homer erwähnt schon in der Ilias VIM., 305 den Mohn, und wie beliebt er im Altertum gewesen sein muss, geht daraus hervor, dass et neben der Gerste auf kleinasiatischen und süditalischen Münzen abgebildet wird. Celsus, Dioscorides (IV. 65), Plinius (XIX. 53, XX. 76 ) und Galen unterschieden schon mohn (Papaver rhoeas) mit seinen vielen Varietäten und nahe verwandten Arten ist gleichfalls opiumhaltig. Die Blüten, die einen schleimig-bitterlichen Geschmack und frisch einen schwach opiumartigen Geruch besitzen, wurden nach Rosenthal in Form WES A AA Ik] yj it A Pieces KA Nee AH EL Ad, d Längsschnitt MRA einen Teil eines Ge- Fig. 9. Stück des B te dis aus i GE aus der Kapselwandung von Papaver der Kapselwand von Papaver somnt/ mniferum. g Spiraltracheen des Xylems. C Zel- (Nach Wiesner, Rohstoffe des Pflanzen“ pes des Phloéms. M Milchsaftzellen, b Bastzellen, reichen L p. ar p N (Nach et Rohstoffe des anzenreiches I. en Syrups (Syrupus Papaveris Rhoeadis) als einhüllendes und beruhigendes Mitte raucht. Auch sollen die roten Blumenblätter zum Färben des Weines und andere Flüssigkeiten benutzt, die jungen Blätter in Irland als Gemüse gegessen werden. eg e: Eigenschaften und gleiche Verwendung besitzen nach Rosenthal: P. d argemone und P. hybridum. Die Samen von P. nudicaule dienen den Cem 2 ein schmerzstillendes und beruhigendes Mittel. eich? (ch vor nicht langer Zeit war auch Chelidonium maius im Deutschen R offizinell; aber in der Pharmacopoea germanica ed. altera hat man es wegge elassen *). ei » wurde und wird zum Teil noch geführt als Herba Chelidonii, Herba Chelidon" majoris**) Herba Hirundinariae, Chelidonium. Zur Bereitung des Extract Chelidonii und der Tinetura Chelidonii benutzt ipe die frische, Ende April oder i KR P ***) Nach anderen Angaben soll wieder das Kraut zur Zeit P Kóhler, Le tab, 2. Hager, l. c. I. (1900) 725. ` ** Herba Chelidonii minoris ist das Kraut von Ficaria verna. —— Daher auch der Name MSN Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 81 scharfen Fruchtentwicklung am alkaloidreichsten sein. Das Kraut besitzt einen unan- genehmen und widerlichen Geruc ch, der besonders beim Zerreiben hervortritt ` es schmeckt brennend scharf und bitter. Der Milchsaft, das Wirksame in der Pflanze, ist orangerot; da er beim Trocknen der Pflanze zum größten Teile verschwindet, müssen die Kräuter - frisch verarbeitet werden; der frische Milchsaft wirkt auf die Haut entzundend und | Fig. 10. Teil eines Querschnittes durch die Samenschale 'der Samen von Papaver somniferum. ` ep die in der Fläche ‚großen, aber niedrigen Epidermiszellen, die dadurch, dass sie beim Trocknen _ der Samen in der Mitt i 1 kr Krystallsandzellen ; am Krystallsand eingebettet finden sich noch rhomboedrische Einzelkrystalle. 1 m n. y d : . ziemlich starkwandig und besitzen Netzleistenverdickungen. 4 Innerste Zellschicht der Samen- - Schale aus farblosem, ne Parenchym. end TR, (Nach Wiesner, Rohstoffe s Pflanzenreichs 1l. I 7193) | Fig, 4 somniferum. ep Epidermis. E eier F PE p Piginentenhicht (in den zwei untersten Zeilen. ist Ka . Pigment weggelassen erm. Die Schichten q und 7 der vorigen erg Ce m n. end Endosp “a sie ohne besondere Präpitition in der Flächenansicht nicht PTE r sind Ee? i Rohstoffe des Pflanzenreichs II. p. 7 13.) i B | blasenziehend. Seit alten Zeiten wird das ei ed gegen wen un ans ) a Free on Dioscorides kannte das zeAedovtoy uéyav, Pliniu | ae Der Name zekıdövıoy, Schwalbenkraut, von yeAcdwy, die Schwalbe, soll nach ut der P. daher rühre ren, dass die Vegelationsdauer der jose genau mit, der Anwesen er nn < 3 *) Man nennt es deshalb auch. »Augenkraute oder © Gotleagaben Am Se A tagien, Das Pfanzenreich, w: ` (Embryophyta siphonogama) 104 89 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Schwalben zusammenfällt. Auch besteht die Sage, dass die Schwalben mit dem Kraute ihren erblindeten Jungen das Sehvermögen wieder schafften. Der deutsche Namen Schöll- kraut, althochdeutsch »schellikraut«, soll von der ersten Silbe des griechischen Namens hergeleitet worden sein. Dioscorides und Galen verwandten die frische Wurzel | gegen Zahnschmerz, Scribonius Largus legte die zerquetschte Pflanze auf Wunden, die vom Bisse toller Hunde herrührten. Im Milchsafte ist aufer zwei Alkaloiden, Cheli- - donin und Chelerythrin noch Chelidonsáure vorhanden. Innerlich wirkt der | Milchsaft heftig purgierend und harntreibend, weshalb man Tinktur und Extrakt gegen | Stockungen der Unterleibsorgane anwandle. Auch wird nach Hager der frische Salt benutzt. Nach Rosenthal soll die Wurzel eine schéne gelbe, aber wenig dauerhafte Í Farbe liefern. 1 Die anderen Angehórigen der Familie sind weniger wichtig. Eine größere Bedeutung | kann vielleicht noch die Allerweltspflanze Argemone mexicana gewinnen und zwar des- halb, weil die Samen ein Öl »thistle oil« (weil es von der »mexikanischen Distel« kommt) | liefern *). Das Öl ist klar hellgelb und wird durch Auspressen der Samen gewonnen [ Es kann zum Brennen und Schmieren (Wiesner) verwandt werden. Auch soll es als. | Mittel gegen Kolik, sowie zum Purgieren benutzt werden **). Der gelbe, ätzende Milch- saft der Pflanze soll ebenfalls als Purgiermittel gegen Wassersucht dienen, auf Java und in Nordamerika sogar gegen chronische Hautkrankheiten und äußerlich gege f Warzen und syphilitische Geschwire (Rosenthal). In Westindien ist das Kraut wg scheinend als Herba Cardui flavi offizinell und wird als Diaphoreticum verordnet; | die Samen werden empfohlen sowohl gegen Durchfall und Ruhr als auch als schmerz | stillend und gelind abführend. Eine Abkochung der Blätter soll in Mexiko zur Linderung von Augenschmerzen verwendet werden. Auf Cuba werden die Blüten wegen gie Weise verwandt wird. Wurzel und Kraut besitzen nach Rosenthal einen pies E | lichen Geruch und wurden innerlich als urintreibende, steinauflósende Mittel, dufer! E t. n zur Reinigung von Geschwüren. Die Semina Sanguinariae sind stark narkotisch, in der Wirkung ähnlich den Semina Daturae. S und ihre Verwertung, in Engler, Pflanzenwelt Ost-Afrikas B. (4395) 469. * Watt, G., le. I. (1889) 305—309. — Harms, H., Die Öl- und Fettpflanzen Ostafrika . **j Combs, R. Some Cuban Medical Plants (Pharm. Rev. XV. (1897) n. 5—7). — ***) Peckolt, Heil- und Nutzpflanzen Brasiliens (Ber. d. Pharm. Ges. VIII. (4898) su Pteridophyllum. l 83 Endlich besitzen noch Kraut und Wurzel der in Westindien und Mexiko heimischen Bocconia frutescens Heilkräfte. Die Pflanze enthält einen ätzenden, warmtreibenden Milchsaft; der Saft der Blätter wird daher gegen Warzen benutzt. Das Kraut wird innerlich ähnlich wie das von Chelidonium als auflósendes Mittel benutzt. Äußerlich soll die Wurzel zu Umschlägen dienen bei Geschwüren und bei Wunden, in denen sich wildes Fleisch bildet (Rosenthal), innerlich werden eine Abkochung der Wurzel, sowie die Samen als Würmer vertreibendes Mittel benutzt (Combs) D Subfam. I. Hypecoideae*). Hypecoideae K. Prantl et J. Kündig in Engl.-Prantl, Pflzfam. III. 2. (1889) 137. — Hypecoeae Dumort. Fl. belg. (1827) 130 et Anal. Famil. (1829) 5 Petala ecalcarata, interdum 3-partita, 4, in duas series disposita; exteriora interiori- bus plerumque dissimilia; stamina 4, in duas series disposita, libera, antherae duabus thecis instructae. Gynaeceum semper dimerum. — Herbae vel frutices succo lacteo carentes, foliis semel vel pluries pinnatipartitis vel pinnatifidis pinnis retrorsum decres- centibus. Clavis igiene A. Petala integerrima. Flores in racemos dispositi. 1. Pteridophyllum Sieb. et Zuce. B. Petala exteriora plerumque tr ilobata**), interiora ne tri- partita, Flores in dichasia vel cincinnos dispositi . . . . 2. Hypecowm L. | 1. deters rs Sieb. et Zuce. Pteridophyllum ***) ee t Zucc. in Abh. Akad. München IIL. IL (1843) 719 ; Endl. Gen. n. (IIL) 4834/1; Benth. et Hook. f. Gen. I. (1867) 54; K. Prantl et i Kündig in Engl. ded Pflzfam. Ill. 2. (1889) 137 Sepala 2 decidua brevissima. Petala 4 decidua elliptico-concava integerrima tenera patentia alba(?), 2 exteriora ante anthesin longitudinaliter plicata, 2 interiora parum angustiora plana celerum conformia equitantia. Stamina 4 decidua toro inserta; fila- . menta simplicia brevia; antherae basi affixae "gegessen mucronulatae quadriloculares, loculis longitudinaliter Valvaifin dehiscentibus, connectivo inconspicuo. Ovarium orbicu ulare compressum uniloculare, ovulis 2—4 anatropis in placentis duobus parietalibus inter- . valvularibus e fundo loculi erectis; stylus simplex filiformis, sligmate incrassato bilobo Papilloso. Fructus ignotus. — Herba perennis acaulis, rhizomate crassiusculo praemorso radicibus fibrosis. Folia omnia radicalia petiolata, petiolo furfuraceo-squamuloso, pecti- . hato-pinnatisecta eum pinna impari,. 10—15 cm longa. innae numerosae suboppositae approximatae, inferiores sensim minores et quasi deliquescentes, summa impar trilo! lobis rotundatis et 'serrulatis, reliquae lineari-oblongae subfalcatae e apicem parum tantum latiores rotundatae et serrulatae ceterum integerrimae, basi in margine sursum . Spectante auricula lanceolata vel deltoidea bi- vel tridentata didi. dentibus in setas . longas elongatis, tenerae tenuissime venosae utrimque glabrae, huc et illue sparsissime . Selosae, 1—4,5 cm longae. Scapi nudi foliis longiores simplices, racemo simplici vel basi ` Subramoso multifloro eisen pedicellis plerumque geminis filiformibus infima basi 7 bibracteolatis 4 cm longis. Species unica Asiae orientalis. j j P. racemosum Sieb. et Zuce. I. c. 720; Mig. Prol. fl. 2 in Ann. ‚Mus. lugd. T batav, il, (1867) 12; Prantl et Kündig l. c. 137. — Fig. 4 N *) Cf. Mirbel, Remarques sur l'affinité des Papaveracées avec les Cruciféres.- TER Se. : . Nat. Paris, Bot, VI. (4895) pp. 266—271). me l + Kenn sunt: H. Geslini, H. ponticum, H. leptocarpum, H. paean T 1. parviflorum, b Worum petala. exteriora plus vel minus integra vel omnino — E x ITrigis en et m »folium«. s4 Friedrich Fedde, — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Temperiertes Ostasien, Provinz des mittleren Japans: Nippon: Prov. Nambu (Tschonoski 1865!); Prov. Sinano (v. Siebold). | ^ f IER Peridopt m racemosum Sieb. et Se A Folia radicalia et scapi inferior B Racemus. G irao duo folii, e? basim auriculis bidentatis in setas longas ee c Do a Petala exteriora, b petala interiora, a ee Les a SC 7 EENS TL EN T UTOR ER, SE — 6833) 404 et seq.) Hypecoum, 85 2. Hypecoum L. : Hypecoum L.*) Gen. ed. I. (1737) 32; L. Spec. pl. ed. 4. (1753); Gartn. Fruct, Il. (1791) 164 t. 115; DC. Syst. I. (1821) 101; Prodr. I. (1824) 123; Endl. Gen. n. 4834; Benth. et Hook. f. Gen. I. (1867) 54; O. Ktze. in Act. hort. petrop. X. 4. (1887) 150 Prantl et Kündig in Engl.-Prantl, Pflzfam. III. 2. (1889) 137; Bubani, Fl. Pyren. lll. (1901) 261. — Mnemosilla Forsk. Fl. aeg.-arab. (1775) 122. — Hipecowm Vill. Hist. pl. Dauphiné II. (4787) 343. — Chiaxospermum Bernh. in Linnaea VIII. (1833) 465. Flores parvi 1/5-—9 em diametro, raro paullo majores, in inflorescentias dichasiales dispositi. Sepala parva, lanceolata vel ovata, ad apicem saepius denticulata, decidua. Petala plerumque lutea 4, in duas series disposita, exteriora 2 plerumque triloba infra lanceolatis, antheris saepe ad conneetivum duobus apiculis minimis instructis. Herbae plerumque multiscaposae humiles plus minusve glaucescentes, glabrae, rarissime ad folia petiolosque pilosulae, succo aquoso atque hyalino praeditae **). Scapi ereeti, adscendentes vel prostrati apice solo ramosi, ad ortum ramificationis folis floralibus instructi. Folia radicalia petiolata subrosulata pinnatipartita segmentis pinnatifidis vel pinnatilobatis, floralia plerumque conformia. 15 Arten verbreitet im borealen Florenreiche durch das ganze Mittelmeergebiet in Süd- Europa und Nord-Afrika, Syrien und Kleinasien bis an die Nordküsten des Schwarzen Meeres, ferner óstlich bis in das Centralasiatische Gebiet durch Armenien, Kaukasien, Mesopotamien, Persien, West-Turkestan, Süd-Sibirien, Mongolei, Tibet und Himalaya bis West- und Nord-China. Clavis specierum. A. Petala interiora trifida, lobis lateralibus integerrimis. Lomen- _ tum artieulato-nodosum septis transversis in cellas perfectas a. Lomentum ere el suberectum, non pendulum C. Petala exteriora distincte triloba vel subtrilobata. I i rum lobus intermedius margine barbatus 1. Filamenta bilateraliter membranaceo-alata, alis aut linearibus aut sublanceolatis aut distinete lan- ceolatis. * Petala exteriora subtrilobata lobulis lateralibus quam medius minoribus. Filamenta lineariter vel sublanceolate alata. j Petala interiora lutea immaculata. " Yonfxoor »Subjecta« cf. Dioscorides, VI. 269. Verisimile ab baýzoos (ab axon) dedue- SE „Pota contribuit, Wl Ri De succo confer Bernhardi in L 86 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. ©) Foliorum segmenta lineari-lanceolata vel lanceolata, ad apicem acuta, plerumque integra 1. H. procumbens. (OC) Folioruin Rënn laor. obovato-cunei- formia, dentata . procumbens var. glaucescens. QOO Foliorum segmenta obeuneata ad apicem latiorem bi- vel tridentata. Forma gra- erga vix 5 cm alta, scapis uni- vel : triflori H. procumbens var. gracile. Ti Petala wu tates = lateralbus violaceis . H. deuteroparviflorum. ** Petala exteriora distincte trilobata obi e celata e) Lobi exteriores petalorum exteriorum plus vel minus subcuneati, non rotun- dati, medius cucullatus. Petala albida vel albido-lutea 3. H. albescens. (X) Lobi exteriores petalorum Eggs rotundati, medius ce non cucul- latus. Petala aurantiac. Z\ Folia minus diffusa segmentis an- gustioribus linearibus. 4. H. grandiflorum. AA Folia intense caesia segmentis paullo latioribus H. grandiflorum var. caesium. AAA Folia segmentis Jutioribus lanceo- latis vel elliptic Li Scapi ian a andiflorum var. pseudograndiflorum. 00 SE breviores. gracillimi pauci- flori H. grandiflorum var. pseudograndiflorum subvar. oliganthocomum. iT Petala exteriora distincte unguiculata, Fila- menta membranaceo-alata linearia . 5. H. aequilobwn. 1. See a duo bilateraliter, duo unilatéraliter mbranaceo-alata lanceolata 6. n. ee Il. Pe teg interiorum lobus medius imberbis cR RA B. Petala a elliptica vel elliptico-rhomboidea integra. I. entum coarctatum articulato-nodosum. 1. Petala pallide we, lacinia intermedia cochleari- i: formis 8. H. Geslinüi. 2. Petala exteriora aurea, interiora vitellina, lacinia : intermedia oblongo-linearis 9. H. ponticum. IL. ren siliquosa gracillima in articulos mei. . Petala Voss gek vel lilacina ala apice integra . . "Eris . . . 40. H. leptocarpum. Petala lutea, sepul pice “erosa cuan’ EE B denet. 2. b. em pendulum vel age ed er exteriora distincte tril triloba **) . <: v. H IHE Welobu. D Folion segmenta eis H. procumbentis si eg. paco tan EN folia. H. ‘pond Hypecoum, 87 B. pur exteriora integra (non trilobata). . Lomentum in articulos secedens epidermide non contin persistente, . Folia segmentis lineari-capillaceis multifidis lobis longis linearibus. Capsula pendula . . 13. H. pendulum. 2. Folia segmentis fear droits lobis brevibus lineari-obcuneatis, saepe bifidis. Capsula sub- pendula. . . H. pendulum var. persicum, Il. Capsula siliquosa epidermide ‘continua articulis de- s persistente 14. H. parviflorum. la B. Petala interiora trifida lobis Interalibus emarvimstis. pode siliquosa non articulata nec nodosa, in valvas duas separa- bilis, intus septis transversis minus perfectis in cellas divisa. Semina subquadrangula, utrinque elevatione cruciformi prae- dita ideoque fere octaedrum basi subquadrata simulantia. (Chiaxospermum Bern a. Flores flavidi immaculat : Dm . H. erectum. b. Flores lactei ilacine-subfusi maculati . x de SS Ee var. lactiflorum. i sae L; a a ed. A. Ne 124; Lam. Enc. meth. III. (1789) e 13. Petala exteriora Hypecoi ge indi cens (Guss.) Moris. C H. albes Dus re pon Er "Vi ‘etn p ; - aegyptiaeum (Forsk.) Aschers. et seh "e -H. Geslini Coss. v E e ; Ee Hook. f. et Tons H trilobum Tra K H. pendulum L. d L 4 H. er E i M. a Weder var. laetiflorum ewe et J E ee ee NH. di A. Ee Gescht H procumbens L. 88 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Sweet, Brit. flow. Gard. IM. (1829) t..217; Bertol. Fl. ital. Il. (1835) 216; Reichb. Icon. Fl. germ. Ill. (4838—39) t. 9, fig. 4464; Gren. et Godr.. Fl. France I. (1848) | 62; Hook. f. et Thoms. Fl. ind. I. (1855) 275; Willk. et Lange, Prodr. fl. hisp. Ill. (1880) 876; Suppl. (1893) 310; Cosson, Ill. Fl. Atlant. (1882) t. 7, fig. 11—12; - Prantl et Kü ndig l. c. 137; Rouy et Fouc. Fl. France I. (1893) 168; Burnat, Fl. Alp. ` marit. I. 62; Halácsy, Consp. Fl. graec. I. (1901) 42; Bubani, Fl. Pyren. II. (1901) - 261; C. de Rey-Pailhade in Bull. Soc. bot. France LII. (1905) 379. — H. legitimum ` Clus: Hist. V. (1576) 93 c. ic. — H. nodosum Lam. Fl. franc. Il. (4778) 670. =" pendulum Petagna, Inst. bot. II. (1787) 284 n. t u. 2. — H. littorale Wulf! in Jacq, ` Collect. II. (1788) 205; Ic. pl. rar. Il. (1786 —93) 309 *); Desf. Fl. atlant. I. (1800) 147; Trattinik, Oestr. Fl. II. (1820) 28 t. 126; Röhl. Deutschl. Fl. I. (1823) 832; Bertol. Fl. ital. II. (1835) 220; Koch, Syn. (1838) 30; Reichb. Icon. Fl. Germ. III. (1838—39) t. 10, fig. 4465; Wulf. Flor. nor. (1858) 216 u. bán. Link, Deutschl Fl. (4863) 414; Marchesetti, Fl. Triest (1896—97) 19. — H. arcuatum Moench, Meth. (4794) 247. — H. armatum Steud, Nom. ed. 2. I. (1840) 786. — H. tetragonum Bertol. Misc. bot. ` I. (1842) 12. — Chiaxospermum pendulum Bernh. ex Edgew. in Journ. Linn. Soc. VI. (1862) 183. — H. grandiflorum Savi, Fl. Ital. sec. de Rey-Pailhade L e 380. H. procumbens var. a. procumbens Coss. Comp. Fl. atl. IL. (1887) 72. — H pro cumbens a. normale f. minor O. Ktze. l. c. 150. — H. pseudograndiflorum Petr. apud Magnin, Scrinia V. 99; Magnin, Fl. select. n. 107a. — H. procumbens var. 3 genuinum et var. macranthum De Rey- -Pailhade l. c. 379, 380, fig. 10—18. — - Herba e radice multieaulis glabra caulibus floriferis adscendentibus vel deeumbentibus apice solo dichotome ramosis. Folia glauco-viridia, basalia Ser lobis lineari- ` rg vel lanceolatis ad apicem acutis plerumque integris, 5—15 cm longa, floralia ` pauca ab ipsa basi multipartita laciniis linearibus. Scapi piurimi ad apicem in pedicellos ` 2—5 unifloros primum cymoso-umbellatos, deinde cymosos` divisi, 40—20 cm longi ` Flores 1/—11/, em diametro. Sepala ovata aut ovato-lanceolata acuta luteo-viridia ` decidua, interdum ad apicem denticulata, meds breviora quam petala. Petala lutea, ` 2 exteriora ovali-oblonga, utrimque lobulo ucta a basi cuneata, 2 interiora angustiorà ` duplo fere breviora ultra medium trifida, laciniis lateralibus obtusis, intermedia stipitata cochleariformi ciliata. Antherae oblongo-lineares, | mm longae; filamenta membranaceo- ` alata sublanceolata. Lomentum erectum arcuatum compressum longitudinaliter striatum ` acuminatum articulato-nodosum, articulis demum secedentibus, wg, cm longum. Semina atrofusca elevato-costata. — Fig. 13 A, P. : Mittelmeergebiet: Meist im Sande, besonders an der Meeresküste vom Atlan- ` tischen Ozean bis an die Indisch-iranischen Grenzgebirge, nach Hooker noch darüber hinaus in das Pendjab **) vordringend, besonders häufig in den an ges Mittelmeer an- - stoßenden Ländern, in der südwestlichen Mediterranprovinz (Marokko) anscheinend fehlend. — Iberische Provinz: Durch das ganze Gebiet mit Ausnahme des Nord- | westens, z. B. Pyrenäen (Schimper!); Murcia (Porta et Rigo, It. hisp. 1891 n. 267!) *) Hoc nomen est delendum; planta enim, ut describitur a Wulfenio, nusquam in venitur. Fenzl et Graf { in Wulf., Fl. nor. (1858) 794 de H. littorali hanc adnotatio nem, cui o ma Epiri meis exemplaris originalis Jaequiniani in Herbario Vindobonensi Palat. depositi omni p assentiri possum, faciunt: When Koch (Flora 1841, 35011), welcher das Wulfen'sche Original- table im Herbare Zuccarinis zu untersuchen Gelegenheit hatte, See weiter als H. cumbens L.! — Die Abbildung. Jaequins in seinen Ic. rar. t. 309 ist unrichtig, und hervor- |J gegangen neh: Koch aus einer misslungenen Analyse ge d “ Reichenbach’ Abbildung . von H. littorale in seiner Iconogr. Fl. germ. Ill. t. IX. gehört, wenn richti CH nicht zu H. imberbe Sibth. et Sm. (Vergleiche hierüber noch. onen) in Flora 1840, 734 st: Jacquin l. c. citat: »Petalis integris, exterioribus longioribus, lineari-spathulatis.« Jacquin | e Kee bach secundum hanc descriptionem figuras adumbrant. Quae planta igitur vix 6888 potest c M Cf. Hook. f. Fl. Brit. India 1. (1875) 120: Peschawur Vicary, Mooltan g Memis EI mn rn ceterum Beluchistan.- | ^00 procum ; E e Hypecoum glaucescens ab Hypecoo proci i = Dari non potest. — Variant enim foliorum radicalium laciniae ratione amplit ‘udini i f. Guss cum Hypecoum. ; 89 im südlichsten Teile (Porta et Rigo l. c. 1890 n. 25!, Kny 1864!, Salzmann!, Fedde 19081), im südlichen Portugal (Welwitsch, Fl. Lusit. 1848 n. 273!). — Südfrankreich: In der ganzen Küstenregion, aber nicht sehr häufig. (Schultz, Herb. norm. n. 809!, Billot, Fl. Gall. et Germ. exs. n. 3306!, Bourgeau, Pl. Alp. marit. n. 21!, Gautier n. 5183!, Magnier, Fl. sel. exs. n. 1073!). — Ligurisch-tyrrhenische Pro- ` vinz: Ligurien (Thomas!, Shult!); Corsica (Reverchon, Pl. Corse n. 304!, Kralik, Fl. Corse n. 465!); Sardinien (Reverchon, Fl. Sardoa n. 99!, Müller 1827!, Thomas 1836], Moris!, Ascherson und Reinhardt 1863!, Sommier 1872!); Mittel- und Süditalien (Rabenhorst!, Gasparrini!, Porta et Rigo!, Corbessedes!); Sizilien (Hackel!, Ross, Fl. Sicul. 18841). — Mittlere Mediterranprovinz: Im nórdlichen Teile der Balkanhalbinsel und der ostpontischen Zone anscheinend fehlend; Balansa!). Einheim. Namen: Italienisch: Cornacchina de’ grani (Bertol. 1. c. n. 219). Var. œ. glaucescens (Guss.) Moris, Fl. sard. I. (1837) 85*); Rouy et Fouc. le. 168; Haläcsy l.c. 42. — Hypecoum erectum Pieri, Core. Fl. (1814) 21. — H. glaucescens Guss. Pl. rar. (1826) 79 t. 45; Fl. Sic. prodr. I. (1827) 198; Ten. Syll. fl. neap. (1831) 78; Bertol. Le 219; De Rey-Pailhade l. c. 377, fig. 5—9. — H. littorale Clementi, Sert. orient. (1855) 8, sec. Halásey l. c. — H. procumbens y. glaucescens O. Ktze. Le 151. — H. procumbens var. œ. procumbens subv. glaucescens Coss. Comp. Fl. atl. I. (1887) 73. — H. grandiflorum Bubani, Fl. Pyren. II. (1904) 262 pro parte, non Benth. — Folia minora glauco-einerea bipinnatifida, seg- mentis latioribus et plerumque brevioribus obovato-cuneiformibus, 2—3-dentalis, raro integris, obtusis mucronatis. Petala externa plus vel minus obsolete triloba, lobis late- ralibus saepe intus revolutis. Lomentum plus minusve valde torulosum, articulis sub maturitate facilius separantibus. — Fig. 13 Einheim. Name: Italienisch: Cornacchina verdemare (Bertol. ]. e. n. 319). Verbreitungsgebiet im ganzen dasselbe wie bei der Stammform. — Iberische Provinz: besonders im Süden, Granada (Boissier 1837!), Algarbia (Link!). — Süd- Frankreich: Hautes-Pyrénées (Bordere 1867!), Fröjus (Müller 1851, n. 9!); Mont- pellier (St. Hilaire!) — Ligurisch-tyrrhenische Provinz: Anscheinend nur im ` Süden; Corsica (Bubani!); Sardinien (de Sardagna 1883!); Apulien (Porta et Rigo, It. Ital. I. 4875, n. 548!); Calabrien (Huter, Porta et Rigo, It. Ital. HL, m. 81!, Arcangeli!, Gasparrini!, Tenore!, Berger): Sizilien (Todaro, Fl. Sie. exs. n. 900!, Tineo!, Philippi 1831!, Borzi 18811). — Mittlere Mediterranprovinz: Im nördlichen Teile der Balkanhalbinsel fehlend**); Mittelgriechenland (Gaillardot!, Orphanides, Fl. Graec. exs. n. 64!, Heldreich, Herb. Graec. norm. n. 139!, 3551, 1108!, Haussknecht!, Kügler!); Agina (Spruner!); Peloponnes (Spruner!). Aus Kleinasien nur yon Rhodus (Bourgeaul). Weiter nach Osten im Mediterrangebiet wohl nicht mehr vorkommend. — Südliche Mediterranprovinz: Agypten, zwischen Abukir und Rosette (Clarke!); Algier (Magnier n. 3556!, Reboud 1896!, Dukerley!), | bente specifice discrimi- — *) Cf. Moris 1. c. 86: > vig | u variantque cetera tradita .. ..< IN . Ll c. 80: » praecedente (H. pro- ~ tumbens!) affinitas, et nisi specimina sint rite parata ex sicco aegre dignoscendum«. - E os Varna Bulgariae (Noé n. 104!, n. 2627. x E? 90 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. ex sched. — H. erer Benth. Cat. = Pyren. dag 6) 91 sec. Ind. Kew. a 1190*). — Forma gracillima plerumque non plus quam 5 cm ES Folia bipinnati- | partita segmentis obcuneatis ad apicem latiorem bi- vel tridentatis 4—3 mm longis. : Scapi uni- vel triflori raro usque ad 7,5 cm alti. ittelmeergebiet: Italien: Calabrien (Gasparrini!); Corsica (Mabille, Herb. cors. n. 103!); Sizilien (Huet de Pavillon n. 3!. — Balkanhalbinsel: Mazedonien (Charrel); Griechenland und Inseln (Heldreich!, Spruner!, Bory de St. Vincent!) ` — Syrien (Kersten!, Delessert!). — Algier (Reboud! 1 Haec varietas sine dubio varietati praecedenti valde Héi est, tamen eam pro | varietate proptia des i, cum iam habitu gracilimo valde a va glaucescenie distet.. Ob. ` rata, 1 $ servationibus ulterius ee discerni poterit, an modo sit Geer? ne . deuteroparviflorum Fedde. — Hwypecoum parviflorum C. et W. Barbey, Harbor, au Levant (4882) 115 t. 2! Aschers. et Schweinf. Ill. d: d'Egypt. (1887) 37; Suppl. ` (1889) 784; Boiss. Fl. orient. suppl. (1888) 24; non Kar. et Kir. — H. dimidiatum Aschers. S et Schweinf. L e Suppl. (1889) 746 pro parte **) — Herba annua humilis prostrata — glabra glaucescens. Folia omnia prostrata (iis Botryehii Lunariae similia) bipinnatisecta _ usque ad 141 cm longa, lobulis bipinnatisectis, petiolis 5 cm longis ad basim incrassatis, Seapi prostrati vel subascendentes albidi supra virides 7—15 cm longi. Flores minuti. Sepala membranaceo-acuminata ad marginem subpectinata. Petala lutea, exteriora ad : marginem superiorem subrhomboidea vel ovoideo-unguiculata, ad latera quasi lobulis "` aucta, interiora lacinia intermedia stipitata fimbriata, duobus lateralibus violaceis breviori- : culis submoniliformibus ad septa incrassatum (interdum 4—3 articulis muscae punctione ; globoso-incrassatis -Mittelm meergebiet, Grenze der südlichen und mittleren Mediterran- provinz, Ägyptisch-syrische Wüste: Im Flugsand. Bir el-Messaoud, Bir Abou . Elfein, Bir el-Mazar bei el Arich ed Herb. Lev., n. 41!); Dekhéli in Unter - igypten (E. Sickenberger n. 4, 1894! . H. albescens Dur. in Balbus Pl. Alger. exs. (1851) n. 72 ex Cosson Bot. ` SE in Ann. se. nat. 4. ser. I. (1854) 231. — H procumbens var. albescens E. | Cosson l. c. 231; Comp. Fl. atl. II. (1887) 73. — H. Duriaei Pomel, Nouv. mat. fl. ` atl. (1874) — — H. ae var. Duriaei Dur. ex Pomel l. e. — (?) H. ot: ` orum : minus acuta. Folia lobis ae a 2c m longa. Petala albida vel wee" lutea, exteriora cuneiformia lobo intermedio cucullato, lateralibus ad apicem plus v S minus subcuneatis, non rotundatis, interiora angustiora alte trifida lobis Watt m linearibus obtusis, medio longiora. Filamenta pes ad basim valde dilatata. Lomentum ` longitudinaliter striatum fragilissimum. — Fig. 43 C. Mittelmeergebiet, westlicher Teil ei südlichen Mediterranprovinz: . Algier: In allen drei Bezirken. — Bei Mostaganem (Battandier et Trabut n. 2 204), Balansa 1851, n. 72!, Munby, Pl. alg. exs. n. 53!; Medea (Magnier 1890, 1 n. 2386!); Djelfa (Reboud 1854, n. 19!); Orléansville (Cosson 1875!); Thanningas ` (Engler 1889!); Bahra (Warion, Pl. atl. sel, m. 4111); La Maeta (Reuter 1849!, : Debeaux 1883!); Ain Ben Khelil (Bourgeau PL. Alg., n. us Aflon eed 18881). : Nota. Filamentis ad basim valde dilatatis simillimum H. ndifloro, habit u affinius * H poster Quam ob rem non varietatem huius, sed speciem sim enge? vd Cun: in toto Cat. pl. Pyr. hanc speciem invenire non potuerim, aut error Ind. Kew. aut error typici est. Etiam in Bory et Chaubard, Exp. scient. de Morée T. II. (1832) et in Ne Fl. du Pélop. eorundem auctorum, hoc nomen invenire non potui. Itaque descriptionem nov ex exemplaribus herbariorum perfeci. : e Cf. notam ad H. dimidiatum Delile p- 93, P" E ; FL gall. e — “Vorno (Billot n. 942 bis?!). — Hypecoum. 91 margine ciliato lateralibus subaequali vel breviore. Filamenta basi dilatato-membranacea lanceolata; antherae elongatae lineares 1,5—2 mm longae. Lomentum gracilius erec- tum, sed pedicello plus minusve arcuato, compressum, arcuatum, subarticulatum, longitu- dinaliter striatum, articulis maturitate vix secedentibus, 2,5—5 cm lon i Mittelmeergebiet: Pyrenäenhalbinsel, Südfrankreich, Italien, Balkanhalbinsel (im Norden bis Konstantinopel), Kleinasien und Syrien, im Osten bis Russisch-Armenien, und vereinzelt bis Kurdistan und Mesopotamien. — Pyrenäenhalbinsel (Bour- geau, Pl. d’Esp. n. 536!, 2107 in parte!, Loscos, Pl. Arag. austr. n. 82!, Blanco, Prov. de Jaen. n. 70!, Magnier, Fl. sel. exs. n. 3455!, Mariz n. 593!, Winkler!); Spanischer Name: »Pamplina, Zadorija« (cf. Lange, Pug. pl. [1860—65] 258). — Südfrankreich: Im südlichsten Teile aus dem Gebiete der Pyrenäen nicht heraus- . fretend. Roussillon (Bubani!); Perpignan (Grenier!, Maille!, Irat!, Debeauxl, n. 9121). i — Italien: Auffallend spärlich vertreten. Pisa (Savil); Livorno (Cesati, Cas., Savi, Pl. Ital. bor. n. 498!); Reggio (Rigo, lt. ital. IV. n. 249!). — Balkanhalbinsel: Morea (Bory!, Spruner!); Attica (Orpha- nides, Fl. graec. exs. n. 507! n. 3209!, Spruner!, Heldreich!, Friedrichsthal n. 143 pro parte!); Rumelien (Frivaldsky); Konstantinopel (Noé n. 150!); Philippopel (Sintenis et Bornmüller, It. turc. 1891, n. 238!) — Kleinasien: Bithynien (Pichler, Fl. rum. et bith. n. 9!); Phrygien (Bornmüller, It. anat. Ill. n. 4039!); Carien (Pinard!); Lycien (Bourgeau!); Cypern (Lefévre!). — Syrien (Unger n. 503!, Stübel!, Barbey, Herb. Lev. n. 38!). — Kurdistan (Kotschy, It. cilie. Kurd. n, 275!. — Mesopotamien (Sintenis, It. orient. n. 210!, Arnott n. 241)). — Armenia rossica (Szowits!). Var. 8. caesium Haussknecht, Symb. 6 in Mitt. Thür. Bot. Vereins Ill. u. IV. (1893) 101!; Haláesy, Consp. fl. graec. I. (1904) 42. — H. procumbens L. var. “equilobum De Rey-Pailhade form. f. obovatum De Rey-Pailhade l. c. 383. — Folia Intense caesia laciniis paullo latioribus plerumque bi- vel tridentatis et multo breviori- bus vix 0,5 cm longis. Lomenta saepe longius rostrata. 25 Verbreitung wie die Stammform, aber anscheinend in Italien nur bei Livorno vorkommend; besonders stark auftretend, fast häufiger wie die Stammform, im nörd- lichen Teil der Pyrenäenhalbinsel und in Griechenland, im Osten vereinzelt bis Chiwa (Willkomm 1847, n. 4124]. — Pyrenäenhalbinsel (Gandoger, Fl. hisp. exs. n. 354!, Porta et Rigo, It. hisp. n. 97 (444), 135!, Reverchon, PI. d’Esp. n. 625!, Bourgeau, Pyr, esp. n. 3331, n. 1560!, n. 2107!, Winkler!, Bordére!, Fritze!, 0Scos, Fl. arag. ess n, 4!). — Südfrankreich (Debeaux, Soc. dauph. n. 1946), SE Gandoger, FI, xs., n. 903!, Timbal-Lagrave 1876!). — Apenninen HL ` pi » s 92 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Spruner!, Heldreich, Herb. graec. norm. n. 355!); Insel Phasos (Sintenis d Bornmüller, It. Turc. 1896, n. 238b); Rumelien (Müllendorf!, Sintenis et Born- miller, It. Turc. 1896, n. 238!). — Kleinasien: Smyrna (Heldreich!, Barber, Unger n. 666!); Phrygien (Warburg et Endlicher, It. phryg. n. 33!, 348!); Kappa- dozien (Bornmüller, Pl. exs. Anat. orient. n. 154 in parte!); Cilicien (Siehe, Bot. Reis. Cilic. n. 491); Cypern (Kotschy, Pl Cypr. n. 46!); Kurdistan (Kotschy, H alepp.-Kurd.-moss. n. 286!). — Syrien aeons It. syr. n. 4290! id. Pl. alepp - Kurd.-moss. n. 5 in pörtät; Gaillardot n. 1922!, 2614], Roth 1857!, Jouannet- Marie 1889}, Haussknecht 1865!, Strauss 1894!). — Mesopotamien (Chesney, Exp. ua n. 9!). — Westturkestan: Chiwa (Willkomm n. 124! Nota. De iusta huius varietatis separatione decertari potest. Quante varii et qua de causa (natura loci, siccitate, insolatione) mutationes efficiantur, modo loc observa- - lionibus constitui potest. Formae transitoriae saepissime inveniuntur, ut saepe dubium dl utrum exemplaria formae genuinae an varietati attribuantur ar. y. pseudo-procumbens Fedde nov — Folia lobulis plus minusve lale obovatis, ad apicem integris, cuneatis vel orden subrotundatis, saepe mueronulafis. Petalorum exteriorum lobi laterales minus lati. Griechische Inseln: Andro MAS Glee kil Cythnos (Tuntas!). Nota. Primo adspectu haee varietas valde rocumbentem in memoriam revocat. : Var. 0. pseudo-grandiflorum Deet Barkmöller et Fedde. (H. grandiflorum X procumbens ? ??*). — H. pseudograndiflorum Petrovič, Addit. Fl. Nyss. (1885) 25; Velenovsky, Fl. bulg. (1891) 19; suppl. I. (1898) 43. — H. rumelieum Boiss. ex herb. Petrop. — H. Irandiflorum Pantic, Fl. pr. Serb. 408. — ? H. procu y. macranthum Rouy et Fouc. 1. 168 i. p. — Caules plures elongati saepe erecti crassi pluries ramosi et multiflori. ^ Folia segmentis latioribus M. procumbentis similio- ribus. Sepala late ovata. Petala exiis latiora ac longa vel aeque lata ac longa, basi brevissime vel haud cuneata. Lomenta saepe er articulata quam ea formae simplicis. Östlicher Teil des Mitte Aere Balkanhalbinsel: (Besonders = Norden häufig!); z. B. in Serbien (Petrovit!, E Schultz, Herb. norm. n. 19445 Magnier, Fl. sel. exs. n. 1072!); Bulgarien (Sttibny!, Ilié!, Adamovic!); Mace- donien (Adamovie!); Rumelien (Frivaldsky!); Konstantinopel (Noé n. 263!); Men südlich spärlicher!; Albanien (Dörfler, It. turc. IL n. 14!); Attica (Heldreichl, Spruner!. — Kleinasien (Aucher- Eloy, Herb. d'Or. n. 382 sub H proc Sintenis, It. troj. n. 241 sub H proc.!, Bornmüller Pl. exs. Anat. orient. n. 154 sub H. grandifl.!, Pinard!, Tschikatscheff!, Wiedemann!); Paphlagonien P tenis, It. orient. 1892 n. 36121); Kappadozien (Siehe, Fl Kapp. 1898 n. 49). — Syrien und Palästina (Blanche, Pl. Pal. n. 894 sub H. grandifl.!); Jerusalem (Kersten!, Eggers!); Saida (Gaillardot n. 1!). Siar oliganthocomum Fedde. — Herba humilis plerumque 10—15 cm non superans.. Folia latiora, saepe fere subrotundata, Scapi breviores circiter 40 cm longi 4 gracillimi plerumque diehasio 3 florum finiti. Mittelmeergebiet (östlicher Teil der mittleren Mediterranprovinz]; Kleinasien: Smyrna (Fleischer! Skutari (Noé n. 7a!); in Paphlagonien bei Tossia (Sintenis, It. orient. n. 3612!), bei Merzifam (Manissadjian, Pl. orie ka Son: ` in Kappadozien bei Tokat (Bornmüller, It. pers.-turc. n. 3230!). — Sy und oe Alexandretta (Sintenis, It. orient. n. u Saida (Blanche, PL. Pales n. 49!); Jerusalem (Kersten!). : arburgianum Fedde nov. var. — Varietas minima et gracillima, io erectis non mullis, 3—4 cm longis, pauci-, interdum unifloris. Folia segmentis D (ans forma quasi intermedia foliis H. SÉ tle cce habitu caulium et floribus H. ES r hanc formam esse i loci et experimentis est constituenda. Paare hane plantam modo in : Hypeeoum. 93 ipeo. linearibus 1,5—3 em longa. Flores omnibus parlibus minores quam ei formae simplicis, vix 0,5 em diametro. pjmeys Teil der mittleren Mediterranprovinz; Phrygien: Sazilar (War- burg et Endlicher n. 72). 5. H. aequilobum Viv. Fl. libye. spec. (1824) 7. t. 3, fig. 3; Rouy et Foue., Fl. France I. (1893) 169 pro minima pane — H. procumbens var. y. grandiflorum Cosson, Comp. Fl. atl. I. (1887) 73 pro parte. — Herba glaberrima radice simplici annua. Folia radicalia laciniis linearibus vel bid ee oq rarius fere filiformibus, caulina multifida, interdum laciniis lineari-filiformibus. Seapi 4 10—25 em alti erecti. Pedunculi ad calycis insertionem tuberculo quadrilobo incrassati. Sepala ovata acuta, margine late membranaceo. Petala lutea distincte unguiculata, 2 exteriora 8—15 mm longa ungue in laminam trilobam dilatata, lobis omnibus subrotundis subaequalibus, 2 interiora trifida, laciniis linearibus obtusis, medía paullo majore margine mn subsaccato fimbriato, Filamenta membranaceo - alata, antherae lineares. Siliqua erecta leviter arcuata subcompressa vix nodosa longe striata, ad apicem stigmatibus Pu NAM revolutis coronata, 2—3 cm longa. — Fig. Mittelmeergebiet. (Östlicher Teil der südlichen Mediterranprovinz); Barka (Regio Cyrenaica); Benghasi (Petrovich!); Giuliana (G. Ruhmer'!). Agypten: An den Nilmündungen; Ramleh (Gaillardot n. 125!); Rosette (Herb, dra . H. dimidiatum Delile in Laborde et Linant, Voy. Arab. pétr. (1830) 84 t. 64, fig. % ec Zeg et Schweinf. Ill. Fl. d’Egypt. Suppl. (1889) 746 pro parte. — Herba parva 7 cm alta, Folia gracillima minuta, lobulis acutis plurimum tridentatis, glauca. Scapi erecti. Sepala ovato-lanceolata denticulata. Petala exteriora subtrilobata, interiora vicia trifida, lobis lateralibus achter medio substipitato oblongo-cochleari- rgine ciliato. Filamenta 4 basi abrupte membranacea (membrana duorum bi- laterali suborbieulata wenn: unilaterali semiorbiculata). Lomentum erectum, arcua- tum subcylindricum nodos — Fig. 43 Mittelmeergebiet. "(Südlichster Teil der mittleren Mediterranprovinz); Arabia petraea u. Halbinsel Sinai (Delaborde!, W ellsted!). Nota. H. dimidiatum Delile a H. deut er: Fedde (= H. parviflorum Barb.) differt Hlaimonlis nn. abus os quamobrem hoc cum illo coniungi non potest, ut . Ascherson et Schweinfurth; 1. unt. | 7. H. aegyptiacum (Forsk. ) Ms et Schweinf. x rt Egypt. I. (4887) 37. — Mnemosilla aegyptiaca Forsk. Fl. aegypt.-arab . (1775) 122. — M. Forskalii Ehrenberg in sched. Herb. Berol. — H. imberbe Sibth. et Smith, Fl. md. I. (1813) 47 t. 156; DC. Syst. IL. (4821) 103, Prodr. I. (1824) p iae Fl. we L 4507) 135. — H. patens Willd. Hort. berol. (1816) t. 5*); DC. — H. refractum Martius in sched. Herb. DC. (1833). — Herba magis glauca i e eed "ei prostratis. Folia glauca glabra erectiuscula segmentis oblongis pinnatipartitis lobulis abbreviatis acutissi- mis, ad apicem saepe trifidis, mucronalis, infimis aristato-pilosis. Scapi s subdichotome divaricati 45—20 cm alti. Sepala ovata vel ovato-lanceolata apice acuminata toad . fimbriata. Petala flava, 2 exteriora unguiculata limbo latissimo acuto : - lobulis aucto et inde fere hastiformi, 2 interiora ultra medium trifida, laciniis p beh bus planis oblongis obtusis divaricatis, media Be stipitata ra non o, basi ` . violacea, gor eie Re lanceolata membranaceo-alata. Stigmata 2 longiuscula. . Lomentum subcom m toroso-artieulatum ad des vix incrassatum plus minusve | Akkaa | rat es an erectum, sed plerumque pedicello eurvalo. — Fig. 13 F. ] Mittelmeergebiet. (Ostlicher Teil der südlichen ee 8 Unterägypten, besonders im Nildelta. (Forskäl, Fl. aeg. -arab, n. 344! ail arc OW. 1864, n. 425!, Planta!, Martius!, Guyot n. n. 236!, Aucher-Eloy, Herb. d'Or. — E" n. >. 3891, Letourneux, Pl aegypl n. !76!, Barbeyl, iie ood n. teg: | um Haec figura mend formam. foliorum prorsus aer | 94 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Sickenberger!, Samaritani, Del. pl. Aeg. inf. n. Zeit, Ehrenberg!); aber auch von éen 1846 bei Gaza in Palästina gefunde = . H. Geslinii Cosson et Kral. in Coss. Voy: It Alg. 1856 ex Bull. Soc. bot. Fr. i (1857) 522; Illustr. atl. 42 t. 7; Comp. Fl. atl. ll. (1887) 74. — Herba plus minus glaucescens caulibus et foliis patentibus vel en Folia lobis linearibus - abbreviato-subcuneatis vel elongatis 5—15 cm longa. Caules 10—30 cm longi, insi- gniter robusti et coarctati. Sepala ovato-acuta vel ear a Petala parvula pallide lutea, 2 exteriora oblonga integra vel ad medium paullulum dilatata circiter- onga, 2 interiora tripartita, beine lateralibus zogen intermedia in stipitem ` unguiculiformem inferne contracta lateralibus non longio Filamenta linearia subalalà | inferne haud dilatata. Capsula siliquiformis erecto- Bee gracilis plus minus arcuata ` teretiuscula vix compressa, ad articulos vix vel haud incrassata. — Fig. 13 @. ittelmeergebiet. (Mittlerer und westlicher Teil der südlichen Medi- Ce An der nördlichen Küste von Afrika von Tripolis bis | Algier: Auf Brachen, an Wegen und auf Sand bis in die Sahara hinein, Februar We Juni blühend. — Tripolis (Krause, Fl. trip. exs. n. 176!, 715—7201). — Tunis (Kralik, Pl. tunet. n. 25!, Cosson!), — Algier (in allen drei Bezirken) (Cosson!, ` Kralik, Pl. alger. n. 2!, E. G. Paris, It. Bor.-Afric. 1866, n. 9!, Kügler 1904), Chevallier, Pl. Sah. alger: n. 146], Reboud, Pl. Sah. alger. n. 11). . ponticum Velenovsky, Fl. Bulg. Sappl l. (1898) 14 Herba glaucescens omnino glabra, caulibus pratitis vel adscendentibus folia radicalia Bee parum excedentibus, Folia bipinnatisecta, lobis ellipticis vel lineari-ellipticis acutis, sim plicibus, rarius divisis vel dentiferis. Scapi 1410—18 cm longi Sepala viridia ovata ` acuta, antice passim dentata. Petala exteriora aurea dorso virentia, oblongo-elliptici ` vel oblongo-rhombea, integra, 7—8 mm longa, 3—4 mm la ta, interiora paullo breviori ` tripartita vitellina, lacinia intermedia oblongo-lineari concava margine ciliata, ad b sensim attenuata, laciniis lateralibus media duplo brevioribus breviter linearibus obtusis ` cum media late confluentibus. Antherae oblongo-lineares. Capsula siliquiformis erch ` arcuata longitudinaliter striata, ad articulos nodulosa, basi apiceque attenuata, 5— - 6 em longa. Mittel meergebiet. (Ostpontische Zone der mittleren EE Bulgarien: Auf Sandplätzen im Mai blühend vor Poros in der Nähe von Burgas (Velenowsky). : Nota m non vidi. Forma petalorum exteriorum affınis H. Geslini, a quo art statura humiliore, petalorum colore magis saturato, forma laciniae intermediae petalorum i terioru d | —15 cm longa pinnis remotis sessilibus. vel breviter netiolulatis late ovatis pinnat- ` sectis lobis ovato-lanceolatis acuminatis. Scapi plurimi basi decumbentes, saepius eon gati, 15—30 em longi, M Stm vel ien dichotome ramosi, bracteis sectis. Pedicelli ` minora trifida vix ad medium fissa lobo intermedio spathulato cucullato sessili, marginib incurvis integerrimis, lobis lateralibus obtusis. Stigmata 2 recurva. Capsula si iquosa | gracillima compressa 8—-10-sperma, articulis indehiscentibus facile solutis. — Fig. 13H Centralasiatisches Gebiet: In ganz Hochasien vom Himalaya im Süden durch ` ep und China bis an die Grenzen von Ost-Turkestan und in die Mongolei vo end. — Himalaya: Bhutan (Dungboo n. 229!); Chumbi (C. H. Bell 1904 n Sikkim (Hooker f. et Thomson!); Nepal (Duthie n. 5324); Garhwal (Schlagintweits Herb. Ind. High As. n. 9161!); Kaschmir (Henderson!) — Tibet (Schlagintweil; Herb. Ind. High As. n. 5474!, Hooker et A t Nord-Tibet kuc 1884!). — Ost-Turkestan: Keoria am Nord coner tak Kuenlun. Paea one Hypecoum. 95 China: Jünnan (Delavay!); West-Szetschwan (Pratt n. 577!); Kansu (Przewalski!, db Potanin!). — Ost-Mongolei: ra (Herb. Petrop! 11. H. chinense Franch. Pl. David. I. in Nouv. arch. mus. € nat. 4. sér, V, (1883) 179, n. 48. — Herba annua piss glauco-virescens ca. 30 cm alla. Folia radi- calia 5—18 cm longa, longe petiolata, pinnis remotis breviter pedehsts ovatis pro- funde inciso-lobatis, lobis oblongo-cuneatis obtusis integris vel apice 2—3-fidis. Scapi supra medium bifidi 5—25 cm longi See palmatisectis. Sepala ovata glauco- viridia albo-marginata apice erosa. Petala lutea, exteriora integerrima, late ovata, een lutea, apice viridescentia, interiora paullo minora purpureo-lineala ad medium usque trifida, lobis lateralibus planis obtusis, intermedio integerrimo cucullato. Siliqua. leat gracillima 3—4 cm longa mox patens vel arcuata, entre 8—14 mperiertes Ostasien; Provinz des rdlichen China: Umgegend von Peking pi David. n. 507 und 554, Potanin!); DEN cad Gebiet; nérd- licher Teil der Provinz der libelänischän Hochwüste (Przewalski!); wahr- scheinlich durch ganz Ostasien verbreitet ! Nota. Cum praecedente valde affinis! 12. H. trilobum Trautv. Increm. Fl. phaenog. ross. in Act. hort, Petrop. IX. 1. (1884) 366; IX. 9. (1886) 438. — (H. grandiflorum X pendulum?). — H. pro- cumbens var. medium O. Ktze. ex sched. et l.c. 154. — H procumbens B. trilobum 0. Ktze. 1. 151. — Herba glauca foliis suberectis et scapis erectis. Folia segmentis lineari- DEE laciniis longis linearibus, 5—10 cm longa. Scapi 10—20 cm alli, Flores circiter 4 ‚> em diametro. Sepala ovata acuta integerrima. Petala lutea, exteriora obovata triloba, lobo intermedio cuneato ad apicem virescente, lobis lateralibus magnis subrotundatis, interiora multo angustiora, paullo breviora tripartita, lacinia intermedia stipitata ciliata, duabus lateralibus subaequalibus oblongis nigropunctatis. Filamenta alat ato-membranacea lineari-oblonga; antherae lineariter elongatae. Lomentum pedicello arcuato pendulum rectiusculum, ob costas 6 longitudinales inter se distantes et valde prominentes distincte 6-angu atum, transverse articulatum. — Fig. 13 Centralasiatisches: Gebiet / (Turanische Provinz); Tarcomanis: Kisil-Arwat (A. Becker); bei Ashabad (D. Litwinbi n. 109!, Sintenis It. transcasp.-persie. n. 123!, 206). — Armenisch-Iranische Mediterranprörinz, Mesopotamien: Mosul (Olivier 1822!); Süd-Persien, Prov. Kerman (Bornmüller, It. pers.-ture. 1892—93 n. 20221). Nota. te valde cum H. grandifloro congruens, ceterum H. pendulo valde reng 13. H. pendulum L. Spec. pl. ed. 4. (1753) 124; Lobel. Ic. (1581) 743, fig. 2; Barrel. bs a fig. 352; Mill. Icon. (1776—94) t. 250, fig. 1; Lam. Ene. Meth, T (1789) 464; DC. FL fr. IV. (1805) 641; Syst. II. (1821) 103; Prodr. I. (1824) 124; ‚Koch, Ge ed. IL (1846—47) 33; Gren. et Godr. Fl. France 1. (1848) 63; Boiss. Fl, orient. I. (1867) 125; suppl. (1888) 25; Willk. et Lange, Prodr. fl. hisp. IM. (1880) 876; Suppl. (1893) 340; Trautv. in Act. hort. Petrop. IX. 2. (1886) 438; Coss., Comp. Fl. all. II. (1887) 74; Aschers. et Schweinf., Ill. Fl. d’Egypt. (1887) 37; Bat. a Trab. Fl. Alg. (1888) 23: Maxim. Enum. pl. Mongol. (1889) 37; Prantl et Kündi ig Lc 437; ouy et Fouc. 7 & 16% ae Le 43; Bubani, Flor. Pyren. II. (1901) 263; De Rey-Pailhade 1. c. 376, fig. 1 ; Fl caue. erit. II. 4. (1905) 4. — H. Clusii tenui- folium. flore pallido Ha. TRE 1714) 352. — H. procumbens J. G. Gmel. It. I. (1751— —52) 197. — H. caucasicum Koch ex Ledeb. Fl. ross. I. (1842) 94. — pu Spermum pendulum Turez. Fl. baic.-dah. I. (1842—45) 101 in adnot.; Regel, PE 39. . pendulum, var. glaucescens Choulette, Fragmenta Florae Algeriensis exs. 2. ser, | (1855) n. 3 in scheda. — H. procumbens d. pendulum f. larum 0. Kize. l. c. 451, — — erba multi- vel rarius unicaulis. Folia glauca, radicalia rosulata, caulina Serie E SEH segmentis omnium lineari-capillaceis multifidis lobis longis linearibus. Scapi ecti vel adscendentes a medio dichotome ramosi EE brevibus SEN EE Sech libus. Sepala pallida ovata subobtusa vix striatula. P en ship id 3 ex- vr teriora e en vr ora magna Meera vel ovali-rhomboidea sublobulata: has 96 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae, 2 interiora ultra medium trifida nigro-punctata, laciniis lateralibus linearibus apice dilatatis planis, media longiore stipitata suborbiculari ciliata. - Lomentum rectiusculum ob pedun- - culum arcuatum pendulum fusiformi-cylindricum vn A costatum leviter nodosum, in | articulos non secedens, stigmatibus plerumque decidui a gesamten Mittelmeergebiet*) von der Pyrenäenhalbinsel und Marokko, sowie dem südlichen Frankreich an (in Italien fehlend!) óstlich bis ins gegen Russland — (Astrachan); West-Turkestan, Buchara (Eversmann n. 50! und Bun . 541); norde | östlich bis Altai (Przewalski!); Persien, Hindukusch, Afghanistan (Griffith n. 159] 3 und Beludschistan (Duthie n. 8567!); südlich bis an die Grenze von Agypten (Arab : petraea: Schweinfurth n. 135!). — Pyrenäenhalbinsel (Bourgeau 1850, n. B351 n Porta et Rigo, It. hisp. n. 13!, Boreau!, Reverchon, Pl. d'Esp. 1894, n. 634!) — Südfrankreich: Hier selten und hauptsächlich nur » der Vaucluse und dem Ge- | biet von Aix. Auch nach Westen in das Gebiet der Loire vordringend (Autheman in Soc. dauph. 1879, n. 1947!, Magnier, Fl. sel. exs. n. 3704!). — Balkanhalb- - insel: Griechenland (Heldreich n. 2242!, Kotschy 1836, n. 128); Konto S (Cumani 4865!). — Südl. Russland: Astrachan (Becker!, Trinius!, Paczosk! | 18907); Simferopol (Parreiss n. 393!, Steven 1823!, Zelenetzky 18931); bis sid- d lichen Ural (Lessing 1834! — Kleinasien: Troas (Sintenis, It. troj. n. 38!j D ror pa EA et Endlicher, It. phryg. n. 162!, Bornmüller, Iter Anat. u. 1899, n. 4038!); Paphlagonien (Sintenis, It. orient. 1892—94, n. 39641); Pontus | Bette Pl. Anat. orient. 1889, n. 153!, 1890 n. 2684!); Cypern (Sintenis el n Rigo, It. cypr. 1880 n. 148!). — Syrien (Haussknecht 1865, n. 2891, Gaillardo! | n. 19231); bis in die syrische Wüste zwischen el Deir und Palmyra (Strauss 1894) E und die TERRINE (Schimper n. 217!, Boissier 1846!, Aucher-Eloy, Herb. E d'Or. n. 386!, Frauenfeld!, Kneucker n. 83!). — Mesopotamien (Chesney 1836, 2 n. 9!, Sintenis, It. orient. n. 278!). — Armenien (Szovits 1829!, Kronenye a d 18111). — Trauskeukasicn (Bunge!, Buhse!, Szovits!, C. A. Meyer!, C. Koch, i Brotherus 1881, n. 44!). — Ciskaukasien: am Te rek Haussknecht 18671]; Derbent (Weidemann 1858!). — Persien: besonders im Norden (Szovits!, Buhsey S Aucher-Eloy, Fl. d'Or. n. 4044!, Bornmüller, It. Pers. Il. 1902, n. 6070!, 6071% he | It. Pers, ture. 1892—93, n. 2024!, 2025); Mer auch im Süden z. B. 'Kerman (B Bungel; ` Schiras (Kotschy, PI. Pers. austr. 1842, 851). — West-Turkestan: ziemlich. 2 verbreitet (Antonow!, Eversmann nm. séi Bunge!, Regel!, Radde!, Fedt- schenko!, Litwinow 1898, n. 478!); nordöstlich bis in das lliflussgebiet (Krasnow 1886!) und den südlichen Altai (Przewalski 1879!). — Afghanistan HR 18875 Griffith n. 1597. — Beludschistan (Stoks 1850!, Duthie n. 8567! Var. B. persicum Fedde var. nov. — Folia segment atari diraden lobis - brevibus lineari-obcuneatis saepe bifidis. Pedunculi demum in lomenti maturitate ut nutantes. Sepala aeutiuseula denticulata. Lomentum subpendulum. E Eq gru dE Wn be e e cement EE de Persien (Herb. Fischer- -Petersburg); Ispahan (Aucher-Eloy n. 40433). . H. parviflorum Kar. et Kir.! in Bull. Soc. natural. Moscou XV. (1842) ur n. 54; Ledeb. Fl. ross. I. (1842) 745. — H. pendulum var. epidermide vo Bue Boiss. in sched. — H. procumbens Ò. pendulum f. parviflorum O. Ktze. 1. e. 451. Perf circiter 20—25 cm alta. Folia laciniis linearibus. Scapi erecti 10—15 em alti. Sepala caduca albido-membranacea petalis duplo breviora. Petala lutea, exteriora ovalia integr% ` interiora triloba lobis subaequalibus, medio spathulato margine ciliato-fimbriato aurea. Capsula siliquosa subcompressa recta ob pedunculum arcuatum pendula obsolete costata; ` sub epidermide continua leviter articulato-nodosa, in articulos secedens, epidermide artieulis =. persistente. : D " Wurde wei bei Ellerstadt in der greens beobachtet; und zwar 4844 von C. e sent, C. Billot, Fl. Gall. et Germ. exs. pate 2! 4851 von Mirich und 4860 von Roeder in ed i idk, hie eat mit Sam ae 7. hens bei eich be Gre Beete 1858 von Haussknecht b beobachtet. p Hypecoum, 97 sungarei: In der dsungarisch-kirgisischen Steppe am Flusse Lepsa (Karelin et Kiriloff 4840—41, n. 1482! in Exemplar aus dem Herb. Post aus der syrischen enn das auch hierzu ge- héren könnte, scheint mir zweifelhaft zu sein! Nota. An modo varietas H er 15. H. erectum L. Spec. pl ed. |. (1753) 124; Lam. Enc. meth. III. (1789) 161; Ill. n. 1722; DC. Syst. I. esti 104; Prodr. 1. (1824) 124; Ledebour, Fl. Ross. I. (1842) 93; Prantl et Kündig l c. 137. — H. tenuifolium siliquis erectis teretibus Amm., Ruth. (1739) 58 t. 9. — Chiaxospermum ereetum Bernh. in Linn, XII. (1838) 662; Ledeb. Fl. ross. I. (1842) 93; Turcz. Fl. baic.-dah. I. (1842—45) 104. — . Herba 15—30 cm alta. Folia 3—15 em longa, glauca, basalia multifida lobis anguste linearibus ingen caulina parva lobis distantibus angustissimis. Scapi erecti dichasiales Ep 10—25 c alti. Flores ampliores flavidi immaculati. Sepala minima lanceolata acumi- . mata. Petala glabra, 2 exteriora obovata subcuneata apice lata, obtuse subtriloba, 2 interiora cuneiformia trifida, lobis lateralibus latis cuneatis apice obtuse subbilobis, ` lobo medio angusto paullo breviore apice cochleariformi. Capsula siliquosa erecta com- _ pressa acuminata 4—6 cm longa non articulata nee nodosa in valvas duas separabilis . intus septis transversariis minus perfectis in cellas divisa. Semina subquadrangula, utrimque elevatione cruciformi praedita, octaédrum basi quadratum simulantia. | Nórdliches centralasiatisches Gebiet und nördliches temperiertes CG Ostasien; Dsungarei (Ledebour!, Mardofkin!). — Mongolei (Potanin!, Prze- C walski!, Loiono&sówl; Basilewskil, Adrianow 1882!, Pl. Davidianae n. 2627). B — Bez. Irkutsk (Monin 18291, Turezaninoff 1829!). — Transbaikalien und jp Dahurien (Pallas!, Atschukial; Patrin!, Bunge!, Radde!, K. J. Ehnberg . 19001). — Nord-China: Peking (David 1866, n. 23481, Bretschneider!, Möllen- x dorf!); Tschili (Potanin 1884!); Schan-si (Potanin 18841, Giraldi n. 762!). M Var. lactiflorum (Kar. et Kir. Maxim. Enum. pl Mong. (1889) 36. — Chiaxo- | spermwm lactiflorum pw et Kir.-Enum. pl. Song. in Bull. soc. natural. Moscou XV. ? (1842) 142; Ledeb. l. c. 745. — Flores lactei lilacino subfusi. Petala exteriora tra- . peziformia integra, eden profunde divisa striis longitudinalibus violaceis picta. Nórdliches centralasiatisches Gebiet und Transbaikalien; Dsunga rei (Karelin et Kiriloff 1841, n. 1483!, Turezaninoff 1846!). — Mongolei (Potanin © 1877!, 18791, (aset, — Transbaikalien (Turezaninoff!). — Subfam. II. Papaveroideae A. Br. in Ascherson, Fl. Prov. Branden- burg I. (1864) 48. P ipio Endl. Gen. (1839) 855; Benth. in Benth. et Hook. f. Gen. I. 4862) 4 E Petala omnia non calcarata, plana atque normaliter plerumque integerrima, sub- ‘conform rmia; stamina plerumque multa compluribus verticillis, raro pauca duobus verti- KU disposita, libera; antherae duabus thecis instructae; gynaeceum polymerum vel imerum. — Herbae vel suffruti ces, rarius fruticuli vel frutices, rarissime arbores, succo acteo ve] hyalino, foliis integris dd pinnatim divisis. Clavis generum. : Stigmata cum placentis alternantia, libera vel stylo brevi distineta neque cum adjacentibus con neque stigmata secundaria supra Ane arillata. Succus inis A. Engler, Das Pflanzen (Embryophyta p dëse 98 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. a. Styli liberi vel modo in basi conjuncti vel nulli; pla- centae a valvis haud solutae. Capsulae ab apice usque ad basim dehiscentes. Flores semper 3-meri. Folia semper integra, ad marginem integerrima vel raris- u . Carpella 3 matura capsulam aan siqui sen vis dehiscentem formantia. . Stigmata lanceolata vel ovata; capsula ovoidea vel oblonga. Herbae EE caulibus bre- sime quidem dësst u^ . . Trib. 1. Platystemoneae ` vissimis . . . 3. Hesperomecon Greene. r$ . Stigmata nenia: op TEROR Herbae pu- sillae caulibus ramosis atque distinctis. . . . 4. Meconella Nutt. Il. Carpella 6 vel plura, usd distincta, linearia, plus vel minus torulosa, ple e in articulos mono- spermos secedentia, Herbae humiles, at non pusillae caulibus plus minusve elongatis. . 5. Platystemon Benth. u Styli gang? brevissimi quidem, at EE i nee in summo stigmata gerentes atque cohaerentes, car- pellis in summo quidem solutis persistentes. Cap- - vel 3-meri. Folia pro rata XXL ad apicem modo lobata vel pinnatifida . . . Trib. 2. Romneyeae. | I. Flores semper 3-meri; stigmata SE 2, erecta agai angusta, capsula densissime setosa. Herbae elatae n glabrae folis pinnatifidis . . 6. Romneya Harv. Lami — . Flores 2-, rarius 3-meri; stigmata Kg las. bilobata capitulum globulosum formantia , p- sula glabra. Herbae humiles vel subelatae plus minusve hirsutae foliis integris modo ad apicem lobatis 7. Arctomecon Torr. ` b. Stigmata 2 cum placentis dienen = in EE dë tere cum altero confluentia plus minusve lobata vel supra inus . . Trib. 3.. Eschscholtzies® a. Saale iokiformia plie i minusve Gute: trilobu- lata confluentia; semina vix arillata; sepala discreta; folia semper inte 8. Dendromecon Benth. gra . B. Stigmata confluentia Käre EE lot- antia; semina non arillata; "es discreta; folia graciliter dissecta . . . 9. Hunnemannia Sweet y. Stigmata 2 stigmatibus 2 va 4 RS comitata, omnia subulata atque libera; semina non arillata; sepala calyptratim cohaerentia; folia plus vel minus dissecta. I. Herbaceae vel suffruticosae. Cupula herbacea . . 40. Eschscholtxia II. Dendroideae. Cupula magis lignosa . A4. Petromecon i Stigmata 2 (rarissime 3—4) cum KC ech. at in utroque latere cum altero confluentia, nunquam lobata neque stigmata secundaria. Semina plerumque arillata (raphe raga Flores —— dimeri. Succus laeteus flavus vel rutilus . n d TA OR „ aa ina eS "E TEE TTT Ts Hypecoum. 99 a. Petala 8—12. Scapi uniflori e rhizomate enascentes. 12. Sanguinaria L. p. Petala 4. Caules multiflori I. Caules scapiformes (folis carentes) inflorescentia paniculato-racemosa terminati. Sepala x ee cohaerentia ER . 13. Eomecon Hance. : Mure foliosi vd ii "Sepala Tet . Folia floralia adsunt. Caulis simplex. — — - Folia basalia pauca. Semina cristata. + Flores gister inter folia floralia fasci- uec: tim aggregat . A4. Stylophorum Nutt. +7 de sbrddteoliti eymosim disposit ES s i 8 . 45. Hylomecon Maxim. ** Folia aiaia i numerosa. - Semina non (estate. Flores ebracteolati cymosim dispositi pedi- cillis simplicibus vel iterum Gene 6. Dicranostigma Hook. f. et Thoms. 2. Folia nee. nm folia basalia dim Caulis cymosi ad apicem flores bracteo- d Been SEN e enti Semina cri- e, 4T. Ohelidonium L. y. Petala. — "Flores E? EE racemosas dis- Sec I. Ovula pauca, parietalia, vel 1 basifixum. Suffrutices Asiae orientalis . F II. kie singula basifixa. Frotices. vel arbores Ameri- centralis vel australis ‘ 18. Macleaya R. Br. 19. Bocconia L. | B. Stigmata pree superposita confluentia (commissuralia) aut in lobos inter ramos stylosos aut in vertice discoideo vel convexo gynaecei radiatim disposita. Flores plerumque di- meri, rarius trimeri. Fructus valvi usque ad basim dehis- centes vel saepius modo in = superiore soluti. Succus lacteus flavus vel albus . . . . Trib. 5. Papavereae. a. Petala post anthesin mox ds: o. Fructus usque ad basin teii lineares, cylin- drici vel interdum *) ovato-oblongi I. Fructus placentae dissepimento falso en lari conjunctae. Carpella 2. . SE . 20. Glaucium L. 1. Carpella 2—4 (plerumque 3). Semina nuda . 21. Roemeria Medik. 2. Carpella 3—6. Semina cristata vel nuda . . 22. Catheartia Hook. f. modo apicem versus (rarissime nunquam) - dehiscens, oblonga vel ovoidea vel globosa. Carpella 4—18. I. Stylus distinctus. Stigmata nn verticem clavatum styli radiato-deflexa . e ; II. N "e vel subnullu stigmatosi in ae inter ramulos m i convergen 2. Radii stigmatosi in M. discoideo vd convero 23. Meconopsis Viguier. 24. Argemone L. ovarii 5. Papaver L b. Petala post SS SEN TOE e ia atque usque a a SE maturitatem persistentia . EE, ele Canbya P. vei 100 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Trib. 1, Platystemoneae. 3. Hesperomecon Greene. E He esperomecon *) Greene, Platystemon and its allies in Pittonia V. (1903) 146. — Platystigma eye in Trans. Hortic. Soc. 2. ser. I. (1834) 406; Benth. et Hook.f | Gen. I. (1867) 51; Prantl u. Kündig in Engl.-Prantl, Pflzfam. III. 2. (1889) 438. — | Meconia Hook. f. g^ Thoms. Fl. ind. I. (1855) 275 in obs. — (Apud omnes autores | in parte excl. Syn. Meconella, quae genus proprium proponitur ur). d epala 3 tions caduca, pilosa. Petala 6, plerumque obovata, albida, pallide flava | vel luteola. Stamina numerosa filamentis filiformibus vel varie dilatatis s, ad apicem ` acutis, tenuibus et Ede nunquam coloratis et petaloideis; antherae lineares | biloculares, lateraliter dehiscentes, Stigmata 3 sessilia, lanceolata, ovato-lanceolata vel ovata, sessilia, erecto-divergentia. Capsula rhomboideo-ovalis, elliptica vel oblonga, basi | attenuata, non contorta, unilocularis triangularis trisulcata trivalvis subturgida, ab apité | ad basim dehiscens valvulis conduplicatis margine in placentas filiformes productis. Semina | aepe modo - sparsim, pilosa, opposita vel ternatim verüciliata nunquam rosulata, sed ob caulem ` brevem saepe rosulata apparentia, sessilia. Pedunculi didi numerosi erecti ert: : ciles er patentim vel subpatentim pilosi. Alabastra subnutan i t des pazifischen Nordamerikas: Provinz der ada ae von Oregon | bis in xs ees Teil der westamerikanischen Wüsten- und Steppenprovinz (Los Angeles Co) S Arten, Cum exemplaria satis mluta deseribenda et perscrutanda huius et sequen tium ` generum defuerint, monographia Greenei » Platystemon and its allies« in Pittonia V. (1903 T 446—195 .— usus sum. Clavis se ge clavem Greenei est instructa. Diagnoses specierum a Greeneo n nuper. 4 eg mci secundum des criptiones Greeneanas compositae sunt. Suspicor, species Greci d in parte esse modo varietates vel et ne loci formas, sed cunctor hoc constituere, cum exem mplaria | haud hi ap numerosa mihi suppedite ` S SCH? specierum. A, Filamenta filiformia. Stigmata brevia, ovata . . 4. H. linearis. B. Filamenta linearia. Stigmata longa, lanceolato-linearia. a. Pedunculi filiformes. Petala ad basim angustata. Stamina circiter 40. Capsula 0,4—0,7 cm longa 2. H. filiformis. b. ee robustiores. "Petala ad basim non angustata. Stamina circiter 24. Capsula 4,25—2 cm longa. . . 3. H. affinis. Filamenta EZ antheras longitudine non superantia . . 4. H. platystemon. ilamenta anguste lanceolata, antheras longitudine su- EE perantia . 5. H. Greeneana. E. Filamenta longo tinsel: entheras longitudine ee a. Corollae albae vel flavidae c. Capsulae longae ellipticae a sx. s s S 6 HS WE D. Capsulae breves, rhomboideo-obovatae Een T H anta. b. Corollae luteae; capsulae elliptico-oblongae 8. H. luteola. F. Filamenta. alata, ali Is supra truncatis, sub &ntherá siipiteis . 9. H. pulchella. "M. is Benth.) peg : c. (1903) 146. — Platystigma lineare Benth. |. © | 407; Fisch. et Mey. Ind. sem. hort. Petr. Il. (1835) 47; Hook. Ic. (1836) t. 38; Bot. Mag (1837) t. 3575; Torr. et Gray, Fl. dx Amer. I. (1838—40) 65; Hook. et Arn | *) Hesperomeeon = i tie ER teur: Occidentis Papaver, novum deut nomen * Greene constitutum ob Platystig R. Br. in Wall. Cat. (4833) n. 7523, rum. — In lingua Ten hee: st generis seen, non, ut Greene utitur, generis neut itaque Hesp. stricta, on Hesp. strictum etc. Hesperomecon. 101 Beech. Voy. (4841) 319; Baill. Hist. pl. III. (4872) 106, f. 142; Prantl et Kündig, l. c. 138; A. Gray, Synopt. Fl.'North Amer. I. 1. (1895) 85 pro parte. — Platystemon linearis M. K. Curran in Proc. Calif. Acad. Sci. ser. 2. I. (1888) 242; Greene, Fl. Francisc. (1892) 282; Man. (1894) 10 pro parte (quoad attinet ad nomen D, c Herba annua gracilis 5—20 cm alta caulibus brevissimis dense foliosis. Folia anguste lineari-lanceolata uni- nervia 3—8 cm longa. Pedunculi scapiformes. Flores circiter 2 cm diametro, patentes, ad basim leviter turbinati. Petala obovata, ad basim satis cuneata, pallide flava. Stamina circiter 12— 15. Filamenta filiformia, linearia, lanceolata vel elliptica; an- therae oblongo-lineares. Capsula rhomboideo-ovalis vel elliptica, 04,—2 cm longa Stigmata lanceolato-linearia, ovato-lanceolata vel ovata. — Fig. 14 A— Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz (Süd-Kalifornien): Tehachapi (Curran 1884; Brandegee 1905!) es Distincta a ceteris aliis speciebus filamentis filiformibus. . H. filiformis Fedde in Fedde, Rep. nov. spec. II. (1907) 274. — Herba annua LANDE 7—10 cm alta, caulibus brevissimis dense foliosis. Folia anguste linearia nervo intermedio non co nspicuo sparsissime longipilosula, 2—3 cm longa. Pedunculi scapiformes filiformes, sparsissime longipilosuli. Flores circiter 0,75—1 cm, rarius usque ad 1,5 em diametientes, scutellariformes. Petala obovata, ad basim cuneatim angustata, pallide flavida. Stamina circiter 10, filamentis anguste linearibus, antheris . ellipsoideo-oblongis dimidio brevioribus. Stigmata satis longa, angusta, cuneatim vel . sublanceolato-angustata, sed ad apicem obtusiuscula vel subacuta, dimidium capsulae . aequantia. Capsula ellipsoidea sine stigmatibus 0,4— 0,7 cm longa. | estamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz: Südliehstes Innen- thal von Kalifornien: Kern Co., Greenhorn Range 3000’ (H. M. Hall and H. D. _ Babcock, South. S. Nev. Mts. VI. 1904, n. 5023!). 3 affinis Greene l c. (1903) 147. — Herba praecedenti similis, sed foliis . brevioribus latioribusque, pedunculis coarctatioribus maioribusque. Flores scutellari- . formes. Petala obovata, ad basim non angustata, alba, vel flavida. Stamina circiter 24. 1 Filamenta anguste linearia, vix filiformia. Stigmata longa angustaque, lanceolata, fere _ vel omnino capsulam maturam aequantia. Capsula fere elliptica 1,25— 2 cm longa. 3 Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz (südliches Innen- | thal von Kalifornien): Tulare Co., Exeter (Eastwood 1895) 4 Nota. Notabilis filamentis anguste linearibus, stigmatibus valde angustatis et magnopere 3 4. H. platystemon Greene l e. (1903) 148! — Platystigma lineare A. Gray, : Syn. Fl. North Amer. I. 4. 85 in parte, non Benth. — Platystemon linearis M. K. Curran ` f in Proc. Calif. Acad. Sci. ser. 2. I. (1888) 242; Greene, Fl. Francisc. (1892) 282 et Man. (4894) 40 in parte, modo quoad pertinet ad exemplaria Franciscana! — ' Herba 10—20 cm alta caulibus brevissimis adscendentibus. Geen erecti sparsim | hirsuti. Alabastra exacte ovalia, interdum angustiora. Flores 2,5 vel plus cm diametro, tudine et vix longitudine superantia, ad apicem abrupte acuminata. Capsula 1,25— 2 cm er ellipsoidea. Stigmata ovata, valde acuta. Provinz der pazifischen Koniferen, südliche Zone (Mittel-Kalifornien): Nach penis auf die Gegend um San Francisco beschrankt (Kellogg, Eastwood, Bioletti, Vasey, Bankroft!, Michek, aber auch Mt. Diablo base (W. Gibbons | n. 47a!) "Safinas valley (W. H. Brewer 1860—62). ; ^ Nota. Ab omnibus speciebus generis magnitudine floris praeclara differt a. Heeperomecone 7 lineari filamentis ellipticis. 7 5x Peien Fedde in Fedde, Rep. nov. a ( K a ) Ru == tp ireiter 49— lta ssimis adsce olia Ziler 40—20 cm alta caulibus brevisat ars reine pilosi. Alabastra n on vidi. Flores "um ic em diametro diametro subturbinati. Petala, = D 102 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. anguste obovata, ad basim unguiculatim paulatim angustata, lutea (?). Filamenta anguste lanceolata antheras anguste lineares longitudine superantia. Capsula anguste oblonga stigmatibus a capsulae valvis non distincte separatis latis obtusis. rovinz CR pazifischen Koniferen, nérdliche Zone (Oregon) bes. in A. eire ota. cent patria et characteribus ceteris diversum Hesp. strictae maxime affine "m vus ceterum nondum satis notum exemplari Eatoniano ad certe hg Re non sufficiente. ` . H. stricta Greene |. c. (1903) 149! — Herba elatior, 15—30 c | erecta, anguste linearia, ad apicem callosa. Pedunculi scapiformes elati, po erecti. Alabastra obovato-rotundata nutantia. Flores 2,5 cm diametro. Petala obovata, omnia fere aequalia, flava vel flavida. Filamenta oblongo-linearia, ad apicem acuminata, antheras longitudine Te Capsula fere 2 cm longa exacte oblonga stigmatibus ovatis. l W erikanische Wüsten- und Stepp enprovinz (Südli iches Kali- fornien): u Luis Obispo Co. (Parry 1850, Miles, Eastwood, Summers 189]; Los mg Le Pasadena (Brandegee 18891). No rma meridionalis fortasse Hesp. platystemonis, a qua differt habitu mags. stricto, I2 obovato-rotundatis, staminibus longioribus, filamentis angustioribus. T. sta Greene l. c. (1903) 149! — Herba gracillima 10—20 cm alta, an, Folia Ewe usque ad lineari-filiformia, ad apicem obtusa callosa, vix pubes centia. Pedunculi scapiformes flaceidi, saepe post Reg reclinati, distincte hirsuti. | Flores 1,25—2 cm diametro. Petala ad basim abrupte cuneata, flava. Filamenta lan- ceolato-linearia antheras longitudine superantia. Capsula minus quam 4,25 cm long gi nein oe stigmatibus ovato-lanceolatis. Semina oblique piriformia. i stamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz (Mittel- Kalifornien): | San Joaquin River en Antioch es Costa Co.) (Kellogg and Harford 1868—6% | n. 275 Greene 1886!, C. F. Baker, Pl. Pacif. Coast 1903 n. 2802), bei Alameda id 1868). 8. H. luteola ghe Le (1903) 150! — Herba satis robusta, non ita gracilis, 15—25 cm alta. Folia non valde a angusta, vix 5 cm longa, obtusa. Pedunculi scapi- formes pilis breviter re hirsuti. Flores cireiter 2,5 cm lati, cyathiformes. Petala oblongo-obovata, in clavem brevem angustata, luteola. Filamenta Jineari-oblongd; | antheris duplo longiora, exteriora breviora elliptica. Stigmata ovato-lanceolata. Capsula 1,25 em longa elliptico-oblonga. a Provinz der pazifischen Koniferen, südliche Zone (Kalif. Küsten” ketten südlich von San Franeisco): u Cruz Co., Ben Lomond (Brandegee); I Monterey Co., A — (Brande Nota. nis Hesp. shiver € a "dee differt imprimis petalorum colore. Fortasst modo eher n 9. H. pulchella Greene 1. c. (1903) 150. — Platystigma lineare Lindl. Bot. Reg. (1837) t. 1954. — Herba caulescens ramis 3 vel 4 distinctis, internodiis satis distantibus, pedunculis pro ceteris speciebus generis satis brevibus. Folia et pedun sparsim pilosi. Flores 2,5 cm diametro scutellati. Petala 3 exteriora latiora pe osa mi longum excedentia, antherae oblongae. Stigma lanceolatum. Germen rotundato-obovatu™ Provinz der pazifischen Koniferen, südliche Zone (Mittel- Kalifornien? Nach Greene nur Abbildung vorhanden, die nach einem in England im Jahre der Russischen Kolonie am Russian River in Sonoma Co., California (nördlich der ge cisco Bai). Ich fand ein Exemplar von Bolander (4 867) aus Kalifornien ( Standort nicht angegeben), auf das die Beschreib bung ziemlich genau stimmt, im H De Candolle. Vollkommen stimmt mit der Beschreibung überein das Exemplar er Herb. Berol: Colon. Ross. ‚(Wrangell 1834). .. Nota. Species singularis petalis ext erioribus flavis, interioribus albis, staminum weer dilatatis supra truncatis et stipitatis. Méconella: < 103 4. Meconella Nutt. Meconella Nutt. ex Torr. et Gray, Fl. N. Amer. I. (1838) 64; Greene in Pittonia V. (1903) 141. — enc bs Benth. l. e. et ceteri omnes autores in parte. Meconia Hook. f. et Thoms. l c. in parte. Ss 3, parva enduca, modo ad apicem PIE: Petala 6 (interdum 5?), in- Ee filiformibus rarius subdilatatis et antheris plerumque brevibus thecis disjunctis. Stigmata 3, rarius 4, linearia brevissima sessilia. Capsula linearis siliquaeformis gracilis, 3-valvis, ab apice ad basim dehiscens valvulis 4-nerviis planis, in siccitate saepe spira- liter contortis. Semina numerosa glabra nitida subglobosa. — Herbae annuae graci- liter Kay erectae dichotome ramosae glabrae subglaucae. Folia basalia rosulata, spathulata, in petiolum angustata, caulina angustiora, opposita, inferiora interdum ternata vel rer sessilia. Pedunculi axillares filiformes uniflori isches Nordamerika: Küstengegenden der nördlichen Zone der Provinz der pazi- fischen Konife eren von Vanconver-insel und Britisch Kolumbien (49° N. B.) an bis Oregon. Von San Francisco südwärts bis in die nórdlichen Teile der westamerikanischen Wüsten- und Steppen- 4° N. B., mit einer zweifelhaften Art sogar südwärts bis San < Diego, 321/2 N. B., rei chend, — 6 Arten Clavis specierum. A. Folia omnia integerrima, Antherae breves, ovatae vel ovales, adnatae a. Flores 0,75—2,5 cm diametro; stamina 12, duobus viora. c. Filamenta omnia filiform M. californica, D. Filamenta staminum 6 interiorum in parte duele ; dilatata, denticulata . 2. M. collina. b. Flores 0,5—0 ‚75 cm diametro; stamina 6—8. €. Stamina 6, uniseriata, aequalia M. oregana. B. Stamina 8, duabus seriebus disposita, exteriora 4 brey A M. octandra. B. Folia integerrima vel Void denticulata: Antherae breves, ovales, adnatae, filamentis dimidio minores. Stamina modo 6 (?), uniseriata, aequalia (?) . : 5. M. kakoethes. C. Folia integerrima vel levissime deificilak: - rte linen: : tes, filamenta fere vel omnino aequantes, stamina modo 6, uniseriata, aequalia Flores 0,5—0, 76 cm diametro . = ss. s. s 6. M. denticulata. Ce californica Torr. in Frémont, "d Expl. Exp. eng? ey u 312; Pac. R, Rep. IV. 64 pro parte (excl. pl. Thurb.) Greene (1903) 1. Platy- stigma californicum Benth. et Hook. f. Gen. I. (1867) 51; Wats. a Ind. N. Amer, Bot, (1878) 43; Brew. et Wats. Bot. Ealif. I. (1880) 20; Engl. u. Prantl, fizfam. Le 138; A. Gray, Synopt. Fl. North Amer. L 4. (1895) 85. — gege" oreganus M. K. Curran 1. e (188 sy 242 in I — SE Torreyi G ne, Fl. der og in arte. Bian a O R *) Cf. Greene (1903) 1. c. 144. wu Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. rov der pazifischen Koniferen, nérdlicher und mittlerer Teil | (Nord- und Mittel-Kalifornien): Vom Márz bis Mai blühend auf den Hügeln öst- P lich des großen Innenthales von Kalifornien vom Fuße des Mount Shasta südwärts Butto Co.: Little Chico (R. M. Austin and Bruce IM. 4898!); Placer Co.: Auburn am. een arsi (Bolander 1865!); Calaveras Co.: Amador (Hansen, Fl. Sequ. Reg. ` n. 548 te!). — Aber auch vereinzelt auf den Küstenketten, z. B. San Francisco (B ort): San Pablo Cañon (Hall II. 1900!); San.Mateo Co., Kristall Springs Lake (C. F. Baker n. 457); Mt. Diablo Base (W. P. Gibbons n. 15!) Das zur westamer- | Fig. 44. A—C Cat regen linearis Benth. A et B Capia € Stamen. — D-F californicus. D Diagramma. E Capsulae maturae. F Stamen. — @ Mecone K B Capsula siliquosa Eadem duabus valvis a basi ad apicem peng placentis ae filiformibus. K Stamen, — L—N Hunnemann ja fuma een a siliquosa. M Eadem duabus valvis ab apice ad basim dehi (Icon. orig. eo D sec. Baillon.) S FAR Sea wt Fe wee ee we ET T ee m 74 Meconella, 105 kanischen Wüsten- und Steppenprovinz gehörige SÉ Innenthal von Kalifornien scheint diese Art zu meiden. Greene (1903) l. c. 143 citat: I am suspicious that the species as I here present it is something of an aggregate; that some of the specimens from the most southernly localities will some day be found to represent one or more distinct species, the characters of which may field, . M. collina Greene l. c. (1903) 143 Lo M californica Torr. Bot. Mex. Bound. (1858) 34; Pac. R. Rep. IV. 64, quoad ems ad plantam Thurberianam. — Platy- stigma californicum Wats. Index l. c. 43 in parte (sec. Greene l. c. 143); Boland. Catal. (1870) 4 (sec. Greene l. c. 143). — Platystemon Torreyi Greene, Fl. Francisc. (1892) 283 maxima in parte. — em californica var. Torreyi (Greene) Fedde in sched. herb. (1902) in parte. — Herba 10—25 cm alta valde (interdum fere diffuse) ramosa. Folia basalia pauca, non rosulata, GE spathulata, caulina ien plerumque ter- natim verticillata vel opposita, 1,5—2,5 cm longa, multinervia, Torus non distinctus. Corolla 2,5 em diametro; petala bivata alba; stamina 12 Deele duabus seriebus disposita, interiorum filamenta ad basim coe infra mediam partem duobus dentibus dubius instructa; antherae breves adnat vinz der pazifischen iglferen, südliche Zone (Mittel-Kalifornien): Auf dus Küstenketten, besonders in der unmittelbaren Nachbarschaft von San Francisco (Kellogg, A. Eastwood 1895!); San Mateo Co., Crystal Springs Lake (F. Baker, Pl. Pacif. Coast 1902 n. 457!), Amador Co. (Hansen, Fl. Sequ. Reg. n. 548 in parte!). 3. M. oregana Nutt. ex Torr. et Gray, Fl. N. Amer. I. (1838) 64; Greene in Pittonia V. (1903) 141; Hook. Ic. (1840) t. 360. — Platystigma oreganum Benth. et ook. f. ex S. Wats. Bibliogr. Ind. N. Amer. Bot. (4818) $3; Brew. et Wal I. c (4880) I. 20. — Platystemon oreganus M. K. Curran in Proc. Calif. Ac. sci. ‘ser. % L (1888) 242 in parte minore, — Herba 7,5—10 cm alta caulibus et pedunculis fili- formibus. Folia basalia (minima primigena distinctissime) spathulata, vix ad 1,25 cm longa, uninervia, non reticulata, ae oblongo-lanceolata vel ovato- lanceolata, ad apicem subrotundata, integerrima, ca. 0,5—1 cm longa. Pedunculi 2,5—7,5 cm longa. Torus distinetus margine dilatato = ‘revoluto. Alabastra vix 2,5 cm diametro. daten 0,5—0,6 cm diam. Sepala ovato-lanceolata. Petala oblongo-cuneiformia, ad bas flava. Stamina 6 vel pauciora, aequalia, filamentis filiformibus, non dilatatis, Mi paulatim incrassatis, s dil adnatis ovalibus. Capsula linearis 5—10 mm longa rovinz der azifischen Koniferen, nördlicher Teil: Vancouver Insel (Macoun n. 1123); südlicher Teil von Britlsch-Colninbia : Washington, Orcas Inseln (Lyall 4858!), Hood River (Howell!), Seattle (Piper 1891!), Klickitat Co. (W. N. Sucks- dorf 4882!); Oregon, ie Valley (Howell 1881!) — blüht am Columbiafluss im Mai auf offenen Ebene octandra Ge in Pittonia V. (1903) 142. — Herba 7,5—12,5 cm alta ramis fere dliformibus subadscendentibus. Folia basalia rosulata, minima, distincte spathu- ata, caulina maiora, plerumque spa erp nonnulla linearia, summa oblonga. Torus distinctus, at non prominens. Flores 0,5—0,6 cm diametro. Petala 6, 3 exteriora e asi angusta flabellatim dilatata tg inter se fere attingentibus, interiora minora valde superantia. Stamina 8 duabus seriebus disposita, exteriora eviora estamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz (Mittel-Kalifornien): Südliches Innenthal, Tulare Co. (Eastwood), Salt Creek, Kaweah River (Brandegee, Cramer); aber SE Gegend von San Francisco (Bolander 1866], H. M. Hall, Pl. . Calif. n. 4694!, 1796!). Nota. Distineta staminibus 8 et — MP DRE interiora longitudine valde superan» tibus, quae nota in genere Meconella . kakoethes Fedde *) in Fedde, ep nov. "es HL (1907) 275l. — Herba ` gracilis arista 7,5—10 cm alta, Mure pro media in eee BE r ramosa. 4 i» 372 P P Ss E = scm *) xaxondns = : malignus, quia m Me S modo diversa est Perc ss facile rem neque observatur. ` m— Agen — 106 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Folia mie rosulata rhomboideo-ovata acuta, petiolo lineari, distincte reticulato-venu- losa, caulina plerumque terna vel rarius pluries verticillata, späthulata vel lineari-lan- E ceolata, in parte superiore subdilatata obtusa, omnia saepius integerrima quam levissime denticulata. Flores vix 0,5 em(?) diametro, toro non distincto. Stamina 6(?) uniseriata aequalia(?) filamentis linearibus vel parum subulatis duplo longioribus quam antherae breves, ovales, adnatae. es anferikanische Wüsten- und Steppenprovinz (Süd-West-Kali- el San Diego (Orcutt 18951). ta. Re vera planta notabilis, habitu et binis ae in California. meridionali cum Mee. Sa ulata omnino conformis, sed an ne forma valde discrepans. Dolendum est E floris aud semis ae ob exemplar miserum in Herb, A. Gray ee non SCH distincte esse | eese am. . denticulata Greene in Bull. Calif. Acad. se. Il. (1887) 59! — Platy- stigma ‘denticulatum Greene in Bull. Torr. Bot. Club XIII. (1886) 218; A. Gray, Synopt. ` FL 85. — Platystemon denticulatus Greene, Fl. Francisc. (1892) 283. — Platy- Ser ‘Clevelandi Gray ex Greene l. c. — Herba gracilis erecta, 7,5—25 cm alta, infra simplex, media in parte dichasialiter ramosa ramis gp, Folia basalia rosulata, rhomboideo-ovata acuta, petiolo lineari, distincte reticulato-venulosa, integerrima vel. remote denticulata, caulina plerumque terna vel rarius pluries verticillata, spathulata vel lineari-lanceolata — obtuse, integerrima vel denticulata. Flores 0,5—0,15 em diametro. orus non distinet us. Sepala ovata. Petala anguste-oblonga 0,5— 0,75 cm longa. Stamina 6 uniseriata, aequalia filamentis brevibus linearibus vel parum subulatis, sub- dilatatis in parte inferiore, non longioribus quam antherae elongatae lineares innatae. Südlicher Teil der Provinz der pazifischen Koniferen und nördlicher Teil der westamerikanischen Wüsten- und Steppenprovinz (Mittel- und Süd-Kalifornien): Auch auf den Inseln an der Küste, nordwärts in den Küstenketten bis Monterey Co. (Gonzales, J. B. Hickmann, T. S. Brandegee, A. D. Elmer 1901 n. 3197!), südwärts bis in die Gegend von Sai Bernardino: San Bernardino (Parish, Pl. South. Calif. n. 923!); Santa Cruz Island (Brandegee!); Los Angeles (Nevin!, Hasse 1842!, H. M. Hall 1903, n. 3739!); San Gabriel 550 m (J. B. Leiberg, Pl. Calif. 1898, n. 3399 !). — Blütezeit: März, April. Nota. Insignis nn elongatis, non brevibus, manifeste innatis, margine tori deficiente, foliis interdum denticulatis*), 5. Platystemon Benth. Platystemon**) Benth. in Trans. Hortic. Soc. 2. ser. I. (1834) 405; Endl. Gen. (1839) n. 4832; Benth. et Hook. f. Gen. I. (1867) 54; Baill. Hist. pl. I. (1872) 105 f. 108—110; K. Prantl et J. Kündig in Engl.-Prantl, Pfizfam. Ill. 2. (1889) 138. — Boothia Dougl. ex Benth. Le 405 | Flores plerumque erecti si guion. Sepala 3 ovata caduca pilosa. Petala 6, inter- dum plura, ochroleuca vel flavida vel et alba et lutea, caduca vel rarius persistentia. 1 Stamina numerosa inaequalia; filamenta saepe ad apicem dilatata, subpetaloidea; id therae lineares vel ovales biloculares lateraliter dehiscent. Ovaria Lagen, (6—20 ultra) distincta, at non apocarpica, linearia, stigmate sessili (vel stylo plus minus longo suffulto) lineari hirtello terminata. Capsulae maturae distinetae vel plus minus coniunctae, torulosae vel moniliformes articulatae in partes monospermas fissae vel continentes et omnino siliquaeformes, saepe capsulam falsam cavam formantes. Semina in quoque loculo solitaria pendula glabra vel vario modo insculpta, nitide brunnea. — | *) Greene, l c. 445 citat: “This last character is not, however, very constant; for = of sixteen sheets of s specimens e examined by me in the course of this revision of the ; two present leaves all quite entire, while most of the others show some or all of the leaves dentate”. - Zenn um quae vidi, folia plerumque ue integerrima praebebant! **) Nomen derivatum a Maris bec. e Mod mu Must ob filamenta dilatata. Platystemon. 107 Herbae annuae humiles vix 35 cm altae, plerumque valde a basi ramosae, erectae vel decumbentes, glaucescente$, hirsutae vel dense et crinite pilosae. Folia lin neari- vel oblongo-lanceolata, apice obtusa vel acutiuscula et callosa, margine integerrima, sessilia vel semiamplexicaulia parallelinervia, 3—5 nervis instructa, alternantia, superiora bina vel terna anguste quasi opposita vel verticillata enascentia. Pedunculi elongati solitarii axillares, graciles, saepe scapiform Arten im Gebiet des pa ipse Nordamerika: Provinz der peces Koni- = feren, südliche Zone, und westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz, im Süden zum Tei . noch in das centralamerikanische Florenreich, mittelamerikanisches Xerophytengobiet, pe der Halbinsel Kalifornien hineinreichend. Nördlichster Punkt: Mendocino 40° 20’ N. B., südlichster Punkt: Kap San Quentin 30° 25’ N. B.; ap Punkt: Süd-Utah und Bean 112? W. L. v. Gr. — Hauptentwickelungsgebiet: Kalifornien fast in seiner m Ausdehnung, in den Staaten óst- lich davon (Süd-Utah und Arizona) nur spärlich entwicke Clavis specierum. A. Carpella turgida, non moniliformia *), omnino torulosa vel vix aut prorsus siliquaeformia, in maturitate **), opace brunnea, ad latera definite signata ***), Petala et stamina plerumque decidua (floribus Beie exceptis)f) . Sect. 4. Siliquaetorulosi Fedde. a. Filamenta exteriora obcordata. a. Filamenta vix are quam antherae lineares sessiles. Tota E glabra, satis robusta. Petala et stamina deciden Fila re longiora. quam antherae satis reves, saepe stipitatae, elliptico-oblongae vel lineares. Tota herba satis goe ars Petala rubescentia et stamina 1. Pl. californicus. Tu 2. Pl. purpuratus. persisten A Eu s b. Filamenta exteriora omnino ` obtusa @. Anthera oblonge lineares. Pedunculi sparsissime pi- Pl. Greeneanus. [^ B. Antherae oblongae, breves. "Pedunculi pubescentes. Folliculi dense villoso-pubescentes c. Filamenta exteriora longa et when? infra antheras longas lineares emarginata vel obtusata c. Folliculi elongati, multiarticulati, torulosi. I. Folliculi, torti, glabri, articulis peciit paucis . II. Folli eui torulosi, at non torti, nunquam glabri, ar- ticulis seminiferis 6—10. arsim pilosi, ad dorsum sins carinato-ner- vati, ad latera obscure tubereulat : Setuloso-hispidi; pedunculi non athe Minute aculeolati (unusquisque articulus gen dee | adscendente instructus 8. Pl. aculeolatus. Laxe hirsuti vel setuloso-hispidi; duet eet formes vel subscapiformes. * aedem ata brevia, coarctata, aile late obovata, 4. Pl. villosus. 5. Pl. contortus. an Pl. petrinus. Pl. rigidulus. we Br LJ lutea . 9. Pl. confinis. 3 Stigmata . longa, : gracilia. *) Carpella Brian Pl. leiocarpus. **) Pallida et glauca: PI. aeuleolatus et sphaerocarpus. ***) Latera n a de signata: Pl. orn +) ehe et fructum maturum cows PL ++) Flores ignoti: Pl. contortus. 108 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. T Petala lata, obovata, flavida . 40. Pl. mohavensis. TT Petala angusta, spathulato-oblonga, flavida 41. Pl. anemonoides. B. Folliculi magis siliquaeformes quam torulosi. I. ei? elongati (2,5 cm longi) ad dorsum hispide hirs — rn . ee CNET UMS os II. Follico breves ( 1—4,25 cm longi), pauciarticulati p abri * - Postremo divergentes, antea fructum oblongum formantes, obscure articulati 13. Pl. ornithopus. 2. Erecti, fructüm. deprésso-globosum . formantes, 1 arti jur 4 manifestis, sed subtessellatis . . . 14. Pl. sphaerocarpus. | B. Carpella turgida, moniliformia **), plerunges pallida et glauca | in maturita ate***), saepe obscura linea ad dorsum ——— ad latera varie rugosa vel cristato-aspera . . Sect. 2. Turgido-moniliferi Fedde. - a. Petala et stamina decidua T1). : : a. Filamenta omnia longa et angusta, ad lobum termi- nalem rotundata vel non. I. Folliculi —— linea dorsali, non valde promi- See in {í ie folliculi non distincte subcristato-rugosa. 15. Pl. communis. Latera folliculi irregulariter, sed distincte rugosa. (Rami et pedunculi tortuosi 16. Pl. tortuosus. 3. Latera turgide undulato-rogosa, (Petala breviter unguiculata : . 41. Pl. tessellatus. II. Folliculi nervo dorsali i tenui, non obscuro ad latera e rugis tenuibus rectis instructi 18. Pl. proximus. IIl. Folliculi omnino nigrescentes, dense rugis turgidis arallelis instructi 19. Pl. nigricans. IV. Folliculi longi multiarticulati, virescentes, linea dor- sali nulla. 4. Glabri, ad latera non distincte hrs iin Herba. robusta sparsim pubesce : 20. Pl. crenatus. 2. Hirsuti, obtuse carinati et ropes depedi. Herba : grac cilior densius pubescens . . . 94. Pl. commixtus. B. Filamenta lata, saltem quidem etd a inum plus minusve acute emarginata, antheris in incisura inter lobos acutos sessilibus, vel saltem quidem sub- emarginata : L Folliculi semper glabri. 2 4. Nervo intermedio obtuso instructi, ad latera tur- gide suberistato-rugosi . 22. Pl. leiocarpus. . Nervo intermedio deficiente ad E Fouts plus minus distinctis tenuibus undulatis instructi. E * Flores rotati, filamenta exteriora ad apicem te incisa . . 23. Pl. arvorum. ** Flores sails turbinati, TRAN CIR maxime ex- i terna ad apicem modo subemarginata . . . 24. Pl. intermedius. *) fusi nonnullis pilis dispersis gest PL ornithopus. .**) Vix torulosa: Pl. pectinatus et suber T" Obscure colorata: Pl. EE e Pl. rugosus, PI. nem Pl. subere a a +) Omnino nigrescens: D ii +t) Paullo serius decidua: Fi rtis, tre ignoti: tud T nts acc Platystemon, II. Folliculi plerumque plus minus hirsuti nervo inter- medio iridi, in artieulis maculis ellipticis obscuris pieto instrueti. b. Petala et stamina persistentia. “Petala sessilia corellau rotatam vel seutellatam formantia a. Herbae dense et crinite eet ae. I. Filamentorum modo maxime ne ad apicem emarginata, antherae longae linea I. Filamenta gies: ad apicem get ‘antherae breves, elliptica EI D. Herbae leviter engt vel pilosae I. Follieuli moniliformes, pallidi, glauci, Aurgide rugosi. |. Pedunculi ramis foliosis aequilongi. Filamenta exteriora ad apicem EN omnino retusa, antherae sessiles . i 2. Pedunculi scapiformes. * Filamenta exteriora ad apicem profunde emar- ginata; petala interna distincte unguiculata . | ** Filamenta exteriora ad apicem tridentata | anthera dente medio jaiii petala sessilia . II. Folliculi moniliformes, plerumque obscure eolorati, ad latera aspere rugosa vel alio o aspera 1. Flores scutellati. Folliculi day carinati, ad latera sinuate eg eme? d d 2. Flores ad basim * Folliculi obscure carinati, ad latera in media | i PA Pollicull obtuse, sed ‘valde prominenter cari- en ad latera sulcis distinctis turgidis obtusis ulpti II. Follieuli daran oheari colorati E latera. : non ea insculpti. . Follieuli torulosi, ad dorsum hirsuti, ee setosi. Pedunculi valde hirsuti. 2. Folliculi parum moniliformes , glabri, at quad Vë et amorphe asperi. Pedunculi sparsim hirs IV. Follicull. + vix terion: fere erbei? in partes tym- eae secedentes, ad latera rugis guber P C. Carpella distincte moniliformia, articulis parvis anguste com- pactis, leptodermia, viridia et plerumque glauca, ordinarie Sec a. Petala et stamina persistentia. @. Petala breviter, at distincte unguiculat I, Folliculi nervo medio valido ge non Br instructi, ad latera laeves. . . B. Petala sessilia. Folliculi ad dorsum et ad latera 1 filiformibus instructi. Il. Herba den nse foliosis brevioribus. sge 8. TT did uniuscuiusque articuli EREE, 3 36. SER 33. PL 34. PI. PI. PL 109 . quercetorum. crinitus. . hyaxinthinus. . antoninus. . mendocinus. . heterander. . glyptolobus. . exsculptus. rugosus.. pectinatus. subereus. tympaniferus. tenuiter lineolata, nunquam distincte rugosa . - 3. Gracilimoniliferi Fedde. a STE. pilosellus. IL. Folliculi laxe neque distincte subrugosi . MACY A bus Pl. penicillatus. — I. Herba ramis —— longioribus caulescens . . T s 2 oe xe SH 110 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypeéoideae et Papaveroideae. b. Petala et stamina decidua a. Petala unguiculata P ad basim turbinatam formantia I. Filamenta infra antheras acuta . . 40. Pl. acutatus. II. y pete infra antheras obtusa vel Shee . Flores fere 4 em diametro. Follieuli glabri, gra- ditor lineolati . . bo ee ne a... Al. PL a 2. Flores 1—2,5 c m disielr ro. * Folliculi puberulo-hirsti validius lineolati. . 42. Pl. horridulus. ** Follieuli hirsuti *). T Flores circiter 2 cm diametro. Alabastra elongato-obovata . 43. Pl. australis. Tt Flores vix 1 cm diametro. Atten gabe globosa. ; Ea... Fl formis B. Petala sessilia corallam rotatam vel scutellatam for- ntia ma I. Pédunculi piis erecti. 1. Filamenta saepius ad apicem dentata vel quidem abea * Folliculi parum obscure subtuberculati, glabri vel setulis nonnullis armati. T Petala alba Beer 0. . 40, HI. leucantun SET Petala flavida x 46. Pl. Loesenerianus. * Follieuli fere laeves. et indistincte inseupt semper glabri 47. Pl. leptander. 2. Filamenta angusta, ad apice oblana. Petala flavida vel lut * Petala late pur + Folliculi acsi inter lineolas non di- stincte tuberc ulati. 48. Pl. remotus. tt Folliculi spe vel suldtove inea Ge gracili in . 49. Pl. microlobus. ttt Folliculi AE SEH tuberculati . . . . 80. Pl. arizonieus. ** Petala angusta, oblonga vel elliptic + Folliculi fere moniliformes, graciliter rugosi, a extra ordinem pauce . 54. Pl. elegans. sr Follieuli excellenter moniliformes, graciliter lineolati, stamina multa . 52. Pl. Halla. II. ee fructiferi nutantes. . Follieuli longi gracilesque, fructum anguste cy- lindrieum formantes, multiarticulati hirsuti. * Flores vix 4 cm diametro; pedunculi ramis foliosis re longiores subscapiformes. 53. Pl. nutans. ** Flores 1,25—2 cm diametro; pedunculi ramis foliosis plerumque breviores . . 54. Pl. verecundus. 2. Follieuli breves fructum ovalem vel oblongum formantes, * Folliculi carinati, ceterum laeves, glabri, 4 vel 2 aculeis adscendentibus in utroque articulo CUN... n - 55. PL Mi ** Folliculi subcarinati ge subroguai hirsuti 56. Pl. cernuus. *** Folliculi graciliter lineolati, glabri. . . . . 57. Pl. setosus. *) Fructus maturi ignoti. Platystemon. 111 Pflanzengeographischer Schlüssel zu Platystemon*). A. An der a des Stillen Ozeans. a. Festlan I. Provinz der —— Koniferen a. So ‘Kap Mendocino 40° 20’ N. B. bis Point Reyes 38° N. B. Mendocino: Pl. Greeneanus. Bodega Point: Pl. villosus, Pl. Gree us. B. Von Point Reyes 38? N. B. bis Point Pinos. bei Monterey 36° 35’. eenea: Montere : Pl. californicus, "PL | shoal sasha sons Pl. obtectus y. Von Point Pinos bei Monterey 36° 35’ bis Point Conception bei Santa Bar- bara 34° 25’. San Simeon: Pl. capsularıs. San Luis Obispo: Pl. obtectus. II. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz. d Von Point Conception bei Santa Barbara 34° 25’ bis Point Loma bei San Diego 32° 40’ N. Santa Barbara Co.: Pl. obtectus et var. iced? Los Angeles Co., San Pedro: Pi. parm €. Von Point Loma bei San Diego 32° 40’ N. S pi Kap San Quentin 30? 25' N. B. San Diego Co.: Pl. og, Pin nutans. San Quentin Bay: Pl. aus Inseln. (wohl schon zur er Wüsten- und Steppenprovinz zu rechnen a. Santa Rosa: Pi. nn Pl. ornithopus. B. Santa Barbar Pi. aouleolatus, Pl. setosus. y. Santa Nicholas l. hispidus pr ð. Santa Catalina: Pl. cernuus B. Kistenketten (coast range). Provinz der pazifischen Koniferen. «a. Nördlich der San posto Bay. Mendocino: Pl. mendocinus. Lakeport: Pl. RE onoma Co., Windsor: Pl. communis, PI. emarginatus. B. San Francisco "Bay und umliegende Hügel. l. . stylosus, Pl. ofge Pl. nigricans, Pl. ex- sculptus, Pl. intermedius, Pl. tessellatus /. Südlich der San Francisco Bay. Mt. Diablo Range east of Oakland: Pl. tessellatus. San Mateo: Pl. na Santa Clara Co.: Pl. emarginatus, Pl. tessellatus. Santa Cruz: Pl. nn . commun CIE anti Pl. obtectus var. sanctarum. Arroyo Grande: PL. microlobus. Santa Maria Mts.: Pl. penicillatus. SE *) Da bei der schwierigen game: der . Versagen kann, füge ich noch eine geographischen Meisten Arten recht > Arten der morphologische Schlüssel leicht n hinzu, der bei der Zeng Abgrenzung der 113 Friedrich Fedde, — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae, Los Angeles Co.: Pl. verece 1 Bau Decus Mac | ^ ihis. Pl. hyaxinthinus, Pl. ws : L ve recundus d San Jacinto Mts.: Pl. hyaxinthinus, PL tympaniferus. San Diego, uplands: Pl verecundus Innenthal von Kalifornien (zur EE Wasten- und Steppenprovinz). a. Sacramento-Flussgebiet Butte Co., Chico: Pl. prozi 1 Colusa Go; B. Wee, Pl. contortus, Pl. crenatus, Pl. commixtus, | Pl. superbus. II. Wentatocrikaniiie Wüsten- und Steppenprovinz. indus e b. Sacramento-Mündung Antioch: Pl. tessellatus. c. San Joaquin-Flussgebiet. l. arvorum, Pl. tortuosus. Madera Uo: PL pilose llus 1 Fresno Co.: Pi. anemonoides, PEL occid Pi. horridulus, Pl. pectinatus. ; d. Südende des kalifornischen Innenthales 1 Visalia: Pl. turbinatus i Tule River: Pl, acutatus Kern Co.: Pl. elegans, Pl. crinitus (südlichstes Ende des Gebietes, am Nordabhang des Mt. Pinos Westabhänge der Sierra Nevada (zur RR der pazifischen Koniferen he Butte Co.: Pl. heterander. ? Eldorado Co., Pilot Ridge: Pl. rugosa. 1 E. Hochebenen im Innern, "südöstlich und östlich der Sierra Nevada (westamerikanische 1 Wüsten- und Stepperiprovind, Ubergang aus der Chaparal-Sonora-Provinz in die 1 Gila- und Mohave-Wüste a. Mojave Desert: Pl. erínidus, Pi. EE ` b. Süd-Utah. Pl. rigidulus, Pl. remo iamond Valley und an Clara Valley: Pl. termini. €. Arizona. x Bradshaw Mts.: Pl. prem. Mohave Co.: Pi. avensis. Santa Catalina Wa u. Tucson: Pl. arizonicus. 3 . Pl. ealifornieus Benth. in Trans. Hortic. Soc. 9. ser. L (1834) 405, ver pro perit: Hook. Bot. Mag. (1837) t. 3579; Torr. et Gray l.c. 65 excl. var. linear ` et leiocarpum ; Prantl u. Kündig 1. c. 138, fig. 85(?). — Boothia californica Doug 5 ex Loud. Encycl pl. suppl. I. (1836) 4214. — Herba usque ad 30 cm alta, laxe ramosa, decumbens, ramis robu ustis, glabris. Folia lineari-oblonga, circiter 4—5 €m ` longa, sae pe 1,25 cm lata, valde Vui: interdum retusa, satis dense hispido-eiliata | breviora quam interiora, Obcordata, non Geen Ar quam antherae lineares, interiora spathulato-oblonga, modo obtusa. Petala et stamina decidua. Fructus oblongus 2,5 ar longus folliculis 9—11 compositus; follieuli turgidi aequaliter a basi ad apicem — piloso-hispidi, leviter constricti, omnino torulosi, non moniliformes, articulis plerumque neque omnino glabris, neque latera ad distincte rugosis, ad dorsum linea lata — — — vidt 15 A. ue D fo EUER ee m m EDEN, hl — wë SS S. o = m... d n : rA f I Ze = i E SE E = y D : : : Fe POPE ROE S PPS TE SEE REI EVEN ERS SL ET A SUR YE GRE EN NER HE 4 3 1 * bd LI rU a e ET ne Me 1$. A aA tama es Benth. a stamen exterius, b stamen interius, vf » pes d Greene nus Fedde, a stamen exterius, b stamen interius, € fructus. — o Pl. c e "mis: e, fructus sa semimaturus atque maturus dehiscens. — D Pi. sp ee Greene ene, exterius, A | inter ers, e | ne ks communis is Greene, a stamen exterius, ` Ee ar. siylosus Greene, fructus. — F' Pl. — st ids j et Mey., a stamen H phim is Greene, a corolla, b frucius, samen eia b -J a stamen exterius, b stamen in interius, € fructus, d pars SE - n exterius, b stamen interius, — | Pi. mohavensis Greene, a it maxime 114 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Provinz der pazifischen Koniferen, siidliche Zone (Mittel-Kalifornien): Am Strande im Te der Brandung bei Monterey (Douglas!, Tidestrom, Rutter n. 192!, Ball, It. Bor.-amer. 1884!, Heller, Pl. Cal. V. 1903, n. 6685!) < PL Mon Greene l. c. (1903) 168. — Pl. californicus Lindl. Bot. Reg. uati t. 1649. — Herba 30 cm vel ultra alta, valde et decumbenter ramosa ramis gracilioribus, satis hirsuta. Folia anguste linearia, obtusa, ad apicem non callosa. Ala- ` bastra parva, rotundato-obovata, villosa, vix nutantia. Flores circiter 4,75—2 cm lati, rotati, ad basim brevissime torbinati: petala 3 exteriora obovata, interiórü Wei: et magis acuta, omnia pallide lutea vel flava primum quidem, persistentia (exceptis roi maxime primigenis) et deinde in fructus maturitate rosea vel roseo-purpurea. - tamina exteriora filamentis obcordatis, antheris non semper sessilibus, interdum bre- viter stipitatis, piles filamentis emarginatis; omnium antherae satis breves, elliptico- | oblongae vel lineares. Folliculi 46—20, vel nee articulis brevibus laevibus - rotundatis vel ommino torulosi articulis non distincte evolutis, toti plerumque hirsuti pilis gracilibus subpatentibus satis copiosis E interdum fere vel prorsus glabri; omnes folliculi cavitatem pseudo-capsularem semina nuda matura gerentem. formantes. Provinz der pazifischen ome, sudliche Zone äise? -Kalifornien): Monterey Co, Am Meeresstrand bei Monterey (Greene, Brandegee, A. mer, IV. 1902, n. 3568!, W. K. Berg!); Castroville (Brandegee), Del Monte (Heller, pl. Calif. IV. 1903, n. 65631). este Greenei haec species adhuc cum PI. californico confundebatur, a quo valde sit distincta hirsutie et habitu graciliore, petalis rubescentibus post anthesin et cum staminibus ` c M antheris brevioribus, saepe stipiti insidentibus . Pl. Greeneanus Fedde in Ber. Deutsch. bot. ge XXII. (1904) 94 fig. 2. — PI. er Greene l. c. (1903) 163; Fedde, l c. 94. — Herba usque ad 30 em alta, laxe ramosa decumbens ramis robustis, subglabra. Folia linearia oblonga, rarius. subelliptica, brevia, obtusa, subglabra, vix ciliata. Peduneuli ramos foliosos non mul- tum superantes, sparsissime patenter pilosi. Alabastra obovoideo-subglobosa, pilosa. | Flores 2,5 cm diametro, scutellati. Petala obovata, flavida, macula lutea instructa. Sta- mina valde inaequalia; filamenta exteriora non multo longiora et paulo latiora antherae oblongo-lineares, obcuneato-oblonga, ad apicem retusa vel obtusa, interiora similia, sed paulo angustiora. Folliculi circiter 12, plerumque glabri, saepe nonnullis d setulis erc instructi, magis constricti, submoniliformes, articulis neque e distincte ad latera rugosis. — Fig. 15 rovinz der See Koniferen, südliche Zone (Mittel- Kalifornien): Mendocino (H. E. Brown, Calif. Pl. 1898, n. 811!); Bodega Se (Miss Eastwood); Point gie en Eastw 00 d). um Wächst am Strande des Meere No u valde similis Pl. californico, sed differt sec. Greene N E p Rho (?) og ‘folliculis distinete ‘orudoats submoniliformibus. Glabrities folliculorum n9 on satis distincta est nonnullis quidem setulis persaepe carpellis insidentibus. Suspicor errorem droet nam filamenta air Browniani satis erant dilatata et brevia, antherae exsiccatae quidem anguste lineares, coctae autem oblongo-lineares. Quamobrem in clave hanc S aliter disposui. Pl. villosus Greene l. c. (1903) 165. — Herba satis gracilis, 15—25 € alta, laxe ramosa, foliosa. Folia brevia, plerumque usque ad 2,5 em longa, linearia ` acuta, pubescentia, non ita ad m arginem, ut in lamina. Pedun culi non elongati, magis pubescentes pilis patentibus. Por 2,5 cm diametro, scutellati. Petala decidua flavida rubrescentia. Stamina minima ; flamenta cuneato-oblonga, satis tenuia et translucentia, ad apicem obtusa, satis dilataté in parte inferiore; antherae valde parvae, 0 oblongae: sessiles vel substipitatae. Folliculi immaturi pilis dense villoso-pubescentibus complete vestiti et intexti, maturi laxius, sed satis dense villosi, eireiter 5—7, nodosi et 1 constrieti articulis oblongo-ovoideis, neque carinatis neque ullo modo med mata longa filiformia plus quam dimidio enai quam toti folliculi. Platystemon. 115 | Provinz der pazifischen Koniferen, südliche Zone (Mittel-Kalifornien): . Sonoma Co., Bodega Point (Eastwood 1899). Nota. ’ Notabilis pubescentia folliculorum et antheris brevibus, ceterum habitu Di. cali- - fornico similis. 5. Pl. contortus Greene l.c. (1903) 175. — Herba circiter 30 em alta, robusta - caulibus Shida at pedunculis valde elongatis. _ Folia breviter et sparsim pubescentia. - nondum noti. Folliculi 12, magni circiter 4 em longi, fructum spiraliter contortum- for- . mantes, obscure colorati, glauci, subcompressi articulis. seminiferis paucis. et remotis . satis elongatis, salis et turgide rugosis. Stigmata subulata ciliolata. T Westameiikes hii Wüsten- und Steppenprovinz, nördliches kali- - fornisches Innenthal: Sacramento-Niederung, Lake Co., bei Colusa (Mrs. Curran). Nota. Exemplar non vidi, . petrinus Greene l. c. (4903). 166. — Herba usque ad 30 em alta, Jaxe 1 paulatim angustata, in callositatem latam obtusata, peor hirsuta, magis ad marginem. 7 Pedunculi satis graciles et satis dense hirsuti pilis patentibus. Flores scutellati. Fila- I menta omnia spathulato-oblonga, infra antheras obtusa. Folliculi circiter 10—14, IL breviores et valde graciles, in maturitate ad apicem inter se separantes et parum diver- gentes, omnino torulosi articulis 6— 1, brunnei, sparsim pilosi, ad dorsum leviter cari- . nato-nervati, ad latera obscure tubercu det. E Westamerikantaehe Wusten- und Steppenprovinz (Süd-West-Kali- | fornien): Los mnn Co., San Pedro (Brandegee 1889), Ballona Hills, Redondo E (J. H. eiii 411?). " T ME dati Greene l. e. (1903) 167. — Herba tota ignota partibus inferio- E: ribus D ei Rami foliosi rigide erecti, 5—7,5 cm alti. Pedunculi robusti, sub- A hispidi, ramos aequantes. Folia linearia acuta: Flore res Po drte? 1,25 cm lati, ad basim turbinati; petala clavi lata, at brevi instructa. abend a anguste liüeária vel sub- ) linearia, ad apicem vix dilatata. Folliculi 7-9, Tract ee m cylindricum formantes, leviter modo torulosi, sparsim setulosi. Stigmata ene? linearia elongata [ Wes iiérikásieckt Wüsten- und Steppenprovinz, Zone dui Great Basin (südliches Utah): Parry 1874. 8. Pl. aculeolatus Greene Le, (1903) 167. — Herba parvula, sed robusta et T rigida, diffusa, fasciculum depressum circiter 42—13 cm latum formans ramis glabris, | glaueis, dense foliosis. Folia satis parva, oblonga, obtusa, setulis parvis rectis adscen- | dentibus hispida. Pedunculi recti, rigidi, aequo modo hispidi. Flores circiter 0,5— ‚15cm diam etro, rotati; petala alba vel flavida, oblongo-obovata. Filamenta anguste | Spathulato-linearia, tam lata hog antherae oblongo-lineares. Folliculi eter 9, minus | quam 1,25 em longi, valde recti, non satis distincte torulosi articulis 7; unusquisque seta brevi adscendente instructus. Stigmata subido ancien: robusta, irtella, 3 estamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz (Süd- Kalifornien): Wahrscheinlich endemisch auf dem kleinen Felseneiland Santa Barbara (Trask 1901). | Nota. re valde distincta! : gm 9. Pl. confinis Greene l. c. (1903) 176. — Herba circiter 25 cm alta caulibus liosis SC robustis decumbentibus. Folia oblongo-linearia obtusa circiter 5 cm "ga. Pedunculi scapiformes robusti, erecti, 20—25 cm longi, satis pubescentes et viene hirsuti.. Flores rotati circiter 1—1,5 cm lati; petala late obovata lutea. Sta- x à permulta, valde inaequalia, maxime externa plus quam parte quarta breviora quam xime interna; filamenta antheras longitudine non superantia, interiorum satis stricte a aria, exteriorum anguste obovata, ad apicem obtusa vel fere subobcordata, ... : "Innes fere oblongae et pro ceteris generis breves. Petala et stamina decidua. Folli- ` fuli 9g— 14, fructum en 1,5 et Ee em ECK —_— omnino torulosi, — D c = um circiter 4 cm longum Rene Wer, Gre inter se 116 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. laxe villoso-hirsuti. Stigmata valde crassa et brevia, lanceolata, dense pubescentia. — Fig. 15 Wes ta merikaninéhe Wüsten- und Steppenprovinz (Arizona): Bradshaw | Mountains (J. W. 1 . mohavensis Greene l e. (1903) 176. — Herba circiter 30 em alta, laxe ` hirsuta - ramis foliosis brevibus decumbentibus. Folia minus pilosa acutiuscula, at ad apicem callositate obtusa prominente atque 3—5 nervis parallelis instructa, 5 cm longa. Pedunculi robusti, striati, pilis setulosis ad basim leviter subtaberonlatis, ferrugineis setuloso-pilosi, scapiformes, longitudine ramos foliosos multo superantes. Ala bastra fere f 1 em diametro, globosa. Flores 2,5—4 cm lati; petala lata, obovata, breviter ungui- culata, flavida. Filamenta externa breviora, antheris duplo "latiora, ad apicem acute ` incisa, omnia cetera angustiora, medio tenuiter incisa, interiora prorsus oblusa, maxime ` interna fere filiformia, ad apicem dilatatam non latiora quam antherae. Folien setu- | loso-hispidi, valde regulariter torulosi, 2,5 cm longi, articulis constrictionibus non ita pro- E fundis separatis, lineis gracilibus et inte eas tuberculis non satis definitis We Stigmata longa, graciliora. — Fig. 15.L. estamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz (Nordwest-Arizona); aye Co., Hackberry (M. Jones 1884!). a . Pl. anemonoides Greene 1. c. (1903) 177. — Herba ramis brevibus foliosis | vate laxe hirsuta, 25 em alta. Folia linearia obtusiuscula, ad apicem leviter callosa,. hirsuta, praesertim ad marginem. Peduneuli subscapiformes ramis foliosis duplo lon- giores, magis hirsuti. Flores 2,5 cm lati; petala "ou angusta, plerumque spathu- lato-oblonga, aut potato- Opin aut parum deflexa, flavida. RER plurima et valde. inaequalia , ektebiona dimidio breviora quam interiora ; t ee ad apicem fere subrotundata et subemarginata; antherae longae lineares, min riorum filamentis aequilongae. Folliculi 18—20 longi gracilesque, stigma- ühis longis miiia et stylis brevibus fere aequilongis, torulosi, obscure colorat articulis 10 satis indistincte subrugosis, pilis strictis adscendentibus hirsuti Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz (südlicher Teil des Innenthales von Kalifornien): San Joaquin Niederung, Fresno Co., bei Alcalde (Eastwood 1892), bei Huron (zusammen mit Pl. leptander von Brandegee gesammelt). 12. Pl. capsularis Greene 1. c. (1903) 168. — PI. californicus Curran in Proc. Calif. Acad. 2. ser. I. (1888) 240, non Benth. — Pl. californicus var. capsular” Brandegee in Zoé V. (1903) 177. — Herba fere 60 em alta, laxe ramosa et usque ad apicem foliosa. Folia anguste linearia, subacuta vel subobtusa, satis dense hirsuta, m gin Pedunculi copiose hispidi pilis patentibus. Flores 2,5 cm scutellati. Petala serius folliculis omnino maturis decidua. Stamina seriei exterioris filamentis breviter obeordatis. Folliculi 40—45, circiter 2,5 em longi, siliquaeformes; raro subtorulosi (plerumque seminibus carere videntur), rarissime torulosi et in articulos monospermos diffringentes, plerumque ad dorsum hispide-hirsuti, omnes inter se con- iuncti capsulam falsam formantes, rege inter se separantes et parum divergen Stigmata ubulato-linearia. — Fig. 45 C. Provinz der pazifischen koniferen, südliche Zone (Kalifornien): Kli pper an der Küste bei San Simeon ( ENN N. B.) (Brandegee 1889!). — Viellet cht ed hierher auch ein Exemplar von der Saal Santa Rosa, das 1888 von Brandegee 7" sammen mit Pl. ornithopus gesammelt wurde*). 13. Pl. ornithopus Greene l. c. (1903) 167. — Herba diffuse ramosa, Ho mil 7,5—10 cm alta, non gracilis. Folia oblonga, obtusa, glabra vel sparsim pilosa. dunculi breves, fructiferi nutantes. Flores circiter 4,25 cm lati, rotati; petala alba | flavida. Filamenta sublinearia, ad apicem parum dilatata. Folliculi circiter 9, fruc 3 g ET in Herb. Calif. Acad. n. 2353, E: re 'Platystemon. 117 et late divergentes, non constrieti neque in articulis ullo modo signati vel asperi, pallide glaucescentes, glabri vel pilis paueis dispersis instructi. Stigmata brevissima subulata. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz, Inseln an der Küste von Süd-Kalifornien: Santa Rosa Island (Brandegee 1888, zusammen mit Pl. eapsularis in Herb. Calif. Acad. n. 2753). 14. Pl. sphaerocarpus Greene I. c. (1903) 168. — Pl. californicus var. sphaero- carpus Brandegee, Zoé V. (4903) 177. — Herba 30 cm vel ultra alta, ramis decum- bentibus fere usque ad apicem foliosis, patenter pilosis. Pedunculi parum ramos supe- rantes. Folia sublinearia obtusa, non callosa ad apicem, tenuia, hirsuto-ciliata, 5— 7,5 em longa. Alabastra subglobosa. Flores scutellati, modo 1,75—2 em diametro; petdla flavida, vix inaequalia. Stamina leviter modo inaequalia; filamenta spathulato- linearia vel linearia (nonnulla latius dilatata), infra antheras longas oblongo-lineares obtusa. Follieuli circiter 20, fructum vix 1,25 em longum et plerumque latiorem saepe depresso-globosum formantes, non constricti, sed articulis 4— 5 truncatis, fere subtes- séllatis, diametro quadratis, ad latera turgide striatis. Stigmata brevissima, lanceolato- subulata, interdum recurvata. — Fig. 15 estamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz, nórdlicher Teil des großen Innenthales von Kalifornien: Colusa Co., Colusa Junction am Sacramento Brandegee 1889 !). Nota. Articuli non nodosi, sed subtessellati valde sunt notabiles. . Pl. communis Greene |. c. (1903) 169. — Herba laxe ramosa et reclinata ramis foliosis saepe 30 em longis. Peduneuli satis breves, patenter pilosi, Folia linearia, subobtusa, tenuia, hirsuto-ciliata, in lamina subtus glabra, supra pilis perpaucis in- structa L4 VE em longa. Flores 2,5 em lati, SC Petala flavida subunguiculata. Stamina valde inaequalia, eleron. dimidio br reviora quam interiora; filamenta lata obcordata, staminum exteriorum spathulato- GE obtusa, antherae anguste lineares, . longae, filamenta longitudine nondum aequantes. Folliculi circiter 12, cohaerentes et | | 1 Zeen q fructum oblongum cum stigmatibus 2,5 cm longum formantes, prorsus moniliformes articulis circiter 40 giffe glaucis ad dorsum nervo mediano obscure colorato, non . Valde prominente instructis, ad latera non distincte suberistato-rugosis. — Fig. IO: rovinz der pazifischen Koniferen tack nördlich und südlich von San Francisco): Bei San Francisco (Bolander 1866!, Vasey 1875!); Point Richmond (H. M. Hall, Pl. of Cal. 1901, n. 16541); Bonodis County, Windsor (Heller et . Brown, Pl. Calif. 1902, n. 5105 zusammen mit Pl. emarginatus!); Santa Cruz | (M. E. Jones, Fl. Calif. 1884, n. 2315!); Contra Costa Co. (Greene 18861); Silver ` . Mts. (Hillebrand 18631); Mt. Diablo Base (Gibbons n. 16!); Monterey Co.: Bardins . Elmer Iv. 1903, n. 48401). | Var. stylosus Greene l. c. (1903) 170. — Folliculi pauciarticulati articulis $— 6. 1 Stigmata gracilia, valde elongata, cum parte inferiore styliformi tam longa vel longiora quam folliculi. EL Ka gem ornien: Bei San Francisco auf den Küstenhügeln bei School Station (Kellogg And Harford 4868—-69, n. 26!). 16. Pl. tortuosus Greene l. c. (1903) 170. — Herba ramis robustis et tortuosis reiter 30 em longis. Pedunculi elongati ire aequilongi. Folia obtusa satis pilosa, . ^on manifeste ciliata, plerumque 7,5—10 longa. Flores circiter 3, 5—4 em dia- : ellati. Petala decidua (satis Sëch sero), cuneato-obovata, fere aequalia, ad margin ad basi i ? ls . Folliculi 20—24 stylis cohaerentes SE a pe : iT | coloratis nervo medio MM: ‘ad latera WM ad dorsum obscure Fe Tous Ge LA | 118 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. stamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz bah as “Kalifornion i 2 San eh Flussgebiet, Contra Costa Co., Tracy (Baker n. 278 4 Nota. Species no tabilis magnitudine totius plantae, caulibus et WE tortuosis, ET PL istis Greene Le (1903) 171. — Herba robusta et humilis, (en f et ultra alta, ramis foliosis brevissimis. Folia oblongo-linearia, subobtusa, non ad apicem f- callosa, hirsuto-ciliata, 2,5—5 cm longa, distincte trinervia. Pedunculi bis vel ter ramos ` longitudine superantes, satis pauci, robusti, striati, sparsim aspere hispidi pilis ferrugineis. ` Alaba astra oblongo-obovoidea cum pedu sierf juvenilibus dense hirsuta. Flores 2,5 cm lati, rotati, ad basim breviter turbinati; petala obovato-oblonga, breviter unguiculata, | flavida. Filamenta exteriora lineari-cuneiformia, ad apicem satis retusa vel subtruncata, . interdum subobcordato-incisa, omnia multo latiora quam antherae lineares et petaloidea. ` Follieuli 412—145 fructum ovoideum vel oblongum cum stylis brevibus cohaerentibus e stigmatibus linearibus barbellatis 1,25—-2 cm longum formantes, valde constricti, pallide ` glanci, sed ad dorsum linea lata non valde prominente obscure brunnea instructi, ple- rumque glabri, interdum sparsim pilosi, rarius distincte setoso-pilosi, articulis 6—9 satis re ad latera compacte et turgide undulato-rugosis. A nz der pazifischen Koniferen (Mittel- -Kalifornien): Contra Costa Co, EEN bei Antioch (Brandegee 1889); Alameda Co., Mt. Diablo Range ` östlich von Oakland (Greene 1887!); Santa Clara Co.: Stanford University (A. D. E Elmer II. 1900 n. 2250 18. Pl. proximus Greene l.c. (1903) 172. — Herba humilis 10—15 cm du ramis foliosis brevibus. Folia oblongo-linearia, subobtusa vel late cuneata, non al non distincte ciliata. Pedunculi sparsim pubescenti-hirsuti. Flores sub- ` rotati; petala aequalia, vix breviter unguiculata. Filamenta exteriora latiora, ad apicem ` obtusa, interiora lineari-subspathulata, ad apicem subrotundata; antherae E lineares. Folliculi 9—12, fructum angustum cylindricum vel oblongum, gum formantes, pallidi et glauci linea dorsali tenui, non obscura, articuli paucioribus ad latera non ita rugosis, rugis non undulatis. Stigmata anguste lanceo lato-subulata. ig. 15 F. tamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz (Nord- -Kalifornien) Sacramento-Niederung, Butte Co., Chico auf Ebenen (Austin 1896, n. 170!, Brown, Calif. Pl. 1897, n. 16 73). Sch icans Greene l. c. (1903) 174. — Herba circiter 30 cm alta — foliosis suberectis. Folia tenuia pallida, ad apicem callositate cava cupuliformi instruct - pilis gracilibus sparsim hirsuta, ad marginem pilis remotis. Pedunculi ramis folio aequilongi vel eos. mitate Flores vix 2,5 cm, lati scutellati; petala flavida decidu: non multum dilatatis. Follieuli circiter 20, fructum ovoideum cum stigm multo plus quam 4,25 em longum formantes, distincte constricti articulis 4— 5 brun vel nigrescentibus nervo medio distincto nullo, sed rugis turgidis, uem z der pazifischen Koniferen, kalifornische Küstenketten südlich San Francisco-Bai, Alameda Co., auf Hügeln bei Livermore an der Bahnstation Mid (Greene 1889!, 1895); zwischen Mission San Jose und Livermore (Heller, Pl. IV. 1904, n. 73121). 20. Pl. crenatus Greene l. c. (4903) 175. — Herba circiter 30 cm alta rob caulibus brevibus, at pedunculis valde elongatis. Folia breviter et sparsim pubescen Pedunculi pube non valde conspicua, brevi, dispersa, patenti affecti. Flores nondum n Folliculi 14, in maturitate cum stigmate brevi lineari ditus vix 2,5 cm longi, g'? . glauei, constricti (non a lateribus, sed valde a dorso) articulis cireiter 8 sinubus P fundis dorsalibus separatis, ad latera non distincte suberoso-rugosis. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz (nórdliches k fornisches Innenthal): — come Lake C., Colusa me Curran). Platystemon. 119 . Pl. commixtus Greene Le (1903) 176. — Herba circiter 30 em alta, gra- eilior, nibns brevibus, at pedunculis valde elongatis, satis et patenter pubescens. Flores cireiter 2,5 cm lati; petala cuneato-obovata, lutea. Filamenta non valde inaequalia, senkt -oblonga, éxteriórá infra antheras obcordata. Folliculi 12, immaturi pilis ad- pressis ésperó-villowis vel hirsutis obtecti, maturi non multo ultra 2,5 cm longi (cum stigmatibus longis gracilibusque), pilis adscendentibus satis valide hirsuti articulis circiter 7 parum turgidis, obtuse carinatis et ruguloso-asperis. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz (nórdliches kali- fornisches Innenthal): Sacramento-Niederung, Lake Co., Colusa (Mrs. Curran). Nota. PL. contortus, Pl. crenatus et Pl. commixtus in Herb. Calif. Acad. sub numero 2753 in eodem loco collecti in eadem pagina coniuncti a Greeneo separati et descripti sunt. -PL leiocarpus Fisch. et Mey. Ind. sem. hort. petrop. IL (1836) 47! et ae bot. in Ann, sc. nat. 2. ser. V. (1836) 180; Bot. Mag. (1839) t. 3750; Linnaea, Litt. Ber. (1837) 117; Fedde in Ber. Deutsch. bot. Ges. XXII. (1904) 94, fig. 1. — PI. californicus var. leiocarpus Torr. et Gray, Fl. pha Amer. I. (1838— 40) 0 = ? Pl. californicus var. linearis Torr. et Gray, l. c. 65 pro parte. — emarginatus Greene, l. c. (1903) 472. — Herba robusta CR decumbens ee ramis foliosis 15—30 em longis, pedunculis minus longis. Folia obtusa vel acuta, ad apicem non callosa, 5 cm longa. Folia et pedunculi sparsim et breviter hir- suti. Flores scutellati, 2—3 cm lati; petala exteriora obovata, interiora angustiora, elliptica, omnia decidua, flavida. Stamina non valde inaequalia; omnium ta satis lata, maxime externa ad apicem emarginata, interiora magis subobcordata; an- therae iBineajeá staminum exteriorum in ineisura lobis triangularibus subacutis formata sessiles, Folliculi circiter 44—18, fructum subcylindricum cum stigmatibus circiter ‚> em longum formantes, glabri, angusti, constricti, pallidi et glauci, nervo intermedio valido obtuso instructi, articulis 7—9 ad latera turgide, at non satis distincte suberi- stato-rugosis. — Fig. 15 G. Provinz der pazifischen Koniferen (Mittel- Kalifornien): Gegend der San Francisco-Bai, Santa Clara Co., Abhänge bei Stanford University (C. F. Baker, Pl. Pacif. Coast n. 665), Los Gatos (Heller, Calif. Pl. IV. 1904, n. 7379!); Sonoma Co., Windsor (Heller et Brown, Pl. Calif. 1902, n. 5105 zusammen mit Pl. comm møhisl). Russische Kolonie MP gell 18331); San Mateo Co., Crystall Springs Lake (A. D. E. Elmer VI. 1903, : 23. Pl. arvorum Chie Le (1903) 474. — Herba satis laxe diffusa circiter 30 em alta gracilis. Folia angusta acutiuscula et ad apicem callosa, vix pubescenti- pilosa, 4—7 ‚5 cm longa. Pedunculi magis hirsuti, ramis foliosis aequilongi. ‚Flores 2,5 cm lati, omnino rotati; petala obovata, interiora distinete angustiora, omnia ad apicem macula lutea cuneatim ad basim procedente picta, ad margines flavida, decidua. Stamina valde inaequalia, Kg breviora filamentis oblongo-cuneiformibus, ad apicem isi i r lobos acutos in incisura sessilibus, interiora filamentis spathulato-linearibus, infra antares truncatis. Follieuli rate 12, abrupte et satis. Constricti, fructum parvum cum stylis | brevibus et stigmatibus satis longis filiformibus modo 4,25 cm longum form glaucis, tenuibus, undulate et tini plus minus distincte rugosis. Westamerikanische Wüsten- und ee (Mittel- -Kalifornien): San Joaquin bs ., bei Tracy (C. F. Baker n. 3199 — Herba 30 cm vel ultra iba satis gra- intermedius er spec. nov. et M ue Tamos foliosos aequantes vel "perles | vida in clay en ticam paula tim angustata; petala et stamina non persis 120 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Filamenta omnia satis aequalia, exteriora autem breviora et latiora, (eer og ad apicem subitius attenuata, subrotundata, obtruncata, maxime extern uca sube marginata; antherae anguste lineares, longae. Folliculi circiter agi eenz, ob- ` longum cum stigmatibus gracilibus 1,5 cm longum formantes, articulis circiter 5—1, - abrupte et satis Wo EC nervo intermedio deficiente peu glaucis, tenuibus rugis. subundulatis instru i Provinz Ge Eege Koniferen, ih Küstenketten: Ala- meda Co. (W. P. Gibbons 1880!) : Nos Inter Pl. arvorum et Pl. quercetorum intermedius, fortasse cum Pl. arvorum quem non vidi, conjungendus, sed secundum descriptionem Greeneanam ab eo diversus: 4. corolla | distincta. Dona petalis unguiculatis, 2. filamentis non alte incisis ad apicem, sed modo maxime ` externis subemargina | 15. PI. lie Greene Le (1903) 173. — Pl. communis var. pilifer Greene ined. in scheda Herb. Hort. Un. St. n. 3047. — Herba 30 cm vel minus alta, satis gracilis, decumbens, valde ramosa. Folia anguste linearia, ad apicem obtusa, non callosa, sparsim pilosa. Pedunculi pilosi, ramos foliosos longitudine non superantes. Flores 2,5 cm lati, satis turbinati; petala flavida, in clavem valde distinctam, at non Greet angustata. Petala et staring non persistentia floribus maxime praecocibus - exceptis. Filamenta exteriora non multum longiora antheris longis angustis, linearibus, ` Annan IRR ad apicem plus minusve acute incisa lobis subacutis brevibus, interiora angust ad apicem obtusa. Folliculi circiter 12, fructum oblongum cum stigmatibus dentes fllitormibus 1,75—2 cm longum formantes, satis graciles, ad dorsum nervo gracili viridi totum follicolum transcurrente instructi, in articulis 6— 7 autem ad dorsum : macula elliptica obscura signati, ad ventrem ala hyalina instructi, ad latera plus minusve ui rugosi, aut glabri aut pilis paucis setulosis plerumque nervo insidentibus ob- tecti, — Fig. 15 ; inz der pazifischen Koniferen, südliche Zone: Kalifornische Küsten . ketten in der Nähe der San Franeisco-Bai. — SACH (Chesnut 1888], 18891); San Mateo Co., Sg, Springs n F. Baker, Pl. Pacif. coast 1902, m. 4331), Contra Costa Co. (Mae Le 815 N Greene citat: D .. a delicate green nerve traversing the fce dorsal length. but each of the 6 or 7 joints with an elliptic dark vom on the back, ...”, quae nota in speck mine exsiccato non valde distincte observari potuit 26. Pl. erinitus Greene in Pittonia Il. (1889) 13, V. (1903) 479! — Pl. cali- fornieus var. linearis Torr. et Gray, Fl. North. Amer. I. (1838 — 40) 65 pro parte. — Pl. californicus var. crinitus Greene, Fl. Francise. (1892) 282. — Herba robusta sub- acaulescens ramis foliosis brevissimis, dense crinito-hirsuta pilis mollibus 5—40 mm- longis, cum pedunculis satis robustis scapiformibus striatis 15—30 cm alta. Folia boideo-obovata, alba vel ud. ene numerosa dense seriata, exteriora mu” breviora et latiora quam interiora, antheris modo maxime externorum inter duos dentes acutos vel acutiusculos in incisura satis acuta sessilibus; filamenta interiora multo ar gustiora, ad apicem plerumque tantum subrotundata ; antherae longe lineares. Folliculi circiter 16, omnino petalis et staminibus ares ER involucrati, stricte constricti, ventrem alis duabus instructi, articulis circiter 6, valde fragilibus, ovoideis, pallidis, & orsum nervo intermedio gracili, rugis paucis satis distinctis, at non prorsus con insculptis. Stigmata anguste linearia, pilosula. — Fig. 4 6 A- "Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz (südliches Kal N ah Hochebenen und Berge südöstlich, südlich und südwestlich der Südaus Bf gi Nevada: Kern Co., Mt. Pinos 5500' (H. M. Hall VL 1905, n. 6389 a Keeser (Coville and Funston n. 4193); Tehachapi (Greene “nu E a Dr Sa pen. Bernardino Ge Së Pus efi dus Parish, Pi. South. Platystemon, i rage 121 1882, n. 39 simul cum Pl. verecundus!); Erskine Creek (Purpus, Fl. South.-East. Calif. n. 5000!). 21: Pi, rg Greene Le (4903) 180. — Herba crinito-hirsuta, satis humilis, gracilis, fere acaulescens pedunculis RER modo 7,5—10 cm altis. Folia modo 2,5 cm. longa, ad apicem subacuta callosa, dense pubescentia, Flores minus quam ps 5 lati; petala alba vel flavida, rhomboideo- obovata, stamina numerosa aequantia. Filamenta exteriora non multo breviora quam interiora, at leviter obeordata, cetera 122 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. angustius spathulato-oblonga et omnino obtusa; antherae satis breves, omnino ellipticae, subsessiles, substipitatae. Petala staminaque persistentia. Ovaria glabra, matura nondum ` nota. — Fig. 16 F, tamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz (Sid-Kalifornien): San Jacinto Mts. 1200— 1300 m (H. M. Hall!); San Bernardino _Co., Mohave Desert, near Victorville 3200’ (H. M. Hall, Moh. Des. V. 1905, n. 6205!). Nota. A Pl. erinito staminibus valde distinctus. Pl. antoninus Greene 1. c. (1903) 180. — Herba 30 cm vel plus alta ramis ` 8. foliosis adscendentibus, satis stricta. Folia parva linearia, obtusa, leviter hirsuta. Pe- dunculi robusti, stricte erecti, leviter hirsuti, ramis foliosis ‘aequilongi. Flores pro magni- - tudine herbae satis parvi, vix plus quam 1,25 em diametro; petala anguste CN S in latere ees et extus ad basim pallide flava, SCHAUEN saturate roseo-purpur Filamenta valde inaequalia, ceterum simillima, heichen, infra antheras Ger : retusa. Petala et stamina fructum dense involventia. Folliculi 42—15, c stigmate ` breviter lanceolato-lineari vix * ,25 cm tc pallidi, glauci, articulis circiter 6, distinct i et satis stricte turgido-rugosi Provinz der pen kà Konifefen, südliche Zone (Kalifornien): Küsten- ` ketten südlich der San Franeisco-Bai, Santa Lucia Mts., San Antonio River (Eastwo od 1897). Nota. Herba satis magna floribus parvis extus rubris notabilis. 29. Pl. mendocinus Greene l. c. (1903) 481. — Herba circiter 30 cm alta, gracilis, sed satis rigida ramis brevibus foliosis decumbentibus. Folia satis anguste - linearia, distincte ad apicem callosa, modo sparsim neque ege pilis brevibus albis | hirsuta, 4—5 cm longa. Pedunculi elongati scapiformes pilis Mi err et de stinctioribus quam in foliis hirsuti, ter ER quam rami foliosi. Flore ad basim leviter turbinati; petala flavida, macula lutea pieta, oblongo-obovata, 3 iust distincte unguieulata. Filamenta valde inaequalia, exteriora et breviora acuta, at non alte incisa, interiora infra antheras longe lineares subtruncata. Folliculi circiter 9—10 breves, stylis brevibus et stigmatibus longissimis filiformibus quam folliculi longioribus, satis. constrieti vivi circiter 5, dilute virides et glauci, petalis et staminibus persistentibus involucrati; articuli nervo ere distincto, at non erasso instructi et paucis sulcis non definitis et rugis transversis minoribus ad’ latera insculpti. der pazifischen Koniferen, südliche Zone (kalifornische Busco uw Mendocino Co., Cahto (Eastwood 1902). . Pl. heterander Grene l e. (1903) 181. — Herba subacaulescens 15— 3 25 em i die Folia anguste linearia, erecta, ad apicem callosa, molliter hirsuta, 5 eM longa. Pedunculi longi scapiformes, molliter hirsuti. Flores scutellati, minus quam 2,5 em diametro; petala alba et lutea. Stamina uniuscuiusque floris magnopere de d sa, exteriora et breviora filamentis cuneato-obovatis usque oblanceolatis, lacerato ver idend vel integerrimis, in acumen plus minusve longum antheram gerens eu : ina dentibus vel acumine obsoleto et anthera sessili in apice satis acuto filamenti; stam interiora filamentis prorsus angustis dentatis vel integerrimis. Petala et stamina p — Folliculi a satis constricti articulis 5—6 t urgide subcristato-rugosi S Platystemon. 193 9—12 satis graciles, valde constricti, ad diem obtuse carinati, articulis 5—8, ad latera salis, interrupte, subsinuate cristato-rugos rovinz der pazifischen Koniferen, südliche Zone (Kalifornien): Küsten- ketten nördlich der San Francisco-Bai, steinige Hüge] bei Lakeport (C. F. Baker 1903, n. 3058!). Hierher rau auch das Exemplar von Round Valley, Mendocino County (Chesnut, Calif. Pl. 1898, n. 36!). oa. PI. ae Gros l. e. (1903) 182. — Herba gracilis brevicaulis, 45 — 25 cm alta. Folia linearia angusta, circiter 2 mm lata, ad apicem parum callosa, mol- liter hirsuta, 5 cm longa. Pedunculi elongati molliter hirsuti. Flores circiter 2 cm lati, ad basim parum turbinati; petala satis angusta et acutiuscula, breviter unguiculata. Siamina valde inaequalia; exteriorum filamenta brevia, quasi vomeriformia, infra antheras plerumque late hastato-truncata, interiorum angustiora, quorum nonnulla etiam lanceo- lato-linearia , ad apicem infra antheras sunt attenuata; antherae lineares satis longae. Petala et stamina persistentia. Folliculi 6—12 s atis constricti, ad dorsum modo in- distincte carinati, articulis 5—6 turgidis in media parte cuiusque lateris articuli ex- siecati mirabili quodam modo subcristato-sculpturata, quibus a sculpturis cristatis sulcae evadunt vel non, (folliculi cocti autem et verisimiliter vivi sculptura distincta sunt minus praedita). Stigmata angusta, lineari-filiformia. — Fig. 16 estamerikanische Wusten- und Steppenproving; fonenthal von Kali- frites: Antioch, in der Nahe der Sacramento- Mündung, zusammen mit Pl. tessellatus oe 1889! 1; eim Co. (Miss Royel!: Quae spec WEN sculptura mirabili in lateribus cuiusque articuli eg turgid aen: curiously subcristate-sculptured in the middle of each side an “ah with or without traces of lateral ridges running from the cristate protuberances’ ’). "Videntur mihi autem hae sculpturae modo in folliculis exsiccatis ei adesse, nam in folliculis Se, aqua = evanuerunt aut rugas modo indistinctas reliqueru . Pl. rugosus Greene l. c. (1903) 183. — ii d subacaulescens ramis brevi- bus ae foliosis 12,5—-25 cm alta, dense hirsuta pilis ferrugineis. Pedunculi multi bis vel ter longiores quam rami foliosi. Flores 2,5 cm lati, ad basim leviter turbinati. Stamina satis pauca; exteriorum filamenta oblongo-spathulata, interiorum spathulato- linearia, sub anthera longa lineari obtusa vel subtrun cata. Petala et stamina per- sistentia. Folliculi 7—9, satis asperi, brunnei, ad dorsum nervo cariniformi obtuso valde prominente instructi, ad latera suleis non interruptis et valde prominentibus tur- gidis sculpti, articulis e E brevissima subulato-linearia, breviora quam apices styliformes folliculoru Provinz der vac een Koniferan, Vorberge der Sierra Nevada: El- dorado Co., Pilot Ridge (Eastwood). 34. Pl. pectinatus Greene l c. (190 alta ramis decumbentibus satis laxe foliosis. ribs parva, modo 5 em longa, i eh, distincte ad apicem callosa, supra et ad m marginem hirsuta, infra glabra. c elongati gis een valde hirsuti. Flores circiter 2,5 cm lati scutellati. Stamina non valde in aequalia, omnia filamentis spathulato-linearibus valde obtusis vel vix sub- obcordatis. Potala et stamina persistentia. Folliculi 2 : —€—M— gissimis filiformibus 2 ‚5 em longi, non eonstricti, >runneis, ad dorsum duabus seriebus aculeorum in 4—3 pilo i ruetis, quamobrem folliculi ad dorsum subserrato-pectinati et ps hirsuti apparent, ad latera satis amorpho-sculpturatis. Westa eck sauces rust ten- und Steppenprovinz, südliches Innen- thal von Kalifornien: Obere San Joaquin-Niederung, Fresno Co., Alcalde Eau 1 EE DEE E E EE HE Wood 48 | ida, 20— 35. Pl. subereus Greene l.c. (1903) 184. — Herba robusta et rigida, | E 25 em alta, modo ad basin ramosa et foliosa. Pedunculi scapiformes sparsim hirsuti | Pis longis patentibus. Flores 2,5 cm lati scutellati; petala lutea(?). Staminum ex- leriorum filamenta anguste te cuneiform modnm ad — E a dune 124 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. medio longissimo, interdum graciliter attenuato, antheram gerente, interiorum non tri- ER antheris saepe omnino sessilibus. Petala et stamina persistentia. Follieuli circiter 10 robusti, vix torulosi, turgidi, glabri, fumigato-brunnei, articulis 6 ad dorsum et ad latera be e? amorpho-asperis, quasi subereo-striatis Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz, nördliches Innen- thal von Kalifornien: Sacramento-Niederung, Colusa Co., näherer Ort unbekannt Migan doger 1889). 6. Pl. tympaniferus Fedde nov. spec. — Herba erecta jon basim valde ramosa brevi- dh ramis brevissimis pedunculisque subscaposis 10—45 cm alta. Folia linearia, ad apicem calloso-subacuta, trinervia, supra adpresse pilosa, ue subglabra, ad margine ciliata, 2—4 cm longa. Pedunculi elongati patenter pilosi. Flores 1,5 cm diametro scutel- lati petalis flavidis. Stamina permulta, filamenta longitudine fere aequalia, exteriora an- guste spathulata, ad apicem retusa et subcordata, interiora linearia ad apicem rotundata antheris oblongo-linearibus brevibus aequilata. Follieuli circiter 40 et plures, fructum oblongum cum stigmatibus 4,75—2 cm longum formantes, vix torulosi, fere cylindrici, in partes tympaniformes secedentes, glabri, nervo medio ed sed rugis parallelis in- seulpti ; EE brevia anguste. lanceolata papillosa. — Fig. L. sten- und en (südliches Kali- fornien): San Seen Mts., Kenworthy (H. M. Hall, Pl. South. Calif. 1899, n. 1144, . cum Pl. hyaxinthin p : te ee vix torulosis, in partes cylindricas secedentibus. 7. Pl. pilosellus Greene l. c. (1903) 185. — Herba gracilis, 30 cm vel minus alta, se piloso-hirsuta. Pedunculi ramos foliosos vix excedentes, minus foliis an- - gustis hirsuti. Alabastra anguste obovoidea. Flores fere 2 cm diaren, ad basim breviter turbinati; petala saturate lutea(?), in unguieulum brevem, at distinctum, ligu- latum angustata. Filamenta anguste linearia, infra antheras retusa. Petala et stamina persistentia. eme circiter 10, modo 1,25 c m longi, graciles et satis moniliformes articulis 7—9 rotundatis constrictionibus abruptis altis separatis, ad dorsum nervo intermedio valido: pora vel carina non interrupta instructi, ad latera vix vel non insculpta. 1 Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz, südliches Innen- ` thal von E nien: Madera Co., Madera (Buckminster 1889). Species unica pedunculis mint pilosis quam foliis; pili asperiores quam in Pi. Em E affinibus. j . Pl. penicillatus Greene l. e. (1903) 185. — Herba humilis, gracilis, suba- ` Bde: circiter 42,5 cm alta. Folia 2,5 cm longa, obtusa, ad apicem callosa, non — valde pilosa. Pedunculi scapiformes valde hirsuti. Flores parvi, petalis omnibus di- stinctis, al breviter unguiculatis. Filamenta valde angusta, lineari-spathulata, ad apicem ` obtusum vel emarginatum latissima, parum vel non latiora quam antherae prorsus lineari-oblongae. Folliculi circiter 16, circiter 2 cm longi stigmatibus aequilongis vel vix lo hoer inclusis, abrupte et profunde constricti, articulis circiter 6, laxe et non ` valde distincte rugosis. Totus fructus petalis et staminibus persistentibus (in floribus - ) maxime viene deciduis!) involucratus. S Westamerikanische Wüsten- und ae südlichste Küsten“ ` ketten von Kalifornien: Santa Maria Mountains (Eastw d Nota. WR iet pedicellatis ex involucro petalorum perfecto ae ar si valde gan S Greene l. e. (1903) 186. — He satis ramosa subere eta vel. decumbens ramis foliosis 12,5— 20 cm altis. Pedunculi imul ramos superantes. Folia linearia, acutiuscula, ad apicem eallosa. Alabastra obovata simul cum pedum S iunioribus crinito-hirsuta. Flores 2,5 em lati, scutellati; petala flava, exteriora obovata, interiora elliptica. Stamina inaequalia, et non dissimilia filamentis oblon bye vel anguste spathulato-linearibus, latissimis et infra antheram linearem retusis. - 45—18, moniliformes articulis brevibus circiter 9 pallidis, leptodermis, graciliter hi nervo intermedio Stem ee et continuo quam. lineolis eg | Totus facts 125 Platystemon. stigmatibus exceptis in maturitate petalis et staminibus persistentibus involucratus. ig, HI. Fig. SCH X4: 126 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. ergang von der Provinz der pazifischen Koniferen in die west- amerikanische Wüsten- und Steppenprovinz (Südwest-Kalifornien): Ziem- lich häufig von San Diego Co. bis Monterey Co.: San Diego Co., Witch Creek (Greene 1894), Santa Ysabel (Henshaw n. 94, 1893!); San Bernardino Co.: Reche Cafion 1000’ (S. B. oo Pl. South. Calif. IV. 1906, n. 5606!); 1500’ (S. B. Parish, V.4906 n. 5745!); Grenze von Santa Barbara und San Luis Obispo Co. (Eastwood 1896); San Luis Obispo Co. (Summers 1882!, 1888!); Monterey (Hartweg n. 1640 sub nom. ve calif.!). Var. s en Greene 1. c. (1903) 186. — Humilior et magis acaulescens com- Fr Meier ramis brevibus dense foliosis modo 5— 7,5 cm altis. ener coarctatiores et aequilongi minus villoso-hirsuti. Folia oblongo-linearia obtusa vel parum retusa, M ae callosa, adpressiuscule villoso-hirsuta. Flores circiter. 2 cm lati petalis saepius apicem macula rubra pictis. Follieuli_ breviores SE paucioribus, tum graciliter Imeclatis tum magis rugosis Verbreitung wie die Stammform, aber nicht so weit südlich vordringend. Santa Lueia Mountains (Eastwo od 1897); Santa Barbara (Cooper 1901). Vielleicht hierzu auch das durch »flores subturbinati« sich auszeichnende Exemplar von Beaumont (L eidberg, Plants of Calif. 1888, n. 32651). ota. Varietas formae genuinae habitu subscaposo valde dissimilis, sed stamina et folli- culi eadem. 0. Pl. acutatus Greene |. c. (1903) 187. — Herba validior, circiter 30 cm vel minus alta; modo satis parum pilosa vel hirsuta, modo ad basim ramosa foliis he K Fig. 48.. Platystemon acutatus Greene. A Petalum. B Stamen exterius. C Stamen ese Fi. turbinatus Greene. D Flos distincte turbinatus. — Pl. arixonicus Greene. E Stam terius. F Stamen interius. G Pars summa ina articulis graciliter lineolatis. — Pl. : Fedde. H Stamen exterius. J Stamen interius. — Pl. australis Greene. K Stamen exterius. L Stamen interius. M Folliculi immaturi pilis aureo-brunneis hirsuti. — Pl. Hallii Fedde- 3 N Fructus ellipsoideus folliculis gracillime moniliformibus compositus, — sie verecundus Gre Fructus anguste cylindricus folliculis pro rata paucis hirsutis compositu : PL : Greene. P Fructus elliptico-globosus; venum articulis profunde Me carinatis, glabris, ` ins , compositi. unoquoque plerumque ad, dorsum aculeis 4— 2 ferrugineis adscen dentibus in Q ar articuli ers. — Pl. cernuus niin: E Fructus.. S Articuli duo ciliter mper striati. HN nm RIT ee FI SE ae eT CM EC. eT cbe Platystemon. 127 2—3 cm longis, late linearibus, ad apicem rotundatis, supra pilosis, infra glabrescen- tibus. Pedunculi scapiformes, satis rigidi, sparsim pilosi. Flores permagni, minimum qui- dem 3,5—4 cm lati, ad basim turbinati: petala non valde inaequalia, quoad attinet | latitudinem, omnia obovata, basin versus cuneata, quasi unguiculata. Stamina permulta . inaequalia filamentis omnibus lineari-dilatatis, ad apicem infra "er den latam et brevem acutis. Folliculi circiter 16 — 18, maturi sonde noti. — Fig. 4 Westamerikanische Wart und Steppenprovinz A Teil des großen kalifornischen Inne enthalés): Middle Tule River (C. A. Purpus n. 5006 !); Erskine Creek (C. A. Purpus n. 5500!) (?)*). Nota. Filamentis ad apicem acutis notabilis! 