LINNAEA.

Ein \

Journal für die Botanik

in ihrem ganzen Unifange.

Merausgegeben

von

D. F. L von Schlechtendal, Med. Chir. et Phil, Dr., Bot. Professor.

Dritter Band Jahrgang 1828

Mit drei Kupfertafeln.

Berlin, 1828. Bei Ludwig Ochmigke.

MISSOUR! BOTANICAN GARDEN MIBBARN,

Inhalt.

Original - Abhandlungen.

1. De plantis in oxpeditione speculatoria Romanzoffiana obser- Scie vatis dissororo pergunt Ad, de Chamisso ct D, d, Sohlech- tendal.

Seroßularineae (Continuatio) © en... 1

Orchideae arcticae auctore solo Ad. de Chamiso . . 3 Polygoneae . 2 2 0 0 nee een 36 Hyperieinme . 2 2 rn een ern nnn 1 Valerianee. 2 2 nn 2 nennen. 49 Orobauchae . 2 222 20er en, 1 Caprifoliteese . » » 2 2 run nen. B7 Loranthae . oo 2.» Kuren. 200 Rubiacene Seetio I. Stellatae . " 2.290

_ Scotio IT. Spenmacocene erab, u) 2.0.8308 Juneene auetore Ernesto Meyer Bot. Pfof. Regiomontano 367

2. Binige Beobachtungen über Cerastium vulgatum, viscosum , semidecandrum L. und Barbarea arcuata Rchb., von Carl. Bouche . 2.22.20. vor. a >)

3. Ucher das Insckt, welches die wilden Feigen in _ Oberitalion bewohnt. Von L. C. Treviranus, Prof, in Breslau. (Tab, I.

[7a PR Pe: EEE

4, Obseryationes botaniene in Ajugam genevensem, auctore Fr. Gul Dres . ey en ernennen nn 8

W

5, Die Gattung Phragmidium und Puceinia Potentillae, in Bezug auf Bildungsgesetze erläutert von K. W. Eysenhardt, wei- land Prof, in Königsberg i. Pr. (Tb. L. Fig, A— PM). .

6. Versuch einer systematischen Anordnung der vorzüglichsten in den Rheingegenden cultivirten Varietäten des VWeinstocks.

» Vom Prof. Dierbach in Heidlbag . » 2». 000.

7. Enumeratio Agaricorum Marchiae Brandenburgicae nondum in Floris nostratibus nominatorum cum observationibus in co- geitos et novorum descriptionibus, Auctore. Lach . -

Continuatio hujus enumerationis et inis . - - - »

8, Ueber die Pulsatillen der Mark Brandenburg, nebst Bemerkun-

gen über Salix viminalis und $. mollissima, von Lasch in

Driesen . . » erinnere. .. .. 9. Ueber den Pollen der Dipsaceen; vom Dr. F. 6. Bartling in Göttingen 2 2 2 er ern ne

10, Observationes in structuram Algarum, auctorc C. W. Eysen- hardı dum vivebat Botan. prof. Hegiomontanus (Fragmenta e schedis derelictis) . . . Pa . 11. Nachtrag zu, der Ichthyosma Wehdemanni, vorm Herausgeber 12. Ueber die Reizbarkeit der Staubfäden von Berberis vulgaris L. Von Dr. Göppert, Priv.-Doe. zu Breslau... 2». -

Seite

ss 44]

15 378

13, Florwla insulae Sti, Thomae Indiae oceidentalis, eoncinnata ,

aD. F.L.de Schlehiendld . » 2 22220. . 14. Zur Entwickelungsgeschichte von Puccinia Rosae und Rabi. Auszug eines Schreibens des Hrn. Apotheker Schwabe in Dessau. (Tb. 1-3)... 2.2200. 15. Beobachtungen an Pucus vesiculosus L. Aus den hiuterlas- . senen Papieren von C. W. Eysenhardt, weiland der Botanik Prof. zu Königsberg i Pr (Tb... 4-9)...» | 11:17) 1) ER

Dame Ber Br Er Er Zr ze

279 43

j DE . . PLANTIS

IN

EXPEDTITIONE SPECULATORIA ROMANZOFFIANA % OBSERVATIS |

DISSERERE PERGUNT ADELBERTUS oz CHAMISSO Er ... , B DIEDERICUS oz SCHLECHTENDAL. R

SCROFULARINEAE.

(Continuatio.)

Eorspeetatum opus: Serofalinearum prodromus auetore Wyadler ad nos nondum pervenit, quam ob rem, erdine i haud conslitulo, geuera et species enumerare pergemus, Orobanchoidearum tribu pro iempore reposita.

x

Insulae et litlora archica. eis et irans [retum Bee. ringianım: (E prima parte) Veronica alpina L. var. una. Iascheensis N., Stelleri Pall., serpyllifolia L., Beceabunga ; L.; Gymnandra Gmelini N., Stelleri N., Pallasii N.; Tu. 3 phrasia offieinalis L.; Castilleja pallida Kth, c. var. una- ! laschcensis N.; Rhinanihus Crista galli L.; Pedicularis ca- i pitata Adams, Chamissonis Siev., verticillata L., palustris L., Iapponica L., euphrasioides Steph., sadetica Willd.,

3r Bd. 4s Heft. 4

2

comosa L., Langsdorfi Fisch., lanata Hb. Willd., versi- color Wahlb.; Mimulus guitatus DC.; Romanzoflia una. lascheensis Cham.

Insulae acquinoctiales occani magni; O-Wahn: (in prima parte) Herpestes Monniexia H. B. K. Lugonia (in prima parte) Bonnaya brachiata Lk., grandiflora Spr.; Torenia crustacea N., hirta N.; Buddlea Neemda Buchan.; Seoparia duleis L. (in altera parte) Stemodia philip- pensis N. "

California: (in prima parte) Veronica Beccabunga L.; Castilleja toluccensis H. B. K.; Scrofularia califomica N.; Mimulus glulinosus Wendl..

Chile: (in prima parte) Sarmienta repens R. P.; Cal- ceoläria salviaelolia Feuill., dentata R. P., violacea Cav,; Schizanthus pinnatus R. P.; Graliola peruviana L.; Mi. mulus Juteus L.; Hemimeris urlicifolia Willd.

Brasilia: (in prima parte) Herpestes Monnieria H. B. RK. E plantis Sellovianis: Veronica peregrina Ir; Achetaria Sprengelii N.; Gratiola peruviana L.; Hlerpestes Monnieria H. B. K., lanigera N., serpylloides N., flagel- laris N. c. var. veronicaefolia N., ienella N.; Bartsia vis- eosa L.., Trixago L.; Castilleja lithospermoides H. B. K.; Escobedia scabrifolia R. P,; Buchnera elongata Swartz, amelhyslina N., lobelioides N., lavandulacca N., juncea N.; Linaria canadensis L.; Angelonia integerrima Spı.; Buddlea thyrsoiden Lam., elegans N., grandiflora N., sin-

j ‚hyoides N., brasiliensis Jacg., brachiata N.; Francisces untllora Pohl, pauciflora N., latifolia Pohl, ramosissima Pobl, confertiflora Pohl, hydrangeaeformis Pohl, maero- phylta N.; Scöparia duleis L., flava N., ericacea N., ple- beja N.; Sphaerotheca scoparioides N.; Heleranthia deci- piens Nees et Marl.; Curlia gentianoides N, (in altera parte) Stemodia parviflora Ait; Gerardia communis N. e plantis Sellovianis: Russelia alata N.; Stemodia parvi

3

flora Ait, verlicillaris Lk, palustris St. Hil., byptoides N., sivieta N.; Geochorda cuneata N.; Gerardia commu- nis N., linavieides N., genisüifolia N., brachyphylla N, gnidioides N., caesarea N. e plantis Beyrichianis: Nortenia 'Thouarsii N.; Beyrichia ocymoides N.; Glosso- siylis aspera N.

Promontorium. bonae spei (in parte prima): "Veronica

Anagallis L. Ex horto botanico Berolinensi: (in parte prima) Bon-

maya brachycarpa N. ex India orientali. Hespestes chry santha N. e Mexico.

RUSSELIA.

4. Russersn alata Nb.

R. caule quadrangulari alato piloso, foliis ‘oppositis ovalis acuminalis in peliolum alatuın deeurrentibus pi- losis, pedunculis axillaxibus solitariis.

In Brasilia acquinoetiali collegit Sellow. 2.

Herba perennis, radice fibrosa, e caule vetustiori de- cumbente et ad genicula radicante caules proferens annoti- nos, singulos, simplicissimos, 1—14 pedales, erectos, demum decumbentes; tota pilis articulatis patentibus longiuseulis pilosa, in apieibus ingue pedunculis et calycibus magis. Caulis tetragonus, quadrialatus, alis membranaceis cilalis. Folia opposita, in decumbenii caulis parte secunda, mem- branacea, tenuia, laxa, ovata, acuminata, acıta, in petio- lum alatum decwrentia, margine obtuse ferrata, serratu- ris varius duplicalis, penninervia, venis ulrinsecus cireiter octo, sub angulo semirecto majori marginem petentibus, supra planis, subtus prominulis et insigniter pilosis, pilis in supera pagina sparsis; maxime evoluta 2} poll. longa, 12 p. lata, cum petiolo internodiis ad summum tipolli-

earibus longiora. Petiolus alatus, ciliatus, in inferioribus 1 *

4

foliis laminam sequans, in superioribus eadem brevion Flores ex omni azilla solitarii, pedunculati. Pedunculus tetragonus, alatus, pilosus, alis membranaceis eilialis, evo- Autus pollicaris, floriferus erectus, frnetilerus reflexus. Calyx ebracleatus, sub anthesi 4 lin., fructifer auctus 6 lin. lon- gus; prolunde 5 partitus, laciniis lanceolato - linearibus acuminatis. Corolla tubulosa, bilabiala; tubus longitudine ealyeis, basi angustus, dein ampliatus et paululum curva- tus; limbus bilabiatus, margine ienuiter eiliaius; labium superius inferioxi angustius bilobum, -lobis rotundalis; la bium inferius irilobum, lobis Iateralibus intermedio paulo latioribus, palato convexo tenuiter villoso. (Pili corollae sunt breves, subclavati.) Stamina 4 didynama, antherarum

. loculis patenlissimis. Sıylus longitwdine calycis, sligmale

subcapitato integro. Capsula glabra, ovoidea, acuminata,

stylo peisistente coronata, calyce lerlia parte brevior, axi

4 lin. longa, haud usque ad basin seplicide bivalvis, val-

vae marginibus intus flexis inlegrae, apice dein post de.

hiscentiam divaricatac. Spermophorum-centrale, dein apice

Iberum. Semina minula, brunnea.

STEMODIA.

Char. gen. emend. Galyx 5 parlitus. Corolla tubu- losa, bilabiala, Jabio superiere inlegro v. emarginato, in- feriore trifido. Stamina qualuor didynanıa. Aniherae lo- eulis vemotis. Capsula bilocularis.

Sect. 1. , Modestia. Capsula loeulicide bivalvis. Spe- eies ‚Asialicae, an amnes? Seel. U. Diamoste, Copsula septicide bivalris. Spe- cies Americanae. n Obs. Conferaniur verba magistri R. Brown sub Scro-

falarineis et Veronica in Prodromo Florae Nov. Hollan- diae,

1 Modestia.

Hujus loci: Stemodia ruderalis‘Beiz e Gaertneri icone, Stemodia grandiflora Hamilt. et St. muraria Roxb. in Don Fl. Nepal. Prodr. ex charactere ipsius generico, et subsequens nova speties. :

“4. Sremopıa philippensis. N.

St. pubescens, foliis pseudo-oppositis petiolatis lau- ceolato - oyatis utringue nculis argule sewratis basi inte: gerrinis, spica terminali multiflera, calycibus ebractealis.

Ad pagum Tierra alta Lugoniae legimus ipsi.

Toia pilis arliculatis pubescens, in spica et apieibus magis. Caulis brachialim ramosus, erecius, subteres. Folia pseudo- -opposita, rarius alterna, petiolata, lanceolato- ovata, utrinque acuta, in ‚petiolum deeurrentia, ab inte: gerrima bası argute serräta, yenninervia, venis ulrinsecus subquieis sublts prominulis, vete vasculoso utrinque pu- bescente; 24 poll. Tonga, pollice paululum latiora, majo- raque; jüniora e toto pubescentia. Petiolus lamina bre- vior pollicaris longtorqud. Spica terminalis, basi relaxata, foliosa, apice densillora. Folia floralia, reliquis similia at minora, in media spica in bracteas abeunt anguste-lanceo- latas integerrimas, longitudine .ciroiter calycum, in summa spiea nondum florenle alabastris’ longieres. Flores oppo: siti aliemive ex azillis braetearum, solitarii, sessiles brevi- texve pedicellati; pedicelli ealyeibus ‚semmper -"breviores. Calyx ebracteatus, fundo campanulatus, extus pubescens, intus glaber, laciniis langeolalis acutis ciliatis. Corolla Iutea, tubulosa, bilabiata, fere semipollicaris, extus pu- bescens; labium superius hrevius angustfüs; inferius 1rilo- um, lobis rotundatis, medio paulo, minori. Siamina didy- nama; filamenta: filiformia glabra, inferiori tubo iuserta, antica longiora Iongitudine fere labit superioris. Anthera- rum omnium loeuli rolundi, disereti, eonnectivo filiformi, brevi, sursum areuato. Pistillum filamentis Jongioribus paulo

6

longius. Stylus filiformis ima basi pilosus, summo apice incrassatus, stigmate terminali. Capsula pubescens, ca lyceem paululum excedens, ovoidea, acwninala, loculi- cide bivalvis, utrinque secundum dissepimentum sulcala, apice dehiscens, dissepimento inlegro non disrumpenle. Spermophorum in quoque loculo dissepimento adıatum, illudque majeri ex parte obtegens, basi et margine a pa- riefe secreium, ibique ut in dorso seminiferum. Semina minutissima, sub lente forti elliplica, (6) costala et Irans- versim rugulosa, Juride lutescenti-fuscescentia.

“Adn.. Quae in herbariis nostris desideratur nosque effugit Stemodia camphorata Vahl (Symb, 2, p 69), stirps Ceylonica, e brevi et mala auctoris descriptione dubia, nul: laque adumbrata icone, aflinis nosirae videtur philippensi, sed caule superne lelragono nec tereli aliisque discrepan- tem, diversam suspicamur. Dodartia orientalis lu a Vahlio sua cum planta colata, ab illius descriptione tan-

topere aliena apparet, ut lapsum calami .erroremve typo- graphicum hie statuendum fore proponeremus,

U, Diamoste.

Hujus loci sunt. Stemodia maritima L., St. verti eillaris Link En. alı., St. trifoliata Reichb., $t. parui. flora Mt, St. suffruticosa et Jorullensis H. B. Kunth, St. palustris et, gratiolaefolia Ang. St. Hil, (Tist. de pl. 1. plus rem. du Bres. et du Paraguay 5 Livr. p. 216 et 217) et novae nostrae infra descriptae species.

a) calycibus chractentis. . 2. Sremooia parviflora Aiton Kem. ed. 2. MW p. 53% Link En. alt. 2. p. 144, excl, syn. Sprengelü. Stemodia arenaria. Z. B. Kıh. Nov. gen. et sp. %

pP: 288. 1. 175., Spreng. Syst. 2. B1. ewchuso ipsius &ynonymo: Conobea pumila Nov. prov. p. 18.

Herpestes diffusa 6. FPilld. n. 11444.

In ripa inundata fluminis Magdalenae prope Banco et el Peüon inter Mompox ei Morales, Majo florentem, legerunt Hamboldt et Bonpland hanc arenosa littora aman- lem, quam nos ipsi in St. Catharina imsula Brasiliae legi- mus, quam Sellowins e Brasilia meridionali misit, quam Beriero in insula Monpon deiexit. ©. Colitur in hor&s bo- tanieis, ubi et sub Corobese ovatae nomine occurril.

Faux corollae a parte filamentorum breviorum pilosa. Corollae limbus dilute caeruleus, tubus albidus.

3. Sramopm vertieillaris Link. En. alt. 2. p. 144., Spr. Syst. 2. p. 810.

Conobea verlieillaiis Spr. Nov. Prow. p. 13.

E Brasilia tropica et exiratropica misit Sellow. ©.

Quam inter plantas Sellowianas Brasiliae aequinoclia- lis pro slüupe sylvestri Stemodiae verticillaris habemus, ab hortensi nune vulgari planta valde recedit. Specimina fruclifera 16 poll. alta, ramis subradicalibus pluribus, ere- clis, simplieibus, elongatis, caule vix brevioribus ornata; herba crassier, robuslior, pube viscosa uberiori induta; folia lanceolata, lineari-lanceolatave, verticillata quaterna, ser- saturis iisdem ac in hortensi planta insignia, in infimo caule vix pollicaria, sensim decrescentia, in apicibus vix longiora calyeibus. Iniernodia brevia, in apieibus 5 eir- citer lin. Ionga, in inferiore caule police breviora (2530 in caule sedeeimpollicari); a radice ad apices usque om- nes verlicilli floribus ornantur axillavibus lot, quot folia. Flores subsessiles, pedicellis vix in inferiore caule distin- clis; peduneuli antem in culia planta ipsis Boribus Ion- giores saepenumero observantur.

Quae iterum e provinciis Brasiliac meridionalibus Sellowius misit speeimina, frustula erani, ramuli digita- les plantae depastae atque miserae, foliis saepe oppositis,

8

ramis tunc telxagonis ab aequinoctiali vegeliori planta dif- ferebant.

4. Sremopıa palustris Aug. St. Hilaire Hist. d. pl. I. plus remarg. d. Bresil et du Paraguay Fase. P. p. 216.

In. humidis ad ripam fluminis Rio Negro et ad mar gines paludum in provinciis meridionalibus Brasiliae Janua- zio florentem legit Sellow. 2%.

Sequentia in schedula adseripsit colleetor: „Radix „repens. Caulis ascendens. Folia opposiia ternataque, „Calyx viridis. Corolla violacea, palato hine convexo inde „eoncayo, albo.” Capsula eslycem fere aequal, axi sesquilineani.

5. Sremonsa Ayptoides N.

St. pubescenti-birsuta, foliis oppositis (cl tewnatis) ovato-lanceolatis argule dentalis, inferne anguslalis el basi auricnlata amplexicaulibus el integerrinis, spieis ler- minaltbus densifloris panieulatis, ealyeihus bibracleatis.

‘In provinciis. meridionalibus Brasiliae copiosam legil Sellow. 2. .

Herba hahilu Hyptidis s, Menthae, foliis opposilis, varius ternis quaternisve, ramis axillaribus erectis caule brevioribus pyramidato-panienlala, ex too pubescens hir- sutave, pilis in caule longieribus, arlieulatis, exispalis, rigidulis. Radix perennis, fibrosa, rarius (in udis?) slolo- nes agens. Caulis solitarius, erectus, simplex, telragonus, obtusangulus, angulis linea prominula notalis, ulnaris cu- bitalis elatiorque, infera denudata parte gracikior, super ramifera erassior, intemnodüs 142% pollicaribus. Tolia basi latiori rotundalo-aurieulala ei .integerxima semiam- plexicaulia, dein angusliora, conlracla, integerrima el sen- sim in laminam expansa ovatat, vel ovato -lanceolatam, aculam, argute serratam; margine apicibusque praeserlim dentium calloso-inerägsalis et sub lenle forli hine inds pilis detrilis quasi papillosis; nervo venisquo subopposilis

9

utrinsecus 3—4 arcuatim apicem petentibus supra planis, subtus prominenlibus et eximius pilosis, pilis celerum in. ulrague pagina sparsis. Tolia caulina maxima 2} poll. longa, pollice latiora; ramea minora, angustiora, minus di- stinete aurieulata et contracta. Rami axillares in vegetio- ribus speciminibus iterum ramosi. Caulis rami vamulique omnes apice spiciferi. Spica densiflora infera tantıum parle velaxata, florens subcapitata brevis, fructifera elongata vix. unquam duobus pollicibus longtor, e floribus conslans in- foliorum foxalium axillis solitariis subsessilibus v. bre. vissime pedicellalis. Folia floralia (bractene) opposita v. saepius teına quaternaque, infima foliis rameis similia, superiora calyce longiora, corolla breyiora v. paulo lon- giora, lanceolata, acuta, integerrima. Bracteae duae sub calyce, stniles’ laciniis ejus forma et longitudine. Calyx 5ßdus, eireiter 3 lin. longus, pilis patentibus hirtus, laci- nis anguste-Iinearibus subulato-acuminatis integerximis. Corolla tubulosa bilabiata, extus leviter pubescens, circiler 4 lin, longa; tubus caulem paulo superat; lahium supe- rius emarginalun, inferius trilobum, lobis subaequalibus oblusissimis, labiis longitudine inter se subaegualibus; Slamina 4 didynama, e fauce exseria, breviora duo labü superioris antherarıum loeulis sejunetis evidentius sunt in- structa. Stylus diu persistens, demum deeiduus, glaber, erecius, summo apice cernuus; stigma cunealum, lIruncalım concavum. Capsula calyce ‚brevior, ovoidea, axi diame- uum iransversum paulo supexanle, glabra, ulrinque se- cundum dissepimentum sulcata, sepüücide bivalvis, valvis demum bifidis, dissepimentum, e valvarım marginibus in- flexis formatur, qui margines in fruetu dehiscente basin versus conveniunt, apicen: . versus inter se et a spermo- phoro distant, ita ut loculamenta incompleta dissepimenlo superne pervio appareant. Spermophora duo Iimeaxia, axilia, a basi ad apicem porrecia. Semina minnla, spa-

nn

10

dicea, cylindracea, punctis elevatis in Iineas longitndina. les et transversales dispositis eleganter exasperata.

6. Sremonia stricta. N.

St. viscoso-pubescens, foliis obovatis acutis dentatis inferne angustatis et basi subdilatata sessilibus et inlegerri. mis, inferioribus opposilis, superioribus ternis, spica ter minali verticillata, calyeibus bibracieatis.

Semel e Brasilia ixopica Sellowius misit specimina florere incipientia. %. j

Radix obliqua, fibrillose. Caulis simplex, ramulis axillaribus raxius evolutis, strietus, 'obtuse tetragonus, au- gulis linea prominula notatis, .infera piaeserlim- parte hir sutus, pilis articulalis patentibus atque erispatis longis, supera parte viscoso-pubescens, pedalis ulnarisque, inter nodüs sesquipollicaribus longioribusque, infimis breviori bus. Folia sessilia, obovata, acuta subduplicato inaequali ter serrata, inferne angustata, basi subdilatata obsolete au. viculata integerrima, foliis superioris speciei revera simr lia, at breviora et latiora, nec quoad marginem, nervos, pubescentiam abhorrentia, nervo subtus ad insertionem valde hirsuto; ommnia internodiis breviora, inferiora magis obovata, maxima pollice paulo longiora, 9 Iin. lata, op posila; superiora sensim minora, angusliora, verticillata terna. Flores quam in praecedente specie minores, 3 cir- citer lineas longi, in verticillis superioribus axillares, solt tarüü, breviter pedicellati, spicam verticillatam, foliosam, © toto viscoso-pubescentem sistentes. Tolia floralia reliquis similia, fores superantia. Calyx bibracteatus, omnino st. ınilis praecedenti sed brevior. Tubus corollae calyce fere duplo longior,- labia minus ampla quam in St. hyptoide Genitalia oranino similia. Capsula matura nobis deest E nimia cum praecedenüi affinitate huic tribui adnume- rare non haesitamus. Species ceterum in magis evolutis fructiferisque erit recognoscenda speciminibus.

11

GEOCHORDA. N.

Char. gen. Calyx 5 partitus aequalis. Corolla in- fandibuliformis, limbo subaequali 4 parlito. Slam. 4 sub- aeıgualia breviter exserla; antherae, oblongae, biloculares, loculis oppositis medifixis. Capsula calyce persisiente in- elusa, bilocularis, loculicıde dehiscens; dissepimentum e valvarım margine involulo; spermophorum centrale sli- pitatam.

1. GEoczonoA cuneata N.

In Brasiliae meridionalis provinciis Rio grande do Sul et Montevideo legit Sellow. % s. %?

Herpestes glechomoides Spr. Syst. Weget. IP. 2 p. 234. (e diagnosi, speeimine autographo non viso.)

Radix. sublignescens. . Caules articulati, teretes, fla- gelliformes, prostrati, erassitie fili emptorüi, cubitales lon- gioresque, ad nodos hinc inde radicantes, radiculis paueis simplieibus, internodiis variac longitudinis ad 3 poll. usque elongatis. Folia his breviora, opposita, terna qualernaque, ramis axilleribus abbreviatis hinc inde fasciculata, ex obo- vata rotundatave lamina cuneata el in peliolum attenuata, peliolis ima bası connatis; lobata, lobis .crenatis, vel. ixre- galarıter et interdum duplieato;crenata, in cuneala parte inlegerrima, nervo medio subius prominulo, venis penna- tim dispositis, sub angulo acuto crenas majores petentübus, subimmersis; majora cum peliolo 15 Ein, longa, 7 1. lata; minora obtusiora, 6 lin..longa, 4} lata. . Caulis junior, ‚nodi, petioli, pedunculi, calyces pilis .articulalis longis cxispalis plus minusve teguntur; folia ceterum glabra. Tlo- res axillares, pedunculati, e nodis etiam tetraphyllis bini; pedunculi folio breviores, ceterum valde variabiles longi- tudine, saepe brevissimi, filiformes, tereies, unillori. Calyx ebracieatus sublanuginosus, 3 circiter lin. longus, profunde 5 partitus, lacinlis anguste Janceolalis, acuminalis, acutis.

12

Corolla infundibuliformis, iubo brevi intus ad basin pu

bescente, limbo amplo (expanso in diametro 4— 5 Iin.

met), subaequali, 4 parlito, laciniis rolundalis inlegert, mis. Stamina laciniis alterna iisque breviora, filaments glabris in inferiori iubo inserta. Capsula oblonga, calyeı dimidio cireiter brevior, acuminata, siylo persistenie apı culata, lateribus compressis secundum dissepimentum sul calis. Semina minuta.

GERARDIA.

Char. gen. Calys 5 fidus v. 5 dentatus aequalis Corolla infundibuliformi - campanulata, :obscure- bilabiala,. Iimbo 5 lobo. Stamina 4 didynama. Antherae sagitiate bilobae. Stigma incrassatum. Capsula bilotnlaris, loc kicide dehiscens, dissepimento” lardius solubili.

Seci. 1. Gerardiae gemuinae, genitalibus inclusis. Sect, 2. Dargeria, genitalibus exsertis.

: = . 1% Gerardia.

1. Genannıe communis. Nb.

G. annua, glabra, folis Knearibus enrtilagineo-mar ginatis, floribus subsessilibus, laciniis calyeinis elongati capsulam emarginatam obliquam superantibus.

Plantam in ommni Brasilia vulgarem legimus ipsi al’ fretum insulae St. Catharimae. In Brasilia iropica, in Bra siliae meridionalis campis bumidiusenlis vulgatissiman (Rincon do Gallinas, Salto grande eic) Februaio fe rentem collegit Sellowius. ©. :

Berbacen, anmua, glabra, pedalis, bipedalis et altior Radix fibrosa. Caulis obsolete tetragonus, e foliorum inter stitüs ulringue sulco exaratus deorsum decurrente et linei duabus elevatis limitato, sulcoque altero e foliorum dors' decurrente, nullis Emitato lineis; erectus, strietus, infer parle jam' sub anthesi 'saepius' demudatus, inedio raml

13

opposilis execlis insiuctus, ipsp brevioribus, vel, in speci- minibus vegelioribus, ejusdem altitudinis. Internodia quam- plurimum pollice breyiora. Folia sessilia, linearia, acuta, margine oculo armalo quasi cartilagineo - cvenulata, nec tamen scabra, nervo medio subtus prominulo; caulina in- ternodüs longiora, maxima ad summum bipollicaria, vix linea laliora; ramea et floralia minora internodtis breviora; pseudo-opposila, oppositione saepius paululum perturbata, nunguam tamen sparsa evadunt. Flores azillares, soktarü, opposili, subsessiles, in apieibus caulis et ramorum sub- spicati, magniludine Treviranae coceineae Wild, Pedun- culus ad lineam et ultra elongatus, nervis e calyce de- eurrentibus angulatus. Calyx campanulalus, decemneryis, quinquefidus, laciniis Jongitudine inaequalibus et variabi- libus, anguste linearibus aculissimis, sie ut folia margi- natis, tubo corollae brevioribus, capsula dein longioribus. Corolla oblique lubulosa infundibuliformis, tubo superne leviter pubeseente. inferne ei limbo subglabro, limbo quin- quelobo subbilabiato, labio superiore bilobo, inferiori iri- lobo, 1lobo medio minori, omnibus rotundatis, obiusis, ciliatis. Siamina didynama, loborum -sinus atlingentia; filamenta* paulo supra basın inserta, filiformia, glabra; antlıerae medifixae, sagittätae, glabrae. Stylus inclusus; sigma breviter elavatum, obtusum. Capsula loculieide de- hiscens, oblonga (fere 5 lin. longa, vix 2 lin. lata), com- Pressa, apice emarginata, basi minuta styli persistenle apiculata, subobliqua, loculamento nempe antico sacpe po- stico -longiori, Iateribus secundum dissepimentum sulcatis. Dissepimentum e toto seminiferum, e marginibus valvularum involutis oxtum. Semina elliptica, nigricantia (2 Tin. longa). Testa seminis eleganter laxe reticulala, undique in alam expansa. Tota planta siecatione nigricans.

2. Gerannra Zinarioides. Nb.

G. perennis, glabra, foliis Iinearibus, floribus pedun-

culatis, dentibus ealycinis- acuminatis, capsula emarginata subobliqua brevioribus.

In provinciis meridionalibus Brasiliae legit Sellow. %.

Herbacea, glabra. Specimina nosira supera canlis pars vel rami cubitales, crassitie Iineari v. bilineari, cavo medullari tertiam diameiri partem occupante, virgati, te- tragoni, lineis elevatis ab insertione foliorum decurrenti- bus, folis ramulisque pseudo-oppositis ornati, oppositione summitates versus paululum perturbata. Internodia ad | summum sesquipollicaria, saepius multo breviora, crebriora. Folia sessilia, lincaria apice attenuata, acuta, nervo medio marginibusque (in siceis saltem) plus minusve revolutis sublus prominulis, internodiis Tongiora; eanlina maxima 2% poll. longa, 2 lin. lata; ramen floralingue minora, angustiora. Flores in apieibus axillares, solitarüi, oppositi, , pedunculati, subracemosi, illis Chelones campanulatae ma- gaitudine et forma aeqmiparandi. Pedunculus angulatus, 4-—8 lin. longus, nudus, ereetus (angulo sernirecto), fru etifer apice incrassatus, subclavatus. Calyx ebracieatus, campanulatus, 10 nervis, nervis in fruclifero magis con- spienis; 5 dentatus, dentibus acuminatis, acumina variae longitudinis, florens minor 3 fere lineas longus, fructifer ampliatus. Corolla extus pubescens, Yimbo glabrescenie ciliato, e tubo brevi oblique campanulata et ventricoss, subbilabjata, limbo 5 lobo, lobis rotundatis. Stamina äidy- nama inclusa,' filamenta longiora profundius inserta, omnia parce villosa, villis arlieulatis. Antherae oblongae sagit- tatae, lobis breviter mucronalis, medifizae, ad rimam vil- losulae. Stylus recius, apice sensim incrassatus, i in sig subelavatum abiens. Capsula quam in Gerardia communi katior, 3% Iin- lata, calycem superans, axi 5 lineari,. emar- ginata, non exacte aequalis, loculo anlico paulo altiori. Semina minuta angulata, testa laxe reticulata. Exsiceata nigreseit.

14

45

3. Gerannıa genistifolia. Nb.

G. perennis, scabriuscula, foliis lanceolatis acutis tri- plinerviis margine scaberrimis, Noribus peduneulatis, den- bus calyeinis brevibus Jalis acuminulatis.

In Brasilia meridionali lectam transmisit Sellowius. 2.

Specimina pauca, florere incipientia.

Planta herbacea inferne lignescens, pilis inconspicuis brevissimis seabriuseula. Caules virgati, foliis ramisque virgalis verlicillatis ternis dense vestiti, lineis elevalis ab inserione- foliorum deotsum deenrrentibus hexagoni. Folia sessilia, erecla, lanceolata, acula, Iniplinervia, nervis sub- tus prominulis, margine scaberrima, internodiis multo lon- giora, maxima caulina 24 poll. longa, 5 lin. lata, ramea multo minora opposita, perturbata oppositione in canle et ramis sparsa evadunt. Flores in’ apieibus caulis et ra- monım. axillares, solitarli, teıni et oppositi, pedunculati. Pedunculi folio suffuleiente breviores, 2—4 lin. longi, nudi, aut magis elongali, in ramulos abeuntes, flore ter- minali bracieisque binis axilla Nloriferis insiructi. Calyx campanulatus, brevis, 5 dentatus; dentes breves, lati, acu- mine brevi acuti. Coxolla praecedentis speciei, forma, wagniiudine, pubescentia, cilüs. TFilamenta basi et apice villosa; antherae oblongae, sagiltalae, lobis mucrenatis, tima parce villosa. Stylus praecedentis. Capsula deest. Exsiceando nigrescit. -

4. Geranoıa brachyphylla. Nb.

G. fruticosa, glabra, foliis parvis anguste lanceolatis mucronulatis, floribus pedumeulatis, dentibus calyeinis bre- vibus acutis, capsula ovoidea brevioribus.

In Brasilia aequinoctiaki bis legit Sellow. %.

Fruticosa, glabra, laevis. Caules e ıhizomate brevi, Crasso (crassitie digit), pedales, cubitales, erassitie pen- Nae passerinae et eorvinae, im quarium annum perennan- tes, parce inordinate ramosi, inferne denudati, angulati,

16

cieahisati, eicatrieibus termis vel opposilis, internodiis crebris 2——-3 linearibus; rami hernetini foliosi. Folia pseudo-opposita, oppositione sursum plus minusve per- turbata, sessilia, internodiis paulo longiora, anguste lan- eeolata, mucronulata, carnosula, circiter 4 lin. longa, 1 neam lala. Flores in summitatibus axillares, opposili alternive, solitarii, pedunculati, Pedunculus folio sufful- ciente brevior, sub fructu paululum incrassalus, nudus, incurvus, sursum uncinatus flore erecto, Calyx campanı- latus, 10 nervis, 5 dentatus, dentibus brevibus acutis Corolla @. linarioidis forma, pubescentia, eiliis, sed paulo minor. Filamenta ima basi pilis paueis instructa. Antbe rae oblongae sagittalae, glabrae, lobis mucronatis. Stylus ut in superioribus. Capsula calyce duplo fere longio, axi quadrilineari, loculieide dehiscens, dissepimento de num solubili quadrivalvis; vetusliores solummodo vidk mus effoetas.

2. Dargeria.

5. Gemannıa gnidioides. Nh.

G. fruticosa, racermo subsimplici paueifloro Töliose; follis anguste lanceolatis acutis in peliolum angustalis.

In Brasilia aequinoctiali collegit, Sellow. tr.

Frutex glaber.. Rami novelli calyenmque margine: sub Iente forti pilis brevissimis obsiti, quam in G. gen stifolia rarioxibus, tenuioribus, mollioribus. Rami veft stiores denudati, corlice- einerascente, obsolete letragen! Jdense ceicatrisati, Imeisque prominentibus a cicatrieibu decurrenlibus eleganter exsculpti, juniores foliosi, eximi telragoni. Fola, internodiis brevibus, ramos dense vesti enlia, pseudo-opposita, peliolata, anguste lanceolata, acuti subinde breviter cuspidata; margine laevia, basi acuta I petiolum brevem deeurrentia. Petjolus supra planus, sul tus convexus, in costam mediam folii subtus prominenter

abien

17

abiens. Folia adulta cum petiolo 114 poll. longa, 2 lin. lata.. Flores in summitatibus azillares, solitarii, oppö- siti, pedunculati. Pedunculus folio brevior, 4-—5 lin. Ion- gus, nudus, incurvns, Slore frucluque erectis; fruclifer apice incrassatus. Calyx ebracieatus campänulatus, inconspiene- decemnervis, 5 dentatus, 'denüibus brevibus latis muero- nulatis. Corolla tubuloso-infundibuliformis, eurvata, extus pubescens, limbo profunde 5 lobo, laeinlis ovatis obtusis- simis cilialis, tubo pollicari cireiter Iongitudine corollae G. linarioidis, quae campantläta, mais est: inflata;' - Sta- mina 4 didynama, longe exserta, terlia sua parte corellam superantia. Tilamenta in inferiori tubo ung serie inserta, ibidem apiceqne valde villosa, pilis articulatis in. media parte rarescentibus, Ipsa corolla inius ad insertionemn filanentorum, dense villosa,. celerım 'glabra: Antherae biloculares,' ovatac, cordatae, mediftzae, ad rimas -dense villosae, villis longis, artieulatis (sordide albidis). : Fila- menta’in alabastro elongata jamjam observantur, apieibus antrorsum Slexa. Stylus longitirdinie slaminum; apice an- trorsum flesus, stigmale paululum crassiori; Flores api- ces occupant ramorum, quorum innoyatione.capsulae in inferioribus vamis observantur, post maturitatem ih vetu- slieribus denudalis ‚superstiies. Capsula omnino G. bra- Chyphyline, ovoidea, axi. quadrilincari, basi siyli apieulala, . biloenlaris, Ioenlicide dehiscens,; dissepimienio demum so- fabili quadvivalvis. Spermophora eentralia medium disse- Pimenti occupant, libera convexa sua facie undique semi- nifera, Semina parva, numerosa, in velustioribus quas vidimus erpsulis supererant modo abortiva. Eodem mode W alterius seclionis exsiccatione fit nigra.

5. Geranoıa cassarea. Nb. G. finlicosa, racemo composito multifloro Tolioso

terminali, foliis Iinearibus acutis basi angustatis pseudo-

fascicnlatis. nn . Ir Bd. 18 Heft, . 2

18 | \ In Brasilia aequinoctiali legit Sellow. %. (Ramos tres floriferos accepimus.) :

Frutex oppositifolius, glaber, laevis. BRami virgati, denudaia basi obsolele teiragoni, solito more eicatrisali et exsculpli, sursum dense foliosi; foliis, ramis axillaribus non evolutis, quasi. fascieulatis. Folia internodiis multo longiora, linearia, apice ‘acuta, basi angustala et in petio- lum decurrentia,' nervo medio subtus prominente; maxime evoluta 15 kin. longa, 1% lin. lata. Inflorescentia: racemus eompositus, terminalis, copia et splendore florum specta- bilis. Flores solitarii, oppositi, peduneulati, ex axillis proveniunt foliorum summorum rami et ramulorum su- periorum abbreyiatorum. Pedunculus nudus, reeliusculus, 4 iin. longus. Flos, calyx, corolla ct genilalia praece- dentis. Calyx paulo anguslior, dentibus ergo minus dila- tatis, ceierum pariter "mucronulalis, pubescenii-ciliatis. Corolla iubo longiori (1% poll.), paulo angustiori, magis euxvatoz; limbi lacinfis longioribus angustioribus elliptieis. Genitalia eadem longitudine exserta.. Ovarium subrotun- dum biloculare.. Capsülas non gerunt nostra specimina, nec immalturas \..

\

‚Species falsae. Gerardia digitata Spr. Syst, 2. p- 808. est Convol- ‚vuli species (secundum specimen autographum auctoris). Gerardia brasiliensis Spr. Syst. 2. p..806. vide sub Franciscea. : .

.. NORTENIA. . Dupetitihouars Gen. Madag. p. 9. n. 27. ex Eneycl. ‘bot. XII. p: 108.

41. Nonrema. Thonarsii, Nb. Norleniae ‚species Madagascariensis et "Mawsitiana (var. magis hirsuta) Aub. dp. Tale

19

Torenia pedunenlata. Wild. Hb. n. 11547 (planta madagascariensis a Thouarsio comm.)

Torxenia veronieifolia. Pilld. Bb. n. 11546. (planta mauritiana @& Thouarsio comm;) j j

In Brasiliae provineia Rio. Janeiro in uliginosis post Botafoginem Aprili florentem legit Beyrich, in insulis Ma- dagascaria et Mauritii Dupetit Thouars, 4, °: . :

Herba tenella, pelielis connatis ‘oppositifolia, - spitha- maea, vix ungquam pedalis. Radix fibrosa, nisi repentem dicere mavis, caules enim annolini. prostrali e nodis radi- ces fibrosas novosque proferunt caules. 'Caulis Tetragonus, inferne praeier nodos glaber, vamosus, irregulariter. bifar- eus; omnis axilla gemmam fovet,' nımc evolvitur ulraque gemma axillaris pari. vel dispari vigore, ipsa gemmma äpi- . eali yel aborlienie vel evoluta, nunc'altera tanlum, nunc abortit utraque caule elongato. .. Tufmi caulis nodi hine inde radieulas edunt. Internodia bipollicaria. Folia inter- nodiis breviora, ovata, ovalo-lanccolatave, Acntiuscula, de- Presso-serrata, supra plana, nervo' subius venisque, dix- &iter tribus tenuibus, prominulis; in petiolum' "decumen- ta, ‚petiolis canaliculalis basi connatis, pilis subulatis ri- gidulis. albis simplicibus nec articulatis stipularibus. TFo- liorum lamina 6 cireiter Hin. longa,. 3'Iata, petiolo bili- neari, Folia superiora paulo miinora in -lanceolatam ver- gunt formam. -Pili supra deseriptis: similes gemimnas et alabastra novellosque ramos, petioli margines, foliorum hervos subtus, pedunculos angulosque calyeis plus minusve Oecupant, iisdem ‚partibüs provecliori aetale calvescenti- bus, Inflorescentia *): umbella spuria (racemus abbrevia-

*) Inflorescontiae desoriptio e sententit Chamissonis est. data, mieam

de hac- Pazte proponendam hic.subjungo- Pedunculi 1-5 axillares

Pseudo-umbellati, xzamo ex eadem axilla subveniente pseudo-alaes. Crüulis ipse trichotome zamosus, ramo-altero axillari abortiente pseu«

do-dichotonms. Editor, 9 "

Re 20

tus) terminalis,. hine alaris et saepissime abortu alterius rami psendo-axillaxis (caule ex inflorescenlia dichotomo), e peduncnlis paucis 1—5 conslaus, Letragonis, audis, bra- cteolis ad inserlionen stipatis lineari -filiformibus minulis. ‚Pedunculi unius ejusdemgue infloresceniiae non sunt co- aetanei, juniores nondum evoluti hixsulissimi, adulti floriferi erecti, folio fere duple longiores, frucliferique reflexi conso- ciantur. Flos cum calyce 5.eirciterlineas longus, calyx fructi- fer .paulo auetus ejusdem longitudinis. Calyx ebracleatus, ‚tubulosus, angulalus, subseptemnervis bilabiatus, irregulari. ter dentalus, dentibus aculis 4-7. Corolla iubulosa, cur vata, bilabiala, labio superiori emarginato, ihferiori ixilobo, lobo medio paulo longiori, omnibus rotundatis obtusis; Ia- biis longitudine subaequalibus. Stamina quatuer didynama inelusa, filiformia, glabra, brevia, in superiori tubo paule infra faucen inserta.: :Aniherae loculis apice aflixis sibi oppositis. Siylus.unieus, ex toto leviter curvatus, apice compressus, dilatatus, ‚Stigma uni (bi?) iamellatum. Cap- sula membranacea, ‚cylindracea, acuta, longitudine calyeis esque inclusa, biloculauis, bivalvis, septifrage dehiscens. Spermophorum axile, lineare, medio dissepimento inne- tum, a. basi ad apicem. porreeium. : 'Semina minuta, sub- globosa, serobiculala, Inlescentia, copiosa. Adn.1. Vandellia.diffusa Hort. Berol. (1%. En. alt. p. 144! Sieb. Fl. Mari. exs. n.- 304! Vandellia repens Aubert ‚Dupetit Thonars in Hb. FPilld, n. 115871. planta manritiana cum .marlinicensi ad amussim eonvenil),' vin 2 Torenia_ genexe .differt, quam Fandelliae valde affinem R. Brown jam praedicat. Norienia nosira certe Toreniae affınis sed abunde diversa. Character genericus Linnaeanus Vandelliae, a recenlioribus magis. magisque nubibus obrutus, eum planta hortensi nullo modo"chnvenit, sin 'au- tem. hortorum planta pro Linnasana est "habenda, ut plu- rima suadent, characler genericus recognoscendus est ei

21

emendandus. Marurca guianensis Aubl. a Vahlio generi, Fandeiliae adscripta, a nostra Fandellia diffusa plwi- bus nolis, ne dican omnibus, recedit, omnino non conge- neres. P. diffusae nostrae calyx tubulesus, 5 angularis, 5 dentalus; corolla et genitalia Zoreniaes capsula oblonga, biloeularis, seplifrage dehiscens, illi Norzeniae ommino requalis et ut illa a Torenia (in qua magis plobosa) ma- jore longitudine solummodo diversa.

Ad. 2. De geographia plantarum agenlibus Norze- niam Thouarsii ci Fandelliam diffusam indicamus in America tropica simul et insulis Oceani indiei indigenas; Herpestes Alonnieria vero vulgalissima ubique inter tro- picos slirps a maritimis non abhorret locis.

BEYRICHHA. N.

Char. gen. Calyx profunde 5 parlitus, laeinüüs in- aequalibus, poslica minhna, duabus lateralibus quam anti cae majoribus. Corolla tubulosa bilabiata, labio utrogue integro. Stamina 4, postexiora 2 fertilia exserla, anieriora sterilia inclusa. Stylus apice incrassatus, sligmate cupuli- formi terminali. Capsula bilocularis, bivalvis;, septicide de- hiscens, spermophoro centrali, demum. libexo. ‚Semina RU merosa scrobiculata.

Weget. Werba pseudo- oppositifele, pilis: artienlatis, Norihus ‚solitariis axillaribus oppositis spieatis, calycibus

tribracteatis. . . . Nom. In honorem Caroli Beyrich hortulani, qui

Regio jussu Brasiliam missus ad plantas petendas, multa am viva quam sicea velwlit Vegetahilia.

1. Bevaema ocymoides. Nb: -

In -humidis post Botafoginem::provinciae Rio de ‚Ja- neito Brasiliae Ociobri wietise. loreniem -fructiferamque, hanc. reperit plantam novam O. Beyrich, 4. m iu

Herba .pubescens, in speciminibus allatis Iacsis et depastis ad summum sesquipedalis, elaliorem, uti videlur, staturam naneisci possei, quum relicta caulis basis, crassi- tie sua, majori altitudini respondent. Radix ramosa. Cau- lis tetragonus, angulis linea prominente notatis, ramosus. Folia ovata, a medio superne serraia, deorsum integer- xima, in petiolum brevem attenuata, supra plana, subtus nervo venisque utrinque 3—4.prominulis; canlina adulta praeter marginem calvescenlia, cum petiolo 1} x poll. longa, 2 poll. lata; ramea elliptica, minora; floralia superiora mi- nima, integerrima, calyce tamen longiors. Inflorescentia: Spica terminalis, foliosa, densiflora, demum elongata et infera parte remotiflora. Calyx tribracteatus, bractea an- terior mıaxima, lale ovata, oblusa, laterales subdimidiato- ovatae multo-minores. Calyx ad basin usque quiquepar- - tus, lacinia postica minima filiformi, laleralibus lanceo- Iatis,.majoribus quam, anticae lineares. Corolla cireiter A lin. longa; tubo calyce paulo longiori, basi Iatiori; fruce angustiori, intus pilosulo; "Jabia longitudine subaequalia, superioris margo Treflexus,- inferius reflexum. Tilamenta filiformtia, glahra, in supexiori tubo inserta. Antherae me- dißixae. biloculares, loculis discretis eiliptieis glabris ct mutieis. Stylus Nliformis, exsertus, staminibus Tertilibus brevior, apiee incrassatus, süigmate ceupuliformi terminali. Capsala ‚calyce brevior eodemque tecta, 'membranacen,

„ovoidea, glabra; spermopharum 'cylindricuin. Semira co- piosz, r minuia , fusca,

R

a GLOSSOSTYLIS N. v. Char. gen, Calyx. campanulalus, 5 fdus,"laxus. Co- volla ‚oe tubo brevi campanulata, -inaequalis;' limbo inferne poirecto. . Stamina 4. didynama, Antherae - eordato-reni-

formes, loculis oppositis. Stylus inewvus,. stignate Ian- ceolato-cochleati uncinato- iecmyäio, -Capsula: bilocnlaris,

23

bivalvis, loculicide dehiseens, dissepimenio demum libero; spermophorun lanceolatum dissepimento adnatum, axi brevius. Semina copiosa, vbconica, gracilia, tenuissima, scrobiculata. -

Yeget. Herba folüs pseudo-oppositis, floribus azil- laribus subsessilibus, calycibus bibracteatis, pilis artioula- üs hispida et asperifolia.

1. Grossostyuis aspera. Nb.

In Brasiliae provincia Rio Janciro in Tossis prope St. Annam Decembri florentem fructileramque Iegit Bey- sich. ©.

Radix annua, fibrosa. Caulis solitarius, subsimplex, ereclus, sirietus, obsolete tetragonus, 14-—3 pedalis, foliis psendo-oppositis, oppositione versus apicem perturbata, ranıis paucis axillaribus gracilibus caule mulioties breviori- bus. Folia-breviter peliolata, oblonga, acuminata, acula, basi subtruncato-cordala (elongato-triangularia), grosse et inaequaliler serrata, irinervia, supra plana, nervis venis- que sublus prominulis; maxima 2 poll. longa, $ poll. lata, internodiis plerumque longiora, apicem versus sensim de- exescenlia, in inferiore caule minora e} cilius marcescen- ta. Pili albi, rigidi, patentes, arlieulati, subulati, tuber- culo conico eui insident facile secedentes, delxiti scabri- liem relinquentes; in caule majores et ut in pagina supera foliorum dispersi, in aversa nervos solummodo sequun- tur. Tloxes in axillis foliorum, pedicello semilineari suf- fulti. Bracieae filiformes, ealyce breviores, hirsutae. Calyx campanulatus, laxus, 10 neıvis, ad medium usque 5fidus, laciniis triangularibus erectis, nervis margineque hispidis, intus elaber; floriferus 3% Hin. longus, frmeliferus anetus. Corolla 5 lin. cireiter longe, venosa, glabra, e tubo brevi dilatata, campanulata, limbo (m vivis yecognoscendo) obli- que irumcato? bilabiato, Tabi6 infexiori porrecto? Speciem eorollae Digilalis prae se ferre videtur. Genitalia inchusa.

m - 24

Stamina 4 didynama fertilia. Filamenta filiformia, nuda, summo tubo inserta, per paria curvato.convergentia, an- . iheris approximalis: Antherae biloculares, cordato-reni- formes, sinu alfixae, loculis opposilis rima laterali dehi- scentibus. Stylus’ filiformis, glaber, incurvus, stigmate lan- ceolato-cochleari uncinato-recurvaio. Capsula globulosa, magnitudine Pisi, membranacea, glabra, calyce aucto in- clusa, stylo persistenie instrucia, bilocularis, bivalvis, dis- sepimento contrario, secundum dissepimentum extus vix sulcata,; marginibus lineam paulo ‚elevatam efficientibus. Dissepimentum post dehiscentiam liberum, siyliferum. Spermophorum in quoque loeulo Janceolatum crassum, dissepimento adnatum, axi brevius nee apicem atlingens.- Semina numerosa, oblonga, obconica, gracilia, tenuissima, . serobiculaia, totam implentia capsulam.

Adlnot. ‚Lindernia montevidensis Spr. Syst. 2. p. 769,

Seroafularineis amandetur., Planta enim e Solanearum ordine, Nieremibergiae affinis«

PCI EL FE Be | >) Ge A SEE Ze

ORCHIDEAE ARCTICAE *).

(Confer. L. S Richard de Orchideis Europaeis. Men. : du Musee 4. p. -—— R. Brown. Prod, fl. nov. Holl. p- 309. Ed. En jr Es. 3. p. 165. Hort. Kew. 5. p. 198. Ed. Nees ab Es. 2. p. 1.)

Kamischatca. ÜOxrchis latifolia L.? Var. Beeringiana N, Camtschatica N.; ; Calypso borealis Rich. Uypripedium macranthum Sw.; Corallorhiza intacta R, B. .

Unalaschca. Oxchis latifolia L.? Variet. Beerin-

. giana, N.; Habenaria borealisN., Schischmareffiana N., Cho-

risiana N., viridis R. B.; Spirauthes Romanzoffiana N.;

Listera cordata R. B., Eschscholziana N.; Cypripedium

..guüttatum Sw.; Malazis diphyllos .N.; Corallorhiza in- tacta. R. B.

Undeeim Orchidearum species solitudines Unalasch- censes decorant; Ilabenaria borealis, Listerae, Cypripedium, magna speciminum copia, magnum sibi in Flora vindi- cantes Jocum, majoremque quam ulla apud nos familia-

. tum species. Quae ab Unalaschea Boream ‚versus jacen! littora et insulae nec unieum nobis obstulere specimen. '

In insulas aequinoetiales oceuni magni Orchideae Perpaucae a terra matre illis Juxuniante transeurrunt. Quam Orchideis dives sit Java, Blumius renuntiavit. Interioris Lngoniae sylvae ires tantum species nobis obstulere, duas kabitn Goodyerae (altevam florentem, alteram indelermi- "Bandam), texliam fracliferam habitu Bletiae. 5

+ O-Wahn, Sandvicensium in sylvis meontium imbre madidis unicam, alebat speciem .habitu ad. Goodyeram acce- 9% Auctore: solo, Adelherto de Chamisso, Kditor.

26

dentem. Ab insulis coralligenis omnino exulantur Or- chideae.

California nullam, Chile unicam nobis solvit speciem, Spiranthem diureticam Rich. Feuil. 2. T. 17.

Orchideis Brasilia parasiticis, Promontorium bo- nae spei Verrestribus abundant; parva autem messis no- stra. De Brasiliensibus Länkius exspeetatur dieturus. De Capensibus dieens 'Thunbergius nosiro ' aevo non suffieit. Species enumerat 57, unicam parasilicam. Her- barii.regii dives collectio speciebus Orchidearum capensium 101 gloriatur, parasilis 6. De his forsitan in faturum, si nobis cupientibus non denegatur copia herbarium "Thu- bergianum visendi.

ORCHIS L., R. Br., Rich.

4. Oranıs latifoka. L. (?)

Variet,, Beeringiana. Nob,

Laciniis calycinis acutis subulatis.

Confer: Gmel: Sib..1. p. 24.

In Camtschatea ei Unalaschea.

Tuberibus palmatis; eaule ad inflorescentiam usque folioso; spica ovata; bracleis flores superantibus; forma, magnitudine coloreque florum; labello pubescente; lacinia- ‘rum longitudine, tilobo, lobis lateralibus erenatis, inter medio acuto; calcare conico dimidia cireiter Jongitudine germinis et eaet. belle cum vulgari nosira Orchide Iatifolio eonvenit, quae sese nobis vulgaris Petropauli, rarescensqu® Unalascheae obstulit, tunc temporis pro tali habita. ° Nune doeuit nos speciminum siccorum 'collatio diserimen gr vioris 'momenti unleum in laciniis calytinis esse situm; obtusis in genuina O. lalifolia, acutis subulatis .in beerin giana, hac nola ad O. incarnatam L., nobis- parumi ce"

27

gnitam, accedenie. Omnibus perpensis pro varietate O: latifoliae non habere nequimus.

Specimina camischatica praecociora, primis mensis Julii diebus lecta, admodum gracileseunt; folia illis basi altenuata, subrecurva; inferiora. obtusa, —- Specimina Una- lascheensia similiora nostris, folia illis lata, inferiora apice latiora, quod et in genuina O. latifolia nennungquam occurrit. "

2. Orcas Camischatica Nob.

O. tuberibus fusiformibus indivisis (?), caule folioso, foliis latis, bracteis inferioribus germine duplo longioribus, labello longitudine laciniarum cuneato trilobo, lobo inter- medio breviori obtuso, calcare dimidia, labelli longitudine, eylindrico, anirorsum uncinato. ,

Ad portum Petropauli Camtschatcae praecedente rarior.

Speciem caule elatiori folioso; foliis: latis; Sloribus rubris, longe bracleatis, in germine longiori minutis, bre- viter calcaratis insignem, frustra inter deseriptas quaesivi- mus. 'Tubera e reliquiis fusifprmia et indivisa fuisse vi- dentur, radiculis fibrosis pluribus erassiuseulis longiusculis collum xadieis eingentibus. Caulis ulnaris, cvassitie pen- Nae corvinae, ad inflorescentiam usque folüs 8--10 ve- stilus, vaginis subradicalibus 2—3 aphyllis. Folia ellip- tica, acuminulata mucronulatave, nervosa, nervis 5 prima- rlis insignioribus; inferiora minora, latiora, ‚obtusiora, vä- Sinantia, vagina obconica laxa; media’ mazima, 3% pollices longa, 12 lata, amplezicaulia; superiora lanceolata, sessilia. Spica 3—4 pollices longa, infera parte laxa, floribus bra- Cleis suffultis, summis foliis similibus, germine duplo lon- Sioribus. - Germen contortum, gracile, 7 lineas longum. Calyx fomicatus; laciniae lanceolatae, trinerviae; exterio- res acquales, majores, 3: eivciter lineas longae, ‘compari-

bus paulo distanlibus; internae consimiles breviores angu- \ Slioresgue. - Labellum pubesceiis, laciniis vix' longius, 'eu-

28

neatum, apice irilobum, intermedio Iobo .breviori obtuso; ealcar eylindıicum breve, dimidia labelli longitudine, an- trorsum curvalum el uncinatum.:

HABENARIA. RB. 1 Tribus H. Iyperboreae.

(Oresis. L., S., W.)

1. Hasemarıa borealis. N.

H. caule folioso, spica eylindıiea, bracleis ereclis flo- res superanlibus, calcare dependente germine paulo breviori, labello indiviso obluso patente longitudine laeiniis conı- paribus. -

Varie. & elbiflore. Iabello dilatata basi obsolete uiringue sublobato, apice lineari atlenuato,

Variet. B viridiflora, labello ex 1oto lincari atlenuato.

Habit. vulgatissima familiarium in Unalaschea, « palu- dosa, suaveolens, seratina, Julio et Augusio florens, cum jam altera dellorata sit, ß. laca sjcciora graminosa diligens, fexe inodora, Junio florens. Speeimen hexbarii nostri groen- landienm, mancum .et aegre dignöscendum pro variel. % hujus ejusdemque speciei habemus,

Habenariae hyperboreae, verbis lantum auctorum et jcone. Retziana nobis notae valde cerle affinis, quacumı ul- ‚terius-erit conferenda; nee A. herbiolam R. B. quondam in horio Kewensi culiam, nee plures vidimus species Ame- ricae borealiss Descripionem nostrae aleuticae plantae demus. ' . . . :

Radix bituberosa,; tuberibus ‚fusilörmibus, “rapilormi- bus; radiculis. fibresis crasstusculis ‘ad collum aucta. Caulis cum. infloresecntia pedalis, humilior elatiorve, crassilio pen- nae ‚ansexinae vel minor, striefus, angulalus seu grosse sulcatus; foliis 'ereclis ad inflorescentiam usque vestitus- Folia sparsa 8—10,' in inferiori canle amplexicaulia, ix

29

vaginantia, im superiofi semiamplexicanlia sessilia; in-. fimum radicale Jaxe vaginans abbreviatum. Forma et ma- gnitudine in aliis spetiminibus utriusque yarielatis varia- bilia, lineari-lanceolata acuta inferioribus recurvis; 'ellipti- cave oblusa; inferiora plerumque majora latiora obtusiora. Varietati albifiorae paludosae folia longiora angustiora acu- tora esse solent, sie ut Orchidis latifoliae nostrae va- vietali angustifoliae palustri.. Spica mukiflora, subpalma- vis, tertiae eircitercaulis partis longitudine, eylindrica, apice floribus nondum explicatis attenuata, crassitie digiti. Brac- teae summis similes foliis; lanceolatae, acutae, erectae, flori- bus, in inferiori saltem spica, longiores. Flores illis Ha: denariae bifoliae - subsimiles,. dimidio minores, calcare et:labello brevioribuss‘.: Germen simile, contortum, ere- eium, reclum;. calyx fornieatus; laciniae obtusiusculae, im: par latior ovata, externae compares longiores oblongae pa- tentes, omnes nervosae trinerviae; consimiles - internae breviores lanceolatae, ad imparem exlernam comniventes; labellum indivisum, obtusum, Iongitudine laciniarum Ia- teralium patentium, ipsum patens, calcaratum, calcare eylin- draceo gracili pendente, antroısum arcuato, genmine bre- viore. In varietale- albiflora calyeis Iaciniae omnes' sunt latiores et labellum basi intra calycem: plus minusye. di: latatum; dilatata parte interdum. lobo 'vel denie :obtuso ülrinque obsoleto:ineisa;- hacc autem‘pars valde variabi- lis; in varietate viridiflora Iaciniae calycinae omnes sunt Angustiores et Iabellum'a basi ad apicem 'usque lateribus vel omnino rectilineis vel basi paululum dilatatis‘ decur- wit ' angustatum.: . " . j _

2, Hagemann Schischmarefif ana. Nob.

- H. foliis subradicalibus subduobus basi angustatis apice votundatis,. läbello integerrime obtuso lacinias haud su- Perante, calcare garmine paulo brevioni, dependente," antror- sum enrvalo,

30

‚Unalascheae Aleutorum, ad,radices mionlium passim- Platanthera Rich.-

Nostrae vulgari europacae speciei (Orchidi L.) bife liae sffinis; statura.minori; caule, pro ratione staturae, erassiori strieliorique; floribus minulis, in spicam digito mi nimo. graciliorem dispositis diversa et habitu quodammod ad Herminium (OphrydemL.) Monorchidem accedens. Ra diz, bituberosa,.tubera magititndine :Avellanae. Caulis teres, fstulosus ‚-glaber, laevis, cum änflorescenüa 7—10 pol kiees altus, basi .crassitie pennae eorvinae vel columbinae; foliis subradicalibus duobus, rarius iribus,. tertio intime tpne minori, vaginaque aphylla extima instructus; sursum praeter foliolum sessile squamiforme unum alterumve dus. Folia vaginantia, basi angusta in laminam spathı- lato-ellipticam, lanceolatamve obtusam dilatata, ad sum! mum 4 .pollices longa, 8 lineas lata, compagine et venis folis...Z. bifoliae similia. Spica multiflora, laxa; tertiam | vel. majorem occupans eaulis partem.: Flores magnitudine | et adspectu,.. Horibus Habenariae (Gymmardeniae :Röh| Satyrii 1.) albidae aut Herminii (Ophrydis L) Mönor| chidis subsimiles. :: Bracteae squamiformes, acutae, lor; gitudine eirciler-germiriis; germen sessile, contertum, -ät! «uatum, fiore subnutante, ut in 7. bifolia, (nee veciüm, äpice abrupte reclinatum, utin Herminio); calyx laxe for-| nicatus, vel patens; laciniae exteriores: ires ellipticag,! obtusae, decolores, pallidae, pellucidae, nervo medio: percursae; ..intefiores opaciores, fuscescentes; consimiles! exterioribus ängustiores, paululum breviores, lanceolatag, obtusae; labellum illis simile, paulo latius, vix longius nec compares .exteriores lacinias superans, calcaratum; calcar filiforme, dependens, germine paulo brevius, illique

saepius adpressum, et pari modo curvatum apice antror sum verso. ' :

3

3. Hasewanıa Chorisiana. Nob.'

P. foliis subradicalibus duobus ovatis, labello integer- imo obtuso lacinias haud exeedente, calcare serotiformi.

Habitat in montosis Unalascheae Passim.

Satyrium L. : ;

Transitum generis Platanthera in n Gymnadenias ga- leatas Rich. demonstrans, superiori speciei affınis; diversa: statura.:minori vix. digitali, folüs ovatis,. spica pauei- 10—1%lora, bracteis instructa flores superanlibus, cornu scrotiformi eic. Radix: tubera duo fusiformia, graeilia, descendentia, radiculis fibrosis paucis, ad collum, instructa. Folia vaginantia subradicalia due, .vagina extima aphıylla accedente; externum inferumve ‚latius ‚atque obtusius, Iate wvatum, in speciminibus ‚majoribus. 16 lineas longum, ‚10 kaum; internum superumve in aliis speeiminibus approxi- malım, in aliis ‚paulo altius in caule situm, acutius ei Amslins; rete vasculosum e neryis primarlis utrinsecus üreiter 6 constans, arcuatis, in apicem suhmucronulatum Aaniventibus, venulis obliquis. inter se:connexis. Caulis

digitalis, saepius brevior, in unico speeimine sexpollicaris,

graciis, ‚supera parte ‚nudus, - unicove foliolo instructus sessili lanceolato acuto. Spica unguicularis. polliearisve 10—20flora; bracteae folio caulino similes, varia dongi- tudine, Nloribus semper longiores; flores quam in praece- dente speetie minores, erecti.. Germen simile, .contertum, erecium, xeetum, crassiuseulum, maturo Tructu ellipsoides. Calyx fornicatus, Taciniis comparibus paulo discedentibus; haciniae exteriores late. lanceolatae ‚obiusae; interiores °onsimiles paulo minores; labellum indivisum, obtusum, Iaeiniis brevius, calcaratum, calcare brevi serotiforme. -

- 4 Hapemarıa viridis. R. B. j

Satyıium .Z. Orchis- Sm. ‚Gymnadenia. Rich.

In clivis montosis Unalascheae rarissima.

32

. . SPIRANTHES Rich. on (Orunxs L. Neorma Sw. R.B) 4. Spmantues Romanzoffiana. Nob.

S. foliis Ianceolatis acutis, caule glabro, spica dens polysticha ovata puberula, bracteis foliaceis flore longiort bus erectis, floribus tubulosis obliquis horizontalibus, bello obtuso laciniis breviori.

Habitat in alveo turfoso convallium infimorum Un Jascheae passim: :

- Pulchra insignisque species, habitu minus gracili, magis folioso, spicaque polysticha densa erassa brevi, bır eteis longioribus imbricata, a’ vulgatioribus congeneribus recedens.., Statura illi digitalis, dodrantalis, ad spithamar am usque rayius elata. Radix fibrosa (Rich.), fibris sim plieibus carnosis tuberiformibus paueis (4-5) sesquipol licem longis subhorizontalibus.. Yolia quoad compaginen | et .nervos foliis Orchidis latifoliae aequipavanda, radicalt lanceolata, acuta, erecta, 3-—5, 'basi vaginantia; exterion breviora, latiora, ‘in obovatam contraeta formam; extimun vagina subaphylla; radıcalia intima subradicaleque caulinun linearı lanceolata, acuta, basin spicae eireiter atlingenlis Caulis fistulosus, ieres, inferne sic ut folia glaber et lar vis, infra spicam foliis vestitus 3-—4 lanceolatis acutis, basi laxe vaginantibus, sinu rolundato ' margineque sul pellueidis, superioribus sensim decrescentibus. Spiea oval in speciminibus majoribus sesquipollicaris longiorque, i minoribus pollice brevior; tristicha (saepissime certo, semper?), in aliis sinistrorsum, in aliis dextrorsum tor Rachis ei germina (vix: calyces) parce pubescentia, pils! solito more brevibus capitellatis. Bractene foliaceae, lar ceolatae, acutae, pallescentes, margine‘ pellueidae, erectat inferiores longitudine. cireiter , dimidiae . -spicae. Flores decolores, albidae, obliquae, horizontäles, magnitudine dir eiter Spiranfhis aestivalis, tubo vero longior, Calyx il

tubun

33

wbum recliusculum 3+ Tineas longum ärele cohnivens, ore hians subbilabiato; labium superius longius, e laciniis 5 Ianceolalis acnlis; inferius brevius, ex Apiee recuryo obtuso crispatulo labelli integri canalieulati inchust.

Obs. Spiranihes umalaschcensis. Sp. Syst. p- 708 nobis est incognita planta; vix, e diagnosi, hujus genexis, a sıpra deseripta cerie ioto coelo diversa An Habe. naria Schischmareffiana Nob?!

LISTERA R. Br. (Orunys L. Eripacrıs Sw. Neorrıa Rich.)

4. Jastera cordata. R. B. ,

Unalascheae Aleutorum ad radiees montiem in gra- minosis copiose, aeque ac apud nos floribus decoloribus Vireseentibus et fuseo-purpureo coloralis varians.

2, Listera Eschscholsiana. Nob.

1% caule bifolio, foliis oppositis orbieulalo ovalis; fcemo pubescente, laeiniis calycinis angusie Janceolalis aenlis mox rellexis, labello obcurdaio patente, gynestemio elongato recto.

Unalascheae mixiim cum praecedente nec rarior. Anonyınam vidimus florentem Londini Anno 1818, ano- "ymamgue in hoxlo nosiro berolinensi floruisse accepimüs.

Habitus omnino ct statura praecedentis speciei; vadis, tanlis eadem; folia paulo ınajora, magis orbieuläta, exi« "its nervosa et nitentia, Pubescentia Z. ovatae rachin, Pedicellos, germina oblinens. Racemus sparsi- et laxi- Torus intea folia vel paulo aliius incipiens, longitudine “ulis foliiferi, Bracteae foliaceae, ovatae, pedicellos sub: muantes; pedicelli sesqui- ad summum trilincares, erecti; Stmen gracile, sesquilineare. Flos virescens, nunquam Sloratus, colore et amplitudine flori L. ovatae aequiparan 5, tentior tamen et magis pellucidus. Labellum antieum,

sessile, obcordatim, patens, 4% lineas longtun, 2} latum, Bd, is Heft, 3

34

nervo medio erassiori obscurioi venisque ab illo decu. rentibus notatum; caeterae laciniae anguste lanceolatae, acı- tae, 2 eirciter Iineas longae, primum laxe conniventes, mox reflexae; gynostemium (columna auct.) longior quam in ipsa Ophryde Nido avis L., sesquilineam longum, rectum.

CALYPSO Salisb, R. Br. Rich. 1. Caıypso borealis. Rich. Cypripedium bulbosum Z,

Orchidium arctieum, Cymbidium et Limodorum be! reale Sm. | Calypso borealis Rich. et auctor. (exchuso synonym: |

Calypso borealis Salisb., quae est €. americana R. Br.. in hort. Kew.)

Norna borealis /Pahlenb.

Magna speciminum copia inter plantas Redowskians eamischaticas. .

Sedulo haeg cum speciminibus scandinavicis contul:

mus, nec de identitate speciei exoriri potest dubium Plantam americanam non vidimus. \

CYPRIPEDIUM L. et auet. 1. Cyprıpeorm macranthum. Sw.

Hanc speciem inter plantas Redowskianas habemus. 2%. Cyprırepivm gultatum. Sw.

Pulchra vulgarisque species, ab urbe eaesarea Mosgı?

ad americanos usque imperli rossici fines late expansı

Ad radiees montium Unalaschcae magnam speciminun copiam colleginnus.

. MALAXIS. Sw. R. Br. Rich. . (Orunys L.). 1. Maraxıs diphylios. Nob.

ı M. foliis duobus oyatig ovato-lanceolgtisve acutis lar

35

vibus, scapo triquetro, labello subrotundo acuminate, acu- mine lacinias haud superante,

In turfosis convallium infimorum Unalachere solilarie proveniens ei rara; pauca descerpsimus speeiminä, haec autem oplima.

Malaxidi monophyllae europaeae proxima simillimaque species, ab hac et ab ophioglossoide americana folüis sem- per binis diversa. Speeimina maxima nostra 9 pollitaria, minora 6 pollicari.. Scapus, qui in M. monophylia stb- inde gracileseit debilis, nostrae firmus est et strietus. Eolia dimidium scapım aequantia; .exterius magis ovatum, inte- vius-magis lanceolatum; ambo magis nervosa, minus ve- N0sa esse videnlur, guam in europaea specie. Racemüs multiflorus ; pedicelli tenues firmi, angulo' semirecid mind. tive distantes, bracieis lanceolatis acutis, ügdem saepius longioribus suffulti. Flores exacte M. monophylli, decolores, lavescentes; laciniae exteriores lanceolatae aculae, impar ‚anlica explanato-pendens, compares erectae; interiores Iineares reflexae ; labellum poslicum, ereclum, contayum, subrotundum, acuminatum, "acumine pelala hand supe- tante, Alla specimina, ut fert genus, abortiva, alia fertilia, alla floribus mixtis. i : zu

CORALLORHIZA Hall. R. Br. Rich _

1. Corarroanıza intacte. R. Br. \

Corallorhiza Halleri. Zich:

Ophrys corallorhiza,

Cymbidium Corallorhizon. She:

Legimus Unalascheae in jugis et eacuminibus locis peirosis Kimiti nivium Vieinis passim. Et inter plantas Redowskiänas habemus.

. Does

36

POLYGONEAE.

Insulae et liltora arclica cis et trans freium Bee | ringianum: Koenigia islandiea L.; Polygonum Bistorta L, viviparum L., alpinum L. var. Iapathifolium N.; Oxyria reniformis Hook., Rumex domesticus Hartm.?

Insulae aeguinoctiales oceani magni. O.Wahu: Polygonum glabrum Willd.; Rumex. giganteus Aiton.

California: Polygonum acre H. B. K., Paronychis N.; Rumex salieifolius Weinm.; Eriogonum_latifolium Smith. - ; Chile: Polygonum tamnifolium IT. B. K., Persicaris L. var. vernicosa N., persicarioides IL B. K., virgatım N, maritimum L.; Rumex cuneifolius Canıbd.

Brasilia. Polygonwü acre H. B.K. E plantis Sellowianis et Beyrichianis: Polygonum Meisnerianum N.; Beyrichianum N., Persicaria L. var. vernicosa N, ' acre HB. K., glabrum Willd., diospyrifolium N., acı- minatum H. B. K., aviculare L. var. montevidense N, stypticum N.; Cocooloba sagittifolia Ortega, 'Triplaris lauri- foliaN., salicifoliaN.; Rumex cuneifolius Cambd., erispus L.

‚Promontorium bonae spei: Polygonum avieulare L.— E plantis IWerbarii Regii: Polygonum Persicaria L, stuctum All., adenophyllum N. :

Teneriffa: Rumex pulcher L., Lunaria L., buce pbalophorus L.

KOENIGIA. 1. Kozntera islandica. L. _ In petrosis alpium Unalascheae minima, in littore sinus Eschscholzüi vegetior, caulibus prostratis vamosis dinaricn-

37

is 2—3 uncialibus; stirps arclica in Groenlandia, Islandia, Lapponia, florae alpinae montium meridienalium aliena. Folla cotyledonea connata, persistentia; caulina alterna, internodüis, in planta adulla elongatis, multo breviora, ochreala, ochreis laxis. Rami axillares nec oppositifoli, pedunculus, qui oppositifolius posset nuncupari, revera est terminalis, elongatus, capitulum florum ferens, foliis flora- libus saepius quatuor pluribus quasi involueratum. E cau. Imorum foliorum axillis non vwamigeris flores erumpere solent, rami abbreviati capitulam terminale. Ramifieatio- nis igitur lex pluribus Polygonis Polygoneisque solita.

POLYGONUM.

(C. F, Meisner Monographise Generis Polygoni Pradromus. Genevao 1826, Ato,)

Sectio I. Bistorta. .

1. Poryconum Bistorta. L. Meisner Monogr. Polyg. Prodr. p. Sl. m. 1.

Polygonum elliptienm Willd. Herb. n. 7626. Spr. Syst. 2. p. 258.

In Americae littore ad Promontorium Espenberg et in Asia ad Sinum St. Laurentii ipsi legimus speeimina, quae nostris indigenis multo minora, semipedalia, foliis radicalibus minime luxuriantibus: Pol. elliptieum Hb. - Willd, planta Pallasiana e Sibiria orientalis est P. Bi siorta, specimina inter arclica nostra ef indigena elaiora sunt intermedia. Nomen P. ellipticum vero, foliis va. diealibus plantae alienae junjoris (forsan Valerianae capi- tatae Herb. Willd., variet. V. Tripteris? quam ex arctieis Rogue retulimus plagis) subjunetis depromtum, infelicis- simum. Tolia ipsius Bistortae multo longiora, acutiora, Coriacea breviusque petiolata; ia false adposita, elliptica, obtusa, brevia, tenuiter membranacen et longe netiolata,

38

2. Porysoxum viviparum L. Meisn. 1. e. p. 52. n.5.

In ommibus aretieis terris vulgare retulimus ipsi tam . ex. asialico littore ce portu Petro-Pauli Kamtschatcae, quam -

ex americano cx insula Chamissonis atque e promontorio Espenbergii, non minus ex interjacenti Aleutorum insula Unalaschea. . Adsunt praeterea ex Curilorum insulis spe- eimina Pallasiana .in Hb. Willd., in Hb. Reg. Islandica, in, Chamissoniano Groenlandiea, insuper a Richardsonio in America boreali a 54 gr. lat. bor. usque ad .arclicum

mare, a Parryo in insulis Melville est lectum. Specimina !

nostra arelica pedalia, elatioribus Alpium Europacarum sunt similia.

Seetio IH. Aconogonon..

3." Poryeonva alpinum Mlioni, Meisn. I. c. p. 56.

y. lapathifolium nob., foliis amplis ovalis longe acuminatis, panicula ramosa coaretata.

Forma hanc. ex 'insula Chamissonis ei sinu Esch-

scholzi retulimus; insignis est folüs amplis, in superiore |

gqroque caule 4% poll, longis et 1% pollices latis, caule minus ramoso striclo, ramisque abbreviatis haud ita pa-

tentibus, florum panicula denigque,contracia et compacta. '

Achaenium (maturum?) erat acute triquetrum; testa tenui, pallida, semen minus gracile laxe includente.

Polygonum ciiatum. Eb. Willd, n. 7673. medium quasi inter haec nostra et sibirica atque ‚europaea speci-

mina, illis laxa divaricata florum panicula, his foliorum .

simili amplitudine propius. .

6. /rigidum nob. subacaule, glabrescens, foliis lance- olatis, panicula parva coniracla. :

Specimina ad hicmalem St. Laurentii sinum_ collecta plane alium prae se ferunt habitum, sunt depressa, gelu.

frigidissime restrieta, suhacaulia, ad summum digitalia, gla-

brescentia, foliis lanceolatis nec ovatis 24 poll. longis,

3)

glabrescentibus, in nervis et margine pilis brevioribus parce obsilis. Panicula parva inter folia latet. Ochreae subglabrae. " .

Adn. Fagopyrum armienum ereetum ramosum et mul. tiflorum Persicariae foliis 6. Gundelsheimer; ‚quod sine dubio est: Fagopyrum orientale ramosum etc. Tournef. Cor. 39., false ad P. divaricatum ducitur in Sp. pl. ed.

PP. 2. p. 451., pertinet ad P. alpinum All. nec, varieta- tem hujus speciei sistit, cujus patriae igitur addendi sunt Armeniae montes. . .

Addimus notas nomnullas in species Monographiae auctori incertas ex Herbario Willdenowiane. u

Porxconunt sericeum. Pallas, Meisner I. c. p. 58. Nullum dubium, quin Gmelini icon II. 19. 2. ad hanc ' plantam pertineat, cujus superbissimum speeimen exstat in Herbario Willdenowiano n. 7678. sed floriferum modo, nec floruit in Horto nostro botanico intreductum, quare de sectione ad quam pertineat et nos tacemus. \

Porycoxum coaretatum Willd. Meisn. I. cp. 58.

Achaenia quae aperuimus inania, erant triqueira, mueronata, faciebus oyatis, angulis acutis, calyeem inchr- dentem vix superantia, brunnea, glaberrima, laevia, nitida. Folia sunt breviter peliolata ad summum 3% poll. Ionga & poll. lata, acutissima. Valde alfine est P. .erassifolio Mur. (rumicifolium Hb. Wild.) eujus vaxietas esse vide- tur, foliis majoribus magis acutatis et panicula magis com- posita densiori compacta insignis, ad. basid foliorum enim rudimenta auricularum s. lobulorum -lateralium, (quibus folla fiunt hastata) in nonnullis jam animadvertuntur.

‚Sectio IV. Fagopyrum.

Porxeonum Fagopyrum L. Meisn. I. c. p. 61. Polygonum asutatum Zehm. Sem. Cat. anni 1820

ei 1824 seg. (nomen tantum), eadem planta ac Poly-

40

gonum cymosum Tireviranıs, huc a Meisnero relalum | (Monogr. p. 94.), radice perenni erassa stolenifera late- que more Asclepiadis syriacae repente, a P. Fagopyro, a varielate quogue Nepalensi seinper annua in hortis no- stris, sperie differne videtur, herba ceterum persimilis, ad decempedalem vero exerescens allitudinem: inflorescentia eadem, nec cyma, frucius idem, caulis ut in P. Fagopyro ad basın saltem fistulosus, medulla alba evanescenie, quod

jam süpulae post messem superslites clare demonstrant, sed in illaeso caule idem observavimus.

Seclio F. Tiniaria.

4. Parxsonum tamnifolium H.B. K., Meisner I. c p- 64. n, 34.

Sterile reperimus in dumetis prope Talcaguano regni Chilensis. Speeimen cum Humboldtianis 776. ZFilld. n 7683 exacte conyenit,

5. Porzgonum Meisnerianum. Nob.

P. floribus Sandris 3gynis, capitulis subdichotpmo -pa- nieulatis, inflorescentiae ramulis glanduloso hispidis, caule basi tereti nervogue foliorum subtus retro-hispidis, foliis ulrinque hirtellis cordato-hastatis, ex ochreac basi brevi- ter petiolatis, ochreis peliolg longipribus erecto-hispidis

truncatis breyiter ciliatis.

% Brasilia aequinoetiali misit Sellow. 24?

Herbae, ut videtur orgyalis, summilaies possidemus eubifales,. ramosas, ramis panicnlisgue ad angulum semi- recto majgrem patulis, Rami axillares in ipsa e qua or- untur axilla primo suo nodo foliifero instructi sunt; hine falsa foliorum sub ramificatione opposilorum species. In forescentia terminalis, rama axillari accedente, qui ramus gaulem innovans, cum insiruetus sit in ima basi nodo et folia, inflorescentia foliis oppositis videtur sufluleiri. Cau

41’

lis erassitie pennae columbinae, bası sallem ieres, ad no- dos inerassalus, reclus flexuosusve, internodüs sesquipolli- caribus. Folia cordato-hastata, acuta, penninervia et reti- eulato - venosa, breviter petiolata, petiolo appendicibus foliaceis nullis, ex ima ochreae basi oriente, supra canali- culsto, subtus convexo, in nervum supra impressum sub tus prominenten exeurrente: folia caulina maxima 34 pol- lies longa, 7 lineas lata, petiolo 3 lineari; ramea multo minora, subsessilia. Caulis pilis relrorsis subulatis rigt- dis, 2 cireiter lineas longis, ad nodos praesertim dense obsitus; qui pili a nodis deorsum sensim breviores et de- biliores rarescunt, sub inferiori ochrea deficientes; illis de- tritis caulis callosa eorum basi superstile exasperatus; pe- tiolus et nervus medins foliorum subtus pilis similibus sunt armali; utraque Joliorum pagina plus minusve ad. spersa est pilis brevioribus erectis, in margine dense temuiterque ciliato crebrescentibus. Ochreae sex cirei- ter lineas longae, pilis ercclis hirlae, trunealae, ci- liatae, ciliis brevibus. Peduneuli communes sesqui-et "tipollieares, Tolüs internodiisque saepius longiores, fili- formes, angulati, recti, parcius quam caulis at simili modo hirsuti. Panicula diffuse, irregulariter bis-terve dichotoma, ramulis unguicularibus longioribus breyioribusve, ultimis superne praesertim eximie patentim glanduloso -hi- spidis. Bracteae scaviosae, minutae, setoso-ciliatae, sub bifiweationibus ochreae sunt abbreviatae, tamo altero basi audo, altero ochreato et nonnunquam ramifero, unde pa- nieula teichotoma evadit. Bractea inferam suffuleiens ra- mifieationem foliolo nonnunguam est instructa saepius abortivo, Capitula florum ‚paueillora, laxa, floribus sessi- Übus et pedicellalis commistis; bracteis cilialis Iongitudine Grgiter calycum sessilium. Flores subterni, parvi, 5 andri (an semper?), Irigyniz calyces 5 parliti; slamina inclusa; achaenium inchısum, triquetrum , lateribus oyalis-convexis,

42

angulis obtusis, Iutescens at immaturum, quum] embrys nondum. esset evolutus, nec albumen.

6. Porrconum Beyrichianum. Nb.

P. floribus Sandris 3gynis, capitulis subdichoiome paniculatis, inflorescentiae ramis glanduloso-hispidis, car. lis hexagoni angulis, nervo foliorum subtus, ochreaeque basi et nervis reiro-aculeatis, foliis subsessilibus ochreae basi insertis, cordatis, Iineari-lanceolatis, acuminatis, glabris margine scabris, ochreis truncatis breviter ciliatis mas laceris.

In paludibus prope Nov. Friburgum provinciae Rio de Janeiro Brasiliae Iropicae Decembri 1822 florens legit Beyrich.

Proximum simillimumque superiori, a quo glabritie potissimum differt, aculeis tanlum minulis more P. sagit tati armatum, foliis longius petiolatis et habitu diverso.

Herba sesquipedalis bipedalisque, eadem lege ac st 'perior species vamosa, ramis paniculisgue ad angulun semi-rectum minoremve prodeuntibus. Caulis rubescens crassilie pennae columbinae, ex inferioribus geniculis ı= dieulas agens, hexagonus, angulis a nodis deorsum, nert!| medio foliorum subtus, ochrearaumque nervis retro-aculeatis; aculeorum series ab inserlione folii ochreae basin cingib Ochreae tenuissime membranaceae, tenerrime nervosae, nel vis inferne aculealis, integrae in summitatibus vix obse vandae, ‘mox fissae laceraeque, specie oblique truncati® Folia imae ochreae basi inserta, subsessilia, a cordata bs lineari-lanceolata, acuminala, acuta, glaberrima, nervo sul tus retro- aculeato, margine spinuloso-scabra; maxima:

poll. longa, % poll. lata. Paniculae bis, rarius ter dicht‘ tomae, ramis ramulisyue patentim glanduloso- hispidß Flores quam in P. Meisneriano paulo majores, rubelli, pt tandri, irigyni. Calyx 5parlitus. Stamina inclusa. Achat nium atro-fuscum, Jaeve, nitidum, triquetrum, faciebus 01

| 43 | lis convexis, angulis obtusis. Albumen comeum. Cetera ut in P. Meisneriano.

Seclio FI. Persicaria.

7. Porxcoxum Persicaria L. Meisn. 1. c. p. 68. n. 41.

Ad Hexrivier lectum in Promontorio bonae spei misit Mund, Forma elatior vegetiorque, foliis immaculatis, glan- duloso-punetatis, 6 pollicaribus, 14 Iin. latis, margine nerrogque maxime sirigoso-scabridis; ochreis mulicis; bra- cleis aeque ac folia longius acuminalis, longioribus, cili- ais; spieis pluribus laxe panienlatis, pedunculis scabris; fruclu non diverso, sed exacle cum nosiro conveniente. Species polymorpha similem et apud nos ad rivulorum tipas induit forma.

“ar. vernicosa (chilensis et brasiliensis).

Nec a Pol. Persicaria characteribus cerlis distinguere valemus, quodipsi ad portum Talcaguano Chile, Sellowius- que ad ripas fluminis Rio negro Brasiliae meridionalis le- gerunt. Cam Capensi supra memorata forma 'habitu elatiori %nveniens, faciem peculiarem e nitore quasi vernicoso Omnium parlium ducit, foliis eximius glanduloso -punclatis, Flores et semina cum Europaea nostra planta exacte con- veniunt, Folia immaculata, maxime glanduloso- punctata, Neryo et margine maxime strigoso-scabridis. Bracieae acuminatae ochreaeque -obsolete ciliatae. Spicae longio- tes, laxe panieulatae. Pedunculi scabri.

Chilensibus nostris speciminibus folia & poll. longa, {0 lin. lata, acırminata; spieae sesquipollicares ; flores rosei.

Sellowianis Brasiliensibus folia 7 poll. longa, 15 lin. Iata; spieae 1 pollicares, E schedula Sellowiana „herba kipedalis, vaginae apice fuseae scariosae, los albus, sapor

Primum herbaceus, deinde piperitus, inerebrescens, per- durans.” j

44

Polysonum nutans Bozb., fide speciminis aulograpli in Herb. Willd. 7640., nil nisı Pol. Persicaria nostrum, ad var. 9 lapathifolium accedens. Planta juvenili aetale fructu caret, folia immaeculata, glanduloso-punctata, margin et nervo sirigoso-scabrida, 3—4 poll. longa et pollicen fere lata; bracteae ciliatae; pedunculi scabri.

Pol. glandulosum R. Br., e diagnosi nobis solummole notum, Pol. Persicariam proxime ambire videtur, quod pe dunculis glabris seabrisque variat.

. 8. Porvsonum persicarioides H. B. K.? Meisn. Le p. 69. n. 483. i

Quod ad hane dubitando licet referimus speciem spe eimen Chilense unicum mancum, -a nobis ad Talcaguan lectum, foliis subtus eglandulosis a P. Persicaria, cıy| cibus eglandulosis aP, acri, pilis strigis eiliisque parliums| simillimo P. glabro differt. Specimini Humbokdtiano Pol persicarioidis (P. scabridum Mb. Willd. n. 7645) fela sunt ut caulis utringne glabra, Jaevia, nervo subtus et mar gine leviter tantum strigoso-scabridis. Nostra planta mr gis est pilosa, caulis ad rachin spiearum usque strigos® ramus vero e strigoso caule oriens glaberrimus, nem margoqne foliorum insigniter scabridi, juniorumgque uteagtt pagina pilis strigosis brevibus raris adspersa; folia 5 poll longa, pollicem lata; ochreae et inflorescentia conveniunl; flores quam in planta Humboldtiana paulo majores, rubell

9. Porvconum sirictum Allioni. Meisn. 1. cp. I n. 60. (Pol. minus Auctor.) |

Ic promontorio bonae spei ad Liesbek-, Gamka-, Hext vier alibique pyovenit legeruntque Bergius et Mund, elatior bus Europaeis varielatibus simile; caule ad semiorgyalel longitudinem excerescente, faliis al 4 poll. usque elongal: semipollicem Iatis, iripollicaribusve ad 9 lin. usque di

tatis; ochveis strigoso-pilosig; neıvo foliorum sublus mi gineque strigoso -scabridis.

45

10. Porvconum acreH.B.K., Meisn.l.c. p. 171.n. 67. Species in America calidiori omnium vulgatissima, nobis in Nova California ad porlum St. Francisci et in Brasi- Ha ad fretum St. Calharinae obviam venit. Sellowius e Brasilia tropica et extra-iropica, multis locis atque tem- poribus leetam, magna in copia misit, Beysichius eandem in stagnis paludibusque prope urbem Rio Janeiro non raro offendit Oetobri floreniem et in usus medieinales adhi- bilam.

Specimina Californica insigniuntur foliis brevioribus nee angustioribus (c. petiolo 2 poll. long., 8 lin. lat.) et ochrearum brevioribus selis.

11. Porxconum virgatum. Nob.

P. floribus 8 andıis 3 gynis,! calyeibus. eglandulosis 5 partitis, slaminibus inclusis, spieis subracemosis filifor- mibus, folis angusto.- lanceolatis stxigoso - scabridis basi ochreae inserlis, ochreis strigosis longe seioso ciliatis in- ternodia subaequantibus. j

E Chile ad portum Talcaguano lectum ipsi retulimus, e Brasilia meridionali misit Sellow.- 2

Pol. acri proximum, a quo calycibus eglandulosis et fliis strigosis differt. .

Herba bipedalis. Caulis crassitie pennae colambinae, bası rhizomatoideus, perennis, geuiculatus, © geniculis va- dieulas fihrosas nigras edens, dein adscendens, ‚vurgalus, techus, teres, modis vix incrassatus, glaber, rubescens, cre- bxe nodosus, internodiis infera.parte 17 pollicaribus, su- pera parte brevioxibus. Folia erecta, auguste lanceolata, acuta, subsessilia, ochreae basi inseria, subtus nero me %o prominente venisque primarlis, quandogue ci pagina, Supra nervo et. parciug pagina marginibusque sirigoso- scabrida; maxima .4 poll. longa, 5 Yin. lata; superiora ju- niora minora; ochreae. mermibrahacene, tenuissimae, tener- timae, hyalinae, cylindrieae, ‚Taxiusculae, truncatae, siri-

46

gosae et longe setoso-ciliatae, Iongitudine in supero caule saepius internodiorum. Spicae in summilate caulis {il formi aphylla alternae, inierdum subracemosae, tiliformes, | pollicares bipollicaresve. Pedunculi glabri, inferiorum sp carım elongati, ochrea una allerave aphylia infera parte sunt instructi, interdum ei rami adsunt spieigeri. Bracteat obconice-turbinatae, seloso-ciliatae, alternae, altera alterins basin attingente, quo spica flexuosa apparet. Flores sit j guli, bini, rarius terni, breviter pedicellati, parvi, calya ! 5 partito, octandri, irigyni, staminibus inelusis. Achae nium inclusum, triquetrum, acuminatum, l[aciebus ovalis " planiuseulis, angulis obtusis, Jaeve, nitidum, nigrum.

Specimina Chilensia nostra sirigosiora sunt Brasilien sibus, strigis et foliorum inferam paginam occupantibus ' Cetera conveniunt.

12. Pörvrsonum glabrum Willd. Heisn. lc. p. 78 n, 69., Hi. Willd. n. 7641. -

Species Asiae, Polynesiae, Americae communis. Ip ex insula O.Wahu Sandvicensium retulimus, Sellowius Brasilia meridionali misit. Speeimina Hb. Wild. 1. c. &' India orientali: omnia ad amussim conveniunt. Icon Hal. Malabarici hie laudata ad speciem cognoscendam insüf | hieiens.

13. Porvscoxum acuminatum H.B. K. Meisn. I. *| p. 78. n. 70.

Polygonum cuspidatum Zb. Willd. n. 7642. |

men Humboldtianum e Bordones.)

Polygonum barbatum Zb. Willd. n. 7649 (specimit quoad originem dubia, Thunbergii et Kleinii schedulit adsunt, sed nulli specimini adfıa xwae), Link En. alı.' p- 384, nee Linne, nec Thunb. nec Lam. Enc. bot., gu bus omnibus diversae sub eodem nomine planiae.

In Brasilia meridionali (Rincon-de gallinas, pluribu que locis) legit Sellow, in Brasiliae tropicae - ‚proyined

47

Rio de Janeiro in palustribus prope Venda de Pedras Beyrich Decembri florens.

Planta quoad formam. feliorum, sieut Pol. Persicaria - ei affines, valde variabilis. Formam angustifoliam, folüs longius acuminatis, ante oculos habwit celeberrimus auctor, el nomen triviale ex inconstanti et variabili parte hausit. Habemus inter Sellowiana specimima Monievidensia, alia quae cum Humboldtiano eadem ex radice decerpta dice- tes, aliaque vegeliora, latifolis, foliis 6 pollicaribus, 2 poll. kalis, acumine breviori obsoleto.

14, Porrsonum diospyrifolium Nb. .

P. caule patentim hirsuto, foliis subsessilibus subcor- datis ovato - elliptieis acuminalis, ochreis hirsutissimis cihatis, spieis subpaniculatis laxifloris, floribus Aandris :%ynis, calyce 4 parlito, achaenio lentieulari Iaevissimo, faciebus ovatis aculis convexis.

In Brasilise tropicae provincia Rio de Janeiro in pa- lustribus prope Novum Friburgum Januario legit Beyrich, alio loco Sellow. 2%.

Affine P. hispido H.B.K. (P. hirtum Ab, Milld. n. 7647.) Meisn. I. c. p. 80. n. 74.. et hirsutie simile; foliis subsessilibus, subcordatis, eglandulosis; numero qua- ternario partium floralium; floribus pluribus aggregatis eeierisque diversum.

Caulis tripedalis, rectus, teres, fistulösus, crassitie Pennae cygneae, patentim hirsutus, pube brevi subglandu- losa in summitate plantae hirsutiei subjecia. Nodi incras- sati, internadia subbipollicaria. Rami pauci angulo semi- teeto minori surgentes; azillares, foliosi, in ipsa azilla, ® qua oriuntur, nodo foliifero sunt instructi, folio reliquis Mminori; qui in summilate plantae oriuntur oppositifolii, folio uno alterove instructi, mox floriferi, pro inflorescen- Ga terminal sunt habendi, gemma axillari innovante cau- lom, in.ipsa, e qua.tollitur, axilla nodo foliifero instru-

48

ctum. Folia subsessilia, paulo supra ochreae basin insert, subcordata, ovato-elliplica, acuminata, acuta, nervo medio venisque pennatim dispositis, primariis utrinsecus circiter duodenis, secundariis tolidem allernantibus, prominentibus, pilisque substrigosis una cum margine obsitis; juniora in utraque pagina pilis adspersa, in supera vero magis; adulta 4—5 poll. longa, 13—2: p. lalaa Ochreae cylindriea laxae, truncatae, patenlim hirsulissimae, pilis erectis, in summitatibus sat longis, inferius in caule brevibus, ciliatas, tenuiter membranaceae, vetustiores ad insertionem foli eircum rumpentes, supera decidente parte. Spicae plures, 5—12, laxe paniculalae, eylindricae, laxiflorae, duas ir eiter pollices longae. Bracieae turbinatae, breves, brev. ter ciliatae. Flores quini denive pedicellati, pedicells bractea longioribus. Calyx 4 parliius. Stamina 4 inclus, filamentis subulatis. Styli duo, sligmatibus capital Achaenium nigrum, laevissimum, nilidum, calyce inch sum, lentieulare, faciebus ovatis acutis, valde convexis.

15. Poryconum ‘adenophyllum. Nb.

P. floribus 6—8 andris semidigynis, calyce 5 par tito, slaminibus inclusis, spieis paucis terminalibus eylit | drieis confertifloris, pedunculis tenwiler stigosis, ochreis eylindricis sirigosis setoso-cilialis, foliis subsessilibus in

fra medium ochreae insertis, lanceolatis acuminatis, subtu glanduloso-punctalis, nervo margineque utringue sirigosis

Polygonun barbatum Thbg. ‚Fl. Cap. p. 385?

Lectum in Promontorio bonae spei in culüis ad Hex rivier, Gamka, George et alibi a Mund et Maire. 4? -;

Polygeno acuminato H.B.K. simillimum, a quo felik sublus eximie glanduloso-punctalis vernicosis, et stamint bus inclusis diversum.

Herba bipedalis. , Folia lanceolata, acuminata, acubh subsessilia, infra medium ochreae inserta, pennihervia a

reliculato-venosa, margine sub lente forli carüilagineo, nuis

49

mussime irregulariter erenulato, strigosoque eiliato; pilis strigosis brevibus in nervo medio utringue prominente cre- bris, in utraque pagina sparsis, marginem versus erebre- scentibus; maxima caulina 6 pollicaria, 9 Hin. lata, Ochxeae eylindricae, laxae, longiludine saepius internodiorum, tenuik- sime membranaceae, tenerae, strigosae, truncatae, longis. sime setoso-ciliatae, Caulis inferne glaber, sursum cum pedunculis tenuiter strigosus. Spicae in summitate caulis paueae (1—3), pedunculatae, cylindrieae, confertiflorae, 2—2} poll. longae. Bracteae turbinatae, strigosae, setoso- aliatae. Flores majuseuli (Pol, orientalis minores, Bistor- tae majores), pedicellati, 3—4 ni, Calyx 5partitus. Sta- mina 6--8 inclusa. Stylus subexsertus, semibifidus, stig- matibus subgloboso - capitellatis. Achaenium inclusum, nigrum, nitidum, laeve, lenticulare, acuminatum, faciebus cvonvexis. j '

Sect. PII. Avicularia.

16, Poryconum auiculare L., Meisn. l.c.p. 87 n. 95.

Ad promontorium bonae spei legimus ipsi in sub- urbanis, Bergius ad Zoutrivier, Mund ad Olifantrivier, achaeniis suis perfeclis nulla fraude recognitum; forma ©. Procumbens. en

Obs. Finem versus Octobris mensis anni 1827, in solo. per longius temporis spatium mullis attumnalibus plu- vis humectato, per agrum Berolinensem plurima legimus &t observavimus specimina Pol. ‚aviculaxis, Erysibe com- Mmuni et Caeomate Polygonorum . affeeta, procumbentia, Macra, inferne folis plerumgue- destituta, floribus axillari- bus solitariis sessilibus instracta, ‚insignia autem achaenio Ovato-Janceolato, .teretiusculo : (sectione transversa.-elliptica), Alyeem plus ‚minus superante, laeviusculo, ‘chi embryo Yiridis albumine albo. Qui frelus status diffoxinis, nun- quam cum.illo sociatus, 'queni- in sanis speektsinibus ob-

Ir Bd, 15 Heft. 4

50

servas, nbi achaenium calyce inclusum, iriqueirum, facie bus triangularibus striato-punciulalis, lam ab infausta temperie, quam a nociva parasilarum, praesertim Erysibes, ingressu pendere videtur, quo plantae debilitatae tertiim stigma quasi aboriivum achaenium reddit digonum, in quo tamen semper ierlii angüli siria obscurior potest conspic. Fruclus elongatio semper cum hac difformitate juncta est; nec nisi. rarius in planta achaeniis 1riquetris donata, et tune simul-cum omnium partium majore vigore el florum fasciculis axillaribus pedicellatis, provenire solet.

‚Adn. I. Inter P. avicularis synonyma expungatur Polygonum ramosum Hormemam et Link, quod ad Po Laxmanni Meisn. Monogr. n. 16. sine omni dubio perl net, seibendum quoque: ‚Pol. ramosum Fisch. Hort. G+ xenk., Jlormemamus et Linkius nomen a Fischero datum solummodo promulgarunt.

Adn. II. Polygonum patulum Maxsch. Bieb., inte synonyma Pol. avicularis a Meisnero cum signo interre galionis relatum, diversum est a P. aviculari achaeni forma -et'structura, quod trigenum, ellipticum, acutum, angulis obiusis, faciebus concaviusculis laevibus nitidis praeterea recelit planta: floribus in apieibus caulis et m morum subspieatis, spicis subpaniculatis, foliis magis elor gatis, ochreis argenteo-membranaceis, 'paulo majoribus,| laceris,. etc. Synonymen hujus P. patuli est Polygomm spectabile Lehm. Cat. Sem. a. 1820 et 1825, excluso $' nonymo P. elegans Tencre,

Far. montevidense N. ;

Ploribus saepissime digynis; achaenio paulo minef, lenticulari, Tarius trigono, ‚late ovalo, acuto, fusco. nitenl“‘ subtilissime" obsolete ‘punetaio. ‘An species? \

In Nittore'prope: Montevideo Brasiliae mexidional| collegit: Sellow. A: - en

Vegetiori proeumbenti- formae D. “avicularis simih

| I

51

mum, ‚diversum solummodo fiuetu; frueiu autem ad P. equiseliforme M.B. accedens, habitu, herba et vegelatione est diversum. Fruticulosum. Radix lignosa crassitie di-

sit, Caulium infima pars perennans.: Rami amnotini cu- bitales, eximie stieli, ochreis eximie nervosis. Folia, ut in aliis nonnullis salsuginosa loca adeuntibus. stirpibns, glaucescenlia, crassiuscula.

Poryroonun herniarioides De. C. Meisn. 1. c. p. 89. n. 98,

Hanc ad speciem, quam cullam ex horto nostro bo- tanieo, sponteque enatanı inter plantas Aegypliacas Sie- bexianas vidimus, sine ulla haesilatione ducimus ‚Polygo- Rum prostratum Roxburghii, cujus autographum aucloris speeimen ante oculos habemus (P. aviculare indicum Hb. Hilld. n. 7663. A. fol. 2); nee non Polyganım avieu- lare indieum Hb. FPilld. n. 7663. 4. fol. 1., a Kleinio in India orientali ad fossas cexsiccatas leclum, Martio et Aprili florens, floribus Sandris, 3gynis, ochreis lacero-ci- liatis, foliis linearibus, caule prostrato.

Pol, Dryandri Spr. forsan cum reliquis synonymis on minus ad D. herniarioides erit transponendum, quod yero defectu speciminum autographorum proponere nobis hand liceret.

17. Porvsonum maritimum L. Meisn. I. c. p. 89. n. 91.

In sabulosis lilteralibus ad portum Talcaguano regni Chilensis ipsi legimus. Species late vulgata, vidimus spe- Uimina ex America seplentrionali; e Promontorio autem bonae spei, ubi auctore Thunbergio inguilina, pro mari- !imo, aviculäre accepimus.

18. Poryconum Paronychia Nb.

P. suffruticosum, -inflorescenlia subcapitata, Noribus axillgeibus in apicibus confertis, magnis, Sandris, siylo Serminis longitudine,. ‚stigmatibus. 3 filiformibus brevibus, achaenio. Janceolato teiquetro.laevi, foliis linearizlancenla-

, Ar

52 i

lis, margine vevolutis, nervo subtus prominente canalicu- ' iato utrinsecus hieto, ochreis basi vaginantibus longitudine foliorum. . Ad porium S, Francisci Novae Californiae in arenosi Intoralibus nobis obviam venit, ! Suffrutex humifusus, Pol. maritimo quodammodo s milis, majori nitore decorus, angustifolius. Caules pedı | les, exrassitie pennae columbinae, vage ramosi, apicibus | Noriferis adscendentes. Ochrea intra insertionem folii vr ginam obeonicam, lazam, fuscam, 3 eive. In. longam, it ternodio plerumque longiorem sistens; hbera supera parl! tenuissime membranacea, nitidissima, argentea, micans, lacera, longitudine fol longiorve; pars folii ochreae adnaht eximie ixinervis, nervi marginales ab insertione in supt ram ochreae partem submarginales decurrunt, nervi » opposita parte ochreae gemsini, basi conflucnies, sursun divergentes, Folia carnosiuscula, glabra, lineari-lanceolatt acula, margine revolula, uninervia, avenia; supra canal eulata nervo immerso ei temuissime (impresso-?) punciatt, subtus nerye prominente lalo, basi canaliculato, uirinsec® hirto et marginum velumimibus quasi tricostala et bisuk cata; maxima 7 lin. longa, plerumque breviora. Flores in apieibus ramorum axillares, breviter pedicellali, co ferti, foliosum quasi capitulum exhibent, Avicnlariarut facile maximi (clausi trilineares), subsolitarii, folia & vchreas aeguant. Calyx 5 partitus. Stamina 8 incluss aktitadine aequalia, } calycis aequantia, 5 laciniis alter ad earum sinus filamentis bası paulo dilatatis inserta, ' liqua tria profundius juxta basin germinis inserta, hi longiora filamentis valde dilatatis lanceolatis. In all floribus stamina breviora enumeravimus pro 'quingue St? tem. Stylus qua in affinibus longior, longitudine fe germinis, stigmatibüs teibus brevibus filiformibus (nec pitatis)" terminätus, Achaspum laeye, nitidum, aterrimut

53

2 lin. longum, inchusum, iriquetram, acalum, Interibus Iate lanceolatis, planis concaviusculisve, angulis aculis.

19. Porycoxum stypticum. N.

P. suffruticosum erectum, ramis junceis, Nlorihus azil- laribus subsolitarüs parvulis Sandris dgynis, foliis Iineari- Innceolatis nervoso-strialis internodiis 2—-äplo longiori- bus, ochreis haud vaginanlibus mediocribus multinervüs evanescentibus, nervis setiformibus superstitibus,

Creseit in arenosis humidiusculis ad Auvium Rio No- 510 Brasiliae meridionalis. Sellow misit. Pr.

Species habitu peculiari jam ab omnibus recedens. .

Suffrutex, radice lignosa, ramosa, ad collum crassitie

Pennae anserinae majorive; caule erecto, vel simpliei, vel ; diviso vamifero, deliquescente, Rami annolini simplices, Sirielissimi, juncei, teretes, aequales, eleyato: striati, lae- Yes, erassitie ad basin pennam. colembinam hand aequan- es, infera parle denudati, internodiis police brevioribus, al nodos quasi sphacelati, selisque erectis (ochrearum Nevis superstitibus) cincli, supera parte foliosi. Folia Iinearia, erecia, basti ochreae inserta, inlornadiis bis qua- terye longiora, aculissims, rigida ,. ommino laevia, superne Nrvoso-sixiala, nervo subtus venisque primariis, it sub- Parallelis, magis prominenlibus; mazima bipollicaria, vix finen latiora. Ochreae 4-5 lin. longae, in summitatibus Iıternodiis Iongiores, hasi non vaginantes, bilohae, acu Vssimae, mullinerves, fugaces, mervis validis fuseescentibus Petsistentibus. Apices versus gemmae axillares folia pseudo- iseiculeta reddunt. Flores in summitatibus axillares, sub- Selitarii, pedicellati, parvuli, oetandıi, wwigyni. Calyx 5 par- us, Stamina inelusa, filamenüs: inferne sub medio dila- als: Stgmata capitellata minwla. . Achaeniun —? Tru- “is in nosteis speciminibus desideratur. , Sellaw in. schedula sequentia adnolat: „Radix fusca, Rus alba, valde adsiringens. Hami erech, filiformes,

54

striati: Vaginae basi fuseae, membranaceae, Folia mar

ginalia, subtus nervo margineque albicantibus, erech.

Flos albus, basi virescens. Antlıerae Iuteae.” Insuper

addit: non solum radices, sed etiam totam herbam, inter

remedia styplica ab imcolis valde aestimari. COCCOLOBA.

1. CoccoLosa sagittifolia Ovtega. Dec. 5. p. 60 {m Venienat). - -

Coccoloba sagittata Poir. Enc. bot. FI. p. 64.

Polygonum acetosaefolium Fent. Jard. d. Cels 1.8

Menispermum sagitiatum ‚Spr. Syst. veg. 2 p. 155!

In Brasilia meridionali pluries a Sellowio collectus fruiex (ex. gr. ad fluvium Uruguay).

Intermedium quasi inter Polygonum et Coccoloban, ad unum alterumve genus jam e senleniia auclorum Te latum, melius tamen cum pluribus ad Coccolobam refer- tur, quum nuclei facies suleum profundum longitudinalen a periearpio effecium ostendant. ° Habitu cum P. tamı folio B.B.K, convenil, quod forsan, fruetz rite exammalı ad Coccolobas transire possel. In exsiccatis et plane mr turatis ©. sagittifoliae fructibus ealycem haud alium repie hendimus quam in pluribus Polygonis veris, nullum ade rat carnositatis vestigiun, - achaenium. quoque extem specie ab illo plurium Polygonorum nullo modo recedil; xemanent igitur pro definienda Coccoloba: Caulis lignosts et nuclei conformatio, Seetio iransversalis nmclei- pi*

funde trilobata, lobis obtusissimis, embryo Iateralis all |

rius lobi dorso .adpositus, albumen farinosum album.

"Adn. I. Duas Coceolobae species e provincia 3 |

Janeiro Brasiliae retulit Beyrich, duas misit Sellor omnes ultra examinandas, : quum praesertim Sehottian® species duae, insufficientibus in Sprengelii Systemate ci* racieribus indigitatae, .hic essent ponderandae.

Ada. II. Coccoloba brasiliensis Spr. Syst. 2. p. BP |

55

non est hujus loci, slirps e gente Rubiacearum injusta senlentia inier Polygoneas exulari damnata.

TRIPLARIS,

1. Taıpranıs Zaurifohea Nb.

Tr. foliis oblongo-lanceolatis acuminatis acutis pen- hinerviis, impressionibus longitudinalibus- nullis, spicis in summitatibus terminalibus axillaribusque folio’ multe -Ian- gioribus.

In Brasilia aequinoctiali hune Iruticem reperit Sello wins et transmisit. Bi. j

Frutex scandens videlur, Rami erassitie penmae an- serinae, leretes, striati, glabri, epidermide „nigricante; ra- muli et spicae brachiatim patentes, non exacte ex axilla foliorum sed paulo altius orientes. Folia subcoriacen, subtus brunneo suflusa, supra' Iaeie virentin, breviter pe- tiolata, oblongo-Ianceolata, acuminata, acuta, integerrima, Penninervia, reticulato- venosa, nervo medio venisque' utrinsecus 15-—20 subtus prominentibus. Petiolus supra eanalieulatus, subtus convexus, cum nervo folii strigis in juniori statu scabrioribus obsitus, paulo infra medium schreae insertus. Folia in speeiminibus foernineis nostris ad sepiem fere pollices elongala, 2 poll. lata, petiolo semipollicari; in maxibus vix 4 poll. longa, 1-14 P- Iata, petiolo trilineaxi. Ochreae cylindraceae, -laxae, obli- Ne truncatae, breves, subcoriaceae, inferne nigricantes, Matgine membranaceo, griseo, tenui fragiligue; juniores Plis longioribus sirigosae. Spitae ex toto sericeo-tomen- !osae (jam ramuli apices versus pubescunt), in sunmitati- bus terminales axillaresque, foliis multo longiores, scssi- les, solitariae, juxta basin saepius ramosae, unde binae, ternae, fasciculatae, in mare praesertim, apparent. Tolia Naralia citius sunt deeidus. Flores mascali: Spicae laxag, Sraciles, filiformes, ad 7 poll. usque elongatae, suo pon dere nutantes. Bracteae ovalae, aculac, sericeo pilosae,

56

remotiusculae- flores suffuleiunt glomeratos (ramulos abbre- vialos) geminos ‚ternosve, bracteis proprüis instruclos, bre- viter pedicellatos, pedicellis bractea brevioribus, sueces- sive sese aperientes, intime (ramuli infime) primum evo- luto. Flores parvi, iis P. avieularis vix majöres. Calyx brevissime tubulosus, limbo 6 parlito expanso, laciniis ellipticis, obtusis, uninerwis, reticulato.-venosis, subeilia- üis, exterioribus tibus majoribus extus pilosis, interioribus glabrescentibus,; _ tubo. sericeo-dense pilose, Stamina 9, aegqualia, lacinlis breviora, 6 laciniarum basi inserla cum- que His alternantia, tria exterioribus. laciniis opposita pro- fundius insert. Filamenta filfformia, . glabra. - Anikerae ellipticae, basifixae. Rudimentum pistili subnullum. Foe mina, Spicae filiformes quidem, sed maseulis validiores, stictae, vix unquam 4 poll. longiores. Bracteae squami- formes, acutae, flores suffuleiunt solitarios, propria bractea infundibuliformi oblique trmmcata instruclos. Flores quam in mari majores. Calyx tubulosus, limbo sexparlito, lacı- nis lanceolatis aculis, exterioribus tribus. longioribus, ex- tus intusque sericeo-pilosis, sub grossificatione valde au- elis ereetis,. Pistillum: Iongitudine inbi; germen lanceola- tum triguelrum, siyli tres breyissimi, stigmatibus oblongis incrassalis introrsis. Rudimenta staminum sex filiformia, brevia, basin pislili eircumdant, Fruetus adhuc immatu- rus, apicem versus triqueter, infera parte angulis divisis hexagonus, faciebus concavis, enlyce auclo fere pollicari et apice quasi triptero inchusus.

2: Torpzarıs salicifolia N. .

Tr. folis Ionceolatis heulis nec acuminatis penniner- vüis, impressionibus longitudinalibus nullis, racemis ramu- los terminantibus compositis diffusis folio brevioribus.

Creseit in fruticetis siparum Brasiliae meridionalis eollegit Sellow. (S. Jose do Uruguay, Pay Sandü, Rio negro etc.) t. Fl, Fehruario.

57

: . Arbor 18—20 pedalis, praeter inflorescentiam glaber. Rami tereies, fusco-grisei, Ieviter flexuosi et ad, genicula paululum incrassati et subinde cicatrisati. Folia, breviter petiolata, oblongo-lanceolala, integerrima,;. basi:in- eodem specimine rolundata obtusa et angustata 'acuta, subinde obliqua, apice altenuata acula nec acuminata; subcoriacea; supra nitentia, subtus pallidiora, penninervia,. venis -pri- marüs utrinsecus suhduodenis, impressionibus Iongitudina- üibus (nervi auch.) nullis, nervo medio valido subtus pro- minenie, venis ulringue prominulis. Folia in vegetioribus 4—6% poll. Ionga, pollice latiora, vulgo 3 poll. eixciter longa, oclo lineas lata. Petiolus supra canaliculatus, ad iüsertionem dilatatus, brevissimus, vix unguam ad ires Iimeas usque elongatus. Ochrea, margo : anguslissimus, albido .membranaceus , oblitterans, vix in. conspecium ve- niens... Internodia brevia, .semipollicaria pollicariave, ra- tissime ad 2 poll. usque elongala. Inflorescenlia, racemi &mpositi, maultiflori, laxiflori, diffasi, in ramulis termi- nales, subsessiles, foliis breviores. Fl.-masc. Braciene qoad fabricam dispostilionemque is superioris speciei siniles, minores, hirsutae, subtriflerae. Flores breviter pe- dieellati, e bracteis tamen. exserli, minuli, alabastro glo- boso pubescenle, magniindine seminis: Brassicae campe- &ttis. Flos expansus diamelro lineam yix excedens; 6 fidus, hciniis ovatis, obtusis, obsolele ciliatis, intus glabriuseu- lis,. fundo villoso. Stamina novem; filamenta capillaria, Habra, Taciniis calycinis longiora;, autherae familiarium ninutae.. Rudimentum germinis nullum. Fl. foem. Tacleae maris, paulo longiores, biflorae, flore altero sae- Plus deciduo. Flores majores masenlis, longiusgque pedun- eulati, pedunculo Aliformi 4 cireiter Iineas longo. Calyx ‚Rus et intus parce pubescens, 6 fidns, lacinüs ereclis, !ribus exterioribus majoribus demum auclis, interioribus kbns minoribus, ciliatis, demum evanescentibus, Germen

58

sessile, villis‘cinetum, glabrum, oblongum, triquelrum, stylis 3.brevissimhis trieorne, stigmatibus penicillatis. Achae- nium submaturum einnamomeum, laeve, nitens, oblongum, triquetrum, faciebus concavis, siylis persistentibus paulu- lumgue elongatis coronatum, 5 lin. longum, calyce quasi wialato brevius, alis oblongis obtusis inferne angustatis 2 poll. longis. :

Adsunt specimina axboris foemineae habilu contractiori,

foliis confertioribus 13 poll- longis, 5 lin, latis, Mera varietas-

_ OXYRIA.

1. Oxvna reniformis Hook., R. Br. in Suppl. to the append.of Cap. Parry’s voy. „Append. AT. "Pr CCLXXXI, Verm. Schr. 1. p. 402.

Fiorae arcticae atque alpinae vulgaris socius, in Una- laschcae Aleutorum infimis vallibus e fissuris rupium irrigatis erumpens, statura fere pedali; vix digitalis in hir sula (an. 1816), alqu& ad Sinum St. Laurentii nobis

oceurrit.

, ... RUMEX. 1. Lapathum. (Cambdera.)

1. Rumex pulcher L. Cambd. Monogr. n. 10.

In Teneriffa insula ipsi collegimus.

2%. Rumex cuneifolius Cambd. 1. c. n. 23. p. 95. '

Rumex montevidensis Spreng. Syst. IV. 2. p. 144

In sabulosis maritimis ad portum Talcaguano Chile ipsi reperimus, 'e vieinia urbis Montevideo misit Sellow introduxitque in hortos. E promentorio bonae spei no" habemus, nec inter plures quem pro dubio nobis R. sp%- thulato Thunbergii habere possemus. Descriptio Thun bergii FL. Cap. p. 340. a R. cuneifolio abhorret. Deser ptio Cambderae oplime in alia quadrat specimina prop® urbem Montevideo lecta, alia vero possidemus (Minuam

59

Nov. 1822 1.), quae elatiora et graciliora, foliis bası sub- cordatis; ovatis, aculis, majoribus (c. petiolo 6% poll. lon- gis, petiolo sesquipollicari, tres pollices latis), - vertieillis remotis aphyllis sunt instructa; inflorescentia R. obtusi- folii 'similis, quae in illis Montevidensikus .contracta et conferta sicut tota planta, ut arenosi litteris. videntur incola. Planta hortensis intermedia quasi, at'Montevidensi similior, qua utraque magis seabrido-pubescens. ' Sepalo- rum granula in magis-maturis (Montevidensibus crassissima; gibboso-elevata, in reliquis. et hortensibuis. angustiora, multo-minus elevata, sed in omnibus sepalorum areae re: tieulatae insidenlia et ultra medium. progredientia.

Speeimina nosira Chilensia exacte referunt formam Maritimam Montevidensem, sunt vero omnibus .parlibus minora, eximie ramosa, parvifolia (fol. ad summum bi- pollicaeia, novem }ineas lata, :petiolo semipollicari), sed foliorum figura et fructuum indole convenientia. Frutieu- losi quasi est habitus.

3. Rumex crispus L. Cambd. I. e. n: 24

Ad wrbem Montevideo Brasiliae meridionalis collegit Sellow, eodem ex loco in horto botanico colebatur. . Bu

R. longifolius #7. B. .E. Nov. gen. et sp. 2 Add, M. Wild, n. 70%8., a R. crispo nostro: Europaeo non dffert, secundum speeimen Herbarii "Willdenowiani, quod vero nondum fructiferum. Hlaec nostra sentenlia eo ma- jorem sibi vindicat fidem, quum R. crispi specimina vide- timus tam Americae septentrionalis quam australis, et Humboldtiana planta in elevatioribus tantum regionibus Proveniens dicatur.

4, Rumex domesticus Hartmann?

R. aquaticus ß. crispatus Wahlbg. Fl. Lapp. p. 9. El. Suee. 1. pP: 2924. Cfr. Mert. et Koch Deutschl. PM. 2, p. 617.

Adn. Scandinaviae Rumices ab Harlmamno expositos

60

et. deseriptos, plane“ ignotos nobis esse dolemus; R. do: mesticum Hartin. :solummodo e: culla horüi nosiri planta noium habemas. . \.. Beeringiana unica vulgatissimaque 'species, ab Uma- laschca. Aleuiorum- ad 'termen usque exploralioni nosirae Boream versus. datum ‚.ubique, nobis’ obvia, statura solum- modo vaxians; ini :herbidis infimis Unalascheae elatiori ul- nari,. altius in montes: adscendentis- humiliori, ad sinum Eschscholzii iüque- insula Chamissonis fere eubitaeli, ad sinum. Schischmareffi dodrantali, in- frigidissimis terräe Tschueischorurms rupesiribus vix.digitali.: Habitus et species omnis 2. nostei erispi, in macilentis sitientibus pro- venientis. Quum florentiem modo relulimus stirpem, de figura et indole valvularum v. sepalorum internorum sub grossificatione nil constat, integerrima egranulosa videntur Gravioris ergo: momenti discrimen e valvulis egranulosts petendum est. Folia caulida, in depressioribus saltern for- mis, crispala; radicalia longe petiolata, :plana, laminä oblonga, inaequali saepius basi Apiceque obtusa. Caulis sirietus, simplex,. racemo verticillato simpliei vel, in ela- tioribus formis, panicula depauperata virgata ierminätus.

Hunec Rumicem, vegetabilium diuturnam post naviga- tionem avidi, in Unalaschea copiosum optimumque habok mus olus ei: sale conditum inter commeatus..

5. Rumex salicifolius Weinmann in bot. ‚Zeit. I 2 1 pP 8. . . Ad portum St. Franeisci Calıforniae hunc deteximus Rumicem, hospitemque in nostros introduximus hörtos. '

Flores non dioici, sed dielines monoici, maribus im- mixtis foemineis. Valvulae saepius duae gramuliferae; grana magna, Majorem areae parlem occupantia.

6. Rumex giganteus Aiton. Hort, Ken.ed. 2. IEp- 398, Cambd, 1. c. p. 138. n. 60. (Smith in Rees Cyclop. & Poiret in Enc. bot. verba. Aitoni solummodo repetunt.)

61

Fruticosam in nemoribus montium insulae O-Wahu Sandvicensium hane collegimus pulcherrimam speciem, introduximusque, semine misso, in hortum Regium Bero- linensem, quo insequentibus florebat annis. b. "

Rami herbaeei, fistulosi, angulosi, suleati, striati, pu- bescentes, pube e pilis brevibus, obtusis, subelavatis,'rigi- dAnlis, albis. Folia petiolata, subcordata, ovato -oblonga, apice attenuata, longe acuminata, aculissima, (ramea majora 9 poll. longa, 2% poll. Jata, petiolo bipollicari), supra gla- bra, subius in neryo, venis venulisque ultimis scabrido- pubescentia, pagina plana, margine insigniter tenuiter at dense crispatulo, quasi eroso-crenulato, plieis alternis plu- ribusve veflexis, rarissime inflexis. ‘Flores dielines mo- noici, Inflorescenlia congenerum, panicula magna, diffusa, brevior, basi foliosa, sursum nuda, vamis solitarüis, 'gemi- nis pluribusve, pubescentibus. Pedicelli vix puberuli, lon- gitudine eirciter ealyeum fructiferorum, quorum valvulae egranulosae, late cordatae, aculae, reliculato- venosae, margine a medio basin versus irregulariter eroso-dentieu- Iatae, 2 lin. et ulira longae.

7. Rumex Limaria L. Cambd. 1. c. p. 136. n. 65.

Legimus ipsi in Canariaram insula Teneriffa.

8. Rumex ducephalophorus L. Cambd. l.c.p. 139: z. 69;

Ex insnla Teneriffa Canariensium hanc plantam Eu- ropae meridionalis vulgatiorem reiulimus. '

Adn.1. KBınnex vesicarius 1. ab Humboldtio in Cuba insula collectus (ei. Hb. Wild. n. 7047) nee in Majore opere nec in Synopsi a Kunthio enumeratur. Adn. 2. ' Rumex 'latifolius Humb. (vid. Willd. Hb. ”. 7028.) probe urbem Sta’ Fe de Bogota lectus, a Kun-

thio postea est neglectus.. Ada, 3. Plures hospitantur in Horto botanico Bero-

62

linensi Rumices Nepalenses, unicum modo reperis in Donni prodxomo.

ERIOGONUM.

- De genere :confer. Michz. flor. bor. am. 1. p. 246, Nut, gen. of. n. am. pl. 1. p. 260., Rob. Bronn. ‚prod. no». holl,. p. 419, Ex ed. Nees ab Es. p. 315.

41. Erioconum latifolium Smith Rees COycl. 18.

Legimus ad portum Sancti Franeisci novae Üalifor- niae in sabulosis. T.

Collum lignosae radieis multiceps in ramos abiens breves, torluosos, reliquüs foliorum praecedentium anno- rum squamosos, apice foliis oımatos quasi radicalibus con- fertis. Folia petiolata, ovata, supra lanugine detergibili, subtus tomento albo densissimo iecia; in speciminibus nostris rarius cordala, rarius 14 poll. longa } poll. lata, basi saepe rotundata, unguicularia pollicariave; petiolo paginam subaequante, dilatata basi amplezicauli et vagl- nante. Pedunculus communis ieres, strielus, Tomentosus, erassitie nunc pennae passerinae, .nunc pennae corvinas, 3—9 pollices altus elatiorque, nune solitario florum c# pitulo terminatus, nune umbella 2 —— 3 radiala, capitulo alari vel instructa vel destituta, radiis inaequalibus 1—3 pollices longis, simplieibus vel iterum umbelluliferis. Flo mm capitula terminalia, multiflora, densa, subglobosä magnitudine varia ad summum Cerasi. Involucrum um- bellam suffaleit dense lanuginosum, e foliolis constans in legris acutis, quae abortienie umbella in folia abeunt it- ferioribus similia. Densa opacans capitula lanuge inve Iuera, bracteas, fulcrague floralia, quaecungue sint, investi galioni subdueit. Flores e lanugine pedicellati emergund nudi, magnitudine Polygoni avieularis. Calyx glaberrimus 6parlitus, laciniis obovalis oblusis uninerviis, exterioribis iribus paulo minoribus‘ carinatis, achaenii angulos ample

63

eientibus. Stamina 9 ealyce paulo longiora, filamentis subulatis glaberrimis fundo calycis insextis, antheris mi- mulis. Germen triquelrum glaberrimum, styli disereti 3 filiformes glaberrimi, stigmata capitata' terminalia, Achae- nium (adhuc immaturum) triquetrum,. -calyce inclusum, angulis acutis, lateribus planis rhombeis acuminatis.

Obs. In Eriogono tomentoso Michx. siylus ad ba- sin usque iriparlitus, ramis (stylis) filiformibus, stigmate capitato terminatis. ilamenta inferne, germen apicem versus cum siyli ejusque ramorum basi patentim pilosa. Calyx extus et intus tomentosus.

Sequentur Orobancheae, Hypericeae, Valerianeae alı- aeque. .

Einige Beobachtungen über Cerastium vul- gatum, viscosum, semidecandrum Lin. und Barbarea arcuata Rchb.

. . Von "Carl Bouche

Es ist sonderbar, dafs diese drei Cerastien, und var züglich die beiden erstern von den Botanikern öfters ver wechselt worden sind, da doch der scharfsinnige Linn für eine jede derselben, einen solchen Namen gewählt hat, welcher zugleich eine Haupteigenschaft derselben be zeichnet, so dafs, wenn man sie wirklich alle drei ber sammen hat, und die in den Namen ausgesprochenen Eigenschaften in Anwendung bringt, es unmöglich is, dafs eine Verwechselung unter ihnen statt finden kant Nimmt man nämlich von diesen drei Pflanzen diejenig% welche, wenigstens in hiesiger Gegend, am häufigster vorkommt und durchaus ohne drüsentragende Haare ish so ‘hat man das wahre C. vulgatum Lin.; die beiden übrigen Arten sind zwar in Hinsicht der Behaarung gan gleich, denn sie sind beide dicht mit Haaren besetzt, vON denen nur die am untern Theile des Stengels ohne Dri sen, die übrigen aber mit Drüsen gekrönt sind, welch? eine sehmierige Materie absondern; aber durch die Zahl der Aniheren sind sie schr verschieden, die eine hat wie gewöhnlich immer zehn, die andere aber äulserst seltel, sondern fast immer nur fünf Anihexen in jeder Blume demzufolge muls die ersie C. viscosum; und die letzter €. semidecandrum Län. seyn.

Meiner

65

Meinen Beobachtungen zufolge lassen sich diese drei Cerastien, durch die hier nachfolgend beigefügten Kenn- zeichen, ziemlich leicht und mit Sicherheit bestimmen. .

1. Cerasiium vulgatum Lu

©. caule diffuso hirsuto, foliis oblongo-lanceolatis, bracteis margine membranaceis, calycibus oblongis pedi- cello brevioribus praecipue in primordialibus, sepalis mar- gine membranaceis, nervo medio fere ad apieem usque exceurrente.

C. vulgatum Lin. Fl. suce. 2%. 415

Myosolis arvensis hirsuta parvo flore Faill. Bot. ‚Paris. 142, Tab. 30. f. 1. .

C. viscosum Smith. Drit. 2. 497., Schlechtend. Fl, berol. Pars 1. p. 254., Spreng. Syst. Yeg. 2. p. 419.

Eine hier fast allenthalben, auf Wiesen, Feldern, an Wegen und in Gebüschen, in Menge wildwachsende Pflanze, die vom Frühling bis gegen den Herbst hin blüht. Sie zeichnet sich von den beiden folgenden besonders da- durch aus, dafs sie perennirend ist, und gewöhnlich von der Wurzel aus mehrere Stengel teibl, die sich nach allen Seiten hin ausbreiten, gröfstentheils niederliegen und nur mit den Spitzen mehr oder weniger senkrecht in die Höhe stehen, ausgenommen auf Wiesen, zwischen dichtstehen- dem Grase, wo sie bisweilen ganz aufrechistehend vor- kommt; an der Basis der Stengel sprossen eine Menge kleiner Zweige hervor, die aber nicht alle im Laufe des: . selben Sommers Blüthen treiben, sondern viele von ihnen bleiben bis zum nächsten Frühling stehen, wodurch die Pflanze gleichsam zu einem kleinen Halbstrauch wird, Die ganze Pflanze nd besonders die-Stengel sind mit dicht stehenden, weilsen, gegliederten Haaren besetzt, wel- che- ich aber nie ärüsentragend gefunden, und daher auch nie eiwas sehmieriges an dieser Pflanze bemerkt habe,

dr Bd. 12 Heft, 5

66

2. Cerastium viscosum Lin.

C. \eaule erecto hirsuto supeme viscoso, folüs sub- ovatis, bracieis margine membranaceo destitulis, calycibus oßlongis pedicello longioribus, sepalis margine membra- naceis, nervo medio fere ad apicem usque excurrenie.

