Jayylall. Ein Notizblatt für kryptogamische Studien nebst Repertorium für kryptogamische Literatur. Redigirt von Dr. Georg Winter. Dreiundzwanzigster Band. Nr. 1—12. Dresden, Druck und Verlag von C. Heinrich. 1884. Inhalt. NE Original - Artikel. Seite BR: Mülnle. ie. ae a Demeter, C. Entodon transsylvanieus . . : 2 en. . Bl Karsten, P. A. Fragmenta myeologica V. . .....0.0 1 ” mn ” ” Mu: en 3 ” m ” „ \UBErIDE a 5 4 HR 5 " N A Ei IE „ Fe . ” IE, Se ” =.” ” 2) 3 FRE eh Ra 20 ” ..” ” „ xl. 37 „ # rn 2) ” XI. 3 ” >» ” ” xl. 40 ”„ ” „ „ XIV. 4 . 97 ” „ n ” ” XV. ® 60 ”„ #9 „ ” AVl. 61 ” Le} „ „ EV. v0 w u n # zYIH. ee m Eu u ® a a ee, Ludwig, #. Mierococeus Plügei . : :» 2: 222 nn. 88 Rehm, Ascomyceten. Fasc. XV. . . 2... .2.20200.8,69 Richter, P. Algarum species novae . . x». 2. nn. 65 » „ Ueber die in den Entwickelungskreis von Beggiatoa roseo - persicina Zopf gehörenden seitherigen . Algenspecih . .o. 2 0 anne 177 Ber 5 Ren... a en ee Schulzer von Müggenburg, Auricularia sambueina endlich an dem ihr zuständigen Platze . . 105 fi in > Seleroderma Bresadolae . . . . 16 Schulzer et Saccardo, Mieromycetes Slavoniei 83, 77, 89, 107, 125 Stephani, F. Die Gattung Radula . . . . . 113, 129, 145, 161 . Warnstorf, C. Neue europäische Sphagnumformen . . . 97, 116 Winter, @G. Myeolögische Notizen . . . » 2.2... 1 Wollny, R. Geminella interrupta Turpin. . . 22.2... 197 , Repertorium, Allen, T. F. Notes on the American Species of Tolypella. . 29 Cohn, F. Beiträge zur Biologie der Daten; III. Bd. 3. Heft 9 Farlow, W. G. Einumeration of the Peronosporeae of the Uni- Be = EUR Müller, J. Lichenes Palaestinenses . . . » . 20.2.2: » » Enumerationis Lichenum aegyptiacorum Supplem. I 92 Müller, Ö. Die Chromatophoren mariner Bacillariaceen . . . 4 Pritzel, G. und C. Jessen, Die deutschen Volksnamen der Pflanzen 175 Rattke, W., Die Verbreitung der Pflanzen im Allgemeinen und ‚besonders in Bezug auf Deutschland . . . 175 Saccardo et Malbranche, Fungi galliei. Ser. V...... 123, 24 Saccardo et Roumeguere, Reliquiae Libertianae. III. ve. 25 y REN Eau — — ae : Pr ge 4 Be i il Ds RR EN Seite Thümen, F. von. Die Pilze des Oelbautiem rin s®. , 227... 08 Winter, G. Fungi europaei et extraeuropaei. „» Contributiones ad Floram mycologicam lusitani- Centur. 31 et 32 164 ” cam. V. 187 Wittrock et Nordstedt, Algae aquae "duleis exsiccatae, 13. 14. Fasc. re Zukal, H. Eine neue Flechte: Ephebe Kerneri . . 2 el Eingegangene neue Literatur und Sammlungen pag: 16, 31, 48, Notiz ER" FS17 15725) 63, 80, 96, 112, 144, 195 u 80, 96 . 32, 48, 64, 80, 96, 160, 176 a 0 1 Eu Namens- Verzeichniss der in diesem Bande als neu beschriebenen und ausführlicher besprochenen Pflanzen. Seite Acremonium Brassicae Schulz. & Sacc.*) . 111 »„ Cueurbitae 8. &S.. . 11 Aecidium eircinatum Wint. . 168 N N SR |) pseudocolumnare Kühn 168 ” Aphanocapsa Naegelii Richt. 66 Aphanothece nidulans Richt. 66, 186 Aposphaeria „ FERPFRIRAREN Kar 86 ie ze ER: Müll.. 93 Ascochyta Aucubieola Wint. 192 „ Molleriana Winter . . 193 »„ Tweediana Winter . . 193 Asteroporum perminimum u. 1 Asterotrema parasiticumMüll. 95 Atractium runaudianum Sacc. ie Auerswaldia diseiformis EST WORAN NEN 6 © Beggiatoa roseo - persicina Callopisma ER RN Müll. 46 „, var. ochraceum Müll. 47 ‚eitrinum var. microcar- Bee il - » .:.: 98 BJ Seite Callopisma interveniens Müll. 92 „ minusculum Müll. . . 9 Calloria rosella Rehm.. . . 56 Camarosporium multiforme Sehnln. x: . 110 Cenangium acicolum Rehm... 76 Genhafpavor; Eu subverticilla- tum 8. & 8. . 125 Ceratostomella microcarpa ENT RER 56 „ strieta (Pers.) var. ma- juscula 8.&S8S.. . 42 Cercospora bicolor Wint. . 190 Demetrioniana Wint. . 170 „ Echii Wint. . ER; „ glaucescens Wint. . .„ 171 „ Molleriana Wint.. . . 190 „ Perielymeni Wint. . . 190 ensis Wint........ 2 3 0298 Cercosporella Pastinacae UT A Triboutiana Sacc. „ . 24 ” Chaetodiplodia caulina Karst. 62 Chaetomium Kunzeanum Zopf . ch Chaetophoma fusca Karst, . 60 Chaetosphaeria pezizaeformis Schulz. . . D 'Saccardiana Schulz.. TE _ *) Ich kürze diese Autorennamen hier 8. & 8. ab. Wi, = se A s 4 a na a a Re ak re ' Seite Seite Chiodeeton eandidum Müll... 94 | Diaporthe brachystoma Sace. Chroothece Richteriana et M. 14 Baus 7.C.%: 5. 306 Chrysomyxa albida Kühn . 167 | loplork hirta Kütz. f. bo- realis Fosl. . . . 183 ‚„ rupestris Sr) f. subma- rina Fosl. . 183 Cladotrichum opacum 8.& 8. 127 Closterosporium asperum BET u „ mieroscopieum 8. & 8. 127 Coelosphaeria anceps Nacc. N A Eee: DoauDe WER: : . . ..180 | Colletotrichum Brassicae 8. re. Coniosporium miserrimum en. WU „ punctoideum Karst.. . 41 Coniothyrium atriplicinum MET. 4 Sy. 118 „ biforme Wint.. . . .1% „ dispersellum Karst. . 41 „ herbarum 8. &S. . . 8 „ myriocarpum (Fr.) var. abietinum Karst. . 86 „ olivaceum Bon. var. obo- voideum Karst. . . 61 „ populinum 8S.&8.. . 89 „ subradicale Karst. . . 18 „ syconophilum 8. & 8. 89 ulmeum Karst. . b3 | joprolepa merdaria Fuckel. 74 Cornieulariella Abietis Karst. 58 | Crouania Knjäschensis Karst. 37 Cryptosphaeria Crepiniana Sacc. et Roum.. . 25 ” tr En | „ Schulzeri Sace. . . . 41 Cryptosporium oxyspermum S.& 8 Cueurbitaria Cingarus Schulz. 79 Cylindrosporium inconspi- cuum Wint. . . .174 Cytispora capitata Schulz. . 109 „ macularis 8. &S. . .109 Delitschia furfuracea Niessl 75 „ moravica Niesl . . . 75 Dendrophoma crassicollis RB „ Tuglandina 8. &8... 91 „ lignorum 8. &8S. ..% „ populim 8.&8... 9 Desmazierella acicola Lib. . 51 Diaporthe Arctii (Laschh” . 77 „ Berlesiana Sacc. et R.. 26 „ ceuthos orioides Sacc... 14 „ dolosa Sacc. et R. . . 26 „ santonensis 8. et M. . 13 „ scobinoides 8. et 8.. . 48 „ spiculosa Sacc. . . . 7 „ trinucleata Niesl . . 71 Diatrypella minuta Nke.. . 71 Dictyosphaerium globosum Richt 3.2728 Didymella exigua Sacc. . . 73 „ imaeculiformis Wint. . . 169 „ amigrificans Karst.. . . 3 „. vorata Babe, :.. ..>@ Didymosphaeria celata Curr. 72 „ Hakeae Wint, . 188 ' Dinemasporium strigosulum BEE: 3% ne Diplodia crustacea Karst, . 62 „ Cydoniae $8.et$. . . % „ deflectens Karst. . . . 18 „ Grossulariae $. et $. . % „ lignaria Karst. . . . 87 „ Mygindae Wint.. . . 19 obsoleta Karst. . . 88 Dothiopsis Juniperi (Fr) . 20 2 ET 0 „ pithyophila Karst. . . 6 Dothiora eunomia Karst.. . 20 „. Syringae Kart!‘ .. . 21 Dothiorella sorbina Karst. . 87 Enchnosphaeria biformis (PA) RE Endoclonium polymorphum Franke .-. , ‘ 9 Endogone versiformis Karst. 3) Endopyrenium hepaticum Koerb.var.minutum BER; nn „ forma nigrata Müll.. . 47 Entodon transsylvanicus De- I Entyloma Physalidis Kalchbr. Ephebe Kerneri Zukal. A Eremascus albus Eidam . . 1 Eriosphaeria vermicularioides Sacc. et Roum,. . 26 Euastrum incavatum Josh. & Nordst. . ‚45186 Eutypa leprosa (Pers.) var. eutypelloides Sacc, 13 Eutypella Mori 8. etS.. . 4 ; stellulata BSaeoı . , . 70 Excipula juncigena Karst. . 21 „ turgida Fr. . 21 Exoascus deformans (Berk.) ‚6 PP en .. Seite Exosporium Padi Karst. . 39 Fracchiaea Cordaeana 8.&$8. 42 „ Saccardiana Schulz.. . 42 Fusarium Carpini 8. & S. . 128 Fusicoccum coronatum Karst. 21 Schulzeri Sacc. . . . % ” Geminella interrupta Turp. 137 Gloeocapsa sabulosa (Me- negh.) . . 187 Gloeosporium ligustrinum Bace, ..; i 24 „ Mygindae Winter 192 „ BRiessii S 110 Gloniella Seortechiniana Sacc. REN 29 Gloniopsis biformis (Fr. ) var. provecta Karst.. 19 Gnomonia australis Wint. . 188 Godronia Myrieae Karst.. h) Godroniella juneigena Karst. 88 Gorgoniceps obscura Rehm. 54 Habrostietis carneo-pallida Karst. 40 Helicosporangium parasiti- cum Karst. 11 Helicosporium brunneum S. WB a 126 Helminthosporium minutum BER ni „ olivae Thüm, . A „ Phyllophilum Karst. 41 Helotium eitrinum (Hedw.) . 50 „ nectriella Karst. . 38 Hendersonia hysterioides Karst. . ; 60 „ Solani Karst. 19 „ ulmea Karst. 87 Heptameria uncinata Rehm. 72 Hymenula Armeniacae 8. &S. 128 „ 8yconophila 8. & 8. 128 Hysterographium Rehmianum Sacc., Se, DE Irpex canescens Fries... . 1 Lachnum diminutum Rehm. 51 „ Staritzii Rehm. 52 „ subnidulans Rehm. . 52 Laestadia Malbrancheana Baüc. . . ls Lasiosphaeria breviseta Karst. 57 Lecania Nazarena Müller 46 Lentomita longicollis Karst, Leptosphaeria asparagina Kazıt, . . a „ eulmorum Sacc. et Speg. a1 „ dolioloides (Auersw.) « var. inops Karst. 4 « Cirsii Karst. 4 „ V er in nn Seite Leptosphaeria Gillotiana Sacc. 27 „ nervisequa Winter . . 188 „ phragmatina Karst.. 5 „ praeclara Karst. 2 „ Punctoidea Karst. 2 Thomasiana Sacc. et R. 27 translucens Wint. . 189 Leptostrona discosioides Wint. . 191 hysterioides Fr. var. Rubi Karst. Leptothyrium maculicolum Wint. . 192 Lophiostoma Barbeyanum Sace. et R. ER Bommerianum Sace.etR. 28 ” ”„ „ eaulium Sace. . 75 „ fallacissimum Karst. 17 „ Insidiosum Rehm. 77 „ Mollerianum Winter . 189 „ simile Nitschke var. so- rorium Karst. . . 57 Lophiotrema recedens 8.&$. 79 Macrosporium concentri- cum Wint. „191 Marsonia quereina Wint. .171 Massaria macrospora Sace. . 71 Massarina Salicis Karst. . 84 Melanconium Oleae 'Thüm. . 194 Melanographa hypoleuca Müller . . Melanomma imitans (Karst.) 17 „» Mussatianum Sace. et Roum. . 27 „ Ppopulinum S. a8. „ taphrinoides S. et RR, „ truncatulum S. et R. 28 Melanopsamma AEG ria 8. & 8. . 43 h; emergens S.& 8. 42 Melanospora leucotricha Corda 74 Metasphaeria corticola (hr 44 „ depressula S. et R. 27 „ luzulina Karst. 5 „ Robergia 8. et R. 44 „ Slavoniea' 8. et 8. 43 „ subsimilis S. et 8. 43 » »Troliii Kasst. 6, 86 xerophila S. et M. 14 Mieraloa rosea Kütz. 177 Micrococceus Pflügeri Ludw. 533 Microthyrium Idaeum S. etR. 29 „ ‚thyriascum 8. et 8. 19 Mollisia aberrans Rehm 76 „ caesiella Bres. . 22 „ einerea Batsch, 58 „ Karstenii Rehm 99 PN 97 er, ws R re ;z De PS u Be ee « ie are Fr a > x a ie 839 Seite Mollisia Myricariae Bres.. ., % „ ‚phaea Relim. uns....-.. 54 Monosporium corticolum Bo- Nor Bar LI Mougeotia robusta Wittr. 8 biornata Wittr, . 184 Mystrosporium Cerasi 8. & 8. 127 Myxosporium stietieum Karst, 87 Neetria Rousseauana S.etR. 28 Mllacea Sieh Binti re ,79 Nectriella Helenae S. et R.. 28 Niptera parasitica Wint. . 173 Nostoce Wollnyanum Richt. 68, 186 Oedogonium crassum (Hass.) 182 Ombrophila strobilina Karst. 50 Omphalaria quinquetubera . .Mllenısnis-:octinh 90 Oospora mierocarpa 8. et S. 112 Opegrapha gyrocarpoides Müll s Dar; rin. 94 Ophiobolus compar Karst. . 2 „ Hesperidis Sace. var. Geranii Karst. . . 3 „ Humuli Karst.. 85 Oscillaria seandens Richt. 67, 185 Otidea auricula Rehm . . . 7% Otthia Monodiana 8. et R., % Papulaspora aspergillifornis Bean, +48 Pemphidium Pini Karst.. . 6 Periconia velutina Wint.. . 174 | Peronospora Arthuri Farlow 160 | „ Claytoniae Farlow . . 159 | „ Geranii Peck. . . . .19 „ Halstedii Farlow.. . . 143 „ Lophanti Farlow. . . 160 „ 4llinoensis Farlow . . 160 „ Oerteliana Kühn. . . 173 „. Sieyicola Trelease . . 160 Peziza leucoloma Karst. . . 21 Phacidiella salicina Karst. . 85 Phacidium repandum Fries 173 Phaeothamnion eonfervicolum seh 2... 182 Phoina alpina Speg. var. pla- niuseula Karst.. . 38 „ Callunae Karst.. . 60, 86 „ .cava Schulz si... .. 108 „ eollabens 8. &S. . .109 „ c0m80r8 9. &8. . . .109 „ Cydoniae Schulz. . . 108 „ Pauli 8:85... 9 „» 2bulieola S:& 8°. .'.91 „ ebulinaS.&8S.... 9 „ endophlaea Sacc. . . 24 arctiea Kae, 19 u a u ae ER RN, RER 3 Ne TE Phoma excelsa Karst. , . , „ Grossulariae 8. & 8. „ herbarum Westd. var. Tihulensis Karst. „ heteromorpha 8. & 8... „. Jacustris Karst, >=. ©. „ Jleptothyrioides Karst. . BE ie re „ mediella Karst. „ minima8:& 8.:.100% „ Myricae Karst. „ nitidiuscula Karst. . „ Olivarım Thüm. . „.Persicae 8. &8.. „ Ppiceana. Karst.i! ;;, . „ Pomi 8. ee: iR. „ populicola Karst. „ pusila8. &8. . Rosarum 8. & 8.. „ Seeptri Karst. . soeia Karst. . „ Urtieae 8. & S. Phyllachora sphaerosperma Winterisizistagsu Phyllostieta Carpini 8. & 8. „ dalmatica Thüm. infuscata Wint. . . . Kennedyae Wint. „ #Peltigerae Karst.. . . Physalosporafusispora 8. etR, „ ” | Placodium radiecans Müller . _ Pleospora ealvescens Sace. . „ gigaspora Karst. . „ papaveracea Sace. . . Podosporium. Nerii 8. & 8... „ populinum 8. &S8.. Polyporns biennis (Bull.). Porina Aschersoni Müll. . Propolis minutula S. etMalbr. „ Rubi Rehm . 7% Protococcus grumosus Richt. Protomyces muscorum Karst. „ Pithyophilus Karst. . Psilobotrys Schulzerii Sace. Puceinia Psidii Winter : Pustularia carbonaria (Alb. et Schw.) sth, Pyrenochaete _Stanhopeae Wint. EUER Pyrenopeziza Vossii Rehm . Pyrenophora abscondita Karst. . a RER „ chrysospora (Niessl) var. polaris Karst. Pyronema melalomum Fckl. Rabenhorstia deformis Karst. Radula andicola Stephani Ma ER en I. SE A TA Sa Seite Seite Radula angulata St. . 114 | Rhizoclonium hieroglyphicum » . Ankefinensis Gottsche . 152 (Ag.) $ macromeres „ apieulata Sande-L.. . 150 . Witten, 2 2184 „. Assamica. Steph. . 151 | Rhodoceoceus ealdariorum » Bogotensis Steph. . . 15 | Hansg..2e&lurya , 487 » . Bolanderi Gottsche . . 145 | Rhynehophoma erypta Karst. 19 „ Capensis Steph. . 181 „ levirostris Karst. . ‚80 „» Ceramensis Steph. 132 | Rhytisma salicinum Rehm 57 »,. . Comorensis Steph. 132 | Rhytismella corrugata Karst. 60 » Cordovana Jack. . 163 | Rosellinia eallimorpha Karst. 84 „. decora. Gottsche . 145 „. rugulosa S. et 8.. 42 „ epiphylla Mitt.. 151 | Seleroderma Bresadolae „. falcata Steph. . 115 . Schulz. . 7. 408 „ Fendleri Gottsche 146 | Seytonema Hansgirgianum . „. Gedena Gottsche . 146 Richt.‘ srirrıyas@, 186 „. gracilis Mitten . 147 | Septoria asparagina Karst. , 1 » Guineensis Steph. 133 „. Bromi Saec. var. Alope- „ Japonica Gottsche 152 | euri Karst. »>B8 „. Inflexa Gottsche . 148 | „. ecaudata Karst. 38 » Kegelii Gottsche . 152 »„ hamata $S.& 8 110 „» Korthalsii Steph. . 133 „ Lappae Karst.. 3 58 „ Kurzii Steph. . . 153 „. lentiformis 8. &S.. . 110 ». Leiboldii Steph. . 116 „ Maydis 8S.&8. . 110 „ Mascarena Steph. 134 „. oleagina Thüm. 195 „» Mauritiana Mitt. . 148 „ pinea Karst. 58 „ Mittenii Steph. . 148 „ Polaris Karst. . . . 38 „ Inucronata Steph. 114 „ Populorum S.&8S.. .110 „' Notarisii Steph. . . . 19 ». Punctoidea Karst. .38 „ oblongiloba Steph. . . 153 „ Staphysagriae Wint. . 1983 „ ovalifolia Steph. . . 135 „ submaculata Wint. . . 174 „ Ovats Jäck., . . 154 | Solenia erocea Karst, . ..88 » Oyamensis Steph. 149 | Sordaria diseospora Auersw.. 74 „ Perrottetii Gottsche 154 „ maxima Sacc. . % 4 „' plumosa Mitten 154 | Spegazzinia effusa Karst.. 59 „" pulchella Mitten . 149 | Sphaerella aguilina (Fr.) var. „ Punctata Steph. . 135 infera Karst. 4 „ saccatiloba Steph. 129 „. brionnensis 8. etMalbr. 13 „' Sandei Steph... . 130 „. eorylina Karst. 4 „. speeiosa Gottsche 155 ». Fraxini Niessl . 13 „ striata Mitten . 155 „ Mygindae Winter 187 „ subsimilis Steph. . 136 „«spadima Karst...0n.. ...9 „. subsimplex Steph. 130 „. salieicola (Fr.) var. bo- „. Surinamensis Steph. 136 ‚realis Karst. . . „ Tabularis Steph.. . . 131 „ Sophorae Winter. . „ Taylori Steph. 133, 156 „ topographica S.etSpeg. 73 „ tenerrima Steph. . 136 | Sphaeria eryptica Karst.. . 2 „ tenera Mitten . 149 „ pulviscula Karst.. . . 60 „ Tokiensis Steph.. „ . 150 „ pulvis pyrius Pers. var. „ Vieillardii Gottsche „ „ 150 Ledi Kart. 7° 23 Ramularia Adoxae Karst. 7 „ subdispersa Karst. . . 57 „» Cicutae Karst.. . . { | Sphaeronaemamacrospermum '„ Pprimulana Karst.. . 7 art, 1 SEE dr io PıhpnrRerens Wint.. . 191 |} Sphaeronaemella Helvellae „ Taraxaci Karst. . 41 Bi... 18 Rhizina undulata Fr. . . 49 | Sphaerotheca Castagnei Lev. 76 Rhizoclonium arenosum Kütz. 184 | Sphaerulina Boudieriana Sace. dimorphum Wittr, 184 %“%t Malbr, . . . 15 ”„ MR 188: IE a ln — vu — Seite Sphagnum aeutifolium Ehrh. 104 Mi acutiforme Schlieph. & Warnst. . il? „ eontortum Schultz. . . 100 „ euspidatum Ehrh. 124 „ eymbifolium Ehrh. . . 9 „ fimbriatum Wils. . „ Girgensohnii Russ. . „ larieinum Spruce . .101 „ Lindbergii Schpr. . „. medium Limpr. . . . 99 „ molle Sulliv. en |) „ papillosum Lindb. . . % „ platyphyllum Sull. . . 102 „ recurvum P.B. . . . 121 „ rigidum ing er „ Squarrosum Pers. 120 „ subsecundum Nees. E: 99 „ tenellum Ehrh. . 103 „ teres Angstr. . . . . 120 Spirogyra Jenneri (Hass.) # platensis Nordst. . 186 „ majusculaKtz. 3 brachy- meres (Stizenb.) 185 „ maxima (Hass) . . . 184 SpongomorphaatrovirensFosl.183 „ eineinnata Fosl. . . 183 „ Intermedia Fosl. . 182 SporodesmiumignobileKarst. 2 Sporormia corynespora Sacc. 75 Sporotrichum exile S. & 8.. 111 „ hospieida 8. & S. . 126 Stachylidium chartarum Bi Bi; 5, „ variabile S.&S.. . . 126 Sterigmatocystis nidulans Eidam . . » 11 Stysanus macrocarpus Karst. 20 „ strietus 8. & 8. x Teichospora obducens (Fr.) var. Hippophaes BER 0,2 en a „ Olenjensis Karst.. . . bl Seite Tetraspora eylindrica (Wah- konb.): »unuitwlind, „ IS Thalloidima Barbeyanum Müller“ „uostus#%%. - Thyrsidium betulinum Karst. 59 Toiypella comosa Allen . . 30 „ fimbriata Allen . 30 „ glomerata Leonh. var. abbreviata Allen . 30 „ intertexta Allen . . . 31 „ stipitata Allen. . . . 31 Trichopeziza Carestiana Rabh. 51 Trichosporium densum Karst. 59 Trinacrium torulosum 8. et Malbriör: suwa3 . 38 Trochila Craterium Fr. . . 5 „ ernmpens (Grev.) var. len u 0 „ petiolicola Rehm. . . 55 „. substietica Rehm. . . 55 Tympanis eonspersa Fr.. . 56 „. saepiaria Karst. . . . 18 Uredo Cannae Winter. Uromyces Thwaitesii B.etBr. 7 „ Trollipi Kalchbr.. . 167 Valsa ambiens (Pers.) f. Corni 69 . BE DINAN Le „ populina Fuckel. . . 69 „ sordida Nitschke. . . W Valsaria Sarraziniana S.etR. 27 Venturia aggregata Winter 172 Vermicularia Amenti Karst. 61 „ erassipila Karst. . . . 61 Verrucaria obteeta Müller . 9% „ viridula Schrad. var. tubereulosa Müll. . 47 Xylaria apiculata Cke. „ oleagina Thüm. Zignoella Haynaldii S. et S. 77 „ ramenticola 8. et 8. . 78 „ sequanica S.etM.. . 15 „ sociabilis 8. et 8. . . 44 x1 HEDWIGIA 18. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat Januar. Inhalt: Karsten, Fragmenta mycologica V. VI. VIL. — Winte pi Mycologische Notizen. — Repertorium: Cohn, Beiträge zur Biologie der Pflanzen. III. Bd. 3. Heft. — Saecardo et Mal- branche, Fungi gallici. V. — Zukal, Eine neue Flechte: Ephebe Kerneri. — Eingegangene neue Literatur. RE ——— Fragmenta mycologica V. Auetore P. A. Karsten. Irpex canescens Fr. (secundum specimina in Rab.- Wint. Fung. eur. sub no. 2936 distributa) congruit cum Irpice lacteoFr., cui qvoqve Irpex Tulipiferae Schw. est adnumerandus. Ditangium Karst. Symb. ad Mye. Fenn. I p. 213 in Notis. ur Sällsk. Pro Faun. et Flör. Fenn. Förh. 11 h. 1871; Hattsv. Il, p. XVII; Poroidea Göttinger, genus est peculiare, ab Ombrophila Fr., Karst., qvacum hocce conjungit Cel. Quelet (conf. Quelqu. spec. erit. ou nouv. in Assoc. Franc. pour Yavanc. des Sciene., 1882, p: 14) diversissimum. Ad caules Asparagi offieinalis emortuos in Mustiala m. Junii 1872 lectae sunt species Leptosphaeriae hae novae:; 1. L. asparagina Karst. Perithecia subsparsa vel gregaria, hine inde in series disposita, sphaeroidea vel saepius sphaeroideo-applanata, hyphis repentibus fuscis obsita, epidermide vel cuticula velata, nigra, papilla conoidea, saepe perithecium dimidium aeqvante, prominula praedita, latit. cireiter 0,2 mm. Asei cylindraceo-clavati, longit. 95 -105 mmm., erassit. 9—10 mmm. Sporae 8:nae, distichae, elongato-fusoideae, ut plurimum curvulae, 7-septatae, ad septa leviter vel vix constrictae, eguttulatae, dilute flavae, longit. 24—30 mmm, crassit. 4, 5-6 mmm. Paraphyses filiformes, bene discretae, aScos Superantes. Socia obvia: ‚Septoria asparagina Karst. Maculae nullae. Spermogonia subgregaria, lenticularia, subcutanea, atra, pertusa, eireiter 150 mmm lata. Spermatia A. ; A © elongata vel filiformia, plerumgve recta, 3-septata, subhyalina, longit. 7—24 mmm, crassit. 2-3 mmm, Sporodesmium ignobile Karst. Conidia sparsa, obovoideo-oblongata, cireiter 6-septata, septulo unico longitudinali, fuscescentes (sub vitro), longit. 36—39 mmm, erassit. eireiter 15 mmm, pedicello brevi vel brevissimo. 2. L. praeclara Karst. Perithecia sparsa vel subgregaria, depresse sphaeroi- dea, subcutaneo-erumpentia, contextu parenchymatice, membranaceo, tenui, dilute olivaceo-fuscescente, glabra, latit. cire. 150 mmm, ostiolo vix prominulo pertusa. Asci elongato- vel oblongato-subelavati, sessiles, curvati, longit. 56-100 mmm, crassit. 13-26 mmm. Sporae 8:nae, distichae vel subtristichae, oblongato-fusoideae, curvulae vel inaegvilaterales, 5-, raro 3-septatae, loculo tertio subinde crassiore, ad septa leviter constrictae, laete Iuteolae, longit. 20—32 mmm, crassit. 8-9 mmm. Para- physes haud bene discretae. 3. L. punctoidea Karst, Perithecia sparsa sphaeroideo-applanata, innato-erum- pentia, subcutanea, contextu parenchymatico, tenuissimo, olivaceo-pallescente, glabra, atra, poro latiusculo pertusa, latit. eireiter 0,1 mm. Asci cylindraceo-elavati, longit. 45—75 mmm, crassit. 7-11 mmm, pseudoparaphysati. Sporae 8:nae, distichae, elongato-fusoideae, curvulae, 3-sep- tatae, eguttulatae, loculo secundo subinde leviter crassiore, hyalinae, demum dilute flavescentes, longit. 15—26 mmm, erassit. 3—D mmm. Ophiobolus compar Karst. (N. sp.) Perithecia sparsa, macula jpurpurascenti insidentia, subsuperficialia, conoideo-sphaeroidea, atra, poro pertusa, 0,2 mm lata. Asci eylindracei, longit. eirciter 120 mmm, crassit. 5-6 mmm. Sporae 8:nae, filiformes, guttulati, flavescenti- hyalinae, ascum subaeqvantes, crassit. 1 mmm, Cum praecadentibus. Ophiobolo porphyrogono (Tod.) peraffinis. Sphaerella cerasina Cook. *padina Karst. (N. subsp.) Peritheeia hypophylla, innato-prominula, punctiformia, sphacroidea, in maculas inacqvales, subinde orbiculares plus minus dense aggregata, astoma. Asci cylindraceo- clavulati, longit. circiter 23 mmm, crass. circiter 6 mmm. Sporae ovoideo-oblongatae, uniseptatae, longit. circiter 8 mmm, crassit. circiter 3 mmm, un In foliis emortuis aridis Pruni Padi in regione aboönsi (Fenniae), m. Maji 1865. Sphaerella salicieola (Fr.) Fuck. Var. borealis Karst. (N. var.) Asci longit. 50—65 mmm, crassit. 10—12 mmm. Sporae longit. 9—12 mmm, crassit. 2—4 mmm. Ad folia emortua Salicis phylicifoliae, S. Capreae et S. auritae in Fennia vulgatissima. Sphaerellam salicicolam (Fr.)cum Sph. Capronii Sacc. Syll. I, p. 487 jungit. Ophiobolus Hesperidis Sace. Var. Geranii Karst. (N. var.) Perithecia innato-emergentia, subgregaria, ostiolo acuto conico, subinde peritheciam dimidium subaegvante, exerta, minuta. Asci anguste eylindracei, tortuosi, subsessiles, longit. 150—170 mmm, erassit. 6—7 mmm. Sporae filiformes, e hyalino dilute luteolae, simplices vel guttulatae, fere longi- tudine asci, crassit. 1—1,5 mmm. Paraphyses filiformes. + In caulibus emortuis Geranii sylvatiei ad Mustiala, aji. & . Parum vel vix differt ab Ophiobolo tenello (Auersw.) acc. Fragmenta mycologieca V1. Auctore P. A. Karsten. Didymella nigrificans Karst. (N. sp.) Perithecia densissime congesta, cuticula nigrificata, demum fissa, tecta, subsphaeroidea, basi cupulato-collapsa, pertusa, atra, glabra, eireiter 0,2 mm in diam. Asei cylindracei, stipitati, pseudoparaphysati, longit. 70—100 mmm, crassit. 6 mmm. Sporae 8: nae, monostichae, oblongatae vel ellip- soideae, uni-, rarissime 3-septatae, eguttulatae, chlorino- hyalinae, initio strato mucoso obvolutae, longit. 11—15 mmm, crassit, 4—5 mmm. Ad ramos emortuos Rosarum in Mustiala, m. Febr. 1866. D. analeptae (Ach.) et D. hyperboreae (Karst.) cognata. Sphaeria*) pulvis pyrius Pers. Var. Ledi Karst. Peritheciis minoribus, laevibus, fragilioribus, rarissime papillulatis a typo differens. Ad caules emortuos Ledi palustris prope Mustiala, m. Maji 1866. *) Sphaeria (Hall.) De N., Karst. — Melanomma Auct, ree. * Et Sphaerella agvilina (Fr.). Var. infera Karst. A typo recedit peritheciis hypophyllis, ascis 42—58 mmm longit., 8—9 mmm crassit. sporisqve ad septum vix vel leviter constrietis, 8—12 mmm longit., 2—4 mmm crassit. In foliis Pteridis aqvilinae emortuis ad Mustiala, m. Junio. Sphaerella sparsa (Wallr.) Auersw. * Sph. corylina Karst. (N. subsp.) Perithecia hypophylla, per totam paginam dispersa, initio epidermide tecta, dein libera subsuperficialia, conoideo-sphaeroi- dea, poro pertusa, atra, 60—80 mm in diam. Asci cylindraceo- elongati, vulgo curvuli, saepe prope medium leviter inflati, longit. 30-44 mmm, crassit. 8 mmm. Sporae &:nae, distichae, oblongatae vel ovoideo-oblongatae, uniseptatae, eguttulatae, longit. 8—14 mmm, crassit. 2—4 mmm. R In foliis emortuis Coryli Avellanae ad Mustiala, m. unii. Leptosphaeria dolioloides (Auersw.) Karst. Var. 1. inops Karst. Perithecia sparsa, sphaeroideo-depressa, epidermide tecta, deinde denudata, papilla punctiformi emergente, parte inferiore filamentis tortuosis, fuligineis vel fuscis obsessa, 0,2 mm in diam. Asci eylindraceo-clavati, longit. 90—95 mmm, crassit. 9-10 mmm. Sporae $8:fiae, tristichae, fusoideo-bacillares, utringve attenuatae, levissime curvulae, spurie 7-septatae, plerumgve loculo tertio protuberante, flavescentes, longit. 32—42 mmm, crassit. d4—5 mmm. Paraphyses graciles, subramosae, guttulatae. — Spermogonia (Septoria Um- belliferarum Karst.) sparsa, sphaeroideo-depressa, glabra, papilla punctiformi, 0,2 mm in diam. Spermatia filiformia, Hlexuosa, obsolete guttulata, chlorino-hyalina, longit. 62 - 72 mmm, crassit. 2 mmm. In caulibus emortuis Anthrisei sylvestris in Mustiala, m. Juni 1871. Var. 2. Cirsii Karst. Perithecia applanata, demum subumbilicata, basi filamentis brevibus fuscis obsessa. Asci longit. 88—105 mmm, crassit. 9—12 mmm. Sporae longit. 30 mmm, crassit. 4 mmm. — Spermogonia (Septoria pleosporoides Sacc. Mich. II, p. 128 Var. Cirsii Karst.) basi filamentis brevibus fuscis obsita. Spermatia filiformia, apieibus acutata, obsolete . guttulata, longit. 35—52 mmm,, erassit. 1-2 mmm. ae äh. ne SE a BE re a a a u re Be > Metasphaeria Cumana S$ace. * M. lJuzulina Karst. (N. subsp.) Perithecia hypophylla, sparsa vel subgregaria, innata, vix erumpentia, depresse sphaeroidea, atra, demum pertusa, vix 02 mm in diam. Asei cylindraceo-oblongati, apice attenuati, subsessiles, basi vulgo eurvuli, longit. 60 — 75 mmm, crassit. 9--1]2 mmm. Sporae 8:nae, tristichae, fusoideo- bacillares, curvuli, spurie 3-septatae aut 3- (vel pluri-) guttulatae, chlorino-hyalinae, ad septa non constrictae, longit. 20—25 mmm, crassit. 5—4 mmm. Paraphyses parum notabiles. In foliis emortuis Luzulae pilosae prope Mustiala, m. Sept. A typo sporis majoribus, subchlorinis, ad septa haud eonstrictis paraphysibusqve haud bene discretis discrepat. Etam cum Metasphaeria Luzulae (Wint.) multum commune habet, a qva fere tantum peritheciis hypophyllis, sporis majoribus ad septa non constrictis paraphysibusqve non bene discretis recedit. An omnes hae tres formae ejusdem speciei? Leptosphaeria Typharum (Desm.) Karst. * L. phragmatina Karst. (N. subspeec.) Perithecia sparsa, innato-erumpentia, atra, glabra, exigua. Asci oblongati, subsessiles, longit. 75—83 mmm, crassit. 20—22 mmm. Sporae distichae,@blongatae, utrinqve obtusae, subrectae, 3-septatae, ad septa leviter constrictae, dilute luteolae, longit. 24—29 mmm, cerassit. 9—11 mmm. Para- physes parum notabiles. In foliis Phragmitis communis putrescentibus prope Mustiala, m. Junio. Leptostroma hysterioides Fr. Var. Rubi Karst. Spermogonia lanceolata. Spermatia iisdem Lepto- stromatis Calami Karst. (L. nitidi Wallr. var.?) duplo majora. Ad sarmenta arida Rubi arctici in Mustiala, m. Oct, Fragmenta mycologiea VII. Auctore P. A. Karsten. Godronia Myricae Karst. (N. sp.) Apothecia subgregaria, superficialia, sessilia, obovoidea vel subsphaeroidea, vertice depressa vel subcupulato-collapsa, clausa, demum ore lato aperta, opaca, laevia, e hyphis exserentibus subtiliter fusco-furfuracea, atra, 0,3 mm in diam. Asci fasciculati, e basi tenuata fusoideo-cylindracei, longit. 27—30 mmm, crassit. 5 mmm, vix paraphysati. Sporae — 8:nae, elongatae, utringve attenuatae, subrectae, simplices, hyalinae longit. 6—7 ımmm, crassit circ. 2 mmm. In ramis Myricae Galis emortuis prope Wasam, oppidum Fenniae, m. Junii 1859. Godronia belonospora (Karst.) Sacc. non identica est cum Odontotremate belonospora Nyl. Pemphidium Pini Karst. (N. sp.) Pseudoperithecia hie illic aggregata, innato-superficialia, applanata, scutiformia, papillata, atra, opaca, exigua. Asci fusoideo-clavulati, longit. cireiter 35 mmm, crassit. cireiter 7 mmm. Sporae 8:nae, distichae, elongato-fusoideae, guttu- latae, hyalinae, longit. circiter 9 mmm, crassit. eirciter 2 mmm (haud maturae visae). Paraphyses sat numerosae, bene discretae, filiformes, gracillimae (crassit. 1 mmm). In eortice Pini sylvestris ad Mustiala, m. Maji 1867. Dothiopsis Karst. (N. gen.) Stroma erumpens, pulvinatum, subcoriaceum, ut plurimum suborbiculare, atrum. Loculi immersi. Spermatia elongata, utringve obtusa, simplicia, hyalina. Hujus generis sunt: Dothidea latitans Fr. (Phaci- dium Vaceinii Fr. f. sperm,. Fuck), Phyllachora latitans (Sace. Syll. II, p. 610); Phacidium Pyrolae Karst. Grevill. 1878, p. 64 atqve seqvens: D. pithyophila (Sace.?) Karst. Stromata per peridemium laceratum erumpentia frustulisgve ejusdem diu tecta, pulvinata, planiuscula, rotun- data, saepe confluentia, solito papillata, atra, parva. Loculi numerosi, minimi, albidi. Spermatia elongata vel cylindracea, recta, longit. 10—13 mmm, crassit. 2 mmm. Mixta cum praecedente, cujus (vel potius Coccomycetis Pini (Alb. et Schw.) spermogonium sistit. Phoma Myricae Karst. Spermogonia in caespites minores, per peridermium erumpentes, aggregata, subsphaeroidea, pressione mutua varie complanata difformiagve, glabra, atra, 0,4 mmm in diam. Spermatia sphaeroidea vel ellipsoideo-sphaeroidea, hyalina vel chlorino-hyalina, diam. cireiter 2 mmm vel longit. 3 mmm, crassit. 2 mmm. Socia Godronia Myricae Karst. Phoma (Aposphaeria) nitidiuscula Karst. Spermogonia sphaeroidea, concava vel cupulato-collapsa, subsuperficialia, astoma, atra, nitida, exigua. Spermatia elongata, recta, hyalina, longit. 3—4 mmm, crassit. 0,5 mmm. In ramulis siceis Aceris platanoidis in paroccia Nerpes, m. Junii 1865. Be Ramularia (Ovularia) primulana Karst. Caespituli hypophylli, maculicoli. Maculae suborbi- culares, sacpe confluentes, superne flavente pallidae, inferne canescentes,. IIyphae breviter ramulosae, longit. 70—80 mmm, crassit. 3—5 mmm. Conidia sphaeroi.eo- ellipsoidea, subinde oblongata, simplicia, rarissime obsolete uniseptata, hyalina, longit. 12—21 mmm, crassit. 6—8 mmm. In foliis vivis Primulae veris prope Aboam, m. Sept. 1878. A R. Primulae Thüm. longe diversa. Ramularia Adoxae Karst. Caespituli foliorum paginam inferiorem per plagas magnas vel fere totam occupantes. Hyphae simplices, parce denticulatae, longit. 45—60 mmm, crassit. 3—4 mmm. Conidia cylindracea vel fusoideo-elongata, simplieia, hyalina, longit. 15—33 mımm, crassit. 4—6 ımmm. ‘Ad folia viva Adoxae moschatellinae prope Aboam m. Junü 1871. Ramularia Taraxaci Karst. Caespituli hypophylli, maculicoli. Maculae amphigenae, forma variae, ut plurimum suborbieulares, expallentes virescente-, subinde purpurascente-marginatae. Hyphae ramosae, simplices, 35—45 mınm longae, 2—3 mmm crassae, Conidia eylindracea, simplicia, reeta, hyalina, longit. 18—39 mmm, crassit. 2—3 mmm. R In foliis vivis Taraxacı offieinalis ad Wasam m. Aug. 1867. Ramularia Cicutae Karst. Conidia ceylindracea, simplieia vel uniseptata, recta, hyalina, longit. 26—36 mmm, crassit. 4—5 mmm. In foliis langvescentibus Cieutae virosae olim ad Mustiala lecta. Ulterius inqvirenda. Mycologische Notizen, Von Dr. 6. Winter. In No. 9 der Hedwigia 1883 habe ich zwei Pilze aus Nord-Amerika: Uromyces Thwaitesii B. & Br. und Enty- loma Physalidis Kalchbr. et Cooke kurz besprochen. Ich erwähnte damals, dass der amerikanische Sida-Parasit identisch sei mit Exemplaren des obigen Uromyces aus Natal, glaubte aber, den Pilz zu Puccinia bringen zu müssen, weil unter einzelligen auch vereinzelte zweizellige (Pucecinia-) Sporen = vorkommen. In „Botanical Gazette‘ 1833 No. 12 beinerkt Seymour bezüglich dieses Pilzes, dass die Exemplare von ni ua Earle identisch seien mit Originalen von Puceinia_ hetero- spora Berk. & Curtis, und dass letztere wieder überein- stimmten mit Originalen von Uromyces pulcherrima Berk. & Curtis. Ich habe inzwischen Original - Exemplare von Uromyces Thwaitesii durch Güte des Herrn Broome er- halten, der mir eine Anzahl exotischer Pilze kürzlich über- sandte. Earle’s Pilz sowohl, wie die von Cooke bestimmten Exemplare aus Natal stimmen mit den Broome’schen Exemplaren vollkommen überein, so dass, da diese Identität nunmehr ebenfalls vollständig gesichert ist, auch die des Uromyces Thwaitesii mit Puccinia heterospora und Uromyces pulcherrima constatirt erscheint; Berkeley hat also denselben, sehr auffallenden Pilz dreimal benannt und beschrieben!! Ich bemerke übrigens noch, dass der Name Puceinia Thwaitesii, den ich in No. 9 der Hedwigia 1883 für unsere Form proponirte, nicht angenommen werden kann, da der- selbe von Berkeley*) schon verwendet worden !st; unser Pilz muss der Priorität gemäss Puceinia heterospora heissen ; er wird (ebenso wie Entyloma Physalidis vom Cap) in der 31. Centurie meiner fungi exsiccati ausgegeben werden. Zu letzterem Pilze, Entyloma Physalidis, möchte ich die Bemerkung mir gestatten, dass wahrscheinlich damit identisch ist: Entyloma australe Spegazz.,**) wenn auch die Beschreibung nicht vollständig stimmt. Endlich möchte ich ‘die Aufmerksamkeit der Nord- Amerikanischen Mycologen auf eine Angelegenheit lenken, die nicht ganz unwichtig erscheint. Schweinitz hat in seinen beiden Synopsis eine Menge Arten mit nur sehr kurzen, den heutigen Anforderungen nicht genügenden Beschrei- bungen publicirt, so dass deren Wiedererkennung oft schwer, ja unmöglich ist. Es gilt das besonders von den Uredineen und vielen Hyphomyceten. Es wäre daher sehr erwünscht, wenn ein Amerikanischer Mycologe das Herbar Schweinitz’ durcharbeiten und die von ihm zu unvollständig beschriebenen Arten ausführlicher beschreiben und vor Allem kritisch untersuchen wollte. Beispielsweise sind von den auf Compositen von Schweinitz beobachteten Puceinien wahrscheinlich viele unter einander identisch oder gehören entweder zu Puccinia flosculosorum, P. Tanaceti oder P. Asteris. Ich erwähne, hieran anknüpfend, dass die erst neuer- dings beschriebenen beiden Pilze: Cercospora Polygonorum Cooke (Helminthosporium Hydropiperis Thümen) als *) in the Journal of the Linnean Society vol. XIV. pag 91, **) in Fungi Argentini. Pugillus II. pag. 11. No. 26, - ‘ WE a“ Erineum hydropiperinum Schwein. *), Üercospora fusco- virens Sacc. (die ich in schönen Exemplaren von Earle er- hielt), aber als Erineum Passiflorae luteae Schwein. schon von diesem publieirt worden sind. Wenigstens stimmen die Beschreibungen, die Schweinitz von beiden Formen giebt, sehr gut mit den Exemplaren der obigen beiden Cercospora-Arten überein. Und so mag es noch manche Art geben, die Schweinitz schon kannte und beschrieb, die aber wegen seiner kurzen, oft mangelhaften Diagnosen nicht wiedererkannt und als neue Art beschrieben wurde. *) in Synopsis Fungor. Carolinae pag. 129. Repertorium. Cohn, Beiträge zur Biologie der Pflanzen. III. Band. 3. Heft. (Breslau 1883.) Das neueste Heft dieser Sammlung botanischer Arbeiten, die sich durch ihren gediegenen Inhalt auszeichnet, bietet auch dem Kryptogamenforscher zwei sehr werthvolle Ab- handlungen, von denen besonders die letzte von grosser Bedeutung ist. Die eine, von Dr. M. Franke verfasste, behandelt eine parasitische Alge, Endoelonium polymorphum, deren Entwicklung in ausführlicher Weise geschildert wird. Wir führen den Lesern unseres Blattes diese Entwicklung in ihren Hauptzügen vor, indem wir die am Schlusse von Franke’s Arbeit gegebene Zusammenfassung reproduciren. Endoclonium polymorphum, zunächst nur auf Lemna gibba beobachtet, bewohnt diese Pflanze in zwei Formen, endo- phytisch in den Lufträumen unter den Spaltöffnungen der Ober- seiteund epiphytisch aufallen Theilen desWirthes. Beide Formen sind durch unvollkommenen Generationswechsel verbunden, neben welchem jedoch auch zahlreich Wiederholungen der erzeugenden Form beobachtet werden. Die Zoosporen der endophytischen Protococeus-Form keimen auf der Oberfläche von Lemna, nachdem sie in mannigfaltiger Anordnung zur Ruhe gekommen sind und geben der epiphytischen Form den Ursprung. Diese erzeugt Macrozoosporen mit 4 Oilien, welche stets die Mutterform erneuern und Microzoosporen, welche ohne vorhergegangene Copulation entweder durch die Spaltöffnungen in die Lufträume von Lemna eindringen und sich zur endophytischen Form entwickeln oder aber auch, wenn es ihnen nicht gelingt in das Gewebe des Wirth’s einzudringen, die ramifieirte Form wiederholen. Die Micro- zoosporen können jedoch auch copuliren: die Zygozoospore 2-10 dringt wahrscheinlich ebenfalls in die Lufträume von Lemna ein und erzeugt die Protococcusform. In feuchter Atmosphäre eultivirt, vergrössern und ver- mehren sich die Zellen der epiphytischen Form stark und können in einen Dauerzustand übergehen, gleich den Micro- und Macrozoosporen, indem sie ihre Membran verdicken, ohne dass jedoch Gallertbildung eintritt. Die Scheitelzellen der Fäden stellen nach einiger Zeit ihr Längenwachsthum ein und verlängern sich zu chlorophylilosen langen Spitzen. Alle Zoosporen zeigen einen rothen Augenfleck und entstehen mit Ausnahme der einzeln im Sporangium gebil- deten Macrozoosporen durch fortgesetzte Zweitheilung. Die Maerozoosporen sind 13,5 » lang, 10 « breit, mit 4 Cilien versehen, während die Microzoosporen, die nur 2 Cilien haben, sowie die Zoosporen der endophytischen Form 3,5 u breit und 7,5 u lang sind. Die zweite in diesem Hefte enthaltene Arbeit, welche sich mit Cryptogamen beschäftigt, rührt von Dr. Ed. Ei- dam her und führt den Titel: Zur Kenntniss der Ent- wieklung bei den Ascomyceten. Diese äusserst inhalts- reiche Abhandlung lehrt uns die Entwicklung mehrerer neuer Pilze kennen und giebt ausserdem interessante Mittheilungen über die Entwicklung mehrerer bereits bekannter, aber noch wenig untersuchter Formen. Nach kurzer historischer Uebersicht über die bisherigen Arbeiten, welche die Frage nach der Sexualität und die Entwicklungs- geschichte der Ascomyceten überhaupt betreffen, bespricht Verfasser zunächst die Anlage des Peritheciums von Chae- tomium Kunzianum Zopf. Letzterer giebt an, dass bei Chaetomium ein Carpogon nieht vorhanden sei, während van Tieghem dessen Vorhandensein behauptet. Eidam’s Untersuchungen nun haben ergeben, dass zu Anfang der Entwicklung typische Carpogone gebildet werden, dass aber im weiteren Verlaufe die Ausbildung der Carpogone mehr und mehr eine rudimentäre wird, so dass dieselben endlich als solche nicht mehr zu erkennen sind, vielmehr gewöhn- lichen Mycelästen gleichen. Die von Zopf beschriebenen Conidien hat Eidam ebenfalls beobachtet, dabei aber con- statirt, dass sie nur in kümmerlich ernährten, zu feucht ge- haltenen Culturen entstehen. In einem zweiten Abschnitt wird die Entwicklung eines neuen Ascomyceten, Eremascus albus genannt, in ein- gehender Weise geschildert. Fremascus gehört zu den Gymnoasceae, und zwar zu den einfachsten Formen derselben. Sein fädiges Mycel vegetirte auf verdorbenem Malzextract, wo es rein weisse Flecken bildet; das Mycel ist reich ver-. RR n x zweigt, und producirt unmittelbar die Asci, typisch in der Weise, dass sich zwei aufrechte Aestchen, indem sie ihr Längenwachsthum einstellen, spiralig um einander winden und dann mit ihren Spitzen copuliren. An der Copulations- stelle, die sich alsbald von den Tragfäden durch je eine Querwand abgliedert, bildet sich eine kuglige Anschwellung, in die der grösste Theil des Inhalts schon vorher über- getreten ist, und diese Anschwellung ist es, welche zum Ascus wird, indem sich ihr Inhalt in 8 nahezu kuglige Sporen umformt. Die Asci von Eremascus entbehren also jeder Hülle; sie stehen vollständig nackt und frei, zerstreut am Mycel. Ausnahmsweise kommt es zur Bildung eines Ascus auch ohne vorhergegangene Copulation, indem die Spitze eines Zweiges anschwillt und zum Schlauch wird. Als Sterigmatocystis nidulans wird eine zweite neue Art beschrieben, die in der Mitte steht zwischen Euro- tium und den Sclerotien bildenden Aspergillen. Die Frucht- körper dieser Art sind von den Perithecien anderer Pyre- nomyceten dadurch verschieden, dass sie eine sehr starke, verdickte Wand besitzen und ihre Asci nicht gleichzeitig, sondern ganz allmählich innerhalb eines langen Zeitraumes (vieler Wochen) reifen. Von den Sclerotien von Aspergillus weichen sie hauptsächlich dadurch ab, dass sie keine be- trächtliche Ruheperiode durchmachen müssen, sondern eontinuirlich in der Entwicklung fortschreiten. Die Frucht- körper sind rundlich, 0,2—0,3 Mill. gross, schwarz, von einer Hülle umgeben, die aus mannigfach verflochtenen Hyphen besteht, welche reich verästelt sind und deren End- äste sämmtlich die Form von Blasen annehmen. Die Asei sind eiförmig, 10—11 u lang, 8-sporig; die Sporen oval, purpurfarben, 5 u laug, 4 u breit. Die Conidienträger von dem für Sterigmatocystis charakteristischen Bau sind reif chromgrün gefärbt. Der Pilz findet sich auf Hummelnestern. Ein vierter Abschnitt der Eidam’schen Arbeit be- schäftigt sich mit dem von Karsten Helicosporangium parasiticum genannten Pilze, dessen Bau und Entwicklung in mehrfacher Hinsicht klar gestellt wird. Das Mycel bildet zahlreiche Aeste, deren Enden uhrfederartig sich aufrollen; aus dem Stiel der ersten Spirale kann eine zweite ent- springen, die sich jener innig anschmiegt, worauf sie von Auswüchsen berindet werden, die aus den Spiralen hervor- wachsen. Gleichzeitig septiren sich die Spiralen, und es wird eine Üentralzelle abgetrennt, die sich bedeutend ver- Breen rothbraun sich färbt und sich dicht mit Plasma üllt, während die Rindenzellen fast inhaltsleer und hell ge- färbt sind, Diese Gebilde, die als Sporenknäuel zu be- ER Be: zeichnen sind, keimen, das heisst nur die Centralzelle. Helicosporangium besitzt ausserdem noch Conidien, welche von flaschenförmigen oder stielartig verlängerten Sterigmen abgeschnürt werden, die entweder zerstreut am Mycel, oder wirtelförmig vereinigt an aufrechten Aesten desselben stehen. Die Conidien sind farblos, kuglig oder oval, sehr klein, und werden einzeln oder reihenweise abgeschnürt. Den Beschluss bildet die Schilderung einer neuen Pilz- form, die als Papulaspora aspergilliformis bezeichnet wird. Der Pilz findet sich auf den verschiedensten, faulenden Substanzen, besonders auf Kräuterstengeln, Samen und Früchten, Kartoffeln ete., wo er zunächst zarte, weisse Ueberzüge bildet, die bald mit den braunrothen Sporen- köpfehen übersäet erscheinen. Das dünnwandige, septirte, reich verzweigte Mycel trägt an seinen kurzen Seitenästen vielzellige, rundliche oder längliche Körper, von Eidam Bulbillen genannt, von sehr verschiedner Grösse, gelb- oder rothbrauner Farbe. Diese Körper sind keimfähig und zwar ist jede ihrer Zellen im Stande, einen Keimschlauch zu bilden. Ausser den Bulbillen besitzt Papulaspora noch Conidien, die zur Gattung Aspergillus gehören würden, wenn nicht die anderen Fortpflanzungsformen eine Trennung davon erheischten. Conidienträger und Conidien sind farblos, erscheinen aber für das blosse Auge in Masse grauweiss. Die Conidien sind rund oder oval, glatt und kaum 2 u gross. Endlich sind auch noch Chlamydosporen bei Papulaspora gefunden worden, die auf büschelartig aus dem Mycel ent- springenden, verzweigten und septirten Trägern entstehen, deren Enden in längere oder kürzere, unten erweiterte, nach oben zugespitzte Basidien auslaufen. Die Chlamydosporen sind oval, einzellig, 24-26 « lang, 21-23 u breit. Mit- unter, jedoch selten, findet man alle 3 Fructificationsformen der Papulaspora auf demselben Mycelfaden sitzend, wo- durch am Besten der Beweis ihrer Zusammengehörigkeit erbracht ist. G. W. Saccardo et Malbranche, Fungi galliei. Series V. (Estr. d. Atti del R. Istituto veneto di scienze ete, I. Ser. VI.) Die vier ersten Serien sind in Saccardo’s Michelia publieirt und glaubten wir, auf diese nicht näher eingehen zu sollen, da man wohl voraussetzen darf, dass die Michelia in den Händen aller Mycologen ist. Anders verhält es sich mit dieser V. Serie, die, da in einer wenig verbreiteten Ge- sellschaftsschrift publieirt, wohl nur geringe Verbreitung ge- BERN fuuden haben dürfte. Wir reproduciren daher hier die Be- schreibungen der neuen Arten: | Coelosphaeria anceps Sacc. et Malbr. — Perithe- ciis erumpenti-superficialibus in soros minutos subeirculares 1 mill. eire. d. dense stipatis, globosis, mox cupuliformibus, levibus, nigris, ';—!/; mill. d.; ostiolo obsoleto; contextu parenchymatico nigricante; ascis clavatis, deorsum attenuatis, 60-65 —=8—10, paraphysibus (spuriis?) crassis scptulatis obvallatis, octosporis; sporidiis distichis, botuliformibus, reetis eurvulisve 10—14—=3, bi-quadriguttulatis, hyalinis. Hab. ad ramos emortuos corticatos Tiliae, Rouen. — Sporidia fere Coel. tristis, sed perithecia multo minora. Haec in quoque soro 10—12 adsunt. Eutypa leprosa (Pers) Sace. Syll. I, 631.var. euty- pelloides. A typo in primis dignoseitur peritheeiis non Jate effusis sed in acervulos erumpentes peridermio einctos, discoideos, gregarios, sed subinde confluentes aggregatis. Hab. in ramis putrescentibus Tiliae, Rouen. — Exi- mia forma, eutypellaeformis, sed analoga adest in Eutypa ludibunda Sacc. Stroma intus album; perithecia plerum- que 10—20-aggregata; asci longe stipitati 100-110 —=7—8; sporidia octona allantoidea, disticha, 10 —3, subhyalina. Laestadia Malbrancheana Sace. — Peritheciis minutis, globoso-depressis, epidermide velatis, in macalis arescendo cinerascentibus vagis sparsis, amphigenis; ascis elavato-teretibus subsessilibus, aparaphysatis, octosporis, 48 —7; sporidiis distichis ellipsoideis, continuis, granulato- guttulatis, 13 —14—4, hyalinis. Hab. in foliis Pyrolae secundae, Montauvert. So- cia adest Septoria Pyrolae sp. nov.; peritheciis epider- mide velatis, punctiformibus, macula nulla v. obsoleta insi- dentibus; spermatiis fusoideo - bacillaribus, 20-23 —3—4, eurvulis, hyalinis. Sphaerella brionnensis Sace. et Malbr. — Peri- theciis in foliis arescendo expallentibus, subsparsis, saepius epiphyllis, punctiformibus, globulosis, papillulatis, initio epi- dermide tectis, nigris; ascis tereti-fusoideis, subsessilibus, aparaphysatis, 35 —45—6—7, octosporis; sporidiis oblongo- fusoideis subrectis, 15—18 — 4—5, 4-guttulatis, medio dein septatis, non v. vix constrictis hyalinis. Hab. in foliis arescentibus Angelicae sylvestris. Brionne, Eure. Diaporthe (Tetrastaga) santonensis Sacc. — Stro- mate obsoleto; peritheciis epidermide translucida tectis, ‚globoso-depressis, nigris !J; mill. d., ostiolo brevissimo obtuso perforante; ascis fusoideis sessilibusaparaphysatis, 55—60—12, een Fu, —— U octosporis apice minuto 2-foveolatis; sporidiis distichis v. oblique monostichis fusoideis inaequilateralibus, 1-septatis, leniter constrietis, 15—18 — 5, 4- dein 2-guttatis, hyalinis, utrinque appendicula brevi acuta hyalina ornatis. Hab. in cortice ramulorum Salicis vitellinae, Saintes (Brunaud). — Quum stroma sit indistinetum, ad Gnomonijae genus nutat, cui fructificatione quoque accedit; at et cum Diaporthe salicella et D. Spina affınitas manifesta. Diaporthe (Euporthe) brachystoma Sacc. et Malbr. — Stromate effuso, epidermidem decolorante, lineaque sinuosa nigra circumseripto; peritheciis gregariis cortice tectis, lignoque adnatis, globoso-depressis, !;—!/, mill. d., nigris; ostiolo brevissimo vix emergente; ascis fusoideis, sessilibus, aparaphysatis, octosporis, 70=7; sporidiis distichis ovato - fusoideis, 12—=3,5, rectis, utringue obtusiusculis, 4 guttatis, dein 1-septatis, hyalinis. — Spermogoniis Phomam Dianthi sistentibus: peritheciis in macula picea plerumque innatis, epidermide velatis, globoso - depressis; spermatiis ovato-oblongis, 7—=3, biguttatıs, hyalinis, stipitellis filitormi- bus curvis, 10—12—= 1-2 suffultis. Hab. in caulibus emortuis Dianthi barbati, Brionne. Hine Diaporthi intermediae, illine D. Tulasnei affinis species. Diaporthe (Euporthe) ceuthosporioides (Berk.) Sacc. Syll. I, p. 646. — In foliis emortuis Pruni Lauro- cerası, Saintes (Brunaud). — Asci fusoidei 80 — 10; spo- ridia fusoidea 15 — 16==4, 4-guttata, tandem constricto- l-septata, hyalina. — Forma Lauri nobilis Pass. in litt. ad Brunaud. In ejusdem foliis Saintes (Brunaud). A typo differt stromate minus nitente, ceterum simillimo et piceo (forte initio rufescente, ut mavult cl. Berkeley), ascis mino- ribus 60—=7—8, sporidiisque quoque minoribus, 11—13 —=3, 5—4. In utraque forma sporidia sunt utrinque obtu- siuscula, sed videntur mucronulo mucoso perexiguo aucta, Metasphaeria xerophila Sacc. et Malbr. — Pe- ritheeiis sparsis, minutis, epidermide initio tectis, depresso- globulosis, !; — '; mill. d. breviuscule papillatis, nigris; aseis teveti-clavulatis, breve stipitatis, filiformi-paraphysatis, 95—100 = 14, octosporis; sporidiis obligue monostichis v. distichis, oblongis, deorsum acutioribus, lenissime curvis, 27 —=5, 3-septatis, hyalinis, non v. vix constrictis. Hab. in caulibus emortuis Silenes Otitis, Rouen. — Ab affini M. rupicola Sace. sporidiis clavulatis, non con- strictis etc. distinguenda. Kin WB ir 5 die delt ai 9 Fe a en Sphaerulina Boudieriana Sace. et Malbr. — Pe- ıitheciis sparsis, epiphyllis rarius hypophyllis, globoso- depressis, 100— 120 « d. initio epidermide velatis, dein sub- superficialibus facileque secedentibus, denique umbilicatis, poro perexiguo; contextu minute celluloso fuligineo; ascis rosulato-fasciculatis, erasse clavatis, 50 - 60 — 14—16, bre- vissime stipitatis, octosporis, aparaphysatis; sporidiis 3-stichis, fusoideis, curvulis, utrinqgue acutiuseulis, 25—30 — 4, 3-septatis, non constrictis, minute 6—8-guttulatis, hyalinis. Hab. in foliis emortuis Scabiosae sylvaticae, Brionne. — Subinde adsunt asci sterilescentes paraphy ses imitantes. Perithecia, hyphulis fuligineis saepe basi cincta, ibique parasitatur Trinacrium torulosum. Praeclaro mycologo E. Boudier meritissime dicata species. Zignoella sequanica Sacc. et Malbr. — Peritheciis laxe gregariis, globulosis, basi ligno leviter insculptis, super- ficialibus, nigris, intus evacuatis rosellis, !/; mill. d., carb.- naceo-molliusculis hine denique umbilicatis, ostiolo brevissimo obtuso; aseis teretiuseulis, kn stipitatis, apice rotundatis, 130— 140 = 16-18, paraphysibus ramulosis obvallatis, oetosporis; sporidiis oblique monostichis, fusoideis, utrinque acutiusculis, 32— 36— 7—9, 3-septatis leniterque constrictis, hyalinis, faretis, initio strato mucoso obductis. Hab. iu ramis decorticatis emortuis dejectis Salieum ad ripas Sequanae pr. Rouen. — Accedere videtur ad Z. rhodobapham Syll. I, 221, cx eo magis quod matrix etiam in nostris leniter rubescat, sed differt quia sporidiis eonspicue majoribus, ad septa constrietis, peritheciis dein umbilicatis ete. (Schluss folgt.) Zukal, H. Eine neue Flechte: Ephebe Kerneri. (Sep.-Abdr. aus „Oesterr. Bot. Ztg. 1883. No. 7“.) Diese neue Art wurde von Kerner bei Trins in Tirol entdeckt; die Diagnose lautet: Thallus pulvinatus nigricans; rami irregulariter adnati, versus thalli apicem paullulum aggregati, saepe leniter inflexi; gonidia prorsus ijis Sirosiphonis pulvinati (Kütz.) similia; hyphae menibrana crassa et eonspieue gelatinosa insignes; bymenium in tuberculo semilaterali, inaequali, fusco-rubro inclusum; paraphyses desunt; sporae in ascis elongato-clavae- ‚formibus fusiformes vel oblongo - ellipsoideae, octonae hyalinae, minutae, diblastae, inconspicue uniseptatae, 3—4 u latae et 3—4 plo longiores; spermogonia nondum observavi. 3 Bildet runde (ca. 83mm im Durchmesser haltende) ver- filzte, dunkelgrüne Polster auf Gneissfelsen. > Beet Sk u PETER REN > - » ee a Eingegangene neue Literatur. 1. Berichte der Deutschen Botan. Ges. I. Heft 9: O. Müller, Die Chromatophoren mariner Bacillariaceen. — Fr. Thomas, Syn- chytrium pilificum. 2. Berkeley and Broome, Notices of British Fungi. (8.-A. aus Annals and Magaz. of Natural Hist. 1883. Deecbr.) 3. Ellis, J. B. New Species of North American Fungi. (S.-A. aus Americ. Naturalist. 1883. Novbr.) 4. Farlow, W. 6. Enumeration of the Peronosporeae of the United States. (S.-A. aus: the Botanical Gazette. 1883. Octbr. und Norbr.) 5. Farlow, W. 6. Additional Note on Ustilagineae, (Ebenda.) 6. Fischer, E. Beitrag zur Kenntniss der Gattung Graphiola. (S.-A. aus Botan. Zeitung. 1883.) 7. Flora 1883. No. 19—36: Neubner, Beiträge zur Kenntniss der Calicieen. — Müller, Lichenologische Beiträge. — Reinsch, Ueber parasitische algenähnliche Pflanzen in der Russischen Blätter- kohle. — Reinsch, kin neuer algoider Typus in der Stigmarienkohle. — Warnstorf, Die Torfmoose des Flotow’schen Herbars. — Hoff- mann, Torrubia cinerea f. brachiata. — Geheeb, Bryologische Frag- mente Il. — Karsten, Natur und Entwickelung der Hysterophy- men. — Nylander, Addenda nova ad Lichenographiam europaeam. 8. Journal of Botany. Dechbr. 1883: Murray and Flight, Examination of Mr. A. Stephen Wilson’s „Sclerotia“ of Phytophthora infestans. 9. Karsten, P.A. Symbolae ad Mycologiam fennicam. (Meddel. af Societ. pro Fauna et Flora fennica 1882.) 10. Marchal, E. Pyrenomyeetes coprophiles nouveaux pour e RE da (Extr. du Bullet. de la Soeiete de Microscopie t. . No. II.) 11. Massalongo, €. Uredineae veronenses. (Estr. dal Vol. LX. Ser. Ill. dell’ Accad. d’Agricoltura di Verona.) 12. Berkeley, M. J. Descriptions of new species of Fungi, eollected by &. Lea, (From the Journ. of the Cincinnati Society of Natural Hist. 1882.) 13. Müller, O0. Die Chromatophoren mariner Bacillariaceen aus den Gattungen Pleurosigma und Nitzschia. (8.-A. aus Ber. d. Botan. Gesellsch. 1883.) 14. The Scottish Naturalist. 1884. Januar: Stevenson, Mycologia Scotica. — Trail, Heteröeism in the Uredines. — Trail, On the Species of Phragmidium on Rubus in Scotland. — Trail, On some leaf-parasites new or rare in Britain, . 15. Botaniska Notiser. 1883. Heft 6: Grönvall, Bryologiska notiser. 16. Qudemans, C. A. J. A. Bevisio Perisporiacearum in regno Batavorum hucusque detecetarum, (S.-A. aus Verslagen en Mede- deelingen der K. Akademie. II. Deel. XIX.) 17. Rabenhorst’s Kryptogamenflora. II. Band: Hauck, Die Meeresalgen. 7. Liefg. (Leipzig 1884.) 18. Revue de Botanique. Fome ll. No. 18 et 19 (Decbr. 1883 et Janv. 1884): Olivier, Flore des Lichens de l’Orne. — Feuillau- bois, Liste raisonnde de quelque Fongindes de Paris. — Renauld, 2 Guide du Bryologue dans les Pyrendes et le Sud-Ouest de la France. 19. Wettstein, R. Beiträge zur Pilzflora Niederösterreichs. Redaction Druck und Verlag Dr. G Winter in Leipzig. von . Heinrieh in Dresden a . =. LI = £ FA) UnaAsart , R Mm HEDWIGI. 1884. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. | Monat Februar. Inhalt: Karsten, Fragmenta mycologica VIIL IX. X. — Bresa- dola, Notula. — Saccardo, Notiz, — Repertorium: Sac- cardo et Malbranche, Fungi galliei. V, (Schluss.) — Saecardo et Roumegu£re, Reliquiae Libertianae. II. — Allen, Notes on the American Species of Tolypella.. — Neue Literatur. — Anzeigen. 3 Fragmenta mycologiea. VIIl. Auctore P. A. Karsten. Lophiostoma fallacissimum Karst. (N. sp.) Perithecia ut plurimum conferta, cortiei insculpta, ovoideo- sphaeroidea, ostiolo minuto, nune conoideo-truncato, nunc compresso, anguste lineari vel lunulato, latit. 0,5—0,7 mm. Aseci cylindraceo-clavati. Sporae 8: nae, obligue monostichae, oblongatae, 3-septatae, juniores grosse 4-guttulatae, ad septum medium constrictae, e luteolo fuscae, longit. 25>—40 mmm,, crassit. 10—12 mmm. Ad corticem crassiorem Tiliae ulmifoliae prope Aboam, Melanomma imitans (Karst.) Sace., Syll. IH, p. 112, ut jam antea (conf. Symb. ad Myc. Fenn. VI, p. 6) indica- vimus, cum Trematosphaeria hydrophila (Karst.) Sacc. Syll. II, p. 119 confluit. ' Differentiae inter Melanomma et Trematosphae- riam levissimi momenti sunt; ambo in unum idemque genus (Sphaeriam) facillime junguntur. Sphaeronaema macrospermum Karst. (N. sp.) Spermogonia sparsa, cortici innata, rotundata, atra, glabra, - pertusa, 0,53—0,5 mm in diam. Globulus spermaticus difformis, dilutissime flavescens. Spermatia ovoideo-ellipsoidea vel ellip- soidea, simplicia, hyalina, longit. 44—52 mmm, crassit. 22—23 mmm. In ramulis emortuis Piceae excelsae ad Mustiala. Sphaeronaemella Karst. (N. gen.) Spermogonia subsphaeroidea, membranäcea, tenuissima, mollia, sicca indurata cornea, superficialia, glabra, laeticoloria, ostiolo rostellato. Spermatia ad apicem rostri in globulum expulsa, ellipsoidea, simplicia. | Re ,. Sphaeronaemella Helvellae Karst. Syn. Sphaeria Helvellae Karst. Fung. Fenn. exs. 674. Spermogonia conferta, ovoideo-sphaeroidea vel sphae- roidea, flavescentia, 120 mmm in diam. vel 150 mmm alta et 135 mmm lata. Rostrum teretiusculum, apice penicillatum, hyalino-albidum, longit. 0,3—0,5 mm, erassit. 20 -35 mmm. Globulus magnus, rotundatus, ex albido flavidus. Spermatia ellipsoidea, plerumque 1- vel 2-guttulata, muco obvoluta, hyalina, longit. 7—13 mmm, crassit. 4—6 mmm. Ad Helvellam infulam semi-emortuam aut. 1867 et 1883 in ditione Mustialensi obvium. Phoma piceana Karst. (N. sp.) Spermogonia sparsa, per epidermidem semierumpentia, vulgo rotundata, subastoma vel vix papillata, subtilissime punc- tulata, atra, 0,5—0,8 mm diam. Spermatia elongata, curvula, eguttulata, hyalina, longit. 5 mmm, crassit. 1 mmm. Ad ramulos Piceae excelsae emortuos prope Mustiala. Coniothyrium subradicale Karst. (N. sp.) Spermogonia caespitosa, per peridermium erumpentia, subsphaeroidea, subastoma vel papillata, atra, minima. Sper- matia ellipsoidea, utrinque vulgo attenuata, simplicia, recta, flavescentia, longit. 12—20 mmm, crassit. 7—8,5 mmm. In radice denudata Tiliae ulmifoliae prope Aboam. Diplodia deflectens Karst. (N. sp.) Pycnides sparsae vel laxe gregariae, peridermio tenuissimo, translucido, disco tantum fisso, arcte adhaerente tectae, sphae- roideo-vel oblongato-applanatae, demum poro sat lato apertae, basi filamentis paucis, brevibus, radiantibus, fuscescentibus obsessae, nigrae, lat. 0,2 mm. Stylosporae oblongatae vel subellipsoideae, utrinque vix vel leviter attenuatae, unisep- tatae, ad septum vix vel leviter constrictae, dilutissime fali- gineae, eguttulatae, longit. 