41. Pl. turbinatus Greene l c. (1903) 188. — Herba plus quam 30 em alla, laxe et sparsim ramosa. Folia 5—7,5 cm longa, linearia, obtusa, ad apicem leviter . callosa, satis parum pilis brevibus hirsuta. Pedunculi scapiformes ramos foliosos valde superantes, pilis longioribus et patulis hirsuti. Flores fere 4 cm lati ad basim satis distinete turbinati petalis flavis interioribus 3 unguiculis longis gracilibusque instructis, . exterioribus unguiculis latioribus. Filamenta inaequalia, omnia spathulato-linearia, obtusa antheris lineari-oblongis, fere aequilatis. Filamenta et petala decidua. Folliculi non . involucrati, circiter 24—28, valde pallidi et glauci, modo 1,25 cm longi, stigmatibus . Satis brevibus graciliter filiformibus exceptis, abrupte et alte constricti, valde monili- . formes, articulis circiter 10 minimis, ad dorsum nervo intermedio fi liformi, ad latera . Striis paucis minus distinctis sculptis, ceterum glabris. — Fig. 18 D. E Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz, südliches Làngs- - thal von Kalifornien: Visalia Mp 1886). Hierher wohl auch das Exemplar 7 Yom Jackson Gate, Amador Co. (G. Hansen, Fl. Sequ. Reg. n. 801), vom mittleren Tule River (C. A. Purpus, Fl. PE Calif. n. 5006!) und vom Middle Fork (Hansen, Fl. Sequ. Reg. n. 2039!). d 2. Pl. horridulus Greene 1. c. (1903) 178. — Herba gracilis 12—20 cm atta, | omnino crinito-hirsuta ramis foliosis brevibus et pedunculis longis scapiformibus. Flores ` 2,5 cm lati supra patentes, ad basim turbinati; petala lutea longe unguiculata. Fila- . menta anguste linearia, ad apicem leviter dilatata, at antheris non latiora. Follieuli ` circiter 16, eum stylo bre evi et stigmate longe lineari hirtello circiter 2 cm longi in parte : seminifera. pilis patentibus crinito-hirsuti, stricte constricti articulis circiter 6 ovalibus, . ad dorsum rotundatis, rugis prominentibus rectis satis turgidis sculptis. 1 Westamerikanische Wisten- und Steppenprovinz (südlicher Teil des . Innenthales von Kalifornie n): San Joaquin-Niederung: Fresno Co., zwischen Sequoia . Und Sanger Mills (Eastwood 1894). 1 Nota. Distincta fructibus dense et longe hirsutis. a 43. Pl. australis Greene Le (1903) 194. — Herba humilis compluribus cauli- q 2e brevibus e radice enascentibus, cum scapis 10—15 cm alta. Folia linearia, at non valde angusta, uninervia, - saepius subfalcata, ad apicem late cuneata callosa, ad mar- ,2—0,3 em lata. Pedun- a fere linearia, omnia infra antheras 3 mni ; Pilis aureo-brunneis cum stigmatibus tertiam vel fere alteram folliculi partem obti- 1 "uibus vix 4 cm longi, maturi nondum’ n g 1 amerikanisches Xerophytengebiet, Sonora-Provinz (Nieder-Kali- 4 fornien): = Quentin Bay (Palmer n. 600!). En i. — Fig. 184 *) Ob antheras anguste lineares longas hoc exemplar mihi dati viet 128 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. No ecies generis maxime meridionalis. An haec species a Greene hoc loco recte sit posita, certe affirmare non possum fructibus maturis nondum notis, fructibus autem matüris non E RE moniliformibus. 4. Pl. termini Fedde spec. nov. — Herba subscaposa humilis, 4 0—15 cm cum scapis aem Folia linearia, at non valde angusta, uninervia, ad apicem late cuneata vel .- subobtusa, subcallosa, supra glabra, subtus adpresse pilosa, ad marginem ciliata, 2— 3 cm longa, 0,2—-0,3 cm lata. Pedunculi scapiformes graciles, sparsim modo pilis. longis mollibus instructi. Alabastra subglobosa cum peduntculie iunioribus nutantibus: satis dense patenterque molliter pilosa. Flores vix 4 cm diametro plus minusve stricte turbinati petalis flavidis, exterioribus rotundato-obovatis, interioribus obovato- ellipticis, omnibus infra in unguieulum brevem, al distinctum angustatis ; filamenta omnia dilatata, m tusa, exteriorum ad apicem obtuso-subincisa vel subcordato-incisa dentibus subaeulis | antheras lineares latitudine superantia; petala et stamina decidua(?). Folliculi imma- 2 turi circiter 8, satis dense setulis rigidis adscendentibus hirsuti, cum stigmatibus bre- — vibus meer distincte papillosis vix 4 cm longi, maturi nondum noti — . Fig. 18H, J. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz, südliche Zone des Great Basin (südliches Utah und nördliches Arizona an der Grenze): Diamond ` Valley cire. 4200—1300 m (M. E. Jones n. 5121!), Santa Clara Valley, circ. 900m (M. E. Jones n. 5139b! ota. Folliculis omnino maturis deficientibus dubium est, an planta hoc loco sit collo- ` canda, quod autem valde verisimile est. Pl. australi valde affini 5. Pl. leucanthus Greene E c. (4903) 188. — curs satis gracilis 25 cm alta ramis Kiss erectis vel _decumbentibus. Pedunculi stricte erecti, multo ates quam mi foliosi. Folia non ita valde vp brevia, lanceolato-linearia, ad apice indistinete callosa. Flores rotati 2, m lati petalis splendide albis aequalibus. geng 2 valde numerosa. Filamenta non LR a angustissima et parum spathulato-linearia, : fere hyalina, ad apicem non latiora nee antherae, saepe duobus dentibus brevibus — erectis subulatis instructa. Fructus erectus oblon igus circiter 2 cm longus stylis € — stigmatibus graciliter subulatis inclusis; folliculi Zeg vel sparsissime pilis setulosis instructi, non ita multum constricti, articulis 7—9 neque nervatis neque lineolatis, sed parum obscure subtuberculatis. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz (Süd-Kalifornien San er Mountains (S. B. Parish). N abitu, foliis lanceolato-linearibus, fructuum forma valde similis Pl. verecundo, sed diversus facie erectis, non pendulis, filamentis angustissimis, non late spa athulato-linearibus. Fi, Loesenerianus Fedde spec nov. — Herba gracillima circiter 20—25 cm e ramis foliosis satis stricte erectis. Pedunculi stricte erecti, multo longiores. us rami foliosi, patenter pilosuli. Folia supra glabra, subtus glabrescentia, sed pilis set ciliata, trinervia, lineari-lanceolata, modo 2—3 cm longa, ad apicem acutata, Alabastra ovali-globosa cum pedunculis iunioribus satis dense hirsuta. Flores 1,5—2 cm diametro petalis flavidis sessilibus, late ovatis, satis aequalibus. satis numerosa; filamenta obeuneata, hyalina, ad apicem paullo latiorem sub an^ rotundata, exteriora subcordata, at non dentata; antherae satis breves oblongae. Fructus arietis oblongus (nondum maturus) circiter 4,25—1,5 cm longus stylis brevibus stig- matibusque graciliter subulatis inclusis; folliculi setis sparsis rigidis plerumque in utroque articolo in dorso insertis canescentibus instructi, articulis 7—8 neque vatis neque lineolatis, sed parum obscure subtuberculatis. : Westamerikanische Wisten- und Steppenprovinz, Süd- Kalte o Co.: Riverside, in the Sonoran Zone at 1300 feet altitude (H. M. | SS ‘Nota. Sine dubio Pl. leueantho valde affinis, sed differt petalis flavis et Samen 1 ; bin e Mee rotundatis vel —— e - dentatis. — Platystemon. 199 47. Pl. leptander Greene l. c. (1903) 190! — Herba subacaulescens 25 cm alta. Peduneuli scapiformes mediocriter robusti, satis hirsuti pilis patentibus vel interdum leviter deflexis. Folia 5—7,5 em longa, anguste linearia, acutiuscula, ad apicem cal- losa, pilis sparsissimis brevibusque vestita. Flores 2,5 cm diametro, exacte rotati, petalis satis anguste obovatis vel 3 interioribus fere ellipticis, flavidis; stamina satis multa et valde elongata, antheris supra stigmata prominentibus elongatis et anguste linearibus, filamentis exterioribus lineari-cuneiformibus, profunde incisis, antheris in incisura sessi- libus, dentibus utrimque prominentibus suberectis acutiusculis, filamentis interioribus multo longioribus, angustissimis, infra antheras retusis. Folliculi 16— 18, breves monili- formes, 7 articulis compositi, glabri, fere laeves et indistincte insculpti Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz, südliches kalifor- nisches Innenthal: Oberes San Joaquin-Flussgebiet: Fresno Co., Huron, zusammen mit Pl. anemonoides (T. S. Brandegee 1893 48. Pl. remotus Greene l e. (1903) 190! — Herba robusta setoso-pilosa, cir- citer 15 cm alta, subacaulescens pedunculis multo longioribus quam rami foliosi. Flores circiter 2 cm diametro, scutellati, peli deciduis late obovatis; stamina filamentis valde angustis spathulato-linearibus, ad apicem quam antherae non latioribus. Folliculi circiter 10, fructum cylindricum mediocrem dco glabri, valde glauci, stricte mo- niliformes, articulis rotundatis circiter 9, obscure lineolato-striatis, ad latera inter lineolas . quasi obscure tuberculatis, stigmatibus brevibus vix H 5 cm longis. Westamerikanische Wusten- und Steppenprovinz, Zone des Great Basin (südliches Utah) (Parry, zusammen mit Pl. rigidulus). Pl. microlobus Greene l. c. (1903) 189! — Herba gracilis, sparsim. pilosa, vel m ad De neni Flores 2,5 cm lati, scutellati petalis deciduis flavidis rubes- . centibus. Stamina non valde inaequalia, nonnullorum filamenta quoad formam latiora . quam lineari-spathulata. Fructus breviter cylindricus, minus quam 1,25 em longus stig- matibus brevibus linearibus inclusis; folliculi 42— 16, parvi et breviter articulati, glauci . €t plerumque in maturitate albidi, leptodermi, articulis 7—9, ad dorsum linea gracili | Ojai (Hubby 18 | 1 0. rizonicus Greene l c. (1903) 190! — Herba gracilis, plerumque sub- . acaulescens vel caule brevi ramoso, 10—25 cm alta. Folia anguste linearia, in apicem . callosum angustata, fere vel omnino glabra, excepto margine sparsim ciliato. Pedunculi _ Scapiformes graciles, sparsim vel satis multum hirsuti. Flores circiter 2 cm diametro, scu- . tellati, petalis flavis gea temi fere aequalibus, exterioribus sublinearibus ad apicem 1 Stamina valde inaequalia filamentis angustissimis, . interioribus fere linearibus, ad aes obtusis vel truncatis, antheris oblongo-linearibus, . tertiam vel alteram pews totius staminis obtinentibus. Folliculi Gesi? Die 1 i parvi, p libus. reticulati, interdum minute tuberculatis. Stigmata a fere filiformia a. Wes amerikanische Wüsten- und Steppenprovinz, Gilawüste (Süd- 1 Ka Santa Catalina Mountains (C. G. Pringle!); Ebenen bei Tucson (J. d : ey, Pringle 1884!); Sabino Cañon in den Catalina Mts. Miren n. 47a!); F Meat Mts. (Smath 1867!). s xi CES | MB Greene l. c. ier? 178! — Herba gracilior ere su E Folia ae Seege ad apicem distinctius callosa. Flores rotati, ad basim bre- viter, at distincte turbinati; petala Cem interdum parum latiora et fere obovata, distinctius unguiculata. Stamina extra ordinem brevia, vix stigmatum basim un antheris omnino kenne brevibus; filamenta eich: ad uo obtusa xe A. Engler, D PA V. ( tyophyta 1 > * 130 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. retusa, paullo latiora quam antherae. Follieuli fere moniliformes, articulis brevioribus gracilius Vae gla vierikánische Wüsten- und Steppenprovinz, Südende des kali- nie Längsthales: Kern Co., San Emidio und Panorama Heights bei Bakers- field (Eastwood); hierher wohl auch: Vicinity of Old Fort Tejon, 3800’ (H. M. Hall, Pl. € Co. VI. 1905, n. 6290!). . Pl. Hallii Fedde spec. nov. — Herba patenter pilosa, satis humilis, gracilis, fere ee peduneulis scapiformibus modo 7,5—10 cm altis. Folia modo 1,5— 2,5 cm longa, ad apicem subacuta, callosa, supra indistincte trinervia, subglabra, subtus satis dense pilosa. Flores direiter 1,5 em diametro, scutellati petalis flavidis anguste obovatis subunguieulatis. Stamina numerosa, filamen tis interiorum anguste obcuneatis, ` exteriorum latius obcuneatis, ad apicem subcordato-retusis; antherae satis breves, ob- ` longo-ellipticae, sessiles (non stipitatae). Petala staminaque decidua. Folliculi circiter 45, — gracillime moniliformes, fructum ellipsoideum cum stigmatibus satis brevibus subfilifor- — mibus 4 cm longum formantes, articulis 7— 8 glabris, nervo dorsali minus distincto, ad — latera jonas lineolatis. — Fig. 18 ikanische Wüsten- und Steppenprovinz (Süd-Kalifornien): San Jacinto Mts., Kenworthy 5000 ft. (H. M. Hall, Pl. South. Calif. 1899, n. 1144 cum es zen nifero !). aec species sine dubio PT. OU n Gë est affinis quam PI. EN cuius Sege ger, nondum sunt noti, Pl. erinito. u Pl. hyacinthino simillimus, tamen ` differt forma petalorum, antheris non substipitatis, = pilis foliorum et eme = non crinitis. | 53. Pl. nutans runden] Greene l. c. (1903) 192! — Pl. californicus var ` nutans Brandegee in Zoé V. (1903) 177 in parte. — Herba gracilis sparsim pilosa, - valde ramosa, subdiffusa ramis foliosis longioribus quam pedunculi. Folia non plus quam 3 cm longa, linearia vel lineari-oblonga obtusa, indistincte ad apicem callosa, pilis brevibus rigidis patentibus pilosa. X Pedunculi breves fere hispiduli. Alabastra late obovata, leviter pilosa. Flores vix 4 cm diametro; petala omnia conformia (interiora ` minora) late obovata, infra late cuneata, flavida; filamenta staminum exteriorum we interiorum guste obcuneata, ad api icem obtusa vel fere truncata, aequilata ve an gustiora Ces antherae. Folliculi nutantes graciles, eireiter 9—12, abri vel sub- - glabrescentes, graciliter articulati, at non constricti, in maturitate inter se sepa à et divergentes (an semper?), distincte lineolati, indistincte tuberculat : Westamerikanische Wüsten- und Ste eppenprovinz, Süd- Kalifornien: . San Diego (Brandegee in Baker, Pl. Pacif. Coast n N. ? ota. Pl. californieus var. nutans Brandegee teste Greenei omnia SC terrae con- tinentis insularumque adjacentium fructibus nutantibus instructa complexus est, sed e x Greene. descriptionibus phe ae valde diversas fructibus pendulis MED esse (Pl. verecundat, Pl. hispidulus, vá us, Pl. setosus). E i PEL yY recandus Greene l. c. (1903) 191! — Herba gracilis sparsim s patenter pilosa, Wide ramosa, erecta vel decumbens, circiter 30 em alta ramis foliosis quam pe edunculi fere aequilongis vel longioribus. Folia parum lanceolato-linearia, uni- nervia vel nervis lateralibus indistinctis usque ad medium folii decurrentibus, maxime | basim versus piloso-ciliata, ad apicem callosa. Pedunculi subscapiformes sparsim mok ctu ordinarie hirsutis, nervo mee dorsali, lateralibus nervis minus distinctis minute tuberculatis. — Fig. 1 Platystemon, 131 Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz, Süd-Kalifornien: Gemein auf den Hochlanden bei San Diego (Palmer 1875, n. 8a!, Cleveland, W. S. Wright, Pl. South. Calif. n. 70!), sowie weiter nach innen bei San Bernardino (Parish, Pl. South. Calif. n. 47331, Parish, Pl. South. Calif. 1882, n. 39!, Parkis Exp. 1854— 551); Los Angeles Co.: Playa de Rey - (E. Braünton 1903, n. 839!, 8671; Claremont (C. F. Baker, Pl. Pacif. Coast 1904, n. 47311); Riverside (C. F. Baker 4903, n. 3794! Var. glabrifructifer Fedde var. nov. — Folliculi glabri vel subglabrescentes. San Diego (Greene!, Palmer 1875, n. 8a!). 1. hispidulus Greene 1. c. (1903) 193! — Herba modo 7,5 cm alta, diffuso- 55 ramosa u foliosa. Pedunculi non longiores quam caules foliosi, fruétigeri nutantes (an semper?). Folia vix 2,5 em longa, sparsim hispido-ciliata, " setulis brevibus ad basim dilatatis quasi remote serr ata, supra breviter pilosa, subtus glabra, distincte trinervia. Pedunculi sparsim setoso-hispidi. Alabastra subgloboso-obovata, satis dense hispida, Flores circiter 1,25 cm diametro; petala cuneato-obovata, alba(?), filamenta spathulato-linearia obtusa. Folliculi fructum elliptico-globosum formantes maturi circiter 4 cm longi, articulis 4 vel 6 breviter et profunde constrictis, carinatis, glabris, quorum unus squisque aculeis ferrugineis 1— 2 ascendentibus est instructus; styli fere obsoleti; stigmata brevia lineari-filiformia, in fructibus maturescentibus diver- gentia. — Fig. 18 i estamerikanische Wüsten- und pS abs aiias kalifornische Küsten- inseln: San une Island (Mrs. Trask 1897! Nota. tabilis pedunculis fructigeris tiatantibus, emen brevibus fructum oblongum formantibus, amis 1 vel 2 aculeis ascendentibus in dog articulo MOM glabris. An valde affinis ae: a quo, ut mihi videtur, modo fructibus etc differ Gët aris Greene l. c. 193!? — Herba decumbens iii ramosa et foliosa, 7 a em alta ramis satis robustis laxe hirsutis. Folia linearia ad apicem rotundata vel subobtusa, utrimque satis dense pilis einereo-ferrugineis pilosa atque ciliata. duneuli Pec graciles, laxe hirsuti, fructigeri nutantes (an semper?). Flores circiter 1,75— 9 em diametro, rotati, petalis obovatis, breviter subunguiculatis, albis vel flavidis, deeiduie: filamenta omnia triangulari-obcuneata, infra filiformiter attenuata, ad apicem fere 4 mm lata we ee exteriora leviter obcordata), quater vel sexies lon- giora quam antherae angustae lineares. Folliculi 44—16, cum stigmatibus subulato- linearibus, distincte hirtellis vane 4,5 cm longi, fructum BEER oblongum formantes, omnino glabri, stricte moniliformes, See 6—7 minutis fere globosis, graciliter ruguloso- Striatis. — Fig. 48 R estamerikanische Wisten- und Steppenprovinz, kalifornischeKüsten- | inseln: Santa Catalina Island Acad Trask 18971). Vota. Exemplar originale Traskianum perscrutatus duos cl. Greenei errores observavi Greene enim citat: areis tinea” et “c ls ... more or less strongly villose-hirsute above the middle", Pilos autem neque in folliculis maturis neque in M immaturis observare Potui. An Greene ne aliud quoddam observavit et descripsit? = 57. Pl. setosus Greene Le 194! — Herba compacte ramosa et depressa, usque ad 13—20 cm lata, vix tam alta, valde foliosa, ramis non gracilibus, glabris, glaueis. Folia lineari-oblonga, 2,5 em vel plus longa, obtusa, ad marginem setulis paucis bre- Vibus ad basim dilatatis quasi remote serrata, supra setulis similibus dispersis obtecta. Pedunculi breves, satis robusti, setoso-hispidi, fructiferi nutantes. Flores 1,25 cm lati, rotati, petalis flavidis, exterioribus obovato-oblongis, interioribus ellipticis, tenuiter venu- losis; filamenta anguste linearia, potius hyalina quam petaloidea, ad apicem obtusum : tngustiora quam antherae longe lineares. Follieuli 10— 12 moniliformes fructum ovalem Yix 4,25 cm longum formantes articulis 5 vel 6 brevibus graeiliter nervosis et minus distinete tuberculosis. Stigmata filiformia radiantia. an Westamerikanische Wüsten-u p Zy à; 2d inseln: Santa Barbara Island Der Trask 1902). 132 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Tribus 2. Romneyeae Benth. et Hook. f. Gen. I. (1862) 49 (excl. Platystemon et Platystigma). 6. Romneya Harv. Romneya*) Harv. in Hook. Lond. Journ. of Bot. IV. (1845) 74 t. 3; Endl. Gen, n. 4821; Benth. et Hook. f. Gen. I. (1867) 54; Prantl et Kündig in Engl.-Prantl, Pflzfam. III. 2. (1889) 139. Flores ad apices ramorum corymbosorum solitarii magni, albi, KC Sepala 3, gibbosa apiculata, ovata, obliqua (id est ad unum latus apicem versus ala magna mem- branacea venosa pellucida aucta), coriacea, subglaucescenter via, caduca. Petala 6 biseriata, hypogyna, obovata, plus minusve decidua. Stamina numerosissima in serie- s plurimis iuxta torum pulviniformem inserta, filamentis filiformibus vel ad apicem arum crassioribus, antheris terminalibus filamentorum mucronibus affixis, linearibus, biloeularibus, extrorsis. Ovarium ovatum setis rigidis crassis aureis densissime vestitum, uniloculare vel spurie pluriloculare, 1—1,5 cm longum; ovula iuxta placentas inter- valvulares 6—12 septiformes vel semi-septiformes, statio opa; stigmata subulata, car- nosa, triquetra, ad ovarii apicem subattenuatum erecta vel erecto-patentia placentis alternantia. Capsula ovata, ad apicem angustata, setis densissime rigidis aureis vestita. Semina permulta, irregularia, reticulato-tuberculata. — Herbae elatae, glabrae, plus ` minusve glaucae. Caules ramosi, obsolete anguloso-compressi, laeves vel apice parcis- sime atque minute setigeri. Folia petiolata, ee glabra vel (rarius) setoso-ciliata, infima 15—20 cm longa, pinnatifida, bi- vel trijugatim laciniata laciniis inferioribus lineari-lanceolatis, superioribus deltoideis, omnibus ad apicem callosis, superiora 2—3 cm longa, plerumque minus lobata, summum interdum integrum, omnia patentia, sparsa et subdistantia ; petioli quam folium quadruplo breviores, semiteretes, marginati parcissime d sensim in folium mit 2A in Südwest-Kaliforn Clavis specierum, A. Caules magis superne ramosi, plus vel minus flexuosi et de- biliores. Alabastrum ovato-conicum subglabrum. ee a setis patentibus . i 42 Re Coudtert. B. Caules superne ingis simplices, erecti atque Gage: Ala- bastrum subglobosum, ad apicem essa tance satis sparse setulosum. Capsula setis adpressis. . . . 2s... 9. R trichocalyz. 4. R. Coulteri Harv. Le: Walp. Rep. V. Haec 21; Torr. Mex. Bound. (1858) 31; W. Robins in Garden XXVI. 400, t. 465; Brewer d Watson |. c. I. 20; M. K. Curran in Proc, Calif. Acad. Sci. ser. 2. L (1888) 343; Prantl et Kündig l. c. 139; 1 A. Gray, Synopt. Fl. 1. c. 87; Gartenflora XL. (4891) tab. 1359; T. S. Brandegee in 4 Zoë V. (1903) 174. — ds ealiforni nica Baill. Hist. pl. Ill. (1872) 107. — Caules minus robusti, flexuosi, superne magis ramosi. Folia potius papyracea quam subcoriacea, sub- 1 glauca, infima Mist lobis lanceolatis, terminali ovato, omnibus acutis atque saepius ` 4 integris; folia bracteiformia infra flores simplicia. Calyx subglaber, alabastrum 2,5— ` 3 cm longum, ovato-conicum formans, sepalis ad apicem purpurascentibus et interdum persistentibus, petala primum post expansionem erecta sustinentibus. Petala alba p= g 6 cm longa, tenuiter membranacea, basi crassiora. Capsula patenter setosa. . Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz (Südwest- -Kaliz fornien): San Diego Co. (Stokes 1895!, Palmer n. 8b!, Vasey 1880, n. 15^ | Gleveland!). 6 : s. trichocalyx Eastwood in Proc. Calif. Ac. ser. 3. I. (1898) 133; T. Sg Brandegee i c. 175; C. P. Raffill in Gard. Chron. 3. ser. XLIL (4907) 444 W -— : a illustr. — Caules robusti, SC superne magis simplices. Folia subcoriaced, 2 nd Dicat. Dr. Romney Robinson. Romneya. 133 magis glauca, pinnatifida, sed jugis paucioribus, lobis potius linearibus, quam lanceo- latis, ad apicem saepe bi- vel trifidis, lobo terminali e basi triangulari dilatato atque 134 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. trilobato vel (in foliis superioribus angustiore) tridentato; folia bracteiformia infra flores saepe divisa. Calyx subglobosus, ad apicem subdepressus, satis sparse setulosus setulis brevibus hispidis adpressis, mox deciduus. Capsula adpresse setosa. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz .(Südwest-Kalifor- nien): Ventura Co. (Elmer VII. 1902, n. 3867!); Riverside Co. (H. M. Hall, Pl. South. Calif. VII. 1899, n. 1280!, S. B. Parish, Pl. South. Calif. V. 1897, n. 43941). Nota. De vegetationis forma hujus speciei refert T. S. Brandegee l. c.: “R. trichocalys sends up a fresh supply in the same spot”, 7. Arctomecon Torr. et Frémont. Arctomecon*) Torr. et Frémont in Frém. Rep. (1845) 312 t. 2; Endl. Gen ` n. 4822; Benth. et Hook. f. Gen. I. (1862) 52; Parry in Amer. Nat. IX. (1 875)139, - 68; Gray in Proc, Amer. Acad. XIL (1877) 53 t. 2; Brewer and Watson, Bot. of California I. (1880) 21; A. Gray, Synopt. Fl. North Amer. I. I. (1897) 83. Sepala 2 vel 3 glabra vel hirsuta, imbricata, caduca. Petala 4 (vel rarius 6), rotundato-obovata, vel suborbicularia vel-obcordata, post anthesin tenuiter scariosa atque ` persistentia sub capsula vel rarius decidua. Stamina numerosa brevia, filamentis linearibus ` vel sursum parum dilatatis, longioribus quam antherae breviter lineares vel oblongo . lineares, longitudinaliter dehiscentes. Ovaria glabra ovoidea, carpellis 3—6 (plerum- ` ` que 4) composita, placentis nerviformibus intervalvularibus pauciovulatis; stylus sub- | nullus vel brevior quam moles globulosa atque lobulata erecta stigmatum coalitorum; A stigmata 4—6 cordato-bilobata carpella terminantia, id est cum placentis alternantia. — Capsula glabra subcoriacea, ovoidea vel obovoidea, subangulata, unilocularis, ab ape ` valvis 4—6 coriaceis (e placentis stylo persistente connexis) modo usque ad me iom dehiscens. Semina satis pauca, majuscula, oblonga, recta, raphe angusta cristata, ad » hilum carunculato-dilatata, testa tenuiter lineolata; embryo cylindraceus, albumine 7/3 _ brevior. — Herbae perennes (vel biennes?), satis rigide erectae, humiles vel subelatae — plus minusve hirsutae, radice perpendiculari palari ad collum reliquiis foliorum marc“ | interdum bracteiformibus sessilibus instructi. Folia numerosa, plurimum in infima € caulis supra radicis collum dense enascentia, alternantia, lanceolato-flabellata, integerrima ` vel ad apicem bis usque ad quinquies lobata in petiolum paulatissime angustata. Alabastra nutantia. Flores erecti in paniculam subumbellatam simplicem vel subcompositam laxam ` terminalem dispositi, pedunculis longis atque erectis, SH Westamerikanische üsten- u. Steppen-Provinz; Zone des Great Basin: Im südlichen Teile in SW.-Utah und Süd-Nevada an der Grenze von Kalifornien, — 3 Arten. Clavis specierum. A. Capsula ovoidea vel obovoidea; caules multiflori, sepala glabra, 9 vel 3, petala 4, persistentia. a. Dense hirsuta, elata, 20—45 cm alta. Caules scapi- formes 6—20-flori; sepala 3; petala flava, carpella 6, : stylus nullus EE . . 4. A. califormea. Sparsim villosa, humilis, 10—20 cm alta. Caules scapi- formes 2—3-flori; sepala 2, petala alba, carpella 4, ® styhis brevia =... 2, 2 200... RN humilis. B. Capsula lineari-oblonga; caules uniflori, sepala hirsuta, 3, Des petala 6, decidua; stylus brevis. . . . . i se so X A. Merriamt. * Ab &gxros, ursus, atque vier papaver, ob hirsutiem totius plantae; » Bürenmohn*- Arctomecon. 135 1. A. californica Torr. et Frémont l. c. 312 tab. 2*); Coville in SE U. S. Nat. Herb. IV, (1893) 58; A. Gray, Synopt. Fl. North Amer. I. I. (1897) te. Herba perennis magis elata 20—45 cm alta, satis dense pilis longis pete setulosis atque barbellatis, cinereis vel flavo-cinereis hirsuta. Folia ad basim totius plantae dense congesta obla > vel flabelliformi-cuneata, integerrima vel (imprimis maxime basalia) ad apicem incisa, 3—6 cm longa petiolis inclusis, 0,5—0,75 cm lata. Caules floriferi scapiformes eg elongati, foliis duobus bracteiformibus reductis atque floribus 6—20 graciliter pedunculatis, "wubutbellatis instructi. Sepala glabra 3; petala saturate flava, 4 persistentia. Filamenta gracilia linearia; stigmata 6 sessilia in ovario obovoideo; cap- sula ovata circiter 1,5 c üd-Nevada: Lincoln €o., Vegas Ranch (Frémont; Merriam and Bailey in Coville and Funston, Death Vall. Exp. V. 1831, n. 1889!). Nota, Opus est ud d speciem observare materialibus mihi non sufficientibus. Videtur mihi numerus carpellorum valde variare (inter 4—6?). Mirabilis est numerus sepalorum 3 atque petalorum 4; observandum est, an hic numerus constans sit. . A. humilis Coville in Proc. Biol Soc. Washington VIL (1892) 67 et Contrib. U. S. Nat. Herb. IV. (1893) 58! A. Gray, Synopt. Fl. North Amer. I. I. (1897) 86. — A. californica C. C. Parry in Amer. Nat. IX. (1875) 139, 268; A. Gray in NC Amer. Acad. Sci. XI. (1877) 53 t. 2 (quoad exemplar Parryanum); Brewer and Watso Le 21; non Torr. et Frémont. — Herba biennis(?) humilior, 10—20 cm alta, Borg, ciliat atque sparsim villosa. Folia ad basim totius plantae minus dense "congesta, satis striete erecta, oblanceolata, ad apicem acuminata vel saepius 2 vel 3 grosse ser- rata, 2—5 cm longa, petiolis inclusis, 0,5—1 cm lata. Caules floriferi vel stricte Scaposi nudi uniflori vel saepius foliis duobus ae anguste linearibus instructi 2—3-flori. Petala 4, suborbicularia, alba, corollam usque ad 2,5 cm diametientem formantia, persistentia; filamenta leviter dintata; stylus brevis, at distinctus; capsula obovata, circiter 4 cm vel plus longa, quadrivalvi Süd-West-Utah: Am Rio Virgen (C. C. n Fl S. Utah 1874, n. 6!). A. Merriamii Coville in Proc. Biol. Soc. Washington VII. (1892) 66 et Contrib. U. S. Nat. Herb. IV. (1893) 58! A. Gray, Synopt. Fl. North Amer. I. I. (1897) 86. — Herba circiter 10— 35 cm alta, infra caespitoso-ramosa, fasciculata. Folia cuneato- oblanceolata, 2—3 cm longa, ad apicem truncatum tridentata, glauca, pilis eireiter 1 cm longis, albis, patentibus, flexuosis, barbellatis hirsuta, superiora plerumque ad apicem integra, acuta vel obtusa. Caules floriferi scapiformes, erecti, glabri, glauci, rarius bractea foliis simili instructi, uniflori. Sepala plerumque 3, ut folia hirsuta, caduca; petala plerumque 6, alba, obcordata, 3— 3,5 cm longa, decidua; filamenta gracilia glabra, interdum supra parum dilatata; ovarium anguste oblongum placentis 6 TS Stylus circiter 4,5 mm longus atque latus: ee lineari-oblonga, 3,5—4 cm longa, valvis usque ad 8 mm ab apice dehiscentibus Nevada: Einige Meilen westlich von Von Ranch, Lincoln Co. (Merriam and Bailey in Coville and Funston, Death Vall. Exp. Y. 1891, n. 1890!, iin don n. 432), Bergabhänge bei Restings Spring Mine (Bailey). Nota, Exemplar non vidi; videtur autem valde a duabus ceteris abhorterd caulibus uni- floris, sepalis pilosis, 3, non 2, petalis obcordatis 6, non 4, ef "incarcohionga Trib. 3, Eschscholtzieae Reichb. 184; Prantl et Kündig Le 137 (excl. Platy- E . (1841 schscholtxieae Reichb. Nom. ( ) et Hook. f. Gen. I. (1862) Peele Platystemon, Romneya). — Hunnemannieae Ben ; A. Gray, Synopt. Fl. North Amer. I. I. (1897) 84. *) Planta in hac tabula mihi non satis accurate delineata videtur. n un 136 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. . s. Dendromecon Benth. Dendromecon*) Benth. in Trans. Hortic. Soc. ser. Il. T. (1834) 407; Endl. Gen. (1838) n. 4828; Torr. Mex. Bound. (1858) 32 t. 3; Benth. et Hook. f. Gen. I. (1867) 54; Baill. Hist. pl. II. (1872) 143; K. Prantl u. Kündig in Engl.-Prantl, Pflzfam. M. 2. (1889) 139; Greene in Pittonia V. (1905) 295 pala 2, hemisphaerice concavata, calita: Petala 4. Stamina plurima, filamenta filiformia brevia, antherae lineares. Ovaria vu? stigmata 2 sessilia, brevia, erassiuscula erecta. Capsula elongata ad apicem attenuata, siliquaeformis, sulcata, unilo- cularis, bivalvis valvulis coriaceis duris fere lignosis a basi ad apicem dehiscentibus, x ; b osi glabri suec integris (vel subdentieolatis) et floribus m satis magnis flavi n im südlichen Teile der Provinz der pazifischen ik cal und in der HH olera Wüsten- und vincenti ead Clavis specierum. A. Folia valde rigida, erecta vel suberecta, nervis ER validis a. Folia lueide, fere flavide viridia, omnino glaucescentia. a. dures graciles, folia longitudine aequantes vel su- perant L piano laxe et irregulariter ramo 1. Folia lanceolata vel orato-lanceolata; ison acuta, eroso-denticu 1. D. rigida. 2.. Folia Iineari-oblonge, ‘rolundato- obtusa; foie om- nino integerrim D. Bolanderi. 3. Folia lineari- ade CS WE acuminata, densissime eroso-dentic ulata . D. caudata. 4. Folia obovato-elliptica, cuspidato-acuminat, mi- nute eroso-denticulata . . . . & D. myrtifolia, II. Frais compacte et fasticiatina. ramosi triplinervia, minus distincte reticulata. . 5. D. fastigiata. p. oe, robusti, breviores wën folia satis magna is . D. Harfordü. b. Folia pallida, distinctissime glauca, n nervis ; onibus flexuo- sis, primariis et secundariis inter ceteros evanescentibus. Pedunculi graciles, folia aequantes vel superantes. I. Folia — — valde Mns verk culata. 7. D. agnina. II. ies anguste oblongo-laneeolata, ‘plerumque a acu- ata, nervis utrimque E 8. D. saligna. I. Folia elliptica, mucronato-acuta. i. Folia magna, minute denticulata nervis non pro- minentibus, utrimque muri iculato-scabris . . . 9. D. dipte. 2. Folia eroso-denticulata vel ee nervis teneris glabris 10. D. quercetorum. 3. Folia parva, fere aba, | nervis devil utrimque scabro-puberulis . 41. D. pallida. 4. Folia valde parva” non ita pallida, nervis atri: que scaberulis . . . . 12. D. pumila. *) Nomen derivatum a devdgor, € vel frutex, et unzwr, papaver; propter habitum lignosum arboreum. — Genus primum a cl David Douglas prope Monterey CMM D m PUEDES ` E ^ ———— RE ———— = Penne . — 8. D. saligna 2 myrtifolia Fedde. — 5. D. Greene. pe E | | | d i lle i ; [/ j 1% ve a ei d ` * (e 4 - eris Dendromeconis demonstrans: 4. Dendromecon rigida &. D . D. caudata Greene. — 4. D į ^ . * AI - 2 ^ (d : e wä Le uj f is. \ ] N E D ep al A Oto prom A ON N N S ne Dem el CH Lett ebe - em Fe Ze Š - eier, 7 LA M. H dn A 2 f f " qua ij e A pe" "v. x d P Je g (Ee Be s E> £ / E y, S / De o x. j i —3 K — 43. D. leiophylla Greene. egrum turionis fertilis. tata aD | Subint, ` Brandegeei Folium denticulatum turionis SC Fedde. — 47. D. pallida Greene. — 48. D. rhamnoides Greene. (Icon. origin.) — - > 2. D. Bolanderi Fedde. e | Fig. 20. Tabula foliorum formas gen | Benth, — 138 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. B. Folia minus rigida*), etsi interdum crassa atque coriacea, tum minimum quidem 2” reticulatione minus distincta * *) vel etiam incons a. Pedunculi tigi folia longitudine superantes***). Folia late elliptico-oblonga, fere verdi reticula- | tione ampla, in parte minus distincta, laevia 13. D. leiophylla. B. Folia angusta, elliptico-lanceolata, retieulatione tenera, at gracili et distincta 14. D, herbacea. y. Folia tenuia, valde erecta, leviter ad marginem | erispáta et tenere reti culata. I. Folia lanceolato-elliptica, sessilia . . . . . . . 45. D. caesia. II. Folia oblanceolato-elliptica, subsessilia 16. D. densifolia. II. Folia a lanceolata vel € subrhomboidea, petiolata E xS 17. D. Brandegeei. b. Pedunculi breves 8, E lia non | aequan es. «. Folia pinnatinervata veles iq minus distinctiore. I. Folia vrum ee sed mollia atque flexibilia, valde ca . . 48. D. flewihs. ll. Folia tail, viridia, vix va sigut . . 49. D. rhamnoides. p. Fi Seng ee firma, er reticulatione dist ; 20. D. arborea. Hook. et Arn. Bot. Beech. Voy. (1841) 319; Hook. Bot. Mag. (1859) t. 5134; Va: Houtte in Fl. des serres XIV. (1861) 43 t. TIER M. K. Curran Le 244; Prantl u — Kündig l. c. 139 fig. 86; Greene in Pittonia V. (1 905) 297. — Fruticulus dense be a rigidus, 0,5—2,5 m m altus, cortice albido. Folia omnia rigide erecta vel demum sub- ` adscendentia, glaucescentia, flavido-viridia, — lanceolata vel ov € cuspidato-acuminata vel subspinescenter acuta, eroso-denticulata, indistincte trinervala atque obscure graciliter reticulata nervis utrimque flavo-viridibus, vix vel subelevatis, rugosa, coriacea atque valde rigida, 2— 7 cm longa. Pedunculi axillares uniflori graciles, folia longitudine aequantes vel sdpértnits, Alabastra globosa. Flores 2—7 cm iametro. Petala subrotundata patentia, flava. Lomenta leviter arcuata, 3—1,$ cm longa. 11/3 mm longa, globosa, laevia. — Fig. Blütezeit: Marz bis Juni. Provinz der pazifischen Koniferen; kalifornische Küstenketten A Monterey Co. südwärts bis westamerikanisc ‚he Wüsten- und Steppenprov!? Übergangszone in San Diego Co.: Santa Barbara Co. (Elmer V. 1902, n. 381 Los Angeles Co.: Pasadena (M. E. Jones II. 1882!); San Bernardino Co. (Wrig Fl South. Cal. IV. 1884!); Claremont (C. F. Baker, Pl. Pacif. Coast IV. I n. 41501; A. M. Cleghorn V. 1902); on the Mesa (Clara E. Cummings V. 1896!); Riverside Co. (H. M. Hall, Pl. South. Calif. VI. 1897 n. 633!); San Diego w^ - (Greene V. 18851); Dulzura 4000” (S. G. Stokes, Fl. S. Diego Co. VIL 1895!) M Fedde in Fedde, Rep. nov. spec. Ill. ( did so — Frutex gracilis libus subparallelis, duobus utrimque infimis int er marginem atque nervum i fere usque ad folii apicem oi hagas nae reticulatione utrimque distincta, ad m D. herbacea. Penn. : D. densifolia. » pre: "à arborea. -**) Exce CET IT EES TTT ee ET NNNM ] Chappar ral-Sonora-Provinz in die Gila- ks Pier Pass. (J. B. Leiberg, Pl. Calif. IV. 189 1 D. Harfo: 1 in bl; Torr. Bot. Cl. XIII. (1886) 217; A. rege 5 in minore parte (excl. syn. D. eene : is gg Brandegee in Zoë IV. Kor 83. — Fruticulus valde robustus, humilis, ramis brevibus; ` Dendromecon. 139 integerrima vel indistinctissime et modo conspicue sub lente eroso-denticulata. Pedun- culi graciles pseudolaterales ramifieatione sympodiali, post anthesin robustiores. Ala- bastra globosa 5—-7 mm diametro; flores circa 2 cm diametientes, Lomenta matura non vidi. — Fig. 20, 2. Provinz der pazifischen Koniferen; Küstenketten von Kalifornien (Bolander 1866!). d | 3. D. caudata Greene in Piltonia V. Sig 298! — Frutex gracilis, laxe atque irregulariter ramosus ramis non rigidis, cortice brunneo atque striato, imprimis in maturitate, minus (in ramis junioribus) laevi aique polito. Folia durissima atque rigida, circiter 4—7 em longa, lineari-lanceolata, ad apicem paulatissime angustata vel quasi caudatim acuminata, densissime eroso- -dentieulata, nervis A aen parallelis fere, infimo utroque supra foli medium in marginem evanescente vel c uo, summo in apicem excedente, omnibus irregularibus, sed semper elongatis, eique utrimque conspicua, supra sublaevi, subtus s dbdense. muriculato-scabra. Pedu nculi graciles, folia longitudine aequantes vel Ob tefie Alabastra globosa. Lomenta leviter curvata, ca. 6—8 cm longa valleeulata. 20, 2. Dei der pazifischen Koniferen; südliche Küstenketten von Kali- fornien (Douglas 1833!); Monterey Co., Tassajara Hots Springs (A. D. E. Eimer, VI. 1901, n. 3257!); San Luis Obispo.Co. (R. W. Summers VI. 18877); Santa Lucia Mts. (J. H. Barber, Fl. S. L. Obispo Co. II. 1899). Ec D: myrtifolia Fedde in Fedde, Rep. nov. spec. III. (1907) 345! — Frutex Kä, valde ramosus, ramis rigidis, cortice cinereo rimoso, rhytidomate ramorum vetustiorum longitudinaliter in fragmenta satis longa fisso: Folia coriacea quidem, at non ita rigida, circiter 2—2,5 cm longa, 0,75—1,5 cm lata, obovato-elliptica, ad basim cuneata vel plus minusve subrotundata in petiolum brevissimum, at distinctum, ad apicem graciliter cuspidato-acuminata mucronulata, ad marginem minute eroso-denticulata denticulis irre- gularibus modo sub lente conspicuis, supra sordide viridia, subglaucescentia, nervis atque reticulatione indistinctis neque prominentibus, subtus flavide. viridia, glaucescentia, nervis subpinnatis, duobus infimis utr rimque distinctissimis, plerumque usque ad apicem sub- inus distinctis, magis flexuosis, sed saepius reliculatione valde distincta atque gracili, sub- laevi, Pedunculi graciles folia multum superantes, "plerumque ramulos terminantes. Alabastra globosa, paullo plus quam déi cm diametientia. Flores 3 cm diametro. Lomenta natura non vidi. — Fig. 20, 4. Provinz der pazifischen Koniferen; noérdlic fornien: Sonoma Co., Mt. Hood (Heller and Brown, Pl. of Calif. V. 190 Zusammen pu D. quercetorum). ` he Küstenketten von Kali- 3, n. 5618! E i 905) 298! — Frutex compacte atque irre- brevibus, cortice stramineo, laevi . Folia firma guste lanceolata, omnia ad apicem crisp vel denticulata, Phim Wiener, pungenter acuta, em interdum x ia icem distincte trinervia, nervis PA et supra distinctiore = s, non multum elevata et prorsus laevi. Peduneuli graciles . folia En Zeie E aequantes vel superantes. Calyx globosus. Corolla circiter 2 em diame ig. 20, ;. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; E i aus der und Mohave-Wüste: Riverside Co., 8 n. 3226!) (1873) 102 in maj. parte; Greene ynopt Fl. North Amer. I. T. (1895). — D. rigida var. Harfoı rdii Kellogg in Proc. Calif. Acad. v 140 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. rigidis, foliis rigidis, erectis atque imbricatis omnino obtectis. Folia glaucescentia obovato-elliptica, 5—8 cm longa, 2—3 cm lata, valde rigida atque dura, breviter vel cuspidate acuta in mucronem lignosum excedentia, integerrima, prominenter pinnati- nervosa atque reticulata, nervis atque reticulationibus prorsus laevibus. Pedunculi robusti, breviores quam folia. Alabastra atque flores non vidi. Lomenta robusta 6—7 cm longa, robuste valleculata. — Fig. 20, e. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Inseln an der kalifornischen Küste: Santa Rosa Island (W. G. W. Harford 1872!, T. S. Bran- degee VI. 1888!). N . Exemplar a Brandegee collectum notis quidem nonnullis ab exemplari typico diversum tamen sententia mea huic speciei est attribuendam T. agnina Greene in Pittonia V. (1905) 399! — Frutex ramosus cortiee aulium vetustiorum flavido-brunneo, quasi polito, juniorum obscuriore atque (an exsic- — ange valleculato. Folia pallida atque valde glauca ambitu variantia, infima ramorum ` florigerorum minora, ovalia, obtusa, modo 1—2 em longa, cetera multo numerosiorà ` ` ovato-lanceolata, paulatim acutata, in mucronulum excedentia, at non cuspidata, omnia | minute erosa-denticulata, graciliter pinnatinervata, reticulatione utrimque manifesta, at — non prominente, satis gracili atque diffusa, laevi. Corolla "nd 3 em diametiens. Lomenta 5—7 cm longa, curvata, valleculata: — Fig. 2 Westamerikanische Wisten- und St apo akao iaa" Übergang nach dem südlichen Teile der Küstenketten: Santa Barbara Co., Santa Inez Mts. (S. W. Dunn V. —— San Bernardino Co., Cajon Pass, 4000’, (H. M. Hall, Pl. Calif. IV. 1902, n. 3016!) 8. wéieen Greene in Pittonia V. See 300! — Frutex 1,50—3 m alt Folia dijoki oblongo-lanceolata, 2,5—8 cm longa, abrupte et pungen nter ei obscure vel non denticulata, dura atque rigida, indistincta atque flexuose pinnato-nervosa, reticulatione irregulari atque laevi, supra indistincta, infra magis prominente. Alabastra ` globosa. Corolla 5—6 cm diametiens. Lomenta 6 em longa. Semina globoso-pyr- ` formia, favoso-reticulata. — Fig. 20,5 1 estamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz: San Diego Co.: En- cenitas i S. Brandegee VI. 1889!), loco incerto (C. G. Pringle, Pl. Pacif. Slope ` IV; deno N. elliptica Greene in Pittonia V. (1906) 300! — Frutex graciliter ramosus ` cien “pallide flavo-brunneo, striato. Folia exacte elliptica vel rarius obovato-elliptica, | 3—6 cm longa, mucronato-acuta a, angustissime atque tenerrime denticulata, irregulare ` pinnati-nervosa, reticulatione distincta, sed minus elevata, supra laevi, — sparsim muriculato-scabra. Pedunculi graciles, folia multo superantes. Corolla 2 2,5 cm dam - tiens. Lomenta 40 cm longa, robusta, contra morem robuste costata costis pallidioribus ` ad apicem lobis duobus stigmatis satis incrassatis coronata. Semina satis m subsphaerica. — Fig. KÉ estamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz, südlichstes Innen" - thal von Kalifornien und Übergangszone nach der Sonora-Region: Tone: Co., Kaweah River Thal (Coville and Funston, Death Vall. Exp. 1891, n. 1311); Ser Besser Co., Waterman Cafion (Parish); San Diego Co., Campo (G. R. Vasey) 0 torum Greene in Pittonia V. (1905) 304! — Frutex cortice flavo- ruguloso. Folia oblonga vel oblongo-elliptica, circiter 5—6 cm longa in ramis florigeris ` exacte vel anguste lanceolata in sterilibus, omnia mucronatim acuta, eroso-denticulata vel subintegerrima, valde glauca, tenuia, at tamen coriacea, pinnati-nervosa, nervis : primariis inter se separatis quidem, at tamen non multo distinetioribus quam rete ` latione cetera utrimque satis bene distincta atque delicatula, in foliis vetustioribus. d glabra, in junioribus scabra. Pedunculi satis graciles, folia multo superantes. Co d fere 5 cm diametiens. Lomenta 5—6 cm longa, gracilius acuminata. Fig. 20, D a Pro der pazifischen Koniferen; Küstenketten von Kalifornien: Nach Gree ne auf den Hügeln an der San Francisco-Bai und weiter nordwarts gemein. — Dendromecon. 141 Oakland Hills (E. L. Greene VIII. 1888!, Hillebrand 1863!); Mt. Tamalpais (Greene IIl. 1883, H. M. Hall, Pl. Calif. If 1901!); Sonoma Co, Mt. Hood (Heller and Brown, PI. of Calif. Y. 1902, n. 5618, zusammen mit D. myrtifolius!); Santa Clara Co., French Settlements (H elles; Calif. Pl. VI. 1904, n. 7490!); Santa Cruz Co., Ben Lomond (A. D. E. Elmer V. 1903, n. 4604). l.c. citat: “Its glaucous foliage, with also a far more delicate and less "am? pale reticulation, no less than the size and the outline of the leaf, distinguish it from . rigida. 11. D. pallida Greene in Pittonia V. (1905) 301! — Frutex humilis cortice laevi, subsplendido, ramis paucis, robustis, satis dense foliosis, unoquoque in pedunculum satis longum terminalem excedente. Folin dure coriacea atque rigidissima, albide viridi- glauca, 2—4 cm longa, obovata (infima) usque ad ovalia, ovali-elliptica vel elliptica, pungenter acuta, rarius magis rotundata atque mucronulata, nervis lateralibus in reticu- latione prominente atque valde regulari, subtus minute scabro-puberula fere evanes- centibus. P omenta 5 cm longa. — Fig. 20,7 nz re pazifischen Kouiteten: kalifornisché Küstenketten: Napa . Co., NS E Ce (T. S. Brandegee VI. 188 9!). itat: “The almost white = somewhat bullate-rugose as well Acci i recalling that of some shrubby Salvias 12. D. pumila Greene in Pittonia V. (1905) 302! — Frutex rigidulus et intricate ramosus, humilis, verosimiliter 20—28 cm altus, cortice cinereo rugoso, ram mis brachycla- digeris in pedunculos terminales excedentibus. Folia parva ovato-lanceolata vel elliptica, acuta, recurvato-mucronulata, 0,75—1,25 cm longa, pallide glauco- viridia, pinnatiner- vata, reticulatione utrimque distincta, minute scaberula, subtus magis elevata. Corolla 2 cm ae Lomenta 2,5—3,5 em longa. — Fig. 20, 12. Provinz der pazifischen Koniferen; kalifornisehe Küstenketten: Napa Co., Mt. St. Helena (T. S. Brandegee IV. 18891). Greene àufert o u^ c. über d Standort, wie folgt: "This interesting dwarf is guessed by me to have come fro Coast Range. The knotted and gnarled lower branches bear lichens in evidence of the under shrubs’ inhabiting a height where we summer fogs, which prevail in the coast . Tanges, come early in the day and stay late. " q lanceolata , mucronato-acuta, integerrim , binis nervis lateralibus valde manifestis atque elongatis, plus vel minus tortuosis et Feti- 1 culationem laevem humiliorem rorlacea, tenuiora, distincte petiolata, latiora, ovalia, 3 No | in alia Mie ks invenitur. . "coni flexili in insula »Santa dni viue. 13. D. leiophylla Greene in Pittonia V. (1905) 302! — Frutex eleganter ramosus, Satis dense foliosus foliis in ramis maturis et junioribus diversis. Folia in ramis maturis Coriacea, at non valde rigida, adscendentia, 4—9 em longa, 1,5—3 cm lata, elliptico- vel obscure denticulata, pinnatinervata, sed partim eircumdantibus; folia plantarum juniorum min er em longa, 3—5 cm ata, integerrima dentibus paucis mucronulatis apicem versus exceptis, pinnatinervata nervis pinnatis numerosioribus, at non tam distinctis reticulatione E minus manifesta. l . Alabastra globosa. Corolla circiter 3 cm en — Fig. 2 ne Br visit Nevadi von eg at Ranges hr sed maxime a b- 44. D. herbacea Greene in Pittonia V. (1905) eg H. RA Sweet l. e: Zeien? Bot. Mag. (1831) t. 3061; Baill. Hist, pl. IIT. (1872) 120; Prantl und Kündig l. c. 139. — Eschscholtxia fumariae- — folia Heynh. Nom. I. (1840 316*). — Herba ad Sch frutescens caulibus teretibus — laevibus longitudinaliter striatis. Folia 5—10 cm longa, tripartita, segmentis linearibus obtusis, ad apicem subito brevissime Nm ud. petiolis linearibus com- - pressis, supra planis, subtus leviter carinatis. Flores 5— 8 cm diam. Sepala ovata - concava glabra longitudinaliter striata. Petala concava, sich subundulata, late obovata d vel fere rotundata. Capsula ca. 10 cm longa Mittelamerikanisches Xerophytens Gebiet, Provinz des mexikanischen Hochlandes: Besonders im östlichen Teile von Nuevo Leon bis Oaxaca (Pringle, Mex. FL 1880, n. 22! 1889 n. 2521! Schiede n. 999! Ehrenberg! Uhde n. 1051! Karwinski 7 1842 n. 22! Ghiesbrecht n. 10!). 4 10. Eschscholtzia Cham. Eschscholtzia**) Cham. in Nees, Horae phys. Berol. (1820) 73 t. 15 et in Linnaea - L (1826) 554; Endl. Gen. (1839) n. 4827; Benth. et Hook. f. Gen. I. (1867) 54; A. Gray in Proc. Amer. Acad. SH II. (4887) VC K. Prantl u. J. Kündig in d Engl.-Prantl, Nat. Pflzfam. III. 2. Mu ie d Eschscholzia Cham. 1. ¢. (1820) 4 43. — Eschholxia Cham. l. c. (1820) t. 5. — Chryseis Lindl. Bot. Reg. t 1677 ] (1825) et t. 1948 (1829); Torr. et Gray, H noit Mer T (1838—40) 63. — Bode sholxia DC. Prodr. Ill. (4827) 344***). — Eschholtxia Reichb. Consp. 1828) 187. — — Escholtxia Dumort. pe fam. (1829) 52. — Eschscholtzia Bernh. in Linnaea VI. SS (1833) 464. — Omonoia Raf. Fl. tellur. Il. (1836) 92 4 Sep ins ante Miss margine cohaerentia quasi mitram oblongam vel conicam ` plus minusve acutam vel acuminatam formantia e margine cupulae plus minusve = Fandibuliformis d cupuliformis, rarius cylindricae, varie atque plerumque dupli ; marginatae, semper herbaceae enascentia et in anthesi decidentia. Petala aestivatione imbricata vel contorta simul cum staminibus numerosis margini seria. Filamenta brevissima saepe ad basim plus minusve petalis affixa ; antherae li vel oblongae, plurimum quam filamenta longiores, basifixae, biloculares introrsae. linearia, unilocularia 2 placentis EECH styli brevissimi; stigmata 2 ve] plura lato-filiformia. Capsulae siliquaeforme s cylindricae, 40-nerviae, re bivalves, 3 A basi ad apicem dehiscentes et semina eiaculantes, post dehiscentiam saepe curva Semina numerosa, globosa, reticulata, tuberculata, rarius punc ctata. Cotyledones lineares et integrae aut alte bifidae segmentis linearibus. — ag glabrae P minus glaucae, flaccidae succo non dolorate hyalino, at non no aquoso muriatic SCH Folia alternantia pinnatim dissecta, multifida, segmenti lobulisque plerumque linearibus. Flores solitarii flavi vel aurantiaci plus minusve longe pe oo *) Argemone Hunnemanni Otto in Geen? et Dietr. Allg. Gartenz. I. (1833) specie non utt a est, ut ait Index iss? Dr. Johannes Fridericus Each cholti, rn (4793—1831), comes cl. Chamis’ co planta a DC. inter Loasaceas errore enumeratur. H ade succo cf. Bernhardi in Linnaea VIII. [n 405. Eschscholtzia. Conspectus specierum. A. Capsulae margo exterior distinctus, saepe plus vel minus coriaceus vel cartilagineus aut late patulus vel in fructu deflexus. Stamina plerumque 40 vel plura numero non de- finito. Cotyledones profunde bifidae svo gaps linea- 145 rbus et divergentibus. . . . . . . : § 1. Eurycraspedontae Fedde. a. Perennes a. Plantae prorsus foliosae et floriferae, prostratae vel vix subadscendentes, pseudo-dichotoma floribus bre- viter pedunculatis in ramificationibus enascentibus. L = alyx ovoideus, abrupte valde breviter apieulatus. . Folia glabra, glaucescentia S Folia albo-pruinosa, indumento brevi subpapilloso vestita . I. Calyx okee ovoideus, breviter acuminatis. ilia glauca, vix scabra. II. Calyx 'oblongo-conieus, acuminatus. Folia tenuiter pubescentia segmentis angustis "ye IV. Calyx ovoideus, abrupte longe apicultus, ` Folia scabra segmentis latis B. Plantae prorsus foliosae et floriferae, valde ramosae, decumbentes vel adscendentes, vix vel non pseudo- dichotomae. I. Folia valde glauca, glabra. 4. Caly to-conieus, longe acuminatus 2. Calyx some eig qe longe apiou- latus . 3. tem oblongo-conicus perita Breviter acumi- Pe Te rt TR EH TC Il. Folia idis, "subscabra p pubescentia. . Calyx rotundato-ovoideus, abrupte breviter acutus 2. Calyx ovoideus, abrupte breviter acuminatus. or =. margo exterior reductus, crassius- culus, turgidus . ** Cupulae margo exterior angustus, cerasaiut culus, reflexus 3. Calyx tener, subeonico-ovoides, à in apicem à bre- vem conicum ee 4. Calyx tener, ovoideu acumin natus 9. Calyx firmior, rlundsto-ooidens, valde breviter apiculatus IL Folia omnino geg, glabra. 1. Calyx tener, — apicem abruptum, bre- vem, gracilem e cedens * Folia viridia, vix glaucescentia EN ** Folia pallidiora, glaucescen 2. Calyx firmior, ovoideus, longe acuminatus IV, Folia glaucescentia, S ra. 1. wae besen conico-ovoideus, satis abrupte longe apicu ME valde bre- (SIAN. „TE | EEE 1 viter apiculatus. . - » - SE | A. Engler, Das ——— Iv. ht sn 1 14. i 2. Calyx ae ovoideus, Mem longe epicülatus oblongo-ovo 1. E. californica. 2. E. maritima. . E. Menxiesiana. 4. E. foeniculacea. 5, E. cucullata. 6. E. glauca. 7. E. debilis. 8. E. Eastwoodiae. 9. E benedicta. 10. E. juncea. 14. E. leucosticta. 12. E. columbiana. Bësch promt, 146 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. y. Plantae sparsius foliosae, erectae, saepe rigidae, plus minusve paniculato-ramosae. I. Valde cond folia minora segmentis paucis, bre- kepa ac latis * +), E margines scabri vel folia partim vette * Cupulae margo exterior satis latus mus ** Cupulae margo exterior angustus, tenéis + Calyx 1— 1,25 cm longus, rotundato-ova- tus, abru rüpte br it apiculatus: cupula nn 23. E. confinis. Tr Calyx —14,5 cm Mice. KEE gus, Zeg átque graciliter breviter api- culatus; cupula cylindrico-calyciformis . ttt Calyx 7,5 em longus, ovoideus, obtuse bre- vissime Subapiculatus; we breviter in- fundibuliform er en yore 2. Tota herba iin Cupulae margo exterior angustus, ce dp ovoi- stricta. S Elmeri. Ej deus, breviter acuminatus ; 3. E. leptandra. * Cupulae margo exterior fation: + Calyx longus, fere conicus - . . . 96. E. angularis. Ca te ovoideus, breviter acumin satus i 27. E. absinthiifolia, Ui *** Cupulae mh ex eg tener, albidus, in ma- turitate papyra + Herba elata peace ad 50 cm alta caulibus erectis atque gracilibus. . 28. E. nitrophila. fr Herba magis compacta, 10 cm ‘alta, Coli- l bus erectis quidem et brevibus. . . 29. E. microdonta. II. Glaucescens ***) folia plerumque maiora ERBEN l is angustis. . Corolla et calyx minores; calyx circiter 4,5 c longus ovato-conicus breviter acuminatus ; neri flava 30. E. procera. er Corolla eier, magna crocea; dee 2, Bind: cm longus. * Cupula infundibuliformis, 2—7 mm be T Calyx longe conicus . . . 31. E. crocea. T ide em weich conieus, umdetims acu- minat 32. E. maerantha. ttt Calyx ne, aimupie. crlindrico- apiculatus E. sanctarum. ** Cupula elongato-turbinato-tubulosa, 1—10 mm longa. Calyx tener, | sed distincte apiculatus . . 34. E. gigas. 3. Corona minor, crocea. * Cupula saltem post anthesin inflata et bullata. culatus. Cupulae SH exterior tenuiter papyraceus . . . abiens . 35. E. scariosa. on *) Excepta E. Elmeri modo EE Ga **) Excepta E. stricta foliorum segmentis latis. 1 Excepta E. nevadensis valde glauco-pruinosa. Eschscholtzia. 147 ++ Calyx oblongo-ovoideus, graciliter apicula- tus > — margo exterior crasse pa- pyr e 2... . 986. E. pseudoinflata. er d non inflata. + Calyx subconico-ovoideus, abrupte breviter apiculatus. Q Foliorum lobi oblongo-cuneiformes. . 37. E rigida. (OC) Foliorum lobi valde angusti, lineares . 38. E. tristis. ++ Calyx ovoideus, abrupte in apicem longum cylindricum excedens. Herba glaucescens, laxius ramosa . . 39. E. erecta. ( ) Herba glauco-pruinosa, virgate ramosa 40. E. nevadensis. Calyx graciliter ovoideo-conicus 41. E. calosperma. t d Plantae humiles, subacaulescentes. I. Calyx 2—3 cm longus, subconicus 4. Cupula peres turbata miga exteriore us lenero, sed revolut 49. E. revoluta. 2. Cupula SE infundibuliformis mine exie- riore minus amplo neque revoluto . IL Calyx brevis, modo 1—1,5 cm longus, ovoideus; gems margo exterior angustus, interior satis e e? pe infundibulo-subcyathiformis, 1—2,5 m 43. E. floribunda. longa, calyx distincte, at breviter apieulatus 44. E. Brandegeet. 2. peor subcylindrico-turbinat a, 3—4 mm longa, calyx in D herd de satis T NN ex- cedens . 45. E. chartacea. b. Annuae. a. Plantae a bast ramosae, foliosae et prorsus floriferae, aut prostratae m omnino adscendentes, sed wetten false dichotom I. Calyx pen oblongo-conieus 1,25—1,5 cm lon- gus apice brevi obtuso 46 . I. Calyx ovoideo-conicus apie prominent Ill. Calyx late et acute WCS icus; stigmata basi . Clevelandi. E. non brevi: 47. E. australis. ICH IV. Calyx modo 0 5—0,1 m longus; ovoideus, apie l brevi obtuso . . | 49. E. microloba. V. Calyx 0,8—0,9 em longus, Sabconico-oblongus, apie abrupto brevissimo . B. Plantae a basi ee | floriferae, et evidenter dichotomae. ; SES I. Herba parva et depressa foliis scaberulis . . . . 51. E. ambigua. II. Seier magnae, minus depressae, Saepius flaccidae, E E. persistente subula 48. E. bicornuta. E. E . lacera. magis sparsim “foliosae et gla | 1. Folia ampla, graciliter fissa segmentis anguste ii longis. * Herba magis elata; stigmata gracilia, E minibus glo- : poena capsulae 5 cm longae semi g e — en Herba humilis; ‘stigmata fere sequal, | sulae 5 cm longae seminibus leviter vandals 53. E. cognata. *** Herbae mediocres; capsulae em longae se- i . minibus ever ovoide is. 148 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. + Stigmata valde inaequalia, margo exterior cupu esch rutilus, E? ad apicem breviter apic TÉ are pesce margo exterior om viridis, calyx ad apicem quasi mammatus. Folia minus ampla, segmentis Lächer saepe latis, interdum ad apicem dilatat i* Segmentis brevibus victui patus calyx 5 c or 54. P. arvensis. . E. isostigma. conicus ‘ . E. Orcuttiana. A Segmentis spathulato-linearibus; alyx CS longo-con icu 57. E. picla. 3* Segmentis RE obtusis, mucro- nulatis; calyx subconico-ovoideus 4* Segm mentis latis, obovato-oblongis, obtusis; calyx vix 1,25 cm NEN acutiuscule ovoi- deus 5* Segmentia cuueiformibus itque tridentatis: calyx 2,5 cm lo ongus, conicu 6* Segmentis primariis satis latis tuptifucmibne paucis, secundariis longis, angustis, acutius- culis; calyx elliptico-ovoideus, longe acumi- natus T" Segmentis obovato-oblongis acutiosculic: vain oblongo-conicus, breviter acuminatus 8* Segmentis linearibus aea calyx ovoideus, longe acuminatus 9* Segmentis paueis ad apicem "dilatatis, sed acutis; torus turbinatus margine exterior re 10* Segmentis pluribus , re acutis; - torus . subcylindricus margine exteriore angusto . 11* Segmentis ample divergentibus, linearibus, acutis, calyx magnus, 2 cm longus, ovoideo- conieus, non apiculatus . 12* Segmentis ample divergentibus, sculiascnlis; calyx — 1—1,25 em longus, ovato- conicu y. Plantae een subacaulescentes, pedunculis : popi- fo rmibus e verticillo foliorum basalium enascentibus, omnino gla I. Pedunculi scapiformes teretes 1. w Wieren — remoti, — segmentis acuti Folia mag compacta parütionibus minus dire, gentibus 1? Segmenta oblonga, acutiuscula; calyx rotun- dato-ovoideus, paulatim acuminatus ied 2* Segmenta oblonga, obtusiuscula; calyx sub- conico-ovoideus, graciliter acuminatus. . . 3* Segmenta inaequalia et diversa, inter duo linearia tertium spathulato-oblongum; cu- cupula elongata, margine exteriore reflexo . 58. E. Bernardina. 59. E. diversiloba. w 65. 60. E. thermophila. . E. straminea. E. vernalis. 63. E. physodes. 64. E. peninsularis. E. aliena. . E. Jonesü. 61. E. arixonica. Eschscholtzia. 149 5* Segmenta oblongo-linearia, acuta; SC in- flata, obovata, truncata . 13. E. inflata. 6* Segmenta cuneato-obovata, brevid; cupula turbinata margine exteriore amplo. . . . 74. E. humilis. 7* Segmenta inaequalia et diversa, inter duo oblorigé tertium cuneiforme et iriden: cupula turbinata margine exteriore amplo . 75. E. pseudopraecoz. II. Pedunculi scapiformes RE eupula tubu- 76. E. quadrangularis. liformis : 9. Plantae erectae et graciles, modo supra basim ramosae, valde tee, sed sparsim floriferae, omnibus parti- bus glabra I. Folia ua segmentis linearibus acutis; = breviter ovalis in acumen longum gracile ns . 77. E. leptomitra. II. Folia glauca segmentis brevioribus; cupula margine exteriore amplo . 78. E. robusta. B. Cupulae margo exterior non distinetus, margo " interior d exterior aequo modo reductus et tenuis. Stamina pauciora, interdum numero definito (16, 12, 8 vel 4). Cotyledones eee bifidae vel meme lanceolato-lineares vel lineares, integrae . 8s. Stenocraspedontae Fedde. a. aes valde i eegen, omnino filiosse. c. Folia satis ampla multifida in segmenta graciliter fili- formia fissa, (Species omnes insularum incolae, non in terra continente indigena . Modo supra truncum deg atque coarctatum . ramosae; tota planta habitu dendroideo J. Folios segmenta longa, linearia, non diver- gentia; siliquae graciliter multistriatae; semina eines 2. Folioru eae prodi wë apicem dilata ita; eher robuste paucistriatae ; semina reticulata 80. E. ramosa. 3. Foliorum segmenta longa, lineari-filiformia, sed ad apices dilatata; filamenta longa, zeng? » . E. ramosa var. trichophylla. Il. A basi ramosa, sed laxe fastigiata, non mate, Folia minora segmentis brevibus filiformibus. . . 81. E. crossophylla, 8. Folia minus ampla, minus multifida segmentatione minus gracili atque minus divaricata**), non filiformi. L A basi vel prope basin ramosae ramis erectis vel adscendentibus, nunquam decu pe vipera e . Rami valde foliosi, pray adscendentes; semina tuberculata . . + 82. E. elegans. ami magis sparxin foliosi ed semina reti- : 19. E. crassula. ? ; culata. | * Herba glabra, glauca Cac S e SC 47 Foliorum segmenta m a: calyx gu parvus, ovato-conieus, apic culatus . . 83. E. Parishü. Pu Sg Gen Gen loco indo ob fructus huius speciei nondum notos! IR um in E. Mer Folia ad ramos perpauca: E. Parish E. rutaefolia. ` TE 8 a ee 2+ Foliorum segmenta pauciora, latiora, acuta; - calyx elliptico-ovoideus, abrupte breviter acuminatus 37 Folia gri trenta jurcuóniDus Bue tridentat 4+ Folia geg ternata vel imperfect ben ata, lobis late cuneiform 5+ Folia biternata segmentis 3 lobis oblongis - divisis. . 67 Folia temetim mullidida lobis irregularibus, brevibus, obtusis . ** Herba scabra; em segmentis idis Sege bus acutis div II. Ab infima basi salle ramosae ramis "inferioribus z par decumbentibus . Foliorum segmenta lata, brevia, ad apicem dila- tata, Reines * Plant sung minusve lirieilae vel scabrae. T Rami humiles, satis sie foliosi. © Calyx circiter 2 em longus, conicus . OO Calyx circiter 1—1,25 cm longus, an- guste ovoideus Lobi terminales foliorum ad apicem tridentati dentibus subobtusis. Cu- pula brevis P equ j i AA Lobi dde ge foliorum ad apicem trilobulati lobulis brevissime acu- tis submucronulatis. la gra- ciliter turbinato-obconica, 3— 4 mm longa. ++ Rami magis dlongih; inter folia ` basalia et ) apicalia nudi. ‘© Calyx een abrupte acumi- natus, 0,6—0,7 em longus; Ares se tegentia, Vinili i ulta . CO Calyx globoso-ovoideus usque "ad ovoi- deo-conieus, brevissime sed distincte apieulatus, 0, PR: 4 mm eme, eg se tegentia; stan a 8 OOO Calyx obovatus, gege vel rarius ECH - apiculatus, 0,3—0,4 cm longus; petala e non attingenta stamina 8 vel 4. ** Plantae glabrae T Calyx ovato-conicus, acutus; corolla 1,25 cm lata; stamina 12 . & TF Calyx SE a S ‘minutus, corolla 0,5—0, 75 em lata; stamina — » deinde ; ttt Calyx maior, ovato-conicus, corolla. 4, 25 em lata; stamina 8 2. Foliorum segmenta longa atque angusta, vix ad apicem dilatata, parum dive * Plantae plus. minusve Har Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae, ptarmicoides. . minuscula. . rutaefolia. biternata. ludens. asprella. 90. E. eximia. 91. E. alcicornis. 92. E pseudalcicornis. E 93. .E. hypecoides. 94. E. multicaulis. 95. E. modesta- 96. E. Covillei. 97. E. micrantha. 98. E. tortuosa. P Eschscholtzia. T Humilis, robusta; cupula magna uA DES ; cupula longa age in har; Plantae leido vel Anidute p ohseure sca- idulae. i} Calyx 0,5 cm longus, ovatus, acutu 27 Calyx 0, op cm longus, Eeer 3T Calyx 2 ‚5 em longus, conicus, caudato- apiculatus At Calyx 1,5 cm longus, 'ellipsoideus, graci- liter apiculatus 5T Calyx 4 cm longus, ovoideo-ellipticus, jre- L ciliter apiculatus 6t Calyx I cm ee ovoideo-eliptens we 1 viter apiculatus . 7r Calyx 4 em longus, ' ovoideo-conicus, bre- viter atque minute acuminatu . Plantae compacte fasciculatae ramis numerosis i pedim- culiformibus, modo a basi usque ad m ediam partem fo- liosae. — Folia partim hirtella e postremo scaberula*). c. Plantae pallidae atque glauca I. Pedunculi quadranguli; Got 0,75 em longus, ob- ovatus, abrupte apiculatus II. Pedunculi quadranguli, sed ‘inter kagaia itriati; calyx 4 as em longus, oblongo-ovoideus, paulatim acuminatu II. Pedunculi teretes; calyx brevis EE dee perbreviter acuminatu IV. Pedunculi teretes; € obongo-conicus panar im acumin natus graciliter glancescentes. valde angusta ; calyx dia- atq diaphanus ovoideus, ee Plantae magis compactae, quasi isl foliis © om- nibus basalibus, pedunculis scapiformibus œ. Herbae magnae pedunculis fere 30—35 cm longis. I. Pedunculi teretes; lomenta § cm longa. : IL Pedunculi quadranguli; lomenta 10 cm longa : B. Herbae minores, pedunculi weed L Folia herbacea, pedunculi quadr anguli. 1. segmenta multa, lata atque brevia; folia gr ees glaber. Corolla erociformis ans fugacibus . T ** Cal illoso-hirsu Ji Taraia Fo rotata de deciduis ; cupula tubu- -]oso-oblonga, 8 mm longa. +r Corolla subcampanulata cupula angustissime tubulosa, potiiis detido; 5 mm longa. *) Folia glabra in E Bakeri. 115. 116. E. 151 urceolata. eruciata. minutiflora. pusilla. caruifolia. flaccida. rostellata. vaccarum. oregana. 108. E. petrophila. Bakeri. caespitosa. tenuissima. incisa. formosa. dolichocarpa. ` rhombipetala. UT. E Lemmoni. 118. E. delitescens. 152 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveröideae. 2. Foliorum segmenta pauca, valde longa atque an- ees folia viridia. Szen lobi lanceolato- lineares; calyx ovato- onieus, vix acuminatus esos EK gë EE os Foliorum lobi anguste lineares; calyx ovatus, abrupte acuminatus . a « « M20. E. pulchella. *** Foliorum lobi acerosi; “calyx dire non gr gei, cse UP LESE unguiculata. Hue accedit etiam : . . 422. E, graminea, II. Folia rs ere dos cc teretes. ; Foliorum segmenta multa, linearia, obtusa . . 423. E. glyptosperma. Übersicht über die Verbreitung der Arten. Küsteninseln: San Miguel: E maritima. — Santa Rosa: E. robusta. — Santa Coronados Islands: E. Clevelan ii. — Todos Santos Islands: Æ. ramosa. — Guada- loupe — E. gigas, E. ramosa, E. elegans. — San Benito Islands: E crassula. — nketten Pie davorliegende Küste: Mendocino Co.: E angularis (Round Vibes = Küste von Fort Bragg bis Point Reyes: E. cucullata. — Lake Co.: E. apiculata (Kelseyville), E stricta (Snow Mt.), E. aylorrhixa, (Snow Mt.) E. Bran- degeei (Lakeport), a diversiloba (Lakeport), E. Bakeri, E. caespitosa, E. Elmeri? (Kelsey). — Yolo + E. peeta (Gipfel der Yolo Mts.). — Sonoma Co.: E. de- bilis. (Russian Ri Station), E. cucullata (Bodega Point), E. Helleriana?, E. crocea, E. formosa. — Marin Co.: E. cucullata (Point Reyes) — Napa Co.: E. mareida (Knoxville), E. caespitosa, E. formosa. — San Francisco Co.: E. californica, E. op: recta, E. arvensis, E. Helleriana var. Tilingii. — San Mateo Co: E. marcida : var. monticola. — Alameda Co.: E. crocea, E. revoluta var. caudatocalyx. — Santa 1 Clara Co.: E. juncea (Palo alto), E. granulata et var. minuscula, E. recta, E. flac- —— cida (Loma Prieta), E. revoluta var. caudatocalyx (los Gatos), E. ‘pseudaleicornis (San 1 José). — Santa Cruz Co.: E. juncea, E. leucosticta (Ben Lemond), E. recta. — Mo terey Co.: E. Menxiesiana et var. tence var. coarctata eg I: var. anemo- — Kings u. Joli) E. asprella ions Lucia Mts.), E hypecoides (Santa Lucia Mts.). — Fresno Co. (westlichster Teil): E Lemmoni?, E. deit : fera, E. eximia, E. aleicornis, E. delitescens (alle 4 Alcalde). — San Luis Obispo Co.: E. maritima inn Beach), E. crocea var. sanctarum, E. ambigua, E. absinthiifolia 5 E. rhombi "moni et var. euspidata. — Santa Barbara Co.: E. maritima ` Surf), E. er erocea var. sanctarum, E. leptomitra, E. incisa? (Santa Inez Mts). — Ventura Co.: E. absinthitfolia. Nórdlichstes Kalifornien: Vereinigung der nórdlichsten Kistenketten mit dem nördlichsten Teile der Sierra Nevada: Siskiyou Co.: E. confimis. — Trinity Lo: biternata (Oberer Mad River) — Shasta Co.: E. shastensis, E. confinis, E. recta. ; Innenthal — Teil): Butte Co.: E. erocea, E. tenuisecta (Chico), z je . tenuis. , E. , E. pulchella. — Colusa Co.: E. crocea v Ze gissima, E Mene P2 cognata, E. ner pasa e Se et var. en E g caespitosa, E. tenuissima. — Sutter Co.: E. crocea. — Placer Co.: E. ri (Auburn). — Solano Co.: E. crocea var. apii (Vaccaville, Æ. recta ED dsostigma (Montezuma Hills), E. caespitosa, E. Lobbii. — Sacramento Co.: " (Freeport. — Amador Co.: E. erocea, E. pow (Jone), E. recta, E. E. tenuissima, E. Lobbii (Jone), E. pulchel : ` ` ai Bëech Species non certe collocanda calyce a me non viso! Eschscholtzia. 153 Innenthal (südlicher Teil): Contra Costa Co.: E. recta, E. arvensis, E. rhombi- petala. — San Joaquin Co.: E. recta, E. arvensis et var. dilatata. — wee Se E. recta, E. caespitosa. — San Benito Co.: E. benedicta (Lewis Creek). — Mader E. unguiculata, E. Setchellii. — Fresno Co.: E. Eastwoodiae (Vorberge der Ree Nevada), E. benedicta (Cantua Creek), E. cruciata (Huron), E. Lemmoni var. laza, E. pulchella. — Tulare Co.: E. macrantha (Visalia), E. thermophila (Exeter), E. in- flata, E. pulchella, E. unguiculata. — Kern Co.: E thermophila, E. rutaefolia (Havilah). — San Luis Obispo Co.: E. scariosa, E. microloba (Carizzo Plains), E. urceolata (Carizzo Plains), E. Lemmoni et var. cuspidata. ashington: Unteres Columbia-Thal: E columbiana Mb ccs Unteres Columbia-Thal: E. columbiana. — " Willamette-Thal: E. Dou- glasii. — Umpqua-Thal: E. Douglasii. — Rogue-Thal: E. recta (Grant Pass; hierher ines nur verschleppt!). — Küstenketten: E. oregana (Glendale). Sierra Nevada von Kalifornien: Plumas Co.: E. graminea (Sable Mt.), E. shastensis? (Indian Valley). — Placer Co.: E. angularis? (Applegate). — Eldorado Co.: | | i | E. rostellata (Coloma), E. caespitosa. — Calaveras Co.: E. caespitosa. — Mariposa Co.: E. Biolettii RE Valley), Be recta, E. lacera, E. tenuissima. — Fresno Co.: lacera. — Ker : E. procera (Kernville), E. recta (Greenhorn Range), E. lacera (Kernville), E. puce [Kernville) E. petrophila (Pahute Peak), E. caespitosa (Green- horn Range). Great Basin (Westamerikanische Wüsten- und E a. Oregon (Osten): Malheur Lake Region: Æ. vaccarum. — Yainax Indianer Res.: E. yainacensis. Kalifornien (Nordosten): Modoc Co.: E. yainacensis var. modocensis. — pem Co.: E. leptandra (Milford), E. yainacensis var. modocensis (Amedee). . Nevada (Nordwesten): E. leptandra (Verdi). — Westen: E. minutiflora (Truckee Pass), E. nevadensis (Genoa), E. minuscula (Hawthorn). — Süden: E. micrantha. : Südwesten: E. minuscula, E. ludens (St. George), E. glyptosperma. VEM et (Südosten): Æ. microloba (Carizzo Plains), E. paupercula (Ostrand der Möhave-Wüte) . Parishii (Colorado u. Mohave Desert), E minuscula (Erskin Creek), E. m micrantha, E d E. minuscula var, fusigemmata (Palm Springs u. Coyote Canyon), Inyo Co.: E. Covillei. : f. Arizona (Nordwesten): r Jonesii (Hackberry), E. glyptosperma (Fort Kent). € . Westen: E. paupercula (Norman Co.), E. minuscula, E. micrantha (Yucca), E. ari- . *onica (Bradshaw Mts., Santa Catalina Mts.), E. mexicana (Tucson, oberer Gila-Fluss). — 1 Süden: E. aliena (Nogales). (Die am weitesten nach SO. in die Sonora-Provinz vor- . dringende Art t!) q korpar t des Mittelamerikanischen ee — Neu- Mexiko: Westen: E. mexicana (Rio Grande-Gebiet), E. parvula. — Texas: : E mezi- cana? (Rio Grande-Gebiet), EN pea — Nördliches Mexiko: . p : 1 Süd-Kalifornien (mittelamerikanisches Xerophy pce Sonora-Provinz): Kern : E. rigida (Tchachapi Valley). — Los Angeles Co.: E. picta E. ] multicaulis (Leonis Valley), Æ. modesta, E. incisa. — San Bernardino Co., Riverside u: E n rupis (Bear Valley), E. crocea var. sanctarum (Beaumont), "rigida, E. Ma ima, E. bernardina, E. straminea, E. Parishi i (San Jacinto Mts), E. Hera. E. picta. — San Diego Co.: E. crocea var. Baker 1 bunda (Santa Ysabel) et var. gorgonica (San Gorgonio Pass), E. Clevelandi, E. vernalis, physodes (Witch : Nieder-Ralifornien (Halbinsel). Im amet Norden: E. micrantha. a hada: E i, E. australis. — Las Junt : E. peninsularis, — Todos Santos- | Bay: E peninsulari E. Orcuttiana? — Salada: E. Orcuttiana. vo Palm Valley: 154 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. |. E. californica Cham. in Nees l. c. 74. t. 15 et in Linnaea I. (1826) 554! Sweet, Brit. flow. gard. II (1827—29) t. 265; DC. Prodr. III. (1828) 344; e Hist. vég. VIL. (1839) 48. t. 140; Maund, Bot. Gard. VIL t. 298; Hook. et Arn Bot. Beech. voy. (1841) 134; Benth. Pl. Hartw. (1848) 296; Brewer et Wats. Bot. Calif. I. (1880) 22; A. Gray in Proc. Amer. Acad. XXII. II. (1887) 271; Curran in Proc. Calif. Acad. sci. I. (1889) 245; Prantl u. Kündig, l. c. 139; Greene, Fl. Francisc. (1892) 284, Man. bot. S. Francisc. (1894) 44; A. Gray, Synopt. Fl. North Amer. I. I. (1895) 90..— Chelidonium multifidum Moc. et Sessé ex DC. Prodr. III. (1827) 344. — Omonoia californica Raf. Fl. tellur. II. (1836) 92. — Chryseis californica Torr. et Gray, Fl. North Amer. I. (1838—40) 63; Hook et Arn. Bot. Beechey's voy. (1841) Fig. 24. 4. Eschscholtxia californica Cham. a lobus terminalis folii, b calyx. — 2. E. Greene, ramulus gemmifer. — 3. E. Menxiesiana Greene, ramulus gemmifer. — 4. E. Ier eulacea Greene, calyx. — 5. E. cucullata Greene, calyx. — 6. E. glauca Greene, . calyx- slis 7. E. Eas iae Greene, a Ween b cupula. — 8. E. benedicta Greene, a lo bus ter folii, b calyx. — i E. juncea Greene, calyx. — 10. * leucosticta Greene, a calyx, b meum 41. E. Helleriana Greene, a calyx, b cupula. — 42. E. Douglasii Walp. o gen perm 8. E. 4. b calyx, e cupula. — 17. E. yainacensis Greene, a calyx, b cupula. — 18 Greene, ¢ a lobus terminalis folii, 2 Peri e cupula. — 19. E. granulata Greene, 2 nie e "mr cu ctus parte. — Omnes figurae secundum na an naturam orig — naturali. we Eschscholtzia. 155 319. — Chrys. or var. albiflora Lindl. in Journ. hort. Soc. VII. 279. — E. rosea hort. cf. Gard. Chron. (1868) 1336. — Herba perennis, scaberula *), ss cescens, diffuse dichotoine ramosa, ramis plerumque prostratis 30— m longis. Folia pro planta parva et pauca atque dispersa, tripinnatifida lobulis egen, variantibus in eodem exemplari, aut angustis, linearibus, acutis aut lanceolatis aut oblongis acutis vel subobtusis aut spathulato-oblongis obtusis, lobis ultimis trilobatis, medio re latiore et saepe breviore. Cupula graciliter infundibuliformis, fere tubiformis, 3—4 m longa, post anthesin magis turbinata, margine exteriore bene evoluto, post snthoain iiir atque undulato; calyx ovoideus, ad apicem breviter conice angustatus in apicem brevem dem obtusiuschlum, sed distinetam, 1 em longus; corolla pro planta parva, subrotata, —3,5 cm dia ametiens, petalis splendide luteis, ad basim aurantiace maculatis, trian det Kabeln inter se tegentibus; stamina aurantiaca ; stigm ata 4 ae lomenta pro planta brevia, 5—6 cm Zi semina globosa, conspicue reticulata. Fig. 19, 1. Provi nz der pazifischen D E südliche Zone (Küstenketten von Kalifornien); Sandhügel an der Küste bei San Franeisco (Adalbert von Chamisso 1817!; E. L. Greene 1874! V. 1895!); Presidio, San Francisco (Eastwood 1894!, C. F. Baker, Pl. Pac. Coast. V. 1902 n. 700!, "Y. 4903. n. 2990!). — In Mittel- Europa: Anscheinend leicht verwildernd, so z. vi ig einem Damme zwischen Scherten- dorf und Lansitz im N. von Grünberg in Schles Var. luxurians Fedde in Rep. nov. sei "UL (1906) 27. — Tota robustior ER crassioribus, alabastris latius ovoideis, 1—1,5 cm longis, floribus majoribus. te nketien von Kalifornien: Sand hills near the Marine Hospital, San Franco e A. Heller, Pl. of Calif. IV. 1903 n. 6624!). . E. maritima Greene in Pittonia I. (1887—89) €0!; M. Curran or Proe. Calif. Acad. AE I. (4368) 249; A. Gray, Synopt. Fl. North. Amer. L. I. (1895) 91; Greene in Pittonia V. (1905 222! — Herba perennis, satis glauca, prostrata, Kaes quam E. californica, pluries et exacte false dichotoma, ad caules, folia, pedunculos, calycesque dense velutina et graciliter papillosa, vel ad folia etiam crystallina, caulibus plus quam 60 cm longis. Folia ad omnes ramos atque ramulos enascentia, parva, tri-pinnati- fida, ambitu late ovata vel late trian gularia, cum pedunculis 1,5—12 cm longa, lobis ultimis ovato-oblongis acutiusculis subimbricatis. Pedunculi breves 1— 2 cm longi, in i, 2—3 cm longi. Cupula infundibuliformis margine calyx ovoideus, vix apiculatus, cedens, 1—1,5 em longus, papillosus; corolla rotata, luteis, ad basim d maculatis, late obovatis; ‘flamenta breviora quam antherae ob- longo-lineares: lomenta 2,5—5 cm longa; stigmata 4 valde inaequalia; semina globosa, non valde distincte EE — Fig. 19, 2 Westamerikanis Wüsten- und Steppenprovinz; Ubergang aus Chapparal-Sonora- Proriki in die Gila- und Mohavewüste (Südkalifornien): Insel San Miguel (Greene 1886!); San Luis Obispo Co.: Sandige Höhen bei Peche Beach (R. W. Summers 1885 !), — Santa Barbara Co.: Surf (A. D. E. Elmer V. 1902 n. 3996 2 gue nziesiana Greene in ee V. (1905) 223! — E. californica Sweet, 182 D 265, non Cham. — Herba perennis, false dichotoma et fere em qi valde glauca, aut glabra aut ad ramos atque iter et acute quam aspere et papillose pubescens. que net tripinnatilobata, omnia longipetiolata, o 2—8 cm longa, basalia etiam longiora, segmentis ssimis, saepe distincte imbricatis, lobulis obovato- Pedunculi breves, plerumque €— 1—3 em longi; | OK. Brit. FI. Gard. Ill H calyces plus minusve tes tenui Folia valde numerosa, sed parva at ambitu latissime ovata, eum petiolo obovatis vel- cuneato-obovatis, lati oblongis, ad apicem subrotundatis. *) Non glabra, ut ait Greene, l. c. 224. 156 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. calyx subconico-ovoideus, ad apicem satis abrupte acuminatus, at non distincte apicu- latus; cupula infundibuliformis margine exteriore satis amplo, usque ad 2 mm lato, reflexo, interiore erecto hyalino; corolla 3—4 cm diametiens, ample expansa, petalis luteis, ad basim aurantiaco-maculatis; lomentum 4—4,5 cm longum, utrimque parum attenuatum, e costatum; semina parva, globosa, flavide i ash, distincte favoso- reticulata. — Fig. 19,3. Provinz det pazifischen Koniferen; südliche Zone, kalifornische Küstenketten (Mittelkalifornien): Sandige Dünen bei Point Pinos, Monterey Co. (Greene 4895!, C. C. Parry 1850!). Am Gestade bei Monterey (J. Ball, Iter Bor.-amer. VII 1884!). Cum E. maritima affinis et antea cum ea confusa, sed divergens pubescentia valde diversa et forma calycis. Ut mihi videtur, valde variabilis habitu, magnitudine foliorum Weg See pedunculorum. Var. recedens Greene in Pittonia V. (1905) 223! — Multo laxior caulibus multo minus dense foliosis adscendentibus, densius graciliter pubescens, etiam ad ovaria et lomenta nondum matura. Folia in toto maiora lobis angustioribus atque longioribus, non imbricatis, — GC vellinearibus; calyx etiam minus subito acuminatus, tamen distinctius apiculatus. Semina nondum nota Mittelkalifornien: Am selben Orte wie die Stammform (Greene 1895!), Moss Beach (G. Newell VI. 1903?). Var. anemophila Greene in Pittonia V. ( 1905) 223! — Coarctatior quam typus, sed aequo modo diffusa et glauca, at omnino glabra. Foliorum lobi aequo < modo angustiores ac in var. recedens. Calyx ovoideus et abruple atque satis longe apiculatus; semina flavide granulata, irregulariter reticulata, non distincte favosa Mittelkalifornien: Point Sur, sudwarts von Point Pinos, Manic y Co. (Bra degee 18881). Ein unsicheres Exemplar dürfte auch wohl noch hierher scho ei of Santa Rosa (T. S. Brandegee 4888!). ‘ota. Fortasse species propria, quod a typo forma alabastrorum et reticulatione seminum valde divergit, Var. coarctata Fedde in Rep. nov. spec. II. (1 906) 147! — Magis ad basim ramosa ramis cub brevioribus, omnino glabra, minus glauca. Folia basalia pro eis formae genuinae multo maiora imprimis petioli longitudine, lobia paullo longioribus atque am gustioribus, at non tantopere ac in var. recedens, vix imbricatis. Pedunculi longissimi subscapiformes, usque ad 42 cm longi. Calyx paullo longius acuminatus Mittelkalifornien: Point Pinos, Monterey Co. (Heller, Pl. Calif. 1903 n. 6539]). Var. nesiaca Fedde in Fedde, Rep. nov. spec. M. (1906) 147! — Magis basim ramosa, sed ramis longis, su bglabra, glauco-pruinosa. Foliorum lobi paullo longiores et angustiores. Calyx potius apiculatus quam acuminatus. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Inseln an der Küste ` von Südkalifornien: Santa Cruz Island (Brandegee 1888 sub E. glauca). . foeniculacea Greene in Pittonia V. (1905) 224! — Herba perennis, robusta eg dense et minute pubescens, valde ramosa, ramis pey vel subadscen- sentibus, moat rursus "mci valde foliosis, usque ad 0 cm longis M | robusti 3 mée Esc Cupula satis magna, 6—8 mm lo onga, primum infundibuli deinde post anthesin magis producta quasi campanulata, margine exteriore magno atque undulato, 5 mm lato, in toto 4,25—1,5 cm diametiens, were erecto qui at valde minuto; calyx oblongo-conicus vel stricte conicus, plus minusve paulatim idem, lomenta LU em u. vel plus. — Fig. 19,4. atim alt: | nuatus et ad summum in apicem brevem, sed distinctum produ Ge 3—3 cm eur papillis parvis obtectus; filamenta solito longiora, antherae valde angustiae; sli stigmata ^ aequo modo valde longa, ceterum etiam nonnulla | (usque ad 8 1) breviora fi fasciculata; es. ee M lc eee ee B LN Eschscholtzia. 157 Provinz der pazifischen Koniferen; südliche Zone; kalifornische Küstenketten (Mittelkalifornien): An der Meeresküste von Monterey und Castroville nordwärts bis la Honda (Brandegee 18891). . Notabilis imprimis foliis foeniculaceis et stigmatibus mirabilibus. . E. cucullata Greene in Erythea II. (1894) 120! in Pittonia V. (1905) 225! — Haba: Geen satis robusta, glauca, subsucculenta, glabra (ad ramificationes et petio- lorum margines scabro-serrulata), ramis multis foliosis depressis fasciculum foliosum saepe fere 4 m diametientem formans. Folia tripinnatifida in juventute cucullata, postea expansa ambitu late ovata, basalia cum pend usque ad 30 em (petiolo quater vel quinquies lon- giore quam lamina), caulina 5—10 em longa, segmentis divergentibus in lobos obovato- oblongos, ad apicem breviter acutiusculos fissis ; petioli et basalium et caulinorum foliorum in infima parte vaginatim dilatati, margine vaginae hyalino vel hyalino- pergamentaceo. Cupula breviter infundibuliformis 0,4—0,6 cm longa, satis lata cum margine lato re- voluto herbaceo vix undulato 1—41,25 cm diametiens; calyx ovoideus in apicem longum geg robustum, subacutum, quam basis ovoideus fere longiorem satis subito angustatus cum apice 3—3, 5 cm longus; corolla 5 em diametiens, petalis pallide flavis, ad basim aurantiacis, 3—4 em longis; stamina multa filamentis liguliformibus ag antheris linearibus circiter aequilongis; stigmata 4 inaequalia; lomenta robusta ad apicem paulatim angustata, 7,5 cm longa; - semina sphaerica, flavida, saree otim — Fig. Beste der pazifischen Koniferen; südliche Zone; Küsten des nörd- lichen Kalifornien: An der Küste von Fort Bragg bis Point Reyes (Michener 4893, Brandegee). — Sonoma Co.: Bodega Point (A. Eastwood 1899!); Marin Co.: Point Reyes (A. Eastwood 1901!) Cum E. californica satis affinis. Nonnulla exemplaria a cl Greene distributa sub nomine E. cornuta (Greene in sched.), quod nomen nudum est. uca Greene in Pittonia I. (1887) 45! Pittonia V. (1905) 226; non in E. juncea erba perennis, valde glauca, glabra, e radice valde ramosa caulibus adscendentibus rursus multiramosis, prorsus foliosis atque floriferis, interdum satis distincte pseudodichotomis, 60— 120 cm longis. Folia multifida (ripinnatifda) lobulis inferiorum valde longis, angustissime linearibus, moderate divergentibus, su eriorum brevioribus, magis | lineari-obeuneatis, magis divergentibus, basalia more breviora. Cupula infundibuli- margine exteriore satis amplo herbaceo, sub anthesi ; corolla fl. prim cm, is flavis, ad basim aurantiacis, interdum etiam margine aurantiaco angusto; stamina satis multa, filamentis exteriorum — fere liguliformibus, ad apicem angustatis, interiorum omnino liguliformibus, omni avis, i Dezem 4 inaequalia; lomenta ze em vel reticulata, —- pee 19, 6. von Südkalifornien: Lehmige Hochebenen M. E. Jones, Fl. Calif. VI. 1881 n. 22261). em wohl auch das Ex piu geg T. 8. Pr 1888! a. E. glauca modo vm bp E. junceam pertinere opinor. ' . debilis Greene in Pittonia V. (4 905) 227. — Herba perennis ramis nume- rosis debilibus evidenter reclinatis, gracilibus, plus Folia glabra, glauca, purpurascentia, — nondum nota, caulina parva lobulis paucis, valde approximatis, linearibus acutis. gracillimi , cig u 2 longi. Cupula breviter turbinata dk exteriore lato atque patente, interiore brevi delicatulo; calyx acm dee colo an oblongo-ovoideus, abrupte Me: acuminatus hanc insulam habitare videtur; cetera specimina sub hoc nomine 158 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. (vel apiculatus ?), circiter 4 cm longus; corolla non ita magna, expansa vix plus quam 21/ em diametiens; lomenta parva 4 cm circiter longa. ovinz der pazifischen Koniferen; südliche Zone; kalifornische Küstenketten: Sonoma Co., Russian River Station (G. A. Newell VIII. 1900). Not Exemplar a me non visum in Herb. iae er speciem teste Greenei bene distinctam praestat, verisimiliter valde affinem E. californ . Eastwoodiae Greene in Pittonia V. (1 908) 221! — Herba perennis, we glabra, gracilis, e radice perpendiculari diffuse ramosa, caulibus T gracilibus decu bentibus vel adscendentibus, satis foliosis, 20—25 cm lon Folia tripinnatifida, basalia longipedunculata usque ad 10 cm cum petiolo longa, lobulis linearibus vel oblongo- linearibus acutiusculis, non valde divergentibus. Pedunculi graciles; cupula circiter 3 mm longa anguste infundibuliformis margine exteriore angusto subpatente tenui, hes erecto brevi hyalino; calyx 1— 1,25 cm longus, oblongo-conicus, paulatim attenuatus apiculum brevem gracilem; corolla aurantiaca circiter 2 cm diame etro; stamina numerosa, filamentis brevibus, antheris valde longis anguste linearibus; stigmata 4 inaequalis lomenta iiem vix 5 em longa, paulatim ad apicem attenuata, graciliter valleculosa. — Fig. 19, Werte rtl cire Wüsten- und Steppenprovinz; südliches Innen- thal von Kalifornien: Fresno Co., auf den Vogbergen der Sierra Nevada bei Sequoia Mills (Eastwood 1893!) 9. E. benedicta Greene in Pittonia V. (1908) 228! — Herba perennis, valde glauca, non robusta, sed modo 15—30 cm alta, petiolis exceptis ‘glabra, ramis decum- bentibus vel un medio ex a foliorum numerosorum erectorum enas- centibus, primario autem ramo stricte erecto scapiformi. Folia petiolis aut subglabris aut obscure et obsolete d distincte Cem e bi-vel tripinnatilobata, lobulis satis ee spathulato-oblongis, ad apicem rotundatis vel subobtusatis. Pedunculi pauci atque ongati. Cupula sub anthesi infundibuliformis, postea subturbinata, 2,5—4 mm longa, ee exteriore 1—1,5 mm lato, patente, sed sub alabastro gege valde evoluto, interiore erecto, sed bresi, pergamentaceo; calyx opacus ovoideus, supra in apicem brevem, cylindricum, crassum plus minusve subito angustatus, 4—1,5 cm longus; corolla ex- pansa, sed modo 2, rarius plura cm diametiens, petalis obovato-subtriangularibus, saturate aurantiacis; stamina valde numerosa filamentis anguste linearibus aurantiacis brevissimis, antheris tutt longis anguste linearibus; stigmata 4 brevia atque inaequalia; lomenta 6—7 cm longa, ad apicem et ad basim attenuata. — Fig. 19,5 d Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; südliches kalifor- nisches Innenthal: San Benito Co., Lewis Creek (Eastwood 1893!); Fresno Cos | Cantua Creek (Eastwood 1893!). E. juncea Greene in Pittonia V. (1905) 228! — E. glauca Ge Fl. Francisc. (1892) 285, non Pittonia I. (1887) = — Herba Ad valde g lauca; - rt ramosa, caulibus multis tenuibus atque Paper en puc ns d adscendentibus, : 30 em vel plus altis, sparsius foliosis, subpseudodichotomis. Folia parva, basalia pens petiolis longis scabridis, tripinnatisecta, lobis brevibus oblongo-linearibus fere parallelis ` acutiusculis, lamina caulinorum 1— 1,5 cm longa. Cupula brevis subturbinata, longa, striata, margine exteriore plus minusve reducto, turgido vel ferian, in brevissimo erecto hyalino; calyx opacus 0, ,5— 0,1 cm Do late tie, satis . ovinz der pazifischen Koniferen; südliche Zone; SCH Küstenketten, südlich der San Franeiscobai: Santa Cruz Mts. (C. C. Parry HE Santa Clara Co.: Palo alto (C. F. Baker, Pl. Pacif. Coast 1902, n. 43!) Nota. Antea a cl. Greene confusa cali E. 9 auea. S she Greene in Pittonia V. 1 1905) 229! — Herba perennis, ded 11 glauca et minus gracilis, sed pallida maculis albis ad basim segmentorum - ML c E AE i: as teriore ` pie Eschscholtzia, 159 exceptis, omnino in ramis, petiolis pedunculisque gracillime atque brevissime papillos pubescens, adscendens, circiter 30—40 cm alta. Folia satis longepetiolata, sitit basalium et inferiorum quasi flaccidis , usque ad 10 cm longis, aminis ambitu ovatis modo 2—3 cm longis, bipinnatifida, rarius subtripinnatifida lobulis obcuneiformi-oblongis, medio uniuscuiusque lobi latissimo et cuspidatim acuto, ceteris subrotundatis vel acu- tiusculis. Pedunculi longi, satis rigide erecti, sub froetilicatione salis robusti. Cupula brevis subturbinata, 3—25m mm longa margine exteriore valde angusto, tenero atque reflexo, interiore erecto hyalino; calyx ovoideus, breviter subito apiculatus, 1— longus: corolla circiter 2,5 cm diametiens petalis flavis; stamina filamentis brevibus, antheris longis linearibus; stigmata longa atque inaequalia, sed gracilia; circiter 5 cm longum, ad apicem paulatissime angustatum, robuste costatum; semina subelongata, non reticulata, sed protuberantiis mollibus subpyramidalibus parvis aut distinctis sot modo rugositatem obscuram formantibus obsita. — Fig. 19, z. ‚Provinz der pazifischen Koniferen; uis Zone; kalifornische Küstenketten: Küstenregion, Santa Cruz Co., Ben Lemond (Brandegee 1889!, A.D. E. Elmer 1903, n. 4640 E. columbiana nee in Pittonia V. (1905) 231! — Herba perennis, glauca, subglabrescens (petiolorum vaginulae plerumque scaberulae), iere numerosis ^ bentibus vel adscendentibus, ramosis atque foliosis, 30— m longis. Folia quodam- modo diversa: basalia et primaria caulina longa, imprimis adu jonge eg tri- pinnatifida, lobulis anguste eege" acutis subdivergentibus, caulina aestivalia saepe valde diversa lobulis brevibus ad apicem obcuneatim dilatatis submucronulatis, duobus lateralibus utriusque lobi ultimi ne een Cupula sub fructu turbinata vel sub- cylindrico-turbinata, leviter valleculata, margine exteriore coriaceo et satis lato, patenter tener, subconico-ovoideus in apicem satis giorem angustatus aut subapiculatus, 0,75— 1,75 cm longus; diametiens ; stamina filamentis satis longis corolla aurantiaca late expansa, circiter 5 cm j : : É stiginata 4 inaequalia; semina atque gracilibus lineari-subulatis ad apicem purpureis; subglo bosa ad apicem mucronata, leviter reticulata. Provinz der pazifischen Koniferen; nördliche Zone: Washington und Oregon: Im Gebiete des unteren einen Washington: Klickitat Co., Co- lumbia River (W. N. Suksdorf, Fl. . VIL X. 1881!). Oregon: Portland (E. F. Henderson VI. 18841), Lower Albina bei Portland (E. P. Sheldon, Pl. Amer VI. See n. 10503!), ohne Standort (Henderson 1886, n GE Le 232 de affinitate dicit: “On account of its different "pet and 3 Ze 13. E. Se Greene in Pittonia V. (1905) 232. — Herba perennis, rigida, sub- erecta, a basi ramosa, circiter 30 cm alta, glabra, glauca. Folia petiolis satis graci- : libus, satis Nee lobis atque ‘bite satis anguste approximatis, lobulis linearibus, ad apicem leviter angustatis, sed potius obtusis quam acutis, Cupula sub fructu tur- binata atque brevis, margine exteriore lato, sed tenero, patente vel deflexo; calyx tener, circiter 1,75 —2 cm longus, ovoideus acuminatus; corolla, ut videtur, aurantiaca, 3—5 em diametiens; stigmata separata, 4 prominentia atque inaequalia, cum aequo numero bre- vissimorum; lomentum coarctatum, 4 cm longum; semina nondum nota. Provinz der pazifischen Koniferen; südliche Zone: Sierra Nevada von Kalifornien: Mariposa = Hetch-Hetchy Valley in der Sierra Nevada (F. T. Bioletti . 396060 in er Calif. Ac.) — Hierher wohl auch: Yosemite National Park, Smith's Station e H. M. Evans VII. 1904!) und erem Mere (A, Stübel!). No xemplari non viso descriptio secundum Greene composita. De affinitate Greene dieit: Kä Kä torus and stigmas ude "ln refering it to any known species; and it is from a locality at once gees and nn uude 160 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. E [ . marcida Greene in Pittonia V. (1905) 233! — Herba perennis, a b mulicaulis, caulibus satis robustis, rigidis, sparsim foliosis, erectis vel adscendentibus, altis, glabra atque glinica, Folia glabra, modo ad petiolos interdum spar- sissime scaberula, parva, basalia longe petiolata, lamina 1— 2,5 cm longa, ambitu quasi - rhomboidea, bi-vel tripinnatilobata, lobulis linearibus vel obcuneato-linearibus, non ita multis, parum divergentibus, ad apicem brevissime cuneatim acutatis. Pedunculi robusti atque satis en cupula parva sub anthesi breviter infundibuliformis, postea turbinata, circiter 3 mm longa, margine exteriore bene evoluto, sed angusto, coriaceo, interiore - erecto papyraceo; calyx firmus atque subopacus, ovoideo-globosus, ad apicem abrup subapieulatus apice robusto, circiter 4 cm longus; corolla aurantiaca, modo 4,5—2 em ` diametiens; stamina multa filamentis brevibus inter se et cum petalis cohaerentibus atque : cum his simol post anthesin decidentibus et ad medium BAA multo postea ad- haerentibus, antheris longis anguste — stigmata 4 brevia atque robusta, sed in- aequalia; lomenta circiter 5 cm longa; semina nondum nota. e. Provinz der pazifischen Kon ok sidliche Zone; kalifornische sis igi Napa Co., Knoxville (C. F. Baker, Pl. Pacif. Slope V. 1903, n. 2969). — . monticola RR l.c. 233. — Quam typus minor, ceterum habitu atque 1 foliis wA sed petiolis scabrido-ciliolatis. Cupula vix diversa; calyx minus globosus, 4 potius conice angustatus ad apicem quam apiculatus, quasi conico-subapiculatus, paulo — major; petala atque stamina non cohaerentia; lomentum paullo major. S Kalifornische Küstenketten: Monterey Co., Santa Lucia Mts. (Miss East- ` wood V. 1897). — Hierher wohl auch: San Mateo Co., above Crystal Springs Lake ` (Copeland V. 1903, n. 3256!, A. E. Elmer VI. 1903, n. 4680!), sowie Monterey Co. — (Hartweg n. 16391). a Nota. Greene existimat hanc varietatem ges speciem esse habendam, quod appareat seminibus inventis, nam: “The habitat is so far removed from that of the type, and comes the midst of a flora so very unlike that of the See north of Mt. St. Helena, ...."- 15. E. Helleriana Greene in Pittonia V. (1905) 229! — Herba perennis valde diffusa DC ramosa, omnino foliosa atque florifera, subglaucescens atque subglabra, in caulibus non evidenter dichotoma, 50—60 cm alta. Folia scabra*), vix glaucescentia, tripinnatifida lobis atque lobulis anguste sublinearibus, ultimis sub apice paullo dilatato minute dilatatis, omnibus satis divergentibus. Cupula ante et sub anthesi infundibuli- formis, postea turbinata vel tubifor 4—6 mm je margine exteriore satis amplo coriaceo, sen erecto brevi vm raceo subnervoso; calyx anguste ovoideus, tener, erne conice angustatus et breviter, at Geteste apiculatus, 1—1,25 cm longus; corolla. pro SH exigua, 3—3,5 cm diametiens, petalis luteis, ad pisii macula aurantiaca coloratis; staminum filamenta brevia, subulata, supra purpurea; stigmata 4 inaequalia; lomenta satis robusta, 6—7 cm longa; semina graeiliter reticulata. — Fig. 197^ Provinz der pustfisehon Koniferen; südliche Zone; mittelkalifor- nische Küste: Monterey Co.: An der Küste bei Pacific Grove (A. A. Heller; Calif. VIL. 1903, n. 68601, 6638! — Nach Greene gehört hierher wohl auch ein — aus Sonoma Co. ohne besondere Angaben (im Herb. Calif. Ac.). a Fedde in Fedde, Rep. nov. spec. Ill. (4 906) 27! — Multo depres sior, san e radice valde r "esch crassa enascens, caulibus epressis, par" ee Folia lobulis non ita [cupit Cupula brevior, breviter turbinata, modo 2—3 mm longa, margine angustiore; lomenta robusta modo 4 cm longa. Mittel-Kalifornien: San Francisco (Tiling 1874!). Nota. An species propria? 16. E. Douglasii (Hook. et Arn.) Walp. Rep. I. (1843) 116; Greene, Fl. Francise. (1892) 284. — E. californica Lindl. Bot. Reg. (1828) t. 1168; "sweet, Brit. oe t. 265; Hook. Bot. Mag. (1829) t. 2887; Hook. Fl. Bor. Am. I. 34; Lodd. Bot. LO. t. 163 non Cham. — Chryseis Douglasii Bonk. et Arn. Bot. Beechey voy. (184!) 320. 4) Non glabra, ut ait Greene. Eschscholtzia. 161 Herba perennis, glabra, page: oe? adscendentibus vel in parte inferiore subde- cumbentibus, sparsim foliosis, 30—50 altis. Folia bi- vel tripinnatifida lobulis sub- linearibus vel spatial en em divergentibus, segmento terminali in lobum - trifidum excedente lobulis tribus subaequalibus vel plerumque medio paullo breviore. . Cupula sub anthesi infundibuliformis, postea turbinata, 3 mm longa, margine exteriore - salis reducto; calyx ovoideus abrupte breviter ac graciliter npietla ty, 41,25 cm = gus; corolla aurantiaca c ametiens; staminum filamenta brevia, subulata ; i irse longae, anguste linear: Mais brevia, nom satis inaequalia; loment nta 5— 7 em longa. — Fig. 21, z2. : Provinz der pazifischen Koniferen; nórdliche Zone; Süd-Oregon (Elihu Hall 1871, n. 23!), oberes Flussgebiet des Willamette-Flusses (Multnomah . River) (Douglas), Salem (C. Cusick, Oregon Plants 1887, n. 9!); Umpqua Valley - (Howell IV. 1884!), Waldo Co., Grants Pass (Howell V. 1884). Hierher wohl auch ein eon aus Ost-Oregon von Canyonville (Howell!). ta. In hortos geen os memes importata et plerumque E. californica habita, plerumque Sege cum E erocea hybridisat 147. E. shastensis Greene in nd V. (1905) 234! — Herba perennis, glau- Cescens, glabra, satis robusta, 30— 4 i multicipite multiramosa, ramis minus depressis, "subquadri-pinnatifida ambitu late ovata, lobulis oblongo-linearibus vel lineari-obcuneatis, obtusis, lobo ultimo trilobulato, lobulis duobus lateralibus longioribus atque angustioribus e submucronulato. Pe- denen breves non valde folia superantes. Cupula s ‘infundibuliformis, post anthesin magis dilatata, onge vel cupuliformi longa, margine e valde diminuto, vix latiore quam margo interior pence hya- finde: calyx late ovoideus, valde abrupte ga plus minusve breviter apiculatus, circiter 1—1,5 cm longus, corolla aurea 3 cm diametiens; lomenta 5 cm longa. — Fig. mh, 2, " Provinz der pazifischen Koniferen; nór Zone; nórdlichster Teil der Sierra Nevada (Nord-Kalifornien): Shasta Co., Stillwater (M. S. Baker and Frank Nutting V. 18941), Fall River SEH Transition Zone 3500’ (H. M. Hall and E. B. Babcock, Pl. Sierra Ney. Mts. VI. n. 4473!). 3 .— Hierher dürfte wohl auch ein Exemplar aus Plumas County, Re in fields of pos Mig 3500’ (H. M. Hall and E. B. Babcock l. c. Vil. 1903, n. 4430!) gehör dlichster Teil der südlichen : x pes Differt. ab affinibus segmentatione foliorum atque margine cupulae diminuto, : ainacensis Greene in Pittonia V. (1905) 234! Fedde in Rep. nov. spec. 27. — Herba perennis, d subrobusta, interdum in scens, subglabrescens, sed in petiolis atque subtus olia tripinnatifida lobulis longe linearibus ad ipicem plus vel minus brevissime euneatim an ngustatis parum divergentibus, tribus ultimis aniuscuiusque — fere aequilongis, medio vix longiore, sed ad apicem magis dilatato Pedun culi satis longi atque graciles. Cupula gracillime in- m longa, margat exteriore angusto 18. E. M. (1906) šatis foliosa, 45—25 cm alta , glauces: in foliis pierings er à que tenero, reflexo, interiore : eus, ad apicem subità pen atque robuste apiculatus, 4,25—1,75 cm longus; corolla on ita magna, circiter 3 c iametiens, ee ca; stamina multa tee graciliter subulatis ; stigmata 4 et — Fig. 21, Westamerikanische Wüsten- und pm eppenprovinz, Zone des Great ‘asin: Südost-Oregon, Se m R. M. Austin, Pl. South- ast. Oreg. VIL 1893!). - Rep. nov. spec. Ill. (1906) 28! — Var. modocensis Greene in n sched.) Fedde in Rep. p Bota. herbs robustior ao gis elatis in medio nudis, magis ad apicem T l 3 a dita) N x us A. Engler, Das Planzenreich. m 162 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. pedunculis perbrevibus. Cupula magis turbinato-infundibuliformis; calyx robustior ovoideo- — d in apicem robustum brevem minus subito apiculatus, interdum fere modo conice — angustatus; corolla 4 em diametiens, flava (?). d Westamerikanische Wü sten- und Steppenprovinz, Zone des Great Basin: Nordost-Kalifornien, Modoc Co., red gravelly soil (M. S. Baker VI. 1893!), N zm Zen Amedee (J. Burtt Davy, Pl. Calif. VI. 1897!). a 9. E. apiculata Greene in Pittonia V. (1905) 235! — Herba perennis, glau- ` etum, humilis ad collum radicis perpendicularis, palaris, satis robusti valde ramosa in caules subdecumbentes, adscendentes vel erectos, simplices, unifloros, scapiformes, non | foliosos vel false dichotomos (monochasiales) bifloros ad ramificationem foliis instructos, $ 15—25 cm alta. Folia glabra, petiolis sparsim, at manifeste eit ciliolatis exceptis, - tripinnatifida segmentis distantibus ambitu rhomboideis, lobis segmentorum modo paullo distantibus, anguste spathulato-oblongis, ad apicem breviter zer ke basalia cum margine exteriore non ita lato undulato subrevoluto, interiore brevi, at manifesto, hya- : lino; calyx ovoideus, satis subito in apicem subcylindricum 0,5 mm diametientem, fere tertiam partem totius calycis metientem angustatus, in toto 1,25—1,5 cm longus; corolla pallide aurantiaca, satis ample expansa, 3— 4 cm diametiens; stamina numero indefinito filamentis luteis, linearibus, antheras aequantibus; lomenta pro tota herba magna, 6—7 cm longa, ad apicem paulatiin angustata, interdum in summo clavatim inerassaks; distincte valleculata. — Fig. 2 Provinz der pazifischen Kenibsren, südliehe Zone; Küstenketten von Mittel-Kalifornien: Küstenketten nórdlich von San Francisco; "Lake Co., an sandigen oe bei Kelseyville (C. F. Baker, Pl. Pacif. Coast 1903, n. 3088!). E. granulata Greene in Pittonia V. (1905) 235! — Herba perennis glau- cescens, e caule brevissimo multiramosa ramis satis decumbentibus vel ——— subdichotome ramosis, satis foliosis, usque ad 30 em longis; petioli et rami in tota s perfieie indumento minuto erystallino-granulari asperi. Folia subglabra, ambitu lae ovata, 2—4 cm longa, bi- vel tripinnatifida, lobis ultimis trilobatis tribus lobulis sub aequalibus, lobulis omnibus divergentibus, oblongis vel spathulato-oblongis, brevite acutiusculis, 4—6 mm longis, caulina cum petiolis 10 —15 cm longa. i marii scaposi, satis robusti, satis acute angulati et striati, 7,5 —10 cm alti et folia 1 ^ aequan ntes, posteriores modo 3—7 cm longi, graciliores. a sub anthesi strict formis usque ad 5 mm longa, margine So crassiusculo I— patente, postea retuso, interiore brevissimo, erecto, pergamentaceo, non dap calyx ovato-oblongus, abrupte valde breviter apiculatus, 0,75—1,25 cm longus; Coro" campanulata circiter 4 em diametiens, saturate lutea; stamina multa filamentis brevib liguliformibus supra medium nigrescentibus: stigmata 4 inaequalia; lomenta satis robus ad apicem et ad basim paulatim angustata, ca. 5—7 cm longa, Ge robustissim valleculata; semina globosa, gracillime reticulata. — Fig. 21, Provinz der pazifischen Koniferen; südlicher Teil; PUE von Mittel-Kalifornien: Santa Clara Co. in den Thälern zwischen den Hüge ford University (C. F. Baker, Pl. Pacif. Coast 1901, n. 474 sub E paren : V inuscula Fedde in Rep. nov. spec. I. (1906) 147! — Herba in tot coarctatior, folia minora atque breviora, valde glauca, petioli modo in stris tenuibt erystallino-granulares. Flores modo 1,5 cm diametro, magis patentes; filamenta, mihi videtur, non nigrescentia; cupula etiam post anthesin subinfundibuliformis, mo( 3 mm longa atque in toto brevior, margine exteriore angustiore. 3 Küstenketten von Mittel-Kalifornien; Santa Clara Co.: Alma Soda Sprin ni bei »French Settlement« (A. A. Heller, Calif. pl. 1904, n. 7501!); Stanford Univers . A. D. E. Elmer 1899, n. 17981). Eschscholtzia. 163 . E. stricta Greene in Pittonia V. (1905) 236. — Herba perennis glabra atque SCH e radice multicipite multicaulis, caulibus rutilis gracilibus valde erectis circiter 30 em altis, sparsim ramosis atque foliosis. Folia basali petiolis longis, gracilibus, erectis, ad margines minute atque remote scabro-denticulatis, omnia parva lobulis satis aucis acutiusculis linearibus, parum divergentibus. Cupula brevis cylindrica margine exteriore deflexo, interiore erecto aequilongo; calyx subconico-ovoideus breviter atque minute apiculatus, textura tenerrimus, 4,25 cm longus; corolla aurea, valde expansa, 4 cm diametiens; stamina multa antheris longis, a raea dilatato-subulatis; stigmata 4, leviter modo ina aequalia; lomenta parva atque gracilia, modo 3 cm longa. Pr z der pazifischen Koniferen; südliche Zone (Küstenketten von Kalifornien): Lake Co., Snow Mountain (Brandegee VI. 1891). Nota. Speciem non vidi, quamobrem descriptio secundum Greene l. c. leptandra Greene in Pittonia I. (1888) 470!; M. C. Curran Le 249; Greene i in Pittonia V. (19 905) 231! — Herba perennis, pias glauca, rigido-erecta, plus minusve (at demum supra!) subcorymbose paniculato-ramosa, sparsius foliosa, 30 vel plus cm alta caulibus atque ramis substriatis, ramis etiam satis rigide erectis, glabra. Folia minora (basalia non vidi!) 2—5 em longa, in petiolum brevem angustata ,.Sub- rigida, subbipinnatifida, vel modo pinnatilobata, ambitu saepe (imprimis superiora) spathulata, segmentis paucis, non multum divergentibus, subpinnatilobatis, vel plus . minusve simplicioribus lobis omnibus KC vel lineari-spathulatis ad apicem acutis . Yel acutiusculis, segmenti ultimi lobis tribus subaequalibus, sed medio latiore. Cupula obeonica vel subturbinata, 2—3 mm longa, margine exteriore angusto, valde ad annu- um parvum satis turgidum reducto, interno tenuiter hyalino erecto nervis validis in- structo; calyx firmus atque opacus, ovoideus, breviter apiculatus, circiter. 1—1,5 c corolla ca. 4 em diametiens, ee citreis, ad basim macula aurantiaca picts; stamina antheris longissimis, filamentis brevibus graciliter subulatis; lomenta rigida cir- citer 7,5 cm longa; semina satis magna, sphaerica aut leviter elongata, testa olivacea tenui, non ‘ita distincte favoso-reticulata obtecta. — Fig. 22, 7 Westamarikaniiks Wüsten- und Steppenprovinz; Zone des Great Basin: Nordwest-Nevada: Verdi (T. S. Brandegee 1888!). — Nordost-Kali- tornien: Milford, Lassen Co. (T. S. Brandegee). 33. E. Gatlate Greene in Pittonia V. (1905) 237! — Herba perennis, glauca, rigide erecta , plus minusve laxe subcorymboso-paniculato-ramosa atque pauciflora, Sparsius foliosa, 40 cm et plus alta, caulibus atque ramis gracilibus elongatisque im- primis in parte inferiore scaberulis. Folia basalia ech petiolata, petiolis infra vagi- nanter dilatatis, usque 15 cm longa, caulina minora brevius petiolata, omnia tri- Pinnatifida lobis atque lobulis inéiiiüms vel lineari-obeuneati breviter acutatis. Cupula tubato-infundibuliformis, 3—4 mm longa, margine exteriore angusto atque tenui, interiore erecto hyalino 10-nervio; om abrupte breviter, vin eleganter apiculatus, 1— 1,25 cm longus; corolla circiter 2 cm m diametiens aurantiaca; stamina dimidium petalorum aequantia antheris longissimis linea- ribus, filamentis brevissimis filiformibus; stigmata 4, duo brevissima, duo longiori; lomentum §— longum; semina globosa viridula, indistincte favoso-reticulata. Fig. 22, 2. ischen Nordamerikas; Provinz der pazifischen Koni- e: Nord-Kalifornien: Siskiyou County, Shasta Valley, lower transiti 0 H. M. Hall and E. B. Babcock, Pl. Sierra Nev. Mts. 1903, n, en iat ues Wigs VIL 1903!, C. F. Baker, Pl. Pacif. Slope n. 35321); Siskiyou Mts Herb. M. Canby 1895!. Hierher nach Greene wohl auch ein E: : | en Knospen von den Abhängen des Mt. Shasta (H. E. Brown 1897), sowie ein ahaliches von Bayha, Shasta Co., 1000’ (H. M. Hall and E. B. Babcock, Pl Upp. Sacram , Vall. VL 1903, n. 40041). 24. E. Elmeri Greene in Pittonia V. (1905) 286! — Herba annua, gracilis, cir- titer 30—50 em a a basi ramosa caulibus laxe adscendentibus, sparsim atque 2e ut : 164 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. laxe foliosis. Folia viridula atque glaucescentia, pro plantae altitudine parva, cum pe- ` tiolis dimidium totius folii occupantibus 3—5 cm longa, glabra vel imprimis in partibus E inferioribus scaberula usque ad hirtella, pinnatifida vel trilobata segmentis 5 vel 3 ob- ` cuneiformibus, ad apicem dilatatum acute tridentatis, vel integris cuneato-oblongis acutis. E Pedunculi omnes satis elongati, robusti, usque a 10 em longi. Cupula (sub alabastro — infundibuliformis) ie calyciformis, ad apicem parum iubáslaritiler dilatata, 3— — 5 mm longa, margine exteriore minutissimo, sed (mea aiia revera praesente et 3 distincte conspicuo *), interiore erecto brevi, pergamentaceo, nervoso; calyx opacus elliptico- — oblongus, abrupte atque graciliter breviter apiculatus, 6—10 mm da corolla aurea, - subrotata, 2—3 cm diametiens; stamina multa filamentis brevibus anguste linearibus; . stigmata 1 inaequalia; lomenta 5—8 cm longa, utrimque paulatim angustata, gracilia, 1 valleculata; semina ovoideo-globulosa, satis indistincte reticulata. — Fig. 22, 2. d Provin nz der pazifischen Koniferen; südliche Zone; Küstenketten von - Mittel-Kalifornien: Monterey Co., Tassajara, Hots Springs (A. D. E. Elmer Vl. - 1901, n. 3268!). — Greene rechnet hierzu auch mit einem gewissen Zweifel folgende — Exemplare: Monterey Co., Point Sur (Brandegee 1888), Pacific Valley (Miss East- - wood 1893), Knights Ferry, Stanislaus River (Bigelow, sec. Torrey: E. Douglas — var. mt Lake Co., Kelsey (Brandegee VI. 1889). [ Mea opinione base species sine dubio est valde affinis E. confini, E. xylorrhixae — et E. eie iios a quibus differt glaucescentia minore , quibuscum autem congruit habitu — atque foliorum forma et margine exteriore etiam in E conf ini et E. xylorrhixa valde reducto — Margine exteriore re vera d uo m reducto hane speciem huc collocavi, non, ut Greene, - ad E. tenuissimam atque E. in 1 2 . xylorrhiza Se B in 1 Piltonia V. (1905) 238! — Herba perennis, valde glauca glabra (marginibus petiolorum et petiolulorum aspere scabro-ciliolatis exceptis), ` erecta, caulibus numerosis erectis e radice crassa sublignosa multicipite, cortice sube- 1 roso obtecta e nascentibus, sparsim foliosis, pesetas 25—3 Folia d bi- vel subtripinnatipalmata cum petiolis longis 3—4 c E superiora etiam magis ` reducta, segmentis quasi palmatilobatis, lobo medio longiore, lobis omnibus oblongo- — lanceolatis acutiusculis parum divergentibus. Cupula satis breviter infundibuliformis vix $ 1,5 mm longa, margine exteriore sub maturitate omnino deflexo, ee pues 1 erecto hyalino; calyx SE a obtuse valde breviter subapiculatus, 7,5 mm longus, - corolla non valde expansa, cyathiformis, 1—1,5 cm lata, petalis saturate y vel 1 aurantiacis vix 4 cm longis; stamina multa, antheris oblongo-linearibus quam amenta 3 obscure colorata brevioribus; stigmata modo 2, brevia; lomenta 4 cm longa, rigida atque — striata. — d. 22, 5 nz der ss Koniferen; südliche Zone; Küstenketten yon x Mittel- Koller. Küstenketten nórdlich von San Francisco; "Lake Co., Snow Moun- ` tains (Brandegee 1892!). Nota. Species satis mira radice sublignosa magna et forma foliorum. a 26. E. angularis Greene in Pittonia V. (1905) 238! — Herba perennis, gan d suberecta, 30—60 em alta, caulibus fasciculatim e radicis collo enascentibus, an (angulis albidis acute prominentibus), non valde robustis sparsim foliosis, pan ; ramosis, omnino valde glauca, glabra. Folia bi- vel tripinnatifida segmentis divergen- tibus et intervallo teg inter se separatis, lobis autem atque lobulis line satis approximatis inter se atque non ita divergentibus. Cupula sub anthesi infundibuliformis, postea Tündéeo-atilitinlifar tm quasi tubaeformis, 4— 6 mm margine exteriore conspicuo, coriaceo, at non ita amplo, plerumque reflexo, brevi erecto papyraceo; calyx graciliter anguste conicus, paulatim fere a basi angus corolla florum aestivalium (primarii nondum noti!) 2—3 cm diametientes, obovatis vix marginibus inter se tegentibus; stamina multa filamentis bre vibus ad apicem Ké Quam ob rem hanc speciem in locum alium ac gege collocavi. Eschscholtzia. 165 a T Na ol SS 5 Fig. 93. 4. Eschscholixia leptandra. Greene, a Folii, b calyx, e cupula. — 2. E. confinis Greene, a calyx, b cupula. — 3. E. Elmeri Greene, a potes b calyx, e cupula. — A Greene, a Se x, b cupula. angularis G a calyx, b cupula. — 6. D absinthii- enth. o du : var. longissima Greene, calyx 40. E. macrantha Greene, a calyx, b cupula. — 414. E. s rum Greene, yx, b cupula. — 1 Fed — 43. E. seariosa Greene, a calyx, a. — 44. E reene, a calyx, b cupula. — 45. E. recta Greene, a calyx, b cupula. — 16. E. mevadensis Fedde, a c cupula, — 47. E r b cupula. — 18. E. revoluta var. caudatocalyx Fedde, calyx. — 49. E. floribunda Greene, a calyx, b cupula. — 20. E. floribunda var. gor- gonica Greene, calyx. — 24. E. floribunda var. gracillima Fedde, calyx. — 22. E. Brandegeei Greene, o calyx : pe — 23, E. Clevelandii Greene, a calyx, b cupula. — 24. E. australis . Greene, o calyx, b epit oe | 85. E. mieroloba Greene, a calyx, b cupula. — 26. E. lacera ? zn calyx. en 166 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. purpureis, antheris longis linearibus; stigmata 4 inaequalia; lomenta 5—7 cm longa / gracilia; semina nondum nota. — Fig. 22, 5. 1 rovinz der pazifischen Koniferen; südliche Zone (Küstenketten von ` Kalifornien): Mendocino Co., Round Valley, bei Covelo (V. K. Chesnut, Calif. PI. V., VI. 1897, n. 134! VII. VIL. 1898, n. 506!). — Hierher soll nach Greene auch ein Exemplar aus Placer Co., von Apple gate (Helen Smith VI. 1899!) gehören. Nota. Notabilis inter affines alabastris is gracilibus. 4 37. E. absinthiifolia Greene in Pittonia V. (1905) 239! — Herba perennis, - glabra et valde glauca, 45—65 cm alta, e radice palari crassa multicaulis, caulibus satis rigide erectis, teretibus atque striatis, sparsim foliosis in parte superiore panicu- — lato-ramosis, ramis lateralibus minimum quidem subrigidis. Folia minus dissecta, bi- vel subtriternata lobis atque lobulis moderate divergentibus, segmentis atque lobis ob- ` cuneatis, lobulis oblongo-linearibus plus minusve subito acutatis, inferiora petiolata cum petiolis 4— em longa, superiora sessilia minora. Pedunculi longi atque graciles, late- rales ex axillis foliorum valde reductorum enascentes prophyllis duobus lineari-lanceo- latis brevibus instructi. Cupula subcylindrico-calyciformis 2—4 mm longa, valleculata l margine exteriore patente, undulato, subreflexo, tenere papyraceo, interiore erecto hyalino; : calyx opacus late ovalis vel ovoideus, breviter, sed distincte apiculatus apice anguste . conico obtuso; corolla aurea circiter 4,5—2 cm lata; stamina filamentis exteriorum — infra ad basim connatis, satis brevibus, triangulari-subulatis, interiorum angustioribus - atque longioribus, filamentis longis linearibus; stigmata 4 inaequalia, 2 brevia atque | coarctata, 2 longiora atque gracilia ; lomenta circiter 5—6 cm longa ad apicem paula- . tissime angustata, valleculata. — 3 rovinz der pazifischen Ko gier südliche Zone; Küstenketten von ` Mittel-Kalifornien: Monterey Co., Parkefield (coll.?). Die hierzu gehörigen Exemplare . wurden aus Samen, die vom erwühnten Standort stammten, zu Biltmore, North Ca rolina, — gezüchtet (Beadle!). q Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Übergangszone ` nach den kalifornischen Küstenketten: San Luis Obispo Co. (Lemmon 4887], — Ventura Co., Griffins (A. D. E. Elmer 1902, n. 38031), Mt. Pinos, Lockwood Valley, ` Upper Sonoran Zone, Alt. 5100' (H. M. Ha n 1905, n. 6444!). 3 ffinis E. bie Californiae septentrionalis, ea foliorum lobis obcuneatis 3 ternatis et foliis satis pauc. É 28. E. ni Biss Greene in Pittonia V. (1905) 240! — Herba perennis, glabra ar Folia satis parva bi- vel tripinnatilobata segmentis 5 vel imprimis in parte superio 7 biternata, lamina ambitu late ovata 1—3 cm longa, segmentis atque lobis e basi cunea- tim dilatatis, lobulis lineari-oblongis vel lineari-obcuneatis breviter subacutis, b basalia cum petiolis 4—12 cm longa, caulina summa valde reducta. Pedunculi 3—10 cm em longi 4 graciles. Cupula sub anthesi infundibuliformis, 2 mm longa, postea subeylindrieo- 4 calyciformis 3—4 mm longa, substriata, margine exteriore sub anthesi albido et sie 3 orae patule campanulato, postea subcoriaceo atque non diaphano, subreflexo, interiore cto hyalino; calyx 1—2 em longus, tener, anguste ovoideus vel ovoideo-cunealus, ` 1 e subapiculatus; corolla late expansa, 1.6— —A cm diametiens petalis aurantiacis wi 2 obovato-triangularibus marginibus inter se "tegeiitibus: lomenta 5 cm vel plus longa, "` apicem paulatim attenuata, — Fig. 22, ;. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Süd- Kalifornien: San Bernardino Mis. ` auf salzigen Ebenen im Bear Valley (S. B. Parish, Pl. ' Calif. 1885, n. 1791!, 1894, n. 3136!, 3137!). Hierher bl auch die aus d dere Gegend, aber von unbestimmiem Standort stammende Nr. 2025! desselben £ 5 Nota, Notabilis imprimis margine exteriore diaphano, tori atque foliorum forma et gae cescentia. T Eschscholtzia. 167 29. E. microdonta Greene mss, (in herb. Calif. Acad. Sci.) spec. nov. — Herba perennis, glaucescens, circiter 45 cm alta, glabra, e radice crassa perpendiculari ple- rumque bicipite multicaulis, caulibus quasi dense caespitosis inferne non multum ramosis atque sparse foliosis, superne magis ramosis, ramificatione plerumque sympodiali, rarius diehasiali, obtuse quadrangularibus, satis (in summo) floriferis. Folia parva, radicalia cum petiolo pro rata longo 3— 4 cm longa, caulina etiam minora, bi-vel tripinnatifida lobulis anguste lanceolatis, at brevibus, breviter acutis. Pedunculi sub anthesi graciles, 1—3 cm longi, postea elongati atque crassiores, primarii satis longi. Cupula sub anthesi stricte infundibuliformis, postea magis elongata, anguste obconica, 2—3 mm longa, margine exteriore sub anthesi patente, postea deflexo, papyraceo vel subcoriaceo, interno erecto atque hyalino; calyx 0,5—0,75 cm longus, ovoideus, breviter, at distincte apiculatus; corolla parva, 1—1,5 em diametiens, campanulata petalis aurantiacis (?); lomenta 4 em longa, ad apicem paulatim attenuata. Kalifornien: Cahto (Brandegee VI. 1890!) 30. E. procera Greene in Pittonia V. (1905) 241. — Herba perennis, erecta, robusta, 30—60 cm alta, ramis satis paucis atque gracilibus. Folia glabra atque glauca, petiolis foliorum basalium saepe 42—18 cm longis, lobulis paucis, sed longis, parum diver- gentibus, plerumque linearibus, ultimis autem spathulato-linearibus, ad apicem ceterum obtusum valde distincte mueronulatis. Cupula breviter infundibuliformis margine exteriore satis angusto coriaceo, deflexo; calyx vix 4,5 em longus, ovato-conicus, perbreviter acuminatus; corolla pro planta parva, vix 4 em diametiens, lutea; lomenta gracilia, 7,5 em vel plus longa. Provinz der pazifischen Koniferen, südliche Zone (Sierra Nevada von Kalifornien): Kern Co.: bei Kernville 2500" (T. S. Brandegee V. 1891). ta. Speciem non vidi. 31. E. crocea Benth. in Transact. Hortic. Soc. ser. 2. I. (1835) 408; Lindl. Bot. Reg. (1835) t. 1677; Sweet, Brit. fl. gard. ser. 2. (1835) t. 299; Hook. Bot. Mag (1836) t. 3495; Prantl u. Kündig, l. c. 138, fig. 87; Greene, Fl. Francise. (1892) 285; Man. bot. S. Francisc. (1894) 44; Pittonia V. (1905) 241. — Chryseis crocea et Gray, Fl. North. Amer. I. (1838— 40) vix glaucescens, eireiter 30—40 cm alta, iculari simplex (imprimis in statu juniore g. ramosis pauciflorisque. Folia basalia satis copiosa, caulina longipetiolata, bi- vel saepius tripinnatifida segmen s | ! i sublinearibus, ultimis ad apicem paru dilatatis, subrotundatis vel acutiusculis, basalia cum petiolo 1/,—2/, totius folii aequante 10—20 cm longa. Cupula stricte infun- dibuliformis sine margine 3—7 mm longa, nervosa, margine exteriore satis (2—4 mm sub anthesi patente, postea subreflexo, interiore longato-conicus, paulatim in acumen longum, robustum, m longus; petala valde expansa, saturate aurantiaca, longa; stamina filamentis brevibus obscure coloratis, antheris longissimis linearibus; st q d " PED. : longa, robusta, ad apicem paulatim attenuata, in summo apice quasi clavatim incrassata; semina magna, sphaerica, satis leviter favoso-reticulata. E Fig. 22, s. : - der pazifischen Koniferen, sudliche Zone (Kalifornische Kistenketten): Die typische Form in den Thalern und an den Abhangen der Hügel der Küstenketten, häufig (Bigelow 1853—54!, diis d 1846 !); Mendocino Co.: Ukiah (C. Purdy 1898!); Sonoma Co. (Samuels n. 101; Santa Rosa (Heller et on, Pl. Calif. 1902, n. 5086! 5301 !); Marin Co. : San Pablo (J. P. Mac nenn V. 1874!); San Francisco Co. (Bolander 1863!), Presidio (A. a 1894!); Alameda Co., Berkeley Hills (E. Milliken, Pl. Calif. 1903, n. 25!); Monterey Co.: del Monte (A. D. E. Elmer 1902, n. 355 M). — Aber auch noch weiter bis n Innenthal reichend: Butte Co., Clear Creek (H. E. Brown, Calif. Pl. 1897, n. 166!); Chico (R. M. Austin, 168 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. | Calif. Fl. 1896, n. 861); Sutter mes pU Peak 1500’ (W. L. Jepson 18913); Amador Co., Drytown 500’ (Geo. Han Fl. sequ. Reg. 1896, n. 1553!). ; Var. longissima Green 6, 1.6. mds — Multo gracilior quam fork genuina atque | minus robusta. Folia quoad Se longissime petiolata. Calyx longissime graciliter ! conieus, sed tamen in apicem distinctum teretem atque longum excedens, circiter 5 cm longus, 0,75—1 cm latus; corolla autem non ita magna. — Fig. 22, ». | Mittel- Kalifornien: Colusa Co.: (Brandegee IV. 1889!). v Var. apiifolia Greene, l. c. 241! — Valde robusta. Folia magis glaucescentia ‘ lobulis autem latioribus, oblongis vel oblongo-linearibus, acutiusculis, magis divergentibus. ` ` Mittel- Kartekmek: Solano Co.: Vaccaville (W. J. Jepson 1892). 32. E. macrantha Greene in Pittonia V. (1905) 242! — Herba perennis, glau- cescens, 30—60 cm alta, glabra, ramis robustis erectis, sparsim paniculato-ramosis, paucifloris. Folia cae, omnia plus minusve longipetiolata, graciliter in lobos e subparallelos, angustos, obcuneato-lineares, acutiusculos Hank, basalia cum secta, at lobis etiam multo longioribus atque angustioribus fere striete linearibus. Cupula infundibuliformis longitudine valde diversa (2—6 mm longa), margine exteriore distincto — quidem, sed pro ceteris speciebus affinibus angusto et inconspicuo, vix revoluto, interiore — erecto subhyalino; calyx valde tener et diaphanus, ovatus vel oblongo-conicus, satis pau- ` latim in apicem longum acuminatus, raro vix subapiculatus, 2,5— 4 cm longus, uno latere sub corolla patente interdum persistens; corolla saturate flava vel crocea, 40—13 € diametiens, petalis 4—' cm longis late obovato-triangularibus; antheris anguste incidi filamenta multo longioribus, vix latioribus. — Fig. 22,7» Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Innenthal von Mittel-Kalifornien: "ende Co., Ione (Brandegee IV. 1889!); Tulare Co., Visalia ` (T. J. Patterson 188 Nota. Ab omnibus tech speciebus corolla maxima valde diversa, sed sine dubio E- eroceae valde affini 2 E. EE Greene in Pittonia Y. (1908) 243! — E crocea Benth. var. 33. sanctarum (Greene) Fedde in Fedde, Rep. nov. spec. II. (1906) 146. — Habitu E. eroceae simillima, sed etiam paullo maior, saepe 30—60 cm alta, laxius foliosa atque — Bec magis glaucescens. Cupulae margo exterior minus quam 1,25 cm diametiens; - calyx 3 em longus, ovato-conicus, in acumen longum atque robustum, obtusum ` a eorolla minus splendide aurantiaca, magis expansa petalis 3—5 cm longis, Modo Din c E Lomenta robusta atque sublignosa, 5— 7,5 cm longa. — Fig. 22, 22 foe Wes EE Wüsten- und Steppenprovinz; Süd-Kalifornien: ` San Luis Obispo Co. (M. M. Miles 1886!); Santa Barbara Co., Santa Ynes Mts. |Bran- - degee 1888!); San Diego Co., Grand Mesa (Greene 1894!) Santa Ysabel (E. W. ; Henshaw 1893!), San Diego (W. S. Wright n. 67!, R. D. Alderson 18941); River- side Co., Beaumont (H. M. Hall, Pl. South. Calif. Iv. 1905, n. 5753!). : ota. Primum quidem speciem formam meridionalem Æ. croceae habui, Greene re vera recte species propria constituta. 3 edde in Rep. nov. spec. II. (1906) 28! — Herba perennis, pur k cescens, circiter 50 et evidenter etiam plus em alta, valde robusta, scaberula, e radie S s ; SE à . : si lignosis a obtecta multicaulis enascens. Caules erecti vel subadscendentes, robusti, ua angulis albidis prominentibus, subglabri, sparsim foliosi, sed stricte monochasialiter or 4 podium formantes) ramosi. Folia scaberula, basalia longissime elio caulina tudine petiolorum et magnitudine laminae valde eg tripinnatifida lobulis angu linearibus vel obeuneato-linearibus brevissime cuneatis. edunculi satis longi, Se , postea magis = diam peie at tamen 9 — TE s . post anthesin valde robusti. Cupula sub alabastro longe Ro ale a Deeg 7—10 mm longa, in summa parte fere 5 mm Eschscholtzia. | 169 margine exteriore lato (2—3 mm), plerumque suberecto, crasse coriaceo, interiore per- gamentaceo, valde reducto; calyx tener, oblongo-conicus, a api cem conice paulatim attenuatus, at tamen distincte praeterea et graciliter apiculatus ; 2,5—3 cm longus; corolla subcampanulata 5—7,5 cm diametiens petalis aurantiacis Bear obtusis marginibus inter se tegentibus, 3,5—4 cm longis; stamina pro magnitudine petalorum brevia, antheris longis anguste teg film entis subulatis brevibus, ad versus vaginanter dilatatis marginibusque inter se conna- tis; stigmata: multa (12?), longitudine et crassitudine valde inaequalia, & plerumque longissima; lomenta valde robusta, ad apicem paulatim -angustata, in summo autem rursus clavatim incrassata, 8 em lon onga, robustissime costata; semina ovato-globosa, olivaceo-brunnea, non reticulata, sed rugosa. — Fig. 22, 72. itte Leth orikwutaebes Xerophytengebiet, Sonoraprovinz, Nieder- Kalifornien: Guadalupe Island (Greene IV. 1885!). Nota. Sine dubio valde affinis E. eroceae et E. rigidae, sed diversa habitu et cupulae forma. 35. E. scariosa Greene in Pittonia V. (1905) 243! — Herba perennis, glauces- cens, circiter 30 cm alta, glabra, robusta atque erecta, e radice nn plerumque multicaulis, caulibus sparsim ramosis atque foliosis, plerumque bifloris, valde robustis. Folia bi-vel tripinnatifida, minus ampla, alia cum petiolis vesti na 10—15 cm longa, segmentis satis distantibus, lobis lineari-obcuneatis vel lineari-oblongis ad apicem Subito acutiusculis vel subrotundatis minus divergentibus fere subparallelis, caulina pauca, multo minora, minus dissecta. Cupula stricte infundibuliformis, inflata et scariosa, interdum quasi alata, (in statu exsiccato enim ad latera alae irregulariter dispositae tenuiter papyraceae inveniuntur, quod autem evidenter pressione et exsiccatione in prae- paratione efficitur epidermide post parenchymatis exsiccationem soluta), usque ad 5 mm longa atque insuper 5 mm lata, margine exteriore m mm lato, tenuiter papyraceo, reflexo atque undulato, interiore erecto hyalino integro *); calyx ovoideus plus minusve abrupte apieulatus apice fere cylindraceo obtuso, in statu juniore magis conice an- gustatus, 1,5—-2 em longus; corolla scutellata 3—4 cm diametiens petalis aurantiacis late ovoideis, Be vi cm longis; stigmata 8—10 fere aequalia; lomenta 5 cm longa valleeulata. — Fig. 2 Übergang Br Kaabes der pazifischen Koniferen in die westameri- kanische Wüsten- und Steppenprovinz; südlichste Ausläufer der kalifor- nischen Küstenketten: San Luis Obispo Co., Carrizo plains, ferner Santa Maria (A. Eastwood es 1896!). Nota. notabilis numero stigmatum; cupula scariosa etiam a ceteris speciebus uius moie atingitan, etiamsi in duabus speciebus alius sectionis cupulae similiter scariosae inveniun Var. dichasiophora Fedde in Rep. nov. spec. II. (1906) 75! — Tota herba minus compacta caulibus sympodialibus et ad apicem dichasium gerentibus. Calyx oblongo-ovoideus, subito, at brevissime apiculatus, 0,75 cm longus; corolla minor, minus scutellata, vix 2 cm diametiens; stigmata 4 inaequalia. Süd- Kalifornien: San Luis Obispo Co., Cuyama, Caliente Creek (Alice East- wood 1896 } Nota. Gs habitu valde diversa, fortasse quidem species nova. 36. E. pseudoinflata Fedde in Rep. nov. spec. Ill. (1906) 75! — Herba perenn glaucescens circiter 20—30 cm alta, glabra (partibus, infimis subscabridis en minus robusta sed erecta, e radice subrepente uni-vel multicaulis, caulibus dichasialiter Folia tripinnatifida, lamina ambitu triangulari, minus ampla, em longa, lobis lineari-obcuneatis vel lineari- basalia cum petiolis satis longis 10—12 cm : oblon subito acutiusculis subdivergentibus, na ambitu non multo gis, ad apicem anthesi stricte infundibuliformis, non — inora neque minus dissecta. Cup postea hes wa turbinata, inflata (in statu exsiecato quasi alata), usque a *) Non, ut Greene ait, denticulato. Denticulalio enim mea sententia modo laesione efficitur, 170 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 3 longa, margine exteriore 2—3 mm lato, crasse papyraceo, reflexo atque undulato, in- teriore valde diminuto, vix 0,25 cm longo, erecto — integro; calyx oblongo-ovoideus, graciliter apiculatus apice fere cylindraceo gracili, 1—1,5 cm longus ; corolla scutellata 3—5 em diametiens petalis flavis (?); stamina filamentis filiformi-alatis, antheris an- guste ren filamentis aequilongis; stigmata 4 aequalia; lomenta circiter 4 cm longa. rovinz der pazifischen Koniferen; südliche Zone (kalifornische Küstenketten): San Francisco Co., Vicinity of Lake Merced (N. L. Gardner V. 1903, n. 526!). Diu haesitavi, an haec species GE sit habenda, nam congruit multis notis cum E. scariosa, cui valde est affinis. Sed locus et loci naturae valde differunt, et forma calycis atque cupulae cupulaeque margines sunt divitis ramificatio caulium etiam valde distat a cauli- bus plerumque bifloris E scariosae, magis autem congruit cum ramificatione E sear?osae var. dd Fedde, quae fortasse. sit habenda species propria. 7. E. rigida Greene in Pittonia V. (1905) 244! — Herba perennis, glaucescens, MM 60—100 cm alta, glabra, robusta atque rigide erecta, paniculato-ramosa, spar- sim foliosa, caule primario satis robusto. Folia pro planta parva, lamina caulinorum ` vix 3—5 em longa, tripinnatifida, firma, lobis oblongo-cuneiformibus, subito acutiusculis, arum divergentibus. Pedunculi breves, at robusti, plerumque in axillis dichotomiarum enascentes. Cupula valde (3—12 mm) longa atque angusta, margine exteriore 2 mm lato coriaceo deflexo, interiore papyraceo atque opaco; calyx subconico-ovoideus, M ` statu juniore irs postea magis conicus, vix apiculatus, 1,5—2,5 cm longus; "` rolla pro planta non ita magna, 3—5 cm diametiens, valde patule campanulata, petalis rotundato- vel late ENEE aurantiacis; stamina numerosa filamentis brevibus | subulatis, antheris longe Va anguste linearibus; stigmata 4, valde inaequalia, lomenta | pro planta brevia, 3—6 c m longa; semina breviter ovoidea, vix globosa, stricte trans- versin oe rugis interdum in tie asia irregularem excedentibus. — Fig. 22,7 ` amerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Üb ergangen] nach Süd- Kalifornien: Kern Co., Tehachapi Valley 1250 m (Greene 1885!, Co- ville and Funston, Death Vall. Exp. 1891, n. 1115!); San Luis Obispo Co., bei San cg Obispo (J. G. Lemmon 1886, n. 45691); San Bernardino Co., Low hills S E rish, Pl. South. Calif. IV. 4888, n. 2024!); San Diego Co., (Brandegee v. 1882!) : RUE DUI DR. Tee e SEO oe as Sele ean oe Ey E — SCH reene l. c. meint, daß hierher auch folgende Exemplare, die ee nicht gesehen habe, gehören: San Bernardino Mts., Fort! Tejon, Banning, und San Gorgonio Pan (Parish), Fort Tejon (Xanthus). — Außerdem gehören hierher aus dem San Ber- ` nardino Valley von S. B. Parish, Pl. of South. Calif. 4906 n. 5585 und 5607 und wohl gem n. 5743b? : N Ab affini E crocea differt praeter caetera habitu rigido atque robusto, ramifica- : tione de floribus minoribu : 40—60 cm | . tristis Fidis s spec. nov. — Herba perennis, glaucescens, circiter | vel plus alta, glabra, robusta atque rigide erecta, e radice palari crassa mu ulticaulis, ` caulibus dichasialiter vel sympodialiter plerumque modo in parte superiore ramosis, : sparsim foliosis. Folia basalia longipetiolata, bi- vel tripinnatifida, lobis atque lob angustis linearibus. Pedunculi post anthesin sine dubio elongati, pene eei rigide erecti, antea breviores, tenues iios graciles. Cupula sub alabas infund formis, post ' anthesin multo robustior atque turbinato-infundibuliformis, mg? equo 3 coriaceo atque omnino deflexo, interiore erecto quidem, sed brevissimo atque a modo coriaceo; calyx a ovoideus, ad apicem conicus, at praeterea ae distincte apiculatus, 4—1, ongus; pen ere planta non ita magna, peg citer 2 cm longis; A atque gynae non vidi; lomenta 5—6 €m semina subglobosa, brunnea, irregulariter wie seh vel fere subreticulata. s: stamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Sud- -Kalifornie Temecula 1200’ (Jepson and Hall, Pl. South. Calif. 4901, n. 1978!). Nota. nn originali misero dapt non est omnino completa. Sine E. rigida valde affinis et imprimis foliis diversa. dubio cum Eschscholtzia. 171 39. E. recta Greene in Pittonia V. (1905) 245! — Herba perennis, glauca, cir- citer 60 cm alta, glabra, robusta atque in anno primo caule solitario, postea e radice crassa lignosa multicaulis, caulibus rigide erectis, satis robustis, sparsim atque fastigiate ramosis, sub ramificationibus crassioribus, subteretibus, sed costis 5—9 albidis pro- minentibius angulatis. Folia quam E. rigidae majora atque gracilius dissecta, tripinnati- atque subobtusus. Pedunculi aequo modo rigidi atque satis robusti. Alabastra atque flores pro plantae magnitudine parva; cupula tubuloso-infundibuliformis, 4—'7 mm longa margine exteriore crispo subreflexo; calyx ovoideus in apiculum longum atque satis robustum apiculatus, rarius conice angustatus, 1,75— 2 cm longus; coroll aurea, 3—5 cm diametiens; stigmata 4; lomenta robusta, utrinque paulatissime angustata, ro- buste costata 6—10 em longa; semina magna, sphaeroidea, nigro-brunnea, graciliter, sed distincte reticulata. — Fig. 22, z5. Mittel-Kalifornien, sowohl im Innenthal wie auf den Küstenkelten und den Vorbergen der Sierra Nevada heimisch. Shasta Co.: Cow Creek (Baker and Nutting V. 1894!); Sacramento Co.: Wohl von hier stammt das Exemplar von Hartweg (Pl. Hartweg. n. 1638!); Solano Co.: Elmira (Baker, Pl. Pacif. Slope V. 1903, n. 29217); San Joaquin Co.: Tracy (Brandegee 1889!); Contra Costa Co.: Antioch (Brandegee 1889!) Botanic Garden Berkeley (H. M. Hall, Pl. Cal. X. 1902, n. 3701!): Santa Clara Co.: San José (H. Webster 1880!), Foothills near Stanford Mpeg er E e IV. 1895!?); Mariposa Co: Sherlocks (Congdon V. 1893!); ‚Kern Co.: Greenhorn Range, Poso Creek (H. M. Hall and H. D. Babcock, South. Sierra Nev. Mts. 1904, n. 5008!). Greene, Le 245 erwähnt ferner ein Exemplar aus Süd-Oregon, Grants Pass (Howell 1884), das vielleicht dorthin verschleppt sein dürfte, sowie eins von Beacon Hill auf der Insel Vancouver (Macoun 1893), das als »introduced, but natu- ralized« bezeichnet wurde. E. nevadensis Fedde in Fedde, Rep. nov. spec. Il. (1906) 146! — Herba nosa, circiter 40 cm alta, glabrescens vel imprimis in par- e radice perpendiculari palari reliquiis foliorum marcidorum ramis satis robustis, rigide erectis, virgate paniculato- : floribundis, teretibus, costis validis non valde prominen- libus. Folia basalia longe petiolata petiolis satis rigide-erectis linearibus circiter 10—15 cm longis, infra vaginatim dilatatis, caulina breviter petiolata satis multa, omnia ambitu ifida, lobis atque lobulis non valde divergentibus, ineari-oblongis, ad apicem breviter cuneato-acutis. Pedunculi pro i Cupula infundibuliformis, 3—4 mm umma. parte ito in apicem cylindricum apiculatus, 1,5—2 cm que multo magis evoluta; lomenta vidi, — Fig. 22, 16. Westamerikanische Wüsten- Basin; West-Nevada: Genoa, alt. 5000 ft. und Steppenprovinz, Zone des Great (M. E. Jones, Fl. Nevada, 1897!) *). *) A Greene E leptandra mea sententia false determinata! 172 ' Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Nota. Habitu sine dubio valde affinis E. rectae, sed magis foliosa foliisque multo majori- bus, ramis magis virgato-strictis; ceterum videtur mihi etiam ad E Biolettzi accedere, quoad quidem ex descriptione reunosna apparet, quae autem habitu suberecto differt et loco natali. 41. E. calosperma Greene in Pittonia V. (1905) 246. — Herba perennis glauca, circiter 60 cm alta, glabra, robusta, supra basin ramosa, caulibus atque ramis modo substriatis. Folia satis magna lobulis linearibus, acutis, parum divergentibus. Cupula breviter infundibuliformis margine exteriore valde lato magis adscendente quam patente vel deflexo; calyx 2 cm longus, angustus et acuto-conicus; corolla ides 4—5 cm diametiens; lomenta circiter 7—8 cm longa, robusta, curvata; semina magna, satis acute ovoidea, cinereo- vel olivaceo-viridia, testa quasi lepidota, eege linea nigra in raphe instructa. Provinz der pazifischen Koniferen; südliche Zone; Küstenketten von Kalifornien: Monterey Ges Hügel zwischen King's und Jolon (Miss Eastwood VI. 1893 in Herb. Calif. Ac. Nota. Descriptio exemplaribus non visis secundum Greene. Ab E recta facile distin- guenda cupula non tubulosa et seminibus. es revoluta Greene in Pittonia V. (1905) 247! Fedde in Rep. nov. spec. HI. (19 76. — Herba perennis, glaucesc ens, 15—20 cm alta, glabra, humilis atque ee, subacaulescens caulibus primariis scapiformibus, folia basalia superantibus, posterioribus in summa parte bracteatis atque pseudodichotomis, e radice crassa multi- eipiti enascentibus. Folia compacta, omnia fere basalia, pauca modo in infima parte caulium enascentia, glabrescentia atque glaucescentia, tripinnatilobata lobulis latis SE parum divergentibus, oblongo-obcuneiformibus, ad apicem brevissime cuneatis vel s mucronulatis vel subobtusis, trium ultimorum medio latissimo. Cupula brevis sub anthesi breviter infundibuliformis, postea magis turbinata, 4—8 mm longa, margine exteriore amplo, sed tenero, postés valde revoluto, vem satis conspicuo, erecto, papyraceo, nervoso; calyx tener oblongo-conicus, ad apicem paulatim atque graciliter conice an- gustatus, at tamen ceterum distincte et Zeg apiculatus, 2,5—3 cm longus; aurantiaca, expansa plus quam § cm diametiens; stamina filamentis obscure coloratis antheras longitudine fere aequantibus; stigmata 4, perlonga, subaequalia. Lomentum nondum vidi. — Fig. 22, 17. Provinz der pazifischen Koniferen; südliche Zone; Küstenketten von Kalifornien: Alameda Co., Livermore Valley (E. L. Greene IV. 18951); Mt. St. Helena (Brandegee IV. 1889!) Berkeley Hills (H. M. Hall, Pl. Calif. IV. 1899, n. 109a!). ota. et loco nascendi. Var. caudatocalyx Fedde in Rep. nov. spec. II. (1906) 105! — Calyx longis- ; sime pieni in apicem angustissime conicum 1,5 cm longum exiens. da Co.; Near Niles (H. M. Hall, Pl. Calif. III. 1904, n. 1637!); Santa Clara l Co., Foothills west of los Gatos (A. A. Heller, Calif. Pl. IV. 1904 n. 72851). 43. E. floribunda Greene in Pittonia V. (1905) 247! — Herba perennis, "x A i der tisecta, lobis : E cescens, 15—20 cm alta, glabra, subacaulescens, caulibus scapiformibus at basalibus numerosis e radice crassa multicipiti nascentibus. Folia glaucescenti petiolis ad margines interdum scabro-denticulatis exceptis, compacta, tripinna tripartitis lobulis "ribs aequalibus oblongo-linearibus parum divergentibus, acuti cum petiolis circa’ 40 cm longa. Pedu ncoli scapiformes folia Icupitadine non mult superantes. Cupula elongata anguste infundibuliformis vel melius tubaeformis, longa, margine exteriore patente, interiore erecto papyraceo-hyalino, nervoso; cal; oblongo-conicus, primum distincte et graciliter apiculatus, de a paullo antheris longissimis atque gracilibus, filamentis brevibus, hale ad apicem i a 4 longa, subinaequalia; lomenta circiter 7 cm longa, grecia atque stricta, ee semina non vidi. — Fig. 22, 79. Sine dubio valde affinis eum E floribunda, a qua differt imprimis cupulae forma Eschscholtzia. 173 Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Sud-Kalifornien: San Diego Co., Santa Ysabel (H. W. Henshaw 1893!). Var agoni Greene l c. 247! — Re vera glauca, ad petiolorum margines distinctius er wer longius apiculatus; cupula potius turbinata(?) quam infundibuliforn , $2,2 Süd- Kalte Riverside Co., San Gorgonio Pass. 600 m (J. B. Leiberg 1898, n. 3254!). r. gracillima Fedde in Rep. nov. spec. II. (1906) 105! — In toto gracilior, jud petiolis sparsissime scabridis. Calyx anguste atque graciliter oblongo-conicus, distinete atque eleganter longe penc 2,5—3 cm longus; cupula angustissime in- fundibuliformis vel tubaeformis ca. 4 m m longa, supra (rorem et non multum dila- tata, margine externo 2 mm lato subdiaphano. — Fig. 2 Süd-Kalifornien: Riverside Co., Wildomar (H. M. Hall, Pl. South. Calif. 