C. viseosum Lin. Hort. eliff. 174.

Myosotis hirsuta altera viscosa Yaill. Bot. Paris. 14. Tab. 30. f. 3.

C. vulgaium ß. Zam, Eneycl. method.

C, ovale Pers. Syn. 1. p. 521.

©. vulgatum Spreng. Syst. Veg. 2. p. 419.

Diese Art findet sich hier selten, vor acht: Jahren fand ich sie zuerst bei Siyalau und zwar ziemlich häufig, auch noch im verwichenen Sommer fand ich sie daselbst wieder, aber nur einige Pflänzchen; in diesem Sommer hat sie mein Sohn in Gesellschaft seines Freundes, Ja- blonski, zwischen Rummelsburg und Friedrichsfelde in ziemlicher Menge beobachtet, und kurze Zeit nachher hat letzterer auch noch einige Exemplare davon bei Tegel gefunden, von denen derselbe die Güte hatte mir eins mitzutheilen.

Was Willdenow und auch andere in der hiesigen Gegend für C. viscosum gehalten kaben, ist nichts als blofge Form von der vorhergehenden Art, auch Herr Pro- kessor v. Schlechtendal hat mich versichert, dafs er es nicht gefunden habe, denn was er in seiner Fl. berdl. Pars 1. p. 254. als C. viscosum aufgeführt hat, ist zufolge meiner, zu Anfang gemachten Bemerkung das wahre 6 vulgatun Lin.

Diese Pflanze ist nur einjährig, bisweilen geht sie sehon im Herbste aus Saamen auf, blüht aber doch erst im nächsten Frükling, und stirbt nach vollendeter Saamen- reife gänzlich ab, so wie Draba verna, Holosteum umbel Jatum u, d. m.; der Stengel steht aufrecht und treibt ge

67

wöhnlich gleich über der Basis Nebenzweige, welche ziem- lich stark abstehen und zuletzt sogar gröfstentheils nie- derliegen, besonders wenn die Pflanze sehr üppig wächst; der Stengel sowohl als auch die: Zweige sind dicht mit gegliederten Haaren beselzt, welche mit Ausnahme der nach unien hin stehenden, drüsentragend sind, auch die Blumenstiele und Kelche sind mit dergleichen. Haare be- seizt. Die Brakteen habe ich immer ohne häuligen Rand gefunden. Ihre Hauptblühtezeit scheint mir im Mai und Juni zu seyn, denn später hin kommt sie gewöhnlich ohne Blymenkrone vor. j

Dafs das C. ovale Pers. bierzu gehört, und nur blofs eine durch verschiedenen Boden, oder sonstige Ursachen erzeugte abweichende Form ist, davon bin ich ganz über- zeugt, denn obschon ich öfter den Saamen von beiden in gleichem Boden, und bei gleicher Behandlung, neben ein. ander ausgesäct, so habe ich doch nie an den daraus er- haltenen Pflanzen den geringsten Unterschied wahrneh- men können.

3. Ceraslium semidecandrum Län:

©. caule plerumque erecto, incano- pubescente superne viscoso, foliis subovatis, bracteis margine ‚membranaceis, Nloribus peutandris, calyeibus ovatis peduneuld brevioribus Praecipue in primordialibus, sepalis margine membrana- eeis, nervo medio ipsis terlia parte breviore.

C. semidecandrum Zin. Hort. ciff. 172. .

Myosotis hirsuta minor. Farll. Bot. Puris. 142. Tab. 30, F %

C. vulgatum p. Lam. Eneycl. method.

Ebenfalls nur eine jährige Pflanze, welche’ bei uns sehr gewöhnlich ist, und vorzüglich auf, in der Nähe von Waldungen und Gebüschen gelegenen, trocknen Wiesen, Feldern, an Wegen u. s. w., auch selbst in lichten Laub-

5 !

68

und Nadelholzwäldern, häufig vorkommt, Der Stengel und die Zweige stehen grölstentheils aufrecht; in Hin sicht der Behaarung ist sie der vorhergehenden Art gleich, nur dafs die Haare gewöhnlich kürzer sind. Die beiden | obern Blätter, welche dicht unter der Inflorescenz stehen, haben fast immer wie die Bracieen einen häutigen Rand. Die Blumen kommen nur selten mit zehn Staubgefäfsen vor, und dann sind gewöhnlich nur fünf davon gehörig ausgebildet. In Hinsicht der Größe kommt diese Pflanze sehr verschieden vor, auf trocknem Sande ist sie oft nur einen Zoll hoch, dagegen eireicht sie auf feuchtem Boden oder auf niedrig liegenden Wiesen, wo sie zwar selten vorkommt, bisweilen eine Höhe von sechs bis acht Zoll. Sie blüht im Frühling, auch wohl noch anfangs Sommen später hin stirbt sie gänzlich ab.

Barbarea arcuata Reichenb.

Ein neuer Bürger unserer hiesigen Flora.

Diese Pflanze fand mein Sohn im verwichenen Som mer auf einer Wiese in der Gegend von Reinikendor, und zwar ziemlich häufig, und in diesem Jahre habe auch ich sie auf derselben Stelle gefunden. Von Barbares vulgaris läfst sie sich schon in einiger Entfernung, duch ihren gewöhnlich niedrigen Wuchs, etwas gröfsere Blu men, und absiehende, etwas gekrümmte Saamensche- ten, ziemlich leicht unterscheiden. Bei genauerer Unter suchung derselben fand ich, dafs sie sich auch noch dureh ganz kahle Kelche und walzenförmige Griffel von .B. ul garis unterscheidet, denn bei dieser sind die Kelchblätte an den Spitzen mit steifen Haaren besetzt, welches sich an den noch unaufgeschlossenen Blumen am. deutlichstet bemerken läfst, und die Griffel sind nach der Spitze hit

dicker als an der Basis. Die Blühtezeit ist im Mai und Juni,

69

Die längst bekannte Gartenpflanze, die schon C. Bau- hin im Jahre 1620 in seinem Prod. Theatri Botanici un- ter den Namen Eruca lutea sive Barbarea flore pleno aufgeführt hat, und die man auch jetzt noch in vielen Gärten unter dem Namen Erysimum Barbarea flore pleno kultivirt, ist meinem Dafürbalten nach, nicht, wie man allgemein annimml, eine Abart von ‚Barbarea vulgaris R. Brown (Erysimum 'Barbarea Lim.), sondern von B. arcuata Reichenb., denn sie hat ganz dasselbe An- sehen, auch sind ihre Blumen ebenfalls abstekend und nicht. aufrecht.

Im August 1827.

Ueber d as Insckt, welches die wilden Fer | gen in Oberitalien bew ohnet. Von L. GC. Trevirsnus, . Proß, zu Breslau. BE; * (Hierzu Tab, I, Fig, 1. u 2.)

Bei mebreren Gelegenheiten *) habe ich die Meinung geäufsert, dafs die uralte Operation des Caprificirens, nach dem jetzigen Stande unserer Kenntnils davon und so weil sie den Feigenbaum betreffe, weder für, noch gegen die | Lehre vom Geschlechte der Pflanzen angeführt werden könne, und dafs überhaupt die Art, wie in den zahmen Feigen die Befruchtung und Saamenbildung vor sich geht, noch unbekannt sey. Meine Gründe waren: dafs det Cynips Psenes, welchem einstimmig die Haupiverrichtung bei jener Operation zugeschrieben wird, als Larve nur die männlich-weiblichen oder sogenannten wilden Feigen, und zwar ausschliefslich die Fruchiknoten, niemals das Fleisch oder andere Theile derselben, bewohne, dann aber als vollkommnes, geflügeltes Insekt durch die Oefinung der. Feige davon gehe: dafs dagegen dieses Thier oder sein Larve bis jetzt niemals in zahmen (weiblichen) Feigen angetroffen worden, welche daher nicht als von ihm at gestochen betrachtet werden könnten, und dals dessen ungeachtet diese einen reifen und keimfähigen Saame?

*%) Verm. Schriften von G, R. T. und L. C. T. IV. 181, DD Lehre vom Geschlechte der Pflanzen. 91 93,

bringen. Es hat jedoch seitdem ein Ungenannter *) gegen die Zeugnisse von Pontedera und Pollini geradezu läugnen wollen, dafs die Larven von Cynips Psenes: in den Fruchiknoten der wilden Feigen sich entwickeln, auch bestreitet er das Faktum, dafs die, wahrscheinlich capri- ficirten, Levantischen Feigen einen keimfähigen Saamen enihalten, - indem solche meistens Südeuropäische: nicht. caprificirte seyen. Hierbei theilt er die bereits von den Alten aufgestellie und dann von Pontedera und Hal. ler ”*) augenommene Meinung, dafs das Insekt durch An. stechung, wobei die Saamenbildung meistens gestört werde, diese Feigen schmackhafter mache; eine Meinung, so auch von A. Russel glaubhaft befunden ‚worden, indem dieser sagt ”"), dafs die Capxification auch in. Kleinasien üblich sey, und dafs die Gärtner daselbst‘ sie zuweilen mit Er- folg nachahmen, indem: sie mit einer in ‚Oel. getauchten Nadel in die Feige stechen. . Bei dieser Verschiedenheit der Ansichten mufste mir sehr erwünscht seyn, dafs ich im Jahre 1825, da ich wich im südlichen Tyrol befand, Gelegenheit hatte, einige eigene Erfahrungen über diesen vielbesprochenen Gegen- stand zu machen. Hier ist mir zuförderst, aufgefallen, dals kein hinlänglicher Grund zu seyn scheint, mit Linne und denen, welche ihm folgen, ein dreifach verschiedenes Vorkommen des Geschlechis dabei anzunehmen, indem sie den Feigenbaum mit männlichen, den mit männlich weiblichen und den mit blofs weiblichen Receptaculis unterscheiden und sich dabei auf Pontedera ‚berufen. Denn dieser redet }) nur von Bäumen mit männlich-weib-

u

* Ion. allg. Lite. Z. 1895. Erg. BI. &.

*) Mist, stirp. Hol. IL 281.

**%) Nat. Geschichte von Aleppo, übers. von Gmelin. I. 108. D Anthol, IL. 6 3 2.

72

lichen Feigen (caprificus) und von andern mit blofs weib- lichen Feigen (Ficus sativa), wovon er noch ein drittes Vorkommen unterscheidet, nämlich den Baum, der im ersten Theile des Jahres männlich-weibliche Feigen (grossi), im zweiten aber blofs weibliche Feigen bringt und den er Erinosyce nennt. Wenn demnach Linn& vom 0x prifieus sagt *), dafs er blofs männliche Feigen bringe, von der Erinosyce, dafs Bäume dieser Art im Prühjahre männliche, im Herbst weibliche Feigen tragen: so ist die- ses mit den Beobachtungen von Pontedern, die doch alles Zutrauen‘ verdienen, den Worten nach nicht .über- einstimmend. Wenigstens waren die wilden Feigenbäume, sa ich in der Gegend von Botzen auf altem Gemäuer au traf, sowohl mit deutlich ausgebildeten Fruchtkuoten ; als mit Staubfäden versehen, und zwar gehörten sie zur.er sten von Pontedera angeführten Abart des Caprifieus ”) wo die Staubfäden die Gegend um die Oeffhung der Feige einnehmen, indem diese bei der zweiten Abart überall an der inneren ‚Oberfläche des Receptaculum zwischen den Fruchtanlagen zerstreut seyn sollen. Wenn übrigens die Früchte des Caprifieus nach Pontedera und Pollini“") niemals veifen, so ist dieses wohl nur in Vergleichung mit den zahmen Feigen und in sofern sie auch dann niemals’ schmackhaft und efsbar sind, zu verstehen: denn da sie braun und weich werden, so’ mufs man. dieses doch aller- dings em Reifen nennen.

Am 11ten August des genannten Jahres fand ich so beschaflene wilde Feigen in Menge an alten Bäumen’ im Gemäuer' des verfallenen Schlosses Siegmundskron bei Boizen. Es hatten selche kaum die halbe Gröfse unser

*) Diss. de Fieu in Amoen. acad. ed. 9, 1, 33, Loc 229,

3) Viaggio al Lago di Garda, 31,

73

zahmen Feigen und äufserlich betrachtet, nichts Auffallen- des. Beim Durchschneiden in der Länge zeigte sich der vordere Theil der Höhle bis an’s Auge mit zahlreichen Staubfäden, deren geöffnete Antheren keinen. Staub mehr enthielten, angefillt, während der gröfsere hintere Theil ganz mit den Saamen (oder Früchten, ‘wenn man lieber will) besetzt war; welche ihrer Gröfse, so mit der eines grolsen Stecknadelknopfes übereinkam, und ihrer gelbli-' chen Farbe wegen, völlig veif schienen, ohne, wie. bei den zahmen Feigen,- in einen Schleim eingewickelt zu seyn. . Ich nahm einige dieser Feigen der Länge nach durchschniiten, andere undurchschnitten mit mir, indem ich jedes Stück für sich in ein Papierchen so, dafs kein Insekt hätte Zugang finden können, einwickelte und mit andern Sachen verpackte. - Als ich nun bei meiner Zu- tückkunft in der letzten Hälfte Septembers diese Papiere öffnete, fand ich in jedem derselben, neben der Feige, eine grofse Menge von todten kleinen geflügelten Thier- then. An den durchschnittenen Feigen waren die meisten Früchte hohl, viele von ihnen hatten ein Loch und in einigen fand ich noch ein Thierchen -der obigen Art, Die "ämliche Erscheinung zeigte sich beim Aufsehneiden der bis dahin noch ganzen Feigen, an denen sowohl äulser- lich, als im Wleische, nichts zu bemerken war: so dals einleuchtete, die Thierchen, welche hier in der Papier- hülle in gleicher. Menge, wie bei den ersten sich vorfan- den, hatten ihren Weg durch das Auge, d. i. durch die Oefhung an der Spitze der Feige genommen. Es war also klay, dafs die Fruchtanlagen der wilden Feigen ein Insekt bewohne, in ihnen sich verwandle und als Imago durch die natürliche Oeffnung der Feige herausschlüpfe.

Was das Insekt selbst in diesem Zustande beiviflt, so Wird die Gestalt desselbeu aus der beigefügten Zeichnung‘), nn

I TR L Fig. 1.2,

74

80 ich davon mit möglichsier Treue und Genauigkeit un- ter dem Microscope zu‘ entwerfen versucht, besser, als aus einer weitläultigen Beschreibung erhellen: ich merke daher nur an, dafs dasselbe, mit Ausnahme der durchsich tigen Flügel, ganz schwarz war, wobei die Oberfläche glänzte und die Flügel bei schief einfallendem Lichte in Regenbogenfarben spielten. Es war ungefähr 14 Linien lang, und kaum den vierten Theil so viel breit: der Kopf endigte vorne. in zwei, mit der Spitze einwärts gekrümmle, Fühler, der.Hinterleib aber in zwei Legestachel. Die vier Flügel waren am hinteren Rande mit Wimpern eingefafst, nahe am vorderen Rande der Vorderflügel aber, welche viermal gröfser, als die Hinterflügel, befand sich eine halb- mondförmige Zeichnung. Vergleicht man damit die Be schreibungen, welche uns vom Cynips Psenes gegeben worden, so zeigt sich Abweichung in einigen Stücken.

Linne& erwähnt desselben zuerst *) unter dem alten Nr men Psenes s. Inseetum ficartum und verweisei, wa Beschreibung und Abbildung beirifft, auf Pontedera Später nennt er es *) Cynips Psenes, und fügi dem Cita aus Pontedera noch das aus Hasselquists Reise hin zu, wo nämlich zwei Thiere sich beschrieben finden ”") die augenscheinlich blofs im Geschlechte verschieden, aber . Eine Art sind,’ wie Hasselquist auch selbst vermuthel Betreffend nun zuerst das von Pontedera beschriebene und abgebildete 'Thier f), so enthält die Beschreibung nichts dem meinigen. Widersprechendes; auch die Abbil dung, wiewohl sie xoh ist, stimmt ziemlich überein. Gap? unbestimmt ist, was er über die Gröfse sagt; da er je

YL.c 4,

”) Syst. natı ed. 12, T. 949,

°) Reise nach Palästina. IL n. 111. 112, DL. c. 174. (Tab, XL £ 12)

75

doch angiebt, dafs die Lawve in den Fruchtknoten lebe bis zur Verwandlung in das vollkommene Insekt, so kann auch die Dimension von der des meinigen nicht verschie- den seyn, Und endlich heilst es von der Farbe: dals beim Auskriechen das Thier zuerst gelb aussehe, bald aber, besonders auf dem Rücken, glänzend schwarz werde.

Weit mehr Abweichungen finden sich, wenn man das von Hasselquist beschriebene Thier mit dem unsrigen vergleicht, im Kopfe, Vorderleibe, den Aniennen und der Farbe, welche ein Rothbraun (rufus) seyn soll: ziemlich dagegen stimmt die Beschreibung des Hinterleibes; der Flügel, der Fülse; auch in Gröfse und Lebensart ist kein besonderer Unterschied, indem H. sagt, dafs das Insekt die Fruchtknoten der Feige bewohne, so dafs deren fast jeder ein Individuum enthalte: doch wor die Jahreszeit eine andere, indem H. &s'in der Gegend von Smyrnd bereits am 6ten April vorfand. Pollini, indem er *) des Thieres unter dem Namen Cynips Psenes und seiner‘ Lebensart, welche ganz die des unsern ist, erwähnt, hat keine weitere Beschreibung desselben gegeben: er sagt blofs, dafs Latreille es Diplolepis Ficus Caricae nenne.

Unter diesen Umständen bin ich der Meinung, dafs das von mir in den wilden Feigen’ gefundene Insekt ’aller- dings Linne’s Cynips Psenes sey, jedoch mit vorläufiger . Ausschliefsung des Synonyms von Hasselquist; bis ge- Rauere an Ort und Stelle gemachte Beobachtungen die Identität oder Verschiedenheit gezeigt haben werden. Pontedera hält **) es wahrscheinlich, dals das von ihm beobachtete Insekt das nämliche sey mit: dem, welches in Griechenland bei der Caprification diene: allein für gewils will er es nicht behaupten. Da dieses jedoch ebenfalls m

ee

"UL. c 175,

76

die Fruchtknaten der Feigen, nach Hasselquist’s aus- drücklicher Versicherung bewohnt, so scheint es für die Erklärung dieses Vorganges eben so, wie jenes, betrach- tet werden zu müssen, d.h. von beiden, wenn sie anders wirklich verschieden, ist nicht abzusehen, wie sie das Reifen der zahmen Feigen auf irgend eine Weise beför- dern.. Noch nie hat man in diesen, wenigstens in Deutsch- land, Frankreich und Italien, dergleichen Ühierchen ange- troffen und .es würde daher die Meinung. von Pollini, dals die Caprification eine blofse aus dem hohen Alter- thume. übrig gebliebene, übrigens aber für. den Zweck wertklose Gewohnheit sey; angenommen werden müssen, wenn nur einzusehen wäre, wie die Fruchtanlagen in der zahmen Feigen befruchtet werden. Auch Desfontai- nes") giebt an, dafs in solchen zuweilen einzelne Staub: füden angetvoffen werden, und er scheint diesen das Ge schäft der Beftuchtung hier beizulegen: allein wie oft ich auch dergleichen frisch oder getrocknet, wie sie im Haır- del vorkomınen, untersuchte, nie babe ich Staubfäden da rin wahrgenommen, dergleichen doch in den wilden Fei gen so häufig und so .deutlich sind. Anzunehmen, wie viele geihan, dals das.Insekt die zahmen Feigen‘ ansteche und durch erregien Säftezuflufs: solche süfser mache, wi

derspricht, wie ich glaube, sowohl der Kleinheit des Thie- res, als dem Umstande, dafs man nie eine Spur von Süch, von Eiern oder Larven im Fleische der zahmen Feigen gewahr wird. Eben so viel Schwierigkeit hat es, dafs das vollkommene Insekt mit Blumenstaub beladen, in die Oeffnung der zahmen Feigen eindringe und die Befruch tung der Saamenanlagen daselbst bewirko, wie Linne’s Meinung war: denn sollte auch möglich seyn, dafs es die sen, vermöge einwärts gekehrter Schuppen, sehr veret

*) Flor. Atlant. IE 396,

77

gexten Durchgang zurücklegte, ohne den Staub abzusirei- fen: so wäre doch kein Zweck von diesem Eindringen abzusehen, da die Larven des Insekts niemals die Frucht- anlagen der zahmen Feigen bewohnen. Gleichwohl darf dieser Gedanke nicht aufgegeben werden, da diese Oefl nung, wenigstens bei den wilden Feigen, der einzige Weg scheint, auf welchem das Insekt die Höhle verläfst. Ge- wils ist ferner, dafs die Saamen der zahmen Feigen, we. nigstens derer, so aus der Levante zu uns kommen, zur Reife gelangen und aufgehen: worüber ich mich, aufser eigenen Erfahrungen von glaubwürdigen Gärtnern, auf das’ Zeugnifs von Linn& berufe, welcher *) aus Saamen von wientalischen Feigen im akademischen Garten zu Upsala Saamenpflänzehen erhielt, die auch abgebildet sind; wobei er anmerkt, dafs das Nämliche in Holland mit Italieni- schen Reigen jahraus jahrein gelinge, nicht aber-mit Fei- gen, so in Frankreich, England, Deutschland, Schweden zur Reife gekommen. Older sollte dieser Saamen zum Reifen nicht des Pollen bedürfen, wie die Gegner der Lehre vom Pflanzengeschlechte wollen? Das macht wiederum die Saamenbildung in den wilden Feigen unwahrscheinlich.

Wo aber erlaubt ist, solche Fragen zu ihun, erscheint für künftige Untersuchungen noch ein weites Feld übrig und es wäre gewils sehr zu ‘wünschen, dafs Reisende, welche Griechenland besuchen, nicht blofs Pflanzen zu- Sammenraffien, womit der Wissenschaft in der Regel we- nig oder gar nicht gedient ist, sondern dafs sie durch Be- traehtungen an Ort und Stelle so manche noch dunkle Region im Pflanzengebiete des Orients zu erhellen bemüht Seyn möchten,

Erklärung der Abbildungen. , Toy Fig. 4. Das Insekt, welches dio wilden Feigen bewohnt, rtürlicher Größe, Fig. 2. Dasselbe vergröfsert.

YL048,

78 —m

Observiiones botanicae in Ajugam gene vensem.

Auctore Fr, Guilielmo Drees.

Dari vix credo posse stirpem Ajuga genevensi aulo- rum magis polymorpham. Magna cum speciminum, in agri Potstampiensis monte sic dicto Brauhausberg praeter- lapsa a me aestate lectorum, copia inter se comparatio- nem institui, nec, ut ingenue dicam, duo quidem ex .illis inveni sibi adeo similia, quin, sive quoad hujus illiusve partis structuram, sive quoad crescendi modum, aliquod saltem discrimen intercederet, ut striete loquendo de hacet planta omni cum jure dicendum sit, ejusdem loi esse v*- rietates, quot ezistunt individua. A solita forma candem nonnunguam. ita. maxime recedentem vidi, ut, cui formae se non obiulerunt intermediae, distinctissimam tum spe ' ciem is facile crederet. Nonnunquam.vel admodum sim- lis omnibus ferme evadit in partibus A. pyramidali auch, ut ad reperiendas inter utramgue limites acutissimus ja requiratur observator. Nec, re ila se habente, mirum sand quod ejusmodi varietates haud quidem raro, non a bot® nieis minus perilis modo, sed ct a viris in tractanda te botanica, ut vw. gr. oeulatissimum Schkuhr tantum dicam, versalis, pro A. pyramidali, multo rariori stixpe, assumlae sint. ÖOmnes autem istae, quas Ajuga nostra genevenss , subire consuevit, non solum a soli in quo crescunt ipsius diversitate, sed’etiam a_vario, e musco scilicet vel gramine, nunc magis nunc minus densiore ejusdem ' vestitu vark

79

ationes, si. recte hoc observaverim, pendent. Id quod praeprimis ex eo jam elucere mihi videtur, quod, si acc- dit, ut, de qua hie loguimur, planta in solo nullis vel paucioribus quibuscungue herbis obducto_progerminet, tum ex Quamplurimum donatur foliis radicalibus quam caulina majoribus, quod nonnisi sub his conditionibus pyramida- lem solet induere formam, quod denique, quae contra in solo musco gramineve dense vestilo nascitur, ea sola Ajuga, quantum equidem animadverti, folia radicalia caulinis mi- nora, floresque, quin pyramidali unguam insigniatur forma, lum quasi in spicam ut plurimum collectos habet.

Enumerentur vero per ordinem hoc loco et deseri- bantur a me, viris botanieis non ingratum hoc fere certe sperante, hujus nostrae planlae eae solummodo, quae me- "oratu utique dignae mibi videbantur, varielates. Quam tem jamjam adeuntem me ecce.

° Omnium quas observavi varietatum haec, est vul- Salissima, pro primaria forma habenda, magis vel minus cum icone, quam illustr, Hayne (drseneigew. IX. p. 18.) dedit, Congruens. Caulis circa semipedalem altitudinem. Folia oblonga, vel ex oblongo in ovatam interdum for- Mam vergentia, obtusa, irregulariter evidenterque dentato- “enata: radicalia dup ad summum quatuor, caulinis multe Minora, in petiolum vix semuncia longiorem abeuntia ; “anlimorum tria paria infima plerumque quidem in azıllis Nloribus destituta, interdum tamen oninia uno saltem flore et altero gaudentia. Bracteae in aliis oblonge-ovatae, in alüis eblongo -quadratae, antice in dentes tres aculiusculos fune profunde nune leviter. divisae, floribus breviores. Nores in spicam laxiorem quasi congesti. Corollae iu- bus ealyce duplo quin triplo longior. Stamina pilis bre- Yibus glanduliferis vix nisi armato oculo conspieius, ver- “us apicem altero vel utroque simul in latere longioribus,

*

80

glandulis destitutis, barbamque referentibus obsita, vix un quam omnino, qualia loco citato dieit Hayne, glabra. .

ß. Caulis vix pollices qualuor excedens. Folia ra diealia duo ad quatuor cum caulinis inferioribus paulo majoribus in his rotunda, ovato-rotunda in illis, in pe tiolum uncialem breviter excurrenlia, sicque spaihae for- mam mentientia, subaequaliter serrala, aut in quibusdam serrato-dentata. Flores bracteas longitudine adaequantes. Corollae tubus quam in «. multo brevior. Stamina, quat in reliquis corolla paulo longiora, in hac eam aequantia, subepilosa. .

’. Insignis hujus varietalis pauca specimina ex eodem quo reliquas legi monte allata gratus debeo amjco suavis simo C. Lauisch, sedulo agri Potstampiensis plantarum scrutalori. Quamvis locis siccissimis nala caulem lamen habet pedalis, quin sesquidalis allitudinis. Folia radicalis duo ad quatuor angusta, in petiolum bi-triuneialem abe untia, cum caulinis inferioribus multo majoribus oblong® antrorsum paulo latiora, integerrima. Bracleae latiores’ inferiores tridentae, dentibus ovalis obtusis; summae 01%* tac integerrimae cum floribus ejusdem longitudinis.

6. Caulis dimidium pedem vix attingens, debilis, braclearum florumqne pondere cernuus. Folia radicalia non ullra quaiuor, cum caulinis inferioribus majoribus sub- rotundo-ovala, integerrima, in petiolum vix. sesquiuneit longiorem sensim desinentia. Bracteae oblongo-lanceol* tae, floribus duplo saepe longiores, in utrogue unargine dente exiguo nolatae, summae integerrimae, omnes mag a se invicem, summis forie exceplis, remotae.

& Caulis biuncialis. Folia ovata, in petiolum brevem

sensim decurrentia, subintegerrima: xadicalia quatuor, qua® doque plura; caulina omnia in axillis uno’ alterove for semper praedita, magnitudine radicalia subaequantia. Bir cieae. in aliis ovatac, in aliis oyato-oblongae, in aliis sub

zotunde

&

rotundo-oblongae, omnes subintegerrimae, floribus in en. . piulum plus minus rotundum cellectis plerumgue paulo longiores, vel eos aequantes.

Commemorato in monte peculiaris haee satis frequens obviam venit varietas. j

% Caulis in plerisque quadriuneialiss Folia ovata, obtusa, subintegerrima, carnosula, nitida: radicalia pauca caulinis, quae ommnia in axillis plerumque floribus non. nullis gaudent, minora. Braeleae latiores, rotundatae, in- ' tegerrimae vel hinc alque hine dentienlo insimelae, fleri- bus vpaulo longiores. Calyx laciniis brevioribus; latioribus, evatis, corollae in omnibus parlibus minulae tubum dimi- dium longitudine subaequans.

7. Hujusce, plus una de causa memorabilis varieta- ts duo tanlum inveni specimina, quae eodem simul in loco, ‚tanguam ex una radice,; ereverunt, Caulis semipe- dalis, Folia radicalia nulla,; caulina omnia subaequimagna, integerima, subaequaliler a se invicen, eirciler semun- cam, distantia, ommia praeter infimum par in axillis flo- tes gerentia, inde munere bractearum fungentia: infima duo subspathulata, insequentia oblonga, nec nisi summa solitam. bractearum tridentatarum formam subemntia,.-den- sius in caule posita, sese attingentia.- Corollae tubus ad. modum. abbreviatus calyce subampliato,:majori, in eodem individuo quadri-quingque-sexfido, re ipsa vix longior, immo "onmumguam brevior. Stylus, in reliquis longitudine sta- minum, in hac multo iis longior.

®. Semipedalis, Folia ovata, obtusn, crenata: radi. ealia 'numerosa (8 12) in orbem disposita, iu petiolum Subuncialem abeuntia, caulimis majora; caulinorum paria ia inferiora ‚Horibus plerumque- in axillis destitute, Bractege (exgo et flores) sibt dense approximatae, triden- tatae, floribus spicam ovatam efformantibus breviores. Co- rollae tubus elongatus, basi angustatus, superne magis

Ar BA, 46 Heft, . 6

82

quam in reliquis formis dilatatus, calyce triplo ferme longior.

ı. Miratu dignae hujus varietatis tria tantum vidi Ie- gique speeimina, caule ires ad quatuor pollices alto,. Folia radicalia subpetiolata, cum superioribus floralibus ovata, subinlegerrima vel crenata, intermediis bracteaeformibus tridentatis majora, in speeimine altero omnia, in alteris duobus caulina seu Hloralia superiora in axillis florifexa.

”. Folia oblonga, obtusa, inciso-dentala: radicalia pauca maxima, longe peliolata, erecta, caule subpedali longiora. Bractese ovaio-lanceolatae, inciso-dentatae, flo- ribus duplo fere longiores. Calyx profundius, interdum ad basin fere, divisus.

%. Differl ab aniecedente: caule non modo basi', sed ei in medio, quin versus ejusdem extremilatem ramis’ auclo; foliis radicalibus numerosis (12 ei ultra), in orbem dispositis, horizontaliter a caule patentibus; bracteis demum naulto latioribus sibi incumbentibus, flores, ut in conspectum vix venianl, tegentibus.

„. Foliorum radicalium loco a radice caules protru duntur permulti, bası adscendentes, semipedales, in orbem digesti. Folia caulina oblonga, uno alterove dente vel pluribus notata, omnia, si forte infimum. foliorum par e& cladas, in axillis florifera, hinc bractearum munus explen- üa: inferiora majora, versus caulis apicem sensim magni- tndine decrescentia, el ita in caule collocata, ut quemad- modum pyramis inde exoriatur teiragona; superiora sub integerrima, floribus longiora.

?. Caules fere ut in praecedente. Folia vadiealin nulla, vel minima emareida; caulina ovata, dentata, den sissime sibi invicem, ut sese altingant, approximata, it feriora majora, versus summitalern eaulis sensim. magnitl- dine decrescentia, per tridentatas in integerrimas demum

83

bracteas longitudine flores aeguantes transeuntia, plerum que omnia in axillis flores gerentia.

& Caulis solitarius pedalis, altior. Folia xadicalia plura cum caulinis duobus infimis maxima, lalissima, Ovata, repando-crenata, crenata, inlerdum integerrrima, to in bracteas sibi invicem (cum floribus) admodum appreximatas, magnitudine successive decrescentes, omnes tridentatas se mutantia, ut plurimum omnia, demto forte infimo pari, in axillis Nloribus, magnitudinis plantae ralione habita, in omnibus partibus perpusillis, quam bracieae multo brevioribus donata.

0. Varietas haec, quod ad habitum externum attinet, Ajugae pyramidali perquam re vera similis est, neque nisi siruelura corollae rite ab ea distinguenda. Caulis pede dimidio minor. Folia ovata, obovata, suberenata vel in- tegerrima: radicalia plura breviter petiolata, caulinis ma- jora; caulina versus apicem caulis sensim minora, pyraml- demgue formantia, omnia quamplurimum in axillis fori- bus gaudentia, sicque bractearum vicem habentia, suprema flores vel aequantia, vel paulo iis breviora,

Et ita demum praeeipuarum istarum, quas invent et deseribendas ‘'putavi, varietatum numertus, ac quidem non tam exiguus, finitus esset.

84

Die ‚Gattung Phragmidium, und Puccinia Potentillae in Bezug .auf Bildungsgesetze ‚erläutert,

. Von K. W. Eysenhardt, weiland Professor in Königsberg in Preulsen.

(Aus dessen hinterlassenen Papieren, Hierzu Taf. 1-Tig, A—F)

Tode rechneie die Phragmidien wohl mit einigem Zweifel zu den Schimmelarten, zu seiner Gattung 4see- phora. Persoon zählte sie zu den Puccinien. Straufs vereinigle sie mit Uredo. . Link Irennte sie (1813) von den Puceinien als eigene Gattung, die er Phragmidium "nannte. Ein Gleiches that. Fries (1815) und nannte die Gattung (Link’s Benennung konnte ihm noch nicht be- katınt seyn) Aregma. Nees von Esenbeck liefs ihr anfangs den Namen Pucciniz, und taufte die von Link unter Puceinia begriffenen Arten ‚Dieaeomata, ' indem & sie als Untergaltung zu Caeomä vechnete. Später indels (Bolton’s Pilze IF’) kehrte er zu Link’s Benennungen zurück, und liels Puceinia Lk. als eigene Gattung beste hen. Auch wir wollen Puceinia Lk. und Phragmidim Ik. unter diesen Namen als selbsständige Galtungen an- nehmen.

Link führte als Beispiel eines Phragmidium’s Pucd- | nia mucronata Pers. an. Mehrere Schriftsteller machten daraus zwei Arten (Puccinia Rosae DC. und Puce. Rubi DC.), und fügten noch ein Paar ähnliche Formen als neue Arten hinzu (Aregma acuminata (um) Fries und Puct-

85

Rubi idaci DC). Alle diese sind wahre Phragmidien. Nahe verwandt mit ihnen ist Puccinia Potentillae Pers., die von Fries, Schmidt und Kunze ebenfalls zu den Phragmidien gerechnet wird. Aber sie unterscheidet sich von ihnen durch die Art des Vorkommens und durch den Mangel des Bulbus an der Basis des Stiels, und muls, wenn man sie nicht als eigene Gatiung trennen will, den Puceinien verbleiben. Wegen ihrer nahen Verwandtschaft mit den Phragmidien betrachten wir sie hier mit

A. Puocmra Potentillae. Pers.

Puccinia Potentillae Pers. et Auct. Sprengel An- leit. II. 1. Tab, I. F. 10. (icon pessima) *).

Uredo obtusa Straufs Wetter. Annal. II. 1. c. icone.

Puceinia Fragariastri DC. Fl. fr. PT.

Puceinia Sanguisorbae DC. ibid,?

Aregma obtusala (um) Fries Obs. ınye. 1. _

Phragmidium oblusum Schmidt u. Kunze Deutschl. Schw, 1 120. -

- Icon nosira Tab. I. Fig. A.

Man schreibt diesem Pilze ein in mehrere Loeuli ge- theiltes, von einem Stiel gelragenes Sporidium zu. Aber ( man hat hier, wie in den Phragmidien, übersehen, dafs ; noch ein zweites Sporidium darin enthalten ist, daher jenes als Sporangium beirachtet werden muls. So unter- scheiden wir denn Sporidium, Sporangium und Pedicellus Sporidium und Sporangium alz Ganzes ' betrachtet, ‚sind linglich . nach oben zu höußg allmählig weiter, dabei ge- Yade auslaufend oder etwas gekrümmt, unten beide zuge- rundet, Das Sporidium ist durch Scheidewände oder Ringe in mehrere Fächer (locu) geiheilt, zwischen die- mn u) Groville Scot. Or Fl 287. sahe Aas Sporidium nicht; auf Pot, Fragaria. . (Herausgeber.)

86

sen eingeschmürt. "Die Zahl der Fächer ist 1—7, doch sind die äufsersten Zahlen selten. Die mittleren Fächer sind meist breiter als hoch, das oberste und. unterste hö- her. Ein oder einige Male, und wenn ich nicht irre, auf. Fragaria, erschienen mir die Fächer von einander geson- dert, und eben so viele besondere Sporidien bildend. In einigen andern. Individuen (auf Fragaria und Potentilla) sahe ich in jedem Fache noch einen Kreis, so dafs, wenn man diesen als Sporidium betrachtete, das bisherige Spo- vidium zu einem innern Sporangium erhoben würde. Oft schien das Sporidium an einzelne Stellen mit dem Spe- zangiuın zusammenzuflielsen, was ich aber, indem ich den Objektiräger herumdrehte, oder Schatten machte, bald als optische Täuschung erkannte. Das Sporangium, von dem Sporidium nur durch einen schmalen Zwischen- raum getrennt, richtet sich in seiner Form im Ganzen nach diesem und geht auch in seine Einschnürungen mehr oder weniger ein: Oben ist es zugerundet, spitz zulau- fend (acutiusculum, acutum), zugespitzt (acuminatum) oder stachelspitzig (mueronatum). In den drei ersten Fällen folgt die obere Endigung des Sporidium dem Sporangium; im letzten Falle aher ist das Sporidium oben zugerundel; und hat an der Stachelspitze keinen Antheil. Die Quer linien, welche die Fächer des Sporidiums von einander irennen, gehen, wovon ich mich in einigen Individuen genau überzeugte, nicht über die Wendung des Sporidium hinaus, so dafs also, wenn dieselben Scheidewände andeı- ten, diese nur für das Sporidiam, nicht für das Sporar- gium gelten, Sporangium und Sporidium sind mit einer bräunlichen Materie erfüllt, die ein durchaus gleichmäfsi- ges Ansehen hat und wie getuscht erscheint, nach oben hin ist sie öfter duukler. In spitzen oder zugespitzien Sporangien ist auch die. Spitze mit dem gefärbten Inhalte erfüllt, in stachelspitzigen ist sie bisweilen auch gefärbb

87

bisweilen aber wasserhell wie der Stiel. . Von dem far. benlosen Raume des letzten ist die gefärbte Materie scharf abgeschnitten, ohne jedoch durch eine Scheidewand bezeichnende Linie begrenzt zu seyn; so. dafs also Spo- sangium und Stiel eine einzige Höhle zu bilden scheinen. Der Stiel ist ungefärbt, fadenförmig, überall von gleicher Dicke, oder nach unten zu etwas verschmächtigt, dabei gerade auslaufend, gekrümmt oder hin und her gebogen, und von sehr verschiedener Länge, zum Theil sehr viel kürzer als das Sporangium, zum Theil viermal so lang und darüber. Es scheint als ob er an seinem äufsersten Finde eine sehr geringe Neigung zu einer ‘Erweiterung blicken lielse. Eine merkliche Erweiterung. fand ich nur einmal an einem Individuum auf Potentilla. argeniea (Fig. A. b,), wobei aber der Stiel ungleich kürzer als gewöhn- lich war, : ö .

Ich besitze Puccinia Potentillae auf Polentilla argen- lea, opaca und einer Fragaria und sahe sie auch auf Pot. verna. - "Die Schrifisteller geben sie. auf Pot. argenten verna, Tormentilla, inpolita Whlbg, (die indefs von Leh- mann zu P. argentea gezogen wird), P. Fragaria - und Sanguisorba oflicinalis an (wenigstens glaube ich De Oan- dolle’s Puceinia Fragariastri von seiner P. Potentillae nicht trennen zu dürfen, und bin geneigt 'auch P. Sanguisorbae der fehlenden. Keule am untern Theile des Stieles wegen, hierher zu ziehen); auf Pot. argentea scheint sie am häu- figsten zu seyn. Vielleicht gehört auch die von Fries a a. 0. auf. Comaium palustre erwähnte Art hierher. Potentilla nnd Fragaria sind einander sehr nahe verwandt und so ist es der Verwandtschaft gemäfs, dafs beide Gat- tungen denselben Pilz hervorbringen; Sanguisorba weicht 2war in mehrfacher Hinsicht von ihnen ab, gehört aber auch derselben Familie an. Merkwürdig ist.es, dafs auf Genm noch kein ähnlieher Pilz gefunden worden. Die

88 FT

vor mir liegenden Blätter von Fragaria und Potentilla . opaca ‚zeigen. unsern Pilz nur auf ihrer Rückseite, hei Potentilla Fragaria bemerkte ihn De Candolle auch auf der obern .Blatifläche, bei Pot. argentea sahe ich ibn auf der untern Blatifläche, den Kelchblättern, Blumenstielen und: dem obern Theile des Stengels. Er. bildet kleine, "auf Fragaria punktförmige, auf Potentilla etwas grölsere, rundliche, von einander. gesonderte, .unregelmäfsig zer 'streute Häufchen von schwarzer Farbe, die sich unter der Oberbaut: der'lebenden: Pflanze bilden und durch dieselbe ‚hervorbrechen. Dies sehe ich auf das dentlichste auf Po- ' tentilla opäca, und darf es analoger Weise auch bei den andern Arten annehmen. Auf beiden vor mir. liegender Potentillen ‚und der Fragaria finden sich zwischen den Häufchen der Puceinia, auch Häufchen einer rolhen Ureio, aber die der Puccinia sind frei von Uredo-Körnera, wie umgekehrt die der Uredo: frei von Puccinien sind; beide brechen ‚gesondert: von einander hervor, Von der Puct. ‚Sanguisorbae giebt De Candolle an, dafs sie sich auf einem Uredo-Hänfchen bilde, wie die Phragmidien der Rosen. Dies wäre merkwürdig, weil der Siiel an seiner Basis nicht erweitert ist, wie bei den Phragmidien. Ir defs läfst sich erwarten, dals Puce, Sanguisorbae manches Eigenthümliche habe, Ueberhaupt läfst sich schon ohne vorhergegangene Untersuchung mnihmafsen, dafs die Ver schiedenheit der Mutterpflanze nicht ohne Einflufs auf den Pilz seyn werde, und in der That zeigt unsere Puceinia auf jeder. der drei vor. uns liegenden Pflanzen gewisse Bigenthümlichkelten, so dafs sie sich auf Fragaria am wenigsten, auf Patentillg opaca am meisten entwickelt darstellt.

1) Auf Fragaria, Das Sporidium meist drei. oder vierfächerig, letzteres, vielleicht am häufigsten. Einfäch- vige Sparidien sah jch nie, was aber Zufall soyn ‚kant

89

Das Sporangium oben zugerundet, selten etwas spitzig, vie stachelspitzig. Die Farbe im ganzen Sporangium und Sporidium von gleichem Dunkel. Der Stiel meist kürzer als das Sporangium. Die Häufchen punktähnlich.

2) Auf Potentilla argentea. Das Sporidium meist fünffächrig, doch sind vier und sechs Fächer auch häufig. Das Sporangium oben zugerundet, oder (wenig- stens eben so häufig) melır oder weniger spitz oder zuge- spitzt, sclien mit einer kurzen Stachelspitze. Die Farbe des Sporidiums nach oben zu öfters dunkler, überhaupt dunkler als auf Fragaria Ein einziges Mal fand ich ein Individuum mit einem einfächrigen Sporidium, das Spo- rangium war zugerundet.

3) Auf Potentilla opaca. Die Zahl der Fächer des Sporidium’s, wie auf. P. argeniea. Das Sporangium aber spitz, zugespilzt, oder stachelspilzig, nie zugerundet. Die Farbe meist durch das ganze Sporangium und Spovi- dium von gleichem ‚Dunkel, vielleicht etwas blassex als auf P. argentea, doch dunkler als auf Fragaria. Der Suiel meist länger als das Sporangium. Die Häufchen vielleicht etwas grölser als auf P. argentea, Auch bier fand ich wur einmal ein Individuum mit einem einfächrigen Sporidium, das Sporangium hatte eine ansehnliche Stachelspitze.

De Candolle’s Puce. -Fragariastri scheint wegen ihrer Kleinheit und kurzen Sücle mit unserer ersten Ab- art übereinzukommen; interessant ist es dabei, dafs auch die Mutlerpflanze den Fragarien in ihrem Ansehen so nahe steht. Wenn Puce. Sanguisorbae. DO. hierher gehört, so reiht sie sich der Stachelspitze wegen zunächst an un- sere dyitte Abart.

Ich habe die auf Fragaria und den beiden Potentillen beobachteten Formen nicht. als Arien auflühren mögen, da einmal ihre Verschiedenheit zu sichtlich aus der Ver- schiedenheit der Pflanze, auf der sie vorkommen, entspringt,

90

und zugleich die angegebenen Charaktere sich noch » wenig festgesetzt. haben, dafs nicht eimmal die Pilschen eines und desselben Häufchens sich darin völlig gleich sind, wie denn z. B. auf P. argentea runde und spits Sporangien vielleicht: in gleicher Menge vorkommen. Uebrigens läfst sich einerseits erwarlen, dafs andere Arten der Gattungen Potentilla, Fragaria u. s. £ noch mehrer Zwischenbildungen darbieten werden, andererseits verdient untersucht zu werden, ob die angegebenen Arten, stels dieselbe. Abart unserer Puceinia erzeugen. Werfen wir jeizt einige Blicke äuf die Entwickelung* geschichte der Puce. Potentillae und auf ihr Verhälini zu den tiefern Pilzformen, den Uredines nämlich und den übrigen Puceinien, ohne indels in die Entwickelungsge schichte dieser letztem, welche für uns nur ein unterg® ordnetes Interesse hat, aber eine eigene Daxstellung'ver' dient, tiefer: einzugehen. Wir wollen zuerst die einzd- nen Theile der Puce. Potentillae mit den entsprechend® ‘der Uredines und übrigen Puceinien vergleichen, und nadı her ein Blick auf die Entwickelungsgeschichte des ganze Gebildes werfen. In den zweifächrigen Buccinien scheint das Sporidiun im Sporangium noch beständiger zu seyn, als in den Ui dines, wenigstens habe ich blols in der Pucc. Arenariz® trinerviae und vielleicht auch in der Puceina Circaei Iutetianae nur ein einfaches Sporidium erkannt. In der Pucc. Arundinis Phragmitis (Uredo striola Straufs) seht ich die beiden Fächer des Sporidiums von einander $# trennt, undin jedem noch einen Kreis, gleichsam eine aritie Sporidienbildung, Die Erzeugung eines neuen Sporidiun in einem schon vorhandenen ist übrigens ganz analog dur Bildung einer Pflanzenzelle im Innern einer andern, I Bildung junger Nostochien im Innern der Mutterpflanzt oder junger Hülsenwiürmer in denen der Muttexblase t

9

dergl. m. Das Eigenthümliche besteht hier darin, dafs nur ein Sporidium erzeugt wird, während in den letztern Fällen viele Bläschen in der Mutterblase entstehen, wo- mit die verschiedene Weise der Fortbildung in Verbin- dung zu stehen scheint. Wie beim Uredokorn Sporan- gium und Sporidium im Alter sich verhalten, d. h. sich im Individuum weiter entwickeln, ist mir unbekannt, In den nächst höheren Gebilden aber, den Puceinien, schen wir beide in die Länge gezogen, und das Sporidium an- fangs in zwei, in der Pucc. Potentillae in mehrere Fä- cher getheilt. Die Entstekungsweise dieser Veränderungen scheint im der Reihe der Gebilde und im Individuum ver- schieden und zwar: eine entgegengesetzte zu seyn, so näm- lich, dafs in jener je zwei Uredokörner sich an einander reihen, und eine zweifächrige.Puceinie darstellen; im In- dividuum aber ein in die Länge gezogenes Uredokom im zwei Hälften (Fächer) zerfällt. Die Entsiehung der Puc- einie in der Reihe der Gebilde beirachtet, aus zwei an einander gehefteten Uredokörnern, sehen wir deutlich in der Pucc. Anemones nemorosae. Jedes Individuum derselben scheint aus zwei runden Uredokörmern gebildet, die bisweilen, vielleicht im Alter, so lose aneinander.hän- gen, dafs sie sich leicht-von einander'trennen und wahre Uredokörner darstellen. Puce. Anemones und vielleicht einige ähnliche Arten scheinen in dieser Hinsicht die un- terste Entwickelungsstufe der Puceinien zu bezeichnen. In den übrigen Arten sind die beiden Hälften fester mit einander verbunden, und die Einschnürung zwischen ihnen ist weniger stark; beide Uredokörner erscheinen, vielleicht durch das Bestreben sich in die Länge zu dehnen, gegen einander gesperrt, die Sporidien berühren einander und fließsen in ein einziges, durch einen Ring oder eine Schei- dewand (ob durch ‚das eine oder durch das andere, ist schwer anzugeben) in zwei Fächer getheiltes zusammen.

92

Die Entstehung der Fächer im Individuum durch Zer fallen eines in die Länge gedehnten Uredokorns in zwei Hälften habe ich zwar nicht beobachtet, aber ich glaube mich zu ihrer Annahme durch eine Beobachtung über die Entstehung der Glieder in den gegliederten Conferven be- rechtigt. In der Reibe der Gebilde entsteht der geglie derte Confervenfaden anfangs rosenkranzlörmig, weiterhin gleich auslaufend ‚durch Aneinanderreihen vegelabilischer Infusorien, deren jedes ‚einem Gliede des Fadens ent spüicht.. . Im Individuum dagegen, : namentlich ‚der Spiro- gyra, bilden sich die Glieder, wie ich mich überzeugt zu haben glaube, durch Zerfallen eines einzigen sich in die - Länge dehnenden Keimes; die so entstandenen Glieder deh- nen sich weiter, zerfallen in neue, u. s. Diesem an log glaube ich auch die Fächer der Puceinia im Indirk ‘duum durch Zerfallen eines einzigen, in die Länge- ge dehnten Korns ensianden. Das Tmtgegengeseizle, wa sich hier in.der Entwickelungsweise eines Naturkörpers in der Reihe der Gebilde. und im Individuum aussprichl, führt auf em nierkwürdiges Naturgeselz, worauf wir unter zurückkommen. ,

Aber nicht blofs das Sporangium und Sporidium der Pucc. Potentillae überhaupt, sondern auch manches daran was der einen oder der andern Abart eigenihümlich ist finden wir bereils in Uredines und zweifächrigen Pucc nien. Dahin ‚gehört zuerst die Erweiterung des obert Endes. Sie ist in einem nach oben gerichteten Wachs ihum begründet, ohne dafs es zur Bildung neuer Theil kommt, und spricht sich in Uredines durch eine birmfür mige Gestalt des Koms ‘aus. Auch das Spitze und Z# gespitzte des Sporangium kommt. in gestielten Uredin® und Puceinien vor; eine Stachelspitze habe ich indels m! an Pucc. Glechomatis hederacei und an einem Individuum ‚von Uredo Phyteumatis spieati gefunden. . In allen Fälle!

93

haben wir das blofs Spitze als den ersten, das Zugespitzte als den darauf folgenden Uebergang von der Zurundung - zur Stachelspitze, die ungelärbte Stachelspitze aber als das Rudiment eines am obern Ende hervorgeiretenen Stiels zu betrachten. Eine ähnliche Ansicht hat Nees v.-Esen- beck von der Stachelspitze der Blätter (Zandb. d. Bot.1. P.590). In dem obern Stiel aber erkennen wir wiederum das-nach oben gerichtete Wachsthum und zugleich die Weise desselben in abwechselnder Expansion und Con- traction. ndlich findet sich auch der braune Inhalt der P, Potentillae in den übrigen Puceinien und den brau- nen Uredines wieder, und allgemein spricht sich:in Bezug auf die Färbung eine höhere Entwickelungsstufe durch ein größseres Dunkel derselben aus. So bezeichnen die wei- Isen, gelben und braunen Uredines eben so’ viele Haupt- eniwickelungsstufen dieser Gattung in Bezug auf die Farbe, 50 ist P. Potentillae auf Potenülla dunkler als auf Fra- gwia, so sind, wie wir nachher sehen werden, die Phrag- midien durchweg dunkler gefärbt als Pacc. Potenüllse. Die Farbe ist Ausdruck der Mischung, und gern hätte ich Ürgebnisse stoechiometrisch - chemischer Untersuchungen mit den gegenwärtigen Betrachtungen dex Form-Entwicke- lung verbunden. Das öfters vorkommende grössere -Dun- kel der Farbe nach oben hin, deutet, wie die Äuschwel- ung des Sporangium und Sporidium am obern Ende; auf en nach oben gerichtetes Wachstium und geht der Bil- dung neuer Theile voran. So ist die Farbe von gleichem Dunkel in P. Potentillae auf Fragaxia, wo das Sporangium oben zugerundet und keine Neigung zur Bildung einer Stachelspitze bemeiklich ist, Auf Pot. argentea 'ist die arbe nach ‘oben zu dunkler und: die Bildung einer Sta- chelspitze beginnt. ‚Auf Pot. opaca ist diese vollendet ind das Dunkel der Färbung wieder überall gleich.

** Der“Stiel unserer Puceihla finde! sich an allen Puc-

94

einien überhaupt und vielen gelben und braunen Uhredi- nes; an. den weilsen kommt er wenigstens noch nicht als beständige Bildung vor. Vergleichen wir sein Vorkom- men mit dem der Stachelspitze, so finden wir, dafs er in der Reihe der Gebilde früher hervortritt als diese, und dafs seine weitere Ausbildung die der Stachelspitze be gleitet, so dafs die erste Erscheinung derselben mit einet meist sehr bedeutenden Verlängerung des Stiels verbun den ist. Wir haben viele gestielte Uredines "und Pucc- nien, die noch völlig zugerundet sind, z. B. Uredo Medi caginis falcatae (apieulata Straufs) Pucc. Conii mack lati, Pimpinellae Saxifragae, Angelicae Archangelicae, Gen tianae cruciatae, Epilobii, und unsere Puec. Potentillae auf Fragaria. Aber in allen diesen ist der Stiel kürzen oft um vieles kürzer als das Sporangium; nur an der Puce. Arenariae irinerviae sahe ich, ungeachiet sie nicht merklich spitz ist, einen ganz ansehnlichen Stiel. Andere gestielte Uredines und Puceinien dagegen zeigen verschie dene Grade der Zuspitzung, z. B. Ur. Phaseoli (appendi culata Pers.), Phyteumatis spieati, Pucc. Buxi, Gleche- matis hederacei, Jasmini fruticantis, Graminis, Arundinis Phragmitis (Ur. striola Straufs), und unsere Pucc. Pe tentilla auf Pot, opaca. In diesen ist der Stiel wenig stens eben so lang, oft um vieles länger als das Sporan gium. Doch gilt diefs über die relative Länge des Stiels ‚Gesagte nicht für jedes einzelne Individuum, sondern nu für die auf irgend einer Pflanze yorkommende Uredo oder Puccinie überhaupt. So sehe ich z.B. in einem Indie. duum von.P. Potentillae auf P. opaca, dessen fünffächt- ges Sporangium kurz zugespitzt ist, den Stiel nur ve der Länge der drei untern Fächer, während er in einige? Individuen auf. Pot. argentea mit zugerundeten. Sporangieh dieselben, an Länge weit übertrifft.

. Richten wir jetzt, nachdem wir die einzelnen heil

95

unserer Puceinia in Bezug auf die Weise ihrer Entwicke- lung kennen gelernt, unsern Blick auf die Entwickelungs- geschichte.des Ganzen. Pucc. Potentillae auf Pot. opaca steht durch ihr mehrfächriges Sporidium, durch die Sta- chelspitze ihres Sporangiums, durch die dunkle Färbung und die Länge ihres Stiels, unter allen Arten dieser Gat- tung am höchsten, und nähert sich am meisten den Phra- gmidien. Es bilden aber die Arien der Gaitungen Uredo . und Puceinia keineswegs eine in jeder Hinsicht fortlau- fende Reihe von dem einfachsten Uredokorm an bis zur Puce, Potentillae und den Phragmidien hinauf, sondern wir finden schon bei flüchtiger Betrachtung, dafs die Na- tur, indem. sie von gewissen Formen des Lebens zu an- dern übergeht, manche Theile höher entwickelt, während andere nicht sogleich weiter entwickelt: werden, oder gar in ihrer Eniwickelung zurücktreten (Treviranus Biolo. ge]. p. 384). So ist der Stiel in manchen zweifächri- gen Puceinien ungleich länger, als in der P. Potentillae af Tragaria; eine Zuspitzung kommt schon in zweifäch- !igen Puceinien und gestielten Uvedines vor, während sie der Puce, Potentillae auf Fragaria abgeht, auch die Farbe ist selbst in manchen Uredo-Arten (Ustilago) dunkler, als in der genannten Abart. Dringen wir in diese Weise der Intwieklung etwas tiefer ein, und sprechen: wir, worüber Wir uns nachher rechtfertigen wollen, das Resultat unse- "er jetzigen Untersuchung als allgemeines Naturgesetz aus, °0 haben wir zuerst folgendes allgemeines Grundgesetz der Entwickelung: Jegliche weitere Ausbildung eines Na- urkörpers (Organs) hat nicht in allen seinen Eigenthüm- lichkeiten zugleich statt, sondern es treten zunächst einige *iselben ‚hervor, und zwar auf-Kosten und durch Ver- Vendung anderer, so dafs der: Natuxkörper in Bezug auf Üose auf eine :niedrigere Bildungsstule herabsinkt, und

“ist Sache der nun folgenden Entwickelung, ihn auch

ns EHER

96

in den letztern so hoch zu heben als er früher bereits stand.

Wir wollen zuerst dieses Geselz, so allgemein wie wir es ausgesprochen haben, aus der Betrachtung der fort schreitenden Bildung der Uredines und Puceinien ablei- ten; cine genauere. Beachtung der Vorgänge wird es uns möglich machen, 'ein Paar nähere Bestimmungen hinzuzu fügen. Aber auch hier wollen wir ein tieferes Eindin- gen in die Eigenihümlichkeiten der Hypodermien den künftigen. Monographen dieser Gattung überlassen.

Braune Uredines: Die Annahme der braunen Fär bung geschieht auf Kosten der. schon. exlaugien höher Form. Die einfachsten braunen Arten stellen wieder eit- fache runde Sporidien dar. In fortschreitender Entwicke lung. bildet sich wieder Sporidium im Sporangium, wird das Korn länglich, birnförmig. Es tritt endlich ein Std hinzu, aber mit seiner Erzeugung sinkt das Kom in se ner Form ‚wieder auf eine tiefere Bildungssiufe herab: die einfachsten gestielten Uredines (Ur. Medieaginis fal catae) sind wieder vollkommen kugelig, - jedoch mit Bei behaltung der braunen Färbung Sporidium im Sporangium- Weiterhin "erlangt das Korn seine längliche Form wieder und wird endlich zugespitzt (Ur. Phaseoli, Phyteumatis spieai). Die letztere Form-Eigenthümlichkeit tritt; wie oben schon bemerki, erst jetzt ein, nachdem der Std sich gebildet. 2

Weiter geht die Entwickelung des einzelnen Kom nicht. Wir. hätten die Entwickelungsweise in einer ar dern Ordnung. durchgehen können; äber dieses ist gleich gültig und führt- auf dieselbe. Gesetzmäfsigkeit. Gehe wir z. B. nicht von. der. Färbung aus, sondern: nehmer wir zuerst die Veischiedenheiten., des runden ‘Korns, . dam die des.länglichen. u: 5. £. durch,. .so: sind wir genöthigb anzugeben: indem.'das iunde Körh länglich wird, sinkt

8

97.

es im Bezug auf seine Färbung, auf eine frühere Bil. dungsstufe, von der braunen auf die gelbe Farbe zurück. Wollen wir die ganze Ansicht von der Entwickelung der vor. uns liegenden Naturkörper in einer Reihe und von dem Hervortreten jeglicher Eigenthümlichkeit auf Kosten einer schon vorhandenen nicht gelten lassen, sondern für jede Eigentlümlichkeit eine eigene Reihe anlegen, so ist auch dieses gleichgültig, und die nachher anzugebenden näkern Bestimmungen des vorhin ausgesprochenen allge- - meinen Gesetzes können auch mit dieser Ansicht aufge- halst werden. .

Weiter also als bis zum länglichen, gestielten und gespitzten Sporangium mit eingeschlossenem Sporidium entwickelt sich das einzelne Uredo-Korn nicht. In weite- ver Entwickelung treten zwei Körner zu einem: Ganzen zusammen, anfangs kuglig und lose aneinander haftend (Puee, Anemones nemoxosae), weiter.hin sich wie das einzelne Korn in die Länge dehnend und dadurch fester mil einander verbunden. Bleiben wir bei unserer Ansicht von dem Hervorixeten jeglicher Eigenthümlichkeit auf Kosten einer andern schon vorhandenen, und blicken wir ul die so eben geschilderte höchste Bildungsstufe des tinfochen Uredo-Korn bin, so sinkt dieses, indem ihrer je zwei zur Bildung der Puccinia zusammentreten, auf die Bildungsstufe der Uredo Medicaginis falcatae herab. In allen Puccinien nämlich ist ein Stiel an dem einen Iinde vorhanden, aber in den tiefsten Arten ist’ er sehr

ein und dabei ist das andere Ende zugerundeti, wie in der genannten Uredo. In den ‚höchsten Arten dagegen reicht der Stiel eine ungleich beträchtlichere Länge und das andere Ende wird stachelspitzig, welche Bildung bei mer Uredo gewöhnlich ist.

In den Puceinia Potentillae sind mehrere Uredo-Kör- _ Rer zu einem Ganzen zusammengefreien. Aber auch hier Bd. 46 Heß, 7

98

hat die dadurch gegebene höhere Entwickelung auf Kosten anderer Eigenthümlichkeiten statt. Die in zweifächrigen Puccinien schon vorhandene Länge des Stiels nämlich und die Zuspitzung oder Stachelspilze verschwindet; der Stiel in der Puce. Potenüllae auf Fragaria ist verhältnifs- mälsig schr kurz, und das Sporangium oben zugerundet; dazu ist die Färbung zwar braun, aber blasser, als in man- chen zweifächrigen Puceinien und Uredines. Erst in der Puce. Potentillae auf Potentüla selbst werden das Dunkel der Färbung, die verhältnifsmäfsige Länge des Stiels und die Stachelspitze wieder gewonnen. .

Der Umstand, dals von den zur Puceinie zusammen- getretenen Uredo-Kömern nur das des einen Endes mit einem Stiel und das andere mit einer Stachelspitze, wo eine solche vorhanden, versehen ist, darf uns nicht be fremden, nur hier ist freie Entwickelung möglich. Man denkt hierbei an die bekannte Erscheinung, wo mehrere elastische Kugeln neben einander aufgehängt. sind, - die des einen Endes gegen die-anderen geworfen, und nur die des andern Endes fortgeschnellt wird. Uebrigens macht uns jener Umstand noch darauf aufmerksam, dafs die zu sammmengetreienen Uredo-Körner mit ihren entgegengesel? ten Polen an einander haften; nur entgegengesetzte Pole ziehen einander an.

Wir können unserm obigen Gesetze jetzt ein Paar nähere Bestimmungen hinzufügen. Bei jeglichem Hervor- ireten noch nicht vorhandener Eigenthümlichkeiten sinkt der Naturkörper in Bezug auf andere schon vorhanden,

allerdings auf eine tiefere Bildungsstufe herab, aber dieses: Herabsinken 'hat seine Grenze, und je über der Natur körper bereits steht, um desto weniger tief sinkt er. Das schon zugespitzte, und mit merklichem Stiel versehene Uredokorn, verliert, indem ihrer je zwei zur Puceinie zu sammentreten, seine Zuspilzung, und der Stiel wird seht

99

klein, aber er geht nicht mehr verloren. In den Puce. Potentillae auf Fragaria bat derselbe Fall statt, aber der Stiel wird nicht mehr so klein, als in den untersten zwei- fächrigen Puccinien. Zugleich wird das Braun in jener Puceinie blasser, aber es wird kein Gelb daraus. Eine andere nähere Bestimmung ist diese: Wenn die neue Eigenthümlichkeit gebildet wird, so ist es allerdings die Sache der nun folgenden Entwiekelung, den Naturkörper in Bezug auf jene andern Eigenthümlichkeiten so hoch zu heben, als er früher bereits stand; aber er wird in Bezug auf diese nicht nur eben so hoch, sondern höher geho- ben. Das 'mit einem Stiel versehene Uredokorn wird nicht nur wieder länglich und birmförmig, sondern zuge- spitzt. Die Puceinie in ihrer höchsten Entwickelung ist nicht nur wieder zugespitzt, sondern . stachelspitzig. Auf Kosten welcher Eigenthümlichkeiten jegliche neue hervorttitt, wie tief in Bezug auf jene der Naturkörper dabei herabsinkt, wie hoch er in denselben nachher wei- ter entwickelt wird, darüber allgemeine Gesetze auf- zufinden, bleibt künftigen Forschungen überlassen. Üchrigens scheint die Wiedererlangung der verlornen Höhe in derjenigen Eigenthümlichkeit, auf deren Kosten eine andere sich gebildet, durch Aneignung des Stofles von Aussen her gedacht werden zu müssen. .

Ihr Vorkommen in der Nachbarschaft einer Uredo theilt Puce, Potentillae mit- andern Arten dieser Gattung, namentlich mit Pucc. Graminis und Arundinis Phragmitis. Man hat das Hervorbrechen der Puccinie in der Nähe einer Uredo als ein Entwickelungsmoment in der Reihe der Gebilde zu beiiachten, welches auf die Formentwickelung der Puceinia von Einfluls ist. So sind »B, jene beiden vorzugsweise lang gesielt, und eben Geses Umstandes und der ausgebildeten Stachelspitze wegen sollte man auch bei Pucc. Glechematis hederacei

7 *

(

100

die. Nachbarschaft einer Uredo vermuihen. Wahrschein- lich gebt auch hier, wie bei den Piwagmidien, die Bil. dung der Uredo, der der Puccinie voran. Bei den Phra- gmidien‘sind Uredo und späterer Pilz, die bei jenen Puc- einien einander blols genähert sind, eng mit einander ver- bunden; und damit in. Verbindung stehend ist die Ausbil- dung, welche der spätere Pilz erlangt, noch vollendeter. Durch ihr Vorkommen auf Pflanzen aus der Familie der Rosaceen, und zwar auf Pflanzen, die durch die Mehrzahl der Pistille-und durch ihre einsamigen Früchte in nähe- rer Verwandschaft mit einander stehen,. reiht sich Puce. Potentillae, wie durch- ihre damit wohl in Verbindung stehende Tormvollendung, den Phragmidien an. Wir bemerken noch, dafs diesem Beispiele nach, die höhere Stufe, auf welcher die Mutterpflanze steht, auf die vollen- deiere Beschaffenheit des Pilzes zwar von Einfluls zu seyn scheint, andere Beispiele ‚aber lehren, dafs dies wenigstens nicht immer der Fall sey: die Gräser gehören zu den tiefsten 'Pflanzenfamilien, und die Labiaten nehmen wenig- stens keine hohe Siufe ein, und doch sind Puce. Grami- nis, Arundinis. Phragmitis und Glechomatis hederacei

unter den zweifächrigen Formen vielleicht die vollendet: sten Formen.

B. Punaemmwem Lk.

. ‚Sporidium multiloculare, sporangio inclusum. Pedicellus basi ı nicrassatus. . .

Die ‚Phragmidien zeichnen sich vor der Puce. Poten- tillae schon durch ihre beträchtliche Gröfse aus, man er- kennt: die einzelnen Pilzchen schon duxch eine schwache Loupe. Auch hier hat man bisher nur ein geslieltes Spo- ridium angenommen, und allerdings ist es hier besonders leicht; das Sporidium im Sporangium zu übersehen, weil die beides erfüllende Materie häufig sehr dunkel schwarz

1041

braun oder schwarz erscheint. Vom Sporidium und Spo: rangium ist im Allgemeinen wenig zu sagen. Die obern Fächer des Sporidiums sind auch hier häufig gröfser als die untern, und mit ihnen ist das Sporangium nach oben zu häufig weiter. Das Sporangium ist meist gerade, bis- weilen gekrümmt, oben sliets zugespitzt oder :stachel- spitzig, mit längerer oder kürzerer, wasserheiler oder ge- färbter, gerade auslaufender, oder gekrümmter Spitze. Eine interessante Mifsbildung des Sporidiums -und Sporangiums fand ich öfters am Phragmidium auf einen Rubus. Es kommen nämlich: Individuen vor, mit einem seitlichen Fach am Sporangium (Tab. I. Fig. C. ef.) welches meist zwischen dem ersten. und zweiten Fach von oben befindlich war. Das seitliche Fach war alsdann jederzeit stachelspitzig, während das Endfach nur zuge- spitzt war, oder waren beide: stachelspitzig, so war die Stachelspitze des seitlichen Fachs länger. Einmal sahe ich deutlich die Entstehung dieser Mifsbildung. In einem Individuum nämlich war das vierfächrige Sporangium und Sporidium hinter dem vordersten Fach knieförmig umge- bogen, wodurch dieses zur Seite gerichtet, und das zweite Pach von oben beinahe Endfach wurde. Die Kniebeugung war noch nicht so stark, dafs man das vordersie vierte Fach als-Endfach des Ganzen verkennen ‚konnte. Wird sie aber stärker, so rückt das Endfach ganz zur Seile und das zweite Fach von oben wird Endfach, Dieses erhält dann. eine Zuspitzung. oder Stachelspitze; da aber das- seitliche. Fach früheres Endfach war, so sieht man leicht, dals seine Stachelspitze länger seyn mufs. Einmal waren überhaupt nun zwei’ Loculi da, beide zugespitzt, der obere,am obern Ende, der untere zur Seite schief tach oben. In-ein Paar Individuen fand ich das seitliche Fach näher. nach der Basis des Sporangiums als nach sei- ner Spitze zu und zugerundet, während das Eindfach sta-

102

chelspitzig war. Hier konnte das seitliche Fach nicht wohl durch Umbeugung entstanden seyn, sondern schien sein Daseyn dem Herausireten eines Fachs zu verdanken. Eine ähnliche Mifsbildung fand ich auch unter der Pucc, Potentillae auf Fragaria; nur mufs man sich hier in Acht nehmen, nicht ein zufällig anhängendes Uredokorn, mit einem, seitlichen Loculus zu verwechseln. In der rohen Zeichnung, welche ich mix von einem so mifsgebildeien Individuum gemacht 'habe, finde ich der Fächer überhaupt vier, davon eins seitlich, dieses zwischen dem zweiten und letzten Fach von oben, also näher der Basis zu und dennoch spitziger als das Endfach.

Der Stiel scheint auch in den Phragmidien mit dem Sporangium eine einzige Höhle zu bilden, ist meist län- ger als dieses, gerade oder gekrümmt, fadenförmig, was- serhell und an seiner Basis stärker oder schwächer auf getwieben.. Die Anschwellung des Stiels ist der Gattung Phragmidium eigenthünlich; zwar beschreibt Nees von Esenbeck eine Puceinie (Dieaeoma caulincola), deren Stiel ebenfalls an Ende verdickt sein soll, die Abbildung zeigt aber nichts davon. Der aufgetriebene Theil ist ent- weder wie der fadenförmige wasserhell, oder mit einer undeutlich körnigen Materie ganz oder zum "Theil erfüllt. Wo die Aufschwellung nur gering war, fand ich sie stets leer,

Die Phragmidien finden sich nur auf Arten von Rose und Rubus, zweien in mehrfacher Hinsicht nahe mit ein- ander verwandten Gattungen. Sie bekleiden die Rück seite der lebenden Blätter, bei Rosa auch Kelch (Tode) und Blattstiel, und bilden theils schwarze, rundliche, gr& fsere oder kleinere Häufchen, theils liegen sie einzeln zwi schen denselben. Bekannt ist dafs eine roihe Uredo ihrer Erzeugung jederzeit vorangeht, und wenn man z. B. Ro senblätter aus früherer und späterer Jahreszeit mit. eit

403

ander vergleicht, so findet man auf ihnen anfangs blofs Rost, im Anfang des Sommers auf den Rosthäufchen kleine Gruppen von Phragmidien, die allmählig zunehmen, und im Spätsommer erscheint die Rückseite des Blattes oft blofs mit Pbragmidium bedeckt. Zwar bemerken Alber- tini und Schweinitz, dafs Paccinia mueronata auf Rosa centifolia mit, und auf Rosa villosa ohne Uredo vorkomme, indefs darf man wohl hier, wie überall, wo die Uredo fehlt, annehmen, dafs sie da gewesen, aber bereits ver- schwunden sey.

Von besonderm Interesse ist das Verhältnifs in wel- chem die Uredo zum Phragmidium stebt. Deals die Phra- giidien sich nicht zwischen den Rosthäufchen unter der Epidermis der Pflanze bilden und gesondert von ihnen bervorbrechen, sondern auf den Rosthäufchen selbst ent- siehen ist gewils, und Tode’s Placentulae scheinen sei- ner Beschreibung nach nichts anders als diese Rosthäuf- chen zu seyn. Nach Link erzeugt sich der Pilz aus Bläschen, die dem Blatte anhaften (e vesieulis folie inna- ts, quae pedicellum el sporidium emiltunt). Vielleicht Sind darunter die Uredokörner zu verstehen, andern Falls kenne ich diese Bläschen nicht. Duls die Phragmidien sich auf Kosten der Urcdo bilden, scheint darans hervor- zugehen, dafs die Uredo ihrer Erzeugung jederzeit voran- geht, die Phragmidien auf den Rosthäufchen selbst ent- stehen md mit der Ausbreitung der Phragmidien die Üredo verschwindet. Es scheint nur eine doppelte \Veise denkbar zu seyn, wie eine Umwandlung der Rostkörner in Phragmidien Statt haben kann *). Entweder jene lösen

—__

”) Sollte nicht auch olne dritte Entstehungsweise möglich und sogar schr wahrscheinlich soyu: dafs die Phragmidien nur auf dem durch dio Uredo veränderten Boden, unabhängig von ihr, aber mit- telbar duch vio bedingt, entstehen können. Da bis jetzt noch kei-

104

sich auf, und die Phragmidien erzeugen sich aus der auf gelösten Masse, durch völlig neue Bildung, ‚oder jedes Uredokom wächst zu einem Phragmidium aus. Die este Annabme scheint mit der Vorstellung überein zu kom- men, die man überhaupt von der Bildung neuer Natur- körper zu machen pflegt: eine alte Schöpfung geht unten,

"und eine neue vollkommnere tritt an ihre Stelle. Aber

es spricht dagegen, dafs, wenn die Phragmidien sich zu bilden anfangen, Phragmidien und Uredines in demselben Häufchen vorkommen, da man doch glauben sollte, dafs die der Phragmidien-Bildung vorangehende Auflösung der Uredokörner sich auf jegliches ganze Häufchen der letz tern erstrecken müfste. Wir pflichten also der andern Ansicht bei, dals nämlich jedes Uredokom zu einem Phragmidium auswächst. Diese Umwandlung kann aber auf dreifache Weise entstchend gedacht werden. Entwe der wird. das Uredokorn zum verdickten Ende des Stiels, und es wachsen der fadenförmigen Theil des Stiels und des Sperangiums aus ibm heıvor, oder es wird zum Spo- xangium und schickt den Stiel von sich aus; oder & dehnt sich stark.in die Länge und zieht sich in der Mitie zusammen, so dafs sein anderes Ende zum Sporangium, sein hinteres zur aufgetriebenen Basis des Siiels wird. Für den letzten Fall spricht nichts und er scheint mit am unwahrscheinlichsten. Für den zweiten Fall scheint

ner der vielen Beobachter eine Ucbergangsform von der Uredo zu dem Phragmidium hat bemerken können, was auch mir bei vielen Asshalb angestellten Beohachtungen nicht geglückt ist; da Ierner einige Puceinien, und der von mir im ersten Bande der Linnzea be schriebene Xenodochus carhonarius ebenfalls parsitisch bei verschie denen Uredo-Arten vorkonmen, und bei keiner derselben, so viel mir bekannt ist, eine Uebergangsform beobachtet ward, so erhält nach meiner Meinung diese dritte Ansicht um so mehr Wahrschein- lichkeit, un . (Herausgeber) j

105

zwar ‘die Analogie zu sprechen, welche zwischen dem Sporangium «des Phraginidiums und der Uredo statt findet; auch fand ich einmal unter den zwischen den Phragmi- dien liegenden Uredokömern auf Rosa eins, dessen inne- rer dunkler Kreis durch einen lichten: Strich getheilt war, an welcher Stelle das ganze Korn eingeschnürt erschien; wo endlich beim Phragmidium die Farbe der Sporangien blasser ist, neigt sie sich sichtlich zu der der Uredines. Aber es spricht gegen diese Annahme der Umstand, dafs das Wachsthum des ganzen Phragmidiums, im Stiel so- wohl als im Sporangium, wie wir unten sehen werden, von unten nach oben gerichtet ist, so dafs an ein Her- vorsprossen des Stiels aus dem Sporangium nicht gedacht werden kann; auch sollte man bei dieser Annahme er- warten, dafs das Pilzchen mit dem Sporangium und nicht mit der Basis des Stiels dem Blatie anbefte. Es scheint also die Annahme, dafs das Uredokorm zur verdickten Basis des Stiels wird, und den fadenföürmigen Theil des- selben mit dem Sporangium aus sich entwickelt, die rich- Üge zu seyn. Sie stimmt mit. der Art des Wachsihums der Pivagmidien zusammen, und für sie spricht vielleicht noch, dafs ich Exemplare des Pilzes auf Rosenblättern fand, in denen der untere Theil des Stiels ziemlich die Gröfse und Gestalt der beigemengten Rostkörner hatte. Dals ich das Emporsprossen des Phragmidiums aus dem ‚Uredokorn nie beobachtete, davon liegt der Grund vielleicht der Schnelligkeit, mit welcher .es geschicht, wie ich denm überhaupt nie junge und ausgewachsene Individuen habe unterscheiden können. .

. Zweierlei ist es, worauf wir bei dieser Entwickelungs- weise des Phragmidiums zu achten haben. Einmal die ildung eines vollendeiern Organismus durch unmitlelbare Weiterentwickelung eines anderen auf niedrigerer Eni- Wiekelungsstufe, der eine Zeitlang ein selbstständiges Da-

I Tr

106

seyn geführt hatte. Dann auf die verschiedene Weise der Entwieckelung des Phragmidiums in der Reihe der Gebilde und im Individuum. In der Reihe der Gebilde wird das Uredokorn durch die zweilächrigen Puceinien und die Puec. Potentillae hindurch zum Sporangium und Spori- dium des Phragmidiums. Diese sind daher in der Reihe der Gebilde als das zuerst Gegebene zu betrachten, späler erst entwickelt sich der Stiel, am spätesten die aufge- schwollene Basis desselben. Im Individuum dagegen ist die letztere,. in so fern das Uredokorn selbst dazu wird, zuerst gegeben und Sporangium und Sporidium werden zuletzt entwickelt, Ich erinnere daran, was ich oben über die Entwickelungsweise der Fächer im Sporidium der Puccinien, verschieden in der Reihe der Gebilde und im Individuum, gesagt habe, und glaube nicht zu irren, wenh ich als allgemeines Naturgesetz den Satz aufstellte, dals die Entwickelungsweise jeglichen Organismus oder Organs in der Reihe der Gebilde in gewisser Hinsicht eine ent gegengesetzte ist, als im Individuum, so nämlich, dafs die Entwickelung im Individuum von dortaus beginnt, bis wohin sie in der Reihe der Gebilde gekommen ist. Die aufgeschwollene Basis des Sliels im Plragmidium ist I der Reihe der Gebilde däs zuletzt Entwickelte, im Indi viduum beginnt die Entwickelung damit. In der Reihe der Gebilde sind die Glieder des ächtgegliederten Confer- venfadens (als vegetabilische Infusorien) vor dem Faden gegeben, und bilden denselben durch Aneinanderreihung; im Individuum dehnt sich der Keim zuerst zum Faden, der alsdann in Glieder zerfällt. So geht bekanntlich it den verschiedenen Thiergruppen bis zum Menschen her auf die Bildung des Gesichts der der Schädelhöhle voran; in den Sepien, \wo von einer Schädelhiöhle wohl zuerst die Rede seyn kann, ist dennoch der ganze Kopf dem Gesicht zu vergleichen; in den Fischen wird die Schädel.

107

höhle sehr vom Gesicht überboten; der Mensch hat unter allen Thieren die gröfste Schädelhöhle im Vergleich zum Gesicht. Umgekehrt im Individuum: das.Kind hat ver- hältailsmäfsig eine” größsere Schädelhöhle als der erwach- sene Mensch, und aus dem jugendlich menschenähnlichen Orangoutang wird ein Pavian. In eben diesem Gesetz der Entwickelung ist es begründet, worauf Meckel aufmerk- sam macht (Handb. d. menschl. Anatomie IP. p. 432. 487.), dafs im Individuum die größsern Abtheilungen der Muskeln, Lungen und Harngefälse zuerst entstehen, und später erst in die kleinern Abtheilungen zerfallen. Ich habe die Phragmidien in drei Arten getrennt, _ weil die darunter begriffenen Formen mir strenger geson- dert vorzukommen schienen, als die der Puccinia Polen- tillae und die Uebersicht über die Entwickelungsgeschichte der Gattung dadurch erleichtert wird. Welchen Antheil hier die Verschiedenheit der Mutierpflanze an der Form des Pilzes hat, lassen wir dahin gestellt seyn.

A. Panaommimm. bulbosum Schm, ei Kunze, Sporidium subtri-vel quinqueloculare; sporangium in- ter sporidii loculos coarclatum, pedicellus basi bulbosus.

Puceinia mucronata ß. Rubi ‚Ders. (ew parte?) et auet. .

Puceinia Kubi DC. ML FI Sowerb. Engl. Fung. £. 400. 5. 9.2) ®) ; Uredo bulbosa Straufs Wetter. Anm. IT. 1. c. icone.

Poceinia bulbosa Marz. Fl. Crypt. Erlang. Aregma bulbosa (um) Fries Observ. Mycol, 1.

Aregma ‘acuminata (um) Fries ibid.? —_—_

") Teonem non vidi, ") Moug. er Nest! Cr, exs. n. 198, (Herausgeber.)

108

Phragmidium bulbosum ‚Schm. et Kunze Deutschl. Schn. n. 94.

Icon nostra Tab. I. Fig. B. u. C.

Man findet diese Art auf mehreren Rubus-Arten. Die Schriftsteller geben sie auf Rubus fruticosus und R. ene- sius (DC.) an; ich besitze sie aufser auf ersiern auch auf R. corylifolius und nemorosus oder ein Paar verwandten Arten *). Nach Persoon und Fries kommt sie aucı auf R. idaeus vor, wenn hier nicht eine Verwechselung mit der folgenden Art zum Grunde legt, Auch Schmidt und Kunze geben sie auf R. idaeus an, das in der Samm- hung liegende Exemplar ist aber von einer andern Art.— Die Häufchen, welche dieser Pilz bildet, sind größer oder kleiner, vielleicht nach Verschiedenheit der Pflanzen, am gröfsten sahe ich sie auf R. fruticosus und corylifolius, ungleich kleiner auf R. nemorosus. Das Sporidium ist in 2-—7 Loculi getheilt (zwei Loculi sind selien), zwi schen den Loculis ist es eingeschnürt, -—— Das Sporan- giom ist vom Sporidium nur durch einen kleinen Zw schenraum getrennt und geht in die Einschnürungen des Sporidiums mehr oder weniger ein. Die Länge und Dicke des aufgeschwollenen Stiels ist verschieden; charakteri tisch für diese Art ist, dafs die Aufschwellung nicht plöt- lich sondern allmählig statt hat. Unten ist der Stiel meist zugerundet, seltner nach der Anschwellung wieder fader funis verschmächligt.

Fig. B. stellt einige Individuen dieses Pilzes von R fruticosus dar. Fig. C. Einige andere durch besondere Figenthünlichkeiten ausgezeichnete von R.: nemorosus; oder einer verwandten Art, a. B. c, d. nämlich die Exiem®

*) Da ich nur einzelne Blätter der beiden letztem Arten aufbe wehrt habe, kann ich die Art im Sinne von Weihe und Nee nicht genau angeben.

109

der Zuspitzung des Sporangiums, e.,f. die oben beschrie-. benen Mifsbildungen.

Eine Uebergangsform zwischen dieser Art und dem. Phragmidium elavatum fand ich auf einem andern Exem- plar des R. frulicosus, wo sie sehr viel kleinere Häuf chen bildete, als die eben beschriebene Normal-Form. Das Sporidium bestand auch hier ans 56 Loculis und war wenig schmächtiger als das Sporangium, aber meist nicht eingeschnürt. Auch das Sporangium war nicht ein- geschnüxt und so zeigte auch die Basis des Stiels in ihrer Gestalt einige Annäherung .an die der dritten Art. Von der folgenden Art unterschied sich diese Forın durch die geringere Zahl der Loculi und, den Mangel der Einschnü- Tungen im Sporidium, durch die gröfsere Dicke des Spo- vangium und Sporidium und durch die dickere Basis des Stiels. Beide aber, die Normal- und die Uebergangs-

fotm fanden sich untereinander auf einem und demselben Blatte,

B, Punacnivtum intermedium miht.

Sporidium cireiter loculis novem; sporangium conti- um graeile, pedicellus basi bulbosus. . „Ascophora diseillora ß. byssina Tode c. icone.

Paceinia Rubi idaei DC. FT. Ir PT

Icon nostra Tab. I Fig. D. Auf Rubus idaeus. Der Pilz bildet auf den vor mir liegenden Blättern mehr einen staubartigen Anflug als Agentliche Häufchen, und wo dergleichen vorkommen sind “it punktähnlich und schimmelartigen Ansehene. Das Sporidium hat 9—10 Loculi ist zwischen denselben ein- $eschnünt, und ungleich schmächtiger als in der vorher- Sehenden Art, Das Sporangium übertrifft dasselbe an Dicke. nur wenig, ist nicht eingeschnürt und stachel- Spitzig,, ‚Die Sporidium und Sporangium erfüllende Mate-

110 m

rie ist meist 'schr dunkel; wo sie lichter war, fehlte in der Regel der untere Theil des Stiels. Dieser ist von oben ab allmählich nur wenig aufgeschwollen und öfters

‚abgerissen, da dann die körnige Materie herauskitt. (5 Fig. D.) "

C. Prasmmpıum elavatum miht. Sporidium circiter loculis novem, sporangium conti- nuum subinflatum pedicelius basi elavatus.

\ Ascophora disciflora «. solida Tode c. icone. } Puceinia mucronata a. Rosae ‚Pers. et auct.*) | Puccinia rmucronata Nees v. Esenb. :c. icone (icon | Straussii), Mart. fl. erypt. Erl.

: Puccinia Rosae DO. fl. fr. II, Mirb. Elem:de Phys. .\ vezet 1. 66. f. 2. (icon bona) "). en Uredo mucronata Straufs Wetter. Ann. II. 1.6 scone.

Aregma mucronata (um) Fries Obs. mycol. 1.

Icon nostra Tab. I. Fig. E. und F.

Der Pilz findet, sich auf Rosa alba, centifolia, canina, glauca Fries, coriifolia Fries, villosa, und wohl noch ar dern Rosenarten. Auf den vor mir liegenden Blättern bildet er kleine, iheils einzelne, theils und besonders &% den Seiten und in den Winkeln der Nerven zusammen fliefsende Häufchen, auf den Blattstielen sitzt er meist zerstreut und einzeln. j

* ‚Das Sporidium dieser Art ist dünn und besteht au 8—12 Loculis, zwischen denselben ist es dann einge

®) Funch er. Gew. n. 6%. . (Herausgeber.)

*") Greville Söot, Cr. FI. &. 15. hat: das Sporidium gesehen uud abgebildet, aber nicht: beschrieben. Zur, Midl. FL. 9. 3. &, 28, (ex Groville), Mong. et Nestl, Cr. aus. 7. 293,

\ Herausgeber.)

111

schnürt, seliner fand ich dickere Sporidien, die alsdann zwischen den Loculis nicht eingeschnürt waren. Das Sporangium ist bei dünnem Sporidium, durch einen an- schnlichen Zwischenraum von demselben getrennt und da- her wie aufgeblasen, nicht eingeschnürt, nach oben hin weiter. Die das Sporangium erfüllende schwarzbraune Materie ist nach unten öfters heller, ‘und bisweilen er- scheint der untere Theil des Sporangiums wasserhell. . Manche Sporangien waren ganz leer, in andern war nur das Sporangium nicht aber das Sporidium gefärbt, oder das letztere war wenigstens blasser. . Auch hier fehlte, wo die Materie des Innern bedeutend blals war, oder ganz vermilst wurde, in der Regel der uniere Theil des Stiels. Vielleicht. darf man annehmen, dals das Sporidium jeder- zeit ungefärbt ist und seine Farbenlosigkeit nur durch die umgebende gefärbte Materie dem Auge entzogen wird. Der Stiel schwillt an seiner Basis nicht allmählig, son- dern plötzlich auf und läuft dann verschmächtigt zu, sein \nieres Ende ist gerade abgestumpft; so hat die Basis des Stiels das Ansehen einer nach oben gerichteten Keule. Ihre Länge ist bisweilen beträchtlicher .als die des faden- fürmigen Theils des Stiel. Nur selten fand ich, wie bei den vorigen Arten, allmählich aufgeschwollene Stielenden. Noch seliner, nur ein einziges Mal, fand ich die Basis des Stiels nicht verdickt, sondern vielmehr verschmächtigt {nd eiwas hin und her gebogen. Der bisweilen vorkom- menden Uredo-ähnlichen Form der Stielbasis ist schon Oben gedacht worden. Anfser der Zurückdrängung der Masse im Stiel nach den Seiten hin, so dafs der faden- Ürmige Theil desselben sich durch die Keule forlzusetzen scheint, was bei allen Phragmidien vorkommt, fand ich hier bisweilen auch eine solche Verlheilung der Masse in der Keule, dafs noch eine zweite Keule im Innem sicht-

112

bar war, entweder hell mit dunkler, .oder dunkel mit- heller Umgebung *).

Die Phragmidien charakterisiren sich besonders durch die aufgeschwollene Basis des Stiels. Wir bemerken, dafs die Aufschwellung anfangs (Phr. bulbosum, intermedium) nach oben und unten ziemlich gleichmäfsig vetschmäch- tigt, später aber (Phr. clayatum) oben plötzlich abgesetzt und nur nach unten zu verschmächligt ist, womit ihre ungleich gröfsere Ausdehnung bei Phr. clavatum in Ver bindung zu stehen. scheint, Wir erkennen hierin ein bei _ Phr. clayatum neu einixetendes und zugleich nach oben gerichtetes Wachsthum desselben, welches uns zugleich lehrt, dafs wir die Keule nicht etwa als einen Gegensatz zum Sporangium zu betrachten haben, analog dem zwi- schen Wurzel und Stamm. Dem neu eintretenden Wachs- ihum der Keule in Phr. clavatum scheint aber eine Vo- lumverminderung derselben in Phr. iniermedium voranzu- gehen; der Bulbus bei Phr. bulbosum ist in der Regel verbälinifsmäfsig grölser, als bei der letzigenannien Art. Der Umstand, dafs der fadenförmige Theil des Stiels oft in die angeschwollene Basis gleichsam hineintritt, und von derselben wie von einer oben anliegenden Blase umgeben wird, scheint wohl mit dem innern Korn in Verbindung gebracht werden zu müssen, das sich in Uredines häufig findet, so wie mit der Weise, wie sich das Phragmidiun aus der Uredo entwickelt. Jenes innere Kom nämlich scheint den in der aufgeschwollenen Basis sichtbaren fa- denförmigen Theil des Stiels, die äufsere Membran der Uredo aber die Aufschwellung zu bilden. Der obere Theil

Fass) des

% Fig. E. giebt die Formen, welche hier beschrieben sind, deut lich zu erkennen, von. weicher Rosa sie sind, ist nicht angeführt: Fig. F. ‚giebt ebenfalls, verschiodene Formen, doren Erwähnung 6” sehieht, sie sind von Rosr centifolia, (Herausgeben)

113

des Stiels ist das Produkt beider, beide Membranen ver- schmelzen in ihm mit einander, denn man erkennt an der Stärke der den obern Theil bezeichnenden Seitenlinien leicht, dafs er nicht etwa blofs von der äufsern oder in- nern Membran der Uredo gebildet wird.

Am Sporangium und Sporidium der Phragmidien fal- len uns zuerst die ansehnlichere Gröfse und die dunklere Färbung auf, durch welche sich jene vor denen der Puc- einien auszeichnen. Die dunklere Färbung ist zum Theil vielleicht nur scheinbar, durch die gröfsere Dicke des Spo- zangiums veranlaßst; zum Theil aber auch wohl vorge- schriitene Entwickelung, wie es die braune Färbung über- haupt in Bezug auf die gelbe vieler Uredines ist. Merk. würdig ist die bisweilen sichtbare hellere Färbung oder Farbenlosigkeit des Sporidiums; eine Erscheinung, welche

“mit dem auch anderswo vorkommenden Hinandrängen des

Yahalts, bald gegen den Umfang, bald gegen das Centrum (Centrifagal-Centripetal-Kraft). verglichen werden muls; so sehr wir in Uredines den innern Kreis bisweilen hel- ler, bisweilen dunkler als seine Umgebung. In Bezug auf die.Zahl der Loculi im Sporidium steht Phr. bulbosum nicht höher als die ausgebildeteren Formen der Pucc, Po- tentillae, so dafs die höhere Ausbildung; welche Phra- Suidiom vor Puce. Potentillae durch die: Anschwellung an der Basis des Stiels, durch die ansehnliche Gröfse und dunklere Färbung erleidet, nicht mit einer gleichen Aus- bildung in Bezug auf die Zahl der Loculi verbunden ist, sondern in dieser Hinsicht, wenn auch kein Rückschritt, doch wenigstens ein Stillstand statt findet. Erst wenn jene weitere Entwickelung sich gleichsam festgesetzt hat, mehrt sich auch die Zahl der Loculi (Phr. intermedium, dayatum). Aufser dieser Vermehrung der Fächer schrei- ten Sporangium und Sporidium von Phragmidium bulbo. sum aus in ihrer Entwickelung so fort, dafs beide sich 3 BA, 4s Hefe 8

114

verschmächtigen (Phr. intermedium), und also die Zusam- wienziehung des Bulbus mit einer Zusammenziehung des Sporangiums und Sporidiums verbunden ist. Aber das Sporidium scheint sich stärker zu verschmächtigen als das Sporangium, beide sind durch einen gröfsern Zwi- schenraum als früher getrennt, und das Sporangium geht nicht mehr in die. Einschnürungen des Sporidiums ein, Im Phragmidium elavatum erfolgt gleichzeitig mit der Wie- üerausdehnung des Bulbus eine Wiederausdehnung des Spo- . rangiums, das Sporidium bleibt aber dünn und Sporangium und Sporidium sind durch einen ansehnlichen Zwischen- raum geschieden. Das Sporangium ist zugleich nach oben zu weiter, Zeichen des nach oben gerichteten Wachsthums- Wir erinnern uns, dafs auch das Uredokorn, wenn es noch ein zweites Korn in sich schlols, bei seiner Ent- wickelung zum Phragmidium ähnlichem Gesetz folgte, als hier das Sporangium im Phr. elavatum, auch dort dehnte sich ‚nur die äussere Membran zum Bulbus aus, die innere bildete in diesem die Fortsetzung des fadenförmigen Theils des Siels. Ich gedenke endlich noch des Umstandes, dals das Sporidium im Phragmidium clavatum sich in selt- nern Fällen dicker, .und alsdann zwischen den Loculis nicht eingeschnürt zeigte. Gleiches fand sich in der Ueber gangsform von Phr. bulbosum auf Rubus fruticosus. Darf man hierin eine aufs neue exfolgende Ausdehnung des Sporidiums suchen, welches sich alsdann in seinex Form nach dem gerade fortlaufenden Sporangium richtet?

Liiteratun‘

A. Der Deutschen.

Versuch einer geographisch-betanischen Schilderung der Umgebungen Wiens von Ant. Eleuth. Sau-

. ter etc. 1826. X u. 45 S. 8vo., Auch unter dem Lateinischen Titel: Dissertatio inauguralis 8eographico - botanica de territorio Vindobonensi, quam etc. etc. submittt A. E. Sauter, Salis- urg. etc.

, Nach den zuverlässigsten. Quellen bearbeitet, wird eine kurze Beschreibung der geographischen Beschaflen- heit der Umgegend Wiens vorangeschickt. Dann folgt die Aufzählung von 1330 Pflanzen nach natürlichen Ta- Milien, ‚worunter mehrere für Deuischlands Flora neue Arten, aulser den von Host angenommenen.

Albert. Guil Roth etc. etc, Enumeratio planta- rum Phaenogamarum in Germania sponte nascen-

tium. Pars prima. Sectio prior. (Cassis IV). Lipsiae 1897. IV u, 1015 S. 8vo.

%s scheint ein grolses Bedürfnifs nach einer vollstän- digen gut bearbeiteten Flora von Deutschland vorhanden, & von mehreren Seiten dergleichen Werke iheils heraus- Seschen sind, theils angefangen wurden. Der ehrwürdige erfasser des vorliegenden ersien Theils einer deutschen Plor a uns schon vor dreilsig und mehr Jahren ein sol- ches Werk, go dafs dies als eine neue Auflage zu be- trachten ist, Die Anordnung ist folgende: . Vor. jeder

2

Linneischen Klasse ein Conspeetus generum. Der Cha- rakter einer jeden Gattung wird im Text wiederholt, die Diagnose der Arten wird, zum Theil verändert, gegeben und eine ausgewählte Synonymie hinzugefügt. Darauf folgt eine mehr oder weniger ausführliche Beschreibung, und dann das Vaterland, nebst Dauer und Blühezeit. Alles in Lateinischer Sprache. Wenn wir an dem Plane und an der Ausführung. im Ganzen eben nichts auszuseizen finden, so müssen wir doch im Einzelnen beklagen, dafs auf manche der neuern Floren keine Rücksicht genommen sey, dafs die Angabe des Vaterlandes oft zu unbestimmt, und wo sie bestimmt angegeben wird, manche Lokalität ausgelassen worden sey. Es ist natürlich, dafs wir diesen Tadel besonders in Bezug auf unsere Gegend (Mark Bran- denburg) und auf unsere vor ein Paar Jahren ausgegebene Flora aussprechen, Hier nur einige Beispiele: Arundo festucacea Willd, (Triodia fest. Roth.) wird wie bei Mer- tens und Koch: in fossis profundis und prope Treptew in fumine Spree angegeben, sie wächst aber nie in fos- sis, sondern in unsern grölsern Flüssen gegen das Ufer hin. Scabiosa canescens. wächst nach der dr hin häufig, . auch in Schlesien. Cicuta virosa 8. soll in pratis et p4 scuis arenosis subhumidis Neomarchiae wachsen, sie ist aber auch hier die fast einzig vorkommende Form, und wächst in nassen Toörfwiesen. Sium repens wird nieht aus Westphalen und nicht von hier angegeben’ u: 5. W Ueber Gentiana Amarella, germanica und uliginosa sind wir ganz anderer Meinung, und wie wir uns schmeicheln einer richtigen, cefr. Linnaea, Die Gattung Erythraea ist sehr verwirrt, und manche Citate bei der Erythraea in-

"aperta gehören, wohin auch die Anmerkung unbemerkt

'üelt, zu einer ganz andern Pflanze. Viele Pflanzen wer den-als besanders dem südlichen Deutschlande eigenthüm- lich angegeben, welche bei uns und nördlicher in Preir [sen vorkommen. Warum wird Hyosciamus, Camphorasma geschrieben? Fin Register fehlt ganz, ‘so dafs es schwer wird, die Pflanze, welche in andere Gattungen wanderten, wieder zu finden. Endlich müssen wir noch bemerken, dafs die Schwierigkeiten, welche viele Gattungen in ihren Arten darbieten, noch bei weiten nicht durch diese Arbeit "beseitigt sind, und dies wäre doch, so wie die Feststel tung des Vorkommens’ einer Pflanze innerhalb der gesteck

"ten Gränze, eine Haupipflicht eines. jeden Floristen.

3

Gemeinnütziges Handbuch -der ‚Gewächskunde, wel- ches mit Ausnahme der 24sten Klasse des Lian. Syst. die wilden Gewächse Deutschlands enthält, und von den ausländischen diejenigen, welche dem Arzt und Apotheker, dem Färber, "Gärtner und Landwirth Nutzen bringen, ‘von Dr. Johann

‚Christoph Mössler. Zweite Auflage nach den,

. weuesten Ansichten der Wissenschaft umgearbei:

..tet, vermehrt und mit einer Anordnung. der be-, kanntern in- und ausländischen Pflanzengattungen: tach den natürlichen Verwandtschafien. versehen,

‘von Dr. H. @. Ludwig Reichenbach etc. etc. ‚Altona 1827. LXVIO u. 784 $. 8vo.'

“Dies ist der erste Band (wäs nicht auf dem Titel bemerkt ist) der zweiten Auflage von Mössler’s Hand! buch der Gewächskunde, welches sich, einer günstigen; Aufnahme beim Publikunı erfreute, :da es denen, ‚welche nur nebenbei oder aus Liebhaberei Botanik treiben, wirk- lich ein gütes Handbuch abgab.. Die neue Bearbeitung wird dem Werke vortheilhaft geworden seyn. „as die Aufstellung der Gattungen nach natürlichen Familten durch Reichenbach betrifl, wobei auf desselben Verfassers Werk:, Die natürlichen. Verwandtschaften .des Pflanzen-., reiche. : Leipzig bei Cnobloch 1827 (welches wir, noch, nicht sahen) Bezug genommen wird, so können wir. uns wit vielen Ansichten oder Vereinigungen und Trennungen Ser "nicht einverstanden erklären.. Dieser Band umfalst se eıste bis zehnte Lian. Klasse. ' Einrichtung. Vor, jeder Klasse Conspectus generum lateinisch, jede. Art mit La- teinischer. Diagnose, ein Paar Synenymen,. worunter eine oder mehrere ‚Abbildungen, und eine- kurze ‚Beschreibung in ‚Deutscher Sprache mit Angabe. von Vaterland, Blühe-

zeit, Dauer, Nutzen und Schaden und Art der Zucht.

Hortus xegins botanicus Beroliuensis deseriptus ab Henr. Fried. Link. etc. etc. Tonws I Berolini,

1827. VIII uud 384 S. Svo...

Dieses nach natürlichen Familien bearbeiteten Hortus, erster Band, umialst die Gramineen und Cyperoideen. Die erstere Familie enthält 133 Gattungen und 588 Arten, die ändere 24 Gattungen und 205 Arten, dieser Band also

4 . j

zwischen 7.800 Arten. Das ganze Werk kann wohl 42-15 Bände stark werden, und wird vielleicht bei dem steten Zunehmen .des. Gartens noch gröfßser. Die Zahl neuer. Galtungen und Arten ist ziemlich ansehnlich, unter der Zähl der erstern befinden sich viele durch Spaltungen alter. Genera hervorgegangen, und unter den letztern leider viele mit dem grolsen Vaterlande, .... Jeder Familie geht ihr kurzgefalsier Charakter voran, dann folgen nach en verschiedenen Sectionen die Gattungen und Arten, letztere aulser Diagnose und Synonyme mit einigen erläu- ternden Wörten- oder einer: kurzen’-Beschreibung. Den Beschlufs einer jeden Familie machen Observationes über dieselbe. Die Mypkaceen: gehören hier als Section zu den Cyperaceen,. Wir wünschen dafs uns eine ‚baldige Fort- setzung auch, die Beendigung dieses, Werkes versprechen möge. .. a Systematische Uebersicht der um Heidelberg wild wachsenden, und häufig zum ökonomischen &e- . brauche‘ kultivirten Gewächse. Voh Dr. J. A. : Dierbach..ete, Erstes Heft, Karlsruhe 1827. 8vo. 378 9 u Ba : Dies Werkeben ist'aus Geigers Magazin für Phar- macie besonders abgedruckt, enthält die Gewächse aus der ersten ‚bis zur dreizehnten ‚(inch,) Klasse des Linn.- Syst, In diesem Verzeichnifse, -welches sich an die Heidelberger Flor desselben Verfassers anschliefst, sind nur die neu aufgefundenen, oder näher erkannten Gewächse ausführ- licher behandelt und zwar in besonderer Rücksicht auf die Formen- Verschiedenheiten, in denen sich die einzelnen Arten zeigen, was sehr zu loben. Auch sind die gewöhn- lich in, Floren sehr vernachlässigten angebauten Gewächse, die aber dem Anfänger zuerst und überall aufstolsen, mit vielem: Fleifse rücksichtlich ihrer unzähligen Varietäten behandelt, .

De Houttuynia atque Saurureis disseruit Ern. HF.

Meyer etc, Regiomonti 1827. Svo. 62 S. c. tab.

Eine Dissertation bei Erlangung der botanischen Pro- fessur ‘an der Universität zu Königsberg in Pr, vom Ver- fasser geschrieben. Zuerst Beschreibung der Houttu yaia eordata, womit Polypara cochinchinensis Lour. als Sy

6

onym vereinig wird, dann Betrachtung, in welche Lin-

neische Klasse, und in welche natürliche Familie diese .

Pflanze zu bringen sey. Der Verf. findet die Piperaceen und Saururus am nächsten verwandt, ‚giebt vom erstern den natürlichen Familien-Charakter, so wie. von Saururus cemuus und Aponogeton distachyos Thbg, und angusti- folius Ait. ausführlieke Beschreibungen. Er folgert nun, dafs sich Houttuynia an die beiden letzten anschlielse, diskutirt darüber, ob die Piperaceen und Saurureen in eine Familie zu vereinigen, oder dicht neben einander zu stellen seyen, wovon ihm letzteres am angemessensten er- scheint. Endlich wird noch in Betrachtung gezogen, wo- hin die Piperaceen zu bringen seyen, ob zu den Mono- oder den Dicotyledonen, und der Verf. bringt sie nach Erwägung aller Unistände und Verhältnisse zu den leiz. tern, die Abhandlung schliefst mit der Aufsuchung der jenen beiden Familie zunächst Verwandten, sowohl unter den Mono. als: Dieotyledonen. ‚Die richtige klare Aus- einandersetzung dieser Verhälinilse und die ‚Tiefe - der Betrachtung werden jeden, der sich für das tiefere und innere Studium der Pflanzen interessirt, sehr gefallen, und den Wunsch erregen den Verf. in einem weitern Felde arbeiten zu schen. j

De acidi hydrocyanici vi in plantas commentatio. Seripsit et pro obtinenda legendi venia in alma Universitate Viadrina Vratislaviensi etc., ublice defendet Henr. Rob. Goeppert, Dr. Wratisla- viae 1827. 8vo. IV und 58 8.

Eine grofse Menge sehr genauer Versuche über die Wirkung de Blausäure und anderer Stoffe auf das Leben der Pflanze, enthält diese Disseriation des damit als Do- ent an der Breslauer Universität auftretenden Verfas- ses. Die ganze Schrift zerfällt in 21 Paragraphen, von denen jeder eine ‚eigene Art von Versuchen enthält. Es ergiebt: sich, dafs die Blansäufe, auf welche Art auch an-

ewendet, tödilich auf die Pflanze wirkte, dafs auch in dieser Hinsicht die Blausäure enthaltenden Pflanzen (die jedoch während ihres Lebens durch ihre Ausdünstung an- dern Pflanzen nicht schaden) nicht verschont bleiben, dafs diese 1ödtliche Wirkung besonders die Lebenskraft und Spannkraft des Zeilgewebes vernichte, weswegen alle da-

6

von abhängige Erscheinungen, Schlaf und Bewegung, so schnell aufgehoben, vernichtet wurden, dafs aber die Spi- zalgefäfse unversehrt blieben, weswegen solche Gewächse, die deren viel enthalten, weniger zu leiden scheinen. Auch mit blausauren Salzen, mit Aqua Amygdalarum, Lauro- Cerasi und Pruni Padi wurden Versuche gemacht, und sie eben so schädlich als die Blausäure selbst befunden, in den drei letzten wirkt das ätherische Oel, welches sie enthalten, da alle ätherischen Oele sehr ‚schnell tödtlich durch Versuche gefunden wurden. Die einmal vergifteten Pilanzen können durch kein Mittel wieder hergestellt wer- den. Die Wirkungen gehen schneller im Licht und bei er- höhter Lufttemperatur vor sich, und in der getödteten Pflanze findet man Blausäure auf chemischem Wege. Noch sind Versuche mit Ammonium, verschiedenen Aether-Arten, - Säuren, dem scharfen Stoff der Cruciferen, schwefelsaurem Cinchonin und Chinin angestellt, welche ähnlich schnell, wie die vorhin erwähnten Stoffe, Pflanzen oder Pflanzen- iheile tödteten. Angehängt sind Versuche mit Blausäure-

freiem Oleum amygdalarum amararum auf den thierischen Organismus.

De Fungis venenatis. Dissert, inaug. medica ele in universitate litteraria Berolinensi praemio aureo omatam etc. etc. publice defensurus est Mauri-

Hus Ascherson. Berolini 1827. Svo, VIH und

Der Verf. dieser, von der Berliner Universität gekrön- ten, Dissertation läfst dieselbe in zwei Abschnitte zexfal- len, der erste handelt von den giftigen Pilzen im Allge- meinen, der zweite von denselben insbesondere, in wel chem der Verf, sich besonders auf die bei Berlin wach senden bezieht, und auch Versuche erzählt, die von ihm mit Eitigen Pilzen an Thieren angestellt wurden. Wir werden durch diese kleine gehaltvolle Schrift wiederum belehrt, dafs die Naturgeschichte der Pilze doch, trotz 50 vieler Bearbeitung, noch mancher Aufklärung bedarf.

Topographisches Verzeichnifs der Pfilanzensammlung von C. F. Ecklon. Aste Lieferung. Oder: Stand- orte und Blüthezeit derjenigen Arten aus der Fa milie der Coronarien und Ensaten, welche bis jetzt

7

"auf dem Vorgebirge der guten Hoffnung beobach- tet und gesammelt worden sind von C. F. Eck-

ion. Eislingen 1827, 8vo. X und 44 $., nebst Grundriß.

Der botanische oder naturhistorische Reiseverein hat dies Verzeichnils auf seine Kosten herausgegeben, um seinen 'Theilnehmern zu zeigen, was aus der Verbindung, welche derselbe mit Hın. Ecklon in der Capstadt ange- knüpft hat, hervorgehen kann. Das sehr reiche Verzeich- nils enthält auch manche neue Gatlungen und Arten, die edoch noch nicht gehörig geprüft und hier auch nur mit

amen angeführt stehen. Jeder Art, ist Blüthenfarbe, Fundort und Blüthezeit beigefügt. Der beigegebene Grund. tils zeigt einen Theil des Advokat Joubertschen Gar- tens an der nördlichen Seite des Tafelberges, der als be- tanischer Garten benutzt wird, um verwandte Arten neben &inander zur nähern Prüfung ihrer Charaktere zu zieben.

x jeder Bearbeitung der Cap-Pflanzen müssen wir aber dringend die Benutzung .des Thunbergschen Herbarii empfehlen, da durch T'hunbergs Flora Capensis eine solche Masse Dubia in unsere Pflanzen- Verzeichnisse ge-

bracht sind, welche aufzuklären das grölste Verdienst seyn würde, . | Ueber die Pflanzen. Versteinerungen, welche in dem

Bau-Sandstein von Stuttgart vorkommen, von Med.

Dr. Georg Friedr. Jäger etc. ete Stuttgart

1897, 4to, mit & Steindrucktafeln. 40 S. , Die hier beschriebenen Pflanzen-Versteinerungen sind Calamites arenaceus ınajor und minor, Marantoidea urena- . tea, Osmundites pectinatus, Aspidioides Stutigardiensis, Pilieites dubius, Onocleites Janceolatus, Confervoides are- nateus und Lithoxylon arenaceum, welche sämmtlich zum Theil in mehrfachen Exemplaren abgebildet sind. Voran- Pschickt ist diesen die Beschreibung des Bau- oder Schilf-Sandsteins und seiner verschiedenen Abänderungen in der Gegend von Stuttgart,

Semina in horto botanico Hamburgensi colleeta. Ham- burgi. 4to. *). Seit der Gründung des botanischen Garlens in Ham-

9 Wir werden uns bemühen die Diagnosen neuer Pflanzen,

8

burg im Jahre 1820 (?} sind Samen-Cataloge ausgegeben. Mehrere derselben enthalten Diagnosen neuer Pflanzen, welche wir hier nach der Reihefolge aufführen. ; 1820. Oenothera dentata Cav.*) A genere recedit: ealyce fere bipartito (vel quadripartito, laciniis geminis eohaerenlibus), stigmate capitato nec 4 partito. Helian- thus patens, fol, omnibus_alternis ovato-subcordatis ser- zatis undulatis triplinervis scabris subtus canescenlihus, calyeinis foliolis lineari-lanceolatis, infexioribus refle- xis. Heliotropium aegypliacum, caule ereeio x moso, ramis patentibus, folüs ellipticis integerrimis tenu- iter tomentosis, spleis terıninalibus ramosissimis. Aceedit habitu ad H. europaeum et suaveolentem, 'differt ab utro- que, statura duplo triplove majore, foliorum forma, spieis ramosissimis. Ex Aegypio. Hyptis nepalensis, Dot bus spicalis pedunculatis, fol. deltoideo-ovatis acuminatis basi cuneatis grosse serratis, serraturis infimis recurvatis.—- Oenothera amoena, pubescens, caule herbaceo tereti pur- purascente, foliis lanceolatis obtusiusenlis subdentatis glau- cis, petalis calyce triplo longioribus, capsulis subiereüibus, Amer. septenir. Oenothera erosa, caule herbaceo pi loso tereli fistuloso, foliis lanceolatis pubescentibus ner voso -venosis 'basi eroso-dentälis subsinuatis supra medium denlatis apice integerrimis, floribus parvis, ecapsulis:sub- teretibus. Prom. bon. sp. .Potentilla colorata, caule erecle purpurasceute, foliis inferioribus quinatis obovato- lanceolatis, superioribug temnatis lanceolatis, foliolis sera tis incumbenti-pilosis, stipulis ovatis integerrimis vaginar- tibus, petalis obcordatis venosis calyce longioribus (rubi- eundis)., Potentilla Siemersiana, caule erccto, folüis interrnpte pinnatis multijugis sericeo-argenteis, foliolis majoribus obovatis argute serratis supra lineatis sublus nervosis, stipulis inciso-dentatis. Senecio fragrans lanuginosus, corollis radiantibus, caule strieto ram0s% foliis lanceolaio-- cuneiformibus superne undulato-erisp? basi cordato.hastatis amplexicaulibus. Yeronica stalo- nifera (vacemis axillaribus), stolonibus reptantibus birsu tis; pilis demum distichis, foliis petiolatis cordato- ovatis

welche unglücklicher Weise häufig den Samen. Catalogen botanischer

Gärten angehängt werden, in unserm Journal zu sammeln, . und

den Botanikern zugänglicher zu machen. (Herausgeb er.) *) Chamissoa flava Lk, . «(Bditor)

9

grosse sertalo-dentalis subhirsutis, calycibus foliosis cap- sula longioribus. Amer. sept. 4.

1822. Ammannia pallida, caule erecto 'tetragono, folis Ianceolatis acuminatis, basi dilatato-cordatis, flori- bus glonerato-vertlicillatis. Diff. ab Am. viride, cui. pro- xima accedit, praeserlim foliis basi dilatato-cordalis. Galium dichotomum, caule dichotome frutescente drangulo, foliis quaternis obovato-lanceolatis, seminfbus glabris. 2%. Proxime accedit ad G. futicosum, differt taeter 'notas indicalas: caule exacie dichotome,’ folis tuplo Iatioribus brevioribusgue, floribus majoribus.

1825. Anchusa deflexa, fol. kineari-lanceolatis hi- spidis, pedicellis solitariis axillaribus in fructu deflexis. Convolöulus strictus, caule subsimpliei strieto villoso, fo- lis inferiorihus obovato-spathulalis, superioribus Ianceola- üs patenti-pilosis, calyeibus inaequalibus foliaceis. Cor- chorus paiens, fol. lanceolatis serratis serraturis infimis setaceis, capsulis Imearibus irivalvibus sexsulcatis_glabris tricuspidatis patentibus. ‚Zupkorbia begoniaefolia gla- bra, caule sul simplici erecto, fol. petiolatis, oyato „oblon- gs. obliquis, altero latere cordatis, serrulatis trinerviis, pedicellis axillaribus solitariis. _ Acc. sub nom. Euph. hy- perictholiae. Pot. Siemersiana et Senecio fragrans Y supra. .

1824. Oenothera hirta Lk., eadem ‘est On. mi- erantha Homem. Potentilla Siemersiana ad hanc pe tinet 2. ineata, Trevir., Reichb. Epilobium erassifo- „um, caule sufftuticoso superne virgate, folüs alternis sub- Merassatis linearibus, glandulis obtusis ‚margine subden- tatis, pistillis deflexis. Sibiria 2. ZHeliantkus patens, Heliotropium aegytiacum, Hyptis nepalensis, Oenothera Tmoena y, erosa, s. sämmtlich oben in 1820. Oeno- thera suieifolia, caule erecto glabro purpurascente, foliis ®valo-lanceolatis glabris denticnlatis, superioribus flexuosis,

etalis longitudine calyeis, capsulis subteretibus iubercu- atis. Oen, salicifalia Desk. Hort, ‚Dresd. et, Vindob, Denothera spectabilis, caule erecto pubescente punctato, folis oblongo-lanceolatis denticulalis, superioribus subeor- alis eoncavis apice - inflexis, petalis calyce longioribus, “psulis sessilibus subteretibus tubereulalis (O. grandiflora %. Pühescens Bot. Mag. Vol. 46. t. 2068), differt a gran- Gillora praeter alias notas forma petalorum foliisqgue su-

a Sr

40

perionibus subcordatis, nee basi in petiolum brevem atte-- nuatis. Feronica stolanifera, v. supra. . "4895. Oenothera serotina, caule erecto fruticose, folis Hmeari-lanceolatis obscure dentieulatis glaberrimis, eialis obovatis emarginatis, capsulis 4 alatis petangulis.— Dolemonium lacteum, caule erecto, foliis pinnatis, foliolis etiolatis decursive pinnatis, petiolis pilasis. Trifolium Wormskioldii, capitulis kemisphaericis solitariis termina- bus, involucro orbiculato lacinialo-aristato einctis, alis divaricatis vexillo paulo brevioribus, foliis obovato-oblon- gis pectinatim-dentieulatis mucronatis. Ferbena sim plex, caule hexbaceo erecio siricto hispido, foliis’ lanceola- tis superne-inaequaliter serratis venosıs seabris, spieis 50- Etariis terminalibus laxis, floribus distäntibus. j .1826. Allium nudicaule, scapo tereti longissimo, (0- liis omnibus radicalibus linearibus canaliculatis, umbellis capsuliferis, petalis staminibus simplieibus longioribus. Alstroemeria psittacina, glaberrima, caule erecto, folüs oblongo-lanceolatis nervosis, pedunculis umbellatis unillo- vis, laciniis corollae exterioribus lanceolatis reliquis oblon- gis superne maculatis. Cacius Bradypus (Meloeact.), oblique oblongus multangulatus, undigue ‚teclas erinibus longissimis deflexis, spinis solitariis, mediis elongatis de flexis, loteralibus brevibus ‚patentibus. Caect. Langs- dorfii (Melocact.), oblongus, 17 angulatus, spinis gracihi- bus rigidis patentibus, verlice florilero villosissimo spino- sissimoque (Floxib. Iuteis, staminibus purpureis). Caek placentiformis (Melocact.), hemisphaerico - depressus, 13 angulatus, spinis erassis sulcatis inaequalibus patentiss- mis, verlice ilorifero distincio. hemisphaerico depresso Sp! nuloso (Florib. rubescent.)., Convolvulus genieulabus (caule volubili, fol. sagittatis hastatis peduncul. unifloris), foliis radicalibus hastato-cordatis obtusissimis, caulinis ha- stato-lanceolatis acutis, auriculis dentato-angulatis, pedun- enlis longitudine foliorum medio geniculatis superne M- erassalis, calycinis foliolis apice -reflexis mucronulatis. HAypozis gracilis, foliis. canaliculatis subplicatis 7 nes scapo subtrifloro triplo ‚longioribus, pilis longissimis patelt Kosmos capsulis obscuxe tetragonis. Marica 60% lestis, fol. ensiformibus plicatis scapo multifloro brevio! bus, laeiniis corellae majoribus subrotundis unguieulai: minoribus eueullatis‘ basi nectariferis. (Florib. caeruleis basi maculatis, eucullis kuteis,) -— Marica Tigridia, fol

41

Iineari-ensiformibus biplieatis, scapo gracili multifloro, la-

eih. coxollae majoribus panduriformibus, minoribus eueul- latis, antheris sub laminas pistilli adnatis. (Tlorib. flavis,

basi fusco maculatis.) Oxalis ‚Roribunda, fol. subro- - tundo-obovatis profunde emarginaüs hivsutis, margine sub- tus leprosis, scapo mullifloro; sepalis obtusis canescenti-

bus, stylis elongatis. (Florib. violaceis,' radice tuberosa.)— " Ozalis praecox, fol. obcordatis subbilobis utringue laete viridibus subpubescentibus scapo unifloro aeuantibus, sepa- lis lanceolatis aculis, stylis brevissimis. (Rlorib. luleis.) Phloa Sickmanni, foliis lanceolatis acuminatis undulatis scabris. subtus elabris, caule Jaevi, corymbis panieulalis «lyeibusgue pubescentibus, bracteis ciliatis. (Flore ‚viola- co, fauce maculis albis obcordatis.) —— Stieganotropis (Diadelph. Dec. Flores papilionacei. Legumina. polysper- mia), -Cal. 5 dent,, bibractealus, persistens. Vexillum cu- eullatum, basi bicallosum, postice calcaratum, alae et ca- na membranacea semirotunda compressa saccata basi et et apice tantum libera includens. Stylus membranaceus apice dilatatus barbatus. Legumen lineare. Stegan. con- Wgata, herba caule angulato volubili; foliis ternatis, fo- kiolis Tanceolatis acuminalis; slipulis opposiis subulatis, pedunculis bifloris folio brevioribus. Stephananthus (Syngenesia Eupatorinae, Pappus selaceo-pilosus). An- thodinm imbricatum, multiflorum, ' squamis marginatis. ceplaculum scrobiculatum. Stigmata penieillata. Pappus ilosus.. Stephan. junceus, herba glauco-pruinosa, habitu part juncei, foliis distantibus linearibus sessilibus car- nosis dentatis integrisve Imea quintuplice per caulem de- urrentibus, pedunenlis corymbosis, anthodio purpureo- albido fimbriato-marginato, floseulis tubulosis albescenti-

Us, antheris purpurascentibus.

Icones plantarum rariorum ete. auetore L. Reichen- bach, (s. Linnaea 1. p- 112. 283. IL. 9. 484). Centuria V. tab. 410 460.

‚Hierin sind folgende Abbildungen enthalten: 401. Pe-

dieularis Portensch ae Sant, 202. Ostericum palustre

Bess, -403, Moricandia arvensis DC. 404. Allium vi-

teale I. 405. All, stwietum Schrad. 406. AU. albidum

Fisch. 407. All. globosum M. B. 408. All. sazatile M.

B ‚409, All. prostratum. Trev, 410. Thalictrum saxatile

Schleich, 411. Hedysarum capitatum Desf. 41%. Chlora

12

| impexfoliata L.“ 413. Elatine hexandra DC. 414. Trit. cum. dasyanthum Ledeb. 415. Allium oleraceum L. A4i6. All. earinatum L. 417. All. fiexum W. K, 418, All. pa nieulatum L. 419. Swertia obtusa Ledeb. 420. Dianthus caueasicus M. B. 421. Linaria italica Trev. 422. ‚Lin. Ynifolia W. 423, Lin. sixieta Hom. 494. Lin. acutiloha Fisch. 425. Lin. juncea DC. 426. Carduus podacantha DC. 437. Allium moschatum L. 428. All. rupestre M. B. 429. All. praescissum Rehb. 430. All. longispathun Red. 431. Linaria vetieulata Des. 432. Lin. macrowe M. B. 433. Lin. Besseriana Rehb. 434. Lin. Bieberster- Bess.. 435. Lin, genistifolia Mill. 436. Lin. chlor- aefolia Rehb. 437. Lin. silenifolia R. 438. Lin. dalma- tica Buxb. 439. Nepeta inberosa L. 440. Nepeta retieu lata Des. 441. Campanula dichoioma L. 442, Trinia glauca Rchb. 443. Centaurea arenaria M. B. 444. Cent, stereophylla Bess. 445. Cent. talarica L. 446. Cent. ealocephala W. 447. Cent. alropurpurea W. K. 448.Al fredia cernun Cass. 449. Carduus Argyroa Bivon. ‘450. Echinops ruibenicus M. B. 451. Asphodelus aestivus Brot. 452. Thesium montanum Ehrh, 458. Th. Linophjl- tum L. 454: Th. ramosum Hayne. 455. Th. pratense Ehrh 456. Th. divarieatum Jan. 457. Th. ebracteatum Hayne.

458. 'Th. rostratum Koch. 459. Achillea mongolica Fisch. 460. Centautea sulphurea Lag.

B. Der Franzosen.

Organographie vegetale on. deseription raisonnde des

vganes des plantes, pour servir de suite et de

developpement & la Theorie Elementaire de la Bo- 'tanique et d’introduction ä la Physiologie vegetale et & la description des Familles; "avec & planches en taille-douce; par Mr. Aug. Pyr. De Car dolle ete, etc. Paris. Tom. 1. ei IL 1827. 810 Tom. LS. XX u. 558. Tom. II. 304 8.

Wir müssen uns begnügen, ‘von diesem trefllichen Lehrbuche des viel beobachtenden Verfassers, zur dus dürre Inhalts-Verzeichnifs zu geben, damit ein jeder wis

13

welche Materien hier abgehandelt sind, wir wollen und können nicht in das Einzelne eingehen, der uns zugemes- sene Raum verbietet es, und was würden auch Auszüge helfen, da gewils das Buch bald in den Händen vieler seyn wird; überdies erscheint auch eine Deutsche Ueber- setzung vom Dr. Meisner. Erster Theil: Einleitung. Cap. L. Buch’I. Von den Blementar-Organen und deren Verbindungen, welche für Elementar-Organe genommen werden können. Cap. I. Von dem Bau der Vegetabilien im Allgemeinen. Cap. I. Vom Zellgewebe. Cap. II. Von den. Gefäfsen. Cap. IV. Von den Fasern und den Schichten. Cap. V. Von der Oberhaut und Epidermis. Cap. VL Von den Stomaten oder Poren der berhaut. Cap. VII. Von den Saugwarzen. Cap. VII. Von den Iin- senartigen Körpern. Cap. IX. Ven den Drüsen. Cop. X. Von den Haaren. Cap. Kr. Von den Behältern des eigen- thümlichen Safes. Cap. XI. Von den Lufthöllen. . an XUL Von den Raphiden (inneren Haaren). Cap. XIV. On einigen hervorragenden Körpern in den innern Höh- kungen einiger Pflauzen. Cap. XV. Von den Einlenkun- gen und dem Ablösen. Cap. XVI, Eintheilung der Ve- gehbilien nach den Elementar -'Theilen. Cap. XVIE

Igemeine Eintheilung der zusammengesetzien Organe. Bu U. Von den Fundamental-Organen, oder den Orga- tischen Theilen , die für die Ernährung wesentlich sind. Cap I. Vom Siengel der Gefälspflanzen. Cap. IL Von den Wurzeln derselben. Cap. II. Von den Blättern dex- selben. Cap. IV. Von dem emährenden Organe der Zel.' en-Pflanzen. Buch II. Von den Reprodüctions-Organen oder den organischen Theilen, welche für die ‚Wieder-

weugang wesentlich sind, Einleitung, Cap. L Vom Blüthenstanide oder der Stellung der. Blumen bei den Pha- nerogamen. Cap. II. Von dem Bau der Blumen der Pha- herogamen. Zweiter Theil. Cap. IH. Von dem Bau der Frucht. bei den Phanerogamen. Cap. IV. Von dem Bau des Samens bei denselben. Cap. V. Von den Fort- Planzungs-Organen ohne Befruchtung bei den Phaneroga- men. Cap. VI. Von den Reproductions-Organen bei den Cryptogamen, Buch W. Yon den’ Neben-Organen oder den Ausartungen, welche den Organen der Ernährung und Reproduction gemein sind und für besondere Organe ge- hallen wurden. : Einleitung. Cap. I. Von den Stacheln. Cap. U. Von den Ranken. Cap. II. Von bandartigen

14

Ansbreitungen. Cap. IV. Von den Niederlagen zur Er. nährung, oder von den Auswüchsen, fleischigen, mehligen u. a., welche die Beschaffenheit des .Gewebes verändern. Cap. V. Von den Schuppen. Cap. VI. Von den Knospen. Buch V. Schlüsse und Allgemeines. Cap. I. Vom pflanz- lichen Individuum. Cap. Il. Von der Symmetrie der Pflan- zen.. Cap. I. Allgemeine Uebersicht des Pflanzen-Baues, Cap. IV. Fragen aus der Organenlehre der Pflanzen, wel- che durch die Beobachtung zu ‘beantworten. Erklärung der Tafeln und Liste der im Werke vorkommenden Pflan- zen-Namen machen den Beschlufs. Die Tafeln sind gut von Heyland gezeichnet und von Pl&e gestochen, und enthalten fast lauter neue Origmal- Abbildungen und Bei- spiele,

Dictionnaire des Drogues simples et composdes, ou Dictionnaire d’histoire naturelle medicale, de phar- macologie et de chimie pharmaceutique; par MM. A. Chevallier et A. Richard. om. 1. Paris. 1827. 8vo. A—Caz. XU u. 622 $. Tome Il Ceb—Ger. 650 5.. ' j

Flore generale des environs de Paris, selon la me thode naturelle, description de toutes les plantes agames, eryptogames et phandrogames qui y crols sent spontanement; leurs proprietes, leur usabe dans Ja medecine, ' les arts et l’economie dome- stique avec une Classification naturelle des agames et des eryptogames, basde sur organisation de ces vegetaux et accompagnde de dix-huit tableaux icoD- ographiques formant un genera propre A en rendre Tetude ‚gs facile, par F. F. Chevallier Dr. etc Paris. Tom. L 8. "

Histoire naturelle des Lavandes. Par le Baron Fred. de Gingins-Lassaraz. Gendve et Paris 1827. 8. VIII: et 188 P, avec XI planches. in 4to.