16—21 mmm, crassit. 7—8 mmm. In ramulis emortuis Lonicerae prope oppid. Wasam. A Diplodia Lonicerae Fuck. pyenidibus filamenti- feris solitariis et stylosporis minoribus dilutioribusque bene diversa. Vergit ad Actinonaema. Fragmenta mycologiea IX. Auctore P. A. Karsten. Tympanis saepiaria Karst. (N. sp.) Apothecia erumpenti-superficialia, sessilia, sparsa, soli- taria, subinde in caespitulos sociata (2—5 insimul), primitus clausa et subsphaeroidea, deinde aperta, concava, subinde ellipsoidea, obtuse marginata, nuda, subtiliter punctulata, nigra, latit. 03—0,4 mm. Asci clavati, obtusi, subpedi- ie" Bi cellati, longit. 70—80 mmm, erassit. 8—9,5 mmm. Sporae 8::nae, oblique mono-vel subdistichae, ovoideo-oblongatae, simplices, raro 1-, rarissime 3—5 septatae, longit. 12— 18 mmm, crassit. 3,5—4,ömmm. Paraphyses filiformes, crassit.1,5mmm, interdum ramosae. Ad lignum pineum prope Mustiala. Gloniopsis biformis (Fr.) Sace. *provecta Karst. A typo differt sporis majoribus, nempe 20—24 mmm longis et 9—10 mmm crassis, ad septum medium non con- strictis ascisque oblongatis crassioribus (longit. 90 mmm, crassit. 27 mmm). Ad lignum denudatum Quercus in regione Aboönsi. Rhynchophoma Karst. (N. gen.) Spermogonia innata (vel subsuperficialia), carbonacea, admodum tenuia, atra, in rostrum cylindraceum longum pro- ducta. Spermatia ellipsoidea vel ovoidea, simplieia vel spurie tenuiter uniseptata, hyalina. Rhynchophoma crypta Karst. (N. sp.) Ä Spermogonia sparsa, ligno alte innata, subsphaeroidea vel ovoidea, atra, latit. 100—150 mmm, rostro teretiusculo, gracillimo, spermogonio duplo quadruplove longiori, apice ultimo conoideo prominulo. Spermatia ellipsoidea, slip vel guttulata, subinde spurie tenuiter uniseptata, longit. 6—8 mmm, crassit. 3—4 mmm. In ligno carioso Tiliae ulmifoliae prope Aboam. Phoma excelsa Karst. (N. sp.) Spermogonia sparsa vel subgregaria, per peridermium erumpentia, rotundata, subastoma, atra, primitus saepe fusco- furfuracea, 0,3—0,5 mmm in diam. Spermatia ovoidea vel ellipsoidea-oblongata, uniguttulata, hyalina, longit. 15 — 24 mmm, crassit. 9 mmm. In ramis emortuis Piceae excelsae ad Mustiala. Phoma arctica Karst. (N. sp.) Spermogonia gregaria, erumpenti-superficialia, rotundata, ut plurimum subsphaeroidea, astoma, atra, 0,4—0,5 mm in diam. Spermatia sphaeroidea vel ovoidea, hyalina, diam. 1,5—3 mmm vel longit. 2-—-4 mmm, crassit. 1—2 mmm. Ad lignum vetustum in insula Maris-glacialis, Kildin. Phom. pulvisculae Sacc. proxima. Hendersonia Solani Karst. (N. sp.) Pycnidia subgregaria, per corticem erumpentia, sphae- roidea, ostiolo papillato, atra, mediocria. Stylosporae ob- longatae, utrinque obtusissimae, rectae vel flexuosae, 3—7, plerumque 3-septatae, ad septa non constrictae, dilute fuli- gineae, longit. 12—22 mmm, crassit. 4,5—6,5 mmm. * Ei | au. Sams Ad caules ramosque siccos Solani dulcamarae prope Aboam. Ad Dothiopsidem*) pertinent: Dothiopsis Juniperi (Fr.) Karst. Sphaeria Juni- peri Fr. Syst. Myce. Il, p. 366 et El. II, p. 74. Sacc. Syll. II, p. 372. Spermatia cylindracea, utringue obtusa, rectiuscula, sim- plicia, hyalina, longit. 12 mmm, crassit. 2 mmm. *Pinastri (Fr.) Karst. Dothidea pinastri Fr. El. IL, p. 123. Stromatibus crassioribus firmioribusque a typo discrepans. Var. pithyophila (Sacc.) Karst. Dothiorella**) pithyophila Sacc. Mich. VIII, p. 619. nee non Fusiecoccum bacillare Sacc. Mich. VIII, p. 627. **])othiopsis latitans (Fr.) Karst. Spermatia cylindracea, rectiuscula, utrinque obtusa, longit. 12—13 mmm, crassit. circiter 2 mmm. Var. Pyrolae Karst. Dothiora pyrenophora Fr. obvenit quoque in: Salieibus (*Salicis Karst. Symb. ad Myc. Fenn. XIX), Betulis (**Betulae Karst. 1. c.) et fructibus juniperi com- munis (***Juniperi Karst. |. c.) Dothiora eunomia Karst. (N. sp.) Stromata gregaria, peridermio elevato rimose fisso tecta, vulgo rotundata, unilocellata, 0,3- 0,5 mm lata. Spermatia elongata, recta vel leniter curvula, eguttulata, longit. 4—5 mmm, crassit. 0,5—1l mmm. In ramulis siceis Fraxini excelsioris ad Mustiala. Stysanus macrocarpus Karst. (N. sp.) Stipites sparsi, teretes, superne dilatati, atri, breves. Conidia ex hypharum apice secedente catenulatim oriunda, oblongata, utrinque rotundata obtusissima, eguttulata, hyalina, in flavum vel viridem leviter vergentia, longit. 19—22 mmm, crassit. 8 mm, Ad ramulos emortuos Coryli Avellanae in Mustiala. Fragmenta myecologiea. X. Auctore P. A. Karsten. Crouania Nylanderi Karst. (N. sp.) Syn. Peziza Polytrichi Nyl. Obs. Pez. p. 22. Karst. Monogr. Pez. p. 121 et Myc. Fenn. I, p. 62. *) Genus noster, Dothiopsis a Fusicocco (Üord.) Sacc. forte non satis diversum est. **) Dothiorellae genus Saccardoanum est Friesii Dothiora. ui a ae A Peziza Crouani Cook. Mycogr. Fig. 17 apothe- ciis minoribus sporisque asperulis statim dignoscenda. Peziza leucoloma Karst. Myc. Fenn. I, p. 63 et Fung. Fenn. exs. 537 a Peziza astroidea Hazsl. Cook. Mycogr. Fig. 49 solum sporis vulgo non exacte sphaeroideis (longit. 12—13 mmm, crassit. 10 mmm) differre videtur. Paraphyses (desunt in icone Cookei!) numerosae, filiformes, 2 mmm crassae, apice curvatae, 3 mmm crassae., Excipula (Fr.) Receptaculum cupulatum, glabrum. Spermatia oblon- gata vel elongata, simplicia, hyalina. Excipula juncigena Karst. (N. sp.) Spermogonia laxe gregaria, superficialia, subovoidea, margine inflexo, glabra, atra, siecca corrugata, disco minuto, atro, 0,5—0,8 mm lata. Spermatia elongata, utrinque ob- tusiuscula, recta vel lenissime curvula, simplicia, hyalina, longit. 8—14 mmm, crassit. 2 mmm. Ad culmos siccos Junci conglomerati prope Aboam. Excipula turgida Fr. spermatia habet ellipsoideo- oblongata, utrinque obtusissima, saepe 2-guttulata, hyalina, in flavum levissime vergentia, longit. 22—26 mmm, crassit. 9-10 mmm. Dinemasporium graminumLev. *D. strigosulum Karst. (N. subsp.) A typo recedit spermatiis minoribus (longit. 9—12 mmm), erassit. 2—3 mmm, setulisgue 6—8 mmm longis utrioque auctis. In culmis foliisque emortuis Secalis cerealis, Poae et Phragmitis communis circa Mustiala non rarum. Dothiora Syringae Karst. (N. sp.) Stromata conferta, seriatim disposita, nonnumquam sub- confluentia, per corticem erumpentia, applanata, forma varia, ut plurimum angulato-rotundata vel angulato-oblongata, laevia, nuda, nigra, sicca admodum dura, usque ad 1 mm lata, Spermatia ovoidea vel ovalia, simplieia, hyalina, longit. 4—6 mmm, crassit. 3 mmın. In ramis emortuis Syringae vulgaris prope Aboam. Fusicoccum coronatum Karst. (N. sp.) Stromata hypo-raro epiphylla, sparsa vel conferta, per epidermidem nigrefactam fissam erumpentia, depresso - sub- conoidea, albido -furfuracea, 0,5—0,8 mm lata. Spermatia cylindracea, utrinque rotundata, longit. 12—14 mmm, crassit. 2—2,5 mmm. In foliis Betulae albae putrescentibus ad Mustiala. Species Fusicocci (Dothiopsidis) omnes in Fennia u WM obviae verisimiliter spermogonia Coccomycetis (vel Pha- eidii) sistunt: Fusic. Juniperi (Fr.) Karst. Coce. Juniperi Karst. ; Fusic. pinastri (Fr.) Karst. et Fusic. pithyo- philum (Sace.) Karst. Coce. Pini (Alb. et Schw.) Karst.; Fusic. coronatum Karst. Coce. coronati (Fr.) Karst.; Fusie. latitans (Fr.) Karst, Phacidii Vaceinii Fr. sec. Fuck. Notula. Clarissimus Dr. Rehm, utpote e „Corrigenda‘“ in Raben- horst-Winter: Fungi Europaei Cent. 30 patet, fungillos nostros in ista exsiccata sub No. 2744 et 2835 editos ad alias species referendos esse censet, nempe Mollisia Myricariae Bres. No. 2744 ad Nipteram Ligni (Desm.) Rehm Ascom. No. 413, et Mollisia caesiella Bres. No. 2835 ad Pyrenopezizam aterri- mam Rehm Ase. No. 512. — Non contentionis causa, sed amore veritatis unice ducti, huic sententiae nos subseribere non possumus; qua vero de causa in sequentibus depromimus. 1. Mollisia Myricariae Bres. cum specie a Rehın in suis Ascom. No. 413 edita utique convenit, sed minime cum Cenangio Ligni Desm., quale a me, et a Mycologis generatim est intelleetum. Cenangium Ligni Desm., nobis ad ramulos Mori albae frequenter obvium, differt ascomatibus jam pri- mitus subcoriaceis, etiam disco fuscis, non vero CArnOSO- mollibus, et disco einereo, utiin nostra M. Myricariae, quae in prima evolutione facillime cum Mollisia cinerea Batsch confundi potest. Etiam Clarissimi Mycologi Boudier, Quelet, et Saccardo, cum quibus specimina communicavimus in specie nostra minime Cenangium Ligni Desm. recognoverunt; sed Boudier in ea novam vidit speciem, Quelet varietatem Mollisiae cinereae Batsch. habuit, et Prof. Saccardo eam ad Pezizam Tamaricis Roum. duxit, at e speciminibus authenticis a Roumeguere habitis mihi res non satis clare elucet. Species nostra ergo minime cum Üenangio Ligni Desm., prout amicus el. Dr. Rehm autumat, conjungi potest; sed cum revera sit identica cum specie a Rehm in Ascom. ad No. 413, anno 1876 edita sub nomine Tapesia fusca f. Myri- cariae, nune ceu Mollisia Myricariae (Rehm) in catalogo mycetum servanda est. — 2. Mollisia caesiella Bres. (in Fung. Europ. No. 2835) vero certe diversa a Pyrenopeziza aterrima Rehm Ascom. Rt), ger No? 512, si diagnosis ab ipso auctore pag. 123 data aliquam fidem meretur. 3 Species nostra ascomatibus setulis marginalibus, acicu- laribus, interdum fasciculatis praedita est, asci 90— 100% 12 u; sporae clavulatae, pluri-guttulatae 20—30 x 3—3!|, u, Jod +, In specie Rehmiana e contra de setulis non fit sermo, asci 50x10 u, et sporae ellipticae, biguttulatae 24x5 u di- euntur. Jod —. Nullo modo ergo, propter differentias allatas, species nostra ad Pyr. aterrimam Rehm ducenda, sed proprio nomine ceu species authonoma et in posterum est servanda. Etiam Cl. Prof. Saccardo fungum nostrum novum conside- rat, et sub nomine „Pirottaea Bresadolae Sacc.“ in Michelia II, pag. 536 describit. Magras, die 13. Februarii. J. Bresadola. Notiz. Professor Saccardo bittet mich um Publication der beiden nachfolgenden Stellen aus seinen Briefen an mich. Ich komme diesem Wunsche nach, gebe aber den Originaltext, um nicht durch etwaige incorrecte Uebersetzung den Sinn seiner Mittheilungen zu verändern. Den Aufsatz von Professor von Niessl in Hedwigia 1883 No. 10 betreffend, schreibt Professor Saccardo: „Je pense que les raisons adoptees par Mr. Niessl pour sup- primer Philocopra et soutenir Valsella, Diatrypella etc. ne soient pas legitimes. I. Je prends garde de voir si le charactere est constant, ou non et dans ce cas je le trouve constant, que le nombre soit multiple ou non de 4. II. Mais, admise toute fois cette distinction, je porte toute persu- asion que aussi dans Valsella, Diatrypella, Coronophora, Ditopella etc. le nombre des spores soit un multiple de 4, comme je l’ai pu voir moi-möme et Nitschke dans les especes de ces genres, ou pour la moindre multitude de spores, on peut les compter.“ Bezüglich des Artikels von Cooke über Anthostoma in Grevillea XII, p. 49 äussert sich Herr Prof. Saccardo folgendermaassen: „J’ai lu tout-aA l’heure la note de Mr. Cooke sur le genre Anthostoma du Sylloge — C'est eurieux! Mr. Cooke fait tout d’efforts pour d&erediter mon ouvrage et quel en est le resultat? — Il eleve ä l’honneur de genre le sousgenre Fuckelia de mon Anthostoma, y deplagant seulement un tr&s-petit nombre d’especes. Et voici tout! — Quant au Sphaeria cubicularis et autres, BETRETEN a, que Mr. Cooke regarda comme simples, c’est dapres Nitschke et pas sans raison quil se placent dans Anthostoma. Quant au nouveau genre Sarcoxylon de Mr. Cooke, je n’ai pus jusqu’iei en examiner aucun exemplaire et pour cela je ne peux le juger. Enfin Mr. Cooke rappele que j'ai rapporte dans le I. vol. du Sylloge une liste des erreurs typo- graphiques de ses travaux. Pas vrai! Jai rapporte seulement un essai de ses erreurs grammaticales. Üest rdellement dans mon Sylloge que se trouvent et helas trop nombreux ceserreurs typographiques. C’est bon dedistinguer!“ Repertorium. Saccardo et Malbranche, Fungi galliei. Series V. (Estr. d. Atti del R. Istituto veneto di scienze etc. I. Ser. VI.) (Schluss.) Propolis minutula Sace. et Malbr. — Ascomatibus innatis hemisphaerico-discoideis 250 u d., disco tandem sub- erumpente, applanato dilute succineo, excipuli contextu fuli- gineo, parum distineto; ascis teretiusculis, breve stipitatis, 68 — 10, parce paraphysatis, tetrasporis; sporidiis monostichis ellipsoideis utrinque obtusiuseulis, 14=6, biguttulatis, hyalinis. Hab, in caulibus emortuis Solidaginis, Montauvert. Phoma endophlaea Sace. — Peritheciis in peridermio interiore immersis, subsparsis, globoso-depressis, ?/; mill. d., poro pertusis, atris; spermatiis bacillaribus, curvulis, utrinque obtusis, 18 — 1,5-2, subhyalinis; basidiis filiformibus, 20 —25 — ] fasciculatis suffultis. Hab. in cortice interiore ramorum Quercus, Saintes (Brunaud). Gloeosporium ligustrinum Sace.. — Maculis .foliorum amphigenis rufo-ochraceis, vix marginatis, majus- ceulis; acervulis hypophyllis gregariis subeutaneo - erum- pentibus discoideis, punctiformibus, ochraceo-fuseis; conidis anguste fusoideis, leniter curvis, 12-16 = 1,5, minute 5—6-guttulatis, hyalinis; basidiis fascieulatis exiguis filitor- 'mibus e basi stromatica fusca cellulosa oriundis. Hab. in foliis Ligustri? Perrottetii culti, Saintes (Brunaud). 7 Cercosporella Triboutiana Sacc. et Letendre. — Maculis ainpliyenie gregariis minutis angulosis, arescendo expallentibus vix marginatis; caespitulis minutis, candidis; hyphis fuscieulatis eylindraceis, subcontinuis, 10—15 # longis, apice inflatulis truncatisque, hyalinis; conidis acrogenis, Bi _ a bacillari-fusoideis, rectis curvulisve, utringue acutiusculis, 40-60 —=2,5-3, diu continuis dein (spurie?) 3—4-septatis, non constrictis, hyalinis. Hab. in foliis languidis Centaureae nigrescentis, pr. Rouen. — Doctori Tribout, botänophilo gallico, Florae algeriensis exploratori assiduo speciem merito dieamus. Trinacrium torulosum Sace. et Malbr. — Conidiis sparsis gregariisque, in hyphis dematiaceis alienis parasiticis, eximie tri-radiatis; radiis e basi incrassata sensim ad apicem acute attenuatis, 35—40 —=3—4, biquadri-articulatis, articulis toruloideis h. e. ad septa constrictis, hyalinis; articulo unius radii supremo ceteris longiori et acutiori, forte stipitellum sistente. Hab. parasiticum in hyphis circa perithecia Sphae- rulinae Boudierianae ad folia Scabiosae sylvaticae. Brionne A Trinacrio subtili Fres. conidiorum radiis torulosis, parcius septatis etc. differt. Atractium (Atractiella) Brunaudianum Sacc, — Stromatibus gregariis, v. fascieulatis, superficialibus, clavi- formi-capitatis, totis candidis, 1—1,5 mill. altis, capitulo clavato-globuloso, vix "/; mill. diam.; stipite ex hyphis fili- formibus, tenuissimis, arcte fasciculatis composito, in capi- tulum expansis, ibique basidia (?), sporomorpha fusoidea, recta v. inaequilateralia, apice obtusiuscula, 3-septata, 80—85 — 12, hyalina gerentibus; conidiis in basidiorum apice nascentibus, ovato-oblongis, 23—32 = 10—12, hyalinis, granulosis, apice obtusioribus, hyphis stromatis, subinde guttulatis, eminentibus obvallatis, Hab. in sedimento Coffeae arabicae humi dejecto, putrescente, Saintes (Brunaud), — Basidia pro conidiis heteromorphis haberi possint: quo charactere conidiisque genuinis continuis, haec species a genere Atractio satis recedit et merito in genus proprium, Atractiella, erigi potest. Saccardo et Roumeguere, Reliquiae Libertianae. III. (S.-A. aus Revue mycologique 1883. October.) Die neuen Arten sind: Cryptosphaeria Crepiniana Sacc. et Roum, — Stro- mate late effuso, sed fix manifesto: peritheciis cortice immutato immersis, dense et aequaliter gregariis, globosis, minutis, vix 1/2 mill. diam., ostiolis perforantibus, vix extantibus, punctiformibus, levibus; ascis fusoideo-clavulatis, longe stipi- tatis, p. s. 306, octosporis; sporidiis allantoideis, 6-8=1,4- 1, 5, hyalinis. — Hab. in cortice levi ramorum emortnorum Meliae Azedarach cultae Malmedy (23). nu Re . Physalospora fusispora Sacc. et Roum. — Peri- theciis epiphyllis hine inde gregariis, epidermide velatis globoso-depressis, breve papillatis, 120-130 m. d., contextu parenchymatico duriusculo, fuligineo; ascis tereti-clavatis, obsolete paraphysatis, 80-90 = 12-16, subsessilibus, octo- sporis; sporidiis distichis, fusoideis, rectiusculis, utrinque acutatis, 23-26 — 5-6, hyalinis. — Hab. In foliis dejectis Ilicis Aquifolii (503), — A Phys. philoprina ascis eylindraceis, longioribus, sporidiis fusiformibus etc. recedit. D. (Chorostate) Berlesiana Sacc. et Roum. — Pustulis gregariis, discoideis subeutaneis, mediocribus, linea stromatica nulla v. obsoleta; peritheciis eireinantibus minutis globosis, 1/4 mill. d.; ostiolis in disculum erumpentem atrum, conjunctis, obtusiusculis vix emergentibus; ascis fusoideo- clavatis 50 — 8, aparaphysatis octosporis; sporidiis distichis eylindraceis utrinque obtusiuseulis, 13—17 = 3,3 — 3,5, l-septatis non v. vix constrictis, muticis, 4-guttatis hyalinis. — Hab. in ramis corticatis Rhamni Frangulae (485-486). — AD. syngenesia sporidiis muticis, stromatibus haud eoncentrice striatis etc. differt. D. (Tetrastaga) dolosa Sacc. et Roum. — Stromate vix ullo manifesto; peritheciis dense et aequaliter gregariis, cortice immersis, globulosis, vix 1/2 mill. d., intus griseis, ostiolo brevissimo, obtuso, perforante; ascis fusoideis 60-70 — 10-12, octosporis; sporidiis distichis fusoideis, utrinque obtusiusculis, medio constricto-1-septatis, 4-guttatis, hyalinis, 10-12—=4, — Hab. In ramis junioribus Robiniae Pseudo- Acaciae (505 a). — A D. oncostoma diversissima. Eriosphaeria vermicularioides Sacc. et Roum. — Peritheciis dense gregariis superficialibus, globoso-papillatis nigris, minutis, 1/6-1/5 mill. d., subcarbonaceis, setulis fili- formibus rigidis, septatis, fuligineis, basi cinctis, parceque supra conspersis; ascis eylindraceis, breve stipitatis, 70-80 — 5, octosporis; sporidiis oblique monostichis, ellipsoideis, l-septatis constrictisque, utrinque rotundatis, 78 — 4, hyalinis, — Hab. in lignis putrescentibus (540). — Ab E. Vermieularia differt ascis cylindraceis, longioribus et angustioribus; sporidiis monostichis; peritheciis supra saepius glabratis. Otthia Monodiana Sacc. et Roum, — Peritheciis subceutaneo-erumpentibus, in caespites minutos collectis, glo- bosis, obtusis, atris rugulosis, 1/2 mill. d.; ascis eylindraceis 160-170 = 18 paraphysatis, breve stipitatis, octosporis; sporidiis oblique monostichis, ellipsoideis, constricto-1-septatis, 23-25 — 12-14, fuligineis. — Hab. In ramis Salicis capreae (516). — Affinis ©. Alni Wint. un MR, Valsaria Sarraziniana Sacc. et Roum. — Stromate late effuso sed vix manifesto, corticali; peritheciis hine inde 3-4 aggregatis, v. subsparsis, globosis, nigris, 3/4 mill. d., omnino abditis; ostiolis brevibus, punctiformi-perforantibus; ascis cylindraceis, longiuscule stipitatis, 160-170 = 10, paraphysibus filiformibus obvallatis, octosporis; sporidiis oblique 1-stichis, oblongis, constrieto 1-septatis, loculo supe- riore paulo crassiore, 20-22 — 7-7,5, olivaceo-fuligineis. — Hab. In cortice Alnı glutinosae (161). Valsariae foedanti videtur affınis. Metasphaeria depressula Sacc. et Roum. — Peri- theciis dense gregariis, 1/4-1]3 mill. d., initio epidermide velatis, dein denudatis, globoso-depressis, dein collabescendo umbilicatis, ostiolo breve papillato; ascis cylindraceis breve stipitatis, 80/90 — 12, parce paraphysatis, octosporis; spo- ridiis distichis fusoideis, loculo secundo inflato, 30 = 5, utrinque obtusiusculis, subhyalinis. — Hab. In caule Um- belliferarum (211.) — Affinis M. Lathyri, a qua differt peritheciis majoribus et magis depressis, sporidiorum articulo secundo magis inflato. Leptosphaeria Gillotiana Sacc. et Roum. — Peri- theciis inaequaliter gregariis, globoso-depressis, 1/5 mill. d. et ultra, atris, cortice innatis; ascis fus®ideis, breve stipitatis, 70-75 = 10, octosporis, paraphysatis; sporidiis distichis, oblongis, utrinque rotundatis, 3-septatis, non v. vix constric- tis, 18 = 7, rufo-fuligineis. Hab. In ramis corticatis Sa- licis (165). — Affinis Lept.platycarpae a qua peritheciis minus depressis, sporidiis obtusioribus, minus constrictis, brevioribus differt. Leptosphaeria Thomasiana Sacc. et Roum. — Peritheciis dense gregariis, globoso-conicis, obtusiuscule papil- latis nigris, solidiusculis initio epidermide velatis, mox liberatis, (melanommoideis), vix 1/2 mill. d.; ascis teretiusculis, bre- viter stipitatis, parce PArep ee 80—90 = 8—10; sporidiis oblique monostichis v. distichis, oblongo-fusoideis, 3-septatis, leniter constrictis, rectis, v. curvulis, 20-22 = 6. fuscidulis. — Hab. in sarmentis Rubi emortuis (305). Melanomma Mussatianum Sacc. et Roum. — Peri- theciis dense gregariis superficialibus, globoso conieis, obtuse papillatis, 1/2 mill. d., nigris, contextu radiato, duriusculo, ascis anguste cylindrieis, breve stipitatis, paraphysatis 120-140 —= 7-8, octosporis; sporidiis 1-stichis v. subdisti- chis fusiformibus, utrinque acutis, rectis v. curvulis, 25-30 = 5, 3-septatis, ad septum medium leniter constrictis oliva- ceo fuligineis. — Hab. In ligno putri Quercus, Fagi etc, (489— 164). en Br er a a De mn Melanomma truncatulum Sacc. et Roum. — Peri- theciis hine inde subaggregatis superficialibus, carbonaceis, nigris, 1/2-3/4 mill. d., subinde duobus coalitis, ostiolo obtuse truncato inaequali, interdum obliquo; aseis eylindraceis, bre- vissime stipitatis, paraphysatis, octosporis, 130-140 — 10; sporidiis oblique 1-stichis, oblongo-fusoideis, 3-septatis, ad septa constrictis, 20 — 7, loculis extremis subhyalinis, mediis olivaceo fuligineis. — Hab. In ramis decorticatis Salicis (262). — Mel, medio affıne. Lophiostoma Barbeyanum Sace. et Roum. — Peri- theciis e basi insculpto superficialibus, matrice non atrata, globoso- conieis, nitide atris, carbonaceis, 3/4 mill. d., ostiolo compressiusculo, angusto, subinde teretiusculo, dein pertuso ; ascis tereti-fusoideis, breve stipitatis, paraphysatis, octosporis 140 = 14; sporidiis distichis breve fusoideis, 3-septatis, ad septa constrictis, 30 —= 9 fusco-melleis. — Hab. in ramis decorticatis Sambuci nigrae (422). — Ob ostiolum quan- doque subrotundum, ad Melanomma vergit. Lophiostoma (Navicella) Bommerianum Sacc. et Roum. — Peritheciis sparsis, e basi insculpta superficia- libus, globoso-conieis, carbonaceis, 1/2-3/4 mill. d., nigris ostiolo compressiusculg, angusto, subinde inaequali v. tere- tiusculo, dein pertuso; ascis elongatis (imperfecte visis); sporidiis distichis, fusoideis, inaequilateralibus, 70—80 — 20. 9-10 septatis, non constrictis, fuligineis. — Hab. In cortice erassiore Quercus (97). — Ob ostiolum subinde inaequale ad Trematosphaeriam vergit. Nectriella Helenae Sacc. et Roum. — Peritheciis inter fibras caulis gregariis, superficialibus, globosis, v. conoi- deis dein sub-collabescentibus, pallide roseis, hyphulis albis einetis, 1/4 mill. d.; ascis cylindricis, paraphysatis 90—100 — 6—7, octosporis, breve stipitatis; sporidiis oblique I-stichis ellipsoideo-oblongis, 10—12 — 5—6, utringue obtusiusculis hyalinis. — Hab. In caule putri Brassicae (175.) — Nec- triae furfurellae similis videtur, sed sporidia in nostra sunt duplo majora. Nectria Rousseauana Sacc. et Roum. — Peritheciis in caespitulos discoideos 2 mill latos collectis, stromate flavido suffultis, globoso-depressis, 13—12 mill. d., levibus rube- scentibus dein fuwscolateritiis, collabescendo umbilicato-cupu- latis, ostiolo brevi obscuriore; ascis... jam resorptis; sporidiis tereti-fusoideis, utrinque obtusiusculis, medio I-septatis, vix constrictis, 20-24—=5,5-6, hyalinis. — Hab. in caule putrido Brassicae oleraceae (178). A N. punicea, cui affınis sporidiis longioribus, matriceque mox dignoseitur. Pe Microthyrium Idaeum Sacc. et Roum. — Peritheeiis epiphyllis, dimidiato-applanatis, 250 mier. d., atris, centro pertusis, margine hyphis fuligineis, remote septatis fimbriatis, contextu perith. minute dense parenchymatico subradiato; ascis fusoideo-obelavatis, brevissime stipitatis, spurie (2) para- physatis, 5055 — 12/15 octosporis; sporidiis 2-3 stichis, clavulatis, infra medium 1-septatis, vix constrictis, loculo superiore multo majore, 18-22 = 4, olivaceis. — Hab. in foliis Vaccinii vitis-ideae. Gloniella Scortechiniana Sacc. et Roum. — Peri- theciis gregariis, saepius parallele seriatis, elongatis, saepius rectis, depressis, carbonaceis, nigris, vix 1 mill. longis, 1]4-1/3 mill. latis, rima angusta dehiscentibus; aseis eylin- draceis 100 = 10, breve stipitatis, paraphysatis, octosporis; sporidiis oblique 1-stichis ellipsoideo-oblongis, utrinque rotun- datis, 16-18 — 7, 3-septatis ad septa constrietis, hyalinis. — Hab. in ligno putri quercino (2) (91). Gloniellae ovatae et G. hyalinae affinis species. Allen, T. F. Notes on the American Species of Toly- pella. (Bulletin of Torrey Bot. Club. X. No. 10 u. 11.) Vorliegende Arbeit wird allen Characeen - Freunden eine willkommene Vervollständigung der Braun’schen und Nordstedt'schen Arbeiten über diese schwierige Pflanzen- gruppe sein, da sie 4 bisher noch nicht bekannte Species und eine neue Varietät beschreibt, die auf den beigegebenen vorzüglich ausgeführten Tafeln illustrirt werden. Die bisher in Nord - Amerika gefundenen Tolypella- Arten werden in folgendem „Schlüssel“ übersichtlich zusammengestellt: I. Obtusifolia. — Coronula evanescent. Sterile leaves undivided. A. Ultimate cell of the primary ray of the leaf longer than the other cells. T. longiecoma Braun. B. Ultimate cell not longer. + Leaflets attenuate. 2. Marine. Nucleus 370—500 u lg. T. nidifiea Leonh. wen: bit 3. Submarine. Nucleus 300—340 u lg. T. Nor- 'maniana Nordst. $ et: Era ++ Leaflets.not attenuate. : 4. Saline. Nucleus 300 — 360 a long. T. glome- . rata Leonh. 7 5. Fresh water. Nucleus 425—475 u long, matu- ring in fall. T. comosa Allen, ‚ 4 an BT Ne Kate er A ; £ une Ya ers N EL EIS EEE ARNLRN TNRL en r 03 us ar jan tun. 2 sh EB TE BE 2 a Ei ea en a ni ai ı BR. 2 II. Acutifolia. — Coronula persistent. A. Indivisa. Sterile leaves undivided. 6. Nucleus 350—375 « long, leiopyrena. T. pro- lifera Leonh. 7. Nucleus 425—450 u long, oxygyra. T. fim- briata Allen. B. Divisa. Sterile leaves divided (usually into four terminal leaflets). + Attenuata. Leaflets attenuate. S Secondary ray undivided, sterile. 8. Nucleus 285—355 u, rays 4—T-celled. T. cali- fornica Braun. 9. Nucleus 330—340 u, rays 3—4-celled. T. sti- pitata Allen. $ Secondary rays divided, fertile. 10. Nucleus 360 — 425 u long. T. intricata Leonh. 11. Nucleus 450 — 500 # long. T. intertexta Allen. ++ Non attenuata. 12. Ultimate cell mucroniform; nucleus 480— 500 u long. T. apiculata Braun. Die Diagnosen der neuen Arten sind: Tolypella glomerata Leonh. var. nova: abbre- viata Allen differt: Statura variabilis, color incrustatione cinerascens vel munda. Folia et sterilia et fertilia abbre- viata, radiis 3-cellularibus vix attenuatis obtusis. Sporangia aggregata, coronula evanescente, nucleo fusco 300— 335 #longo, stris 6—8, acutis vix prominulis. Antheridia longe stipitata 230—380 u diam. T. comosa Allen nova spec. Minor, monoica, statura 0,05-0,10 m; color incrustatione einerascens. Folia verti- cillorum sterilium indivisa, 3-articulata, fertilia in capitula congesta, simplieiter divisa, radiis 3-cellularibus, obtusis, non attenuatis. Sporangia in divisura foliorum et in fundo verticilli aggregata; coronula evanescente; nucleo atro, ovali, 425—475 u long., 320—360 u lat., T7—8-gyrato, striis promi- nulis, obtusis. Antheridia sessilia, 400—425 u diam. T. fimbriata Allen nov. spec. Statura mediocris, 0,15—020 m alt., viridis. Folia vertieilloerum sterilium indivisa, rarissime divisa, 2—3 articulata, acuta. Folia fertilia duplicato divisa, radiis fertilibus 3—4- cellularibus. Sporangia in divisura foliorum et in fundo verticilli aggre- gata, coronula persistente, cellulis superioribus longioribus quam inferioribus; nucleo fusco, ovali, 425—450 « long., —_. 1 330 - 350 u lat., oxygyro; striis 9—10, prominulis, acutis; antheridio stipitato, 300—335 u diametro, T. stipitata Allen nova spec, Statura, 0,10—0,15 m alt. Color viridis. Folia verticillorum sterilium divisa, ter-articulata, acuta. Folia fertilia divisa, nodis fructificatio- nem gerentibus duobus, radiis indivisis. 3-cellularibus acutis. Capitula fertilia laxa. Sporangia in divisura foliorum et in fundo verticilli aggregata numerosissima, longe stipitata; coronula persistente, cellulis non elongatis; nucleo fusco, 335 u longo et 260 u lat., 7—8 striato, striis acutis, sub- prominulis. Antheridio 275—300 u diametro, longe stipitato. T, intertexta Allen nov. spec. Statura robustior, 0,4-0,5 m alt., color incrustatione demum cinerascens. Vertieillis inferioribus remotis, foliis sterilibus 8, 60—80 m long., divisis; terminalibus 14-cellularibus, acutis. . Folia fertilia duplicato (vel rarius triplicato) divisa, nodis fructifi- cationem gerentibus duobus; radiis divisis, fertilibus 4-cellu- laribus (rarius 3—5), acutis, mucrone 85u long., 55—65 u lat. Sporangia in fundo verticilli et in divisura foliorum aggre- gata, coronula elongata, sub-persistente; nucleo ovali, 450—475 u long., fusco, 10-gyrato, striis acutis, sub - pro- minulis. Antheridia brevi-stipitata, 320—350 u. diam. Eingegangene neue Literatur. 20. Ambrosi, Fr. Un canestro d’Imenomiceti raccolti nella valle di Sella nell’ Agosto e Settembre del 1882. (Extr. dal Bul- lettino della Societä Vento-Trentina di Scienze naturali. Tom. III. No. 1. Anno 1884.) 21. Berichte der deutschen botan. Gesellschaft I. Heft 10: Schmidt, Das Zustandekommen der fixen Lichtlage blattartiger Organe durch Torsion. (Versuche mit Marchantia.) — Jönsson, Der richtende Einfluss strömenden Wassers auf wachsende Pflanzen und Pflanzentheile. (Versuche mit Plasmodien, Schimmelpilzen.) — Pfeffer, Locomotorische Richtungsbewegungen durch chemische Reize. (Schwärmsporen, Spermatozoiden ete. als Versuchsobjecte.) 22. Bulletin of the Torrey botanical Club. X. No. 12: Peck, A new Genus of Sphaeriaceous Fungi. — Stephani, A new species of Frullania. — Lemmon, Notholaena Lemmoni. 23. Cooke, M.C. Illustrations of British Fungi. XX, etXXI. London, 1884. 24. Farlow, W. @. Notes on the Cryptogamic Flora of the White Mountains. (Extr. from Appalachia. III Bd. part. 3. Januar 1884.) 25. Nuovo Giornale botanico italiano. 1884. No. 1: Borzi, Protochytrium Spirogyrae. — Piccone, Nuovi materiali per lV’algo- logia sarda. 26. Malbranche et Letendre, Champignons nouveaux ou peu communs r6coltes en Normandie. (Extr. du Bullet. de la Soc. des Amis d. Sciens. nat. de Rouen 1883.) 27. Botaniska Notiser. 1884. No. 1: Kaurin, Fra Opdals Mosflora. B. ISRERNL ENT wg 28. Plowright and Wilson, On Barya aurantiaca. (Gardener’s Chroniele 1884. February.) 29, Plowright, Ch. P. Mahonia Aquifolia as a Nurse of the Puceinia graminis. (From the Proceed. of the Royal Society. 1883. No. 228.) 30. Plowright. Ch. P. On the Life History of the Dock Aeci- dium (Aee. Rumiecis). (Ebenda.) 31. Revue de Botanique 1884. Fevrier: Feuillaubois, Liste raisonnde de quelques Fongindes de Paris. — Renauld, Guide du Bryologue dans les Pyrenees etc. 32. Revue bryologique. 1884. No. 1: Liste des Bryologues du monde. 1. Supplement. — Philibert, Sur le Thuidium decipiens. — Massalongo, Sur la deeouverte du Dumortiera irrigua en Italie. — Gravet, Additions & la Flore bryologique de Belgique. 33. Revue myeologique,. 1884. Janvier: Morthier, Sur Y’Eu- ryachora stellaris et le Phyliachora campanulae. — Müller, Lichens de Palestine.e — Müller, Supplement aux lichens d’Egypte. — Feuilleaubois, Etudes sur le Phallus impudicus. — Saccardo et Roumeguöre, Reliquiae Libertianae. 'IV. — Quelet, Mougeot, Ferry, Forquignon et Bardy, Les champignons observes dans les Vosges en 1883. — Bardy, Del’Amanite rougeätre et du danger de son emploi alimentaire. 34, Saccardo et Roumeguedre, Reliquiae mycologicae Liber- tianae. IV. (Extr. de la Revue mycologique 1884.) 35. Zopf, W. Zur Kenntniss der anatomischen Anpassung der Pilzfrüchte an die Function der Sporenentleerung. I. (Halle, 1884.) Anzeigen. Bereits mehrfach eingeführt ! Soeben erschien: schul-Botanik. Nach methodischen Grundsätzen bearbeitet von Dr. Herm., Krause Ord. Lehrer am Leibnitz-Real-Gymnasium zu Hannover. Mit 386 in den Text eingedruckten Holzscbnitten. Preis 2 Mark. Zur Ansicht von jeder Buchhandlung zu beziehen, wie auch von Helwing’sche Verlagsbuchhandlung, Hannover. Der Unterzeichnete ist beauftragt, eine grössere Meer - Algen - Sammlung, 8001000 Species, darunter viele seltene exotische Arten, in meist sehr schönen Exemplaren umfassend, zu verkaufen. Preis pro Cen- turie 25 Mark. Leipzig, Lessingstrasse 18. Dr. G. Winter. Redaction Ä Druck und Verlag Dr. G. Winter in Leipzig. von Ü. Heinrich in Dresden. Ph, hab Mayro7w. e #3. HEDWIGIA. 188%. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat März. $ Inhalt: Ludwig, Micrococeus Pflügeri. — Karsten, Fragmenta mycologica Xl. XII. XIIL. — Schulzer et Saccardo, Micro- mycetes Slavonici. — Repertorium: Müller, O., Die Chro- matophoren mariner Bacillariaceen. — Mül ler, J., Lichenes Pa- laestinenses, — Neue Literatur. — Anzeige. ei m * Micrococeus Pflügeri Ludw., ein neuer photogener i Pilz. Von Dr. F. Ludwig. Die spontane Phosphorescenz des Holzes, Laubes ete. : ist bekanntlich die Folge einer eigenthümlichen durch = charakteristische Agaricineen, Polyporeen oder Pyrenomyceten 2 (Agaricus melleus, Collybia tuberosa, Xylarıa hypoxylon E etc.) hervorgerufenen Zersetzung, der „Lichtfäule“. Auch E bei der Phosphorescenz des Fleisches, der Seefische, des e Speichels und Schweisses bei gewissen Krankheiten, der < Milch hat man schon lange eine ähnliche Ursache vermuthet. e Doch erst Pflüger hat konstatirt, dass das Leuchten todter Seefische, das oft schon bald, nachdem dieselben aufs Trockene gebracht sind, eintritt, wirklich durch Mikroorganismen ver- ursacht ‘wird und Nüesch hat darauf gefunden, dass auch die Phosphorescenz des Fleisches der Schlachtthiere, die re seit dem Berichte des P. Hieronymus Fabrieius ab Aqua- Br pedente, aus dem Jahre 1592, häufig beobachtet worden ist, “ mit der Anwesenheit von Spaltpilzen zusammen hängt. Beide Forscher haben aber den betreffenden Urhebern der Phosphorescenz besondere Aufmerksamkeit nicht geschenkt. Ich habe nun seit einer Reihe von Jahren sowohl die Phosphorescenz der Fische als auch des F leisches der SE Schlachtthiere nach verschiedenen Seiten hin untersucht und 3 dabei gefunden, dass in beiden Fällen ein und derselbe charakteristische Spaltpilz der Urheber der Lichterscheinung ist, den ich nunmehr als Mierococcus Pflügeri glaube be- EHER ea zeichnen zu sollen. en. Die klebrige, abwischbare Leuchtmasse „lichtfauler“ Fische, wie lichtfaulen Fleisches der Schlachtthiere, welche abgewischt die Phosphorescenz auch anderen Körpern: Lösch- _ papier, Fingern etc. mittheilt, besteht der Hauptsache nach Do * he T Ja ia Va ana ai a rt, eh u. ee "Br ui + UL - a Di le en: er a WE 9 ne wi Ä BR r 5 a # TERPER FE ER a in = Ba ; a Fe aus in lebhafter Theilung begriffenen Mikrokokken. Die leb- hafte Bewegung derselben, wie auch die Vermischung mit den Zersetzungsstoffen des Fleisches liessen eine Grössen- 4 bestimmung ete. nicht zu, dieselbe gelang mir erst, nachdem die Mikrokokken durch Färbmittel (Gentianviolett — Weigerts Mischung für Tuberkelbaeillen — lässt dieselben ausser- ordentlich wirksam hervortreten) optisch isolirt waren.*) Es zeigt der Micrococeus Pflügeri dann eine zooglöen- artige Anordnung; die rundlichen Zellen liegen dicht ge- w drängt, oft reihenförmig nebeneinander, zu zwei und in mehr, die Produkte einer lebhaften Theilung. Nicht selten Be. überwiegt bei frisch getheilten Individuen der Durchmesser E etwas in der Theilungsrichtung, Die Grösse der Zellen be- trägt ca. !a—1 u. Die Phosphorescenz tritt nie ohne diesen Pilz auf und ihre Ausbreitung ist streng an die der Mikrokokken ge- bunden. Im Anfang, bilden die Pilzzooglöen isolirte Klümp- chen, ähnlich wie bei dem chromogenen Mierococeus rodi- giosus und verursachen eine sternförmig verbreitete, hie, aber intensive Phosphorescenz, später erst verbreiten sie sich rasch (auch bei den Fischen, bei denen sie an den Schuppen und besonders gern am Auge auftreten) durch das ganze Fleisch und machen dasselbe leuchtend. Wie bei dem leuchtenden Holz scheint auch das Substrat leuchtend, vermuthlich werden bei der durch Micrococe. Pflügeri eingeleiteten Lichtfäule den Radziszewski’schen Phosphorescenten ähnliche Stoffe gebildet. B. Die Phosphorescenz wird durch Befeuchten mit einer P schwachen Salzlösung intensiver. _ Spült man mit solchem Wasser die phosphorescenten Stellen ab, so wird das Wasser selbst leuchtend und bleibt es, so lange es den nöthigen Sauerstoff enthält und keine Fäulniss eintritt. Ich brachte solches Leuchtwasser in ein Fläschchen, das ich fest verkorkte. Nach '/, Stunde hörte das Leuchten völlig auf, kehrte aber immer sehr lebhaft — auch noch nach 8 Stunden — wieder beim Schütteln der Flasche. Nach einem Tage erst schien die Luft völlig verbraucht zu sein, denn dann wurde der Inhalt auch bei anhaltendem Schütteln nicht wieder leuchtend. Am 2. Tage entkorkte ich die Flasche und schüttete das Wasser, welches noch den charakteristischen Zersetzungsgeruch des Mier. Pflüg. hatte, a a ie *) Saubere Präparate des Mierococeus Pflügeri liefert auf meine Veranlassung Herr Präparator W. Schubert in Dresden (mikrosk, Be Museum.) ee BER RER PETER EN in eine flache Schale. Am Abend war es wieder leuchtend und wurde in der Flasche beim jedesmaligen Schütteln leuchtend. Am dritten Tag trat die gewöhnliche Fäulniss ein, die durch einen intensiven SH,-Geruch ausgezeichnet ist; das Wasser liess sich nur noch ganz schwach zum ren bringen, am vierten Tage leuchtete es gar nicht mehr. Die Abhängigkeit der Phosphorescenz von dem Micro- coccus und die Identität der Pflüger’schen und Nüesch’schen Mieroorganismen mit demselben beweisen am evidentesten meine Kulturversuche, von denen einige der wichtigsten mitgetheilt werden sollen. Die Infektion geschah gewöhn- lich in der Weise, dass mit dem Messer eine winzige Portion der Mikrokokkenzooglöa abgehoben und durch einen Ein- schnitt in das Fleisch eingeimpft wurde. Nur in einigen Fällen wurde dieselbe durch Abspülen des Fleisches in dem erwähnten Leuchtwasser bewirkt. Am 26. XI. 82 infizirte ich frische Stücken von Schweine- fleisch, Kalb- und Rindfleisch mit phosphorescirender Zooglöa von einem leuchtenden Schellfisch, an dem die Phosphores- cenz noch die anfangs erwähnte sternartige Vertheilung zeigte. Am 27. XI. leuchteten alle 3 Fleischsorten an der infizirten Stell. Das Fleisch des Schellfisches leuchtete durchweg, nach dem es der Luft länger ausgesetzt. Am 29. XI. leuchteten Rind-, Kalb- und Schweinefleisch über und über, letzteres besonders intensiv. Am 1. XI. phosph. die 3 Fleischsorten noch stärker, ebenso Schöpsenfleisch, das am vorhergehenden Tag durch Leuchtwasser infizirt ward, an fettigen Stellen war die Phosphorescenz am stärksten, sternförmig verbreitet und überdauerte auch in der Nacht zum 2. XII. eine Temperatur von ca. 8°R. Am 1. XII. wurde frisches Schweinefleisch, am 3. XII. frische Rindslende von der letzten Kultur aus infizirt, die Phosphorescenz verbreitetesich gleichfalls wie früher. Fettige Stellen des Schweinefleisches, das am 4. XII. im Frost völlig erstarrt war, leuchteten noch sehr intensiv. Am 4. und 5. XI. leuchteten die Fleischstücke vom 27. XI. noch schwach. Trotzdem die sie überstülpende Glasglocke ausgekocht und sonstige Vor- sichtsmaassregeln getroffen waren, trat bei diesen in be- wohnten warmen Räumen stehenden Kulturen normale Fäulniss ein, wie sowohl der penetrante Geruch, als die Anwesenheit des Bacterium Termo ergab. Es ist dies um so bemerkenswerther, als in einer vor dem Fenster liegenden Blechbüchse, die der anhaltenden Kälte ausgesetzt war, die Phosph. länger anhielt. (Leider habe ich mir die Zeit nicht notirt.) — Öb auch die leuchtende Milch und die leuchten- * Mn Sue RR a ie ie a ne Da Be Hase a 2 a a u Men | den menschlichen Auswürfe (Speichel, Harn — auch Schweiss) = durch denselben Pilz in Lichtfäule versetzt werden, konnte ich nicht erforschen; bezüglich der Milch fielen die Versuche negativ aus. Ich hatte einen mit der Leuchtmasse vom Schellfisch beladenen Schwimmer auf Milch gebracht, um i zu untersuchen, ob sich die Phosph. von da verbreite. Dies geschah aber nicht und ebenso fielen audere Versuche negativ aus. Dagegen nahm die Milch sehr bald den für den M. Pflügeri charakteristischen Fäulnissgeruch an. Ist nach Vorstehendem die Identität des sehr spora- dischen Leuchtens des Fleisches der Fleischerläden mit dem der Seefische wahrscheinlich, so liegt die Vermuthung nahe, dass jenes durch gelegentliche Berührung des Fleisches mit Seefischen (etwa auf dem Hackklotz der Fleischer) erzeugt : werde. Der Miecrococceus Pflügeri, der eine Vorliebe für i salzhaltiges Wasser zeigt und in seinen lichterzeugenden Wirkungen durch dieses verstärkt wird, findet sich vielleicht schon im Meere. Wenigstens ist die Beobachtung Meyen’s von einer leuchtenden Meeresspaltpflanze (einer „Oseillaria‘[?]) hier erwähnenswerth.*) Zum Schluss sei noch hervorgehoben, dass auch die Farbe des Phosphorescenzlichtes des von Mier. Pflügeri be- wohnten Substrates bei allen Fleischsorten und bei Fischen dieselbe ist. Dem blosen Auge erscheint dieselbe blass blaugrün, ähnlich dem eine weisse Wand beleuchtenden Vollmondlichte, dessen Komplementärfarbe mir rothbraun 3 erschien. Dasselbe Resultat ergiebt eine Beobachtung durch E farbige Gläser. Am durchlässigsten für die Phosphorescenz- hi strahlen war ein blaues, etwas weniger durchlässig ein wenig 2 absorbirendes gelbes, noch weniger der Reihe nach ein grünes } und violettes Glas, während bei dem gewöhnlichen durch a den Hallimasch in Lichtfäule versetzten Holze die ent- sprechende Reihenfolge der Gläser gelb, grün, violett, blau war. Rothes Glas ist für beide Phosphorescenzliehter un- durchlässig trotz seines relativ schwachen Absorptionsver- F mögens. Die spektroskopische Bestimmung der Absorptions- bezirke bezüglich der diaphanen Bezirke der benutzten = Gläser ergab übereinstimmend mit der direkten Beobachtung e des Phosphorescenzspektrums, auf die ich an anderem Orte $ zurückkomme, dass das Spektrum der durch M. Pflügeri erzeugten Phosphorescenz sich etwa von der Fraunhofer’schen 4 Linie b ununterbrochen bis ins Violette, erstreckt. (An ; anderem Orte werde ich zeigen, dass sich die durch ver- *) Vgl. die Literaturnachweise hierzu, wie zu anderen Beob. in R‘ meinen „Pilzwirkungen“. Greiz 1882. Nach Zopf's Vermuthung ist die leuchtende „Oscillaria“ Meyen’s eine Beggiatoa. schiedene Pilze eingeleiteten Arten von Lichtfäule auch durch die Phosphorescenzspektren nicht unwesentlich unter- scheiden.) Fragmenta myecologieca XI. Auctore P. A. Karsten. Crouania Knjäschensis Karst. (N. sp.) Apothecia sparsa, sessilia, primitus hemisphaerica, demum expansa, subnuda, epithecio aurantio-Juteo, extus dilutiora, latit. eireiter 1 cm. Asei cylindracei, usque ad 250 mmm longi, 14—15 mmm erassi. Sporae monostichae, sphaeroi- deae, laeves, guttulatae vel plasmate in globulos diviso, diam. 12—15 mmm. Paraphyses copiosae, apice vix incrassatae, curvatae, byalinae, crassit. cire. 2 mmm. Supra terram prope pagum Knjäschä Maris Albi, m. Aug. 1861. Pleospora gigaspora Karst. (N. sp.) Perithecia in matrice haud mutata, sparsa vel sub- gregaria, epidermide primitus tecta, dein ea perfossa nudata- conoideo-sphaeroidea vel lenticulari-hemisphaerica, basi appla- nata, vertice obtusa vel umbonata, laevia, glabra, atra, diam. 0,3— 0,4 mm. Sporae &:nae, distichae, ovoideo-oblongatae vel ellipsoideae, supra medium constrictae, rectae, superne obtuse subattenuatae, parte dimidia inferiori angustiore apiceque rotundata, transverse 10—13-septatae, murali-divisae (septulis longitudinalibus hine inde interruptis obsoletioribus 3—4), saturate melleae, demum dilute fusco-melleae, longit. 60—70 mmm, crassit. 24—34 mmm. Ad caules emortuos herbarum majorum in insula Maris glacialis, Kildin, m. Julio 1861. Pyrenophora abscondita Karst. (Sphaeria abscondita Karst. Fung. Lapp. or. p- 216)*) ascis clavatis, brevissime pedicellatis, longit. 60—100 mmm, erassit. 10—18 mmm, sporis ellipsoideis vel ovoideo-oblongatis, utrinque attenuatis, ad medium con- strietis, rectis vel leviter curvulis, mono-vel subdistichis, 3—5-septatis, septulo unico hine inde interrupto accedente longitudinali, melleis, haud bene pellueidis, longit. 17— 21 mmm, crassit. 7—9 mmm est instructa; ideo Pyreno- phorae phaeocomoidi Sace, Syll. II, p. 280 affınis. Pyrenophora chrysospora (Niessl.) Sace. (Pleo- spora herbarum Karst. Fung. Spetsb, p- 98 pr.p) in insulis Spetsbergen et Beeren Eiland ad caules et folia - plautarum variarum Di-et Monocotyledonearum frequentis- . 'sime obvenit, Sa Zr Ä *) Deseriptio ibi data ad speeimina haud matura est facta. eh a ar A BIN EN a tt ade: "2 ZEN REF? ne Arne Dr nd aaa, ar nr a Kar en * polaris Karst. (Pleospora herbarum Karst. . c. pr. p.) erithecia erumpentia, subsphaeroidea, saepe ostiolo papillato, vertice setulis parcis erectis divergentibus brevibus instructa, eirciter 0,2 mm lata. Asci oblongati vel oblongato- clavati, brevissime pedicellati, longit. 90—180 mmm, crassit. 30—44 mmm. Sporae 8:nae, di-vel subtristichae, ellip- soideae vel ovoideo-oblongatae, ad medium vix vel leviter constrictae, utringue obtusae, transverse 7- raro 5- septatae, septulis longitudinalibus hinc indeinterruptis 1—3accedentibus, rectae, inaequilaterales vel leniter curvulae, aureae vel melleae, demum in fuscum plus minus vergentes, longit. 30—53 mmm, erassit. 18—27 mmm. Paraphyses parum notabiles. Aeque frequens ac forma iypica. Pleospora herbarum (Fr.) Rab. et Pyrenophora Androsaces (Fuck.) Sacc. ex insulis Spetsbergensibus nondum sunt cognitae. Septoria polaris Karst. (N. sp.) Spermogonia amphigena, hinc inde dense gregaria, saepe maculis indeterminatis obsoletis arescendo expallentibus vel nigrescentibus insidentia, subeutanea, emergentia, conoideo- sphaeroidea, demum pertusa, nitentia, diam. O,lmm. Spermatia fusoideo-bacillaria, recta, guttulata, hyalina, longit. 16—30 mmm, crassit. 2—3 mmm. In foliis languescentibus Ranunculi lapponici ad Adventbay, d. 8. m. Aug. 1868 (Th. Fries). Septoria caudata Karst. (N. sp.) Maculae nullae. Spermogonia gregaria, superficialia, hemisphaerica, siecitate vulgo depressa, immo depresse cupu- lata, corrugata, astoma vel ostiolo obsolete papillato, tenuissima, contextu celluloso fuligineo-atra, latit. eirciter 0,2 mm. Sper- matia fusoideo-falcata, guttulata, longit. 15—25 mmm, crassit. cireiter 2 mmm, sursum in setulam circiter 15 mmm longam producta, hyalina. Ad caules siccos in Beeren Eiland, d. 24. m. Julii 1863 (Th. Fries). Phoma alpina Speg. * planiuscula Karst. (N. subsp.) Spermogonia subgregaria, epidermide tecta, orbicularia, applanata, papilla brevissima, latiuscula erumpente, atra, latit. circiter 0,2 mm. Spermatia aa vet oblongato- fusoidea, recta, eguttulata, hyalina, longit. 3—4 mmm, crassit. 1,5—2 mmm. Ad caules siccos Saxifragae hieraciifoliae in Green Harbour, m. Julio 1868 (Th. Fries). Septoria punctoidea Karst. (N. sp.) RE SERIEN 45, BE u an re A re a Aa te 3 a Fee hr Es me mA? R RE r ö f 2 ng # EIER TI RER SEEN 2 ES; zD£ zu Jin Aula dl aan DEE En nn a ii; ; Ju ; i ei 36. Be Spermogonia subgregaria, subeutanea, demum erum- pentia, sphaeroidea, poro pertusa, atrofusca, humectata fusco- pallentia, diam. 40—60 mmm. Spermatia fusoideo-baecillaria, curvula vel recta, guttulata, hyalina, longit. 12—16 mmm, crassit, 1,5—2 mmm. In foliis aridis Caricis misandrae ad Adventbay, d. 8 m. Aug. 1868 (Th. Fries). Phoma herbarum West. var. Thulensis Karst. (N. var.) Spermogonia subgregaria, subcutanea, erumpentia, sphae- roidea, astoma, atra, contextu celluloso fuliginea, 90—100 mmm lata. Spermatia oblongata, recta, eguttulata, hyalina, longit. 7—10 mmm, crassit. 2-3 mmm. Ad caules aridos Pedicularis hirsutae, d. 1 m. Aug. 1868 (Th. Fries). Helminthosporium flexuosum Cord. in foliis Airae alpinae, Glyceriae angustatae, Poae strictae et Luzulae hyperboreae ad Kobbebay, Brandervijnebay et Adventbay lectum est a Cel. Th. Fries. Fragmenta mycologica XII. Auctore P. A. Karsten. Endogone versiformis Karst. (N. sp.) „Peridia tuberculiformia, irregularia, mollia, ex hyphis ramosis inarticulatis, circa 6 mmm crassis contexta, carneo- pallida vel pallido-ochracea, albofloceosa“, sicca subochracea, usque ad 1 cm lata. Sporangia subsphaeroidea, albida, diam. 65—95 mmm. Sporae sphaeroideae. In horto botanico Helsingforsiensi in cealidariis (frigidio- ribus) subsepulta in terra plantarum m. Nov.-Jan. leg. Cel. W. Nylander. Ab End. pisiformi Link. forma, magnitudine nec non colore diserepat. An End. macrocarpa Tul? Bypochnus mucidulus Karst. ut varietas. Hyp. um- brini (Fr.) est censendus. Exosporium Padi Karst. (N. sp.) Sporodochia conoideo-vel convexo-pulvinata, superficialia, atra, diam. 0,5—0,7 mm. Conidia elongata, utrinque leviter attenuata, recta, ‚1—3-septata, olivaceo-fuliginea, longit. 60—71 mmm, crassit, 14—20 mmm. In ramis corticatis Pruni Padi emortuis prope opp. _Wasa, m. Junio 1864. Exosporio Tiliae Link. affine, sed minus notisque supra datis facile distinctum. ( ZN ER Eulen en Protomyces (Exomyces)*) pithyophilus Karst. (N. sp.) ii superficiales, rotundati vel forma varia, con- fluentes, fusei vel rufo-fusei, latit. 1—1,5 mm. Sporae (Sporangia ?) sphaeroideae vel demum ovoideae, fusco-flavae impellucidaeque (sub mier.), superficie inaequabili, diam. 45—65 mmm, vel longit. 75 mmm, erassit. 60 mmm. Endo- sporae agiert diam. 27—34 mmm. In ligno mueido pineo prope Mustiala, m. Oct. 1867. Ab affini Prot. xylogeno Sacc. Mich. I, p. 14 et Fung. ital. delin. f. 104 episporio sat tenui, haud laevi, concolore, eolore nee non magnitudine diversus. Protomyces(Exomyces) muscorum Karst. (N. sp.) Acervuli superficiales, rotundati vel forma varii, conflu- entes, ferruginei, latit. 0,5—1 mm. Sporae sphaeroideae, muco obvolutae vulgoque per plures conjunctae, laevissimae, flavae (sub mier.), diam. 30-55 mmm. Ad muscos (Hypna) semiemortuos in monte Observatorü berget Aboae, m, Junio 1869. Fragmenta mycologieca XIIl. Auctore P. A. Karsten. Habrostietis carneopallida Karst. (N. sp.) Apothecia gregaria vel subsparsa, per epidermidem stellatim fissam erumpentia laeiniisque ejus eincta, patelli- formia, margine tenuissimo inaeqvali vel albido-denticulato, rg carneopallido, latit. circiter Imm. Asci oblongato- clavati, subsessiles, longit. 108-145 mmm, crassit. 27—29 mmm. Sporae 8: nae, distichae, ellipsoideae, utrinque, praecipue tamen inferne, leviter attenuatae, saepe inaequi- laterales, chlorino-hyalinae, eguttulatae, episporio crasso, longit. 27—34 mmm, crassit. 14—15 mmm. Paraphyses copiosae, filiformes, flexuosae, hyalinae, crassit. 2 mmm. In cortice Alni incanae in Lapponia Inarensi et paroecia Hollola (Edw. Wainio). Habrostictidi aurantiacae Rehm adpropinquans. Coniosporium miserrimum Karst. (N. sp.) Acervuli minimi, gregarii, superficiales, aterrimi. Conidia sphaeroideo - ellipsoidea vel sphaeroidea, saepe inaequalia vel subangulosa, fusca, pellueidaque (sub lente), longit. 4—6 mmm, crassit. 3—4 mmm ‚vel diam. 3—6 mmm. Ad corticem laevem Betulae albae in Kianta (Fenniae), 1877 (Edw. Wainio). a *) Exomyces species Protomycetis superficiales, saprophytas colligit. 2 a le Be . v8 — 4. — Fe Coniosporium aterrimum (Cord.) Sace. .. * C. punctoideum Karst. Typo fere duplo minus. Conidia sphaeroideo-ellipsoidea vel sphaeroidea, longit. 6-7 mmm, crassit. 4 mmm vel diam. 3-6 mmm. Ad lignum vetustum pineum in Kianta (Edw. Wainio). Helminthosporium phyllophilum Karst. = sp.) Caespites minuti, hypophylli, dilute fuligineo-olivacei. Hyphae fasciculatae, filiformes, parce ramosae, articulatae, usqve ad 200 mmm longae, 5—6 mmm crassae. Conidia oblongata, utrinque obtusissima, primitus simplieia et hya- lina, demum olivacea et 3-septata, longit. 14—23 mmm, erassit. 5—9 mmm. Helsingforsiae, ad folia Corni albae adhue viva (Edw. Wainio). Coniothyrium dispersellum Karst. (N. sp.) Spermogonia dispersa, inter fibras ligni libera, rotundata, astoma, demum ore lato aperta, mollia, tenuissima, nigres- centia, diam. 0,2 mm.. Spermatia ovoidea vel ellipsoidea, saepe inaequalia, hyalina, in olivaceum vel olivaceofuscum nonnihil vergentia, longit. 5—8 mmm, crassit. 3—4,5 mmm. In ligno pineo in par. Fenniae Padasjoki (Edm. Wainio). RT Er Micromycetes Slavoniei novi. Recensuerunt » St. Schulzer v. Mueggenburg et P. A. Saccardo. Conjunctis studiis diagnoses eduntur micromycetum no- vorum, quos auctorum alter, nempe St. Schulzer per multos annos legit in Slavonia et praesertim prope Vinkovce, iconibusque coloratis et descriptionibus (plerisque adhuc in- editis) illustrare curavit. Opus et numeri quae in diag- = nosibus sequentibus ubique eitantur ad illustrationes Schulze- rianas manuscriptas referenda sunt. u Pyrenomycetes. Bi 1. Cryptosphaeria Schulzeri Sace. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 525 et 526. — Peritheciis densiuscule gre- garlis, cortice subimmutato immersis, globosis, 400 mier. d., ostiolis conoideis non rimosis; ascis clavatis, breviterr E stipitatis, octosporis; sporidiis subdistichis, botuliformibus, ” | 5 —1,5-2, biguttulatis, ale ; Hab. in cortice Ulmi suberosae pr. Vinkovce, socia forma helminthosporioidea: conidiis eylindraceis, curvulis, denique 5-7-septatis, fuscis, 18 mier. longis. erh 2. Eutypella Mori Schulz. et Sacc. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 980, — Stromatibus laxe gregariis, innato- RR: BR: R PN: a a un Ba sn Are ar ZART en a Er ee pe erumpentibus, corticolis, verruciformibus, 1/2-2 mill. er., atris, intus pallidis, linea nulla nigra infra limitatis; peritheciis stromate immersis, valsoideis, ovatis, collis convergentibus, in ostiola emergentiaincrassatula,noduloso-rimosa desinentibus ; ascis clavatis, stipitatis, (spurie?) paraphysatis, octosporis; sporidiis distichis, allantoideis, hyalinis, 9-12 = 3. Hab. in ramis corticatis Mori nigrae pr. Vinkovce. — Forte hon specifice distinguenda a forma eutypellacea Eutypae ludibundae. 3. FracchiaeaCordaeana Schulz. et Sacc. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 101 et in Pilz. Quitt. n. 21 (Syn- sphaeria parallela). — Peritheciis hine inde in acer- vulos coadunatis, subsuperficialibus v. superficiali - globosis v. globoso-conoideis 1/4-2/5 mill. d., minute rugulosis, atris, vertice obtusiusculis minute pertusis, intus pallidis, denique collabascendo umbilicato concaviusculis; ascis paraphysatis, celavatis, mediocriter stipitatis, polysporis; sporidiis allan- toideis saepius 3-guttatis, 14 3, utrinque rotundatis, hyalinis, Hab. in corticetrunei Cydoniae vulgaris pr.Vinkovce. 4. Fracchiaea Saccardiana Schulz. in litt. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 109 et in Pilz. Quitt. n. 25 (Syn- sphaeria acanthostigmoides). — Peritheciis gregariis, v. hine inde subaggregatis, globulosis, superficialibus, imo basi coarctatis, vertice rotundatis vix pertusis, atris, setulis brevissimis densiusculis vestitis intus pallidis, 1/4 2/5 mill. d.; ascis clavatis breve stipitatis paraphysatis, polysporis; sporidiis allantoideis utrinque rotundatis, triguttatis, curvis, hyalinis, 14 = 3. Hab. in ramis decorticatis Cydoniae vulgaris, pr. Vinkovce. 5. Ceratostomella stricta (Pers.) Sacc. var. majus- ceula Schulz. et Sacc. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 845. — A typo recedit sporidiis paulo majoribus, nempe 12-14 = 3, pariter 2-3-guttatis, hyalinis. ° Hab. in ligno putri populino pr. Vinkovce. 6. Rosellinia rugulosa Schulz. et Sacc. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 259. — Peritheciis gregariis v. sub- sparsis, superficialibus, globoso-conieis obtusiusculis, minu- tissime rugulosis, atris, 1/d-1/3 mill. diam.; ascis eylindricis paraphysatis, subsessilibus, octosporis; sporidis oblique monostichis, ellipsoideis, utrinque rotundatis, 10 — 6, 1-4 guttatis fuligineis. Hab. in cortice emortuo Piri Mali pr. Vinkovce. — Affinis Roselliniae rimincolae, 7. Melanopsamma emergens Schulz. et Sace. — Sehulz. Ill. Fung. Slav, n. 616. — Peritheciis laxe gregariis ligno semi-immersis globulosis, sursum conieis, minutis, 0,1-0,2 mill. d., carbonaceis, minute verruculosis, atris; ostiolo obtusiusculo, perforato; asceis tereticlavulatis, subsessilibus, filiformi-paraphysatis, octosporis; sporidiis distichis, oblongis, saepe curvulis, utringue rotundatis, medio constrictis, 4-guttu- latis, 14-21 = 4-5, hyalinis. Hab. ad ligna quercina prope Vinkovce. 8. Melanopsamma amphisphaeria Schulz. et Sacc. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 110 et in Pilz. Quitt. n. 36. Fig. 36 (Sphaeria). — Peritheciis dense gregariis, superficialibus . nigris, laevissimis, globosis v. globoso-conicis, 1/5-1/3 mill. d., ostiolo obtuse conico; ascis cylindrieis paraphysatis, brevissime stipitatis, octosporis; sporidiis recte v. oblique 1-stichis ellipsoideis constrieto-1-septatis, 17 — 8, hyalinis (extra ascos subinde 3-septatis). Hab. in ramis decorticatis Cydoniae vulgaris pr. Vinkovce. 9. Diaporthe (Euporthe) scobinoides Schulz. et Sacc. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 803. — Peritheciis laxe gregariis ligno subimmutato v. superficie leniter infuscato penitus immersis, linea stromatica nigra per lignum sinuose excurrente circumscriptis, globulosis, 0,3-0,4 mill. d., collo teretiusculo in ostiolum erumpens, obtusiusculum desinente; ascis fusoideis sessilibus, octosporis 15 = 8; sporidiis distichis oblongo-fusoideis utringue obtusiuseulis, 4-guttatis, medio constrictis, 10-14 — 3, hyalinis. Hab. in ramis dein decorticatis Fraxini excelsioris pr. Vinkovce. 10. Metasphaeria Slavonica Schulz. et Sacc. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 694. — Peritheeiis gregariis, ligno immersis, globosis, 0,2—0,3 mill. d., intus albidis, ostiolo emergente, obtusiusculo, perforato; ascis ceylindricis, paraphysatis, octosporis; sporidiis monostichis, oblongo- fusoideis, inaequilateralibus, utrinque obtusiusculis, 6 -guttu- latis, non constrictis, hyalinis, 24-30 —= 5-8. | Hab. in ramis decorticatis, superficie infuscatis Vitis viniferae Var. sylvestris pr. Vinkovce. 