1897, n. 3851). 44. E. Brandegeei Greene in Pittonia V. (1905) 248! — Herba perennis, glauca humilis, glabra (petiolis atque caulium angulis plus minusve scabris exceptis), e radice perpendicular multiceps, subrosulata, ramis satis brevibus false dichotomis, in pedunculos longos scapiformes folia superantes excedentibus, sparsim foliosis. Folia parva SECH ovata, lamina 4—2 cm longa, petiolis basa lium 2—3 cm, caulinoru minus longis, lobis parvis plerumque tripartitis leviter eh ambitu obcuneatis, lobulis brevissimis lineari-obeuneatis acutiusculis. Pedunculi valleculati subadscendentes. Cupula infundibulo-subeyathiformis vel _anguste turbinata, p 5 mm longa Sen ex- et valde inaequalia. Kéier arcuatum ai: ad a iin paulatim an- gustatum, valleculosum; semina ad apicem submucronulata, late adit distincte favoso- reticulata. — Fig. 22, 22. Mittel- Kalifoentad Küstenketten nördlich San Francisco, Lake Co., Lakeport (Brandegee 18891). Nota. Notabilis margine exteriore pro ceteris sectionis speciebus exiguo. chartacea Fedde in Rep. nov. spec. Ill. (1906) 105! — Herba perennis, i s omnibus e radice crassa enascentibus. Folia glauca, mn lente in locis diramificationum pruinosa), tripinnatifida lobulis subparallelis anguste lineari-obcuneatis breviter acutis (lobi terminales utriusque segmenti lobulis tribus ee medio saepe paullo submucronulato, compositi, omnia fere basalia caulibus triplo bre- o adpresse revoluto, interiore erecto, ter longiore, char- vits quam | mm longo; calyx ovoideo-conicus in apicem cylindricum obtusatum apiculatus, 1,5 em longus; corolla flava campanulata(?), 1,5 cm Üiametiens; stamina m xe Einen brevioribus; Vp 3 (v mee E Aui affinis et aitebüté SAP nes valde e . Glevelandi Greene in Pittonia V. (4905) Tel a Herba DN diffuse ra, ramis ad basin prostratis um laxum fere 70 em diametro formans, glabra vel atque abren pa atque obscure aspera, potius glaucescens quam glauca. Folia pro planta ae en basalia longepetiolata cum petiolis longis modo "7 em longa, lamina omnino p erumque modo 1,5—3 cm longa, bi- vel ee 174 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. segmentis atque lobis in eadem planta dimensionibus valde diversis, aut brevibus, di- vergentibus, ad apicem parum dilatatis et breviter aculiuseulis, aut longioribus, paral- lelis, lineari-oblongis et subacutis. Cupula subcyathiformis vel infundibuliformis 3 mm longa, margine exteriore patente usque ad 4 mm diametiente rutilo(?); calyx anguste oblongo-conieus, tener atque translucens, brevissime atque obtusiuscule, sed distincte apiculatus, circa 1 em longus; corolla pro planta parva, fere rotata, 2—4 cm diametro, florum primariorum maior quam posteriorum, illorum flavida, horum saturate flava vel aurantiaca; stamina multa, filamentis brevissimis atque robustis, supra purpureis, antheris linearibus, elongatis; stigmata 4, gracilia, inaequalia; lomenta gracilia, ad apicem pau- latim angustata, circiter 4 cm longa, distincte costata; semina parva, subglobosa, api- culata, ad apicem reticulata. — Fig. 22, 23. 3 Mittelamerikanisches Xerophytengebiet; Sonora-Provinz; Süd-Kali- — fornien und Nieder-Kalifornien: Häufig an den Meeresküsten von San Diego bis | Ensenada in Nieder-Kalifornien, sowie auf den Coronados-Inseln. — San Diego (Cleve- | land 1888!, C. F. Baker, Pl. Pacif. Coast 1903, n. 3387!, Brandegee 18891, H. M. Hall, Pl. South. Calif. 1903, n. 3975!). ; Nota. Secundum cl. Greene homologa E. californieae, perenni quidem, in regionibus — septentrionalibus versanti, notabilis floribus satis parvis aureis e calyce tenero conico. In statu vernali pauciflora et pedunculis longis scapiformibus (Eastwood in Herb. Calif. Ac.) instructa. 47. E. australis Greene in Pittonia V. (1905) 249! — Herba annua, diffuse false a dichotoma, a basi ramosa, ramis longis satis robustis prostratis vel adscendentibus D — parte inferiore fere nudis, superne sparsim foliosis, glabra vel ad petiolos scaberula, glauca. Folia pro planta minuta, tripinnatifida, lobulis lineari-oblongis acutis vel subacutis, parum divergentibus. Cupula longe infundibuliformis, post anthesin magis turbinata, 3—4 mm ` longa, margine exteriore bene evoluto, patente; calyx ovato-eonicus, distincte apiculatus, : circa 4 em longus; corolla pro planta parva, fere rotata, 2—4 cm diametiens, aur 4 tiaca; stamina multa, filamentis brevissimis, supra obscure coloratis, antheris linearibus — elongatis; stigmata 4, gracilia atque inaequalia; lomenta pro planta satis robusta, ad apicem paulatim angustata, 5—6 cm longa, distincte costata. — Fig. 22, 24. de Mittelamerikanisches Xerophytengebiet; Sonora-Provinz; Nieder- i Kalifornien: Von Ensenada an der Todos Santos Bay südlich bis San Quentin Dä ` vielleicht auch noch weiter. — All Saints-Bay (F. E. Fish IV. 1882!); San Quentin — Bay (E. Palmer, Fl. Low. Calif. I. 1889, n. 707)). Nota. Sine dubio E. Clevelandi valde affinis, forsan modo varietas aust habitu atque cupulae et alabastrorum forma. p 48. E. bicornuta Greene in Pittonia V. (1905) 249! — Herba annua, be S : fü ralis, differt 1 D corolla lutea, minus quam 2,5 cm lata, evidenter omnino rotata; stamina pauca tibus 4 affectum, quorum duo Se omnia post anthesin incrassata subulata fiunt et divaricatim distant vel leviter recurvati quasi cornua sunt. Mittelamerikanisches Xerophytengebiet; Sonora-Provinz ( Kalifornien): San Sebastian (Brandegee IV. 1889). on Hanc speciem praeter ceteras stigmatum forma excellentem non vidi, quam om descriptionem Greeneanam transtuli. " 49. E. mieroloba Greene in Pittonia V. (1905) 250! — Herba annua, es atque glauca, a basi ramosa ramis 30 em vel plus longis striete decumbentibusy ae enter coarctatis, sed parum fistulosis, gracillime striatis, sparsim foliosis et cd false dichotomis; folia parva, glabra atque glauca, basalia nondum nota, caulina d" Eschscholtzia. 175 atque plus minusve reducta, bipinnatifida lobulis brevibus linearibus, moderate diver- gentibus, breviter acutis. Cupula sub alabastro et sub flore exigua, magis infundibuli- formis, postea incrassata, turbinata, circiter 4 mm longa margine exteriore tenui atque deflexo, interiore erecto hyalino exteriorem longitudine fere aequante; calyx 6—7 mm longus, firmus, ovoideus, distincte sed breviter atque coarctato-obtuse apiculatus; i l reticulata. — Fi j Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Zone des Great- Basin; Süd-Kalifornien: Carizzo Plains (A. Eastwood VI. 1902!). 50. E. lacera Greene in Pittonia V. (1905) 250! — ?Chryseis ere Lindl. Bot. Reg. (1837) t. 1948. — ?E. compacta Walp. Rep. I. (1843) 116. — Herba annua (an perennis?), a basi ramosa ramis multis ascendentibus vel de prostratis 30 em vel plus longis, sympodialiter ramosis, omnino foliosis atque floriferis, subglabra atque glauca. Folia parva, divaricatim bi- vel tripinnatifida lobulis ultimis brevibus linearibus acutis quasi lobos trifidos formantibus. Pedunculi breves et graciles. Cupula eng infundibuliformis, distincte costata, 2—3 mm longa, margine exteriore 1,5— 2mm lato 9, interiore valde diminuto; calyx tener, subconico-oblongus, brevissime et gracillime in apicem valde minutum atque tenuem apiculatus, circiter 4 cm longus; corolla aurea, subro otata, circiter 3 cm diametiens; stamina multa, omnino flava, fila- mentis brevibus lanceolato-subulatis, antheris Könige anguste linearibus: stigmata 4 gra- cilia; lomenta gracilia atque fere recta, vix 5 cm Leger semina parva, exacte globosa, eleganter favoscc ioi et minute punctulata. — Fig. 22, 26. Provinz e pazifischen Koniferen; Vorberge der Sierra Nevada: Auf sandigem Boden. — Kern Co., Kernville Greenhorn Mts. 6000—7000' (E. Palmer, Pl. South. Calif. VI. 1888! n. ut, Fresno Co., pna (T. H. Kearney VI. 1904, n. 38! Mariposa Co., Copper Mine (Congdon á y. 03). 51. E. A Greene, Fl. Francisc. ier 286; Man. 14; A. eu Synopt. Fl. North Amer. I. 4. (1895) 91; ud in Pittonia V. (1905) 251! — Herba annua, parva atque depressa, a basi ramosa, ramis satis gracilibus, p que valde decumbentibus vel etiam depressis, 12—18 cm longis, evidenter dichotomis, in chscholt: nn Greene, a alabastrum, b cupula. — 2. E tenuisecta Greene, a pes cu ula. - — 3. arvensis Greene, æ alabastrum, b cupula cum parte infima fructus A uiis a alabastrum, 5 cupula cum infima parte fructus. — 5. E. Deene Ze tiene d bastrum, b cupula. — 6. E. straminea Greene, a alabastrum, b cupula cum infima parte fructus, — 7. E. Gr b cupula. — 8, E. arixonica ee aecoz bast — 4». Bj astrum, b cupula. pe ^ alabastrum; b cupula. (Icon, origi 176 Friedrich Fedde, — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. toto caespitem laxum circa 30 cm diametientem formans, glaucescens. Folia maxima in parte glabra, at ad margines petiolorum atque petiolulorum, aequo modo in statu juniore scabra, tripinnatifida, parva, lamina ambitu late ovoidea, 1—4,25 cm longa, cum petiolis 3—4 cm longa, lobis moderate divergentibus, lóbulis oboxidio: -cuneiformibus, brevissime acutis, interdum submucronulatis. Cupula turbinata 2—3 mm longa, mar- gine exteriore angusto, sed distineto, patente vel postea reflexo, interiore brevissimo erecto atque hyalino; calyx ovoideus, paulatim in acumen teres angustatus vel plus minusque subapiculatus, 1—1,25 em longus; corolla aurea valde patens, 2—2,5 cm diametiens; stamina circiter 42, filamentis satis longis, antheris lineari-oblongis non multo longioribns ; stigmata 4 inaequalia; lomenta 2,5— 4 cm longa, gracilia ee tenuia, EE ad apicem attenuata; semina (immatura) globosa, leviter reticulata. Fig. 23, 7 Übergang der Provinz der pazifischen Koniferen in die westameri- kanische Wüsten- und Steppenprovinz; südlichster Ausläufer der kali- fornischen Küstenketten: San Luis Obispo Co. (Lemmon WAR N Notabilis prae ceteris affinibus habitu diffuso atque depre 52. E. tenuisecta Greene in Pittonia I. (1888) 169!; Pittonia V. (1905) 252! — Herba annua, magis elata, erecta, glauca atque glabra, 30 et plus cm alta, a basi ramosa ramis sparsius foliosis, evidenter dichotomis. Folia cum petiolo 5—15 cm longa, plerumque tripinnatifida lobis "moderate divergentibus angustis, ultimis sub apice brevis- sime cuneato parum dilatatis. Torus breviter infundibuliformis, 3 mm, post anthesin magis campanulatus, 4 mm longus, subvalleculosus margine exteriore lato coriaceo, in- teriore minus evoluto; calyx sübconiso-ovatüs, tenuis, distincte bienlatas: 0,5—1 em longus; corolla flava, circiter 2—4 cm lata; stamina multa; stigmata valde gracilia atque inaequalia; lomenta, ` cm logs: valleculata: semina exacte globosa, delicate - favoso-reticulata. — Fig. ditum er ra dette "Wüsten- und Steppenprovinz; nördliches Innen- thal von Kalifornien {mittleres Sacramentothal): Butte Co., Chico (C. C. Parry | 1887!), Berry Canyon, near Clear Creek (Heller and Brown; Pl. Calif. 1902, — n. 5456!). m 53. E. cognata Greene : Pittonia V. (1905) 253! — Herba annua, robusta, # glauca atque glabra, 20— 25 cm alta, e radice deri testigo multicaulis, caulibus valde robustis, partim scaposis, par sias superne sympodialiter sparsim ramosis et ibi foliis paucis instructis. Folia basalia cher y otro omnia tripinnatifida lobulis parum divergentibus obcuneato-linearibus, ad apicem brevissime subacutis vel subobtusis. Cupula sub anthesi infundibuliformis, postea Butbisictayeiborintt 5—6 mm longa, margine Weg m pere revoluto, interiore erecto papyraceo brevissimo; calycem non vidi; © m diametiens; stigmata 4, longa atque fere aequalia ; lomentum salis robustum, S A cm longum, ad apicem clavatim incrassatum; semina leviter elongata, Weien e reticulata. ; Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; nórdliche inner- 891). kalifornische Zone: Colusa Co. (Brandegee IV. 18 Fl. 54. E. arvensis Greene in Pittonia V. (1905) 253! — E. compacta Mme Francisc. (1892) 285; Man. bot. S. Franc. (1894) 11 (excl. Syn. E. grease verisimiliter non Walp. — Herba annua (an perennis?), satis robusta, 20— 4 à basi ramosa ramis adscendentibus vel decumbentibus, imprimis in parte inferi denter Koerech) atque sparsim foliosis, in parte superiore saepe quasi scapifo lobis. glabra, kenne Folia omnia petiolata tripinnatifida vel saepe pen ultimis trifidis (lobulis tribus subaequalibus) lobulis omnibus anguste linear? lineari-obcuneatis, ad apicem satis subito acutis vel subacutis. Pedunculi satis peret: imprimis in statu vernali scapiformes, longi et folia valde superantes. vel infundibuliformis, (in statu exsiccato) leviter valleculata, 5—7 mm longa, exteriore satis (2—3 mm) lato, in toto 6—10 mm diametiente, sub anthesi l dein Be mme subreflexo, rutilo, interiore erecto, hyalino, fere 4 en? ore ert: E Eschscholtzia. 177 calyx satis magnus, conico-ovoideus, diaphanus, ad summum apicem partis conicae apiculatus in apiculum brevem, subeylindricum, obtusum, 1—3 mm longum; corolla en campanulata, in statu vernali plus quam 5 cm diametiens, posteriorum florum angustior, saturate aurea petalis late obovatis; stamina multa, exteriora breviora, filamentis linearibus sub antheris obscure purpureis antherisque multo longioribus an- guste linearibus; stigmata gracillima, valde inaequalia; lomenta 5 cm et pii longa, ad apicem paulatissime atten ata, ad summum clavata; semina parva, breviter ovoidea, ad apicem acutiuscula, stricte reticulata. — Fig. 23, 3. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; mittleres Innen- thal von Kalifornien: Am unteren Sacramento und San Joaquin-Flusse. Contra Costa Co., Antioch (Brandegee 1889!, M. Curran 1886!, Ivar Tidstróm 18951); San Joaquin Co., Tracy (C. F. Baker, Pl. Pac. Coast 1903, n. 278!, 2906!, Bran- degee 1889!); "Seh EE Co., Lake Merced (M. L. Gage, PI. Calif. 1903, n. 525!, 527!, 528!, 529!, 530!, 531!), in der Nàhe der Stadt (R. Jordan 1864!, Esehseholtzl) — Bisher wohl auch das Exemplar von San Francisco (Brandegee 1888! Var. dilatata Greene in Pittonia V. (1905) 253! — Magis elata atque satis stricta; lobuli ultimi foliorum ad apicem dilatata atque obtusa, plerumque mucronulata. Mitt leres Innenthal von Kalifornien: San Joaquin Co., Lathrop (Greene 1889! a rthodichasialis Fedde in Rep. nov. spec. II. (1906) 105! — Minus ro- busta, in ties laxior, _ pluries strictissime dichasialiter ramosa ramis lateralibus a pedun- i 0° divergentibus ideoque habitu fusifor mia, ttel- re Alameda Co., Berkeley, Botanic Garden (H. M. Hall, Pl. Calif, ée 55. E. — Greene in Pittonia V. (1905) 254! — Herba annua, satis ro- busta , 20—40 alta, a basi ramosa, ramis evidenter dichotomis, ascendeutibus vel decumbentibus, pe subsucculentibus, foliosis, omnino minus sparsim foliosa, glabra, quasi flaccida, sed segmenta valde irregulariter fissa lobis de div ergentibus, oblongo-linearibus, ad apicem late t — cum petiolo plus quam ijui caules teretes eis valleculati. Cupula obconico-infundibu- gny mm longa, valleculata margine externo en zer? reflexo, interno valde ad a quasi mammatus, 2 cm ongus: ar patule campanulata, diens SCH aureis transversim elliptieis, basim versus autem subito cunealis, quasi subunguiculatis, 2—3 cm longis, ina multa antheris longis anguste linearibus, filamentis brevioribus 2,5—3,5 latis; stamin E obscurius coloratis, exterioribus linearibus, interioribus bed subulatis; stigmata 4 — gata, filiformia atque fere stricte aequilonga ; 1 semina breviter ellipsoidea, utrimque quasi a eoinlats, graciliter reticulata. estamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; mittleres Innenthal von Kar rnien: Nórdlich des untersten Sacramentos, Solano Co., Montezuma Hills (W. L. Jepson 18921). Nota. Valde ame habitu foliorum E arvensi et fortasse modo varietas, diversa stigmatum forma atque - 56. PU Ore Greene in a. (1905) 254. — ?E. sanctorum Greene in sched, . Herb. m Amer. in — Herba annua, robusta, foliis parvis et graeiliter ripe tiolis et rhachidibus GE lobulis brevibus, anguste linearibus, . &eutiuseulis. Copa longa, ` anguste undibuliformis, margine exteriore distincto, A. Engler, Das Pflanzenreich. IV. (Embryophyta geg sim wel 178 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. herbaceo; calyx brevis, tener, graciliter ws conicus, at tamen distincte apiculatus; corolla di ametiens, aurantiaca; lomentum 3,5—4,5 cm longum Mittelamerikanisches RE quc. EEN Sonora-Provinz: Nieder-Kali- fornien. Salada (C. R. Orcutt V. 1886). — Hierzu nach Greene wohl auch ein Exemplar von Todos Santos Island (Miss F. E. Fink Ill. 1883!), das sich aber von dem typischen Exemplar durch einen etwas anderen Habitus und einen breiteren äußeren Rand des Achsenbechers unterscheidet und daher wohl besser zu E. australis zu rechnen ist. — Meines Erachtens gehört hierher auch ein Exemplar von der San Quentin Bay (Edw. Palmer, Fl. Low. Calif. 1889, n. 739!) mit etwas größeren Blüten und noch mehr kegelförmig schlanken Knospen, von Greene als E. sanclorum bezeichnet. Exemplari originali a me non viso non discernendum est, an exemplar Finkianum sit species propria an varietas 57. E. pieta Greene in Pittonia V. (1905) 255! — Herba annua, gracilis, 20—40 cm alta, a basi ramosa, ramis ipsis sparse ramosis, foliosis atque floriferis, satis laxe erectis, primario scapiformi, glabra atque glauc Fo lia tripinnatifida lobis atque - lobulis angustis lineari-oblongis usque ad spathulato- Riet ultimo cuiusque segmenti — lobo trilobato vel modo tridentato, basalia petiolata cum .petiolis infra vaginanter dila- tatis 4—10 cm longa, pauca caulina minus dissecta iius minora. Pedunculi graciles atque teneri. Cupula sub anthesi breviter infundibuliformis 2—3 mm longa, postea magis turbinata atque elongata, usque ad 4 mm longa, margine exteriore herbaceo re flexo obscure rutilo lato, interiore erecto papyraceo-hyalino; calyx tener, oblongo-conicus, paulatim in acumen gracile angustatus 1,5—2 cm longus; corolla subcampanulata 2,5—4 cm diametiens aurea; stamina multa vix tertiam artem petalorum longitudine . aequantes, antheris anguste enger filamentis filiformibus dimiduo brevioribus; stig- - mata 4, longa atque erecta, fere aeq uilótiga : lomentum utrimque paulatim angustatum : 6 cm longum; semina sphaer roidea, viridia, favoso-reticulata. — Fig. 23, 4. : Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Übergang aus der — Chapparal-Sonora-Provinz in die Gila- und Mohave-Wiste (Süd- -Kali- ` 2 er Los Angeles Co. und San Bernardino Co., gemein auf den Hügeln im im In- eren, (Aggie Mac Call. IL 1888!); San Fraücisquitó Canon (Parish 1887); ee a (M. E. Jones, Fl. Calif. Il. 1882 n. 30381); Hügel südlich von Santa River (S. B. Parish, Pl. South. Calif. IV. 1888, n. 2024!); “Elysian Park. (E. Braun ` ton, PL Los Ang. Co. 4902, n. 151! und Pl. Calif. 1903, n. 834!); Playa de Rey ` (Braunton n. 838!), Claremont (Baker n. 4179!); Mesas (H. E. Hasse 1892!); Reche 3 Cafion (S. B. Parish, IV. 1889!); Antelope Valley, near Palmdale 2500' (H. M. Hall n] Pl. South. Calif. V, 1902, n. 3046!); San Bernardino Valley, 1000 ft. (S. B. ei ` Pl. South. Calif. VI. 1906, n. 5770!). — Riverside Co., Sonora Zone 1300’ (H. M. Hall, Pl. South. Calif. 1903, n. 3713!, 3826!), Moreno Valley (Hall n. 3849). 8. E. bernardina Greene in Pittonia V. (1905) 255! — Herba annua, TO bust, decumbens, satis ram osa, 20— 25 cm alta, glabra, glaucescens, satis foliosa. Folia ' vel tripinnatisecta, omnia petiolata, bocas cum petiolis circiter 10 em alta, atque lobulis latis parum sic ae ultimis oblongo-linearibus obtusis submucro latis. Cupula infundibuliformis sub anthesi, postea infra paullo incrassata ! tubaeformis, margine di. lato atque crasso; calyx 1—4,5 cm longus subcor ovoideus, breviter subconico-apiculatus, satis opacus; corolla 2—3 cm diametiens; menta robusta, ad T m et ad basim paulatim angustata, robuste valleculata, p longa; semina parva, globosa, favoso-reticulata. — Fig. 23, 5. x ; -istemetik oido Wüsten- und Steppenprovinz; Übergang sake 'Chapparal-Sonora-Provinz in die Gila- und Mohave-Wüste Ee fornien): San Bernardino Mts., Edges Cafion 3000’ (S. B. Parish, Pl. South. © Vi 4894, n. 3439!), Umgebung von San Bernardino’ (S. B. Parish, Pl. VER 1896, n. 4162 sub E. caespitosa!). Xu dici Sonora-Provinz in die ‚ad ABER eer Eschscholtzia. ` 179 Var. coarctata Fedde in Fedde, Rep. nov. spec. Ill. (1906) 183! — Minus de- cumbens, sed caulibus suberectis brevioribus robustis, fere subscapiformibus ob folia valde sparsa et caules parum ramosos, Etiam folia minora atque lobulis magis approxi- matis. „ Cupulae margo exterior valde evolutus atque rutilus. stamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Übergang aus der Gila- und Mohave-Wüste (Süd-Kali- fornien): San Bernardino (S. B. and W. F. Parish, Pl. South. Calif. V. 1882 n. 1301). Hierher wohl auch das Exemplar von W. G. Wright 1880 genannt »Mexican Poppy«. depressis. Folia glabra, subglauca, rhachidi angusta, lobis autem atque lobulis satis latis, exceptis foliorum ultimorum caulinorum angustioribus cuneato-linearibus, celeris autem lobis atque lobulis spathulatis vel obovato-oblongis, valde obtusis, sed mucronulatis, divisionibus i trifidis aut valde inaequaliter bifidis. Cupula turbinata margine exteriore modo et insignificante; calyx tener, vix 1,25 cm longus, late ovoideus, supra acutatus, si vix apieulatus; corolla vix plus quam 2,5 em diametiens, aurantiaca Provinz der pazifischen Koniferen; nördliche kalifornische Küsten- ketten: Lake Co., Lakeport (Brandegee IV. 1889: Nota. Sege a me non visum. 60. E. wenn Greene in Pittonia V. (1905) 256. — Herba annua. me- diocris vel usque ad 60 c a, a basi ramosa, decumbens, robusta, glabra, glaucescens vel subglauca, valde (olia et omnino florifera. Folia magna divisionibus latis et divergentibus lobulis ultimis satis longis, oblongozlinearibus, terminali plerumque late ? . Cupula margine exteriore lato, sed tenero, crispido et recurvato; calyx tener, 2,5 cm longus, fere a breviter apiculatus; corolla 4—6 cm diametiens, valde expansa, : filamenta contra morem longa et gracilia, antheris aequilonga, stigmata 4, valde elongata, subaequalia; lomenta modo semina parva, rotundato-ovoidea usque ad elliptica et acuta, lutea »d aurantiac 4 em longa atque tenera; favoso-reticulata. stamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz, südliche inner- Kelten Zone: Kern Co., Caliente, Lerdo (Brandegee IV. 1891), San Emidio SR —— se Ill. 1893), Bakerfield (Eastwood); Tulare Co., Exeter (Eastwood, dV. * pide: Faas non vidi. 6i. E. ea Greene in Pittonia V. (1905) 257! — Herba annua, ab infima basi valde ram osa, aech adscendentibus vel decumbentibus 30 cm vel plus longis, ro- ` bustis, laete viridibus, albide striatis, sparsim foliosis, glaucescentibus, glabris, basi parum et éparsim scabra excepta; rami secundarii pauci in — satis longum nudum excedentes, Folia omnia petiolata, basalia cum petiolo 6—10 cm longa, bi- vel tri- pinnatifida segmentis atque lobulis obeuneatis, ultimis Sege oblongo-linearibus, ab- rupte acutiusculis. Cupula sub anthesi infundibuliformis 2mm longa, margine exteriore angusto, post anthesin magis elongata magis tubaeformis 4 mm longa, margine exteriore en iir nea P WEN satis GEES, " rm — ies A auth emis pallide flavis marginibos inter se tegen- BER, . 4 i antheris valde is croceis; s ta "bur Mae , amentis “esis elongata, ug WR Semina non gue den sche W Wüsten- und i Pa te ag Süd-Kalifornien: i Westameribani Waterman's Cañon 1500" (S. B. Parish, PL South, Cal, Y. 180 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 1888 n. 2025 sub E mexicana in parte! VI. 1894 n. 3471!), Reche Cafion 1500’ (H. M. Hall, Pl. South. Calif. 1899!), sandhills, about 5 miles west of Colton (S. B, Parish, Pl. South. Calif. V. 1888 n. 2035 sub E. compacta!), San Bernardino Valley, City Creek 3000’ (S. B. Parish, Pl. South. Calif. 1906 n. 5722!). — Hierher wohl auch das Exemplar von Kern Co., Tehachapi (Brandegee V. 18991), das sich aber durch dichtere Belaubung, kütte Cupula und weniger lang zugespitzte Knospen ern 2. E. vernalis Greene in Pittonia V. (1905) 258! — E. peninsularis Greene in ball Calif. Sc. I. (1885) 185 i. p. — Herba annua, ab infima basi valde ramosa, 15—25 cm alta, glabra, glauca. Rami 5—10 vel plus, rigide adscendentes, sparsim foliosi et pauciflori, caule primario medio scaposo, modo dimiduo ceteris ramis humi liore. Folia basalia erecta, 7—10 cm longa (cum petiolo), ommia petiolata tripinnati- secta, satis compacta, lobulis Eeer reg vel oblanceolatis, acutiusculis, non valde dreien, Cupula infundibuliformis sub anthesi, postea magis tubuloso-cyathiformis, 3—4 mm longa margine exteriore distincto; calyx tener, oblongo-conicus, conice gra- ciliter apiculatus, 1,25—2 cm longus; corolla aurea, circiter 2,5—4 cm diametiens, subcampanulata; stamina circiter 46 filamentis brevibus subulatis, ad apicem obscurius coloratis, antheris longis, oblongo-linearibus; stigmata 4 inaequalia; lomenta gracilia ` 5—6 cm longa. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Ubergang in die Sonora-Provinz (Süd-Kalifornien): Auf den hügeligen Hochlanden, Anfang Februar blühend, Ende April (bei Beginn der trockenen Jahreszeit) absterbend. Los Angeles Co.: Ramone (T. S. Brandegee!); San Bernardino Co.: (S. B. Parish, Pl. South. Calif. 1885, n. 1745! V. 1888, |n. 2025 in parte!, Cummings, 489621); San Jacinto Mts., ‘Chalk Hill 4500’ (H. M. Hall, Pl. South. Calif. 1899, n. 1127!); San Diego Co.: Dry "hills near Foster (H. M. Hall, Le 4903, n. 38131), San Diego (Greene IV. 1885!, E. Orcutt III. 1885!). Nieder-Kalifornien: Valle de los Palmas (C. R. Or- eutt, 148851). - hysodes Greene in Pittonia V. (1905 259! — Herba annua, e radice 63. E perpendiculari multicaulis, caulibus e verticillo foliorum basalium longipetiolatorum erec- m, graciliter in media mittentibus, in summa pa en dichasio trifloro terminatis (primario miis pro mo paucis, divergentibus, linearibus vel anguste lineari-lanceolatis, acutis, ad apicem interdum pur purascentibus. Pedunculi sub anthesi graciles, postea robustiores. Cupula sub flore elongato-infundibuliformis, albidus et quasi scariosiformis (?), sub lomen atque quasi irregulariter (d magis turbinata 5 mm lon nga, margine exteriore angusto um nuato-apiculatus, 1,25—2 em longus; corolla albide flava expansa, 2,5— stamina multa filamentis linearibus brevibus omnino luteis; stigmata 4 subinaequ lomenta gracilia 4 cm longa. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Übergang aus der Chapparal-Sonora-Provinz in die Gila- und Mohave-Wüste: San Diego Witch Creek (R. D. Alderson, IV. 1894). 64. E. peninsularis Greene in Bull. Calif. Acad. I. (1885) 68, non 183! A. Gray in Proc. Amer. Acad. XXII. ( (d? 271 et in Synopt. Fl. North Amer. I. 4. Greene in Pittonia V. (1905) p. 260! — Herba annua (fortasse perennis?), atque glauca, a basi multicipite an caulibus erectis vel adscendentibus, sa . 0 cm = lobulis _ foliosis et satis floriferis, pluries et distincte dichasialiter ramosis, circiter 3 Folia daher minus dissecta, bi- vel triternata, segmentis | cm et minus longis; am | lagineum reducto; calyx oblongo-conicus vel 9 ovoideo-conicus, paulatim graciliter = 4 em » Co.: S | (1895) d | ee E ee Se ee se a UN RB Eschscholtzia. 181 obovato-oblongis brevissime acutis, eum petiolis (caulina) 2—4 cm longa. Cupula sub anthesi infundibuliformis, sub fructificatione turbinata, vix 2 mm longa, margine exteriore pro magnitudine corollae lato subpatente, interiore brevissimo erecto hyalino; calyx firmus atque opacus ovato-conicus, apiculatus (in statu juniore acuminatus), 0,75 cm longus ` corolla patule campanulata, modo 1,25—1 50 cm diametiens, egenen stamina 8, filamentis subulatis, antheris subclavatis vix longioribus; stigmata 4, fere aequalia; lo- Sim paullo plus quam 2,5 em longa, ad basim et ad apicem paulatim attenuata, ad mmum apicem quasi c avata, ege valleculata; semina manifeste elongata, mucro- fia utrimque, leviter favoso-reticulata. — Fig. 23 Nördliches Nieder kalilaan, Bergige Gegenden, Las Juntas (C. R. Orcutt, Fl. Low. Calif. 4884, n. 4095!), Todos Santos Bay (C. R. Orcutt IV. 1885!). . E. aliena Greene in Pittonia V. (1908) 260. — Herba annua, glabra atque aces a basi ramosa, satis florifera. Folia parva satis in lobulos oblongos et acutos divisa. Cupula (sub lomento) breviter subcylindrica, margine exteriore angustissimo, = coriaceo et manifesto, interiore hyalino, valde obscuro; corolla subrotata, circa 4 c diametiens, lucide flava; stigmata 4, gracillima atque inaequalia; lomenta eireiter 4 cm longa, gracilia, valde glauca Mi Eegen et Xerophytengebiet, Sonora- Provinz; Süd-Arizona: südlichster Teil, Nogales (Brandegee V. 2). : Aren non vidi, . E. Jonesii Greene in Pittonia V. (1905) 264! — Herba annua robusta, a basi eet cymose (sympodialiter) ramosa, fere 60 cm alta, sparsissime foliosa, glabra alque glauca; caules satis robusti. Folia basalia nondum nota, caulina breviter ied lata ambitu late triangularia, bi- vel rarius tripinnatifida segmentis 5 pro more distan- tibus, lobis aut integris aut rursus fissis atque lobulis m... linearibus acutis. Pedunculi longi atque robusti. longe tubulosa, fere 5 mm long stincto, interiore valde reducto, fere subn ullo; calyx tener atque diaphanus, ein conicus, ad apicem conice acutatus, vix apiculatus, 1—1, magna, patule campanulata, 4—8 em iametiens, lutea; stamina antheris anguste line- lomenta gracilia, 6—7,5 cm Zone des Great , Fl. Ariz. V. 1884, n. 43621). folis minus divisis, No ta. ambitu latioribus quam longis. arizonica Greene in Pittonia V. (1905) 261! — Herba annua, robusta, à basi valde cymose (sympodialiter) atque divaricatim ramosa, circiter 30 cm alta, Minus sparsim foliosa, glabra atque glauca; caules satis robusti. Folia basalia nondum nota, caulina breviter wen E =. paullo minus late tria ularia bi- vel ra fid da, segmentis 5 pro ad apicem conice acutatus, breviter subapiculatus, circiter : ren modo 2—3 cm diametiens; "eng a gracilia, 3—4 cm longa, inter costas pru nosa; semina nondum nota. — SC en- aa Steppenprovinz; Ubergang aus der en > in die Gila- und Mohave-Wüste: Arizona: Brad- Shaw Mountains (J. W. To umey VI. 1892, n. 48 c.!), Santa Catalina Mountains (J. W. Toumey IV. 1894). Cum E Jonesii valde = sed satis diversa habitu, foliis, cupulae forma et d ota, magnitudine florum. 182 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 68. E. paupercula Greene in Pittonia V. (1905) 262! — Herba annua, humilis atque gracilis, subacaulescens vel saepius e basi sparsim multicaulis, circiter 40—15 cm alta, sparsim foliosa, valde glauca atque glabra; caules aut in parte infima adscendentes aut potius omnes rigide erecti sympodialiter ramosi, primarii semper scapiformes. Folia omnia petiolata, primaria valde indivisa, omnino integra, spathulato-linearia, posteriora trilobata lobis lateralibus integris, intermedio sursus trilobato, lobulis omnibus ad apicem ternatis vel rotundatis, ultimo interdum submucronulato, caulina quinata segmentis pin- natilobatis divaricatis atque lobulis acutatis. Pedunculi graciles ac pro rata longi. Cupula sub anthesi graciliter obconica, postea turbinato-calyeiformis 2—4 mm longa, margine exteriore valde angusto cartilagineo, interiore erecto hyalino brevissimo, utroque aequali; calyx ovoideo-conicus paulatim ad summum angustatus, sed distincte, eliamsi brevissime apiculatus, 0,75 cm longus; corolla aurea, fere rotata, 2—3 cm diametiens, petalis marginibus inter se tegentibus; stamina pro petalis brevia, filamentis brevissimis filiformibus; stigmata 4 fere aequalia; lomenta gracilia (in statu exsiccato subtorulosa), em longa; semina parva, sphaerica, nigrescentia, sparsim et ample reticulata. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Übergang aus der ` Chapparal-Sonora-Provinz in die Gila- und Mohave-Wüste (SO.-Kalifornien): östliche Grenze der Mohave-Wüste (N. C. Wilson VI. 1893!). — NW.-Arizona: King — man and Peach Springs (N. €. Wilson VI. 1893!). Nota. Tertia specierum deserticolarum duabus praecedentibus valde affinis. 69. E. mexicana Greene in Bull. Calif. Acad. I. (1885) 69 in parte (excl. syn E. Douglasii var. parvula); A. Gray in Proc. Amer. Acad. XXII. (1887) 272; A. Gray V ! annua longa, margine exteriore valde angusto atque cartilagineo, interiore erecto, hyalino, pro — minente; calyx firmus atque opacus, ovoideo-globosus, supra conice an distinctum apiculum cylindricum gracilem exiens, 1,5—2 cm longus; corolla flavida 2— 3 em diametiens, expansa; stamina filamentis brevibus filiformi-alatis, ad apice ee coloratis; stigmata 4, non gracilia, valde inaequalia; lomenta robusta, 5— 6,5 em log; — semina globosa, mucronato-apiculata, aspere atque indistincte reticulata. 2 Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Übergang à Chapparal-Sonora-Provinz in die Gila- und Mohave-Wüste: Arizona UP westlichstes Neu-Mexiko: Ebenen am oberen Gila-Fluß (Greene 1880), Sana | Catalina Mts., Sabeno Canon (J. W. Toumey, Fl. Ariz. III. 1894!), Tucson WIE i : mer IV. 18921). LY a62! — E. Douglasii Torr., Mex. Bound. (1858) 31; Hemsl. Biol. Centr. Am I, (18 atque ea vix duplo superantibus, postea caulibus sparsi (plerumque modo semel) sympodialiter ramosis. Folia bi- vel tripinnatilob: plerumque 3, rarius 5 vel rarissime 7, petiolis infra parum vaginanter dilata’ i paullo longioribus, lobulis parum divergentibus oblongis, brevissime subacutis. DT lobi ultimi saepe dilatato et spathulato-oblongo, obtusiusculo et interdum submucre ine lato. Cupula sub anthesi infundibuliformis, postea turbinata, 2,5—3 mm longa, TT exteriore valde angusto atque carlilagineo, interiore erecto hyalino brevissimo TT prominente; calyx firmus atque opacus subconico-ovoideus, at distincte e CET ER NEIGE le a el u ns, Eschscholtzia. 183 apiculatus, 1,5—2 cm longus; corolla aurea, 2—3 em diametiens, fere rotata; stamina multa filamentis ad apicem purpureo-maculatis; stigmata 4, non gracilia neque valde inaequalia; lomenta gracilia, 6—7,5 em longa; semina ovoideo-globosa, mucronulato- apiculata, indistincte aspera. " Vestamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Ubergang aus der Chapparal-Sonora-Provinz in die Gila- und Mohave-Wüste: Langs des Rio Grande von den Organ Mts. in Neu-Mexiko bis Texas und Chihuahua: Neu-Mexiko, Organ Mts. (E. O. Wooton IV. 1893, n. 360!), Santa Lucia Valley (Rusby 18804), Valley of the Rio Grande below Doñana (C. Wright, Mexican Boundary Survey!) Nota. Quae species maxime ad orientem indigena tamen .E. mexicanae valde affinis, fortasse modo varietas. Differentiae enim inter utramque speciem mihi fluctuare videntur, quam- obrem tantum collectio plurium exemplarium stationem systematicam utriusque speciei dis- otest, cernere potest formibus e rosula foliorum enascentibus atque ea non multum superantibus, postea ramosis. Folia cum petiolis longis infra parum vag pinnatifida lobulis linearibus subacutis, ultimis cuiusque lobi diverse formatis, plerumque spathulato-oblongis, obtusis vel acutiusculis. Cupula magna, graciliter atque longe infun- dibuliformis, 1,5—10 mm longa, margine exteriore valde dilatato, circiter 4 mm lato, neque reflexo nec horizontaliter divergente, sed adscendenter expanso, interiore valde reducto; calyx oblongo-conicus, paulatim acuminatus, at tamen in summo non breviter et distinete apiculatus, circiter 2,5 cm longus; corolla, lomenta atque semina non visa; stigmata 4 inaequalia. Provi der pazifischen Koniferen; südliche Küstenketten von Kali- fornien: Westlichster Teil von Fresno Co., Alealde (T. S. Brandegee 1891, zusammen mit E. aleicornis und E. delitescens). Setchellii Fedde in Fedde, Repert. nov. spec. Ill. (1906) 183! — E ene in sched. Herb. Calif. Acad. — Herba annua subacaulescens (in statu tripinnatifida lobulis anguste lineari-oblongis breviter acutis. Cu gato-infundibuliformis, postea etiam magis elongata, infundibuliformis vel subcampanu- lata, 4—8 mm longa, margine exteriore reflexo, interiore erecto hyalino; calyx anguste ovoideus, conice paulatim angustatus, praeterea autem apiculatus, 1—1,5 em longus ; corolla subrotata vel campanulata, 2—3 cm diametiens, aurea(?); stamina multa fila- mentis filiformibus, ad apicem obscure coloratis, non multo quam antherae brevioribus; stigmata 4, gracilia atque subaequalia; lomenta 5 cm longa, non robusta. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; südliches Innen- thal von Kalifornien: Madera Co., Madera (W. A. Setchell IV. 1897!, M. Buck- minster!). Valde affinis E. inflatae, quae fortasse modo varietas vel forma teratologica sit, Nota Sed diversa cupulae forma. uncat ata, margine ext = ge gus, jun one vel oblongo-conicus, paulatim attenuatus, sed praeterea - ` 184 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. brevissime plus vel minus distincte apiculatus; corolla aurea, 3—4 cm diametiens, sub- campanulato-rotata; stamina multa filamentis filiformibus, ad apicem obscure coloratis, non multo quam antherae brevioribus; stigmata 4, gracilia atque subaequalia; lomenta 5 cm longa, non robusta. — Fig. 23, a Westamerikanische Waasten- und Steppenprovinz; südliches Innenthal von Kalifornien: Tulare Co., auf Ebenen bei Goshen (Brandegee 1891!), bei Tulare (J. Burtt Davy, Pl. Calif. 1897, n. 3104!). — Hierher wohl auch ein Exemplar aus dem Herb. State Normal School, San José, Cal, angeblich aus Monterey stammend mit ziemlich breitem äußeren Rande des en Nota. Facile diagnoscenda cupula 74. E. humilis Greene in Sach Y. (1905) 265! — Herba annua compacta, subacaulescens, modo 4—7,5 cm alta, glauca atque glabra. Pedunculi scapiformes graciles, folia non aequantia nisi post anthesin. Folia glauca atque glabra, petiolis gracilibus valde dissecta in lobulos breves ac satis latos, ultimos saepe cuneato-obo- vatos, plerumque spathulato-oblongos, semper acutiusculos. Cupula breviter turbinata margine exteriore tenero satis amplo atque conspicuo pro planta humili; calyx?; corolla aurantiaca, fere rotata, cirea 2 cm diametiens; lomenta gracilia, circiter 2,5 cm Mittelamerikanisches Xerophytengebiet; Sonora-Provinz; Halbinsel | degen Kalifornien: Cape Colnett (T. S. Brandegee IV. 1893). i A : Exemplar originarium in Herb. Calif. Acad. asservatum non vidi. Species ob habi- tum ibo egregia. 75. E. pseudopraecox Fedde in Notizbl. Bot. Gart. oem IV. n. 35 (1904) 153! — E. exilis Greene in Pittonia V. (1905) 265. — Herba annua humilis, fere acaules- cens, 7,5—13 cm alta glabra, glauca. Folia parva, cum e iolo 3—6 cm longa, sub- tripinnatisecta lobis ultimis duobus lobulis iateralibug oblongis, medio cuneiformi triden- | tato. Pedunculi scapiformes recti, elongati, SCH robusti, teretes, sed subvalleculosi. | a Cupula sabe turbinato-calyeiformis, --3 m ongus, Stee margine exteriore de | | : Sr Sigh e aa E stincte evoluto, interiore valde. reducto; aiis parvus, anguste conicus, , ad apicem ` paulatim geg ca. cm longus; corolla 2,5 cm diametro vel minus; stamina SC indefinita filamentis Ze longis, omnino luteis; stigmata 4 minuta, sed inaequalia; m" lomentum ca. 4 cm longum. — Fig. 23, 7o. i Mittelamerikanisches Xerophytengebiet; Sonora-Provinz; Halbinsel Nieder-Kalifornien: Lagoon Head (E. Palmer, Fl. Low. Calif. 1889, n n. 794). SR 76. E. quadrangularis Greene in Pittonia V. (1905) 264! — Herba annua, satis compacte fasciculata, 45—20 cm alta, glabra glaucescens. Folia petiolis longis erecta, ` in lobulos lineares, obtusos, moderate divergentes satis irregulariter dissecta. multi scapiformes, folia superantes, obtuse, sed distincte quadrangulares, inter an | striati. Cupula infundibuliformis margine exteriore coriaceo prominente atque adscen- dente; calyx tener, fere conicus, sed distincte ac non breviter et graciliter e SC circiter 2 em longus; corolla aurea, late expansa, 4 cm diametiens; stam filamentis water plerumque obscure coloratis; lomenta gracilia, vix 5 cm oh semina nondum Mittelnmerikanie es Xerophytengebiet; Sonora-Provinz; Nieder-Kalifornien: Ostküste bei San Rafael er 1885). originarium in Herb. Calif. Acad. asservatum non vidi. Inter annuas pedunculis scapiformibus . unica TT quadrangularibus. Species unica . dei orientali peninsulae Californiae Inferioris récit 11. E. leptomitra Greene in Pania Vë 14905) 265! — Herba annua, aque 30—60 cm alta, modo supra basin atque sparsim sa, spa arsim foliosa pedunculis valde elongatis. Folia glabra, subglaucescentia, basalia (e trunco basali enascentes) lineari-filiformia, primum simplicia, 5— 7,5 cm longa, scissa apicem breviter bi- vel trifida lobulis brevibus filiformibus, ramalia longepetiolata viter dn phu vel minus multos lobulos lineares acutos sem divergentes. Cup = SE Eschscholtzia.. : ; 185 infundibuliformis margine exteriore latissimo, sed tenero; calyx plus quam 2,5 cm longus, in parte inferiore ovoideus supra grarihier atque paulatim acuminatus apice partem ovoideum longitudine paullo superante; corolla magna, 4— 5 cm diametiens, patule campanulata; lomentum satis gracile, 5 cm longum vel plus; semina non- dum nota. rovinz der pazifischen Koniferen; südlichste kalifornische Küsten- ketten: Santa Barbara (Mrs. R. F. Bingham 1886 ot Exemplar in Herb. Calif. Acad. asservatum non vidi. Greene l. c. speciem ori- gine esse insularl puta 78. E. robusta Greene in Pittonia V. (1905) 266! — Herba annua, erecta, valde robusta, glabra, glauca, supra basin ramosa, caule primario et ramis primariis (etiam in statu exsiccato) plus quam 0,5 cm diametientibus. Folia ampla, omnia petiolata, tri- vel saepius quadripinnatifida divisionibus anguste linearibus, ultimis interdum hreviori- bus, omnibus acutis. Pedunculi plerumque elongati. Cupula turbinato-infundibuliformis, post anthesin turbinato-calyciformis 4— onga, margine exteriore bene evoluto fere 3 mm lato, 6—9 cm diametiente, interiore valde reducto; calyx ovoideus in acumen longum, graciliter aeri ae, in toto fere 3 em longus; corolla pro herba -robusta non ita m m diametiens; stamina numerosa antheris longis anguste linearibus, filamentis Stee slliforibiis stigmata v. duobus minus evolutis brevioribus; omentum robustum 5—7,5 cm longum. — Fig. Webstamerikanisc Hs Wüsten- und SE Inseln an der Küste von Süd-Kalifornien: Santa Rosa Island (T. S. Brandegee 1888) “on the loose soil of steep slopes”. ota. Notabilis imprimis robustitate Wins: atque tori margine exteriore latissimo. 1 crass in Pittonia V. (1905) 266! — Herba annua humilis (10—20 cm 1 alta), sed valde robusta, oer? simplici e radice perpendiculari enascente, paullo supra dichasialiter Apres tota fere habitu dendroideo vel melius subfruticoso, glabra atque glauca; robusti duo magis sympodialiter ramosi. Folia pro planta satis magna, as longis yir gracilibus, eleganter atque divaricatim dissecta, tripinna- tifida segmentis, ultimo excepto, quasi dichotome fissis, lobulis atque lobis anguste linea- ribus atque valde divergentibus, obtusiusculis vel ee ck lobo ultimo trilobo lobulis subaequalibus. Cupula turbinata vel subcylindrico-calyciform —4 mm longa; calyx ellipsoideus, breviter, sed distinete atque abrupte apiculatus, 2 5—4 mm (in statu valde Juvenili?) longus; corolla parva cruciformis, petalis anguste obovatis, vix 4 cm longis flavidis inter se non attingentibus, 4—1,5 em diametiens; “ga cr reiter 8 filamentis valde graciliter filiformibus antheras longitudine superantibus; lom longa, valde robusta, sed leptodermia, ad apicem obtusata, eleganter u AE semina Parva, subovoidea, tuberculato-aspera, non reticulata. ittela inérilatiat ils Xerophytengebiet; Sonora-Provinz; Halbinsel Nieder-Kalifornien: San Benito Island (Chas. F. Pond I. 1889!, E. Palmer 1889). Quamquam E. ramosae valde affinis, tamen distincta Kane foliis, lomentis, . E. ramosa Greene in Bull. Torr. Club XIIL (1886) 217! A. fone in Proc. knee. Acad. XXII. (1887) 272 et in Synopt. North Amer. I. 4. (4895) 91; Greene in Pittonia V. (1905) 267! — E. ealifornica var. hypecoides Wats. in Proc. Am Acad. XI. (1876) 442 sec. A. Gray l.c. l. e. — E. elegans var. ramosa Greene, Bull. Herba annua graciliier et copiose foliosa, sed truneiformi enascentibus . Üivergenter tri- vel von lobulis anguste linearibus subacutis vel subrotun- datis, ultimis lobis ternatis lobulis brevissimis, utroque lateralium ad intermedium con- j vergente vel subparallelis omnibus, lamina ambitu triangularia 2—4 cm longa atque - lata n toto cum petiolis usque ad 10 cm longa, pedunculos superantia. Cupula tur- binata v vel s | 3—4 mm t donga ... duobus erectis; calyx 186 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae, EET e E LE T „= in E LG u Ee ml ee dis, . Eschscholizia ramosa Greene, a alabastrum, b cupula. — 2. E. elegans Greene, a ee b cupula. 3. E. Parishii Greene, a alabastrum, b cupula. — E. plarmi- ` coides Greene, a folium, rs alabastrum, e cupula. — 5. E. minuscula Greene, team foliaceam, cupulam, alabastrumque gerens, b folii segmentum terminale. 6. Ge folia Greene, a ramulus bracteam foliaceam atque alabastrum gerens, : IE LLE ludens ho Greene, ramulus ultimus. — 8. E. asprella Greene, cupula atque lomen — 9. E.aleicorni ` Greene, a lobus terminalis folii, b alabastrum, c jme — 40. E. pow! a lobulus terminalis folii, b alabastrum um, ¢ cupula. — 44. E. multicaulis Fedde, b cupula. — 12. E. Covillei Greene, a alabastrum, b cupula. — 13. E. modesta a Greene, bastrum, b cupula. — 14. E. micrantha Greene, a alabastrum, b cupula. — 45. E. unido var. fusigemmata Fedde, alabastrum, — 16. E. tortuosa Greene, alabastrum. — 47. E. mimiti flora Wats., alabastrum. — 48. E. caruifolia Greene, a alabastrum, b cupula. Fedde, o alabastrum, b cupula. — 20. E. oregana Greene, a alabastrum , oregana Greene, a alabastrum, b cupula. — 22. E. dum elorum Greene, a alab m, abastrum, seudaleicornis Greene, ` a alabastrum, | aoe : ? unn bástrum, b dies — sv. E. Tennant Greene, a lee, b vent Greene, @ folii emeng terminale, b alabastrum, c cupula. — 32. (ad ee? pulchella a alabastrum, b cupula; =— $3. (ad: dextrum). E. glyptosperma Greene; ^ — bastrum x pe Se origin.) uem Eschscholtzia. 187 ovoideus, abrupte subapiculatus, 0,5—0,75 em longus; corolla 1,5—2 cm diametro pallide flav a; antherae anguste lineares, filamentis lineari-subulatis fere subaequales; ag 1—9 c em longa, anguste lineares, ad apicem vix paulatim attenuata, firma, striis paucis atque prominentibus me gd semina globosa, distincte atque firme reliculata, enm an deficiente. — Fig. 24, 7. Übergang der vecti Wüsten- und Steppenprovinz in die Sonora-Provinz; Inseln an der Küste von Nieder- Kalifornien und Süd-Kalifornien: Santa Cruz Isl (Greene 1886!); Todos Santos Isl. (Anthony 1897, n. 231!); San Clemente (Lyon 1885)?; Guadeloupe Isl. (Greene 1885!, F. Fran- cesehi, Plant. Guad. 1892—93, n. 19, 201). Var. trichophylla (Greene) Fedde in Fedde, P nov. spec. IL (1906) 146! — E. trichophylla Greene in Pittonia V. (1905) 268. Habitu magis diffuso, minus dendroidea et minus foliosa, caule internodiis E magis elongato atque minus Folia ampliora divisionibus magis remotis et longis dense r , glabra atque glauca filiformibus ultimis lobis ternatis, lobulibus longioribus subacutis aequo m en. conver- gentibus. Pedunculi paullo longiores. Ceterum formam genuinam aequa nseln an der Küste von Süd-Kalifornien: Santa Cruz Island “m. S. Bran- deger 1888!). Nota. Non dubito, quin haee planta modo varietas vel forma loci natura commutat m^ E. ramosae; flores enim atque alabastra vix differunt ab hac planta; modo habitus m versus, . E. erossophylla Greene in Pittonia V. (1905) 268. — Herba annua, cir- citer em alta, glabra atque glauca, non minimum quidem dendroidea, a basi laxe atque fastigiate, in ultimis As pita subdichotome ramosa. Folia parva, gracil- lime triternata, lobulis (ultimis exceptis) anguste linearibus, ultimis plerumque ad apicem dilatatis et abru upte acutiusculis. Corolla circiter 2 cm diametiens; stamina 42 antheris elongatis filamenta omnino filiformia longitudine superantibus; lomenta 5— 6,5 cm longa, gracilia, sed rigida, paucistriata; semina sphaerica, plerumque valde irregulariter, sed salis e reticula es mévikaaivehs Wüsten- und Steppenprovinz; Küste von Süd- Kalifornien: Santa Catalina Island, elevated dry rocky slopes (T. S. Brandegee V. 1889); »Hay Press Traile (Mrs. Trask Ill. 1895). Nota. Exemplaria originalia non vidi. 82. E. elegans Greene in Bull. Calif. Acad. I. (4885) 182! (excl. var. ramosa Greene, d E d l. e. V. 268! — E. gen var. coides Gray in Wats. List. pl. Palmer. 3. — Herba annua, erecta, 30—60 cm alla, ad basim io in ramos nonnullos longos edavendanten sparsim m glauca. Folia compacta tripinnatifida, inquatis, oblongo-linearibus vel linearibus, breviter infundibuliformis, postea magis , abrupte breviter apiculatus vix ! cm longus; corolla rotata vix 2,5 € metiens; stamina 46 vel 20, longa, antheris atque filamentis subaequilongis; Merit rem leptodermia, ad apicem atque basim paulatim angustata, 6—8 cm longa; semina ovalia, utrimque mucronata, indistincte tuberculata, non reticulata. — Pig. $6; 2. Guadaloupe-Is- Calif. foliosos divisa, glabra, magis. glaucescens quam estamerikanische Wü sten- und St visu itid land: Hauptsüchlich im südlichen Teile ace 1885!, Palmer, Fl. Low. 1889, n. $78] 83. E. Greene in Bull. Calit. Acad. I. (1885) 183!; Pittonia V. (1905) tél Matt annua gracilis, ple e modo ad basim ramosa, 20—30 cm alta, glauca atque glabra. Rami teretes erecti, geen foliis paucis reductis instructi, non multum ramosi. pauciflori. Folia basalia subrosulata petiolis erectis, ambitu brevia atque lata (cum petiolo it cm longa) tripinnatifida segmentis divergentibus in lobos lineares breviter acutis fissis, is ultimis tripartitis — media paullo longiore, at non 188 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. dilatata; folia caulina breyius petiolata vel sessilia, minus partita, interdum modo tri- fida. Flore s plerumque singuli pedunculis teneris substriatis: cupula turbinata margine exteriore minimo, at distinete perspicuo, interno longiore; calyx 0 0,7—1,5 em longus, ovato-conicus, tenuis, apiculatus; corolla saturate flava, satis expansa, fere 2,5 em lata, petalis cuneato- obovatis modo ad basim marginibus se tegentibus; stamina milla kar: mentis gracilibus, sed brevibus, vix dimiduum antherarum longe lineatfur = aequa Lomenta gracillima, parietibus tenuibus valleculatis; semina paullo elongata, neis reticulata. — Fig. 24, a stamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Süd-Kalifornien: Colorado Desert (Wright 1889, n. 1738!, S. B. Parish, Pl. South. Calif. IV. 1907, n. 6103!); Mohave Desert, Chockawalla Springs (H. M. Hall, Moh. Des. 1905, n. 5898); San Jacinto Mts. (S. B. and W. F. Parish, Pl. South. Calif. 1882, n. 759 in parte!) E. hypecoidi affinis, a qua differt habitu maiore, floribus paucioribus in ramis glabritie totius plantae, calyce longiore atque attenuato. Flores eos E. minutiflorae non multo magnitudine superant, sed folia atque totus habitus est omnino diversus. ` 84. E. ptarmicoides Greene in Pittonia V. (1905) 270! — Herba annua, a basi `" sparsim ramosa, circiter 30 em alta caulibus laevibus, non striatis, infra paniculatim, supra cymose sparsim ramosis, glabra atque glauca. Folia minus dissecta subtripin- natifida segmentis 3 vel 5, lobis ultimis uniuscuiusque segmenti plerumque trilobulatis, lobulis late lineari-oblongis breviter acutis, folia summa caulina simplices trifida in lobos longos, laterales duos anguste lanceolatos, intermedium spathulato-lanceolatum, omnes integros. Pedunculus primus scapiformis, inferiores longissimi, superiores longi atque graciles. Cupula brevis et minuta, brevitas turbinata, 41— 1,5 mm longa; calyx elliptico- ovoideus, abrupte ac mn ied breviter apiculatus, CES | cm longu s; CO orolla aurea subeampanulata (? ), circiter 2,5 cm diametiens; stamina multa antheris longis anguste linearibus filamenta filiformia longitudine bis superantibus; stigmata 4 aequalia vel subaequalia, e Sa peculiariter dilatato-subulata, gracilia; lomenta gracilia 3—4 cm longa. — Fig. E nischen Xerophytengebiet; Sonora-Provinz; Halbinsel Nieder-Kalifornien: Los Angeles Bay, an der Ostküste am kalifornischen Busen (Edw. Palmer, Fl. Low. Calif. 1887, n. 5901). Nota. “m segmentation of foliage EECH recalling that of certain Anthemideae.” E. minuscula Greene in Pittonia V. (1905) 270! — Herba annua, a We graciliter ramosa, ek e atque glabra, subsucculenta, 5—20 cm alta. ee qe mari ` breviores, vix longiores quam folia, adscendentes, posteriores eese erecti, sparsim Toliosi. Folia glabra, glauca (infima linearia, integra), basalia (longe petiolata, ; cum petiolo 3—5 cm longa) et inferiora caulina tripartita, segmentis rursus ir! ipartitis, lobis ultimis dilatatis tridentatis, superiora modo biternata, floralia etiam magis reducta. Flores singuli ex foliorum axillis enascentes; pedunculi filiformes, teretes, sub ant tortuosi; cupula emo supra parum dilatata et tenuis, 1,5—2 mm longa; calys valde tenuis, ellipsoideus, ad apicem acuminatus vel subapicula ati us, 3—4 mm longus; corolla 1 d ‚5 em lata; stamina pauca atque definita; lomenta gracilia, & cm longa, (immatura) toruloso. — Fig. 24, 5 Ze Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Zone des ip, ` : Basin; ee Nevada (an der Grenze von Kalifornien): Hawihorn (M. E. pon Nev. 1882, . 3758 sub E. minutiflora?). — Südost-Kalifornien: rskin ! (C. A. Sege Fl. South.-East. Calif. 1897, n. 5324!). — West-Arizona (New berry 1859!), — Süd-Utah (C. C. Parry 4815, n. 7!). 86. E. rutaefolia Greene in Pittonia V. (1905) aTi! — inte annua, mae exigua, ab et prope basim ramosa, glabra atque valde glauca, circiter 5—15 em : Rami teretes, erecti vel adscendentes, nudi, quasi scapiformes, modo ad apicem ag foliosi. Folia basalia longepetiolata cum petiolo 4—6 em longa, een? brevius, ab semper ee omnia ambitu me ir ternata vel subbit ernata ue Eschscholtzia. 189 obeuneiformibus ad apicem dilatatis aut rursus subternatis aut bi- vel ter incisis lobis subobtusis aut subintegris flabellatis. Flores singuli vel pauci in ramis ex foliorum axillis enascentes, pedunculis brevibus 0,5—4 em longis, gracilibus, a petiolis foliorum multies superatis, parvi, 0,6—0,9 em diametientes; cupula late obconico-cyathiformis, 2 longa, marginibus indistinctis; calyx circiter 4 mm longus, tenuis atque diapha- nus, obovato-oblongus, acutus atque submucronulatus; petala pallide flava, 6—7 mm longa, fugacia. Lomenta tenuiter striata (immatura) ca. 4 cm longa, ad apicem pau- latissime attenuata. — Fig. 24, s. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; südlichster Teil ‘des Innenthales von Kalifornien: Kern Co., Havilah (Brandegee 18914). Nota. Species habitu atque imprimis foliorum forma egregia, similis Asplenio ruta muraria. 7. E. biternata Greene in Pittonia V. (1905) 271. — Herba annua gracillima a basi caulibus paucis et sparsim foliosis erectis ramosa, glabra atque glauca. Folia basalia parva petiolis brevibus ac gracilibus, quinatim ternata lobulis satis brevibus, caulina modo biternata segmentis 3 graciliter petiolulatis composita, ommibus tribus rursus in lobos tres oblongos fissis. Calyx 0,6—0,7 cm longus ellipticus, valde bre- viter acuminatus; corolla valde exigua, 1,25 cm diametiens, aurantiaca ; stigmata 2 parva, cetera 2 vix conspicua; lomenta leptodermia, parva, modo 4 cm longa; semina pauca, pro rata magna, omnino globosa, obscure colorata atque leviter reticulata. Gebiet der pazifischen Koniferen; nördlichster Teil der kaliforn Küstenketten: Trinity Co., Upper Mad River (J. W. Blankinship VI. 18 ). xemplar originale non vidi, Secundum Greene: “the only ... from that large ischen ota. mountainous unexplored county of Trinity”. iformes fere usque ad summum nudi, supra n.1716!, Jones, Pl Mica Springs 2000’ (Jones l. c. IV. 1894, n. Nota. Planta habitu notabilis atque imprimis dispositis, 89. E. asprella Greene in Pittonia V. (1905) 272! — Herba annua humilis, glauca atque omnino scabro-hispidula, subacaulescens, omnino 10—15 em alta, ad basim valde ramosa ramis adscendentibus supra rursus bis vel ter ramosis ad ramificationem foliis reductis instructis, ceterum nudis, quasi scapiformibus (ramis primariis simplicibus unifloris modo quasi pedunculis scaposis). Folia fere omnia basalia, cum petiolo 5— 6 em longa, subtripinnatisecta, nentis secundariis fere ambitu ovatis irregulariter Pinnatilobatis lobis brevibus subrotundatis vel subacutis *). Pedunculi 2—4 cm longi . Quadranguli. Cupula subtubulosa, supra m parum dilatata, angulosa atque hispidula exteriore vix distincto, interiore erecto atque hyalino; calyx * ca. m lo: a, mar i n y D D . . anguste perc abe breviter pubescenti-hispidulus 3—4 mm longus; flores 053!). floribus subumbellatis ad summos ramos *) Greene, Le: “cut into many short acute segments”. 190 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. apertos non vidi; lomenta 3—5 cm longa plus minusve subfalcata, dense valleculata, subscabra; semina rotundato-ovoidea, ad apicem mucronato-apiculata, gc irre- gularibus sinuatis, hie et illuc interruptis instructa, non reticulata Provinz der pazifischen Koniferen; sudliche Zone fkaliforniaall Raat nike hens Kalifornien: Santa Lucia Mts., San Migueleto Ranch (Alice East- wood 1897! Nota. Notabili KEE remifications ramorum scapiformium atque sculptura seminum, Herba tis (plerum- que 30 em) a alta, a vera basi ramosa caulibus decumbentibus omnino foliosis et satis floriferis supra medium e verticillo foliorum basalium enascentibus, in parte inferiore | hirtello-scabra, modo glaucescens. Folia graciliter dissecta in multos breves oblongos obtusiusculos lobulos omnino divergentes. Pedunculi fere filiformes, alabastra nutantia. Cupula brevis, infundibuliformis; calyx in juventute hirtello-scaber, tener, circiter 2 cm longus, fere conicus, breviter submanifeste apiculatus; corolla pro rata magna, cir- citer 4 cm diametiens, patule campanulata, aurea; stamina multa gracilia; lomenta alque semina nondum nota. e Provinz der pazifischen Koniferen; südliche Küstenketten von Kali- fornien: Westliches Fresno Co., Zapato (T. s. Brandegee III. 1893), Alcalde (T. S. Brandegee Ill. 1893). Hierzu. wohl noch ein von Douglas gesammeltes Exemplar, das Greene im Kew-Herbarium 1894 gesehen hat. eg Exemplaria non vidi. . E. aleicornis Greene in Pittonia V. (1905) 273! — Herba annua, 25 cm sis e basi multicaulis atque omnino foliosa, caulibus atque petiolis in partibus inferioribus hirtello-scabris, ceterum glabra ue glauca. Caules in parte S uperiore atque gla ; spa arsim sympodialiter ramosi. Folia —— subquadriternata, | ney atque — ad apicem tridentatis dentibus subobtusis. Pedimenii graciles. Cupula brevis turbinato- i campanula ta, 2—2,5 mm longa, margine exteriore valde reducto, fere nullo, spicuo, interiore Nieren erecto hyalino; calyx tener, zen hirtellus, anguste ovoideus, 5 supra fere conicus, brevissime subapiculatus, 0,75—1,25 em longus; corolla circiter 2 cm diametiens; stamina pro rata brevissima, antheris longe re filamentis filifo bis brevioribus; stigmata 4 inaequalia; lomenta gracilia 4 em longa. — Fig. Ah Än rovinz der pazifischen Koniferen; südliche Küstenketten von fornien: Westlichster Teil von Fresno Co., Alcalde (T. S. Brandegee 1891 zus mit E. Sag nee und E delitescens!). Ebendort (Miss aged itt | Secundum Greene, l c. 274: “Intimately related t exim maller in all itë parts, fice folis age more compact, of irregular cut, De ive of the branching of a stags horn; but several other desert species have a like dissect 92. E. pseudalcicornis Fedde in Sn du. nov. spec. Ill, (1906) GC Herba annua, 10—25 cm alta, omnino foliosa, in parlibus junioribus brevissime hirt scabra, ceterum glabra atque glaucescens. Caules in om lobata lobis atque lobulis subdivergentibus basim versus cuneatim angusta in petiolum alatum angustatis, lobis terminalibus trilobulatis, lobulis en oblongis, brevissime bt submucronulatis, tota cum petiolo em longa. culi graciles 5—7 cm longi, fere filiformes. Cupula graciliter ~O 4 mm longa, margine exteriore valde reducto, fere nullo, sed conspicuo, wer: , hyalino; calyx ovoideo-oblongus paulatim acuminatus et breviter, sed robust latus, fere 4 cm longus; corolla circiter 2 cm diametiens, aurea; stamina an " longis linearibus, filamentis brevibus lineari-filiformibus, rris ad basim P dilatatis; stigmata 4 inaequalia; lomenta non vidi. — Fig. 2 Prov re Santa Clara Co., San José (Miss Hattie Eee Nota. E. aleicorni maxime affinis. ` au Eschscholtzia. 191 93. E. hypecoides Benth. in Trans. hort. Soc. London 2. ser. L d pad Greene in Pittonia V. (1905) 274. — Chryseis hypecoides Torr. et Gray Le 64. E. eir ecd var. d A. Gray in Proc. Amer. Acad. XXII. (1887) Ki green, Fl. North. er. . (1895) 94. — Herba annua erecta, 10—30 cm alta, glauca et plus vel minus sepa bó hirtella, e basi foliosa in ramos complures, usque ad medium nudos ramosa. Rami in medio duobus foliis instructi, quorum ex axillis pseudodicho- lome ramuli vili ge enascuntus, ex quibus rursus ramuli exoriri possunt. Folia pro planta par ambitu late triangulari-ovata, plerumque latiora quam longa a— 1,25 em), Reel lobulis brevibus oblongis vel lineari-oblongis, subacutis. Pe- dumeuli longi atque graciles, tenues. Cupula subtubulosa, valde angusta e, 2,5—3 mm longa, ad summum paullo dilatata; calyx tener ovatus vel oblongo-ovatus, ad apicem conice wegen et brevissime, at distinete apiculatus, 0,4—0, 6 cm longus; corolla rotata, circiter 1,5 cm diametiens, petalis inter se tegentibus; declan. multa filamentis filiformibus atque antheris linearibus fere aequilongis; stigmata 4, non valde inaequalia; lomenta gracilia atque tenuia, 4—5 cm longa; semina globosa vel leviter elongata, distinete denies lata. | Provinz der pazifischen Koniferen; südlicher Teil; Küstenketten von Kalifornien: Nur ein einziges Mal von ein in derselben Gegend von Eastwood idee Exemplar rechnen zu kónnen 94. E. multicaulis Fedde in Fedde, Rep. nov. spec. ll. (1906) 145! — Herba perennis, glaucescens, 20—30 cm alta, ab infima basi multiramosa, ramis infra foliosis subdecumbentibus, paullo supra adscendentibus et usque ad medium subnudis, satis robustis glabris. Folia longepetiolata, subsucculenta, ambitu ovata, scabra, tripinnatifida vel triternata, lobulis oblongis subacutis. Pedunculi graciles atque tenues. Cupula tubuloso-campanulata 3—4 mm longa, ad marginem vix dilatata; calyx qupd deus usque ad ovoideo-conicus, 3 — Sei 0.5% ribus duplo quam filamenta longioribus, i mata 4 gracilia; lomenta satis robusta, subcurvata, ad i agit Ben. costata, 5—7 cm longa; semina ovoidea, ad apicem mucronulata, ab Mit er ee Xerophytengebiet; Sonora-Provinz; Süd-Kali- Dean vox Angeles Co., Leonis Valley (J. Burtt Davy, Fl. Antelope Vall. 1896, n.2593!). Nota. Ut mihi tir. cum Æ. tortuosa valde cognata, sed scabritie diversa. modesta Greene in Pittonia I. (1 888) 169; V. (4905) 276! — Herba infimis fere decumbentibus, plerumque tota etientem formans, rarius era atque m Satis Kant: supra rursus valde i : glaucescentia supra subglabra, "tii subhirtella, numerosa, basalia longepetiolata cum petiolis ea. 40 cm longa, plerumque e tripinnatifida, ambitu en 1,5 cm lata, Segmentis ambitu latis divergentibus, 1 lobis ultimis linearibus subobtus Pedunculi imiduo rm. Cupula brevis, eeneg ongus, tenuis, — d subob- subapiculatus ; corolla Sp circiter 1 cm lata, cruciformis, ibus; stamina 8 in floribus primariis, 4 in poste- AP ere dimiduo minoribus quam filamenta filiformia. Co anie Dias striata, ad apicem deni attenuata, fere 5 cm ciebus af | longa; semi rica, reticulata. — Fig. 24, 72- | B Cam epiiépen #7 Süd-Kalifornien: he Wüsten- und Steppenprovinz; Los Angeles Co., Alpine (S. B. Parish, Pl. South. ee 1887, n. 1951!); Manzana Tu Burtt Davy, Fl. Antelope ne 1896, n. 24891). : 192 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 3 Nota. Affinis proxima E. minutiflorae propriae, a qua differt habitu magis robusto atque 1 diffuso, calyce non mucronulato, seminibus distinctius reticulatis, ceteris differentiis gravibus — ` praetermissis. ‘ Covillei Greene in Pittonia V. (1905) 275! — E. minutiflora Greene, Fl. Franeisc. (1892) 286 i. p., non Watson. — Herba annua, glabra atque glauca, ; humilis, ab infima basi satis ramosa, ramis adscendentibus vel in parte infima decum- j bentibus, tenuiter striatis, laxe foliosis et omnino floriferis, 15—20 cm alta. Folia basalia numerosa, longitudine diversa petiolorum infra vaginanter dilatatorum valde in- aequalia, 2—8 cm longa, longioribus luxuriantibus, lamina ambitu late ovata 4—2 cm longa, bi- vel tripinnatilobata, segmentis petiolulatis, iis et lobis infra cuneatis, ad apicem ` 1 in lobulos oblongos vel breviter oblongos, acutos fissis, firma atque suberassiuscula, 1 caulina valde minuta, sed vix minus dissecta. Cupula campanulato-turbinata, po anthesin circa 4 mm longa, margine exteriore modo indistincto, interiore erecto hya- lino; calyx tener, 0,5—0,8 cm longus, ovato-conicus, id est paulatim acutatus, sed ad summum apicem distincte et graciliter apiculatus; corolla circiter 4—1,5 cm diametiens, {| patule campanulata, lutea; stamina circiter 12, filamentis graciliter subulatis an- e theras lineari-oblongas paullo superantibus; lomenta 3—4 cm longa, firma, striata. — Fig. 24, 12. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Zone des Great Basin; Siidost-Kalifornien: Inyo Co., Panamint-Mts. (Coville and Funston, Death Vall. Exp. 1891, n. 519 sub E. minutiflora!); Lone -Pine (Brandegee 1891). 97. E. micrantha Greene in Pittonia V. (1905) 277! — E. minutiflora Greene in Bull. Calif, Acad. I. (1885) 70. — Herba annua, glabra atque glauca, ab intima basi valde ramosa, ramis primariis leviter decumbentibus, ceteris omnibus subrigide | erectis pseudodichotomis, in parte superiore diffusis in ramulos atque pedunculos breves rigidos quasi filum ferreum, teretes, substriatos, plerumque prophyllis minu atque copiose floriferos, 30— 45 cm alta. olia basalia rosulata modo cum pe! 3—7 cm longis, lamina 0,5 usque ad vix 2 cm longa, bipinnatifida, segmentis. tribus ultimis trifida lobulis duorum lateralium inaequalibus, ultimi subaequalibus, lobulis 0m- Pedunculi nume- 9 mm otundato-obovatus, longis — E un = "Og? © c c. Eis S longa, margine exteriore vix conspicuo; calyx minutus atque tener, r mueronulatus, 1,5—2,5 mm longus; corolla rotato-expansa petalis 2,5—4 mm " inibus inter se non tegentibus, flavis; stamina primum 8, deinde modo 9, antheris brevibus, filamentis filiformibus; lomenta 4—5 cm longa, gracillima atque tenu Leu carpio praedita, sed distincte, ad graciliter costata; semina valde minuta, indistinctissime vel vix reticulata, subglobosa. — Fig. 24, 14. t 'estamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz, Zone des Great Basin durch die Gila- und Mohave-Wüste bis in die Sonora-Provinz des mittelamerikanischen Xerophytengebietes; SO.-Kalifornien: M South. Calif. IV. 1897, n. 454!); Palm Cañon (W. L. Jepson and V. 1901, n. 1854!); Chuckawalla Springs (H. M. Hall, Col. Des. IV. 1905, Santa Maria Mts. (E. E. Schellenger 1905!); Lancaster (A. 2- E n. 4180!). — Süd-Nevada: Ost- (?) Ufer des Colorado (Lemmon 18759. — ie zona: Yucca (M. E. Jones, Fl. Ariz. V. 1884, n. 38841). — Nieder-Kaliforn Constantia und San Enrique (Brandegee); Lagoon Head (E. Palmer, Fl. Low. 1889, n. 823!); Cantillas Mts. (C. R. Orcutt, South. and Low. Calif. Fl. 1884, Nota. Omnium specierum generis floribus maxime minutis praedita ! 1 perit Var. fusigemmata Fedde in Fedde, Rep. nov. spec. Ill. (1906) 184! — Tota Be humilius atque gracilius. Pedunculi etiam longiores atque graciliores. Ala majora, non rotundato-obovata, sed fusiformia, breviter, sed satis robuste ap ` 2,5—4 mm longa; petala 3—5 mm longa. — Fig. 24, 15. Eschscholtzia, GK Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Übergang aus der Chapparal-Sonora-Provinz in die Gila- und Mohave-Wüste (SO. -Kalifornien]: San Bernardino und Riverside: Co., Palm Springs (F. Selman 1902!, S. B. Parish, Pl. South. Calif. IV. 1896, n. 41061), Coyote Canyon, in the Lower Sonoran Zone, 500’ (H. M. Hall, West. Borders Col. Des. 1902, n. 171811). Nota. Quasi forma intermedia ad E modestam. 98. E. tortuosa Greene in Pittonia V. (1905) 278. — Herba annua, circiter 30 em vel plus alta, a basi graciliter multicaulis caulibus ad basim decumbent vel adscendentibus satis sparsim foliosis, pseudodichotome ramosis (ramis 40—50° diver- gentibus), varie, sed graciliter curvatis ac tortuosis, gracillime | Er glabra atque glaucescens. Folia pro planta parva late tri- vel quadriternata , lobulis ultimis parallelis, oblongis, acutis, fere aequilongis, floralia plus vel minus reducta et diminuta, biternata vel trilobata ; scl nunquam, ut mibi videtur, simplicia. Pedunculi multi, gracillimi. Cupula aviguste eylindrico- -campanulata, gracilis, 3—4 mm longa; calyx diaphanus, late ovoideus, supra conice acuminatus, vix vel non subapiculatus, 4 cm longus; corolla aurantiaca, campanulata (?), 4—1,25 cm diametiens; stamina 8, antheris atque fila- mentis groe lomenta gracillima, 3—4 cm longa, supra subtorulosa, leptodermia atque oligosperm i Wotiner ndi Wüsten- und Steppenprovinz; Übergang aus der Chapparal-Sonora-Provinz in die Gila- und Mohave-Wüste: Ostliche Abhànge der San ee Mts. in Sas atico Byrne's sere (S. B. Parish, Pl. South. Calif. VI. 4 n. 3438 sub E. minutiflora!). 99, SC urceolata Eastwood, New Spec. West. Pl. in Bull. Torr. Bot. Cl. XXX. (1903) 488; Greene in Pittonia V. (1905) 279. — Herba annua robusta, sed humilis, saepe subacaulescens, multicaulis, 15—20 cm alta, valde foliosa, glaniceschne et glabra, modo in statu iuvenili omnino, postea autem in inferioribus caulium, pedu unculorum, atque foliorum partibus et interdum in petiolulis foliorum superiorum et in alabastris pilis tentaculatis disperse pubescens. Folia ampla tripinnatisecta, laciniis ultimis non valde approximatis polymorphis, plerumque linearibus, obtusis vel rarius mucron natis, 2— 5 mm longis, intermedio trium ultimorum saepe valde dilatato, duobus lateralibus angustis- simis, cum petiolis gracilibus laminam superantibus 3—8 cm longa. Flores primigeni in pedunculis scaposis, longis, robustis, costatis, 10—15 cm longis, posteriores in cau- libus foliosis S Cupula salis magna urceolata, ad orificium contracta, 7 mm longa, interiore albescente. membranaceo erecto. Alabastra pendula , circiter i ,5—3 c em longo, interdum glabro. Corolla cem p Pureis, brevioribus quam antherae anguste lineares. Stigmata 4 longitudine variantia, minute papillata. Lomentum valde robustum, costatum, acuminatum, circiter 6 cm fium. 'estamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Kalifornien: An der Grenze von Santa Barbara und San Luis Obispo Co. auf e Bergen zwischen dem Thale von Cuyama und den Cariso Plains Td ich Y- 1896). Nota. Secundus aun d E. hypecoidi, > distineta mirabili tori forma. Exem- Plari a me non viso de affinitate certe nini non possu 100. E. eruciata Greene in Pittonia vu ee 279. — Herba annua, satis gracilis, circiter 30 em alta, subglabra atque glaucescens, primum pedunculis longis atque gracilibus subscapiformibus, deinde ramis laxe foliosis et disperse floriferis. Folia subglabra linea indistineta pilis brevibus hispidis formata in lamina vel ad margines multis longis, anguste linearibus, leviter divergentibus, acutiusculis, — Cupula valde elongata, tubuloso-infundibuliformis; calyx vix 1,25 cm longus, subconicus, breviter acuminatus; € corolla valde expansa atque cruciformis, petalis CUneato-obovatis, non inter se attingentibus, circiter 2 cm longis; stamina 12—16, SE Lets sinhonogama) 104. k . 4. Engler, Das Pflanz phy panoga 43 194 Friedrich Fedde, — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. filamentis brevibus filiformibus ad basim abrupte dilatatis; stigmata 4, satis longa neque valde inaequalia; lomenta satis coarctata, circiter 5 cm longa. Westamerikanische Wüsten- und ees innerkalifornische Zone: Fresno Co., Huron (Eastwood, fl. V. 1893); Kern Co., Buena Vista Hills (East- wood IV. 1893). ee Exemplaria non vidi. 101. E. minutiflora Wats. in Proc. Amer. Acad. XI. (1876) 122 (in parte, quoad m. si exemplaria in N.-W.-Nevada indigena)! Brewer et Wats. Bot. Calif. I. (1880) 23; ? A. Gray in Proc. Amer. Acad. XXI. (1887) 273; Greene, Fl. Franeisc. (1892) 286: Coville, Bot. Death Vall. Exp. in Contrib. U. S. Nat. Herb. IV. (1893) 60; A. Gray, Synopt. Fl. North. Amer. I. 4. (1895) 286; Greene, l. c. 280: — E. ca alifornica var. hypecoides Wats. Bot. King. Exp. 44 sec. Synopt. FI. — 2? E californica var. tenw- folia Gray in Bot. Ives Colorado Exp. S. in DE. sec. Wats. in Bot. Calif. l. e. — Herba annua gracilis, glabra, glaucescens, 15—20 cm alta, ramis non ita multis debi- superantes. Flores 0,75—1 em diametro variniai Cupula Zoe a, e —3 mm longa, cylindrica vel eg EE ee marginibus indistinctis; calyx circiter 0,5 cm longus, ovoideo-fusiformis, acutus vel vix ólitaitastilo subapiculatus; stamina 8 Y vel 12, antheris oblongis brevioribus quam filamenta graciliter subulata. Lomentum gracile angustum 3,5—4 em longum. — Fig. 24, 17. Westämerikenische Wüsten- and Steppenprovinz; Zone de Great Basin; Nord-West-Nevada: Truckee-Pass (S. Watson, U. 5. Geol. Expl. m par. fl. V. 1868, n. 54). Nota. Diu confusa etiam a S. Watson ipso cum E micrantha Greene multo m rer quae multo majore jure »minutiflora« nominanda sit corolla maxime 5 papers agis m libus diis 12—920 cm alta, satis copiose florifera et ramulis plus minusve fasti- 3 giatis foliosis. Folia glabra atque glauca, satis dissecta, sed parva lobulis oblongo- | linearibus, acutiusculis, moderate divergentibus. Cupula valde diminuta, iem calyx tenerrimus, magnopere parvus, 0,6—0,7 cm longus, elliptico-oblongns; submucronulatus quam apiculatus ; corolla 1,25 cm lata; lomenta tenuia atque gra pall 2,5 em vel paullo plus longiora, plerumque rostrata parte terminali deficiente; semina : ovalia, reticulata. : Provinz der pazifischen Koniferen, Sierra zeen von Kalifornien: Kern oc? Kernville (T. S. Brandegee 1891 in Herb, Calif. No Exemplaria non vidi; species notabilis ramis et ramulis ian ve ae Sege atque lomentis in genere mimimis. . caruifolia Greene in Pittonia V. (1905) 281! — Herba annua interdum “biennis vel perennis?) glabra glaucescens, valde gracilis, i ramosa ramis en pseudodichotome valde ramosis omnino, o 30 vel plus cm alta. Folia tripinnatifida segmentis atque lobulis satis longis anguste linearibus, acutis, late divergentibus, omnia plus minusve longe petio euli pauci, longissim imi atque graciles (primarius nmi rm Cupula D binata, vix latior quam pedunculus (ef. var.!), 3—4 mm longa, margine exteriore Vaque sed distincte conspicuo, interiore erecto, hyalino-papyraceo, nervoso; calyx tener 77. diaphanus, ei ovoideus, supra conice in apiculum longum graciliter caudif stig- acuminatus, in toto 4—1,5 cm longus; corolla magna, 2—3 cm diametiens, flava; usque mata 2 unde atque inaequalis ; lomentum graciles, sed non pou rectum *), UST ad 8 em longum; semina (immatura) oS eg "n 24,1 | | subumbellatis; Ee 5 Si © à = Br MN XT ; + Ut ait Greene, l. c. | longis, Pedunculi longi atque pu Capin Eschscholtzia. 195 Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz, kalifornisches Innenthal: Lake Co., Kelsey (Brandegee 4889 !). Var. oyathifora. Fedde in Fedde, Rep. nov. spec. Il. (1896) 146! — Cupula latior, distincte eyathiformis, minus turbinata, modo 2 mm longa; calyx angustior, infra magis anguste o gus. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Innenthal von Kali- fornien: Colusa Co. (Brandegee 1889! Nota. Sine dubio recte Greene hanc ER positione in genere dubiam esse existimat; preeter exemplar typicum enim exemplar alterum radice perpendiculari atque ep i crasso rb. G i ihi vi i i Etiam detur margo exterior contra ei Pages fortasse demonstrat, hanc speciem in gps nan primam generis esse collocand 04. E. flaccida Fedde in Motel Bot. Gart. u. Mus. Berl. IV. n. 35 (1904) 153; Fedde, Rep. nov. spee. I. (1905) 16! — Herba annua, flaccida, glauca atque glabra, in foliis scaberula, circiter 30 cm ana, ab ima basi ramosa ramis flaccidis, quasi fistu- losis, soliderimibentibds in partibus inferioribus vel adscendentibus, infra ramosis, supra vds ramosis, sparsim foliosis. Folia basalia et inferiora longepetiolata, tripinnatifida, lobis atque lobulis lineari-oblongis, ad apicem late cuneatis vel subrotundatis, superiora caulina magis reducta, trilobata vel simplicia lobis multo majoribus atque orb lanceo- lato-linguaeformibus. Pedunculi valde elongati, saepe plus quam 10 cm longi. Cupula initio fere infundibuliformis, post anthesin magis turbinato-subcylindrica, 3 mm longa, margine exteriore fere subnullo, interiore Seen erecto, hyalino; calyx Wee distincte et graciliter in apicem cylindric longum "apiculatus, in toto cm longus; corolla 4 ,5—2 cm diametiens petalis flavidis (2); stamina 16, tke longis Ice, filaments Wee stigmata 4, 2 longiora. Lomentum non vidi. — Fig. 24, 19.. nz der pazifischen Koniferen, südliche Zone; Küstenketten von Mitr "Kalifornien asta Clara Co., Dok Prietà (W. K. Dudley 1894|). . E. rostellata Greene in Pittonia V. (1905) 282. — Herba annua, glau- osa atque diffusa, satis gracilis, subglabra, petiolis in- ve definite scaberulis. Folia 12—16, filamentis i silane filiformibus, antheris seen E idm med ceterum 2 rudimentaria; lo menta = em longa, gracillima, ad apicem et genie rostellata, ceterum Nota. Exemplar non ivii Secu adun.. valde prn e: vaccarum Greene in Pittonia V. (1905) 282! — Herba annua, glabra Ce = auca, satis erecta, a basi valde ramosa ramis erectis imprimis supra udo- dichotome ramosis, robustis, atifi erect Mes < Seier jer pe metiens, aurantiaca; een ege anguste iners filamenta brevia; stigmata 2, RM NM ners: lomentans graria, patis sricium 5—6 em sche Wüsten- und Steppenprovinz; Zone des Great Ce Mano Anke Wüste, in den Cow Creek Mts. (Hender- son 1887! 43* 196 Friedrich Fedde. — Re ac pummel et Papaveroideae. . E. oregana Greene in Pittonia V. (1905) 282! — E: hypecoides Greene, Fl. Gees (1892) 286 in parte minore (cf. E. eaespitosa!). — Herba annua, glabra et glauca, circiter 30 cm alta, a basi sparsim et interdum decumbenter ramosa ramis sub- divisis, foliosis atque kids quinquangularibus, non striatis. Folia omnia pro planta parva (lamina vix 4 em longa), bi- vel tripinnatisecta lobulis linearibus acutis vel brevi- oribus oblongo linearibus subacutis (lobulis ultimis foliorum ` maxime, primariorum paullo dilatatis) Pedunculi longi, teneri atque graciles. Cupula breviter obconica, 4- vix 2 mm longa; calyx tener, ovoideo-conicus, en at brevissime apiculatus, 4 cm longus; corolla circiter 2 cm diametiens; loment gracile, circiter 5 cm longum; semina rotundato-ovoidea, magis ratte rare quam reticulata vel tuberculato-aspera. — Fig. 24,2 rovi der pübifischen Ken iferen; nördliche Zone; wo Trockene Hügelabhänge bei Glendale (Th. Howell 1887)). Nota. Greene suspicatur huc pertinere fortasse E. tenuifoliam Bentham, quod autem A dubium est. 08. E. petrophila widens in Pittonia V. (1905) 383! — Herba perennis, com- pacte Teile pallida atque glauca, vix conspicue scaberula. Caules numerosi graciles, erecti vel adscendentes, multiramose e radicis collo enascentes et fasciculum satis com- pactum 20—25 cm altum formantes, infra usque ad medium foliosi, epe: ramosi, striato-angulosi. Folia parva, ambitu longiora quam lata, segmentis non valde diver- gentibus, lobis ultimis oblongo-linearibus, breviter acutis. Pedunculi Mete ad angulos prominentes distincte scaberuli. Cupula subcylindrica, supra parum dilatata, 1,5—2 mm longa, margine utroque vix conspicuo; calyx 3—5 mm longus, abrupte apiculatus; corolla fere rotata, 1—1,5 cm lata, pallide flava; lomenta gracilia et ad apicem paulatissime valde angustata, eirdiler & cm longa : Provinz der pazifischen Koniferen, südliche Zone; südlichster Teil der Sierra Nevada von Kalifornien: Kern Co., am Pahute Peak auf steinigen Abhängen in 1200—1500 m Höhe (Purpus, Fl. South.-East. Calif. 1897, n. 8101!) Nota. Notabilis perennitate (ceteris speciebus affinibus modo annuis). 109. E. dumetorum Greene in Pittonia V. (1905) 283! — Herba annua, 3 25 cm alta, e basi multicaulis caulibus adscendentibus vel decumbentibus, in parte de plerumque pseudodichotomis, in media non ramosis, in summa part ramosis flavidis, quasi stramineis, leviter striatis, glauca atque glabra exceptis peti foliorum basalium sparsim, at conspicue papilloso-dentatis. Folia longepetiolata, we D un quo : aurantiaca, 1,25 cm diametiens, petalis pro rata angustis, oblongo-obovoideis ; sii ps od multa tee brevibus subulatis, antheris multo longioribus anguste line ibus ; : mata 2, cetera duo interdum rudimentarie conspicua; lomenta gracillima atque ge 6—7 cm longa; semina non vidi. — Fig. ; ; en ^ tten: providi der pazifischen Koniferen, nórdliche, innere Küstenke Yolo Co., Summit of Yolo Mts. (C. F. Baker, Pl. Pac. Slope, V. 1903, n- — 1 “Forming gen tufts under the shelter of the light mountain-side shrubbery © nosto om EN em alta, e basi multicaulis caulibus adscendentibus vel na infima plerumque pseudodichotomis, in media non ramosis, in formibus aut sympodialibus, flavidis, quasi stramineis, striatis, listelena atque £$ Folia longipetiolata delicate tripinnatifida segmentis satis distantibus plerumque 5; retes anguste — obtusiusculis, vix divergentibus. Pedunculi multi, te . E. Bakeri Greene in Pittonia V. (1905) 284! — Herba annua. pe d ma parte aut ug d Eschscholtzia. 197 imprimis post anthesin satis robusti. Cupula sub flore truncato-obconica, postea pro latitudine brevis (modo 2—2,5 mm longus), cyathiformis, quasi urceolata, paullo sub orificio contracta, subcostata, margine exteriore rudimentario, interiore valde erecto ren calyx rotundato-ovoideus, abrupte et breviter cylindrice apiculatus, 1— 1,5 cm longus; corolla rotata, eireiter 2,5 em diametiens, pallide flava; stamina 20 vel plura antheris longissimis, filamentis brevissimis; stigmata duo evoluta, duo rudimen- taria; lomenta 4—5 cm longa, fere omnino linearia, modo ad apicem paultó angustata. — Fig. 21, 23. Provinz der pazifischen Koniferen; nördliche Küstenketten von Kalifornien: Lake Co., Dividing ridge mountains between Lakeport and Hopland. (C. F. Baker, Pl. Pacif. Coast, V. 1903, n. 3094!). 111. E. caespitosa Benth. in Trans. hort. Soc. London ser. 2. I. (1835) 408; A. Gray in Proc. Amer. Acad. XXIL (1887) 272; Greene in Pittonia L (1889) 44; A. Gray, Synopt. Fl. North. Amer. I. 4. (1895) 91; Greene in Pittonia V, (1905) 284. — E. tenuifolia Benth, 1. c. (? cf. E. oregana Greene, notam!). — Chryseis caespitosa Lindl. ex Torr. et Gray, Fl North. Amer. I. (1838—40) 63. — Ch. tenuifolia Lindl. l. e. 64 (?). — E. Douglasii Torr. Pacif. R. Rep. IV. (1857) 64 (? secundum Synopt. FL). — E californica var. caespitosa Brewer ex Brewer et Wats. Bot. Calif. I. (1880) 43. . Austinae Greene in Bull. Calif. Acad. sci. I. (1885) 69. — E. hypecoides Greene, Fl. Francisc. (1892) 286 in parte (excl E. oregana) non Benth. — Herba annua, 30 em vel plus alta, e basi multiramosa et usque ad medium plus vel minus foliosa (in stata primario sübacaalescnm pedunculis seapiformibus), scaberula vel subhirsuta in partibus inferioribus vel rarius ommina glabra, glaucescens. Folia omnia petiolata, simpliciter pinnatifida vel bipinnatifida segmentis paucis lobulis atque lobis anguste lineari- lanceolatis. moderate divergentibus. Pedunculi longi et graciles, at pro more robusti. Cupula breviter tubuloso- -calyciformis 2—3 mm longa; 2 valde tener, oblongo-conicus, graciliter acuminatus, 0,75—1,5 cm longus; corolla 1,5—2 cm diametro, lutea; p7 menta interiora brevia, subulata, exteriora longiora, filiformia; lomenta 5— Te longa ; semina ovoidea, ad apicem acuta, irregulariter neque distincte reticulata, — 18. 24, 24. Provinz der pazifischen Koniferen, südliche Zone (Kalifornien): In nach Amador und Stanislaus Co., bildung der Gegen auszeichnen. — Solano Co.: Co.: Greenhorn Range, Blue Mt. (Hall and Babcock, South. Sierra Nev. Mts. 1904, n. 5006); Eldorado Co. (C. K.!); Calaveras Co.: Copperopolis (J. Burtt Davy 18951), Milton (J. B. Da any; 1895, n. 12231): Amador Co.: Jackson (G. Hansen, Fl. Sequ. Reg. 1892, n. 1325! HS AS ten uissima Greene in Pittonia V. (1905) 285! — Herba annua, gracilis circiter 30 em alta, i supra sparsius foliosa, rmi m ellipsoideus, rege apiculatus; corolla pro planta magna, non urantiacis, marginibus inter se tegentibus, 2,5 cm diametiens; tandin alta pacuteque 20, filamentis brevibus ad apicem purpureis, "hys EN wes dere 4 gracilia ina inaequalia; lomenta gracilia 7—8 cm longa. — rind oniferen; südliche Zone (Kalifornien): An rg Westabhängen der Si ra in mittlerer Hóhe von serate i ae uf den inneren Kiistenketten. Mariposa : Mariposa ës) pner und Calaveras Co. (Geo. a Fl. Sequoia Pevi inz der pazifischen K ada 198 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Reg. 1058! 1359! 1539! 1547! 1896); Butte Co.: Butte Creek (R. M. Austin, V. 1896, n. 94!). Greene, l. c. 286 de hac specie commemorat: “I have wished that this might be proven to be Bentham's E. en for that name would well be seem a species with foliage so finely cut. Nevertheless, the segments are far enough from being »subulate linear«, and the buds are as far from answering to the peti Seng »obtusish, acuminate«. Of course, the principal habitat of this plant was not reached by Douglas, on ‘whose specimens the species was founded. But, as it comes down the inner Coast Range to Lake Co., if not even to Sonoma Co., I think Douglas may be thougt to have reached this part of its habitat. But it still re- mains that these specimens do not answer the description of E. tenuifolia” incisa Greene in Pittonia V. (1905) 287. — Herba annua, circiter 30 cm alta, ramis longis pedunculiformibus et, ut videtur, fistulosis, modo ad basim foliosa, glaucescens. Folia ad margines pütiolordii, petiolulorum et divisionum- sparsim erystallino-scabra vel denticulata, omnia fere basalia fasciculum laxum formantia seg- ntis 5 satis remotis obeuneiformibus, sparsim in lobulos latos, fere parallelos acutos divisis. Cupula brevis turbinata; calyx i ,25—1,5 em longus, infra ovoideus, acuminatus in acumen falcatum; corolla 4—5 cm diametiens; stamina circiter 20, filamentis subulatis brevioribus quam antherae longe lineares; stigmata 4, duo valde longa et gracilia, = brevissima. merikanische Wüsten- und Steppenprovinz (Süd-Kalifornien): Los "ek Co., Soldiers’ Home (H. E. Hasse, IV. 1890 in Herb. Parish). — Hierher wohl auch das Exemplar aus meni Barbara Co., Santa Inez Mts. (T. S. paneey d) 1888!). No i 414. E. formos Size in Pittonia V. (1905) 288! — Herba annua, saepe usque ad 30 cm alta, subacaulescens, pedunculis primariis 4—2 scaposis, deinde ramis bre- vibus sparsim ramosis ae sparsim foliosis, se eeng sen (pedunculis plerumque pseudodichotomis) e rosula foliorum pro rata parvorum et saepe depressorum basalium enascentibus, glauca atque subglabrescens, Sëch "foliis imprimis subtus plus minusve scabris et pedunculis ad angulos sparsissime scabro-dentieulatis. Folia tripinnatifida lobulis multis satis brevibus et anguste lanceolatis acutis, ens ad basim salis con- Cu conicus magis paulatim conice ee s quam rarius distinete, tum autem graciliter apieulatus; corolla saturate lutea subrotata, 4—5 cm diametiens, petalis late triangulari- obovatis truncatis; stamina circiter 20, filamentis brevibus ad basim dilatatis et supr? paulatim angustatis, antheris etiam angustioribus et plus quam quinquies vel sexies lon- i angustissime linearibus; stigmata 2 valde elongata, 2 brevissima; lomenta 5 cm onga gracilia. — Fig. 24, D Provinz m pazifischen Koniferen; nördliche Küstenketten von Kali- fornien: Napa Co., Dry Creek (E. L. Greene, HL 1895! Nota. Pro a speciebus satis elata et grackë; béise primariis scaposis aequi - longis ac ramis et pedunculis simul posterioribus. . urocalyx Fedde in Fedde, Rep. nov. spec. Ill. (1906) 484! — Magis elata et robu one quam forma genuina. em T ende et minus dissecta, interdum subtriternata lobulis longioribus et minus angustis, obcuneato-oblongis, breviter acutis. Cupula longior, usque ad 4 cm longa, magis erido maA margine interiore insuelo a prominente et longo; calyx usque ad 2 cm longus, anguste ellipsoideus, longe aput graeiliter acuminato-apiculatus, quasi caudatus; lomenta usque ad 8 em longa SS 3 Fig. 24, 27. B Provinz der pazifischen Koniferen; nórdliche Küstenketten ion : Kalifornien: Napa Co., Mt. St. Helena (C. F. Baker, Plants Pacif. — m 190 © en 244). d : Nota. Mihi valde dubium est, utrum haec dori modo varietas an — propria habenda, an fortasse modo forma loci natura commutata sit. . 1895!) Byron Springs (Greene 1888!); San Luis Obispo C n. 45431). Eschscholtzia. 199 115. E. dolichocarpa Eastwood, New Spec. West. Pl. in Bull. Torr. Bot. Cl. XXX. (1903) 487! Greene in Pittonia V. (1905) 288! — Herba annua, glauca, sub- acaulescens, compacta, ca. 30— 35 cm alta, in parte inferiore fasciculatim valde ramosa, folis numerosis basalibus, ad ramificationes insertis, ommino (basibus petiolorum ex- ceptis) subglabra, pedunculis numerosis, satis robustis atque elongatis, siatie, folia valde superantibus, subscaposis, simplicibus vel pedunculo secundario axilla folii valde reducti plerumque in parte media pedunculi enascente ramosis. Folia longepetiolata, cum 7,5—12 em longo, petiolis bis quam lamina longioribus in parte inferiore pilis tentaculatis pubescentibus, laminis ambitu ovatis subglabris vel scabro-ciliatis, tri- vel quaterpinnatifidis, lobis segmentorum satis brevibus, oblongis vel linearibus, ad apicem subrotundatis vel subobtusis, divergentibus. Scapi gupa, aee quidem in statu adulto. Flores singuli vel rarius duo aequo modo erecti; cupula alabastrorum atque florum stricte conica, postea in statu Ee magis subcylindrica, in parte summa parum dilatata, primum 1,5—2 mm, postea usque 4 mm longa, margine exteriore subnullo vel vix distincto atque subrevoluto, interiore minimo, at distincto, hyalino atque erecto; alabastra oblonga in acumen satis (2— 3 mm) ‘longum atque gracile apiculata. vel módo acuminata, 1—2 cm longa; corolla lutea, satis m 5—6 cm diametro, petalis cuneato- -obovatis 2—4 cm longis atque latis; lomenta iiti robada 4 10—12 cm longa, valde valleculata (aequo modo ac pedun- culi, quos prolongare videntur), ad apicem paulatim TEE glabra; semina ellipsoidea, ad apicem mucronulata, tenuiter reticulata. — Fig. 2 Provinz der pazifischen Koniferen; na ons Küstenketten von Kalifornien: Monterey Co., Santa Lucia Mts. (R. A. Plaskett, Pl. S. Luc. Mts. 1898, n. 84! Nota. Pro ceteris speciebus affinibus satis robusta atque grandiflora 116. E. rhombipetala Greene i E Calif. SML I. Kat e A. Gray in be compacta ca. 10€ ; folis numerosis fere omnibus ad ramificationes insertis, pedunculis numerosis, distincte quadrangulis, scapiformibus, folia non multum excedentibus, interdum folio sessili instructis, ramis, petiolis d subglabris. Folia longepetiolata, petiolis ca. 5— em longis, laminis {unis ongis ambitu triangulari-rotundatis, tripinnatifida, seg- mentis atque lobis satis et a non valde divergentibus, lobis plerumque oblongo- lanceolatis vel gee ange acutiusculis, glauca atque erystallino-scabra. Flores sin- guli ad seaporum apices aequo modo ac alabastra erecti; cupula subcylindrica, supra paullo tubiformiter "dilatata et siecescens atque subdiaphana, duobus marginibus non = m longa; calyx oblongus, in apicem gracilem 4— 1,5 m ngus; corolla circiter 1,75—2 em ade ico is fugacibus. Lomenta satis robusta, linearia, ad apicem em longa ; semina satis magna, late SE , 29. cae ral erikanische Wüsten- und Bras hprovinz: Innenthal von Kalifor rnien: Gemein an den keinen der Küstenketten nach dem Innenthal zu auf Feldern. sowie auf den benachbarten Ebenen von Colusa südwärts bis an das Ende des Innenthales(?), Colusa Co. , (Curran!) Contra Costa Co., Byron (Greene 1890!), Antioch (K. Curran 1884!, Gr eene 1884!), Bethany (Greene LR DD Midway (Greene : . (Lemmon 1887, . Lemmonii Greene in West Amer. Sci. Ill. (1887) 157! FL Francisc. Pittonia V. d 1908) Ga — Herba annua, glauca, subacaulescens, satis compacta, a cm ai man oe parte ae ramosa foliis omnibus ad ramifica- i : ; degen is Steeg Te non a multum exce- 200 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Sch, ca. 8—15 cm longis, laminis 2—3 cm longis, tripinnatifida segmentis ambitu latis atque brevibus, lobis linearibus, brevibus, subacutis, supra glabra, infra sparsim papil- losa hirsuta. Flores singuli ad apicem scaporum erecti, alabastra nutantia; cupula tubuloso-oblonga, supra parum dilatata (vel longe tubulosa, paullo sub apice parum constricta), glabra, circiter 8 mm longa, margine exteriore indislincto, interiore parum elongato hyalino; calyx lanceolato-ovatus, paulatim in apicem gracilem aequilongum rostriformem acuminatus, subtomentosus, at tenuis, 1,5— 1,75 em longus; corolla rotata 2— 3 em diametro, saturate flava; stigmata 4, valde inaequalia; lomenta imma- tura subtomentosa, ad apicem paulatim angustata, matura atque semina nondum nota. — Fig. 24, 30. Übergang in die westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz (südlichste Küstenketten von Kalifornien): San Luis Obispo Co., Cholame Lemmon 1887!) — Hierher wohl auch ein Exemplar aus Fresno Co., Alcalde (Brandegee!). Var. cuspidata Greene in Pittonia V. (1905) 289! — Acaulis vel subacaulescens, — robustior, multo minus pubescens. Lobuli terminales foliorum dilatati atque cuspidale aculi. Flores majores 2,5 cm diametientes; alabastra circiter 2 cm longa; cupula tubuloso-infundibuliformis; calyx ovato-conieus, brevissime, sed satis abrupte apiculatus, subhirtellus. San Luis Obispo Co. (L. Jared, V. 1893!). Nota. Differt a forma genuina imprimis forma calycis. laxa Greene in Pittonia V. (1905) 289. — Laxe ramosa, modo pedunculo primario scapiformi, brevissime atque minute pubescens. Cupula ad apicem non con- stricta, potius infundibuliformis quam tubulosa; flores maiores atque pallidiores; calyx anguste ovato-conicus, non pubescens; lomenta subpuberula. Fresno Co.: Alcalde (Eastwood, V. 1893). 118. E. delitescens Fedde in Fedde, Rep. nov. spec. II. (1906) 185! — Herba annua, 10—20 cm alta, e basi multicaulis caulibus scapiformibus modo in summo sparsim (plerumque semel) ramosis flore secundario, glauca atque papilloso-hirsuta. Folia longepetiolata, lamina pro rata parva quadripinnatifida, lobis terminalibus trilobulatis lobulo intermedio plerumque breviore, lobulis brevibus oblongis, ad apicem rotundatis, parum divergentibus. Pedunculi quadranguli, primarii recte scaposi, uniflori, posteriores floribus secundariis aucti, alabastris nutantibus. Cupula sub alabastro graciliter anguste tubuloso-infundibuliformis, postea gracillime atque angustissime tubulosa, fere 5 mMM- longa; calyx primum fere fusiformis, sed apiculatus, postea magis anguste ovoideo- conicus, brevissime apieulatus, 1--2 cm longus, sparsim papilloso-hirsutus; corolla ue campanulata, 3 —4 cm diametiens, flava, petalis obovato-obtusis, 2,5 cm longis multa antheris longis linearibus, filamentis brevibus; stigmata 4, valde inaequalia , non vidi. : Provinz der pazifischen Koniferen; südliche Küstenketten v fornien: Fresno Co., Alealde. Zusammen mit E. aleicornis und E. cyathifera Brandegee 4891!). : . Sine dubio E Lemmonii valde affinis, quae differt imprimis cupula multo latiore : et floribus minoribus. S e 119. E. Lobbii Greene in Pittonia V. (1905) 290. — E. tenuifolia eg S Bot. Mag. (1854) t. 4812 excl. syn.; A. Gray in Proc. Amer. Acad. XXII. (1887) pee . Gray, Synopt. Fl. North Amer. I. 4. (1895) 92. — E. Douglasii var. tenth Torr. Pacif. R. Rep. IV. (1856) 64. — Herba annua, glabra (vel ad basim Sp“ adi scaberula) atque vix glaucescens, non valde gracilis, subacaulescens foliis basalibus 0*7 fasciculatis, erecta, 15—30 cm alta. Folia maxime primaria anguste egener? io! eriora plerumque quinata (rarius ternata), sum stamina | lomenta . ms D Eschscholtzia. l 201 Cupula calyciformis 1,5—-2 mm longa; calyx 1 cm longus, non striatus, ovato-conicus valde acutus, at non apiculatus; corolla rotata, 2—2, diametiens; stamina 16 vel 20; lomenta 7,5.¢ pro more satis robusta; semina dense lamellis brunneis papyraceis obtecta. — Fig. 24, ar. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; nördlicher Teil des Innenthales von Kalifornien: Sacramento Có., Freeport (Bolander, Geol. Surv. Calif. 1865, n. 4506!); Amador Co., Jone (Brandegee); Solano Co. (Jepson); Butte Co, (Mrs. Bruce), 120. E. pulchella Greene in Pittonia V. (1905) 291! — E. tenuifolia Greene in Bull. Calif. Acad. I. (1885) 70, non Benth. — E caespitosa Greene, Fl. Francisc. (1892) 287 in parte (excl. Bot. Mag. t. 4812), non Benth. — Herba annua, viridula vix subglaucescens, subacaulescens, satis compacta at tamen plus minus gracilis, humilis, in toto 5—15 em alta, ad basim scaberula vel vix hirsutula, supra glabra, in parte infima valde ramosa, pedunculis numerosis, gracilibus, acute quadrangularibus, inter utrumque an- gulum linea obscura vel obsoleta sculptis, scapiformibus, folia plerumque plus duplo superantibus, Folia omnia basalia, petiolata, cum petiolis 3—7,5 cm longa (primaria anguste lineari-filiformia, acuta, integra, posteriora), rosulato-fasciculata, plerumque quinata, rarius ternata segmentis inferioribus plerumque iterum ternatis, terminalibus simplicibus, segmentis atque lobis anguste linearibus vel lineari-subfiliformibus, elongatis, acutis. Pedunculi scapiformes numerosi, plerumque folia excedentes. Cupula infundi- buliformi-turbinata vel turbinata, ca. 3 mm longa, mar ine exteriore vix distincto, in- leriore plus minusve erecto hyalino; calyx late ovatus, distincle et satis abrupte api- eulatus, omnino lineis obscuris subdistinclis striatus, in toto 0,5—0,8 cm longus; corolla rotata, 4,5—2 cm lata, petalis late obovatis 7—10 mm longis; lomenta kc 5 em longa ad apicem paulatim attenuata, striata; semina lamellata atque fruclibus Lappae similia. — Fig. 24, 32. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Innenthal von Kali- fornien: Auf den niedersten Vorhügeln der Sierra Nevada von Butte Co. im Norden bis Amador Co., Fresno Co. und Tulare Co. im Süden (Parry 1887!); Butte Co., Clear Creek (H. E. Brown, Calif. Pl. 1887, n. 149!), Chico (R. M. Austin 18951); Amador Co., Jone (T. S. Brandegee 1889!), Stoney Creek (G. Hansen, Fl. Sequoia Reg. 1896, n. 1519!), Drytown (Hansen l. e. n. 1570!); Mariposa Co. (J. W. Congdon 1901); Tulare Co., Middle Tule River (C. A. Purpus, Fl. S.-0.-Calif. 1897, n. 5005); hierher wohl auch das Exemplar von Frémont's Expedition to California 1845—47 sub nom. Æ. tenuifolia in Herb. Gray! 1. E. unguiculata Greene in Pittonia V. (1905) 292! — Herba annua, interdum Parva atque depressa vel erecta 15—25 cm alta, in omnibus partibus gracillima. Folia primaria lineari-filiformia atque simplicia, posteriora ad apicem trifida, omnibus seg- mentis lineari-filiformibus atque acerosis, petiolis omnibus pro more longissimis atque filiformibus. Pedunculi scapiformes quadrangulares, linea intermedia inter angulos isti i Cupula infundibuliformi-obconica*) vix 4,5 mm longa; i breviter, at distincte apiculatus, vix 0,5 cm longus; pe- late et breviter, sed distincte ungui- lamellata atque fructibus Lappae simila. à Low : Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; südlicher Teil des Innenthales von Kalifornien: Madera Co. Buckminster); Tulare Co., Three Rivers (Alice Eastwood 1894!); hierher wohl auch Placer Co. (M. E. P. Ames 1861). Nota. Cf. notam ad E gramineam. ; : 123. E. graminea Fedde in Fedde, Rep. nov. spec. IL (1906) 145! — Herba annua, viridula, vix subglaucescens, subacaulescens foliis basalibus dense fasciculatis, 1 $i E 2 * D *) In exemplari Eastwoodiano e Tulare Co. a me viso! 902 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroidcae. erecta, circiter 42 cm alta, gracilis. Folia plerumque integerrima subacerosa, angusle lineari-lanceolata, valde acuta, rarius bifida vel ternata. Pedunculi graciles, quadran- gulares. Cupula elongata tubulosa, substriata, 3—4 mm longa; calycem non vidi; corolla rotata petalis rhombico-obovatis; lomentum non vidi. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Great Basin; Ost- Nota. Haec species forma foliorum valde egregia fortasse cum E. unguiculata est con- hac specie cupulae forma et habitu valde distat. 33. E. glyptosperma Greene in Bull. Calif. Acad. I. (1885) 70!; Gray in Proc. Amer. Acad. sci. XXII. (1887) 273; A. Gray, Synopt. Fl. North Amer. I. 4. (1895) 92; Greene in Pittonia V. (1905) 292! — Herba annua, valde glauca, subacaulescens, dense caespitosa, humilis, 7,5—25 em alta, glabra, in parte infima valde ramosa pe- duneulis numerosis, gracilibus, teretibus, scapiformibus, foliorum fasciculum valde (ter vel quater) superantes. Folia omnia basalia, subsucculenta, petiolata, cum petiolis be 5 cm longa, ambitu subrotundata, pedalim ternato-tripinnatifida segmentis atque lobis subdivergentibus, longis, linearibus, ad apicem breviter subacutis. Cupula obconica, 1,5—2 mm longa, margine exteriore nullo vel subdistincto, interiore erecto, non Ay- alino, sed magis pergamentaceo; calyx late ovato-conicus, breviter apiculatus, 0,6—1 cm longus; corolla rotata, 2,5 cm diametro, rarius latior petalis obovato-rotundatis, 1,5 2 cm, rarius usque ad 3,5 cm longis; stamina 30 atque plura antheris longis lineari- bus filamentisque satis brevibus subulatis. Lomenta 3—5 cm longa, valde glauca atque striata, supra atque infra paulatim attenuata; semina globosa, subcinerea, foveolis rotundatis, non ita profundis, at non reticulatis. — Fig. 24, 32. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; über die Gila- und Mohave-Wüste bis in die Zone des Great Basin; Süd-Kalifornien: Mohave Desert (Mrs. Curran 1884!, H. M. Hall, Moh, Des. 1903, n. 6044!, Barstow (K. Bran- degee V. 1905!) The Needles am Colorado (M. E. Jones, Fl. Calif. n. 3843!); San Jacinto Mts. (S. B. and W. F. Parish, Pl. South. Calif. 1882, n. 759 in parte!). — Nord-Arizona: Fort Kent (Gared n. 41!). — Süd-Utah: (M. E. Jones 1894, n. 5029a! 5032a!, J. E. Johnson 1894!); La Verken, 3400 feet (M. E. Jones 1894, n. 5196b!); St. George (M. E. Jones, Fl. Utah. 1880, n. 1658)). Nota. Habitu atque seminibus vix insculptis inter omnes species praeclara. 14. Petromecon Greene. Petromecon Greene in Pittonia V. (1905) 293. Sepala 2, calycem calyptriformem formantia, decidua, e cupula subglobosa wu infundibuliformi plus minusve carnosa dupliciter marginata enas exterior crassiusculus, sed valde diminutus et herbaceus, interior elevatus, crasse papY ` raceus vel subsuberosus. Petala 4, decidua. Stamina vel plura, fil longis filiformibus, ad basim infimam subalata, antheris multo brevioribus, lin vel oblongis, basifixis bilocularibus introrsis. Ovaria linearia unilocularia, plac D parietalibus; stigmata 2 vel 4, non ita elongata, pro rata robusta. Capsulae numerosa globosa, non regulariter insculpta vel reticulata, sed superficie non rigide erecti, caulibus singulis vel paucis parce ramosis atque dense a radice perpendiculari palari enascentibus, humiles. Folia alternantia re multifida segmentis lobulisque angustis. Flores solitarii flavi, plus vel minus ie d peduneulati, axillares. SCHULE VUE Sa ettet eam TR EMS IS TZ N LAEE 7 AIER Ee Tesh SE En a eee Oe DENT ) valde glauci, u | foliosis, brevibus ` | tim dissec^ ` Petromecon, Sanguinaria. 203 ittelamerikanisches Xerophytengebiet; Sonora-Provinz: Insel Guadaloupe an der Küste der Halbinsel Nieder-Kalifornien. N enus a Greene ab Esehscholtzia segregatum ob habitum arboreum, folia pedati- fida, stamina valde numerosa filamentis pro antheris satis longis, cupulam magis lignosam. Clavis specierum. A. Fruticulus humilis 5— 10 cm altus foliis carnosis, cupula carnosa subglobosa, petalis inter se tegentibus, antheris bre- viter oblongis . B. Fruticulus magis erectus circiter 30 cm altu 1s foliis : non car- nosis, cupula minus carnosa infundibuliformi, petalis inter se vix tegentibus, antheris anguste linearibus . gw B D irene, . Palmeri (Rose) Greene, l c. p. 293! — Eschscholtzia Palmeri Rose doti U. S. Nat. Herb. I. (1890) 23. — Fruticulus humilis, valde robustus, 5—10 c pedunculis lomentisque inclusis altus, habitu compacto atque fasciculato, e radice pu 4. P. Palmen. scapiformes; cupula subglobosa, crasse carnosa, interiore suberoso, erecto; calyx subglobosus, breviter at distincte apiculatus apice obtusiusculo ; corolla 2—3 ctis diametiens, rotata, petalis late obovatis ad apicem obtusis, marginibus a medio se tegentibus; antherae breviter oblongae; stigmata 4*) stiqualia. Insel Guadalupe (Palmer, Fl. Low. Calif. V. 1889, n. 882!). . frutescens Greene in Pittonia V. (1905) 294! — Fruticulus magis erectus, robustus, circa e em altus atque diametiens habitu fasciculato, caudice lignoso atque . Folia satis ampla, longe atque graciliter cum petiolis circiter 40 cm longa. non ita carnosa, margine exteriore angusto, interiore pipyraceo erecto; calyx RE conieus; Ke Zeene petalis cuneato-o bovatis subrhomboideis inter se vix tegen- libus ; anther ae anguste lineares; stigmata 4 aequalia Insel Guadaupe (E. E. Franceschi I. 1893! simul cum Eschscholtxia ramosa). I Trib. 4. Chelidonieae Reichb. Handb. (1837) 264 pro p. Chelidoniaceae Reichb. in Mössler, Handb. ed. 2. I. (1827), LVII. pro p. 12. Sanguinaria **) oe L. Gen. ed. 1. (1737) 425, Spec. pl. ed. 4. (1753) 505; Lam. lll. (17914) 449; Nutt. Gen. amer. Il. (1818) 9; Benth. et Hook. f. Gen. L (1867) 53; K. Prantl u. J. a in Engl.-Prantl, Pflzfam. lll. 2. (1889) 139; Greene, Sug- Ent regarding Sanguinaria (Pittonia V. (1905) 306). — Belharnosia Adans. Fam. 7 glas X caduca, petalis breviora, aestivatione subimbricata. Petala $8 (rarius pauciora) vel 40—16 aestivatione in seriebus 2—3 imbricata. Stamina 24 (rarius 36), petalis multo breviora, antheris linearibus longitudinaliter dehiscentibus, filamentis filiformibus. Ovarium oblongum compressum; stigma 1 bisulcatum eramiuscalum per- sistens; ms brevis columnaris. psula oblonga fere siliquiformis, subventricosa, rum compressa, a acuta, bivalvis; valvae a placentis persistentibus filifor- mibus decidentes. Semina numerosa obovata, glabra, rhaphe cristata. Embryo parvus m : ) Non 2, ut ait Greene, Le 293. e i Sanguinaria, quia tota planta, i imprimis rhizoma, si laeditur, succo sanguineo-auran- tiaco scatet. 204 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. cordatus basi albuminis carnosi insertus. — Herba acaulescens succo acido sanguineo- aurantiaco et rhizomate magno fusco tereli oblique vel horizontaliter repente. Gemma rhizomatica squamis oblongo-linearibus folium et scapum fovens. Folia singula e rhizomate enascentia, rarius bina, plus minusve longe petiolata, glabra, subtus pallide subglauca, reniformia, palmatim 5-—7-lobata, lobis plerumque sinuato-crenatis vel sinuato-dentatis vel. repandis. Etiam scapi singuli e rhizomate enascentes , teretes, uniflori, > longiores vel rarius breviores. Floris satis magni albi s Florenreich, Gebiet des atlantischen Nordamerikas. Von äußer- sten Ga ia Gebietes im Norden bis in die immergrüne Provinz ed ut pue (Südcarolina, Georgia, Alabama). Westlich bis Minnesota, Jowa, Kan Ei her Name: Blootroot, auch Puccoon (nach Small). S. cana ade nsis L. Spec. pl. (1753) 505 excl. var. fj. et SC Hill, Veg. Syst. XVI 179 Fl. bor amer. L (1803) 309; Tratt. Arch. T. (4 812—414) t. 4 u. 75; Obs. II. (1825) 43; Pursh, Fl. Amer. sept. IL (4814) 366; Big. Med. bot. t He) 75 t. 7; Nutt. Le" DC. Syst. I. (1821) 89; Prodr. I. (1824) 121; Maund, Bot. Gard. VI. t. 242, Lodd. Bot. Cab. XIX. (1838) t. 4840; Hook. Fl. bor.-amer. I. (1833) 35; Torr. et Gray, Fl. N. Amer. I. (1838—40) zd A. Gray, us. Ill. I. d 446 t. 49; Baill. SCH 88: Foerste in Bull. Ton. Bot. Cl. XIV. (1887) 74—76 pl. LXVII; A. Gier. Synopt. Fl. North Amer. I. 1. (1895) 86; A. W. Chapman, Fl. South. Unit. St. 3. ed. (1897) 31; Greene, l. c. 307; J. K. Small, Fl. Southeast. Unit. St. (1903) 460; R. M. Harper in Ann. N. Y. Ac. Sei, XVII. E (1906) 236. — S. minor Dill. Elth. (4732) t. 252, fig. 327. — S. acaulis Monch, Meth. (1794) 227. — S. vernalis Salisb. Prodr. (1796) 376. — Folia matura permagna (in toto genere maxima) usque ad 20 cm dřametientia, lamina semper latiore quam longa, profunde 7-lobata lobis satis irregulariter p crenatis vel sinuato-dentatis vel crenato-dentatis. Petala 8 Nei Less inter se S aequalia, corollam orbicularem, 2—4 cm diametientem form Gebiet des atlantischen Nordamerikas EE Teil des Gesamt- verbreitungsgebietes der Gattung): Canada (Douglas!), New England, New York (Kel- V. fr. VI: 4880!); Massachusetts, Rhode Island (J. F. Collins!) ; Connecticut on Andrews n. 280!), Ohio, Lorain Ca (A. F. Ricksecker, fl. V. ! 8951). . Dilleniana (oree) Fedde. — S. canadensis L. Le " Ls ae E y mar Din l.c — S. virginiana Gartn. Fruct. I. (1791) 479 t. , fig. 6 e 1 grandiflora Roscoe, Fl. illustr. seas. (4829) t. 8; Sweet, Hort. brit. d gs (1830) er q Brit. Fl. gard. Se. I. V. (1833) t. 147. — S. Dilleniana Greene, l. c. 301. *^ 3 onga, lobis. "s matura multo minora quam in forma genuina, lamina semper tam lat ta quam 1 a iterum 3-lobulatis vel minutius denticulatis. Petala 10—16, inter se inaequalia (4 longiora 4 atque latiora), corollam ambitu subquadrangularem 3—6 cm diametientem formam antia. 1 Gebiet des atlantischen Nordamerikas (mittlerer und östlicher Teil des 5 Verbreitungsgebietes der ganzen Gattung). Nach Greene von New Jersey und Pens = sylvanien südwärts bis Nordkarolina, westwärts längs des Ohio und pe UU nien 2 chusetis (Robbins 4819!); New York, Brooklyn (Heuser, IV. 189 6!); Pennsylva (Heller, fl. IV. 1900!, Volz 1831!); District of Columbia: Washington (Vase Greene 19051); Virginia: Columbia (Pollard n. 27!); Ohio: Columbus 17 18641), Cleveland (Krebs!); Kentucky (B. Matthes n. 4421); Illinois (J. L. Wil x Brendel!); Missouri: St. Louis (Eggert, fl. IV. 1875!) Ozark Geb. (W: HoffmaBe I | ! 18701). ylvanicis atque ade Varietas cum forma genuina imprimis in regionibus Penns yit melius pro TT jacentibus variationibus multis conjuncta est, quamobrem species Greeneana tate habenda est. De P. grandiflora cf. Greene, l. c. 308. Var. australis hebes Fedde. — S. australis Greene, Le 307. nee minus carnosum(?), magis durum atque veces fibrillis radicalibus pem 5 Sanguinaria. Mm p EEN ege, S ip EE ES eee: Cees T aoe ES 4 , Sinai, sli ée Moe ac ME Rt cp "T 205 B O Ge ues ep Fig, 9 canadensis L. A Ha Ova — an Prt bed Hance. is Alabastrum, os. ot capsula. T ‘Stam men. G Ovariu FT diom Yylopho Matura, K Son J Inflorescentia cum alabastro, flora, capsula Sie et ai jum (Oliv) deg Cen eiie = “gto — Hylome udi ; con QS — Dicranostigma Caps d 1 ir tia, (Phan ) fnt. D "R Sepalum. S Ovarium. 7 cu ula, — — Dicromostigns laetu- coides Hook. f. et Thoms. a. "So (A— —T Icon. mg Ù, V sec. Prain, l. c. t. 9) 206 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. gracilioribus. Folia minora atque breviter petiolata quam in forma genuina, incisuris vel sinubus inter lobos medium folii transgredientibus, lobis non iterum lobatis, sed magis irregulariter denticulatis. Flores iis var. Dillenianae simillimi; capsulae breves atque ` coarctatae, pedunculis folia satis superantibus insertae. ; ebiet des atlantischen Nordamerikas (südlichster und südóstlichster Teil des Verbreitungsgebietes der ganzen Gattun Von Südkarolina bis Alabama. Süd- karolina (L? Herminier 1822!); Alabama: Auburn, Lee Co. (F. S. Earle and Esther . Earle in Plants of Alabama, fl. IV. 1800, n. 15!). Etiam huius Kei notae mea denn non sufficiunt, ut haec pinu ut Greene proponit, species propria sit existimanda. Var. rotundifolia (Greene) Fedde. — S. canadensis var. B. Wood, Bot. (1866) 222? — S. rotundifolia Greene, Le 307. — Rhizoma ei var. curatis persimile. Folia supra minus glaucescentia, sed magis laete viridia, subtus valde glauca, ambitu ` suborbicularia, sinubus inter lobos medium folii transgredientibus, sinu basali clauso (marginibus loborum adjacentium inter se tegentibus), lobis satis dilatatis, latioribus quam longis, ad apicem obtusis vel PAREM integerrimis vel subundulatis, petiolo valde elongato. Flores atque fructus nondum Gebiet des atlantischen Bene: Georgia, Americus, Sumter Co. (R. M. Harper, Georgia Plants 1901, n. 1146!). Var. mesochora (Greene) Fedde. — S. mesochora Greene, l. c. 308. — Rhizoma — coaretatum atque valde carnosum. Folia atque flores iis var. Dillenianae simillima. Peduneuli fructiferi breviores. Capsula magis compressa, oblongo-elliptica, acuta. Gebiet des atlantischen Nordamerikas (nordwestlichster Teil des Verbreitungs- gebietes der ganzen ‚Gattung): Wisconsin, St. Croix Falls (C. F. Baker IV. 1899); Minnesota, Winona (Holzinger, fl. IV. fr. Y. 1905!); Jowa, Ames (Pl. of Jowa n. 3351). Species incerta: S. stenopetala Otto ex Steud. Nom. ed. 2. II. (1841) 510. — Scapi 7, 5—20 cm alli, raro longiores. Folia petiolis 7—30 em longis, diam. longo 1,5—9 cm , lato 3— 5 em. Sepala ovata concava viridia, ad apicem interdum rubescentia. Petala oblonga a vel elliptico-ovata, ad basim attenuata alterna, interiora angustiora, alba stellato-patentia 1—3,5 cm longa mox decidentia. Capsulae 2,5—6 em longae. Nordamerika: In lichten, trockenen Wäldern von Canada bis Florida, westlich bis an den Mississippi, jedoch nicht bis an die Küste heranreichend (cf. Harper Lei : ota. Fortasse S. canadensis var. Dilleniana. 13. Eomecon *) Hance. Eomecon Hance in Journ. of Bot. XXII. (1884) 346; K. Prantl. u. E. Kündig I Engl.-Prantl, Pflzfam. III. 2. (1889) 139. Calyx gamosepalus acuminatus, sepalis 2 in spatham cymbiformem RT ; ceam confluentibus, deciduus, sub anthesi uno latere longitudinaliter fissus. Pe u alba, orbicalari-elliptiea, aestivatione biseriatim imbricata (non corrugativa). un 1 numerosa (70 et plura); filamenta libera filiformia; antherae erectae oblongae, bilocu longitudinaliter dehiscentes, connectivo satis lato separatae, Ovarii placentae 7 dur formes; stylus distinctus ajite bilobato lobis erectis intus stigmatosis cum centis ara nantibus, — Herbae rhizomate perenni late repente ramoso succo croceo Folia pl m e rhizomate enascentia caespitosa longipetiolata cordiformia palmatinervia vernatione I voluta. Scapi ad apicem paniculato-racemosi floribus caduci Paläotropisches Florenreich; Ostchinesisches überk und Hu-pe. angsgebiet: p id est frt nm Ab >» Ewes = »Aurora« vel etiam »Oriens« et »Mizwve = E M Aurorae« vel »Papaver Orientis«. : Eomecon, Stylophorum. 207 E. chionantha Hance |. c.; Bot. Mag. (1886) t. 6874; Prantl u. Kündig; l. c. 439; Diels, Fl. Centr.-China in Engler’ ? Bot. Jahrb. XXIX. (1904) 353. — Herba glaberrima. Folia carnosule subcoriacea cordato-reniformia, cordata, rarius cordato-sagittata, ad apicem late aeuta vel obtusato-rotundata, ad basim iius clauso vel aperto auriculis obtusis in- cluso, margine repando-sinuato*), supra subnitida, subtus opaca, dealbata, nervatura excepta, 5—10 cm diam., petiolis carnosis glaucescentibus ad basim vaginanter dilatatis 15—30 em longis. Scapi ex foliorum vaginis enascentes 20—40 cm alti, bracteis bracteolisque lanceolatis acuminatis 0,25—1,00 cm longis. Pedicelli erecti 0 (e em longi. Calyx inapertus venosus 0,5—0, 75 cm longus; petala tenera 4—2 cm longa, 0,75—1,5 em lata alba. Ovara 0,5—1 cm longum. EE China: Kwangsi, an Flussufern bei Wai-tsap, nördlich von Kanton (Dr. Henry 1883); Hu-pe (Dr. Henry 1885—88 n. 5404, 5404). 14. Stylophorum Nutt. Stylophorum**) Nutt. Gen. amer. II. (1818) 7; A. Gray, Gen. Ilustr. I. (1848) 113 t. 48; Benth. et Hook. f. Gen. I. (1867) 52; K. Prantl u. J. Kündig in Engl.- Prantl, Pflzfam. II. 2. (1889) 139. — Chelidonium subg. IL Stylophorum Franch, in oe de bot. VIII. (1894) 293; D. Prain, Rev. gen. Chelid., in Bull. Herb. Boiss. III. 1895) 576. Sepala 2 pilosa, valde concava, caduca. Petala 4 suborbicularia, aestivatione biseriatim imbrica ta, expansa, praecociter decidua. Stamina numerosa (20 et plura) fila- mentis filiformibus, "antheris oblongis vel lineari-oblongis longitudinaliter dehiscentibus. Ovarium ovoideum vel lineare pilis mollibus puberulum uniloculare, placentis 3—4 vel 2 parietalibus, stylo columnari, stigmate capitato 2— 3—4-lobato lobis placentis alternantibus divergentibus; ovula numerosa horizontalia, anatropa. Capsula ovoidea vel tinearis, herbaceo-coriacea pilis mollibus debilibus puberula, 2—4-valvis ab apice ad basim dehiscens, placentis intervalvularibus filiformibus persistentibus cum stylo con- iunctis, Semina numerosa cristata. Embryo in albuminis carnosi inferiore parte parvus. — Herbae radice perenni succo flavo vel sanguineo et caulibus puberulis tere- libus striatis erectis. Folia radicalia alternantia pauca e radice graciliter fibrosa sub- Tosulate enascentia, longe petiolata, pinnatipartita vel pinnatisecta, pinnis sinuato-pinnati- sectis vel irregulariter dentatis, subtus glauca. Caules floriferi simplices vel 2—3, in inferiore parte foliis nullis vel minoribus brevius petiolatis vel subsessilibus, radicalibus conformibus subopposite vel subternatim prope pedunculos enascentibus, rarissime internodio separatis. Flores lutei (vel d corymbosim vel umbellatim eymosi graciliter pedunculati bracteolati. órdliches extratropisches Florenreich. — Gebiet des Atlantischen Nord- Provinz des immergrünen Mississippi- und Ostlichster Teil des Centralasiatischen Gebietes, Provin chuense, St. lasiocarpum), bis in das Palüotropische Florenreich, Geteste Ubergangsgebiet (St. lasiocarpum). Clavis specierum. A. Caules floriferi solitarii. Folia pinnatisecta. Flores magni. à. Herba puberula. Caulis in inferiore parte sine foliis, Sen ovata 3—4, rarissime 2 valvis dehiscens. Ha- America ie = ‘ ws 55 « 4. 95 phylum. MT. u : *) Hance, l, c.: »margine sinuatis lobulis apice denticulo minuto glanduloso aibido subinde EC , deinen: notatis«. **| Nomen compositam: nios, stylus, et pogéw, fero, id est: planta, quae stylum di- ` Stinetum habet. | 9208 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. b. Herba pilis pues hirtis rufa. Caulis in inferiore parte foliis 4— eviter petiolatis. Capsula anguste ée SRG fere clint valvis 2 dehiscens. Habitat Chin 0058, ee Ree St sulehuense.. B. per floriferi a—3. Folia pinnatiparita - Flores paullo minores. Habitat in China. . . . . 2 « «> Be E lasiocarpum 4. St. diphyllum (Michx.) Nutt. Lei: Sprengel, Syst. II. (1825) 570; Don, Gen. Syst. I. (1834) 135; Dietr. Syn. HE (1843 ) 223; A. Gray, Man. 27 u. Gen. lll. I. (1848) 114 tab. 48; Hook. Bot. Mag. (1855) t. 4867; Lesquer. Fl. Arkans. (1860) 348; Prantl u. Kündig, l. e. 139; A. W. Chapman, Fl. South. United St. 3. ed. (1897) 24; J. K. Small, Fl. Semper Unit. St. (1903) 461. — Chelidonium diphyllum Michx. Fl. bor.-amer. I. (1803) 309; Pers. Synops. IL (1807) 64; Poir. Suppl Il. ` (1811) 209; Pursh, Fl. Amer. sept. II. (1814) 365; Prain, Le 582. — St. petiole- — tum Nutt. 1. c. 8*); Don, Gen. Syst. I. (1831) 135; Dietr. Syn. III. (1843) 223. — — Meconopsis diphylla DC. Syst. II. (1821) 88; Prodr. I. (1824) 124; Eaton, Manual, éd. 6. (1833) 221; Torr. et Gray, Fl. North. Amer. I. (1838— 40) 61; Walp. Rep. I. (1842) 410; Beck, U. S. Bot. (1848) 20; Wood, Bot. and Fl. (1871) 32. — M. petiolata DC. Syst. I. (1824) 87; Prodr. I. (1824) 121; Torr. in Ann. Lye. N. Y. Il. (1828) 165; Eaton, Manual ed. 6. (1639) 221; Beck, U. S. Bot. (1848) 20. — St. ohiense Spreng. Syst. II. (1825) 570. Chelidonium petiolatum Spreng. ex Steud. Nom. ed. 2. I. (1840) 347. — St. ratis Froebel(?) ex sched. C. Winkleri in herb. Petrop. — Herba 15—50 em alta. Folia radicalia 10—45 em longa, longissime (8— 25 cm) petiolata, pinnatisecta, glabriuscula, segmentis distantibus 5— 7 o vato-oblongis, superioribus confluentibus, inferioribus distinctis, 2 infimis minimis, siint opina ` 3 m) vel rotundato-obtuse lobatis 2—7 em longis, caulina brevius (3—5 cm) petiolata Caules floriferi solitarii. Pedicelli Miserere aggregati 2—7,5 em longi bracteis ovatis aculis. Alabastra 0,5—0,75 cm diam. subglobosa, erecta ia subnutantia, abrupte acumin : Antherae ob- — Flores 21/2 et plus em diam. Schale 0, 5—41 em longa, ovata, puberula. longae. Stylus 0,5 cm longus. Stigma lobis parvis erectis. Capsula nutans ca. 2,5 € ` longa, 0,75 em lata. Semina globularia scrobiculato-reticulata cristata. E: EE Ze Nordamerika: In schattigen Wäldern von Westpennsylvanien = 3 Wisconsin, Missouri und Arkansas. — Ohio (Nuttall 4824!!, Lloyd!, Franki @ Unio itiner. 1835!); Indiana (Coulter n. 145!); Michigan (Boot!); Kentucky en: thesn. 31, Hooker!); Tenessee (Rugel!); Minois (C. T. Baker!, Eggert!); Mi (Engelmann!); Arkansas. Einheimischer Name: Yellow Celandine Poppy, Celandine Poppy Yellow Poppy . St. ebe (Franch.) Fedde. — Chelidonium sutchuense Franch. i de bot. VIII. (1894) 293; Dram, 1. e. 581; Diels in Engler's Bot. Jahrb. XXXVI. Beibl. 82 u. 45. — Hylomecon? sutchuense Diels, Fl. Centr.-Chin. in Engle Jahrb. XXIX. (1901) 353. — Herba 30—40 cm alta pilis lanuginosis rufis hirta. radicalia 25—30 em longa, longe (7, e em) petiolata, pinnatifida, es inter se Beggen. sinu arcuato interiecto, een: subfalcat inciso-dentatis 2—5 em longis, terminali tr ifido. Caul s floriferi solitarii, tol 4—7 breviter petiolatis alternatis et 2 foliis ofen floralibus suboppositis sessilibus. Pedicelli terminales aggregati 5 cm longi, bracteis lanceolatis at Alabastra 0,4— 0,5 cm diam, Sepala 0,75 cm longa, ovata, acuta, puberula. 4-—2 em longa. sn 0,4—0,5 em longas: Stigma lobis parvis erectis. 2—2,5 cm longa, 0,5—0, 6 cm lata, anguste ovato-oblonga, fere cylindrica, planatis fuscis dense obteeta. Semina nigrescentia ovata vel giri tenuissime tuberculata, cristata. *, Quae species a Nuttall propria constituta sec. Torrey et Gray, l. c. errore Mich segregata est, qui suam plantam »foliis sessilibus« instructam false descripsit. Stylophorum, Hylomecon. 209 Gentralchina: Sze-chuan, Kalkberge von Ki-min-tse bei Tschen-keou (Farges n. 945), Süd-Shen-si, Kan-y-shan in Lao-y-shan (Giraldi n. 4481!). . St. lasiocarpum (Oliv.) Fedde. — Chelidonium lasiocarpum Oliv. in Hook. Icon. pl. XVII. (1888) t. 1739; Prain l. e. 582. — Hylomecon? lasiocarpum Diels Le 353. — Herba 30—45 cm alta sueco sanguineo*). Folia tenuia radicalia 20— 45 em longa, (7,5 —10 cm) petiolata, lyratim pinnatipartita, segmentis 4—T-iugatis di- stantibus, ovato-oblongis, subfaleatis, acutis, irregulariter dentatis vel crenato-dentatis, 3— 5 em longis, inferioribus minoribus, terminali late ovato, inaequaliter late dentato, sub- trifido, 7,5—10 em longo, 5—7,5 cm lato. Caules 2— 3 foliis duobus apicalibus plerumque suboppositis, interdum autem internodiis separatis. Flores 4— 5 fasciculati, = longe (5—15 cm) pedicellati bracteis acuminatis 1—1,5 cm longis**). Sepala 4 cm ` longa ovata, acuta, puberula. Petala obovato-rotundata. Stylus 0,3 cm longus;* stigma lobis satis magnis subpatentibus a 5—8 cm longa, 0,5 cm lata, anguste cylin- drica elongata pilis mollibus debilibus puberula. Semina ovata cristata. Central- und östliches China: Hupeh (Henry n. 5567b!), Nan-t'o Berge (Henry n. 3885), Setchuen (Henry n. 55671), Tschen-keou-tiu (Farges). — Die Wurzel wird nach Henry arzneilich benutzt. 15. Hylomecon Maxim. Hylomecon ***) Maxim. in Mém. Sav. Etr. Pétersb. IX. (1858) (Prim. Fl. Amur.) 36, t. 3; Benth. et Hook. f. Gen. I. (1867) 53 in syn.; K. Prantl u. J. Kündig in Engl.- Prantl, Pflzfam. II. 2. (1889) 139. — Chelidonium subg. ll. Hylomecon D. Prain, . Rev. gen. Chelid. in Bull. Herb. Boiss. Ill. (1895) 576 N Sepala 2 aestivatione imbricata valde ca- in aestivatione brevissima imbricata, in anthesi subito accrescentia, me unguiculata. Stamina numerosa; filamenta loriformia ther Ovarium eylindraceo-oblongum, glaberrimum, apice Siliquae liliformi-attenuata; antherae erectae. in stylum brevissimum attenuatum, uniloculare; stigma subbilobum, crassum. : placentis duabus tenuibus. Semina parva nu- erennes, rhizomate brevi obliquo capita 2— 4 Folia pinnata, lorenreich, Temperiertes Ostasien: Provinz ovinz des mittleren und nórdlichen Japan. Wohl auch bis hinein in das centralasiatische Gebiet (Centralchina) Paláo- ü dj i Übergangsgebiet. H. japonica (Thunb.) Prantl . 139. Bien j ) icum Thunb. Fl. jap. (1784) 224; Willd. Spec. pl. IL 3j 1807) 61; Poir. Suppl. I. (1841) 209; DC. Syst. H. 1821) 100; Prodr. I. (1824) 123; Spreng. Syst. II. (1825) 570; Diei, Synops. Il. (1843) 224: Ann. d'Hortic. Pays Bas. Il. (1859) 113 cum icone; Prain, l. e. 584. — Bhia bh. Akad. München IV. Il. (1846) 169; Regel, *) Nom hi o significat »Menschenblutkraut«. ; - x Foliis acai kan separatis, ex axillis utriusque folii flores fasciculati. enasci ssunt. Te *** Gdn, silva, urxo», papaver. TOM A. Engler, Das Pflanzenreich. IV. (Embryophyta siphonogama) 104. T e ee aaa 210 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 2 Tent. Fl. Ussur. (4862) 19; Pl. Radd. I. in Bull. Soc. natural. Moscou XXXIV. (1861) 134; Gartenfl. XI. (1862) 89 tab. 355. — Hylomecon vernalis Maxim. 1. c. 36. — Stylophorum japonicum Miq. Prol. Fl. jap. in Ann. Mus. lugd. batav. III. (1857) 44; Bot. Mag. (1870) t. 5830; Franch, et Savat. Pl. Japon. I. (1875) 27; Baker and Moore in Journ. Linn. Soc, London XVIII. (1879) 378; Forbes and Hemsl. in Journ. Linn. ag? London XXII. (1886) 34. — Chelidonium ternatum Buerger ex Miq. l. c. *). — Herba 20— 30 em alta, primum parce pilosa, demum glaberrima, flaccidissima. Foliorum 12— 25 cm longorum petioli graciles, usque ad 20 cm longi, folia lanceolato-oblonga vel lan- ceolato-subrhomboidea, irr egulariter suberenato-serrata, interdum basin versus integerrima; foliola 2—8 cm longa, 1—4 cm lata, sessilia vel subsessilia. Folia caulina brevius (ca. ` 9$ em) petiolata. Pedunculi tenues erecti, 3,5 —7 cm longi. Flores diam. 3,5—5 em aurei. ‘Sepala ovata acuta, extus pilis SE adspersa vel glabra, 1,5 em longa. ` Petala tenerrima patentia. Stamina lutea petalis plus duplo breviora, ovarium paullo - TETTA Siliquae 2—8 cm longae. — Fig. 25 urland und Mandschurei: Suifunfluss (Goldenstädt!); am Bureja (Radde 1858); am Amur (Maximowiez!, Korshinsky!); am Ussuri (Maximo wicz!); am Sedem (Jankowski!). — Korea: ' Datschau (Warburg 1887 n. 6350!). — Japan: Besonders auf Nippon (Makino!, Yatabe!, Faurie m. 2462!, Matsumura 4878!). — Ostliches China: Hu-pe (Henry n. 54201), Schan-si (Giraldi n. 5986!, 70087. — — Japan. Name: »Yamabukiso« (nach Matsumura in sched. IL »Yama bouki sô<, »Kousa Yama bouki« (nach Franchet et Savatier). ! ENE eye Var. dissecta (Franch. et Savat.) Fedde. — Stylophorum japonicum var. dis- sectum Franch. et Savatier, Enum. pl. Japon. I. (4875) 27. — Chelidonium japom- cum var. dissectum Prain l. c. 584. — Segmenta foliorum profunde laciniata. ntralasiatisches Gebiet (Centralchina): Prov. Sze-chuan (Farges). — Ostchinesisches Übergangsgebiet: West-Hu-pe (Wilson n. 525!, 525a!). Var. subincisa Fedde var. nov. — Segmenta foliorum in parte inferiore saepe plus minusve in uno latere vel utrinque incisa. Ostchinesisches Ubergangsgebiet: West-Hu-pe (Wilson n. 262!). Var. subintegra Fedde var. nov. — Segmenta foliorum basalium graciliora, sub- lyrata vel rotundata atque irregulariter crenato-serrata, modo 0,75—1, 75 em atque lata, caulinorum interdum sublanceolata, in toto margine gracillime atque lariter serrata vel iis formae genuinae magis similia, sed minus irregulariter serr Temperiertes Ostasien; Provinz des asrditelicn Japan: Tsukuba (Hil- gendorf 1876!) A id 16. Dicranostigma Hook. f. et Thoms. cranostigma **) Hook. f. et Thoms. Fl. Ind. I. (1855) 255; Benth. et Hook. LE Gen. I. (1867) 53 in syn.; K. Prantl u. J. Kimdig in Engl.-Prantl, Pflzfam. Ill. (1889) 439 in syn. — Ohelidoneum subg. IV, Dieranostigma D. Prain, Rev. ge Chelid. in Bull. Herb. Boiss. II. (1895) 576. Se vata glabra vel saepius puberula. Petala aurantiaca vel lutea. anguste cylindriea vel linearis. — Herbae glaucae puberulae vel glabrae, : coarctato fusiformi apice dilatato. Folia radiealia multa petiolata pinnatifida vel pin partita segmentis distantibus rhomboideis acute inciso-lobatis, terminali trifido. multi, in inferiore parte sine foliis, supra ramosi foliis floralibus alternis. ebracteati, en im Borealen Florenreiche, centralasiatisches Gebiet. ! in der des tos oxtratropischon Himalayas, 4 in der Provinz von Sze-chuan, 4 in der Provinz K *) Haec est forma humilis, quam Siebold Desimae coluit, foliis supremis oppositis n on que minoribus. **) dizoavos, biceps. Dicranostigme. 214 Clavis specierum. = . Folia caulina magna, 5 E plus em longa. Caules supra sparsim fastigiate ramo Sepala 1,5—2 cm di jeden: or e acuta, mol- liter pube erula. ; - D. lactucoides. . Folia caulina viti magna, $5—4. cm ; longa: Cauiles Vue sparsim ramosi. u 0,5—1 cm longa. Capsula linearis glabra, ad ri- : am placentàliam setosa 08 nt. os se M. JA. Franehehanum. Ka C. Folia caulina parva, 1,25 cm longa: Caules supra copiose . fastigiate ramosi. Sepala 0,6—1 em longa. E en eylindrica glabra. . : : : 0. . . 9. D. leptopodum. D. lactucoides Hook. f. et Thoms. Le: Walp. Ann, IV. (1857) 272; Prantl u. Kündig l e. 139. — Stylophorum lactucoides Baill. Hist. pl. II. (1872) 444; Hook. f. Fl. Brit. India I. (4872) 149. — ? Meconopsis nepalensis DC. Prodr. I. ( 1824) 121*) Chelidonium Dicranostigma Prain |. c. id. in Journ. As. Soc. Beng. LXIV. 2. (1895) 327; id. in Ann. Roy. Bot. Gard. Calcutta IX. 2. (1904) 7 t. 9 Chelidonium lactucoides Prain in din. Roy. Bot. Gard. Caleutta l. c. 7. — Herba 15—60 cm alta puberula, radice 10—15 cm longa ad apicem 1,25 cm diam. reliquiis foliorum marcidorum dense obtecta. Folia radicalia pinnatifida vel -partita, 42,5— 28 em longa, 3—5 cm lata, petiolis 3,5 —5 em longis alatis, segmentis i. d die Caules 3— 4 graciles, foliis duplo longiores, in superiore párte sparsim subfastigiate ramosi, caulibus et ramis flore terminali finitis. Rami interdum 1—2 foliis floralibus sterilibus instructi, rarius altero flore ex aiiis foliorum caulinorum radicalibus confor- . mium sed minorum sessilium 3—8 cm longorum, 2,5— 4 em latorum, 2— 4-iugatorum . nascentes. Pedicelli 5—7,5 cm longi graciles. Sepala 1,5—2 cm longa acuta pube- rula apice cornuto. Petala 2,5 cm SE aurantiaca. Stami ina fere 80. Antherae 0,5 em longus distinctus, stigmate ae lobis latis erectis acutis coronatus, .. Capsula subcylindrica acuta, molliter puberula, 5—6 cm longa, 0,5 cm lata. Se arva numerosa ovata punctata, at non — TI neque cristata. — Fig. 25 U, 1 Provinz des extratropischen Himalaya: Kumaon und Gerhwal Gester Utd Winterbottom n. 3, Duthie n. 2699!, 3819!, 5326!), Phari (King’s Col- 1 Vide Südost-Tibet, Gyangtsee 13 200’ (H. J. Walton, Tibet Front. Comm. . x 1904, 2. p Ges ranchetianum (Prain) Fedde. — Chelidonium Franchetianum Prain 1. c. 586. — Herba glauca, puberula, radice NN fusiformi descendente ad collum dila- lata. Folia basalia petiolata ` multa pinnatipartita, segmentis 4—6-iugatis distantibus. 2,5—4 em longorum, 1,75— 2,5 latorum, segmentis acutis. Pedicelli 2,5 cm . longi ebracteati, Flores 2,5 em diametro. Sepala late ovata acuminata ad apicem ; iaca. iri Ss c Fabra, linea setarum parvarum secundum utramque rimam placentalem res (9, vel glabra **), 6,5—7,5 em longa, 0,3 cm lata. Semina non cristata. — Fig. 25 R— T. en plant b de in DC. Le : ta hie Gase Synonymum sit, ob descriptionem in a E pes at non chu constituendum est. Quamobrem nomen St. lactucoides conse: " In ex * cis quidem’) me me visis haec linea plerumque glabra erat! 212 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae, Centralchina: Sze-chuan, Tachienlu (Pratt n. 247, Bonvalot n. 142); Kia-la (Soulié). 3. D. en (Maxim.) Fedde in Engler’s Bot. Jahrb. XXXVI. (1905) Beibl. 82, 45. n leptopodum Maxim. in Mel. Biol. IX. (4876) 714; Bull. Acad. Imp. Petersb. Sum. ` 1877) 310. — Chelidonium elt papa Dram l e. 687. — Herba vm ege confervoideo-puberula, interdum glabra. Folia radicalia pinnati- secta, 12— 1 longa, petiolis 4 cm longis, virilia &—6-iugatis. Caules mulli stipes Sen ean oa aen caulibus et ramis flore terminali finitis. Rami ex axillis foliorum floralium 3—5-partitorum 1,25 em longorum segmentis acuminatis sparsim dentatis enascentes. Pedicelli 2,5 em longi. Sepala 0,6—1 em longa ovata, distincte acuminata, glabra vel puberula, Petala 4,5 em ope lutea. Ovarium eylindrieum tübercülitun, Stylus brevis lobis stigmaticis parvis erectis. Capsula — va utrimque leviter acuminata, glabra vel reliquiis ioo? adspersa m lon 0,4 cm lata, pedicello tenui subaequilongo vel longiore. Semina parva nurherosa, cdi apiculata, punctata, at non scrobiculata neque cristata. d ina: Provinz Kansu (Potanin, Piasetzki); Shen-si im Tsin-ling-shan (Giraldi ` n. 764!, 764!, 4477—80!, 4482). | inheim. Name: »Toz-hua« (Giraldi). Soll von den Eingeborenen zu me- dizinischen Zwecken verwendet werden. 17. Chelidonium L. (1889) 140. 4 Flores lutei dimeri, receptaculo parvo conico ad apicem plano; alabastra ovoidea. | Sepala 2 luteo-viridia. fern 4 lutea duabus seriebus imbricata, mox deciden tia. 3 Stamina satis numeros Ovarium e 2 car ellis I tum, labrum lineare, stylo 4 os, puberul brevius petiolata, segmentis obovato-oblongis, rarius lanceolatis, ie Weer rarius dentato-lobatis vel subpinnalisectis, segmen nto terminali trilobato, alternantia. Caules - teretes cymosim ramosi. Pedunculi axillares ad apicem pedicellos multos unifloros ` umbellatos basi bracteolatos RR Eine Art mit mehreren Abarten im borealen Florenreiche, fast im ganzen Gebiete mit Ausnahme der nördlichsten Teile SN von Nord-Afrika (aber im Makaronesischen n Ube jams: gebiete!) verbreitet. e Osten zu bis in das temperierte Ostasien, im Gebiete des atlantisc "o verwilder mM : s L. wir pl. (1753) 505; Scop. Fl. earn. ed. 2. I. (1772) 369; Lam. (1791) t. ep T 1; Fl. dan. (1777) t. 542; All. Fl. pedem. I. (1789) 290; Sibt. et Smi Fl. graec. prodr. I. (1806) 356; Jundz. Fl. Ke (1841) 160; Mart. Fl, mosque. o ig 91; DC. Fl. fr. IV. (1805) 634; Syst. IL (1821) 98; Prodr. I. (1824) 133; Guss. *™ prodr. I. (1828) 5; Ten. Fl. nap. IV. (1830) 303; Syll. Fl. neap. (1831) 254; austr. II. (1834) 47; Pursh, Fl. Amer. sept. (1814) 365; Svensk. Bot. I. t. $1; Engl. bot. t. 1581; W. J. Hook. Brit. E ed. 2. ES 257; Torr. et Gray, Fl *, Nomen a voce graeca 7 yedidwr (hirundo); XeAudovtor = Herba hirundinis ( px quia planta cum hirundinibus apparet et evanescit. (cf. p. 84.) Chelidonium. 213 I. (1842—45) 99; Trautv. et Mey. Fl. ochot. (1847) 13; Gren. et Godr. Fl. France l. (1848) 62; Lange, Handb. danske Flora, 2. ed. (1856—59) 406; Maxim. Prim. fl. amur. (1859) 35; Benth. Brit. Fl. I. (1865) 38; Boiss. Fl. orie ent. I. (1867) 124; Franchet et Savatier, Enum. Pl. jap. I. (1875) 28; Blytt, Norges Flora Ill. (4876) 950; Willk. et Lange, Prodr. Fl. hisp. HI. (1880) 875; Cosson, Comp. Fl. Atl. Il. (1887) 70; Batt. et Trab. Fl. Algér. (1888) 22; Prantl u. Kündig l c. 140; Rouy et Fouc. Fl. France I. (1893) 166; A. Gray, Synopt. Fl. North Amer. I. 1. (1895) 89; A. W. Chapman, Fl. South. Unit. St. 3. ed. (1897) 24; Haläcsy, Consp. Fl. graec. I. (1901) 44; Diels, Fl. Centr.-China in Engler’s Bot. Jahrb. XXIX. (4901) 353; J. K. Small, Fl. "Southeast. Unit. St. (1903) 461; Gray’s New Man. of Bot. Ed. 7. (19 08) Fig. 26. Chelidonium — L A Foli eegal = ee O lege = Cap- sula. E Semen. — Chelid. maius var. F Folii segmentum. G, tali — Chelid. maius var. grandiflorum DC. 7 nie cum capsulis 45. — Chelidonium luteum Gilib. Fl. Lituan. I. (1781) 244. — Ch. haematodes . Móneh, Meth. (1794) 249. — Ch. ruderale Salisb. Prodr. (1196) 377. — Ch. murale . Ren. FI. Orne (1804) 180. — Ch. umbelliferum Stokes, Bot. mat. med. II. (1812) . 180. — Herba glabra, rarius, imprimis ad ramificationes, puberula, 30—100 em alta. 3 Folia segmentis 5— 7 obovato-oblongis res atis, 2—8 em longis, 1—5 em latis, “aulina minora petiolis | EE em longis. d i culi 5—40 cm longi. Bracteae Plerumque tae acutae. Alabastra ich 5 cm diam. Petala integra rotundata, 0,75— 1 cm 3 3 Bánitz!, Scheppig!) und in Thüringen (Irmisch!, Haussknecht!), in der Schwe 214 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. longa. Capsulae plerumque pedicellos aequantes, 2—5 cm longae, 0,2—0,3 cm latae. — Fig. 26 A—E. Im subarktischen Europa in Skandinavien nórdlieh wohl bis Romsdalen 62? 40 (Herb. Gunnar), in Schweden bis Upsala, in Finnland, den Ostseeprovinzen, sowie durch das ganze übrige Russland bis zum Ural, ebenso im subarktischen Asien durch ganz Sibirien bis an den Stillen Ozean z. B. Irkutsk (Augustinowiez!), am Baikalsee (Radde!), Nikolajew am Amur (Maximowiez!). — Im ganzen mitteleuropäischen Gebiete, selten in Schottland und manchen Teilen von Irland, häufiger in England, im übrigen ein häufiges und lästiges Unkraut durch das ganze mitteleuropäische Fest- land bis zum Kaukasus. Ferner im makaronesischen Übergangsgebiete auf den Kanaren, Madeira und den Azoren. Im ganzen Mittelmeergebiete, soweit es europäisch und asiatisch ist, so bis in die südlichsten Teile von Spanien: Granada (Wink ler!), von Italien: Sizilien (Todaro n. 947!), in den gebirgigen Teilen von Griechenland, in Klein- asien besonders in den nördlichen Teilen z. B. Pontus (Sintenis n. 1393), 1616!, Bornmiller, Iter pers.-turc. 1882—93 n. 323!). Phrygien (Warburg und Endlicher n. 3241), Paphlagonien (Sintenis, Iter orient. 1892 n. 3804!). Im nórdlichen Persien oberhalb Asterabad (Bunge). In der südwestlichen und südlichen Mediterranprovint ` außerordentlich selten und wahrscheinlich nur eingeschleppt. In Marokko nur bei Tetuan (Weyl), in Algier nur in der Bergregion z. B. häufiger bei Tababor und auf den Hochebenen, weiter östlich offenbar fehlend. Im centralasiatischen Gebiete wohl überall, nur nach Süden zu seltener werdend. So noch in den Mittelgebirgen e Yangtze-Durchbruches (Henry n. 7177) und in Sze-chuan (Bock und Rosthoı n. 2046). Endlich im temperierten Ostasien. Im Gebiete des s ieu Amerikas eingeschleppt und an der Küste von Kanada bis in die Südstaaten ver- breitet. Auch wohl sonst auf der Erde als Unkraut eingeschleppt und verbreitet, aber — gegen zu grofe Hitze und Trockenheit offenbar empfindlich, weshalb es in den Tropen nicht aufkommen kann. E Einheimische Namen: Deutsch: Schéllkraut. — Englisch: Celandine. ` — Spanisch: »Celiduefia, Golondrinera« (Lange, Pug. pl. [1860—65] 258. — f Italienisch: (inerognola, Cenerognola maggiore, Celidonia, Chelidonia maggiore, Erba da porri, Erba da volatiche, Erba marchesita, Erba nocca (Targ.-Tozz. ed. 4. Il. [1809] 57, Bertol. l. e. 310). — Nordamerika: Ce- landine, Rock Poppy (Small). — Japanis sch: »Kusanowo« (nach Matsumura in sched.), »Kusa nowa« (nach Keiske Var. ? laciniatum (Mill.) Koch, MEM (1846) 34; Prain |. c. Mos 577; X. Gillot in Journ. de bot. XI. (1897) 349. — Ch, maius var. p. L. Spec. pl. I. (1753) 506; Smith, Engl. Fl. IM. (1828) 4 @.; W. J. Hooker, Brit. Fl. ed. p (183 des 157. Ch. laciniatum Mill. Dict. (1731) n. 2; Fl. dan. (4777) t. 676; Roth, FI. (1789) 583; Willd. Enum. (1809) 561; DC. Lole 99 u 123 Germ. lll (1838—39) t. X. f. 4467; Roze in Journ. de Bot. IX. (1895) 296. — Oh Deinde Thuill. Fl. Paris. II. I. (1799) 264; Willem. Fl. Lorr. b see 613. 