Eine sehr M: hi klei Tabiaten- Gattung Lavandıla onographie der kleinen Labıat

15

in mehrfacher Beziehung unserer Aufmerksamkeit werth ist. Wir empfehlen daher diese treffliche Arbeit, welche mit einfachen, aber selr deutlichen und guien Abbildun- gen, der Pflanze selbst und ihrer einzelnen Theile ver- sehen ist, allen denen, welche sich in botanischer oder anderer Rücksicht über die Lavandula-Arten und ihre Pro- dukte und Eigenschaften belehren wollen, so wie als ein Muster für ähnliche Bearbeitungen. Folgendes ist der In- halt, Nach der Vorrede und einer Einleitung folgt die Geschichte der Arten. Das zweite Capiel enthält die gear hische Vertheilung der Gallung und der Arten.

ap. in. Eigenthümlichkeiten und Eigenschaften der La- vendel-Arten. Cap. IV. Beschreibüng der Organe und Theilung der Gatiung in Sektionen. _ Cap. V. Gattungs- Charkkter, Beschreibung. der Arien und Synonymie. Der Arten sind zwölf in drei Sektionen. Es folgen daraufı Erklärung der Kupfer und Inhalis-Verzeichnils. Von den schwarzen Kupfern stellen die beiden ersten die Analysen der Blüthen und Fruchttheile bei den einzelnen Arten dar, nebst der Art des Keimens, der Knospenlage bei Blumen und Blättern. Die übrigen Tafeln geben in Umrissen sehr deutliche Bilder der Pflanzen selbst. :

Jonmal de Chimie medicale de Pharmacie et de Tozicologie. Redige par MM. Chevällier, Fee, Guibourt, Julia Fontenelle, Laugier, Or- fila, Payen, Gabriel Pelletan, Lassaigne,

‚Ach. Richard, Robinet, Segalas d’Eiche- pare. Tome Illieme, Paris 1827, 8vo.

Quelgues eaperiences sur plusieurs extraits de pavot "indigöne, Temployes en Ynödecine par IM. Dublanc Jeune p. 1, et .

In dem Extrakt der durch Einschnitte aus Mohnkö- pfen (seniine‘albo) ‚erhalten war, ‚befand. sich in 190 Thei- Ien 2 Morpbin und eiwa 7 Narcotin: (im Orientalischen Opium. durchschnittlich in. 100 Th. $-Morphin und 3 Nar- tin). Der Exirakt durch wiederholte Abkochungen ge- wonnen ‚enthält in 100. Th,- &.Motphin und weniger als einen Theil Nareotin. Extrakt, durch Maceration gewon- zen enthält in 100 Th. kein Morphin, 4 Th. Narcotin. Kine Fortsetzung, der Versuche befindet sich p. 307... :

dr Bd, 1s Hof, ‚9 '

16

Sur le suere cristallisable extrait du Melon; par M. Payen,p. 15. - . Die ‚von dem Verf. füher (Journ. de Chem. med. Janv. 1326) angegebene Methode um kristallisirbaren ucker- aus Run ehüben darzustellen, wurde auch auf

‘eine Cantaloup-Melone angewendet. In dem Saft der fleischigen Masse_ wurde 0,015 des Gewichts derselben,

- kristallisirbarer Zucker gefunden ; aufserdem Wasser,

Pflanzen-Eiweils,; Schleim, nicht kristallisirbarer Zucker, eine freie Säure, eine fette seifenfähige Materie, eine stick- stoffhaliige Materie, die sich leicht zersetzte und fähig war einen urinartigen Geruch zu entwickeln, eine färbende Substanz, eine aromalische Materie, Spuren von Gallert- säure, Stärkemehl und einige Salze, unter denen jedoch kein sauer-kleesaurer Kalk, und Holzfaser.

‚Societ€ de Pharmacie, p. 44.

M. F. Cadet de Gassicourt liest eine Abhandlung über die Buecu- oder Bucco-Blätter (Diosma crenata Thbg.), giebt deren Beschreibung und chemische Analyse. In 100 Grammen Blätter befanden sich: wesentliches Oel 0,665, Gummi 21,17, wässerig- weingeistiger Extrakt 5,17, Chlorophyl! 1,10, Harz 2,151.

Recherches; analytigues. sur Te Chardon-benit (Centai-

rea benedicta L. fam. des Cynarocephales de Jussieu),

par M. B. Morin Pharmacien etc. p. 105.

Die Blätter der Centaurea henedicta enthalten 1) sauer apfelsauern Kalk; 2, eine fette, grüne Materie, gebildet aus fixem Oel und Chlorophyll; 3) flüchtiges Oel; 4) ein eigenthümliches bitteres Prinzip; 5) eine harzige Substanz; 6) salpeter-saures Kali; 7) flüssigen Zucker; 8) Gummi und Eiweifsstoff; 9) mehrere Mineralsalze und einige Oxyde; 10) Spuren von Schwefel. . j

Observations sur diverses colorations des feuilles, par MM. . „Robinet et. Guibourt, pP ibl. 00.0.0000 u Dies: ist ein. Auszug aus dem Bericht, . welchen die Herren Röbinet und Guibonrt der Abtheilung für‘ Phar- maeie in. det Königl. ‘Akademie für Medizin “über einen Aufsatz eingereicht haben, welchen Hert Apotheker De- rheims' unter folgendem 'Titel eingereicht hat: Physisch- chemische Untersuchungen üher die ‚Färbung der Blätter

17

und über die Veränderungen, welche diese Färbung in den verschiedenen Vegetations-Zuständen erfährt. Der in's Detail eingehende und wiederlegende Bericht spricht nicht sehr für genaue und gründliche Untersuchungen in dem eingereichten Aufsatze. Die Berichtersiatier gehen zum Schlufs noch eine Tafel der Pflanzen, welche am 16ten Oktober 1826 im Garlen der Pharmacie-Schule gefärbie Blätter zeigten, wobei auf Gleichheit der Färbung 'anderer Theile hingewiesen wird. Ganze Familien zeigen eine oder die andere Färbung und die Farbe der Früchte kor- respondirt gewöhnlich mit den Blätterfarben im Herbst. Sie zeigen ferner an, dafs weilser Wein gelbe oder orange Blätter, blauer Wein dagegen rothe im Herbst babe, und dafs sie deswegen von den Häuten des letzten und des- sen Blättern eine vergleichende Analyse unternehmen.

‚Note sur les Jenilles de V.Angraecum. fragrans, ‚am. ploydes a Paris comme medicameni; par M. Achille Richard, p. 180.

Ach. Richard erhielt troekene Blätter, von einem Srplischen Arzte einer Kranken verordnet, sie waren läng- lieh, bandartig,:3 —6 Zoll lang, 5—6 Lin. breit, ganz- vandig, lederig, mit einer ziemlich hervorspringenden Mit- telrippe, und sehr nahe an einander stehenden ‚und ganz ‚einfachen Längsnerven, an der Spitze waren sie in zwei stumpfe und etwas ungleiche Lappen zerspalten, an der abgesehnittenen Basis, welche eine Art kürzer Rinne bil- det, aber verschmälert. Sie verbreiten eiien sehr ange. nehmen und lieblichen Geruch, "welcher dem der. Toni a- Böhne sehr ähnlich ist, ihr Geselimäck ist schwach 'äro- matisch. Diese Blätter kommen von eina Orchidee, An- Frecum fragrans Dupetit-Thouars (ganz verschieden von

Pidendrum fragrans Sw. aus Jamaika), und werden auf der Mauritius-Insel unter den Namen Fear, "Faham, Fa- hon-Thee. von der Insel Bourbon, zu Thee benutzt, man hält sie dort für Schweilstreibend und die Verdauung er- leiehternd. 0000000, Bu Notice ‚sur In determination des Cirdales trowees dans ‘un. iombeau ‚Enyptien eb sur le mode de: pröparation Den Jet a fait subir, par M. Raspail (Extrait),

"Das in dem Grabe eines Hohenpriesters gefundene

18

Getreide, war gexösteie. Gerste, .er fand darin eine freie Säure, keinen Gluten, und eine barzige Substanz, welche die Masse. erhalten halte. Das dabei befindliche Brod war. eine dichte Masse ohne Poren und braun, es scheint nicht geknetet zu seyn, noch gegohren zu haben, ist nicht von reinem Mehl gemacht, sondern die Kleie ist noch "ganz und sehr grob darin. An den Spitzen befanden. sich noch, Theile der Spindel auch noch Staubfäden und Pistill, woraus man schlols, dafs das Brod aus Weizen gemacht sey. Man ist. nicht der Meinung, dafs dies gewöhnliches

zum, ‚Gebrauch 'besiimmtes Brod gewesen sey, sondern Opfexbrod. .

Observations extraites dun memoire sur les Euphorbes gui troissent & Wimonties (Orne); par M. Pichon- rier /fils, p. 184.

Vor allen Euphorbien soll E. Iaathyris mit Exfolg gebaut werden können, die Art dies zu bewerkstelligen wird angegeben, Ein Viereck von 8 Fuls ist hinreichend für 54 Pflanzen, jede derselben giebt 8—-10 Unzen Sas- mep, und 10. Unz. desselben geben 5 Unzen Oel, dies ist

wie Lein- und. :Rüböl anwendbar, und als Purgiermittel in.der Dosis wie Crotonöl. \ cl

: a, Turbith, ‘sepiim und arvensis)” das: andere ist in Alskel and Rother löslich. (€. Scamı Sie haben noch..andere unterseheidende ‚Merkmale. nach Geruch und Geschmack,

19

und nach dem Verhalten zu Salpeiersäure ohne erhöhte Temperatur. .

Notice sur Uhuile essentielle de Caionpouti oi. de Caje- pui et som proccde diställatoire dans Bile de ‚Bou-

- von E une des Moluques; par M, Lesson (Extrait), P- ‚286.

.. Melaleuca Leucadendron, von welcher das Cajeput-Oel gewonnen wird, wächst auf den Molucken, ‚aber: nirgend im gröfserer Menge, als auf Amboina und Bowron; „auf letzterer Insel wird dieser Baum von der Größe eines sehr alten Olivenbaums, und ist besonders häufig auf den erhabenen Hügeln des östlichen Theils yon Cujeli. „Seine | Blumen stehen in kleinen kugeligen Köpfen und. seine Blätter sind yiel schmaler als zu Amboina, wo .eine breit- blätrige Varietät wächst. Sklaven pflücken .die Blätter im September und Oktober ab, sie, zeigen frisch. den leb- halten Geruch des Oels, mit ‚hinreichendem WVasser wer- den sie in einen gewöhnlichen Destillir-A parat gethan, von dem eine Schlange durch ein Gefäls mit Wasser geht. Das-Oel ist sehr leicht, und schön grasgrün gelärbt, wel- ches von Chlorophyll oder einem wenig verschiedenen har- Aigen Prinzip herrühren mag. Durch Recüfikation wird es farblos, Die Eingehomen beixachten os als Universal- mittel... Der Baun: erfordert wenig Sorgfalt, welche sich Vorzüglich darauf beschränkt, das Unkraut und Gesträuch um ihn zu verbrennen. Ex lieht offene,.der Sonne stark ausgesetzie Lagen. Die weifsliche Färbung seiner Blätter und die durch unvorsichtiges Abpflücken verslümmelten Zweige. geben .ihm ein trauriges Ansehen, In Bonrou ko- Stet die Wiasche mehr als-6 Pranks.

Journal de pharmacie ele. Tome "XIU. 1827.

deademie royale de medecine, Section de Pharmacie,

pP. 22, . i

Mr Pötroz legt mehrere gillige vegelabilische Sub- stanzen' vor, aus Nertiniguen Die: Mitch ‚yon Uippomane Maucenilla soll die Neger tödten, wenn die Peitsche, mit er sie gezüchtigt werden, damit gewwränkt wird. —- Der Saft der Manioc (Manihot sp. Pohl) hal ein. schädliches flüchtiges Prinzip, welches bei der Destillation <entweicht, das Gegengift dafür soll Cytisus Cnjan seyn. Die War- zel- der Mimosa pudiea, infundirt mit Zuckerbranntwein,

20 nennen

ilt für ein Gift, nach andern für ein Aphrodisiacam,. Die Wurzeln einiger Passionsblumen (Passiflora quadran- laris und Jauxilolia) werden zu den Giften gezählt. Die lätter von Anacardium oceidentale sollen, wenn mit ih- nen ein Trinkglas gerieben wird, den Trinkenden Trun- kenheit verursachen. Die Samen von Jatropha urens, für den Menschen und die meisten Thiere ein Gift, werden von Ortolanen gefressen. Die grünen Blätter von Cleome Sinapistram sind stark Blasen-ziehend und stinkend, aber trocken werden ‚sie genossen. Tragia scandens giebt einen sehr ätzenden Saft, der aber mit Seesalz vermischt dient die bösen Geschwüre in. der Pian-Krankheit (crabes genannt) zu reinigen, etc, BE . Mr, Pelletier hat die Analyse von Hippomane Man- cenilla begonnen, der milchige Saft enthält 'eine Säure, welche ihm neu scheint, und mit verschiedenen Basen eigenthümliche Verbindungen eingehet. -

Mr. Caventou ist mit der Prüfung des Althein be- auftragt, welches Bacon in der Wurzel von Althaea ofl, gefunden hatte. Diese Substanz erscheint in Gestalt klei- ner smaragdgriner Krystalle, die auflöslich im Wasser unauflöslich im Alkohol sind, und welche alkalinisch zu seyn schemen. ;

Mr. Caventou erhielt Arcow-root Stärkemehl, .auf Martinique angebaut, unter dem Namen Moussache, unter welchem Namen nach Mr. Virey nur das beste Manioc: Stärkemehl gegeben wird. Mr. Planche versichert, dafs das Amow-root Stärkmehl, obgleich als Stärkemehl voll kommen mit andern Arten idenüsch, sich doch durch den Geschmack unterscheide, und dafs jede Art von Amylum entweder durch verschiedene Form unter dem Mikroscop, oder durch eigenthümliches specifisches Gewicht Unter schiede zeige.

. Mr 'Adolphe Brongniart giebt in einem‘ Aufsatz seine Beobachtungen über: die innere Struktur und Ent- wiekelung, des Pollen; dessen Beziehung zum Stigma; die Art der Verbindung zwischen Sigma und Oyulum; den Bau des Ovulum; das Einbringen der-befruchlenden Ma- terie in das Oyulım und Bildung des Embryo; die Ent wickelung des Embryo bis zu seinem vollkommenen Zu- stande.. Er. findet dafs die Zeugungs-Organe bei den Pflan- zen eben so deutlich sind, als bei den Thieren, dafs der vegetabilische Embryo nicht vor der Befruchtung vorhan-

21

den:sey, und dafs er seine Enistehung dern Zusanimen- ireten der organischen Molecules beider Geschlechter ver- anke. : i

Essais chimiques sur Uhuile de Ricin, par Mr. Bussy et L. R. Lecanu, p: 57. Du ö Die Verf, erhielten durch die Destillation. des Rieinus- OVels, aulser den Gasarten: flüchtiges Oel, eine feste Feit- säure (Ricinus-Säure), eine flüfsige Feltsäure (Elaeodische Säure), Wasser, Essigsäure und eine feste Substanz. Aus der. Seifen- Verbindung erhielten sie eine andere. neue Säure (Margaritische Saure) welche sich durch ihre Zu- sammenselzung als von allen verschieden zeigt, die aber in geringer Menge vorhanden ist, und bei der Destil- lation nicht gefunden wurde. Die purgirende Eigenschaft des Oels hängt wohl yon seiner eigenthümlichen Zusam- ensetzung, nicht von irgend einem scharfen ‚Prinzip, wel- ches man Sala im Embıyo, bald in. der Schaale suchte, ab, die Verstärkung dieser Wirkung: bei lang aufbewahr- tem Oel, scheint von der Veränderung abzuhängen, welche entweder die Saamen durch das Rösten, welches mit ih- hen vorgenommen wird, oder durch lange Berührung mit der Luft erleiden. Durch Ranzigwerden mag das Rieinus- Oel Säuren liefern, denen gleich, die die Verf, gefunden, und dies hat sich ihnen durch Versuche bestätigt, und da diese Säuren aufserordentlich scharf’ sind, so lalst sich uch hieraus_die pröfsere Schärfe des alten Ricitins-Oels erklären. Diese Säuren sind in’ Wasser unauflöslich, in Alkohol mehr oder weniger löslich, ‚und bilden mit meh- teren ‚Basen ausgezeichnete Salze. Be Notice sur le Diesma crenata, pär'F! ' sicourt, p. 106. ü . , Der-Inhalt ist schon oben aus dem Journal de Chi:

mie medicale angegeben.

Pour servir & Fhistoire des resines de Convolvulus et en particulier des r&sines’de Jalap et de Scammonee;

par M. Planche, p. 165. - , um Siehe oben im Aukaug des Journ. de Chim. meäicale..

Memoire sur le pavor d’Orient ou de Tournefori, et analyse chimidue de cetie plante; par Mr. P. A. "Petit etc, pi... . »

‚Der. Verf giebt zuerst die Beschreibung von Papaver

Cäi et.de-Gas-

x

22

orientale und .dessen Värletät bracieatum,' und giebt dam, von, dieser: in Frankreich gut ‘und leicht fortkommenden Art die Analyse. Ein Pfund grüner Stengel, Blätter und Kapseln dieses Molns enthielt: Vegetations-Wasser 9 ‚Un- zen, vegetabilische Faser, getrockneter, Rückstand beim ‚Auspressen. 5 Unz,; grünes Pflanzenmehl zusammengesetzt aus. Stärkemehl; Eiweilsstoff, Chlorophyll und etwas Kie- selerde 4+:Qu., . Extrakt: durch Wasser. erhalten 1 Unze 24°0.; ‘Verlust 1 Qu., „Der Exirakt enthielt: Eine gum-. mige Mäterie, saläsaures Kali und salzsauren Kalk, ein schwefelsaüres Salz, Magnesia, Pflaiizen -Eiweils, Chloro- piyll Alaun, Kieselerde, ein wenig Harz, Morphine, einen

leinen 'Iheil : Nareotin Meconsäure, Aepfelsäure nd Wasser.‘ . rn

De Laffet ‚des:rayons solaires sur les flews du Cacalia

\.septentrionalis. 9.216: en 0 ne. BE '.Die ‘Blumen der Cac. 'septentriohalis haben ‘im Son- nenlichie einen aromatischen Geruch, welchen man ver- schwinden oder wieder erscheinen lassen konnte, wie man die Wirkung der Sonnenstrahlen verhinderte oder zulieli: : TE nd FE SEP LE RI ; » . in Kino veritable de la Gambie ou d’Afrigue, de son örlgine et des divers 'sucs“ cöncrets ‚adstringenis. usi-

. tes en. medecine, par.M..I. I Fireyp 28: r. Da ‚mehrere Gewächse rothe adsiringirende Säfte ge- ben, die, zu Arzeneien. angewendet werden;. so geht diese der Verf. :durch und: zeigt, 'dals das. wahre. afrikanische Kino unbekamt sey. . Ba En

2». B En x

‚Rapport sur une fausse_semencine, : envoyde par Mr. .atka, droguiste d Prage, p. 2833. j

. Schon oben im Journ. de Chimie: medicale ist dies erwähnt... u

Notice sur un bois de teinture ronge dAfrique dit Cam . wood; par I. J. Virey,.p. Bh.. B -

Die prächtige rothe. Farbe; welche die Engländer aus dem Cam-wooi erhalten (von ‚Baphia nitida Bot. Cab-

t. 367. aus Sierra Leone),. scheint der :vom Fernambouc-

Holz vorzuziehen i ka “ner ns Vi oletta ums ehlägt da,sie durch Alkalien weniger ins

De la vraie Rhmbarbe de la Tartaris "chinoise, : p. 344. "Von dem Himalaya-Gebürge und vom Plateau der

93

elinesischen Tartarei erhielt Wallich in Caleutta Samen des ächten Rhabarber, und nannte ihn nach dein: dortigen Namen Rheum Emodi. -Colebrocke schickte‘ davon au Lambert'und es wurde als Rheum ausiräle beschrieben. Die Pflanze wächst 'bis-zu 10000. F. “über ‘dem: Meere awischen dem 31—-40slen‘Gr. N.-Bri Der Stengel wird nicht hoch, 'die Blätter 'siad’rundlich mit spitzen Zähnen am Rande. Sn en j Din memoire sur la matiere amere de la Digitale

Pourpree, Digitalis purpurea Ir, par Mr. Dulong ‚ddkafort, p. EN u "ur „„ı Der Verf. schlielst aus neuen Untersuchungen, über den biilern: Stoff, dafs, dies .ein eigeuthümlicher sey, wel- cher das_ wirksame, Prinzip ‘der Pllinze, ausmache, . dafs

&,aber, keine pflanzliche salzfähige. Basis .‚sey, und. die

Digitalie auch, eine dergleichen enthalte. ‚Der Stoff ist gelbröthlich, schr bitter,. erweicht durch; Hitze ‚und zieht

sich: in Faden .wie ein: Harz, ..wird trocken; und zexbrech- lich beim Kaltwerden,, zieht aus ‚der Lufl Feuchtigkeit ‚a, ist; sehr. auflöslich. in. Wasser, 'und Alkohol, unauflöslich in. Schwefelaeiber., -..: 1: .

Nouvelles recherches:chimiques' sur la Garanee, p. 441. Mn Robiqwetiund Colin bestätigen, dafs das von ihnen, im Krapp gefundene "Alizarin nicht aus einer fär- benden Materie "und einem ändern Stoffe Zusammengesetzt sey:., Sie haben. aulserdein noch einen. färbenden Stöft in der Wurzel gefunden, welchen sie Pürpurin nennen, weil © von purpurrothier Farbe ist.“ '

Ay

- C Der Engländer.

Prodromus plantarum: Indiad oceidentalis hucusque eognitarım, tam. in oris' Americae "meridionalis, Guam in insulis Antillicis sponte crescentium, aut 1bi diutürne hospitantium; Noya Genera_et species actenus isnotas complectens. Digessit Guil, Ha- milton M. B. Londini 1825. 8vo. XVI und 67 8.

© tab. aen..pieta. . .... . Dieses Werkehen ist nur. ein Vorläufer eines größsen, alle Pflanzen Westindiens umfassenden. Dedikalion an

24

Desvauz, dem. er sehr viele hier abgehandelte Pflanzen verdankt, dann Verzeichnifs der benutzten. Bücher, darauf Charaktere der neuen Gattungen, ihnen folgen dann die Arten nach. dem Linn&ischen System, sie sind gewöhn- lich. nur mit einer Diagnose versehen, die bekannten Ge. nera sind bald mit ihrem Charakter, bald ohne denselben, bald ist nur unter, der Bezeichnung Charakter generalis, ihr Vegetatio angegeben. In der Uebersicht sind 14 neue Genera verzeichnet, welche mit folgenden Charakteren versehen sind: 1) Ahytachne (Polygama) Glum. biflorae, Doseulis inclusis, Tlosc: infer. hermaphroditus, superus mas- eulus. Spieul. excavationibus immersae. Glum. solitaria c0- wacea: transyerse Tugosa. aristäte. Pal. -ovatae aristatae- 2% Nemum: (I1.'1.) Squam:horizontales apick Iatiores gud drifariam imbricatae, -Styl. bini. "Sem. (minutissima) ale nitentia. 3) Torulinium (UN: 1:) "Gium. ündique imbrr catae paleaceae. Spicul. teretes: (Prope Cyperum).: 4) Cor- diopsis (V. 1.) Cal. urceölatus. Uor: ib. 5 lobatus. Styl, eoluimnaris. Stigm. 8. Drupa angulata 8 locularis. (Post. Värroniam). 5) Balantium (VI. 1.) Cal, turbinatus’ obli: gs leviter 5 dentatus. Pet. 5 fauei calycis inserta, Am nora approximata. Fil. calyci unnilateraliter inseria; ; 01. laterale. villosum. Styl. incurvus. Stig. obtusa. Fruet. ıgn% tus. „6):Xylandenius (XT, 1.) Cal. ‚profunde sub 5-pari tus. Pet'3 tomentosa. Stam. inclusa. Sig. peltato-um: bilicatum., Caps, 1.Iocul. (confer. cum Banara, Vahlüi e: Jussieui). 7). Apatitia (XL 1. Cal. 5 lobus. Pet. sub & Bace. pulposa turbinata sub 8 locul. 8) Puralia (U. Cal. 5 fd. Cor. tabo brevi, limb. 4 fido. Fil. 18 corallas fundo inserta. Anth. subrotundae inclusae. Fruct. vn tus. 9) Zygis (XIV. 1.) Cal. 5 dentatus inaequalis. ob vesupinafa, Jab. super. emarginato, infer. 3 lobato, tobis 'subplanis. Stam. exserta 10) Poarium (XIV. 2) Cal. ad basin 5 pärtitus. Car. tubulosa. oblique 5lobata. Sum inelusa. Siyl. elongains apice .subincurvus., Caps- bivalvı? biloeularis, "loculis dispermis. 11). Zophia (XIV. 2.) Cal. 5 phyli..cristatus. Süg. capitatum.. ea 38. Coriacea bin vis. 12) Phymosia (KV. Polyandr.) Cal. exter. 3 phyl los, inter. 5lobus. Caps: inflata multilscularis,, local subtrispermis (inter Malvam et Sidam). : 13) Neurocanpo® (&VIE. 2) Les, uno Iatere nervo prominenti insigaiter N tato (Prope: Clitoriam):- 14) Tobinia (RRU: Triande)

1

| |

25

Cal,.3 dentatus aut 3 partitus.. Pet. 3. Foem. Ov. tripar- tum. Styl. 3. Carpella 3 monosperma. .

Icones Filicum ete. By W. J. Hooker and ’R. K Greville. Fasc, IL 1827. (s. Linn, IL. p. 526.)

21. Acroslichum hybridum Swartz (Acr. ciliare Pet, Thouars, villosum Sieber exs. n. 27.) 22. Acer. obtüsum Carmich, 23. Acr. flagelliferum Wallich. 'mss., -fronde innala, pinnis paucis remotis lanceolatis (magis minusve is). breviter petiolatis, terminali longissima Hagelliformi. (&heede hort. Mal. 12. p.39.1.19.) India orient. . 24..Gym- nogramma cheilanthoides Kaulf. (Gymo. filipendulaefolia Desy., Asplenium filipend, Pet. Thouars, Grammitis chei- lanth. sw 25. Gyman. leptophylla Desv. .26. Aspidium Singapoxianum Wall, mss., " fronde 'simpliei stipitata, late Iancsolata acuminata integerrima basi_ deeurzente, 'soris in venis ternarlis, capsulis longe pedicellatis. Ins. Singapore Ind, orient, 97, Asplenium subsinuatum ‚Hook, et ‚Grey, fronde simplici longe slipitata lanceslata" basi apiceque attenuata Our nervosa, margine Suiberoso-sinuäta. Aspl. ügidum Wall. mss. nec Sw. Nepaliä, Zeylona. „28. Pieris dentieulata Sw. (Pteris brasiliensis Raddı, quadrifida Presl fide Raddi, Pi. tristieula Raddi?). 29, Cryptogramma acro- slichoides R. Br. 30. Adiantum cuneatum Langsd. et Fisch. 31. Trichomanes reniforme Forst. 32.’ Trichoma- tes reptans Sw. 33. Trichomanes lanceum Bory (Trich. digitatum. Sw.) 34. Hymenopliyllum marginatum Hook. 8 Grev., frondibus 'ereclis di-trichotomis, laciniis: lineari-

us obtusissimis subundulatis marginatis integarimis, in- Yolueris -terminalibus solitariis- rotundatis, ‚marginibus in- Srassatis integerrimis. Nova Hollandia ptope Port: Jackson inter muscos, 35. Eiymenophylium. eiliatum Sw. 36. An- Siopteris ereeta Hoffm. 37. Lycopodium serratum Thunb, 8. Lycopodium pulcherrimum ‚Wall. mss., . caule dicho. tomo, follis remotiusculis undigue sparsis exacte lineari- bus acutiusculis integerrimis obscure costatis erecio -patu- 18, siceitate. subflezuosis, capsulis in axillis foliorum su- Premorum. In monte Halowna Nepalise. 39. Lycopodium aho-viride Wall, ımss.,. foliis bifariis horizontalibus acina- Slormihus äntegerrimis vel.serrulatis subcostalis sixiatis, süipulis ovatis costalis serrulatis longe mueronatis, spieis tetraganis sessilibiis, squamis ovatis aculissimis Carinatis Serrulatis. Lyc. euspidatum Hook. mss. In insula Prince

26

of Wales, Island, Indiae, Orient. ' 40. A. Ophioglossum 'llipticum Hook. et Grer., spica canlina longe peduncu- lata,: fronde elliptica obtusa reticulata medio costata, ra- dice fibrosa. In Demerara Amer. merid, 41. B. Ophiogl. opacum Carmich: j j u

Transactions of the, Horticultural Society of London.

. Vol. VI. Liondon 1825. 4to.

Calceolaria. rugosc Ruiz : et- Pav. -C. 'cvenata Bol. Reg. 790. nec aliorum, Cnlceolaria. integrifolia Buiz'e Pay. Bot. Reg. t. 744. Die erstere hat gestielte Blätit, welche länglich Ianzeitlich,: am Rande unregelmäfsig ge zähnelt und oben glatt- funzlig sind; "ihre Blumen stehen in klöinen fast sitzenden 4--5blumigen endständigen Trau- ben, die Unterlippe. ist- ein. wenig gefaltet und durch, einen bedeutenden Zwischenraum von der Obexlippe getrennt Bei der ‚letztern sind .die Blätter-fast sitzend, ellipüsch runzlig, regelmäfsig gekerbt am Rande, mii dunkler, weich haniger, geneizter "Oberfläche: ' Die Blumen stehen mehrblütigen, 'end. und achselständigen, lang gestielleb afterdoldenartigen ‚Rispen. Die Unterlippe schlielst ‚sch dicht an die Oberlippe, . Astrapaea "Wallichii Lindl. Coll

27

bot. %: 14. von dieser scheint die Pflanze. der Gärten, Bot. Reg. 1..691. specie veischieden zu seyn. . Laurus. aggre- gata Sims. Bot. Mag. Mag. t. 2497., häufig unter dem alschen Namen L. glauca. : Guatteria rufa :Dun.:. Bot. Cab. t. 612., Bot. Reg. 1..836. Berberis ‚fascieularis Sims Bot. Mag. t. 2396., : Berb. gimata Ker. Bot. Reg. t..70%., Mahonia fascicularis D..C. -Zypericum :cochin- chinense Lour. gehört in.die Abtheilung Tridesmos DC, Wächst in dichten Büschen 10-12 Fufs hoch auf Hü- geln bei- Macao, ein ästiger Strauch mit dünnen Zwei- gen.und glatien, elliptischen, gestielten, unten punktirten Blättern; die kleinen Blumen von tief rother Farbe stehen in kleinen endständigen Trauben ohne Brakteen: Die Staubfäden sind in drei Bündel getheilt,' mit dazwischen Niegenden Drüsen. Diplolepis vomitoria (Asclepias vom, König msc.) foliis ovatis, ‚acutis, opacis, cum: caule undi- ue sericeis, .sligmate depresso. China, Diplol, apiculata, fol. subrotundo.ellipticis, cordatis, apieulatıs, hucidis, cum <aule. undique yillosissimis, ‚stigmate depressg. China. Cy- minosma. pedunculata DC. - Jambolifera ped..L., Gela Janceolata Lour., Ximenia? lanceolata DC. Hat das An- sehen einer Limonie, die Blätter sind einfach, aber mit ihren gegenüber stehenden Blatistielen verbunden; läng- lich-Janzettlich, stumpf, „zufällig ausgerandet, ganzrandıg und glatt, ‘bedeckt mit kleinen Harzpunkten, ge uetscht . von strengem, dem Cuminum ähnlichen Geruch. , Blumen klein, gell lich-grün, in achselständigen doldigen. Trauben. elch klein, Azähnig, Blumenblätier 4, mit klappiger Kno- grenlage, ein wenig sparrig,. schmal, rund um die, Basis es. Ovarii eingefügt. Staubfäden 8, ‚unterständig, ‚die den Blumenblättern gegenüher stehenden kürzer als-die.andern. as. Oyarium glatt, eiförmig, yierfächerig, mit, einem hän- Senden Eichen in jedem Fache,,:. Guiffel gerade, Narbe appig, mit verwischter. Theilung an jedem Lappen. Die Pracht. wird nicht ‚reif, nach trocknen. wilden Exemplaren zeigte, sie sich als ein-oberständiges, viexfächeriges, etwas fleischiges ‚Pericarpium. Der Samen wurde nirgend aus- Sebildet ‘gefunden. .. Die Frucht von .Gela lanc. wird. als *infächerig beschrieben, vielleicht nimmt sie bei vollkom- Ihener- Reife diesen Charakter an, nach R. Brown’s Un. tersuchumg der Exemplare von Loureiro. ist Gela lanceolata Weht verschieden von Jamholifera.pedunculata,. L. .. Zze- madictyon. venosum: Char. gen. Squamulae tubi 5 inclusae,

28

Cor. hypocrateriformis, laciniis reflexis aequalibus dilafatis. Stam.inelusä. Antherae sagittatae medio stigmati cohiaeren- tes, Ovar. 2. Stylus fililormis. Glandulae hyposyase 5 sepalis 'alternae. "Syn. Echites nutans Sims Bot. Mag, 1. :2473,' Ehites sanguinolenta 'Tussac, Ins. St. Vincent Der Stamm ist windend, ungefähr 20 Fufs’ lang, die Blät ter sind länglich-lanzettlich, gestielt, ganz glatt, ein wenig angeschwollen und schön mit carmoisinrothen Adern durch- zogen. Die‘ Blumen stehen: in glatten achselständigen, niekenden Trauben, sind ‘von er gelblich grüner Farbe, in der Mitte‘ heller. Kelch: fleischig,' mit 5 kleinen zu rückgeroliten Blättchen. Die Blumenkrone ist präsentier- tellerförmig, ‚mit eylindrischer Röhre, die innen ;haarig ist, und‘ breitem zurückgeschlagenem Rande, welcher zwischen jedem der gerundeten gekrausien eöncaven Segmente ge faltet ist. Im Innern der Röhre sind 5 mit den Segmen- ten alternirende Schuppen, unter welchen. und. ihnen gegenübersiehend die Staubbeutel befestigt sind, welche ganz glatt, pfeilförmig, zugespitzt und dicht zu einem egel vereint sind, in welchen die kopfförmige Narbe fest eingeschlossen ist. Das Ovarium ist doppelt: und al-. esondeit, mit-einem fadenförmigen glatten Griffel, an der asis ist es umgeben ‘von 5 grofsen weilsen unterständi geh Drüsen, welche. mit den Kelchblättern alterniren: Dit chappen: und Drüsen unterscheiden as von Echites,; eben- falls ‘von Holarrhena und Ichnocarpus bei welchen auch die Blumenkrone eine andere Gestalt hat, Pergularia sanguinolenta Bot. Mag, t; 2532. Glycosmis ‚parvifolid. . Limonia citrifolia Willd. En. et DE. prär. _Limonia par vilora Bot. Mag, 2416 et DC. prdr. Ixora barbata Roxb Bot. Mag. 1.2505. Lantana fucata Kex Bot; Reg. t. 798. Evonymus Chinensis, fol. obovatis obsolete crenatis sem perviventibus, eymis axillaribus paueifloris. China. CA3e ria arborea R. Br. scheint nicht zu: Clitoria zu gehörel, ist eine hohe Pflanze mit zarten; breiten,’ gedreiten Bläb tern und Blüthentrauben von eimer 'zärlen Purpuxfarbe, welche am Einde der Fahne in Weils übergeht, . Owals Plumieri L. Bot. Reg. 1.810. ‘Marica Sabini ce. ub eol. 1, fol. ensiformibus "ad summanı ‘vaginam. cultalit, scapo ultra flores lohge product, spathae’ foliolis acum“ naüis alatis, perianthii Ianceolatis, exterioribus majoribut Von der afrikanischen. Insel St. Thomas. Die Blätter 5 3 Fufs hech, -schwerdtförmig,' aufrecht, gögen das’ End®

j

29

messerförmig, der Schaft ungefähr einen Fuls länger’ als die Blätter, wie sie gestaltet, in einiger Entfernung von der ‚Spitze eine Spatha.ähnliche horizontale 4— 5 Zoll lange Traube hervorireibend. Die Blumen öffnen sich paarweise, in Zwischenräumen von zwei oder drei Tagen, und geben einen leichten aber angenehmen Wohlgerüch; völlig offen haben sie 3 Zoll Durchmesser;. die äusseren ‚Segmente sind ei-Ianzettförmig, von heller aber kräftiger Ulitamarin Farbe, am Rande und der Spitze weilslich, an der Basis gelb, oberwärts mit gebrochenen Bandet- von schönem Braun, die kleinern Segmente sind lanzeitlich aufrecht, zurückgebogen, nur ein Drittel der gröfsern lang, über der Mitte schön himmelblau, in der Milte weißs, an der Basis löffelförmig, gelb, mit gebrochenen “braunen Flecken. ‚Lobelia campanuloides Thumb. - Canna iridi. ‚fora Ruiz et Pav. Bot. Mag. t. 1968, Bot. Reg. 1. 609, Bot. Cab. 1. 905. Chlorophytum_ Orchidastrüm Ländl. Bot, Reg. t, 813. JIpomoea pänieulata Ker. Verf. konnte Pflanzen, welche er aus Sierra Leona und Maranharm, als die Jalappa dieser Gegenden erhielt, "nicht, unterscheiden, die afrikanische Pflanze unterschied sich durch. tiefer ge- Iappie Blätter und kürzere Blumenröhre. Aneilema sini- cum Ker. Bot. Reg. t. 659. Primula sinensis Lindl. Es giebt zwei Varietäten, die eine mit gefranzten Blumenblät-

ten Cölleet. bot. t::7., die andere mit ganzen Exot. Fl.

t 105. Zimnocharis Plümieri Rich. Bot, Mag. t. 2525; Ditse Abbildung giebt kein wahres Bild von der Schön- ‚heit der Pflanze. : Aus ihrer Wurzel: treibt, sie auf. lan- an ‚geiffsreichen Stielen einige breit elliptische Blätter,

e dureh eine Pore an ihrer Spitze Wasser absondern. Die-Blumen sind blafsgelb, von sehr zartem Bau und leicht vergäuglich, sie stehen in Dolden: auf Schaften von der Länge der Blätter. Die Schafte neigen sich nach unten, und die Dolden tauchen in das Wasser, nachdem sie kurze Seit in Blüthe gestanden haben, und’ treiben Wurzeln an

ter Basis, als wollten sie frische Pflanzen: hervorbrin- 5, was aber, wenigstens. hei uns nicht geschieht, Samen ägt sie in Menge, durch welche sie sich leicht fortpflahzt.

Phaylopsis Tongifolia Sims Bot. Mag. 1. 2433. Alstroe-.

ne flos Martini Ker. Bot. Reg.; A. pulchra Sims Bot. a8. 1. 2491, Pitcairmia. stamined, Loddig. Bot. Cab. Ba Böt. Mag. +. 2414... Ocymum fehrifi um Lindl. . Bot, Reg. 1.758. Cataseium eristatum, sepalis -patenti-

30

bus, superioribus.. conniventibus, labello cristato saccaio expanso. Ein’ knoll-wuzliger: Parasit von Bahia de St, Salvador, mit’ lanzettlichen, genervten ‚und gefaltelen Blät- tern und. Blumen von grüner Farbe, .die in einer straffen ‚Achre' wachsen, welche kürzer als die Blätter. Die drei obern Segmente der Blume: sind aufrecht, die beiden seit- lichen ausgebreitet, das Labellum ist offen ausgebreitet mit einer kleinen Tasche am Grunde, und seine ganze Ober fläche ist, mit glandelartigen Tuberkeln bedeckt. Die (o- lumna hat, ein Paar Ranken an..der Vorderseite. Weicht im, Bau. etwas von ÜCatasetum ab, Prescotia plantaginew Lindi. Exet. Flora t. 115., wo sie im Text fälschlich plantaginifolia heifst.. Dezedrobium sqgualens Lindl, Bot

eg. 1.732. Ponthieva. petiolata Lindl. Bot. Reg. t 760. Spiranthes pudica Ländl. Coll. bot. t..30. -Neottia au stralis. ß. Rot. Reg.. 602. Angraecum. Turidum. Limo dorum luridum Afzelius. Eilophia guineensis R. Br Bot. Reg. t. 68%. Eulophia gracilis Lind. Bot. Reg t. 749. Ornithogalum corymbosum Ruiz et Pav. ist scht ähnlich dem .O. arabieum, 'so dafs es eine blolse Varietät desselben ‚scheint. Paneratium, paiens Redoute, möcht wohl nur.eine Varietät von P. caribacum seyn. Amasyl- lis Forbesii, umbella multiflora -(30-—40), Toliis angustis canaliculatis debilibus glaueis ceiliatis,. .tubo limbi campı- nulati longitudine. Delagoa Bay. ‚Amarylliseyrtanthol- des Sims Bot. Mag. ı. 2399., die Abbildung nach einem nicht ganz vollkommenen, Exemplar. dmaryläis candida Lindl. von Peru, die Blumen sind vom zartesten reinstet, , Weifs, gleich denen eines Crocus undicht vergänglie he Gehört wahrscheinlich nicht :zu Amaryllis, sonder, # einer eigenen Gattung. Von Zephyranthes unterscheidet es sich in der Anordnung des Peranthium zum Zusar- menziehen und Ausdehnen beim Einfluls oder der Abye- senheit des Lichts, durch ‘die Regelmässigkeit der Sa mina und durch das Angewachsenseyn der : Antherel; welche nicht. beweglich sind. . Die Blätter sind ‘gralsat: Rosa- Biebersteinii., R. ferox Bieberst. Cent. "pl. Bois Prunus pseudo-cerasus, Pr. paniculata Ker. Bot. Reg.t- 800. nec Thunberg, faliis oboyalis acuminatis planis ‚serrals; Hloribus racemosis, ramulis pedunculisque pubescentibus Euphorbia eyathophora Jacg.; Bot. Reg. i..765.. Me tiana, repanda Willd., Bot. Mag. t.. 2481. Nicotiana:nane

Lindl., 2—3 uncialis fol. lanceolatis pilosis, vadiealibe . ö qua

31

quam. flores solitarii longiöribus,‘ cörolla calycs longiore, taeiniis obtusis. Rocky Mountains in- Nordamerika." Cal- eeolaria scabiosaefola'Roem. et Schult, Bot. Mag.'t. 2405. Schizanthus pinnatus Ruiz'&t' Pavan; Exot. Plor. t. 73, Schiz. porrigens Exot. Fl. t. 86. 'ist‘eitie Varietät, welche immer aus dem Saamen’ der ersteh entsteht. "Schizöpeta! ion Walkeri Sims Bot. Mag. t.'9379., Exot. Fl. t 7A, Bot. Reg: t. 752. Oexother& tönella Cavan. Bot. Mag. 1.2424. giebt keime deutliche Ansicht von der Schönheit der Blumen. Oen. Romanzovii- Hornem. mag hierzu ge- hören, doch ist Oen. Romanzovü Bot: Reg. t. 562.,"- die Oen. purpurea. '’ Ammobim, alatum R. Br. Bot. Mag.

ü Yisl, Loasa nitida Lam.,'L."tieoler Bot. Reg. t.667., Kelchblätter gezähnt und kürzer’ 'alg die Blümenblätter, "die I Flügel der Corona sehr klem, „gerätint und gestielt, “die \ Stamina viel kürzer als die‘Petala, der Stylus’ straff, kür- zer als die Stamina, 'und' die Kelchblätier" aufrecht und / Viel ‚kürzer als die birnförmige Kapsel. "Zbase. Placei,

U: acanthifolia Bot.Reg. t; 985. "nee ’Lämarek.. Die Kelch: blätter spärlich gezähnt, zurückgeschlagen, so lang als die Bluhenblätter,’ ‘die Flügel der, Cbronä sitzend md ganz- tändig) das. lingste der Stamirk' so lang als die Petala, der Stylus gebogen, länger als 'die Stamina, die Kelch- "blätter" zurückgeschlägen und länger als‘ die umgekehrt, eilörmige ‘Kapsel. Chili. ' Alliim' striatellum "Bot. Mag.

. t 1035., Omithogalum 'graminenin Sims Bot. Mag. t. 2419, Alliim Cowani Tindl. Bat. Reg. t. #58. 'Amaryllis lon- Bifolia Ker. ' Oenothera acanlis Cav., Bot: Reg. t. 763. Senecio 'venustus Aiton.' Calgndula incana jilld. Cal. toinentosa Desf.' Atl. 2. 1. 245. . ;

Report upon the new or rare plants, mhich have flowe- Dec in’ the PR Hhe' Horticultural Society at Chiswick, from- March 1824 io Marok 1826. By Mr.

‚John Lindley ete. 162 _Diospyros vaceimioides Lindl:, Hook. Exot, 2.1. 139.

Ardisia Dehetatalindl, Bot. Reg. 1.827. Callicarpa ru-

bella Yindl. Bot, Reg. t. 883. " Callicarpa longifolia Lam.

Höok. Exot. FL: t '138., Bot. ‚Reg, 1.864. Ormsgmalis in-

diea ], Bot, Reg. t. 49%," Bot. Mag. t. 2033... Nauelea

Adina: Smith‘ Bor; Reg; t. 895. (Adina globiflora Salisb.

Par. Lond, t: 115.) 'Cassinia leptophylla R. Br. Neu-

Seeland, Niedriger’ gedrungener Strauch; ‚ungefähr ‘zwei ‚Sr Bd. 18 Heft, . 10

Fufs hoch,. hält nicht den ‚Winter unbedeckl aus, blüht im ‚Äugvst , und September, . Aeste sehr zahleeich, weils ohne, Behaarung, Blätter klein, ausgebreilel, linienförmig, am Rände umgerollt, oben.glait, unten haarig. Blumen in kleinen, Doldentrauben in grofser Menge an den Enden der jungen Zweige. ‚Die Schuppen des Rereptaculum sind mit einer. weilsen seariösen abstehenden Membran besetzt, was dem Involucrum, das Ansehen giebt; ; als: enthalte es Randblumen., Grewia affinis, fo .obovalis acuminalis cordatis zngosis ukrinque glabris,. paniculis, simplicibus ra: cemosis. texminalibus;- petalis calyce ‚multo_hrevioriins, China. Clerödendron. kividum Lindl. Bot. Reg. t. 948. Prockia Grueis L.; Lam. I. t.:465. £ 1. . ‚Diplolenis gvata,,Iplüs,..oyatis_‚acutis sericeis, panicula hrevioribus, caule hirsuto, stigmateflepresso. China. „Murraya. pani- eulata, DC. Hook. Ex. Fl. i. 134. Blacknwellia fagijola (Pyihaggrea cochinchinensis Lour.) Strauch mit behaar- ten Aesien und eiförmigen gesägien lichtgrünen alierni- venden Blättern, und linealisch pfiiemenförmigen,. blals- grünen, abfallenden Stipulis, Blumen auf häufigen, win- elständigen, hängenden; ‚einfachen Trauben, von, blals gelblich ‚weilser Farbe und; angenehmem. Geruch, sie _be- siehen aus einern mit dem ‚Blüthenstiel, vereinigten Per anihium, dessen Rand in. 16 sternförmige. und ‚schön -ge- franzte Abschnitte getheilt ist; und aus einem halb unter- ständigen, »einfächrigen Fruchtknoten,; der,‚sier wandstän- dige Samentzäger hafy deren jeder zwei hängende Eichen twägt. , Staubfäden $,. den „Abschnitten ‚enge n stehend, auf der Trennungslinie zwischen Ovanıum. und Perianthium angeheftet. Mit den Staußfäden .alternirend eine kleine, viereckige, zusammengedrückte, haarige Drüse. Griffel 4 auseinandergebogen. China. Zurya chinensis Abel. Icon in:Abel Voy: to China. Mimosa polydactyla Wild. Cal ceolaria corymbosa Ruiz et Pay., Cav. Icon. 5; t 447, Bot. Reg. 1.°723,, Bot. Mag, t. 2418.. Calecolaria Paralia Hook. Eixot, N. 1.1.75. ‚Costus Pisonis Bot. Reg: t. 899 Costus spicatus? Hort. Kew, Zeonotis. Intermedia Linkl. Bat. ‚Reg. 1.850. Wentha blande Wall. DC. pl. rar. t, 8% Phalangium: nepalense, fol. lincari-lanceolalis scapi 30 gitudine, panicula simpliei, bractea inferiore, longissima subtus glauca, periantki laeinis patentibus oblgngis. obtt- sis. Glariosa_ virzscens Lindl. Bot. Mag; t. 2539. 4"

thropodium.. minus R.-Br. Bot. Reg. ı. 866. Catasetum,

33

Claveriügüi Lindl. Bot: Reg.‘t: 840. Polystachya pübe: rule" Ländl. Bot. Reg. t. 851. "Yanda mültiflora .Lindl. Collect. bot; t. 38. Camaridium ochroleucum Lindk Bot. Reg. t. 844. (Dendrobium album Höok, Ex. Fl. 2, t. 142.) Cattleya Forbesii Lindl. Bot. Reg. t. 953. Aeranthes grandiflora Tändl.: Bot. Reg. 1: 817; . Jonopsis ütiteula- rivides Lindl. Colleet. bet. t. 39. (Dendrobium utsie: Sw.) Conanthera campanulata. ‘Con. biloliaSinisböt. Mag. t 2496. nee Ruiz et Pav., fol." Iineari-lanceölatis -humi- fusis,_ perlanthii Facinüis‘- obtusis’ patentibus Tmmäculatis; allernis minoribus fimbrialis. Zephyranthes roses. Lindl! Bot. Reg, t. 821. Crinum revolutum, sesquipedale, foliis pätentibus lineari-lanceolatis obtusis ‚margine scabriuseulis; scapo foliis subaequali, umbella ‘4flora;. periaitthii: Iacinlis lincaribus- revolutis denique pendulis, Tilamentis ‚siyloque apice coloratis. Maranham.: Amafyllis Forbesi: B! pur- Purea. Aehnlich in Farbe dem Crin. amabile;. weniger Blüthen, Blumenabschnitie mehr Sarückgerollt,"als-in_der früher beschriebenen Art, sonst gaiız gleich.’ Chrysiphiala pauifloru Lindl. Hook. Ex. Fl. t. 132. Rosa indica Par: öchröleuca.. Rosa geinela Willd. Menziesia polifolia Sw. nöät folgenden Varietäten: atropurpurea; stricta s. lon- gifolia, latifolia, und nana, weiche letztere wohl Art seyn möchte, die Blumen derselben sind jedöch noch nicht‘ be: obachtei.- Castilleja sepientrioneilis Lindl. Bot. ven 1925. (Bartsia pallida Auet. Amer) Telinum eiliutum 1. Per., Hook. Ex. WIt. 82. Ficken atropurpurea Desk, Bot. Reg. % 871. Amaryllis longifolia Ford albo. Tritöhia, Ü- reata Ker. Gladiolus In. Salisb. Bot. Mag: t. 437. Oeno- thera speciosa Nuit. Hook. Ex. TI. t; 80. ' Oenöth. tri- loba Nuit. Bot. Mag, t. 2566. Pogonia pendula Lindl. Teiphora pend. Nut. Mimulus geruforws Lindl. Bot. Reg: 4. 874. Arum erinitum L. Bot. eg: t 831. Pedi- eularis canadensis L. Bot, Mag. t, 2506. Dracoeepha- um nutans L.Boi. Reg. t. 841. WNolana‘ paradoxa Lindl. Bot. Reg. t, 865, (Nol. paradoxa Bat. Mag. t. 2604. est ala species.) Sumbucus Chinensis; heibacea, caule verru- (080 striato, foliolis Ianceolatis, erenalo- serralis, ulrinque Nudis, floribus foemineis ‚apetalis, eyathiformibus carnosis.

eonurus Iacerus, fol. complicalis inciso-serralis, lacinüis acnminalis, inferioribus zotundato-cordatis, superioribus dvato-lanceolatis rhomboideis, coröllis calyce püngente lon- Sb. Nepal

10

34

‚Observations upon the natural laws which govern the “production. of double flouwers, arising out of are. markable Case of praeternatural formation in the Noners of an Amaryllis. By Mr. John Lindley, P- 208. .

Der Verf. beobachtete an einer Amaryllis erocata eine, Monstrosität, bei welcher die männlichen Organe zum Theil in weibliche verwandelt waren, indem sich Ovula

an deren Basis. erzeugten (besonders an dem Rande der .

innersten -staubgefälsartigen Blumenblätter), die Ovarien waren fast ganz oblitierirt. In einem beigefügten Holz- schnitte, ist. davon eine etwas unklare Abbildun „gegeben. Der Verfasser will aus diesen und ähnlichen Beispielen, und aus: der. Entwickelung der Pflanze im normalen. Zu- stande ‘den Schlufs ziehen, dals die Metamorphose stels eine vorschreitende sey, nicht eine rückschreitende, wie häufig und gemeinhin angenommen. Aber .die Wahrheit liegt in der Mitie, es giebt eine vorschreitende und eine rückschreitende Metamorphose, wie die vielfach zu beob- achtenden Monstrositäten lehren, und beide kommen aft nur an einzelnen 'Theilen vor, während sie ein andermal auf die ganze Blume störend einwirken. Dafs die Ovanien gewöhnlich abortiren oder zu Blättern werden, nimmt der

ef, auch für einen Beweis der nicht rückschreitenden Metamorphose, da sie dadurch in Staubfäden verwangeli werden müfsten, aber die Verwandlung in Blätter ist. ge-

wils ein Rückschritt, freilich mit Ueberspringung, welche .

wir auch in andern Fällen bemerken), aber es finden sich

auch Ovarien in Stamina verwandelt, obgleich selten und meist nur theilweise. .

- D. Der Holländer.

Bydragen tot de natuurkundige Wetenschappen ver-, zameld door H. C. van Hall W. Vrolik en & 3. Mulden. Amsterdam 1826. vo. Eerste Deel N. 2—4£. (s. Linn. I. p. 668.)

‚Nalezing_ op de Flora Belgii septentrionalis door H. van Hall, p.i35. '

Die Pflanzen, welche der Verf. zu seiner; Zlora der noordelyke gewesten van ons Koningryk, nachträgt, sind

|

35

folgende: 1) Crocus veraus, ‚Smith Angl., welcher bei Prinsenhage gefunden, .zwei Varietäten darbot,. einmal mit weilser Blume, welche. unter den gewöhnlichen violetten vorkam, und dann durchaus Atheilig, mit Stheiliger: Blu- menkrone. 2) Alopecurus fulous Smith, weicher mit Al eniculatus früher vermischt war. 3) Alidora verna Pal. eauv. bei ’s Gravenhage. 4) Gallum anglicum Smith Brit. bei Haarlem. 5) Plantage inajor var. minima. Am Maasdeich bei ’s Grayesande. 6)' Plantago maritime. Li, hiervon werden zwei Varietäten .aufgeführt: £. Zepto- phylia,: %. dentata. nach Bluff und Fingerhuth. 7) Pa. . stinaca Anethum, wid als wildwachsende einheimische Pilauze bestätigt. 8) Polysonum :Braunii Bluff und Fin- gerh. In morastigen Gegenden am Sneek in Friesland. 9) Coronopus didymus Smith Brit. bei Nymegen, dies ist einerlei mit dem in der Flora Belgii-sept. unter n. 739. angeführten Lepidium peiraeum. 10) Lathyrus_sativus bei Arnhem. 11) Asier annunes "auf. dem Wall von

Utrecht, nu

Verwisseling der zaagbladige Wegedonmnbezien (Rham- nug catharticus), met die von den gemeenen Liguster f Mond hout (Ligusirum vulgare) ; waargenomen door TDP rydas Zynen, te 's Gravenhage, p. 150.

Der Verf. fand, dafs die Beeren yon Ligustrum für

die von Rhamnus cathartieus, aus welchen ein Syrap he-

reitet wird, gesammelt werden, er giebt deshalb die Un-

terscheidungs-Kennzeichen beider an.

Over eene byzondere kindering (proli icatio) van de gele „ROUM, Reseda litea ß. a ao) door Jan Kops, Hoogleeraar te Uirecht, p. 286.

:, Zar dieser Abhandlung gehört nech eine Kupfertafel, &üf welcher diese Prolificaion abgebildet ist. Der Verf. hat schon früher im sechsten Theil der Verhandlungen von der ersten Klasse des Königl. Niederländischen Insti- tuts für Wissenschaften die Beschreibung und Abbildung der monströsen Blumen der Vieia Cracca gegeben. Die einzeinen Blumen der Traube proliferirten mehr oder we- mger, ‘brachten einen oder mehrere Blumenstiele mit Blu- men, und dies setzte. sich ein oder mehrmal fort, es fand Sich auch. das: Pistil} hiufg- in einem grolsen hohlen. keu- lenfärmigen Körper ‚ausgewachsen,. welcher zuweilen seit- wärs spalteie, und. aus sich neue, inehr oder weniger aus-

36 böhildfete: Blumön’ vottreten Hefs. Die Pflanze war erst Sa Jahr ‘vorher in eimen' sehr’ fruchtbaren Boden verseizt; ünd "hatte "dabel auch it" allen Theilen’ ein luxutiirendes Wachsen gezeigt."

Aanteekeningen over cenige planten‘ der Zuud -neder- „„landsche Flora, 'an voornamelyk. der. Flora. van de . ‚Omstreken van Spa; medegedeeld dogr 4. L. $. he: .Jeune etc. en. Pl. Courtois etc. p. 292. „is

:'. Ueber folgende Pflanzen werden von. den Verlassen Bemerkungen gemacht: Pingtücula-‚Iusitanica, Salvia- pra- tensis, ' Cladium geimanicum, "Selinum Chabraei, Juncus obtusifiorus, 'Alisma ränunenloides;: Daphne: Lanrdola, S%- xifraga confusa Le. ist' S. sponhemica Gm. Fl. Bad., Sper- gula maxima Weihe, Philadelphus coronarsus,-Helianihemum umbellatum, Lamium: laevigatum, Linaria. Cymbalavia,. 0a lepina Corvini, Coronilla varia; Prenanthes -purpurea, 'Son- chus oleraccus v. lacerus, Hieracium praemorsum, Cine: raria spathulaefolia Gm. ist Cineraria campestris Leis Doronieum scorpioides Lej. ist Der. macrophyllum Bernh- H. Erf, Ophıys ‚Loeselii,. Carex. dioica, C. Heleonastes ist..C. paradoxa Lej.: Die ‚Bemerkungen. betreffen, theils - Berichtigungen früherer Angaben, in..der Flora .des Herr Lejeune, theils neue Standorte, "nei beobachtete.For- men, und neuerdings erst gefündene Pflanzen,‘ . . .:

Waarnemingen over .den Grond en de Gewassen van hd Domeinbosch Grünenwald by Luxemburg; medgedeeld door de Heer Tinant jun. te Luxemburg, p. 300. .,

Der Verfasser giebt eine Beschreibung, des, hohen und langen Wald-Berges Grünenwald, welcher, da ex aus. dem abwechselndsten Boden besteht, auch sehr reich an ver schiedenen Pflanzen ist, von den der Verfasser die merk- würdigsten namentlich hexaushebt. es

Ferhandeling ‚over eenige : togamische, planten »o® het Groot ertogdom Luxem urg; door. den ‚Heer r2

: Marchand ee. p- 406. : . Eau Dieser. Aufsatz ist nur ein Auszug aus einem gröfsen

Werke, welches unter dem Titel: Paseieule de Crypte-

games du Grand-Duche. de Lriwembourg, in Paris, mb

läteinischem und: französischen Text und mit Kupfer vor

Redouie ausgestattet," erscheinen soll. Hier werden fol

gende Arten aufgelührt: „deeidiem: berberidis-Gimel., dee

87 dium_confertum DC., : Aecid. peltigerae DC., Puccinia mubi.DO., Tiredo Krombachi Maych., suborbieularis, 'nu- ineresa, eonfluens, primo. virescens,, ‚um ferruginea, pul- vere copioso fusco, ‚epidermide älbida reyoluta eineto. Na- säbır ad folia "Thalietri et Clemäatitis_erectac. - Uredo Ti- napti Maxch., sparsa inaequalis :sübfusca, pulvere nigre- scente, epidermide albida aui füscescente revoluta cincto, In folis Äpii nascilur. . Geasirum varians Match. (G. mul. üßdum DC. G. multif. v..ß. Pers., Lycoperdon fornieanim Bıyant., Geastrum coronatum Pers. etc.) eapitulo "pedicel- late, globoso subfusco, pulvere nigrescente inpleto, disco subplano, ore conico magno subeiliato, yadiss multifidis umbrinis externe granulasis expansis: _Geastram perva- viabile aubfuscum in sylvis_erieosis aut Iutosis. Geasitrum striatum DC.; Boletus Lejaimit, March., stipite ‘solido breyi, pileo orbieulato subvillosg- impresso zonaio "Tusco ciliato, poris. subviolaceis rolundis. .Boleius. perfossus March. an B, perennis L.? stipite cylindrico, centrali, bası tumido, pileo tenui: coriaceo ‚zonato undulate infundibuli- formi glabro vel veluiino, poris 'minufis numerosis. Bole- tus’ solitarius varia colore ad 'terram inter muscos quibus saepius perfossus. Bolelus nımmularius? Pexs. Myc. ‚süi- pite firmo glabro eylindxico centrali basi tumido, pileo ©yali tenui umbilicate. Boletus coriaceus fuscus pallide Canescens, in sylvis ad ramulos putvefactos.. Agarieus (Cymnopus) Thiebautii Maxch, stipite pleno brevi nude, leo. subinfandihuliformi nude substiiato, undulato;. lamel- is biaeutis decwrentibus numerosis angustis Juridis.-- Aga- ncus (Pratella) Dumortieri Maxch.. (Ag. violaceo-lamel. Iatus DC), stipite longo gracili nudo eylindrico_fistuloso füscescente, pileo conico, obtuso, tubereulato, striate, vio- aceo rufescente, lamellis numerosis, liheris, biacutis, an- $yslis, violaceis. Gregarius in sylvis autumno. Agaricus, (Zepiota) Ciypeolarins DC. (Ag. -eulubrinus Pexs., Ag. epidocephalus March.), stipite fistuloso, eylindrico, sub- Yiloso, rufescente, pileo ovato, margine subundulate, Squamis rufescenlibus sparso, lamellis Intescenlibus liberis

maegnalibus, annulo irregulari. Aufumno in sylvis. Cla-

Pariz Marchandi Maxch., alta firma glabra simplex car- -

nosa, clavula ovata firma obtusa cıassa, slipes longus ni- Siescens subgracilis, „Olavaria nigra subsolilaria inter mus- eit; nallans in limpidis. Clavaria ‚fasciculata? DC. (A.

na March.), asciculata, caespilosa carnosa glabra ci-

an

38

trina, stipitibus ad basin fasciculatis, ad apices compressis ei demum läciniatis. Hab. in sylvis ad terram. Morchella semilibera DC. (Morch. mesamorpha Pers. Myc.' Eur, Morch. patula Pers. 'Syn.). ..Morchella serpoides March.

“Werpa agaricoides Pars. Myc. Eur. Morch. agaricoides DC..

Peziza (Otidea) Leveillei'March., slipite nudo, inferius inflato, profunde 'Canaliculato, pileo fisso, margine undu- läto. Peziza colore cameo, fragilis, sübeartilaginea magnä solitaria, canaliculo subvillöso. Rarius in sylvis umbroßis. Nach Herrn’ Dr. Leveille in Paris benannt, von welchen bemerkt wird,‘ dafs 'er:ein Werk: Recherches anatomi- ques sur‘ les Cryptogames;, herauszugeben gedenke. . ;

In einem Änhange wird noch beschrieben: Agarieus (Mycena) Redontei March, 'stipite gracili nudo fistuloso, pl ide virescente, pileo nuda non sirlato obtuse marmil- ato eyaneo, lämellis liberis biacutis virescentibus. _ Von Redoutd auf Pflanzenwurzeln bei Paris gefunden. "

Opmerkingen over den grond en de gewassen van de oevers der Moezel, in het Groothertogdoom Luxem- :burg;; medegedeeld-door den. Heer Frangois Tinent

, ı te Luxemburg, p. 428.

. "Nachdern der Verfasser eine allgemeine Ansicht der Ufer der Mosel im Grofsherzogthum Tnxembur ‚gegeben, zählt er die“ vorzüglichsten Pflanzen, welche dort gefin- - den wurden, namentlich auf, ünd nimmt dann noch eimge ausgezeichnete Punkt& genauer durch, von denen er eben- falls die interessantesten Pflanzen verzeichnet. Es scheint dies Land schon einen etwas südlichen Anstrich zu haben, Buxus sempervirens, Taraus communis u. a. sind Zeichen davon. Es wäre aber sehr zu wünschen gewesen, dafs der Verfasser in diesem, so wie in seinen .früherh ähnli- chen Aufsätzen die Pflanzen nicht alphabetisch, sondem nach Familien aufgezählt hätte. BE

Anzeige

_ für Botaniker, Ärzte, Apotheker un Pharmaceuten,

LINNABA. Journal für die Botanik in ihrem ganzen Umfange, herausgegeben yon D. F.L. v. Schlechtendal. . Professor an der Universität zu Berlin,

"Dritter Jahrgang pro 1828.

Der täglich sich erweiternde Umfang. det ‘botanischen Wissenscha; ten, das Erscheinen von hotanischen Werken in fast älleh Theilen det Welt, die Verstrenung botani- scher Aufsätze und Abhandlungen in die verschiedenartig- sien Werke, endlich der Mangel einer rein wissenschaflli- chen Zeitschrift für Botanik, schien es dem Herausgeber wünschenswerth zu machen, alles neu Erscheinende im Belde dieser Wissenschaft zu sammeln, und einer Seits. . men‘ Vereinigunspunkt, für kleinere botanische Arbeiten

darzubieten, anderer Seits- einen jeden in den Stand zu seizen, die botanische Litteratur übersehen nd das für sein Bedirfnifs Nothwendige auswählen zu können.“ In dieser

bsicht, yon vielen Hülfsmitteln unterstützt, unternähtn dex

erausgeber ein Journal für Botanik,“ welthes er in zwei nebeneinander forllaufende Abschnitte theilte, von denen der erste Originalatıfsätze in lateinischer odet irgend einer andern allgemein bekannien ‚Sprache enihalten sollte, ‚der %weite aber eine möglichst vollständige Angabe der Litte- ralur, gröfstentheils aus eigener Ansicht 'hervorgehend; und Mit ausführlichen Auszügen aus Zeit: und Gesellschaftsschtif-

» 80. Wie aus selinen botanischen Werken versthn, Unter

den Originglaufsätzen befanden sich bis jetzt interressante von en Herren von Chamisso, Ehreiiberg,- de Ginigins, „ayne, Link, Roeper, Treviranus u: &: m,, jener Fine mit dem Herrn Dr. von Chamisso von dem Heraus-

geber bearbeitete Betrachtung der von dem erstern auf sei- ner Reise um die Welt gesammelten, so wie der in den Kö- »iglichen Herbarien zu Berlin befindlichen neuen Pflanzen. Durch. diese immer fortgesetzte, nach natürlichen Familien xeoxdnete Bearbeitung sind bis jetzt schon über 550 Arten Erläuterungen gegeben, unter denen sich 186 neue Arten tnd 16 neue Gattungen vorfanden, und diese reichhaltigen Quellen versprechen noch lange: Bedeutendes zu liefern. ‚Noch stehe hier der Inhalt des im Januar k. J. erschei- nenden isten Heftes pro 1828. j

dd de Chamisso et D. de Schlechtendal de plantis in espedilione speculatoria Romanzoffiana observatis Serofularineae (Continualio) Orchideae arlicae

Polygoneae

C. Bouche Einige Beobachtungen üher Cerastium, yulga- tum, viscosum und semidecandrum L.

L. C. Treviranus Ueber das Insekt, welches die wilden Feigen in’ Oberitalien bewohnt. Nebst Abbildung, Tab. I. .

FG. Drees Observationes botanicae in Ajugam geneversem.

C. W. Eysenhard Die Gattung Phragmidium und Puc- 'einia Potentillae in Bezug auf Bildungsgesetze erläu- tert. Nebst Abbildung. "Tab. I. j

Literatur der Deutschen, Franzosen, Engländer, Holländer ele,

So möge also dies Unternehmen, von dem Wohlwol- len vieler freundlich gesinnter. Mitarbeiter -unterstützt, von dem Herausgeber mit Licbe unternommen, auch in der Theilnahme des botanischen Publikum’s diejenige Unter-

stülzung finden, deren jedes Werk bedarf, wenn es gedei- hen soll, . j

Dr. D. FL. v. Schlechtendal.

.. Als Verleger füge ich Obigem nur noch hinzu, ‚dals vierteljährlich. ein Heft von..9 12% Bogen in gr. 8. und. mit: Kupfern. erscheint, ‚dessen. geringer Preis:21 Gr, Court oder 20% Ser, beixägt, Als. Probe .des Drucks und Papiers: dient. diese Anzeige und nehmen sämmtliche Buchhandlun:

gen Deutschlands. so. wie des Auslandes Bestellungen a“

„Auch. erscheint bei «mir die Foriseizung der früher herausgekommenen: "4 en Don v Buch

Abbildungen auserlesener Gewächse des Königl. „botanischen Gartens zu Berlin, nebst Beschrei- bung und Anleitung sie zu- ziehen von H, F. Link und F, Oito. i

unter dem Tietel:

Neue Pflanzen des Königl. botanischen Gartens nebst Beschreibung und Abbil- . dung sie zu ziehen in gr. 8” von densel- ben Verfassern; |

und werde ich dem Werke, nächst eleganter Ausstattung, einen möglichst niedrigen Preis zu geben suchen. Zur Ostermesse erscheint das erste Heft, und werden jährlich vier dergleichen, jedes bestehend in sechs Kupfertafeln und sechs Seiten Text, herauskommen.

"Es wird diese neue Folge ganz: im Sinne des früher erschienenen ersten Bandes, der aus zehn Heften in 4. be- steht und geschlossen ist, bearbeitet, und empfehle ich dies Werk angelegentlichst der Thieilnahme des botani- schen Pablicums,

Eben so erscheint in meinem Verlage:

Abbildung und Beschreibung aller in der

‚Pharmacopoea Borussica aufgeführten Gewächse. Herausgegeben von F. Guimpel, Professor an der Königl. Academie der Künste in Berlin. Text vonD. F. L. v. Schlechtendal, der Medic. Chir. und Philos. Doctor, Custos der Königl, Herbarien,. aufserordentlichem Professor an der Universität in Berlin und vieler Gesell- schaften Mitglied.

1 bis 3tes Heft a 12 gr. sächs. oder 15 Sgr. Sub-

.. seript. Preis. gr. 4. (u Ostern hört dieser Preis auf, und kostet von da al) jedes dieser 3 Hefte 18,gr, süchs, oder 22% Sgr. Ladenpreis.)

„Alle bisher erschienenen Kupferwerke, welche ofli- elle Pflanzen umfassen, sind gewöhnlich zu grofsarlig

{

und weitläuflig angelegt und entsprechen daher nicht ein- zig dem nächsten Bedürfaifs; ihr, wenn auch nicht ver- hältsifsmäfsig zu haher Preis, ist nicht geeignet sie m einem Werke für Jederınann.zu machen, sie auch in die Hände des weniger Bemittelten, der. Anfänger und Studi- renden zu führen, denen doch vor allen die daraus zu schöpfende Kenntnisse nöthig sind. , Aus diesen Rücksich- ten ist das vorstehende Werk hervorgegangen, es soll nur den nöthigen Bedürinissen entsprechen, daher sind blos die in der neuesten Pharmacopoea Borussica aufgeführten ofh- einellen Pflanzen darin aufgenommen. Der Subseriptions- Preis- ist aufserordentlich niedrig, nämlich auf 12 gr. sächs, oder 15 Sgr. für 1 Heft in 4. mit 6 illuminirten Tafeln und 1% Bogen Text,gestellt, die Zeichnungen nach frischen oder Irockenen Originalen neu gezeichnet, und der Text nach der Natur und nach den neuesten und zuverlässig sten Quellen neu bearbeitei. So ausgeslatiet genielst das Werk bereits eine günstige Aufnabme' beim Publicum, de- ren noch gröfsere Ausdehnung ein schnelleres Fortschreiten zur Folge haben wird. j

Berlin im December 1827. . e Ludwig Oehmigke

DE PLANTIS - IN j EXPEDITIONE SPECULATORIA ROMANZOFFIANA OBSERVATIS zn

DISSERENE PERGUNT ADELBERTUS vor CHAMISSO

DIEDERICUS ns S CHLECHTENDAL.

HYPERICINEAE.

Caiformia Hypericum anagalloides N.

‚Chile Hypericum eaespitosum N. '

Teneriffa Hypexicum grandifolium Choisy.

Brasilia e plantis Sellowianis: Vismea decipiens N, var, Jaurifolia ei pyuifolia, magnoliaefolia N., latifolia Choisy, parviflora N.; Hypericum Drasiliense Choisy, cam- Pestre N., myrianthum N., tamarischum N,, connatum Lam, caprifoliatum N.

. ' VISMEA. „Vismeas plures, deseriptas et indescripfas, America "öpica alit, persimiles, in herbartis saltem difficillimas "Smoln, nec evulgätae species satis firme sunt stabilitae,

Yuum Saepius auctores communia quam charaeteristica Sr Ba, 2: Hop, 11

116

earum deseripserint. E fructu et floribus characteres gra- vioris momenli petendi sunt; fruetus aulem baccatus in herbarlis saepius desideralur, nostrisque speciminibus deest,

Species plurimae conveniunt: ramis junioribus plus minusve compresso-tetragenis; foliis oppositis, ovatis, el liptieis s. elliptico-lanceolatis, semper acuminatis, inte- gerrimis, penninerviis, nervo venisque primariis sublus prominentibus; breviter petiolatis, petiolo supra canalien lato; subcoriaceis, supra nitidis, subtus iomenio breyi ie nui stellato rufescente, in vetästioribus plus minusve ca nescente veslitis, sub tomento in pagina solis luei ob versa resinoso pellucide acupunctatis; inflorescentia eziolo rufescenti - omentora , trichotome paniculata , terminali, foliis suffuleientibus breviore; floribus breviter pedunenla- tis; alabasıro glohoso.

Paucae discedunt: glabritie ahsoluta (’ismea. acumi- nata H. B. K. (quae Hypericum engeniarfolium BB. Willd. n. 14403.) et Vismea rufescens Pers., HB. Ks quae Aypericum cayennense Hb. Willd. 14402.) men!o depauperato, ‘pilis rarioribus stellatis viridem folii paginam haud opacantibus (Fismes parviflora N) punctis opaeis nigris, nec pellucidis. (Species omnes At pra memoraiae et 7”. latifolia Aubl., de qua infra).

1. VısmeA decipiens. Nb.

V. Calyeibus opacis vittalis, petalis 9 vittalis, pha- longibus poly- (30) andris ealyce paulo longioribus, siyls longis, foliis elliptico-lanceolatis ovalisve pellucide pur ctatis, iomenio tenuissimo demum canescente.

In Brasilia tropica legit Sellow. #.

a) Porietas laurifolia.

Symploeos pentagyna Spreng. Syst. ZI. p. 340!

Folia elliptico lanceolata, Nirinque attenuata, long acuminata, acumine, obtusiuseulo subinde ohliguo semipol Heari; maxima 8 poll. longa, 12 p- lata; petiolus sem"

117

pollicaris. 'Tomentum tenuissimum in foliis vetustioribus dtius saepe deficiens quam eanescens. .

Pedicelli tres cireiter kin. longi. . Calyx coriaceus, opaeus; laciniae erectae, Janceolatae, obtusae, concavae, margine pellucidae, 34 Im. longae. Viitse resiniferae in dorso latentes, subinde in marginem excurrentes conspi- cäiuntur. Petala elliplico-obovata, oblusa, breviter unguicu- lata, calyce paulo longiora, intus villosa, vitiis resini. feris novem crassis margiaen versus subinterruptis nolata, erassiuscula, margine pellueida, integerrima, decidua. Sia- minum phalanges petalis oppositae, ungui vero non ad.. haerentes, lanceolalae, polyandrae (antheris 30 et ultra), longitudine fere petalorum, filamentis majori ex parte (3 longitudinis) coalitis villosis, apice capillaceo glabris Überis. Antherae generis, minulae. Squamae majusculae, villosae, eum phalangibus. staminum alternantes, lacinüs talyeinis oppositae. Germen glabrum, styli 5, basi coa- It, filiformes, longiusculi, calycem demum superantes. Stigmata depresso-capilata. Villi floris rufescentes, artieu- ati, Fruetus 7 *

b) Parietas pyrifolia.

Folia ovata v. elliptica, basi rotundata v. attennata, aruminata, acumine breviori obluso subinde obligne 4 lin. longo; maxima 3% poll. longa, 22 Hin. Iata, petiolo 5 li- Ren. Tomentum tenulssimum in foliis vetustioribus ca- Bescens,

Calyx paulo temuior, subpellueidus; vittae ila distri- butze, ut una alterave medium laeiniae teneat et plures fasciatim sint sociatae juxta marginem pellucidum, in Wen. interdum excurrunt. Similis distributio ei in. altera Observatur varielate, si radendo aufertur exierius siratum.

Pelala tenuiora et magis pellucida, vitlis novem, mi- MS erassis quam in altera forma, Stamina Siylique simi- Ha. Fructus = ?

1l*

118

Fismea nosiva deeipiens, pluribus speciebus valde propinqua, ab omnibus recedere videtur. Fismea brasi- liensis- Choisy abunde differt stylis brevibus; Fismea ca- parosa B. B. K. petalis apicem versus lantum glanduloso (resinoso)- punclalis; Fismen ferruginea H. B. K. ube- riori tomento, petiolis Iongioribus calycumque margine diaphano glanduloso (resinoso)- punctato. Foliorum lali- tudine ei forma differani: Fismea Humboldtiana N. (Vismea latifolia I. B. K.) P:, dealbata H: B. K,

“et P. magnolieefolia N. veliquaeque.

A, Vısmza magnoliaefolia N.

. V, cealyeibus opacis vittatis, petalis sub 5 vittatis, phalangibus poly- (30) andris, stylis longis, foliis ovalis, basi subeumeatis pellucide punclatis, 1omento uberiori se- zius eanescente,

In Brasilia aequinoctiali legit Sellow. tr.

Folia ovala, bası angulo obtuso subeuneata, breyiter acuminata, obtusiuscula; maxima 6 poll. longa, 3% lala petiolo fere pollicari; juniora subtus tomento uberiori ‚sed brevi obscure ferıugineo, in vetusttoribus demum canc- scente, sunt oblecta, eodem obscuriori teguntar rami ji niores tolaque juflorescentia. -

Flores, in specimine nostro nondum aperli, eX ala- bastro ejusdem magnitudinis ae in praecedonte, pedicellad, pedicellis sesquilinearibus. Calycis laciniae elliplico lan- ceolatae, obtusae, viltatae, margine pellueido. Pelala vit

tis- subquinis erassis nolata, hasin versus deficienlibus,,

punctis longitudinalitex seriatis margines versus accedentt bus. Phalanges staminum pelyandıae. Squamae villos2e- Germer glabrum. Siyli quingue, nt in superiori speeie-

Speeies hakc proximae aceedit ad V. dealbatam H. B. K. Nov. gen. et sp. 5. p. 142. 1. 454., quae vero di versa: foliis basi rotundatis et subeordatis nee subeunea tis, tomenio albido nonnisi in ealyeibus ramisque novel

119

lis xufescente,, pelalis sparsim resinoso - punctulatis et li- neolatis nee subguwingueviltatis, cs.

3. Vismzr /atifolia, Choisy Mon. p. 36. nec AH. B. K.

Uypericum latifelium dubl. Guian. 2. p. 787. 1. 312. fol. 1.

V. Calyeibus irregulariter vitlalis, petalis punctatis, pbalaugibus poly- (15) andris calyce longioribus, stylis brevibus crassis, foliis evato-oblongis subeordatis petiola- lis nigo-punctalis, loınenlo uberiori.

In Brasilia tropiea legit Sellow. tr

Folia ovalo-oblonga, sursum plus minusve atlenuata, achminalag basi subcordata, sublas una cum peliolo, vamo, panienlis ealyejbusque "tomento salurale ferrugineo, quanı in congenexibus uberiori vestita; sub tomento nigro-punetata. Panicula multiflora, obluse conica, ramorum primordialiun paribus quingue, 3—4 poll. in diamelro transversali, pe- dieellis sesqrulinearibus. Calyeis lacinjae ellipticae, obtu- sac, 3 eirciter lin. longae, subpellueidae, margine pellu- eido, vitlalae, villie pameis crassis irregularibus subinter- tuplis, .sueco resinoso hinc inde quasi extravasato. Petala oblonga, latiludine Jaciniarum calyeinarum, longitudine fere dupliei, apicem versus anguslata, acula ve]. obtusa, venosa, Antns densissime villosa, punetis resinosis majü- sculis orbieularihus aut. elliplieis a medio. ad apicem us- que sparsis notala. Phalanges, slaninum polyandvae

ustae, calyce longiores, parte coalita

(15 plurave), ang } ‚eoalit filamentis capillaceis

inelnsa villosa, exserla antherifera , glabris. Squamae villosae cum phalangibus alternantes, Germen glabrum, styli 5.erecli, crassi, breves, valyce inclnsi. Stigmata depresso capitata, in sievjs sallem itre- gulariter lobata, Fructus ?

4. Vısura parviflora. N. V. Calycibus pellucidis 3 nervibus subpunctatis,

120

petalis punctatis; phalangibus triandris calyce breviorikus, stylis longis, foliis elliptieis nigro-punctatis, pilis sparsis,

In‘ Brasilia. tropica collegit Sellow. tr.

Folia elliptiea v. elliptico-lanceolata, acuminata, sae- plus in ovatam rarius in obovatam 'vergentia formam, basi subinde inaequali acuta vel rarius obtusa rotundala, acu- mine brevi subtrilineari saepe obliquo; submembranacea, quarh. in cöngeneribus paullo teriuiora, subtus punctulata, punctis!opacis nigris prominentibus, obsilague pilis stella- tis zufescentibus sparsis; maxima 4 poll. longa, 14 Iata, petiolo semipollienri. " Rami novelli cum petiolis, pani- cula alabastrisque tomento: tenui rufo-canescente oblitie ante obdueti. Panicula "multifiora, laxiflora, «quam in eongeneribus uberior, pyramidata, e ramorum primariorum paribus cireiter sex constans, quam panicula Sysingae persicae paulo minor. Nlores brevissime pedicellati, parvi, 'expansi 2 lin, eirciler metientes. Laciniae calyd-

mae elliptieae, obtusae, linear circiter longae, subpellaei- dae, 3-=5 nerves, eyitlatae,. nunc punctis resinosis pau- cis (rarius 6); in aliis aller dispositis, notatae, nunc om- nino impunctatac. Peiala elliptica, 'obiusa, calyce longiora, intus villis brevibus parce obsita, punclis resinosis irregU- lariter adspersa. Slaminum phalanges ‘calyce breviores, omuino glabrae, triandrae, filamento medio longiori supra terlia parte libero, Squamae villosae, subspathulatae, phalangibus paulo breviores, Germen glabrum. Styli 5

longiuseuli, filiformes, e calyce demum exserti, stigmale depresso-capitate, Fructus ?

* HYPERICUM. ect, 1. 4scyreia,

1. Hypenıcum grandifolium Chois, Pr. Hyp. $ 4 3, DC. Prär 1, p. 644,

121

Hypericum canariense FPilld. b. n. 14419. Fol 2

In Insula Teneriffa ipsi collegimus. #.

Flores saepius terni, terminali brevius peduneuläto

Quae in herbario nostro Canariensi sub Hyp. cana- riensis nomine servantur 'speeimiha, .al. ZZ: gänariense kortorum botanieorum non pertineht, propius -accedimt’'ad: H. grandifolium Choisy, sed calyces in fructu non.re-. Nlexi. H. canariense verum e Canariis spentaneum' non: dum videre licuit, hortensis plantae spmonymon: "Ayp. at- tenialum Link. En. alt. 2. p. 75., cujus varietas mnodo videtiur A. Horibundum Aiton.

Seet. IP. _ Perforaria :Choisy. u. 0. 2 Hyrenıcur'rasiliense Choisy in DE, prär.: 1. p: 581. Habemus e Brasilia tropica plantam, a:brevi' ZA dra- Sliensis diagnosi haud abborrentem , eujas fusiorem ad.

jüngimus descriplionem. ' : j Frulex glaber. Caulis enim bası lignescens, 'teres, " epidermide fisco-einerascente sordida, crassitie pennae columbinae. Rami annotini teiragoni, foliosi, ramulosi, apice eymosi, habitu fere H. quadrangularis. '- Foliß lanceolata aut oblongo -lanceolata, margine-pau- Iılum revoluta, iriplinervia, sublus pallidiora , obsolete pelluelde, purctata, inferiori pagina’ tenuissime nigro -Pun- ctatä, celerum glandulis illis erassioribus nigris‘ specierum rostratium expertia, ‘sic ut flores expertes sunt; maxima 9lin. longa, 2% lin. Iata, internodiis saepius’breviora. Ex axillis plurimis foliorum rami erumpentes abbreviatı folia fascieulata simulant. Cymae bis terve dichotomae cum Höre alari- subsessili caulem et ramos terminant, ramulis _ floriferis e superioribus azillis stipatae. Folia summitates versus decrescunt, abeuntgue in bracteas minutas, lanceo- late. subulatas, summos suflaleientes Nores. Calycis laei: hide’ inidgerrimae, lanceolatae, breviter acuminatae, ner.

122

vosae, nervo -medio extus prominulo, 2 Im. circiler lon- gae. Petala late Jlanceolata, acuminata, acuta, nervosa, en- Iyce.longiora. Stamina'numerosa, calyce breviora, filo- mentis liberis vix ima basi polyadelphis. Germen ellipti- cum, stylis 5 rectis staminn superantibus eoronatum, stig- matibus eapitatis. Capsula ellipsoidea, calyce fere duplo longior, qua capsulae dimensione imprimis differt a se- gene . :.. 000.

3. Hveenicum.campestre. N.

H. coule fruticoso ramoso, foliis oblongis bası atie- muatis, tenuissime pellucide punetatis, cymis terminalibus apbyläis eglandulosis, lacmiis calyeinis anguste lanceolatis longe acuminalis acutis, corolla brevioribus, capsula lon- gioribus; : staminibus numerosis brevibus subliberis, stylis longioribus 5 diserelis divergenlibus.

In campis pratisque provinciarum meridionalium Bra- siliae, ad fluvium Rio Negro aliisque pluribus locis legit Sellow. ti.

. Frutex’glaber, 2-— 3 pedalis. . Caulis teres, fusens, erectus,. erassitie pennae anserimae, epidermide fuscescente secedente, inordinate ramosus, HWolia caulina oblanga, obtusa, basi atienuata, 14 lin. longa, 4 lin. lata, in vestu- tiori aelate deficientia; ramea multo minora, angusliora, aculiora; summa linearia; omnia subglauca, triplinervia, nervo' medio sublus prominente, tennissime pellucide punctata, eglandulosa. Rami tetragoni, ramulosi, apice eymosi; . cymis eglandulosis oclies usque dichotomis; fo- vibus alaribus breviter pedicellatis; bracteis minutis lan- ceolato-subulatis dichotomias suffulcientibus. Calyeis 3a- einiae integerrimae, anguste lanceolatae, longe acumins- tae, aculae, nervosae, nervo medio prominente. Petala calyce longiora, oblonga, obtusa, basi attenüata, nervoS%, iuiea, apice aurantiaca (Sellow). Genitalia Iutea. Sta mina brevia, dimidium eireiter calycem aequantia, nume-

123

rosa, filamentis ad basın fere usque solulis; aniherae al: bae (Sellow). Ovarium subglobosum, breviter 5 rostra- tum; stylis 5 diseretis divergentibus, stamina superantibus. Capsula ovoidea, 5 costata, calyce paulo brevior.

Species magnitudine forum variabilis, diamelro in alis 5 Iineari, in alüis 7 lincari. Capsula calycem hand aequante, stylis diserelis divergentibus, lacinüis calycinis longius acuninalis a superiori diversa.

4. Iirrenıcun myrianthum Nob.

H. caule fruticoso striele corymbose ramoso, follis H- nerribus obtusis glaucis pellucide punclatis, cymis termi- nalibus parvi- et multifloris eglandulosis, laciniis calyeinis ale lanceolatis acutis, corolla dimidio brevioribus, capsu- la aequantibus, staminibus 12 subliberis longitudine pe- inlorum, stylis liberis discrelis. . Be

fi campis pralisque provinciarum meridionalium Bra- siliae, Montevideo ete., ad uvium Rio Negro alibique fre- guentem hane legit. plantam Scllow. ®.

. ‚Frutex glaber, cireiter 2—3 pedalis. Caulis strielus, feres, crassilie pennae anserinae cygneneque, cpidermide obseure einnamomen secedente ; basi denudatus, ramis sur- sum instruetus inso brevioribus, angulo semireele minor!

. Palentibus, ulterius ramulosis, ramulis fetragonis; corymbo

amplo terminatus. Folia patula, linearia, obtusa, basi pau- fakım attennala, uninervia, mervo sublus prominente; glanca, pellucide punclata, eglandulosa; ramis abbxeviatis °% axillis erumpentibus quasi fascieulata; maxima 5 lin. longa, lineam lata; ramea minara, in bracteas minnlas acu- ts abeuntia, Cymae terminales in ramis ramulisque fere unibus, decies et ultra dichotomae, flore alari pediecl- - Iate, Plores inter congeneres minimi, expansi diamelro bilineaıt, Calycis laciniae integerrimae, lanccolatae, acu- tue, Petala ji plus duplo longiora, lincam longa, lanceo- Iata, Obluse, Iutca ex Sellow. Stamina vireiter 12, pe-

124

1ala aequantia, ad basin fere usque libera. Germen tri- queixum, Siyli'3 disereti longitudine staminum, ea de- num superantes. ° Capsula irigono-globosa, acunıinata, tri- valvis, calycem aequans. Semina pauca, cylindracea, uiinque obtusa, suleis longitudinalibus obsoletis striisque tansversis notata, lulescenlia, j

* 5: Hyorıcum Zamariscinum Nob.

H. caule fruticoso vamosissimo deliquescenie, foliis semiamplectentibus lanceolatis acutis carinatis, mätgine involutis, subimbricatis; pellueide punetatis; cymis termi- nalibüs compaetis multi-parvi-foris eglandulosis; laciniis calycinis ovalibus aculis, corolla dimidio brevioribus, cap- sulam aegamtibus, staminibus 18 subliberis longitudine pelalorum, stylis 3 dieretis.

In provincia Montevideo Brasiliae australis legit Sel- low. D. :

Frutex erieoides, coryınboso -.ramosissimus, glaber. Caulis deliquescens ramique inferne denudati, epidermide e fusco-einerea rimosa; ramuli tetragoni, dense foliosi. Folia erecta, suhimbricata, crassiuscula, e latiori semiam- plectenti basi lanceolata, acnta, margine involuta, .nervo medio subius elevaio subearinata, pellucide punctataz ta- xima 4 lin. longa, lineam lata. Cymae inter ramos fe liosos ipsis saepe longiores degentes, terminales, eglat- dulosae, compactae, septies dichoiomae, flore aları pedi- cellato, braeteis minutis, foliis similibus, dichotomias suf- fuleientibus, Flores superioris speciei, minimi. Calycis laciniae ovales, acutae, nervo medio prominente carina- ine. 'Petala ealyce duplo longiora, obtusa. Stamina ci - äiter 18 Iongitüdine petalorum. Germen triquetrum stylis iribus diseretis coronalum, stigmatibus capitatis. Capsula et semina exacie praecedentis, a qua specie foliis pra® serlim, caule deliquescente et habitu differt.

125

6. Hyperıcum connatum Lam. Enc. bot. 4. pP. 3, Choisy in DC. 1. ce. p. 548. . .

Pulchram hanc speciem plurimis ‚legit locis in Brasi- line meridionalis provinciis Sellow. . -

7. Hyrenıcum caprifoliatum Nb. -

.H: caule fruticoso zamoso, foliis membranaceis deltoi- deo-ovalis connalis subimpunclalis, cymis’ terminalibus aphyllis eglandulosis, lacinits calycinis anguste -lanceola- tis acutis, corolla brevioribus, capsula longioribus ; stami- uibus numerosis subliberis, stylis Iongioribus quinque diserelis.

In Brasiliae meridionalis provinelis legit Sellow. !.

Superiori proxima species, folüs connatis similis, di- versa: ramorum comtu, siatura elatiori, habitu graciliori, et omnium partium minori dimensione,

Frutex glaber, 3 et 4 pedalis. Caulis teres, crassitie, pennae coryinae, epidermide cinnamomea nitenle sece- dente veslitus; a basi fere ramis oppositis instructus ite- “um ramosis, angulo semirecto majori patentibus. Rami Tanligue caule brevivres, eymis terminati bis ierve dieho- tomis cum flore alari breviler peduncnlato, bracteolis sub- ulatis minimis dichotomias suffuleientibus. Cyma apicalis semel qualer dichotoma observata est. Wolia deltoideo- orala, connala, sinu profundiori leviorive discreta saepius fere nullo; aculiusceula, patentia, infundibulo haud alto Pandente canleın cingentia, membranacea, tenula, subtus Pallidiora et nervo medio prominente nervis venisque pro- minulis hotata, margine minime inerassale ; obsolelissime, ViX unguam manifeste, pellacide punclata, glandulis nigris Sie ut flores carentia; foliorum par ad summum diametro Majore pollice et tres lineis, diametro transverso octo Yineis melitur. Internodia nunc foliis subaequalia, nunc ad % pollices elongata. Laciniae calyeinae inlegerrimae, “guste Ianceolatac, acutae, nervosae, margine pellueide,

126

3 lin. cireiter longae. Pelala late lanceolata, acula, 5 cir- citer lin. longa. Stamina numerosa, longiludine calyeis. Filamenta libera, vix ima basi polyadelpha. Germen pen- tagonum, stylis 5 discrelis stamina superanlibus corona- tum, stigmatibus capitatis. Capsula calyce brevior, eodem inclusa, ovata, 5 costala, 5 rostrala, 5 valvis, valvula qua- que post dehiseentiam rostro integro stylifere. Scemina eylindracea, utrinque obtusa, mueronulata,; longitudinaliler levitergue sulcata,’ fulva.

8. Hypenicum caespitosum Nb.

H. caulibus e radiee lignescente herbaceis prostratis adscendentibusque caespilosis, Joliis. Iimearibus oblusis pel- Ineide punclatis, eymis terminalibus fohosis paucifloris eglandulosis laciniis calycinis lanceolatis corolla breviori- bus, capsula longioribus, staminibus sub- 35 sublibexis, stylis brevibus discrelis tribus.

Collegimus in collibus aprieis eirca Talcaguano Chile, 2

Hyperico humifuso nosiro slatura et habitu subsimile, densiores efformans caespites digitales spithamaeosque. Cau- les ex ima basi ramosi, superne berbacei, filiformes, frmi, obscure teiragoni, dense foliosi. Folia linearia, obiusa, erassiuscula, uninervia, pellucide punctala, internodia su- perantia v. aequantia, floralia jisdem breviora; maxiına 4 lin. longa, semilincam lata. Cyma ierminalis, foliosa, eglandulosa, semel ad ter dichotoma, flore alari longe pe- dunculato. Flores magnitudine eirciter H. Aumifusi. La einiae calyeinae integerrimae, lanceolalse, obtusiusenlae, quingquenerviae, margine pellucido. Petala obovala, in alabastro. sallem acuta, calyce longiora, nervosa, septem- nervia. Stamina circiler 35, calyce breviora, filamentis liberis vix ima basi polyadelphis. Sıyli 3 breves, discreti, tecuryi, stigmale capitato. Capsula olliplica, calyce bre- vior, irivalvis, valvula quaque post dehiscentiam stylifera-

197

Ab IT, bumifuso L., Drevistyli Choisy, pusillo Choisy, involuto Choisy notis allatis abunde diversum.

9. Hrrenıcım anagalloides Nb.

DB. caule herbaceo humifuso reptante; folis 5—7 ner- vis ovatis oblusis tenuissime pellucide ‘punetatis, cyma terminali foliosa pauciflora eglandulosa; Iaciniis calyeinis obovatis, corolla brevioribus, eapsula . . . . , staminibus 152% subliberis, stylis discretis tribus.

Ad portum 81. Francisci Californiae obviam nobis venib 2%

Superiori speviei affınis celerisque cum hac compara- ls, sed abunde diversa.

Caulis humifusus, herbaceus, replans. Rami caulesve aovelli simplices: e vetuslerum perientium basi prodeun- tes, filifornes , tetragoni, angulis obsolete subalatis; foliis inlernodia superantibus, magnitudine valde variabilibus, in- ferne parvis, sursum sensim ereseentibus vestiti. Folia membrattacea, tennia, ovala, oblusa, 5— 7 nervia, eglan- dulasa; superiora subtilissime pellueide punciala, inferiora obscurius vel omnino impunelata; maxima 6 lin. longa, 4% An. Iata. Cyma terminalis foliosa, semel terve dicho- !oma, flore alari pedunculate; glandulis nigris desliluta. Mlores magnituline cireiter /Z Aumtifusi. Calycis lacinine integerrimae, abovalac, acutiusculae, mucronulatae, multi- (7) Rerviae, pellueide puneiatae imprimis apicem versus. Petala ealyee paulo longiora, nervosa, obovalo-oblonga, ohtasa? Stamina 15—20 Iongiludine calycis, ad imam hasin usque libera. Siyli 3 disereli, breviusculi, apicem versus incrassali, sligmale capilato. Capsula late ovala, Mmatıra magnitudine calyeis, an demum eo major?

SAROTHRA.

De Sarothra gentianoide L. (Ilyperieum Sarotlıra Michz, et duch, Zne. bot. 12. p, 39., Hypericum madi-

128

eaule Yalt., Sarothra hyperieoides Nutz. gen. am 1. p- 204.) eeleberrimum Choisy in ipsius Monographiae et in Systematis vegetabilis prodromo plane lacuisse miran- dum est. Ut inter Hypericeas militet omnia suadent, se- men vero maturum, uf anatome sententia firmarelur, spe- cimina nostra non praebuere. Genus numero Staminum depauperato (5—6) ab Hyperico recedens. Nomen autem

Livnaeanae plantae erit servandum nec Loureiranae, ut in Roem. Schult. Syst. VL. p. LXVII.

VALERIANEAE.

Insulae et littora arctica cis et trans fretum Bee- ringiorum. Valeriana capitata Hb. Willd.

Chile Valeriana crispa R. P.

Brasilia e plantis Sellovianis V. chamaedryfolia .N., polystachya Sm., seandens L.

VALERIANA.

1. Varensana chamaedryfolia N.

V. caule fruticoso erecto, summitatibus' pubescentibus dense foliosis, foliis ovato-Ianceolatis grosse obiuse serra- tis, paniculis strietis pyramidalibus, corellis quinquefidis, staminibus inchusis.

In Brasiliae inlerioribus regionibus legit Sellow. Tr

Frutex sesquipedalis, summilatibus pubescens. Caulis lignescens, ereetus, bis terve dicholomus, teres, crassilie Peimae corvinae, denudatus, feliorum eicatrieibus exaspe- falus, grigeus. Rami superne folüs dense vestiti, in infera eorum parte jam emortuis, infloreseentia terminati, qua defuncta gemmae ex axillis superioribus evolutae novam institwunt dichotomiam, altera vero gemina subinde abor- üt, Fol ovalo-lanceolata, grosse obluse serrata, denie no alterove hine inde unidentata; subtus pallidiora, nervo medio margineque reflexo prominentibus, venis paucis an- gulo acuto decurrentibus prominulis; in petiolum pagina breyiorem attenuata; superiora paniculamque sufluleientia breyius petiolata, infera parle ineiso-lobata, auriculata; Maxima sesquipollicaria longioraque, 6—8 lin. lata; no- vella uirinque pubeseentia, aeiate glabrata. Petioli basi Magis pubescente dilatati et connati. Internodia foliosi cau-

130

ls ereberrima, 2-6 lin. longa; inflorescentiae sesquipol- Hiearia. Panicula strieta, pyramidalis, ramis ramulisque op- positis irichotome ramosissima, spithamaea; rami inferio- zes foliis suffulti, superiores, ramuli, floresque bracteis brevibus connatis ovalis acuminalis aculis inlegerrimis; vachis pubescens, ad nodos eximius, supera ejus pars el samuli angulata, suleata. Flores minimi, vix semilineam aequantes, bracteis brevioribus suffulti. Calyx inconspi- enus. Corolla infundibuliformi-campanulata, Iimbo patenie 5 lobo. Stamina tria longitudine corollae. Stylus stamina aequans. Fructus desideratur,

2%. Varzrıana polystachya Smith icon. ined. fasc. 3 2. 51. (icon oplima). .

Pluribus loeis in provincia Montevideo, aliasque in Bra- silia meridionali legit Sellow. 2.

3. Varersama crispa Ruiz et Pav. Fl. per. 1. p- 4.

Frucliferam hanc cepimus plantam ad portum Talcı- guano in regno Chilensi. 2%.

4. Varertana capitata Hb. Wild. n. 789. (erelusa Gentiana frigida Haeuke), Link Jahrb. 3. pag. 66. Roem Schuli. Mant. 1. p. 257. (lapsı iypographico'suh Pal. sisymbrüfcha).

Valeriana etc. N. 2, Gmel. Sib. 3. p. 124.

Ad sinum St. Laurentü terrae Tschuktschorum et nd sinus bonae spei et Eschscholzii Americae transbeeringia nae ipsi legimus stirpem, quam e summis jugis Sajanen- sibns Pallasius cum Willdenowio communicavit. 2.

A Valeriana Tripleride distracta species, quam ptO varietate ejus haberi maluissemus. - Herba, vegetalio, habi- tus, species omnis Val: Tripteridis, omnis levioris momenü differenlia in inflorescentia sita est, corymbum confertio- rem, rotundato-capitatum nec fasigiatum, laxum effor- mante; bracteis insiwuetum filiformibus Iongioribus purpu tascentibus. Speeimina Sajanensia vegetiora validioraqu®

Ame-

m—

431

Americana graciliora, elatiora; omnem ad Sinum Esch- scholzii plantam gracilescere saepius jam diximus. Planta sinus St, Laurentii, magis contracta, cum Gentiana frigida Haenke sociatim creyit, cum eadem Genfiana suam com- miseuit V. capitatam Willdenowius in herbario suo, et spechmina utriusque plantae sub V. capitatae nomine unita amieis dono dedit.

Flores, sic ut Val. Tripteridis, montanae aliarumque,

albidae vel erubescentes, variabili ratione, sie ut Primulae

et Asperifoliae quaedam, hermaphroditi, nunc staminibus exsertis stylum inclusum, nunc style incluso stamina inclusa praecellentibus, cfr. Roth. En. phaner. Germ.. 1. p. 107. Corolla vero in V. capitata nostra tubo paulo longiori et gratiliori, quam in genuina V. Tripteride videtur instrueta. Nos pro Val. Tripteride legimus.

5. Varensana scandens L. Hb. PWilld. n. 782. speci- men Humboldtianum ad Caripe lect., vidimus praeterea‘ © Ins. St. Domingo.

In Brasilia legit Sellow.

R Ba 2 Hof, 12

132 m

u OROBANCHEAE.

* Insulae et littora arctica eis et trans [relum Bee- ringianum: Orobanche rossica N.

Insulae aequinoctiales Oceani magni. Lugonia Acginetia indica. L.

California: Orobanche californica Nb. :

Promontorium bonae speit Orobanche ramosa L. «x pensis Thb. etc.

1. Onosancae rossica Nob.

Or. tubere nudo multicauli, caule crasso simplich squamis ovalis obtuse mucronatis, calyeibus ebracleatis monophylliis subtruncatis inaequaliter 5 dentatis, corollae tubo brevi, labio supero formicato porrecio bifido, infero abbreviato subtrilobo, staminibus exsertis, aniheris mul eis glabris, stylo breyiori, süigmate integro, bracieis caly, eibus corollisque ciliatis.

Orobanche caule simplieissimo ulira dimidium ori fero. Gmel. Sib. ZII. p. 216. £. 46. f. 2.

Kamtschadalis: Ukischutsch. (Pal. Mscpt.)

Ex insula Chamissonis plura ipsi retulimus speeimina, alia e reliquiis Pallasianis in supplemento Herb. Willde- nowianı exstant, loco nmatali adjeelo: Ad Lenam et im Kamtschatka. „JTeniseam prope supra Worogowa pagüm Joh. Georg. Gmelin (patruus) invenit ei humiliorem ad Lenam, Stellerus in monlosis ad Angaram sub inilum Juli floreniem.“ Gmel. I. ce.

Tuber police saepe crassior, diffoxmis, solidus, radiei Iignosae parasitice insidens, quae radix, mox exassitie pennae corvinae,. mex lililormis, ligno .albo, cortice brun neo laevi, infrans insignem in callum tumeseit, inque P%

133

tenchymate finitur, nec ultra exseritur. Nutricem negleximus indagare plantam; Salices et Ericaceae arclicae plures in vi- einia vigebant, aderat Betula nana et Alni species (Betula ovata Willd. sp. pl., B. alnobelula Ehrh. vel proxima species) wico tantum insulae loco frondescebat humilis. „In alnetis umbrosis humidis Junio et Julio florentem“ iradit Pallas 1. % Tuber eaulem extollit mox singulum, mox plures. Gemmae sqmamosae vero, semper in eodem plures obser- vonlur, plus minusve evolutae, caulinum faturorum pi- geora. Superficies tuberis nuda, Iaevis et in vetustioribus quasi areolata. Radieulae nullae.. TS „duriore fibra in terra firmatur“ Gmel. I. c. de aliena nutriente radice va. let. '„Cirea radicale tuber florens tubera 5 v. 6 majora, tereo-flava, non connexa,““ Pallas l. c. Scapus caulisve simplieissimus, crassissimus, cerassitie digiti, e Gmelino „pedalis ad biuncialis,“ in nostris 6 10 pollicaris; squa- wis hasi stipatus densissime imbrieatis, sursum dissitis Sparsis, Squamae ovatac, obtuse auminatae: inferiores subinde breviores, omnino laeves; superiores (flores suf- füleientes) pilis albis crispatis cilialae, calyce longiores, torolla breviores, 3 eirciter Kin. longae. Spiea densissima, diametro pollicari, basi paullulum relaxata, majorem au kis Decupans parten, imo fere integrum. Tlores intra ‘quamas (braciens) brevissime pedicellai, calyce ebra- Cleato, sex circiter Imeas longi. Calyx tubo corollae bre- vior, monophylius, pilis albis erispato -iliatus; nobis in Siecis videbatur Yariabilis, subtruncatus, inaequaliter 5 den- atus, dente postico minime, lateralibus duobus majoribus nierdum Iuxuriantibus. Corolla iubulosa, ringens, ner- vosa, margine ciliata, ciliis albis evispatis, imius et extus labra, Tubus brevis; labium superum fornicatum, porre- um, apice bifidum, „apice trifidum (?), interdun inte- Srum« Gmel.; inferum minimum, subtruncatum, leviter "lobum, lobis in siceis rellexis. Siamina 4 didynama, 42 *

134

medio tubo inserta, exserta, labio superiore breviora. Fi. lamenta basi paululum dilatata, ibidem pilis minimis glan- dulosis patenlibus adspersa, ceterum cum antheris glahra. Aniherae introrsae, connectivo ovali (apici filamenti dila- iato) adnalae, biloculares, loculis adpositis ellipticis utrin- que obtusis mulicis, basi paululum divergentibus, rima longitudinali dehiscentibus, ex toto glabris. Germen gla- brum, ovalum, compressum, apice in siylum abiens. Glan- dula—? Stylus staminibus brevior, vix exsertus, in Jabium inferum deflezus, compressus, sligmate aequali integro terminatus. Capsula omnino generis, subobliqua, lentifor- mis, axi trilineari v. paulo longiori, unilocularis, bivalvis; valvula quaque spermophora duo fungosa, basi slipitata, apice libera, basi oblusa, apice acuta, secundum axin in- vicem adposita fovens. Semina numerosissima, minulis- sima, elliptico-eylindrica, pallida, reticulato-scrobiculala; „minulissima, nitida, grisea“ Pallas. Color planlae variare videtux, in nostris Or. carophyllaceae aequiparandus, „re cens rubicundus“ Pall, Mscpt. „Tuber spadiceum, caules inferius lutescentes, superne rubentes, flores atropurpurei“ Gmel. 1. c. Kamtschadalis contra haemoptysin remedium“ Pall.L ce.

Species insiguis, nulli nisi Orobanchae, . Conopholis Walle. (vix servandum genus), americanae affınis, a qua äfferi: squamis brevioribus , minusque pergamentaceis; calyce ebracieato; antheris mulicis, nec basi mucronatis; minori glabritie, corollis, calyeibus squamisque eilialis; la bio supero corollae saepissime bifido, ceterisque.

2. Orosanene californica Nb.

Or. viscido-pubescens, caule simpliei, floribus coryM- bosis, calyeibus braeteatis eampanulatis regulariter 5 fidis, corolla recta tubulosa ringente, labio supero plane, apice kilobo, infero triseeto, laciniis dissilis linearibus acutis,

135

staminibus ecalcaralis; anlheris sagillalis rima villosis, sti- gmate orbieulari peltato.

Unicum, pro dolor, specimen e vicinia porlus St. Fran- eisch Californiae retulimus. \

Tota pilis brevibus glandulosis viseido-pubescens, in omolla vero rarescentibus. Radix deest. Caulis simplex, breyis cum inflorescentia tripollicaris, carnosus, sat crassus, diametto 4—5 lineari, inferne crassior, corymbo simplici geandifloro terminatus, squamis late lanceolais acuüis, cir- citer 4 5 lin. longis, sparsis vestitus, basi solito more webrescentibus. Flores pedunenlati, exieriores primum evolati. Pedunculus praeter squamam suffuleientem bra. cieis duabus lineari-Ianceolalis, 3 circiter lin. longis, sub- oppositis mox sub calyce, mox inferius insertis instruckus, ad 4 lin. usque elongatus. Calyz monophylius, campa- »ulatus, laxus, profunde 5 fidus, corollam dimidiam sub. “eqans, laciniis linearibus angustis basi dilatatis. Corolla pollice longior, tabulosa, ingens, neryosa. Tubus rectus talyce longior. Labium superum planum, vexilliforme, bi- lobum, lobis tertiam ipsius longitudinis partem efficienti- bus aculiuseulis; labium inferum supero: paulo brevins, itisectum, laeiniis Knearibus acutis trinervibus patentibus, Intermedia paulo longiori, sinubus interjectis latis rectili- "eis Jaeinjarum circiter latitudine. Stamina 4 didynama, Subaequalia, faucem altingentia nee exserta’ Filamenta Hliformia, ecalcarata, inferiori terliae aliitudinis tabi partı ınserta, vix ad’insertionem dilatata. Aniherae medifizae, Biloculares, sagittatae, loculis basi divergentibus mucrona- ia, Yima parce villosa. Germen ellipticum, compressum, wiloeulare , spermophoris in utroque latere (valvula cap- sulae) longitudinalibus geminis, apice abiens in stylum. Stylus Slifermis, apice litui in modum incurvus, stamina VIX- Superans, Stigma orbiculare, peltatum, infundibuliforme. “psula matura non Yisa..

136

Species e quarta sectione Haemodoron in Orobanchis genere apud Wallvothium, i. e. species generis Pheiypaea Fontanesi, pubescentia vero abhorrens et calcaris defectu.

Orobancheae Capenses, quarum ipst species duas e monte tabulari retulimus (Or. capensem Thbg. et aliam), alias insuper quatuor Lichiensteinius, Bergius, Mundtius et Mairius collegere, autopsia Herbarli Thunbergüi reco- guoscendae erunt, anlequam nominibus aueloris salutark possint.. Silentio praelereamus, quum praeserlim plurium speeimina ad species tite definiendas deseribendasque hand suffieiant. Inter has e collibus sabulosis maritimis mise- runt Bergius, Mundt et Maire Orobanchen ramosam Thunbergii, quam diversam praejudicans Persoonius (Syn. 2 p. 118.) interruptam nominavit; qua in planta parasitice viveret, nec Thunbergius nee culleclores nos certiores fe- cerunt. Species omnis Or. ramosae cannabigenae nostras, sie ut nemo non illico pro eadem agnosceret. Specimina saepe caule simplieissimo donata, paulo validiora et. colore coeruleo insigniori praedita, qualia Sicilia fervidiori sub coelo profer,, Capensem et Europaeam comparando E% wul, vigoroso subjecimus examini, nec ullo charactere non variabili differentias earum stabilitare valuimus.

AEGINETIA.

1. Arcınersa indica L. Roxb. Cor. 1. p. 68. £. 9- . In sylvis umbrosis interioris insulae Lugonise in ill nere ad montem ignivomum Taal collegimus; pauca inie gra ex ‚incendio Herbarium nesirum A. D. 1822 aggre diente salyayimus specimina.

mm 137

CAPRIFOLIACEAE

Insulae et littora eis et trans fretum Beeringia. zum: Linnaea borealis Gron.; Lonicera nigra L., coerulea L.; Cormus sueciea L., canadensis Hr. .

Colifornia: Lonicera Ledebourii Eschsch.; Cornus eireinnata Herit.?

Chile: Sambucus australis N.

Brasilia: E plantis Sellowianis: Sarabucus austra- is N,

LINNAEA. 1, Lunnara börealis. Gxon. Stirpem in borealibus nullibi deficientem retulimus e Kamtschaika, Unalaschka et insula Chamissonis.

LONICERA.

1. Loncera rigra L

Quam juniori in siate, primos explicantem flores, ad Partum Peivo-Pauli Camischateae collegimus Loniceram, po Z rigrae L. varielalem non possumus non habere, perfect foliorum et ramulorum glabritie sohummode insi- gem; pedunculi, nondum forsan evoluli, Boribus vix sunl longiores; celera adanınssim eonveniunt, Glabrescens vero L »igra persimilen in mente Schneeberg Austriae induit formaın, pllis paucis attamen in pagina superiore foliorum sta mediom semper obsidentibus. Quamı Kraschenin- nikow in Camischaica legit baceis nigris Loniceram, Gme- Us (Sb. 3, p- 129.) ad Zu Aylostenm vewulit, simulque Fam Stellerus in Ind. Ircut. et Ochote, syuonymo signa- verat Bauhiniano ad .Z. magram perlinente; Pallas (Sb. 1. '

P 56.) Gmelini sententiam auclorilate sua firmavit; nos

138}

L. nigram in Camtschatca collegisse contendimus, eamgue solam, L. Xylostei loco, in eztimis orientalibus imperit Bossici plagis et insulis (in Ourilis Pallas 1. c.) suspiea- mur vigentem.

2. Lonıcera coerulea L.

Ad portum Petro-Pauli legimus, statu junioxi, pilis erebris pubescentem et hirsutam. Hujus est loci D. his pida Fisch. Hort. Gor., nec autem Herbarii Willdenowiani N. 4172, (R. Sch. Syst. F. p. %53), species insignis bra- cteis in fruelu auctis involucrantibus magnis.

3. Losıcesa Dedebouris Eschsch. Mem. de Fac. d. science. d. Peterb. X. p. 284. *)

Ad portum $. Franeisci Novae Californiae collegi- mus. Br.

Adn. Lonicera involucrata Banks Spr. Syst. 1. p- 75% an nosira cum planta conveniat, e brevi diagnosi perd- pere nequimus. Cum Lon. hispida Hb. Wild, 1, e. invo- kuero teiraphylio convenit, ceteroquin toto coelo diversa

CORNUS,

1. Conwus suecica L.

Sürpem in Beeringianis plagis vulgarem ex insula Chamissonis, ex Aleutorum insula. Unalaschea atque portu Petro-Pauli Camtschatene retulimus; habemus et inter plantas Redowskianas. Gemuina certe Comus süe- cica L., speciminibus copiosis Sueeicis, Norvegicis, Frisia eis, Oldenburgieis, Pommeranieis collatis; possidemus et specimina Groenlandica cum his ad amussim convenientia- Summus aucior Pallasius (Fl. Ross. 1. p. 52.) moneh, specimina e Camtschatea cque insula Beeringii provenien- tia habitu eontractiore ad Americanam Cornum canaden sern propius accedere, floribus tamen semper obscur& €0-

*) Vide inf? Litteratur der Russen, (Editor)

139

lore tinctis nec albis esse diversa. An vero Cornus cana- densis pro varietate Comi suecicae habenda sit, dubius haeret. Veram Corn. suecicam Unalascheensern Langsdorf (C. canadensis Ab. Willd. n. 3026. f. et 2.) et Fischer sub Cornus canadensis nomine distribuerunt.

2. Cornus canadensis Hexit.

In Unalaschca, superiori specie rariorem, incipiente mense Septembri 1816 frmeliferum collegimus, in sequenti anno, uberioren plantarum messem largiente, haud iterum observatam.

Statuenda haec nobis videtur species e collatione tam Speciminum hortensium et Americes spontaneorum (Ab. Willd, n. 3026. fol. 1.) quam descriptionum ieonumque auctorum (Herit. Corn. p. 3. t. 1.; ‚Bot. Mag. t. 880.); üfferentem credimus fructu, albo petalorum colore, folio- "um verlieillo terminali, habituque -proprio verbis vix ex- primendo; minoris momenti sunt: folia venosa, quae in hae aunguam desunt, in C. suecica vero nervosis multo Tarjus Oceurrunt, et florum copia. Putamen in Corno sue- &ica est orbieulare, compressiuseulum, vix apice acutius- eulum, diametro transversali axin aequante; in Corno ca- Nadens; est, ellipsoideum, acutum aut ovoideum, axi diame- tum transversalem superante. j

Utrague species inepte herbaceis adnumeratur stirpi- bus; caulis enim adest lignosus, truncus nempe subterra- NS, Saepius repens, ramos quotannis eztollens, defuncla fuetifeatione perituros.

8. Corxus circinnata Hörit? :

Quem ad portum St. Francisei: Californise collegi- "us Cormum, nulli nobis proprius aecedere videtur spe- Mi, quam C. eireinnatae. Habitus et inflorescentia; fo- forum tomentum, color, rete vasculosum eadem, forma Autem incongrua, in hortensi saltem slirpe suborbiculata

140

Iata, in Califopica hostra ovata acuta, foliis Corzus albae vel sericae similior. Specimina nostra nimis manca.

SAMBUCUS.

4. Samsvcvs australis. N.

S. fruticosa, glabra, foliis 5——6 jugis stipulatis, flori- bus eymosis hracieatis pentagynis.

Talcaguano Chile. in hortis vigebat, more Samb. ni- grae nostrae, eadem inter plantas Sellowianas Brasiliae meridionalis.'

Quam advenarı primum suspieabamur, propriam esse speciem probavimus.

Frutex habitu et omni facie, ligno, olore, floribusque cymaosis cum’ congeneribus, Sambuco nigra aftinibusque conveniens; foliorum forma ab omnibus recedens, glaberri- mus. Folia cum impari sexjuga, oppositione in jugis in- fimis haud exacte servata. Foliola anguste ovato-Janceo- late, acuminata, basi saepe inaequali acamineque integer- zima, lateribus argute serrata, margine leviter cartilaginea, supra nitida, nervo venisque subtus prominulis, venis pik, martis ulrinque subsenis arcualim apicem versus decutren- übus. Foliola inferiora petiolulata, superiora paulo mi- nora sessilia; petiolus partialis in margine inferiori sub in’ sertiene lobulo foliaceo integerrime, stipulae ad instar, au eius. Stipulae foliolis similes, latiores, breviores, sera tae, valde inaequales, plus minusve evolulae, interdum et deficientes. Folium 6— 7 pollicare majusque; Toliola bi pollicaria, 8 lin, lata, majoraque. Cyma quam Samb. ni- grae minus ampla, Aloribus paulo minoribus, haud ila in planum expansis. Bracteolae foliaceae sqnamiformes ob- tusae ramificationes floresque suffuleiunt, sub calyeibus bi- nae, germine breviores. Dentes calycini Iatiores oblusid- res quam Samb. nigrae. Stamina in flore nondum per fecte evoluto breviora, dimidium corollam aequantia. Sü-

141

gmata 5, rotundafa, sessilia. Germen 5 loeulare. Frucius maturescens haud visus, e supra dietis 5 locularis, 5 spex- mus, Florem semel partibus omnibus pro guinis quater- us observavimus, tetragynum, germine 4 loculari.

& S. peruviana Humb. Bonpl, Kth. Nov. gen. et 9.3. p. 343. (Sambucus graveolens Hb. Willd. N. 6053), wacum Pentagynia eonvenit, glabrilie et foliorum sexju- gorum forma et magnitudine differt.

Quum baec de nostra Sambuco chilensi essent scripta, pimum nobis inter manus venit specimen Sellowianum, zptim, uti videtur, decerptum, et Europaea pro specie habitum. Stirps vegetior; folia saepius 5 juga, maxima 8 poll. Jonga, foliola cum petiolo suo magis elongato % poll. Ionga, pollicem fere Iata, basi magis inaequalia.

a magis expansa et laxa. Filos magnitudine illum Samb. nigrae saltem aequat. Stamina corollam aequant Superantve,

Sequentur LoRAntaraz, aliaeque.

142 ——

Versuch einer systematischen Anordnung der vorzüglichsten in den Rheingegenden cultivirten Varietäten des Weinstocks. ; Vom Prof. Dierbach in Heidelberg.

_ Die Geschichte der Cultur des Weinstocks reicht hin- auf bis zu dem höchsten Alterthum, von dem Nachrichten zu uns gekommen sind; seitdem Noah die Weinrebe auf dem Ararat zog, hat man nicht aufgehört dieses edle Ge- wächs in allen Theilen der temperirten Zone der Erde sorgfältig zu pflegen, und dadurch seine zahlreichen Va- rietäten noch immer zu vermehren.

Schon ehe unsere gegenwärtige Zeitrechnung begann, kannten die Römer so viele Traubensorten, dafs man es nicht wagle, sie alle aufzuzählen und zu beschreiben, ein Umstand den der unsterbliche Sänger ‘von Maniua in sei- nem. allbekannten Georgicon nicht vergals:

Non ego te, Dis ei mensis accepta secundis, Transierim, Rhodia; et tumidis, Bumaste, racemis. Sed neque quam multae species, nec nomina quae sinl, Est numeras; negque enim numero comprendere refett- Quem qui seire velit, Libyci velit acquoris idem Discere quam multae Zephyro turbentur arenae;

Aut, ubi navigiis violentior incidit Eurus,

Nosse, quoi Jonii veniant ad littora fluctus.

Auch Columella (De re rustica IN, p. 95. Eüt- Lugdunens.) äufsert sich in gleichem Sinne, indem er sag!’

Multa praeterea sunt vilium genera, quarum nee nume- rum, nec apellationes cum ceria fide referre pessumus eie.

143

. Fast zwei Jahrtausende sind seitdem verflossen, und diese lange Zeit setzte der grofsen Zahl Varietäten noch eine weit gröfsere hinzu, so dafs heut zu Tage eine um- fassende Uebersicht aller cultivirten Traubensorten zu lie- lern, fast zu den Unmöglichkeiten gehört.

Diejenigen, welche ich hier aufzähle sind lediglich solche, die in den Rheingegenden mehr oder: weniger häufig eulüvirt. werden. Schon in der nächsten Umgegend von Heidelberg kann man schr verschiedene Traubensor- ten in den Weinbergen und an den zahlreichen Weinlau- ben der Dörfer kennen lernen, andere noch in den nahe liegenden, durch ihren vorzüglichen Weinbau berühmten Orten jenseits des Rheins. Besondern Dank bin ich aber dem Hermn Dr. Batt in Weinheim schuldig, welcher die Güte hatte mir im Herbste 1826 seine zahlreiche Sammlung von Traubensorten zu zeigen, die damals ge- vade die heirlichsten Früchte in reichlicher Menge ent hielt; aufserdem benutzte ich die neueren Arbeiten der Herren Schübler, Hörter und Metzger etc. über die- sen Gegenstand. .

Ueber die Anordnung selbst ist nur wenig zu sagen, ich theilte die Formen der Weinrebe zuvörderst nach der Größe und Höhe des Wachsthums in zwei Sectionen, ei- te Abtheilungsart, die nichts weniger als neu ist, denn denjenigen, welche die Scriptores rei rustieae mit Auf merksamkeit gelesen haben, wird es nicht enigangen seyn, Als man diesen Umstand schon in alien Zeiten genau beachtete. Man betrachte einen Riesling neben einem Muskateller, einen Traminer neben einem Trollinger. Welch ein Unterschied in dem Stamme und in der Frucht! aber wie zahlreich sind auch die Uebergänge durch andere Ab- ten! Das zweite Unterscheidungszeichen wurde von der Form der Beeren entlehnt, und ist wohl im Allgemeinen jenen, die man von der Form der Blätter oder ihrem Ueber-

144

zuge entlehnen möchte, bei weitem vorziehbar. Nicht zu übersehen ist übrigens auch die Beschaffenheit der Pulpa der.Beexen, so wie ihrer Hülle, es liefsen sich darauf eben so gut Eintheilungen gründen, wie man dies bei gewissen andern Früchten auch gethan hat. Als letzies Trennungs- mitiel nahm ich die Güte des Weins an, den die einzel. nen Traubensorten liefern, in welchem Punkte ich mich lediglich auf die Angaben Anderer verlassen mufste, da mir davon alle eigenen Erfahrungen mangeln, wobei man übrigens nicht vergessen darf, dafs das, was davon hier vorkommt, als rein örtlich betrachtet werden mufs, dem Traubensorten, die bei uns ein sehr schlechtes Getränk liefern, können in wärmern Gegenden ein ganz vorzügli- ches abgeben, und es läfst sich daher am Rheine auf manche südfranzösische, italienische oder spanische Trau- bensorten ganz das anwenden, was die Römer von einr- gen Varietäten des wärmern Griechenlands sagten: Nam quae graeculae vites sunt, ut mareotieae, thasiae, p5f- thiae, sophortiae, sicut habeat probabilem gustum, ita no- stris regionibus et raritate uvarum et acinorum exiguitate minus fuunt. (Columella II. p. 94.).

VITIS VINIFERAE VARIETATES IN REGIONIBUS RHENANIS CULTAR.

&. Hoummionzs, Truneo frutieoso saepius humili nanove, ramorum n0- dis plerumque approximatis; uva saepius parva et densa. a. Spnarnocanrar, Acinis globosis. & ‚Nobiles, vinum generosum fundentes. F. pusilla (Riesling). Polis 3—5 lobis tuberculatis subtus villosis, uya exigua densa, acinis exiguis pellueidis

145

ex vindi-flavis, epicarpio tenui punctato opereulato *), sar- wearpie deliquescente aromatico-dulei.

Variat acinis viridis viridibus vel ochroleueis ruhris zigrisque. V. vinilerae in regionibus rhenanis Regina!

V. peregrina (Wälsch-Riesling). Foliis 3-5 lobis, Iobis acuminatis subtus pubescentibus, uva medioeri pyra- midali subdensa, acinis ex viridi-Mavis punctatis, pruina &inerea. obductis, epicarpio tenui operculato, sarcocarpio aromatieo- dulci. j

P. zanthocarpa (Gelber Riesling, Ortlieber, Knak- kerle). Foliis trilobis planis sabius villosis, uva exigua deusa, acinis subflavis pellueidis punctatis albido-pruinosis, epiearpio tenui operculato, sarcacarpio dulei suceulento.

Variat baccis viridescentibus. ;

P, nana (Kleiner Gutedel). Foliis profunde .quinque- lobis subtus albido-pubescentibus, lobis ovato - cordalis, wa subdensa ramosa, acinis viridibus pruinosis punctatis, epicarpio denso, sarcocarpio dulci.

P. campana (Champagner, kleiner Heinsch). Folüs subirilobis planis subtus pubescentibus, uva exigua densa, acis ex albido-viridibus, epiempio temui punciato. opex- eulato, sarcocarpio dule; succulento. j

, P. burgundica (Weifser Burgunder). Foliis 3—5 lo- bie Planis subtus villosis, uva exigua densa, acinis ex vi- “ıli-Mayis punctatis, pruina einerea obduelis, epicarpio te- "ui Operculato, sarcocarpio succulento aromatico- dulci.

. P.nicarina (Pütterling). Foliis profunde 5 lohis pla- 'üs eubtus scabris, lobis ovato-suhrotundis, uva mediocri dense oblonga, acinis ex viridi- flavis, alba pruina obduetis, Piearpio tenui punetato operculato, sarcocarpio viridi sue Eulente dulei,

P. pendula (Hängling). Folüs ovatis wilobis subinie- mn *) Opercukım (Kappe, Schöbleri) macula quaedam in acini parte

"erioe; pedicollo opposita.

146

grisve subtus-pubescentibus, uva longe pedunculata exigua densa anisocarpa, acinis inaequalibus viridibus, pruina can- dida obduetis, epiearpio denso, sarcocarpio succulento dulei.

Variat baccis nigris. j

8. Plebejae, vilius exhibentes vmum.

V. erepitans. (Weilser Räuschling, Drutsch). Folüs 3— 5 lobis subtus albido-villosis, lobis ovatis obtusiuseu- is, uva sublaxa vamosa oblonga, acinis longe pedicellatis albidis punctatis, pruina einerea obductis, epicarpio tenui, sarcocarpio pellucido aquoso-dulci.

Baccae maturae eitissime °crepitant vel dehiscendo aperiuntur. j

P. zanihozylon (Schwarzer Räuschling, Gelbhölzer). Folis 3—5 lobis planis subtus villosts, uva densa, pedi- cellis brevibus, acinis punctatis caesüis pruinosis, epicarpio subdenso, sareocarpio dulei rubro, j j

P. pulverulenta (Blaue Müllertraube). Folüs subtr- lobis bullatis subtus albido-villosis, junioribus incano-pul- veralenlis, uva densa oblonga medioeri subsimplici, acinis caeruleis, caesia pruina obductis, epicarpio denso, sarcocat- pio rubro. =

P. austriaca (Oesterreicher, Sylvaner). Foliis wilobis subintegrisve ovato-orbiculatis subtus hirsutiusculis, a conferta, acinis viridibus punctatis, pruina grisea obduclis, epicarpio-tenui, sareocarpio deliquescente dulei plerumque monopyreno,

Variat acinis rubris et nigris.

P. acerba (Schlehentraube, Blauer Römer). Folis prounde quinguelobis utrinque glabris, uva ovata miedio- ei densa simplici, acinis epunctatis rubro-caesils pruino- sis, epicarpio denso, sarcocarpio rubro suceulento ach dulo subadstringente, '

V- #inetoria (Färberiraube). Folüis profunde quipgue lobis subtus hirsutis, jıya "conferta,. acinis, subpunstafis azu:

147

azureis pruina coerulea obductis, epicarpio denso, sarco- earpio duriusculo acidulo purpureo, snceum lingentem con tinente, b. Dacryumzs. Acinis plus minusve oblongis. a Nobiles. Bonum fundentes vinum.

F. elavennensis (Clävner, Ruländer, Burgunder). Fo lüs longe peliolatis subirilobis vel fere integris rubro- dentatis subtus pilostusculis, uva exigua densissima, acinis tubellis pruina subfusca obductis, epicarpio subdenso, sar- wcarpio succulento aromatico dulei.

Variat baceis nigris, sarcocarpio rubello.

P. tyrolensis (Traminer). Feliis ovatis subtrilobis subtus villosis breviter petiolatis, uva exigua lata ramosa densa, acinis pruinusis rubellis, epicarpio denso, sarcocar- Pio suceulento aromatico dulei.

Variat baceis ex viridi-canis 'operculatis.

ß. Plebejae. Parvi pretii vinum exhibentes.

«P, praecox (Jacobstraube). Foliis longe peliolatis tülobis vel subintegris, subtus parum pubescentibus, uva *xigua conferta, acinis azureis pruina caesia obduclis, epi- “arpio denso, sarcocarpio duriusculo acidulo.

F. omphacina (Sauertraube, Verjus). Foliis ovatis Slabris profunde quinquelobis, uva elongata flaceida, acinis öchroleucis punctalis, pruina alba obduetis, epicarpio denso, Sarcocarpio duro acido.

“© Arynewae. Acinis semine destitutis.