11. Metasphaeria subsimilis Schulz. et Sacc. — Schulz. Funrg. Slav. n. 566. — Peritheciis laxe gregariis, globulosis, 1/4 mill. d., intus albis, peridermio pustulatim elevato tectis, ostiolo depresso obtuso, vix erumpente; ascis clavulatis, brevissime crasse stipitatis, longe filitormi-para- physatis octosporis ; sporidiis distichis ovato-oblongis, 15-20=6, utrinque rotundatis, 3-septatis, ad septum medium leniter constrietis, hyalinis. 3 a N a; u ie Bf Br a A SE BZ Sr DEE a a a Be, EB Eh El EP en an El a ae hehe nr rn u BA BE Kerne Saal Hall a SR Hab. in ramis corticatis Carpini pr. Vinkovce. Met, depressae (Fuck.) Sacc. affınis. 12. Metasphaeria Robergia Schulz. et Sacc, — Schulz. Ill. Fung. Slav. 858. — Peritheciis subcutaneis erumpentibus, globulosis, obtuse papillatis, atris, intus pallidis, 1/3 mill. d.; ascis teretibus, apice rotundatis basi brevissime abrupte stipitatis, aparaphysatis (?), octosporis; sporidiis fusoideo-elongatis subinde curvulis utrinque obtuse attenuatis, 36-48 = 3, dense 18-20 guttatis, hyalinis. Hab. in cortice Aceris campestris pr. Vinkovce. — Affinis videtur Leptosphaeriae Mulleri (Duby). 13. Metasphaeria corticola (Fuck.) Sacc. var. Persicae Schulz. Il. Fung. Slav. n. 681. — A typo prae- eipue differt sporidiis distichis (12-17 — 4-6, fusoideis, 3-septatis, haud constrictis, hyalinis), ascis clavulatis. Hab. in ramis Persicae vulgaris pr. Vinkovce. 14. Enchnosphaeria biformis (Pers.) Sacc. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 556. — Peritheeiis gregariis, superficialibus, globoso-conicis, atris, 1/3-1/2 mill. d., carbo- naceis, ostiolo longiuscule papillato, setulis brevibus laxius- eule vestitis; ascis cylindraceis, paraphysatis, subsessilibus, octosporis; sporidiis oblique 1-stichis oblongo - ovoideis, 10 3—3,3, guttulatis, dein 3-septatis, vix constrictis, hyalinis. Hab. in ligno Populi pr. Vinkovee. — Non Lasios- phaeria. Su 15. Zignoella sociabilis Schulz. et Sace. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 935. — Peritheciis gregariis super- aparaphysatis (?), octosporis; sporidiis subdistichis, tereti- - fusoideis, curvulis, utrinque obtusiusceulis, 32-40 — 5-7, 4 6-guttatis, non constrictis, hyalinis. Hab. in trunco decorticato Carpini Betuli, socia Trichosphaeria pilosa.*) (Fortsetzung folgt.) Bi a de Repertorium. Müller, O0. Die Chromatophoren mariner Bacillariaceen aus den Gattungen Pleurosigma und Nitzschia. (S.-A. aus Berichten d. deutsch. Bot. Ges. 1. Bd. Heft 9.) Die hier mitgetheilten Untersuchungen über die Gestalt und Lagerungsverhältnisse der gefärbten Inhaltsmassen (Chro- matophoren) einiger Diatomeen sind an Material angestellt *) Hae diagnoses pari fere tempore eduntur in „Revue myeco logique“ elari Roumegueri, worden, das nach der Pfitzerschen Methode mit Nigrosin- Picrinsäure gehärtet und gefärbt worden ist. Die Chroma- tophoren von Pleurosigma angulatum bestehen aus zwei sehr langen, verhältnissmässig schmalen, am Rande vielfach ge- lappten und gezackten, aber nicht durchlöcherten Bändern, die mit ihrer ganzen Fläche der Zellwand anliegen. Die Mediane des Chromatophors fällt mit derjenigen der Gürtel- bandfläche zusammen; die auf die benachbarten Schalen übergreifenden Theile aber sind nicht symmetrisch ange- ordnet. Jedes der an der oberen Schale, zu beiden Seiten der Raphe gelegenen Mittelstücke der beiden Chromatophoren umfasst den im Centrum befindlichen Zellkern mit einem nach innen offenen Halbkreise, und zieht sich dann längs der Raphe, ohne diese jedoch zu berühren, zu zwei langen den Schalenspitzen zugerichteten Schleifen aus. Die an dem Schalenrande rücklaufenden kürzeren Schenkel dieser beiden Schleifen verlassen in der Nähe der centralen Aus- buchtung die Horizontalebenen der oberen Schale, gehen, in stumpfem Winkel nach unten biegend, auf die Vertical- ebene der Gürtelbandfläche über, welche sie in etwas schiefer Richtung quer durchziehen und treten dann mit scharfer Biegung auf die Horizontalebene der unteren Schale. Auch auf dieser bilden sie zwei Schleifen, deren Scheitel indess, im Gegensatz zu den oberen Schleifen, dem Zellkern zuge- wendet sind. Ihre längeren inneren Schenkel laufen in gleicher Richtung wie die entsprechenden Schenkel der oberen Schleifen, bis sie, über die Scheitel jener hinaus fortschreitend, nach aussen biegend, den Rand der Schale wiederum erreichen; dies geschieht an zwei Punkten, die etwa !/, des Längendurchmessers der Zelle von deren Spitzen entfernt sind. Hier begeben sie sich aus der Horizontal- ebene der unteren Schale auf die Verticalebene der Gürtel- bandfläche zurück, bilden zunächst je zwei kleine Schleifen in deren Ebene und enden endlich, in der Mediane ver- laufend, unter kleinen spiralen Windungen in den Zell- spitzen. Bei Pleurosigma balticum stellen die Chromatophoren Platten dar, deren Ränder durch schräge, dem Mittelknoten zu- geneigte Einschnitte zerklüftet sind; von den so entstehenden schiefen Läppchen sind die grösseren wiederum an ihren Seitenrändern mannigfach gesägt und eingeschnitten. Der Mitteltheil der Platten zeigt helle und dunkle, regelmässig abwechselnde Streifen, die ebenfalls schräg verlaufen; öfters erscheinen die dunkleren Zacken, welche dadurch entstehen, dass der entsprechende Streifen nicht durchgeht, aus ihrer Richtung verschoben, was beweist, dass die hellen Partien Substanzlücken sind. 2% E ET 1 a sah he A Fa Se rear a en aa pl 7 a ae gsi ir La SPRTENLEET I BEN 5. 2 aphi 2 sn _ 46 — Bei Nitzschia Sigma ist das in zwei Hälften getheilte einzige Chromatophor ebenfalls plattenförmig, an den Rän- dern schwach gelappt, in der Mediane auf jeder Hälfte mit fünf oder mehr runden oder längsovalen Pyrenoiden ver- sehen. Diese (kernartigen) Gebilde sind bei Nitzschia von einem helleren Hofe umgeben, in dem bei stärkerer Ver- grösserung eine Anzahl kleiner, heller Punkte erkennbar sind, über deren Bedeutung jedoch noch keine volle Klar- heit erlangt werden konnte. Müller, J. Lichenes Palaestinenses s. Enumeratio Lichenum a. W. Barbey - Boissier anno 1880 in Palaestina leetorum. (Revue mycologique. No. 21. Janvier 1884). Neue Arten und Formen sind: ı Placodium (s. Acarospora) radicans; Lecanora Schleicheri * dealbata f. radicans Nyl. Lich. Ehrenb. p. 63, squamulae praeter peripheriam thallı eire. 2 cm. lati demum omnino confluentes et thallum laevigatum v. demum rimu- losum, album v. glauco-album, tandem albo farinulentum, subtus longius rhizinosum formantes; gonidia globosa, eirc. 8—15 «u lata; apothecia 1—1!/; mm. lata, plana, vix paullo emergentia, obscure fusca, nuda, margine tenui albido suberenato eincta; lamina sat alta et praeter epithecium fuscum cum hypothecio undique hyalina et mollis; sporae in ascis elongato - ovoideis copiosae, globoso-ellipsoideae, 4-6 u longae. — Crescendi modo a Pl. Schleicheri differt et hoc inter et Placodium nodulosum Müll. Arg. Lich. Vales. p. 7, s. Parmeliam nodulosam Fr. locandum est. Primo intuitu nonnihil Urceolariam sceruposam v. gypsaceam simu- lat. — Prope Datrahiyeh in Judaea, ad terram (etin Aegypto ad Bir Hawmam: Ehrenb.). Lecania Nazarena Müll. Arg., thallus e fusco cinerascens, diffracto-areolatus, areolae mox dispersae v. sub- nullae; apothecia 1/4 — 1/3 mm. lata, sessilia, margine tenui cinereo et integro eincta v. demum fere immarginata, discus convexus, siccus opaco-ater et nudus, madefactus fusco-ater; lamina superne late subcerasino-fusca, caeterum undique cum hypothecio hyalina; paraphyses facile liberae, apice fusco-clavatae; sporae in ascis oetonae, hyalinae, 2-loculares, cylindrico -obovoideae, utrinque obtusae, 12-16 a longae, 4,5-5 u latae. — Species valde modesta at optime distincta, prima fronte Rinodinae speciem parvulam simulans, — Caleicola ad Nazareth. ‘ Callopisma aegyptiacum Müll. Arg. Lich. aeg. n. 27; ad lapillulos calcareos prope Jericho. — Sporae in un Sn specim. viso saepissime simplieiter 2-loeulares ut in Lecania albariella, sed hine inde occurrunt dissepimento medio accrescente et paraphyses apice submoniliformi-artieulatae sunt et speciem trahunt. Habitus caeterum cum speciminibus aegyptiacis accurate congruit. — — v. ochraceum Müll. Arg., thallus ochraceo- argillaceus, discreto-areolatus; apothecia atra, nuda et (com- miscue) caesio-pruinosa, in areolis depressiuscula, margo demum angulosus, modice emergens. — Calcicola in territorio Philistinensium. Asteroporum Müll. Ar., gen. nov. Thallus evolutus nullus (saltem in speeie unica hodie nota). Apothecia peri- dialia et monohymenia; peridium subglobosum, vertice demum (phacidioideo) astroideo-lobato-dehiscens et discum unicum nonnihil denudans; paraphyses simplices, paucae, cum tenellis clathratim connexis mixtae; asci arthoniomorphi, sporae hyalinae, transversim divisae. Genus juxta Myecopo- rum locandum, ubi peridia oligohymenia et sporae parenchy- maticae, sejunctis Mycoporello sparsello (Mycoporo sparsello Nyl. Prodr. Nov. Gran. p. 575, Lind. n. 62) et Mycoporello melaspiloide (Mycoporo melaspileoide Nyl. Syn. Lich. Nov. Caledon. p. 65, e specim, Deplanch.), quorum sporae hyalinae simpliciter transversim divisae sunt. Mycoporellum a Mycoporo inde differt ut Ar- thonia ab Arthothelio. Asteroporum perminimum Müll. Arg., Mycoporum perminimum Nyl. Lich. Sahra n. 23? Thallus vix nisi halone albescente in lapillis indicatus; peridia 1/10 mm, lata, orbi- eularia et orbieulari-elliptica, plano-convexa, sicca medio sub- collapso-depressa et quasi marginata, utroque statu nigra, opaca, bene madefacta vertice stellatim in lobos 3-4 dehis- centia, superne subcubico-cellulosa, cellularum membranae nigro-fuscae; sporae 12-17 u longae, 7-8 u latae, ambitu oblongo-obovoideae, utrinque obtusae, medio paullo constrictae, articulus superior religuo paullo latior at vix brevior. — Ad lapillos ealcareos prope Jericho. Endopyrenium hepaticum Koerb. Par. p. 302, f. nigrata. Thallus quoad formam demum omnino normalis, sed ab origine nigrofuscus v. obscure brunneus, demum nigricans, areolae majores demum margine crenulatae aut breviter crenato-lobatae, planae v. subplanae. Apothecia et sporae cum specie conveniunt. — Ad terram herbosam inter Jericho et Bethel, eirc. 1000 ped. infra superficiem maris mediterr., mixtum cum Psora decipiente. Verrucaria viridula Schrad. v. tuberculosa Müll. Arg. Thalli fuscescenti-olivacei areolae confertae aut dis- 4 3 { E. SF E: Ir a u et ana, ee a a a ich { RR E VE ih m 48 — cretae, ad margines et in superficie granulato-tubereulatae (unde apothecia inter granula fere occultata). — Apothecio- rum structura et sporae caeterum accurate cum planta euro- paea quadrant. — Caleicola prope Nazareth. Eingegangene neue Literatur. 36. Berichte der deutschen Botan. Gesellschaft. II. Bd. 1. Heft: Satter, Zur Kenntniss der Antheridienstände einiger Laub- moose. 37. Bulletin of the Torrey Botan. Club, XI. Nr. 1: Schrenk, Notes on Tuckahoe. — Underwood, The Pteridophyta of Litch- field Co. 38. Cooke, M. €. Cireumnutation in Fungi. (S.-A. aus „The Journ. of the Quekett Mieroscopical Club.“ Vol. I. Serie’lI. pag. 309.) 39. Earle, F. S. Notes on the North American Forms of Podo- sphaera. (S.-A. aus Botanical Gazette. Vol. IX. No. 2.) 40, Ellis, J. B. & Martin, &. New Florida Fungi I., IL, IH. (8.-A. aus American Naturalist 1883. December. 1884. January and February). 41. Grevillea. Vol. XU. No. 63: Cooke, New British Fungi. — Crombie, On the Lichens in Withering’s Herbarium. — Cooke, Notes on Hypocreaceae. — Cooke, New Calitornian Fungi. — Cooke, Fungi from Perak. — Cooke, Some exotic Fungi. — Plowright, Aecidium Bellidis. 42. Kalchbrenner, C. Wasteromycetes novi vel minus cogniti. (S.-A. aus den Schrift. d. K. Ungar. Academie XII.) 43. Karsten, P. A. Finlands Rost-och Brandsvampar (Hypo- dermii). (8.-A. aus: Bidrag till kännedom af Finlands natur och folk). £, 44. Morgan, A. P. Some Nortlı American Botanists: IX. L.D. de Schweinitz. (8.-A. aus Botanical Gazette. IX. No, 2) 45. Rau, E. A. Additions to the Habitats of N. American Sphagna. (Ebdaher). 46. 838. and 34. Report of the New-York State Museum of Natural History. Botany by Peck. Albany 1880 und 1881. 47. Saccardo, P. A. Miscellanea Mycologica. (Estr. d. Atti del R. Istituto veneto di scienze. Tom. I. Ser. VI) 48, Schaarschmidt, &. Adatok a Gongrosirak Fejlödeschez. (S.-A. aus Ungar. Botan. Zeitschrift 1883.) Anzeige. Internationale Vereinigung von Lepidopteren- & Coleopteren-Sammlern. Anträge um Aufnahme sind zu richten an: Udo Lehmann, Neudamm, Prov. Brandenburg. Hierzu eine Extra-Beilage: Prospect zu Rabenhorst’s Kryptogamenflora, Band IH. Redaction Druck und Verlag Dr. 6. Winter in Leipzig. von (. Heinrich in Dresden. ee RA ae. he rn nt Te Sr Fe re u. “4 HEDWIGIA. 188%. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat April. Inhalt: Rehm, Ascomyceten fase, XV. — Karste n, Fragmenta mycologica XIV.—XVI. — Eingegangene neue Literatur und Samm- lungen. — Anzeige. Dr. Rehm: Ascomyceten fasec. XV. Nach Jahresfrist vermag ich wieder eine Fortsetzung dieser Sammlung auszugeben. Leider konnte ich durch Selbstsammeln nur ein paar Arten beifügen; dagegen durfte ich mich wieder der gütigen Unterstützung zahlreicher, hervor- ragender Forscher erfreuen; die Herren Dr. Arnold, Britzel- mayr, Bäumler, Linhart, Lojka, Dr. Magnus, Dr. von Niessl, Staritz, Voss und Dr. Winter, endlich in ganz besonderer Weise Herr Krieger haben durch ihre Beiträge mir die vor- liegende Fortsetzung möglich gemacht, Ich spreche ihnen meinen innigsten Dank hier dafür aus und kann nur wünschen, dass durch die fernere gütige Unterstützung solcher Forscher mir auch in Zukunft Material geboten werden möge! Ich gestatte mir die Bemerkung, dass sämmtliche Exem- plare mikroscopisch geprüft sind. Allerdings aber ist es bei den Koth-Bewohnern unmöglich, solche Exemplare zu ver- theilen, auf welchen sich nur die bestimmten Arten vor- finden, vielmehr beherbergen die Kothkugeln immer noch eine Mehrzahl anderer verwandter Arten. Folgendes ist der Inhalt meines Faseikels, dem ich an dieser Stelle die eigentliche Bearbeitung der ausgegebenen Arten anreihe: 701. Rhizina undulata Fr. obs. IL pag. 161. syn.: sec. Karsten: Elvella inflata Schäff. f. t. 153, Phallus acaulis Batsch el. p. 129. Helvella — Pers. syn, f. p. 614. r efr. Fuckel symb. myc. p. 832 und Nachtrag II. p. 65. f. 25. Cooke hdb. p. 664 (Sporenzeichnung stimmt nicht). 8 Karsten myec. fenn. I. p. 38. exs.: Fuckel f. rhen. 2483. Phillips elv. brit. II. 56. _ Thümen mye. un. 213, 2175. Cooke £. brit. II, 400, Karsten & fen. 453. Rabh. £ eur. 39, 725, 2750. Sporen elliptisch, 1zellig mit 1—2 sehr grossen Kernen, hyalin, episporium an jeder Ecke verdickt und in eine kurze Spitze ausgezogen, 307-8. 8 meist I- (manchmal 2-) reihig in zarten, eylindrischen Schläuchen, — 180/12. Paraphysen fädig, dick, einfach, an der Spitze allmählich —9 «u diek und braun, ein verklebtes epithecium bildend. Jod —. Cooke I. e.: „some of specimens have a raised yellow margin as in R. laevigata, but this vanishes with age‘ stimmt genau zu den vorliegenden Exemplaren. 702. Pustularia carbonaria (Alb. et Schw. consp. p. 314. t. 4. f. 2 sub Peziza) Rehm. etr. Fr. $. M. I. p. 64. Cooke hdb. p. 672. Nyl. pez. fenn. p. 10 (sporidia 13 — 176 — 9). Cooke mycogr. pl. 74. f. 284 (optime!) in subgenere Tarzetta (sporidia 18/8). Karsten mye. fenn. I. p. 42 (sporidia = Nyl.) minime Fuckel symb. myc. p. 326 (sporidia perfecte globosa). exs.: Rabh. hb. mye. Il. p. 622, f. eur. 722. Sporen elliptisch, glatt, 1zellig, ohne Kern, hyalin, 10—12/6. 8 Lreihig in eylindrisch-keuligen zarten Schläuchen ohne Scheitelverdickung, 135/9. Paraphysen sparsam, fädig, an der Spitze unregelmässig —3 dick, hyalin. Jod —. cfr. Michelia I. p. 431: „paraphysibus sursum clavulatis, Hlavidis obvallati asei; sporidia ovoidea, 1guttata“ stimmt nicht. 703. Ombrophila strobilina (Kr. 8. M, II. p. 125 sub Peziza) Karsten myec. fenn, I. p. 92. syn.: Helotium — Fuckel symb. mye. p- 313. cfr. Nyl. pez. fenn. p. 41. exs.: Fuckel f. rhen. 1186 (? Rabh. f. eur. 222, 624, Phillips elv. brit, 40a, b). Sporen länglich, stumpf, gerade, 1zellig, ohne Kern, 6-—-8]1, 5; 8 2Zreihig im oberen Theile langgestielter, keuliger Schläuche, e. 75/5. Paraphysen fädig, an der Spitze kaum etwas dieker und daselbst schwachbräunlich, perithecium prosenchymatisch, braun. Jod bläut den Schlauchporus. (Das hvmeniumistnicht beiallen Apothecien vollkommen entwickelt.) 704. Helotium eitrinum (Hedw. muse. I. p. 18 sub Octospora). Fr. 8. V. Se. p. 355. syn.: Peziza — Batsch Il. p. 95. f. 208. Peziza lenti- ceularis Fr. S.M. II. p. 133, Helotium — Fuckel symb. mye. p. 315. Peziza aurea Now. t. 150 sec. Cooke. efr. Nyl. pez. fenn. p. 43. Karsten myc. fenn. 1. p. 120. Sace. mye. Ven. 165. Cooke hab. p. 712. (2 Fuckel symb. myec. p. 315 sub eitrinum, sporidia ovata, 8]5.) _ exs.: Moug. et Nestl. st. vog. 734. Rabh. f. eur. 29a, b. Schweiz. erypt. 118. Fuckel f. rhen. 1151 (sub H. lenti- culare), non 1152. gez Sporen länglich, stumpf, gerade, 1zellig mit 2 Kernen, hyalin, 10/4; 8 Zreihig in keuligen Schläuchen c. 75/10. Paraphysen zart, fädig, hyalin, ohne clava, Perithecium gelb prosenchymatisch. Jod bläut schwach den Schlauchporus. 705. Desmazierella acicola Lib, ann. sc. n. 1829. XV. 83. t. 6. B, efr. Fuckel syınb. mye. Nachtrag III. p. 31. exs.: Fuckel f. rhen. 2681. Rabh. f, eur. 623, 2211. Phillips®elv. brit. I. 45. Sporen länglich, stumpf, lzellig, in jedem Ende ein nicht bes. grosser Kern, hyalin, 189—10. 8 lreihig in eylindrischen, an der Spitze stumpfen und nicht verdickten Schläuchen, ce. 200/12. Paraphysen bündelförmig, fädig, die Schläuche zuletzt überragend, einfach, spitz, c. 3—4 u dick; in den oberen 30-40 „ braun. Haare des perithecium meist sehr lang, starr, braunschwarz, lfach, spitz, am Grunde 12 —15 u dick, septirt, sehr zahlreich. Am Grunde des perithecium zahlreiche, lange, kaum septirte, Ifache, wellige, braune, 3 a dicke Hyphen. Jod —. (Bei den sehr schönen englischen Exemplaren ist die braune Spitze in den oberen 40—50 u 3—4 u dick und damit die Schläuche überragend.) 706. Trichopeziza Carestiana (Rabh. in sched. sub Peziza) Rehm. syn.: ? Helotium — Karsten myc. fenn. I. p. 161 (be- schreibt die Sporen 6—-8/1, 5—2 und giebt ihre Zahl in den Schläuchen nicht an). exs.: Rabh. f. eur. 913 (sporidia 9/2, asci 8spori) f. tetraspora. Sporen länglich nadelförmig oder schwach keulig oder elliptisch, fast gerade, nicht bes, spitz, 1zellig, oft mit je 1 kleinen Kern in den Enden, hyalin, 15—18/2 (—2,5); 4 Zreihig in keuligen Schläuchen c., 36/6, Paraphysen zart, fädig, hyalin, oben —2 u dick. Peritheeium prosenchy- matisch, hyalin oder schwach gelblich, mit zahlreichen, kurzen, etwas gebogenen, hyalinen oder schwach gelblichen, einfachen, ziemlich stumpfen, 3—4 “ dicken Haaren. Jod bläut den Schlauchporus. ER (Vielleicht ist dieser Diseomycet wegen der Grösse und Zahl der Sporen von Carestiana” zu trennen!) 707. Lachnum diminutum (Desm. cr. fr. I. 1538, II. 1038 sub Peziza) Rehm. exs.: ? Rabh. f. eur. 805 auf juncus (unbrauchbar in herb. meo.) Ba Sporen keulig, gerade, hyalin, lzellig, 5—6/1,5; 8 2reihig in keuligen Schläuchen 36/5, Paraphysen lancettförmig, spitz, * ’ ET N IRRE die Schläuche weit überragend, hyalin, am Grunde 5—6 u dick. Perithecium hyalin, prosenchymatisch, am Rande mit zahlreichen, stumpfen, hyalinen, kaum septirten, einfachen, an der Spitze verdickten, c. 60 a langen, 5—6 u dicken, etwas rauhen Haaren. (efr. Cooke in Grevillea III. p. 184. t. 183: „very small, seattered or crowded, shortly stipitate, externally whitish, to mentose, at first globose, then open, hemispherical, dise concave, yellowish or orange, ' mm. ’I'he specimens in Cooke f. brit. I. 287 are this species and not as named (P. apala); the sporidia are very different). od —, färbt aber die Haarspitzen violett! 708. Lachnum subnidulans Rehm. cfr. Hedwigia 1882 No. 7 (sub Trichopeziza). exs.: Rabh.-Winter f. eur. 2741. Sporen länglich, kaum elliptisch, ziemlich spitz, gerade, hyalin, 6—9/1; 8 2reihig in keuligen Schläuchen 40—505. Paraphysen lancettförmig, spitz, die Schläuche weit über- ragend, am Grunde c. 6 « dick. Perithecium prosenchy- matisch, schwach gelblich, bedeckt mit ziemlich langen, einfachen, stumpfen, geraden, septirten, an der Spitze etwas helleren und breiteren, glatten, c. 6—7 « dicken, braunen Haaren. Jod bläut den Schlauchporus. 709. Lachnum Staritzi' Ikiehm nov. spec. Perithecia brevissime stipitata, patellaria, primitus sub- globosa, dein urceolata, disco aurantiaco rubro, extus roseo- hirtella, margine inprimis pallidiore, subpruinoso, gregaria, flavide-rubr ‚, prosenchymatice contexta, ce. 0,5—8 mm diam., pilis ereoris, simplieibus, obtusis, subscabris, hyalinis vel rubre-fuscidulis, 30/4—5 obsessa. Asci clavati, 45/6, 8spori. Sporidia fusiformia vel bacillaria, plerumque recta, 1 cellu- laria, hyalina, 10—12[1,5. Paraphyses lanciformiter-acutatae, ascos longe superantes, basi 5—6 u crassae. Jod +. Ad calamos Junei siccos prope Königstein a. d. Elbe (Saxoniae.) leg. Krieger. 710. Pyrenopeziza Vossii Rehm nov. spec. Perithecia gregaria, emergentia, dein lata basi sessilia, orbieularia, patellariformia, plana, ec. 1 mm diam., sicca margine subplicata, extus nigrofusca, disco livido, parenchy- matica, fusca, cellulis marginalibus interdum subelongatis. Asci clavati, apice obtuse acutati, 8spori, 75/12. Sporidia clavata, 2 cellularia, cellula superiore latiore, medio haud constrieta, recta , interdum subcurvata, hyalina, 2 sticha, 21—25/6. Paraphyses filiformes, hyalinae, versus apicem sensim —3 « crassae. Jod +. m We Ad ramulos emortuos Cytisi radiati Koch. Oberrauth Juxta Niedertiefenbach prope Gottschee (Carnia). leg. Prof. Voss, 711. Mollisia Karstenii (Sacc, in Michelia II, p. 329 sub Pyrenopeziza) Rehm. syn.: ? Mollisia graminis Karst. mye. fenn. I. p 19. var. Caricis Rehm. Perithecia gregaria, erumpentia, dein sessilia, concava, sicca rugulosa et subelliptica, humida patellaria, umbrino fusca, disco pallidiore, c. 0,5 mm diam., parenchymatice fusce contexta, cellulis marginalibus elongatis, distantibus, obtusis, hyalinis ve] fuscidulis, 15/5. Asci clavati, lata basi sessiles, —40/8, 8spori. Sporidia acicularia, subobtusa, recta vel curvula, 1 cellularia, nucleolis 2 submagnis praedita, hyalina, 2—3 sticha, 12/2. Paraphyses filiformes, Krkiigen apice sensim —2 u incrassatae. Jod +. Ad folia sieca Carieis cujusdam in sylva prope König- stein a. d. Elbe (Saxonia). leg. Krieger. (Ich wüsste nicht, wo ich die wunderschöne Art sonst unterbringen solite. Bezüglich der „apothecia margine albo- villosule fimbriato“ und der zwischen 7—12 4 varlirenden Sporen stimmt sie indessen nicht recht zu Karsten 1. c. und f. fenn. 831. Zu Trochila kann sie wegen der Paraphysen- Form nicht gezogen werden.) 712. Mollisia cinerea (Batsch sub Peziza) Karsten myc. fenn. I. p. 189. syn.: Niptera — Fekl. symb myc. p. 292. Peziza salicaria Pers. myc. I. p. 308. Trochila — De N. dise, p. 15. Peziza callosa Bull. hb. fr. t. 416. £. 1. cfr. Nyl. pez. fenn. p. 60, 61**. Cooke hdb. p- 701. Sacc. myc. Ven. p. 162. Michelia I. p. 424. (exs.: ? Sacc. myc. Ven. 1194 sub f. salicaria, Jod —. ? Cooke f. brit. II. 383). F. luteola Sacc. in Michelia I. p. 424 (ut videtur). Perithecium parenchymatisch, braun, gegen den Rand fast prosenchymatisch, hyalin, auf zahlreichen, langen, wenig ästigen, braunen, septirten, c. 6 « dicken Hyphen sitzend. Schläuche keulig, 45—60/6, 8sporig. Sporen länglich, gerade oder schwach gebogen, stumpf, 1ze ig, hyalin, 2reihig, 6-72. Paraphysen fädig, hyalin, ohne clava, 2 « dick. Jod bläut den anche schwach, - (Steht der'Tapesia prunicola sehr nahe; es ist auch fraglich, ob der mit ihr vermischt wachsenden Gorgoniceps obscura Rehın der byssus angehört oder dieser Art.) - M — 713. Mollisia phaea Rehm nov. spec. Perithecia subgregaria, sessilia, hemisphaerica - urceolata vel patellaria, vix vel tenuiter obscurius marginata, plana, extus fusca, disco pallidiore, c. 0,3—5 mm diam., parenchy- matice fuscidule contexta. Asci clavati, subcurvati, apice obtuse acutati, 8spori, 70-—80/10—12. Sporidia oblongo- elliptica, obtusa, hyalina, primitus 2 cellularia, medio haud constrieta, 15—18/55—6. Paraphyses tenerae, dichotomae, apice —D u clavatae et dilute flavidae, itaque ascos super- antes et epithecium, ope kalicaust. adhibiti solutum et de- coloratum formantes. Jodii ope porus ascorum valde +. Ad calamos Juneci siccos in sylva prope Königstein a. d. Elbe (Saxonia). leg. Krieger. 714. Gorgoniceps obscura Rehm nov. spec. Peritheeia in subiculo ex hyphis fuscis, subramosis, septatis, longis, c. 6 u crassis constituto sessilia, sparsa, primitus globosa, subclausa, ore hyalino, dein urceolata, denique patellaria, sicca margine crasso, demum involuto, humida explanata, —2 mm diam., extus fusca vel fusco einerella, scabra, disco cinereo, parenchymatice, fusce con- texta, versus marginem cellulis prosenchymatice elongatis, fuseidulis, septatis, apice 6 u crassis et divergentibus. Asci clavati, apice obtuse acutati, 75—96/9, 8spori. Sporidia filiformia, recta vel subcurvata subacuta, hyalina, 4—6 demum 8 cellularia, 2—3 sticha, 30—36/1. Jod +. Ad truncos Callunae vulgaris emortuos et inter muscos abditos prope Königstein a. d. Elbe (Saxonia). leg. Krieger. (Eine sehr auffällige Art! Das dicke subieulum be- herbergt gleichzeitig die sub 712 ausgegebene Mollisia cinerea. Ich glaube, dass es vorliegender Art angehören dürfte, kann es jedoch nicht bestimmt behaupten.) 715. Pyronema melalonum (Alb. et Schw. consp. p: 336. t. 2. f. 5 sub Peziza) Fuckel, cfr. Fuckel symb. myc. p. 319 (episporium crassum rubellum stimmt nicht!), Karsten mye. fenn. I. p. 67. Nyl. pez. fenn. p. 16. Cooke hdb. p. 674, mycogr. pl. 17. f. 67 (Zeichnung nicht ganz entsprechend). exs.: Fuckel f. rhen. 221. Rabh. f. eur. 723. ... Peritheeium grosszellig, parenchymatisch, braun, mit einzelnen, c. 6 « dicken, 60 «a langen, septirten, glatten, braunen, stumpfen, an der Spitze mehr oder weniger ver- breiterten Haaren. Schläuche eylindrisch, 8sporig, 120/12. poren schräg-lreihig , länglich-walzlich, stumpf, 1zellig, mit 1 meist centralen, grossen Kern, hyalin, 18/7. Para- physen fädig, septirt, mit elliptischer, —6 u dieker, einige gelbe Oeltröpfehen enthaltender clava. a a u a ae et 116. Trochila petiolicola Rehm f. Fagi. exs.: Rehm Ascom. 212 (Tiliae). Peritheeium parenchymatisch — grosszellig, braun. Schläuche keulig, 8sporig 48/55. Sporen fast stäbchenförmig, stumpf, gerade oder schwach gebogen, 1zellig, hyalin, 6—7/2, 2reihig. Jod +. 117. Trochila substictica Rehm nov. spec. 1878. Peritheeia immersa, elliptica vel rotundata, primitus peridermio fuscato vel subnigro tecta, dein margine spurio fusco dilacerato eincta, disco plano vel convexulo, flavidulo vel rubidulo, hypothecio parenchymatico favidulo; e. 0,5—1 mm diam., gregaria. Asci clavati, 4spori, 60/9. Sporidia ob- tuse elliptica, subcurvata, 1 cellularia, plerumgue utraque apice 1 nucleata, rarius nucleo 1 centrali, hyalina, 1-sticha, 12—14/6. Paraphyses filiformes, apice sensim —5 u crassae, hyalinae, inferne dichotomae. Jod —. Ad caules emortuos Solidaginis Virgaureae prope König- stein a, d. Elbe (Saxonia), leg. Krieger. (Wurde 1878 bereits von mir bei Karlstadt a. Main in Bayern gesammelt.) Die Art hat grösste Aehnlichkeit mit Trochila Epi- lobii Karsten mye. fenn. I. p. 250 und ist vielleicht identisch. Eben erhalte ich Hedwigia 18844No.2. Daselbst finde ich beschrieben auf p. 24: Propolis minutula Sace. et Malbr. f. gall. V., eben- falls auf dürren Solidago-Stengeln. Es lässt sich nach der daselbst gegebenen Beschreibung wohl kaum an der Identität beider Arten zweifeln und über- lasse ich Anderen, die Priorität festzustellen. 718. Trochila erumpens (Grev.) Rehm f. Ailanthi. ex8.: Rehm Ascomyc. 354 (sub Hysteropeziza). Linhart f. hung. 156. Perithecium parenchymatisch, grün. Schläuche keulig mit Scheitelverdickung, 8sporig, —45/6. Sporen 1!),—2reihig, länglich-keulig, stumpf, gerade, 1zellig, hyalin, 6—8]2,5. Paraphysen fädig, ohne clava, hyalin. Jod +. 719. Trochila Craterium (DC. Fl. fr. II. p. 299 sub Sphaeria) Fr. S. V. Se. p. 367. syn.: Peziza Hederae Lib. pl. ard. 229. efr. Tul. sel. f£. Carp. II. p. 277. Fuckel symb. mye. p. 277. Sacc. mye, Ven. p. 161. Cooke hdb. p. 768 c. ic. . Minks symb, lich. mye. I. p. 151. exs.: Moug. et Nestl. stirp. vog. 986 (sub Phacidium). Rabh. f. eur. 527. Kunze f. sel. 172. Fuckel f. rhen. 1113. er, Sace. myc. Ven. 700, 1285. Cooke f. brit. II. 294 (? Thümen mye. un. 1960). as BR BT WELERT a Rn - u Perithecium parenchymatisch, braun. Schläuche keulig, oft etwas gebogen, mit Scheitelverdickung, 8sporig, 50/8 — 10. Sporen 1—2reihig, länglich oder eiförmig, stumpf, hyalin, l1zellig, 5—6/4—5. Paraphysen fädig, lfach, nach oben all- mählich —5 u diek und gelbgrünlich, dadurch ein grünliches epithecium bildend. Jod +. 720. Calloria rosella Rehm nov. spec. Perithecia gregaria, sessilia, plana, rotunda, in statu humido dilute rosella, sicca concavula, margine spurio tenu- issimo dilutiore, roseo-rubra, 0,5—8 mm diam. Hymenium et hypothecium parenchymaticum dilute roseum, Asei clavati, 8spori, 30/4. Sporidia fusiformia, subacuta, 1 cellularia, hyalina, 1!) sticha, 5—6/1—1,5. Paraphyses filiformes, clava rotunda, hyalina, —5 u crassa instructae. Jod —. Ad caules putrescentes Atropae Belladonnae in colle prope Nossen (Saxonia). leg. Krieger. (Aeusserlich der Calloria vinosa sehr ähnlich; stimmt jedoch zu keiner der mir bekannten, beschriebenen Calloria- Arten.) 721. Propolis Rubi Rehm nov. spec. Perithecia gregaria, epidermidem nigro-cineream pustu- latim elevantia, dein, epidermide dilacerata marginemque spuriam cinerellam formante, aperta, plana, disciformia, ro- tunda vel elliptica, grisea, 1—2 mm diam. Hypothecium nigrofuscum, e cellulis parenchymatieis parvulis contextum. Asei clavati, 8spori, 100/12—15. Sporidia elliptica, obtusa, 1 cellularia, hyalina, disticha, 8—15/5—8. Paraphyses fili- formes, apice sensim incrassatae, hyalinae. Jod —. Ad sarmenta sicca Rubi fruticosi prope Königstein a. d. Elbe (Saxonia). leg. Krieger. 722. Tympanis conspersa Fr. syst. myc. II. p. 175. efr. Karsten myc. fenn. I. p. 226. Fuckel symb. mye. P- 272 (sub Cenangium). Cooke hdb. p. 723. Minks symb. ich, ımyc. I. p. 43. var. Mali Rehm. exs.: Fuckel f. rhen. 769. Linhart f. hung. 155. Hypotbecium braun. Schläuche cylindrisch-keulig mit Scheitelverdiekung, c. 110/15 —18, skhaleenkd unzählige, win- zige, 1zellige, hyaline Sporen, 1/0,5. In den Schläuchen differenziren sich 6—8 rundliche, 1reihige, nicht austretende Gebilde, e. 18/12, wohl unreife, ächte Sporen. Paraphysen fädig, mit elliptischer, brauner, —5 « dicker clava und da- durch ein epithecium bildend. Jod —. 723. Tympanis ? Ganz unentwickelt; Sporen und Schläuche fehlen. Paraphysen ästig, zart, in eine elliptische, bräunliche, ec. 3 u dicke clava auslaufend und so ein epitheeium bildend. Hypothecium hyalin. Jod —. An der Rinde einer abgestorbenen Pinus abies bei _ Oberstaufen im Algäu, c. 800 m. leg. Britzelmayr. 724a—d. Rhytisma salieinum (Pers.) Fr. exs.: Rehm Ascom. 662. Hymenium ganz unentwickelt. Durch das Vorkommen auf verschiedenen Weidenarten innerhalb des Algäu und auf dessen Alpen eine äusserlich sehr verschieden entwickelte Art. (Fortsetzung folgt.) Fragmenta mycologieca XIV. AuctoreP. A, Karsten. Lasiosphaeria breviseta Karst. (N. sp.) Perithecia gregaria vel aggregata, ovoidea, superficialia, rugulosa, ostiolo obtuso, vulgo obsoleto, pilis rigidis, inarti- culatis, fuscescentibus, paucis, undique divergentibus, 150—220 mmm longis, 15 mmm crassis (ad basim) obsessa, 0,4 mm lata. Asci pedicellati, fusoideo-clavati, longit. 78—105 mmm, crassit. 8&—10 mmm. Sporae $:nae, tri- stichae, bacillares, vulgo basi obliquae acuminataeque, multiguttulatae, chlorino-hyalinae, longit. 32—45 mmm, erassit. 2,5—3,5 mmm. Ad lignum vetustum (Padi?) in Mustiala. Las. caudatae (Fuck.) et Las. strigosae (Alb. et Schw.) affınis. An Las. tephrotricha (Fr.)? Sphaeria subdispersa Karst. (N. sp.) Perithecia sparsa, superficialia, subinde basi subinnata, ovoidea, astoma vel demum poro pertusa, scabriuscula, atra, latit. eirc. 0,5 mm. Sporae elongato-vel oblongato-fusoideae, rectae, 3-septatae, ad septum medium leviter constrietae, lo- culis uniguttulatis, flavidae, longit. 18—25 mmm, erassit. 5—6,5 mmm. Ad corticem Betulae albae in Sibiria oceidentali prope Samarova (Edw. Wainio). Statum ejus conidieum sistit socium obvium Helmin- thosporium longipilum Cord, Lophiostoma simile Nitschk. var. sororium Karst. Sporae oblongato-vel subellipsoideo-fusoideae, rectae, 6—7-septatae, longit. 42—48 mmm, crassit. 11—12 mmm. Ad corticem Quercus in par. Kyrkstätt (Fenniae). Corniculariella Karst. (N, gen.) Spermogonia teretia vel tereti-clavata, superficialia, cae- spitosa, rarius simplieia, contextu membranaceo carbonaceo. Spermatia fusoideo-bacillares, vulgo falcata, septata, hyalina. DE a A > pi b. a Corniculariella Abietis Karst. Spermogonia teretia vel cylindraceo-clavata, clavula subinde rotunda, superficialia, eaespitosa vel simplicia, atra, nitidiuscula, fragilia, altit. 1—1,5 mm. Spermatia fusoideo- bacillares, utroque apice acutata, falcata, rarius recta vel flexuosa, 7-septata, chlorino-hyalina vel hyalina, longit. 50-72 mmm, crassit. 6—8 mmm. In ramis corticatis emortus Piceae excelsae in Mustiala, m. Apr. 1870. Mixta cum Cytispora Abietis. Septoria (Rhabdospora) pinea Karst. (N. sp.) Spermogonia laxe gregaria, subinde caespitosa vel sparsa, erumpenti-superficialia, forma varia, ut plurimum_ro- tunda, scabriuscula, atra vel fuscescente atra, astoma, diam. 0,4 mm. Spermatia fusoideo-bacillaria, curvula vel subrecta, solito 3-septata, chlorino-hyalina, longit. 22—40 mmm, crassit. 3—4 mmm. i t Mustiala, in ramis corticatis emortuis Pini sylvestris. Septoria Lappae Karst. (N. sp.) Spermogonia sparsa vel laxe gregaria, subcutanea, ob- longata, applanata, poro pertusa, latit. eirc. 0,2 mm. Sper- matia fusoideo-bacillaria, inferne falcato-curvata, rarius flexuosa vel subrecta, longit. 18—24 mmm, crassit. 1 mmm. Maculae nullae. In caulibus emortuis Lapparum in Frennia australi. Rabenhorstia deformis (Fr.?) Karst. Stromata gregaria, innata, sphaeroideo-depressa, vel pulvinata, emergentia, bullas corticales efficientia, ostiolo erumpente, plus minus elongato, atro, 1-2 mm lata. Sper- matia De longit. 4—6 mmm, crassit. 0,5—1 mmm. In libro et sub cortice Piceae excelsae prope Wasam m. Majo 1864. Phoma leptothyrioides Karst. (N. sp.) Spermogonia gregaria, subeutanea, mox nuda, sphaeroi- deo-cupulata, nitida, astoma, latit. cire. 0,2 mmm. Sperma- tia elongata, utrinque acutata, curvata, longit. 7—8 mnm, crassit. 1,5 mmm., In pagina superiore foliorum emortuorum Fragariae vescae in Mustiala, m. Majo 1867. - Phoma lacustris Karst. (N. sp.) Spermogonia subgregaria, innata, sphaeroidea, atra, punctiformia spermatia oblongata vel elongata, recta, hya- lina, longit. 7—12 mmm,. crassit. 2,5—4 mmm. In calamis emortuis Seirpi lacustris prope Mustiala, m. Maji 1866. she Phoma Sceptri Karst. (N. sp.) Spermogonia gregaria, subeutanea, orbieularia aut an- guloso-vel oblongato-rotundata, applanata, astoma vel ostiolo subpapillato, contextu celluloso, diam. 0,3—-0,5 mm. Sper- matia elongata, solito recta, utrinque obtusa, hyalina, longit. 5-7 mmm, crassit. 1—2 mmm. Ad caules emortuos Sceptri Carolini in Lapponia rossica extrema prope Subovi, m. Julii 1861. Phoma (Aposphaeria) mediella Karst. (N. sp.) Spermogonia erumpenti-superficialia, caespitose aggre- gata vel solitaria, difformia, rotundata, vel angulosa vel de- pressiuscula, vix papillata, demum. ore lato aperta, contextu carbonaceo, atra, latit. eireiter 0,5 mm. Spermatia ovalia, hyalina longit. 4—6 mmm, crassit. 2—3. In cortice Pini sylvestris in Fennia saltem australi passim. A Pboma pithya et Ph. pinea Sace Mich. I. p. 126 valde diversa. Triehosporium densum Karst. (N. sp.) Caespites densi, orbiculares vel elongati, confluentes ambientesque, fuliginosi, in olivaceo atrum plus minus ver- gentes. Hyphae longissimae (300 mmm vel intra), flexuosae, crispae, ramosae, dilute fuligineae (sub vitr.), 6 mmın crassae. Conidia obovoidea, uniguttulata, laevia, secus ramulos di- gesta, fuliginea pellucidaque (sub lente), longit. 7-8 mmm, erassit. 5-6 mmm. Ad ramulos exsiccatos (Rubi?) in par. Hollola Fen- niae (Edw. Wainio). Thyrsidium betulinum Karst. (N. sp.) Acervuli sparsi, innato-emergentes, pulvinati, subdepressi, orbiculares vel ovales, atri, 0,2—0,4 mm lat. Hyphae valde flexuosae, inarticulatae, fuligineae (sub mier.), 6 mmm crassae. Üonidia in glomerulos sphaeroideos vel ovoideos, usque ad 34 mmm latos congesta, sphaeroidea, fuliginea diaphanaque (sub lente), diam. 6—10 mmm. Ad corticem laevem Betulae albae in Lapponia ex- trema, Köngös et in Kuolajärvi in cacumine montis Salla- tunturi (Edw. Wainio). rri Spegazzinia? effusa Karst. (N. sp.) | Sporodochia dense gregaria, convexa, atra, diam. 100—125 mmm. Conidia sessilia, ellipsoidea, oblongata vel ovoidea, murali-divisa, fusca, longit. 32—42 mmm, crassit. 18—22 mmm. » ; In ramis (Padi?) in Fennia australi. Er Be * = Fragmenta mycologica XV. Auctore P. A. Karsten. s Sphaeria pulviscula Karst, (N. sp.) Perithecia conferta vel erustaceo-congesta, raro sparsa, superficialia, ovoidea, ostiolo sat brevi, conoideo, sublaevia, atra, latit. circ. 0,2 mm. Asci clavati, pedicellati, longit. 45—60 mmm, crassit. 6—8 mmm. Sporae 8:nae, di-vel subtrisiichae, elongatae, curvulae, 3-septatae, ad septa leviter vel vix constrietae, loculo secundo leviter incrassato, egut- tulatae, dilutissime fuscescentes, diaphanae, longit. 11—15mmm, cerassit. 3—3,5 mmm. In liguo indurato pineo ad Mustiala, m. Oct. 1870. Sphaeriae pulveri-pyrio et Sph. fuscidulae cognata. Rhytismella Karst. (N. gen.) Stroma subcorneum, submultiloeulare, conceptaculo sub- discreto, carbonaceo, primo clauso, dein irregulariter dehis- centi inclusum. Spermatia elougata, simplieia, hyalina. Rhytismella corrugata (Ach.) Karst. Gregaria, superficialis, rugoso-plicata, planiuscula, inter- dum subsphaeroidea vel depresso-concava, cornea, paucilocu- laris, atra, conceptaculo rimis pluribus flexuosis dehiscente, fragili, nigra, latit. 0,5--2 mm. Spermatia elongata vel botuliformia, recta vel curvula, longit. eirc. 3 mmm, crassit. 0,5 mmm. In ligno indurato pineo prope Mustiala, m. Oct. 1870. Hendersonia hysterioides Karst. (N. sp.) Pyenidia gregaria, erumpentia, elongata, hysteriiformia, usque ad 1 mm longa. Stylosporae tusoideo - bacillares, ‚rectae, simplices, 4—6-guttulatae, hyalinae, longit.14—16 mmm, crassit. 3 mmm. In culmis emortuis Phragmitis communis ad Aboam. ‘Phoma Callunae Karst. (N. sp.) Spermogonia subsparsa, sphaeroideo-applanata, epider- mide semper tecta, ostiolo minuto, papillato prominulo, atro, latit. eire. 0,2 mm. Spermatia ellipsoidea, utrinque obtusis- sima et rotundata, hyalina, eguttulata, longit. 12 —14 mınm, crassit. 7—8 mmm. Ad caules exsiccatos Callunae vulgaris in Mustiala, m. Maji 1872. Chaetophoma fusca Kaıst. Subiculum late effusum, fuscum. Spermogonia subiculo leviter immersa, sphaeroidea, subastoma, nitentia, latit. eirc. 0,2 mm. Spermatia botuliformia, curvula, hyalina, longit. 3—-4 mmm, crassit. 0,5—1 mmm. j Supra lignum pineum induratum ad Aboam Fenniae, m. Majı 1859. . Hz Vermieularia erassipila Karst. (N. sp.) Spermogonia gregaria, cortici innata, subsphaeroidea, atratula, contextu subcarbonaceo, vertice emergente setis strietis divergentibus, rigidis, obtusis, atris, brevibus (45—90 mmm longis), crassis (basi 10—15 mmm), septatis obsessa, latit. circ. 0,2 mm. Spermatia fusoideo - bacillaria, eurvula, byalina, longit. 18—27 mmm, crassit. 3 mmm. In corticee Tiliae ulmifoliae in regione aboönsi, Merimasku, m. Junii 1869, Vermicularia Amenti Karst. Spermogonia subsphaeroidea, fusco-pallida, latit. vix 0,2 mm, vertice setulis strietis, fuscis, 120 mmm longis, 6 mmm crassis obsessa, contextu parenchymatico. Sper- matia elongata, curvula vel recta, hyalina, longit. 5—8 mmm, crassit. 1—1,5 mmm. In capsulis emortuis Salieis phylicifoliae vere 1869, ad Mustiala, Coniothyrium olivaceum Bon. Var. obovoideum Karst. Spermogonia conferta, subinde erustaceo-congesta, super- ficialia, obovoidea, latit. 0,3 mm. Spermatia? sphaeroideo- ellipsoidea vel subsphaeroidea, olivacea, eguttulata, longit. 4—6 mmm, crassit. 3—4 mmm vel diam. 3-5 mmm. Ad corticem et lignum ramorum exsiccatorum Populi tremulae prope Aboam, Jan. 1859. Fragmenta myecologiea XVI. Auctore P. A. Karsten. Teichospora Olenjensis Karst. (N. sp.) Perithecia gregaria, subgregaria, basi applanata , atra, laevia, ostiolo papillato, latit, 0,4—0,5 mm. Sporae 8:nae, elongatae, utrinque attenuatae, ad medium plus minus con- strictae, 7—9-septatae, loculo uno alterove septulo unico lon- gitudinali diviso, fuscae vel fuligineae, impellucidae, longit. 40—51 mm, erassit. 10—15 mmm, In ramis decorticatis aridis Salicum in insula Maris glacialis, Olenji. : Teichospora obducens (Fr.) Fuck. Var. Hippophaös Karst, Sporae oyoideae, ad medium constrietae, 5—7-septatae, loculis, ultimis exceptis, septulo unico longitudinali divisis, luteolae vel flavae, pellucidae, longit. 22—27 mmm, crassit, 9—12 mmm. Ad lignum ramorum exsiccatorum Hippophaös rham- noidis prope Wasam. ‚asist \ wi ab wi Er ; = a 0 Sphaeria eryptica Karst. (N. sp.) Peritheeia subsparsa, primitus cortice tecta, deinde ca divulsa nudata, sphaeroideo-subapplanata, interdum inaeqya- lia, subatra, glabra, vulgo papilla minuscula obtusissima, latit. 0,3—0,5 mmm. Sporae tusoideo-vel ovoideo-oblongatae, 3—5 septatae, ad septa vix vel leviter constrictae, solito rectae, flavae, longit. 13—18 mmm, crassit. 5-6 mmm. In ramulis emortuis Viburni Opuli prope Wasam. Diplodia (Diplodiella)*) erustacea Karst. (N. sp.) Pyenidia confertissima, crustaceo-aggregata, superficialia, carbonacea, subovoidea, vertice attenuata, atra, glabra, nitentia, latit. 0,3—0,4 mm. Stylosporae oblongatae vel ellip- soideae, utroque apice obtusae, subeylindraceae, rectae vel subrectae, 1-septatae, ad septum haud vel vix constrictae, dilute fuscidulae diaphanaeque (sub lente), longit. 8—13 mmm, erassit. 3—4 mmm. Ad lignum pineum prope Mustiala, m. Oct. 1865. Chaetodiplodia Karst. (N. gen.) Est Diplodia pyenidiis setosis donata, Chaetodiplodia caulina Karst. (N. sp.) Pyenidia gregaria, superäcialia, subearbonacea, ovoidea, vulgo papilla minuta, atra, setulis substrietis, divergentibus, septatis, brevibus, atris obsessa, latit. 0,3 mm. Stylosporae oblongatae vel subellipsoideae, rectae, utrinque obtusissimae, 1-septatae, ad septum haud vel vix constrietae, flavescente hyalinae, longit. 12—17 mmm, crassit. 5—6 mmm. Ad caules emortuos (nigrificatos?) Chenopodii albi in Mustiala, m. Maji .1872. Phyllostieta Peltigerae Karst. (N. sp.) Spermogonia maculae dealbatae insidentia, laxe gregaria, emergentia, rotundata, astoma, subnitentia, atra, latit. 0,2 mm. Spermatia oblongata, recta, eguttulata, longit. 3-6 mmm, crassit. 2 mmm. In thallo Peltigerae caninae semiemortuo ad Mustiala. Er. Phoma (Boiryophoma) populicola Karst. (N. sp.) Spermogonia per corticem erumpentia, caespitosa, sub- ovoidea, atra, astoma, tandem poro pertusa, latit. 0,3 mm. Spermatia botuliformia, hyalina, longit. 2—3 mmm, crassit. 0,5 mmm. In ramis emortuis Populi tremulae prope Aboam. Differt spermatiis minoribus a Phoma populina Karst., statum spermogonicum Otthiae diminutae sistente. *) Sub hoc subgenere colliguntur species Diplodiae super- ficiales, ne Coniothyrium ulmeum Karst. (N. sp.) Pyenidia per corticem erumpentia, caespitosa, difformia, inaequalia, atra, astoma, latit. 0,4 mm. Stylosporae ellipsoi- deae, flavidae, longit. 6—7 mmm, crassit. 3—4 mmm, In ramis emortuis Ulmi ad Aboam, m. Apr. 1861. Cercosporella Pastinacae Karst. Maculae amphigenae, fuscescentes vel dealbatae. Coni- dia filiformia, leviter flexuosa, sursum levissime attenuata, hyalina, longit. 50-90 mmm, crassit. 2 mmm. In foliis adhuc vivis Pastinacae sativae in Mustiala. -— Eingegangene neue Literatur und Sammlungen. 49. Berichte der Deutschen botan. &esellsch. 1I. Band. 2. Heft: Schwarz, Der Einfluss der Schwerkraft auf die Bewegungsrichtung von Chlamidomonas und Euglena. — Kny, Das Wachsthum des Thallus von Coleochaete scutata in seinen Beziehungen zur Schwer- kraft und zum Licht. 50. Borzi, A. Rhizomyxa, nuovo Ficomicete. Messina 1884. 51. Borzi, A. Nuovi Studi sulla sessualita degli Ascomiceti. Messina 1883. 52. Brunaud, P. Contributions ä la Flore mycologique de Quest: Tremellinees, Perisporiacdes, Helvellacdes. (Extr. du Bullet. de la Societ€ Lindenne de Normandie. III. Ser. 7. Bd.). 53. Brunaud, P. Contributions A la Flore mycologique de l’Ouest: Elaphomycees, Tuberaeees, Onygenees. (Extr. Annales soe. sciences nat. J,a Rochelle.) 54, Bulletin of the Torrey Botanical Club. Vol. XI, No. 2: Wolle, Fresh-Water Algae. VO. — Ellis and Everhart, New North American Fungi. 55. Cooke, M. C. Illustrations of British Fungi. No. XXI. London 1884. 56. Flora 1884. No.1—9: Forssell, Lichenolog. Untersuchun- gen: 1. Ueber die Cephalodien. — Geheeb, Bryologische Notizen aus dem Rhöngebirge. — Arnold, Die Lichenen des fränkischen Jura. — Reinsch, Beobachtung von Bakterien und einzelligen Al- gen auf der Oberfläche der kursirenden Geldmünzen. 57. The Botanical Gazette. Vol. VUI. (1883) No 1. — 12 Morgan, Kentucky Fungi.— Davenport, Alaska Ferns. — Hol- way, Sound of Discharging Ascospores. — Arthur, A new Walking Fern. — Morgan, A new Puff-Ball. — Rau, A new Phallus. — Farlow, Notes on Fresh-Water Algae. — Farlow, Note on Phallus togatus. — Farlow, Notes on some Ustilagineae of the Unit. States. — Farlow, Enumeration of the Peronosporeae of the Unit. States. Seymour, Puceinia heterospora. 58. Göppert, H. R. Ueber den Hausschwamm und seine Be- kämpfung. (Aus d. Breslauer Zeitg. 1884.) Ag, Kuovo Giornale botanico Italiano. Vol: XVI. No.2. Ent- hält Nichts über Sporenpflanzen. ee 66. Hazslinszky, F. A magyar Birodalom Zuzmö -Flöräja. (Flechtenfora von Ungarn. Durchweg in ungarischer Sprache.) Budapest 184. ee 7 re 61. Krause, H. Schul-Botanik. Hannover 1884. , 62. The Scottish Naturalist. 1884. April: Trail, On Doassansia Alismatis, Entyloma canescens and E. Calendulae. — Stevenson, Mycologia scotica. 63. Botaniska Notiser. 1884. Heft 2: Scheutz, Spridda växtgeografisce bidrag. — 64. Phillips, Plowright, Ellis and Harkness, Fungi of Califor- nia. (California Academy of Science:. 1884. Febr.) 65. Rabenhorst’s Kryptog. Flora von Deutschland ete. II. Bd.: Lürssen, Die Farnpflanzen oder Gefässbündelkryptogamen. 1., 2. Liefrg. Leipzig 1884. 66. Dasselbe Werk. I. Bd.: Winter, Die Pilze. 14. Liefrg. Leipzig 18»4. 67. Revue mycologique. No. 22. Avril 1884: Gillot, Notes myealaghaüee. — Schulzer et Saecado, Micromycetes slavoniei novi. - Savastano, Le Pourridie du figuier. — OÖ. Richard, La synthöse bryo-lichenique. — Müller, Lichenes Otaitenses. —Bonnet, Formation de spores des Truffes. — Phillips, Monstruosites ob- servees sur des Hymenomycetes. — Merlet, Un nouveau cham- pignon de nos Landes, — Debeaux, Note sur un nouveau Bolet. — Feuilleaubois et Roumegu£re, Un mot sur les champignons comestibles. — Fungi galliei exsieeati Cent, XXIX. — Richard, Le proc&s des Lichenologues. 88. Rostrup, E. Nogle nye Jagttagelser angaaende heteroeeiske Uredineer. (Oftryk of oversigt over Vidensk. Selsk. Forhandl. 1884.) 69. Sehinz, H. Untersuchungen über den Mechanismus des Aufspringens der Sporangien und Pollensäcke,. (Inaugural-Dis- sert. Zürich. 1883.) 70. Schaarschmidt. 6. Sejthärtya-Vastagodasok 6s cellulins- zemek a Vaucheriäk-6s Charäknäl. (Aus Ungar. botan. Zeitschr. 1834.) 71. Winter, &. Contributiones ad Floram myeologicam lu- sitanicam. Series V. (S.-A. aus Boletim da Sociedade Brote- riana 1883). 72. Linhart, G. Fungi hungariei exsiecati. Cent. III. (Un- garisch-Altenburg, 1884). 73. Rehm, Ascomyceten. Fascikel XV. Anzeige. Soeben erschien: Ungarns Pilze. (Fungi hungarici exsicc.) Centuria Ill. Mit 15 Abbildungen. Herausgegeben von 6. Linhart, Professor an der königl. ungar. landw. Academie zu Ungarisch-Altenburg (Ungarn). Von Cent. I-IIl sind noch zehn Exempl. vorräthig; mehr werden nicht ausgegeben. Cent IV erscheint im December d. J. Redaction Druck und Verlag. Dr. G. Winter in Leipzig. von (. Heinrich in Dresden. are “5. HEDWIGIA, 188%. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat Mai. un on — nn Inhalt: Richter, Algarum species novae. — Rehm, Ascomyceten fasc. XV. (Schluss). — Schulzer et Saccardo, Micromycetes Slavonici novi (Fortsetzung). — Neue Literatur und Sammlungen. — Notiz. — Anzeige. Algarum species novae. Auctore P. Richter. 1. Protococcus grumosus sp. n. — Stratum ob- scure viride, grumoso-pulvereum subgelatinosum, initio ma- culas orbiculares formans, deinde 1 Me et late expansum; cellulae in glomerulis compacto-gelatinosis et distincte limi- tatis nidulantes, sphaericae vel suboblongae , magnitudine variae, nudae vel limbo hyalino einetae; membrana crassa, cytioplasma viride vel viridi-aureum, oleosum, rubello-fusco granulosum. Diam, 3,5—14 u, plerumque 5—7 u, — Hab. ad parietes caldarii. Diese Species steht Protococcus einnamomeus (Menegh.) Ktz. nahe, doch erhalten die Zellen nicht die intensive Fär- bung jener; die orangefarbenen Körperchen, welche Prot. cinnamomeus charakterisiren, fehlen, dafür treten hier dunkelröthblich gefärbte auf, die aber bei eingetretener Gelbfärbung etwas erblassen. Das Lager von Prot. cinnam, fand ich klebrig-schleimig, das der vorliegenden Art jedoch krumig-krustig, zerriebener befeuchteter Brotkrume ähnlich. Hierdurch erscheint die Art schon charakteristisch, nicht minder auch durch die Einlagerung in bestimmt begrenzten, aber ganz unregelmässig geformten, zackigen oder mehr abgerundeten Gallertklümpchen von dichter Consistenz, in welcher Weise ganz eigenartige Colonien dargestellt sind. — In der Gärtnerei des Herrn Dreyzehner in Anger habe ich diese Alge schon seit 4 Jahren beobachtet. Dort bedeckt sie fast eine ganze Ziegelwand, ihr ein dunkel-apfelgrünes Aus- sehen verleihend. Zuerst erscheinen kleine grüne Häufchen, die sich wie Inseln auf dem Ziegelsteine ausnehmen, doch bei weiterem Wachsthum fliessen die Häufchen zusammen. „2. Dietyosphaerium globosum sp n — D. cellulis globosis, post divisionem oblongis, filis propriis di- tri- vel polychotome divisis, — Diam. cell. 5—7, fam. 38—56 u. — Hab. inter algas in patina diu asservatas, SE IRRE 2. Pin, VOR er aan ne iin ah 1 a ER Vermehrung beobachtete ich in Zwei- und Vier- theilung. Steht Actidesmium Hookeri P. Reinsch in Contrib. T. VIII Fig. 2 nahe, welches mit Dictyosphaerium zu vereinigen sein dürfte. 3: Aphanocapsa Naegelii sp. n. — A. strato obscure viridi, pulvereo subgelatinoso, cellulis caeruleis, sphaericis vel e mutua pressione anguloso-rotundatis, ante divisionem oblongis, aggregatis, tegumentis subdefluentibus, saepe distinete limitatis. Diam. 2,5—4 u. Hab. ad parietes caldarii. — Kam nicht rein vor, sondern bildete grössere oder kleinere Nester in den krumigen Häufchen von Protococeus grumosus in einem Warmhause der oben genannten Gärt- nerei. Der Protococcus wurde von ihr oft ganz verdrängt. 4. Aphanothece nidulans sp. n. A, minutissima in massa subgelatinosa nidulans, strato prasino, grumoso subgelatinoso, cellulis laete aeruginosis, bacillaribus obtusatis, rectis vel leviter curvulis, aegre conspicuis, post divisionem sphaericis, quasi punctatis, in familias dense aggregatis, tegumentis hyalinis defluentibus raro limitatis. Long. 2,5 — 3 a, lat. cell. 1—1,5 «. — Ad parietes caldarii maculas orbiculares prasinas formans. Diese Species wurde von mir ebenfalls wie Protococcus grumosus, in dessen Häufchen sie sich eingenistet hatte, seit 4 Jahren immer an derselben Lokalität, in einem Warmhause des Herrn Dreyzehner in Anger beobachtet, eine hinreichende Zeit, um deren Selbständigkeit feststellen zu können. In ganz reinem Lager traf ich sie nie, immer hatte sie die kleinen inselartigen Anfänge des genannten Protococeus besetzt, und an dunklen Stellen der Wand letzteren auch zurückgedrängt. Dann erhielten die Häuf- chen ein lauchgrünes Ansehen. Die Alge ist eine der kleinsten; bei mittlerer Vergrösserung erscheinen ihre Nester in der auf dem Objectträger ausgebreiteten Masse wolkenartig gruppirt, sofort in die Augen fallend durch die intensiv spangrüne Färbung. Auf den ersten Blick ist man geneigt, sie für Aphanocapsa zu halten, weil der Coccen- zustand infolge der rasch auf einander folgenden Theilungen vorwiegt und die mitunter leicht gebogenen Stäbchen in der Gallerteinbettung sich nicht so augenfällig darbieten., Diese Alge giebt eine Bestätigung meiner früheren Beob- achtungen *), dass Gloeothece resp. Aphanothece bei ein- tretenden Theilungen Gloeocapsa- resp. Aphanocapsa-Zustände *) Hedwigia XIX, 1880. SR darstellt, die man füglicherweise als Coccen nach dem Vorgange von Zopf bezeichnen kann. Weitere Beispiele und Nachweise behalte ich mir für einen anderen Ort vor. 5. Oscillaria scandens sp. n. OÖ. aörea, tricho- matibus 3—6 u crassis, initio viridi-aerugineis, deinde vio- laceis ve] chalybeo-nigrescentibus, obsolete articulatis, disse- pimentis non granulatis, rectis vel flexibilibus, interdum fascieulatim congestis, apiculo repente uncinato. — Hab. in parietibus caldarii, ad Rhizoclonium hieroglyphicum (Ag.) Ktz. d. terrestre (Menegh.) Ktz. Diese Oscillaria fand ich ebenfalls in der Dreyzehner'- schen Gärtnerei in Anger, im Vermehrungshause, wo sie sich durch einen starken, an Patschuli erinnernden Moder- geruch bemerklich machte, Die Wand, an welcher sie wuchs, war besonders warm, weil in derselben die Heizungs- röhren angebracht waren. Auf der Wandfläche fanden sich Fäden, reichlich gemischt mit Chroococcus-Gruppen, die ich für den Coccenzustand zu halten geneigt bin, vor, doch mitten darunter vegetirte das oben bezeichnete Rhizo. elonium, an dessen Fäden sich die Öseillaria anschmiegte, meist in Büscheln, und emporstieg. Dadurch wurde Rhizo- clonium gestreckt und in eine aufrecht abstehende Stellung. gebracht, was der Trägeralge insofern von Vortheil wurde, als ihre Enden freigelegt und geeigneter zu Niederschlags- punkten der Luftfeuchtigkeit wurden. An diesen blossge- legten, gestreckten Spitzen bemerkte man feine Wasser- tröpfchen, welche Feuchtigkeit zuführten; die Hüllschichte der Oscillaria wiederum bewahrte diese Feuchtigkeit, ja schien auch dieselbe durch freie Öscillarienenden noch zu vermehren. So gedieh Rhizoclonium üppig und erreichte eine Länge von etlichen Centimetern, während dasselbe Rbizoclonium in einem anderen Warmhaus, aber frei von Öscillarienfäden, kürzere, dazu auch krause und nach ab- wärts gerichtete Fäden zeigte. — Oseillaria war durch Rhizoclonium insofern begünstigt, als ihr in demselben eine feuchte Anheftungsstelle gegeben war, durch welche sie sich ihrem positiv heliotropischen Verhalten gemäss in eine günstigere Stellung zum Lichte bringen konnte. So boten also beide einen interessanten Fall. von Symbiose dar. Darin allein konnte ich jedoch keinen Anlass zur Auf- stellung einer neuen Öscillarien-Species finden, sondern die Öseillarie stimmte eben mit keiner beschriebenen überein. 6. Scytonema Hansgirgianum sp. n. — Se, stra- to late expanso, cespite tomentoso subcoriaceo, superficie reticulato-lacunoso, ferrugineo, olivaceo vel atropurpureo; trichomatibus implicatis, subsimplieibus, adscentibus, fragi- * Ka I ra een 0 libus, internis initio einereo-glaucescentibus, inarticulatis, deinde saepe pallide aerugineis, articulatis, articulis diametro subaegnalibus vel longioribus, eylindraceis vel rotundato- compressis terminalibus tumidis, cytioplasmate granuloso ; heteroeystidibus sphaericis vel quadratis, subachrois vel lute- olis; vagina tenui, non lamellosa, superficie laevissima, fusco- aurea vel pallide-lutea. Diam. trich. ca. vag. 8-9 m, s. vag. 5,9—7 u. Ad parietes caldarii. Fand sich im Vermehrungshaus der Gärtnerei des Herrn Köhler in Anger vor, wo sie eine ganze Wand tapetenähnlich überzog. Meine Exemplare hatten ein rost- gelbes Lager, die jedoch, welche mir Herr Prof. Dr. A. Hans- girg aus Prag zusandte, dem zu Ehren ich diese Species benenne, hatten auch olivengrünes und dunkelrothes Aus- sehen. — Ist Seyton. Hofmanni Ag. verwandt. — 7. Nostoce Wollnyanum sp.n. N. globosum, molle, plerumque pisi magnitudine, olivaceo - lutescens vel rufo- fuscum, aggregatum interdum confluens; trichomatibus laxe intrieatis, pallide vel dilute aerugineis; cellulis vegetativis elliptieis, arete connexis, 2'/3 —3!/ plo longioribus quam latis; sporis laevibus, sphaericis, ovalibus elliptieisve, luteolis; hete- rocystidibus sphaerieis vel oblongis, hyalinis. — Cell. veg. 44,5 u lat., 10—14 u long., heterocyst. 5—6 u diam., spor. 8—14 u long., 7—8 u lat. Hab. ad parietes caldarii. Ich fand diese Species, welche ich nach dem gründ- lichen Kenner der Algen Helgoland’s und Mitarbeiter dieser Zeitschrift, Herrn Rob. Wollny in Niederlössnitz b. Dresden, benenne, in einem Warmhause des Herrn Köhler in Anger. Dort beobachtete ich sie schon seit 3 Jahren, immer mit sehr reichlichen Sporen. Sie steht N. ellipsosporum Rab. nahe hinsichtlich der Sporen und Glieder, gehört aber be- treffs des Thallus, der hier kugelig ist, in eine ganz andere Gruppe. Alle hier aufgestellten Speeies habe ich mit Ausnahme von Dictyosphaerium globosum Herrn Prof. Dr. Wittrock in Stockholm zur Ausgabe für die nächsten Fascikel seiner und Nordstedt’s Exsiccaten übersandt, — Die Zahl der in Warmhäusern speciell vorkommenden Algen ist durch meinen Beitrag um etwas vermehrt worden, doch dürfte bei genauer Durchmustierung solcher Lokalitäten immer noch mehr zu erwarten sein, ich habe wenigstens noch 3 neue Species in petto, die ich aber noch weiterer Beobachtung unterwerfen möchte. re ii Zum Schluss noch eine Mittheilung berichtigender Art, In No. 12 Hedw. 1880 stellte ich Aphanothece caldariorum auf, welche ich aus den Universitätsgewächshäusern in Ber- lin erhalten, und auch in Anger aufgefunden hatte. Vor 2 Jahren habe ich jedoch gefunden, dass diese Stäbchen die Bacillen von Glaueothrix graeillima Zopf sind und höchst wahrscheinlich ist es mit Aphanocapsa nebulosa A. Br. und Gloeothece inconspicua A, Br. nicht anders. In No. 593 der Fixsiecaten von Wittrock & Nordtsedt habe ich Glauco- thrix mit den Bacillen zur Ausgabe gebracht. — Dr. Rehm: Ascomyceten fasc. XV. (Fortsetzung und Schluss.) 