7 Ch. maius B. fumariaefolium DC. 1. e. 100; Rouy et Fouc. Le 4 B. erenatum Fries, Nov. Fl. Suec. (1828) 169; er u. danke ce Flora 2. ine u e AM tum Gren. et Godr. Fl. France I. (1848) 62. — ur "Folia oan numerosä, segmenta lobis lineari-lanceolatis vel lanceolatis acutis. Petala laciniato-serrata integra, distincte acuta. Capsulae plerumque fere pedicellos aequantes. — — Fig. 2 x Wohl nur auf den nordwestlichsten und westlichsten Teil des erh gebietes der Hauptart (mitteleuropaisches Gebiet) beschränkt. So in Skani mpavien bei Christiania (Bryhn), in Dänemark anscheinend häufiger |" n. 3603!), in Deutschland besonders bei Potsdam (F. Schultz, Herb. norm. H in England, Surrey Mieka sam n. 57 vg de Frankreich zerstreut bis ae Chelidonium, Macleaya. 215 D e die Cevennen (Héribaud!); Ungarn, Marmaros (L. Richter!) Nach Ma , Flora mosquensis (1817) 91, auch bei Moskau. d ond segmenta valde diverse sunt laciniata, omnibus formis transitoriis à forma genuina segmentis crenato-lobatis usque ad segmenta fissuris in lobulos angustissimos divisa, Varietas certissime petalorum forma est cognoscenda. i Var. y grandiflorum DC. Syst. I. (1821) 99; Ledeb. Fl. ross. I. (1842) 91; Diels in Engler's Bot. Jahrb. XXXVI. (1905) Beibl. 82, 45. — Ch. grandiflorum DC. Prodr. L (1824) 123. — Ch. dahuricum hort. ex DC. 1. c. 123. — Saepe puberula. Folia radicalia numerosa persistentia, caulina pauca, segmentis obovato-oblongis vel late ob- ovatis obtuse dentato-lobatis. Pedunculi umbellati. Bracteae latiores ovatae obtusae. Petala integra rotundata plerumque maiora. Capsulae saepe breviores quam pedicelli. — Fig. 26 J. n östlichsten Teil des Verbreitungsgebietes der Hauptart beschrankt. Ein zweifelhaftes Exemplar von Ehrenberg von der Wald daihéhe. Im übrigen im cen- tralasiatischen Gebiete und im temperierten Ostasien, sowie im subark- tischen Asien: Dsungarei (Schrenk n. 126!); Altai (Ehrenberg!, Duhmberg n. 800!), Dahurien (Karo n. 37!, Fischer!, Turczaninoff!), Ostsibirien z. B. bei Irkutsk (Turezaninoff!), Mandschurei (Przewalski!), Sachalin (Aug cz!), Faurie n. 519!, Matsumura!, Saida!), Nordchina am Nankonpasse (War burg Japan ( | n. etd Schen-si (Giraldi n. 4473!), Sze-chuan gets un s rege n. 20461). ota. Formis intermediis et transitoriis cum specie uin Vis latipetalum Moll apud de Vries, Lichen: Pen 470. — Petala sed corolla lam lata, ut Mei erum inter se obtegantur, quamobrem non crux aperta, s ge formatu viert im pot. Garten Groningen (J. W. Moll); einige Pe hindurch samenrein. De Vries fand die Varietat Species non satis nota: Ch. sinense DC. Syst. II. (1824) 100; Prodr. I. (1824) 123. — Ch. maius Lour. Fl. Coclitáidi I. (4790) 330. — »Planta subfruticosa, sesquipedalis, erecta. Folia imparipinnata: foliolis subovatis, incisis, obtuse lobatis, inaequalibus glabris, petiolis subdecurrentibus. Flos flavus, terminalis, pedunculis polyfloris, non umbellatis. Calyx diphyllus. Corollae petala 4, subrotunda, patentia. Stamina multa, receptaculo insi- dentia, Siliqua linearis, polys perma. Radix longa, ehr intus, et foris flava, radieulis lateralibus, simplicibus, longiusculis. — Haec Chinlen radix Cl. Bergio dieta (Mat, Med. p.967). — Habitat tam culla, quam Cen in ers provinciis Sinarum — Differ. spec. Chelidonii pedunculis umbellatis Lin. sp. 4.« 18. Macleaya R. Br. Mais aya R. Br. in App. h. et Clapp. Trav. North- a.:Centr.-Afrie, (1826) ?18 in adn.*). — wie Reichb. Consp. (1828) 187; Benth. et Hook. f. Gen. s Ls 53 in syn.; Pra ntl u. andig in in Engl. Sege Pflzfam. II. 2. (1889) 140. 460. — Mackleya Walp. Rep. I. (1842) 109. Sonali 2 oblongo-ovata. Peta la 0. Stamina 8—12 vel 24—30, filamentis fili- formibus antheras non superantibus. Stylus brevissimus; stigmata 2 brevia in stylum "on ia. Capsula obovata vel orbiculata compressa, valvis 2 tenuibus 6 ovoidea utrimque ad suturas sessilia, tum 4 basifixum erectum, — ectae glauceseentes 1—2 m altae radice repente. Caules teretes herbacei erecti. eis “petiolata Losing subsetoso) pinnatilobata subrotundate basi cordata, Br. hane meme Macleaya am appellavit in x R.B honorem amici sui Alexandris Macleay, E CIMA, Coloniae » ane ee Wales, viri bene meriti de rebus ntolomogici , amabilis periti. = naturalibus universalibus. 216 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. nervoso-venosa, membranacea, subtus glauco-albida. Paniculae terminales elongatae | ramis erectis. 9 Arten. Boreales Florenreich, Centralasiatisches Gebiet: Provinz Kansu und See EN Ostasien: Japan. — Paläotropisches Florenreich, Ost- esisc s Übergangsgebiet. Clavis specierum. A. Eu-Macleaya Fedde. Stamina 24—30 filamentis antheras subaequantibus. Capsula obovata seminibus 4—6 utrimque ad suturas sessilibus . . KP E : . 4. M. cordata. B. Pseudo-Bocconia Fedde. Stamina 8—12 filamentis brevissimis. er See semine 1 basifixo erecto*) . : . 9. M. microcarpa. . M. cordata (Willd.) R. Br. Le: Franchet et Savatier, Enum. Pl. jap. I. (1875) — Bocconia cordata Willd. Spec. Il. (1797) 844; Jacq. Fragm. (1809) 63 t. 93, t 3; Sims, Bot. Mag. (1817) t. 1905; DC. Syst. IL (1821) 91; Prodr. I. (1824) 121; Miq. in Ann. Mus. lugd. Batav. II. (1867) 11; Prantl u. Kündig Le 140, fig. 89. — Caulis usque ad 4 cm diam. Folia petiolo 3—10 em longo, lamina 5-—18 cm longa, E SC e Fig. 27. Macleaya cordata R. Br. A Inflorescentia. B Alabastrum. C Stamen. D Diti SÉ E Capsula. F Capsula aperta. G Semen. — H Mael. cordata var. yedoensis € Get Macl. microcarpa Fedde. J Inflorescentia. K Alabastrum. L Stamen. M, N Capsulae. ien sula aperta. — Bocconia integrifolia DC. P Pistillum. Q Capsula | (stipitata) R Ca aperta. — B. frutescens L. S Capsula. T Sem eebe wë *) M. microcarpa evidenter transitum Macleayae ad Bocconiam demonstrat: et rai styli atque stigmatis effiguratione M. cordatae simillima, capsula Mid : brevitate ad Bocconiam accedit. Descriptio generica Browniana gu m erat Goen CE TER UNITS ee Macleaya, Bocconia. 247 . 5—20 cm lata, 7-lobata lobis sinuato-repandis vel sinuato-subdentatis, glabra vel subtus la 2 0 mox evanescente. Panicula 25— 30 cm longa ramis erectis simplicibus vel eymosim paniculatis. Pedicelli 0,2—0,5 cm longi bracteis 0,4—0,2 em longis. Alabastra clavata 10 mm longa. Stamina 24— 30 antheris filamenta subaequantibus. Puig obovata basi pants glaberrima 4—6-sperma 2—2,5 cm longa, 0,5— 0,75 cm lata. oidea, seriatim foveolata, cristata, utrimque ad iuis loculis — "Fig. 27 A—G. er Übergangsgebiet: Tsche-kiang (Fortune 4854!); Hu-pei (Henry n. 3162!, E. H. Wilson n. 1403!); Kiu-kiang (Móllendorf n. 43!). — Provinz des mittleren Japan: mittleres Nippon (Méxiinosicrl, Saida!, Mat- sumura!), egen seiner prachtigen Belaubung beliebtes Ziergewachs in Garten. Aus China 1795 durch PE eingeführ Name: »Chanpaquiku« (nach Matsumura in scheda) »Takeni Gouza« (nach Fränchet et Savatier). Var. yedoensis (André) Fedde. — Chelidonium foliis incisis Thunb. Fl. pl. obse. 352. — M. yedoensis André in Rév. hortie. XXXVIII. m 369. — Bocconia japonica André l. e. — B. jedoensis Carr. l. c. 340. — Herba magis glauca. Folia petiolis longioribus saepe laminam aequantibus subtus albicanti-tomentella, subglabra, in nervis interdum puberulo-glabrescentia, laminis interdum minus incisis. Paniculorum rami fere semper paniculati. — Fig. 27 stchinesisches Übergangsgebiet: Hu-pei (Henry!) — Provinz des mitt- leren Japan (Hilgendorf!, Shirai!, Warburg n. 718 2. Formae nn varietatis X me conspectae sunt semper fere omnes formae ume ad formam genui CN. microcarpa (Maxim.) Fedde in Engler's Bot. Jahrb. XXXVI. (1905) Beibl. i — JB. microcarpa Maxim. in Act. hort. Petrop. XI. (1889) 45. — Habitus An M. cordatae, sed folia subtus pube persistente. Alabastra cylindrica 5 mm longa. Stamina 8— 12 filamentis brevissimis. Capsula orbiculata puberula, monosperma, modo 0,5 cm longa. Semen 1 basifixum erectum obsolete longitudinaliter perforato- sculptum estrophiolatum. — Fig. 27 J— Centralasiatisches Gebiet; Centralchina: Kansu (Maximowicz); Nord- Schen-si (Giraldi n. 4468—4472!, 760). 19. Bocconia L. ! aBiesonéa-* Lu Gef ph eis i Aë) ft Spec. pl. ed. 1. (1753) 505; Gaertn. Fruet, I. (1788) 204, t. 44, f. 4; Lam. Ill. t. 394; DC. Syst. II. (1821) 89; Prodr. I. (1824) 494: Benth. et Hook. f. Gen L pes 140; K. Prantl u. J. Kündig in Engl.- Prantl, Pflaléin: Ill. 2. (1889) 4 Séfala 9 ovata vel e B ee caduca. Petala 0. Stamina 8—24 quaternatim seriata; filamenta brevissima; antherae longae lineares. varium ovatum compressum, - substipitatum stylo plus minusve distincto; stigmata 2 eminus: interne plumosa. Cap- sula elliptica utrimque acuta, coviapreasiiintélt, ME, stylo et interdum reliquiis stig- matieis coronata, unilocularis, bivalvis, valvis a basi dehiscentibus, eweg: plus minusve filiformi an aduan persistente. n 4 basifixum erectum, a n pulpa molli invo- lutum albumine carnoso. — Arbo ores, frutices vel herbae suffruticosae are rarius herbae annuae, sueco flavescente, caules in inferioribus partibus foliorum cicatricibus instructi, Folia alternantia petiolata, rarissime sessilia, Miis uud os pinnatilobata vel rarius integra, ambitu ovato-lanceolata, oblonga vel ovalia, Paniculae terminales ramosis- simae plerum que erectae et c onfertae. Pedicelli bracteati bracteis parvis reng lanceolatis. rten aus dem Central- und sidamerikanischen Florenreiche. Vom Mittel- tmerikanisehen Xerophytengebiete, Provinz des mexikanischen Hochlandes. an, durch m sin Boccone, ordinis Cisterciensium, cognomine Sylvius, (1633—1703), de florae ` Siculae descri ptione bene meritus. T Donnell-Smith. n. 2171!). — Gebiet des Hone hem Amerika, Westie 918 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroidede. das Gebiet des tropischen Amerika, Provinz des tropischen Mittelamerika, Westindische Provinz und die subäquatoriale andine Provinz, bis in das Andine Gebiet, Nördliche und mitt- lere hochandine Provinz und argentinische Provinz, Zone des Gran Chaco. Clavis specierum. A. Folia pinnatifida vel pinnatilobata. a. Frutex; folia pinnatifida, lobis latis subaculis B. frutescens. b. Arbor; folia profunde pinnatifida, lobis angustis, Me sime acuminatis . 9. B. arborea. . Herba a : folia ‘pinnatilobata, lobis subrobundutis. . 3. B. latisepala. B. Folia uM re dentata vel crenato-denta a. Folia petiolata, stamina petala aequantia 4. B. integrifolia. . Folia basi lata TE stamina TEN doit sepala t pré: iora . . 5. B. vulcaniea. rs) 119; Lodd. Bot. cab. L (1818) t. 83; DG. Lele: 90 et 121; Prantl u. Kündig; Le 440, fig. 90; J. Donnell-Smith in Piltier, Primit. Fl. Costarie. I. 1. (1898) 18; J. Urban, Symb. Antill. V. (1905) 250. — B. racemosa spondylü folio tomentoso Plum. Nov. amer. plant. Gen. (1703) 35 t. 25!; Trew, Pl. select. (1750) t. 4. — B. quercifolia Mónch, Meth. suppl. (1794) 122. — B. glauca Salisb. Prodr. (1796) 317. — JB. sin uatifolia Stokes, Bot. mat. med. II. (1812) 8. — Frutex 4—3 m altus. Caulis teres inaequalis albo- Ré ung Folia ambitu ovali-oblonga, basi cuneata, pin- natifida lobis latis subacutis subintegerrimis, repande dentatis vel sube renato-dentatis, supra glabra, subtus glauca vel fulvo-einerea, glabrescentia vel (plerumque ad nervos) tomentoso-velutina. Petala 1—4 em longa. Paniculae ca. 25—40 cm longae erectae, confertae. Sepala ovata. Stamina 8—16. Seminum pulpa cinnabarina. — Fig. 27 i Cuban. Name: »Palo amarillo«, »P. amarga«. Die Pflanze enthält einen ätzenden, warmtreibenden Milchsaft. Uber ihre Anwendung siehe S. 83. Costarica- nischer Name: »Guacamayo« (J. Donnell-Smith 1. c.). In Portorico: »Palo de pan cimarron«, »Pana cimarrone. ecies varians foliis subtus diverse coloratis et pilosis, dividenda, in formas 2 sequentes sed formis transitoriis coniunctas, et unam varieta a. forma glaucescens (0. Kize.) Fedde. — B. frutescens &. normalis 0. Kize. var. glaucescens ©. Ktze. Rev. II. 2. (1898) 3. — Folia subtus glauca pilis minoribus pilosula vel nervis exceptis glabrescentia. : : Mittelamerikanisches Xerophytengebiet, Provinz des mexikanischen KEE Passo-Majo (Wawra n. 884!), Cordoba (Bourgeau n. 1190!) Orizaba ` (Sallé n. 542!). — Gebiet des tropischen Amerika, westindische Provinz: . Kleine Antillen, Martinique (Fl. martin. n. 129!), St. Vincent (Smith n. 13701). — Subäquatoriale andine Provinz: Costa Rica (C. Hoffmann n. 8441, Örstedt:, Durand et Pittier, Fl. costaric. n. 2326!, 8141!) — Andines Gebiet: Pen (Póppig n. 1089!, Vaillant n. 392!, Spruce n. 43014!). b. forma subtomentosa (L'Hér. Fedde. — B. frutescens y. subtomentosa L KE NEE ER Ee, RE E en E AE EE Ee E EE in en Domb. ex DC. Le, — ? B. ferruginea Roezl in Belg. hortic. XXIV. 1 d — B. subtomentosa L'Hér. ex = Estud. Fl. Puerto-rico. Fo IL (1884) SCH " cens a. normalis O. Klze. subtomentosa ©. Kize. 1. c. — Folia su innatilobata. — exikanischen n. "pl 655 fulvo-cinerea subtomentosa eege: p nervos, plerumque profumi pi merikanisches IPRIT engo ei Provinz des Hochlandes {Liebmann!, Bourgeau n. 1750!, Spi beber d M Galeotti n. 10011, Schiede und Deppe n. 454!, Pringle n. 3374, dept : .Ehrenberg!, Schiede n. 1289!, Botteri n. 5121, Moritz n. 12911, Sel KE Sartorius!, Linden n. aal, Karwinski n. 1408!, Jürgensen N. e Bocconia. 219 Provinz: Cuba (Humboldt!, Wright n. 6!, Haiti (Jàger n. 34!, Mayerhoff n. 145!, Eggers n. 1742!, Poiteau!), Porto Rico (Sintenis n. 181!, 2087!, 2408, 2485, 3106, 4286!, Stahl n. 597!, Gundlach n. 22, 23, 0. Kuntze n. 432!) Jamaika, Hispaniola, St. Kitts, Guadeloupe, Dominica (Eggers n. 615!), Martinique (Sieber n. 1!, 429!), St. Vincent. — Su äquatoriale andine Provinz: Costa Rica (Tonduz n. 14406!, 7673!). — Andines Gebiet: Colombia (Neu-Granada) (Triana!), Bolivia, Peru (Póppig n. 1089!, Ruiz!, Dombey!, Weberbauer!). — Argentinien (Lorenz und Hieronymus n. 426!, 436!, 614). Var. f cernua Moe. et Sessé ex DC. l c., l c. 90 et 121; Hemsl. Biol. centr.- amer. I. (1888) 27. — Folia basi longius cuneata interdum margine revoluta. Pani- culae laxiores. Gebiet des tropischen Amerika, Westindische Provinz: Jamaika? — Subüquatoriale andine Provinz: Guatemala (v. Türekheim 18797, Hayes!); Costa Rica (Polakowsky n. 443!, Tonduz n. 11846]. — Andines Gebiet: Colombia (Moritz n. 1291!); Bolivia (Bang n. 441!, Mandon n. 886!); Peru (Spruce n. 4301!). 3. B. arborea Wats. in Proc. Amer. Acad. XXV. (1890) 141; J. Donnell-Smith in Pittier, Prim. Fl. Costar. II. 1. (1898) 48. — Arbor 4—8 m alta et interdum trunco 60 em diametro cortice profunde rimoso. Rami juniores et paniculae ad basim tomentosi. Folia supra glabra, subtus glabra vel saltem ad nervos ferrugineo-tomen- losa, ambitu ovata vel ovato-lanceolata, 10— 45 cm longá, 6—20 cm lata, profunde pinnatifida, sinubus rotundatis, lobis angustis 3—10 cm longis, 0,5—3 cm atis, an- gustissime acuminatis, subintegris vel repande dentatis (folia minora dentata vel rarius subintegra, non pinnatifida). Pedicelli 1,5—2 cm longi. Paniculae graciles confertae, 20—35 em longae. Sepala late oblonga acuta, | cm longa. Stamina 8—16. Stylus stigmata aequans vel superans. Capsula erecta 5—7 mm longa, stylo 5— 7 mm longo coronat Einheimischer Name: »Chicalote«e. Mittelamerikanisches Xerophytengebiet, Provinz des mexikanischen Hochlandes: Hier wahrscheinlich ziemlich verbreitet, aber erst von wenigen Orten bekannt, Jalisco, Chapala Lake (Pringle n. 2445!) Morelos, Cuernavaca (Pringle n. 9145!, Ehrenberg!). — Wahrscheinlich wohl auch in die Grenzgebiete des tro- le andine Provinz hineinreichend: Guatemala, Cunen, Dept. Quiché 6000' (J. Donnell-Smith IV. 1892, n. 28987). í — B. frutes- Caules multi fasciculati 1,50— glabris. Folia ambitu late oblonga, 20—25 cm longa, 12—15 cm lata, supra glauca et fere glabra, subtus albido-tomentosa, pinnati- lobata usque ad medium, sinubus rotundatis, lobis 5—7 em longis, 3—4 em latis, sub- rotundatis vel vix subacutis, subintegris vel obscure repande dentatis. Petioli 4— 5 em longi. Paniculae circiter 20-30 em longae confertae. — Mittelamerikanisches Xerophytengebiet, Provinz des mexikanischen Hochlandes: Mexiko, Nuevo Leon, Sierra Madre bei Monterey (C. G. Pringle, Pl. Mex, fr. VIL. 1888, n. 1907!). | : i ifolia (Humb. et Bonpl.) DC. Syst. II. (1821) 94 et Prodr. I. (1824) 27; Prantl u. Kündig, 1. c. 140. — Herba sub- , 1—2 m alta, ramis remotis glabris vel sub- d apicem foliosis. Folia ovato-oblonga vel oblonga, ad basim paulatim a att | i inaequaliter den- ata vel erenato-dentata, subtus glabra, glauca vel rufo-pallida, subsericea, 7—15 cm longa, 2—7 em lata, petiolis 4—5 em longis. Paniculae terminales 20—30 cm longae, * :4 »amarum florigerorum integra, cetera innatisecta? Tum fortasse haec planta Been Lë gege sit! Cf. 0. Kesti, L e. 4. Cf. quoque Eggers n. 3430 ex herb. Kopenh., cuius plantae folia cum integra tum plus vel minus subpinnatifida sunt. 220 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. apice saepius subincurvatae, confertiusculae vel laxiores. Sepala omonge acuta vel sub- acuminata. Stamina 24 sepala aequantia. Stylus quam stigmata brevior. ig. 27 P— R. Species locis naturalibus foliorum forma varians in 2 formas, foliis subtus diverse coloratis et pilosis in 4 ae dividenda: a. forma peruviana DC. 1. e. 91. — Folia ovato-oblonga vel oblonga 10—15 em longa, 3—5 em lata; qae Se put minusve confertiusculae. . subforma subtomentosa (0. Ktze.) Fedde. — Bocconia integrifolia Humb. et Bonpl. Pl. ae equin. 1 i KE 119, t. 35; H. B. K. Nov. gen. et spec. V. (1821) 57. — B. frutescens B. integrifolia (Humb. et Bonpl.) O. Ktze. var. subtomentosa O. Ktze. l. e. 4. — Folia subtus rufo-pallida subsericea. Gebiet des tropischen Amerika, andines Gebiet: Bolivia, am Sorata (Mandon, Pl. And. boliv. n. 886!); Peru (Dombey!). 3. subforma glaucescens (O. Ktze.) Fedde. — B. frutescens var. integrifolia ` subvar. glaucescens ©. Ktze. ex adnot. in herb. reg. Berol. — Folia subtus pallidiora subglauca glabrescentia, biet des tropischen Amerika, andines Gebiet: Peru (Ruiz in herb. Berol. !). b. forma mexicana DC. 1. c. 91. — Bocconia sp. nov. Mog. et Sessé, Ic. fl. mex. ined. ex . l. c. — Folia oblongo-lanceolata vel lanceolata, utrimque magis attenuata, regularius dentata, ad inferiorem partem saepe integerrima. Paniculae multo laxiores et uos . subforma subtomentosa Fedde. — Folia subtus rufo-pallida subtomentosa, ii cni em longa, 3—4 cm lata Mittelamerikanisches Xerophytengebiet, Provinz des mexikanischen Hochlandes: (Liebmann in herb. Kopenhagen!), Orizaba (Bourgeau, Herb. Comm. scient. Mex. n. 1750!) — Aber auch in den angrenzenden Strichen des Gebietes des tropischen Amerika, so subüquatoriale andine Provinz: Guatemala (Orsted!), Coban (v. Türckheim, Fl. Veris n. 448!) Auch in der Westin- een Provinz: Jamaika (Eggers n. 3430!). 2. subforma glaucescens Fedde. — Folia subtus pallidiora subglauca, glaberrima, 7—12 em longa, 2—3 cm lata. E ebiet des tropischen Amerika, subaquatoriale andine Provinz: Guatemala, Bezirk Quiché, San Miguel Uspantan 2400 m (Donnell-Smith, Heyde v. Lux n. 28991). Var. Seleri Fedde nov. var. (forma mexicana Fedde subf. subtomentosa Fedde). — Folia oblongo-lanceolata vel lanceolata, ad basim paulatim angustata, ad apicem acuminata integra, satis eigen ae supra subnitida, subtus ferrugineo-subsericea, cum petiolo 15—20 cm longa, circiter 3 cm la = Paniculae laxae des iro ischen Amerika, subäquatoriale andine Provinz: Mere Bezirk Huehuetenango, Yalambohoch- Urwald (Seler, Pl. mex. et centr.-amer- 271001). 5. vuleanica J. D. Smith in Coult. Bot. Gaz. XVI. 91) 1. erba ar- * borescens rani foliis et paniculis glabris et splendidis. Folia Jeu: ge — glauca, 12,5—15 cm longa, 5—6 em lata, ad apicem acuta, longe mu in- feriorem partem angustata, basi lata sessilia, margine glanduloso-mue rotundatis. Paniculae satis magnae usque ad 40 cm longae pendulae bracteolis aridis. Sepala ovalia, 1,5 cm longa, 1 cm lata, recurvato-cuspidata, Hi superantia. Stamina 10—15, triplo quam sepala breviora, antheris linearibus filamen - duplo superantibus. Ovarium in stylum coarctatum excedens stigmatibus duplo pasi in Capsula elliptic P in parte inferiore subito contracta et oblique quas! Ben usque ad 5 mm longum angusta Gebiet des EE Amerika, subäquatoriale andi Guatemala, Abhinge des Vulkans Agua im Dept. Zacatepequez 3000 m (J. auni cron ped dentibus Provinz: ws p. sie Glaucium. 921 Trib. 5. Papavereae. Papavereae Reichb. apud Moessler, Handb. ed. 2. I. (1827) p. LVII. 20. Glaucium Adans. Glaucium*) (Tourn. Inst. (1700) 254 t. géet? Mv Fam. II. (1763) 432; Juss. Gen. (1789) 236; Gärtn. Fruct. I. (1791) on 15; : nth. et Hook. f. Gen. I. (1867) 53; Boiss. Fl. orient. I. (4867) 119; O. i doter? goe? X. (1887) 47; K. Prantl u. J. Kündig in Engl. u. Prantl, prater em 2. (1889) 141. — Mo- senthinia O. Ktze. Rev. gen. I. (1891) Sepala 2 mox decidentia, glabra vel pilosa. Petala 4 aestivatione convoluta. Sta- mina numerosa. Ovarium linea Stigma subsessile bilobum margine incrassato glan- duloso. Capsula siliquaeformis tenuiter cylindrica, bivalvis, valvulis plerumque ab apice ad basim, rarius a basi ad api icem dehiscentibus, bilecularis, placentis dissepimento spongioso ‘cellulari coniunctis. i rumque plus minusve pilosi radice perpendiculari. glabri vel pilosi: Folia deuten direi petiolo plerümiqué in parte inferiore gi- nanter dilatato, pinnatifida ** F segm i sinuatis; caulina ag Ger sime Oe e pinnatim vel saltem repan edunculi axillares et terminales solitarii, uniflori. Flores specta- biles d vel ga rarius crocei, coccinei vel subphoenicei. 1 Arten fast alle im Mediterrangebiete, nur wenig in die benachbarten Gebiete herein- reiche sit z. T. im Mitteleuropäischen Gebiete verwildert. een der Entwick- lung der óstliche Teil der mittleren Mediterranprovinz Clavis specierum. A. Ovarium plus minusve pilosum vel aculeolatum. : à. Folia caulina pinnatifida (radicalibus plus vel minus Pedunculi brevissimi. 1. Siliquae setis adpressis scabrae * Petala aurantiaca ad basim macula “atto-van- : . Gl. corniculatum var. phoeniceum. 1. Gl. corniculatum. flava + Petala 2—3 em longa . Gl. corniculatum var. flaviflorum. + Petala plus vel minus 1 cm longa Gl. co tum var. imer ial um suby. micranthum. bo- Gl. corniculatum var. tricolor. mar 2. Beete" glabrescentes. Petala coccineo-fulva ma- cula violacea ad basim. . Gl. corniculatum var. rubrum. Folia radicalia iyrato-pinnatipartita segmentis ovatis obtusis ad — m 3— tis. Pedunculi foliis longiores ELM I 3. Gl. arabicum. B. Sepala 2, 5—5 cm longs. Flores magai. ` E Sepala papilloso-hirta vel tomentella. = caeruleus, quia planta est seess? vel a »/A«vxoc«, piscatore *** Potala aurantiaca ad basim macula atra a nata . — E D be * A »yAevxoc« = mythologico (?!). **| De sueco non lacteo et. no... in Linnaea VIII. (4833) 405. ***) Excepto uius folia radicalia obovato-runeinata sunt. 222 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 4. Caules pauci velati, folia basalia longitudine valde superantia. . . 3. Gl. grandiflorum. 2. Caules multi, dense rosultim enascentes, folia basalia juniora subaequanti Il. Sepala glaberrima b. Folia caulina non partita, orlik / summa porem acuía (radicalia pinnatifida). Sepala 3 cm longa. ee caulina sinuato-lobata deese pinnatifida). Sepala —2, rarius 2,5 cm longa. ae sparsim pilosae. (Spade transitum ad GI. flavum aia affines formantes.) a. Siliquae rectae vel leviter curvatae, non torulosae. I. Alabastrum fusiforme glabrum. Siliquae setis ad- pressis aculeiformibus ex tuberculo ortis parce ob- sitae, ceterum ei ab apice ad basim dehis- centes I. Alabastra um " ovoldeum- RE? rte ohtset um. oe n sparsim squamis €— obtectae à ad apicem dehiscentes I. Alabastrum subgla brum, pitis Sao en, GL ea al. Ku p Gl. calycinum. Gl. fimbrilligerum. ER Gl. squamigerum. mollibus obtectae, a basi a . Gl. pulchrum. p. geo torulosae plus minusve irregulariter contortae. ami floriferi non confertissimi. Sepala papilloso- ac sie? T dades 1—2 cm longa. Pe- dicelli r à Il. "pue Deh E Sepala glabra, 0, o 0, 1 longa. Pedicelli refracti B. Ovarium papillis tuberculatis, heran vel squarfivideis: in- structum vel glabrum, non pilo a. Folia radicalia pinnatifida. «. Ovarium papillis conicis fere squamiformibus densis- sime vestitum. Flores pallide vci rie, luteo- maculati. . i B. Ovarium jor minusve o. tobercolatüm.- Flores avi. I. Capsulae satis crassae. |. Folia plus minusve erassiuseula segmentorum dentibus minus acute dentatis E * Petala aurea. (03 coo ee > ** Petala lateritio-c coccinea í pe. *** Petala: crocea basi purpureo-m aculata . Folia tenuiora segmentis acutissime subserrato- 10. Gl. elegans. . Gl. contortuplicatum. 12. Gl. caricum. dentatis mueronatis . . . : Gl. oxylobum | II. Capsulae tenuiores inter semina saepius -Sabsite- g nuatae F3 Gl. leiocarpum. y. Ovarium laeve glabrum. Flores flavi. I. Capsulae tenues iiem curvatde 207.0. . CC 16: GL enu mcs IL. ng sulae non ten M s 1 17. Gl. quadratifolum ` Folia ambitu um QUUM . .. os n ^ Folia ambitu oblon onga. * Sepala — tn QUI P E ae vitellinum. =- A Ge ** Sepala glabra UH USO ie Gl. b Folia radicalia plus miei obs era oe Herba Mut pus HL nn . 20. Gl. | RM gas "OW . 21. GI. p icilol en Sa ne TEE DEE TT, ee A Re alae ome E Glaucium. 223 1. Gl. eornieulatum Curt. Fl. Lond. VL (1817) 6 t. 32; DC. Syst. II. (1821) 96, Prodr. I. (1824) 122; Ten. Fl. nap. i (1830) 304; Reichb. Fl. germ. (1832) 100; Gren. et Godr. Fl. France I. (1848) 64; Boiss. Fl. orient, I. (4867) 119; Willk. et Lange, Prodr, fl. hisp. MI. (1880) 874. Ce (1893) 110; O. Etze. L e 147; Prantl u. Kündig, l. e. 144; Rouy et Fouc. l. e. 164; Haláesy, Consp. Fl. graec. I. (1904) 44. — Papaver corniculatum alterum Clus. Hisp. (1576) 404 ic. — Cheli- donium glabrum Mill. Gard. dict. ed. 8. (1768) n. 5 sec. Ind. Kew. Pap. corn culatum Pall. Reise HL (1776) 591. — Chelid. aurantiacum Salisb. Prodr. (1796) 377. — Gl. aurantiacum de Martrin in Flora XXXIX. (1886) 171. — Gl. cornicu- latum 1. pilosum O. Kize. l. c. 148 pro maxima parte. — ? Gl. corniculatum c. sub- lobatum O. Ktze. l. c. 449 pro minore parte. — Gil. corniculatum o. typicum Ha- läesy, l. c. 41. — Herba annua, rarius biennis, 30— 40 cm alta. Caulis pubescenti- furfuraceus teres, erectus vel adscendens, parce ramosus. Folia villoso-furfuracea minus glauca, omnia profunde pinnatipartita segmentis anguste oblongis plus vel minus inaé- qualiter et grosse dentatis vel sinuato-dentatis, radicalia petiolata 10—25 cm longa, caulina basi truncata sessilia minora. Flores breviter pedunculati 2,5— 5 em diametro pedunculis plerumque pilosis. Sepala papilloso-hirta 2—2,5 em longa. Petala aurantiaca vel flava vel coccineo-fulva macula violacea vel aurantiaca macula albo-marginata basim macula atro-sanguinea ad 1,5 —3 em longa. Siliquae brevissime pedunculatae rectae vel leviter curvatae selis adpressis green. vel agra vel imprimis in summa ma- turitate glabrescentes 10—20 cm longae. — Fig. —C. Verbreitet im Mittelmeergebiet von den es Inseln (Despréaux n. 424!, Bourgeau n. 613!) und Marokko (Cosson!) im Westen bis Kleinasien, seltener östlicher bis Persien und Armenien (Szowits!). Nach Norden bis an das französische Mittelgebirge (Auvergne), die Alpen und Süd-Karpaten heranreichend. Weiter nördlich in der Schweiz, Österreich-Ungarn (F. Schultz n. 1016 !) und Deutschland wohl nur eingeschleppt und EE verwildert. Südlich an der Nordküste Afrikas, in Agypten, Tripolis (Krause n. 744—714!), Tunis (Kralik n. 1731), Algier (Debeaux!, Bové!, Durando n. al, ri n. 14!) und Marokko. Variat ae colore atque maculatione petalorum hoc modo: Var. o. phoeniceum (Crantz) DC. Le: Rouy et Fouc. l. c. 164. — Papaver cornutum Piom ee Clus. Hist. II. (1576) 91. — Chelidonium corniculatum L. Spec. pl. ed. 4. (1753) 506; Desf. Fl. atl L (1800) p. 404; DC. Fl. franc. IV. (1805) 635. — Glaucium phoeniceum dt Stirp. E (1769) 141; All. Fl. pedem. L (1789) 290; Smith, Engl. bot. XX. (1805) t. 1433; Sibt. et Sm. Fl. grace, Prodr. I. Ae ) 35 an Lap. Hist. abr. pl. a (1813) 295; t 189; Reichb. l Germ. ‘Ill (1838— —39) 441 t XI; Hook. Brit. Fl. ed (1832) 257; Bertol. Fl. ital. V. (1842) p. 314; Beck v. Manag Fl. Nied.-Osterr. I (1890) 435 PORE Lam. Fl. frang. IH. aie, 169. rni- le. XIII. (1839—40) t. AT. — Gl. a diri iacu | t71. — FGL corniculatum b. Braunianum O. Kize. l|. e. 4 9*) — - Gl. cornieu- latum a. m. O. Kize. Le 448 in parte. — “Gl. corniculatum a. Be var. pilosum. f. pinnatifidum O. Ktze. l. e. 147. — Gl. corniculatum var. purpureu Reverchon, Plant. Andal. (1889) ex herb. Barb.-Boiss. — Gi. nn var. tri- color tec et Barrand. Fl. Montp. éd. 2. 22, non Bernh. Gl. corniculatum B. aurantiacum -Rouy et Fouc. l. c. 164. — Flores coccinei ad basim Keen vio- laceo- magni. Mera ae s Mittelneergcbietet in der Südwestlichen Sarmatischen Pro- vinz der Europäischen Mittelgebirge bisweilen wohl ver- vinz und in pet Pet e Paul 4898!) Meseritz (Meyer!), Breslau (Engler 1860!) be * Sec? modo forma en 224 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Halle und Eisleben (Garcke!, Banke!), bei Jena (M. Schulze i880!) und Schwellen- burg bei Erfurt (Ilse!, Schulze!, Hinneberg!), bei Greussen (Haussknecht 1858!), bei Dinkelsbühl (Hauser!), Karlsruhe in Baden. Von hier in einzelnen Standorten un e m E " — 5 pra Ch Qa CD * ©: un = e ke) e? e ir oO = ES ad m z e D n ©: e er Cp ke Un m o et + u z ad B CO Pä I FA CD = un > £g £g = (Bilimek!) und Höbesbrunn (Matz 1862!). In Ungarn bei Pressburg (Eschfäller!) und Ofen (Sadler!, L. Richter!, F. Schultz n. 1046!), am Plattensee, bei Nagy Szombäth (Krzisch!) und Nagy Nyula (Kovats!), Czep (Tauscher!). Auch in der Provinz der Alpenländer vereinzelt: so in der Schweiz im Wallis bei Sitten (Favrat!, Lerch!) und St. Leonhard (Papon) und Anniviers (Wolf!). In Frank- reich bis in die Auvergne (Magnier n. 173!, Soc. Dauph siehe Verbreitungsübersicht bei der Art! Südwestlichster Punkt die Kanarischen Inseln und zwar von fast allen bekannt (Bolle!, Bourgeau n. 613), Despréaux n. 424], Fedde! Murray), in Nordostafrika wohl über Unteragypten nicht nach Süden hinaus gehend (Letourneux!, Figari!. In Persien offenbar nur in den westlichsten und nordwestlichsten Teilen (Szowits!, Sintenis n. 829a!, 829b!, Strauss!, Knapp!) Durch Kaukasien nórdlich um das ganze Schwarze Meer herumgehend. Nordóstlichstes Vorkommen: Sarepta (Beckert, Einheimische Namen: Deutsch: Hornmohn. — Italienisch: Chelidonio Var. d. flaviflorum DC. Syst. II. (1821) 97; Prodr. I. (1824) 122; Boiss. Fl orient. I. (1867) 120; Haläcsy, 1. e. 41. — Gl. cornieulatum flore flavo Stev. ex DC. Syst. I. (4824) 97. — Gl. aureum C. Koch in Linnaea XIX. (1847) descript. — Gl. luteum Curt. Fl. Matt, (1861) 144. — ? Gl. corniculatum var. mauritanicum O. Ktze. l. c. 140. — ? Gl. corniculatum 3. caricum O. Ktze. Lt 148 in parte. — Gl. corniculatum d. flavum O. Ktze. i. c. 148 in parte. — Gl. corni culatum ò. flavum var. pilosum f. pinnatifidum O. Ktze. L e. 448 in parte. — Flores flavi. Verbreitung innerhalb des Gebietes der Hauptform, aber bei hauptsächlich im Osten gefunden: Mittlere Mediterranprovinz: bei Phaleron (Heldreich 1890!) und auf Euboea (Wild 18661) ‚Kleinasien, Pont i ü 1889 n. 150! u. 1521), Iconium (Heldreich inz: Zwischen Rescht und weitem seltener, Mittelgriechenland ontus, Nota. Cl. DC. citat: »Nullo modo a priori (var. phoeniceum) differt nisi Subvar. micranthum (Link) Fedde. — Gl. micranthum Link ex Her Gl. corniculatum 6. flavum var. pilosum f. pinnatifidum micranthum O. Ktze. |. € 9 tala plus minusve 4 cm longa. N n dem Originalexemplar Links ohne Standortsangabe b lich eine Hungerform aus Portugal (cf. O. Kuntzel). Var. rubrum (Sibt. et Smith) Boiss. Fl. orient. I. (1867) 120; Haläcsy, Led | d : à : 1 flore flavo«. ` 4 b. Berol.! — ; | ekannt, wahrschein- — — Chelidonium rubrum Poir. Encycl. Suppl. V. (1804) 606. — Glaucium mri : Sibt. et Smith, Fl. graec. Prodr. I. (1806) 357; Fl. graec v. (1825) t 488; e = Syst. I. (1821) 97; Prodr. I. (1824) 422; Reichb. Fl. germ. (1832) 700; Icon bos 2 Germ. I. (1838—39) t. XI, 4470. — Gl. phoeniceum flore pallide rubro eae md Bieb. Fl. taur.-cauc. IL (1849) 363; (var. y.) Ledeb. Fl. ross. I. (1842) 93 Adi rj corniculatum var. subglabratum Boiss. in herb. Boiss. — Gl. corniculatum y. p 1 Flores coceineo-fulvi macula violacea OV ad ba O. Ktze. l. c. 148 in parte. — ine i petalorum instructi. Siliquae demum glabrescentes, nunquam setoso-asper lissime pilosae. Verbreitung wie Hauptform, aber bei weitem seltener: Spanien Italien (Porta et Rigo n. 305!) besonders Balkanhalbinsel (Orp Heldreich n. 534!), Kurdistan (Sintenis n. 1013!), Ägypten (Kotschy ?- ae, (Bourgeau n. 335!) hanides n. 6 631. — = Glaucium. ; : 995 ota. Recte Halácsy dicit, florum colorem in exsiccatione difficile esse conservandum, qua de causa varietates phoeniceum et rubrum in herbario aegr sint distinguendae. Siliquae demum glabrescentes a me etiam in varietate phoenéceo typico saepius sunt inv ventae. Aliae notae graves neque ab auctoribus praecedentibus neque a me sunt inv e. Var. tricolor (Bernh.) Ledeb. Fl. ross. I. (1842) 93; Gard. Chron. 3. ser. XXXVI. Ihyn (1904) 445. — Gl. tricolor Bernh. in Besser, Enum. pl. Volhyn. (1822) 69 et Spreng. Syst. App. (1827) 203; Reichb. Pl. crit. III. (1825) 24 ic. 376; Icon. Fl. germ. IH. (1838—39) t. XI, fig. 4470. — Gl. corniculatum p: tricolor O. Ktze. 1. c. 148 in parte. — Gi. corniculatum B. tricolor var. pilosum (an leiocarpum ?) f. sige econ 0. Te Le. 147. — Gl. corniculatum 8. aurantiacum (Martr.) Rouy et Fouc. 1. p. 164. — Folia minus pilosa, interdum fere subglabra. Flores plerumque duplo ma- jores; “tal aurantiaca basi macula atra albo-marginata obsita, rotunda atque latiora gant. Verbr eitung im ' Gebie te der Hauptform, Se iie in Mitteldeutschland haufig gefunden: Unterrifidorf bei Eisleben (J. Kunze, fl. fr. VI. 1871!, Ruhmer!), Dornburg bei Jena (M. Schulze, fl. fr. VII. 1880!), Pia a ae bei Erfurt (Hinne- berg!, Grabowski! und viele eh Nürnberg se 1900!). Sonst noch und vergängliche Form handelt, die dann als subvar. zu der var. phoeniceum zu Ziehen wäre. . ota. Notis variantibus neque semper distincte elucentib vim exsiecato saepe non facile distinguendum. Reichenbach videbimus eandem difficultatem in a diagnosi exploranda. Indumentum variare non «d mus Glaucum phoeniceum Sm., quo d longe gracilius est, angustius pinnatifidum, parumque pilosissimum. Flores nostri duplo et plus duplo pm petala latissima, ex inde contigua non cruciformia, Color puniceus, macula nigra areola pallente« | %. Gl. arabicum Fresen. in Mus. nn. 1. (1833) 474 t. 40; Boiss. Fl. 7. arabicum O. Kize. 1. c. 149. — implice vel parce ramoso piloso. Folia m longa lyrato-pinnatipartita, segmentis us a forma genuina imprimis in citat: »Respiciamus ad Adonides pilis brevissimis subtomentosa, radicalia 3—10 € ovatis ad apicem 2—5-dentatis, ob lina 3—4 em er amplexicaulia, 3—5-lobat duneulus foliis longior. Calyx oblongo-ovoideus "€ angustatus. Sepala papilloso- hirta 2 em longa. Petala flava circiter 1,5—2 cm tonga. Siliqua recta setis rarissimis Sen basi dilatatis obsita vel subglabrata dà em longa. — Fig. 28 D. ttlere Mediterranprovinz: Sinai-Halbinsel, sandige und steinige Wüsten am Fuße des Gebirges (Rüppell, Schimper n. 1541, Bové n. 132!, Aucher n. 380}, 1986!, Frauenfeld 1855!, Boissier 1846!, Delaborde 18281, Wallsted!, Keen eben n. 65!, Grote n. 451) ). Var. cilescens Fedde nov. var. — Tota herba humilior, sed multo gracilior i velutino-papillosa. Folia basalia densissime Caules sympodialiter ramosi, pro exiguitate crassi atque in d dignoscendum est, valde diminutis. Siliqua recta pro um totius eg obtinens. Nota, An species propria? mm "e am anno 1898 : Ouadi »Es Raha« reperit, haec animadvertit: >La Ae pelle ep la pluie. Les troupeaux en sont soigneusement éloignés, la plante leur causant une maladi d chameaux sont adm la brouter aprés compléte evaporation de la rosée, Les Bédouins font des feuilles une infusion € leur sert de collyre. Ils mangent les ts et los considiisid par : dessus le marché co reméde contre le rheumatism eener m Beer Comp 104. 15 A. Engler, Das Pflan A s nt H T H Papias eb Tun | SEENEN EE SE KG ten BA alabastrum, lom Boiss. et Huet. folium, folium. —. 4. H . lomentum. Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. ieulatum Curt. Gl. grandiflorum B Friedrich Fedde. A— OC Glaucium corn ; Boiss. et Hausskn. alabastrum, folium. — E—F 226 Fig. 28. Fresen. Glaucium. 227 3. Gl. grandiflorum Boiss. et Huet, Diagn. ser. 2. V. (1856) 15!; Boiss. Fl. orient. I. (1867) 121; Walp, Ann. VII. (1868) 86. — Gl. corniculatum i pilosum var. pilosum f. GEN n grandiflorum 0. Ktze. l. c. 447 et f. sublobatum grandi- florum O. Ktze. l.c. 44 Gl. corniculatum forma c. grandiflorum O 149 in parte. — ie Be tomentella perennis 30— 50 cm alta. Caules erecti pilis papillosis crispis scabridi, medium versus corymboso-ramosi. Folia radicalia bre- viter petiolata, pinnatisecta, sublyrata, segmentis obovato-oblongis acutiuscule dentatis, caulina radicalibus similia amplexicaulia, omnia indumento papilloso-crispo albo scabrida. Alabastra oblongo-fusiformia ad apicem paulatim acuta, papilloso-hirta, 2—4 cm longa. Petala magna fulvo- aurantiaca, basi violaceo-maculata 3— 5 cm longa. Siliqua recta setis longis adpressis hirsuta, a pue em longa, stigmate hastato capsula latiore. Semina ovato-reniformia. — Fig. 2 imr ^ Mediterrangebiet; óstlicher e Mittlere Mediterranprovinz; Balkanhalb- insel in Macedonien (Dörfler n. 13!) u. d. Dobrudscha (Sintenis, fl. V. ; n. 555b!) Auch ein zweifelhaftes Exemplar bei Derbend in Ost-Rumelien (coll. ?!). Kleinasien (Warburg n. 281!, 414!, 768!, 874!, Bornmüller n. 3209!, Wiede- ann!, Frivaldski!, Tschikatscheff!, Bornmiller, It. Anat.-orient. 1889, n. p 1890, n. 14451, 1445al, 1445 bl, Pichler, Fl. rum. et bith. fl. fr. IX. 1874, 158!, Sintenis, It. cypr. 1880, n. 150b!, Straubel, Schmidt, fl. V. 1864!), Se (Post n. 4!, 550!, Barbey. fl. fr. IV. 1880, n. 361, Grote n. 1, Stübel!, Kersten 18711, Rothel), Sinaikloster (Kneucker!. Armenisch-Iranische Me- diterranpr ovinz: Armenien (Huet!!!, Calvert n. 456!, Bourgeau!, Buhse n. 208!). Kurdistan (Bornmüller, It. Pers.-ture. fl. fr. V. 1892—93; n. 843)). Transkaukasien (0. Kuntze!, Buhse n. 213!). Mesopotamien (Sintenis, It. orient. fl. 1 ; n, 4811, Kathohy n. 25!, Noé n. 198!). Persien €—— Kotschy, fl. fr. V. 1842, n. 3111, 7681, Huagel; Haussknecht!, Strauss!, Knapp 1884!). Var. an Fedde nov. var. — Siliqua matura recta Vidiculfo in circu- lum tortuo tiet (Noë n. 499!). Luristan (Herb. Olginianum 1852!) Var. malacocarpum (Haussknecht) Fedde nov. var. — Gl. malacocarpum Hauss- knecht in sched.! — Herba modo 20—25 em alta. Folia minus profunde incisa. Siliqua quasi flaecida, non tam robusta quam formae typicae, valde elongata, fere lon- -gior quam cetera herba, usque ad 15 cm longa, valde angusta, setis brevioribus minus adpressis obsita. West-Persien: Prov. Sultanabad am Latetar-Gebirge (Strauss hak pue: J. di eue suspicatur hanc varietatem esse formam apricam Gl. H tii Bornm. et Fedde nov. spec. — Herba dense Bess foliis beatin iunioribus caulibusque fere aequilongis, eireiter 15 cm alta, tomentella, per- ennis(?) radice robusta perpendiculari. Caules multi e radicis collo dense rosulatim enascentes, mern dichotome ramosi, foliosi. Folia basalia petiolata rosulata, primaria circiter 7— $8 em longa, sub aestivatione modo submarcida incumbentia, juniora 40— 15 em longa ere ecta, subpinna nnatipartita, segmentis ala plerumque angusti ssima inter se conjunctis, suboppositis, basi lata sessilibus et cum oppositis confluentibus, inferioribus tria angularibus, superioribus ambitu late eae pinnatim ees lobis late oblongis ad apicem late tundatis set etula terminatis, lobo inali _Segmentorum sub- 2—3 cm longa. Petala magna violacea (?), 2—3 cm longa. Siliqua recta setis longis a hirsuta (matura non visa!), stigmate subhastato, lobis deflexis, vix latiore. Mesopotamien: An der Grenze der Prov. Ardilan, chi Kermanschah und Bagdad bei Chanikin. dire 1. fr. AV. 18941). Nota. Affinis GL 0,8 quo differt habitu, foliorum foitos et m" florum colore Eh 228 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. l. aleppicum Boiss. et Hausskn. ex Boiss. Fl. orient. I. (1867) 122! — Gi. ee Boissier et Haussknecht ex scel e in Herb. Boiss.! — Gl. refractum J. Gay msc. ex Boiss. l. c. 122. — Gl. syriacwm Boiss. ex sched. in Herb. DC. — Herba virens papillis crispis sparsim obsita eile. Folia omnia pinnatisecta seg- mentis angustis oblongis in lobos minutos mucronatos ey Sepala elongata ampla, fere 5 cm longa, glaberrima. Petala magna, 5 cm us longa, coccinea. Siliqua adpresse ^. interdum refracta, 10—15 cm Gees eee hastato capsula latiore. — Fig. 2 : S rad Auf Kalkboden in rivers bei Aleppo enge echt fl. IV. 1865], Kotschy, Pl. alepp.-kurd.-moss. fl. fr. IV. 1844, n. 254!, Herb. Post 1900!); ohne nähere Ortsangabe (Aucher n. 381!). 6. inum Boiss. in Ann. sc. nat. 2. ser. XVI. (1841) 375!; Boiss. Fl. orient. I. (1867) 122. — Herba pilis articulatis sparsis obsita perennis. Caules erecti glabrescentes basi simplici, ad apicem autem corymboso-ramosi, 15—30 em alti. Folia radicalia 7,5— 10 cm longa, petiolis 2,5 cm longis lanato-hispidis, basi dilatatis, pinnati- artita, segmentis 4—5 utrimque ovato-oblongis vel oblongis parce dentatis, caulina amplexicaulia ovata acuta minute dentata vel subintegra. Pedunculi 0,5—1 em longi folio ovato integro acuminato subfulti. Sepala parce papillis conicis obsita acuta, maxima, usque ad 3 cm longa, petala aequantia, albo-marginata. Petala flava 3 cm longa. Ovarium hispidulum. Stigma crassum lateraliter in duo cornua revoluta productum. = Zem glabra apicem versus setis papillosis dilatatis sparsis obsita. — Fig. 28 ersien: Saatfelder bei Ispahan und Schiras, Imanzade (Kotschy n. 362!) dolis: chi n. 4042!) Ispahan (Kapherr 18401, Bode n. 540!); Dféhan(?) (Bode!) — Hierzu Keier ein zweifelhaftes Exemplar aus dem Sefirud-Thale in Gilan, Nord-Persien (Buhse T. Gl. $ fiat Moscou XXXII, 4. Ze 860) 92: — Gl. luteum var. fimbrilligera Trautv. Se exs. i SÉ orum 0. 147. — Herba annua glabrescens, 30 cm vel plus alta. Folia margine ciliato glabra vel ehe radicalia lyrato-pinnatipartita, segmentis ovatis grosse dentatis, subquadrato, 7—10 em longa, caulina cordato-amplexicaulia, late oblonga, ac lobata, 4 —3 em longa. Pedunculi longi et satis robusti, quasi scapiformes, foliis phyllis media in parte instructi. Calyx fusiformis 1,8—2 em longus, vix 0,5 cm metro. Sepala glabra. Petala aurantiaca maculata cider 2 em longa. Siliquae setis adpressis aculeiformibus ex pug bead ortis parce obsitae, ceterum glabrae, ab apice : ad basim dehiscentes, 12,5—18 cm longae. — Fig. 29 A, Centralasiatischen Gebiet: Provinz des turkestanischen landes: Dsungarei, an Abhängen des Berges Labassytau (Schrenk fr. Nordabhange des Tianschan, am See Issyk-Kul bei Karakul 5300—8400" Iter turkestan. X. 1877!); am Sarafschan (Bunge!); an den Ufern eines linke flusses des Sarafschan, subalpine Region des Karatau (Bunge, fr. IX. I ett, eic sub GI. persicum DC.!). — Afghanistan: Kuram Valley images 4379, 1. BOT. am Fuße des Kotul (Lemann 1851!), sine loco (Griffith n. 142). uie 8. Gl. squamigerum Kar. et Kir. in Bull. soc. nat. Mose. XV. (1842) Pe m Gl. corniculatum 8. flavum var. 4. squamigerum 0. Ktze. l c. 149, Sec. lionem! — Herba perennis(?) glabra, 20— 40 cm alta, siliquis, speciminum ! pedunculis et imo caulibus et foliis scm squamis longiusculis dilatatis primo mollibus obtectis. Caules satis multi non ramosi. Foli | pinnatifida, segmentis late ovatis ferc enint inferioribus E SS eartilagineo terminatis, 6—8 cm cum petiolo longa, caulina sessilia pauca, rumque trifida. Pedunculi longi et satis robusti, quasi scapiformes, foliis | mr ` Gebirgs- ` VI. fan ; Glaucium. 229 C XX e E E —— ie eere cup Re EURE ae B má - Fig, Glaus mbrilligerum Boiss. Á N eem bracteis, prophyllis, alabastrisque. yt ett Ges Ceci? et Kir. C Ped us cum prophyllo alabastroque. D, Sili uae — Gl. elegans Fisch. et y F Ramus foliis pex nis, alabastro, siliquaque subtoru- lo a oe torta instructus. — Gl. contortuplicatum Boiss. G eei mus foliis ebd. pedun qe T culis i incurvo-refractis, lomentisque instructus. 230 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. trifidis media vel inferiore in parte instructi. Calyx n subito in acumen breve wires squamis numerosis obtectus, circiter 1,5—2 cm longus. Petala aurea cir- citer 1,5—2 cm longa. Siliquae sparsim squamis Sege, obtectae septis fene- stratis a basi ad apicem dehiscentes, 40—14 cm longae. Semina reniformia punctato- muriculata. — Fig. 29 C, D Centehlasintischen Gebiet; Provinz des turkestanischen Gebirgs- landes: Dsungarei und angrenzende Gebiete. — Im östlichen Tianschan, Nan-shan- khon (Potanin, fl. fr. VI. 4877!), Nordabhang des Tianschan (Przewalski, fl. fr. VI. 4877!), desgl. Südabhang (Przewalski, fl. fr. VI. 1879!); in montibus Dshabyk (Sehrenk!); in rupestribus et glareosis montium Alatau ad flumen Baskan, Sarchan et Aksu (Karelin et Kiriloff 4841, n. 1181!), Talkischlucht (Regel, It. turkest. fl. fr. VII. 1877!); am Gestade des Alakul (Potanin!); sine loco (Turezaninoff!). — lliflussgebiet: ad flumen Sary-Jassy (Krassnow 1886 !). 9. Gl. gece? es Bot. Erg. Polak. Exp. Persien 27, in Denkschr. Akad. Wissensch. Wien LI. 95. — Herba humilis subeffusa, 8—20 cm alta (exceptis siliquis longissimis!), teen: ad basim rosulatim foliata. Caules foliis breviores vel ea subaequantes parce foliati plus minusve ramosi, parce papilloso-scabridi vel glabres- centes. Folia basilaria glaucescentia, parce papiloso-seabrid, petiolata, lyrato-pinnati- lobata vel rarius runcinata, 5— 20 cm longa, 2,5 — 6,5 cm lata, segmentis basim versus decrescentibus oblongis basi lata et saepius decurrenti, Gett Sege vel crenato-lobatis, terminali multo maiore obtusato-trilobo; caulina multo cra 3—5 cm longa, sessilia, cordato-amplexicaulia. Alabastrum oblonge ovoideu cutum, circiter 3 cm longum. Sepala fere glabra, modo ad apicem parce Deeper ten Petala, bina obovata, 4— 4,5 cm Mars 2, 25—3 em lata, bina rotundato-obovata, 4,5—5 cm lata, dilute violaceo- punicea basi iacula magna atroviolacea ornata. Stamínum filamenta lineari-filiformia, superne flava, inferne purpurascentia, in apice abrupte in mucronem-attenuata, 1,25— 1,75 em longa; antherae lineares filamentis aequilatae, 3 mm longae. Ovarium in apice tantum papilis conicis aculeiformibus, sed mollibus paucis obsitum, ceterum laeve, glabrum stigmate mitraeformi lobis undulato-deflexis. Siliqua subglabra vel glabra, usque ad 15 em longa, ad apicem paulatim attenuata, non torulosa, a basi ad apicem dehiscens (?). Nórdliche Armenisch-iranische Mediterranprovinz; Nord-Persien: Im —— Thale des Sefidrud. Auf Ackern bei Rustamabad (Pichler 1882!, Bornmüller, It. pers. alt. fl. fr. V. 1902, n. 6091!), bei Rudbar (Bornmüller, l. c. n. 6092b!). pe Stellen bei Patschinar (Pichler Be: ebendort (Bornmüller, 1. c. n. 6090!, 6092, Charsan zwischen Patschinar und Kaswin (Bornmüller n. 6093b!) EH Nota. Sine dubio cum GI. MENOS et Gl. eleganti maxime affinis papillis conic 4 aculeiformibus. : 2 Gl. elegans Fisch. et Mey. Ind. sem. hort. Petrop. I. (1835) ae o adi KS orient. I. (4867) 120; Trautv. in Act. hort. Petrop. X. I. (1887) 98. — = cum Syst. II. (4821) 97; Prodr. I. (1824) 122*). — Gl ilum Bem. Ann. se. nat. 2. ser. XVI. (1844) 374. — Gl. squamigerum Bunge in Mém. er étr. Pétersb. VIL (1847) 492. — Gl. corniculatum forma e. elegans O. Ktze. d 149. — Gl. corniculatum 8. flavum var. squamigerum O. Ktze. Le 149, gi -= exemplar! — Herba annua glabrescens vel parce setulosa caulibus dichasialiter paa 7 ramosis. Folia radicalia ambitu obovato-oblonga, pinnatifida, segmentis ei sea P i is, se ato-ample: est *) Species a DC, qui flores et capsulas non vidit, imperfecte dees se sed Ha persuasum hanc speciem verisimiliter huc pertinere, etiamsi non est pro © Ges? . & DC. quasi velutinis descriptis. Glaucium. 231 vunt; instructi, Alabastra fusiformia 1—2 cm longa, vix 0,25 cm diametro. Sepala papilloso-aculeolata vel glabrescentia. Petala parva aurantiaca basi rubra. Siliqua tenuis subtorulosa, saepe curvata vel contorta setis patulis conicis aculeolata a basi ad apicem dehiscens, 5 —8 cm longa. Semina oblongo-cylindrica subcurvata. — Fig. 2 Ubergang aus dem Mediterrangebiet in das CET Gebiet; Armenisch-iranische Mediterranprovinz: Armenien, Asdana (Noé nm. 711!) Durch ganz Persien (Kotschy, fr. VI. 1843, n. 547!, Fischer!, Bunge 1859!, Buhse n. 208!, Bode, fl. fr. V. 1841!, Strauss 1897!, Knapp 1884!, Jennsch!, Bornmüller,.Iter pers. alterum, 1902, n. 6083—6087!, Christoph!) Afghanistan, Hari-rud alba (Aitchison, fl. IV. V. 1885, n. 272!), ohne genauere Ortsangabe (Grif- fith n. 1407!). — Aralo-kaspische Provinz: Turkmenien (0. Kuntze, fr. V. 1886!; Sintenis, It. transcasp.-pers. 4900—1901, fl. fr. IV. 1900 n. 122!), Czuli (Litwinow, fr. VI. 1897, n. 474!, fl. fr. IV. 1898, n. 475!); im Süden des Aralsees (Le hma un ; Mogol-Tau (Sewerzowl); Tjumen-bai-kuduk (Bunge 1842, n. 52!); lliflussgebiet (Semenoffl, Krassnow, Fl. Iliensis 1886!). — Von den letaten drei, einander sehr nahestehenden Arten ist also am verbreitetsten Gi. elegans, das weit nach Westen in das Mittelmeergebiet bis Armenien hineinreicht; es wird im Osten auf den turkestanischen Gebirgen von Gl. fimbrilligerum und GI. ‘squamigerum abgelöst, von denen das erstere in einzelnen Vorkommen — das dazwischenliegende Gebiet ist aber noch wenig durchforscht! — bis im nördlichen Afghanistan m... wurde, während das letztere auf den Nordosten beschränkt ist. Gl. contortuplicatum ht vielleicht, auch mt seiner geographischen Verbreitung, nur als Varietät von Gl. ele- gans zu Bergen hte Var. B peste Fedde nov. var. — Gl. elegans f. leiocarpa*) Bornm. Iter Pers, alt. (1902) n. 6087 b). — Herba fere omnino glabrescens. Siliquae fere glabrae, pe Pris selis conicis adpressis perpaucis instructae. Nord-Persien: Scheheristanek im Totschal (Bornmüller, 1. c. n. 6087b!); Sul- edad ger 1899, n. 47! l. coati Boiss. in Ann. sc. nat. 2. sér. XVI. (1841) 376}; Boiss. Fl. orient. I. (1867) 421. — Herba biennis glabriuscula, 10—20 cm alta. Caulis crassus pumilus, a bast ramosissimus, corymbosus, glaber. Folia praeter papillas sparsas glabra, glaucescentia, radicalia parva obovato-ru runcinata, vix 5 cm longa, breviter petiolata, in petiolum attenuata, caulina inferiora profunde pinnatilobata, lobis dentatis obtusiuseulis breviter acuminatis, superiora minuta subamplexicaulia trilobata, deinde ovata subintegra. Rami floriferi confertissimi, saepe oppositi, corymbum densum for- mantes, Flores minimi, peduneulis brevissimis, incurvo-refractis et bracteis oppositis ovatis, integris, acumi inatis, minimis. Sepala glabra 0,6—0,8 cm longa. Petala minuta crocea, 0,6 —0,8 em longa. Antherae oblongae (nec oblongo-lineares) Ovarium spar- sim prope apicem setulis patulis hispidulum. Stigma are a dorso valvarum compresso-planum. Siliqua pedicello brevi refracto cid suffulta, glabra, yim valde torulosa, submoniliformis, irregulariter contorta, tenuis, 3,75—5 cm longa. ovato-reniformia foveolis pentagonis in lineas longitodiiales dispositis EN elev Breng eo pubs Mediterranprovinz; Nord-Persien: Im Elburs-Geb. in der Provinz Ghilan (Aucher-Elo y, Pl. d'Or. n. 4022!), an der Grenze der Pro- i im Nikathale (Buhs e!). Afghanistan: Ohne nähere ni Ortsangabe SE A Gl. ; ramis floriferis confertissimis pedunculisque - fort: se autem. modo precede varietas, praesertim cum pedunculi * Nomen ommittendum ob GL. leiocarpum Boiss., quocum facile confundi potest. 932 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. parte. — Herba biennis(?), glaucescens, papilloso-hirtella, ad basim residuis foliorum vetustorum emarcidis dense vestita et crebre foliata, caules complures edens. Caules pilis papillosis albis patulis hirsuti. Folia glaucescentia pilis albis, crebre papillosis ong radicalia petiolata pinnatifida, ambitu obverse ovato-lanceolata, 8—10 cm longa, 1,75—2,5 cm lata, segmentis basim versus decrescentibus, oblongis, acute angulato- dentatis, dentibus mucrótiatig, terminali maiore lobato; caulina sessilia cordato-amplexi- caulia, 3,5—4,5 cm longa, superne partitionibus sensim minus profundis, tandem leviter Soest Joie Flores longe pedunculati maiusculi. Sepala óblongo-lanceolata, acuta, papilloso-aculeolata. Petala bina late obovato-cuneata, 2,5— 2,8 cm longa, 3—3,25 cm lata, bina obovato-rotundata, obverse latiora, 2,5—2,8 cm longa, 2—2,2 cm lata, omnia pallide lateritio-violacea, basi macula lutea ornata. Staminum filamenta lineari- filiformia, apice breviter attenuata, antherae lineares filamentis latiores. Ovarium pa- pilis conicis fere squamiformibus densissime vestitum, uniloculare, stigmate mitraeformi lobis deflexis. Mittlere Mediterranprovinz; Kleinasiatische Zone; Carien: Auf dem ve Nif-Dagh (Luschan 1881). 5 Quam plantam a me non visam secundum excellentem descriptionem cl. Stapf er Mira quidem colore florum ab omnibus ceteris generis divergente, item indumento ovarii, sed teste Stapfi Gl. luteo et leiocarpo affinis. 13. Gl. flavum Crantz, Stirp. austr. ed. 4. IL. (1763) 133; All. Fl. pedem. I. (1789) 291; DC. Syst. IL (1824) 94; Prodr. I. (1824) 122; Prantl et Kündig, Le 141; Rouy et Foucaud, Fl. France I. (1893) 164; Haläcsy, Co onsp. fl. graec. I. (1901) 40; 'Somerville in Transact. and Proc. Bot. Soc. Edinburgh XXII. jon 13. — Cheli- donium Glaucium L. Spee, pl. ed. 1. (1753) 506; Smith, Engl. bot. t. 8; Oeder, Fl. dan. (1710) t. 585; Svensk Bot. t. 171; Lam. Dict. I. (1783) 744; Desf. = atlant. I. (1808) 405; Lam. Fl. fr. IV. (1805) 635. — Chelid. glaucum Hill, Veget. syst. XI. (1767) 16 GI. luteum Scop. Fl. carn. ed. 2.1. (1772) 369; Sibt. et Smith, Prodr. Fl. graee. L (1806) 357; Lapeyr. Fl. abr. pl. Pyr. (1813) 295; Curt. Fl. Lond. (1843) t. 56; Smith, Engl. Fl. I. (1824) 6; Guss. Fl. sie. prod. I. (1828) 5; Ten. Fl. nap. IV. (1830) 303; Syll. Fl. neap. (1831) 254; W. J. Hook. Brit. Fl. ed. 2. (1832) 257; Reichb. Fl. germ (1832) 699; Icon. Fl. Germ. II. ( I IE tab. XI. 4468; Bertol. Fl. ital. V. (1842) 312; Gren. et Godr. Fl. France I. (1848) 61; Boiss. Fl. orient, 1. (1867) 122; A. Gray, Synopt. Fl. North. Amer. I. 4. N 90; Ge New Man. ed. 7. (1908) 416. — Gl. glaucum Mönch, Meth. (1794) 249. Chelid. corniculatum Donn, Hort. cant. 196) — 100 sec. Ind. Kew. (non Curt.) — SE Ka littorale Salisb. Prodr. (1796) 377 sec. Ind. Kew. — Gl. littorale Salisb. Le — Gl. fulvwm Lois. Fl. gall. I. (1806—07) 376 sec. Gren. et Godr. l. c. (non Sm.!). — Gl. tricolor Godr. in Mém. acad. Montp. l. leiocarpum Heldr. FI. Aeg. 232; Österr. bot. Zeitschr. (1898) i ee sec. Haläcsy (non Boiss.!. — Gl. maritimum Bernh. sec. Gandoger, i alger. : exs. (1879) n. 445. — Gil. luteum a. vestitum et $. upside Willk. et Lange — Prodr. fl. hisp. II. (1880) 874; Rouy et Fouc. Le 164 Gl. Glaucium ger Deutsche Fl. ed. 1. (1883) 649. — Gl. corniculatum var. 6. Braunianum 90. we SC le. 149. — Gl. corniculatum y. leiocarpum 0. Ktze. l.c. 149 in parte. — corniculatum B. tricolor O. Ktze. l. c. 148 in parte. — Gl. corniculatum ò. flavum O. Ktze. l.c. 448 in parte. — Gl. corniculatum forma grandiflorum O. Kise. ^ = —— 149 in parte. — ? Gi. Windsanum H. Bon ex Moll, Rapp. cult. Papav. (1894) he v Gl. corniculatum form. sublobatum O. Ktze. l. c. 149 pro majore parte. = rege var. mauritanicum O. Ktze. in herb. olim! sec. O. Ktze. l c. p. 148° Gl. flavum «a. typicum Halaesy, l. c. 40. — Herba biennis (vel interdum pe valde glauca, en vel erecta, plus vel minus papilloso-velutina (indumento autem *) Quamquam formae pilositate valde bebe tamen existimo, hanc varietatem mode . formam valde adultam esse, in qua pili e ons imprimis etiam tubercula e ee s PEE maturissima postremo fere glabra videatur. : Se: Glaucium. 233 sinuato-lobata vel praesertim superiora repanda, 3—15 cm long pinnatilobata). Flores magni breviter pedunculati. Sepala. acuta plus minusve crispo- et hyalino-pilosa. Petala late obovata fere subrotunda aurea, lucide flava vel sordide lutea. Stigma lobis obtusis. Capsula longissima 15—22 cm longa, ad apicem vix attenuata (in maturitate saepe paullo arcuata), tuberculis albidis asperula, pilis longioribus destituta (in maturitate plerumque glabriuscula). — Fig. 30.4. ksnamen: Deutsch: gelber Hornmohn, Gilbkraut. — Italienisch: Papavero cornuto (Matth. Valgr. 1146; Bertol. l. c. p. 313). — Griechisch: »4ygia DaoovAıd« (Heldreich), » MaıaonAögogrov« (Raulin, Deser. phys. Crète [1869] 703). — Spanisch: »Adormidera marina« (Lange, Pug. pl. [1860—65] 258). — Englisch (bez. Nordamerikanisch): Horn Poppy, Horned Poppy, Sea Poppy. — Fran- züsisch: Glaucie, pavot cornu jaune. ` Mittelmeergebiet, in seiner ganzen Ausdehnung bis nach Armenien. Haupt- entwickelungsgebiet offenbar Griechenland und Inseln, weiter óstlich anscheinend be- deutend seltener. Nördlich im ganzen Mitteleuropäischen Gebiete in einzelnen Vorkommen, wohl nur eingeschleppt und verwildert, im Nordwesten bis England, Ir- land und Dänemark, im Norden bis hart an die Grenze der Provinz des subark- tischen Europa in Skandinavien. Atlantische Provinz: Irland, Killiney (Carroll fl. fr X. 1866!). England, North Cheshire (J. H. Lewis 1876!), dann be- sonders an der ganzen Südwestküste von Suffolk bis Wight. Ebenso zerstreut im ganzen südwestlichen und nordfranzösischen Tieflande bis Belgien 2. B. am nördlichsten Nieuport (Scheidweiler 1864!). Subatlantische Provinz: Dänemark, Thyholm I Muret!), Winterthur (Thomas!) e Parreiss n. 402!). gsländer: Kroatien (Domin!). Provinz Radoschützki!, Mastalsky, fl. V.!). — Palma der Kanaren (Bourgeau n. 149, D — Mediterrangebiet: Südwest- Iberische Provinz: Bevorzugt my © 5 S. u e Bm Ki "d ba o 4 B N a 5 "1 B —À p fo") 4 = EN N © Seng Ki = © N pr Zei dies das milde Klima erlaubt. Sod Mediterrangebiet, besonders in Griechenland und auf den griechischen Inseln, seltener Offenbar in Syrien und in der südlichen Mediterranprovinz: Agypten (Ehren- berg!), in der Cyrenaica (Taubert, It. cyr. n. 664!, Petrovich!), in Tripolis (Rohlfs 18791, G. A. Krause, fl IV. 1880 n. 216!), häufiger wieder in- Algier. Aus der armenisch-iranischen Mediterranprovinz ist mir nur ein Exemplar von unbekannter Stelle von Koch bekannt. In Nordamerika in den óstlichen Vereinigten Staaten zuweilen verwildert. Var. fulvum (Smith) Fedde. — Gl. corni m var. jJ. Lam. Encycl meth. I. (1783) 744; DC. Fl franc. II. (1805) 635. — Gl. fulvum Smith, Exot. bot. L (1804/5) 44 t. 7; DC. Syst. I. (1824) 95; Sweet, Fl. gard. I. (1823—25) t. 35; DC. Prodr. I. (1824) 122; Reichb. Fl. germ. (4832) 704; Icon. Fl. Germ. II. (1838—39) t. XI, fig. 4469. — Chelidonium fulvum Poir. Encycl. Suppl V. (1804) 606. — ?Gl. 234 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. maculatum Szowits ex Reichb. Icon. l. c. 44. — ? Gl. Fischeri Bernh. ex Steud. Nom, Ed. 2. I. (4840) 687. — ?GI. pes Bernh. ex sched. in Herb. Vindob. — Gl. corniculatum y. fulvum O. Ktze. l. c. 148 in parte. — Folia radicalia segmen rotundato-sinuatis, caulina late ovata repanda. Pedunculi brevissimi. Petala d coccinea, basi flava, ad apicem interdum subbifida, obtusissima. — Fig. 30 B. ebiete der Hauptart zerstreut und oar kultiviert, daher vielinichi nur als eine verwilderte Kulturform zu betrachten: Dänemark: Lijm- Fjord (Mortensen!, Fabricio-Möller!). Schweizer Jura: Corcelette am Neuenburger See (Jesslerl). Türkei: Insel Prinkipo bei Konstantinopel (Murmann, Pl. de Constant. n. 691). — Ein Exemplar, das Übergänge zur Stammform zeigt, von Nauplia (Sartori n 161). Var. Serpieri Halácsy, Consp. Fl. graec. I. (1901) 44. — GI. Serpieri*) Heldreich in Regel, Gartenfl. XXII. (1873) 323 t. 776!; Boiss. Fl. orient. Suppl. (1888) 24. — Gl. luteum DN in Mitth. Thür. bot. Ver. II. (1892) 67. — Gl. flavum var. B. Serpieri et var. P. p m Hausskn. Symb. in Mitth. Thür. bot. Ver. III. u. IV. (1893) 101. — Gl. flavum var. ipa plenum Malácsy, Consp. Fl. graec. I. (1901) 44. — Herba glauca papillis albis crispulis dense velutina, a basi ramosissima, elata, dumosa. Folia basalia longe petiolata, bipinnatisecta, pinnis ambitu oblongis, segmentis secundariis acutiuscule (an semper?) dentatis, cum petiolo circiter 20 cm longa, caulina inferiora radicalibus similia, sessilia, 4—8 cm longa, superiora cordato-amplexicaulia subpinnatifida, undulato- dentata, 2—3 cm longa. Flores magni, interdum pleni, 4—5 cm diametro. Alabastrum oblongo-ovoideum paulatim angustatum, 2—3 cm longum. Sepala papilloso-hirsuta. Petala ampla crocea basi violaceo- vel purpureo-maculata. Ovarium minute tubercu- latum stigmate lobis obtusis. Capsula matura glabra, ad apicem subattenuata, 10— 12 em longa. Attica: Auf den alten Schlackenhaufen von EEN We Ergostira (Heldreich n. 3778!, Haussknecht 1885!); Laurion (Heldreich n. 7!) forma obtusilobum Fedde. — Segmentis secundariis Pus vel xal EM Ligurien: Im Sande des Seestrandes von Bordighera (Haussknecht 18 Nota. Ceterum cum varietate Serp?er? typica congruens. 14. Gl. oxylobum Boiss. et Buhse in Nouv. Mém. soc. nat. Mosc. XII. (1860) 12 t. 5!; Boiss. Fl. orient. I. (1867) 123; Walp. Ann. VII. (1868) 87. — Her biennis glabriuscula, 30 ém alta. Caulis basi ramosus ramis tenuibus erectis aut patulis. — Folia tenuiora glabra, infra sparsissime papillosa, basalia lyrato-pinnatisecta, segmentis n dissitis oblongis, acutissime subserrato-dentatis, mucronatis, terminali maximo rotun ato- | trilobo, infimis minimis, cum petiolo longo ia 5 cm longa, caulina "cordato-amplesi- caulia ovato-oblonga pinnatipartita, summa nein as acute dentata, longa. Pedunculi folio axillari vix longiores. Alabastrum oblongo-ovoideum, paulatim : acuminatum, 2—2,5 em longum. Sepala glabra. Petala punicea. Siliquae jum x parcissime et remote tuberculatae, ad apicem attenuatae, stigmate latissimo (fere 5 mm) | acute Gergen coronatae, 5—7 em Fig. 30 s : nisch-iranische Mediterranprovinz; Nord- Persien: Östliche Ausläu ; des ibus Gees bei Radkan (Buhse n. 1140!), zwischen Asteabad d und Schahrud (Bunge 18581). pl. 2 15. Gl. leiocarpum Boiss. T orient. I. (1867) 122! — Gl. fulvum Doa — exs. ex As. min. sec. Boiss. 1. 122 (non Smith). — Gl. luteum a P dpa D K. Koch ex sched. in Herb. "ce — Gl. corniculatum y. leiocarpum 0. Ktze. DS 3 149 in parte. — GI. vitellinum Fedtschenko, Consp. Fl. Turk. (Beih. Bot. Centralbl. d 1 905] 219), non Boiss. et Buhse. — Herba biennis vel perennis(?), pa papilloso-relu at S glabrata, 30—40 cm alta, caulibus saepe tortuosis. Folia basalia petiolata, Iyrato- e basi i partita, segmentis oblongis sinuato-dentatis, 6—10 cm cum petiolo longa, caulina amplexicauli, inferiora pinnatipartita , superiora ovata vel oblonga acu SE) lobata 2—6 cm longa. Alabastrum oblongo-ovoideum paulatim acuminatum - 1,5 | *) Ab Heldreich directori plumbi fodinarum J. B. Serpieri d Beatin. 235 Glaucium. BEEN Lc re E EE EE ib ) Fedde, — C Gl. ozy- 188. Crantz. — B Gi. flavum ver. fl ( Fig. 30. A Glaucium flavum mith .— DE Gl. leiocarpum Bo S . et B o i " 936 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. aa sepala parce papillosa vel ehe Sen lateritio-fulva. Ovarium ad apicem nute tuberculato-scabrum. Siliqua tenuis laevis ad apicem attenuata Bopen semina Gage, Gen a stigmate obtuse trigono circiter 10 cm longa. hes Mediterrangebiet, wo es gleichsam Glaucium Mann cà ablóst. — Mittlere editorruities in (östlicher Teil): Auf den griechischen Inseln ver- einzelt, z. B. Naxos (Leonis, Fl. Aegaea, n. 8), Kreta (Heldreich n. 1569). Klein- asien, kaum an der Nordkuste, nach Süden immer hàufiger werdend, besonders haufig in Syrien und Palästina, In der armenisch-iranischen Mediterranprovinz wieder seltener, nur bis in das westliche Persien (Buhse 1847 n. 1139!), im Elburs- gebirge (Buhse 1848!, Bornmüller, It. pers. alt. 1902 n. 6089!). Weiter im Süden: Sultanabad (Strauss 18991), Aminabad (Stapf 1885!) Östlichstes Vorkommen in ee (0. Kuntze 18861). Gl. tenue Regel et Schmalh. in Regel, Pl. Fedsch. (1882) 2 ex eee ljubnt. See? Antrop. XXXIV. — Herba glaberrima vix 20 cm alta Caules adscendentes flexuosi. Folia basalia lyrato-pinnatifida, segmentis triangulari- pnr repando-dentatis, caulina omnia e basi cordato-amplexicauli subrotunde acutiuscule . repando-dentata vel sublobata. Pedunculi filiformes. Ovarium omnino laeve. Capsulae tenues, flexuosae, Sree stigmate obtuso hastato-trigono coronatae Provinz des urkestanischen Gebirgslandes (Ost- -Turkestan): Im Thale des stfu in 1200—1800 m Höhe (Fedtschenko n. 5). 17. Gl. quadratifolium Fedde nov. spec. — Herba humilis vix 10 cm alta brevi- caulis glaucescens. Folia basalia eiert longipetiolata ambitu fere quadrata, ad basim in petiolum alatum angustata, pinnatilobata, segmentis binis summis et terminali, ob- trapeziformibus, ad apicem plenus mque tribus dentibus aculeolatis, crenato-serratis, seg- mentis plerumque binis infimis ovatis vel ovato-lanceolatis integerrimis, supra glabra, subtus pilis brevibus mollibus crispis plus minusve sparsim obsita, cum petiolo ad basim eg dilatato 3—5 em longa, 2—3 cm lata. Caules humiles, infra simplices, supra dichasialiter ramosi multiflori. Folia SN pauca ovata centr parva, cir- cm elak 4 em longa. Alabastra glabra oblongo-ovoidea, subacuminato-obtu md longa. Petala lutea(?), infra macula obscurius colorata, late sbovato-subrotundala, É 1,5 em longa. Staminum filamenta filiformia, antherae oblongae. Ovarium glabrum $ Ht o mate sie eee instructum. Fructus maturus nondum notus ch-iranische Mediterranprovinz (Nord- -Persien): Nur in em iiia aweitchafter Herkunft (Aucher?, Nord-Persien) im Herbarium Petropoli tanum vorhan ptas Nota itu a plurimis pie speciebus generis valde discrepans, ovario glabro Gl. vitellino atque en RP cial greet 18. Gl. vitellinum nih: Se Buhse, Verz. Transk. u. Pers. Pil. in Nouv. mem. soc. nat. Mose. XI. (1860) 44 t. 4!; Boiss, Fl. orient. L (1867) 123. — helid nium vitellinum (Boiss. et Buhse) C. Müll in Walp. Ann. VII. (1868) 87. glaberrimum Hausskn. in sched.! — Herba biennis papilloso-scabrum. rigidus, erassus, albidus, laevis, glaber, stricte ramosus. Folia basalia rosulata, pe es papillis erispis exasperatis canescentia pinnatipartita Ser oblongis sinuato-loba > mucronatis, segmento terminali vix maiore, 7,5— m longa, caulina amplexicau‘ sessilia oblonga, ice triangulari-oblonga eindsto-deniota, acuta, sparsim papill scabra. Alabastrum ovoideum vel oblongo-ovoideum, plus minusque Se 2—2,5 cm eeng Ser? papilloso-scabra. Petala aer? vitellina. Ovarium um gl S Siliqua een pedunculata laevis glabra. — Fig. 4 bei nisch-iranische erar ieoa mittleres Persien: Jes de? Taft und ee (Buhse 1849!). Das Exemplar au m westlic on: bei Sultanabad, Miankuh (irau 1889!) gehört wohl SCH? hierher. . Gl. acu utidentatum Hausskn. et Bornm. in Mitth. Thür. bot. Ver- NEC 68! - — elta biennis (?) circiter 50 em alta, ad apicem ramosa, caule vr . glabro. Folia basalis lyrato-pinnatifida, E longe eT Glaucium. 15—20 cm longa, segmentis infimis minimis triangularibus, superioribus oblongis, mg ad apicem tridentatis, dentatis, dentibus di- stincte mucronatis, extr emo SE agence tridentato , caulina sessilia amplexicaulia pinnatilobata, summa minima oblongo-lanceo- lata, acuta, grosse et irregulariter dentata vel repande dentata, dentibus omnibus mucro- nulatis. Alabastra ovoidea subito acuminata, glabrum stigmate capituliformi lobis ad- presse deflexis. Capsulas non vidi. Grenze der kleinasiatischen Zone der mittleren Mediterranpro- vinz und der armenisch-iranischen Mediterranprovinz; Klein-Armenien (Süd-Pontus): Im Gebiete des oberen Kisil- Irmak bei Siwas und Sara (Bornmüller, Pl. Anat. orient. 1890 m. 1948! et It. pers.-turc. n. 3232!). Hierher wohl auch die Exemplare aus Lycaonien, Lac de Bejschehr (Heldreich n. 727!) und (*) vom Kap Rouméli (Gaillardot n. 874"5!). — Die Art würde dann ein viel größeres Ver- ee bekommen und sicherlich och an vielen anderen Punkten aufzu- iden sein. Nota. Species mihi cum GI. flavo et GI. leiocarpo e affinis esse videtur quam cum Gl. vitellin 20 a. cappadocicum Boiss. in Ann. sc. nat. 2. ser. XVI. (1841) 376!; Boiss. Fl. orient. I. (1867) 123. — Gi. penicun Aucher-Eloy ex sched. (1837) n. 383 in Herb. Delessert. — Herba tenuiter puberula biennis ` ¢irciter 30—50 cm alta, ad collum radicis reliquiis foliorum marcidorum anni anterioris obtecta, rut icu albidus, teres, ad- scendens , ramosus. Folia brevi- ter di pian ns basalia obovato- i in petiolum alatum attenuata, lobis e in inferiore parte 2—3 distincte ponies triangularibus integris, in parte terminali ovata obtuse lobata vel integra vel irregulariter serrato-dentata, 15—25 cm longa, caulina minora cordato-amplexicaulia, "m ita crassi "et breves, bastra obovato -ellipsoidea. glaucescentia. Pets lutea. Sia glabra instructus, — B Ramificatio cum folio — basale. origin.) (Ico: 237 ne — Verne et cum Schultesio Linnaei P vegetab 938 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. laevis, subtorulosa, glaucescens, leviter curvata, circiter 10 cm longa, stigmate conico, basi sagittato terminata. — Fig. 31B, renze der kleinasiatischen Zone der mittleren Mediterranprovinz und der óstlichen Zone der armenisch-iranischen Mediterranprovinz; Türkisch-Armenien (Kappadocien): Am oberen Euphrat (Aucher-Eloy nm. 383!, 2409!, Sintenis n. 999!, 2945!). E 21. Gl. paucilobum Freyn, Plantae ex Asia media, in Bull. Herb. Boiss. 2. sér. ill. (4903) 366. — Herba glauca, vix papillosa, glabrata, biennis(?), 30—60 em alta, radice pluricipite. Caulis crassus, laevis, albidus, obtusangulus, adscendens, basi et a medio foliato ramoso-corymbosus. Folia basilaria petiolo latiusculo basi dilatata vagi- nante eis aequilongo (12—13 cm) suffulta, ambitu obovato-oblonga, ad costam fere runcinata, segmentis laterálibus 2-iugis depresso-triangularibus, acutiusculis vel Men siusculis, mucronatis, subintegerrimis, infimis minoribus, 2— 2,5 cm latis, 0,6—1, 4c longis segmento terminali lateralibus multo maiore rotundato vel oblongo-obovato, in Wes 3—5 late ovatos vel rotundatos obtusissime et parce dentato-lobulatos ad medium fere diviso, terminali saepe submaiori, cum petiolo 26—30 cm lata atque infra apicem 5— 7 em lata. Folium caulinum infimum basilaribus conforme, sed minus (1 2— 7,3 em lon- gum, 7,5—4,8 cm latum) et petiolo basi pandurato-auriculato suffultum ; tolia superiora et ram ealía decrescentia, late elliptico- vel rectangulo-oblonga, basi profunde cordata, sessilia, "mus parce et breviter obtusissime lobata lobis mucronatis. Pedunculi crassi breves (2—3 em longi). Alabastra anguste obovata, ad apicem paulatim attenuata, glabra, glaucescentia. Flores ignoti. Siliqua iuvenilis sub lente parcissime papillosa, fere laevis, mox laevissima, glaucescens, valde elongata, tandem recta vel varie curvata, vix torulosa, apice subattenuata, 12—25 cm longa, basi 5 mm, apice 2 mm crassa, ab apice ad "basim dehiscens, stigmate conico, basi aerem sagittato tendi Semina ata et rugo v? Put aree ANTT RR nigrescentia breviter reniformia, canaliculat i westgrenze des cantralsuiariseheh BR Turanische Provinz (Regio transenspiea): Thal Joldere bei Fort Kara-kala, südlich von Kisil-Arwat (Sin- tenis, It. transcasp.-persic. 4900—1901 n. 1848!). Nota. ver affinis Gl. cappadocico! Foliis -non visis certe non dicere possum, utrum ` cum Gl. cappadocico synonymum an modo varietas eius an species propria sit. Diversa mihi videntur folia basilaria, ad apicem magis divisa, caulis nn. pedunculi brevissimi et crassi, valde similia autem folia caulina margine: obtusissime lobata 21. Roemeria Medik. Roemeria*) Medik. in Usteri, Ann. Ill. (4792) 15; DC. Syst. I. (1824) 9 Prodr. I. (1824) 422; Benth. et Hook. f. Gen. I. (4867) 53; "Regel in Act, hort. e V. 4. (4877) 228; O. Ktze. in Act. hort. Petrop. X. 4. (1881) 162; K. J. Kündig in Engl. u. Prantl, Pflzfam. Ill. 2. (1889) 141. E bag 2 pilosa mox decidua. Petala 4 aestivatione corrugativa. Stamina a Ovarium lineare, stylo brevi, stigmatibus capitatis terminatum. Capsula silqv bcm cylindrica 4-(rarius 2- vel 3-)valvis, valvulis ab apice ad basim ee 4 locularis, placentis foveolatis inter se liberis reg dissipimento cellulari continuis. foetae vw X reniformia scrobiculata exarillata. — Herbae annuae graciles, tenerae, succo flavo | radice perpendiculari simplici. Folia petiolata nn ita segmentis fidis lobulis linearibus acutis mucrone piloso terminatis vel ovato- subobtusis. Pedunculi oppositifolii solitarii uniflori, Flores violacei vel coceinei. 6 Arten im Mittelmeergebiet, deren Hauptentwickelungsgebiet m zum Teil reichen sie in die Provinz des Kaukasus und in das wes tische Gebiet hinein. meist im Osten liegt; estliche Centralesity .*) Johann Jakob Römer, professor botanicus Zürichiensis ts = cn pl s ilium edidit. Roemeria. : 939 Clavis specierum. = ‘ es plerumque setosa*). Flores violacei. rum segmenta laciniis linearibus. Capsula cylindrica Ce ad apicem tantum setosa vel sparsim omnin setosa, setis dimidium degt, d pedunculo vix letfor . à 1. . Foliorum segmenta laciniis a „oblongis. Capsula sehe eylindriea glabra, nonnullis setulis ad apicem exceptis, pe- dunculo vix latior 2. Foliorum segmenta ovato-oblonga integra vel ineiso-lobata vel dentato-lobata. Capsula cylindrica vel cylindrico-sub- clavata longe et patule setosa, setis diametrum capsulae saepe aequantibus,. pedunculo sublatior vel latior. «€. Caulis adscendens vel saepius humi prostratus, parum ramosus, 7,5—25 cm altus. I. Pilosa. Folia pinnatipartita. Alabastra pilosa. . 3. R. ee ll. Subglabra. Folia trifida. ue astra glabra. . . 4. R. simp D. Caulis erectus ramosus 2— 3 € & R. argemonoides. - Capsula glaberrima setis 4 ad apicem Se We sligmatum quasi cornubus planiusculis incurvis eC superantibus exceptis. Petala basi nigro-maculata . Species incertae . . . R. hybrida. c R. latiloba. ie ed refracta. vermiculata. bicolor rang olor. macrostigma. 1. R. hybrida (L.) DC. Syst. II. (1824) 92; Prodr. I. vee 122; Gren. et Godr. Fl. France I. (1848) 60; Boiss. Fl. orient. I. (1867) 418; suppl. (1888) 24; Willk. et Lange, Prodr. Fl. hisp. I. (1880) 874; Batt. et Trab. Fl. alg. (1888) 21; Prantl u. Kü ig Le 444; reed Consp. Fl. graec. I. (1901) 40. — Cheli 1. 53 4 i ; — Chelid. violaceum Lam. Fl. —— Gen. um 136; e et Smith, ridum Lois, typica Regel, 1. c. ET 8. S da f. EC Regel, Le 228. — Rh. Wes a. violacea typica O. Ktze. CR 162. — R. hybrida a. violacea 7. stenocarpa O. Ktze. l.c. 462. — Rh «. violacea 6. refracta O. Ktze. Le 162. — Herba annua circiter 50 cm alta plus vel minus velutino-pilosa (var. velutina) vel imprimis in statu adulto subglabra vel omnino glabra, caulibus erectis ramosis subglabris. Folia bis vel ter in lacinias lineares, ad apicem acutas vel subacutas vel subobtusas pinnatisecta, rarius subpinnati ipartita, ba- rarius in tota capsula (var. diate sighs reins Segen vix latior et plerumque multo brevior, 5—7,5 cm longa, 0,2—0,3 cm lata. — Fig. 32 4, B. amten Bet verbreitet, auBerhalb von ihm co vor- S sch uf Lehmäckern bei Meseritz, Prov. Posen von. Th. Meyer 1872—1885! gefunden, in England im Getreide bei Cidübridge von Babington! gesammelt. Semel *) Exil Roemeria cn et Bornm.) Fedde capsulis glaberrimis, 240 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Mittelmeergebiet: Iberische Provinz: In ganz Spanien und Portugal, be- sonders der Küstengegend verbreitet. Süd-Frankreich: Besonders häufig im Gebiet der Rhónemündung (Soc. Dauph. n. 12!, Dörfler n. 3302!, Magnier n. 21311), seltener in der Vaucluse, den Alpes-Maritimes. Nur selten sind Exemplare weiter nórd- lich in Frankreich gefunden worden, z. B. in Vienne (Puel et Maille n. 25!) Deux- Sevres und Maine-et-Loire. In Italien anscheinend garnicht oder doch nur sehr selten Pie, 32. Roemeria hybrida (L) DC. A Capsula. B Folium. — R. hybri segmenti DC. C Capsula. — R. dodecandra (Forsk.) Fedde. D, E Capsula. F Folium. G Apex? ng. ` foli cum seta. — R. dodecandra var. pinnatifida (Boiv.) Fedde. H Folium. — È. refrac! p . J Stamen. K Capsula ad apicem cornuta. L Apex capsulae eum cornubus et stigmate. ; at SCH origin) er, Roemeria, 241 vorhanden (keine Exemplare gesehen!), desgl. auch im nördlichen Teil der Balkan- halbinsel, nórdlichstes Exemplar von Saloniki (Friedrichsthal!. In der Krim vereinzelt (Parreys n. 2!, 402!, Fedtschenko!), desgl im Kaukasus (Hohen- acker n. 2748!) Häufiger wieder in der kleinasiatischen und syrischen Zone. In der armenisch-iranischen Zone nach Osten hin verschwindend. Im central- asiatischen Gebiet und im westlichen Teile aus der aralo-kaspischen Provinz von Balehan (Radde!) bekannt. In der südlichen Mediterranprovinz nur im Westen in Algier, auch in der südwestlichen Mediterranprovinz Se seltener. Einheimische Namen: Spanisch: »Roseta« (Lange, Pug. 86 1865) 258. Ceterum variat capsulis plus ege setosis et villositate hoc modo: Var. p. eriocarpa DC. Le et 122. — R. hybrida a. violacea 3. eriocarpa 0. Ktze. 1. c. 163. — Capsulae a im ad apicem piloso-setos ae. Verbreitung der Stammform, aber im ganzen seltener, nach Osten hin an- scheinend häufiger als diese und stes reichend, so noch aus keete ag bekannt (Aitchison n. 3091); auch vereinzelt in Agy pten bei Alexandria (Ehrenberg!) und in ag (Ruhmer n. ar. y. velutina DC. I. c. l e. 93 et 122. — Chelidonium hybridum Marsch.- Bieb, m taur.-cauc. Il. (1808) 3. — Glaucium spurium Stev. ined. in DC . 93. — Roemeria hybrida var. a. Viv. Fl. lib. spec. (1824) 27. — R. hybrida a. vio- lacea 2. velutina O. Ktze. l.c. 163. — ? R. hybrida o. violacea 4. adpressa O. Ktze. l.c. 163 in parte. — Caulis molliter velutino-pilosus, imprimis ad ramificationes. Verbreitung der Stammform, noch seltener im Westen wie die vorige Form nach Osten Dese? anscheinend noch häufiger. Östlichstes Exemplar aus Afghanistan, Kabul (Ho nigbergerl). — Exemplare aus Afrika habe ich nicht gesehen ar. d velutino-eriocarpa Fedde nov. var. — ? Roemeria bivalvis DC. Syst. IL. (1824) 93; Prodr. I. (1824) 122. — Chelidonium oppositiflorum Oliv. ex sched. Mus. Par. (1822). — ? Glaucium mesopotamicum * ) Spreng. Syst. II. (1825) 570. — Caulis molliter ET E Capsulae a basi ad apicem piloso-setosae. Verbreitung der Stammform, ebenfalls noch aus Afghanistan bekannt (Griffith n. 139a], 421! Auch in Nordafrika mehrfach gefunden. Ein ganz vereinzeltes Vor- kommen aus den Gebieten der aralo-kaspischen Provinz, jenseits der Syr-darja (Eversmann n. 41!) deutet auf eine weitere Verbreitung der eg ach N.O. hin Nota. Cum notae primae et secundae varietatis interdum in eodem exemplari re tur, formae transitoriae inveniuntur, quae difficulter varietati certae attribuendae sunt, ‚Qua de re cf. O. Ktze. 1. c. 462. Itaque varietatem tertiam propos sui, in quam illa exemplaria inter- ‚media optime collocanda sint. Var. e. trivalvis (Moench) Fedde. — R. trivalvis Moench, Meth. (1794) 249. — R. hybrida æ. violacea f. trivalvis (Moench) O. Ktze. l. c. 163. — Tota herba ro- bustior subglabrescens. Folia pinnatifida vel bipinnatifida segmentis satis longis ad apicem rotundato-cuneatis. Capsula trivalvis parcissime setosa vel subglabrescens in maturitate, usque ad 40 em longa. ibirleshe Provinz (Proving Malaga): Cartama (Reverchon, Pl. d'Andal. 1888!). Nota. An species propria? ei ex : Var. ¢. hispidissima Fedde nov. var. — Circiter 40—15 cm alta tota pilis longis Patentissimis satis dense hispida. Folia bipinnati-subpartita laciniis ad apicem callosis angustis. Alabastra oblongo-linearia dense pilosa. Capsula trivalvis valde setulis primum adpressis, deinde patentibus obtecta, vix 5 em longa : Armenisch-iranische Mediterranprovinz (Persisch-Armenien): (Knapp 1884!) — Hierher vielleicht auch das Exemplar von Mendschil in Nord-Persien (Born- miller, It. Pers. alt. 1902 n. 60791). en mer De Candolleana et ERROR concludendum est, haec duo nomina verisimiliter vs ss ie varietati attribuenda esse. Certe sunt synonyma formae normalis. N is edi | propria A. uda or Das Pflanzenreich. 1 Án. rte: ——n 104. 16 942 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Var. jy. immaculata O. Ktze. l. c. 162. — Petala rubra haud maculata. Turkmenen-Steppe (0. Kuntze). ota. Exemplar, quod O. Ktze. in herb. Berol. hoc nomine designaverat, erat sine dubio . hybrida var. velutino-eriocarpa. Colorem ANA cognoscere non potui. Exemplar turc- menicum ab auctore collectum non vidi. latiloba (Hausskn. et Bornm.) Fedde. — R. Eois var. latiloba Hausskn. et Bornm. in Bornmüller, Iter Pers.-turc. (1892—93) n. 12 3! — Herba annua(?) circiter 25 cm alta, radice satis robusta perpendiculari, Sec multicaulis, ramosa. Folia subglabra, basalia subrosulata petiolata rhachi alata subpinnatipartita, segmentis ambitu late ovatis, infra triangulariter angustatis, pinnatim lobatis, lobis ovato-oblongis ad apicem interdum seta terminatis, cum petiolo infra vaginanter dilatato circiter 10 cm longa; folia caulina rhachi vaginanter dilatata semiamplexicauli subsessilia. Alabastra glabra vel patule setulosa, oblongo-obovoidea, circiter 4 cm longa. Petala violacea. Filamenta subfiliformia ad apicem in stipitem filiformem attenuata. Capsula quadrivalvis fere omnino glabra, nonnullis setulis patentibus ad apicem exceptis, pedunculo satis gd vix mramor. subcylindrica, ad apicem subattenuata, immatura 2—6 cm a isch-iranische Mediterranprovinz (Süd-Persien): Am Persischen Missi bei Buschir (Bornmüller, It. Pers.-turc. (1892—93] n. 42 u. 13! Nota. Notabilis glabritie foliorum et capsulae, sed intermedia inter R. hybridam et R. dodecandram. 3. R. dodecandra (Forsk.) S Ergebn. Polak. Exp. Pers. in Denkschr. Akad. — Wien LI. (1886) 295. — Chelidonium dodecandrum Forsk. Fl. aegypt.-arab. (1775) — 00. — R. orientalis Boiss. in An sc. nat. ser. 2. XVI. (1844) 374; Fl. orient. I. (1867) 148, Suppl. e 24. — R. Schimperi Presl, Bot. Bem. in Abh. K. bohm. Ges. Wiss. V. 3. (1844) 8. — R. hybrida &. orientalis Regel, 1. c. 229. — R. orien- talis y. tig ae Sehweinfurth in Herb. aegypt. (1876) n. 137, 138. — R. hybrida a. violacea 5. dodecandra O. Ktze. Le 163. — R. hybrida a. violacea 6. refracta O. Ktze. “= c. 163 pro parte. — SI hybrida «œ. violacea var. brachycarpa O. Ktze. in herb, — Herba 7,5—25 cm alta caulibus adscendentibus vel saepius humi prostratis plus minusque hispidis parum ramosis. Folia pinnatipartita, segmentis ovato-oblongis ad apicem subobtusis inciso-lobatis, rarius dentato-lobatis lobis setoso-apiculatis, glabres- 3 centia nervis primariis hirsutis exceptis, 2,5—7 cm longa. Pedunculi florum recti, rarius incurvati. Alabastra nutantia oblongo-ovoidea, circiter 4 cm longa, pilosa. Flores [Tem 2,5 cm diametro. Petala violacea 1—1,5, rarius 2 cm longa. Capsula quadrivalvis, rarius trivalvis, cylindrica vel cylindrico-subclavata, obtusa, longe et patule setosa, setis diametrum capsulae saepe aequantibus, pedunculo sublatior vel latior et saepius brevior 2,5—4, rarius —5 cm longa, 0,3 cm Einheimischer Name: Im Arabischen »Riglet-el-Ghorab« d.h. Krähenfub 4 (Muschler in Verh. Bot. Ver. Prov. Brandenburg XLIX. [1907] 121). Dioscorides | täuscht sich wohl, wenn er den eben angeführten Namen für die @rıgainm " 1 Griechen (Plantago Coronopus) in Anspruch nimmt, da Muschler von den Araber jmmer nur Lm dodecandra unter diesem Namen erhielt. kaspische Provinz des centralasiatischen Gebietes, aus Gorton nicht eka in Kleinasien und Syrien selten, zwei Hauptentwickelungsgebiete: in Agypten und petraea, sowie im nordwestlichen Persien und dem angrenzenden Transkaukasien Kleinasien: Phrygien, Koniah (Warburg n. 488!). Syrien: Hauran (Stu His Im Osten bis Beludschistan eria. n. 878!). Im Nordosten bis Chiwa (Koro^*" und Kraus!) und Aralsee (Lehmann!). w E Var. B. pinnatifida (Boiv.) Fedde. — R. pinnatifida Boivin in Bélanger, alis u Icon. Ind.-Orient. (1846) absque descript. pl. 18 ex Boiss. Le 119. — R. | SEH S var. pinnatifida (Boiv.) Boiss. Le, 149. — Herba humillima caulibus 5 cm d Folia pinnatifida segmentis integris, non lobatis vel dentatis. Roemeria. 243 Persien: Ispahan gym Pl. d'Orient. n. 4039!), Kerman, Kuhtagh-ali (Born- müller, It. pers.-ture. 4892—93 n. 2025!). — Hierher zu rechnen wohl auch ein Exemplar von El-Fudun, Hee (Schweinfurth 1884!) Var. y. latifolia (Freyn et Sint.) Fedde. — R. orientalis var. latifolia Freyn et Sint. in ached: ex Freyn, Plantae ex Asia media in Bull. Herb. Boiss. ser. 3. II. 1903) 566. — Herba elata usque ad 30 em alta. Foliorum segmenta pauciora late oblonga, non rursus incisa. Transkaspien: Krasnowadsk, in arenosis ad Ufra (Sintenis, It. transcasp. -persic. 1900—1901, n. 1547! Not Forni G'ansitoris praesertim transcaspicis cum forma genuina coniuncta. 4. R. simplex Fedde nov. spec. — Herba annua modo in infima parte caulis et petiolorum nonnullis pilis longis vestita ceterum glabra, tota (capsulis inclusis) 40— 15 cm alta. Caules 4—2 erecti, subramosi, robusti. Folia plerumque trifida segmentis 2... duobus multo minoribus quam segmento terminali, rarius abortu segmen- m lateralium simplieia vel segmento terminalii rursus fisso pinnatifida, basalia cum petiolo longo alato 3—-4 cm longa, caulina sessilia See? segmento intermedio 2 cm, segmentis lateralibus 3 cm longis. Alabastra anguste oblongo-obovata glabra, 0,75 cm longa. Capsula trivalvis ad apicem parum angustata, cylindrica, sparsim setis patentibus hispida, 3—4 cm longa, 0,2—0,25 cm la Südliche Mediterranprovint [ (Regio Cyrenaica): Benghasi (P. Petrovich 1882). Nota. Fortasse cum R. argemonoide synonyma, sed glabritie caulis et sepalorum diversa et foliis magis simplicibus R. argemonoides Pomel, Nouv. mat. fl. atl. (1874) 247; Batt. et Trab. alg. (1888) 22. — Herba annua villoso-arachnoidea, praesertim in caulibus. Caulis pumilus 2—3 cm altus, erectus, ramosus, robustus. Folia pinnatipartita rachi alata seg- mentis obovatis vel oblongis scabris supra convexis. Pedunculi inaequales paullo cras- Sepala obovalia pilis patulis mollibus hispida. Cap- parum attenuata, ad sula quinquies vel sexies longior quam lata, cylindrica, ad basim sed valde distinctis, stuli. js "vamus No lione ee est, hanc speciem a dodecandrae synonymam vel valde ie iti 6. R. refracta bre "e Syst. Il. mengt 93; Prodr. I. Uno 122 in E Deless. Ie. sel. IL. (1823) t. 8. — Glaucium refractum Stev. in litt, ex DC (1855) 7; Fl. orient. I. (4867) 119. — R. R. rhoeadiflora Boiss. Dude ser. 4. VI. Te ô. Sre E Regel, Le 229. — E. brida B. rhoeadiflora O. Ktze. 1. c. hybrida var. refracta Trautv. in Ad. hort. Petrop. VIL (1880— 81) ad 30 cm alta caulibus adscendentibus plus minusve hispidis. Folia ius lineari-oblongis subtus parce setosis. i, adpresse hirsuti. Alabastra ovoidea circiter 4 em longa. osa. Petala magna 1,75—3 cm longa, coccinea um filamenta subdilatata ad apicem sensim atte- 4 selis ad apicem inter lobos stigmatum quasi tibus atque stigmata superantibus exceptis, glaber- longae, 4 valvis dehiscentes. bis in die Provinz nuata, Siliquae pedunculis. breviores, cornubus planiusculis incurvis re , lliflussgebiet (Krassnow!) Im Osten bis Be- cud seda n. 1004). posee LR a — Petal la nigra. Torkesten: Aschabad eher : n. 673!). 244 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Var. y. trichocarpa Fedde et Schlockow nov. var. — Planta laxior. Folia laxiora, minora et minus dissecta, pinnatipartita segmentis pinnatilobatis lobis latioribus, anguste oblongis. Staminum filamenta vix subdilatata, fere filiformia, ad apicem sensim i ctia Siliquae a setulis Senge dense obsitae, sed interdum omnino glabr: West- Persien: Prov. Irakadjmi, Sultanabad (Strauss 1899 n. 20 Varietas en an species propria9 Vix forma hybrida. Notabilis setulis cap- sulae interdum deficientibu Species incertae: ve = SE Lehm. ex Sweet, Hort. brit. ed. 2. (1830) 585. ‚Per SE neque descriptio ae reperitur neque locus descriptionis Lehmannianae citatus rie Poi R. dodecandra, cuius capsulae interdum, nescio, un a de causa, vermicula- riter tortae sunt, quod in ee Se ex Herb. Fisch. obse rv 8. R. bicolor Regel, Pl. Se ac 57 c. in Bull. soc. KE Moscou XLIII. 1. (1870) 249. — R. hybrida y. bicolor Regel, 1. c. 228. — »Pilis patulis oi foliis bipinnatipartitis, laciniis linearibus seta terminatis; pedunculis erectis vel ra singulis recurvis; capsulis elongato-linearibus, pilis adpressis *) dense Aere Sech apice sub stigmatis lobis setis duabus ern — Flores magni speciosi punicei petalis basi macula nigra insigniter pictis. Turkestan: Bei Tschajan im Mai blühend und fruchttragend (Sewerzow). eciem non vidi. Capsulis dense striguloso-pilosis atque tel ee aoii a R. rhoeadiflora diversa. 9. B. ——À Bienert s Herb. Bung. 1859. formantia. Affinis R. versi et dodecandra 99. Cathcartia Hook. f. ok. f. in Bot. Mag. (1851) tab. on; Benth. et Hook. f. Gen. L Cathcartia Ho (1862) 52; Baill. Hist. pl. IM. (1872) 140; K. Prantl u. J. Kündig, l. c. 141; e | A Review of the genera Meconopsis and esch in Ann. of Bot. XX. 367. — Cumminsia King mss. in herb. Calcutta et in herb. Kew. apud Prain, | he 358 : plerumque mox decidua. Petala 4. Stamina numerosa. Stylus di- epala | werner vel obsoletus; EE een vel depresso-dilatatum lobis decurrentibus ' sub- d cylindrica ad apicem aut paulatim in stylum angustata aut Pa deficiente sub stigmate — subsessili abruptius attenuata, glabra, valvis ab apice ad omplete J placentis cum stigmate atque stylo persistentibus. Semina scrobicúlatá vel gate Bigs 4 i l nud sae Sc? salia petiolata, caulina brevius petiolata, summa interdum sessilia, lobata atque Ser e Flores longe peduneulati solitarii caulem terminantes vel in cymas pauc ucifloras formes inge speciosi, alabastris nutantibus. E 1 s dem centralasiatischen Se 3 aus dem östlichen at SC schen aali, 4 aus der Provinz von Yünn : SC *) Regel, l. c. 228 vicissim: »capsulis setulis erectis €— hispidise!! "m Borninüller dicit de hoc loco in littera mihi Staida falls, wohl aber zahllose Saidabad, so wohl auch bei Tabris«. te Cathcartia. 245 Clavis specierum. Sectio 1. Eueatheartia Prain, l. c. 368. Herbae pilis setisve barbellatis densius indutae; folia radi- calia plurima, cordata, lobata; flores lutei majusculi; stamina 32; stylus subnullus; stigmatis depresso-dilatati magni lobi radiantes divaricati; enges anguste cylindracea. . . ; 4. C. villosa. Sectio 2. Cumminsia (King) Prain, l. c. 368. Herbae pilis simplicibus sparse obsitae; folia radicalia saepissime pauca ad marginem crenata vel lyrato-lobata; flores purpurei vel coerulei; stamina 64 vel 46; stylus distinctus; stigmatis clavati lobi decurrentes contigui. A. Folia ovato-lanceolata; petala margine integra a. Flores majusculi; petala rotundata, obtusa; stamina 64. 2. C. betonicifolia. b. onn hse petala ovato- lanceolata, prov sta- 3. C. polygonoides. Ka mina : . Folia dp hastata vel lobata, |yrato-pinnatifida; fores minores; viru ovato-lanceolata a "T. subfimbriata ; stamina 16 . . . . 4. C. lyrata. . C. villosa Hook. f. in Bot. Mag. dud t. 4596; Fl. des serres VII. (1851) t Ze Lemaire, Jard. fleur. II. (1852) t. 167; Hook. f et Thoms. Fl. Ind. (1855) 254; Hook. f. Ill. Him. pl. (1855) frontisp.; Walp. Ann. IV. (1857) 175; Hook. f. et Thoms. Fl. Brit. Ind. I. (1872) 449; Prantl u. Kündig, l.c. 141; ip Nov. Indic. IX. in Journ. Asiat. Soc. Bengal. LXIV. Il. (1895) 325; Prain, l c. 1906) 368. — Herba perennis pilis longis mollibus patentibus fulvis villosa, 20—30 cm alta. Caulis teres simplex vel divisus. Folia basalia plurima, longe petiolata, cordata, rotundata, sub- palmatim 3-—5-lobata lobis plus minusve lobulatis vel incisis, caulina brevius petiolata 5 em (sine petiolo) longa, summa sessilia pinnatifido-lobata. Flores majusculi pedicellis axillaribus cymam racemiformem paucifloram caulem terminantem formantes, cernui circiter 5 cm diametro. Sepala 2 imbricata hirsuta, caduca. Petala 4 lutea. Stamina 32 filamentis filiformibus gracilibus. Ovarium cylindraceum 4— 6-sulcatum, uniloculare Placentis erassiusculis. Stylus subnullus. Stigma subsessile latum, hemisphaericum vel depresso-dilatatum, carnosum, ovario latius, persistens, 4—6-radiatum radiis lamelli- formibus. Capsula mme? stica, anguste cylindrica, 5—6 cm longa, glabra, ab apice ad basim complete 6 valvis linearibus dabiscene, placentis liberis filiformibus ad mtem stigmate mess Semina numerosa ovalia, compressa, scrobiculata, strophiolata, cristata. — Fig. 33 A—C. j Provinz des extratropischen Himalaya; óstlicher Himalaya: Auf Alpenmatten in 3000—3500 m Hóhe: Ostl. Nepal (Kings Coll); Sikkim (Hooker f.!), Singalelah (Clarke!), Jongri (Kings Coll. !). Webs: Prain dicit, hanc speciem esse habitu similem Meconopsidi Oliverianae at M. ehelidonifoliae, sed eniin villosam, foliis radicalibus multo numerosioribus, floribus fene bus, dod aliter dehiscen . C. betonicifolia gone Prain in Ann. of Bot. XX. (1906) 369; Fedde, Rep. Nov. spec. IV. (4907) 220. — M. betonicifolia Franch. Pl. Delav. (1889) 42 t. 42! — Herba rhizomate brevi. Caulis elatus laevis, glaber, circiter 4 cm altus, pennae Folia glabrescentia, basalia numerosa longissima, caulina superiora amplexicaulia, omnia ovato-oblonga vel ovato- truncata vel leviter subcordata vel in petiolum brevissime ad nn e ooi setulosa, subtus glauca cum setulis secus —8 cm lata, petiolis Come inferiorum 946 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. usque ad 25 cm longis. Flores maiusculi longe pedunculati pedunculis erectis in cymas racemiformes pauciflores caulem terminantes dispositi, circiter 6 em diametro. Petala 4, late ovata. leviter sinuata coeruleo-violacea vel purpurascentia. Stamina 64 petalis duplo breviora. Ovarium glabrum apice attenuatum stylo clavato. Stigma radiis 4 anima clavatum. Capsula Sg oblongo-ovata in stylum distinctum sensim desinens 4 cm (cum stylo) longa. — Fig. 3 Provinz von Yünnan: Auf Fab in 3000—3500 m Höhe im Sommer blühend. — Am Berge Hua-la-po bei Hokin 3200 m (Delavay n. 2152); in Wäldern bei San-tcha-ho oberhalb Mo-so-yn, ger m (Delavay!). No Quomodo capsulae dehiscant, capsulis maturis deficientibus mihi non est notum. Notae (habitus et folia) Mec. ae simillimae Mec. polygonoidis sunt, quamobrem hanc plantum (1902) huc posui, an recte, demum capsulae maturae et dehiscentia earum demon- strabit. Etiam Prain (1906), qui echidna habuisse videtur, capsulam ab apice ad basin dehiscere, in eundem locum speciem 3. C. polygonoides Prain, l. c. (4895) 326; in Ann. . Gard. Calcutta IX. 1. (4901) 6 tab. 8; l. c. (1906) 369. — Herba glabrescens p gracili reli- quiis foliorum obtecto. Caules graciles strigosi simplices 15— 40 alti. Folia basalia singularia vel perpauca persistentia, longe petiolata, caulina bës KSC longe pe- tiolata, superiora sessilia amplexicaulia, ovato-oblonga, obtusa, ad basim cuneata, trun- cata vel subeordata, margine subintegerrima vel leviter inciso-crenata, sparsim utrimque hirsuta, omnia 4—5 cm longa, 1,25—1,75 em lata, petiolis radicalium 7,5 cm, cauli- norum 2,5 —10 em longis. Flores parvuli, plerumque solit itarii, caulem " terminantes, 2,5 em diametro nutantes. Petala anguste lanceolata ad apicem acuta, margine inte- gerrima, coeruleo-albida vel purpurascentia. Stamina 16 biseriata. Stylus distinetus. Stigma parvum 2—3-lobatum, clavatum. Capsula (haud matura) ovata, in stylum di stinctum sensim attenuata. Fig. 33 i ovinz des extratropischen Himalaya (östlicher Teil): Chumbi, auf Alpen- a in 10—12000 Fuß Höhe, Sham-chen (Dungboo), Put-lo und Ling-moo-tong (Kings Coll.). Exemplaria a me non visa. Sec. Prain habitu atque foliis Meconopsidi beton foliae s nillima, euius videtur forma reducta*). Differt petalis angustius acutis, staminibus par es "foliis basalibus perpaucis. 4. C. lyrata Cummins et Prain in Prain, Nov. Ind. IX. ex Journ. As. Beng. LXIV. 2. (1895) 325!; Prain in Ann. R. Bot. Gard. Calcutta IX. 1. (1901) 5 tab. 7, (1906) 369. — Meconopsis lyrata (Cummins et Prain) Fedde in sched. herb. De Candolle atque Berolin. — Herba glabrescens rhizomate gracili reliquiis foliorum ob- ecto. Caulis gracilis glaber simplex vel sparsim ramosus, 7,5—20 cm altus. basalia pauca mox marcescentia, caulina 3— 4, varie bbstala integra vel lyrato-pinna- tifida utrimque sparsim hirsuta, 1,5—4 cm longa, 0,5—2 cm lata petiolis, I (n5 on longis. Alabastra nutantia 0,5 cm diametro. Flores solitarii terminales vel in cymas racemiformes pauci-(2—3)floras caules terminantes dispositi, parvuli, coerulei p^ pur- purascentes 1,5—2,5 cm diametro pedicillis gracillimis. Sepala glabra. Petala anguste vel late lanceolata, ad apicem rotundata vel obtusa, rarius acuta, semper ad marginem subfimbriata, pallide purpurea. Stamina 16 biseriata. Stylus distinctus. Stigma perve 2—3 lobatum, clavatum. ` Capsula er erecta, anguste cylindrica, in stylum distinetum sensim attenuata, valvis membranaceis Py cm longa. Semina laevia non cristata. — Fig. 33 E. Provinz des extratropischen Himalaya (éstlicher Teil): Sikkim, Ga laya. Auf Alpenmatten von 3700—4000 m, Tane-da (King), Phalloot (Kings Co Chiani und Jongri (Kings Coll), Tankra (Gammie), bei Gnatong (Cummins). Nota. Notabilis petalis angustioribus ad apicem erosis stylo distincto, seminib -eristatis, foliorum forma us non *) cf. de hac re Prain l. c, 326 in adn. Meconopsis. 247 23. Meconopsis Vig. Meconopsis *) Viguier, Hist. des Pav. (1814) 48 f. 3; DC. Fl. franc. Suppl. (1845) 586; Syst. II. (1821) 86; Prodr. I. (1824) I0 5 G. Don, Gen, Syst. I. (1831) 134; Bernhardi in Linnaea VIII. (1833) 462; Torr. et Gray, Fl. North Amer. I. 4. ( 61; Endl. Gen. pl. (1841) 836; Benth. et Hook. f. Gen. I. (1862) 52; Baill. Hist. IN. (1872) 140; K. Prantl u. J. Kündig in Engl. u. Prantl, Pflzfam. Ill. 2. (1889) TI D. Prain in Ann. of Bot. XX. (1906) 323. Sepala 2, plerumque mox decidua. Petala 4, vel 5—9. Stamina numeros Stylus interdum subnullus ***), plerumque valde idi stigma clavatum vel rine: dilatatum lobis decurrentibus contiguis vel radianti 4—8, rariu pluri us, cum placentis alternantibus. Capsula oblonga vel obovata vel clavata vel rarissime ER cylindrica, ad apicem plerumque paulatim in stylum attenuata, interdum circa styli basim in discum astigmatieum explanata, glabra vel hirsuta vel setosa, ad apicem aut poris subrotundis operculatis T, aut modo valvulis placentis styloque persisten- tibus dehiscentes ++), placentis 4— oo plus minusve prominentibus, aut nervifor- bus au i i i i nuda. Herbae saepissime quidem monocarpicae, at tamen plerumque perennes, magnificae, simplices vel rarius ramosae, interdum brevissime caulescentes scapigerae, succo flavo. Folia radicalia petiolata, caulina brevius petiolata vel sessilia, integra vel lobata vel rarius dissecta (pinnatifida vel pinnatisecta). Flores solitarii vel in cymas racemosas aut rarius paniculatas, rarissime umbelliformes dispositi, saepius longe pedunculati, plerum- que a E magnific cique, Ben; rubescentes rat coerulei. ein Hauptentwicklungsgebiet in ke. in der Provinz der Tibe in der Provinz von Sze-chuan (hier zweites ee) in der Provinz von Yunnan und in der Provinz Kansu. 2 Arten im Ge S pazifischen Nord- amerika, Westamerikanische Wüsten- und er aa idi Innenthal von Kali- ien, Pflanzengeographischer Schliissel der Gattung Meconopsis. Nördliches extratropisches Florenreich. A. Mitteleuropäisches Gebiet: Provinz der Pyrenäen, Provinz der däer Mittel- gebirge (Centralfranzösisches Bergland), Atlantische Provinz. — M. cambrica. B. Centralasiatisches Gebiet: a. Provinz des extratropischen Himalaya. a. Westlicher Himalaya. I. Kashmir. — M. aculeata Il. Garwhal und Kumaon. — - M. aculeata, M. robusta, M. paniculata. B. Ostlicher Himalaya. Ne — M. simplicifolia, M. paniculata, M. napaulensis IL Sikkim. — M. sinuata, M. horridula, M. bella, M. grandis, M. simpliei- folia, M. discigera, M. paniculata, M. paniculata var. elata, M. napaulensis, M. Wallic: Ill. Südlichster Zipfel von Tibet. — M. simplioifoia Mio, Papaver, et ded adspectus vel m id est: planta, en, Papaver aa videt el. DC. huc adla *) Nomen compositum: quae adspectum Papaveris praebet v **) At excludendum est ***) Mec. Oliveriana, punicea. K Sectio 2. Anomalae. ++) Sectiones 1. 3—9. 248 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. IV. Chumbi. — M. horridula, M. primulina, M. simplieifolia, M. paniculata, M. Wallichw. V. Bhutan. — M. sinuata, M. primulina, M. simplicifolia, M. superba, M. re M. Wallichw. VI. Süd-Ost-Tibet?*). — M. horridula, M. pseudointegrifolia. b. Provinz der Tibetanischen Mochwüste: I. Süd-Tibet (Gegend von Lhasa)**). — M. torquata. II. Mittel- und Nord-Ost-Tibet. — M. racemosa, M. integrifolia, (M. horri- dula ?). c. Provinz von Sze-chuan (und dicht angrenzende Teile des emen Tibet), sowie des westlichsten Hupeh. — .M. ru is, . racemosa en- rici, M. integrifolia et var. Souliei, M. quitad, M. punicea, M. Wallichii, M. chelidonifolia, M. Oliveriana. d. Provinz von Yunnan. — M. rudis, M. lancifolia, M. Delavayi, M. integri- olia. e. Provinz Kansu (hierzu auch Schensi). — M. racemosa, M. integrifolia, M. quin- tuplinervis. C. Gebiet des pazifischen Nordamerika : Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz (Innenthal von Kalifornien). — M. heterophylla, M. crassifolia. i Clavis specierum atque generis divisio***). Subgen. I. Eumeconopsis Prain pro sectione. Herbae nonnunquam fere glabrae, sed saepius pilis, setis aculeisve sim- plicibus plus minusve obsitae. Capsula saepissime sensim in stylum attenuata, T vertice circa basin styli quasi in discum astigmaticum explanata; stigma clavatum lobis decurrentibus contiguis. — Herbae saepius monocarpicae, nonnunquam equidem annuae, paucae tamen perennantes. A. Caules graciles ramosi; folia caulina pinnatipartita radicalia aequantia vel superantia. a. Capsula vertice sensim in stylum attenuata; flores con- colores lutei; herbae perennantes . Sectio 1. Cumbriene Prain pro subsectione. . M. eambrica. b. Capsula vertice quasi in discum astigmaticum explanata; : flores lateritii purpureo-ocellati; herbae annuae . . Sectio 2. Anomalae Prain. vioribus. Alabastra ovalia vel globoso-ovoidea; flores 1,5—5 cm diametro, pallide lateritii. iode an- gusta valvis 4—5 . _ 9. M. heterophylla. B. Folia erassiuscula, caulina internodiis longioribus. Ala- bastra anguste oblonga; flores 1—1,5 em diametro, aurantiaca. Capsula lata, valvis 6—10 . . . . . M. crassifolia. B. Caules scapiformes simplices vel nulli; folia a eu. sinuato-lobata, subintegra vel integerrima, cau- a quam radicalia minora vel nulla; flores coerulei. *) Ob noch zur Provinz des extratropischen Himalaya zu rechnen? werden, n .**| Kann vielleicht auch noch zur Provinz des extratropischen Himalaya dod e =) Clavem atque divisionem Prainii ii (Ann, of Bot. XX. (1906) 344) sequor; Si cum clavis a me jam antea constiinta fere omnino congruat enee genere Cathearhiae, | 2 antea cum Meconopside conjuncta. Meconopsis. 949 a. Plantae aculeis rigidis pungentibus ubique armatae . Sectio 3. Aculeatae Prain. . Folia distincte lobata. Petala 4; torus vix incras- atus. I. Folia irregulariter pinnatipartita. Capsulae breves ovatae, dense aculeatae, duplo quam stylus lon- giores. mg inue cud o MEC SHE. II. Folia sinuato-lobata. Capsulae longiores, elongato- obconicae, GH aculeatae, —À quam sty- lus longiores . . M. sinuata. p. Folia Bera det Petala plerumque 5—8; torus b capsula late ampliatus je lia a a basi n ad medium King volut ^ S RT . M. rudis. II. rois ciis nulla. . Seapi uniflori; interdum basi Ir ee H, M. horridula. mae ebracteatae, racemifor 8. M. racemosa. e C £s b. Plantae glabrae vel sparse hirsutae es setulosae, in- ermes. a. Folia integra vel subintegra; plantae monocarpicae. Sectio 4. Primulinae Prain. I. eg lanceolata. . Flores in whe ebracteatas racemiformes dis- positi; petala 9. M. lancifolia. 2. Flores in per? radicalibus sach raro . bini; prs 5—8. * Capsula in parte superiore longe setosa, an- guste obconica, statim in st lum abeuns; stigma integrum. Flores sub anthesi erecti, circiter 8 em diametientes . ** Capsula glabra, anguste ablongs, circa basin gës papillis - obsita; stigma bilobum. Flores 0. M. Henrici. enduli, circiter 4—5 em diametientes. . . 14. M. primulina. Il. Folia here vel sioollieto-chlonpa. "Seapi uniflori. Petala 5—8. Capsula glabra, lineari- oblonga . . . . . 42. M. Delavayı. B. Folia pinnatisecta. “Flores in y scapis radicalibus iue ; guli; petala plerumque 4. Plantae polycarpica . Sectio 5. Bellae Prain. 13. M. bella. Subgen. II. Polychaetia Prain pro sectione. rbae inermes pilis vel setis barbellatis indumento stellate interdum interjecto plus vel minus indutae. Capsula sensim in stylum attenuata vel stigmate sessili coronata, raro vertice circa basim styli in discum astigmaticum explanata; stigma clavatum lobis decurrentibus contiguis vel depresso-dilatatum lobis radiantibus divari- catis, — Herbae saepius monocarpicae, paucae tamen perennantes. A. Caules scapiformes simplices vel null. Folia plerumque vel omnia radicalia subintegra. à. Capsula haud discigera; t —— lobis radiantibus divaricatis . - - . Sectio 6. Grandes Prain. is 5— I. Caulis scapiformis; eh | eymas subumbelliformes en dispositi; stylus nullus; stigma latis- 1 "Valde hirsutum. Folia acuta. Antherae luteae 44. M. integrifolia. 250 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 9. Minus hirsutum. Folia subobtusa. Antherae nigrescentes . . .M. integrifolia var. Souliei. II. Caulis nullus; flores: in " seapie EEN singuli; stylus elongatus stigma angu ps 2... s. : 15, M. pseudointegrifolia. B. Flores coerulei, purpurei vel punic I. Caulis scapiformis: flores in a subumbelliformes 3-floras, floribus 1—2 inferioribus sparsis interdum adjectis; dispositi ; petala 5—9; stylus elongatus . 16. M. grandis. II. Viren nullus; flores in scapis radicalibus singuli. . Stylus elongatus; stigmata pro magnitudine cap- sulae parv eA 3 mm diametientia; flores coerulei vel purpurei. * Petala 5—8; flores 5—8 cm diametro; cap- xem Zeie setosa, sewage 2,5—5 cm 2. . 47. M. simplicifolia. dc Petala k; flores 2,5—5 cm diametro; cap- sula dense setosa, ovalis, 4,2— 1,5 cm longa 18. M. quintuplinervis. 2. Stylus d stigmata pro magnitudine cap- sulae ingentes 8 mm gue Flores punicei ; petala ee 4, raro 8—9 19. M. punicea. b. Capsula vertice in discum Zeng astigmatictum. glabra explanata. Caulis scapiformis. Flores in cymas multi- floras subspicatas dispositi . Sectio 7. nee Prain ek subsectione. a. Discus lobis integris ; styian perbrevis Se ie M. torquata. B. Discus lobis incisis; stylus elongatus . . 91. M. discigera. B. Caules ramosi. Folia radicalia distincte lobata nt geet: fida, caulina numerosa a. Caules robusti. Flores plurimi saepissime paniculati. Plantae monocarpic . Sectio 8. Robustae Prain. «. Capsula latior, di vel oblonga, 8—1 1 valvis ddie cens; stylus pro more brevis, basi distincte incrassatus. I. Herbae pilis mollibus flexuosis patentibus hirsutae pubeque molli dense obtectae. Capsulae dense setis adpressis jc stellata obtectae. Folia caulina u. BEE ME NE MN * Flores in cymas paniculatas dispositi. Pedi- : celli subfastigiate ramosi . . . . . 33. M. paniculata. ** Flores in cymas simplices dispositi. Pedicelli plerumque solitarii, interdum „bini, patuli . WE paniculata var. elata. . Herbae sparsim crinitae. Capsulae immaturae setis patentibus laxe vestitae, maturae pue Folia caulina pinnatifida. Flores lutei : 24. M. robusta. B. Capsula angustior, subcylindrica vel oblon nga, es 1 valvis dehiscens; stylus elongatus, gracilis. Folia cau- lina pinnatifida. I. Flores obscure fusco-purpurei, 6—8 cm diame- tientes. Herba sparsim pilis longis hirsuta pubeque rn plerumque destituta. Sepala pilis longis a -— | 25. M. napaulensis. I. Flores dilute coerulei, 3—5« em | diametientes. Herba SS sparsissime pilis longis hirsuta spart substellata a dense ee Sepala dense pubescentia . . . . 26. M. Wallichit. i: Meconopsis. 251 b. SE graciles. Flores pauci laxe cymosi. Plantae poly- cae . Sectio 9. Chelidonifoliae Prain. a. E ovata, 1,5 em | len. V cm i data: stylus elon- gatus; stigma globoso-clavatum Aer 27. M. chelidonifolia, B. Capsula anguste cylindrica, 4 cm lon nga, 0, 15 cm i lata; stylus nullus; stigma depresso-dilatatum . . 28. M. Oliveriana. Subgen. I. Eumeconopsis Prain pro sectione. Meconopsis S Meconopsis DC. Syst. II. (1821) 86; Prodr. I. (1829) 120. — Mee. Gage, Prain in Ann. of Bot. XX. (1906) 343 Sect. 4. Cambricae Prain pro subsectione. Chelidonifoliae Prain in Journ. As. Soc. Bengal LXIV. 2 . (1895) 343 pro parte. — Cambricae Prain in Ann. of Bot. XX. (1905) 343. — Herbae inermes, perennantes caulibus elongatis ramosis foliosis. Folia pinnatifida glabra, radicalia aegnantia vel superantia, Sepala parce pilosa; petala 4 lutea; styli distincti. Capsula glabra sensim in stylum atten L N. ais (L.) Viguier, Hist. d. Pav. (1814) 48 f. 3; DC. Fl. franc. Suppl. V. (1815) 586; Syst. Il. (1821) 87; Mém. Soc. Phys. Nat. Gen. L (1821) t. 2, fig. 12; Prodr. I. (1824) 120; Lindl. Syn. Brit. Fl. ed. 4. (1829) 17; Hook. Brit. Fl. ed. 4. (1830) 256; Baxt. Brit. Bot. I. (1834) t. 84; Mackay, Fl. Hibern. (1836) 14; Bab. Man. Brit. Bot. ed. 1. (1843) 12; ed. 9. (1904) 19; Deakin, Florigr. Brit. II. (1845) 754 t. 856; Gren. et Godr. Fl. franc. I. (1848) 60; Syme, Engl. Bot. ed. 3. (1863) t. 63; Moore and More, Cybele Hibern. ed. 1. (1866) 13; Hook. f. Stud. Fl. (1870) 16; Willk. et Lange, Prodr. Fl. hisp. Ill. (1880) 873; suppl. (1893) 310; H. C. Wat- son, Topog. Bot. ed. 2. (1883) 23; Colmeiro, Enum. PL. Hispan. Lusit. I. (1885) 101; Prantl u. Kündig, l.c. 141; Rouy et Fouc. Le 163; Coste, Fl. Fr. I. (1901) 64; Flora and Silva II. (1905) 82; Prain, l. c. 343. — Papaver cambricum L. Spec. pl. ed. 4. (1753) 508; Hill, Herb. nit; Il. (1770) 235 t. 154; Sowerby and Smith, Engl. Bot. ed. 1. (1790) t. 66; Smith, Fl. Brit. I. (1800) 568; Poir. Encycl. Meth. V. (1804) 117; DC. Fl. franc. ed. 3. IV. (1 805) 633; Hook. Fl. Scot. I. (4821) 168; Smith, Engl. Fl. (1824) t. 66; Cusin et Ansberque, Herb. Fl. Se L (1867) t. 169. — P. luteum Lam. Fl. fans HL (4778) 473. — P. flavum Moench, Meth. (1794) 247. — P. alpinum Salisb. Prodr. (1796) 377. — Cerastites vümirica J. E. Gray, Nat. Arr. Brit. Pl. II. (1821) 704. — Stylophorum cambricum Spreng. Syst. II. (1825) 570; Steud. Nomencl. ed. 2. (1844) 650. — Argemone cambrica Desf. in Dict. sc. nat. I. (1816) 481; Nouv. Dict. Hist. nat. II. (1816) 462. — Herba perennis erecta, ramosa, parce pilos, 30-—45 cm alta, rhizomate glabro, caulibus elongatis, ramosis, foliosis, parce setuloso-pilosis vel glabrescentibus. Folia alternantia petiolata ambitu ovato-lanceolata, pinnatisecta, 10—15 cm longa segmentis ambitu ovato-oblongis vel ovita-lanceolatis pinnatifidis | vel pinnatim crenato-dentatis, lobulis acutis, 3—5 em longis, anguste iu eee ad : x we : $ glabra, fusca, CR turis pallidis. Stylus brevis, at prorsus distinctus. Stigma capi- dus radialen mina atra, reniformi-ovalia, seriatim alveolata. — Fig. 34 A— B. Wein X des Mitteleuropáischen Gebietes: Provinz der Pyre- nàen. An der ganzen Gebirgskette verbreitet (Bordére nm. dide Bourgeau, Pyr. DEZ Z Vie E Catheartia elle Hook L 4 Paid basale. B Capsulae. C Placentae liberae filiformes ad cii » sügmate hemisphaerico 4—6-radiato unitae. — C. betonicifolia (F KH Prain. D Ramulus bractea, alabastro, capsulisque senden — — 6. lyrata Cummins € A Folium, capsula. sigo enth. FF aulinum atque Folium basale. ET Capsula, — M. gorni Benth. basale. J a Folium eet mer eeh _K Folium | Maie = Catheartia polygonoides L Capsula. (Icon Meconopsis. 253 esp. 1847, n. uid Banitz, Herb. europ. n. 3517!, Willkomm n. 11!, F. Schultz, Herb. norm. n. 412!). — Das Vorkommen im Bergland Les Corbiéres, Dept. Aude, bildet den Übergang nach dem Vorkommen in der Provinz der Eufopäischen Mittelgebirge, Centralfranzösisches Bergland. Hier häufig in der Auvergne (Magnier n. 5551, 1602!) im Dept. Aveyron und den Cevennen. Ferner in der Atlantischen Provinz. Selten in der Normandie, Dept. Calvados (Puel et Maille 1857, n. 38!), nur einmal voran in ei Bretagne in den Mon ved Noires im Schweiz: d. Creux du Vent iaai — "Blütezeit ‘Sommer und Herbst, Ce ang pisch! Sie kommt in Hecken und Gebüschen vor und übersteigt offenbar nie die Höhe m. ; oreu Namen: Welsh Poppy in England. tio »Cambricae<, valde naturalis includit hanc solam speciem, quae habitu Chelidonifoliis eren est, quamobrem Prain prius proposuit has duas sectiones conjungere. Ceterum valde appropinquat genus ee quamobrem De Candolle hanc speciem cum Stylophoro conjunxit. Sect. 2. Anomalae Prain. Anomalae Prain in Journ. As. Soc. Bengal LXIV. 2. (1895) 313; Amn. of Bot. XX. (1906) 344. — Herbae inermes, annuae, caulibus elongatis ramosis foliosis. Folia irregulariter pinnatipartita glabra, radicalia aéquantia. Sepala glabra; petala 4, lateritia vel aurantiaca purpureo-ocellata; styli distincti. Capsula glabra, cirea basim styli een in discum astigmaticum explanata, ad apicem poris SC ech operculatis ehi x heterophylla Benth. in Dion Hortic. Soc. ser. 2. I. (1835) ug: Torr. et Ce Fl. North Amer. I. (4838—40) 61; Hooker et Arn. Bot. Beechey Voy. (1840) 320; Walp. Rep. I. (1842) 110; Hook. Ic. ee t. 732 in parte*); Torr. in Pacific. Rail. Rep. IV. (1857) 64; Bot. U. S. Mex. Bound. Surv. (1858) 31; Brew. and Wats. Bot. Calif. I. (1880) 22 in parte*); Rattan, Pop. Calif. Fl. ed. 8. (1888) 21; Prantl u. Kündig, l. e. 141; A. Gray, Synopt. Fl. North Amer. I. 1. (1895) 89 in parte*); Pars. and Buck, Wild Fl. Calif. (1897) 129; Hook. Bot. Mag. (1899).t. 7636 in parte*): Gard. Chro. ser. 3. XXIX. (1901) 412 fig. 55; Abrams, Fl. Los Angeles (1904) 162; Flora and Silva DL (1905) 82; Prain, l c. 344, pl XXIV, fig. 9. — Stylophorum. heterophyllum Steud. Nom. ed. 2. Il. (1844) 650. — M. glabra Hook. le. (1848) t. 732 in syn. false cit. — Papaver heterophyllum Greene in Pittonia I. (1888) 168; Fl. Franeise. (1891) 281; Man. Bot. San Francisc. Bay (1894) 9; Jepson, Fl. West Mid. Calif. (1904) 209. — Herba annua elata, glabra, simplex vel ramosa, 30—60 cm alta. Caules elongati, folios, apicem versus laxe ramosi. Folia pro more pauca, tenuia, non crassiuscula glabra, i ariter pinnatipartita, radicalia (evanida) et inferiora caulina (internodiis breviora) longius petiolata segmentis subpetio olulatis ovatis sinuato-sublobatis, rarius. integris, 7,5—15 cm longa, superiora segmentis linearibus plerumque subint inter se confluentibus. Flores terminales pedicellis elongatis gra- cilibus et axillares eredi 1,5—5 cm diametro. Alabastra ovalia vel subgloboso-ovoidea ! em longa. Sepala glabra. Petala 4 pallide coccinea, purpureo-ocellata. Stamina declinata. Capsula glabra en. vel anguste turbinata, minus distinete vel rarius distinete costata costis 4—5, rarius 6—8, supra circa basin styli quasi in discum asti astigmaticum explanata vel quasi truncata, fi ‚5 cm longa, glabra, stylo stig- maia ivit: ad apicem inter costas valvis SÉ? rarius 6—8 in quadrante summo dehiscens. Stylus | brevis aM gracilis, 2—3 mm longus. Stigma capituliforme. — Fig. 33 F—H. ` 254 Fig. 3 u— Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. cambrica Vig. A Ramus terminalis. Meeonopsis a Franchet. C Ramus terminalis. — M. robusta Hook. f. et Thoms lino ac capsulis instructus. M. paniculata Prain. E Ramus folio cau culata var. elata Prain. F Alabastrum. (Icon. origin.) M. chelidonifoli Ce eg SS Meconopsis. 255 Gebiet des pazifischen Nordamerika; südliche Zone der Provinz der pazifischen Koniferen und westliche Zone der Westamerikanischen Wüsten- und Steppenprovinz: In Kalifornien auf Feldern von der Grenze von Oregon im N. (42° n. Br.) bis auf die Halbinsel Nieder-Kalifornien in der Nähe der San Quentin- Bay ern o dus im Süden. Im Osten bis in die Humboldt-Berge in West-Nevada. m M. crassifolia valde affinis et sec. Prain fortasse modo forma agrestis. De vus M ind Anomalarum atque B cf, Prain l. c. 345, eodem loco vide etiam disputationem de affinitate M. erassifoliae atque M. heterophyllae. 3. M. crassifolia Benth. l c. 408; Torr. et Gray, l. c. 61; Hook. et Arn. Bot Beechey Voy. (1840) MN Prain, l. c. 345, tab. XXIV, se > — Stylophorum erassi- folium Steud. l c. 650. — Papav er crassifoli um Gree Le Le 281 et 9. — P. heteroph yllum var. Ser Jepson, Fl. West Mid. - Calif. (1901) 209. — Herba annua minus elata, glabra, magis florifera, circiter 20—25 cm alta. Caules elongati, à basi ramosi, foliosi. Folia satis numerosa, erassiuscula, glauca, glabra, minus irre- gulariter pinnatipartita, segmentis inciso-lobatis margine revolutis, radicalia (subpersistentia et inferiora caulina (internodiis it longius petiolata segmentis ovato-cuneatis, 7,5 — 10 em longa, superiora segmentis lineari-cuneatis. Flores terminales et axillares erecti, 1—1,5 em diametro, pedicellis gracilibus. Alabastra anguste oblonga, 0,75 cm longa. Sepala glabra. Petala A aurantiaca, purpureo-ocellata. Stamina non declinata. Cap- sula glabra oblongo-cyathiformis, 6- vel pluricostata, supra late turbinata, quasi trun- cala, 1—1,5 cm longa, stylo stigmateque coronata, ad apicem inter costas valvis 6 vel pluribus apice tantum brevissime dehiscens. Stylus brevis distinctus, gracilis, 2— 3 em longus. Stigma capituliforme — Fig. 33J, à Gebiet des pazifischen Nordamerika; Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz: Auf Wiesen, in Gebüschen und auf Ackern (Douglas!, Brewer!), bei Antioch (Greene, fl. fr. IV. 1887!), Alameda Co., Midway (E. L. Greene, fr. V. 1895!), Contra Costa Co. (Greene 1891!). Sect. 3. Aculeatae Prain. Aculeatae Prain in Journ. As. Soc. Bengal. LXIV, 2. (1895) 313; Ann. of Bat. XX. (190 06) 346. — Herbae armatae, saepius monocarpicae quide em, at perennes interdum caulibus plerumque evolutis, simplicibus, scapiformibus vel rarius nullis. Folia pi SE partita vel sinuato-lobata vel subintegra. Petala tum 4, tum 5—8, caerulea; styli ~ x echinata, sensim in stylum attenuata. M. aculeata Royle, Illustr. bot. Himal. (£839) 67 t. 15; Walp. Rep. I. (1842) 110; een Beng. Dispens. (1842) 184; Beng. Pharm. (1844) 5; Hook. f. et Thos, Fl. ind. (1855) 253; Walp. Ann. IV. (1857) 174; Klotzsch in Bot. Ergebn. Waldem. Reise (4862) 129; Hook. Bot. Ma vn t. 5456; Stewart, Panjab Plants (4869) 9; Hook. f. Fl. Brit. Ind. I. (1872) 418; Prain, Nov. lndic: IX. in Journ. Asiat. Soe. Bengal. LXIV. 2. (1895) 314; on ty Siml. (1902) 23; Flora and Silva Ill. (1905) 82; Strachey, Pl. Kumaon [19 06) 8; Prain in Ann. of Bot. XX. (1906) 347. — M. Gulielmi: Walton Klotzsch, E c. (1862) 129 t. 36; Walp. Ann. VIL (1868) 86. napaulensis Jacquem. mss. in Herb. Paris et = Wales, le. 314; Fale. mss. in Herb. Saharanpur et ex Prain, l. c. nec DC. — ‚palensis Honigberger, rue, Years in the East I. (1852) t. 15. — tylophorum gu Honigb. 1. c Fr cm et plus ilta. caule folioso aculeis rigidis sparsis horrido. Folia radicalia lineari- oblonga vel lanceolata, remote irregulariter pinnatifido-lobata, segmentis latis varie lobu- latis obtusis vel acutis, utrimque aculeis rigidis sparsis horrida, rarius glabrata, longe petiolata, 10—20 em (cum pe tiolo) longa, 2,5— 4 cm lata; caulina angustiora brevius ; ia decurrentia. Flores graciliter pedicellati, pedicellis brevibus, fere omnibus bracteatis, fructuum elongatis, rigidis, interdum curvatis, in cymas racemiformes dispositi, 4—'7 cm diametro. Alabastra subglobosa plus minusve I em diametro. 256 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Sepala glaberrima aculeata. Petala 4 late obovata vel obcuneato- rotomdatit purpureo- caerulea. Stamina antheris breviter oblongis. Stigma breviter conicum. Capsula late obeonica, oblonga vel obovata, rarius clavata, stylo duplo longior, in stylum sensim atte- nuata, " ‚5 cm (cum stylo) longa, setoso-echinata, 5— 7 valvis ad apicem dehiscens, loro vix "anipliato. Centralasiatisches Gebiet; Provinz des extratropischen Himalaya; Subalpine und alpine E. des westlichen Himalaya: Blütezeit im Juni 3500—4500 m. Kashm Laka, Dhurmsala; Kishtwar (Clarke!), Chanabthal (Ellis n. 1362! u. 14710, (Zeen in Zanskar (Stolicza!), Marganpaor (Meebold, Fl. NW.-Him. fl. VI. 4905 n. 3014!), Nil-Kantah-Pas (Aitchison m. 29!), Kainmul (Duthie n. 43083!!), Garwhal: Thala und Jamara (Duthie n. 1051!, Falkoner n. 147!); Kumaon: Ralam-Thal (Duthie n. 2698). ota. Maxime affinis M. pef atque M. rudi, a quibus differt foliis lobulatis atque toro angusto, et M. sinuatae, a differt aan breviore. Species vicarians M. horridulae Tibeticae in Himalaya seplenivienath “occident M. sinuata Prain, Nov. Ind pa in Journ. Asiat. Soc. Beng: LXIV. 2. (1896) 34; in-Ann. Bot Garde’ Calcutta Ix. 1. (4901) 5 t. 6; in Ann. of Bot. XX. (1906) — Herba annua aculeata, 30—60 em alta, rhizomate fusiformi coarctato ad collum reliquii foliorum marcidorum instructo. Caulis "itlentus foliosus. Folia lineari-oblonga vel oblongo-lanceolata obtusa, margine irregulariter sinuata lobatave lobis integris, 10— 18 em Magen 3—5 cm lata, sparsim aculeata, radicalia et inferiora caulina petiolis m longis, superiora sessilia semiamplexicaulia, superne in bracteiformia minora tradi tunt Flores in cymas racemiformes paucifloras dispositi 5—7 cm diametro. Pedi- celli fere omnes bracteati, graciles, aculeati, 6—8 cm longi, fructuum elongati fastigiati. Sepala 2 aculeata. Petala 4 pallide coeruleo-purpurea Capsulae elongatae anguste obconicae, stylo 5-plo longiores, 4—5 em longae, 4 cm latae in parte s uperiore, toro vix ampliato, sparsim aculeatae. Stylus 5—12 mm longus stigmate parvo pyramidali coronatus. Semina scaberula hilo leviter aves — Fig. 35 0. Centralasiatisches Gebiet; Provinz des extratropis schen Himalaya Ost-Himalaya: Sikkim, Patang-la, Po lug di und Cu? (Kings Coll.!); Jongrie (Gammie), Bhutan, Dichuthal (Cummins). . Nota. ecies vicarians M. horridulae Fibeticae in Himalaya orientali. 6. M. rudis Prain in Ann. of Bot. XX. (1906) 347; in Fedde, Rep. nov. "ow Ge (1907) 217. — M. racemosa Franchet in Bull. Soc. Bot. France Jan (1886) ; Pl. Delavay I. (1889) 44, nec Maxim. — M. horridula var. pet Prain in Journ. RS Soc. Bengal. LXIV. 2. (1895) 344. — M. sinuata var. Pratt i Prain, 1. € 14. — Herba annua, aculeata, circiter 40 cm alta, spinis patentibus pallide «E dia sparsim obsita, rhizomate fusiformi. Folia radicalia pauca, cito marcescen " a: la ngis, 2—3 margine subintegris vel rralis, utrimque a viridibus, subtus autem palidioribus, incu aculeatis, petiolis basi subvaginalis, imis 3—5 cm npn summis obsoletis. Caulis simplex, trien te summo excepto pase ; prope basin]0,5—1fem Fran pane icus, triente imo excepto laxe maize P iol ` sparse aculeatus. Flores cymosim dispositi, pedicillis aculeatis 2—5 ¢ ongis, 7 in duobus trientibus inferioribus cymae racemosae bracteatis. Sepala t wee? x pallide coerulea glabra; stamina numerosa, pluriseriata, filamentis gracillimis, discret glabris; ovarium carpellis 4 compositum, densius aculeatum, " stylo pyramidali, Lapis ongo, stigmate oblongo,$4-sulcato, placentis intrusis, ovulis plurimis. mm Me ovata, 6 mm longa, 5 mm lata, aculeata, in toro explanato incrassato 5 | insidens. Centralasiatisches Gebiet; Provinz von Yünnan und Pr Sze-chuan: Yünnan: Likiang 13000 feet (Delavay). — Sze-chuan: T bis 55000 feet (Pratt n. 525, Soulie n. 635, Wilson n. . 8162). ovinz um Meconopsis. 257 Nota. Species vicarians M. horridulae.Tibeticae in Yünnan et Sze-chuan, a M. aculeata atque sinuata diversa foliis subintegris atque toro incrassato, a M. horridula capsula angustiore alque pedicellis duorum trientium inferiorum cymae bracteatis. 7. M. horridula Hook. f. et Thoms. Fl. Ind. (1855) 252; Walp. Ann. IV. (1857) 174; Hook. f. Fl. Brit. India I. (1872) 118; Hemsl. in Journ. Linn. Soc. XXX. (1894) 108, 134; Diels, Fl. Centr.-China, in Engler's Bot. Jahrb. XXIX. (1901) 353; Hemsl. in Journ, Linn. Soc. XXXV. (1902) 164; Flora and Silva lll. (1905) 83; Prain in Ann. of Bot. XX. (1906) 347. — M. horriduld var. typica Prain, Nov. tidie in Journ. s. Soc. Beng. LXIV. 2. (1896) 313 et var. racemosa Prain, eod. 1. et l c. (1906) 347 in parte poen pertinet ad exemplaria himalayica). — Herba circiter 15—20 cm alta, ubique setis rigidis patentibus pungentibus 0,5—1 cm longis horrida radice ey olum 0,5—3 € pendiculari. . Folia lanceolata, obtusa vel Sean paulatim in petiolu genus: Capsulae. — A M. ne DC. — B M. Wallichii Hook, — is Prain. — E M. dara Prain. — F M. simpliei- dJ x Fig. 35. Meconopsis C M. pri madina Prain. — D M. grand ie Walp. — @ M. quintupl Regel. — H M. punicea Max. bella Dun E K M. horridula Hook. f. et Thoms.; ^ M et ef va sini rs — MM.r mosa Maxim. — N M. aculeata Ro — O M. sin — PM. lancifolia rental. ; iens S os A. u Sege ay. (Embryophyta siphonogama) 101. 47 958 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. longum attenuata, integerrima vel subsinuato-repanda, 5— 10 cm cum petiolo longa, utrimque densius setosa. Scapi 5—12 rigidi, radicales, discreti vel interdum Ge coaliti, 10—20 cm longi, virides vel glauei, uniflori. Flores subpenduli 2,5—4 c diametro. Alabastra subglobosa 4 cm vel plus diametro. Sepala 2 setis’ en Petala 5—8, nonnunquam 4, late obovata (in floribus monstrosis plurima linearia), coerulea. Stamina numerosa antheris subtortis. Stylus crassus. Capsula lineari-obovata vel elliptico-oblonga, rarius late ovata, 1,25— 2,5 cm longa, setis patentibus adscendenti- busve aculeata, stylo 6—7 mm longo, stigmate conico terminata, toro late explanato. Semina reticulata cancellata. — Fig. Centralasiatisches Gebiet: Provinz des extratropischen Himalaya (Ost-Himalaya): Sikkim: Kongro-Lama, 4000—5000 m (Hooker f. et Thomson), Donkia und Lachung (Gammie!) Hierher wohl auch ein Exemplar aus dem nördl. Tibet (Sven Hedin!). V bnormis Fedde nov — M. horridula var. racemosa Prain, Le, 313 in parte (quoad ad jupe m dito attinet). — Folia margine repando-serrata. Scapi non iura sed racemosim ramosi compluribus floribus -Hi imalaya: Sikkim, Lachung (Dungboo!). — Chumbi, Pa-Chey-Kung (Kings Coll. n. saat, — Südost-Tibet (Kings Coll.?). Nota. Suspicor hanc varietatem modo esse formam a quod autem certe dis- certare non potui, quoniam unum tantum exemplar praesto mihi era . M. racemosa Maxim. Mel. biol. IX. (1876) 713 et in Bull. Acad, Pétersb. XXVIII. (4877) 310; Forbes et Hemsl. Ind. Fl. Sin. (1886) 34; Maxim. Fl. tangut. I. (1889) 36 t. 9, te 1—6 et tab. 23, f. 26; Gard. Chron. 3. ser. XLII. (1907) 30 fig. 12. orridula var. racemosa Prain, Nov. Ind. IX. in Journ. Asiat. So Bengal. LXIV. 2. (1898) 313; Prain in Ann. of Bot. XX. (1906) 347 in parte (quoad pertinet ad exemplaria Chinersiá]. — Herba radice crassa fusiformi elongata, tota setis ad 4 mm longis laevissimis patulis flavis aculeata. Caulis erectus vel adscendens, 20— 70 em altus, modo infra foliosus. Folia glaucescentia utrimque aculeata, radicalia numerosa lineari-lanceolata vel lanceolata, again es obtusa, integerrima. vel obscure sinuata, leviter imbricata, aculeata. Petala 6, rarius 5— 8, late obovata, patentia, 2 cm 0l 1,5 em lata, purpureo-violacea vel profunde coerulea (?)*). Staminum filamenta ad apicem parum dilatata. Capsula, pedunculis elongati is 3—5 em longis erectis et cauli fere ad- pressis, satis brevis, setis parvis adpressis obtecta, ad apicem m obovato-rotundata, jo plus duplo breviore 4-sulcato, stigmate aC ee toro distincte explanato. — 35 M. Centralasiatisches Gebiet; Provinz von Sze-chuan (Castel ON wë Provinz der Tibetanischen Hochwiite: Nord Sze-chuan (Potanin!); Nee Tibet: Kontschinla, 145000—15 000 Fuß (Przewalski!); Ost-Tibet (Sze-chuan?!), Kha-ji-la-tho (Soulié n. 24327, Rag-ma-long-la (Soulié n. 2433!), Ta-tsien-lu (Soulié n. 2049!). Nach eges beris in Kansu. Nota. Prain, l c. 343 hane speciem quasi varietatem Mec. horridulae adiungit, sed M iniuria puto! Nam Mec. h eme non caules infra foliosos, sed scapos unifloros, non foliosos, Le interdum quidem basi coalitos habet. Etiam stylus et stigma Mee. horridulae duplo crassiorà ` ` et breviora sunt quam Mec. racemosa Nota. Videtur mihi divisio Pianina in Aculea t Primulinas non esse naturalis. Quamobrem cito causas, quae Prain ad quein tp commoverunt: “The Aculealae p wl xim. l. c. l. e.! — Mél. biol. 743: »floribus purpureo-violaceis«. — Flor, tange. 36: Potala: ex collectore ee coerulea, in sicco nigro-violacea«. — Ex speciminibus ^ bariorum nihil certi est Gamme ndum. ` Meconopsis. . 259 as a whole form a natural group, most nearly related to the Primulinae. They differ from the tte group chiefly in being armed with rigid spines which replace the simple, rarely rigid and never pungent setae that are more or less characteristic of the Primulinae. They further differ in having, with the exception of M. horridula proper, well developed stems, whereas in the Primulinae, with the exception of M. lancifolia, we usually have simple 4-flowered scapes. d and flowering, but in the case of M. aculeata egen plants are ecasiomdly polycarpic”. Quibus ex causis non difficulter intelligi potest, quam dubia separatio harum sectionum duarum sit. De separatione specierum sectionis Aeuleatarum Prain aequo modo incertus videtur: “The question how far the forms that compose the Aculeatae are distinct species is an open one, Hooker and Thomson (Fl. Ind. 252) have suggested that the two forms which are most distinct in habit and appearance, M. aculeata and M. horridu la proper, may be only varieties Biol. IX. 743 and Fl. Tangut. I. 36). The more ‘convenient and perhaps more natural treatment adopted here lies between these two extreme views”. Quam sententiam non habeo M. korri dulam atque M. racemosam specifice separans ob babitum atque caulem non scaposum, sed racemosim ramosum huius ee, Postremo Prain suspicatur hunc modum fortasse esse optimum divisionis specierum sectionis: “If further reduction be necessary it may be suggested that there are only two some- what variable species in the group; 4. M. aculeata, with M. sinuata as a distinct variety í : . M. horridula, including as distinct indem dis. the two widened species are the 5 € petals, enlarged torus, and subentire leav dula, the 4 petals, unexpanded jorün, and more or less lobed leaves in M. aculea Sect. 4. Primulinae Prain. bp Prain in Journ. As. Soc. Bengal LXIV. 2. (1895) 319; Ann. of Bot. (190 — Herbae inermes monocarpicae , caulibus saepissime brevissimis. "E int s cd rarius subintegra. Petala sa epissime 5— 8, raro 4, intense coerulea; styli distincti; stigmata saepissime globoso-clavata, raro bifida. Capsolä glabra vel plus minusve setosa, sensim in stylum attenuata. 9. M. lancifolia Franch. mss. in Herb. Paris ex Prain in Journ. As. Soc. Bengal. ved 2. (1895) 344 in adnot.; Prain in Ann. of Bot. XX. (1906) 349. — Cuathcartia egen Franch. in Bull. Soc. bot. France XXXIII. (1886) 391; Pl. Delavay. I. (1889) — Herba radice crassa fusiformi elongata plus minusve setulosa 40—20 cm alta. plus minusve setulis rufis hirtellus. Folia basalia multa, anguste lanceolata, basi et apice longe attenuata, vel lineari-lanceolata, integerrima vel levissime repanda, hispidula, Ment inclusis 7—45 cm longa, 0,6— ata, caulina pauca conformia. Flores 3—4 diametientes in cymas racemiformes laxas dispositi, in juventute nutantes, pedicellis flore longioribus (2—6 cm longis), ebracteatis. Sepala 2, pilis strigosis hispida; petala 4, late obovata, intense violacea; ovarium parce setulosum oblongum, stylo distincto, circa 2 mm longo, stigmate quadrilobo. euer anguste obconica stylo 4-plo longior, 2—2,5 em longa, 0,5—0,75 em lata. — Fig. 35 P. entralasiatisehes Gebiet; Provinz von Yunnan: Lankong, auf dem Berge Delavay n. 2080!), Fang-yang-tcheng oberhalb Mo-so-yn, ‚ Tsang-chan oberhalb Taii, 4000 m (Delavay), Berg Koua- la-po bei Ho-kin, 3500 m (Delavay n. 987!). ‚nit. “Related to the next species, M. Henrici, very much as M. racemosa ; d cag may ultimately de? to orn : rged vere as yet reported appear, however, to have o tals; those Ka "se har more than 4; it is ‘therefore, zer the present, mëi vellent t 0 keep ei de affinitate utriusque speciei, 10. M. Henrici Bur. . et Franchet in Journ. de we V. (1891) 19; Prain, 1. c. (1895) 320; Le Ki 350. — M. prineipis Franchet mss. in Flora and Silva I. Caulis erectus simplex 47* 260 Friedrich Fedde. — Papaveraceac-Hypecoideae et Papaveroideae. (1905) 84. — Herba circiter 15 cm alta saepius parce, nonnunquam tamen dense setosa, raro glabra, verosimiliter monocarpica. Caulis brevissimus dense foliosus scapis numerosis. robustis, retrorsum strigosis, unifloris. Folia lineari-oblonga vel eie: ata, ob- tusa, in petiolum "brevem a attenuata, integerrima, utrimque strigis rufis conspersa, 5— 6 cm | Alabastrum nutans. Flores in scapis $ pécüdoradicalibus Cer vel inter- dum “gemini, séier? sub anthesi erecti, intense purpureo-violacei, circiter 8 cm diametro. Petala 6—8 late obovata, basi dist nct unguiculata, patentia. Stamina ultra 70 brevia antheris aureis pit exteriorum Cep saepe a ad basim vaginanter unita, interiorum libera filiformia; ovarium depresso-globosum in parte superiore longe setosum. Stylus gracilis ovario lon ngior. Stigma ovatum acutiusculum stylo tantum paullum latius. Cap- sula anguste obconica stylo 4-plo longior, in parte superiore longe setosa. entralasiatisches Gebiet; Provin von Sze-chuan (Central-China): Auf Alpenmatten und zwischen Felsen in 12— 14000 Fuß Höhe: Sze-chuan, gazons secs avant Ta-tsien-lou, en venant de Batang (Henri d'Orléans, VI. 41890), ebendort (Soulié, fl. VL VIL. 1894 n. 2050!). — Bon Teile von Ost-Tibet, Tongolo (Jo A. Soulié, fl. VI. 1894 n. 2434]). à t Plata non vidi. Prain l. c. 350 dicit: “Sometimes a. glabrous, at other times sparingly strigose, and then very like M. primulina, or more or less beset with simple setae and then lik e M. lanetfolia; occasionally densely clothed with rigid setae and rather like M. horridula: the setae, however, are not pungent. The urence of a second flower below the terminal flower of a scape is not infrequent; this circumstance strengthens the suspicion that M. Eu may be no more than an unusual state of a species of which M. Henriei is the usual form.... e monocarpica, radice fusiformi 2,5—10 cm longa, supra reliquiis foliorum mareidorum instructa. Caulis brevis, tantum ad basim foliosus. Folia in petiolum 1—3 em longum angustata, utrimque sparsissime strigosa, integerrima, radicalia pauca spathulata 1 2 em longa, caulina lineari-oblonga subacuta, 4—'7 cm cum petiolo longa, 0,5—0,75 em lata. Scapi pseudoradicales, 1 terminalis circiter 18 cm altus, 1—2 laterales 8— 10 cm longi, uniflori. Flores penduli 4—5 cm diametro, alabastra ovoidea 0,75— 1 cm diametro. Sepala 2 glabra, 1——1,25 em longa. Petala 6—8 imbricata, ovata, m unguieulum angustata, 2 cm longa, 0,75—1,28 cm lata, interiora angustiora, obscure violaceo-purpurea. Stamina fere 50; exteriorum filamenta saepe ad basim vaginanter unita, interiorum libera filiformia ovarium fere aequantia; antherae uuu ovatae aureae. Ovarium glabrum e 4 carpellis ya peas anguste ovatum, 1,5 em longum, 0,5 cm latum, in stylum gracilem 3—4 mm longum angustatum; 4 rimae “placentares in stylum procedentes; inter quas alternantes supra 4 papillae obtusiusculae prominen Stigma bipartitum lobis 4 oblon age plano-eonvexis instructum. Capsula (matura ser? anguste oblonga, glabra. — Fig. 3 Centralasiatisches Gebiet; Provinz des extratropischen Himalay4, = Ost-Himalaya: Auf Alpenmatten und zwischen Felsen in 12—14000 Fub Hohe. = SÉ Bhutan: Do-lep (Kings Coll). Chumbi: Sham-Chen (Dungboo!). De affinitate dieit Prain: “Very nearly allied to M. Henriei, and differs from lette-like papi llae suggestive of a rudimentary partial disk. Possibly the comme larger suites of specim ens may render it necessary to unite this plant to M. ive reduce both to M. lancifolia. In any case Voc three forms must be considered representative forms in three adjacent geographical are Nota. > that species only in having a distinctly 2-lobed stigma and in possessing two pairs of ep at E to & Sa . M. Delavayi Franch. mss. p he > Paris. ex Prain, Nov. Indie. IX. in Jour. Mi eas Bengal. LXIV. 2. (1895) 311 in adnoL; Prain in Ann. of Bot. XX WT 350. — Qatheartia Delavayi Franch. in Bull. Soc. bot. France XXXII. (1886) =. Pl. Delav. L (4 389) 42. — Herba rhizomate SEN fere omnino glabra. Folia « : i M | Meconopsis. : 261 basalia glabra glaucescentia-longe petiolata, petiolo usque ad 10 cm longo, rhomboideo- lanceolata vel subrhomboidea vel spathulato-oblonga obtusa, ad basim breviter attenuata vel subeordata, integerrima vel subtiliter repanda limbo vix ultra 3 cm longo. Pedun- culi basilares scapiformes, uniflori, apicem versus tantum nonnullis setulis hispidi, prae- ` terea glabri, 40—20 cm longi. Flores diametro circiter 4,5 em, virginei cernui. Sepala glabra. Petala 5— 8, interdum 4, cuneato-rhomboidea, : late oborata vel oblonga, pur- urea. Stamina glabra filamentis filiformibus. Ovarium glabrum oblongum, stylo brevi ad apicem ovato-stigmaloso, stigmatibus breviter decurrentibus. Capsula (haud matura) fere linearis vel oblonga eireiter 3 em longa, 3—4 mm lata, valvulis 3 (vel 5) ad apicem dehiscens, glabra. Centralasiatisches Gebiet; Provinz von Yünnan: In pratis ad iuga nivalia Li-kiang, 12500 ped. (Delavay). Note Plantam non vidi. Franchet dicit flores interdum semiplenos fieri. A tribus praecedentibus diversa foliis omnino basalibus atque glabritie paucis pilis simplieibus in scapis et in foliis exceptis. affinitate specierum Primulinarum et sectionis totius cum Aculeatis dicit Prain: “The Primulinae form quite as natural a group as the Aculeatae, to which they are most nearly allied, and with which they have already been contrasted. Here, again, it is an open question whether the forms that compose the group are really distinct species. It has been shown. th of one species; it may equally well transpire that M. ge is merely an a fi of the same. If this can be proved the rimulinae will contain but two species, 4. nei- folia, including M. Henrici and M. primulina, with lanceolate eg and 2. M. Delavayı, with subrhomboid leaves. Apparently the species of this group flower in the year following sowing, the leaves dying down during the intervening winter. So far as is known they are monocarpic and die after flowering”. Sect. 5. Bellae Prain. Bellae Dram in phe . Soc. Bengal. LXIV. 2. (1895) 321; Ann. of Bot. XX. (1906) 351. — Herbae inermes perennes caulibus nullis. Folia pinnatisecta. Petala 4 (raro 5), coerulei; styli pores Capsula vertice circa basim styli subito quasi in discum angustum convexum astigmaticum explanata, infra setosa, supra glabra. 13. M. bella Prain, Nov. Indic. VIL 71 in Journ. As. Soc. Beng. LXIIL 2. (1894) 82 et cod. 1, IX. in LXIV. 2. (1896) 321; in Ann. Roy. Bot. Gard. Caleutta IX. 4. (1901) 3 t. 4; Flora and Silva Ill. (1905) 82, 166; Prain in Gard. Chron. 