P. .corintkiaca (Rosinentraube, Corintke). Foliis Watis subtirilobis subtus villosis, uva mediocri subflaceida, Anis ochroleucis pruina alba obductis, epicarpio tenui Opereulato, sarcocarpio succulento saccharato.

In tertis australioribus variae' occurrunt vites apyrenae

bacejs majoribus et minoribus rubris et caeruleis nigrisve,

ne dubio ad diversas pertinenles varietales. ICBA, 2 Hop, 13

Para

.148 um

. B. Erarıonss, - , .

. Vrunco frulicoso excelso scandenle vel arboreo ere- cto, ramorum internodiis plerumque elongalis, uva saepis- sime magna et flaccida.

a. Fauricosar. Caule elato. a. Sphaerocarpae. Acinis globosis. * Nobiles. Vinum largientes acceplum.

Y. aminea (Grüner oder weisser Gutedel). Folüs profunde . quinquelobis uiringue glabriusculis vel suhtus pubescentibns, uva magna flaccida, acinis ex yiridi - Navis fusco-punetalis, pruina alba obduelis, epiearpio tenui, sa eocarpio pellucido sueculenlo dulci sapidissimo.

Variat baceis minoribus albidis, et rubris.

P. aestivalis (Früher-Gutedel, Perliraube). Folis breviter quinquelobis subtus nervis pubescentibus , uva praecoce flaccida magna ramosa oligocarpa, acinis maximis punciatis albido viridibus, eineren pruina obduelis, epiear- pio tenui, sarcocarpio suceulento sapido.

P. rubra (Rother Gutedel, Königsgutedel). Folis . profunde 5 lobis subcoloratis, uva magna flaceida, acinis purpureis pruina caesia obduciis, epicarpio tenui, sarcocar pio rubro sapido, .

Caulis,. petioli et pedunculi hac in variclate zubent, qua nota facile dignoseitur, celerum et V. aminese folia juniora rubella sunt. . .

- F. duracina (Krachgutedel). Foliis profunde guin- quelobis utringue glabriuscnlis vel subius pubescentibus, uva mägna flaceida, acinis ex viridi-llavis füseo-punclatis pruina candida obductis, epicarpio denso, sarcocarpio du viusculo fragili sapidissimo, |

P. laciniata, (Peiersilieniraube). Foliis profande ec mulilacinialis, uva oligocarpa.

Cum V. aminea multum convenit,: sed foliorum SIU

149

ciura indicata ab omnibus ‚facile dignoseitur. Curiositatis gratia tantum haec varietas im vineis prostat. .

; P. Iugiana (Lugiane). Foliis ovatis profunde guin- quelobis ulrinque glabris, uva magna subdensa, acinis viri- dibas puncialis pruina einera obduetis, epicarpio lenui, sarcocarpio ‚succulenio sapido.

** Plebejae. Vinum fundentes ignobile.

' . P. miser (Elender, Putzscheere, Tokayer (male)). Foliis subtrilobis subtus albido - villosis longe petiolatis, uya magna pyramidaia flaceida ramosa, acinis magnis ex viridi-flavis punctatis pruina alba obductis, epicarpio te- mi, sareocarpio fiavo aquoso.

° + Vaxiat acinis rubris et nigris.

» P. caudata (Hammelschwanz, Lamberttraube), Fo- lüs profunde quiuquelobis -longe.. petiolatis subtus lanugi- nosis, uva magna elongato-altenuato-caudata flaccida, aci- nis ochrolencis punclatis alba pruina obduclis, epicarpio tenui, sarcocarpio succulento.

P. leucophylla (Weislauber, Hudler). Foliis ovatis Profunde quinquelobis subius albido-hirsutjis, uva magna faceida, baccis rubris caesia pruina obductis, epicarpio denso, sarcocarpio duro acidulo:

P. eatkartica (Heinisch), Foliis trilobis subtus pu- bescentibus, uva magna subdensa, acinis ex albidd-viridi- bus pellueidis vix pruinosis, epiearpio tenui, sarcocarpio Steculento aquoso-acidulo. .

Variat. baceis ochroleueis et rubris. Hojusmodi uyae comestae ‚pleramque alvum movent

“um iorminibus. . Ba

P. albuelis (Alben, Elbling). Foliis ovatis trilobis (uberculalis breviter petiolatis, uva magna densa pyrami- ta, acinis albidis punctalis pruinosis, epicarpio tenvi,

Parcocarpio suceulento aquoso. ' j 13

150 u

Variat baecis: majoribus et minoribus, ochroleucis ru-

bris et nigris. ° .V, albuelis Romanorum de re ruslica seriptoribus jam nota fuit. $. Dacrwumss. Acinis plus minusve oblongis. * Nobiles. Vinum exhibentes jucundum.

Y. malvatica (Malvasier, Seidentraube). Folüs sub- tus pilosulis,.. uva magna subdensa, acinis viridibus pts- etatis pruinosis, epieäxpio tenui, sarcogarpio succulenio sapido. -

Variat acinis albis et nigris. j

P. rhaetica (Fleischtraube, Välteliner). Foliis quin- quelobis longe petiolalis subius villosis, uva magna denss, acinis inaequalibus ‘carneis pımelatis caesio - pruinosis, ep carpio denso, sarcocarpio duriusculo dulei sapido. j

Variat baceis albis et viridibus.

** Plebejae. Vinum largientes vilius.

P. franeonica (Franken), Foliis ovatis irllobis longe petiolafis subtus pubescentibus, uva magna flaccida longe peduneulata, acinis viridibus punetatis pruinosis, er carpio denso, sarcocarpio suceulenie subdulci. -

F. callosa (Hartheinsch). Foliis subtrilobis longe petiolatis inbereulatis sublus asperis, acinis viridibus prul

nosis, &picarpio calloso, sarcocarpio duro subdulci. Variat baceis rubris.

V. rostrata (Spitzwälscher, Vogelschnabel). Fo- kis tri-quinquelobis longe petiolatis subtus pubescentibus, acinis "aeuminatis longissimis viridibus pruinosis, ep" carpio denso, sarcocarpio (in locis rhenanis) plerumgue acidulo.

Variat acinis caeruleis.

b. Ansonzscenres, Caule giganteo. a. Sphaerocarpae. Acinis globosis. * Nobiles. Vinum largienfes accepfum.

151

P. apiana (Muskateller), FPeliis 3—5 Jobis planis subtus pilosulis, uva magna densa, acinis ochroleueis

punctatis pruinosis, epicarpio denso, sarcocarpio durius-.

eulo sapore peculiari moschato vel Ribis nigri baecas aemulante. - Variat, acinis rubris caeruleis et nigris. ** Plebejae. Vinum largientes vilius.

P. macrocarpa (Trollinger, schwarzer Gutedel, Mal- vier). Foliis profunde quinquelobis longe petiolatis sub- glabris, uva maxima pyramidala ramosa flaccida, acinis magnis nigris pruina caesia obductis, epicarpio denso, sar- oearpie duriusculo dulci.

Variat acinis rubris.

P. chenopodia (Gänsfüssler). Foliis profunde 5 lo- Bis planis utrinque glahris, uva maxima subdensa pyra- midata longe peduneulata ramosissima, acinis medioeribus eaeruleis pruina caesia obduclis, epicarpio denso, sarcocar- Pio rubello acido-.dulci.

B. Dactylides. Acinis plus nıiinusve oblongis.

P. aureliana (Orleans, Seidentraube). Folüis trilo- bis longe peliolatis subtus hispidulis, uva praecoce densis- sima, acinis ochroleucis pellucidis pruinosis, epicarpio denso, sarcocarpio duriuscule dulei sapido. .

Variatio baccis albidis et viridibus serotinis forte pro- um nomen meretur. , .

Y. africana (Marokkaner). Yoliis 5 lobis subtus !omentosis, uva magna flaccida, acinis longissimis everu- kis pruina eacsia obductis, epicarpio denso, sarcocarpio (ncis rhenanis) plerumque acidulo.

Variat baceis rubris ei ochroleucis.

P. damascena (Damascenertraube, Zibebe). Foliis Watis trilobis subtus pubescentibus, uva magna ramosa

ccida, acinis magnis caeruleis pruina caesia obductis, picarpio suhdenso, sarcocarpio maturo sapido dulcique.

152

Variat acinis ochroleucis albisque.

P. alexandrina (Zibeben-Muskateller). Foliis quin- quelobis subglabris, uva magna flaccida ramosa, acinis inaequalibus ex viridi-Navis pruina alba obductis, epicar- pio denso, sarcocarpio sapidissimo aromatico.

Vitis aureliana, inprimis varietas albidis acinis, bonum largitur vinum, V. africana autem sieut V. damascena et alexandrina partim ostentationis causa cicurantur.

153

Enumeratio Agaricorum Marchiae Branden- burgicae, nondumn in Floris nostratibus no- minatorum, cum observationibus in cogni- tos ei novorum descriptionibus. Auciore Lasch.

AGARICUS Linn. Fries. Syst. myeol. 1. p. 8.

Series prima. Leucosporus.

1. Acanıcus Mappa N. (Nomen ex Willd. prod. 2. 1102.)

Char. ess. Pileo subnudo, margine laevi, stipite <elon- gito fareto, volva sublibera lobata. .

Deser. breuis. Stipes 4— 6 unc. longus, fibrillosus subsquamulosus, demum subcavus, basi ovalo - bulbasus. Yolva subvaginata, saepe triloba, salis persistens, inferne Parum adnata. Pileus 3 -—— 4 unc. lat, ciirinus, fusco-vir- Ealus, rarius squamis obtechus.

In sylvis frondosis, solo humoso non frequens (prope Bero), et Dries.) Aestate. :

"2 Acanıcus Phalloides Fr. a. pileo albo b. - Aavo (et. Iuteo,

citrimo) © - pallide-vindi (et Iuteo-viridi) d&. - olivaceo viridi.

© - fusco et 8. aberrans, N. Char. ess. Pileo subnudo, margine siriato, Deser. dr. Pileus fere semper nudus, versus margi "em evidenter striatus (leviler sulcalus), Jusco cinereus seu Ülute fuligineus sublividus. Stüpes elongatus, fibrillosus,

454

eolore pilei diluto, basi bulbosus volvaius. Volva cito parte laxa fugaci .(charaet. spec. Phalloid.) liberata, cum bulbo globoso connata et apice iruncala apparet. Annulus tener mox in fuligineum tendens colorem et subevanescens. Ad pedes collium sylvestrium gregarius (ad 15) aut solitarius, Septembri. (pr. Driesen.) 3. Acanıcus porphyrius A. S.

4 - - vaginalus a. pil. albido (et albo, forma minor) b. - griseo et livido. © - caesio

d. - spadiceo (et hepatico) e. - fulvo (gilvo atque di.

Iute aurantiaco.) 5. Acarıcus rubescens. Pers.

6. - .- osper P. M-» procerus ß. squamosus Pers. syn. p- 7. (lutescens.)

‚Char. ss. Pileo squamose, lamellis Iutescenlibus, stipite fibrilloso bulboso.

Deser, br. Magnus. Lamellae praeserlim versus basin furcatae, albidae in sulphureum tendentes, sub tactu rubes centes. Sporidia dilute sulphurea. Pileus ex glebose con- vexus, vix umbonatus, Iate-squamosus, brunneus, frachura eolorem carneum vel rubellum attingens.

In graminosis et fruticelis rarus, Aestate.

». fusco marginatus N.

Char. ess. Medius, pilei epidermide in squamas se cedente, lamellis fusco- marginalis, stipite laevi basi bulboso-

Deser. br. Lamellae remotiusculae, latae, denticu- latae, ex albido-argillaceae. Sporidia demum colore io inquinantia. - Stipes elongatus, albus, basi bulbo Iato ab- breviato. Pileus ex ovato-plano - convexus, -obtuse umbo- nalus, squamis rotundatis, subaequalibus, lalis, reflexinseu-

155

ls, fuligineis, versus marginem villosis, densissime. obte- eins. Annulus margine lato villosissimus, inferne saepe stipiti cuticula elongata adhaerens, non frequenier .‚vere mobilis est. Substantia diffracta, praesextim solidior, in. aere fusco-rubescens. u ..

In fralicetis collieulosis subgregarius. (ad 8). Sep- tembri (Driesen), .

8. Acanıcvs excoriatus Fr. et ß. squamulasus N. ;

Char. ess. Medius, pilei epidermide in squamas mi- nores secedente, lamellis remotiusculis, stipite basi sub- incrassato, annulo mobili.

Deser. br. Pileus adpresso-villosus, versus umbonem squamulesus, albus vel pallidus. Lomellae latae, albo-pal- lescentes. Siipes mediocris, fibrillosus, albus, basi plus minusve bulbosus. Annulus parvus, semper mobilis. "

In arvis. Julio Septembri.

9. Acanıcus Friesü, N.

Char. ess. Pilei epidermide in papillas squamasque setedente, lamellis confertis furcatis, stipite squamoso, an- nulo persistente. . .

Deser. Species distinetissima, egregia alque rara! Lamellae more ‚4. proceri postice evanescenies, collariun Parvum stipitem ceingentes, fere conferlissimae, valde te- "ues, angustae, repelito dichotomae, rarius brevioribus in- termmixtae. . Pileus ex. ovato plano-convezus, leviter um- bonatus, versus medium papillis: conieis et squamis squar- Yosis,ad marginem magis villosis,. fusco-cinnamomeis, den- Sissime veslitus,. 4— 5 une. latus. Süpes 4-5 una Jongus, & unc. crassus, dense-squamosus, colore pilei di- kutiori, superne in substantiam pilei: immissus, parum at- tenuatus, striatus, intus arachnoideo-floccosus, dein cavas, basi subbulbosus.. Annulus superne adnatus, magnus, te- ter, supra.glalier, striatus,; infra praesertim in junioribus,

156

arachnoideo-floecosus. Caro mollis alba. Odor et sapor forlis, subreferens ustionem.

: In truncis cavis carie fere consumtis Pini sylvestr- (ad 6). Septbri. Driesen.

10. Asarıcus clypeolarius Bull. a. b. e.

' - - eristatus o. concentricus (Pers. ıS. p. 260.)

Char. ess. Pilei squamis versus umbonem sensim majoribus alque concenfricis, stipite sublaevi.

' B.granulosus (Fr.) Pilei squamis subaequalibus gra- nulaeformibus, passim valde minutis, stipite fibrilloso.

9. applanatus. n. Inodorus, pileo squamis subaequali- bus applanatis, stipite floccoso-squamuloso. Pileus ma- gis minusve obtusus, subinde hemisphaerico-convexus, sine umbone.

11. Acarıcus ermineus Fr.

12. - - parvannulatus. N.

Char. ess. Inodorus, pileo sieco villoso, lamellis con- fertis, stipite fibrilloso, annulo fugacı. -

Deser.‘ brevis, Minimus Agaricorum annulatorum! Habitus A. excoriati sed multoties minor.. Pileus ex sub- rotundo-ovatus, floccosus, campanulato-expansus, planius culus obtuse umbonatus 3 6 Jin. latus, dense adpresso- villosus, dein villis subreilexis, pallescenti-albidus. Lamel- lae latae, erassiusculae, poslice subangusiatae, albae parum pallescentes. . Stipes -+— une. longus, % lin. erassus, fibrillosus, - subfloccosus, albus, pallescens, intus floc- coso-cavus, basi’ subinerassatus. Annulus inferne jadnatus, fioccosus, turgidus, submembranaceus, dein-lacerus, ug Insipidus “et inodorus. Bau \

P: gracilis; pileo minor, Imellis latissimis subremo- tis, 'stipite longo tenui. . Er

In: collibus "gräminosis muscosis gregariüs, "ubinde basi comnatus. Augusto, post pluvias. (Driesen.)

157

18. Acamıcus illinitus Fr. A. var. coloratus: tetus giutine ochraceo vel flavo obiectus, et B. 14. Acanıcus delicatus Fr.

15. - - mesomorphus Bull.

16. - - granulosus Pers. a. pilco luteo (diverse davo) b. © - cinnab. (mubro vario) d - incam. (alu taceo)

e - albido (rarius albo, minor, pileo te- nui furfuraceo nee gra- nuloso,stipitefloccoso.) 17. Acarıcus seminudus. N, j

Char, ess. Pileo furfuraceo molli, lamellis subliberis, süipite cavo farinacco subfibrilloso, annulo fogacissimo.

Deser. br. Pileus primo campanulatus, floccosus, an- nulo foccoso submembranaceo elausus, dein convexus, ob- Wusissimus, vel obtuse umbonatus, tenuiter furfuraceus (fur-

in sole splendens), leviter carnosus, valde fragilis, 6-9 Iin. latus, albus aut dilute carneus. Lamellae con- fertae subtenues, latae, leviter.adnexae, albae, dein posü- %@ latiores, liberae. Stipes 12 2 une. long, 4—i lin. trass., sericeo-fibrillosus, subfarinaceus, albus, sub tactu ru- bescens, intus foceis fugacissimis. Annulus lacerus margi- "em pilei eingens. Totus valde delicatus.

In nemoribus inter muscos, raro. Octobri,

"18, Asanıcus lenticularis. N.

Char, ess. Subcompactus, pileo lentiformi - convexo Siceo $labro,. lämellis liberis, stipite fibroso subsquamuloso bast subbulboso, annulo supero.

Deser.br. Pileus &x campanulato- superficiäliter umbo-

i

158

nato-margine subinvoluto-Ientiformi convexus, 3 4 une. latus, molliusculus, pallidus, alutaceus aut subcarneus, ver. sus medium fuscescens. Lamellae confertae, subangustatae, albidae, denique in subolivaceo-pallidum tendentes colo- xem. Slipes cylindraceus, solidus, 22 3% unc. long, 2— 2 une. crass., basi bulbo ovato atque radiculis fibre- sis suffultus. Caro alba, floccosa, satis densa. Sapor odor- que fere cucumerinus..

In fruticetis colliculosis subgregarie (ad 15), aut so- litarie. . Spibri. (Driesen.)

19. Acanıcus Öulbiger A. S. et £. atienualus N., sü- pite non bulboso, basi atienualo obliqguo. Copiose.

20. Acanıcus mucidus Schrader.

2. - - Ägalus Fr. 29% - - chrysodon Batsch, 2 - - erubescens Fr. 24 - : » eburneus Bull. . 25° -" - olivaceo-albus Fr. %6. - - Aypothejus Fr. 27... - olbo-brunneus Pers. 28. - - fuluus Dec.

"29. -- » ustalis Fr. 30.°- - fucatus Fr. 3, - - Juteo-virens A. S. 32%. - - rutilans Schaefl. et b. 33. - - imbricatus Fr. 34 - .- vaccinus Schaeff. 3. - -, gamsapatus Br,

3. -... .-. -ambiguus. N.

Char. ess. . Pileo obiuso squamoso.-villoso- fusco - eine veo „‚lamellis 'emarginatis remotiusculis albidis, stipite ie fra annulum squamuloso-fibroso, annulo ‚infero parvo. . '

Deser. brevis. Armillariis annulo affinis sed habiti et praesertim. varietatibus suis cum Tricholomatibus con-

'159

venit. Pileus initio campanulato-convexus, margine sub, involutus, cum annule floccoso-tutgido comnatusz' 'expla- natus: 24 -— 3 unc. latus, subumbonatus, Squamosus, versus marginem villosus, :subexpallescens. Lamellae dentibus minoribus terminatae, - latae, ex cinereo-albidae, postea ventricosae; in luteum aut citrinum transeuntes. Stipes 3-3 une. longüs, 4— 5 lin. erassus, interdum fibrillo. sus, colore pilei dilutiore, intus fibroso-faretus, basi sub- incrassatus. Annulüs late-adnatus, 'tumidus, suhpersistens, Substantia compaeta, in medio pileo 3— 4 lin. lata, al- bida, subeana. Sapor 'genuinus subacris et oder debilis. Varietätes nudipedes A. gausapato et opico plus minusve. Proximant,

In loeis umbrosis humidis gregarius aut subeaespito- sus. Oetbri. Novbri. (Driesen.)

37. Acanıcus opieus Pr.

38 - - Myomyces cum ß. alter. Pers.

et 9. rubro-guttatus. N.

Char. ess. Pileo sicco glabro rimoso subsquamoso füsco.varlegato, lamellis emarginatis remotiusculis pallidis, süpite solido Aibrilloso - squamuloso. i Deser. br. Pileus junioris sqaamulosus, dein profunde "mosus et plerumgque maculis impressis coccineis notatus. Lamellae albidae, pallidae, carneae, saepe rubello macula- he, Caro in juniori alba, dein rubescens, sapore amari- Fante subacri et odore debili. Species an nova? j

In pinetis sat frequens. Oct. Nov.

39. Acanıcus macnlatus A. 5.

A.» . aestuans Fr. :

4. .- - sejunctus Sow. . 2... virgatus Fr 43. - multicolor Peis. Mo. personatus Pr.

%. - . Aumilis Pers.

460

46. Acarıcus nudes Bull. .

u.

8. -

50. .

51.

‚albus Schaefl. oo a

alutaceus b. (et pileo zufo, hepatico, , atropurpureo,) e. (atque p. nigro coerulee‘) [

. & (et citrino,. flavo.)

. cam. P.zanthopus., . . .. Juteus Huds, (et pil. favo, vitellino, i. ...Jaeitto, carmeo, albo.) .

nitidus Pers, .a. (et pileo alropu:pureo, j eoccineo, violaceo.) betc decolorans Fı, (pileo primum rubro, au-- rantio vel fulvo, dein expallescente.) emeticus Sch. b. et c, d.. (et pileo eitrino, ochra- ceo.) e. et ß. fallax, (lamellis . pallidis, sapore subacnil) felleus Pr. (et pil. dilute fusco-ochr. et

. fere albo.)

Jragilis Pers a. b. (et pileo Iuteo.)

©. (et pilen roseo, albo 10- . se0-marginate.) depallens Pers, ‚foetens Pers. Jurcatus B. Aetrophyli .b co adustus et B. y. . . controversus Pers. .

. Cilicioides Tr. .

Jascinans Fr. trivialis Fr. aeris Bolt.‘

161

64. Acarıcus roseo-violascens. N. on Char. ess. Pileo: viscoso azono albido, lamellis al- bidis, stipite dein cavo, lacte ex roseo-violascente: : Deser. br. Valde fragilis. Pileus primum margine involutus, breviler tomentosus, medio, obtusissimus, rarius subumbonatus, dein 1 2} une. latus, in centro 1—% lin. crassus, parum depressus, tempesiate kumida valde viscosus, albido- ochraceus. Lamellae confertae, subtenues, angustae, vix subdecurrentes, nonnullae furcatae, venis eonjunctae, albo-pallescentes. Stipes centralis aut ex- eenfvicus, 1 —1# une. longus, 1% —4 lin. crassus, albi- dus, sub tactu violascente-maculatus, basi favescens. -Fra- ebura copiose lactescens. Lac ex albo cito xoseum, dein violaseens et postremo pallescens. Sapor amarus atque Piperitus. Inodorus. Euer Ad ripam graminosam fluyü Netze gregarie, copiose prope Driesen (‚Judenberge) Septembri. . 65. Acanıcus hysginus Fr. ur 66. - . blennius Fr. j - 67. - - pallidus Pers.

.68 . - aurantiacus Fr. 89 - - volemus Fr. 70. =. mitissimus Fr : : 7.» - obnubilus N. \

Char gen. Mitis, pileo papillato sicco laevi subbrun- neo fuliginoso, lamellis flayis, stipile longiusculo basi sub- inerassato, lacte aquoso.

Deser. br, Pileus convexus, striatus, non zonatus, 4— 9 Yin. latus, demum depressus, subpapillatus, versus Marginem fuligine desiitutus, varie-rufus, subauranliacus vel rubro.-brunneus. Lamellae subeonfertae, non valde te- mes, 2— 4 In. Iatae, saepe subaurantiacae. Stipes Ri —1 me. Jongus, 2 1 lin. crassus, farctus, pileo dilu- or, dein cavus. Valde fragilis.

162

In paludosis adustis praecipue 'eirca iruncos gregarie, frequens' pr. Diiesen ‘(Beelitzer Mühle) Spt. Nobr.

7%: Acanıcus quietus Fr. wie = subduleis camphoratus Bull.

Me" - helvus Fr. u

75. + - glyciosmus Fr. -

7. - - plumbeus Bull,

- Wem =. fuliginosus Fr.

73..." Dilacinus N.

.: "Char.ess. Pileo sicco azono granuloso lilacino-ro- seb, lamellis subdistantibus cameo-pallidis, stipite aequali dein cavo. j :

‚Deser. brev. Totus fragilis. Pileus primum convexus, papillatus, leviter rugoso tomentosus, dein subdepressus cum aut sine umbone, 14 2% unc. latus, nee striatus neque viscosus, praesertim versus medium floccis indu- ralis exasperatus, Iilacinus, roseus, plus minusve expalles- cens. Lamellae subdecurrentes, 1— 2% lin. latae, subfurea- tae, albido vel flavido cameae, demum venis conjuneiae Stipes 1 2% une. longus, 2—4 lin. crassus, sublacuno- sus, albido-farinaceus,. dein pallide rufescens vel flaves- cens. Lac largifluum album. Sapor acris piperaius-

In nemoribus et graminosis humidis gregarius, passim basi subeonnatus, copiose. Sptbr. Oct. pr. Berolin.. et Driesen.

. 79. Acanıcus pyrogalus Bull,

0. - . flexuosus Pers. Fr.

Ueber

163

Ueber die Pulsatillen der Mark Branden- burg, nebst Bemerkungen über Salix vimi- nalis und $. mollissima,

von Lasch in Driesen.

PULSATILLA.

Unsere einheimischen Arten von Pulsatilla weichen in manchen Gegenden sehr von einander ab. Dies ver- anlalste mich, die in den verschiedenen Theilen der Mark Brandenburg aufgefundenen Species, welche in diesem Theile des Landes (der Neumark) häufig sind und fast An gleichen Standorten und untereinander blühend vorkom- men, zu vergleichen und in ihren mannichfaltigen Formen usammenzustellen und zu beschreiben, welches mir fol- Sendes Resultat gab.

1. Prrsarınıa patens Mill. (Flor. berol. a Schlechtend.

22 P- 252. sub. nom. Anemone.)

P.-foliis tematis, foliolis subsessilikus hyalino.retien-

Iatis Profunde 2 3 fidis, laciniis lanceolato-incisis.

% vulgaris, pedunculo radicali firmo, Iacinlis foliorum Petalisque Jatis. b finccide, pedunculo radicali, debili, laciniis foliorum Petalisque angusto-lanceolatis. , In ericetis pinetisque colliculosis sterilikus pässim, Prope Driesen copiose. Aprili. oo Radix simplex aut multiceps, peduneulos 110 emit-

iens, Pedunculi radicales involuerati, Horentes aphylli 2-6 Uncjaleg, fruclificantes 2-—2 pedales, basi foliosi, apice ere- N vo laxiusculi. Folia ternata subvillosa, foliolis omnibus . Sesällibus vel breviter, vel tenminalibus longinseule-petio- } Ir BQ, 25 Hefe, 1 4

164

latis, subrotundo-cunealis, membranaceis, profunde 2—3- Gdis, laciniis 2 Ater incisis passimque subserratis, inci- suris angustius vel Jatius lanceolatis, rarius ovatis, acu- minatis, rectis aut subfalcatis aut in 2. nonnunquam evi- denter falcatis. Petala 6, non frequenter 5, 7, 8, aegua- ha, elliptica, obtusa s. acutiuscula, vel ovato -lanceolata, patentia, amoene-violacea aut lilacina; in »d. angustius- lanceolata, utxinque attenuata, dilatiora, externe cum in- volucro cano-villosa.

9. Pursatıua intermedia, foliis ternatis, foliolis subeo- riaceis, terminalibus longius petiolalis, subprofunde 2—3- fidis, lacintis serralo -incisis.

Cum antecedente et subsequente sparsim.

Radix simplex aut superne subramosa, pedunenlis 1-3. Pedunculi florentes aphylli vel basi subfoliosi. Fo- lia ternata subvillosa: foliolis lateralibus sessilibus s. bre- vius peliolatis, terminalibus petiolatis, petiolo 2 —— 12 lin. longo, subrotundo-vel obovato-cuneatis, nonnullis saepe per hiemen servatis, magis minusve profunde 2 3 die, a cini.s bis terve incisis subserratisque, vel nonnisi ineisis, ve subserratis: ineisuris late-lanceolatis, acuminalis, vel ovalis aculis reclis. Petala fere aequalia, elliptica aut sublanceo- lata, patentia, pure lilacina, violacea, vel raro coerulea, &&- ierne cum involucro cano vel flavescente villosa.

. 3 Prusamıua vernalis Mil. (Flora berol. a Schlech- tend. P. 1. p. 298., Rebent. prodr. 0. Neomarch. p- 2, sub nom. -Anemone.)

P. foliis pinnatis ternalisque, foliolis coriaceis subpt funde 2 —3 fidis, laciniis serrato-incisis.

a. pinnata, foliis summis pinnatis. - b. ternata, folis summis tematis, foliolis terminalibus longius petiolatis.

In sylvis acerosis et ericelis non frequens, eircum Driesen copiosissima. Apıili, Majo.

165

Radix simplex s. multiceps, pedunculos 4 —7 profe- rens. Pedunculi florentes 2 -—5 unciales basi Toliosi, fru- cüficantes 3— 1} pedales, apice erecto-laxiusculi. Folia pinnata pilosa, vel iernata et pinnata, passim omnia ter- mala, pinnis bi-rarius subtrijugis cum impari, lateralibus sessilibus v. breviter, terminalibus brevius vel plerumgue longius petiolatis, subrolundo- aut obovalo-cuneatis, sem- pervirentibus, plus minusve profunde 2— 3 fidis, laciniis aut bis terve incisis subserratis, aut incisis, aut subserratis, ineisuris latius lanceolatis s. ovalis, acutis, vel obtusiuscu- is, reclis. Peiala 6, rarius 5, 7, 10, biserialia, patentia, exteriora angusta, lanceolata vel elliptica, obtusa s. acuta, interiora fere duplo latiora, elliptica- vel obovata, aut‘ emar- ginala, aut truncata, acuminibus: brevibus obiusis,. haud frequenter subacqualia, colore maculoso, alba, coerulescen-

ta, subvioJacea, varie rubra et purpurea, exieme cum in- '

volucro ex rufesconte vel flavescente yillosa. -

4. Pursarııza propingua, foliis pinmatis, foliolis 2—3 Reis c, impari subhyalino-relieulatis subpartito multifidis, Iaciniis anguste lanceolatis. .

In pinetis ericetisgue collien.usis inuscosis subfrequens Pfope Driesen. Apnili, Majo.

Radix fere semper simplex. Pedunculus florens .aphyl- lus vel basi folis aliquot novis cinelus, apiee erecto Ia- %useulus, Tolia pinnata subvillosa, pinnis 2—3 jusis Cum impari, sessilibus vel subpetiolatis, decussive pinnati- Partis; Tacinlis aut integris aut fissis, angusie- vel lineari- Imneeolatis, acuminatis, rectis. Petala 6, subaequalia, ellip- Ho, Patentia, inamoene dilute violacea s. rubella, externe Cum involucro eano- vel Havescente villosa.

5. Puzsarıra onlgaris Mil. (Flor. berol. a Schlech- tend, P. 4, P. 298. Rebent. pr. fh neom. p. 289. sub nom.

emon, Puls.) . P. folis pinnatis, foliolis 3 jugis cum impan deeus-

166

sive pinnatipartitis, lacinüis summis lineari-incisis, petalis patentibus apice rectiusculis. a. amoene, pedunculo laxiuseulo, staminibus petala ma- jora dimidia non superantibus. b. inamoena, peduneulo cernuo, staminibus petala sub- minora dimidia subsuperantibus.

In campis sylvestribus exaridis collibusque aprieis Schlechtend., Rebent., in ericetis pinetisque colliculosis siceis prope Driesen passim. Aprili, Majo,

Radix mazima ex parte simplex. Pedunculus florens 3— 5 uneialis, aphylkıs, vel foliis nonnullis junioribus eireumdatus, fructifieans 3 12 pedalis.

Folia subvillosa, foliolis hyalino-subreticulatis, lacniis superioribus integris, inferioribus 2 5ies incisis, incisuris subulatis, linearibus, vel rare lanceolalis, acutis. Petala 6, subaequalia, ovato-lancrolata, vel elliptica, obtusa aut acuta, dilute vel saturate violacea, in 5. coloris maeulosl, externe cum” involucro cano-villosa.

6. Puisarıuza affinis, folis pinnatis, foliolis 3—4 ju- gis eum impart, laciniis summis lineari-incisis, pedunenlo cernuo, petalis patulis siamina superantibus apiee subre- flexis.

a. superior, foliolis pinnatipartitis, pedunculo laxiuscule, petalis majoribus elliptieis,

b. graeilis, foliolis pinnatipartitis, involucro elongato;

- peduneulo tenui laxo, petalis minoribus oblongis-

«. inferior, foliolis sub 4 jugis, bipinnatiparütis, P& talis ovatis abbreviatis, pedunculo cernuo.

Cum priori et sequente in pratis sylvaticis.

Badix simplex aut ramosa, 1-—5 pedunculos eflerens- Pedunculi florentes basi subfoliosi. Folia pinnata, subvil- losa, foliolis simpliciter vel duplieato -decussive pinnatiparik tis etc. ut in anteced.; incisuris reclis vel passim falcatis. Petala patula, majora minora, ovata s. elliptica, obtus®

167

vel oblonga, coerulescenti vel nigrescenti violacea, interne Iuteola.

7. Pursarııa pratensis Mill. (Rlor. berol. a Schlech- tend. P. 1. p. 299., Rebent. prod. fl. neom. p. 240. sub. nom. Änemone.)

P. folis pimnatis, foliolis 3— 5 jugis enma impari, la- dnüs summis lineari-ineisis, peduneulo nutante, corolla subeylindracea genitalibus repleta, petalis apice reflexis.

a. vulgaris, flore subeylindraceo, incisuris foliolerum k- neari-lanceolatis.

b. eylindriflora, flore cylindraceo, incisuris foliorum subulatis.

In collibus aprieis graminosis sylvatieis frequens et

b. praesertim in ericetis siceis prope Driesen. Majo.

Radix simplex vel ramosa, pedunculis 16. Pe- dmeuli florentes basi subfoliosi. Folia pinnata subvillosa. foliolis ete. P. affinis eonsimilibus, ineisuris rectis vel in- terdum faleatis. Corolla plus minusve eylindracea, genita- fia arcte eingens. Petala elliptica, ovata vel ovato-oblonga, Oblusa, retusa aut emarginata, dilute vel nigricanti viola- «ea, vel varius rufa, apice reflexa, interne praesertim ver- sus basin discolora pallida, externe cano-villosa, passim Wllosissima,

Schon ein flüchtiger Ueberblick zeigt die grolse Ver- wandschaft obiger Arten unter sich. Noch mehr findet dieses an ausgewählten Exemplaren statt und es liefse Sich mit ihnen eine zusammenhängende Reihe stufenwei- ser Vebergänge von einer Art zur andern nachweisen. Hier nur die Hauptsachen,. Am gedreiten Blatte der P. Palens verlängert sich der Stiel des ahexsten Blätichens en wenig, etwas mehr bei der intermedia, wird jedach bei dieser noch nicht völlig zum gefiederten Blatt, und, ob- Sleich P, vernalis ternata fast auch solche Blätter hat und zuweilen einige Jahre behält, so werden sie doch endlich

168

gefiedert und dies wie ihre Substanz entscheidet die Art, Die 2- und beinahe 3 jochigen Blätter der P. vern. pin- nata verlängern sich in der folgenden zu wirklich 3 jochi- gen und ihre Einschnitte werden liefer und schmaler, {welche letztere beide Eigenschaften , so wie das mehr oder weniger Behaarte, als sehr veränderlich, gleich der verschie- denen Färbung der Blumen, nur sogenannte Abarten bil- den würden,) nähen sich also sehr denen ven maiıcher P. vulgaris, die nur noch in den folgenden etwas an Länge, Breite und feinerer Zertheilung zunehmen. (An den dıei letzten Pulsatillen habe ich nie mehr als 7—9 Blättchen an einer Blatte, deren oberstes dann gewöhnlich das grö- fsere ist, bemerkt.) In den jungen Pflanzen entwickeln sich die Blätter zuerst einfach ganz, nachher gelappt, ein- geschnitten, alsdann gedreit, einfach, gefiedert ete., so, dals sie bei der P. pratensis alle Stufen durchgehen. Nicht minder sind diese Uebergänge bei den Blumen. Die un gleichen Kronenblätter der P. vernal. werden bisweilen fast gleich und die der P. patens, vulgaris und interm. un gleich und können alsdann nur durch die Farbe unter- schieden werden. Der allmähligen Annäherungen der Biu- men von P. vulg. zur pratensis giebt es in Menge.

Um nun wenigstens anzudeuten, dafs die Natur hier nicht sowohl Arten, als vielmehr eine innigst verbundene Reihe von Pflanzen, bildete, fügte ich noch 3 Verbindungs- arten, die Lücken zwischen den alten auszufüllen, hinzu

SALIX VIMINALIS L. et S. MOLLISSIMA .W. Sp- pl An den Ufern der Neize unter mehren Weiden, wachsen unten beschriebene 2 Arten als Bäumchen und

Stwäucher (welche in Schweden nach den Conspect. disp0% Salieum Suec, ab’ Elia Pries nur strauchartig vorkommen); exstere in Menge, letztere (ein neuer Bürger der märki"

169

schen Flor) wicht so häufig. Die Blätter der Bäumchen von beiden Arten sind gewöhnlich 2 3 mal kleiner und auch die Kätzchen nicht so grols als diejenigen der Sträucher: Nach Willdenow sollen die Haare der Blüthenschuppen bei S. mollissima mit der Narbe gleich lang seyn, die hie- sige hat sie nicht so. Dieses und dafs auch die Blätter fast kahl sind, lassen wenigstens auf eine Abart von sel- biger schlielsen. Ihre Aehnlichkeit mit der S. viminalis ist nicht Lu verkennen; sie läfst sich jedoch schon beim Blü- hen, aufser andern Kennzeichen, durch die merklich ge- zähnten, mehr kahlen, jungen Blätter unterscheiden.

Salix viminalis L. Frutex 4—-8 pedalis, ramosus, vamis superioribus luteo-viridibus vel flavescentibus versus apices puberulis. Folia anguste vel lineari-lanceolata, acu- minata, longissima, subundulata, repandula et remote glan- dulosa, basi subatienuata vel obtusa, subtus albo sericea el superne rugulosa fere glabra. Stipulae lanceolato-süb- ulatae, subintegerrimae. Amenta masculina diandra, foe- minea stylis magis minusve elongatis, stigmatibus lineari- bus, squamis subovatis villosis, villis synama duplo Ion- &löribus el germine ovato acuminalo subpedicellato sericeo brevioribus, idve subaequantibus.

5. Arbuscula 8 12 pedals, cortice tronei cano-sub- wubescente. Folia sublonga, bası atienuata. Stipulae su- bulatae, Amenta focminea villis squama duplo - triplogque longioribus ei germine cum stigmate brevioribus, vel id subsuperantibus.

Saliz mollissima W.? Frutex 3—6 pedalis, ramosus, "mis superioribus ut in viminali. Nolia subanguste vel ineari- Tanceolata, acuminata, longa, glanduloso-serrulata At superficialiter crenulafa, utringue viridia, fere gläbra, vl praesertim subtus, passim (non semper juniora) uirin- j We cano-pubescentia, hast subattenuata vel obtusa. Sti- Pulae lanceolatae, serrulatae.e Amenia mascula diandra,

170 ——

foeminea, siylis subelongatis, stigmalibus linearibus, squ- mis obovatis villosis, villis squama longioribus et germire ovato acuminato subsessili sericeo brevioribus.

5. Arbuscula 8-— 12 pedalis et altior, cortice truni eano vel subrubello, Folia sublonga anguste lanceolatı, juniora subtus puberula, dein utrinque fere glabra, basi a; tenuata. Stipulae subulatae subserrulatae. Amenta foem. villis squama duplo longioeribus et germine brevioribus.

Charact. essentialis. 2

1. $. viminalis L. folis anguste vel lineari Ianceola- tis vepandulis basi obtusinsculis subtus albo sericeis, pilis squamarum anenti foeminei germine brevioribus vel longe id superantibus.

a ruticosa, foliis longissimis basi magis obtusis, pilis germen subaequantibus.

b. arborea, foliis sublongis basi attenuatis, pilis ger- mine longioribus,

2% $. mollissina W.? foliis subanguste vel Year lanceolatis serrulatis hası obtusiusculis subtus subpubescen- bus, pilis squama amenti foem. germineque brevioribus.

a. fruticosa, foliis longis subangusto - vel lineari - Ian ceolatis basi magis obtusis.

b, arborea, foltis suklongis angusto- -lanceolalis ubingue altenuatis.

' 171

Ueber den Pollen der Dipsaceen, vom Dr. F. G. Bartling in Göttingen.

Bei einigen im vergangenen Sommer angestellten Un- tersuchungen über den Blüthenstaub mehrerer Pflanzenfa- milien habe ich Gelegenheit gehabt, eine, so viel mir be- kannt ist, bis.jetzt noch nicht wahrgenommene Erschei- mung am Pollen der Dipsaceen zu beobachten. Es scheint mir nicht überflüssig, dieselbe mitzutheilen, wenn gleich nur mit wenigen Worten, und mehr um jene Erscheinung der Aufmerksamkeif der Botaniker zu empfehlen, als um die Forderungen der Wissenschaft zu befriedigen. Zu ei- ber gründlichen Darstellung des Phänomens und um et- waige, Folgerungen aus demselben zu ziehen, scheinen mir die angestellten Beobachtungen noch nicht hinreichend,

Am 22. Juli untersuchte ich den Blüthenstaub von Scabiosa caucasica M. Bieb.: er bestand im trocknen Zu. stande aus einzelnen weifslichen, xundlichen oder undeut- lich dreieckigen, linsenförmig zusammen gedrückten, glat- ten Bläschen, die durchaus nichts eigenthümliches erwar- ten hefsen. Um das Aufspringen dieser Bläschen und die ' Art und Weise, wie der befruchtende Dunst aus densel- ben hervortritt, näher kennen zu lernen, feuchtete ich sie (sie waren aus einem sich grade öffnenden Staubbeutel genommen), mit reinem Wasser an, worauf sie wenige Se- kunden nachher, wie dieses bei sehr vielen-Gewächsen der Fall ist, -ihre Gestalt eiwas veränderten und die eines Sleichseitigen Dreiecks mit abgerundeten Ecken annahmen. Während ich mun fortfuhr, diese Veränderung sorgfällig Zu verfolgen, wurde ich, ebenfalls nur wenige Sekunden Später, plötzlich an jeder Ecke einen kleinen, rundlichen

Rai.

172

wasserhellen Höcker gewahr, den ich an trocknen Bläs- chen durchaus nicht bemerken konnte und der sich schnell, gleichsam hervorschielsend,zu einem cylindrischen, stump- fen, wasserhellen Fortsatz ausbildete, während die Ecken selbst sich mehr abstumpften. Es erreichten diese Fort sätze gewöhnlich eine Länge, welche dem Durchmesser des ganzen Bläschens gleichkam: am Grunde schienen sie mir von einer sehr kurzen angedrückten Scheide oder Ringe umgeben 'zu seyn. Das Ausströmen des befruchtenden Dunstes erfolgte nunmehr, wenige Augenblicke nach dem Hervortreten jener hornähnlichen Fortsätze, und zwar, wie ich mich überzeugt zu haben glaube, nicht aus der Spitze, sondern an der Basis derselben. Nachher behielten sowohl die Pollenbläschen, als’ auch deren Forlsätze die ange nommene Gestalt bei. *)

In der Absicht, mich von der Beständigkeit des be- schriebenen eigenihümlichen Verhaltens zu vergewissern und zu erfahren, ob ähnliches bei verwandten Gewächsen statt finde, untersuchte ich in der Folge zu wiederholten Malen den Blüthenstaub von Scabiosa caucasica, Sc. syl- valica, Sc. atropurpurea, Sc. palacstina, Sc. ucranica und von mehreren andern Arten derselben Gattung. Bei allen war das Verkalten der Pollenbläschen ganz dasselbe, doch waren die Fortsätze bei Sc. caucasica verkältails- mäfsig am längsien, auch erschienen sie am schnellsten und immer an allen drei Ecken, obgleich an der einen nicht selten früher als an den beiden andern. Bisweilen zeigte sich der eine oder der andere Forisatz gebogen oder gekrümmt, in der Regel aber waren alle gerade. Bei’den übrigen Arten waren die Fortsätze kürzer, auch rschienen sie später und nahmen nicht so schmell an

*) Noch jetzt sche ich an. dem im Sommer untersuchten Blüthen- staube jene Fortsätze unvorändert; sie ziehen sich also mach dem Ver kuste des befruchtenden Dunstes nicht wieder zurück. B.

173

Länge zu. Bisweilen blieben sie sogar an einer oder an zwei Ecken ganz aus, was indessen von der unvollkomme- nen Ausbildung des Blüthenstaubes hergerührt haben mag. Bei Scabiosa sylvatica waren die einzelnen Bläschen eben so oft viereckig als dreieckig: im ersten Falle zeigten sie auch vier Fortsätze, selten jedoch alle gleich entwickelt.

Ich bemerke noch, dafs bei allen untersuchten Arten der befruchtende Dunst nur aus den Pollenbläschen aus- strömte, aus welchen die Fortsätze hervoriraten, dafs das Aussirömen nie eher statt fand, als bis wenigstens ein Roıtsatz sich vollkommen entwickelt hatte, dafs der be- fruchtende Dunst immer nur an dem Grunde eines einzi- gen der vorhandenen Fortsätze, nie an einer andern Stelle hervorquoll, dafs die Pollenbläschen, an denen die Fortsätze überhaupt nicht bemerkt wurden, sich gar nicht öffneten, und dafs nach dem Ausströmen des befruchtenden Dun- sies keine weiteren Veränderungen und namentlich kein weiteres Hervortreten der unvollkommenen oder ganz zu- rückgeblieben Fortsätze erfolgte. Im trocknen Zustande, selbst zwei bis drei Wochen aufbewahrte Pollenbläschen, erlitien nicht die geringste Veränderung» sie zeigten in- dessen alle erwähnten Erscheinungen, sobald sie angefeuch- . tet wurden, nur ging alles merklich langsamer von Statten. . Göttingen im December 1897.

|

174 Se

. Observationes in siructuram Algarım auetore

C. W. Eysenhardt,

dum vivebat Botaniees Professor Regiomontanus

(Fragmenta & schedis derelictis.)

FUCUS FASTIGIATUS.

(Observatus diebus 6. et 10..Aug, 1821 ad Kraxtepellen.)

Forma externa noia.

Color fuscus, interdum in rufescentem, purpurascen- tem, olivacenm, et virescentem transiens. Apices Trondis pallidiores, magis diaphani, pars inferior nigrescens. Spe cimina nonnulla hujus Fuci per noctem in vase (Teller) aqua marina repleio servala suni; aqua maleriem colo- xantem nullam exhausexat,

Structura interna. In laminis horizontaliter sectis medium tenebat mucor pallide griseus, inaequalis, lineolis punclisque obscuris irregularibus, structura haud patente- Interdum cellulas parvas irregulares angulatas septis dupliei- bus hoc loco observavi, quarum interstitia pellucida erant: eellularum cavum autem mucore obscuro replebatur, in quo rarius sporulas circiter quatuor rotundas appressas sub lente satis augente evidenler distinxi. In laminis secun- dum Fuci longitudinem seclis structura mediü clarior erah; lieet elaritas sımma desideraretur. Cellulas hoc loco invenl, guarum diameier longitudinalis transversalem triplo qua druplove superabat. Parum angustiores videbantur, quam cellulae laterales vesieulares, de quibus postea disseriuruß, porro iregulares, anulatae magis, quam rotundatae, et in- terstilüis angustis. Inter eas haud frustra quaesivi illas

' 175

cellulas minores obscuras, quarum in laminis transversalibus mentionem feci, diametro longitudinali transversalem ae- quante. Mucor pallide griseus inaequalis totum laminarum medium, ratione in cellulas vel interstitia ut videbatur nulla, tenebat, quam claritatis non sufficientis causam habut. Sie Fuci media pars. Ad latera in laminis transver. sis longitudinalibusque cellulas sat magnas inveni, plerum‘ que rotundas vel subrotundas, ideoque vesiculares, inter- dum sexangulares, diametro longitudinali transversum ae- ante, approximatas, attamen interstitis distinctis. Et eellulae et interstitia in fronde jusiore vacua videbantur,

licet mucore tenuissimo pallidissimo verisimile replerentur; .

em .in fronde adulta mucore dilute griseo repletas repe- terim. An differentia constans iuter adultam et juniorem ftondem? Inter illas saepius non deerant cellulae minores, angulatae (?), mucore obscuro repletae. Tota harum cel- Ialarum massa usque ad marginem laminae tendebat, ita autem, ut cellulae marginales omnes minores, angulatae, Mucore obscuro repletae conspicerentur, earumque parie- tes lineam marginalem ipsam (epidermidem, de qua in- fra sermo erit, disseetam} non tangerent, sed spatium telinguerent inter eam cellulasque marginäles, diametro cel- Inlarum interstitii, cum interstitiis hisce ipsis eommunicans.

Causa coloris Fuci non dissecli mucor erat (materia eolorans) ratione in cellulas earumgque interstitia habita aulla ia dispersus, ut mediam Ruci partem et cellulas ve- sieulares huic adjacentes non impleret, dilutior deinde in- &iperet, et sensim opacior factus ambitum peteret. In par- übus adultioribus usque ad epidermidem ipsam tendit, ibi- Que maximam densitatem accepit, in partibus junioribus autem brevi spatio ante epidermidem subito dilutior factus, in laminis longitudinalibus utrinque striam pallidam dia- Meiro cireiter cellulae unius; in laminis transversis autem Marginem pallidum finxit. Interdum ad epidermidem ip-

176

sam mucor dilutus denuo opacitatem assumsit, Ubique per mucorem illum, praesertim versus marginem, puncta obseura dispersa erant, quae cellularum minorum contenta esse, agnovi.

Praeter differentias jam allatas inter frondem junio- rem et adultam hane quoque me observasse credidi, quod in partibus adultis pluxes cellulae obscurae inter pel- Yucidas invenirentur, quam in junioribus; qua de re tamen postea dubius factus sum.

Memorabilem differentiam structurae internae inter frondes fuscescentes et virescentes, quae rarıores sunt, de- texi, qua de re infra.

Inter huc usque narrata ante omnia distributionem mucoris colorantis exhibeo.

Color Fuci non dissecti solammode in partibus exterio- ribus sedem habet, nec a distributione cellularum depen- det, sed ratione in has nulla per cellulas et interstitia aequali modo diffusus est. Uentrum fugit, peripheriam pe- Hit; vis ila mucoris centrifuga, quam in Algis tan saepe offendimus, in Fuco nostro non solum in mucore cellula- rum singularum, sed eliam in illa materia ad ambitum Fuci sine ratione cellularum dispersa invenimus. An tu cores diversae naturae? an connexus aliquis inter eos da- tur? Ad quaestiones has hoc modo respondeo: Cellulas ob- seuras minores inter pellucidas majores pro cellulis serius formatis habeo. Crescunt, dum mucor earum peripheriom petit: inveni certo hince inde cellulas tales media parle pellueida, ambitu obscuro. Sic ceilulae istae majores pd- kucidae oriuntur. Memorabile est, cellulas majores plerum- que globosas esse, dam opacas minores angulatas invene- Kim. Vis cenirifuga mucoris singularum cellularum in 10- üus Fuci spatio repelitur; mucor singulas cellulas, ut mihi videur, fugiens, versus ambitum Fuci colligitur; partes selinguit, tpti obediens, et mucor in cellulis denuo- oxtus

177

eundem processum semper subit. Mucorem sine ratione cellularım versus totius Fuci ambitum dispersum prius sin- galis cellulis fuisse, credo. Opinionem meam probare vi- dentur, quae de structura speciminum viridium supra no- tata sunt. Cellulae opacae erant, mucor ambitus solito dilutior. Pro metamorphosi retrograda habeo phaenome- non hoc (Hemmungsbildung, rückgängige Metamorphose), ui color mutatus optime respondet, quod ex üis, quae de colore Algarum infra dieentur, patebit. Cohaeret cum hoc, quod cellulae omnes in partibus virescenlibus angula- tae sun, cum in speciminibus fuscis cellulae minores, quas recenter ortas habeo, etiam angulatae observentur.

Crescere Fucum tastigiatum tripliei modo, ex obsexva- tionibus meis sequi videtur: formatione cellularum nova- rum inter vetustas, amplifieatione cellularum, et accessu kovarum cellularum in ambitu eodem modo, quo in Ptilota plumosa maculae novae oriuntur. Quomodo formantur cel- hulae internae? Parantur fortasse hoc vario crescendi mode vari modi forımationis ligni in fraticibus arboribusgue.

Restant adhue quaestiones sequentes: Quaenam lex diversam formam cellularım mediae parlis et ambitus diri. gt} Recte cortissime comparatur forma illa cum Fuci vesi- eulosi aliorumque structura in media parte et in Iateribus Üiversa. Cur cellulae Interales versus marginem mino- res fiunt? .

De Epidermide filisqgue confervaceis insidentibus. Speeiminibus nonnullis fila brevia confervacea inside. tant, quae ut ex observatis patet, non pro Üonfervis Parasitieis, sed pro Fuci partibus habenda sunt. Fila Sant quanta vidi secunda (unilateralia) simplieia, aequa- la, articalis veris spurisve nullis (semel specimen Ki fendi articulorum spuriorum vestigiis) , mucore pallido SPoris nullis repleta, diamelro cellulae uniuseujusvis Marginalis, filis confervaceis Fuci vesiculosi crassiora.

178 |

Orige in speciminibus a Fuco solufis facilis incelleetu Inveniebantur enim epidermidis partes solutae, cui fila in- | haerebant. Epidermis pallida, poris aliisve organis desii- tuta, praeier papulas dispersas, mucore nigrescente reple- tas, quarum diameter. diametrum cellulae ad ambitum Fuei jacentis pluries superabat, Ex apice papulae uniuscujus- | que filum unicum originem duzit, ita ut fili cavum ai papulae filique membrana epidermis continuatio esset. M- nus evidenter sed simili modo omnia haec in Fuco ipso epi- dermide non. soluta conspiciebantur, papulae in superficie sursum versa ut maculae nigrescentes in fundo pallidiore sese ostendebant. Fila igitur non e cellulis marginalibus originem ducunt (quod diameter suaderet) sed ex epider- mide et mucore illo, qui sine ralione cellularum versus ambitum Fuci tendit, in papulis condensatur, ibique colo* rem obscuriorern induit.

Papulae et in extremitatibus et in partibus adultioribus Fuci, fila ipsa rarius in hisce,. plerumgue in illis obvia erant; fortasse fluetu aquarım destruuniur.

(Hoc adhuc invesigandum est, an papulae partium adultiorum re vera papulae filorum sint, qua de re autem non dubito.) .

Pili plantarum perfectiorum’ cum fillis istis unius in- dolis esse videntur, ita ut ea illorum gradum evolutionis inferiorem constituant, ut tota Alga plantis pexfectioribus evolutione antecedit. Quod Fucorum fila confervacea ma- gis extendantur, quam pili plantarum, nemo mjretur, qui ea, quae de diversa evolutione plantarım earumgue par tium in aqua vel in aäıe degentium dicentur, mente er cumvolverit. |

Quomodo autem fila ipsa Fuci fastigiati evolulione p2- rata sunt? Quinam est modus evolutionis? Quaenam est causa occasionalis, quae filorum ortui ansam praebet? An fluctus aquarum? Status filorum unilateralis, sin en

esse

179

esset, cum momento hoc causali bene conveniret,: A Alis Faci vesiculosi fila Fuci fastigiati. differunt diametro majori, absentia geniculorum, colore, ortu ex epidermide. - Diver- sae naturae igitur videntur.. An pili plantarum simili mode inter se differant? , j

Cave'ne Confervas, re vera, parasitice Fuco-insidentes em filis istis confervaceis confundas. Ceramii foreipati specimina parva Fuco nostro inhaerentia ab initio- pro filis istis magis evolutis habui; sed modum evolutionis avide quaerens mox erroris mei cerlior factus sum.

Locum Fucus fastigiatus inter Fucos rubros prope Sphaerococeos cauliformes (Sphaerocoecos veros) habet. Pretifiestionem quidem nondum. vidi; cum illa Sphaero- ocreorum 'tamen sam congruere, persuasüs sum. .

Lapidibus inhaerens Fucus fastigialus, in litteribus Rostris non provenit; a mari ventis agitato ejicilur. Fre- enter conchylia ei inhaerent; suceinum a mari ejectum Plerumgue ab ee involutum est.

ADDENDA.

, Coloris varjetates plures in uno eodemque specimine, mo in uno eodemque ramulo obviae; colorem virescen- tem ipsum in eodern ramulo cum rufo, fuseescenie, brun- "eo alternantem vidi. Partes fusceseentes brunneae vixes- “atibus parım angustiores videbantur-

. Quae ‚de struetura Fuci fastigiati supra dieta sun, iR speciminibus fuscis 'observavi; purpurascentia forsitan Pomiscue investigavi, cum in coloris varielates serius Intentionem habuerim.

In speeiminum virescentium Jaminis transversis invesüi- RR, 2 Halt, 15

180

gandis memorabilia haec diserimina inter structuram fusco- rum ef virescentium partium reperi.

Maximam partem laminae massa cellularum in axi posita tenebat. Cellulae sat magnae subsexangulares, valde opacae, iniexstitiis pellucidis (parietibus duplicibus), sine regula positae. In laminis nonnullis earum inter- mediae alque extremae vix discrimen mihi offerebant; in aliis cellulae intermediae extremis plus minus minores erant. Etsi eellulae singulae ommes seınper maxime opt cae viderentur, iotam tamen cellularum massam vel ubi- que opacitate aequali, vel' exiremam intermedia opaeiorem reperi. Ab hisce cellulis in axi positis cellulae versus ambitum jacenies bene dislinetae erant, Cellulae parvae, angulatae, opacae, interstitiis dilotis (parielibus daplicibus), e regione axis ad ambilum ul radii positae, Positioni huie cellularum easıum dimensio saepius respondehat, ita ut diameter e centro ad peripheriam diametrum trans versum süperaret.

In illa cellularum massa ad axin posita, praeter. ma- teriam opacam singularum cellularım, coloraniem mucorem non obseryayi. 'Spatium autem quod cellulae ad ambitum jacentes accupabant, mucor colorans replebat, ratione in cellulas earumque interstitia habita nulla, aequalis, ad ambitum quoque tendens, ibique vel non, vel parum 0p%* eior quam versus cenirum. Stria pallida illa ad ambitum in alteris laminis non conspicua, in alteris notata.

Cum: laminis hisce ex virescentibus speeiminibus alias eomparavi, quas ex eoründem speciminum partibus rufo fuscescentibus (ambos colores in eodem ramulo allernan- tes obvios esse, supra dietum est) simili modo transvers secueram, Ex cellulis ad axin intermediae ab exterioribus bene distineiae erant. Intermediae minores, sparsae, ©% rumque massa tota dilutior, minus clara. Exteriores ut

181

et cellulae versus ambitum characteres supra dietos ser- vaverant. Mucor colorans ad.arabitum condensatior (opacior) mihi visus est, quam in ulla lamina partium virescentium, margine pallidiore subeonspicuo. Habemus igitur hie massas cellularum tres facile distinguendas, quas cum illis, ex ramulis fuscis supra descriplis comparemus. Primum eellulae intimae, parvae, opacae, ängulatae, sparsae, tela Struclurae incertae interjecta, qua massa tota admodum pallida apparebat. Respondent cellulis intermediis ramu- lorum fuseorum oblongis pallidis, cum minoribus opacis änterjectis. Serius formatae videntur, cellulis majoribus, quas in [peciminibus virescentibus saepius totam mediam parlem tenentes distinxi, versus ambitum pressis. Sequi- tur altera massa illam eircumdans cellularum magnarum, Opacarum, angulatarum, cellulis. suppellucidis. vesicuları- bus respondentium. Opacas eas esse et angulatas, cum in speciminibus fuscis subpellucidae et plerumgue vesieu- lares sint, pro re memorabili habeo. Denique ad ambi- tum massa pallidior (ob majora interstitia?) cellularum Opacarum angulatarum, quae radiatim dispositae sunt. Re- spondent in ramulis fuscis cellulis exiremis, quas ut se- Paraları massam supra non distinximus. ö

In investigandis parübus frondis virescentibus duplices llularım parietes non solum eo formari mihi visi sunt, quod cellularum singularum parietes se invieemn non tan- &erent, sed quod materia obscura cellulas replens non ad rum parietes ipsos tenderet, subsexangulare spalium fimen cellularum formae respondens, impleret. Quod Aulem repetita obseryatione valde eget.

15*

182

. CHORDARIA FILUM. Beobachtet Kraxtepellen, den 27., 28. und 29. September 1821.

Ich fand diesen Tang ziemlich häufig frisch ausgewor- fen am Strande, zum Tiheil mit gleichzeitig ausgeworfe- nem Sande bedeckt.

‚Aeusseres.

Der Tang bildet’ durchaus einfache, rundliche Fäden, von der Dicke‘ eines mässigen Bindfadens und einer ‚Länge von ungefähr 2 2 Par. Fuss. Beide Enden sind verschrnächtigt, das untere aber meist bedeutend stärker und allmähliger als das obere; ‘zugleich ist es dunkler und von festerer Consistenz als dieses und dehnt sich in eine kleine Schwiele oder ein kleines Schildchen aus, mit dem der Tang festgeheftet. Die angegebenen Dimen- sionsverhältnisse der Enden im Vergleich zur Mitte, erin- nern an ähnliche Verhältnisse bei Ulva intestinalis. Der ganze Tang erscheint wie aus mehreren hervorragenden Schnüren zusammengedreht nach Art eines Bindfadens Farbe schmutzig-braun, meist ins olivengrüne, auch ins rothbraune, ungleich, theilweise dem Geringelien sich nähernd.

Microscopische Untersuchung.

Die Untersuchung dieses Tanges ist um deswillen nicht leicht, weil die: dichte Masse desselben, von wel | cher die innere Höhlung (deren sogleich Erwähnung 8% schehen wird) umgeben wird, sich äusserst leicht und 50 wohl bei Queer- als bei Längenschnitten nach innen um rollt, wodurch die Längenschnitie ganz undeutlich werden und bei Queerschnitten der Umfang verdeckt wird und das Ansehn eines dunklen Saumes erhält, was mich selbst, ehe ich den Hergang bemerkte, irre leitete. Dieses Um rollen der Ränder erinnert an eine ähnliche Erscheinung

183

bei Codium. Worin es begründet, weils ich nicht genau anzugeben; dafs indels: an nichts thierisches dabei zu denken ist, versteht sich von selbst, Was über den Bau des Tanges daher gesagt wird, gründet sich auf die Be- trachtung von Queerschnitten; Längenschnitte geben kei- nen nenen Aufschlufs. u

Im Queerschnitte zeigten sich die gewundenen Erha- benheiten der Oberfläche deutlich. Sie waren durch keine Strueturveränderung des Innern angedeutet, sondern blos Ausdruck und Formgestaltung des Ganzen.

Queerschnitte aus dem mittleren Theile des Tanges unters Mieroscop gebracht, zeigten in der Mitte eine grosse, den 'Tang der Länge nach durchseizende Höhlung, Die dichte Masse, welche dieselbe umgab, bestand: aus grossen sechseckigen ungefärbien Zellen mit doppelten ‚Scheidewänden. Am innern Umfange dieser Zellenmasse schien ein grauer gleichmälsig vertheilter Schleim einen schmalen Saum zu bilden. Die Zellen erstrecken sich wahrscheinlich bis an den äussern Umfang des Gebildes. Zwar schien am äussern Umfange ein sehr breiter Saum Sleichmässig verbreiteten Schleimes zu liegen von der Farbe des Tanges, der die Zellen nicht mehr erkennen Kefs, und in dem sich eine Menge der gleich zu beschrei- benden kleinen kapselähnlichen Körper fanden. Ich &laube mich indefs überzeugt. zu hahen, dafs dieser Saum mit den darin enthaltenen Körperchen durch das Um- schlagen des Randes entstand, dals die Färbung dempach blos dem äussersten Rande zukömmt und dafs eben so die gleich zu nennenden Körperchen blos am Rande an. hefien, Ts zeigten sich nämlich von diesem ausgehend, überel] dicht an einander gedrängt, auf kurzen wasserhel- len Stielen stehende, kleine, rundliche Körper mit hellem, "ach innen und aussen scharf begrenziem Umkreise und dunkler schwärzlicher Mitte. Sie schienen die Endknöpf-

184

chen von Confervenfäden zu seyn, vergleichbar den Spha- celarienkapseln; doch habe ich niemals lange ihnen an- heftende Fäden erkannt. Einmal schienen ihrer zwei von der Spitze eines Fadens auszugehen, gabelförmig unter einander. Nicht immer hatten sie das Ansehn von Spha- celarien-Kapseln, öfters er[chienen sie als die keulenför- mig aufgeschwollenen Enden der kurzen Fädchen, gegen das Ende mit schwärzlicher Masse erfüllt, ähnlich den keulenförmigen Fadenenden an Codium. Gesonderte Spo- ren habe ich nie in ihnen gesehen. Dies und ihre Klein. heit und Einfachheit läfst sie mich nicht für die Frueti- fieationsorgane des 'Tanges halten, die doch wohl zusam- mengeseizter sind. Ueber ihr Verhältnils zu den übrigen , Theilen des Tanges kann ich um so weniger etwas ange- ben, als mir ihre Entstehung, ihr Zusammenhang mit der Zeilenmasse, u. a. gänzlich dunkel geblieben sind. -

Zwischen ihnen fanden sich auch kleine, längliche, mit lichten grauen Schleim erfüllte, und wie es schien geringelte, oder mit Septis versehene Körperchen, fast ähnlich einer Stilbospora, über deren weiteres Verhalten ich aber nichts angeben kann. -

Auch sahe ich kurz gestielte Vorticellen am Umfange des Tanges sitzen. Man hat diese doch nicht für Fruct- ficationsorgane genommen? ö

Die wohl bei allen Tangen vorkommenden freien Confervenfäden zeigten sich auch hier in Menge. : Sie et Schienen als zarte, ziemlich lange, einfache, gegliederi® Fäden, die überall an der Oberfläche des Tanges in Menge hervorsprofsten, ohne wie es schien abgesondeste Bündel zu bilden. Sie waren gröfsteniheils leer und wasserhell, an einzelnen Stellen durch eine dunkle unor dentlich im Innern zerstreute Masse punktirt, und gi chen in ihrem Durchmesser und in ihrem. übrigen Angehn schr den kervargesprofsten Confervenfäden des ‚Fucus

185

vesiculosus. Die Art ihres. Abganges kann ich nicht an- geben. Oeffinungen, aus denen sie hervorkamen wie beim Fueus vesieulosus, habe ich nicht gefunden. Vielleicht findet eine ähnliche Art des Ursprungs statt, als beim FE. fastigiatus (so dals die Wandung des Fadens Fortset- zung der Epidermis des Tanges ist), obgleich die Glie- derung und das übrige Ansehn der hervorgesprofsten Fä- den dagegen zu sprechen scheint, . » . An einem Exemplare fand ich am Umfange des Tan- ges kleine Büschel Confervenfäden anderen Anfehens, die ich ebenfalls für hervorgesprolst hielt. Es waren. kurze; sehr feine, einfache Fäden, ungegliedert wie .es; schien, mit einer schwärzlichen Masse im Innern hin und wieder umegelmäfsig erfüllt. Doch war mir ihr Verhalten nicht völlig deutlich, und ich möchte das ganze Daseyn von Confervenfäden, die von den oben angegebenen 'geglieder- ten verschieden sind, nicht als ausgemacht annehmen. - . Bei Queerschnitten sowohl als bei Längenschnitten zeigte sich in der die Mitte des Tanges der Länge nach durchsetzenden Höhlung an vielen Stellen ein zerrissenes Gewebe, weiches zum Theil das Ansehn von zerissenen Ssheidewänden hatte, und wahrscheinlich dasjenige ist, was. von vielen für Scheidewände angesprochen worden. Mityoscopisch untersucht, bestand es ans verschlungenen Confervenfäden von eben dem Ansehn und dem Durch- Messer als die äusserlich am Tange hexvorgesprofsten ge- gliederten Fäden, und ich halte es keinem, Zweifel unter- worfen, dafs ihr Daseyn in derselben, Erscheinung des Sprossens in der innem Höhlung des Tanges seinen Grund hat, als das Daseyn der Confervenfäden am äussern Um- fange desselben, Ihre Verflechtung bringl dann das An Schn eines zerissenen Gewebes oder zertissener Scheide- Wände hervor.

Queerschnilie aus dem unteru Theile des Tanges zeig-

486

ten, wenn sie nicht unmittelbar am äussersten Ende des- selben gemacht waren, die in der Mitte durchgehende Höhlung deutlich, nur wurde dieselbe nach unten zu im Verbältnifs zur dichten Masse des Tauges kleiner. Die innexlichen Confervenfäden füllten sie locker aus.

Nahe seinem unteren Ende war der Tang durchaus dicht, und es zeichnete sich die Mitte durch dunklere Färbung und undeutlichere Siructur von dem umgebenden Raume :der grölseren Zellen aus; ein Bau, welcher sich vielleicht mit dem bei F. fastigiatus, F. digitatus, und ei nigen Sphaerecoccus, rücksichtlich der von den umgebenden Zellen unterschiedenen Mitte vergleichen liels. Die Zwi- schenräume zwischen den Zellen in der dichten Masse des Tanges waren in dem untern verschmächtigten Theile desselben ungleich gröfßser, als in dem mittleren diekern Theile, und deutlich mit einem graulichen gleichförmigen Schleime ausgefüllt; die Zellendurchschnitie selbst waren wasserhell wie im diekeren Theile des Tanges, aber we niger eckig und stellten sich wie Durchschnitte von eylin- drischen Röhren dar. '

Queerschnitte aus dem obersten Ende eines anderen Exemplares zeigten wie das unterste Ende des vorigen eine durchaus dichte Masse, die Mitte dunkler und ohne erkennbare Struciur, umgeben von dem - lichten, Zellen- zaume. Die Zellen waren, wie aus dem dickern Theile des Tanges, sechseckig und einander sehr genähert, W*- durch also das obersie Ende des 'Tanges von jenem UN tersten ‘Ende auffallend verschieden war.

CONFERVA MUTABILIS.

Draparnaldia mutabilis Bory. Annal. du Mus. xI. 2 B. .

487

Batrachospermum glomeratum Jauch. tab. 12. f. 1: 4. Welche beiden Citate ich auf eine und dieselbe Spe: zies beziehe. j

Ich fand diese Alge an Steinen in.einem kleinen Wald-

Bach, der voller Moos und grolser Steine war, bei Bladow zuerst am ten Juny in ziemlicher Menge, nachher in we- ;nigen Ueberbleibseln am 14ten October. Ich untersuchte sie zuerst am 6ten Juny, nacher am 17ten und i8ten October. Die Resultate der Untersuchung sind: - Grundschleim babe ich nicht bemerkt (Oct.) Stamm

Der Stamm wird aus ächten Gliedern gebildet, die von verschiedener Länge, oft 3mal so lang als breit, bis- weilen auch nur eben so lang als breit sind. Von der Rundheit oder Plattheit derselben wird unten die Rede seyn Die Genicula sind stark eingeschnürt. Die’Wan- dung des Fadens wird, wenigstens in den gröfßsern Glie- dern, sehr deutlich duxch eine doppelte Linie angedeutet, und etwas Achnliches zeigte sich auch bei mehreren Genicu- is, wo aufser dem einfachen, das Geniculum bezeichnenden Oval, noch eine Linie queer durchlief; auch glaube ich einmal dieses Oyal durch eine doppelte Linie gebildet gesehen zu haben. Danach schiene also die Röhre (villeicht auch die Genicula) durch eine doppelte Membran gebildet zu werden. Hat der farbenlose Schleim des Innern (wenn auch der farbenlose Theil des Innern mit Schleim er- fühlt, ist) eine Membran in seinem Umfange abgesetzi? (October. }

Der grölste Theil des Innern der Glieder war farben- los, In der Mitte lief eine Binde grünen (undentlich.kör- nigen oder vielmehr kleinfleckigen Sporenschleimes, O ctio- ber; gleichlörmigen Schleimes mit einem körnigen We- sen erfüllt, ungefähr wie die Spiralen in Spirogyra, aber die Körmermasse weniger deutlich, Juny) queer durch,

188

welche sich in verschiedenen Gliedern auf verschiedene Weise verhielt: In einigen füllte sie ungefähr das mitt- lere Drittel des Gliedes aus, rechts und links an der Wan- dung desselben anliegend, ohne oben und unlen scharf und durch Membranabsatz begrenzt zu seyn. Oefters zeigte sich alsdann das kömige Wesen in ihr in Längsstreifen geordnet, deren ungefähr fünf waren (Juny). Die Fär- bung war bisweilen die ganze Binde hindurch gleich; bis- weilen rechts und links, wo dieselbe die Wandung des Glie- des traf, dunkler (Juny). In andern Gliedern reichte der gefärbte Sporenschleim nicht bis an die Wandung des Glie- des, sondern bildete einen viereckigen Flecken in der. Mitte desselben und schien zum Theil aufgelöst zu seyn; vielleicht Verderbnifs des Sporenschleimes (October). Häw fig war die Binde sehr schmal (oder schr kurz, der Länge des Gliedes nach), dabei die Wandung des Gliedes nicht berührend, und rechts und links dunkler als in der Mitte In diesem Falle erschien sie oft umgelegt, als ovaler, oder (wenn die Umlegung vollständig geschehen) als völlig run der Ring (Juny), daher die bisher so genannte Sporen- schleimbinde nicht als eine durchgehende Schleimschicht, sondern als ein im Innern des Gliedes näher oder entfern- ter von der Wandung liegenden Schleimring zu beirach- ten ist. Seine runde Gestalt spricht für eine runde Form der Glieder, und das Ringförmige wirft ein Licht auf die Genicula, in denen man analoger Weise auch keine Septa sondern blofse Ringe wird suchen dürfen. Einmal bil- dete der Sporenschleim einen gröfseren runden Flecken in dem Gliede, an einer andern Stelle einen kleinen runden Ring und in demselben Gliede ein Paar kleine runde Fleck chen; noch an einer andern war der einzelne Schleimring des Gliedes unvollständig, u. dgl. m. In diesen letzige- nannten Abänderungen war der Sporenschleim blafsgrün- Wo der Sporenschleim eine schmale Binde bildete, schiet

189

mir öfters an jeder Seite eine deutliche gesonderte Spore zu seyn, welche vielleicht mit der gröfseren. Spore in den Biegungen der Spiralen bei Spirogyra zu vergleichen seyn würde. Immer war dieselbe nicht vorhanden; in ei- nem umgelegien breit - elliptischen Schleimringe sabe ich (durch Linse No. 6.) nichts von Sporen; in einem andern umgelegten Ringe schien an jeder Seite eine solche vor- handen, so dals ich an eine optische Täuschung, durch die Lage des Ringes veranlalst, nicht glaube. Wovon geht diese seitliche Sporenbildung in den Schleimringen aus? Wird durch dieselbe eine Platiheit des Fadens (wie in den Conjugaten) vorbereitet? Oder ist eine solche schon eingetreten? Dies letztere würde dem, was früher über die muthmafslich runde Form desselben gesagt ist, widersprechen. (October.) Wie seitlich an dem Sporen- schleimringe, so habe ich auch hin und wieder, wenn ich nicht ine, in dem Geniculum selbst an der einen oder, der andern Seite, eine runde wasserhelle Spore ge- sehen, Dies würde vielleicht mit der muthmafslichen Ent- st&hung der Genicula aus dem Sporenschleim, im Stamm wohl als in den Aesten, in Verbindung zu bringen seyn. (October) Ein Paar Male nämlich schien es mir (October), als ob die Genicula in dem Stamme aus den Sporenschleim- binden (ringen) sich bildeten, so dafs in einem- langen Gliede die mittlere breite (oder lange, der Länge des Gliedes Nach gerechnet) Schleimbinde sich in drei Theile theilte, deren mittlerer das neue Geniculum bildete, und deren oberer Und unterer eine schmale Schleimbinde in jedem der bei- den neuenistandenen Glieder darstellte. Doch ist hieran wenigstens eben so‘ viel Vermuthung als Beobachtung. .

Die Aeste.

‚Die Untersuchung der Aeste war sehr schwierig. Sie Sud im Vergleich zum Stamme von schr geringem Durch-

190

messer, bildeten stärkere Büsche und schienen mehrfacher verästelt zu seyn, als sie Vaucher abbildet, und die ein- zelnen Aestchen selbst divergirten unter sich stärker und waren nicht so stark hin und her gebogen als in der Vau- eherschen Abbildung. In allem diesem standen sie also der Abbildung des Bory näher. Scheinbar traten die Aeste aus den Gelenken des Stammes hervor, bei genaue- rer Betrachtung aber nicht aus ihnen selbst, sondern unmit- telbar unter den Gelenken aus dem obersten Theile der Glie- der, so dafs ihr innerer Raum mit dem innern Raum der Glieder eommunicirte. (October) Die Nebenästchen traien wechselweise stehend aus den Hauplästen hervor, ohne dafs ich eine bestimmte Ordnung darin wahrnehmen konnte; zum Theil schien eine Diehotomie obzuwalten. Die Endi- gung der Stämme, ihre Auflösung in Endäste habe ich nicht genau beobachten können. Die Aesie waren durebweg gleich aus verlaufend, nicht eingeschnürt, wie der Stamm, und liefen öfters in feine Haarfäden aus, am häufigsten aber endeten sie sich ohne dieselben blos mehr oder we niger zugespitz. (October. Die Haarfäden nicht überall vorhanden. Juny.) Der Sporenschleim bildete inden Gliedern grüne breite queerlaufende Binden, die schmälere (kürzere) ungefärbte oder hellere Zwischenräume zwischen sich hatten. Genienla habe ich nur selten in den Aesten wahrgenommen (Juny und October). Es schien mir, als ob sie sich aus dem Rande der Schleimbinde bildeten, aus dem sie sich als eine Queerlinie absetzten, worauf sich die Schleimbinde zurückgezogen hatte. Doch ist hierbei eben so viel Vermuthung als Beobachtung. (October.) Wenn sich die Bildung der Genicula in Stamm und Aesten aus dem Sporenschleim bestätigte, so würde es an die Bildung der Ringe in den Oscillatorien erinnern, und für die An- sicht des Treviranus sprechen, welcher dıe Genieula ver? durch den Sporenschleim sich bilden läßt. Unsere At

191

sicht von der primitiven Bildung des gegliederten Confer- venfadens durch Aneinanderreihung von Sporen würde da- durch nicht widerlegt werden. BEE Unbeobacktet ist: Uebergang der Aesie in den Stamm, Entstehung der Aesie Entstehung der Schleimbinden.:

NOSTOCHIUM MUSCORUM AG. Königsb, den 16. OctoBtr 1821,

- Ich fand diese Species im Lauthschen Walde. auf Moosstengeln (Hypmum). Sie bildete. kleine Kugeln bis au ein Paar Linien im Durchmesser, bald rein. kuglicht, bald höckrig, bald etwas platt. Bisweilen hingen zwei $der mehrere Individuen zusammen,: ‚nnd vielleicht. geht &ıs Höckerige zum Theil aus dem Zusammenfiefsen meh- verer Individuen in Eins hervor, obgleich es zum Theil auch wohl durch das Aufdrücken der Moosblätichen heim Wachsen des Individuums entstanden seyn mag. Auf kei- hen Fall halte ich es für etwas Wesentliches und als Cha- tacter der Art brauchbar. Consistenz gallertarlig, ziemlich fest. Farbe grün, bald dunkler, bald lichter, gelbgrün, und schwärzlichgrün, verschieden bei Individuen einer und derselben Gröfse, . ..

Die Art der Anheftung am Moösstengel' ist mir un- bekannt. geblieben; die festsitzenden Moosblättchen waren braun geworden und schienen aufgelöst zu seyn.

Dünne- Scheibehen unters Miexoscop gebracht zeigten bisweilen eine ziemlich farbenlose, bisweilen deutlich grün- liche Flüssigkeit oder Schleim, worin Körner lagen. Diese, waren sehr klein, meist wohl kleiner als Monaden, voll- kommen zund, grün (also mit Schleim erfüllt), und rosen- Kunzlörmig aneinander gereiht ohne merkliche Zwischen "üume, doch so, dafs die vollkommene sphärische Gestalt

rt uN

\ Be

a

192

der Körner durch das Aneinanderdrücken nicht verloren . ging, es bildeten sich dadurch Schnüre, deren Lage und Verlaufnicht bestimmt werden konnte, weil sie durch den Schnitt 'notkwendig getrennt und verschoben wurden. Wabrscheinlich durchzogen sie das Ganze vielfach gewun- den, vielleicht mit Rücksicht auf die kuglichte Form des Ganzen, In den Durchschnittscheibehen erschienen sie länger oder kürzer, hin und wieder gerade, meist aber ein- fach oder mehrfach gekrümmt. In den verschiedenen In- dividuen waren 'die Körner von verschiedener Gröfse und verschiedenem Dunkel, die kleineren dunkler; ihre Größe schien mir nicht der Grölse des Individuums zu folgen. Bisweilen waren auch in einzelnen Schnüren die Körner gröfser als in anderen Schnüren desselben Individuums (doch bedarf diese Beobachiung der Wiederhoblung). 1a jeder einzelnen Kömerschnur aber waren die Körner .an Gröfse und Dunkel einander gleich, nur bemerkte ich in den Schnüren aller Individuen von Stelle zu Stelle ein einzelnes gröfseres und helleres Korn. Diese leizieren schienen in gleich langen Zwischenräumen auf einander

‘zu folgen, und etwas Wesentliches zu seyn. Darf man

dabei an die grölseren Körner in den Biegungen der Spi- ralen bei den Spirogyren denken? Sie sind weder in den Abbildungen die Vaucher vom Nostochium giebt, (welche überhaupt eiwas kleinlich sind), noch in denen des Hed- wig fl. angedeutet. j Die Farbe des ganzen Gebildes hing, hauptsächlich wenigstens, von der Farbe der Körner ab, und die ver schiedenen Nüancen in der Farbe des erstern fanden sich ‚in den. Körnern wieder, j Nur einmal 'sahe ich eine Körnerschnur sich bewe gen. Es war aber nur eine einmalige Bewegung, die ganl offenbar davon herrührte, dafs dieselbe ihre frühere Lag%

193

aus der sie durch das Messer gebracht war, wieder an- nahm.

Die Durchschnitie des Ganzen zeigten sich dürch ei- nen Linearumrils begrenzt, der meist deutlich auf eine sehr zarte, das Ganze umhüllende Membran hinzudeuten schien. Bisweilen aber schien er mir nicht ‚bestimmt ge- nug, um eine solche scharf gesondert anzunehmen.

194

Nachtrag zu der Ichthyosma Wehdemauni (s: Linnaea Bd. I. p. 671. Tab. VII.)

vom

Berausgeber.

Herr Leopold Trattinnick in Wien Oustos des k.k. botanischen Musei hatte die Güte mich darauf aufmerksam zu machen, das ein der Jchthyosma Wehdemanni ganz ähn- liches, wenn nicht ganz gleiches, Gewächs von dem Prof: Sparrmann in den Abhandlungen der Schwedischen Akademie beschrieben und abgebildet sei. Folgendes sind

die Nachrichten, welche Sparrmann Kongl. Fe 'etenskaps '

Academiens Handlinger 1776 Pol. ZXPIL. p. 30 i. 7. (Vebers. v. Kästner Vol. 38 p. 301. t. 7.) von sei- ner Pflanze giebt, welche er Sarcophyte sanguinea nennt.

„Bei tKin Ckay rivier hinter Bruntjesboogte, 300

Stunden N. O. g. O. vom Vorgebirge der guten Hoffnung befinden sich Haine von einer stacheligen gelbblumigen Mimosa; der Boden unter dem Schatten ihrer gleichsam abgeschnittenen und gestulzten Wipfel hat ein wiesen- ähnliches Grün, mehr als es sonst wohl in diesem Lande gewöhnlich ist und aus “dieser grünen Unterlage leuchtet die biuiroihe Farbe eines fleischigen Gewächses hervor, welches an der Wurzel der erwähnten Mimosen befesügt zu seyn scheint. Wurzeln also keine, sondem das 6

wächs mit seiner Substanz Parasitisch. Stengel, ein

unförmlicher, seiner Gestalt nach veränderlicher Klumper mit etwas unebener- Oberfläche, sich mehr als einen Fuss

tief unter die Erde erstreckend; er wächst hervor in mehrer®

195

mehrere unordeniliche, unbestimmie, pyramidalische Körper, welche reichlich umgeben und zugleich gebildet sind von ungefähr Zoll langen, bisweilen kantigen, fast grade auf. recht: siehenden und gleichsam abgeschnittenen unförmli. chen Körpern, welche herzukommen scheinen von nun angewachsenen und zusammengewachsenen Blumenstielen voriger Iahre. Blätter keine, aber parabolische etwas dicke, fleischartige Schuppen am Umfange, nahe bei der Erdoberfläche; sie kommen auch vermischt vor mit abge- sintzt abgeschniltenen Körpern. Blumenstiele; 4 Zoll Imge, eylindrische, dicke Fäden, bisweilen allein, oder mehrere mit einander vorbunden, mit und'zwischen den abgestutzten Körpern. Männliche Blumen sind ohne Kelch, bestehen nicht selten aus 3, öfters aus 4 tonvexen, aussen ausgehöhlien, ‚innen fleischigen Blumenblättern. Staubgefisse nicht selten 3, öfters A dicke Fäden, befes- tigt am Grunde der Blumenblätter und kürzer als sie. Staubbeitel knopfähnlich, weils. Weibliche Blumen wur- den nicht gefunden, weil im Monat Yanuar hier die Blü- ihezeit vorüber war und nur eine einzige derselben mir Verstatteie diese Beschreibung zu machen. Wenn man

in dieses 'Gewächs schneidet, scheint es nicht härter als

ein Kürbis, und ist innen, durch seine ganze Masse, von hochrother Farbe, giebt aber keine Färbung von sich.

"Der Geschmack ist trocken, nicht adstringirend, Getrock-

tet ımd dann .in Wasser eingeweicht, färbt -es dies nit rotkbrauner Farbe “und tingirt . Leinwand - etwas gelb, ‚gleich - wie ein anderer,‘ aber weisser Parasit, die Bolanophora-von der Insel Tanna in der Südsee, aber dieser leizgenammte hat einen etwas herben und ‚harzigen Geiuch und Geschmack welchen Sarcophyte nicht hat.“ Soweit. pärrmann der noch eirie Vergleichung zwischen. seiner Säreophyie und der Merytä Forster anstelli, welche AB Kae A

196

in der Anzahl der Blüthentheile, sonst aber in nichts, übereinstimmt. .

« Mein verebrier Freund in Wien glaubt nun, dafs Sarcophyte und Ichilıyosma genere und specie überein- stimmen, und theilt mir noch folgende allgemeine Be trachtungen über die parasitischen Gewächse mit:

„Ich Habe schon in mehreren Aufsätzen der Sareo phyte Erwähnung gemacht und sogar in meinem Archiv d. Gew. eine Copie geliefert, auch eine Categorie, Sareo- phytae genannt, wohin ich ausser Sarcophyte, auch Bala- nophora, Cynomorium, Cytinus, Rafflesia, Humboldis 0o- rallophyllum (lieber Corallophytum!) coeruleum, und die Aphyteja rechne. Diese Pflanzen sind phanerogamisirende Schwämme und in dieser Hinsicht gewiss in eine Catego- vie, jedoch nicht in eine Familie gehörig, in einem besondern, noch ungedruckten Aufsatze habe ich meine Ansichten über die Natur dieser Parasiten entwickelt In eine ‚Familie. kann man diese Gewächse wohl nicht zusammenfügen ohne die Analogie zu werleizen, den zw B.. der Bau einer Aphyteja ist doch von’ dem eines Cynomorium mehr verschieden, als der eines’ Caetus und einer Podalyria! In jeder der kiex ‚angeführten Gattungen ist nicht allein der ganze Habitus, sondern auch der Blumenstand und der-Blumenbau anders ‚„.in hohem Grade: ungleichartig. Hier ist eigentlich eine negalive Verwandt schaft vorhanden; denn, indem diese Gewächse von de? Familien aller übrigen ausgeschlossen werden, und.untet sich selbst eben so wenig übereinstimmen; so bleibt WS nichts übrig, als sie in eine’ eigene Categorie, als Sondexling® zusammen zu werfen, etwa wie man in einem Irrenhause die Geisteskranken zusammenbringt,. deren Manien höchst verschieden sind, ‚von denen jedoch keiner: ‚das ist, ex zu seyn vorgiebt, oder sich einhildet;‘; Auch unser Sarcophytae, oder Balanophorae Rich. ahmen auf eine ba

197

socke Weise etwas nach, was sie nicht sind, so die Aphy- tja em Hydnum, das Cynomorium eine Typha, die Raffle- sia eine Brassica capitata, der Cylinus eine Cötyledon, die Balanophora ein Arum, das Corallophyllum eine Clavaria, die Sarcophyte eine Brassica Botrylis u. s. w.

- In der That hat diese vegetabilische Verrücktheit mehr zu bedeuten, als man zu ahnen scheint: es ist keine blosse Paradoxie, es ist eine tief in der Natur gegründete Consequenz, wie ich anderswo zeigen werde.: Das Merk: würdigste und zugleich einzig übereinstimmende bei die- sen Gewächsen ist, dals ihre Blüthen und: Sexual-Organe immer sehr unvollkommen, ihre Saamen. von einer ganz andern Natur, als die Saamen aller andern Pflanzen sind, dass.sie nie’ für sich ‚allein wachsen können und tief un: ter der Erde aus den Wurzeln anderer Pflanzen hervor: Sprossen, wo man kein Einkommen des Saamens mit voller Befriedigung ‘sich denken kann. Ia ich wage es Sogar auszusprechen, dals die Saamen dieser Gewächse an. ihre Wurzeln gebracht nie keimen würden, ‘es könnte ch nur ereignen,-das die. Anlage schon früher vorhanden wäre, und ohne ‚Mitwirkung: des Saamens - entwickelt wärde; mit einem Worte; ich halie diese Parasiten für Speeifike Degenerationen jener Pflanzen, aus deren Wur- 1en sie hervorwachsen, änalog mit den Galläpleln und andern Answüchsen, die der Stich von gewissen In- Sekten oder auch wohl atmosphärische Einwirkungen Veranlassen,“ i

Was nun endlich meine eigene Ansicht über diese beiden Gewächse, oder die Abbildungen betrifft, so halte ich dafür, dass sie specifisch nicht verschieden sind, dass also der von’ mir gegebene Name wegfallen müsse. Die Sich ergebende Verschiedenheit, rücksichtlich der äussern

m, ist leicht dadurch zu erklären, dafs Sparrmann

Ur ein altes unvollkommenes Exemplar fand, dessen 16*

198

Zweige abgebissen oder abgenagt waren, (seine abgesiutz- ten Körper). Zu bemerken ist jedoch, dass Sparrmaiın nichts von dem eigenthümlichen Geruch der Pflanze sagt, dass er ferner der dunkela Blumenfarbe nicht erwähnt, doch sind dies Dinge, welche, wenn sie nicht gleich aufgeschrieben werden, sich leicht im Gedächtnisse ver wischen können. Den. Ansichten meines verehrten Wie- ner Collegen. kann. ich nur darin beipflichten, dass man die: von ihm. genannten. Gattungen nebst noch andern, zu sammen als blattlose- leischige Paräsiten betrachten könne und dafs sie nicht alle in eine Familie gehören. Dass es. aber. specifike Degenerationen verschiedener -Pflanzei seien, ist gewiss unhaltbar und durch kein einziges Far tum angedeulet, im Gegentheil sprechen: die Versuche zav Aussaat, welche Vaucher mit den Orobanchen m- stellte, ‚cher dagegen: welche Orobanchen, obwohl: sich an eine ausgebildetere Pflanzengruppe sehr ungezwungen an schliessexd, und in der Form verschieden, ‚doch aur m « ter denselben Bedingungen, wie die in Rede: stehenden. Pa rasiten vorzukömmen, und: daher:in dieser Hinsicht-völlg auf gleicher Stufe mit ihnen zustehen scheinen. "

Litteratur.

u "A. Der Deutschen. i

Flora tomitatus Pestiensis auctore Ios..Sadler etc. Pars I Monandria Decandria. Pestini 1825.

335. P. Pars. II. Dodecandria Polygamia

Pestini 1826. 398. P. 8.

. Vor acht Iahren lies der Verfasser der vorliegenden For ein Verzeichnifs der um Pesth und Ofen wilden Ge- wächse erscheinen, welches wegen der genauen ‚Angabe der Standorte und Blüthenzeit den Mangel einer ‚Localflor

lora ausgedehnt, :so_dals sie nun alle Phanerogamen des beiläufig 180 Q. Meilen grossen esther Comitats umfasst. Sieben durch ganz Ungarn ge- machte-Reisen, die Bekanntschaft mit Kitaibels 'Wer- en, Manuscripten und Herbarium, welches alles der Ver- fasser. unter Händen hat, ferner ‚die Beihülfe der übrigen Angarischen Botaniker, besonders von Lang und Rochel, 'wögen..den Verfasser der gegenwärtigen Flor, m Noten alle diejenigen Pflanzen anzuzeigen, welche als wild Wachsend in Ungam und Croatien ihm bekannt wurden. Aber es fehlen noch die-Pflanzen des ungarischen Litto- tle, welches seitdem erst wieder zu. Ungarn gekom- Men jst,. und von dem Verfasser und einigen andern forscht wurde, die Zahl dieser fehlenden Pflanzen be- äuft sich über 300 Arten. Grossen Dank sind wir für

die vorliegende Flor dem Verfasser schuldig, da sie die

49

erste ist welche uns nähere Nachricht über Ungarn giebt, und da sie überdies anf eine musterhafte Weise bearbeitet ist, so dafs sie nicht allein den Botaniker zur Erkennung der Gewächse, sondern auch dem Anfänger zum Studium der Pflanzen äusserst nützlich werden muls. Die Einrich- tung des Werks wird dies schon darthun. Einer jeden Klasse geht voran die Characteristik derjenigen natürh- chen Familien, welche mit der grölsten Anzahl ibrer Ar- ten sich in derselben befinden. Dann folgt einConspeetus generum und nun die Arten mit Diagnosen, einigen Citaten einheimischer Floristen und einer ausführlichen nach der lebenden Pflanze gemachten Beschreibung bei den neuen, mit einigen Noten bei den bekannten. Durch Unterab- theilungen ist soviel als möglich das Aufsuchen sowohl der Galiungen als Arten erleichtert. Die Diagnosen sind meu ausgearbeitet, sind ausführlicher als gewöhnlich abge- fafst und darum für ein solches Werk weit nützlicher, sie haben den grofsen Vortheil, dass sie, wenigstens in einer und derselben Abtheilung, nach den von denselben Thei- len hergenommenen Characteren anfgestellt wurden, was leider noch so wenig in den Werken der Botaniker ge schiebt ind ‘doch so überaus erleichiernd und vor Miss- griffen .sichermd wäre, Bei: dem Standorte ist Blülhezeit und Dauer angegeben. Auf die Abänderungen und Varie- täten ist alle Rücksicht genommen, -In der Vorrede zum exsten Bande wollte‘ der’ Verfasser die Gründe angeben, welche ihn zur Ausarbeitung der Flora, und insbesondere zu einer solchen Bearbeitung bewogen und eine geogn0s- tische Beschreibung der Pflanzen liefernden Gegend wat schon: fertig; ‘aber mährere Gründe bewogen den Verfas ser diese Einleitung -auch dem 2ten Bande nicht einzu verleiben, um so’ mehr :da die ganze Auflage schon ver. griffen ‚eine neue bald folgende noihwendig machte; In a nur eine kleine Anzahl von Exemplaren in das Ausland gelangte, für welches diese Einleitung gerade den meisten erihi haben imufste, . Da: nun seit dem Erscheinen des Werks noch eine Menge Pflanzen: aufgefunden "wınden; so werden die Verhältnisse derselben in pflanzgeogt“ Ih scher Hinsicht künftig nur um so genauer gegeben werden: Recht ‚sehr "wünschen wir daher, gewiss mit allen, die Bracheinung ‚dieser Angabe in einer neuen Auflage De Preis ist- billig, ‚und Druck und Papier für einen so. billl gen Preis recht gut. . ii

4

Dissertatio inaugur: medico-botanica de distribu- - tione plantarum geographica per comitatum’ Hun- ariae Pestiensem, quam- etc. etc, submittit Ioanties Heute, Hungarus Madra-Posoniensis. Pestini 1827. "80 408. ji

Diese Schrift eines vielversprechenden jungen Mannes schliesst sich an das vorhergehende Werk an, für welches es ein Supplement gleichsam liefert. Nach der Dedication an die Herrn Proff, Stein und Haberle und einer Vor- rede, worin, er die benutzien Werke aufzählt, folgt die topographisehe und geographische Beschreibung des Pester Comitats im Allgemeinen, dann eine oryeto-geognostische Betrachtung des Bodens dieser Gegend, und zwar zuerst der Gebirgsgegend, dann der Hügelkette und endlich. der Ebene, Die fliessenden und stehenden Gewässer ‚werden darauf kurz abgehandelt, weitläufiger das Clima und des- sen Verhalten in jedem Moriate. Viele PRanzen blühen besonders in.den irocknen Gegenden zweimal im. Iahr, da die häufig eintretende Sommerdürre, gleichsam einen Som- merwinter herbeiführt, und die milde, lang anhaltende, von

egen begleitete Herbstwitterung_ ein neues Hervorspros- sen 'erlaub. Gegen Ende des März blühen die ersten Prühlingspflanzen. Der Sommer ist heiss, oft trocken, ge- gen Ausgang des Juny ist die Emdte beendet. Septem-

er und October sind Regen bringend aber warm und bis zu Ende des November Kommt das Thermometer nicht bis..zum. Gefrierpunkt. Im Iamwar und Febmar herrscht Kälte und die Gewässer frieren zu, Das Mittel, zwischen der größten Wärme im Schalten (FH 28°R.) und. der gröfsten Kälte an gleichem Orte (—16°R,) ist nach Be- -bachtungen einer. Reihe von Iahren -}-6° R.— Es werden nun die Verhältnisse der ganzen Pflanzen Menge . Sieser Gespannschaft (in runder Zahl 4400 Arten) zu de- "en von ganz Ungarn und Croatien, den Carpaten. ange- jeben, so wie die Verhältnisse der auf verschiedenem Rodenarten vorkommenden Pflanzen; das Verhältnifs der Gat- tungen zu den Arten, in. ganz Ungarn = 41:5, 12, im Poster Comitat 1: 3,97; in den Carpaten = 1: 3,04.

S folgen die Angaben der Verhältnisse der einzelnen Fa- hillen Zur ganzen Vegstations-Masse; zu bedauern ist, dafs die Zahlen, welche diese Verhältnisse ausdrücken, durch

42

schlechte Typen so ungenau gesetzt sind, dafs es schwer wird sie. mit Sicherheit zu benutzen, weswegen wir eie hier nieht aufführen mögen, da wir ja auch eine ausführ- lichere. Arbeit über diesen Gegenstand hoflen können. Endlich macht die Aufzählung vund Beschreibung derjenigen Pflanzen, welche in der Flora Pestiensis von Sadler noch nicht enthalten sind, den Beschlufs. Es sind dies folgende: Feronica montana 1.; Polycnemum Heuffelii Lang, foliis Altformibus . subspinosis 'confertis reclinatis, eaule erecto ramoso puberulo viscido. Lang Syll. pl. p. 219. In sylvis 'collium arenosorum. Seirpus Tabernaemontani Gmel.; Scirpus pungens Vahl; Sc. Michelianus L.; Agro- stis stolonifera L.; Agr. canina L.; ira _cespitosa I; 4. caryophyllea L.; Hierochloe borealis R. Sch.; Poa pilosa L.; Galium sylvaticum L.; Carum Carvi I; Salsola Soda L.; Linum_perenne L.; Rumes maritimus L.; Chlora perfoliata L., Perbena supina L., Isatis praecos Kit., Malva borealis Wallm., Zrifoliim. siri- etum L., Tr. angulatum Kit, Tr. difusum Ehrh., Tr. vesiculosum Sant., Aieracium dubium L., ‚Scorzonera Baora Jacq., Chrysocoma villosa L., Artemisia salina illd.,: Carex virens Lam. DC., Carex schoenoides. Host, b, rivularis. Schk., Car. supina Willd., ‚Car. Au- milis Leyss., Car. ericetorum Poll, Car. nutans Host, Car. fulva Good., Car. distans L., Cares flanescens Host,, Car, agastachys Ehrh., Betula alba. In

Die kryptogamischen Gewächse mit besonderer Be- rücksichtigung der Flora Deutschlands und der Schweiz, organographisch, physiologisch und sys- tematisch bearbeitet von Gottl. Wih. Bischoff Dr. pbil, Privatdoc. etc. Erste Lieferung: Cha reen und Equisiteen mit fünf ‚Kupfer- und einer lithographirten Tafel. Nürnberg bei Schrag. 1828. #0: auch unter dem besondern Titel: Die Chareen und Equiseteen organographisch, anatomisch, phy- gplogisch und systematisch bearbeitet von Di. @. W. Bischoff etc. X. u. 60 8.

Dedication den Brüdern Nees von Esenbeck. Vorrede Der Verfasser will in diesem Werke eine ‚Zusammenstel lung des Wissenwürdigsten aus dem ganzen Gebiete der

43

Kryptogamenkunde auf ihrem jetzigen Standpunkte geben, da es Kein Werk giebt, in welchem dies enthalten sey, und der Mangel eines solchen beim Unterricht fühlbar wird. Der Verfasser hat selbst Untersuchungen angestellt, um bei den nicht selten vorkommenden Wiedersprüchen aus eigener Anschauung eine Lösung zu versuchen. Er hat die Abbildungen, welche wegen der’ Kleinheit. der Theile nöthig sind, zum Theil selbst nach der Natur 'ent-

worfen, da aber durch diese das Werk auf einmal erschei- :

nend zu kostspielig werden würde, so soll es in 10 Lie- ferungen erscheinen, von denen die ersie vorliegt, die Xe die Rhizocarpen und Lycopodeen, die $te die Ophio- glosseen und Farren, die 4te die Lebermoose, die 5teMoose, die: 6te die Flechten, die 7te die Algen, die $te und Sie die Pilze und die A0te die allgemeine Debersicht der krypt. Gw. als Einleitung für das ganze Werk nebst dem Ke- gister enthalten soll. Der Verf. beschränkt sich mehr auf die deutsche und schweizer Flor, für deren Gattungen er auch die Characiere angeben wird. Die verschiedenen Gesichtspunkte, aus welchen die Familien betrachtet wer- den, sind: 1. Allgemeiner Character. 2. Vergleichende Zu- sammenstellung mit andern Pflanzenformen. 3. Aeussere Drgane, 4 Anatomischer Bau. 5. Eintwickelungs- und Lebens - Geschichte. 6. Vorkommen und geographische Verbreitung. 7. Chemische Bestandtheile. 8. utzen und Gebrauch. : 9. Fossile Ueberreste. 10. Litteraturgeschichte. 11. Gattungs.Uebersicht. 42. Etymologie der Gattungsna-

men. I. Charcen. Bei dieser so viellache Schriften,

und Streitigkeiten veranlassenden Familie scheinen uns die Arbeiten--einiger Botaniker nicht beachtet worden zu seyn. Sehr wünschenswerth würde es uns. scheinen in der ‚Litteraturgeschichte eine Aufzählung aller der Arbei- ten zu finden, welche über die Charen erschienen sind, statt dass wir dort nım belehrt werden, welche Stelle die Gatiung -Chara in den verschiedenen Systemen eingenom- men habe. II. Zouiseteen, "wir müssen ‚hier den eben ge- äusserten Wunsch rücksichtlich der Litteralur wiederho- len. Die deutliche und klare Vorstellung, welche uns der Verfasser von dem Bau dieser Familie gegeben hat, nterstützt durch schr wohl ausgeführle und zweckmässige Ab dungen, welche meist aus eigener Anschauung und

ntersuchung hervorgegangen sind, lässt uns wünschen,

ass wir bald mit der Kortsetzung dieses Werks 'be-

4

schenkt werden mögen, welches die Verlagshandlung mit aller Sorgfalt in jeder Hinsicht würdig ausgestattet hat.

Nova acta physico-medica Academiae Caesareae Leo- poldino-Carolinae Naturae curiosorum Tomi 8. pass IL Cum tab. aen. et lithogr. Bonnae 1827. 4to.

Praefatio.

Zur Feier und zum ewigen Gedächtnis, dass Sr.

- Mäjestät der regierende König von Preussen am 19ien Mai. das Pröteetorat der Kais. Leop. Car. Academie der

Naturforscher anzunehmen geruht hatte, wurden von den

Brasilianischen Reisenden v. Martins und Prinz Maximi-

kan v. Neu Wied die Gatlungen Friederieia und Zollernia

benannt, deren Beschreibung und Abbildung nebst der Be-

nachrichtigung des für die Academie so wichtigen Ereig-

nisses diesem Bande statt einer Vorrede vorgesetzt wurde.

Friedericia novim plantarum genus Friderico Guilelmo III. Borussorum regi potentissimo sacrum Academiae Caes. Leop. Car. Nat. Cuir. offert C. I. Ph. de Mar- . Zus ete. p VII. c. tabb. A et B.

Fridericia (Bignoniaceae Iuss.; Didyn. Angiosp-) Cal. tubuloso-campanulatus, 5 gonus, breviter dentatus, calo- ratus. Cor. hypoerateriformis, limbo 5 v. 6 fido, lacinlıs patentibus. Stam. 5tum anantherum. : Caps. 2 valvis, dis- sepimento, seminifero, : valvis contrario, tandem bipart- bilik Fructices ramosi, vieinis vegetabilibus incumbeu- tes, foliis ternatis integerrimis, florum panieulis specl0s! terminalibus bracteatis. .

„‚Fridericia speciosa Tab. A., foliolis oblongis acumı- natis planiusculis, subtus in axillis venarum barbulatis, Mi nicula pyramidali patula, calyce corollaque 5 fidis. Ya eorollis plus minus rubris aut flavis, fauce.glabris aub px bescentibus, In sylvis aboriginibus Brasiliäe tropieae: Fried., Guilelma Tab. B., folıolis ovato-oblongis bast 2" tis breviter acuminatis; saepe complicatis utrinque glaber- rimis, panicula compacta, calyce et praeeipue coralla ple-

rumque 6 fidis. In Brasiliae sylvis aesiu aphyllis por Bahiensis. . DE .

45

Zollernia novum plantarum genus Friderico Guilelmo IIT. Borussor. regi potentiss. sacrum dead. Caes. Leop. Car. Nat. Curzosorum nomine offerunt Maximilianus Princeps Wiedensis et Christ. Godofr. Nees ab Esen: beck Acad. praes. p. XIIL. ce. tubb. C. D. ze

Zollernia (Leguminosae Tuss., Trib. VIL: Swartzieae DC.; Dodecandr. Monog,) Cal, integer lateraliter fissus- re- llexus. Pet. 5 subaequalia. Stam. numero varia (9-13) hypogyna, antheris erectis Iinearibus acuminatis, omnibus complelis v. duabus saltern minoribus. Legumen stipita- tom 1 loculare bivalve oligospermum. Semina exalbu- minosa. Embryonis radieula uncinatim inflexa Arbo- tes. v. fiulices inermes, foliis simplicibus süpulatis, flo- zum racemis axillaribus v. terminalibus ‚multifloris, pedi- erllis bibracteolatis Zollernia splendens Tab. C., st- mus suborbiculatis. In Brasiliae sylvis.. Zoll. falcata

b. D., stipulis falcatis. (Krameria glabra Spr. N. Enid. % p: 157). In Brasilia ad flumen Paraiba.. en

Observations sur le Dracaena: Draco L. par Sabin Berthelot Prof. Direct. du College de L’ Orotava et du Jardin botanique eic,; mitgetheilt und mit einer "Einleitung: versehen von Dr. F. C. Mertens Prof. zu Bremen p. 773. mit Taf. 35 bis 39.

Eine sehr inieressänte Nachricht über die Dracaena a60 der Canarischen Inseln, welche uns diesen so un- geheuer alt werdenden Monocotyledonischen Baum in sei- nen verschiedenen Zusländen vor Augen führt, und uns fobachtungen giebt über seine Inflorescenz und Blumen- bildung, so wie über die Luftwurzeln, über die parasili- schen rachenbiume, so wie über einen eigenen g andulö- sen Auswuchs, welcher sich im Innern findet, Alles die- ses jst durch die bei efügten Abbildungen erläuter. Ob aber der ostindische $ nit, d schen Inseln ein und derselbe sey, wie hier angenommen wird, ist noch wohl problematisch.

Die Metamorpko Ectosperma clavata Pauch. von Franz "Unser. ee einer Mitheilung an den Präsi- denten der Academie mit Taf. XL. p. 788.

Vorwort von ©. G. Nees v. Esenbeck. In der

rachenbaum mit dem der canari- -

di

46

Abhandlung ‘wird. uns eine genaue Beschreibung _der Ectos- perma- clavata Vauch. (Conf. dilalata ß. clavata Roth) nach allen ihren verschiedenen Zuständen gegeben. Die Spitzen schwellen an, werden dunkelgrün, Ed lassen end. lich eine dunkelgrüne Kugel entweichen, welche nun als Infusorium, als Thier, lebt, sich bewegi, dann still liegt und wieder die Pflanze hervorbringt. So dass eine Pflanze Thiere erzeugt, welche frei von ihr leben, nach dem Tode aber‘ wieder zur Pflanze werden. Dieses so dargestellte Factum scheint uns jedoch no&h manchen Beweises zu bedürfen, um unumstössliche Gewissheit zu gewähren, welche wir aus der. vorliegenden Beobachtung nicht zu entnehmen vermögen, denn dass die ausgestosse- nen Kugeln eine Stunde lang sich bewegten, scheint uns noch zu wenig ihren thierischen Zustand darzuthun; sdll- ten ferner nicht auch Infusorien im Wasser gewesen seyn? u. s. w. Der Verf. bält mit Nees v. Esenbeck dalür, dass die unter Conferva dilatata Roih angegebenen Varie- täten; clavata, bursata und vesicata, nur verschiedene ‚Ent- wickelungszustände eines und desselben Gewächses seien, welcher Meinung wir beistimmen.

De: metamorphosi partium floris Tropaeoli majoris in Joe Auctor eogius Kader PR e. tab. XL p- 809. .

Ein Beispiel von rückwärts schreitender Meiamor- phose in den Blumen von Tropaeolum majus in sehr ver- schiedenen Abstufungen beobachtet, wobei zuweilen die Pistille mehr oder weniger fehlten. Als Nachtag ist eine Beobachtung ähnlicher Art von dem Prof. Th. Fr. Nees v. Esenbeck aus dem Iahrbuche der Preuss. Rhein-Un., versität 1 Bd. p. 271 segg. abgedruckt: Monströse Blü- then von Tropaeolum 'majus und Reseda. Phyteuma. Tro- paeolum majus zeigte auch die Verwandlung aller Blö- ihentheile in Blätter, welche mitunter so weit ging, dass statt der Blume ein Büschel von Blättern vorhanden wa!

\ Reseda Phyteuma zeigte theils Prolification, theils solche

Veränderungen, welche an Reseda Intela von Kops (& Linn. IL. Litt. 35.) beschrieben wurden, iheils nur en Verwandeln der Blüihentheile in grösserer oder geringerer Ausdehnung, . in Blätter, \ j

4

Artemisia glomerata Sieber, die Mutterpflanze des bar. barischen. PVurmsaamens (Sem. Cinae barb.), beschrie- ben und abgebildet von I. :B. Baika, mitgetheilt. von Fr. Nees v. Esenbech p. 823. Taf. %. .

‘Die Artemisia glomerata ist von Sieber in Palästina gefunden und befindet sich in der von ihm. herausgege- benen geirockneien Florula dieses Landes.:- Der Ver! fasser beschreibt dies Gewächs, und betrachtet es als die Pflanze, von welcher das Semen Cynae barbarieum' s. indicum ge- nommen wird und will auch noch die Art. Contra als Synonym hinzufügen, welchem jedoch in einer Anmer- kung R. Nees v. Bsenbeck wiederspricht, welcher diese von, jener verschiedene Pflanze aus Vahls Herbarium abbilden liess, Auch Art. inculta Delile ist von beiden verschieden. Die Abbildung zeigt die Art: . glomerata. in

ospen. °

Beobachtungen über ‚haerocarpus terrestris, Michel von Dr. G. W. Pe p 829 mit Taf! 44

Eine ausführliche und genaue Beschreibung und Ab. bildung des seltenen Lebermooses Sphaerocarpus terrestris, welches in grosser Menge von Alex, Braun auf einem Weinberge bei Carlsruhe gefunden. ward. Auf einer laub- attigen ziemlich abgegrenzien rundlichen Ausbreitung, erhe- ben sich keulen- oder urnenlörmige Schläuche, ‘welche sich an der stumpfen Spitze durch eine rundliche Oefinung‘ münden. Immer enthalten sie eine kugelige kurzgestielte

tucht, weiche im jüngern Zustande mit einer lortsatz an der Spitze versehen ist, wodurch sie dann einern ge- stielten Ovarium mit aufstehendem Grißel ähnlich sieht: Die‘ Saamen werden: bei der Rruchtreife schwärzlich grün, tundlieh mit rauher Oberfläche und trübem zelligkörnigem Inhölle. Zwischen den Schläuchen Anden sich rundliche Sdet mehr eiförmige Kügelcheii von zelligem Bau’ mit örheninaäse - erfüllt, welche in Häufcken' liegen und mit den Kötpem übereinstihmeit, welche Hooker bei den Tun- $ermannien unter dem Namen Randknospen abgebildet hat. Über dig: eigenthärliche: Säfte-Beilegung in. den Zellen Ger A an fe ‚Meyen p. 839. mit STaf.d..n "eo : MT ‘Der’ Verfasser beobachtete in den’ Zellen der. Valisne- "2" spiralis,.so wie in den Würzelhaaren und auch in den

48

Parenchymzellen von Hydrocharis Morsus ranae eine.deut- liche kreis- oder. spirallörmige Bewegung des Inhalts .der- selben, ‚wie es früher von vielen in den Charen, und von Corti auch in der Caulinia (Najas) beobachtet worden ist, Er besehreibt die Art dieser Bewegung auf das genaueste und macht diese Beschreibung durch die beigefügten Ab- bildungen anschaulicher, beleuchtet zugleich historisch die frühern Beobachtungen und die Missdeutungen,, welche sie erfahren haben, und. beschliesst mit allgemeinen Be- irachtungen diese sehr interessante Abhandlung.

Adversaria güsedam- in L. C. Trevirani descriptiones plantarum horti botanici VWVratislaviensis vel_ nova: rum vel minus cognitarum (Nov. det. Pol. ZIIE P. I. p. 163 segg.) p. 880. ;

, Potentilla_lineata Trev. I. c. p. 179. ist P. Siemer- siana Lehm. Cat. Sem. a. 1820. Zu Polygonum ty-

mosum ]. e. p. 177 gehört als Synonym Polygonum a6ule- atum. Lehm. 1. c. 5 a er

Abbildun, und "Beschreibung aller in der Pharmäco- poea Borussia aufgeführten Gewächse. Herauser.. geben von. E: Guimpel eic. Text von Rn F. Fr von Schlechten te. Berlin 1827. 40 von Sehle al e erlin |

Iedes Heft enthält 6 illuminirte Kupfertafeln und ‚den dazu gehörigen Text. Inhalt der drei ersten, Hefte: ‚Ar nica montana, Leontodon Taraxacum, Erytbraea Centat: vium, Valeriana officinalis, Carex arenaria,. Digitalis. pi: purea, Atropa Belladonna, Solanum ‚Dulcamara, Gratigla oficnabe, Aepiium Filix mas, Conium maculatum,, Saila maritime, ‚Achillea Millefoltum.. .Dapline Mezereum, . Cap- sieum annue, Cydonia vulgaris, Lycopodiun. elavatun. Dr. Friedrich Gottlob Haynes etc. Darstellung und

„Beschreibung der Arzueigewächse, welche indie neue preussische Pharmacopie aufgenommen. sind, nach: natürlichen. Fanulien_ geordnet und, erläutert . yon'Dr. Ioh. Briedn.. Brandt und Dr. Iol;.'Theod

49 Christian Ratzeburg, unter ‚Leitung -des ersten ‘Verfassers. Berlin 1827. 4to. Lieferung 1 u. 2.

Iede Lieferung enthält 10 Tafeln, ' Wiederabdrücke der Tafeln des trefflichen grossen. Hayne’schen Werks, welchen ein neuer Text von den Hern Verf. beigegeben ist. Diese beiden Lieferungen enthalten folgende Fami- lien: Myrtaceae, Myristicese, Santalaceae, Menisperma- ceae, Guttiferae, Büttneriacese, Malvaceae, Papaveraceae Fumariaceae, Ericeae. Die Familien also ohne Ordnung auf einander folgend.

Verhandlungen des Vereins zur Beförderung des Gartenbaues etc. Achte Lieferung. Berlia 1827. (6. Linnaea II. p. 488.) u

Der botanische Garten Sr. Durcklaucht des ‚Fürsten von Salm-Dyck nebst einigen Ideen über botanische Privatgärten. im dllgemeinen vom Fürstl. Garten- Director Funke p. 150.

Dieser lesenswerthe Aufsatz, enthält Ideen über die. Anlage der botanischen Privatgärten, welche, wenn sie. befolgt würden, einen sehr günstigen Einfluss auf die’Kennt-

iss der Gewächse haben müssten. \

Ueber eine neue Zierpflanze, Hibiscus altenuatus vom - Hofgärtner Herrn Bosse in Altenburg, mit einer (far- big gedruckten) Abbildung Taf. I. p: AM.

, Folgendes ist die Beschreibung dieser neuen Art; Mi- biseus attenuatus: folis elliptieis, longe acuminatis, basi subenmeatis, inaequaliter erenato- dentatis ,_ ulringuc sin.

tis, inferioribus Tobulis vel angulis 2 lateralibus, superiori- bus concavis, floribus azillaribus maximis, ealyce glabro, Phyllis exterioribus 19 lineari- subulalis, eaule herbaceo. gabro, simpliei. 21. Hab. in Carolina.Fl, a Funio usque ad

hiembrem, Caulis 5 7 ped. altus, herbaceus, erzetus &laber, bası H ostıs, simplez v. ramulis nonnullis. Folia elliptica et: su ovato-elliptica, ‚ad apicem valde attenuata ‚mgeque.- acuminata, inaequaliter crenato-denlata, basi Miegerrima et plerumque subeuneata, 5 neryia, ulinque glabra, opaca, subtus pallidiora , inferiora praesertim lobis

50

v..angulis obsolelis düobus praedita, superiora saepissime convexa, lamina 4-6 poll. et ultra longa, 12 3 pöll. Iata; petioli 2—3 poll. longi, teretiusculi glabri. Flores axillares, solitarii, pedunculati, Calyx glaber, exterior 12

hyllus, phyllis Iineari-subulatis. Corolla maxima, 3 oil. Toren, speciosa, petalis roseis obiusis integerrimis. Üap- sula ovata, glabra, acutiuscula, seminibus glabris,

Ableitung zur Kenntniss der einheimischen’ Gräser, so wie zu deren. Anbau, Saamengewinnung und Benutzung . als Futterpflanzen, zunächst für die Landwirthe der Herzogthümer Schleswig, Holstein und Lauenburg, ‚gesammelt und nach Mertens und Koch bestimmt und beschrieben von C. F. Hansen etc. Nebst einem Herbarium mit 65. Ar- ten getrockneter Gräser. Plön.1827, 8to XI und 320 Seiten.

Der Titel lehrt uns den Zweck des Buches. ‚Wir bemerken nur, dafs das Herbarium nicht ganz seinem Zwecke zu entsprechen scheint, da die gegebenen Exem- plare zu dürftig find, oft ist nur die ‚Spitze des Grases gegeben, so’bei Festuca duriuseula, welche wohl keiner

larnach unterscheiden oder gar kennen lernen kann. - Fe stuca loliacea ist falsch. Be

Jcones planfarum rariorum etc. auciore L. Reicheh- bach (s. Linnaea II. Litt. pag, 11.) Centuna V. tab. 461° 500. \

Folgende Abbildungen sind in dem @ten Hefte der Sten Ceriwie enthalten: 461, Senecio_delphinifohus Yıll, wohei bemerkt wird, dass die sub No. 517. dargestellte - ‚Pflanze S. anthoraefolius Presl sei. 462, Dianthus gutt? tus M. B. 463, Polemonium disseetui Rehb, 464, ‚Eu

horbia pierococca Brot. 465, Viola suavis M. B. 466, Uerinthe alpin Kit. 467, Allium ochroleueum W. Bit. 468, Primula undulata Fisch. 469, Primula venusta Host. 470, Orobanche major L. 471, Amarenthus Blitum Te 47%, Amar. spiealus Lam. 473, Amar. prostraius Ball; 474,, Amar. sylvestxis Desf. 475, Amar. reiroflexus- W, 476, 'Mlıum bisuleum Red. 477, Alliuin reclinatum Rebb: 478, 'Alltum foliosum Red. 479, Iris Pallasii Fisch. :480,

. Wahlenberg!®

51

Wahlenbergia hederacea Rehb. 481, Moroiropa Hypopitys L. 482, Monotr. Hypophegea Wallr. 483, Nepeiz ialica L. 484, Stachys maritima L. 485, Senecio artemisike- folius Pers. 486, Rumex pulcher L. 487, Rumex cordi- follus Hom. 488, Scutellaria macrantha Fisch. 489, Ca- chrys sibirica Fisch. 490, Hypericum Salicaria Rchb. 491, Polygenum Persicaria L. 492, Polygonum laxum Rehb. 493, Polygonum minus Ait. 494, Pol, Hydropi- er L. 495, Pol. lapathifolium Ait. 496, Pol. nodosum ers. 497, Cuscuta europaea L. 489, Cusc. monogyna Vahl, 499, Cuscuta Epithymum L. 500, Cusc. Epilinum Weihe. Beigefügt ist diesem Hefte ein Register der in den fünf erschienenen Centurien befindlichen Pflanzennamen.

J. Hedwig, Species Muscorum frondosorum elec. Supplementum tertium scriptum a Fr. Schwaeg- richen etc. Vol. I. tab. zen. L. illustr. Lipsiae

1827. 4to. Sectio I. Tabb. CCL CCRXV. c.

descriptionibus per eosdem numeros distinctis (s.

Linnaea II. p. 681.).

Diese Fortsetzung des bekannten He dwigschen Werkes, enthält auf 25 Tafeln wiederum 37 Abbildungen

von theils neuen, theils schon bekannten Moosen, deren

weitere Angaben wir uns, um unnöthige Weitläuftigkeiten Zu vermeiden, überheben.

Plantarum Brasiliae jcones et descriptiones etc. aucl. Pohl ete. Fasc. II. Vindobonae 1827. Fol. (s. Um. IL p. 785.). Ps

Cnidoscolus neglectus, t. 51, fol. palmalo-trilobis, lobis oblongis acuminalis, basi subemarginalis, exterioribus subaequalibus atentibus, margine dense ciliatis, subrepan-

dis, prominentiis apice breyissime selaceis supra pubescen-

tibus, subtus glabris. (Jatropba urens Hortul. artim.) Chid, vitifoluse i. 59, N 3. aut sub 5 lobis, lobis den- tatis eiliatis, intermedio late rotundato acuto, margine acute Srosso-repando, lateralibus exirorsum et ad basin latioribus, Subtus ad nervos stimuloso-urentibus (Tatropha Mill.). Hierbei werden auch folgende, “mit Diagnosen versehene

ten von Martius und andern, aufgeführt: En. ob-

tusifolius, fol. ovalibus 'oblusis crenatis glabris margine dr Bd. 25 Hof. 17

52

nervisqgue subius stimulosis (Janipha arborea Matt, keib. ex parle). Cn. pubescens, fol. ovalibus repando-erenu- latts, ‚superficie margine nervisque subtus stimulosis (Ja nipha arborea Mart. herb. ex parle), Cn. repandus, fol. ovato-oblongis, repando-angulatis, ad basin subtrun- catis, apice denticulatis, glabris, nervis inermibus (Jenipha püyllacantha” Mar herb. ex parte), En. quercifolns, ol. sinuato-angulatis, ad basin angustioribus,- sinubus sub- aequalibus , lacinüis acutis, dente prominente terminatis, glabris, subtus costis intermediis siimnloso-urenübus (ja zipha ‚phyllagantha Mart. herb. ex parte). Ci. lobatus, fol. lobato-sinuatis, basi truncatis, lobis acuminalis inae- alibus, glabris, subtus nervis intermediis stimuloso-uren- tibus (Jan. phyll. Mart. herb. ex parte), Cn. Michaush, fol. subpalmato-lobatis, lobis obtusiusculis, subsinvato-in- eisis, stimulis patulis homidissimis, eymis brevi-peduncu- latis (Jatropba Mch. Bivonea Rafın.; Jatropha urens Walt) -— Cn. 5 lobus, fol. 3 5 lobis, basi cordatis sinualis denlatis acutis molliter pilosis, stimulosis, floribus cymosıs longe peduneulatis (Jatropha urens L. et auet. plur., Ja zip a urens Poir.). Cr. osteocarpus, fol. palmatis 3— 5 lobis, lobis latis oblongis acuminatis glabris, margine nervisque ulraque pagiria stimuloso - urentibus (Jatropha Schoit Hb. Bras.), ecies dubia. On. napeifolis, (Jatropha Destouss., Jatr. aconitifolia Mill,, Jatr. Papaya Medieus). En. palmatus, (Jatropha Willd.). CR Fragrans (Jatropha H. B.) Jairopba montana Willd. non hujus generis. Physocaly.a, Cal. oyato -inflatus, subincurvatus oblique 5 dentatus, dentibus summis 2 bre- yissimis. Üor. ringens, iubus iacurvatus, ealycem superans. Iimbus planus, labiam super. 4 fid.,. Taciniis intermediis brevissimis, subrotundo - elliptieis, lateralibus majoribus; labio inferiore obcordato inflexo. Caps. elliplica acuta (Didyn. Angiosp. Serophularineae.). Phys. aurantta- eus, t. 58, fol. sessilibus ovali-elliptieis, obtusis Integer mis alternis, imbricatis glabris, calycibus aurantiaeis. Peltodor, Cal. campanulatus 5 dentatus, aequalis, denk- bus magnis apice pelaliformibus peltatis, fauce villis elause- Cor. ringens, tubus incurvus, subtus ventricosus, Jabio SU Kae fornicato, ad latera dentalo, infer. bifide. Stam- dm: sub labio superiore inserta. (Didyn. Gymnosp- jatae), Peltodon pusillus, t. 54, caule siraplict erecio, fol. sessilibus elliplieis exenatis glabris subtus PU

63

eiatis, ad nervos cauleque pilosis, involucri foliolis ovatis, basi retusis, integerrimis pilosis. Peltodon radicans, t 55., caule ramoso repente; fol. subrotundato-ovatis, basi cordalis, in petiolum decurrentibus, crenatis, pilosis, subtus villosis; involueri -foliolis cordatis, apice crenatis pilosis. Peltodon tomentosus,. t. 56., caule ramgso erecto, fol. ovalibus erenatis in petiolum decurrentibus pi- Iosis, subtus tomentosisz involucri foliolis cordato- aurieu- latis crenalis, utraque pagina villosis. Allamanda L. (Galarips Allam., Örelia Aubl., Echites R. Sch. partim).' Cal. 5 partit., laeiniis lanceolatis oblongis. Cor. infundi- bulf. magna subirregularis, limbo 5 fido. Squamae 5 in fauce tubi, stamina obvolventia, Caps. subrotundo -ellip- tica, echinata, 1 locularis, bivalvis, polysperma. Sem. margine membranacea. Allam. benotfleraefolin, t. 57., caule stricto, fol. verticillatis ternatis oblongis acutis, basi atte- muatis, sublus ad vervos pilosis. UL Schottii, t. 58., eaule erecto, fol. verteillatis. quatemis oblongis acumina- tis utrague pagina glabetrimis (All. brasiliensis Schott. Hb. Bras,, All. calhartica Schrad. in ‚Goett. gel. Anz). Al, angustifolia, t. 5%, caule strieto, fol, verticillatis subguinis, anguste lanceolatis acuminatis eiliatis pilosius- alis, Rel. spec. hujus generis: All. Linnaei, caule scandente, fol. verticillatis quaternis obovatis obtusis suba- cutis, margine subundulatis glabris. (All. cathartica L., Sert, hannov. 4, p. 6.1 22). AU. Aubletii, caule scandente, fol. verticillatis, quaternis aut. quinis, lato-ob- longis, acuminatis, subtus ferrugineis. (Allam. cathartica Auct, plur.; AI. grandiflora Lam. excl syn; Orelia gran- Aiflora Aubl. excl. syu.; Echites salicifolia R.' Sch.). AU, verticillato, Desl. Melasanthus. Cal. tubulesus, leviter plientus, breve 5 ‘dentatus. Cor. tubulosa subin- - fundibulformis calyce- longior, limbo plano, irvegulariter 5 fido, Iaeiniis votundalis. Filam. 4, quorum 2 castrata. Caps. oblongo-elliptica, bipartita, biloculariss Sem. 1 ob- longum in quolibet loculo. (Diandr. Monog. —— Verbena- eeae), Mel. villosus, t. 60., fol. subrotundis erenatis

Allatis, bası euneiformi-angustatis villosissimis, bracteis Ovato acutis ciliatis pilosis, corollis atropurpureis. ‚Mel. Mgespicatus, t. 61., fol. crassis. subrhom! oideis crenatis Siliatis apice rotundalis, basi cuneiformi-angustatis pilosius- clis, bracteis lanceolatis eiliatis pilosis. corollis atro- coc-

Cimeis. Mel. vhomboidalis, t. 6%, fol. subrhomboideis

54

apice seyralis, ! detite majore terminatis glabris, bracteis lanceolato-acuminatis glabris; corollis nigris intus velulinis. Mel: triphyllus, t. 62., fol. ovali-elliptieis, apice crenalis, dente acuto majore terminalis, glabris nervo ad basin pi- losiuseulis; bracteis lanceolato-acuminatis glabris; corollis rubescenti-nigris. Mel. integrifolius, t. 64., fol. cxassis evalibus aculis glabris - integerrimis pruinosis, bracteis ob- longo-acuminatis flavidis, corollis atris tubo rubescenti- nigro. Mel. glaucus, t. 65., fol. erassis ellipieis gla- bris apice dentalis glaucis pruinosis, bracteis latis acumi- naüs, corgllis atris, tübo rubescenti-nigro. -— ‚Diplusodon. Pevianthium campanulatum 6 dentatum extus apophysibus 6 sub angulis dentium ineisuraram instructum. Pet. .6 ohoyata margine undulato-crenata. Stam. supra basin ca- Iyeis. Caps. globosa bilocularis. Sem. compresso .subiri- gona (Dodec. Monog. Salicariae *). Diplus. margi- natus, t. 66., folüis sessilibus subrotundo-ovatis, basi e0r- datis glabris pruinosis purpureo-marginatis; bracteis ovatis, staminibus 30., ß. fol. ovatis subaculis. Dipl. divarı- catus, & 67, fol. sessilibus subrotundo-ovalis basi cordatis, neryis pubescentibus, bracleis subrotundis tomentellis, sta minibus 18. Dipl. imbricatus, t. 68, fol sessilibus ovatis subacutis basi cordatis glabris pruinosis ad lentem punctatis imbrieatis, bracteis ovali-elliptieis, staminib. 18.

ipl, ovatus. t. 69, fol. sessilibus ovatis acutis bracte- isque lanceolaüis glabris, stam. 16. Dipl. Roribundıs, t.:70, fol. sessilibus ovalis acutis hasi cordalis pilosis, bracteis ‚ovato-aculis pilosis, stam. 94. Dipl. sirigosüs- i. 71, fol. sessilibus oblongo-ellipticis subacutis basi 1%. tundatis ‚cilatis sirigosis, bracteis subrotundo - elliptieis "Pl losis, stam. 24 30. —— Dipl. punctatus, ti. 72, 1. sessilibus lanceolatis marginatis nudis punctatis subpru inosis, bracteis lanceolalis glabris, stam. 12. Dipl. vergatus, t. 73, fol. subsessilibus lanceolatis ad basin al- tenualis glabris, bracteis oblongis glabris, stay 18. Dipl, villosus, i. 74, fol. caulinis brevissime.p tiolatis, superieribus oblongis ovato-acutis eilialis, supra pHose- villosis, subtas strigoso-villosis; bracteis oblongo - elliptie® villosis, stam. 16. ‚Dipl. villosissimus, t. 75, fol. at

Y) Spnonymon: Friedlandia N. Linnaea II. pag. 348. sog. _ % zu - B (Heransgeber

55

linis rameisgque brevissime petiolatis ovatis subacutis, basi cordatis. eiliatis albido-villosissimis, bracteis oblongo-ovatis tomentosis, siam. 18. . j

Ueber das Winden der Pflanzen. Eine botanisch physiologische Abhandlung, welche von der medi- einischen Facultät der‘ Universität‘ Tübingen im Jahre 1826 als Preisschrift gekrönt wurde. Von Ludw. Heinr. Palm, Dr. Mit 3 Steindrucktafeln. Stuttgart 1827. Svo VII. und 101 Seiten.