725. Hysterographium Rehmianum Sace. syll. f. II. p. 781 (sub H. vulvatum f. —) f. Pyri. exs.: Rehm Ascom. 624 (f. Fagi). Schläuche keulig, dick, 8sporig, 120/20. Sporen 1—1!},- reihig, stumpf-keulig, gerade oder etwas gebogen, zuerst 4- zellig, dann 2hälftig, in der Mitte nicht eingeschnürt, die obere Zelle breiter, jede Hälfte quer 5fach, senkrecht 1—2- fach getheilt, gelbbraun, 36—40/12—14. Paraphysen zart, fädig, hyalin. Jod —. 126. Valsa ambiens (Pers.) Fr. f. Tiliae. cfr. Nitschke pyren. 1. p. 215. Peritheeium parenchymatisch, braungrün. Schläuche keulig, zart, 8sporig, 45/10. Sporen 2reihig, stäbchenförmig, stumpf, 1zellig, gerade oder schwach gebogen, hyalin, 15/4,5—5. Paraphysen ? Jod —. 727. Valsa ambiens (Pers) Fr. f. Corni. cfr. Nitschke pyren. I. p. 215. Peritheeium parenchymatisch, grünlich-braun. Schläuche sehr zart, elliptisch, 6—8 sporig, 60/9. Sporen 2reihig, stäb- chenförmig, stumpf, ganz schwach gebogen, hyalin, 15—17/4—5. Paraphysen fädig, sehr zart, septirt, c. 3 u dick. Jod —. (Sace. syll. erwähnt das Substrat auf Cornus nicht. Der eigenthümliche Habitus, bedingt durch die braune, von der übrigen gelben Umgebung abstechende Färbung der Epidermis auf dem Valsa-Lager dürfte von dem cornus ab- hängen. Im Uebrigen stimmt die Art zu ambiens.) 728. Valsa populina Fuckel symb. myc. Nachtrag I. . 314. | 5 efr. Sace. syll. f. I. p. 131. Peritheeium parenchymatisch, braun. Schläuche sehr zart, elliptisch, 4sporig, ce. 5010. Sporen 2reihig, stäbchen- an. FE förmig, stumpf, schwach gebogen, Izellig, hyalin, 18—20/4—6. Paraphysen sehr lang und zart, septirt, c. 6 « dick. Jod —. 129. Valsa sordida Nke pyren. I, p. 208. syn.: V. deplanata Nees. cfr. Fuckel symb. myc. p. 198. Sace. mye. Ven. p. 132. tab. XII f. 8-10; syll. £. I. p. 120. exs.: Plowright sphär, brit. II. 32 (sub V. ambiens var. Populi) stimmt genau. (? Fuckel f. rhen. 1977 ‚kein Ascomycet in hb. meo; Sacc. myc. Ven. 185, scheint eher zu V. populina gehörig). non Thümen f. austr. 494 (? Valsa nivea). Peritheeium parenchymatisch, kleinzellig, braun. Schläuche keulig, zart, 8sporig, 45/8. Sporen eylindrisch, stumpf, schwach gebogen, 1zellig, hyalin, 2reihig, 9—12]2. Paraphysen sehr zart, lang, septirt, c. 5 u dick. Jod —. Gleicht äusserlich der Valsa ambiens sehr, ist indessen durch die constant kleinen Sporen gänzlich verschieden; cfr. die ausgezeichnete Beschreibung von Nitschke!) 730. Eutypella stellulata (Fr. 8, V. Se. p. 411 sub Valsa) Sacc. Sr f. 1. p. 149. syn.: Sphäria faseicularis Wallr. (? monadelpha Fr.). _.„efr. Nke pyren. I. p. 165. Fuckel symb. myc. p. 196. Michelia I. p. 505. Cooke hdb. p. 821. Karsten f. fenn. U. p. 132. exs.: Kunze f. sel. 146. Fuckel f. rhen. 597. Cooke f. brit. I. 677. Plowright sphär. brit. I. 42, Linhart f. hung. 175 (? Rabh. f. eur. 254 [sub V. melastroma Fr.], 321, 1535). Perithecium parenchymatisch, braun. Schläuche lang- gestielt, spindelförmig, 8sporig, pars sporifera —24/6. Sporen 2reihig, stäbchenförmig, stumpf, gebogen, 1zellig, meist in jeder Ecke 1 kleiner Kern, schwach gelblich, 6—-9/2,5. Paraphysen lang, septirt, ec. 5 u dick. Jod —. (Nur die auf ulmus wachsenden Exemplare gehören überhaupt zu dieser Art; dagegen sind die sub V, stellulata in meinem Besitze befindlichen amerikanischen Arten nicht identisch wegen des Baues ihres stroma etc.) exs.: Ravenel f. n. am. 361 (ad morum): „stromata valsea sub cortice nidulantia, nulla linea nigra circumscripta, intus albida, perithecia ce. 12 monosticha; sporidia ut in stel- lulata.“ est var. Ravenelii Rehm. exs.: Ravenel f. n. am. 362 (ad liquidambar): „stro- mata linea nigra vix circumscripta, sporidia 9/3“ est var. Liquidambaris Rehm. exs.: Ravenel f. n. am. 662 (ad alnum serrulatam) est ropter ostiola prorsus diversa: var. Cucurbitarioides Rehm. (an potius nova species? sporidia mihi desunt.) =’. exs.: Ellis n. am. f. 688 (a. on sambucus, b. on hickory) „stroma intus albidum, linea nigra haud circumseriptum“ simillimum var. Ravenelii. 731. Diatrypella minuta Nke pyren. I. p. 75. cfr. Fuckel symb. mye. p. 232. Sace. syll. f. I. p. 206. exs.: Fuckel f. rhen. 1034 (sub Microstoma asperum). Perithecium parenchymatisch, braun, kleinzellig. Schläuche spindelförmig, langgestielt, 60 Sporen im oberen erweiterten Theile, 50—60/8--10, enthaltend. Sporen stäb- chenförmig, stumpf, schwach gebogen, 1zellig, schwach gelb- lich, 5—6/1,5. Paraphysen sehr zart, lang, septirt, c. 5 u dick. Jod —. 132. Diaporthe trinucleata Niessl pyren. p. 52. t. IV. £. 26. cfr. Sacc. syll. f. I. p. 651. Perithecium bräunlich, parenchymatisch. Schläuche sehr zart, spindelförmig, 8sporig, 45/12. Sporen 2reihig, elliptisch-kahnförmig, spitz, 1zellig mit 2—3 grossen Kernen, hyalin, 15—17/44,5—5. Paraphysen sehr zart, septirt, lang, c. 6 «a dick. Jod —, (Niessl in litt.: „Hin und wieder findet sich ein 4. Sporenkern, bei sonst gleich bleibender Sporenform.“) 133. Massaria macrospora (Desm. ann. sc, nat. III. t. X. p. 350 sub Sphäria) Sace. syll. f. IL. p. 10. syn.: Massaria epiphegea Riess in Fres. Beitr. p. 61, t. VII. £. 35—40. Cucurbitaria macrospora Ces. et De N schem. sfer. p. 41. Melogramma oligosporum B. et Br. ann. n. h. 895 t. XI. f. 38. cfr. Tul. carp. II. p. 221 tab. XXVI. f. 6—14. Miche- lia I. p. 247. Cooke hdb. p. 841. Fuckel symb. mye. p. 175. Sace. f. it. del. 418 (Paraphysen-Zeichnung unrichtig). exs.: Fuckel f. rhen. 2047 (sub Epiphegia Riessii). Schläuche —8sporig, dick, cylindrisch, 180/27. Sporen 1—1'J reihig, länglich spindelförmig, stumpf, zuerst 2zellig, in der Mitte stark eingezogen, dann 4zellig mit je 1 grossen Kern und kleinkörnigem Inhalt, an den Scheidewänden etwas eingezogen, hyalin, endlich bräurlich, 4zellig, ohne Kerne, die mittleren Zellen grösser als die Endzellen; in der Jugend mit breitem, braun mit ganz schmalem, hyalinem Hofe, 40—50/15(—24). Paraphysen zart, ein ästiges, hyalines Ge- webe bildend. Jod —. 734. Leptosphaeria culmorum Awd. f. apogon Sacc, et Speg. efr. Michelia I. p. 398. Sace. f. it. del. 326., syll. f£. II. p. 63 (sub L. apogon). ae et U ee A 2 - 2 — Perithecium parenchymatisch, braun. Schläuche dick, keulig, sitzend, 8sporig, 50—60(?—90)/15. Sporen länglich elliptisch, stumpf, gerade oder schwach gebogen, 4zellig, selten an den Scheidewänden etwas eingezogen, gelb, 2reihig, 18—24/6—8. Paraphysen ästig. Jod —. 735. Heptameria urcinata (Niessl nov. spec, in litt, sub Leptosphaeria) Rehm. syn.: H. obesa Rehm in Ascom. Lojk. p. 54. Perithecium parenchymatisch, braun. Schläuche keulig, ziemlich dick, 8sporig, c. 150/18. Sporen spindelförmig, in den Schläuchen gerade, ausserhalb derselben klammerartig an beiden Enden nach einer Seite eingebogen, 36—50 u lang, die mittlere Zelle gelbbraun, Anfangs mit kleinkörnigem Inhalt, zuletzt (im Keimen) mehrzellig, 12—14/7—8, die übrigen Zellen beiderseits viel heller, fast hyalin; auf der einen Seite meist 4, auf der anderen, etwas kürzeren meist 3 Zellen; alle Anfangs mit 1 grossen Kern. Paraphysen septirt, ästig, zart, c. 3 « dick. Jod bläut die mittlere, grosse Zelle. An dürren Stengeln von Artemisia vulgaris bei Brünn in Mähren. leg. cl. de Niessl. 136. Pleospora papaveracea (De N. sfer. it. p. 62 t. 60 sub Cucurbitaria) Sacc. syll. f. II. p. 243. exs.: Linhart f. hung. 168 (sub Pl. Bardanae Niess]). Schläuche dick, keulig, 8sporig, ce. 100/10. Sporen 1—1!/reihig, elliptisch, gerade, 4zellig, an den Scheide- wänden etwas eingezogen, dann die 2, Zelle einfach senk- recht getheilt, häufig auch die 3.; gelb, 18—21/7. Para- physen fädig. Jod —. Am Grunde des peritheeium. nur Spuren bräunlicher Hyphen. 137. Didymosphaeria celata (Curr. in Berkl. outl. p- 398 sub Sphaeria) Sace. syll. f. I p. 708. syn.: Sphaeria obteceta Curr. mier. Journ. VII. p. 233. t. XL f. 16; efr. Cooke hdb. p. 880 (on ulmus!). Perithecium integrum, pro maxima parte immersum, globosum, apice perspicue pertusum, c. 1 mm diam., foveo- lam nigram ligni relinquens; ex cellulis magnis, parenchy- maticis, fuscis contextum, haud carbonaceum. Schläuche zart, keulig, 8-sporig, 180/15. Sporen 1—1'lreihig, elliptisch, mehr weniger zugespitzt, gerade oder schwach gebogen, 2zellig, in der Mitte mehr weniger eingeschnürt, mit körnigem Inhalt; oft in jeder Zelle ein centraler, grosser Kern; braun, 30—36/12. Paraphysen zart, fädig. Jod färbt diese vorübergehend weinroth. (Ich glaube diese Art hieher ziehen zu dürfen. Cooke sagt I. c.: „perithecia round, solitary or in small groups, mostly concealed, ostiolum short, somewhat flat, rather gaping; sporidia 2 seriate, dark vidsbrown, oblong, constrieted in the middle“ und in adn.: „completely concealed by the euticle, perithecia subglobose, scarcely becoming free from the matrix, walls thick, jet black, gelatine white. Asci clavate. Sporidia 2 seriate, in an early stage biconical, pointed at either end; endochrome proportionally small, when old shorter, biconical, obtuse dark brown, the outer coat being entirely absorbed.“ Der Hauptunterschied scheint, dass der englische Pilz unter der Rinden-OÖberhaut liegt, der hier gegebene aber im fau- lenden Holze eingesenkt!) 738. Sphaerella Fraxini Niessl. exs.: Linhart f. hung. 162, Schläuche keulig, 8sporig, 45/10. - Sporen 2—Breihig, länglich-keulig, stumpf, gerade, selten schwach gebogen, 2zellig, in der Mitte kaum eingeschnürt, aber sich leicht theilend, 18—24/-3, Paraphysen sparsam, fädig. Jod —. (Wegen der vorhandenen Paraphysen dürfte diese Art wohl zu Stigmatea zu ziehen sein.) 739. Sphaerella topographica Sacc. et Speg. exs.: Sacc. myc. Ven. 1368 (ohne hymenium in hb. meo). efr. Sace. f. it. del. 385; syll. £. I. p. 480. Perithecien braun, parenchymatisch, am Grunde mit ein- zelnen, kurzen, braunen Hyphen. Schläuche keulig, 8sporig, 60/10. Sporen 2reihig, eylindrisch, stumpf, gerade oder schwach gebogen, 2zellig, in der Mitte nicht eingeschnürt, hyalin, 18-20/3. Paraphysen fehlen. (Saec. 1. c. giebt die Sporen 28—30/3,5—4, utrinque acutiuscula an, jedoch zeigt dieses seine Abbildung nicht scharf und dürfte letzteres auch nicht charakteristisch sein.) 740. Didymella vexata Sacc. efr. Michelia II. p. 58. Sacec. syll. f. I. p. 547. syn.: Didymosphaeria oblitesceens Fuckel symb. mye. Nachtrag I. p. 301 (! sporidia pallide fusca); non B. et Br. ann. n. hist. 887. t. 11. f. 32«sub Sphaeria (cfr. Sace. syll. f. I. p. 713. Cooke hdb. p. 891). Perithecien parenchymatisch, braun. Schläuche dick, spindelförmig, 8sporig, 105—120/25. Sporen 2reihig, läng- lich, stumpf, 2zellig, in der Mitte oft schwach eingezogen, mit je 1 grossen Kern, Iyalin, 25,— 30/10. Paraphysen fädig, lang, septirt, zart, mit Kernen. Jod —. 741. Didymella exigua (Niessl, neue Kernpilze, p. 165 sub Didymosphaeria) Sacc. syll. f. I. p. 558. cfr. Michelia II. p. 57. Sace, f. it. del, 371. Perithecien parenchymatisch, bräunlich. Schläuche dick, spindelförmig, 8sporig, 50/10. Sporen 2reihig, spindelförmig, er ER 3, we gi r a ee a a. 2 N: ea a en ne a — U stumpf, gerade oder etwas gebogen, 2zellig,' die untere Zelle schmäler als die obere, in der Mitte kaum eingezogen, hyalin. — 17/6. Paraphysen ästig, die Schläuche umspinnend. Jod —. 142. Melanospora leucotricha Üda. ic. I. p. 25 tab. VII. f. 297. efr. Michelia I. p. 283. Fuckel symb. myc. p. 126. Sacc. syll. £. II. p. 403. exs.: Rabh.-Winter f. eur. 2757. Fuckel f. rhen. 808. Perithecien zart prosenchymatisch, schwach gelblich, eingehüllt von langen, einfachen, hyalinen, glatten, e. 3 u dicken Hyphen. An der Spitze des Schnabels ein conver- girendes Bündel hyaliner, starrer, langer Fasern. Schläuche sehr zart, elliptisch-keulig, 4- (oft 3-) sporig, 75/15. Sporen lreihig, elliptisch, beiderseits in eine kurze Spitze ausge- zogen, lzellig mit 1 grossen, centralen Kern, hyalin, dann braun, 18—20/12—14. Paraphysen fehlen. Jod —. 143. Sordaria discospora Awd in Niessl Beitr. p. 42 t. VI. £. 44. syn.: Hypocopra — Fekl. symb. mye. Nachtrag II. p: 48. ' cfr. Niessl in Hedwigia 1873. p. 131, 1883 No 10. Winter Sord. p. 19. tab. VII. £. 8. Sacc. syll. f. I. p. 240. exs.: Fuckel f. rhen. 2548 (?). Rabh. f. eur. 2226 b. Perithecien parenchymatisch, braun, an der Spitze mit einem Büschel brauner, einfacher Borsten, c. 30/5. Schläuche eylindrisch, lang, an der Spitze abgestumpft, 8sporig, pars sporif. 75/15. Sporen lreihig, mehr weniger rund, 1zellig, mit einzelnen kleinen Kernen, c. 12 « diam.; scheiben- förmig auf die schmale Seite gestellt, c.3 # diam, Para- physen? Jod —. 744. Sordaria maxima Niessl Beitr. p. 38 t. VI. f. 42, syn.: Hypocopra. — Sace. syll. f. I. p. 245. efr. Winter Sord. p. 22 et seq., tab. VII. f. 12. Niessl in Hedwigia 1883 p. 153. exs.: Rabh. f. eur. 1340: Schläuche (3—) 4sporig, eylindrisch, oben abgestumpft, 250/24. Sporen 1reihig, elliptisch, nicht zugespitzt, 1zellig, mit 1 grossen Kern und undeutlichem hyalinem Hofe, braun, 36/15—18. Paraphysen lang, ästig, artikulirt, sehr zart, 3—4 u dick. Jod —., 145. Coprolepra merdaria (Fr. el. I. p. 100 sub Sphaeria) Fuckel symb. myc. p. 240. efr. Sacc. syll. f. I. p. 248. Winter Sord. p. 13 tab. VII. f. I. (? Michelia 1. p. 224 propter perithecia totaliter immersa). syn.: Hypocopra. — cefr. Niessl in Hedwigia 1883 No 10. exs.: Plowright sphaer. Brit. II. 56 (non III. 44). u (? Fuckel f. rhen. 1803. J —, kleine, eingesenkte Peri- thecien ete. Sacc. myc. Ven. 1180, perithecia totaliter im- mersa.) Schläuche lang, cylindrisch, oben stumpf, 8sporig, e. 200118. Sporen 1reihig, elliptisch, nicht bes. spitz, zuerst hyalin, dann dunkelbraun, 1zellig, mit breitem, hyalinem ofe, 27—30/15. Paraphysen fädig, sehr lang und zart, septirt, mit Kernen, d4—5 u dick. Jod bläut die Innenseite des porus stark. 146. Delitschia moravica Niessl. Not. Pyr. p. 47 t.. IV. £,.22. e fr. Sacc. syll. f. I. p. 735 Hedwigia 1882 p. 163. exs. ? Rabh. f. eur. 2226a. Perithecien parenchymatisch, braun, am Scheitel mit einem Bündel borstiger, spitzer, brauner Haare, 45/6, am Grunde mit wechselnd langen, braunen septirten, sparsamen, c. 3 « dicken Hyphen. Schläuche eylindrisch, dick, 8sporig, ec. 120112 (nach Sacc. 20—28 u dick!). Sporen Lreihig, elliptisch, 2zellig, in der Mitte stark eingeschnürt, braun mit hyalinen Spitzen und undeutlichem, breitem hyalinem Hof, 15—18/7. Paraphysen lang, artikulirt, sehr zart, e. 5 u dick. Jod —., 147. Delitschia furfuracea Niessl nov. spee. in litt. Perithecien parenchymatisch, braun. Schläuche dick, keulig, Ssporig, — 300/50. Sporen 2reihig, länglich stumpf, in der Mitte eingezogen, 2zellig, mit hyalinem Hof, zuletzt dunkelbraun, 45—50]21. Paraphysen fädig oder ästig, lang, mit Kerner, c. 2 « dick, Jod —. (Niessl in litt: „Mündungen und Scheitel der Peritheeien zuerst grünlich bestäubt, später kahl.“) 748. Sporormia corynespora Niessl öster. bot. Zeit- schrift XXVIL. p. 166. efr. Sacc. syll. f. II, p. 131. Perithecien braun, parenchymatisch. Schläuche lang- gestielt, keulig, 8sporig, e. 150]24. Sporen länglich, gerade oder etwas gebogen, 8zellig, meist die 3. Zelle die breiteste, die Endzellen konisch und länger, braun, mit hyalinem Hof, ° 30—36/6, 2—3reihig. Paraphysen fädig, lang und zart, septirt, mit Kernen, c. 3 u dick, Jod —. 749. Lophiostoma caulium (Fr.), De N. sfer. p. 45. efr. Sacec. syll. f. I. p. 697. exs.: Rehm Ascom. 181, 484 (minutum). f. majus. Perithecien parenchymatisch, braun. Schläuche keulig, 8sporig, 90/12—15. Sporen länglich-spindelförmig, mehr weniger stumpf, gerade oder schwach gebogen, 6- (selten 4- Be - oder 7-) zellig, die 3. Zelle meist etwas breiter, je mit 1 grossen Kern oder kleinkörnigem Inhalt, ohne Anhängsel, braungelb, Zreihig, 21—2455—6. Paraphysen zart, fädig, mit Kernen. Jod bläut das episporium. (Kommt gemeinschaftlich wachsend mit Lophiostoma insidiosum (Desm.) Ces. et De N. vor und unterscheidet sich bes. durch ziemlich schmale, zugespitzte Mündungen von den längeren, linearen des insidiosum, ist indessen nur mit dem Mikroskop sicher zu trennen.) 750. Sphaerotheca Castagnei Lev. f. Senecionis. exs.: Kunze f. sel, 574 (sen. cord.). Speg. dec. myc. 83b (sen. cacal.) (? Sace. myc. Ven. 631 sen. nem), non Thümen f. austr. 441. Am Grunde der Peridien zahlreiche, lange, septirte, wellige, selten ästige, an der Basis c. 6 « dicke, braune Anhängsel. Ein ovaler, kaum in einen kurzen Stiel ausge- zogener Schlauch, 90/60; 8 (selten 6) Sporen, länglich, stumpf, 1zellig, hyalin, 2415. Jod —. 652b. Otidea auricula (Cooke sub Pezzia) Rehm. 608b. Mollisia aberrans Rehm. syn.: Trochila pusilla Speg. et Roum. efr. Michelia 11. . 331. i exs.: Thümen myc. un. 1662 (sub Tr. pusilla). Perithecium kleinzellig, parenchymatisch, braun, gegen den Rand pseudoprosenchymatisch, Schläuche elliptisch- keulig, sitzend, 8sporig, 36—40/9. Sporen 2reihig, keulig, stumpf, 1zellig mit 2 grossen Kernen, hyalin, 9—10/3—3,5. Paraphysen fädig, nach oben allmählich — 5 « dick und oft schwach gelblich. Jod färbt den porus violett. (Die Exemplare sind sehr schön entwickelt!) 616b. Cenangium acicolum (Fuckel) Rehm. Perithecien kleinzellig, parenchymatisch, braun. Schläuche keulig, mit starker Scheitelverdickung, 8sporig, 75/10—12. Sporen elliptisch, nicht gebogen, 1zellig, hyalin, 2reihig, 12/3,5 —4,5. Paraphysen fädig, mit unregelmässig keuliger, schwach bräunlicher, c. 3,5 # dicker Spitze. Jod färbt den Schlauchporus violett. (Die Exemplare sind ausgezeichnet schön entwickelt.) 370b. Exoascus deformans (Berk.) Fuckel £. Persicae. 733b. Cryptosphaeria populina (Pers. ie. f. p. 52 sub Sphaeria) Sacc. syll. f. I. p. 183. exs.: Rehm Ascom. 733a (sub Cr. millepunctata), Rabh. f. eur. 1269 (sub Cr. ligniota) exaete convenit, a Schläuche langgestielt, zart, spindelförmig, &sporig; pars sporifera c. 369. Sporen 2reihig, stäbchenförmig, stumpf, schwach gebogen, lzellig, gelblich, 9—15j2. Para- physen zart, fädig, sehr lang, c. 3 « dick. (Inwieweit Cr. ligniota Fr. S. M. II. 376 efr. Sace. syll. f. I. p. 185 hierher zu ziehen ist, kann ich nicht be- urtheilen.) 332b. Diaporthe Arctii (Lasch) Nke. f. Lappae. 430b. Diaporthe spiculosa (Alb. et Schw.) Nke. efr. Sace. syll. f. I. p. 634. exs.: Ellis n. am. f. 589. Perithecien braun, parenchymatisch, kleinzellig. Schläuche zart, elliptisch, 8sporig, 40—45/6—8. Sporen 2reihig, ellip- tisch, in der Mitte nicht eingeschnürt, gerade, hyalin, mit 4 grossen Kernen, endlich 4zellig, 12—14/—3. Paraphysen lang, fädig, zart, mit Kernen, ce. 3 « dick. (Die Perithecien liegen entweder zwischen innerer Rinde und Holz, in letzteres etwas eingedrückt oder ganz in den Holzkörper eingesenkt.) 439b. Pleospora calvescens (Fr.) Tul, syn.: Pyrenophora. — Sace. syll. f. II. p. 279. Schläuche 90/8, Sporen 15— 17/6. (Bildet an den Atriplex-Stengeln weitverbreitete, schwarze Ueberzüge.) 88d. Lophiostoma insidiosum (Desm.) Ces. et De N. f. Artemisiae. Schläuche 120/15, Sporen 15—215—6. No. 712 sub Mollisia cinerea f. luteola steht in nächster Verwandtschaft zu Tapesia prunicola Fekl. und fusca var. alpestris Rehm etc. und würde wegen des byssus wohl als Tapesia zu erachten sein. Ueber diese Uebergänge werde ich mich demnächst einmal in einer Arbeit verbreiten, Regensburg, 3. April 1884. Dr. Rehm. Micromycetes Slavoniei novi. Recensuerunt 5 St. Schulzer v. Mueggenburg et P. A. Saccardo, (Fortsetzung.) 16. Zignoella Haynaldii Schulz. et Sace. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 987. — Peritheeiis late et dense gre- gariis, in ligno denigrato superficialibus, globulosis, verru- culosis, carbonaceis, atris, intus pallidis, 13-12 mill. d., ostiolo minuto obtusiusculo; ascis elavulatis, stipitatis, para- physatis, oetosporis; sporidiis subtristichis eylindraceo-fusoideis, utringue rotundatis, 3-septato-torulosis, 20-22 — 4-5, hyalinis. = nu Hab. in ligno Carpini Betuli pr. Vinkovce. — Zignoellae rhytidodi (B. et Br.) affinis. 17. Zignoella ramenticola Schulz. et Sacc. — ‚Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 157. — Peritheciis dense gre- gariis, ligno superficie denigrato basi infossis, gldboso-de- pressulis, 1/3 mill. d., atris, levibus, ostiolo obtuse conico, minute pertuso; ascis tereti-clavulatis subsessilibus, para- physatis, octosporis; sporidiis distichis fusoideo-oblongis, 20 = 6, triseptatis, ad septa constrictis, 4-guttulatis, hyalinis. Hab. in ligno putri dejecto Carpini pr. Vinkovce, 18. Melanomma taphrinoides Sacc. et Schulz, — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 695. — Peritheciis gregariis, ligno immersis v. semi-immersis et superficialibus, globulosis, carbonaceis, 0,3-0,4 mill. d., ostiolo obtusissimo et obsoleto; ascis cylindrieis parapbysatis breve stipitatis, octosporis; sporidiis oblique 1-stichis, ovato-oblongis, utrinque rotundatis, 3septatis, ad septa, precipue medium constrictis, 18-22 — 8, fuligineis, pallidius 4-guttatis, Hab. in ramis emortuis Salieis pr. Vinkovce. -- Affine Melanommati cinereo Karst. 19. Melanomma populinum Schulz, et Sace, — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 155. — Peritheciis gregariis globoso -hemisphaericis, ligno basi infossis, vertice obtusius- eulis, intus albidis, extus nigris laevibus, 1/2 mill. d.; ascis tereti clavulatis deorsum attenuatis, paraphysatis, octosporis; sporidiis distichis, fusoideis, curvulis, 26-30 = 6, 7-9-sep- tatis, ad septa constrietis, initio 8-10-guttulatis, fuligineis. Hab. in ligno Populi, socio Coniothecio pr. Vin- kovce. 20. Chaetosphaeria Saccardiana Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 74. — Peritheciis densiuscule gregariis globoso- depressis, subsuperfieialibus, 1/2 mill. d., nigris, rugulosis, hyphulis laxe vestitis; ostiolo cylindraceo, truncato, perithecio plusguam dimidio breviore; ascis tereti-clavatis, breve stipi- tatis, paraphysatis, octosporis ; sporidiis subdistichis oblongo- fusoideis, medio constrictis, 1-, dein 3-septatis, 4-guttulatis, saepius curvulis, utrinque obtusiusculis, dilute fuseis, Hab. in ligno putrescente Carpini, socia forma conidio- phora Helminthosporoidea, 21. Chaetosphaeria pezizaeformis Schulz. I. Fung. Slav. n. 62 et Myk. Beit. p. 637, Fig. II. — Peri- theciis laxe v. dense gregariis globosis, superficialibus, 14 — 1/2 mill. d., e lutescenti nigris, asperulis, inter hyphas dema- tiaceas (Helminthosporii obelavatı Sacc.) interspersis, apice convexis tandem collabescendo umbilieato — subpezizae- formibus; ascis crasse clavatis, deorsum acuminatis, bre- En) ar vissime stipitatis, indistincte paraphysatis, octosporis; sporidiis subtristichis, fusoideis, incurvatis utringue obtuse attenuatis, 7-septatis, ad septa non constrictis, 44-50 — 8-10, fusco lutescentibus, loculis extimis hyalinis. Hab. in ramis decorticatis Carpini Betuli, Vinkovce, 22. Cucurbitaria Cingarus Schulz. et Sace.. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 797. — Peritheciis bine inde caespitose aggregatis, initio peridermio tectis, dein erumpen- tibus, globosodepressis, minutulis 1/3 mill. vix d., subcarbo- naceis, opace nigris, ostiolo impresso minuto; ascis tereti- clavulatis, paraphysatis, octosporis, subsessilibus; sporidiis subdistichis, subelliptieis, utringue obtuse acutatis, 30-38 —= 12-15, 5-septatis parcegue muriformibus, ad septa vix constrictis, melleis. — Adsunt peritheeia spermogonica sub- similia (Phoma Cingarus Schulz. et Sacc.) spermatiis subglobosis v. ovoideis, 4 micr. longis, hyalinis, basidiis triplo longioribus suffultis. Hab. in ramis corticatis Coryli Avellanae pr. Vin- kovce. 23. Microthyrium thyriascum Schulz. et Sacc. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 5 et in Flora 1877 p.51 (Thy- riascus quercinus). — Peritheciis punctiformibus, atris dimidiatis, impertusis (semper?), 250-330 mier. d., appla- natis superficialibus; ascis obovato-saccatis, circ. 60 = 30, aparaphysatis, subsessilibus, apice rotundatis, octosporis; sporidiis 3-stichis, obovatis, constrieto-1-septatis, loculo sup. obtusiore, 19 — 10, hyalinis. Hab. in ramis corticatis junioribus quercinis, Eperjes Slavoniae. Ascis sporidiisque crassis mox dignoscenda species. 24. Lophiotrema recedens Schulz. et Sacc. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 596. — Peritheciis gregariis ligno penitus v. semi-infossis globoso-depressis, v. subangu- losis, carbonaceis, intus pallidis, 0,4—0,5 mill. d., ostiolo emergente, compressiusculo, plus minusve lato, rimoso; ascis cylindraceis, paraphysatis, octosporis; sporidiis oblique tristichis, 7-septatis, 8-guttulatis, hyalinis 25-35 —=5-7. Hab. in ramis decorticatis salicinis pr. Vinkovce — A Loph. aucto et appendiculato certe diversum, 25. Nectria silacea Schulz. et Sacc. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 925. — Peritheciis gregariis discretis super- ficialibus, globoso-depressis, diam. 300-330 mier., ostiolo vix manifesto, ochraceo-argillaceis, laevibus, nitidulis denique collabascentibus; ascis tereti-clavulatis, breve stipitatis, apara- physatis, octosporis; sporidiis distichis v. oblique monostichis, ellipsoideis v. breve oblongis, 10-14 — 3-4, 1-septatis vix constrietis, bi-guttatis, hyalinis. u a a ee 7 ne u ni a a Pu ae ner” mu re ie gi Ed a. # : BTE ’ u a ne e Ei 7 h D : de : ne. Me am Hab. in ligno corrupto Carpini Betuli pr. Vin- kovce. — Species bene distineta videtur — Neoskofitzia Sehulz. in Oest. Bot. Zeitschr. n. 8. p. 250 (Aug. 1880) videtur idem genus ac Letendraea Sace. Mich. 11. Apr. 1880. 73. Sporidia quoque in Neoskofitzia demum fuscescant. (Fortsetzung folgt.) Eingegangene neue Literatur und Sammlungen. 4. Berichte d. deutsch. botan, Gesellsch. II. Heft 3: Winter, Ueber die Gattung Corynelia. — Kny, Die Beziehungen des Lichtes zur Zelltheilung bei Saeccharomyces cerevisiae. 5. Bulletin of the Torrey botan, Club. XI. No. 3: Tucker- man, Two Lichens of the Pacific Coast. — Peck, New Species of ; Fungi. — Collins, Notes on New England Algae. — Plowright, Note on Aecidium Bellidis. 76. Forssell, K,.B. J. Lichenologische Untersuchungen. (S.-A. aus Flora 1884.) 77. Kanitz, A. Ueber J. von Lerchenfeld und dessen botan. Nachlass mit mycol. Bemerkungen von Sehulzer. (S.-A. aus Verh. a d. siebenbürg. Vereins f. Naturw. zu Hermannstadt. XXXIV.) > 78. Marchal, E. Champignons coprophiles de la Belgique. =. (Extr. d. Bull. de la Soc. royale de botanique de Belgique. XXI.) ; ’ 79. Saccardo, P. A. Conspecetus generum Discomycetum 2 hueusque cognitorum. (S.-A. aus Botan. Centralbl. XVII Bd.) T 50. Winter, 6. Exotische Pilze. (S.-A. aus „Flora“ 1884. No. 14.) ; 81. Winter, G. Ueber die Gattung Corynelia, (8.-A. aus Ber. E: d. deutsch. botan. Ges. II) = 82. Ellis, J. B. North American Fungi (exsiccati). Centur. XII e et XIII. Newfield, 1884. | 83. Roumeguere, C. Fungi galliei exsiceati. Cent. XXIX. Notiz. Durch vielfache Anfragen veranlasst, erlaube ich mir die Mit- 3 theilung, dass „‚Fungi europaei et extraeuropaei‘ Cent, 31 et 32 % im August d. J. erscheinen werden, da für Ende Juni eine Sendung Brasilianischer Pilze zugesagt ist, die noch Aufnahme in diese Cen- turien finden sollen. Dr. 6. Winter. E Anzeige. } Soeben erschien: A Ungarns Pilze. (Fungi hungarici exsicc.) “€ Centuria Ill. Mit 15 Abbildungen. Be: > Herausgegeben von 6. Linhart, Professor an der königl. ungar. B landw. Academie zu Ungarisch- Altenburg (Ungarh). } Von Cent. I—1lI sind noch zehn Exempl. vorräthig; mehr ; werden nicht ausgegeben. Cent. IV erscheint im December d. J Hierzu eine Extra-Beilage: Die deutschen Volksnamen der Pflanzen von Dr. 6. Pritzel und Dr. €. F. W. Jessen. Redaction Druck und Verlag Dr. G. Winter in Leipzig. von C. Heinrich in Dresden. 6. HEDWIGIA. 188. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat Juni. Inhalt: Demeter, Entodon transsylvanicus. — Karsten, Frag- menta mycologica XVH—XIX. — Schulzer et Saccardo, Micromycetes Slavonici novi (Fortsetzung). — Repertorium: Müller, Enumerationis Lichenum aegyptiacorum Suppl. I. — Neue Literatur. — Notiz. — Anzeige, Entodon transsylvanicus spec. nov. Monoicus (autoicus Lindb.), caespitibus depressis, intri- catis, laete-viridibus, inferne aetate sordide-luteolis, ramis ramulisque insolatis aureo-fuscescentibus, siceis nitore verni- c0so micantibus. Caulis prorepens, rigidiusculus, complanatus, ramosus, ramis adscendentibus caules secundarios fertiles sistentibus inferne usque ad extremitatem hic-illie fasciculato-radieulosis compressis irregulariter pinnatim-ramulosis vel subsimplicibus et simplieibus, ramulis teretibus plus minus deorsum cur- vatis inaequalibus, longioribus tenuioribus attenuatis flexilibus flagelliformibus, brevioribus cerassioribus turgidis apiculatis rigidiusculis. Folia caulina rameaque antica et postica laxius com- planato-vel compresso-imbricata, lateralia patula, ramulina minora densius imbricata undique patentia, late ovato-oblonga et ovata, sensim vel subito acuminata, acumine brevi rec- tiuseulo vel subrevoluto instructa, concava, ramulina cochleari- concava, laevia, summo apice obsolete nonnunquam irre- gulariter denticulata, deorsum integra, basin versus utroque margine reflexa, costae loco stria gemella (rare trifida) inae- quali brevi luteo-viridi plus minus conspicua vel obsoleta, reti angusto e cellulis leptodermieis chlorophylliferis formato, medio rhomboideo-vermicularibus, summis multoties brevio- ribus subrhombeis, basilaribus laxioribus latioribus hexagono- rhomboideis, ad basis angulos majoribus marginalibus qua- dratis introrsum reetangulo-quadratis et rectangulo-hexagonis. Flores masculini gemmiformes, axillares, e caulis ramorumque lateribus nascentes; bracteae ecostatae, ex- ternae late-ovatae submuticae vel acutiusculae apice parce erosae, internae majores ovato-oblongae acuminatae apice obsolete denticulatae margine involutae; antheridia oblonga “ er TE FERE u SA majuscula copiosa, paraphysibus filiformibus antheridiis lon- gioribus hyalinis numerosis, Fructusin caule ramisque, nunquam in ramulis, solitarii. Bracteae perichaetii infimae imbricatae minimae ovales obtusae apice parce erosae, mediae recurvatae ovato- oblongae exteriores breviter interiores longius acuminatae, intimae elongatae longi-acuminatae erecto- patentes margine involutae apice obsolete remote-denticulatae, omnes ecostatae vel obsoletissime bistriatae, foliis laxius textae et pallidiores. Seta ad 1 cm usque alta, erecta, superne plerumque subarcuata sicca dextrorsum torta, purpurascens, sub apice colore dilutiore rufo evadente, laevissima, Theca 1,5—2 mm longa, 0,5—0,75 mm crassa, ovato- oblonga, evacuata ovato-et oblongo-cylindrica, parum nutans, regularis vel leniter subcurvatula, rufa, nitida, mollis, sieca deopereulata truncata sublaevis sub ore non constrieta, cellulis exothecii valde irregulariter hexagono-quadratis et hexagono- reetangularibus pachydermis, collo tumidiusculo in setam breviter defluente et solo stomata minuta perpauca gerente. Annulus latus, e tripliei cellularum serie compositus, per partes secedens. Peristomium in theca deoperculata raro integrum; exostomii dentes infra thecae orificium orientes, lineali- lanceolati, subirregulares, ad 0,48 mm usque longi, basi densius acutangulo - trabeculati ferruginei integri, dehinc remotius et obsolete articulati dilutius tincti inque linea divisurali lacunosi, apice hic-illie bifidi vel truncati laeves, deorsum granulis minutis exasperati,margine anguste lutescenti- limbati; endostomii processus membrana basilari brevi eoadunati, dentibus subaequilongi et eorum interstitiis adversi, anguste subulati, in carina fissi, laeves, lutescentes. Sporae 0,016-0,021 mm metientes, subtiliter verru- eulosae, virides, sat pellucidae . Columella persistens, thecae orificium post operculi lapsum superans. Operculum 0,75—1,0 mm longum, rufo-ferrugineum, conicum et breviter obliquirostre. Calyptra cueullata, longa, angusta, usque ad thecae collum producta, laevis, plus quam ?; longitudinis fissa, oblique tenui-rostrata, straminea, apice stylaceo atro-purpureo. Habit. In tecto ligneo aprico denso muscorum tapete obteeto, Bryo argenteo, Ceratodonti purpureo et Tortulae rurali intermixtum, ad insululam „Elba“ fluminis Marusi (Maros) prope Maros-Väsärhely Transsylvaniae uxor mea die 10 m. Februarii 1883 pareissime detexit. Pay 17 Species pulcheirima ab Ent. cladorrhizante (Hedw.) C. Müll. (= Cylindrothecio eladorrh. Schimp. Syn. Ed. 1 et 2) et Ent. orthocarpo (La Pyl.) Lindb. (= Oylindr. coneinno Schimp. Syn. Ed. 1 et 2) jam foliorum reti minus angusto basique media laxius texto deinde annulo latiore atque seta brevi superne plerumque subarcuata recedens, praeterea ab illo peristomii magnitudine indoleque et cellulis exothecii majoribus irregularibus, ab hocce ramis irregulariter et brevius pinnatim-ramulosis vel simplieibus foliis haud mutieis et inflorescentia monoica satis superque distineta: proxima contra a Clar. C. Müller cui pauca specimina miseram Ent. compresso suo*) Americae septentrionali proprio affınis est judicata, sed quae planta a nostra differt bracteis perichaetii internis subulato-acuminatis, cellulis exothecii regu- lariter hexagonis, peristomio minore, dentibus exostomii usque ad apicem dense verruculosis subintegris elimbatis, sporis minoribus 0,011— 0,015 mm metientibus. Adnot. Nomen genericum Entodon a Clar. €. Müller primo propositum et ab illo iterum restitutum lege priori- tatis Cylindrothecio Schimp. praeferendum est. — Ad genus idem Olar. Prof. $.O. Lindberg refert Platygyrium repens (Brid.) Br. eur. in systemate suo (Musei Scandinav. in syst. nov. nat. disp. p. 39) ut Ent. palatinum (Neck.) Lindb. enumeratum. Igitur species nostra quarta earum quae genus efformant Entodon europaea est, necnon ab Ent. palatino optime distincta statura robustiore, foliorum forma et acumine breviore, inflorescentia monoica etc. Maros-Väsärhely, die 4. Apr. 1884. Dr. Carolus Demeter. Explicatio figurarum. (Fig. 1 magn. natur., ceterae amplificatae.) Fig. 1. Entodon transsylvanicus spec. nov., planta. Fig. 2—5. Folia caulina rameaque. Fig. 6. Folium ramulinum. Fig. 7. Rete fol. medium; 180/1. Fig. 8. Rete fol. ad apicem; 180/1. Fig. 9. Rete fol. ad basin; 80/1. Fig. 10. Flos maseul. Fig. 11—14. Bracteae flor. masc.; fig. 11 et 12 externae; fig. 13 et 14 internae, » Fig. 15. Antheridia duo cum paraphysibus. Fig. 16. Perichaetium. Fig. 17—20. Bracteae perichaetü; fig. 17 infima; fig. 18 et 19 mediae; fig. 20 intima. Fig. 21. Theca cum operculo et calyptra. *) V. Linnaea (1844) XVII. p. 707, C. Müll. Synops. IT. p. 66. x ER ) 328 Bar a VE Fig. 22. Tiheca evacuata. Fig. 23. Pars peristomii cum portione annuli et particula exothecii. Fig. 24. Calyptra cum opereulo. Fragmenta myecologica XVII. Auctore P. A. Karsten. Rosellinia callimorpha Karst. (N. sp.) Perithecia conglomerata vel confluentia, superficialia, sphaeroidea, ostiolo papilliformi , laevia, opaca, glaberrima, tenuia, non collabentia, fragilia, fusco-atra, latit. 0,5—0,8 mm. Asci longit. 80 (pars sporif.), crassit. 6 mmm. Sporae mono- stichae, oblongatae, vulgo inaequilaterales, eguttulatae, utrinque obtusiusculae, muticae, dilute fulvae, longit. 9—11 mmm, crassit. 3—4 mmm. In ligno vetusto Alni incanae prope Mustiala, m. Sept. Ab affini Ros. mammiformi (Pers.) colore perithe- eiorum parvitateque sporarum statim dignoscenda. Lentomita longicollis Karst. (N. sp.) Perithecia gregaria, innata, dein semierumpentia, raris- sime libera, sphaeroidea, nuda, glabra, fragilia, atra, rostro eylindraceo, recto, vulgo perithecium aequante, latit. 0,4 mm. Sporae 8:nae, monostichae, oblongato-ellipsoideae, ultra medium uniseptatae, juniores I—2-guttatae, ad septum non constrietae, chlorino-hyalinae, longit. 11—16 mmm., crassit. 5--6 mmm. In ligno vetusto Betulae prope Mustiala, m. Febr. Peritheciis majoribus, basi haud applanatis, rostro lon- giore, sporis majoribus, ultra medium spurie uniseptatis etc. ab affini L. brevicolli Niessl differt. Massarina eburnea (Tul.) Sacc. *M. Salicis Karst. (N. subsp.) Perithecia sparsa vel subgregaria, initio cortiei innata, dein emergentia vel erumpentia, sphaeroidea, papilla obtusa poro ovali pertusa, atra, latit. 0,5 mm vel paullo ultra. Asci cylindracei, breve stipitati, longit.- cire. 185 mmm, crassit. cire. 15 mmm. Sporae 8:nae, monostichae vel sub- distichae, fusoideo-oblongatae, vulgo rectae, 3-septatae, ad septa constrictae, eguttulatae, chlorino-hyalinae, eirculo gela- tinoso, 2 mmm crasso circumdatae, longit. 30-33 mmm (sine muco), crassit. 9 mmm. In pagina inferiore cortieis Salicis cinereae ad Mustiala, m. Sept. A typo recedit peritheciis sparsis exacte sphaeroideis, non annulato-impressis, sporisque vulgo rectis. w Ophiobolus Humuli Karst. (N. sp.) Perithecia subgregaria, denique subsuperficialia, sub- sphaeroidea vel sphaeroideo-conoidea, subinde leviter de- pressa, atra, hyphis griseis obsessa, ostiolo conoideo vel cylindraceo, perithecii diametrum saepe aequante, latit. 0,3mm. Asci cylindraceo-elavati, longit. 90— 120 mmm, crassit. 7—10 mmm. Sporae 8:nae, filiformes, aequales, curvatae, pluriguttulatae, dilute luteolae, longit. 75—90 mmm, crassit, 2 mmm. Paraphyses parcae, crassit. 2—3 mmm. In caulibus aridis Humall Lupuliad Mustiala, Jun., Jul. Phacidiella Karst. (N. gen.) Spermogonia subcutanea, primitus clausa, dein ore lato, saepe laciniato aperta, glabra. Spermatia catenulata, fusoideo- elongata, simplicia, hyalina. Phacidiella salicina Karst. (N. sp.) Spermogonia sparsa, sphaeroideo-applanata vel oblongata, Pamen clausa epidermideque nigrificata tecta, dein in lacinias — 4 dehiscentia vel ore amplo subintegro aperta, atra, disco fuligineo, latit. 0,2—0,3 mm. Spermatia fusoideo- elongata, simplicia, eguttulata, reeta, mutica, hyalina, longit. 6-29 mmm, crassit. 1,5—2 mmm. Ad stolones emortuos Salieis viminalis in Mustiala, Rhynchophoma levirostris Karst. (N. sp.) Spermogonia sparsa vel subgregaria, superficialia, sphae- roidea vel subovoideo-sphaeroidea, fragilia, rugulosa, atra, opaca, rostro cylindrico, flexuoso, laevi, perithecio duplo vel quadruplo longiore, latit. 0,4 mm. Spermatia alipkoidbn vel oblongata, recta vel leviter curvula, simplieia, longit. 4—6 mmm, crassit. 2 mmm. Supra lignum vetustum Populi tremulae ad Mustiala, m. Oct. 1867. A Sphaeria cuspidata Fr., recedit spermogoniis liberis, sparsis, rostro longiore, flexuoso praeditis forteque partibus internis. Phoma socia (Nees?) Karst. Spermogonia gregaria, solitaria vel 2—6 aggregata, basi cortici insculpta vel semiimmersa, vulgo irregularia, sphaeroideo-depressa aut ovoideo-truncata vel subsphaeroidea, astoma, demum poro pertusa, vix papillata, atra, glabra, latit. eirc. 0,4 mm. Spermatia fusoideo oblongata, utrinque acutata, recta, hyalina, longit. 8—10 mmm, crassit. 2—4 mmm. Ad corticem ramorum exsiccatorum Pini sylvestris frequens saltem in Fennia australi. ' he BR N a u Septoria Bromi Sacc. Var. Alopecuri Karst. Maculae nullae. Spermogonia 80—100 mmm lata. Sper- matia dilutissime flavida, longit. 58—65 mmm, crassit 2,5—3 mmm. In foliis Alopecuri pratensis prope Mustiala. Coniothyrium myriocarpum (Fr.) Sacc. var. abie- tinum Karst. Stylosporae ovales, subinde inaequilaterales, fuligineae, eguttulatae, fuligineae, longit. 11— 15 mmm, erassit, 5—8 mmm. In ligno abietino ad Mustiala. Ceratostomella microcarpa Karst. (N. sp.) Perithecia gregaria, erumpentia, denique libera, vulgo sphaeroidea, atra, latit. circiter 0,3 mm, rostro cylindraceo, aequali, laevi, perithecium aequante vel eo duplo longiore. Asci crasse clavati, longit. 18—25 mmm, crassit. 4 mmm. Sporae conglobatae s. tristichae, elongatae vel eylindraceae, eurvulae, simplices, hyalinae, longit. eireiter 4 mmm, crassit. 0,5—1 mmm. In ligno vetusto Populi tremulae prope Mustiala, m. Majo. A congeneribus minutie partium omnium statim tuteque dignoseitur. Fragmenta mycologieaXVIll. AuctoreP. A. Karsten. Peziza asperior Nyl. eadem est ac Sphaerospora trechispora (Berk. et Br.) Cook. Metasphaeria Trollii Karst. (N. sp.) Perithecia in greges minutos sociata, primitus epidermide tecta, deinde denudata, applanata, orbicularia vel ellipsoidea, demum poro pertusa atra, latit. 0,3—0,4 mm. Ascı cylindracei, brevissime pedicellati, longit. 30—40 mmm, crassit. 5—6 mmm. Sporae 8: nae, distichae, cylin- draceae, rectae, 4-guttulatae, hyalinae, longit. 11—15 mmm, erassit. 1,5—2 mmm. Ad caules Trollii europaei emortuos prope piscinam Olenji Maris glacialis. Phoma Callunae Karst. a Phoma Ericae acc. Mich. VII, p. 336 (non Sphaeria Ericae Fr.) tantum spermogoniis minoribus, semper epidermide tectis sperma- tiisque ellipsoideis et crassioribus differre videtur, ergo solum ut ejusdem variatio censenda. Aposphaeria subcerustacea Karst. (N. sp.) Spermogonia superficialia, confertissima, ovoidea vel sphaeroideo-ovoidea, vertice in ostiolum brevissimum conoi- rn ni En deum attenuata, nitida, laevia, diam. eire. 0,3 mm. Spermatia fusoideo-oblongata, vulgo recta, 2-guttulata, hyalina, longit. 6—7 mmm, crassit. 1,5—2 mmm. Supra lignum Pruni Padi in Mustiala, Dothiorella populicola Karst. (Phoma populi- cola Karst. antea), in ramis Populi speciei obvia, affinis est populicolis: Dothiorellae populneae Thuem., Pho- mae Urepini Speg. et Phomae populeae Sacc., his omnibus autem differens spermatiis allantoideis, minoribus, curvulis, eguttulatis. Species Dothiorellae Sacc., exe. Dothiorella py- renophora Sace. — Dothiora pyrenophora Fr. = Hysterio Sorbi Wahl. = Dothichyiza Sorbi Lib. — Micropera Sorbi Thuem. nee. Micropera Sorbi Sacce. spermogonium® Dothiorae Fuck. verisimiliter sistente, spermogonia Otthiae (et Botryosphaeriae) videntur, Dothiorella sorbina Karst. (N. sp.) Spermogonia cortici innata, erumpentia, caespitosa vel botryose aggregata, obovoidea vel rotundata, vulgo inaequa- lia, vertice subinde depressa, astoma, interdum ostiolo pa- pillato, aterrima, latit. eirc. 0,3 mm. Spermatia fusoideo- elongata, recta, eguttulata hyalina, longit. 3—5 mmm, crassit. 0,5 mmm. Basidia nulla visa. In cortice ramorum exsiccatorum Sorbi Aucu pariae ad oppidum Wasam. Diplodia(Pseudodiplodia)lignaria Karst. (N. sp.) Pycnidia laxe gregaria, emergentia, demum subsuper- fieialia, applanata, orbicularia vel ellipsoidea, nigrescentia, humectata fuliginea, primitus elausa, mox ore lato orbieulari vel ellipsoideo aperta, latit. circ. 0,2 mm. Stylosporae ellipsoi- deae, utroque apice obtusae, uniseptatae, ad septum non vel vix constrictae, loculis uniguttulatis, dilute olivaceae, longit. 10—13 mmm, crassit. 6—8 mmm. In ligno vetusto ad Helsingforsiam. A Diplodia generice distingvi meretur ob pyenidia ceraceo-carnosa, mMox ore lato aperta. Hendersonia ulmea Karst. (N. sp.) Pycenidia subgregaria, cortiei plus minus insculpta, rotun- data, ut plurimum inaequalia, vulgo papilla brevissima, obtusa instructa, atra, Jatit. 0,4—0,5 mm. Stylosporae ellipsoideae vel oblongatae, utrinque plus minus attenuatae vel subacutatae, 3-septatae, fulvae, dein fulvofuligineae, longit, 14—18 mmm, crassit. 6—8 mmm. Ad ramos exsiccatos Ulmi, Aboae. Myxosporium carneum Thuem. * stieticum Karst. (N. subsp.) > Dt RR at Rs e x E- — 8 — Acervuli elongati, saepe flexuosi, rarius oblongati vel = orbiculares, peridermio demum rima longitudinali dehiscente E velati, applanati, flavidi, longit. eirc. 1 mm. Conidia elon- gata vel oblongata, simplicia, recta, hyalina, longit. 9—11 mmm, crassit. 2—3 mm. Ad ramos emortuos Fraxini excelsioris in Mustiala, m. Oct. Cercosporella Pastinacae Karst. a Cercospora ä Apii Fres. forte haud satis diversa. hs Fragmenta mycologica XIX. Auctore P. A. Karsten. E Solenia crocea Karst. (N. sp.) + Tubuli dense gregarii, cylindracei, erecti, tomentosi, j cireiter 0,3 mm alti. Sporae clavatae, utroque apice acu- 3 tatae, hyalinae, simplices, longit. 9—12 mmm, crassit. 3—4 22 mmm. E: In frondibus Struthiopteridis germanicae emortuis a in Fennia australi. 3 Helotium nectriella Karst. (N. sp.) E: Apotheeia gregaria vel sparsa, saepe confluentia, sessilia, 3 convexa, subimmarginata, ceracea, incarnata, glabra, latit. E 0,2—0,3 mm. Asci clavati, longit. 33—45 mmm, crassit. e eirciter 7 mmm,. Sporae 8:nae, distichae, elongatae, longit. E 6—7 mmm, crassit. 1,5—2 mınm, Paraphyses filiformes, Er apice incrassatae. Ad caules aridos Solani tuberosi in Mustiala. Diplodia obsoleta Karst. (N. sp.) Pyenidia subgregaria, epidermide tecta, subsphaeroidea, astoma vel saepius ostiolo papillato perforante, atra, latit. 0,1—0,2 mm. Stylosporae oblongatae vel subellipsoideae, rectae vel leniter eurvulae, septulo obsoleto, flavescentes, subeguttulatae, longit. 3-8 mmm, crassit. 2—3 mmm. Ad caules exsiccatos Solani tuberosi in Mustiala. Godroniella Karst. (N. gen.) Receptacula sphaeriaeformia, primitus clausa, dein ore rotundato, integro dehiscentia, e hyphis fuligineis vel fusces- centibus composita, superficialia, sicca coriacea, atra, glabra. Conidia elongata, simplicia, hyalina. Basidia filiformia, - ramOSa. Ex. G. juncigena Karst. (Excipula juneigena Karst. in Hedw. 1884, n. 2, p. 5). Phacidiella Karst. vix dubie est Blennoria Fr. Protomyces (Exomyces) muscorum Rarst. Coc- cospora muscorum Karst. est nominandus, aan Dr. C.Demeter ad naturam delin, — Protomyces (Exomyces) pithyophilus Karst. En 1884, n. 3, p. 4, forte est species Sphaerosporii chw. Mieromycetes Slavoniei novi. Recensuerunt St. Schulzer v. Mueggenburg et P. A. Saccardo. (Fortsetzung.) Sphaeropsideae. 26. Coniothyrium herbarum Schulz. et Sace. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 271. — Peritheciis subgregariis, initio epidermide velatis, lenticularibus, 1)5-1/3 mill. d., poro pertusis; spermatiis oblongo-teretiuseulis, utrinque rotundatis, 5b = 2, brunneolis. Hab. in caulibus AselepiadisSyriacae pr. Vinkovce. — Praecipue peritheciis lentieulari-applanatis dignoscenda species. 27. Coniothyrium syconophilum Schulz et Sacc. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 54 et in Myc. Beitr. p- 655 (Phoma ficoph. var. Zythia). — Peritheeiis subcutaneis, globosis, ostiolo papillato erumpente, 1]2-2/3 mill. d., nigro- faretis; spermatüs ellipsoideo-oblongis, 1-nucleatis, 5-6 mier. longis, keligisie basidiis bacillaribus spora duplo longioribus suffultis. Hab. in ramis corticatis Fiei Caricae pr. Vinkovece. 23. Coniothyrium populinum Schulz. et Sace. Il. Fung. Slav. n. 9. — Peritheeiis sparsis, globoso - depressis, minutis, centro dein poro irregulari dehiscentibus; spermatiis globosis, ochraceis, 5-8 mier. d., basidiis..... non visis. Hab. in ramis decorticatis Populi, Eperjes. 29. Podosporium Ribis Schulz, et Sacc. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 789. — Stromate pulvinato, subcutaneo- erumpente, apice convexo colliculoso, atro, 1/2-1 mill. lato, intus perithecia spuria sive loculos pallidos monostichos plures fovente; stylosporis obovatis, ntringue obtusiusculis, 12-18 == 6,5—10 continuis fuligineis; basidiis spora paulo brevi- oribus bacillaribus, hyalinis. Hab. in ramis corticatis Ribis rubri pr. Vinkovce. — Videretur fere Fuckelia Ribis sed fructificatio aliena. — Podosporium nostro sensu, sistit Sphaeropsidis Sace, species peritheciis v. loculis stromate pulvinato-verrucoso ex- ceptis. e 30. Podosporium Nerii Schulz. et Sace. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 930. — Stromate verrucoso subeutaneo- erumpente,atro 1/2-1 mill. d., intus perithecia spuria sive loculos ei , a Se it Ta Ba a. amd ae aerez A u ee Er r Ben —,. WW — plures, ovatos v. subglobosos, pallidos fovente; stylosporis ovatis v. ellipsoideis continuis, 14-19 — 8, utrinque rotundatis ochraceo-fuligineis; basidiis spora fere duplo longioribus, bacillaribus, hyalinis. Hab. in ramis corticatis Nerii Oleandri pr. Vin- kovce. 31. Diplodia Grossulariae Sace. et Schulz. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 794. — Peritheciis gregariis peridermio pustulato tectis, globulosis, 0,3 mill. d., atris intus et extus, vertice obtusiusculis; stylosporis ovato-oblongis, didymis, constrietis, 18-26 — 8-9 fuligineis. Hab. in ramis Ribis grossulariae pr. Vinkovce. 32. Diplodia Cydoniae Nacc. et Schulz. — Schulz. Il. Fung. Slav. vn. 81. 1.6 et Pilz. Quitt. n. 2. 6. 10. — Peritheciis subeutaneis, vix erumpentibus, nigro farctis, papillatis, subinde confluentibus; stylosporis obovatis didymis, medio eonstrietis, 18-24 mwier. longis, basidiis brevibus suf- fultis. — Var. libera: Peritheciis subsuperficialibus, globoso- eonieis, magis diseretis; stylosporis 17-25 = 10, ceterum similibus. Hab. in ramis corticatis, var. in decorticatis Cydoniae vulgaris. 33. Fusicoeeum Schulzeri Bace. — Schulz. 11. Fung. Slav. n. 686. — Pustulis cortiealibus tumidulis modice erumpentibus 1 mill. lat.; peritheciis in quaque pustula 1—4, globulosis in collum breve attenuatis, ostiolo obtuso, 0,1-0,5 mill. er.; spermatiis cylindraceis , curvulis, utrinque obtusis, 16-25 = 5, hyalinis, basidiis filiformibus sesquilongioribus fascieulatis suffultis. Hab. in ramis corticatis Rosae caninae pr. Vin- kovee. — A genere Fusicocco spermatiis curvulis aliquid recedit. 34. Dendrophoma erassicollis Schulz. et Sacc. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 842. — Peritheciis laxe gre- gariis globoso-depressis, 1/2 mill. er., peridermio tectis, intus pallidis; ostiolo conico, obtuso vix erumpente; spermatlis suballontoideis, hyalinis, 56 = 2, hyalinis; basidiis sper- matiis triplo longioribus, filiformibus, furcatis, ramosisve. Hab. in ramis corticatis Fraxini excelsioris pr. Vinkovce. Videretur Cytispora simplex. 35. Dendrophoma lignorum Schulz. et acc. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 620. — Peritheeiis greganlis, minutis, superficialibus , globosis vertice acutiuscule papil- latis, 0,16-0,20 mill. d., atris, spermatiis teretiuseulis, utrinque obtusis, hyalinis, 4 mier. longis, basidiis filiformibus, ramosis, suffultis. I a Dr £ = Ge Hab. in liguo Populi albae superficie dealbato pr. Vinkovce, | 36. Dendrophoma juglandina Schulz. et Sacc, — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 162. — Peritheeiis subsuper- ficialibus, gregariis globoso-conicis 1j3 mill. d., obtuse pa- pillatis, nigris, intus albidis; spermatiüs oblongis utrinque rotundatis, 4 mir. longis, hyalinis; basidiis repetito-dichotome ramosis, spermatio octuplo longioribus, hyalinis, Hab. in ligno emortuo Juglandis pr. Vinkovee, 37. Dendrophoma populina Schulz. et Sace, — Ill. Fung. Slav. n. 8. — Peritheciis gregariis, tenue mem- branaceis, globoso -depressis, lignicolis, erustula stromatica atra basi infossis; basidiis dichotomo-ramosis, denticulatis, hyalinis; spermatiis eylindraceis utrinque obtusis rectiusculis, acro-pleurogenis, basidio 5-6plo brevioribus, hyalinis. Hab. in ramis decorticatis populinis, Eperjes Slav. 38. Phoma Urticae Schulz. et Sacce. — Schulz. I. Fung. Slav. n. 700. — Peritheciis globulosis depressis, gregariis, caule immersis v. subsuperficialibus, 0,14-0,4 mier. d., intus pallidis poro pertusis; spermatiis oblongo-teretiuseulis, hyalinis, 4-6 micr. longis, Hab. in caule Urticae diovicae p- Vinkovce. An forma Phomae herbarum? 39. Phoma Ebuli Schulz. et Saee. — Schulz. II. Fung. Slav. n. 701 — Peritheciis globosis epidermide velatis, subastomis, 0,2 mill. d., intus albidis; spermatiis ovatis v, oblongis, hyalinis, perexiguis, 1-5-2,5 mier, longis. Hab. in caule Sambuci Ebuli, pr. Vinkovce, 40. Phoma ebulina Sace. et Schulz. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 703. — Ut Phoma Ebuli, sed spermatiis ovoideo oblongis utrinque obtusiuseule attenuatis, biguttulatis, hyalinis, 6-12 mier. longis. Hab. in caule Sambuei Ebuli prope Vinkovce. — Probaliter status spermogonicus Diaporthes. 41. Phoma ebulicola Sace, et Schulz. — Schulz. Ill. Fung. Slav n. 702. — Peritheciis ut in Phoma Ebuli; spermatiis 5-10 micr. longis, hyalinis, cylindraceis, curvulis. Hab. in caule Sambuci Ebuli pr. Vinkovce. 42. Phoma Mali Schulz. et Saec. — Schulz. 11. Fung. Slav. n. 783. — Peritheciis gregariis subcutaneis, depressis, ostiolo vix erumpente; spermatiis oblongo- fusoideis 8 mier, longis, 2-guttatis, basidiis duplo longioribus, filiformibus suffultis. Hab. in ramis Piri Mali pr. Vinkovee, — Status spermogonicus probabiliter Diaporthes ambiguae, (Fortsetzung folgt.) I ee = Nur . iii ae 4 ar Repertorium. Müller, J. Enumerationis Lichenum aegyptiacorum Supplementum I., continens Lichenes a Barbey, Schwein- furth et Ascherson alliisgue in Aegypto recenter lectos. (Revue mycolog. Nr. 21, pag. 15). Als neue Arten werden angeführt: Omphalaria quinquetubera Müll. Arg. Enum. Lich. aegypt. n. 2; apothecia modice emergentia 1/4-1/3 mm. lata, cragse thallino-marginata, margine thallo concolore rugulosa, discus atrofuscus; epithecium fuscum, lamina et hypothecium hyalina; sporae in ascis subangustis octonae, 12-14 u longae, 7-8 u latae, ellipsoideae et simplices, hyalinae. — Extus Pannariam murorum Mass. simulat. — Caleicola in Aegypto submediterranea (Barb.) Thalloidima Barbeyanum Müll. Arg. Thalli squamae 1/4 — 1/3 mm. latae aut minores, orbiculares, ambitu erenato- lobulatae v. suberenatae, convexiusculae, laeves, demum rimoso-fissae, saepe fere crustaceo - aggregato - confluentes, monocarpicae; gonidia globosa, diametro 12-18 4 lata; apo- thecia 1/3-1/2 mm. lata, modice emergentia, nigra aut nigro- fusca, novella nonnihil extus thallodice vestita, mox undique nigra sed tota caesio-pruinosa, margine tenuissimo vix emer- gente magis nigrato praedita, ambitu regulariter orbicularia, intus infra epitheeium alba; discus planus, demum conve- xiusceulus; lamina praeter epithecium olivaceo fuscum undique cum hypothecio hyalina, paraphyses facile separabiles, apice fusco-clavatae et nonnihil torulosae; asci subangusti, 8-spori; sporae 12-15 u longae, 4-5 u latae, ellipsoideo-dactyloideae. — A proximo Th. geoleuco Müll. Arg. Lich. Aegypt. n. 19, s. Lecidea geoleuca Nyl. Lich. Ehrenb. p. 65 prae- sertim apotheciis parvulis, pruinosis, intus albis, et colore hypothecii differt. — Caleicolum in deserto parvo (petit desert) Aegypti inferioris (Barb.). C. (Pyrenodesmia)interveniens Müll. Arg.; thallus tenuis, tenuiter diffraeto-areolatus, argillaceus v. demum argillaceo-einereus v. decorticato-albidus; apothecia parvula, 1/3-12 mm. lata et minora, impresso-sessilia, margo tenuis, leviter prominens, cum thallo concolor, demum subexcelusus, integer v. angulosus; discus sieeus niger, madefactus vulgo distincte sed leviter pallens et e livido v. fusco nigricans, nudus v. obsolete caesio - pruinosulus, ambitu orbicularis v. varie angulosus, planus, mox leviter convexus; lamina apice olivaceo-fusca, caeterum cum hypothecio hyalina; paraphyses liberae; sporae in ascis octonae, ellipsoideae, oreuliformes et hyalinae, 12-15 « longae et 8’ u latae. — Apothecia minora quam in C. variabile etC. aegyptiaco et species quoad reliquos characteres inter utramque medium tenens. — Caleicola in Aegypto submediterranea (Barb.). C. (s. Pyrenodesmia) minusculum Müll. Arg.; thallus effusus, teruissimus, leprosulus, argillaceo-albus v. fere omnino obsoletus; apothecia sessilia, 1/4 mm. lata, hemisphaerideo - convexa, margine tenuissimo integro mox eyanescente cincta; discus convexus, fuscus, plus minusve caesio-pruinosus; lamina apice fulvo-fusca, caeterum cum hypothecio hyalina; paraphyses sat conglutinatae; asci angusti, 8 spori; sporae (hyalinae et oreuliformes) oblongo ellipsoideae, utringue obtuse acutiusculae, 12-14 a longae, 6 u latae. — Species bene distincta, prima fronte perfecte apothecia minora Lecaniae Nylanderianae (qualia edidit beat. Hepp in Flecht. Europ. n. 638) simulans at sporis diversissimis ornata est. — Üaleicola in Aegypto submediterranea (Barb.). C. eitrinum v. mierocarpum Müll. Arg.; thallus depauperatus (hine inde tamen distinete ut in specie);_ apothecia tantum 1/4-1/3 mm. lata, copiosa, minus intense colorata. Reliqua a specie non differunt. — Ad saxa dura subporosa Aegypti submediterr. (Barb.). Arthothelium xylographoides Müll. Arg.; thalli filamenta mierogonidiis praedita cum elementis ligni mixta et occulta et thallus extus vix nisi macula albida indicatus; gonidia non observata; apotheeia emergentia, linearia, 1/4—1/2 mm. longa, 1/5 —1/4 mm. lata v. madefacta tur- gescentia paullo latiora, linearia, utringue vulgo acuminata, simplicia aut subinde longitrorsum 1-2-ramuligera, sicca et madefacta atra; epithecium obsolete rimiforme, fusco-nigrum, utrinque fere in marginem proprium cum epithecio saltem superne concolorem ablens; lamina olivaceo-hyalina; hypo- thecium virescenti-hyalinum; paraphyses spuriae tenuissimae et clathratim ramosae; asci oblongato-obovoidei, 8-spori, apice modice pachydermei; sporae 12-15 # longae, 61, — 71, u latae, obovoideae, hyalinae, 3-5 septatae, loculi intermedii longitrorsum semel divis. — Extus fere simile algeriensi Arthoniae albo-pulvereae Nyl. — Ad ligna sicca fabre- facta Telegraphi prope El Arish (Barb.). Melanographa (s. Hemigrapha) hypoleuca Müll. Arg.; thalli elementa cum cellulis corticis confusa, macula albida indicata; lirellae primum adpresso-adnatae et orbicu- lares aut orbiculari-elliptieae, prominenter .nigro-marginatae et in disco cinereo-pruinosae, 1/4-1/3 mm. longae, demum sessiles et magis angulosae saepeque stellatim trigonae et 1/2-1 mm. latae, demum denudatae et omnino atrae subinde minus in latitudinem accrescentes et 2-3-plo longiores quam r a a Tumazet ie ne ih. 17 0 Bla Bier Men A a ti de ai = 7 latae; discus demum planus; perithecium basi deficiens; epithecium nigro-fuscum; lamina hyalina; hypothecium ob- scure subhyalinum; asci 8-spori; sporae mox fuscidulae aut fuscae, 4-loeulares, eylindrico-obovoideae, utrinque obtusae, 14-17 u longae, 56 u latae.e — Extus prima fronte Ope- grapham simulat sectionis Lecanactidis, sed sporae non hyalinae et peritheeium basi ineompletum est. — Corticola ad Marabout in Oasi Katiyeh (Barb.). Opegrapha gyrocarpoides Müll. Arg.; thallus tenuis, carneo-albellus, pulverulentus, v. demum evanescens ; apothecia 1/4 mm. lata, dimidio v. fere duplo longiora quam lata utrinque obtusa, pro magnitudine crassa, prominenter crasso-marginata, margines nigri, distantes, discus planus, cinereo-pruinosus; perithecium basi integre nigrum, hypo- thecium fuscum; asci elongato-obovoidei, 8-spori; sporae hyalinae, 6-loeulares, late fusiformes, 25-33 u longae, 9-10 u latae. — Habitu Op. gyrocarpam Kbr. s. Op. saxi- colam Ach. simulat, sed sporae 6-loculares sunt. Ab Op. varia f. pulicari (saxicola) Stizenb. recedit forma apotheciorum et sporis majoribus. — Caleicola prope Alexandriam (Aschers.). Chiodecton candidum Müll. Arg.; thallus tartareus, crassiusculus, candide albus, determinatus, continuus, supra in verrucas tortuoso-irregulares leviter prominentes laevigatas et hinc inde fere indistinctas oligocarpicas abiens, unde apo- thecia irregulariter gregatim approximata; apothecia valde inaequalia, ex orbiculari angulosa aut lobata, primum in verrucis profunde inclusa, dein subemergentia et cinereo- velata, nuda et atra v. fusco-atra, thallo marginata; margo proprius niger et tenuissimus, apicem laminae attingens v. etiam omnino obsoletus, hypothecium basi valde obconico; incrassatum, epitheeium fuscum, lamina fulvescenti subhyalina, asci angusti, $-spori; sporae hyalinae, fusiformes, 4-loculares, 20 u longae et 6 « latae.e — Ex affinitate Ch. albidi Leight. et proximum Ch. socotrano Müll. Arg., at thallo albissimo, verrueis valde irregularibus aut pro parte sub- indistinctis, apotheciis minus aggregatis et sporis .minoribus diversum est. — Calcicolum prope Alexandriam (Aschers.). Asterotrema Müll. Arg. gen. nov. Thallus evolutus (in specie nota) nullus; apothecia peridialia, monohymenia, ore demum astroideo-lobato-dehiscentia et discum paullo denudantia; paraphyses tenuissimae (spuriae), clathratim connexae; asci subarthonioidei; sporae e hyalino fuscae v. fuscescentes, transversim divisae. — Genus juxta Astero- porum prope Mycoporum locandum. a Dh Asterotrema parasiticum Müll. Arg.; apothecia (in thallo alieno hospitantia) superficialia, 1/8-1/5 mm. lata, orbicularia v. obsolete angulosa, sicca et madefacta opaco- nigra, convexa, rugulosa, vertice saepe paullo collapso-im- pressa; perithecium in sectione vertieali undique aequale et aequicrassum, sat tenue, sub microscopio fusco-nigrum ; la- mina fuscescenti-pallida, tenax, sc. paraphysibus spuriis tenellis et aegre discernendis elathratim ramosis cohaerens; asci oblongo-obovoidei, apice modice inerassati, 8-spori; sporae 13-17 u longae, 7-8 u latae, oblongato-obovoideae, utrinque obtusae, 4-loculares, hyalinae, dein fuscescentes. — In thalloe Callopismatis pyracei in Aegypto sub- mediterranea prope Alexandriam et alibi leetum (Aschers., Barb.). Endopyrenium hepaticum Koerb. Par., p. 302 B. minutum Müll. Arg.; thalli areolae saepius congestae, fere thallum diffracto-areolatum formantes, 1/2-1 mm. latae, hori- zontales, adnatae, planae y. margine obsolete incurvae, obtuse angulosae, hinc inde 2-3-plo majores, brunneo-fuscae et crassiuseulae. Apothecia ignota. — Thallus cerassior et longe obscurior quam in E. exiguo. — Ad terram in Aegypto submediterranea (Barb.). Obs. Plantula in Enum. Lich. aegypt. n. 62 sub Verru- caria aegyptiaca descripta, ex illo statu, ubi areolae magis segregatae crescunt, ubi inter se distantes saepeque valde deminutae at nihilominus hine inde in centro bene fructigerae (ergo individuae nec thalli unius diffracto-areolati partiunculas repraesentantes) sunt, clare ad genus Endo- pyrenium transferenda est; sit Endopyrenium aegyp- tiacum Müll. Ar. Verrucaria obtecta Müll. Arg.; thallus cum calce confusus; apothecia defosso-immersa, nonnisi vertice puncti- formi extus perspicua, globosa 1/4-1/5 mm. lata, perithecium nigrum verticem tantum occupans, caeterum undique hyalino- pallidum; paraphyses rudimentariae; asci 8-spori; sporae (hyalinae et simplices) 20-27 u longae, 10-11" u latae, ovoideae v, oblongato-ovoideae. — Juxta V. caleisedam locanda est. Caleis superficies demum quasi lamelloso -de- squameseit. — Caleicola in Aegypto submedit. (Barb.), prope Alexandriam (Aschers.). Porina (s. Sagedia) Aschersoni Müll, Arg.; thallus albus, v. virenti-albidus, farinaceus, cum saxi elementis mixtus, haud limitatus; gonidia chroolepoidea; apothecia numerosa, nigra 1/4 mm. lata, immersa, tantum vertice '1/10-1/8 mm. lato perspicua, globosa v. ovoideo-globosa; perithecium praeter basin fusco-subhyalinam undique nigrum a ae ae ae 2 en et sat tenue; paraphyses capillares; asci angusti, obovoideo- lineares, apice non distinete pachydermei, 8-spori; sporae hyalinae, 4-loculares, fusiformes, 18-20 u longae et 4,5 u latae.e. — Prope Porinam chloroticam (Sagediam macularem Koerb.) et Porinam insuetam (Verruca- riam insuetam Nyl. ap. Cromb. in Proceed. XV. p. 192) locanda est. — Caleicola prope Alexandriam (Aschers.). Eingegangene neue Literatur. 