4: in Ann. of Bot. XX. (1906) 351; in Bot. Mag. (1907) tab 8130. — Herba humilis, circiter 10 —20 cm alta, perennis, polycarpica, glabra vel sparsim selene, radice coarctata 12 em longa supra reliquiis foliorum marcidorum t Folia omnia basalia (hiemem persistentia) , eg SEH em longis lanceol 2,5 em longa, 1—1,5 cm lata, inaequaliter pinnatisecta 2—3 iuga, segmentis tripartitis, lobulis Gong ovato: obtusi longis, 3 mm latis. Scapi simplices graciles, uniflori m Fit em alti. Alabastra nutantia late ovoidea, 1,2 em longa. Flores erecti ist m diametro. m pala 2 ovata glabrescentia. Petala 4, rarius 5, ovato-rotundata, coerulea, 2—3 c longa. Stamina numerosa (fere 80); filamenta filiformia 6 mm longa, anther&e ie um, infra subsetosum, supra glabrum, 5 mm longum, Stylus distinctus, brevis, 2—3 mm longus. Capsula Provinz des extratropischen Himalaya — Region in 12000—14000 Fuß Höhe, 962 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Nota. De formatione apicis capsulae dicit Prain: “There is no disk, but the tips of the gei? do not quite extend to the base of the style, so that the top of the capsule is inter- mediate in appearance between that of a typical Meconopsis and that of a species of the Californian group Anomalae”. Subgen. II. Polychaetia (Wall.) Prain. Polychaetia (Wall.) Prain pro sectione in Ann. of Bot. XX. (1906) 3 Meconopsis § Stylophorum DC. Prodr. I. (4824) 121 pro parte. — Po HH n Wall mss. ex Prain in Journ. As. Soc. Bengal. LXIV. 2. (1895) 316 Sect. 6. Grandes Prain. Grandes Prain in Journ. As. Soc. Bengal. LXIV. 2. (1895) 320; Ann. of Bot. XX. (1906) 352. — Caules nulli vel raro simplices scapiformes. Folia integra vel sub- integra, plerumque vel ommia radicalia. Flores pauci in scapis simplicibus aphyllis singuli vel ad apicem scapi fasciculatim foliosi in cymas umbelliformes, 3—7-floras dispositi; petala 6—9, rarissime 4; styli saepius distineti, nonnunquam obsoleti; stig- mata depresso-dilatata lobis radiantibus divaricatis. Capsula plus minusve adpresse setosa in stylum sensim attenuata vel subito in stigmatis plicaturas extensa. — Herbae plerumque monocarpicae, singula tamen plane perennans 14. M. integrifolia (Maxim.) Franch. Pl. Yunn. in Bull. soc. bot. France XXXIII. (4886) 389; Pl. Delav. (1889) 44; Maxim. Fl. Tangut. (1889) 35 t. 9, fig. 7—12, t. 23, fig. 22— 25; Hemsl. in Journ. Linn. Soc. XXXV. (1902) 464; Gard. Chron. ser. 3. XXXVI. (1904) 240 c. ic., Le Jardin XVIIL deer p. 328; Bot. Mag. (1905) t. 8027; Flora and Silva Ill. (1905) 191 c. ic.; Dram in Ann. of Bot. XX. (1906) 352 pl. XXIV, fig. 7, 8. — Catheartia integrifolia Mate: "Mel. biol. IX. (1876) 743; Bull. Acad. Imp. Pétersbourg XXIII. (1877) 310; Forbes et Hemsl. Ind. Fl. Sin. in Journ, Linn. Soc. XXIII. (1886) 34. — Herba rhizomate crasso reliquiis foliorum marci- dorum ad apicem obtecto tota pilis longis rufescentibus hirsuta. Folia radicalia tripli- nervia, anguste lanceolata vel limcari-Janceafata, in petiolum alatum saepe longiorem paulet attenuata, ad apicem breviter acuta, integerrima, supra subglabra, infra pes hirsuta, cum petiolo 6—10, rarius —40 cm longa. Caules scapiformes 15— 70 alti, versus apicem fasciculatim foliis 3—5 (radicalibus similibus, sed brevius petiolatis) instrücti; densissime hirsuti. Alabastra late ovoidea 2—4 cm longa dense hirsuta. Flores in cymas umbelliformes 3— 7-floras dispositi (raro in scapo simplici unifloro flos singulus medianus), plerumque longe pedunculati, magni, 7—15 cm diametro, flavi. Petala 5—8 late obovata, ad apicem rotundata, 4—8 cm longa, lutea, Staminum fila- menta glabra supra parum dilatata, antherae ovales, flavae. Ovarium oblongum pilis sericeis flavis adpressis obtectum; stylus nullus; stigma latissimum convexo-pyramidale ad basim brevissime retractum ridi decorrenti: aeg obovali-oblonga 3—4 cm longa, ad apicem 5 valvis brevibus dehiscens. — Fi b. Centralasiatisches Gebiet (südóstlicher Ya — Provinz der tibetani- schen Hochwüste (mittleres Nord-Tibet): In valle Gooring, 16500 Fuß. Berge am oberen Jang-tze-Flusse, 15 000 Fuß (Przewalski 48841), Bergjoch derer? Hoang-ho und Jang-tze-kiang (Przewalski 1884!). — Provinz von Sze-chuan: Dsind dshitan (Potanin 1885!). Tachienlu (Pratt n. 756!, 869!). — Provinz von Yünnan: In pratis humidis ad juga nivalia Li-kiang, alt. 4000 m, fl. fr. VII. 1884 (Delavay | | n. 40). — Provinz von Kansu (Potanin 18851, Przewalski 1880!). Var. Souliei Fedde nov. var. — In toto gracilior et minus hirsuta. Folia ET sub- acuta vel subobtusa, utrimque sparsim hirsuta. Caules atque pedunculi sparsiss E hirsuti, modo sub flore densissime villoso-hirsuti. Alabastra minus dense villosa ; gu petala minus late obovata; antherae brunneae vel nigrescentes. Capsula fere omnm ` glabrescens radiis- stigmaticis in ovario | alte carinaeformibus Ve, SE issime —— Meconopsis. 263 Provinz von Sze-chuan (und angrenzende Teile von Ost-Tibet): Doz (Soulié, fl. VI. 1894 n. 2435!), Tatsienlu (Soulié, fl. fr. VII. 1894 n. 20471). Nota. Fortasse etiam species nova, M. integrifoliae autem valde affinis. 15. M. pseudointegrifolia Prain in Ann. of Bot. XX. (1906) 353 tab. XXV; d . «n Ill. (1905) 80 c. ic., non Franch. — Herba hirsuta pilis barbellatis plus minusve pa- tentibus vestita. Folia basalia caespitosa, 12—20 cm longa, lanceolata vel ovato- lanceolata, ad apicem acuta, margine integra, lamina 1—2, brevem ad basim plus minusve vaginanter dilatatum sensim attenuata, utrimque viridia, laxe hirsuta. Caulis nullus. Flores majusculi pedunculis scaposis unifloris simplicibus, 12—20 em longis, laxe hirsutis. Sepala 2, oblonga, extus hirsuta, 3,5 cm longa, 2 cm lata; petala (5—8) plerumque 8, lutea, ovato-oblonga, 4,5—9 cm longa, 2—8 cm lat utrimque glabra; stamina numerosa, 3—4-seriata, filamentis glabris gracilibus discretis ; ovarium e carpellis 4 compositum, dense hirsutum; stylus terminalis glaber, 0,8— longus, sursum plus minusve incrassatus stigmate 4-lobo terminali lobis radiantibus divaricatis coronatus; placentae parum intrusae; ovula plurima. Capsula matura non- rovinz des extratropischen Himalaya, óstlicher Teil: Südóstliches Tibet *). Landschaft Cham, auf Alpenmatten in 41—42000 Fuß Höhe, im Thale des Flusses Ra-chu, nahe den Quellen des Mekong (29° 30’ nördl. Br., 97° 30’ östl. L.) (Capt. Koslov). . Exemplari a me no foliis tomentosis valde similis M. integrifoliae; differt libus, unifloris, ceterum stylo distincto atque stigmate angustiore. "The difference in habit between M. pseudointegrifolia and M. integrifolia is paralleled in the case of M. simplicifolia nd and M. grandis". 16. M. grandis Prain, Nov. Indie. IX. in Journ. As. Soc. Beng. LXIV. 2. (1896) 320; in Ann. Roy. Bot. Gard. Calcutta IX. 1. (1901) 2 pl 2; Gard. Chron. ser. 3. XXXVII (1905) 359 fig. 157; Flora citer 4 m alta, pubescens, rhizomate c Folia basalia numerosa, subrosulata, ovato-lanceolata, integerrima vel grosse serrata; 8—18 em longa, 2—5 cm lata, ad apicem cuneata vel late cuneata, in petiolum infra vaginanter dilatatum 40—15 cm longum angustata; caulina radicalibus similia, breviter petiolata vel sessilia, inferiora 1—3 disperse enascentia, infimum breviter petiolatum sine gemma axillari, 1—2 sequentia gemmis singulis axillaribus, superiora subpseudo- verticillata gemmis 4—2 axillaribus, 7,5—15 cm onga, 3—5 cm lata. Caulis scapi- formis 0 iculatim foliosus, in scapum uniflorum ns. Alabastra suberecta 4,5—4 cm dia- cymas umbelliformes trifloras dispositi, nonnun- rte caulis inferiore adjectis. Sepala 2 hirsuta. saturate coerulea, imbricata. Stamina tibus. Stylus brevis, at distinctus, stigmate capi- is i . Capsula lineari-oblonga 4—6 cm longa, ad apicem valvulis. dehiscens. Semina rugosa. ~~ Ka ee e : ; Centralasiatisches Gebiet; Provinz des extratropischen Himalaya (Ost-Himalaya): Westliches Sikkim: Jongri, ziemlich haufig auf Alpenmatten in un- gefahr 3000—3500 m Höhe (Kings Coll.!, Watt n. 5435, Gammie). Nota. Differt a M. integrifolia stylo distincto, floribus purpureis, non luteis, foliis grosse serratis, non integerrimis, capsula sparsim, non dense setosa. i 17 «implicifolia (D. Don) G. Don, Gen. Syst. I. (1831) 135; Walp. Rep. I. (1842) 110: Hook. f. et Thoms. Fl. Ind. (1855) 252; Hook. f. Hl. Himal. pl. (4855) : *) Prain l €. dicit: »Tibet australi-oceidentalis«, verosimiliter sphalmate pro »Tibet australi-orientalis«. | s : 264 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. t..8; Ill. hortic. HI. (1856) 114; Walp. Ann. IV. (1857) 170; Fl. des serres XIII. (1858) t. 1324; Hook. f. Fl. Brit. India I. (1872) 118; Prain, Nov. Ind. IX. in Journ. As. Soc. Beng. ‘LXIV. 2. (1896) 321; Flora and Silva I (1905) 84; Prain in Ann. of Bot. XX. (4906) 354. — Papaver simplicifoliwm D. Don, Prodr. Fl. Nep. (4825) 196. — Stylophorum simplicifolium Spreng. Syst. IV. (1827) cur. post. 203; Wall. Cat. (1828) n. 8125; Steud. Nomencl. ed. 2. Il. (1841) 650. — Herba patentim hispido-pilosa, circiter 30—60 cm alta, radice crassa fusiformi collo pilis fulvis dense barbato, acaulis, verosimiliter monocarpica. Folia omnia radicalia lanceolata, in pe- liolum laminae aequilongum angustata, acuta vel obtusa, geen (vel rarissime utrimque 1—2 denticulis remotis instructa), pilosa vel glübrata, —20 em (cum petiolo) longa, 4—2 cm lata. Scapi 1—3, robusti, simplices, Zëtteg, d 30 cm (fructiferi usque ad 60 cm) alti, pilis patentibus et decurvis hispidi (iuniores hispido-tomentosi). los cernuus, 5—8 cm diametro. Sepala pilis patulis hispidissima. Petala 6— 8 late obovato-rotundata vel obovato-cuneata, purpureo-caerulea vel caerulea. Stamina fila- mentis lineari-subulatis, antheris lineari-oblongis. Ovarium cylindricum ; stylus distinctus crassus stigmate lato subgloboso, 5——7-lobo, lineis stigmaticis crassis papillosa tosis. Ca apsula lineari-clavata, patentim hispido-pilosa vel glabrata, 2,5—5 cm longa, stylo 0,5—0,7 cm longo. Semina cellulosa, profunde en. — Fig Einheimischer Name: »Ohaee« und »Themei Sowangc« (D. ines 1 c. 197). Centralasiatisches Gebiet; Provinz des extratropischen Himalaya; mittlerer und östlicher Himalaya: Auf Alpenmatten in 12000—16000 Fuß Höhe. Nepal (Wallich n. 8125). Sikkim: 4000 m (Hooker et Thomson!), Teumlong (Kings Coll.!), Jongri, Singalelah (Gammie n. 410!), Lachung Valley (Gammie n. 787!); Chumbi (Dungboo 1878, Kings Coll. n. 334!, 539!); Bhutan. Südlichstes ` Tibet, Khamba und Phari, 14000—15 000 Fuß Höhe (E. H. Walsh, Tibet Frontier Comm. 1904 n. 146). Nota. Habitu et adspectu valde similis M. pseudointegrifoliae, fructus forma M. grandi. M, quintuplinervis Regel in Gartenfl. XXV. (1876) 291 tab. 880, fig. b, c; d; Maxim. Fl. tangut. I. (1889) 34 t. 23, f. 27; Diels, Fl. Centr. China in Engler's Bot. duh: XXIX. (1904) 354, Le XXXVI. (1905) Beibl. 82, 16; Flora and Silva lll. (1905) 84; Prain in Ann. of Bot. XX. (1906) 354. — Herba pilis fulvescentibus sub- rigidis hirsuta, scaposa, radice fusiformi in collo petiolis vetustis concavis fuscohirsutis foliorum märeidorum dense obvallata, verosimiliter monocarpica, acaulis. Folia 0 omnia basalia numerosa, integerrima praecociora, petiolis ac lamina aequilongis, elliptica, a acuta, in petiolum paulatim angustata, — 3 cm longa, 1,2—1,5 em lata, saepius sub anthesi evanida, superiora petiolis qid tiia brevierihüs, lanceolato-elliptica, 3,5—4 cm longa; mnia subtus glaucescentia quintoplinérvia, utrimque patentissime hirsuto- setosa. Scapus solitarius elongatus, simplex, 20—30 cm altus, setis reversis hirsutus, teres, striatus, uniflorus. Flos cernuus er. 2,5—5 cm diametro. Petala 4 late obovata, ' lilacina vel purpurea, 3,5 cm longa, 2,5 cm dá. Stamina decree pluriseriata, petalis plus duplo breviora, stylum dütnchum superantia, inter! ra sensim longiora; filamenta linearia ad apicem filiformi-attenuata; antherae ovales proce Ovarium dense setosum stylo duplo longius placentis 3, rarius 4, crassis multo: latis*). Stylus cylindricus 3—4-suleus; stigma sequilongum. latum, conicum, 3—4-lobum. Capsula erecta eebe, basi breviter attenuata, pilis arrectis dew setosa, ad apicem autem glabra, 12—15 cm deis stylo plus Fig. 35 Cen ntralasiatisches Gebiet; Provinz von Kansu (Ostabfall des Tibetan Hochlandes) : Auf Alpenmatten in 9000—11000 Fuß Höhe, Kansu (Przew A | a *) Quo loco error in descriptione Maxim. (l. c. 34) mihi esse en qui, »ovarium ` 3—4 loculare« appellat. Meconopsis. 965 Potanin!). Shensi: Tsin-lingshan-Kette, Ngo-san-Berg (Giraldi n. 4492!), Miao- Wang-san (Giraldi n. 4491!), Thae-pei-shan-Berg (Giraldi n. 766!); Huan-tou-san-Berg (Giraldi n. 7032!); Provinz von Sze-chuan: Tsaku-lao (Bock und Rosthorn n. 2580!, Potanin!); NO.-Tibet (an die vorigen Gebiete angrenzend!); Amdo, auf Alpenmatten in 9500—41000 Fuß Höhe Einheimischer Name: »lu jung huao« Se Bock und Rostho Nota. Sine dubio valde affinis M. sömplieifoliae, a qua differt foliis de numero coloreque petalorum, et staminibus vix biseriatis paucioribus, capsula densius se . punicea Maxim. Fl. tangut. I. (1889) 34 t. 23, f. 12—21; M. T. Masters in Gard. Chron. 3. ser. XXXVI. (1904) 282, 289, fig. 130; Flora and Silva e (1905) 84; Prain in Ann Bot.. XX. (1906) 355; Prain in Bot. Mag. (1907) tab. 8119. — Herba pilis setosis DV? Safer rg hirsuta scaposa, radice fusiformi tenui in collo osa, verosimiliter monocarpica, acaulis. Folia omnia radicalia numerosa inte- gerrima, trineryia et graciliter reticulata, Vet petiolata, praecociora elliptica, lamina 2—3 cm longa, I—1,5 cm lata, seriora multo numerosiora, lanceolata vel lineari- lanceolata, late cuneata vel were lamina 5 —9 cm longa, 0,8—2 cm lata, omnia paulatim in petiolum angustata, utrimque, supra plerumque magis, pug Scapi sim- plices, uniflori, 3— 77, in diversis evolulionis statibus erecti, 20—40 cm alti, retrorsim pilosi, 2—3 mm crassi, ad apicem tenuiores, nutantes. Horie CCS subpatüli, cir- citer 5— 7 cm diametre. Alabastra ovalia nutanlia 1,5—2 cm longa. Sepala 2 dense setosa, decidua. Petala 4 (sec. Prain rarissimo incultis 8— 9), punicea, 2 latiora 6—7 cm longa, multinervia, ovali- vel lanceolato- elliptica, obtusa, basi crassiora et obscure arcte conniventia, supra wedge thats parallela. Stare vix 30 erecta, ovario breviora, interiora sensim longiora; anthera oblongae, exteriorum staminum filamenta elliptica superantes, interiorum filamentis SE verse lineari-lanceolatis Br breviores. Ovarium dense setosum, ellipsoideum ad basim paullo attenuatum, 0,5— em longum, uniloculare, stylo nullo, stigmate latissimo 4 mm alto, 8 mm lato, Ge magnitudine ovarii ingente, quadrilobato coronatum ; stig- matis lobi erecti cordato-orbiculati, concavi, margine fimbriato-stigmatosi, apice inter se connati, lobis cum vicino contiguis in laminam duplicem conniventibus stigma 4-radia- tum constituentibus. Capsula (immatura) sine stigmate, nunc stylo subnullo nunc stylo brevissimo suffulta, 44 mm longa, cum setis 7 mm lata, detractis setis an- guste ovoidea. — Fig. 35H. entralasiatisches Ge : Provinz von Sze-chuan (Potanin!). — NO.- libet (oder Sze-chuan!): Djao-techi-Flus (Przewalski!). : ili modo stigmate amplissimo, sessili, di- ET differt autem scapo uni affın itate sectionis » Grandes« dicit t Prain L c. 355 haec: “The Grandes constitute a atural group different from the other groups of the section Polychaetia, but in habit degen ‚he Bellae an mulinae in the Section eet From all other pite d single species in the group Chelidonsfoliae, they stand apart as regards the character of the stigma, the lobes of which are divaricately radiant instead of contiguous decurrent. M age i and is somewhat exceptional in the genus as a whole, à being useally polycarpic; all the others in cultivation have proved monocarpic. All the species appear to flower, as a rule, one year from seed, the leaves dying down during the -ntervening ari: NITE Sect. 7. Torquatae Prain pro subsectione. Torquatae Prain pro subsectione in Ann. of Bot. XX. (1906) 355. — Caules clongati simplices scapiformes. Folia subintegra plerumque radicalia. Flores numerosi styli distineti vel brevissimi; s a . D cymas compactas subspiciformes dispositi; : . onga vel clavata lobis decurrentibus is contiguis. f 2" H ona n Ann. of Bot. XX. (1906) 355 pl XXIV, fig. 14; in = Fedde, Rep. us spec. Iv. "e 219. — Herba, pilis patentibus aureo-fuscis, basi Dez : Capsula adpresse setosa vertice circa 966 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papavercideae. glandulosa excepta barbellatis hirsuta, perennis(?) rhizomate vaginis numerosis foliorum marcidorum obsito. Folia plurima caespitosa basalia vel subbasalia, pauca modo cau- lina, quorum trientis caulis imi basalibus conformia, at minora, medii parva bractei- formia, sed 5—6 summis floriferis exceptis vacua; basalia atque subbasalia pep obtusa vel subacuta, integerrima vel remote irregulariterque subsinuata, 40— longa (petiolo incluso), 4,25—1,75 cm lata, in petiolum 3—4 c m longum ad bai plus minusve vaginanter dilatatum attenuata, supra pallide viridia, subtus aree utrimque, sed praesertim subtus atque ad pétiolum hirsuta ; caulina inferiora 4—6 cm longa, 0,75 cm lata, petiolo 0,75 —1,5 cm longo, superiora bracteiformia i e lobata, 1,5 em longa, 0,5 cm lata, dessilia. Caulis d 40 em usque altus, simplex, scapi- formis, ad basim minimum digitum crassus, iise sursum praesertim triente summo dense ‘florifero plus minusve sulcatus, prorsus hirsutus, Flores numerosi, versus apicem caulis subspicatim aggregati, inferiores lantum bracteati, pedicellis obliquis hirsutis, 0,5 em longis vel brevioribus, nonnunquam obsoletis. Sepala nondum obvia. t ab (an semper?), pallide-punicea, oblongo-ovata, ad 4 cm usque longa, 2,5 cm lata, extus sparse hirsuta, intus glabra. Stamina numerosa, 2—-3-seriata, filamentis glabris, gra- cilibus , discretis. Ovarium e carpellis 8 compositum, dense setosum, ovoideum, disco glabro puniceo-purpurascente margine 8-sinuato et obtuse 8-angulato Tobis bitegns sub- plicatim explanato et plane astigmatico coronatum; stylus centralis perbrevis stigmate brevior; stigma ovatum integrum lobis contiguis; placentae valde intrusae ovulis plu- imis. Capsula ovoidea, plus minusve angulata, 1,35 cm longa, 1 cm lata, sub mar- gine disci poris 8 dehiscens. Semina plurima ovoidea, 2 mm longa, 0,75 mm lata, reticulata. Centralasiatisches Gebiet, Grenze der Provinz des extratropischen Himalaya und der Tibetanischen Hochwüste (Süd-Tibet): Auf Alpenmatten. In valle fluminis Kyi-chu, 11500 p. s. m., a Lhasa prope (Walton fl. IX. W. diseigerae maxime affinis, a qua differt nulla re nisi zeigt ren stylo multo breviore, stigmate ovato, non anguste clavato, margine disci loborum integro non dentato. 24. M. discigera Prain in Ann. of Bot. XX. (1906) 356, pl. XXIV, fig. 12; in Fedde, Rep. nov. spec. IV. (1907) 219. — Herba pilis patentibus aureo-füsis barbel- latis hirsuta, perennis(?) rhizomate vaginis foliorum marcidorum obsito. Folia per- plurima caespitosa basalia, spathulata subacuta, margine apicem versus pauce grosse dentata vel sublobata, 10—15 cm (petiolo incluso) longa, 1,75—2 em lata, in petiolum 6—8 cm longum ad basim plus minusve vaginanter fr attenuata, supra a viridia, subtus glaucescentia, utrimque atque ad petiolum hirsuta; bracteae foliac eae lanceolatae, ronatum; stylus centralis glaber, 0,5 em longus, stigma fere aequans; stigma cl tin. plus minusve bilobum, 0,6 cm longum; placentae intrusae ovulis plurimis. Capsula oblong ga, 6—8-angula, 4 15—232 em longa, 0,8 cm lata, sub disci margine poris 6—8 dehiscens, Semina plurima, ovoidea, 2 mm longa, 0 Eë mm lata, reticulata. Centralasiatisches Gebiet; Provinz des extratropischen Himalaya (östlicher Baier Westliches Sikkim, auf Alpenmatten; Gucha-la, 14000—12000p.s.™- (Cave fr. IX. De affinitate cf. notam ad M. torquatan Nota. t 2 De affinitate sectionis »Torquatae« dicit Dram E c. 357: "The did tue form à natural — and striking group. Their habit recalls that of the Aczlealae of the se with however more numerous and more closely set flowers, so em: boa: in M. torquata, P | e other groups of the section the cymes are spicate rather than racemose. As compared with th [ : ; ! Meconopsis. 267 Polychaetia, in which the hairs are of the same character, the Torquatae agree with the Grandes as regards foliage, with the Robustae in having numerous flowers. In the Robustae, however, or paniculate, not in congested or subspicate cymes. n the case of the group Bellae, the very stout rhizomes and the Ve remains of ey ëch suggest the possibility that the Torquatae may be perennials . Sect. 8. Robustae Prain. Robustae Prain in Journ. As. Soc. Bengal LXIV. 2. (1895) 315; in Ann. of Bot. XX. (4906) 357. — Caules magnopere evoluti elati, sagt: — ramosi. Folia grosse dentata vel varie lobata, caulina numerosa sparsa Flores numerosi, in cymas laxas racemiformes paniculatasve dispositi; petala 4; styli Py stigmata clavata lobis decurrentibus contiguis. Capsula nunc ee nunc patenter setosa, in stylum sensim aitenuata. — Herbae monocarpicae. 5 22. M. superba King ex Prain, Nov. In dic. IX. in Journ. As. Soc. Beng. LXIV. 2. (4895) 317; "Phal in Ann. Roy. Bot. Gard. Calcutta IX. 4. (1901) 4 t. 5; Prain in 0 Ann. of Bot. XX. (1906) 357. — M. nepalensis Flora and Silva MI. (1905) 84, sec. Prain, 1. c. 357 partim et quoad exempl. albiflora prolata. — Herba elata robusta, verosimiliter monocarpica, pilis mollibus flexuosis patentibus hirsuta pubeque molli cinerea dense obtecta, 4,50—2 m alta. Caulis simplex usque ad 4—5 cm crassus. Folia basalia shiudto-lobatd; caulina sessilia amplexicaulia obovato-oblonga grosse den- lata aeuta, laxe pilis barbellatis simul ae dense indumento stellato induta, 25— 50 cm longa, in parte superiore in bracteas similes minores transeuntia. Flores eymis sim- plieibus racemiformibus densifloris dispositi, 10 cm diametro; pedicelli breves, nunquam longiores quam 3 em, bini vel terni ex .braetearum axillis enascentes. Sepala laxe strigosa et dense stellato-tomentosa 4,5 cm longa. Petala alba margine integerrima. Ovarium globosum 8—1 1-valve setis adpressis pubeque stellata dense obtectum. Stylus brevis basi manifeste incrassatus. . Centralasiatisches Gebiet; (Ostlicher Himalaya), Bhutan: Auf Alpentriften in 1000 Dun : . Fortasse modo un vel varietas M. paniculatae, sed e altitudine majore et omnibus partibus omnino majori s, floribus majoribus, petalis albis. s, n flavis, foliis distincte serratis, non ee nomen habitu atque foliis M. panic CR simillima. 23 M. paniculata (D. Don) Prain, Nov. Ind. IX. in Journ. As. Soc. Beng. LXIV. 2. (1895) 316; Prain in Ann. of Bot. XX. (1906 Prodr. Fl. nep. (1825) 197*). — i p. -= Provinz des extratropischen Himalaya 0—11000 Fuß Höhe, Ho-Ko-Chu — Polychaeti : Lc.346. — A. Wllichii Wall. Cat. (1828) n. 8123b, non Hook. ; Hook. f. et Thomson, Fl. Ind. (1855) 254 in parte; Walp. Ann. IV. (1857) 471 in párte; Hook. f. et ang Fl. Brit. Ind. LI 1878) et in e, Ls — re pani- sicco in statu basi interdum po 5— iametro. Folia basalia petiolata lineari-lanceolata vel cm di oblonga, sinuato-lobata “ rose dentata, raro gpa lobis triangularibus acutius- culis, 15—45 cm longa; ina breviter petiolata, superiora sessilia linearia vel lineari- oblanceolata, et vel grosse dentata vel interdum parum lobata, laxe pilis »in parte« en ge "wal non, ut in G. Don, l. c. 135, planta flore rubro est a gr "rai Le 316 k * ** Qu Lo d planam e e ie citatam attinet! (cf. M. napaulensis DC.). 268 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. barbellatis neri dense indumento stellato induta. Flores cymis laxifloris racemifor- us 3 m longis dispositi, 5 cm diametro; alabastra rotundato-ovoidea 2— 2,5 em longa; pedicelli subfastigiate ramosi, longiores quam folia iam sub anthesi florum. Sepala laxe strigosa et cen stellato-tomentosa, interdum modo puberula, erue 1,25—2 em longa. Petala lutea integra. Stylus ad basim manifeste incras- satus 1,25 cm longus. Stigma pale um. Capsula stidvaté-oblonga 8—11 valvis ad geg ' dehiscens , setis adpressis subpersistentibus pubeque stellata dense obtecta, 4—5 cm (cum stylo) longa. — Fig. 34 E. E Name: In Nepal EE swae. alasiatisches Gebiet; Provinz des extratropischen Himalaya (Mittel- va Ost-Himalaya): Garwhal : Geo Pass (Duthie n. 1050!); Nepal: Gossain Than (Wallich n. 3123b!); Sikkim: Jongri, Ling-tu, Phalloot (3000 m) (Kings Coll.!); Lachung und Tankra i ws (Gam mie!); Bhutan: Tak-poo (Dungbo o). Nota. Secundum D. e LE »Herba summe venenata, imprimis radix. luteo scatete. Sec. Prain l. . 358: dieit separable even as variety from the next eng (var. elata), owing to the tos of numerous intermediates Var. elata Prain, L c. 346; Le 358. — M. napaulensis Wall. Cat. (1828) 8123A, non DC. — M. nipalensis Hook. f. et Thoms. Fl. Ind. I. (1855) 253; Hook. L Ill. Him. pl. (1855) t. 9: Walp. Ann. IV. (1857) 174; Hook. f. Fl. Brit. India L (1872) 118*). — M. nepalensis Lemaire, Ill. hortic. MI. (1856) 95*); Flora and cat UL hi 83. — M. Wollastonii Regel, Gartenfl. XXV. (1876) 291, nomen tantum. es eymis simplicibus, laxe paniculatis dispositi, 1,5 em diametro. Pedicelli eral solitarii, interdum bini, patuli, non vel vix longiores quam folia sub anthesi me postea elongati et fasciculati. Sepala 2,5 cm longa pilis mollibus obtecta. — Fig. Centralasiatisches Gebiet; Provinz des extratropischen ioe (Mittel- und Ost-Himalaya): Nepal: Auf Alpentriften in 10000—11000 Fuß Höhe (Wallich n. 8123a); Sikkim: Lachen, 3000 m (Hooker!), Natong (Dungboo), Pa- tang-la (King), Jongri (Kings Coll.), Singalelah (Gammie n. 150 N. uae varietas cum nn genuina conjuncta est formis intermediis, quamobrem Prain eitat: “This form is treated h as a variety, rather as a matter of convenience than of necessity. The two are easily Ae in Watt extreme states; they, however, pass insensibly into each other. By keeping them apart it is more easy to disentangle the confused synonymy that has resulted from the erroneous reduction by Don, to one of them, of De ndolle’s very different M. napaulensis’ : 24; M. robusta Hook. f. et "hon Fl. Ind. I. (1855) 253; Wall. Cat. (1828) m 812177, 8124; Walp. Ann. IV. (1857) 174; Hook. f. Fl. Brit. India I. (1872) 118; sec. Prain pro parte maxima sed exemplum nepalense prolatum excludendum ` Prain, Nov. Indie. IX. ex Journ. As. Soc. Beng. LXIV. 2. (1895) 315; uud Zog Kumaon (1906) 10; Prain in Ann. of Bot. XX. ~~ $59. — An , na Wall. Cat. (1830) n. $127 E, non L. — M. nipalensis Hook. f. in Bot. line: ieee) € 5585 nec M. nepalensis DC. = - M. paniculata Flora and Silva Ill. (1905) 84. — Herba elata glaucescens, paniculatim ramosissima, pilis paucis sparsis scaberulis flexuosis molli- bus longe patentibus sparse crinita, rarius glabrata, 420—180 cm alta.: Caules 2,5 cm diametro ad basim, simplices vel ramosi. Folia radicalia pinnatipartita, caulina pinnatifida vel sinuato-lobata, ambitu lineari-oblonga, segmentis rotundalis acutis 10— 15 cm longa, glaucescentia, pilis barbellatis parce strigosa. Pedunculi floriferi ad apicem pubescentes vel setosi, fructiferi glabrati, 15—30 cm longi. Flores cymis Leere rci laxifloris 30 em longis dispositi 5—7,5 em diametro. Sepala laxe ulata. Capsula immatura strigosa 1,5—2 cm Wee Petala sulphurea ad apicem cren ape setis ER patentissimis laxe vestita, EE erasso conico brevi, basi man '*) Nec M. napaulensis DC.! a | . .. ** Secundum exemplum yer Petrop. sub Welch n. $421 sine dubio M. robusta, non : ; M. napaulensis, ut t Prain, l. c. obtinet. | ae : e Meconopsis. 269: incrassato et stigmate capitato terminata; matura glabrata ze. 8—11*) val- vulis ad apicem dehiscens, cum stylo "ris 4 em longa, 4—1,5 ata, costis placenti-. feris crassis. Semina brunnea, celluloso-cancellata. — Fig. 3 D. ; - alasiatisches Gebiet; Provinz des, extratropischen Himalaya (Ostlicher Himalaya): Auf Alpentriften in 8000—12000 m Höhe, Garhwal und Kumaon (Wallich n. iM. 8124). Jalde affinis M. paniculatae, cuius species vicarians est Himalayae occidentalis; a M. A et M. superba di aa foliis alte lobatis atque pilis stellatis deficientibus. Forma. autem capsulae et styli iis simillima, foliis magis attinet ad M. napaulensis et M. Wallichii. 25. M. napaulensis DC. Prodr. I. (1824) 121; Walp. Rep. L (1842) 110**); Prantl u. Kündig, Le 141; Prain, Nov. Indic. IX. in Journ. As. Soc. Beng. LXIV. 2.. (1895) 317, in Ann. of Bot. XX. (4906) 359. — Stylophorum nepalense Spreng. Syst. IV. (4827) cur. post. 203; Steud. Nomenel. ed. 2. Il. (1841) 650 in parte, — Stylophorum paniculatum G. Don, Gen. Syst. I. (1831) 135 in parte***). — M. Wallichii var. fusco-purpurea Hook. f. Bot. Mag. (1884) t. 6760. — Herba elata, verosimiliter monocarpica, glaucescens, sparsim hirsuta pilis mollibus flexuosis patulis et raro sparsim substellate pubescens. Caules simplices 60— 150 cm alti, 1—2,5 em ad basim crassi. Folia basalia pinnatipartita, caulina pinnatifida vel lyrato-pinnatisecta segmentis rotundato-oblongis grosse crenato-dentatis, laxe pilis barbellatis simulac dense indumento stellato induta, radicalia et inferiora caditia peliolata, superiora sessilia, summa pinnatilobata vel suberenato-dentata. Flores cymis simplicibus vel patiiciliitis dispositi nutantes 6—8 cm diametro; pedunculi praesertim ad apicem sparsim hirsuti. Alabastra late ovoidea 1—2 cm longa. Sepala laxe strigosa et dense stellato-tomen- losa. ` Petala late obovato- colon dh obscure fusco-purpurea, En 2,5 cm longa. ; Cap- sulae subcylindricae vel anguste ovatae, valvis 5—7 icem dehiscentibus setis asperis primum flavis adpressis, deinde rufis patulis vel reflexis dense obtectae, 1,25— 2,5 em longae, stylo gracili elongato subeylindrico 4,25 —2 cm longo et stigmate capi- tato coronatae. — Fig. 3 Centralasiatisches Gebiet; Provinz des extratropischen Himalaya (Mittlerer und Östlicher Himalaya): Auf Alpentriften in 10000—12000 m Höhe. Nepal: Thari (Kings Coll.!); Sikkim: Tehni-Zen (Kings Coll), Jongri (Kings Coll.!). Nota. Valde affinis M. Wallichat. ; 26. M. Wallichii Hook. Bot. Mag. (1852) t. 4668; Lemaire, Jard. fleur. II, (1853) 3151); Belg. i IV. (1854) 294 t. 18; Planch. in Fl. des serres VIII. (1855) 5 t. 753: Hook. f. et Thoms. Fl. Ind. (1855) 2547); Walp. Ann. IV. (1857) 1717); Hook. f. et Thon "t Brit. Ind. I. (1872) 1197); Prantl u. Kündig, l. c. 141; Dym. Ward. = Hoop. Pharmacogr. Ind. I. (1889) 142; Prain in Journ. As. Soc. Beng. LXIV. 2. (1895) 318; Flora and Silva II. (1905) 84 e ic.; Prain in Ann. of Bot. XX. (1906) 360 pl. XXIV, fig. 6. — Herba elata 75—100 cm vel plus alta, sub- ollibus rufescentibus patentissimis sparsissime CHE pubeque sub- videnter monocarpica. aules graciles erecti paniculatim ramosi. Folia basalia petiolata pinnatipartita, apicem versus pinnatifida pinnis el seg- mentis ovato-oblongis inciso-sinuatis, caulin | pilis barbellatis Mom dense indumento stellato induta. Flores ampli metro nutantes in cymam paniculatam elongatam foliosam dispositi, ebedi brótibus. Alabastra ovalia gr late ovalia, 1,5—2 cm longa, nutantia. Sepala 2 oblonga, dense stellato-tomentosa, rarius laxe strigosa, valde concava. Petala 4 subrotundato- obeordata patentia dilute coerulea. Stamina valde numerosa antheris aurantiacis ob- *5 Phan, L 6: 315: “capsule obovate-oblong 8—11-valved, sparingly covered with adpres- Sed sub-deciduous setae". Se de causa Prain,.l c. 346 hunc locum ad M. paniculatam Prain referat, quamquam bine L on? — est. *** Quo ad | piant. ro citatam attinet! (cf. M. paniculata Prain). T Except € citatione: Wall. fat. been n. 8123 b. (cf. M. paniculata Prain). 270 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae, lo Ovarium ellipticum dense adpresse ferrugineo-setosum; stylus elongatus sub- panard longitudine ovarii. Stigma capitatum lobis 5—6 erectis. Capsula oblongo- elliptica 2—3 (cum stylo 3—4,5) cm longa, ad apicem valvulis 5—7 dehiscens, primum aE deinde patenter setosa. Semina ovata elevate reticulata, estrophiolata. — Fig. 3 če entralasiatisches Gebiet; Provinz des extratropischen Himalaya (Ostlicher imap) Auf Alpenmatten in 10000—12000 Fuß a Sikkim eier Jongri, Phullalong (Clarke!), Phalloot (Kurz!); Chumbi; Bhutan. — Provinz yon ze-chuan: Auf Alpenmatten in etwa 12000 Fuß Höhe Nota. De affinitate atque -statione ci wet notabilis dicit Prain, l. e. 564 haec: _“This species in habit and general appearance agrees almost as closely with M. napaulensis as does M. Oliveriana with M. chelido nifolia. In omg present instance, indeed, the parallelism S S > AE [zs "E "ge B o = = E T [24 E eo g CE B e 2 £ 4 m - a e =” e un bai E un e fm ; ichit have only a close felted stellate tomentum, the long barbellate. hairs being ab- Sent, ZK the most definite distinction lies in the colour of the flowers..... De sectione Robustarum earumque notis cf. Prain, l. c. 361. Imprimis est notabile “the from seed, and that during the two intervening winters the rosette of leaves persists". De syno- nymia valde confusa specierum huius sectionis ot pede cf. Prain, l. c. 361—364. Sect. 9. Chelidonifoliae Prain. Chelidonifoliae Prain in Journ. As. Soc. Bengal. LXIV. 2. (1895) 313; in Ann. of Bot. XX. (1906) 364. — Herbae inermes, perennantes. Caules elongati graciles, ramosi, foliosi. Folia pinnatifida, sparse hirsuta. Petala 4 lutea; styli distincti vel nulli; stig- mata globoso-clavata vel Wehen dod Capsula glabra, paulatim in stylum attenuata vel eem in stigmatis plicaturas exten M. chelidonifolia Dur. et SCH in Journ. de bot. V. (1891) 19; Flora and Silva III. (1905) 82; Prain in Ann. of Bot. XX. (1906) 364. — Herba glauca fere 60 em alta, perennis rhizomate villoso. Caulis elongatus ramosus, foliosus, inferne sparse setulis conspersus, superne glaber. Folia subtus glauca, inferiora s media bre- viter petiolata, setulosa, ambitu ovato-deltoidea vel ovato-oblonga, 8—10 m longa et lata, pinnatipartita, 1 —3-iuga, segmentis ovatis incisis obtuso-lobatis tenia trilobato; foila superiora Geer minora, glabrescentia, subsessilia, late ovata, eem > lobis ovatis ad apicem rotundatis, infimo lobo antice projecto caulem amplecten _ Pedun- culi omnes axillares, graciles, glabri, folis subduplo longiores. Flores pi: diametro circiter 4 em: Alabastra globosa 0,5—0,75 em diametro. Sepala 2 glabra. Petala H (in sicco) sordide flava. Ovarium glabrum ovato-oblongum ad apicem in stylum brevem, at distinctum attenuatum. Stigmalis globoso-clavati lobi 6—8 reflexi gehe nervi- formibus valde intrusis oppositi. Capsula glabra, ovata, 1,5 cm longa, vix 4 em lat Fig. 34 C. Centralasiatisches Gebiet; Provinz von Sze- chuan: Im gege een ^ Hecken und schattigen Gees Omei mons, 8000’ (Faber, fl. fr. VI—VII. 1887: Nota. In habitu Chelidon?o maiori mirabiliter simillima, ceterum ssi Son M. mmer fructu ovato, multo vd unam atque stylo distincto excepto. . M. Oliveriana Franch, et Prain, mss. in Herb. Paris et Kew ex Prain, Nov. Ind. x in Journ. As. Soc. Beng. XLIV. 2. (1895) 312; Prain in Ann. of Bot. ^' e (1906) 365. — Herba perennis rhizomate pilis setulosis brunneis villoso. Caules eret alque elongati copiose ramosi, infra patenter sparsim setulosi, supra glabri, Ber Si P e, Se Meconopsis, Argemone. 271 Pedunculi graciles, Alabastra globosa vel ovoidea circiter 1 cm longa. Flores solitarii vel bini caules et ramos paucos semper foliosos axillares terminantes. Sepala Petala rotundata, 1,5—2 em | diam., purpurea (?). Stylus brevissimus crassus. Capsula anguste cylindrica, ad bas m paulatim ad apicem subitius angustata, 4—5-valvis, glabra, cum stylo perbrevi Ch em longa, 0, 75 em lata, placentis nerviformibus. Stigma Aro dilatati Centr RS Gebiet; Provinz von Sze-chuan: Ostlicher Teil, in ume und an schattigen Stellen in 12000 Fuß Höhe. Tchen-keou-tin (Farges 90). Auch in den angrenzenden Teilen des westlichen Hupeh (Henry n. 6863, "i E. Wilson ive n. 23901). Nota. Cf. notam ad M. ehelidonifoliam. Ceterum fructus forma simillima Catheartiac villosae, sed ad apicem valvis brevibus aperiente diversa. De sectione Chelidonifoliarum dicit Prain: “The Chelidonifoliae include only two species which are so much alike that they can only be distinguished by their dera deem ules. These genus M. punicea and M. integrifolia, or like that of Catheartia villosa. In habit the two species are unlike any of the groups of Mec econopsis xps the Cambricae; in this respect they agree 24. Argemone L. Argemone E Gen. pl. ed. 4. (1737) 150] 2 Spec. pl. ed. 4. (1753) 508; Lam. Encycl. meth. I. (1784) 247; Benth. et Hook. f. Gen. I. (1867) 52; Baill. Hist. pl. III. (1872) 113; Prantl et Kündig in Engl. u Prantl, Pflzfam. Ill. 2. (1889) 1 141; Prain, An ace. of the gen. Argemone, in Journ. of Bot. XXXIII. (1895) 129—135, 116—478, 207— 209, 307—312, 325—333, 363—371. — Echtrus Lour. Fl. cochinch. (1790) Ek Enomegra ie Nelson, Key Rocky Mts. Fl. (1902) 27; Contrib. Rock. Mts. Herb. IV. în Bot. Gaz. XXXIV. (19 902) 365. taculum anguste conicum. ala 3 conformia, ad apicem cornuta et late- Recepta Sep raliter parum alata, libera, convoluta, decidua. i mox decidua, alba, flava vel aurantiaca vel i Stamina numerosa hypogyna filamentis filiformibus vel medio atis,- antheris linearibus basifixis extrorsum entiam curvatis. Carpe ella 4 deep 3)— in germen d ad basim solutis; semina numerosa, globosa, testa reticulata, distincte, at modo minute cristata. — He rbae ramosae saepe robustae, mper biennes vel raro forsan perennes *), glaucescentes, succo. flavo, saepissime spinosa t aculeatae vel rigide setosae, raro hispidae. Caules plerumque erecti erecti vel. eege, Folia ineiso-pinnatifida segmentis plerumque sinuato-dentatis, dentibus ` spinosis, vel integra sinuato-dentata eg sinuato- lobata. Flores terminales in ramis vel cymos Mone 3-meri. Alabastra erecta. Teil sehr variable Arten meist in yep KREE enke biete des atlantischen Nordamerika, immergrüne Provinz der südatlantischen Staaten und zum Teil auch in der südlichen Prärienprovinz, im Gebiete des pazifischen Nord- sr südlichen Zone der Provinz der Rocky Mountains und zwar hauptsächlich im -Provinz des mittelamerikanischen Xerophytengebietes, ischen Wüsten- und Steppenprovinz, Ferner im Mittel- e und zwar sowohl in der Chaparal-Provinz und Sonora-Provinz wie in der Provinz des mexikanischen Hochlandes. A. mexicana kommt auch frutieosa, quae sola frutex lignosus perennis est. *) Excipienda est Argemone 972 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. im Gebiet des tropischen Amerika, im siidlichen Teile wohl aber nur ip vor, während sie in der Provinz des tropischen Amerika und in der Westindischen Pro- vinz samt der var. ochroleuca sicher heimisch ist; diese Art ist als EENE R un meist an die Küsten aller wärmeren Gebiete der Erde verschleppt. Zwei Varietäten von A, platyceras finden sich außerdem noch im Andinen Gebiete des südamerikanischen Florenreiches und eine Varietät der A. alba findet sich endlich noch im Paläotropischen Florenreiche im Gebiete der Sandwich-Inseln, ein recht schwierig zu erklärendes Vor- kommen. Clavis specierum et varietatum. A. Plantae fruticosae. Folia coriacea, oblonga, sinuato-subden- tata (ilicina). Petala lutea. Cem fere usque ad basim valvis dehiscens . . . . 8.4. fruticosa. B. Plantae herbaceae. Folia hacia non Pide [^ plus minusve pinnatim incisa*) (cnicoideà). Capsula modo ad apicem valvulis agoiros dehiscens. a. Petala lutea, aurantiaca vel ochroleuca. a aculeata. E cen lutea vel aurantiaca. ^ Capsula ad basim icemque rt stylo subnullo : 9. A. mexicana. II. Pea ochroleu Capsula ES phis minus- attenuata sl distincto. . . . A mexicana var. ochreleuet. B. Canale inermis . 3. A. leiocarpa. I. Capsula ad apicem tübrótundati stylo. sabaid . leiocarpa var. mexicanordes. II. Capsula ad apicem magis attenuata n presi a distincto . . 2 H leiocarpa var. ochroleucoides. b. Petala alba, rarius rosea. a. Bracteae florum secus ramos florales dispositi. Se- palorum cornua omnino herbace I. Capsula valvis tenuioribus reticulatis aculeata. P Sepala cornibus minoribus 3 mm longis, co- nieis, omnino herbaceis vel brevissime aculeatis instructa ip ster loresque minores aculeis ascendenti- entibus . . 4. A. alba. tis Folia floresque ` maiores aculeis eleron "` tibus . . A. alba var. glauca. 2. Sepala cornibus longioribus 6 mm "longis, "trian- gulariter dilatatis, satis longe spinosis inen: 5. A. purpurea. IL. Sepals cornibus longioribus 8 mm apsula valvis crasse coriaceis vix aculeata . . 6. A. grandiflora. P. Bracteae florum sub floribus aggregatae. Sepalorum nosa. ib 4. Capsula valvis ei reticulatis sparse acu- leata. Sepala oi des vel tereti- Rami florales elongati. Sepalorum cornua N, Petala Zn ad a undata a j Sa ere: _ *) Excepta A. intermedia E foliis iouis repande dentatis Argemone. 273 +t Rami florales perbreves. Sepalorum cornua teretiformia. Petala anguste lanceolata acuta A, intermedia var. stenopetala. ** Folia obovata repande dentata. Flores corymbosi . intermedia var. corymbosa. 2. Capsula valvis erassis densissime SE Se- EN ee dilatatis extus aculeati * Alabastra globosa. Incolae ee sep- re + Herbae aculeatae, ceterum glabrae Sepalorum cornua late triangularia, acu- lei semper simplices. Petala ad apicem A Folia sinuato-pinnatifida . 8. A. platyceras. AA Folia subintegra undulato-dentata A. platyceras var. gracilenta. OO Sepalorum cornua anguste linearia, 6— 8 cm longa, aculei SESCH EH $ pu var. stenoceras. — "4t Herbae aculeatae, inter aculeos hispidae Sepalorum cornua € Petala ad apicem rotundat . A. platyceras var. pura e ** Alabastra iubeo vel. obisega: ` Ineolaé terrae chilensis. + Herbae aculeatae, inter aculeos pm Folia minora segmentis angustiori = Petala ad apicem rotundata . E: plat 'yceras var. pleiacantha. platyceras var. hispido-rosea. tt Herbae aculeatae, celerum YO Folia maiora segment is latioribus . . A. platyeeras var. Hunnemannii. ll. Capsula aculeis magnis in parte inferiore aspis rursus aculeolis et pilis hispidis instruetis . 9. A. squarrosa. 1. A. fru Thurber ex A. Gray, Pl nov. Thurb. in Mem. Amer. Acad. N. Ser. V. Wen 306; Walp. Ann. IV. (1857) 170; Torr. Mex. Bound. (1858) 31; Hemsl. Biol. Centr.-amer. Bot. I. (1879) 26; Prain, Le We = ‚Suffrutex perennis 45—75 em «altus, glaberrimus, valde glaueus, ramis divergentibus lignosis, undique foliosis, inermibus, demum foliorum cicatricibus ‘squarrosis, iunioribus albo-glauces- centibus, nunquam à aculeatis. Folia coriacea oblonga sinuato-subdentata dentibus longe spinosis, excepto nervo gg subtus parce ima glaberrirpa, 2,5—4 cm apicem ramorum brevissimorum inter folia aggregata ses- ata, ad 5cı gam angustata. Petala sulphurea obovata, apicem versus subtruncata, pn cuneata. | valvis 4— aculeatis, aculeis subaequalibus basi magnopere sie, i eg: em longa. Semina globosa minora (2 mm lata) vix punctulata. — Fig. 3 Mittelamerikanisches Xerophytengebiet; Prati dn des itti nis hen Hochlandes (Nórdliches Mexiko): Coahuila, Bergpass von. La Peña dée " ge eese de Laguna na (Palmer n. 211). i . mexicana L. Spec. pl. I. (1753) 508 et Syst. nat. POR 1073; Mill. . Dict. 1 m^ 35 t. 50; Lam. Encycl. Meth. L (1784) 247 et nm. (1784) t. 452; 4 A. Engler, Das Planzonrich 1 Geer siphonogama) wu et 48 274 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Fig. 36. A Argemone fruticosa Thurber. — BA.m leuca Lindl. — D A. mexicana L. var. ochroleuca Greene. — A. alba Lestib. F Alabastrum. G bugs sula. L Capsula. — A. intermedia Sweet. J Alabastrum. Link coriaceum “pyramidale laeve vel aculeis perpaucis obsitum productum. — A. platyceras . et Otto. M Alabastrum. N Sepalum ad apicem in cornu cornu late triangular extus aculeis — angustatum. O Capsula. — A. platyceras var. en P Alab R Sepalum, orans * triangularia, densissime aculeata. — A. squarrosa Greene. (9 Capsula ‘aa einen media p i» tuberantiis ee cun eiformibus subrecurvatis infra herbaceis, ad apicem in spinam longa 3 cedentibus aculeatis hispidisque munita, (Icon. origin.) d 3 . descriptionem v Argemone. 215 Gärtn. Fruct. I. (1788) 287 t. 60; Ait. Hort. Kew. ed. 4. H. (1789) 255; Curt. Bot. Mag. (1794) 243; Willd. Spec. pl. I. (1799) 1148; Lestib. Bot. Belg. ed. 2. HI. (1799) pt. 2, 131; Pers. Synops. IL (1807) 62; Ait. Hort. Kew. ed. 2. II. (1811) 290; Stokes, Bot. Mat. Med. IM. (1842) 192; Vig. Hist. nat. Pav. (1814) 49 f. 2b et f. 4; Pursh, Fl. North Amer. II. (1814) 366; Hornem. Hort. hafn. (1815) 489; Nutt. Gen. amer. Il. (4848) 9; DC. Syst. H (1821) 86; Prodr. I. (1824) 120; Elliott, Bot. Carol. et Georg. If. (1824) 43; Spreng. Syst. II. (1825) 604; Darlington, Flo Ze Cestr. (1826) 57; St.-Hil. Fl. Bras. II. (1829) 118; Wall. Cat. (1830) n. 8126 sched. E. excl; Roxb. Fl. ind. Il. (1832) 571; Blanco, Fl. Filip. (1837) 454; Torr. et Gray, Fl. North. Amer. I. (1838) 64 excl var. p. et 7.; Wight, Ill. (1840) t. 14; Walp. Rep. I. (1842) 109; A. Gray, Gen. ill. I. (1848) 112 t. 47; Schmidt, Fl. Cap Verd. Ins. (1852) 261; Richard, Fl. Cub. II. (1853) 23; Hook. f. et Thoms. Fl. ind. 1. (1855) 251; Mig. Fl. Ind. bat. I. (1859) pt. 2, 92; Klotzsch in Peters, Reis. Mos- samb. (1861) 169; Griseb. Fl. W. Ind. (1864) 13; Mart. Fl. brasil. XII. 4. (1865) 345; Oliv. Fl. trop. Afr. I. (1868) 54; Hook. f. et Thoms. Fl. Brit. Ind. 1. (1872) 447; Baker, Fl. Maurit. (1871) 5; Bail. Hist. pl. III. (4877) Stee Hemsl. Biol. centr.- amer. Bot. I. (1879) 27 in parte ei: Bailey, Queensl. Fl. (1883) 11; Vallot, Fl. Senegal (1883) 69; Stahl, Fl. Porto Rico Il. (1884) Se Prantl et Ve in Engl. u. Prantl, Pflzfam. II. 2. (1889) 444 fig. 83b excel. ; OW. Chapman, Fl. South. Unit. St. 3. a es 20 in parte**); J. Donnell Smith in ee Primit. Fl. Costarie. I. 4. (1898) ; J. K. Small, Fl. Southeast. Unit. St. (1903) 462; Urban, Fl. portoric. in Symb. dL IV. (1905) 250; A. A. Pulle, Enum. Vase. Pl. Surinam (1906) 188; A. Gray's Man. ed. 7. (1908) 416. — A. spinosa Moench, Meth. (1784) 227. — Argemone ' Browne, Hist. Jamaic. (1789) 244. — Echtrus trivialis Lour. Fl. cochinch. I. (1790) 344. — A. versicolor Salisb. Ess (1796) 376. — A. 5 exvalvis Stokes, Bot. mat. med. Ill. (4812) 195. — A. vw ris Spach, Hist. nat. vég. Geo VIL. (1839) 26. flora. — He cilis vel saepius robusta 45—90 cm alta glaberrima, glaucescens, ramis fastigiatis vel patentibus (cauleque) undique foliosis aculeis ascendenti-patentibus sparse armatis vel glabris. Folia herbacea sinuato-pinnati ifida, margine spinosa, venis albidis, 8—20 cm longa, 2,5—7,5 cm lata ores inter bracteas 2(—3) foliaceas, 3 cm š 1,5 cm latas, ad apicem ramorum floralium perbrevium aggregatas singuli terminales 3—6 cm diametro. Al a 4,5 cm lata. Sepala ad apicem in cornu teretiforme — 8 mm longum angustata, extus aculeis paucis munita. Petala flava laeve spinosum 6 | ad apicem semicircularia, basi saepissime late cuneata. Stig- vel aurantiaca pE 4—5 cm lo onga, 2 cm l ta, stylo subnullo valvis coriaceis sparse aculeis subaequalibus in lineas 3 dispos il globosa distincte DOM 3,5 mm lata. — Ze? Mittelamerikanisches Xerop Ge | amtlichen Inseln des Atlantischen Ozeans, an der auf Madagaskar und den Mascarenen, sowie im süd- lichen Asien, wo sie in Vorderindien bis in den westlichen Himalaya E bis Nepal vordringt, an de Küste von China und an den Küsten von Australie ovinz des mexikanischen Hochlandes: Vom Süden bis OR Bee n. 1050!, Karwinski n. Tr Kerker n. 371!, Ehrenberg!, Pringle n. 8321|, ganzen Küste von Afrika, & - lantis Mex T Exel, la includit ee species albifloras, quae autem certe discerni non possunt ob valde exiguam x pn eciem Floridanam Chapman non enumerat. 18* 916 Friedrich Fedde. Lo Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae, Jürgensen n. 136!, Schmitz!, Seler n. 568!) — Provinz des tropischen Mittelamerika, mexikanische Zone: Tampico (Berlandier n. 2!), Vera Cruz (Jürgensen, Violet d'Aoust, Kerber), Cordoba (Bourgeau n. 2309!). Yucatan- Zone (Valdez, Pl. Yucat. 1896 n. 16!, Linden, Gaumer, Pl. Yuc. 1895 n. 5621), Insel Cozumel (Gaumer n. 49. Guatemala- Zone: Guatemala (Bernoulli et Cario n. 3279!, Donnell Smith n. 4307!, Friedrichsthal n. 816!, Salvin), Kondis (Gaumer!). — Westindische Provinz, Süd-Florida: ei West (Pol- lard, Collins, Morris n. 4!, Curtiss n. 5683!, Rugel n. 15!). Bahama Inseln (Northrop n. Su, Dale), Bermuda (hier wohl nach Hemsley Seated (Mo- seley). Cuba (Eggers n. 4580!, Jäger n. 80!, Karwinsky n. 13!, Torralbas n. 44!, Heuser, fl. fr. IV. 1869, Combs n. 485!, Ramon dela Sagra). Jamaica (Harris n. 6919 !, Grisebach). Haiti (Ehrenberg n. 188!, Buch n. 124!, Favrat n. 84!, Mayerhoff n. 206!, Eggers n. 1995!, Poiteau!, Ritter, Jager!).. Portorico (Wydler n. 239!, Sintenis n. 1009!, 1009b!, 3963!, 6702!, 6956!, 0. Kuntze n. 409!, Stahl n. 755!, Krug n. 21!). St. Thomas (Eggers n. 1091, 204!, Wydler n. 38!, Ehrenberg n. 160!, Moller, Krebs!) St. Cruz (Isert!, Ricksecker n. 1011; 167). St. Jan (Eggers). St. Barthélemy. Antigua (Antonio, Findley). Guadeloupe (Duchassaing n. 2434!). Dominica. Mar- tinique (Fl. Martin. n. 141!, Levier!, Hahn!, Duss n. 1776!). St. Lucia (An- derson) St. Vincent (Smith n. 182!). Bequia. Barbados (Eggers n. 13811). Grenada (Sherring!). — Subäquatoriale andine Provinz, Nicaragua- -Costa- Rica-Zone: Nicaragua (P. Lévy, Pl. Nicaragu. n. 1190!), Costa-Rica (Hoffmann 18541, Endres n. 102!). Colombische Zone (H. H. Smith, Pl. S. Marta, fl. fr. XI. n. 13401, Triana). Panama (Seemann). Ecuador-Zone: Peru-Zone (hier sicher nur eingeschleppt!, d’Urville!). — Cisäquatoriale Savannenprovinz: Venezuela (Gollmer!, Fendler, Bonpland), Wet (Hostmann n. 523], 525), Leblond n. 16!, Lindley!, Weigelt!, Focke). (hier sicherlich nur eingeschleppt!), bekannt von Bahis, Rio de Janeiro, Minas Geraes u.s. w. (Glaziou n. 3863!, Ule, Herb. brasil. n. 46961, Wa rni Lhotsk y!; Blanchet n. 139!, 1079!, 1641!, St.-Hilaire!, Fritschl, Perdonnet, Pl. Bres. n. 4!, Sellow!, Gaudichaud n. 1053, Glocker, Miers). Eingeschleppt ferner in das Gebiet des Atlantischen Nordamerika: Nórd- liches Florida (Peck!, Cranz!), Alabama, Louisiana (Drummond n. 15!), Kentucky (Hooker!), Missouri (Tracy n. 6894!), Illinois (Hall!), Ohio In Europa eingeschleppt im östlichen Mittähnsergehiet: Philippopel (Pich- ler!), Konstantinopel (Pichler!). Ferner als kosmopolitisches Unkraut an den Küsten von Afrika und des süd- licheren und östlichen Asien, sowie von Australien, z. T. aber auch tiefer im Festlande, an den Hauptstraßen in das Innere. Genaueres über die Art und Weise der Verschleppung habe ich nicht in Erfahrung bringen können In Afrika scheint die Pflanze eigenartigerweise in dem zum Mittelmeergebieté 2 hórigen Teile zu fehlen*). Häufig ist sie auf den Kanaren (Bourgeau n 2 9!, p nteiro, Gelert!, Kügler!, Hohenacker!, Simony n. 121, Bornmüller:; Fedde n. 1721), Kapverden (Wawra n. 423!, Peters!, Hooker, Drake, Sava tier, Stewart n. 99!), sowie an der ganzen Guinea-Küste: Senegambien (Dinklage: fl. fr. VII. 1889 n. 46!, Leprieur!, Debeaux!, Brunner!, Dupuis, Adanson, Perrottet, Brown-Lester!), Sierra- Leone- Küste (Johnston, fl. fr. IV. = Scott Elliott), Liberia (Dinklage, fl. fr. IX. 1896 n. 1738!), Dahomey (Burton), — Togo (Zech n. 320!, Kling n. 45!); sogar ziemlich weit. im Innern bei m * (Kersting, fr. IL 1898 n. 71). Lagos (Rowland!, H. Millen n. 297. Angola: — . Malandje (Pogge n. 2!, von Mechow n. 322! St. Helena (Burchell). — | ee. m. 424!, Loomis). Deutsch-Südwest-Afrika: T t ; wie Prain erwähnt ein Exemplar aus SEN von Deflers und aus rem? von Wiest Argemone. 277 (v. Trotha n. 33!). Süd-Afrika (Meyer!, A. Kuhn!) Kapland (Sonnerat, Mac . Owan). Delagoabai (Monteiro n. 34!, Junod!). Mossambique (Dr. Peters n. 11). Madagaskar (Goudot n. 1830!, Baron). Mauritius (Commerson!, Boivin). Ko- moren (Hildebrandt n. 1566a!, Boivin). Seychellen (Wright). Deutsch-Ost-Afrika : Dar-es-Salam (Stuhlmann, fl. fr. IX. 1904 n. 475!). Kilua-Kisiwani (Busse, fr. XII. 900 n. 496!). Sansibar (Speke, Boivin, J. M. Hildebrandt, 1873 n. 9001). Mombassa (Taylor) Socotra (Schweinfurth n. 268!, Bayley Balfour!). n Asien dringt die Pflanze weit in den Himalaya. vor: so in Bengalen (Clarke n. 26344!, Roxburgh, Hamilton, Wallich, Hooker), Hindostan (Schlagintweit n. 12773; Edgeworth, Thomson), im West- -Himalaya (Schlagintweit n. 47331, Royle, Strachey und Winterbottom), Nepal (Wallich n. 8126!), Panjab (Jac- quemont n. 1527), Gwalior (Maries). Ferner: Süd-Arabien (Deflers n. 148 !), Ceylon (Walker!, Sannerai), Coromandel (Kamphövener n. 399!), Nilghiri Mts. (Wight), nj Forbes, Warburg n. 4446!), Sumbawa (Zollinger n. 3337). Manila (Merrill, Fl. Philipp. fl. fr. V. 1902 n. 50!). E Hongkong (Faber!, C. Wright 1853!, Lamont, Hance, Krone, Fure Aus Xudtridion sah Pr rain ein Exemplar aus Queensland von Scortechini. Aufzählung ließe sich mit Hülfe der Litteratur und verschiedener Herbarien bedeutend erweitern. Einheimischer Name: Die Pflanze wird von den Spaniern in Mexiko »Cardo Santo« und »Figo del Inferno«, in den Vereinigten Staaten von Leer »Prickly Poppys oder »Mexican Po oppy« genannt (Prain, l. c. 431 Der gelbe ätzende Milchsaft enthält‘ nach Charbonnier (1868) we nach Peckolt dagegen nicht, wohl aber eine organische krystallisierende Substanz, das Argemonin. Nota. Merrill, > american element in the Philippine vagin Manila 1904, p. 33 citat de Argemone mexicana Philippinis insulis proveniente: »This the only species of the Papaveraceae found in Ds Philippines, the time of introduction belg uncertain, as it is not considered by Mercado (ca. 1690) nor Camell (1704), although it is described by Blanco in the Archipelago. It is extensively used by the natives in the practice of medicine and is known y the Ilocanos as »Cachumba«. By Kei e Tag se it is he called »Diluario«, but both these names are also applied to various rs «. Var. ochroleuca (Sweet) Lindl. det how: “(4830) 1343. — A. ochi roleuca Sweet, Brit. fl. gard. IIl. (1828) t. 242; Walp. Rep. I. (1842) 110; Loud. Hort. Brit. Ed. 2. nr (1850) 472; Hemsl. Biol. centr.-amer. I. (4879) 27. — A. sulphurea Sweet x Loud. Hort. Brit. (1830) 216 (sec. Prain). — A. Barclayana Penny mss. in hort. Eps. ined. ex Loud. Gard. Mag. VI. (1830) 115 Pus erwühnt bei der Standorts- aufzühlung: subsp. parviflora = A. Barklayana). . mexicana var. p. Torr. et Gray, Fl. N. Amer. I. (4838) 61; €. Gay, Fl. chilen. I. (1845) 100 (sec. Prain). ts. in Proc. Amer. Acad. XXIV. (4889) 38 (sec. Pak si a E o: . Misc. Il. (4831) 208; Engelm. in Wisliz. Rep. (1848) 142 in parte; Seem. Bot. geg (1852) 268; Coult. in Contrib. U. S. Nat. Herb. I. (1890) 65 et I. (1891) 12 in parte; Morong in Bull. Torrey Bot. Club XVIII. (1891) 48 non L. (sec. Prain. — Rami floriferi plus minusque elongati. Flores ochroleuci 3—7,5 em diametro. Stigmata lobis divergentibus. Capsula utrimque plus minusve attenuata stylo distincto. — Fi : x ër Hernandez, Hist. (1654) 215, wurde die Pflanze von den Eingeborenen in Mexiko »Chicalotl« genannt. Mittelamerikanisches Xerophytengebiet, Provinz des mexikanischen Hochlandes, dagegen anscheinend das Gebiet dés eigentlichen tropischen Amerika vermeidend, da es meist erst in gewisser Hóhe vorkommt. Daher auch nicht so als kosmopolitisches Unkraut verbreitet. — Mexiko (Palmer n. 405, 241!, 553!, Bour- geau n. Se Schie = ersten m. 786!, Meissner!, Coulter n. ts Graham 278 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. n. 1830!, Lamb n. 406!, Pringle n. 257!, 8347!, Rose n. 1252!, 3286!, 4207!, 4542!, Galeotti n. 3019!, 4744!, 4772!. — Dann hinein nach Texas und in ‘Nieder-Kalifornien im südlichsten Teile zerstreut. La Paz (Palmer, Fl. Low. Calif. n. 55!), Cap S. Lucas (Xanthus n. 4!) — Weiter im Norden Sage Ne noch in einem zweifelhaften (kultivierten ?) — aus Cambridge in Massachusetts. In Westindien vollkommen fehlend! — Yucatan: Merida de Yucatan (Seler n. 3857!). — Costa-Rica: San José (Pittier et Base n. 400!, Tonduz n. 1539!). — Co- lombia: Buga (Lehmann n. 816!. — Ecuador (Grison, leas. Jameson . 672). — Peru: Lima (Gaudichaud n. 143!, Barcklay), Callao (Wilkes!). — Bolivia (Mandon n. 889!, Pentland, d'Orbigny, Bang n. 943!). — In den tro- pischen Gebieten also immer nur an ini hóher gelegenen "Orten! — Chile (Gaudi- chaud, Nuttal, A. Gay, Lindley!, Philippi!, Wawra n. 3036!, Bridges]. — Brasilien: obne nühere Ortsangabe (Claussen!, St. Hilaire!). — Paraguay: in urbe Corrientes et in aliis locis sed semper in vicinitate hortorum missionum (Bon- pland). — Uruguay: Montevideo (St. Hilaire n. 2416!, Courbon n. 539). — Argentinien: Buenos Aires ur a bis tief ins Innere orent n. 75! 1295!, Hieronymus n. 199, Gillie Nac Prain auch in RE in urbe Sidney »George Street«, etiam in colibus »Surrey Hills« nuncupatis (Verreaux n. 227). — Dieses und das folgende aus Deutschland waren aber die einzigen Beispiele der Verschleppung der Varietàt über die Grenzen Amerikas hinaus, die mir bekannt geworden sind. Deutschland eingeschleppk einmal bei Spremberg (Callier n. TIL. a. De A. Barelayana, quam primo vero formam hybridam inter A. och roleucam (vel etiam A. Gage et A. arm habui, dicit Prain l. c. 325 haec: »The attempt made in the case of A. mericana proper Mi separate a small-flowered and a large-flowered form . Barelayana. The original Misere of A. Barclayana is infortunately very ee and Penny, its author, does not seem to have preserved specimens; at all events, none of form in English gardens; fortunately one of these is His at Kew, and it shows us at the plant so designated was that small-flowered form of A. ochroleuca which grows in Lower California, and on the opposite shores of the Gulf of California, in North-west Mexico. In this ag justified in treating this plant as a distinct variety, to be named A. ochroleuca var. Barclaya As before, I have refrained from defining the variety in the E so às Ay avoid the confusion that must result from the presentation of too many diagnoses. Subvar. subinermis Fedde. — Foliorum dentes graciliter acutati, brevissime spinosi. Capsulae setis perpaucis obsitae, subglabrescentes; styli pro more grac ciles atque elongati. Andines Gebiet, Argentinische Provinz: Parana (Niederlein’s Collection, fl. VII. 1892 n. 1861). — pie Pflanze ist sicherlich wohl eingeschleppt worden und hat dann erst abgeändert. x Subvar. gynophora Fedde. — Flores semipleni. Petala non decidua, sed per- —— sistentia. Capsulae quasi in gynophoro 2— 3 cm longo, in parte See usque ad em crasso stantes ex corolla persistente RE enascunt. — Fig. 36 Gebiet des tropischen Amerika, subäquatoriale andine Provinz, Peru-Zone: Bei Lima in wenigen Exemplaren im Flussbette des Rio Rimac gefunden (Wawra n. 454!). — Natürlich auch eine Ge früher eingeschleppte Form. ` Nota. An modo monstrositas vel cecidium 3. A. leiocarpa Greene, New or Not es Spec. XXII. in Pitt. W. (4 898) 345; J. K. Small, Fl. Southeast. Unit. St. (1903) 462. — Herba valde parom 25 et plus cm alta, glauca, glabra (caulibus et foliis margine excepto non aculeatis), valde ; ‘subfastigiate ramosa. Folia herbacea profunde sinuato-d ee een dentatis dentibus omnibus in aculeos longos excedenlibus, 3 ". la ir X =y Argemone. / 279 |—4 cm lata. Flores inter bracteas 2 foliaceas 1,5—3 cm longa ( P longas angus pl que utrimque dentibus duobus armatas, floribus valde appro- ximatas in entias eymosas dispositi, modo 2—3 cm diametro. Alabastra parum ultra nga, I cm gz sepalis glaberrimis in cornu teretiforme laeve spi- nosu n longum an sitis formata. Petala flava obovato-obcuneata, satis angusta ad m truncato- ae EINE ig Stigmata lobis subdemissis. Capsula fere regulariter | ga, vix subobovoidea, ad apicem aut subrotundata aut magis attenuata, a, 4,25—1,5 cm lata, stylo aut subnullo aut brevi, at c cta, valvis coriaceis glaberrimis, venoso-reticulatis, post dehiscentiam extus it Semina globosa atro-brunnea, regulariter et graciliter distincte Gebie tropischen Amerika, Westindische Provinz: Süd-Florida. et stylo subnullo vel distineto duae varietates discernuntur: anoides Fedde nov. var. — A. alba var. leiocarpa (Greene) Fedde ana var. anacanthoidea Fedde in herb. — Capsula ad apicem ullo. Florida: Ke (Rugel n. 15 in parte!, €. L. Pollard, G. a dier et E. L. Morris, p. Flor. 1898 n. 2!, S. W. Simpson 1891 n. Aur Var. 8. ochr oides Fedde nov. var. — A. mexicana var. ochr ii inermis Fedde in he stylo brevi, at distinc 2 Florida: Key West (A. H. Curtiss 1896 n. 5653! in parte). 4. A. alba Lestib. in Bot. belg. ed. 2. IN. pt. 2. (1799) 133; A. Gray, Synopt. Fl. North Amer. I. 4. (1895) 88; J. K. Small, Fl. Southeast. Unit. St. (1903) 462; Wetzstein in Plant World VII. (1904) 277; SE Gray’s Man. ed. 7. (4908) 416. — A. albiflora Hornem. Hort. Hafn. (1815) 439; Sims. a Mag. (1822) t. 2342; Otto et Dietr. Allgem. Gartenz. I. (1833) 300. — A. Georgiana Croom in Amer. Journ. Sei. Ser. 4. XXV. (1834) 75. — A. spec. mov. Nutt. Gen. amer. II. (1818) 9; Elliot, Bot. Car. Georg. Il. (4 820) 13. — A. mexicana var. alb a DC. Syst. Il (1821) 86*); Prodr. I. (1824) 120; Lindl. Bot. Reg. (1830) in adnot ad t. 1343. — SH Walp. Rep. L (1842) 109. — A. mexicana var. Pu rsh, . No ih “Amer. (1844) 68. — A. mexicana var. 7. Torr. et Gray, Fl North Amer. I. (1838) 61. — A. mexicana Hook. in Journ. Bot. I. (1834) 190 in parte **); Chapm. Fl. S. Unit. St. (1860) 24***), non L.! — A. mezicana var. alba Chapm. mss. in Herb. Durand sec. Prain. — A. vulgaris var. albiflora Spach, Hist. nat. vég. Phanér. VII. (1839) 86. — Herba gracilis 30—90 cm alta glabra glaucescens, ramis adscendentibus gracilibus un- dique densius foliosis (cauleque) inermibus vel sparsim aculeis patentibus armatis. Folia herbacea gl ra, pinnatilobato-sinuata, segmentis oblongis acutis spinoso-dentatis, venis albidis EL Spare arsim spinis 3—4 mm longis instructis, 4—10 em longa, 4,5— 3 cm lata. Flores ad ramos Log vel minus elongatos bracteis 4—3 instructos sohlarli —8 em. diametro. , Alabastra 1,5 cm lata. Sepala ashe alba oblonga, basi angustata, apice truncata. qu valvis tenuioribus reticulatis aculeis subaequalibus basi parum dilatatis obsitis, 2,5— 3,5 em longa, 2 em lata. Stylus geg 4—6 cm longus. Semina globosa distincte reticulata 2,5 mm lata. — - Fig. 36 P, ceptis synonymis: d ade. Raf, Fl. ludov. piti 83 ef A. flore albo saepe tripetalo *| Exc H ötting. (1753) 89. Pay Pl. Götting. (4757) 116. = Së uM an specimina. ad Covington e e gg Le 329). wer) Quoad a attinet ad a albifloram (cf. Prain, 1. 380 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Gebiet des atlantischen Nordamerika, Immergrüne ‚Provinz der süd- atlantischen Staaten von Nordamerika: Florida: Lake Co., Eustis (Nash, Pl. Centr. Penins. Florida, fl. fr. V. 1894 n. 656!); ohne Ürtsangabe (G. L. Bates 1889!, Nuttall, Chapman). — Georgia: Savannah (Beyrich!); St. Simons Island (R. M. Harper, Georg. p. fr. VIII. 1902 n. 1530! mit kleinem photographischem Vegetations- bilde!). — Süd-Carolina: Santu Canal (Ravenel!. — Alabama. — Louisiana. — Wohl zum Teil auch noch in das Mittelamerikanische Stee Chapparal-Provinz, östlichster Teil, hineinreichend: Texas, Liberty (J. N. Rose, Var. glauca Prain, Le 329. — A. rosea Hook. Bot. Misc. II. (1830) 207 in parte *). — A. mexicana ets “Bot. Her. Exp. (1852) 23 in parte; Hillebr. Fl. Hawaii. Isl. (1888) 9, non L. — A. mexicana var. Se Fl. Hawaii (1885) t. 47. — A. glauca Nutt. in sched. ex Herb. Brit. Mus. sec. Pra — A. lactucaefolia Planch. in sched. ex Herb. Kew. sec. Prain. — Folia floresque magni aculeis reflexis. Folia 10— 15 em longa, 6—12 cm lata. Sepalorum cornua paullo maiora. Paläotropisches Florenreich, Gebiet der Sandwich- Inseln (Seemann 1863! Oahu (Eschscholtz!, Ee Stewart!, Nuttall, Menzies and Nelson, G. Barclay, Remy, Sinclair). Maui Macrae, pattie, Nota 4. An forma hybrida inter A. albam et mexicanam? De statione — mirabili citat Prain, L c. 331: “The presence of a variety of this species in Polynesia, .... difficult to explain. It is hardly likely that the form is truly indigenous in the Sandwich tata tide: and yet it is difficult to see why the plant characteri- stic of the South-eastern Unten States should be that which has become established in this ul. archipelago i purpurea ‘Hose in C. G. Pringle, Flora of Texas (1900) n. 8277 (sine descrip- P — Herba (an perennis?) satis robusta plus minusve aculeata glauca ramis adscenden- tibus vel erectis foliosis. (Folia herbacea pinnatifido-sinuata segmentis ovoideo-oblongis margine dentatis edge spinis 2—3 mm longis, ad nervos albido-glaucescentia et subtus breviter spinosa, 7—10 cm longa, 1—4 cm lata. Flores secus ramos plus minusve elon- gatos bracteis a Geet: plerumque solitarii, terminales, 6—7 cm diametro. Alabastra citer 2 mm longa terminata. Petala purpurea late obovata, ad apicem truncata, 4—5 2 Capsula fusiformis quadrivalvis valvis tenuioribus reticulatis aculeis imprimis in ve valvae satis robustis et infra subherbaceis obsita, 3 cm longa, 4 cm lata. So fere subnullus. Semina globosa, distincte. subirregulariter reticulata, 1 mm lata. Mittelamerikanisches Xerophytengebiet, Chapparal-Provinzen: Texas: Rio Grande Valley near Eagle Pass, 700 ft. (C. G. Pringle, Fl. Tex. 1800 n. 8277!). Nota. Mirabili quódam modo intermedia inter A. albam, quacum er eege? bractearum et capsula valvis tenuibus instructa, inter A. intermedia am, quacum capsula, et A. platyceratem, quacum congruit sepalorum cornibus triangulariter dilatati . A. grandiflora Sweet, Brit. Flow. Gard. III. (1827) t. 226; Lindl. Bot. Reg. (1829) t. 1264; Lodd. Bot. Cab. XVI. (1829) i. 1546; Hook. Bot. Mag. (1831) t. 3073; Otto und Dietr. Allgem. Gartenz. I. (1833) 300; Walp. Rep. I. (1842) 140; gems Biol centr.-amer. Bot. L (1879) 26; Prantl u. 'Kündig, le. 141; Prain, Le 332; S. W. Fitzherbert in Gard. Chron. 3. ser. XLII. (4907) 113 fig. 44. — Herba eet annua vel biennis vel saepissime perennis, glaucescens, 30—90 cm alta, ramis adsc dentibus gracilibus undique sparsim foliosis (cauleque) inermibus, rarissime erie spinis instructis **), floriferis 3—6-floris 6—12 cm longis. Folia herbacea sinualo- ` pinnatifida, segmentis oblongis subsinuato-dentatis, dentibus vix Mom venis albidis, - adicalia maiora usque ad 25 cm longa, 8 cm lata, caulina 8—15 cm longa, ee lata. Flores 3—6 ad apicem ramorum plus vel minus elongatorum Kë subpanic idi latis terminalibus. dispositi, erecti infra, Sech Lä foi oblongi EN, ee 4 Argemone. 281 1—5 cm longis instructi, 10—12 cm diametro. Alabastra 4 cm lata erecta. Sepala 3, ad apicem im cornu teretiforme omnino herbaceum laeve 8 mm longum angustata, glabra, 2 cm longa. Petala 6 magna alba, basi late cuneata, apice truncata. Capsula angustius fusiformis 4-valvis, 2—2,5 cm longa, 1,5 cm lata, valvis crasse coriaceis inermibus vel aculeis perpaucis medianis tantum obsitis. Stylus distinctus m longus. Semina globosa distincte reticulata, 2,5 mm lata. — Fig. 36H, L Mittelamerikanisches Xerophytengebiet, Provinz des Mexikanischen Hochlandes: Oaxaca, ad Mextitlan Symes E imoa (Ehrenberg!). San Luis Potosi: Tanquian (Seler n . 2641), Cardenas (Rose and Hough, Pl. mex. 1899 n. 4884!). Nach Seler wird die Pflanze von den Mexikanern »Chicalote grande« ge- nannt. Die Pflanze wird oft in Garten als Ziergewächs kultiviert (seit 1827). . A. intermedia Sweet, Hort. brit. ed. 2. (1830) 585; K. J. Small, Fl. Southeast. Unit. St. (4903) 462; A. Gray’s New Man. 7. ed. (1908) 416. — A. alba James in Long’s Exp. II. (1823) 149 sec. Prain. — A. mexicana Torr. in Emory, Rep. (1848) 2 06; Torr. et Gray, Pacif. R. Rep. II. (1855) 159; Torr. Mex. Bound. Rep. (1858) ; Porter, Flor. Colorad. (1874) 6; Britt. in Bull. Torrey Bot. Club. IX. (1882) 156; Se in Verh. bot. Ver. Brandenburg XXIV. (1882) 35; Coult. Man. pl. West-Texas in Contrib. U. S. Nat. Herb. II. (1891) 12*) (sec. Prain l), non L. — A. mexicana var. albiflora Torr. in Ann. Lyc. N. Y. H. (1828) 166; id. in Frem. Rep. (1845) 87; id. in Marcy, Rep. (1853) 280; Torr. et Gray, Pacif. R. Rep. XII (1854) 425; Torr. eod. 1. IV. (1856) 64; Gray, eod. l. XII. (1860) 40; O. Ktze. Rev. I. (1891) 13**) (sec. Prain), non DC. — A. Barclaiana Loud. Hort. brit. ed. 2. Suppl. (1850) 472 ***) (sec. Prain). — A. hispida T et Hook. Veg. Rocky Mts. 26; = ok. f. Bot. Mag. (1878) t. 6402 (sec. Prain. — A. platyceras var. S. Wa T in Proc. Amer. Ac. XVIII. (1882) 348 sec. Prain. — A. platyeer ceras Oyster in Bull. Torrey Bot Club XIV. (1887) 233 et XV. (1888) 244; Wats. et Coult. in Gray, Man. ed. 6. (1890) 59 (sec. Prain et A. Gray, Man. ed. 7. [1908] 416), non Link et Otto! — A. albiflora S. Wats. in Proc. Amer. Acad. XXIV. (1889) 38 ‘ee, Prain), non Hornem.! — A. intermedia var. typica Prain, Le 363. —A. a Rose in Contrib. U. S. bës Herb. VII. 14903) 26 PA. delicatula J. K. Small, Fl. Southeast. Unit.-St. ( 1903) 4627). — Herba gracilis annua vel biennis, 30—90 cm alta, g i floriferis 4—10 cm longis. oblongis margine subsinuato-dentatis dentium spinis s 2—4 mm longis, ad nervos albidos praesertim subtus longe-spinosa, 8—20 cm longa, 2—4 cm lata. Flores inter bracteas , us minusve elongatorum (4—10 cm longorum) eg diametro. Alabastra 1—1,5 cm lat | =. * — Sepala ad apicem in co ra aculeis perpaucis obsitum producta 2,5 cm longa. Petala alba vel raro albo-rosea, ob- longa, basi angustata, | "apice truncata vel rarissime rotundata. | Capsula fusiformis quadri- valvis, 3—3,5 cm longa, 1,5— em lata, valvis Geen reticulatis, aculeis subaequa- libus vel ER plus minusve iiber basi vix dilatatis obsitis, stylo plus minusve distincto 4—4 mm longo. Semina globosa minora distincte reticulata, 2 mm lata. Fig. géi biet des atlantischen Nordamerika, Prarienprovinz, sodes Zone bis in Kin Mittelamerikanische Xerophytengebiet. In der Sonora-Provinz nur zerstreut, in den ond tole -Provinzen und der Provinz de mexikani- Wi Quoad pertinet ad rir Geen? **) Excepto synonymo cone hispida! — Barclayana Penny. ) Be sation bro, ' vix sufüciente : non certe bera MM an haec oo ap bert teg A ah 2 em longae s iaud nom uis 982 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. schen Hochlandes häufiger: Von Nebraska, Kansas und Texas südwärts bis Neu- Mexiko und Nord-Mexiko: Nebraska: Dismal River südlich von Thedford (Rydberg Fl. Centr. Nebr. fl. VI. 1893, n. 1358!), ad fl. Platte (Cooke, Jones n. 218). Colorado (Thuron 1890!), Boulder (Penard n. 36!), Fort Collins (Sheldon n. 281) Black Cañon (C. F. Baker, West Centr. Color. 1904 n. 699!?). — Kansas: Osborn "(Shear n. 77!), Riley Co. (Norton, Pl. Kans. n. 12!??), am Flusse Purgatoire (Bell n. 144). — Oklahoma: Kingfisher Co. (Blankinship!) — Texas: (Wallace), Gille- spie Co. (Jermy, Fl. Tex. n. 218!), Cuero (Marlatt 1896!, Eagle Pass am Rio Grande (Havard eh Spring Creek (coll.? n. 445!). — Neu-Mexiko: Organ Mts. (Wooton, fr. fl. VIL 1897 n. 147!, Vasey n. 12!). — Sonora: (Tburber!). — Coahuila: Saltillo EVA n. 20 l), Matamoros (Pringle, Pl mex. 1900 n. 9491!). Am Rio Grande (Schott, Mex. Bound. Comm. n. 23!). — Nuevo Leon: Monterey (Dodge 1891 n. 7!). Zwischen Laredo und Bejar (Berlandier). — San Luis Potosi (Rose et Hough, Pl. Mex. 1899 n. 4864!). — Als unsicher rechne ich hierzu auch zwei Exemplare aus den angrenzenden Gebieten der Westamerika- nischen Wüsten- und Steppenprovinz: ar re ge Diego Co., 2500 ft. (S. G. Stokes, D fr. Vil. 1895!); Los Angeles Co.: Acton (A. D. E. Elmer, fl. fr. VI. 1902 n. 3721 rmedia valde est affinis A. albae, quacum fere omnino congruit fructus structura, etsi iniret bracteis florum aliter dispositis. Auctores americani ambas species saepe conjungunt; sed non recte puto. Differunt enim foliis in = pinnatifido-sinuatis, in hac pinnati- lobato-sinuatis et insertione bractearum sub flore. Etiam toto habitu A. alba robustior mihi videtur quam A. intermedia. Formae intermediae autem existere mihi videntur: Exemplar 4 Baker, West Central Colorado, Black Cañon 4901, sub n. 699 collectum valde consimile mihi videtur. Exemplar a J. B. Norton, Kansas , Riley Co 4895 sub n.42 collectum valde dubium mihi est; plantae in herbario Universitatis Vindobonensis depositae mihi A. intermedia Mire t EE & © e E em © B 5 v E B = © jor) un > © Er © [7 Le e Er eo B Th a fa» ba - T © x. = B A B Q ES ES E n P, © c & tn "e ba £e SÉ in E B gr B lime sunt secernendae, dicit cl. Prain, 1. e. 365: “From typical A. platyceras, with which the typical intermedia best agrees, it differs n being much less aculeate; this, however, is only à relative character, and, though it readily ibus of the separation of the plants in the herba- s not necessarily carry any great weight. The essential difference is in the fruit, g which, like that of A. alba, has thin brittle valves very sparingly armed, instead of having — hard, sublignéous, very densely aculeate valves, as in A. platyceras.’ Var. stenopetala Prain, l. c. 364. — A. pla atyceras Pringle, Pl. mex. exs. (1885) n. 43. non Link et Otto! — A. stenopetala Rose in Contrib. U. S. Nat. Herb. VIII. (1903) 21. : ; t MEUM teretiforme ps dirais Petala anguste lanceolata a cuta. ; rovinz des mexikanischen Hochlandes; Chihuahua (Pringle, Pl. mesic. . fr. V. 1885 n. 43!, Rose and oe 1899 n. ZI State of Mexico, Lecheria 1400 feet (Pringle, Pl. mexie. fl. fr. V. 1904 n. 11919! var. corymbosa (Greene) A. Steng in Erythea Y. ( (1896) 96; A. b a Synopt. Fl. North Amer. I. 4. (1897) 466. — A. corymbosa Greene in mn i Acad. Il. (1887) 59; s Gray, Synopt. Fl. North Amer. I. 1. (1897 valde ramosa, compacta ramis corymbosis. Folia obovata repande beem latissime cuneata vel er basi inferiora. paulatim angustata, superiora vel subtruncata, interdum subamplexicaulia. E minores numerosi cymis co dispositi. Petala 4,25— 1,5 em longa. Gebiet des pazifischen Amerika Westamerikanische Wü |» Steppenprovinz, Übergang aus der Chapparal- -Sonora-Provinz in med und Moharewüste won: Desert WW K. pente SE, ` CL PCs rba “ad à apicem sten- und die aue A Argemone. 283 . Quamquam in specimine, quod vidi, flores non erant, tamen ex habitu et condi- tione capsularum satis certe apparet hanc Sege modo varietatem A, intermediae esse, a qua forma foliorum et floribus corymbosis differ Var. Er: Fedde n var. — Herba valde, at non compacte, sed diffuse ramosa, non corymbosa. Folia RER vel BC irregulariter et sub- pinnatim dentata, ad jenem late cuneata, superiora ad basim RET VEU Si: Flores minores valde numerosi cymis non corymbosis dispositi. Veg 2—2,5 cm Oklahoma: Kiowa Reservation (James Mooney ! Sine dubio sepaloru imprimis fructuum a A. intermediae valde 0 affinis, sed differt inflorescentiis ie d foliis minus incisis, quibus notis valde ad var. co orymbo osam appropinquat. A. platyceras Link et Otto, Abb. Gew. Kgl. Bot. Garten Berlin I. (1829) 85 t. 43; Otto et Dietr. Allg. Garten. I. (1833) 300; Coult. Man. pl. West. Tex. in Contr. U. S. Nat. Herb. II. (1891) 42 in parte*); Cov. in Contrib. U. S. Nat. Herb. IV. (1893) 59; A. Gray, Synopt. Fl. North Amer. I. 1. (1897) 88; J. K. Small, Fl. Southeast. Unit. = (1903) 462. — A. alba Raf. Flor. Ludov. (1817) 83, non Lestib. E Prain). — mexicana Engelm. in Wisliz. Rep. (1848) 87; Prantl et Kündig in Engl. u. Prantl, Pen Ill. 2. (1889) 135 fig.83b, non L. (sec. Prain). — A. munita Dur. et Hilg. PI. Heerm. in Journ. Acad. Phil ser. 2 DL (1855) 37 et Pac. R. Rep. V. (1856) 5 t. 4; Walp. Ann. IV. (1857) 170 et VII. (1868) 85; Greene, Fl. Francisc. (1892) 281. — A. mexicana var. hispida Torr. Mex. Bound. (1856 21. — Brew. et Wats. Bot. Calif. I. (1880) 21; Hemsl. Biol. centr.-amer. Bot. I. (1879) 27. (sec. Prain) — 4A. platyceras var, rosea Coult. in Contrib. U. S. Nat. Herb. I. (1890) 3 non Hook.**), — A. mexicana var. aculeatissima Moric. mss. in Prain ( 1895), l. e. 367. — 4. piatyar ar var. Se Prain, l. e. 367. — A. sanguinea Greene in Pittonia IV. (1899) 68 A. mexicana var. rosea Coulter, Bot. West Texas 12 A. pinnatifida Fon in T head Sd. S Looe TE. (1902) 38. — He "me robusta 465—120 cm alta, Ree glabra, ramis suberectis (cauleque) undique densius foliosis aculeis majusculis saepissime numerosis retro patentibus undique nitis. Folia herbacea unici a qom segmentis a subsinuato-dentatis, nervis subtus aculeatis „8—25cm longa, 2,5—10 cm lata. Flore inter bracteas 2—3 folia- ceas versus cea ramorum aggregatas 2,5 —4c i. 1,5—2,5 cm latas termi- nales vel in cymas paucifloras dispositi. Alabastra Er 2—2,5 cm lata epala late triangulare extus aculeis obsitum, maiuscula 2,5 cm e ad apicem in cornu 6—10 mm lon , 4—6 mm latum angustata. Peile magna alba vel raro pütpurek apice TE Gals cylindrico-ovata 3—4-valvis, 3—6 cm longa, 1,5—2 cm lata, valvis coriaceis extus dense "amm er xx stylo brevi. Semina globosa, "ep ee 2,5 em.lata. — 36 M, s AT P SE Prärienprovinz und Gebiet des pasihe Nord- -Amerika, Provinz tër Rocky Mountains, südliche Zone und Übergang zu der Chapparal- Sonora-Provinz des centralameri- kanischen Xerophy tengebietes, sowie in der Westamerikanischen Wüsten- und Steppenprovinz, auch in der Zone des Great Basin, wenn auch wohl nur an den Grenzen und in der Übergangszone aus der Chapparal- -Sonora-Provinz in die Gila- und Mohave-Wüste, südwärts bis in das Mittelamerikanische Xerophytengebiet, Chapparal-Provinzen, Sonora-Provinz und Provinz des mexikanischen Hochlandes: Von Wyoming und Nebraska südwärts durch Kee Colorado, Arizona, Süd-Kalifornien, Neu-Mexiko und Texas nach Mexiko. — Wyom Exel, s hispida. S. Quasi AN inter A. platyceras typica et var. hispida, quod sepala densissime — e inter aculeos plus minusve Parks. sunt. (Berlandier n. 355!) certe est constituendum , an haec planta, cuius in Unit. St. Nat. Herb. exemplar d vidi, huc p | eats et capsulis deficientibus. Habitu non multum congruit cum A. purpurea R 284 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Albany Co., Halleck Cañon (A. Nelson, Pl. Wyoming fl. fr. VIL 1900 n. 74241). — Nebraska: Box Butte Co. (Smith and Roscoe Pound n. 161! — Colorado Fort Collins bei Denver (Crandall and Cowen, Fl. Color. n. 36 in parte!), Denver (Eastwood!, J. Ball!). — Utah: (M. E. Jones 1894 n. 5077a!). — Süd- Kalifornien: Inyo Co., John Canon (Coville and Funston, Death Valley Exp. 1891 n. 527! $27). Zw ischen Santa Barbara und San Luis Obispo Co. (A. Eastwood 1896!) San Ber- nardino Mts. (Parish, Pl. South. Calif. n. 128!). San Diego (Cleveland!, H. E. Hassel, Palmer. n. 10a). — Nieder-Kalifornien: La Grulla (Orcutt n. 5). — Arizona: (T. E, Wilcox 1894 n. 101!, M. E. Jones n. 5388a! 6054d!*); Huachüca (Lemmon n. 2630); Grand Cañon (M. T. Mac Dougal 1894 n. 240!, F. H. hee Fl. Ariz, 1889 n. 271!) Holbrook (Luck 1897!). Tucson (J. W. Toumey 1894!, Parish n. 13, Pringle). — Neu-Mexiko: (Fendler, Pl. Nov.-Mex. 1847 n. 161**), Silver City (J. H. Snow!), Corpus tinged ine tah de Dog Spring, Grant Co. (E. A. Mearns, Mex. Bound. Surv. 1892 n. 59!***) — Texas: bei “New € (Trecul n. 1193), zwischen dem Flusse Brazos und dem Colorado (Drummond n. 8!, Leybold 1857), H. Wurzlow 1893 n. 26!); Dallas (Reverchon n. 24!); Fisher a Grady (Shephard 1904!); Tom Green Co. (F. Tweedy, Fl. Tex. 1880 n. 144!); Fayette Co. (Matthes n. 344!); Neueces Co., Corpus Christi (Heller n. 1378!); San Diego (G. C. Neailey, 891 n. 22! sub nomine A, platyceras var. rosea Coult.). — Mexiko: Ohne nähere Ortsangabe (Aschenborn n. 73!, Schaffner n. 205!, Schmitz n. 292!, Kerber | n. 225a!), Nuevo Leon, Monterey (C. G. Pringle, Pl. Mex. 1902 n. 11358!). Federal District, Mixcoac (Pringle, Pl. mex. fl. fr. IV. 1904 n. 8967!); Ajusco Station 9500' (Pringle, Pl. mex. fl. fr. XI. (1903) n. 113691); Sierra de Ajusco (J. N. Rose and R. Hay, Pl. Mex. 1901 n. 5306!); Coahuila, Saltillo (Palmer n. 19!, Palmer, Pl. mex. 1898 n. 323!); Chihuahua, zwischen Casas Grandes und Sabinal (E. W. Nelson, Pl. Mex. 1899 n. 6346!); Casas Grandes (E. A. Goldman 1899 n. 416!); San Diego (C. Y. Hart- man 1891 n. 673!); Sonora: Zwischen Nogales und Guaymas (Rose n. 1299!); Tamaulipas, zwischen Tampico und Real del Monte (Berlandier n. 355! [var. aculea- ` tissima!| n. 594), San Luis Potosi (Violet d'Aoust n. 547), Real del Monte (Galeotti n. 4770!), Toluca (Andrieux n. 539!); San Angel bei Mexiko (Bourgeau n. 7!); ege Ozumba (Rose and Hay, Fl. Mex. 1901 n. 5355!); Puebla (Rose and Hough, 30!), bei Mexiko (Schaffner n. 19, Mehedin, Andrieux n. 13!); Vera Cruz, vh Sa bei d (Rose and Hough a 4288!); Vera Cruz (Violet d’ Aoust). Nota. Clarissimus Prain (l. c. 368) quattuor formas A. platyceratis typicae discerni S e ee rum cornua lata, obtusiuscule acuminata, omnino herbacea. Capsulae maturae S mino nse aculeatae quam ceterarum formarum Americae septentrionalis. Patria: Mexico ` meridionalis, (A. platyceras Link et Otto (typice!); A. mexicana aculeatissima Moric.). 8. Sepalorum cornua triangularia, robuste spinosa, a apicem coriacea. Patria: Mexico centralis a meridionalis, California inferior, Arizona et California meridionalis (A. munita Greene, non Dur. et Hilg.) +) *) Forma ad var. hisp¢dam transiens! ! * * AR. "3j a e E im Multis exemplaribus comparatis persuasum habeo, A. munitam Dur. et den? et A. muni- tam Greene eandem esse formam et A. platycerati typicae esse contribuendas; fortasse a munita constitui potest, vix varietas, certe haud species propria. Exemplaria Eege orig — narium non vidi!) prorsus cum descriptione originali congruentia non vidi. mque sunt folia A. platyceratis subamplexi icaulia; exemplaria foliis »valde repando-sinuatis ‘undulatise nus- quam vidi. Exemplaria a Rose in U. St. Nat. Herb. pro A. munita determinata omnia eram — foliis distincte Gaeren: Restant notae »aculeis albis retrorsis horrens« et »germen lan- a ceolato-cylindricum aculeis rectis dense obtectum«. Quod a ttinet ad primam notam, A. platy- e eeras variat tantopere vestimento aculeato, germen "iei dense aculeatum plerumque in 4 est; zg matura, quae nondum. est nota in S demum rep erta : certe judicari li : Argemone. 285 y. Sepala ut in forma j., sed petala purpurea. Patria: Texas meridionalis. (A. platy- ceras var. rosea Coult.)*). d Capsulae aculeatissimae, spinae mediis in valvis interdum 25 mm longae ramosae. Patria: Texas. (A. Planchonii Prain, l. c. 369, nomen propositum, at non vere acceptum). Quibus de formis diiudicandum mihi non est, cum n i mihi praesto fuerint. Quas engm botanici Americani optime in patria ipsa plantarum in exemplaribus vivis decernere possunt. Var. gracilenta er ‘Fedde. — A. Msc Green in Pittonia Ill. (1898) 346; Rose, l. c. 27. — Valde gracilis et spar amosa, pro forma genuina satis parum foliosa. Folia subintegra medila deaf dents satis longis aculeis armatis, ad apicem cuneata aculeo longo prominente, modo 5—6 cm longa, circiter 1 cm lata. ` Alabastra circiter 4 em longa; flores 5—6 cm dup Capsula quasi in forma genuina, sed modo 2 em longa, 0,5 cm lata. eder-Kalifornien: Muleje (Palmer, Fl. Low. Calif. 1887 n. 7!) Nota. cornu late triangulare sepalorum haec planta minime quidem A. iter! valde affinis esse videtur, quamobrem varietatem ware quod notae ceterae vix satis idonea mihi esse videntur, ut plantam pro specie propria habeam. Var. stenoceras Fedde nov. var. — Sepala ge apicem in cornu non triangulare, at anguste lineare, 6—8 mm longum, cireiter 4 mm latum angustata. Mexiko: Chihuahua, Colonia Garcia (E. W. Nelson, Pl. Mex. 1899 n. 6273 — Vielleicht gehórt hierher auch ein Exemplar von iuto utei Sammler aai von Schu inan?) unter n. 274 Fl. Mexico und Jaral bei Mexiko fl. fr. IX. 1884 ge- sammelt, pe Kelchblatthérner ebenfalls lang und schmal sind. n (Greene) Fedde. — A. pleiacantha Greene in Fedde Rep. no ) — Caules apice tantum ramosi, absque pube, sed aculeis rigidis i. Folia remotiuscule pinnatiloba sinubus lobis obsitum angustata, pera simplieibus vel ternatis obsita erecti saepe duo aculeoli minores plus minusve depressi enascunt). Mittelamerikanisches Xerophyten-Gebiet, Chapparal-Provinzen: New cu around the south end of the Black Range, Kingston 6600 feet (O. B. Metcalfe, . fl. fr. VII. 1904 n. 10761). SES Videtur mihi modo varietas, en haud sufficere videntur. hispida (A. Gray) Prain, Lon 361 ida A. Gray, Pl. Fendi. (1845) p Walp. Ann. I. (1851) 25; Durand, Fl. Utah. (1860) 158; Prantl u. Kündig, l. e. 141; Eastwood 5 An. of Bo . XXXIII. 1895) 376; K. J. Small, Fi. Southeast, Unit. St. (1903) 462. — A. mexicana : Anderson, ue Fl. Nevad. (1870) ı Ve SC ae Rep. Geol. 1870 (1871) io non L. (sec. P. mexicana Torr. apud S. Watson in Botan Ak Rep. Geol. Expl. we iie "Porter, i Rep. Geol. 1872 (1873) 759 ie = i — A. mexicana aculei interdum ternati sepalorum mihi ad speciem A. Gray) O. Ktze. Rev. gen. I. (1891) E "bar XXXV. (4902) 365. aculeatissima inter aculeos plus minusque vel saepius dense aber in partibus Jemen hispida. Folia i tifida quam sinuato-pinnatilobata vel sinuato-lobat a- orum cornua triangularia densissime parer Petala ad apicem rotundata, — Fig. 36 Verbreitung wie | die Hauptform, und in das Kalifornische Innenthal, bezirken von Kansas, datur nicht so weit im Norden, da aus Wyomi ng und Nebraska Exemplare aapke sind, in Texđs anscheinend fehlend, auch aus Mexiko nur in f H ook. = A. platyceras var. chilensis Pra d D A. rosea s us fructiferis in quibus capsulae spinis. wë? obtectae sunt. nur im Westen weiter verbreitet bis Nevada 286 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. E: einem Exemplare aus dem nördlichsten Teile an der Grenze von Texas bekannt, im ` ganzen aber nicht so häufig wie die Hauptform. — Nevada (S. Watson, 1868 ` n. 49!). — Utah (Bishop 1872!), Milford (Jones n. 1605!). — Wyoming: Cheyenne ` (Mac Lean). — Colorado: Fort Collins (Crandall and Cowen, Fl. Color. n. 36 in parte!), “In the plains” (Vasey n. 205); Sam mine Sr eae Bell, Hooker and H Gray). — West-Kansas: Syrakuse (C. A. Thompson, Pl. Kan 1893 n. 1441). — E Neu-Mexiko (Fendler n. 16 quoad exemplaria florifera! Bélandérh Kern, Bell E n. 443, Rothrock n. 75); Santa Fé (Heller n. 3704!). — Arizona: Flagstaff (Lei- berg, Pl. Ariz. 1901 n. 5872]. — Kalifornien (Bretschneider 1871!), Mono fi Pass (Lemmon 1874!), Williamson's Pass (Heermann), Lassen Co., see? Lake Valley*) I (coll.?!); San Bernardino (Vasey n. 16!). — Mexiko DEES 14!). Im nörd- ` lichsten Teile an der Grenze von Texas: Rio Grande Valley near Diaz (Pringle . 8294! N Aven Nelson l.c. hane varietatem quasi genus proprium stabilivit sententiam suam his argumentis confirmans: “This genus must rest mainly upon the color of the sap (no one | seems to oS made the observation that it is white), the character of the pubescence, the l simple stem dua the crowded inflorescence. The glaucescent blotching with white in Ar E is paii absent in Enomegra.” Nihilo setius cum cl. Prain persuasum mihi est, A. kispi- rd wk ee ng zn F B e E? un © < e d e ce pd © B h 3 B Le S 3 S = ^ B ge 8 E o ES [77 c ki < e Er o B Ki z E = o = 5 8 © » © B w Gë e =; Ro B} = eha E n 1 . reg. .„ mu herbariorum non pauca exemplaria inveni, quae erant formae stricta transitoriae inter A. hispt- dam et A. platyceratem, caulibus modo canes er, sepalis autem plus minus inter aculeos hispidis. Restat ergo modo succus lacteus causa separationis generis Enomegra« a genere »Argemone«. An hoc erroneum? Non vidi exemplaria A. platyceratis in statu vivo, quamobrem non discernere possum, an non huic plantae aequo modo succus lacteus sit, quod meam sententiam firmet. A. Nelson autem Enomegram modo cum A. intermedia com rat neque A. platyceratem vidisse videtur. Etsi succus A. platyceratis et A. hi spidae lacteus esset, tamen id non causa separationis genericae esse posset; “it can hardly be taken seriously", Rose, l. c. 24 recte dixit! Subvar. rotundata (Rydberg) Fedde. — Argemone rotundata Rydberg, Stud. Rock. Mts. Fl. VIL in Bull. Torr. Bot. Cl. XXIX. (1902) 160. — Folia ambitu ovalia, non sinuato-pinnatifida, sed sinuato-lobata lobis late ovoideis, repande dentatis, ad apicem rotundatis, caulina ier, toners Flores cymis densi- et multifloris aggregati. Gebiet des pazifischen Nord-Amerika, Westamerikanische Wüsten- und | Steppenprovinz, Zone des avout Basin: Utah: Manti (M. E. Jones n. 5516!) | i Gleenwood (Ward n. 4189!). — Nevada: eem Ken? Ormsby Co. 1446 m (Baker, | | PI. jen 1902 n. 1090!); Reno (M. E. Jo 11). o d E dem Gm ` ` gt ` eme - dua It ota. Sine dubio modo subvarietas A. Kë var. hispidae indumento omnino am x varietate tegas et valde appropinquans ad subv. subinte gram, piis eadem. Exemplar: | . Watson n. 49« videtur es foliorum forma modo var. his . Intelligere non possum E no tae RE ‘Stem stout, densely and strongly bristly, but otherwise Log "m et “from A. hispida it is ie distinguished by the absence of a finer aor E: Subvar. subintegra Fedde nov. subvar. — Folia ambitu ovalia non s$ fida, sed sinuato-lobata lobis Jate ovoideis subsinuato-dentatis in parte cin paula- : tim angustata. Flores cymis densi- et multifloris aggregati. Gebi t des pazifischen Nord-Amerika, We stamerikanische Wüsten- (Torrey um EIER Zone des Great Basin: Nevada: Bei Empire City ie bipinnatifida (Greene) Fedde. — A. bipinnatifida Greene in Pittonia Ill. (1898) 346. — Enomegra bipinnatifida A. Nelson, Contrib. Rocky Mts. Herb. e in Bot. Gaz. XXXIV. (1902) 366. — Caules robusti ad apicem modo ramosi, gr in debeam junioribus dense hispidi. Folia ambitu ovalia profunde pinnatilobata : 2*5) Da alle diese Orte nicht im kalifornischen Innenthale, sondern am W westlichsten Rande des Gran d Basin, wenn auch sehon in. bierg Gebiete ae mn ist wohl i anz dass hier gie ieron der ae ` No = dum prioritatis legem hoc nomen accipiendum ee a ENE ES ee EE TE E ee ei Argemone. 287 oblongis vete © (ergo non stricte bipinnatifida!), sparsim (modo ad nervos) imprimis i statu juniore dense atque brevissime hispida, postea subglabres- ati. centia. Flores cymis densifloris aggre Provinz der Rocky Mountains, Übergang zu der Chapparal-Sonora- Provinz des mittelamerikanischen Xerophytengebietes: Sid-Wyoming: Ost- Abhang der Epit er Chug Creek, Albany Co. (Aven Nelson, Pl. of Wyo. fl. fr. VI. VII. 1900 n. ot Mihi persuasum est hanc plantam esse modo subvarietatem foliis bipinnatifidis instructàm conformem duabus a varietatibus supra commemoratis is Bee ae -rosea Fedde in Engl. Bot. Jahrb. XXXVI. (1905) Beibl. n. 81, a Hook. Bot. misc. II. us 207; Walp. Rep. I. (1842) 110; | "08€ ay i m SC L (1845) 100. — A. platyceras var. chilensis Prain, 1. c. in parte. — Planta aculeata, sed inter we hispida, omnino minus robustior quam sequens. Folia minora segmentis angustioribus. Alabastra subglobosa vel oblonga. Sepa- lorum cornua anguste triangularia sparsius aculeata. Petala ad apicem rotundata rosea vel albido-rose Südamerikanisches Florenreich, Andines Gebiet, mittlere hochandine Provinz, nördliches Chile (bei etwa 30° S. B de Arqueros, prope Coquimbo (Philippi), Nota. Qu SE secundum legem prioritatis huic varietati nomen »roseg« dandum fuisset, tamen iam cl. Prain v nomen omisit, ne confusio fieret. Nam praeter A. fq s Hook. anni 4830. A. pla Sa var. rosea Coult, anno 1890 (= A. platyceras Link et Otto, est descripta. Ob Wiedere, et totum habitum graciliorem hanc varietatem a sequente paravi, Var. Hunnemannii (Otto et Dietr.) Fedde in Engl. Bot. Jahrb. XXXVI. (1905) Beibl. n. 81, p. 32. — A. Hunnemannii Otto et Dietr. Allg. Gartenz. (1833) 298; Walp. Rep. I. (1842) 410; C. Gay, l. c. 101; Prantl u. Kündig in Engl. u. Prantl, Pflzfam. Ill. 2. (1889) 441. — A. mexicana C. Gay, | . e. 100 exe. var. J. non L, — A. platyceras var. chilensis Prain, 1. c. 368 in parte. — Planta glabra aculeata robustior. Folia maiora segmentis latioribus. SE oblonga. Sepalorum cornua anguste triangu- laria re aculeata. Petala ad apicem rotundata alba. e sr Südamerikanisches Florenreich, Andines Gebiet, Chilenische Uber- gangs-Provinz von 301/4—3'1? S. B.: (Cumming n. 764). Valparaiso (Stewart!, Germain 1856!, Gaudichaud m. 222!, Bertero Mies Didrichsen!); Santiago eri n. 18)); m. Prov. Santiago (Reed! ostquam rursus roseam A. Gray quasi EN propriam separavi, secun- est. a Greene in Pittonia IV. (1901) 68. — Herba perennis(?) robusta 60 cm p plus alta aculeata inter aculeos gracillimos inaequales hispidissima squarrose us vel decumbentibus foliosis. Folia herbacea glauces- centia deene, segmentis ovoideis j| uo oar utrimque hispidula, nervis subtus aculeatis, 4—10 em longa, i Flores inter bracteas 2—3 foliaceas, 3—4 em es 1—2 cm latas , get cm Prone ar versus apicem ramorum aggre- Alabastra subglobosa vel oblonga ` Sepala circiter 2 em nun ad apicem in cornu late triangulare his- . ramosiss ramis adscendentib obtusa. Capsulae fere 5 cm longae graciliter cuneiformibus subrecurvatis infra herbaceis, ad apicem in spina ong excedentibus E ilias 1—1,25 cm longis, demum in ices exerescen- tibus munita culeatae Sege stylo econ 2—-3 mm longo. Semina tinete 3 mm diametro ; Re Xerophytengebiet, duet -Provinz, Südl. Neu- Mexiko: Lincoln LE AN. 390 m Een n, 79!, Earle n. 179!). 288 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 25. Papaver L. Papaver *) [L. Gen. pl. ed. 4. (1737) 450] L. Spec. pl ed. 4. (1753) 506; Gaertn. Fruct. I. (1788) 289 t. 60; Juss. Gen. (4789) 236; Vig. Hist. nat. Pavots (1814) 35; DC. Syst. II. (1821) "m Prodr. I. (1824) 118; Endl. Gen. pl. (1836—40) 856; Elkan, Tent. Mon. Gen. Pap. (1837); Benth. et Hook. f. Gen. pl. I. (1867) 51; O. Ktze. Plantae proche in Act. hort. Petrop. X. (4887) 151; K. Prantl u. J. Kündig in Engl. u. Pran Pflzfam. III. 2. (1889) 141. Sepala 2 weh ssime 3), concava, marginibus imbricatis, ad apicem plerumque gib- bosa vel cucullata, decidua, semper fere setulosa. Petala 4 (rarissime 5 vel 6) ple- rumque obovata, obtusa, vernatione corrugativa (exteriora ethene i interioribus paullo majora), hypogyna, toro brevi inserta, plerumque rubra, rarius alba, flava, aurantiaca, lilacina, nunquam coerulea, ungue concolore vel discolore, eemper fere fugacia. GE DÉI numerosa hypogyna pines plerumque filiformibus, rarius plus minusve in connec- ivum parvum prolongata, alba, flava, viridia vel atro-purpurea, antheris“ oe Bias vel later dilatatis. Ovarium plerumque ovoideum, rarius cylindrico-oblongum, vel Ld superum, stylo nullo, radiis stigmatieis 4—18 disco opereuliformi plano, convexo vel pyramidato, crenato vel lobato (lobis primum germini appressis, deinde distantibus) insidentibus plus minusve papillosis. Capsula anguste cylindrica vel sub- cylindrica vel clavaeformis vel oblongoidea vel obovata vel globosa, glabra vel pe vel rarius aculeata, distincte costata vel haud costata, unilocularis, carpellis á— posita, quorum margines- involuti dissepimenta duplicata incompleta utrimque semin ie ra formant, disco stigmatigero plano vel convexo vel pyramidato vel unguiculato vel leviter concavo, ad marginem crenato vel lobato, rarius profundius inciso, ita ut radii stig- matici quasi carinae insideant, semper fere ' persistente, rarissime decidente, radiis stig- ee dissepimentis oppositis, valvulis vel poris apice sub disco aperiens, rarius omnino clau emina minuta reniformia, hilo in latere concavo placentis adhaerentia, fusca vel me? vel cinereo-atra vel alba, striis subparallelis atque cellulis inter strias tetra- vel hexagonis in statu exsiccato plua minusve dort ape plus minusve vay olata, albumine albido carnoso-oleoso, embryone hilo approximato, albumine incluso. — e ae vel rarius subfrutices perennes vel biennes vel annuae e tiau Wee fusiformibus **) enascentes, uni- vel multicaules, plerumque plus minusve setulosae, succo plerumque lacteo foetido scatentes. Caules teretes simplices vel ramosi, brevissimi vel saepius elongati, erecti, rarius adscendentes, foliosi vel non, plerumque patenter setulosi, raris- sime glabri, i interne solidi, saepius lactescentes. Folia basalia atque caulina plerumque Sien omis rarissime integerrima, | plerumque varie incisa, ' dentata. vel serrata vel varie incisis, interdum pinnatipartitis vel bipinnatifidis, lobis foliorum basalium p rumque latioribus quam caulinorum angustioribus, superficie saepe glauca, semper fere setulosa, ad apicem lobulorum vel dentium saepe callosa et setigera. Flores in pedun- culis EEE: scapiformibus, plerumque autem saltem elongatis atque erectis, saepe .fere patenter vel adpresse éotülosis solitarii, rarius in cymas racemiformes dispositi ; alabastra semper fere nutantia, ovata vel globosa Etwa 90 Arten mit vielen Variethteh und Formen hauptsächlich im Borealen Floren- reiche in der alten und neuen Welt, vereinzelt auch im Pala otropischen PME so in der Nordafrikanischen Steppenprovinz, sowie im Qstchinesischen und sud- japanischen Übergangsgebiete, im Central- und Südamerikanischen eed reiche dagegen game In einer Art im Australen Florenreiche und zwar im Austra- ca Gebiet Divisio generis valde difficilis est notis variantibus neque een quod jam | aa deploravit. Signa characteristica Linnaei: Capsularum forma, vestitus, orescentia, *) Nomen »Papaver« à Touráót. Inst. (1700) 237 t. 419 adhibitum. — dee et dome: Dioscorides et autores sequentes usque ad | Bauhin, sed modo pro. parte. ** Nunquam, ut ait De Candolle, fibrosis. E e E Papaver. 989 foliorum forma, quae tum vero ad species du Beitr suffecerunt, iam temporibus Elkanii frustra adhibenda erant. Jam Elka r- (ef.. DG., Syst. 1.72) £5 rhoeadem praeclarum, P. fugacem Poir. capsula globosa notatum non certe forma capsularum esse distinguenda: »eadem denique d junior et provectior saepe formam mutate. Quam difficultatem ipse ego confirmare p m! Etiam capsulae vestitus variat; exemplum praebet P. argemone capsula egene notabile, quod autem interdum varietatem capsula gla- berrima profert. Inflo rescen ntia uidem magis constant. Foliorum form ma imprimis ejusdem speciei! Etia irecti etularum in pedunculis semper constat, ut exstent formae intermediae int hoeadem et P. strigosum, quae imprimis sunt e pilis patentibus > adpressis tree quae notae etiam apud P. pyrenaicum et P. alpinu interdum va i estitus foliorum in eadem specie variat (cf. P. rhoeas, P. arge e, qui varietals plus minusve glabrae existunt). Color petalorum denique variat bead modo; paucis in speciebus color consta : i apicem aut subulata et dilatata sint, ashes lobulorum vel crenarum disci stig formes aut creniformes, liberi aut inter se incumbentes sint; quas notas constare ipse con- testari possum De speciebus distinguendis Elkan haec dicit: >Ad ars distinguendas elegi: I. Filamentorum structuram. I. eee. vel crenarum disci formam et situm. Quum tamen haec signa in nonnullis speciebus aequalia sint, à " we IN. Capsularum formam et v speciebus capsula hispida Mende 'constat (Pap. — raesertim directionem setarum, quae in singulis nudicaule L., P. argemone ie P. hybri- dum IV. Bractearum i in, P. bracteato, tanquam constantis characteris, rationem habui. V. Foliorum forma in iis speciebus, ubi non variat, addita est *) nec non : won » 5 e estitus an distinguendas mox capsularum forma **) mox dedi vel hirsutie, mox Ad v directione visita in pedunculo sepalisque, uti res postulavit, usus s Clavis generis. A. Herbae pilosae vel setulos . a. Plerumque annuae***) BECH elongato folioso; flores soli- tarii terminales vel axillares; discus stigma iferus in toto plerumque plus minusve planus vel hemisphaericus, non pyramidatim elevatus a. Herbae setulosae, datie vel saepius humiliores, potius virides quam emeng ucae- Sg we rumque ramosus e ; folia er plus minusve pro- ecta "à | pinnatifida +), caulina sessilia, non amplexicaulia. I. Discus in facie sapie omnino fere plana enim i iferos erens, marginem crenatus cren se tegentibus semper rotundatis ar subobtusatis, iem am acutis. er. semper lab: e S SR rae. ne minimum | quidem in Rhoeadibus atque Nudicaulibus, ubi hoc signo modo varietates discernantur. *^ Capsularum forma Sect. 1. Orthorhoeades. tamen magis constans est, ac Elkan putat! | extra ordinem biennes vel perennes, ut P. rhoeas var. rumelicum. ifoli RT SES A. Engler, D Das | Pflanz siphonogama) 104. 49 990 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. II. Discus in toto potius hemisphaericus, non faciem superiorem planam praebens, sed radios stigmati- eros quasi in carinis gerens, quae ad marginem in dentes plus minusve acutos vel obtusos excurrunt. 1. Capsulae plus minusve setulosae*). Carinae minus elatae, sinubus inter carinas mediam par- tem disei non attingentes e . Sect. 9. Argemonorhoeades. Capsulae omnino glabrae** d Carinae valde ri sinubus inter carinas ee fere me- m disci partem attingentes . Sect. 3. Carinatae. B. Mise: pede vel parce setulosae, nisin gäier, vel re rarius pinnatilobata*** ) rarissime en th caulina amplexicaulia Sect. 4. Mecones. b. Biennes caule elongato andren folioso Matioro, rarius minus elongato paucifloro; discus stigmatiferus plus mi- usve ear ie lobulis aoe ze distanti bus à i ; Sect. 5. Miltantha. c. Perennes. I. Caules elongati, foliosi; capsulae glabra 4. Caules floribus compluribus in ee quasi racemosam dispositis instructi. Folia per Ks. basim incisa. Capsula plus minusve clava Sect. 6. Pilosa. re eka een paucifloni. ‘Folia pinnate partita. Capsula subglobosa, ovalis vel obovata Sect. 7. Macrantha. IL. Caules valde abbreviati, pedunculis scapiformibus unifloris, foliis omnibus basalibus en Cap- sula setulosa, rarissime glabra . . Sect. 8. Scapiflora. B. Herbae aculentae, annuae(?). Caulis subsimplex. Capsula glabra T ROLE NUI e "MM ree. Sect. 4. Orthorhoeades Fedde. Papaver e. Rhoeades Bernhardi in Linnaea VII. (1833) 463; Elkan, l. c. $3; Prantl et Kündig, l. e. 142; quoad attinet ad exemplaria capsulis glabris praedita! — Rhoeadium Spach, Hist. nat. vég. Phanér. VIL (1839) 16. Herbae plerumque annuae (excl. P. rhoeas var. rumelicum, P. caespitosu um?, P. subpiriforme?), pilosae vel setulosae, elatae vel penne i caule elongato, plus minusve ramoso atque. plurifloro. Folia basalia petiolata, caulina superiora ses i omnia semper plus minusve profunde incisa, pinnatisecta vel pinnatifida (integerrima: P. integrifolium, subintegra: P. rhoeas var. B. subintegrum). Filamenta filiformia, non clavata. Capsulae glabrae; discus omnino fere planus ad marginem crenatus venis liberis vel inter se tegentibus, semper E vel eier nunquam acutis. A. Pedunculi setae semper patentes. a. Capsula globosa vel obovata. œ. Herbae plus minus erectae, ramosae. *) Glabrae in P. argemone var. P. capsula wae nial tenuibus gg KE gracile. A 4 Es E Papaver. à 291 L Caules atque pedunculi teretes . . aua . rhoeas. II. Caules angulosi, pedunculi ralletulosl. : 2. P. rapiferum. B. Herba caespitosa caulibus valde abbreviatis, pedunculis nbus . . scaposis, at brev 3. P. caespitosum. b. € plus vel minus Keess vel ebe . Herba > Se en clava à 4. P. Tenerifae. efor B. eee deine ramosae. I. Herbae plus minusve sparsius setulosae. js Gate: E vel stipitata. * Capsula obovata, ad apicem subito contracta, Discus planus radiis stigmatiferis 9—12. . 5. P. subpiriforme. datus radiis stigmatiferis 7— 6. P. hirto-dubium. *** Capsula — dea Discus planus Falls stigmatiferis os 7. P. rhopalothece. 2. po non in a ahon doa a. vai subelevatus, mbilicatus, radiis stigmatiferis 4— . 8. P. bipinnatum. . Herbae salis copiose setulosae. ; o turbinato-obconica radiis stigmatiferis = 9. P. polytrichum. 7. Herba puces ; en ramis pecan bti adscendentibus Capsula Inte turbinata radiis stigmatiferis N . P. pseudo-Haussknechtii. Species incerta: Pedunculorum setis EEE foliis em mie. . . AM. P. integrifolium. B. Pedunculi setae nune enduron, nunc „patentes... egerrima, decidua. a. Pedunculi aut — aut patenter setulosi. I. Herba erecta ram Capsula ie eer substipitata, disco conico, radiis stigmaticis 1— t: Folia basalia modo longipetiolata ins i . P. syriacum. . Etiam folia caulina inferiora longipetiolata . P. aus var. stylatoides. S Folia ut in 4. i aa ad Ir: valde con- P. syriacum var. hauranieum. tractae Herbae bs agoe ‘subsea ege: II. 1. Folia pinnatifida lobulis grossis. Capsula cupuliformis vel turbinata . . . . 13. P. hwmile. 2. Folia er lobulis gracilibus. ula subglobosa vel suboblonga . . . . 14. P. Houbiaei. B. Pedunculi pm patenter, supra subadpresse vel ad- ERR n oblongae vel ovato-ob- presse setulosi. ongae. I. Peu “ae rigidis obtecta. Folia ei planta 5. P. subadpressiusculo-setosum. IL. Desin setulis Gë pubescentibus SE Folia pro planta ma er Schweinfurthüi. bh, Sepala dentato-ineis reien persstentin ; | Capsula eripi erii » SCH 47. P. thaumasiosepalum. "res setae semper ars. pur : =... a 19* 992 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. a. Species orbis terrarum veteri Capsula brevis (1:4— 13/,), basim versus RER OR vel plus minusve ngu attenuata. sula non vel non distincte euer E “Folia integerrima . . : AN T E a amerision i Poma tide Ls. vu ce e eee IIT. pen magis dissecta *). . Petala plerumque non maculata; alabastra ad apicem paulatim contracta; pedunculi non suleati 20. P. strigosum. 3. Petala nigro-maculata; alabastra ad apicem satis subito compressa; pedunculi — S . 24. P. chelidonüfolium. B. eval breviter, at distincte stipitat I. Herba magis elata, setulosa, foliis pinnatifidis = pinnatipartitis. Capsula brevissime stipitata . . . . P. commutatum. H 2 : j rsim se SCH tegris. Capsula eleganter longius stipitata . . . 93. P. tenwissumum. b. Species Americae septentrionalis pacificae (Californiae). a. Gracilis. Capsula clavato-turbinata disco lan no. . at. P. californicum. plano, umbilicato . . 35. P. Lemmomü. È. ed elongata (1:2 et plus), deeg versus magia pau- angustata, nunquam rotundata. a. Pe non umbonatus I. Herbae caulibus elongatis erectis plus vel minus ug . Capsula obovato-oblonga, oblongo-clavata vel turbinata. * Alabastra ad apicem dera vel subobtusa 26. P. dubium. ** Alabastra ad apicem submamillata. + Folia pinnatipartita lobulis. latioribus. . . "ale P. apicigemmatum. +t Folia bipinnatifida vel en lob linearibus . s . 98. P. arenarium. 2. iege. elongato-obeonieá, &aguGabüs. : * Folia caulina longa, caulis longior . . . . 29. P. pinnatifidum. ** Folia caulina breviora, caulis brevior . . . 30. P. tunetanum — Lom] . Herbae caulibus abbreviatis ramosis pedunculis elon- gatis scapiformibus. d 1. Capsula elongato-obconica, angustiss . . 94. P. Simon. 2. See obovato-oblonga vel dicati pu turbi- T Folia pinnatifida vel pinnatiloba vel subpin- atipartita segmentis integris vel leviter in- + Capsula non stipitata, disci lobulis integris 32. P. modestum. ++ Capsula breviter stipitata, disci lobulis sub- obtuso-erosulis _ 33. P. erosulum. LT Maec ueganier. apa disi lobulis us j 34. P. stipitatum. ie Folia esee e lobulis oblongo-linearibus. ne sa Sie? lobulis rotundatis AUN liberi ... 38. P. tenuifolium. cn *) Excl. P. strigosum var. subintegrum. ee EE ee, ne ee Papaver. 293 *** Folia pinnatipartita "a ac lobulis late ovati is. — substipitata dsd lobulis liberis vel obtusatis . 36. P. robertianella. Ill. Herbae SCH? abbreviatis ultra eege ‘ ula obovoideo-turbinata, breviter stipitata . 37. P. Posti. IV. Herbae mate humifusae Siwitican 68 is ; 98. P, humifusum: B. Discus umbonatus. I. Capsula ond vel clava 1. Caules erecti; ae non stipitatae. Discus longe mucronatus radiis 5 stigmatiferis 2. Caules infra procumbentes; capsulae substipitatae, breviter mucronatae, radiis 9—10 stigmatiferis 40. P. subumbilicatum. Il. Capsulae subtubuloso-clavatae vel tubuloso-oblongae. Caules erecti foliis subbipinnatifidis; capsulae non stipitatae, wg umbonato-pyramidato, stig- mate 6——9-ra * Infra patule "i crispe lanuginoso-setulosum . 44. P. clavatum. en Infra patenter sparsim setulosum setulis rigi- sculis 39. P. stylatum. Ka = nw . P. gürlekense. Caules procumbentes subicaespitosi foliis leviter Ee ee capsulae substipitatae disco nau atque umbonato, stigmate 4——5-radiato . . 43. P umbonatum. . P. rhoeas L. Spec. pl ed. 1. (1753) 507; Lam. Fl. franc. III (1778) 172; Sibt. b Smith, Fl. graec. prodr: L (4806) 359; DC. Fl. franc. IV. (1805) 632; Syst. Il. (1824 16; Prodr. I. (1824) 418; Smith, Engl. Fl. (1824) t. 645; Reichb. Icon. Fl. Germ. II. (1838—39) t. XV, fig. 4470; Elkan, Le 27; Bertol. Fl. ital. V. (1842) 324; Koch, Synops. ed. 2. (1846) 33; Gren. et Godr. Fl. France I. (1848) 58; Boiss. Fl. orient. 1 (1867) 113; O. Ktze. Fl. v. Leipzig (1867) 170; H Hoffmann in Bot. Zeitg. XXXII. LS 1874) 257; Hook. Fl. Brit. Ind. I. M ie 117; Willk. et Lange, Prodr. Gass? (1901) 38; A. v. Hayek, Fl. v. Steiermark I. (1908 j 443. — ES Genee intermedium Becker, Fl. v. Frankfurt I. (1828) 386 **); Reichb. Fl. germ. exe. (1830—33) 601; Icon. Fl. germ. II. (1838—39) t. XVI, f. 4478; Rouy et Fouc. Eon P segetale a. rhoeas Schimp. et Spenn. in Spenn. Fl. Friburg. II. (1829) 979. — P. oo var. vestitum Gren. et Godr. Fl. France I. (1848) 58; Bous et Fouc. l. e. 454. — P, dubium X rhoeas 1°. intermedium O. Ktze. Fl. Leipzig (1867) —— -Gilib. Fl. lituan. Il. (1781) 214 sec. Ind. Kew. TL — P. arvense Salisb. Prodr. (1796) 316. — P. *) Loco citato P. atropurpureum neque alio loco libri citati inveniendum erat, quamobrem errorem Indicis Kewensis suspicor. i oeas atque P. intermedium esse segreganda capsulae forma, n nota »ru nn formas tere Disci crenae cum ; quamo i 0, exemplari quae in setositate pedunculi ant Hio exem] lum: Exemplaria collectoris ignoti ex flora Odessana damonsir&nt formam —.— excelletissimam: alteru ar ceterum simillimum pedunculi m forma pritaineteoton quae forma in Rossia ER subadpresis e fit ad P. eridionali non An forma Betr 994 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 171. — P. rhoeas 1°. chelidonioides O. Ktze. l c. 474*); l c. (4887) 161. — P. dubium X rhoeas Möller, Fl. NW.-Thüringen (1873) 56. — P. strigosum Schur in Verh. naturf. Ver. Brünn XV. 2. (1877) 66 pro parte. — P. rhoeas B. intermedium Lamotte, Prodr. Fl. plat. centr. France (1877) 62; O. Ktze. l. e. 158. — P. rhoeas | Lamotte, l. c. 62. — Herba annua setis patentibus hispida, rarius glabrescens, erecta, ramosa, circiter 25—90 cm alta. Folia rarius subintegra, grosse entata, dentato- pinnatifida vel pinnatisecta vel subbipinnatifida segmentis divaricatis, lanceolatis, acumi- natis, inferiorum paullo latioribus minus acutis, inciso-dentatis vel subserrato-dentatis, terminali interdum multo maiore, vel subbipinnatifida, inferiora petiolata, superiora sessilia, 3—18 cm longa. Pedunculi elongati, patule hispidi. Alabastra oblongo-ovoidea, | ad apicem subrotundata, circiter 4 cm longa. Sepala patule hispida. Petala magna orbi- cularia vel transverse ovalia, integra, rarius crenata vel apice incisa, cinnabarina vel intense purpurea, rarius alba vel coccinea albo-marginata vel alba rubro-marginata, immaculata vel nigromaculata, 2—3 cm longa. Staminum filamenta rubra filiformia, antherae oblongae. Capsula glabra subglobulosa basi constricto-rotundata vel obovata basi leviter attenuata subcostata, rarius distincte costata, disci subplani crenis margine ` ` inter se incumbentibus **), 10—22 mm longa. Stigma 5—18-, plerumque 1 0-radiatum marginem disci attingens vel subattingens. Volksnamen: Deutsch: Klatschmohn, Klappermohn, Kornrose, Feld-Mohn, | Ackerschnalle, Feuerblume. — Italienisch: »Bambagelle, Bubboline, Citole, — Papavero, Papavero salvatico, Pastriccia, Reas, Rosillaecio, Rosolaccio«; Targ.-Toz. Diz. bot. II. (1809) 161. — Griechisch: Tlaxagotva (Heldreich), Kovr- | Covvada (Raulin, Descr. phys. Crète (1869) 703). Verwendung: Raulin, 1l. c.: »La plante jeune est préférée comme salade par les Crétois«. Offic.: Rhoeadis herba, flores, L. Mat. med. 88 Tochter des Königs Tonthonthuti aus der 21. Dynastie (1400—1000 v. Chr.), beim o meinen von dem Schreckfarbe wirkt; jedenfalls kann man haufig auf Viehweiden bemerken, dass kahl abgefressen ist, die Mohnpflanzen jedoch ungestórt ihre prachtigen roten Blüten entfallen kónnen. j x Boreales Florenreich, ausgenommen das arktische Gebiet, das nördliche sub- | arktische Gebiet, das temperierte Ostasien. Aus dem centralasiatischen Gebiete nur — aus Tibet bekannt (Schlagintweit 755!, 1491!, 5419!, 6164!). Im Gebiete des atlantischen und pazifischen Nordamerika eingeschleppt und hier und da verwildert. ota. Variabilitas P. rhoeadis immanis est, ut facile centum et plures varietates et formae ME deseribantur, quae vero plus minusve facile discernepdae sint. Jordan (Diagn. I. [18645] 99) dicit E ac re: »Le Papaver rhoeas des auteurs correspond à un groupe très- eux d'espèces S affines. J'en ai déjà observé plus ou moins soigneusement prés d'une vingtaine et le nombre e en est bien plus considérable. Je n'ai pas encore pu lirer parti, pour la distinction des espèces — *) L c.: »Milchsaft gelbe. CECR S SE ap Die Kapseln von P. rhoeas und verwandten Arten zeigen bisweilen eine Gallenbildung- . Sie sind alsdann stark angeschwollen und innen markig. Der Stich erfolgt durch eine Hyme- (Vergl. Dittrich und Pas, Herbarium cecidatogieum n. 8871. Papaver. 295 à l'étude, de leur naturalisation dans un méme lieu, parce que le terrain consacré à mes est trouvé d'étre déjà extraordinairement infesté de formes sauvages indéterminées etement; c que comme voilée, pour celui qui n'est pas déjà familier avec Be étude. La méme remarque peut s'appliquer à beaucoup d'autres groupes un peu nombreux d'espèces annuelles, telles que ceux des Viola sect. Melanium ou des Erophila, etc., qu'il faut toujours étudier dans les plus beaux individus, dans ceux dont le développement est très complet et très normal.« Clavis speciei. E Varietates foliorum forma constitu a. Folia E vel ege Toe arata Var d. genuinum. a. Folia pinnatifida. segmentis inciso-suberenato-lobatis . Subvar. quereifolio- atum. . Folia pinnatilobata segmentis oblongis crenatis. . . Subvar. obtusilobum. b. Folia plurima subint -— grosse serrata vel serrato-den- : tata. : ci cadum e Var. D. Buben. Cetera stet etulis patentissimis, tenuissimis atque Jonge erinitis. Subvar. crinitum. c. Folia pinnatifida segmentis lateralibus pauc cis angustis interdum abbreviatis, terminali valde elongato, setrülto . Var. y. caudatifolium. eterum varia &. Foliorum segmenta anguste SS fere in- tegerrima . Subvar. parvicaudatum. p. Folia mior subbipinnatilida, “modo superior seg- mento terminali valde elongato e. . . Subvar. subbipinnati- fido-caudatum. y. Setulae longissimae, ad caulem fuseo-purpureae, ad edunculos et sepala aureae . Subvar. aegadicum. d. kën plurima trifida vel triseeta segmentis 1 knit den- Var. 0. trifidum. e. Folia pinnatipartta segmentis ‘subi int egris Var. e£. cruciatum. ` f. Folia bipinnatifida velgrariu: subtipinnatiida segmentis lobulisque ionem ied ris s . Var. ¢. Dodonaei. g. Folia Leien tripinnatisecta 2:54 0.» Ver he Se B. RER petalorum colorem mutantes: ; : . Petala pallidius ne Ree. oc s re Ver. pallidum. - : Petala = wg SC EE ee os. . Var LL leucanthum. tcd ‘ . Var. x. violaceum C. Varictates BER dene: ^ E | a. Subglabra, siege Be ooo o eom toe. Ve A. güabellum. mnino Ro uA Ux ru or ues RES M il brum. €. - Pedunculi DE - + + + + + +. s Var. y. erythrotrichum. . Alabastri setulae ex eui a: tis magnis orientes. Var. E. tuberculiferum. D. Varietates disco ES minusve a ten: " ef, etiam var. o. S m í t : 296 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. a: Capsula non stipitata, discus subpyramidatus, umbilicatus lar. 0o. omphalophorum. b. Capsula stipitata, discus planus, umbilicatus. Var. zr. RENTEN SUAE um. E. Capsula stipitata e: stigmatiferis 42—20 s 24 4 3 Var 0: MOOKOR, P)Peédunenlo scapiform |. .. . 2... . ..- - « . .-— Var, 6, pseudo-erOguinnm G. Habitu Sheets Se ee P Oe ira, Paw OI Ea s d TS eee EOE m Herba: ENS 0S dao eel Rua merit scs eris BEL M. PO Foliorum forma atque gradu incisionis Ms forma segmentorum lobulorumque hae varietates, pete libet augendae, constituan Var. o genuinum Elkan, l. c. 25 = Boiss.). — P. rhoeas var. humilior Heldr. Herb. vicini norm. (1858) n. 786. — P. arvaticum Jord. Diagn. I. (1864) 95. — P. erraticum Jord. l. c. p. 96; Timbal, Précis d'herborisation in Bull. Soc. hist. nat. Toulouse IV. (4870) 161. — P. segetale Jord. l. c. 98. — ?P. insigni-. sissimum Bernh. ex sched. Herb. Hauniensis 1870. — P. rhoeas forma. setosa Bornm. It. Pers.-ture. (1892—93) n. 3228. — P. erueifolium Timb. Fl. Corbières (1892) : P. rhoeas a. normale O. Ktze. B. dentato-pinnatifidum O. Ktze. in Act. hort. Ce X. (1887) 188. — P. rhoeas a. normale O. Ktze. e. subbipinnatifidum O. Ktze. l c. 159. — P. rhoeas B. intermedium (Becker) O. Ktze. 2. dentato-pinnatifidum O. Ktze. l. e. 159. — P. rhoeas B. intermedium (Becker) O. Ktze. 3. subbipinnati- fidum O. Ktze. l. e. 159. — ?P. chinense H. Hoffm. in Bot. Zeitg. XLV. (1887) 265. — ?P. rhoeas ò. chinense H. Hoffm. Le — P. intermedium p. erucifolium (Timb.) Rouy et Fouc. Le 154. — P. intermedium y. arvaticum (Jord.) Rouy et Fouc. 1. c. 456. — P. intermedium 0. erraticum (Jord.) Rouy et Fouc. l. c. 155; Haláesy, l. c. 38. — P. intermedium c. segetale (Jord.) Rouy et Fouc. l. e. 455. — P. rhoeas forma 2. dentato-pinnatifidum (O. Ktze.) Fedde in Abh. Bot. Ver. Provinz Brandenburg XLV. (1903) 229. — P. rhoeas forma 3. subbipinnatifidum (0. Ktze.) Fedde in Abh. Bot. Ver. Provinz Brandenburg XLV. (1903) M — P. intermedium | forma 2. dentato-pinnatifidum (O. Ktze.) Fedde in Abh. Bot. Provinz Brandenburg XLV. (1903) 231. — P. intermedium. forma 3. ET idum (0. Ktze.) Fedde in — — Abh. Bot. Ver. Provinz Brandenburg XLV. (1903) 229. — Folia dentato-pinnatifida lobis | integris vel pinnatifida vel lyrato-pinnatifida lobis dentatis (forma dentato-pinnatifidum "| vel profundius incisis vel etiam bipinnatifida (forma subbipinnatifidum !), omnibus varia- | tionibus atque transitionibus existentibus et in pinnatione et forma atque latitudine ; loborum et forma lobulorum, mox plus minus acutorum, mox obtusorum vel rotun da- torum. — Huc pertinent exemplaria plurima atque creberrima, quae autem facillime | distinguantur in varietates atque formas permultas habitu, foliorum forma atque indu- mento diversa Ve dësen der Hauptart. Subvar. quercifoliolatum Fedde. — P. rh hoeas “forma dentato- pinnatifidum ; (O. Ktze.) Fedde subform. quercifoliatum Fedde in sched. — Mediocris, circiter 30 om — — alta foliis Seege segmentis inciso-subcrenato-lobatis, ad apicem subobtusum seta tenui terminatis = üringen: Felder bei Weimar (Haussknecht, Fl. Thuring. 1876!). Hierhin ann wohl auch eine zierliche Form rechnen, die eine gewisse Ähnlichkeit mit P irilobum besitzt: " Ellrich im Unterharz (Osswald 18941). Subvar. obtusilobum (Hausskn.) Fedde. — P. rhoeas var. obtusiloba Hausskn. in sched. — Folia ommia fetiam caulina) oe segmentis inter se rhachi alata ` ` ad basim —7: oblongis, terminali subrotundato, crenatis vel subserrato-crenatis. a Kleinasien: Ama asia, aut a gien der warmen Region (Bornmiller, Pl. Anat. aret 1889, n. 148b!) Tm etiam var. e, cruciatum! var. n. umbilico-substipitatum! . nihil certi de d? re dicere p Papaver. 297 Var. B. on Willk, et SEN l. c. 872. — P. rhoeas var. minor A. Br. sec. sched. orig. in herb. Berol. . rhoeas var. simplex ze? Nassaus Flora, in sched. herb. Boiss. — P. u ie Balb, ex Spenner, Fl. Friburg. m. (1829) 980. P. rhoeas 9. pallidum Gien. et Godr. Fl. France I. (1848) 58; Amo, Fl. Iber. VI. (1873) 646. — P. rhoeas a. normale 2. fetteg? O. Ktze. l. c. 159. — P. rhoeas p. intermedium 1. subintegrum O. Ktze. l. c. 159. — ?P. rhoeas var. uniflorum (Balbis) Spenner apud O. Ktze. l. e. 461 p- p. —. P. rhoeas fari 1. subintegrum (Willk. et Lange) Fedde in sched. — P. intermedium forma 4. subintegrum (0. Ktze.) Fedde in sched. — Tota herba Sb ae gracilior (an modo forma depauperata?). Folia omnia vel plurima grosse serrata vel serrato-dentata, rarius dentato-pinnatiloba vel rarissimo, imprimis maxime inferiora, pinnatifida segmentis integerrimis. Verbr eitung der Hauptart, aber im ganzen recht selten. So im westlichen Deutschland, in Hessen-Nassau (Fuckell), Baden (A. Braun!) und im Elsass (C. Billot, Fl. Gall. Germ. exs. n. 244!). Im westlichen Polen bei Czénstochau (Karo, Fl. Królest. polsk.!). In England (Paints!) Frankreich (Tuesciewitz! Herb. Montp.!), Spanien, bei Malaga (Zander!, Weiss!), Portugal, Torres Vedras (Menyhart!), Italien, Mogliano bei Venedig (Mayer!), Neapel (Hochstetter!) Cagliari (Schweinfurth!), Balkanhalb- insel, Istrien (Freyn!), Syra (Weiss!) Insel Chalkis bei Konstantinopel (Murmann!). Cilicien bei Mopseustes (Kotschy, It.-cil.-Kurd. n. 29!, 30!), Aleppo (Haussknecht, It. Syr.-Arm. 1865!), Mesopotamien, Biredjik (Sintenis, It. orient. 1888 n. 5801), Marokko, Sektana im großen Atlas (J. Ball, It. Maroec. 1871!), Meler, e Eugène (Poulsen, Pl. Alg. 14870 !), Tripolis (Krause, Fl. Tripol. n. 697!, 698!, 69 bie crinitum Fedde. — Caulis et pedunculus setulis warn ah tenuissimis atque satis longis eriniti. inasien: Pandikli am Marmarameer (Cumani 1866 in herb. Haussknecht!), Var. y. caudatifolium (Timb.) Fedde. — P. rhoeas var. y. Bertol, Fl. ital. V. (1842) 325. — ?P. agrivagum Jord. Diagn. I. (1864) 96*). — P. Fuchsii Timb. l. e. 162 (pro parler Fl. Corb. 37; Willk. et Lange, l. c. hdi 310. — P. caudati- cee i Timb. L 6.163, Rony et Fouc. L e. 155. — iiy "hoeas p. agriva gum punt. ) serrulato, minimum quidem desine plerumque autem majorem Ce totius pe formante. Flores saepe majores, petala E semper ?) Arnim ta in duobus exemplaribus a G. Ad. use M Tripolim collectis (Fl. Trip. n. 702) in altero aiiud dilatata, in ntes filamenta filiform str nzen Gebiete der Hauptform. So in Deutschland bei Ratibor M Kaiten er and iS ekctrina nal Lóbstedt bei Jena (Schulze, fr. fr. V 1 !), Mühlhausen und Weimar (Haussknecht!), Grünstadt i. d. Pfalz (Scc. idus Daterreieh bei Millersdorf (Ullepitsch!), Maria-Aich (Vierhapper!). — Frankreich: Toulouse (Timbal-Lagrave sub. nom. Soc. Dauph. 1881, n. 27447, Frontignan (Dunal 1837 sub nom. P. Roubiaei!), England: Yorkshire und Surrey Mo 18817). — Italien: Palermo (Brock *) Videtur mihi P. agrivagum Jordan secundum exemplaria in herbariis ita sound forma transitoria inter var. . genuinum et var. caudatifolium, quoniam folia basalia t segmentis latioribus magno quidem, at non valde elongato, caulina autem segmen angustioribus, tee e satis elongato sunt, Exemplaribus Jordanii t ü e non visis sum. Fortasse haec species nivei habenda 998 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. fl. fr. III. 1873!), zwischen Syracus und Catania (Kamphóvener!) — Balkan- Halbinsel: Syra (Weiss! Cythnos (Tuntas fl. IH. 1904!) Zante (Mayot 18371), Kreta (Raulin, Fl. Créte n. 5191); bei Serajewo (Blau n. 286!). — Russland: Wol- hynien (Lindemann!). — Kleinasien: Troas, Renkoei (Sintenis, It. troj. 1883, n. 303 in parte!). — Persien: bei Kerman (Bunge 1859 !). — Egypten: Alt-Kairo (Schwein- furth!). — Tripolis (Krause, Fl. Tripol. n. 696!, 700!, 702!, 704!). — Tunis: Sousse (Murbeck fl. fr. V. 4896!). — Algier: Oran (Debeaux 1882!) Alger (Garrau!), Philippeville (Choulette, Frag. Fl. alg. exs. n. 401!). — Marokko: (Ball, It. Maroce. 1871! Mardochée!. — Gran Canaria: bei Las Palmas und Tejeda (Gelert 1897!). Subvar. subbipinnatifido-caudatum Fedde. — Valde elatum et robustum, 50 cm et plus altum. Folia Mee: et caulina inferiora subbipinnatifida, superiora seg- mento terminali valde elonga Thüringen: eg Tröbsdorf, Weimar (Haussknecht), Brandenburg bei Schöneberg (W. Müller 18661). — Auch ein Exemplar von Marokko, Rabat (Grant 888!) stimmt hiermit überein. Nota. Videtur mihi forma transitoria inter var. eaudatifolium et var. genuinum. Subvar. parvicaudatum Fedde in Bull. Herb. Boiss. 9. sér. V. (4905) 169! — Vix 45 em altum multicaule. Folia pinnatifida 2—3 cm a segmentis anguste Tega an ad marginem integerrimis vel dentibus rarissimis instructis. -Frankreich: Languedoc, Agde, Meeresküste (Requien 1827 sub. nom. F. Roubiaei!). P. Roubiaei habitu, floribus, alabastris et capsula valde similis, sed folia sunt satis diversa. Setae in pedun news junioribus non a ntes, sed modo subpatentes, quamobrem fortasse haec planta ad P. Roubiaei referenda est Subvar. aegadicum (Loj. Poj.) Fedde. — P. aegadicum Loj. Poj. in Malpighia XX. (1906) 109; Fedde, Rep. nov. spec. III. (1907) 332. — »Herba undique longe patentissime ER sotib ad sepala creberrimis, foliorum lobo terminali magno late ovato lobato ac irregulariter serrato-inciso. Humilis (tige courte, trapue DC.) Flores. . strigiis ex sicco ad caulem longis rigidi fusco-purpureis, ad pedunculos ac ad sepala aureis. « »Sicilia: In insula Maretimo (Aegades) Tineo! (s. nom. in Herb. Pan. servatum). Questa pianta non meno strana e degna emula della precedente, la ritenni il P. Rou- biaei Vig. Sconosco Hamid del Viguier e nessuna descrizione avendo avuto agio di —— leggere, non so decidere la questione.« No xemplari non viso tamen ex descriptione apparet verisimile esse var. caudati- folium vel subvar. Dicit Loj. Poj.: »P. Roubiaei da alcuni si ritiene un P. rhoeas, dai signori ` ` Loret-Barrandon un P. dubium (cfr: Fl. Monspel.).< Sed neque P. Roubiaei neque P. rhoeas vestitum Gren. et Godr. huc pertinet, ut Lojacono Pojero opinatur. : Var. d. trifidum (0. Ktze.) Fedde in Abh. Bot. Ver. Prov. Brandenburg XLV. — (1903) 330! — P. Fue e Timb. in herb.! — P. rhoeas a. normale 6. trifidum O. —— Ktze. Le 459. — P. intermedium var. ihe um Fedde in Abh. Bot. Ver. Prov. d Brandenburg XLY. (1908) 230. — Folia plurima trifida vel trisecta segmentis longis 1 lanceolatis, leviter dentatis, terminali plerumque longiore; folia summa interdum abortu | 1 segmentorum lateralium inte 4 utschland: Züllichau (Hagedorn!), Halle (Frenzel!), Tröbsdorf bei Weimar REN Birkenau bei Weinheim (A. Braun 1827!). — Sad MAE Toulouse (Timbal-Lagrave sub P. Fuchsü!). In den Pyrenäen zwischen und Luz (0. Kuntze, 1882!) — Balkan- Halbinsel: Insel Cythnos (Tuntas Pi fr. V. 189%. — Tripolis: Menschia (»Stk. n. 81« in Herb. Sehweinfurth!). — Tunis: E Nabel (Schweinfurth, Fl. v. Tunis fl. fr. V. 1901 n. 5667). — Marokko: Mar- | dochée!). : . . . Nota. Valde vergens ad var. aita. a quo differt segmentis lateralibus non. = Segelen, sed modo duobus. Plerumque formis transitoriis cum eo m foliis SE caulinis inferioribus saepe jugis — truck: p Papaver. 999 Var. e. cruciatum (Jord.) Fedde. — P. pow Jord. P I. (1864) 97! — TI. catio fot y. cruciatum Rouy et Fouc. l. 155. — P. intermedium var. cru- ciatum Fedde in sched. — Caulis erectus, ramosus, > e et a hispidus. Folia pinnatipartita segmentis paucis rende integriusculis, inferiorum radicalium brevibus ‘dlliptienoblongis subacutis, superiorum lanceolato-linearibus elongatis. Pedunculi patenter setulosi, elongati. Petala ee basi macula nigra ampliata (an semper?) in nstrücta: Capsula obovata vel oblongo-obovata, basi in stipitem receptaculo angustiorem contracta; discus convexus margine truncato-crenato, capsulae latitudinem paullo superans, radiis stigmaticis 10 Frankreich: Lyon (Jordan), Coveniien, Vigan (Tueskiewiez 1869! [9 Forma intermedia inter var. subintegrum et genuinum, ex i gedet plerum- que pa non lobulatis vel dentatis, et crenis truncatis, non rotundat . Dodonaei (Timb.) Fedde nov. var. — P. Dodonaei Timb. Précis d’herb. Bull. Son SH nat. Toulouse IV. (1870) 164 (= P. erraticum Dodon. Stirp. hist. Se (1583) 477. ch. XVII. non Jord. sec. Timbal); Willk. et Lange, Prodr. Fl. hisp. Suppl. (1893) 310. — Folia bipinnatifida vel rarius subtripinnatifida segmentis atque lobulis caulinorum anguste linearibus, basalium paullo latioribus, minus eleganter dissectis. Thüringen: Bahndimme bei Weimar (Haussknecht!). — Süd-Frankreich: Toulouse (Timbal-Lagrave 1870!*). — Macedonien: Saloniki (L. Adamović, It. graec.-turc. 1905, n. 30!). — Thessalien: Pharsalus und Aivali (Heldreich, fl. fr. VI. 1885!). — Achaja: Berg Kyllene (Heldreich, 1887! Nota. ud descriptione Timbaliana neque ex emplari originali a me viso hanc varie- tatem secundum exemplaria Heldreichiana atque Haussknechtiana, quae pow se satis conformia apaver Do ; erant determinata, constitui, quod mihi persuasum est hic varietatem satis constantem adesse. Varietas format transitum a var. genw wino ad var. ken, quae satis raro invenitur Var. n. multifidum (0. Ktze.) Fedde. — ? P. graeeum Link (?) in sched, herb. reg. Berol. — P. rhoeas a. normale 5. multifidum O. Ktze., l. c. 159. — P. rhoeas forma 4. multifidum Fedde. — 1: intermedium beu ” submultifidum Fedde in sched. — Folia plurima tripinnati ; Griechenland: Pharsalus Tope PRINS Nauplia (Link!), Akrokorinth (Hauss- knecht!). Var. 2. panone Gren. et on Fl. ren I. (1848) 58; Rouy et Foue. Le 154. — ?P. rhoeas var. roseum O. Ktze. l. c. 161. — Caulis gracillimus, uniflorus ; flores minores, pallidiore I ebiete der tau zerstreut. Exemplare nicht gesehen. Var. ı. leucanthum Fedde var. nov. — ?P. rhoeas var. g. foe tee Elk. em. apud O. Ktze. l. e. 164 p. P- **) — Petala alba eireiter 2,5 cm Holland: Eine gen, im »Hortus botanicus<, hier: weld o gedet in Hortus«. (Moll 1902 o (Wie Moll schreibt, sind Samen geerntet und Moll hofft aus ihnen eine neue a ai Rens Blüten zu züchten, Var. x. violaceum Brébisson, Fl. Norm. éd. 5. (4879) 18; Rouy et Fwa LE 154. — Folia subbipinnatifida segments altius incisis. Petala vi iolacea. : Schweiz: Genf (Magne 188 8!). n a me omittendae sint varietates ex parte hortorum ab ©, Ktze. l. c. 164 Hic no! itat breviter ne nen pem á ok 61. — »Petala pallide rubra livida rosea. Selten, cf. z. B. H. H mann in Bot. Zeitg. Cora (4884) x deca P Wild habe ich 1880 zum ersten Male (be deg mi lüder im Fuldaischen) eine Josue blühende Pflanze von P. rhoeas gefunden; Mur einmal livid- bei Gießen«). ak er ist 0. 0. Ke. 464. — »Petala rubra immaculatac. ei MS zT T im Vives var. h. ochroleucum O. Ktze. l. c. p. 161. »Petala ochro- | leuca. 300 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. í r. Hoffmannianum O. Ktze. 164. — »Petala rubra basi nigro-maculata macula albo- N Von H. Hoffmann als nigro-oculata mit weißem Nimbus öfter erwühnt« Var. albomarginatum O. Ktze. 161. — »Petala rubra albo-marginata. In Gárten«. Var. rubromarginatum O Ktz 61. — »Petala alba rubro-marginata. In Gärten« Var. Cornuti H. Ho n 161. — »Pet striata maculata. In Gärten. — o ann erwähnt zuerst diese Varietät und dann jahrelang in der Botan. Ztg die var v Cornuti ohne irgend eine Diagnose zu geben; ich beschrünke die Benennung auf die Form mit gefleckten br gestreiften Petalen, die indessen auf einer Pflanze eegen sollen«. iniatum O. Ktze. 461. — »Petala margine laciniata vel cr Gà e Mure Farbe der ne und Antheren scheint von der Serien oder dunkleren Farbe reg abhängig rA. ape Mn fios, l c. 28; H Hoffmann, l. c. 265, O. Ktze. l. c. 161. zx e salon hort. (non Stev.). — P. rhoeas var. laevigatum Spenn. ex O. Ktze. Ge 6 oeas o. normale c. glabellum (Elk.) O. Ktze. Le (1887) 161. — Folia subglabra subglauca. Pedunculi setae sparsae. ebiete der Hauptart zerstreut. Exemplare nicht gesehen. Z Sr Mie u. glabrum Fedde var. nov. — Herba omnino glabra nonnullis paucis setulis in nervis ard et terminalibus foliorum dentium exceptis. : Ein kümmerliches Exemplar von Eta in Herb. Univ. Vindob.! Var. re Fedde var. nov. — P. intermedium var. ert ythrotrichum Fedde in SS — Magis glauca; peduncul ee ei rutilae; petala intensius rubra, ad basim nigromaculata. Schweiz: Kanton Waadt, an der Eisenbahn zwischen Chillon und Montreux Pen 1862). Var. ë. tubereuliferum Fedde et Bornmüller var. nov. — P. intermedium var. de iiir Fedde et Bornmüller in sched. — Setulae in alabastro ex tuberculis satis magnis. orientes, tuberculae setularum caulinarum vix conspicuae. Fran kreich: Haute-Savoie (J. du Parseval-Grandmaison 1867 sub nom P. arvaticum Jord.). — Phrygia: Akscheher im Wilajet Konia (Bornmüller, It. Anat. Il. (4899) n. ctir N r P. strigosum var. tubereulato-setosum, à quo d modo setulis pedun- culi pacantiasiinis. a capsula magis Pays on omnino con en P. rhoeas a. normale 3. dentato-pinna rm 0. Kiz e. 161, non Boiss. — P. rhoeas genuinum e. conicum Rouy et Fouc. l. c. 154. — P. inter- medium var. umbiliciferum Fedde in sched. — Discus NEE media in parte di cum radiis peter in umbilicum 0,5—1,5 mm longum productus. Videtur inter- dum petalis albis existere Deutschland: Éttersberg (Haussknecht!) Lygde bei Pyrmont (Haussknecht!). Ostrich in Nassau, mit weißen Blüten (Fuckel!). Subvar. triglyphoides Fedde. — Folia trifida duobus segmentis lateralibus non multo brevioribus quam terminali, omnibus ambitu lanceolatis, profunde irr regulariter dentatis. Capsula gracilior, fere oblongo-subtubulosa; discus primum modo subpyrami- datus, deinde subplanus, ceterum ut in ‚phalophoro. Thüringen: Ettersberg, CEET Nota. Foliis valde ad var. trifidum oe Var. 7. umbilico-substipitatum Fedde v — Pi niermedium var. umbilico- — substipitatum Fedde in sched. — Folia trifida SES segmentis lateralibus brevioribus quam terminali, vel pinnatifida, segmentis om mnibus anguste lanceolatis "né s irregulari- ` ter subserrato-denta atis. Capsula substipitata; discus subplanus i umbilica Thi ringen: Ettersberg (Haussknecht 1879!). — Hierzu muss get ein im *) óuqehós = clipei umbilicus, égei = me supehogigas = as Papaver. 301 Wuchse mehr buschliges Exemplar mit langen eg er gerechnet werden. Tunis: Nabel (Schweinfurth, Fl. v. Tunis, fl. fr. V. DB 15. Nota. Foliis paullo ad var. trifi oak disci iud. foliisque multo E var. omphalo- phorum rou quocum conjunctum ejusdem loci a Haussknecht repertum Var. o. Hookeri (Baker) Fedde in Abh. Bot. Ver. Prov. Branden is Ed on 230. — P. Hookeri Baker in hort. Kew. ex Hook. Bot. Mag. (1883) t. (67 Elata, pee ramosa circ. 4 m alta. Folia pinnatifida RR echt: be tim serratis. Flores 5.—8 cm diametro. Petala ampla coccinea ad basim diffuse albo- vel nigro-violaceo-maculata. Capsula subglobosa, ad basim brevis, sed valde distincte stipitata, 1,25—2 cm diametro, stigmate 12—20-radiato *). at mit Sicherheit nicht zu ermitteln; nach dem Bot. Mag. l. c. er Ws Samen von Mr. Dalgleish auf einer Reise von Kaschmir nach Jarkand in Cen Asien gesammelt und zwar von einer Angensrbeinkieh auch schon dort eh Pflanze; die Samen gelangten nach Kew, wo die Pflanze zum ersten Male in Europa kultiviert w urde. ota. Vix species propria! Verisimiliter forma hortorum jam diu in Asia centrali culta P. rhoeadis. Var. o. pseudo-erosulum Fedde > m — P.rhoeas var. vestitum Willk. et Lange, Prodr. Fl. hisp. IM. (1880) 872 in parte!. — P. intermedium var. pseudo-erosulum Fedde in sched. — Herba humilis le 10—20 cm alta caule brevissimo. Folia - brevia ?—3 cm longa, subtus sparsim hispida, omnia ad caulem brevem conferta, am- bitu oblongo inciso-pinnatifida segmentis triangulari-ovatis subacutis integris. Pedun- culi elongati subscapiformes setis brevibus subpatentibus hispida. Capsula obovata basi leviter attenuato-subrotundata vel rotundato-subobconica. Disci MU digi cum crenae inter se tegentes. Stigma 5—6-radiatum disci marginem non attin Süd- EINEN Vejer (Willkomm n. 579 sub. nom. P. Roubiaei!) ar. modesto GE erosulo similie, sed setis pedunculorum subpatentibus et capsulae forma distinctum. Setulae autem Ge ae demonstrant hanc zen non esse puram, sed fortasse hybridam cum n. aífini ibus P. dubii vel melius etiam P. strigost subfruticosum Fedde var. nov. — Subfruticosa, minimum quidem 40 cm atque ramis robustis. Folia tundatis 4—5 em diametro umelien: Gallipoli (H. er pu sub var. setosa!) — Türk. Armenien: Charput (Sintenis, It. or. 1889 n. 41 ota. Habitu à forma er valde diversa! Si perennis, fortasse ad var. rumelieu colloeanda, a qua autem ramificatione usque ad apicem progrediente et caule valde robusto diser T v. rumelicum (Velen.) Fedde in Bull. Herb. Boiss. 2. sér. V. (1905) 169! — ru Velen. Fl. bulg. (1891) 47; tg "à Vii 12. — Herba biennis, ad radicis collum rosula foliorum numerosorum part orum (anni praeteriti), par- tim virentium. Fo = u en dense a han. a Petala basi ma- eula nigra diluta n : Bulgarien: ce pm DER Sadovo (Stribrny in Baenitz, Herb. Europ. 1893!, Velenovsky), Porro bei Burgas (Stribrny), Philippopel (Lukas). Nota. A forma genuina maxime differt radice bienni, ceteris notis fere omnino cum P. rhoeas var. genuina congruit. Discus non recte est signatus radiis stigmatibus non in incisuras marginales, sed, sicut rrentibus. a neris, re vera medios in lobos decu apud omnes S 302 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. P: rapiferum Fedde in Bull. Herb. Boiss. 2. sér. V. (4905) 470! — Herba eleder perennis (vel saltem biennis) radice palari perpendiculari crassa, ad radicis collum incrassatum reliquiis foliorum marcidorum dense obtecta, satis robusta erecta circiter 50 cm alta, tota setulis rigide patentissimis subsparsim obtecta. Caulis erectus obtuse angulosus ramosus setulis in parte inferiore brunne eis praeditus. Folia basalia longipetiolata pinnatipartita segmentis obovatis pinnatilobatis, lobis ad apicem cuneatis, distincte callosis, interdum setula brevi terminatis, circiter 6-10 cm longa ; folia caulina basalibus fere conformia, sed sessilia et segmentis angustioribus pinnatifidis. Pedunculi elongati valleculosi setulis rigidulis i epe plerumque subreversis instructi. Alabastra late obovoidea ad apicem rotendata 1,5—2 cm longa setulis patentibus arcua- tis subsparsim obtecta. Flores non vidi. Capsulae Fe Wer bosae tae leviter attenuato-subglobosae, in stipitem brevissimum crassum, sed toro angustior con- ract Discus subplanus, crenis latissime spathulatis valde inter se tegentibus pree tus, stigmate 12—14-radiato radiis disci marginem non attingentibus Mittlere gon tana tant (Nord-Syrien): Balkis, am oberen Euphrat (Haussknecht, I t. Syr.-armen. og sub nom. »P. stad var. oblongatum vota. Species valde affinis P. intermedio s. str. uo differt radice parendi. foliis saepius divisis, setulis reversis in pedunculis, sed fortasse. Beie eius varietas. . eaespitosum Fedde nov. spec. — Herba caespitosa vix 10 cm alta caule Brosse ramosissimo , radice perpendiculari. ad collum reliquiis foliorum marcidorum obtecta ideoque verisimiliter perennis. Folia grosse oe e vix 2 cm longa. Pedunculi debiles suberecti subscapiformes 5— 8 c m longi setulis albescentibus satis longis zem: Alabastra obovata vel obovato-subfusiformia, 0,5 — 0,75'cm longa, sparsim pilis albescentibus obtecta, Flores non vidi. apsula obovato-rotundata, infra subitius in stipitem brevissimum, sed distinctum, toro vix angustiorem angustata , plus minusve distincte costata, 0,5 cm longa. Discus 'subplanus, crenis latis inter se tegen- tibus, stigmate 6— 7-radiato marginem disci atlingente instructa. erische Mediterranprovinz, óstliches Iberien (Süd- Spanien): Loja bei Geeta: (Winkler 1876, sub nom. P. Roubiaei!) Nota. Setulis pedunculi patentibus et capsulae forma P. intermedio s. str. affinis, habitu P. Postii Syriae borealis simillima, quocum etiam foliis minimis et capsula substipitata congruit. Roubiaei valde diversa 4. P. Tenerifae Fedde in Bull. Herb. Boiss. 2. sér. V. (4905) 174! — Herba annua 10—15 em alta, omnino patenter setulosa, erecta, caule simplice, vix ramoso Folia subintegra serrato-dentata vel dentato-subpinnatifida 2—4 cm longa. Pedunculi elongati patenter setulosi. Alabastra obovoidea adpressiuscule serieeo-setulosa; vix 1 cm longa. res non vidi. Capsula anguste obcuneato-claviformis infra paulatim angustata distincte costata disco plano lobis latissimis obtusis se attingentibus, stigmate 4-radiato. Makaronesische&$ Übergangsgebiet, Provinz der Kanaren, Tenerifa: (Bourgeau, Pl. Canar. exs. 1846 n. esu sub nom. P. hybridum zugleich mit P. dubiwm f. subintegrum in Herb. Boiss Nota. Species dubia setulis jiten a P. dubio f. subintegro diversa. Fortasse cum exemplaribus adpresse setulosis a Bourgeau lectis speciem tum patenter tum adpresse in pedun- culis setulosam formans. Diutius est observa nda! subpiriforme Fedde in Bull. Herb. Boiss. 2. sér. V. (1905) 169! — Herba annua u "biennis?) erecta foliosa, valde ramosa, infra glabrescens, supra sparsim. ; patenter setulosa, 30— 50 cm alta. Folia basalia omnia marcida*). E erectus ramosissimus ramis lateralibus strictis atque fere aequilongis mnino g ad = peduneulos sparsissime patenter setulosus. Folia caulina pinnatifida ee .. oblongis vel oblongis, integris vel irregulariter dentato-lobatis dentibus rot ee interdum setula tenera terminatis, nervo mediano: cmd omnino Gg : I amobrem pi Vers esse biennem mie Papaver. 