Eine recht interessante Arbeit. Zusammenstellung der bekannten 'Thalsachen, eigene Beobachlungen und Ver- suche über die Einwirkungen fremder Einflüsse auf die Erscheinung des Windens bei den Pflanzen, In der Ein- leitung sagt der Verfasser: „Uebrigens trifft man die Spi- xalform auch einzeln bei nicht sich windenden Pflanzen an, so entdeckte sie Calandrini zuerst an der Fichte und Tanne, bei der Araucaria bilden die- Blätter eine “Sfache Spirale u. s. w.”; dies ist aber eine sehr be. schränkte Ansicht, da alle Pflanzen eine spiralförmige Stellung ihrer blattartigen Gebilde zeigen. Fol endes sind äber die einzelnen Abschnitte, in welche die etrachtun- gen zerfallen. I. Abschnitt: Aufzählung der Windepflan- zen und ihre geographische Verbreitung. Aufzählung der Cirren tragenden Pflanzen und ihre geographische Verbrei- tung. Aufzählung der Familien und Gattungen von Eir- ven tragenden Pflanzen. : Ursprüngliche Bewegung der Windepflanzen. Von der Anziehungskraft der: vers iede- neh Stützen. Vermögen der Windepflanzen , entfernte Gegenstände zu.unbfassen. Von der Richtung, in welcher.

ie Pflanzen sich winden. Vergleichung des Wachsthums

er Windepflanzen, mit ihren Bewegungen. Von dem Verhältnis der Blüthe der Windepflanze zu dem Winden.

mäherung anderer Pflanzen. zur windenden Form. Er. scheinungen, welche die Cusenta in ihrem Wachsthume zeigt. Verhalten der Cuscuta zu fremden Körperm Von der Richtun in welcher sich die Cuscuta windet. Von

en Cirren im Allgemeinen. Eixten, welche im Blattwin- kel ihren Ursprung nehmen, Cirren, welche den Blatt- winkeln egenüberstehen. Cirren, welche an der Spitze des gefiederten Blattstiels sitzen. - Von den Blattstielen mit cimrenähnlicher Form. Il. Abschnitt: Von den Ein-

56

flüssen ‘der Electrieität und des Galvanısmus. Einfluss des Magnetismus. Einfluss des Lichis. Einfluss der Wärme. Einfluss der Reuchtigkeit. Einfluss der Winde, Von dem anatomischen Bau der Windepflanzen. Von dem anatomischen Bau der Cirmren. Von den Wurzeln der Windepflanzen. Von den Bestandtheilen der Windepflan- zen. Vergleichung des Windens der Pflanzen mit den Erscheinungen der Sensibilität. Vergleichung des Win- dens der Pflanzen. mit den Erscheinungen der Irritabilität. Vergleichung des Windens der Pflanzen, mit den Eirschei- nungen des bildenden Lebens. Allgemeine Resultate aus den Untersuchungen über die Windepflanzen und die Cirran.

B. Der Franzosen.

Essai monographique sur les Oscillaires, par Mr Bory de St. Vincent etc. Extrait du Tome Xu du Dictionnaire classiqgue d’hist. nat, Paris 1827. 8vo-

Zueignung an den Dr. Grateloup, dann allgemeines über die Familie des. Oscillariees, welche der Verfasser zu seinen Psychodiees bringt, dem Zwischenteich zw*- schen Thieren und Pflanzen; er rechnet zu dieser Familie vier Gattungen: Dillwynella, Oscillaria, Micrecoleus und Anabaina, Von Oscillaria werden 29 Arten aufgezählt, der Verf, bemerkte an ihnen sieben verschiedene Arten von Bewegung, welche sich bald sämmtlich an einer Art

‚zeigten, oder von denen nur eine Weise der Species eigen war,

Monographie des Orobanches, par I, P. Vaucher de Geneve. Geneve et Paris 1827. 4to avec 35, pl. lith.; IT. und 72 S. nl

Der Verfasser hatte schon in den M&moires du Mu seum Tome 10 p. 261. einen Aufsatz über das Keimen der Orobanchen einrücken lassen, welchen wir hier theilweise wieder erhalten, mit seinen grösstentheils an frischen Exem laren angestellien Beobachtungen über die spec sche Verschiedenheit der Arten, besonders des süd jchen

i

57°

Europa. Er giebt uns eine vollständige Beschreibung al- ler ihrer Theile im Allgemeinen, und behauptet, dass die verschiedenen Arten mit wenigen Ausnahmen auf 'den Wurzeln verschiedener Pflanzen parasitisch ‘wachsen, und dass, wenn eine und dieselbe Art auf verschiedenen Pflanzen vorkomme, sie durch diesen Standort Modificationen er- leide. Er sagt, was die Unterscheidung der Arten anbe- langt, 'so sey es sehr schwer sie methodisch von einander zu trennen. Ihre hauptsächlichsten Unterschiede, abgese- “hen von der Zabl der Bracteen, welche zur Begründung der Section in der Gattung dienen, bestehen in dem An: - sehen und der Grösse des, Stengels, der gewöhnlich ein- füch, zuweilen äslig ist, in der Länge der Blüthentraube, welche schlaff, oder gedrängt blüthig ist, in der Natur der kahlen, behaarten oder klebrigen Oberfläche, in der Ge- stalt der Krone, in ihrer Färbung und der der Staubge: fässe, des Germens, der Narben‘ und der Nectardrüse, denn in dieser Gattung ist die Farbe der verschiedenen Blumentheile und besonders der Geschlechts - Organe so beständig, dass sie allein ‘oft hinreicht um, eine -Art u bezeichnen. Noch kann man dazu fügen einige zufällige Characiere, .wie Gestalt und Farbe des Saamen, graulich, brämlich oder schwärzlich, den Geruch, die Consistenz, ws. w. Alle diese Charactere gehen mehr oder weniger beim Trocknen verloren, daher die Zweifel, welche bei den Bestimmungen in Hexbarien herrschen, und die Dunkelheit in der Synonymie. Es bleibt daher das Sicherste die Oro. banchen nur im frischen Zustande zu charaeterisiren und zu beschreiben, wobei jedoch grosse Vorsicht nöthig ist, um zu enidecken auf welcher Pflanze Wurzel sie ei ent» lich befest; ist, da hiebei leicht Irrungen und Täuschun- en statt Anden können. Der Verf. schlägt daher vor, diese Parasiten immer nach den Pflanzen zu benennen, auf welchen sie vorkommen; “er nimmt nun Rücksicht auf Wallroihs Werk und theilt die Arten ebenso wie jener in zwei Seclionen: Osproleon mit einer Bractee, Trionychion mit 3 Bracteen unter dem Kelch. ‚Zur ersten Abtheilung rechnet er: 1. Or. du genet des leinfu- niers pl. 1. (Or. Rapum Walln.) 2. Or. du genet germanı- ge. 3. Or. du genet sagilie. 4 Or. ‚du genet cendr£. 5. Or. du Spartium joncier (Or. foetida Bivona.) Der Ver- fasser fand auf Spartium junceum mitten unter Genista tinctora auch eine Orobanche, welche nur die von Gen.

58

tinetoria seyn konnte: 6. Or. du cylise ä balais (Or. foc- tida Auct., variegata Wallr.) 7. Or. de ’Ulex d’ Europa (uicht, frisch gesehn). 8. Or. de la Luzerne eultivde pl. 2. 9. Or. du Dorihnium ligneux pl, 3. 10. Or. du trelle des pres pl. 4. (Or. minor Wallr.) Nur in der Grösse ver- schieden fand er dieselbe auf dem träfle rampant und . irelle enterreur. 11. Or. du lotier faux-Cylise. 12. Or | du Lotier comicule.' 13. Or. de la f&ve pl. 5. (Or. prui- nosa Walle.) 14. Or. du Thym Serpolet pl. 6. (Or. Bi thymum Wallr) 15. Or. du T'hym. vulgaire. 16. Or. du Satureja de montagne. 17. Or. du Galium Mollugo pl. 7. (Or. papyracea DC., rubens Wallr?, incurva Benth.) 18. Or. du Lierre pl. 8, 19. Or. de la Ronce frutescente \ 1. 9. 20. Or. de Y Eryngium des champs pl. 10. 4. / r. du Crithme maritime, 22. Or. de la Scabieuse colom- baire pl. 11. 23. Or. de la Picride &pervitre d 12. 24. Or. de la Centaurde Scahieuse (Or. elatior Wallt) 25, Or. de Artemise des champs pl. 13. 26. Or. de P Eperviere piloselle Zur zweiten Abtheilung gehören: 27. Or. de Y Art&mise commune pl. 14. (Or. coerulea Wallr., purpurea Jacg.) 28. Or. vagabonde pl. 15. (Or. comosa Wallr., Or. coerulea Sution) auf annuellen Pflan- ‚sen vom Verfasser gefunden. 29. Or. du Chanvre pl. 16. (Or. ramosa Auct.), bei dieser Artist auch die allmählige Entwickelung der jungen Pflänzchen gezeichnet. Die Kupfer könnten besser, d. h. deutlicher seyn, besonders trifft dieser Vorwurf die Darstellung der einzelnen Theile. Es bleibt noch vieles in der Geschichte dieser Pflanzen auf- zuklären Sbrig, die Art und Weise, wie jetzt die Arten angegeben sind, scheint uns sehr schwankend; der Ver- fasser ist, wie es scheint nicht immer mit sich einig, 0

die angeführten Formen nur Abaiten oder Arten seyen

Nouveau Bulletin des sciences de la Societe philo- mat.. Adut. 1826. -

) ‚Note sur le genre Malachra par Mr. dug. de St. Hr u laire p. 1%. Bu .

._ Malachra von Linne in seiner Mantissa als Gattung aufgestellt, erhielt im System 2 Arten: M. capitata un radiata; da letztere aber eine zweifelhafie Pflanze ist, 50 bleibt M, oapitata als Typus der Gattung deren besondere

‚59

Blumenbüllen wie bei vielen Malven an der Spitze .des Blumenstiels stehen, deren Griffel 10spaltig, und die Frucht öfächtig ist. Der Verfasser fand den Samen stab- förmig (virguliforme) aufsteigend, mit einem Nabel, der nach dem Mitielpunkte der Blume gerichtet. ist. Alle ächte Malachraarten müssen diese Bildung zeigen, daher Sida plumosa und die ihr ähnlichen"davon ausgeschlossen

werden. Malachra geht fast mit Pavonia. zusammen. (Bull. d. sc. nat. 1827. p. 105.) j j

Note sur le genre Uneinia Pers; par M. Raspail, pag. 121. ö

Der Verfasser glaubt aus einer, an Carex paludosa beobachteten Monstrositöt schliessen zu können, dass der hakenförmige Faden bei Uneinia (Carex hamosa) nichts anders sey, als ein überzähliges und abortirtes Ovarium, dass man auch im Vaterlande jener Pflanze die, regelmäs- sige ausgebildeie Form derselben, ohne diese Monstrosität finden werde. Zugleich siellt er den Satz auf, dass der Ütrienlus aller Carices gebildet sei, ‚wie die paarnervige Bractea der Gräser, dass man immer in derselben zwei Hauptnerven finde, welche man jedoch wegen der baldigen Verdickung dieses Theils, meist war im jungen Zustande sehen köne, wenn auch noch andere Nerven vorkommen, so sind diese stets schwächer, als jene Haupineryen, (Bull. 1, c. p. 106.)

Note sur les prineipules espöces de Sida de la Flore du Bresil merdional; par W. Aug. de St. Hilaire. Sept. Pag. 136. : . ,

Es sind folgende Sidaarten, deren Kenniniss wir auch türch die Flora Brasiliae merid, erlangen: Sida plumosa

Cav., S. fulva, S. anomala, S. angustifolia Lam., S. angustis-

säima, S, linearifolia, S. linifola Cav. (viminea Fisch. in

Ik. En.), S. rhombifolia, L., S. viarum, S. adscendens,

S, ‚arpinifolia L., S. subeuneata, S. aurantiaca, S. alpe-

stris,-S. martiana. (Bull. 1 c.)

Hembire sur la gendration et le developpemant de Vem- bryon dans les vegdtauz phanerogames; par M. Adolphe Brongniart, p. 170. : .,Ein Auszug aus dem grossen Aufsatze über diesen

wichtigen und Ihteressanten Gegenstand, welchen der Ver-

60.

fasser dem Institute vorgelegt hat. Es betrifft dies zuerst die Untersuchung des Pollen, dann der Narbe und endlich der Art der Befruchtung und der Art und Weise, wie die befruchtende Masse zum Eichen gelangt. (Bull. 1. c. X.

pag. 31.) . Journal de Pharmacie Tome XI. (s. Linn. IL p. 19.)

Ser le % eliver des Indes orientales. Par J. J. Virey, ag. 499. j

P ie unter dem Namen Vetiver (Velivert, Viti-ver) häufig gegen Insecien angewendete, riechende Wurzel ei- nes Grases, zum Schutze wollener Stoffe oder von -Pel«- werken, ‘gleicht sehr der riechenden Wurzel des Trit. repens. Die Wurzeln von 8 10 Zoll Länge bilden ein Bündel, sie sind gedreht, bedeckt mit einer gelbbräunlichen spreu- artigen Epidermis, haben einen lebhaften Geruch nach Myrrhen und Rosen, der zum Theil durch starkes Trock- nen verschwindet, sich aber durch Feuchtigkeit wieder zeigt und selbst noch nach 2 Macerationen im Wasser anhängt. Sonnerat war der erste Reisende, welcher die Kenniniss dieser Wurzel nach Europa brachte. Auf Mau- ritius und Bourbon wurde sie kultivirt und war unter dem Namen Andropogon muricatus oder odoratus Weiss bekannt. Lamarck und Roiret haben daraus eine Agro- stis gemacht, welche sie Agr. verlicillata nennen, die jedoch ganz verschieden von der Französischen Pflauze dieses Namens ist. Dupetit-Thouars will aus dieser Pflanze, welche er lebend untersuchte, eine eigene Gattung zwischen Andropogon und Saccharum bilden, welche, wie jene, eine männliche oder sterile gestielte Blume neben einer hermaphrodilischen bat. Bory de St. Vincent sagt; es sei nur die männliche Pflanze, welche in Isle de France eultivirt werde; Dupetit- Thonars meint, dass nur en grosser Theil der Blume dadurch männlich werde, indem die' weiblichen Theile aborliren; wie dies bei vielen, auch durch Wurzelschösse vermehrten kultivirten Pflanzen der Fall ist. Er stellt sein neues Genus Petiveria in die Polygamia Monoecia und giebt als Character, an: Männl. Blume sitzend, hermaphroditische gestielt hinfällig. Peli- veria odorata, panieulae ramis simplieibus, spieig altern!& valvulis calyeinis inaequalibus muticis, altera maxıma C-

liala. Dupetit: Thouars besitzt noch zwei Arten Ve ' Hverla in seinem Herbarium. j

64

De Vepiderme du bouleau et de Eusoge que Von pour- rait en faire dans les arts. Par M. Gauthier oharm. 4 Savins p. 545.

400 Theile Birkenxinde enthalten: Harz 186, Extra- ctivst. 45, Stoff, welcher mit dem Korkstoff Aehnlichkeit hat 92, Gallus und Gerbsäure 22, Thbonerde 18, Eisen- osyd 18, Kieselerde 15, kohlens. Kalk 10, Verlust 5. Zum Schwarzfärben zu benutzen. Derselbe Verfasser fand . auch, dass die jungen, noch nicht holzigen Zweige. vom Pfxsichbaum (Amygd. Persica) eine grosse . Menge ‚von flüchtigem Oel geben, so dass 100 Theile solcher Zweige

mehr geben, als eben so viel bittere Mandeln oder Kixsch- lorbeerblätter.

Des ihes les plus celebres de la Chine, dapres M. M. Jules Klaproth et Abel Bemusat, PB 552. (Journ. asiat. 4 cah. 20 et 21 p. 120 et 187)

Es sind 57, mit verschiedenen Namen bezeichnete,

Sorten von Thee. .

Analyse chimigue de la racine du Polygala de Pirgi. mie (Polygala Senega L.) Polygalees Juss. Par. #. Dulong d’Astafort. p. 567. j

Diese - Wurzel enthält: eine eigenthümliche, nicht alcalinische} Substanz von sehr stark-scharfem Geschmack, ähnlich dem der Wurzel; ein Harz; eine gummige Ma- terie; eine Materie, dem Wachs analog; eine färbende gelbe

terie; eine Materie ? welche fähig ist, durch concent.

Schwefelsäure roth zu werden; peclische Säure; phos-

Phorsauren Kalk; sauer aplelsaures Kalı und Kalk; schwe-,

elsaures Kali und andere Salze nebst Eisen.

Dexselbe Verfasser fügt noch in einem Pag. 637. befindlichen Zusatz: ein füchliges Oel zu diesen Be-

standtheilen. oo

Lettre de Mr. Caventou sur la racine du Polygale de Pirginie, p. 617. j Mr. Caventou theilt die Analyse der Wurzel der Polygala virginiea durch Mr. Folchi in Rom mit, Es sind folgende Stoffe gefunden: Dickes, zum Theil flüchti- ges Oel; freie Gallussäure; Wachs; ein scharfer Stoff; ein gelber färbender Stoff; gummichtes Extract; stick-

62

stoffger Stoff; schwefelsaures Kali; kohlensaurer Kalk; schwefelsaurer Kalk elc.

Note sur ıme substance cristalline retirde de la grande Consoude, par M. M. Blondeau et A. Plisson, phar- maciens, p. 635.

Die Verfasser fanden in der Wurzel von Symphytum officinale einen in 6seitigen wasserhellen Prismen kristallisi- renden Stoff, welchen sie für einerlei halten mit dem sauer apfelsauren Althein von Mr. Bacon, und einer von ihnen, mit dem Aspäragin.

Annales de la societe Linneenne de Paris, Vol. V. 1826.

Jllustration da genre Inoconia, famille des Algues; par Mlfle. M. A. Libert, p. 40%. (Sept.)

Jnoconia, fila decumbentia subramosa cespitosa con- ünua rigidula, granulis demum per superficiem erumpen- tibus aspera. Zn. Micheli Lih., flis cylindrieis coeruleis (Malmedy, ad muscos in umbrosis) Byssus minima coerulea non ramosa musco innascens Micheli Gen. p. 212. t 90. £ 8. (Bull. des sc. nat. XT. p. 438.)

Observations sur le genre Asteroma et desenipion de deu nowvelles especes par Mile. M. 4A. Libert, pP 404. (Septembre).

. 4steroma, fibrillae innatae repentes, sporangia mem- branacea apice poro pertüsa, axi subelavati, 3 4 an- nulati. Ast. Padi Fries, sporangia innata seriata, fibril- lis dichotomis penicillatis juncta (Ardennen). 4 ‚Rosae Lib., sporangia sparsa, fibrillis ramosis radiatim

expansis insidentia (Malmedy). (Bull. I. c. X. p- 445.)

Observations sur VAgarieus pilosus d Hudson; par u. Louis de Brondean p Mare Septembre)

Abbildung und Beschreibung des Agaricus pilosus iR allen seinen Zuständen. Es wächst auf den Blältern von Dex Aquifolium und Sphaeria complanata DO., möchte

wohl nur die este Eintwi . Iben seil. (Bull. d. sc. nat: XI. aa este Gemehe

63

Deseription dune nonvelle espece de Fiola, par M. Sabın Berthelot, p. 418. (Septembre).

Piola teydea, caule erecto angulato hirto, stipulis simplieibus, pedunc. 1 floris, foliis ternatis semi-amplexi- eaulibus, foliolis (intermedio plerumque longiore) sessili- bus lanceolatis hirtisque. Aehnlich der Viola_iricolor. Wächst in den höheren Regionen des Pic von Teneriffa, über der Region der Genista scoparia. (Bull. 7. c. p. 380.)

Description du Phallus impudicus L., par M. :C. I. Roubieu, p. 495. (Novembre).

Abbildung und Beschreibung des um Montpellier vor- kommenden Pilzes, welchen der Verfasser für eine Varie- tät des von Bulliard abgebildeten hält, (Bull. I. ec XIL p. 98.).

Note sur le genre Dictyophora dans la famille des Champignons, et description d’une ‚nowvelle espece Provenant de lile de Java; par le Dr. H. Leveille, P. 499. (Novembre).

Abbildung und Beschreibung der Dietyophora cam- panulata Nees ab Es., pileo fusco olivaceo apice sulcato, margine plicato, indusii interstitiis parvis. Hab. in ins. Java, Similis Phallo indusiato Veit. (Bull. d. sc. nat. ZIL. p. 99.) .

Memoire sur Vergot, ou mownellen recharahor sur Ja cause ei effets de l’eergot, considere sous le triple rup- „port PERS a, le et medical; par M. 8 A. FA veille, p. 565. (Janvier): j .

Der Verfasser bildet aus dem .Multerkorn, Scleroüum Clayus DC., eine eigene neue Gattung, Sphacaelia, fungus Parasilicus mollis viscosus (forma indeterminata), gyris exaratus, in 3 v. 4. lobis apiee connalis, basi divisis et M axin confluentibus constans. Sporulis globoso-ovatis nidulantibus. Vere in germinibus var. Graminearum erescit & praecipue Secalis' cerealis. Sphacaelia segetum. (Bull,

lc. XII. p. 98.)

Bulletin des sciences naturelles et de Biologie pablie sous la direction de Mr. le baron de Ferussac.

Vol. X. XI. XIL Paris. 8vo 1827.

64

‚Premier memoire sur l’anatomie comparee des Graminees, par M. Raspail. X. p. 356., XL. p. 57.

Die Kupfer zu dieser Abhandlung befinden sich im Maihefte 1826, Tom VIII pl. 24., der Annales des scien- ces naturelles, für welche auch die Abhandlung bestimmt war, welche aber hier abgedruckt erscheint, da sie 8 Mo- nate dort vergebens "auf den Abdruck gewartet hatte. Diese Abhandlung zerfällt in folgende Abschnitte: Wur- zelsystem der Gräser. Blätter des Halms und Bracteen der Blume. Paamervige Spelze (paillette) in Beziehung zum Schlauch der Carices und Erklärung der Gattung Un- einia Pexs. Rispe und Aehre zu einem Typus zurückgelührt.

Note sur le genre Nastus Juss. (Bambusa Schreb.) par Mr. Raspail. XI, p. 258.

Der Verf. berichtigt eine Meinung von Delile in Cail- ' lauds Reise, dass eine dort angeführte Bambuse neu sein könne, weil ihr Blatt mit der Scheide articulire, dahin, dass dies eine, allen Bambusen eigenthümliche Bildung sei, welche keinen specifischen Charakter abgeben könne

Sur ıme varidid nowelle du Trigonella monspchaca,

trowvde aus environs de Paris; par A. Pignal. XI, p. 446.

Trigonella monspeliaca, var. a, siliquis pubescentibus. Var. ß Iutetiana, siliquis glaberrimis, Die Nebenblätter sind oft linien- und pfriemenförmig an der Basis der Zweige, aber beständig handspaltig am übrigen Stengel.

Observation_sur la cireulation des Chara; par M. Le baillif, XII, p. 321.

Die Beobachtungen sind an Chara hispida angestel- Der Verf. fand auch noch Kugeln (globes) in den Gliederd, welche sich wohl bis zu 62 in einem einzigen befanden, sie entfernen sich wenig von dem Orle, wo die spiralförmigen Linien sich kreuzen, man sieht sie eine um die andere kreisen, denn es giebt immer eine dickere, welche das. Centrum des Systems bildet; zuweilen platzen sie, un ihr Inhalt geht 'zu dem Circulations-Strom über, sie sind sehr schwer, so dass sie bei verschiedener Lage immer allmählig nach unten sinken.

65

Memoires de la societe d’'histoire naturelle de Paris. Tome IL et II

Nowelle disposition methodigue des especes de Mous- ses exactement connues; par M. G. A. VFalker- Arnott. JI. p. 249. (S. Limaea I. p. 482.)

: Recherches chimiques et Pforsiologiques destindes & ex- pliquer non seulement la siructure et le developpe- ment de la feuille du ironc, ainsi que des Organes, qui n’en sont quune transformation, mais encore la structure et le developpement des lissus animaus; par M. Raspail. III. p. 16 et 185.

Von dieser Abhandlung befindet sich auch ein aus- führlicher Auszug in Ferussac Bulletin des scieces na- turelles, Tome X, p. 251. Diese Arbeit theilt sich in drei Abschnitte, der erste hat zum Zweck, die Art der Veränderung zu bestimmen, welche die Zeit mit Hülfe des Wärmestofles, oder der Säuren, oder selbst des rei- nen Wassers, in den Hüllen des Stärkemehls und folglich auch in dem Gewebe der Vegetabilien hervorbringt. Der zweite behandelt die Analogie zwischen einem Stärl emehl- korn, und einem Pollenkom, und dieses mit dem Lupulin, die blasigen Glandeln des Guettard und die Spaliöflnun- en. Diese beiden ersten Theile, in welchen die Physio- ogie von der Chemie unterstützt wird, führen den Ver fasser durch eine Anwendung, welche man dem Calcul unterwerfen kann, dahin, den Bau und die Entwickelung der Blätter festzustellen, so wie alle der Organe, welche dayon nur eine verschiedene Bildung sind. Dies ist der dritte Theil. (Bull. I. e.) \ u

Mämoires de la Societ6 de Phsigue et dhistoire ‚naturelle de Gen&ve, Tome IL

Actions des poisons sur le rögne vegetal; par M. F. Marcet, p. 37.

Memoire sur Finfluence des peisons sur les plantes, doudes de mouvemens exeitables; par M. J. Macaire Prinsep. p. 68.

Mr. Marcet stellie Versuche mit metallischen und

Yegetabilischen Giften an und fand, dass. sie eben so auf

Pflanzen wirken als auf Thiere; da diese Wirkung bei

[3

66

den Thieren durch das Nervensystem erfolgt, so ist er geneigt, auch ein dergleichen bei den Pflanzen anzunehmen. . Macaire zählt verschiedene Versuche, welche er mit Mineral- und Pilanzengiften auf die Beweglichkeit der Mimosa sensitiva, der Berberis, der Bohnen ete. an- stellte, deren Resultate uns schon durch andere Versuche bekannt geworden sind. .

Notice sur_ıme matiere rouge, qui a color& en rouge le lac de Morat au printemps de 1825; par M. M. de Candolle, Colladon-Martin et Macaire-Prinsep.

Diese Abhandlung ist auch befindlich in dex Bibliotht- e universelle de Genäve. Dec. 1825, und übersetzt im ersten Hefte von Heusinger’s Zeitschrift für organische

Physik.

Der Murtner See bedeckt sich vom November bis

zum März oder April mit einer rothen Farbe, welche von

einer, der Oscillatoria subfusca Vauch. höchst ähnlicher

Axt hexrührt, von DC. als Oscillatoria rubens n. sp. be

schrieben ; filis eylindrieis tenuissimis (gi5 lin. diam.) fusco

rubentibus confertissime annulatis. Die beiden anderen

Herren untersuchten dieses Gewächs chemisch und fanden

einen rothen färbenden, einen grünen harzigen und einen

harzigen Stoff, Gallerte, einige erdige und alcalische Salze und Eisenoxyd.

Lagent immediat du mouvement vital, devoil& dans sa nature et dans son mode d’action chez les Y etaux et chez les animaux; par H. Dutrochet aris 1826. 8vo. VIL et. 226 p.

Memoire sur les Indigoferes du Bengale et de Ja Chine, ou histoire ‘et description de quelques v&_ getaux peu connus et dont les feuilles donnent UM trös bel Indigo; par M. Jaume St, Hilaire Paris. fol. avec 5 planches en couleur ou en nA 8 pag. j

Nerium tinetorium Roxb., Indigof, Roxburghiana d.

St. Hil. (Indigof. coerulea Roxb.), Marsdenia inctoria RB

Br., Asclepias tingens R. Br., Polygonum tinctorium

St. Hil. in China cultivirt, alle diese Pflanzen sind abge

bildet und genau beschrieben, sie liefern alle und et e

67

ders-die Nerium. eine schöne dem Indigo ähnliche Farbe, (Bull. d. se. .nat.. Tom XT. p. 71.) .

Essai sur les dedoublemens ou multi Keations d’ or- ganes dans les vegetaux; par Mr. Moquin- Tan- don, Montpellier 5326. 4to. 24’ pag. 2: plaüch.

Centurie de plantes .d’ Afrique du voyage & Merog, recueillies par M. Fr. Cailliaud, decrites.- par Mr. Raffeneau-Delile Prof. de botanique & Montpellier. Paris 1826. Texte in Svo avec 3 pl ; lithogr.

Es ist diesder bolanische Theil der Reise nach Meroe \ von Cailliaud, welcher unter obigem Titel besonders zu haben ist; dessen Inhalt wir .im..nächsten Hefte anzeigen werden. . : . Considerations sur ‚quelgues vegdtaux "du dernier

ordre, ou addition aux Fragmens de philosop ie “botanigque; par Mr. A. L. Marquis. Rouen 1826 -Byo. Al Pag.: j a

Botanographique Belrique ou Flore du Nord de la France; par Them bestibondois. Lille, 1897. 8vo. 2 Vol. Eee . Der Grossvater des Verfassers, Jean Bapliste) geb. 1715, gest. 1805 und sein Vater Frangois Joseph, gest. 1815, gaben 1781 eine Flora in einem :Bande. in Octav w heraus, und: lieferten 1799 eirie "zweite Auflage in vier änden in Oclav, welche zugleich ein Handbuch für B- _ taniker bildete. Diese :jetzige Ausgabe des Sohnes um- fasset Phanerogamen u, Cryptogamen und enthält 40 synopti- sche Tabellen für die Familien "und ‘Arten, welche in der Flora enthalten sind. ' "0° Histoire et description des Champignons alimentaires et, vendneux, qui croissent 'äux. environs de Paris, Precedees -des rincipes de botanique indispensa- les.& leur etulle et ‚suivies de ‚plamches represan- tant, plus de,cent especes; par J. B. L. Letellier.

“Paris 1826, Syo. de 9f., plus 4 tableaux et-12 pl. &r Bd, 25 Heft, 18

68

Bulletin dbistoire naturelle de la societ& Linnedenne de. Bordeaux. 1826. (s. Linn. Il. p. 516.)

Florula littoralis Aquitanica etc. auct. J. P. $. Gra- teloup, p. 105.

Fortsetzung der früher angefangenen Flora, umfassend die Coniferae, Amentaceae, Urticeae, Euphorbiaceae, Aristo- lochieae, Elaeagneae, Thhymeleae, Polygoneae, Chenopodese, Amarantkaceae, Plantagineae, Blumbagiieae und Primala- ceae. (Bull. d. sc. nat. XI. p. 70.)

€. Der Engländer.

The Quarterly Journal of science, literature and art, New series. 1827. j

Bemarks upon the Orchideous plants of Chile. By John Lindley Esg. etc. p. 43.

Nach: allgemeinen Betrachlungen über die Orchideen und die von Chili insbesondere, folgen die Beschreibungen folgender neuen Gattungen und Arten: Chloraea (Coll. bot. in App. N. 12 et Orch. Scel. sine char.) Pollinia % pulverea biparlita, caudieula glandulague nullis. Anth. terminalis opercularis bilocularis, loculis.completis septmlo ineampleio bipartitis. Stigina kransversum, oyalum iM. apice colamnae. Colımna semiteres membranaceo- mag nata. Labellum anlicnm euenliatum basi cordatum, cum columna levissime «onnalum, eristatum, Tobo medio saepli- sime carnoso. Sepala subaequalia ringenlia membranact venosa: supiemo galealo, interioribus sub galea ‘conniyen- tibus, ‚exterioribus Jabello suppositis, apiee, anamorphos® repressa, camosis dilalalis. Herbae terresires (Amer. austı temper.) radieibus fascieulalis. Folia plana radicalia venos Seapi multifloxi terminales squamosi. Flores subherbace! (unde nomen), Chl. disoides, sepalis inferioribus Bio rectis apice emarginätis, attenuatis, läbello unguic! at0 eristato, lobis läteralibus cucullatis membranaceis.nudis, I" termedio camoso glanduloso. Valparaiso Febr. fl. Chl. Gavilu? Epipactis .ete. Feuill, Peruv. 2 p. 29. t 18. Cymbidium Iuteum -‚Willd. Diese Pflanze ist dem Ver fasser zweifelhaft, wahrscheinlich zur vorigen Art gehörß

69

doch stimmten: die Exemplare: nicht recht mit der: Abbil-

dung. Chl. longibractenta, fol. oblongis obtusis rosulatis.. bracleis acuminatis floribus longioribus, sepalis inferioribus adscendentibus apice acuminatis. linearibus, labello sessili basi bicalloso: lobis lateralibus planis :cristague depaupe- ratis; medio sinuato linguilormi nudo apice carnoso, co- lumna nana. Conception Oct. fl. ch. galeata, bracı. membranaceis ventricosis, sepale supremo venoso falcato: lat. int. intus glandulosis; inferioribus divaricalis‘ 'apice cochleatis earnosis,. labello adscendente unguiculalo; - Tobis Iateralibus cueullatis intus cristatis, intermedio rotundato. carnoso nudo, colurmna basi callosa. Circa Cumbre: An- dium elaustrum. . Nov. fl. —' Chl. Iamellata, fol. 'erectis acutis abbreviatis, bracleis flore longioribus, sepalo- supe- tiore lanceolato venoso; - inferioribus porrectis ’apice dila- tatis spathulatis carnosis, labello oblongo unguiculato mem- branaceo cafnoso, erista lamellata. Conception. Oct. 1 Chi, multiflora, fol. oblongis scapo longe brevioribus, Se- palis inferioribus lanceolatis patentibus, apice -carnosis di- alatis, hine membranaceis, Tabello‘ ‚oblongo membranaceo unguiculalo; c«rista rara glandulosa, lobis lateralibus ab- breviatis: intermedio elongato obiuso crispo. Valparaiso. Behr. fl. CAL alaris, sepalis patentibus: interioribus thombeis antrorsis intus varicosis; exierioribus veflexis; inferioribus oblongis apice eucullatis 'carnosis labello' sessilt wenllato: lobis lateralibus ‚venosis intermediogie carnoso rotundato.glandulosis. Conception. Oct; fl. Chl. bieti. Oides, fol. oblongo-lanceolatis obtusis, bract. merabranaceis inflatis, sepalis oblongis reiusis venosis, inferioribus apice Camosis dentatis, labello .subsessili membranaceo cordato. apiee obsolete irilobo, lobis. Iaterälibus membranaceis; intermedio carnoso dentato; crisige appendicibus pancis Iamelliformibus antice falentis. "— Ad Cumbre Andium dlaustrum Nov. fl. copios., Valparaiso Nov. rar. Chi. virescens, Epipaclis ete. Feuill. Per: 2.p. 27. t. 19. Cym- bidium virescens Wild. BE u Bipinnula (kuss. gen. 65) Pollinta 2 pulverca bipar- Üa, caudieula glandulaque nullis. Anth. terminalis oper- ularis bilocularis , . . Stigma .'. . ., Columna semiteres Membranaceo-marginata, abell. ‚anticum cncullatum in- rum eristatum - appendieibus filiformibus fimbriatumn.

N ranacea ;-supremis nanis; inferiori-

Sepala Kingentia mem! . issimi: bus JabeHlo suppositis, anamorphüse soluta, „ongissimis

e

70

fimbristis.. Herbae terrestres (Am. austr. temp.) radieibus

fascicnlatis. Fol. plana radicalia. Scapi: squamosi. Flo

res .colorati? implumose scapo folioso multifloro, sepalis inferioribus labelloque plumosis. In pascuis herbid.

ad vicum Colina urbis Sanijago finiiimum semel Nov. f.— ‚Bip. Commersonii, sepalis inferioribus ligulaeformibus,

apiee fimbriatis, caule unifloro (aphylio?). Arethusa bi- plumata Linn, Smith: ic. ined. t. 23." Bipinnula bonaien- sis Spr. Syst. In Bonaria. Commerson. .

Asarca. Pollinia 2 pulverea bipartita, granulis tri. plieibus repleta, caudicula glandulaque nullis. Anth. ter- minalis opercularis bilocularis. Stigma rotundatum anticum convexum.. Columna' areuata libera membranaceo-margi- .nata apice dilatata. Labellum antieum liberum unguieir- latum trilobum membranäceum; lobis lateralibus venosis, intermedio elongato obtuso eristato. Sepala subaequalia membranaces venosa; interioribus paulo brevioribus; in- ferioribus labello suppositis, anamorphose nulla. Herb. terresiris (Amer. austr. lemp.). Scapus foliosus non squs- mosus. Flores colorai? ds. spetiosa, Serapias Gavildk Pav. in Hb. Lamb. Chile.

"Spiranthes. Rich. ( Gyrostachys Pers., Ibidium Salisb. in ‘Hort. "Trans, 1. 261). Sp. diuretiea, foliis petiolalis ovato-lanceolatis, scapo apice piloso, spiea övalo- lanceolata congesta, bracieis forum Iongitudine, labello. sessili undulato crispo venoso, callis linearibus’ oblusis, Epipaetis etc. Feuill. Peruv. 2. p. 26. t. 17., Neottia diu- vetica Willd., Spiranthes Nuil Rich. Valparaiso. Febr. l.

Trausactions of the horticultursl Society of London. Vol. VL. Part. 1, London. dio. 000:

Accounts an descripitions of the several lants: belon- „ging to the genus Hoya, which are cultivatel in the Sarden of the horticultural sociely at Chiswich. . DJ. r. James Trail, Under-gardener eie. p. 16. et T ab.J.

Es- wird eine Geschichte .der Gattung und eine Uebersicht der allen Arten’ zustehenden Charaktere vor sungeschickt, um Wiederhdlungen zu vermeiden, darauf ee ‚Sie einzelnen Arten mit ihrer Synonymie und einer einen Beschreibung, es sind dies folgende: BYoya_car- Dr R. Brown ( scdepias carnosa L. et auet., Sims ot. Mag. t. 788, Smith Exot. Bot. 2 p. 21. t. 70, Schol

7i

lin erassifolia Jaeg. Eel. 1. p. 5. 1. 2, Schollia cartosa Schrank cx Steudel.) China‘ und’ angränzende Länder, Stamm dunkler als bei andern. Blätter 2-2 Zoll lang, 'eiförmig, stumpf zugespiizt, leicht umgerellt am Rande, blass-weisslich grün unten, oben dunkelgrün, ‘ohne sicht- bare Venen, ausgenommen bei den jungen Blätiern, wo inan sie mehr auf der dunklen Oberseite gelegentlich be- merkt. Die ganze obere Fläche ist unregelmälkig fleckig oder scheckig durch Flecke von weisslich grüner‘ Färbe: Die Blattstiele 1 1% Zoll lang, anfangs von dunkler Purpurfarbe, im ' älteren Zustande von der Narbe der Zweige, Die Dolden halbkugelig, Die Blumen sind aus- setordentlich schön und wohlriechend, fleischfarben, aussen ‚mit häufigen purpurnen Flecken, innen faumhaarig,- die Abschnitte sind stumpf, mit nach ‘unten gebogetien' Spit- zen und Seiten. Der Kranz ist in der Mitte purpubfarben. Nach den neuern Untersuchungen‘ von R. Browä, ist Löureiro’s Stapelia chinensis wohl eine: Art von Hoya; die aber verschieden von U. carnosa ist, ‘(nicht „wie: der- selbe früher (Werner. Transact: 1, p. 27.) meiitte, ein. und dieselbe Pflanze); die Stäp. cochinchinensis gehört da- Sean nach der Beschreibung, zu einer von Hoya und Aselepiäs verschiedenen Gattung, das Exemplar, welches sich von Loureiro unter der letzten Bezeichnung: vor- findet, gehört, seinen abgesondert liegenden Blumen‘ naeli, zu Hoya, seinen Blätierzweigen nach, zu Stap. cochinehi- nensis. Die El. 'camosa trug reife Früchte und brachte Keinfähigen Saamen in: England. . Dass die Blume die Insekten besonders anziehen ‘solle, ist nach Versuchen nicht gegründet. Hoya crassifolia, Haw. in Suppl. pl. suce, p. 8. Diese Art hat noch nicht geblüht, ist daher zweifelhaft. Aus China. Sie ist sehr verschieden, und von viel, stärkeren Wuchs, als irgend eine‘ von den an- deren. Die Stämme sind siark und holzig, ‚diek bedeckt mit kleinen unregelinässigen Warzen, aus weichen die Stommwurzeln hervorlreiben. Die Blätter sind umgekehrt eiförmig, schr stumpf zugespitzt, nach oben bis 4 Zoll lang, ohne Adern, oben von dunkelgrüner, unten von blas- ser Farbe. Die Blatistiele sind: dick und fleischig, von mpurgrüner Farbe, oben sehr flach. 3) Hoya pallida ändl. in bot. Reg. 11. tab. 951. (H. parasitica Wall. Mse.; H. acuta Haw. Rev: 'pl. succ. p. 4; H. lanceolata j Lindl, in Domn’s Cat. ed. 11. p: 92%; h. albens? Millers

72

Bristol), Cat. 1826.).. Aus. dem Delta des Ganges. Der Stamm ist,.schlank, die Blätter sind_eiförmig lanzeitlich, . scharf zugespitzt, leicht an den Spitzen zurückgebogert, ünten-von weisslich grüner Farbe, oben dunkler, die Mit telsippe aber, yon welcher einige Venen abgehen, ist et- was heller als der übrige 'Theil des Blattes. Die Blatt- stiele sind ‚sehr dick und deischig im Verhältniss zum Blatte,. und von. derselben Farbe und Textur, wie .der Stamm. Die Umbellen sind halbkuglig und stehen zu- weilen Paarweise. Die Blumen sind nur mässig ‚wohl- riechend und von blass gelblicher Farbe, Der Kranz ist ein wenig, blasser als die übrigen Theile der Blume, im Mittelpunkt purpurn, seine Abschnitte sind etwas gerinnt, = A).ldaya Pottsi, iab I, aus einem, von Mr. John Potts aus China mitgebrachten, einzelnen Blatte erzogen. Der Stamm schlank, grünlich-braun, unregelmässig mit Warzen bedeckt, aus welchen keine Wurzeln hervorsptos- sen. Die Blätter sind herzförmig, scharf zugespitzt, ZI weilen theilweise: mit rostfarbenen Flecken besprenkelt, unten .blass-weisslich-grün ,. ohne Venen, oben leicht gell lieh-grün, ‘mit drei deutlichen Nerven von fast lichterer Farbe als das Blatt, von welchen zuweilen kleinere Adern

sich: verzweigen.. Die Blatistiele sind. nicht besonders -

dick, ‚und weniger als. + Zoll lang, von derselben Farbe als der Stamm,. Die Dolden sind kugelig, bestehen ‘aus schönen blassen Blumen von demselben wachsarligenAn- sehen,. wie bei H. carnosa und im Geruch ähnlich denen von Heliotropium peruvianım, sie sind von gelblicher Farhe. Die Blumenkrone ist leicht flaumhaarig und seht zurückgebogen. Der Kranz hat einen. braunroihen Mit telpunkt. Hoya trinervis, von John Damper Parks aus China gebracht. Der Stamm ist schlank, adenförmig, grau, mit wenigen Warzen und Wurzeln. Die Blätter vatiiren mit einer Länge von 2% bis 4 Zoll, sie sind oblong sehr scharf zugespitzt, unten von blass-grüner Farbe und gelleckt mit kleinen bräunlich rothen Flecken, oben licht gelblich-

ün mit drei heryorstehenden Nerven, meist von derselben

arbe wie. das Blatt, doch zuweilen etwas blasser. Die Blattstiele sind rund und dick, bedeckt: von einer rauhen sshuppigen Rinde von fast lichterer Farbe als der Stam b Die Dolden kuglig. Die Blumen sind- blass grünlich:gel und sehr wohlriechend, .gleich der H. carnosa, aber stär' "| Die Blumenkrone ist unten häufig mit Roih.gesprenkeli un

73

hat scharf zugespitzte Abschnitte, deren Spitzen'und Seiten aber herabgebogen sirid, Der Kranz ist von einem blass grün- lichen Weiss, mit einer gelblichen Färbung im Mittel- punkt. Ist der H. Potts ‘Ähnlich, aber verschieden durch grössere und dünnere Blätter, deren Nerven. weit stärker- ervortreten und auch durch die gelbliche ‚Farbe des Mit- telpunkts des. Kranzes., Ausser diesen in England kul: üvirten Arten gehören noch zw dieser Galtung:! 6) Hoya (Stapelia) chinensis Lou. 7) Hoya viridiflora R. Br. (Asclepias volubilis L., Watta-Kaka-Codi Hort. malab. 9. t. 15. p. 25.) von Ceylon. 8) Hoya lanceolata und 9) [: linearis Wall. in Don, fl. Nepal. aus Nepal. 10) ‚Hoya australis R. Br. aus den nördlichen Theilen von Neu \ Südwallis, welche in Prodr. fi. Nov. Holl. fälschlich zu H. camosa gerechnet wird, sie hat Blätter, welche. von der elliptischen Form in die umgekehrt herzförmige ab- ändern. 11) Hoya nicobarica R..Br. Herb., von den ni- cobarischen Inseln, mit schönen kugligen, ‚sehr vielblumi- gen Dolden und ei-lanzeillichen Blättern. ' 12) Hoya an- sustifolia, aus China (Herb. :Soc. Hortie.), mit s ‚malen. Tanzeitlichen: Blättern. Nicht gehören zu dieser Galtung die Stapelia cochinchinensis Lour. und die Asclepias v- minalis Swartz (Schollia Jaeg.) aus Westindien.

‚Report upon the new or rare plants, which flowered in

: the garden of the Horticultural Society at Chiswick, between ‘March.18%5 and March 1826. Part 1. Ten- der Plants. By Mr. John Lindley etc. p- 46.

.- 4) Mimosa latispinosa Lam., DC. prodr. 2. p- 431;

2 PR ohscura, foliis trilobis subcordatis truncatis velutinis, lobis lateralibus divaricatis integerrimis, inter- medio obsoleto emarginato, elalis emarginalis calyce mi- noribus, calycis tubo rotato depresso, corona interiore pu- beseente plicata in disco ad basin stipitis incumbente, eileriore radjato, ovarıo villoso. Nordostküste von Süd- amerika, sie ist ähnlich der P. alnıfolia Bon 1. 3) Ixora Pr r0sea, Wall., foliis oblongis aculis subsessilibus, basi sub- emarginatis subtus pubescentibus, ‚corymbis supradecom- „positis patentibus multifloris terminalibus axillaribus ue, eorollae Iaciniis cuneato-oblongis aeutis. In eollibus Ben- Ballae. 4) Ixora undulata Roxb., fol. lato-lanceolatis

-

74

acuminatis: undalatis;, ‚panicula Jaxa-teriminali, sepalis acı- tis,. filamentis antheris aequalibs, stigmate .bifido, baccis depressis..: In sylvis Bengaliac. Flores albi. 5) Diomedes argentea, Kunth Syn. 2. p. 470., das Buphibalmum Hi- neare-aus Peru, hält der Verfasser nicht für ein Synonym zu‘ dieser Pflanze. : 6) Cumellia euryoides Lindl, bot. reg. %: 983. 7) Solanum dealbatum, suffruticosum, undique tomento stellato incanum, foliis petiolo’ costaque subtus aculeatis, inferioribus subsinualis, superioribus integris. ra- eemis 'axilläribus paueifloris, ‘calyeibus subaculeatis:- Chili. Von Hocker seitdem als Solanum sapenaceum in ‚Bot: Mag. t. 2697. beschrieben. und abgebildet. 8) „Alstonia venenata B.Br. in Werner. Trans. 1. p. 77. 9) Wirigh- tia timetoria. R. Br..\. c. p. 75, 10) Tabernaemöntana gratissima, foliis oblongo-lanceolatis undulatis glabris, eniibus calycinis ovatis acutis, corollae laciniis convezis difformibus crenulatis, cymis divaricatis, floribus cernuis- Ostindien. 11) Sarcocephalus escülentus Afzel. (Lvansacl: Hort. Soc. 5. p. 442. c. tab:, wo die Blumen falsch colo- sivt sind, nämlich blass "Strohfarben, nicht roth) 19) Bignonia pallida, Ländl. bot. Reg. t. 965. 13): Tephro- sin? chinensis, fruticosa, fol. 9 -— 10 jugis oblongis © tusis, ulringüe pubescentibus, racemis azillaribus horizon- talibus composilis multifloris, calycibus #, bibracteolatis, corolla pubescente, stylo glabro, stigmate capitato. China. Sehr-ähnlich der T. suberosa, welche aber nicht die Brae- teen unter der Blume hat. 14) Calyptranthes caryo- phyllifolia Willd, 15) Hellenia abnormis, .labello .sub- rotundo emarginato, folis ovali-lanceolatis glabris acumı- natis versus apicem ciliatis, ovario 1 loculari, 1 spermoy stylo, Blabro. China. Blumen weiss. 16) Gesneria Dow slasii, herbacea, radice tuherosa, foliis in medio caulis veriicillatis petiolatis ovalis crenalis, cyma terminali um: bellata: pedunculata, eorollae imho subaequali, glandulis duabus superioribus dilatatis, inferioribus obliteratis. RO Janeiro. :17) Sinningia Helleri, Nees (Bot. Reg. t. 997): 18) Calathea flavescens, Lindl. Bot. Reg. t. 932. ‚19) Commelina cueullata, Lin. :20) Cleome rosea DC. (Bot Reg. t. 960). 21) Gynandropsis pulchella ‚\ foliis' pilo- stuseulis ıntegris, inferioribus 5, superioribus 3foliolatıs,. siliqua ovali giabra, seminibus reniformibus tuberculatis- Maranham. 22) Aspidistra punctata, Lindl, Bot. Reg

75

61977. 23) Rodrigueziwplanifolio, foliis binis planis lineari-lanceolatis, ulrinque attenuatis enerviis; racemis:re- eurvis, bulbis compressis foliis brevioribus. Rio Janeiro. Sehr ähnlich der Gomeza recurya," Bot. Mag. t. 1748,, aber von dieser unterschieden durch "schmalere Bulben und Blätter, die auch nicht gefaltet sind: überhaupt sind die Gattungen Rodriguezia und Gomeza "unter “ersteren Namen zu vereinigen; so dass es ausser dieser R. plani- folia noch zwei Arten, R. lanceolata und R. vecurva giebt: 2%) Liparis foliosa, Lindl. (L.? reflexa Bot. Reg..fol. 882. in textu, Cymbidium reflexum R. Br. prodr.). 25) Coelo- gyne fimbriata, Lindl. Bot: Reg. t. 808. 26) Brassavola nodosa, foliis carmosis semieylindrieis subulatis canalicu- latis,: Iabello integerrimo (Epidendrum 'nodosum Jacg; Amer. .i. 140.). 27) Dendrobium_crumenatum; "Swarlz. (Onychium crum. Blume). 28) Oneidium pubes, Lindl: Böt. Reg. t. 1007. 29) Brodiaca, isioides,. Sims : Bot, Mag, t. dass, '30) Gilliesia graminea, Ländl. Bot. Reg.. t. 992%. 31) Griffinia hyacinthina, YR:-Bu. © 32) Urone- talum longifolium, Lindl. Bot. Reg. t. 974. -33) Phycella corusca,' umbella patente multiflora, sepalis aequalibus apice atentibus obtusis, staminibus sterilibus subulatis: Von Coquimbo, wurde anfangs ‚für. Amaryllis -(Phiycella) ighea Bot. Reg. 1. 809., Bot. Mag. t. 2687.,' gehalten, welche aber nur sehr undeutliche Spuren der’ sterilen Staubfäden zeigt.

decount of some remarkable Holly hedges and irees in Scotland. By Jos. Sabine etc, p. 194. cn

Es ist ausserordentlich, zu welcher ‚Ausdehnung. die Hecken und die wild wachsenden Exemplare. von der Hülse, Ilex Aquifolium, in Schottland gelangen, so finden sich Hecken an verschiedenen Orten von 100 200 F. Länge, unten 14 —.15 F. breit und 15 28 T. hoch, wnd einzelne Bäume in Gärten von 5 7 F. Umfang 3 F, über der Erde, -mit- einer Höhe von 46 54 Fuss. Nicht ganz so grosse, aber doch ‚bis 5% F. hoch, mit ei- nem Umfange von 7 F. 5 2. an.der Wurzel, finden sich wild. Das Alter dieser Hecken und Bäume ist meist un- bekannt, doch weiss man, dals einige Hecken zwischen

. 1670 und 1680 angepflanzt wurden.

76

The Transactieus of the Linnean Society of Lon- don. . Volume XV. Part I. London 1826. 4to. -

A Commentary on the third part of the Hortus Ma- labaricus. By Francis Hamilton ete. p. 78. \ . Ein sehr interessanter Commenlar über den dritten Band des Hortus Malabaricus, wie schon früher derselbe Verfasser über das ‚Herbarium Amboinense von Rumph geschrieben hat. Wir heben .hier das Nothwendigste jeraus. , Du . Codda Panna p. 1.1.2 12, Corypha umbracı- lifera, Lam. Eine. $ . 130. Niti Panna p. 7. scheint ipa fruticans, wild. Sp. pl. 'Todda Panna p. 9 413 21. ist Cycas eircinalis, Burm. Fl. ind. (exel. synon. Breynii Sebae et. Kaempferi), Cycas frondib. pinn. fol. lineari lanceolatis etc. In. F. Zeyl. 393. (excl. synon, piaeter Raji hist. 1360.), Olus calaphoides e Celebe etc b. Amb. I. 87. 89. 1. 22.23. Katon Indel p. 15. 22 25., diesen Baum führt Linn& als Elate sylves tris auf; der Verfasser hält ihn ‚aber für den ‚wilden Stammvater der in Arabien und Afrika kultivirten Dattel, Phoenix dactylifera, und er giebt zur Vergleickung fol- gende Beschreibung des Katou-Indel. Caudex arboreus, diametro pedali, 10 0 ped. al: tus, teres, rudimentis slipitum imbricatis undique exa- peratus, indivisus. Frondes plures terminales confert2e patentes pinnatae, Pinnae sparsae 6 8 hinc inde ap- proximatae squarrosae, decurrentes, lanceolatae, integerrimae® aculae, ‚glabrae, nervis pluribus Iongitudinalibus sirialae, vigidae, ima parte complicata in rachin insertae, inferiorum nonnullae. subtrigonae canaliculatae, mucronato- püngentes- Stipites ad foliola brevissimi, basi dilatato amplexieaules- ‚Rachis irigona, Iatere inferiore convexo, superioribus, qUl bus, ‚pinnae adnascuntur planis. Stipulae intrafoliacere fibris deeussantibus intertextae. Fl. dieici. Mase. arb-: Spadix azilläris solitarius ereclus palmaris planus laevıs iruneatus ulira medium exixa-teclus ‚spieis plurimis. I" capitulum hemisphaericum magnitudine capitis human! congestis. : Pedunenli glahri angulati flexuosi. Fl. glabr! nitidi albidi sparsi magni. Cal. concavus 3dent. Pet. 3 oyata acuta rigida patentia angulata, calyce multo longs0ra Filam. 6. brevissima, receptaculo parvo carnoso insertä- Anth. Siliformes spirales, petalis breviores. Toem. arb-

77

Spadix- tectus spieis plurimis longissimis erectis simplieis- simis glabris flexuosis angulatis.: Fl. plures sparsi.sessiles. Cal. 1 phyll., ore 3 dent. .cyathiformis.. Pet. 3 subrötunda, in globum ore patulo convoluta. Germ. 3 oblonga, - Siyl. subulati. Sligm. acuta. Drupa. v.. potius. bacea (germ. 2 abort.) solitaria oyata, Dactylo Arabieo. dimidio minor; flava, mollis, carnosa, calyce persisiente infra.cineta. Cort: membranaceus tenuissimus., Caro drassiuscula, . dulcedine quadam austera, —. Ausserdem sah der Verfasser noch $’andere Arten derselben Gattung, die eine ist ein kleiner Baum, die beiden andern sind ohne Stamm, von diesen ist eine Phoenix farinifera Roxb. (wozu wahrscheinlich Phoeniz pusilla Gärtner gehört) die andere Phoenia acau- &is.Roxb., von welcher er. eine Beschreibung giebt: Rad, fibrosa crassa. Caud. o. Stipites plures c. stipulis congesti in-bulbum imbricatum vix extra lerram emergentem,. rigidi, hreyissimi, trigoni, subtus .convezi. _ Frondes_ pinnatae ra- rs ultra cubitum langae. Pinnae hine ‚inde 3=-5 ap- Proximatis squarrosae, ima parie complieata in rachin. in, serlae, lineares, nyıdae, ‚nervis longitudinalibus parallelis Stiatae,. rigidae, apice spinescentes, ‚inferioribus brevis- sinis,. Rachis communis trigona, . Stipulae geminae, la- terales maximae membranaceae, margini stipilis uiringue longitudinaliter adnatae, nervis intus retieulatae. Fl. dieici, Mase, Spadix erectus, e terra exserius,-ramis :simplieibus confertis angulatis multifidus. Spatha membranacea, mar. cescens, vaginans, indeterminate dehiscens. Fl. duri an- gulati Jutei. Cal. mihutus. Pet. 3. xigida oblonga acuta. I, 3 v. 6 brevissima, anih. oblongae. Foem. Inflores- eentia maris, sed spadix vix apice e.terra emergens. Fl. vitides, squama rigida parva adpressa bracteati. Cal. 1- phyll. cxassus truncatus. Cor. rigida, lacinlis ovalis obtu- sis adpressis 3 fida. Germ. 3 ovatä, quorum 2 semper abortiva, eilo marcescenlia. Styl. vix u us. Stigm. acula.

acca oblonga acuta nigra carnosa .mollis duleis, pollicem transversum vix lon a, calyce multo major. Sem. oblon- gum obtusum, basi emarginatum hine sulco profunde, inde papillula ‚pallida notatum. . Integ. membranaccum, Alb. Cartilag. non ruminatum. Embr. dorsalis ovatus al- bus, Tejaka Maramp. 17. t. 6—28 cfr. Comm, ad Herb. Amb. 1. und-Saccus arboreus major Rumph. Ata Maram p. 21. i. 21, Comm. I. c. 1.138. Anona

Maram p. 23. t. 30. 31. 5. ibid. 1. p. 136. Ansjeli p.

78 95:4.3%, sibie p. 109. —' Katou Vsjaka p. 29.438;

Foigendes‘-sind ‘die Resultate der Untersuchungen über diese Pflanze "wobei zugleich angedeutet wird, ‚dass die Gattungen Vauelea. und -Cephalantkus nicht wesentlich Yon-einander verschieden sind. Nauclea? orientalis Hort Kw.? Wild. sp. pl. (N. Cadamba.Hort Beng.?, N.-eiti foHa Ene. meth.?, Gephalanikus fol. oppos. Lin. Fl. Zeil? Bancalus’ mas _et-pärvifolia Fb. -Amb. gi 84.1 55.11 Kata Tsjaka Hort.‘ Mal).-Hab._in Indiae. aridioris sylvis: Fol, oblonga 'utrinque -acuta. ‘Fl. odore gravi,. favi, pis- &llo albo."Byact ‘0. Pedunc. mediocris erassus.' Capilulum magnitudine Pomi minoris globosum. Cal. longitudine’dimidii ivbi corollae, ulira medium 5 fid,, Iacin. linearibus'conea- vis obtüsis. Filam. longitudine fere antherarum ad: medium adnata. Anth. exsertae. 'Sıyl. corollae tube multum Jon it; Sligma oblengum, utririque acutum, Nauelea parvi olia‘ Hort. Beng. an Willd.? cui ealyces 5 dentati, acuti (Nauclea oriertalis Gärin. Sem. 1. t. 30. £ 8 excl. syn.) Ubique in Indiae aridioris sylvis. Arbor inter elatiores recta, co! ce laevi, materia firma. Ramuli nudi'tetrageni obtusan- guli. Folia opposita, basi nune acatiuscula, tune saeplus‘ obtusa, v. etiam, retusa, apiee obtusiuseula, juniora sub- pubescentia, ‚maturitate glabra, costis parallelis approsima: tis Iineata,- integenima. Petiol teres, canaliculatus bre- vissimus pubescens. Stipulae interfoliaceae oppositae ca ducae obovalae, doxso carinalae, peliolis longiores, nudae integerrimae. Capitulum magn. Pruni terminale subsessile: Fi. odorati subherbacei. bracteis apice inerassato vbtusiseh- mis, calyce longioribus interstinch. Cal. omnino trunca- tus. ‚Cor. infundibulif. 5 fid. Anth. ex apice tubi essextaß subsessiles. Styl. corollae laciniis longior. Stigm- capita- tum obtusum oblongum. Fruct. v. ap. Gärin. Peap- 31. t. 34, 'Malacka Pela p. 33 t. 35. s. Comment: in HD, Amb. 1. 2.140, Pelou p. 35, t. 36. ist Careya arbe rea: Roxb. Hort. Beng. : Ubique in Indiae sylvis. Arbot inter minores,. ligno foetido.. Rami ieatricibus foliorum exasperati, - Fol. alterna, apices versus ramulorum Co gesta deeidua. obovata minute serrata, nervo medio subius Carinalo-costata, venosa nuda, (Rheedius habet lanugin0s0) Pet.. brevissiimus 3 gonus acutangulus marginatus mon -st pulaceus. Fl. 7 magni albi 'subsessiles, altern ‚pib deunt e ramulorum apice ante folia, quae posiea Anl‘ flores erumpunt, unde flores terminales, fructus Interales-

79

Bractene ad singulos flores 3 oblongae -obiusde‘. calyce paulo breviores persistentes. :Cal. sup. 4. part., laein.:sub- rotundis concavis ciliatis, :prope :fundum disco 'erectb in- tegip cinctus. Pet. 4. coriacea oblonga,: calyce -multe longiora, eiliata, obligque- revoluta,!'extra discum inserta Filam. pluima, indefinita, subulata; nultiplici serie’ disco inserta,. basi eoalita, interioribus brevissimis et. interme: diis tantum antheriferis inaequalia. . Anth. oblohgae: Germ, turbinatum, disco coneavo tetragono coronatum.4 locul; a teres, longitudine staminum reclus, Stigm.:subrot, 4 lob. Bacca oviformis laevis calyce supero pexsistehte umbilicata, carmnosa, filameniosa, septis fere evanescenti bus, sed seminibus 4 fariam approximatis et carne inter. stinclis, obsolete 4 locularis. Hecept, o. Sem, plura .nidu. lantia eompressa, glabra, hinc hilo derasa. Alb..alhum, förma seminis carnosum. Embr. rectus, 'teres, utringue acutiusculus, longitudine albuminis, centralis. —. ' Cova- lam p. 37 4. 37. s. Comment: Hb. Amb..1. 197. —.'Sya- lita p. 39. t, 38. 39. Der Verfasser hält diese Pflanze für. dieselbe mit Songium Rumph Hb..Amb. 2. p. 141: t. 45: also für Dillenia.indiea L., und hält die von Thun- berg angegebene Trennung in 2. Arten: D. speciosa und elliptica für unzulässig; bei dieser Gelegenheit, wer- den noch 3 Arten v. Dillenia beschrieben. 1. Dillenia Pentagyna Wild. sp. pl. et auct, In Indiae aridioris sylvis, ‘Arbor medioeris. Ramuli crassi tereies ‚cicalrici-, bus lunatis exasperali. Fol. decidua, post floxes Junio erumpentia,. conferta, alterna, oblonga basi acutiuscula,. Apice nunc obtusa, tune acuta; supra pilis. incumbentibus adspersa,. subtus nuda, costata, venis minutissime, reticu- Iata, apieibus costarum prominentibus dentata. Pet. am plexicaulis breviss., margine membranaceo basin versus di- Itatus supra concavus. Gemmae florales supra eicatrices petiolorum. anni praeteriti enatae, 'squamosae, pubescen- tes multiflorae, Pedune. plures congesli, 1. Hlori, terstes Slabri, longitudine :flor’s.. ‚Bract. 0, nisı ‚gemmarura squa- mas volueris. Pl. odorati, magn. florum Mali, flavi. Cal. 5 artit,, laein. patulis crassis: ovalibus concavis obliquis m- Yicatis, apice subeiliatis; Pet. 5, calyce duplo longiora ohovata undulata ienuja eaduea: "Fil. plura Iinearia, exte- riora indefinita brevissima :incurya, inter. 10. elongata, Apice recurya, antherar..loculi bini lineares, apieibus fila.. mentörum longitudinaliter adnati, Germ..5. conica.; Siyk.

80

5 subulaii reeurvi. Stigm. simplicia acuta. Fruct. magn Ceyasi majoris, globosus, basi umbilicatus, glaber, Aavus, eonstans »e calyce succulento clauso .imbricaio, capsulas tegente-5 conniventes suceulentas. Sem. in singulis capsu- ls 2—3 angulata. 2, Dillenia aurea Ene. meih.? In Mithilae. sylvis ad Nepalae limites. Arbor mägna ramis eicatrieosis, ramulis nudis. Fol. alterna, decidua, oblon- go-ovata,-basi saepius obliqua, nervor. apicibus produ- etis denticulata, acuta; nervis parallelis ultra medium sim- plieissimis . costata, venis parallelis reticulata; juniora utrinque -pilis mollibus brevibus pubescentia. Petiol. am- plexie., :semiteres, margine acutissimo mermbranaceo au etus.: Gemma terminalis imbricata, squamis 4—6 corit- ceis 'obtusis, quibus reflexis prodit pedunculus 1 cras« sus nudus obtusangulus 1 florus et ex hujus latere ramu- kus foliosus, foliis equitantibus post florescentiam expli- catis. Fl. D. speciosae iis paulo minores, flavi. Cal. 1 phyll. patulus crassus, ultra medium 5—7 fid., lacin. eoncavis obovalis obiusis margine tenuiore ciliato obliguis, imbricatis. Pet. 5-7, calyce multo longiora, plicata. ve- nosa - ungue crasso in discum planum inserta. Filam. plura indefinita subulata, disco inserla, exier. crecia bre viora, int. apice recurva, antherar. loculi disereti, ma gini utroque flamenti longitudinaliter adnati, ejusque plus quam dimidium oceupantes, apice dehiscentes. Germ. 8-9, coalita in corpus ovatum glabrum, suleis interstinela, sty- Iis subulatis recurvis, supra suleo exaratis. Stgm. acula simplieia. Fruct, magnit. Pomi minoris, laevıs, odore: Mangiferae, flavus subrotundus, constans e capsulis ha catis, tectis calyce clauso imbricato carnoso, succo VI eido scatente. Caps. 8—9 circa recept. commune cei- irale confertae, parielibus mollibus baccatae, vix debis. eentes. ‘Sem. nonnulla angulo interriori capsularum St dentia obovata. 3. Dilleria pilosa Hort. Beng. 43? I Camrupae ‚montibus. -Arbor magna. Rami tereies, PX bescentes, eicatrieibus -exasperaüi.. Folia alterna eblons% apicem ‚versus latiora, uiringue acuta, ‚coslarum apieibus produetis denticulata, costis. et nervis parallelis ad.angt- los 'rectos se intercipientibus, velieulala. utringue scabra) subpubescentia. Petiol. basi dilatatus, -compressus; SUP planus, marginatus brevissimus pubescens. Pedune. on, gemmulis Praeteriti anni, lateralibus saepe ternatl, tereles glabri, flore bteviores, quorum:-unus saepius 1or-

8

jor, medio foliolis oblongis obtusis. 2—3 bracieatus, in: a bracteas pilosus. Fl, Calthae magnitudine, flavi. Calı 5. partit. ,. lacin. oblongis, oblusis concavis patentissimis, apice subeiliatis, dupliei-serie positis. -Pet: patentissima, unguieulata, calyce duplo longiora,: tenuia, undulata, -ob- longa, obiusa, obliqua. Filarn. plura, exter. patenlissima, 10 inter. execta. . Anih. lineares utrinque’dehiscentes,: exteri assurgentes, inter. stellatim patenles. Germ: 5, stylis-bre- vib, Stigm. antherarum interiorum: situ et magnitudine :si- milia. Caps. 5, tectae calyce. clauso cerasiformi, intus humore erystallino seatente. Blatii p. 43 t. 40 ist Son- neratia acida L. fil. (Aubletia acida Gäxin., Mangium ca- seolare Rumph Amb. 3 t. 73 und 74.) die angebliche Ver- schiedenheit der Zweige, mag nur Alterverschiedenheit seyn. Ausserdem ward noch eine Sonneralia beobachtet; Sönneratia apetala Roxb. Hort, Beng. 39. In Bengalae et regni Peguensis ripis caenosis aestu inundalis. “Arbor medioeris. ‘Radix comieula plura 'emittit simill, is S, aci- dee. Rami sparsi penduli teretes glabri. Ramuli oppositi divaricati glabri Ailiformes. Fol. oppos. ‚petiol.. ovato-Ian- teolata, marginum altero gibbosiore obliqua, " integerrima saepins obtusa, enervia, avenia, plana, carnosiuscula. Petiol. Tinearis anceps brevis glaber: non stipulaceus. Pl. magnit, Nucis moschatae, pedunculati cemui herbacei gab; laterales axillares solitari, terminales subterni. edunc. fol.-dimidio breviores penduli 1 fori nudi glabri, apicem versus incrassati angulati, artienlis 1—3 divisi. Cal.“infer. 4 phyli. coriaceus crassus campanulatus, ultra medium 4 fid., Jacin. ovatis patulis acutis, ‚fundo. tectus disco 'erasso integro staminifero 'ultta calyeis divisionem producto. Tilam. plurima indefinita ‚Iinearia, longitadme ealyeis, incurva, ad disci margimem: inserta. Anth. parvae tordatae. Germ. turbinatum. Styl. teres, staminibus lon- giör,: medium versus -angulo: duplick flezuosus. Süigm. maximum -supra convexum suhlus concave pileiforme. Pomum? orbiculatum depressum, calyce patente ad basin nelum, stylo- persisiente‘ mucronatum , septis tenuibus eirnosis: in ‘Ioenlos cire. 8, putamine lignoso exira cin- elös,. öbselete divisum, semina angulala in pulpa nidu- lantia. .— Panitsjika Maramı p. 45 t. 41. ist Diospyros $lutinifera R.-Br. u. Rozxb. (Garcinia malaharica Desrouss. !n.Enc. meib., Eribryopteris- glutinifera Gärtn,) Hierbei werden noch folgende Diospyros Arten beschrieben : Di:

&

82

ospyros ersculpta (D. discolor Willd. sp. pl.?, D. is waettosa?: und.D...Mabolo? Hort. Beng., Cavanillea philip-

ensis Eine. meth.?, Cav. Mabolo Lam. ll. gen.?). In I- Hin gangelicae australioris sylvis. Arbor parva, cutieula ctassıssima . longitudinaliter rimosa. Ramuli tomentosi. Eol. alterna. ovalia v. elliptiea v. subrotunda. v. obovataj nunc.uliinque acuta, tune apice obtusa, integerrima cas- tata, supra nuda. ei venis depressis quasi insculpta, sub- ius :tomentosa.. Petiolus ‚brevissimus, teres, pilosus, non stipulaceus.. . Fl..dioici. Mase. Pedunc. longitudine petioli, axillaris v. basin versus ramuli lateralis, iomentosus, sub; tifloras, fl. parvi albi. Cal, iomentosus ore 4—5 lobo erecto‘ obtuso turbinatus. Cor. ore clauso 4—5:lobo, 1 petäla, calyce duplo longior, oblenga, utrinque angustata pilosa. Filam. 15 circ. setacea, disco calyeino inserta. Anthı erectae mucronalae inclusae.. Bacca ovalis, calyce crass0 6 fido tomentoso brevi insidens, pilis rigidis rufis teeia, serninibns varie abortientibus sub 4 locularis. Dieser. ehr äbnlich, vielleicht nicht verschieden ist: Diospyros Tupru (Tupru Carnatae Buchanan's Mysore 1,183.) In Carnatie aridioris sylvis. Planta omnino ut in D. exsculpta. ‘PB. dielines; in una arbore gessiles, 3 ci 7 mizti, in altern pedunculati omnes 4. In priore flores sessiles toınentos! solitarii, squamis 34 bracteati. Fl. %. Cal. campän. erassus 6 hid., lacin. ovatis obtusis margine revoluts, ın- tus membrana connalis. Cor. 1 pet., ore 6 fido. Filam. 6 breviss. . Anth. oblongae acutae simplices. Gexm.. supet-

.ovatum. Siyli 3 breviss. crassi. Stigm.‘ simplicia. Bacca

calyce cupuliformi infra arcte cinela, magna hirsuta umD!- licata mucronata 4 locul. Semina solitaria amygdalifar- mia. Fl. 2: Cal. et Cor. 5. Tilam. '9 breviss. : Anth. simplices subulatae ereciae inclusae, an steriles? Rudım. pisülli in fundo calyeis hemisphaericum, setis andique obsitum. „In arbore masculina pedunculus axillaris recul- yus inerassatur, petiolo paulo.longior, tomentosus,:s6 ing Yius, 3—4 florus, ‘El. albidi cernui ‚extra tmentost squamis geminis oyatis minutis: bracteati. Cal. „eyaih lacin. ovatis obtusis, planis 5 fidus. Cor. campan.. ©

longo-ovala, ‚ealyce multo longior, ore patulo,. et Inein« obtusis, altero marginum exteriore obliquis, 5 Sa. Fl disco calyeino inserta,.cire. 18 breviss. erecia. simpheiz Anth. solitariae mucronatae,. Germ. O...Diospyros inset l:

pla; in Camrupae orientalis - montibus. Arxbor mein, ig!

‚ligno albido. Ramuli teretes glabri. Fol. alterna oblonga, basin. versus latiora, basi acuta, apice acuminata, integer- rima, lucida nuda subcostata, venis 'minule reliculata. Petiol. breviss. depressus corlicosus non stipulaceus. Flores mon observ. Bacca solitaria lateralis, pedunculo brevis- simo insidens, basi calyce 4 fido tecta, magnitudine nucis Juglandis mucronata, corlice erasso fibroso succulento glutinoso 4 locul,, loculorum -1 saepe abortiente. Sem. solitaria magna verticalia oblonga, hine convexa, inde an- gulata- Funis umbilicalis ex apıce frucius per seminis lorsum decurrens basique superala ramosus, ramis per seminis latera inieriora reflexis. Integum. crassum coria- eeum. Alb. duriss, album. BEmbr, subeeniralis rectus. Cotyled. aliero minore conduplicatae. Radicula incrassata supera. Diospyros cordifolia Auctor, In sylvis Maga- dhae monlosis. Arb. ramulis annotinis. rigidiss.,; spina yalida terminatis. Ramuli novelli inermes pubescentes. Fol, oblonga, super. acuta,.infer. obtusa v. emarginata, basi retuso subcordata, nunc fere ovata, nun fere linearia, ‚integerrima, costata, sub- 5 ‚nervia venosa supra nuda subtus pubescentia, Petiol. breyiss. depressiusculus pubes- .cens, non stipulaceus. > pedunc. axill., petiolo paulo longiores, 1—4 flori apice nutantes teneres pubescentes. Flor. ad apicem pedunc. communis subsessiles parvi Iutei. Bract. minutae. Cal. pubescens, Jacin. aculis apice palu- lis 4 fid. Cor. campan., limbo 4 partito revoluto et lacin. subrotundis obliquis divisa. Til. 8 breviss. bifida, basi tubi insidentia sparsa. Anth. 16 acuminatae inclusae, Bist. 0. Fl. y non vidi. Pedunc, fructif. axillaris so- Üarius 1 carpus petiolo paulo longior ebracteatus. Bacca magnit. Pruni mediocris, globosa flava glabra, salyce 4 fido parvo reflexo ceincta. ort. crassus e ulpa non separabilis intus mollis exira duriusculus. ulpa 8. locul. odore Genistae, foelida, amarissima. Lo- euli 4 spermi. Sem. saepius A, aborlivis ‚tolidem , arıllo carnoso veslita, oblonga, compressa, intus aculangula, apice aculiora, Sasciculis striarum 4 notata, ‚polita, cas- tanea. Integum. dumm. Alb. forma seminis corneum, suleis integumenlorum insculptum, subhyalinum. Embr. Centxalis rectus, Cotyled. plänae ovales acquales. Radicula longa supera. Diosppros Toposia; coliiur ad Camru- Pae pagos ob flores fiagrantes dilecta. Arbor magna, ra- Mmulis teretibus glabriusculis. Fol alterna ovata l. ovato- dr Bd. 25 Heft. 19

83

5

84°

oblonga, basi aculiuscula, acuminata, inlegerrima, vix c0s-. tata, venis 'minutissime reticulata, utrinque glaberrima, supra lucida. Peliol. breviss. supra concavus, non slipu- laceus: 3 Pedunc. plerumque ex foliorum axillis in ra- mulo imorum, 1. infrafoliacei, solitarü, 2—3 flori, bre- viss., teretes 1. aliquando lierminales, multiflori subpanieu- lati vix bracteati. Fl. mediocres lutei. Cal. parvus 2—4 fid. obtusus, petalo areie adhaerens. Cor. carnosa, ore 5 fido ovata. Lacin. cordatae, altero laterum interiore obli- quae. Anth. plures indefinitae, e basi corollae subsessiles tetragonae acutae, latere utrogue longitudinaliter debiscen- tes. Germinis in corollae fundo rudimentum depressum. Nürvala p.49 t. 42%. Bei_dieser Gelegenheit zählt der Verfasser die verschiedenen Crataeva Arten auf, welche er in Indien beobachtete, es sind; 1. Crataeva odora (Cappa- ris irifoliata, Hort. Beng. 41?) In Indiae locis montosis. Arb. mediocris ramulis elabris. Fol. alterna ternata. Fo- tiola petiolata, basi acufa, apice acuminatissima, glabra; ooslata, veris minutissimis reticulata; lateralia cosüis inte- rioribus basin versus abbrevialis semiovala; terminale del- toideum. Peliol. comm. longus glaber supra planiusenlus, non stipulaceus; partiales brevissimi marginati. Corymbi indivisi nunc laterales nudi, nunc ierminales et saepe f0- lis nonnullis inter flores intermixtis comosi. Pe icelli sparsi {1 Aorı inerassati glabri. Fl. magni speciosi odera- tissimi, immaturi albidi, maturi flavi, antheris purpurels- In arbore 3 flores masculi pauci hermaphroditis inter mixti, meram masculinam non vidi. Fl.% Apex pedieelli Gilatatus in receptaculum sublenliforme concayum, e cujW margine prodeunt calyeis foliala 4, herbacea, elliptien ses silia, aculiuscula. Der. 4, calyce alterna, unguibus ca Iyce longioribus, receptaculo intra calycem inserla; MA xima, nervosa, obtusa 1. subrotunda. Fil. 20 plura subu- lata, petalis longiora, basi stipitis germen suffuleientis in- serta, basi subunita (unde c.’Morisonia summa afinitas) Germ. oblongum ulrinque acutiusculam, stipiti flamentis longiori insidens. Styl. breviss. Stigm. orbieulatunt. Bacea „pedicello longiss. insidens, globosa, nuda, magnin; inoris rubra, cortice.crasso molli lecta, pulpa mol!

repleta. Receptac. .2 camosa, longitudinaliter parielibus re acnala- ‚Sem. pulpa teeta subspiralia erustacen" . 0. Eimbr. “teres spivalis, cotyledon. hine planis ‚mee convexis. In fl. 7 ceteroguin simillimis stipites germi

'85

num brevissimi c. pistilli rudimento in apiee insidente, 2. Crataeva religiosa Willd. sp. pl. » Enme. meth. excl. syn. Lam. Ill. Gen. t. 395. In Toch Camrupae elevatis, Corymbus terminalis ereetus angülatus indivisus. Fl. plu- res alterni, pedicellis longis nudis 1 floris solitariis insi- dentes. Apex pedicelli dilatatus in receptac. sublentiforme, e cujus margine dupliei serie prodeunt perianthii foliola 8 colorata unguwiculata‘ persistentia venosa, hinc majora obovata, inde minora dimidiato-falcata. E medio recepta- euli prodit discus truncatus lateribus staminifer. - Fil. indefinita, circ. 16, petalis duplo longiora, foliola_perian- thii versus minora declinata. Antherae parvae. Germ. o. Siyli rudimentum e disci centro subulatum. : 3. Crataeva umilocularis, ‘ad Camrupae pagos. In g' arbere petioli apex in discum explanatus. Öat foliola 4 lanceolata ses- silie. Pet. 4 deflexa ovata, unguibus calyce longioribüs. Fl. ante maturitatem patentes paryi herbacei, maturi -flavi, In y arbore cal. et cor. maris. -Stam. circ. 16. Germ. stipiti longo tereti insidens, oblongum. - Sigma sessile eltatum truncatum. Frucl. omnino Jere Morisoniae uta ärtnero deseriptus. Sem. pulpa tenacissime adliaerente tecta, angulata, planiuscula, erusta tecta crassa fragili. Alb. 0. Embr. eurvatus teres. Cotyled. amygdalino- camosae subfoliaceae, varie convolutae. 4. Crataeva Nürvala (Cr. Tapia Burrm. FI. ind. 109. (exel. syn. Plu- cken., Commoel., Sloanei), Cr. inermis L. Fl. Zeil. 211 (exel. syn. Plum., Maregr., Pisonis, Pluckenetii, ‘Sloanei et Raji), Nürvala Hort, Mal.) In ripis fluyiorum indico- rum depressis. Unterscheidet sich durch die Schmalheit seiner Bistichen, von denen jedes 2% bis 3 mal länger als breit ist, durch die lange Gestalt seiner Beeren und durch die zahlreichen Staubgefässe. Zu dieser Art fand der Verfasser noch eine Varietät, einen männlichen Baum mit wenigen Zwittern, (b. Cr. Nüryala sind lauter Zwit- ter) mit, kürzern Blättchen, weniger woblriechenden Blu- men, weniger Staubfäden; die Frucht soll’auch länglich. seyn. Tamara Tonga p. 51 1. 43. 44. s. Comm. Hb. Amb, T. 115. Bilimbi p. 55 t. 45. 46. s. ebendas. Neli Pouli s, Bilimbi altera- minor p. 57 1. 47. 48. Diese Hanze ist sehr verschieden gedeutet, zuerst ‚dverrhoa acida bei Linne, dann mit Cieca disticha von den meisten Autoren vereinigt, Roxburg hält sie für seinen Phyllan- thirs longifolius, was dem Verfasser auch „nicht recht

86

sheint, der sie lieber zu Phyllanthus Cheramela Roxb. Hort. Beng. 104 bringen möchte. Bei dieser Gelegenheit wird eine Pi. beschrieben, welche im Blatt Aehnlichkeit mit der Rheedischen hat: Agyneja? tedrandra (Phyllan- thus tetr. Hort. Beng.?) Inter saxa in Camrupae orien- talis locis montosis. Frutex 2 ped. altus, ramis bjlariis. Ramuli pinnaeformes compressiusculi pubescentes. Fol subsessilia, quasi pinnata bifaria, ovata, uno laterum saepe paulo latiorı obliqus, uiringue pilosa, subius albida, acuta, inlegerrima, venosa. Stipulae parvae. Fl. d’ ex axillis foliorum infer. congesti, plurimi, rubieundi. Pedi- ‚celli filiformes. Cal. pubescens patens, lacin. lacais ultra medium A fidus. Filam. turbinatum centrale apice tetragonum. Anth. 4 subrotundae, angulis filam. adnatae. Fl. 5 ex axillis fol. sup. solitari 1. terminales racemosl. Pedicelli breviss. setacei incrassati. Cal. 5 part., lacin. oblongis acutis coleralis laceris. Germ. echinatum. Siyli 3 bipartiti. Stigm. simplicia. Caps. pisiformis hirsuta, ca lyce erecto tecta, 3 locul., locul. 2 sperm. —— Panja 5 anjala p. 59 t. 49—51., s. Comm. Hb, Amb. I. 195. folgendes ist die Synonymie dieser Pl. Gossampinus alba, Bombax pentandrum L. ei auct. (exl. synon. forte ad Americanam plantam pertinentibus ut ci Pluckenetü), Ceiba pentandra Gärtner?, Xylon fol. digit. caule inerm! L. Fl. Zeil, Erioph. Javana Hb. Amb. I. 194 t. 80, - Panja H. Mal., Axbor Gossampinus Plinii. In Indiae syl- vis rarius, Moul. Elavou p. 61 t. 52. hierzu folgende Synonyma: Gossampinus rubra, Bombax 7 phyllum Hot. Beng., Bombax Ceiba Burım. Fl. ind. 145 (excl. syn. ad pl Americanam speclant.), Xylon fol. dig., caule_ aculealo in, Fl. Zeil. (excl. syn. omn. nisi Rheedii et Raji), Ar bor Lanigera & Gossampinus Plini Bonlius 1. 6. c 1& In India ubique vulgalissime. Belulia Tsjampakam p- 63 1. 53., diese PA. ist sehr ähnlich mit dem Nagassarium- von Rumph Hb. Amb. 7. 3t. 3. welches eine Mesua ist, und wohl eine andere Art derselben Gattung, doch sah sie der Verfasser nicht. Kappa Mava p. 65 t. 54,8 Comm. Hb. Amb. I. 177. Itti Are Alou p. 69 t 55, Lamarck hielt ‚dies für seine Ficus punctata. Thun- berg verwarf dies und nannte sie F. nilida, welchem an- dere Autoren folgten. Der Verfasser sah diesen Baun auf felsigen Hügeln im Süden von Indien u. in der Pro vinz Behar, er schickte ihn unter dem Namen F. Conda-

87

ravia an 1. E. Smith, folgendes ist die Beschreibung: Abor medioeris, lacie valde scatens, ramulis obtusangulis glabris. Fol. alterna subovata, basin versus aliquando subeuneata, apicem versus saepius acumine brevissimo obtuso augustata integenima, glabra, supra nitida, venis remotiuseulis etiam ultra submarginalem reticulata, ner- vis apice ineurvis prope marginem eingentibus subcoslata. Peiich. depressiusculus, supra canalieulatus, glaber breyiss. Stip. spathaceae caducae. Fici geminne axillares sessiles pistformes nudae involuero brevi trilobo crasso insidentes. n India Gangelica radicantem non vidi sed in India au- strale ubi aetius crescebat, ramos habebat radicantes. Tsjerou Meer Allou s. Allou p- 71 1. 56., v. Willd. z. Ric. terebrata gebracht und dazu auch ein falsches Bild von Rumph. Der Verfasser nennt, diesen Baum F. undulaia, Ub. in Camrupae orientalis locis montosis. Arb. magna lacteseens, ramalis nudis fuscis. Fol. alterna oblonga asi aculiuscula, apice acıminata, integerrima, rigida, glabra, undulata. Petiol. semiteres, breviss., fus- eus. Stip. caducae. Racemus axillaris rigidus simplex, longitudine petioli apice gemmiferus, fructu foliis e gemma prodeuntibus laterali. Pedicelli gemini, 1 flori aneipites glabri, receptaculo florum longiores. Bract, ad basım pe-

icell. minutae 3_phyll. Flos obovatus glaber magnit. Pisi majoris. Katou Alou p. 73 t. 57. Zuerst einige Berichtigungen zu eimem Aufsatze des Verfasser (Linn. Trans. XIII. 488) über den Peralu (Fieus indica), wofür auch ‘dies Katou Alou von Lamarck ehalten wird, den Wild. Ficus eitrifolia nennt, wahrsel einlich denselben ab der Verf. als F. Gonia an LE. Smith: F. eitrifolia

14.2, F. indica Enc. Mäth.? (exel. plur. syu.), Axhor Supa dieta Hb. Amb. 3. 135. t. 86? Ad pagos ei vias

arnatae rarius. Arb. facie omnino F. indieae sed radi- ©antem nunquam vidi. Ramuli juniores tomentosı. Fol. ‚alterna, sinu minuto subcordata, oyala, acumine brevi terminala, supra pilis fuseis, subtus ville denso vestila, Costata, venis reticulata. . Petiol. brevis depressus. Gland. in doxso nervi medii paulo supra foli basin plana glabra. Stip. gemmaceae hirsutae. Fruct. geminus sessilis, bra- tiea 3 phylia cinetus, Inevis, magnit. Nucis mesch. ob- longus aurantiacus, luteo punclatus. Der Verfasser hat noch eine andere Art gefunden, welche die Supa Rumph seyn könnte, sie hat glatte Blätter. Ausserdem beschreibt

88

er zwei andere ‘Arten, die den obigen sehr ähnlich sind: Ficus asinina. In eollib. prov, Behar. Arb. magna e ra mulis radicantem non vidi. Ramuli iereles angulati, ma- turi glabri, juniores tomentosi, lactescentes, Fol. alterna oblonga, apices prope latiora, basi cordata, acumine brevi obinsa, eostala, venis minute reticulata, rigida, margine reflexa inlegerrima, supranuda, subtus tomentosa. Petiol. breyiss. teretiusculus tomentosus non laciescens. Gland, in nervi medii_dorso prope folii basin plana, glabra. Süp. caducae. .Receptacula florif. pisiform. gemina axilla- ria sessiia, ore clauso glabro, tomentosa. Bract. eyathi- formis receptaculo brevior 5—7 fida irregularis. Fiei malu- rae virides molles, magnit. Grossulariae minoris, globosae tomento 'albo dense indulae involucro multo majores. Fic. rupestris. In fissuris rupium regionis Mysore. Arb. ramis radicantibus tomentosis parva: Fol. basi_ cordata sed apicem versus saepe dilatata, in humidis locis suban- gulata, in siceis iniegerrima, uiringue pilosissima se mollia, acumine minimo subobtusa. Petiol. ieres tomento- sus. Fruct. pisiformes gemini sessiles axillares iomentost foliolis 3 bracteati. Zu welcher ‚gehört FL zomentosa Willd.?, gehört dazu auch F. mollis Valıl? Atti Meer Alou p. 75 t. 58., von Poiret und Roxb. für FL excelsa gehalten, und kommt auch ganz mit den Characteren voR . seplica Willd. überein. Handir s. Handur Alov P- 77 ı. 59. scheint grosse Aehnlichkeit mit F. oppostti fola Roxb. zu haben, vom Verfasser nicht gesehen. Tee gam p. 79 t. 60. scheint dem Verfasser mit dem Folium olitorium Rumph Hb. Amb. IV. 128 t. 63 identisch und F, Ampelos Burm. zu seyn. Perim Taregam p- t 61. von Lam. zu FT. symphytifolia, v. Willd. zu F. opp%- sitifolia gebracht, bleibt zweifelhaft, Valli Taregam p: 83 4.62. Vom jungen Linne F. heterophylla & nannt,. Lamark vermischte in seiner Beschreibung, yon Rheede mit der aus eigener Ansicht geschöpften vol Sonneratschen Eexemplaren, welche gleich denen vor oxburgh an Willdenow als F. repens mitgetheilten seyn mögen; Poirei nahm F. heterophylia Lam. für F. fescens Yahl. % Formen brachte der Verfasser aus Indien zurück, welche er als Var. von F. repens ansieht. Fre, pens ©, -in ripis Avae fertilibus. Caulis fruticulosus; ped., ramosus, glaber repens. Fol, alterna cordata obtusä supra nitida punctata, rugosa, pilis brevissimis scabra,

j 8

costata, venis reticulata, margine repando sed integertimo quasi dentieulaia, nunc integra, nuno 3 loba, 1. saepius repanda, sinubus lobisque obtusis. Petiol. teres, annulo ramum cingens, mediocris, hispidus. Stip. geminae late- vales, breviss. caducae. Inter pilos densos: breviss. qui in petiolum et foliorum nervos insidunt, paucı sunt lon- giores, apice hamati. Recept. axillaria lactescentia, erecta solitaria pedunculata, ovata, obtusa, angulata, pubescentia elevata punetata, apiee 6 dentalo umbilicata. "Pedune, erectus, longit. fere petiolorum, compressus, apicem versus squamula una 1. aliera obtusa bracteatus. P. repens ß. In Camrupae sylvis. Caul. hirtus. Wol. revera dentata supra scabra et pilis stellatis hispida subtus hirta, eaete- roguin vix diversa. Sehr ähnlich ist diesem F. denti- eulata Willd., von welchen der Verfasser auch 2 Formen beschreibt: F\ dentieulata c. In Irabatis vipis inundatis. Canl. frutieosus scandens teres, ad. petiglos annulo dimi- disto cinetus, glaber ramosus.. Rarmıli scabri. Fol. al. teroa, petiolata oblonga, nunc saepius integra, tunc 3 loba 1. sinuata, basi integra serrata, acula, subtrinervia, venis reticulata uirinque scabra. Petiol. brevis eompressus, eanaliculatus. Stip. geminae laterales eaducae. ecept. axillaria, saepius solitaria, aliquando gemina, viridia, magnit, Amygdali, oblonga, um ilien sul rotundo sub 6 dentato, obsolete 6 gona scabriuscula, Bract. integra brevis. Pedunc. longit. fere receptaculi teres, pilis setaceis apice, glandulosis pubescens. r denticulate ß. In Brahmapu- tris ripis inundatis. Fol. ad nervum medium uirinque in pagina. inferiore, ubi neryi laterales inseruntur, glandulam abent parvam planam, quam in Ava non innotut. Fruct. malurus magnit. Grossulariae ovalus flavus ore saepius 5 dentato. Diese letzie Var. kommt dem Valli Teregam sehr nahe. Willd. nannte die F. heierophylia L. fil. Qquatica, weswegen der Verfasser glaubt diese Willd. Pf. gehöre zu seiner 7. denticulata; diese nebst F. re- Dens, aguatica und. vielleicht auch F. truncata Wild. haben keine grossen Unterschiede und sind sämtlich nahe verwandt mit U grossularioides Burm., einer jetzt ver- 'gessenen Art. —— Tsjela p. 85-1. 63. Der Verf, giebt von dieser, so wie von 3. nahe verwandten Arten folgende Beschreibungen: 1. Ficus 7sjela Roxb. (F. indien H. Kew., id, sp. pl. excl. syn. omn, nisi Rhedii, Ficus indiea.

- Mali Lim. fol. eic. Pluck. Mant. 75.; Tsjela Hort, Mal.)

- 90

AQ Indiae pagos. Caudex omnino ut in F.religiosa. Fol, ad basin saepe acutiuscula, semper cuneato . angusiala, nervis vix exacie oppositis subtrinervosa, coslata, veno- sissima, utringue glabra, multo quam in F, religiosa mi- nora. Petiol. ad apicem posterius vix glandulosus, canali- culatus, tenuis, Tntitudihem folii longitudine superans, Fiei geminae axillares, pisiformes, glabrae sessiles, bra- ctea brevi 3 phylia einetae, maturae folio caduco nudatae, Fl. folis pullulantibus se manifestant, annoque_ integro eonsumpto matureseunt,. 2. Ficus seandens mihi, net Lam. quae F. stipulata Willd. Ad Matsise pagos. Ark, magna. Rami horizontales, quibus saepe insidentia.semina ibi“pullulant, radiees longas ad terram_demittentia, sel radices nullae e ramis ipsis prodemnt. Fol. glabra agumi- nata 3 nervia integerrima, nune saepius ovalıa, tune sub- cordata 1. etiam basi aliguando cuneata. Petiol. brevis canaliculatus. Fructif, non vidi. 3. Ficus Lacor. (Fieus Ind. or. ete. Pancer Maram Malabar. Pluck. Mani. %5) Ad Indiae Gangelicae pagos rarius. Caudex omnino ub in F. religiosa. Fol. oblonga cordata glabra acuminala integerrima subirinervia costata venosissima plana. Pe tioli ad apicem vix glandulosi canaliculati, Jatitudine de liorum breviores.. Tieci geminae sessiles pisiformes, pilis albis rectis densis tomentosae. Bract, 3 phyllae obtusıe hieis multo breviores, Tsjakela p. 87 t. 64 (fälschlich Tsjela benannt) ist Fieus venosa Enc. meth. Suppl- 22 657. (F. infectoria Hort, Beng., Hort. Kew. wind. er pl quoad synonymon sed non quoad characterem; F. Tja kela Burm. Ind.) Ad Indiae pagos. - Arb. vasta, lacie, plurimo scatens, saepe parasitic.. Ramuli teretes annı- ati glabri non radicanies. Fol. alterna approximata, 0% longo-oyata, basi obtusissima 1 reiusa subcordata. ‚. a0l- minata integerrima glabra 3 nervia coslata venosissima ‚de cidua. Petiol. glaber brevissimus depressiusculus canalu-

latus, ad apicem subtus glandula plana saepe instzueius:

Stipulae geminae gemmaceae, annulo ramum eingenli ins" dentes, {olio novello longiores, oblongae, obtusae integer- rimae rüubrae deeiduae. Fici geminae sessiles axillares (sed ost foliorum casum saepius malurescunt) pisiformeS, e% albido-rubellae, umbilico elauso saepius acuminatd

punetatae, involuero emarcido 3.—5 phylio einctae,

Ar nr

E. Der Italiäner.

Giornale di fisica, chimica, storia naturale,. medicina ed arti de' Professori Pietro Configliachi etc. e Gaspare Brugnatelli. Decade I. Tomo IX. Pavia 1826, 4to,

Al Botanico italiano ossia discussioni sulla Flora Tta- lica. Del Professore Giuseppe Moretti. p- 65.

Der Verfasser hatte sich vorgenommen 'eine Flora Italica zu schreiben, mit: deren Zusammeniragung, er sich schon seit 16 Jahren beschäftigte, doch wollte er nur solche Pflanzen aufnehmen, von denen ex 'sich selbst durch eigene Ansicht und Vergleichung wilder und cul- üvitter Exemplare überzeugende Gewissheit verschaffen, ind deren Synonymie er durch Vergleichung mit Original Exemplaren feststellen konnte. Um diesen Absichten nä- er zu kommen giebt er in dem Botanico Italiano: 1. Nachricht von neuen Pflanzen, oder von solchen, die er dafür hält, 2. Ein Verzeichniss schon beschriebener Nahzen, die aber noch nicht als Ftalien’s Bewohner be- kannt gemacht sind. 3. Ein Verzeichniss der Pflanzen Ita- liens von welchen er getrocknete Exemplare oder Aufklä- kungen wünscht. 4. Botanische Abhandlungen und Beob- achtun, en, welche er von andern Botanikern erhalten, und zu weichen ex Anmerkungen machen wird. 5. Eine Auf. zählung zweifelhafter Pflanzen. 1. Neue Pflanzen Aga- rieus Diadini Mor., candidus, pileo hemisphaerico ac- Qualiter yerrucoso. Riecht wie zubereitetes Leder, schmeckt

bitter wiedrig, wächst an feuchten offenen Stellen bei *

onticelli nicht weit von Mailand. Potentilla grammo- Petala Mor., caule adscendente, foliis lenatis, foliolis Aliptieis ad apicem servatis uirinque_villoso-sericeis, peta- !s linearibus’ ealycem vix aequantibus, In Felsenritzen er Alpen von alsesia (Oberitalien) Aehnlich der P.

Norvegica, unterschieden durch nicht zweitheiligen Sten- sel, Inealische Petala, haarigen Befruchtungsboden, durch

92

Klebrigkeit und ausdauernde Wurzel. 2. Neue ital. Pf. Scabiosa canescens W. K., Euphorbia salicifolia 8. DC, - Chenopodium concatenatum Thuill. 3. Pflanzen mit be- yichtigter Synonymie: 7/ıymus alpinus, wozu Th. patavi- nus Auct: ital, Pedicularis versicolor Wahlb. P. flammea All. etc. non Linne, Barkhausia leontodontoides Mor, wozu B. Leontodon DC, Crepis leontodontoides All., Cr . 'triangula Presl, Lagoseris leontodontoides Link. 4. Fremde Original Aufsätze: Plantarum Liguriae occidentalis Centu- riae X, quas in ınateriam Florae Italicae exhibet 1. B.Ba- daröd M. D. nach natürlichen Familien und DC, 5. zweifelhafte Pflanzen. Potentilla micraniha Ram. hat Verfasser noch nicht aus Italien gesehn. Ranuneulus commutatus Mor., Ran. etc. Column. Ecphr. 1. p. 315 4 316 £. 4., Vaill. Act. Par. 1719 p. 37 n. 2., diese Pflanze ist von einigen für eine Hydrocotyle gehalten, Verlasser laubt gewiss, es sey ein Ranunculus, aber weder aqualk is noch ein verwandter, er komme zunächst dem san culaefolius Viv. fl. Iybica. j

Continuazione e fine del tentativo diretto ad illustrare la sinonimia delle specie del genere Sazifraga indigent der, guolo italiano. Del Prof. Giuseppe Moretik pP .

. In Dee. IL. Tom. VII. p. 282 dieses Iournals befin det sich der Anfang dieser Abhandlung, er zählt 44 Sazl- fragen Italiens auf und giebt am Ende seiner Abhandlung noch einige Verbesserungen auf Synonymie, welche sit aus „ger Vergleichung der Siernbergschen Sammlung ergaben. - -

Intorno all’ Ibisco roseo, pianta commune nd con» di Mantova, che un tiglio eccellenie per molie monifatture. Osservazioni ed esperienze & Paolo Barbieri Custode del! I. R. Orto Botanico di Hav, tova, gid supplente alla Cattedra di Botantca ei Agraria nel patrio Liceo. p. 105.

‚, Der Hibiseus roseus DC. u. Thore, dessen ausführ- Jiche Beschreibung gegeben wird, wurde vom. Verf. sumpfigen Stellen des obern Sees bei Mantua gefunden, und entdeckt, dass.er ein, dem Hanf ähnliches Mater’?

93.

in seinen 3 Meter hoben Stengeln liefere, welches wie jenes zu verschiedenen Zwecken anwendbar sey, obwohl dieser Bast bei genügender Länge und Haltbarkeit, eine ewisse Starrheit, Dicke und ‘esticität habe, welches ıbn bis jetzt zu feinern Arbeiten nicht geschickt mache. Auch erwähnt der Verfasser einer gigantischen Chara in der sich die Circulalion auf das deutlichste sehen lasse und welche von Bertoloni Ch. ulvoides genannt sey.

I Botanico Italiano. (s. oben) Fortsetzung p. 154. -

, 3. Neue Pfl. Centaurez aplolepa Moretti, calycibus mermibus, squamis ovatis acutis adpressis margine Scario- sis foliis radicalibus pinnatis, pinnis pinnatifidis, caulinis pinnatis subdentatis. Am Vor, ebirge Noli im Genuesischen an den Ufern des Flusses. Kehnlich der C. paniculata und besonders deren Varietäl C. Karstschiana Scop., un- terscheidet sich durch 2—3mal grössere Blumen, durch. nackte, einfache, nicht gewimperte Kelchschuppen. Companula filiformis. Moretti, C. Morettiana Reichb, Ic, var. t. 320 £. 499 et 500. Der Verfasser vindieirt den von ihm gegebenen Nahmen, welchen Reichenbach deshalb umgeändert, da Ruiz und Pavon mit jenem Nahmen eine Camp. von Chili bezeichneten, welche aber sehon früher von Molina C. chilensis genannt ist. 2. Neue Pflanze für Italien. Myosotis sylvatica Ehrh., Bar- ° area arcuata Reichb,, Centaurea ausiriaca Willd.; 3 Arten mit berichtigter Synonymie: Campanula Alpini L., C. Ulifelia W. K "excl. syn., C. rhomboidalis ß. L.; ‚Senecio Tupestris W.K., S. laciniatus Berlol.; Potentilla apennina Tenore, P, Boceoni Nest. 4. Original - Abhandlung. Ortsetzung der oben erwähnten von Badarod. 5. Zwei- felhafte Pf. Fagonia cretica L. soll nach Presl in Si- &ilien wachsen. Chlora ii hylla Moretti, Centaurium Iuteum Ariphyllon Ambros. Hort. stud. p. 86 f. 87., Ejusd, hytol, 1, p- 145 £., C. luteum foliis ternis caulem am-

bientibus Buxb. Cent. 5 p9w17£t.

Sopra una nuon je di Cara. Leitera del Doti. 4. Bertoloni Prof. di Bot. etc. all Sign. @. B. Amiei Prof. di Matem. etc. p. 206.

‘Chara ulvoides, crassa teres, Hlexilis_ glaberrima VerliciHlato-ramulosa, membrana alro virenti, disphana; in-

4 -

ternodüs inarticulatis, terminalibus acutis, drupis axilla- ribus oblongis ebracteatis. Reperta Maninae in lacu supe- viore a Paulo Barbieri Praef. hort. bot. Mant. Nun folgt_eine ausführliche Beschreibung, die Pflanze gehört zur Galtung Nitella Agardh, sie ist der Chara flexilis ähn- lich aber sehr verschieden. Ein Nachtrag enthält die von Barbieri mitgetheilte Beobachtung Amici’s an die- ser Chara. Er sah die Bewegung darin schon mit einfacher Linse. Die. Körner der Krönchen enthalten innerhalb ib- rer grünen Substanz zwei kleinere sphärische Kömer. Die Wurzelknötchen (rotelle delle radici) sind sehr eigen thümlich, sie sind aus einer Anzahl Zellen zusammenge setzt, welche mit bewegendem Safte erfüllt sind, sie ent wickeln sich nach den Umständen und werden zu neum Zweigen oder Wurzeln.

II botanico Italiano ('s. oben) Forsetzung p. 28.

„1. Neue Pflanze Zaserpitium Gaudinii Moreti, folüis biternatis nitidis, foliolis ovatis obtusis subtrilobis te natis, floribus Inteis, alis fructuum planis, Mor. in Comol. Com. prodr. p. 52 n. 344, L. Irilobum Suter non Lin, Laserpit. n. 793 Hall. hist. 1. p. 352 excl. syn. Auf den Bergen am Comer See. 2. Neue Pil. für Halien: Chlor acıminata Koch et Ziz, Stratiotes aloides L. bei Man- tua im See, aber nur weiblich, der Verfasser weiss nicht ob er sie für wirklich dioecisch oder für Abortu dioecis halten soll, oder, wie die englischen Botaniker, für herma- phroditlisch. 3. Arten mit, berichligier Synonymie: Rume® Aydrolapathum. YUuds., R. aquaticus Al, et auet. ital. ad. syn. Lin.’ et Willd, aliisque. Centaurea spinos@ L., © honida Badaro piant. ligur. e sard. p. 5, Ciano spinos) di Candia Pon. Mont. bald, deser. p. 167 £, Cupan- Bor Cath. p. 63, Cyanus spinosus Alpin. Exot. p. 162 £ © Ov; mal-Abhandlungen. Badars pl. Lig. Continuati® | 5. Zweifelhafte Pl. Fuleriana italica Lam., V. tuberos Imperat. Hist. nalural. p- 656. f. An V. Dioscoridis Prod:

N. gr. 1 p. 217 Soll in Liguriens Bergen wachsen.

Sopra una nuova specie di Gelso coltivata nelf LE Or: to Agrario del? Universita di Pavia e sopr® ni vnrield di Bachi ete. Leitere etc. da F rancese! Gera di Conegliano, siudente di medicina p- 302. \

!

|

95

Diese neue Maulbeer-Art soll sich vielleicht speci- fisch von Morus alba unterscheiden und der Verfasser will sie Morus Moreiliana nennen, sie erhält sich seit 10 Jah- ten aus Saamen. Sie hat ein kurzgestieltes eirund zuge- rundetes, herzlörmiges, am Ende in eine spitze Ecke aus-

ehendes Blatt, welches dünn, auf beiden Seiten vorzüg- ich auf der obern Seile glatı ist, Länge 2%, Breite 2 De. eimeter. Der Stiel ist vollkommeu glatt, gerinnt, und im Allgemeinen 8 Centim. lang. Die männlichen Kätz. chen sind länger, die Blümchen mehr von einander ab- stehend, die Antheren dagegen kürzer und stumpf; die weiblichen aber sind dagegen kürzer, und die Blümchen sind voller von mehr entwickelten sparrig stehenden Pis- tllen, welche bis zur vollkommenen Tiuchtreife stehen bleiben, Die Frucht ist erst violett, wird bei voller Reife schwärzlich. Soll für die Seidenraupen weit zuträglicher . seyn als die gewöhnliche Ax:. :

Intorno ad una specie di Brassien chö_cresce spontan- eamenie nelle rupi maritiime_ della Liguria' occiden:

. tale; squarcia & Lettera del Sig. Dott. G. B. Ba- darö al Sig. Dott. G. Moretti etc. p. 4.

Zuerst wurde die Brassica-Art, welche an den Sec-

Felsen des westlichen Liguriens wächst, für Br. oleracea gehalten, später aber für Br. balearica Pers., da viele choten an der Basis des Schnabels 1—2 Saamen iru- gen; Gay behauptete dagegen, sie sey von Br. balearica verschieden u. ö. w., daher giebt der Verfasser eine aus- führliche Beschreibung dieser Brassica. .

Flora Comensis plantas sponte in provincia crescentes atque illas quae indigenatum naetg® coluntur exhi- bens earumque proprietates et usus enumerans a Josepho Comollio olim Botanices atque Agrariae in patrio Lyceo Professore nune ejusdem Rectore atque L R. Medico provineiali etc. sccundum Systema sexuale digesta Novo-Comi. Ex iypis C. Petri Ostinelli 1826. ' j

Atti della Societä Italiana delle Scienzce residente in Modena. Tomo XIX. 1826.

96 Enthält folgende botanische Abhandlungen:

Crittogame Brasiliane raccolte e descritte da Giuseppe . Raddi.

Descrizione di una nuova Orchidea Brasiliana di Gin seppi Raddi.

Osservazioni mieroscopiche sopra varie piante. Memo.

ria del Prof: Gio. Battista Amici. Compi mento della Memoria intitolata.

Della necessitä di osservare le parti della fruttifica- zione avanti e dopo la florescenza. Memoria del 95: Prof. Ottaviano Targioni Tozzetti.

Stirpium dalmaticarum sptcimen, auetore Roberto de Visiani. Patavii 1826. 4to c. 8 tab. 578

Memoria sulle specie e varietä di Crochi della Flora Neapolitana. Napoli 1826. Ato, 18 S. nebst # illum. Tafeln.

Vier Arten Crocus führt der Verfasser, Tenore, af und beschreibt sie. 1) Crocus vernus, tab. I., stigmate Ir cluso 3 fido stamina subaequante, lobis cuneiformibus, 41% nulato-ineisis, corollae lacıniis oyato-lanceolatis bası alte nuatis, fauce piloso-glandulosa hyalina, filamenlis albis; spatha 1 valvi, fol. lanceolato-linearibus; tunicis radica bus fribilloso-siupaceis. Far. A., flore minori, Iacin. angust“ oribus, fauce villis prominulis; siigmatibus staminibus hie

vioribus (Red. Lil. t. 266, Jacg. Austr. App. 36, Bot, Mag. 2240, Engl. Bot. 344.), Par. B., lore Pu

majore serotino; pelalis interioribus pallidioribus, pils »" fauce obsoletis, stigmatibus antlieras superautibus 1 Pi n. aequantibus (Or. neapolitanus Bot. Mag. 860.) 2) N eus pusillus, tab. IL, stigmale incluso 3fido, Jobis en formibus, erenulato-incisis; cor. lacin. ovato-oblongis © n sis conuiventibus erectis, fauce nuda, spatha bivalvi Adlon fol. Iinearibus, synanthiis, erecio-recurvis, linea alba = tis; tunicis radicalibüs membranaceis laevibus. Far. e petalis interioribus albis, fauce Iutescente. Far. BP talis imlerioribus pallide coeruleis, Tauce hyalina, ung” N

97

laeiniarum interiorum maeulis rhombeis fuseis pieta. (C. vernus v. pusillus Ten. Fl. Nap. Prodr., €. mininus Ten. Fl. med. univers. t. 1., C. lineatus Jan., C. vernus minor Sebast. et Mauri, C. sativus minor Savi.). 3) Crocus Im- Pperati, tab. IIL, stigmate incluso 3fido, staminibus lon- iore, lobis cuneiformibus ineisis crenulatis, cor. lacin. ato-elliplieis obtusis subemarginatis, intus concoloribus violaceo-purpureis, fauce nuda aurantiaca, spatha 2 valvi, folis hyperanthiis linearibus crassis revolutis, costa' alba eanalieulatis, tunicis radicalibus membranaceo- filamentosis (Cr. vernt var, Ten. in Hitt., EC. minimi var. Gay m litt, C. neapolitanus Ten. Cat. sem. 18235.). 4) Crocus Tho- masü, t, IV., sligmatibus odoris ereclis inclusis, stamina subaequantibus, 3 partitis, lacin. sublinearibus truncatis, eor. tubo Iimbo longiore; lacin. ovato-lanceolatis, obtusis, eoneoloribus, venis saturatioribus, fauce hyalina villoso- glandulosa; spatha bivalvi; fol. linearibus erectis hyperan- tüs margine eiliato-glandulosis,. tunicis radicalibus siupa- ceo-fibrosis (C, sativus Ten. Fl. Nap. prd., et Fl. med. wnivers.; C. sativus Thom. ii litt). Ausser diesen, welche weitläuftiger beschrieben und unterschieden werden, kommt aur cultivirt der Cr. sativus vor, öder verwildert an solchen Stellen, wo er eultivirt ward. In einer Nachschrift be- merkt der Verfasser, dass er noch eine 5te Art aufgefun- den habe, verschieden von C. Thomasii durch stark citro- hengelben Schlund, gar nicht neryvöse Blumenblätter, Blät- ter ohme glandulöse Wimpern und etwas gefranzte Narben, die beim Trocknen nieht riechend werden; der Verfasser glaubt darin zu erkennen den Cr. serotinus (so nach hand- schriftlicher Verbesserung des Verfassers; im Buche steht autunmnalis,)

Ad Forae Neapolitanae Prodromum Appendix quinta, &hibens Centurias duas plantarıum nuperrime detectarum, nee. non specierum novarum vel minus rite cognitarum, characteres et illustrationes,

Neapoli, 1826. äto, 34 S.

Dieser reiche fünfte Nachtrag des Professor Tenore

Zu seiner Florae Neapolitanae Prodromus enthält folgende, er Zuerst aufgeführte, neue Pflanzen: Veronica Orsi- Wang, caule erectiusculo. undique villoso, lineis villorum ? erebrioribus, fol. oblongis obtusis pectinato-semipinnati-

98

fidis,, calyeibus 5 part., Iacin. linearibus, pedune. capillari: bus 'bracteäs. subaequantibus, planta pubescenti-canescente, A V. austriaca diff. calye. 5 partit.,. fol. minus ineisis.ac toto habitu. A V. pedunculari: cal. 5part,, segmentis angustissimis, fol. oblongis, pedicellis brevioribus. In Aprutii montib. Avena puberula, Guss. ined., panicula spieif. coarclata aequali, spieulis 3 4 floris, Hoseulis omnibus sessilibus conformibus, valvula calyeina majoi mutica; corollae gluma exter. bifida, lacin. acuminatis, sub apice aristata, arista setiformi recla, vaginis foliisque. pu- ‚bescentibus, culmo execto,. rad. fibrosa annua. In arıs marit.— Plantago Preselii, fol. lanceol. longe petiol, 3 5 nerviis, canescentt-hirtis, obiter dentieulatis; sca pis angulatis basi decumbentibus; spieis ovalis, bracteis scariosis medio fuscis, apice cuspidato argenteis, ealyeibus . duplo longioribus (Pl. capitata Presl, nec Ten.). Mirum - variat scapis $ 13 ped., fol. angustiss. fere, linearibus et lanceolatis, 3 lin. ad poll. lat., 5 poll. long; spieis sub- - rotundis ovatis 1. ovato-oblongis. $. lanceolatae afl, sed diversa. Scabiosa ambigua, fol. camosis Jucidis erena tis, radiealibus obovatis caulinis lyratis 1, pinnatifid., laeit- oblongis remotis integris, corol. radiant. paucifloris,. tubo longissimo, cal. 5 radiatis, coroma spongiosa invohula, ‚alls- üs divaricatis 8 5 nigerimis. Planta glabra, for purp. 1. coerul. In arvis maritimis. A S. Columbaria dif. seminum Corona spongiosa involula, glabritie et forma | liorum. A, S. uniseta Savi caule prostrato perennl; | britie, eorollisque duplo major. Campanula nutabınde, Guss. ined., caule erecto ramoso siricto, fol. linemi-Im: ' eeolatis, repando-denliculatis, pedune. filiformibus longer ante anthesin cernuis demum ereclis, cor. infundibuli: limbo‘5 part.; caps. subglobosis 3 locul. Ad Calahrie colles. —' Corwolvulus lucanıs, fol. sagittatis poste MM tegris, pedunenlis teiragonis fplio longioribns, bract. pe \ ob! ongis undique calycem amplexantibus; cor. tubo Sn drico longissimo (2 3 poll), limbo albo subtus ru! 5 radiato. Ad sepes Lucaniaee A C. sepium aiff: eot- | tubo duplo longiore cylindrico, bracteis concavis al, amplezantibus, non planis, parallele calyei adpressis- © sylvestri, braet. acıminatis, minime inflato- venticos!s, ie erbascum macrurum, fol. decurrentibus elliptieis " ima que albo-tomentosis crenulalis; spica densissima JonE) m

utplurimum simplici, bracteis ovato lanceolatis ? me, s subaegua- |

gg

subaegquantibus ‚con. infundibulif;:(1&'"—. 15 lin. dam), kacin, orbieularibus“subtus dense lahatis, 'filamentis lanatis omnibüs,: lana': flava, - anther. -subaegqualibüs. - In eiterioni Calabria-ad mont; radices.'- A 'V. ‚Thapso -diff: spica:con- fertissima; floribus omino sessiibus:imbricatis, :cor. ‚dupl majoribus,- Klamentis’ 'omnibris_aegqualibus 'dense: lanatisı Cölchicum neapolitanum, Tol.:lanceolato-Jlinearibus canali. eulatis/ margine planis, 'cor: Iaciniis lanceolato-Iinearibus carinalis acutis Iimed'alba intus exaratis (2 —'3 lin. -lat, 12% 15 lin.-long.),'staminibus pistillum subaeguantibus; basi! indrassato: callasis "Tuteolis: nectariferis, antheris linea- sibüs' Navis, 'sligmatibüs incurvis pürputeis. ©.’ autumnale van. neap. Tenore Cat; Sem. 1824.-Adn. p. 11. In pratis montosis: mediae 'regni rekionig. Colchicum:parvulum, fol, 'Iinearibus :planis ‚hysleranthüis‘; ' cor.::Jaciniis' oblongo- ellipticis obtüsis rotundatis (2lin.-Tat., 6: "8 in. Iong.), staminibus pistillis-Tongioribus, bäsi incrassato-callosis- Iu- teolis; Iineis;nettariferjs ‚obsoletis,: antker. Tinearibus flavis; stigmatibus sirhplieibus, ' In montium- editorum ;pratis. A Cr monitano 'simillimodift: fol. 'hysteranthiis, a. U. pusillo Sieber’ floris’Tatinils ‘obtasisıfollisque on‘ coezistentibus. = Colyledon‘horizontalis,; Guss. ined,; -radice-tuberasa, eaule subsimplich, fol.*radieäl;"peltalis örbieulatis renatis, peduntulis bractea:: Jineäri-'setaesa-duplo breviöribus;- cor: ereclis- demum: horizontalibüs;läein. Acuminätis.'i In loc. wnbisuad, 'saxa'];.muros!' A, GC} Umbilico ‚dilt. floribus ‚sub: sessilibus. horizontalilüs non. bemuis: \Silene neglecte, pel.'emafginalis; Hieälyes" eylindraceis 10 'strialis; dentibüs nearibus ealycis longitudinis Tere 4'attin entibus; floribus rernotis secundisssubpedunculalis; "Zruetibus‘ ereclisch ‚pa- tentibus,' ‚fol. infer. 'spathulatis, sup. oblongö-Ianceolatis. Par:.d.,;. eaule: :&reeto- minus -ramoso, ramis :elon; alis, Norib,"majoribüs:remotissimis, infer.: longe- pedunculatis, fruciferiß "patehlibüs, ‚peialis subintegris, fauce squamosa. lanta "hirsutay- caule 'süperiie pilis, -glandulosis: Viscoso: ($.nociuma!&! "Pen; fl. Neap: ‚excl, syh). Far: Bi; caule erecto simplieiuseulo subbifido , räniis äpiee reflexis, Hori- US. approximatig:.bieviler: pedunculalis, eduneulis-fructi- erg ereclis, petalis emärginatis'nudis; p antähirsulo-vis- Sidola yilis: glandulosis-(S. "galliea Hort, Par.; S:'nectuma ar. B. Tenore F1.: Neap. excl’ syn.). - Yars C:; eaule e basi ramosissimo decumbente; breviter pubescenti;:Horib, Minoribus.remnötis, petalis‘ 'mihutis’emarginälis; planta gla- dr Bd. 25 Heft, , 20

190 -

briugenla. —. A. adinemorum oxas; B, in. :collibus.siecis; G. :geeus: vias' et nd, agrorum margines. ;A.ı$: anglich ° gif: fol. spathulatis.non lanceolatis, calycibus.striatis.non

rofunde :sulealis, florib. seeundis non alternis,' pedunenlis ruchferis.minime reflexis.' A. S. nocturnaı Horb, remplis laxis. pedunculatis,.. nee. dense-spicatis. adpressis, «cälyeinis dentihus longioribys, peiälis emarginatis. non :%-pärltis. A: S.. gallica:.. petalis non integris, . calyeib:: non hispilis, —— Flores vigilant & vespertino. ad matutinum_crepusculum. In var. B. minus .cönslans. haec. vigilia. ; Euphorbia. eu. 'neifolia Guss, iried., ‚ymbella. 5 Ada, 3 fida, 2 fida:l di. chotoma ,. involueris . foliisque. ‚cunealo -spathulatis - glahris, abtıce ‚acule .‚serrulalis,.:caps. -Igonis selis; erässis obsilis, serninib. ‚pünctato-scabris. In prat. nemoros. Ab affin..Peplo et rotundilolia diff, fruetib.. muricatis, verrueis.cornicnlais, Reseda gracilis, caul..diffusis ramosiss., foliis omnibüs 3 fid., lacin. linearib. tenuissimis, intermadia xarö,.bifida 1. 3ida, cor.. luteis; fructib.. elongato-oyatig argute fikus- pidatis. In: maceriis et sepibus, Calabziae;. Liucaniäe... All uteae, diff. caule ramosissimo in. amplum:: caespilem: e& erescente,. folior.. lacin. ‚Uneari-selaceis,, ‚frjctibus; elavhlis: AR. ramosissima:, caule diffuse, ‚Fructib...elongatis, a R säxatili: caule. minime:simplici striete. +1. Opmmitia amd elaea,. articulato-Prolifera, artieulis-.orbieulatis 1ielliptieis latissirnis. (10. p..lat. 45 long.) planis. gompressis-Inon- Tut. gidis L. vepandis, :spitis. validis' divergentjbus. inaäqualibus (3. 8) teretibus candidis (6 18:lin. long.) ,‚lanugine et.spinis eireinalibus mullis, - flarib, Iuteis, . fraatih,. confer- issimis carnosis . turgidis... 'ovatis... Iuted-mibris; superfcie iubereulis approximatis ; Iantıginoso.-. spinulösis . tessellalin retienlata.“ Ja rupib. calcar.: hand: procul:.ab Amiela'veie: vum. ‚Var. arlieulis. subinermibus,.. spinis;brevioxibus: "+ longiorsbus. „Ab Op. ‚Luna, vulgafi. .eb-polyanthardifi:ld* Köe Spinisque ‚eireinalibus nullis, . ab:,Op: -polyacinihd (Cact,. Dillenit, Ker), artieulis minime. turgidis,. sed, aegl2

liter, con pressis, :spinis. rectis, ‚non, divaricatis.:- ab: 0

maxzima. (1; elatior) articulis non .ohlongis, Spinis seandidis non ‚fusöis, „Caeterum .haec- species ‚tantüm. ab-affinibus differt, quiantum inter ‚seipsas relatae a meoterieis-eceplat species differunt. Ita ut si-cum vetexibüs..sub C. Opuß ta L. varielafes eas omnes coinmplecti voluerimns; naskan plantam' quoque- eodem, irahere npus- «erik..—..2@] pader apulum, eaps. hispida. obövato-elliptica, petalis. sepälis‘ PF \ Be ©

t

101

;.genere et fol. 1 jugis. pedune. :1 floris ultra me-

[u

102

sis linemibus cernuis 4 5 spermis. In Calabriae ma- ritimis. Orobus Jorllani, vadice tuberoso -Taseienlala asphodeliformi, fol. 3 4 jugis, foliol. ollongo-lanceola- tis euspidalis, stipulis semisagittatis subulatis, pedune 4 6 floris folio duplo longioribus, stylo geniculato, Tegaminib: glabris ‘planis. Planta glabra exsiccatione nigresceus, flo- res coerulei. In pratis hument. Lucaniae' et principatus eiterioris. Ab O. iuberöso diff. radice asphodeliformi non tuberoso-fbrosa, pedune. multifloris, fol. 3 4 jugis die midio minoribus. Ab Or. nigro difl, caule prostrato, fol. 3 4 jugis nee 6 jugis; duplo minoribus. Fieia po Iysperma, caule 6 $ ped. ramosissimo, fol. cirrlı., foliol. 14: 16, ovato-oblongis, ‚ohtusis integerrimis mucronalis glabris, eirrhis deeompositis; stipulis deutatis, pedune. 8 10 floris folio longioribus, floribus ereelis Taxe racemusis; dentib. cal. innequalibus, super. brevioribus, infer, selaceis longior., legum. lineari-lanceolatis 3. pöllic. planis glabris 14 20 spermis. Flor. magnit. V. sativae pallide-coeru: lei. In sepibus nemorosis, V. altissimae afl., sed in hae legumen pollicis longitudinem non excedit; foliola 'apice truncata elliptica (5 Iin. long; 3 lat.; in nosira 8 lin Tong.; 5 lat.), flores nutantes dense racemosi observantur, unde major c. V. bieuni affinitas. Eruim Terronüi, Sol. eirrhosis, foliol. 8 jugis lineari-elliptieis "wunchtis submu- erönatis glabris, pedunculis müultilloxis (4°— 8) auistatıs folio multo brevioribus, laein. cal.’ lanceolato- linearibus aequalibus pubescentibus corollam aequantibus; legum. gla- bris subovato-truncatis, inflato-retienlatis, semin. lentifomil- bus badiis.. In sepib. Prineip. citerioris inv. Joan. Terrone. Ab E. dispermo diff. gläbritie, pedune, muliifloris ei pa tria. dstragalus sirmicus, frutescens, petiolis spinescen- bus, fol. 14 jugis, foliol. elliptico-oblongis obtusinsculis utringue adpresso-pilosis, pedunculo, folio subbreyiore, för: racemoso-spicalis 2 10; "cal. nigro alboque pilösis, den! setaceis, cor. flavis, ealyeibus triplo longioribüs‘, bracl. Ik neari-selaceis, pedicellis triplo longioribus, Jegum. villosis: In montis. Sirini prope Lagonesro-pratis saxosis.. Ab. N retuso diff. florib, vacemoso spicalis noir subcapitalis, ©* lyeib. ovatis, bracl. linearibus. Ab A. pungenti: fol. vire& centibus glabriuseulis obtusis, non incanis sericeis acul8 foliol. 10 12 jugis, calyeib. campanulalis non subulatis, florib. flavis non -albis. Ab A. massiliengi: dentib., ea" lineari-subulatis nec oblique truncatis, dentib. breyibus,

103

bracleis pedicellis longioribus, flor. racemosis, cälye. hirtis. Ab A. angustifolio: fol. non glabris, calyc. non eylindri- eis, fol. non 6 jugis. Genista depressa, caulib. diffuso- prostatis, yamis angulalis striatis villesis, fol. ovali-oblon- gis acutis utringue pilosis, florib. axill. solitariis breviter Pedunculalis, calyc. subeylindrieis pilosis, dentib. setaeeis, cor. glahris, vexillo luteo-eroceo carinam aequante. Suf- frutex, In pratis monlanis Lucaniae. A G. prostzata difl. fol, wiringue pilosis, calyeib. hirlis, dentib. setaceis. Trifolium brutium, eaule adscendente ramoso, fol. petio- latis, foliol, obeordato-cmmeatis denticulatis, terminali vix petiolato, capitulis axillar. sphaexieis, pedunc. foliö longio- fibus, Iaein. calyc, inaequalibus, 2 superior. breyiss., reli- quis apice piliferis, vexillis anplis aureis sulcatis, carina ocean, semmibus elliplicis Navis, radicula prominula. Planta 2 3 pollic. pubescens. In pratis siccis mont. Oalabriae eiterioris, . A, "Tr. procumbente DC. et Smith diff. caule fere erecto, eapitulis post anthesin quoque sphaerieis, Nlorib. duplo majoribus, colore floris, statura- minori, ac toto habitu. A Trif, agraxio DC.: foliis petiolatis, foliol. obcordalis nee oblonge-ovalis, intermedio petiolato, ealyeib. pikfexis, capitulis sphaericis aureis, non ovoideis Navis; semimib. elliptieis flavis nec badiis irregularitex cordatis. Aypericum anstrale, twigynum, pelalis | calyeibusque inlegris nigro-punelatis, fo]. opacis impunclatis venesis ob- longe - ellipticis pbtusis, margine nigro punctatis, eaule erbaceo basi obsolete quadrangulo, Hlor. cymosis, petalis ealyce triplo majoribus, filamentis antherisque impuneta- üs (H. humifusum Ten. TI. Neap. Prdr., H. ubium Maui Rom. pl. Cent. 13 p. 97. excl. syn.) In collibus sieeis Lucaniae ei prineip. citerior, Ab H. duhio diff. fol, mnino impunctatis obtusissimis, fol. minoribus e majorum axillis aullis, cor. triplo wmajoribus, plante caeterisque Partibus triplo mineri, caulib. simplieissimis Hiera- Am. pumilun, radice praemorsa, scapis 1 flor. decumben- thus flaccidis hispidiusculis, ramentis foliaceis, rariter !nulo florifero instruclis, cal. enlyeulatis pedunculisgue sub flore farinoso- glabriuseulis, fol. lineari-Janceolatis gla- bris Ubrigme attenmatis dentatis 1. runeinato -pinnatifidis, dentih, 1, laein. remotis lanceolato-linearibus acutis paral- lelis, „Habitus Apargiae sed pappus piloso - scaber. In A tut, Lucaniae et Calabriae editiorum montium pratis.