84. Bohnensieg, 6. €. W., Repertorium annuum Literaturae Botanicae periodicae. VIII. Bd. I. Theil. Harlem 1884. 85. Bulletin of the Torrey botanical Club. XI. Nr. 4: Ellis & Everhart, new Fungi. 86. Cooke, M. C. Nustrations of British Fungi. XXIIl. Lon- don 1884. 87. Egeling, 6. Beiträge zur Lichenenflora von Kassel. (S.-A. aus Bericht XXXI. des Ver. f. Naturk. in Kassel.) 88. Grevillea. Vol. XU. Nr. 64: Crombie, New British Lichens. — Cooke and Harkness, Californian Fungi. — Cooke, New British Fungi. — Cooke, Notes on Hypocreaceae. — Cooke, Synopsis Pyrenomyeetum, 89. Grove, W. B. Some Acount of Polystigma rubrum. (From the Quarterly Journal of Microscopical Science ; 90. Botaniska Notiser. 1884. Heft 3: Wittrock, Om Sphace- laria eirrhosa Ag. B. aegapropila Ag. 91. Oudemans, €. A. J. A. Revisio Pyrenomycetum in Regno Batavorum hucusque deteetorum, (Amsterdam 1884.) 92. Revue bryologique. XI. Nr. 3: Philibert, sur quelques mousses rares ou eritiques. — Renauld, Notice sur les mousses des Pyrendes. — Philibert, Funaria pulchella. 93. Thümen, F. von. Die Pilze des Oelbaumes.*) 94. Voss, W. Materialien zur Pilzkunde Krains. IV. (S.-A. aus Verh. d. zool -botan. Ges. in Wien 1884.) *) Ohne Angabe des Druckortes oder dergl. Notiz. Baron F. von Thümen ersucht uns, bekannt zu geben, dass er seiner Gesundheit halber sein Domizil nach Görz verlegt habe, aber auch dort seine mykologischen Arbeiten nicht im früheren Um- fange fortsetzen könne. Er hat sich entschlossen, die wenigen noch vorhandenen kompleten Exemplare seiner „Mycotheca universalis‘‘ es: I.—XXI.) zum Verkauf zu stellen und solche anstatt zu 64 Mark jetzt zu 200 Mark abzulassen. Dr. &. Winter. Anzeige. Soeben erschien: Ungarns Pilze. (Fungi hungarici exsicc.) Centuria Ill. Mit 15 Abbildungen. Herausgegeben von 6. Linhart, Professor an der königl. ungar. landw. Academie zu Ungarisch - Altenburg (Ungarn). Von Cent. I-lII sind noch zehn Exempl. vorräthig; mehr werden nicht ausgegeben. Cent. IV erscheint im December d. J. Redaction Druck und Verlag Dr. 6. Winter in Leipzig. von 0. Heinrich in Dresden. ”“:. HEDWIGIA. 188. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat Juli. Inhalt: Warnstorf, Neue europäische Sphagnumformen. — Schulzer von Mü ggenburg, Auricularia sambucina endlich an dem ihr zuständigen Platze. — Schulzer et Saccardo, Micromycetes Slavoniei novi (Fortsetzung). — Neue Literatur. Neue europäische Sphagnumformen. Von C. Warnstorf. Durch reichhaltige Zusendungen einer Anzahl Bryologen, wie Beckmann-Bassum , Breidler-Wien, Dr. Brotherus - Hel- singfors, Dr. Camus-Paris, Gravet-Louette-St.-Pierre, Jensen- Hvalsö, Roth und Dr. Röll-Darmstadt, Dr. Schliephacke- Waldau, Dr. Schultz-F insterwalde, Dr. Winter-Soestsind mir seit Jahrestrist wieder eine Menge neuer Formen der europäischen Torfmoose bekannt geworden, deren Veröffentlichung jedem Sphagnologen sicher nicht unerwünscht sein wird. Wenn ich nun in der nachfolgenden Publikation auch alle nicht von mir aufgestellten neuen Formen mit aufnehme, so sind die betreffenden Autoren besonders aus dem Grunde damit ein- verstanden, weil nur dadurch, dass möglichst alle, einen und denselben Gegenstand betreffenden Arbeiten in demselben Organ veröffentlicht werden, eine Zersplitterung des lite- rarischen Materials verhütet werden kann, welche die all- gemeine Uebersicht sehr erschweren muss. A. Sph. cymbifolia. 1. S. cymbifolium Ehrh. Var. squarrosulum Nees f. deflexum Grav. Diese Form stellt nur ein $, cymbifolium mitsparriger Beblätterung und verlängerten, straff zurückge- schlagenen Aesten dar. Belgien: Louette-St.-Pierre leg. 1883 F. Gravet. Var. squarrosulum Nees f. pyenocladum Grarv. Eine sehr stattliche, im Wasser vegetirende Form mit dicken, langen, nach der Spitze verdünnten Aesten und sparriger Beblätterung. Belgien: Louette-St.-Pierre leg. 1871 F. Gravet. EEE ENTE N A ee N > en En ee a En Elan SR er % al un - ee "en i Bine r ne ws N ER, # eG EB RN WERE ne. % = & er ; 25° ; ER G ER « n ba a ae ER er Bi 5 2 4 3 Er BR E En Var. squarrosulum Nees f. immersum Grav. Pflanze lang und untergetaucht; Astbüschel entfernt und die kürzeren oder verlängerten, sparrig beblätterten Aeste fast wagerecht abstehend. Belgien: Louette-St.-Pierre leg. 1875 F. Gravet. Var. squarrosulum Nees f. globiceps Schlieph. Syn. S. cymbif. Var. globiceps Schlieph. Diese Form beschreibt der Autor selbst wie folgt: „Rasen kräftig, trüb-dunkelgrün, Schopf sehr stark, kugelig, 30 und mehr kurze Aestchen tragend; Astbüschel am Stengel entfernt stehend, die 2abstehenden Aeste locker und etwas sparrig beblättert, die 2 hän- genden sehr zart und lang. Stengelrinde 3—4schichtig , in den Querschnitten sich nicht ablösend, porös und zart „fibrös; Holzeylinder gelbbraun, Stengelblätter entfernt stehend, zungen -spatelförmig, an der abgerundeten Spitze zart ge- franzt, Hyalinzellen leer, Astblätter normal, Chlorophyll- zellen an der Innenseite frei, länglich-dreieckig, mit aus- gebauchten Seitenwänden. Steht der Var. squarrosulum nahe.“ Hessen: Darmstadt, unweit Dalldorf leg. 1883 Dr. Röll. Var. deflexum Schlieph, Sphagn. eur. n. 19. Durch gedrängten Wuchs, dicht anliegende Beblätterung und lange nach der Spitze verdünnte, straff zurückgebogene Aeste ausgezeichnet. Thüringen: Waldaub. Osterfeld leg. 1883 Dr. Schliephacke. Belgien: Louette-St.-Pierre leg. 1883 F. Gravet. Hannover: Bassum leg. 1883 Beckmann. Var. purpurascens m. Sphagn. eur. n. 150. Rasen im oberen Theile blass-violettroth. Rinde 3—4schichtig; Stengelblätter faserlos oder oben zart fibrös. Chlorophylizellen im Blattquerschnitt nicht genau in der Mitte zwischen den hyalinen Zellen stehend wie bei 8. medium, sondern nach Lagerung und Form wie bei ET IT EEE, EM 4 4 SE ahnt vn Fin , nr x ’ S. eymbifolium. f Belgien: Louette-St.-Pierre leg. 1882 F. Gravet. E Var. atro-viride Schlieph. = Rasen oben dunkel schwärzlich-violett, sonst E: wie, gewöhnliches S. cymbifolium und nur ebenso wie die = vorige Var., eine wegen eigenthümlicher Färbung. auffallende Form, Thüringen: Waldau im: Heidesumpf leg. 1882 Dr. Schliephacke, u: 2. S. papillosum Lindb. Var. abbreviatum Grav. Sphagn. eur. n. 200. In dichteren oder lockeren, oben graugrünen, unten ausgebleichten Rasen. Stengelrinde 3—4schichtig, mit Fasern und Poren. Stengelblätter aus verschmälertem Grunde nach oben verbreitert und oval-zungenförmig, in der oberen Hälfte breit hyalin gesäumt, meist faser- und porenlos, Abstehende Aeste kurz, am Ende plötzlich zu- gespitzt, ein wenig bogig abwärts gekrümmt, wagerecht abstehend oder auch nach aufwärts gebogen; Astblätter locker anliegend oder etwas abstehend, am Grunde mit deutlich Poren und Fasern zeigenden Oehrchen; Hyalinzellen an den inneren Wänden dicht papillös, Belgien: Louette-St.-Pierre leg. 1883 F. Gravet, 3. 8. medium Limpr. Var. immersum m. Eine lange, im Wasser flutende Form. Pflanze kräftig, graugrün oder im Schopfe blass-violett. Rinde des Stengels 4schichtig, Zellen mit wenig entwickelten Fasern aber zahlreichen Poren; Stengelblätter gross, breit- zungen- förmig, in der äussersten Spitze mit Fasern und Poren, sel- tener ohne beide; Astbüschel entfernt, die stärkeren Aestehen meist rechtwinkelig abstehend oder mässig abwärts gekrüm mt; Astblätter locker anliegend oder abstehend. Thüringen: Grosser Beerberg in einem Wasserloche mit S. acutifolium Var. immersum leg. 1883-Dr. Schliephacke. B. Sph. subsecunda. 4. S. subsecundum Nees. Var. virescens Angstr, Syn. Var. viridissimum Schlieph. ? In grau- oder grasgrünen, unten ausgebleichten lockeren Rasen. Pflanze schlank und gracil. Stengelblätter mittelgross, fast zungenförmig, im oberen Theile mit Fasern und Poren, Randsaum nach unten wenig oder gar nicht verbreitert. Astbüschel entfernt, die abstehenden Aestchen nach der Spitze zu stark verdünnt und zurückgebogen, locker beblättert. Blätter klein, meist einseitswendig. — Eine durch den Standort in schattigen Waldsümpfen er- zeugte Habitusform, Thüringen: Waldau b. Osterfeld leg. 1883 Dr. Schliephacke. Var tenellum m. ‚ In dichten, 10—12 cm tiefen Rasen. Stengel im Schopfe gebräunt, unter demselben graugrün, nach unten ausge- bleicht und ockerfarbig, sehr gracil und habituell $. * D Ne ER DR N Rs ae 2 ; E- m E x ti er. ar: a re Ba sa a ze » a oe acutifolium Var. fuscum ähnlich. — Holzkörper braun, Rinde 1schichtig. Stengelblätter sehr klein, aus etwas breiter Basis kurz-zungenförmig, ganz faserlos oder in der äussersten Spitze resp. am Grunde zart fibrös; Zellen der Blattmitte über der Basis nach den Rän- dern zu schnellan Lumen abnehmend und so hier einen auffallend breiten Saum bildend. Blattspitze breit abgerundet, hyalin gesäumt und zart gefranst; Oehrchen ziemlich gross, Astbüschel wenig dicht; abstehende Aestchen nach der Spitze verdünnt und zurückgebogen, die schopf- ständigen etwas eingeroll. Astblätter sehr klein, eiförmig, etwas einseitswendig, Hyalinzellen bis zum Grunde des Blattes eng und dicht, mit Fasern und Poren. — Die zierlichste mir bis jetzt bekannt gewordene Form. Brandenburg: Finsterwalde leg. 1882 Dr. Schultz. Thüringen: Waldau bei Osterfeld leg. 1883 Dr. Schliephacke. Var. Jensenii m. In dichtgedrängten Rasen; Pflanze kurz und stämmig, oben schmutzig bräunlich-grün, unter dem Schopfe ausgebleicht grau. Stengelblätter klein, von den Astblättern nach Form und Zellnetz verschieden, zungenförmig, der schmale Saum gegen die Basis hin nicht auffallend ver- breitert, die breit gerundete Spitze zart gefasert und unter derselben fibrös, Astbüschel überaus dicht stehend, den ganzen Stengel verhüllend; divergente Aestchen kurz, dick, am Ende wenig verdünnt, meist rund beblättert und entweder horizontal abstehend oder bogig aufstrebend. Die Porenreihen in den ovalen, an der Spitze breit gestutzten und stark gezähnten Astblättern treten sehr deutlich hervor. Dänemark: Bornholm leg. 1882 C. Jensen. 5. S. contortum Schultz. Var. albescens m. Sphagn. eur. n. 123. Nur eine durch eigenthümliche Färbung — im oberen Theile grünlich- oder bräunlich-weiss — ausge zeichnete Habitusform. Hannover: Bassum leg. 1882 Beckmann. Var. squarrosulum Grav. Sphagn. eur. n. 125. Eine grüne, kräftige Form mit besonders in den Schopfüsten deutlich hervortretender sparriger Beblätterung. Belgien: Louette-St.-Pierre leg. 1882 F. Gravet. Var. Beckmannii m. Sphagn. eur. n. 126. In lockeren bis 20 cm tiefen Rasen; habituell an manche Formen des $. recurvum erinnernd. Pflanze oben — 11 — graugrün (in den Köpfen öfter gebräunt), unten ausgebleicht. Stammblätter verlängert-zungenförmig, nur im oberen Theile fibrös und undeutlich unregelmässig porös; Oehrcehen ziem- lich gross. Astbüschel entfernt, abstehende Aesichen verhältnissmässig kurz undbogig herabgekrümmt; alle rund beblättert und nach der Spitze verdünnt; die obersten nicht schneckenförmig eingerollt, Ast- blätter länglich-oval, engzellig und deutlich unregel- mässig porös. Hannover: Bassum leg. 1882 Beckmann. Var. deflexum Grav. Robust, bleichgrün, bis 10 cm hoch. Stengelblätter gross, fast zungenförmig, schmal gesäumt und meist bis zur Mitte, seltener tiefer mit Fasern. Abstehende Aeste unter dem Schopfe bis 5 cm lang, an der Spitze stark verdünnt, dicht anliegend, seltener etwas sparrig beblättert und straff zurückgeschlagen; die grossen, an der Spitze breit gestutzten und deutlich gezähnten Astblätter mit perlschnurartigen Porenreihen versehen. Belgien: Louette-St.-Pierre leg. 1876 F. Gravet. Var. brachycladum m, Sphagn. eur. n. 128 und 129. Ist eine stark gebräunte, mit kurzen, fast wage- rechtabstehenden Aesten versehene Habitusform, welche der gleichnamigen Var. des $. eymbifolium entspricht. Brandenburg: Sommerfeld leg. 1882 C, Warnstorf. Hannover: Bassum leg. 1883 Beckmann. 6. S. laricinum R. Spruce. Var. faleatum Schlieph. Sphagn. eur. n. 185. Das Original dieser Form, welches ich der Güte des Autors verdanke, begleitet derselbe mit folgender Bemerkung: „Stengel niedrig, kräftig, hellgrün bis schwärzlich-violett; Stengelrinde 2—3schichtig; Aeste sichelförmig ge- krümmt; Astblätter gross, sehr einseitswendig, ge- krümmt und mit einzelnen kleinen Poren in den Hyalin- zellen.“ Hessen: Hengster bei Reinbrücken leg. 1882 Dr. Röll, Dänemark: Hvalsö leg. 1883 C, Jensen. Var. erispulum Schlieph. Herr Dr. Schlienhaske begleitet diese mir freundlichst übersandte Form mit folgenden Worten: „Habituell dem S$. recurvum ähnlich. Astblätter trocken gekräuselt; Stengelrinde sehr gut entwickelt und aus 2—3 Zellenlagen gebildet; Stengelblätter am oberen Rande mit einem breiten, zarten, hyalinen Saume, der sehr zart aufgefranzt und leicht zu übersehen ist, umgeben; Oehrchen sehr gross.“ Hessen: Hengster beim neuen Wirthshause leg. 1832 Dr. Röll. Var. congestum Jensen. In kurzen, dichtgedrängten Rasen; oben schmutzig- grün oder ungleichmässig bräunlich-violett. Astbüschel überaus dicht; Blätter der abstehenden Aestchen mittel- gross, oval-lanzettlich, etwas einseitswendig und porenlos, die der hängenden dagegen unregelmässig, aber deutlich porös. Stengelblätter klein, zungenförmig, faserlos oder in der Spitze zart fibrös; Rinde des Stengels 2—3schichtig. Dänemark: Sjaell bei Skeede leg. 1882 -C. Jensen. 7. S. platyphyllum Sulliv. Var. turgescens m. In dichten, oben graugrünen, seltener gebräunten, unten ausgebleichten bis 12 cm tiefen Rasen, welche habituell auf- fallend an Hypn. turgescens erinnern. Stengel entweder ganz astlos oder nur mit vereinzelten, unregelmässig ange- ordneten kurzen, dieken divergenten Aestchen, wodurch der- selbe mehr oder weniger ein gedunsen wurmförmiges Aus- sehen erhält und lebhaft an S. eyelophyllum Sulliv. und S. sedoides Brid. erinnert. Stengelrinde 2—3schichtig, aus ziemlich engen Zellen gewebt; Holzkörper grün, Stengel- blätter gross, breiteiförmig, sehr hohl, die verhältnissmässig engen Hyalinzellen bis zum Blattgrunde mit zahlreichen Spiralfasern, aber fehlenden oder nur sehr vereinzelt auf- tretenden Poren, Oehrchen überaus klein und deshalb leicht zu übersehen; Astblätter nach Form und Zellnetz von den Stengelblättern fast gar nicht verschieden, meist locker gelagert und etwas abstehend; sämmtliche Blätter trocken allermeist auf der Rückseite kielfaltig. Westfalen: Warendorf leg. 1832 Dr. Winter, Ob diese höchst interessante Form mit S. larieinum "Var subsimplex Lindb. identisch sei, vermag ich nicht zu entscheiden, da, wie mir Herr Jensen mittheilt, Lindberg keine Diagnose dieser Form veröffentlicht und ich auch nicht in der Lage bin, authentische Exemplare derselben zu vergleichen. Auf keinen Fall kann man die westfälische Pilanze ‘als einen Jugendzustand auffassen, da die tiefen Rasen ein grösseres Alter als nur einige Jahre vermuthen lassen. Man muss sie vielmehr als eine ganz analoge Form zu 8. Pylaiei Var. sedoides ansehen, welche Zeit ihres Lebens auf einer niedrigeren Entwickelungsstufe stehen geblieben und — 18 — deshalb ebenfalls als charakteristische Form unterschieden zu werden verdient. Eine f. rufescens dieser Var. erhielt ich durch Herrn Dr. Brotherus, welcher dieselbe gemeinsam mit Herrn Hjelt 1576 bei Suistamo, Loimala in Karelien sammelte. ‘Sie unterscheidet sich von der deutschen Form durch braun- rothe Färbung der oberen Stengeltheile und des Holz- cylinders, sowie durch die zahlreichen, perlschnur- artigangeordneten, kleinen, aber deutlichen Poren in den Stengel- und Astblättern. — Von dieser Form ist 5. subsecundum Var. simplieissimum Milde, „Dreisteine“ im Riesengebirge leg. 1882 Limpricht, durch lschichtige Stengelrinde verschieden. 8. 8. tenellum Ehrh. Var suberectum Grav. Eine bleiche, kräftige, aufrechte Form mit verlängerten, gegen die Spitze des Stengels rechtwinkelig abstehenden oder aufwärts gebogenen Aesten. Astblätter verhält- nissmässig gross, ei-lanzettlich, locker übereinander gelagert und an der gestutzten Spitze gezähnt. Stengel- blätter meist bis zur Mitte und weiter herab fibrös. Besonders durch die auffallend verlängerten, ei-lanzett- lichen Astblätter von der typischen Pflanze abweichend. Ardennen: La Neuville-aux-Haies (France) leg. 1871 F. Gravet. Var compactum m. Sphagn. eur. n. 193. Insehrdichtgedrängten hellbräunlichen Rasen; Aestchen im Schopfe schmutzig-röthlich oder violett; die divergenten Zweige meist wagerecht abstehend ; Stengelblätter sehr gross, im oberen Theile am Rande um- gerollt, bis zur Mitte fibrös. — Habitusform! Hessen: Spessartskopf im Odenwalde leg. 1883 Roth. C. Sph. truncata. 9. 8. rigidum Schpr. Var. compactum Schpr. f. purpurascens m. Eine besonders im oberen Theile dunkelpurpurrothe Form, welche habituell einem S. medium Var. congestum zum Verwechseln ähnlich sieht und nur durch miskrosko- pische Untersuchung von diesem getrennt werden kann, Norwegen: Opdal leg. 1882 Kaurin. 10. S. molle Sullivy. Var. squarrosulum Grav. Rasen ziemlich dicht, bis 10 em hoch; Stengelblätter meist bis zur Mitte, seltener bis zum Grunde mit Fasern E ai y — 14 — oder ganz faserlos. Blätter der abstehenden Aestchen besonders im oberen Theile des Stengels sparrig ab- stehend. An dieser Form beobachtete ich zum ersten Male in den Seitenwänden der Rindenzellen der stärkeren Aestchen kleine, unregelmässig vertheilte Poren. Belgien: Willerzie leg. 1876 F. Gravet. Var compactum Grav. Eine kurz- und dichtrasige Form mit sehr gedrängt stehenden Astbüscheln, deren stärkere Aestchen entweder wagerecht abstehen oder auf- streben; die Stengelblätter sind bis zur Mitte oder bis zur Basis fibrös. Belgien: Willerzie leg. 1876 F. Gravet. D. Sph. cuspidata, 11. S. acutifolium Ehrh. Var. luridum Hüben. f. violaceum m. Graugrün, in lockeren bis 15 cm tiefen Rasen; Holzeylinder und zum Theil auch die Wände der Rindenzellen dunkelviolett; Stengelblätter mittelgross, meist faserlos und an der kurz vorgezogenen, breit gestutzten Spitze gezähnt, Prov. Sachsen: Neuhaldensleben leg. 1883 Dr. Schliep- hacke. Hierher ziehe ich auch Var. aquaticum Schlieph., in Wasserlöchern des „Gr. Beerberges“ im Thür. Walde 1883 von L. Weiss gesammelt. Diese Form ist nach meinem Dafür- halten nur eine durch den Standort im Wasser bedingte, längere, laxere Abänderung von f. violaceum. Var. Juridum Hüben. f. strietum m. Sphagn. eur. n. 154. Nur durch die überaus dicht gedrängten Rasen und die aufstrebenden divergenten Aestchen von der Hauptform ver- schieden. Dänemark: Hvalsö leg. 1883 C. Jensen. Var. luridum Hüben. f. deflexum m. Eine sehr kräftige, schmutzig-violette Form mit langen, straff zurückgeschlagenen divergenten Aesten. Thüringen: Waldau leg. 1882 Dr. Schliephacke. Var. luridum Hüben. f. elongatum m. Syn. f. tenellum Jensen. Herr Jensen giebt mir von seiner Form folgende Diagnose: „In ausgedehnten, dichten, aber weichen und flachen Rasen, = 15 — Mehr oder weniger zart, bis nt&hr als 20 em tief, Abstehende Aeste mehr oder weniger abgebogen, dünn, etwas laxblätterig. Astblätter ziemlich klein bis mittelgross, aufrecht abstehend, ei-lanzettlich; Stengelblätter nicht oder nur schwach fibrös, sonst wie die typische Form.“ Diese Beschreibung passt, wie ich mich nachträglich überzeugt, fast wörtlich zu meiner f. elongatum, welche ich schon früher aufgestellt. Hannover: Bassum leg. 1883 Beckmann. Dänemark: Hvalsö leg. C. Jensen. Var. Gerstenbergeri m. f. strietum m. Rasen meist dicht und tief, oben schmutzig- grünlich- violett, unten ausgebleich. Stengelrinde mit zahl- reichen Poren. Stengelblätter mittelgross, aus breiter Basis nach oben allmählich oder plötzlich verschmälert, die breit gestutzte und gezähnte Spitze mit in der Regel einge- rollten kändern. Hyalinzellen faserlos oder im oberen Blatt- theile fibrös. Astbüschel überaus dicht, den Stengel ganz verdeckend; divergente Aestchen sehr kurz und aufstrebend; Astblätter klein, dicht gelagert, etwas ab- gebogen und mehr oder weniger deutlich fünfreihig. Blüthen einhäusig. Steiermark: Humusbedeckte Kalkfelsen im „Moosloch“ bei Wildalpe bei 900 m Meereshöhe und auf derselben Unter- lage im Salzathal zwischen Palfau und Wildalpe bei 550 bis 600 m Höhe leg. 1883 J. Breidler. Var. pulchellum m. Pflanze schön roth, in niedrigen, polsterförmigen Rasen. Stengelblätter mittelgross, in Form und Zellnetz am meisten mit denen von Var. tenellum Schpr. überein- stimmend, fast zungenförmig, in der Regel faserlos oder mit zarten Andeutungen von Fasern im oberen Blatttheile. Ab- stehende Aestchen lang, nach dem Ende zu verdünnt und zurückgebogen, dicht beblättert. Astblätter klein, fast lanzettlich und an der schmal gestutzten Spitze mit wenigen Zähnen. Einhäusig! Lappland leg 1869 Dr. Brotherus. (Schluss folgt.) Auricularia sambueina Mart.-Hirneola Auricula Judae (L.) Fr. endlich an dem ihr zuständigen Platze. Wie wenig noch unser Pilzsystem jenem der Natur entspricht, beklagte ich wiederholt, denn dieses ist leider nicht die einzige bisher unstät wandernde Pilzform. Be- PR DA Pa Er ie Bj =. 46 :— trächtlich viele andere sitzen ‘nur provisorisch dort, wo sie sich jetzt befinden. Wir sind davon nodh gar weit entfernt, alle Pilzarten auch nur aufgedeckt zu haben und noch viel weiter von der richtigen Erkenntniss ihrer natürlichen Verwandtschaft. Der eifrigste Bearbeiter dieses Feldes, voll Liebe zum Gegen- stande, voll aufopfernder Hingebung, kann wohl auf seine Leistungen, leider aber nicht auch auf sein Wissen stolz sein! Der gefeiertste Mycolog aller Zeiten, dem das seltene Glück zufiel, vom zarten Jünglings- bis in’s hohe Greisen- alter sich mit Pilzen eindringenst zu beschäftigen, ist kaum todt, so verschwindet, in Folge besserer Auffassung, seine ostentativ zwischen die neuen Gattungen Stereum und Corticium eingeschaltete Gattung Auricularia. Er wollte damit gleichsam andeuten, wie grundverschieden beide Gattungen sind, wo doch seither manche alte und neue Art von dem Einen zu Stereum, von Ändern zu Üortieium gestellt wird! Menschliche Schwäche! Der ungeachtet aller Mängel, doch um die Mycologie genug verdiente, nun leider auch nicht mehr lebende Fuckel stellte Auricularia zwar nicht als Scheidewand zwischen Corticium und Stereum, liess sie aber unmittelbar nach Letzterem folgen, gab unsere Art wegen der Verwandtschaft mit A. mesenterica P, dahin, verwahrte sich jedoch feierlich dagegen, in derselben, gleich Fries, eine Tremelline zu sehen. fr Endlich traf Dr. Winter den Nagel auf den opf! > PER der unsern Pilz in frischem Zustande, be- sonders bei Regenwetter, in die Hand nimmt, kann den mindesten Zweifel hegen, dass er zu den Gallertpilzen ge- höre, da aber seine Beschaffenheit, sowie die Sporenform mit jener der A. mesenterica gleich ist, so folgert Fuckel, wie ich glaube, mit Recht, dass sie nicht verschiedenen Gattungen angehören können, was auch Dr. Winter acceptirt. Indessen fand ich, als ich vor Jahrzehnten beide Pilz- formen untersuchte, im innern Baue doch einige Differenzen, die aber bei sonstiger voller Uebereinstimmung wohl nur als Arteigenheiten zu betrachten sind. Bei der A. sambucina besteht die Substanz aus lang- gestreckten, ästigen, anastomosirenden, hyalinen Fäden, die nicht so sehr gekrümmt sind, wie man es bei Tremellinen gewöhnlich findet. Sie sind sehr locker verflochten, bilden grosse zellenföürmige Maschen, haben hin und wieder Er- weiterungen und führen Plasmakügelchen. Dieses Geflechte verdichtet sich gegen beide Wände sehr, — 1071 An der Aussenseite verlängern sich die Hyphenspitzen» jedoch viel dicker werdend und keine Plasmakügelchen mehr führend, zu kegelförmigen Büschelchen vereinigt, über die Oberfläche, wodurch die filzige Beschaffenheit derselben entsteht. Nach dem Innern der Schale entspringt, senkrecht aus dem verdichteten Hyphengeflechte, die durch liehtere Fär- bung schon dem unbewaffneten Auge gut erkennbare Basidienschicht. Die Basidien sind einfach, d. i. unver- zweigt, fast fadenförmig fest an einander geschlossen, bei 0,056 mm lang, kaum 0,002 mm dick, viele Plasmakügelchen einschliessend, aber doch durchsichtig. Septa sah ich nie daran. Sie erzeugen je nur eine Spore an feinen, kurzen Sterigmen. ; Die Sporen sind weiss, cylindrisch, an beiden Enden abgerundet, etwas gekrümmt, überhaupt so wie bei den meisten T'remellinen gestaltet, durchsichtig, erst Plasma führend, woraus später 1—3 Sporidiolen entstehen, also ganz so beschaffen, wie ich sie bei A. mesenterica (P.) Fr. antraf, nur sind sie hier etwas grösser, nämlich 0,02 — 0,022 mm lang und 0,006 mmdick, dort dagegen 0,014 bis 0,016 x 0,005 mm. Befremdender Weise gab Fuckel bei A. mesenterica kuglige Sporen mit 1! « Durchmesser an, und bei A. sambucina etwas grössere (also auch kugelige ?)! Vinkovce, 1. Mai 1884. Steph. Schulzer von Müggenburg. Micromycetes Slavoniei novi. Recensuerunt St. Schulzer v. Mueggenburg et P. A. Saccardo (Fortsetzung.) 43. Phoma Grossulariae Schulz. et Sace, — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 790. — Peritheciis gregariis globoso- depressis initio epidermide velatis, apice obtuso - pertusis, 0,2-0,3 mill. d.; spermatiis oblongis perexiguis 6-9 mier. longis, hyalinis; basidiis obsoletis. Hab. in ramulis Ribis Grossulariae p. Vinkovce. 44. Phoma? heteromorpha Schulz. et Sace. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 844. — Peritheciis gregariis subcutaneo-erumpentibus, globulosis, obtusis 1/2-3/4 mill. d,, intus plurilocularibus (?); spermatiis ellipsoideis v. sub- oblongis, utrinque rotundatis, 6 9 — 3-4, 2-guttatis, hyalinis ; basidiis obsoletis. — 18 — Hab. in ramis corticatis Nerii Oleandri pr. Vin- kovce. — Totus habitus et spermatia Phomae, hine loculi verisimiliter spurii et orti ex casuali nuclei sporigeri parti- tione. 45. Phoma minima Schulz. et Sace. — Schulz. Ill. Fung. n. 805. — Peritheciis laxe gregariis subeutaneo- erumpentibus, atris, 150 mier. d., apice obtusis; spermatiis tereti-oblongis, utrinque obtusis, 2-guttatis, 4-5 mier. longis, hyalinis ; basidiis filifformibus spermatio quadruplo longioribus. Hab. in ramis corticatis Fraxini excelsioris pr. Vinkovce, 46. Phoma Rosarum Schulz. et Sace. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 708. — Peritheeiis epidermide prominula tectis, globoso-depressis, intus pallidis 0,5-1 mill. d., ostiolo vix erumpente; spermatiis ovatis v. fusoideis, 2-guttatis, hyalinis 6-10 mier. long., basidiis fasciculatis filiformibus duplo et plus longioribus. Hab. in ramis Rosarum cultarum pr. Vinkovce. Est status spermogon. Diaporthes. 47. Phoma Persicae Schulz. et Sacc. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 682. — Peritheciis subgregariis, globosis, peridermio tectis, 0,2-0,25 mill. d., ostiolo obtuso, vix corticem perforante, nucleo albo; spermatiis exiguis elliptieis hyalinis, 4-6 mier. longis; basidiis obsoletis. Hab. in ramis corticatis Persicae vulgaris pr. Vin- kovce. 48. Phoma pusilla Schulz. et Sace. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 691. — Peritheciis cortice innatis, sparsis, globoso-depressis, perexiguis 0,1-0,2 mill. lat., intus pallidis, ostiolo obsoleto, obtuso; spermatiis oblongis 4-5 mier. longis, hyalinis, rectis, basidiis filiformibus triplo longioribus, fasci- culatis suffultis. Hab. in ramis Rosae caninae prope Vinkovce, 49. Phoma Cydoniae Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 89, 91 et 94 et in Pilz. Quitt. p. 1237, fig. 15 (Naemaspora). — Peritheciis subgregariis, globoso-depressis, ostiolo obtuso vix erumpente subinde liberatis, conieisque; spermatiis ellipsoideo- oblongis, 2-guttatis, hyalinis, 8-9 mier. longis, basidiis initio breviusculis dein liberatis filiformi-uncinatis. Hab. in ramis corticatis v. denique decortieatis Cy- doniae vulgaris pr. Vinkovce. — Spermogonium Dia- porthes speciei. 50. Phoma (Aposphaeria) cava Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 103 et in Pilz. Quitt. p. 1248, fig. 28. — Peritheciis subsuperficialibus, globoso - depressis vertice obtusissimo — 19 — minute pertusis, atris, 1/4-1/3 mill. d., intus cavis; spermatiis breve cylindraceis, utringue truncatis, 3 1/2 mier. longis, hyalinis; basidiis bacillaribus, triplo longioribus, hyalinis. Hab. in ramis corticatis Cydoniae vulgaris pr. Vinkovce. 51. Phoma (Aposphaeria?) Pomi Schulz. et Sace. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 146. — Peritheciis superficialibus dense gregariis, globoso-hemisphaerieis, 1/5-13 mil. d., vertice obtusis, pertusis, basi hyphis fuligineis tiliformibus, septatis’cinctis; spermatiis ovato-oblongis, 2 raro 1-3 guttatis, 6-3—=2-3, hyalinis; basidiis... non visis. Hab. in epicarpio Mali putrido, Vinkovce. 52. Phoma (Aposphaeria) consors Schulz, et Sace. — Schulz. ll. Fung. Slav. 841. — Peritheciis superficialibus, v. basi ligno infossis, globoso-depressis, minutis, 170 micer. d., nigris, intus pallidis; spermatiis ellipsoideis, hyalinis, 5-6 micr. longis; basidiis non visis. Hab. in ramis decorticatis Ulmi suberosae, socia LANTDR polymorpha, cujus forte spermogonium, pr. Vin- ovce. 53. Phoma (Aposphaeria) collabens Schulz. et Sace. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 707. — Peritheciis superficialibus, globoso-depressis 160-250 mier. d., ostiolo impresso pertusis, atris, denique collabescendo exquisite scutellatis; spermatiis oblongis, perexiguis, hyalinis 2,5-3 inier. longis; basidiis nullis v. obsoletis. Hab. in ligno ramorum Piri communis emortuorum, pr. Vinkovce. — Phomae labenti Sacc. affinis videtur. 54. Phyllostieta Carpini Schulz. et Sacc. — Schulz. Ill. Fung. >lav. n. 889. — Peritheciis gregariis, hypophyllis, epidermide tumidula tectis, globosis, vix pertusis, 60- 100 mier. d.; spermatiis oblongis utrinqgue rotundatis 5-6 mier. longis, hyalinis. Hab. in foliis Carpini Betuli, socia Melampsorae, pr. Vinkovcee. — A Phyll. carpinea differt peritheciis prominulis, spermatiisoblongisnecsubglobosis, prorsus hyalinis. 55. Cytispora capitata Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 811. — Conceptaculis sparsis, subeutaneis, 1, 2 mill. d., discoideis loculis variis sinuosis subinde incompletis, intus pallidis; ostiolis emergentibus in globulum atrum coalescen- tibus; spermatiis oblongo-botuliformibus, 5-6 mier. longis, hyalinis; basidiis fasciculatis bacillaribus breviusculis. Hab. in ramis emertuis Piri Mali pr. Vinkovce. 56. Cytispora macularis Schulz. et Sacc. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 261. — Albo-maeularis; stromatibus BB TE a a Eu el a u re — 110 — subeutaneo-erumpentibus, depresse verruciformibus, 1/3-2]3 mill. d., einereo-fuseis intus loculos tortuosos pallidos feren- tibus; spermatiis allantoideis, hyalinis, $—=3, basidiis fasci- ceulatis 3-4-plo longioribus, bacillaribus parce ramulosis. Hab. in ramis Persicae vulgaris pr. Vinkovce. — Maculae albae corticales 10-12 mill. lat. vere peculiares! 57. Septoria Maydis Schulz. et Saecc. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 704. — Peritheeiüs subgregariis epidermide velatis, globulosis, vix erumpentibus 0,1 mill. d.; spemmatiis ceylindraceis, utrinqgue rotudantis, medio guttulatis 20-22 — 2, hyalinis. Hab. in vaginis emortuis Zeae Maydis pr. Vinkovce, 58. Septoria (Rhabdospora) lentiformis Schulz. et Sacec. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 843. — Peritheeiis lenti- formibus, h. ce. valde compressis, subceutaneis, non v. vix erumpentibus, intus pallidis, 250-300 mier. lat., 70 micer. er.; spermatiis eylindrieis, utrinque obtusiusculis, varie cur- vatis hyalinis, 24-34 — 2. Hab. in ramis corticatis Fraxini excelsioris pr. Vinkovee. 59. Septoria (Ithabdospora) Populorum Schulz. et Sacc. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 14. — Peritheciis gre- garlis subsuperficialibus, globoso-conieis, punetiformibus, obtuse papillatis, 400 mier. d.; spermatiis eylindrieis, arcuatis, utrinque rotundatis, continuis hyalinis, 16-20 micr. longis, e strato proligero lutescente oriundis; basidiis... Hab. in cortice duriore Populi, Eperjes, Slav. 60. Septoria (Rhabdospora) ham ata Schulz. et Sace. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 86 et in Pilz. Quitt. p. 1228, fig. 7 (Mazzantia hamatospora). — Peritheciis, cortice secedente, superficialibus globoso-conieis, inaequalibus, basi plane adnatus, 1/6-1/3 mill. d.; spermatiis filiformibus, apice hamatis, 25 wicr. longis, hyalinis ;"basidiis obsoletis. Hab. in ramis Üydoniae pr. Vinkovce. 61. Camarosporium multiforme Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 87 et in Pilz. Quitt. p. 1230, fig. 8, 9, — Peri- theciis, cortice secedente, superficialibus, globulosis; obtuse papillatis, perexiguis, 1/5—1/3 mill.d., atris, tenuibus; sylospo- ris oblongis, v. sareiniformibus cruciatim v. muritormi-1-3- septatis, fuligineis, ad septa constrietis, 9-12 mier. er. v. usque 18 mier. longis, Hab. in ramulis Cydoniae vulgaris pr. Vinkovce. . » Melanconieae. 62. Gloeosporium Riessii Schulz. et Sace. — Schulz. ll. Fung. Slav. n. 99 et in Pilz. Quitt. p. 1241, fig. 21. ‚bine inde ramulos fertiles sursum attenuatos non v. parce — Acervulis epideımide velatis, denique erumpentibus, pul- vinato-applanatıs, 1/5-1/3 mill. d., albidis, intus subochraceis; conidiis allantoideis, utrinque rotundatis, vehementer curvis, 18—25 = 4, hyalinis; basidiis bacillaribus subaequilongis, hyalinis. : Hab. in ramis corticatis Cydoniae vulgaris, pr. Vinkovee. 63. Cryptosporium oxyspermum Schulz. et Sace. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 971. — Acervulis subeutaneo- erumpentibus, conico-obtusis, compactis, 1/2-1 mill. d., atris, nucleo pallidiore; conidiis bacillari-fusoideis hine acutis, hine obtusiusculis, curvulis, 43-61 = 3; basidiis obsoletis. Hab. in ramis corticatis Juglandis regiae pr. Vinkovce. ne a nk Hyphomycetes. 64. Monosporium corticolum Bonorden. — Sehulz. Il. Fung. Slav. n. 560. — Album arachnoideum, hyphis effusis filiformibus opposite v. vage ramulosis, ramulis sursum attenuatis monosporis; conidiis globulosis v. obovatis. 7-9 mier. longis, hyalinis, Hab. in corticee Juglandis regiae pr. Vinkovce. 65. Sporotrichum exile Schulz. et Saecc. — Sehulz. Il. Kung. Slav. n. 446. — Maculiforme, minutum, albo- 5 velutinum; hyphis repentibus parce et vage ramosis, intri- E catis, filiformibus, septatis, ramulis breviusculis non v. ; l-septatis, patulis, monosporis; conidiis globoso - ovoideis, age: 8-10 = 6-6 1/2, hyalinis. Hab. in imo culmo putriZeae Maydis pr. Vinkovce. £ Ad Monosporium nutat. 66. Acremonium Brassicae Schulz. et Sacc, — Schulz. Il. Fung. n. 177. — Effusum, album, muccdineum, 9-13 mill. extensum ; hyphis repentibus filiformibus intricatis parce septatis ramulos tertiles alternos simplices plus minus breves non v. ]-septatos gerentibus; conidiis acrogenis globosis subinde basi subapiculatis, cerassiuscule tunicatis, 6-8 mier. d., sub-hyalinis, episporio crassiusculo. Hab. in caule putri Brassicae oleraccae var. cau- locarpae pr. Vinkovee. Ab Acer. alternato conidiis globosis majuseulis mox dignoscendum. | 67. Aeremonium (Acremoniella) Cueurbitae Schulz. et Sacc. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 172 et in Myk. Beob. p. 418. — Effusum, bombyeinum, ex albo flavidum hyphis sterilibus repentibus intricatis remote septatis hyalinis, septatos. subsimplices hyalinos exerentibus; conidis in 4 a al a er EZ = -— 112 — apice raımorum solitarie acrogenis subglobosis v. breve ovoi- deis, episporio erassiusculo, 14-20 mier. d. luce refracta flavo-ochraceis punctulatis, luce directa subcastaneis, opacisque. Hab. in fruetu Cueurbitae putrescente, sociis pluribus mucedineis pr. Vinkovce, 68. Oospora microcarpa Schulz. et Sacc. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 178. — KEffusa, tenuis, alba; hyphis repentibus sterilibus continuis, hyalinis, ramulos fertiles erebros tenellos, simplices, continuos, hyalinos exerentibus; conidiis acrogenis, catenulatis, globosis, hyalinis, 3-4 mier. diam. Hab. in asseribus pineis putridis pr. Vinkovce. (Schluss folgt.) Eingegangene neue Literatur. 95. Bäumler J. A. Die Moosflora von Pressburg in Ungarn. (S.-A aus der österr. bot. Zeitschrift. 1884. Nr. 2 und 3.) %. Berichte der Deutschen botan. &esellschaft. 1884. Heft 5: Nichts über Sporenpflanzen. -97. Bulletin of the Torrey botanical Club. Vol. XI. Nr, 5: Peck, New Species of Fungi. 98. Cooke, M.C. Illustrations of British Fungi. XXIV. XXV. 99. Farlow, W. 6. Additions to the Peronosporeae of the Unit. Stat. (8.-A. aus „Botanical Gazette“. 1884. Nr. 3.) 100. The Seottish Naturalist. Vol. V. July 1884: Keith, Second supplem. List of Fungi of Moray. — Trail, On the Species of Entyloma parasitic in Ranunculus in Scotland. 101.. Passerini, 6. La Nebbia dei @elsi. (Estr. dal Bollet. del > Comizio agrario parmense. 1884, Nr. 5.) > 102. Penzig, 0. Note micologiche: I. Funghi della Mortola. — 1. Secondo contribuz. allo studio dei Funghi agrumicoli. — lll. Appunti sulla Flora micologica del Monte Generoso. (Estr. del Tome Il, Ser. VI degli Atti del R. Istituto veneto di scienze, lettere et arti.) 103. Pritzel, 6. und C. Jessen. Die deutschen Volksnamen der Pflanzen. (Hannover 1884.) 104. Revue de Botanique. Tome Il. Nr. 22—24: Olivier, Flore analytique et dichotomique des Lichens de l’Orne et departe- ments voisins. — Du Buysson, Influence climateriques sur la fructifieation des Mousses. — Stilbum Kervillei Quel. — Reecolte des Characdes. — Roumegutre, Les spheriacdes entomoge£nes. 105. Thümen, F. von. Die pilzlichen Parasiten der Weiden. (S.-A. aus: Aus d. Laboratorien d. chemisch -physiol. Versuchs- Station zu Klosterneuburg. 1884. Nr, 6.) 106. Zukal, H,. Flechtenstudien. (S.-A. aus Denkschrift d. Kais. Akad. d. Wissensch. _XLVIIL) Redaction Druck und Verlag Dr. 6. Winter in Leipzig. von (. Heinrich in Dresden, A um ade „aa 2 ee »s. HEDWIGIN 1. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat August. Inhalt: Stephani, Die Gattung Radula. — Warnstorf, Neue europäische Sphagnumformen. (Schluss.) — Schulzer et Saec- cardo, Micromycetes Slavoniei novi. (Schluss.) Die Gattung Radula. Von F. Stephani. Dieses schöne, von den Verwandten so scharf abge- grenzte Genus zeichnet sich, entgegen manchen anderen Gattungen der Lebermoose, durch eine grosse Gleichförmig- keit der äusseren Fructificationsorgane aus, speciell des Perianths, welches bei der überwiegenden Mehrzahl länglich, flach zusammengedrückt und faltenlos erscheint, so dass sich aus ihm eine Anordnung der zu einer stattlichen Reihe an- gewachsenen Arten nicht wohl ableiten lässt, zumal auch eine ganze Anzahl nur im sterilen Zustande bekannt sind; eine bessere Handhabe bietet die Form der Blätter bez. ihrer Unterlappen. Bekanntlich liegt der obere, der Vegetationsspitze zu- gekehrte Rand des letzteren der ventralen Stengelseite mehr oder weniger auf, wendet sich hier — bei den allermeisten Arten — in der Richtung des Stengelgrundes herum und bildet so den freien, dem Stengel aufliegenden Theil des lobulus, welcher, je nachdem dessen unterer Theil der Stengelseite mehr oder weniger hoch hinauf angewachsen ist, bei manchen Arten ganz unscheinbar, meist aber sehr charakteristisch ausgebildet und oft gewaltig entwickelt ist. Die Missachtung besonders dieser Verhältnisse, welche bei der Undurchsichtigkeit des Stengels eine genauere Unter- suchung erfordern, ist die Ursache, dass sich in den aller- meisten Herbarien von Alters her eine ungewöhnlich grosse Anzahl falscher Bestimmungen finden; ich habe mich des- halb längere Zeit der Untersuchung alles Materials, dessen ich habhaft werden konnte, gewidmet, deren Resultate ich im Nachstehenden wiedergebe; eine wesentliche Unterstützung erhielt ich von den Herren Jack, Husnot, von den Königl. Herbarien zu Leipzig, Berlin, Rom und Kew, in ausgiebig- ster Weise aber von den Herren v. d. Sande-Lacoste und g L A fi } AA Atıır er ; a, ya — 14 — Dr. Gottsche, so dass ich ein sehr vollständiges Material habe vergleichen können. Ich gebe hier zunächst die neu aufzustellenden Arten, denen ich am Schlusse eine Aufzählung aller mir bekannten anschliessen werde. A. folia acuta. R. mucronata. Steph. n. sp. Dioica? repens, flavo-brunnea, pusilla, rigidula, ramosa, ramulis longis simplieibus. Folia patentia, contigua, plana, ovata, mucronata, dorso longitudinaliter adnata caulemque non superantia. Carina plicaturae parva, sinuata longe decurrens. Lobulus linguaeformis planus, cauli oblique in- cumbens, parvus ('/,, folii sui) margine interiore tota fere longitudine cauli adnato. Cellulae 0,017 mm. Incrassatio an- gulosa nulla. Hab. Pacifie Isles. leg. Nightingale; pauca specimina inter Radulam retroflexam inveni. B. folia apice obtusa. a. lobulis inflatis. R. andicola. Steph. n. sp. Dioica? arcte repens, flaceida, flavo-viridis, 3—5 cm longa, pinnata, pinnulis brevibus. Folia imbricata, patentia, quadrato-rotundata, valde concava, apice inflexa, dorso oblique adnata caulemque parum superantia. Carina plicaturae paullo arcuata nec decurrens. Lobuli arcte imbricati, qua- drati, maximi, foliis duplo vel triplo minores, basi inflati, parte superiore valde ampliati supra caulem protraeti, apice acuto, saepe plicato vel torto, margine exteriore truncato, cauli parallelo in folii marginem ventralem plica parva transeunte, margine interiore infima parte solum latere cau- lino eonnato. Cellulae 0,017 mm. Incrassatio angulosa nulla. Hab. America tropica. Eeuador leg. Krause (Herb. Jack). Silla de Caracas. leg. Birschall (Herb. Kew). Rio Janeiro leg. Jan Deventer (Herb. Sande-Lacoste). Die Pflanze zeichnet sich durch einen sehr grossen Unterlappen aus, dessen oberer Rand nicht horizontal ver- läuft, sondern in der Richtung des Stengels ansteigt; der aufgeblasene basale Theil unterscheidet sie sogleich von den sonst ähnlichen R. quadrata, mollis ete. R. angulata. Steph. n. sp. (R. pallens $ minor. ex. p.). Dioica, brunneolo-flavescens, caepitosa, flaccida , valde ramosa, ramulis pinnatis; Folia (adulta) oblique patentia, contigua, faleato-semicordata (juniora subimbricata, late-ovata) valde concava, apice saepe incurvata, dorso transverse ad- nata caulem superantia. Carina plieaturae (deorsum) arcuata, — 15 — decurrens, cum folü margine ventrali angulum acutum formans. Lobulus folio suo quadruplo minor, quadratus, breviter cuspidatus acutus, basi inflatus, apice accumbens, margine exteriore oblique truncato ‚ parte libera interiore acuta vel plus minusve angulata cauli transverse adnata et dimidia vel tota latitudine incumbens. Celluae 0,017 mm subaequales; incrassatio angulosa nulla. Planta feminea ignota. Amenta mascula numerosa, linearia, ad basin vel in medio ramulorum. Hab. Caripe. leg. Moritz No. 152. Rad. pallens hat stets endständige Antherenstände und einen sehr abweichend gebauten Unterlappen. R. Bogotensis. Steph. n. sp. Dioica, flavescens, flaccida, irregulariter ramosa, 2—4 cm longa; folia imbricata, late ovata, subfalcata, apice plana vel vix incurva, dorso transverse adnata caulem superantia, Carina plicaturae arcuata, decurrens. Lobulus (folii adulti) basi valde inflatus (in foliis jun. omnino vesiculosus) trapezoideus, folio suo quadruplo minor, apice obtusus vel rotundatus, margine exteriore oblique truncatus, in folii marginem transiens, parte libera interiore rotundata, caulem dimidia latitudine obtegens. Cellulae 0,017 mm margine parum minores, incrassatio angulosa nulla. Amenta mascula linearia, in medio ramulorum. Folia elta dua vaginata, apice patula, elongato-ovata, lo- ulis magnis elongato-trapezoideis obtusis, Perianthiz in ramulis longioribus terminalia, propter innovationes axillaria, sat magna elongata, ore repando. In cortice repens. Hab. Nova Granada, Bogoto, Azerradero. leg. Lindig. Ich fand die Pflanze unter Rasen von Radula pallens, der sie in der Farbe wohl ähnelt. R. falcata. Steph. n. sp. Dioica? olivacea, flaceida, 3—5 cm longa, arcte repens, valde ramosa, ramulis dense pinnatis. Folia patentia, dense imbricata, oblongo-falcata, apice angustata, concava margine dorsale apiceque saepe inflexa, dorso longitudinaliter inserta et margine interiore caulem paullo superantia. Carina plieaturae in foliis adultis subrecta vel leniter arcuata, decurrens. Lobulus quadruplo minor, oblongo-quadratus, caulem versus ampliatus apice acutus, basi volvato-inflatus, margine exteriore oblique truncato, sinu lato in foli marginem ven- tralem transeunte; parte libera interiore, rotundata (vel an- gulata apiculatave) cauli parum incumbente., Cellulae 0,017 mm, incrassatio angulosa nulla. * GA a In Da { Sr PERL THE v6 — 16 — Borneo, leg. Overschot No. 101%. (Herb. Sande- Lacoste. R. Leiboldii. Steph. n. sp. Dioica, repens, straminea, flaceida, »ramosa, ramulis elongatis sparsim pinnatis. Folia imbricata, patentia, ovato- falcata, subplana, apice inflexa, dorso oblique inserta et vix superantia. Carina plicaturae sinuata, longe decurrens. Lobulus basi valde angusteque inflatus, statu evoluto triangularis, apice obtusus, folio suo multo minor ('/;), margine exteriore oblique truncatus, sinu lato in folii marginem ventralem transiens, margine interiore pro majore parte libero. Plerumgue autem plica inflata lobuli partem superiorem omnino obvelat. Cellulae 0,012 mm sine ullo incrassatione. Amenta mascula parva ovata, in ramulis parvis lateralibus terminalia. Perianthia axillaria, magna, elongato-ovata, ore truncato subrepando. Folia involucralia bina caulinis similia, lobulis magnis rotundatis. Mexico, leg. Leibold (inter Frullauias). Die Pflanze ähnelt der Radula inflexa G. ms. ausserordentlich; das Perianth und der Bau der Zellen sind aber sehr abweichend; letztere hat auch eine rothbraune Färbung. (Fortsetzung folgt.) Neue europäische Sphagnumformen. Von C. Warnstorf, (Schluss.) Var. pallens m. In ganz bleichen lockeren Rasen. Pflanze sehr kräftig; Rinde des Stengels porenlos; Stengelblätter aus breiterer Basis nach oben allmählich verschmälert und an der breit gestutzten Spitze gezähnt, Saum in der Regel nach unten deutlich verbreitert; Hyalinzellen in der oberen Blatthälfte gewöhnlich stark fibrös, Oehr- chen sehr gross. Astbüschel gedrängt, divergente Aestchen ausserordentlich lang und nach der Spitze, verdünnt, dicht anliegend beblättert; Blätter gross, lanzettlich, an der gestutzten Spitze eingerollt und gezähnt, überaus schmal, meist durch 1 Zellenreihe gesäumt. Blüthen nicht aufgefunden. Westfalen: Annen leg. 1882 Schemmann. Var. densum m. In sehr dichten, 10—15 em hohen, bleichen oder obenblassbräunlichen Rasen. Planze kräftig. Stengel- ln 3. RE =. 11 — blätter gross, aus breiter Basis meist gegen die Spitze plötzlich zusammengezogen und am Rande eingerollt, faserlos oder oben zart fibrös, Astbüschel überaus dicht gedrängt, den Stengel ganz verdeckend; divergente Aeste mittellang, in allen Riehtungen vom, Stengel abstehend, dicht beblättert; Astblätter ziemlich gross, ei-lanzettlich und an der ganzen Spitze, nicht nur am oberen gestutzten Rande derselben, ge- zähnt, hier meist auch ganz ohne Hyalinzellen. Blüthen- stand war nicht zu constatiren möglich. Nord-Steiermark: Unter Krummbolz auf der Veitschalpe bei 1800 m. 1881 ges. v. J. Breidler. Var. immersum Schlieph. Sphagn. eur. n. 104. Diese Form beschreibt der Autor selbst wie folgt: „Rasen locker, lang; Stengel zart, aber steif mit ent- ferntstehenden, kurzen, wenig gekrümmten, abstehenden Aesten; Stengelrinde 2—3schichtig, aus weiten, nicht porösen, bräunlichen oder hellvioletten Zellen gebildet. Holz- ceylinder dunkelviolett, bei längerer Einwirkung des Wassers dunkel- bis schwarzblau werdend ‚ Mark farblos. Stengelblätter aufrecht, ziemlich zahlreich, breit bis länglich eiförmig, mit kurzer stumpf zugespitzter, undeutlich gezähnter Spitze, breit gesäumt, Hyalinzellen häufig mit getheilten Wänden in der oberen Blatthälfte, zart fibrös und mit einzelnen kleinen, meist in den Zellwinkeln stehenden Poren, Oehr- chen klein, mehrtheilig. Astbüschel schwer vom Stengel ablöslich, so dass stets etwas vom Stengel mit abreisst, aus 2abstehenden und 1 (im oberen Stengeltheile auch 2) kleinen, kurzen, hängenden Aestchen gebildet; letzteres ist kürzer oder kaum so lang als die abstehenden Aeste. Blätter der abstehenden Aeste trocken mit abgebogener Spitze, ei-länglich mit etwas ge- krümmter, eingerollter, breit gestutzter, gezähnter Spitze; Hyalinzellen mittelgross, Poren einzeln, unten mittelgross, oben sehr klein, Blätter der hängenden Aeste schmäler, "aber mit grösseren Poren.“ Blüthenstand liess sich nicht feststellen! „Durch die steif abstehenden Aeste von eieen- thümlichem Habitus und durch die sehr wenig entwickelten hängenden Aestchen ausgezeichnet!“ Thüringen: Hochmoor auf dem Gr. Beerberge in tiefen Wasserlöchern leg. 1882 Dr. Schliephacke, 12. 85. acutiforme Schlieph. et Warnst. Var. auriculatum m. Sphagn. eur. n. 152. Eine ziemlich kräftige, oben schmutzig-grünröthliche, unten blassrothe und ausgebleichte Form, Stengelrinde N en Be: u’ — 115 — theilweis mit grösseren, aber zarten Poren. Sten- gelblätter gross, zungenförmig, faserlos oder oben mit Andeutungen von Fasern, an der Spitze meist gefranzt, Oehrehen zu beiden Seiten des Blatt- grundes gross, mit Fasern und Poren, kleinere Stipulae über die ganze Blattbasis verbreitet. Astbüschel ziemlich entfernt, abstehende Aestchen schlank und bogig abwärts gekrümmt, ihre Blätter gross, meist mit einer Neigung zur Einseitswendigkeit; Blüthen 2 häusig. Belgien: Louette-St.-Pierre, in feuchten Gehölzen leg. 1883 F. Gravet. — Thüringen: Teufelskreise leg. 1882 Dr. Schliephacke. Die Thüringer Pflanze ist etwas schwächer und besitzt wenig kleinere Astblätter, welche gleichmässig anliegen. Var. pseudo-Schimperi m. Pflanze etwa von der Statur der Var. tenellum Schpr., blass-grünlich-roth. Stengelblätter dimorph, entweder faserlos und mit nach unten stark verbreitertem Saume oder nicht selten in der Mitte bis fast zum Grunde faserhaltig und mit nach unten fast gleichbreitem Saume. Stipulae gross. Astblätter klein, länglich eiförmig, an der breitgestutzten Spitze ringsum wie bei Var. densum gezähnt und hier häufig nur mit Chlorophylizellen. 2häusig. Frankreich: Bretagne leg. Dr. Camus. Var. tenellum Schpr. f. flavum Jens. „In dichten oder lockeren bis 20 em tiefen Polstern. “ Pflanze entweder ganz gelb oder oben grünlich; Holzeylinder gelblich oder bleichgrün, sonst von Var. tenellum nicht verschieden. 2 häusig.“ Dänemark: Sjaell im Walde „Bjerg Skor“ bei Hvalsö leg. 1884 CO. Jensen. Var. silesiacum m. ; Rasen grün, Pflanze kräftig und trocken etwas starr. Rinde des Stengels mit vereinzelten undeutlichen Poren. Stengelblätter gross, aus breiter Basis nach oben verschmälert und in eine kurze, am Rande umgerollte, gestutzte und gezähnte Spitze verschmälert, meist ganz faserlos; Hyalinzellen in der unteren Blatthälfte gegen die Mitte hin bedeutend er- weitert, Astbüschel entfernt, abstehende Aestchen verhält- nissmässig kurz und bogig zurückgekrümmt, dicht anliegend beblättert. Astblätter gross, ei-länglich, an der Spitze am Rande eingerollt, breit gestutzt und 4—Ö5zähnig. Zwei- häusig; 5-Kätzchen röthlich, dick. 119, Von den Varr. quinquefarium und Gerstenbergeri,, mit welchen man diese Form am leichtesten verwechseln könnte, durch die 2häusigen Blüthen verschieden. Riesengebirge: Auf Waldboden bei Krumhübel leg. 1881 Schulze. 13. 8. fimbriatum Wils. Var. robustum Braithw. in Sphag. brit. n. 44. Pflanze sehr kräftig, habituell einem starken 8. Girgenschnii sehr ähnlich, Rasen bleich und locker. Sten- gelblätter sehr gross, sonst normal. Poren in der Stengelrinde sehr stark hervortretend, Astbüschel je nach dem feuchteren oder trockeneren Standorte entfernt oder genähert; die abstehenden Aestchen schon unmittel- bar unter dem Schopfe sehr lang (bis 3 em l) und zurückgeschlagen, ihre Rindenzellen mit vereinzelten Poren. Astblätter sehr gross, anliegend oder mit der Spitze mehr oder weniger sparrig abstehend, sonst wie die typische Pflanze. Mark Brandenburg: Finsterwalde bei der Fürsterei leg. 1882 Dr. Schultze. Anmerkung: Die Var. tenue Grav. in litt. kann ich nur für die gewöhnliche, häufig vorkommende typische Form halten. 14. S. Girgensohnii Russ. Var, gracilescens Grav. Eine schlanke, gracile Form von der Stärke eines 8. fimbriatum mit verlängerten, bogig ab- wärts gekrümmten, abstehenden Aestchen, welche aber sonst von der typischen, etwas stärkeren Form nicht verschieden ist. Belgien: Louette-St.-Pierre, in feuchten Gebüschen leg. 1876 F. Gravet. Var. densum Grav. Eine Uebergangsform zu Var. strietum Russ. Die Rasen sind dicht, etwa 7—8 em hoch und blassbräun- lich, Stengel dichtästig; die- stärkeren Aestchen ent- weder verlängert, nach der Spitze zu verdünnt und abstehend oder zurückgebogen oder kürzer und aufstrebend ‚ so be- sonders im Schopfe. Habitusform ! Belgien: Willerzie in feuchten Heidemooren leg. 1876 F. Gravet. Anmerkung: Var. pulehrum Grav. in litt. ist eine Var. gracilescens mit etwas abstehenden Astblättern und Var. molle Grav. eine kürzere, etwas gedrängtere Form derselben. a; 2: as Ze u Er Di — 10 — 15. $S. squarrosum Pers. Var. compactum m. Eine niedrige, sehr dicht- und kurzästige Habitusform, welche aber im Uebrigen mit typischem S. squarrosum übereinstimmt. : Grönland: Godthaab leg. H. Rink. Var. cuspidatum m. In niedrigen, mehr oder weniger dichten Polstern. Stengel gedrängt ästig; Aeste durch die am Ende dicht zusammen gewickelten Blätter stachelspitzig und fast steechend ähnlich wie bei Hypnum cuspidatum. Habitusform! Böhmen: Böhmisch-Leipa leg. 1881 A. Schmidt. Anmerkung. Var. brachycladum Grav. in litt. ad Beck- mann ist nur eine etwas kurzästige Form der Var. im- brieatum Schpr. 