303 Pedunculi setulis patentibus satis longis sparsim cde - Alabastra obovata, ad apicem subrotundata, sparsim patenter setulosa, 1,5— m longa. Flores satis magni, 6—7 cm diametro. Petala transverse en. ay ad apicem truncata vel. late rotundata, 4— 5 cm lata, 2, sula obovata, ad apicem subito con- tracta, basim versus a media parte paulatim angustata, substipitata, quasi piriformis, circiter 1,5 cm longa. Discus (capsulae immaturae conicus, maturae planus) superi- orem marginem, at non partem latissimam capsulae latitudine superans. crenis inter se Wee obtusis vel truncatis marginatus, radiis stigmaticis 9—12 disci marginem ee vel non re Mediterranprovinz, Syrien: auf Äckern im Osten von Saida (Gail- dot, mm Sine duc P. énlermedio valde affine, sed toto habitu praeterea capsulae pyri- formis es discede $6 Pr CN Fedde nov. spec. — Herba annua 30—40 cm alta, omnino patenter setulosa. rie ramosus foliosus. Folia basalia et inferiora pinnatifida segmentis integris oblongis vel rursus pinnatifidis , superiora caulina subbipinnatifida segmentis angustis dentato-pinnatifids. pro caulis longitudine mediocres 10—15 cm longi. patenter sparsim setulosi. Alabastra obovata vel haett, patenter pilosa, 1,5 cm longa. Flores circiter 2,5—3 cm diametro. Capsula clavato-obconica, infra paulatim angustata in stipitem brevem receptaculo angustiorem, costata, 4,25 cm longa. Discus subpyramidatus capsula distincte latior, satis alte crenatus, crenis orbicularibus H se tegentibus, stigmate 7—-8-radiato radiis disci marginem vix edet en A Ew nz / du abi depu Mittelgebirge (Frankreich): Cevennen, Courroi (rica idis 1860! ota. Valde aequans P. dubium f. pr mdr a quo differt pedunculis patenter setulosis, in herb. T (Montpellier!) P. Lamottei Bor. determinatum, verisimile ob discum satis latitudine capsulam super: aniio. quae nota a a, in diagnosi proponitur. Sed setulis doge bus pedunculi a me species propria habita, an haec species forma hybrida? . . P. rhopalothece Stapf, Beitr. Flora Lycien in Denkschr. Math.-phys. Kl. Kais. Ak, Wak Wien (1886) 359! — Herba annua setuloso-hirsuta, e parte inferiore plus minus prostrata, plerumque erebre ramosa, 30—35 cm alta. Caulis patule setulosus. Folia sublyrato-pinnatifida, setulosa, dentata vel summa integra, laciniis setula ter- minatis, foliorum infimorum lateralibus triangulari-ovatis vel ovatis, superiorum lanceo- latis licaribuste, 4—5 cm longa, 4 em lata. Pedunculi en (15—20 cm), primo graciles, demum Ber patenter sparsim setulosi. er „5—4 em diametro. Sepala patule setulosa. obovata, margine vix incumbentia, pallide dilute purpurea, Staminum filamenta subulata, antherae breviter ovatae. Capsula glaberrima, elongato-clavata, paullo sub apicem latissima, 16—18 longa, 5—6 mm lata, paullo ac longe in stipitem angustata, disco stigmatigero plano, crenis margine incumbentibus, radiis stigmatiferis T9: cien: Bei Gjólbaschi (Luschan 1882). — Von Bornmiller wird hierher auch noch ein Exemplar aus Süd-Persien gezogen, aus der Gegend von Kerman vom Kuh-tagh-ali 2000 m (J. en Iter persico-tureicum, fr. IV. 1892 n. ely Nota. De affinitate Stapf, Le citat: paver rhopalothece steht dem P. laevigatum M und P. dubium L. sehr nahe, poete dh jedoch von beiden durch die schlank keulen- förmige Kapsel und den vollständig i i übereinandergeschobenen Kerben der en Videtur mihi magis appr opinquare ad P. ` iforme n orme et P. hirto-dubium; fortasse cum P. bipinnato maxime affine. . P. bipinnatum C. A. Mey. Te, kauk. Pfl. (1831) 175; Boiss. Fl. orient. I. m (3. — P. dubium d. bipinnatum (C. A. Mey.) Elk. 1. c. 26. — P. rhoeas : 2 3. normale O. Ktze. l. c. 160. — Herba annua tota patule setulosa caule 5 Folia a. —— segmentis ambitu oblongis, laciniis rursus oblongis s subincisis. edunculi elongati pilis patentissimis sparsissimis hirti. Alaş E setulosa. Filamenta sub anthers ovata non attenuata. - 304 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Capsula oblongo-clavata, 1— 1,5 cm longa; discus fede ee umbilicatus, ad marginem lobis rotundatis satis profünde incisus stigma te 4—6-ra Transkaukasien: Auf Bergen im Bezirke Talysch “ Talisch) bei Swant (GorA: Meyer, n. 4562). Armenia rossica (ohne nähere Angabe) (Szowits sub nom. P. commutatum!). - Nota. Species diutius observanda! 9. P. polytrichum Boiss. et Kotschy, Diagn. Ser. 2. V. (1856) 14!; Boiss. Fl. Bes ] a orient. I. (4867) 113. — P. rhoeas var. hispidissima Boiss. ex sched. herb. Boiss P. rhoeas y. bipinnatum 2.-polytrichum (Boiss. et Ky.) O. Ktze. l. c. 160! — Herba annua 45 —30 cm alta, tota setis copiosis patentibus hirsuta, a radice pluricaulis. Caules multi simplices vt saepius inferne dichotome ramosi, erecti. Folia dense et adpressiuscule utrimque pilosa, canescentia, radicalia ambitu an breviter petiolata, 4—6 cm longa, pinnatifida, subinde lyrato-pinnatipartita segmentis o -oblongis obtusis, suberenatis vel subintegra pinnatim sinuato-lobata lobis aibi See SNE se m longa, ambitu lanceolata, pinnatilobata, lobis integerrimis vel interdum rursus pinnatilobatis. Pe-. duneuli 40—15 cm longi setis patentibus vel retrorsis hirsuti. Sepala hirsuta. Petala orbiculata coccinea, pleromque imm meng) —3 cm diametio. Staminum antherae ovato- globosae luteae. Capsula glabra turbinato-obconica 1—1,5 cm longa, 0,5 cm lata Discus sübeonvexus capsula latior crenis inter se tegentibus. Stigma 7—8-radiatum. ittlere Mediterranprovinz, nördliches Syrien f. subintegrum (O. Ktze.) Fedde. — P. rhoeas y. RN 1. subintegrum O. Ktze. l. e. 460! — Folia subintegra pinnatim sinuato-lobata lobis subrotundatis plerumque prt renee mgegend von Damascus (Gaillardot n. 1916!, 1917!). Antilibanon, zwischen Rascheya und Damascus (Boissier 1846!), Libanon, Ain el Sofar (Schwein- furth, fl. fr. IV. 1880 n. 567!), am See von Jamuna (Schweinfurth!). — Im An- fange des Frühlings blühend. f. lyr ato-pinnatipartitum Fedde. — P. rhoeas y. bipinnatum 2. polytrichum (Boiss. et Kotschy) O. Ktze. l. c. 160! — Folia rin subinde lyrato-pinnatipartita, segmentis ovoideo-oblongis pipi subcrenatis. Syria: Lebdaine bei Damascus (Kotschy, It. Syriac. 1855 n 411). — Im An- fange des Frühlings blühend. —- Hierher biu au eg die Exemplare. von der Insel SE Pigadia (Pichler, fl. fr. IV. 1883 Nota. Duae formae formis transitoriis (cf. wech Sin sunt conjunctae. f. subbipinnatipartitum Fedde. — Folia subbipinnatipartita. Syrien: Damascus (Gaillardot!), Libanon (Blanche n. 2837 ter!). . pseudo-Haussknechtii Fedde nov. spec. — P. laevigatum var. setulosum B. pedunculis patentim hirsutis Hausskn. It. Graecum 1885 in sched. — Herba cir- citer 45 em alta, caule primario brevissimo multiramoso, caulibus secundariis multis rursus ramosis, procumbenti-adscendentibus, in parte inferiore subglabris vel sparsim patenter setulosis. Folia basalia pinnatipartita segmentis ovatis parce dentatis cum petiolo 5—7 cm longa, caulina plerumque pinnatifida vel pinnatilobata segmentis an- gustioribus. Pedunculi erecti vel adscendentes setulis satis een patenter hirsuti, pro tota herba satis (10—12 em) longi. Capsulae late turbinatae vel er deae, vix 4 em longae, substipitatae. Discus planus crenis omnin obtusatis ^ marginem incisus stigmate 8— 1 0-radiato radiis stigmaticis disci marginem attingentibus. Mittlere Mediterranprovinz (Attica): Auf dem Lykabettus eieiei It. Graec. 1885!). Nota. Habitu valde similis P. strigoso var. Hanssbnechtia! P. integrifolium Vig. Hist. nat. Pav. (1814) 38; DC. Syst. I. ash 85; SH M. Prodr. I. (1824) 120; Willk. et Lange, Prodr. Fl. Hisp. II. (1880) 875. integro foli n gro folio hispanicum Barr. Icon. (1744) 4494. — (P. rhoeas var. 4. Bertol. SR KEE 325 ef. notam). — P. rhoeas a. normale A en ie) re Kie Papaver. | 305 le. 159. — Herba annua (?) pilosa circiter 30— 40 em alta caule multifloro patentim iloso. Folia spathulato-lanceolata integerrima. pilosa. Pedunculus selis patentibus. Capsula glabra Soll nach Bocconi, Mus. (1697) 77, t. 65, f. 1 in Spanien und bei Rom E Nota. Ut Otto Kine solum iconem GE E vidi. — DC. 1. c. 85 et Willk. commemorant, re: esse suspicatum figuras Bocconii et Barrelieri non veis cies Papaverem , sed potius Ser?olam aetnensem KG juvenili flore inaperto. Sed Bertoloni ipse i olon commemorat (I. © 326), se, postquam geng ipsam vidit, hanc sententiam dimisisse. Bert i autem non P. © ntegrifolium Vig. vidit, sed P. ee Fedde (cuius pedunculi non setis putantibul m setis adpressis sunt M ut apparet ex citatione loci: »ex arvis Tar- visinis prope Mogliano«. Hanc differentiam etiam O. Ktze. l. c. 459 vidit et adnotavit. — Ego autem persuasum habeo, iconem perii nita quod attinet ad setas pedunculi, esse delineatam, Keesen haec species est delenda. Barrelier Meinen P. ameristophyllum vidit. . Syriacum ge et siis in- Diagn. Ser. 2. n. 6. (1859) 8! — P. rhoeas p. regen Boiss. E. orient. I. (4867) id in parte; Haläcsy, Consp. Fl. graec. — P.r . syri riacum Boiss. Fl. orient. I. (4867) 413. — F. in var. Barbeyi gott in Bull. Herb. Boiss. 2. sér. V. (1905) 447. — Herba annua usque 50 cm alta, tota pilis setulosis patulis rarescentibus hispida, a basi multicaulis. Caules erecti vel adscendentes vel in parte inferiore procumbentes ramosi. Folia basalia longipedunculata pinnatipartita , ambitu obovato-oblonga, seg- mentis inferioribus ovato-triangularibus parvis, satis distantibus, segmento SN Kis maiore oblongo- obovato, om pen a crenato-dentatis, vel modo pro- e et acute dentatis, summa vel patenter setulosi. longa. Flores satis magni, 4 cm geren Petala latissima purpurea, ad basim vel saepius paulo supra basim nigro-maculata. Capsula glabra clavato-turbinata, basi valde attenuata, substipitata, eireiter 5 cm longa, satis distincte costata. Discus conicus sub- umbilicatus lobis rotundatis inter se incumbentibus, stigmate 7—10-radiato radiis disci marginem non attingentibus. Variat pedunculis apre vel patenter setulosis. " j i p patenti-setulosum Fedde. ttlere Mediterranprovinz, Syrien und Palästina: we ee (Blanche n. ii joe (Blanche in Reliqu. Maillean. n. 644!, Blanche n. , Gaillardot!). prams pere n. 1919 bis!). Ostabhang des Libanon, am des von Jamune m (G. Schweinfurth, fl. fr. VIII. IX. 1880 n. 566!), Aináta, 1458 m ed n. Feat Vallée du Cédron (W. Barbey, Herb. au Levant, fl. fr. IV. 1880 n. 28!). Jerusalem (Boissier!, Roth 1857 n. 504!). — Zweifelhaft und im schaftigen Wuchse sehr verschieden sind die Exemplare aus dem Libanon zwischen Chan Murad und Felugha 1500 m (Schweinfurth, fr. VII. 4880 n. 568! Neen Affine videtur P. eg quocum var. stylatoide est conjunctum. ar. stylatoides Fedde Bull. Herb. Boiss. 2. ser. V. (1905) 445! -- Non modo folia Kéi ia, sed etiam sat caulina longipedunculata pinnatipartita segmentis inferioribus valde (1,5—5 em) distantibus basi non lata, sed angustata, quasi petiolacea, ili datis suberenatis vel interdum trilobatis parvis, segmento ler- obovato-rotundato subeordato lobato lobis erenatis; caulina supe- riora anguste lanceolata dentata. Pedunculi in exemplari ad apicem valde attenuata, Petala purpurea fere in medio nigro- oblongo-obovoidea maculata. o Cilicien: Auf dem e Nur bei Pyramus (Kotschy, It. eilie.-kurd. 1859. Suppl. n. 5!). i = A. Engler, pas Pins. Ww. Embryophyta siphonogama) 104. 20 306 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Nota. Videtur mihi forma transitoria ad P. stylatum, a quo differt disco pyramidato quidem, et non in mucronem 3—4 mm longum quinquangulo-pyramidalem producto et petalis non ad basim, sed fere in medio nigro-maculatis. Sed capsula in exemplari exstante misera- billima non certo est dijudicandum, utrum varietas an species propria an fortasse cum P. stylato sit conjungendum. Var. hauranicum Fedde nov. var. — Herba satis humilis, valde glauca, sparsim - setulosa. Capsulae ad apicem valde contractae, Hauran: Bei Suweda (M. v. Oppenheim, fl. fr. VIL 1893). — Arabischer Name: »Sehakek«. »Gebraucht um rot zu färben« *). 13. P. humile Fedde in Bull. Herb. Boiss. 2. sér. V. (1905) 446! — Herba annua subscaposa, humilis, vix cum pedunculo 6—8 cm alta radice perpendieulari. Folia basalia multa rosulata, petiolata, pinnatifida vel lobata segmentis oblongis integris plus vel minus brevilobatis vel rursus pinnatilobatis cum petiolo 2—6 em longa. Caules complures erecti vel decumbentes, breves, paucifoliati. Pedunculi erecti vel adscendentes adpresse vel patenter pilosi. Alabastra late obovoidea, sparsim setulis arcuatis vestita, 4 em longa. Flores 3—4 cm diametro petalis latissimis transverse oblongis, 1,5 cm longis, 4 cm latis, purpureis. qoe cupuliformis vel turbinata glauca, costata, 0,5— 0,6 em longa. Discus planus, capsula paullo latior, erenis latis rotunda to-obtüsis siccis valde inter se tegentibus marginatus, stigmate 6—7-radiato radiis dense villoso-papillosis disci marginem non attingentibus. Südliche Mediterranprovinz (Agypten): El Mandarah (W. Barbey, Herb. au Levant 1880 n. 29!), Alexandria (Ehrenberg!); Sidi Gaber bei Alexandria (Born- müller n. 40059 !). Hierher wohl auch Au Exemplar von Letourneux von Ramleh! sowie G. Rohlfs, Exp. Lib. Wüste, fl. fr. IV. 1874 n. 9!, dessen Kapseln allerdings etwas länger gestreckt und am Diskus ein Ms wenig genabelt sind. Vielleicht auch die Exemplare von El Arich (Ascherson, It. aeg. quartum, fl. fr. V. (1887!), und vom Fort Marabu be! Alexandria (Schweinfurth, fl. fr. V. 1874 n. 329!) mit allerdings etwas anders ge- er ange und von Mariut tte ean ig! fl. fr. V. 1890 65!). = Be Sang y. Koch ; Synops. ed. 2. (1846) Gg — P. rhoeas var. vestitum Gren. et Godr. Fl. France I. (1848) 58; Willk. et Lange, Prodr. Fl. hisp. Il. (1880) 872. — P. rhoeas var. Roubiaei (Vig.) H. Hoffmann in Bot. Zei itg. XXXII. (1874) 265; Lamotte, Prodr. Fl. plat. centr. France (1877) 62. — Herba annua (?) 10—15 c ilis albis tecta, caulibus brevibus ramosis patentim pilosis. Folia fere bipinnatisecta villo- sissima lobulis anguste lanceolatis vel lineari-lanceolatis integris pilo satis longo t termi- natis, radicalia petiolata cum petiolo 2—3 em longa, caulina breviora. Pedunculi longi pilis adpressis, nune patentibus hispidi. Flores magni petalis pallide rubris. Capsula subglobosa vel magis oblonga, glabra, subcostata, 0,75 cm longa. Discus — crenis ee inter se tegentibus stigmate 5—7-radiato disci marginem subatting . Frankreich, Dept. Hé ranli: Sandige Orte bei Frontignan (Roubieu 1813 in os Montp. !); am Gestade von Montpellier (Garcke in herb. Berol. h herb. Berol.!). *) Auf dem Zettel die Bemerkung: »Unsere Klatschrose arabische Name be- ( onaria zeichnet sonst die Anemone wird.« Die Pflanze ist als P. rhoeas bestimmt. Ich weiß nicht, ob sich dies auf P. rhoeas überhaupt, oder Mert auf diese Pflanze bezieht. i : cd | Cum capsula exempli originarii non conformis cum capsula P. obtusifolii sit, fortasse i — Moris aliam un spectavit sive varietatem veram P. obtusifolii s. str. sive P. dubii, qe " "oim explorare no Delile in LJ, welche, wie =. der häufig hochro a blühende Ranunculus asiatieus L. von den gleichartigen Mohnarten nicht immer — d Papaver. 307 Nota. Species mira quidem pedunculis nunc adpresse nunc patenter pilosis, capsulae forma sine dubio valde affinis P. rhoeadi, cuius est fortasse forma depauperata psammophila ee habenda. Sed pedunculorum pili partim adpressi etiam rejiciunt ad = rus ; quà re speciem propriam reliqui, Omnia exemplaria, quae sub nomine in enn exi etant non cum ae originali congruunt, sed plerumque ad P. dubaim vàr. modestum subs. erosulum ertin ib. A subadpressinsenlo-setosum Fedde in Bull. Herb. Boiss. 2. sér. V. (1905) 171! — Herba coarctata circiter 20 cm alta caule coarctato pro altitudine plantae satis longo, erecto vel ee ee setis patentibus dispersis obsita. Folia subbipinnatifida lobis secundariis oblongis subacutis, terminalibus segmentorum ovato- oblongis aculis, plerumque seta terminatis, setis sparsim instructa, 4—6 cm longa. Pedunculi satis longi robusti, in parte inferiore setis patentissimis, sopra selis subad- pressis sparsim adepkesi; Ca apsulae ovato-oblongae, circiter 1,5 em longae, distincte costatae, disco acurate plano crenis obtuso-rotundatis inter se m tegentibus, stigmate 6 — 8- BC radiis disci marginem non attingentibus Algier: Champs cultivés de la colline du Hammah-les-Platane pres Alger. 2 DC.! ota. Similis evi ent P. obtusifolis f. ulbspintiaisfidi, sed setis tum paten- libus tum subadpressis div einfurthii F Fedde spec. nov. — Herba mediocris suberecta, 15—30 cm alta, canescenter pilosulo-setulosa, r osa, dense foliosa. Folia basalia atque inferiora caulina satis conformia, pinnatipartita, pro planta magna, segmentis alis inter se con- fluentibus pinnatilobatis, lobis oblongo-lanceolatis acutis setula terminatis, super caulinorum lobis angustioribus, magis lanceolatis, rhachidi (et caule) setulis mb atque pubescentibus er longis atque subeineinnatis pilosa. Pedunculi pro planta satis longi, fere dimidium occupantes, in junioribus etiam fere scapiformes, satis robusti, infra patenter, supra She vel adpresse breviter setulosi. Alabastra ovalia, dense puberula. Flores 3,5—4,5 cm diametientes petalis dilute roseis, concoloribus; antherae valde diminutae (an steriles?); ovarium oblongum. Capsula oblonga, indistincte costata, ad apicem paullo contracta, 1410—14 mm longa, 5—6 mm lata disco subplano crenis ob- tusis valde inter se approximatis, radiis stigmatiferis 5 —9 marginem disci attingentibus. Südliche Mediterranprovinz (Tunis): Nu (G. Schweinfurth, Fl. v. Tunis fl. fr. IV. V. 1901, n. 563 pro parte in herb. Berol.! ot Videtur mihi fortasse forma hybrida inter P. rhoeas et varietatem P. dubii, cuius varietati Lecoquii foliis simile est. . thaumasio sepalum Fedde nov. € — Herba erecta e radice ramosa, glaucescens, sparsim ` patenter setulosa a, 20—30 cm alta. Caules dichotome ramosi. Folia basalia peduneulata, caulina sessilia satis Ce utrimque sparsim et adpresse setulosa, integra, irregulariter dentata vel eege eg vel pinnatifida segmentis oblongis irregulariter dentatis, 2—5 cm longa. Pedunculi 5—10 cm — vel omnino adpresse, vel (saepissime) infra patenter, supra a adpresse, vel (rarius) omnino patenter setulosi. Sepala bracteiformia persi — interdum usque ad gëczieeget. gene oblongo-elliptica, rarissime integerrim saepius dentato-incisa dentibus anguste tri rap plerumque satis longis, ricis setulis terminatis, utrin i sparsim egen sa, 1,5—2 cm longa, 0,75—1 € m lata, Flores semipleni staminibus in parte commutatis circiter 3 cm diametro, Petala pallide rosea, ad apicem saepe laciniata. Capsula ob- longo-obovoidea vel obovoideo-subtur binata, subcostata vel costata, 0,75—1 em longa. Diseus subplanus s latior, crenis latis rotundis, valde inter se "tegentibus margi- natus, radiis stigmaticis 8 — 10 disci i marginem subattingentibus, Semina pauca brunnea, sed evidenter fertilia. Provinz der europäischen gga aa (Nieder-Franken): In Esparsette- feldern bei Kissingen (Schweinfurth, ota. An modo monstrositas? Ob ap Pi LAE Er varietas non facile collocanda, Fortasse quoque forma ben (P. intermedium x strigosum? P. rhoeas X obtusifolium ?). Exemplar a sor e loco citato neque aliis locis observavi. ; 20* 308 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et^ Papaveroideae. 18. P. ameristophyllum Fedde*) nov. spec. — ? P. rhoeas var. i. " Fl. ital V. (1842) 325. — P. rhoeas d obtusifolium 1. integrifolium O. Ktze. l. c. 160. — Herba circiter 30—40 cm alta pilosa erecta. Caulis sparsim patule ioia, ramosus. Folia longe petiolata petiolo alato, spathulato- -lanceolata, ad apicem subrotundata, rarius latissime cuneata, ad basim paulatim in petiolum alatum angustata, ad marginem inte- gerrima, cum petio olo 3—10 cm longa, 0,5—2 cm lata, sparsim pilosa. Pedunculi adpresse pilosi. Sepala subpatule pilosa 1—2 cm longa. Petala rubra. Capsula late ovoidea 4 cm longa, 0,75 cm lata, glabra. Mittlere Mediterranprovinz, Adriatische Zone (Ober-Italien); Mogliano in der Provinz Venedig (Mayer Nota. Quae species notabilis cum P. integrifolio Vig. pedunculis patule pilosis instructo, ceterum simillimo, si illud est species vera, non est confun denda! Capsulae forma et pedunculis adpresse setosis P. strigoso affinis. Ceterum cf. notam ad P. ëerétigent . P. trilobum Wallr. Ann. bot. (1815) 149! Sched. erit. Fl. Hal. 1822, tab. L; Spreng. Fl. hal. suppl. in DC. Syst. II. (4824) 78; DC. Prodr. I. (4824) 119; Elk. l. c. 28; Reichb. Icon. Fl. Germ. Ill. (1838—39) t. 15, fig. 4470. — P. rhoeas d Koch, pa ed. 2. (1846) 33. — P. rhoeas a. normale 7. trilobum Spenner in O. Ktze. l. e. 159. — Herba annua circiter 30 —40 em alta, praeter petiolos et calycem glaber- crisi Caulis teretiuseulus ramosus. Folia triloba, lobis subaequalibus latissime cunea- tis fere subrotundatis, e basi cuneiformi in petiolum brevissimum subciliatum attenuata, glaucescentia, circiter 2,5 cm longa, 2—3 cm lata. Pedunculi gracillimi axillares — 20 cm longi, glaberrimi. Flores parvi, sepala ovata obtusa, sparsissime, maxime in parte Se pilosula. Petala obovata circiter 1,5 cm longa, 4,5— em lata, integerrima, saturate punicea. Stigma 8-radiatum, Capsula glaberrima obovata, fere subturbinata, parva. Mitteleuropäisches Gebiet (Mittel-Deutschland): Auf Äckern im August blühend in der Gegend von Halle nn Heringen) und Eisleben. Vix planta hybrida inter P. r em et somniferum, ut en enu Wallroth. Exemplar ab Osswald apud al aiarar 4894 collectum et a me in herpario Hauss- knecht visum primo adspectu P. trilobo simile, tamen valde differt foliis. pinnatifide-trilobatis, pedunculis EC setulosis, flore maiore (P. rhoeas var. genuinum subv. eifoliat 20. P.s sum (Bönningh.) Schur, Phytogr. Mitteil. in Verh. naturf. Ver. Brünn XV. 5. (1877) 66; Rouy et Foue. |. c. 155. — P. rhoeas var. strigosum Bönningh. Prodr. Fl. Monast. T 824) 157; Celak. Prodr. Fl. Böhmen (1867) 428; H. Hoffmann in Bot. Zeitg. XXXIL (1874) 265; Lamotte, Prodr. Fl. plat. centr. ann (1811) 62; Beck v. ges Fl. Nied.-Ostr. I. (1890) 433. — P. vetant. var. d. Bertol. Fl. ital. V. (1812) — P. rhoeas d. Koch, Synops. p 3. (1846) 33. — P. dubii X rhoeas 1a. WC O. Ktze. Fl. v. Leipzig 1867, 174. — erg annua in parte inferiore caulis setis patentibus hispida, rarius glabrescens, erecta, ramosa, circiter 25—75 cm alta. Folia pinnatifida segmentis divaricatis lanceolatis vel ovatis, radicalium saepe subobtusis, caulinorum plerumque acutis, inciso-dentatis vel subserrato-dentalis, vel subbipinnatifida. Pedunculi elongati setis adpressis densis vel sparsis hispidi. Sepala patule hispida. Petala orbicularia vel transverse ovalia, geben rea vel coccinea, immaculata (vel raro nigro-maculata), circiter 2 em longa. Staminum filamenta filiformia, pessum oblongae. Capsula glabra subglobulosa subcostata basi rear vel vix subatten conica. Discus subplanus crenis margine incumbentibus stigmate 5—12- marginem disci a vel subattingens. Verbreitung ganz wie die von P. rhoeas, mit dem es wohl teils verw SR 3 f teils ea wird. Die Zahl der von mir gesehenen s wohl abe deutend geringer und das Verbreitun biet weniger ausgedehnt, was w | gering gsge g sg t rde. * - daran keng dürfte, dass dieser Art noch zu wenig Aufmerksamkei g n o» Nomen B bod non divisus, et giàlor, folium; ob folia integerrima. ; Papaver. 309 Clavis speciei: A. Varietates foliorum forma constitutae. a. Folia dentato-pinnatifida vel subbipinnatifida . . . . . Var. a. genuinum. b. Folia plurima subintegra, grosse serrata . Var. #. subintegrum. c. Folia pinnatipartita segmentis lateralibus Panels Sogou, inte dien abbreviatis, terminal valde elongato, serrulato . Var. y. urophyllum. ento terminali ingente Subvar. ophioglossoides. B. Keser? Gett colorem mutante es ‘bondum obaérvátae ; C. Varietates indumento aberrantes: Alabastri setulae ex tuber- culis satis magnis orientes . . . . . . . . . . Var. 0. tuberculato-setosum. D. Cape SUAE. Cee SS uu PNE IUD T Oe subgyno phorum. E. Discus subumbonatus Var. C. Gaillardotii F. Caulibus multis brevibus prostratis, pedunculis iibscaposis ; „Var. n. Haussknechtii. Var. «. genuinum Fedde. — ?P. insignitum Jord. Diagn. I. (1864) 94. — ?P. rusticum Jord. l. c. p. 99. — P. hse 0. obtusifolium 4. dentato-pinnatifidum 0. Ktze. l. e. 460 in parte et 5. commutatum O. Ktze. l. c. 460 in minima parte, T exem- plaria oecidentalia. — ?P. Roubiaei Rouy et Fouc. Le 456, non Vig. . stri- gosum forma dentato-pinnatifidum et ee Fede in herb. — pr strigo- sum forma commutatum Fedde in herb. in minima parte, non apud Busch, Fl. cauc — Folia pinnatisecta segmentis inciso-dentatis vel er vel pinnatifida segmentis profunde dentatis us Haag eed Typische Form, Verbreitung der Gesamtart! t Fe eec va lerumque gracilior. Folia omnia vel plurima D" serrata vel dentato-pinnatiloba vel rarius nonnulla pinnatifida segmentis integerrimi Im Verbreiideeeg der Hauptart recht selten! z. B. Süd- peius Pola (Freyn!) Süd-Frankreich: Toulon (Lange 1851!), St. Gilles (Herb. Mo Klein-Asien: Cilicien, Mopseustes (Kotschy, It. cilic.-kurd. 1859, n. of Sei Dro parte!)**). — Wie man aus den Standorten ersehen kann, handelt es sich vielleicht nur um eine Trocken- oder Hungerform! Var. y. urophyllum Fedde var. nov. ***) — P. Fuchsii Timb. -Lagr. v v. atropur- pureum Heusskn, Iter Graec. 1885 in sched.! — P. caudatifoliwm auct. in herb., non Timb. — Folia pinnatipartita segmentis lateralibus paucis angustis, interdum abbreviatis, lerminali (praesertim foliorum caulinorum) multo maiore, elongato, lanceolato-lineari, serrulato, minimum quidem dimidium, plerumque Anda, maiorem partem totius folii te. Parallelform zu P. rhoeas var. eaudatifolium (Timb.-Lagr.. — Provinz der Europàischen Mittelgebirge, Herzynisches Bergland: Löbstedt bei Jena (Schulze, Fl. Jenensis bises. Weimar und Mellingen (Haussknecht!), Münden a. W. (Zabel! Limburg a L. (Zimmermann!) — Centralfranzésisches Bergland: La Mothe d’Insay (Billot, Fl. Germ. et Gall. exs. n. 3006 pro parte! naits, — Mittlere Mediterranprovinz, Mittel-Griechenland: Attika, bei Athen und Laurion (Haussknecht!). — Kleinasiatische Zone: Renkoei, in cultis (P. Sintenis, It. troj. fl. fr. V. 4883, n. 303!). — Südliche Mediterranprovinz: Oase von Tripolis J- (Krause DE our et Foucaud, ]. c. citat: »Capsule obovée, — atténuée à la base; , his feuillé *) Ro feuilles ta, , à divisions fines et nombreuses; plante spide, feuillée,« Non certum mihi vid autores re vera speciem Viguieranam in ch abeant. Existimo illos modo formam psamm pane hoc nomine designare. **) Cf. p. 296 apud P. rhoeas var. subiniegrum! — Exemplaria a Kotschy apud Mop- seusten collecta Maka omnia inter formas genuinas et subintegras P. rhoeadis, P. intermedii s. ste, PF. n: "e = = cauda, gviiov = folium, urophyllum = caudatifolium. 310 Friedrich Fedde, — een et Papaveroideae. Subvar. ophioglossoides Fedde bi no Segmentum terminale ingens, fere 20 cm longum, linguaeforme, in parte inferione diui ibat, in parte superiore integerrimum. Thüringen: Kultiviert in einem Garten in eer asd (Haussknecht 1 883!) Var. d. tuberculato-setosum Fedde et Bornm. var. — Setulae in alabastro ex tubérculis satis magnis orientes, tubercula setularum Konte vix conspicua Mittlere Méditerranprovi nz, Kleinasiatische Zone deed Aere Akscheher im Käsch pen (Bornmiller, It. Anat. III. (1899) n. 4042!). Confer P. intermedium var. tuberculiferum, a quo — A SE setulis pedun- culi ren et capsula ad basim subglobosa; ceterum omnino conforme! Var. €. subgynophorum Fedde var. nov. — Satis elata, 30 cm et plus alta, spar- sissime setoso-pilosa. Folia satis tenera subbipinnatifida lobis secundariis cuneato-sub- rotundatis, oblongis, 7,5—15 cm longa. Pedunculi valde elongati. Capsula fere sub- otundata in s Soe distinctum 2—3 mm longum subito rotundato-contracta, cum stipite circiter 4 c Nur in Kultur bekannt. Im Jahre 1839 unter den Namen P. commutatum und P. obtusifolium im Berliner Kgl. Bot. Garten gezüchtet. Es ist nicht unwahrscheinlich, dass man es hier mit einem Bastard zu thun hat, in dem sich sehr stark der Einfluss des zu en Zeiten im Berliner Bot. Garten häufig kultivierten P. commutatum äußert. . Gaillardotii Fedde in Bull. Herb. Boiss. 2. ser. V. (1905) 446! — Setulis gaer iufra patentibus, supra adpressis guia satis ramosum. Folia grosse et gage: dentata dentibus utrimque 2—3 triangularibus vel sublinearibus subaculis, em longa, subglabra. Alabastra ae glabrescentia vel setulosa. Discus ATRASE rim Südliche Wu M ie or (Agypten): Ramleh bei Alexandria (Gaillardot, Pl. an (1866) n. 124! et 4 No Primo adspectu facile cum =: laev SC e Pa perpaucis confundendum tamen valde (ap pow brevioribus et foliis fere subinte ar. n. Haussknechtii Fedde var. nov. — TP. laevigatum var. setulosum et subv. multicaule FERN Iter. Graecum (988, in scheda. — P. rhoeas y. multica Hausskn. apud Halácsy, l c. 38. — Herba e radice multicaulis caulibus brevibus prostratis ramosis. Folia pinnatipartita segmentis radicalium late obovatis integris vel pinnatim incisis, caulinorum big stioribus. Pedunculi elongati erecti 10—15 € m longi. Alabastra ellipsoidea 1—1,5 em longa setulis subpatule adscendentibus pilosa. "Capsula paullo cres et Eri uas Caen substipitata, stipite receptaculo angustiore. e Mediterranprovinz, Mittel-Griechenland: Eine häufig auf den Bergen Ne und der benachbarten Inseln verbreitete Form. — Attika, am Lyka- bettos, bei Methana, bei Phaleron (Haussknecht, It. graec. 1885!), bei Athen (Held- dei Herb. graec. norm. fl. fr. IV. n. 786!) bei Raphte (Heldreich 1866!). — Ferner m Kephissos-Thale (Heldreich!). — Insel Mykonos und Insel Lero (Heldreich!). — E Petali (Holzmann js ota. Verisimile modo forma montana! à chelidoniifolium Boiss. et Buhse, Aufz. Transkauk. Pers. Pfl. in Nouv. Mém. Kä Moscou XI. (1860) 11! Boiss. Fl. orient. I. (8867) 144. — P. rhoeas erakon 3. chelidoniifolium O. Ktze. Le, 160 in parte. — Herba annua 30—5 50 on alta, sparsim hispida, radice flexa attenuata, plus vel minus ramosa. Caules graciles erecti ramosi sulcati, setulis tenuibus sparsissime obsiti. Folia inferiora 5—12 m longa petiolo — subfulta, summa 2,5—7 cm longa subsessilia, lyratim ememr li maiore 1,5—4 cm longo, 1—2,5 cm lato, omnibus grosse obtuse crenatis vel crena? subserratis, Pedunculi longi, erecti, gracillimi setis adpressis sparsissime obtect subglabri. Alabastra ovoidea., ad apicem satis subito compressa, ‘circle 4—1,5 cm longa. Sepala šparali pilosiuscula vel subglabra. Petala ru basım atro-maculata. Antherae ovatae. Eege breviter oboyata, ad basim Papaver. 311 circiter 0,5 cm longa, disci capsula latioris crenis obtusissimis inter se liberis vel tegentibus. Stigma 6—7-radiatum disci marginem vix attingens Armenisch- Iranische Mediterranprovinz (Nord- Persien): Im Norden des rg am Kaspischen Meere in den Provinzen: Gilan, Masanderan und Astrabad Buhse n. 921, 922!, Bunge!), bei Pirebasar (Bornmüller, It pers. II. (1902) n. 61011), bei Rescht Che ye L e. n..64031). Nota. Capsulae forma et pilis pedunculi adpressis valde ad P. strigosum vergit. Specimen pugne a O. Ktze. l. c. 160 citatum segmentis oblongis crenato-serratis eme simplici valde diffe Var. eene Fedde et Bornmüller, nov. var. — Folia omnia omnino bipin- natisecta lobulis parvis anguste oblongis, ad apicem bona sis. Alabastra subglabra. Discus crenis obtusissimis, inter se tegentibus, oe capsula multo latior; radii stigmatici disci marginem non attingent ord-Persien: Pirebasar (zusammen mit a Stammform) (Bornmiller, It. Pers. E Mila n. 6103?!) Var. mirabiliter simillima foliis P. arenario, sed alabastris, floribus et capsula evi- datei P ‘chelidoniacfolio affinis. An species propria? . P. commutatum Fisch. et Mey. Ind. sem. hort. es IV. (1837) 41; Hohen- acker, Enum. "Talysch. 134; C. Koch in Linnaea XV. (1844) 250; Ledeb. Fl. ross. I. (1842) 83 et 744; Schur, Enum. (1866) 35. — P. rhoeas var. setis versus apicem caulis adpressis Marsch.-Bieb. Fl. taur.-cauc. IIl. (18419) 363 (sec. Ledeb. l. c.). — P. rhoeas C. A. Mey. Ind. cauc. (1831) 175; Hohenack. e eg Elisabethpol in Bull. Soc. Imp. Nat. Moscou VI. (1833) 236; nonL. — P. rhoeas ©. commutatum Elk. 1. c. 28; Hoffm. l. c. 265. — P. commutatum var. minimum C. Koch l. c. 250 *). — P. rhoeas Ò. obtusifolium 8. commutatum O. Ktze. 1. c. 160 p. p. — P. rhoeas forma commu- tatum Griseb. ex Jungner, 1. c. (1891) 209. — P. strigosum var. commutatum Fedde in Busch, Papaveraceae in Fl. cauc. crit. IV. 3. (1905) 25. — P. strigosum forma commutatu m Fedde in herb. pro parte, quoad exemplaria regionis Mediterraneae australis et subvar. angoranum dere in herb. Boiss. et Bornmüller. — Herba elata, annua, valde ramosa, usque ad 40 cm alta, patenter pilosa, pedunculis elongatis, adpresse salok: Folia pro planta m Een pilosa(?)**), pinnatifida vel pinnatipartita segmentis oblongis inciso-dentatis vel ovatis integris obtusis. Flores pro rata minores petalis obovatis vel obovato-suborbiculatis, transverse non latioribus, margine fere non incumbentibus h filamenta subulata; capsula macula nigra pro rata magna, non in infima, sed magis in media petali ornata, glabra obovata, ad basim brevissime, at tamen prorsus distincte stipitataf); disci subplani lobi margine incumbentibus ntische Provinz, Südrand der südrussischen Brace eppe: Hier ein Charakteren mediterranes Element. Gouv. Cherson: Nieolajew (Paczoski 1888!), Krim ee uk, Sympheropol (Zelenetzny!). — Mittlere Mediterranpro- vinz, Ostpontisc und Kleinasiatische Zone: Pontus, Amasia (Bornmüller, It. anil, -orient. Ser? n. a Sandschak Gümüschkhane (Sintenis, It. orient. 1894 n. 5902 sub P. rhoeas yar. oblongatum! Ein etwas üppiges Exemplar). Zwischen Amasia und Ladik Ise a Villaj. Sivas 1892!). Angora (Boissieu 1894! Born- 2—93, n. 3137!). Kappadocien (Siehe, Fl. orient. 1898, n. 250!). Gilicien, Gorumse (Kotschy, It. eilic.-kurd. 1859 suppl n. 125!). — Kaukasien: we Radde, Herb. mg n. 376!, Koch!) Pir coe *) Sec. Busch, l. c. 34 pro parte — P. ari **) Descriptiones pris ristinae significant foliorum indumentum »pilosum« vel »hirsutum«, quod in foliis <<. nonnullorum, imprimis in caulinis, non constat! Q a cl Busch observationibus in locis Be institutis gravissima con- stituta est. | eo +) Nota ab auctoribus praecedentibus omni noommissa! 312 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. acker!), tar (Lomakin, Pl. d’Imer. n. 308!). — Armenisch-iranische Medi- terranprovinz: Armenien (Turczaninoff 1826!, Pareyss 1839!, Koch!), Persien, bei Teheran oskaiiy, Pl. Pers. bor. 1843 n Sine dubio species propria optima et notis murjbelogeis et distributione geogra- phica satis distincte constituta, quae autem in natura etiam longius observanda sit. A P. strigoso alde affini facile disininiendk foliis, capsulis substipitatis, magna macula. fere in medio petalo sita Var. minimum K. Koch in Linnaea XV. (1841) 250! — Humillima 5 —8 cm alta in parte inferiore ae ge longis dense obtecta. Folia Vet ambitu oblongo- lanceolata pinnatim incisa segmentis obovatis ad en late cuneatis, 2—3 cm longa, caulina subbipinnatifida dea et lobulis angust nien: Wüste Ebenen bei Etschmiadsin ‘in der Nähe von Eriwan im Fluss- ken des Aras (K. Koch 1836/37! ota. Verisimile forma depauperats arenaria a su) da angustilobum Fedde et Bornm. var. — Folia basalia et caulina segmen- tis rin plerumque raster a fuser ees brevibus incisis. Insel Thasos (Sintenis et Bornmüller, It. turc. 1891, n. 476!). ee An certe ad P. Se a 23. P. tenuissimum (Heldr.) Fedde in Bull. Herb. Boiss. 2. ser. V. (1905) 446! — P. rhoeas var. tenuissimum Heldr. in sched. pl. exs. Fl. Hellen. 1880. — Herba gra- cilis 15—25 em alta infra sparsim patenter setosa. Caulis brevis ramosus. Folia sub- integra pinnatim grosse dentata 2—4 cm longa. Pedunculi valde elongati setis ad- pressis sparsim obtecta. Capsula obovato-rotundata infra graciliter in stipitem distine- tum receptaculo angustiorem 1—2 mm longum angustata, distincte costata, 0,75—1 cm longa. Discus planus crenis latis BT inter se tegentibus instructus. Stigma 6-radiatum disci UNESE subattingen Mittlere Mediterranprovinz, Mittel- Griechenland (Attika). Tiefere Ab- hänge des Parnes bei Dekeleia (Heldreich 4880 !). 24. P. californicum A. Gray in Proc. Amer. Acad. XXII. (1887) 313; Brandegee in Zoé IL (1891) 121 pro parte; Greene, Fl. Francisc. (1891) 280; Manual Bot. S. Franc. Bay (1894) 9; A. Gray, Synopt. Fl. North Amer. I. 1. (1897) 88 pro parte. — Papaver californicum A. J. Mac Clatchie in Erythea IL (1894) 79. — Herba er e radice perpendiculari palari plerumque unicaulis, erecta, fastigiate ramosa, 30—75 € a, sparsissime setulosa vel subglabra. Folia basalia pinnatipartita petiolata diat rhachide alata inter se conjunctis trilobatis vel integris lobulis subobtusis vel subrotun- datis vel subacutis, cum petiolis 5—7 em longa, caulina sessilia (plerumque basi lata, at nunquam semiamplexicaulia) lobulis segmentorum magis acutis et angustioribus. Pedunculi elongati fere glabri, setulis modo nonnullis vel paucis dense adpressis armati. Alabastra obovolden sparsim puberula, 0,5— 0,75 cm longa; flores 5 cm diametientes ; petala lateritia, ad basim viridi-maculata (macula roseo-marginata)*); capsula glaber- rima clavato-iurbinata, ad apicem subito paullo contracta, distincte 6 — 44 - costata; 1,25—1,5 cm longa, 0,5—0,6 cm lata, »valvulis dentiformibus subquadratis lineam longis latisque placentas nudantibus dehiscens«; discus planus lobulis paullo angustio- ` is quam semiorbicularibus, inter se liberis, radiis Vues 6—11 disci marginem Be »semina rete grossa parca fenestrali« *) Greene, Pittonia I. 167 dicit: “As regards the number of its petals the species is also somewhat peculiar. In the earliest flowers which appeared upon the thrifty plant now florishing shady corner of my ae, the two inner of the four petals were redu ced. to narrow st by a very beled one, and then by tw wo; with another intermediate stage to Se . noted, in with the flower is pentapetalous, this variable pair of inner petals being represented u. Se single broad one on one side, and Wé rather smaller ones on the opposite side«. uae S 2 Simulitudinib us Meconopsidis confer notam gius ee OPE NEA ISTE D S: Ind. Kew Papaver. 313 Gebiet des pazifischen Nordamerika, Provinz der arte Koniferen, südliche Zone, südwärts bis in die nordwestlichen Teile der Westamerikanischen Wüsten- und Steppen- -Provinz: Marin Co. (nach Greene), Southside of Mt. Tamal- pais (M. A. Howe, Pl. Calif. fl. fr. V. 1892!), Santa Ines Mts. 1500 —200 00’ Aetius Los Angeles Co: Pasadena (Mac Clatchie) — »Especially abundant on burns« 25. P. Lemmonii Greene, Pittonia I. (1888) 168; Fl. Francisc. (1891) 281; Manual Bot. S. Franc. Bay (189 24) 9. — P. californicum Brandegee in Zoé II. (1894) dé pro parte. — Herba magis robusta e radice pluricaulis, erecta, fastigiate ramosa, —100 cm alta, sparsissime setulosa vel subglabra. Folia basalia pinnatipartita petio- ila segmentis rhachide alata inter se conjunctis semper fere trilobatis, lobulis subacutis . vel subobtusis, cum petiolo 8—16 cm longa, caulina sessilia basi lata, at non semi- amplexicaulia, lobulis segmentorum magis acutis et angustioribus. Pedunculi valde elongati, sparsissime setulis nonnullis paucis dense adpressis armati. Alabastra late ellipsoidea, sparsim puberula , ca. | em longa; flores 5—8 cm diametientes; petala obscurius rubra quam speciei praecedentis, ad basim viridi-maculata; capsula glaberrima obovato-turbinata, fere substipitata, ad =... subito paullo contracta, minus ped 7—10-costata, Gei ‚25 cm lo onga, 0,6—0,8 c m lata, poris aperientibus u ut in spec praecedente; discus subplanus in medio conice apiculatus lobulis semiorbieularibus, e se eee radiis stigmaticis 7—10 disci marginem subattingentibus. et des pazifischen Nordamerika, Prov inz der pacifischen Koni- feren, "südliche Zone, südwärts bis in die nordwestlichsten Teile der Westameri- kanischen Wüsten- un nd Steppen-Provinz: Marin Co. (nach Greene), San Luis Obispo Co. (Lemmon and wife 1887!). Santa Ines Mis. near Santa Barbara (Bran- degee 1888). A specie praecedente habitu, capsulae forma atque disco distincte diversa. Greene, l c. dicit: »Plant exactly intermediate, in its stigmatic structure, between Papaver and Mivo- t apparet! Rat ....« Quod mihi non s . P. dubium L. Spec. pl. ed. 4. (1753) in punto 1196; Fl. dan. VI. 902; Sv. Ba 457; Engl. Bot. IX. 644; Jacq. Fl. austr I. (4773) 25; DC. Fl. franc. IV. (1805) 633; Sibt. et Smith, Prodr. Fl. graec. I. (1806) 359; Schkuhr, Handb. H. (1808) 69 t 140; Lapeyr. Hist. abr. pl. Pyr. (1813) 297; DC. Syst. IL. (1821) 75; Prodr. I. (1824) 118; Smith, Engl. Fl. (1824) $ 644; Reichb. Icon. Fl. Germ. Ill. (1838—39) tab. XV, fig, 4477; Bertol. Fl. ital. V. (1842) 322; Koch, Synops. ed. 2. (1846) 33; Gren. et ‘Godr. Fl. France 1. (1848) 59; Hook. et Thoms, Fl. ind. (1855) 250; Boiss. Fl. orient. I. d 415; Rouy et Fouc. Fl. France I. (1893) 157; Haläcsy, Consp. Fl. graec. I. (1904) 38; J. K. Small, Fl. Southeast Unit. St. (1903) 461; Busch, l. e. 27; v. Hayek, Fl. Steiermark 5 (1908) 463. — P. parviflorum Lam. Fl. "franc. Il. (4778) 113. — B, — Gilib. Fl. lituan. I. (4781) 214 sec. Ind. Kew*). — P. obtusi- . (4821) 75; Prodr. L (4824) 118; Moris, Fl. sard. E (1837) 76; Ces. "Pass. et Gib. Consp. Fl. ital. 682; Rouy et Fouc. l. c. 156; Fedde in herb. "nds astites ve TS 2 'P. sege d Spem. in Spenn. Flor. Friburg. III. (1829) tale 919. — IP Eege" $ Ten. Sch Fl. n. ($881) “ae Wes — ? P. nothum Stev. herb. et in Bull. d XXIX. (1856) 2, 285, sec. Busch, 1. **) — 5 dubium a. obovata we = preuß. Rheinl. I. (1870) u — ?P. rhoeas ò. obtusifolium (Spenn. em.) à Ktze. 1. c. 458. — P. dubium a. obtusifolium Bat. et Trab. l. c. — odi robusta, ramosa, hirsuta, circiter 30— 60 cm alta radice Caules erecti setulis patentibus hirsuti, ramosi , d Folia Be: *) Lee citato P. breviflorum invenire non potui, nec alio loco libri citati. An error » ck p. aT A P. e var. laevigatum in synom. 314 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. obtuse rotundatis, rarius angustioribus magis linearibus, plus minusve longipedunculata, segmentis in shachiden: atque petiolum alatum decurrentibus, caulina plerumque bipin- natifida lobulis angustis, lineari-lanceolatis, acutis. Pedune uli elongati adpresse pilosi. Sepala patule setulosa; petala orbiculari-o ovata vel suborbiculata, usque ad 2 cm longa, marginibus inter se plerumque non tegentia, sordide atque pallide rosea vel can rarius alba, interdum ad basim nigro-maculata; staminum filamenta rubra, filiform antherae oblongae violaceae. Capsula glabra obovato-oblonga vel saepius rar ad basim plus minusve eg attenuata, plerumque distincte costata, 1,5—2 cm longa, 0,5—0,75 cm lata, stigmate 4— 10- radi ato marginem disci vix attin ngente; disci lobi subobtusi, liberi vel Seis se Miis ntes vel (imprimis in statu juniore) parum inter se .tegentes. Semina minuta, atrofusca, arcuato-foveolata. Fuera Name: Deutsch: Gee TEET Mohn. — Italienisch: »Roso- laccio a mazza, Tignosella« Bertol. 323 Boreales Fiosaufeich: ee Gebiet, Makaronesisches Übergangsgebiet, Mediterrangebiet. Im Südosten in einem Vorkommen in Semen in Abyssinien (Schimper n. 55!, Steudner n. 997! Beide in Herb. Berol) bis in die Nordafrikanische Steppenprovinz hineinreichend. Außerordentlich veränderlich und in viele teils deutlich gesonderte, teils durch Übergänge miteinander verbundene Abarten zerlegbar Diu dubitavi, ie ws poi cum P. dubio esset conjungendum an non. Ex diagnosi Linnaeana (ed. 4 96) P. dubii non certe est intelligendum, an Linnaeus re vera P. dubium sensu d. bie ren eras and (exemplum originale non vidi!. Dicit enim: »Papaver capsulis oblongis glabris« in descriptione, in adnotatione critica autem: »Capsulis clavatis et pilis pedunculo adpressis cum P. a one convenit et à P. rhaede differt.« Ob capsulas oblongas existimari potest, Linnaeum P. obtusifolium Des- fontainesii vidisse, capsulae autem clavatae T; erum rejiciunt. »cápsulis oblongo-clavatis basi paulatim attenuatis<, P. obtusifolium »capsulis obovato-oblongis ad basim satis latis plus minusve subito rotundato co aig xar: descrips seram. , Utriusque formae me transitorias ad P. obtusifolium er uas formas praesertim exsiccatas certe det terminare difficillimum erat. An notae enim »antherae flavidae« in P. obtusifolio, AE violaceae« in P. dubio in hoc eventu respondeant, r certe di non possum. Restat nota, an disc i France« hanc quidem notam esse ce SE a me esse concludendum putavi, sed postquam diutius i id exe a folio sensu auctorum conjungendum. Nam in dies etiam magis dubitavi, an P. ob folium Desf. et P. obtusifolium auctorum posteriorum sit eadem species. Et nota etiam " | Boissier adhibita, disci lobos in P. dubio liberos esse atque inter se non tegere, dubia mihi i videtur et imprimis in exemplaribus herbariorum compressis valde pce fit. Itaque hae : res dubiae etiam diutius observentur et observatione exemplarium vivorum et ee exemplarium originalium in Herb. Linnaeano et Saga ee et Vie cetera exemplar! i originalium herbarii Jordani, cuius species pleraeque cum P. dubio mihi conjungendae eran Clavis speciei. A. Folia basalia distincte petiolata, non paulatim angustata et sessilia. a. Petala ro a. Sieg planus vel subplanus, non umbilica I. Capsula obovato- Seege vel ia aiii ad 1 basim paulatim atten d 1. Folia subintegra, paren AEG oba. . . Var. a. subintegrum Sd .2 Folia radicalia hse ae caulina integra basi € lata sessilia o MM e maroccanum. Papaver. 315 3. Folia pinnatifida segmentis angustis, elongatis acutis Var. y. collinum, 4. Folia (pallide viridia) pinnatipartita vel pinnati- fida segmentis distantibus, brevibus, vix acutis. Var. d confine, . Folia subbipinnatifida, plerumque radicalia lobulis latioribus, caulina angustioribus r. €. Subbipinnatifidum. II. Capsula ad basim plus minusve súbito rotundato- = = Var. CL. Lecoquii. attenuata s B. Discus distincte umbilicatus cU. ne. oe dio 7i EE p m DEOR. b. Petala alba vel pallide A Var. 9. albiflorum B. Folia basalia non petiolo distincto, sed Agen infra slensele: angustata. a. Petala integra a. Herba subglabra parce sttulosa. . . . . . „u < Var. 6 EELER p. i setulos ne gt ae L AME dé OO, y. Her WEE e css ooa ee del ee . Babvar. Jaensgalsssimum. b. Petala gross Nr M e Subvar. ero sum Var. œ. subintegrum (0. Ktze. Fedde. — ?P. uniflorum Balb. ex Spenn. Fl. Friburg. HII. (1829) 980. — ?P. dubium y. minus Sert. acm sel. n. 59 in herb. Hausskn. — P. rhoeas e. dubium 1. subintegrum O. Ktze. 1. 160. — P. obtusi- folium forma subintegrum Fedde in herb. — Folia plurima déllatà pinnatiloba vel rarius nonnulla pinnatifida lobis integerrimis. Tirol: Thal Isola (Ausserdorfer!), — Mähren: Bisenz (Bubela 1881!). — Schweden: Skane, Eslóf (S. Andersson 1896!. Diese Form neigt stark nach P. modestum hin); Blekinge, Ronneby (C. A. W. N). — Dauphiné: Saleve (coll.? sub nom.: P. dubium y. minus l. el Ebenfalls stark nach P. modestum hinneigend). — Kanarische Inseln (Bourgeau, Pl. Canar. 1846, n. 519!): Gran (Bornmüller, Pl. exs. Canar. 1901, n. 2019); San Mateo (Kügler!). — Dieses, sowie das folgende Exemplar zeigen eine sehr starke Ahnlichkeit mit P. pinnatifidum!. — Tenerifa (Hild ebrandt!). Die unter dieser Nummer aufgelegten Exemplare sind merk- würdig dadurch, dass sie in der Kapselform und auch sonst im Habitus ziemlich über- einstimmen, in der Behaarung des Blütenstieles aber stark differieren. Die hierher gehórigen Exemplare mit anliegenden Borsten - I auch noch dadurch bemerkens- wert, dass ihre Blatter zum Teil vóllig ganzra ind, wührend die anderen ganz schwache Zähne besitzen. Die Exemplare mit a Blütenstielborsien wurden als P. Tenerifae beschrieben. — West-Persien: Sultanabad in monte Schahsinde (Strauss, fr. VII. 1902!). Var. B. anum J. Ball, Spicil. Fl. marocc. in Linn. Journ. Bot. XVI. (1877) 31 T — P. eva ss: forma maroccanum Fedde in herb. — Folia radicalia pinnati- lobata, caulina integra, basi lata sessilia, inaequaliter serrato-incisa vel crenato-incisa, interdum subtriloba lobis non integerrimis, sed inaequaliter crenato-incisis, pilosa vel Bar rrima. Ma In maritimis prope Tanger (Ball 1874!!!), Chtouka (Mardochée!), Cab (Ball 1871!). — Hierzu wohl auch ein — aus Madeira, oberes Thal von Machico (Kny 1865!) Ob antheras flavidas et disci crenas inter se egentes ad P. obtusifolium auct. iier esset. Nota clarissimi Ball »foliis caulinis . . .. subamplexicaulibuse non ongruit cum ae originali. Var. y. © enh.) Fedde. — P. collinum Bogenh. in Bor. Fl. centre France dd. E 8. (1857) 29; — Prodr. Fl. pl. centr. France (1877) 63; Jord. Icon. t. 68, f. 141; Rouy et Fou . l. c. 158. — P. dubium Reichb. Icon. Fl. germ. Il. (1838—39) t. 15, f. 4477. — P. erroneum Jord. Diagn. I. 4. (1864) 91 et Icon. t. des f. 112. — Herba 20—40 cm alta, erecta, ramosa, multiflora, praesertim 316 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. in parte inferiore satis setoso-pilosa, succo albo-lacteo. Folia magis pilosa pinnatifida segmentis satis angustis elongatis*) inciso-dentatis acutis. Capsula ovali-oblonga, ad basim ab apice minus paulatim angustata et etiam apice tantulum angustata. Discus subplanus crenis obtusis inter se subattingentibus, at non tegentibus, stigmate 4—8- radiato marginem disci non attingente. Semina brunnea. Im Gebiete der Stammform zerstreut! — Deutschland: Dresden, bei Nieder- Lössnitz (Hoffmann 1878!). — Schweiz: Genf (Rapin!). — Frankreich: Belfort (Billot, Fl. Gall. Germ. exs. n. 2610 bis sub P. modestum Jord.!), Dept. Cher, Mehun- sur-Yeyre (Billot, L c. n. 2609!), Dept. Sarthe, Bazouges (L. Chevallier!). — Istrien: (Tommasini!). — Griechenland: Thessalien (Sintenis, It. thess. 1896, n. 709 sub P. rhoeas!; l. c. n. 333 sub P. dubium!), Attika, insula Lero (Heldreich 1877! ug ta. Disci crenis oo subtegentibus et capsulae forma minus paulatim angustata ad P. "uud duet auct. vergen 9. confine (Jord.) Fedde. — P. confine Jord. Diagn. I. (1864) 89. — E. chem var. confine Fedde in herb. — Herba elata, minus robusta, magis gracilis, minus ramosa, sparsim pilis subsetulosis, teneris, patentibus obsita. Folia pallide viridia, (ad costam saepe rubello-violacea?), pinnatipartita segmentis distantibus, satis brevibus, ovato-oblongis, inciso-lobatis vel pinnatifidis, lobulis modice apertis, foliorum inferiorum ovatis, superiorum oblongis vel linearibus, ommibus vix acutis. Petala rubra, rotundato-obovata, ad apicem obscurissime denticulata. Capsula oblongo-subclavata, sensim pora angustata, basi in stipitem brevissimum . receptaculo vix crassiorem de- sinens. Dis nvexus ad marginem subtruncato-crenatus crenis tamen se, etsi paullo, tegentibus radis stigmaticis 8—9 disci marginem subattingentibus. Semina fusco-nigra. Fr eich: Bourges, Cher (Déséglise), Haute-Savoie, Champegney (Fl. Sequ. Nota. Jordan, l c. 89 dicit: »Il est trés voisin du P. Lecoquii Lamotte, dont il me parait distinct par sa capsule plus fortement rétrécie inférieurement et moins vis isiblem ent con- onvex subglaucescent et non peu jaunátre, .... à segments plus courts et à lobes plus petites . ar. €. subbipinnatifidum (0. Ktze.) Fedde. — P. turbinatum DC. Syst. II. (184) 64; Prodr. I. nd 20; Boiss. Fl. orient. I. (1867) 444. — ?P. dubium e. obtusifolium Elkan, ke — P. dubiam. x var. laevigatum Lecoq et Lamotte, Zeg rais. pl. vase. plat. ente. oe (1847) 58 excl. syn. P. laevigatum Marsch.-Bieb. — P. pasen Bor. Fl. centre France, 3. éd. II. (1857) 30; Ro andi et Fouc. l. c. wc - Pd var. mier rinda Wirtg. Herb. pl. crit. sel. Fase. X. (1860 ) n. 550. — ZP oq Jord. Diagn. I. (1864) 90; Icon. t. 8, fig. 23. — 9p in ictum Jord. Ll c. 94. — PP. erroneum Jord. l. e. 94. — P. luteo-rubrwm. Jord. |. c. 92. — P. errabundum Jord. LE 93. — P. temue Ball, Journ. of Bot. (1873) 296; Spicil. Fl marocc. in Linn. Journ. Bot. XVI. (1877) 312. — ?P. rhoeas à. obtusifolium 5. commutatum O. Ktze. l e. 160 in minima parte. — P. laevigatum var. subsetosum Aschers. et Sint. in P. Sintenis, Iter trojanum 1883, n. 245°!. — P. RER e. dubium pinnate Seck 0 fidum. O. Ktze c. 460. — ?P. Lamottei 8. vagum Rouy et Fouc. l c. 458. — P. ? g. errabundum Rouy et dos lc. 458. — Folia plurima pinnatifida seg- mentis. ineisis angustis vel bipi gste Form! Verbreitung dn Gesamtart. Se Sub hac forma proprium P. obtusifolium Desf. collocandum! Exemplaria Trans- rap Armeniae et Persiae valde vergunt ad var à quo maximum idisse maiore setositate ; in herbariis sub nom. P. laevigatum plerumque versantur. . ei Ed feuilles. SA mme, & ene rapprochis ai 5 es en : Papaver. 317 ot >P. vagum«, certe non specie propria, fortasse autem varietate vel forma P. ubi en ada, citat Jordan, l. c.: »ll est surtout remarquable par la forme oblongue et peu ans de la capsule [nota P. obtusifolii sensu auctorum), par ses boutons bien plus étroits que dans les autres espéces et par son feuillage d'un vert trés clair. — Il se distingue du P. rd. par ses feuilles .... découpées en lobes moins nombreux, par sa capsule moin encore plus petites. — Il différe du P. Lecoquit Lamotte .... par la marge du disque qui est plus petit, 4 créneluses arrondies et non presque tronque P. lu brum Jord. forma normalis P. dubi var. mibbipinnatiium est »sa fleur qui est toujours assez petite, trés-concave et d'un rouge tirant un peu sur le jaune orange«, notae a Jordan |. c. citatae non sufficiunt, ut varietas propria, ne dicam, species constituenda sit. Subvar. lyrato-laciniatum (0. Kize.) Fedde. — P. rhoeas e. dubium Spenner, 3. EE um O. Ktze. Le 160. — Folia lyrato-bipinnatifida. Syrien: Bairout (Lefévre 1846 in herb. Berol.!). Var. Č. Lecoquii (Lamotte) Fedde. — P. Lecoquii Lamotte, Note P. dubium in Ann. Auvergne (1854) 429; Bor. Fl. centre France, ed. 3. (1857) 30; Jord. et Fourr. Icon. Fl. Europ. (1866—68) t. 7, f. 22; Lloyd et Fouc. Fl. A éd. 4. (1876) 17; Lamotte, Prodr. Fl. plat. centre (1811—81) 63; Rouy et Fouc. L 158. — P. improperum Jord. et Fourr. Brev. pl. nov. I. (1866) 3; Icon. Fl. SCH E 10.1. 443 — P. corsicum Jord. et Four, l. e. I. 4, non Thouin P. dubium F. Héribaud, Fl. Auvergne (1883) 18; Camus, Cat. pl. France, Suisse Cat ga qe 13. — P. rhoe eas &. dubium a. Lecoquii Wohlf. apud O. Ktze. |. 161. — P Lecogü var. p. confine (Jord.) Rouy et.Fouc. Le 158. — P. obtusifolium var. Lecoquii Fedde in herb. — Herba elata robusta, 30—80 cm alta, ramosa, praesertim in parte inferiore densius et longius villoso-setulosa, sueco primum’ aquoso, deinde in aére flavido-lacteo (?). Folia pinnatipartita segmentis pinnatifidis ad basim paulatim cuneatis, segmentorum lobulis oblongis vel ee meter? integris vel sparsim dentatis, caulinorum et radicalium minus diversis. Antherae brunneo-flavidae. Capsula obovato-oblonga sub- clavata, ad infimam basim plus minusve subito rotundato-attenuata. Stigma 6—8- radiatum. Discus oe attingentibus vel inter se tegentibus. Besonders im westlichen Teile des Verbreitungsgebietes der Stammform Weimar (Haus tek i, Koburg Kükenthal!) Limburg a. L. (Zimmermann nl — Tirol: Thal Isola (Ausserdorfer)) — Schweiz: bei Genf (Rapin!, Reuter!), im Wallis (Haussknecht!, Thoma — te cn Gg besonders im Centralmassiv! (Puget!, Héribaud, Soc. ét. Fi. ‘franc. -helv. n. 466!), auch in der Dauphiné (Soc. dauph. n. 36101), Aude, Küste bei Leucate (Flahault!. — Belgien: Rochefort (Crépin!, Wirtgen, Herb. pl. sel. erit. hybr. Fl. rhen. n. 318!), Brabant (Daudois!). — England: Besonders im Süden weit verbreitet! (Fraser!, Marshall!, Lewis!, Linton!). — Auch in Irland: ‘Dublin (Caroll!). — Unsichere Exemplare auch aus Serbien, Belgrad (Bornmüller 1887!), und Griechenland: Attika, Pentelicon (Held reich, LE 18881). ate. Fortasse vero species própria, at tamen cum P. dubio formis transitoriis saepe vix certe in altera utra specie collocandis conjuncta. umbilicatum Fedde var. nov. — P. obtusifolium var. umbilicatum seg in herb. — Bebe valde ramosa et foliosa. Caulis plus vel minus dichotome ram setulis valde dispersis subpatulis vel subadpressis armatus. Folia omnia satis mem subbipinnatifida laciniis segmentorum brevibus subacutis. Pedunculi setis adpressis vel i atentibus obsiti. - Capsula satis late obovato-oblonga. Discus capsularum nondum maturarum pyr idato-elevatus eapsula latior, maturarum planior, p tik umbilicatus, capsulae subsequalis, erenis late rotundatis 'valde inter se a Thüringen: Bahndämme bei Jentsch (Haussknecht 1881). Nota. Ob capsulam latiorem et Lem pedunculorum interdum patentes- one forma hybrida (P. dubium "e rhoeas ?). i e 318 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. à ar. 9. albiflorum Boiss. Fl. orient. I. (1867) 115. — P. obtusifolium var. | album Fedde in sched. — P. obtusifolium var. caleiphilum Fedde in sched. — Herba | — gracilis erecta, patenter T TE Ee erg Folia caulina subbipinnatifida segmentis laciniisque anguste linearibus obtusis setula terminatis. Flores minores prs albis, ' rarius pallide roseis. m Gebiete der Donau und südlich der unteren Donau in Macedonien: Nieder- litis reich: Ebersdorf (Magauer!), Kalksburg bei Wien (Wiesbaur!) — Mähren: Znaim (Oborny!). — Ungarn: Ofen (Steffik!), Adlersberg (Janchen, fl. fr. V. 19061), Comit. Heves, Erlau (Vrabelyi, fl. fr. VI. 1872). — Banat: Perjamos (Wolfner 18581). — Siebenbürgen: Salzburg (Fuss in Herb. norm. Fl. Transsilv. n. 9901). — Serbien: Nisch (Bornmüller!), Pirot (Adamović, fl. fr. VI. 1893!). — Bulgarien: Schumla (Noé 1846!), Tirnowo (Urumoff, Fl. bulg. n. 41!) — Macedonien: am Berge Korfiati (Orphanides n. 3605!, Charrell n. 447!), bei Veles (Kóprüli) aul Brachen (Adamović, Fl. Maced. fl. fr. VI. | 4! Intermedium inter var. genwinwm et var. RR, et fortasse etiam in formas ` ` diversas secernendum; verisimiliter forma caleiphila! | ar. t, laevigatum ve Top Elkan l. e. 25. — P. laevigatum Marsch. Bieb. FL. Taur.-Caue, Ill (1808) 364; DC. Syst. II. (1821) 78; Prodr. b Du | Boiss. Fl. orient. I. (A867) He Haläcsy, Consp. fl. graec. I. (190 1) 39. — P. gla- | 18 wn Increm. fl. ross, in Act. hort, Petrop. IX. I. (1884) 365. — P. obtusifolium var. Jaen: gatum Fedde in herb. — Herba annua gracilis, tenera, glabra vel parce setulosa, circiter 30—40 cm alta, radice simplice tenui. Caulis simplex vel vix ramosus, uni-, rarius pauciflorus, glaber vel setis raris subhis idus, teres. Folia glabra vel subpilosa, pauca, (1838) 30. — ?P. nothum Stev. in herb. Coss. ex Nyman, Consp. (1878) 24; Trautv. | vel oblongis obtusis, caulina segment s 5— A dis tantibus. linearibus acutis plerumque adpressis bo Sepala Habre vel parcissime setulosa. Petala parva, ob i saepius maculata. Antherae breviter ovatae flavae. Capsula glabra tur SH vel ob- p en basi attenuata disco convexiusculo, stigmate 8—4 0-radiat 4 Mitt e Mediterranprovinz, östlicher Teil, in der nie Zone, det — TEEN Kleinasiatischen Zone und den angrenzenden Gebieten des Central: asiatischen Gebietes, wie in der Turanischen Provinz, zweifelhaft dageg® » : nordwestlichsten Teile der Provinz des extratropischen Himalaya: Süd-Ru Odessa (Frivaldsky!, Blau fl. fr. 48741), Krim, Abhänge bei Sudak (Ges is taur. sec. 1896, n. 9 zusammen mit P. strigosum var. comm mutatum!, Lang et 520 m. Herb. ruth. cent. I. n. 631). — Kleinasien: Paphlagonien, Renkoei, a auf ae transcasp.-pers. piers it n. . 10431), Kara Tschoku (Regel, It. turk. Mec } PE à Afghanistan: (Griffith n. 138A!?). — N.W.-Himalaya: Garhwal, Lamb " Wk | ground 6000—7000" (J. F. Duthie, N.W.-Him. fl. fr. V. 1897, n. 19825). — ab den beiden iere Exemplaren ist das erstere aus Afghanistan gum iy standig man c unsicher, das zweite wahrscheinlich eingeschleppt, so dass es sehr zw‘ Ihaft ist, E das geriet dieser Abart so weit nach Osten rechnen die? ? Ach Nota. Exemplaria sensu stricto el. Marsch.-Bieb. rarissima sunt. Plerumque et : et alabastra plus minusve parum setulosa sunt et varietas multis formis transitoriis © : typica ca P. dubii conjuncta est, ii Subvar. setulosum Fedde et Bornm. — P. laevigatum Reichb. Pl. erit. IV. qut L CCCLI, fig. 533; leon. Fl. Germ. Ill. (1838— weg! e XVI, fig. 4418". P aen var, subselosum Aschers. a Sint. in sched. «B "e 4883, n. a Papaver. 319 Magis setulosa. Pedunculi satis multis setis brevissimis, magnopere adpressis in- ti. Verbreitung der Hauptform entsprechend: Südrussland: Odessa (Besser, Cf. adn.!. — Kleinasien: Paphlagonien: Merzifoun (M anissadjian, Fl. orient. n. 451^). — Pontus: Tokat (Bornmüller, It. pers.-turc. 4892—93, n. 3229!) — Armenien (Koch!). — Transkaukasien: (Radde 1880, n. 399!) — Ciskaukasien: Terek (Hauss- knecht 1867, n. 40!) — Transkaspien: Krasnowodsk (Christoph!) — Nord-Per- sien: Prov. Gilan: Scheheristanek im Elburs (Bornmüller, It. pers. If. (1902) n. 6100!), Aderbidjan War (Knapp!), (Aucher-Eloy, Pl. d’orient.-n. 4046!). — West-Persien: Luristan (Herb. Olginianum! kommt noch ein zweifelhaftes Exemplar aus dem lliflussgebiet (Krassnow!) mit einfachen Blattern und ein Exemplar aus Afghanistan: Hari-rud valley (Aitchison, Delimit. Commission. 1885, n. 271!) mit fast semiamplexikaulen Blättern, das eine große Ähnlichkeit mit P. Decaisnei zeigt, von diesem aber durch die Behaarung und die ët des Diskusrandes abweicht. Huc accedit verisimiliter P. —M ir Besserianum Q. prer in sched lorh. $ reg. gr; exemplar a Besser sub nom. P. ? mum Marsch.-Bieb. prope Odessam lectum et a cl. Ledebour P. dubium 8. subglabrum (P. pan in scheda bani adjiciente nominatum. Subvar. laevigatissimum Fedde simum Fedde et Bornm. in Bull. Herb. omnino glaberrima et a. Nord-Persien: Subalpine Region Polen It. Pers. II. (1902) n. 59991). Varietas rarissima formam cl. Marsch. ez sensu strictissimo sistit. Nee erosum (Litw.) Fedde. — P. lae erosum er Plantae Turcomaniae; in Tray. Mus. bot. Ac. P. Decaisnei Kotschy). — Herba gra sella, d brevi, nn piloso-setuloso, pedunculis valde longis sparsim adpresse setulosis. Ala- hasten spars a. Petala co — rosea margine insigniter eroso-dentata, macula ut ken inem interiore nec basilar’ Turkomania: In glareosis ad fl. fr. IV. 1898, n. 4531), ad montem ée? 6500 citantur: n. 455, vd 457. : Apt Nota. A ceteris varietatibus pesi et petalis erosis differt, P. Decaisnei habitu valde de similis, tamen foliis amplezicaulibus, b modo sessilibus et capsulae disco minus profun inciso differt. et Bornm. — P. laevigatum var. laevigatis- Boiss. 1904, 4087. — Herba tota glaucescens, des Thales von Scheheristanek im Elburs (Born- REH exsiccatos prope Suokly (D. eo (l. e. n. 454!), ceterum l. c. 29 rhodopeum (Velenovsky) Fedde. — P. igatum var. rhodopeum Vel. 1893 in eiie Flor. Bulg. Suppl. I. (1898) 13. — Herba valde glauca foliis semper glabris, segmentis wear bassin caulinorum linearibus tenuiter longe acuminatis. Sepala semper glabra. Discus € Bulgarien: An Felsen ob N 2s Non vidi! ee i atum SS p Stanimaka, blüht im Juni (Velenovsk y). Fedde in Bull. Herb. Boiss. 2. sér. V. (1905) 448! — em alta pili is setulosis patulis hispida. Caules erecti ramosi. parvis distantibus © " nali magno sub o-trilobato lobis crenato-incisis, cum pe ter 10 cm longa. Folia caulina pinnatifida, inferiora segmentis ovato-lanceolatis grosse et irregulariter serrato-deptats, Wd atis. setula terminatis, su entis lineari- lanceolatis ad apicem acu tis subcallosis seta terminalis ; folia omnia supra sparsissime Bees Pedunculi longi ge €— albicantibus obtecti. esegue subrotundata setulis patentibus albicantibus obtecta, vix I cm longa. ad apicem subito subito apiculata, Flores non. vidi. deen — 0,75 cm longa, indistincte eme Discus subplanus 320 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. crenis obtusissimis inter se tegentibus et stigmatibus 6 disci marginem subattingentibus instructus ycien: Ak-Dagh, am Fuße des Gebirges (Bourgeau 18601). Nota. Videtur affinis P. dubio var. laevigato capsulae forma, P. stylato et syriaco foliis basalibus. Specimen originarium zlabastra tantum praebet. 8. renarium Marsch.-Bieb. Fl. taur.-cauc. Ill. (Suppl) (1819) 364; DC. Prodr. I. Tee 119; C. A. Meyer, Ind. cauc. (1831) 175; Hohenacker, Enum. Talysch. 135; Ledeb. Fl. ross. I. (1842) 89; Boiss. Fl. orient. I. (rsen) 112; Trautv. in Act. hort. Petrop. IV. (1876) 1. 103, do 2. 345; Busch, l. c. — P. rhoeas Pall. Reise II. (1776) 546. — P. caucasicum’ J. Henning in Mon: soc. tee Moscou VI. (1823) 13. — P. dubium var. — on ke (1839 Eë -— FP. cammiatum p. minimum C. Koch in Linnaea XV. (1841) 250 pro parte sec. Busch, 1. c. *) — P. rhoeas d ob- tusifolium 6. arenarium O. Xt. L c. 460. — P. arenarium forma subglabrum et forma ramosissimum Busch, 1. 34. P. dubium var. ramosissimum auct. ignot. apud Busch, 1. e.. — P. arenarium var. e. lasfolium ‚le. 32. — Herba annua 30—50 cm alta radice perpendiculari. Caules erecti parce ramosi foliosi praesertim in parte inferiore patentim setosi. Folia bipinnatifida vel saepius bipinnatipartita laciniis linearibus brevibus, rarius lineari-oblongis vel rursus vm, ad apicem rotundato-obtusis, radicalium et caulinorum peculiariter non divers adpresse setosa vel subglabra. Flores pedunculis adpresse setosis vel subglabris (praesertim fructiferis) em diametro. Alabastra obovoidea vel anguste obovoidea, ad apicem paulatim attenuata, plerumque apiculo sepalorum quasi mammillata vel paullo ante anthesin bi- -apiculata, circiter 4,5 cm longa. Sepala parce setulosa. Petala purpurea atromaculata. Filamenta sub anthera flavida ovato-oblonga subattenuata. Capsula obovato-oblonga vel turbinata, plus minusve eeneg en convexo, erenis scariosis se tegentibus, stigmate 71— 9-radiato; 41—23 c ] Ostliches ve ERI ren (Mittlere. Mediterranprovinz) und angrenzende Ge- genden: Süd-Russland: Wolgamündung (Karelin!. — Tra nskaukasien: (Radde D 393!); Carthalinia, Azchur (Brotherus, Pl. cauc. n. 48!) Iberien (Hohenacker!). Georgien, Helenendorf (Hohenacker!). Katharinenfeld (Szovits n. g5!), Tiflis (Szo- vits!, 0. Kuntze 1886!). Baku (v. Seidlitz 1867!, C. A. Meyer 18421). - Arme nien (Koeh!, Szovits!). — Nord-Persien: Gian, Bergabhänge am Sefidrud bei Rudbar (Bornmüller, It. pers. alt. 1902, n. 6104!), Patchinar (Pichler 1882!). — Bemerkenswert ist ein Vorkommen im lliflussgebiet (Kra ssnow, Fl. iliensis 1896!), das es als wahrscheinlich erscheinen lässt, dass auch in den RR T Gebieten die r^ heimisch ist. : Secundum O. Ktze. varietas P. rhoeadis d. d cuius inter formas facile sub titulo padi multifidum esset collocanda. Sed area geographica huius speciei tam distincta et species jam habitu constante, non variabili, forma foliorum an et radicalium & P. ee M eic est, " speciem propriam retinuerim. Syn viren 7; Hausskn. Syah: Fl. graec. in Mitt. Thür. Bot. Ver. DL u. IV. (1893) 1065 ` Rouy et Fouc. l. c. (1893) 157; Vel. Fl bulg. Suppl. (1898) 12; Haläesy, ConsP. — 3 . Bertol, V. (1842) nap. iv. (1830) 306; Guss. Fl. sie. prodr. Suppl. (1832—43) 172. — I. me obtusifolium 2. pinnatifidum Are. ex O. Ktze. l. c. 160. — P. dubium var. pinnat- fidum Batt. et Trab. Fl. alg. (1888). — Herba annua valde ramosa, 30—60 T — setulosa radice fusiformi. Caulis erectus ramosus setulis patulis. Folia utrimque d 2 pilosa, inferiora plus minusye petiolata pinnatifida, superiora sessilia pinnati d simpliciora, modo irregulariter dentato-lobata, segmentis vel dentibus Daer ae . vel triangularibus, integerrimis vel sparsissime denticulatis. Pedunculi eritia. S is. Alabastra late. ovoidea- vel eg, obtusa. Petala minora m na a Lo commutatum in synon. ea SCE ue Ee ET E EATER ae TEN ee PARE ERNST TN DUI TORT EE ae ee eee VER Jasem. ee GAN eee ECHT, CH. Papaver. 321 Staminum filamenta atro-violacea filiformia, antherae semper flavae. Capsula glaberrima elongato-obconica (rarius ad apicem vix subelavata, nunquam een angusta, plerumque longitudinaliter costis albidis striata, a er ad apicem paulatissime dilatata, 2 em longa, ad apicem 5—7 mm lata. Discus lobis crenulatis inter se attingentibus vel tegentibus. Stigma en iterrangebiet: Ligurisch-tyrrhenische Provinz (nardwestlicher Teil): Küstengebiet der Seealpen, besonders bei Nizza, Mentone u. Monaco häufig (Dörfler, Herb. norm. n. 330!, Soc. Et. Fl. Fr.-Helv. n. 699!, Soc. Dauph. n. 514!). Sardinien (Moris!) Aber auch bei Montpellier von Mandon 1880! und bei Palermo auf Sizilien von Citarda 1860! gefunden. — Ferner auch vereinzelt im S.W. des Gebietes. Marokko: bei Tanger (Kersten 1883, n. 74!) und am Rande bei Tetuan (Ball 1871!). Not Capsulae forma valde a P. dubium vergens tamen ab hac specie sejungendum antheris semper flavis (non violaceis), disci crenis non semper modo attingentibus, sed saepius se tegentibus, qua nota haec species See ad P. obtusifolium demonstrat. Var. tenui fidum Fedde. var. — Folia pinnatifida segmentis anguste linea- ribus integris vel raro rursus Be EA Mittlere Mediterranprovinz: Attika: Pentelikon (Haussknecht, It. graec. 1885! . tunetanum Fedde spec. nov. — Herba annua e radice multicaulis caulibus inferne adscendentibus, superne erectis, pro rata brevibus atque sparsim ramosis, in pedunculum valde elongatum subscapiformem evadentibus, tota cum pedunculis 30— m cm alta. Folia sparsim setulosa, basalia pinnatipartita segmentis ovalibus grosse et sparsim incisis, pro rata parva , petiolata, caulina omnia basi subrotundata sessilia, grosse ee superiora pinnatim serrato-dentata, lobis atque dentibus late cuneatis, 4—8 cm longa. Pedunculi valde elongati, infra patenter vel subadpresse, supra ad- presse p Alabastra ovoidea, pilosula, 1 cm vel paullo longiora. Flores mediocres, 2,5—3,5 em diametientes petalis PM. rubris P georges antherae flavae. Cap- sula glaberrima, elongato-obconica, basim paulatissime angustata, 1,5—3 cm ue nga, ad apice lobulis rotundatis, inter se SEN stigmate plerumque 5-radiato. iche Mediterranprovinz (Tunis): Belvedére bei Tunis er, Flora von Tunis fl. fr. IV. 1901, n. 563 sub nom. P. dubii in Bun per N). a. denen forma cum P. pinnatifido atque P. Simoni omn ongru habitu intermedium. Ver ergit prts caulibus brevioribus, foliis basalibus ‘pinnatipartitis, caulinis sessilibus ad P. pinnat antheris flavis, disci crenis rotundatis, non mou i. imoni Taa apud Fouc. et Simon, Trois sem. d =; en Corse in Bull. Soc. sci. nat. Charente-Inferieure 1897, 164 cum ic.! — P. pongen subsp. Simoni Rouy, Fl. France VII. ern Ei — P. pinnatifidum var. Simoni Fedde in sched. — Herba ua r 0 cm alta, setulosa radice fusiform. Caulis ramosus, pro longitudine dunculorum SC brevis, patenter setulosus. Folia adpresse setulosa, basalia petiolata SESCH segmentis lanceolatis subintegris vel parce serru- latis, cum petiolo vix 5 cm longa, caulina sessilia ambitu lanceolata pinnatifida segmentis satis brevibus integris vel pinnato-serrata 3—5 cm longa. Pedunculi longi setis sparsis brevibus adpressis obsiti vel in parte superiore subglabrescentes. Alabastra ovoideo- oblonga. Flores minuti petalis anguste ovalibus lateritiis (?), ad bas im violaceo-maculatis. Antherae violaceae. Capsula glaberrima elongato-obconica, ad apicem vix subclavata, angustissima in statu juniore fere subcylindrica) , longitudinaliter costata, a basi ad apicem paulatissime dilatata, in parte infima receptaculo angustior, 2— 2,5 cm longa, ad apicem Manes em ‘late. Discus tenuiter crenulatus crenulis vix prominentibus ; stigma 6-radiatum radiis disci marginem non attingentibus. Mrtehitsev epit Ligurisch-tyrrhenische Provinz (Corsica): Calvi, Ile- Rousse, Belgodère, Novella, Ajaccio, Aspetto (J. Foucoud et E. Simon in Soc. Rochel. pe ci see beca k iani subspecies P. pinnatifido attributum tamen ab hac specie prorsus ; Le clr A enim foliis multo minoribus, basalibus vn. differt antheris : c j nuu aa, IV. (Embryophyta siphonogama) 104. 24 —7 cm lata, disco plano 322 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. violaceis, non flavis; imprimis autem differt disco vix crenulato, capsulae forma ceterum valde simile. 32. P. modestum Jord. Pug. pl nov. (1852) 4: Bor. Fl. Se éd. 3. (4857) 30; Jord. et Fourr. Icon. Fl. europ. (1866—68) t. 6, f. 24; Barrand. Fl. Montp. I. (1876) 26; — Prodr. Fl. plat. centr. France (1877). 6 3; ee et Fouc. Le 159. — P. maculatum. Auch. -Eloy, Herb. d'Or. n. 368!. — P. angustulum Jord. et stor Brev. ig nov. I. (1866) 2. — P. dubium var. modestum Fedde in sched., non Geh Fl. Mahr. Östr. mim H.. (1885) 1301 (cf. adnot!) — Caulis satis brevis ra i m brevem conferta, glaucescentia, ambitu anguste oblonga, pinnatifida lobis distantibus BCC vel lanceolatis obtusiuseulis integris vel vix dentatis. Pedunculi longissimi saepe subscapiformes. Capsula anguste oblongo-clavata a media parte paulatim longe attenuata, disco convexo-subconico minus CT EI crenulato, stigmate 5— 8-radiato marginem disci non attingente. Im borealen ne zerstreut. Der klassische Fundort liegt im mitt- leren Frankreich, wo ich Exemplare aus folgenden Orten sah: Paris, Plaine de St. Maur (Sch ónefeldl), Bois de Boulogne (Dunal 1813!) Charente-Inférieure, lle de Ré (Billot, Fl. Gall. Germ. exs. n. 2610!). Cher: St. Amand (Deseglise!). Gard: Pompignan (Herb. Montpellier!). Aude, Plage de Leucate (Flahault 1887!). — Mit der Beschreibung überein stimmten auch aus Mittel-Deutschland ein Exemplar - von Charlottenburg (von Seemen, fr. X. 1878!), und Attika, große Hymettus-Schlucht ` (Heldreich, fl. fr. IV. 18531), sowie’ aus’ Ain enia türciéa: Kharput (Sintenis, It. orient. 1889 n. 4791), ien aus West-Persien: Mt. Elwend bei Ekbatana (Aucher- Eloy, Herb. d'Orient n. 368 sub P. maculatwm Auch.-El.). d . Varietas satis and cognoscenda habitu subscaposo et foliis minus divisis. PA dubium 8. modestum Oborny, Fl. Mähr. Österr. Schles. II. (1885) 1207 mea sententia non com laevigatum Marsch.-Bieb.«, sed differt setulis pluribus pem et habitu. Exemplar nd (n. 479) ab exemplaribus Europaeis differt foliis magis pilo 5 33. P. erosulum Jord. Diagn. L (1864) 88. — op depressum Jord. et Four. - Brey. pl. nov. I. (1866) 4; Icon. t..67, d 110: — P. modestum B. erosulum (Jord.) et ?y. depressum | (Jord.) Rony et Fouc: l e. 4189. — P. dubium var. Roubiaer ; Loret in Bull Soc. Bot. France XXXI. (1884) 94 sec. Rouy et Fouc. — P. dubium var modestum. subv. erosulum Fedde in sched. — Herba humilis circiter 15 em alta caule brevissimo ramoso. Folia brevia 2—5 em longa pilis setiformibus hispida, omnia ` caulem brevem conferta ambitu oblonga inciso-pinnatifida vel rarius subpinnatipartita segmentis valde approximatis lanceolatis vel ovatis subacutis integris vel pinnalim serrato-dentatis. Pedunculi elongati subscapiformes adpresso-setulosi. Capsula oblongo | subcontracta. Discus plano-convexus crenis subobtuso-erosulis inter se altingen ntibus. Südl. Frankreich: Dept. Var: Bormes (Jordan). Dept. Pyrénées Diets Küste bei ys esit (Soc. dauph. 1884 n. 4024!, Magnier, Fl. sel. exs. n- 2915: Ad omnes sub n P. dubium var. Roubiaci! Soc. Rochelaise 1901 n. 4675 eui Baenitz leg. Conill), Collioure (Rugel!). — Hierher wohl auch zu rechnen ein Exem- plar aus Ägypten: El Gradi (Ascherson, It. aeg. quart. fl. fr. V. 1887!) Nota. Valde affine P. modesto et a me primum in schedis herbariorum P. var. pary designatum. Fortasse maiore iure! ` K . P. stipitatum Fedde nov. spec. — Herba multicaulis circiter 20. m imis ‘setulosa caulibus adscendentibus fufra ramosis brevibus in pedunculos el scapiformes, adpresse setulosos excedentibus. Folia radicalia pinnatiloba petiola — brevia, caulina minus profunde lobata, etiam minora. Alabastra obovato-oblonga, |. 0,15 em. done petala 4,5 cm rro valde. gr vinoso-rubra, im e . stricte cli aeformis , eleganter ata, plus minusve distincte costata, 4,22 Papaver. 323 longa, 0,5—0,6 cm lata; Er subelevatus radiis stigmaticis plerumque 5, lobulis subobtusis, inter se tegenti Mittlere ee Insel Skopelo (ex Herb. Heldreich 1873!). 35. P. tenuifolium Boiss. et. Hohen. in Kotschy, Pl. Pers. bor. 1846 n. 247 ex Boiss. Diagn. Ser. I. no. 8 (1849) 10; Boiss. Fl. orient. L (1867) 112! — ?P. oligo- phyllum Bélang. Voy. Ind. orient. (1846) pl. s tabula absque descriptione sec. Boiss. l.c. 112 *). — P. rhoeas e dubium d.-R 2 (Vig.) Spenn. in O. Ktze. l. c. 164. — Herba annua gens setis papillosis albidis crispis patulis obsita, Be subscaposa, circiter 10—15 alta, caulibus multis brevissimis. Folia plerumque radicalia conferta, brevissime Re ambitu lanceolata, bipinnatisecta, segmentis minimis tenuibus oblongo- linearibus vel oblongis, subobtusis vel subacutis, interdum mucronulatis, 3—5 cm longa. Pedunculi elongati in parte inferiore patentim vel subadpresse setulosi, supra aubadpieese vel adpresse parcissime setulosi vel subglabri. Alabastra ovoidea vel Ee longe et parce hispida, 0,5—0,8 cm longa. Petala parva carnea, basi coccineo-maculata circiter 4 em longa. Filamenta nigra setacea, antherae Sr eS flavae(?). Cap- sulae parvae forma varians obovato-subelavata, vel oblongo-subclavata ad basim subitius substipitatim contracta, 0,75—1 cm longa, costis flavidis distinctissimis ornata. Discus planus a rotundatis inter se non tegentibus stigmate 6-radiato disci marginem non attingen : ipi: Persien: Elburs-Gebirge auf SEENEN im Thale. Schir Dere bei iar Anfang Juni blühend (Kotschy, Pl. Pers. bor. (1843) n. 2471). | Prov. Gilan: Thal des Sefidrud bei Rudbar und Mendjil (Bornmüller, It. pers. alt. 1902 n. 6105!, 6106), ee (Buhse 1848 n. 992)). Nota. Haec species exemplaribus minus subscaposis P. arenario est simillima, cui affinis mihi videtur. iffert autem ab hoc habitu subscaposo, foliis, minoribus, magis setulosis, alabastris Vrat disci crenis omnino liberis entecostale **) Réide? var. nov. — Folia minima 2—3 cm longa segmentis late ori vel subrotundatis. Pedunculi setis tum adpressis tum patentibus obsiti. ttel-Persien: Zwischen Jesd und Isfahan (Bunge!). Note, Foliorum forma a forma emt valde diversa. An species propria? obertianella Fedde spec. — Herba rosulata, verosimiliter biennis, radice ree robusta perpendiculari pals; multicaulis, caulibus brevibus numerosis ad- scendentibus rosulam formantibus, in parte inferiore dense ac patenter setulosa, pedun- culis inclusis 20—25 cm alta. "Folia basalia pinnatiparlita segmentis ambitu ovatis plus minusve profunde pinnatilobatis, etiam lob bulis late ovatis subacutis, cum petiolo 5—7 em longa, caulina pauca lobulis anguste linearibus, omnia setulosa. Caules breves ramosi pedunculos scapiformes adpresse inilagi emittentes. Alabastra oblonga, ad apicem late conica, setulosa, 1,5—2 cm lon Flores non vidi. Capsula turbinato- obovata, ise ios indistincte "costata, 1—1 1,25 em longa; discus latior ber capsula, subplanus, radiis stigmaticis 7—9 disci marginem non attingentibus, lobulis inter se subliberis vel paullo tegentibus obtusatis, in maturitate plerumque prorsus desiliens. Mittlere peer ns oc Sporaden, Insel Leros (Heldreich, fl. fr. IV. 1877 in herb. 37. pes Fedde in Bull. Herb. Boiss. 2. sér. V. (1905) 447! — Herba radice robusta perpendiculari, caule brevi multiramoso patenter cinereo- m alta. Folia basalia et caulina conformia cmn" eredi iter : = | modo 1 2 em Jon nga. Pedunculi subscaposi perennis ( s(?) pätantér er vix 0,75 em longa. Flores non vidi. ` Capsulae obovoideo- turbinatae, infra in stipitem erat, at distinctum, toro angustiorem angustatae, plus *) Figura differt ab EN, originalibus — graciliore, foliis minus pilosis, pedunculis subpatentim pilosis, stigmate 4-radiato, disci crenis subacutis , Buns pau haec species non certe mihi imo esse videtur. An modo e non acc **) A me vespere ante ante Pentecosten 1903 descripta. 94* 324 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. minusve distincte eewer? Kate 0,75 em longae. Discus planus crenis rotundatis scariosis inter se plus minusve tegentibus, stigmate 6— 7-radiato radiis dense papillosis disei marginem non egba l Nord- ee Nusairy Mis. (Post 1890, n. 3!). N Sine dubio affinis P. dubio, sed habitu valde diversa. Notabilis habitu caespitoso | et foliis minimis. . P. humifusum Fedde in Bull. Herb. Boiss. 2. sér. V. (1905) 447! — Herba | Gre humifusa, vix 5 cm alta, multicaulis. Caules prostrati vel vix subadscendentes 5— 6 em longi, subpatule sericeo-setosi. Folia radicalia petiolata petiolis densius et ` subpatule , laminis sparsim et adpresse setulosis, pinnatipartita segmentis pos | lobatis ovatis, lobis ad apicem latissime cuneatis vel subrotundatis, cum petiolis 3— 43 5 em longa, caulina conformia. Pedunculi adscendentes sparsim orte setu- losi. Alabastra ovoideo-subglobosa, ad apicem rte aa sparsim et adpresse pilosa, ` 0,75— 1 cm longa. ores 4,5— 2 em diametro. Capsula (immatura) oblongo-sub- ovoidea, 0,75 em longa. Discus subconvexus crenis latis rotundato-obtusis inter se tegentibus stigmate 6-radiato marginem disci non attingente Syria: Antilibanon, Felder nahe bei Damaskus (Gailiaract n. 1516!) | Nota. Capsulae fortia et disci crenis videtur mihi affinis P. dub?o, habitu ated depresso valde Wc ea P. stylatum Boiss. - Bal. Diagn. 2. Ser. n. V. (1856) 13!; Boiss. Fl. orient. | 1. lise”) 112. — Herba annua '20—50 em alta, radice tenui filiformi. Folia radicalia cum petiolo patule hirsuto usque ad 10 cm longa, lyrato-pinnatisecta , adpressiuscule et sparsim hirta, segmentis utrimque 2—3 ovato-rotundatis, crenato-sublobatis vel crenato- serratis, in costam latiuseulam decurrentibus, terminali multo maiore, ovato vel oblongo, irregulariter lobato, lobis obtuse subserrato-erenatis. Caules 4 vel plures graciles, erecti, rarius ged, saepius inferne bifidi, patentim hirsuti, infra foliis paucis minoribus | sessilibus, nterdum radicalibus similibus, ceterum oblongo-lanceolatis pinnatifidis seg- mentis EE E integerrimis vel g sparsim dentatis, supra subglabris vel s sparsim adpresse hirsutis, infra patentim hirsutis, usque ad 5 cm longis, instructi. Pedunculi | elongati setis brevibus adpressis En Alabastra oblongo-ellipsoidea, ad apicem subobtusa, 1—1,5 cm longa. Flores mediocres circiter 2,5— 4 cm diametro. Sepala hirsuta. Petala coccinea, basi late nigro-maculata. Filamenta nigra antheris subrotun- dis. Capsula obconica, rarius clavato-obeonica, subcostata, disco stigmatifero depresso quinquelobo lobis late Pea yeaah inter se tegentibus albo violaceoque variegalo in cent in mucronem 3—4 mm longum quing uanguloso-pyramidalem producto, 1— 1,5 cm longa. — Cilicien: idan Gale. Pl. d’Orient, n. 722!, Mw Kagiraki (Siehe, Bu Reis. Cilic. n. 96!), Abhànge des '"Hadschin Dagh (Siehe n. 4811). D Nota. Exemplaria habitu valde differunt, quod ee loci natura sit effectum, ab ; habitu satis robusto ne minimum quidem scaposo, etiam in parte superiore folioso (Siehe n. 7 481), per formas th subscaposas lie n. 722), usque ad habitum fere omnino 34 scaposum (var. psammophilum Fedde, Siehe n EN Kees Fedde in Bull. Gro Boiss. 2. ser. V. (1905) 448! 9 | Caules er; Folia omnia fere radicalia lyrato- pinnatipartita vel pinnatiparti™ a breviora, plerumque vix 5 cm longa, caulina fere nulla minima. Pedunculi 40—15 em | longi subscaposi. Cilicien: Sandige Dünen bei age (Siehe, bot. Reis. Cilic. n. 1381). Nota. Verisimiliter modo forma arenaria! Sa 40. P. subumbilicatum Fedde nov, spec. — (? Pap. pseudo- Haussknechti x obtusi- S folium var.?). — Herba radice perpendiculari multicipi, caulibus in p inf procumbentibus patenter setulosis, minus ramosis, 15—20 cm alta. partita segmentis rotundato-ovatis integris vel rursus pinnatilobatis longis, caulina pinnatifida segmentis angustis. Pedunculi pro herba sa adpresse pilosi. Alabastra ellipsoidea setulosa. Capsula aia Sa | infra — stipite EE angustiore, 1—1,25 em ege: Dise EEE SE REES Papaver. 395 ` latior in umbilicum ee elevatus, ad marginem crenis late-rotundatis valde inter se tegentibus incisus, stigmate 8—10-radiato radiis disci Fre attingentibus. Attika eet enge It. graecum 188 Nota. aaa formam hybridam planta inter parentes ud existente! 44. P. clavatum Boiss. et Hausskn. ex Boiss. Fl. orient. I. (1867) 112! — Herba annua e collo radicis ‘multicaulis 30—50 cm alta caulibus ramosis erectis vel suberectis vel adscendentibus € et crispe lanuginoso-setulosis. Folia subbipinnati- fida segmentis linearibus obtusis 3—7 cm longa. Pedunculi elongati sparsim setulis adpressis obsiti. Alabastra idol patule hirsuta, circiter 4 cm longa. Petala coccinea basi nigro-maculata. Antherae ovatae flavidae(?). Capsula clavato-subtubulosa in parte inferiore subitius angustata, costata, 4,5—2 cm longa, 0,3—0,5 cm lata. Discus crenis rotundatis in eapsula nondum matura inter se tegentibus, in capsula matura ob mar- ginem undulatum fere liberis, media in parte pyramidato-conice productus, Stigma 6—7-radiatum disci marginem non attingens. m borealis: Auf Ackern bei Tschermalik (Haussknecht 4865!) No Capsulae forma magis ad P. dubiwm s. str., antherarum colore et crenis disci magis = P. obtusifolium s. Rouy vergens. 42. P. gürlekense ERS Beitr. Fl. Lycien in Denkschr. Math.-phys. Kl. Kais. Akad. Wiss. Wien (1886) 359! — Herba annua, stricta, infra patenter, > adpresse sparsim setulosa, circiter 40 cm alta. Caulis setis basi incrassatis conspersus. Folia infima ignota, superiora Merge vel subbipinnatifida laciniis linearibus n vel dentibus singulis, rarius binis auctis, adpresse setulosa, 4 cm longa, (ix em lata. Flores ignoti. Pedunculi en adpresse setulosi, 20 cm longi. Capsula anguste subcylindrico-oblonga, diametro maximo paullo supra medium, basi breviter angustata, glaberrima, glaucescens, 13—14 mm longa, 4—5 mm lata; discus medio in umbonem brevem protractus crenis 8—9 margine incumbentibus. Lycien: Bei Gürlek (Luschan fr. VII. 1882). No dd . Stapf, l. c. citat: »P. gürlekense steht in der Mitte zwischen den Arten aus der Gruppe s P. rhoeas und aus jener des P. wmbonatum Boiss., von ersteren unterscheidet es sich dese durch den kurz, aber merklich genabelten Diskus, von P. umbonatum, dessen Früchte nach der Beschreibung bei Boissier denjenigen des ähnlich zu sein scheinen, durch en anderen Habitus«. Exemplari originario conspecto persuasum mihi est affinitatem cum P. elava aximam esse, sed secundum mplar miserabile ausus non sum, uas species conjungere, "— cum species indumento sint diversae; setulae enim in P; gürlekensi rigidulae, in P, o magis lanuginosae s gg P. umbonatum Boiss. Diagn. ser. 4. VIM. (1849) 14!, Fl. orient. I. (1867) 111. — P. rhoeas var. f. umbonatum O. Ktze. 1. y 161 pro parte, — Herba annua vel biennis(?) a basi ramosa, 40—15 cm alta. Caules abbreviati procumbentes, divaricatim ramosi, intricati, subcaespitosi, patule setulosi. Fo lia parva vix 2 cm longa, oblongo- lanceolata, sinuato-pinnata segmentis paucis rotundato-obtusis, vel dentato-pinnata seg- menlis paucis subacutis. Pedunculi flexuosi elongati, sparsissime adpresse setulosi. Alabastra obovata sparse pilosa 0,5—0,75 cm longa. Petala punicea parva. Filamenta (9). Ca rd-Syrien: Libanon, Gebel Baruck zwischen Deir el Kamar und Rascheya, im Juni val Juli blühend (Boissier 1846!). — Hierzu wahrscheinlich auch Blanche Species incertae sedis. &4. P. cassandrinum Charrel in sched. Abd-ur-rahman Nadji, Flore de l'Empire toman (nomen nudum!) — Herba annua caulibus nonnullis e radice enascentibus, vix feiere ara bor selulosis circiter 30 cm altis. Folia basalia pinnatipartita e e ovalibus lobulatis, eireiter 5 em longa, caulina pinnatifida segmentis 326 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. ac lobulis anguste linearibus. Pedunculi graciles adpresse setulosi; alabastra obovoidea, setulosa, 4 cm longa; petala fere 2 cm longa, violacea (!), supra basim, magis ad petali medium, nigromaculata, filamenta filiformia; capsula immatura ovali-cupulaeformis disco subplano, stigmate 8-radiato, ad marginem lobulis pro rata elongatis margine undulatis, inter se liberis ittler e Mediterranprovinz: en Kassandhra (Abd-ur-rahman Geet Fl. och Ottom. fl. V. 1894, 8! emplari non nn et apris immatura non certe constitui potest, quo haec See sit: collocanda. Fortas . dubio var. albifloro affinis. : P exspectatum faiai spec. nov. (P. dubium X rhocas?). — Herba e radice crassa aS ei omnino patenter setulosa vel in pedunculis adpresse setulosa, circiter m alta. Caules numerosi stricti ramis aequo modo wiles: Folia utrimque ellipsoidea sparsim ee ve ia patenter setulosa, 1—1,25 cm longa. Flores petalis immaculatis circiter 3 em diametro. Capsula anguste obconica ab apice ad basim paulatissime angustata, ad apicem vix contracta, I cm longa, infra apicem 0,3—0,4 cm lata. Diseus subpyramidatus capsula sublatior crenis latis subrotundis inter se wee marginatus, radiis stigmatieis 5— aX disci marginem attingentibus vel subattingentibus, brunneo-papillosis. Semina abort Unter-Harz: Schleinitz bei "Oderfeld (Haussknecht 4874). Nota. Ut mihi videtur, satis certe haec species forma hybrida est habenda inter species ex affinitate P. rhoeadis et P. dubii, etiamsi parentes non certe sint determinandi. psulae quasi - beds in herbariis pee aep y dubia mihi vier et a me SS titulo “fom vel varietatum sub Gen ried sunt collocata. uae formae observ. f a. RU, Reade. — Pedunculorum setulae patentes. f. b. dubioideum Fedde. — Pedunculorum setulae subadpressae vel omnino ad- pressae. Xu pseudotrilobum Fedde (P. rhoeas L. X comm nutatum Fisch. et Mey; ` J. R. Jungner in Bot. Not. 1889, 266; 1891, 209). — Herba annua. Folia je | Caulis multiflorus, adpresse vel subpatule hispidus. Sepala patule pilosa; petala oni : culato-triangularia, pur ubt violaceo-maeulata macula quadrata, basali, deorsum bte tudine P. rhoeadis, sursum P. com i a Nach Jungner nur RES ena Pollenkérner und Samen traglich. Nota. Jungner suspicatur, at non recte, hanc formam hybridam esse synonymam P Sect. 2, Argemonorhoeades Fedde sect. nov. Papaver e. Rhoeades Bernhardi in Linnaea VIIM. (1833) 463; Elkan b. Prantl et Kündig, Le 442; quoad attinet ad exemplaria capsulis armatis *" praedita! Herbae annuae pilosse vel setulosae, elatae vel rarius humiliores, sed caule m i gato, plus minusve ramoso atque plurifloro. Folia basalia petiolata, caulina super — sessilia, omnia semper plus minusve pinnetifida. Filamenta clavata**). a setosae *); discus in toto potius hemis phaericus, non faciem superiorem planam praebent : sed radios stigmatiferos quasi in carinis minus elatis quidem gerens, quae ad marginer mide "Eos genres est P. argemone var. oon capsulis glübris instructum; etiam P. Vir So toon. ei m egent "E pavonino. a vix dilatata in P. Papaver, 327 in dentes plus minusve acutos vel obtusos excurrunt, sinubus inter carinas mediam partem disci non attingentibus. A. Capsula longa, clavata, slong vel fere tubulosa. Capsularum setae ere ctae vel e ae. a. Herbae ramosae erectae vel istius! Flores 3 cm E petalis modo ad basim maculatis. . Capsularum setae erectae vel erecto-patulae. L d PE setulis viridulis . Petala integra. Folia plerumque bipinnatisecta. T Setae in tota capsula sparsae 46. P. argemone. Tt Setae modo ad apicem capsules spare argemone var. R glabratum. TtT Setae perpaucae ad My rium: sparsdé vel saepius nullae. . P. argemone var. y. glabrum. sa. t pean ëng em gen er non valde dim P. argemone var. Ò. arvense. TE Herba. noii 5—10 cm ali, capsa valde iminutis ; : . . P. argemone var. €. nanum. a laciniata. . e. + s « « P. argemone var. C. laciniatum. 2. I, Herbae Kä albescenti-cinereis . . P. argemone var. n. einereo-setulosum. B. Capsularum setae divaricatae vel reverso-arcuatae argemone var. 9. neglectum. b. Herbae ramosae, adscendentes vel decumbentes. See 3—5 cm diametro er saepe etiam ad apicem macu- latis . . 47. P. Virchowii. c. Herbae sub PEPA Flores £3; 5 cm diametro petalis minutis modo ad basim maculatis . . 48. P. Belangeri. B. Beer? elongato-ellipsoidea (intermedia inter A et B). . Foliorum lobuli oblongi vel Gs Coma. EE X P. nigrotinetum. b. Foliorum lobuli subrotundat BE P. nigrblinctim var. rotundilobum. C. Capsula brevis, ellipsoidea vel eler vel obovato-globosa. a. Capsulae setis erecto-adpressis vel erecto-patulis neque sulcatae neque vel vix costatae : a. Flores 4—8 cm diametro . E US CT. MP B. Flores 2,5—2,8 cm diametro . . . ra Ze apulum var, miorónthum. b. Capsulae setis- divaricatis vel ide Laits ët et plus minusve distincte costatae, ad a rotundata. «. Sepala I. Capsulae obovato-globosae. Pedunculi " adpressis. | 4. Petala 4,5—2 cm ae * 00s s 50. P. hybridum Petala 2,5—4 em lon P. hybridum var. grandiflorum. II. Capsulae potius globosae. pu pilis patentibus, ybridum var. siculum. B. Umen sub apice ad dorsum caranta ZE "uli adpressiuscule setosi. Alabastra dense er Flores 2—3 cm diametro eo. 51. A pavoninum. Di Dosen) Lge setosi, Alabastra. spasm pilosa. Flores 4—6 em diametro , P. pavoninum var, Freynii. *) Cornu NR reductum: P. pavoninum var. incornutum. 328 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 46. P. argemone L. Spec. pl. ed. 4. (1753) 506*); All. Fl. Pedem. II. (1789) 291; Scop. Fl. carn. ed. 2. I. (1772) 370; Desf. Fl.-atl. I. (1800) 406; DC. Fl. franc. IV. (1805) 631; Sibt. et Sm., Fl. graec. prodr. I. (1806) 358; Marsch.-Bieb. Fl. taur.-cauc. II. (1808) 4; Schkuhr, Handb. (1808) p. 69, 140; Jundz. Fl. lithuan. (1811) 160; Lapeyr. Hist. abr. pl. Pyr. (18 296; Fl. dan. V. t. 867; Sv. Bot. VIII. t. 538; Schrank, Fl. monac. IV. (1818) 313; DC. Syst. IL. (1821) 74; Prodr. I. (1824) 118; Guss. Fl. sic. prodr. II. (1828) 7; Smith, Engl. Bot. IX. (1824) t. 643; W. J. Hook. Brit. Fl. ed. 2. Koch, Synops. ed. 2. (1846) 33; Gren. et Godr, Fl. France I. (1848) 59; Boiss. Fl. orient. I. (1867) 118; Lamotte, Prodr. Fl. Pl. centr. France (1877) 64; Karsten, Deutsche Flora (1880—83) 645; Willk, et Lange, Prodr. Fl. hisp. III. (1880) 874; Fiek, Fl. Schlesien (1881) 22; Cosson, Comp. Fl. atl. II. (1887) 68; Batt. et Trab. Fl. alg. (4888) 21; Prantl et Kündig, Le 4142; Rouy et Fouc. Fl. France I. (1893) 159; Haläcsy, Consp. Fl. graec. I. (1901) 40. — P. clavigerum Lam. Fl. franc. II. (1778) 175. — P. clavatum Gilib. Fl. lituan. Il. (1784) 248. — P. maritimum With. Arr. Brit. pl. ed. 3. I. (1796) 486. — Cerastites macrocephala S. F. Gray, Nat. arr. brit. (1821) 703. — P. hybridum Spenner, Fl. friburg. II. (1829) 979. — P. argemone var. maculosum Heldreich in sched. 1866. — P. argemonium St. Lag. in Ann. Soc. bot. Lyon VIL (1880) 131. — Herba annua erecta vel adscendens, 20— 50 cm alta, simplex vel ramosa, interdum multicaulis. Caulis foliosus adpresse setulosus. Folia seloso- hispida, rarius glabra, pinnatisecta vel saepius bipinnatisecta, segmentis lineari-lanceolalis vel oblongo-lanceolatis acutis, saepe pilo terminatis, radicalium paullo latioribus. Pedun- culi elongati adpresse setulosi, ad apicem parum incrassati. Alabastra oblongo-obovoidea, ad apicem subobtusa vel submammillata, 0,5—1 cm longa, sparsim pilosa vel glabra. Flores 3 cm diametro. Petala obovato-oblonga, ad basim longe subcuneata, pallide coccinea, basi atroviolaceo-maculata, circiter 2 em longa. Staminum filamenta atroviolacea, ad apicem elavato-dilatata, antherae subrotundae. Capsula plus minusve longe clavata vel oblongo-cylindrica setis sparsis erectis, rarius erecto-patulis, basi non tuberculosis hispida, distincte costata costis pallidioribus, 1,5—1,75 cm longa. Discus capsula subangustior subplanus, irregulariter sinuatus, stigmate 4—6-radiato. Semina atrofusca semilunarià seriatim arcuato-foveolata. Einheim. Name: Deutsch: Acker-Mohn; Italienisch: »Papavero salvatico« Targ.-Tozz. Diz. bot. II. (1809) 161. Boreales Florenreich, Mitteleuropäisches Gebiet, nach Norden zu seltener, z. B. noch in Kristianstad (Wallengren!), Upsala (Anderson!) im Nordosten pis D mittlere Russland. — Mediterrangebiet, in Italien und auf der Balkanhalbinsel ziem- lich selten, im Osten bis ins westliche Persien, ziemlich selten in Nord-Afrika. — Liebt sandigen Boden und ist ein Acker-Unkraut. Nota. 0. Ktze. l. c. 455 citat: »Bei P. argemone e. normale {id est: P. argemone sens: Fedde] kommen gar nicht selten auf demselben Stengel etwas kürzere Kapseln vor, und diese zeigen dann meist die abstehenden Borsten von d. hybridum (id est: P. hybridum Lis pper mina talia non observavi. Ceterum variat: A. Capsulae setositate plus minusve deficiente. Var. B. glabratum (Coss. et Germ.) Rouy et Fouc. l. c. 160. — P. glabratum Coss. et Germ. FI. Par. (1840) 94. — Capsula setis sparsis modo ad partem supe ` riorem munitae. ; Verbreitung: Im Gebiete der Stammform, ziemlich häufig im Mitteleuro” páischen Gebiete und in Süd-Frankreich, seltener in Ober-Italien, sowie Weiler Mo Moynudrn, Dioscorides. Papaver. 329 nach ZK z. B. Jerusalem CoE. West-Persien, Silachor (Strauss, fl. fr. VI. 1902!). . Forma transitoria a P. argemone genuino ad var. glabrum. Saepe in formam genuinam et var. glabrum transiens et facile cum iis confundenda. Var. y. glabrum Koch ps Deutschl. Fl. ed. 1. (1838) 28, ed. 2. (1846) 33; Elkan, l. c. 24; Rouy et Fouc. Le 160. — P. argemone B. leioearpum Celak. Ste Fl. Böhm. Uae tie 429. — "P. argemone a. normale 8. glabrum O. Ktze. 155. — P. argemone var. psilocarpum Körnicke in sched. Fl. Rhenanae (1873). — P. argemone (3. leiocarpum Celak. Prodr. Fl Böhm . (1867-—1875) 429. — Capsula omnino glabra vel setis ad apicem perpaucis munita. Verbreitung: Durch das ganze Gebiet der Stammform ziemlich zerstreut z. B. in Thüringen (Haussknecht!, Bornmüller!, Nassau (Fuckel!; Bóhmen (Wies- baur!); Wallis (Chenevard 1880!). — Syrien, Zebedani (Kotschy!), — Persien, Pir Omar Gudrun (Haussknecht!). Nota. Quae varietas, ne cum P. dubio forma subbipinnatifido confundatur, facile fila- mentis supra conspicue dilatatis et disco cognoscitur. Huc accedit etiam, fortasse subvarietas, var. subnudum Volk (in sched. Herb. Haussknecht!), setulis sparsissimis obsitum Foliis d tg cisis: í ar. d. arvense (Borkh.) Elkan, l. c. 24. — P. arvense Borkh. Ober.-Catt. Fl. in e Mag. I. (4 793) 439. — P. argemone a. normale 2. arvense O. Ktze. l. c. 155. — Habitu valde debiliore, 40—15 cm alta. Folia minus incisa, tripartita pinnatisecta vel rarius bipinnatisecta segmentis linearibus. Flores minores pedunculis satis elongatis. reitung: Im Gebiete der Stammform zerstreut u. ziemlich selten; z. B. Breslau (Haussknecht!). Apfelstädt bei Neu-Dietendorf (Haussknecht 18641) Besancon (Paillot, Fl. Sequ. es n. 1869 n. 153!). Euboea (Wild). Var. e. nanum Fedde. nov. var. — Herba (verisimiliter loci natura depauperata) gracillima humilimaque 5—10 cm alta. Folia radicalia minus dissecta cum petiolo 1—2 cm longa, caulina pinnatifida, etiam minora, segmentis linearibus gracillimis. Flores minimi, aequo modo capsulae, quae setis pro longitudine capsulae longis adpressis sunt obsitae. Spanien: Nur in einem Exemplar von Madrid im Herb. Montpellier von mir beobachtet! . Petalis laciniatis : ar. C. laciniatum Lamotte, Prodr. Fl. plat. centr. France (1877) 54; vd et Fouc. Le Ht — Petala plus minusve profunde laciniata. Capsula formae typica Verbreitung: Im Gebiete der Stammform ziemlich selten z. B. Thüringen, Salza (Volk 4890!), Puy-de-Dóme, Issoire (Lamotte). D. Indumento cinereo-setuloso: Var. 7. cinereo-setulosa Fedde et Bornm. var. nov. — Caules infra patentibus, supra adpressis, ens cum patentibus tum subadpressis setulis albescenti-cinereis dense obtecti. nasien: Pontus: Tokat (Bornmüller, pl. exs. Anat. orient. 1889, n. 958!); Gümüschkhane (Sintenis, It. orient. 1894, n. 5808). E. Setis capsularum non erectis, sed magis reversis Var. 9. neglectum 0. Ktze. l. c. 155! — P. ege (0. Ktze.) Fedde in sched. — Folia minus dissecta atque minora. Alabastra plerumque glabra. Capsulae setis divari- Des. ae. Verbreitung: Im Gebiete der Stammform ziemlich selten; z. B. Upsala (Anders- son!). Warnemünde (v. Seemen!). Genf (Seringe!). Paris (Herb. Heldreich! ota. Cum forma genuina formis intermediis coniunctum atque ideo non semper certe . P. Virchowii Aschers. et Sint. in Sint. It. trojanum 1883 n. 37!; Boiss. Fl. orient. Suppl. (4888) 23! — ? P. argemone 5. bimaculatum O. Ktze. l. c. 155. — Herba annua adpresse setulosa, 10—15 cm Qu multicaulis. Caules abbreviati suberecti, saepius adscendentes vel m minus foliosi, plerumque dichotome ramosi, 1—3-flori P x hybrida, : tamen — habeo ob noe a 330 Friedrich Fedde, — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Folia praesertim subtus hispida, ambitu oblongo-lanceolata, : bipinnatisecta segmentis radicalium ovatis vel ovato-oblongis, subobtusis vel subacutis, caulinorum angustioribus acutis, omnibus ad apicem saepe subcallosis et seta terminatis; 3—6 cm longa. Pe- diticuli breviores 3—6 cm longi, adpresse setulosi, ad apicem saepe parum ene Alabastra obovoidea vel late obovoidea, ad d subobtusa vel submammillata, 1 —1,25 c EEN Os Ki un Ki KI D un = un =| E £g £g = ba Ch un un CD "2 = © un E = : E e "2 CD c e BS. SO i Ei CD o rw o < =: = sula fer vel subnullis (nonnullis paueis modo ad apicem) hispida, distinete cost —1,5 cm longa. Discus capsula subangustior convexus, irregulariter sinuatus, stigmate paste radiato Secundum capsulae setas duae formae inter se confluentes distingui possunt: f. genuina Fedde. — Capsula setis rigidis sparsis erecto-patulis instructa. f. paucisetosa Fedde. — Capsula setis subnullis , nonnullis paucis modo ad apicem instructa, rarius glabra. Mittlere Mediterranprovinz, Kleinasiatische Zone: Troas, Thymbra (Vir- chow 1879!!, Sintenis, It. troj. n. 37!); Lydien, Smyrna (Äucher, Herb. d'Or. n. 374!), an den Abhängen des Berges Sipylos bei Magnesia (J. Bornmüller, Lydiae et Cariae pl. exsicc., fl. fr. V. 1906, n. 90201). Nota. Species valde affinis P. argemone, a quo differt habitu humiliore et magis de- presso floribusque maioribus et petalis saepe bimaculatis 48. P. Belangeri Boiss. Fl. orient. I. (1867) TET — Closterandra minor Bélanger Voy. Icon. absque descript. — Herba gracillima subscaposa 53—10 em alta setulis cinereis adpressis dense obtecta. Caules minus ramosi, folis paucis minimis media in parte instructi, erecti. Folia radicalia rosulata pinnatisecta, segmentis minutis brevibus confertis integris vel pinnatim incisis (non erer ad apicem segmentorum vel laciniarum callosis seta terminatis, cum petiolo 4—4 cm longa. Flores 4—1,5 cm diametro. Petala minuta obovata. Capsula oblongo-clavata elongata setis paucis erecto- -patulis obsita, vix 1 em longa disco angulato-crenato capsula subangustiore, stigmate 6-radiato. Mittle re Mediterranprovinz, Syrien: Jerusalem (Roth n. 505!) Aleppo (Kotschy, Pl. alepp. -kurd.-moss. n. 72a) Armenisch-iranische Mediterran- provinz, Persien: (Bélanger) Fuß d. Demawend (Kotschy, Pl. Pers. bor. 1843!); Persepolis (Kotschy; Pl. Pers. austr. n. 253 sub nom. P. argemone!). X otinctum Fedde nov. hybr. (P. argemone X apulum). — Herba humilis subrosulata. Folia basalia numerosa rosulam humo subadpressam formantia, bipinnati- fida lobulis oblongis vel lanceolatis. Caules numerosi subadscendentes, 10— 20 € m longi, einereo-lanuginoso-setulosi. Alabastra obovoideo-globosa submamillata, setulosa, 0,75— 16m longa. Flores magni T em diametientes; petala late obovata rosea, macula atro- violacea ingente tincta, 2 cm longa. Staminum filamenta atroviolacea, supern satis clavatim incrassata, 2 stipitatae flavidae (?), subglobosae. Capsula Aen soidea, plus minusve distincte costata, non suleata, erecta setulosa, 1—1,5 m longa Discus capsula ea ln vix sulcatus, ad marginem ET stig- mate 4—5-radia : Mittlere LEE ER griechische Zone: Achaia, in collibus siccis caleareis eng Neo-Corinthum, nec non ad radices Acrocorinthi (H eldreich, Ben Graec. norm. fl. fr. IV. 1885, n. 846!); Kykladen, Tenos (Sartori, fl. fr. V. 1851: s x Kythnos (B. Cer? fr. IV. 1900!). — Arkadien: Tripolis (Adamović, » qe e ture. 1905, n. 371). Wahrscheinlich gehórt hierher auch das Exemplar aus Istrien, Pola, an an der «m nach Fasana bei der Fieberbrücke (P. Ascherson, Dalmatis neg fl. fr. v. m in‘ herb. Berol. !). Nota. Quamquam non sine ullo dubio demonstrari potest, hane re vera esse | ue speciem. intermedias. - Papaver. 331 Var. rotundilobum Fedde var. nov. — Foliorum lobuli rotundato-obovati vel sub- rotundati. Achaia: Corinth, in graminosis (Haussknecht, It. graec. fl. fr. IV. 18851). — Kykladen: po Mykonos, vulgatissime in saxosis et inter segetes (Sartori!). 9. P. apulum Ten. Fl nap. IV. (1830) 305, tab. 238, Append. V. 16, Syll. Ee 255; Bertol Fl. ital. V. (1842) 317; Boiss. Fl. orient. 1. (1867) 17; Hal. Consp. Fl. graec. I. (1901) 39. — P. argemonoides Cesati, Stirp. Ital. Fasc. I. c. icon in Bibl. ital. XCI. (1838) 346. — P. pavoninum Boiss. et Buhse, Aufz. Transkauk. u. Pers. Pfl. in Nouv. Mém. Soc. nat. Moscou XII. (1860) 10. (non Fisch. et Mey). — P. hybridum var. apulum Trautv. Pl. Radd. in Act. hort. Petrop. I. (1874—72) 27. — Herba annua suberecta vel adscendens, 15— 40 cm alta, ramosa, uni- vel pluricaulis, adpresse vel patule parce setulosa, radice filiformi perpendiculari. Caulis ramosus foliosus parce setulosus. Folia subglabra vel parce setulosa plerumque bipinnalisecta segmentis caulinorum linearibus subobtusis, radicalium latioribus interdum subrotundatis. Pedunculi elongati graciles, ad apicem parum incrassati, pilis adpressis plus minusve dense instructi. Alabastrum late ovoideum, parce setulosum vel subglabrum, circiter 0,5— 0,75 cm longum. Flores 4—5 cm diametro. Petala obovata purpurea, ad basim obscurius maculata, cir- citer 2 cm longa. Staminum filamenta atroviolacea, superne satis clavatim incrassata fistulosa, antherae violaceae subglobosae. Capsula ellipsoidea, ad basim et apicem satis aequaliter attenuata, neque suleata neque costata vel vix (tum ad apicem praesertim) costata setis tenuibus erecto-patulis vel erecto-adpressis, circiter 4 cm e . Discus drca angustior subsemiglobosus sulcatus ad marginem crenatus stint 4— T-radi Meer Name: Italienisch: »Papavero di Puglia«. Bertol. l. c. 317. Mediterrangebiet: Recht häufig in Ober-Italien, aus Süd-Italien aus Cala- brien (Gasparrinio, Huter, Porta et Rigo, It. ital. II. n. 215!). Auch in der Süd-Schweiz: Lugano (Bornmiller!). Auch auf der ganzen Balkan-Halbinsel von Istrien (Huter!, Weiss!, Freyn!) bis Argolis (Heldreich 1887!) und Insel Keos (Heldreich, fl. fr. V. 18 8981). Thracien: Insel Thasos (Sintenis et Bornmüller, It. turc. 1891 n. 257!). — Ganz vereinzelt weiter im Osten: Syrien: Wüste Juda (Roth n. 507]. Transkaukasien: bei Helenendorf (Hohenacker); Russisch-Armenien (Szövits!). Persien: Rudbar (Buhse!), Intschas (Szóvits!). — Eingeschleppt auch in Frankreich: Charente-Inférieure, Aulnay (Giraudias!), sowie in der Rheinprovinz, im Gebiete der Nahe, Meisenheim (Persinger!), Sobernheim u. Kreuznach (Schlickum!), sowie ser in der Eifel (Schliekum!). Var. micranthum (Bor.) Fedde. — P. apulum Bor. Fl. centre France ed. 2. (1843) Gs non Ten. — P. mieranthum Bor. Fl. centr. sien ed. 3. IL (1857) 29; Lloyd et Fou: Fl. Ouest Fr. ed. 4. p. 16. — P. argemone subsp. P. micranthum (Bor.) et 8. heterocarpum Rouy et Fouc. Fi, de France 1 (1893) 160. — Herba 20—40 cm alta, adscendens, ramosa, ad basim hispida. Folia alte bi- vel tripinnati- fida segmentis brevibus. ovali-oblongis. Flores parvi 2,5—2,8 cm diametro; petala prominentibus subdistinetis, setis tenuibus ere 0 Verbreitung: Außerhalb des Gebietes der Stammform en vielleicht durch das Klima verändert. — Thüringen; Apfelstädtufer bei Dietendorf (Haussknecht 4882!). — Gard: le n in den Cevennen (Tueskievicz!), Charente-Inférieure (Foucaud!, Simon!, Girandiasl) Umgegend von Paris: le Vésinet (Rouy), Cher: Bourges (Boreau) . Nota. Exemplari ribus, quae mihi praesto erant, non sufficientibus, mihi dubium est, utrum haec pen propria an varietas sit. Existimo autem Rouy non iure hanc speciem P. a arge- m adiecisse. . De differentiis cum speciebus affinibus Boreau, l. c. 29, haec ` mone seribit: »Dilfere du P — surtout par ses capsules moitié plus courtes, moins attenuées 332 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. à la base, à disque stigmatique moins développé, à soies moins étalées; de Vhybridum par ses capsules plus allongées, plus petites, à soies apprimées; de VApulum (Tenore) dont il est très voisin, par sa corolle beaucoup plus petite, et sa capsule moins atténuée à la basee. Rouy, l. e. 460 in adn. citat: »Le P. Apulum Ten. (P. argemonoides Cesati), dius sous-espèce du P. Argemone {quod aequo modo dubium mihi videtur, praesertim cum Rouy P. hybridum, quod ab 0. Ktze. Le. 453 varietas P. argemonae sensu Seagals est hab itum, oe Ware? gë: ses fleurs presque du double plus grandes, et les capsules plus atténuées aux deux extrémités«. Exemplaria, quae vidi, habitu P. hybrido fere similiores, sunt quam P. apulum. Rouy citat etiam nn P. mieranthi: Var. 3. heterocarpum Rouy. — Exs.: Bill. n. 2408 bis. — »Capsules les unes ovales, non en massue, éi autres oblongues-claviformese. — Vendée a Fontenay-le- -Comte (Ayrand in herb. Sauzé et Maillar gra nie Fedde var. Valde diminuta, 5—8 cm alta, erecta, simplex, uniflora, ee setulosa. Folia ui lobulis brevibus atque valde approximatis, eum petiolo 2—2,5 cm longa. Capsula modo nonnullis setis omnino ad pressis armata. Palästina: Jerusalem (Dr. Roth 1857 n. 5052 in herb. Boiss.!). Dubium mihi est, utrum varietas P. hybrid? vel P. a sit; sed rg neque suleatae neque costatae forma mihi ad P. apulum pertinere videt 50. P. hybridum L. Spec. pl. ed. 1. Pi. 506; Smith, Engl. Bot. 1.28, = ^ $ . Viv. Fl. lib. spec. (1824) 27; Guss. Fl. sic. prodr. Il. Tm 6; Ten. Fl. nap. IV. (1830) 305, Syll. (1831) 254; W. J. Hook. Brit. Fl. ed. 2. (1832) 256; Dietr. Flor. bor. III. 188; Moris, Fl. sard. I. (1837) 72; Elkan, l. c. 23; Reichb. Icon. Fl. Germ Ill. (1838—39) t. XIV, fig. 4476; Bertol. Fl. ital. X. (1842) 316; Koch, Synops. ed. 2. (1846) 33; Gren. et Godr. Fl. Frame; (1848) 59; Boiss. Fl. orient. I. (1867) 117; amotte, l. e. 64; Karsten, Deutsche Flora (1880—83) 645; Willk. et Lange, Prodr. Fl. hisp. M. (1880) 871; Suppl (1893) 310; Cosson, Comp. Fl. atl. I. (1887) 65; Haláesy, Consp. Fl. graec. L (4904) 39. — P. hispidum m Lam. Fl. franc Il. (4778) 174; Rouy et Fouc. Fl. France I. (1893) 461*). — Cerastites hybrida S. F. Gray, Nat. arr. brit. pl. (1821) 174. — P. hybridum var. typica Trautv. Pl. Raddean. in Act. hort. Petrop. I. (1874—72) 27. — P. argemone d hybridum O. Ktze. l c. 155. — P. argemone à. hybridum b. vinoso-rubrum O. Ktze. 1. c. 155. — P. hispidum var. dissectum Rouy et Fouc. l. e. 161 in adn. — P. hispidum var. v. pinnatifidum | Rouy et Fouc. l. c. 461 in adn. — P. hispidum 8. ambiguum Rouy et Fouc. 1. c. 161 Tee Herba annua erecta, rarius adscendens, 10—50 em alta, ramosa, adpresse vel patule setulosa, suecu aquoso, radice fusiformi. Caulis foliosus ramo sus, parce setulosus. Folia plus minusve hispida, pinnatisecta vel saepius bipinnatisecta, rarius tripinnatisecta, SCH" mentis lineari-lanceolatis vel oblongo-lanceolatis, acutis vel subobtusis, saepe ad apicem aristatis, radicalia petiolata segmentis plerumque latioribus, cum petiolo 5—15 em longa, caulina p segmentis magis linearibus. Pedunculi elongati graciles ad apicem parum incrassati pilis adpressis satis dense instructi. Alabastrum ovato-globosum, ad apicem subrotundatum, setis albescentibus ad basim paullo dilatatis plus vel minus dense his- pidum, circiter 0,75 cm longum. Flores parvi. Petala obovata vinoso-rubra v vel punicea, - ad basim nigromaculata, 1,5—2 cm longa. Staminum filamenta atroviolacea ad apicem *) Rouy et Fouc. nomen: P. hybridum mutant in P. hispidum, cum sit nomen ineptum, planta enim certe non sit hybrida. Quod quamquam sit verum, tamen mutatio non licet, DO — prioritatis lex laedatur. a am varietatem non cont, quod nota: Gg ovales-oblongues p etit is à la base« valde variabilis, etiam in eodem MA arum constans mihi videtur. Papaver. 333 clavatim dilatata, antherae albo-coeruleae subglobosae polline coeruleo. Ovarium obo- vato-globosum setosum, sulcatum, stigmate 5—8-radiato. Capsula obovato-globosa sul- cata, in sulcis saepe costata, setis basi conico-tuberculata arcuatim adscendentibus patentibus avidis obtecta 1—1,25 em longa. Discus capsula angustiore subplanus sul- catus ad warme obsolete sinuatus. Semina cinereo-fusca reniformia parce, sed profunde foveolat Einheim. Na ame: Italienisch: »Papavero spinoso«. Savi, FI. Pis. I. (1798) 5. — Arabisch (in Ägypten): »Abun-nom« d. h, Vater des Schlafes, ein Name, der, wenn auch selten, bisweilen für Papaver somniferum angewendet wird (Muschler). In sAben- vel Ben-Näman« (Filius superbiae) »Abou-Garäoun« (Pater calvitiei) (Cosson), Mitteleuropäisches Gebiet, südlicher Teil; aber auch hier wohl meist als Ackerunkraut mit der Saat eingeachleppt. Die Fundorte liegen meist im mittleren und südlichen Deutschland, südlichen England, durch ganz Frankreich (im Norden selten!), Schweiz, Ungarn s eebe in sämtlichen Teilen. — Makaronesisches Übergangsgebi et: Kanaren. — Centralasiatisches Gebiet: Bis in die Dsungarei und die westliche Mongolei. — Scheint- kalkhaltigen. Boden zu lieben Var. ambiguum (Rouy et Fouc.) Fedde. — P. hispidum f. ambiguum Rouy et Fouc. l. e. 464. — Capsulae ovali-oblongae, ad basim magis atten Frankreich: Nach Rouy und Foucaud in Frankreich ini sre als die rar — Ufer des Loup in den Alpes-Maritimes(?) (Dunal 1830 in herb, Montp.!); Charente-Inférieure: Angoulins (Simon 1893!); Umgegend von Paris, Mor- bihan. Var. lanuginosum Fedde. — P. hispidum var. lanuginosum Sennen in Herb. Montpellier! — Herba in parte inferiore lanuginosa, imprimis infra ad caulem et ad petiolos foliorum radiealium Frankr on Hérault, Béziers (Sennen 1896!). — Süd-Spanien: Malaga, (Zander, fl. fr. III. 1871). Var odit Chevallier, Deux. not. Fl. Sahara in Bull. Herb. Boiss. 2. ser. HI. (1903 165. — Folia omnia valde divisa segmentis linearibus setaceis. Flores maiores petalis lucidius purpureis. Algerische Sahara: Beni-Isghen prope Ghardaia (Chevallier, Pl. Sah. alg. exs. 395! Var. grandiflorum Boiss. Fl. orient. I. (1867) 117. — Petala duplo maiora. Transkaukasien: In den Weingarten bei Helenendorf (Herb. Mus. Petropolit). Var. siculum (Guss.) Arc. Comp. Fl. ital. (1894) 247; Hausskn. Symb. fl. graec. in Mitt. Thür. Bot. Ver. IH. u. IV. (4893) 97. — P siculum Guss. Fl. sie. syn. Il. (1814) 6; Haläcsy, l. e. 39. — P. argemone d hybridum 2. siculum ie Ktze. I, c. 158. — P. hybridum forma globosum Bornm. It. Syriac. (1897) n culi dense patenterque setulosi (interdum in formis transitoriis setu mr in en pedunculis subpatentes, in capsularum adpressae). Sepala i dense hispida. Capsula magis globosa. Mediterrangebiet: Bei weitem seltener als die Stammform, jedenfalls aber in Sizilien nicht grade Re ars häufig vertreten. ormae transitoriae ad formam genuinam non rarae sunt, quarum pedunculi setis scs vel subpatentibus vi iets sunt instructi. P. pavoninum Fisch. et Mey. Ind. sem. hort. petrop. IX. (1838) 82; Trautvetter, NEG. r^ Song. Schrenk. in Bull. Soc. Nat. Moscou XXXII. 4. (1860) 91; Boiss. Fl. orient. I. (1867) 116; jJ. H. mm. List Baluchistan Fl. Plants ( De EB hy- Tri l u p. . in Bull. Soc, Nat. Moscou (1841) 1. 141. — P. cornigerum Stocks, Not. Bee, e i Hook. Journ. IV. (1852) 142. — P. Pavonium Stschegl. in Bull. Soc. Nat. Moscou 1854. 1. p. 154. — P. argemone d. hybridum y? Luzern? mg et. tet O. Ktze. Le 155. — Herba annua plus minusve ramosa, 334 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. multiflora, hispido-pilosa, 10— 25 cm vel plus alta. Folia plus minusve pilosa pinnati- partita vel -secta segmentis radicalium ovoideis inciso-serratis, caulinorum oblongo-lineari- bus inciso-dentatis dentibus subacutis interdum seta terminatis, 3—10 cm cum petiolo longa. Pedunculi adpressiuscule sparsim setoso-pilosi. Flores mediocres circiter 2—3 cm diametro. Alabastra nutantia ovoidea circiter 1 cm longa. Sepala cymbiformia plus minusve dense hispida, ad dorsum sub apice (non ad apicem) in cornu 1—3 mm longum herbaceum triangulare producta. Petala orbicularia miniata, basi atro-maculata, 2— 2,5 cm longa. Staminum filamenta supra paullum dilatata GE antherae diat violaceae oblongae. Capsula ovoidea sulcata costata, in costis setis basi conico-tuberculatis arcuatim ` adscendentibus patentibus flavidis instructa vix 4 cm longa. Discus capsula angustior subsemiglobosus, in medio on (pileatus), sulcatus, ad marginem obsolete crenato- lobatus stigmate A—7-radiat Armenisch- gege “Mediterranprovinz: auf sandigem Untergrunde, im Frühling blühend. — Belutschistan: Doobund zwischen Kelat nnd Noosky (Stocks, Belooch. pl. n. 944 sub nom. P. cornigerwm), Killa Abdulla (Duthie n. 8564!). — Afghanistan (Aitchison, Delim. Comm. n. 269!, Griffith n. 137!, 137Al, 14131, 1414). — Turanische Provinz und Provinz des Turkestanischen Gebirgs- landes. Vom Kaspi-See, Kisil-arwat (Becker!) bis in das lliflussgebiet (Krassnow!) und den Altai (Duhmberg! Var. Freynii Fedde var. nov. — Robustior, valde ramosa, 25—60 cm alta. Folia 410—235 cm longa, plerumque modo ad nervos pilosa. Alabastra anguste ovoidea, 1,5—2 cm longa, sparsim pilosa. Flores maiores 4—6 cm diametro. Petala 4 cm longa. Capsula oblongo-ovoidea subsulcata circitier 1 cm longa. Nord-Persien: Aschabad (Sintenis, It. transcasp.-pers. n. 400!) — Hierzu wohl auch das Exemplar aus dem nordóstlichen West-Turkestan, Prov. Fergana, Distr. Osch, bei Guleza (Litwinow, in Herb. Fl. Ross. XVIII. n. 853!) Var. incornutum Fedde nov. var. — Sepalorum cornu fere omnino reductum. Nord-Persien: Im Gerölle eines Baches bei Patschenar (Pichler, fl. fr. IV. 18821). Sect. 3. Carinatae Fedde sect. nov. erbae annuae pilosae vel setulosae, elatae vel subhumiliores, caule elongato plus minusve ramoso atque plurifloro. Folia. eis sectionis ultimae similia. Filamenta fili- formia vel modo subdilatata. ns omnino glabrae*); discus in = potius hemi- sphaericus, radios stigmatiferos quasi in carinis valde elatis gerens, d i in dentes plus minusve acutos vel obtusos excurrunt, sinubus inter cial profundis | fere mediam disei partem attingentibus. Discus in maturitate verosimiliter in omnibus speciebus totus deciduus. A. Pedunculi setae adpressae. a. Em oe oblonga. . Herba caulescens cum pedunculo elongato 30—45 cm alta. L Folia omnia segmentis angustoribus. |. Stigma 5—10-radiatum. Petala plerumque nigro-maculata : 52. P. macrostomum. 3. Stigma 6 6 — 1-radiátum. Petala bei siiecula e, nigra supra albomarginata tincta t Ee var. B. vexillum germanicum: 3. Stigma §—6-radiatum. Petala immaculata Hr macrostomum var. 7: Straussi. E) 2 Bcaptum est B. Bornmülleri, cuius Ge setuli tenuibus, brevibus apen? Papaver. 335 II. Inferiora quidem folia sublyrato- vel lyrato-pinnati- artita. >= POH . Stigma VR Spip Caulis solitarius elon- gatus foliosus . . macrostomum var. d. pseudo-dalechianum. 2. Stigma iub. "Caules "fra x cuori nacrostomum var. €. beccabunga. 3. Stigma 6—'-radiatum. Caules multi ee breves ^ foliis paucis minoribus P. macrostomum var. €. polytrichoides. B. Herba subcaulescens cum pedunculo ee sub- scaposo 5—15 cm alta . te P. macrostomum var. 1. halophilum. b. Capsula clavato-subtubulosa in parte infelore subito sub- stipitatim attenuata 1—1,5 cm longa $ 53. P. piptostigma. c. Capsula oblongo-tubulosa 24, 5 cm loni. 05.035 s. BA P. tubuliferum. B. Pedunculi setae patentes. a. Folia pinnatipartita segmento terminali permagno. Ala- bastra ovoidea 2 cm longa . . . BS. P. dalechianum. b. Folia pinnatifida segmento tevin: non maiore. Ala- bastra ovoideo-subglobosa 0,5 cm diametro . . 56. P. kurdistanicum. c. Folia subintegra, dentato-pinnatiida Alabastra ‘oblonga, ga 57. P. divergens. Hue accedit d setulosis divergens, ceterum autem huic sectioni conform : 58. P. Bornmülleri. 52. P. macrostomum Boiss. et Huet in sched. - Huet. (1855)!; Boiss. Diagn. S. I. 5. (1856) 15. in adn.; Fl orient. I. (1867) 115! — P. oligotrichum Bienert in sched. herb. Bungeani 1858! — Closterandra macrostoma Stapf, Bot. Erg. Polak. Exp. Persien in Denkschr. Kais. Acad. Wien LI. (1886) 295. — Herba annua 30— 45 cm alta, erecta, ramosa, patule setulosa. Folia ee segmentis radicalium oblongo-lanceolatis, caulinorum lineari-lanceolatis plerumque integris vel non ita saepe sparsim et grosse "dentatis acutis. Pedunculi elongati adpresse setulosi. Alabastra ob- longe ovoidea hispida. Flores 4— 5 cm diametro. Petala transverse latiora purpurea, basi nigro-maculata, rarius immaculata vel macula nigra albomarginata. Antherae oblongae, interdum apiculatae. ~ Capsula subglaucescens elliptico-oblonga 4 —1,5 cm longa. Discus subplanus totus deciduus crenis inter se distinctis carinatis, stigmate bed 0-radiatis. m liches Persien): Proy. Astrabad bei Siaret (Bunge, It. pers. 1858). Prov. Gilan, Kaswin (Bornmüller, It. Pers. alt. 1902, n. 6098!). Prov. Aderbeidschan, Seidchazi bei Khoi (Szóvits n. 235!). Prov. Ardilan und Irakadjmi, Ekbatana (Pichler. 1882! 1). Sultanabad (Strauss, fl. " Bar 1906!) Kermanschah dose fl. 1905). — Silachor (Strauss, fl. V. 1902!). Thal des Gawerud bei Nischur (Strauss, fl. fr. 1906!). Kuh Schascheken irs, fl. fr. V. 19051). iren Schaklawa Mo Maiden: It. pers.-ture, 1892—93, n. 839!, 842°!). — Auch im östlichsten = der mittleren Mediterranprovinz, Kleinasiatische Zone: Tortum (Huet 1853!!!). Sandschak Gümüschkhane (Sintenis, It. — 1894 n. So): Gálatien, faiie a ES It. pers.-ture, 4892—93 n. 3208! Nota. Species imprimis in Persia oécidenta tali valde arcane et habitu et indumento et foliorum forma et numero radiorum stigmaticorum. Sequuntur varietates num erosae, quae sym facile augendae sint multis formis transitoriis inter Taaki ‘hie descriptas a me repertis primis a herbario Bornmülleriano. Quae species a collectoribus, Th. Strauss excepto, Steg Var. J. vexillum germanicum Fedde nov. — Habitu maiore. Folia caulina subbipinnatipartita utrimque setis ne ER, instructa. Pedunculi valde elongati 20—30 cm longi. Flores magni 6—7 cm diametro. Petala vinoso-purpurea asi macula, nigra. supra albomargina tincta. Stigma 6—7-radiatum. Galatien: 2 = ao Macer, It. domed n. 3208!). 336 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. n y. Straussii Fedde et Bornmüller nov. var. — Multicaule, glaucum in parte Se setulis cinereis patentibus pilosum. Folia basalia non vidi, caulina pinnatifida lobulis angustis subobtusis, interdum setula terminatis. Pedu neal pro rata elongati, oe, setulosi, Petala immaculata. Stigma 5—6-radiatum st-Persien (Luristan): Gahwarreh. (Th. Strauss, fl. fr. VI. 1906 in herb. Hause N. ar. 0. pseudo-dalechianum Fedde nov. var. — Folia inferiora sublyrato-pinnati- se segmentis late ovalis acutis integerrimis vel dentato-incisulis, superiora profunde pinnatifida segmentis era usque lineari-lanceolatis acutis -pilo terminatis. Stigma 4—6-radia Sudwest- Periton Farsistan, bei Dalechi (Daliki) zwischen Abuschir und Schiras (Kotschy, Pl. Pers. austr. n. 151 in parte sub nom . P. rhoeas!). Kumaredj (Stapf!). rege (Stapf!). — West-Persien: Luristan, Dscham-tuéh (Strauss, fl. fr. V. 1904!); Ardilan, Kermanschah (Strauss!) Hierzu wohl auch als eine Art Hungerform die Exemplare aus West-Persien, von Kengower, Route Kermanschah-Hamadan (Th. Strauss, fl. V. 1903 in herb. Born müller V eceabunga Fedde et Bornm. var. nov. — Herba in parte inferiore de- cumbens, orten setulosa. Folia inferiora diblytató- pirmatifias, superiora pinna- tifida, omnia lobulis plus minusve ovalibus setula brevi terminatis. Pedunculi pro rata elongati. Stigma 6-radia st-Persien: Anti ad Dscham-nasu, südöstlich von Kermanschah (Th. Strauss, in V. 1904 in herb. Haussknecht!). Var. Cb. polytrichoides Fedde var. nov. — Mu Iticaule, in parte inferiore setulis cinereis patentibus dense pilosum. Folia basalia rosulata, lyrato-pinnatipartita, segmentis suberenatis. Caules plerumque dichotome ramosi foliis parvis sublyrato-spathulatis sub- crenatis. eget longi. Stigma 6— 7-radiatum üdwest-Persien: Kotel Kumaredj (Haussknecht, 1868!). Im Nordosten vom Khonar-Takhte (Stapf 1885!) ota. Sequenti simillima, at non ae et foliis caulinis diversa. Var. n. halophilum Fedde var. n erba humilis subscaposa, 5—15 cm alta caule brevi. Folia radicalia fere a aC, EER vel -pinnatipartita 3—3 cm longa; segmentis lateralibus subrotundatis vel ovatis , integerrimis vel sparsim. crenatis, termi- nali magno subrotundato, caulina pauca pinnatifida segmentis brevibus lanceolatis acutis pilo _— Pedunculi longissimi subscaposi. Flores 2—3 cm diametro. "e west-Persien: Salzsteppen bei den Ruinen von Persepolis (Kotschy, Pl. Pers. 2 austr. n. 285 sub nom. rhoeas!). Nota. Vix modo forma depauperata, sed fortasse species propria! T. 53. P. piptostigma Bienert e sched. Herb. Bungeani 1859! — Herba annua circiter 25 cm alta, erecta, ramosa, subpatule setulosa. Folia subpinnatipartita sêg- mentorum lobis angustis subobtusis pilo terminatis. Pedunculi elongati adpresse setulosi. Alabastra oblongo-ovoidea hispida. Capsula glaucescens clavato-subtubulosa, in parte inferiore subito substipitatim attenuata, 4 cm et plus longa, 0,5 cm lata. Discus planus crenis mus se distinctis carinatis instructus, totus deciduus, stigmate 6—7-radiato. | Armenisch-iranische Medi iterranprovinz Nord-Persien: E. (Bunge 13591). — Hierzu wohl auch das Exemplar vom Elias-Pass (Sangur: Hamadan) im westlichen — (Th. Strauss, : fr. VI. 1906 in herb. Haussknecht!). a P. maer e affini etn forma non elliptico-oblonga; sed diintprcibldnulonk ve, foliis ee : 54. P. tu m Fedde nov. spec. — Ze? annua 30—60 cm alta, erecta, ramosa, patule bewegen Folia pinnatisecta segmentis oblongis subobtusis intege i qu vel rarissime crenato-serratis. Pedunculi elongati sparsim adpresse setulosi. F} : ewer circiter 5—6 cm diametro. Petala macula nigra parva instructa. OM : is oblongo-tubulosa 2—2,5 cm "m etin em px > Papaver. eee 337 M PE en Pir Omar Gudrun ungefähr 1000 m (Haussknecht, 1868 !). s macrostomo valde affine, sed capsulae forma satis distinctum . dalechianum Fedde nov. spec. — Herba annua circiter 50 em alta erecta ramosa SCH selulosa. Folia —. segmentis lateralibus minoribus, terminali multo maiore, oblongo, crenato-serrato crenis subobtusis saepe ad apicem callosis vel pilo terminatis. Pedunculi elongati densius et ott setulosi. Alabastra ovoidea 2 cm longa, sparsim setulosa. Flores magni 5—6 cm diametro. Petala transverse latiora, purpurea, basi nigro-maculata. Antherae oblongae apiculatae. Capsula obovato-oblonga circiter 1 cm pem Discus planus totus deciduus crenis inter se distinctis carinatis, stig- mate ibe rmen umm -iranische Mediterranprovinz (Südwest- -Persien): Farsistan, bei Dalechi (Daliki ee Abuschir und Schiras (Kotschy, Pl. Pers. austr. n. 151 in parte sub nom. P. rhoeas, zusammen mit P. macrostomum var. pseudodale- gue N P. maerostomo var. EEE -dalechiano valde simile, sed pedunculis patentim setu- losis et loire forma distinctum 56. P. kurdistanicum Fedde spec. nov. — Herba annua circiter 60 em alta erecta ramosa patule setulosa. Folia inferiora sublyrato- -pinnatipartita segmentis latioribus crenato- -dentalis, superiora pinnatifida segmentis angustis crenato-sinuatis crenis obtusis. Pedunculi elongati sparsissime et patentim setulosi. Alabastra ovoideo- subglobosa 0,5 cm diametro, sparsim setulosa. Flores non vidi. Capsula obovato- oblonga 1— 1,25 cm longa. Discus media in parte subdepressus, totus deciduus crenis inter se bern carinatis, stigmate 5—6-radiato. sch-iranische vedi kun id ins Kurdistan: auf dem Berga Avro- man (pes in herb. Boi — Hierher wohl auch das Exemplar aus West- Persien aus dem Thale ee südöstlich von Kermanschah (Th. Strauss, fl. fr. V. 1904 in herb. Haussknecht! ota. A P. dalechiano wuld affini maxime pedunculis minus dense setulosis, alabastro- rum 2 er forma diversum. . P. divergens Fedde et Bornmüller spec. nov. — Herba annua erecta, cir- citer eni em cum peduneulo longa, pluricaulis, modo in parte inferiore caulium rse os patenter setulosa. Folia basalia non vidi, caulina fere sub- e gatis lineari-subacutis, superioribus brevibus subtriangularibus, omnibus integerrimis mucronulatis, sessilia, 2—3 cm is Petioli app. elongati, patenter setulosi. Ala- bastra oblonga, parce setulosa 75 em lon Petala ih obovata, circiter 2 cm longa, purpurea (?), immaculata; "pim filiformi-subdilata ad apicem subulata nigra, antherae subglobosae nigro-violaceae. Capsula Oe glabra; discus erenis 5 angustis, inter se distinctis, carinatis instructus, rmenisch-iranische Mediterranprovinz; West -Pe rsien: Am Eliaspass een. (Th. Strauss, fl. fr. VI. 4906 in herb. Haussknecht!). — Hierzu ohl auch ein ganz ähnliches Exemplar mit etwas kugligeren, weniger prega Mines aus Luristan vom Passe bei Hassanabad (Th. Strauss, fl. fr. VL 1906 i herb. Haussknecht!). 58 ornmülleri Fedde spec. nov. — Herba annua erecta circiter 25 cm alta ramosa. Caulis setulis cinereis patentibus hispidus. Folia basalia petiolata sim- plicia pinnatim lobata vel pinnati-lobata lobis ovatis ad rapi epis vel late cuneatis, integris vel ad apicem serrato-incisis, lobo terminali maxim sublyrato i i longa, folia sailing pinnatifida, Seren seg- mentis lanceolatis subacutis subdentato-serratis, 5—6 cm longa, superiora segmentis linearibus integris. ‚Petioli a usque Ge 45 cm longi setulis infra apte, .Supra dense e ressi : dat pilis subpatentibus instructa, circiter 1,5 cm longa. Petala jui, indistincte (1 i A. Engler, Das Pilanzenreich. E (Embryophyta siphonogama) 104. 338 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. nigro-maculata. Filamenta filiformia, antherae late orbiculares. Capsulae elliptico-ob- longae setulis tenuibus brevibus adpr essis dense obtectae, non costatae, 4—1,5 cm longae. Discus crenis angustis inter se distinctis carinatis instructus, subconcavus, stig- male 5—7-radiato; an toto labilis? Kurdistan: Schaklawa am Kuh-Sefin, im Gebirge óstlich von Erbil (Arbela) (Born- müller, It. Pers.-turc. 1892—93, n. 843!). — West-Persien: Sc ahu, nordwestlich von Kermanschah (Th. Strauss, fl. fr. V. 1905 in herb. Haussknecht!); auf dem Berge Parrau, östlich von Kermanschah (Strauss, fl. fr. 1905 in herb. Haussknecht!) — Diese letzteren beiden Exemplare sind besonders dem P. macrostomum ähnlich und wurden von mir zuerst dafür gehalten. No pecies ab omnibus huius sectionis diversa capsulis setulosis, sed disci crenis, filamentis filiformibus huc en Setulis capsulae etiam ad P. hybridum et affines vergit. Sed forma hybrida: P. macrostomum x hybridum non est suspicanda omnibus ceteris notis d seo deficientibus; etiam setulae tenues adpressae capsulae cum iis P. hybridi non congruu Sect. 4. Mecones Bernh. econes Bernh. in Linnaea VIII. (1833) 463. — Herbae annuae, glabrae vel parce o atque uni- vel paucifloro. Folia leromequé- modo inciso-lobata, rarius pinnati-lobata . glaucum, P. gracile), rarissime pinnatipartita (P. Decaisnei), caulina amplexicaulia. Discüs stigmatiferus plus minusve planus, non pyramidatim elevatus. A. Capsulae globosae vel subglobosae. a. Sparsissime ey magis setulosum; folia sabagi vel plus minusve inci a. Lobi "emm pius. sparsissime setulosum, folia subint 59. P. somniferum. B. Lobi stigmatic 1—8; magis Gett, folia profun- : dius incisa . 60. P. setigerum. b. Glabrum vedtiiéulls. exceptis; EUM » pinnatilobata. Lobi stigmatici 12 , . . 64. P. glaucum. B. Capsulae obovato-oblongaé a. Subglabrum. Discus distincte eiat a CP eee T. Pace. b. Omnino — Discus vix crenatus . . . - . 63. P. Decaisner 5 59. P. erum L. Spec. pl ed. 4. (1753) 508; Lam. Fl. franc. MI. (718) — 172. D. (4794) t. nore DC. Fl. franc. IV. (1805) 633; Sibth. et Smith, Fl. Graec. Prodr. I. (1806) 359; Fl. graec. t. 491; Lapeyr. Hist. E pl. Pyr. (1813) 297; Roxb. Fl. Ind. I. (1820—24) $71; DC. Syst. IL (1821) 81; Prodr. I. (1824) 118; Wall. Cat. (1828) n. 8118; Wight et Arn. Prodr. Fl. Ind. Ge 17; Reichb. Icon. Fl. Germ. Ill. (1838—39) t. XVIII, fig. 4481; Koch, Synops. ed. 2. (1847) 34; Elkan, l. c. 30; Gren. et Godr. Fl. France I. (1848) 57; Hook. et Thoms, Fl. ind. (1855) 256; F. Ale- feld, Landw. Fl. (1866) 227; Boiss. Fl. orient. L (1867) 146; Oliv. Fl. Trop. Afr. L (1868) 54; Hook. Fl. Brit. Ind. I. (4875) 447; O. Ktze. l. c. 154; Willk. et Lange, Prodr. Fl. hisp. Ill. (1880) 872; Köhler, Medizinal-Pflanzen I. (1887) tab. 37; Cosson, Comp. Fl. Atl. II. (1887) 62; ; Prantl u. Kündig, l c. 142; Bour et Fouc. Fl. France L (4893) 152; J. K. Small, Fl. Southeast. Unit. St. (1903) 461; Busch, Fl. € erit. II. (1905) 37; Burkill, Fl. * Baluchistan (1909) 5. — P. nigrum Crantz austr. ed. 4. Il. (1763) 129; ed. 2. II. (1769) 138. — P. opiiferum Forsk. Fl. eg 3 arab. (1775) CXII, n. 336. — P. amplexicaule Stokes, Bot. mat. med. Ill. (4842) ` 481. — P. somniferum var. nen DC. Syst. I. (1824) 82; Prodr. I. (1824) 420; — Elkan, 1. c. 30. — P. somniferum var. laciniatum Reichb.. Icon. Fl. Germ. Ill. (1838— 39). tab. =. fig. 4481". — P. — n album Hunnis Alefeld, Le 228. — somni album EE 2 Papaver. 339 apodococarpum Hussenot pe Alefeld, 1. c. 228. — P. somniferum nigrum hortense Alefeld, 1. c. 228. — P. sommiferum poenioepermum. Alefeld, 1. c. 228 et var. caesium, Haageanum, griseum, em mer: rum, roseum, luteum Alefeld, 1. c. get 2 — P. sommi- ferum 8. glabrum Boiss. Fl. orient. L (1867) 116; O. Ktze. l. — P. hortense Hussenot, P Nanc. fl. (1835) 39; Godr. Fl. lorr. (1843) 36; wed et Godr. l. c Boiss. 1. e. 156. — P. silvestre Dalechamps ex Loret et Barrand. Fl. Montpellier s Sr 876) 26 in parte ae of setigerum). — P. somniferum forma tricolor et eg marginatum O. Ktze. l. c. — P. setigerum G 3. — Herba annua glauca ee rarius parcissime setulosa aut in parte in- as plantae aut in pedunculo, simplex vel ramosa, 30—60 cm vel in terris cali- dioribus usque ad 1,20 m estes radice gracili Ge perpendiculari. Caulis glaber P d Fig. 37. A Pa paver somniferu L. Capsula. — B P. somniferum v var, album DC. Capsula foraminibus obliteratis , non aperientibus. — C P. somniferum ulotum Fedde. Gei?" DC. Capsula. — E—F P. glaucum Boiss. et sk E Alabastrum, F Capsula. — G—H P. gracile Auch. G Alabastrum. H and — J—K P. Decaisnet Hochst. et Steud. J Alabastrum. K Caps *) Synonyma Alefeldiana hic citavi, sed facile sunt sub titulo varietatum propriarum dis. cernenda. CEA 340 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. glauco-pruinosus erectus. Folia inferiora in petiolum brevem decurrentia, superiora amplexicaulia, cordata, sinuato-repanda, crenato-serrata vel dentato-serrata, glabra, glau- cissima, 7,5—12,5 em longa. Pedunculi elongati glabri vel rarius nonnullis paucis setis sparsissimis instructi. Alabastra ovoideo-oblonga, ad apicem subobtusa, glabra, 1,5—2 cm longa. Petala magna suborbicularia, margine undulato integro vel varie fisso, albo- lilacina, alba, purpurea vel variegata. Staminum filamenta alba, supra medium clavato- incrassata, antherae oblongae pallide flavae. Capsula glabra globosa, inferne subito attenuata quasi pedicillata, 5—7 cm longa, 4— 5 cm lata, valvulis sub disco subrotundis dehiscens. Discus planus ad marginem profunde lobatus lobis discretis crenulatis paten- tibus, stigmate 8—12 (rarius 5—18)-radiato marginem disci non attingente. Semina atra vel griseo-atra grosse foveolata. — Fig. 37 A. Volksnamen: Deutsch: Schlafmohn, mit den Abarten: Schüttmohn, Schließ- mohn und weißer Mohn. Neu- Griechisch: “Yrevog (Heldreich). Arabisch (in eme Ägypten vom Volke gebraucht): »Schick-schäck«, Bedeutung meters seltner d der gewóhnlich für P. hybridwm gebrauchliche Ausdruck »Abun . h. Vate des Schlafes angewandt. a Beludschistan: »Jhal in Kachhi called »Doda« d »Post«.« (Burkill 1. Variat diverso modo*): A. Semin uum alba (var. album, var. officinale, var. Hussenotü, var. paeoniflorum, var. dinocarpum i b. Semina nigra (var. genuinum, var. stipitatum, var. apodocarpum, var. hortense). c. Semina coerulea (var. caesium, var. Haageanum, forma poecilospermum). d. Semina grisea (var. grisewm, var. quassandrum). e. Semina rosea (var. roseum). f. Semina lutea (var. luteum). B. Capsulae patefactione. a. Capsulae sub disco poris aperiuntur (var. genuinum, var. Hussenotit, var. dino- carpum, var. hortense, var. caesium, var. quassandrum). b. Capsulae non aperiuntur (var. album, var. Haageanum, var. paeoniflorum, var. officinale, var. stipitatum, var. apodocarpum, var. griseum, var. roseum, var. luteum). C. Se) stipite. . Capsulae non stipitatae (var. genuinum, var. paeoniflorum, var. dinocarpum, var, rpum, var. caesium, var. Haageanwm, var. griseum, var. quassandrum, var. roseum, var. luteum). b. ee ‚süpitatae (var. offieinale, var. Hussenoti, var. stipitatum, var. hortense). D. Petaloru a. Petala: een (var. genuinum). b. Petala ad apicem laciniata (P. fimbriatum, P. Murselli, »the Mikado«, forma dissectum, P. chinense?). E. igas colore. . Petala omnino alba (z. B. »the Bride«, var. Haageanum). b. Petala alba, ad basim rubra (var. officinale, var. Tinia, var. dinocarpum). c. Petala pallide rosea, ad basim obscurius maculata (var. roseum, var. genuinum, var. stipitatum, var. o m, var. hortense, var. griseum . Petala rubra (var. paeoniflorum). . Petala albe et rubre striata (>D: . Petala pallide rubre et obscurius rubre Spe . Petala aurantiaca(?) (P. fulgidum). i . * Cf. Borckhausen in Rhein. sape : diet 444; Alefeld, Landw. Flora pee LI a. — vegeta omnes mihi notas cita Papaver. 341 h. Petala purpurea basi nigro- vel lilacino-maculata macula albo-marginata (forma tricolor . Petala alba, rubro-marginata (forma marginatum). F. Floribus a. Flores simplices. b. Flores completi (z. B. flore pleno »cardinale«, flore pleno » Danebrog«). G. Commutatione staminum in carpella facta (var. ra, Quibus variationibus combinatis magnus numerus formarum existit, quae in horto- rum nomenclatura nominibus propriis sunt appellata, Verbreitung: Ob die Pflanze wirklich wild irgendwo vorhanden ist, erscheint zweifelhaft. Ich sah offenbar verwilderte Exemplare aus Frankreich: Doubs (Paillot, Fl. Sequ. exs. 1875, n. 607!; Billot, Fl. Gall. et Germ. exs. 1878, n. 607!), Cette (Flahault 18871). Bagia: Dorset (Lomok). Lincolnshire (Fisher!). Por- tugal: Arredores de Cascaes (Flora Lusit. n. 4689!), Estremadura (Welwitsch, Fl. Lusit. n. 222!). Süd-Spanien: Prov. Sevilla, Alcala de los Gazules (Bourgeau 1849!). Balkan-Halbinsel: Insel Santorin (Letourneux!). Süd-Russland: Cherson (Linde- mann!) Kleinasien: Bithynien, Gheiwa (Wiedemann n. 98!). Paphlagonien, Tossia (Sintenis, It. orient. 4892, n. 4202!) Galatien, Haimana (Wiedemann n. 101], 105!). Pontus, Amasia (Girard 1892!). Phrygien, Eski-Scheher (Wiedemann n.100!). Hindostan (Schlagintweit, India and High Asia 1855, n. 12772!) Garwhal (idem n. 7934!). Tibet: Prov. Nubra (idem n. 2314!). West-China: Kansu, Hsi- ning-fu (Filchner n. 85!) — Wieweit alle diese Exemplare als wild anzusehen sind, lásst sich kaum feststellen. Wahrscheinlich wird man es nur mit verwilderten Pflanzen zu thun haben, da in allen den erwühnten Gegenden P. sommiferum kultiviert wird. ota. Verisimile mihi videtur P. somniferum esse formam cultura commutatam P. seti- s certo demonstrari non potest. Nihilo setius P. somniferum speciem wohl recht verschieden, doch in ihren nächst verwandten Selene fast nur durch einjährige, bez, subbienne, d. h. einjährig ge iens gegen nüber pere n bis biennen Eigenschaften zu : di ns ur cultates in separatione specierum Geer? emplaria diversa ad Kunze notata atque revisa ipse vidi Sine dubio est ex P. somniferum €. vitiis y.!) Bess 0. Ktze. 1. c. 157, ut Mini in exemplari miserabili originali est conspiciendum, P. en var. ar. ertum subv. setulosu D vera autem tamen em = sitavi, = m P. 7 m Litw. quasi P. dibi ar. Gees) subv- ad Mecones in atinitatem LP. sales sub nomine P. Lat dtwinowii conjiciam. Ob er disci marginis ad ad P. dubium retuli; at hanc formam etiam diutius esse o vandam, persuasum habeo. Var. album DC. Syst. IL (1821) 82; Prodr. I. (1824) 120; Elk. 1. c. 30; Boiss. le. 446; Prantl. u. Kündig, l. c. 142. — P. officinale Gia. Fl. Bad. II. { ostii 419; Reichb. Fl germ. excurs. (1 832) 704; Hayne, Arzneigew. VI. 40; Engl. 2145; Reichb. Icon. Fl. Germ. Il. (1838—39) tab. XVII, fig. 4482; Rouy et Poné : c. 153. officinale fer officinale Alefeld, 1. c. 228. — P. somniferum album paeoniflorum. Alefeld, l. c. 228 342 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Tota herba glabra. eres TREE alba. Ge ovato-globosa, foraminibus obliteratis, non aperientibus. Sem alba. — Fig. 37B. i Verwilderte Et emiplate aus Südwest- Cel es am Schuturunkuh und bei Sultana- bad (Strauss!) Süd-Persien: Kerman (Bornmüller, It. Pers.