H, aureo diff. habilu graeiliori. partibus omnibus du-

104

lo minoxibus, pedune. calyeibusque subfarinoso -albeseen- Eihus nee pilis ir jcantibus undlgue obsitis, fol. (2—4 poll. long., 2—5 lin. lat.) lobo extimo hastato ieiangulari aeuto nec subrotundo 1. subovato-obtuso, lacin. remotissı- mis angustissimis I. nullis. Majer est aflinitas c. H. Co- lumnae (Ten. Apargia lucida Fl. Neap.), sed in hac partes omnes glaberrimae, erassiores, laete virentes rigidioresque sunt; calyces pube farinosa omnino destitutae, squamae laxae, folior. Hein. adproximatae triangulares incurvae, habitusque omnino diversus, potius ad Leontodontem per- tinens, observatu Zolpis grandiflora, eaule corymbi- fero, fol. radicalib. lanceolatis dentatis,. involucris setaceis calyce. farinoso longioribus, flor. pollicaris diametri, se- minibus 5-—8 aristatis. Planta glabra glaucescens. Ad nemorum margines. A T. umbellata diff. florib. duplo majoribus, fol. minus incisis, caule basi simpliei, slatura 4 pedali, seminibus mulüaristatis. driemisia varia- bilis, ceaule suffruticoso, fol. inferior. bipinnatis, pinnis 3 partitis,‘ lacin. carnosulis semiteretibus, petiolis longis- simis, junioribus sericeo-incanis, laein. brevissimis diva- ricato-recurvis, florib. racemoso-spieatis, calyc. ovato-ob- longis angulatis, squamis laxiuseulis acutis margine scario- sis (A. saligna Fl. Neap. Suppl. 1. p. 63). In sabulosis et rupibus maritimis. Carex platystachya, spieula 2 solitaria dilalata obovata 1. ellipüica, 9 subgeminis appro- zimatis elliptieis sessilib., stigm. 3, fructib. 3 quelxis, ovatis, .brevissime rostratis pubescentibus, squamam ova- tam obtusam muticam margine dilatato-seariosam subac- quanlibus, fol. rigidis eulmo brevioribus (C. montana et collina Fl. Neap. Prod., Cyperoides alp. sex. etc. Mich. Gen. pl. p. 63 t. 32 £. 4.), In montib. Aprutü, Lucaniae et Calabriae. A C. montana Willd. diff. eulmo eubitali, sub spieis glabro, fol. non angustissimis longiore, squa- marum margine late argenteo scariosis, spica ‚masc. non lineari acula, foem. non subglobosis, caps. ulxinque acu- winatıs non obovalis. Parietaria filiformis, caulicu- eis flexuosis procumbentibus, fol. ovalis ulrinque altenua- tis pellucido-punctatis, petiolos subaegnantibus, glomert- his Wrifleris, % Iateralib. %, intermedio g, involuero ‚pi- mario 2 phyllo, partiali 4 phyllo, cal. A fidis. In insulae Caprearum muris humidis umbrosi. A P, judaiea diff. fol. utrinque acuminatis, longe petiolatis, 'caulib. laxe pro- eurrentibus (10—15 poll.) fere capillaribus cespiteım non

105

efformantibus. Asplerium angustifolium Guss. ined,, stipite glaberrimo, frondib. oblongo-lanceolatis inferne bi- piinatis superne pinnatis, pinnulis alternis divaricatis cu- neilormibus 2—3 fidis, lacin.. Iinearibus angustis apice 2—3 .dentato-ineisis, soris subrotundis lacinia demum la- tioribus. . Ad montem Cornu et; Magellam. Es folgen nun noch Bemerkungen zu einigen Pflanzen der Neapoli- tenischen Flor, welche in Sprengels. neues Systema plantarum aufgenommen und daselbst fälschlich für Syno- ıyma anderer Arten oder als selbstständige Arten aufge- nemmen sind, und deren Rechte hier vindicirt werden.

F. Der Schweden.

Anteckningar i Physik och Geognosi under Resor uti Sverige och Norrige, af W. Hisinger. Up sala, första häftet 1819., andra häftet 1820., tredje häftet 1823.

Wir glauben auf diese Hefte aufmerksam machen zu dürfen, Bei den physisch - geographischen und geognosti schen Untersuchungen, denen sich der gelehrte ‘Verfasser auf Reisen durch verschiedene Theile von Schweden und Norwegen widmet, beachtet er steis die Vegetalion, und liefert, in gleichem Sinne wie Wahlenberg und. Leo- pold v. Buch, dem Pflanzengeographen die schätzbarsten

eiträge,

Noyae_schedulae criticae de Lichenibus suecanis, auctore Elia Magno Fries Prof. etc. Lundae . 1826. 4to. 34 8.

Es enthält diese kleine Schrift die Erläuterungen oder den Text zu den von dem Verfasser herausgegebenen Hef- ten von Flechten, und zwar umfasst es die Nummern 41-270 incl. oder den Sten und 9ten Faszikel. In ei- hem Vorworte spüicht -der Verfasser über die Schwierig-

keiten eines für die Lichenen zu bildenden Systems, ‚wo-

106

bei er sich auf die neuen Arbeiten unseres deutschen Landsmannes Meyer bezieht, \ on

Svensk Botanik utgifven af Kongl. Vetenskaps Aca- demien‘ i Stockhälm. : Tionde Bandet 1—3 höf- tena No. 109. 110° och‘ 111. 1826. 8vo'maj.

Neun Bände dieses in Deutschland weniger bekann: ten und daher auch ‚seltener allegirten Kupferwerks sind erschienen seit dem. Jahre: 1802, wo es zuerst von J W. Palmstruch begonmen und herausgegeben wurde. Die Bearbeitung des Textes ist in dieser Reihe von Jalıren von verschiedenen Botanikern geliefert worden. Jetzt ist, soviel uns bekannt ist, Wahlenberg an der Spitze die- ses Unternehmens (Text gedruckt in Upsala, bei Palm- blad et C. 1826.) Die vorliegenden 3 ersten Hefte des 10ten Bandes enthalten. folgende Pflanzen: 649 Arundo lapponica, 650 Ruppia maritima (wozu R. rostellata Rchb. gezogen wird), 651 Gentiana Pneumonanthe, 652 Linum Radiola, 653. Rumex Nemolapathum, 654, Aconitum Ly- coetonum, 655. Thalictrum alpinum, 656. Pisum marib- mum, 657 Sonchus alpinus, 658 Gnaphalium arenarium, 659 Filago montana, 660 Filago arvensis, 661 Filago ger- manica, 662 Malaxis palulosa, 663 Malaxis monophylios, 664 Carex loliacea 665 Botrychium virginicuin, 666 Poly- podium montanum, Einige Tafeln sind von Laestadius, eine von Wahlenberg gezeichnet, sie geben einfache aber sehr. kenntlicbe Pflanzenbilder, die Ylumination ist im Ganzen matt zu nennen, was wohl in der ‚wenigen Vorarbeit des Stiches zum Theil seinen Grund hat.‘ Im- mer kann sich dieses Werk würdig neben die Eaglish botany stellen. Eu

Kongl. „etenskaps - Acalemiens Händlingar; für är 1825. Stockholm 1826. Svo. nn

Öfversigt af ün. Sanct Barthelemi’s Flora af Joh. Em. ‚Wickströmp. 411. \

Der Verfasser giebt erst die Stellen an,: aus denen er schöpfte, iheils die frühern Werke und Aufsätze, wor Nachrichten über diese ‚Insel: enthalten, ibeils noch uiber nutzte Sammlungen. Aus diesen: exgiebt sich eme Arten:

107

Menge von 301 Species, welche er nach natürlichen Fa- milien namentlich aufzeichnet; die reichsten unter diesen sind die Malvaceae 22 Arten, Gramineae 22, Compositae, 17, Lomentaceae 15, Rubiaceae und Euphorbiaceae 12, Capparideae, Apocyneae und Leguminosae 10., ete,. Nach diesem Namen- Verzeichniss folgen Observationes, welche wir hier folgen lassen.

Maranta arundinacea L. glabra omnino est'ut ex Hort, Cliff. patet; huc perlinet itaque MH, indica Tussac et recentiorum auch“ MM. arundınacea Recenüor. Lin- naco incognita fuisse- videtur et minime sub hoc nomine designanda, sed pubescens dieenda est. Cyperus ille nomine specifico. et loco habitationis ab Euphrasen p. 99. memoratus.c. sy. Botib. N. pl. Desen 1.p. 99 £ 4 quoad synonymeon C. pumilus Rottb, est, baud Linnaei sec; Vahl En. 2 p. 335, ubi ©. ater dieitur; Cyperus' autem ste ab Euphrasen leclus dubius et ulterius ingui- rendus est, —. Cyperus Iria L., C. .Sanetonici Rottb., Euphv, I. e. p. 99 bue perlinet sec. Vahl’l. c. p. 36. At Cyperus- iste ex Barihelemi alterius inquirendus an verus C Ira L. sit "Digitaria oiliaris Pers., hue forsan peitinet Panie. sangumale Euphr. 1. e. p. 100. . ‚Rivina umilis L., Euphr. 1. c. p. 10%. Nondum speeimina .ex Bartheleıni reportata vidi, sediantum. A. laevem. et octan- dram: Diodia verticillata Vabl; hanece' speeiem olim sub nomine D. faseiculatao distribuit cel, Swartz. =

ıppia maritima e Caribaeis me judice eadem omnino ac’ eutopaea. Cel. Swartz vero eam in Herb. suo no- mine.R: caribaea distinxit: pedunenlis brevissimis, pedicel- lis deflexis. .. Simillima "Europaeae sed omnes pedicelli deflexi "unde fructus nulantes, qui in illa erecti. Sunt tanien-pedicelli etiam deflexi in specie europaea. Formas majores minoresque hujus Ruppiae eliam sub nomine R. vecidentalis et capillaris. in Hb. suo distinxit Thunberg. —i Tournefortia volubilis ß. scabrella; forma tantum valde varlans.est volnbilis, attamen sub nomine T. scabrellae tänece in Herb, distinxit Swartz: folüs. ovatis seabriuseu- IS,. spieis sublermimalibus dichotomis- laxis, baceis 4 coc-

"28, vamis divergentibus. @ettarda parviflora Vahl. ‚Eel. 2 p. 26, sub eodem nomine eam uti novam speeiem

Postea ‘descripsit“Swartz Fl; Ind. oecd. 3 p: 1958. Ba- Risteria‘ fulgens "Li B. "bengalensis 'Euphr. 1. ep. 126 haud, voro I. Aut plures 'huic Banisteriae species aflines

108

in insula Bartholomaei inveniuntur, aut, incredibile vayiat B. fulgens. Iresine angustilolia: Euphr. 1. c.,. hantee speciem sub nomine Jr. acutifoliae olim distribuit Swartz. Panax alternatum Sw; huc. certe pertinet P. Rheediana Euphr: 1, e. p- 169 quem autem non vidi.— ‘Es folgen nun: Descripliones novarum- 'specierum plantarum ex insula St. Bartholomaei. j Justicia racemulosa,*) St. Barthelemi, Jamaica & Fraticulus ramosus. - Caules ramique primum diffusi - dein erecii, strieti, angulati geniculati s. nodosi, inferne glabri, sursum linea laterali' pubescente, geniculis tumidis. Folia opposita decussata petiolata, inferiora cordata 1. ovata'su- prema ovalia 1. suborbieulat« obiusa I. apice emarginata integerrima, pubescentia 1. glabrata, saepe tenuissime ci- Hata, 2-6 Iin. longa, medio 2-—5 lata. Racemt subter- minales azillares opposili plurimi breves saepe foliosi den- siflori, simpliees ]. eompositi. Tor, oppositi sessiles bast bibraeteati, bracteis oppositis sublanceolatis aculis extus pubescentibus $ lin. longis. Cal. A partit., extus pubes: cens, lacin. lanceolatis acuminatis lin. eirc. longis. Cor: 4 fida extus pubescens, 9 lin. longa, lacin. oblongis 2 lin. longis. Stam. 2 fauci inserta, filamentis Fiberis oppositis lin. longis, anther. 2 locul. Styl. inchisus filiformis inlerne pubescens. Stigma obtusum. . Zu ‚uppia.didyma: Sw. Hb., fol. linearib, acutis glabris, peduneulis axillaribus solitariis: binisve incrassatis bifloris, nuculis basi connatıs. In fossis aqua marina repletis Ins. St. Barthol. 2: Herba. Caules ramosi diffasi graciles tereies glabri, ramis alternis Yarius sursum opposilis: Fol. ‚ramis. opposita linearia fere selacea integerrima acuta basi yagı- nae inserta, 'glabra, 1— 2 lin. ]. supra & lin. vix Iäta; vagina apice biangulata .e'medio folium emittente glabra, supremis amplis' caulem tegentibus, -Pedune. azilläres 1-—2 versus äpieem incrassati compressi substriati' ereclt l.: saepe subdeflexi glabri, 5 cire. lin. longi, 1.— 2 dort Flores ‚Nuculae basi connatae ovatae- obliquae rostrata®, rostris subrectis 1. obliguis. Planta quoad fructum valde singularis; varias alterım germen obortat, attamen sempet

Bere : EI Zu ze

"9, Die Diagnoscn sind fortgelassen, da sie nichts ‚enthalten ;was die ‚Beschreibungen nicht auch eben und-doch ‚bei Sjeder- Boebeitung

der, Gattung verändert ‘werd. üssen. . j - ‚altung ort worden müssen... Herausgeber.)

109

ejus rudimentum obliquum adest. Affinis R. maritimae cu- jus charact. specif. sic definiendus. Zi. maritima, fol. Iinearibus acutis glabris, spieis axillaribus subquadrifloris erectis deflexisve, pedunculis filiformibus 1 Noris, nueulis obliquis. - sus emarginella Sw. Hb. Vils‘ crenata Thbg. Mus. Nat. Acad. Ups. Append. XVII p.'6 sec. ejus Hb. Ins. St. Barthol. -&. Frutieulus. Caules seandentes teira- goni eirrhosi glabri, eirrhis oppositifoliis flexuosis. Folia alterna, rarius inferne opposita teınata glabra, petiol. eommunis subtefragonus, intus camaliculatus glaber, 6 eire. lin. longus; fulielis petiolätis cuneato-obovalis remote erenalis, apice emarginalis, subius praecipue venosis, dis- coloribus, ,3—6 Im. longis, intermedio majore Jlongius petiolato. Pedunculi oppositifolii pollicares - saepius tri- chotomi angulatiglabri. Fl. umbellati. Umbellulae paucae 3—4 eirc. paueillorae, 3—4 pedicellis compositae. Cal. minutus elaber. Cor. Styl.‘Iin. longus. Stigma öobtu- sum. At. C. acidae L., quae differl: fol. cuneiformibus inciso - dentatis ‚sec. fig in Sloane Hist. t. 142 f. 6. Achyranthes linearifolia Sw. Hb., Wlecebrum lineare Thbg. Diss. ‘Mus. Nat, Acad. Ups. App. XVIL 1% 6 sec. ejusd. Herb. Ins. St. Bartholomaeı 2 Herba ra- „ice vecte descendente fibrillosa. Caules numerosi pro- strati ]. diffusi, sursum ramulosi, subfiliformes, glabrati 1. subvillosi. Fol. integerrima subeamosa: radicalia anguste linguaeformia, in petiolum attenuata, 'basi villosissima dein labrata I. albo-villosiuseula s. pilosiuseula, maxgine audo .ciliato, 14 2} poll. longa, versus apieem 2—3 lin. lata, nervo medio sublus elevato; caulina opposita subli- nearia 1. oboyala 1. lanceolato.obovata, glabrata 1. pilosius-" cula, 2-1 unguem longa, versus apicem 1-1} In. lata, Capitula numerosa terminalia 1, axillavia sessilia oblonga 1. rotundata albida; bracteis minutis ovalis acuminalis membranaceis glabris, 'linea paullo longioribus. ‚Cal. 5 phyit. lacin. lanceolatis oblongisve exius villosis lin; eire: ongis, Proxime aff. est A. sessili, sed tenuior, sirietiorz foliis subeamosis etc. .: \ ." Cassin. obcordata Sw. Hb., Ins. Sı. Barthol. *% Fru- Geulus nitidus. Caules numerosi angulali glabri; ramis sursum teretibus, ramulis pubeseentibus. Fol, 'sparsa, ab- rupte pinnala, 3-—7 juga, 3—1 poll., ‚glabra; pelioli conmuunes lateribus compressis apiee exemrente; juniores

110

pubescentes; foliolis sessilibus cumeato- obcordatis apice emarginatis, setula interjeeta I. rarius obovatis integerti- mis nitidis striato - venosis,. 3— 5 lin. longis, glandulis edicellatis infra infima juga foliolorum. Süpulae. edunc. subterminales Mlifhimes unitlori pubescentes basi et medio bibracteati, $ 1 poll., bracteis lanceolatis acuminalis extus pubeseentibus # lin. longis, basilaribus oppositis, medüs alternis.. Fores majusculi lutei. Cal. 5 phyll., foliolis lanceolatis acuminatis integerrimis membxa- maceis extus subpubescentibus, 3 lin. longis. Pet. 5 sub- aequalia obovate 1. oblonge subunguiculata 4 5 lin. longa. Stam. inaequalia, 4 majora. declinata, filamentis bre- vibus, antheris. elonzatis 2 locul. Germen sessile lineare compressum. Stylus declinatus glaber. Stigma incrassatun obtusum. Lomentum sublineare pollicare circiter, compres- sum, pubescens, 6 8 sperm. Afl, C. biflorae, quae differt: ab ommi parte major, hand nitida, folıola petiolata sublus elevato-nigro-punctata, pedunculi 2 3 flori. Cassia Swartzii, Ins. St. Barthol. }. Fruticulus. Cau-

les ereeti subteretes ]. angulati glabri: ramis sparsis pubes- eentibus. Fol. alterna abrupte-pinnata approximata 9 1% juga; pelioli communes subangulati intus canaliculai ubescentes 8 15 lin. longi, foliol. oppos. sessil. linear. Basi obliquis s. latere super. abbreviato, apice rotandatis - mucronalis, nervo medio excurtente, integerrimis glabris, 31 4 lin, longis, 1 latis; glandula baseos petiolorum pe- tiolata. Stipulae. basi.peliolorum inserlae oppositae lance- olatae acuminatae extus tenuissime pubescenles. Pedunc- subterminales 1 flor. I. bini filiformes, pubescentes, + 1 poll., basi stipulali, paullo supra medium bracleali, bracleis 2 approximalis lanceolatis acuminatis 4 lin. long.

Flor. majusculi lutei. Cal. 5 phyli, £oliolis Tanceolatis acuminalis integerrimis extus pubescentibus 3 4 lin.

long. Pet. 6 subaequalia ovalıa "unguienlata calyce lon- giora. Lomentum sublanceolatum compressum marginatum, subeurvatum,, 'glabrum 1, glabratum 8 10 spermum. Afl. C. virgatae, quae differt: vamulis foliisque junioribus fiavo-sericeis 1. virescenlibus; racemis foliösis,, peduneulis multibraeteatis, C..Iineata, difl, fol. 3 5 jugis, fo- tiolis duplo-majoribus fere oblongis, linealis sublus legu- miuibusgue pubeseentibus,

Grilandina eiliata, Berg, Uh., Ins. St. Barthol, t- Frutex ramis angulatis aculealis; ramulis ferrugineo-tomen-

114

tosis: aculeis spärsis s. subgeminis uneinätis, lateribus com- pressis, linea paullo longioribus. Fol. sparsa, abrupte bi-

pimmata; pelioli communes angulati, aculeati pubescentes,

innae oppos. 3 6 jugae, peliolis ferrigineo-tomenlosis; foliol, oppos. suborbicul. basi oblignis, latere inferiore ab- breviato, apice ematginalis integerrimis brevissimis petio-

latis glabralis submitidis retieuläto-venosis I. suhtus basi

et’ad neryum medium pilosiusculis $—8 lin. long. Iatisque. Vlor. termin. spieato-racemosi, numerosissimi, bracteati. Pedune, ‚comm. pedicellique angulai ferrugineo-tomenlosi; braeteis sabulato-Innccolatis; tlorem ‚inapertum superanli- bus, integerrimis‘ deciduis, ferrugineo-tomentosis,; 2 eirc. fin. longis.“ Cal. 1 phyll. 5 parlit. extus ferrugineo ‘to. mentosus, laciniis lineaxi-oblongis 1. oblongis. Cor. 5 pet; . calyce longior, petalis oblongis collo calycis inserlis. Lo: , mentum, subelliplicum apieulatum margimatum, ulxinque

aculeatum. ferrugineo - tomentosum, apieulo, .e stylo for:

inalo,’curyato; aculeis subulatis subuneinatis, lin. paullo

LER! ? Iongioribus, u

Jresine angustifolia (Buphr. Barthel. p: 165:) Ins,

. St, Bariholom. 2, Herba. : Caules 1 —- 2 ped.- sursum 1a-

mosi, geniculati, glabri, geniculis tumidis. Ramuli ;o po. sıı subpatuli. : Fol. infer. opposita,’ super. 'alterna, bre- vissime peliolata.Iineari-lanceolata utringte, altenuata, den- tienlata glabra 6. 18 lin. lat, mediö 1 3 eire: Iata; Suprema. sensim minora. Panieulae terininales ereciae ra: mosissimae foliosae, ramis sparsis "subpatulis. ' A. spicali. Spicae numerosissimae ovatae 1. oblongad Ipedicellaiae 3. lin, longae, 2 Jatae, flosculi sessiles ovati braeteati, flavi- cantes,' bracteis imbricatis ovatis aculis membranaceis pel- kucidis glabris, nervo medio exius prominulo fusco, rachis spicularum yillosa. Cal. 2 phyll., foliol. ovalis aculis ex tus basi lanätis; ‚Cor. 5 pet., pelalis lanceolatis aculis ex- tus villosis. Inesine celosiordes, differt: fol. oppos. ova- lis, ovatove lanceolatis integerrimis elevato-punctalis, pani- eulis diyaricatis, Nlorib. spicalis, spieis_sessilibus lineuibus elongatis. Ir, elatior, Rich. in Willd. sp. pl. forsan eadem sit ac. Ir, anguslifolia, tune ’'vero 1. ec. exchidenda sunt synon: Sloane Jam. Hist. 1 p. 142. 1.'90. f., 2, 'quae figura T, celosioidem L. omnino .exhibet, et,Sw. Öbs. bot. 376, abi eliam vera I. celosioides descripta est, «

112

Nya ellar mindre künda arter af Ormlumkar (Filices) . beskrifne af Joh. Em. Wichström, p. 434.

‚Der Verfasser nimmt die Anzahl der bekannnten Farm auf 1500 Arten an, von denen ungefähr 660 in Euxopa, Asien und Afrika vorkommen, und zwar 200 derselben in der temperirten und kalten Zone. In Australien und Ame- rika sind ungefähr 840 Arten entdeckt, von welchen nur etwa ‚100 der kalten und iemperirien Zone angehören, der Hauptsitz der Farn ist also die heisse Zone. Der Verfas- ser beschreibt, nun ‚einige neue oder noch, wenig bekannte Arten und giebt einige Berichtigungen der Synonymie. Wir heben hiervon die Beschreibungen :der neuen und die Berichtigungen heraus. ‚Polyp. guadalıpense;, Ins, Guadalupa. 2. Stipes angulatus, tenuissime stellato -pilo- siuseulus, saliem 3 poll. I, supre. Trons erectiuscula lan- ceolata acuminala supra. glabra subtus. stellato-pilosiuseula, pedalis,..hasi. pinnata, sursum pimnatifida; pinnis. infimis opposilis remotis laciniisque ebliquis, oblongis obtusis, erenatis dentatove crenatis, supremis inlegerrimis. Sori solitarti, remoti s. disereli pauci. Interdum pinnae infimae hasi. inferiore obiuso-aurieulalae, super. decurrentes, exti- mae pimnatifidae. Polyp. diversifolium, R. Br. (De- scriptio). _P, diversifoltum Wild. sp. pl. est P. Billardieri R. Br. —, P. diversifol. Sw. in Act. Holm. 1817. p. 60, ab hac-valde diversa ‚est species, quae P. Swarlzit est di- cenda...— Aspidinm: eminens, Ins. Guadalupa. 21. Stipes aber, läteribus palenceis, paleis Ianceolato-subulatis, fin. ongis, - fuscis copiosis. Frons’ longa_ alterriatim pinnata glabra; ‚pinnis lineari-lanceolatis sessilibus ‚acutiusculis 1, obtusiusculis, sursum: praecipue acute ‚serratis, basi anfice iruneatis, acule. aurienlalis,. poslice rotundatis, 4 16 In. long.;. basi saepe 4 lin. latis: Söri solitarii inter venulas in medio fere pinnae siti suborbieulares. Indusium orbieula- tum demum soro immersum. Proxime all, A. exaltato, cu- jus. charaet.. specif, sie. emendandus: stipite_glabrato, rachi paleacea, frondibus alternatim-pinnatis glabris, pinnis äpice serrulalis, supra. margine albo-punctalis, basi antite trun- catis obtuse auriculatis, poslice subcordatis, soris solitarlis marginalibus. Aspid. frondosum, Ins. Guadalupa.. 2j- Filix magna. Stipes extus rotundatus ‚glaber intus_canali- eulatus paleacens, paleis lanceolalo-attenuatis, ut fere ca-. pillaribus, fuscis lin. longis. Frons magna alternatim 3

113

pinnata glabra. Pinnae lanceolatae apice altenuatae, usque ad 6 pollic., infimae petiolatae, super. sessiles, ‚rachi par- loli paleacea, Pinnulae allernae sessiles- lanceolatae .acn- tae, supremae confluentes, inferiores pollicares pinnipar- titag; lacin. oppositis sessilibus oblongis obiusiusenlis..ob- tnse_ serrulatis obliguis, inferiorib. majoribus 2 4 In, longis. Sori solitarii numerosi.. Caps, plurimae pilis fus- eis intermixtis. Indusium orbicnlare. fuscum, demum soro immersus. Aspid. adultınn, in -Madera.'et Azoribus.. Zu Slipes subeompressus pilosiuseulus. Frons alternatim pin- nata, utringtte pilosiuseula. Pinmae: sessiles lanceolatae äeulae pinnatifidae, infer. 2 pollic. L-supra; lacin. oblon- sis obtusis inlegerrimis obliquis, varius erenulatis 1. 2 Iim, longis. Sori oxbienlati approximati. Indusium. orbieulatum supra pilosiusculum. Asplentum „forwonm, Ins. Guatla- lupa. 2). ‚Stipes sursum flexuosus glaber.. Frons alternatim pinuata glabra. Pinnae Janceolatae alternatae obliquae, infimae peliolatae pinnatifidae, supremae sessiles subdecur- rentes ineiso-denlatae 1. serratae: basi antice dilatatae, infe- riores $ pollic., medio. 6:-—- 9 lin. latae; ‚lacin: oblangis obtusis apice dentatis ], integerrimis 2—3:lin, long. Sori ad neryum ‚dorsalen positi l. inter venulas laterales curvati. Indas. nervum medium versus dehiscens. Interdum sori binali s. gemini. —— Asplen, paleaceum, R. Br. et As- plenium altenuatum, R. Br. werdes beschrieben. deros- tichum pilosiusculum, In"Madera. 21. Stipes extus rotun- datus intug subeanalieulatus pilosus 1. pilosiusculus. Rachis valde pilosa v. fere setulosa. Frons uirinque pilosa, in- ferne opposite pinnata, sursum alternatim pinnata, denum pinnatifid: ; pinnis sessilibüs lanceolalis 1. ovato-Ianceolatis, Supremis confluentibns, .1 1% poll..long., lacin. oblong, " ebtusis integerrimis. Sori solitarit numerosissimi confluen- tes, lotam fere superficiem oceupantes. Capsulae numerosissi- mae pilis 1 getulis "intermixtis. Nothochlaena vellca, R. Br. wird beschrieben. Obs. Anne N.-lanuginosa Desv. Enc. bot. Suppl. et Kaulf, En. fi. eadem sit ae N, vellei Br.? nullas differentias suffieientes in speciminibus hispa- nieis inven. Nothochl. distans, R. Br. wird beschrie- ben. Obs. N. interrupta Kanlf...En. fil. eadem_ omnino est species ac N. distans’ Br., sec. specimen a Ventenat Swartzio communicatum sub nom., Acrostichi inter‘, Spe- eimen istud 7 pollicare est et pinnas magis reniolas ex-

°

114

hibet, Char:. Noihochlaenae- gen. valde incextus et vacil- Ians est, nam in speciebus nunc descriplis sori tolam: fere paginam pinnarum tegunt nec re vera marginales. Gram- mitis vutaefolia, :B: Br., Lindsaea media, R. Br, Tr. chomanes 'venosum,.R. Br., Adiantum paradoxum, for- mosum, R. Br., Pteris umbrosa- und Yalkata, R. Br. wer den sämmtlich beschrieben, dann folgen noch einige Na- menveränderungen Polyp. Bronnit, : Wickstr. est Polyp- attenuatum R. Br. nec Humb. in Willd. sp. pl. Pohp. ‚Preslii, Wicksir. ist P, aurieulatum Presl. nec Raddit. P. Kaulfussii, Wickstr. ist P..caudatum Kaulf. nec Raddii. 'Polyp. salicinum, Wicksix. ist P. salicifolium. Wild; sp: pl. nee: Vahl. Eel. -— Aspid. ‚Freyreissii; Wickstr. ist

A. caudatum Swartz in Act. Holm.-nec in: Syn. Fil. —'

Pteris ceilanica, Wickstr. ist Pt. elliptica Willd. 'spl.-pl Y.-p. 356. nee. Lam, Ene. et Willd.:l. ep. 377. A plenium Sprengelii, Wickstr: ist :A: 'ambiguum_ Spreng. Mantissa plant. p.54 nec Swartz-Syn. fl. Adiantum Poiretii, Wickstr.’ist: A.’ crenatum .Poir. Enc., nec will. sp: pl. Den Beschluss macht die: Angabe ‚noch, nicht bekannt gewordener Ständorte für mehrere schon bekannte

Aalen: ; j re nn

DE PLANTIS . IN EXPEDITIONE SPECULATORIA ROMANZOFFIANA OBSERVATIS

DISSERERE PERGUNT ADELBERTUS »» CHAMISSO ET

DIEDERICUS »x SCHLECHTENDAL.

RB. ommium generis specierum synoplica comparalione Phrases diagnosticae unicuique adaequatae solummodo pos- sunt redigi, quod autem monographistae officium est, nec illins, qui unam alteramve speciern inter descriptas haud reperiundam divulgat. Descripiiones det iste specierum Proponendarum fusiores amplasque, e quibus rei herbariae Pexiti, sieut ex autopsia dijudieare queant; addat iste et Specierum affinium commutatu faciliuun notas differentiales, Omni mala diagnosi meliores. Hauriat ex hoc fonte mo- Vographiae editor, systematis compilator, quilibet botani- oram, ut sibi arridentem eomponat diegnosin, cujus ele- wenta sint tradenda. Haec quum diu jam intellexisseraus, tandem a consueto more deemrimus, nee prorsus dlägno- ses damus, nisi monograpbice tractamus genus omnibus

um speciebus stabiliendum. . ar Bd. 3 Haft, 2

200

Non deerunt nobis vituperationis cupidi, quibus Tacile conseribendi negolium diffieile reddimus, sed non euramus, Qui seientiam amabilem amore et candore amplectuntur, diagnoses, ut nunc in libris plurimis exstant, plerumgue pes- -simas esse nee ultra ferendas, haud denegabunt.

LORANTHEAE.

Insulae aeguinoctiales Oceani magni: O- Wahl. Viseum moniliforme Blume. Lugonia: Loranthus phi- hippensis N. -

Chile: Leranthus tetrandrus R. P., buxifolius N. '

Prom. bonae spei ex herbario Regio: Viseum orien- {ale Willd., capense L.; Loranihus glaueus Thb., oleaefo- Hus et elegans N.

Brasilia e plantis Sellowianis: Viscum mystilloides Willd.; Loranthus americanus Jacg., formosus N., Hagel- laris N., euneifolius R. et P., eugenioides H.B. K., thyrsiflorus N., retusus N., salicifolius N., vadieans N., podopterus N.

vVISCUM. * foliosi. .

1. Viscom orientale Willd. sp. pl. 4. p. 737.5 BB Willd. n. 1829., Blume Bydr. fasc. 13. p- 666,

Viscum obscurum TAbg. Fl. Cap. p. 154? © brevi ei manca deseriptione non satis elucet. \

In Promontorio bonae spei ad Hangklipp, Julio Noxere ineipientem, alioque loco legerunt Mundt ei Maire mascı- lam stirpem, quam ex India orientali a Dr. Klein accepit Willdenow focminesm, quam in Javae sylvis vepertan renuntiat Blume, ! on ,

Stahıra et habitu simile Viseo albo. Dichotomia m! nus regularis, ramis verticillatis saepius pluribus 3

D

201

centralis. loeum occupante inflorescentia, an semper? ramo interdum centrali, lateralibus vel comitato vel desti- tuto. Tolia quam in V. albo latioxa, in obovatam vergen- tia formam. Flores ad nodos inter ramos glomerati, Mas- euli terni, pedicellati, bracteolisgue duahus oppositis ovatis obtusis concavis basi connatis suffulii; los medius termina- lis ebracteatus, laterales opposili ex azillis bracieolarum. Perigonium semen Panici miliacei circiter aequans, quadri- partitum, -lacinlis polliniferis lanceolatis obtusiuscnlis.

Piscum erueiatum Sieb. F). Pal. exs. diversum Tolüs angustioribus, an specie?

2. Viscun myrtilloides Willd. sp. pl. 4. p. 739. Ib. Willd. n, 18296. .

. In Brasilia tropica florentem et fructiferam legit Sel- lowius. foemineam plantam, quam Willdenovius e speci- minibus Iserli in Martinica leetis primus descripsit, cujus- que specimen domingense a Berlero lectum videmus.

Alia specimina Brasiliensia magnitudine foliorum ex- Acte- aequant illa Antillarum, alia sunt robusliora, foliis majoribus,...2 usque ad 3 poll. cum petiolo longis et 1% poll, latis. ; Folia ixinesvia. Nervi 5, ul in omnibus fere Viscis foliiferis. reperiuniur, ires scilicet evidentiores medü et duo:laterales tenuiores, magis minusve in con- Speelum venientes. Rami in speeiminibus Martinieensibus eximius teiragoni, obsoletius in Brasiliensibus Sellowianis, Carinis interpetiolaribus obsoletis, nodis compressis. Flores terni in spica .oppositi, sessiles et pseudo-vertieillum sex- forum effieientes, qui bracteolis duabus opposiüs basi Connatis ovatis obtusis concavis margine tenuissime cilia- &s suffuleitur. Perianthium foemineum 3 partitum, ma- Sritudine fere seminis Brassicae campesiris. Bacca eylin- dien, utringne paululum attenuata, perigonio tripartito-

Coronata, 4 Yin. longa, 14 lin. erassa. j *

202

Affine Viscis americanis pluribus: 7, trinervium Lam,

Ene, 3'p. 57. fructu globoso et minori differt. ** enhylüi.

3. Vıiscmt capense L., Thbg. Fl. Cap. p. 154. Burch. voy. 1. p. 147. c. ie.

Ad promontorium bonae spei ad Lautenbach, prope Halfwayhous alibique legit Bergius.

4. Vıscum moniliforme, Blume.

V. caule aphylio, inferne teretiusculo, ramulis artieu- latis ancipitibus, artieulis nudis, floribus verticillatis sessi- kbus (aff. V. opuntioidi)., Blume Bydragen fasc. 13. p. 667. j

Collegimus in Sandvicensium insula O-Wahu prae- sertim in Acaciae excelsa heterophylla specie' paxasiticum, specimina vero praeier frustulum, ad speciem -eognoscen- dam suffieiens tamen, amisimus. ma

Fiscum epuntioides L., (Sloane Hist. Jan. 2 p. 9. t. 201. f. 1.) planta est americana, antillana, e cujus smn- onymis justo depellitur synonymon: Plum..ed. Burm. Amer. 1. 258. f1., e quo Fiscum flagelliforme Lam, Ene. 3. p. 56. formatur. Similem at satis superque di. stinclam speciem alit veteris orbis regio tropica inde ab ore Africes auslrali usque ad oceani pacifici insulas, no- stram ‚scilicei ex O-wahu adveetam, quam eandem e So- cietatis insulis V. opunlioidis nomine enumerat Forsterus (Florul. Insul. austr. prodr. n.' 369. p. 70.), quam in Mawitii insula repertam Bory de St. Vincent dmott, quam, et ipsi vidimus, (F. opuntioides Vi oyage 1. p. 320; Hb. Pilld. n. 18303; et sine loco natali n. 18301, far- san eadem ex insula,), quam ex Nepalia siccatam serva- mus, quam porio in Japonia detexti Tihunbergius (Flor. Japon. p. 64.), quam denique in Java insula copiosissi- mam observavit Blume nomineque donavit.

Flores in 7”. opuntioide sessiles, oppositi in rachi

203

compressa arliculata, spicati igitur, spieis solitariis pluri- busve oppositis in apieibus artieulorum; in nostro autem moniliformi; flores terni sessiles, triadibus singulis oppo- silis, aut pluribus inordinate in summis artieulis propullu. lantibus, flores igitur sessiles, specie verlicillati. Statura in planta O-waihiensi multo minor quam in V. opuntioide,

‚eaespites densi, nulantes aut penduli, vix spithamaei. Cum

nosiris conveniunt specimina Nepalensia et Mascarenia.

FPiseum compressum Poiret Eric. bot. X. p. 861, ex Amboina a Billardiero allatum: ramis herbaceis (?). flori- bus opposilis subsolitariis axillaribus (?) an differat, an eadem sit species, e: descriptione non percipiendum. Si eadem, nomen prioritalis causa esset relinendum, si’ di- süncla, plantae supra ad nostram eitatae, nec ‘a nobis visae, denuo erunt persernlandae. . °

Obs. Fiscum panciflorum Thbg. Fl. Cap. p. 154. folüs alternis, quid?

Piscum vertieillatum foemina. Sieb. Mart. exs. n. 297. est FF. latifolium Lam. Ene. 3. p. 57, Plum. ed. Burrm. Amer. t. 258. f. 4

Fiscum verticillatum mas Sieb. Mart. exs. n. 226,

inter species descripias frusira quaesivimus.

Fiscum verticillatem L. e pluribus eonflatam esse speriem, bene jam Lamarckius ]. c. monuil.

Fiscum antarelicum (Forst. prodr. p. 70. n. 370. Sp. pl. ed. IP. 4. p. 7159, Spr. Syst 1. p. 48%. BB. PWilld: n. 18298. mas, Hb. Generale Berol. foemina) minime inter Visea recensendum, ad Loranikum propius accedens (L. europaeo inler omnes magis afüne), dioicum, proprüi generis commode esset typus (Turzıa antarctica N,, nomine Taheilensis amabilis peregrinatoris, in primo Cookil itinere de scientiis bene meritö). FZ. masc. Perianthium

204

ad basin usque quadıiparlitum, aestivatione valvata, suh anthesi expansum, laciniae lanceolatae, apice concavae, siamina foventes. Stamina 4, laciniis opposite, iisdem prope basin inserta et longitudine eas haud aequantia; filamenta filiformia glabra; antherae late ellipticae, hasi- fixae, introrsae,. biloculares, loculis adpositis, longitndina- liter dehiscentibus. FI. foem. Germen' clavatum unio. vulatum, margine corenatum anguste obsolete obtuse qua- dridentato. Corolla O? (ne. minimum corollae vestigium in permultis, foribus foemineis, majore ex parte styligeris, reliquis stylo destitutis plurium speeiminum observavimus, nec fruetum videre contigit aetate provecliorem); stylas brevis ieres crassus germine brevior; stigma terminale cras. sum, subgloboso-capilatum, sulcis duobus leviter quadrilo- bum. Inflorescentia: racemus subsessilis, terminalis, ebracleatus, pedunculis verticillatis. Frutex „parasitieus” ex Willd., pseudo-oppositifolius. Rami teretes, cinerei, ra mulis floriferis apices versus ex omnibus azillis ornati. Ramtli novelli petiolique tenuiter furfuraceo -pubescentes, Folia ovata, ellipticave, integerrima, obiusa, in petiolum brevem attennata, immerse penninervia, subcoriacen, mar- gine pellucido. Folia pollicaria. Racemi foliis breviores, verticillis 1 5, 2 4 floris. Flores minnti, masculi expansi circiter bilineares, germen cum pistillo sesquilineare.

LORANTHUS.

Genus in posterum forsan dividendum ratione anthe- rarum incumbentium, basifizarum et adnatarum.

1. Lonaneuus pbälippensis N.

In nemoribus et fiuticetis eirca Tierra alta Lugo- niae. % . Specierum Indiae orientali pertinentium pluribus af finis, ab omnibus videtur diversus, a Z. Scurrula Roxh, foliis ovato-elliptieis basi rotundalis et fructu clavato, a Z

205

pulverulento (Boxb. Fl. ind. ed, Wall. 2. p. 221.) minori omnium partium dimensione ceterisque. Nec specierum Javanensium a Blumeo enumeratarum ulli videtur relatu- zug. Rami erecti, patentes patentissimique, alterni et psendo-oppositi, teretes; vetustiores cinerascentes, nigti- eantes, tnbereulis parvis lulescentibus saepe scabridi; junio- ves ad nodos praesertim compressi, pilis brevibus stellatis furfuraceo - canescentes. Folia elliplica, utringue obtusa, breviter.petiolata, cum petiolo 3 Iineari ad sumum tri- pollicaria, sesquipellicem lala, submembranacea, penniner- via, nervis venisque ulrinqgue prominulis. Folia juniora pilis supra deseriptis utxingue vestila, aetate calvescentia. Petiolus teres supra angusie leviterque canaliculatus, Flo- res ad nodos fascienlati; fascieuli e cymis pluribus panei- 4 5-Boris constantes. Inflorescentiia ex toto dense fufuraceo -ferrugineo- canescenti-tomentosa. Pedicelli nudi, 4 -— 3 lin. longi. Germen braeteae obliquae ovatae ob- tusae minutae impositum, obconicum dein clavatum. Ca- lyx margo integerrimus, angustissimus, inconspicuus. Co. solla cum germine $ poll. longa, intus glabra, obliqua, tabulosa, arcuata, fauce constricta, limbo quartam ejus parlem effietente 4 parlilo, laciniis anguste: lanceolatis. Acstivatio valvata. - Tubus corollae latere concavo finditur, laciniaeque in oppositum latus 'refleetuntur, siyla cum staminibus incurvis exsertis. Stamina quatuor' fauei in- serta, laciniis corollinis breviora. Aniherae oblongae, an- gustae,' filamenti apiei introrsum adnatae,' eodem haud latiores, Stylus filiformis stamina superans. Stigma ter- minäle stylo vix crassius, Fructus immaturus baccam praebet pubescentem clavatam monospermam, semen con. tinenlem tetragonum, angulis, obtusis sulco levi notatis, embryone iereti axili. Germina semel observavimus eonferruminata duo, more Xylosteorum baceis coadumatis, foribus duobus discretis ornata.

206

2. Lonantmus tetrandrus Ruiz ei Pav. Fl Pen 3. p. 46. 2. 275. ex Enc. bot. XJ. p. 502. (exemplare ori. ginali non viso).

Periclymenum foliis aculis, floribus profunde dissectis, vulgo Ytiu Zell. Journ. 2. p. 760. tab. 45., quod Loni- cera corymbosa Z. sp. pl. et. Froelichia violacea Sr. Syst. 1. p. 406.

In Myrtetis‘ circa Taleaguano Chile 'baud infrequens, in. Guevina Avellana aliisque arboribus parasiticus. %

Frutex pseudo-oppositifolius, dichotomus et ramosus, omatissimus, racemis superbiens florum sanguineorum spectabilium terminalibus axillaribusque, sub fiuelificatione alaribus. Rami teretes; novelli pilis brevibus simplieibus pubescentes, pube per peliolum, costam mediam et margi- nem ciliatum juniora ulrinque invadente folia; adalta gla- bra, sesquipolliearia, pollice saepe latiora, ovala, subinde subeordata, obtusiuscula, coriacea, nervo venisque ab infera ejus parte orienlibus, in siccis saltem, ulringue prominulis, supra magis; petiolus pubescens, brevis, ad summum. ses- quilinearis, supra canaliculatus. Corymbus subsessilis, densi- et multi- (10 12) florus, terminalis, corymbis e summis axillis axillaribus stipatus,. ramulisqne apice corymbiferis ex inferioribus axillis. Pedunculi 2 5 lineas longi, tenuiter pubescenles, nudi. Germen .bracteis tribus ‚pubescentibus, ciliaüis, ovatis, acutis, inaequalibus, exteriori paulo majori, quasi calyculatum, eylindraceum, glabrum, calyce coronatum ipso amplioxi, sinuato-quadridentato, den- übus saepe obsoletis subintegerrimo, obsolete tenuissime brevissime ciliato, Corolla glabra, aequalis, tubulosa, 13pol- lices longa, ad basin usque ‚quadrifida, laeiniis Hinearibus, apice cochleariformibus acutis. Stamina 4; filamenta line- aria, mediis inserla laciniis, quarum supera pars sub anthesi veflectitur; anlherae in apicali concava laciniarum parte pi. mum sitae, ohlongae, acutae, versatiles, media sua parte

207

altius apiei subulato aculissimo filamentorum incumbentes. Stylus filiformis, stamina superans, tardius: deeiduus, stigmate paulo crassiori terminatus, Bacca monosperma, olivaeformis; matura desideratur,

Bracteae Lorantli tetrandri in flore solitario ternae, pedunculos monent in affnibus speciebus esse trilloros,

- singulo flore bractenm sibi vindicante. - Conferatur subse-

quens species.

Synonymon Benil, haud dubitanter hic retulimus, quamvis- auctor incaute' parasitam pro‘ ipsias nutrieis arboris fronde habuerit. -

Observ. In utrayue foliorum pagina saepissime obser- vantur papilläe: dispersae, conieae, obtusissimae, quae pri- mum apice dein magis magisque apertae,: demum foveolam margime elevato cinctam- repxaesentant et fungillos .entophy- tos in epidermide erumpentes simulant, Ad Caeomata afli- niaque. vero non pertineni nec ad vegetabilia, insectorum quorundam minutorum oriuntur ictt, quorum exuviae et in oifieiis interdum reperiuntur,

3. Loranmüs Öuwifolius N. .

Circa Taleaguano Chile iisdem locis et arboxibus mix- im cum praecedente wrescens, imo alter in altero para- siliens. hr

Habitus praecedentis, densius foliis vestitus pseudo. opposilis ternisque saepius alternis, magis corisceis et nitidis, apices versus decrescentibus; flores minores, al- bidi, pro corymbosis racemosi, pedunculis wifleris. Rami tereles; vamuli angulosi, dense vestili pilis brevibus rigidu- lis rufescentibus, sexius in vetusliort cortice detritis. Polia cum. petiolis glaberrima, coriacea, supra nitida, nervo ve- nisque superiori speciei similia subtus prominulis, margine revolulo, apice obtusiusculo mueronulata, forma et ma- guitudine valde variabilia, in oxbiculalam iranseuntia formam; pollice rarius longiora, in Tuxuriante- ejusdem

208

speciminis ramo 1% poll. longa, 2% lata, in alio: pollicem longa, 7 lineas lata; apices versus 7 Iimeas longa, 5 lin. lata. Racemi subsessiles, terminales erecii, accessoris aucti e foliorum summorum axillis, ad summum bipolli- cares, ebracteati, e pedunculis trifloris pseudo - oppositis ternisque. saepius. alternis sparsis 12 20 .constantes. Rachis angulata, minus quam rami hirtella; pedunculi duns Iineas longi, flore medio sessili, lateralibus brevissime pe- dicellatts. Bractea amplectens, ovala, acuminata, acula, margine pellucido membranaceo. eiliata (calyx fructus auet.) euique subjecta est germini, apice extrorsum speclans: Germen. eylindraceum, breve, calyce coronalum brevi, trum- cato, marginem sistente .angustum, pellucido membrana- ceum, obsoleie ciliatum. Corolla albida, 4: lineas longa, aequalis, tubulosa, demum ad hasin usgue (47 6) 5 .partita. . Laciniae Yineares, apicem. versus paululum dila- tatae et concavae. Stamina 5, corolla paulo breviora; fila- menta linearia, apice subulata, mediis adnala laeiniis, quae ab insertione reflectuntur; antherae crassiuseulae, ovatae, medifixae. Stylus filamentis brevior erassior, apice altenua- tus, stigmate haud incrassato .terminatus. Bacca 'doholi- formis, ealyce coronata, monosperma, nigra; immalura axi eirciter bilineari, diametro transverso sesquilinehri, succo viscoso vepleta. .

Germinantia hujus superiorisque speciei semina in avium .exspargentium stercore saepenumero = vidimus. Radicula primum in’bulbum sese fingit placentiformem lignosum,. Adolescentium parasitarum radices inler cor- licem et lignum arboris, in qua hospitantur, late longeque prorepunt. . (Confer.. opus nostrum: Bemerkungen und Ansichten. p. 13.)

4. Lonanmmus glarcus Thumb. Fl. Cap. p. 298.

In promontorio bonae spei prope Olifantrivier Julio Nlorentem legit-Mundt. %.

209

Deseriptio Tbunbergi 1. e. bona. Flos tamen in speciminibus nostris.4 parlitus, 4 andrus (nec 5 partitus, $ andrus). Corolla iubulosa xecta inaequalis, altero latere fissa, Jaciniis limbi altero latere reflexis. 'Antherae: intror- sae, Iineares, filamento ex toto adnafae, apice acutae, Elores, apices ramorum, folia juniora pilis stellalis brevis- sunis crebris quasi pulverulenta.

5. Lorınmmus oleaefolius.

Lichtensteinia oleaefolia PWendl. Coll, pl.’ ex. % PA 3% .

Loranthus speciosus Dieirich Gärtn. Lex.

Loranthus Lichtensteimi 5. /Yilld, n. 6953.

- Clarissimus Wendland pater L ec. semina quinque tibuit buie parasitae, quorum praesentiam e sectione iransversali germinis cognovit, delinearique curavit; nos vero eodem modo germen aperientes vidimus uniloculare, monospermum; seminis cavum einetum erat figura. penta- gona, eujus anguli.pro seminibus v. ovulis habuit ille. Singularis modo haec ‚species filamentis connatis mona- delphis, ceterum cum reliquis. Loranthis ommi mode conveniens. - j

6. Lonansuus elegans N

In promonlorio bonae spei ad Caledons-kluft Marlio florentem Mundt, aliisque locis Krebs legerunt. %

Superiori speciei habitu, foliis et spectabili florum colore similis. Frutex bipedalis et ultra, foliis ramisque pseudo- opposilis et ternis, saepe alternis, sparsis. Bami texeles, foliorum vamulorumque casorum vestigiis. nodulosi, in vegelioribus speciminibus laeviores. Epidermis pura pal- lide cinnamomea,: Lichenibus conspurcata cinerea. Gem- mae, summi ramulorım apices, folia novella, petioli, pe- dunculi, bracteae, ınargo calycum, tenuissimo brevissimogne rufo tomento obducta sunt, quod armato. saltem.deteges oeulo.- Planta eneterum glabra, Folia. oblongo-Ianceolala,

210

obtusa, in peliolum brevem aitenuata, coriacea, nervo medio venisque paueis angulo acuto decurrentibus, in sic- cis saltem prominulis, petiolo canaliculato; in Iuxurianti. bus speeiminibus 2% pollices longa, 5 lineas lata; vulgo pollicaria, latitudine circiter 4 lineari, petiolo sesquilincarl. Inflorescentia: pseudo-umbellae 6 florae (racemi contract, rarius evoluti), pedunculatae, in inferiori ramorum. parte azillares; extimae hine inde depauperatae. Pedunculus eommunis 1 3 Iineas longus, pedicelli breviores, exte- xiores bracteola squamiformi minima suffulti, tomento rufo imprimis conspienn. Flores amoene coceinei, 16 cir- eiter linens longi. Bractea amplectens, ovata, acuta, rufo- tomentosa germini subject, Germen obscurum, eylindia- cenm, breve, calyee coronatum. Calyx membranaceus, pallidus, irregulariter 5 (7) dentatus, margine obsoleie tomentosus et ciliatus. Corolla angusie tubulosa, recta, aequalis, post foecundationem ad inserlionem staminum usque 5 fida, laciniis anguste linearibus, supera parte haud dilatatis, apice quasi sphacelatis, demum. spiraliter revolutis, crispatis. Stamina longitudine corollae, filamenta linearia, infra tertiam tubi partem inserta, ad imserlionem, flore sese expandente, disrumpenlia, decidua; antherae, introrsae, Iineares, 4 Iineas longae, ex tolo filamentis ad. natae, polline pallide flavo. Stylus Iongitudine staminum, filiformis, stigmate crassiori capitato terminatus. Germen uniovulatum. Frucius maturus desideratur.

7. Lonunsmus americanus Jaeg, Amer. p. 91. t. 61. ea:cl. omn. synon. \

Loranihus americanus Sieb. Fl. mart. es. n. 9.

E Brasilia tropiea misit Sellowius hanc stirpem, ad- amussim cum planta Martinicensi Sieberiana convenieutem, ex. Mariinica cmogue insula deseripsit Jacquinus.

Flos hexapetalus, hexandıns. Folia a Jaequino in- tegia non visa, forma valde variabilia, nunc obligqua ovato-

211

lanceolala acutiuscula, basi in petiolam atienuata, quo- cum 4% poll. longa, dimidium lata; nune oboyata, obtusa, basi euneata, cum petiolo 3% poll, longa, 22% 23 Yin. lata; nunc subrotundo-ovata, acula, basi rotundata, tamen yaululum in petiolum deeurrenlia, quocum 4 poll. longa, 3 poll. lata, semper penninervia!

Reliqua a Linnaeo aliisque post eum ad L. america- num laudata synonyma ab ameriearo Jacquini differunt: Noribus pentapetalis pentandris, foliis ex icone trinewwiis, ex Lamarckio 5 7 nerviis more Plantaginis. Nomen wie speciei imponimus: Lorawruus Plumieri N,, ad quem sequentia perlinent synonyma:

Lonicera Plum. Nov. Gen. p. 17. 1. 37, Id. pl. amer. ». 158. £. 166. f. 1. Loranihus Faillant Act. Par. 1722. p. 201., ad Loramthum americanum Obs. seennda Lam. Ene. bot. 3. p. 595. j

Removendum denique ex synon. Lin. ad L. american:

Scurzula N. 1. Browa Jam, p. 197., quae differt ra- cemis, rarioribus et germinibus tribracteatis.

Quid Lor. americanus Swartz obs. bot. p. 132?

Quid Lor. americanus Lin. Amoen. acad. 5. p. 3%. Ambo ex Jamaica insula, inter se et ab Jaequiniana et a Plumeriana planta distineti.

8. Lonranınus formosus N,

In Brasilia tropiea legit Sellow. }-

Inter Z. americanum et L. Mutisi I.B.K. (Hb. FPilld. n. 6974.) quasi intermedius; a superiori inflores- centia magis apieali et floribus duplo longioribus, ab al- tero floribus dimidio fere brevioribus, calyce subtruncato repando, .nec subdentato dentibus acuminatis, follis non ternis, celerisque diversus.

Glaberrimus. Rami validi, erassi, ad nodes superne praeserlim compressi et eximie angulati, angulis aculis ab insertione foliorum pseudo-oppositorum subalternantium

212

‚surgum poxreclis. Wolia coriacea, crassa, obtusa, in petio- lum brevem atitenuata, forma celerum valde variabilia et saepe obliqua, vulgo elliplica et late lanceolata, 3 4 poll. longa, 1.— 2 poll. lata, immerse penninervia, venis paueis angulo acuto decurrentibus, Petiolus planus, nee canalieulatus. Inflorescentia: umbella terminalis,- axillari- bus duabus slipata, pluribusque e superioribus axillis-ac- cedentibus, corymbum apicalem mulliflorum speciosissi- mum sistens. Umbellae pedunculatae, 3 6 (vulge'‘4) xadiatae, radiis trifloris, floribus pedunculatis. Ramifiea- tiones teretes, arliculatae, bracleis irregularibus in modum marginis angusii membrancei suffaltae; qui margo sub germine paulo amplior, eupuliformis, integerrimus (calyx fructus Auct.). Pedunculus communis eirciter pollicanis, umbellae terminalis brevior, foliolis duobus saepius in- structus, inferiorum longior; radii semipollicares, pedicelli radiis paulo breviores. Flores quadripollicares, speciosi, aequales, subreeti, Germen eylindraceo-ovatum, uniovula- tum, calyce ampliori coronatum. Calyx membranaceus, subtruncatus, repandus, Corolla tubulosa, gracilis, ad basin usque sexpartita. Laciniae anguste lineares, apicem ver- sus vix dilatatae, supera parle ab iusertione siaminum, flore expanso, recurvae. Stamina 6, paulo' breviora; filsmenta angustissima, linearia, infra medium :laeinüis corellinis in- serta, apice subulala; aniherae ineumbentes versatiles, ob- longae, medifixae, bilineares, loculis adpositis intorsis. Stylus Ailiformis, longitudine slaminum, stigmate paulo exassiori terminatum. Fruetus deest.

‘9. Lomsmus cuneifolius R. et P. flor. per. 3. p.46, 1.276. fig. b. ew Ereycl. bot. 11..p..498., Herb. Pi ld. n. 6966! (Spec. autographon.). .

Loranthus montevidensis Spreng. Syst. 2...p. 128!

‘E Brasilia meridionali misit :Scllow, pluribus locis eollectum. Peruriae convalles. patriam dixerunt auetores

213

florae Peruvianae. Collata specimina ne minimam quidem differentiam ostenderunt. Aniherae incumbentes, ver- satiles.

10. Loranaus flagellaris N.

In Brasilia meridionali semel legit Sellowius. &.

Frutex glaber, sparsifolius, sarmentosus. Rami teretes, ulnares longioresque, flexaosi, apice filiformi prehensiles, tadienlas ab insertione foliorum agentes rarius evolutas, ramulis ornati axillaribus ereetis, basi dense foliosis, ra- cemo florum corymboso terminali. Internodia ramorum fagelliformiumn pollicaria bipollicariaque in apieibus magis elongata. Folia sessilia, linearia, acula, coriacea, nervo medio vix conspicuo, maxima 20 lin. longa, 1% lin. lata. Ramuli Hloriferi mazime eyoluti 4 pollicares, folüs paueis 6 12 inferne instructi. Racemus nudus, erectus, sparsi- et mulüflorus, pedunculis inferioribus txifloris, tHloribus pedicellatis, superioribus unifloris. Pedunculi artieulati, ad sunmnum .5 lin. longi; pedicelli tres aegqnales, pedün- eulo communi paulo breviores, Bractea sub germine squamaceo-scario5a, fugax, nullo vestigio superstite decidua, in alabastro solummodo conspieienda. Flores amoene zubri, 6 lin. longi. Germen eylindraceum, breve, calyce eoronatum, uniovulatum. Calyx membranaceus, margine lacexo-truncaio, scarioso. Corolla tubulosa, tubo ad basin germnine Crassiori, aequalis, ad basin usque 6:rarius 5-partita, lacioiis linearibus, apice paululum dilatatis, sub anthesi ab inserlione siaminum patentilus. Stamina paulo breviora totidem; filamenta linearia, infra medium inserta, apice subulata. Antherae oblongse, incumbentes, versaliles, me- difixae. Stylus staminibus paulo brevior, Aliformis, apice attenuatus, stigmate ‚acquali. Fructüm non vidimus.

Superiori speciei foliis angustis quodammodeo simnilis, habilu et floribus minoribus satis dissimilis,

L. sarmentoso :R, P. ramis' sarmentosis affinis, foliis

4 ln

vero mulio. arigustioribus linearibus, "loribus majoribus cormyhoso-racemosis terminalibus, omnibus pedicellatis distinguendus.

11. Lonansmos eugenioides H. B. K, Nov. gen. et sp. II. p. 340., Hb. Wild, n. 6977. {sub nom. L. at tenwalus). - .

In Brasilia tropica et extratxopiea legit Sellow. %

Speeimina e Brasilia tropiea transmissa omnibus uotis eonveniunt.cum descriptione Kunthiana et specimine Hb. Willd., licet racemi ad 3 poll. longitudinem - interdunn estendantur, ei flos intermedins sit evidenter pedicellains, pedicello ejus laterales saepius subaegquante, quod eliam-in Humboldtiano speeimine. Vituperandum videtur, quod fila- menta usque ad medium petalis adnata dieat Kunthius, quum semper et in specimine Humboldiiano sint infra medium adnata. Copiosa quae ex Brasilia extralropica accepimus specimina, cum reliquis omni modo conveniunt, sed discedere videntur foliorum' pagina infra. punctulata et antheris latioribus erassioribusgue; punetula vero illa orbi- cularia, minutissima, orbem nigriecantern elevalum referen- ta, sub epidermide illaesa elevaniur et primordia Fun- gilli eujusdam, Sphaerulae forsan, esse, nec ex indole ip- sius plantae pendere videntur, quaxe ex is nee specifieum, nec varielalis characterem desumere possumus. Antheras panJo majores vel polius solummmodo crassiores non: magni esse momenli in distinguendis formis nemo est qui neseiat. Bacca olivaeformis, calyce coronala, immalura axi inilinemi,

monosperma, glutine repleta viscoso.

1%. Loravıuus ZAyrsiflerus N,

In Brasilia aequinoctiali legit Sellow. }

Frutez glaber pseudo - oppositifokus, oppositione raro et leviter perturbata, trichotomus et dichotomus. Rami teirageni, ad nodos inerassati, annolini foliis plerum-

que denudati, 'epidermide pallide einerascente geisea, Folia late

—— 215

Iate Ianceolata, in petiolum lamina ter breviorem atte- nuata, apice acutiuseula, maxime evoluta acuminata; minus eassa quam in congeneribus, nervo medio venisque suh augulo aculo decurrentibus prominulis, margine cartilagi- neo pellucido, petiolo subtus tereti supra plano canalicu- lato. Folium in ramo annotino superstes tripollicare, pol- licem latum, petiolo 9 lineari; bornstina speciminum & poll. longa, 8 9 Iin. lata, petiolo 6 8 lineari. Ra- cemi terminales .et axillares, nudi, longitudine circiter fo- korum. Pedunculi 1% 2% Imeares, tiflori et: (aboriu) billori, Horibus sessilibus. Bracteae ovatae acutae, Tot quot germina, iisdem paulo breviores, flores suffuleiunt, 5 cirei. ter lineas longos. Germen bieve, longitudine crassitiem vix superante, . calyce coronatum inconspicuo. Calyx: margo anguslissimus truncalus, corollam arcte cingens. Corolla aequalis, tubulosa, ad basin usque 6-partita, laci. ‚nis Iinearibus anguslis Siamina totidem, lisdem bre-

viora. Filamenta mediis laciniis v. paulo inferius inserta, subulala. Antherae oblongo-ovatae, acutae, incumbentes, . versatiles medifixae. Stylus longitudine cireiter Slamento- zum, filiformis, stigmate terminali vix inerassato. Firu- eius deest.

13. Loranımys relusus. N. .

In Brasilia aeguinoetiali legit Sellow. 1

Glaberrimus. Rami debiles, radicantes, juniori aetate ietragoni, demum internodiis elongatis tereies, pseudo- oppositifolüi et alternifolii, radienlis sparsis brevibus cras- sis, quae atlingunt vegelabilia alligantes. Folia subeoria- cea, oboyata, retusa aut emarginata, mucrone uneinato reeurvo instructa, in peticlum altenuala, margime paulu- lum cartilaginea, penninervia, nervo medio venisque, in siceis salten, leviter prominulis, peliolo brevi eanalienlate. . Fola quoad formam et; magniludinem valde variant, in: ‚peeiminibus nosiris ad summum 12 poll. longa, 13 poll.

är Bd, 3: Heft. 2

216

Yata, peliolo 4 lin. Ionge. Racemi axillares et terminales, foliis breviores, nudi. Pedunculi per paria cireiter 4 pseudo-opposili, sesquilineares, sie ut rachis tetragoni, 3 flori, Noribus sessilibus. Bracieae ires rotundato-ovatae, breviter acuminatae, basi connafae, minutae, germina invo- lucrant et abscondunt, coronata calyce membranaceo, sub- oblique truncato, ceupuliformi, laxo. Corolla aequalis, tu- bulosa, 3 eirciier lin. longa, ad basin usque 6-parliia, laci- niis linearibus, apice vix dilatatis, obtusiuseulis, ‘sub anihest ab insertione staminum patentibus. Stamina 6, isdem breviora, iribus alternis solito more brevioribus, filamenlis subulatis, infera eorum terlia parle affıza. Antherae ovales, breves, minutae, medifixae, incumbentes, versatiles. Sty- lus filiformis, apice subatienuatus, staminibus brevier, sügmate terminatus paululum inerassato. Fruclus desi- derator.

14. Lommsmus salieifolius. N.

In Brasilia aequinoctiah legit Sellow. %

Glaberrimus, eaesio-eoerulescenti-pruinosus (pruina an vere propria?), psendo- oppositifolius, virgatus. Rami inferne tereies, ienuiter striolati, apice angulati, ad nodos eompressi. Folia petiolata, oblongo-lanceolata, acuminata, acuta, margine brunneo, erispatulo vel laevi, vel sae- pius quasi resinifluo et scabrido; nervo medio subtus prominente, supra impresso, venis subimmersis pinnatis, parallelis, erebris, angulo semirecto majori a costa media deceurrenlibus; maxima 43 poll. longa, 1# poll. lata, pe- tielo semipollicari, subtus semjtereti, supra canalieulate.- Racemi axzillares, solitarii v. rarius gemini, sessiles, erecli, peiolo Paulo longiores, vix pollicares. Pedicelli brevis- simi, erassi, per para 3 5 remotiuscula pseudo-opp%- ssä, ini flori. Bracleae 3, ovatae, acutiusculae, basi connalae, exteriore paulo majore, germina involuerant et abscondunt, ealyce inconspicuo Inmncato minimo coronata. Flores mi

‘917

nuti, Iineam eirciter longi, fugaces. Corolla ad basin usque 4? partita, laciniae lineares, apice dilatato subeochleari- formes, erectae. Stamina iisdem hreviora. Antherae el- lipticae, incumbentes, versatiles. Stylus teres, Crassus, Se- tus interdum persistens, stigmate crassiori capitato ier- minatus. Bacca ex pedunculo trifloro unica mode perfecta, vvoidea, juniori aetatae 2 lin. longa, monosperma. Flores in vivis recognoscendi.

15. Lorantaus radicans. N.

In Brasilia ixopica legit Sellow. $.

Glaberrimus, radicans, pseudo-oppositifolius et alterni. foltus. Rami jam in juniori aefate ieretes, adulti inter- nodiis elongatis debiles, radiculas emitientes sparsas, sim- plices, erassas, quibus vicina alligant vegetabilia. Folia peliolata, ovato-lanceolata, oblonga, longe acuminata, acuta, bweyiter subulato-cuspidata, basi obtusa, 'margine angusto in petiolum deeurrenlia, supra plana, immerse et obscure Peuninervia, nervo medio sublus prominenie, subcoriacea, margine leviter carlilagineo. Petiolus semiteres, supra % parte Taminae planus et subalalus, a parle insertionis ca- nalieulatus. Folia ramoram maziına 5 poll. longa, 14 poll, Iata, petiolo vix 5-lineari; ramulorum 3 poll. longa, pol- Kcom Tata, petiolo vix 3-Lneari. Spicae ad summum Pollicares, axillares terminalesque solitafiae, erectae; xa- mul Nloriferi, in ipsa e qua orinntur axilla, primo spicarum Pati saepius ornantur. Flores 3 lin. longi, terni, in pseudo- verticillos saepius 5 dispositi, oppositione rarius perturbata. Braetege ires concavae, oyato-elliplieae acutae, vix ima basi connalae, germinibus longiores, Inzne, floribus casis Persistentes, Germen breve, hemisphaerieum, ealyce trun- calo, minimo, vix eonspicuo eoronalum. Corolla tubulosa, “qualis, ad basin usque 6-partita, laciniis linearibus acu- Wusculis, sub anthesi ab insertione staminum patentibus.

Stamina 6, corolla breviora; filamenta supra medium’ 92 *

en!

‚218

laciniis_inserta, subulata. Antherae ovatae, medifixae, incumhentes, ‚versatiles. Stylus tenuis, capillaceus, di- midia. corolla brevior, apice subinerassatus. Frucius non accepimus.

16, Lorantuus podopterus. N.

In Brasilia aequinochiali. %-

Glaberrimus, erectus, ramosus, pseudo- oppositifolius, Ramuli novelli compresso-angulati, ad nodos dilatati, adult ieretes. Folia late elliptica, utrinque attenuata, longe acı- minafa, in peliolum brevem attenwata, subcoriacea, margine vix cartilagineo, penninervia, reticulato-venosa, rete vascu- loso, in siceis saltemn, leyiter prominulo. Petiolus semite- 105, supra leviter canaliculatus. Folia maxima 3% poll, Tonga, 14 poll. lata, petiolo circiter bilineari. Spicae axil. lares et terminales, foliis paulo breviores, pedunculatae, flexuosae, floribus decies duodeciesve temis, glomerulis e pseudo -opposilione alternis, racht immersis. Peduneulus ab angustiori basi d’latatus, alatus, Iineari-lanceolatus, con- tracius in vachin angalatam, flexuosam, ipsoque paulo Iaı. giorem. Bracteolae foveolam rachidis marginantes, Iaie triangulares, acutac-. Germen hemisphaevicum, bracteam paulo superans, coronatum enlyce truncato, minimo, vix eonspieuo. Corolla citius decidua, Imeam longa, tubulosa, aequalis, ad basin usque sex?-partita; laciniis late line. aribus acutiusculis erectis. Stamina corolla breviora, fila- mentis infra medium laciniarum insertis, subulatis. An- therae incumbentes? Stylus longitudine staminum, din- tus persistens, crassus, sligmate crassiori capitato term. natus. Tiuetus deesi. Flos in vivis recognoscendus,

Specimen nostrum mancum: Species pedunculo alato insignis.

219

Quid? Loranthus obmuniftus Spreng. Curae post. p, 139? (Rio grande, Sellow) inter Loranthaceas Seilowianas nosivas nobis non obvius.

Loranthus nutans Spreng. Syst. 2. p. 128. (Brasilia, Sellow) certissime hujus loci non est, nec generis, nec familiae.

Weihea Magdalenae Spr. in litt, ex Ameyica me- zidionali, a Balbisio communicata, est Zoranthi species, tolo cvelo diversa a PPeihea Spr. Syst., quae Richaca Aubert da Petittkouars.

220

RUBIACEAE. Sectio L STELLATAE.

- Conspectus Stellatarum.

Insulae et littora arctica cis et irans fretum Bee- ringianum: Galium rubioides L., trifidum L., Aparine L,, triflerum Michx.

Chile: Galium eroceun Ruiz Pav.?, colinoides N. Rubia Relbun N. j

Brasilia: Rubia Belbun N. E plantis Sellowia- nis: Galium hirtum Lam., ericoides Lam., humile N.; Rubia Relbun N., orinocensis H. B. K., indecora N, vilis N,, valantioides N., ephedroides N., equisetoides N,

Promontorium bonae spei: Galium mucronatum Thbg. °)

Teneriffa: Rubia fructicosa Jacq.

GALTUM.

4. Guumm rubioides. L. Galium diffusum Schrader, Link En. alt. A. p. 134.

Ad portum Petropauli Camtschatcae legimus, inflores- sentia nondum evoluta.

A vulgari horiorum planta differt nostra: pilis rigidis

*) De herbarii Regüi Stellatis atıpıo religuis Hubinceis Capensibus conferas opusculım botanicum &, Cruse de Rubiaceis Capensibus,

praecipue de genere Antkospermo. Berolini 1825. Ato & tab. aen. I, "

221

patentibus majoribus, in nodis caulis nervisgue foliorum crebris, per paginam dispersis. An junioris solummodo status differenlia ?

2%. Gaımm trifidum L., Wahlenb. Fl. Lapp. p. 41., Pl. Suec. 1 p. 88! Mert. et Kock Fl. Deutschl. 1. p. 7721, Oed. FI. Dan. t. 48.

Ex Unalaschca, ubi fiequens, spechmina retulimus numerosa, Suecicis vegetiora, 6—-9 pollicaria, imo pedalia, foliis instructa majoribus latioribusque, semipollicem longis et ultra, saepe in caule quinis, nonnunquam senis; flore Truetuque majoribus, pedunculis minus gracilibus minusque elongatis, haud raro bifloris, sub fructificatione, ut in euro: paea stirpe, recurvis: ceterum haud diversa. Pedunculi axillares in hac specie revera sunt rami abbreviati, verti- cailie foliorum aborliente, pedicello solitarie terminati, vel vextieillo plus minusve depauperato pedicellis binis ter- nisve, lerminali fruchifero, Jateralibus axillaribus saepius abortientibus. M. Kinn ex America septentrionali (Phila- delphia?) speeimina misit ad amussim cum Unalascheen- sibus convenientia. Alia est species Galinm. tinetorium, Willd. herb. n. 2700, quam et sub G. Claytoni Michx. nemine e Pliiladelphia provenientem nobiscum celeberr. Bernhardi communicavit: corollis gquadrifidis majoribus, caule superne pedunculisque laevibus, inflorescentiaque magis texminali diversa. Synonymiam auelorum Florae Americae borcalis proponere vix audemus. An Gal Claytoni Michx., ut apud Pursh (Flora i. p. 103), 6. trifidum armexicanum et unalaschecense nostrum? ad quod reducendum Galium tinctorium Richardson in Franklin Journ. Append. bot. p. 732. (R. Brown verm. Schrift. 1. p. 473.), quod secundum Roem. et Schult. Mant. 3. p. 161. ‚ad @. Claytoni ab ipso Richardsonio in altera editione (App- bot. ad Frankl. Journ. p. 4.) reducitur,

222

An @. tinetorium Eb. Wild. €. tinctorium verum auctorum Amerianorum?

Specimina ex alpibus Iadenburgicis juniora, minima, pollicaria, omnibus notis eonveniunt cum G. trifido suecico,

Specimina Macloviana illustrissimi D’Urville .@. zri. ‚Jidi, bümiliora Unalaschcensibus nostris, celerum iisdem quam Sueeicis similiora, peduneulis brevioribus insignia,

3. Gaumm mucronatum Thunb. FT, Cap. p. 151?

Quod ipsi in Promontorii bonae spei monte tigridis

eollegimus cum Mundtio Galium, caule tetragono dehili, tenuissime pubescente (pilis retorsis); foliis linearibus, mu- eronatis, marginibus retrorsum spin0so - dentalis, revolutis, et fructu glabro, pro G. mucronato 'Uhbg, habuimus; folia tamen caulina octona, 5 cireiter lineas Jonga; caulis pe- dalis et ulira; rami saepe oppositi, multiflori.

4. Gaxwum Aparine. L.

In Aleutorum insulae Unalaschcae herbosis legimus. (9.

Quae retulimus speeimina conveniunt iam cum 6. agrestis' Var. . Mert, et Koch Deutsch FI. 1. p. 775, guod @. infestum W. K., quam cum ejusdem Tormar Var... ibid,, quod @. spurium L.

5. 'Gaum zriflorum Mich. Fl. Amer. 1. p. 80., Pursh. Fl. dm. sept. 1. p. 104., Willd. Hort. ‚Ber. 2. 66.

Galium cuspidatum Ab. Willd. n. 9748. (specimen alterum Mühlenbergiü pensylvanicum, alterum hortense),

Galium suaveolens Wahlenb. Fl. Lapp. p. BB. EL .suec, 1. p. 92.

In herbidis insulae Unalascheae reperimus ipsi. 21.

6. Aparine proximum, Asperulaegue odoratae haud male camparatum, Specimina nosira vix pede altiora. Caules e radice vepente solitarii, basi saepe ramosi, ramis e vertieillo solitariis, alternis; tetragoni, debiles, glabrius- euli, ad angulos aculeis parvis retrorsis kine inde obsitt, " verticillis foliorum 6 -— 9 instrucli. Folia sena, oblongo-

223

lanceolala, acuta, cuspidata,. basi in petiolum quasi angus- tata, tenuia, uninervia, margine et nervo setulis antrorsis obsita, nec unguam reiro-aculeata v. ciliala. Folia tertii eireiter a radice vertieilli maxima, 16 lin. longa, 3: \in. lata, apicem caulis versus .decrescentia. Flores parvuli, virescenles. Fructus minutus, setulis. uneinalis dense vestitus. : Galum pensylvanicum Hb. Willd. n. 2693, R. Sch. Mant. III. p. 183. (an revera Mühlenbergii?), quamvis simile, fruetu glaberrimo et foliis retro-aculeatis difiert, an varie- tas?. Folia cuneato-obovata, breviter acuminata, in sum- mitate plantae 5 circiter lineas longa.

Quid @. cuspidatum Ellis?

6. Ganıum croceum Buiz et Pav.?

In collibus aprieis sieeis circa Talcaguano, urhis Con- ceptionis Chilensis porlum. 2%

Pilis brevibus patentibus albis hirtum. Caules diffusi, prostrati, obtuse tetragoni, hirti. Folia quaterna, erecia, linearia, plana, nervo subtus crasso percursa, cuspidata, marginibus incrassatis ciliatis, % cireiter lin. longa, inter- nodis pluxies breviora. Flores solitaxii, axillares, oppo- sit, pedunculati, pedunculo foktum subaequante. Bracteae A, germen involucrantes, foliis similes at multo minores, inaequales, duobus majoribus, duobus minoribus. Achaenia veniformia, glabra, minulim leviter. iuberculata (subbae- cata rubra ?), quam Galit Molluginis paulo majora.

Galioram deseriptiones in Flora peruviana, nullis ico- näbus illustraiae, dubia illa relingunt, quare et nos de speciminibus ad G. ceroceum, relatis dubii haereinus,

7. Gauum hirtum Lam. Ene. 2 p. 588, Ab. Willd. n. 2751. (specimen ab ipso auctore acceptum).

Galium megapotamicum Spr. Curae post. p. 39. (schedula autographa. auctoris deficiente in nostris spe- chninibus.)

224

In Brasilia meridionali plaribus locis varlisque tem- poribus lectum misit Sellow. 24.

Species polymorpha. Inter numerosa specimina ne. sira, alia cum specimine Lamarckiano ad amussim conve- niunt (quod pilis crebris hirtum ad pilosiora perlinet, inter nostra Brasiliana minus frequenter occurrentia), alia hirsutissima, canescentia; alia glabrescentia, viridia, pilis in foliorum margine ‚angulisque caulis superstitibus. Caulis nunc. decumbens, nunc saepius ereclus, spitbamaeus et sesquipedalis, statura solilo quam @. ericaidis longe el tori; folianune 3 lin., nune novem longa, imo longiora.

Radix liguosa, exassa, ligno rubro, multiceps. Caules crebre nodosi et dense foliosi, herbacei, ramosi, tetragoni, augulis linea prominente notatis. Folia quaterna et quina, internodiorum circiter longitudine; inferiora plerumque majora, magis evoluta quam superiora floralia, quae sae- pius abbreviata; sessilia, anguste lanceolata, acutiusculs, euspidata, irregulariter pellucide punctata, supra nitentia, subtus pallidiora, uninervia, nervo subins prominulo, mar- ginibus (exsiccalione aut pxrovechori aetale ?) revolutis, quo supra cönvexa, infra concava evadunt. Flores paryi, in summitajbus caulis et ramorum axillares, verlicillati, breviter pedunculati vel subsessiles, bibracteati. Bracteae fohis similes, sed paulo minores. Corolla 4-fida, laciniis late Janceolalis acutis. Achaenia duo reniformia, aliero saepe aborlienie, tuberculata, glabra, minime hirta v. pi- losa (subdrupacea ? rubra?), bracteis persistentibus invo. Iucrata, magnitudine cireiter dparines, peduneulo sub ma- turitate erecio. Pili simplices, ex unica constantes cellula, subulati, rigidi, patentissimi, albi; validiores longioresque in angulis caulis et foliorum marginibus, nungquam omnino deficientes; paulo minores in pagina foliorum et laleribus caulis; parvuli at densiores sub foliorum verticillis.

225

8 urn ericoides Lam.

E Brasilia meridionali pluries repertum et transmis- sum a Sellowio. %- °

Species apte ericoides dieta, multis cum praecedente conveniens, pariter polymorpha, caulibus infera parte li- gnosis, foliis angustioribus, nunquam ciliatis, achaeniis mi- noribus et in formis &, &, Iructu corollisque extus puhes- eenti-hirtis, omnique hirsutie breviori, in pubescentiam magis vergente, diversa.

a, ericoides Lam. Enc. 2. p. 583, Hb. Wild. n. 2752.

Campo dos Inforcados aliisque pluribus locis Sellow, prope Montevideo Commerson.

Specimen Willdenowianum, ab ipso Lamarckio VErO- similiter accepium, forma est laxior, internediis solito magis elongatis. ö

Fruticuhus, mox depressus procumbens, mox erectus, nunc palmaris, nunc sesquipedalis, magis. minusre pubes- centi-hirtus; pili breves, patentes, aut in caule et ramis subreflexi, laxi, nunc copiosi, nunc rarescentes, in caule et nodis praeserlim densiores, cilias in margine foliorum nunquam effieienies. Radix lignosa, erassa, ligno rubente. Caules plures, lignosa denudata basi- teretiusculi, nodis crebris tumidulis, ramosissimi vel ramosi; rami-apicesque eaulium tetragoni, angulis lines prominente notatis, cre- berrime nodosı, dense foliosi et florifer.. Internodia in evoluta caulis parle mox 8 lin., mox 2% lin. longa, in apieibus linea solent esse breviora. Folia quaterna,- vix unguam quina, lanceolata, linearia, acuta, cuspidata, mar- gine revoluta, jirregulariter pellucide punciata, uninervia, nervo subtus prominulo; maxima, 'in vetustiori inferiori ramorum et caulium parte, 3 cixciter lineas longa, saepius reflexa; minera in apieibus, internodiis aequalia, minimave jisdem breviora, vix semilineam longa, patentissima. Flo-

226

res minnuti, solitarii, axillares, vertieillati, subsessiles, bi- bracteati. Bracteae foliis similes, germen involucrantes, speciem foliorum fasciculatorum referentes. Germen sem- per pubescenti-hirtum. Corolla quadrilida, extus plus mi- nusve pilis obsessa, Jaciniis late lanceolalis acutiusculis, Achaenia reniformia, magnitudine @. borealis, pilis brevi- bus rectis rigidis patenlibus tecta, qui superficiem tuber- eulosamm inconspicuam reddunt.

ß. intermedium.

Campo d’Utna. Sellow. Speeimina frulicosa, erech, pede altiora.

Inter superiorem subsequentemgue formam transitum demonstrans. Pubescentia brevis pro hirsutie. Folia Ion- giora, angusliora, 2 lin. longa, linearia, glabresceniia, longius cuspidata, cuspide alba. Flores pedicellati. Co- rollae glabrae. Achaenia tuberculata, pubescentia.

y. atherodes, G. atherodes Spr. Cur. post. p. 39. (spe- cimina autographa auctoris in herbario nostro desunt). Estrella do Campo Agudo alioque loco. Sellow.

Varietas glaberrima. Habitu teneriori, ut in humidio- xibus umbrosis educiae, ramis gracilioribus elongatis. : Fo. lia linearia, margine revoluto, subacerosa, internodiis quan- plurimum longiora, 2% 4 lin. longa, cuspide setosa, alba, % lin. longa ierminala, .patentissima. Flores pedunculati, peduneulo dimidium fere folium aequanie. Bracteae folis conformes. Achaenia glaberrima, tuberculata (subdrupacea? zubra?). .

9. Gau Aumile N.

In Brasilia meridionali hinc inde lecium a Sellowio.

Plantula elegans, pallide Iutescenti-viridis, inter Maus- cos, Lyeopodia et Hydrocoiylas crescens, pilis rigidulis longis patenlibus sparsis tota .obsessa, vel his rarescenti- bus glabreseens, vel demum glaberrima. Radix fibrosa, ca- pillaris, rubra. Caules caespitosi, prosirati, diffusi, filiformes

227

sesquipollicares, octopollicaresque, rarius xadicantes, te- tragoni, angulis acutis, internodiis foliis nune brevioribus, nunc longioribus, vage ramosi, ramis oppositis et alternis. Folia quaterna, petiolulala, elliplica, uirinque acnta, cus- pidata, tenuia, plana, uninervia, avenia, punctulata, 1# lin. longa, lineam lata, pilis fere $ lin. longis euspidata, eiliata et utringuie adspersa, in aliis praeter cuspidem defieienti- bus. Flores axillaxes, solitarii, oppositi, minimi, pedicel- Jati, dimidium folium vix aitingentes, bracieis sub germine involucrati binis, foliis conformibus, sed multo minoribus. Germen puübe brevi vestitum. Corolla 4-fida, laciniis late lanceolatis, acutis, extus apicem versus pilis longiuseulis adspersa. Achaenia minuta, immatura globosa, didyma, pubescentia.

10. Gausun cotinoides N,

In yieinia portus Talcaguano Chile ad sepes.

Caules bipedales longioresque, filiformes, debiles, te- tragoni, ad angulos spinulis reirorsis, parvis, sparsis, hine inde rarescentibus scabri, ramosi, subinde dichotomi, ra- mis solitarlis, sparsis, vrarius ex eodem nodo oppositis binis. Internodia sesquipollicaria vel ad 3 usque pollices elongata, foliis multoties longiora. Folia quaterna, sessilia, patentia, sexius reflexa, lanceolata, basi angustata, acula, margine nervoque subtus prominulo reiro-scabra, supera pagina juxta marginem spinulis ereclis hine inde instrueta, membranacea, tenuia, uninervia, venosa, 4— 6 Iin.. longa, Ineam circiter lata. Inflorescentia: panicula e cymis -somposita ramos terminantibus, ter, quater, quinquiesve di- aut trichotomis, ramis capillaribus glabris lacvibusque. pen- dulis; sub infera partitione vertieillus follorum completus, zub ulterioribus, foliis evanescentibus, incompletus, sub secunda seilicet quamplurimum diphylius, sub extima, ramis saepius depauperata, bracteola minima supeısies,

228

diehotomiae abortivae testis. Peduneulus ramis paniculae saepe longior, ‚pollicaris sesquipollicarisve. Flos minimus see... Achaenia reniformia, glabra, minutim tmberen- lata, matura disereta, magnitudine Galüt palustris.

Species inflorescentia sunmopere insignis atque elegans.

RUBIA.

4. Rus fruticosa Jacg, In Canariensium ins. Teneriffa legimus. . Planta jam ex hortis nosiris salis nota.

R. canariensis Poir. ab hac vix diversa videtur.

2%. Rusıı orinocensis H.B. K. Nov. gen. 3. p.2%5.

Galum paucillorum 7b. Willd. n. 2759. fol. 1. et sub G. trifloro ibid. n. 2784. specimen inferum.

Rubia Brownei Spr. Syst. 1. p. 397., quoad patriam America australis et synonymum Humboldtianum.

Quam locis calidis ad Orinocum legit Humboldtius, Seilowius e Brasilia aequinoctiali misit, eollegitque Ber- tero in Jamaica insula. Specimina belle inter se con- veniunt.

Obs. Galü et Rubiae generum, habitu omnino con- venienlium, character differentialis e pericarpto exsucco 1, succoso petiur. Levioris cerie moment! formis inter mediis debilitatus. Species autem foliis quaternis, floribus axillaribus bracteatis‘, i. e, in ramo abbreviato sessilibus, Americanae plures, difficillimae sunt extricatu, cum pubes- cenlia, scabrities, foliorum figura et magnitudo quam mazime variabiles, zullos non fallaces praebent characteres,

Haec de Humboldtionis multis, de Galiis plurimis Florae Peruvionse, de. Rubiis subsequenibus m. 3 6 atque de Galiis pluribus, ex. gr. hirte, ericoide et humile, supra deseriptis,. valent;

229

3. Rosu Relbun N. -

Rubiastrum Cruciatae folio et facie vulgo Relbım Fenill. p. 60. tab. 45.

Rubia chilensis FFilld. sp. pl. 1 p. 604, exehıso syn. Molinae propter caulem subrotundum Taevenm.

E vieinia portus Talcaguano Chilensis eque freto Brasiliensi St. Catharinae ipsi retulimus, misitque Sel- lowius e Brasilia meridionali, ad ripas flavii Taguari lectam. 2%

Plania: toia scabra et pilis brevibus albis plus mi.nusve birta. Caules debiles, geniculati, foliosi, tetragoni, angulis acutis prominentibus; rami alierni, oppositi- aut vertieillati, eaule breviores, ilerum saepe ramosi. Wolia quaterna, paientia, subreflexa, internodiis breviora, sessilia, obovato- elliptica, obtusa, mucronata, subcoriacea, tenuiter pellucide punetata, uninervia, neryo subtus prominente, margine paululamn inflexo, nervo utrinque marginibusque hirlo- seabris, pilis erectis mec refroxsis; semipollicem et ulira longa, quadrantem lata, majoraque, apices versus decres- conlia. Flores solitarii, axillares, oppositi aut verxlieillati, pedunenlati, bracteis quatuor involucrati, folia plerumque non aequantes. Bracieae foliis similes, multo breviores, basi angustalae, acutae (late lanc&olatae). Pedunculus, i. e. ramus simplex, flore sessili terminatus, et iterum rame- sus ocenrrit. : Corolla quadrifida, laciniis ovatis, obtusius- eulis, irinervibus, margine ciliatis. Stamina dimidias aequant lacinias. Bacca globosa, rubra, sulco inter semina „longitudinali exarata, parce pilosa, magnitudine Galii agrestis, pedunculo erecio fulcitu. i .

4. Rosıa indecora N.

In Brasilia aequinoctiali lectam misit Sellow.: 2,.

- Caules quadripedales longioresque, filiformes, debiles, more G. Aparines aliis incumbentes plantis, ramosi, tetra- gemi, scabro-pilosi, pilis in summitatibus crebrioribus pa-

230

tentibus longulis albis. Folia quaterna, patentia, interne- diis breviora, oblonga, subcuneata, oblusa, mucronata, mem- branacea, uninervia, retienlato-venosa, tenuissime pellueide- punctata, nervo medio subtus prominulo piloso, pilis in marginibus et utraque pagina dissilis, vetustiora glabres- cunt, maxima 2 poll. longa, 1} lin. lata, apices versus decreseentia, Flores:paxvuli ,, pedunculati, pedunculo sem- per simplici folium subaequante, semper erecto; axillares, oppositi solitariive, nec unguam verticillati, bracteis qua tuor involuerati. Bracieae foliis similes, multo -minores, magis lanceolatae, subeuspidatae. :Germen ovato-globasum, pilosum. Corolla quadrißida, extus pilosa, laciniis lanceo- latis obtusiuseulis. Bacca ovoidea, sulco longitudinali inter semina ezarata, calvescens, axi sesquilineari.

5 Rusu vilis N. .

Hanc ‚Brasiliae meridionalis incolam collegit et tradi- dit Sellow. 24. . Br

Glabra, angulis caulis foliorumque nervo subtus et marginibus reiro-scabris. Ab insectis laesae et inflatae sum: mitales capitulis Serpylli similia effeiunt, quae pilis Ion- gis albis investiuntur. . Caules filifoxmes, elongati, 3 4 pedales, ramosi, prostrati, tetragoni, TFolia quaterna, internodiis breviora, patentia, demum reflexa, oblonga, basi vix attenuata, obtusa, obsolete mucronata, uninervia, mem- branacea, maximä semipollicem longa;,. 3 lin. lata, summi- tates versus segsim angusliora et minora. Flores parvali, azillares, verticillati, pedunculatil, quadribracteali, pedun- eulo, longitudine cireiter foliorum, hine inde in eymam abiente trifleram, flore medio sessili. Bracteae folis si. miles, paululum acutiores, multo minores. Germen globo. sum, glabrum. Corolla glabra, quadrifida, Taciniis Ianceola-

tis aculis. Bacca globosa, diamelro sesquilineari, in pe- dunculo erecto, nec deflexo.

u) on Ex

231

Ex, alio loco habemus inter Muscos degentem, longe teneriorem ei graciliorem, caulibus pedalibus fere capil- laribus,: foliis ad summum 3 lin.:longis lineamque latis, qualia in: supradescriptae formae summitatibus esse solent.

A superiori specie diversam suspicamur.: floribus ver- tieillatis, majori scabritie, omnium partium calvitie, folio- sum forma etc.

6. Rusıa velantioides N.

E Brasilia misit Sellow. 24. .

Pilis albis rigidulis patentissimis hispida, scabritie a eallis. pilorum basalibus oriente. Caules debiles, filifoxmes, sursum ramosi, sesquipedales, tetragoni, angulis acutis prominentibus. Folia quaterna, patentia, demum reflexa, internodiis breviora, ovata, acuta, membranacea, minus quam praecedentium ienuia, superne nitidula, 3 nervia, retieulato-venosa, pellucide puneiata, punctis quam in afhı- nibus majoribus, pilis cuspidata, et ciliata, et in nervo prae- sertim medio afque in ulraque pagina adspersa. Flores minuli, axillares, verticillali, pedunculati, pedunculis sim- plieibus, folio vel breviorikus vel.longioribus, quadribra. cteatis, numquam. deflexis. Bracteae folüs similes at multo minores, Germen glabrum. Corolla quadrifida,. pilosa, laeinüis lanceolatis aculis. DBacca? immalura didyma, pürva, glabra.

Ob nimiam cum superioribus speciebus affinitatem Rubiis adnumerala; frucius recognoscendas.

7. Rusıa ephedroides N.

In Brasilia meridionali leciam. misit Sellow. 24.

Species ab omnibus deseriplis habitu recedens, sub- aphylia, denudata, commodo pro typo habenda sectionia, eui et sequens adaumeranda.

Glabra.. Caulis infera lignescenti parte teres, di- et trichotomus, ramosissimus. Rami ullerius ramosissimi, ülformes, debiles, articulati, tetragoni, angulis acutis,

ar Bd. 3 Heft. 23

232

junfores virides, nitidi, hine inde obsolete scabriuseuli. Internodia in evoluta ramorum et caulium parte 1 3- pollicaria, in apieibus floriferis 6 3 lineas longa. Fo- ka quaterna, caduca, in veiustiori ramo 'semel emarcida linearia, 5 lin. longa, reflexa observabantur, bine inde in junioribus ramis sterilibus reperiuntur glabra, laevia, pa- ientia, angusie elliptica, acuta, nervo medio marginibusgue incrassatis subtus prominentibus, 2 lin. longa, $ lin. lata, Summitates planiae tricholome, vel abortu rami aut cen- tralis aut lateralis dichotome cymosae ; ramificationes bracleis suffultae foliis conformibus, minoribus. Flores peduncu- lati. Peduneuli 3 eirciter limeas longi. Ad nodos, quibus bifurcatio non fit, germina abortiva semper duo axillaria sessilia observantur. Speeimina nosira fructifera Horibus citius deciduis earebant, qui ex unico emarcido supexstiie minuti, qnadrifidi. Fructus, nec in junjori stalu bracteis suffultus, bacca globoso-didyma, glabra, laevis, viridis aut lutescens, magnitudine Galii agrestis, altero loculo saepe abortiente, sarcocarpio lenui. Semen omnino congenerum, eutieula nigricante tectum, dorso suleis duabus longitudi. nalibus obscure impressis notatum, albumine embryoneque cum congeneribus omni respecitu convenientibus. Verbis pareientes descriptionem Rubiae noxiae apud Aug. St, Hilaire in nostram speciem adkibemus.

8. Rusıa egnisefoides N.

Semel colleclam im Brasilia mexidionali dedit Sal. lowius. 2.

Superiori speciei affinis, teneriori graciliorique habitu, at praesertim floribus sessilibus diversa.

Ramos modo juniores habemus. Rami admodum graciles, relrorsum scabri, articulati, compresso-teirageni, angulis aciem formantibus quam faciales acutioribus, In. ternodia ut in praecedenie variabilis longitudinis Folja caduca, dam adsunt minima, semilmea vix longiora, qua-

233

tema, adpresso-erecta, subtriangula, acuta, inaequalia, ex aciebus inferioris internodii orta longiora, carinala, subtri- gona, e faciebus latiora, breviora. Summitates divaricato- di. rarius trichotome eymosae, flore alari sessili. Ramif- cationes bracteis qualuor suffultae,, foliis similibus ei ae- qualibus; in exlimis eymae ramificationibus alter modo evolvitur ramus et flos ex alari lateralis axillaris evadit, in ipsa rami apice termialis,. nullo adstanle ramo: sic semper germen bracteis 4 involueratum. Germen glabrum. Corolla minuta, rotata, quadrifida, lacintis ovalibus aceti- usculis univerviis., Stamina 4 brevissima. Bacca globoso- didyma, matura non visa, quod minor antecedenlis sit jam gracilitas totius plantae suadel. .

Sequentur Rubiacene reliquae.

23°

234 ——

Ueber die Reizbarkeit der Staubfäden von Berberis vulgaris L. Von Dr. Goeppert, Priv. Doc. zu Breslau.

(Vorgelesen in der botanischen. Section der Schlesischen Gesellschaft für vatorländische Kultur am 12. Dec. 1827.)

1 Geschichtliche Uebersicht der hierhergehörigen u Beobachtungen.

Die Siaubläden der Berberis haben die Eigenschaft, sich bei der Berührung an einer gewissen Stelle, schnell gegen das Pisull hinzubewegen, und nach einiger Zeit exst in ihren vorigen Standort zurückzukehren. Jedach hat diese merkwürdige Erschemung erst in neuerer Zeit die Aufmerksamkeit der Naturforscher auf sich gezogen, Die älteın Botaniker von Caesalpin bis auf Linn und Duhamel du Monceau, die Bauhine, Clusius, Ta. bernaemontanus, Volkamer, Lobel, Matthiolus, Baxbaumius, Morisonius, Camerarius, Ruppius ete., selbst Haller nicht ausgenommen, die ich sämmt. lich in dieser Hinsicht befragle, beschreiben zwar diese Pflanze, schweigen aber von der eben erwähnten Bewe. gungsfäbigkeit der Staubfäden. Erst Liane, und zwar in der zweiten Ausgabe seiner Flora. suecica, Holmiae 1765, erwähnt derselben in einer Anmerkung zu Berheris vulgaris, p. 116: „Quum apes mel inquisiturae tangı gunt flamenta, approximantur antherae sligmati et polinem explodunt, quod acieula imitandum.” Jedoch scheint dies nicht durch eigene Erfahrung gewonnen zu haben, da er den Namen: Baal hortulanus Monspessulanus darunter.

235

setzt, einem, wie ich glaube, als Schriftsteller völlig un- bekannten Mann, da auch selhst in Haller’ s- Bibliotheca botanica seiner nirgends erwähnt wird.

. Fast gleichzeitig. beschreibt Duhamel Au. Mon- ceau !) jene Eigenthümlichkeit ‚der Berberisblüthen, ohne. jedoch dieselbe näher zu erläutern.

Covalo ?) bestäligte diese Beobachtung in Italien, und entdeckte unter andern, dass selbst die von der Blume abgeschnittenen Staubfäden ‚noch bewegungsfähig sind.

Der in diesem Zweige der Wissenschaft. so vielfach verdiente Kölreuter, stellte im Anfange des Maimonats, 1772 zuerst ausgedehnte Untersuchungen über jene Er- scheinung an, welche er jedoch erst in einem, am 17. De- zember 1788 der Akademie zu Petersburg präsenlirten

Memoire ®) bekannt machte. .

»WVenn die Staubfäden, welche vorher. in "den Blu. menblättern eine gekrümmte Stellung einnehmen, an; ih- rem innern, untern, dem Fruchtknoten zugewandten Theil berührt werden, so bewegen sie sich schnell zur Narbe, und ziehen selbst die Blumenblätter. etwas nach, so dass die vorher geöffnete Blume nun halb geschlossen erscheint, Bald darauf entfernen sie sich wieder, aber nur auf_eine kurze Strecke etwas schnell, dann aber fast unmerklich, und nach Verlauf einiger Minuten oder höchstens 4 Stunde, je nach der hühern oder niedern Temperatur der Aimo- sphäre, haben sie ihre alte Stellung wieder eingenommen. Wenn man sie im Augenblick der Annäherung zum Pistill

9 La physique dies arbres H. p. 167, Paris 1758,

9 Discorso della irritabiluä d’alcuni fiori nuovamente scoperta. Fior. 1764, S. die Recension in Gött, Gel. Anz, 85 St. p, 668, fer. ner: Sennebier physiol. vegit. T. V. p. 90,

3) Nova acta Acad. scient. imperial. Potropolit. T. VE Patra- pol. 1790, p. 207 216,

236

etwas. zurückhält und dann bald wieder gehen lässt, so holen sie den Aufenthalt durch schtiellere Bewegung nach, was binlänglich beweist, dass sie keinesweges von der Elasticität abhängig ist. Durch wiederholte Reizung kön- nen sie wieder zur Annäherung an das Pistill veranlasst werden. Hierdurch widerlegte er Adanson*), ferner Münchhausen°) und du Roi®), welche die Möglich- keit der 'auf abermalige Reizung‘ wiederholt stattfindenden Bewegung. zum Pistill leugheten. ‘Ein schwacher Stoss, eben so ein sanft auffallender Tropfen Wasser, reizt: die Staubfäden nicht, aber wohl heftiges Blasen und Einfluss der Wärme, durch ein auf die Blüthen 'gerichtetes "Brenn- glas. In dem leiztern Falle sind sie auch nach ihrer Rückkehr ‘von der Narbe noch reizbar, wenn sie nicht etwa dürch 'die Hitze zu viel gelitten haben. Absehnei- den ‚des Pistills, der Kelch. und Blumenblätter, ja selbst der Staubbeutel, hindert die Bewegung nicht. Nach oft wiederholtem Reiz bedarf es längere Zeit, um diese Er- scheinungen wieder in ihrer vorigen Stärke hervorzurufen. Die Staubfäden setzen sich ohne äussern Reiz niemals in Bewegung. Da nun die Staubbeutel zur Zeit der Reife bei einer jedesmaligen Hinneigung zum Pistill, sich ihres Inhalts auf ‘die Narbe‘ entledigen und selbe dadurch be- fruchten, so würde dies niemals statt finden können, wenn nieht gewisse Insekten, als verschiedene Fliegen, Bienen, Wespen, den im Grunde der Blume, durch die Honiggefässe abgesonderten Saft begierig aufsuchten, die Staubfäden dabei berührten und somit‘ die Stelle 'eines künstlichen Reizes verträten.”

4) Adanson Familles des plautos.. Paris 1763. I. p. 5, 5) Hausvater, B, 3, p, Adl, 6) Du Roi Harbk, wilde Baumzucht. 1 p. 77.

237

J. Eduard Smith’) widmete gleichfalls im Jahre 1786 am 15. Mai diesem Gegenstande seine Aufmerksam- keit, und wie sich aus ‚der Vergleichung der oben ange- führten. Zeit der Publikation des. Memoire von Kölreuter ergiebt, ohne des Letztern Untersuchungen zu kennen. Seine gewonnenen Resultate bestätigen Kölreuters Ent- deckungen, und wir erwähnen nur. von denselben, was die Kenntniss dieser merkwürdigen Erscheinung erweiterie- Anch abgeschnitiene Staubfäden, wie schon Covolo (s. a2. 0.) beobachtele, und längere Zeit in Wasser gestellte Blüthenzweige bleiben nach wie vor reizbar, jedes Alter der Blumen besitzt diese Eigenschaft, sowohl vor, als, nach der Befruchtung. Selbst in dergleichen Blumen, die noch so wenig geöffnet waren, dass man blos eine Borste hineinbringen konnte, und deren Staubbeutel also‘ noch lange ‚nicht bersteten, waren die Staubfäden so xeizbar, als in vollkommen ofinen; ja bei verschiedenen Blüthen, an denen die Blumenblätter mit den ihnen anhängenden Staubfäden' schon abzufallen anfingen, zeigten die noch stehen gebliebenen sowohl, als die abgefallenen, einen solchen Grad von Reizbarkeit, wie irgend welche von den untersuchten. In Blütben, wo die Narben abgeschnitten waren, bogen sich die gereizten: Stauhfäden, da sie so auf ihrem Wege nicht mehr aufgehalten wurden, ganz auf die enigegengeseizte Seite der Blume, was ich jedoch durch meine Beobachiwngen nicht beslätigt fand, niemals bewegte sich ein gereizter Staubfaden über die Stelle hin- aus, wo die Narbe sonst befindlich war.

Auch Schkuhr ®) bestätigte in Allgemeinen die

N Some Observ, on the iritability of Vegetables. By James Eduard Smith, M. D. Exst, in Philos, Trans. Vol. 78. P, I. p. 159 165, und übersetzt in Usteri Magazin der Botanik, Band II, No, 7.

p: 78 89, 1790, %) Handbuch I. Th. p. 307.

238 :

obigen Erfahrungen, ohne jedoch neme Entdeckungen zu- zufügen. u

A: wi Humboldi®) untersuchte zuerst den Einfluss der Elektrieität, Er leitete starke elektrische Schläge durch die Blüthen in dem Augenblick, wo die Staubfäden auf vorhergegangene Reizung durch einen mechanischen Eindruck sich bereits an das. Pistill gelegt hatten. Sie beugten sich dann‘ zwar zurück, "waren: jedoch unfähig, von neuem wieder zur Annäherung veranlasst zu werden.

Rafn *®) wandte .den galvanischen Reiz an, ohne jedoch mit Gewissheit. bestimmen zu können, : ob irgend eine Zusammenziehung der Fibern der Staubfäden, wie er sich: ausdrückt, statt: gefunden habe.

J. W. Ritier.tt) bemerkt, dass die Berührung mit Flüssigkeiten, selbst stark wirkenden, wie. Weingeist und Opium u. dgl., keine Contraktion der Staubfäden hervor-

brachten, wogegen sehr feines Zinnpulver, welches aus‘

geringer Höhe in die Blüthen fiel, sogleich die getroffenen Staubfäden zur Bewegung reizte. Des Nachts: schlafen die Blütken, indem sich die Staubfäden .nebgt den Blu menblättern : der Narbe nähern. In Beziehung auf Ein- wirkung der Elektrieität, erwähnt er nur im Allgemeinen, dass er zwischen Reizung durch Leiter und Isolatoren, keinen Unterschied bemerkt habe.

Später stellte Nasse ??) über den. Einfluss der Elek-

9 A. v. Humboldt über die ‚gereizte Muskel und Nervenfaer. 7. p. 193,

10) Rafı Entwurf einer Pflansenphys. ., übersetzt von Markuson. 1798, p. 148,

11) Ueber Pflanzenerrogbarkeit im Allgemeinen und Besondern von Ritter in Gohlen’s Journal Für Phys,, Min, und Chemie. B. 6. 5. 460 464. 1808, !

1%) Versuche über den Einfluss der Eloktrieität auf die Sebi den der Berberis vulgaris, von Nasse, prakt, Arzt zu Bielefeld, in Gülberts Annalen etc. 44 B. p. 392 417, Leipz, 1812.

239

izität wichtige, hierher. gehörige Beobachtungen an. Es ergiebt sich aus denselben, dass die ‚Staubfäden auch von der Blektrieität der Voltaischen Säule in Bewegung gesetzt werden, wenn .das Innere. des Blumenstieles mit dem positiven. Pol: einer. hinreichend starken.. Säule ver- bunden 'wird, die‘ Zuleitung des elektrischen ‚Stroms. zu den Staubfäden aber, .die noch ihre vollkommene Reiz- barkeit besitzen müssen, durch Berührung des der Narbe zugekehrten Endes des Blumenblattes ‘mit dem Leiter des negaliven Pol’s geschieht.

In einer .zweiten.Abbandlung *®) untersucht er den Einfluss der. Wärme,. indem .er die von Kelch- und Blumenbläitern vorsichtig befreiten, ‚aber. noch an dem Stempel hefestigten . Staubfäden. in. erwärmtes Wasser tauchte... In. Wasser. von 50. 57° kein Ueberspringen, wohl aber, wenn sie aus diesem. Wasser bald,in ein sol- ches :yon..90 95.° getaucht wurden, wo. dann schon entweder im Augenblick des Eintauchens, oder bald nach- her, das. Ueberspringen geschah. Diejenigen Staubfäden, die etwa noch nicht hinübergesprungen waren,. konnien durch Reizung unter Wasser dahin gebracht werden. Nur einige erlangten nach dem Herausziehen die. vorige Reiz- barkeit wieder. Staubgefässe, die er aus einer atmosphä- tischen Wärme von 55 60° in Wasser von. 10% ° tauchte, zeigten meistens im Augenblick des Eintretens in das Wasser, eine Bewegung nach. dem Stempel; wurden selbe nach einer Minute aus dem Wasser genommen, 50 bekamen gleichfalls nur wenige, und auch diese nur schwach, ihre erwähnten Eigenschaften wieder, Reizbare Berberisblumen in Wasser von der Wärme der Atmos-

63) Untersuchung über den Einfluss der Wärme auf die Staub- fäden einiger Pflanzen, von Nasse in Beil und Autenrielh Archiv für Phys, Halle 1815, 2. B p, 270 7A.

2406

phäre’ gebracht, welches allmählig von 135 150° er- wärmt wurde, befanden sich dann aller Reizbarkeit ent- blöst, im gestreckien Zustande. ‘Auf gleiche Weise, wie bier das erwärmte Wasser, wirkten auch Aether und an- dere reizende Flüssigkeiten, welches ich auch (s. weiter tinten) gleichfalls beobachtete. Auch hier das Uebersprin- gen ini Augenblick des Eintauchens, und nur in minder reizenderi Flüssigkeiten, 2. B, in einer‘ " Kochsalzauflösung, erst nach Verlauf einiger Zeit.

So viel mit wenigstens bekannt; dürfte die gegebene Datstellüng, der unsern Gegenstand beireffenden Beobach- tungen, beinahe‘ auf Vollständigkeit Anspruch ‘machen, nur zwei hieher gehörende Abhandlungen ‚konnte ich nicht einsehen, die eine von Schränk in“den Oberdeutschen Beiträgen 1787, 109; die andere Gmelin dissert. de plan- tarım iritabilitate. Fedoch sagt Smith am’ angegebenen Orte, p. 82, dass: sie nur wenig Neues über diese Er- scheinung enthalte, der grösste Theil semes Weikes handle von Pflanzen, an denen er keine Reizbarkeit wahrnahm-

Allen so ‘eben 'erwähnten. Beobachtungen stehen: nur die der Herrn Mertens und Koch entgegen. Sie. be- merkten neulich im 2tien Theil ihrer Flora Deutschlands, p- 603, „dass sie ausser dem elastischen Aufspringen der Kölbchen, keine andere Bewegung gesehen, und es ihnen niemals hätie glücken wollen, durch einen Nadelreiz die Neigung der Siaubgefässe zur Narbe heivorzulocken.” '

I. Des Verfassers Versuche‘).

Am 16. Mai und einige folgende Tage dieses Jahres, beschäftigte ich mich mit Untersuchungen über die Reiz

®) Die Versuche wurden im Schatten boi geöffneten Fenstern, in einem gegen Nordost gelegenen Zimmer arigestellt, Barometer 1

241

1eJeni-

ch nur di

. I

barkeit der Berberit

n

zenblüthen, von denen

8

RE u on . En nn a=} D1 RB

». arometerstand, Thermometerstand, | r >

Ey 2 auf + 10° A. veduziet,, _ Ereier. Winde Witterung

nf E Früh | Nachmir-] Abende Früh | Nach- [Abends Früh | Nach. jläbds. | Froh | Nach, | Abends tag,

EEE Ale | | 2. |, [mitze 5.10 "Uhr. lo Uhr. Iumitnee | um [um mine | um

E

2: 16j97. 7,82|97. 7a5lor. 7,89] 10,6|-+ 16,0\-4 12,0 w. |wsw. | no. Nah | reikig wolkig 8 & ° welkig Ss, Are. 72jer. 882ler. 9,62]-4+10,01-4- 11,014 9,5lono.| omo. |omo.| trübe | the, Sternen- 20 5 ck. g2 as -

5 . halb | halb

& F 18127. 10,56127. 41,10197. 14,12] 7,51414,2)410,3] 0. ! ono, |ono.] heiter heiten -| hatten.

ung

2, » 19127. 11,42|27. 11,06|97. 11,0214- 7,414 16,614+-11,81080.| 080. | ©. [heiter | heiter | heiter.

>.»5 . > . B

r-38& 5 BER

zE3 20]27. 10,92|27. 10,68|27. 10,72|+ 80|+17,0/+11,5] 0. | 0so. |oNO.| heiter yalb | heiter,

288 öso, [halb | olkig

82 . 10,72j27. 10, „10, , r , . 2 ir onnen-| heiter.

E 3 21]97. 10772197. 10,76|97. 1083l+ 9,5 +Bsaptı1a 0. | oso. |öso.} halb Sonnen. | Hei ter. 58

Er};

242

gen Resultate näher anführe, die als nen berücksichtigungs- werth erscheinen dürften. Ich bemerke daher im Allge- meinen, dass ich mich zuvörderst von der Richligkeit der frühern Beobachtungen, hinsichtlich der Art der Bewe- gung, des Hervorbringens derselben durch sehr starke Er- schütterung, heftiges Blasen (vorzüglich wenn selbes durch ein enges Rohr auf einen Punkt gerichtet ward), voll- kommen überzeugie, ferner rücksichtlich des alleinigen Sitzes der Reizbarkeit an dem innern untern Theile des Staubfadens, und der in Beziehung auf Bewegung völlig gleichgültigen Integrität der Blüthe, Alles von den Schrift stellern bemerkte, durch eigene Untersuchungen völlig bestätigt fand. Eben so, dass höchstens eine Zeit von 5 Minuten hinreicht, um die eben erst von der Narbe zurückgekehrien Staubfäden aufs neue wieder zur Bewe- gung zu reizen. Für den eigentlichen Kreis meiner Un- tersuchungen bestimmie ich: Prüfung des Einflusses ver- schiedener, theils als Gift, . theils auf. andere Weise, wirkender Stoffe, indem ich 1) Blüthenäste der Ber beritze, oder auch nur einzelne Blüthentrau ben in die Auflösungen jener Sioffe brachte, oder 2) die Blüthen mit denselben betupfte, oder 3) sie, wenn die Stoffe flüchliger Natur waren, den Ausdünstungen derselben ausseizte.

1) Versuche mit in Auflösungen gestelller Blüthentrauben.

Am 16. Mai Nachmittags 3 Uhr, wurden 5 Trauben in 14 pCt. reine Säure haltige Ittuerschen Blausäure bracht. Um 5 Uhr hatte die Blausäure die untersten Blüthen der Traube ergriffen, die grüne Farbe des allge- meinen Stiels, so wie die einzelnen besonderen Blüthen- sliele, war in braun verwandelt, die gelben Kelch - und

Blumenkronenblätter etwas dunkler gefärbt und jede Spur der Reizbarkeit in den Staubfäden vertilgt. Jedoch bevor nicht das eben beschriebene sichtbare Exgriffensein: der Theile eintrat, hörte die Beweguugsfäbigkeit der Stanb- faden nicht auf, daher auch um jene Zeit-die oberhalb befindlichen Blüthen sich noch für jeden Reiz empfäng- lich zeigten. Um 74 Uhr war aber allmählig auch zu ihnen das Gift gedrungen, und somit ihre Reizbärkeit vernichtet,

Bei gleichzeitig in Aqua amygd. amar. (nach der drit- ten Ausgabe der Preuss. Pharmak.) gestellten ‘Trauben, traten die erwähnten Erscheinungen in derselben Art und Folge, aber exst nach 5 Stunden, und noch später in Aqua Cinnamomi, Calami; hingegen in Lignor ammon, eaustici, Spirit. vini rectif, 80° R., Aether aceiieus, sul phuricus, Spirit. muriatico- et nitrico-aethereus, Ol. La- vandulae, Bergamottae, Foeniculi, Terebinthinae, Acid, muriatienm conceniratum, Acidum aceticum, einer Auf lösung von 10 Gran Weinsteinsäure weit früher, als -in der Blausäure ein, und am schnellsten, schon nach einer Viertelstunde, in Schwefelalkohol. Nur der einzige Unter- schied fand statt, dass eben wegen der schnellern und stärkern Einwirkung, die Blüthenstengel, . namentlich im Schwefelalkohol und ätherischen Oelen, mehr als um das dreifache ihres vorigen Volumens verdünnt waren.

Hingegen Blüthenäste, die ich in eine ‚Lösung von Opium siellte, welche ich durch Digestion von 10 Gran mit 38 Wasser erhielt, ferner in Anfusionen der Nux vomica, Cort, Angusturae spuriae, Fabae St. Ignatii, Sem. Coceuli {aus 2 Drachmen Substanz zu 3jj Colatur), in Infusionen von frischem Hb, Conii maculati, Airopae Belladonae,

D

Ma

Daturae Stramonii, Hyoseyami. (aus 38 Kraut un 3jj Co- latur bereitet), blieben, so lange sie fisch waren, völlig empfindlich, und wohl zu merken, diese Blüthenäste ver- welkten nicht eher als andere, die als Gegenversuch in gleiche Mengen exirakiiver Theile enthaltende Infusionen, völlig: indifferenter, oder wenigstens nicht als Gift wir- kender Stoffe, als z. B. Rad. 'Taraxaci, Hb. Farfarae, Car- dui benedicti, gesetzt waren”).

Entschieden zerstörende Wirkung aber zeigten metal- lische Salze; .die mehr oder weniger schnell von den Blü- thenästen der Pflanzen aufgenommen wurden, und sobald sie die Blüthen erreichten, auch die Reizbarkeit vernich teten, und zwar der Zeit der Wirkung nach in folgen- der Reihe:

Arseniksäure, 3j Ag. Gr.jj, arsenigle Säure 445 Gehalt, Auflösung von Hydıargyrum borussieum, muriat. corrosi- vurn, Cuprum aceticum, Argentum nitrieum, Zincum sul- phurieum, Ferrum sulphuricum, Plumbum aceticum, Stan- num murlalicum, die in einer Drachme jjß Gran enthielten.

Koncentxirte Auflösungen erdiger Salze, als Koch- salz, schwefelsaure Magnesia, eisenblaus. Kali, brachten mit dem allmäligen Uebergang dieser Stoffe in die vege® tabilische Organisation, nur in weit späterer Zeit, dieselbe Wirkung hervor.

In allen vorstehenden Fällen liess sich durch chemi- sche Reagentien die Gegenwart der Salze, sowohl der metallischen als erdigen, in der Pflanzensubstanz nach- weisen, und gleichfalls bemerkte ich auch, das auch von Anden, z. B; von Schübler beobachlete Herauskrystal- lisiren derselben. So redueirte sich aus allen Theilen

*) Sämmtliche Resultate meiner Versuche über die Einwirkung

der Narcotica, hoffe ich nächstens in einer eigenen Schrift bekannt machen zu können.

245

der Pflanze, die in salzsaurem Silber gelegen, das Silber, vorzüglich schön und schnell, als ich es der direkten Einwirkung der: Sonnenstrahlen ausselzte. An anderen Pflanzen sah ich dieselbe Erscheinung auch von salzsau- vem Gold.

9) Versuche. in welchen die Staubfäden der Berberitzen mit den Stoffen in unmitiel. bare Berührung gebracht wurden, \

‚Wir beginnen hier mit dem Wasser, In eine Blüthe ward anı 17. Mai Nachmittags um 3. Uhr destillirtes Was- ser gebracht, welches das Innere der Blüthe bis an die Höhe der Narbe ausfüllle. Gegen. 6 Uhr. Abends war ein Theil desselben herausgelaufen, und als sich nun Kelch- und Blumenblätter näher gegen das Pistill neigten oder zu schlafen begannen, ward die Blüthe aufs Neue inundirt, so dass sie an andern Morgen noch mit Wasser erfällt war. Um 7 Uhr Abends, 9 Uhr, Nachts 12 Uhr, und am 18, fh, wurden die unter Wasser befndligben Sirubfäden gereizl, und immer empfindlich befunden. Das Wasser ward nun bis zum beginnenden, Abfallen, der Blüthen,. was erst am 20. früh erfolgte, in der Blüthe . erhalten, ohne dass nur irgend ein Nachtheil für die Reiz- barkeit der Stanbfäden entstand.

Verschiedene Blüthen wurden mit den Infusionen der oben erwähnten Stoffe, des Opiums, der Angustura, Nux vomica, Semin. Cocculi, Hb. Coniü, Atropae, Hyoscyamıi, Daturae Stramonii, auf die eben beschriebene Weise er- fült. Sie behielten während dieser Inımdation ihre Reiz- barkeit zwar nicht, so lange als die Blüthen im vorigen Versuche (nämlich die mit gemeinem Wasser getränkten), aber doch hörte sie bei keinem unter 24 30 Stunden auf, am längsten danerle sie iu den weniger dunkel ge-

246

färbten Infusionen von Conium, Hyoseyamus. Und’ wirk- lich bewiesen auch gleichzeitig angestellte Gegenversuche mit. Infusionen .extraküivstoffhaltiger; sonst nicht schädlich wirkender Stoffe,. dass ‚jenes frühere Verwelken der Blu- men, und somit zeitigere Verschwinden der Reizbarkeit, nur seinen Grund in den extrakliven Theilen habe, die sich während jener Zeit auf die feinen Theile der Blume absetzen, sie überziehen, und somit früher den Tod der- selber hervorbringen. Auflösungen von Strychuin und Morphium muriatieum, die in Z8 1 Gran enthielten, leg- ten, in die Blumen ‘gebracht, der Reizbarkeit gleichfalls kein Hinderniss in den Weg. Eben so behielten, merk- würdiger Weise, die Siaubfäden, der mit Ol. amıygdal. pingue erfüllten Blüthen, auch unter dieser Bedeckung noch ihre Bewegungsfähigkeit. Auch bediente ich mich dieses Mittels, um die Einwirkung des Phosphors zu prü- fen. 6 Gran Phosphor wurden in 3j jenes Oels aufge- löst und darauf in mehrere. Blüthen gebracht,‘ jedoch in allen zeigten sich nur die vorigen Erscheinungen der ändifferenten Wirkung, und auch nicht ein einziges Merk- mal fand statt, das uns auf eine specifische Kraft des

Phosphors zu schliessen berechtigt hätte. j Ein Tropfen Blausäure hingegen, von 5 pCt. reiner Säure Gehalt, am 17. Mai Nachmittags 3 Uhr, in eine Blüthe gebracht, verursachte nach 10 Sekunden Bewe- gung sämmitlicher Staubfäden nach. der’ Narbe, und. Abends 7 Übr waren schon die Spuren chemischer Reaktion der . Säure nicht zu verkennen: die sonst orange gefärblen Saftmäler am Grunde der Blumenblätter, waren hochroth; die gelbe Farbe der übrigen Blüthentheile mehr oder min- der in braun verändert, alle Theile schlaf, die Staubfüden wohl ziehbar, aber nicht veizbar. Am andern Morgen alle diese Erscheinungen in noch höherm Grade, jedoch i wurden

247

wurden die zunächst siehenden Korollen der Blüthen. traube keineswegs affizirt, ja die Wirkung erstreckte sich kaum auf den, unmittelbar unter. der Blume befindlichen Theil des Blüthenstiels.

Ein Tropfen der Aqua Amygdal. amarar., reizte die Staubfäden nach 1 Minute, Aqua Cinnamomi, Calami erst nach 4 Minuten, aber folgende Flüssigkeiten schon mehr oder weniger schnell im Moment des Einbringens, und zwar, in dieser Reihe: Schwefelalkohol, Aether sulphuricus et acelicus, Olea aetherea: Lavandulae, Citri, Calami, Terebinth., Amygdal. amarar., Bergamottae, Foeniculi, dann Acidum aceticum concentratum, ‘muriat. concent., Spirit. sulphur. aether., muriat, acth., vini rectifice 80° R., unsere obige Blausäure, am spätesten wie erwähnt, Aqua amygd.,

Calami, Cinnam. . . Um jeden etwanigen Einwurf, dass diese Flüssigkei-

ten vermöge mechanischer Wirkung durch die etwanige Exschütterung im Augenblick des Einbringens wirkten, zu widerlegen, bemerke ich nur noch, dass selbst ein, aus einer Höhe von 3- Zoll, in die Blüthe herabfallender. Trop- fen Wasser, noch keine Wirkung hervorbrachte, während alle jene Flüssigkeiten unmittelbar über der Narbe, sanft in die Blüthe geflösst wurden.

Alle diese Blüthen zeigten deutliche Spuren der Zer- Störung ihrer organischen Textur, die Reizbärkeit der Staubfäden war nicht nur für den nächsten Augenblick, sondem für immer vernichtet, ja die mit den ätherischen Oelen in. Berührung gesetzten, waren schon nach 5 Stun- den in eine bräunliche, zwar der Form. der Korollen noch entsprechende, aber sonst fast unkenntliehe Masse verwan- delt, in allen ‚aber, wie schon ohen bei der Blausäure a wähnt wurde, erstreckte ‚sich »die Wirkung nur auf .die betupfien Blüthen. :

dr Bd. 35 Heft. 24

248 ER

Wenn Auflösungen von Arseniksäure und arseniger Säure in chen erwähnter Stärke, in die Blüthen gebracht wurden, halten sie nach Anwendung des erstern Mittels, schon nach 4, nach Anwendung des leiztern, schon nach 6 Stunden ihre Reizbarkeit verloren. Unverkennbar wa- ven jedoch Spuren chemischer Einwirkung.

3) Versuche, in welchen die Blüthen den Aus- dünstungen flüchtiger Stoffe ausgesetzt wurden.

Anı 16. Mai Nachmittags 4 Uhr, ward ein blühenden, in einem Glase Wasser befindlicher Zweig der Berberitze in eine, ein schlesisches Quart hallende Glaskrause ein- geschlossen, auf deren Boden sich 2 Unzen zexschnitienes Opium befanden; auf ähnliche Weise waren andere Aesle mit den Ausdünstungen gleicher Mengen frischer Herb. Conü macul., Daturae Stramonii, Airopae Belladennae, Hyoscyami in Berührung gebracht, Während 4 Tage, bis zum endlichen Abfallen der Blüthen, behielten .sie in un ünterbrochener Folge und. Stärke ihre Reizbarkeit. Gleich- zeiig von einem und demselben Aste, in gleicher Ent- wickelung begtffen, abgepflückte, aber nicht eingeschlos- sene Aeste, verwelkien sogar früher, ‚jedech zneiner Meinung nach, aus keinem andern Grunde, weil die trok- kene Atmosphäre des Zimmers weniger geneigt war, sie

frisch zu erhalten, als die feuchte Luft der Glaskrause, in der sich jene Aeste befanden.

. Mehrere Blüthentrauben der Berberitze, ebenfalls in einem Glase Wasser befindlich, wurden mit einer halben Drachma konzenirirter Blausäure- ($ pCt.) in ein, 3 Unzen haltendes, Glas eingeschlüssen, so dass letztere den’Boden bedeckte. Sihon nach $'Stunden begimiende Entfärbung der Theile und Verlust der Reizbarkeit. Ganz auf äht-

249

liche Weise wirkten die oben erwähnten flüchtigen Stoffe, nur in weit kürzerm Zeitraume, in der eben daselbst an- gegebenen Folge; jedoch bevor nicht sichtbare Spuren der Destruktion vorhanden waren, hörte das Vermögen der Reizbarkeit nicht auf, " ;

Auch klein zerschnittene Stückchen Kampfer lähmten nach längerer (8 12 Stunden} Zeit freilich, aber eben- falls mit Zeichen der Zerstörung, die Bewegungsfähigkeit, Hiebei kann ich nicht unterlassen; ein Faktum anzuführen, das ich jedoch nur 3 Mal sah, daher ich es ohne abermals wiederholte Untersuchungen, der Reihe meiuer Beobäch- tungen nicht anzureihen gedenke. Kleine Stücken Kam- pfer wurden am 19. Mai früh 8 Uhr auf 3 Blüthen, aber nicht in dieselben gelegt. Um 12 Uhr zeigten sich die Staubfäden nicht mehr reizbar, der Kampfer ward ent- ferut, und um 4 Uhr Nachmitlags waren sie wieder reiz- bar. Ueber die Einwirkung der Dämpfe des metallischen Quecksilbers machte ich folgende Erfahrungen: In eine, ein Schlesisches Quaxt haltende Glaskrause, ward am 21. Mai, -früh um 6 Uhr, ein in Wasser befindlicher, mit Blüthen und Blättern versehener Zweig, mit 2 Unzen metallischen Quecksilbers eingeschlossen. Am Abend be- "kamen die Blätier und Blumen schon braune Flecke, vom 22. früh bis 23. Mittags, fiel der grössle Theil der Blät. ter ab, nun folgten erst die Stanbfäden die aber nieht nur jetzt noch, sondern auch früher, im vollen Besitze

ihrer Reizbarkeit waren.

4) Einwirkung der Abwesenheit des Lichts.

Ein Blithenzweig, der eben angefangen hatte sich zu entwickeln, ward in eine Glaskrause gesetzt, dann

um dieselbe doppeltes schwarzes Papier gewickelt, und 24

250

nun in das Innere eines, mit zwei Thüren versehenen, ungeheizten Stubenofens gebracht. Während 34 Tagen waren: die Blülhen im völligen Besitze ihrer Reizbarkeit, wie. dies häufig angestellte Versuche bewiesen, daher Ab- wesenheit des Lichts keinen Einfluss auf jene merkwür- dige Eigenthümlichkeit zu haben scheint.

Nicht nur die Blüthen unserer gemeinen Berberis, sondern auch die der Berberis emarginata WV., crelica, aris-

‚tata, besitzen, meinen Beobachtungen zu Felge, reizbare Staubfäden.

u 251

FLORULA INSULAE STI. THOMAE INDIAE OCCIDENTALIS,

concinnata

aD. FL. oe SCHLECHTENDAL.

Praemonenda. .

Eihrenbergii nostri, celeberrimi per Orientem pere- Srinatoris, frater matu junior, Carolas Ehrenbergius, ut mercaturam faceret, similique incensus naturae amore, Indiae eceidentalis insulas primamque Sti. Thomae insu- lanı petiit, Quas in horis subsecivis, paucis quidem et dispersis, eupida manu, firme animo, assiduo collegit studio stirpes nobis iransmisit, Regiumque ditavit herba- rium plurimis speciebus, formis, speciminibusque. Cujus benevolentiae, gratissimo semper xecordaturi animo, publi- €as hie agimus gratias, datamque servamus fidem, stirpes ab ipso decerptas adumbrationibus nostris illustrare no- tasgue reddere. Superlluum si judicetur premissum no. slrum, quum jam tot tantaque eeleberrimorum, auctorum in India oceidentali colligentium prostent; opera, quum in herbariis hortisque jam ubique reperiantur illarum regio- num vegetabilia a varlis vario tempore congesia, quum denique adjacentis saltum insulae apud Westium”) offen-

mn

*) Bidrag til Beskrivolse over Ste Croix med en kort Udsigt over St, Thomas, St. Jean, Tortola, Spanischtown og Crabeneiland, Af HM. West Reetor vol det Vastindiske Skole-Institut, Kiöbenhavı,

1795, Syg,

252

datur Norula, pluresque operi Oldendorpii”) insint notiones de vegetabilibus insulae Sti. Thomae, tamen haud abs re fore aestimavimus, insulae hujus, parvae qui- dem, sed exhaustu facilioris, divilins bolanicas collocare atque perlustrare, quum multa ab amico Ehrenbergio sint reperta, quae apud Westium Oldendorpiumgne frustra quaeruntur, quum denique adumbrationes adneetere Hcebit, debiles quidem nec magni momenti, uli fenues vires pro- dere queant, sed holanicis, fore speramus, nec adversa, nec injucunda. Praemittenda videtur brevis de illius in- sulae situ, indole, temperie, eultura, expositio, tam ex amici litteris, quam e supra.citalis operibus hausta. Nec abso- Iutam, nec quopiam modo perfeelam pronuntiare possu- mus hähece delineationem, quam modo, ut aliquantulum ex. illa illam nosceres regionem, adposuimus.

De insula Sti. Thomae geographica quaedam.