16. $S. teres Angstr. Var. submersum m. Sphagn. eur. n. 175. Pflanze fast ganz untergetaucht; oben gelbgrün, unten schmutzig-braun. Astbüschel gedrängt, abstehend. Aestehen lang, nach der Spitze zu sehr verdünnt und wagerecht ausgebreitet, wodurch der Stengel mehr oder weniger ein federartiges Aussehen erhält. Astblätter verlängert lanzettlich, locker gestellt und mit der oberen Hälfte sanft abgebogen. Stengelblätter und Rinde normal. Achnelt habituell auffallend einem $. cuspidatam Var. submersum Schpr. Dänemark: Hvalsö leg. 1882 C. Jensen. Var. laxum m. Syn. $. squarrosulum Var. laxum Schlieph. Röll, Torfm. d. Thür. Fl. Irm., IV. Heft, p. 10. Eine bleichgrüne, sehr lax beblätterte, mit verlängerten, nach der Spitze sehr verdünnten Aestehen versehene Habitusform, welche aber sonst von der normalen Pflanze nicht verschieden ist. Die von meinem Freunde Dr. Schliephacke an dieser Form beobach- teten zarten Poren in der Stengelrinde konnte ich nicht auffinden. Thüringer Wald: Unter-Pörlitz bei Umenau leg. 1883 Dr. Röll. 17. S. Lindbergii Schpr. Var. congestum Grav. Syn. Var. compactum Limpr. Syst. d. Torfm. 1881 p. 319. Aus der mir vom Autor übersandten Probe lässt sich wenig ersehen; characteristisch ist die gleichmässige, = — 21 — überaus dichte Beästung des Stengels; wodurch der letztere vollkommen verdeckt wird; die abstehenden Aestchen sind sämmtlich kurz und stehen ent- weder wagerecht ab oder sind schräg nach unten geneigt. Lappland: Am Eismeere leg. Brotherus. Riesengebirge leg. Limpricht. 18. S reecurvum P. B. Var. obtusum m. f. tenellum m. Eine bleichgrüne, schwächliche Form. Rinde 1—2- schichtig, aus sehr engen Zellen, welche vom Holzkörper deutlich gesondert sind, gebildet. Stengelblätter ziemlich gross, zungenfürmig, meist faserlos und an der breit abgerundeten Spitze ausgefranzt. Astblätter ei-lanzettlich, alle, besonders die der hängenden Aestchen mit mittelgrossen, aber undeutlich ausge- prägten Poren versehen; trocken wenig wellig verbogen, aber gewöhnlich sparrig zurückgekrümmt. Mark Brandenburg: Finsterwalde, im städtischen Torf- bruch leg. 1883 Dr. Schultz. Var. deflexum Grav. Rasen grasgrün, nach unten ausgebleicht, ziemlich dicht, bis 10 cm tief. Pflanze gracil. Rinde vom Holzkörper nur an einer Seite des Stengelumfanges deutlicher getrennt, im übrigen von ihm nicht zu unterscheiden. Stengelblätter breit dreieckig, zugespitzt, faserlos oder in einzelnen Hya- linzellen mit Faseranudeutungen. Die langen abstehen- den Aeste schon im Schopfe straff bogig zurück- geschlagen; Blätter derselben lang lanzettlich, breit gesäumt, trocken wenig wellig und in der undeutlich ge- zähnten Spitze aus lauter Chlorophylizellen gebildet; alle Astblätter porenlos. — Eine wunderschöne Form! Belgien: Louette-St.-Pierre, in Waldsümpfen leg. 1883 Fr. Gravet. A Var. Limprichtii Schlieph. Stattliche Form! Rasen locker, bleichgrün; Stengel- rinde vom Holzkörper nicht zu unterscheiden. Stengelblätter, gross, breit dreieckig zungenförmig, zugespitzt oder an der pitze etwas abgerundet, taserlos. Astbüschel entfernt, aus 2 langen, bogig abwärts gekrümmten, nach der Spitze verdünnten, abstehenden und 2—3 wenig schwächeren, langen hängenden Aestchen ge- bildet. Blätter sämmtlicher Aeste breit ei-lanzettlich, etwas wellig, schmal gesäumt und mit unregelmässig ver- theilten Poren versehen, die in den mittleren Blättern Ve ir —- 12 — der hängenden Aestchen vorkommenden Poren etwas kleiner, die der Endblätter dagegen gross und zahlreich; im übrigen stimmen die Blätter der divergenten und hängenden Zweige nach Form und Zellnetz fast vollkommen überein. Belgien: Louette-St.-Pierre leg. 1881 F. Gravet. Thü- ringen: Waldau leg. 1883 Dr. Schliephacke. Var. Warnstorfii Jens. Der Autor beschreibt diese, Form wie folgt: „Habituell an Var. majus Angstr. erinnernd. In meist braunen bis grünlich-bräunlichen, seltener ganz grünen Rasen. Astbüschel mehr oder weniger entfernt gestellt; kürzere abstehende Aeste fast horizontal, längere herabge- bogen. Astblätter klein, schmal lanzettlich, ziemlich hohl, angedrückt oder etwas abstehend, trocken nicht oder wenig gekräuselt (hierdurch sich an Var. gracile Grav. anlehnend), mit nicht oder wenig zurückgekrümmter Spitze; Rückseite nach der Spitze hin mit vielen kleinen Poren an den Commissuren der Hyalinzellen, Innenseite dagegen mit vielenmittelgrossen, aber undeutlich hervortretenden Löchern. Stengelrinde und Blätter wie bei normalem S. recurvum; Holzeylinder bleich oder bräunlich.“ > Eine durch die auf beiden Blattseiten in verschiedener Grösse auftretenden Poren höchst beachtenswerthe Form. Dänemark: Sjaell im Walde „Bjerg Skor“ leg. 1884 C. Jensen. Var. fallax m. Ziemlichkräftige Form. Rinde des Stengels schein- bar fehlend wie bei S. riparium. Stengelblätter gross, 3eckig, meist an der stumpflichen Spitze etwas eingerissen und im obern Theile fibrös. Astbüschel entfernt, gewöhnlich aus 3 divergenten und 2 hängenden Aestchen gebildet. Blätter der ersteren lang lan- zettlich, scharf zugespitzt und meist 2zähnig, trocken locker anliegend und wenig wellig; Poren in allen Blättern fehlend. Mark Brandenburg: Finsterwalde leg. Hartmann. Var. immersum Schlieph. et W. f. tenellum. Habituell einem schwächlichen S. cuspidatum Var. sub- mersum ähnlich. Pflanze grasgrün, untergetaucht, sehr zart und langstengelig; Rinde des Stengels vom Holzeylinder nicht geschieden. Stengelblätter klein, 3eckig, spitz oder stumpflich, faserlos. Astbüschel entfernt, die beiden divergenten Aestchen kurz, meist rechtwinkelig abstehend und ein wenig abwärts ge- " - = — bogen. Astblätter klein, ei-lanzettlich, trocken locker anliegend oder — so besonders in den Schopfästen — spar- rig zurückgebogen, fast gar nicht wellig. Poren in allen Blättern fehlend. Diese Form ist identisch mit $. cuspidatum Var. fallax m. (Eur. Torfm. p. 74), welche ich jetzt einziehe, da das Moos seinem innern Baue nach entschieden zu $. reeurvum gehört. Thüringen: Hochmoor auf dem Gr. Beerberge leg. 1883 L. Weiss, Var. gracile Grav. f. capitatum Grav. In kurzen, dichtgedrängten Rasen; die obersten Ast- büschel zu einem dichten, runden Köpfchen vereinigt. Belgien: Louette-St.-Pierre leg. 1876 F. Gravet. Thüringen: Waldau leg. 1882 Dr. Schliephacke, Var Winteri m. Stattliche Form vom Habitus der Var. Lim- prichtii. Rasen bleich, locker. Stengelrinde 2schichtig, vom Holzeylinder deutlich geschieden, ausmittel- weiten Zellen gewebt. Stengelblätter breit 3eckig bis 3eckig-lanzettlich, ohne oder auch mit Fasern im obern Theile, selten weiter herab fibrös. Rand- saum nicht selten gegen den Blattgrund nur wenig verbreitert, Abstehende Aeste sehr lang (bis 3 cm), nach der Spitze sehr verdünnt und bogig ab- wärts gerichtet. Blätter derselben trocken etwas wellig und die Spitze zurückgekrümmt, gross, aus eiförmigem Grunde lanzettlich, schmal gesäumt und ohne Poren, die der hängenden Aeste nur wenig kleiner, aber mit zahlreichen Poren in den Hyalinzellen. — Mit Var. longifolium zu vergleichen. Mark Brandenburg: Rheinsberger Forst leg. 1877 Dr. Winter. Var. fibrosum Schlieph. Das Moos ist nach meinem Dafürhalten eine sehr zarte Form von Var. gracile Grav. Die Rinde des Stengels ist 2—3schichtig, die Stengelblätter breit 3eckig und an der gestutzten Spitze gezähnt; die mittleren Hyalinzellen sind entweder faserlos oder weit herab fibrös. Tirol: Trient, Bellamonte Pudozzo leg. Michele de Sar- dagna; comm. Dr. Schliephacke, —_ 14 — 19. 8. euspidatum Ehrh. Var, deflexum m. Eine kräftige, in lockeren bis 25 cm tiefen, grünen oder bräunlich-grünen, trocken etwas starren Rasen wachsende Form. Stengelrinde 2schichtig, vom Holzeylinder deutlich gesondert. Stengelblätter gross, 3eckig zungen- förmig, an der breit abgerundeten Spitze etwas ausgefasert, die ganze untere Blatthälfte fast nur aus lauter Chlorophylizellen gebildet, zwischen welchen im obern Blatttheile verhältnissmässig wenige faser- lose oder fibröse Hyalinzellen eingelagert sind. Divergente Aeste im und unter dem Schopfe sehr ver- längert und straff bogig zurückgekrümmt; die dicht gelagerten Blätter sehr lang lanzettlich, hohl, trocken, mit der obern Hälfte etwas abwärts gebogen (in den obersten kurzen Schopfästen sparrig, deut- lich wellig und gedreht), auf der Aussenseite mit zahlreichen, sehr kleinen, undeutlichen, nur bei günstiger Beleuchtung wahrnehmbaren Poren. Mark Brandenburg: Finsterwalde bei der Försterei leg. 1883 Dr. Schultz. Var. crispulum m. Syn. Var. squarrosulum m. in litt. In grasgrünen, etwa 5 cm hohen Rasen; Pflanze trocken starr. Stengelrinde 1schichtig, Zellen der einen Hälfte des Stengelumfanges klein, auf der ent- gegengesetzten Seite grösser, alle diekwandig; Stengelblätter dimorph, im Schopfe gross; läng- lich zungenförmig, faserlos oder oben fibrös mit nach unten stark verbreitertem Saume, die unter demselben stehenden aus schmälerem Grunde breit ei-lanzettlich, an der Spitze gestutzt und grosszähnig, in der Regel bis zur Basis mit Fa- sern und einem gleichmässig breiten Saume, die Astblätter nach Form und Zellenbau fast gleich. Diver- gente Aeste sehr verlängert, nach abwärts gebogen, das eine der hängenden Aestchen fast von gleicher Stärke, das an- dere schwächer als jene, alle locker beblättert. Astblätter aus verschmälerter Basis ei-lanzettlich, an der breit ge- stutzten Spitze gezähnt, etwa bis zur Mitte am Rande um- gerollt und hier breit gesäumt, Hyalinzellen in den Blättern der abstehenden Zweige mit deutlichen kleinen Poren, welche den Blättern der hängenden Aestchen fehlen; Blätter der Schopfäste trocken sparrig abstehend und stark wellig verbogen, wo- durch das ganze Köpfchen sehr kraus erscheint. Mark Brandenburg: Finsterwalde leg. 1882 Dr. Schultz. Br Aus, a Fr — 125 — Obwohl an dieser Form alle vegetativen Organe bereits vollkommen ausgebildet sind, so trägt dieselbe dennoch augenscheinlich noch den Stempel der Jugend und zwar besonders wegen der dimorphen Stengelblätter, welche am älteren Stengeltheile noch sehr an die Form und den Bau der Astblätter erinnern und erst in der Nähe des Vegeta- tionskegels im Schopfe bereits anfangen, sich von den letzteren zu diflerenziren. Eine in entwickelungsgeschicht- licher Hinsicht sehr lehrreiche Form! Var. tenellum m.” Pflanze überaus zart und weich, bleichgrün. Stengel- rinde 1—2schichtig, Zellen mittelgross und vom Holzkörper deutlich gesondert. Stengelblätter gross, aus schmälerer Basis nach der Mitte verbreitert und dann allmäh- lich spitz zulaufend, bis zum Grunde schmal ge- säumt und fibrös. ÖOehrchen klein. Astblätter ei-lan- zettlich, spitz, trocken etwas wellig verbogen, ohne alle Poren. — Mark Brandenburg: Finsterwalde, Weidenplantage leg. 1883 Dr. Schultz. Var. faleatum Russ. f. pumilum Grav. Eine sehr kurzstengelige, 1—2 cm lange, dicht- rasige Form von einem trockenen Standorte, welche aber sonst von Var. faleatum nicht verschieden ist. Belgien: Louette-St.-Pierre leg. F. Gravet. Berlin, im Juli 1884. Micromycetes Slavoniei novi. Recensuerunt St. Schulzer v. Mueggenburg et P. A. Saccardo. (Schluss) 69. Cephalosporium subverticillatum Schulz. et Sacc. — Schulz. Ill. Fung. Slav.n. 192. — Effusum, albido- cinereum sub-bombyeinum; hyphis sterilibus repentibus cylindraceis, subtortuosis, continuis, ramulos simplices v. saepius sursum subverticillato-ramulosos gerentibus; ramis ramulisque sursum acutatis; conidiis in capitula globosa albida 45—90 mier. d., dense congestis, oblongis v. teretius- eulis, utrinque rotundatis 6-10 mier. longis, subinde curvulis, hyalinis. Hab. in fructibus Cucurbitae putrescentibus, pr. Vinkovce. Far ST R ie >> Hu SHEETS A, x = 3 — 16 — 70. Sporotrichum hospicida Schulz. et Sacc. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 816. — Effusum bombycinum, albidum ; hyphis intricato-ramosis, repentibus, septatis, hyalinis, eylindricis; conidiis globosis 4-5 mier. d., pleurogenis, sessi- libus, levibus, hyalinis. Hab. in stromatibus Melogrammatis vagantis pr. Vinkovce. 71. Psilobotrys Schulzerii Sacc. — Schulz. Il. Fung. n. 523. — Hyphis dense gregariis, hinc inde caespi- tulosis, fuligineis, simplicibus vel rarissime v. breviter ramu- losis dense septatis, ad apicem minutissime muriculatis sporigerisque; conidiis ellipsoideis v. ellipsoideo -limonii- formibus, 7 mier. longis, fuscis. Hab. in disco trunei Carpini Betuli pr. Vinkovce. 72. Stachylidium chartarum Schulz. et Sace., — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 636. — Uaespitulosum, atrum, at Ag O,5 mill. lat.; hyphis e mycelio ramoso usco oriundis, subfasciculatis, erectiusculis, ramis patentibus, subverticillatis, simplicibus v. parce vage ramosis, continuis, olivaceo-fuseis, apice capitato-conidiophoris, capitulis globulosis albido-griseis; conidiis congestis ovoideis, perexiguis, hyalinis, 2-5 mier. longis. Hab. in charta putri uda in cellis pr. Vinkovce, 73. Stachylidium variabile Schulz. et Sace. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 215. — Eflusum, einereo-fuseum, subvelutinum; hypbis sterilibus repentibus parce ramosis subcontinuis pallidis; hyphis fertilibus ex iis assurgentibus, filiformibus septulatis, pallide fuscis, semel v. bis subverti- eillato-ramosis, ramulis pallidis, sursum acutatis; conidiis oblongis v. subeylindraceis, in capitula globosa grisea, usque 150 micr. d., mucose congestis, 5-10 mier. longis, hyalinis, Hab. in superfieie Polypori merismoidis udi pr. Vinkovce. 74. Helicosporium brunneum Schulz. et Sace. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 715 et in Flora 1877 p. 272 (Helicotrichum). — Effusum, tenue, brunneum, subvelu- tinum; hyphis primariis fasciculato-stipitiformibus subramosis (an propriis?) Kyrhie fertilibus ex illis egredientibus, filifor- mibus non collabescentibus subsimplieibus, septulatis, melleo- fuligineis 2-6 mier. d.; conidiis pleurogenis filiformibus in spiras tres arcte convolutis, dense septatis, fuligineis, ubi convolutis diam. 20-22 micer. Hab. in fragmentis ligneis Salicis pr. Vinkovce. Be — 27 — 75. Cladotrichum opacum Schulz. et Saec. — Schulz. ll. Fung. Slav. n. 815. — Effusum, subvelutinum, atrum, in Rhizomorpha parasiticum; hyphis adscendentibus, simpli- eibus v. parce ramosis, flexuosis, continuis, fuligineis, filifor- mibus; conidiis in catenulas breves saepe digestis, acro- pleurogenis, ovatis, 1-septatis, 6 mier. long. medio lenissime constrictis olivaceo-fuligineis. Hab. inRhizomorphae subeorticalis var. ad Tiliam parvifoliam pr. Vinkovce. 76. Closterosporium microscopieum Schulz. et Sacc. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 541. — Fasciculatum, effusum, fuligineum; conidiis ex hyphis repentibus tenuibus oriundis, assurgentibus, clavatis sursum attenuatis subeurvis apice obtusiusculis, 40-74 — 10-14, 5-7-septatis non v. vix econstrictis, fuligineis, apice pallidioribus. Hab. in ramis quereinis, pr. Vinkovce. 77. Closterosporium asperum Sace, et Schulz. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 76. — Effusum, fuscum; conidiis elongato-obovatis v. subelavatis, 35-48 — 13—18, apice rotundatis, superficie laxe sub-hyalino-verruculosis, utrinque approximato-biseptatis, non constrictis, fuligineis; basidiis brevibus, hyalinis, asperulis, 8-22 mier. longis. Hab. in ligno putri Carpini, socia Chaetosphaeria Saccardiana. 78. Helminthosporium minutum Schulz. et Sacc. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 159. — Maculiforme, atrum, effusum, velutinum; hyphis subfasciculatis, erectis, filiformibus, parce septatis, fuligineis, sursum pallidioribus; conidiis obovato- oblongis, basi acutiusculis, apice rotundatis, 17-23 — 6-8, ö-septatis, loculis, excepto extimo, 1-guttulatis, dilute fuli- gineis. Hab. in fragmentis ligneis Carpini Betuli pr. Vin- kovce, 79. Mystrosporium Üerasi Schulz. et Sace. — Schulz. Ill. Fung. Slav. n. 572. — kffusum atrum velutinum; byphis sporophoris erectis e mycelio repente ramuloso fuli- gineo oriundis, filiformibus, continuis, simplieibus, fuligineis, conidio subduplo longioribus; conidiis solitarie acrogenis, elliptieo-fusoideis, 5-7-septato-muriformibus, 20-36 = 10-18, ad septa non constrietis, rufo-fuligineis dein opacis. Hab. in cortice Pruni Cerasi pr. Vinkovce — Mystrosporio Spraguei B. et C. affine, sed hyphae in nostro continuae videntur. 80. Stysanus strietus Sacc. et Schulz. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 122 et in Myk. Beob. p. 406. — Gre- ; = 2 Be; > E> e £ h Bi. a ec Du re ee ee RE 0 5; = en Fr LEN Bi: ee ee Er rc ie DE re a a a Si BR ? met ” E “ . 7 -— 13 — garius, stipitato-aciculiformis, ater; stipite eylindrico crassius- eulo e fibris coalitis plurimis conflato 1/3 mill. alt. ; capitulo globuloso atro; conidiis ex hyphis capituli dense fasciculatis fusco-olivaceis oriundis, catennlatis, oblongo-ellipsoideis, 6 —= 2—2 1/2, hyalinis. Hab. in ramis decorticatis Carpini pr. Vinkovee, socio Septonemate stricto Cord. 81. Colletotriehum Brassieae Schulz. et Sace. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 187. — Gregarium v. caespitu- losum, minutum, atrum; sporodochiis pulvinatis, subsuper- fieialibus, setulis filiformibus, rigidulis, subcontinuis, fuligineis einetis; conidiis fusoideis, curvulis, 19-24 mier. longis hyalinis; basidiis bacillaribus, fascieulatis, conidium aequan- tibus. Hab. in caule putrescente Brassicae oleraceae v. caulocarpae, pr. Vinkovce. 82. Fusarium Carpini Schulz. et Sace. — Schulz. Il. Fung. Slav. n. 967. — Acervulis erumpentibus, pulvi- natis, breve, crasse stipitatis, subroseis, 3/4 — 1 mill. diam.; conidiis fusoideis, curvulis, utrinque, obtusiusculis, 34 — 40 — 4, 2-4-guttulatis, hyalinis; basidiis bacillaribus, simplieibus (semper ?), conidio duplo longioribus. Hab. in ramis eortieatis Carpini Betuli pr. Vinkovce, 83. Hymenula Armeniacae Schulz. et Sacc. — Schulz, Ill. Fung. Slav. n. 40. — Sporodochiis gregariis, exiguis, vix 1/4 mill. d., cortice basi infossis, epidermide cinctis, disco obtuse conico dein convexo emergente, cineras- centibus; basidiis e stromate convexo flavescente fasciculato- radiantibus, 40 — 60 mier. long. bacillaribus, hyalinis; conidiis ovato-oblongis, solitarie aerogenis, utrinque rotundatis, 8 — 12 mier. longis, hyalinis. Hab, in ramis corticatis Pruni armeniacae pr. Vin- kovce. 84. Hymenula syconophila Schulz. et Sace. — Schulz. 1. Fung. Slav. n. 49. et in Myk. Beitr. p. 656. (Gliostroma ficoph.). — Sporodochiis gregarüs, exiguis, 13 — 1/2 mill. d., basi cortice infossis, epidermideque einetis, disco convexo applanato, atro-eyaneis; basidiis e basi stromatica albida dense fascieulato-radiantibus, bacillaribus, hyalinis; eonidiis ovoideis, solitarie acrogenis, 6 — 8 mier. longis, hyalinis. Hab. in ramis corticatis Fiei Caricae pr. Vinkovce. Redaction Druck und Verlag Dr. 6. Winter in Leipzig. von €. Heinrich in Dresen ”s» HEDWIGIA. 18%. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat September. Inhalt: Stephani, Die Gattung Radula. (Fortsetzung). — Wollny, Geminella interrupta. Turpin. (Mit einer lithogr. Tafel.) — Re- 2 riuın: Farlow, Enumeration of the Peronosporeae of the nited States. — Eingegangene neue Literatur. Die Gattung Radula. Von F. Stephani. (Fortsetzung.) R. Notarisii. Steph. n. sp. Paroica, dense depresso-caespitosa flavo-viridis, 3—5 em longa, valde ramosa, ramulis dense breviterque pinnatis. Folia imbricata, oblique patula, valde concava, apice inflexa, oblique ovato-subrotunda, dorso transverse adnata caulemque late superantia. Carina plicaturae leniter arcuata, decurrens. Lobulus trapezoideus, folio suo quadruplo minor, basi valde inflatus, apice rotundatus vel breviter cuspidatus semper obtusus; margine exteriore oblique truncato, rectum angulum cum folii margine ventrali formante; margine interiore tota fere longitudine latere caulino connato. Cellulae 0,022 mm. Incrassatio angulosa nulla. Anthe- ridia sub flore, interdum in medio pinnulorum. Perianthia oblonga, ore truncato integro. Folia invo- lucralia duo caulinis similia, erecto-amplectentia. Hab. Italia, plerumque in rupibus repens. Torino, Locarno, Capraia, Santino, in valle Bieno, in montibus Appeninis., Herb. de Notaris. Diese Pflanze wurde ihres Blüthenstandes wegen bisher theilweise zu Radula complanata gezogen. Prof. de Notaris hat aber die aufgetriebenen lobuli an einigen Rasen bemerkt und deshalb die Detrefondeit Pflanzen mit Radula aquilegia? bezeichnet, welche aber dioecisch ist und schon in der Färbung sehr abweicht. R. saccatiloba. Steph. n. sp. Dioica? repens, rufescens, 2—3 cm longa, dense pinnatim- ramosa, rigidula., Frl BER - L A BE Ze > 0 — 10 — Folia imbricata, patentia, subplana, oblique ovata, dorso transverse adnata, caulem late superantia. Carina plicaturae decurrens, valde arcuata. Lobulus itaque saccatus, basi inflatus, breviter, apiculatus, parvus (!ıo folii), margine interiore tota fere longitudine connato, margine exteriore oblique-subhorizontaliter-truncato, sinu latissimo in folii marginem ventralem transeunte. Cellulae 0,015 mm. Incrassatio angulosa nulla. Hab. Guadeloupe leg. l’Herminier. Die Pflanze steht der R. stenocalyx. Mont. nahe, deren lobulus aber, sonst flach eine weite sackartige Ausstülpung zeigt, aus deren Spitze sich die Wurzeln entwickeln. R. Sandei. Steph. n. sp. Dioica, procumbens, olivacea, 6—10 cm longa, rigida, dilatato-ramosa, ramis primariis pinnatim-secundariis fur- catim-divisis (in planta feminea). Folia imbricata, patentia, valde concava, semicordata, dorso longitudinaliter inserta, caulem nec superantia. Carina plicaturae parum arcuata subrecta et vix decurrens; lobulus subquadratus, apice obtusus, folio suo quadruplo minor basi inflatus, margine exteriore oblique truncatus, sinu obtuso in folii marginem ventralem transiens, margine interiore dimidia longitudine adnatus, parte libera parum ampliata rotundata caulem tota fere latitudine obtegente. Cellulae 0,017 mm. Incrassatio angulosa nulla. Planta mascula ignota, Perianthia axillaria, parva, foliis involuera- libus caulinis parum longiora, obovata, quinque-plicata, nec compressa, ore leniter contracto, repando. Folia perichaetialia bina, caulinis similia. Hab. Java, in monte Gyerbintang prope Toegoe alt. 4500‘ leg. Amann. (Herb. Sande Lachater e Javä, sine loco natali in Herb. Musei bot. Berol. inveni. — Diese Pflanze ähnelt im Habitus unserer Radula com- lanata und ist eine von den verschiedenen tropischen Arten, welche der letzteren bisher zugezählt wurden; R. com- planata gehört dem Waldgebiet der nördlichen gemässigten Zone an und schon in Nord- Amerika scheint sie den süd- lichen Staaten zu fehlen, wo dann Radula quadrata an ihre Stelle tritt. R. subsimplex. Steph. n. sp. Dioica; procumbens, flavo-viridis, flaccida, 3—4 cm longa, pinnatim divisa, ramulis longis simplieibus. Folia imbrieata, oblique patula, oblongo-ovata, leniter falcata, concava, dorso longitudinaliter -adnata caulemque non obvelantia; carina plicaturae arcuata nec decurrens. BE a Fa an 0 - Bi — Lobulus valde inflatus, parvus ("/s folii), apice rotunda- tus, margine exteriore oblique truncato in folüi marginem ventralem sinu lato transeunte, parte libera rotundata cauli parum incumbente. Cellulae 0,020 mm, parietibus validis ‚ angulis nec in- erassatis. Amenta mascula 4—5 juga in medio ramulorum iteratim posita. Gouadeloupe, leg. C. Herminier, Die Pflanze lag als Rad. pallens im Herbar des Herrn Dr. Rabenhorst; bei oberflächlicher Betrachtung ist sie genannter Art wohl ähnlich; unsere Pflanze ist viel schmäch- tiger, die männliche Inflorescenz nie endständig — der stark aufgeblasene Unterlappen allein unterscheidet sie sofort. R. Tabularis. Steph. n. sp. Dioica? procumbens, rufo-brunnea, rigidula, 2—3 cm longa, irregulariter pinnatim -ramosa, pinnulis longioribus saepe subfasciculatim positis. Folia oblique patula, cauli dense imposita nee incum- bentia, valde concava, toto margine ventrali apiceque late inflexa, semicordata, dorso transverse adnata caulem supe- rantia. Carina plicaturae leniter arcuata nee decurrens. Lobulus folio suo quadruplo minor, oblongus, apice obtusus, margine exteriore truncatus, basi volvato-inflatus, parte superiore folio appressa et vix visibili, Cellulae 0,017 mm (lobulorum multo minores) omnes angulis vel toto pariete maxime incrassatae, Hab. Promontorium bonae spei, in monte Tabulari leg. Drege. Ecklon. (Herb. Mus, bot, Lips.) (Herb. Jack.) Diese Pflanze wurde bisher zu Radula aquilegia gezogen, von der sie jedoch leicht zu unterscheiden ist; schon der Bau der Zellen ist ein durchaus anderer und das Blatt am ventralen Rande so eingekrümmt, dass der stark aufge- blasene lobulus ganz in diesen Blattrand verfliesst. b. Lobulis planis (nec inflatis). R. Capensis. Steph. n. sp. Dioica; flavo-viridis, interdum straminea, arcte repens, valde ramosa; folia (adulta) patentia, subrotunda, imbricata, subplana, dorso transverse adnata, caulem paullo superantia. Carina plicaturae sinuata longe decurrens. Lobulus planus, subquadratus, folio suo quadruplo mi- nor, breviter acuminatus, apice obtuso, margine exteriore truncato in folii marginem ventralem sinu rotundato tran- seunte, parte libera interiore rotundata, cauli dimidia latitu- dine incumbente. %* —_— 12 — Cellulae 0,015 mm; inerassatio angulosa obvia. Planta maseula ignota. Perianthia propter innovationes unilaterales lateralia, elongato- obeonica, oblique truncata; folia involu- cralia bina, caulinis similia, Hab. Prom. bonae spei; leg. Ecklon. Breutel. Zeyher. Mauritius (Herb. Jack.) leg.? Die Pflanze wurde bisher für R. complanata angesehen, von der sie sich schon durch den Blüthenstand unterschei- det; völlig steril ist sie allerdings schwer zu erkennen; sehr schöne sterile weibliche Pflanzen erhielt ich von Prof. Me. Owan, Capetown, R. Ceramensis. Steph. n. sp. Dioica; minor, procumbens, flavo-viridis, rigida, 3—4 cm longa, regulariter pinnata. Folia imbricata, patentia, semicordato-ovata, concava, dorso transverse adnata, caulem vix excedentia Carina plicaturae sinuata, longe decurrens. Lobulus parvus (?/ folii) planus, apice obtusus, in foliis adultis elongato- quadratus, sublinguaeformis, supra caulem oblique protractus, margine libera interiore cauleın omnino fere excedente vel proximum lobulum juniorem basi tegente. Cellulae 0,012 mm. Incrassatio angulosa nulla. Perianthium oblongum, ore truncato repando; folia in- volucralia parva, caulinis similia. Hab, Ins. Ceram; pauca specimina inter alias Hepaticas comm. clar. Dr. Luerssen Univ. Lips. In insulis Carolinis leg. Lesson. (Herb. Mus. Paris. Gottsche, Icones. Hep. inedit.) Die fast zungenförmigen lobuli, welche abwechselnd von rechts und links dem Stengel schief aufliegen, ihn oft überragen, unterscheiden die Pflanze von jeder verwandten; Aehnliches zeigt nur R. Gottscheana Tayl., deren lobuli jedoch nicht im oberen Theile verlängert sind ; sondern die an der Basis ein sehr entwickeltes appendiceulum auriculae forme tragen, das sich weit über den Stengel erstreckt und an dessen Rundung herumschlägt. R. Comorensis. Steph. n. sp. Dioica? procumbens, flava, pinnatim-ramosa; caulis ro- bustus, rigidus, lutescens. Folia patentia, imbricata, plana, oblique ovata, obtusa, dorso longitudinaliter inserta caulem vix obvelantia. Carina plicaturae sinuata, longe decurrens. Lobulus quadratus, planus, parvus, folii sui decima pars, apice breviter acuminatus, obtusus; margo exterior truncatus, CE NR —- 13 — cauli parallelus, interior tota fere longitudine cauli adnatus, parte libera parva cauli parum incumbente vel recurvata. Cellulae 0,015 mm; incrassatio angulosa obvia. Hab. Insulae Comorenses; inter alias Hepaticas pauca frustula inveni. R. Taylori. Steph. n. sp. Dioica, procumbens, fusco - olivacea, robusta, rigida, pinnatim-ramosa, pinnulis recte patentibus. Folia adulta imbricata, arcuatim-patula, concava, saepe late inflexa, oblique ovata, dorso longitudinaliter inserta nee superantia, Carina plicaturae arcuata cum folii margine ventrali angulum subrectum formans, cauli approximata; lobuli itaque basi subvaginati, foliis quadruplo minores, imbricati, late ovati, obtusi, parte superiore caulem tegentes nec superantes. Cellulae 0,017 mm angulis valde incrassatis. Perianthia oblonga, ore truncato repando. Folia involuer. patentia caulinis similia. Hab. Demerara. (Herb. G. ex Herb. Taylor.) Durch die eiförmigen grossen lobuli, welche mehr lang als breit, aus fast scheidiger Basis dem Stengel der ganzen Länge nach aufliegen, so dass selbst ihre Spitzen nicht, wie sonst gewöhnlich bei diesem Genus, seitwärts vom Stengel sichtbar werden, ist diese Art höchst ausgezeichnet. R. Guineensis. Steph. n. sp. Dioica? Caespitosa, procumbens, olivacea, 3—5 cm longa, irregulariter ramosa, rigidiuscula, Folia patentia imbricata, plana, ovata, dorso longitudi- naliter inserta, caulem nec superantia. Carina plicaturae sinuata, longe decurrens. Lobulus folio suo multo minor Che) acutus, planus, margine exteriore truncatus, cum folü margine ventrali rectum angulum formans; margine superiore curvato carine- que parallelo, parte libera interiore rotundata, cauli dimidia latitudine incumbente. Cellulae 0,017 mm inerassatio angulosa nulla. Hab. Guinea. leg. Hornemann (Herb, Jack.) R. Korthalsii. Steph. sp. n. R. pallens. #. Brasi- liensis. ex. p. Dioica; museis irrepens, flavo-viridis, 5—6 cm longa, irregulariter ramosa, flaccida. Folia oblique patentia, imbricata, subplana, late-ovata, dorso oblique inserta, margine interiore caulem parum su- perantia. Carina plicaturae subrecta, decurrens, # £ ee Va ai BB A dan Er ER ET ER ER His Br Ba u — 4 — Lobulus quadruplo minor, obtusus, planus, quadratus vel trapezoideus, margine exteriore oblique truncatus, sinu recto in folii marginem ventralem transiens; parte libera interiore sat evoluta, rotundata dimidiam vel totam fere la- litudinem caulis obtegente. Cellulae 0,017 mm; incrassatio angulosa distincta, Amenta mascula in ramulis parvis lateralibus terminalia; Perianthia axillaria, ex angusta basi oblonga, ore truncato subintegerrimo. Fol. invol. bina, caulinis similia, lobulis magnis, apice rotundatis. Hab, Venezuela leg. Korthals (Herb. Sand. Lac.) leg. Fendler (Herb. Gottsche). Guadeloupe leg. l’Her- minier (Herb. Gottsche). Der Unterlappen unserer Pflanze ist sehr variabel; meist ist er quadratisch, nicht selten schief oder höher als breit; er ist nur bis zur halben Höhe seitlich am Stengel angewachsen; die obere freie Hälfte des inneren Randes entspringt an der Anheftungsstelle in scharf abgesetztem Bogen und verläuft in den oberen Rand !/; bis °, der Stengelbreite deckend; es ist meist diese Art, welche man als R. pallens # Brasiliensis in den Herbarien findet. R. pallens hat jedoch in keiner Form einen solchen weit auf dem Stengel aufliegenden lobulus, wie ich denn von allen untersuchten Arten unseres genus sagen kann, dass sie sich in einem viel engeren Formenkreise bewegen, als z. B. un- sere deutschen Inugermannien und speciell die Form und Anheftung des lobulus bleibt bei einer Art sehr constant, ist jedoch meist von solcher Verschiedenheit zwischen jüngeren und älteren Zweigen, dass unvollständige Exemplare mit Sicherheit nicht zu bestimmen und die Ursache mancher Irrungen geworden sind. R. Mascarena. Steph. n. sp. _ Dioica; arcte repens, flavo-rufescens, 2—3 cm longa, dense pinnatim-ramosa, flaccida. Folia patentia, imbricata, subplana, oblique-ovata, dorso longitudinaliter inserta, lobulo accessorio parvo cauli incum- bentia, margine interiore superantia. Carina plicaturae leniter sinuata, vix decurrens. Lobulus planus, magnus, folio suo triplo minor, breviter acuminatus, obtusus, margine exteriore truncato cauli paral- lelo, in folii marginem ventralem recto angulo transeunte, parte superiore caulem versus valde ampliatus, margine in- teriore supra caulem protracto, lobulo accessorio magno auri- culato interdum uno ba dente munito. Cellulae 0,015 mm. Incrassatio angulosa obvia. a = 20.0 > Planta mascula femineae valde dissimilis, vage ramosa, omnibus fere ramulis tota longitudine interrupte antheridii- feris. Perianthia e basi angusta subito ovato-obconica, ore repando. Folia involucralia lobulis vix minoribus. Hab. Insula keunion leg. Dr. F. Pollen. (Herb. de&- Lacoste.) Bory de St. Vincent sub nomine R. pla- natae. (Herb. mus. Berol.). ‚ Eine höchst ausgezeichnete Art, die der südamerika- nischen Gruppe R. Xalapensis, mollis, quadrata nahe steht. R. ovalifolia. Steph. n. sp. Dioica; procumbens, olivacea, 5—10 cm longa diffuso- 'ramosa, rigida, caule adulto defoliato. Folia imbricata, patentia, distinete ovata, plana, dorso longitudinaliter inserta nec superantia. Carina plicaturae sinuata longe decurrens. Lobulus planus, trapezoideus, parvus (?, , folii) obtusus, margine exteriore oblique truncatus, cum folii margine ven- ' trali angulum subrectum formans; margine superiore arcuato, interiore dimidia longitudine cauli oblique adnato, parte libera rotundata caulem parum superante. Cellulae 0,017 mm sine ullo incrassatione angulosa. Perianthia axillaria vel lateralia, ex angusta basi oblonga, ore truncato repando. Fol. invol. patula, parva, caulinis similia. Ceram leg. de Vriese. iter. Ind. (Herb. Sande-Lacoste.) ° R. punctata. Steph. n. sp. Dioica; repens, flavo-brunnea, 5—7 cm longa, rigida, ramis longioribus regulariter pinnatis, pinnulis brevibus. Folia contigua (juniora imbricata, adulta remota) paten- tia, late ovato-falcata, plana, dorso oblique inserta, lobulo parvo accessorio aurieulata, caulem superantia. Carina pli- caturae valde sinuata, vix decurrens. Lobulus folio quadruplo minor, si carinam exeipis sub- rotundus, cauli transverse adnatus, planus, caulem dimidia latitudine obtegens. Cellulae valde irregulares, nune parvae (0,008 mm) nunec multo majores (0,020 mm) interdum regulariter mixtae ut folium, nonnullis Lejeuneis simile, quasi punctatum ap- pareat. Planta mascula gracilis, amentis numerosis brevibus regulariter pinnata. Perianthia in pinnulis lateralia, ex angusta basi tubae- formia, parte inferiore tuberculata, ore ampliato crenato-lo- ' bato, Folia invol. caulinis similia minora, patula. Chile. leg. Krause (Herb. Sande Lacoste), Planta distinctissima, cum nulla alia cammutanda. — 16 — R. subsimilis. . Steph. n. sp. Dioica; procumbens, flavo-viridis, 2—3 em longa, spar- „sim ramosa, flaccida. Folia imbricata, arcuatim-patentia, concava, oblique Oval dorso transverse adnata caulem parum superantia. et. Ca... licaturae sinuata, decurrens. Lobulus folio suo quadruplo minor margine exteriore truncato cauli btarallolo , margine interiore dimidia longi- tudine latere caulino connato, parte libera superiore caulem u superante, longe angusteque decurrente, ut lobulorum linea a. insertionis sinum angustum monstrat. Cellulae 0,017 mm incassatio angulosa obvia. Amenta mascula longissima 20 juga, in medio ramulorum. Perianthia elongata, ore truncato erenulato. Fol. per. parva, ovata, lobulis ovato-oblongis, apice rotundatis. Ceram, leg. de Vriese. iter Ind. (Herb. Mus. Rom.) Taiti. Exped. Novarae. (Herb. Gottsche.) Die Pflanze sieht der R. reflexa sehr ähnlich; der herab- laufende innere Rand des lobulus steht aber höchst aus- gezeichnet da. R. Surinamensis. Steph. n. sp. Dioica; procumbens, tenuis, olivacea, 2—3 cm longa; “ planta feminea furcatim-mascula dense pinnatim-ramosa, Folia imbricata oblique patula, plana, arcuato-ovata, dorso oblique adnata caulem nec superantia. Carina plica- turae recta, decurrens. Lobulus subquadratus, parvus (!/,o folii) apice obtusus; margine exteriore oblique truncato, superiore carinae paral- lelo; margine interiore tota tere longitudine latere caulino connato, parte libera parva ad medium caulis protracta. Cellulae 0,017 mm. Incrassatio angulosa nulla. Amenta mascula in ramulis terminalia, Sjuga. Perianthia elongata, ore truncato subintegerrimo. Fol. per. caulinis similia, lobulis oblongis apice rotundatis. Surinam. leg.? (Herb. Sande-Lacoste). Die Pflanze zeigt an 3—4 Blätterpaaren unterhalb des Perianths abweichende lobuli, welche sich in Form und Grösse den Perichätialblättern successive nähern, man könnte also hier von mehrpaarigen fol. involucer. sprechen. R. tenerrima, Steph. n. sp. Dioica ? arcte repens, olivacea, 3—5 cm longa, tenerrima. pinnatim-ramosa, ramulis longis pinnulisque parvis remotis. Folia contigua, oblique-patula, plana, semicordato-rotunda, | ELICLICHICT | oe gose0© | e ° x y » 2 Su u u u) eeee® m. OT x a ER Be SS @eDE@b 0000 06 | ee N, _— 7 | N ER men i Su DE A ı ®@®@0 eo eo. op» Bee... — e;.;: N ER i * | N ‘» — SB er ee “. ‘u. C% S soo.o CIYIYYTT) N | . en ee. RT N 7 Be N N 2 | N ee a BE A SSEE N S . N EEG { \ f \@D@EB, db ED «Da s(oeee| “.... oo... a a a a: Rob. Wollny ad nat.del. za er ‚ oblique adnata, caulem tegentia. Uarina plicaturae u. "ta, longe decurrens. Lovulus undulatus vel plicatus subquadratus, apice ob- tusus, folii deeima pars; margine exteriore oblique truncato, in folii marginem ventralem sinu lato transeunte; margine superiore carinae parallelo, interiore tota fere longitudine cauli connato, parte libera ad medium caulis protracta, Cellulae parvae, margine vix 0,008 mm, in medio la- minae 0,012 mm, basi multo majores. Incrassatig angu- losa nulla. Venezuela, in Bryopteride repens. (Herb. Sande-Lacoste.) Die Pflanze ist von grosser Zartheit, der R, pallens im Habitus sehr ähnlich, zeichnet sich aber durch ihre kleinen und nach dem Grunde zu wesentlich an Grösse zunehmen- den Blattzellen aus, während die allermeisten Radula-Arten ein sehr gleichmässiges Blattgewebe zeigen. (Fortsetzung folgt.) Geminella interrupta. Turpin, (Mit einer lithogr. Tafel.) Im Laufe der letztvergangenen Jahre habe ich vielfach Gelegenheit gehabt, in einem kleinen Teiche, welcher in meinem hiesigen Garten gelegen ist, das Vorkommen der obengenannten Alge zu constatiren, und gebe in Nachstehen- dem das Resultat meiner Beobachtungen. Es scheint, dass dieselbe bisher selten aufgefunden wor- den ist, da man in der botanischen Literatur nur wenige Angaben darüber findet. Kützing sowohl, als Rabenhorst verweisen in ihren fast gleichlautenden aber sehr kurzen Beschreibungen der- selben auf Turpin. Rabenhorst hat sie gar nicht gesehen, giebt aber eine wenig zutreffende Abbildung; Kützing da- gegen begleitet seine Beschreibung mit v. v., hat sie also doch aufgefunden, aber leider keine Abbildung davon ge- liefert. Beide Botaniker sind der Meinung gewesen, dass sie zu den Desmidiaceen gehöre, jedenfalls wohl in der Vor- aussetzung, dass die rllssgentellung der Zellen auf deren bevorstehende Vereinigung zum Zweck der Sporenbildung hindeuten möge — von einer Theilung der Zellen erwähnen Beide nichts. Neuerdings nun hat Lagerheim in seinem — mir leider erst vor Kurzem zugänglich gewordenen — „Bidrag_ till Sveriges Algflora“ von 1883 diese Alge wiederum beschrieben, abgebildet und über die Natur derselben klareren Aufschluss a. we gebracht; er hat eine Dauersporenbildung bei derselben nachgewiesen, und hat sie zu den Palmellaceen gestellt. Zu diesem letzteren Resultate haben auch mich meine Beobachtungen geführt, auf Grund deren ich aber in der Beschreibung von Lagerheim die Angaben über die — auch anderweit noch nie erwähnte — vegetative Entwickelung der Alge vermisse, während es doch gerade diese ist, welche derselben ihren eigenthümlichen Character verleiht und wahrscheinlich Veranlassung zu der Wahl des Namens ge- wesen ist, den Turpin ihr beigelegt hat. Ich glaube näm- lich mit Sicherheit behaupten zu können, dass eine Con- jugation der Zellen nicht allein niemals vorkomme, sondern dass im Gegentheil die paarweise Anordnung derselben im Innern des zarten Schlauches lediglich ihren Grund in ziem- lich schnell aufeinander folgender Quertheilung der Zellen habe, und dass dadurch allein die Stellung derselben bedingt werde, bei welcher sie stets zu zwei und zwei oder auch zu vier — zwei Paaren — einander genähert sind. Ausser diesem, nicht zu verkennenden Vorgange habe ich bis jetzt immer nur diejenigen Veränderungen wahrgenommen, welche - der von Lagerheim geschilderten Bildung von Dauersporen vorangehen, niemals aber Zustände, welche man als Vor- bereitung zu einer geschlechtlichen Fortpflanzung deuten könnte. Nach alle diesem bin ich denn ebenfalls der An- sicht, dass Geminella zu den Palmellaceen gehöre, und unter diesen einige Verwandte in der Gattung Hormospora haben könne, worüber ich meine Ansicht weiterhin darlegen werde. Ich habe die Geminella beinahe noch niemals von aus- wärtigen Localitäten zu beobachten Gelegenheit gefunden, in meinem hiesigen kleinen Gartenteiche aber erscheint sie seit einigen Jahren regelmässig schon im April und findet sich bis in den Spätsommer; ich habe sie niemals angeheftet, und immer nur einzeln gefunden, aber stets in unmittel- barster Nähe grösserer Algen (Cladophoren und Oedogonien) oder anderer Wasserpflanzen (Myriophyllum und Cerato- phyllum), und gemischt mit grossen Mengen kleiner ein- zelliger wie auch kleinerer Faden-Algen, so dass es bei ihrer ausserordentlichen Zartheit kaum möglich ist, sie zu isoliren. Bei der Kleinheit und der eben geschilderten Art und Weise des Vorkommens dieser Alge ist es mir — von einigen noch fraglichen Erscheinungen abgesehen — meistens erst dann gelungen, dieselbe aufzufinden, wenn sie schon eine gewisse Länge von mehreren Zellen erreicht hatte, von da an aber stellte sich der Hergang der Fortentwickelung sehr klar dar. - 8 — Die länglich-runden Zellen (Fig. 1), sind mit einem homogenen, lebhaft grünen Plasma völlig angefüllt, zeigen in letzterem aber demnächst in der Mitte eine schmale hya- line Quertheilungslinie (Fig. 2), welche sich darauf ver- breitert, die bis dahin intacten Zellwandungen trennt, so dass ein Zusammenhängen der beiden Hälften bald nicht mehr wahrzunehmen ist. (Fig. 3.) Die neuen Begrenzungs- linien der beiden Zellhälften bleiben jedoch auch bei dem weiteren Äuseinandertreten der Letzteren noch eine Zeitlang völlig gerade und erst allmählich verrunden sich die Ecken, (Fig. 4) Nunmehr aber verlängern sich die neuen Zellen und nehmen wieder die länglich-runde Form an (Fig. 5), um demnächst zu abermaliger Theilung zu schreiten. Während hierbei alle Zellen immer weiter auseinander- rücken — wobei der sie umschliessende Schlauch sich ent- sprechend verlängern muss — bleiben die zuletzt ausein- ander getretenen Zellenpaare doch immer noch eine Zeitlang näher bei einander, und dadurch entsteht (ie Zwillingsstel- lung der Zellen, welche diese Alge characterisirt, da sie fort- während beibehalten wird resp. sich erneuert. Geht die Theilung schnell von statten, während die Zwillinge noch nahe bei einander stehen, so finden sich danach allemal vier Zellen dichter beisammen, von denen jedoch ein jedes ein- zelne Paar sich anfangs durch die noch vorhandenen geraden Grenzlinien als selbständig ausweist (Fig. 6), bis auch hier die Verrundung der Ecken eintritt, während die Stellung zu je vier beibehalten wird. (Fig. 7.) Nachdem diese Vorgänge sich vielmals wiederholt haben, so dass der Faden, welcher im Schlauche einen Durchmesser von ca. 16—18 u hat, eine Gesammtlänge von etwa 2—3 mm erreicht (längere sind mir wenigstens nicht vorgekommen), so scheint die Theilung der Zellen aufzuhören; dieselben verlängern sich nicht mehr, erscheinen vielmehr annähernd kreisrund und ein wenig zusammengezogen, so dass ihr Durchmesser nur etwa 5—6 u beträgt, während derselbe bei der Theilung 6-8 u war. (Fig. 8.) Dabei nimmt man auch eine Veränderung an der zarten Röhre wahr, welche die Zellen einschliesst; anfänglich und während der ganzen Fortentwickelung ist dieselbe völlig gleichmässig, ungetheilt und an jedem Ende mit einem halbkreisrunden Abschluss versehen; nunmehr aber zeigen sich leichte Einschnürungen und zarte Querscheidewände (Fig. 8), durch welche die Röhre in Glieder abgetheilt wird, welche zwei oder vier Zellen einschliessen. Diese Glieder trennen sich allmälich weiter von einander und erhalten an jedem Ende einen halb- kreisrunden Abschluss. (Fig. 9, 10.) Ob es auch Glieder a a et rn; were gebe, welche nur eine Zelle einschliessen, kann ich nicht sagen; gesehen habe ich dergleichen nicht, nur habe ich in einigen sehr seltenen Fällen daraufdeutende Einschnürungen an der Röhre wahrgenommen, ohne dass jedoch Zwischen- wände sichtbar gewesen wären, (Fig. 12.) Die Querscheide- wände sind überhaupt immer schwer sichtbar, da die ganze Röhre überaus zart und oftmals kaum zu erkennen ist. Ich bin der Meinung, dass die auseinanderfallenden Glieder in einen Ruhezustand übergehen, nach dessen Be- endigung die Theilung der Zellen und mit dieser die Ver- längerung des Fadens aufs Neue beginnt. (Fig. 11.) Lager- heim hat nun nachgewiesen, dass ein solcher Ruhezustand dadurch eintritt, dass der die Zellen einschliessende Theil der Röhre sich völlig zusammenzieht, sich als eine rauhe Ueberhaut denselben dicht anfügt, und dass dadurch eine Dauerspore — von brauner Farbe — gebildet wird, welche die spätere Wiederentwickelung der Alge sichert. Ich habe bis jetzt die völlige Ausbildung dieser Dauer- sporen nicht Be ae habe diesen Vorgang nur bis zu dem oben geschilderten Stadium beobachten können, Lagerheims Schilderung desselben ist aber so folgerichtig und natur- gemäss, dass man überzeugt sein muss, die Sache könne sich gar nicht anders gestalten. Indessen vermuthe ich, dass die Bildung der Dauersporen zumeist im Spätsommer oder Herbst eintreten möge (Lagerheim hat darüber sich nicht ausgesprochen), während jenes oben geschilderte Zer- fallen der Fäden im Laufe des Sommers wiederholt beob- achtet werden kann, wie auch demnächstiges Fortvegetiren der Glieder durch neu beginnende Theilung. (Fig. 11.) Den Inhalt der Zellen habe ich während der Vegeta- tions-Periode allezeit lebhaft grün, meistens homogen, selten in einem Zustande feiner Körnung gefunden; dahingegen kommt eine Bildung von Vacuolen und eine Zusammen- ziehung des Zellinhaltes, bald nach den Längswänden der Zelle, bald nach den Enden oder nach der Mitte derselben nicht selten vor, und dadurch entsteht in dem letzteren Falle das Querband, welches Lagerheim erwähnt und abbildet, desgleichen auch eine mitunter vorkommende Trennung des Zellinhaltes in der Längenaxe: eine Längstheilung der Zellen selbst habe ich nie beobachtet. (Fig. 13, 14, 15, 16.) Da sich an die Vacuolen-Bildung anderweitige Vorgänge nicht anknüpfen, ungeachtet derselben auch die Zelltheilung noch fortschreitet, so halte ich dafür, dass dieselbe nur Folge zufälliger äusserer Einwirkungen — vielleicht der Temperatur oder anderer Witterungseinflüsse — sein möge. Mir ist es erschienen, als trete sie zumeist gegen das Ende — 141 — der Vegetations-Periode der einzelnen Fäden ein, und so könnte sie möglicher Weise ihren Grund in einer Störung der regelmässigen Zusammenziehung des Zellinhaltes haben, welche zum Behuf der Ausbildung der Dauersporen statt- findet. Uebrigens erfolgt sie allemal, wenn die Alge meh- rere Tage hindurch in Wassergefässen im Zimmer auf- bewahrt wird. Die von mir beobachteten Grössenverhältnisse sind folgende: Länge der Zellen 8-12 «, Dicke derselben meistens 6 aber auch bis 8 u, Weite des Schlauches 16-18 u. Kützing sowohl als Rabenhorst beschränken sich in dieser Beziehung auf die kurze Angabe: cellularum magn.: 1/210 = 10,8 u) was etwa der Länge der von mir gemessenen Zellen gleichkommen würde. Lagerheims Angabe der Länge von 9—15 u übersteigt zwar die meinige, indessen können die grösseren Dimen- sionen sehr wohl zu der Sporenbildung in Beziehung stehen, auch ist die Verlängerung der Zellen kurz vor ihrer Thei- lung eine durchaus nicht gleichmässige, so dass in diesem Stadium wohl mitunter die Länge von 15 « erreicht werden mag. Kützing erwähnt in seiner Beschreibung einer hyalinen Umwandung der Zellen, und allerdings scheint eine solche bei recht heller Beleuchtung mitunter sichtbar zu werden ; ich halte jedoch nach vielmaliger Beobachtung dafür, dass diese Erscheinung lediglich auf einer optischen Täuschung beruhe, welche durch die in dem Inhalte des Schlauches stattfindende Strahlenbrechung erzeugt resp. begünstigt werden kann, In Betreff der Beziehungen von Geminella zur Gattung Hormospora ist zunächst zu berücksichtigen, dass Lagerheim Geminella interrupta mit Hormospora minor Nägeli identisch hält. Esist das wohl möglich, ist aber schwer zu beurtheilen, da, soviel ich weiss, Nägeli weder eine genaue Beschreibung noch auch eine Abbildung von H. minor gegeben hat, son- dern nur die Grössenverhältnisse: Dicke der Zellen 1/400 “ 5,5 #), Weite der Röhre 1120” (18,8 a). Die Ab- bildung Taf. III B, auf welche Lagerheim verweist, ist, wenn ich nicht sehr irre, lediglich eine Abbildung von H. mutabilis in zwei verschiedenen Vergrösserungen von 300: 1 und 100:1. Rabenhorst giebt eine Diagnose von H. minor sicherlich doch nach seinen eigenen Beobachtungen, denn sie schliesst mit v. v.; bedauerlicher Weise aber liefert er keine Ab- bildung, welche allein geeignet gewesen wäre, die Zweifel zu beheben. Seine Diagnose könnte ziemlich auf Geminella SE BG ;<3, 3 a Ba 2 passen, nur giebt er die Dimensionen noch geringer an als Nägeli, nämlich: Dicke der Zellen 1/5800 — 1/400“ (— 4,4 bis 5,5 «), Weite der Röhre 11155‘ (= 15 a), die Länge der Zellen gleich dem zwei- bis dreifachen Durchmesser aber doch etwas allzugross.. Die Verschiedenheiten in den Maassangaben würden sich wohl durch zufällige und locale Abweichungen in der Ausbildung der Alge erklären lassen. Wenn ich nun gern zugebe, dass Geminella interrupta und Hormospora minor identisch seien, so halte ich doch mit Lagerheim dafür, dass man die in jeder Beziehung sehr geeignete Benennung Geminella beibehalten müsse, da die Gattung Hormospora einen ganz zweifelhaften Character hat (abgesehen von anderweitigen gegen dieselbe gerichteten Anfechtungen). Kützing, welcher sie zu den Ulothricheen - stellt, bildet drei Arten ab, von denen zwei: H. mutabilis und H. plena zur Gattung Ulothrix zu verweisen sein dürf- ten, während die dritte: H. transversalis zweifelhaft bleibt, doch aber dem eigenthümlichen Habitus von Ulothrix zu- neigt: Nun ist zu erwägen, dass Kützing laut spec. alg. seine Exemplare von H. mutabilis und transversalis von Brebisson, dem Autor der Gattung Hormospora, erhalten hat, dass daher seine Abbildung der H. mutabilis die rich- tigere, und dass die von Nägeli abgebildete, welche mit der Kützing’schen gar keine Aehnlichkeit hat, eine ganz andere Alge sein müsse. Mit Geminella interrupta ist aber Nägeli’s H. mutabilis gar nicht zu verwechseln, da sie so bedeutend grössere Dimensionen (Dicke der Zellen 1200 —1/120“ — 11,3—18,8 u, Weite der Röhre 1/50 —= 44 u) und eine ganz andere Anordnung der Zellen, keine Andeutung einer Theilung und der so characteristischen Zwillingsstellung derselben zeigt. Von Rabenhorst’s H. mutabilis gilt das- selbe, die von ihm gegebene Abbildung kommt der von eure bei 300facher Vergrösserung aufgenommenen völlig gleich. Nach alle diesem scheint es mir richtig: 1. die Hormospora minor, wenn sie mit der vorliegenden Alge identisch ist, aus der Gattung Hormospora aus- zuscheiden, 2. die Gattung Geminella beizubehalten und die vor- liegende Alge als G. interrupta zu bezeichnen, 3. die Gattung Hormospora fernerweiten kritischen Unter- suchungen zu unterwerfen. Niederlössnitz, im Juli 1884. R. Wollny. u a Repertorium. W. 6. Farlow, Enumeration of the Peronosporeae of the United States. (From the Botanical Gazette VII. Octob. und Novb. 1883.) Der durch zahlreiche vortreffliche Arbeiten über Nord- amerikanische Pilze und Algen rühmlichst bekannte Ver- fasser erfreut uns in vorliegendem Werkchen mit einer Uebersicht sämmtlicher bisher in Nordamerika beobachteter Peronosporeen. Es ist in hohem Grade anerkennenswerth, dass die amerikanischen Mycologen selbst neuerdings so eifrig bestrebt sind, die Pilzflora ihres reichen Landes gründ- licher als bisher zu erforschen, was gewiss am besten durch derartige monographische Bearbeitungen kleinerer Gruppen erreicht wird. Möchten die Uredineen vor Allem bald folgen! Während Farlow im Jahre 1876 (in the Bulletin of the Bussey Institution) nur 10 Peronosporeen für die ganze Union anführen konnte, enthält die heute uns vorliegende Synopsis deren 36, unter denen sich mehrere neue Arten befinden. Interessant ist das Vorkommen vieler auch in Europa häufiger Species auf anderen, den europäischen ver- wandten Nährpflanzen. Wir erwähnen in dieser Hinsicht: P. obducens Schröter, auf Impatiens fulva; P. entospora (Cornu & Roze) = Basidiophora entospora C. & R. auf Aster Novae Angliae, Erigeron Canadense und Solidago rigida; P. pygmaea Unger auf Anemone pennsylvanica; P. gangliformis (Berk.) de By. auf Nabalus albus, Lactuca altissima, canadensis und Mulgedium leucophaeum; P. para- sitica (P.) Tul. auf Lepidium virginicum, Cardamine rhom- boidea und Dentaria laciniata; P. Myösotidis de By. auf M. verna; P. Trifoliorum de By. auf Astragalus canadensis; P. Corydalis de By. auf Dicentra; P. Euphorbiae Fekl. auf E. maculata; P. Linariae Fckl. auf Linaria Canadensis; P. leptosperma de By. auf Artemisia biennis; P. sordida Berk. auf Scrophularia Californica; Cystopus candidus (P.) Lev. auf Lepidium virginicum und Dentaria diphylla; C. cubicus (Strauss) Lev. auf Ambrosia artemisiaefolia und Parthenium integrifolium ; C. Bliti (Bivon.) L&v. auf Amarantus hybridus und Acnida cannabina. _ Die neuen Arten sind: Peronospora Halstedii Farlow. Mycelium with oval haustoria. Conidiophores. rather stout, undivided below, above with numerous 1 to 4 pinnate horizontal branches, the lower of which are conside- rably longer and more compound than the upper. Tips long, slender, acute, loosely diverging. Conidia oval or elliptic, 19—30 u by 15—26 u. ÜOospores 23—30 a in diameter, yellowish, thin walled, exospore with a few folds: orridges,. (Schluss folgt.) SE Se Sn aan Zen 0 Ps a a de en Fr non m “ Eingegangene neue Literatur. 107. Berichte der Deutschen Botanischen Gesellschaft. 11. Bd. Heft 7: Lagerheim, Ein neues Beispiel des Vorkommens von Chromatophoren bei den Phycochromaceen. 108. Boletim Annual da Sociedade Broteriana. 11. 1883: Winter, Contributiones ad floram mycologicam lusitanicam. V. 109. The Botanical Gazette. IX. No. 6, 7,8: Plowright, Aeci- dium Ranunculacearum, 110, Breidler et Beck, Trochobryum, novum genus Seligeriacearum. ($.-A. aus Verh. d. zool. bot. Ges. 1884.) 11l. Bulletin of the Torrey botanical Club. XI. No. 6, 7: Plowright, Aecidium Bellidis. — Eaton, Another Florida Fern, — Ellis and Everhart, New North American Fungi — Gilbert, Notes on the Botrychia. 112. Cooke, M. C., Illustrations of British Fungi. XXVI. 113. Nuovo 6iornale Botanico Italiano. XVI. No. 3: Martelli, Gli Agarieini del Micheli. — Piceone, Contribuzione ell’ algologia eritrea. 114. @revillea. Vol. 13 No. 65: Cooke, Fungi of Perak, — Cooke, Fungi of Peruvian Andes. —Cooke, Some exotic Fungi. — Cooke, Synopsis Pyrenomycetum. — Cooke and Harkness, Californian Fungi. — Phillips and Harkness, Diseomycetes of California. 115. @rove, W. B.,, A Synopsis of the Bacteria and Yeast Fungi. (London 1884.) 116. Grove, W. B. New or noteworthy Fungi (in the Journal of Botany 1884). 117. Karsten, P. A, Symbolae ad Mycologiam Fennicam XUL—XV. (Meddel. af Societas pro Fauna et Flora fennica. 11: 1884.) 118. Karsten, P. A. Fungirariores Fennici atque nonnulli Sibiriei a Vainio lecti. (Ebenda.) 119. Morini, F. Di unanuova Ustilaginea. (Memorie d. Accad. d. Scienze di Bologna. Ser. IV. T. V. 1834.) 120. Passerini, 6 Ancora della Nebbia dei Gelsi. (Estr, d. Bollet. d. Comizio agrario parmense 1884. No. 6.) 121. Plowright, Ch, B. Fungi of Norfolk. (Transact. of the Norfolk and Norwich Natural Society III.) 122. Plowright, Ch, B. On the Life-history of Aecidium bellidis DC. (Journ. of the Linnean Society. Vol. XX.) 123. Rabenhorst’s Kryptog. Flora von Deutschland etc. II. Aufl. H. Bd.: Hauck, DieMeeresalgen. Lieferung 38. (Leipzig 1884.) 124. Dasselbe Werk. II. Bd.: Lürssen, dieFarnpflanzen. Lieferung 3. (Leipzig 1884.) 125. eiborsky, M,. Myxomycetum agri eracoviensis genera, species et varietates novae. (Krakau 1884.) 126. Raciborski, M. Myxomyceten der Krakauer Umgegend. (Krakau 1884.) 127. Rattke, W. Die Verbreitung der Pflanzen im Allge- gemeinen und besonders in Bezug auf Deutschland. (Hannover 1884.) 128. Revue mycologique. No.23. Juillet 1884. Bonnet, Truffes nouvelles. — Patouillard, Öbservations sur les Hymednomyc£tes. — Roumegue£re, Les Sphaeriaedees entomogenes. — Champignons rares ou nouveaux du Bordelais. — L’Helvella albipes Fckl. est-elle bien l&egitime? — Station insolite des Morilles, — Le Boletus De- beauxii et quelques espöces dangereuses. — Les degats oecasionnes par le Fusarium du Platane. 129. Sadebeck, R. Untersuchungen über die Pilzgattung Exoascus, (Ausd.Jahrb. d. wissensch. Anstalten zu Hamburg 1883.) Redaction Druck und Verlag Dr. @. Winter in Leipzig, von (. Heinrich in Dresden. #10. HEDWIGIA. 