-turc. 1892—93, n. 2027! Var. stipitatum (Alefeld) Fedde. — P. somniferum nigrum stipitatum Hussenot sec. Alefeld 1. c. 228. — Petala rubra, obscurius maculata. Capsula stipitata, indehiscens, ad basim et ad apicem truncata disco satis plano lobulis fere liberis, crassis, inter se remotis. ota. Exemplaria non vidi. Var. leptocaulotum*) Fedde nov. var. — Tota herba gracilior, glabra vel parce setulosa caule simplici tenero. Folia subintegra, graciliter crenato-serrata. Capsula ovato-oblonga. Discus lobis inter crenas profundius incisis stigmate 5—'7-radiato. — Fig. 371 C. Ostlicher Teil der mittleren Mediterranprovinz: Pontus: Zwischen Amasia und Samsun (Bornmüller, Pl. Anat. orient. 1889, n. 147!, 147a!). — Cilicien: Mersina (Wiedemann 1835, n. 65!). — Türki sch-Armenien: Keban Maden (Sin- nio It. orient. 1889, n. 836 !). . P. setigerum DC. Fl. franc. V. (suppl) (1815) 585; DC. Syst. II. (1821) hes I. (4824) 119; pa Ic. sel. II. (4823) t. 7; Bertol. Fl. ital. V. (1842) ves Gren. et Godr. Fl. Fra I. (1848) 58; Willk. et Lange, Prodr. Fl. hisp. Ill. (1880) 873, Suppl. (1893) ae Haläcsy, Consp. Fl. graec. I. (1901) 37. — P. som- niferum Moris, Fl. sard. I. (1837) 78 excl. pl. sativa sec. Bertol. l. c. — P. somni- ferum «a. setigerum Elk. l. e. 30; Boiss. Fl. orient. I. (1867) 116; O. Ktze. L c. 156; Prantl. u. Kündig, l. c. 442; Bu sch, Fl. cauc. crit. II. (1905) 37. — P. somniferum poecilospermum setigeruum Alefeld, l. c. 229. — P. silvestre Dalechamps ex Loret et Barrand. Fl. de Montp. I. (1876) 26 in parto. (exc. syn. P. hortense!) — Herba annua glauca parce setulosa, simplex vel ramosa, 30—60 cm alta, radice gracili subsimplici perpendiculari. Caulis parce setulosus glauco-pruinosus erectus. Folia inferiora in petiolum brevem decurrentia, superiora amplexicaulia, angustius cordata profundius et acutius incisa, segmentis plerumque seta terminatis, crenato-serrata vel dentato-serrata, glabra, subtus imprimis in nervis parce setulosa, glauca, 7,5—12 cm longa. Pedunculi elongati patule en Alabastra ovoideo-oblonga ad apicem subobtusa patule setulosa, 1,5—2 cm lon; Petala magna suborbicularia violacea. Staminum filamenta alba supra, medium Bees antherae oblongae pallide flavae. Capsula glabra globosa, inferne subito attenuata quasi pedicellata, 5—6 cm longa, 3—4 cm lata, val- vulis sub disco subrotundis dehiscens. Discus planus ad marginem profunde lobatus lobis discretis erenulatis patentibus, stigmate 5——8-radiato marginem disci non at in- gente. Semina atra, vel griseo-atra grosse foveolata. — Fig. Einheimischer Name: Italienisch: »Papavero setoloso« Bertol. Le 327: Mediterrangebiet. Besonders im westlichen Teile! Aus Kleinasien sah ich nur ein Exemplar aus Cypern (Kotschy n. 856!), dagegen keine aus der armenisch- iranischen Mediterranprovinz und Syrien. — ee Übergangsge- biet: Madeira (Mandon, Pl. Mad. n. 4!, Lowe, Pl. Mad. n. 130 bis!). Kanaren. Nota. Valde affinis P. somnifero, a quo o differt setulis HM culos, foliorum nervos, sepala armantibus, foliis profundius et acutius incisis, segmentis e terminatis, lobis stigmaticis — 7—8, non 8—12. Ceterum cf. not. ad P. somn iferum. — — Cf. H. van Heurck, Notice sur une prolifcation axillaire floripare du P. setigerum (Bull. Soc. roy. bot. "pela. IL. (4863) n. 3). Var. eylindrocarpum Fedde var. nov. — Capsulae maturae oblongo-cylindricae; supra paullo ee, infra subitius in stipitem toro vix angustiorem angustatae, stigmate 7—8-ra REES klar auf Cabrera (G. x. 1855 in herb. Bos N. = A »henröse et raavloróçs: cum caule gracili. nel ale Papaver. ; 343 61. P. glaucum Boiss. et Hausskn. in Boiss. Fl. orient. I. (1867) 416! — P. somniferum y. glaucum O. Ktze. 1. c. 156 in parte*) (forma pinnatifida O. Ktze. ex sched. in Herb. reg. Berol.). — Herba annua glauca, pedunculis exceptis glabra, basi ramosa, circiter 50 cm alta, radice gracili subsimplici perpendiculari. Caulis glaber erectus. Folia glauca glabra ambitu obovato-oblonga pinnatilobata segmentis triangulariter oblongis vel lineari-oblongis, ad apicem acutis vel subobtusis, ad marginem subinteger- rimis vel crebrius plus minusve grosse serrato-dentatis vel crenato-serratis, -—— obtusiusculis callosis muticis, radicalia in petiolum attenuata, cum petiolo 10—15 c longa, caulina basi late cordata subamplexicaulia. Pedu neal elongati setulis na canescentibus adpressissimis hirsuti vel glabri. Alabastra ovoidea ad apicem paulatim attenuata, 2—3 cm longa, 1,75—2 cm lata. Sepala glabra. Petala magna suborbicularia coccinea basi maculata, circiter 4 cm diametro. Staminum filamenta Side gi antherae oblongae. Capsula glabra globulosa vel subglobulosa, stipitata, circiter 4,5—2 onga. Discus planus ad marginem crenatus lobis latis inter se marginibus ee geg 12-radiato marginem disci non attingente. — Fig. 37 E—F. Ostliches Mediterrangebiet: Mittlere Mediterranprovinz (östlicher Teil): Nord-Syrien, om (Haussknecht, It. syr.-arm. 186511); Surugo(?) (Hauss- knecht 1865, n. 517!). vibes ier en. Djebel Taktak im Gebiete des Chabur- flusses Tyler It. orient. 1867!). Armenisch-iranische Mediterran- provinz (westlichster Teil). Kurdistan, Mardin (Sintenis, It. orient. 1888 n. 917!). Egin (id. l. c. 1890 n. 2710!). — West -Persien, Luristan, bei Dschamtuéh südóstlich von Kermanschah (Strauss 19041). 62. P. gracile Auch. in Boiss. Pl. Aucher ex Eu sc. nat. 2. ser. XVI. (1841) 372!; Boiss. Fl. orient. I. (1867) 145. — P. somniferum e. gracile O. Ktze. l. c. 157. — Herba annua glauca, glabra vel parcissime setosa, ramosa, circiter 30—50 cm alta, radice perpendiculari. Caulis erectus ramosus, angulatus, glaber vel ad basim parcis- sime pilis patulis hispidus. Folia glabra vel subtus imprimis ad nervos parce setulosa, radicalia in petiolum brevem attenuata, obovata, subintegra vel e eme circiter paulatim attenuata, circiter 4 cm longa. rosea, circiter 1,3 cm longa. Staminum filamenta subulata, antherae oblongae. Capsula glabra obovato-oblonga, apice subclavata, circiter 1,5 cm longa, 0,5— 0,75 cm lata. Discus planus ad marginem crenatus lobis latis obtusissimis distinctis, stigmate 6—7-radiato marginem disci non attingente. — Fig. Se Mittlere pied eos Carien (Aucher, Herb d'Orient. n. 372!!, Boissier 1842!); Kleinasiatische Z südliehster Teil): Lycien, Castello rosso (Pestaloz za 1846!); Pamphylien, Tschelticktschi mt eldreich 1845 n. 644!); Cypern, Bellapais (Sintenis et Rigo, It. Cypr. 1880 n. 522! S . Decaisnei Hochst. et Steud. in Schimp. Pl. arab. exs. (1835) n. 125 ex 156. — Herba annua glaucescens, glabra, 10 —25 cm alta, radice perpendiculari. Caulis , glaber, satis brevis, 3—10 em longus. Folia glabra, gerrimis vel grosse et irregulariter suberenato-serratis. Pedunculi maxime elongati ir o attinet ad exemplaria asiatica, non africana! » Tscheltik« ad fines Phrygiae ct Lycaoniae ad viam inter Eski-Schehr et Konia? 344 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. subscapiformes gracillimi glabri. Alabastra ovoidea vel late ovoidea ad apicem sub- mammaeformia, 0,75—1cm longa. Sepala glabra. Petala obovata roseo-purpurea, ad basim maculata, 4—1,5 cm longa. Staminum filamenta subulata, earo breviter oblongae. Capsula glabra obovato-oblonga, subcostata circiter 1—1,5 cm lon 0,5 — 0,75 cm lata. Discus planus ad marginem vix crenatus lobis plano-obtusissimis, pm 5—7-radiato radiis marginem disci non attingentibus. — Fig. 37 J— Mittlere Mediterranprovinz een Teil): Am Berge Sinai (Schimper 1835 n. 125!, Boissier 1846!, Lenormand 1837!); Wadi Tarfa (Kneucker 1902!). — Armenisch-iranische Mediterranprovinz, Südliches Persien: Ispahan (Aucher, Herb. d’Orient n. 4047!); Dschendak und Jesd (Buhse 1849!); Ruinen von Persepolis ee Pl. Pers. austr. 1842 n. 853!). — Ost-Persien: Sser-Tschach (Bunge, It. pers. 1859!). No t P. gracili valde affinis. Differt pedunculis d valde scapiformibus, foliis magis pinnatim dissectis, alabastris ad apicem submam mibus. Var. Dielsianum Fedde var. nov. — Tota hecho a us 25—60 cm alta, Caulis longior 10 et plus em longus, interdum infima in parte sparsissime setulosus. Folia radicalia usque ad 10 em longa. Capsula angustius obovato-oblonga, distinctius costata, plus quam 14cm lon Armenisch-iranische Mediterranprovinz, Afghanistan: Kurrum Valley (Aitchison 1879 n. 138!) (Griffith n. 404!, n. 1408!); Belutschistan (Stocks 1851 n. 7811). Sect. 5. Miltantha Bernh. x Miltantha Bernh. in Linnaea VIII. (1833) 463. — Pyramistigmata Elkan, Tent. monogr. Papaver (1839) 43. — Herbae biennes setulosae caule elongato sparsius folioso multifloro, rarius minus elongato paucifloro. Discus stigmatiferus plus minusve pyrami- dato-elevatus lobulis plerumque angulatis distantibus. — Species omnes Asiae occidentalis. A. Capsulae setosae *). sulae setis adpressis obtectae aulis pyramidatim paniculatus, foliosus, sparsim pa- diner setulosus; folia pinnatisecta vel on segmentis latis oblongis ; ae ovato-globosa. . . 64. P. tauricolum. Caulis ramis strictis dichotome pijoak minus foliosus, glaberrimus; folia md ere segmentis lobulisque anguste linearibus; capsula — tiet . 65. P. Bartuschianum. Caulis substricte pyramidatim panic culato-ramosus, minus foliosus, sparsim patenter setulosus; folia reihen partita vel pinnatifida segmentis oblongo-lanceolatis S capsula ellipsoidea . . . 66. P. Flahaultii. b. Capsulae we pateitibus vel EE obice . 61. P. persicum. B. Capsulae glabra i a. Alabastra Weg? et densissime hispida pilis flavidis . . P. tawricolum var. leto- carpum. = b. Alabastra sparsius pilosa vel saepius glabra a. Caules plerumque elati, supra ramosi; ‘capsulae pro latitudine non ita longa I. Capsulae pericarpium laeve, non torulosum; stigmata cinereo- vel fusco-papillosa. |. Capsula oblonga, ad basim et ad apicem aequa- liter attenuata. POM Exceptum est P. tauricolum var. leiocarpum, in clave sub B. positum. Papaver. 345 * Foliorum segmenta pinnatifida lobulis sub- obtusis; alabastra ovoideo-subglobosa, sub- glabra vel parce setulosa . ** Foliorum segmenta subintegra dentibus sub- obtusis, ad apicem callosis; alabastra ovoidea patule ‘hispida. + Parcissime "—— Ti Dense griseo-setulosa 68. P. caucasicum. . 69. P. hyoseyamifolium. . P. hyoseyamifolium var. griseo-setulosum. *** Foliorum segmenta subintegra acuta ta. T Folia setulis sparsis hispida, ceterum glabra 70. P. floribundum. C) Alabastra obovato-elliptica hispida . . f. trichooidewm. (OC) Alabastra op glabrescentia vel glabra . . f. atricho-sphaeroideum. tt Folia inter. setas sparsas Get brevissimis I apillosis 0 sm. var. holosericeophyllum. 2. u subglobos * Folia summa trilobata lobis Sind dene: vel integra ** Folia summa trifida segmento medio valde elongato linguaeformi vel integra 11. P. aerochaetum. P. acrochaetum var. linguaebracteatum. 3: ng tone obovoidea, ad apicem subito angustatus. * Folia pinnatifida vel pinnatipartita. T Caulis der ze paniculato-ramosus, par- cissime setulos . 4%. P fugax. Ti Caulis eleganter duis densics setulosus. 4 E t SE foliorum caulin "^ Row . P. fugax var. virgatum. vie Folia -pitnstlóbiti, abbreviata - u 2 das var. microcarpum. *** Folia bipinnatifida . P. Urbanianum. — — i Geer pericarpium rales osum, stigmata yii abra . Folia pinnatipartita segmentis pinnatifidis laciniis linearibus vel oblongis vel segmentis integris. Capsula anguste oblonga, rarius nm * Foliorum segmenta pinnatifida. 1 Discus pyramidatus parvus , Th. P. armeniacum. ++ Discus depressissimus nicus minimus. Foliorum segmenta gege ors . . P. armeniacum var. microstigmum. ** Foliorum segmenta integra. t+ Capsula anguste wee foliorum setulae fere aculeatae . eniacum var. Pilgerianum. +r Capsula fere ellipsoidea, foliorum setulae nen . armeniacum var. anomalum. a Folia bis vel ter pinnatisecta laciniis anguste = earibus. Capsula subrotundato- ARA vel en idea . 75. P. triniaefolium. B. Caules E subnulli, ira di choto: ome ramosi ocius hw en Capsulae pro latitu- dine longae, angustae 346 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. I. Capsula obovato-oblonga; pedunculi Biegen 16. P. libanoticeum. Il. ern elliptico-linearis ; gne — seto . Caulis fere subnullus . Br . . 11. P. polychaetum. i Caulis longior m a a ae PO var. cappadocicum. . P. tauricolum Boiss. Fl. orient. I. (1867) 109! — P. leucocephalum Aucher- Eloy, y d'Orient in sched. n. 369. — Herba biennis setulosa radice crassa per- pendieulari. Caulis elatus pyramidatim paniculatus, foliosus, circiter 30—40 cm altus, HF Fig. 38. A Papaver tauricolum Boiss. var. leiocarpum (Boiss.) Fedde. Capsula. a Discus. — B P. tauricolum Boiss. Capsula. b Discus. — P. persicum Lindl. Capsula. e Discus. — D P. Bartuschianum Fedde. Capsula. d are — EP. caucasicum Marsch.-Bieb. Capsula. e Dis- cus. — F P. aerochaetum Bornm. Capsula. f Discus. — G P. floribundum Desf. Capsula. P. g Discus. — H P. fugas Poir. Capsula. h Shoe — J oir. var. microcarpum (Boiss.) Fedde. Capsula. — K mifolium Boiss. et Hausskn. Capsula. & Discus. — armeniacum (L.) DC. Capsula seminibus tumidulis torulosa, uti sequentia. / Discus. — M P. armeniacum var. anomalum Fedde. Capsula latior, fere ellipsoidea, disco pyramidato latiore instructa. — N P. pjena var. microstigmum Boiss. Capsula. — O P. ëch jum Boiss. Capsula vix torulos iscus. — P P. libanotieum Boiss. pedi p Discus. — Q P. poly- ehaetum Schott et poc Capsula. q Discus. — (Icon. orig. omnes Man ui die naturali delineat.) sparsim patenter setulosus. Folia ambitu oblongo-lanceolata Pannen, basim versus interdum pinnatipartita, radicalia petiolata, cum petiolo 7,5—10 cm longa, segmentis latis oblongis obtusiusculis integerrimis vel irregulariter ei ee Alabastra bosa vel ovato-globosa , patule et dense hispida pilis flavidis, circiter 1 cm diametro. . Petala lata margine inter se tegentia, phoeniceo-lateritia Filamenta filiformia. Capsula | er ad basim valde attenuata, adpresse selosa; setis imprimis in parte inferiore . capsulae enascentibus, vix 4 em longa. Discus plus minusve pyramidatus angulato- ` el — lobis distantibus capsula -e non angustior, stigmate 5—6-radisto. — e Tes m - SÉ Papaver. 347 Mittlere Mediterranprovinz, kleinasiatische Zone (S.O.-Teil: Auf den Zügen des Taurus von der Pamphylischen Grenze bis zum Euphrat. — Cilicischer Taurus: (Kotschy 1836 n. 44 pr. p.!), Bulghar Maaden (Balansa 1855 n. 429!); (Siehe, Reis. Cilic. 1895/96 n. 574 pr. p.!). — Anti-Taurus: Aslan-Dagh (Balansa 1856 n, 304!). — Taurus: Ak-Dagh bei Malatia (Haussknecht, It. Syr.-arm. n. 65!), Ak-Dagh (Aucher-Eloy, Herb. d'Or. n. 369!). Variat capsulae glabritie: Var. leiocarpum (Boiss) Fedde. — P. persicum var. hispidulum Kotschy, 1836 in schedula n. 14! — P. tauricolum forma ae Boiss. l. e. 109 sine descrip- tione. — P. pilosum var. brachycarpum O. Ktze. l. c. 156. — Alabastra patule et dense hispida pilis flavidis. Capsula glabra. Ceterum formae genuinae prorsus con- forme, fortasse paulo minus setulosum. — Fig. Cilicischer Taurus: Bulghar Maaden, steinige Abhänge (W. Siehe, Bot. Reis. Cilic. 1896 n. 574 in parte!); in fauce scopilosa alpina Karli Boghas dieta inter frag- mina rupestria (Kotschy, It. cilic. 4853 n. 439°); in monte Tauro (ohne nähere Orts- EN "ei schy, 1836 n. 14 in parte! ta. Varietas mirabilis, sed certe non distincta species, nam cum forma genuina in eodem ee a Siehe collecta ab ea non nisi capsulis glaberrimis distincta est, 65. P. Bartuschianum *) Fedde nov. spec. — Herba biennis glauca setoso- hispida (caule excepto) dcus 50 em alta. Caulis elatus ramosus minus foliosus ramis strictis . dicho tome paniculatis glaberrimus. Folia ambitu oblongo-lanceolata subbipinnatifida r se coniunctis angustis pinnatifidis, laciniis anguste petiolo circiter 10 em longa, trifida segmentis Iineari-lanceolatis integerrimis vel integra lineari-lanceolata. Pedunculi satis rigidi glaberrimi. Alabastra late ovoidea sparsim patule setulosa, setulis 3—4 mm longis tenuibus 4—1,5 cm longa. ores non vidi. Capsula globoso-oblonga vel sub- globosa, dense hispide setulis adpressis obtecta, 1 cm longa. Discus pyramidatus angu- lato-lobatus lobis distantibus capsula angustior, stigmate 5—6-ra adia ig. 38 D. Äußerste Nordwestgrenze der Armenisch- Iranischen ee (NW. -Armenien): gos, Sipikor-Dagh (Sintenis, It. orient. 1889 n. 1096 sub nom. P. e aux r.!). Nota. Valde affinis $ persico, a quo differt laciniis angustioribus, caule glaberrimo, capsulis adpresse, non prt setulosis. lahaultii dapi! me nov. (P. floribundum X persicum m?). — Herba o-hispida, 50 cm et plus alta. Caulis elatus robustus, substriete pyramidatim eer eed setulis patentibus flavescentibus plus minusve sparsim adspersus. Folia setulis sparsis modo in nervis armata, ceterum glabra, basalia in parte pee subpinnatipartita , in parte s uperiore pinnatifida segmentis oblongo- lanceolatis, ross entatis, dentibus acutis setula terminatis, circiter segmentis pinnato-serratis oblongis vel subinte egris sub- 66. biennis glaucescens, spars —5 cm diametro. Petala aa taceat inter se tegentia, subunguiculata, eg (?), 2—2,5 em longa. Capsula setulis teneris subadpressis salis dense se armata, ellipsoidea, infra et vea aequo modo angu- ius o ea, costa ata, MASS reps ,5—0,75 cm lata. Semina reni nea irre riter insculpta. otanischen Garten zu Montpellier 1839 zusammen mit P. floribundum "d wahrscheinlich auch mit P. persicum kultiviert. *) In honorem cl. virginis Gertrud Bartusch, quae icones hunc librum ornantes confecit. 348 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Not Suspicor hane speciem esse hybridam inter P. itc et P. persicum. Nota enim mirabili quodam modo sunt intermediae inter utramque speciem. Caulis substricte Mass unguiculata, capsulae setulae ad P. persicum rejiciunt; foliorum forma dentibus acutis, pedunculi glabrescentes et praesertim capsulae forma affinitatem P. floribund? demonstrant. Etiamsi igitur hybriditas non est certa, tamen, ut mea fert opinio, magnopere est suspic canda, praesertim cum illae duae species eodem tempore, ut ex herbario Monspessulano intellexi, in horto Monspessu- lano cultae sint. 67. P. persicum Lindl. Bot. Reg. (1833) t. 1570; Boiss. Fl. orient. I. (1867) 109. — P. hispidum Desf. hort. Par. sec. Elkan, l. c. 22 (non Lam.). — P. spectabile Link, Hort. Berol. sec. Elkan, l. c. 22 (non Salisb). — P. caucasicum var. capsulis ellipticis hispidis Fischer et Meyer, Ind. sem. hort. Petrop. IV. (1837) 120. — P. caucasicum &. hispidum (Dest) Elkan, 1. c. 22. — P. caucasicum Ledeb. Fl. ross. I. (1842) 90. — P. armeniacum var. quete Busch, ` cauc. crit. III. (1905) 41. — Herba biennis setoso-hispida, 30—45 cm alta. Caulis elatus ramosus, foliosus, ramis plus minusve strictis Eege setulis sparsis patulis hispidus. Folia glauca ambitu oblongo-lanceolata, pinnatipartita, rarius pinnatifida, utrimque praesertim ad nervos parce setulosa, segmentis oblongo-lanceolatis integris vel pinnatim obtusiuscule dentatis dentibus et apice aristatis, radicalia petiolata cum petiolo usque ad 25 cm longa, caulina inferiora breviter petiolata vel sessilia, valde minora. Alabastra oblonga sparsim patule setulosa setulis 3—4 mm longis tenuibus, 1—1,5 cm longa. Petala margine inter se tegentia subunguiculata, phoeniceo-lateritia, basi macula viridi notata. Capsula rotundato- . ovata dense hispida setulis patulis vel reverso-areuatis vel (praesertim in junioribus) subadpressis obtecta, 1— 1,5 cm longa, 0,75—1 em lata. Discus depresse pyramidatus angulato-lobatus lobis distantibus capsula angustior, ee 5—6-radiato. — Fig. 38 rmenisch-iranische Medit terranprovi inz: Nord- ehe Prov. Aserbeidjan, Choi (Szövits)) Nach Elkan, Le auch in Iberien, nach Busch, l. c. »in glareosis et decliv. siecis Transcaucasiae, in prov. Karabagh et Talysch«. Ich habe Exemplare aus dieser Gegend nicht gesehen! 6 caucasicum Marsch.-Bieb. Fl. taur.-cauc. IL (1808) 5; Sims in Bot. Mag. (1844) t. 1675; Stev. in Mém. Soc. Nat. Moscou III. 365; DC. Syst. II. (1821) 83; Prodr. I. (1824) 120; Ledeb. Fl. ross. I. (1842) 90; Mey. Enum. pl n. 1568; Boiss. Fl. orient. I. (1867) 109 in parte; Prantl u. Kündig, l c. 449. — P. caucasi- cum oe. genuinum Elkan, l. c. 24. — P. ta Menu hort. Kiel ex Elkan, l. c. — P. persicum? hort. Dijon ex Elkan, l. e. — P. ramosissimum? hort. Prag ex Elkan, l. e. — P. armeniacum Busch, Fl. cauc. crit. II. (1905) 37, non DC. — P. armenia- y- m (Marsch.-Bieb.) O. Ktze. l. e. 156 in parte! *). — 9 P. armeniacum var. hemisphaericum Busch, Fl. cauc. crit. HI. (1905) 41**). — Herba biennis glauca, sparse setulosa, setulis flavidis patentibus, circiter 30 vel plus em alta, radice fusiformi. Caulis erectus teres substricte paniculatim ramosissimus, supra glaber, infra parce setu- losus. Folia glauca subglabra ad nervos modo sparsim subsetulosa, ad petiolum saepe densius setulosa, ambitu lanceolata, pinnatipartita, segmentis (inferioribus subopposi distantibus) pinnatifidis laciniis elongatis ovato-oblongis ad apicem callosis subobtusis seta terminatis vel non, See petiolata cum petiolo circiter usque ad 20 em longa, ee: minus incisa, suprem nima subintegra bracteiformia. Pedunculi elongati glabrescentes vel setulis wae ee tte adspersi. Alabastra ovoideo-subglobosa ad apicem rotundata nutantia, subglabra vel parce emmer 0,75—1,25 cm longa. Pe tala subdissita obovato-subrotunda, pallide coccinea, plerumque ungue "subflavo, fugacissima. Filamenta subulata flava, antherae oblongae Kies Capsula glabra (rarissime setis *) Excl. syn.: P. rupifragum Boiss. et Reut. **) Diagn.: » Capsulis hemisphaericis, stigmata 4—8-radiatoe. »Syn.: P. eaucasicum var. capsula hemisphaerica Rupr. in sched. h. P.e. »Stat in glareosis et decliv. siccis Cartaliniae s iet —— Quae varietas a me diagnoscenda non erat exemplaribus non visis. An a due Papaver. 349 nonnullis adpressis obsita), oblonga plus minusque a costata, glauco-pruinosa, 1 em vel plus (—1,5 cm) longa, valvulis trapeziformibus dehiscens. Discus fuscus pyra- midatus capsula multo angustior, sed 2,5—4 mm diametro Gane 3—6-radiato. — Fig. 38 E. Ostlichster Teil der kleinasiatischen Zone: Pontus, Gümüschkhane (Bourgeau, Pl. armen. deer n. 10!, 27!; Sintenis, It. orient. 1889 n. 1676!; 1894 n. 5988! 7061! — Provinz des Kaukasus: "Iberien (Fischer!), Swant Georg (Hohenacker!), Chewsurien Burk, It. cauc. VI. fl. fr. VII. 1903!), Ossetien, Darial (Virchow 1881!, Sommier et Levier, It. cauc. fr. IX. 1890 n. 52!), Kobi (Bro- therus, Pl. cauc. dech n. 54°? !), Daghestan (Becker 1880 n. 243!). — Armenisch- iranische Mediterranprovinz: NW.-Persien, Djulfekkuh (Aucher, Herb. d'Or. n. 4050!). Mesopotamisch-persische Grenzgebirge, Mons Avroman et Schahu (Hauss- knecht, It. orient. 18671). 69. P. hyoscyamifolium Boiss. et Hausskn. in Boiss. Fl. orient. I. (1867) 110i, — Herba biennis (? ) glauca, robusta, 50—60 cm alta, nen setulosa, radice crassa fusi- formi ad collum reliquiis foliorum marcidorum dense obtecta. Caulis erecto-elatus crassus, crenulatus, pruinosus, subglaber setulis iid instructus. Folia subcoriacea, mo d nervos sparsim setulosa, radicalia vix petiolata, vel potius vaginata, circiter magnitudine mediocri. Capsula satis breviter pedunculata glabra, oblongo-elliptica, costis distinctis angulata, ad apicem abrupte attenuata, 1— 1,5 em longa. Discus ei vix pyramidatus, stigmate 4—5-lobato instructus, capsula angustior. — Fig. 3 Mittlere Mediterranprovinz: Nord-Syrien (Flussgebiet des Euphrat): et : bei Aintab (Haussknecht, It. Syr.-Arm. 1865!), Biredjik am Euphrat (Haussknecht). Nota. Affinis P. Vision a quo differt foliis brevibus rigidis simpliciter pinnatifidis. Var. griseo-setulos Fedde var. nov. — Tota herba valde erecta in caule atque gier dense 'griseo-setulosa Arm ica: Kharput, Schuschnas (P. Sintenis, Iter orientale, fl. VI. 1889, n. 625! in pe Nota. cogent ae non satis certe diagnoscendum ideoque fortasse species ae . P. floribundum de Choix pl. (1808) BEI E e Poir. Encycl: 'méth. Suppl. IV. (1816) 336; Ker in ne Reg. (1816) t. 135, Dc. innt II. (1821) 78; Prodr. L (1824) 419. — P. tum Smith in Rees, yd. n. 9. — T: caucasicum oribundum Elkan, l. c. rg — P. caucasicum Boiss. Fl. orient, I. (1867) 109 in ` parte. — ?P. . Balansae Boiss. in vct hort. Lipsiensis in Herb. Berol. — x armeniacum 0. floribundum O. Ktze. l. e. 156. — P. armeniacum Busch, o parte, non DC. — Herba biennis glauca, e setulis rigidis patulis sub- üavesétéG bis hispida, 30—60 em alta, radice fusiformi ad collum reliquiis foliorum marcidorum obtecta. rur elatus strictus, pyramidatim paniculato-ramosus, setulosus vel parcissime setulosus. Pedunculi pa atenter setulosi. Folia glauca setulis erectis sparsis hispida, aiino c vel subpinnatipartita, segmentis oppositis oblongis irregula- riter dentatis vel subintegris, ad apicem acutis setam longam gerentibus, radicalia petiolata cum petiolo densius setuloso circiter 10 € m lo onga, caulina een summa subglabri. e Drog obovato-elliptica ad apicem rotundata, nutantia, es erecto-patulis densius hispida, subglobosa et rarius subglabra vel glaberrima, Een? 5 cm longa. Petala subdissita obovato-rotundata, splendide miniata, 3—4 c (do onga, non ita fugacissima. Stamina ochroleuco-pallida. Capsula glabra oblonga, rarius vix oblongo-subobovoidea, *| Error valde mirabilis ab Elkan factus, ab Ind. Kew. acceptus, dicit: Desf. in Ann. mus. Paris. VI. (4805) 376, quo in loco planta neque describitur neque commemoratur, ut ipse vidi. 350 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. plus minusque distincte costata glauco-pruinosa, vix 1 cm longa, rarius longior. Discus fuscus pyramidatus capsula multo angustior stigmate 4—6-radiato. — 238 G, D formae er et indumento alabastrorum sunt distinguendae, formis inter- mediis zë coniunct EX nro dq Fedde. — Alabastra obovato-elliptica setulis erecto-patulis densius hispida. f. 2. atricho-sphaeroideum Fedde. — Alabastra subglobosa, subglabra vel — menisch-iranische Mediterranprovinz. — Armenien: Egin Kyl Maghara (Sintenis, It. orient. 1890 n. 2813!); Erserum (Calwert n. 153!, Huet de Pavillon 18631); Kurdistan bei Musch 4800’ (Kotschy, It. cilic.-kurd. 1859 n. 764!); Warak- Dagh am Wan-See (Kronenberg 1899! — West-Persien: Prov. Aserbeidjan, Khoi, Seidchadzi und Badalam (Szóvits n. 2641); zweifelhaft: Prov. Luristan, Burudjird (Strauss 4899!) Ko d en alabastrorum forma et vestimento E vel nullo, capsula interdum subtorulosa (cf. Kotschy n. 764!) ad P. armeniacum ver. Var. holosericeophyllum Fedde noy. var. — Tota setis rigidis patulis paucis hirsuta, inter quas in foliis setulae brevissimae numerosissimae et ‘tubercula papillosa enascunt, ut folium holosericeum videatur. Caules minus paniculati, quam racemosi. Fo liorum. segmenta eorumque laciniae minus acutae. testa subglobosa, sparsim setulis rigidis brevibus obtecta, basi Series in qua plerumque setulae densius sunt serjatae. Nórdlichstes Syrien: Cataonischer Taurus, Akher-Dagh oberhalb Marasch 4000 (Haussknecht, It. Syr.-Armen. 1865!) Nota. An species propria? 71. P. acrochaetum Bornmüller in Mitt. Thür. Bot. Ver. N. F. VII. (1895) 6! — Herba biennis glauca glabra (caulibus in parte inferiore interdum sparsim setulosis, foliorum laciniis seta terminatis et nervis primariis secundariisque et petiolis setulosis exceptis), circiter 75 cm alta, radice fusiformi crassa ad collum reliquiis vaginiformibus foliorum marcidorum dense obtecta. Caulis erectus teres paniculato-ramosissimus glaber, rarius inferne subsetulosus. Folia glauca glabra petiolo plus minus dense setuloso, nervis primariis secundariisque sparsim setis 2—3 mm longis obtectis exceptis; radi- calia cum petiolo 10—17,5 cm longa Zeie EE segmentis ala coniunctis vel pinnatilobata, segmentis rotundato- ovatis vel oblongis grosse subcrenatis vel serrato- crenatis, laciniis subrotundatis seta terminatis; caulina inferiora potions’ petiolata, supe- riora sessilia, late gem crenato-lobata, summa trilobata vel demum inte minus profunde crenata vel integerrima. Panicularum rami laxe dichasialiter ramosi pedun- culis glaberrimis flaccidis. Alabastra subrotundata vel ovato-rotundata glaberrima, Cir- citer 1 em diametro. Petala rotundato-obovata infra latissime cuneata vel rarius sub- unguiculata, pallide phoenicea, fugacissima. Filamenta subulata flava, antherae oblongae luteae. Capsula glabra subglobosa (immatura), vix costata circiter 0,5 cm diametro; discus 2,5 cm diametro pyramidatus, ad marginem crenulatus (denticulis etiam inter stigmatis dain singulis dispositis) stigmate 5—8-radiato. — Fig. 3 Armenisch-iranische Mediterranprovinz: SO.-Kurdistan: In den Grenz- gebirgen von ne und Asderbeidjan. Kuh Sefin bei Schaklawa (B ornmüller, It. pers.-turc. 1892—93 n. 8421). Var. linguaebracteatum Fedde nov. var. — Foliorum segmenta oblonga laciniis non ita semper rotundatis ac potius saepe cuneatis vel subacutis; folia summa caulina distincte trifida segmentis lineari-oblongis ad apicem rotundatis vel subrotundatis, inter- medio Apu tor multo longiore. rmenien: Egin, Szanduk (Sintenis, It. orient. 1890 n. 2346 sub nom.: PB Sanrio! um!). - 72. P. fugax Poir. Encycl méth. V. (1804) 118; Vig. l. c. 43; Smith in Rees, ` Cycl. n, 14; DC. Syst. I. (1824) 84, Prodr. I. (1824) 119. — P. caucasicum ` Papaver. 351 y. fugax Elkan, l. c. 22. — i m Boiss. Fl. orient. I. (1867) 109 in parte. — P armeniacum B. fugax O. Ktze. l. — P. armeniacum Busch, l. c. 37, non DC. — Herba biennis glauca sparse aan "setulis flavidis patentibus, 30—60 cm alta, radice fusiformi ad collum reliquiis foliorum marcidorum obtecta. Caulis erectus teres substricte paniculato-ramosus, parcissime setulosus. Folia glauca setulis erectis hispida, pinnatifida vel subpinnatipartita, segmentis inter se ala angusta confluentibus suboppositis distantibus elongatis lineari-lanceolatis acutis vel subacutis seta terminalis subserrato- dentatis, radicalia petiolata cum petiolo 10—15 cm longa, caulina superiora sessilia, summa ‘practeiformia. Pedunculi elongati glabrescentes laxi. Alabastra ovoideo-sub- globosa, ad apicem rotundata, glabra (vel parcissime setulosa), 1 cm longa. Petala sub- dissita subrotunda, pallide rubentia, sei Capsula glabra obovoidea, plus minusque distincte costata, glauco-pruinos a, 1—1,25 cm longa, valvulis ier epum enger Discus fuscus pyramidatus capsula multo angustior stigmate 4—5-ra — Fig. 38 H. Östlichstes Mediterrangebiet. — Nordöstlichster Teil 36 Bar: tischen Zone: Pontus, Gümüschkhane (Bourgeau, Pl. Armen. 1862 n. 10 zusammen mit P. caucasicum Armenisch-iranische Mediterranprovinz: Russisch- Armenien: Eriw wan, Nachitschewan (Buhse 1847 n. 308!). Türk. Armenien: Kharput (Sintenis, It. orient. 1889 n . 6251). West-Persien: (Aucher-Eloy, Herb. W'Orient n. 4049!). Berge Schahu und Avroman (Haussknecht 14867!) Zwischen Teheran und Tabris (Bunge, It. pers. 1859!). Berg Elwend bei Hamadan (Ekbatana) (Aucher-Eloy, l. c. n. 3101, Strauss, fl. fr. VI. 1902!). — Die ee von P. floribundum und P. fugaz sind im grofen und ganzen ziemlich übereinstim- mend, während P. caucasicum mehr nach Norden sich ausdehnt. Dies ist bei atii Beobachtung dieser drei sich sehr € stehenden Arten mit ibren oft schwankenden und variierenden Merkmalen zu beachte ar. virgatum (Hausskn.) Fede in Beih. Bot. Centralbl. XIX. 2. (1906) 202 P. ca irgatum m Hausskn. in sched. herb. Hausskn. — satis genee? a eleganter virgatus, usque ad 50 cm altus, Segmenta terminalia foliorum caulinorum eg Alabastra glabra vel parcissime setulos West-Persien: Prov. Irakadjmi: Gegend von Sultanabad (Strauss 1897!, (8981). i gs utrum penë varietas cer te huc sit collocanda an sit species propria an fortasse varietas ] e b obtusa s sunt. — P. tauricolum var. microcarpum Boiss. mierocarpum (Boiss.) Fedde. Capsula minuta glabra, Var Fl. orient. I (1867) es — Folia abbreviata, pinnatilobata. vix 4 em longa. Fig. Kurdistan: In deier Gara nette 1843 n. 3851). Nota. Exemplaria Kotschyana a haud determinandae sunt. Quamobrem non est certe ee , an haec planta huc sit c . Urbanianum Fedde spec. nov. — Herba biennis glauca, modo in foliis eee: sátis dense, ceterum arsissime setulis rigide patentibus vides vel cinereo- flavidis armata, cireiter 30—50 cm alta, radice fusiformi ad collum reliquiis foliorum marcidorum obtecta. Caulis sure teres, infra se, supra substricte paniculato- ramosu setulosus, parte inferiore satis "foliosun. Folia glauca dense setulosa, radicalia bipinnatifida segments laciniisque anguste linearibus subacutis ad apicem osum ula , petiolata, petiolis setulosis infra vaginanter dila- tatis, cum petiolis circiter 4—7 em longa, caulina sessilia subtrilobata lobis pinnatifidis vel pinnatifida, 1—3 cm longa, summa bracteiformia integra. Pedunculi ante et sub wg flaccidi, postea erecti et valde robusti, glabrescentes. Alabastra ovoideo-sub- globosa, ad apicem rotundata, glabra, 0,5—0,75 cm longa. Petala pallide rubentia (?), fugacia. Capsula glabra obovoidea, plos minusque distincte costata, vix 4 cm longa. Discus a capsula distincte d eaque multo angustior, anguste pyramidatus, cinereo- papillosus stigmate 3— 4-radiat 352 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Kleinasien: Eege in regione subalpina montis Masmeneu-Dagh 1600— 2000 m (Siehe sub P. Urba Nota. P. fugaci valde dee foliis diversa, fortasse modo eius varietas. . P. armeniacum (L.) DC. Syst. II. (1821) 83, Prodr. I. (1824) 120*); Busch, Fl. cauc. crit. II. (4905) 37 pro parte. — Argemone armeniaca L. Spec. pl. e (1753) 509. — P. caucasicum 0. armeniacum Elkan, l. e. 22. — P. caucüsieum B. stenocarpum Boiss. Rn. iue e a 867) 140. — P. armeniacum o, Tournefortianum o Ktze. Le 456. — P. armeniacum var. stenocarpum Busch, l. c. 40. — Herba. biennis glauca, infra setulis rigidis patulis subflavescentibus hispida, supra glabra, 20— 40 cm alta, radice fusiformi ad collum reliquiis foliorum mareidorum obtecta. Caulis erectus strictus, ramosissimus, ad basim setulosus, supra glaber. Folia minora glauca, ad- nervos setulosa, pinnatipartita segmentis pinnatifidis laciniis linearibus ad apicem subobtusis seta terminatis, foliorum adultiorum latioribus oblongis vel late ovatis, radi- —7,5 cm, rarius —10 cm longa, caulina sessilia, minus partita, summa tripartita vel integra minima 4 cm longa seta terminata. Pedunculi plurimi, elongati, 1,8—10 em longi, graciles glaberrimi. Alabastra subglobosa subnutantia, glabra, rarissime setulis perpaucis obsita, 0,4— 0,6 cm diametro. Petala pallide. rubra 0,75 cm longa fugacissima. Capsula glabra fere oblonga distincte costata seminibus tumidulis, torosa, valvulis trapeziformibus dehiscens vix 4 cm longa. Discus non fuscus e pyramidatus, capsula tertia vel quarta parte angustior stigmate 3—4-radiato. — Fig. 3 Westlicher Teil der POE i iranischen Mediterranprovinz: T kisch-Armenien: Sipikor-Dagh (Sintenis, It. orient. 1890 n. 3070!). Egin, Salachlà (Sintenis, l. e. n. 2751!); Kainar-Dagh zwischen Egin und Arabki (Sintenis, l. c. 1889 n. 8941). — SO.-Kurdistan: Riwandous auf dem Berge Sakri-Sakran 2000 m Bornmüller, It. pers.-ture. 4892—94 n. 841). — West-Persien: Prov. Aser- beidschan, Khoi (Szóvits, n. 264!). Pir Omar Gudrun (Haussknecht 1867 n. 311). Berg Elwend bei Ekbatana (Aucher-Eloy, Herb. d'Orient n. 370!, Strauss 1897). Berg Schuturunkuh, westlich von Sultanabad (Strauss 1889!, 1898! fl. fr. VIII. 1903! fl. fr.,V. 49051), Distrikt Silachor (Strauss 1896!). Zwischen Tschinar und Maregun (Haussknecht, 1868!). Kuh-Daéna an der Grenze von Chusistan und Farsistan (Kotschy, Pl. Pers. austr. 4842 n. 723!) — Nord-Persien: Im westlichen Elburs, Kendewan 2700—3000 m (Bornmüller, It. pers. II. 1902 n. 6097!). Demawend (Kotschy, Pl. Pers. bor. 1843 n. 647!). f. mierotheca Bornmüller in herb. — Capsula plus minusve 4 cm longa, pro rata late oblonga. estliches Persien: Auf dem Berge Schuturunkuh (Th. Strauss, fl. fr. VIII. 1903!). . Pilgerianum Fedde nov. var. — Setulae fere aculeatae. Foliorum segmenta integra disi seta segmentis fere aequilonga rigidissima terminata, Südwest-Persien: Zwischen Tschinar pos Maregun (Haussknecht 18687), zwischen Dilegun und Maregun (Haussknecht 1868!). Var. microstigmum Boiss. Fl. orient. I. ( e 110! — Multo humilius et tenerius caulibus plerumque striete dichotomis. Folia minora segmentis abbreviatis. Discus de- pressissimus conicus. — Fig. 38 Nord-Persien: Demawend (Buhse n. 1028°!). Gebirge Totsahal bei Scheheristanek (Borner, It. Pers. II. 1902 n.-6096!). : Var. m Fedde nov. var. — Foliorum segmenta fere omnia integra. EEN latior, fere ellipsoidea, torosa, disco pyramidato latiore. — Fig. 38 s M. S Neque Lam. Encycl. méth. I. (1783) 247 (ut DC. Boiss. et Ind. Kew), neque Poir. En- ` eycl méih, V. (1804) 418 (ut Elkan citat), qui suspicantur de armeniacam in genus Papaver esse a sed nomen armeniacum non proponun Papaver. 353 West-Persien: Luristan, Nehawend in monte Kuh Gerru. (Strauss, Fl. Persica 1898 n. 13!). Urumiah, am Ser-Tschai (Knapp 1884!) ota. Sine dubio BER forma propius ad P. triniaefolium accedens, sed foliorum forma valde diversum. 75. P. triniaefolium Boiss. fl. orient. I. (1867) 4110! — P. caucasicum var. tenuifolium Bal. 1855 n. 426. — Herba biennis glauca, secus petiolos et lacinias foliorum longe et sparsim setosa, circiter 30 cm alta, radice crassa fusiformi, ad collum vaginis satis latis foliorum marcidorum dense obtecta. Caulis divaricatim paniculatus - glaber. Folia radicalia ambitu ovato-oblonga, cum petiolo 5—7 cm longa, in lacinias ` anguste lineares breves subobtuso-callosas seta longa flava terminatas, bis vel ter pinnati- sectas fissa, caulina sessilia multo minora, summa trifida. Pedunculi glabri. Alabastra ovato-subglobosa glabra, nutantia. Petala ‘minora, m aximum 2 em longa, pallide phoe- indistincte costata, vix torulosa disco pyramidato-conico multo angustiore stignratibus 4—5. — Fig. 38 Nor SEET Teil der Kleinasiatischen Zone: en — alpine Region des Masmeneu Dagh (Balansa, 1855 je tenwifolium!); von unbekannter Örtlichkeit (Tschihatchef 1858!). ' Yildisdagh, Siwas (Bornmüller, Pl. Anat. orient. 4890 n. 41952!) — Pontus: Sands chak Gümüsch- Var. Gehrmannianum Fedde nov. var. — Valde diminuta radice crassa vix 10 em alta. Foliorum lobuli ovato-mucronulata. Caulis divaricatim paniculatus, satis dense setulosus. Capsula glabra subrotundato-oblonga, valde distincte costata, torulosa stigmatibus 3. Phrygien, zwischen Kaleh und Caraja, Kalkhügel (Warburg et Endlich, Iter phrygicum fl. fr. VIL. 4901 n. 1147* in herb. Berol.!). A Exemplar valde miserabile, fortasse species propria, sed 3% emgeet valde affinis. . P. libanoticum Boiss. Pl. Auch. orient. in Ann. sc. nat. (1841) 373; Fl. $.: I 6. N i. (4867) 114. — armeniacum e. libanoticum O. Ktze. I. c. 156 Herba biennis glauca, setulis patulis flavescentibus sparse hispida, circiter 30 cm ee plus alta, radice fusiformi ad coll liquiis foliorum marcidorum obtecta. Caulis secta, ad basim saepius pinnatipartita segmentis minoribus confertis dion vel ob- longo-isnceafitis obtusis seta 3—5 mm longa terminalis, inferioribus tripartitis, supe- rioribus integris, cum petiolo ad basim vaginanter dilatato 5—7,5 cm longa, caulina pauca ad pedunculorum insertiones enascentia minora sessilia. Pedunculi uniflori ? elon- gati subglabrescentes 40—20 em longi. Al setulis subarcuatis hispida 4—1,5 cm longa. Petala pallide phoenicea, 1,25— 1,5 cm longa, fugacissima. Capsula glabra obovato-oblonga, subclavata, ad basim panlaGin angustata, 1,5 em longa subcostata. Discus e capsula angustior ad marginem distincte crenatus stigmate 5—-6-radiato. — Fig. 3 : à Mittlere Medi eeng Seegen Syrien: auf den Gebirgen Libanon, Antilibanon und Hermon. — Liba : Makmel (Boissier 18461, Aucher-Eloy, Pl. Gecke ste 1880 n. 570 N). — Hermon: (Bornmüller, It. Syr. 1897 n. 36!, Kotschy, It. Syr. 1855 n. 191! Herb. Post, Pl. Liban. 4). 77. P, polychaetum Schott et Kotschy, "Anal. bot. II. (1854) et in Sched. pl. Kotsch. ex Boiss. Fl orient. I. (1867) 144. — P. polyschistum Boiss. in Bourgeau, sched. pl. pt 4860 n. 30!. — P. armeniacum e. libanoticum forma polychaetum O. Ktze. Le 186. — Herba biennnis glauca, setulis tenuioribus magis pilosis patulis canescentibus SECH 10—40 cm alta, radice fusiformi ad collum reliquiis foliorum marcidorum obtecta. Caulis valde pumilus, fere subnullus, dichotome in peduneulos elongatos ramosus. Folia omnia fere radicalia rosulata petiolata, praecipue infra ad Pe assis — IV. (Embryophyta siphonogama) 104. 23 354 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. nervos setulosa, ad basim pinnatipartita, ad apicem pinnatisecta, segmentis minoribus confertis lanceolatis vel lineari-lanceolatis obtusis seta terminalis, inferioribus pinnatifido- dentatis vel tripartilis, superioribus integris (foliorum anni primi ovatis vel geet datis seta non terminatis), cum pe iolo ad basim vaginanter dilatato onga. Pedunculi plus minusve elongati uniflori, adpresse sparsim breviter setosi. gone ovoidea, ad apicem subobtusa, nutantia, setulis tenuioribus subarcuatis hispida 0,75 em longa. Petala lateritia 1,5 cm longa, fugacia. Capsula glabra elliptico-linearis, subclavata, ad basim paulatim, raris piullg: subitius angustata, 1,5—2,5 em longa, costata. Discus depresso-pyramidatus capsula angustior, stigmate. &— 5-radi ato. — Fig. ; Südliche und südöstliche kleinasiatische Zone: Lycien: Ak-Dagh (Bour- geau 1860 n. 30!). — Cilicien: Cilieischer Taurus, Bulghar-Dagh in monte Gisyl (Kotschy, It. Cilic. 1853 n. 126), oberhalb Bulghar Maaden (Balansa 1855 n. 424!), Bulghar Magara (Siehe, Cilic. 1895 n. 571!). — Kappadocien: Maaden (Siehe, Fl. orient. 1838 n. 287!). Erdschias-Dagh (Zederbauer 1902!). Nota. P. libanotico valde affinis, sed differt setulis tenuioribus, caule humiliore, fere subnullo, foliorum segmentis angustioribus, pedunculis adpresse setosis, non subglabrescentibus, petalis dus capsula longiore et angustiore, ad basim subitius angustat appadocicum Fedde nov. var. — Tota planta elatior et robustior, minus scaposa, Ri caule longiore subdichotome ramoso. Folia pean usque ad 45 cm longa segmentis longioribus, caulina sessilia iis conformia, sed minor, satis numerosa. Kappadocien: Mons Argaeus (Erdschias-Dagh) (Balansa 1856 n. 302!, Born- miller, Pl. Anat. orient. 1890 n. 1953|). Sect. 6. Pilosa Prantl. Pilosa Prantl in Engler u. Prantl, Pflzfam. III. 2. (1889) 142. — Herbae perennes pilosae, non ita Votulosse, plérumque elatae, caulibus plus minusve foliosis, rarius brevioribus atque pedunculis scapiformibus, floribus in racemos vel spicas dispositis vel singulis (rarius binis vel ternis). Folia modo ad basim incisa. Petala plerumque lateritia. Capsula plus minusve clavata disco planiusculo, subelevato vel depresse pyramidato, semper fere glabra *). A. Flores racemum vel spicam distinctum formantes a. Flores in inflorescentiam racemoso-spiiformem dispositi pedunculis brevibus 18. P. spicatum. b. Flores in inflorescentium. racemosam dispositi pedunculis longiori a. Folia poe ambitu ovato-oblongo vel oblongo, basi amplexicauli = Serena semi cen 4. Cape oblongo-clavata ee us tk U E PoR: * Capsula glaberri ** Capsula parcissime setulosa . . . ._ - P, pilosum var. B. Luscham. 2. Capsula anguste claviformis . . . . . . . . 80. P. apokrinomenon. II. Discus depresse ar ule GEM anguste ob- longa. +; me pilosae, alabastra plus minusve patenter hirsu y Pieta in racemos longos gere subcorym- bosis stricte pedunculatis dispositi . . . . 84. P. Heldreichü. ** Flores in racemos breves paueitoros dispositi pedunculis sn M P. Heldreichü var. ß. pumilum. x *) Exceptum est P. pilosum var. Luschani capsulis parcissime setulosis. T RRE Papaver. ; 355 9. Herba minus pilosa, sed pilis paucis magis setu- losis vestita, alabastra glaberrima .. P. Heldreichii var. y. sparsipilosum. B. Folia caulina plerumque oblongo-lanceolata vel lanceo- ata basi rotundata, non amplexicauli sessilia. . Folia angusta, caulina valde diminuta. Capsulae Mn convexus. — ` Ft . Alabastra parce setulosa eaten 82. P. stric " Alabastra glabra d strictum var. D. eh IL. Ser latiora, caulina fere aequilata sde. dis- us depresso-pyramidatus . 83. P. pseudostrictum. B. Flores era singuli, rarius bini vel erui ad ramos dispositi pedunculis lonpingiads * a. Folia angustiora, ambitu lanceolata. Species regionis Mediterraneae orientalis a. Caules breves non ita multum ramosi. I. Capsula a ans tuc er voy c Bl di MANN II. Capsula obovat . . . + 85. P. oreophilum. B. Caulis fere ates ‘peduncalis ege . 86. P. monanthum. e accedit species non iin nota: :) 1. P. ramosissimum. oo y. Caules ramosiss 3 b. Folia paullo iiio be oblongo-lanceolata. Species Hispaniae meridionalis vel Atlantis maroccani. a. Folia glabra, modo ad nervum primarium pilosa, ala- bastra glabra. . . 88. P. rupifragum. B. Folia ere? dense serioeo-setulost, i alabastra -— à pcc hispida ve 89. P. atlanticum. 78. catum Boiss. et Bal. Diagn. ser. 2. V. ae 14; Boiss. Fl. orient. L (1867) Y pee u. Kündig, l. c. 142; Jungner in Bot. Central, XLV. (1891) +73. aces perennis elata, stricta, tota dense albo-pannosa, 60—75 cm alta. Caules ramosi stricti, in racemos subspicatos longos strictos laxe spiciformes abeuntes, densis- sime pilis brevibus albo-pannosi. Folia adpressiuscule dense pilosa, oblonga, radicalia longipetiolata in petiolum angustata, crenato-serrata, interdum pinnatim lobata, superiora sessilia basi subattenuata vel rotundata, mig RA acuta, irregulariter crenato-serrata serra- turis mox obtusis, mox subacutis, summa, flor m bracteae, angustissima. Flores 6—12 in racemum spiciformem dispositi, summi enden, inferiores breviter petiolati petiolis sub fructificatione saepe plüs minusque elongatis. Alabastra oblonga suberecta vel nutan- lia. Sepala dense adpresse setosa. Petala suborbicularia lateritia. Filamenta apice non dilatata. Capsula glabra obconico-clavata, basi attenuata, subcostata, 1,5— 1,75 cm longa. Discus subplanus centro umbonato quam capsula sublatior, margine per sed obtuse 6-lobato, a capsula late disjuncto. Stigma 6-radiatum Fi 9 A—C. e pie peli e südwestliche kleinasiatische Zone (Lydien und Carien), f unfruchtbaren Alpenmatten im Sommer blühend: Lydien: Berge Tmolus Ad Bozdagh (Boissier 1842, Balansa, Pl. d'Or. n. 23!), ferner nn erg Leg Carien; (Pinard!). A P. piloso val de affini differt indumento densiore, foliis caulinis vix amplexi- cat, pe breviter pedunculatis disco latior Luschanii Fedde nov. var. — P. "Holdreichi Stapf in Beitr. Fl. Lycien in ee Math.-phys. Kl. Kais. Akad. Wiss. Wien. (1886) 359. — Densissime albo- F pannosa. caulina ad basim subsemiamplexicaulia. Capsula nonnullis setulis ad- pressis armata. ai Mem pto P. ramosissimo pedunculis brevibus instructo. 356 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae, S.-W.-Kleinasien: Lycien, Guruva und Su-baschi Jaila, 2000 m (Luschan fl. fr. VII. 4882 in herb. Univ. Vindob.! Nota. Inter omnes species hujus sectionis notabilis capsula, etsi parcissime, tamen setulosa. . Balansaeanum Fedde, — P. pilosum Sibt. X spicatum Boiss. — J. R. Jungner in Bot. Not. (1889) 261, forma «. — Herba perennis. Folia basalia oblonga, basi attenuata, caulina amplexicaulia, ovato-oblonga, omnia acute serrata. Inflorescentia corymbosa. Alabastra oblonga. Sepala dense setulosa; petala suborbicularia, lateritia. Capsula glabra, oblongo-clavata, subcostata, disco planiusculo, obtuse lobato, capsulae aequilato, stigmata 6. Pedunculi capsularum terminalium longiores quam proximarum axillarium Nach Jungner etwa 309/, der Samen und des Pollens gut. x P. Boissierianum Fedde. — P. olympicum Sibt. X spieatum Boiss. — pi in Bot. Not. (1889) 261. — Herba perennis, omnino fulvo-pannosa. Folia basalia obovato-lanceolata, in petiolum attenuata, obtuse crenata, basi incisa, caulina basi sessilia rotundata, stricta, acute dentata. Caulis ramosus pilis fulvis, sur- sum longioribus, deorsum brevioribus obsitus. Pedunculi subarcuati, setis adpressis obsiti. Alabastra violaceo-marginata, oblonga. Sepala pilis fulvis obsita; petala. lateritia, suborbicularia. Capsula obovato-clavata. ch Jungner kaum 180/ des Pollens und nur wenige Samen gut. Nota. Pedunculi florum parum arcuati, ceterum notabilis pilis flavis, succo lacteo flavo, capsulae forma, quibus notis ad P. olympicum, ut a Sibt. et Sm. describitur vergit, Pedunculi ee perbreves, pilositas densissima atque forma foliorum ad P.s spicatum spectan . pilosum Sibth. et Smith, Prodr. Fl. graec. I. (E800 360; Fl. graec. Y, (1825) a t 492; DC. Syst. II. (1821) 80; Prodr. I. (1824) 149; Elkan, l. c. 32; Bot. Mag. (1853) t. 4749; Boiss. Fl. orient. I. (1867) 108; Prantl u. Kündig, Le ES J. G. Baker in Gard. Chron. 3. ser. VIII. (1890) 211; Jungner, l. c. 204. — P. olympicu Sibth. et Smith, Fl. graec. V. (4825) 75. — P. villosum C. Koch, Beitr. Fl. nórdl. Gm ainas, in Linnaea XIX. (1847) 49 n. 552!. — P. olympicum X pilosum Jungner, l. c. (4889) 263; (1891) 207. — Herba elata perennis laete virens pilosa. Caules plures erecti, ramosi, foliosi, multiflori, teretes, setulis patulis plus minusve dense pilosi, circiter 4 m alti. Folia adpresse velutina, radicalia longipetiolata oblonga in petiolum paulatim angu- stata, cum petiolo 10—15 em longa, caulina semiamplexicauli-sessilia, ovato-oblonga, basin versus rotundata vel subcordata, minora, omnia ad apicem late cuneata vel sub- obtusa, irregulariter crenato-serrata, basi interdum subpinnatim lobata, minora, suprema minima saepe vix 2—3 cm longa, bractoiforaiia acuta. Flores magni speciosi, corymboso- racemosi, pedunculis circiter 15 em longis (sed fructuum terminalium pedunculi breviores roximorum axillarium) parcius breviusque adpressiuscule pilosis erecti. Alabastra nutantia late ovoidea, ad apicem subobtusa, circiter 1,25—2 cm longa. Sepala parcius subadpresse hirsuta. -Petala magna eg repanda, pallide luride coccinea (lateritia) vel intense aurantiaca unguibus albis, 4 cm longa. Antherae flavae lineares-oblongae, filamenta filiformia. Capsula. oblongo-clavata obscurius costata glabra glaucescens circiter 4—2 em longa. Discus planiusculus vel (imprimis in statu iuniore) subelevatus, obtuse lobatus, capsulae subaequilatus stigmate 6—-7-radiato. — Fi 9 Mittlere Mediterranprovinz; nordwestliche kleinasiätiäche Zone (Bi- thynien): Auf felsigen Alpenmatten des bithynischen Olymps, im Sommer blühend. (Sibthorp, Aucher-Eloy, Herb. d'Or. n. 365. Boissier 1842!, Th. Pichler, Pl. exs. Fl. rum. et bith. 1874 n. 7!, 1873 n. 103!, Pauli n. 97!, Bornmüller, It. anat. II. 1899 n. 4043!, Clementi 1850!). ta. In Herbario Boissierano exemplar scheda: »Papaver villosum C. Koch, Turquie d'Europe. Dr. Thirke 1845« instructum reperi. In Flora orientali cl. Boissieri Mäe ep exemplar neque in »Pröface« in collectorum numero Dr. Thirke gege = rem etiam mihi hic locus dubius videtur, sed, ut omnia exhauriam, 5 Ceterum P. pilosum valde est variabile et pilorum multitudine & Se forma, St J. G. Baker es CE e sin P. pilosum cum P. Heldreichii, quod interdum. his variationibus appropinquat, con- i jungendum esse putet. Etiam ego existimo duas gegen esse affines, conjungi possint, - v. Papaver. EE ere Fig. 39. Ee Papaver spicalum spicatum Boiss. et Bal. * ._— B Racemus subspicatus. C Dis- cus, — D P. pilosum Sibth. et Sm. Capsulae iscus. — E—F P. apokrinomenon Fe Fee $1 3e 0H P. Ba e. eldreichüi Bolas, Sc mien terminalis T" € que instructus. H Discus. — J—K P. strictum Boiss. et Bal. J Folium. oe m trictum Fedde. AN Gi N Capsula, O Discus. (Icon. o 358 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. sed cum varietatibus duabus, typica sub nomine var. olympicum, atque magis meridionali, var. Heldreichii, quae varietates sunt coniunctae exemplaribus Bornmüllerianis Phrygicis. Cum autem materialia nondum satis praesto sint, ut hoc discernam, species propriae maneant: pilosum Sibt., P. Heldreichii Boiss., inter quae est intermedium P. apokrinomenon 80. P. apokrinomenon*) Fedde nov. spec. — Herba elata perennis, laete virens, satis dense pilosa, circiter 50— 60 cm alta. Caules plerumque solitarii, infra minus ramosi, foliosi, teretes, subiugati, pauciflori, plus minusve dense patule sublanuginoso- pilosi. Folia adpresse velutina valde Marise radicalia omnia petiolata, aut integra oblongo-ovata, ad Mee em subcrenata vel crenata-subserrata, (cum petiolo 4—5 cm longo) 12—145 cm longa, 4—5 cm lata, «it pinnatipartita segmentis suboppositis, lateralibus minoribus ovatis, crenatim grosse sa? terminali multo maiore ovato, grosse erenato vel crenato-lobato, (cum petiolo 7— 10 cm longo) 20— 25 cm longa, caulina amplexicauli-sessilia basi cordata vel subcordata ii integra (etiam in formis, quorum folia radicalia sunt pinnatipartita) aut pinnatim incisa grosse crenato-serrata. Flores pauci racemosim dispositi pedunculis substrictis saepe longissimis adpresse vel subadpresse setulosis instructi. Alabastra nulantia subglobosa, patenter. pilosa, circiter 4—1,5 cm diametro. Petala pallide coccinea(?) ^ Capsula anguste claviformis, infra paulatim angustata, supra vix contracta, indistincte costata, circiter 2 cm longa, 0,5— 0,6 cm lata. Discus sofia capsulae aequilatus vel gablatior. eg crenatus crenis semi- t orbicularibus, stigmate 6—'T-radiato disci marginem non a S — Fig. 39 E—F. Foliis aut intepris aut pinnatipartitis duae formae constituuntur ntegrifolium (Bornm.) Fedde. — P. pilosum var. integrifolium Bornm, Iter Anat. tertium dag in scheda n. 4045. hrygia: In regione subalpina montis Sultandagh prope Akscheher (Wilajet Konia) 1300 m (Bornmiller, l. e. n. 4045 f. pinnatum (Bornm.) Fedde. — P. pilosum var. pinnatum Bornm. Iter Anat. tertium 1899 in scheda n. 4044. Phrygia: Sultandagh in saxosis et rupestribus ad Akscheher (Wilajet Konia) 1100 m (Bornmüller, Le p- ota. Ut nomine iam exprimitur Hé species quasi transitoria inter P. pilosum et P. chii in regionibus intermediis existit. An inter formas foliis constitutas formae transi- toriae se" nondum est cognoscendum, sed verisimile est. x P. Cayeuxii Fedde. — P. pilosum Sibt. X P. bracteatum Lindl. — Cayeux in Rev. hortic. LXXIV. (1902) 527 fig. 237. — Herba perennis elata, 80—90 cm alta, caulibus numerosis (5— 8) flore singulo terminatis ramis plerumque quattuor aequo modo unifloris, pedunculis elongatis scapiformibus. Folia basalia peliolata, caulina sub- sessilia, omnia pinnatisecta, segmentis inaequaliter serrato-dentatis dentibus mucronato- spinescentibus, subtus sparsim pilosa, imprimis in nervis, supra laete viridia, subtus subalbida. Flores 9— 10 cm diametientes; sepala pilosa, petala pallide Jateritia, ad basim macula nigra picta; stamina numerosa filamentis an antheris albidis. Capsula glabra, satis elongata, subcostata, radiis stigmatiferis 9— Künstlicher Bastard, von Cayeux gezüc Pichlerianum Fedde. — P Heldreichii Boiss, X pilosum Sibth. — P. Heldreichii Boiss. x olympicum Sibth. — J. R. Jungner in Bot. Not. " (1889) 262; l. c. (1891) 206. — Herba perennis. Folia basalia obovato-lanceolata, basi incisa, cau- lina basi rotundato-ovato, acute dentata. Caulis ramosus, inferne pilis longis, superne setulis et adpressis et patulis obsitus, altitudine P. Heldreichii. Inflorescentia corym- sa; pedunculi fructuum terminales longiores quam proximi axillares, ceterum longitu- dine P. Heldreichii. Alabastra violaceo-marginata; sepala pilis fulvis obsita ; QAM lateritia. Capsula anguste obovato-oblonga disco depresse conico. ach Jungner rie der Pollen und Samen bedeutender. = . Pinardianum Heldreichii Boiss. icatum Boiss > S 3 R. Jungner in Bot. Not. ( i889) 262: Le (1894) 206. — Herba perennis, SC 2 a A dnoıginere moos tı, transire in E Papaver. 359 albo-pannosa. Folia basalia obovato-lanceolata, basi incisa, duplo-serrata, caulina forma P. spicati, stricta, acuta, dentata. Caulis superne et pedunculi pilis vix adpressis ob- du Alabastra magna ex parte cleistogama; sepala dense albo-pannosa; petala magnitudine i a o M lateritia. Capsula oblongo-clavata, disco depresse pyramidato, obtuse ed darin haben móchte, dass die Hauptarten einander weniger nahe st . P. Heldreichii Boiss. Fl. orient. I. (1867) 108!; J. G. Baker in Gard. Chro 3. ser, SC (1890) 211; Jungner, L c. 205. — Herba minus elata perennis, Se virens, pilosa. Caules erecti, infra subsimplices, foliosi, multiflori, subteretes, plus minusve dense patule hirsuti, circiter 50 cm alti. Folia adpresse ia Asc radicalia longi- petiolata reins in petiolum paulatim attenuata, ad apicem late cuneata, cum petiolo circiter 20 cm longa, 3—5 cm lata, caulina do mpra He ovato-oblonga, "ene versus subrotundata summa bracteiformia, omnia crenata vel crenato-serrata. Flores minores in racemos subcorymbosos stricte pedunculatos dispositi erecti. Pedun- culi stricti Mes hirsuti, usque ad 5 em longi, (sed fructibus terminalibus longius pedunculatis quam proximis axillaribus). Blasen nutantia ellipsoidea, plus minusve patenter albo-hirsuta, circiter 1 cm longa. Petala minora pallide lateritia. Antherae lineares-oblongae, filamenta filiformia. SEN anguste oblonga indistincte costata, glabra, glaucescens, circiter I—1,5 cm longa. Discus depresse pyramidatus, obtuse er capsula subangustior, stigmate 4—6-radiato. Fig. 39 G— H. Mittlere Mediterranprovinz, südliche kleinasiatische Zone: Lycien, ad basim montis Ak-Dagh (Bourgeau, Pl. Lyc. 1860 n. 291). Pamphylien: Ghei-Dagh (im Messe cilicischen Taurus), descente à Marla 5000' (Heldreich 1845 n. > uae species quasi vicaria repetit P. pilosum partis er Asiae minoris valde je em in parte meridionali. Differt habitu minore, foliis minus irregulariter incisis, flori- bus minoribus, capsula angustiore, et imprimis disco non mes sed depresso-pyramidato. Var. pumilum (Boiss. in Herb. Boiss.) Fedde var. — Tota planta ener: 10—20 cm alta. Caules brevissimi, pedunculi Stee Folia minora, 2— longa. Flores racemis paucifloris dispositi. caonien: Mt. Anemas 6000—6500' (Heldreich 1845 n. 1048 in Herb. Boiss., .Petrop., Berol.!). Fortasse modo forma alpina formae genuinae, statu humiliore pedunculisque scapi- formibus differen. Var. dene Boiss. Fl. orient. I. (1867) 108! — Minus pilosa, sed pilis paucis magis setulosis; caules interdum glabri. Folia angustiora (modo 2 cm lata), profundius et magis irregulariter serrata, vix crenata. Alabastra glaberrima. Südl. Kleinasien: Lycien: In pascuis glareosis montis Elmalu (Bourgeau, Pl. Lyc. 1860 n. 11!, 28! in herb. Kopenh., Boiss., Vratisl.). Cilicien: Ermenek (coll. ? 1872 n. 936 in fet. Boiss. !). Nota. A forma mme? vg uereg? profundius incisis, alabastris glaberrimis e pubescentia sparsiore diversa, eci pri x P. Bourgeauanum Fe die -— P. strictum Boiss. X pilosum Sibth. 3K Jungner in Bot. Not. (1889) 262; 1. c. (1891) 207 einen a œ. — Herba perennis. i Puls basalia ovalia, caulina ample bxicaulin ovato-cordata, omnia lobato-serrata. [Inflorescentia corymbosa. Sepala aculeolate setulosa; petala be ern obovato-oblonga disco planiusculo, subangustiore, stigmatibus 6. ach Jungner Pollen und Samen dem Anscheine nach schlechter als bei den ach Jungner 4—7°/) der Pollenkörner gut, Früchte bald verwelkt, was seinen ehen. Stammarten. x P. Sieheanum Fedde. — P. strictum X pilosum forma 9.; Jungner in Bot. Not. (188 9) 263, l. c. (1891) 207. — P. olympicum X strictum Jungner, |. e, — Tota planta elatior. Caulis pedunculique patule vel adpresse strigosi, arcuati, gracifióres 360 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. quam parentium. Alabastra oblongo-globosa; sepala pilis fulvis patentibus. setulosa; petala lateritia. Capsula obovato-oblonga. Nach Jungner Pollen und Samen fast ganz taub. 82. P. strictum Boiss. et Bal. Diagn. ser. 2. VI. (1859) 8! Boiss. Fl. orient. I. (1867) 108; Jungner, l c. 205. — Herba perennis stricta, 60—75 cm alta, patule strigosa. Caules strictissimi patule strigosi, foliosi, in parto inferiore non ramosi, ad nasi. in racemum laxum elongatum elabreseentem abeuntes. Folia setulosa, radicalia anguste oblongo-lanceolata, in petiolum longum setulis rigidulis cinereis SEA paula- te lobata, stricta. Bracteae anguste lineari-lanceolatae, acute dentatae, lobatae, rarius subintegrae, pedunculo multo breviores. Pedunculi fere omnino glabri stricti, 2—6 cm longi, post anthesin elongati. Flores in racemum fere 30 cm longum strictum dispositi. Alabastra ovato-globosa. . Sepala oblonga obtusa, cucullata, viridia, superne, scarioso- marginata, parce setulosa. Petala lateritia. ^ Capsula obovato- -oblonga glabra, sub- distincte costata circiter 1,8—2 em longa. Discus capsula subangustior convexus lobis ` rotundatis stigmate sexlobo. — Fig. 39 J—K. ittlere Mediterranprovinz; ee peu Zone (Phrygien): am Berge — nn n. 65 in herb. Boiss.!, Berol.! Differt a P. piloso foliis angustioribus ee non amplexicaulibus, a P. spicato ake: Hone pedunculatis, disco capsula angust Var. psilocalyx Fedde nov. var. — FE siricium var. Aschers. in sched. P. Sin- tenis, Iter troj. (1883) n. 610. — Densius et longius patule strigosa. Folia angustiora, radicalia lanceolata, altius incisa, subcrenato-lobata lobis ascendentibus minus obtusis, caulina fere pinnatifida segmentis acutis. Ss glaberrima, non statim decidua. .Cap- sulae paullo latiores. Diss minus convexu roas: Mons Ida, an Marmorfelsen ing Berges Su-Sus-Dagh (Sintenis, It. troj. n. 6101). Us P. pseudostrictum Fedde nov. spec. — P. strictum Freyn in sched. P. Sintenis, It. orient. (1892) n. 4756! — Herba perennis stricta, 50— 75 cm alta, patule lanugi- noso-strigosa. ne stricti patule lanuginoso-strigosi, foliosi, in parte inferiore non ramosi, ad apicem in racemum laxum elongatum gla abrescentem abeuntes. Folia ad- presse "setulis Ebene induta, radicalia late lanceolata vel ovato-lanceolata in petiolum longum setulis lanuginosis indutum angustata, ad apicem acutata, ad marginem irregu- lariter et bees crenato-serrata dentibus Pe meine valde diversis 40—15 utrimque i um petiolo 15—35 cm longa, 2—6 cm lata, caulina inferiora non ita valde diminuta. radicibus similia, at basi lata SC vix subcordata, sessilia. Bracteae anguste lineari-lanceolatae, subintegrae , peduneulo multo Bite viore Pedunculi fere omnino glabri, stricti, 2—10 cm longi, post anthesin valde elongati. Flores in racemum fere 30 cm longum strictum dispositi. Alabastra late ovoidea vel subglobosa pilosa. Petala lateritia. Capsula obovato-oblonga vel subclavata, subdistincte costata, glabra, circiter 4,5—2 cm longa. Discus capsula subangustior depresso-pyramidatus lobis plane rotundatis stigmate 6— 7-lobo. — Fig. 39 N—O. Mittlere Mediterranprovinz; nórdliche kleinasiatische E (Paphla- ET: bets ud d Tossia, Pertschim (Sintenis, It. orient. 1892 n. 4756 sub n m). : ^ v Sege ae m P. stricto valde affinis, tamen diversa foliorum forma, capsulae disco pyramidato, non modo convexo. 84. P. lateritium C. Koch, Ind. sem. hort. berol. (1855) 441; Boiss. Fl. orient. e s (1867) 108; suppl. (1888) 23. — P. orientale &. lateritium (C. Koch) 0. Ktze. Le ~ 158 in parte H Herba perennis multicaulis B ve T alta ing — hirsuta. ; EIE Palladium Dal: Papaver. 361 Caules numerosi medium versus parce ramosi. Folia lanceolata irregulariter “serrata basi pinnatifida, radicalia et were inferiora in een longum cum petiolo longa, 1,5—2,5 cm lata, caulina superiora sessilia. Flores si D ae lobis dert non multum prominentibus, Stigma 5—6- radiatum, Armenisch-iranische Mediterranprovinz; nordwestlichster Teil la Hag goe Armenien), im Sommer blihend. Am Tschorukflusse (K. Koch in: herb. Berolin.!). — mm. Wide SERA ges APTN / EE es fig en —€— Fig. 40. 4—0 Ped Istaria Koch. A Folium basale, B bene C Discus, — D—E i E F— Trautv. D Capsula. iscus. ragum Boiss. et Reuter. F Folium basale. fee H Discus. — J—L P. atla P. nticum Ball. J Folium basale. K Cap- sula. L Discus. (Icon. origin.) 362 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. In valle Djimil Ponti Lazici (Balansa 4866 n. 349 in herb. Boiss.! n. 1435 in herb. Haussknecht!). — Fig. 40 A—C A ceteris speciebus praecedentibus floribus non distincte racemosis et foliis angu- stioribus diversa ; tribus sequentibus: P. oreophilo, P. monantho, P. ramosissimo valde affinis videtur; an hae tres modo varietates eiusdem speciei sint, potius pluribus exemplaribus exquisitis est discernendum, 65. F. Dente F. J. Rupr. Fl. Cauc. in Mém. Acad. Imp. sci. St. Pétersb. XV. (1870) 54. — (P. Mamissonii Rupr. in sched.). — P. orientale d. oreophilum O. Eue Lé Ce Trautv. in Act. Hort. Pd. Dä (1876) 346; Incr. 44; Busch, Fl. cauc. crit. IN. (1905) 4h. — P. lateritium p. minus Boiss. Fl. orient. Suppl. (1888) 23. — P. lateritium o. oreophilum Akinf. Fl. cauc. 52. — P. lateritium Sommier et Levier, Enum. bead 30; Radde, Grundz. (1900) 340, 387; Mus. II. (1901) 48; non C. Koc K (sec. Busch, 1 EN. — Herba perennis deise caespitosa, radice ad collum vaginis residuis foliorum “annotin norum obtecta, breviter hispida pilis canis vix 2,5 mm longis, praecipue confertis ad diramificationes caulis et folia basilaria, in parte inferiore herbae patentibus, ad pedunculos ne ae Folia casts ambitu lanceolato- parce ramosi. Pedunculi longi iuniores flexuosi, post anthesin stricte erecti, 15 cm longi vel vt Rn tantum 2 (rarius plures) in caule pedali. Alabastrum late ovali-globosum 1—1,25 cm longum, pilis interdum sat densis flexuosis fulvis, cir- citer 2,5 mm ee Id interdum ex parte glabrescens. Petala circiter 3— 4, longa lateritio-rubra. Filamenta apice non subulata, sed aequalia anguste BACH Capsula obovato-clavata 4 cm longa, 7,5 cm lata subcostata. geg 5— 7-radiatum. Disei convexi, capsulae aequilati margines dilatati et incumbentes Kaukasus: In der alpinen Region des mittleren Kaukasus, in 1800—3000 m Höhe, seltner im westlichen Kaukasus. Ossetien, in der a alpinen Region des Berges Mamisson auf dem Abhange nach dem Ardonthale zu oberhalb Kalaki (Ruprecht!); im Thale des Zchenis-zchale (Radde); Svanetia, in jugo Latpari ie edge Hippum et Ingur, 2200—2400 m (Sommier et Levier, lt. cauc. 1890 51). Noch an vielen anderen Orten; siehe Busch, 1. c.! . P. monanthum Tr autv. Pl. no . Caucas. Radde, in Bull. Acad. es sci. St. ii linearia vel e in petiolum angustata, aut integra dense et acute inciso-serrau dentibus setula terminatis, aut profunde pinnatifida segmentis lanceolatis acisinatia decurrentibus integerrimis vel serratis, semper utrimque et in petiolo setulis longissimis hispida, setulis in v dentium segmentorumque paullo validioribus rigidioribusque, cum petiolo 12—20 cm longa, 1,25—3 cm lata, petiolis laminam aequantibus vel longt- tudine medios "Pedal ee ereeti, simplices, uniflori setulis brevioribus subadpressis strigosi, 30—45 cm alti. Alabastra oblonga densissime setulis villosis hispida, vix 1 cm longa. Flores ampli. Petala ad 3,5 cm longa. Filamenta filiformia. Capsulae obovoideae glabrae. Discus subplanus medium versus ena elatus crenis rotundatis, stigmatibus 6—9 disci marginem vix attingentibus. — Fig. 40 D—#. v Westl. Transkaukasien: In der Alpenregion des mittleren Kaukasus und des - kleinen Kaukasus (»in jugo Adsharo-Imeretino«) in 4800—2700 m Höhe: Imeretien: - d Pete videri Bergkette sect "ER — In montibus Schambobell een? ere Standorte siehe Busch, : re Papaver. 363 Var. obtusifolium (Busch) Fedde nov. var. — P. oreophilum Rupr. var. monanthum Busch forma obtusifolium Busch, l. c. 45. — Exceptis apicibus pedunculorum sub- glabrum, lobis foliorum obtusis. kasus (Akinfiew 1892 n. 221). Huc accedit species non satis nota: 87. P. ramosissimum Fedde nov. spec. — Herba perennis ramosissima, circiter 20— cm alta, ramis inferioribus procumbentibus, ceteris divaricatis, sparsim patule hirsuta. Folia basalia ambitu lanceolata subruncinata vel grosse et irregulariter fere pinnatim serrata, circiter 15 cm longa, 2— 3 cm lata, caulina pinnatifida segmentis satis longis angustisque integerrimis vel subdentatis vel grosse et pinnatim dentatis dentibus acutis, segmento terminali saepe obcuneatim dilatato, omnia folia adpresse pilosa atque ciliata, Flores pauci ad apices ramorum enascentes pedunculis non ita longis dense patenterque setulosis. Alabastra ovoidea dense patenterque setulosa. Flores atque capsulas non vidi. menisch-iranische Mediterranprovinz; Kurdistan: Karadja-Dagh bei Diarbekir (Sintenis, It. orient. 1888 n. 8591). Nota. Quae species mihi P. lateritio valde affinis videtur, sed habitu multo diffusiore et caule ramosissimo, pedunculisque brevioribus facile distinguenda. 88. P. rupifragum Boiss. et Reut. Pugill. pl. nov. (1852) 6; Willk. et Lange, Prodr. Fl. hisp. DL (4880) 871; Suppl (1893) 310. — P. rupestre Boiss. et Reut. in sched.! — P. armeniacum y. caucasicum O. Ktze. l. e. 156 in parte! — Herba perennis, rhizomate caespitoso multicauli, superne reliquiis foliorum marcidorum vestito. 8 sensim decrescentibus et distantibus, subintegris, subobtusis, superioribus ad apicem late et obtusiuscule cuneatis, plerumque seta terminatis, irregulariter serrato-dentatis, radi- i angustata segmentis angustioribus et acutioribus. Alabastra nutantia late ovoidea, glabra, glaucescentia 1—1,5 «m longa. Flores 5— 7,5 cm diametro. Petala pallide lateritia. Filamenta subulata, Ovarium ellipticum staminibus longius. Capsula glabra oblongo- clavata, obsolete costata, circiter 2,5 cm longa, basi ad pedunculi insertionem annulo glanduloso crasso circumvallata. Discus depresso-convexus apici capsulae adpressus stigmato 8-radiato. — Fig. 40 F—H. ; Iberische Provinz, südatlantisches Iberien (Süd-Spanien): Prov. Cadiz, in Felsspalten des Berges Serrania de Ronda und des Cerro de San Cristobal bei der Stadt Grazalema (Boissier et Reuter!, Rouy!, Reverchon, Pl. Andal. 1890 n. 53!). 89. P. atlanticum Ball in Coss. Hl. Fl. atl. (1882) 44 t. 6; Comp. Fl. atl. II. perennis, rhizomate erassiuseulo indurato-sublignoso, superne reliquiis foliorum marci- dorum vestito. Folia plerumque radicalia utrimque pilis sericeo-setiformibus vestita, oblongo -lanceolata, ad apicem obtusiuscule late cuneata, basim versus in petiolum a gn erenato-serratis apice saepe setigeris inferioribus sensim decres- a longi, Folia caulina minora sessilia. Pedunculi adpresse pilosi. Alabastra nutantia late ovoidea, pilis subadpressis hispida, circiter 2 cm longa. Petala obovata sordide rantiaca. Filamenta subulata. Ovarium ellipticum staminibus longius. Capsula glabra 364 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. clavata, plus vel minus obsolete costata, 2—2,5 cm longa, basi ad pedunculi insertionem annulo concavo glandulifero non ita crasso circumvallata. Discus depressus capsula paullo latior, lobis obtusis rotundatis non incumbentibus marginatus, stigmate 6-radiato. — Fig. 40 J—L. , Südwestliche Mediterranprovinz, Marokko: Auf Felsen des großen Atlas; im Thal Ait Mesan, oberhalb Arround (Ball 4871!), Prov. Deninat, Djebel Ghat, Djebel Azighza, Djebel Tabgourt (Ibrahim!). Sect. 7. Macrantha Elkan. Maerantha Elkan, |. c. 43; Prantl et Kündig 1. c. — Oxytona Bernh. in Linnaea VIII. a 833) 463. — Herbae perennes, setulosae, plerumque elatae, caulibus plus minusve foliosis, rarius brevioribus atque pedunculis scapiformibus, pauciramosis*), paucifloris. Folia pinnatipartita. Petala plerumque sanguinea, maculata, maxima. Capsula subglobosa, ovalis vel obovata. ; A. deca Soe erectus, etsi sparsim, tamen foliosus. . Setulae in parte superiore caulis adpressae. ct. Flos ebracteatus 90. P. orientale. B. Flos duabus bracteis dene sepalis et petalis adpressis suffultus . ioe i . 91. P. bracteatum. Variat: I. Bracteis minimis © +... Nat, pseudo-orientale. II. Petalis connatis (corolla sympetala) "uu = monopetalum b. Setulae plerumque in tota planta stricte patentes e iudi . P. lasiothrix. B. Caulis brevissimus pedunculo longe scaposo . . : n P. paucifoliatum. P. orientale X lateritium C. Koch. R. Jungner in Bot. Not. (1889) 264; l. c. (1891) 208. — Herba perennis, omnino SCH hirsuta. Folia fere omnino pinna- tifida, lanceolata, basalia basi attenuata, caulina sessilia. Pedunculi nudi. Alabastra ina a sepala hirsuta; petala lateritio-coccinea. Capsula oblonga, glabra, stigmatibus 8 Nach Jungner 2 —39/, taugliche Pollenkörner und Sam . P. orientale L. Spec. pl. ed. 4. (1753) 508; Bot. "iini (1787) t. 57; DC. | Syst. a (1824) 80; Prodr. I. (1824) 119: Boiss. Fl. orient. I. (1867) 107. — P. grandiflorum Moench, Meth. (1794) 247. — P. spectabile Salisb. Prodr. (1796) 377. — Calomecon orientale 'Sp ach, Hist. vég. phan. VII. (1839) 7. — P. orientale var. typica Trautv. in Act. hort. Petrop. II. (1873) 495. — P orientale ct. normale O. Ktze. l €. 158. — Herba perennis speciosa, erecta, setis albis rigidis infra subpatulis, supra ad- pressis hirta, 60—90 cm alta, succo lacteo scatens, radice fusiformi crassa lactescente. Caulis simplex teres, stricte erectus, uniflorus, sp SCH foliatus. Folia utrimque hispida subcoriacea, viridia, radicalia longe petiolata, petiolis canaliculatis, subtus costatis, pinnati- partita, ad apicem pinnatim incisa, segmentis lanceolatis vel oblongis, su superioribus serratis, inferioribus inciso-dentatis (dentibus plerumque pilo terminatis) distantibus, cum petiolo 20—25 cm longa, caulina minora, summa sessilia. Pedunculus elongatus crassus setis albis arctissime adpressis scaber. Flos magnus ultra 10 cm diametro Alabastrum ovatum vel late ovatum 2—3 cm longum setis erecto-patulis, primum pur- ee deinde albidis hirsutum. Sepala 2, interdum 3, crassa, concava, superne eucullata, extus viridia, intus albida, imbricata. Petala 4—6, obovato-dilatata, infra in unguem attenuata nervis subtus crassis, coccinea immaculata vel ad unguem macula atro-violacea notata, 5—6 cm longa. Staminum filamenta superne dilatata atro-pur- S 3 ia? antherae magnae oblongae violaceae. ue wem glauca, subglobosa, -e p = ubrotundis dehiscens, — I“ em Mamata, Discus p margine obtuse ` ` : S. »Exceptum P. ramosissimum« in p. 290 bus operis sub »Clave a genes allatum. delen- dum est, Br ramosissimo a ome poolen W Ani XH MEN Fe TEE a ET De E EM FE an an i Be Sid ent Ta no ' selis albis arctissime Kee? scaber, ad a Papaver. ; 365 dentatus dentibus distantibus, stigmate 43—41 5-radiato violaceo papilloso. Semina sub- orbiculato-reniformia brunnea, late striata, foveolata foveolis subplanis subtetragonis. ittelmeergebiet, armenisch-iranische Mediterranprovinz: Nord-Persien, Ghilan EUH Gs Eloy, Herb. d'Or. n. 4045!). — Armenien (Aucher-Eloy, l. c. n. 371!); Daratschitschagk (Koch!); Yedi Kilissa bei Wan (Deyrolle 1870 n. 19!); Góktscha (Fedtschenko 1894!); am Ararat (Herb. Haussknecht!). — Übergang in die Provinz des Kaukasus: Somchetien (Kolenati 1844 n. 2407!); Karabagh (Szovits n. 284!); in ditione Swant Georg 4000’ (Hohenacker 1836!). — Eine sehr beliebte Zierstaude unserer Gárten Var. proliferum Jungner l. c. (1891) 207. — Monstruosum floribus capsulas multas continentibus In Garten cult. Jungner suspicatur, hanc varietatem esse fortasse formam hybridam inter P. orien- tale "b. PNG vel P. eaucasieum ob ramificationem et in flore capsulis multis rem et in caule adpetitam, ob bracteas magis integras, ob sterilitatem pollinum atque m . P. bracteatum Lindl. Coll. bot. (1821) t. 23; Ker, Bot. Reg. t. 658; T L 6 in Boiss. Fl. orient. I. (1867) 107. — P. caucasicum Marsch.-Bieb. Fl. tau cauc. II. (1808) 5; IH. (1819) 365; Spreng. Syst. veg. II. (1825) 570. — P. ais medium DC. vir not. pl. rar. jard. Genéve 137. — Calomecon bracteatum Spach, Hist. vég. phan. VIL (1839) 7. — P. pulcherrimum Fisch. ex Steud. Nom. ed. 2. orientale K in Act. hort. Petrop. II. (1873) 495. — Herba ee speciosa, erecta, setis albis rigidis infra subpatulis, supra adpressis hirta, 60— 100 cm alta, succo lacteo scatens, Caulis simplex stricte erectus, uniflorus. Folia Pundit pinnatipartita, ad apicem pinna- tim incisa, segmentis lanceolatis vel oblongis aequaliter omnibus grosse serratis, cum petiolo 20—25 c em longa, caulina minora, summa sessilia. Pedunculus elongatus er assus apicem sub flore duabus bracteis lanceolatis vel ovato-lanceolatis grosse serratis vel EE 2—5 em longis plerumque inaequalibus instructus. magnus ultra em diametro. Alabastrum setis ad- pressiusculis hirsutum. Sepala 2, crassa, concava, superne cucullata, extus viridia, intus albida, imbricata. Petala 4 — 6, obovato-dilatata, infra in unguem attenuata, sanguinea immaeulata vel ad unguem macula atro-violacea ornata, 6—8 cm longa. apsula glabra d obovato-globosa. Diseus planus margine obtuse dentatus stigmate 16— 18-radia BEE östlichster Teil der Kleinasiatischen Zone der mittleren Mediterranprovinz: | Kanes regio alpina montis Argaei (Bornmüller, Pl. Anat. orient. 4890 nm. ! Armenisch-iranische Mediterranprovinz: Armenia turcica (Tchihatchef 48581); Erzerum (Calvert!). — West-Persien, Prov. Aderbeidjan, Distr. Khoi (Szovits 1828, n. 570!); Nord-Persien, in monte Demawend ‘Bornmiller, It. Pers. Il. 1902, n. 6095! Kotschy, Pl. Pers. bor. 1843, n. 340!). — Ein vereinzeltes Exemplar auch aus dem südöstlichsten Teile des Mitteleurop äischen Gebietes, Provinz des Kaukasus: Ciskaukasien, am Fuße des Berges Beschtau (Hohenacker ie — Ebenfalls eine sehr beliebte Zierstaude unserer arian en. Nota. P. ; valde affinis! Tamen speciem propriam esse existimo, quo bracteae er flore, Bossi maiores sanguinei, non coccinei, ve ula obovato- Are il ab? en stigma 40—48-, non 13— diatum — vmm ionem probant. P. intermedium utem formam hybridam inter P. non esse puto, ut el. Alph. DC., "il jen vel forma P. bracteatt. Var eudo-orientale Fedde var. nov. — Bracteae floris minimae, summum | em miter plerumque etiam. minores. - Kleinasiatische Zone der mittleren Mediterranprovinz: Pontus, Szanschak Gümüschkhane, Argyridagh (Sintenis, Iter orient. 1894, n. 5989 p. p. sub. nom. P. orientale LI, — 366 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Var. monopetalum De Vries, Mutationstheorie I. (1901) 44 fig. 4. — Petala plus minusve omnino connata (sympetala). In den Kulturen der Firma Vilmorin-Andrieux alljährlich in einzelnen Exem- plaren poe 92. P. lasiothrix Fedde spec. nov. — Herba perennis abc erecta setulis albis rigidis er patentibus densissime hispida circiter 30—40 cm alta. Caulis simplex erectus, uniflorus, densissime villoso-setulosus, sparsim foliatus. Folia quinis pinnati- partita "segmentis lanceolatis grosse vel duplicato- -serratis, dentibus seta terminatis, cum petiolo dense villoso-setuloso 20—30 cm longa, summa caulina sessilia. Pidincolil erassus selis albis stricte patentibus vel See densissime horridus ad apicem flore bracteis tribus lanceolatis vel ovato-lanceolatis serratis 1—3 cm longis in- structus. Flos magnus eireiter 7 cm diametro. Rensi Wa iux circiter 3 cm diametro setis erecto-patulis hirsutum. Sepala crassa, concava, superne cucullata, extus viridia, intus albida, imbricata. Petala 6, doce men eed ad ungue maeula atro-sanguinea ad apicem BA PEE picta, 4—5 em longa. Staminum filamenta ad apicem dilatata. Capsulam non vi Mittlere Mediterranprovinz, Satlickater Teil der Kleinasiatischen Zone: Pontus, Szanschak Gümüschkhane, Argyri Dagh (Sintenis, It. orient. 1894, n. 5989 p. p.!); Yildiss-Dagh (Bornmüller, Pl. Anat. orient. 1890 n. 1950!). — Armenisch-ira- nische Mediterranprovinz: Nord-Persien, Elburs bei Getschesär im Thale Lur (Born- müller, It. pers. II. 1902, n. 6094!). — bio miro südöstlich vom Urmia-See bei ML M im Seiten Afschar (Strauss 1898! No Quamquam species P. bracteato valde affinis Kr tamen speciem propriam extuli setulis ae? stricte patulis ae plantam, in pedunculo interdum subpatulis, tegentibus. Utrum sepala 3 et petala 6 in exemplaribus meis fortuito existant an non, discernere non possum subscaposa hispida. Caulis brevissimus simplex uniflorus. Folia fere omnia radicalia longe petiolata, ambitu lanceolata vel oblongo-lanceolata pinnatilobata vel alte pinnatifida vel grosse et irregulariter crenato-serrata, segmentis crenato-serratis, sparsim ad laminam setulosa vel subglabra, ad nervos pihasios dense et patenter pilöso-setulosa, cum pe- tiolo dense patenterque cinereo-setuloso 4—6 cm longo cireiter 20 cm longa, 2—4 cm lata, folia caulina singula vel bina. Pedunculi scaposi setis rigidis adpresse obtecti, circiter 35 cm alti. Florem non vidi. Capsula (immatura) ovoidea, infra cuneatim angustata. Discus crenis obtusis capsulae adpressis marginatus, stigmate 8-radiato disci marginem subattingente. ordwestgrenze der Armenisch-iranischen léiere Ager. West- Georgien: Am See Tabiszchur (Radde, Brotherus, Plant. cauc. 1881, n. 50!). ta. Habitu valde appropinquat ad P. lateritium fe affines, sed odi setulosis, capsulae forma tamen affinitas cum P. orientali demonstratur. Sect. 8. Seapiflora Reichb. Seapiflora Reichb. Fl. germ. exc. (1832) 700. — Lasiotrachyphylla Bernh. in Linnaea VIII. (1833) 463. — Herbae perennes setulosae caulibus valde abbreviatis, simplicibus vel plus minusve ramosis, saepe rhizomatoideis, plus minus repentibus atque saepe caespitem formantibus. Pe duncali scapiformes uniflori. Folia omnia basalia petio- lata. Capsulae obovoideae, clavaeformes, rarius subglobosae, snas fere setulosae, rarissime glabrae. — Herbae aut arcticae vel subarcticae aut alpina Clavis specierum varietatumque. A dees semper scapis humilioribus montium Europae austra- lis vel austro-orientalis. S Flores minores 1 —1,5 cm diam. Petala obovata, paullo ` = Papaver. 2 367 longiora quam lata marginibus sub anthesi se haud tegentia. Stamina pistillum subaequantia vel paullo minora. Modo in montibus Pyrenaeis et Hispaniae meridionalis. a. Folia setoso- Ste rarius subglabra . . . . « 94. P. suaveolens. I. Petala flava . iis . forma 1. flaviflorum. Il. Petala punicea . forma 2. puniceum. B. Folia densissime setoso-pilosa f . Var. 8. Endressü. Flores maiores 1,5—3 cm diam. Petala ` rotundato- obovata (paullo latiora quam longa), marginibus. sub anthesi se tegentia. Stamina. pistillum semper supe- rantia. In montibus Pyrenaeis, Alpibus, Apenninis et: his a. Folia viridia dense setoso-pilosa vel glabriuscula pe: natipartita, segmentis ovatis, ovato- laine eolatis vel lan ceolatis, integris vel inndtiin incisis. ihosüpus Pyrenaeis, Alpibus occidentalibus, centralibus et orien- talibus eon versus Soc ad Carinthiam SH Apen- ninis mediis et Carpa EES I. ee flava vel auranti Nista. Folia et scapi adpresse piloso setulosa vel sub- P. pyrenaicum subsp. 1. rhaeticum. 2. Folia et sapi sibpatenter vel patönter pilosa . Var. 8. aurantiacum. II. Petala alba, exsiccata flavida . enaicum subsp. 2. Sendtneri. Folia glauca, eege, bi- vel tripinnatipartita, seg- angustis, lineari-lanceolatis vel 95. P. pyrenaicum, D ibu 96. P. alpinum. I. Petala alba. ‘Alpes Savoyenses e Valesi iacae, pee striae inferioris et superioris, Styriae, Tatra . P. alpinum subsp. 1. Burseri. I. Petala flava, paullo majora. Alpes austro-orientales (Juliae, Carinthiacae, Styriae, Dinaricae) usque ad Bosniam et nai tos coe Praeterea in Trans- sylvania . . P. alpinum subsp. 2. Kerneri. B. Herbae plerumque scapis elleribus en nou vel sub- arcticae, Asiae centralis atque orientalis boreali-orientalisque et interdu Americae orealis, a. Capsula oblonga vel obovato-globosa, setosa, rarius glabra *) 97. P. nudicaule. li a. Plerumque dense caespitosae; folia ple e simpli- citer pinnatim divisa, rarius us subdivisa; scapi plus minusve abbreviati**). Petala alba vel flava P. nudicaule subsp. 1. radieatum. Variat multoties. I. In exemplaribus arctieis vel subarcticis : | forma schixopetala. rma * Lobis latis, late obovatis sé subrotundis. . Var. B. latilobatum. ** Lobis angustiori P" anguste lanceolatis vel lanceolatis . 3. Setulis sca scaporum magis adpressis. 4. pen magis elongatis . : Very. un . Var. d Hartianu . War. & ee var. *) Excepta ` sunt capsulis glabris: var. striatocarpum, var. leiocarpum, var. miniatum ilegioù ar. psilocarpum. KE Zeep longioribus var. Ge EN 368 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. IL In exemplaribus Americae borealis non arcticae vel subarcticae. GX Var. C. columbianum & d EB. LS. oi; Sponsa o8 . Var, n. pear lift 39—41° KH... . coloradense. B. Ut in a, sed scapi paullo. longiores, petala fulva, cap- sulae minores . Subsp. 2. microcarpum. 7. Minus caespitosa; folia sitaplicios Singin dira yell rursus pin obata. Scapi dips minusve —— I. Ar ges eem S : - .Subsp. 3. zanthopetalum. . Capsulae setulos * Folia Kapti mag vel pes fida, utrimque pilo ar. œ. typicum. bes Folia simpliciter EEN SECH po stremo glabra . Var. B. glabrese *** Folia bipinnatisecta lobis lobulisque anguslis. Var. y. Gegen **** Polia pi amie lobis lobulisque latioribus Var. d. Four 2. Capsulae glabra * Capsulae Se ‘subglobosae, striatae . . . . Var. e. striatocarpum. . ** Capsulae magis clavatae, non striatae . . . Var. C. leiocarpum. II. ipe crocea vel aurantiaca . Su ubsp. 4. rubro-aurantiacum. . Folia plerumque simpkelier pinnabsect, rarius lobis iterum parce incisis, lobis lanceolatis vel oblongis. * Capsula setulosa . . - . + + + +. + - Var. a. typica. ** Capsula glaberrima . 20.0. s. Var. B. miniatum. 2. Folia ambitu rota ejin. * Capsula setulos nen. Var y. drilobifoliu ** Capsula secas —— € ns 3 psoudo-trilobifolium: 3. Folia ne: lobis ovato- "- late oblongis, ris * Lobi ee tA quasi trilobati 2 Vn E er ** Lobi terminales ager quinquelobat e. subcorydalifolium subv. B. Meeboldü. 4. Folia pinnatipartita lobis inp Geer, lobu- latis. ee Ee 5 7. oo ee corydalifolium. Variat ceterum 7 Setulis ire dense villosa. . . . . Subr. B. villosissimum. ^ Petiolis tenerrimis atque laxis . . . . . Subv. y. Giraldü. ** Capsulae glaberrimae . . Var. n. aquilegioides. *** Capsulae sparsim setulosae vel glaberrimae, distincte costatae . . . Var. A. isopyroides. §. Folia subbipinnatisecta; scapi i välde * graciles * Folia laxe hirsut . . Var. i. tenue. ** Folia giabrescentia cu cul lc o e Ill. Petala alba . . . él 0.000, 00020 S S a. 4. Capsulae EH * Seapi patenter hirsuti . u Var. a. hirsutum. ** Scapi adpresse setulosi . . . . . . . . . Var. f. leucanthum. a u eier el e nee abe Ver. y DE E ER Cat Pol wow . d. vocas" dis y B de Capea distincte ee glaberrima | . AU re (EE 98. P. anomalum. ` = Papaver. | 369 94. P. suaveolens Lap. Hist. abr. pl. Pyr. Suppl. (1818) 72; Aschers. Form. alp. in Bot. Zeitg. XXVII. (1869) 128; Prantl u. Kündig, l. c. 142. — P. (Pona) Bubani, Fl. Pyr. IH. (1901) 272 in parte. — Herba caespitosa subacaulis, perennis, radice fusiformi ad collum simplicem vel multicipem reliquiis petiolorum pri- stinorum vaginanter dilatatorum imbricatim obtecta. Folia omnia radicalia, petiolata, virilia, plerumque setoso-pilosa, rarius subglabra, pinnatiparlita segmentis lanceolatis vel oblongis subacutis, raro pilo tenui terminatis, integra vel rarius pinnatim incisa, 3—7 cm cum petiolo longa. Scapi singuli vel complures 7,5—10 cm longi, teretes, uniflori, Sod Pe SS hr d 2 e $ < S Y a DI Sg dë Es ke? SE Leen ` N St Ze Ae a due , 3 RN = i Nc 4 Cie Ae, ELE es NN : aen e 1 "yr ` M =< SO eg! a) d : Š 1 hat A M pe: SC d > 1 E H AN } : N Anm ) V CH Fig, 4. A Papaver suaveolens Lap. — B P. suaveolens var. Endressii Aschers. d ilosa, nutantia. Fl ; : : ense eTa ) inibus sub florescentia se haud obtegentia, 4— 1,5 cm longa, ata, flava vel punicea. Stamina pistillum subaequantia vel paullo minora. s eh rum Aschers. l c. 128. — P pyrenaicum a. luteum DC. Syst . (4824) 118 in parte. — P. pyrenaicum Reichb. Pl. crit. VIII. 34 370 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 0) t. DCCXLIII, fig. 986. — P. alpinum B. flaviflorum Gren. et Godr. Fl. France I. 8) 60 in parte; Willk. et Lange, Prodr. Fl. Hisp. II. (1880) 871 in parte. — Sege 7- microcarpum Regel, PI. Radde in Bull. Soc. Nat. Moscou XXXIV. 2. (186 1) 130 in adn. in parte. — P. pyrenaicum (spec. min. P. alpini) Rouy et Fouc. Le e in parte. f. 2. puniceum (DC.) Aschers. 1. 428. — P. pyrenaicum Willd. Enum. pl. (1869) un Vig. l. c. 45; Gautier, Fl. Py orient. (1897) 72 in parte. — P. alpi- num. p. Lap. Hist. abr. pl Pyr. (181 3) 296. — P. pyrenaicum B. puniceum DC. Syst. II. (1821) 72; Prodr. I. (1824) 118. — P. alpinum d puniceum Koch, Taschenb. ed. 4. (1814). 30. — P. alpinum B. flaviflorum Willk. et Lange, l. c. T in parte. — P. diem eed (spec. min. P. alpini) var. bicolor Rouy et Fouc. |. c. 162 ; Gautier, Lc Berealos Florenreich, Mitteleuropäisches Gebiet, Provinz der Pyre- näen: (Bubani); Ost-Pyrenäen: (Salzmann 1821!, Thomas!); Vallée d’Eynes (Rugel 1839!, Bubani 1836!, Viguier 1832!, Montagna!, Petit 1824!, Foucaud et Gautier in Soc. Rochel. 1895 n. 3730!, André 1896!); Col de Nuria (Vidal 1892!, Maille 1836!, Huet de Pavillon 1852!, Petit 1824!); Set Casas, Montagne de Morens (E. Bourgeau, Pyr.-Esp. 1847 n. 337!); Gra de Fajol (Petit 18241). — Mittel-Pyrenäen: Pie du Midi de Bigorre (Desvaux 1867!, Dupuy 1848!); Col de Campvieil (Bordére, Pl. Pyr. alt. 1861 n. 71!); Malibierne, Vallée de Luchon (Fourcade 1867!); Fourquette d'Aure (Bordére 1857!); Pic d'Aguillons (Bordére 18581. — Westliches Mittelmeergebiet, Iberische Provinz: Sierra Nevada (Willkomm n. 382!); am Mulahacen (Boissier 1837!, Bourgeaul). V . Endressii Aschers. l. c. 128. — P. alpinum p. flaviflorum Willk. et Lange, |. c. 871 in parte. — Folia bipinnatipartita segmentis lanceolatis. — Fig. 41B. Provinz der Pyrenáen: Sommet du Col de — (Boissier 1858!); Col de Nourri (Grabowsky!, Engler 1892!, Endress 1829 95. P. pyrenaieum (L.) A. Kerner in Jahrb. Üstr, Alp: Ver. IV. (1868) 308. Subsp. 1. rhaeticum (Ler.) Fedde in Engl. Bot. Jahrb. XXXVI. (1905) Beibl. n. 81. 8. — Argemone pyrenaica L. Spec. pl. ed. 1. (1753) 728. — P. alpinum Vis. Hist. pl. Dauph. II. (1789) 689 in parte; Scop. Fl. carn. ed. 2. I. (1772) 371 var. 1, P. pyrenaicum a. luteum DC. Syst. II. (1821) 71; Prodr. I. (1824) Ven parte; Ten. Syll. Fl. nap. (1831) 255; Bertol. Fl. ital. V. (1842) 3 19. — P. au Comoll. Prodr. Fl. Com. (1824) 102, non Lois. — P. alpinum p. fluvio Koch, Syn. ed. 4. (1837) 29 in parte, ed. 2. (1846) 33 in parte; Gren. et Godr. Fl. France I. (1848) 60 in parte; Willk. et Lange, Prodr. Fl. Hisp. IM. (1880) 871 in parte. — P. nudicaule B. alpinum 2. pyrenaicum Elk. l. c. 18 in parte (excl. syn. P. suaveolei Lapeyr.). — P. pyrenaicum Reichb. Icon. Fl. Germ. III. (1838—39) t. XIII, fig. 4472, Heg. et Heer, Fl. Schweiz (1840) 513; Hausm. Fl. v. Tirol I. (1851) 38; "Gautier, FI. bys: orient, (4897) 72 in Parte; Prantl u. Kündig, l. c. 142. — P. alpinum p. mier carpum Regel, Pl. Radd. in Bull. Soc. Nat. Moscou XXXIV. 2. (1861) 130 in adn. in parte. — P. alpinum b. minus Willk. Führ. Reich deutsch. Pü. ed. 1. (1863) 645. — P. alpinum a. pyrenaicum * flaviflorum Aschers. l. c. 128 . pyrenaicum var. aurantiacum Dalla Torre, Alpenpfl. (1883) 173. — P. FR Lereche in Gremli, Excursionspfl. ed. 6. 66. — P. alpinum Burn. Fl. Alp. marit. I. (1892) 60. — F decipiens (spec. min. P. alpini) Rouy et Fouc. Fl. France I. (1893) 162. — P. pyrenaicum (spec. min. P. alpini) Rouy et Fouc. l. c. 162 in parte (exe. syn. P. sua- veolens Lapeyr.). — P. rhaeticum (spec. min. P. alpini) (Ler.) — et Fouc. Lt 162. — P. pyrenaeum (Pona) Bubani, Fl. Pyr. Ill. (1901) 272 in part — p. auran- tiacum A. von Hayek, Beitr. Fl. Steyermark in Österr. Bot. Zeitschr. LIII. (1903) 409. — Herba caespitosa habitu magis compresso, subacaulis, perennis, radice fusiformi ad € . simplicem vel multicipem reliquiis petiolorum pristinorum vaginanter dilatatorum imbri- | eatim obtecta. Folia omnia radicalia petiolata, viridia, plerumque adpresse piloso-setosa, a S S interdum LEMMA, Seier? oe aut Ee ve ena p. EUN AMINO 1 : 1 f 1 ; 2 ; ; 2 Papaver. 371 lanceolatis aut rursus pinnatifidis aut (rarissime) bipinnatifidis, ad apicem wine vel subacutis vel subrotundatis, raro seta brevissima terminatis, cum sorts a. 7,5 í arius usque ad 10 cm longa. Scapi singuli vel complures, plerumque 4—1 mong ee usque ad 15—20 cm longi, teretes uniflori semper fere subadpresse a ee ils . er: Alabastra een plus minusve dense pilosa, nutanti la, 0,75—1 cm longa. Petala undato- iib ta, ad apicem quasi truncata (paullo latiora quam berg marginibus a anthesi se obtegentia, lutea, postea aurantiaca, plerumque 1,5—2 cm longa et lat amina pistillum semper fere superantia. Capsulae oblongae vel oblongo-sub- ngae 5 divitas vel obovatae, Dee et valide costatae, subadpresse setulis rigidis armatae, Fig. CN A Papaver pyrenaicum (L.) A. Kerner subsp. ones (Ler.) Fedde. B—F V tiones — foliorum P. Pyrenaiei (L.) A. Kerner, — um (L.) A. Kerner vine (Ler.) Fedde var. aurantiacum | ett Fedde, (Icon. origin.) 372 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. plus minusve 1 em longae. Discus subpyramidatus plerumque radiis sligmaticis 4 instructus. — Fig. 42.4, B—F. Einheim. Namen: Deutsch: gelber Alpen-Mohn. Italienisch! »Argemone giallo« Pon. M. Bald. (1608) 100 sec. Bertol. l. c. Boreales Florenreich, Mitteleuropäisches Gebiet, Provinz der Pyrenäen: Hier zusammen mit P. suaveolens und mit ihm oft verwechselt, offenbar aber bedeu- tend seltener. Fourquette d'Aure (Bordére 1870!); Col de Nouri, Eynes (Montagna!); Pic d'Aguillons (Bordére 1872!)*). — Provinz der Alpenländer: West-Alpen: See-Alpen, St. Martin (Reverchon 18751); Provencer Alpen (Gay 18421); Basses Alpes, (Jordan); auch sonst in der Dauphiné (Bertoloni!, Agardh 18401); Isère, Massif d'Obiou (Guignet, Magnier, Fl. sel. exs. 1889, n. 2130!, Soc. Dauph. 1890, n. 411); Montagnes des Rousses (Billot, Exs. n. 2008!); Savoyen, Mont Brizon (Reliqu. Mail- leanae n. 668!); Piemont, Alpes de Limone (Reuter, Boissier 1853!); Val Pesio bei Coni (Burnat!), La Raschera bei Mondovi (Burnat). — Mittel-Alpen: Exemplare aus den Penninischen Alpen habe ich weder gesehen noch erwähnt gefunden, desgl. keine aus den Berner Alpen selbst, dagegen aus den Alpen von Vouvry (Wirtgen 1856!) und aus dem Waadtland vom Mont d'Or (Jaccard 1896!) und von Cháteau d'Oex (Leresche!, Kiener). Häufiger anscheinend in den Westrhatischen Alpen (Regel!), zumal in den Bergen des Engadin (Vulpius!); Bernina (Peter 1877!, Krettli 1875!, Lagger!, Masson!, Thomas!, Jaggi!, Kerner!, Murat, Reh- steiner, Christener) Am Stilfser Joch (Engler 1871!, 1888!, Leonhardt 1894!, Haussmann 1879!, Mercier 1855!). Ebenso in den Ostrhätischen (Mitteltiroler) Alpen (Brenner, Otzthal, Unterinnthal). Die Zahl der Sammler und der Standorte ist hier außerordentlich groß! Desgleichen in den Südtiroler Dolomiten und den umliegen- den Gebieten der südlichen Kalkalpen! Salzburger Kalkalpen, z. B. Berchtesgadener Alpen (A. Braun!, Martius!, Hinterhuber!, Ascherson 1875!, Vierhapper, fl Vil. 1893!, Kranz!) und bei Salzburg (Kunze 1839!, v. Spitzel 1838!) — Ost- Alpen: Hier wird es allmählich seltener! In den Hohen Tauern, Norischen Alpen und Niederen Tauern, z. B. Türkenwand (Breidler 1885!), Gunstergraben (Breidler 1875!). In den Karnischen und Julischen Alpen allmählich verschwindend: Triglav (Rechinger 1895!, Derganc 1896!), Krn (Dolenz 1892!, Tommasini). Der südöstlichste Stand- ort, von dem v. Hayek Exemplare sah, ist auf der Sliemi Vrh bei Tolmein (Tom- der Unterart! Var. 8. aurantiacum (Lois. Fedde. — P. alpinum Vis. l. c. 689 in parte. — P. aurantiacum Lois. in Desv. Journ. Bot. IL (1809) 340. — Tota herba saepe magis diffusa pilis vix setulosis cinereis subpatentibus obtecta. Pedunculorum pili semper patentes, satis densi. — Fig. 42 G. : Vaucluse: Mt. Ventoux 1700—1900 m. — Der klassische, weit in das untere Rhónethal vorgeschobene Standort dieser durchaus selbständigen und von dem typischen : peer wi Besonders dieses Exemplar ist ein ganz zweifelloses, typisches P. rhaeticum, das deut- ich von P. eolens abweicht. GE p UR UR A o m SO Se BEE nah ls iE Papaver. 373 dai durch die abstehende Behaarung der Blütenschäfte leicht zu unterscheidenden Delaraux 1816!, Requien 1827!, Audibert 1827!, Séringe!, Laurent 18311, Bouchet 1834, Müller, Pl. Midi France 1851 n. 8!, Planchon 1862!, Leresche 1867!, Reverchph 1876! . — Hierher kann vielleicht auch gerechnet werden ein Exemplar aus den Petites Rousses en Oisans, Isere, 2800 m (Faure, fl. fr. VII. 1869 in Herb. Univ. Vindob.!); ähnlich ist auch das Exemplar aus den Ost-Pyrenäen, Col de Porteille (Flahault 1886 in Herb. Monsp.!). Subsp. 2. Sendtneri (A. Kerner) Fedde. — P. alpinum Gaud. Fl. Helv. III. (1828) 429. (sec. Hayek); Heg. et Heer, l. c. 512. — P. Burseri Reichb. Pl. crit, VIII. AUR DCCXLIV. — P. ah inum B. flaviflorum Koch, Synops. ed. 1. (1837) 29 i. p.; ed. 2. (1846) 33 i. p. — P. alpinum p. albiflorum Hausm. Fl. v. Tirol I. (1851) 38. — F: alpinum a. pyrenaicum ** albiflorum Aschers. l. e. 428. — P. pyrenaicum var. albiflorum Dalla Torre, Alpenpfl. (1882) 173; Rouy et Fouc. l. c. 162. — P. alpinum Schinz et Keller, Fl. Schweiz (1900) 197. — 'P. Sendineri A. Kerner ined. in v. ns l. c. 406. — Petala alba, exsiccata flavida. Pili setulosi alabastrorum et in parte s riore scaporum ferroginel. Folia E minusve glaucescentia. Ceterum haec vilicus cum subspecie »rhaeticum« congru Provinz der Alpenlander. — Nördliche Kalkalpen; und zwar wohl nur auf diese vom Pilatus bis Dachstein beschränkt! — Vierwaldstätter Alpen: Pilatus (Barth 1834!, Holmgren!, Schulzius 1851!, Gaillardot!, Haussknecht 1861!, Hieronymus 1871!, Siegfried 1871!, Schubert 1876!, Jaggi, fl. VII. 18771, ‘Winter apud Bänitz, Herb. Europ. 1879!, Barbey 1893!). — Mittelbayrische und nordtiroler Kalkalpen: Solstein (Roth 1852!, Kerner 1867!); Hafelekaar bei Inns- bruck (Kerner!); Stempeljoch, zwischen Hallthal u. Gleirschthal (Kerner 1874!); Kar- wendel, Kaiser-Geb. (Alben 1857!). — Salzburger Kalkalpen: Wazmann (Funk!, Billot, Fl. Gall. Germ. exs. n. 1408!, Lekeli 1872!, Engler 1872!, Haläcsy!, Spitzel). Bei Lofer (v. Spitzel n. 3851, Mielichhofer, v. Hayek). Hochkónig 2400 m (Eysn!. Tennen-Geb. (Hinterhuber) — Osterreichische Kalkalpen: Dachstein, an der Endmoräne des Karl-Eisfeldes (v. Hay ek!). Eselstein bei Schladming (v. Hayek). — Sehr zweifelhaft erscheint es mir, ob die Exemplare aus Sud-Karnthen hierher gehbren: Kaltwasserthal (Lütkemüller, fl. VII. 1888!); Raibler See (Janchen, fl. . n 19061). P. alpinum L. Spec. pl. ed. 4. re 725 (emend.). SCH 1. Burseri (Crantz) Fedde. P. alpinum L. Spec. pl. ed. 1. (1753) 725; Vis. Le 689 in parte; Ten. Fl. nap. IV. (4830) 304; Syl. Fl. nap. (1831) 255; Prantl u. Kündig, l c. 142. — P. Burseri Crantz, Stirp. austr. ed. 4. II. (1763) 129, ed. 2. I. (1769) 138 t. 6, fig. 4; Plant. crit. (1830) t. DCCXLIV, fig. 987; ; M. e ` Se R8 alpinum a. albi, jflorum Koch, Syn. Fl. Germ. ed. 4. (1837) 29, ed. 2. (1846) 33 Gren. et Godr. Fl. France I. (1848) 59; Dalla Torre, Alpenpfl. (1882) 173; Sagorski nudic j et Schneider, Fl. Centr. Karp. I. (1891) “i. E aule B. alpinum ©. Linnaea- num et m. Burseri Elk. 1. c. 17. — P. alpinum var. bicolor Reichb. Icon. Fl. germ. II [ii t. XIII, A. j p. petali albis basi citrinis 02 E 2 m a. Nat. Moscou XXXIV. 2. (1861) 128 in adn. — P. alpinum A. Kerner, l. c. 308 are attinet ad exempl. pet. albis); v. Hayek, l e. 410. — P. alpinum b. Burseri pete Aschers. l. c. 129. — P. alpinum var. albiflorum Dalla Torre, l. c. — Herba caespitosa habitu magis diffuso, subacaulis, perennis, radice fusiformi ad briuscula, rarius sparsim setuloso-pilosula, bi- vel tripinnatipartita, segmentis ultimis semper — a lineari-lanceolatis vel anguste linearibus, ad apicem acutis vel sub- acutis, nunquam f ere seta terminalis, cum petiolo 5—20 cm longa. Scapi singuli vel Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. D YI D Friedrich Fedde. 374 N iz Gg Papaver alpinum L. subsp. Kerneri (v. Hayek) Fedde. Fig. 43, 3 p S b. TUENTUR ~ Papaver. 375 complures, plerumque 10—25 cm longi, teretes, uniflori, subadpresse vel adpresse setu- loso-pilosi. Alabastra ovoidea vel rotundato-obovoidea, saepe minus dense pilosa, nutantia, 1—1,25 em longa. Petala rotundato-obovata ad apicem quasi truncata (paullo latiora quam longa), marginibus sub anthesi se obtegentia, alba, plerumque 1,5 — 2 em longa et lata. Stamina pistillum semper fere süpersntia. Capsulae oblongae vel oblongo- subclavatae vel obovatae, distincte et valide.costatae, subadpresse setulis rigidis armatae, plus minusve 4 cm longae. Discus subpyramidatus plerumque radiis stigmatieis 4—5 instructus. Einheim. Name: Deutsch: weißer Alpen-Mohn Provinz der Alpenlànder: Hier in zwei dealer getrennten Gebieten, nämlich im Westen in den Savoyer und anstoßenden Alpen von Nieder-Wallis, sowie im Nord- osten in den Österreichischen Kalkalpen. v. Hayek l. c. 411 weist "darauf hin, dass die beiden Pflanzen thatsächlich auch entwicklungsgeschichtlich zusammengehóren, will ich dahingestellt lassene. — Savoyer Alpen: Haute Savoie, Mt. Vergy (Magnier, Fl. sel. exs. 1887 n. 1601!, Reuter!, Seringe!, Theobald!, Michaux!, Cor- dienne 1824!, Bourgeau fl. VII. 1848 n. 16!, Huet de Pavillon!, Gay 1821!, Graf Solms!, Gavel, Thimotée), Mont Trelod, an (Haguenin n. 41!), Mt. Cerasoir (Guillemin 1818!), Col de Balafras (Huet d e Pavillon 1850!), Chaine du Berger (Bergy?), au-dessus du lac Benit pres seien (Bourgeau!), Mt. Saleve (Requien 1822!). — Nieder-Wallis: (Thomas n. 22851), Grammont (F. 0. Wolf 1896!); hierher wohl auch Exemplare von Chäteau d'Oex (Herb. Mercier!, Leresche!). — Österreichische und RECH Kalkalpen: Ober-Osterreich: Stodergebirge (Saxinger); Windischgarsten Schultz, Herb. norm. n. 411!, Oberleithner, fl. fr. VII. 1863!); Großer Priel en 1811); Unterlaussa (Steininger!) ; Hohenock (Schiedermayer, Oberleithner); Totes Gebirge (Langeder!). — Steiermark: bei Admont (Strobl!, Angelis!); Gesäuse (Strobl!, Fest 19017; Johnsbach (v. Wett- = Gr. Pyrrgass (Oberleithner!); Tragóss (Gebhard); zwischen St. ligen und Boden- bauer (Heimerl!); Hochschwab iPittoni, Kerner!, v. Wettstein!, Wieser!, Vier- happer!, v. Hayek n. 181!, n. 318!, Reichardt, Fenzl); Dullwitzer Kar bei See- wiesen (Skofits 18481, Tscherning 18861); Aflenz (Kerner!); Raxalpe (v. Sonklar 1864!). — Auch ein Exemplar aus den Niederen Tauern von Ruprechtseck (Fest, fl VIL 4898!) dürfte hierher gehören. — Nieder-Osterreich: Ötscher (Boos); Sonnleit- stein (Stur); Schneeberg (Skofits 1848!. Mayr!, Schedl 1858!, Spreitzenhofer!, Fernhoffer!, v. Kirchstetter!, Keller 1879!), besonders am Saugraben (Bilimek!, Halácsy, fl. vu. 1872!, Keller 1886!, Reuss, Portenschlag, Breidler, v. Hayek, Kremer u. viele andrel). — Provinz der Karpathen, Hohe Tatra: Koscielisko am Dunajec (v. Uchtritz, fl. VIL. 1856!, Haussknecht 1863!, Kügler 18631, ` Engler 1864!, Kuhn 1864!, Heidenreich 1867!, Sagorsky 1887]; Gipfel des Czerwony (Ilse, fl. VIL 1867!, Fritze 1868!, Vatke 1882!); Mengsdorfer Thal (Wetschky 1880!). — Sehr zweifelhaft aber scheint mir ein Exemplar aus der Pro- 8. KS Koch, Syn. Fl. Germ. ed. 4. (18 83 7) 29. s P. We p. ocn. 9. flaviflorum Elk. 1. c. 17; Dalla Torre Alpenpfl. (1882) 173. — P. alpinum var. subminiatum Reichb. Plant. crit. (1830) tab. DCCXLV, fig. 988; Fl germ. (1832) 700; Icon. Fl. germ. Ill. (1838—39) t. > fig. 4473. — P. alpinum B. flavum Neilr. Fl. Nied.-Ostr. (1859) 702. — P. alpinum B. xanthopetalum lusus e. europaeum Regel, Pl. Radd. in Bull. Soc. Nat. ger XXXIV. 2. (1861) 129 in adn. — P. al- pinum A. — l. c. 308 (quoad attinet ad exempl. pet. flavis). — P. alpinum b. Burseri * flaviflorum Aschers. l. c. 129. — ? P. Rouy et Fouc. L 162. — P. Kerneri v. Hayek in Verh. Zool. Bot. Ges. Wien LIH. (1903) 170 et l. c. 376 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. 409. — Cum subspecie »Bursert« ceterum congruens, sed flores paullo maiores, pe- tala flava, saepe plus quam 2 cm longa. — Fig. 43. -Alpen: Im nórdlichen Teile nur vereinzelt in den Niederen Tauern (Geb- hard 1807!), Admont (Angelis!), Aflenz, Fölzgraben (Fürstenwärther!). — Häufiger in den Südöstlichen Kalkalpen; Karawanken: (Josch!); Mittagskuppe und auf der Rjovina bei Lengenfeld (Janscha), Mittagskogel und Zweispitz (Ressmann 1879!, Engler!), Kronau(Engelthaler); Ober-Krainer Alpen (Graf!); Ortatcha-Berg(?) (Leresche 1874!), Loibl-Pass (Sieber n. 4511, Görlitz 1858!), Selenitza-Alpe (v. Jabornegg 1860!, Poech, Hoppe!); Alpe Stol (s. Jabornegg (18611), Ponca (Lütkemüller!), Kotschna (Kronberger, fl. VII. 1866!), Steiner-Alpen (Breindl, Mayr)! Logarthal bei Sulzbach (Unger, v. Hayek und Kraskovits, fl. fr. VI. 1904!). Sannthaler Alpen (Ullepitsch 1858!, v. Hayek n. 219!). Gerölle der Oistrizza (E. Weiss, Pittoni, Speckmoser, Dorfmann), Obir (Schiffer, Wuzella, Kristof). — Julische Alpen (Tommasini!). — Hercegowina: Prenj-Planina, Schutthalden des Lupoglav 2000 m (Fiala, fl. fr. VII. 1895!, Vandas, fl. fr. VII. 1893!). Maglit-Berg 2000 m (S. Murbeck, It. Bosn.-Herc. 1889!, Adamović 1888!) — Montenegro: M. Kom Vasojevica 1948 m (Baldacci). — Als zweifelhaft möchte ich hierzu noch ziehen einen Fund von den Transsylvanischen Alpen: Kónigstein bei Kronstadt (Salzer in herb. GEN Vindob.! e nudicaul ule L. Spec. pl ed. 4. (1753) 507; Gmel. Fl. sib. IV. (1769) 180; y^ Hort. Kew. ed. ı. Il. (1789) 224; ed. 2. II. (1811) 289; Willd. Spec. pl. IL (1797) 1145; Poir. Encycl V. (1804) 112; Pers. Synops. Il. (1807) 62; Vig. l c. 43; Pursh, Fl. bor. amer. IL (1816) 365; DC. Syst. II. (1821) 70; Prodr. I. (4824) 117; Elkan, l. c. 16. in parte (exl B. alpinum); Hook. et Thoms. Fl. ind. (1855) 249; Boiss. Fl. orient. I. (1867) 107; Hook. Fl. Brit. Ind. I. (1875) 117; Prantl u. Kündig, l. c. 142; A. Gray, Synopt. Fl Nórh: Aner- E 1. (1895) 88. — P. alpinum L. var. nudicaule Fischer et Trautv. in Ind. sem. hort. Petrop. lll. (1836) 13; Trautv. in Act. hort. Petrop. I. (1871—72) 50. — Herba caespitosa subacaulis, perennis, radice fusiformi ad collum incrassatum simplicem aut multicipem reliquiis petiolorum pristinorum vaginanter dilatatorum stramineis imbricatim obtecta. Folia omnia radicalia petiolata subglauca, glabriuseula vel plus minusque pilosa vel hirsutissima, pinnatifida vel pinnati- partita vel rarius pinnatilobata segmentis utrimque 3— 4 oblongis subacutis vel obtusius- culis pilo terminatis vel non, integris vel inciso-lobatis, 3—15 cm cum petiolo longa. Scapi singuli vel complures, elongati vel plus minusque abbreviati, 5—30 cm longi, teretes, uniflori, plus minusve patenter vel adpresse setoso-pilosi. Alabastra ovoidea vel ovato- globosa plus minusve dense pilosa, plerumque nutantia. Flores suaveolentes 2—5 cm diametro. Petalorum 2 exteriora maiora, 2 interiora minora, obovata, ad marginem subsinuato-crenulata, nivea ungue flavido vel citrina ungue viridi, 1 ,5—3 cm longa. Sta- i minum filamenta subulata flavida vel olivacea, antherae oblongae pallide flavae vel croceae. Capsula oblonga vel obovato-globosa, setis semper adpressis hispida, rarissime glabra, 0,75—1,5 cm longa. Discus profunde incisus crenis (germini immaturo adpressis) distan- tibus, plánus vel saepius umbonatus stigmate oe Semina minuta reniformi- clavata, anguste striata, foveolata foveolis subtetragonis, fus c. 4. radicatum (Rottböll) Fedde in Engl. "Bot. Jahrb. XXXVI. (1905) Beibl. n. 81. 34; Torr. et Gray, Fl. N. Amer. I. (1838—40) pro parte; Reichb. Pl. crit. VIII. E t. DCCXLII, fig. 985; Engl. Bot. tab. 2681; Curt. Fl. Lond. V. (1828) t. 124; Sims, Bot. Mag. (1814) t. 1633. — P. nudicaule Oed. Fl. dan. (1764) t. 41; Gunn. Fl. norv. (1766) n. 578. — P. radicatum C. F. Rottböll, Pl. Isl. Grönl. in Skrift. Kjóbenh. Selsk. Land. & Vidensk, X. (1770) 455, tab. VIII, fig. at: "Both, ex Hornem in mE C apud DC. Syst. H. (1821) 70; H. G. Simmons, Sn Pl. Ellesmereland, in Rep. Il. d Norweg. Arct. Exp. Fram n. 2. (1906) 99. — P. nudicaule y. radicatum "(Rottb.) DC Syst. E 65 Prodr, E N 118. — P. nudicaule A. arcticum a. pilosum Elkan, I. © 16 pro minima parte et y. radicatum (Rottb.) Elkan, 1. e 47. — P. alpinum nudic Trautv. et Meyer, Fl. taim. in v. Middendorf, Sibir. Reise I. % (t56) 62. — Pa 1 ; . f l Papaver. 377 E nara lusus a. hirsutwm Regel, Pl. Radd. in Bull. Soc. Nat. Moscou XXXIV. 2. (1861) 4 dn. pro parte. — P. nudicaule var. arcticum A. Gray, Synopt. FI. North Ne 1 1. (1895) 89. — Dense caespitosum. Folia plus minusve hirsuta pinnatifida vel saepius pinnatilobata segmentis rarius lanceolatis (var. labradoricum Fedde), saepius obovato-lanceolatis vel obovatis vel oblongo-spathulatis integerrimis vel incisis, rarius acutis, plerumque subacutis vel aaa pilo terminatis vel saepius non, cum petiolo 2—5 cm, rarius usque ad 10 ongi. Scapi abbreviali circiter 2,5— 5 ongi, rarius usque ad 10—20 cm geg setis er, vel nigricantibus, tege vel subpatentibus pilosi. Petala alba vel flava immaculata. ches und nórdliche Teile des tienen Gebietes. tische Provinz. — Arktisches Eurasien. Von der europäischen und asiatischen Küste des Nördlichen Eismeeres fand ich nur merkwürdig wenige Exemplare vor! Unteres Jenissei-Gebiet, Dickson Hafen (Kjellman 1878!); Taimyr-Halbinsel, Kap Tscheljuskin (Kjellman 1878!). — Spitzbergen (Drejer 1842!, E. Robert 1838!, Brühl 1898! Fromholz 1898!, Friedlander 1895!, Joest!, W. Kükenthal 1889!, G. Mayr!). — Bären-Insel: (Fries 1868!, Henking 18997). — Nowaja Semlja (Ekstam 1895!, v. Heuglin 1871!, Kjellman u. Lundstróm!, Tjagin fl. fr. VIII. 1877!, E. v Grünewald fl. VII. 1870!). — Tschuktschenland: Wrangel-Insel (Ross 1881!). — Arktisches Nord-Amerika: Beechey-Insel (Lyall!); Parry-Land (Greville 18241). — Grönland: Besonders an der Ostküste, während an der Westküste meist var. labra- doricum vorkommt, (Drejer 1842!, Hornemann!, Rosenvinge 1886!, Holm 1886!, Burk 1891 n. "i R. Stein n. 56!, 129!, 132! und viele andere!). Nördlichstes Vorkommen, das ich sah, von Sabine Insel (Germania-Exped. 1869— 70!) an der Ostküste. Ze der Westküste bis Ellesmereland (H. G. Simmons in 17 Nummern (cf. Sammlerverzeichnis]!). — Subarktisches Europa. — Island (Wendel 1876!, Sinogowitz!, Mörk!, W. Hans 1865!, Ostenfeld, fl. VI. VII. 1896!). — Far- fers Inseln: [6 62° N. B. sidlichstes Vorkommen der Subspecies in ed Hauptform in Europa (Forchham mer!). — Skandinavien: Dovre Fjeld 62—63° N. B. (Grisebach 1843!, Hartman 1854!, Blytt 1854!, Ahlberg 1864 n. 315! Boissier u. Re uter!, Warming!, Engler 1882! und viele andere Sammler!). Amt Finnmark, Talvik, 70° N. B. (Jörgensen 1888!) — Bezirk Kola in Lappland: Umptek Alpe (Kihlmann 1892!); Kipinä Alpe en VII. 1842!); Alpe Lujauri uurt (Kihl- mann, Exp., fl Vil. 1887 n. 262! — Aus dem subarktischen Asien habe ich keine Exemplare seis, desgl. keine aus dem subarktischen Amerika, wo in Labrador nur die var. labradoricum bisher gefunden wurde. f. schixopctala H. G. Simmons l. e. 400. — Petala plus minusve profunde incisa. Nordwest-Grónland: Ellesmereland: South coast, 76°30’ N. B. Harbour Fjord (Simmons n. 4197). Var. 8. latilobatum Fedde var. nov. — Folia magis pinnatilobata ambitu laminae sobrotandato te lobis latis late obovatis vel subrotundis, ad apicem late cuneatis vel subrotundatis Island: Hvammfjord (Feddersen 1886|). Var. y. labradoricum e var. nov. — P. nudicaule var. groenlandieum in herb. Schrader 1822. — P. alpinum p. x talum lusus a, hirsutum Regel in Bull. Soc. nat. Moscou “XXXIV. 2. (1861) 129 pro parte. — P. nudicaule Torr. et Gray, Fl. N. Amer. I. (1838— 40) 60 pro parte; Aschers. Form P. alp. in Bot. Zeit. XXVII. (1869) 128 quoad pertinet ad exemplaria labradorica ibidem ch — Foliorum seg- menta semper anguste ‘lanceolata vel lanceolata, nunquam latio Arktisches Gebiet, Grónland: Aber nur von der Westküste bekannt! (Bessels!, Barth!, Menzel!, E. Vanhöffen, Fl. Groenl. bor.-occid. 1892 n. 35!, Trebitsch a Stiasn ny, fl fr. VIL 1906!, Heilprin, Peary Relief-Exp. 1892 n. 3l, Stein n. $11). — — Arktisches Nordamerika: Baffins Land, Signuia (White et Schuchert, Sé Baffins Land, fl. fr. VII. 4897 n. 4113); Smith-Sund, Calm Point (J. J. Hayes 1861! n. 2!); Hudson Bay, Mansfield Island (Robt. Bell fl. VIII. 18841). — Subarktisches 378 Fricdrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Gebiet, Provinz Subarktisches Amerika, Labrador: (v. Martens!, Barth de Sauley!, Götz!, Low 1897!, Waitz!); Okak (Glitsch!); Nain (Hohenacker, Pl. Labrad. 1848 n. 51!); Ekortiarsuk, Cape ae (C. Schmitt, Fl. Labr. Coast fr. VIII. 1896 n. a Rama (Stecker n. 341! Nota. Ha m propriam etuli, quod omnia exemplaria E ke vidi, nullo excepto folia Mite: habebant quam ceterorum locorum. Cf. As E Var. 0. Hartianum H G. Simmons, Le 100. — Ge false magis adpressae. Petala valde flava vel interdum alba. sches Nordamerika, Ellesmereland: North coast and Grinnell Land (Hart), gie Sound (Hart). South coast, abundant in the Barren Vallies. (Simmons n. 2898), at the western entrance in Harbour Fjord (Simmons n. 2455); Ptarmigan Gorge (Simmons n. 2997) and other places in the interior of the Goose Fjord. n haec varietas jure sit constituta exemplaribus totius subspeciei valde et diverso modo variantibus*), decernendum mihi non est exemplaribus Hartianis et Simmonsianis a me non VISIS, . kamtschaticum (Regel) Fedde. — P. alpinum f. pila ogo lusus d. RT Te Regel in Bull. Soc. Nat. Moscou XXXIV. 2. (1861) 129 in adn. — P. Macounii Greene in Pittonia IM. (1897) 247. — Caulis ad basim petioli per- sistentibus et valde accrescentibus insigniter vestitus. Foliorum lobuli oblongo-lanceolati usque ad lineari-lanceolati. Scapi 5— 30 cm alti, pilis subpatentibus, rufescentibus vel nigricantibus vestiti. Petala rotundato-obovata, plus minusve eroso-dentata, saepe usque ad 3,5 cm longa, lutea (exsiccata saepe viridescentia). Capsulae clavato-oblonga, setu- losa, interdum valde angustata et satis elongata, 1,25—2,25 cm longa atque plus minusque distincte costata. Arktische Provinz; Berings-Meer: St. Lorenz-Insel (Chamisso!); Snetke Hafen (A. u. A. Krause, Reise d. d. Tschuktschen H. I. 1884 n. 102!); a St. Georg (Chamisso!). St. Paul (Kussmisscheff!, J. M. Macoun 71) — Aleuten: Unalaschka (Chamisso!); Kadiak-I. (Langsdorff!). — Provinz Sub- arktisches Amerika; Alaska: (Doll 1867!); Kotzebue Sund Miete. )n — Provinz Subarktisches Asien; Kamtschatka: (Kussmisscheff! Nota. Quamquam petioli in tota subspecie plus minusve persistentes SC et post anthesin evidenter accrescunt, tamen haec nota in hac varietate imprimis elucet, ut habitus originalis distinct from all other boreal poppies by its narrow capsules, which are almost acute b ascending position of the 4 or 5 rags of the stigma« a me modo er exemplari Herb. Greeneani (U. S. Nat. Herb.) observata est; exemplar Herb. Univ. Vindob. ex eodem loco et ab eodem collectore E capsulam multo breviorem et magis coarctatam et, Ceterae autem ae cum exemplaribus var. kamtschatiei prorsus congruu Var. LL columbianum Fedde in Fedde, Rep. nov. ‘apet, VII. (1909) 255. — P. columbianum Fedde in sched. U. S. Nat. Herb. — Herba humilis indumento cinereo- fulvo instructa. Folia valde reducta ad lobis plerumque non iterum fissis, lanceolatis. Pedunculi usque ad 8 cm alti suberecte setulosi. Petala, ut videtur, minus decidua et cum petalis usque ad fructificationem persistentia, densissime breviter atro- Gem petala satis brevia, alba(?), ad basim atro-maculata, persistentia, stigmata 4, pro rata magna (?).- biet des pazifischen Nord-Amerika, Provinz der Rocky Mountains, nördliche Zone: British Columbia, Mts. at Kicking Horse, 8000 feet (Jas. M. Macoun, *| Simmons l. c. 99, 100: »But as the plant seems also to be very variable under dif- - ferent conditions of life, it must first be cultivated before the value of the different forms can be decided upon. Studied from herbarium specimens, or in their habitat, they seem to merge into each other without distinct limits, the form of the leaves, the depth of their —— the hairiness, the size and colour of the flower, the a of the petals are all variable ....« ` Quibus. adnotationibus à me prorsus assentiendum e : Papaver. 379 Brit. Columbia PL, fl. fr. VIII. 1890 in U. S. Nat. Herb.!). — Diese etwa unter 51? N. B. leider mir nur in diesem einen Exemplare bekannte Form bildet einen Verbin- dungsposten zwischen den arktischen Formen der var. radicatum und den folgenden noch 375 und 1500 km weiter südlich vorkommenden var. pseudocorydalifolium und var, coloradense. Weitere Funde in den nördlich und südlich davon gelegenen Strecken der Rocky Mts. sind sicherlich noch zu erwarten ocorydalifolium Fedde in Fedde, Rep. nov. spec. = (1909) 256. — P. Bee e Fedde in sched. U. S. Nat. Herb. — Rhizoma longe repens reliquiis foliorum marcidorum obtectum; herba valde humilis, ERE flavo-cinereo- selulosa. Folia reducta, glauca, subglabra, eum petiolo 2— 3,5 cm longa, ambitu late obovata, pinnatilobata, lobis rursus lobulatis, lobulis ovalibus, SESCH decur mucronulatis. Pedunculi sparsim patenter atque submolliter setulosi, circiter 5 c Flores non vidi. Capsulae adpresse setulosae, minores, stigmatibus pro rata ie: Gebiet des pazifischen Nordamerika, Provinz der Rocky Mountains, nördliche Zone: Alberta, Mountain [?Chief Mt. } Waterton Lake, Lat. 49° 05’ (John Macoun, Plants of Alberta, fl. fr. VI. 4895 in U. S. Nat. Her b.). — Eine durchaus selbständige Form mit a Blattern des P. nudicaule subsp. rubro-aurantia- cum var. corydalifolium, aber in den sonstigen Merkmalen zur subsp. radicatum ehörig! s Var. 9. coloradense Fedde in Fedde, Rep. nov. spec. VII. (1909) 256. — P. colora- dense Fedde in sched. U. S. Nat. Herb. — Rhizoma valde ramosum atque dense reli- quiis foliorum marcidorum obtectum; herba hum ee dense brunneo-setulosa. Folia pinnatilobata vel bipinnatilobata lobulis angustis lineari-oblongis. Pedunculi 5—7 cm longi, subadpresse setulosi. Petala satis brevia, late obovata, flava, immaculata. Ge biet des pazifischen Nordamerika, Provinz der Rocky Mountains, sudliche Toii Colorado, along Grays age trail, 13300 feet (C. S. Crandall, Flora of Colorado fl. VII. 1892, in U. S. Nat. Herb. ` Colorado Being lat. 39° — 41° (C. C. Parry, Rocky Mts. Fl. 1861 n. erg n U. S. Nat. Herb.!. — Beide Exemplare stammen offenbar von dicht Staate eg EE Standorten und stellen die südlichsten Vorposten der Nudicaule-Gruppe auf er westlichen Halbkugel dar. Siehe die Bemerkungen zu den beiden vorigen Formen ec, 2. microcarpum. (DC.) Fedde. — P. microcarpum DC. Syst. II. (1821) - Pao I. (1824) 118! — P. alpinum f. microcarpum Ledeb. Fl. ross. I. (1842) e excl. Syn. P. miniatum Reichb.; Fisch. et Mey. Ind. sem. hort. Petrop. Ill. (1836) 44; Regel in Bull. Soc. Nat. Moscou XXXIV. 2. (1861) 130 in adn. in parte (excl. P. pyrenaicum!). — Folia pinnatisecta vel pinnatipartita plus minus patenter hirsuta, seg- mentis lanceolatis vel oblongis integris vel pinnatilobatis ad apicem obtusis cum petiolis in parte inferiore conspicue vaginanter dilatatis 3—6 cm longa. Scapi 7,5—15 em longi adscendentes setulis in parte inferiore subpatentibus, in parte superiore adpressis adspersi. Flores parvi, 1,5—2 cm diametro, petalis fulvis(?)*). Capsula obovato- globosa, 7,5 mm longa, 5 mm lata, setulis subadpressis hispida, stigmate 4-radiato coronata. Subarktisches Asien; Kamtschatka on Rieder!, Lasareff, Ste- wart, Mertens, Peters, Steller in Hb. Lindem Arktische Provins: Aleuten: Unalaschka eet betr Nota. Appropinquat habitu subsp. radicatum, sed di rä koag scaporum coloreque eec capsulae forma. An non subspecies propria, sed va Subspec. 3. xanthopetalum (Trautv.) Fedde. — P. ask Ledeb. Fl. alt. II. (1830) 270. — F: nudicaule A. arcticum a. pilosum Elkan, |. c. 16 pro maiore *) Color petalorum in exemplari Pallasiano et Eschscholtziano Herb. Petrop. or indistinc- tus ion. ut = quidem potius putem petala flavida enge in exemplari Riederiano in Herb. Boiss fuisse mihi videntur Sequor igitur, ut . De Candolle, bathon Regelii, qui florem Sien esse dici 380 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-ITypecoideae et Papaveroideae. parte. — P. alpinum a. nudicaule Fisch. et Mey. Ind. III. en? hort. Petrop. (1836) 43; Ledeb. Flor. ross. I. (1842) 87 in parte; Regel et Tiling, Fl. ajan. (1858) 42. — e nudicaule a. commune Turcz. Fl. baic. -dah. L (1842— in 97. — P. alpinum fl. luteis Maxim. Prim. Fl. amur. (1859) 35. — P. alpinum var. xanthopetalum Trautv. Pl. Schrenk in Bull. Soc. Nat. Moscou XXXIII. 1. (1860) 90. — P. alpinum f. xantho- petalum Regel in Bull. Soc. Nat. Moscou XXXIV. 2. (1861) 129 in parte*) et d nudi- caule Regel, l. c. 130. — Petala flava plerumque immaculata. Var. a. typicum Fedde. — P. alpinum d. nudicaule lusus a. typicum Regel, l. e. 130. — Folia utrimque pilosa pinnatifida segmentis lanceolatis integerrimis vel incisis, subaeutis vel subrotundatis. Scapi elongati setis albidis patentibus vel adpressis hispidi. Centralasiatisches Gebiet (nórdlichster Teil); Provinz des Han-hai; Nord- Mongolei: Am See Ubsa (Potanin, fl. fr. VII. 1879!); am Kemtschikflusse im Fluss- gebiete des obersten Jenissei (Adrianow 1882!); am RT ec etwa 46? N. B., südlichster Standort! (Potanin 1877!). — Subarktisches Gebiet; Provinz Sub- isches Asien; Ost-Sibirien; Baikalien: Irkutsk (coll.?); See des Baikal- Sees (Radde 1855); Transbaikalien (Dahurien) : Beta? 1874!), Nertschinsk (Karo, Pl. Dahur. 1889 n. 47a!, Naumann, fl. VI. 1894!), Berg Utotschkina am Flusse Selenga (K. J. Ehnberg, 1900!), am Amur (Augustinowiez!). — Nordost- Sibirien: Jakutsk (Stubendorff!); Ajan (Tiling n. 27!); Ochotsk (Turezaninoff!); an der Kolyma (Augustinowicz!). — Kamtschatka (Stubendorff!). Var. 9. glabrescens (Regel) Fedde. — P. alpinum var. xanthopetalum Trautv. Pl. Schrenk. in Bull. Soc. Nat. Moscou XXXIII. 4. (1860) 90 sec. Regel. — P. alpin v p. Steg Regel lusus b. glabrescens Regel in Bull. Soc. Nat. Moscou XXXIV. (1861) 129. — Folia subhispida, deinde glabra, simpliciter pinnatisecta, laciniis wee ee vel obovatis, saepe integris vel parce incisis. Scapi 12— 20 cm alti ad- presse pilosi. Centralasiatisches Gebiet; Provinz des Han-hai: Soongaria. Nota. Descriptio Regeliana E a me non visis. Fortasse cum var. typica pre . 7. bipinnatisectum (Regel) Fedde. — P. alpinum B. nudicaule lusus b. bi- NEP sent Regel in Bull Soc. Nat. Moscou XXXIV. 2. (1864) 128 in parte. Folia utrimque pilosa, longe petiolata, bipinnatisecta segmentis angustis linearibus vel anguste lanceolatis lobulisque lineari-lanceolatis subacutis. Scapi valde elongati .30— 50 em longi setulis albidis vel flavidis patentibus vel subpatentibus hispidi. Gem distincte striato-costata setulosa, fere 1,5 cm longa. Kamtschatka (Fischerl); Amurgebiet: Burejagebirge (Radde). Var. d. Fauriei Fedde in Fedde, Repert. nov. spec. VIL (1909) 257. — P. Fauriei Fedde in schied, herb. veg. Berol — Herba (scapis inclusis) 15—20 cm alta caule longe repente dense reliquiis foliorum marcidorum vaginanter dilatatorum obtecto. Folia supra minus, infra densius setulosa, bipinnatilobata, lobis oblongis vel oblongo- ovoideis, ad apicem late cuneatis, interdum mucronulatis. Scapi infra patenter, supra adpresse setulosi densitate indumenti variante. Alabastra subglobosa, dense ferrugineo- pilosula. Flores petalis flavis(?), exsiccatis flavo-viridibus, circiter 2 em longis. Capsulae pro rata abbreviatae stricte fere iain vel late ovoideae, circiter 4 em longae, spar- sius adpresse setosae, stigmatibus 5— ir Temperiertes Ostasien, pretii des nördlichen Japan: Insel Kiishiri im NW. von Jeso (U. Faurie, fl. fr. VII. 4899 n. 3015 in herb. reg. Berol!) — Der einzige Vertreter von P. nudicaule in Japan. Bemerkenswert ist das Vorkommen im *) Regel citat: »In den Sajaner Alpen bei Pe dhe Fuß Höhe. e kleine, met Form ` des P. alpinum mit leuchtend schwefelgelben Blumen, die sich durch einfach fi he E Blütter von der entsprechenden Form Europas unterscheidet, tuwi a me iet visum, - sccundum descriptionem huc verisimiliter collocandum : do : l Papaver. 381 nördlichsten Teile; man kann aus diesem Standorte schließen, dass sich vielleicht auch doch auf Sachalin Vertreter der subsp. zanthopetalum finden werden, en Übergang zu den nördlicheren Vertretern dieser Unterart bilden ap Siehe im übrigen das Vor ia der var. bipinnatisectum im Bureja-Gebirge! Var. ¢. striatocarpum Fedde var. nov. — Capsulae breviores, fere subglobosae obovatae, omnino glabrae, costis pallidioribus, satis jatis striatae tisches Asien; Transbaikalien: Nertschinsk (F. Karo 1888!) Var. ` eet (Turez.) Fedde. — P. de een Turez. in E exs. et cat. baic. apud Regel in Bull. Soc. Nat. Moscou XXXIV. 2. (1861) 131 P. nudicaule C. leiocarpum Turcz. Fl. Baic.-Dahur. I. (1842—45) 98. — P. EH ò. nudicaule lusus c. leiocarpum Regel, l. c. 431. — Capsulae parum longiores clavatae, omnino glabrae. Ceterum formae typicae simillima. Subarktisches Asien; Transbaikalien: Nertschinsk (F. Karo, Pl. Dahur. 1889 n. 47c!); am Bache Bugussony (Kuznetzow 1834!). Subspec. 4. rubro-aurantiacum (DC.) Fedde. — P. nudicaule Pall. It. Ill. (1776) 33, 199, 206, 230, 237, 321, sec. Ledeb. l. e. 87. — P. alpinum Sievers in Pall. Neue nord. Beitr, VIL (1793— 96) 285? sec. Ledeb. 1. c. 87. — P. nudicaule d. rubro-aurantiacum Fisch. in litt. ex DC. Syst. II. (1821) 70; Turcz. Fl. baic.-dah. I. (1842—45) 98; Bot. Mag. t. 2344. — P. nudicaule floribus croceis Turcz. Cat. Baikal. in Bull. Soc. Imp. Nat. Moscou (1838) n. I. 92. — P. crocewm Ledeb. Fl. alt. Il. (1830) 271; Ic. pl. Fl. ross. alt. I. (1830) t. 141. — P. alpinum d. croceum Fisch. et Mey. Ind. sem. hort. Petrop. III. (1836) 44. — P. nudicaule A. arcticum Ò. eroceum Elkan, l c. 47. — P. rubro-aurantiacum Fisch. ex Steud. Nom. ed. 2. Il. (4841) 66. — P. alpinum y. croceum Ledeb. Fl. ross. I. (1842) 87; Regel in Bull. Soc. fl. Nat. Mosc. XXXIV. 2. (1861) 131; er Pl. David. I. cea. 28. — P. alpinum aurantiacis Maxim, Prim. Fl. amur. (1859) 35. — P. alpi L. var. erocantha Traut- velter in ge Soc. Nat. Moseou XXXIII. 1. (1860) E. Petala crocea vel aurantiaca. Var. œ. typicum Fedde. — P. alpinum C. eroceum lusus typicum Regel in Bull. Soc. Nat. dien ou XXXIV. 2. (1861) 131. — Folia plus minusve hirsuta vel setoso- hispida pinnatisecta laciniis lanceolatis vel oblongis, integris vel parce incisis, subacutis, seta terminatis vel non. Scapi erecti setis adpressis, subadpressis, vel patentibus adspersi. Capsula hispida. . Subarktisches Gebiet; Provinz Subarktisches Asien; Ostsibirien: An der Chorma (Stubendorff!). — Baikalien (Dahurien): (Fischer 1829!, Adams!); eg ut (F. Karo, Pl. Dahur. 1889 n. 47°!). — Westsibirien, Altai: (0. Duhm- erg 1884 n. 7991, Mardofkin!, Gebler!); am Koksun (coll. ?); Burchat-Pass (Wald- burg-Zeiln. 99!); Altaiska Stanicza (Waldburg-Zeil n. 97!); Tschuja (Politow 1837 n. 90!); Flussgebiet des oberen Irtysch (Potanin, fr. IX. 1876!). — Ostlich bis in das Centralasiatische Gebiet, Provinz des Han-hai, Mongolei: Muni-ula (Przewalski 1874!); Changai-Geb. Potanin MUR a. Utrum scaporum setulae adpressae, subadpr ressae an patentes sint, vix ad discer- nendas varietates aut formas en est, quia exemplaria eiusdem loci caus tempore gaz? hac re valdo divergun ‘ar. 8. miniatum " (Reichb.) Fedde. — P. miniatum Reichb. Pl. crit. VIII. (1830) t. DCCXLVI. n. 989. — P. alpinum P microcarpum Ledeb. Fl. ross. I. (1 842) 87 ex Seen? parte. — P. alpi C. erocewm lusus d. miniatum Regel in Bull. Soc. Nat. Mose u XXXIV. 9. (1861) 132 in ere — Folia plus vel minus hirsuta pinnati- secta lacini lanceolatis vel oblongis integris vel rarius passim incisis, en: seta terminatis vel non Scapi erecti setis subpatentibus adspersi. Capsula glaberrim Sibirien: Exemplare habe ich nicht gesehen; ohne nähere ange bei gece? L eue Cum var. typicum omnino conformis, modo capsulae glabritie diversa Var. y. trilobifolium Fedde var. nov. — Folia ambitu fere Sech vel late ovata trilobata lobis aut integris aut non alte pinnatilobatis, lateralibus obovatis, terminali 382 Friedrich Fedde. — Papaveraccae-Hypecoideae et Papaveroideae. saepe maiore, rotundato vel late ovato, lobulis ad apicem rotundatis vel obtuse late cuneatis, supra glabrescentia, infra spassim setulosa. Scapi sparsissime setulis tenerrimis. obsiti. "Capsula setulosa Grenze der ivnteajecho aute hen Mediterranprovinz und der Provinz des extratropischen Himalayas; Ost-Afghanistan: Vom Naugrar-Pass west- warts längs des Safed-Kuh bis zum Mount Pikaram. 10000—114 000’ (J. E. T. Aitchison n. 357!) Nota. Cum var. corydalifolium formis transitoriis conjunctum. Var. 0. pseudo-trilobifolium Fedde var. nov. — Folia iis var. trilobifolium simillima, sed omnino glabra. Scapi glabri; modo in summa parte sparsim setulis subadpressis adspersi. Capsula oblongo-claviformis modo nonnullis ehe adspersa. Provinz Subarktisches Asien; Ost-Sibirien: »Ad viam Ochotsk« (Turczani- noff 18411). subcorydalifolium Fedde var. nov. — Folia pinnatifida lobis ambitu ovato-oblongis vel late oblongis plerumque integris, ad apicem subrotundatis vel obtuse late cuneatis sparsim setulosis, lobo terminali d trilobato lobis plerumque integris. Scapi patenter vel sübälipresse setulis cinereo-flavidis vel flavidis vel flavido-ferrugineis adspersi. Von der Ostgrenze der Armenisch-iranischen Mediterranprovinz (Gebirge des óstlichen Afghanistan) über den westlichen Himalaya und Pamir bis in die Provinz des turkestanischen Gebirgslandes, sowie auch im Osten in die Pro- vinz Kansu. — Afghanistan: Koh-i-Baba (Griffith n. 141117); Safed-Kuh (J. E. T. Aitchison n. 280!) — NW.-Himalaya (West-Tibet): Oberhalb Kangi 10 500' (Meebold, Fl. NW.-Himalaya fl. fr. VII. 1906 n. 30127); Burji la Baltist (Meebold, l c. fl. VII. 1905 n. 3010!). — (Kaschmir): Burjila 14000’ (C. B. Clarke 1876 n. 29850!); Burzil-Pass 1300' (J. F. Duthie 1893 14037!); Baltistan (J. F. dene 1892!, 1893 n. 13862!) — (Pamir): Karategin (W. R. Rickmers n. 20!) Turkestanisches Gebigsland; Kumas (Komarow 1892!); Rars, RE Pass 9000—10000' (Komarow 1893!); Suok-Dschailan (Kuschakewiez 1873!); Talkischlucht (Regel!); Musar-Piket 5000’ (Regel, fl. fr. VIII. 1877!); Ssautass (Lario- now fl. fr. VII. 1876!); Dsungarei (Schrenk!). — Kansu: Regio alpina, 10000— 12000’ ad flumen Tetung (Przewalski, fl. VII. 1880!). — Nord-Shensi: (Giraldi n. 4485 in parte!); Thae-pei-san (Giraldi 1895 n. 4483!). Nota. :Fortasse cum var. corydalifoliwm conjungenda, a qua differt folis minus divisis, nunquam stricte pinnatipartitis. Sine dubio haec varietas paulatim transducit a var. i- folio ad a typicum subspeciei rubro-aurantiacum, cum utroque variis formis transitoriis ips var. Meeboldii Fedde. — Folia magis setulosa, lobis terminalibus plerumque Beier Scapi magis coarctati, satis dense patenter ferrugineo-setulosi. Provinz des extratropischen Himalaya, westlicher Himalaya: West- Tibet, Khardong là 15000—16000' (A. Meebold, Flora NW.-Himal. fl. fr. VIII. 1905 n. 3011 in herb. reg. Berol!) Var. C. eorydalifolium Fedde var. nov. — P. alpinum d. hispidissimum Ledeb. Fl. ross. I. Ribes 81 in unte — P. alpinum C. crocowim lusus c. hispidissimum Regel gmentis u qu. palmatilobatis, lobulis ad apicem subrotundatis vel obtuse late cuneatis sparsim setulosis, D sg terminali quasi trilobato lobis rursus palmatilobatis. Scapi patenter vel sub- Y *) Quo exemplar Raddeanum, à Ls commemoratum me autem non visum, po ibium mihi est. Locus: »Am Amur zwischen usteet und der erg Papaver. 383 adpresse*) setulosi setulis cinereo-flavidis vel flavidis vel flavido-ferrugineis adspersi. Capsula setulosa. ntralasiatisches Gebiet. — Gebiet der Tibetanischen Hochwüste: Nordost-Tibet, Hsi-ning-fu (Filchner 1904!); West-Tibet (Falconer 1864 n. 112!). — Westlicher Himalaya, Kaschmir: Balti, Khapalu (Schlagintweit n. 51331); Ladak 15000—17000' (Thomson!); Liddin Valley near Kolahoi 11000—12 000' (J. F. Duthie, Fl. Kashmir 1893 n. 14130!). — Provinz des turkestanischen Gebirgslandes: Ostlicher Tianschan; am Flusse Kunges (Przewalski 1877!, ehe Zangana 7000’ (Przewalski, fl. VI. 1877!); Nauschan-Kou (Potanin, fl. VI. 1877!). — West-Turkestan: Ak-tasch-tai, 8000—11000’ (Korolkoff 1872!). — lliflussgebiet; Ketmenpass (Krassnow, Fl. Il. 4886!). — Dsungarei: (Schrenk!); Tar- bagatai-Geb. am Bache been (Karelin et Kiriloff 1840 n. 63!). — Provinz Subarktisches Asien. — Gour. Semipalatinsk: Karkaraly-Berge (coll. ?!). — Altai: (Duhmberg, DL Alt. “1884 n. 798!); Tschuja (Politow 1837!). ubvar. f. villosissimum Fedde. — Tota planta dense setulis adpressis villosa. lliflussgebiet: Sary-Jassy (Krassnow, Fl. Ili. 1886!), Quellgebiet des Tekes (Krassnow, fl. VI. Subvar. y. Giraldi? Fedde. — ? P. alpinum 0. hispidissimum Ledeb. 1. c. pro parte. — ? P. alpinum C. eroceum lusus c. hispidissimum Regel, |. c. 1. c. pro parte. — Folia iis varietatis WEE eng conformia, sed laxiora petiolisque tenerrimis valde laxis instructa. Scapi satis multi, in parte infer Jore glabrescentes vel sparsim setulosi, supra densius setulis ferrugineis subadpressis vel paten ntibus obtecti. Flores parvi petalis in pum inferiore nigro-maculatis. Capsula obovoideo-oblonga , distincte costata, 0,5— m longa, satis dense setulis i hoe armata. Nord Schens si: Auf dem Gipfel und an den Abhängen oe Berges Thae-pei-san (Giraldi n. 765! n. 1653!) u. Miao-Wang-san (Giraldi n. 4 N. Forma Chinae centralis varietatis corydalifolium, odii isopyroides et aqui- legioides sine dubio valde afünis et fortasse potius cum his duabus subvarietate vel subspecie propria centrali-chinensi conjungenda, congruens cum iis floribus aurantiacis nigro-maculatis 0,7 minoribus. s Var. n. aquilegioides Fedde. — Valde elata 40—60 cm alta. Folia cum pe- liolis laxis br. longis 15—20 cm longa, stricte pinnatipartita, iis varietatis corydali- folium simillima, sparsim se etulis adpressis vestita. Scapi in parte inferiore glaberrimi, supra sparsim setulis subadpressis a vestiti. Capsula subturbinata, infra paulatim angustata, 0,75—1,25 em longa, o mnino glaberrima. -Schensi: ’ Felsige Berge des Kiansan (Giraldi n. 4490!). - An lusus tenue dei hue teg certe non est constituendum exemplari originali, sane Kamtschatico, à me non v Cet aec varietas multum congruit cum ceteris exem- plaribus-a Giraldi in Schensi septentrionali edhi: differt enim modo habitu valde elato, petiolis valde elongatis, capsula omnino glab Habitus hujus varietatis cum habitu Aquilegiae vulgaris vel Thaletri aquilegifolis parken est. ar. pa. SE var, nov. — ?P. alpinum 0. hispidissimum mies le, pro parte. — P. Api eroceum lusus c. hispidissimum Regel, 1. c. Le pro parte. Minus elata, vt —30 cm alta. Folia cum. petiolis laxis 5—15 cm Kier stricte pinnatipartita, iis eret cor orydalifolium similia, sparsim vel paullo densius setulis capi in parte inferiore glabri vel sparsim setulosi, supra densius setulis adpressis vel stricte patentibus (in eodem exemplari interdum diverse!) ferrugi- vel subclavata, 0,5—1 cm li e in parte superiore enascentibus armata, rarius glaberrima, nnullis , plerumqu a distincte costata. ei In iili labos eiusdem loci interdum diversum! 384 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideac. Nord-Schensi: Auf dem Berge Thae-pei-san lee n. 4186!, 4487!, 4489!), auf dem Berge Miao-Wang-san (Giraldi n. 448 ota. Intermedia inter varietates life ‘et aquilegtoides et fortasse forma al- pestris illius. Var. ı. tenue (Regel) Fedde. — P. alpinum C. eroceum lusus b. tenue Regel in Bull. Soc. Nat. Moscou XXXIV. 2. (1861) 132. — Folia subbipinnatisecta, laxe hirsuta, gra- eiliter petiolata, cum petiolis 5—10 em longa. Scapi graciles, vix pilosi, circiter 30 cm longi. Flores parvi, 2,5—3 cm diametientes. Capsulae obovatae-subturbinatae, glabrae. Subarktisches Asien, Nordostsibirien: Kamtschatka (Stubendorff!). Nota. Sine dubio var. (COPAIN valde affinis atque fortasse cum ea conjungenda. Var. x. chinense (Regel) Fedde. — P. alpinum C. croceum lusus e. chinense Regel in Bull Soc. Nat. Moscou XXXIV. 2. (1861) 132 in adn. — Folia plus vel minus glabrescentia subbipinnatisecta. Scapi graciles Leia m vel sparsim pilosi vel setulosi setulis patentibus, subadpressis vel adpress Ts o hua shan (A K. Schindler, Fl. Pei fl. fr. VI. 1905 n. 199 in herb. fe Berol.!). Ld nen Fedde. — P. alpinum C. eroceum lusus e. chinense Regel in Bull. Soc. Nat. Moscou XXXIV. 2. (1861) 132 in adn. — Folia glabrescentia vel glabra eer eg lobulis lanceolato-oblongis ad apicem subobtusis gracilibus. Scapi graciles ricos infra glabri, supra setulis flavidis adspersi. ongolei: Ostl. Tianschan (Potanin 1877!). : e Pola NOR Fedde. — Folia glabrescentia vel glabra 10—15 cm longa, longepetiolata, subbipinnatisecta lobis palmatilobulatis, ad apicem obtuse cuneatis vel subrotundatis. Scapi elongati 25— 30 cm longi setulis flavidis, in parte inferiore ad- pressis sparsim, supra snaga densius obtecti. Capsula setulis nonnullis in superiore parte dir adsper Nördl. Mittel- China: Schensi (Potanin 1884! rdi 5. album (Regel) Fedde. — Scapi elongati; petala alba. ar. o. hirsutum (Regel) Fedde. — PF. alpinum a. fl. albo Ledeb. Fl. ross. I. (1842) 87. — P. alpinum fl. albidis Maxim. Prim. Fl. amur. (1859) 35. — P. alpi-- num t. album lusus a. hirsutum Regel in Bull. Soc. Nat. Moscou XXXIV. 2. (1861) 131. — Folia laxe hirsuta, pinnatisecta segmentis integris vel parce incisis. Scapi pilis patentibus hirsuti. Capsula hispida. Südost-Sibirien: Im Gebiete des Baikalsees und des Amur. B. leucanthum (Trautv.) Fedde. — P. alpinum a. leucanthum Trautv. PI. Schrenck. in Bull. Soc. Nat. Moscou XXXIIL (1860) 90. — P. alpinum L. a. typicum lusus b. leucanthum Regel in Bull. Soc. Nat. Moscou XXXIV. 2. (1861) 128. — Folia pinnatisecta laciniis obovato-oblongis, integris vel parce iem. pilis adpressis hirta. Scapi adpresse pilosi. Sepala ferrugineo-hirsuta. Capsula his Centralasiatisches Gebiet, Provinz des inkestak Eke Gebirgslandes: Songaria, ls tractu Maraldschachu (S chrenk). Exemplari non viso descriptionem secundum Regelianam compilavi. An naturale sit, has ee formas sub eadem subspecie conjungere, certe non est obtinendum ar. y. glabrescens (Regel) Fedde. — p. alpinum e. dee lusus b. glabrescens Regel, l c. 431. — Folia scapique glabrescentia. Transbaikalien Var. d. psilocarpum Fedde var. nov. — Folia laxe hirsula, me segmentis integris vel parce incisis, subacutis, plerumque pilo terminatis. Scapi sparsim E S patentibus hirsuti. Capsulae magis elongatae glabrae. e Amurgebiet: (Maximowiez!). r . 98. P. anomalum Fedde spec. nov. — Herba subacaulis perennis. Folia omnia . be radicalia longe een. supra een glabrescentia, subtus omnino glauca, setulis — c pler nervis daemone tibus adspersa, pinnatipartita segmentis rursus pinnati- i — ahotan, circiter 10 em e penod m | | | | | Papaver. 385 setuloso 6 em longo) longa. Scapi ua hier ipu elongati 30 — 40 cm longi AI i gege setulis ferrugineo-flavidis obteeti. abastra non vidi. Flores circiter 3— 4 cm etro. Petala ees aurantiaca see 2 cm diametro, ad marginem Stage crenulata. Staminum filamenta subulata nigrescentia, "Antherae oblongae, aurantiacae. Capsula eeneg ‚globosa, glaberrima, distincte costata, circiter 4 em dia- metro. Discus omnino planus ad marginem non incisu us, se modo radiis stigmaticis 8 paullo prominentibus. ceterum minutissime subcrenulatus : Mittel-China: West-Hupeh (E. H. Wilson 1904 n. 24211) Not Sine dubio valde affinis P. nudieauli subsp. rubro-aurantiaco var. chinensi, mirabili rein modo aberrans de distincte po glaberrima, disci margine non inciso, quamobrem hanc plantam speciem propriam extu Species incertae sedis sunt. P. davuricum Fischer in litt. ex Syll. Pl. nov. Soc. Ratisb. in Flora 1824, 1. 