Indiam oceidentalem constituentes insulae, amplissimo arcu Mexicanum sinum cingentes, prima orbis novi ab Europaeis omnium rerum sagacibus perscrulata terra, An- üllaram nomine adpellamus, inter quas majores el mino- xes v. Caribaeas distinguimus. Has minores ab insula Portorico austrum versus, a 19 gradu lat, bor. circiter us- que ad terram firmam Americae austwalis, ad decimum fere grad. lat. bor. esse exiensas, nemo est qui nesca. Portorico insülae proxima igiturque inter magis sepien- trionales est Sti. Thomae insula, Danorum sub imperio, inter 18 et 19 grad. lat. bor. et inter 63 et 64 gr. Tong- oceid. a Londino sita, quatuor ab aliis milliaria germanica ab oriente versus occasum dicitur longa et millari an-

I) C G. &. Oldendorps Geschichte der Mislion der evangeli- schen Brüder auf den caraibischen Inseln S. Thomas, 3. Croit und $. Jan. Herausgegeben durch Joh. Jac. Bossart, Barby 1777. 8vo-

253

gustior, vel ex aliis totius superficiei extensio duo milli- aria quadrata metitur. A Cortesio*) illis adnumeratur insulis-inter Antillas, quae ex ignibus Vulcanieis partim, parlimgue e massis caleareis organieis formatae videntur, ut insulae Antigna, Sij. Bariholomaei, Sti. Martini, aliaeque.

Ipsa Sti. Thomae insula, a scopuloso mari minoribus- que saxosis circumdata insulis, montosa est et colliculosa, montibus haud elevalis, summo scilicet (prope urbem Tappus) 433 hexap. cireiter alto, in cujus cacumine Sac- eharum adhuc colitur; montium tractus abhine oceiden- tem versus duas dividit in parles insulam. Septentrionale littus montium jugo finitur plerumgue in mare praecipiti, sed austrum versus minus declive sensim deseendit, Ori- entem versus montes minus conlinni polinsque dispersi. Nullibi planities major est reperienda. Sylvae densissimae, quondam 1otam fere insulam occupantis, reliquiae montes partim obducunt, in quorum deelivitate septentrionali saepe sunt eradicatae, ut Sacchari culturae loeus admini- straretur; in meridionali vero, jam antiquitus derasa, Croto- nur densissima fruticela humanae altitudinis solum obdu- eunt, ei color eorum viridi-canus, immixio hine inde laeie virenli Cerberae 'Theveline et Mimosarum colore variega- tus, proprium ei aridum praebet islis regionibus characte- rem. Nee sylvas, nec fruticeta intrare licet, nisi via sint securibus aperta. Viae nune angustae, nune latiores fos- sisque cineiae, largiorem quaerentibus praebent messem; Sidas variasque Malvaceas, Amaranthaceas, Compositas hu- miles, Gramina, Crotalarias aliasque Leguminosas in ipsa via, alias plures in fossis, aliasque in sepibus invenies plantas. Prata nulla, agri Saccharo eulüi junieri in statu prata simulant. . Ubi mare versus sese aperiunt montium

SER

°) Cortis sur Ir geologie des Autilles in Journ. d. Phys, de Chemie et d’'bist, nat. Tome 70. p. 130.

254

imajores fances, sinus plerumque Tormantur, in medio are- nosi, saxis eincti, in guos rivuli aquas montium. colligen- tes intrant, anteaque saepe paludes udague loca irrigant, Rhizophoram, Conocarpum, Anonam palustrem,, Gramina majora aliasque fovenlia stirpes. In regionibus sepientrio- nem versus silis et incultis Palma humilis praesertim (Corypha umbraculifera ex Oldendorpio, nec.hortorum no- strorum) cum Agave, Bromeliis, Cactis, Panieo divaricato varlisque scandentibus volubilibusgue plantis solum in- vestinnt,

In agris praeeipue colitur Saccharum. Gossypium quondam eultum, spontaneum se praebet, Cajanus mon- tum nonnullorum clivia oecupans colitur, ut semina im- matura Pisorum adinstar in. usum cibartum adhibeantur. Omnia insuper, quae jam ab auctoribus supra allegalis enurnerantur, in eulturam veniunt vegetabilia, at minore qua sufficerent copia, ex adjacentibus igitur insulis atque ex America boreali fruges, olera, Solanum tuberosum alia- que afferuntur. Vitis ubique in hortis colitux, baccas pro- fert magnas, virides, haud ita dulces, saporis sie dieti mos- chati, Citri variae species hine inde solitarie oceurrunt. Equis, ut nutrimento inserviat, gramen colitur Guinea grass nuncupatum (Panicum polygamum Swarlz ap. West.), quod humanae altitudinis a Nigritis seinditur ei in foro venditur. Pecudibus ut subministrent pabulum, loca frutieibus liberantur, pascua fiunt,

Coeli temperies, ut per totam zonam. iropieam ealida, ventis moderatur ab Euro Nantibus, tempore matutino in- eipientibus sub meridie auctis. . Nöetes temperatae sem- per et humidae, frigidae immo ‘per tempus pluwiosum. Tempestales tonitrua edentes graviores rare occurzunt, et sient procellae impetuosae pluviorum in tempore potissi- mum observantur. Terrae molus quotannis pereipiuntur, sed leviores quamplurimum et sonitu erepifuque conjunelae,

255

solum ab oriente occidentem versus, si ex sono direclio- nem petis, perculientes. Coehmn serenum, rarissime nubi- bus emnino obnubilatum. Ex obseryationibus paucis, per menses Januarium, Februarium, Martium, Aprilem, hora sexta malulina, secunda pomeridiana et octava vespertina institutis, patet temperaturam hujus spatii medium circiter esse 75, 7 gr. Therm. Fahr.

Sequuntur nunc, hisce breviter expositis, plantae se- eundum familias naturales et Candollii prodromum in or- dinem dispositae. Ad cujusvis familiae et generis calcem aljecimus nomina plantarum a Westio ex insulae Stae. Crueis enumeralarum, inter nostras haud occurrentium.

ANONACEAR. (DE. Syst. pl. I. p. 463. seqg.)

ANONA.

(Generis characterem v. apud DC. 1. c. p. 466. et apud Aug. St. Hil, Fl. Bras. merid. fase. 1. p. 30.)

1. Anona muricata L., Swartz obs. bot. p. 220. DE. 1. c. p. 466.

* Fructus camosus, subeonicus obtusus, vel potius ob- longe-ovoideus, extus siylorum basibus persistentibus mu- Yicatus comeditur aut exsugitur potius, ut pluximae regio- Aum aeguinoctialium fruges Folia aetate prövectiora Omnino sunt glabra, subnitentia, sed primum evolula cum petiolis ramulisque pilis minutis adpressis rufo-ferugineis teguntur, gui in foliis citius oblitterantes, in petiolo, inter- dum quoque in costa media, diutius perseverant inque gemmis axillaribus semper conspieiuntur. Tolia peliolo Quasi articulatim insident ramis, casa relinguunt eicalıiculam fere soleae equinae in formam; magnitudine v. extensione magis quam forma videntur varianlia, quippe quae omni- bus est elliptica, inferne angustior, sursum paulo latior,

256

acumine brevi acutiuscule.. Costa media subtus valde prominet, Alis in speciminibus ‚observamus fola ad 5 usque poll. extensa et 2 poll. fere lata, dum in alüis 2 poll. longitadiner vix paululum excedant pollicemque sint lala.

2. Anonı palustris L., Swartz' obs. bot. p. 228., St. Hil. pl. us. d. Bras. n. 30., Id. Fl. Bras. merid. Fase. 1. p. 32.

In locis humidis, paludosis: 5.

Omnia quae de struetura floris in An. palusiri pro- feruntur, nostris in speciminibus conspicies... Foliorum verg nonnullorum configuralio et magnitudo magis similia reddit deseriptioni An. anstralis Aug, St. Hil. (Fl. Bras. merid. fasc. 1. p. 33.) cujus flores non observavit autor. An species satis distineiae? -

Folia in nostris glaberrima, ovala, aut ellipiico-ovata, acumine brevi interdum abrupie terminata, basi obiusa aut acutiuscula, nunc ad 6 poll. usque longa ei ultra 3 poll. lata, nıme 3 pollicaria, latitudine vis bipollicari, utrisque majora, immo ei minora observamus. Feolia e gemnmis sese explicantia parvis adpressis ferrugineis pilis colorantur,- quos mox. amittunt jam antequam pexfectam subierint explicationem. Nervus medius subtus prominet, paululumque et supra (forsan exsiccatione) venae, peuna- im ex illo preadeuntes reticulaimque sese connectentes eurvatisque apieibus juxta marginem anastomosantes. Margo foliorum subearlilagineus, substantia yix coriacea erit ad- pellenda. Petioli variae longitndinis, subius convexi, SU- pra leviter canaliculati.. Flores extraaxillares, solitarü, peduneulati, nutantes, pedunculo ineınvo 1 bracteato. Quae de sirueiura floris depingi curavit Hilarius e: nostris de- sumla esse videntur speciminibus, alabastris junioribus

modo instwuctis. Fructus ovoideus Iaevis ex Ehren bergio.

um 257

3. Anona einerea Dun. DC. 2. ec. p. 478,

: Pubescentia e pilis minutis albidis per paginam dis- persis, in nervis frequentioribus, in foliis junioribus ramu- lis petiolisque autem copiosis componitur. Folia innume- rig punclis orbicularibus minutissimis pellueidis sunt notata. Folia basi acuta, inierdum at rarius ad 5 poll. longitudinem, 2 fere poll. Jatitudinem extenduntur, Flores 1 3 op- positifolii, cireiter pollicares, singuli longe peduneulali. Peduneulus petiolo longior sub anthesi filiformis, sub gros- sificatione incrassalus eylindraceus, infra medium bractea minuta Janceolata instruchus, omnes insuper ad basin braetea angusta parva suffuleiuntur. Calyx petalaque ex- teriora praesertim ad basin cinereo-pubescentia, pedicello cum bracteis minus pubescente. Fructus similes iis An. squamosae, edules.

Magna certe huie speciei cum Am. sguamosa affini- tas, specie in Herbario Willdenowiano ‚ut videtur defici- ente, guum specimina hoc sub nomine praesentia, hanc quoque An. cineream spectantia erederem ob folia prae- serfim infra cinereo pubescentia. Forsan An. einerea An. stmamosae Var, pubescens.

Änona sguamosa

glabra West 1. c. p. 292. et 29.

Uvanıı excelsa

MENISPERMEAE (DE. 1. e. p. 509.) CISSAMPELOS. (Generis characterem vid. apud DC. I. c. p. 532., et

Aug. St, Hil. Fl. Bras. merid. fase. 2. p. 49.)

4 Cissiuertos Pareira L., DE. I. c. p. 533. excl. syn. Marcgravü;, Pisonis, Raji, quae Cissampelos gla- berrima Aug. St. Hil. Fl. Bras. I. c. p. 57.

Drupa pilis älbis patentibus tecta. Semen suborbi-

258 m

culare compressum, tubereulorum seriebus pluribus sulcis- que interjectis in dorso convexo exsculptum (Erucam par- yulam incurvatam fere simulans). Embryo soleae equinae in modum.curvatus, ‚putaminis sculptura extus rugulosus, ceterum teres, perisperme nullo?, albidus, saporis amaris- simi. Racemi foeminae plerumgue folio longiores, rarius illo breviores, quae nota ad C. microcarpam DC. distin- guendam nil igitur valet.

PAPAVERACEAE. (DC 1. c. II. p. 67.) ARGEMONE. (generis,charact. v. ap. DC. I. c. p. 85.)

5. Ansruone mexicana L., DC. 1 e., Linnaea J. p- 552%. Ad vias. ©.

Copia spinarum:im caule capsulisque valde voriat, rarius nullas videmus spinas in tapsulis et simul parce dispersas in caule ramisque, saepius frequentes et copiosas.

CRUCIFERAE. (DE. I..c. p. 139.) 1. LEPIDIUM. (Charact. gen. v. apud DC. 1. ce. p. 527.)

6. Larwiom virginieum L., DC. I. c. p. 538., Zin naea I. p. 31.

Ad vias. O©-

Hac in vulgari plante, quae bipedalem interdum al- tingit altitndinem, Caeoma candidum folia infestat eodem modo ul apud nos alias varias Crucileras,

2. CAKILE,. (Char. gen. v. apud. DC. I. e. p. 427.) 7. Carun aequalis L’Herit, DE. 1. c. p. 430.

259

Ad maris litiora. ©.

Descriptio planiae apud Candollium optima, icon in Delessertii excellentissimo opere maxime laudanda.

Ciyreora maritima \

Sısyuerıum Nasturtium

Smarıs integrifolia West ]. c. p. 259.

Brassıca oleracea, culta

Rapa Rurmanus Raphanistrum

CAPPARIDEAE (DE. prodr. 1. p. 237.)

1. GYNANDROPSIS DC. (Char, gen. v. apud DC. I. e. p. 237.)

8. Gmanpnorsis pentaphylla DC. I. e. p. 238.

Caulis ramique apiees versus cum pedicellis pubes- ©entes, pube e pilis glanduloso-capilatis brevibus constante. Siliqua 3 4 pollicaris, muricato: exasperala, utringue attenuata, longe pedunculata, pedunculo bis quasi articu- lato, articulo primo sub siliqua a staminum, allero a peia- lorum calyeisque insertione formato.

2. CAPPARIS. (Char. gen. v. ap. DC. I. c. p. 245.)

9. Cupranıs eynophallophora L., DC. 1.c. p. 249.

Species summopere variabilis, ut plures hnjus generis 'vIx e speciminibus solitariis recognoscenda. Foliorum in- <onstans forma omnes provocat varietates, floribus, fructu, foliorum indole et modo erescendi convenientes. Sequen tes vidimus formas, paucis verbis pingendas.

A. ovalifolia, foliis ovalibus elliptieisve acutiusculis, basi ‚obtusis, 2 3# pall. Iongis, 12 13 poll. Iatis.

B. emarginata, foliis ovalibus, elliptieis aut obovatis,

"960

obtusis, emarginalis, bası obtusis acutjusenlisve, 2 2% poll. latis.

C. elliptica, folis oblongis, basi -interdum dslatatis et obiusis immo subeordatis, apice obtusatis aut breviler emarginatis, 3 poll. et ultra longis, $ % poll. latis.

D. parvifolia, folis oblongis, utrinque obtusis, mar- gine interdum undulatis, 1 12 poll. longis, ı3—6 lin. fatis.

Accepimussdenique ramulum sterilem gracilem, celerius at videtor pullulatum, cui folta erant fere Iinearia, 5 poll. longa, vix bası obiusa, $ poll. lata, in quo aulem praeler forma alienam. (simili mode in alia specie C. Breyala occurrentern) nullam. aliam distinguendi rationem percipere potuimus.

Qui varii foliorum status e loco natali pendere vi. dentur, sicut et apud nos arbores Iruticesve, ex. St Ulmi Populi, Ligustrum, diversa in statione, insolitas ostendunt formas. Sed ne dubium remaneat quin formae omnes SU- pra memoratae eandem ad speciem sint referendae, Sp®- eimina nos docuere pauca, quae varium foliorum ls ins- dentium inerementum simul praebent, vincula adesse quibus in unam polyinorpham speciem eoncatenanlur fo- liorum diversissimae figurae. Omnibus denique sunt: rami flexuosi, glabrities perfeeta, folia eodem modo pe tolata et nervosa ei venosa, glandula - eadem axillaris, flores exacie convenientes, nee non. fractus nisi majori elongatione inter se discrepantes. Calycis sepala, rotun- data, obtusa, glaberrima, extus basi glandulosa, postea sub grossificatione majori ex parie decidant, basin illam glan- dulosam erassiorem et truncatam relinguentia. Flores termi- nales aut versus apices axillares, solitarii, gemini, term! Pedunculi.sub pedicellis sermper, aut alio' loco interdum, bracteola una allerave onusia, quae brevissima, rolundata, glandulam in axilla fovet, quac aut sub pedieello, aut SW

261

pra eum cermitur. Petala sepalis triplo et ultra longiora, obtusa, staminibus duplo longioribus superata, copiosis, filiformibus, antheris lineari-oblongis vix supra basin in dorso affixis. Pistillum sub anthesi staminibus vix paulu- lumve longius, tkecaphoro longissimo filiformi (Alamentis erassiore), germine oblongo truncato, stigmate terminali sessili. Bacca oblonga, longe peduneulata subiorulosa. 10. Carranıs amygdalina Lam., DC. 1. c. p. %50. Capparis Breynia 20. FPilld. n. 10062. nee Lin. _ Capparis ferruginea Sieb. H0. Mart. n. 139. nec Lin. Petioli supra canaliculati, dimidio pollice breviores. Folia ad 4 usque poll. longa, 1# poll. lata, plerumque Päulo minora, eorum pagina inferior (in junioribus utraque), petioli, rami, pedunculi, ealyces, petalorum facies exierna frnefusque cum pedicello, squamis parvis copiosissimis margine dentato-ineisis lepidoto-scabra immo scaberrima. Corymbi, axillares versus ramulorum apices, folio sunt bre- viores, Filamenta subviginti glabra filiformia, corolla duplo saltent longiora, in alabasiro deflexa et recurvata. Pistil- lum subvilloso-lepidotum. Fructus longissimus, cylindricus, inaequaliler torulosus, scaberrimus, Ionge pedunculatus. Se- mina ellipsoiden, 11. Caprarıs Zreynia L., Swarts Obs. bot. p. 210, DE. lc p. 252. u Capparis ferruginea Ab. FPilld. 10047. nee Zin. Folia plerumque tripollicaria, pollice paulo latiora, ed liptica in petiolum supra canaliculatum acutata, apice acuta submueronulata, supra glaberrima laevia, subtus cum petiolis, ramulis, pedunculis, calyeibus, petalorum media ©xiera' parte, germineque squamis rotundatis ‚margine sub- lobatis lepidota, scabriusenla. In ramis propullantibus sterilibus folia invenies valde elongata oblauga, immo Hnearia, 4; 5 6 poll. longa, “ne limidio pollicepaulo latiora,::nune 2 lineas modo

262

lata, quae folia' tam alienam prae se ferunt faciem ut diversissimae speciei esse videantur, immo Salieis cujusdam judicari possint. Quibus tam C. cynophallophorae quam ‘C. Breyniae exemplis: Capparides caute nec e singulis speeiminibus esse in species disiribuendas et tractandas, satis videtur eviclum.. Fructus longissimus, cylindraceus, inaequaliter torulosus, basi apiceque attenuatus, Jepidoto- scaber, insidet thecaphoro glabro laevi fere pollicari. Co- rymbi pedunculati, axillares et ierminales, folio breviores, peduneulo compresso. Petala sepalis dimidio longiora. Filamenta 20 longissima, filiformia, inferne pilis patentibus adspersa, superne glabra.

Capparis ferruginea vera, quae C. octandra Jacq. nec cum hac nec cum. praecedenle commutanda, sunt ‚ei slamina oclo, quae ex icone Jacquini corollam paululum superant, e descriplione Swartzii in observationibus.‚co- rolla sunt breviora, calyx vero corolla jam in alabastro brevior.

Carranıs frondosa

torulosa " Imeanis - ‚saligna

West I. c. p. 291.

MALVACEAE, (DC. prodr. I. p. 429.)

MALVA. (Char. gen. v. apud DC. I. ,e. p. 430.)

1%. Mira Zrieuspidata Ait, DC. Io Malva americana Hb. YPilld, n, 12751., (West 1. © Pp- 297.2). : - Sida betulaefolia Horztulan... 5 - Omnes fere hujus plantae paries pilis. adpressis albis

rigidiuseulis nunc copiosis nune sparsis. sunt'teetae. :B ai in

263

in foliorum pagina praesertim solitarii, in caule ramisque fascieulati, seu plures ex eodem tuberculo minulo orientes, sursum deorsumque versi adpressi, copiosiores reperiuntur in- caule, ramis, petiolis, nervis foliorum in infera pagina ingque peduneulis; foliorum et calycum margines simpli- eibus eiliati sunt. Tricuspidatae nomen accepit ex cocco- rum euspidibus, quarum duae in- margine dorsi oppo- sitae, tertia in- apice cocci centrum attingente est po- sita; 'spalium inter has cuspides pilis simplieibus cooper- tum, reliquum fere glabrum. Involucrum. iriphyllum, foliolis. anguslissimis acutis eiliatis calyce fructifero saltem brevioribus. Calyeis lacinine acuminatae acutissimae. Pe- duneuli breves calyce breviores. Folia 14 13 poll. longa, 8 10 Hin. lata, grossiuscule serrata, basi 3 5 nervia, nervo medio pinnatim venoso, nervis venisque- primarlis sublus prominentibus. Bracteae petiole 3 5 lin. longo breviores, fuscae, lanceolatae, longe ei acutissime acuminatae, ciliatae.

13. Malva spicata L, DC. L. e., Hb. Willd. n. 12746. . : Tota planta pilis stellalis dense interiextis est scabra. Cocei non plane sunt glabri, sed, ut in priore, dorsi Pas supera versus centrum flexa, pilis simplicibus est teeta, ceierum sunt glabri, dorso laevi, laterihus rugulasis. Stipulae fere ut in antecedente sed faciliores detritu, pilis simplicibus densissimis tectae. :

Creseit in solo sicco nee compato.

MALACHRA . (Char. gen. v. apud Aug. Sr. Hi. FI. Bras. merid. fase. 6. p. 216.) 14. Manson vapitata L., DC. Le, Hb. Filld.

n. 12735. Crescit in locis umbrosis humidis. Ir BA. 3: Heft, 235

264

Duo accepimus speehmina inter se paululum dissi- milia, forma quidem et indole foliorum slipularumgue nec non involueri florumgue inter se convenientia,. sed pilis et partium mutua relatione diversa, qua ex causa tamen distineta non dieerem. Speeimen alterum minus, wagis aetate proveefum, est fructiferum, capitula pe- dunculata 5 -— 6, axillaria, pedunculis majoribus petiolos aequantibus. Pilorum duplex genus, alii breves, stella- tim. dispositi, pubescentiam ienuem sparsam effcientes, densiorem per lineas a basi foliorum, s. stipularum potius, utrinque in caule decurrentes et in linea faciem inter- nam s. superam peliolorum et pedunculorum occnpante; alii longi, simplices, patentissimi, undique sparsi, sed in foliis deficientes, hispidam reddunt totam plantam.

Specimen alterum majus, sub anthesi lectum, capi- tula habet brevius pedunculata, pedunculis peliolo fere duplo brevioribus. Pili majores in caule, petiolis, pedun- culis, bracteis fere omnino desunt, in stipulis calyeibus- que adsunt, quo adspectus plantae mitior quasi, quum et pilorum stellatorum copia paulisper sil aucla.

In utraque forma, fractus idem, capsula, 5 eocca, eocci obovato-triangnlares basi acuta, dorso convexo-r0- tundato, pubescentes (pilis parvis simplieibus), quilibet ineludens semen solitarium rufo-fuscum ejusdena formae-

Inflorescentia hnjus plantae est corymbus azillaris fo- kosus el compositus, ramis exterioribus prius evolalis, interioribus serius aut abortientibus, capitula sunt eorymbi partiales, constantes e 5 7 floribus, quorum quilibet faleitur folio bracteacformi, stipulis suis concomitato, guorum alia sunt exteriora majora (involuerum), alia inte- riora. Numerum foliolorum involueri inconstantem neC

ad characterem specificum adhibendum esse, sat clarum inde evadit.

265

URENA. (Char. gen. v. ap. Aug. St. Hil. 1. e. p. 219.)

15. Urena lobata, Aug. St. Hil. I. c. p. 220., Id. plant. us. Bras. t. 56.

‚Crescit inter Saccharun cultum. .

Sequimur Hilarium in denominanda hac planta, eujus speeimina manca, fruchu seilicet desüituta accepimus. Filo- res in nostris subsessiles. Glandula unica in nervo folio- rum medio. Plures auciorum species cum hac conjun- gendas esse, nobis.non minus arridet, quam supra’ citato eeleberrimo auctori.

Ürena rerienlata, St. Jean. West I c. p. 291.

HIBISCUS. (Char. gen, v. ap. DC. Le. p. 446.)

16. Hinısevs tiliaceus L., DE. 1. 0 p. 454, Hb.. Wille. n. 12861.

Hibiscus elatus Swarts, DO. Le. Mb. MPlld. n. 12863.

Crescit in littoralibus.

Nullum est diserimen inter supra eonjunetas slirpes, tam in Indiae orientalis quam oceidentalis speciminibus eonspieiuntur charaeteres quibus dignoseuntur. Vidimus spe- eimina ex Amboina, Cuba, Marlinica insulis. Folia juniora plerumgue evidentius crenulata, crenulis aetate oblitteranti- bus aut plane nullis. Porus linearis nune in unico (medio) neryo, nune in tribus mediis obvius, quod in nostris spe- eiminibus in eodem ramulo observamus. Tomentum den- sissimum, molle, «e pilis stellatis eompositum, foliorum Paginam inferiorem, ramos, peliolos, pedunculos, calyces, ©apsulas stipularumgue externam faciem obdueit.

Süipulae magnae, hine basi connalae, illine peliolum

ambientes liberae, mox deciduae, ad folia floralia longius 25 *

266

persistentes. Involueri v. calycis exterioris denlium nu- merus variabilis, calycis laciniae interdum dente versus basin sunt insiructae, sub grossificatione altius ex involucro emergentes. Corolla extus. leviter pubescens, lutea. Illusirissimi botanici verbis adsentimus in recensione plantarum ad fluvium Congo 'colleetarum, patriam H. ti- lacei littora Indiae orientalis et oceidentalis et Africes orientalis iropieae esse. H. guineensem DC. 1. c. diver- sum vix credimus, quum e characteribus fallacibus sit composita ejus diagnosis, quum posro H. tiliaceum ex R. Brownio indigenum Aftieae seiamus, ipsique eundem ad Senegal fluvium lectum, cum botanicis a Siebero commu- nieatum, nonnisi involucro breviore discrepantem, examini subjecimus. Hisıscus brasiliensis spinifex Sabdarifa , West I. c. p. 298 _ esculentus j clypeatus

THESPESIA. (Char. gen. v. ap. DC. I. c. p. 455.)

17. Tarspessa populnea. Correa, DC. 1. c. p- 456. % Ex India orientali et oceani pacifiei insulis originem ducit frutex, nunc in insulis Anüllanis frequenter eultus. Pedunculi in nostris 3 1% poll. longi. 'Corollae extus pubeseentes, pubescentia basin versus copiosior, qua mar- gines pelalorum illine evidenlius sunt ciliati; petalorum

ungues =. ima basis, omnis fere pubis sunt orbata.

GOSSYPIUM. (Char. gen. v. ap. DC. I. c. p. 456.)

18. Gossyrım vitifolium Lam., DC. 1. c.. Quasi spontaneus oceurrit hie frutex, olim in fasula

267

eultus. G. vitifolium fore credamus; ut in omnibus plan- is eultis Gossypü species difheiles interseptu.

SIDA.

(Char. gen. v. apud Aug. St. Hil. Fl. Bras. merid. p. 173.)

Genus ob formas valde aflines, mec bene descriptas, nec melius depictas difficile, sectiones ejus haud optimae apud Candollium, nonnisi ex omnium specierum cognitione stabiliendae. Nulla regio hisce ditior videtur plantis, quam America aequinoctialis. Insulae antillanae iis abundant, novem possidemus inter insulae St. Thomae slirpes, se- Quunlur numc ex ordine Candolliano, pluribus earum spe. Gimine autographo stabilitis, nonnullis incerto. pede va- eillantibus. .

19. Sa spinosa L., DC. le. p. 460., Bb. Willd, n. 12655. i

Ad vias in insula St. "Thomae. ©.

Paululum dubius haereo, an nostra planta sit S. spi- nosa, in horlis botanieis haud rara; nostra multo enim est mollior, caule, calyce foliorumque pagina infera brevi at denso tomento stellato incanis, superficies vero calva. Celera omnia conveniunt, coceis eadem struchura et pu- bescentia, "in rostris praesertim evoluta. Flores in axillis foliorum caulis solitarii, pedunculati, his defloratis Ipro- venlunt eodem modp in ramis secundi ordinis abbreviatis, ad Iatus pedunculi in eadem axilla procrescenlibus, inter- dum folium aequantibus, quo flores fasciculatorum speciem prae se ferunt. Tuberculum sub folio glandulosae indolis esse videtur, Iateralibus magis minusve eonspicuis cenco- milatur, Specimina nostra pede majora, fructifera.

%. Soma carpinifolia L., DE. I. c. p. 461., Aug. St. Hilaire Pl. Bros. merid. p. 184., Ey. pl. us. t. 50.,

268

Bb. Willd. n. 42659, Sieb, Fl. martin. exs. n. 168, Sieb. Fl. Maurit. exs. n. 172.

Sida bracteolata DC. 1. c. p. 460., auctoritate Aug. St. Hilaire. . .

Nullum dubium, quin planta ins. St. 'Thomae et ins. Martinicae cum illa insul. Mauritji et cum speciminibns Roxburghianis (Indiae orientalis?) in herbario Willdeno- wiano sit eadem. Coccos novem in nostra observamıs bi- vostres, rostris subulatis reclis pareissime pilosis. Patria in prodromo Candollü nimis coarctata, per totam fere txopicam regionem orbis expandenda videtur, quod jam e eilatis Cavanillesii locis patet, $. capinifoliae suae Ma. deram patriam tribuit, S. planicauli Indiam, additque hie in observatione: „Sida, quam observavit Commersonius in Brasilia est omnino eadem ac nosira plauicaulis, ad guam reducenda videinr altera similiter frutescens, quam idem reperit in insula Franeiae”. Ex utraque patria stir- pem vidimus, et ab Hilario omnium vulgalissima dieitur planta, quae circa domos, ad vias, locisque ubi olim fuere sylvae primaevae copiose crescit, :

21. Swa eiliaris L, DC. lc. p, 461., Ib, Wrilld. n. 12664. (specim. Swartzianum.).

Ad littora maris.

22. Sa rkombifolia L., DC. I c. p. 462, Ab. Will. n. 12662.

Ad vias insulae St. Thomae. ©.

23. Smı acuminata DO. I. c. p. 462.

In locis siceis.

Ad hanc speciem duas duca formas in insula St. Thomae eollectas, specimine fisus, quod sub S. aeuminatae nomine ex insula St. Domingo nobiscum eomnnmieavit Balbisius. Wandem plantam ab Hornemannio acceptam servamus sub nomine S. rufescentis (non Aug. St. Hilaire in Fl. Bras. merid,) ex insula St, Crucis (prope insulam

269

St. Thomae sita), Forsan omnes hae fermae non distin- guendae a S. micante Cav., enjus icon nimis negligenter est delineata, cujus descriptio nimis est brevis, quae vero praeter pedunculos peliolo paulo breviores bene convenit. En igitur deseriplionem nostrae plantae:

co. macrophylla. Tomentun densum stellatum ferru- Sineo-fulveseens aınnes partes praeler corollam fruetumgue obdueit. Folia petiolata, ovala, basi obtusa aut suhcor- data, leviter acuminata, obtusiuscula, margine inaequaliter erenala, 3 7 nervia, nervo medio pinnatim venose, nervis venisque veliculatis subtus prominentibus, supra subiinpressis, subrugulosa. Foliorum lamina 2 2: poll. longa, basi pollice paulo latior vel angustior; petiolus «se- mipollicaris breviorve. Stipulae angusie Iineares, acntae, peliolo breviores. Pedunenli axillares, solitarii, petiolo paulo longiores v. breviores, filiformes, geniculati, a ge- niculo, in summa fere parie sito, ad calycem incrassati. Calyeis laciniae ovatae acufac. Corolla fulva ealycem “longe superans. Cocei eirciler decem, calyce inclusi, bre> vissime birostres, doxso convexo pilis brevibus stellatis leviter adsperso. Ramuli dein ex foliorum axillis juxta pedunenlum propullulant, qui haud evoluti floves ferunt et folia minora, hine Hores aliquantulum fascienlati inter- dum apparent.. .

ß. miorophylia. Nulla alia ratione haee forma di- stinguitur, nisi foliorum parvitate, quae dimidium polli- cem eirciter sunt longa, et majore ramositate. Quod vero Si, ut suspicamur, e diversa fruticuli aefate penderet, va tietalem non formaret. Folia primaria floresque primarti stipulaegue jam desunt, ramuli secundi terlive ordinis Minden ut Muneetar hab len home a alte eundem ut nanciscatur habitum altera forma in aelate

Provectiore necesse credimus.

270

94. Sa humilis Willd, DE. Loc. p. 463., Zb. Willd. n. 12672.

In locis umbrosis ins. St. Thomae. 4?

Quum Willdenowiani nominis sim certissimus hoc ‘elegi, ex diugnosi omni jure $. Dombeyanae; aut ex icone et descriplione varietati glabrae S. pilosae Cavanill. man- cipare potuissem, nec'S. betonicaefolia Balbisii valde di- versam sese manilestat. Comparatio speciminum aulogra- phorum unicum et uliimum reriedium, quod huie incerto statui mederi potest.

Ipse Willdenowius prius plantam suam habuit 8. pi- losam Cavanilles, postea vero nomen mutavit, Plura ad- sunt in Herbario beati viri speeimina, sed nullum loco natalı signalum, inter quae unum, onmium pilosissimum, nomine S. pilosae insignitur, a Roxburghio communicatum (Indiae orientalis?). Praeterea specimen a Balbisio ac- ceptum servamus ex. insula Portorieo, quod a Berlerone lectum- Candollius pro S. pilosae varietate ß. videtur ha- buisse. Omnia haee specimina inter se bene conveniunt, licet majore minore- subnullave pilositate differant. Om- nibus caulis vamosus, filiformis, prostratus, interdam et hinc inde radieulas agens. Folia peliolata, subrolundo-aut ovato- cordata, acula, nonnunquam et acuminata, plurinervia, respeciu folii grosse crenato-dentata, in speciminibus Tho- masianis uli in Portoricensibus sunt primo inspeetu glabra, pilis longiusculis nonnullis adspersa sub lente conspicuiß. Stipulae parvae subulalae videntur demum deflecti. Folia in nostris speciminibus pollieis longitudinem non atün- gunt, alias suni majora. Pedunculi filiformes genieulali plerumgque folia magis minusve superant, geniculum haud ita manifestum in ımedio circiter pedunculo. Calyeis 1a-

einiae acuminatae, acutae, Cocci 5 subpuberuli, breviter bicornes,

271

25. Swa arguta Swartz, DU. Le. p. 464., Hb. Wild. n. 12692. (speeimen Swartzianum ).

26. Sr althaeifolia Swartz, DC. 1. c. p. A464, Hb. Willd. n. 12690. (specimem ‚Stvartzianum ).

Sida herbacea Sieber Fl. Mart; exs. n. 170.

Ad vias in insula St. Thomae.

Capsula 10 12 cocca, coccis biaristatis, reticulato- rugosis, pubescenübus, arislis reirorsum piloso scabris, In foliis affinitas quaedam cum S. acuminala DC. supra memorala.

Per totam fere Amerieam australem provenientem legerunt Humboldiius et Hilarius.

* 27. Sıpa Hristis, j

Quae accepimus-specimina, pedalia circiter, simplieia auf simpliciter ramosa, summitates fruticuli paryi esse vi- dentur, in quibus caulis, petioli, folia praesertim juniora; sempergque 'n pagina infera eorum nervi prominentes, pedunenli et calyces tomento stellato brevi mollique le- viter obducuntur, quod in paginis, praesertim superiore, aelate inerescente magis magisque oblitteratur, in nervis vero remanel. Folia breviter petiolata, elliptico-ovata, acu- uscula, basi subobliqgua, 3 5 nervia, nervu medio va- lidiore, extimis teneris; margine crenata, erenis accuratius inspectis minutissimo mucrone medio terminatis; subviridia, subtus glaucescenti-canescentia, maxima 2 poll. ei ultra longa, police latiora (fere 14 poll. lata). Petiolus eireiter 3 4 Hin. longus. Stipulae petiolum cireiter aequantes aut superantes, lineares aut lanceolate-Jineares, acumina- tae. Flores axillares, solitarii, breviter pedunculati, pe- dunculo dimidium petiolum vix aequante. Calyx subpen- Iaßono-campanulatus, 5-ldus, laciniis wiangulari-acuminatis- simis. Corolla ealyce vix longior videtur. Capsula calyce inelusa pentacocca, coceis in dorso gibbere nolatis, apiee interno birostribus, lateribus et infra gibbus subreticulato-

272

rugosis, a gibbere sursum et ad rosira breviter denseque pilosis.

Ab omnibus in Candollii prodromo distinelis specie- bus differre pro dolor est visa, ad primam tribum Seclio- nis primae pertinet, ad S. carpinifoliam accedit, sed di versa pluribus notis, tomento, foliorum margine, cocco- zum numero et forma.

Sina viscose

indica glutinosa = angustifeha

West I. e. p. 297.

BASTARDIA. (Char. gen. v. apud H. B. K. Nov. gen. et Aug. de St. Hilnire Fl. Bras. merid, p. 194.)

238. Bassanpıa viscosn Kunth. Sida viscosa Z., DE. I c. p. 467., Hb. Milld. n.

12675 (specim. in ins. St. Crucis ab Iserto lectum). Creseit ad vias. p.

BOMBACEAR. (DE. Prodr. 1. p. 415.)

HELICTERES. (Char. gen. vid. ap. DC. I. c.)

29. Haucrenes jamaicensis Jacq., DC. I. ce p- #16.

Pubescenlia et tomentum in bac. planta componunlur e pilis stellatis slipitatis. Staminum urceolus, postea fruchus slipes, lectus est pilis sericeis magis albidis sim- plteibus, dum reliquae plantae tomenlun ferrugineo colore sit leviter tinetum. Fruciuum stipites elongati de simili Capparidearum structure nos commonent.

Bonzax heptaphyllum West 1. c. p. 296.

" 273

BUTTNERIACEAR. (DE. prodr. 1. p. 481.)

GUAZUMA. (Char. gen. vid. ap. DC. I. ec.)

30. Guzum ulmifolia Lam., DC. I e.

Specimina possidemus duo fructifera, quae huie spe- ciei adnectimus. In herbario Willdenowiano inter varia Specimina fructum immalurum reperimus, fulse adpositum, allus stirpis, vix hujus familiae. Folia oblique cordata sub grossifieatione magis rigida fiunt, subtus tamen Iutescenti, brevi (deraso quasi) tomento stellato sunt tecta, quod in su- perficie magis adlınc obliteratum scabritiem modo reliquit, eujus natura sub lente bene augente solummodo fit clara. Fructus ovalis, subglobosus, tuberculatus, tuberculis puncio pubescenti apicali notatis, suleis 5 inter tubereula irregu- lariter hians, quibus -si perlicereniur dehiscentia septicida polius esset ut in Guazuma a Kunilio deseripta. Matu- 708 in nostris non vidimus fructus, sed maturescentes, in quibus semina simpliei serie longitudinali in angulo cen- twali eujuslibet loculi affixa erant, ita ut pendula essent in situ, et funiculus umbilicalis ab apice oblique per dor- sum seminis descendens prope basin testam penetraret, ta- men (in statu immaturo saltem) vix fili liberi adinstar solvi Potest, sed majore ex parte testae adhaeret et sole colore est distinguendus. G. ulmifoliam Aug. St. Ei. (pl. us. des Bras. n. XLVIE) vix ad nosiram ducere andemus, quae melius convenire videtur cum G. ulmifolia Indiae occi- dentalis nec non orientalis, cujus specimina in herbariis no- Stris asservantur florifera, An variae species ex St. Hilaire?

MELOCHIA. (Char. gen. v. ap. dug. St. Hil. Fl. Bras. p. 156.) 31. MeLocam zomentosa L., DC. I. c. p. 490., HB.

Milld n. 12337.

274

Vidimus ex insulis Martinica et St. Thomae nec non e terra firma ad. Cumanam lecta specimina. 'Tomentum stellatuin. Folia magnitudine variabilia, minora quasi erispata apparent, lineata fiunt, venis primarlis nervoque impressis subtus elevatis. Var. ß. frutescens apud Can- dolliam certe non species.

3%. Merocmu nodiflora Swartz, Mb. HWilld. n. 12346,, Sieb. Hb. Martin. exs. n. 395.

Riedlea nodiflora DC. I. c. p. 491.

Ex pluribus Indiae oceidentalis insulis, Cuba, Porto- rico, Martiniea et St. Thomae vidimus semper eandem, nec variantem.

Merocum pyramidata West 1. c, p.' 296.

WALTHERIA. (Char. gen. v. ap. Aug. St. Hil. Fl. Bras. p. 149.)

33. Warnuenma indiea ., DO. lc. p. 493, Hb. Willd. n. 12303. .

Waltheria americana L., DE. 1 c. p. 492, Ab. Willd. n. 12302., Aug. St. Hil. 1. c. p- 151.

Waltheria angustifolia H. B. K., Mb. Willd. n. 12305.

Waltheria pedunculata Hd. WPilld. n. 12301. (speci- men Humboldtianum ad. Bordones lectum).

Waltheria obtusa 76. WPilld. n. 12304. (specimen Humboldtianum ad Cumanam lectum ).

Hane ubique inter tropieos divulgatam plantam vidi- mus ex India orientali (Tranquebaria) e Segenalia (Sieber), ex insulis Cuba, St. Domingo et St. Thomas, nec non EX America australi, variat fere ybique floribus faseieulatis axillaribus sessilibus, magis mimusve pedunculalis, variat porro foliorum magnitudine s. extensione. Omnino cum R. Brownio . (Vern. Schriften 1. p. 332.) consentimus, qui oranes formas sub uno eodemgue W. indiese nomine eonjungit, nam fasciculi sessiles non solum in Africa sed

275

etiam in Antillis insulis occurrunt; W. angustifoha vix varietatis sub dignitate distingui meretur,

TILIACEAE. (DC. prodr. 1. p. 503.)

CORCHORUS. (Char. gen. v. ap. DE. I. ec. p. 504.)

34. Concnorus siliguosus L., Swartz obs. bot. p. 219, DC. 1. ec, Hb. Willd. n. 10283. (specimen Fahlia- num et Humboldtianum.).

Corchorus foliosus Spr. Syst. 2. p. 583. ide speci. Minis autographi.

Vidimus hanc plantam hortensem ex. insulis Cuba et Ti. Thomae alibique lectam, nec levissimum dubium ser- vamus de identitate omnium speciminum, quae habitu nonnihil inter se discedunt, quum in alüis folia. sint ma- jora, in aliis minora parvula, ramis ex omnium axillis sese evolventibus, cujusmodi sunt nostra et Humboldtiana et Poeppigiana Havannensia, Cubensia, Capsulae glabrae, sutura ulringue scabrida, hine varium in modum si digitis tangis, pro lubitu glabras scabrasque habebis.

35. Corckorus hirsutus L., DC. L. ce. p. 505., Mb. PPilld, n. 10282. (specimen Swartzianım).

Omni modo conveniunt specimina insulae Stae Cru- eis, Sti Thomae et: Jamaicae. Tomentum siellatum, breve, densum.

TRIUMFETTA. (Char. gen. v. ap. DE. 1. c. p. 506.)

36.. Tarumrerza semitriloba 1«, DC. 1. c. p. 507. Vidimus hanc saepe. cum alüis ejusdem generis com- mutata, sed facile recognoscendam stirpem ex insulis

276 i oT

St. Thomae, St Crucis, Cubae, Portorici. Tomentum stellatum molle .Pedunculi terni, fleribus ternatis pe-

dunculatis, pedicellis basi bractea suflultis; pedunculorum bracteae nune foliiformes nunc bracteiformes. Carcerulus 3. et abortu bilocularis, loculis monospermis.

Tamumrera rhombifolia West I. c. p. 287.

Continuabitur per sequentes fasciculos.

277.

Zur Entwickelungs-Geschichte von Pucci- nia Rosae und Ruhi.

Auszug eines Schreibens des Herrn Apotheker Schwabe in Dessau. '

(Hierzu Tafel U. Fig. 1 3 incl.)

In dem ersten diesjährigen Quaxtal-Hefte der Linnaea (Januar 1828), las ich mit besonderem Vergnügen Eysen- hardis Aufsatz über Puceinia und Phragmidium, in wel- chem jedoch noch einige Zweifel in Rücksicht des Wachs- thums dieser Parasiten ausgesprochen sind; da mir nım mehrere Beobachtungen, besonders über P. Rosae und P. Rubi gelungen zu sein scheinen, so nehme ich mir die Freiheit, Ihmen die Resultate derselben hier mit- zutheilen.

Nach abwechselnden warmen Regen und Sonnen- schein entsteht auf Blättern der Rosen die Uredo Rosae, welche sehr bald in Uredo miniata übergeht, indem die gelbe Farbe einen röthlichen Ton annimmt, die Körner aber, mit dem Microscop beirachtet, die Gestalt von Fi- gur 1 erlangen, an der deutlich ein Spitzchen bemerkbar ist, welches in der Folge zum Stielchen (pedieelkus) aus- wächst, dessen unteres knolliges Ende als Wurzel be- Irachtet werden kann, weil es entweder mit dem Blatte anfänglich vereinigt ist, oder doch wenigstens auf ihm fest sitzt. In diesen Kömern, an denen nun schon eine doppelte Haut sichtbar ist, bemerkte ich, jedoch nur mit 3464. und 12100 maliger Vergrösserung meines Frauen- hoferschen achromatischen Mieroscops, kleine rothgelbe Kügelchen ohne alle Ordnung zusammengehäuft. Das

Kom verlängert sich nun zu einer Puccinia und zeigt,

"278

wenn diese auch noch nicht ihr vollendetes Wachsthum erreicht hat, in dem Sporangium feine häutige Zellen, in denen nun die Kügelchen in so vielen horizontalen Reihen erscheinen, als Fächer vorhanden sind (Fig. 2.).

Die Art der Erzeugung dieser grossen Menge von Kügelchen, habe ich noch nie beobachten, wohl aber mich überzeugen können, dass sie anfangs nicht in so grosser Anzahl vorhanden waren. Auch die Fächer ver mehren sich mit dem Alter der Puccinia, so dass ich im vorigen, zur Bildung derselben so günstigen Sommer, häufig 14 14 Reihen deutlich zählen konnte. Bis jetzt ist das Sporangium immer noch durchsichtig. und die Farbe der Kügelchen rothgelb, bald aber geht sie in braun und schwarzbraun über, wo dann das Sporangium in die- ser letzten Stufe seiner Ausbildung fast undurchsichtig ist, obgleich die Fächer noch sichtbar bleiben.

Öfter sahe ich, dass der Knollen des Stielchens eben- falls roibgelbe Kügelchen enthielt, welche die grösste Achnlichkeit mit denen des Sporangium haben. Fig. 3. stellt ein solches Exemplar in der höchsten Reife dar. Der Gedanke, dass der Kolben Neigung hat, in ein zweites Sporangium auszuwachsen, dringt sich unwillkührlich äuf, wenn man mehrere dergleichen Exemplare belrachtet hat.

Puceinia Rosae und Rubi kann ich Specie nicht {rennen und muss Uredo Rosae und Ur. Ruborum als die unterste Stufe ihrer Entwickelung ansehen; ebensowenig scheint mir der generelle Unterschied zwischen Puceinia und Phragmidium beständig und erheblich, da ich wahr- genommen zu haben glaube, dass das gewöhnliche schlanke Stielchen einiger Puceinien sich öfter mehr oder weniger unten erweitert zeigt,

. Alle diese Beobachtungen sind au frischen Indisi- duen angestellt.

Beob-

_— 279.

Beobachtungen au Fucus vesieulosus L.

Aus den hinterlassenen Papieren

von C. W, Eysenhardt,

weiland der Botanik Professor zu Königsberg i. Pr.

4. Vorkommen und Beschreibung des Aeussern.

October-Beobachlung*). Ich sammelte diesen Tang in grosser Menge an den Granitblöcken im Meere, unfern dem Ufer; das \Vasser war beträchtlich kalt, die Witterung eine Zeitlang sehr veränderlich gewesen. Die Exemplare waren sämmtlich von sehr fester Consislenz, dunkel- olivergrün und braun, und, wie es mir schien, schmaler und gestreckter, als in früherer Jahreszeit. Fruc- tißcation war sehr selten und einzeln. Auch waren die meisten Exemplare ohne Blasen, und wo sich dergleichen fanden, waren sic nur an den älteren Theilen des Laubes befindlich. Uebrigens waren die Exemplare von chen der Länge, als ich sie im Anfange Augusts an derselben’ Stelle gefunden hatte, nämlich $ 1# par. Fuss lang. Unge- achtet die grosse Festigkeit und dunkele Farbe in den älteren heilen des Laubes dagegen zu sprechen schien, so schienen mir die Exemplare, welche des Sepiembers ‚Ende und des Octobers Anfang brachten, eine von den Exemplaren des ‘Julius Endes und August Anfangs ver-

Demmnnmnnne

*) Die Beobachtungen sind. augestellt zu Kraxtepellen, zuerst vom $0. Soptemher bis zum 4 October 1821, dan vom 28, Mai bis zum 2. Ani 1822, wir bezeichnen die ersten mit Octoher «Beobachtungen, de anderen durch Mai-Beobachtungen (Hennusgeber.)

dr Bd. 35 Hefe. 2%

280

schiedene Generation. Insbesondere schien der Mangel der Blasen dafür zu sprechen, welche doch, wenn sie ein- mal vorhanden sind, nicht verschwinden können. An ei- ‘ner andern Stelle des Strandes sammelte ich frisch aus- geworfene Exemplare. Viele verhielten sich wie oben angegeben. Doch fand sich eine grössere Anzahl mit Blasen. Diese waren meist um vieles breiter als die übrigen und gelblich. Fructification war ebenfalls selten und einzeln.

Die Wurzel bildet eine Schwiele oder Schildchen, mit dem der Tang an den Steinen festhaflet. Von ihr erhebt sich das Laub bandförmig und in derselben Ebene diehotom, seltner trichotom geiheill. Nach der Wurzel zu ist es schmaler, dicker, stengelartig; nach oben zu breiter, platter, bandförmig. Doch nimmt die Breite und Plattheit des Laubes nicht fortwährend nach oben zu, sondern seine grösste Breite hat es ungefähr in der Hälfte seiner Länge, von da an wird es nach oben, bei weiter gehender Theilung, - wieder schmaler, ohne jedoch sein bandförmiges Ansehen zu verlieren. Die Seitenränder sind , völlig ganz; die Spitzen neigen sich anfangs zur Zurun- dung, sind aber zuleizt gerade abgestumpft und am Ner- ven etwas ausgerandet, welche Ausrandung auf eine neue Theilung des Nerven hindeutet. ‚Die Mitte des Laubes durchläuft ein, auf beiden Seiten hervorragender, Nerv, welcher ohne Aeste abzugeben, blos der gabelförmigen Theilung des Laubes folgt, Nach unten zu wird er dicker und das untere Ende des Tanges wird blos von dem Nerven gebildet. Von den über das Laub vertbeilten fei- nen Oefinungen, und den aus ihnen hervorragenden Con- fervenfäden, wird unten die Rede sein. Stellenweise ist das Laub zu länglichen Blasen ausgedehnt. An dieser Ausdehnung nimmt der Nerv nie Theil, sondern sie be

trifft bloss die Seitentheile des Lauhes Meist finden sich

un 281

-

die Blasen paarweise, auf jeder Seite des Nerven eine, doch kommt auch häufig eine unpaare über der Theilung des Nerven vor. Wo eine Blasenauftreibung statt findet, nimmt die ganze Seite des Laubes daran Theil, so dass jede Blase die ganze Breite vom Nerven an bis zum Seitenrande des Laubes ausfüllt. Bisher habe ich wo Blasen vorhanden waren, zwischen jeder Theilung des Laubes nur ein Paar derselben gefunden, und häufig theilt sich das Laub, ohne dass man zwischen dieser und der vorhergehenden oder folgenden Theilung Blasen bemerkt,

Die Farbe des Tanges ist olivengrün in veschiedenen Nüancen, nach unten wird sie dunkler und brauner; der der Wurzel zunächst liegende Theil ist dunkelbraun. Der Nerv ist im auffallenden Lichte blasser als die Seitentheile des Laubes und gelblicher. Die Blasen theilen die Farbe der Nerven.

Nicht selten sind junge hervorgesprosste Triebe, am häufigsten am Wurzelschildchen, aber auch am Laube selbst. Sie scheinen vornehmlich nach Verletzungen zu enistehen, daher aus abgerissenen Enden des Laubes, aus der Kante des Nerven, wenn die eine Hälfte des Laubes verloren gegangen, u. s w. Doch kommen sie, wenig- stens am Schildchen, auch ohne vorangegangene Ver- letzung vor. Immer scheinen sie Gruppen zu bilden, was vielleicht von der so weit um sich greifenden Ver- leizung abhängig is. Sie haben ganz das Ansehen des übrigen Laubes, beginnen fast stengelartig, breiten sich 'äber bald zur Bandform aus und werden nach oben häufig wieder schmaler, sie haben auch einen Mittelnerven und Oefinungen mit austretenden Confervenfäden. Meist blei- ben sie einfach, bisweilen sind sie gestielt und überlveffen in diesem herhsilichen Zustande gewöhnlich die Länge eines Zolles nicht.

Mai-Beobachtung. Die gesammelten Exemplare 36 *

282

waren bis wenig über 14 par. Fuss lang, und obgleich an derselben Stelle wie früher gesammelt, doch von diesen in ibrem Ansehen in mehreren Punkten verschieden. Die unteren Theile des Laubes nämlich waren sehr dun- kelbraun, ganz unten platt stengelförig, weiter herauf bandförmig, aber von dem Meereswasser an den Seiten- rändern stellenweise sehr zexstört. Nach oben zu waren die Exemplare sehr frisch olivengrün, oder grünlich-gelb- braun; an den fructifieirenden Theilen des Laubes schon unmittelbar unter den Fruchtkörpern alle gelbbraun und fast ohne Spur von Grün, nur die Fructificationstheile selbst sind bräunlich-olivengrün. Nicht fruclifieirende Endspitzen des Laubes dagegen sind von einem reinen, lichten, gelblichen Olivengrün. Fast jedes Laubende war zu einem Fruchtkörper angeschwollen; nur wenige Enden waren nicht fructifieirend; Blasen waren fast nirgends vorhanden, nur an sehr wenigen Exemplaren fand ich ei- nige Reste zusammengeschrumpfter Blasen an den älteren Laubtheilen. Die Fruchtkörper waren iheils sehr platt, theils aufgetrieben, im exsien Walle bräunlich olivengrün, in letztern Falle grünlich gelb. Aufgetriebene Fruchtkör- per, die einige Zeit aus dem Wasser hervorragien, nah- men eine rothe Farbe an. Von den Exemplaren des vo" rigen Herbstes unterschieden sich diese des Frühjahıs besonders:

1) Durch die fast an jedem Ende des Laubes vorhan-, dene Fruclification.

2%) Vielleicht durch einen grösseren Mangel an Blasen.

3) Durch eine im Ganzen genommen braunere Farbe der jüngere Theile des Laubes, welche wohl daher rührte, dass jetzt fast alle Laubenden fruclifieirten, und solchen Enden eine gelbbraunere Farbe eigen thürlich zu sein scheint.

Die grosse Festigkeit, die schr dunkele Farbe und

283

besonders das stellenweise sehr Zerstörte der ältern Theile des Frühlingslaubes, scheinen dafür zu sprechen, dass wenigstens diese Theile nicht diesjährige Generation sind. Die jüngeren Theile des Laubes sind aber, wo keine Prolification ist, so continuirliche Fortsetzungen der älle- ven Theile, dass an ein Zerslörtwerden der jüngeren Theile des vorjährigen herbstlichen Tanges und neues Aufsprossen desselben im Beginn des Frühlings, nicht füglich gedacht werden kann. Ich vermuthe daher, dass die jüngeren und älteren Theile des Frühlingslaubes die- selben des vorjährigen Herbstlaubes sind, nur in den Fruc- UÜficationszustand übergegangen. Dies mit den frühern Beobachtungen zusammengehalten, scheint für einen ein- jährigen Periodismus des Tanges zu sprechen, so nämlich, dass der grösste "Theil des Tanges im Sommer und gegen den Herbst entsteht, im Hexbst grösstentheils ausgewach- sen, aber noch jugendlicher Bildung ist, im nächsten Frühling Frucht bringt und gegen den Sommer seine Samen ausschüttet und Blasen erhält. An der hiesigen Küste scheint sein Dasein alsdann geendigt zu sein.

Die an diesem Tange häufigen Prolificationen aus verletzten Stellen des Laubes, fand ich nur an älteren Stellen desselben. Einige der prolifieirten ‘Theile hatten schon eine Länge von $ Fuss und darüber gewonnen und schienen alsdann, ihren untern Enden nach, vorjährig zu sein. Andere waren ersi # 1! Zoll lang, noch ganz jugendlichen Ansehns und meist ungelheilt, offenbar dies- jähriger Spross, aber auch diese, selbst nur 3 Zoll lange, besassen Fruclificalion.

Unfern des Ufers, wo das Meer Nach war, reichte der Tang bis an die Oberfläche des Wassers, und die hier weit in die Augen fallenden gelben Fructificationstheile, gaben ihm ein eigenthümliches krauses Ansehen. Eben 80 habe ich ihn an anderen Stellen der Küste (von Rau-

284

schen bis Brüster-Ori) zu derselben Zeit gefunden. Wei- ter ins Meer binein waren die Exemplare nicht länger, als die näher am Ufer befindlichen, und reichten daher nicht bis an die Oberfläche des Wassers. Es verdient untersucht zu werden, ob die Fructificationstheile der näher dem Ufer wachsenden Exemplare vielleicht zeitiger, als die der in grösserer Tiefe wachsenden, aufgetrieben und gelb werden, wie es mir anfangs, doch viellescht zu voreilig, schien. In diesem Falle würde die Zeitigung der Fruc- tification durch die Nähe der Atmosphäre beschleunigt werden. Nach der Aussage des mich begleitenden Fischers wächst dieser Tang immer in der Nähe der Küsten, was er daraus schliesst, dass er den Fischen nie in die Netze kommt, wie es mit dem. Fucus fastigiatus wohl der Fall ist. Er wächst übrigens an den grossen und kleinen. Granitblöcken, die gruppenweise von Stelle zu Stelle den Strand entlang gefunden werden. Dergleichen Gruppen von Granitblöcken finden sich auch auf dem hohen Ufer landeinwärts, und die im Meere liegenden ‘haben ohne Zweifel ihre jelzige Lage dadurch erhalten, dass das Meer, wie es erwiesen ist, vom hohen Ufer nach und nach Theile hinweggenommen hat. In der Regel springt das Ufer da, wo dergleichen Blöcke im Meere liegen, mehr . hervor, und man kann mit ziemlicher Gewissheit, wo man ein hervorspringendes Ufer sieht, darauf rechnen, bei dem- selben eine Gruppe von Granitblöcken im Meere zu finden. Eben diese bewirken auch wohl, dass das Meer an sol- chen Stellen von dem hohen Ufer nicht so viel und rasch abtragen kann, als anderswo, Nicht an allen Steingruppen findet sich F. vesiculosus, wo er aber sich zeigt, kommt er, so viel ich weiss, immer gesellig vor, und wie der Tang auf diese Weise im Grossen gesellig wächst, SO verhält er sich auch im Kleinen, indem fast immer meh- rere Exemplare von einem Punkte aus, oder nahe bei

285

einander aufsprossen, so dass ihre WVurzelschildchen in einander geflossen sind, was sich aus den dicht bei ein. ander und mit einander ausfallenden Fruchtkeimen leicht erklären lässt. Hiervon müssen die jungen Sprossen un- ierschieden werden, welche aus den Wurzelschildchen aller Exemplare oft in Menge hervortreien und zu dem buschigen Ansehn jeder kleinen Gruppe vorzüglich mit beitragen.

B. Innerer Bam

a) Jüngere Theile des Laubes.

October - Beobachtung. In Querdurchschnitten aus olivengrünen Endtheilen des Laubes, zeigt sich unter dem Mieroscop das ganze Innere, Nerven sowohl als Seitentheile (alae), mit kürzern oder längern Enden feiner, gegliederter, lose und unregelmässig unter einander lie- gender, stellenweise mit lichtgrauem feinkörnigem Schleim erfüllter Confervenfäden angefüllt. Der Nerv wird, ausser der grössern Breite des Querschnitts, an dieser Stelle durch einen blassgrauen Schleim bezeichnet, der, ohne der Menge der Confervenfäden Eintrag zu ihun, über die Mitte des Querschnittes verbreilet ist: Sonst sind "Nerv und Seitentheile des Laubes von gleicher Siructur und ungefärbt. ‘Den Umfang des Querschnites bildet ein ge- fürbter Schleim, welcher nach innen verwaschen anfängt, dunkler werdend sich bis an den äussersten Umfang er- streckt und die Ursach von der Farbe des Tanges ist.

Längenschnitte aus dem Innern zeigten sowohl im Nerven als Seitentheilen, die schon im Querschnitte er- kannten Confervenfäden deutlich. Sie liefen nach der Länge des Tanges lose und hin und her gebogen, neben und zwischen einander durch, lagen dahei aber im Ganzen genommen, an einander. An sich schienen sie mir ein-

286

fach; ‚ein ästiges Ansehen gewannen sie hin und wieder vielleicht nur durch die Verbindungsäste (deren ich gleich gedenken werde), wenn dieselben lang waren. Ihr Durch- messer war sehr gering, doch beträchtlicher als; der Durchmesser der aus den Oeffnungen des 'Tanges hervor- sprossenden Fäden. Sie waren mit ächten Gliedern ver sehen, die mehrmals länger als breit, aber unter einander von ungleicher Länge waren. An den Gelenken waren sie weder merklich eingeschnürt noch aufgetrieben (fila subaegualia). Die Länge der Fäden lässt sich nicht be- slimmen, da es nicht möglich ist, die Schnitte lang genug zu machen; doch ist es nicht wohl wahrscheinlich, dass dieselben Fäden von der Wurzel bis zur Spitze des Lau- bes reichen. Ueberall anastomositten die Fäden durch längere oder kürzere Verbindungsäste vielfach mit einan- der, nach Arı der Conjugaten, dech waren sie dabei über- all gleich weit, nicht an den Gelenken eingeschnürt, wie es bei diesen zur Zeit der Conjugation der Fall ist. Die Verbindungsäste waren meist kurz und ungegliedert, nur hin und wieder schienen längere gegliederte vorhanden zu sein Dem grössten Theile ihres inneren Raumes nach, waren die Fäden wassexhell, die Mitte jeden Glie- des war mit wenigem blassgrauem, regelmässig verbrei- tetem Schleim angefüllt, der ein punktirtes Ansehen hatie- Sehr häufig hatten sich in demselben ein oder ein Paar kleine unregelmässige hello Sporen gebildet. Zusammen- bang zwischen dem Dasein oder Fehlen dieser Sparen und der Copulation der Fäden habe ich nicht finden können.

Vergleichen wir diese inneren Confervenfäden des F. vesieulosus mit freien und als selbstständige Gebilde ent- wickelten Conjugaten, so fallen uns der geringe Durch- messer, ihre Farbenlasigkeit, so wie die Formlosigkeit des blassgrauen Sparenschleims, als unterscheidende Merk- male vorläufig auf; lauter Zeichen einer gehemmten Ent

nn

287

wiekelung, die hier wohl von dem begrenzten Raume, in dem sie vor sich geht, abhängt. Ein ähnliches Ansehen in Bezug auf geringen Durchmesser und Farbenlosigkeit, zeigen die meisten Schimmel, bei denen die gehemmte Entwickelung von dem Medium ausgeht, in dem sie le- ben, von der Luft,

Mai-Beobachiung. Eine besondere Epidermis scheint nicht vorhanden zu sein, wenigstens misslangen Versuche, eine solche abzulösen. Indem ich die Ober. fläche des Laubes durch zarte Schnitte künstlich abtrennte, suchte ich ibre Structur zu erforschen und fand sie vom Innern des Laubes sehr verschieden gebildet. Solche zarte Schnitte nämlich, sowohl von der Mitte des Laubes (den Nerven) als von den Seiten, unter dem Mieroscop beirachtet, zeigten an den Randstellen (wo der Schnitt am dünnsten war) ein Netz sehr kleiner regelmässiger 4, 5 und 6-eckiger Maschen, mit höchst lichtgrauem Schleim gleichmässig erfüllt, oder in manchen Schnitten (vielleicht mit diekerm Rande) mit einem dunklern Kem in der Mitte. Etwas mehr nach der Mitte des Schnitts, wo der- selbe dicker ward, zeiglen sich locker bei einander liegende unregelmässige, eckige Zellen, erfüllt mit grünlichem Schleim und einem dunklen mitllern Kern; die Zwischen- räume der Zellen licht. Ich hätte gewünscht, dass mir das specielle Verhalten dieser Zellen deutlicher geworden wäre, So viel scheint indess gewiss zu sein, dass das Laub dieses Tanges in seinem Umfange aus kleinen e&k- kigen Zellen besteht, die in ihrer Peripherie lichter sind

‚und in ihrer Milte einen dunklern Kern haben; von ihnen

sind, wie es scheint, mehrere Schichten auf jeder Fläche des Laubes. Wie- es sich mit den Zwischenräumen zwi-

‚schen den einzelnen Zellen verhalte, geht nicht deutlich

hervor, nach den Rändern der Schnitte zu urtheilen, lie- gen die Zellen dicht an einander, mit scheinbar einfacher

288

"Wand zwischen je zwei Zellen; mehr nach der Mitte des Schnitts scheinen deutliche Zwischenräume zwischen ih- nen vorhanden zu sein. Der färbende Schleim des Tan- ges erscheint im ganzen Umfange desselben gleichförmig ausgegossen, ohne Rücksicht auf die Zellen und deren Zwischenräume. In wie weit der dunklere Kern jeder Zelle zur Bildung dieses Schleims beiträgl, oder umge- kehrt, sich aus ihnen bildet, lasse ich dahin gestellt sein.

In Längenschnitten aus jüngern, nicht fruchttragenden Theilen des Laubes, parallel den Flächen desselben, wa- ren die Anastomosen der Fäden sehr häufig. Alle kürze- ren Verbindungsäsie waren mit einem Geniculum verum versehen; auch ein längerer Verbindungsast, dessen Länge den Durchmesser des Fadens sehr viel Male übertraf, hatte ein Geniculum; aber es gab auch wieder kürzere Aeste, in denen ich kein Geniculum erkannte, welches bei den freien Conjugaten unmöglich sein würde.

Was den Inhalt der Fäden betrifft, so finden sich an manchen Stellen statt des punktirten lichigrauen, unregel- mässig verbreiteten Schleims der Glieder, kleine Klumpen; in jedem Gliede eins, von unregelmässiger Gestalt, ohne scharfen Umriss, aber doch von dem leeren Theile des Gliedes ziemlich scharf gesondert, in vielen Fällen, und vielleicht immer, gebildet aus sehr kleinen, runden, durch scharfen Linearumriss begrenzten, dicht an einander ge drängten Körnern. An andern Stellen hatten sich in dem lichtgrauen Schleim des Gliedes ein einzelnes oder wenige, mehr oder weniger runde, lichte Körner gebildet. Dieser und jener Zustand fand sich an verschiedenen Stellen ei- nes und desselben Schnitles. Auf die Verbindung der Fäden schien diese Verschiedenheit keinen Einfluss zu haben, ich fand verbundene Glieder, deren Inhalt ge ballt war, andere verbundene, welche unregelmässig ver

289

breiteten Jichtgrauen punktirten Schleim, mit einem oder dem andern hellen Korn darin enthielten.

Aus den Resultaten der Untersuchungen solcher pa- rallel den Flächen des Laubes geführten Längenschnitte verdient hervorgehoben zu werden:

1) Dass man die Verbindungsäste zwischen den Fäden . vorzugsweise nur hier, dagegen wenig oder gar. nicht in Längenschnitten, senkrecht. durch die Flächen des Laubes, bemerkt. Sie bilden sich also vorzugsweise parallel den Flächen des Laubes.

2) Die Unterschiede zwischen der Conjugation dieser Fäden und der der freien Conjugaten. Es sind vor- nämlich folgende:

a) Die Fäden sind hier gleichlaufend, bei den Con- jugaten an den Gelenken eingeschnürt (monili- formia).

5) Die Verbindungsäste sind zum Theil viel länger als bei den Conjugaten.

c) Es kommen vielleicht Verbindungsäste ohne Ge- niculum vor.

d) Bei den Conjugaten tritt zur Zeit der Conjuga- tion der Inhalt sich verbindender Glieder, in ei- nen einzigen regelmässigen Ballen zusammen, was hier nicht der Fall ist.

Vielleicht stehen diese Erscheinungen damit in Ver- bindung, dass die Conjugalion hier vom Anbeginn an ge- geben, bei den Conjugaten aber erst später eintretende Bildung ist.

b) Aeliere bandförmige Theile des Laubes. October-Beobachtung. Braune, aber noch band- förmige Theile des Laubes, erschienen dem blossen Auge im Innern meist ins Olivengrüne gefärbt, Querschnitte davon unter das ‚Mieroscop gebracht, zeigten im Ganzen

290

dieselbe Struciur wie jüngere Theile, nur waren sie in allen Stücken dunkler. Die Durchschnitte der Confer- venfäden selbst waren grösstentheis dunkel, vollkommen rund, und mit doppeltem Linearumriss, was auf eine dop- pelte, den Faden bildende Membran hindeuten würde. Die Seitentheile des Laubes waren mit einem gleichförmi- gen, lichten, röthlichbraunen Schleim durchzogen, welcher, wie es sich in einem Querschnitt wenigstens sehr deut- lich zeigle, das Innere der Confervenfäden nicht erfüllte. Das Innere des Nerven war von bräunlichem Schleime frei und schien mir weniger als in den jungen 'Theilen des Laubes, durch eine dunkle Mitte ausgezeichnet zu sein. Der färbende Schleim des Umfangs war, dem äussern Ansehn des Laubes enisprechend, braun. Ihm zunächst nach innen erkannte ich, besonders in einem Querschnitte, einen Schleim, der sich bei hellem Lichte von jenem durch eine olivengrüne Färbung unterschied, und ebenfalls einen nach innen verwaschenen Saum bildete, in andern Schnitten war derselbe als eigene Schleimschickt weniger deutlich, Ich hege die noch zu bestätigende Vermuthung, dass, indem der olivengrüne Schleim im Umfange der jüngern 'Iheile des Laubes, in ältern Theilen braun wird, gleichzeitig der Schleim, welcher in jenen die Mitte der Nerven bezeichnet, nach dem Umfange getrieben werde, und sich nach innen an den braunen Schleim anlegend, die Natur des olivengrünen annehme.

Auch die Längenschnitte des älteren bandförmigen Laubes hatten manches Ausgezeichnete vor denen der jüngeren Theile. Der Sporenschleim in den Conferven- fäden nämlich war zwar zum 'Theil ebenfalls unordentlich verbreitet, aber dabei beträchtlich dunkler als in jüngeren Theilen; von grüsserer Ausdehnung, wie es mir schien, und zeigie eiwas Kürniges, eine Neigung zur Sporenbil- dung. Das gleiche Fortlaufen der Fäden war dahei wen’

291.

oder gar nicht gestört. Häufig aber bildete der Sporen- schleim zusammengeballte dunkele Klumpen, rundlich, aber weniger regelmässig, als in den selbständigen Con- jugaten zur Zeit der Copulation. Sie bestanden, bei hel- lem Lichte betrachtet, deutlich aus dicht an einander ge- drängten kleinen runden Sporen und waren beträchtlich dicker, als die gleichlaufenden Fäden, daher die Glieder, welche dergleichen Ballen enthielten, ansehnlich ausge- dehnt waren, und die Fäden ein unregelmässig rosenkranz- förmiges Ansehen gewannen. Oft schienen auch derglei- chen Glieder von einander gelöst zu sein.

co) Wurz elschildchen,

October-Beobachtung. Dem blossen Auge er- schien ein durehschnitienes Wurzelschildchen, so viel die ungünstige Witterung zu erkennen erlaubte, innen grün- lich. Längen- und Querschnitt aus demselben, zeigten ein Gemisch von Confervenfäden und Schleim, beides nicht allzudunkel; ringsum der dunmkelbraune färbende Schleim des Umfangs. Im Centrum der Querschnitie wieder ein dunkelbrauner zerrissener Schleimring. Ge- nauere Beobachtungen verhinderte das finstere Weiter.

C. Aeussere Confervenfäden. a) Der jüngeren Theile des Lanbes.

October Beobachtungen. Ueber beide Flächen des Laubes sind eine Menge feiner Oeflnungen rechts und links neben. den Nerven in grosser Menge verteilt, auf dem Nerven selbst finden sich keine. Sie durehdrin- gen das Laub nicht, sondern liegen bloss in der Ober- fläche und ohne scheinbare Ordnung, näher oder entfern- ter von einander. Dem blossen Auge erscheinen sie wie feine Nadelstiche; gegen die äussersten Ende des Tauber

292

zu sind sie noch sehr viel feiner. Dem bewaffneten Auge stellen sie sich aber als kreisförmige Lücken in der Ober- fläche des Tanges dar, micrometrisch gemessen, haben si ungefähr „45 Pariser Zoll im Durchmesser. Macht man Querschnitte und Längenschnitte senkrecht auf die Flächen des Laubes, welche durch die Oeffaungen hindurchgehen, so findet man an. jeder derselben nach innen eine kuge- ige Exhabenheit, welche von dem färbenden Schleim des Umfangs gebildet wird, ziemlich scharf begrenzi, doch olıne Linearumriss.

Mai- Beobachtung. In der Regel gehen die Schnitte, die man führt, nicht durch diese kugeligen Kör- per hindurch, sondern an ihnen vorbei, daher lehren die meisten Schnitte nichts über die Art des Zusammenhanges mit den äusserlichen Oeflnungen. An einer Stelle, wo, der Schnitt den kugeligen Körper selbst getroffen hatte, trat die äusserliche Oeffnung als ein kurzer hohler Cylin- der in ihn hinein, durchdrang ihn aber nicht, sondern der färbende Schleim wölbte sich über die eintreiende Höhle weg. Hiernach würde jede Oeffnung nur eine tief ein- dringende Vertiefung, in jegliche von dem färbenden Schleim des Tanges gebildele kugeliche Erhabenheit sein. Wahrscheinlich war aber jener Schnitt nicht durch die Mitte der Kugel gegangen, und man möchte bei glücklichen, die Kugel in zwei gleiche Hälften theilenden Schnilien, vielleicht finden, dass, von der Oefinung aus, ein von dem färbenden Sehleime freier Cylinder, die ganze Kugel durehdringt.

October-Beoachtung. Betrachtei man die Oefl- nungen von der Fläche des Laubes, indem man dünne Scheibehen von der Oberfläche des Tanges abschneidet, so erscheint der sie begränzende Theil der Fläche viel dunkler als der übrige, aber von keiner abweichenden Strueiur. Dies grössere Dunkel rührt wohl davon her,

293

dass man den darunter liegenden, noch anhängenden Theil der Kugel durchschimmern sieht. In. der Abbildung, welche Sprengel in seiner Anleitung giebt, ist der Saum von viel zu abweichender Siruclur gegen die Umgebung dargestellt, auch nicht verwaschen genug im äussern Umfange. \ Mai-Beobachtung. Der innere Bau jener kuge- ligen Körper ist mir undeutlich geblieben. Der sie bil dende Schleim zeigt sich ungleich, aber ohne erkennbare bestimmte Structur; hin und wieder glaube ich solche kleine eckige Zellen mit dunklerm Kern. 'darin gesehen zu haben, wie ich sie oben bei dem Umfange des Tan- ges gehörig beschrieb. Die Confervenfäden im Innern der Frons, welche in ihrem Laufe nicht auf eine kuglige Erhabenheit reffen, wurden, indem sie bei derselben vor- beiliefen, in ihrer Richtung und Structur nicht verändert. Wie sich aber die Fäden verhalten, welche in die kug- ligen Körper dringen, ist mir verborgen geblieben. October-Beobachtung. Aus jeder der Oeffnun- gen tritt ein Büschel Confervenfäden hervor. Dass diese aus dem Tange hervorkommen, ist gewiss, denn man er- kennt die Fäden deuilich in dem hohlen Cylinder, wel- cher von der Oeffaung aus in die kuglige Erhabenkeit sich hineinzieht. Sie stellen sich dem blossen Auge als kleine, höchst zarte, weisse, seidenartige Büschel divergi- tender Fäden dar, ein sehr lieblicher Anblick, den man leicht geniessen kann, wenn man den Tang so ins Was- ser hält, das die eine Kante des Laubes nach oben, die andere nach unien, die eine Fläche mithin nach rechts, die andere nach links gekehrt ist. Das Mikroscop zeigt jeden Büschel besichend aus einer grossen Anzahl langer, sehr feiner, einfacher, gleichauslaufender Fäden, mit äch- ten Gliedern, welche bei dem Austritt der Fäden aus der Oeffmung, mässig lang und ziemlich dicht mit blassgrauem

294 punktirtem Schleim erfüllt sind, weilerhin- aber beträcht- lich an Länge zunehmen, und nur leichte Spuren des hin und wieder verbreiteten Schleims enthalten, übrigens aber wasserhell sind, Die Abbildung von Sprengel ist leidlich, nur sind die Fäden im Verhältniss zu ihrem Durchmesser länger, bis zum Ende gegliedert, und das Einde selbst ist nicht verschmächtigt. Von den innern Con- fervenfäden des Tanges unterscheiden sie sich durch ih- ren geringen Durchmesser, ihre längeren Glieder, ihren gersdern Verlauf, ihr Nichtverbundensein, und ihre grös- sere Reinheit, indem die Glieder nur leichte Spuren eines Inhalts darbielen: alles Zeichen einer grösseren Gestreckt- heit und eines rascheren Wachsihums in die Länge.

Mai-Beobachtung. Uebrigens möchten diese Un- terschiede wohl aufgefasst zu werden verdienen, um das Wesen der Confervenfäden im Innern des Tanges näher zu entwickeln. Man möchte insbesondere eine stels 58- hemmte Längenentwickelung in diesen nicht verkennen können, womit die Conjugation und die Ballenbildung (zunehmend in den älteren Theilen des Laubes, wo die Längenentwiekelung vor schon längerer Zeit, also verhält- nissmässig noch mehr gehemmt.ist) in Verbindung steben möchte. Wie sich die austretenden Confervenfäden aus dem Innern des Tanges entwickeln, ist bei der IM- vollkommenen Kenntniss der kugligen Körper zweifelhaft. Entweder sind sie unmittelbare Fortselzungen der innen Fäden, wogegen ihr geringer Durchmesser nicht streiten würde, da dieser. zugleich mit ihrer grössern Längenent- wiekelung eintreten könnte; oder sie entwickeln sich aus dem Schleime der kugligen Körper. In beiden Fällen haben, sobald einmal die kugligen Körper mit ihren Oeffaungen gegeben sind, die ausireienden Fäden nichts Räthselhaftes.

October - Beobachtung. Es kommt also nur

darauf

295

darauf an, das Dasein der kugligen Körper und ihrer Oeffaungen zu erklären. Dies ist mir bis jetzt nicht ge- lungen, vielleicht erklären sie sich durch Vorbereitungen von tieferen Algenformen her. Aber welche Funktion haben sie alsdanı für den Tang? Es leidet keinen Zwei- fel, dass sie mit den Oeffnungen des Fruchtirägers gleiche Bedeutung haben.

Die kleinen kugligen Körper, mit den zum: Austritt der Confervenfäden bestimmien Oefinungen, degeneriren bisweilen. Wenigstens fand ich an jüngeren, aber fruchi. fieirenden Theilen des Laubes, öfters runde braune Flecken, von etwa einer Linie im Durchmesser, mit einer Oeffnung in der Mitte, die mit einem braunen Rande umgeben und &tösser war, als bei den normalen Oeffnungen ; Conferven- fäden fanden sich an keiner derselben.

An den fructifieirenden Enden des Laubes waren die Confervenfäden, im Ganzen genommen, weniger in die Augen fallend, als bei den nicht fruetifieirenden. Ja es fanden sich Exemplare, wo schon an den unmitlelbar auf den Fruchikörper folgenden Theilen (den sich eben bil- denden Blasen) nur geringe oder gar keine Spuren aus- tretender Confervenfäden vorhanden waren. Auch an den äussersten Spitzen des nicht fruchitragenden Laubes, wa- ren die Fadenbüschel kürzer, als im einiger Entfernung von der Spitze. Sie schienen hier noch nicht entwickelt zu sein, während sie an den frachitragenden Laubenden ihre Periode vollendet hatten.

Mit den äussern Confervenfäden, und wie es schien, im Umfange derselben, zeigten sich bei einem Querschnitte des Laubes sehr kleine längliche, graulich oder vielleicht grünlich gefärbte, häufig elwas gebogene Körperchen, von dem Durchmesser der Confervenfäden, vielleicht etwas dünner.. Sie standen auf kurzen, höchst zarten und daher kaum sichtbaren ungefärbten Stielen (Fäden), bisweilen

Ir Bd. 3 Heft. 27

236

ihrer zwei auf emen, deren wenig verdickte Enden sie darstellten. An ihrem freien Ende waren sie zum "Theil zugerundel, zum Theil (und wie es schien vorzugsweise die gebogenen) gerade abgestumpft. Sie schienen 1heils mit: Ringen oder Scheidewänden verschen, iheils ohne dieselben zu sein. Ihre Natur ist mir unbekannt geblie- ben. Wenn sie zum Tang geliören, wie ich glaube, so stehen sie doch wohl mit den äusserlichen Confervenfäden in keiner Verbindung, was aus ihrem relaliven Durchmes- ser zu folgen scheint. Sie sind. vielleicht Analoga der kleinen Körperchen im Fruchtbehälter, welche ich für Vorbereitung der Antheren anspreche? Mai-Beobachtung. Diese Körperchen habe ich bei . der Untersuchung der Oeffnungen nicht wieder gefunden.

b) der ällern bandförmigen Theile des Laubes.

October-Beobachiung. An den älteren bandför- migen 'Theilen des Laubes habe ich die Spuren der feinen Oeffnungen immer gefunden, aus denen in jüngeren Theilen die Fäden hervortreten, die Confervenfäden aber fehlten.

Mai-Beoachtung. Zum Theil fehlten die Confer- venfäden, zum Theil war aber auch das ältere Laub mit ausirelenden Confervenfäden versehen. Diese waren häufig ungleich länger, als die des jüngern Laubes, und der Punkt, von denen der Büschel ausging, alsdanı dumkler als gewöhnlich gefärbt. Dass sie indess ganz dieselbe Stelle einnehmen, als die des jüngern Laubes, war olfen- bar. Ausgezeichnet sind die dieken Büschel der noch längern grünlichen und äsligen Täden, welche sich so oft an älteren 'Theilen des Laubes fanden. Ich hielt diese anlangs für parasitisch, um so mehr, als ich dieselben auch auf dem blossen Stein, auf welchem der Tang wuchs; zu erkennen glaubte, freilich ohne mikroscopische Unter- suchung, Als ich nachher jene oben erwähnlen Büschel

297

an älteren Theilen des Laubes sah, deren Identität mit denen des jüngern Laubes keinem Zweifel unterworfen war, ward mir die parasitische Natur jener andern wieder zweifelhaft. Mikroscopische Untersuchungen müssen es enischeiden. Dass an den untersten stengelarligen Theilen des Tanges nur -parasitische Confervenfäden vorkommen können, folgt daraus, dass dieser Theil ganz Nery ist, und am bandförmigen Theile des Laubes der Nerv frei von Oefinungen und Fäden ist. Ich wage die Hypothese, dass die an den älteren Theilen des Laubes noch befindlichen Confervenfäden zwar in Bezug auf ihre Entstehung die nämlichen sind, als die der jüngeren Laubtheile, aber ein durchaus anderes Verhältniss haben. Die letzteren: stehen mit dem Laube in dem genauesten organischen Zusam- menhange, sind wesentliche integrirende Theile desselben. Nach der Fruchibildung aber gehen sie entweder verloren, oder erlangen, wo sie bleiben, eine grössere Selbstständig- keit und verhalten sich zum Tang wie Schmarotzergebilde.

D. Frucetification.

Ociober-Beobachtung. Die Fructificalion befin- det sich an den Spitzen des Laubes und bildet längliche, den Blasen ähnliche, aber compacte, mehr oder weniger

platigedrückte, ‚Aurchscheinende Körper von gelblicher Farbe, welche auf ihrer ganzen Oberfläche mit kleinen,

‘ohne Ordnung liegenden Wärzchen bedeckt sind, deren

jedes an seiner Spitze eine feine Oeflnung hat. Es findet sich entweder ein einziger Fruchtkörper an jeglicher End- spitze des Laubes, oder es sind ihrer zwei, In jenem Falle stösst der Mitielnerve des Laubes gerade auf die Basis des Fruchikörpers, in diesem ist der Nerv und mit ihm das Laub getheilt, geht aber während der 'Theilung in die Fructification über, was au die Ausrandung des

sterilen Laubes an der Spitze erimerl. Beide Fälle 27*

295

‘kommen also auf Eins heraus, in beiden nimmt der Nerv an der Entwickelung zur Fructifieation Antheil. Der ganze Fruchikörper war von einer farblosen gallertarligen Masse erfüllt; die gelbe Farbe-kam bloss dem äussersten derben Umfange zu. Die Ränder des durchschnittenen Frucht- körpers zeigten eine grosse Neigung, sich nach Innen umzustülpen. Querschnitte unter das Mikroscop gebracht, lehrten, dass die gallerlartige Masse aus Confervenfäden bestehe, zwischen denen eine wasserhelle Flüssigkeit be- findlich sein mechte. Die Fäden (ungefähr von demselben Durchmesser als im Innern des olivengrüuen Laubes) waren etwas ungleich, doch ohne stärkere regelmässige Einschnürungen, langgegliedert, unordentlich verlaufend, und zu einem unregelmässigen, grösser oder kleiner ge- maschten Netze vielfach mit einander verbunden. Der grösste Theil ihres Innem war ungefärbt und durchsichtig, nur etwas weniger grauer, punktförmiger Sporensebleim unordentlich verbreitet. In Längenschnitten verhielten sie sich auf dieselbe Weise, Die Structur des Umfanges ist mir nicht recht deutlich geworden. Die Confervenfäden schienen .bier engere Maschen zu bilden, und zwischen ihnen lagen, wie es schien, rundliche graue Ballen von viel grösserem Durchmesser als die Fäden, gebildet aus kleinen, runden, dicht an einander gedrängten Sporen. Jedem Wärzchen haftet nach Innen eine orangengelbe Kugel an, im Durchschnitt ohne Linearumriss, d. b. obne Membranabsatz in ihrem Umfange. Ihre Struclur ist wenig deutlich, In jeder Kugel zeigten sich, wie es schien, mehrere Bündel von vielen Confervenfäden, die (wenig sitens bei einigem Drucke) in jedem Bündel strahlenförmig auseinander liefen. Es schienen kurze gerade Fäden zu sem, von eiwas geringerem Durchmesser als die Confer- venfäden der ungefärbien gallertantigen Masse, nach der Spitze zu verschmächtigt, und grauen punktförmigen Spo-

299

renschleim enthaltend. Fast durchweg schienen sie unge- gliedert, doch glaubte ich in einigen wenigen Gliederung zu. erkennen.

Mit ihnen zeiglen sich kleine längliche runde Kör- perchen, die zum Theil aus kleinen, runden zusammen- gedrängten Sporen gebildet, zum Theil bloss undeutlich punktförmig in ihrem Innern zu sein schienen; ohne Zweifel die keulenförmigen Enden der Confervenfiden Sprengels (Anleit, ILa. tab. 2. fig. 32.). Bei starker Beleuchtung von oben zeigten sie sich orangegelb gefärbt und wie cs schien, waren sie es hauptsächlich, vielleicht allein, welche diese Färbung der Kugeln verursachten. Sie erscheinen stets haufenweise beisammen und ohne Zusammenhang mit den Fäden. Uebrigens waren sie von geringerm Durchmesser, als die Confervenfäden der unge- färblen gallertartigen Masse, und übertrafen vielleicht auch die untern Enden der Fäden in der Kugel an Dicke nicht. Jch halte sie indess nicht für Contenta der Fäden, sondern. für die losgelösten, den Sphacelarien-Kapseln ähnlichen, Endigungen der kurzen Confervenfäden in den Kugeln, obgleich ich sie nur ein paarmal, und.überdies sehr zwei- felhaft, als jenen Fäden anhaftend, erkannt zu haben glaube, Die grossen, von Sprengel (l. c. fig. $1.) ab- gebildeten Foripflanzungskeime fand ich nicht, wabrschein- lich waren dieselben schon ausgeleert. Steht vielleicht die Loslösung der oben beschriebenen, kleinen Körpercben mit der Ausleerung der grossen Fortpflanzungskeime und dem gleich zu erwähnenden Hervorsprossen der Confer-

venfäden im Zusammenhang? Ich fand nämlich, dass aus den feinen Oefinungen

der Warzen Confervenfäden hervordringen, wie aus den Oefinungen des platten Laubes, aber viel kürzer, daher sie auch dem unbewaffnelen Auge nicht als Büschel, son- dern als kurze Spitzen erscheinen. Uebrigens waren sic,

300

wie die des platten Laubes, einfach, unverhunden, lang- gegliedert, vielleicht von etwas grösserem Durchmesser und stärker als die letztern, mit grauem, punktförmigen Sporenschleim angefüllt.

“Es scheint keinem Zweifel unierworfen, dass die orangengelben Kugeln des Fruchtkörpers mit den ähnli- chen: innern Hervorragungen, welche der färbende Schleim an den .Oeffnungen des platten Laubes bildet, in Zusam- menhang zu bringen und weitere Ausbildungen dessel- ben sind.

Bei der Untersuchung der Warzenspitzen und der austretenden Confervenfäden, schien mir die änsserste Gränze des gefärbten Schleim von unregelmässigen Zellen gebildet zu werden, doch ist es möglich, dass die un- mittelbar darunter liegenden, netzförmig verbundenen Con- fervenfäden, diese Täuschung verursachten.

Blasen

October-Beobachtung. Den Blasen fehlen die Oeffnungen zum Austritt der Confervenfäden; doch finden sich an ihnen eine Menge kleiner heller Flecken, von denen es mir zweifelhaft blieb, ob sie mit jenen Oefinun- gen in Zusammenhang zu bringen sind. Einmal fand ich in einer Blase einen kleinen bräunlichen, halbkugeligen, plattgedrückten Körper an der innen Fläche der Wan- dung, welchen ich für ein Ueberbleibsel eines der kugligen Körper an den Oeffnungen des platten Laubes, oder des Fruchikörpers halten möchte. Es bestand dieser Körper seinem grössten Theile nach, aus granem Schleim und Confervenfäden. Nach seiner flachen, dem Umfange der Blase anheftenden Fläche zu, war er in seinem mildern Theile mit dunklerm orangenbraunen Schleime: stellenweis durchzogen. An dieser ganzen Fläche bestand er aus un regelmässigen, häufig 5. und Geckigen, mit grünem punkt-

301

förmigen Schleim zum Theil erfüllten Zellen mit doppel- ten Zellenwänden; bin und wieder zeigten sich dunkel graue Flecken, vielleicht duukler als der Inhalt der Zellen. Nach innen wurden die Zellen kleiner und die Zwischen- räume zwischen ihnen grösser. Erst gegen den äusser- sten Umfang zu wurde der Schleim des Ganzen gelb und am äussersien Umfange selbst liess er einen schmalen, nach aussen und innen scharf begrenzten, wasserhellen Saum (äussersies Zellenintersiitium),

Die Blasen sind hohl und zeigen in’ ihrem Innern ein zeryissenes Gewebe, welches mikroscopisch untersucht, aus ziemlich langgegliederien Confervenfäden besteht, die zu grössern und kleinern unregelmässigen Maschen nelz- förmig verbunden sind, wie in der gallertarligen Masse der Fruchtkörper, nur scheinen die Maschen der Blasen beträchtlich grösser. Die Fäden waren, dem grösseren Theile ibres Innern nach, duxchsichtig und wasserhell, und enihielten nur wenig punklförmigen grauen Sporen- sehleim in den Gliedern, der sich, unbeschadet der. Gleich- heit der Fäden, zum Theil zu kleinen unregelmässigen Conglomeraten verdichtet hatte.

Mai-Beohachtung. Wie schon früher bemerkt, fanden sich an der grossen Menge von Exemplaren, welche ich zu zwei verschiedenen Malen (am 27 und 30. Mai) an demselben Orte sammelte, nur bei sehr wenigen einige Reste zusammengeschrumpfier Blasen an dei älteren Thei- len des Laubes. Dagegen fand ich einen kleinen Busch frisch ausgeworfener Exemplare nicht fern von jenem Orte am Sirande, die ausser den Fructificationstheilen an den Spitzen des Laubes, auch mit häufigen Blasen ver- sehen waren. Die älteren Blasen der jetzt gefundenen Exemplare waren wohl nicht Bildung dieses Frühjahrs. Ich erinnere daran, dass ich auch im vorigen Herbst aus- geworfene Exemplare fand, mit häufigern Blasen, als an

302

den, vom gewöhnlichen Standorte gesammelten. Findet an andern Orten vielleicht ein anderer Periodismus statt, als der für diesen Tang im Allgemeinen von mir ver- muthete? An diesen frisch ausgeworfenen Exemplaren machte ich folgende Bemerkungen:

Die Blasen waren meist an den älteren bandförmigen Theilen des Laubes befindlich, die untersten stengelartigen Theile entbehrten ihrer gänzlich, und nur wenige befan- den sich nahe an den Spitzen des Laubes, hier aus den Fructificationstheilen erst kürzlich hervorgegangen, wo- von. unten. \

Die Blasen finden sich auch oft, gedreit, so nämlich, dass sie sich gerade bei der Theilung des Laubes befin- den und zwei von ihnen an den äussersten Seiten des oben getheilten Nerven, die dritte aber unmittelbar über der Theilung, zwischen den Schenkeln desselben. Die‘ mittlere unpaare Blase hat: eine herzförmige Gestalt. Sehr selten kommen einzelne unpaare Blasen vor, sie sind von der mitilemm unpaaren; der gedveiten, wohl zu unterschei- den, denn diese ist aus zwei zusammengeflossenen Blasen gebildet, jede Hälfte gehörig zu einer Seitenblase, wäh- rend jene eine wirklich einfache Blase ist, entstanden aus einem einfachen Fruchttheile. Zwischen jeglichem Bla senpaare und den Fructificationstheilen, waren keine Bla- sen weiter befindlich, uur wo die Fructifieationstheile erst "kürzlich zu Blasen geworden waren, kamen eben dadurch @wei Blasenpaare übereinander. Die Blasen verhalten sich nun zum Laube zuvörderst so, dass sie die ganze Breite der Seiteniheile des Laubes einnehmen, und nicht etwa an ihrer äussern Seite einen bandförmigen Saum ha- ben, der Nerv aber zwischen sie hindurchgeht. Jede unpaat® Blase zwischen den Schenkeln eines eben geiheilten Ner- ven ist in dieser Hinsicht als aus zwei Blasen zusammen geflossen zu betrachten, und jede Hälfte mit der auf der

303

andern Seite des Nerven liegenden Blase zusammen zu stellen. Der unter jedem Blasenpaare liegende Theil des Laubes, hat an den Blasen die volle Breite beider Blasen Zusammengenommen und verläuft sich mit seinen Rändern in die äussern Ränder der Blasen. Zugleich zeichnet sich das Laub hier jederzeit durch eine wellenförmige Biegung der Seitenränder aus. Ueber den Blasen ist das Laub schmal, und wenn es unter denselben diese gleich- sam zu umfassen sitebt, so dringt es über den ‚Blasen gleichsam zwischen diesen hervor. Auch ummitielbar über ihnen characterisitt es sich durch eine wellenförmige Bie- gung der Seitenränder. j Was noch die Gestalt der Blasen betrifft, so sind die Paarweise liegenden länglich und an beiden Enden zuge- rundet. Das Verhältniss ihrer Breite zur Dicke ist ver schieden. Die der ältern Theile des Laubes mochten ungefähr eben so dick als breit, und oben und unten $leich stark aufgetrieben sein; die neugebildeten der jüng- sten Laubiheile waren dicker als breit und oben stärker aufgeirieben als ‚unten, welches letztere vielleicht zum Theil auch wohl schon darin begründet ist, dass auch die soliden Fruchtkörper ihre grösste Dicke an ihrem

obern Ende haben. Die unpaaren Blasen sind herzförmig und gleichsam

aus zwei, besonders mit ihren untern Enden zusammen- geflossenen Blasen entstanden. Uebrigens sind die Blasen durchaus glatt, olme Ocffnungen und hervorsprossende Confervenfäden. Die an jüngern Theilen des Laubes be- findlichen Blasen sind gelblich, die der ältern Theile mehr bräunlich, die letztern mit einer Menge dunkler Pünktchen bezeichnet, die man mit den frühern Oeffnungen in Ver- bindung zu bringen geneigt sein könnte, wenn sie nicht stellenweise zu dicht ständen, und nicht den gelblichen Blasen des jüngern Laubes abgingen.

304

Bildung der Blasen aus den Fruchtkörpern.

Mai-Beobachtung. Dass die Blasen aus den Frucht- körpern sich bilden und auf welche Weise, ergiebt sich bei aufmerksamer Belrachlung vieler Fruchtkörper schon ohne mikroscopische Untersuchung. Die Lage der Frucht- körper und ihr Verhalten zum Nerven des Laubes, ist früher angegeben, eben so, dass die platten von bräunlich olivengrüner Farbe, die aufgetriebenen dagegen grünlich- gelb waren. Die gelblichere Farbe deutet auf eine weiter fortgeschrittene (vielleicht besser: weiler rückgeschritiene) Bildung, als das Olivengrün. Dies scheint besonders dar- aus zu folgen, das die platten, ins Olivengrüne neigenden Fruchtkörper, innen alle eine dichte Gallertmasse zeigien, während die aufgetriebenen gelben im Innern aus einem mehr oder weniger lockern Fadengewebe bestanden, d. h- im Uebergange zu den Blasen befindlich waren. Es fan den sich aber auch solide Fruchtkörper von gelber Fär- bung, grösstentheils ohne heraustreiende Confervenfäden; vielleicht eine Färbung des Sommers, während die im Frühjabr und Herbst erzeugten mehr olivengrün sind. Unter diesen gelben Fruchikörpern befanden sich die dieksien oder die am meisten aufgetriebenen, mit einer Dicke von 5 6 Millimelres, während die grünen ge- wöhnlich 3 4 Millimelres stark sind. Da der Unter- schied in der Färbung so auffallend ist, so wurden, um den eigentlichen Silz der Farbe kennen zu lernen, grün- liche und gelbe Fruchtkörper der Länge nach durcbschnit- len. Die gelben zeiglen sich zwischen ihren Kugelkör- pern sehr blassgelb und durchscheinend, die Kugelkörper selbst aber ausserordentlich schön orangengelb und durch- sichtig. Grünliche Fruchtkörper dagegen zeiglen sich zwischen ihren Kugelkömern sehr licht grünlich und durchscheinend, die Kugelkörper selbst gelbgrün und un-

zZ,

305

durchsichtig. In diesen sahe ich zugleich mit der Loupe kleine Punkte, die nichts andeıs sein konnten, als die grossen Fortpflanzungskeime. Die gelbere oder grünlichere Färbung des Fruchtiheils liegt also sowohl in den Kugel- körpern derselben, als in der sogenannten Epidermis zwi- schen denselben. Da in den grünlichen Fruchtkörpern ° die Kugelkörper bestimmt gelbgrün waren, so wurde, wenn es sich zeigen sollte, dass die gelben Körper am platten, sterilen Laube weniger gelbgrün wären, der Uebergang in eine gelblichere Färbung durchgreifend im- mer für den Fructifieationsprozess bezeichnend sein.

An den plattern, ins Olivengrüne neigenden Frucht- körpern sowohl, als an den aufgetriebenen gelben, fanden sich fast überall aus den Oeffnungen hervorgetretene Büschel von Converfenfäden, wie an den jüngern Theilen des platten Laubes, zum Theil länger als an diesen, und zwar besonders bemerklich an manchen aufgeiriebenen gelben Fruchtkörpern. Den plattern grünlichern Frucht- körpern fehlten sie bisweilen, wogegen alsdann häufig kleine weisliche Schleimpartikel die Oefinungen bedeck- ten, in denen sich schon mit dem blossen Auge kleine Körnehen erkennen liessen, die ich nach mikroseopischer

Betrachlung für die grossen Fortpflanzungskeime des Tan- ges hielt. Auch an den herausgetretenen Conferven-

büscheln vieler Fruchtkörper, fanden sich dergleichen Schleimpartikeln und in Menge befanden sie sich in dem Wasser, in welchem die zur Untersuchung dienenden Ex- emplare lagen. Nicht gar selten waren Frucbtkörper missgebildet und zwar auf mehrfache Weise, bisweilen nämlich waren sie auffallend klein und unregelmässig ge- krümmt oder verkrüppelt, oder, was häufiger vorkam, es fehlten ihnen stellenweise die Warzen und sie erschienen bier ganz glatt. Ich hätte dies letztere durchweg für ei- nen normalen Zustand genommen, nämlich für Ueber-

306

gang der mit Warzen versehenen Fruchtkörper in die warzenlosen Blasen; aber dergleichen warzenlose Stellen fanden sich nicht blos an schon aufgetriebenen, sondern auch an noch ziemlich platten grünlichen Fruchtkörpern und der Fruchtkörper war an ihnen nicht stärker, son- dern im Gegentheil weniger aufgetrieben, als an den mit Warzen versehenen Stellen. Doch fanden sich allerdings auck aufgetriebene Fruchtkörper, die stellenweise glatt zu werden ‚beginnen, wobei man aber die Spuren der ver- schwindenden Warzen und Oeffnungen deutlich erkennen konnte. Nicht ganz selten war auch eine andere sonder- bare Missbildung der Fruchtkörper, Manche waren näm- lich, ungeachtet sie im Innern dicht waren, doch an ih- rem obern Ende so stark anfgeirieben, dass ihre Dicke hier der Breite ungefähr gleich war, dabei war ihr oberes Ende gerade abgestumpfi und hatte scheinbar eine grosse Oefimung, die aber nur eine starke ‚Vertiefung oder ein starker Eindruck von oben in dasselbe war (s. Tab. IL Fig. 5. und 7). Der grösste Theil der so missgebildeten Fruchtkörper war bräunlich-olivengrün, und zum grossen Theile mit den benachbarten normal gebildeten sehr klein. Doch fand ich dieselbe Misbildung auch an gelben Frucht- körpern und nicht immer war eme auffallende Kleinheit derselben vorhanden. Meist kamen auf diese Weise miss- gebildete Fruchtkörper gruppenweise am Tange vor. Einen nicht vollendeten Zustand dieser Missbildung schien eine andere zu bilden, die ich an einem Tangexemplare mit gelben Fruchikörpern fand, wo nämlich die missgebilde- ten Fruchtkörper nach oben hin ebenfalls ungewöhnlich stark aufgeixieben, und am abgestumpften "Theile mehr oder weniger warzenfrei, aber ohne Grube waren.

Die gewöhnliche Gestalt und Grösse der soliden Fruchtkörper ist auf der beigefüglen Tafel angegeben (Taf. U, Fig. 4 8.) Ihre grösste Dicke haben sie in

307

der Regel nicht in der Mitte, sondern an ihrem obern Ende, was wohl mit der allgemeinen Richtung des vege- tabilischen Wachsthums nach oben hin zusammenhängt.

Jetzt von der Blasenbildung aus den Fruchtkörpern. Nach allem Beobachteten scheinen folgende Veränderun- gen und in folgender Ordnung mit dem Laube vorzugehen, um Fruchtkörper und aus diesen Blasen zu bilden:

Die Längen-Entwickelung des Laubes wird gehemmt, es stockt in seiner Längenausdehnung und schwillt dage- gen in die Dicke auf. Zugleich findet diejenige Eniwik. kelung des Innern stait, welche das Mikroscop nachweiset, und an welcher der Nerv Theil nimmt. Hiermit ist das Verschwinden der äussern Confervenfäden und eine ver- änderte Färbung verbunden, so nämlich, dass das hinter dem Fruchikörper befindliche Laub seine Farbe in Braun verwandelt, der Fruchtkörper selbst aber eine grüuliche Farbe beibehält oder gelb wird. Mit dem Auswerfen der Forpflanzungskeime beginnt das Hervorsprossen der Con- fervenfäden aufs neue und nimmt zu, so lange die Kugel- körper mit ihren Oefinungen noch vorhanden sind. So- bald aber die Fortpflanzungskeime ausgeworfen sind, hört die Vegetation im Innern der Fruchtkörper auf, die Gal- lerte vertrocknet zu einem lockeın Fadennelze, der Frucht- körper füllt sich mit Luft und: schwillt stärker auf, die Kugelkörper verschwinden, die Oeflnungen verwachsen, die äussern Confervenfäden sterben ab und aus dem Frucht- körper ist eine Blase geworden. Jetzt ist die Production hier geendet und das Laub fährt in seiner Läugenentwik- kelung fort. Es kommt jetzt darauf an, ob ein einzelner Fruchikörper oder ein Paar derselben am Ende des Lau- bes siehe. Im erstern Falle stösst der Nerv auf die Basis des Fruchtkörpers oder der neugebildeten Blase, im letzten auf die Mitte zwischen beide Fruchikörper. In jenem Falle theilt er sich mit der Vollendung der

308

Blasenbildung und mit ihm wächst das Laub rechts und links neben der Blase fort, es enisieht eine unpaare Blase über der Theilung des Nerven. Im leiziern Falle wächst er und mit ihm das Laub zwischen den Blasen hindurch, und es enisieht ein Blasenpaar in den Seitentheilen des Laubes. So liegen in beiden Fällen die Blasen blos in den Seitentheilen des Laubes, ungeachtet sie aus den Fruchtkörpern sich bilden, an deren Bildung der Nerv Antheil hat. Dieser Bildungsprozess erklärt auch leicht die oben ‚beschriebene Form des Laubes zunächst über und unter den Blasen.

Litteratur.

A. Der Deutschen

Abbildungen neuer und seltener Gewächse des Kö- niglich bolanischen Gartens zu Berlin, nebst Be- schreibungen und Anleitung sie zu ziehen, von u. F. Link ete. und F. Otto etc. Berlin 1828. 8yo, Kirsten Bandes erstes Heft.

Auch unter dem Titel:

Tcones plantarım rariorum horti regii botanici Bero- linensis cum descriptionibus et colendi ratione,

auch. I F. Link et F. Otto.

Dieses Werk ist eine Fortsetzung der mit dem 10ten Hefte geschlossenen: Abbildungen auserlesener Gewächse, in einem verschiedenen Format. Art der Behandlung und Ausführung der Kupfer wie früher. Dass die Analyse bei solchen, nach lebenden Pflanzen gefertigten, Abbildungen entweder fehlt, oder nur ungenügend ausgeführt ist, er- scheint uns Unrecht, denn es bielet sich wohl nirgend bequemer als in botanischen Gärten die Gelegenheit, ge- naue Analysen zu machen, welche doch ‚eine wesentliche Stütze für die Erkennung der Arten darbieten. Text wie früher, deutsch und lateinisch, etwas kurz. Inhalt des ersten Heftes: 1. Hassonia hirseta, n. sp., fol. binis ra- dicalibus subrotundis nervosis subluberculatis hirsulis, flo- tibus umbellatis, Inciniis corollae_reflexis. Prom. bot.

sei. 2. Corydalis longiflora Pers. 3. Conanthera

116

Echeandia Pers. 4. Bonlesia tenera Spr. 5. Begonia semperflorens n. sp., fol. oblique cordatis acutiusculis, crenalis, inter erenas apieulatis glaberrimis, vaginis tenuis- sime ciliatis, inferioribus scariosıs. Brasilia austr. 6. Ce- strum bracteatum n. sp., caule superne tomentoso, fol. oblongo-lanceolatis acuminatis, supra scabris, subtus tenui- tomentosis, primordialibus gemmarun: reflexis, floribus subfaseiculatis in pedunceulis longissimis axillaribus, bra- eteis magnis caducıs. Brasilia, Rio de Janeiro.

De Asparagi officinalis L. germinatione. Disseruit et pro venia legendi defendet Guilelmus_Cruse, Dr. Regiomonti 1828. Svo. VIIL u. 34 S.

Der Verfasser giebt uns zuerst eine Beschreibung des Samens und des Keimungsakies bei Asparagus officinalis, und vergleicht damit die schon vorhandenen Beobachtun- gen von Mirbel, Tittmann und Sprengel. Darauf geht er zu allgemeinen Betrachtungen über, und sagt, was ein Cotyledon sei und was dessen Begriff? um bei der Verschiedenheit der Meinung bei den Monocotyledonen einen nähern Anhaltungspunkt zu finden, und um sagen zu können, welcher "Theil beim Spargel diesen Namen verdiene. Zu dem Ende beleuchtet er alle verschiedene Definitionen von älteren Zeiten bis auf die neuesten, und findet, dass Goethe zuerst morphologisch richtig die Bedeutung der Cotyledonen erfasst habe, indem ex sie als die ersien Blätter der Pflanze bezeichnet, und dass Mirbel und De Candolle sie auf dieselbe Weise er- klären. Nach allem scheint dem Verfasser der Cotyledon, er mag unter welcher Form er will, sich zeigen, das

Blati des ersten Pflanzenknotens, welches äusserst ver- ,

schieden gebildet auftrelen kann, nach der verschiedenen Entwickelungsweise dieses ersten Knolens, und nach der Verschiedenheit der Blatibildung in der Pflanze. Die Scheide, welche die kleine Knospe anfangs einschliesst, später durch eine Spalte hervortreten lässt, ist beim Spar- gel der Cotyledon. Mirbel’s Colsopüle (Links per- embryi vagina) ist dem Verfasser der scheidige Blattstiel, und der cylindrische Stiel auf dem Rücken dieser Scheide, die Platte des verstümmelten, ins Eiweiss dringenden Blat- tes; der Theil der Scheide aber, welcher über den Inser- tionspunkt des Blattes hervorragt, die Ligula. So wird nocl

117

noch der Cotyledon bei Canna, Tradescantia und Comime. lina, Allium, Antherieum und den Gramineen nachgewie- sen, Wir wünschen dem Verfasser recht viel Musse, um auf dieser Bahn fortzuschreiten. Wer uns die einfachsten Geseize bei den Pflanzen nachweisen kann, wird uns im- mer der Willkommenste sein, denn .diese einfachen und. durchgreifenden Naturgesetze haben schon a priori eine grössere Wahrscheinlichkeit für sich.

Veber den Bau und das Winden der Ranken- und Schlingpflanzen. Eine gekrönte Preisschrift von Hugo Mohl. Mit 13 Steintafeln. Tübingen 1827, 4to. VIII. und 152 Seiten.

Diese Abhandlung erhielt, zugleich mit der schon frü- her von Palm erwähnten, von der medicinischen Facultät der Universität Tübingen den Preis. Der erste Abschnitt handelt von den Ranken, der zweite‘ von dem windenden Stamm, der dritte stellt eine Vergleichung zwischen der Ranke und dem windenden Stamm an, endlich macht ein Anhang den Beschluss, welcher in Bezug auf die Palmsche Schrift beigefügt wird, um über einige ver- schiedene Ansichten Erläuterungen zu geben. Die beige- fügien Steindrucktafeln enthalten Darstellungen des innern Baues verschiedener hier betrachteter Theile und Pflan- , zen. Der Verfasser sieht die Ranke als eiwas ganz ver- schiedenes vom windenden Stamm an, und bringt erstere unter zwei Hauptformen, nämlich Ranken, welche ‚ger Blattbildung verwandt sind, und Ranken, welche der Ast- bildung angehören; der Bau bei letzten ist der eines ein jährigen Asles, ohne Fähigkeit, weitere Fortschritte in der Bildune zu machen. Bei den Schlin flanzen ‚haben. ie Fasern, wenn sich die Pflanze nicht um eine Hütze schlingt, eine auf die Achse des Siengels schiefe ch. tung, was sich bei den Ranken nie zeigt. ommt ie Ranke mit keinem Körper in Berührung, so . el t sie sich von’ der Spitze nach ımlen, die obere E el e u h aussen, zusammen und blöibet so. Bei den insp In- zen teitt eine drehende Bewegung un ane Fi ein, welche eine bestimmte Richtung hält. Durch die Be-

‚he die Ranke und.der schlingende Stamm BR SR sie mit den Stützen in Berührung, ?

f i sie ausüben, wodurch das welche dann einen Reiz auf >

är Bd, 3s Heft,

118

Winden bei jeder Art auf eigenthinmliche Weise hervor- gerufen wird; bei der Ranke nämlich, der freien Bewe- gung entgegengesetzi, von der Basis nach der Spitze; bei den Schlingpflanzen hören die Kreisbewegungen und die sehiefe Richtung der Fasern des Stengels auf, reizbar ist aber nur der 'Theil des Siengels, welcher noch, keine Windungen gemacht hat, er dreht sich in beslimmier Richtung und immer aufwärls, wenigstens um keinen Ge- genstand, der weniger als 20 Grad Neigung gegen den Hori- zoni hätte. Es wird ferner der Einfluss beirachtel, welchen die, Natur und Form der Stütze und das Licht, auf die Ranken- und Schlingpflanzen äussert. Endlich kommt noch ein besonderes Organ bei beiden vor, ein drüsenar- tiger Körper aus Zellgewebe bestehend, welcher dazu dient, sich fest an fremde Körper anhängen zu können. Die ganze Arbeit scheint uns alles Lobes werih, denn die anatomischen Untersuchungen scheinen genau, die mor- phologischen Betrachtungen umsichtlich gemacht, und die Versuche mit aller‘ Sorgfalt und in jeder Ausdelinung an-

gestellt und an einer grossen Menge von Pflanzen ge- prüft zu sein.

Index scholarum in Hamburgensium gyimnasio aca- demico a pascha 1828 usque ad pascham, 1829 habendarum, editus ab Joan. Georg. Christiano

Lehmanno etc. Continetur his plagulis pugil-

lus novarım quarundam plantarum in botanıco

Hamburgensium horto occurrentium. Hamburgi, 1828. Ato, 2

Es entbält diese Anzeige die Beschreibung der schon

seit dem Jahre 1821 in den Samenkalzlogen Linn. DI. Litt, pp 71. bis zum Jahre 1826.) mit Diagnosen aufgeführten neuen Arten des Hamburger botanischen Gar- tens, welche der Verfasser oft unter anderen Namen wie- der erhielt, und deswegen ' ausführliche Beschreibungen mitiheilt. Is sind darin enitkallen: Anchusa deflera Lehm., Zatifolia Lahm. (vexsicolor Hortul), ‚Andropogon radicans Lehm., spieis racemoso.digitatis sub 12 denis, Nosculis adpressis ciliatis, basi rachique sericeo-Ianatis, aristis gluma triplo longioribus, culmo adscendente basi radicante, nodis barbatis, foliis planis pilosis. Ind. sem.

119

hort. Hamb. 1827 p. 16. Prom. bon. sp. 21. Baptisia minor Lehm. , caule erecio solido, folis rhombeo-lanceo- latis, stipulis lanceolatis petiolo longioribus, racemis axil. laribus bracieatis, bracteis eordato-lanceolatis, inferioribus, ersistenlibus, vexillis integis. Ind. I. c. (B. australis ortul.) Differt a B. australi: caule solido semper minore, bracteis inferioribus persistentibus, vexillis integris (in B, australi basi appendiculatis). Cactus Bradypus Lehm... Langsdorfüi Lehm., (Cereus), Linkii Lehm., ovalis viridis, 13 angulatus, costis obtusis superne e spinarum fasciculis Hloriferus, spinis cenlralibus 3 erecto-patentibus, radianti- bus 0 temuioribus patentissimis, stigmatibus 8. Ind. Le, Mexico. Cacins (Opuntia) Afrerodasys Lehm., ramosus laxus, artieulis lanceolatis, elongatis, compressis, juniori- 5 tereliusculis , spinis fascieulatis, minulissinis. Ind. 1 c. Brasil. merid. Caczus (Cereus) Ottonis Lehm., oyalis viridis, bası allenualus, 10-angulatus, costis obtusis, su- perue e spinarım faseiculis Hloriferus, spinis centralibus 4, radiantibus 10 14 tenuibus patenlibus, stigmatibus 14. Ind, 1 e. Mexico. Cacius placentiformis. Cactus (Cereus) Zunicatus Lehm., suberectus, ariculato-ramosissi- mus, arliculis basi attenuatis, tuhereulatis, tuberenlis apice Impressis, lanalis, spiniferis, spinis membrana mobili sub- diaphana tunieatis. Ind. 1. «. Bras. merid. Convolvulus geniculatus. Conv. strietus. Corchorus patens. Echium prmilum Lehm., caule herbaceo simpliei, fol. lineari.Jan- ecolatis, hispidissimis incanis, spieis terminalibus simph- eibus brevissimis, staminibus corolla magna paulo longieri- bus.. Aesypi. 2. Zpilob. srassifolium. Erigeron Jeh. Aesypi. 24 2P : ei mann; Sp. (Er. pusillum Lehm. ind. sem. 1825). He- lianthus patens. Heliotropium aegyptiacum. ‚Heliotr. coriaceum Lehm., caule fruticoso ereeto, foliis petiolatis,

Yato-Janceolatis, acutalis, scabris, subtus canescentibus, co-

Yiaceis, spieis terminalibus asgregalis, tubo corollae calyce tiplo longiore. Mexico. Holosteum sperguloides. Hypoxis gracilis. Oenothera amoena Lehm. (Oen. roseo. alba Berah., Spr.) Amer. sept, Oenoth. evosa. Oxalis foribunda. Phlox Sickmanni. ‚Polemonium lacteum,

olysonum acutalen Lehm. (Pol. eymosum Trev., Spr.). Botentilla colorata Lehm. (P. nepalensis Hook., formosa

Don.). Potent, Siemersiana Lehm. (P. splendens Hook, lineata Trev.). Stegamotropis conjugata., Stephananthus ilo.

jenceus, Tradescantla pilosa Lehm, caule erecio fesuose 28°

120

enieulato-nodoso, foliis lanceolatis pilosis ciliatis, dor- Bus terminalibus umbellatis, peduncnlis calycibusque glan- duloso-pilosis. Ind, sem. 1327. p. 16, Amer. sepientr. 2. Trifolium Wormskioldiü. Pi erbena simplea. Utrieula- ria neglecta Lehm., nectario conico subcompresso, labio superiore palato subiriplo longiore, inferiore deflexo latexi- bus inflexis, foliis subbinatis, bipinnalis eauleque vesieuli- feris, In agro Hamburgensi praesertim. prope Eppendorf, locis palndosis uliginosis turfosis. 24. Medium fere inter Uir. yulgarem et intermediam tenet, Zuliis illi, Noribus huic similis. Diff, ab U. vulgari: caule tenuiore, foliis magıs distaulibus minoribus, subregulariter bipimnalis, vesieulis non solum foliis, sed etiam caulibus adhaerentibus, forma corollae, quae structura omnino ad Utr. intermediam_ac- cedit, antheris liberis (in Utr. vulgari connatis). Ab Utr. intermedia diversa: magnitudine corollae (majoris fere ac in Uir. vulgari), labio superiore concolore (nec striato), foliis majoribus bipinnatis vesieuliferis,

Univ. Lit, Rostochiensis h. t. Rector Henrieus Gu- stayus Wloerke, dies fesios Jesu Christi nati anniversarios pie sancteque agendos civibus acade- mieis indieit. Inest.: De Cladoniis diffieillimo Lichenum x ere Commentatio prima. Rostochü 1827. 8vo. 8. 1 46 incl.

Univ. Lit. Rost. etc. Sacra Paschalia ritu Christiane celebranda civibus academicis commendat. Inest.:

De Cladoniis ete. Comm. 'secunda. Rostochii 1828. 8vo. S. 47 108 incl.

, Um manche Meinungs-Verschiedenheiten, welche sich in Rücksicht der so schwierigen Lichenen-Gatiung Cle- donia Hofim. (Ceromyce Achar., Capitularia Floerke) unter den neuern Schriftstellern erhoben hatien, zu ver mitieln, hat der Verfasser, der sich schon lange mit den Lichenen, und besonders mit dieser Gattung beschäftigt bat, wie er selbst in der Vorrede sagt, diese neue Aus einandersetzung, begonnen, welche in den beiden yorlie- enden Heften noch nichi beendet ist, Nur ganz sichere Citate sind angeführt, was sehr zu loben. Alle Arten und Formen, welche in der Rosiocker Gegend vorkommen, sind durch einen Stern bezeichnet.

121

Vebersicht der Arbeiten und Veränderungen der Schlesischen Gesellschaft für vaterländische Cultor im Jahre 1826. Breslau 1827, to.

Dieselbe im Jahre 1827, Breslau 1828. (s. Linnaea Lp. 478.),

Die Schlesische Gesellschaft für vaterländische Cultur fährt mit regem Eifer in ihren Bestrebungen for. Die botauische Section, welche uns hier nur angeht, hat im Jahre 1826 achtzehn Sitzungen gehalten, in welchen theils Vorträge über neue Untersuchungen und Beobachtungen gehalten, theils Mittheilungen interessanter Arbeiten des

uslandes gemacht wurden. Im Jahre 1827 hat dieselbe Section zwanzig Sitzungen gehalten, und Abhandlungen und Mittheilungen wurden sowohl ans dem Gebiete der $ystemalischen. als der physialogischen und pathologischen otanik geliefert, aus deren Zahl uns die Abhandlung des Herm Dr. Goeppert über die Reizbarkeit der Staubfä- den, zur Bekanntmachung übergeben wurde. Dem Ver- nehmen nach, beabsichtigt der Verein die Herausgabe ei- ner Auswahl der wichligera botanischen Arbeiten, bis jelzt wurden nur in ausserordentlichen Beilagen zur neuen reslauer Zeitung, elwas ausführlichere Berichte über die Verhandlungen in den Sitzungen dem Publikum mitge- theilt. Ferner legt dieselbe Section ein Central-Herbarium für Schlesien an, für welches schon Beiträge eingegangen sind, gewiss ein sehr nützliches Institut. Den Inhalt der einzelnen Vorträge anzugeben, exlaubt uns der Raum nicht, wir können nur erwähnen, dass von Mehreren Berichti- ungen und Zusälze für die Pflanzen der Schlesischen Fon gegeben, von dem Professor Henschel viele über die Sexualität und Basiarderzeugung unternommene „ver suche mitgetheilt, Beobachtungen über die Einwirl ung verschiedener Stoffe auf das Pflanzenleben vom. Dr Goeppert vorgetragen; Versuche über den Schlaf der Pflanzen und darauf wirkende Substanzen vom Dr. Runge

erzählt wurden, u. s. w.

Litteraturblätter für reine und angewandte Botanik. Zur Ergänzung der Flora, herausgegeben von der Königlich botanischen Gesellschaft in Regensburg.

122

Ar Band As wartalheft. Nürnberg 1828. Svo. XU. und 148 Seiten.

Herr Dr. Eschweiler giebt als Redactor der bota- nischen Zeitung auch die Litierafurblätter heraus, welche dazu dienen sollen, das Wichtigste der botanischen Litte- zatur so mitzutheilen, dass die Originale entbehrlich wer- den: Die Lähteratun wird unter vier Abschuitle gebracht:

hytogeographie, tographie, Phytologie, Angewandte Botanik, Weiteres Anzeigen über den Inhalt dieses und der folgenden Hefte überheben wir uns, da wir nach gewobn- tier Weise unsere Litteraturberichte fortführen werden, und daher das dort Abgehandelle ebenfalls berühren, und wenigstens erwähnen.

Flora der Umgegend von Braunschweig, bearbeitet vom Dr. H. W. I, Lachman jun. ister Theil: Chorographie, Geognosie, Meteorologie, Allgemeine

_ Vegetation. Nebst einer geognostisch botanischen kolorirten Karte, einer lithographirten Tafel und vier gedruckten Tabellen. Brauuschweig 1827. 8vo. 324 Seiten.

Der Inhalt dieses ersten Bandes ist durch den Titel schon angedeuiel. Es wäre zu wünschen, dass die Flo- risten nach und nach diesem Beispiele folgten, und die Beschaffenheit des Erdbedens und der Luft, wodurch die Vegetation so sehr bedingt wird, überall anzeigien. Die letzie Abtheilung des Bandes enthält genaue Angaben der Zahlen der Pflanzen nach Familien, und Vergleichungen jener Zahlen mit denen der Pflanzen Deutschlands und der vorzüglichsten Floren dieses Landes.

Streifzug durch das östliche Ligurien, Elba, die Ost küste Siziliens und Malta, zunächst in Bezug au Pflanzenkunde, im Sommer 1826, von $. Brum ner, M. Dr. in Bern. Winterthur 1828.

Der Verfasser führt die Pflanzen namentlich auf, welche ihm aufsliessen, und dieser Streifzug enthält man-

nigfache Bemerkungen über die Vegetalion jener Ge genden, j

123

De analysi et usu antisyphiliiico Smilacis Sassapa- tillae Commentatio inauguralis quam etc. def. A, C. E Tonsen Kiliensis. Kilia& 1826, 4to.

Vier verschiedene Arten von Sassaparille kommen im Handel vor: 1) Sass. de Honduras, 2) Sass. a Vera Cruze, 8) Sass. da Costa (% und 5 heissen ‘auch Sass. de Hon. duras), 4) Sass. Brasiliana v. Lissabonna. Der Verfasser fand in der Sass. de Honduras das von Pallotta’ gefun- ' dene Pariglin (Parillin), und zeigt dessen chemische Ej- genschaften und dessen Verhalten zum gesunden und kranken menschlichen Organismus.

De Quassia in specie et aliis remedüs amaris in ge- ‚.nere. Dissert. inauguralis auet. Laurentio Haertl. Landishuti 1826. to.

Diese Dissertalion entkält eine chemische Untersu- chung der (uassia-Rinde, ferner Versuche mit Quassia Simaruba,, Columbo, Gentiana lutea, Aesculus Hippoca- stanum, Chininum sulphuricum, welche durch Wunden Kaninchen mitgetheilt wurden, die drei ersten wurden, auf diese Weise angewendel, sehr bald tödtlich für die Thiere, die andern äusserten fast keine, Wirkung, „Der Verfasser will hieraus schliessen, dass die bittern Mittel, welche etwas von einem Alcaloid enikalten, gifüg seien, diejenigen aber nicht, welche mehr den Säuren zuzu-

rechnen sind.

u imadversiones de ea, quam in maligna

an, Zonorhoea habebat Piper Cubeba efficaci- tate cum adnexis decem de hac re observationibus et Piperis Cubebae ipsius analytica disquisitione ete. exhibet auctor Georg Philipp Adam Baeum- ler. Cassellis 1826. 8vo.

Zuerst die Beobachtungen über den Nutzen der Cu- beben bei bösartigen Gonorhoeen,| dann eine unyollstän- dige Analyse jener Pfefferfrüchle, aus welcher der Ver-

fasser folgert, dass der vorzüglich wirksame Theil eine

4 » * . ® 'bun- eigentkümliche barzige Substanz sei, welche sich verbun den finde mit einem feilen und elwas wenigem aetheri-

schen Oele.

124

Dissertatio inauguralis medica de Radice Caincae ejusque in hydrope afficacia ef usu, quam etc. pü- blice deiendet Gotihelfus Mauritius Laue. Lip- .siae 1827. Ato.

Dissertalio inauguralis sistens analysin chemicam ra- dieis Caincae ete, scripsit_et defendet Jo. Aug. Heyland, Hamburgensis Kiliae 1827.

Zwei Dissertationen über die besonders bei der Was- sersucht empfohlene Radix Caincae, welche nach frühern Nachrichten von Chioeoeca racemosa L. kommen soll, nach Martius von Chioc. anguifuga, einer durch den Blüthenstand von jener unterschiedenen Art aus Brasilien, und von Ch. densifolia ebenfalls aus Brasilien. Ueber diese Arten und deren Unterschiede werden wir in_Kur- zes in unserm Artikel über die Rubiaceae elwas Siche- res mittheilen. Die zweite Dissertation enthält die che- mische Analyse der Wurzel, wodurch sehr viele Bestand- theile angegeben werden, die erste hat die Resultate der zweiten mit aufgenommen, giebt die botanischen Charac- tere der drei. oben genanten Arien und die Anwendung derselben bei verschiedenen Krankheiten, besonders bei Hydrops; durch Versuche wird gezeigt, dass besonders in Substanz die Wurzel wirksam sei, und stark die Urm-

absonderung befördere, zugleich aber auch etwas Ekel erzege,

B. Der Franzosen.

enumeratio contracta etc, auetore Aug, amo De ‚Candolle. Pars tertia sistens Calyciflorarum Or- dines XXVI. Parisiis 1828, 8v. 444 Seiten.

„Wer einigermassen die Schwierigkeiten kennt, welche eine Aufzählung der schon bekannten Pflanzen hal, wenn sie nicht obenhin mit flüchtiger Feder nur zusammenge- schrieben werden soll, welch” ein Fleiss dazu gehört und welche Ausdauer, um hei dem ewigen Vergleichen von guten und schlechten Beschreibungen und Bildern, von

Prodromus systematis naturalis regni Ma v.

125

uten und schlechten Exemplaren nicht zu ermüden oder ässig zu werden, wenn auch nur aus Unwillen, dass so viele,selbst geachtete Botaniker, so Vieles halb und unzu- läuglich beschrieben haben, der wird dem würdigen De Candoile von Herzen für jeden Band seines gigantischen Unternehmens danken, welches er mit immer gleichem Muthe und gleicher Bebarrlichkeit fast. allein auszufüh- ren sich vorgenommen hat, und woran er rüstig fort- arbeitet. Dieser dritte Band umfasst folgende Familien: Calycaniheae, Granateae, Memecyleae, Combretaceae, Vo. chysieae, Rhizophoreae, Onagrariae, Halorageae, Cerato- phyllene, Lylhrarieae, Tamariscineae, Melastomaceae, Alan- Sieae, Philadelpheae, Myrlaceae, Cucurbitacene, Passiflo. rene, Loaseae, 'Turneraceae, Souquieraceae,. Portulaceae, Paronychieae, Crassulacese, Ficoideae, Cacteae, Grossula- vieae, Der vierte Band wird die folgenden Familien bis zu den Compositis, welche den fünften Band ‚bilden, ent- halten. Möge der Verfasser sich aller Vortheile erfreuen, um dieses treffliche Werk zu Stande zu bringen,

Centurie de plantes d’Afrique du voyage & Merog, recueillies par M. Cailliaud, et decrites par M. Raffeneau-Delile etc. Paris 1826. 8vo. 112 S. 3 Kupfertafeln.

Einhundert Pflanzen hatte Cailliaud, indem er den Nil und den blauen Flyss aufwärts verlolgte, von diesem Zuge mitgebracht, welche Delile, der bekannte Verfas- ser der Aesyptischen Flora, hier bekannt macht, Er stellt dabei eine Vergleichung mit den von Lippi gesammelten Pflanzen an, dessen Flora von Aegypten im Manuscript im Jussieu’s Bibliothek ist, woraus hervorgeht, „dass noch mehrere von jenem gefundene Pflanzen nicht wieder gefunden sind, doch hat Cailliaud schon, einige bisher unbekannte mitgebracht. Folgendes sind die Namen der neuen Arten, welche hier zum ersten Male aufgeführt werden: Oassia Singneana, Sabak, Arerch, Bauhinia tama- vindacea, Crotalaria macilenta, tab, 31. 9%. Glyeine mo- tingaeflora, Indigofera parvala, 1.3. 1. Vernonia amygda- lina, Conyza dengolensis, Eihulia gracilis, t. 3.1.5. Ac- mella eaulirhiza, t. 3. L 7. anchum heierophyllum, .2.£. 4. Asclepins laniflora, t. 3 1. 3. Suy nos in- nocua, Hibiseus dongolensis, Sterculia seligera,: Ficus-

126

latyphylia, glumosa, intermedia, Mussaenda luleola, t. 1. . 4. Psychotria nubica, Nauclea mierocephala, Heliotro- pium pallens, t. 3. 1. 4 Cordia sp.. Acanthus polysta- ebyus, t. 1. £ 1. Rucllin nubica, Grewia echinulata, Xeropetalum ösetum, Zizyphus parvilolia, Ricinus mega- losperma, Terminalia psidiilolia, Bistella geminiflora, t. 2. £. 2. (Bistella ist eine Gattung von Lippi, gehört zu den Saxifrageen). Amyris papyrilera, Celastrus derolor (dessen Name nach handsehriftlicher Miliheilung des Verlassers in senegalensis umzuändern ist) t. 3. £ 6. Endlich ist noch abgebildet Rogeria adenophylia Gay, t. 2. f. 3., zu den Sesameen gehörend, und Uarissa edulis Vahl, ı. 2. £1.— Die Diagnosen sind lateinisch, die Beschreibungen franzö- sisch, mehr oder weniger ausführlich. Bei den bekannten Pflanzen werden nur einige Citate, und die von Cail- liaud mifgebrachten handschrifilichen Bemerkungen auf geführt.