1884 Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat October. Inhalt: Stephani, Die Gattung Radula, (Fortsetzung). — Re P ER eo torium: Farlow, Enumeration of the Peronosporea United States, (Schluss.) — Anzeige. m m Die Gattung Radula, Von F. Stephani. (Fortsetzung.) Mit dem Schluss meiner Arbeit beschäftigt, habe ich noch von verschiedenen Seiten ‚ namentlich aber von Herrn W. Mitten eine grössere Anzahl Arten erhalten; soweit sie neu sind, gebe ich hier meine Beschreibungen derselben und schliesse ihnen diejenigen Pflanzen an, welche mir schon früher benannt, aber ohne Diagnose zugingen; ich habe nur wenige hinzuzufügen, deren Bestimmung und Be- nennung mir anheimgestellt wurde, A. lobulis inflatis. R. Bolanderi. ms. Dioica, caespitosa, tenuis, 2 cm longa, pallide viridis, Pinnatim ramosa, pinnulis brevibus. Folia adulta contigua, oblique patula, subrotunda (juniora late ovata multo minora) valde concava, apice inflexa, dorso longitudinaliter adnata nec Superantia; carina plicaturae leniter arcuata, decurrens. Lobulus magnus, folii tertia pars, cauli vix ineumbens, ovato-rhomboideus, basi inflatus, apice acutus folio suo aceum. bens, margine exteriore oblique truncato, interiore tota longi- tudine cauli adnato. ; Cellulae 0,015 mm, parietibus solidis. Incrassatio angu- losa subnulla. Amenta mascula numerosa, linearia, terminalia; folia perigon. usque ad 15 juga. Hab. California. Mendoeino,City, leg. Bolander, Radulae Eu" lc proxima, _R. decora. G. ms. ioica? in cortice arcte repens, olivacea, dense pinnatim ramosa, 2—3 cm longa. FERIEN an — 16 — Folia oblique patula, dense imbricata, valde concava, apice parum inflexa, oblique-subrotunda, dorso cauli trans- verse adnata caulemque ampla curvatura superantia. Carina plicaturae arcuata, decurrens. Lobulus subquadratus, folio suo quadruplo minor, apice distinete rotundatus, basi valde inflatus, margine exteriore oblique truncato, in folii marginem ventralem sinu lato transeunte; margine interiore dimidia longitudine cauli ad- natus, parte libera rotundata parum incumbente. Cellulae 0,020 mm, margine multo minores, angulis inerassatis. Hab. Venezuela. Valencia leg. Fendler (Hb. Gottsche) Chile, Coll. Spencer (Herb. Mus. bot. Kew). Radula Tokiensis simillima est, R. Fendleri. G. ms. Dioica; flava vel flavo-brunnea, 2—5 cm longa, arcte repens, pinnatim ramosa, fragilis (omania folia saepe destructa sunt ut lobuli solum remaneant). Folia (adulta) oblique patentia, imbricata , ovato -sub- falcata, obtusa, subplana, dorso transverse adnata caulem superantia. Carina plicaturae valde arcuata vix decurrens. Lobulus oblongus, axi suo carinae parallelo folio qua- druplo minor, apice acuminato obtuso; valde inflatus; margine exteriore oblique truncato, cum plica longa in folii marginem ventralem transeunte, margine superiore arcuato carinae parallelo, parte libera interiore rotundata cauli parum in- cumbente. Cellulae 0,017 mm angulis distincte incrassatae. Amenta mascula parva, ad basin vel in medio ramulorum. Perianthia axillaria, valde elongata, sublinearia, ore truncato subintegro. Folia perichaetialia parva, e basi vaginata patula elon- gato-ovata, apice incurvata, lobulis oblongis. Hab. Venezuela, Valencia, in cortice repens leg. Fendler. Guadeloupe leg. ’Herminier (Hb. Gottsche) Distinctissima species. R. Gedena. G. ms. Dioica, pusilla, vix 1 cm longa, pallide-viridis, ramosa. Folia arcuatim patula, imbricata, reniformia, subplana, dorso longitudinaliter adnata, caulem nec obvelantia, carina plica- turae arcuata, longe decurrens. Lobulus parvus, folii deeima pars, basi inflatus, margine interiore tota longitudine latere caulino adnatus, exteriore valde obligue saepe subhorizontaliter truncato, angulo obtu- sissimo in marginem superiorem transeunte. Cellulae 0,012 mm. Incrassatio angulosa obvia. — 141 — Perianthia axillaria, e basi tereti anguste - oblonga (tubaeformia) ore truncato subintegro; folia perich, caulinis similia, lobulis magnis subquadratis. Proxima Radulae saccatilobae, cui simillima. Hab. Java; in monte Ged& legit Comes Solms. No. 32, Adnot. Auch bei dieser Pflanze haben die 2 Blattpaare unterhalb des eigentlichen Involuerums eine Form und Grösse des Unterlappens, welche abweichend von der gewöhnlichen ist, und je näher dem Involucrum je mehr dessen lobulus ähn- lich wird; ehe die jüngeren Zweige sich unter dem Perianth entwickelten, hatte die Pflanze also deutliche folia Horalia trijjuga, ein Zustand, der z. B. bei Radula dentata ganz deutlich in die Erscheinung tritt, wo die jungen Triebe erst unter dem dritten Blattpaare erscheinen; da diese Zweige bekanntlich dicht unterhalb der Blätter (mit deren Basis verwachsen) seitlich am Stamme hervortreten, die Blätter aber wechselständig sind, so steht auch der eine Zweig höher als der andere und der Winkel der Gabelung liegt nicht in der Achse der Blüthe, sondern seitlich ver- schoben am Grunde des tieferstehenden Astes; dadurch scheint die Blüthe dem oberen Aste aufzusitzen und nicht mehr zu den tiefer stehenden Involucralblättern zu ge- hören. Fehlt der eine Ast, wie das regelmässig bei einigen Arten der Fall ist, z. B. bei R. punctata, plumosa, so ent- wickelt sich nur der obere Zweig, welcher sich häufig mit zunehmender Erstarkung in der Richtung des alten Haupt- stammes streckt und mit ihm kaum noch einen Winkel bildet, so dass die Blüthe seitenständig wird, wie z. B. bei Radula commutata. Diese Verhältnisse scheinen spezifischer Natur zu sein und sie beeinflussen natürlich den Habitus der Pflanze. Die Ausdrücke axillär und lateral sind nach dem Gesagten hier nur bedingungsweise zulässig und deuten lediglich den Ver- zweigungsmodus an. R. graeilis. ‚Mitten. ms, Dioica? 2—3 cm longa, ramosa, flavo-rufescens; folia oblique patula, dense imbricata, late ovata, parum arcuata concaya, apice obtusa, dorso transverse adnata parum super- antia. Carina plicaturae leniter arcuata subrecta, nee decurrens. Lobulus parallelogrammus, axi suo carinae parallelus, basi valde inflatus cauli vix ineumbens; margine exteriore oblique truncato in folii marginem ventralem sinu lato transeunte, Cellulae 0,017 mm; incrassatio angulosa subnulla. Hab.? (Hb. Mitten). 7 San er : Le n ae ; RE EN VE ER A U. DR 2 er en: ee I —_— 18 — Rad. plicata, der unsere Pflanze ähnlich ist, unterscheidet sich durch rundere und weniger abstehende Blätter, sowie durch einen mehr aufgeblasenen lang herablaufenden lobulus. R. inflexa. Gottsche. ıns. Dioica, rufescens, 4—6 cm longa, pinnatim divisa, ri- gidiuscula; folia imbricata, oblique patula, ovato - falcata, apice angustata et valde inflexa, concava, papillosa, dorso valde superantia, transverse adnata lobuloque auriculato cauli incumbentia. Carina plicaturae arcuata vix decurrens. Lobulus folio suo multo minor (!j;,) basi volvato -infla- tus, parte superiore inflexa folioque accumbente; statu ex- planato oblongus, acutus, margine exteriore oblique trun- catus, caulem versus ampliatus. Cellulae basi 0,025 mm, apice 0,012 mm, omnes angulis vel tota pariete maxime incrassatae. Perianthium axillare, e basi angustata valde elongatum, lineare, ore paullo ampliatum crenato-lobatum. Folia pe- rich. bina, caulinis similia, perianthio eircumvoluta. Hab. Guadeloupe. leg. !’Herminier. (Hb. Gottsche.) Radulae Leiboldii simillima. R. Mauritiana. Mitten. ms. Paroica; parva, 1 cm longa, flavo-viridis, ramosa. Fo- lia oblique patula, subimbricata, ovato-subrotunda, valde con- cava, apice inflexa, dorso transverse adnata, late superantia; Carina plicaturae arcuata nec decurrens. Lobulus subquadratus, basi valde inflatus, margine ex- teriore oblique truncato, in folii marginem ventralem sinu lato transeunte, margine interiore tota fere longitudine cauli adnato. Cellulae 0,017 mm pellucidae. Incrassatio angulosa nulla.. Antheridia sub flore; folia perigon. quadrijuga; peri- anthium longum, ore truncato subintegro; fol. perich. magna, lobulis vix minoribus. Radulae aquilegiae proxima. Hab. Mauritius. leg. Dr. Ayres. (Hb. Mitten.) R. Mittenii. Steph. n. sp. Dioica? robusta 4—5 em longa, olivacea, rigida, regu- lariter pinnata, pinnulis remotis, brevibus. Folia oblique patula, contigua, subrotunda, concava, apice inflexa, dorso longitudinaliter adnata, subauriculata, caulem vix superantia. Carina plicaturae parum sinuata, subrecta, longe de- currens; lobulus basi inflatus, plicam tumidam angustam la- tere apertam formans; margine exteriore truncato caulique trink margine interiore dimidia longitudine adnato, parte ver superiore ampliata cauli dimidia latitudine incum- ente. Cellulae 0,013 mm. Incrassatio angulosa nulla. 3... ie EEE er — 19 — Hab. Australia. Zamtree River. leg. Pentzke. (Hb. Mitten.) Die Form der lobuli ist fast genau die der Rad. recu- bans, welche aber viel längere Blätter hat. R. Oyamensis. Steph. n. sp. Dioica, minor (1 cm longa) olivacea, vage ramosa; folia patentia, vix imbricata subrotunda, concava, apice recurva, dorso longitudinaliter inserta, caulem vix obvelantia ; carina plicat. valde arcuata nec decurrens. Lobulus basi inflatus, marginem (truncatum) exteriorem versus angustatus; margo interior tota longitudine latere caulino adnatus, cauli vix incumbens. Cellulae 0,017 mm, angulis distinete incrassatis. Amenta mascula paucijuga, in ramulis parvis lateralibus terminalia, ab. Japonia; in monte Oyama. legit Dr. Gottsche jun. (Hb. Gottsche.) Der R. Madagascariensis zunächst stehend. R. pulchella. Mitten. ms. | Dioica? exigua, rigida, flavescens. Folia dense grosse- que verrucosa, patula, contigua, oblonga, longe apiculata, subplana; dorso longitudinaliter adnata, caulem vix tegentia. Carina plicaturae subrecta cum folii margine ventrali angu- lum acutum formans. Lobulus basi inflatus, cauli vix incumbens folio qua- druplo minor, parallelogrammus, margine exteriore cauli — superiore carinae parallelo apice protracto acuminato acuto, Cellulae in medio folii maximae (0,020 mm) biseriatae, pseudocostam ante apicem evanescentem formantes, reli- quae multo minores (0,008 mm). Hab. Australia, Illawarra, leg. Kerbon. (Hb. Mitten.) Planta pulcherrima, inter reliquas omnino aliena; Le- Jeuneas in memoriam revocans, sine dubio Radularum ge- neris est propter ramificationem lateralem sub folio oriundam, R. tenera. Mitten. ms, Dioica? 2—3 cm longa, pallide viridis, rigida, regula- riter denseque pinnata, ont apicem versus sensim bre- vioribus. Folia oblique patula, contigua, late ovata-vel subrotunda, valde concava apice inflexa dorso oblique inserta vix super- antia; carina plicaturae arcuata nec decurrens. Lobulus basi anguste altissimeque vesiculosus, partem absriogrem suam (angulatam folioque appressam) omnino ob- velans. Cellulae 0,012 mm, angulis nec incrassatis. Hab. America tropica (Brasilia?). leg. Sowerby. (Hb. Mitten.) | EN UE WISZERE WER: SORGE Eine von den übrigen Arten weit entfernt stehende Pflanze, sowohl ihrer Verzweigung als des eigenthümlichen lobuli wegen, der sich, als ein schmaler gebogener Wulst der carina plicaturae dicht anlegend, bis in die Mitte des ventralen Blattrandes erstreckt. R. Tokiensis. Steph. n. sp. Paroica, minor, 1 cm longa, fusco-viridis, ramosa, folia oblique patula, dense imbricata, oblique ovata, concava, apice incurvata, dorso longitudinaliter adnata, nec super- antia. Carina plicaturae leniter arcuata nec decurrens. Lobu- lus basi inflatus, subquadratus apice rotundatus, margine exteriore oblique truncato; margo interior tota longitudine fere latere caulino adnatus cauli vix incumbens. Cellulae 0,017 mm. Incrassatio angulosa nulla. An- theridia sub flore; folia perigonialia 4—D juga. Perianthia desunt; folia invol. caulinis similia nec majora. Hab. Japonia. Tokio; in nemore Fukiage. leg. Dr. Gottsche jun. (Hb. Gottsche.) Radulae decorae proxima. R. Vieillardii. Gottsche. ms. Dioica; pusilla, ramosa, folia oblique patula, late ovata, obtusa; carina plicaturae arcuata nec decurrens. Lobulus parvus, folii decima pars, rhomboideus, inflatus ? cauli parum incumbens; margine exteriore oblique truncato apice obtuso, Amenta mascula lateralia, 10 juga; folia perigonialia patula, lobulis dense imbricatis. Perianthia ex angusta basi oblonga, ore truncato subin- tegro; folia perich. maxima caulinis triplo majora, ceterum similia. Hab. Nova Caledonia. (Hb. Lenormand.) Gottsche. Icon. Hep. ined. Die Hüllblätter sind von ganz auffallender Grösse und die abstehenden Blätter der männlichen Kätzchen sind auch sehr ausgezeichnet. Ich kenne die Pflanze nur aus einer, allerdings genauen und sehr naturgetreuen Abbildung des Herrn Dr. Gottsche. Nach dem Gesagten ist sie aber eine zweifellos gute Art, B. lobulis planis. R. apiculata. Sande-Lacoste. ms. Dioica; flavo-brunnea, pusilla, rigidula, pinnatim ramosa, 1- cm longa. Folia obliqgue patula, laxe imbricata, dimidiato-cordata, integerrima, rotundato-acuminata, mucronafa, conCAva, apice — SI — incurvata, dorso longitudinaliter adnata, carina plicaturae subreeta, parum decurrens. Lobulus parvus, folii sui deeima pars, trapezoideus sub- quadratus, planus, apice obtusus, margine exteriore cauli parallelo atque in folii marginem abrupte transeunte, mar- gine interiore cauli vix incumbente tota fere latitudine con- nato. Cellulae 0,017 mm. Incrassatio angulosa nulla. An- droecia ignota. Folia involucralia quatuor, inferiora ovata mucronata integerrima, superiora majora, ovato-lanceolata, acuta, irregulariter grosseque dentato-serrata, lobulis magnis integris. Hab. Ins. Taiti. In filices repens invenit v. d. Bosch. (Hb. Van der Sande -Lacoste,) R. Assamica. Steph. n. sp. Dioica; 2—3 cm longa, tenuis, in arborum foliis arcte repens, flavescens, valde ramosa. Folia subplana, recte patentia, imbricata, triangulari- ovata (apicem versus distincte angustata), apice ipso trun- cata; margine ventrali undata irregulariter inflexa, dorso longitudinaliter inserta, caulem nec obvelantia. Carina plicaturae e basi decurrente subrecta, ubi lobuli margo exterior in folii marginem ventralem transit subito breviter sinuata. Lobulus planus, dimidia longitudine latere caulino ad- natus, cauli parallelus et vix incumbens, e basi ovata lan- ceolatus, apice obtusus, parte superiore cauli curvate-ap- proximata, Cellulae apice 0,008 mm, medio 0,017 mm basi multo majores. Incrassatio ang. nulla. Amenta mascula paucijuga, in ramulis parvis termi- nalia. Hab. Assam; in foliis Nephrodii decurrentis leg. Grif- fith. (Hb. Jack.) Species pulcherrima, facile distinguenda. R. epiphylla. Mitten. ms. Dioicad minor, 2—3 cm longa, in arborum foliis arcte repens, flavescens; caulis gracilis lutescens, flexuosus, pinna- tim ramosus. Folia e decurrente basi recte patentia quadrato ovata, plana, dorso longitudinaliter inserta, nec superantia; carina plicaturae parva, subrecta, longe decurrens. - — Lobulus planus, rhomboideus, apice cuspidato longe protracto obtuso caulique parallelo. | Cellulae in medio laminae 0,013 mm, margine 0,008, basi multo majores. Incrassatio angulosa nulla. ' Eee, TB te Be BPN er Pa no Fr BE Pi San eo ar - 12 — Hab. Niger. leg. Barter. (Hb. Mitten.) Die Pflanze steht der R. flaceida sehr nahe, deren lo- buli aber viel weniger lang zugespitzt sind. R. Ankefinensis. @Gottsche. ms. Autoica; minor, 2—3 cm longa, flavo-rufescens, museis irrepens, ramosa, caulis lutescens; folia e deeurrente basi subrecte patula, imbricata, late ovata, obtusa, subplana, dorso longitudinaliter adnata, caulem vix tegentia. Carina plicaturae sinuata, longe decurrens. Lobulus planus, quadratus, apice obtusus, margine exteriore oblique truncatus, interiore dimidia longitudine cauli adnato, parte libera superiore ampliata dimidia vel tota fere latitudine cauli incumbente. Cellulae 0,012 mm. Incrassatio angulosa nulla. Androecia trijuga, in ramulis sub flore nascentibus, in- terdum in medio ramulorum. Perianthia tubaeformia, ore repando. Folia involucra- lia caulinis minora, ceterum similia. Hab.. Madagascar, leg. Hildebrandt. (Herb. Gottsche.) Durch den Blüthenstand — so weit die oft unvollkom- menen Exemplare unserer Herbarien zu sagen gestatten — steht diese Art unter allen allein da. R. Japonica. Gottsche. ms. Dioica, minor, fusco-viridis, ramosa; folia oblique pa- tula, imbricata, late ovata, concava, dorso longitudinalitor inserta, cauli vix incumbentia, Carina plicaturae arcuata, parum decurrens. Lobulus planus, folii tertia pars, subquadratus, apice obtuso, cauli parum incumbens; margine exteriore rotundato superiore subrecto. Cellulae parvae 0,012 mm. Incrassatio angulosa nulla. Perianthia lateralia, elongata, ore truncato subintegro. Folia perich. basi vaginata apice patula, caulinis similia, lobulis magnis acutis. Hab. Japonia, Kaga-Yashiki, Uyeno et Mine. leg. Dr. Gottsche jun. (Hb. Gottsche.) Der R. Tokiensis im Habitus sehr ähnlich, Rad. Kegelii. Gottsche. Linnaea T. 24 pag. 627. Dioica; 3—4 cm longa, flavo-viridis, dilatato-ramosa, arcte repens; folia e basi decurrente recte patentia, imbri- cata, quadrato-ovata, apice rotundato, margine ventrali stric- tissimo; dorso oblique adnata nec superantia. Carina pli- caturae arcuata brevis, decurrens, Lobulus planus distinete quadratus, margine exteriore cauli parallelo, rectum angulum cum folii margine ventrali FRE — 13 — formante, margine interiore pro majore parte latere caulino adnato, parte libera cauli parum ineumbente, Cellulae 0,017 mm. Inerassatio angulosa nulla. Amenta mascula linearia in ramis pinnulisque terminalia. Perianthia axillaria ex angusta basi sublinearia, orificium versus parum ampliora; folia perich. parva, caulinis simi- lia minora. Hab. Surinam. prope Mariepaston legit Kegel; Brasilia. Sta. Catharina leg. Pakat, (Hb. Gottsche, Jack.) Der sehr grade Ventralrand des Blattes ist der Pflanze eigenthümlich und da sich ihm ein, wenigstens an den äl- teren Blättern, meist genau quadratischer lobulus rechtwinklig anfügt, hat die Pflanze ein eigenthümlich gradliniges Ansehen. R. Kurzii. Steph. n. sp. Dioica, procumbens, olivacea, 5—6 cm longa, irregu- lariter ramosa, caulis rigidus basi defoliatus. Folia imbricata, oblique patula, valde concava, margine ventrali inflexa, ovata, dorso oblique adnata caulemgue pa- rum superantia. Carina plicaturae paullo arcuata decurrens. Lobulus planus, subquadratus folio quadruplo minor, cauli oblique incumbens, apice obtusus, valde undulatus, margine exteriore itaque sinuato, re vera truncato, margine interiore dimidia longitudine cauli adnato, parte libera valde ampliata subauriculata caulemque superante, auriculo ple- rumque involuto. Cellulae 0,017 mm; inerassatio angulosa obvia; peri- anthia in pinnulis lateralia ex angusta basi oblonga, ore re- pando; fol. invol. caulinis similia. Hab. South. Andaman. leg. Kurz. (Hb. Gottsche.) Die Pflanze sieht der R. ovalifolia täuschend ähnlich, wenn man das eingerollte Oehrehen des lobulus übersieht. R. oblongiloba. Steph. n. sp. Dioica, 1—2 cm longa, rufescens, rigida, vage ramosa, folia oblique patula, imbricata oblique ovata, concava apice incurvata, dorso transverse adnata, caulem superantia; ca- rina plicaturae recta, longe decurrens; lobuli adulti plani, imbricati caulem tegentes, undulati elongato-trapezoidei vel oblongi acuminati apice obtusi; margine exteriore cauli pa- rallelo saepe recurvo, margine interiore pro majore parte libero caulem vix excedente. Cellulae 0,017 mm. Incrassatio angulosa nulla. Flores fem. axillares; folia involucralia magna caulinis similia, Hab, Insula Mauritius. leg. Dr. Ayres. (Hb. Mitten.) Die länglichen Unterlappen besonders der Jüngeren Aeste sind auffällig und erinnern an R. retroflexa, Taylor. N Sn .. Ba ak R. ovata. Jack. ms. Dioica; repens, olivacea vel flavescens, 2-3 cm longa valde denseque ramosa. Folia oblique patentia, imbricata, concava oblique sub- rotunda, dorso transverse adnata, caulem valde superantia. Carina plicaturae subrecta, vix decurrens; lobulus pla- nus folio quadruplo minor, trapezoideus apice obtusus vel rotundatus, basi paullo inflatus (in foliis junioribus vesicu- losus). Margine exteriore arcuato cum foli margine ven- trali rectum angulum formante, margo interior tota fere lon- gitudine latere caulino connatus, parte libera parva cauli parum incumbente. ÜCellulae 0,017 mm; incrassatio angu- losa nulla, Perianthia in ramulis longioribus terminalia, late ovata, ore truncato integro, Folia involucralia bina, caulinis similia. Hab. Madeira. (Hb. Gottsche. Hb. Mitten.) In Italia pluribus locis lecta est. (Hb. De Notaris); e Pisa communicavit Dr. G. Winter. Der R. complanata sehr ähnlich, unterscheidet sie sich sofort durch die ausgezeichnet eiförmigen Kelche (welche zuweilen geflügelt sind) und den Blüthenstand. R. Perrottetii. Gottsche. ms. (R. Boryana. Mont. Annales des. sc, natur. 1847. Cryp- togamae Nilgherienses No, 78.) Dioica? procumbens, olivacea, 5—6 cm longa‘, ramis pinnatis, pinnulis remotis, recte patentibus. Folia contigua, patentia, plana, oblique ovata, margine ventrali subrecto, dorso oblique inserta, nec superantia, ca- rina plicaturae recta, vix decurrens. obulus planus, parvus (*/; folii), semieircularis, cauli subtransverse adnatus, tota fere margine interiore libero, caulem dimidia vel tota latitudine obtegens. Cellulae 0,017 mm; angulis valde incrassatis. Hab. India orientalis, in montibus Neelgherries leg. Perrottet. (Herb. Rom. Hb. Gottsche. Hb. Jack.) Insula Hawai, leg. D. D. Baldwin. (Hb. Jack.) Radulae bipinnatae simillima, R. plumosa. Mitten. ms. Dioica, robusta, 3—5 cm longa, basi rigida, ramulis junioribus valde flaceidis, pallide flavo-viridis, ramulis regu- lariter breviterque pinnatis. Folia concava, subrecte-patula, vix imbricata, subrotunda, valde inflexa, dorso auriculata caulemque late superantia, Carina plicaturae brevissima subrecta nec decurrens. Lobulus planus, subeordatus, apice obtuso, parvus (folii decima pars vel minor), pro majore parte cauli incumbens, — 15 — infima parte accretus, margine exteriore oblique truncatus, parte libera interiore valde ampliata, appendiculo magno aurieulifforme caulem obtegente. Cellulae 0,012 mm, basi duplo majores. Incrassatio angulosa subnulla, vel (basi fo- liorum) obvia. Amenta mascula 3—4 juga, in ramulis parvis laterali- bus terminalia. Perianthia in pinnulis lateralia, e basi te- reti oblonga, compressa, folia perich. caulinis similia minora. Hab. Chile. leg. Sainthill, (Hb. Mitten.) Der R. punctata sehr ähnlich und nahestehend. R. speciosa. Gottsche. ms. Dioica; spectabilis, habitu Madothecarum, 6—10 cm longa, rigida, olivacea, procumbens (lobulis radicelliferis ra- ris) pinnatim ramosa, pinnulis remotis brevioribus longiori- busque mixtis saepe iteratim ramosis. Folia e basi decurrente recte patula, imbricata, late ovata obtusa, concava, dorso transverse adnata, caulem ex- cedentia. Carina plicaturae subrecta, cauli approximata, longe decurrens; ubı lobuli margo exterior folii marginem ventralem tangit, abrupte breviterque sinuata. Lobuli plani, adulti imbricati, foliis quadruplo minores; margine exteriore superioregue omnino rotundato, interiore dimidia longitudine latere caulino connato, parte libera su- periore rotundata caulem dimidia vel tota latitudine tegente raro excedente. Cellulae 0,012 mm. Inerassatio angulosa obvia. Pe- rianthia e basi angusta oblonga, ore truncato repando, folia perich. caulinis similia, lobuli maximi foliis subaequales, Hab. Ceylon. Poendeloya. leg. Nietner. (Hb. Gottsche.) Die lobuli laufen, weil die Kielung des Blattes wenig vom Stengel absteht, an ihrem unteren Theile sehr lang und spitz zu, an ihrem oberen Theile aber sind sie ausge- zeichnet abgerundet. Rad. Vriesei hat ähnlich abgerundete lobuli, aber ganz abweichende Blätter. R. striata. Mitten. ms. Dioica; minor, 1—2cm longa, flavescens, ramosa; folia subrecte patula, contigua ovalia, concava, dorso oblique ad- nata vix superantia. Carina plicaturae arcuata decurrens; lobulus planus subquadratus margine exteriore truncato cauli parallelo margine interiore dimidia longitudine cauli adnato, parte libera superiore (caulem tegente vel excedente), valde ampliata profundeque auriculata, | Cellulae 0,012 mm. Incrassatio angulosa nulla. Amenta mascula in medio ramulorum 10—12 juga. Perianthia axillaria, ex angusta basi oblonga, striata; folia involucralia magna lobulis maximis subaequalibus. 3% a Y - = 5 = Rad. Mascarenae proxima. Hab. Fuegia. Port Otway. leg. Cunningham. (Hb. Mitten.) - R. Taylori. Steph. n, sp. Dioica, procumbens, fusco-olivacea, robusta, rigida, pin- natim-ramosa, pinnulis recte patentibus. Folia (adulta) imbricata, arcuatim-patula, concava, saepe late inflexa, oblique ovata, dorso longitudinaliter inserta nee superantia. Carina plicaturae arcuata cum folü margine ventrali angulum subreetum formans, cauli a proximata; lobuli itaque basi subvaginati, foliis quadruplo minores, plani, imbricati, late ovati, obtusi, parte superiore caulem tegentes nec superantes, Cellulae 0,017 mm; angulis valde incrassatis. Perian- thia oblonga, ore truncato repando. Folia invol. patentia caulinis similia, Hab. Demerara, (Hb. Gottsche, misit Taylor.) Die grossen eiförmigen lobuli sind länger als breit und liegen aus fast scheidiger Basis dem Stengel der ganzen Länge nach auf, so dass selbst ihre Spitzen nicht seitlich vom Stengel sichtbar werden. Es sind demnach einschliesslich der hier beschriebenen neuen bis jetzt 122 Arten unseres Genus bekannt, von de- nen nach Ausscheidung der synonymen in der Synopsis He- Ds 37 stehen, nur wenige (6) habe ich nicht gesehen; es sind: R. cordiloba Taylor, „ Caldeana Angstr,, „ emergens Mitten, „ Miqueliana Taylor, „ pocillifera Taylor, „.strangulata H & T., Bei den meist kurzen Beschreibungen dieser Autoren lässt sich nicht sagen, ob etwa eine dieser Arten mit einer der neuen identisch sei. Die mir bekannten Species sind: Radula (acuta Mitten) = R. anceps var. subintegra. affinis Ldbg & G. Syn. Hepat. p. 725. (alpestris. Berggren) = R. complanata. amentulosa. Mitten, in Seemann. Flora Vitiensis. anceps. Sande-Lac. Ned. Kruidk. Arch. IIL p. 419. andicola. Steph. n. sp. Ankefinensis. G. n. sp. aneurysmalis, Taylor. Syn. p. 262. ai uni 1 nie Ze — 117 — angulata. Steph. n. sp. f appressa. Mitten. Coll. from. Rodriguez, apiculata. Sande-Lac. n. sp. aquilegia. Taylor. Syn, p. 260. 730. Assamica. Steph. n. sp. australis. Austin. Hepat. exsice. Am. bor. bipinnata. Mitten. Journ. Linn, Soc, 1864. Bogotensis. Steph. n. sp. Bolanderi. G. n. sp. Boryana. Nees. Syn. p. 254. . buccinifera. Taylor. Syn. p. 261. Caldeana. Angstr. Primae lineae muse. ad Caldas. coll, campanigera. Mont. Syn. p. 729. campanulata. Ldbg. & G. Syn. p. 256. Capensis. Steph. n. sp. Carringtoni. Iack. Flora. 1881. No. 23. 25. cavifolia. Hampe. Syn. p. 259. Ceramensis. Steph. n. sp. (eollieulosa. Mitten) = R. Javanica, commutata. G. Jack. Flora. 1881. No. 23. 26; G. & R. Hep. exsicc. No. 361. Comorensis. Steph. n. sp. complanata. Dum. Syn. p. 257. 729, eonferta. Ldbg. & G. Syn. p. 729. cordata. Mitten. Seemann. pe Vitiensis. cordiloba. Taylor. Syn. p. 727. Cordovana. Jack. n. sp. (Costaricensis. G.) — R. pallens, var. decora G. n. sp. decurrens. Mitten. Seemann. Flora Vitiensis. dentata Mitten in Hooker. Handbook of N. Z. Flora. p. 531. emergens Mitten. Coll. from. Rodriguez. epiphylla. Mitten. n. sp. falcata. Steph. n. sp. Fendleri. G. n. sp. B; 726. flavifolia. Taylor. Syn. p. 259. Gedena. G. n. sp. germana. Jack. Flora 1881. No. 23. 25. Gottscheana. Taylor. Syn. p. 724. (Gottscheana. F. v. Müller) = R. reflexa, siehe Anm. 3, gracilis. Mitten. n. sp. Grevilleana. Taylor. Bot. Soc. Edinb. 1850. Vol. II. p- 24. Guineensis. Steph. n. sp. Helix. Taylor. Syn p. 260. 3 Jamesoni. Taylor) = R. pallens. var. gracilis. aponica. G. n. sp. E Javanica. G. Syn. p. 257. ex parte, siehe Anm, 1, 2 inflexa. G. n. sp. we intempestiva. G. n. sp, siehe Anm. 2, r ® 2 Kegelii. G. Linnaea. T. 24. p. 627, ohne Diagnose, Korthalsii. Steph. n. sp. ö = 2 Kurzii, Steph. n. sp, | a er Leiboldii. Steph. n. sp. (Lescurii. Austin) = R, mollis. = 18 — Lindbergiana. G. (nec! Lindenbergiana); Jack in Flora. No. 28 u. 25. lingulata. G. Syn. p. 260. macrostachya. u: & G. Syn. P: 726. Madagascariensis. G@. Rel. Rutenberg. 1882. p. 349, Magellanica. G., siehe Anm. 2, marginata. Taylor. Syn. p. 261. Mascarena. Steph. n. sp. Mauritiana. Mitten. n. sp. Mexicana. Ldbg. & G., in Gottsche. Hep. Mex. 1867. microloba. G. Syn. p. 259. Mittenii. Steph. n. sp. Miqueliana. Taylor, Syn. p. 728. mollis. Ldbg. & G. Syn. p. 725. mucronata. Steph. n. sp. (multicarinata. Ldbg.) = R. uvifera, multiflora.. G., siehe Anm. 2. Notarisii. Steph. n. sp. Novae Hollandiae. Hampe. Syn. p. 254. 1881. obeonica. Sull., in Asa Gray Manual of the Bot. of North. Un. $t. oblongiloba. Steph. n. sp. obscura. Mitten, in Journ. Linn. Soc. 1861. ovalifolia. Steph. n. sp. ovata. Jack. n. sp. Oyamensis. Steph. n. sp. allens. Nees. Syn. p. 256. 726. errotteti. @. n. sp. = R, Boryana Mont. Ann. sc. Juillet. physoloba. Mont. Syn. p. 254. 724, pinnulata. Mitten, in Seemann. Flora Vitiensis. plicata. Mitten. Flora Novae. Zel. II. p. 154. plumosa. Mitten. n. sp. pocillifera. Taylor. Syn. p. 728. protensa. Ldbg. Bot. Ztg. 1848. p. 462. pulchella. Mitten. n. sp. punctata. Steph. n. sp. uadrata. G. Syn. p. 255. 725. risalinn. Taylor) = R. Xalapensis. “recubans. Taylor. Syn. p. 728. reflexa. Nees & Mont. Syn. p. 253. retroflexa. Taylor. Syn. p. 730. sacceatiloba. Steph. n. sp. Sandei. Steph. n. sp. scariosa. Mitten. Seemann. Flora Vitiensis. silvestris. G. Reliq. Rutenberg. p. 349. sinuata. G. Angström. Öfversigt. af K. Vetensk. ‚Förhandl. 1876. p- 81. speciosa. G. n. sp. (spieata Mitten) — halte ich für R. formosa. stenocalyx. Mont. Sylloge Crypt. p. 68. n. 222. strangulata. H. & T. Syn. p. 730. striata. Mitten. n. sp. subinflata. Ldbg. & G. Syn. p. 724, subsimilis. Bräph. n. sp. subsimplex. Steph. n. sp. Sullivanti. Austin Hep. Am. Bor. No. .88e, Surinamensis. Steph. n. sp. n. 1847, cn san Hauer so En & tn 2 % R ni HERR U Ic — 19 — Tabularis. er n. sp. Tamariseina. Mitten. I Linn. Soc. 1864. Taylori. Steph. n. sp. tenax. Lindb. Hep. in Hib. lectae. Act. Soc. sc. fenn. X. p. 492. tenella. G. Hepat. Mexic. tenerrima. Steph. n. sp. tenera. Mitten. n. sp. Tokiensis. Steph. n. sp. uvifera. Taylor. Syn. 258. 729. Vieillardi. G. n. sp. voluta. Taylor. Syn. p. 255. Vriesei. Sande-Lac. Ann. Mus. bot. Lugd. 1863/64. Wallichiana. Lehm. Pugillus. 10. p. 9. Xalapensis. Mont. Syn. p. 255. 725. Anmerkungen. 1. Radula Javanica. G. Syn. p. 257 ex parte. Die Beschreibung daselbst umfasst zwei verschiedene Arten, die ächte, R. Javanica, lobulis quadratis acutiusculis und die R. campa- nigera Mont. lobulis rotundo - ovatis, wie der Autor dieser Pflanze bereits anderweitig gesagt hat. 2. Radula intempestiva. G. Diese und 2 andere neue Arten R. Magellanica. G. und R. multiflora. @. sind von Dr. Naumann auf der Expedition der Gazelle gesammelt und wird Herr Dr. Gottsche solche an anderer Stelle beschreiben. 3. Baron Ferd. v. Müller in seinen Fragm. Phyt. Austr. Vol. XI. . 63 bespricht 2 Pflanzen, welche er R. Gottscheana nannte, von ockingham Bay und Keppel Bay; ich habe nur die erstere gesehen und wüsste sie von R. volldza nicht zu trennen. (Schluss folgt.) Repertorium. W. 6. Farlow, Enumeration of the Peronosporeae of the United States. (From the Botanical Gazette VI. Octob. und Novb. 1883.) (Schluss.) On Ambrosia artemisiaefolia, Eupatorium purpureum, Bidens frondosa, Rudbeckia laciniata, Silphium terebinthina- ceum, Helianthus strumosus, doronicoides and tuberosus, Solidago Canadensis. Peronospora Geranii Peck, 28. Report New-York State Museum pag. 63. Mycelium large, with oval haustoria, ; Conidiophores short and delicate, axis naked. below, bearing at the tip a few short horizontal 1 to 2 pinnate branches. Tips long, slender, divergent. Conidia broadly ellipsoidal, 17—23 u by 15—18 u. Oospores 30—40 u in diameter, exospore yellowish-brown, somewhat rugose. On rein maculatum, Robertianum and Caroli- nianum. = $ Peronospora Claytoniae Farlow. Conidiopores long, naked below, several times dichotomous above, divisions E 3 "B — 10 — short, flexuous. Tips short, subulate, widely spreading. Conidia broadly obovate, violet-colored, 22—24 u by 15—20 u. Oospores large, 33—45 u in diameter, brown, exospore more or less rugose. On Claytonia virginica. Peronospora Arthuri Farlow. Conidiophores rather short and rigid, several times dichotomous. Tips rather short and rigid. Oonidia broadly ellipsoidal, obtuse, 22—26 u by 19 u, slightly violet-colored. Öospores large, dark brown, 34—42 u in diameter, exospore covered with short blunt papillae. On Oenothera biennis. Peronospora sicyicola Trelease in litt. Hau- storia not seen. Conidiophores slender, axis long and flexuous, with very numerous 3—4pinnate, slender, horizontal branches, alternately or frequently oppositely placed. Tips divided into several, usually three, very short spines. Conidia small 13—17 u by 11—15 « ovoid, white. Oospores? On Sicyos angulatus. Peronospora Illinoensis Farlow. Conidiophores slender, scattered, loosely 2—3 pinnate above, secondary branches usually horizontal, sometimes secund. Tips acute, short, erect, clustered. Conidia globose, or ovate-obtuse, white, 17-20 u by 15—18 u. Oospores? On Parietaria pennsylvanica. Peronospora Lophanthi Farlow. Conidiophores very slender, long, naked below, above repeatedly dicho- tomous, divisions flexuous. Tips flexuous, forcipate, one division usually considerably longer than the other. Conidia small, globose, or ovate-obtuse, 19—22 u by 15—20 u, violet-colored. Oospores? On Lophantus scrophulariaefolius. Erwähnt wird noch das Vorkommen von Peronospora viticola auf Ampelopsis und dasjenige einer Form auf Geum, die vielleicht zu P. Potentillae gehört. G. W. Anzeige. Soeben erschienen: Rabenhorstii Fa europaei et extraeuropaei cura r. G. Winter. Cent. 31. 32. Rabenhorstii Bryotheka SE etextraeuropaea cura Dr. G. Winter. Fase. 28 et 29. No. 1351—1450. Redaction Druck und Verlag Dr. &. Winter in Leipzig. von (. Heinrich in Dresden. En a = se EN ra a en nr 2, Mi. HEDWIGI A, 1. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat November. Inhalt: Stephani, Die Gattung Radula, (Schluss). — Schulzer von Müggenburg, Sceleroderma Bresadolae, — Re pertoriuın: Raben- horstii Fungi europaei et extraeuropaei. Cent. XXXL et XXXII. — Pritzel und Jessen, die deutschen Volksnamen der Pflanzen. — Rattke, die Verbreitung der Pflanzen — Änzeige. Die Gattung Radula. Von F. Stephani. (Schluss.) Versucht man diese grosse Anzahl Arten in Abthei- lungen zu scheiden, so tritt dem zunächst die Mangelhaftig- keit vieler exotischen Species eutgegen; von einer grösseren Anzahl derselben sind nur unvollkommene Exemplare, von vielen entwickelte Fructificationen nicht bekannt, geschweige denn reife Kapseln. So bleibt zunächst nichts übrig, als die Arten nach ihrer sonstigen Aehnlichkeit zusammenzufassen, welche be- sonders durch die Form des Unterlappens bedingt wird und wobei grössere Gruppen hervortreten, welche demselben Vegetationsgebiet angehören und als natürliche zu betrach- ten sind. So ist z. B. das Gebiet des tropischen Amerika aus- gezeichnet durch Arten mit gewaltig entwickelten Unter- lappen; es gehören dahin R. Andicola ‚ Sinuata, Xalapensis, mollis, quadrata, affinis. Das antarctische Gebiet ist repräsentirt durch Arten mit grossen hohlen lobulis, wie R. uvifera, physoloba, aneu- ıysmalis, Helix, intempestiva, Magellanica, denen sich — räumlich weit getrennt — R. Bolanderi (Californien), R. cavifolia (Java) und eine fossile Radula in Bernstein von - der deutschen Ostseeküste anschliessen ; nach Zeichnungen des Herrn Dr. Gottsche ist letztere der R. cavifolia ausser- ordentlich ähnlich. Das tropische Gebiet Asiens und Oceaniens ist ausge- zeichnet durch eine Gruppe, welche zu den schwierigsten der Gattung gehört, wegen der grossen Aehnlichkeit der Arten; hierher sind zu rechnen: R. Javanica, reflexa, cor- data, subsimilis, pinnulata, multiflora, ovalifolia, Ceramensis [2 EEE PR — 12 — speciosa, oblongiloba, sylvestris (Madagascar) und Taylori (Amerika). t Nach diesem Modus liessen sich die Arten etwa so an- ordnen: 1. Acutifoliae. R. mucronata, anceps, apiculata, Novae Hollandiae, flavi- folia, intempestiva, dentata, pulchella. 2. Macrolobae. Lobuli maximi caulem valde superantes. R. Xalapensis, voluta, affinis, quadrata, mollis, sinuata, Andicola. 3. Ampliatae. Lobuli pars libera ampliata supra caulem protracta. R. recubans, Korthalsii, Mittenii, Mascarena, striata, Kurzii, Bogotensis, Ankefinensis, angulata, fulvifolia. 4. Communes. Lobuli subquadrati, cauli parum incum- bentes. R. complanata, commutata, germana, Lindbergii, Nota- risii, ovata, Capensis, falcata, Carringtonii, er obco- nica, Tokiensis, decora, Japonica, appressa, Tamariscina, Grevilleana, Cordovana, subinflata, Sandei, Surinamensis, tenerrima, Kegelii, campanulata, conferta, pallens, sub- simplex. 5. Javanicae. Plantae pro more spectabiles. R. Javanica, reflexa, multiflora, pinnulata, oblongiloba, Taylori, ovalifolia, Ceramensis, subsimilis, sylvestris, cordata, speciosa. 6. Microlobae. Lobuli parvi, subquadrati, cauli parum incumbentes,. R. microloba, Wallichiana, macrostachya, Guineensis, Comorensis, Vieillardi. 7. Plumulosae. Lobuli parvi, pro more subtransverse adnati, rotundati; ramificatio distinete pinnata. R. punctata, plumosa, Gottscheana, Boryana, Perrottetii, bipinnata, tenax, Sullivanti. 8. Saccatilobae. Plantae pusillae, arcte repentes. R. saccatiloba, Gedena, stenocalyx, tenella. 9. Longilobae. Lobuli elongati, axi cauli parallelo. R. lingulata, marginata, Assamica, retroflexa, protensa, epiphylla. 10. Tumidae. Lobuli plus minusve inflati, axi carinae parallelo. R. aquilegia, Mauritiana, Tabularis, Fendleri, Oyamen- sis, Mexicana, Madagascariensis, gracilis, tenera, inflexa, Leiboldii, campanigera. nee in ne nr TE BER EIRBRRFENTEN En ERS ecke — 18 — 11. Amentulosae. IONTIEOIE \ R. formosa, scariosa, amentulosa, uvifera. sarah 12. Cavifoliae. R. cavifolia, Magellanica, Helix, aneurysmalis, Bolanderi, physoloba. Dieser Gruppe schliesst sich R. plicata und R. obseura an; von den hier nicht genannten Arten lassen sich einige kaum einreihen, wie R. flaceida, R. buccinifera, beide mit spitz triangulären Unterlappen ; andere stehen ganz verein- zelt da, wie R. Vriesei und R. decurrens. Die schon früher als mir unbekannt aufgeführten 6 Species habe ich hier fort- gelassen; die darunter befindlichen Arten von Taylor sind zum Theil zweifelhaft und sollen weder im Königl. Herbar zu Kew, noch in dem nach Amerika gelangten Herbarium Taylor's existiren. Nachträglich muss ich hier die Beschreibung der Ra- dula Cordovana Jack. folgen lassen, welche leider in den vorangegangenen Beschreibungen ausgelassen und durch Radula Taylori ersetzt wurde, so dass letztere in denselben zwei Mal enthalten ist. R. Cordovana. Jack. ms. Monoica; in foliis arcte repens, flava, 3—4 cm longa, pinnatim ramosa, flaccida, Folia imbricata, patentia, subplana, semicordato-ovata, dorso. transverse adnata, auriculata, caulem paullo exceden- tia. Carina plicaturae subrecta nec decurrens. Lobulus quadratus, */, folü sui, basi inflato, apice ap- presso obtuso saepe acuminato, cauli parum incumbens; _—n exteriore oblique truncato, superiore carinae pa- rallelo. Cellulae 0,017 mm subaequales; inerassatio angulosa nulla. Amenta mascula in ramulis sub flore nascentibus ter- minalia, 3—5 juga; Perianthia axillaria, ex angusta basi oblonga, ore truncato repando; folia involucralia caulinis similia subvaginata. Hab. Brasilia, Cordova, in sylvis montosis leg. Mohr (No. 18). (Herb. Jack.) Seleroderma Bresadolae Schlzr. nova species. Peridium sessile, subglobosum, diam, 0,8-—2 cm., dilute fusco-pallidum, verrucis punctiformibus ornatum, apice in’ sex (an semper?) lacinias stellatas dehiscente, valde com- presso, — nec fibrilloso-radieatum. Pulpa e nigricante gri-' * — 164 — seo-umbrina. Sporae globosae, 0,008—0,011 mm latae, dense echinatae, Inveni gregatim ad ligna quereina putrida, in silva Vi- dor apud Vinkovce, mense Augusto. Seleroderma Geaster Fr. non crescit ad ligna, est pugni magnitudine. Sel. polyrhizum P. habitat in incultis et quiescentibus agris, nec non in ericetis; radice fibrillosa, ramosissima. Ausserdem erwähnt Fries beim Scl. Geaster keiner Schüppchen auf der Oberfläche, die hier sehr deutlich sind, sagt dagegen, sie sei „subsericea rugosa“, wovon wieder bei unserem Pilze keine Spur zu sehen ist. Als Zeichen der Achtung nach unserm wackern Mit- bearbeiter des mycologischen Feldes, Herrn Abt und Ad- ministrator der Trienter „Mensa vescovile* Jacob Bresa- dola benannt. Vinkovce, im August 1884. Steph. Schulzer v. Müggenburg. Repertorium. Rabenhorstii Fungi europaei et extraeuropaei. Cent. XXXL et XXXI. cura Dr. G. Winter. Diese beiden neuen Centurien unserer Fungi . sind wiederum, wie die vorhergehenden, so überaus reich an sel- tenen und interessanten Species, dass wir. ihren gesammten Inhalt mittheilen wollen. Ausser den bisher schon vertre- tenen Ländern ist Brasilien diesmal als neu hinzugekom- men anzuführen, wo Herr Ule fleissig für uns sammelt. In Finnland haben wir einen zweiten Mitarbeiter, Herrn Dr. Kihlman, gewonnen, während Herr Dr. Pazschke uns durch Beiträge aus der Schweiz und Sachsen erfreute. Herr Grove in Birmingham sandte zwei interessante Puc- cinien. Leider ist die Haupsendung von Prof. Beltrani der Cholera wegen vorläufig noch ausgeblieben. Resonders zahlreiche und interessante Beiträge lieferten Herr Prof. Mac Owan in Capstadt, sowie die Herren Prof. Keller- mann, Demetrio und Seymour, sämmtlich in Nord- Amerika. Enorme Vorräthe aus Nord-Amerika und vom Cap liegen für die folgenden Centurien bereit, so dass wir auch für die Zukunft unseren Freunden die besten Aussich- ten eröffnen können. Wir verbinden mit dem herzlichsten Danke an Alle, welche unsere Sammlung unterstützten, die Bitte, auch ferner uns ihr Wohlwollen erhalten zu wollen. Sri Eee. a en, Be 2100. Folgendes ist der Inhalt der beiden Centurien: 31. Centurie. Aecidium abundans Peck. „ Chelonis Gerard. „ eircinatum Winter, „ Cissi Winter. „ Convallariae Schum. forma Majanthemi. forma Paridis. forma Polygonati. „ hydnoideum B. et C. „ Nesaeae Gerard. „» Pseudo-columnare J. Kühn. „ Pteleae B. et C, „ Punctatum Pers. Agaricus caperatus Pers. Ascobolus furfuraceus Pers. Ascochyta Orobi Sacc. Ascomycetella quercina Peck. Ascophanus pilosus ER: Auerswaldia disciformis Winter. Calloria rosella Rehm. Capnodium Araucariae Thüm., Cenangium ferruginosum Fr, var. acicolum Fuckel. Cereospora beticola Sace. „ erassa Sacc. „» Demetrioniana Winter, „ glaucescens Winter. „» Persica Sacc. Chrysomyxa albida J. Kühn. Cyphella villosa (Pers.). Depazea Linnaeae (Ehrb.). Didymella maculiformis Winter. „ superflua (Fuckel). Dimerosporium pulchrum Sace. Discella Taxi (Pr). Discosia maculaecola Gerard. „ rugulosa Berk. et Curt. Enchnoa Friesii Fuckel. Entyloma Linariae Schröter. „ Menispermi Farlow et Tre- lease, „ Physalidis Kalehbr. etCooke, „ serotinum Schröter, » Winteri Linhart. Exoaseus alnitorquus (Tul.). „ äureus (Pers.). „ bullatus (B. et Br.). „ Pruni Fuckel. Fusarium hypodermium Link. orgoniceps obscura Rehm. elminthosporium Ravenelii Curtis. Helotium discretum Karsten. „» fruetigenum (Bull.). Leptostroma Actaeae Schwein. Linospora Tremulae Morthier. Marsonia quercina Winter. Massaria Niessleana Rehm. „ rhodostoma (Alb. et Schw.) Merulius molluscus Fries. Microsphaera extensa Cooke et Peck. „ Friesii Lev. „ fulvofulera Cooke. Microthyrium Cytisi Fuckel. Oidium erysiphoides Fries. Peronospora Arthuri Farlow „ gangliformis (Berk.) forma Lactucae. forma Lappae forma Lapsanae. Pestalozzia disseminata Thümen. Phacidium congener Ces. Phyllachora aan Hin „ sphaerosperma Winter. Phyllactinia suffulta (Rebent.) forma Alni et Carpini. forma Betulae. forma Quercus. Phyllosticta destructiva Desm. „ Populina Sacc. Podosphaera Oxyacanthae (DO.). Polyporus biennis (Bull.). „ Pinicola (Swartz.). „ sanguineus (L.). Polyscytalum sericeum Saec. Scorias spongiosa (Schwein.). Sordaria merdaria (Fr.). SphaerothecaCastagnei Lev, forma Comari, Sphaeropsis dothideoides Snce., et Roum. s „ Molleriana Thüm. „ Pericarpii Peck. Stereum complicatum Fries. „ sanguinolentum (Alb. et chw. Stysanus pallescens Fuckel, Uneinula Salieis (DC.). Uromyces Alchemillae (Pers.). „ Euphorbiae (Schwein.). I. Aecidium, IlI. Teleutosporae., „ Orobi Eee „ pPulvinatus Kalchbr. et Oke. „ scutellatus (Schrank). „ transversalis (Thüm.). „ Trifolii (Alb. et Schw.). . „ Trollipi Kalchbr. et Mae Owan. Vermicularia Eryngii (Cda.). „ macrochaeta Desmaz, — 06 82. Centurie. Agaricus terreus Schaeff. Anthostoma atropunctatum ern Apiospora Montagnei Sacc. Arthrinium sporophleum Kze. et Schm. Auricularia lobata Sommf. Belonidium vexatum de Not. Chondrioderma difforme (Pers.). Coleosporium Vernoniae Berk. et Curt. Coniothyrium atriplicinum Winter. Corticium aridum Fries. „ corrugatum Fries. Corynelia tripos Cooke. „ uberata Fries. Cueurbitaria Spartii (Nees). Cylindrosporium inconspicuum int. „ Padi Karst. Cyphella pezizoides Zopf. Cystopus candidus (Pers.). Dacrymyces stillatus Nees. Diaporthe Badhami (Ourr.). „ Faberi Kunze. „ orthoceras Fries. Endophyllum Sedi (DC.). „ »Nempervivi (Alb. et Schw.). Fomes Pini (Brot.). Gibberella pulicaris (Fries). „ Saubinetii (Mont.). Gloeosporium Betulae Mont. „ Betularum Ellis & Mart. „ Tremulae (Lib.). Hysterium acerinum (Westd.). Hysterographium vulvatum ee Lanosa nivalis Fries. Lenzites Crataegi Berk. Melaneconis stilbostoma (Fries). Naematelia encephala (Willd.). Niptera parasitica Winter. Periconia velutina Winter. Peronospora gangliformis (Berk.). „ Geranii Peck. „ Oerteliana Kühn. Peziza Andropogonis Berk. et Curt. „ eapitata Peck. „ foccosa Schwein. „ granulata Bull. Phaeidium repandum Fries. Pirottaea Graminis (Desm.). Pleospora calvescens (Fries). „ vulgaris Niessl. Polyporus Radula (Pers.). Protomyces Ari Cooke. Puceinia aegra Grove. Aletridis Berk. et C. alpina Fuckel, carbonacea Kalchbr. deformans Wint. Drabae Rudolphi. Fergussoni B. et Br. flosculosorum (Alb. etSchw.). tusca (Relh.). heterospora Berk. et C. Lyeii Kalchbr. Morthieri Körn. obscura" Schröter. Pilocarpi Cooke, Pruni spinosae Pers. Psidii Winter. Veronicae (Schum.). „ Xanthii Schwein. Ramularia calcea (Desm.). Coleosporii Sacc. Cynarae Sacc. filaris Fresen. pratensis Sacc. ‚„ purpurascens Winter. Rosellinia Schumacheri (Hansen). Schmitzomia elevata Karsten. Seleroderma verrucosum (Bull.). Sclerotium rhizodes Auersw. Septoria Hepaticae Desmaz. Pistaciae Desmaz. „ submaculata Winter. „ xzanthifolia Ellis et K. Sphaerella eriophila Niessl. Sphaeronema acerinum Peck. „ Persicae (Schwein.). Syncehytrium fulgens Schröter. Tilletia Rauwenhoffii F. v. W. Tremella Genistae Libert. Tubureinia Trientalis Berk. et Br. Uredo Cannae Winter. Urocystis Anemones (Pers.). „ primulicola Magnus. „ sorosporioides Körnicke. Uromyces Solidaginis Niessl. Ustilago. anomala Kunze. Venturia aggregata Winter. orbicula (Schwein.). „ Straussii Sace. et Xylaria apiculata Cooke. Zygodesmus argillaceus Karsten. ” » ” ” ” ” oum. Die Diagnosen der neuen Arten, von denen 4 mit Abbildungen begleitet sind, sowie einige den Etiquetten bei- gefügte kritische Bemerkungen mögen hier noch einen Platz finden: Uromyces Trollipi Kalchbr. et Mac Owan. Die Sporen dieser Art sind dadurch ausgezeichnet, dass beim Benetzen mit Wasser die äusserste, warzige Schicht des Epispors stark aufquillt und in Form einer farblosen oder blassgelblichen Hülle von ziemlicher Dicke die dunkel- braune Spore umgiebt. Uromyces pulvinatus Kalchbr. et Cke. Meiner Ansicht nach ist diese Art von Uromyces Euphorbiae Cke. nicht verschieden. Chrysomyxa albida Jul. Kühn, Botan. Centralblatt, 4. Jahrg. (1883) Nr. 44. Auf Rubus fruticosus L. an Blättern, Blattstielen und Ran- ken als Uredo, in der Teleutosporenform nur an den Blät- tern vorkommend. Die Teleutosporen keimen sofort nach ihrer Reife, man findet oft bei frisch gesammeltem Materiale in demselben Häufchen gekeimte und ungekeimte Sporen. Ihre Zusammen- gehörigkeit mit der Uredoform konnte ich in der oben angef. Mittheilung nur vermuthungsweise aussprechen, vermochte sie aber noch im Herbst v. J. durch Infectionsversuche mit Sporenmaterial sicherzustellen, das ich in keimfähigem Zu- stande von Badenweiler mit nach Halle nahm. Ich werde hierüber a. a. Stelle ausführlich berichten. — Die ad b gelie- ferten Exemplare sind nicht reich, werden aber genügen, um die lichtgelbe bis citronengelbe Färbung der im Herbst gesammelten Uredohäufchen zu zeigen. Bei den im Früh- Jahr gesammelten, unter d ausgegebenen Exemplaren ist die Färbung eine intensivere und geht von dem Citronengelben zum Goldgelben über und wechselt durch das Dottergelbe zum Theil selbst bis zum ÖOrangefarbenen. Bei den im Herbst gesammelten Exemplaren sind die absterbenden Uredohäufchen nicht selten durch Schmarotzer- pilze verunreinigt. Unter diesen kommt zuweilen eine To- rulaform vor, die mit Torula Uredinis Fries. syst. II. 503 identisch sein dürfte und in Uebereinstimmung sich findet mit einer Form, welche Magnus in der Nähe von Berlin auf Aecidien der Cypressen - Wolfsmilch fand und die der- selbe mit der Bezeichnung Tor. Uredinis Fr. mir gütigst durch Vermittelung von Prof. Garcke zur Vergleichung zusandte. Die unter c ausgegebene rankenbewohnende Uredoform von Chr. albida ist wahrscheinlich dasselbe Gebilde, welches Fuckel in dem 3. Nachtrage seiner Symb. mycol. p. 11 beschreibt und das er als Aecidienfrucht für Phragmidium ae Wallr. (Ph. violaceum) in Anspruch nimmt. Schon inter macht in der 2. Aufl. von Dr. Rabenhorst’s Kryptog. EN a: 24 > bi — 18 — Flora p. 231 darauf aufmerksam, dass dies Fuckel’sche Aecidium mit dem echten Aecidium von Ph. violaceum nicht übereinstimme. Vermuthlich ist ersteres überhaupt kein Aecidium, sondern die rankenbewohnende Form des Chryso- myxa-Uredo. (Die Chrysomyxa albida liebt nicht die volle Sonnen- beleuchtung, gedeiht daher nur an schattigeren Standorten, in Nadelholz- und Laubwaldungen.) Aecidium cirecinatum Winter nova species. Pseudoperidia plerumque in foliorum pagina inferiore, rarius etiam ad petiolos nervosque primarios, in macula rotundata seu irregulari, fusco-purpurea, arena lutea inde- terminata eineta, subtus pallidiori plerumque cireinatim disposita seu (ad petiolos) tubereulo submagno forma varia inordinate insidentia, eylindriea, usque ', Mill. alta, can- dida, ofe laciviato (laeiniis reflexis), late aperto, demum truncato. Cellulae pseudoperidii rotundato ‚angulata, mem- brana crassa, hyalina, dense sculpturata praeditac. Sporae rotundato-angulatae, verrucosae, pallide luteae, 26—33 u Diam. Brasilia: Prope Saö Franeisco, Provinc. St. Catharina; in foliis vivis Bignoniaceae cujusdam adhuc indeterminatae. Januar 1884. leg. E. Ule. Aecidium Cissi Winter nova species. Pseudoperidia in foliorum pagina inferiore, maculis ro- tundatis seu irregularibus, luteis, demum infuscatis, saepe arena indeterminata atra circumdatis, inordinate densissi- meque insidentia, patellaeformia, ore profunde ineisa, laci- niis late reflexis, albida, e cellulis hyalinis, erasse tunicatis, angulatis constantia. Sporae angulato-rotundatae, dense ver- ruculosae, aurantiacae, 16—18 u Diam. Brasilia: Prope Saö Franeisco, Provine. St. Catharina, in Cissi syeiaefolii foliis vivis. März 1884. leg. E. Ule. Aecidium pseudo-columnare J. Kühn nov. spec. Aecidien in zwei Längsreihen auf der unteren Seite der in Länge und Breite nicht modificirten, aber mehr oder weniger entfärbten, bleichgrünen bis weisslichen Nadeln. Pseudoperidie meist von rundlichem, doch auch eiförmigem oder länglich-clliptischen, selten schmal-länglichem Umriss mit verschieden hoher, am Rande unregelmässig zerrissener, weisser Hülle, deren Länge von kaum 0,5 bis 2 mm wech- selt. — Sporen weiss, feingewarzt; rundlich, eiförmig, läng- lich-elliptisch oder unregelmässig gestaltet, zuweilen abgestutzt keilig, selbst abgerundet dreieckig im Durchschnitt. Die runden Formen messen im Mittel nahezu 23 #; die Länge — 19 — der übrigen wechselt von 22,8— 37,2 u, die Breite von 18,5 --25,7 u. In den Monaten August und September 1883 am Fusse bis fast zum Gipfel des „Blauen“ bei Badenweiler im Schwarzwald von mir gesammelt. Observ.: Die mit längerer Hülle versehenen Formen erinnern an ausgebleichte Exemplare von Aecidium colum- nare Alb. et Schw., unterscheiden sich aber von diesem Pilz wie von Aec. elatinum Alb. et Schw., durch die sowohl bei noch geschlossener, wie geöffneter Hülle stets weiss gefärb- ten Sporen. Diese sind grösser und unregelmässiger ge- staltet, als bei Aec. columnare, dagegen sind die Zellen der Hülle etwas kleiner und zarter geleistet, wie bei letzterem Pilze. Das Aec. pseudo-columnare tritt an den Nadeln von Sämlingspflanzen wie an denen alter Bäume, von den un- teren Aesten bis zur Spitze derselben auf. Häufig kommt es zerstreut und an einzelnen Nadeln vor, nicht selten be- fällt es aber auch alle Nadeln jüngster Triebe. Zuweilen ist nur die untere oder die Spitzenhälfte einer Nadel mit Aecidien besetzt, stets ist aber der befallene Nadeltheil ge- bleicht. Selten findet sich nur eine Reihe von Aecidien vor. Halle, den 26. Juli 1884. Prof. Dr. Julius Kühn. Polyporus biennis (Bull.). Bresadola, dem ich einige Exemplare zur Begutachtung sandte, schricb mir darüber: „Polyporus biennis Bull. var. heteroporus (Fr.) in Quelet, Champ. Jur. p. 257., Hymen. Europ. p. 543. Mihi tantum varietas. Species haec varia- bilissima. Ceryomyces terrestris Schulz. hujus speciei status conidiferus est, meo judice. Specimen majus miram cum Polyp. boreali similitudinem habet, ita ut in formam spathu- latam videtur transire. Ulterius observandus an revere cum ista conjungatur. Didymella maculiformis Winter nova species cum ; icone! Perithecia amphigena, densissime stipata, greges maculi- formes, irregulares, magnos, saepe confluentes (usque 6 Cen- tim. latos), formantia, immersa, punctiformia, e basi globosa brevissime conica, poro simplici pertusa, epidermide circa verticem vix prominentem nigrefacta tecta, 150—180 u diam. Asci oblongi, brevissime stipitati, sursum parum attenuati, 8-spori, 78—82 u longi, 16—17 u crassi. Sporae distichae, eylindraceae, inaequaliter didymae, ad septum parum con- strietae, hyalinae, 26—30 u longae, 5—6 u crassae. Para- physes conglutinatae. * - er E a £* Ne age E Eu Kt, er re Er I BR . # Fr 2 B 2 —- 10 — Promont. bonae spei: prope Capetown, in foliis emor- tuis Proteae grandiflorae Thunb. Juni 1884. leg. Mac Owan. Phbyllachora sphaerosperma Winter nova species. Stromata sparsa, rotundata seu ellipsoidea, interdum confluentia, ca, '„— °, Mill. lata, atra, parum nitida, ab ostiolis prominulis subtuberculata, loculos globoso-angulatos, dense stipatos includentia. Asci cylindracei, breviter stipi- tati, 8-spori, 84—96 u longi, 10— 10,5 u crassi. Sporae monostichae, subglobosae, hyalinae, demum autem fuscae, laeves, plerumque 9 « diam. Paraphyees filiformes. Brasilia: prope Saö Francisco, Provinc. St. Catharina, in foliis vivis Cenchri echinatı. März 1884. 7 leg. E. Ule. Observ.: Durch die Gestalt der Sporen von den Ver- wandten leicht zu unterscheiden. — Wegen der im Alter endlich braun gefärbten Sporen sollte diese Art eigentlich zu Auerswaldia gebracht werden. Es scheint mir aber, dass diese Braunfärbung, die sich über das ganze Hymenium er- streckt, eher als ein Zeichen von Ueberreife zu betrachten ist, da alle braun gefärbten Theile wie abgestorben aussehen. Auch ist die sonstige Verwandtschaft zu Phyllachora, beson- ders zu Ph. Graminis, eine so grosse und augenfällige, dass eine Trennung von dieser Gattung mir unnatürlich erscheinen würde. Winter. Auerswaldia disciformis Winter nova species cum icone! Stromata amphigena, rotundata seu irregularia, saepe angulata, disciformia, erumpentia, epidermidis fissae lacintis latis, recurvatis, atratis cincta, atra, opaca, saepe rugulosa, multilocularia, usque 5 Mill. lata, saepe confluentia. Loculi toto immersi, haud prominuli, dense stipati, globosi. Asci numerosissimi, cylindracei, deorsum parum atte- nuati, 8-spori, 100—136 u longi, 14—16 u crassi. Sporae obligue monostichae seu subdistichae, ellipsoideae, continuae, olivaceae, 17—19 u longae, 8—9 u crassae. Paraphyses non distinctae. Promont. bonae spei: prope Capetown, in Myricae spec. foliis vivis. ug Hieme 1883. leg. Mac Owan. Cercospora Demetrioniana Winter nova species. Maculae magnae, saepe rotundatae, interdum confluentes, pallide fuscae, subtus griseae, plerumque concentrice zo- natae; caespites amphigeni, minutissimi, sparsi; hyphae fasciculatae, non vel parum torulosae, parce remoteque sep- tatae, fuscae, plerumque 110—130 u longae, 5—6 u cras- — 11 — sae, interdum valde elongatae, usque 1 Mill. longae. Spo- rae filiformi-subelavatae, i. e.: e basi parum incrassata sur- sum paullatim longissimeque attenuatae, hyalinae, multisep- tatae, fuscidulae, usque 170 u longae, 5—5!l, u crassae. America borealis: prope Perryville, Missouri, ad Cro- talariae sagittalis L. folia viva. Aestate 1883. leg. C. H. Demetrio. Notiz: Ich habediese ausgezeichnete neue Art zu Ehren meines hochverehrten Freundes Demetrio benannt, der mit unermüdlichem Eifer die Flora seiner Heimath durchforscht und dem die Wissenschaft schon manche neue Art, unsere Sammlung zahlreiche der interessantesten Beiträge ver- dankt. G. Winter. Cercospora glaucescens Winter nov. spec. Maculae indeterminatae, a nervis secundariis limitatae, saepe confluentes, in pagina foliorum superiore fuscoatrae, in pagina inferiore glaucae vel demum pallide fuscescentes, Caespites plerumque hypophylli, dense sparsi, minuti. Hyphae fasciculatae, fuscae, septatae, teretes, sursum modo parum „torulosae, usque 70 u (plerumque 40 u) longae, 5 u cras- sae. Sporae longissime cylindraceae, demum apicem ver- sus parum attenuatae, parce septatae, pallidissime olivaceae, usque 170 u longae, 5 u crassae. 