21 ar. spec. P. capsulis glabris, ovatis; caule ramoso, d dense at sh © h : foliis glaucis, subbipinnatis: laciniis integerrimis, aristatis. litt. Papaver davuricum Dr. Fischer in Patria: Habitat in Davuria. Colitur sub dio Descriptio. Caulis pallide viridis, pilosus, ramosus, dense foliosus. | Folia glau infima et media pinnata: pinnis e pinnatifidis, praesertim inferioribus: laciniis ovatis, apice aristatis; suprema inordinate pinnatifida «. Nota. Quain gii verisimile mihi videtur hane speciem ad P. nudicaule vel eius affini- tatem esse referendam, tamen ex descriptione non sufficiente = apparet. Habitus scaposus non commemoratur, sed caulis ramosus describitur. Verisimile P. nudicaule subsp. xantho- etalum var. s m vel pot & dea su is rubro-aurantiacum pertinet Exemplar dubium neque sufficiens in herb. Montpellier davuricum nov. appellatum est, quod est habitu P. nudicaulis, sed foliis pinnatifidis d mentis men u setula terminatis, (non ovatis!), dense et adpresse ze losis. Flores sunt aurantiaci. P. corsicum Thouin in litt. ex Syll. Pl. nov. Soe erg in Flor ora 1824, I. 219. Char. spec. P. capsulis eh i caule multifloro, setoso; foliis glaucis, Gees pinnis laciniatis. 4. y. pace in Frigidario«. Descriptio goes »Capsula ovata« vocat ad P. dubium vel P. obtusifolium ; de ME species Corsicam incolit Sect. 9. Horrida Elkan. Horrida Elkan, Le 32; Prantl et Kündig, 1. c. 142. — Herbae aculeatae, annuae(?) caulibus cubsimplicibus. Folia sinuato pinnatifida. Petala rosea. Capsula glabra. Species unica. 9. P. aculeatum Thunb. Prodr. pl. cap. (1794) 92; Fl. cap. (1807) 431; Eckl. et en u pl. Afr. austr. (1835) 3; Harv. et Sond. Fl. cap. I. (1859—60) 15; . Müll. Cens. Austral. pl. I. (1889) 8. — (? P. nudum Burm. Fl. cap. prodr. (1768) e, sec. Ind. Kew.)*). — (? P. multiflorum Burm. l. c. sec. Ind. Kew.) *). P. garie- pinum Burch. (Cat. geogr. pl. Afr. austr. n. 1633) in Burch. Trav. int. South. Afr. I. (1822) 318 in adn.; DC. Syst. II. (1821) 79; ex! *Prodr. I. (1824) 419; Curt. Bot. Mag. (1837) n. 3623; Elkan, l. e. 33. — P. horridum DC. Syst. Il. (1821) 79; Prodr. nee dubiae! In Burm. 1. 5 (Appendix ad Flora Indica!) citantur: he aco multi- florum, caule subnudo multifloro sui foliis lanceolatis eroso-dentatis. — P. mudum, capsulis hispid, -— nudo mne; foliis wie Sec eolatis, S longioribus. — Nescio, quibus sint. w. sequor ea hoc loco synonyma citans. speciebus haec duo A. rth Das. Pflanzenreich. IV. Rn FREE 101. 25 386 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. I. (1824) 119; Sweet, Brit. fl. gard. II. (1823—29) 173; F. Müller, Pl. Vict. I. (1860) 29; Benth. Fl. austral. I. (1863) 63; Bailey, Queensl Fl. I. (1899) 44. — Herba annua erecta usque ad | m alta tota setis aculeatis 4—7 mm longis flavis et setis minoribus tenerioribusque patentibus hispida radice fusiformi simplice. Caulis erectus teres striato-sulcatus parce ramosus. Folia sinuato-pinnatifida segmentis utrimque 4— 7 distantibus ovatis ad apicem obtusis seta terminatis irregulariter et grosse subcrenato- serratis, dentibus muticis vel aristatis, rhachi intermedia alata grosse dentata, radicalia petiolata subrosulata eum petiolo usque ad 20—30 cm longa, caulina sessilia, summa caulina minima irregulariter et grosse dentata subacuta. Pedunculi elongati graciles patule setosi stricti cum subfastigiato-corymbosim tum racemosim dispositi. Alabastrum ovoideum patule setulosum vix 1 em longum. Petala parva obovata coccineo-aurantiaca immaculata circiter 1,5 em longa. Staminum filamenta subulata flava, antherae flavae. Capsula obovato-oblonga sulcata, interdum plus minusve distincte costata, circiter 2 cm longa, 0,5— 0,75 cm lata. Discus subplanus margine crenulato stigmate 8—-9-radiato -‘marginem disci fere attingente Paláotropisches Pavenrsick. Gebiet des sudwestlichen Kaplandes und anstoßende Gebiete: (Lalande!), Philipstown (Zeyher!); Comtoursrivier (Ecklon et Zeyher, Pl. cap. n. 20!); Shiloh (R. Baur, Austr.-Afric. n. 1133!); Somerset East (P. Mac Owan n. 1235). — Afrikanisches Wald- und Steppengebiet, Sud- afrikanische Steppenprovinz. — Natal: Van Reenen-Pass (0. Kuntze, fr. II. 1894!); in humidosis, pr. Mooi River, alt. 4000—5000' (J. Medley Wood, fi. ie XII. 1896 n. 61841); Weenen Co. 4000’ (J. Medley Wood, fl. fr. XIL 1890!). — Nördl. Transvaal: Distrikt Lydenburg, zwischen Middelburg und dem Krokodil-Flusse (F. Wilms, Fl. Afr. austr. fl. fr. XI. 4883 n. 45!). — Damara-Land: An Bächen am Südabhange der Auasberge (Dinter, fl. fr. X. 1899 n. 905!). — Australes Floren- reich, Australisches Gebiet, Ostaustralische Provinz: »Montes coerulei « (Lesson 18251). Var. Englerianum Fedde var. nov. — Tota herba humilis (10—18 € em alta) fere subacaulis inter setas aculeatas densissime pilis tenerrimis villosa. Folia fere ommia radicalia pinnatiloba in petiolum attenuata, segmentis ovatis vel ovato-lanceolatis inciso- dentatis dentibus seta terminatis vel non, cum petiolo 3— 5 em longa caulina sessilia. Pedunculi solitarii(?) elongati scapiformes. uni- vel pauciflori minus dense villosi. Süd-Afrika: Ohne nähere Standortsangabe 600—950 m (Ecklon et Zeyher!). Nota. Fortasse species propria! Videtur mihi forma depauperata vel loci natura (600— 950 m!) commutata, imprimis mirabilis habitu subscaposo » villositate. | 26. ME Parry. Canbya*) Parry ex A. Gray in Proc. Amer. Acad. XII. (4876) 51; Prantl et Kündig in gr os Pflzfam. T 2. (1891) 1423; A. Gray, Synoptical Fl. North Amer. I. 4. (1895) 85 Sepala = caduca. Petala 6, obovata, plus minusve diu persistentia alba vel auran- tiaca. Stamina 6—9. Ovarium subglobosum placentis 3 nerviformibus, multiovulatis; stylus nullus, pes 3, oblongo-linearia, reflexo-divaricata, ovario“ adpressa, placentis superposita , supra papiligis. Capsula ovoidea, mem mbranacea, a vertice ad basim tri- cylindraceus. — Herbae annuae, glabrae, minutae, cum scapis non paullo quam 5 cm altae, radice perpendiculari palari tenui. Folia e caule brevi, sed multi-, at brevi ramoso : caespitoso-co onferte enascentia, alterna, a oblonga vel linearia, be ie X a zg amit filiformes, uniflori, 2—5 cm lon » „Dr. P . proprosed to dedicate the plant to our a friend and ote : ist, William. Mm. Canby, Ge of Wilmington, Delaware.‘ * hi ches Canbya. 387 Species duae vernales deserti interioris pacificae Americae Mp A. Petala laete alba, diu persistentia; folia viridia . . . . . 4. C. camdida. B. Petala aurantiaca, minus diu pee folia slaneispentie 2 C. aurea C. candida Parry l| c. 51; r & Wats. Bot. Calif. II. Hass) 429; A. SEN 1 c. 95. — Herba viridis foliis Prec lne subobtusis, subcarnosis, glabris, 0,5—0,75 cm longa, scapis filiformibus valde numerosis 4,5—3 cm longis. Alabastra globosa, 1,5 mm diametientia ; petala laete alba, 4,5—2 mm longa, obovata, diu per- sistentia, demum scariosa, capsulam obvolventia; stamina 6—9, filamentis quam antheris oblongo-linearibus brevioribus. ebiet des pazifischen Nordamerika; Westamerikanische Wüsten- Steppenprovinz; Zone des Great Basin (südlichster Teil): Südost-Kalifornien, auf sandigem Boden am oberen Mohave River (E. Palmer, fl. fr. V. (1876!); Cajon-Pass (S. B. & W. x la Pl. South. Calif. fl. V. 1882 n. 4245)). 2. C. a Waison in Proc, Amer. Acad. XXI. (1886) 445; A. Gray l. c Herba serine foliis alternantibus linearibus, subobtusis, carnosis, glabris vel. cds pubescentibus, 0,5—0,75 cm longis, scapis filiformibus, minus numerosis, 4—5 cm longis. Alabastra obovoidea, 1,5—2 mm diametientia; petala aurantiaca 3 mm longa, decidua; stamina 9, Hanne quam antheris obloucóclinéaribus paullo longi- oribus. Gebiet des pazifischen Nordamerika, Westamerikanische Wüsten- u. Steppenprovinz; Zone des Great Basin (nórdlicher Teil): Oregon, on the sagebrush plains of eastern Oregon (Thomas ‘Howell VI. 1885); margin of the desert, Crook Co. (W. C. Cusick, Pl. Oregon fl. VI. 1897 n. 16691). Verzeichnis der Sammler-Nummern. Abkürzungen der Gattungsnamen. Arg. = Argemone Esch. = Eschscholtzia Hyl. = Hylomecon P. = Papav B. = Bocconia Gl. = Glaucium Hyp. = Hypecoum Pi = Piatystemon Ch. = Chelidonium Hesp. = un Macl. = Macleaya R. = Roemeria De. = Dendromecon Hu. = Hunnemannia Mec. = Meconopsis Sang. == Seet St. = Stylophorum. Die eingeklammerten Namen bedeuten die ursprünglichen Bestimmungen. M L. (Iter graeco-tureicum 4905) 28 P. strigosum Schur (P. rhoeas L.) — 29 P. oeas L. P. rhoeas var. Dodonaei (Timb.) Fedde — 34 P. hybridum L. — 37 x P. nigro- netum edie. hlberg (1864) 345 P. caecis subsp. daring (DC.) F See, J. E. T. (Delimitation Commission Rise pm 85) 24 Mec. aculeata Royle — 438 P. Decaisnei var, Dielsiana Fedde P. Decaisnei Hochst. et Steud.) — 458 H pendulum L. Aude procumbens L.) — 209 R. hybrida DC. var. velutina DC. et var. eriocarpa C. 2 pavoninum Fisch. et Mey. — 274 P. dubium var. laevigatum subv. setulosum Fedde et uu — 272 Gl. elegans F. et M. Eon cate Boiss.) — 280 P. nudicaule subsp. rubro-aurantiacum var. subcorydalifolium Fedde — 357 P. nudicaule subsp. Weber rco var. trilobifolium Fedde — 860 Gl. fimbrilligerum Boiss. — 1004 R. rhoeadiflora nflew, J. (1892) 22 P. monanthum var. obtusifolium (Busch) Fedde. ip. SE 8. subacaule Rupr Alabama r.). Biological Survey (Plants of Alabama. 4. Cent. 4900) 45 Sang. canadensis var. australis Kee Fedde. Alexeenko (Flora Caucasi 4904) 44 R. ded DC. E onem Boiss.). ne R. T. (Flora of Ontario 1899) 4844 Ch. : Andrä, C. Dr. 414 P. pyrenaicum subsp. Seier Lei Fedde (P. alpinum £. flavi- * florum Koch). d L. (Flora of E E 280 Sang. canaden ndri L Mexic. exsicc.) 43 Arg. platyceras Link Otto — 539 Arg. platyceras Link et tune ine mexiesim B. albiflora DC.). ony, A. e eege collected on the Islands of the coast of Lower California and on the adjacent Mainland. 97) 234 Esch. epa thes ene. Antonow, A. 12 P. oe "vus m Fisch. Aschenborn (Mexiko) 73 Arg. esci Link et Otto e mexicana L.). Aucher- m (Herbier PORA 365 P. pilosum Sibt. — 367 P. dps Boiss. — 368 . modestum Jord. (P. maculatum Auch.-El. vel P. ra M B 9 P. tauricolum e P. leucoc grrr ‘Auch. -EL) — 370 P. armeniacum (L.) DC. et P. ira Poir. — 374 P. orien- tale L 2 P. gracile Auch. — 373 P. hybridum L. — 374 P. Virchowii Aschers. et Sint. — vis P Rets var. laevigatum (M. B.) Elkan — 376 R. hybrida DC. et var. velutino-erio- carpa Fedde — 378 R. dodecandra (Forsk.) Fedde (R. orientalis Boiss.) — 380 Gl. arabicum Fresen. — 384 Gl. aleppicum Boiss. et Hausskn. — 382 Gl. leiocarpum Boiss. gra florum var. pseudograndiflorum (Petr.) Fedde (H. procumbens L.) — 383 Gl. cappadocicum Boiss. — (Gl. penicum): — 384 Gl. flavum Crt. (Gl. fulvum Sm.) — 386 Hyp. pendulum L. — 387 Hyp- ` grandiflorum fu Bett eek (Petr. Fedde — 389 Hyp. nern (Forsk.) Aschers. et Schweinf. — 1039 R. dodecandra var. pinnatifida (Boiv.) Boiss. — 4984 Gl. arabicum Fres. ` (Gl. n Sie — 2067, 2078 Gl. leiocarpum Boiss. (Gl. rubrum Sibt. et poe eng 3409 es E -~ cappadocicum Boiss. — 4023 Gl. ee Boiss. — 4039 CR dodecandra var. ifida — zit ege Boki. — 4040 R. rhoeadiflora Boiss, — 4044 Gl. elegans Fl. et M. — 4042 Gl. valyciotm j Boiss. (GI. poen — 4043 Hyp. pendulum s Se persicum Fedde - — 4044 Hyp. Romer > TES RE Se EET KE tg Se ee eee EE Verzeichnis der Sammler-Nummern. 389 4045 P. orientale L. — 4046 P. dubium var. reg subv. itin Fedde et Bornm, — 4047 P. Etage: Hochst. et Steud. — 4049 P. fugax pes Se 0 P. caucasicum Marsch-Bieb. n (R. M. 4896) 86 Esch. crocea ge (E. c ity 4 Esch. tenuissima Greene (E. ee Benth.) — 96 Mec. californica Torr. (Platysiigma SCH Benth. — 170 PI. proximus Greene (Arctomecon californicum Torr utheman (Société dauphinoise i879) 4947 Hyp. pendulum L. Bänitz, Dr. K. bee europ.) 3382 P. strigosum var. e. genuinum Fedde (P. rhoeas 2. stri- gosum Bönningh.) — 3517 Mec. diio Vig. Bailey, Ch. Monkees 44 Mec. cambrica Vig. ker, C. F. (Plants of the Pacific Coast and Plants of the Pacific Slope 1902— 1904) 43 Esch. ch Greene (E. glauca Greene) — 474 Esch. granulata Greene (E. ambigua) — 433 Pl. quercetorum Greene (Pl. calif.) — 457 Meconella collina Greene (Pl. Torreyi Greene) — 660 Esch. recta Greene (E. pacers Walp.) — 665 Pl. emarginatus Greene (sec. Greene) — 700 Esch. tote Cham. — 829 Pl. nutans Greene — 2614 Esch. formosa Greene — 2778 Esch. arvensis reene — 2780 PI. Nadu Greene (Pl. calif.) (sec. piene — 2802 Hesp. angusta Greene — 2820 Mec. heterophylla Benth. (P. heteroph. Greene) — 6 Esch. arvensis Greene — 2924 Esch. recta Greene (E. Douglasii) — 2969 Esch. marcida ee (E. Douglasii Walp.) — 2995 Esch. dumetorum Greene — 2999 Esch. Mn Cham. — 3058 Pl. glyptolobus Greene (Pl. calif.) (sec. Greene) — 3088 Esch. apicul bien eene — 3094 Esch. Bakeri Greene (sec. Greene) — 3139 Esch. Bernhardina Greene — i Pl. arvorum Greene (sec. Greene) — 3256 Esch. marcida var. monticola Greene (E. Douglasii) wie Copeland) — 3387 Esch. Clevelandi Greene — 3532 Esch. E Greene — 4150 De. rigida Benth. — 4162 Esch. Bernardina Greene (E. caespi- tosa) — 9 Esch. picta Greene — 4180 Esch. caespitosa Benth. — 4731 Pl. verecundus ne, (Plants of West Central Colorado 1901) 699 Arg. intermedia Sweet (Arg. alba Lestib.). (Plants of Nevada) 1090 Arg. platyceras var. hispida subv. rotundata (Rydb.) Fedde. Baker, H. (Plantae Britannicae 1893) 43 Ch. majus L Balansa, B, (Plantes d'Orient) (4834) 23 P. spicatum Boiss. et Bal. (4855) : 423 P. stylatum Boiss. et Bal. — 424 P. genni arm? et — (P. ge — 426 P. triniaefolium Boiss. (P. caucasicum var. tenuifolium Bal.) — 429 P. tauricolum Boiss P. persicum Lindl.) — 722 P. stylatum p et 9s 5 (4856) 2 P. aa: Schott et Kotschy, var. cappadocicum Fedde — 303 P. argemone (P. 304 y ee Boi persicum var, dolis obtusioribus) — 306 R. hybrida var. eriocarpa DC. (R. orientalis Boi "s (4857) 65 P. strictum Boiss. et Bal. — 66 R. hybrida var. eriocarpa DC. (R. orientalis Boiss.). 4866) 319, 1435 P. lateritium C. (Plantes d'Algérie =. an "omg albescens Dur. — 305 Gl. leiocarpum Boiss. (Gl. fulvum m.) — 422 GL leiocarpum Boiss. (Gl. ‘tena d Scop.). ; Baldaeci, Antonio (er ee in peninsula balkanica 1890) 258 P. apulum Ten. (P. hybridum L.). (Iter Albanicum (Epiroticum) quartum 4896) 54 P. apulum Ten. (P. hybridum L.) — 264 Ch. majus Ban: el (Plantae Bolivianae) 444 B. frutescens var, cernua Moç. et Sessé — 943 Arg. mexicana var. ochroleuca Lindl. (Arg. mexican arber, J. H. (Plants of Los ‘Angeles Co., California) 44 Pl. petrinus Greene? (Pl. cali- fornicus Benth.). Barbey, Lë in au Levant 4880) 25 P. rhoeas var. genuinum =. (P. rhoeas L.) — 26 P. hybridum L. — 28 P. syriacum Boiss. (P. rhoeas L.) — 29. P. humile Fedde — 36 Gl. videte seng et Huet — 38 Hyp. grandiflorum Benth. — 44 Hyp. à Rd: florum Fedde. et Trabut (Plantes d'Algérie) 204 Hyp. albescens Dur. (H. procumbens var. albescens Coss.). : Baur, R. emi 1133 P. aculeatum Thunb. Becker 243 P. caucasicum Marsch-Bieb 390 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Bell 443 Arg. platyceras var. hispida (A. Gray) Prain (sec. Prain) — 444 Arg. intermedia Sweet (sec. Prain). Berlandier 2 Arg. mexicana L. — 355 Arg. platyceras Link et Otto — 594 Arg. platy- ceras Link et Otto (sec. Prain). Bernoulli et Cario (Herbarium nn 3279 Arg. mexicana L. Bertero 60 Arg. platyceras var. chilensis Billot, C. (Flora Galliae et Germaniae ae 4 Ch. maius — 46 Ch. maius var. laci- niatum (Mill) K. — 244 P. rhoeas L. v ram Ani et Lge.) Fedde et var. genuinum Elkan — 244 bis P, Segen L. var. Boa num Elkan — 242 Hyp. pendulum L. — 504 Mec cambrica L. 912>is Hyp. grandiflorum var. caesium Hausskn. (Hyp. grandiflorum Benth.) — 912 Hyp. erandiorum Benth. — 4408 P. pyrenaicum subsp. Sendtneri (Kerner) Fedde — 1806 P. hybridum L. — 8 P. pyrenaicum subsp. rhaeticum (Ler.) Fedde (P. alp. 8. flavifl. K.) — 2407 P. speeds var. glabrum Boiss. (P. hortense Hussn. — 2408 P. argemone L. et var. glabratum K. (P. argemone L.) — 2408bis P. argemone L. (Nach Rouy et Foucaud P. micran- thum 3. heterocarpum Rouy et Fouc.) — 2609 P. dubium var. collinum (Bogenh.) Fedde (P. Fedde (P. modestum Jord.) — 2806 Gl. flavum Crt. (Gl. luteum Scop.) — 3006 P. rhoeas var. collinum Bogenh. — 2640 P. modestum Jord. — 26402 P. dubium var. collinum (Bogenh.) genuinum Elk. (P. strigosum Bónningh.) Pedunculi pilis subpatulis forma transitoria ad P. strigo- sum!, zum Teil auch ohne Zweifel: P. strigosum var. urophyllum Fedde — 3306 Hyp. pro- L. ens Blanche (Plantae Palestinae et Reliquiae Mailleanae) 48 P. syriacum Boiss. et Bl. — 18bis P. rhoeas var. genuinum Elk. — 4 yp. grandiflorum var. pseudograndiflorum subvar. Bev thocomum Fedde — 20 P. commutatum F. et M. — 423 P. stylatum Boiss. et Bal. & P. syriacum Boiss. et Blanche — 744 Gl. flavum Crtz.(?) — 894 Hyp. grandiflorum var. See SH - grandiflorum (Petr. Fedde (H. a. Benth.) — 2837ter P. Rey f. subbipinnali- fidum Fedde — 2838 P. umbonatum Boiss.(?) — 2839 P. hybridum L. — 2840 R. hybrida DC. — 2841*i* Gl. leiocarpum Boiss. (Gl. luteum v. and. Boiss. — 2863 Hyp. grandiflorum Benth. Blane € M. 139, 1079, 1644 Arg. mexicana L. Blaneo (Provincia [Royaume] de Jaen. (son 70 Hyp. grandiflorum Benth. var. caesium Hausskn. d grandiflorum Benth.) — 127 P. rhoeas var. genuinum Elk. au, az Copa? 286 P. rhoeas var. caudatifolium (Timb.) Fedde (P. rhoeas L.). : u. von Rosthorn 2046 Ch. maius var. grandiflorum DC. — 2580 Mec. quintupli- nervis Regel. Bolander, H. N. (1866) ge re ealifornica Torr. Bondarenko, P. Ch. s L. Bonvalot 142 ere EE (Prain) Fedde (Ch. Franchetianum Prain) sec. Prain. Bordére (Pl. m. Pyren. altior.) 74 P. suaveolens Lapeyr. (P. pyrenaicum L.) — 128 Mec. cambrica Vig. Bornmiiller, J. (Iter dalmaticum 1886) 387 P. rhoeas var. genuinum Elkan. (Plantae exsi mr Anatoliae orientalis 1889) 44, P. commutatum F. et M. (P. rhoeas var. obtusifolium Spenner — 445 P. sm ium var. laevigatum eni: Bieb.) un — 446 P. hybri- dum L. — 447 P. gcc o var. leptocaulotum Fedde (P. somnif. setigerum ‘et var. glabrum Boiss.) — 448 P, rhoeas var, Suhl Elkan — 448b P. rhoeas var. ee a (Hausskn.) Fedde — 449 R. hybrida var. en Fedde — 450, 152 Gl. corniculatum var. flaviflorum DC. — 451 Gl. grandiflorum Boiss. et Huet — 454b Gl. corniculatum var. rs ceum (Crtz) DC. — 453 Hyp. pendulum L. — 454 Hyp. grandiflorum var. caesium Ha et var. pseudograndiflorum (Petr. Fedde (Hyp. grandiflorum Benth.) — 958 P. argemone var. cap upon Fedde et Bornm (Pl. Anatoliae orientalis 1808) 1948 Gl. acutidentatum Hausskn. et Bornm. — 1949, 19499, : 4949> Gl. grandiflorum gen t Huet 4950 P. lasiothrix Fedde (P. bracteatum L.) — 1954 P. bracteatum Lindl. — : P. libépoGona Boiss. — 1953 P. polychaetum Schott et Kotschy — 2684 Hyp. pendulum L. 1 (Iter Persico-turcicum 4892—93) 40 P. hybridum L. (forma transitoria ad var. siculum ` (Guss. Arc. — 11! R. hybrida var. velutina DC, — 42, 43 R. latiloba (Hausskn. et Bornm.) Fedde (R. orientalis var. latiloba Hausskn. et Bornm.) — 839 P. hybridum L. et P. macrostomum Bois: ` et Huet — 840 R. hybrida var. eriocarpa DC. (R. orientalis Boiss. !) — 844 P. hybridum L. z. P. armeniacum DC. (P. caucasicum 2. stenocarpum Boiss.) — 842 P. acrochaetum Bornm. — 842b P. macrostomum Boiss. et Huet (P. dubium L.) — 843 P. Bornmülleri Bette _ - sigue Gl. grandiflorum Boiss. ee Huet (Gl. corniculatum ker — 844 G. corniculatum v var. phoeni | Verzeichnis der Sammler-Nummern. 391 (Crtz.) DC. — 2022 Hyp. trilobum Trautv. — 2023, 2024 Hyp. pendulum L. — 2025 R. dode- candra var. pinnatifida (Boivin) Boiss. — 2027 P. somniferum var. album Elk. ©. oficina Gmel) — 2067 P. rhopalothece Stapf? (P.laevigatum M. B. var. setulosum) — 31 mmu tatum F. et M. (P. rhoeas 8. strigosum) — 3208 P. macrostomum Boiss. et Huet 4 var. ver 9 rhoeas v. genuinum Elk. (P. rhoeas f. setosa) — 3229 P. dubium var. laevigatum ee Bieb. Elkan — 3230 Hyp. grandiflorum var. pseudograndiflorum subv. oliganthocomum Fedd 3232 Gl. acutidentatum Hausskn, et Bornm. (Iter syriacum 1897) 36 P. libanoticum Boiss. — 38 P. hybridum var, siculum umm. Arc. m. (Iter anatolicum tertium 1899) 4036 Ch. maius L. — 7 R. hybrida DC. — 4038 Hyp. pendulum L. — 4039 Hyp. een Benth. — 4040 a gionem Curt. — 4044 Gl. leiocarpum Boiss. (Gl. flavum Citr.) — 4042 P. strigosum var. tu (doge setosum Fedde et Bornm. et .P. pese var. sen Fedde et Bornm. — 4043 P. pilosum Sibt. — 4044 P: apokrinomenon Fedde forma pinnatum (Bornm.) Fedde (P. pilosum f. pinnatum Bornm. 4045 P. apokrinomenon Fedde forma integrifolium (Bornm.) Fedde (P. pilosum f. integrifolium Bornm.). (Flora exsiccata Maderensis 4900) 250 Ch. aren (Plantae exsiccatae Canarienses pies 3044 Arg. mexicana L. — 2045 P. yos L. 2016 P. hybridum L. (P. sic — Guss Sr ind transitoria ad var. siculum — 2017 P. TQUE var. genuinum Sm — 9048 dubium var. subbipinnatifidum (O. Ktze.) eid — 2019 P. dubium var. subintegrum (0. ee Fedde. t 5999 P. dubium var. laevigatum (M. B.) Elkan — 6070, 6071 Hyp. pendulum L. — 6077 R. dodecandra Sg Stapf (R. hybrida f. dodecandra Work.) Bornm. — 6078 R. hy irn var, velutina deren var. hispidissima F 6080 R. hybrida var. eriocarpa DC. 4 R. ch pc. et hybrida var. velutino-eriocarpa Fedde (R. rhoeadiflora Boi: ar — 6082 SÉ en, E (R. rhoeadiflora Mate — 6083, 6084, 60 086, 6087 Gl. elegans Fisch. e Me » Gl. elegans var. Bornmülleri Fedde (form. leiocarpa Bornm.) — 6087¢ dgl. — 8 Gl. Se var. flaviflorum DC. — 6089 Gl, leio- carpum — 6090, wes 6092, eer 6093b Gl. pe Stapf — 6094 P. lasiothrix Fedde BP; e Lindl. 6096 P. armeniacum var. microstigmum Boiss. — 6097 P. armeniacum SE cami ccc aioe Boiss. et Huet — 6099 P. dubium var. —— subv. Inevigatisimum 4 we B. — 6100 P. dubium var. laevigatum subv. setu- losum Fedde e rnm. , 6402, 6103 P. chelidoniaefolium Boiss. et Buhse — 6404 I arenarium we — e 23 > tenuifolinto Boiss. et Hohenacker (P. arenarium mes Bieb.) — 6107 P. hybridum 8 P. hybridum (P. hybr. var. apulum Pay: nm iv.). (Lydiae et eg ph exsicc. 1906) 9020 P. Virchowii Aschers. et Sint. Botteri 512 B. frutescens f. subtomentosa um Fedde. — E mien ae canarienses 1845) 449 Gl. flavum ee (Gl. luteum Scop.) — 209 Arg. . — 385 P. hybridum L. (P. om L.) — 519 P. dubium f. subintegrum (0. Rise Pech et P. EC Fedde (P. hybridum L.) — 613 SC corniculatum Curt. 678 Arg. mexicana L. (Arg. mexicana var. ochroleuca) — 679 P. rhoeas var. omphalophorum Fedde. (Pyrénées Espagnoles 4847) 333 Hyp. grandiflorum var. caesium Hausskn. (H. grandiflorum nth. — 335 Gl. corniculatum var. rubrum (Sibt. et Sm.) Boiss.? (Gl. fulvum Sm.) — 337 pese Lap. (P pyrenaicum 38 Mec. ind Vig. es de Savoie 1848) 16 P. Motus geg Burseri (Ler.) Fedde. eL. — 533 3 R. hybrida DC. — 534 Gl. cornicu- (Pe braetestum Lindl) — S- z Pens 1850/54) 4 P. argemo latum Cult zz BER Hyp. pendulum L. — 53 Hyp. grandiflorum Benth. — 10178 Ch. maius L. — 4360 Hyp. grandiflorum var. mei Hausskn. (H. grandiflorum Benth.) — 2407 Hyp. grandi- florum nekih. et H. grandiflorum var. caesium Hausskn. Herbier de la Commission scientifique gei Mexique) 6 Arg. mexicana var. ge en (Arg. mexicana L. — 7 Arg. platyceras Link et Otto — 1750 B. u. en lia. f. subtomentosa Fedde et B. u. E e vid Fedde — 1790 B. P 1 a cens (0. SOEN Fedde — 23 : (Plan es d'Algérie: 1855) 36 Hyp. albescons. Dur ntae 860) ) 44, 38 P. Keim var. Sparsipilosum Boiss. (P. pilosum Sibt.) — os B SAGE pilosum Sibt.) — 30 P. polychaetum Schott et Kotschy (P. poly- e: : Plantae. armeniacae 1862) 40 P. fugax Poir. et P. caucasicum Marsch.-Bieb. (in herb. Berol. (P. fugax var, cave oiss.) — 25 R. refracta DC. — 27 P. caucasicum Marsch.-Bieb. 392 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. (Plantes des Alpes maritimes 4863) 21 Hyp. procumbens L. nn de l'Ile de Rhodes. 1870) 3, 8 R. hybrida DC. s Ne 132, 133 Gl. arabicum F'rosen. — 454 Gl, leiocarpum Boiss. (Gl. corniculatum ae Br raunton, Ernest (Plants of Los Angeles County 1902) 154 Esch, picta Greene (Esch. penin- sularis Greene). (Plants of m. 4903) 834 Esch. pieta Greene (Esch. calif.) — 838 Esch. picta Greene (Esch. calif.) — sp verecundus Greene (Pl. californica Benth.) — 867 DL verecundus Greene (Pl. californicus oe ges, Th. (Cairn 10 Pl. communis Greene? (Platystigma lineare Benth.) — 22 Mec. heterophylla Benth. 4 Hesp. platystemon Greene (Platystigma lineare Benth.). Broteri 786 deg Decii var. gr Lindl. (sec. Prain). Brotherus, A. H. et V. F. (Plantae Caucasicae 4884) 44 Hyp. pendulum L. SZ arenarium M. B. (P. ars Sid arenarium (M. B.) Elk.) — 50 P. paucifoliatum (Trauty.) Fedde (P ug L.) — 51, caucasicum Marsch. Brown, H. E. (Califordia mL 1897) 149 Esch. pulchella Greene (Esch. caespitosa var. ee rede — 466 Esch. crocea Benth, (Esch. calif.) — 467 Pl. proximus Greene (Pl. —— Benth.) — No De. herbacea Greene (De. rigida Benth.) — 844 Pl. leiocarpus Fisch. et Mey. (Pl. californicus Benth.). Buhse 48, 49 Hyp. pendulum L. (sec. Boiss. et Buhse) — 191 R. hybrida DC. p Boiss. et Buhse) — 208 Gl. grandiflorum Boiss. et Huet (Gl. corniculatum Curt.) — 308 P. fugax Poir. (P. caucasicum Marsch.-Bieb.) — 375 R. hybrida var. eriocarpa DC. — 924, 922 P. chelidoni- folium Boiss. et Buhse — 992 P. tenuifolium Boiss. et Hohen. — 1139 Gl. leiocarpum Boiss. (Gl. flavum ER — 4440 Gl. oxylobum Boiss. et Buhs Bunge, Al. (ex Alex. Lehmann, Reliquiae botanicae) 4 R. refracta DC. — 50 R. dode- € a (Forsk.) Fedde et P. pavoninum Fisch. et Mey. — 54 R. dodecandra (Forsk.) Fedde |R. orientalis Boiss.) — 52 Gl. elegans F. et M.(?) (Gl. squamigerum Boiss.) — 53 Gl. fimbrilligerum Boiss. (Gl. persicum DC.) — 54 Hyp. pendulum L. (Hyp. caucasicum Burk, W. H. (Expedition to Greenland 4891. — Prof. Angelo Heilprin in charge) 4 P. nudi- caule GE radiatum (Rottb.) Fedde » B. F. (Plants of Missouri 1896) 726 Sang. canadensis var. Dilleniana (Greene) Fedde. "mme? Dr. W. (Reisen in Deutsch-Ost-Afrika 1900—1901) 496 Arg. mexicana L Buysman, M. (Herb. analyticum) 122 P. rhoeas var. caudatifolium (Timb.) Fedde. Callier, A. (Flora silesiaca exsiccata. Ed. 1893) 777 Arg. mexicana var. ochroleuca (Sweet) Lindl, (Arg. mexicana (Iter en secundum 1896) 9 P. commutatum F. et M. et P. dubium var. laevigatum (M. B.) Fedde et P. dubium L. (P. rhoeas L.) — 40 P. hybridum L. — 270 R. hybrida var. vokito ee inr Calwe => — 475 P. dubium vur. ite ddr n Fedde? . — 190 R. hybrida. DC. — 345 P. rhoeas L. — 385 Gl. corniculatum Curt. — 386 R. hybrida DC. — 407 Gl. flavum Crtz. (Gl. luteum Scop.) — 444 GL corniculatum Curt. — 456 Gl. grandiflorum Boiss. et Huet. Cardoso, J. (Cape Verde Is.) 67 P. dubium L. (2). Cesati, Casuel, ep (Plantae Italiae borealis. Ed. Hohenacker) 3 P. apulum Ten. (P. B are Ces.) — 443 Gl. flavum Crtz. — 498 Hyp. grandiflorum arrel, L. ( i2 21 ^ somniferum L. — 38, 62 P. hybridum L. — - 49 Gl. cornicula- tum ba — 447 P. dubium var. albiflorum Boiss. hesney (Expedition to the i eg 9 Hyp. pendulum L. und z. T. H. grandiflorum var. caesium qe — i R. hybrida var. velutino-eriocarpa Fedde R. orientalis Boiss.). Chesnut, Y. = (California plants, collected at Round Valley, Mendocino a: 36 PL glypto- lobus Greene? (Pl. comicus Benth. — 134, 506 Esch. angularis Greene (Esch. Douglasii). evallier, L. (Plantae Saharae algeriensis 1902) 446 ar Geslini inue et Kral. — 395 P. hybridum var. ehe Chev. — 396 Hyp. albes Choulette, S. (Fragmenta Florae Algeriensis exsiccata. ee ser.) 3 Hyp. pendulum L. (Hyp- pendulum var. glau cescens) — 304 R. hybrida DC. — 404 P. rhoeas var. caudatifolium (Timb.) var. ous Sch Fedde. orn, Arthur M. (1902) 9 De. rigida eme Rob. (Flora Cubana) 485 Arg. scans L. 1 d 1 4 A 3 j Verzeichnis der Sammler-Nummern. 393 eu, John M. 115 St. diphyllum Nutt. — 662 Arg. mexicana var. ochroleuca Lindl, (sec. Prain Co urbon 539 Arg. mexicana var, ochroleuca. Lindl. (sec. Prain). Coville, Fr. V. and Fr. Funston (Death valley Vased ee 334 Esch, eom Greene (Esch. minutiflora Wats.) — 549 Esch. Covillei Greene (Esch. minutiflora Wats.) — 52:* Arg. platyceras s et Otto — 1445 Esch. rigida Greene (Esch. crocea) — 1311 De. ike lica Greene (De. rigida Benth.) Crandall et nen (Flora of Colorado) 36 Arg. ranges bso A Otto. Cuming 764 Arg. platyceras var. chilensis Prain (Arg. mex Curtiss, A. H. u of the Southern United States ers. pes vu mexicana L, var ochroleuca (Sweet) Lindl. et Arg. leiocarpa var. ochroleucoides Fedde. Cusick, William C. je of pce en 1669 Canbya aurea Wats. David, Abbé A. 2348, 2627 Hyp. L Davy, J. Burtt (Flora of the eae "Valley, S. ee 4896) 4223 Esch. caespitosa Benth. — 2489 Esch. modesta eh (Esch, u. — 2593 Esch. multicaulis Fedde. (Plants of California 1897) 3404 Esch, inflata Gree Debeaux, O. (Société dauphinoise 4946 Hyp. PE A var. caesium Hausskn. (H. grandiflorum Benth.) — 4947 Hyp. pendul elavay (Plantes de Chine, Prov. du Yunnan) 987 Mec. racemosa Max. — 2080 Mec. racemosa Max. (Mec. lancifolia Franch.). Despréaux, M. 424 Gl. corniculatum Curt. Deflers, M. (Iter arabicum secundum) 148 Arg. mexicana L. Deschamps, E. (Pflanzen aus Cypern) 15 R. hybrida DC. — 17 Gl. leiocarpum Boiss. (Gl. luteum Scop.). Deutsche en 1902 20 Arg. mexicana L. Deyrolle, Th. (1870) 19 P. orien Dinklage, M. oner een 1 ed pn mexicana L. (Liberia 1896) 1738 Arg. m a L. Dinter Deutsch SW -Afrik se "t P. aculeatum auri Dodge, K. (1894) 7 Arg. intermedia Sweet (Arg. mexicana L.). Dörfler, J. (Iter turcicum II. 4593) 43 Gl. grandiflorum vof et Huet (Gl. corniculatum dde. — Curt.) — 44 Hyp. grandiflorum var. pseudograndiflorum (Petr.) Fe (Herb. normale 4895) 3304 P. pinnatifidum Moris — 3302 R. hybrida DC. — 3603 Ch. maius var, leviniatum (Mill) K. — 4301 Gl. flavum Crtz. (Gl. glaucium (L.) Krst.) — d Mec. cambri hb mergue, F. (Oran) 89 Hyp. albescens Dur. (H. Duriaei Pomel), Dramen 8 (9?) Arg. platyceras Link et Otto — 15 Arg. mexicana L. (sec. Prain). Duhmberg, Dr. 0. (Barnaul, Plantae seven 1881) 798 P. nudicaule subsp. rubro-auran- liacum var. corydalifolium Fedde — 799 P. = dicaule subsp. rubro-aurantiacum (DC.) Fedde — 800 Ch. maius var. grandiflorum DC. — 804 P. pavoninum F, et M. Dungboo (Flora ag the Bhootan Himalaya) 229, 230 Hyp. leptocarpum Hook. f. et Thoms, ridum = hie, J. F. 1050 Mec. eis Se (Mec. nepalensis DC.) — 4051 Mec. aculeata Royle — 2698 Mec. aculeata Royle — 2699 Dicranostigma lactucoides Hook. f. et Thoms. (St. 5324 Hyp. leptocarpum Hook. f. = Thoms. — 5326 Dicran. lact. Hook. f. et Thoms. (Gl coides) — 8564 P. pavoninum C. A. Mey. — 8567 Hyp. pendulum L. — 13083 Royle — 13862, 414037 P. Sie subsp, alike: tras Sieg var. subcorydalifolium Fedde 44430 P. nudicaule subsp. rubro-aurantiacum var. corydalifolium Feddé — 19825 P. dibiom var. laevigatum (M. = Elkan Earle, F. 8. and Esther S. (Plants of New Mexico) 179 Arg. squarrosa Greene. Ecklon et Zeyher 20 P. aculeatum Thunb, ggers (Flora exsiccata Indiae occident. ed. A. Töpffer) 109, 204 Arg. mexicana 615 B. frut, f. subtom. ('Hér.) Leg — 4742 B. frut. ^ glaucescens (0. Ktze.) Fedde u. f. ie tomentosa (l'Hér) Fedde — 1995 Arg. mexicana L. — 0 B. integrif. f. mexicana subf. sub- tomentosa Fedde (B. frutescens L.) — 4580 Arg. as * E 738 384 ae mexicana L, Eggert, H. (Herb, americ.) 49 ne. canadensis L. nberg, €. 160, 188 Arg. mex , Dr. (Exp. Baron v. rn 1900: Somaliland u. Harar.) 227% Arg. mexicana L. 394 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Ellis, R. (Flora of the Chenab Valley, North-Western Himalaya) 1362 Mec. aculeata Royle (Mec. robusta Hook. f. et Thoms. (sec. Prain)) — 1474 Mec. aculeata Royle (Mec. robusta Hook. f. et Thoms. See Prain)). lmer, A. D. E. (1904—1903) 1798 Esch. granulata var. minuscula Fedde (Esch. cali- fornica) — at De. Brandegeei Fedde (De. rigida Benth. ) — 2250 Pl. tessellatus Greene (Pl. cali- fornieus Benth.) — 3497 Meconella denticulata Greene — 3267 De. caudata Greene peu ee Benth.) — 3268 Esch. Elmeri Greene (Esch. hypecoides) — 3554 Esch. crocea Benth. 8 Pl. purpuratus Greene (Pl. californicus Benth.) — 3721 Arg. intermedia Sweet? (Arg. hispida SE 3803 Esch. absinthifolia Greene (Esch. hypecoides) — 3876 Romn. trichocalyx Eastw. — rigida Benth. — 3996 Esch. maritima Greene (Esch. glauca Greene) — 4180 Esch. Be Greene (Esch. minutiflora Wats.) — 4604 De. quercetorum Greene (De. rigida Benth.) — 4640 Esch. leucosticta Greene (Esch. Douglasii) — 4680 Esch. marcida var. monticola Greene (Esch- crocea Benth.) — 4840 Pl. communis Greene (Pl. californicus Benth.) — 4853 PI. leiocarpus F. et M. (Pl. californicus Benth.) — 4924 Mec. heterophylla Benth. (P. heterophyllum Greene). Endrés 102 Arg. mexicana L Eversmann 11 R. hybrida var. velutino-eriocarpa Fedde (P. argemone L.). Facchini, N. 1972 P. pyrenaicum subsp. rhaeticum (Ler.) Fedde. Falkoner (Herbarium of the late East India Company) 442 P. nudicaule subsp. rubro- aurantiacum var. corydalifolium Fedde ar viet es 390 Mec. Oliveriana Franch. (sec. Prain). F Abbé U. (Japan) 579 Ch. maius var. grandiflorum DC. — 2462 Hyl. japonica (Thunb.) vier? — 3015 P. nudicaule subsp. eve gemi: var. ee Fedde. (Plantae Formosanae 1903) 234 Arg. mexicana L. Favrat, ey tag aux Antilles, per 4 Arg. mexican er 16 Arg. platyceras Link et Otto (spec. fructigera) et Arg. omini var. hispida (A. Gray) Prain tipi orlat. Filchner, Frau Leutnant (1904) 85 P. somniferum L e Flora exsieeata austro-hungarica 89 (leg. Obrist) P. pyrenaicum subsp. Forskäl (Fl. Aeg.-arab. 314° Hyp. aegyptiacum Aschers. et Schweinf. (Mnemosilla aegyp- tiaca Forsk.). Franceschi, Dr. F. (Plantae Guadalupenses 1892—93) 49 Esch. californica China. "o 20 Esch. ramosa Greene (Esch. elegans var. ramosa Greene). Friedriehsthal 114 a maius L. — 443 Hyp. a L. u. grandiflorum Benth. — 6 Arg. mexicana L. — 834 Gl. leiocarpum Boiss. — B. frutescens f. eege Gaillardot, C. 4. Hyp. grandiflorum var. Boy een (Petr. Fedde (Hyp. ee? bens L.) — 104 P. rhoeas var genuinum Elk, 12 strigosum var. Gaillardotii Fedde (P. rhoeas L. var.) — 125 Hyp. aegyptiacum (Forsk) N et Schweinf. * disi eer hier des 390, 390bis GI. leiocarpum Boiss. (Gl. luteum Scop.) — 873 P. rhoeas var. genuinum Elk. 74, 874ter Gl. leiocarpum Boiss. (Gl. luteum Scop.) — 874bis Gl. acutidentatum gene. et Bornm. (Gl. luteum Scop.) — 1546 P. humifusum Fedde — 1946, er P. Ba ichum Boiss. et P f. subintegrum o Ktze.) Fedde — 1948 P. hybridum L. 949 P. argemone L. u. 4949bis P. Ska Boiss. et BL) — 41949ter P, rhoeas var. genuinum "e (P. syriacum Boiss. et BL eg 1920 P. hybr. var. siculum (Guss.) Arc. (P. hybridum L.) — 1924 R. hybrida DC. — 1922, 4922bis Hyp. grandiflorum var. caesium Hausskn. (Hyp. grandiflorum Benth.) — 1923 Hyp. pendulum L. — 2644 Hyp. grandiflorum var. caesium oe kn. Galeotti 3019, 4744, 4772 Arg. mexicana var. ochroleuca Lindl. — 4770 Arg. platyceras Link et Otto — 7007 B. fru tescens forma eee tae iir) Fedde. Gallé 512 B. eer f. glaucescens (O. Ktze.) F Gammie, 6. A. 110, 787 Mec. simplicifolia Don. = Gandoger, M. (Flora Gallica exsiecata) 903 Hyp. grandiflorum var. caesium Hausskn. ` (Hyp. grandiflorum Bent = (Flora es SE 160 P. rhoeas var. genuinum Elk. — 4185 Gl. flavum Crtz — — 354 Hyp. grandifloru caesium Hausskn. - (Flora inital perum 199 P. rhoeas var. genuinum Elk. (p. strigosum Böngh.) — 490 T hybridum n ardner, N. di (Plants of California. 1903) 325, 527, 528, 529, 530, 531 Esch. arvensis = Greene — 526 Esch. pseudoinflata F More HE E . Gared, €. E. 44 Esch. slyptosperma G Greene. ^ PEROT 3E OUR Fy, AIEEE CRN Se Oe EEE ree eee Verzeichnis der Sammler-Nummern, 395 Gaudichaud 143 Arg. mexicana var. ochroleuca Lindl. — 222 Arg. jee var. chilensis Ar Prain et Arg. mexicana var. ochroleuca Lindl. (Arg. grandiflora) — 40 rg. mexicana L. (sec, Prain) Gaumer, G. F. (Plantae Yucatanae 1895) 49 Arg. mexicana L. — 562 Arg. mexicana L. ndl.). (Arg. mexicana var. iere: Lin "ug r, H, (Société dauphinoise 1887) 5183 Hyp. procumbens L. y, €. 206 Arg. platyceras var. Pes Prain et Arg. mexicana var. ochroleuca Lindl. (Arg. mexicana L.) (sec. Prain). oe nt =". 10 Hunnemannia fumariaefolia Sw. e P. (Alameda, Californien) 43 Esch. casspilosa Benth. — 15 Mec. ae Torr. po geet Nutt) — 16 Pl. communis Greene (Pl. californicus Benth.) — Hesp. platystemon Greene (Platystigma Bag Benth Giraldi, Padre Guiseppe 760 Macl. mierocarpa (Max.) Fedde — 764 Dicran. ro (Max. Fedde — 762 Hyp. eni. f — 764 Dicran. leptopodum (Max. quintuplinervis Regel — 4468—72 Macl. microcarpa (Max. Fedde — 4473, 74 Ch. EE var. orum DC i bi a a bi p. ro- tiac ar. nudicaule subsp. rubro-aurantiacum var. üben Fedde 4486, 4487, 4488, 4489 P. nudicaule subsp. rubro-aurantiacum var. isopyroide Fedde — 1490. P. nudicaule subsp. rubro- aurantiacum var. aquilegioide Fedde — 4494, 4492 Mec - quintuplinervis Regel — 5986, 7008 Hyl. japonica Ge Prantl — 7032 Mec. quintuplinervis R egel Glaziou 3863 Arg. mexicana L. Goldm sis E. A. (1899) 446 Arg. platyceras Link et Ott Griffith (Herbarium of the late East India Company) 187. 4372 P. pavoninum Fisch. et Mey. (P. cornigerum Stocks) — 1382 P. dubium var. laevigatum (M. B. Elkan — 139? R. hyb- rida var. velutino-eriocarpa Fedde et R. rhoeadiflora Boiss. — 144 Gl. contortuplicatum Boiss. (Gl. elegans Fisch. et Mey.) — 142 Gl. Mp aU" cx (Gl. squamigerum Kar. et Kir.) — 159 Hyp. pendulum L. (Hyp. procumbens L.) — P. Decaisnei var. Dielsiana n — 421 R. hybrida var. er Fedde — SC Gl. elegans Fisch. y- KE Decaisnei var. gei ana Fedde — 1414 P. nudicaule subsp. rubro-aurantiacum var. ee folium Fedde 449, 1413 P. pavoninum Fisch. et M rote E Herb ipee snap [ ndiflorum Boiss. et Huet (Gl arabicum Fres.) — 15 Gl. Wee Fre SR. ne (Forsk.) Stapf (R. orientalis Boiss.) — 122 P. De- caisnei Hochst. et Ste Gueinzius Peg 77 P. aculeatum Thunb. Gundlach 22, 23 B. frutescens L. sec. Urb Guyot (1902) 236 Hyp. aegyptiacum Toke. Aschers s. et Schweinf. (Hyp. imberba Sibt.'. Hall, Elihu (Plantae oregonensis 1871) 23 Esch. Douglasii Walp. (Esch. californica var. Douglasii A. Gray). Hall, H. M. Plants of Southern California 4897—1903) 1092 Esch. revoluta Greene 385 Esch. er var. gracillima Fedde 454 Esch, minutiflora Greene (Esch. vincia Wats.) — 543 Pl. hyacinthinus Greene = californicus var. crinitus Greene) — 633 De. rigida Benth. — 1427 Esch. vernalis Greene — Pl. Hallii Fedde et Pl. Tornin Fedde (Pl. californicus var. crinitus Greene) — 1289 oe ag Eastw. (R. Coulteri Harv.) — 4754 Esch. micrantha var. fusigemmata Fedde (Esch. minutiflora ts.) — 197 oe ie Fedde — 2784 Esch. er var: a Fedde ch. Cahors oye — De. agnina Greene (De. rigida Benth.) — 3046 Esch. picta Greene. (Plants of rs Aeris 1611 De. pe Tel Greene (De. rigida Benth.) — 1637 Esch. revoluta var, caudatocalyx Fedde — 1654 Pl. communis Greene (Pl. californicus Benth.) — 1691, 4796 Meconella octandra Greene Zt Torreyi et Platystizma californicum) — 3700 Esch. arvensis var. orthodichasialis Fedde — 3704 Esch. recta Greene — 3713 Esch. picta Greene — 3739 Mec. denticulata Greene — 3794 e Loesenerianus Fedde (Pl. californicus we 3826, 3849 Esch, picta Greene — 3873 Esch. vernalis Greene — 3975 Esch. andi Gre M. and Babcock, E. B. (Plants of the Upper Sacramento Valley, “California IS Ver? s confinis Greene. (Plan je Sierra Nevada Minnie, California 4903) 4082 Esch. confinis Greene — 4473, 4430 Bach. shastensis Greene. (Greenhorn de eds Kern Co. 1901) 5006 Esch. caespitosa Benth. — 5008 Esch. recta Greene (Esch. calif.) — 5023 Hesp. filiformis Fedde ( (Platystigma lineare Benth.). 396 Friedrich Fedde, — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Hall, H. M. gura a Southern California 4905) 5753 Esch. crocea var. sanctarum (Greene) Fedde (Esch. rigida (Mohave Desert, Se Jemio Co., and Colorado Desert, Riverside Co., e 1309 5898 Esch. Parishii Greene — 5904 6084 Esch. micrantha Greene (Esch. minutiflora Wat 6044 Esch. glyptosperma Greene — "6205 Pl. hyazinthinus Greene (Pl. -calif. (Kern County) 6290 Pl. elegans Greene (Pl. calif. Benth.) — 6389 PI. crinitus (Pl. calif. Benth .). (Mt. Pinos, Ventura County 1905) 6441 Esch. ae Greene Hansen, Geo. (Flora of the Sequoia Region 1895—1896) 80 Pl. turbinatus Greene (Pl. californicus Benth.) — 82 Esch. crocea Benth. — 548 Meconella californica Torr. (Pl. Torreyi Greene) 058 Esch. gege Greene (Esch. caespitosa Benth.) — 4059 Esch. recta Greene (Esch campais ery Steudel) — 4412 Esch. jui Greene (Esch. Douglasii) — 1309 Esch. pulchella Greene — 1325 Esch. caespitosa Benth. — 1359 Esch. tenuissima Greene (sec. icum — 4548 De. e Greene (De. rigida Benth.) — ren Esch. pulchella Greene — 1539 Esch. tenuis- sima Greene (Esch. caespitosa Benth. — 4545 Esch. compacta (Lindl.) Steud. — 1547 Esch, tenuissima Greene (Esch. caespitosa Benth.) — 1553 Esch. crocea Benth. — 1570 Esch. pulchella Greene — 4596 Esch. tenuissima Greene (Esch. caespitosa Benth.) — 2039 PI. Martii Greene? (Pl. calif.). Harper, Roland M. (Georgia Plants 1904) 4446 Sang. canadensis var. rotundifolia (Greene) Fedde (Sang. canadensis L.) — 1530 Arg. alba Lestib. arri » (Flora jamaicensis) 6979 Arg. mexica Hartman, ' €. V. (Archaeological Expedition to Northwestern Mexico under the Direction of Dr. Carl Lumholtz. 4891) 673 Arg. platyceras Link et Ott 8 Esch. recta Greene (Esch. tenuifolia Se — 4639 Esch. marcida var. monticola Greene (Esch. calif.) — 1640 Pl. obtectus Greene (Pl. e Sien Benth.) — 1644 De. rigida enth. Hausskneeht (Iter orientale 1865—1867) 35 P. fugax Poir. /P. caucasicum M. B.) — 37 P. var. eer dane — Hyp. pendulum L. — 290 Hyp. grandiflorum var. caesium Hausskn — 294 R. hybrida var. ee DC. — 292 P. argemone L. — 517 P. glaucum Boiss. et Hausskn. — > P. hyoscyamifolium Boiss. — 958 P. argemone L. v. Hayek, Dr. A. (Flora stiriaca exsiccata) 217, 218 P. alpinum subsp. Burseri (Crtz.) Fedde — 219 P. alpinum subsp. Kerneri (v. Hayek) Fedde — 344 P. pyrenaicum subsp. Sen dt- neri (Kerner) Fedde. ayes, J. J. (Plants collected in his exploration of Smith Sound, Arctic America, between the 78th Ge: Sänd Parallels, July to September 1861) 2 P. nudicaule subsp. radicatum var. labra- doricum Fedde. ilprin, — (Peary Relief Expedition 1892) 3 P. nudicaule subsp. radicatum var. labradoricum Fedde. v. Heldreich, Th. (Kreta 4846) 4569 Gl. leiocarpum (Gl. luteum Scop.). agree Kleinasien. 1845) 644 P. gracile Auch. — 727 Gl. acutidentatum Hausskn. et Born gene E Sm.) — 1048 P. Heldreichii Boiss. — 4048b P. Heldreichii var. pumilum esu graecum normale) 449 Ch. maius L. — 139 Hyp. procumbens var. glaucescens (Guss.) Moris. (H. glaucescens Guss.) — 355 Hyp. grandiflorum var. caesium Hausskn. (Hyp. grandiflorum Benth. — 534 Gl. corniculatum var. rubrum (Sibt. et Sm.) DC. — 727 Gl. leio- carpum}Boiss. — 786 P. strigosum var. Haussknechtii Fedde (P. rhoeas var.) — 846 X P. nigro- tinctum (arg. X apulum) Fedde (P. apulum Ten.) — 865 R. hybrida var. eriocarpa DC. — 886 Gl. corniculatum var. flaviflorum DC. — 1407 Gl. Serpieri nte — 4408 Hyp. procumbens var. glaucescens (Guss.) Moris — ees Hyp. procumbens L. — 2 Gl. corniculatum var. rubrum pee et Sm.) Boiss. — 2242 Hyp. pendulum L. — 2627 P. sialta f. subbipinnatifidum Fedde - 3778bis Gl. Serpieri Heldr : Heller, À. Arthur (Plants of Southern Texas. 4894) 1378 Arg. platyceras Link et Otto (Arg. mexicana L.). : Heller, A. A. and? E. Gertrude (New Mexico plants | 3704 Arg. platyceras var. hispida ` Prain E plátycoran Link t Otto). | A. A. and Brown, H. E. (Plants of California, Sonoma County. 4906) 5086 Esch. S arginatus G s Greene (Pl. californicus Benth.) - De. myrtifolius Fedde et De. quercetorum Greene (De. rigida xm ENEE AMT E E EAA ES, NLE WEE PES nal nun nenn en nn a ar Verzeichnis der Sammler-Nummern. 397 Heller, A. A. (Plants of California, Monterey County. 1903) 6539 Esch. eure va ieu Fedde (Esch. calif. Cham.) — . purpuratus Greene — 6624 h. Steeg ar. luxurians Fedde — 6638, 6860 Esch. Holleríérn Greene — we? PE eur, Benth. (California Plants, Alameda Co. 1904) 7312 Pl. nigricans Gre (California Plants, Santa Clara County. 1904) 7285 Esch. pisc var. caudatocalyx Fedde (Esch. erocea Benth.) — 7379 Pl. leiocarpus F. et M. (Pl. emarginatus Greene) — 7436 Mec heterophylla Benth. (P. heterophyllum Greene) — 174904 De. quercetorum Greene (De. rigida enth.) — 7504 Esch. granulata var. minuscula Fedde (Esch. glauca Greene ; nderson, E. F. 16 Esch. columbiana Greene (Esch. calif. v. Dougl.). 6 > Dr. A. (Collections from Central China gation erh Macl. cordata R. Br. (B. cord. Willd.) — 5404, 54045 Eomecon chionantha Hance — Hyl. iap. (Thunb.) Prantl (St. iap. son — 5567, 5567> St. lasiocarpum (Oliv.) Fedde (Ch. ee pus — 6863 Mec. Oli- , H. W. (4893) 48 €— floribunda Greene (Esch. caespitosa Benth.) — 94 PI. obtectus geg (Pl. californicus Bent rium Florae Ingricae ies 35 Ch. maius L ra tum (Mill) K. — 5463 Gl. flavum var. fulvum Sm. et Gl. eS Curt. (Ch. glaucium et var.) — 5464 Gl. corniculatum Curt. (Ch. oie L. — 5165 R. hybrida DC, (Ch. T dum L.) — 5167 Macl. cordata R. Br. (B. cordata Willd.) — Sat Hyp. pendulum L. — Hyp. procumbens (Hyp. erectum L.). Heuser, Dr. 310, 368 Sang. canadensi ren} 499 Arg. mexicana var. sc euca Lindl. (sec. Dram", St. Hilaire, 2416 Arg. mexicana var. ochroleuca Lindl. (sec. Prain). Hildebrandt, J. M. (1873—75) 900, 15662 Arg. mexicana L. Hitchcock, A. S. (Plants of Kansas) 41 Arg. squarrosa Greene (Arg. platyceras Link et Otto) — 608 Sang. canadensis L. var. Dilleniana (Greene) Fedde. H Hohenacker, R. F. (Arznei- u. Handelspflanzen) 55 Sang. canadensis L. var. Dilleniana (Greene) Fedde — 599, 5992 P. somniferum L. (opiiferum petalis purpureis) — 600, 6002, b P. somniferum L. {opiiferum petalis seminibusque albis Hohenacker) — 604 P. setigerum DC. — 778 P. rhoeas var. caudatifolium (Timb.) Fedde (P. rhoeas L.) — 900 Ch. maius L. — 1002 Gl. giu Curt. 8 PL Labrador. 54 P. nudicaule subsp. radicatum var. labradoricum Fedde. ee Dr. (Guyane anglaise) 523, 525 Arg. mexicana L Hügel 3800 Arg. mexicana L. Huet ha Pavillon, E. et A. (Plantae aie 3 dd procumbens var. glaucescens (Guss.) Moris et var. png (Boiss: Fedde (Hyp. glaucescens G Pini ge 44 P. alpinum subsp. Burse ri (Ortz.) Fedde (P. alpinum L.). r, Porta, Rigo (Iter Italicum III. uso) 87 Hyp. procumbens var. glaucescens (Guss.) Moris ( Kg glaucescens Guss.) — 215 P. apulum Ten. (Iter hispanicum (1879)) 967 R. hybrida DC. Jacquemont 1527 Arg. mexicana L. (sec. Prain). Jäger 34 B. frutescens forma subtomentosa (l'Hér.) ue — dos Arg. mexicana L. Jameson 672 Arg. mexicana var. ochroleuca Lindl. (sec. P. JUN p (Plantes d'Algérie. 1851) 424 P. ee (P. setigerum DC.), son, W. H. M. Hall {Plants of Southern California (from ... to Santa Rosa Peak and Palomar (4904)) 4854 Esch. micrantha Greene (Esch. da a Wat Jerm "p S rmy, 6. (Flora d 218 Arg. interme ed (Arg. mexicana Jones, E. 218 Arg. intermedia Sweet (sec. Prain). ge of Utah 4880) Bo Arg. platyceras var. ug n Gray) Prain (Arg. hispid da Gray) — 4658 Esch. glyptosperma Greene ag iforni ica var. caespitosa Brewer) sch, NER. Great (Esch. minutiflora Wats. ra of California) 2226 Esch. dn Greene (Esch. californica Cham.) — cö- munis Ge (Pl. californicus Benth.) — 3038 Esch. picta Greene (Esch. calif. var. Zeien Gray). (Flora of Mexico) 3686 Mec. heterophylla Ben Seth. (Flora of Nevada 1882) 3758 Esch. minuscula Greene (Esch. minutiflora Wats.). 398 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. > of Arizona 4884) 3843 Esch. glyptosperma Greene (Esch. calif. var. Douglasii er 4 Esch. micrantha Greene (Esch. minutiflora Wats.) — 4362 Esch. Jonesii Greene (Es lee Cham (Flora of California 4884) 3843 Esch. glyptosperma Greene (Esch. calif. var. Douglasii Gray). ants of Central and Southern Utah and adjacent portions of Nevada and Arizona (Wes- tern pide (4894) -— 50292, 50322 Esch. glyptosperma Greene — 5053 Esch. ludens Greene. (Pla 5077% Arg. platyceras Link et Otto Greene eres minutiflora). (Flora of Utah) 5:24, 5439> Pl. Greenei Fedde — 5196> Esch. glyptosperma Greene — 5546 hes p tyceras var. hispida (A. Gray) Prain subvar. rotundata (Rydb.) Fedde — 5388?, 60544 "id enr ed Link et "ied (forma ad var. hispidam transiens). net-Marie, Fr. (Herbier de Jérusalem) 47 R. hybrida var. velutina D G irtetera] ee (Plants of Jowa 1897) 335 Sang. canadensis var. ee Ber Fedde (Sang. canad. L.). Jurgensen, C. (1845) 136 Arg. mexicana L. — 492 B. frutescens forma subtomentosa (Hér.) Fedde Kareliu et giai (4840—41) 63 P. nudicaule subsp. rubro-aurantiacum var. corydali- folium eem — aius L. — 1480 P. hybridum L. — 41184 Gl. squamigerum Kar. et Kir. — 44 dy en eais Kar. et Kir. — 1483 Hyp. erectum var. lactiflorum (Kar. et ins DR. forma transitoria ad var. hispidam) — 51104 Esch. ludens Karo, F. (Plantae Dahuricae) 37 Ch. maius var. grandiflorum DC. (Ch. grandifl. DC.) — 474 P. nudicaule subsp. xanthopetalum forma typicum (Fedde) Elk. (P. nudic. e. commune Turcz.) — 47> P. nudicaule subsp. rubro-aurantiacum f. typicum Fedde — 47° P. nudicaule subsp. xanthopetalum var. leiocarpum (Turez.) Fedde. (Z Flory Królestwa polskiego) 27 P. dubium var. subbipinnatifidum (O. Ktze.) Fedde. Karwinsky (iter mexicanum 1841, 4842) 42 Hunnemannia fumariaefolia Sw. — 13 Arg. mexicana L. — 14 Arg. platyceras var. hispida Prain — 223 Arg. mexicana L. (Hyoscyamus) — 4108 B. frut. f. subtomentosa (l'Hér.) Fedde. g, Dr. A. and W. 6. W. Harford (1868—69) 26 Pl. communis var. stylosus Greene (Pl. californicus Benth.) — 27 Hesp. angusta Greene ciue ce lineare Benth. rber, E. (Plantae mexicanae) 225% Arg. platyceras Link et Ott 934 B. frutescens var. subtomentosa (l'Hér. Fedde — 374 Arg. mexicana L ersten, Dr. 27 P.rhoeas var. genuinum Elk. (Flora von Marokko) 74 P. aurea Moris. Kersting, Dr. (Togo 1898) 7 mexicana L. Kihlman, A. Osw. (Kola gii sion iden. 262 P. nudicaule subsp. radicatum (Rottb.) Fedde. Kings Colleetor, Dr. 334, 539 Mec. simplicifolia G. Don — 522 Mec. horridula var. ab- normis Fedde (Mec. horr. var. racemosa Prain). en (Togo 4889) 45 Arg. mexicana L. ucker, A. (Ausbeute von Exkursionen im österreichischen Küstenlande, in ne auf der esseri: und in Südfrankreich 1902) 65 Gl. arabicum Fres. — 66 odecandra (Forsk.) Stapf — 83 Hyp. pendulum Knowlton, F. H. (Flora of Arizona 4889) 274 Arg. een Link e : olenati, Dr. 1351, 1646 Gl. corniculatum Curt. — 1594 P. dubium var. ere er (O. Ktze.) Fedde (?) — 24 07 P. orientale otsehy, Theodor (1836) 13 Gl. leiocarpum Boiss. (Gl. luteum Scop.) — 44 P. tauricolum et var. leiocarpum (Boiss.) Fedde (P. caucasicum Marsch.-Bieb. vel P. pilosum var. hispidulum Kotsch. — 128 Hyp. grandiflorum Benth. (Hyp. pendulum L.) — 616 Hyp. procumbens L. (HyP- pendulum L.) — 634 Gl. corniculatum var. rubrum (Sibt. et Sm.) Boiss. : (Pantae alepp.-kurd.-moss. 4844) 5 Hyp. grandiflorum Benth. var. caesium Hausskn. s Hyp. procumbens L. — 25 Gl. grandiflorum Boiss. et Huet — 62b, 72> R. syne var, velu- ` tina DC. — 72% P. Belangeri Boiss. (P. argemone L.) — 94 Hyp. pendulum i, a Gl. — picum Boiss. et Hausskn. (Gl. corniculatum). lantae Persiae australis 1842, Ed. R. F. Hohenacker 1845) 70 P. hybridum var. ‘sieum (Guss.) Arc. et P. hybridum L. — 70% R. hybrida var. velutina DC. — 454 P. dalechianum Fedde . et P. macrostomum var. META Sere ren Fedde (P. rhoeas L.) — 250, 250 R. rhoeadiflora . Boiss. — 253 P. me iss. (P. asap L) — P. macrostomum var. hali Pris hes L. Geier BEL OLS ëmge m Boiss. ^ ek (Julii var. fulvum Boiss. Verzeichnis der Sammler-Nummern. 399 362 Gl. calycinum Boiss. — 547 Gl. elegans F. et M. — 723 P. armeniacum (L.) DC. —- 823 P. Decaisnei Hochst. et zët et P. Belangeri Boiss. — 825 Gl. leiocarpum Boiss. — 851 Hyp. pendulum L. — 927 Hyp. pendulum L. (Plantae Persiae phen a 1843. Ed. R. F. Hohenacker 1846) 24 P. strigosum f. commutatum (F. et M.) Fedde — 340 P. bracteata Lindl. — 768 Gl. grandiflorum Boiss. et Huet (Gl. cor- niculatum Curt.) — 73 R. rhoeadiflora Boiss, — 647 P. armeniacum (L.) (Iter cilicicum in Tauri alpes »Bulgar Dagh« 1853) 126 P. polychaetum Schott et Kotschy — . 181? P, tauricolum var. leiocarpum (Boiss.) Fedde. (Iter syriacum 1885) 44 P. polytrichum Boiss. et Kotschy — 194 P. eg ge — 654 Gl. flavum Crtz. — 825, 825% Gl. leiocarpum Boiss. (Gl. luteum Scop. var. — 0 Hyp. grandiflorum var. caesium Hausskn. (Iter cilico- eem 1859) 29, 30 P. rhoeas var. subintegrum (Willk. et Leno Fedde, var. eege Elk., P. strigosum var. subintegrum Fedde et var. genuinum Fedde (P. rhoeas L.) — 2 Gl. leiocarpum Boiss. (Gl. fulvum Sm.) — 275 Hyp. grandiflorum Benth. — 286 Hyp. grandi- Novem var. caesium Hausskn. (Hyp. grandiflorum Benth.) — 344 Gl. grandiflorum Boiss. et Huet (Gl. fulvum (Su OnE) 5 P. syriacum var. stylatoides Fedde (P. Regen Boiss. et Bal.) — 125 P. commu- tatum F. et M. rhoeas L.) — 254 R. hybrida DC. et P. argemone L. vat. ‚glabratum vod et Foucaud — 495 P. hybridum L. — 764 P. floribundum f. atricho-sp Fedde $62 Gl. pase er Curt. (Plantae per insulam »Cypro« iiri 1862) 46 Sad grandiorum var, E E gg (Hyp. grandiflorum Benth.) — 883, 584 R. hybrida DC. 856 P. setigerum DC. — 865 P. hy- € Koväts, I. v. 905 Gl. corniculatum var. phoeniceum (Crtz.) DC. (Gl. phoeniceum Crtz.) Kralik, L. Vie corsicae) 465 Hyp. procumbens L. G (Plantae algerienses) 2 Hyp. Geslini Coss. et a d neve e) 24 Gl. flavum Crtz. — EI began oa 3 Kral. (Hyp. procum- bens) — 26 P. dubium var. subbipinnatifidum ere (P. dubium L.) — 173 Gl. corniculatum Curt ra se, . Arthur u. Dr. Aurel (Reise nach d EC Halbinsel 1881) 102 p. nudicaule Wee radicatum (DC.) Fedde var. Eege (Regel) F x x Aen Sen (Flora Tripolitana 1880) 444 P. rhoeas L. — Hyp. Geslini Coss. et Kral. — 246 m um Crtz. — 227 R. hybrida p. — 855 P. rhoeas var. etnia obici (Timb.) Fedde (P. s re — 307, 705, 706, 708, 709 P. hybridum L. — 740 Gl. corniculatum var. phoeniceum (Crantz) DC. — 744, 742, 743, 714 ipt corniculatum Curt. — 745, 716, 747—720 Geslini Coss. et Kral 96, 700, 702, 704 P. rhoeas var. caudatifolium (Timb.) Fedde (P. rhoeas L.) — Baa 698, 699, 704 P. rhoeas var. subintegrum IO. Ktze.) Fedde — 703 P. rhoeas var. genuinum Elk Krebs, W. (ird, et 586 god Lop L. Krug, L. (Herbari rtoricense) 2 mexicana L. Kuntze, Otto 409 gee mexicana L. unt mexicana «. ochroleuca var. parviflora O. Ktze.) — 432 B. frutescens E (sec. Urban). amb, vor (Plants of Western Mexico) 406 Arg. mexicana var. ochroleuca Lindl. (Arg. mexicana L.) Láng e Szovits (Herb. ruth. "aye I) 63 P. dubium var. laevigatum (M.-B.) Elkan Larionow (1876) 98 P. nudicaule subsp. rubro-aurantiacum var. subcorydalifolium Fedde, Leblond (Guyane nes) 16 ren mexicana L. hma "^ Vs €. (Plantae guatemal.-costaric. ER 816 Arg. mexicana var. ochro- Kafe ere B. (Plants of California 1898) 3226 De. fastigiata Greene (De. rigida Benth.) — 3254 Esch. floribunda var. gorgonica Greene (Esch. crocea) — 3265 Pl. obtectus var. sanctarum . Gray) P mon, G. 2630 Arg. platyceras Link et Otto — 4543 Esch. umet ipetala Greene igo caespitosa var. hypecoides Gray) — 4569 Esch. rigida Greene (Esch. californica var. Dou A. Gra , Chr. P Aegaea cur. J. Dörfler) 87 Gl. leiocarpum Boiss ourneux, A. MER aegyptiacae) 176 Hyp. aegyptiacum (Forsk.) “Aschers. et Schweinf, (Hyp. imberbe Sibth.) — . dod — (Forsk.) Fedde (R. orientalis Boiss.). Lévy, P. Adv ae 1490 Arg. mexicana L. Linden, J. 28 B. frut. f. tte: (l'Hér.) Fedde. 400 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Litwinow, D. 109 Hyp. trilobum Trautv. (Hyp. procumbens L.) — 464 P. Litwinowii Fedde (P. este M.-B. var. erosum Litw.) — 464 pavoninum Fisch. et Mey. — 463 P. hybridum — 467 R. dodecandra (Forsk.) Fedde (R. hybrida DC.) — 468 R. refracta DC. (R. anes Boiss.) — 473 R. refracta var. albomarginata Fedde (R. rhoeadiflora Boiss.) — 474 Gl. elegans F. et M. — 475 Gl. elegans F. et M. (Gl. fimbrilligerum Boiss.) — 478 Hyp. pen- dulum L. (Hyp. parviflorum Kar. et Kir.). Lomakin, A. Boni erates 4893) 308 P. commutatum Fisch. et Mey. Lomonossow (1870) 106 Hyp. erectum L. (Chiazospermum erectum Bernh.) Lorentz u. skrin 75 Arg. mexicana var. rear Lindl. (Arg. mexicana L.) — , 426, 436, 614 B. frut. var. subtomentosa (l'Hér. Fedde. Lo rentz (Flora entre-riana) 4295 Arg. mexicana var. ochroleuca Lindl. (Arg. mexicana L.). Loscos (Series exsiccata Florae aragonensis) 4 Hyp. grandiflorum var. caesium Hausskn. (Hyp. nn " Benth.). (Plantae Aragoniae australis) 84 R. hybrida var. eriocarpa DC. — 82 Hyp. grandiflorum Ben owe, R. F. (Plantes de Madére) 36 P. strigosum var. urophyllum Fedde (P. rhoeas var. strigosum) — 430bis P. setigerum D Lusitaniea exsiccata, Flora 593 Hyp. gege Benth. — 794 P. rhoeas L. — 994 P. dubium var. a et (0. Ktze.) Fedde — 992 P. hybridum L. — 993 Ch. maius Lb. 1595 P. argemone L. — P. somniferum L. (P. Seet «œ. setigerum). Mabille, P. (Herb. oroa 403 Hyp. procumbens var. ay (Bory) Fedde. Mae Dougal, D. T. (1894) 240 Arg. platyceras Link et Ott Macoun (Flora canadensis) 112 Meconella oregana Nutt. Macowan, P. (Africa — 1235 P. aculeatum Thun Magnier, Ch. (Fl. sel. exs.) 473 Gl. corniculatum Curt. — “4071 Ch. maius var. laciniatum (Mill.) K. (Ch. laciniatum Mill.) — 1072 Hyp. grandiflorum var. pseudograndiflorum (Petr.) Fedde — 1073 Hyp. procumbens L. — 1604 P. alpinum subsp. Burseri (Crtz.) Fedde (P. alpinum Lj) *- 4602 Mec. cambrica Vig. — 2130 P. pyrenaicum subsp. rhaeticum (Ler.) Fedde (P. alpinum L.) — 45 modestum subv. erosulum (Jord.) "Fedde (P. Roubiaei Vig.) — 3455 Hyp. grandiflorum Benth. (Hyp. aequilobum Viv.) — 3556 Hyp. procumbens var. glaucescens (Guss.) Moris — 3704 Hyp pendulum (Plantae Galliae et Belgii) 555 Mec. cambrica Vig. Mailleanae, DM ae 245, 2452, 668 P. pyrenaicum subsp. rhaeticum (Ler.) Fedde (P. alpinum L.) — 674 Gl. flavum Crtz. (GI. luteum Scop. Ma Ge, Andium Boliviensium) 886 B. integrifolia f. peruviana subf. su ubtomen tosa Pine et B. een var. cernua Moc. et ii — 889 Arg. mexicana var. ochroleuca Lindl. 3—66 Plantae Maderenses) 4 P. setigeru : Gegen (Plantae orientales) 451^ P. SCC var. laevigatum "(Marsch.-Bieb.) Fedde subv. setulosum Fedde — 459 H ipeum var. pseudograndiflorum. yP- v. Martens 444 Arg. intermedia Sw a Flora iiis: 429 B. t hend glaucescens (O. Ktze.) Fedde et f. subtomentosa (l'Hér. Fedde — 441 Arg. mexi Matthes, B. (North rasen plants) 34 St. diphyllum Nutt. — 412 Sang. canadensis L. var. Dilleniana (Greene) Fedde — 314 Arg. platyceras Link et O re Vor mexicana e? ayerhof, C. J. 145 B. frut. f. subtom. (l'Hér) Fedde — 206 Arg. mex! xicana L D (Mexican Boundary Survey 1892) 59 Arg. medios Link. et Otto var. horridissima Fedd how. bean Y. (Flora von West-Afrika) 322 Arg. mexicana L. Me eehold, A. (Flora des Nordwest-Himalaya 4905—4906) 3040, 3012 P. nudic. subsp- rubro-aurantiacum var. ie Fedde — 3044 subv. ob Fedde — 3044 Mec. Eer Ge" rrill, E. D. (Flora = the Philippines 4902) 50 Arg. mexicana L. etealf e, 0. B. (PL of New Mexico 1904) 1076 Arg. platyceras var. "pleiacantha ( (Greene) x Fedde ES pleiacantha Greene). 4 [eyer, C. A. (Verz. kauk, Pflanzen 1829/30) 1561 P. hybridum L. — 1562 P. bipinnatum È A. Bees — 4563 P. rion 4. di ER P. laevigatum Marsch.-Bieb. — 1565 P. aren arium Marsch.-Bieb. — 4566 P. orientale L. — 1567 P. bracteatum Lindl. — 4568 P. caucasicum Marsch. -Bieb. — 4569 E refracta DC. — 4570 GE córaicutiqum Curt. — 4574 —— maius Mill. : 1872 Hyp. ee x TNE eee P EES Pop Pe Verzeichnis der Sammler-Nummern, 401 en Henry dee rers greng — 29 Arg. mexicana L. Möllendorf, 0. v. ordat r. (B. cord. Willd.). Moll 24 barker baee, = er we Groningano cultarum) 222 P. pilosum Sibt. — 250 P. Miren DC. — 290 P. lateritium Koch — 339 P. arenarium Marsch.-Bieb. — ~ e oe [21 E Hornem.) — 4652, 4654 4657, 4658, 4659 Ké mexicana Le — 4660 Ave. thoxican var . ochroleuca Lindl. (Arg. mexicana L.) — 4664 Arg. mexicana L. — 4662 Arg. alba Lestib. (Arg albiflora Hornem.) — 4663, 4664, 4665, 4666 Arg. mexicana L. — 4668, 4669 Macl. cordata R Pi — 4672 ar cordata var. yedoénsis (André) Fedde (B. cordata Willd.) — 4673, 4674, 4675, 4676 Ch. s L. — 4679 Esch. crocea Benth. (Esch. calif.) — 4683 Esch. californica X crocea pic ipa — oe Gl. corniculatum Curt. (Gl. flavum wis. — ATAO Gl. "o Gr. 4744 Gl. corniculatum var. phoeniceum (Crtz. DC. — 4712, 4713 Gl. corniculatum h wa: ceum (Crtz.) DC. (Gl. nian Curt.) — 4744 Gl. i d cdd var. erch reif Ledeb. (Gl. corniculatum — — 4745, 4746, 4717, ul 4790, 4721, 4722, 4723, 4724, 4726, 4727, 47 avum Crtz 4725 Gl. corniculatum var. phoeniceum (Crtz.) DC. (Gl ‘corniculatum (Curt.) — 4729, 4731 Gi. corniculatum var. tricolor (Bernh. Ledeb. (Gl. corniculatum Curt.) — 4732 Gl. flavum Crtz. — 4735 Hyp. procum (Guss. Moris (Hyp. procumbens L.) — AN cordata R. Br. — 4742 Mec. — Vig. — 4745 5 St. sian Nutt. — 4748 Mec. Wallichii Hook. — 4754 R. oe DC. — 2 P. stach L. — 4753 P. apulum Ten. — 4756 Sang. e 67 P. ordin subsp. rubro-aurantiacum forma typicum Fedde - — 4710 P. alpinum subsp. Sg (Crtz.) u. — 4777, 4778 P. apu- lum Ten. — 4780 P. argemone var. glabratum Rouy et Fouc. (P. argem ne L.) — h 784 P. rhoeas var. genuinum a ARS — 4787 P. somniferum L. — 4790 P. Betten f. trichooideum Fedde -Bieb.) — 4794 P. hybridum L. — 4794 P, caucasicum Marsch.-Bieb. — ^797, 4798, 4799, 4800, 4801, 4803, 4843, 4814 P. rhoeas var. genu uinum Elkan — 4840 P. 5 P. floribunda f f. trichooideum (P. caucasicum Marsch.-Bieb.) Fedde — 816 P. rhoeas var. genuinum Elkan 4818 P. rhoeas var. “BBE num Elk. (P. glaucum x rhoeas?) —- 4824, 4825, yos 4827 wie n. 4816 — 4829 P. apulum Ten. — 4830 wie n. 4798 — 4832, 4833 P. macrostomum Boiss. et Huet (P. laevigatum ge -Bieb.) — 4834 e (P. laevigatum M.-B.) — 4835 P. rhoeas et (P. dubium L.) — 4846 wie n. 4839 — 4866 wie subv. setulosum Fedde (P. dubium L.) — 4874 P. ner — il num F. et M. — 4878 P. commutatum F. et M. gd See Boiss. (P; Coren Sibt.) E — 4892, 4893, 4895, 4896, 4897, 4898, 4899 P. Sie var. genuinum Elk. — 4901 P. rhoeas var. trifidum 0 Ktze.) Fedde (P. rhoeas L.) — bes 3 Ch. maius ep E Dog Koch (Ch. L.) — 4903 P. atlanticum Ball. (P. rup ifragum var. pep um) — 4905 P. setigerum i 18 P. m .— 4980 P. tale 1 Esch. pulchella N (Esch. “tenuifolia Benth.) — lk. — Se P. pavoninum Fisch. et Mey. — 4945 P. nudicaule — 4949 P. apulum Ten. — 4950, 4954 Arg. mexi — 4962 P. macrostomum Boiss. at s vis laevigatum Marsch. Bie) — 4964 P. um F. et M. — 4966 P. age F. 49 somniferum L. — 4969 a i 5 GL datum var. phoeniceum (Crtz.) DC. 4987 4950 um Crtz. — 5022 5034, 5 ^ pe Der m Ten p. — 5043 Romneya Coulteri Harv. — 5044 Mec. Wallichii Hook. — olia Sweet. — 5277 Arg. alba on (Arg. ire Hornem.) — 529! H Benth. € ec St. diphyllum Nutt. — 5642 Macl microcarpa (Max.) Fedde (B. P. dubium var. laevigatum (M.-B.) Fedde — 6129 dus platyceras Link ‘Are. albi nn — 64134 Arg. mexicana «c bes -Bay) 34 Arg. mexicana L. , J. (Delagoa- Morita 1291 "a. "E var. cernua Mog. et Sesse. siphonogama) 104. 2 A. Engler, Se = 402 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et ee Miiller, J. heen du midi de la France) 8 P. pyrenaicum var. aurantiacum (Lois.) Fedde — 9 Hyp. procumbens var. glaucescens (Guss.) Moris (Hyp. glaucescens Guss.) 0 Gl. flavum Crtz. (Gl. rien Scop.). Mulliken, Earle (Plants of California 1903) 25 Esch. recta Greene (Esch. nnd. Munby (Plantae algerienses exsiccatae) 53 Hyp. albescens Dur. (Hyp. albiflorum Dur.) Murmann (Plantes de Constantinople 1876) 46 P. dubium var. bb aan dum Fedde — (69 Gl. flavum var. fulvum (Sm.) deg Sr phoeniceum Crtz.). Naumann (Ascension) 124 Arg. Nadji, €——— (Flore m "PEmpire Ottoman.) . 4067 R. hybrida var. velutina DC. — 1068 P. cassandrinum Char Nelson, Aven seg at Wyoming 1900) 7424 Arg. platyceras Link et Otto (Arg. inter- (media Sie elson, E. W. (Plants ei ee 1899) 6273 Arg. platyceras var. stenoceras Fedde — 6346 Arg. PRO s Link et Niederlein (Argentine ma 486 Arg. mexicana var. ochroleuca suby. subinermis Fedde. Noë, Dr. 7* Hyp. grandiflorum var. pseudograndiflorum subv. oliganthocomum Fedde Hyp. grandiflorum Benth. — 13 Gl. flavum Crtz. (Gl. luteum Scop.) — 150 Hyp. Benth. — 498 Gl. grandiflorum Boiss. et Huet (Gl. persicum DC.) — 193 Gl. grandiflorum var. helissopelma Fedde (Gl. refractum Gay) — 262 Hyp. procumbens var. ghaucescens (Guss.) Moris (Hyp. littorale Wulf) — 263 Hyp. grandiflorum var. pseudograndiflorum (Petr.) Fedde (Hyp. grandiflorum Benth. — 686 Gl. flavum Crtz. (Gl. luteum Scop.) — 711 Gl. elegans F. et M. Gl. squamigerum Kar. et Kir.) — 810 P. dubium var. subbipinnatifidum Fedde (P. turbinatum .) — 890 R. hybrida DC. — 1044 Hyp. procumbens var. glaucescens (Guss.) Moris (Hyp. pro- cumbens) — 1372 P. rhoeas var. ne, Northrop, Alice R. and John J. (Bahama Plants) 54 Arg. mexicana L. orton, J. B. (Plants of Kansas) 12 Arg. Sie Sweet (Arg. alba Lestib.) ??? Novaes, C. aptae 1900) 4056 Arg. mexic Orcutt, C. R. (Southern and Lower California. Fiora) 5 Arg. platyceras Link et Otto (sec. Prain) — 29 Mec. denticulata Greene (Pl. linearis) — 1095 Esch. peninsularis Greene — 1130 anides, Theodorus 6G. (Flora graces exsiccata) 63 Gl. corniculatum var. rubrum (Sibt. € Sm) Boiss. — 64 . procumbens var. glaucescens (Guss.) Moris (Hyp. glaucescens Guss.) — 507 Hyp. grandiflorum Benth. —- 1092 R. hybrida D oe — 4108 Hyp. procumbens var. gaca rs Moris (Hyp. tete une Guss. — 2569 P. apulum Ten. (P. argemonoides — 9 Hyp. grandiflorum Benth. 3531 Gl. corniculatum Curt. — 3605 P. dubium var. cun got Paillot (Flora Sequaniae exsiccata) 153 P. argemone var, arvense (Borckh.) Elk. (P. arge- mone L.) — 607 P. somniferum var. glabrum Boiss. (P. hortense Huss. almer, E. (Flora of California, Arizona etc. 1876) 9 Esch. minutiflora Wat (States of Coahuila and Nuevo Leon 1880) 49 Arg. platyceras Link et Otto (sec. Rose: Arg. D — 20 Arg. intermedia gut (sec. Rose: Arg. sanguinea) — 24 Arg. fruticosa Thurb. 2 Hu. fumariaefolia Sw , 405 Arg. mexicana var. Be Lindl. (sec. in). (Southern part of San Diego Co., California) 7 Arg. intermedia Sweet — 8% Pl. verecundus Greene et var. dg del Fedde (Pl. calif. Benth.) — 9 De. rigida Benth. — 9^ Mec. hetero- phylla Benth. — 40 Esch. compacta (Lindl.) Steud. (Esch. calif. var. Dougl. Gray) — 10* Arg. platyceras Link et gës (sec. Prain). : of Mexico ie in Acapulco and vicinity 1894, 4895) 553 Arg. mexicana var. ochroleuca (Sweet) Lin Pl. of Mexico ew at the City of Durango and vicinity 1896) 244 Arg. mexicana var. ochroleuca (Sweet) Lin L of Southern and lower California 1887—1890) 7 Arg. platyceras var. gracilenta (Greene) Fedde (Arg. albiflora Hornem.) — 44 Esch. lacera Greene (Esch, peninsularis Greene) — 55 Arg. ` mexicana var. ochroleuca (Sweet) Lindl. — 590 Esch. ptarmicoides Greene (Esch. ca Wa Se Benth. var.) — 600 Pl. australis Greene (PI. californicus Benth.) — 680 Mec. heterophylla Benth. — 707 Esch. australis Greene (Esch. peninsularis Greene) — 739 Esch. Orcuttiana Greene (Es = ealifornica) — 794 Esch. pseudopraecox Fedde, Esch. SC Greene (Esch. peninsularis 823 Esch. micrantha Greene (E. minutiflora Wats. — 8: 845 Esch. mexicana var. Fedde de ramosa proe = MS = Ee Greene (Esch. ramosa. Greene) ri (Rose) Greene. Verzeichnis der Sammler-Nummern. 403 (Pl. of ge; collected at Saltillo; State of Coahuila and vicinity 1898) 208 Arg. squar- rosa Greene Rose: Arg. pida) —- 323 Arg. platyceras Link et Otto (Arg. purpurea Rose) — 442 ee intermedia Sweet (sec. Rose: Arg. sanguinea). Paris, E. G. (Herb. boreali-africanum 1866) 8 Gl. flavum Crtz. — 9 Hyp. Geslini Coss. et Kral. — 403 P ger L. Parish, S. B. (Pl. of Southern California 1882— 1906) 13 Arg. platyceras Link et Otto (sec. Prain) — 39 Plc rinitus Greene et E. verecundus Greene (PI. californicum B. et H.) — 70 Mec. hetero- phylla Benth. — 128 Arg. platyceras Link et Otto (Arg. hispida Gray) — 129 De. rigida Benth. — 130 Esch. bernardina var. coarctata Fedde (Esch. calif. Cham.) — 732 Esch. Parishii Greene (Esch. minutiflora Wats.) — 759 Esch. Parishii Greene et Esch. glyptosperma Greene (Esch. californica var. Douglasii Gray) — 923 Meconella denticulata Greene (Platystigma californica Benth.) — 4245 Canbya candida Parry — 1745 Esch. vernalis Greene (Esch. peninsularis Greene) — 1794 Esch. nitrophila Greene (Esch. calif.) — 1954 Esch. modesta Greene — 2024 Esch. picta Greene (Esch. compacta Walp.) — 2025 Esch. straminea et E. ae Greene (Esch. mexicana) — 2035 Esch. straminea Greene (Esch, mexicana Benth.) — 313^, 3137 Esch. met i se Greene (Esch, calif.) — 3138 Esch. tortuosa Greene (Esch. minutiflora Sen — 8439 Esch. be Se Greene (Esch. caespitosa a — 3474 Esch. straminea Greene (Esch. compacta i ap 6 Esch. micrantha Greene r. fusigemmata Fedde (Esch. minutiflora Wats.) — 4162 Esch. sf opel (Lindl.) Steud. (Esch. er Benth.) — 4394 Romneya geg: Eastw: (R. case Harv.) — 4733 Pl. verecundus Greene (PI. californicus Benth.) — 4784 Arg. platyceras ae t Otto (forma transitoria ad var. hispidum) — 5585, 5743 Esch, gege Se (Esch. bernardina Greene) — 5606, 5745 Pl. ob- Esch. doin Greene — 5722 id. straminea Greene — 5770 Esch. picta - — = Ke Ka arreyss 2 R. hybrida DC. o pefracts DC.) — 393 Hyp. pendulum L. — 402 Gl. flavum Crtz. = luteum Scop.) — 403 R. hybrida DC. (R. violacea DC.). rry, e €. (Rocky Mountain Fl. 1861—1864) 447 P. nudicaule subsp. radicatum var. Preig Fed (Fl. of Baer Utah 1874) 7 Esch. minuscula Donne (Esch. californica var. hypecoides Er A. Gray) — 8 Pl. californicus var. crinitus Greene. Parry, €. c. and Palmer, Ed. keete: eae Fl. chiefly in the region " San Luis Potosi mdi N. Lat. Alt. 6000—8000 feet, GE 4 Hunnemannia E AR r a Sw Pa E impete. 97 P. pilosum Sibt Commissao Geographiea et Geologica P S. Paulo 3646 (leg. Puttemans) Arg. mexi- cana L. Penard, E. (Pl. de 4894) 36 Arg. intermedia Sweet (Arg. mexicana L.). Pen her, de = Penthe e, ges nn elt von A. Penther und P. Krook in Südafrika) 508 . Zahlbruc kis — 1953 P. ie Thunb. sec. Zahlbruckner — 1954, 1955 Arg. mexi Perd onnet, b 6. (pl. du Brésil 4840—46) 4 Arg. mexicana L. eter oa Arg. mexicana rovich, P. p Cyrenaica 1884) 25, 230, 230b P. rhoeas L. — 231 P. hybridum L. — 232 Hyp. aequilobum v. Pfund, J. ee 7 Hyp. aegyptiacum (Forsk.) Aschers. et Schweinf. Philippi, A. 18 Arg. platyceras var. chilensis Prain (Arg. mexicana L Pichler (Pl. exsiec. Florae rumelicae E bithynicae) 7 P. pilosum Sibth. — 9 Hyp. grandi- florum Benth. — 103 P. pilosum Sibth. — 158 Gl. grandiflorum Boiss. et Huet (Gl. cornicula- tum Curt) — 460 R. dodecandra (Forsk.) ge apf. (Pl. in insula Searpanto et Lycia, auspice W. Barber, lectae 1883) 25 P. rhoeas var. genui- num Elkan e d polytrichum f. lyrato-pinnatipartitum Fedde — 28 R. hybrida var. velutino- e Fed due? Young Naturalists arg Seattle, Washington) 4093 Meconella oregana Nutt. Pak rst eganum Benth. et Hook.). t Pittier, WE et Th. Durand (Pl. costaricenses) 57 B. frutescens L. erg Donnell Smith) — 400 Arg. mexicana var. poi a (Sweet) Lindl. (Arg. mexicana L.) — ug Arg. mexicana L. A ‘Donnell Smith!) — 2326, 4 B. rosse f. glaucescens "0. Ktze Plaskett, R. A. Zoe from ia pue ta Lucia Mountains, Monte erey C, California 1898) 84 Esch, eager Poeppig 108 9 B. eus f glaucescens ( (0. Ktze.) Fedde u. f. subtomentosa (l'Hér.) Fedde, . mexicana L. y. , H. (Fl, eigen i3 B. frutescens var. cernua Mog. et Sessé. ger 404 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Pollard, Ch., G. N. Collins and E. L. Morris (Pl. of subtropical Florida 4898) 4 Arg.. mexicana L. — 2 Arg. leiocarpa var. mexicanoides Fedde Polla ard, C. L. (Fl. of the district of Columbia and vicinity 1895) 27 Sang. canadensis var. Dilleniana ee Fedde. Porta et Rigo (Iter Hispanicum 1890, 91) 43 Hyp. pendulum L. — 25 Hyp. procum- bens et Hyp. procumbens var. glaucescens (Guss.) ee — 97 (444), 185 Ze granditonum var. caesium Hausskn. (Hyp. grandiflorum Benth.) — 267 Hyp. procumbens L. — 296 P. hybri- dum L. (Iter italicum 4875) 305 Gl. corniculatum var. rubrum (Sibth. et Sm.) Boiss. — 548 Hyp. procumbens var. glaucescens (Guss.) Moris (Hyp. grandiflorum Benth.) Post (Pl. mardinenses) 4 Gl. grandiflorum Boiss. et Huet (Gl. arabicum Tres.). (Pl. montium Syriae borealis) 3 P. Postii Fedde (P. rhoeas var. syriacum Boiss.) — 4 Gl. andiflorum Boiss. et Huet. (Pl. Palestinae) 4 Gl. arabicum Fres. (Gl. aleppicum Boiss. et Huet) — 185 Gl. grandiflorum Boiss. et Huet (Gl. luteum Scop.). (Pl. jordanicae) 550 Gl. grandiflorum Boiss. et Huet (Gl. arabicum Tres.). rat « 247 Dicranostigma Franchetianum (Prain) Fedde (Ch. Franchetianum Prain) sec. Prain — 525 Mec. sinuata var. Prattii Dram (sec. Prain) — 577 Hyp. leptocarpum Hook. f. et Thoms. — 756, 869 Mec. integrifolia (Max.) Franch. ringle, C. G. (Pl. mexicanae) 43 Arg. intermedia var. stenopetala Dram (Arg. platyceras Link et e — 257 Arg. mexicana var. ochroleuca (Arg. mexicana L.) — 1907 B. latisepala ts. — 2445 B. "cin Wats. — 2521 Hu, fumariaefolia Sw. — 3374 B. frutescens forma sub- tomentosa e Her.) F (Fl. of Texas ewe 8277 Arg. purpurea Rose (sec. Rose: Arg. sanguinea). (Pl. mexicanae 1900) 8294 Arg. platyceras n hispida Prain (Arg. agire m et Otto?) et Arg. platyceras PE transitoria ad hispi — $324 Arg. mexicana L. et var. ochro- leuca (Sw.) Lindl. — 8347 Arg. mexicana Rape ing Lindl. (Arg. ochroleuca "ubt 8967 Arg. platyceras ae et Otto — 9145 B. arborea Wats. — 9494 Arg. intermedia Sweet — 9425 B. frutescens forma subtomentosa (l'Hér.) F mexic. 1902) 44358, 11369 Arg. platyceras Link et Otto — 41919 Arg. intermedia var. stenopetala Prain (Arg. stenopetala Rose). Puel et Maille (Flores rögionales. France 1857) 25 R. hybrida DC. — 38 Mec. cam- brica Vig. P ; €. A. (Fl. of en arg 4897) 4495 De. gees erg (De. rigida Benth.) — og? Pl. crinitus Greene et Pl. tatus (Pl. crinitus Greene) — 5 Esch, pulchella Greene (Esch. tenuifolia Hook) = — Se PL FAN Greene et Pl. en ge (Pl. cali- fornicus Benth.) — 5107 Esch. Greene (Esch. minutiflora Wats.) — 5324 Esch. mi- nuscula Greene (Esch. minutiflora adde caucasicum in 499.P. dubium var. laevigatum f. setulosum Fedde (P. dubium L. — 376 P. commutatum Fisch. et Mey. — 393 P. arenarium Marsch.-Bieb. (Pl. de Créte) 549 P. rhoeas var. caudatifolium (Timb.) Fedde (P. Ke L.). Reboud, V. (Pl. du ig ceti nn 44 Gl. corniculatum Curt. — 46 P. hybridum L. — 47 Hyp. Geslini Coss. e Hyp. albescens Dur. et R. i var. eriocarpo- ES Rehmann A. (Exs. itineris chersonici) 280 Gl. corniculatum var. phoeniceum (Crtz.) DC. GR (Texas) 24 Arg. platyceras Link et Otto (Arg. hispida) et Arg. intermedia Sweet (sec. Prai (Plantes de la Corse 4880) 304 Hyp. procumbens (Plantes dei à ism 1884) 94 Gl. flavum ig (Gl. luteum Scop.) — 99 Hyp. procum- bens L. — 44 um (Plantes di l'Andalousie 1890) 531 P. rupifragum Boiss. et Reut. (Plantes d'Espagne 1892) — 625 Hyp. grandiflorum var. caesium Hausskn. (Hyp. par florum Benth.). (4894) 634 Hyp. pendulum Reygahn, R. P. (1856) mH Gl. leiocarpum Boiss. (Gl. luteum var. fulvum Boiss.). Riekmers, W. R. (Pamir 1906) 20 P. nudicaule L. subép, rubro-aurantiacum (DC.) F var, T Fedde. UM, | d. et Alfred Ei (Fiora of he: denisi Wont Iniies:1807) 101405, T ED ec Abel E, Wen gr Crois, c NOM I di a b Fe E op MA IE LATE [er Ee, ME s EE SOME SOME E NEN ee : 2 e S EC si sd ie à diui Verzeichnis der Sammler-Nummern, 405 igo, G. (Iter italicum IV. 1898) 249 Hyp. grandiflorum Benth. oe (Ostafrika 4894) 545 Arg. mexicana L Rohlfs, G. (Exp. i en Sege Wüste) 8 P. rhoeas var. «. genuinum Elkan (P. rhoeas L.) — x i hybridum L. — . humile Fedde (P. rhoeas L.) — 40, 44 P. setigerum L. J. N. (Plants of gree 1899) 4893 Arg. alba Lestib. ve 1252, 4297, 3286 Arg. mexicana var. Mee (Sweet) Lindl. (sec. Rose) — 1299 Arg. digg Link et Otto (Arg. ita Dur. sec. Rose). Ros d Walter Basch: (Plants S Mexico 4899) 4206 Arg. intermedia var. steno- petala Prain EC Keilen dës e — 4288, 4730 Arg. Poron Link et Otto — 4864 Arg. a. T Sweet (Arg. arida Rose) — 4884 Arg. grandiflora Swee Ros . N. and Robert Hay (Plants of Mexico 1904) 5306, Se Arg. platyceras Link et Otto. Ross, H. (Herbarium Siculum 4905) 504 P. pinnatifidum Moris — 505 P. rhoeas L. — 506 P. settee DC. oth 501 Gl. corniculatum Curt. — 504 P. syriacum Boiss. et Bl. (P. rhoeas var.) — 505 P. dud Boiss. (P. hybridum L.) — 507 R. hybrida DC. (R. orientalis Boiss.) et P. apulum Ten. var. cgraillima Fedde. Rothrock or. and Surveys West of the 100th Meridian 1875) 7 De. flexilis Greene (De. rigida) — 75 Arg. platyceras var. hispida (A. Gray) Aian (sec. Prain). Royal Mecker (Plants of ag 35 Sang. canadensis L. Rugel 15 Arg. mexicana L. et Arg. leiocarpa var. a Fedde Ruhmer (Fl. Leipoliüna 4. R. hybrida DC. — 6 P. rhoeas L. E "hybridum L. — 8 Hyp. aequilobum Viv. Rutter, Cloud (1895) 192 Pl. californicus Benth. Rydberg, P. A. (Fl. of the Sandhills of Central Nebrasca) 1358 Arg. intermedia Sweet (Arg. mexicana var. albiflora (Hornem.) DC.). Samaritani, J. B. (Delectus plantarum Aegypti inferioris curante Th. de en 2994 Hyp. aegyptiacum (Forsk.) Aschers. et Schweinf. (Hyp. patens Willd.) — 3153, 3458 R. dode- candra d tapf (R. orientalis Boiss amuels, E. (Sonoma County California) 40 Esch. crocea Benth. (Esch. calif.). Sandberg, Dr. J. H. (Fl. of Minnesota) 47 Sang. canadensis Sartori 6! R. hybrida E — 76 Gl. flavum (Gl. luteum Sm.). FE Sehaffner, hd eris pl. in regno Mexic. provenientium) 49 Arg. iioa Link et Otto (sec. Prain) — 202 P. rhoeas L. — 205 Arg. platyceras Link et Otto (Arg. mexicana £. grandiflora Sweet). Schiede 154 B. frutescens f. ddr (’Her.) Fedde — 999 Hu. fumariaefolia Sweet — 4289 B. frut. f. subt. (l'Hér.) Fedd Schimper, W. (Unio itin. 1885) 425 P. Decaisnei Hochst, et Steud. — 154 Gl. arabicum Fres. — 469 R. dodecandra (Forsk.) Fedde (R. hybrida DC.) — 217 Hyp. pendulum L Abyssinien 1850) 55 P. dubium L. ge) A. K. (Flora v. Peking 4905) 199 P. nudic. subsp. rubro-aurantiacum var. eer Fed Aen (Herb. from India and High Asia) ies a 5449, ihe P. rhoeas L. var. Be Elk, — 2314 P. somniferum L. — 4723 Arg. m a L. — 5471 Hyp. mise to i STE : 7934 P. somniferum L. — 916! Hyp. leptocarpum Hook. f. et Thoms. (Hyp. pendulum L.) — 12779 P. somniferum L. — ders Arg. d a lumberger, H. (Herb. mexic.) 6 517 B. frutescens forma subtomentosa (l’Her.) Fedde. sg = Aeon of the Labrador On 1896) 349 P. nudicaule subsp. radicatum var. labradoricum F Se "Alb. (Collect. pl in regno Mexicanorum proveniens) 292 Arg. platyceras Link et Otto (Arg. ochroleuca Sweet). Schott, A (Mexic. Bound. Comm.) 23 Arg. intermedia Swee Schott (Pl. Transylvaniae Herbarii Schott) 403 P. pyrenaicum Ger? rhaeticum (Ler.) Fedde . (P. alpinum Sehrenk 436 Ch. maius var. grandiflorum DC „Dr. A. ée istrica exs.) 44 P. hybridum I Schultz, C. H. (Fl. Galliae et Germaniae exs.) 408 SC pendulum L. — 808 Gl. flavum Crtz. (Gl. luteum As 406 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Schultz, F. (Herb. normale) 6 Hyp. pendulum L. — 4414 P. P LAS subsp. Burseri (Crtz.) Fedde — 412 Mec. cambrica Vig. — 809 Hyp. procumbens L. — 1045 P. apulum Ten. gemonoides Cas. — 1016 Gl. corniculatum Curt. — 1940 Ch. maius var. laciniatum m — 4944 Hyp. grandiflorum var. pscudograndiflorum (Petr.) Fedde — 290 idum L fioe i ann, W. (Pl Mexicanae) 274 Arg. platyceras Link et Ota 272 ps mexicana var. ochroleuca Lindl. weinfurth, G. (1874) 328 Hyp. aegyptiacum (Forsk.) Asch. et Schweinf. — 329 P. humile Fedde? (P. itis eas L.). (1876, in desertis Aegyptiacis) 138 Hyp. pendulum L. — 436, 437, 138 R. dodecandra (R. een y. bipinnatifida). , miltelägyptische Wüste) 146, 204 Hyp. pendulum L. — 445 R. dodecandra (R. orien- talis y. en — 198 odec andra (4880, oe. 564, 565 P, et Boiss. — 566, 568, 569 P. syriacum Boiss, et Bl. (P. rhoeas) — 567 P VLA ken Boiss. et Ky. (P. rhoeas L.) — 570 P. libanoticum Boiss. — 572, 573 = leiocarpum Boiss. , Tripolis) 224 P. estan RE Expedition Riebeck ist) 268 Arg. mexicana L. (4883) 3 P. hybridum (R. hybrida DC.) (Fl. Marmaricae 1890) 435 Hyp. were L. — 850 Hyp. aegyptiacum (Forsk.) Aschers. et en Arg. grandiflora L.) — — Ld = (1890) 5 R. hybridum L. — 6 R. dodecandra var. pinnatifida (Boiv.) Boiss. — 7, 8 R. do- decandra eee Stapf — 206 R. dodecandra (Forsk.) Stapf (R. hybrida L.) — 264 P. hybri- dum L. 5 P. humile Fedde (P. rhoeas L.). (FI. s von Ser cones Wüste 4904) 554 Hyp. Geslini Coss. — 555 Hyp. pendulum L. — 557, 558 P. hybri ridum L (Fl. von Tunis 1904) 549, 551 Gl. corniculatum Curt. (Gl. luteum Scop.) — 552 Gl. flavum Crtz. — 553 Hyp. procumbens var. glaucescens (Guss. Moris (Hyp. proc. L.) — 556 Hyp. albes- cens Dur. (Hyp. proc. var. alb.) — 559 P. setigerum DC. — 564, 562 P. hybridum L. — 563 P Schweinfurthii Fedde (P. rhoeas ee dilute roseis concoloribus) et P. tunetanum Fedde (P. du- bium L.) — 564 P. dubium L. — 565 P. rhoeas var. genuinum Elk. — den x rhoeas var. tri- fidum (0. Ie Fedde — 567 P. Rand var. umbilicato-substipitatum Fed (Fl n Constantine 4904) 560 P. hybridum var. siculum (Juss.) e — 568 P. rhoeas var. bids Elkan. (Fl. von Tunis 1906) 236 Gl. corniculatum var. — Es era DC. — 237; 238, 239 Hyp. Geslini Coss. — 240, 244, 243 P. hybridum L. 5 P. dubium Seattle (W ashington. ege, Young Nat. ny ns a “oregana Nutt. (Platy- stigma oreganum Benth. et Hook. Seler, Caec. et Ra. (Pl. Mexic.) 264 E ipse Sweet (Arg. mexicana var. ochro- leuca Sweet) — 568 Arg. mexicana L. — 746 B. frut. f. subtom. (l'Hér. Fedde — 2594 B. frut. f. subtom. (l'Hér Fedde — 2700 B. ina f. mexic. subf. subtomentosa Fedde — 3857 Arg. mexicana var. one Se Lindl. Sellow 1070 Arg. mexicana L. Sendtner 1847 (Bosnie) 765 P. rhoeas subsp. genuin Flore Sequaniae exsieeata 309 P. dubium var. xem aedi Fedde. Shear, C. L. (Fl of Osborn Co., Kansas) 77 Arg. intermedia Sweet (Arg. platyceras Link Sheldon, C. S. (Colorado 1884) 28 Arg. intermedia Sweet (Arg. mexicana var. albiflora). Sheldon, E. P. (Pl. americanae 1903) 40503 Esch. columbiana Greene (Esch. Douglasii Benth.). _ Sickenberger, Ernst (Agypten) 4, 5 Hyp. aegyptiacum (Forsk.) Aschers. "s boe ^ Sieber 4 B. frutescens form. deni (’Her.) Fedde — 429 t. Gl. flavum Crtz. (Gl. luteum L.) — 454 P. alpinum subsp. Kerneri (Hayek) "ue — 452 P. pyrenaicum ga rhaeticum (Ler.) Feld. Siehe, W. (Bot. Reise nach Cilicien 1895/96) 43 R. hybrida var. velutino-eriocarpa F ^ z. T. auch P. hybri ridum, fms dem Zettel befindet sich bierzu die Bemerkung »blüht a Ju 45 Hyp. procumbens L. — 49 Hyp. ge var. caesium Hausskn. — 96 P. — "rae S et Bal. — 138 P. stylatum Boiss. et Bal. var. psammophilum Fedde — 449 Gl. flavum b. — —— (A84 P. eem Boiss. et Bal. — 499 Gl. leiocarpum Boiss. — 571 P. polychaetum Schott et Kot- P. tauricolum Boiss. et P. tauricolum var. leiocarpum | (Boiss.) Fedde, - = Verzeichnis der Sammler-Nummern. 407 (Flora orientalis: Prov. Cappadocia 1898) 49 Hyp. grandiflorum var. pseudograndiflorum (Petr Fedde — 250 P: commutatum F. et M. (P. syriacum B. B.) — 287 P. polychaetum Schott Simony, 0. 121- Arg. mexicana L. Simmons, H. G. (PI. of Pen (Arct. Exp. Fram., 4898—1902) 258, 287, 310, 702, 844, 887, 889, 1266, 1414, 1647, 2231, 2735, 2879, 2898, 2997, 3329, 3646 P. nudicaule subsp. U P. nudicaule subsp. radicatum var. Hartianum Simmons. — (Alle nach der Aufz. Simmons!). Simpson, J. W. (1894) 354 Arg. leiocarpa var. mexicanoides Fedde (Arg. mexicana L.). Sintenis (1870) 897 Gl. leiocarpum Boiss. (Gl. luteum Scop. (1873—4875) 555a Gl. corniculatum Curt, — 555b Gl. grandiflorum Boiss. et at (Gl. cor- niculatum L.) — 556b P. dubium var. subbipinnatifidum Fedde — 1034 P. hybridum (Iter en 4883) 37 P. Virchowii f. genuina et f. Uer ue Fedde — 38 "e pen- dulum L. — 245 P. dubium var. laevigatum (Marsch.-Bieb.) Fedde — 215^ P. dubium L. (P. laevigatum var. an tosum Aschers. et Sint.) — 246 P. hybridum = ~— 244 Hyp. grandiflorum var, Pame er (Petr.) Fedde (Hyp. procumbens L.) — 302 R. hybrida var. velutina DC. 03 mutatum Fisch. et Mey. (P. rhoeas L.) et in = ie P. rhoeas var. caudati- ilium. (Tim SC Fedde — 6410 P. strictum ae psilocalyx Fedde (P. strictum Boiss. et Bal) — 4 Gl. corniculatum Curt. (Gl. luteum Sco (Iter ee 4888) 74 Hyp. a var. en = oliganthocomum Fedde — 240 Hyp. grandiflorum Benth. — 278 Hyp. pendulum — 279 P. hybridum L. — 456 R. hybrida var. velutino-eriocarpa Fedde — 457 Us a A — 487 Gl. grandiflorum Boiss. et Huet — 580 P. rhoeas var. subintegrum (P. rhoeas L.) — 775 P. dubium var. subbipinnati- fidum (0. Ktze.) Fedde — 859 P. ramosissimum Fedde (P. lateritium C. Koch). — 1043 Gl. m u i . rubrum). (Iter orientale 4889) 448 P. rhoeas var. subfruticosum Fedde — 479 P. dubium var. mo- destum (Jord.) Fedde (P. aig Marsch.-Bieb.) — 484 Gl. leiocarpum Boiss. — 485 R. © brida var. eriocarpa DC. — 625 P. hyoscyamifolium var. griseo-setulosum Fedde — 836 P. som- niferum var. ee (P. somniferum L.) — 894 P. armeniacum (L.) DC. (P. caucasi- cum Marsch.-Bieb.) — P. glaucum Boiss. et Hausskn. — 1013 Gl. corniculatum var. rubrum (Sibt. et ju Boiss. — E. P. Bartuschiae Fedde (P. caucasicum Marsch.-Bieb. var.) — 1393, 1616 Ch. s L. — 1676 P. caucasicum Marsch.-Bie (Iter pesce ino 2346 P. acrochaetum var. linguaebraeteatum Fedde (P. irren a — 2622 Gl. leiocarpum Boiss. — 2710 P. glaucum Boiss. et kn. — 2754 P. arme- niacum DC. — 2873 B. floribundum f. atricho-sphaeroideum (P. caucasicum M. B.) — Zeg Gl. gece Boiss. — 3070 P. armeniacum (Iter orientale 1892—1894) 4013 Gl. cornieulatum var. rubrum (Sibt. et Sm.) Boiss. — 3594 P. dubium var. laevigatum (Marsch.-Bieb.) Elkan — 3612 Hyp. grandiflorum var. pseudograndi- diflorum subv. oliganthocomum aw (Hyp. amies florum (Petr. Fedde u. var. pse Ser? E Petr.) — spi Ch. maiu — 3964 Hyp. pendulum L. — 3965 P. hybridu -— 2 P. somniferum var. glabrum ER — 4274 Gl. corniculatum var. ee Le pendulum L. — ES — po 6 P ticdu Fedde (P. sags Boiss. et Bal.) — 5554 Hyp. 5808 P. argemone L. — 5901 R. rhoeadiflora 902 P. macrostomum Boiss. et Huet (P. rhoeas ^ eege Boiss.) — 5988 P. een Ge -Bieb. — 5989 P. Tak Care? Stong forma a Fedde (P. orientale L. form.) — 6082 R. ar. velutina DC. — 6429 P. triniaefolium Boiss. (P. armeniacum DC.) = (Iter thessalicum 1896) 333 P. dubium var. collinum egen Fedde (P. dubium L.) — 709 P. dubium var. collinum e dt ) Fedde (P. rhoeas L.) — 3 Gl. corniculatum var. phoe- niceum (Crantz) DC. Iter transcaspico-persicum 1900—4901) 422 Gl. elegans F. et M. — 123 Hyp. trilobum Tay — 150 R. ee ae Stapf (R. mg: wm — 206 Hyp. trilobum Trautv. 7 P. laevigatum var. ero . pavoninum F. et M. — 404 R. me DC. (R. rhoeadiflora Boisd) — 402 R. refracta s DC PE 829b Gl. corniculatum Curt, — 4943 P. dubium var. — (M.-B.) Elkan (P. laevigatum var. erosum Litw.) — 1545 Gl. eleri d BM ——t a L. — 1547 R. dodecandra var. latifolia (Freyn et Sint.) er docente var. latifolia Bemi. et Sint.) — 1845 Gl. paucilobatum Freyn. e Portoricenses) ‘84 B. frutescens f. subtomentosa (l’Her.) Fedde — 4009, 40095 Arg. mexic: e — 2087, 2408, 2485, 3406 B. frutescens L. (sec. Urban) — 3963 Arg. mexicana L. — ECH se B. frut. f. subtom. (l'Hér. Fedde — 6702, 6956 Me mexicana L. 408 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Sintenis et Bornmüller (Iter turcicum 4894) 34 P. dubium var. subbipinnatifidum Fedde (P. rhoeas £. strigosum Bónningh.) — 238 Hyp. grandiflorum et H. grandiflorum var. caesium Hausskn, (Hyp. procumbens L.) — 238^ Hyp. grandiflorum Benth. — 240 Gl. corniculatum var. phoeni- ceum (Crantz) DC. — 257 P. apulum Ten. (P. hybridum L.) — 278. Hyp. pendulum L: — 476 P. commutatum var. angustilobum Fedde et Bornm. (P. rhoeas var. strigosum) — 4460 Gl. fla- vum Crtz. : Sintenis et Rigo (Iter cyprium 1880) 147 P. hybridum L. — 448 Hyp. pendulum L. — 449 R. hybrida. DC. — 150^ Gl. grandiflorum Boiss. et Huet (Gl. Mio Supe. — 522 P. gracile Auch. — 936 P. rhoeas var. genuinum El Ps iue Miss oae (Pl. of New Mexico) 79 Arg. squarrosa Greene Smith, e + W. (comm. F. D. Godman) 182 Arg. mexicana L. — . 4370 B. frutes- cens f. v hse aaa io. i£ Smith, Herbert H. (Pl. of Santa Marta, United States of Colombia 4898—4904) 1340 Arg. yoge L. mith, John Donnell (Pl. ragen 2472 B. vulcanica D. Smith. — 2177 B. frut. f len (’Her.) Fedde — 2898 B. arborea Wats. — 2899 B. integrif. f. mexicana subf. glaucescens Fedde — 2940, 4307 Arg. mexic ana he — 41230 B. arborea Wats. (sec. Donnell Smith) — un B. frutescens L. (sec. Donnell Sm Smith, J. G. and Roseoe Pound (Bot. Cer of Nebraska) 164 Arg. platyceras Link et Otto Société "n " H 4945 (leg. Autheman) P. setigerum DC. (4880) 2353 Gl. rtz. (Gl. u Scop.) (1881) 2743 P. suisse var. glabratum Rouy et Fouc. (P. argemone L.) — 2744 P. rhoeas var. caudatifolium (Timb.) Fedde (P. candatifolium Timb.) — 2745 (leg. d Lagrave) P. rhoeas var. genuinum Elk, (P. Dodonei Timb.). (4883) 674bis ei corniculatum Curt — 3640 P. dubium var. Lecoquii (Lamotte) Fedde (P. Lecoquii Lamot (4884) 4024 S GE Jord, (P. dubium var. Roubiaei) — 4025 P. hybridum L. (1886) 4849 (leg. Timbal-Lagrave) P. rhoeas var. genuinu k. (2, Sei (4890) 44 P. proton subsp. rhaeticum (Ler. Fedde (P. alpinum L.) — 12 R. hybrida DC. (4891) 509 P. dubium var. subbipinnatifidum (0. Ktze.) Fedde — 540 P. hybridum L. — 544 P. pinnatifidum Mori Société pour l'étude de la Flore franco-helvétique (! gie (Heribaud) 466 P, dubium var. Lecoquii oe Gäeren (P. Lecoquii Lamotte). — (F. O. Wolf) 698 P. hybridum L. — (Bicknell) hes P. pinna Société jochelalse (4895) ( (Foucaud et Gautier) 3730 P. RM f. puniceum (DC. Aschers, (P. alpinum form. pyrenaicum subv. bicolor Rouy et Fou (4904) (Conil iut P. dubium var. e MA subv. eh (Jord. Fedde — (Brachet) 4676 P. pyrenaicum subsp. rhaeticum (Le e (P. alpinum L.). mmier, S. et E. Levier darts tien 1890) 54 P. oreophilum Rupr. (P. lateri- tium Koch). Soulié, J. A. en Hen 2047 Mec. integrifolia var. Souliei Tele — 9049, 2432, 2433 Mec. racem — 2050, 2434 Mec. Henrici Bur. et Franch. — 5 M. integrifolia pitzel, von 885 P. pyrenaicum subsp. Sendtneri (Kerner) Fedde. rae R. 4304 B. frutescens form. glaucescens (O. Ktze.) Fedde u. var. cernua Mog. et Sessé. Stahl 597 B. frutescens L. (sec. Urban) — 755 Arg. mexi L. tecker, A. (Fl. of the Labrador Coast 1899) 344 P. nudic. subsp. radicatum var. labra- d Stein, Robert (West-Greenland 4597) 56 P. nudic. subsp. radicatum (Rotb.) F (PL of Northern Greenland 1900) 129, 132 P. nudic. subsp. radicatum (Rotb.) ae — 454 P. nudis subsp. radicatum var. labradoricum Fedde. (Pl. of Northern Greenland, coll. on Northumberland Island 190!) 84 P. nudic. subsp. radi- Cen 997 dubium L. — 1199 Hyp. M 2 oe sd P. Decaisnei var. Dielsianum F Bde. Deni Hochst. t Send) e "dre (Ford Stapf = = M. Verzeichnis der Sammler-Nummern, 409 Strachey and Winterbottom 3 Dicranostigma lactucoides Hook. et Thoms. (Ch. Dicrano- stigma dai sec. Prain. Str » Th. (Fl. of Western Persia 1892) 43 P. armeniacum var. anomalıım Fedde — KR genee (L. DC. — 445 R. refracta DC. (1899) 45 P. fugax var. virgatum (Hausskn.) Fedde — 16 R. refracta DC. — 17 Gl. elegans Mey. Stuhlmann (Dar-es-Salam 4904) 475 Arg. mexicana L. Syme, John T. (London) 38 P. Se Szowits 85 P. arenarium M.-B. — 86 P. hybridum L. — 179 BS hybrida D DC. (Gl. corni- culatum) — 235 P. macrostomum Boiss. pi Huet (P. rhoeas L.) — 250 P. commutatum Fisch. et Mey. — 264 P. floribundum f. atricho-sphaeroideum Fedde et P. armeniacum DC. — 281 P. orientalis L. — 570 P. bracteatum Lindl. ge Mang L.). Taubert, P. (Iter cyrenaicum 4887) 366 Hyp. procumbens L. — 405 P. hybridum L. — 664 Gl. flavum Crtz. (Gl. luteum Scop.). Thomas, Em. 2285 P. pyrenaicum subsp. rhaeticum (Ler.) Fedde (P. alpinum L.). Thompson, C. H. (Pl. ‘of Kansas 1893) 144 Arg. platyceras var. hispida (Gray) Prain (Arg. alba Lestib.). Thurber, George (Mexic. Boundary commission of New Mexico and Sonora) 844 Arg. fruticosa Thurb. Tibet Frontier Commission 1904 146 Mec. on = odaro (Fl. sicula exs.) 865 P. dubium L. — CR rhoeas j — 900 Hyp. procumbens (Hyp. glaucescens FOR — 947 Ch. maius L. — 1070 P. hybri- 0 Gl. flavum Crtz. (Gl. luteum Tonduz, Ad. (Fl. costaric.) 4539 Arg. mexicana var. ochroleuca (Sweet) Lindl. (Arg. mexi- L.) — 1797, 2326 B. frutescens L. (sec. Donnell Smith) — 7673, 11406 B. frutescens f. subtomentosa (l’Her.) Fedde — 11846 B. frutescens var. cernua Mog. et Sessė. T bas, Dr. J. I. (Habana) 14 Sis ques L. < e - ga a © E [c] © Un S ee SS ei = un a = o CE “a Toumey, J. W. (Pl. collected in Arizona 4892) 47% Pl. arizonicus Greene (Pl. californicus | Benth.) — 47> DL confinis Sie (Pl. ee Benth.) — 48c. Esch. arizonica Greene (Esch. : ar d ne). ‘ y 6894 Arg. mexi He en normale een ; Transsilvani ae 990 P. dubium var. albiflorum Boiss. Trask, Mrs. Blanche (1903) 252 De. ee E (De. flexilis Greene). Trautvetter, E. R. v. (Elenchus stirp. anno 4880 in Isthmo caucasico lectarum (Act. hort. Petrop. VII. [4880—4881] 406) 22 E dubium L. (Radde) — 23 P. caucasicum M.-B. (Becker, Radde) — 24 P. orientale var. typica Trautv. (Radde) — 25 R. hybrida var. refracta Regel (Radde) (= R. refracta DC.) — 26 Gl. SECH Curt. (Radde). recul 1193 Arg. platyceras Link et Otto (sec. Prain). von ea Trethn (Deutsch-Süd-West-A frika 1905) 33 Arg. mexica yon Türckheim (Fl. son 448 B. integrif. f. mex icana pei subtomentosa Fedde. (Fl. Guatamal. ye C. Keck) 448 B. integrifolia f. mexicana subv. subtomentosa Fedde. Fl. of Texas 1880) 144 Arg. platyceras Link et Otto (Arg. ‘hispida Gray). Uhde 4050 Arg. mexicana L. — 4054 Hu. fumariaefolia Ule, E. (Herb. brasil.) 4696 Arg. mexicana L. Unger 374 ee eg dpa (Hyp. M Boiss. — 414 Gl. leiocarpum Boiss, — 503 Hyp. orum Benth. 3 P. arg e L. (R. hybrida) — 666 Hyp. grandi- florum var. caesium eli — 686 Mu. rider em. Ben h Urumoff (Fl. bulgarica 1898) 47 P var. albiflorum Boiss y 32 B. frut. f. p M Ktze.) Fedd an * ‘ Valdez, Porfirio (Pl. We atanae) 16 Arg. mexicana L. (Arg. mex. ochroleu Vanhöffen, Dr. E. (Fl. Groenlandiae boreali-occidentalis) 35 (94) P. essit. = subsp radicatum (DC.) Fedde var. labradoricum Fedde Vasey 12 Arg. intermedia Sweet (Arg. mexicana L) — 16 Arg. platyceras var. hispida (A. Gray) Prain — 205 Arg. platyceras var. hispida. ( (A. Gray) Be (see. Prain). erreaux 2 a Arg. mexicana var. ochroleuca Lindl. (Arg. mexicana L.). Violet d'Aoust 547 Arg. platyceras Link et Otto gea ipe Graf Waldburg-Zeil (Westsibirische Reise) 92 Ch. s L. — 98 P. pavoninum Fisch, et Mey. — 97, $9 P. E ii subsp. rubro-aurantiacum t pen Fedde(?). 410 Friedrich Fedde. — Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Wallich, Dr. 8121 Mec. robusta Hook. f. et Thoms. — 8123 Mec. paniculata var. elata Prain — 8123» Mec. paniculata Dram (Mec. Wallichii Hook. f, et Thoms.) — 8424 Mec. robusta Hook. f. et Thoms. — 8126 (excl. E. Arg. mexicana L. — $8426 E. Mec. robusta Hook. f. et Thoms. (sec. Prain). Walton, Capt. H. J. (Tibet ur Commission 1904) 86 Dieranostigma lactucoides Hook. f. et Thoms. (Dieranostigma Pra Warburg 3265 B. vi mew = subtomentons (PHér.) Fedde — 6350 Hyl. ea (Thunbg.) Prantl — 6354 Ch. maius L. — 5 Ch. maius var. grandiflorum DC. — 7182 Macl. cordata var. yedoensis (Andre) F urg et Endlich (Iter phrygicum) 33 Hyp. grandiflorum var. caesium Hausskn. — 72 Hyp. grandiflorum var. Warburgianum Fedde — 433 P. dubium L. et var. laevigatum (M.-B.) 81 (P. rhoeas L.) — 162 Hyp. pendulum L. — 4189? Gl. corniculatum var. phoeniceum DC. — l grandiflorum Boiss. et Huet — 289 R. hybrida var. velutina DC. — 324 Ch. maius L. — 348 Hyp. grandiflorum var. caesium Hausskn. — 414 Gl. grandiflorum Boiss. et Huet — 419 R. hybrida var. velutino-eriocarpa Fedde — 488 R. dodecandra beoe Stapf — 489 R. hy- brida var. velutino-eriocarpa Fedde — 717 P. argemone L. — 768 Gl. no Boiss, et Huet — 874 Gl. grandiflorum Boiss, et Huet — 929 P. rhoeas E js P. strigosum Schw. — 983 Gl. corniculatum Curt. — 1147 P. triniaefolium var. Gehrmannianum Fedde. L. F. (1875) 189 Arg. platyceras var. hispida (A. Gray) Prain var. rotundata i eg Warion, A. (Pl. nr selectae 1878) 444 Hyp. albescens Dur Ww Stee? Sereno (United States Geological Exploration of the DI Parallel, under Cla- rence King 1868) 49 ena platyceras var. hispida (Gray) Prain — 51 Esch. minutiflora Wats (Esch. calif. em hypecoides). 35 Mec. Set Franch. Ser Dr. (Reise d. Kaisers Maximilian nach Mexiko) 884 B. frutescens f. glauces- (Reise der k. k. Korvette Karoline 4857—1858) 423 Arg. mexicana L. (Flora mediterranea) 472 Gl. flavum Crtz. (Gl. luteum Scop.). (Erdumsegelung S. M. Fregatte »Donau« 1868—1871) 454 Arg. mexicana var. ochroleuca subv. gynophora Fedde — 3036 Arg. mexicana var. ochroleuca Lindl elwitseh, Dr. Un Lusit. 40 P. hybridum L. — 222 P. somniferum var. glabrum Boiss. (P. somniferum L.) — 236 P. rhoeas f. genuinum Elk. — 273 Hyp. procumbens White, David, Gg Schuchart, Charles (Pl. of Baffin’s Land. Ces 1897) "T P. nudi- caule subsp. denken var. labradoricum Fedd (Pl. of Greenland coll. on and near Noursoak Peninsula, Aug. 1897) 174 P. nudicaule subsp. nn var. labradoricum Fedde. White, James W. (England) 532 P. dubium L. — 55 Mec. cambrica Vig. Wichura 4777 Arg. mexicana L. Wiedemann, Dr. (1834, 1835) 65 P. somniferum var. leptocaulotum Fedde (P. somni- ferum p 98, 104, 105 P. somnife erum L. — 100 P. somniferum var. glabrum Boiss. (P. somni- ferum L.). tee Dages E. (Pl. collected near Fort Huachuca, Arizona 1894) 404 Arg. platy- ceras Link e Wide " m Africae australis 1883) = P. aculeatum Thunbg. Willkomm 14 Mec. cambrica Vig. — 424 Hyp. grandiflorum var. caesium Hausskn. (Hyp- m. Tenth, — 382 P. a er (P. pyrenaicum Gouan) — 406 P. rhoeas L. genuinum Elk, — 423 Gl. flavum Crtz. (Gl. luteum Scop.) — 579 P. rhoeas var. pseudo- Code doe (P. Rubiaei Vig.) — 757 y Thobas L. (P. Rubiaei Vig.). , E. H. 262 Hyl. japonica var. subincisa Fedde — 282 Styl. lasiocarpum (Oliv) Fedde — pros Eomecon chionantha Hance — 525, 525% Hyl. mg > dissecta (Fr. et Sav.) Prain — 1403 Macl. cordata R. Br. — 2390 Mec. Oliveriana Franch. Prain — 2421 P. malum Fedde. Te C. (Fl. der Insel Dagö 1871) 383 Ch. maius L. n, Dr. (Herb. plant. select., crit. hybr. Flor. rhenan.) 348 P. dubium var. a Fedde (P. Lecoquii Lam.) — 438 P. strigosum (Bönningh.) Schur var. genuin . (Herb. plant. select. Flor. rhenan.) 557 P. apulum Ten. (P. hybridum L.). D^ (Herb. pl. crit. select. Fase. xi 550 P. dubium f. nnee atifidum (P. dubium var. pese i Ma a Lecoquü uinum Fedde. Verzeichnis der Sammler-Nummern, 411 Wittmann 49 R. dodecandra (Forsk.) Stapf (B. Sie var. refracta Regel). 4 Ch. maiu Wood, J. Medley (1896) 6184 P. ten Thun Se Wooton, E. 0. (New Mexico 1897) 147 Arg. intermedia Sweet. (4893) 360 Esch. parvula Cock. Ca calif.). ur C. (Pl. Cubenses) 6 B. frut. f. subtomentosa (Hor. Fedde. ight, W. S. (Pl. of Southern bafis 4889) 67 Esch. crocea var. sanctarum (Greene) Zeg — 70 (vel 30?) Pl. verecundus Greene (Pl. californicus Benth.) — 1738 Esch. Parishii Green faxis H. 26 Arg. platyceras Link et Otto. Wydler, H. Ge Thomas) 38 Arg. mexicana L. (Portorico) 239 Arg. mexicana Xantus ; E (Cape St. Lucas, etc., Lower California 1860) 4 Arg. mexicana var, ochro- leuca (Sweet) L Graf Lech a 4900) 320 Arg. mexican Zollinger (Pl. iaponicae) 443 Hyl. Seegen E Prantl (Ch. iaponica Thunb.) — 444 EEN Sumbawa) 3337 Arg. mexicana L, (sec. Prain). ug ES Register fiir F. Fedde-Papaveraceae-Hypecoideae et Papaveroideae. Die angenommenen Gattungen sind fett gedruckt, die angenommenen Arten mit einem Stern (*) bezeichnet. Abe n-Naman 383. Ackerschnalle Aculeatae Prain ect) vm TN 258, 259, 264, e imas 19, 20, 24. era marina 233. SE aere x 233 Anomalae eig (sect.) 247, 248, 253 262. Arctomecon Torr. et Frémont dé (8, 5, 941, 54, californica C. C. Parry 435, nien hee et Frémont (4 a E 135, nu 2. (434). Tek Coville 135, n. 3 s. Ain Browne 275, n. 2. Argemone L. 271, n. 24. (5, 10, 12,44 —20, ai, 36, 47, 48, s. 54, 57, 61, 66, 67, 286 al D n. Ts *alba Lestib. 279, n. 4. (68 272, 274 Fig. 36, 278, 280, var. glauca Prain 280, n. 4. (68, 272). var. SCH Leon Fedde 279 8. alba Raf. 279, asi. E 8. alba X mexican er Here. $15, n. 4. albiflora S. Wats. 284, n. 7. =, Rose 284, Ze t 282. Barclayana oer 278, 284, Barclayana Zeen? 277, n. 2 218, subsp. parviflora 277, n.2. bipinnatifida Greene 286, n.8. aepe tripetalo frutescens (sphalm. ) = fruti- osa "rien, ‘Thurber 273, n. 4. (27 , 274 Fig. 36). Geor Se room le n. 4. glauca Nut k een arian 'a85, n. 8. *grandiflora Sweet 280 n. 6. (4, 272, 274 Fig. 3 6). hispida Brew. et Wats. 283, hispida. 2. et Hook. 284, , 285, n. 8; 286. "es 5 Be — Otto et Dietr. 444, Vetere. de T. Lë 274 Fig. e Kë 282, er ` corymbosa (Greene) A. Eastwi er 283, n. 7. (272, 273, 283). var. ee ue Fedde var. stenopetala Prain 273, T. intermedia var. typica Prain tee Planch. 280,n. P var. 3. ochroleucoide: Fedde 272, 279, n. 3 Fee C. Gay pine] ^ 8. breed Rua ` Hook. px “er | 279, n. 4. *mexicana L. 273, n.2. (47, 43, 44,47, 44, Pt 67, 68, 82, 271, 272, 374 Fig. 36, 277 78. var ee Moric. 283, n. 8, 28 var. m "Chapm. 279, ici r- albiflora DC. 279, n.4. . albiflora Torr. 284, Ju. _anacanthoidea Fedde subvar. eg Wer ig. 3 278, n. 2; 274 Fi "rd var. hispida e Se "hispida ens 283, 985, n. 8. subvar. inermis Fedde 279, n. . «. lutea O. Ktze. e NS 374 Fig. 36). rosea Coulter 283, var subinermis Fedde var. Sincl. 280, n. var. xa Torr. et Gray 277, Sw 5; Torr. et Gray 279, var. S. Wats. 277, n. 2. ng Set 234, n. 7; 85, ne wall munita Dur. Bi: ai n.8; 284. munita Greene 2 ochroleuca e iat, n. 2; 278. (54, 68). ochroleuca var. Barclayana Prain š pinnatifida Norton 283, n. 8. Planchonii Prain 285. 274 Fig. 36, 280, 282, 284, 285, 2 2 7). var, A 284,n.8. var. chilensis Prain 285, 287, n. var. gr acilenta (Greene) dde 285, n. 8. var. hispida (A. Gray) — 273, 274 A 284, 285, ; 286, n v var. lispido- poke 273, 287, var. ee Fedde var. Hunnemannii (Otto et e Fedde 273, 287, (68). var, Gem, — e 273, n. 8. var. prei coat 283, n. 8; 284, var. — Pede 27 3, Mee beige: Fedde jJ 8. var. typica Prain 283, n.8, platy Pri 2,n pleiacantha Greene 285, n. 8 *purpurea (272, 2 pyrenaica L. 370. rosea A. Gray 287 dee wig" 280, n. 4; 285, 987, n. 8. rotundata y ith mr n.8. n. 8 Ar aes EE 372. monin 2 Arget ai Faide (sect.) mts 326. thera 3 . Atelan = arıgainen Ais, Register. Augenkraut Aulax papaveris Fers 294. Bar enmohn bean elle 23 Belbarnoné Adans. 203. Bellae Prain (sect.) pet 264, 265, 267, -Naman 333. 225, n. "n «. Wier "o. Ktze. d "phoeniceum var. pilo- sum 223, 4. rn 0. Kize 223, ; 227. A on Das a TV. | | | | | | | Register. var. pilosum f. pinnati- ee — rum O. tze. m losen s Sublobatum gra or 0. 22 27, £ inhalt idum Y rama 225, f. psu idum ` scade thum O. Ktze. 224, n. 4. var. pM Reverchon var. rubrum (Sibth. et xr Boiss. 224 M REO Boiss. A p O. Ktze. f. sublbatum n parvorum B. tricolor he "tse. 225, variu tricolori done J Ledeb. so redo ps a Bar- B. tricolor var. GER 25, B. “tricolor var. pilosum 1-4. «. ‘ypieum Haläcsy 223, dE Fisch. et Mey. 230 0. (222, 229 Fig. 29). Bornmü lleri Fedde 231, n. 40. f. EEN Bornm, 234, n. 4 *ümbriligerum. Boiss. 228, IX , 229 Fig. 29, sh Ke Fischer Bernh, 234, n. 13. MA "t 235 Fig. 30; 236, 237). "t A net (Smith) Fedde n. , 235 Fig. E obtusilobum Fedde 231, Sie B. ‘plenum Hausskn. 234, n. 43. var. D Serpieri ogra 222, 233, 2 Sr a. typicum Halácsy 232, fulvum Boiss. 234, n. 15. fulvum Lois. 232, n. 43. ulvum Smith 233, 18. glaberrimum Bauska. 236, n. 4 Glauc ium Karsten 232, n.43. Andre y Moench 232, n. *grandiflorum Boiss. (Embryophyta siphonogama) 101. 13. et Huet | : 417 327, n. à. (222, 226 Fig. 28). var. helissopelma Fedde 227, n.3. var.. malacocarpum (Hausskn.) Fedde 227, *Haussknechti une et Fedde ie 4. (299). hybridum p ag 9. *leiocarpum "eeh 234,n. 15. 9, po. I 232, 235 Fig. 30; 237). eeh ldr. 232, n. 43. 8, 13, 36, 75, 232). var. fimbrilligera Trautv. 228, n. 7. var. fimbullifera Trautv. 22 B. ‚glabratum re et ange 232, B. ein 'K. "Koch «. Var AM et Lan nge 232 maculatum a 233, n. . malacocarpum Hausskn. 227, maritimum Bernh. 232, n. 43. mesopotamicum Spreng micranthum io eg "e 4. *oxylobum Boi Buhse 234,n.44, (223, ec 30). *paucilobum Freyn 238, n.21. 22). ampio Aucher-Eloy 237, persicum Bunge 228, pari DC. 228, n. 7; Cape phoeniceum Crantz PR n.4. phoeniceum Sm orepalliderubroMarsch - Bieb. eg MU 330, n. 9. is um Boi Äer Fedie Zug ids Sibth. et Smith 224, = pied Heldreich 234, n. 43. spurium Stev. 244. squamigerum Bunge 230, n, 40, 27 418 Register. une hcg r. et Kir. | *fumariifolia Sweet 144. (3, | B. caesium bap yes 8. (54, 55, 222, 5,7,9,49,66, 104 Fig. 144). | ie ht 86, 94, o 'Fig ; 230; 234, n. 10) | Hunnemannieae Benth. et Hook. | subvar. oligantiiocomum syriacum. Boiss. 98, n. 5. 1 | Fedde c4 *tenue Een Schmalh. 236, Hylomecon poe 209, n. 45. var. d. Pie ~grandiflo- 2). (5, 99). m (Petrovic) Born- tricolor ez h. .225, n. 4 poder (Thunb.) Prantl et | müller et Fedde 86, 92, tricolor Godr 232, n. 13. Kündig 209. (50, 205 Fig. n. violaceum. Juss. | 25). | ar. B pseudo-procum- Marce eus et Buhse e | var. dissecta (Franch. et | bens Fedde 92, n. LE 236, 237, | Sav.) Fedde 240. | var: 5. eae 237 7 Fig var. subincisa Fedde 210 As Steg "Fedschenko 234, ar.subinteg ejos 310 grandiflorum Babar 89, n. 4. n. 45. | lasiocarpum Diels 209. grandiflorum Pantic 99, n.4 Willdeanum H. Bon 232,n.13. | su emg Diels” ete her a. Savi 88, n. 4. um X pendulum Glaucium L. rnalis Maxi Hyloniécth Prain veto ) 209. Glaucium Tourn. 294. | ai Golondrinera 244. Hypecoeae Dumort. 19, 20, 83. | grandiforum x procumbens Gottesgab 84. . Hypecoideae K. Prantl et J. Kün- | 92, Gracilimoniliferi Fedde (sect.) | | dig (subfam.) 2, 3, 25, 33, | imberbe Sibth. et Sm. 88, 35, 49, 65, 66, 83. | qm Prain | sone 249, 262, | Hypecoum Le 83, m 2. 4, 8, | erën “Clus. 88, n. 4. Ge 15, 16, 48—21, *leptocarpum Ho ok. ER ee: 218 ve 33—35, 38, 49— + ee EN n. 40. (53, 86, Heliophila ? orbicularis 225, 52, i 58, 66, 67, 1, Th, Herba Cardu ed 82. 83, 87 Fig. 13). litore" Clementi 88, 89, Herba Chelid on i 80. ee ee Herba Chelidonii majoris vos inf. 9 1. (86 littorále Wulf. "E n. 4. 43). nodosum L. 88, Herba Chelidonii minoris no Heldr. 94, n. 4: grece etw. Barbey *aequilobum Viv. 93, n. 5 -2 Her ba et Radix Glaucii ` (86, 87 Fig. 13). re ale Kir. et Kir. 96, utei vel Papaveris *albescens Dur. 90, n. 3, (86, n. 14. (54, 83, 87). > rnicul | 7 Fig. 43). patens Willd. 93, n Herba Hirundinariae 80. | EA aat Dur. 90, n. pendulum Lapeyr. 94, n 4 Hesperomecon Greene 100, anethifolium Orphan. ER n. a *pendulum L. 95, n. 13. (51, 3. (3, 16, 48, 19, 20, | arcuatum Moench 8 64, 72, S té 87, 87 36, 38, 54, 98). Be ipe deer Gë "i. Fig. 13, 190). *filiformis Fedde 404, n. 2. (400). *Greeneana Fedde 404, n. 5. (100). : *linearis (Benth.) Greene 400, n. 4. (5, 40, 400, 404, 404 ig. 14). *luteola Greene 102, n. 8. 00). onere Greene 104, n.4. mae 00, uichella Greene 102, n. 9. ger 400). *strieta Greene 102, n. 6. *chinense Franch. 95, n. 44. Clusii “tenuifolium Ta pal- lido Barr. hound "Fedde dia enl et Duriaei Pomel. 90, n. 3 *erectum L. 97, n. 45. (54, 66, 8 var. lactiflorum (Kar. et Kir.) Maxim. 97, n. 15. (87 Fi Wee um Pie 97). var. epidermide volubili ` Boiss. 96, Met oeren Choulette 43. ; . persicum Fedde 3. (87). ; iaa om joi 88, n. 4. *ponticum Velenovsky "a n. 9. (83, 86). procumbens J. G. Gmel. 95, © Uair = 87 5 n. 4. le 9, 33 Fig. 2 "ap 87 Fig. 13, 88, 89, wi Kë 92, n. 4). var. aequilobu De Rey- Pailhade 94, us 4. a albescens E; Corson — *Geslinii Cosson et Kral (94, ae y ree Dur. 90, zu var. genuinum 88, n. f. ` Horn Poppy 2 subv. glaucescens Coss E. — Goen ere 5, 290, 89, n.4. - gracile Benth. 90, n. y. glaucescens O. Ktze. 89, Je 5: DUE a e Don 143. e Bor ry et peat 90, n. 4. ae x ee üe var. glaucescens (Guss) i * ifloruni Beuth. 94, 0.4. Moris 89, n. 4. y eet 143, ge At, D i 39. 2 De: (84, a s Tens, 9v Ti. t. 90). : 92, 95). var. 3. gracile Se ee a ae Fedde 86, 90, oe grandiflorum oie on 94, n. var, echte be hey: Pailhade y. macrantha "Rouy et Fouc. 92, n. 4. var. medium 0, Ktze. 95, n. 42. «. normale f. grandiflorum K . Ktze. 94, n. 4. «, normale f. minor O. Ktze. 88, n. 4. 3. obovatum De Rey- Pailhade 94, n. 4 d. pendulum f. laxum O ize. 95, n. 43. Jd. pendulum f. ek ene rum 0. Ktze. BEN var. æ. procumbens ous. B. trilobum 0. Ktze. 95, pse eudogra andiflor um Petr. 88, rs, Vie, ee n. rumelicum Boiss. n. 4. tonuitinien Sief ' erectis teretibus Amm. 97, n. 4 tetragonum Bertol. 85, n. 4 *trilobum Trauty. 95, n , 86, 87 Fig. 43) Register. mago 78. M vt 4 , Mateaniógoprov 233. Maikraut 80. Mánsaa — Nutt. 408, n. 4. (8, 18, 49, 20, 24, 36, 54, 98, n 105). tealiförnica Torr. n. (5, Sie 14, 105, var. Torreyi (Greene) Fedde 403, n. 4. (405, n. 9). *eolina Greene 105, n. 2. (103). rsen Greene 106, n. 6. 106). De eg Fedde 405, n. 5. *ociandra Greene 105, n. 4. (10 *oregana ger 105, n. 3. (5, 10, 66, Mecones e Ee 290, 338, 344 Meconia Hook. f. et Thoms. 100, Moronopeis Vig. 274, n. 23. 274, 342, 313). *aculeata ‘Sore 255 e 247, 249, 257 Fig. Co 12,15 16, 18, 19— 419 248, 249, € 257 Fig. 35, MA 259 t abnormis Fedde 258, var. racemosa Aig 257, 258, n. 7; 258, n. ; aeri r. rudis Pr rain 256, h. 6. integr ifolia Bul integrifolia ae $ äre h. (68, 69, 248, zn 257 Tig. 35, eg 265, ge Boni Georg 248, *lancifolia Pair i n. 9. (68, 248, 249, 257 Fig. 35, 260, lyrata (Cummins et Prain) Fed *napaulensis DC. 269, n. 25. (2 4T, Peal 257 Fig. 35, 267, 70). dene Eie 955, napaulensi s Wall. wee n, 33. napaulensis Walp. nepalensis DC. fs, n. at (62, 244). nepalensis Flora et Silva 267, n. 22. : nepalensis Honigberger 255, nepalensis Lem. 268 1 Klappermohn 294. Klatschmohn 294. “heile Pr ain 264, n. 13. (247, | ni puo Mook f. et Phos Kornrose 29 249, 257 Fig. 35) | 268, 68, n. 24 eke vada 294 betonicifolia E 245, *Oliveriana we et Prain a Yama bouki 910. | 70, n. 98. (68, 245, 247, Krähentuß 249. ‘cambric (L.) Viguier 254, , 254 usa a 944 | 5. (3, 5, 7, 36, 69, 74, *paniculata (D. Don) Prain Kusanowo 244, | 248, 2 Fig. 34). , n. 23. (36, 68, 247, acrima Papaver | “adnate pem | de? 250, 254 Fig. 34, T ong m n. 27. j , 254, 9). Lasiotrachyphy e Ba 254 Fig. 34, dien var. elata Prain 247, 250, lu sine TER 265. en Benth. 254 ig. 34, 268, n. 2. Mackleya Walp. 215 ke 248, 252 Fie. 33, See? var. typica 'Prain 26 Maclaya Bernh. 245. n. 23. Macleaya R 5, n. 48. uer Franch. 260, n. 42. en re et Silva (1,40, 44, 43, 14, 46, 22, (248, 249, 264). 268, 269. E m B8, 58, 67 diphylla 208. Bee oc. en 46). *discigera Prain 266, n. 24. EE I pus R. Br. 216, (247, 250). (68, 248, 219, ez "Fig. "d HS G 9, 12, glabra Hook. 253, 264 p : WC? 94, 23, 34, 28, *grandis Prain 263, n. 16. prin cipis Franchet 259, n. 10. 99, 42, 43, 46, 50, 53, (247, 250, 257 Fig. 35, SE eudointegrifolia Prain 263, 60, 67, 216 Fig. 27, 217). 264, 265). ds (248, ap^ ud var. yedoensis (André) Guilielmi -Waldemari Sieste Maxim 49, Fedde 247, n. 4. (216 Klotzsch 255, n. 4. 267, 248, 250, hie Fig. 35, Fig. 27). *Henrici Bur. et Franchet *microcarpa (Maxim.) Fedde 259, n. 40. (248, 249, 260, *quintuplinervis Regel 264, CON EA 2. 67, 246, 216 18. (68, 69, 248, 250, 27). *heterophylla Benth. 253, 257 Fig. 35 e André H7, nf. id 9, 248, 252 Fig. 33, racemosa Franchet SE n. 4 "Macleya 5. *racemosa Max Macrantha Elkan (sect) 290, | shorn Hook. f. et Thoms. (68, 248, 29, SCH Se Ga | „1. (68, 69, 947, 59). ; we : 27* 420 jag eg f. et Thoms. | 4. (36, 68, 247, 50) Siche Prain 256, n. 6. (68, | 248, 249, 259). *simplicifolia (D. Don) G. Don | 63, n. 17. (68, 2 247, 248, x 256, 257 Fig. 85, 259 Prattii Pain 256, n. let King 267,n . 92. dy (68, 247, 248, 250, 257 Fig. 35, 270). var. vo — Hook. n. Wallichit Wail Wollastonii Regel bet . Meconopsis $ Eum Dee " KC Meconopsis $ Meconopsis DC. Meconopsis § Stylophorum DC, econs y ure 77. M Menschenblutkraut 209, Mexican Poppy 179, 277. 2 = Nu aang ng 379. Nudic te Ohae rd stes, Raf. 144. qme Raf. 454. Opiu A Fedde (sect.) 289, Oxytona Bernh. (sect.) 364. Papapaver californieum Mac Clatchie mega Paper i E n. 25. (8, 3, | 5, | , 12, 14— 22, Register. *acrochaetum Bornmüller 350, n. 74. (345, 346 Fig. 38). var. linguaebracteatum 'edde 345, 350, 4. epe? Thunb. 385, n. 89. (5, 69, 72). de p Ee Fedde e Loj. A oer) n.4. —: Jord. D Gegen? ‘997, ar. genui num mh ; *albiflorum Ascher 373, „ n. 95, n. 96. alpinum vi E 373, Verdes Kee ve? n. 96, = -1 e 5, m. 95; 380) var. it shaw at Dalla Torre 878, 0. B. albifloram Hausm. 373, &. "ëm Koch 373, a. album pes he n. 96. €. 97. fl. surantiacis Maxim 384, CR ké B. Ta ap. var. cant Reichb. 373, n. lusus b. en Re 380, n. subsp. 4. Burseri (Crantz) F 878, n. b. Duero Aschers. 375, fuis e. E Regel 384, var. erocantha Trautv. 381, d. eroceum “Fisch. 381, y. eroceum Ledeb. 384, n. 97. 5. eroceum oo 382, 383, 381, “europacum "Regel 375, ee Wem 370, 95 5875, B. favilorum. "en et G 0, o B. flaviflorum dud 370, e 95; 373, n.95; 375, B. Zeiten Willk. et e, 94. 6. flavum vum Neiir.575, der | fl. albidis Maxim. 384, n. 97. «€. fl. albo Ledeb. 384, fl. eroceis Maxim. 382, 0n. 97. fl. luteis Maxim. 380, n. 97. lusus b. glabrescens Regel 380, n. 97; 384, n. 97. bum z Baigent pud 384, d. hspdisimum "Ledab. , 383 lusus c. Regel 3 OTE lusus d. ' Kamtschaticum Regel gien 8, subsp Hayek) Fedde yee n. 96. (374 Fi ig. 43 67). noes e 1eiocarpum Regel 38 lusus 1 Leier Regel n. 97. a. leucanthum Trautv. ` lusus a. Linngeanum Regel 373, 6. B. microcarpum Ledeb. 379, 38 y. microcarpum Regel 370, ; A. B. microcarpum Regel 379, - 99. fuétis E miniatum Regel 884, n. 97. : minus s Willk. 370, n.95. nu oat Fisc h. et C ME ey. 380, n. 97. d. geg 4380, 381, var. nudicaule decim. et Trautv. 376, n. 9 d. eei ule Regel 380, n. nudicaule Trautv. etMeyer d. “puniceum Koch 370, a, ege aicum Aschers. 370, 373, n. 95) = subminiata m Reichb. lusus K tenue Regel 384, ‘asics a. typicum um Regel 373, n. 96; 380, 381, ^ 384, 3. xanth um Regel 375,n.96; 376,377, en 380, var. um | alpinum Sievers 384, n. 97. alpinum Vis. 370, 373, n. 95. alpinum X croceum 65. ere Fedde 308, eb eis Stokes 338, angustulum Jord. et Fourr. 3 en Fedde 384, n. 98. (368). Cote, rumen Fedde 319, 292). *apoisinomenoa Fedde 358, 354, 357 Fig. 39). E integrifolfum (Bornm.) Fedde 358, n. s0. 32). ‘gracillimum Fedde 332 e? B. heterocarpum Rouy micranthum Fedde 334, n. 49. (327). *arenarium Marsch.-Bieb.320, n. 48. (48, 292, 344, E (Bor.) var. latifolium Busch 320, n. 28. £ Pano Busch 320, n. i subglabrum Busch 320, *argemone L. 328, n. 46. (5, , 9, 47, 23, 86, 42, 54, 53, 80, 289, 314, 327, 330, 334). 5. bimac 329, n. 47. var. ¢. cinereo-setulosum eg et Bornm. 327, rs Ge 2 prs um (Coss et Germ. 2 Rouy e et Fouc. 827, 328 var. B. glabrum 1 Koch 290, 326, 329, n: abrum 0. E 329, ouc. 3 Ware laciniatum Lamotte 327, 329 ae pe e 329, | | Register, - "deua ti Heldreich i e E (Bor.) 34, n. 49. var. d. un Fedde 327, 329, n. var. 7. neglectum 0. Ktze. 327, a. ped 0. Ktze. 328, 29, n. 46. T. pavoninum Siapa et O.Ktze. 333,n. 51. e? pstocarpum trick 3, pue Se Kize 333, b. vinoso-rubrum O. Ktze. n. 50. e x apulum 330. g. 328, 32, argemon argemonium St. La n. argemonoides Cesati 51, 334, A EE VE 348,n.68; 349, n. 70; 354, n. *armeniacum (L.) D DC. 352, n. 74. (345, 346 Fig. 38, ) 350 r. anomalum edde "a 346 Fig. i: 253, n. 74: y: epai oyr, lagers Bebo 0. e. 348, 68; d. pee s 0. "Kize. 349, n. 70, fugax ©. Kize. 35', 1718. var. persicum Busch 348, var. hemisphaericum usch 348, n. 68. ee Ktze. 353, are E. ibanotcum f. poly- m O. Ktze. 353, S ids var. microstigmum Boiss. n 346 Fig. 38, 352, f. acto Bornmüller A. T. var. €— Fedde 345, 352, var. Stenocarpum Busch 352, «. Toornelu auum 0. . 958, n. 74. arvaticum Jord. 296, 300, arvense Bor en 329, n. 46. en pr n. 1. *atianticum Ball 3 8, n. 89. (10, 355, gts 364 Fig. 40). atropurpureum Gilib. 293, p. 4. | | | | | i 421 aurantiacum A, von Hayek 370, n. 95. aurantiacum n. 95. aurantiacum Comolli 370, Lois. 372, D. Bal ansae Boiss. 349, n. 70. x Balansaeanum Fedde 356. 5. *Belangeri "Boiss. 330, (321). — = = Mey. 303, . 8. (294, 303). E ee "e dde 356. *Bornmue "gp Fedde 337, n. 334, 335). Mantia na Fedde 359 Ka Lindl. 365, n. 9. (24, 28, 44, 42, 45, D 83 80, 289, "364, 365 9, var. pore talum De Vries 42, 364, 366, 2.99, var. seudo - orientale Fedde 364, ge n. 94. bracteatum © X ucasi- cum 65. bracteatum X orientale 47, 65. breviflorum Gilib. 313, n. Zeg : 291 3 californicum Brandegee 313, n. 25. *californicum A. Gray 312, 2 c |. eam L. 254. *cassandrinum Charrel 325, caucasicum Boiss. 349, n. ; 954, n. 72. caucasicum J. Henning 320, n. 28. caucasicum Ledeb. 348, n. *caucasicum ` Marsch. - Bieb. 354, 365, n. 94). d. E Elkan 352, var. capsule hemisphaerica var. € et iem ellipticis t Bi og en t Meye B8. Horibundum Elkan 349, d Turis Elkan 350, n. 72. — Elkan 348, £. hispidum (Desf. ) Elkan 422 B. IPS un Boiss. 352, ` tenuifolium Bal. 353, var. virgatum Hausskn. 354, aiaia. Q x argemone caucasicum Q x dubium 5 caucasicum © X orientale caucasicum X orientale 45. x Cayeuxii Fedde 358 _caudatifolium auct. 309, N: Timb. saudatitolium 297, " agrivagum SE ) eer y. cruciatum Rouy et Fouc. 299, d. seruitium. - Hérib, ed Zei et reale Shinty taedis y mend Buhse (299 o HU, n. 2I. 3 v r enuisectum Fedde et Seeds stt n. chinense H. Hoffm. 296, n. a Boiss. et Hausskn. 44. (293 m Gilib. 328, n. 46. clavigorum Lam. 328, n . 46. pum m Bogenh. 48, 345, a n wagen SUNY et Fouc. 316, coloradense Ge? au. n. eolünibianam. Fedde 378, n. i *eommutatum deeg? et ~~ 344, 292, 304, i h 942, n. 23; 320, commutatum E De ee SSC 346, n. 26; aca alterum Clus. 333. corniculatum Pall. 223. i erum Stocks 333, n. D^ pea Nor et Four. 317, t4 Register. cors ee Thouin 385. crassifolium Greene 255. croceum Beeb. 36, 384, OMBRA Jord. 299, n. 4. Pu R Fedde 337, n. 5. (333). Stans Fischer Hager are = pe ud. ^S 338, 339 Fig 3 44). var. Zeien Fedde 344, Deo dane 349, n. decipiens gad et Fouc. 370, 5; 37 9 ne dud et Fouc. *divergens Fedde et Born- 337, n. 57. (335) — EA dubium F. Héribaud. 34 7, n. *dubium > Ger n. er (4, 8, SH 348 26; 345, m: See Elk. 390, : 98. w: B. Bertol. 320, n. 29. var. d. Bertol . 308, n. 20. d. bipinnatum ‘ce . Mey.) Elk var. y. collinum (Bogen) | Fedde 34 B. T eben Koch 95, n. ipit Hisp laevigatissimum et Bornm. 315, 349, var. i dasigntam (Mave Bieb. Elk m (Litw pg Fedde 349, n. 26 jaovigatum subvar, ein Fe et "m 35, 817, E. subvar. lyrato- seg ae es (O. Ktze.) Fedde 34 n. > 8. maroce ae T Ca li 3 6; 344. var. arme Wird. 316, 6. y. minus Sert. 5, 345, n. 8. modestum Oberny 322. var. een Fedde 322, en „grosulum den 307, 322, ct. obovata Wirtg. PAP e, obtusifolium s et Trab. &. Eesti bd 316, var. pinnatifidum Batt. et Trab. 320, n. 29. vàr. ramosissimum auct. var. Roubiaei Loret 322, sübyar. setulosum eee et Bornm. 345, 348,n var. E. ee (O. Ktze.) Fedde 303, éi = 316,.n. 26; 347 m (0. tee) Fedde a6 315, n. at beten Lede. 319. subintegru f. Gen Herb. Boiss. sub. e um Volk 329. 3. -turbinata Wirtg. 343, erg 5. umbilicatum Fedde n. ls bi t dubium x tale 44, 45. dubium x orien ntale 3} 65. i dubium x Moller rhoeas m s m 347, 326, er X rhoeas 4^ inter- "gh 0. Ktze. EH x Gergen 4a strigo- m O. Ktze. 308, n. ei — krachen eg 322, n. 33. (292). errabundum Jord. 316, NN ae Fedde 326, n. f. p George? Fedde 326, n. 45. r > dubiideum Fedde a Gë i Si "380, n. 97. mbriatum hort. 340, n, 59, Peces Fedde 347, n. 66. (344). flavum — Rute iig e 0. (346 Fig. 38, 347, do KO f. atricho- TRER Fedde 345, 350, n. 70. var. Fedde 70. H iriehooideun Fedde 345, oosibundum : persicum 347, nisse Ten. 343 ropur 'pureum Hausskn. 20. nes n. *fugax Poir 350, n. 72. (289, 345, 346 Fig. 38, sis, 354, 35 var. microcarpum (Boiss.) rag 346 Fig. 38, 354, E var. Viol (Hausskn.) e 345, 354, = 12. es phe 340, n. 59. flore pleno Amish 344, n. 59. flore pleno »Danebrog« 344, 59. d ee 344, n. 59. var. M aeon 341, n. 59. n. 5 f. tric e 9. E s Bur 85. labellum hort. n4 um Stev. 348, n. 26. glabratum Co: t Germ. 328, n. "gi. eg L 343, n "390, 338, 339 ‘gracile Au ach. 843, n. 62. (290, 338, 339 Fig. = 4 Ai. graecum Link 2 ing Long ions Mer *guerlekense Stapf 325, n. 42. 93). *Reldreichii Boiss. 359, n. 84. (354, 386, 357 Fig. 39, 358, e. var. pumilum ` (Boiss.) : Fedde is n n. 84. m Boiss. nt. e TN 359, x "et. ii Stapi 355, n. 78. ege ay | Register. Heldreichii DW x olympi- Heldreichii X Mesum Sibth. Heldreichii X spicatum Boiss. heterophyllum Greene 253. heter Sax yllum var. crassi- folium Jepson 255. *hirto- dubium Fedde 303, n. 6. (291) hispidum ‘Desf. 348, n. 67. hispidum Lam. 332, n. 50. 8. ee Rouy et 332, 50. Verte ae et Fou n. 50. var. lanuginosum Sennen 333 var. EE var. pinatiadum Rouy 50. 8 hortense Hussenot 339, n. 59; *humile Fedde 306, n. 13. “humifusum Fedde 324, n. 293). hybrigum Kar. et Kir. 333, n. "aire: o 332, n.50. (5, , 80, 260, 302, ao 338, 340). E ANN Bornm. 333, n. 50. var. dicte cx Boiss. 327, var. engen Fedde 333 var. Siculum. eee) Arc. 333, var. tenuifolium Chevalliar 333, ge typica Trautv. 332, hybridoni "Spenner 328, n. *hyoscyamifolium Boiss. et Hausskn. us, n. 69. (345, 346 Fig. 3 var. gris m -setulosum Fedde 346, 349, n. 69. improperum Jordan et 17, n. 26. indehiscens Dumort. 54, 75, 34 insignitum Jord. 296, n. 4; 309, insignitum Rouy et Fouc. U i m Vig. 304, n (239, 290, 294, 305, cu i 423 intermedium Becker 293, intermedium Dr p n. Zi (293, 302, 09), y. avaticum ost Rouy et Fou var. caudatifolium (Timb. ) edde 297, var. cruciatum Fedde 299, n. f. dentato-pinnatifidum (0. Ktze.) Fedde 296, d. orraticum Mord) Rouv A. B. erucifolium (Timb. )Rouy var. erythrtrehum Fedde = pseudo- -erosulum Fedde 304, x E. ba eg ora) Roy t Fou iR 3. Summen | (0. Ktze.) Fedde 298, n. 4. LT. "integrum (0. Ktze.) Fedde 297, f. EETA “Fedde Pu A triglyphum Fedde pide var. tuberculiferum Fedde et Bornmüller 300, n. 9 var, 4; 340. var. umbiliciferum Fedde 300, var. umbilico - EE tum Fedde 300, n. intermedium X ie Ker rneri v. Hayek 375, n. 96. *kurdistanicum Fedde 337, . 56. (335). ke qn M.-Bieb. 303 , 348, n. 26; 319, var = Litwinow 319, n. var. laevigatisimum , rhs dde et Bornm. 349, wane: ‘multicaule Hauss- kn. 340, n. 20. = rhodopeum Vel. 349, E setulosum Hausskn. 340, n. 2 var. setulosum n 3. pedun- culis patentim Serge 304, n. 10. Im subseosum See 318, n. 26. kene Ga 34 se eg Lamo! ring en T4 denn Rouy et Fouc. 424 *lasiothrix Fedde 366, n. 92. (364). *Jateritium C. Koch 360, n. 84. (355, 364 ree 40, 362, | 8. m minus Boiss. 362, c. en Akint. fs. y. EES Buser 362, Lecoquii Lamotte 346, 317, var. ar Gg Geng eig) | Fou I 34 pma mem Trés. E ^ oi. Lemmonii Greene 343, n. 25. e dert ene: Aucher 346, en Boiss. ig) » 16. (346, 346 Fig. 38, 354). Litwinowi ines SCH m Lam ac ent ie KA 346, n. 26; 317. Macounii Greene 378, n. *macrostomum Bond. et Hut 335, n. 52. (5, 334, 336, 7, 338). var. — chien et Bo 5, . 52. var. Gite ' Fedde 335 var. beggen Fedde 335, 336, n. 52; 337. var. a germanicum Fedde 335, n. 52. var. polyirichoides Fedde 335, 336, var. Straussi Fedde et Bornm. 334, 336, n. 52. macrostomum x hybrid um maculatum Auch.-Eloy 322, se Bor. 334,n. 49; 339. microcarpum DC. 379, n. 97. pare SE 289, 379, sé 2s itle Send à 26. *modestum J dë ae n. 33. 292, 315, n. 26 ; 316,n.26. y- depressum dee Rouy t Fou S b. eco. Wei) 322, 322, 33. *monantlium Trautv. 362, 5. (355, 364 Fig. 40). "véi obtusifolium (Busch) 5. i E » the Mikado 340, n. 59. Mamissonii. "e 362, n. ert S Register, maritimum Marsch. - Bieb. 319 mariti imum With. 328, ge er Ktze.) " Fedde airo Fedde 327,330. ar. rotundilobum Fedde 337, 834. nigrum Crantz 338, n. en nothum Stev. 343, pies nudicaule Ledeb. 379, n. 97. nudicaule L. 376, n. 97. (54, 373, n. . 96. 5. Burseri Elk. 373, n. 96. 9. m. Elk. 375, var. Zoe des 36 n var. arcticum A. Gray 3.97; A. arcticum Elk. 376, n. 97 ; 379, n. 97; 384, n. 97. var. y. bipinnatisectum (Regel) Fedde 368, 380, n.97; 884. var. x. chinense (Regel) a. 368, 384, n. 97; var p Pigeon Fedde 97. we? e mbi anum " Bodde 868, 378, n. 97. «. commune Turcz. "380, n. 97. var. E ren Fedde 368 2, n. d. eroceum Elkan de A Faurie Fedde 368, oribus pou Darts 384, ieee FA — Fedde 368, 383 var. b. ei (Regel) Ty dde 368, 380, n. 97 gel) TR 368, 384, n. 97. m Kc? wer 367, mm, m d e bicis Fedde 97; var. ge htibbatum Fedde We p DE Turez.) 367, 368, 384, SN var. x Jeucanthum Trautv.) Fedde 363, 384, n. 97. éi Genie Elk. 873, subvar. Sage Fedde cae ~ "mie arpum o Fedde 868, 379, vult B. miniatum (Reichb.) un 367, 368, 381, «. ‘pilosum ege? 376, n. E 2 botatini id 384, pseudocory dali- E Fedde 368, 379, T: ges d. pseudo-trilobifo- e Fedde 368, 382, 2. pyrenaicum Elk. 370, vp Y slocarpum Fedde 368, 384, n. 97. y. radicatum Rottb) DC. 376 y. radiatum (Rottb.) Elkan IE sub |». 1. radicatum (Rottb.) Fedde 50, 69, 70, dt 376, n. 97; 379, od ‘ogetenum Fedde V 205. 190, HA, OTS 82. subvar E villosissim Fedde 368, 383, n. vr. subsp. 3. xanthopetalum (Trautv. Fedde 368, 1818, & 91; m 2.97; 5 de 385. DE a az Ee Pall. 384, n. 97. nudicaule Oed. 376, n. 97. Baule Torr. et Gray 371, lindum ‘Burm geng auct. 306, 340, 6,n.26; , 395, 385. obtuso Dest 343,n. 26; 3 ’ var album Fedde 348, var. Barbeyi Fedde 305, ong calciphilum Fedde n confine. Fedde 346, Se laevigatum Fedde 348, var. Lecoquii Fedde 347, SÉ maroccanum Fedde 345, 8. minus Moris 306 f.subbi ren age, E subintegrum Fedde 345, Fa umbilicatum Fedde 347, "en 75, 344,n. 59. Register. var. jew a Jungner | e oe Trautv. 364, orientale x lateritium C.Koch pane um z Don 2 e 366 nt Boiss. et Beie 334, *pavoninum Fisch. et Me ey. 333, i a 326, 397). - Frey Fedde 327, n. € “ncormutum Fedde 327, Pavonium ae, 333, n. *persicum Lindl. (344, 346 Fig. er? Deco persicum hort. Dijon 348, var. hispidulum Kotschy 34 Apna EN rA dde *pilosum Sibth. et Smith CH . 79. 0 Si A 47, 64, 354, 355, -357 39, 355, 259, 3 var. brachycarpum o. Ktze. 347, var. Heidi eide 358. var. integrifo = lium Bornm. var. Lusch hani Fedde 354 var. olympicum Fedde 358. var. pinnatum Bornm., 358, pilosum Sibth. x bractea- um Lin 8. ees Sibth. x spicatum Boiss. 356 pn Pinardianum. Fedde *pinnatifidum Moris d 29. or 345, n. 26; 324), ar Simoni Fe dde 324, subsp Simoni Rouy 324, var. a Fedde 324, n. *piptostigma Bienert 336,n.53. *polychaetum Schott sch pen n. 77. m. Ze Fig 38). ar. or cappadoccum Fedde 346, së? polyschis ch *polytrichum Boiss seas f. lyrato - en Fedde n. E subbipinnatipartitum Fedde 304, 425 f: yap eos Fur Ktze.) Be Fedde go? n. t (293, ). peoudocorydaltlium Fedde “pseudo -Haussknechtii Fedde pseudo- Haussknechtii a je sifoliu “pseu os. ee 355, 357 Fig. 39). x Berg Fedde 326. ng Fisch. 365, n. pyrenaeum (Pona) Bubani 69, n. 94; UR .9 Rare 1Lj 4 Vis ig. 42; 37 37 Se: albiora nie ‚98; el Dalla rre ; 05. Fedde 367, 374 Fig. i 42, pert color Rouy et Fouc. e. Wan DG. 369, n. 94; 370 B. ee albis € E Bertol. 373, n 3. puniceum px iua 94 subsp. rhaetic (Ler.) Fedde 74 "367, 370, n. 95; 374 Fi 2. subsp. 2. "Send (A. "iens kedde 3 367, 373, pyrenaicum] Reichb.369,n.94; 70, pyrenaicum Rouy et Fouc, 370, en Willd. 310, n. 94. radicatum C. F, Rottbóll 376, n. 97. decur eu Bernh. 296, 4. RER oun Fedde 363, n. 81. (290, 355, 362, 364). ramosissimum ho rt. "Prag. erapiferum ‘Fedde. 302, n. 2. naeticun Leresche370,n.95. rhaeticum (Ler.) Rouy et Foue 289, n. 95; 372. rhoeas Lamotte 294, n. 4 *rhoeas L. 293, n. 4. (2, 5, LIE I, 08, 38, 39, 36, 44—52, 61—65, 69, 80, 289, 291, 293, 294, 298, 29 1; 301, 306—308,n.20; 309, 344, 346 n. eh p 326, 336, n. 52; 426 var. acaulis Moretti 4. subvar. aegadicum (Loj. Poj.) Fedde 298, n. 4; 295. B. en (Jord.) Beck 7, var. 2 albiflorum Elk. 299, var. ilboniarginatum 0. Ktz 6. nt. Kize. 320, B. Koch 308, n. 20. B. Lois. 306, n. 14. y.bipinnatum O. Ktze. 303. var. caudatifolium Timb.- Lagr. 295, 297, 298, 309, n. 20. var. cercophyllum Fedde n. 4. 3. chelidoniifoliumO. Ktze. 1b. chelidoniides O. Ktze. 9. eh. Hoffm. 296, $. commutatum Elk. 344, n.3*. f. ere Griseb. 344, n. 22. o: : Ela O. Ktze. 309, n. 20; 341, n. 22; 316, n. 26. d cum Rouy et Fouc. 300, n. m ye: "Corr H. Hoffmann | sei E xd a | m. 0. 295, 297, n. var. e. cruci » Fedde 295, a. n. n.4 d. h 308, n f. 2. dentato-pinn tifidum 0. Ktze. )Fdddeso6, n.i. B. dentato - - pinnatifidum 0. de SE 300, n. 4; 309, var. E Dodii (Timb.) | Fedde 295, 299, n. 4. ê. ium 0, Ktze. 815, "d. Sec n. 26; 323, a ar. v. Perian ichum 4 4 var. «. genuinum 395, 206, 299,300,n.1; 301, 308. n ^d ege? Elkan 0, EE Kui. EN Register. var. hispidissima Boiss. aE 9. B. hispidum Fuckel 300, var. Hoffmannianum O. tze. SM. ar. Q. d € Fedd 6, 9 2 var, humilior nen bag var. t. immaculatam O. Ktze. M T : integrifolium (Vig.) O. p 04, n. 44; 308, 1 integro ‘folio a 30 B. Eé D _(Becker) O. Ktze f. intermedium KSE k, 2 var. a. Bertol. 304, n. 44; 308 vàr. jaciniatam O. Ktze. 00, 300, var. tai Spenn. 30 a, Lecoquii Wohlf, 347, var. ı leucanthum Fedde 295, 299, n. 4. 3. Late? er 0. Ktze. . 26. var. ME Br. 297,n.4. y- opes Hausskn. 10 var.n. ls (0.Ktze.) er 295,299, n-4 ; 320. multifidum 0. Ktze. 299, a. «. normale O. Ktze. 296, ; we: 22^ n. 98; 320, n. A obtusilobum (Ha usskn.) Fedde 295, erg n. 4. var. — Hausskn. var. hs ochroleucum 0. ^w F 9, n. 4. v sip. horum Teaio 298. 296, 300,n.4; 304. var. #. rer CR et Godr. 295, 2 GE Fraser Be et Cad n. 4. albiflorum . 2. bo aan Arc. 320, 2, SNE (Boiss. et Kotschy) O. Ktze. 304, n.-9. var. €. pseudo - erosulum Fedde 296, 304, n. 1. subvar. quercifoliolatum Fedde295,296,n.1;308. var.roseum O. Ktze. 299, Ik 3. var. Roubiaei (Vig. H. Hoffmann 306, n. 44. d. oe (Vig) Spenn. n. 35. u Fübromarginatum 0. Ktze. 300, n.4. var. v. -ramelicum (Velen.) Fedde 289, 290, 296, 301, n. 4. var. Go versus apicem es oper ere pedi - ` Bieb. 31 f. setosa orn rs n.4; 304 var. ti Fuckel 297, h.t. var. strigosum Bónningh. 3 n. 20. subvar, eabhipinns M Sn Fedde 295, vote E. Wee tifidum (0. Ktze.) bien: 296, n. 1; 316, n. 26. var. T 7" eubfcuticosmun Fedde 296, f. subintegrum Lange 304, E e) Fedde 290, e, E Fis : nons: x eic p 46,47, Méi as X obtusifolium dd rho ion x ori jen e. de Va 6 rhoeas C x ; E 303, n. a (294). *RobertianellaFedde 323,n.36. (293). Roubiaei Rouy et Fouc. 309, n. 20. *Roubiaei Vig. 306, n. 44. (4, 291, 297, n. 4; 298, 304, 07). n.4; 303, rubro - Fisch. 381 Eech Vele en. 30 rupes stre Boiss. et iut e rupifragum | Boiss. et Reut. n. 88. we, 72, 348, 385, 364 Fig. 40). var. atlanticum Ball 363, n. 20. aucun J Jord. 309, weinfurthii Fedde 307, Mephisto 44. E Register. var. album DC. 84, 75, e x 37, 340, 34°, TN yr Alefeld 338, : album Se Alefeld 338, n. 59. album o Alefeld 341, album pasoniorum Ale- feld 3 var. apodocarpum 340, var. Besserianum O. Ktze. the Bri de Ke casi E] 839, 34 Cardinal 42, m Danebrog ik, 65, 340, n. 59. 0. ae O. Ktze. 343, i r. dinocarpum hort. 340, Doubl le ` grand violet 44. va Le Fedde 340, var. aba Boiss. 75, 339 y. glaucum O. Ktze. 343, D K racile O O.Ktze. 343, n.62. var. griseum Alefeld 339, 340, n. 59. va Haageanum, puso P ne MM P. 3 n. var. Hussenoti 340,n.59. var. laciniatum Re ichb. var. ee Fedde 339 Fi 42, n. 5 E marginatum O: Rize. 339, DC. 338, e nigrum apodoc nn E da 338, ada aem 339, n. ven nigrum stipitatum Husse- not 34 . 59. 3, n var. officinale Coss. et Germ. 340, 344, n. 59 var. paeoniflorum "340 FR n. 59. f. pinnatifida O. Ktze 343, poecilospermum we rum Alefeld 342, n. 60. 427 p hort. 45, 65. eor vo feld gan : ET ; 340, n. 59. vàr. roseum det 339, 40, n. 59; 342, n. 59. f. opor 0. Ktze. 339, n. weißer Schwan 42, somniferum Moris 349, n. SE an stents ee SP. somniferum m 65. Zen eer x orientale 44, somniferum © X orientale 5 spectabile Link 348, n. 67. spectabile Salisb. 36 n. 90. Baer Boiss. al. 35 55, 78. ae 10, iii 356, 357 Fig. 3 359, m Luschani Fedde 355, *süpitatum. Fedde 322, n. 34. (299). *strictum fee et Bal. n. 82. (355, 357 Fig. Ph strictum Gar? ie var. Aschers var. psilocalyx Fedde Dé 360, strictum Bois. X pilosum Sibth. stric dee RI f. 8. 359. *strigosum (Bónningh.) Schur 08, n. 20. , 907, 309, 312). subvar. een Fedde 344 L KG "hem 293, ; 844, 22. "e po utatum Ee et Szo 348, 26. ZS dentato- “pinnatifidum edd we" t SECH Fedde , n. 20; E e. Senium. Fedde 309 20. var. Hemiate schis Fedde 9, 309, 340, n. 20. (304, n. 1 subvar. "Ages rer = 309 Teom Bos "Fedde 309, 1 = 20. orum Fedde 309, 310, n. 20, var, subinteg Fedde 202, 309, n. 20. var. ‚rculato-: Fedde et Bornm. 309, 240, n. 20. (300, n. 4). 428 var. y. Midas sere Fedde 9, 20; *stylatum Boiss. et Bal. 324, etos 305, 306, 320, var. ‘psammophilum Fedde 324 *suaveolens See 369, n. 94. (t, de cb Fig. in 370, An een ra 369 Fig. 44 t. flaviflorum Aschers. 367 9 4 E m Fedde 302, n. 291, 303). P reeda Fedde 324, n. 40. (293). *syriacum Boiss. et Blanche -" n. 42. (294, 320, 27). E a. NE Eggs Fedde 305, n. var. Voir, “Fedde 294, 306, 12. b. patent en 305 var. stylatoidės Fedde 291, 30 12. SAP che Boiss. 346, n. 64 (344, 346 Fig. 38, 350, n. var. leiocarpum (Boiss.) deeg? ds 346 Fig. 38, £ eich SE 347, n. var. microcarpum Boiss. She hack „Kiel 348, n. 68. rt a. 302, n. 4. (294, 345, n. og tenue e 316 *tenuifolium Ride P Hohen. 323, n 35. var. pentecostale Fedde 323, “eigenen (Heldr.) Fedde 342, n. s 1 23. (292) *thaumasiosepalum Fedde 7. (294). ei ‘Wallr. ie n. 49. 996, n. 4; 3 ore (292, *viniasoliun Boiss. 53, 75. (345, 346 Fig. = 358). ar. Gen "epic edde Kitten Fedde! ass, CRT (33 d cas iem 324, n. 30. Register. bre puc Fresen. 343, n. *ümbonatum. Zeg 325, n. Zoe (293, a mbrosum uni ee [o 397, ned *Urbanianum Siehe 351,n. 73. vagum Jord. 51, 316, n. 26; um C. Koch 356, n. 79. ses Aschers et Sint. 329, n. 27). f; pei 'Fodde 330, n. E paucisetosa Fedde 326, n. 47. irgat um Smith 349, n. 70. ae $ Rhoeades Bernh. 45, 290, 326 Papaveraceae D 5. 7, 13, 15, 16—18 20, 7, " 34, 85, 39, 46, 49, 53, id m. va. 73, 74, 277. Pa shave i ett lend aa Papavereae CSC 394. , 67, 69, CR (trib. IU be ae 78. Papa o 294, Pa avaro cornuto 233. Papavero di Puglia 331. a. salvatico 294, Dee setoloso 342. Papavero spinoso 333. Papaveroideae A. Br. (subfam.) 9, 3, 40, 46, 18, 24, 24, 25, 38, 30, 34, 35, 38, 39, 47, as 97. Papaveroideae ae-Chelidonieae 66. Papaveroideae-Eschscholtzieae 6. Papaveroideae-Papavereae 67. Papaveroideae-Romneyeae 66. Pastriccia ater calvitiei 333. pavot a. pavot cor ujau 33. Peiromecon Geiger 202, n.11. (5, sie Greene 203, n. 2. (203). *Palmeri (Rose) Greene 203, (203). ; Pilosa Praia T 47, 46, 70, 29 364. E ny (to, t WER WO Te. m 85). | che cam 445, n. 8. for compo Greene 116, (408, 112, 429). fantoninus Greene (a, n. 28. (109, *arzonicus Ge 129, n. 50. (440, 412, JA Fig. 18). ‘arvoruin eh e 119, n. 23, (108, taj. PES Greene 127, n. 43. (66, 440, 144, 126 Fig. 48, 28). *californicus Benth. 112, n. a 407, 444, 443 Fig. 4 15). var. ae Brandegee 4 du fas Greene 420, + 45. var. pe tie er en et Gra S eris Tore a Gray n.4; 449,n. 22; 120, ie var ‘nutans Brandegee 30, var. _sphaerocarpus Bran- degee 4 n. 44. californicus arri 116, n. californicus Lindl. 444, n. 2; "aps Greene 116, n. 12. (108, 444, 443 Fig. 45, 14 d *coriuus a. 56. (440,4 aer y 130). FÉ tA Ae Gr eene119, n. 21. (108, 149). *communis Greene 117, n. (408, 4 14, pres 15, i n. 22 a pilifor Greene 420, var, Soc Greene 444, 3 Fig. 45, 417, n. 45. 407, 412, 419). Serm rie 418, n. 20. (108, *crinitus Gnas 120, n. 26. gss, SCH 124 Fig. 16, eh Greene 106. *eleg: ee ne. 429, n. "M. (440, 442). ema atusGreene 11 um, n. 449, - xsculptus Green 2. > 08, 109, 444, in ae E EUM an "An, 109, TEN pr s Fe reene 426, n. 40. | * dnb ` 15). HOS *heterander Greene 122,n. 30. (409, 112). See Viri 134, n. 55. M 4, 426 Fig. 48, 130): *horridulus Greene 427, n. 42. *hyazinthinus Greene 121, n un in 124 Fig. er 4, ee "Fede 1 19,n. 24. 4). *eiocarpus Fisch. et Mey. 9, Fig. 15) leiocarpus Greene 114, n. 3. *eptandes Greene 129, n. 47. SE Greene 428,n. 45. (440, linearis M. K. Curran 400, '"*Loesenerianus Fedde 428, . 46. (140). *mendocinus Greene 422, n. wäre Greene 129, n. 49. 441 TENE Both Greene 146, n.10.. 08, 112, 113 Fig. 15). s deni Greene 148, n. 19. 444, 143 Fig. 45). b (409, a 125 Fig. d ar. 409, 11, 126, n. 89. — M. K. gen, 103, *orni nitho opus Greene 146,n. 13. jer Greene 424, n. 37. 2 Greene 118, n. 48. *purpuratus Greene 414, n. 2 P oT, 444). rum D x Ee m. m Pe m 9, n. ei E tous *rigidulus Greene 445, n. 7 en, 412, 129). us Greene 123, n. 33. ut, 444, 130, 131. d Greene 417, Ae (407, 408, 142, 443 Fig. 4 5). 22. (107, 108, 413 | Platystigma : Benth. Pteri Register. *subereus Greene 123, n. 35. 08, 409). superbus (sphalm.) 442. *termin E pe 128, n. 44. (410, 442, 126 Fig. 448). pales Greene 148, n. 47. 8 Torreyi Greene 4 5. SUM Greene 447, n. 46, 08, 44 sturinitus Greene 127,n.4!. (110, 412, 426 Fig. e Hyper Fedde ER 6. (409, 442, 124 Fig. 16, 189 *verecundus Greene 130, n. 54. (410, a Pon n. 26; 126 Fig. 18, 430). var. dréine Fedde 4, Weg EN 444, n. 4. SC (trib.). 49, 20, 400, la Benth. et Hook. 403. californicum Wats d Gray ex "rose Daer Greene 106. linear Gray 104. lineare Benth. eH 100. : neare Lindl. reganum fend y Hook. f. tigma R. Br. 100. Lares Wall. 262. niculat ta Wall. 267. "340. EE Poppy 2 Primulinae Prain sect) ss, 259, 264, 265 Pseudo-Bocconia Fedde " — Sieb. et D (5, ; 249, e *racemosum Sieb. et Zucc. 83. (66, 84 Fig. 12). Oo ed ‚ramistigmata Elkan 344. Radix Ben gainarike 82. oeas 289, 2 Riglet-el- neck 249, 3 103, | hybrid | = DC. (5, 429 Robustae Prain (sect.) 250, 267, Rock Po oppy Roemeria M 338, = 94. 15, 46, (12, 18, 20, 36, 38, 47, 50, 54, " 67, *argemonoides Pomel 243, 5. (23 *bicolor Regel 244, n. 8. (239). Foi ‘Stapf 239, 242, 2 ke Ze latifolia ee et Fedde 243, n. 3. ae e: eeng tifda. (Boiv.) I SE 240 Fig. 32, 242, 240 Fig. dE p var. a. Viv. 241, n. 4. A. ^e: baie O. Ktze. 241, A poen Regel 244, n. 8. ar. A pu ous 0. Ktze 5. Aen O. Ktze. 2 var. B. SST DC. 240 Fig. 32, 244, n. 4. 3. eriocarpa O. Kize. 241, var 2 hispidissima Fedde var.7 7. immaculata 0. Ktze. 244, A orientalis Regel 242, 6. refracta 0. re 239, 242, B. s Hisce Menem 9,n ka? refracta Trauty. nk B. SNE O. Ktze. 243, n. 6. 9. rhoeadiflora Regel 243, n. 6. SÉ reis Ktze. 239, var. €. gni | ORAE Fedde 244 f. trivalvis EECH 0. ize. j 1. typica O. Ktze. rae ,n «. typica Regel 239, n. SE var. y. velutina DC. 244, 2. velutina O. Ktze. 244, erratgnrr e Fedde 242, n. 2. (239). 430 rn Bienert 244, SE Boi ze, bipi mnatifida Schweint, var. latiloba Te opc et Bor var. Tai Fi iva et Sint. 24 var. pinnatifida (Boiv.) _ = 242 pinn ifida Boivin ata, n. 3. hie (Stev "Ze 243, n. 6. (239 ‚240 Fig. 3 var. ‘albomarginata Fedde var. y. Sache de: et Schlockow 244,n opm Friedrichsthal in, mosaditorn Boiss. 443,n.6; ease Presl 242, n. 3. *simplex Fedde 243, n. 4. 2 tr ivalvia Moench 2 parve ulata Lehm. c n. i 39). nien Medik. 48, 85, 239, 2 Ee ge 432, n. 6. (5, 24, 36, 38, 39, 49, 66, 98, 135), Baill. 432, n. 4; ig. 19, 484. scout Harv. 2,0. 4. (50, Ge : e D 132, = n.2. (434). : E Benth. et Hook. f. vem M 98, 432. A0, go 66, og 35, $9. im Z. 22 v. u. statt: ‘Argemone frutescens lies: A. fruticosa. linearis Benth.« lies: H. naar (Benth) Greene. a „404, M v. u. statt: weber 3 de v. Register. acaulis Moench 204. australis Greene. 204, canadensis L. 204. (3 —5, 7, 48, 50, 51, 64, 82, 205 Fig. 25). var. australis Fedde 204, a (Greene 306. N var. Dilleniana Fedde 206. var. mesoohora (Greene) . Fedde var. SotanaMlilis (Greene) Fedde 206. Dilleniana Greene 204. grandiflora er 204. major Dill. mesochora Gen 206. minor Di rotundifolia Greene 206. sated eg ge 206. rnalis Salisb Br sais iana Ben Scapiflora (sect.) 70, M .366. Schakek 306. chellikraut 82. bm, cape 82, 914. chüttmohn Ka jen Poppy 2 oe bares 82. Semin a ae 82. Seriola aetnens oo un un uon Unum, eon a rege? ° Fedde (sect.) | ee ee Fedde| §) 23, utt. 207, n. 44. op N (5, 12, 38, 54, 67, 99, 247, 253). ; x pasan (Miehx.) tt n. 4. (74, 205 n 25, Druckfehlerv erleichnis. ee reger T" 253. € m Mi " din ssoctum "Feind et Ber: ee Baill. E bug (Oliv. "e dde m 8. (74, 205 Fig. 25, pales "Honlgh. 255. ohiense Spreng. 20 8, n. 4. items um G. Don i". ed Nutt. 208, n. 4. Be nse € 208, n. Sp um Spreng. 2 mier ifol neh, R j'edde zait huens (Fran ta? Ee 78. Syrupus Papaveris Rhoea-. dis 80. Takeni Gouza 217. Themei Sowang 264. Theriaca thistle oil 82 ignosella 314. Tinctura Chelidonii 80. .Torquatae Prain (sect) 250, 265—267. E Toz-hua v Tschandu ; E Fedde Set F Eye 76. Vater des Schlafes T "ing Gelandine Popp Yellow. Poppy: "n n “Ynzo : Yaro Ge EE Mohn au. CH eeh ER a ak d weißer Alpen- -Mohn 375. > i w eee eee Y Ut