3. nlnern Orc: America borealis: prope Perryville, Missouri, ad Apio- nis tuberosae Mönch folia languida. r Aestate 1883. leg. ©. H. Demetrio. Marsonia quercina Winter nova species. Maculae determinatae, rotundatae seu irregulares, saepe confluentes, arescendo-albidae, subtus pallide ochraceae, fusco-atro cinctae, usque 4 Mill. latae. Acervuli plerumque in centro macularum solitarii, rarius numerosiores, sparsi, tecti, parum elevati, vix visibiles, demum collapsi, tan- demque evacuati. Sporidia fusoidea, plus minusve curvata, utrinque acuta, hyalina, medio uniseptata, multiguttulata, 14—18 u longa, ca. 2 u crassa. America borealis: prope Perryville, Missouri, ad folia viva Quercus imbricariae Michx. Aestate”1883. leg. ©. H. Demetrio. Puecinia Psidii Winter nova species. II. Uredo: Acervuli plerumque in maculis rotundatis seu irregularibus, fuseis, nigro einctis, ca. 3—5 Mill. latis, saepe confluentibus, amphigeni, gregarii, rarius supra folio- rum totam faciem sparsi, minuti, erumpentes, demum denu- dati et ab epidermide fissa circumdati, pallidi. Sporae sub- globosae ovataeve, membrana tenui, densiuscule tenuissime- je echinulata, hyalina praeditae, aurantiaceae, ca. 19 u iam. vel usque 23 u longae, 16 « crassae. II. Puceinia: Acervuli teleutosporarum cum iis Uredinis mixti, minutissimi, punctiformes, gregarii. Sporae ovato oblongae, medio parum constrictae, vertice non in- crassatae, episporio tenui, laevi, pallidissime luteolo prae- ditae, pedicello non persistente, hyalino suffultae, 31—33 u longae, 18 u crassae. Brasilia: Prope Saö Francisco, Prov. St. Catharina, in Psidii pomiferi foliis vivis. April 1884. leg. E. Ule. Uredo Cannae Winter nova spec. Acervuli plerumque hypophylli, rarius etiam epiphylli, sine maculis supra totam folii superficiem dense sparsi seu hic inde gregarii, minuti, rotundati s. elliptiei, interdum confluentes, vix 'J; Mill. metientes, pallide lutei, longe ab epidermide velati, demum erumpentes. Sporae ovatae, pyriformes oblougaeve, achroae (an semper?), echinulatae, 25—85 u longae, 16—23 u crassae. Brasilia: prope Saö Francisco, Prov. St. Catharina, in foliis vivis Cannae. März 1884. 7 leg. E. Ule. Venturia aggregata Winter nov. spec. Perithecia amphigena, superficialia, 2—20 (rarius plura) densissime aggregata, stromatis minuti, rotundati, verrucae- formi, extus atri, intus cinnabarini superficie insidentia, depresse globosa, demum cupulaeformia, parcissime setulosa, ostiolo vix conspicuo perforata, atra. Asci copiosi, clavatı, longe pedicellati, apicem versus parum attenuati, 8-spori, paraphysibus filiformibus, numerosis obvallati, 60—80 u longi, 19—21 u crassi. Sporae inordinate subdistichae, elliptico-oblongae, plerumque inaequilaterales, medio unisep- tatae et parum constrietae, demum pallidissime fuscidulae, 16—17 u longae, 8—9 u crassae. Brasilia: prope Saö Francisco, Prov. St. Catharina. December 1883. leg. E. Ule. Pleospora calvescens (Fr). Die Sporen zeigen nur ausnahmsweise eine Längswand; trotzdem findet diese Art ihre nächsten Verwandten bei Pleospora. Niessl. Xylaria apiculata Cooke in Grevillea VIII. p. 66. Hungaria: Budapest, in caldariis horti botanici. Per annum, leg. S. Dietz. Er: ar Observ.: Vorliegende sehr interessante Form passt am besten noch zu Cooke’s Xylaria apiculata, obgleich die Sporen unseres Pilzes bedeutend kleiner sind, als Cooke angiebt. W. Phacidium repandum Fries, Systema myc. U. p. 578. Phac. autumnale (nec non Phac. vernale) Fuckel, Symb. p. 262. Leptotrochila rep. Karst., Myc. fenn. II. p, 246. Fungus Spermogonium. Conf. Fuckel, Symb. II. Nach- trag p. 52 — Phyllachora punctiformis Fuckel, Symb. p. 219. a. Forma Galii und b. Forma Asperulae. Ich stimme der Ansicht Fuckel’s vollkommen bei, dass dies eine Spermogonienform von Phac. autumnale sei. Doch scheint zwischen diesem und Phac. vernale, wie auch Karsten annimmt, kein Unterschied zu bestehen. Eine dritte Form findet sich auf Rubia tinctoria, d. i.: Excipula Rubiae Opiz. Von diesen hat die Form auf Ga- lium silvaticum die kleinsten, jene auf Rubia die grössten Spermogonien. Niessl. Niptera parasitica Winter nova species. Cupulae in macula irregulari, plerumqgue angulato-rotun- dato, 2—6 Mill lata, in foliorum pagina inferiori pallide lutea, in pagina superiori arescendo-albida, fusco-eincta et arena luteola indeterminata eircumdata hypophyllae, grega- riae, sessiles, disciformes, primo submarginatae, demum immarginatae, convexiusculae, subrepandae, ceraceae, luteo- fuscae, disco pallidiore, siccae irregulares, saepe umbili- catae undulataeque, obscuriores, fusco-atrae, usque !/, Mill. latae. Asci clavati, in pedicellum sublongum attenuati, 8- spori, 75—88 u longi, 16 „ lati. Sporae inordinatae, ovato- ellipticae, parum inaequilaterales, hyalinae, 14 u longae, 7 u crassae. Paraphyses filiformes, ascos aequantes. Brasilia: prope Saö Francisco, Provinc, Sta. Catharina, in foliis vivis Melastomaceae cujusdam. November 1883. . leg. E. Ule. Peronospora Oerteliana Kühn nova species. Conidienträger schlank, nur oben, hier aber reich ver- zweigt. Verästelung meist 5—-6mal gabelig, selten bei der ersten Verzweiguug dreitheilig. Aeste gebogen, letzte Ver- zweigungen theils kurz und gerade, theils mässig lang, _pfriemlich und etwas gebogen. Conidien elliptisch oder ei- förmig, farblos, seitlich auskeimend. — Oosporen gelbbraun, durchscheinend, BSD Te Sa a Se a SE A rn 2, Fe ER N x ag 5 Er = # if Te Bi a a —_ 14 — Nach de Bary’s Eintheilung (Ann. sc. nat. Ser. 4 T. XX.) zur Sect. IV. Pleuroblastae Abth. © Effusae gehörig. Von Herrn @. Oertel, Custos am landwirthschaft- lichen Institut der Universität Halle, auf einer Bergwiese bei Lauterberg am Harz am 2. Juni 1884 entdeckt und gesammelt. Halle, den 27. Juli 1884. Prof. Dr. Julius Kühn. Cylindrosporium inconspicuum Winter nova species. Acervuli nulli. Sporae in maculis irregularibus, usque 20 Millim. longis, saepe confluentibus, totum fere folium occupantibus, pallide fuseis, exaridis, demum centro palli- dioribus amphigenae, filiformi-eylindraceae, utrinque atte- nuatae, 3—5 septatae, interdum curvatae, hyalinae, 70—100 u longae, 3,5 u crassae. Helvetia: prope Zürich, ad folia viva Lili Martagonis. Juli 1883. leg. G. Winter. Periconia velutina Winter nova species. Hyphae densissime stipatae, maculas seu caespites effu- sos, fusco-atros formantes vel paginam inferiorem folii to- tam obducentes, erectae, fuscae, multiseptatae, simplices, apice modo repetite, fere fasciculatim ramosae, ramulis bre- vibus, subtorulosis, divaricatis. Sporae ex apice ramulo- rum ortae, oblongo-ellipticae, utringue attenuatae, unicellu- lares, fuscae, 8—9 u longae, 2—5 u crassae. Promont. bonae spei: In silvis ad pedem Montis Tabu- laris; in foliis languescentibus Brabeii stellatifolii L. Januar 1883. " leg. P. Mac Owan. Coniothyrium atriplicinum Winter noya species. Perithecia sparsa, amphigena, immersa, depresso-glo- bosa, ostiolo papillaeformi errumpentia, demum umbilicata, atra, membranacea, glabra, 115—175 « diam. Sporae ellipticae s. ovato-ellipticae, utrinque late rotundatae, con- tinuae, pallidissime fuscidulae, 7—8 u longae, 4—5 u crassae. Australia: Murray-River, in calyce Atriplicis nummu- larii. leg. Ferd. von Müller. Septoria submaculata Winter nova species. Maculae in pagina foliorum superiore dense sparsae, saepe confluentes, minutae (1,—"/s Mill. latae), griseae, fusco- purpureo late cinctae, angulato-rotundatae s. irregu- lares. In pagina inferiore foliorum maculae subnullae vel obseuriores, sed hie perithecia, in quaque macula solitaria Dee a al 3 al a TE I EN REN, RER RE we Aare RT Ba ee a a — 15 — vel pauca, globosa, prominula, pallida, tenuissime membra- nacea, ca. 150 « diam. Sporae cylindricae, utringue rotun- datae, rectae vel flexuosae, medio uniseptatae, hyalinae, 30—37 u longae, 3,5 u crassae. America borealis: prope Perryville, Missouri, ad Fraxini americani folia viva. Aestate 1884. leg. C, H. Demetrio. Pritzel, G., und €. Jessen. Die deutschen Volksnamen der Pflanzen. (Hannover 1882—84.) Der erste bereits 1882 erschienene Theil dieses Buches behandelt ausschliesslich die Phanerogamen. Er ist mit ausserordentlichem Fleisse, grosser Umsicht und Sachkennt- niss bearbeitet und wird sehr Vielen ein höchst willkom- mener Wegweiser in dem Chaos der deutschen Pflanzen- namen sein, Der zweite, in diesem Jahre erschienene Theil bringt den Rest der Phanerogamen und ein sehr ausführliches Re- gister, das wir für den Laien wenigstens als den wichtig- sten Theil des ganzen Werkes bezeichnen möchten, indem hier für jeden deutschen Namen der entsprechende wissen- schaftliche, d. h. lateinische Name angegeben ist. Leider können wir dem uns am meisten interessirenden Theile, der die deutschen Namen der Pilze aufführt, nicht das gleiche Lob spenden, wie dem phanerogamischen Theile. Dieser Theil ist nicht nur sehr unvollständig, sondern es finden sich selbst einige Irrthümer; so ist z. B. das Aeei- dium Berberidis als Winterform von Puceinia graminis be- zeichnet worden, während bei Uredo linearis und U. rubigo vera zu lesen ist: „Werden von Puccinia graminis nicht unterschieden“ etc. Wir glauben, dass besonders in Kromb- holz’ bekanntem Werke, das die Verfasser im Literatur- nachweis nicht anführen, noch manche Bereicherung für das vorliegende Pilznamen - Verzeichniss hätte gefunden werden können. G. W. Rattke, W. Die Verbreitung der Pflanzen im Allge- meinen und besonders in Bezug auf Deutschland. (Hannover 1884. 2 Mark.) Obgleich das vorliegende Werkchen sich ausschliesslich mit Phanerogamen beschäftigt, eine Besprechung desselben also eigentlich nicht in die „Hedwigia“ gehört, wollen wir RE a ee Bas De 3 5 1 — 16 — doch mit einigen Worten desselben gedenken: Darf doch insbesondere der Pilz-Sammler die Phanerogamenkunde keineswegs vernachlässigen! Das Buch bringt zunächst in gedrängter Form das Wichtigste von Dem, was wir über die Vertheilung der Pflanzen auf der Erde, über die Bedingungen und Mittel zu ihrer Verbreitung wissen, sowie die verschiedenen Theo- rieen (Schöpfungs - und Entwickelungscentren etc.), welehe in dieser Hinsicht aufgestellt wurden. Der zweite Theil beschäftigt sich mit der Anordnung der Pflanzen speciell in Deutschland. Der dritte und umfangreichste Theil endlich bringt eine sehr ausführliche Aufzählung der wiehtigsten und bekanntesten Pflanzen, die nach Deutschland verbreitet worden sind. Die beiden ersten Theile werden besonders dem Laien, ferner Lehrern und Allen, die nicht Muse ge- nug haben zum Studium der grösseren Werke über Pflanzen- geographie, sehr vortheilhaft sein. Sie enthalten in klarer und kurzer Darstellung das Wissenswertheste aus der all- gemeinen Pflanzengeographie. Auch der dritte Theil bietet viel des Interessanten und Lehrreichen; doch hätte hier die vorhandene Literatur etwas eingehender benutzt werden sollen. Das, um nur einige Beispiele anzuführen, bei Crocus vernus, Tamus communis, Buxus sempervirens etc, Gesagte ist nicht ganz zutreffend; Allium vietoriale z. B. ist in den Hochalpen der Schweiz gewiss nicht nur verwildert. Ab- gesehen von solchen kleinen Mängeln ist das Buch als ein sehr brauchbares zu bezeichnen. G:;W. Anzeige. Im Verlage von Eduard Trewendt in Breslau erschien soeben Die Pilzthiere oder Schleimpilze. Nach dem neuesten Standpunkt bearbeitet von Dr. W. Zopf. Privatdocenten an der Universität Halle a. 8. + Mit 52 vom Verfasser meist selbst auf Holz gezeichneten Schnitten. 11'!/g Bogen gr. 8. Preis 5 Mark, Wichtig für Mediciner, Pharmaceuten, Botaniker und Mikroskopiker. Zu beziehen durch alle Buchhandlungen. Redaction Druck und Verlag Dr. @. Winter in Leipzig. von @. Heinrich in Dresden. #12. HEDWIGIA, 15%. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat December. — vn re un Inhalt: Richter, Ueber die in den Entwickelungskreis von Beggiatoa roseo-persicina Zopf gehörenden seitherigen Algenspecies. — Repertorium: Wittrock et Nordstedt, Algae aquae dulcis exsiecatae, Fasc. 13 et 14. — Winter, Contributiones ad Floram mycologicam lusitanicam. V, — Thümen, Die Pilze des Oel- baumes. — Neue Literatur. Ueber die in den Entwiekelungskreis von Beggiatoa roseo-persieina Zopf gehörenden seitherigen Algen- species. Von P. Richter. Die Rothfärbung der Gewässer hat von jeher die Auf- merksamkeit der Botaniker und Zoologen hervorgerufen. Ausser durch Euglena sanguinea wird dieselbe hauptsächlich von einem roth funkelnden, sehr kleinen, vorherrschend 'kugeligen Organismus bewirkt, in welchem Kützing eine Alge erblickte und der er zuerst den Namen Micraloa rosea (Linnaea VIII p. 341) beilegte. Dieselbe ist späterhin, weil sie in Färbung, Gestalt, Grösse, Umhüllung und Lagerung be- trächtliche Veränderungen zeigte, die aus dem Entwickelungs- gang resultiren, von verschiedenen Phykologen wiederholt neu beschrieben worden, so dass wir für dieses kleine Ge- bilde eine Menge von Namen besassen und es schwierig wurde, sich darin zurecht zu finden. Ein Theil derselben wurde als Synonyma schon erkannt, andere repräsentirten freilich bis jetzt selbständige Species. Kützing verstand unter Micraloa roses rosenrothe kugelige, nackte Zellchen von !ıooo— soo “ = 2-15 u im Durchmesser, die auf faulenden Algen und Charen sehr häufig angetroffen werden. In seiner Phycologia rei stellte er sie zu Oryptococcus und in demselben Werke be- schrieb er etwas grössere und anders gefärbte Zellchen des- selben Organismus als Protococcus roseo-persicinus und Pr. carneus, nachdem vorher Meneghini in seiner Monographia Nostochinearum dasselbe Object bezeichnet hatte mit den Namen Protococcus persicinus und Pr. roseus. Rabenhorst setzte einige Species bei Seite und stellte die übrigen zu Pleurococcus, als: Pl, roseus, Pl. persicinus und Pl. roseo- vE Due Br. —.. 118. — persicinus, doch kamen in seinem Werke unter anderen Gattungen neue Namen, die als selbständige Species figurirten, hinzu, was ich später darlegen werde. Der Grund dieser Fülle von Namen ist in dem Farben- wechsel und in dem vielgestaltigen Entwickelungsgange zu suchen, aber auch in dem Umstande, dass das Objeet durch seine Färbung sehr auffällig ist und darum oft untersucht wurde, zum mindesten auch darin, dass Originale, auf die man hätte zurückgreifen können, keinen genügenden Anhalt darboten, insofern als die frisch röthlichen Zellchen sehr bald im trockenen Zustande erbleichen. Cohn beobachtete an Protococcus roseo -persicinus das Auftreten von blasenförmigen Zellcolonien, Hohlkugeln, die im weiteren Verlaufe gitterartig ‚durchbrochen werden und versetzte ihn auf Grund dieses Befundes unter das Algen- enus Ülathrocytis als Cl. roseo-persieina (Rabenh. Alg. urop. No. 2318). Ray Lankester wies unserm Gebilde (Quart. Journ. of micr. sc., vol, XII, XVI) als Bacterium rubescens einen Platz unter den Schizomyceten an. Winter berücksichtigte, wie auch Lankester, die parasitirende Lebensweise der Cohn’schen Clathrocystis und schuf für sie, ebenfalls unter den Schizomyceten, im Umfange der. Cohn’- schen Untersuchungen das neue Genus „Cohmia‘“ (Winter, Pilze Deutschlands etc. p. 48) mit der einzigen Art ©. roseo- persicina. . Einen Abschlus führte endlich Zopf herbei, in- dem er fand und darlegte,*) dass jene rothen Zellchen, Protoc. -roseo-persieinus, die Coccen einer Beggiatoa seien, die er B. roseo-persicina nennt. Diese Coccen können bei einer Minimalgrösse von ungefähr 1,5 « im Diam. um das Drei- fache anwachsen und stellen dann Macrococcen dar. Micro- und Macroeoecen bilden unregelmässige Conglomerate, oft mit Zweigformen, maulbeerföürmige Klümpchen, Hohlkugeln mit netzartigen Durchbrechungen, mit oder ohne Schleim- hülle. Die Coccen schwärmen in der Cultur bei Wasser- zusatz aus, und namentlich die frei gewordenen Zellen sind ‚es, die so verschiedenartig beschrieben worden, Die Coccen kommen ferner mit oder ohne Schleimhülle vor und ver- längern sich zu Stäbchen, Bacillen von verschiedener Grösse, in der gleichen Vereinigung wie die Coccen, aber -auch frei vorkommend, da sie ebenfalls ausschwärmen. ‚Diese Stäbchen wachsen - dann zu Beggiatoafäden heran. Ich habe oft den vermeintlichen Protococcus roseo-persicinus gesammelt und kann insofern die Untersuchungen von Zopf, die durch eine schöne Farbentafel mit detaillirten Zeichnungen / £ Zopf, Zur Morphologie der. Spaltpflanzen, p. 30-85, Taf. V. —- 19 — erläutert sind, bestätigen, als ich immer die von Zopf ge- schilderten Entwickelungszustände vorfand, oder bei mehr- tägiger Cultur eintreten sah. Zopf ist den Ergebnissen für die Systematik bezüglich der nun einzuziehenden Algen nicht näher getreten, ich unternehme es daher, die hierzu nöthige Ergänzung zu bieten und diejenigen Algen aufzu- führen, die in Folge dieses dargelegten Entwickelungsganges zu streichen sind. | Protococcus roseus Menegh., Pr. persicinus. Menegh. Pr. roseo-persicinus Ktz. (bei Rabenh. Pleurococcus) und auch Aphanocapsa violacea Grun. (Rabenh. Flor: europ. alg. II p. 51) entsprechen dem Coccenzustand von Beg- “ giatoa. 03. Bacillenzustände (doch auch zugleich Coccen) beschrieb Al. Braun als Aphanothece purpurascens, die später als Polyeystis ichthyoblabe b. purpurascens (in Rabenh. Flor. europ. II. p. 53 und Kirchner’s Algenflora p. 256) bezeichnet wurde. Durch die besondere Güte des Herrn Professor Dr. Eichler in Berlin war mir die Möglichkeit gegeben, Originalexemplare aus dem Braun’schen Herbar, das sich im Königl. Bot. Museum zu Berlin befindet, einzusehen und die Thatsache festzustellen, dass diese Braun’sche Polyeystis- Varietät nur dem alten Pr. roseo-persicinus entspricht. Braun hatte einer Aufsammlung aus Sargans Zeichnungen beige- fügt, welche unter anderem Kugelcolonien und Schwärmer darstellten. Auch alle übrigen Einzelheiten; wie das para- sitirende Vorkommen äuf Algen, führten zur Feststellung oben gegebener Thatsache. Identisch damit ist Polycystis violacea Itzigsohn (non Kütz.) in Rabenh. Algen Sachsens No. 306. Bacillenzustände sind ferner beschrieben worden von Grunow als Synechococcus roseo-persicinus und S. violascens in Rabenh. Flor. europ. alg. III. p. 418-419. Umbüllte Coccen sind aufgeführt als Chroococcus rubiginosus Rabenh. Flor, europ. alg. II. p. 32 (Pleurococcus r. Suringar Obs. phyc. p- 37 T. IV C.). Von zweifelhafter Stellung scheint mir Gloeocapsa hae- matodes Kütz. zu sein. Abbildung und Diagnose von ' Kützing weisen freilich auf eine Aehnlichkeit mit Coccen von Beggiatoa hin. Anhangsweise will ich bemerken, dass ich dem Vor- gange Winter’s in seiner Pilzflora, die Stellung von Meris- mopedium Reitenbachii Casp. unter die Schizomyceten be= treffend, nur zustimmen kann. Auch Merismopedium chon- droideum Wittr. und Merismopedia violacen Kütz. sind für 2 — 10 — die Algen zu streichen und den Schizomyceten beizuzählen. Doch dürften dieselben nicht zu Sarcina gehören, sondern gleich Protococcus _ roseo - persicinus der Coccenform irgend einer Beggiatoa entsprechend sein. .M. violacea Kütz. ist von Prot. roseo-persicinus nur verschieden durch die Anord- nung der Zellchen zu einschichtigen Täfelchen, die jedoch leicht zerfallen und oft unvollständig zu finden sind, so dass man hier ebenso häufig auch unregelmässige Zellaggregate antrifft. Bei Recognoscirung dieser Species wolle man sich aber nicht auf Rabenh. Alg. Sachsens No. 650 und 857 stützen. Die daselbst mitgetheilten Objecte sind nicht M. violacea, sondern erstere No. M. glauca, letztere M. aeruginea. Repertorium. Wittrock et Nordstedt, Algae aquae duleis exsiccatae. Fasc, 13 et 14. Wir geben zunächst das Inhaltsverzeichniss dieser beiden neuen Fascikel der bekannten werthvollen Sammlung und lassen dann die den einzelnen Nummern beigegebenen Diag- nosen und Notizen folgen. Fasc. 18. 618 Cladophora 2 Cr Nr (L.) 601 Pleurocladia lacustris A. Br. 619 „ ».. f.submarinaFosl. 602 Bulbochaete mirabilis Wittr. n. 603 Oedogonium crassum (Hass.) 620 „ laucescens (Griff.). Wiitr. ütz. 604 ,, Landsboroughii (Hass) 621 „ hirta Kütz. # borealis Wittr, Fosl. n. v. 6065 „ Vaucherii (Le Cl.) A. 622 ,„ fracta (Vahl) Kütz. f. Br. f. valida. vernalis ex exempl. hi- 606 ,„ vernale (Hass.) Wittr. bernatis evoluta. 607 ,„ eryptoporum # vulgare 623—5 Rhizoclonium riparium Wittr. f. dioicum ma- (Rotl) Harv. erandrium. 626.55 „ . rigidum Gobi. 608 Phaeothamnion confervico- 627° _ ,„ arenosum (Carm.) lum Lagerh.n.gen.etsp. Kütz. f. 609 Chaetophora Cornu Damae 628 ,„ dimorphum Wittr. (Roth) Ag. 629 ,„ hieroglyphicum (Ag.) 610 „ tuberculosa (Roth) Ag. Kütz, 611 Spongomorpha lanosa (Rot | 630 ,„ „ 3 maeromeres Wittr. Kütz. f. villosa (Kütz. n. v. Fosl. 631 ,„ lacustre Kütz. 612 ,„ arcta ir, Kütz. 632 Chaetomorpha Melagonium 613 „ ». f.penicilliformis, * (Web. et Mohr) Kütz. adult. zoospor. f. rupincola Aresch. 614 „ „ f. pulvinata. 633 ,„. crassa (Ag.) Kütz. 615 ,, intermedia Fosl. n. sp. 634 ,„ Linum (Roth) Kütz. 616 _,„ atrovirens Fosl. n. sp. 635 Hormiscia zonata (Web. et 617 ,„ eineinnata Fosl, n. sp. Mohr) Aresch, — 11 — 636 Ulothrix parietina (Vauch.) Kütz, 637 ,, erenulata Kütz. # corti- cola Rabenh. et West. 638 ,„ tenerrima Kütz. 639 Braaiobk BR (Lightf.) ene 640 „ noknık (Carm.) Me- negh. f. ad P. stipita- tam vergens. 641 ,„ Cornucopiae J. @. Ag. 642 ,„ furfuracea (Mertens) Menegh. 643 leprosa (Kütz.) Jess. 644 Diplonema percursum (Ag.) Kjellm. 645 Tetraspora cylindrica (Wah- lenb.) Ag. 646 en (Vauch.) 647 Oocardium stratum Naeg. $ plenum Wittr. 648 Gloeocystis rupestris (Me- negh.) Richt. 649 Drömospheere viridis De Bar. et Closterium lineatum Ehrenb. c. zygosp. 650 Ophiocytium cochleare (Eichw.) A. Br. et Staurastrum erlangense Reinsch f. B, Fasc. 14. 651 Mougeotia robusta (De Bar.) ke Sl ß biornata Wittr, 62 ,, Galbardı (Clev') Wittr. (et Gonatonema ven- „tricosum Wittr.) 653 Spirogyra maxima (Hass.) Wittr, £. 654 „ f. 665 „ majuscula Kütz, 3 bra- chymeress _(Stizenb.) Rab. f. 6566 „ catenaeformis (Hass.) Kütz, 657 Euastrum incavatum Josh. et Nordst. n. sp. 658 „ binale (Turp.) Ralfs £. Ralfs. ad ß 659 Be Te parietina (Naeg.) 660 Glocotriehi Pisum (Ag.) 661 Rivularia hospita (Kütz.) Thur. 662 er Te Warreniae (Casp.) 663... aies Roth, 664 ,„ fluitans Cohn. ‚665 ,, haematites Ag. 666 5 uf singularis, paul. calcarea. 667 Fischera thermalis Schwabe. 668 Stigonema ocellatum (Kütz.) Thur. £. 669 ,„ minutum (Ag.) Hass, saxicolum Born, et Flah. 670 Tolypothrix flaccida Kütz. 671 ,„ tenuis Kütz. 672 ,„ f. singularis heterocy- stidibus fere nullis. 673 Scytonema Myochrous Ag. 674 „ DEREN Richt, sp. 675 Dedindnene Dillwynii Berk. et Thwait. 676 Oscillaria antliaria Jürg. £ phormidioides Kütz, 677 Oseillaria Cortiana (Poll.) Kütz. 678 „ scandens Richt. n. sp. 679 Spirulina Jenneri (Hass.) kant $ platensis Nordst, 680 Anabaena (C lindrospermum) licheniformis Bory, Kütz.; Breb. 681 . variabilis Kütz. 682 Nostoc verrucosum Vauch. 683 4, ..f. Mougeotii (Breb). Born. et Thur. 684 „ pruniforme (L.) Ag. 685 ,„ sphaericum Vauch. Born. et Thur. 686 ,„ . commune Vauch. GET’ « f, flagelliformis (Berk, et Curt.) Flah, 688 „ humifusum Carm. 689 „ een Richt. OO „ elipsosporum(Desmaz .) 691: Linckia (Roth) Born. 692 Coelosphaerium Kützingia- num Naeg. f. major. 693 bir prasina (Reinsch) 694 Be gr nidulans Richt. Sp. 695... =, Mooreana (Harv.) La- 696 Chroofhene Richteriana Hansg. n. gen. et. sp. eh Air — 12 — 697 Rhodococcus caldariorum 699 Chroococeus turgidus (Kütz.) 0) ©.Hansg. n. gen. et. sp. Naeg. - 698 Gloeocapsa hart ei (Me- 700 , aurantio-fuscus (Kütz.) negh.) Richt. - Rabenh. Oedogonium crassum (Hass.) Wittr, u Speeies dioica macrandria, spermogoniis7—20cellularibus, crasit. cell. spermog. 34—36 u, altit. 9—12 u. Phaeothamnion Lagerh. nov. gen, “ Tihallus confervoideus (non mucosus) monopodialiter ramosus, ramis superioribus suberectis, ramis inferioribus patentibus, algis majoribus adnatus. Cellulae vegetativae cylindricae vel subelavatae vel ovoideae; cellulae terminales tusae velacutatae, nunguam piliferae; cellula basalis subhem- sphaerica, basi in disculum dilatata; membrana cellularum tenuis et hyalina, septis incrassatis; chromatophorae laminae- formes, parietales, fusco-viridae vel olivaceae (coloreortoe chlo- rophylio cum phycoxanthino mixto). Zoosporangia intercalaria e cellulis vegetativis orta, eadem forma ac cellulae vegetativae. Zoösporae binae, bipartitione contenti zoosporangii ortae, olivaceovirides, puncto rubro nullo, ciliis vibratoriis binis, in fine anteriore. zoosporae positis praeditae, per ostiolum oriforme zöosporangii examinantes, sine conjugatione germi- nantes. Cellulae vegetativae (membrana in mucum gelatinosum mutata) bipartitione succedanea in statum palmellaceum transeuntes. P. confervicolum Lagerh. nov. spec. Character idem ac generis. | „Long. cell. veg. 6—10 u; lat. cell. veg. 4—8 u. Pr „ .apic. 6-12 a; „ ,„ apie d—6 m ara 9 See D—6 m „ .zöoosporang. 6—10 u; „ zoosporang. 5—8 u. Diam. orif. zoosporang. 3 u; diam. zoospor. 4—5 u. „» cell. palmell. 4 u. Sueciae in piscina horti botaniei Upsaliensis in Cla- dophoris. epiphytica, 18,84 lectum, domi cultum, 18%); 84 praeparatum. Spongomorpha intermedia Fosl. nov. spec. Sp. flaceida, uncialis, decomposito-ramosa, laxe complicata; ramis ramulisque cauloideis erectis vel saepe patentissimis recurvis, subaequalibus vel raro sursum paullum incrassatis (interdum utrinque ei cellulis 60—90 u crassis, diametro sesqui ad quadruplo (raro ultra) longioribus; ramis rhizoideis in‘-parte.superiore paucioribus, in inferiore crebris, cellulis 30—50 u crassis; diametro 2—6plo longioribus. "“- Nörvegiae, in scrobieulis saxorum in superiore aquae limite. ad Kiberg in Finmarkia orientali 181/482. — 1881 — Spongomorpha atrovirens Fosl. nov.. spec. Sp. caespitosa, irregulariter decomposito-ramosa; ramis cauloideis erectopatentibus vel patentissimis, ramulis plerumque paten- tissimis, saepe recurvis, aliis brevibus sublinearibus, aliis longis attenuatis, complicatis; cellulis axis principalis SO—110 u crassis, diametro aequalibus ad triplo longioribus, ramo- rum ramulorumque 45 — 80 u crassis, diametro sesqui ad quadruplo longioribus; ramis rhizoideis numerosissimis, cellulis 25—35 u crassis, diametro 2—6plo longioribus. Specimina in statu adultiore, zoosporigeno. Norvegiaein scrobiculis saxorum in superiore aquae limite ad Ingö in Finmarkia oceidentali 18??/,82. Spongomorpha cincinnata Fosl. nov. spec. Sp. caespitosa, decomposito-ramosa; ramis cauloideis in parte thalli inferiore et media paucis, erecto-adpressis vel interdum patentibus, elongatis, subsimplicibus; ramis ramulisque in parte superiore crebris, sparsis, attenuatis, plerumque patentissimis recurvis, complicatis; axibus principalibus saepe ramis helicoideis (30 —50 u crassis) destitutis, vel ramis cauloideis superioribus helicoideis (?) patentissimis vel des- cendentibus obsessis; cellulis axis principalis 90—115 «, ramorum inferiorum 70—100 «, superiorum 58—80 u crassis, diametro in parte superiore et media 2—6plo longioribus, sursum brevioribus, in superiore subaequalibus ad duplo longioribus; ramis rhizoideis inferne paucioribus, cellulis 30—60 u crassis, diametro duplo ad quadruplo longioribus. Specimina in statu adultiore, zoosporigeno. Norvegiae in scrobiculis saxorum in superiore aquae limite ad Ingö in Finmarkia oceidentali 1824,82. Cladophora rupestris (L.) Kütz. f. submarina Fosl. nov. form. F. ramulis superioribus confertis, saepe erecto patentibus. a Norvegiae ad Skarsvaag prope Nordkap in scrube, . mare refluxo, aqua dulci perfluxo 1810,82, b Norvegiae in scrobiculis saxorum (aqua ‚subsalsa) ad Pasvig in Finmarkia orientali 13°1,82. .. Cladophora hirta Kütz. # borealis Fosl. noy. var. Var. rigida, 10—15 cm. alta, decomposito - subdichotoma;; ‚segmentis inferioribus nudis vel ramellis paucis subsimpli- cibus obsessis, superioribus ramellis crebris, simplicibus. vel subsimplicibus, plerumque brevibus, erecto-adpressis, sparsis vel subsecundis (raro oppositis), apice acutis; cellulis ramorum. 90—120 u, ramulorum 40—70 u erassis, diametro subaequa- libus ad quadruplo longioribus (plerumque aequalibus). Specimina in statu adultiore, zoosporigeno,. —_ 14 — Norvegiae. in scrobiculis saxorum in superiore aquae limite ad Svaerholt in Finmarkia 18,82. Rhizoclonium riparium (Roth) Harv. f. typica, crassit, cell. 19—27 u, altit. par —3plo major. 624— f. valida, erassit. cell. 26—36 u, altit. ! minore —2!/;plo majore. 625— f. tenuior: erass. cell. 15—22 u, altit. 1!.—Ö5plo majore (Rh. litoreum [Lyngb.] Kütz.?) Rhizoclonium arenosum (Carm.) Kütz. Forma cellulis brevioribus, cerassioribus; crass. cell. 27—30 u altit. 11, —2?];plo majore. Norvegiae in inferiore aquae limite in sinu Sandvigen prope Repvaag in Finmarkia oceidentali 181,82. M. Foslie. - Rhizoelonium dimorphum Wittr. nov, spec. Rh. simplex, longissimum; filis rectis, laxe intricatis; cellulis biformibus: 1:0 vegetantibus, laete viridibus, 18—25 u crassis, longitudine pari —4plo majore, membrana 2—2?|; u crassa, 2:0 quiescentibus (exsiccatione lenta ortis), pallidis, amyliferis, diametro 3! —8plo longioribus. ? Conferva rivularis Dillw. Brit. Conferv. tab. 39. Sueciae in fossa litorali (aqua fere dulci) ad Borgholm Oelandiae 18?3],83. Rhizoclonium hieroglyphicum (Ag.) Kütz. macromeres Wittr. nov. var. Var. cellulis longioribus; crassit. cellul. 17—24 u, longit. 2!/a—10plo (plerumque 5—6plo) majore. Sueciae in piscina ad Rydboholm par. Ostra Ryd Up- landiae 18?5],82. Tetraspora cylindrica (Wahlenb.) Ag. Cum cellu- lis perdurantibus, membrana fusca praeditis; diam, harum cellularum 15 «, diam. cellul. veget. 6 «. Sueciae in flumine Tarrojokk par. Qvikkjokk Lapponiae Lulensis 18'8],83. G. Lagerheiın. Mougeotia (Mesocarpus) robusta (De Bar.) Wittr. $ biornata Wittr. nov. var. Var. episporio (hyalino) intus verruculoso, verruculis scrobiculos mesosporii explentibus, ınesosporio luteo-fusco (distinctissime hörobicilatg)} crassit. cell. veg. 22—26 u, altit. 4—8plo maj.; diam. minim. hypnosp. (transversaliter oval.) 30—36 u, diam. maxim. 42—47 u. Sueciae in fossa turfosa ad Norra Bäckebol. par. Gunnarsnäs Daliae 18°9,83. Spirogyra maxima (Hass) Wittr. E. megaspora, crassiuscula, cellulis vegetativis 146—160 u crassis, zygo- sporis 130—144 u in diametr. .et circa 96 « crassis. Sueciae in piscina ad Thorslunda in Oelandia 18?2,83. O, Nordstedt. en =, —.185, — Spirogyra maxima (Hass) Wittr. Diametr. cell. veget. 140—150 u; diam. zygospor. 110—120 u; crass. zy- gospor. 76—90 u. Forma Spirogyrae orbieulari Petit, Spirog. d. envir. de Paris p. 31, tab. XII f. 1—2, proxima, Sueciae in fossa ad Strandtorp paroeciae Repplinge in Oelandia 1877,83. OÖ. Nordstedt. Spirogyra majuscula Kütz. # brachymeres (Stizenb.) Rabenh. Forma minor, fasciis chlorophyllaceis plerumque 7, anfractibus !;—?/;, eellulis sporiferis subtumidis ; crassit. cell. veget. 63—69 u, altit. 21, —4°],plo maj.; erassit. maxim. cell. sporif. 73—90 «, altit. 11, —2°/;plo maj.; diam. zygosp. 66—78 u, crassit. 46—52 u. Sueciae ad Lemshaga in insula Vermdön Uplandiae 1819,83. Veit Wittrock. Euastrum incavatum Josh. et Nordst. nov. spec. E. minimum incisura mediana lineari angusta |. intra ostium paullulo dilatata; semicellulae pyramidales e basi dilatata sensim in lobum polarem attenuatae, lateribus leviter latissime retusis, angulis inferioribus oblique truncatis, lobo, polari superne tantum levissime dilatato, margine superiore late rotundato medio retuso 1]. incavato, angulis subacutis; a latere visae ovatae; a vertice conspectae ellipticae; anguli superiores et inferiores obligue e vertice visi obtusi utringue tuberculo parvo ornati. Membrana glabra. Long. 40-43 u; lat. 24 u, lat. apic. 12 u; crass. 14—16 u. Habitu Micrasterias integra Nordst., Euastrum ansatum Ehrenb., E. cuneatum Jenn. huie speciei proxima sunt. Jamaicae in Morces Cap ad Gordon-Town 1884. Comm. W. Joshua. Scytonema Hansgirgianum P. Richter nov. spec. S. strato late expanso caespite tomentosa subcoriaceo, super- ficie reticulato-lacunoso, ferrugineo olivaceo vel atropurpureo, trichomatibus implicatis subsimplieibus adscendentibus fragili- bus, internis initio cinereo-glaucescentibus deinde aerugineis vel pallidis, modo indistinete modo distincte articulatis, articulis diametro subaequalibus vel longioribus, cylindraceis vel rotundato-compressis terminalibus tumidis; heterocystidibus sphaericis vel quadratis, subachrois vel luteolis; vagina laevissima, tenui non lamellosa, fusco-aurea vel lutea. Diam, trich. cum vagin. 8—9 u, sine vagin. 5,5—7,5. s Ä Germaniae ad parietes caldarii in Anger prope Lipsiam 187383. Oseillaria scandens P. Richter nov. spec. O. aörea; _ trichomatibus 4—6 u crassis, initio aerugineis deinde chaly- beoviolascentibus vel nigrescentibus, obsolete articulatis, — 186 — rectis vel flexibilibus, interdum faseiculatim congestis, apiculo repente uncinato. In Rhizoclonium hieroglyphieum (Ag.) Kütz. d. terrestre (Menegh.) Rab. epiphytica. Germaniae, in parietibus ealdarii in Anger prope Lip- siam 18?81. Spirulina Jenneri (Hass) Kütz. # platensis Nordst. nov. var. Cellulae granulis repletae (latitudine 1,1}, brevioribus; anfraetibus laxis, distantia ec. 3050 #). Crassitud. 7—8 u. Americae meridionalis, ad Montevideo in Uruguay 18°); 84. leg. Prof. J. Arechavaleta, Nostoc Wollnyanum P., Richter nov. spec. N. globosum, molle, plerumque pisi sativi magnitudine; olivaceo-lutescens vel rufo-fuscum, aggregatum, interdum confluens; trichomatibus laxe intricatis, pallide vel dilute aerugineis; cellulis vegetativis ellipticis, arete connexis, 21/,—3°/aplo longioribus quam latioribus; sporis laevibus subsphaerieis, ovalibus elliptieisve numerosis; heteroeystidibus sphaerieis vel oblongis, hyalinis. Latit. cell. veget. 44,5 m, longit. 10—14 u; diam. heteroeyst. 5,6 u; longit. sporar. 8—14 u, latit. 7—8 m. Species N. ellipsosporo (Desmaz.) affinis. Germaniae, ad parietes caldarii in Anger prope Lip- siam 1817,83. Aphanothece nidulans P. Richter nov. spec. A. minutissima in massa subgelatinosa nidulans; cellulae laete: aeruginosae, bacillares obtusatae, rectae vel curvulae, aegre ceonspicuae, divisione facta sphaericae quasi punctiformes, in familias dense aggregatae, tegumenta hyalina defluentia, raro limitata. Long. ad 3,5 «, diam. 1 «. In consortio Protocoeei grumosi, Chroocoeci varii, Chr. violacei (?), Aphanocapsae Naegelii et Gloeocapsae atrovi- rentis maculas obscure prasinas formans. Germaniae, ad parietes caldarii in Anger prope Lip- siam 189]82. Chroothece Hansg. nov. gen. Cellulae cylindricae vel oblongo-conieae, utroque fine rotundatae, singulae vel geminae, membrana crassa, hyalina, stratum subgelatinosum fusco -Juteum formantes, Cytioplasma cellularum pulchre aerugineum vel aurantiaco-luteum, distincte granulatum. Divisio cellularum in unam directionem fit. Sporae ignotae. Ch. Richteriana Hansg. nov. spee. Ch. strato sub- gelatinoso, suberasso, aerugineo-luteolo (juv.) vel fusco-luteo, plus minus effuso, cellulis solitariis vel binis, ad 18—24 u — IT — erassis, I—2plo longioribus, tegumentis ad 6 « crassis, non lamellosis, subachrois; cet. charact. ut in genere. : Bohemiae in terra nuda, muscosa et lichenosa in con- sortio Calothrieis salinae (Schizosiphon salinus Kütz.), Microcolei salini, Lyngbyae salinae ete. ad Auzitz prope Kralup 18°],84. Rhodococeus Hansg. nov. gen. Cellulae globosae vel subglobosae, singulae vel 2—4 in familias consociatae, stratum suberustaceum longe lategue expansum, sordide violaceo-purpureum constituentes. Multiplicatio fit cellularum matricalium divisione ad tres dimensiones alternante, more Chroococci vel Pleurococei, a quibus generibus ren gie praecipue violaceo - purpureo cytioplasmate iffert, Rh. caldariorum Hangg. nov. spec. R. cellulis 3—6 u sine tegum., cum teg. 5—15 u crassis, cytioplasmate pallide vel intensius violaceo-purpureo, membrana tenui, hyalina, plus minus subampla; cet. charact. ut in genere. Bohemiae in parietibus "subhumidis caldariorum horti botanici Pragae 18??/,,83. Gloeocapsa sabulosa (Menegh.) Richt. Vesiculae in statu juvenili hyalinae, postea aurantio-rubrae. Winter, 6. Contributiones ad Floram mycologicam lusitanicam. Series V. (S.-A. aus Boletim da Sociedade Broteriana 1883.) Diese erste vom Referenten bearbeitete Serie portugie- sischer Pilze fügt den bisher aus Portugal publicirten 688 Pilz-Species weitere 130 Species hinzu, unter denen sich 29 novae species befinden. Die Diagnosen dieser neuen Arten mögen hier einen Platz finden. Sphaerella Mygindae Winter, nova species, Perithecia dense gregaria, macula cinerea rotundato- difformia, 1—10 mill. lata, interdum effusa et folii magnam partem occupanti, insidentia, primo immersa, demum sub- superficialia, punctiformia, globosa, poro pertusa, atra, 80—90 „ diam. Asci elongato-obelavati, in stipitem brevem producti, 36—48 u longi, infra mediam 7 « lati, sursum undh® 5 u attenuati. Sporae fusiformes, saepe parum inae- quilaterales, bicellulares, cellula superiori parum latiori, hya- linae, inordinate distichae, 10—12 u longae, 2, 5 u latae. Ad Mygindae pallentis Sm. folia arida. Coimbra, in horto botanico. 1.83. N.° 2072. Leg. Moller. ai —_— 18 — Sphaerella Sophorae Winter, nova species. Peritheeia in macula pallida, exarida, fusco-atro eincta, 2—5 mill. lata, rotundata amphigena, immersa, ostiolo puhc- tiformi perforata, globosa, fusca, 9O9—110 « diam. Asei elongato-oblongi, sessiles, sursum vix attenuati, rotundati, 8-spori, 56—68 u lg., 15 —16 « lati. Sporae subdistichae, oblongae, didymae, hyalinae, medio profunde constrictae, inaequilaterales, cellula superiori latiori, guttulatae, 15—17 u longae, 7—8 u latae. In Sophorae spec. foliis vivis, Coimbra, in horto bo- tanico. 8.83. N. 1775. Leg. Moller. Gnomonia australis Winter, nova spec. Perithecia dense sparsa, hypophylla, immersa, demum errumpentia, globosa, membranacea, fusco-atra, 120—200 u diam. metientia, rostro crasso, cylindrico, apice saepe parım compresso et incrassato, usque 180 a longo, 20 u crasso in- structa. Asci fusoideo-elongati, 8-spori, 56—60 u longi, 8—9 u erassi. Sporae oblongae, utrinque parum attenuatae et rotundatae, inaequilaterales, bicellulares, 4-guttulatae, hyalinae, ad septum constrietae, 14—16 u longae, 4—4,3 u crassae. AdApolonias canariensis Nees folia arida. Coimbra, in horto botanico. 1.83. N.° 2062. Leg. Moller. Gnomonia australis Winter. var. Lauri Winter. Perithecia gregaria, in macula indeterminata, obscu- riore hypophylla; asci deorsum in pedicellum brevem atte- nuati, usque 78 « longi; sporae interdum usque 18 « elon- gatae. Ad Lauri nobilis L. folia arida. Cerca de S. Bento pr. Coimbra. 2.83. N.° 2160. Leg. Moller. Didymosphaeria Hakeae Winter, nova sper. Perithecia gregaria, sine macula, immersa, depresso- globosa, ostiolo punctiformi prominulo instracta, membra- nacea, fusco-atra, 0,25 mill. diam. Asei oblongo-cylindracei, utrinqgue attenuati, in stiptem brevem producti, 8-spori, 55—75 u longi, I—11 « lati. Sporae distichae, oblongae, supra mediam uniseptatae et profunde constrictae, inaequi- laterales, utrinque acuminatae, binucleatae, fuligineae 15—17 u longae, 4—5,5 u crassae. Paraphyses filiformes. d Hakeae salignae R. Br. folia arida rarissime. Matta de Valle de Canas pr. Coimbra. 11.83. N.° 1918. Leg. Moller. Leptosphaeria nervisequa Winter, nova spec. Perithecia secus nervos primarios sparsa, immersa, de- mum parum prominentia, globosa, ostiolo punctiformi pro- kB he al bh > ne a, — 19 — minulo instructa, membranacea ‚ atra, 250—260 u diam. Asci e basi ventricosa sursum attenuati, sessiles, 8-spori, 60—70 u longi, usque 23 u (in parte inferiori) lati, paraphy- sibus numerosis, filiformibus obvallati. Sporae inordinate distichae, oblongae, inaequaliter didymae, 4-septatae, medio profunde, ad alia septa parum constrictae, parte superiore 12 —14 u longa, 6—7 u lata, biseptata, parte inferiore 8—9 u longa, 4—5,25 u lata, uniseptata, hyalinae, Ad Smilacis Pseudo-chinae Lin. folia arida raris- sine Coimbra in horto botanico. 2,83. N.® 2158. Leg. oller. Leptosphaeria translucens Winter, nova spec. Perithecia subsparsa, tecta, translucentia, sub-globosa, ostiolo punctiformi epidermidem perforantia, fere coriacea, atra, 0,2—0,24 mill. diam. Asei eylindracei, deorsum parum attenuati, sessiles, 75—95 u longi, 10—11 u crassi, 8-spori. Sporae distichae, cylindraceae, utrinque rotundatae, interdum parum curvatae, 6-cellulares, cellula quarta (ab asci apice numerata) perparum incrassata, melleae, demum fuscae, 21—24 u longae, 5-6 u crassae. Paraphyses filiformes, ascos superantes. Ad folia arida Furcroyae, Coimbra, in horto bota- nico. 2.83. N.® 2146. Leg. Moller. | Lophiostoma Mollerianum Winter, nova spec. Perithecia in macula exarida, grisea, anguste fusce- eineta, irregulari hypophylla, sparsa, immersa, sub-globosa, ostiolo compresso, integro, prominulo instructa, membrana- cea, fusco-atra, 200— 260 u diam. Asei cylindracei, deor- sum attenuati, 78—88 u longi, 9 u crassi, 8-spori, araphy- sibus filiformibus, aequilongis obvallati, Sporae Fistichee, fusoideo - biconicae, uniseptatae, ad septum profunde con- strictae, hyalinae, 4-guttulatae, utrinque appendiculis brevis- simis, rotundatis, ca. 1 zu longis praeditae, 14—16 u longae, 5 u crassae, . Ad Quercus coceiferae L, folia viva. Baleja pr. Coimbra. 2.83. N.° 2152. Leg. Moller. Obsery. Macula aliena videtur. Ostiolum sub miero- scopio brevissime fimbriatum. Coelosphaeria suberis Winter, nova spec. Perithecia sparsa vel gregaria, superficialia, absque subi- eulo, lentiformia, demum collapso-concava, atra, rugulosa et parcissime pilis brevissimis fuscis, articulatis, obsita, 0,23 - 0,26 mill. diam. Asei cylindracei, uirinque parum attenuati, ses- siles, 8-spori, 80—90 u longi, 10 u crassi, paraphysibus fili- formibus obvallati. Sporae inordinate distichae, allantoideae, war Br RE OR TERN He — 90 — fere semiorbiculatim curvatae, hyalinae, continuae, 17—23 u longae, 3,5 u crassae. Ad Quercus Suberis L. corticem. Lomba da Arre- gaga pr. Coimbra. 4.83. N. 1657. Leg. Moller. Cercospora bicolor Winter, nova spec. Caespites minutissimi, punctiformes, atri, in macula exa- rida, in pagina foliorum superiore fusca, margine concen- trice griseo-zonata, in pagina inferiore cinerea, area viridula, lata eircumdata etiamque lineis eoncentrieis obscurioribus notata, rotundata vel irregulari, usque 8 millim. lata hypo- phylli. Hyphae densissime fasciculatae, breves, olivaceae, simplices, ereetae, parum favulosae, 22—35 u longae. Sporae filiformes, sursum parum attenuatae, olivaceae, remote sep- tatae, usque 80 m longae, 3,5 u crassae. Ad Coceolobiae sagittaefoliae Orteg. folia viva. Coimbra, in horto botanico. 10.83. N.° 1813. Leg. Moller. Cercospora Echii Winter, nova spec. Caespites sparsi, minutissimi, in macula exarida, fusca, centro pallidiori, rotundato-angulata vel irregulari, hypo- rarius epiphylli. Hyphae fasciculatae, erectae, parum toru- losae, simplices, pallide fuscae, remote septatae, 40—60 u longae, 5 u crassae. Sporidia elongata, sursum paullulum attenuata, remote 3—8 septata, hyalina, usque 80 a longa, 3,5 u crassa. Ad Echii tuberculati Lk. folia viva. Villa Franca pr. Coimbra. 7,83. N.° 1726. Leg. Moller. Cercospora Molleriana Winter, nova spec. Maculae amphigenae, fuscae, rotundatae seu irregulares, saepe confluentes, non raro marginales et totam marginem occupantes, exaridae et demum in centro expallescentes, gri- seae, 4 usque 20 (et ultra) millim. latae. Caespituli amphi- geni, dense sparsi, minuti, errumpentes. Hyphae e stro- mate pulvinato, minuto, fusco-atro ortae, brevissimae, sim- plices vel semel ramosae, torulosae, fuscae, vix septatae, 26 u ca. longae, 3—4 u crassae. Conidia longissime eylin- dracea, apicem versus longe attenuata, multiseptata guttula- taque, saepe curvata, usque 95 u longa, 3,5 u crassa, sub- olivacea. Ad Arbuti longifoliae Lois. folia viva. Coimbra in horto botanico. 2.83. N.’ 2166. Leg. Moller. — Ad Ar- buti Unedinis Lin. folia viva languidave prope Caldas do Gerez. 315 m. altit. 8.83. N.° 1722. Leg. Moller. Cercospora Perielymeni Winter, nova spec. Maculae amphigenae, fuscae, in pagina foliorum supe- riore saepe parum tuberculosae, centro pallescentes, griseae, determinatae, rotundatae vel angulatae, 2—4 mill. latae, \ } — 11 — Hyphae fasciculatae, hypophyliae, breves, apicem versus pa- rum torulosae, non vel uni-(rarius bi-) septatae, flavo-fuscae, 30—35 u longae, 3—5 u crassae. Sporidia elongato-cylin- drica, initio utringue rotundata, demum sursum attenuata, plerumque subeurvata, pallide grisea, 1—2 septis transver- salibus praedita, 20—40 u longa, 3—5 u crassa. In Lonieerae Periclymeni Lin. foliis vivis prope Vidoeiro, (Serra do Gerez); 400 m. altit. 8.83. N. 1727. Leg. Moller. Cercospora zonata Winter, nova spec. Caespites gregarüi, in macula magna (usque 12 millim. lata), fusco-purpurea, concentrice zonata, centro pallidiore, Perumgus epiphylli. Hyphae vulgo breves, simplices, toru- losae, fuscae, 26—44 u longae, 6—8 u crassae. Sporidia filiformi -clavata, apice parum attenuata, hyalina, plerumque 4-septata, 40—65 u longa, 4—6 u crassa. Ad Viciae Fabae Lin. folia viva, pr. Coimbra, 3.83, N.? 2251. Leg. Moller. Macrosporium concentricum Winter, nova spec. Caespites dense sparsi, tenuissimi, in macula medio exarida, pallida, viridi-fusce late marginata et pluribus lineis, concentrice dispositis, ecircumdata, amphigeni. Hyphae fasciculatae, erectae, torulosae, pallide fuscae, remote sep- tatae, ad septa constrictae, simplices, 50—70 u longae, 5, ad basin 7 u crassae. Sporae elongato-clavatae ‚ in apice cylindrica attenuatae, pallide fuscae, muriformi septatae, magnitudine valde varia 35 —100 u longae, 15—18 u crassae. In Phytolaccae decandrae Lin. foliis vivis. Chou- pal prope Coimbra. 11.83. N. 1920. Leg. Moller. Ramularia purpurascens Winter, nova spec. Maculae arescendo pallidae, griseae vel albidae, late fusce marginatae et area latissima, purpurascente, indeter- minata circumdatae, angulato-rotundatae seu irregulares, 5—7 millim. diam. Caespites amphigeni, minutissimi, atri. Hyphae fasciculatae, e stromate pulviniformi, minuto, fusco, celluloso ortae, hyalinae, simplices, brevissimae, Conidia eylindrica, utringue acuminata, continua vel spurie unisep- tata, hyalina, 7—26 u longa, 3 u crassa. In Nardosmiae fragrantis Reich. foliis vivis. Cerca de S. Bento pr. Coimbra, 1.83. N. 2110. Leg. Moller. Leptostroma discosioides Winter, nova spec. Perithecia clypeata, plerumque orbicularia, interdum confluentia, nitide atra, ca. 120—200 u lata, in macula pal- lide lutea, indeterminata et irregulari, plerumque secus ner- vos primarios expansa gregaria, hypophylla. Spermatia en minutissima, bacillaria, hyalina, continua, 3,5 « longa, 0,8 « crassa. Ad Lagerstroemiae indicae Lin. folia arida. Co- imbra, in horto botanico. 1.83, N.’ 2060. Leg. Moller. Gloeosporium Mygindae Winter, nova spec. Stromata sparsa, immersa, punctiformia, parum con- cava, demum denudata, fusco-atra, 130—150 u lata, non maculicola. Conidia oblonga, basin versus parum attenuata, hyalina, continua, intus granulosa seu guttulis 2—3 oleosis ing: 14—21 u longa, 5,25—7 u crassa, hyphis simplici- us, sublongis, hyalinis suffulta. Ad Mygindae pallentis Sm, folia arida. Coimbra, in horto botanico. 1.83. N. 2072. Leg. Moller. Coniothyrium biforme Winter, nov. spec. Perithecia nunc immersa, demum erumpentia, usque 300 « diam., nune superficialia, 130—140 « diam., subglo- bosa, nitida, atra, membranacea, sub microscopio atro - vio- lacea. Sporae angulato-globosae, fuscae, 5—7 u diam. Ad Fourcroyae tolia emortua. Coimbra, in horto botanico. 2.83. N.° 2146. Leg. Moller. Pyrenochaete Stanhopeae Winter, nova spec. Perithecia amphigena, erumpentia, sine macula, gre- garia sparsave, atıa, setis fuscis, saepe flexuosis continuis obsita. Spermatia oblongata vel cylindracea, utrinque ro- tundata, contipua, guttulata, hyalina, 14—23 u longa, Tu crassa. In Stanhopeae eburneae Lindl. folüis aridis. Coimbra in horto botanico. 12.82. N. 2005. Leg. Moller. Observ. A Pyrenochaete nobili de Not. praecipue sterigmatibus brevioribus et simplicibus diversa. Leptothyrium maculicolum Winter, nova spec. Perithecia in macula magna, exarida, grisea, angustis- sime fusce eincta, angulata, 8—20 mill. lata, sparsa, epi- phylla, disciformia, atra, sub-cutanea, ca. 0,25 mill. diam. Sporidia ovata, vel pyriformia, antice late rotundata, con- tinua, pallidissime colorata, 15—16 u longa, 8—9 u crassa. Ad Quercus suberis Lin. folia viva. Zombaria pr. Coimbra. 3.83. N. 2256. Leg. Moller. Ascochyta Aucubicola Winter, nova spec. Perithecia in macula aresceudo-albida, fusce cineta, irre- gulari, usque 15 mill. lata, epiphylla, sparsa, lenticularia, demum collabescentia, atra, 80—90 « diam. Sporidia ob- longa, uniseptata, non constricta, hyalina, cumulata pallide fuscescentia, 7—9 u longa, 2,5 u crassa. Ad Aucubae japonicae Thunb. folia viva. Coimbra, in horto botanico. 3.83. N." 2236. Leg. Moller. 1 a — 195 — Ascochyta Molleriana Winter, nova spec. Maculae rotundatae seu irregulares, arescendo-grisege, late fusco-purpureo cinctae, usque 12 mill. diam. Perithe- cia sparsa, epiphylla, membranacea, hemisphaerica, pertusa, pallida, 120—140 « diam. Sporidia oblonga, saepe medio parum angustata, utrinque rotundata, hyalina, demum uni- septata, sed non constricta, 9,5—12 u longa, 3,5 u crassa. Ad Digitalis purpureae Lin. folia viva pr, Leonte (Serra do Gerez), altit. 800 m. 8.83. N.® 1733. Leg. Moller. Ascochyta Tweediana Winter, nova spec. Perithecia in macula exarida, pallide grisea, late fusco- purpureo cincta, rotundata seu irregulari, 4—20 mill. lata, sparsa, epiphylla, punctiformia, poro pertusa, membranacea, fusco-atra, 50—60 u diam. Sporae Be seu bacillares, utrinque late rotundatae, medio vix vel perparum con- strictae, hyalinae, spurie uniseptatae, 5 u longae, 1,5 u crassae. d Bignoniae Tweedianae Lind]. folia viva. Co- imbra, in horto botanico. 3.83. N.’ 2242. Leg. Moller. Phyllostieta infuscata Winter, nova spec. Maculae determinatae, irregulares, plerumgue angulato- rotundatae, fuscidulae, margine obscuriore purpureo-fusco cinctae, demum in centro albidae, usque 6 mill. diam. Peri- thecia sparsa, punctiformia, subglobosa, atra, membranacea. Sporae oblongae, interdum ovatae, hyalinae, continuae, 3,5—4,5 u longae, 2 u crassae. Ad Teuerii Scordii Brot. folia viva prope Caldas do Gerez. 8.83. altit. 315 m. N.? 1760. Leg. Moller. Phyllosticta Kennedyae Winter, nova spec. Maculae irregulares, saepe confluentes, plerumque mar- ginales, fuscescente-pallidae, demum albescentes exaridaeque, usco-cinctae. Perithecia hypophylla, sparsa, lenticularia, poro pertusa, fusca, 96—105 # diam. Sporidia elliptica, continua, hyalina, 7—9 u longa, ca. 3,5 u crassa. Ad Kennedyae ovatae Sims. folia viva. Coimbra, in horto botanico. 2.83. N.’ 2217. Leg. Moller. Phyllosticta Sterculiae Winter, nova spec. Maculae irregulares, angulatae, pallide ochraceae, de- mum arescendo-candicantes, late et indeterminate violacee cinctae. Perithecia rara, subglobosa, fusca, epiphylla, 60-65 4 diam. Sporae oblongae - clavatae, medio interdum Pr arum constrictae, spurie uniseptatae, hyalinse, 8—9 u ongae, 3 u crassae. Ad Sterculiae heterophyllae Beauv. folia viva. Coimbra, in horto botanico. 2.83. N. 2218. Leg. Moller. _Septoria Staphysagriae Winter, nova spec. Perithecia in macula rotundato-angulata, demum irregu- lari, medio pallida exaridaque, late Mikes cincta, determi- re Nabe N En a. © he A > re A — 14 — nata, amphigena, gregaria, punctiformia, atra, 50—70 u diam, Sporae bacillares, saepe parum curvatae, utrinque subattenuatae non vel vix visibile uniseptatae, hyalinae, 10—16 u longae, !; u crassae. Ad Delphini Staphysagriae Lin. folia viva. Serra d’Arrabida. 4.80. Leg. Moller. Diplodia Mygindae Winter, nova spec. Perithecia sparsa, epiphylla, sine macula, immersa, glo- bosa, ostiolo punctiformi epidermidem pustulatim elevatam perforantia, atra, 240 u ca. diam. Sporae elliptico-oblongae, initio hyalinae et continuae, demum uniseptatae, medio non vel vix constrictae, fuscae, 24—25 « longae, 12—13 u crassae. Ad Mygindae pallentis Lin. folia arida. Coimbra, in horto botanico. 1.83. N.° 2072. Leg. Moller. Thümen, F. von. Die Pilze des Oelbaumes. Eine Zusammenstellung aller bis jetzt auf dem Oelbaum beobachteten Pilze, sowohl der Parasiten, als der Sapro- phyten. Die Arten sind nach den Organen, auf denen sie vegetiren, aufgezählt und beginnen die Pilze der Wurzeln, dann folgen die des Stammes, der Aeste, des Holzes, der Blätter, der Fruchtsteine und endlich die der Früchte selbst. Ein systematisches und ein alphabetisches Species-Verzeich- niss machen den Schluss. Wir geben die Beschreibungen der wenigen neuen Arten wieder, da die Arbeit selbst nicht allen Lesern zu- gänglich sein dürfte. B. Pilze auf dem Stamme. Melanconium Oleae Thüm. — M. caespitibus spar- sis, subparvis, verrucaeformibus, opaco-nigricantibus; sporis ovoideis, crassiuscule tunicatis, bi-grossenucleatis, fuligineis, 9—10.5 mmm longis, 6 mmm crassis, E. Pilze auf den Blättern. Hypoderma Oleae Thüm. — H. peritheciis in folio- rium pagina superiore, subgregariis, solitariis vel interdum confluentibus, rotundis vel ovatis, nigrescentibus, labiis de- pressis; ascis clavatis, brevi stipitatis, 75—95 mmm longis, 10—12 mm crassis, achrois, octosporis; sporis fusiformibus, curvulatis, nucleatis, hyalinis 20—24 mmm longis, 3—4 mmm crassis. — Hypoderma Hederae De Not. proximum. G. Pilze auf den Früchten. Xylaria oleagina Thüm. — X. stipitibus sparsis, tenuissimis, fragilissimis, subfiliformibus, flexuosis, atris; peri- theciis sparsis, conoideis, atris; ascis adhuc in speciminibus meis immaturis, sporis imperfectis, nondum evolutis. Er — 15 — Phoma Olivarum Thüm. — Ph. peritheciis densis, submagnis, hemisphaerico-emersis, interdum confluentibus, nigris; sporis breve cylindraceo-ellipsoideis, utringue rotun- datis, bigrossenucleatis, hyalinis, 3>—5mmm longis, 1.5—2mmm crassis. Septoria oleagina Thüm. — S. peritheciis sparsis, submagnis, semiimmersis, punctiformibus, atris, hemisphae- ricis in macula irregulari, pallide ochro-fusca, subsicca, disci- formi-detrusa, sat magna; sporis rectis vel subeurvis, acicu- laribus, utrinque vix rotundatis, obsolete bi-triseptulatis, ad septa non constrictis, interdum obscure multinucleolatis, 10—15 mmm longis, 15 mm crassis. Phyllosticta dalmatica Thüm. — Ph. peritheciis solitariis, valde sparsis, sub epidermide nidulantibus subim- mersisque, punctiformibus, pro ratione magnis, nigris in macula subarescentia, orbiculari, diseiformi, marginata, fusca, pruinosa; sporis clavato-fusiformibus, apice subacutatulis, basi subdilatato-rotundatis, simplieibus, reetis vel interdum minime arcuatulis, homogenis vel intus nubilosis, achrois, 22 mmm longis, 6—7 mmm crassis. Helminthosporium Olivae Thüm. — H. caespiti- bus tenuibus, olivae superficiem plerumque totam oceupantibus, nigris; hyphis fasciculatis, brevibus, multi-et breviarticulatis, subnodosulis, pauciramosis, griseo-fuscis, suberassis; sporis acrogenis, fusiformibus, rectis, saepius tricellularibus, basi verticeque acutato-rotundatis, ad septa minime constrictulis,. luridis, 20—22 mmm longis, 10 mmm crassis. Eingegangene neue Literatur. 130. Arthur, J. C. Contributions to the Flora of Jowa. (From Proceedings Davenport Academy of Natural Sciences. Vol. IV.) 131. Neunter Bericht der Naturwissenschaftlichen 6esell- schaft zu Chemnitz. Botanischer Inhalt: Zimmermann, Ver- schiedene Referate über Koch’s Bacterien-Arbeiten. — Sterzel, Ueber die Flora und das geologische Alter der Kulmformation. 132. Berichte der deutschen Botanischen Gesellschaft. II. Band. Heft 8 und General-Versammlung in Magdeburg: Fisch, Entwick- lungsgeschichte von Doassansia Sagittariae. — Hansen, Neue Unter- suchungen über Alkoholgährungspilze. 133. Brotherus, V. r. Etudes sur la Distribution des Mousses au Caucase. (Helsingfors 1884.) i - 134. Bresadola, J. Fungi Tridentini novi vel nondum delineati. Fasc. IV.—V. . (Tridenti 1884. 135. Cooke, M. C. Illustrations of British Fungi XXVIL (London 1884.) 136. Ellis & Everhart, New Species of Fungi from Washington Keys (Bullet. of Washburn Laboratorf of Natural History 1884." rz 5 Re —.: 196 — 137. Fisch, C. Ueber zwei neue Chytridiaceen. (8.-A. aus Sitzungsb. d. physik, medic. Societ. zu Erlangen. 1884 138. Fisch, C. _Entwicklungsgeschichte von Doassansia Sagittariae. (S.-A. aus Ber. d. d. botan. Ges. 1884.) 139. Nuovo t%iornale Botanico Italiano. Vol. XVI. No, 4. Pirotta, Breve notizia sul Cystopus Capparidis, 140. Grevillea. Vol. XII. No. 66: Wharton, On Fries Nomenclature of colours, — Cooke, Demerara Fungi. — Cooke, Sphaerioceae imperfecta cognitae. — Cooke, Synopsis Pyrenomyce- tum. — Cooke, New British Fungi. — Phillips & Plowright, New and rare British Fungi. 141. Hazslinszky, F. Elömunkälatok Magyarhon Gomba- viränyähoz. (S.-A. aus d. Abh. d. Ungar. Akademie XIX. 1883.) (Eine Aufzählung ungarischer Pilze, die sich durch merkwürdige Nomenclatur und systematische Gruppirung auszeichnet.) 142. Morgan, A, P. The North American Geasters. (S.-A. aus: American Naturalist XVIIL 1884.) 143. Magnus, P. Ueber eine durch das Mycel von Polyporus Schweinizii getötete Weymouth-Kiefer. (S.-A. aus Verhandl. d. Botan. Vereins d. Prov. Brandenburg. XXV.) 144, Magnus, P. Ueber die Schädlichkeit der Helvella escu- lenta. (S.-A. ebendaher.) 145. The Scottish Naturalist. 1884. October: Trail, Two new British Ustilaginea. — Keith, II. Suppl. List ofFungi of Moray. — Plowright, Aecidium Jacobaeae. 146. Botaniska Notiser. 1884. No. 4 und 5: Lagerheim, Mykologiska bidrag. 147. Pirotta, R. Breve Notizia sul Cystopus Capparidis. (Estr. d. N. Giorn. Bot. Ital. XVI. No. 4.) 148. Plowright, CharlesB. The Fungi of Norfolk. (S.-A. aus Mason’s History of Norfolk.) 149, Rabenhorst’s Kryptog. Flora von Deutschland. II. Aufl. I. Bd.: Winter, Die Pilze. Liefg. 15 und 16. (Leipzig 1884.) 150. Dasselbe Werk. II. Bd. Hauck, Die Meeresalgen. Liefg. 9. (Ebda.) 151. Revue mycologique. VI. Bd. No. 24: Bonnet, Gend- ration et culture de la Truffee — Rostrup, Etude sur les Uredindes ä vegetation alternante. — Malbranche, Note s. le Ben Polygoni. — Karsten, Hymenomycetes nonnulli novi. — Schulzer, Addit. ad Gen. Scleroderma. 152. Trelease, W. Notes onthe Relations of two Cecidomyians. to Fungi. (Psyche, a Journal of Entomology. Vol,IV. No. 124—125. 153. Trelease, W. Preliminary List of the Parasitic Fungi o Wisconsin. (From the transactions of the Wisconsin Academy, Vol. VI. 1881—84.) 154. First annual Report ofthe Agrieultural Experim. Station of the Univers. of Wisconsin. 1883. an 1884): Trelease, onion Mold (Peronospora Schleideniana.) — Trelease, The Apple scab and leaf blight (Fusicladium dendriticum), 155. Thümen, F, von, Der Pilz-Grind der Weinreben. (Aus d. Laborator. d. Chemisch-physiol. Versuchsstation für Wein- & Obstbau in Klenkernenkuxg, 1884. No; 5.) 156, Zopf, W. Die Pilzthiere oder Schleimpilze. (Breslau 1885.) 157. De Bary, A. Vergleichende Morphologie & Biologie der Pilze, Mycetozoen und Bacterien. (Leipzig 1884.) Redaction Druck und Verlag Dr. 6. Winter in Leipzig. von (. Heinrich in Dresden.