Examen de deux memeires de physiologie vegetale, saivi de Yexamen d’un passage d’un trosicme me- moire, publid & Gen&ve, comme les deux aulres, sous le titre de Monographiae generis Polygom prodromus. Paris. 8vo. 32 Seiten.

Mr. Dupetit-Thouars ist Verfasser dieses Werks (erschienen im November 1827), welches vorzüglich dazt bestimmt ist, zu beweisen, dass die Ideen, welche ın zwei Memoiren von Vaucher in Genf: Sur la seve daoüt und Sur la chute des Jenilles, so wie in dem Memoire von De Candolle: Sur Ies Zenticelles, aus- gesprochen sind, von ihm schon früher bekannt emacht und ihm eigenthümlich sind. In der andern "Abiheilung seiner Schrift sucht der Verfasser zu beweisen, dass der von ihm ausgesprochene Satz: dass die Zahl der Staub- gefässe bei Polygonum gleich sei der der Einschnitte des Kelchs, nebst der der Öriffel und Narben; seine Richüg- keit habe, obwohl Meisner dies nicht zugiebt, sondern mit De Candolle annimmt, dass die Zahl der Staubge- fässe immer die Doppelte der Kelchabschnitte sei (. ‚Bull. d. sc. nat. Janv, 1828, p. 66).

127

‚Notice sur une nouvelle espece de Magnolia; par M. Soulange-Bodin. Paris 1826. &v. 12 8.

Eine aus der Befruchtung der Magnolia Yulan mit dem Pollen der M, discolor hervorgegangene Art, welche die Namen M, Soulangiana, praecia und Yulan flore albo purpurascente Var. führt. (Bull, d, sc. nat. Janv. 1828.

p. 98.)

Recherches sur Ja reproduction des vegetaux; par M. Lecog. Clermont 1827. 4to. 30 ‘Seiten und

eine lithogr. Tafel.

In ersten Abschnitte handelt der Verfasser von den verschiedenen Arten der Befruchtung, welche man bei den Pflanzen antrilll. Er nimmt auch bei den Moosen ein Analogon des Pollen an, welches sich in dem Knoten unten an dem Stiel der Mooskapsel befindet, während diese selbst die Oyula enthält. Der zweite Abschnitt handelt von den Mitteln, durch welche die Natur den Mangel der Befruchtung ergänzt, von Knospen, Zwiebeln eic. Der dritte endlich ist der Bastarderzeugung gewid- met (Bull. d. sc. nut. Fevr, 1828. p. 232. ).

Icones Tthographicae plantarum Australasiae_rario- am decades duae, auch. J. B, A. Guillemim. Paris 1827. gr. 4to. 14 8. u. 20. lithogr. Tafeln.

Es sind dies Abbildungen yon 20 Neuholländischen Gewächsen, die schon von R: Brown bekannt gemacht sind, welche Delessert, dieser eifrige und kenntniss- zeiche Freund der Bolanik, als Versuch auf Stein zeich- nen liess, sie aber unterdrücken wollte, da sie ihm nicht genügten, deren Bekanntinachung, er abex Herrn Guille- min jetzt erlaubt hat. (Bull. d. sc. nat. Feur. 1828.

P- 232.).

Flore d’Anjou d’apr&s Tordre des familles naturelles, avec des observations botaniques et critiques, par A, N. Desvaux. Angers et Paris 1827, 8vo, XXXVIIL. und 369 Seiten.

Der Berichterstatter Raspail zeigt sich im Bulletin

128

des sciences nicht sehr günstig gestimmt für diese Flora, welche wir noch nicht sahen,

Memoires de la societ€ de plıysique et d’histeire naturelle de Genetve. Ton. LIE 2e partie. 1826.

Note sur les raphides ou poils microscopiques inlerieurs, ; . , um observes dans plusieurs especes de vegdtaux, par Alph. De Candolle, p. 115.

In dieser Abbandiung ist ungefähr dasselbe enthalten, was des Verfassers Vater in seiner Organographie be- kannt gemacht hat. Es werden die Raphiden oder inneren Haare auch bei Nyctago Jalappae und Tritoma Uvaria be- schrieben, bei welchen sie noch nicht bekannt waren. (Bull. d. sc. nat. Janv. 1828. p. 67.).

Bulletin de la societe d’Agriculture du departement de YHerault. Octobre 1820. 8vo,

Notes pour servir & la culture et aux essais de la mo- pagation des müriers. Par A. Raffencau- De- dille, Prof. etc. .

Bei dieser Abhandlung befindet sich die Abbildun; eines Zweiges von Morus alba var. venosa, welche si durch das im Leben weiss, im Trocknen durscheinend zeigende Aderneiz auszeichnet, so wie durch lang ge20- gene Blätter u. s. w.

Memoires de la societ@ d’histoire naturelle de Paris. Tome II.

Description du Joliffia africana, type dum nouveau genre de la. famille ae par M. Raf- Jeneau-Delile, Prof. etc. avec une planche Tab. 6.

Der Kapitain Le Joliff brachte 1807 von der Ost- küste Afrikas die Saamen dieser Cucurbitacea zuerst nach De.de-France, da die Pflanze dioecisch ist, und man dies nicht wissend, nicht Sorge getragen hatte, männliche und weibliche Individuen zu einander zu setzen, so verging die Pflanze wieder. In neuerer Zeit hat Herr Bojer; ein deutscher Naturforscher, welcher als Botaniker auf der Fregatte Andromaque die Reise nach Zanzibar machte,

129

die ölgebenden Körner dieser Pflanze wieder nach Tle-de- France gebracht, wo sie jetzt gedeiht, Ihres Oeles we- gen wird sie in Afrika benutzt. Da in DC. prodr. Vol. II. der generische Charakter schon gegeben ist, so lheilen wir denselben nicht weiter mit, sondern erwähnen nur, dass Guillemin eine nachträgliche Bemerkung zu dieser Arbeit liefert, worin er zeigt, dass Hooker im. Bot. Mag. n. 2751 und 52 von derselben Pflanze unter dem Namen Telfairin pedata, ungefähr zu gleicher Zeit, Kennt- ass gegeben habe, und sie auch von Smith im Bol. Mag. n. 2681. als Feuillaea pedata aufgeführt sei. Guil- lemin ist ferner der Meinung, dass diese Jolilfin keiner Gatlung näher stehe, als Trichosanthes, mit welcher sie vielleicht vereinigt werden könne. Die Abbildung von Delile giebt die männliche Pflanze und die Frucht, die von Hooker ebenfalls männliche Blumen nebst Zerglie- derung und die Frucht, die von Smith die weibliche fanze. "

Annales de la Societe Linnedenne de Paris.

Recherches sur les plantes connnes des antiens sous les noms de Chara Cnesaris, Lapsana et Armora- eia; par M. Thiebaut de Berneaud, p. 516. (Pol F. Nov. 1826.).

Chara Csesaris ist Crambe tatarica; Lapsana me weissblumige Abänderung von Brassica campestxis (Chou Colza); Armoracia ist Cochlearia Armoracia (Bull. d. se.

nat. Janv. 1828. p. 88.).

Nouvelle notice sur les plantes & ajouter ü la Flore Jrangaise (Flora gallica); par I. L. A, Loisew leur- Deslongehamps (Pol. FI. 1827.).

Der Verfasser der Flora gallica giebt bier, einen Nach- tag zur vergriffenen ersten Auflage jenes Werks: este hend aus hundert Arten, welche in’ der bald ersc! einend len neuen Auflage enthalten sein werden. Wir geben, ier nur die Namen der nenen Pflanzen: Aira ‚divarieate Lois.; Agrostis exilis Lois.; Galinm Soleirolii zueis- Corse.; Gentiana flava .Merst; Sium Cordenmi | N Statice leucantha Pouzzolz, Corse; Nareissus Zunesfo us Reg.; Hyacinthus Pouzolzii Gay, Corse; Daphne lueida

130

Lois, Corse; Polygonum Roberti Lois.; P. flagelliforme Lois.; P. virgatum Lois.; P. scoparium Reg, Corse; P. pulchellum Lois.; P. pyramidalnın Lois.; Stlene pauci. ‚Rlora Salzm., Corse; Arenaria viscoso-pubescens Corse; Euphorbia ramosissima Lois.; Cistus corsieus Lois.; ‚Nepeta agrestis Lois., Corse; Scrophularia oblongifolia Lois., Corse.; Zippoerepis bicontorta Lois, Cards Sanctae Balmae Lois.; Zupatorium ‚Soleirolii Lois. Corse; Bup. corsicum Reg.; Achillea. firma Lois.; Or- chis pieta Lois.; Urtica atro-virens Reg., Corse. (Bull,

des sc. nat. Mars 1828. p. 329.).

Etoblissement du genre Sarracenia en Jamille et de- scription de la variet $ purpurea de Tile_Terre- Neuve; par M.B. de la Pylaie p. 379. (Fol. FI Sept. 1827.)

Die Gestalt der Blätter, so wie die Narbe und einige andere Eigenthümlichkeiten der Sarracenien, scheinen dem Verfasser hinreichenden Grund darzubieten, um diese Gat- tung von den Nymphaeaceen als besondere Familie zu trennen. Er beschreibt darauf eine Varietät der Sart. purpurea Michx. von 'Terre-Neuve, welche sich durch kür- zere Blätter mit purpurolhen anastomosirenden Nerven und nicht zweispaltige Narben auszeichnet, ferner $. psit- tacina Rich., S. flava L., variolaris Rich, welche man mit Persoon’s minor vereinigen soll. Eine beigefügte Tafel giebt die Abbildung der Varietät, und eine sehr ausführ-

Tiche Zergliederung derselben, . . . Mars 1928. p. 349.). g en. (Ann. des sc. nat

Bulletin des sciences naturelles et de Geologie. 1828.

Reponse aus observations faites pur Mr. Raspail, sur les notes que jai Jointes 4 ma traduction de son memoire sur la furmation de Fembryon dans les gr@ mindes et essai dune classification“ de cette famille;

(par Mr. Trinius & St. Pelersburg,) Fevrier p- 213

Diese Antwort von Trinius gegen Raspail, wird von diesem mit Bemerkungen wiederum versehen. Das Ganze betrifft meist Verschielenheit der Ansichten in Grassangelegenheiten und Sireit darüber.

131

Der Engländer.

The Transactions of ihe Linnenn Society of London. Vol. XV. Part. 2. London 1827. 4to,

Some account of a colleciion of Eryptogamie plants from the Jonian islands. By Rob. Kaye Greville ete. p. 335. c. tab. 3.

Der Verfasser der Schotlischen eryptog. Flora giebt uns Nachricht von den in einer kleinen Sammlung be- findlichen Cryptogamen, welche der Earl von Guilford auf den Jonischen Inseln gesammelt hat. Es sind fol- gende: Trichotheeinm roseum Lk.ı Sporotrichum (Colla- rum) Bedivm, ihallo caespitoso badıo, flis tenuissimis confervoideis implexis, sporidiis concoloribus ovalıbus, acer- vulis distinctis coacervalis. In ligno puirescente humido. Cyathus Crueibulum Pers.; Selerotium gyrosum, tab. 3. £.1., parvum nigrum erumpens, plano-convexum suleis &yrosis rugosunı, intus albidum. In foliis emortuis Mono- cotyled. nomnull. Plantula 1 2 lin. lata, magis minusve orbicularis interdum annularis, centro libero. Peziza coccinea Jacg.; Diatoma Jaseiculatum Ag.; Gloionema Paradoxum Ag.; Bangia' atropurpurea Ag.; Conferva catenata Roth, prolifera Roth, trichotoma Ag.; Cera- mium diaphanum Both; Polysiphonia frutieulosa Grev, (Hutchinsia fr. Ag), ‚lamentosa. Grev.; Eetocarpus sil- eulosus Imgb.; Sphacellaria scoparia Lyngb.; Bryopsis plumosa Ag.; Solenia compressa Ag.; Chondria abtusa Ag.; Sphaerococeus Teedii Ag., corneus Ag., confervoides Ag., acieularis Ag.; Delesseria ienerrima tab. 3. £. 2, ftonde tenuissima avenia lineari dicholoma rosea apice oblusa, soris sporidiorum sparsis. In mare affıxa Conchy- Ts, Corallis, plantisque märinis. Wurzel eine sehr kleine Scheibe, aus welcher unmittelbar mehrere sehr zarte We- del entspringen, von 2 4 Zoll Länge, und einigemal regelmässig gabelig getheilt, die Segmente sparrig, linea- lisch, 1 $ Linien breit, an der Spitze stumpf mit gan- zem Rande. ‘Die Neizung ist sehr unregelmässig, ähnlich der von D. punciata. Die zarte und schöne Kosenfarbe bekommt eine bräwmliche Färbung nach der Basis, wird aber beim Absterben farblos. Kapselbildung ward nicht beobachtet, aber die Sori Ag. waren ohne Ordnung über

132

den Wedel verbreitet. Ward auch bei England gefunden. Scytosiphon foeniculaceus Lyngb. Haliseris polypo- dioides Ag. Zonaria rubra tab. 3. f. 3., fronde reni- formi plana, subintegerrima fragili nilida rubra, lineis mi- mutissimis notata. In mari ad radices Zosterae marinae. Wedel tief rosenroth, 4 1 Zoll breit, rundlich nieren- förmig, fast eben, der Rand ganz oder leicht gelappt; Oberfläche glatt, etwas glänzend, dicht geneizt, die Ma- schen klein, gelagert in dichte parallele convexe Längs- linien, die kaum vom blossen Auge wargenomamen werden können. Dort sind daher einige Querrunzeln. . Unten ist der Wedel haarig, mit einem blassen filzigen Ueberzug. COystoseira abies marina Ag. C. granu- lata Ag. Sarsassım pallidum Ag, Riccia erystal- lina L. Anthoceros Denis L. Jungermannia epi- phylia L. J. inflata Unds. J. pusilla L. JS. complanata ß. minor Hook. J. dilatata L. Tor- tula rigida Tum. T. muralis Bedw. T. Northiana tab. 3. f. 4., caule brevi simplici, foliis ereeto-patentibus, lineari-lanceolatis acutis, siceitate tortuosis, iheca subey- lindrica. Stamm 3 6 Linien hoch, einfach. Blätter blass glänzend grün, weisslich am Grunde, lineal-lanzett- lich, auftecht-abstebend, straff, spitz, der Rand leicht ge- wellt, ganz, Nerv stark, zur Spitze laufend. Fruchtstel 4. Zoil lang, blass, schlank; Capsel fast eylindxisch, leicht gekrümmt, mit pfriemförmigen Deckel. Die Frucht noch zu jung zur ‚genmmern Untersuchung. T. Jallax Sw. Weissia pusilla Hedw. Dieranum bryoides Roth. D. varium Hedw. Didymoden trifarium Sw. Fu- naria hygrometrica Hedw. F. hibernica Hook. Bryum carneum L. Br. argentenm L. Br. capil- lare L. Br. caespiticium L. Br. nutans Schreb. Br. elegans tab. 3. f. 5., canle breviusculo, innovationi- bus elongalo-ramoso, fol. ovalis laxe reliculatis, acutis, in- tegerrimis, concavis, margine apicem versus incurvalo, nervo percurrente; iheca obovala inclinata, operculo con- vexo. In terra locis humidis. Stamm weniger als + Zoll hoch, aber durch Inuovalion bis über 1 Zoll verlängert; die Innovation schlank und zart. Blätter aufrecht-abstehend, durchscheinend, eiförmig, spitz, concav, ganz, der Rand so sehr gegen die Spitze umgelegt, dass er Beinahe umgerollt ist, mit schlaffen, grossen, verlängerten Zellen genetzit, mit ei- nem schmächligen durchlaufenden Nerven, die Innovationen

stehen

133

stehen mehr von einander, von einer blass glänzend röth- lich-braunen Farbe unten, einige der oben von einem blassen gefälligen Grün. Fruchtstiel ungefähr 1 Zoll lang, toth. Capsel breit, umgekehrt eiförmig, geneigl, vöthlich braun, sehr alt etwas bimförmig. Br. Donianum t. 3 f. 6., eaule breviusculo robusto, innovationibus bxevibus ramoso ; foliis densis summitate praeeipue aggregatis erecto- patentibus, obovalis, acutis, marginalis, apice denticulatis, nervo excurrente, seta elongata, theca clavata pendula, operceulo brevi conico. In terra? Stamm ungefähr # Zoll hoch, stark, mit braunen filzigen Wurzelfasern bedeckt, verzweigt durch sehr kurze Innovationen. Blätter wenige

am untern Theile des Stammes, dicht gedrängt und etwas

ausgespreilzt an der Spitze, breit umgekehrt-eiförmig (die der Innovationen schmaler), zugespitzt, leicht concav, ge- gen die Spitze gezähnt, der Rand entschieden verdickt,

erve stark, mehr oder weniger nach der Spitze laufend, niemals haargleich oder durchscheinend. Farbe der un- teın Blätter röthlich, der obern tief grün, welches glän- zender unter dem Mieroscop ist, ihre Basis ist häufig von einem liefen Rosenroth. Das Maschennetz ist eng, die Zellen rundlich, ausgenommen am Grunde. wo sie verlän- get sind. Fruchtstiel fast 2 Zoll lang, dunkelroih. Cap-

. ‚sel hängend, bräunlich-rolh, gross, keulenförmig. Deckel

kurz und stumpf _kegelförmig, doch wurde dieser Theil nicht im reifen Zustande beobachtet. Inneres Peristom an Länge gleich dem äussern, jeder Zahn mit 3 5 Rip- en, welche sich in eine Spitze endigen und durch Quer- änder verbunden sind. Wechselnd siehende Cilien wur- den nicht bemerki. Aehnlich beim ersten Anblick kurzen Exemplaren von Br. ventrieosum. Bartramia pomifor- mis Dedw. Leucodon morensis Schwaeg. Pierogo- gonium gracile Sw. Pt. Smithii Sw. Fontinalis squamosa L. HAypnum riparium L. H. confertum Dicks. H. tenellum Dicks. A. illecebrum Hedw. A. rutabulum L. B. praelongum L. H. cupressi- forme L. H. Leskea. \. 3. f. 7., caule inferne dem- dato, vamis faseienlalis, fol. ovalis acummatis apice ser- ratis, margine basi veflexo, nervo anle apicem evanescente, iIheca ovata eylindrica suberecta, operculo conico rostrato. Stamm aufrecht, ungefähr 4 Zoll hoch, nackt, dann ge- theilt in eine Anzahl schlanker, büschelweise gestelller, fast aufrechter Zweige. Blätter trocken dicht ziegel- Ar Ba. 3 Heft, 29

134

dachartig, feucht ausgespreitzt, zahlreich, einförmig, zuge- spitzt, gegen die Spitze gesägt, am Grunde concav, wo also der Rand umgebogen ist, Nerv unter der Spitze ver- schwindend. Perichaetial-Blätter aufrecht, ziegeldachartig, mehr zugespitzt, kaum gesägt an der Spitze, der Nerv schon tiefer herab verschwindend. Farbe tiel grün. Frucht- süiel fast 1 Zoll lang. Capsel fast aufrecht, eiförmig, ey- lindrisch. Deckel conisch, mit einem kurzen, spitzen Schnabel. Zähne des innern Peristoms mit linealischen Lücken oder Durchbrechungen längs der Mitte, mit sehr kurzen, wechselnden Cilien. Zycopodium denticula- zum L. \

Description of a new Genus belonging 10 the natural Jamıly of plantes, called Serophularinae. By Mr. David Don eic. p. 349.

Lophospermum (Aoyog erista; omegua semen) Didyn- Angjosp. Prope Maurandiam. Scrofularineae Sect. 2%. Antierhmeae. Char. ess. Cal. 5-part. Cor. campan., limbo 5-lobo subaequali. - Caps. bilocularis irregulariter debis- cens. Sem. imbricata, membranaceo-aluta. Deser. Cal. amplus, membranaceus reticulaio-venosus, 5-partilus, Seg- mentis latis ovatis. Cor. magna campan., ealyce duplo lon; ior, basi tabulosa, fauce dilatata, limbo 5-lobo, subae-

alis, lobis latis 'rotundalis in aesiivatione imbrieatis. tam. 4 didynama, fertilia, imae parti tubi inserla, corolla paulo breviora; filamenta anguste linearia compressa SU- perne glandulosa, basi angulo acuto arcuata, quasi stipite aevi compresso lateraliter suffulta, ad flexuram glandulis eapitatis munita, atque squamulis suceulentis Iinearibus obtusis, exsiceatione ramentaceis, copiose praedila; anthe- rae bilobae, 2-locul., mutieae nudae, loculis divaricatis longitudinaliter dehiscentibus demum ezplanatis. Ovar. globos. 2-locul. Siyl. longiss., liformis, glaber, inferne erassior. Sigma simplex emarginatum. Caps. sphaerica, styli basi persistente coronata, 2.locul., subbivalvis, irre- gulariter rumpens, polysperma. Dissepim. transversum Tatere (nec margine) ad caulem verso, completum, bast dilatatum. Placentae 2 magnae oblongae, serobicnlatae, © septo ortum ducentes. Sem. erebra imbricata adscenden- tja compressa, membrana scariosa eroso-crenulata eineta, apice truncafa, basi hilo depresso instrucia; testa €1A85%,

135

coriacea, extus corrugato-plicala et tuberculata. Alb. co- piosum ovoidenm cartilagineum pallide Iuieum. Embr. teres erectus fere albuminis longitudine lacteus; cotyled. brevissimae votundatae; radieula crassa recta obtusa, coty- ledonibus duplo longior, centripeta. _Herbae v. frutices (mexicani). Fol. alterna serrata. Fl. axillares solitarü peduneulati. 1) Z. scandens, fol. cordatis acuminatis in- Ciso-serratis, pedunculis ebractealis, caule herbaceo. Bes- leria scandens Sesse et Mocinno Mss. Planta formosis- sima scandens herbacea. Rami cylindracei pilis mollibus artieulatis viscidis copiose vestiti. Folia fere Camp. Tra- chelii numerosa alterna petiolata cordata acuminata, ineiso serrata, hirsuta, Ö-nervia, 3 4 unc. longa, 2 3 lata. Petioli semiteretes villosi bipollic. F}. penduli. Pedunc. axill. solitarii 1-flori teretes villosi ebracteati, petiolo fere duplo longiores, cum foliis uno latere versi. Cal. hirsutus profunde 5-partit., segmenlis ovatis acuminatis integris v. ine inde dente parvo instructis, 2 exter. latioribus. Cor. Magna speciosa purpureo-violacea. 2. Z. physalodes, fol. lanceol. acutis dentieulatis scabris, pedunc. bibracteatis, caule fruticoso. Scrophularia physalodes Sesse et Mo- einno mss. Caulis erectus fructiosus. Rami tereies rigidi papilloso-scabri. Fol. alterna v. nune (praeserlim suprema) subopposita, subsessilia, lanceolata, ovata, denticulata, acu- leis minntissimis callosis scabra, 1% 2 poll. Pedunc. axillar., solitarii, 1-flori, teretes, scabri, fol. breviores ul. tra medium bracteis 2 approximatis lanceolalis asperis muniti, Cal, asper reticulatus inflatus 5-fdus, lobis semi- Ovatis acutis integerrimis, Cor. ampla sordide violacea? Praecedente multo brevior. Filam. omnino glabra. An- therarum lobis longioribus superne confluentibus, basi tantum divaricatis. Stigma simplex. Ovar. globosum 2 loc, Semina non vidi. Der Gattungs-Character ist nach der ersten Art: gebildei, von der zweilen sah der Verfas- ser nicht die reife Frucht und.den Samen.

On _Boswellia and certain Indian Terebinthaceae. By Henry Thomas Colebroke etc. p. 355., hiersu Ta-

el & und 5,

Indem der Verfasser zu_ einer frühern Abhandlun;

(Asiatie Researches Pol. IX. p. 317) über die Boswel- lia serrata, den Baum, welcher das indische Olibanum

136

giebt (welches in seiner äusserlichen Erscheinung ganz mit dem arabischen übereinstimmt, obgleich dies möglicher Weise von einem andern Baume herrühren kann), eine Beschreibung der Frucht, die auch bei der Bosw. glabra nicht bekanni war, nachliefert, beschenkt er uns mit den Beschreibungen einiger verwandten Pflanzen derselben Familie, besonders ın Rücksicht auf die Früchte, deren Abbildungen auch gegeben werden. Bursera serrata. Wall. tab. 4. f. 1. Ein sehr grosser Baum von den Grenzwäldern Bengalens, mit hartem Holze, säuerlicher Frucht, von Anisgeruch, den auch die jüngern Blätter zeigen. Truncus arboreus, ereclus. Cortex cinereus, scabridus, maculis oblongis ochraceis obsitus, aetate rimo- sus, Rami sparsi patuli. Rami juniores, petioli, pedun- euli et calyces pubescentes. Fol. alt. decussata, impari pinnata. Foliola 6 10 c. impari late laneeolata, obluse acuminata, serrulata, maxima 5 6 poll. longa, 2 3 lata. Petioli teretes basi latiores. Stip. O. Paniculae axillares, foliis breviores, nudae. Flores minuti, lutes- eenti-virides. Bractea ad basin pedicellorum solitaria ovata. Perianth. infer. planiusculum, 5-dentat. pubescens, dent. obtusis. Pet. 5, ovata v. lanceolata, paienlia, extus pubescentia, staminibus longiora. Nect. annulus angustus earnosus erenulatus, germinis basin eingens. Fil. 10, sub- ulata, allerna minora, sub nectarifero annulo inserta- Anth. ovatae biloeulares. Germ. ovatum, pubescens, ob- solete Ögonum, öloculare, loculis 1 2 ovulatis, ovulis in supera axi aflixis.. Stylus. breviss, Stigma 5 core. Bacca globosa, oblusa, in peduneulo dilatato sessilis, pur- Purea albo-punctata, magnitudine Pruni, 1 3 locularis-

issepimentum crassum, in medio dilatatum in brevem earnosam placentam. Pulpa fibrosa arilliformis testae Py- xenarum arcte adkaerens, praeserlim ad fissuran ul « calem. Pyrenae solitariae in quoque loculamento, ma- gnitudine nuclei Cerasi, subrotunda, derso gibboso, Yacie plana virescenti-luteae. Tiesta crassa ossea, ad fisuram umbilicalem incrassaia. Semina solitaria, oblonga, altero latere cuncaya, altero convexa. Integ. simplex, crustaceumt, album, raphe notatum. Pexisp. ©, Einbr. inversus; levi- ter curvatus, virescenti-albus, subamygdaloideus. Cotyl. foliaceae, tenues, implicite plicatae, che saloideae, Radi- cula superior eylindrica obiusa crassa. Plumula obscura. Folia seminalia plantae germinantis ovata, trilobata den-

137

tieulata. Bosnellia serrata Roxb., Col. As. Res. IX. p- 377 e. tab., Tab. V. £ 1. Germen superius conicum, 3-gonum, 3-locul., ovulis 2 in quoque loculo, in apice axeos affixis. Styl. eylindrieus. Stigma 3-lobum. Cap- sula trigona, lateribus ovalibus, 3-loeul. 3-valvis, ad an- gulos sponte dehiscens, valvulis glabris, duris, brunneis.

emina solitaria, altero abortivo, late cordata, margine membranaceo tenui alata. Perisp. 0. Embryo semini con- formis, inversus, pallide luteus. Cotyledones mulüfidae, intricate plicatae. Radicula supera brevis coniea. Pegia Colebr. Cal. 5-partit. Cor. 5-petala patens. Bacca 1- sperma. Pegie nitida, (Silhet, florei sub fine temporis lemperali, fraclificat medio calido). Caulis fruticasus, scandens dieitur. Fol. alt, impari-pinnata. Foliola 10 14 c. impari, gradatim longiora, subopposila, cordata, acu- minala,. praeserlim in margine anteriore remote servata, lobo posieriori angusto integro. Foliola juniora utringue pubescentia, evoluta 2 3 poll. Tonga, 1 14 lata. Petioli supra canalienlati, basi exassiores, villosi, partiales brevissimi. Stip. O. Paniculae axillares et terminales, ramosae, ovatae. Pedunc. villosi. Bractea ad basin pe- dieellorum solitaria ovata villosa. Fler. pallide virentes, oderali, numerosi, minuti« Perianth. infer., 5-partit., mi- nutum persisiens, segmentis rotundis. Pet. 5 ovata pa lentia. Neclar. annulus carnosus plano-concavus, germen ineludens, cineius staminibus basi ejus insertis. Filam. 10, corollae fere longitudine, alterna breviora, subulata. Autherae rolundae biloculares. Germ. sup-, rolundum, neclario semi-immersum, siylo brevi conico, stigmate sim- pliei. Bacca globosa, in calyce persistente, nigra, magnı- Audine Ribis rabri, 1-locul. Pyrena solitaria, ovalis, com- pressa, mellei coloris, rugosa, testa fra ii, _Semen solita- rium, integum. tenui membranaceo. Perisp. O. Embryo semini conformis, inversus, albus. Cotyled. ovatae, tur- gidae, latae, amygdaloideae. Radieula supera, minuta, ro- iundata, Amyris heptaphylia Rozb. Tab. V. f.2. (In monlibus ad Silhet, Blätter riechen nach Anis). Frutex, ‚ramis subereclis, cortice glabro, obseure colorato, Fol. alt., impari-pinnata. Foliola alterna, breviter petiolata,

6 —- 8 c. impari, oblique Janceolata, integra, punctis pel- - \neidis notata. Banieulne terminales, ramificationibis tri- chotomis divergentibus. Flores numerosi_ parvi, albido- Wutel, Perianth. infer. parvum, $-dent. Pelala 4, ovalia,

a

138

patentia, concava, unguibus basi neetarii inseria. Necta- zium carnosum, in medio coniractum, basi tumescens pe- tala et stamina recipiens, supera pärle germen ferens. Filam. 8, inferne dilatata, concava, uectarli et germinis concavitati respondentes, corolla breviora. Antherae ova- tae. Germen subtetragenum, glandulis 4 rotundatis coro- natum, 4-loculare, conlinens ovula 2, axi affıxa in quo- que loculamento, Stylus longitudine staminum. Stigma truncatum. Bacca oblonga, pallide straminea, puuelis mi- nutis viridicantibus glandulosis notata, 1-locularis. Semen 1, baecae conforme, Integ. simplex, tenue, album. Pe- risp. O. Embryo inversus strietus. Cotyled. semini con- formes, pallide lutei, punctis parvis viridescenlibus nota- tae. Plumula biloba. Radieula ovalis supera (Roxb. Mess.) Amyris punctata Vab. V. f. 3. (Chitlagong) Truncus arboreus; rami patentes; cortex laevis ferrugineus. Fol. alt. impari-pinnata. Foliola alterna, breviter petiolulata, 20 40 e. impari, oblique oblonga erenulata, punctis glandulosis notata, maxima in medio rachis communis 3 4 poll. longa, poll. lata. Stip. O. Petioli omnes te- retes paululum scabri et pilosi. Paniculae terininales, ovales, .erectae, Peduneulus ejusque 'ramifieationes pilosa. Bracteae minutae. Flor. numerosi parvi albi. Perianth. infer. parvum 4.dent. Pet. 4, ovata palenlia concava unguibus neetarii basi insertis. Nectar. receptaculum ma- gnum, carmosum, medio contracium, recipiens petala et stamina in infera tumida parte, et in supera germen. Fi- lan. $, basi magis dilatala, intus concava, respondentia nectarii et germinis convexitati, corolla breviora. Anth. ovalae. Germ. 4-gonun, &-locul., loculis 2 3 ovula- ts, ovulis apiei axeos affızis. Styl. crassus, 4-gonus, strietus, longitudine staminum. Stigma truncatum obso- lete quadricorne. DBacea oblonga, magnitudine Fabae, glabra, punctata, pallide straminea, 1-locul. Semen solita- rum, baccae conforme. Integ. simplex, album, tenue. Perisp. O. Embryo inversus. Cotyled. semini conformes, vixides, sacpe inaequales. Plumula biloba pilosa. Radi- cula hemisphaeriea pilosa infera (Roxb. Msc.). Bergera . integerrima Buch. (Bengalia). Truncus arboreus ramis numerosis, Fol. alt, impari-pinnata. Foliola subalterna, breviter petiolata, oblique lanceolata, inlegra, vepanda, acuminata, supra glabra ‚_subius villosa, extima maxiına 6 poll. Tonga, 2 lata, Petioli teretes villosi. Corymbi

139

ierminales, decompositi. Flor. breviter pedicellati, erecti, numerosi, albi, odore forti inamoeno. Bracteae valde minutae. Perianth. 5-dent. Pet. 5 lanceolata, patentia. Neclarium receptaculum carnosum, germen sustinens. Stam. 10, allerna longiora. Germ. superum, ovatum, 5 locul., locul. 2 ovulatis, ovulis superiori parti axeos affixis. Stylus clavatus. Stigma subrotundum. Bacca magnitudine Pisi majoris, ovalis, lutea, rarius plura quan: duo continens semina. Semen si unicum baccae conforme (Roxb. Misc.) Bergera Koenigii L. Ment., Roxb. Cor. 2 p. q. t. 11%. Tab. V. f. 4. Germ. ovatum, a lateribus paululum com- pressum, 2 locul., loculis 1 ovulatis, ovulo in medio sico afixum medio disseptimento; supra loculamenta dilatatio cellulosa limpidum continens humorem. Bacca oblique evala, glabra, magnitudine fructus Ribis magni, purpu- rea, cellulis numerosis pellucidis nelata, loculo altero abotivo 4 locularis, Semen solilarum, baccae eonforme. Integ. simplex, album tenue. Perisp. O. Embryo inversus viridis, Coiyled. semini. conformes, externe sub apice emarginatae, ibique in sinu emarginaturae cum embryonis eollo connexae. Plumula biloba. Radieula supera cylin- drica villosa (Roxb, Msc.).

4 review of the genus Combretum. By Mr. George Don etc: p. 412.

Combretum, Char. ess. Cal. limbo 4 5 deniato de- ciduo. Pet. 4 5, summo calyci inserta. Fruelus 4 5 alatus. Char. nat.: Cal. superus tubulosus v. tur- binato-campanulatus, intus villosus, iimbo 4 5 dentato, deciduo, dentibus aequalibus erectis. Pet. 4 5, limbe ealyeis inter lobos ejusdem inserta aequalia. Stam. 8 v. 10, Iimbo calycino duplici v. rarissime simmpliei serie in- serla, exserta, quorum 1—5 petalis opposita et breviora. Anth. bilocul, dorso affıxae, longitudinaliter dehiscentes. Ovar. 1-locul. 4 5 angulatum. Ovala plura (2 -—— 5) pendula, Styl. exsertus. Stigma acutum, Frucius 4 S-alatus, 1-loeul., abortu 1-sperm. Semen 4 5.gonum apice attenuatum. Testa simplex membranacea. Alb. O.

Frutices aut arbores v. rarissime herbae. Caules säepe seandentes. Fol. opposita, texna aut qualerna, hunc ra- rius sparsa, simplicia, integerrima. Stip. O. Spicae soli- tariae v. geminae simplices axillares et. terminales oppo-

140

siiae ternae v. quaternae saepe in paniculis lerminalibus digestae. Fi. bracleati sessiles v. varius pedicellati, coc- einei, albi, v. rarlus aurantiaci: bracteis saepe deciduis. Divisio I. Cal. 4-dent. Cor. 4-pet. Stam. &. Fruet. 4 alatus. Sectio A. Cal. campanulatus. Spicae_ axillares et terminales. Flores secundi. 1. C. secundian Jacg, Lin. scandens glabrum, ramulis subquadrangularibus, fol. ovato- Ianceolatis, calycibus ovarlisque resinoso-punctatis, petalis squamiformibus elliptieis mucronalis cucullatis, staminibus longissimis (Guiana, ‚Ins. Trinitatis). 2. C. oxypetalum Don, scandens glabrum, vamis subquadrangularıbus, fol. oblongis membranaceis utringue attenuatis, subtus calyci- busgue resinoso-punctatis, petalis squamiformibus obovato- lanceolalis acummatis, staminibus longissimis (Guayaguil). 3.0. ‚Formosum Don, scandens, lol, oblongo-elliptieis acu- minatis, sublus resinoso-punelalis, junioribus calycibusque rufo-lanatis, floribus confertis, pelalis squamiformibus, eu- neato-lanceolatis acuminalis (Brasilia prope Rio Janeiro). 4. ©. Gmandiflorum Don, subscandens, hirsutum, fol. cor- dato-elliptieis cum rachi calyeibusque villosis, petalis d- latatis spalhulatis obtusis (Africa aequinoct. prope Sierra Leona). 5. C. macrocarpum Pal. Beauv., fructu maximo, alis apice profunde cordatis (Africa aequinoet. prope Be- nin). Sectio B. Cal, iubulosus. Flor. fasciculalo-um- bellati terninales. 6. ©. Zeucophyllum Don, ereeium fusco-villosum, foliis oblongis mucronalis, floralibus brac- teisque linearibus mucronalis niveis, petalis lanceolatis obtusis calyce 4-plo longioribus (Africa aequinoet. prope Sierra Leona). 7. lanuginosum Don, erectum? fol. orbi- eulalis emarginatis, florıbus faseiculatis, petalis oyalibus erenulatis calyce paulo longioribus (Abyssimia). Sectio C- Cal. tubulosus. Spieae axillares nec terminales. $- C extensum Roxb. hort. Beng., scandens glabrum, fol. ob- longis obovalisve coriaceis, spieis gracilibus brevibus, 80- litariis confertifloris, pelalis ovalis acutis calyce brevioribus (Ins. Motuce.) 9. ©. herbaceum Don., hümile simples; fol. alternis lanceolatis mucronalis subtus sericeo-villosis supra demum glabris, spieis geminis sparsilloris, petahs ovalis acutis calyce paulo longioribus, staminibus minus ezserlis (Afvica aequinoet. prope Sierra Leona). '— Scetio D. „Calys turbinato-campanulatus. Racemi axillares et terminales panieulati. 10. ©. paniculatum Vent., scan. dens, fol. oblongis obiusis laevibus, panieula terminali

141

ramosissima hirsuta, calycibus pubescentibus, bracteis bre- vissimis, floribus pedicellatis (Africa aequinoct. prope Se- negal). 11. C. aculeatum Vent., spinosum, fol. suboppo- sitis ovatis pubescentibus, floribus pedicellatis (Afr. aequin- prope Senegal). 12. C. spinosum Don, erectum glabrum, ramıs spinescentibus, fol. longe petiolalis ovalibus mem- branaceis, Hloribus pedicellatis, dentibus calycinis fere ob- solelis, petalis ovatis obtusis, staminibus minus exserlis (Ak. aequinoet. prope Sierra Leona), 13. C. Smeath- manni Don, scandens, hirsutum, foliis elliptieis acumina- Us; floralibus flavicantibus bracleis amplissimis, racemis elongatis, Boribus pedicellatis (Afr. aeguin. prope Sierra Leona). Sectio &. Cal. turbinato-campanulatus. Spicae axillares et terininales, saepe paniculae modo dispositae. 14. €. ferinosum Kunth. Humb,, scandens glabrum, fol. elliptico-oblongis obtusis subcoriaceis basi rotundatis, sub- tus farımosis, spieis geminis multifloxis, petalis squami- formibus, staminibus longissimis (Mexico). 15. EC. /ran- gulifolium Kunth. Humb., scandens glabrum, fol. elliptieis utringue lepidotis, spieis solitariis rariusve geminis, bra- cteis oblongis aentis villosis, petalis crenatis subflabellatis (Orinoeo prope Angustwam). 16. C. /axum Jacg. Lin, scandens glabrum, fol. ovatis, spieis erectis laxifloris, caly- eibus pubescentibus, peialis subrotundis calyce brevieribus (in Antillis). 17. €. mezxicanum Kuntk, Humb., humile glabram; ramulis novellis compressiusculis, fol. elliptieis membranaceis, basi sulcordatis, panieula polystachya, spi- eis brevibus multifloris ferrugineo-tomentosis, petalis sub- reniformibus calyce brevioribus (Mexico). 18. C. pel- chellum Marti. mss., scandens 'puberulum, fol. elliptieo- oblongis subtus fuscescentibus, panicula olystachya, ca- Iyabus pedunculisque fusco -villosis, petalis subreniformi- bus reflexis (Brasilia). 19. C. racemosum Pal. Beauv., scandens glabrum, fol. ovato-oblongis acutis nitidis, pani- cula polystachya, spieis elongatis apiee eomosis, petalis lanceolalis obiusis (Africa aequinoct. ad Benin). 20. C. albidum Don (C. laxum Roxb. hort. Beng.), scandens glabrum, fol, longe petiolatis oblongis obtusis aut subor- bieulatis, supra punctatis viridibus, subtus albidis, panicula polystachya, spieis confertlifloris, calycibus pubescentibus, pelalis parvis (Ind. Or). 21. C. zanım Hamilton mss in

on prodr., erecium humile, fol. oblongis ovatisve obtusis

142

glabris, spieis simplieibus, nune basi ramosis, calyeibus pubescentibus, petalis ovalis aculis (Nepalia). 22. C. Rox- burghii Don, scandens glabrum, fol. ovatis obiusis, pani- cula polystachya, spicis sparsilloris, calycibus pubescenti- bus dee orient.), 23. Ü. odoratım Pav. mss., scandens, ramulis puberulis, fol. oblongis v. obovato-oblongis, apice voiundatis subemarginatis eoriaceis glabris, panicula poly- stachya, spieis confertifloris, petalis reniformibus (Guaya- quil). Seetio F. Cal. iurbinato-campannlalus. 24. €. tomentosum Don, scandens, fusco-tomentosuni, fol. ovali- bus mucronatis, adultis supra nudiusculis, spicis sparsiflo- ris, petalis ovalibus obtusis calyce paulo brevioribus, sia- minibus abbreviatis (Africa aequin. prope Sierra Leona) 25. C. mieranthum Don, erectum, vamulis pubescentibus, fol. oblongis obiuse mucronatis, adultis glabris, spieis tenuibus, petalis lineari-cuneatis, dentibus calyeinis 4-plo longioribus, staminibus nıinus exsertis (Africa aequin. prope Sierra Leona). 26. C. molle R. Br., scandens? villosum, fol. oblongo-lanceolatis acuminatis basi cordatis, spieis, elongalis, dentibus calycinis brevissimis, petalis exiguis obovatis? slammibus paulo exserlis (Abyssinia). 27. €. Iatifolium Don, (C. macrophyllum Roxb. Hort. Beng.), scandens glabrum, fol. amplıs coriaceis oblongis acumına- üs interdum. rotundatis, spicis brevibus confertilloris, ealy- eibus pubescentibus, petalis obovato-oblongis oblusis, sta- minibus paulo exsertis (Ind. Orient). 38. C. chinense Roxb. Hort. Beng., seandens, ferrngineo-lepidotum, fol. elliptieis utringue aculis supra viridibus, spicis laxifloris, petalis exiguis, staminibus paulo exsertis (China). Di visio II. Cal. 5-dentatus. Cor. 5-petala. Stam. 10. Fructus 5-alatus. Sectio A. Cal. tubulosus. Spicae ax- illares et terminales, saepe paniculae modo dispositae, 29. C. comosum Don, scandens, ramulis pubescentibus, fol. elliplicis acutis basi subcordatis, adultis glabris, s ichs apice comosis, bracteis lanceolatis acutis, petalis ligu latis obtusis (Africa aequin. prope Sierra Leona). 30. €. inter- medium Don, scandens, ramulis pubescentibus, fol. ellip- lico-obovalis mucronalis, adultis glahris, spicis apice c0- mosis, bracteis ovatis mueronatis, petalis hgulatis obtusis (Africa aequin. prope Sierra Leona). 31. C. pilosum Roxb. Hort. Beng,, scandens, fol. oblongo-lanceolatis acu- minatis basi auriculatis, spieis brevibus, calyeibus pedun- eulisque fusco-pilosissimis, petalis obovato-oblongis eiljatis

143

(Ind. orient.). 32. C. ovale R. Br., erectum, fol. ovali- oblongis obtusis subtus albidis, adultis glabris, novellis c. ramulis calyeibusque pubescentibus, spieis laxifloris hrevi- bus, petalis obovalo-oblöngis obtusis (Abyssinia), 38. C. alternifoliim Jacgq. (spinosum Humb. et Bonpl. pl.

. &quinect.), scandens glabrum, ramis spineseentibus, spinis

recurvis, fol. alter. oblongis glabris supra nitidis, spieis brevibus confertifloris, petalis lanceolatis obtusis calyce duplo longioribus (America meridion.). 34. C. Pavonü Don, (C. deeandrum Pav. mss.), scandens, ramulis Pilosis, ol. oblongis ovatis acuminalis mueronatis basi subcordatis, subtus ferruginoso-villosis, spieis elongalis sparsifloris, pe- talis lanceolatis (Guayaquil). Sectro .B. Cal. tubulosus. Panicula polystachya, spieis secundifloris. 35. €. purpı. reum Vahl. (coccemeum Lam.), scandens, glabrum, fol. Tan- ceolalis aculis, atroviridibus nitidis, spieis laxifloris, peta. lis elliplico-oblongis obsusiusculis (Madagascar). „36. €. 4fzelii Don, scandens, fol. oblongis, adullis glabriuseulis, spieis terminlibus axillaribusque, calyeibus pubescentibus, pelalis obovato-oblongis obtusis (Africa aequinoct. prope Sierra Leona). Sectio €. Cal. turbinato- campanulatus. Spieae nnmerosae terminales, panieulae modo dispositae. 37. C. decandrıan Roxb. (C. Roxburghii Spr.), ‚scandens, füsco -pubescens, fol. oblengis scuminatis, Horalibus flavi- cantibus, spieis numerosis confertifloris, petalis ovatis mu- eronalis, staminibus minus exsertis (Ind. orient.) 38. C. Puberum Richard Act, Soc. nat. hist, Paris,, scandens, glabrum,, fol. oblongis coriaceis basi subeordatis, supra nilidis, spieis numerosis conferlifloris rachi calyeibusque ferrugineis, staminibus brevibus. (America meridionalis). 39. C. sguamosum Roxb. Hort. Beng., scandens lepido- tum, fol. ovatis acuminatis coriaceis, subtus ealycibusque ferrugineis, spieis laxifloris, petalis exiguis, stamimibus breyibus (Ind. orient.) 40. €. trifoliatum Vent., scandens, fol. ternis oblongis acatis, spieis laxifloris, floribus secun- dis, rachi calycibusque pübescentibus, petalis exiguis calyci subaequalibus (Java). Sectio D. Cal. turbinato- cam- panulatas. Spicae axillares nec terminales. ‚a. [94 seri- ceum Don, suffrulicosum erectum, fol. oppositis lanceolatis obtusiuseulis subtus sericeo-villosis, Spicis confertifloris, tachi c. ovarlis calycibusque villoso-tomentosis, petalis subaequalibus, staminibus paulo exsertis (Africa aequin. prope Sierra Leona). Species non sufficienter notae,

144

sed evidenter distinetae: 42. C. obtusifolium Rich. 1. c., fol. obovatis obiusis glabris, floribus paniculatis Amer. merid. 43. ©. rotundifolium Rich. 1. e., fol. subsessi- libus rolundatis mueronatis, Amer. merid. 44. €. fer- ruginem Don, fol. breviter petiolatis Ianceolatis acumi- matis glabris basi atienuatis subtus ferrugineis, spieis axillaribus terminalibusque, Amer. merid. 45. C. corda- tum: Don, fol, breviter petiolatis amplis subrotundo-cor- datis, novellis pubescentibus, panicula spicala ierminali. Hispaniola. Species adhuc valde dubiae, quarum no- mina in Kosburghi Catalogo Hort. Bot. Calcutt. solum- modo reperiuntur: .46. C. .ovalifolium Coromandelia. 47. C. acuminatum Bengalia. 48. C. costatum Ind. orient. 49. C. rotundifohum Bengalia. Jede Art ist ausser der Diagnose, auch noch mit einer grössern Beschreibung und mit Synonymie versehen.

Description of a new genus of plants belonging to the order Nymphaeaceae: in a Ietter to H. T. Colo- Brooke ge By Nathanael Wallich etc. p. 42

tab. 18.

„Barclaya Wall. Polyandr. Polyg., Nynphaeaceae Teib. 2 DC. Syst. Char. gen.: Sepala 5 distinela infra ovarıum thalamo inserta. Torus basi in ovarium globosum ampliatus, inde tubulosus .corollaceus slaminiferus, fauce 8 10 loba, lobis inaequaliter 2 3 serialibus conni- venlibus. Stam. plurima mutantia, tubo tori intus adfixa eodemque inelusa, superiora sterila raınosa. Anth. nudae. Styli plures, fundo tubi vadiatim inserti, supra foveam verlicis ovarli eonvenientes, basi connati. Bacca carmosa globosa, calyce suffulta, corollague coronata persistentl- bus, multilocularis, polysperma. Semina globosa, setis carnosis oblecla, albuminosa, inversa. Habitus: Herba facie Potamogetonis, in aquis stagnantibus proveniens, - grasilis, fol. perguam temuibus elongatis oblongis, basi paulo an- gustata cordato -subhastatis, minime peltatis, penninervüs, fluctuantibus .v. natantibus, lueidis, subtus ferrugmeis, le- viter tomentosis. Scapi multiflori petiolique graciles long Flores erecti glabri ex viridi-livescentes inodorı 14 polli- cares. Genus a ceteris Nyrmphaeaceis valde distinelam structura et forma foliorum et florum. Ab Euvyale diff. calyce dislineto absolute hypogyno; a Nymphaea toro

145

superne corollaceo tubuloso, ad limbum multilobo, intus staminifero. Barelaya longifolia Wal. In Pegu prope Sangoon, in aquis stagnanlıbus. Rlor. et fruetif. Augusto. Nun folgt eine weitläufiige Beschreibung der Pflanze und dann noch einiges über den Standort und anderes Merk- würdige, so wie Entschuldigung wegen eiwaniger Fehler bei der Beschreibung. Endlich wird noch folgender Zu- satz zur Berichtigung des Genus-Characters gemacht: Tubus tori, annulus stylorum (cum membrana foveam oyarü tegente) et calyx maluritate seorsim decidui. Bacca matura delabens in carpella numero Ioculorum correspon- dentia, indebiscentia? lateribus oblique rngoso-suleatis, carne mollissimo fere exsucco farinaceo-grumoso, ex albo- rubicundo. Die Tafel enthält die Blume und ihre ver. schiedenen Theile, so wie einen Durchschnitt der Frucht,

alles im Linearnmriss.

An account of a new species 0 Pinus, native of Ca- hifornia: in a letter 10 Jöseph Sabine etc. By Hr. David Douglas ete. p. 497.

Nachricht” über eine gigantische Pinus-Art, welche der Verfasser in weiter Ausdehnung, 100 Meilen vom Ocean in Nord-Californien, zwischen Gm 40 43° N. Br. fand. Sie wächst auf sandigem Boden, der aller Vegetation un- fähig erscheint, zerstreut auf niedrigen Hügeln und bildet keine geschlossenen Wälder; wie viele Pinus- Arten von Nordwest-Amerika, sondern gleich der Pinus vesinosa, welche mit ihr vermischt wächst, steht sie einzeln. , Der Stamm wird 150 bis 200 Fuss hoch, und hat 20 bis 60 Russ im Umfange, er ist bis auf $ seiner Höhe ohne Aeste. Die Rinde ist für einen so starken Baum sehr glatt. Die Zweige sind hängend und bilden eine offene Ryramidalische Krone, mit dem Ansehen, welches „der

btheilung Abies eigenthümlich ist. Die Bläser stehen zu 4 5 aus einer Scheide, sind 4 5 Zoll lang und von kleinen feinen Zähnen scharf anzufühlen. Die Zapfen zuerst aufrecht stehend, brauchen zwei Jahr zu ihrer vollen Reife und hängen dann an den Spitzen der Zweige; sie haben am dicken Ende ungefähr 1i Zoll Umfang, und dabei eine Länge von 12 16 Zoll. Die, Schuppen sind lose, an der Spitze augerundet und ganz ohne Stachel. Die Samen sind 8 Lin. lang, 4 Lin. breit,

146

oval, und gleich denen von Pin. Pinea, von süssem und angenehmen Geschmack. Der Flügel ist ungefähr zwei ‚mal so lang als der Samen und sieht räucherig aus, zeigt aber eine zahllose Menge von sehr kleinen buchtigen Ge- fässen, gefüllt mit einer karmoisinrothen Materie. Der Embryo hat 12% 13 Cotyledonen. Der ganze Baim bringt eine Menge von reinem ambrafarbigen Harze. Das Holz ist weiss, weich und leicht,. specif. Gewicht 0,463. Jahrringe sehr schmal, 56 wurden auf einen Raum von 44 Zoll an der Aussenseite gezählt. Das Harz, welches aus den Bäumen fliesst, welche zum Theil angebraunt sind, verliert seinen gewöhnlichen Geschmack, und be- kommt einen süssen, es wird dann von den Eingebornen als Zucker bei ihren Speisen gebraucht. Der. Name der Pinus in der Sprache der Umptgea-Indianer ist Nät-cleh. Der Verfasser nennt sie zu Ehren des Monographen der Gattung: ‚Pinus Lambertiana Tol. quinis rigidis scabriuscu- lis, vaginis brevissimis, sirobilis crassis longissimis eylin- drieis, squamis laxis rolundalis.

G. Der Russen.

Catalogue des plantes qui croissent spontanement dans le distriet de Dinitrieff sur la Bra a, dans le gouvernement de Koursk par F. M. 8. Hoefft, Doct. en med. ete. Moscou 1826. 8vo. . XXI. und 66 Seiten.

. Nach der Vorrede, in welcher der Verfasser die Ab- sicht ansspricht, eine vollständige Flora derselben Gegend zu liefern, schickt er einen physikalisch -geographischen Veberblick des Distrikts von Dimitrieff voraus, dieser liegt unter 52° N. Br. und 32° Oesil. Länge von, Paris, scheint früher mit Wald bedeckt gewesen zu SEN, in welchem Betula alba, Populus tremula und Quereus pe- duneulata die häufigsien Bäume sind, Das Land ist sehr fruchtbar, so dass nur die für den Hanfbau bestimmten Felder gedüngt werden. Die Winter sind nicht sehr kalt, und die Sommer warm. Die Vegetation entwickelt sich im Frühjahr mit grosser Schnelle, Ende April und Anfang Mai. Im Ganzen hat die Flor viel Aechnlichkeit: mit der

147

von Berlin (d. h. die grössere Menge der dort vorkom- menden Pflanzen, kommt auch bei Berlin vor, aber in einem ganz andern Verhältnisse treten sie an beiden Or- ten auf, denn so kommt Pinus sylvestris dort nur selten,

‘hei Bexlin aber als der gemeinste und fast einzige Wald-

baum vor, u. s. w.). Auch einige Thermometer-, Ba- tometer- und Hygrometer-Beobachtungen sind angegeben, so wie das geognostiche Verhalten der Gegend, u. a. m. Darauf folgt nach dem Linn&schen Sysiem das Namen- verzeichniss, welches 740 Nummern enthält, bei einigen Pflanzen befinden sich kurze Anmerkungen und Notizen.

Memoires de lacademie imperiale des sciences de St. Petersbourg, Tome X. St. Petersbourg. 1826. 4to, .

Descriptiones plantarum Novae Californiae adjectis forum exotirorum analysibus auctore I. Fr. Esch- scholtz, p. 281.

Abronia latifolia (In arenos. marit. Nov. Calif.,) Cau- lis $ ped. v. ped. procumbens sublignosus teres striatus, saepe simplex, interdum rarius 1 2. Fol. longe petio- lata, forma variabilia, semper vero brevia et lata aut sub- rotundo -cuneiformia, aut cuneiformia apice truncala, aut Cuneif, apice semicirenlaria, aut transverse ovalia, integer- ma carnosa glabra. Pedunc. umbellae axillaris longissi- mus. Involuer. fol. 2 3 ovalis acutis. Flor. elongati, 3 poll. longiores, flavi. Toia planta glufinosa, propter uam arena consita, Difl. ab Abron. umbellata, cui ma- xume affınis quacumgque in eodem loco creseit, praecipue foliorum forma, umbellis paueifloris, numero involueri foliorum, quae in Abr. umbellata 5 6, denique floribus Navis. Hoitzia squarrosa (In arenos. N. Calif.) Caul. bi-

ennis, & ped., suffrulicosus ramesus adscendens teres, pu-

bescens. “Fol. alterna sessilia rigida pubescentia pinnata, Pinnis sessiibus lanceolatis mucronatis carinatis aut sim- plieikus aut bifidis. Flor. in apieibus caulis ei ramorum eapitati, capilulo globoso deuso, bracteis struciura atque forma foliorum suffulto, at bractea inter flores nulla. Cal. tubulosus, pubeseens, 5fd., lacin. elongato-lanceolatis ca- rinatis longe mueronatis. Cor. infera, infundibulif.,, calyce vix duplo longior, eoque multo angustior vix incurva

148 Iimbo 5fido, lacin. ovato-lanceolatis. Siyl. 1. stigm. 3 revoluta. Caps. 3gona, 3locul.,, 3 valv., polyspora, valvul. inedio septiferis, Sem. ovata immarginata. JPolemonium capitatum (In arenos. N. Calif.) Rad, fusiformis perennis. Caul. spitham., ieres, ramosus., pubescens. Fol. altema sessilia glabra, inferiora pinnata, pinnis 3 4 altern. ses- sil. linearibus acutis, suprema simplicia linearia acuta. Flor. 5 10 capilati ebracteati, pro ratione plantae sa- is magni. Pedunc. elongati simplices teretes subpubes- centes. Cal. urcedl. glaber membranaceus albieäns 5fid., lacin. latis ‘aculis, nervo latd viidi. Cor. coerulea urceo- lata, calyce duplo longior, 5 fida, Iacin. latis obtusis, .Tauce .plicis longitudinalins 1oco valvarım. Anth. magnae glo- bosae flavae. Stigm. 3fid. Caps. 3gona. Solanum um- belliferum, (In fralicetis N. Calif.) Gau. orgyalis suffu- ticos. fistulosus angulatus pubescens, ramıis subherbaceis nutanübus tomentoso-pubescentibus. Fol> alterna petiolata ovalia acuta integerrima. utrinque pubescentia, viz polli- caria, caulina interdum late ovata 1# pollie. Flor. termı- nales umbellati, umbella plerumque 4-interdum 2 3 flora, involucr. parvum urceolare integrum pubescens, pC- dunculi aequales elongati pubescenies. al. urceolatus 5-fid., pubescens, lacin. acutis. Cor. calyce triplo major, dilute violacea, 5-fida, extus pubescens. Anih. favae. Bacca magna purpurea. Bibes tubulosum (In fruticetis N. Calif.) Frutex orgyalis, eaule tereti stigoso atropurpureo, parım albo-pruinoso, ramis junioribus angulatis cute einereo 10- menloso deeiduo tectis. Fol. alter. petiolata cordata in- loba inaequaliter serrata acuta 5-nervia, nervis venosis, ' rugosa, supra glabra, sublus albo-tomentoso- pubescentia, fol. juniora c. floribus simul apparenlia, supra quoque sed rarius albo-pubescentia et glandulis crassis petiolatis ob- sita. Petioli foltis dimidio breviores angulati tomentosi basi dilatati et lateribus stipulis nıembranaceis lacero-dent#- tis fuseis munili. Racemi terminales erecti, Noriferi 14 poll, edunc. albo-pilosi et glandulis crassis petiolatis lecli. ract, ovato-lanceolatae inlegerrimae acutae pilosae_ et prae- sertim in marginibus glandulosae. Flor. conferli brevis- sime pedicellali, pedicellis germinibusque albo-Lomentosis- Cal. tubulatus longus, albo-pilosus. obscure rufus, lacin. brevibus totundatis.. Pet. oblonga calyce longiora, laele ıufa. Species valde affinis R. sanguineo alque albifolio, Frutex mense Octobri, foliis jamjam omnibus deprivalus, j iterum

149

iterum florescere incipit et frondescit. Baccas haud vidi. Lonicera Ledebourii (In feutieetis Nov. Calit.) Caul. 4 angulus, glaber, strictus, lignosus, bipedalis. Fol. 1% poll, breviter petiolata, obloiga, acuminata, märgine rellexa, dense ciliata, subtus in venis pubescentia, reliculato-venosa. Pedune. axillares, solilarii, foliis breviores, quadranguli. Bract. 4 maximae, % exiremae subrotundo.ovatae, acutae, venosae, glabrac, internae obixigonae sirigosae pubescentes, Cal. glandulosus et pubescens. . Cor. elongata tubulata, basi extus gibbosa, extus pilosa, flava, limbo parvo, laci- nis parvis. rotundalis. Sligm. 5-gomnum. Baccae 2. di- stinelae, A-loculares polyspermäe. Aff. Lon. gibbosae Willd. Ceanothus thyrsijlora (In -rulicetis Nov. Calif.) Frutex biorgyalis. Caulis strietus multangularis glaber, in angulis granulatus fuscus. Fol. sparsa conferia, breviter petiolata, pollicaria, ovalia, plerumque oblusa, rare acuta, submueronaio-serrulata, trinervia, glabra, in nervis el ve- nis parum pilosa. Stipulae triangulares acuminatae deci- duae, Inflor, panicula thyrsoidea in ramis axillaribus, pa- nieulae 4 5 cunciae cymam in caulis apiee formant. Flores ante anthesin bracteis ovatis aculis einero-tomen- tosis caducis tect. Cal. urceolaris coeruleus. Pet. ovata alba, Ahamnus californica (In frulicelis Nov. Calif.) Frutex biorgyalis. Caulis teres fuscus, fere glaber, ramis angulatis, cinereo-lomentosis. Fol. sparsa, peliolata, 1% poll. ovalia, serrulata, plerumgue aecuta, raro obiusa, reliculato- venosa, utrinque glabra.. Pelioli angulati tomentosi. In- flor. fasciculato-umbellata. Pedune. axillaris solitarius sub- angulatus crassus tomentosus, longitudine petiolörum, ple- rumque umbellas 3 sessiles 1-lloras gerens, altera in apice, duae ad Iatera; pedicelli elongati inaequales tomentosi. Flor. satis magni $. Cal. urceolaris 5-fid., Jacin. intug carinatis. Pet, 5, squamiformia in excisuris calycis, flavo- viridia. Stam. 5. Styl. stigmate bilido. 3) 2% sperma vel potius drupa dieneca. Felezia latifolia”) (In ma- ritimis Nov. Calif.) Rad. perennis. Caul. spithamaeus ra- mosus rigidus pubescens ieres, ramis compressis axillari- bus. Fol. oppos. vis. petiolaia, obovata, raro oblonga ei in ramis inferis suecrescentibus subrotunda, obtuse inte- gerrima, crassiuscula, carinala. hvenia, supra pilosa, subtus

*) Frankenia grandifolia Nob. vid. Linn. 1.p. 35. (Editor) dr Bd. 35 Heft. 30

150

glabra. Fler. solitarii axillares sessiles. Cal. foliis bre- vior eylindr. 5-suleatus, 5-dent. pubescens. Cor. 5-pel., calyce dimidio longior, rubra; petalorum unguibus intus utrinque carinalis, carina qualibet cum altera pelali vieini tubum nectariferum eflicienti, lamina oblonga iniegra. Stam. 6, longitudine petalorum, basi germinis inserta; anth. oblongae. Styl. 1, petalis longior, stigmate 3-fdo. Germ. 3.gonum. Caps. 1-locul., 3-valv., polysperma, val- valis basi medio septiferis. Sem. ovata, longe peduneu- lata. Zriogonum arachnoideum*) (In arenos. N Calif.) Caul. perennis pedal. procumbens torulosus, rudimentis petiolorum siccis squamosus, Fol. longe petiolaia sparsa conferta, aut subeordata obtusa, aut ovata aculiusenla, margine confertim undulata, subtus iomento denso albo lecia, supra junioribus arachnoideo-laxe albo-tomentosa, tomento postea se vesolvente. Pedune. seapiformis ex rami ‚brevissimi apice sixicte ereetus, 3 1% ped., teres, tomientosus, apiee saepe umbellifer, interdum autern sim- plex. Flor. sessiles capitati involuerati; capitulo globoso, foliis involueri sessilibus ovatis aculis tomentosis; umbella plerumgue e capitulis 3 composita. Perianth. campanul. 6-Nd. ferrugineum glabrum, lacin. aequal. aculis, 3, exter- nis, 3 internis. Stam; 9 perianthio inserta, filamentis basi glanduloso-eiliatis. _ Germ. triangulare superum. Styl. 3 revoluti. Fructus nux triang. 4 sperma, perianthio mar- cescenli teeia. Exiog. sericeo Pursh valde affine, sed diff.; perianthio glabro, fol. subtus tomentosis et cordatis I ovatis nec lanceolato-oblongis et supra villosis, celerum cel. Pursh in dag. Exiog. sericei caulem adpellat, quod pedun- culum nominavimus. Hendecandra procumbens (Euphorb.) Fl. dioici, perianth. 5-Ado; 7 stam. 11 in thalamo; 9 styl. 3 quadvifidis. Drupa 3-cocea. Planta perennis 1% ped., proeumbens, tota tomento brevissimo denso cinerascenli tecta; cäulis teres ramosus. Fol. allerna, Ionge petiolatz, 12 pollie., aut lanceolala acuta, aut oblonga obtusa, inte- gerrima venosa, sublus carinata, supra pallide viridia, sub- tus argenteo-sericea. Petiol. foliis dimidio brevior, suban- gulatus filiformis, Flor. aut oppositifolii aut in axillis ra- morum, ‘dioiel, 2 racemasi, perianth. 'ureeolari patulo

@ Eriogonum latifolium Smith e nostta sententia, Linn, IM. p 62. (Rditor.)

151

5-fido, lacin. acnlis; slamin. 11 in 1halamo plauo, 5 in circulo interno, atque 11-mo in centro posilis, filamentis longitudine perianthii, anth. biloeul. ovatis Aavis. Fi. e) solitarii, perianih. omnino maseulis simili, germine 3 an- gulari, stylis 3, quadrifidis glandulosis; drupa 3-cocca, eoceis 1-spermis. In arena N. Call. Zupinus Chamis- sonis (In arenos. N. Calif.) Caul. suffrulicosus, 3 ped., erectus, siricius, leres, cinereo-tomentosus. Fol akt. ‚longe pedunculala, digitata, foliolis 6 7 obovalo-lanceolaüs obtusiuseulis, ulrinque einereo-, vel in junioribus- ferrugi- neo -sericeo -lomenlosis. Stipul. basi petiolo adnatae, apice elongato lineari liberae, albo-villosae. Petiol. lon- Situdine foliorum teres sericeo-Lomentosus. Flor. in apice ramorum subverticillali, verlieillis subquinis 3 4 floris. Pedune. subgquadrangulus ierrugineo-tomentosus. Cal. bre- viter pedicellatus, lerrugineo -tomentos. bilabiatus, labio super. ovato bifido, lateribus appendice brevi lineari in- sirueto, labio infer. lanceolato integro. Cor. calyce dimi- dio longior purpurea. Legum. 1# pollie., 3 5-sperih., exius ferrugineo-villosum. Braci. pedicellis longioxes .lan- teolato - lineares acuminalae, ferrugineo - tomenlosae, ca- ducae. Zup. sericeus Pursh_in arenosis maritinis ad pör- tum St. Franeisci Nov. Calif. quoque creseit at floribus flavis gaudet, nee purpureis vel roseis ul celeb. Pursl opi- nat, qui planiam siccam tantum examinavit, in stalu sieco vero flores saepe purpuraseunt. Nun folgen Bemerkun- gen zu schon bekannten Pflanzen: Sarmienta scandens R. Pav. Cal. regularis 5-fd. Stam. 4, 2 antherifera corolla longiora, 2 sterilia brevissima. Caps. ovalis cir- eumscissa biloeul. polysperma. Pedunc. involuerö di- pyllo. Ad Scrofularineas pertinet. Si auctores Florae Peruanae, qui plantes Chilenses nisi, siccas examini sub- ficere poluerunt, calycis laciniam quintam latiorem emar- ginatam, filamentagne 4, quorum 3 sterilia descripserunt, ipsum Juxuriosae naturae ludum ante oculos eorum fuisse censeo. Guevina Avellana Molina. Perianth. „regulare 4 phyli., superum deciduum, peta..s apice dilstalis conca- vis siaminileris, 3 revolntis, quarto erecio. Anth. in apice petalorum concavo sessiles immersae. Qvar. cylindrieum. Styl. fliformis, longitudine pelalarum , a petalo erecto a- versus reflexus. Sügma dilatatum ovatum compressum, superfiete infera pelalum revolutum erecio oppositum Spectans glandulosum. Gland. kypogynae O. Drupa orbi-

30 *

152

cularis exsucea corlicala monospora. Infloresc. racemus 5-angularis, flores semper 2, petalis ereclis cujuslibet floris dorsis conlingentibus, in pericarpiov unico et drupa nihilo- minus monospora! Involucr. 1-phyli. laterale. Nierem- bergia repens R. Pav. Caps. 2 loc., 4 valv. Semina ro- tunda. Habitus planiae aperie Convolvulacearum. Tri. umfetta procumbens Forst. Cal. foliolis 5, apice mitrae- formibus. Pet. obovata basi glanduloso-pilosa. Stam. 32. Gland. 5 squamiformes sessiles hypogynae. Stigma cla- vatum integrum. Drupa globosa corticosa undique echi- nata, aculeis pilosis reclis nec uncinatis, 4locul., loculis 2.spermis. rtica ruderalis Forst. Fl. monoici. d’: Perianth. 4 part. Stam. 4, Vestigium germinis in centro conicum, ex filis compostlum, breve, inane, supra cxcava- ium. Fl. 2: Perianth. bipartitum eompressum, apiee ha- mato reflexo. Stigm. bipartil. in hamo sessile, lacın, cy- lindrieis undique glanduloso.ciliatis, in germen utrinque reflexis. Sem. bası perianihio innmutato inelusum, ovatum compressum, apice hamalum . Squama ovata in basi pe- rianthli. Urtica nivea L. Fl, dieicl. J': Perianth. 4-Nd. Siam. 4 Vestig. germinis 4-angulare, conicn, e filis eompositum inane. ‚Fl. 2: Perianih. O. Germina plura aggregata in receptaculo communi 'orhiculato sessilia, quod- libet germen quadrangulare, conieum, 1-spermunı, semine ui videtur rotundato. Siyl. 1 eenivalis, germine quadru- plo longior liformis, undique glanduleso-ciliatus, ut lotus melius pro sligmate habendus. Squama maxima post an- thesin capitulum gerininum ineludens, late ovala acuta excavata muliicarinala, saepe longiludinaliler xumpens- Thuarea. involnerata (Ischacmum hr. Forst.) Fl. poly- gami monoici; spiea secunda; spieulis 4 5 bifloris, flor. sessil. Rachis late concava flores inferiores involvens. Spicala infima gluma bivalvi, valv. ovatis concavis aculis pilosis exteriori ö-nervi, basi bractea minima membranacea fineari laterali munitis. Flos valyula exteriori glumae inclusus (respectu racheos vero iniernus) %, perianth. bi- valvi, valy. membranaceis, exter. naviculari, inter. plana angusliori. Stam. 3. Styli 2, stig. plumosa. Syquamae 2 hypogynae apice emarginalae. Ylos aller vavula inte- siori inelusus 3, perianth. 1-valvi, valv. angusta membra- nacea, apice emarginata. Stam. 3. Squamae hypog. O. Spieulae ceterae superiores gluma bivalvi, valv. extexiori altera dimidio breviori, acuminata, interiori majori ovata

153

acula. Flor. ambo g’, perianthiis ut in spicula infima in- struclis. Flos exterior (respeeiu racheos interior) glandul. % hypog. magnis, flos interior glandul. ©. Ochresia Tuss. (Ophioxylon Ochrosia Pers.) Char. gen. emend.: Cal. 5- part., lacın. rotundatis. Cor. hypocraterif., ante faucem paulo inflata, fauce proluberanins 5 minimis coaretala, imbo 5 part. Anth. in superioxi tubi parte inflata sub- sessiles hastatae. Styl. 2 longitudinaliter.cohaerentes, tubo parum breviores. Sligma pyramidale, basi stylo. latins, acuminatum. Inflorese. corymbosa.

Graminum decas_deseriptionibus et iconibus illustrata © CB. Trinius p. 333. c. tab. aen.n. XXL.

Die zahlreichen, aber eine sehr natürliche. Gattung bildenden, Arien von Panicum, lassen sich nach den Ver- schiedenheiten des Blüthenstandes abtleilen, welche Ab- theilungen jedoch, nicht die Würde von Gattungen erhal- ten dürfen. Folgendes sind die vorzüglichsten Verschie- denheiten bei der Inflorescenz: I. Jaiflora. Spieulae axi loroso ipsi Immersae (Stenofaphrum Kein.) quam sect. cum sequente jungit Pan. dinidiatum L. I. Racemata. Spieulae liherae sessiles v. suhsessiles regulariler disposi- tae: 1) ad ipsum axin commmem alternae (P. varum. R. Br. etc); 2) in racemis proprüis partialibus (sacemulis) zegulariter altemis hine floriferis; a) Spieulae_ alternae solitariae dissitiuseulae (P. argenteum R. Br.); 3) Spieu- lae % 4 seriales, aequaliler imbrieatae (Panica paspa- lacea. II Seöracemata. Spieulae sulsessiles v. bre- viter pedicellatae, subinaequaliter imbricatae, in racemis ad axın communera per distantias minus regulares dispo- silis (ad quam seclionem pertinet pragter species quasdam muticas Echinochloa Beauv.). IV. Zubiflora. Radit ra- cemosi v. subracemosi, in axi eommuni absque ulla or- dine sparsi, axi aul: 1) elongato, radiis tum axi breviori- bus; aut 2) abbreviato, radiis tum axi longioribus (Digitaria Auch). V. Thyrsiffora (quo et Setaria Beauv.), VI. Paniculata. Radi et pedicelli spieula plus minus longiores et plerunigte subdivist (Paniea miliacea) Zu diesen kaun man vielleicht noch eine 7te Section hinzu- fügen: Paraclaenum Beauv. Slosculo extexiori masculo, interjori femineo 'minori, 'axcos apice nude aristaefomni. Die num mit ihren Beschreibungen folgenden Panica

154

gehören sämmtlich zu den Panicis paspalaceis, - cum subquadriparum Tr, Tab. IR N ru anne u ira ollicaribus,, intersliüis paullo longiorihus; spieulis bi e vialibus lineari-oblongis acuminatis glahris; gluma infer. Nlosculis plus duplo breviore acutinscula; "hermaphrodilo oblongo obtusiusculo punclato. Ind. orient. Ubi et var. minor fol. glabris, nen transversim undulata ejusdem naturae majura ex ins. Guahan retulil Chamisso, "> 2 cum Helopus, Tab. 21. f. 2., Ir. in Spr. Ne eE 12. s 1. f 2, Tr Neue Inntd. 2. p- 84. (P. hirsutunı Koenig in Ab. Bauke. el Roxb Fl Be aneul IZ 2 pollicarib., interstiliis (mulio) lon- s; spiculis biserialibus oblongis 'onatis (pilo i Yen hirsutis, gluma inferiore Moseulie plus AeH o breviori acuta, 8 oblongo aecic " ia orienk Panic. truncatım Tin Kt Pr E3 Rn mulis inferiori t icari itlis subbı - mt si erioribus fere pollicaribus, interstitiis subbreviori- us, superioribus minoribus iisdem lougieribus; spie Ki biserialibus oblongis brevi-mueronatis Hab is: elumn inf riore horizontaliler iruncata (enervia‘ Se eu sluma infe- % oblongo mueronato lacvissimo. Ian Mr ET ; Siehere ad Damiatte lect. Panic. pubi rm Ten "ve Wr Racemulis inferioribus pollicaribus di mie nord binatis) superioribus brevio ih Sonfertis: enien an libus oblongis acutiusculis Ki br ni spienlis De dimidio breviore acntiusenlas Fr gluma inferiore Nosenis versim ruguloso. Nov. Halla 18 a oides Retz. obs. an Lin.? Jaeg. Ecl ad in = Panic. brizoides brevioribus inlerstitiis Inimoribus;. M FE LA rotundis aculiuseulis plabris; i spienlis biserialibus sub- Hosenlis dimidio (suncsiore ER ma inferiore, rotundala; longo acuto tessellatim punetato Ind ), aa x oh Reiz. non diversum videtur nn er Fr Lam., 7 Ri Panieum numidianum interstitiis Ioneiori emulis plus minus ollicaribus. I is ongioribus, laxis; spieulis 2- 3 ir jalib: 5 oblongis acutis glahris; gluma inferi eis eadruplo breviee aut 8 able nferiore flosculis quadruplo ul, ngo i Aegypt. Pan. Frumentaceum Renee ee cemulis pollicaribus (sensim um Roxb., t. 22. f 5- Ra- oribus ereclis; spiculis 3. a a one mucronatis hispidulis; gluma infen iore ne lo breviore mueronata, % ol I a alt. > 5 is engalia. Pan. eupidanım Rochn 1 29. £ fee. mulis semipallicaribus, interstitiis Iongioribus Iatılisz opt ongioribus patulis; spt-

155

eulis 3 4-sexialibus subulate-mucronatis, margine his pidis; gluma inferiore subquadruplo breviore mucronata, 3 oblongo brevimucronato laevissimo. Bengalia. Pan. eolonum L. Racemulis (plusquam) semipollicaribus inier- süitia plus minus aequanlibus; spiculis 4-serialibus oblon- gis wucronatis hirsutulis; gluma inferiore flosculis sub- duplo breviore mmeronata, $ oblongo mucronato brevis- simo. Inss. Manilla, Guaham, Frangiae, Adscensionis, Aegypt. eic. Es folgt nun eine ausführliche Beschreibung von Orthopogon Burmanni (Oplismenus Burmam. Pal. Beauy.) nebst Abbildung der Blüthentheile, t. 22. f. S,, indem bemerkt wird, dass diese Gallung nur eine Unter- abtheilung von Panicum, und jene Art häufig mit Pan. hirtellum verwechselt sei. Pollinia undata Spr. ist nach dessen Exemplaren nur eine Varielät von dem Orih. Burm,, mit feinen haarigen Achsen und glatten oder glatt-

lichen Aehrchen.

Memoires de la societe d’histoire naturelle de Mos- cou. Vol. VO. Moscou. 4to.

Conspectus generis Gentianae_imprimis specierum Ros- sicarum. Auctore A. de Bunge. 1824. Besonderer

‚Abdruck 1824. Ato. 60.8.4 T. FUL XI

Diese Abhandluog scheint früker geschrieben, später erschienen zu sein, als der Linnaca 1826, 2 Heft, wo wir Seite 173 Rechenschaft von unsern auf der Roman- 2offischen Entdeckungsreise gesammelten Genlisnen ab- gelegt haben. Der Verfasser hat aus dem Ledebouri- schen Herbario hauptsächlich diese, nebst andern russi- schen Arten beschrieben. Formen, die wir zu bekannten Arten herübergeführt haben, werden oft neben diesen als neue aufgestellt, und viele, die wir nach reiflicher Erwä- gung zusammen gezogen haben, bestehen hier noclı neben einander. Die Abbildungen, welche den äussern Habitus der Pflanzen geireu darstellen, werden als Belege für un- sere eigene Arbeit dienen. Gentiana Rumanzovii Lieb. T.XTL 1. ist frigida Haenke N. mutans n. sp. T.Xl. f. 2 ist prostrata Haenke N. unalascheensis Cham. in At. IX. 6 9% ist aleutica N setillora n. sp. T. IX, f. A. ist Rugickiana N. plebeja Cham. in ki. IX. [. 6. ist amarella Ju variet. N. borealis n. op. ÜX. 2%

156

ist glacialis N. sulcata W. ist rotata N. und rotata Froel. Stelleriana N. Ausser diesen werden noch be- schrieben und zum Theil abgebildet: Gentiana Gebleri Ledeb. T. VIIL £. 1., die der Verfasser für Variet. von decumbens L. zu halten geneigt ist. deeumbens L. algida Pall. gelida M. B. septemfida Pall. ie Nora Pal: barbata Froel, Variet. simplex T. BL. £. 1. brachypetala n. sp. T. XL f. 3. ad oslium "Tanae Finnmarchiae. angulosa M. B. azurea n. sp. 'T. X. £. 3. Sibiria. altaica Pall. squarrosa Ledeb. T. R. £ 3. aqualica L. T. IX. f. 6. macrophylla Pall. glauca Pall. Amarella L. auriculata Pall. Bie- bersteinli n. sp. T. X. £ 1., Amarella &. M. B. Ian. eeifolia Rafn, pratensis Froel.

H. Der Spanier. A. In Europa

Ocios de Espaüoles emigrados. Periocdieo mensual. Tomo IV. Julio Dieiembre 1825. Londres. 8vo-

Observaeiones sobre la familia natural de las plantas Aparasoladas (Umbelliferae). Par Don Mariano La Gasca, p. 267, 342, 446 und 531.

Der Verfasser, welcher schon früher in den Amenida- des naturales de las Espailas No. II. Matr. 1821., eine Arbeit über die Schirmpflanzen geliefert hatte, lässt sich in diesen Blättern in kritische Bemerkungen über die neu- era Arbeiten in dieser Familie aus, von welchen wir kei- nen Auszug geben können. Der unglückliche Verfasser, aus seinem Vaterlande durch die bürgerlichen Unruhen vertrieben, büsste bei dieser Gelegenheit seine Sammlun- gen und seine Manuscripte ein, und die Wissensrhaft vorlor dadurch die Aussicht, zwei Werke zu erhalten, welche einem walıren Bedürfnis abgeholfen hätten, die Flora espafola, und die Ceres espaliola, welches letzlere er mit Don Simon de Rojas Clemente unternommen hatte, In einer Note (p. 347.) werden die, Characlere

157

einer neuen Gattung, Alicropleura, gegeben, welche wir hier mittheilen: Polachenium basi profunde cordato-bi- lcbum, opposite valde compressum, subloliaceum, apice emarginalum. Achenia oblique ovata, 7-costala; costae capillares curvilinese inferne ventricoesae, marginales 2 rectilineae breviores. Commissura anguslissima, acheniis duplo brevior- Petala aequalia integra acuta. Aller. renifolia; caulis herbaceus, fulia alterna petiolats, cordato- reniformia, 6 I) nervia. venosaque, erenata submem- branacea. Umbellae ierminales peduncnlatae 4 5 ra- diatae; involuero submonophyllo, umbellulae 3 4 radi- atae, involucello 3 4 phyllo. Ilab. in Chiloe-Insula, (&b. Fl. Per. Matriti, et Londini ap. Lambert). Ebendaselbst giebt er Nachricht über .die Prangos- Pflanze, von welcher er der Meinung ist, dass sie mit Cachrys alata eine eigene Gattung bilden werde. Er sagt darüber in einer Note: Die Gartenbau-Gesellschaf; in Lon- don hat Blälter und Früchte dieser kostbaren Pflanze er- kalten, welche in Ostindien cullivirt wird und vorzüglich das Folter der Pferde und der übrigen. Thiere ausmacht, welche dort zum Ackerbau dienen. Die Blume ist noch nicht gesehen, die Frucht ist länglich, korkarlig, ‚ohne Slriemen, ungefähr 4 Zoll breit. Die einzelnen Früchte (earpella) haben 5 hervorragende und gellügelte Haupt- rippen, und ausserdem ist die Oberfläche mil abgestutz- ten Zähnen oder Streifchen bedeckt. Die Comwissur ist elliptisch länglich, eben, mit einer Längsfurche in der Mille. Das Eiweiss ist mit den Rändern nach Innen ge- bogen, und auf seiner äussern Fläche mit ölig-harzigen _ ängsstriemen besetzt. Die Blätter vielfach zusammenge- setzt, mit schmalen Imienförmigen Zipfeln, sind sehr ähnlich denen der Cachrys sicula L., welche in Spanien sehr hänfig ist, und welche solchergestalt zu demselben Gebrauch würde benutzt werden können.

Propagaeion de algunos seres naturales de America . Fr 2 en el Continente espaßol p. 537.

Dieser Aufsatz bezieht sich fast allein auf die Ein- führung des Indige' in Spanien, welche dem Verfasser an mehreren Orten dieses Landes leicht möglich erscheint, er giebt zur Kultur dieser Pflanzen Anleitung; so wie zu

158

der zweckmässigsten Art, den Färbesioff aus der Pflanze darzustellen.

B.- In Amerika (Cuba),

Anales de ciencias, agricultura, comercio y artes. Par D. Ramon de la Sagra. Habana 1827, 8vo. Julio Noviembre incl.

Wir haben schon früher von einer kleinen Schrift desselben thätigen Verfassers berichtet, und es freut uns, ihn hier als Herausgeber eines nützlichen und wissen- schaftlichen Journals zu sehen, wo er uns gleich im er- sten Stücke bekannt macht, dass er noch einige Werke schreibe: Prineipios fundamentales para servir de introduc- cion & la escuela de Bolänica-agricola del Jardin de este eiudad 1 Vol. und Manual de Botänica-medica & industrial para el uso de los habitantes de la isla de Cuba, als

uszug aus Descourtilz Flore medicale des Antilles.

Wir finden in den vorliegenden fünf Heften folgende Aufsätze, welche in Beziehung zur Botanik stehen:

Observaciones sobre la cana de azicar listada 6 de cinta p. 9.

Nota al artieulo inserto in el nımero anterior sobre la cana listada p. 58.

‚Es ist dies Saccharum fasciolatum 'Tussac Flore des Antilles, welches sich in Rücksicht auf Menge und Güte des Zuckerertrags vor den andern Arten auszeichnen soll.

Esitracto de la ültima correspondencia del Jardin. bo- tdnico de la Habana p. 15.

Wir lernen aus diesem Auszug der neuesten Corre- spondenz des Gartens in der Havanna die Verbindungen kennen, welche derselbe eingegangen ist, nämlich mit Cadix, Paris, Genf, Moskau und München. Solche Ver bindungen können, wenn sie mit Eifer unterhalten werden, nur für beide, Theile voriheilhaft und erwünscht, für die Wissenschaft aber nur heilbringend sein.

159

Observariones hechas en el Jardin botanico de la Ha. bana sobre el tiempo que tardan en germinar las semillas de Jdiversas planias asi indigenas come exo- ticas, d las lemperaturas medias de 3 y 27° dla sombra, 45 y 43 al sol, y al termina medio de hu- medad atsmosferica de 86° del higrdmetro de Saus- sure p. 26. j

Die inländischen Pflanzensamen waren an Orle ge- säct, welche der Sonne und dem ganzen Temperatur-Em- fluss ausgesetzt waren, sie gaben folgende Resuliate: Ta- marindus indica keimte in 23 Tagen, Cerbera Thevelia in 25, Sapindus Saponaria in 40, Eryllırina Corallodendron in 8, Myrospermum peruiferum in 32, Cedrela odorata in 9, Swietenia Mahagoni in 15, Achras salicifolia? in 61, Oreodoxa? in 60, Ompholobium indieum in 13, Trichi- Ka spondioides in 31, Bauhinia scandens in 18, Poinciana quieherrima in 10, Parkinsonia aculeata in 10, Achras Sapota in 36 und Achr. mammosa in 63 Tagen.

Die ausländischen Samen wurden im Schalten gesäet und gehalten, sie keimten in folgenden Zeiträumen: ‚Pin. Pinea in 13 Tagen, P. maritima in 20, P. halepensis in 17, Gleditschia triacanthos in 7, Gl. macracanthos in 12, Ceratonia Siliqua in 9. Zizyphus. sinensis in 32, Stereu- lin platanifolia in 22, Diospyros virginiana in 29, Robinia Pseud’acacia in 4, Liguidambar Styraeifiua in 10, Delphin.

andiflorum in 3, Colutea oxientalis in 4, Matricaria Par- thenium in 3, Cytisus nigricans in 6, Hibiscus syriacus in 9, Hib. palustris var. in 9, Hih. militaris in 7, Mesembr. eristallinum in 2, Sophora japonica in 14, Mimosa Juli- hrissin in 4, Cartbamus tinctorius in 4, Malva officinalis in 4, Eupliorbia Esula in 7, :Marrubium album in 8 und

Melissa oflieinalis in 7 Tagen.

Beglas para el cultivo, la coseche, la desecaccion Y Jabricacion del afil por los muros metodos adopta- dos en el Senegal, y muy susceptibles de iniroducirse

en la isla de Cuba p. 34 Eine weitläuftige Abhandlung des Herausgebers, be-

. zweckend die bessere Cultur- und Bearbeitungs-Methode des Indigo, welche am Senegal gebräuchlich ist, in Cuba

einzuführen.

160

Tareas del Jardin Boldnico de esta ciudad p. 61.

Der Herausgeber erzählt uns hier die erste Einrich- tung seines Garlens, welchen er im März 1827 unter seine Aufsicht bekam. Da das Licht den Samen eher schädlich werden kann, so wurde der grössie Theil der Aussaat in eincın Saale gemacht, welcher vollkommen mit Lufizugfenstern ‘versehen, aber ganz ohne Sonne war, auf diese Weise wurde eine Mittellemperatur von 25 27° Centigr. erhalten, während auf den Gartenbeeten 45 48° waren, an diesen beiden Orten waren auch die oben er- wähnten Aussaals- Versuche angestellt.

Historia del cafe (Esiracto imparcial de diversos au tores) p. 9.

Eine kurze Geschichte des Kaffe’'s und seiner Ein- führung auf die Westindischen Inseln.

Ausser mehreren andern Aufsätzen befindet sich am Schlusse eines jeden Hefis ein Witterungsbericht, enlhal- tend den höchsten, niedrigsten und Mittelstand des Baro- meter, des Thermometer, Hygrometer, so wie die Angabe der Regentage und der Menge des gefallenen Regen,

Memorias para servir de introduceion a la Horti- culiura Cubana, Par D. Ranıon de la Sagra etc.

Nueva York 1827, Svo. VIIL u. 24 8, °

Dies ist der erste oder einleilende Theil des Werks, umfassend das klimatische Verhältniss der Insel Cuba, nach folgenden Abschnitten betrachtet. I. Temperatur, Ferrer gab die milllere Temperatur auf 25°, 7 Cent. an, der Verfasser stellt sie auf 24°, 9 C. 2. Feuchtigkeits- grad. Das Mittel aller hygrometrischen Untersuchungen ist 84,54 Sauss., das Mitlel aus den mittlern Graden je- des Monats beträgt 83°, 6 Sauss. 3. Luftdruck, Der mitt- lere Barometersiand beträgt nach 2jährigen Beobachtungen 28 7. 1,15 Lin., und der jährliche miltlere Unterschied zwischen dem höchsten und niedrigsten Baromelerstand 8,1 Lin. Der Verfasser beschreibt nın im Allgemeinen die Wirkungen. welche das so geschilderte Klima einer- seits auf die Vegetation, andrerseiis auf den Menschen und dessen Ausbildüng ausübe. Jene wird über alle Be- schreibung üppig und reich, durch beständige Wärme und

168

starke Feuchtigkeit, während dies beides den menschlichen Körper und Geist leicht abspannt, nnd daher ein Hinder niss für deren Kultur wird. In dem folgenden Hefte wird sich der Verfasser zu dem speciellen Theil, zu den Kultur- Methoden etc. wenden.

1. Der Amerikaner.

Address pronounced before the New-York Hortieul- tural -Society in the litterary and philosophical Hall of the Institution, on the annual celebration August 29, 1826. By Samuel L. Mitchill etc. New-York. 1826. 8vo. 32 S.

Zum Gebiet der angewandten Botanik gehörend, ist diese kleine Schrift mit den angehängten Beilagen eine angenehme Erscheinung, sie zeigt uns das Bestreben Ame- rika’s, seine eigenen Produkte geltend zu machen, und das Ausländische zu verdrängen. Aehnliche Institutionen finden sich auch schon in Jamaika und Cuba, wo ein wackrer Mann nenes Leben in die Botanik und in ihre Anwendung auf Künste und Wissenschaften zu bringen weiss. Die Kultur macht immer grössere Fortschritte in der neuen Welt, bald werden uns ihre eigenen Söhne belehren, welche Schätze sie enthält, und uns diese bes- ser aus der lebendigen Anschauung kennen lehren, als wir durch noch so fleissige Bearbeitung der nach Europa gebrachten Mumien sie je kennen zu lernen vermögen.

Journal of the.Academy of natural sciences of Phi- ladelphia. Vol. 1. 1817. -8vo.*)

Observations on the genus Eriogontim and ihe natural order Polygoneae of Jussien. By Thomas Nuttal, p. 24, idem concluded p. 33.

Der Verfasser lässt sich zuerst in weitläuftige Erör-

lerıngen über die verschiedenen, zur Familie der Poly- goneen gehörigen Gatlungen, und dann über die Familie

% Wir glauben, dass ein Auszug aus diesen und andern nord-

amerikanischen Blättern, von ihrem ersten Beginnen au, unsern Le- sern angenehm sein wird, da diese \Verke im Ganzen selten in

Europa sind, (Herausgeber)

162

selbst ein. Den Gattungscharakter von Zriogorum stellt er so: Cal. subeyalhiformis. basi tubulosa, limbus 6-lid. inaequalis, extus villosus. Cor. O. Semen unicum trique- trum, immarginatum, calyce tectum (Plor. involuerali. Sup. O.). Er. tomentosum Michx., caule dichotomo nodoso, glomerulis floriferis terminalibus axillaribusque; in- volucris cylindraceo-campanulalis angulatis solitaris sessili- bus, calyc. fructiferis valde inaequalibus extus villosiusculis, seminibus angulis acutis; foliis subternis, supremis conna- tis, oblongo-ovalibus supra glabris subtus ferrugineo-tomen- tosis; involueris receptaculi plumoso - piliferis. Darauf folgt eine weitläuftige Beschreibung. Wächst sehr häufig in den sandigen und unfruchtbaren Wäldern von Georgien und Süd-Carolina.— Er. flavım Nu. in Praser’s Cata- logue 1813, Er. sericeum Pursh, herbaceum caespitosum acaule; eaudex multiplex indivisus, scapo umbellato sub- quinquepartito, involuer. 3 4 phyll., involucellum subtereii campanulatum multiflorum; calycibus extus sert- ceo-villosis, seminibus tereliusculis, fol. spalhulato-obovatis, supra villosis, subtus lanato-tomentosis albidis, involucellis receptaculi nudis. Beschreibung. An irocknen, lehmigen, nackten Hügeln boi den Bergquellen des Missuri. Zr. parviflorum Nutt., Ex. panciflorum Pursh, eaule suffruti- coso subcespitoso humifuso, scapo. umbellato plerumque nudo, involucellis subeylindraceis angulatis sessilibus, Ho- ribus nudis saepius intermixtis, omnibus parvalis, exius puberulis, fol. spathulato-obovatis basi promisse allenua- üs utrinque subtomentosis canescenlibus, involucellis re- caplaculi seligeris, setis nudis. An denselben Orten mit den vorigen. Von demselben Habitus wie wie dieses sind 2 andere von Smith in Rees Cyciopaedie beschriebene Arten: Er. parvifolium und latifolium. Um den Unter- schied dieser Gattung von Rheum, mit der sie in Rück- sicht auf Blume, Frucht und Eigenschaft der Wurzel, so grosse Achnlichkeit hat, von der sie aber durch den Habi- lus auf das stärkste abweicht, noch demtlicher zu machen, wird die Frucht von Rh. Rapontieum beschrieben,

An account of imo nev genera of plants, and of a species of Tillaca and Limoselln, recently discovered on the banks of the Delaware, in the vicinity of Phi. ladeiphia. By. Thomas Nuttal p. All. (read 1817).

Die Tillaea bildet eine Zwischenforn zwischen T.

163

connala und muscosa: 7. simplex, caule erecto simplici, fol, connatis oblongo-linearibus acutiuseulis, floribus alternis sessilibus, pelalis ereclis, calyce duplo longioribus. Auf schlammigen und sandigen Bänken im Delaware bei Phi- ladelphia und nächst Newhafen in Conneclitut. Limo- sella ternifolia, fol. Imearibus vix apice dilatatis, scapis foliis aequalibus brevioribus, Wolf, Hoff. germ. (Lim. aquatiea, var, tenuifolia). Folgt die Beschreibung. Mit. der vorigen Pflanze, auch in Connecticut. Crypta (Por- tulaceae, verwandt mit Montia). Cal. 2 phyll. infer. "Cor. 2 3 petala, arcte incumbentia, elausa. Styli O, stigm. 2% 3 minulissima puncliformia. Caps. 2 3 valv., 2 3 locul., loculis 4 5 spermis. Semina subeylin- dracea, incurva, longitudinaliter striato-punctata. Herbula paludosa minima sueceulenta. Fol. opposita integra stipu- acea. FI. minuti sessiles alterni inaperti. Cr. minima, t 6. £ 1. Auf Sandbänken im Delaware, welche von der Fluth überströmt werden (Pensylvanien, Newjersey, Connecticut), dazu eine ausführliche Beschreibung. Pep- is americana Pursh dasselbe? Hemiantkus Lysimachinae (Anagallidese) Cal. tubul., apiee Adental., deorsum fissus. Cor. 1-pet. labiata, labio super. obsoleio, infer, 3-partito, lacin. intermedia longiore, arcle incurva, apice truncata. Stam. £lamentis bifidis, stipite laterali antherifero. Siyl. bifidus.: Caps. 1-locul., 2-valv., polys erma: Sem. nitida, Ovata. Herbula paludosa_repens, fol. integra oppos. et vertieill., fl. alterni pedicellati minuti. 4. Mieranthemoi. dest. VL. £2. Herpestis mierantha Push? An derselben Stelle mit den vorigen Pf, ebenfalls ausführlich beschrieben.

Description of Collinsia a new genns of plants. By r Timas Nuttal. p. 189. tab. 4 .

Collinsia (nach 2. Collins Eee in Philadelphia) An. tirrhineae. Cal. 5fid. Cor. bilab. clausa, labio super. bi- fido, infer. trifido, lacın. intermedia carinato-saccata, geni- talia arte tegens. Caps. rotunda sub-1-locul., sub-4-valv. Sem. 2 3. Fol. oppos, ei verücill. integra; pedunc. vertieill. azill. 1.flori. © €. verza. BL. iin Mai. uf an- geschwemmten Lande an den grössern Seen und Flüssen.

D the genus Glycine and some of its kin. a ons or By Stephan Filiot of Charleston, p.

ae KA Bat Giyeine für schlecht zusammengesetzt

164

und trennt die nordamerik. Arten in mehrere Gattungen, und unterscheidet sie durch die Wrucht. von Phaseolus. Phaseolus, Carina e. stam. styloque spiraliter torlis. Leg. eompress. falcat. Sem. compressa reniformia. Ph. porn nis Walt. (Ph. paniculatus Michx.) Carol. Georg. Ph. mu- crostachyus, caule volubili, racemis simplie. longiss. pe- dunc. subfascieulatis, fol. subtus villosis. New-York. Kräf- tiger als die vorige, Blüthentrauben, 12—15 2. lang, Blätter dick- nicht dünnhäulig, unten sehr zottig, Hülsen nicht gesehen. @/yeine. Carina ce. stam. styloque spiraliter torlis. Leg. teres subbiloc. Sem. cylindrieo-reniforinia. 1) Scan- dentes @/. Apios L. (Apios iuberosa Pursh). 2) proslratae interdum volubiles: G/. angulosa Auct., Phas. trilobus Mx. Die Blätter dieser Pf. kommen auch deullich 3-lappig vor. @I. umbellata Willd. sp., Pensylania. @Z helvola (Phas. helv. Willd. sp.) Carolina; plant. obscura. G/. pedimeula- ris Mühlb. (Phas. helvolus Mx.; Plas. vexillatus Pursh). Diese 4 Arten ‚bilden eine sehr natürliche Gruppe, von Phaseolus u. Gl. Apios verschieden und vielleicht zu tren- nen. Thyrsanihus Vexillum basi callosun, appendix; iu- bulus ex ceniro disei denliculatus, vaginans basin slipilis ovarü. Leg. coriaceum subleres biloculare? 7%. /rutes- cens (Glye. Willd.; Anonymos Walt.; Apios Pursl). Ar cyphyllum. Cor. petalis vix calyce longioribus, Filam. so- Iitarium justa basin geniculatum, Leg. compress. faleat. dispermym. 4. simplieifolium, (Gl. tomenlosa var. g. mo- nophylla Mx., Gl. reniformis Purslı, Trifol. simplieifol. Walt.) caule humili, ereclo, fol. simplieibus rotundalis rugosis; flo- ribus fascieulalis. A. difforme (Gl. tomenlosa var. b. vo- Iubilis Mx.), caule volubili, fol. subrhombeis, rugosis, infer. simplieibus, superior. ternatis, racemis axillaribus summi- tale conferlifieris. 4. ereeium, (Gl. lomentosa var. a. erecta Mx., Trifol. erectum Walt.), caule erecto, fol. ternalis ova- libus subacutis reticulato-venosis, racemis erectis axillar. Var. a. fol. distinete retieulalis; b. fol. velutinis, racemis longioribus. Zu dieser Gattung gehörl noch eine unbe- schriebene Art in Georgien, und Gl. reticulata, caribaea, thombifolia, vielleicht noch mehrere. Amphiearpa Flor. caulini plerumque steriles, legum. compress. falcat.; radi- enles apetali, ferliles, legum. avatis torulosis 1-spermis- 1

Amph. monoica (Glye. Auct.). Hierher gehören noch Glye. sublerranea, sarmenlosa und comosa,

! a

.DE PLANTIS

AN . EXPEDITIONE SPECULATORIA ROMANZOFFIANA OBSERVATIS \

DISSERERE PERGUNT ADELBERTUS oz CHAMISSO ur

DIEDERICUS oz SCHLECHTENDAL.

RUBIACEAE Seetio I. SPERMACOCEAR')

Os in hac Iribu comprehendimus genera, inter se Convenitnt: fructu capsulari bi- (in Richardsonia tri- et quadri-) loculari; loculis monospermis; foliis oppositis, Connectente slipula seloso-ciliata junclis. Inflorescentia

. Omnibus generibus cyma vegularis, di- et triehotome ra-

mosa (valde inierdum depauperata vel contracla), in Knoxia solummodo incompleie evolula (ut in Declieuxia ei Chio-

eocca), rami eymosi flores ferunt specie aliemos.

Dr

*%) I. Anrosprungaz, nobis propria tribus, Fructa capsulari bilo- eulari Aispermo (plexumque dieoeco, rarius indehisente) foliis subver- ticiHätis,- Stigule interfollacer simmplici acuta dignoscuntur, Fautices, ratius herbae, Capenses vol. Afrieanae. Generr huo pertinchtia re+ Somorimuss Anthospermum Lu, Ambraria Cruse, Galopina Thbg.z Bhyltis L. Species non "adferimus novas, de quibus etc, Criso de Rubigeeis Capemsibus etc < En EEE EEE EEE Ze

är Bd. ds Heft. 3

310

Relaiiva staminum et styli altitudo in Spermacoceis, ut jam observarunt gravissimi auclores, yariabilis, characleres nullos praebel specificos; ipsi, eodem modo ac in Primula, Valeriana aliisque generibus, variabilem nomnullis in spe- ciebus observayimus in pluribusque suspicabamur.

Conspectus Spermacocearum.

Jnsulae aequinocliales oceani magni: Lugonia: Borreria strieta Meyer; Spermacoce hispida L. Guajan: Mitracarpem Torresianum N.

Brasilia: Diodia rigida T.B.K. (sub Sperm.); e plantis Sellowianis: Borreria verticillata Meyer, globu- larioides N., palustris N., saturejaefolia N., ferruginea Aug- St. Hil. (sub Sperm.), brachystemonoides N., eryngioides N., tenella ‘H. B. K. (sub. Sperm.), scabiosioides N., as- clepiadea N.; Sideritis N., cymosa N., virgata N., sapona- viaefolia N., ericoides N., eupatorioides N., centranthoides N., augustifolia N., verbenoides N,, valerianoides N., laxa N.,? equisetoides N., umbellata Spr.,? aralioides N.; Diodia Radıla Wild. (sub Sperm.), antlospermoides N., poly- morpha, N., palustris N., dasycephala N.; Richardsonia seabra L., emelica Mart. (rosea Aug. St. 11), grandiflora N., stellaris N., humistrata N.; "Spermacoce riparia N.;

Psyllocarpus laricoides Mart; Mitracarpum Humboldtianum N., Sellovianum N.; Staelia ihymoides N. .

BOR RERIA. G EB, W. Meyer Tl. Esseq. p. 70. ( Bigelovin Spw, Syst 1. 1 394.) (Sperinacare Aug. St. ITil pl. us. d. Bras. siö,.n, 19.8 Char. @ss. Calyx biden’alus em dentibüs- wöceksöris

. ihterjectis, ‘vet gündridenlatus. Corolla infundibulifoxmis tetrandra, "Ciponla. ealyce eoronala, ‚bilocnlaris, bivalvis,

311

seplicide dehiscens, dissepimento praeter inflexos valvula- rum margines nullo, loculis monospermis intus demum hiantibus.

* flores capitati et pseudo-vertieillati.

1. Bonkerta verzieillata Meyer I. e. p. 83.

Spermacoce verlicillata Z., Swartz obs. bot, p: 44, Nees Hor. Berol. p. 49., Hb. Willd. n. 2614. fol, 2. 3. 4. (reliquis dubiis).

Spermacoce mueronata .Nees Hor. Berol. p. 49.

Spermacoce stellata 26. WYilld. n. 2618. j

Bigelovia vertieillata et commutata Spr. Sysz. 1. p. 404,

In Brasilia aequinoctiali prope urbem Rio de Janeiro legit Sellow. %.

Calyx bidentatus; dentes e nervis valvularım cap- sulae dorsalibus, accessorii 2 4 laterales, vel minores, vel nulli. Capsula glabra, septicide bivalvis, valvulis in- tegris apice hiantibus. Semen temnissime ‚granulatum.

Varietatem Brasiliensem (Sp. mucronata Nees) etiam in hortis perdurantem, nullis existimamus characteribus firmis diversam ab Antillana Linnaei Spermacoce verticil- lata (Bigelovia commutata Spr.), jam olim in hortis nostris annua hospitante, quam subherbaceam, hasi- fruticulosam Swartzius 1. e. dixit. Folia acuta, mucronulata, nervo et marginibus plus minusve muricatis, nil ad rem faciunt.

Planta Senegalensis (Bigelovia verticillata Sieb. Fl. Seneg. n. 10,) a Sp. verticillata L. specie est diversa: fo- lüs Drevioribus obtusioribus mueronulatis, eapsulaeque struetura. Calyx simili mode ui.in verticillata bidentatus, Capsula pübescens, septitide bivalvis, dicoeea, eoccis rima faciali, e valvae marginibus, lardius aperlis. Semen cxi- mie granulatum. Est Bonnenia Kehautiana I.

De Sp. Knifolia Nees (1. &, Sp. Neesiana A. Sch, Syst. Hank. 3. pe 209 et 195.), quamı ad Sp. bogotensem:

HB. K, retulit Sprengelius, dubit haeremus, an hujus sit 1 *

312 \

loci nec non; quum nune in horto Berolinensi inque horto sieco Ottoniano (Tlerb. ‚Reg. hortense et generale) de- siderelur. j

Stalura specimina nostra Sellowiana ceicuralam in hortis stirpem vincunt, caule lignescenti erecto sesquipe- dali, erassitie pennae anserinae,

9. Bonnzrra globularioides N.

In Brasiliae aequinoetialis regionibus collegit Sellow.

Ab affıni praecedenti differt: fructus struetura, habitu magis frulieoso ei ramoso, selisque stipularum validiori- bus rufis. EB

Calyx ut in praecedente bidentatus. Capsula glabra, seplicide bivalvis, dieocca, coccis rima faciali, e valvulae marginibus, tardius apertis. Semen laeve.

Frutex pedalis, sesquipedalis. Caulis bası crassitie pennae eygneae, epidermide membranacea secedente grisea, ligno albo; deliquescens, tichotomus, .e fructifiealione dichotome pluries ramosus, dense nodosus et foliosus, ra- mis tetragonis, junioribus praesertim pilis brevibus’ paten- übus leviter adspersis. Folia anguste lanceolata, acumı- nata acula, sublus pallidiora, nervo medio subtus promi- naule, interdum in cuspidem terminalem brevissimum por- zeclo, margine pilis brevibus sursum versis scabro. Folia ad summun 15 pollicaria, 3 4 Iin. lata. Rami foliosi axillares abbreviati fasciculata reddunt folia. Stipularım setae rigidae rufae ipsas stipulas longitudine superant. Capitula terminalia, hinc alaria, e foliis vix emergentia, rarius verlicilo une alterove e summis axillis comitata, globosa, diametre 4 5 Jineari; Toliis, celeris similibus, saepius 4 involucrala, sub grossiheatione reflexis. Flores tiplo majores, quam in B. verticillata, genitalibus exsertis, corollae laciniis lamceolato -aenminatis aentis. .

Speeimina Borreriae huie valde affınia e Brasilia me- ridionali (Rincon de gallinas ad ripam Uruguay Auv.) a

313

Sellowio accepimus, ob fructuum defectun haud rite di- guoscenda. A ‚Bor. globularioide recedit: caulibüs herba- ceis subsimplieibus e radice Tiguasa orientibus, pubeseen- tia tenui interdum salis densa in summilatibus caulium et in germine occurente; convenit magnitndine corollae, foliorum forma, et capitulorum magnitudine.

3. Bone saturgjagfolia N.

In Brasilia aequinoetiali legit Sellow. .

A supexioribus fractu praesertim differl, quo aufem rum D. suaveolenti Mey eri conyenit, Ab bac capitulis minoribus, foliis involuerantibus majoribus, pubescenlia parlium ct stalura minori dislinguendanı existimamus, Valde cerio aflinis.

Calyx aequaliter 4-nervis, 4-dentatus: Capsula bival. vis, septicide dehiscens, valvulis bifidis, hine pseudo-qua- drivalvis, lacinia quague post dehisventiam altero latere nervo et dente ealyeino instructa, nervis dentibusque in altera capsula dextxis, in altera sinistris, (ludunt cealyces dentibus: 5). Dentes calyeini elongali, lineares, apice pau-

kulumı dilatati acuti, margine scabri. Corolla majuseula

(ut in B. globularioide), dentes calycinos superans. Sta- mina exserta (an semper?).. Calyx sub anthesi in sinubus dentium pllis brevibus, niec ut in Bor. suaveolente dentibus minoribus, instructus. Capsula glabra.

Frutieulus glabriusenlus, erectus, pedalis. Caulis infera parte simplex, teres dentatus, epidermide fusco-purpuren, sursum süipularum seligerarum .religulis veslitus. Rami Oppositi, foliosi, telragoni; internodia foliis breviora. Folia Iineari-lanceolata,- acuta, opaea; glabra, nervo subtus prominente, marginibus (an exsiccatiene?) revolulis, 6 9 Tin. Tonga, 14 2 lin. Iata. Rami axillares haud evo- kuti folia faseieulata menliuntur, Vagina stipularis cam- panulata, selis rufis ipsa longioribus ciliala, tenuissine oculo armato pubescens, pube per angulos canlis decur-

314 um

vente. Capitula. semiglobosa, diametro 4 5 lineari, terminalia et alaria; caulem terminans majus, internodio longiori suffaltum. Verticilli minores summas axillas hine inde occupant. Capitula foliorum paribus 2 3 invo- Inerantur, quae vameis similia aequaliague post anthesin reflectuntur.

4. Bonneria ‚ferruginea.

Spermacoce ferruginea Aug. St. Hil. pl. us. des Bras. ri. et t. 15.

Speeimen unicum sesquipedale e Brasilia tropiea mi- sit Sellow.

Calyz quadridentatus. Capsula bivalvis, valvulis apiee hiantibus bißidis, quovis segmenlo calycis dente instructe. Semina eximie iransversim rugulosa.

Adn. Semen & Iin., nee ut sphalmale typographico apud St. Bilaire I. c, „3A 4 Iignes” longum.

9. Bommeru brachystemonoides. N.

In Brasilia mexidionali plmibus legit locis Sellow. U.

Calyx. sursum villosus, bidentatus, dentibus accessorlis subaequalibus inlerjeelis; dentes germine longiores, capsula paulo breviores, e latiori basi lineares, acuti, subpungen- tes; dorso viridi, margine-membranaceo ciliis ereetis ci- liato. Capsula chartacea, sursum villosa, oblengo-obconica, 2% eireciter lin. longa, bilocularis, bivalvis, valvulis apiee hiantibus integris. Sermina matura desiderabantur.

Radıx lignosa, valida, multiceps, cespitem caulium edens, nigricans, intus alba. Caules erecti, digitales spi- themaeigue, nodis saepius 5 instrueli, a lignescente bası subinde divisi, ceterum utplurimum simplices, nonnunquam tamen vamis opposilis ornali, telragoni, ad angulos nervo prominente nolatiz pilis breviusculis albis retyorsis ad an- gulos instueli, qui in faciebus breviores et rariores sum- mitates versus erebrescunt; facies a darso foliorum supe-

315

riorum decurrenles calvescentes videnlur Rami' dum . adsunt inferiores, caule breviores; e summo nolo elongati, capilulum e terminali alare factum superantes. : Folia el. liplica, utrinque acala, lanceolale-elliptiea, internodiis bre- viora, 9 Hin. longa, 4 lin. lala angustioraye; nervo medio subtus prominente, supra impresso, venisque uirinsecus tibus obliquis subtus prominulis; supra laele viridia, sub- tus pallidiora, wargine scabra; superiora junioraque scabro- pilosa, nervi subtus magis pilosi. Rami azillares non evolati folia fascieulata simulant. ‚Stipula vix vaginans, margo anguslus, membranaceus, folia conneciens, sursum paulkdum arcuatus, simili modo ut anguli caulis pilosus, selis 5— 7 brevibus, 2 lin. longis, rulo-ferrugineis eiltatus. Capitula florum terninalia, hemisphaerica, diamelro. ad summum 5 Iineari, foliis 4-involuerala caulinis, similibus, sub frmelifieatione reilexis. Corolla’ tubulosa, inlundibuli- formis; 1ulms dentes calyeinos paululum superans, intus jn- fera parte eingulo pilorum intruetus; mbus 4- parlitus; Ineiniae oblongae, aculae, apiee exius pilis brevissimis xi- gidis barbatae, Stauina 4 inler Ineinias fauei insexta, üis- que paulo breviora, antherae oblongae versaliles. Stylus fliformis,; glaber, corollan subaequans; sügma terminale

subelayalum. Spermaeoce cornifolia Fischer Hort. Gor. (Nees

hor. Ber. p. 50.) © e speeimine autographo herbarti Otte- Bis, nune Regi hortensis, solummode nobis esi nota, in- cerla deficiente fructn quoad genus species, ei ullra reco- gnoscenda. Hexba cerie supra deseriptae Borrertiae simnilis, sed annua, 'pribes enulem lolum nee angulos mode in- vestiens, stalura mnjer elalior, felia majora magis pilosa. Stipulae revera, uf cas eeleherrinius deseripsit auctor I. &, amuliiselae sun, nec, uf Linkius En, alt. t. 132,

„seläe slipularum nullae,”

316

„6, Bornznu eryngioides N. . Plinibus loeis- varlisque temporibus in frulicetis Bra- siliae meridionalis legit Sellow. 24.

Calyx ex. toto temuissime pubescens, bidentatus, den- tibus, accessoriis subaequalibus interjectis utplurimum qua- dridentatus; setula minutissima nigrescens insuper in quo- que dentium sinu. Dentes longitndine germinis, aculi, margine subeiliati, scabri. Capsula pubescens, calyce co- zonata, elliplica, 1% Yin. cireiter longa, bivalvis, septicide dehiscens, valvulis apice hiantibus subintegris. Semina saturate hrunnea, eximie tenuiter granulata, oblonga, dorso convexo, facie plana sulco excayata.

Radix perennis, descendens, toria, simplieiuseula xa- mosave, vix fibrillis paucis instructa, parva, 2 3 poll. longa. ‚Caules ex eadem radice ? 3, ima basi ad- scendentes, erecli, suhsimplices, 7 15 pollicares, exi- mie .telragoni, angulis obtusis nervo prominente nolatis; oculo armato praeserlim apices versus plus minusve sca- brido-pubescentes; internodiis pollicarihus. et bipollicaribus. Folia lancealata et lineari-lanceolata, acuta, hasi attenuata, märgine reyolula, nervo medio sublus prominente; juniora, superiora praesertim, ex ipto scahrida; pollicem, vix un- quam sesquipollicem longa, latiora 3 Iin. lata; floralia re- kiquis similia,‘ paulo minora, patentia,. subreflexa, :Rami axillares abbreviati folia saepe fascieulata simulant, SU- pula membranacea pubescens, breviter arcte vaginans, margine interfoliaceo vix sursum arcuato, laciniis setosis ipsa brevioribus cireiter 5 instructo, Oapitulum terminale subglobosum, Pisum’ magnitudine superans, in aliis speci- minikus yix aequans. Pseudo.vertieilli, capitulo terminali minores, axillas superiores occupant, sunt revera rami abhreviati, instrueti capitulo terminali, propriis foliis flora- libus suflulto. E foliorum eapitulum suffulejentiuna axillis vami prodennt patuli, capituliferi, saepe iterum e basi

817

capiluli ramis lateralibus instructi, altero saepe abortiente; dispositio haec florum, cyma imeomplete bis dichotoma,

inflorescentiae Eryngiorum quodammodo similis. Corolla

infundibuliformis, extus tenuissime pubescens, tubo bre- Yissimo, dimidios dentes calycinos eireiter aequante, limbo profunde 4 parlito, laemiis oblongis, obiusinsculis, intus sub apice hirsutis. Stamina 4 inclusa, Iaciniis corollae

plus duplo breviera, filamenlis brevissimis tubo insertis, -

antheris ovalibus albidis. Stylus subnullus; stigmata duo subsessilia, subglobosa, disco epigyno eineta. . Ab insectis deformatae occurrunt corollae, legitimis duplo majores, incrassalae, urceolatae, laciniarum apieibus reflexis. ‚1. Bomenu tenella.

Spermaeoce tenella. 7. ZB. K. Nov, gen. LIT. 270, Kunth Syn. IIE 17.

Spermacoce eapitata Hb. Willd. n. 26837.

Spermacoce orinocensis .R. Sch. Syst. III. 531.

In Brasilia aequinoctiali et meridionali pluribus locis varlas formas hujus polymorphae speciei legit Sellow. 2t,

Calyx sursum hirsulns, bidentatus; dentibus germine longioribus, capsulam aequantibus, latiusculis, erectis, hir- tis; dentibus accessoriis majuseulis ixvegularibus interjectis. Capsula oblonga, sursum hirta, dentibus calycinis coronata, biyalvis, septieide dehiscens, valvulis integris apice hian- tbus. Semina fusca, läevia, oblonga, subeylindracea, facie suleo longitudinali angusio exarata. (Descriptio fructus ex Humboldianis speeiminibus.

Species polymorpha, cujus varielatemftenellam, laevi- foliam, capitula minora (magnitudine Pisi majoris) geren- tem deseripsit Kunthius. Specimina Humboldiiana tria,

‘in Herbario Willdenowiano asservata, capsulam nobis

largientia, haud videntur enata in Orinoei ripa :humida umbrosa, sed in aridis et sitienlibus potius et solis Juei expositis locis. Brasiliensia nosira fere omnia illis vali-

318

diora, rigidiora, stricta, nunc ex toto fere tomenlosa pilis patentibus, nune in caule plus minus evidenter reirorsum pubescentia, et in foliis pilis conicis parvis sursum erectis " scabra aut scaberrima.

Radix lignosa, interckım multiceps. Caules solitaxii, gemini pluresve ex eadem radice, obsolele tetragoni, 8 16 poll. alli, crassilie pennae passerinae crassiöresve, recli, striei, subsimplices, nune pube parca reversa ad. spersi, nunc pube majori et copiosiori palenlim iomentosi. Folia ad caulis basin breviora, laliora, elliptiea, oblusiora; supexiora lanceolato-linearia vel oblongo-lanceolata, acuta, ad sumum bipollicaria et 3 lin. Iata, nervo venisque pri- mariis utrinsecus circiier tribus sublus prominenlibus, supra vix impressis. In pluimis speeiminibus supera pagina pilis brevibus conicis sursum ereclis scabra, infera ad nervos pubescens aut scabriusenla; in aliis (tropieis) folia utrinque mollia, tomentoso-pubescentia, subtus magis. Slipula den- sius pubescens, margo truncatus rectilmeus, selis. 5 7 rufis, 3 In. et ulira longis eiliatus. Capitulum terminale malto majus quam in Humboldtanis, diametro 6 9 lineari, reflexis foläs involueranlibus suffullum, rarius ver- tieillo minori in superiori nodo comilatum. Rarius caulıs xamosus obseryatur, ramis caule brevioribus, opposilis, €a- pituliferis; rarius adhuc folia terna oceurrunt, semel visa inter nostra.

Nomen Zenellae, in varietatem debilem olim adhibi- tum, in speciem, nunc formis validis auelam, male qua- drat, tamen scrvandum.

8. Bonner senbiosoides N.

In Brasilia aequinoetiali prov. Rio Janeiro collegit Sellow. "

Calyx sursum hirlus, 2 4 dentatus, dentibus ac- cessorüis irregularibus, omnibus brevibus, ad summum di- midium sgermen acquantibus. Capsula glabra, sursum

319

hirta, oblonga, cum dentibus calyeinis 3 circiter lineas longa, septicide bivalvis, valvulis apice hiantibus, calyce bidentato integris, vel 4-dentato subbfidis, quod in eodem observatur capitulo. Semina nigra, ‚granulata, oblonga, dorso convexa, facie concava, carina Iongitudinali media,

Planta praeter infloreseentiam glabra. Caules vel rami leretes, fisiulosi, laeves, internodiis 2 5 pollicaribus. Folia lanceolata, in petiolum attenuata, acuta, 34 poll, longa, + poll. lala, supra plana, subtus nervo medio pro- minente nolata, venisque lenuibus' paucis obliquis, mar- Sine et supera pagina marginem versus spinulis antrorsum versis scabra, ceterum laevia. Stipulae membranaceae vaginanles laxiusculae, margine aequali 3-, rarius 5-dentato, dentibus in selulas ipsa vagina dimidio breviores abemnti- bus. In inferiore eaule stipulae sunt gläbrae, in summi- Iatibus hine inde pilis raris albis instruciae. Rami alterni. Capitula florım terminalia, solilaria; hemisphaerica, ma- gnitudine Seab. Columbariae, foliis 2 6 involucrata, ex- Unis magnitudine caulinorum basi dilatatis. Pars involu- ci flores ambiens extus et intus pilis simplieibus longis allis insigniter obsessa. Corolla. infundibuliformis, exius tenuissime puberula, calycis ‚dentibus plus duplo longior, Iimbo 4-partito, laciniis ereelis acutissimis, tubo intus basin versus cingulo pubescenti notato. Stamina 4, longe exserta; filamentis capillaribus glabris, lacinias corollae superautibus, inter illas fauci insertis. Antherae lineares versatiles. Stylus staminibus brevior, exsertus, capillaris, stigmate terminali globoso -capitato.

Bornen (Spermacoce) cupitellata Mb. Willd. n. 2608. fol. 1., R. Sch. Syst, ZIT. 580, HB. K, II. 372, Kımth Syn. III. 19 -

In nova Granada prope Sta Fe de Bogota (Humboldt), afinis est B. scabiosoidi nostrae et fructu fere convenit, Canlis Ih fistulosus. Folia peliolata, ovata, lineata, utrinque

320 .

pilosiuscula, subtus ad nervos magis. Vagina laxa trun-

cata, setulis 5 —— 7. ciliata. Flores capitati et verticillati.

Capitula minora, involuero pilis illis albis rigidis desituto.

Flores multo minores. Capsula oblongo-elliptiea, acula,

- dentibus calyeinis ipsa iviplo brevioribus eoronata, inferne glabra, superne hirtella.

Spermacoce capitata Ruiz el Pavon, babilu similis, ex icone vera est Spermacoce, specimem nostrum fructu caret. Flores capitati el vertieillati. Folia Jineata. Cau- lis solidus. Omni modo diversa esi ab Sp. longifolia Anbl. t. 21.,. qaacum celeberrimi viri Martius et Neesius (Nova Act. Caes. Leop. Car. Vol. XU. p. 11.) conjungen- dam censent,

9. Bonrrertr aselepiaden N.

In Brasilia aequinoctiali formam glaberrimam, in me- zidionali gläbrescentem et hirtam legit Sellow. 2.

Calyx 4 cireiter lin. longus; tubus germen superans; limbus 4-dentatus, dentibus germine multo longioribus acuminatis aculis. Capsula (immatura) ellipseidea, bilo-

. enlaris, bivalvis, dissepimente praeter yalyularum inflexos margines nullo. Loculi vel coeci apice intus dehiscen- tes. Valvulae bifidae, segmento utroque. dente calyeino instrucio,

Stirps respeciu, scabritiei ei hispiditatis valde variabi- lis; occurrit angulis caulis, foliorum margine, superiori pagina et nervis sublus maxime scahris, calycibus alialis cum involueris et caulis supera parte hirtis; oceurrit el omnino glabra atque laevis; transitus.per omnem gradum in aliis speeiminibus demonstratur. Habitus autem formae glaberrimae quam maxime gentianoides, colore et consis- tentia Foliorum similitudinem firmanlibus, Gentianam eminus salutares asclepiadeam. -

Radix lignosa, torluosa, crassitiem digiti nonnunquam atlingens, multiceps. Caules plures herbacei, subsimpliees;

_— 32

ereeli, strich, alato-tetragoni, 2 1# ped. longi. Folia

ovata, lanceolato-elliptica lanceolataye, acuta, sessilia, su- pra plana, subtus nervo medie et venis utrinsecus 3 4 arcnatis prominentibus leviter lineite; internodia cirei- ler aeguantia, a medio caule sursum decrescentia; floralia ergo minora, basi latiora; capitulum terminale involucran- tia bina, eo mıne paulo nune duplo longiora, saepius re- flexa; maxima latissimaque 24 poll. longa, 2 poll. Iata. Stipula brevis, arcle vaginans, sinu interfoliaceo angusto selis tribus instruein, media 3 4 lin. longa, lateralibus minimis. Setarum loco in glaberrima varielate lobus fo- liaceus acutus, dente subsolitario 'utringue instruetus. Plores Iaxe eapilali et in summis axillis verlicillati. Ca- pitula iis Scabiosae Columbariae aequalia, alia minora. Pseudo-vexticilli saepius in ramos abeunt oppositos, aX- illares, capituliferos, saepe foliis, caule semper breviores, varjus unico foliorum pari instructos. Corolla infundibuli- formis, 4 5 lin, longa. Tubus ealyeem paulo supe- tans, intus prope basin eingulo villoso instructus. Linabus quadrifidus; laciniis late lanceolatis, obiusiuscalis, extas hirtellis, apice subbarbatis, in varietate glaberrima glabris, inlus semper villosis. Stamina 4, inter Iacinias corollinas inserta, jisque paulo breviora. Filamenta filiformia, gla-

bra, Aniherae lineares, medifixae, versaliles. Stylus ea- pillaris, glaber corollam superans, apice bifidus, stigmati- bus haud inerassatis.

‚Spermacoce (Borreria) Poaya (Aug. St. Hil. pl. us. n; 12.) stipulis setaceo-multifidis floribusque multo mino- vibus differt. Spermacoce (‘Borreria?) gentianoides Ejusd. l. c., stipulis acutis sphacelaio-denlatis, caule suffrulicoso ramoso diflerre videtur. j

10. Bonxerm Sideritis N.

In Brasiline acquinoelialis arenosis unicum speeimen legit Sellow. 2%.

322

Calyx pilosus, :4-dentatus, vel 2-dentatus denlibus accessorlis primarios subaequantibus. Capsula chartacea, pilosa, late ovoidea, a lateribus compressa et sulcala, fruetu Cannabis minor, ad summum 13 lin. longa, denti- bus calyeinis, lineam circiter longis, irregulariter coronala, bilocularis, bivalvis, valvalis apice hiantibus, vel integris, vel demum summo in apice leviter bifidis, Semina ob- longa, brunnea, impresso-punctata, dorso convexa, facie plana sulco longitudinali exarata.

. Seabrido-pilosa. Caulis subalato-tetragonus, speeimi- nis nostri crassilie pennae corvinae, fortuito forsitan hu- misiratus; ramis ex omni nodo Ornatus opposilis alternisve, adscendentibus, 3 10 poll. longis, apices versus ma- gis pilosis. Internodia in alio vamo # pollice breviora, in alio pollice longiora. Folia pollicaria, 5 eirciter lin. lata, sessilia, ex ovato oblonga, lineata, nervo medio ve- nisque utrinseeus eireiter 4 supra impressis subtus promi- nentibus, margine scabra; pilis per ulramque paginam, in nervis pracserim subtus longioribus, scabrida; floralia per tötos vamos reflexa; apieum nondum evolutorum congesio- ercota. Stipula in apieibus tanlum integra, vagina brevis, late expansa, folia conneclens, pilosa ut caulis, margine reclilineo -selis brevibus ciliato. Flores in omnibus azil- lis congesti, psendo,verticillati. Verlicilli sub grossifiea+ tione globosi, diamelro cireiter A-Iineari. Corolla parva, tubuloso-infundibulifonnis, dentibus calyeinis paulo lon- gior; limbo 4-partito; Jaciniis elliplicis, obtusiusculis, apice exius pilis paucis suhbarbatis. Stamina 4, inter lacinias inserta, easque aequanlia, filamenlis glabris, antheris. ova- libus, Stylus corolla paululum brevior.

i1. Bonneua sirieta Meyer FI. Essequeb. 8, tab. I. f. 1.2 ad destram,

Spermacoce ‚siricla, Z., Roxb. fl. ind. 1. p. 375 Mb. Wild. n. 2642.

323

In Insula Lugonia eirca Cavite vel pagum Tierra alta ipsi legimus. ©. - .

Calyx birsutus, A-deniatus, dentibus linearibus. Cap- sula membranacea, scabro hirsuta, fructu Canabis minor, bivalvis, valvulis apice hianlibus bifidis, quovis segmento dente calycis demum oblitterante iusiructe. Semina brun- - nea, nitida, lale elliptica, dorso eonvexa, facie plana, et sulco medio profunde exarata, tenuissime granulata. .

12. Borrerta cymosa N.

Spermacoce eymosa Spr. Syst. 1. p. 403.!

In Brasiliae provineia Rio de Janeiro legit Sellow. t.

Calyx obeonicus, pubescens, ixregulariter A-dentatus; dentibus germen aequantibus, capsula brevioribus, ovalis, aculis, subcarinatis, basi ciliatis. Capsula membranacea, glabrescens, dentibus ealyeinis coronata, 12 lin. longa, bi Iocularis, bivalvis, septicide dehiscens, valvulis apice late hiantibus subbifidis. Semina fusca, tenuissime granulata, elliplica, depressa, dorso deplanato-convexa, facie excavata, in medio crista longitudinali notata.

Insignis peculiari habitn species, inflorescentia aliisque notis transiens ad Borverias paniculatas, quartam sectio- nem. Frutex videtur esse scandens. Rami lignescentes, varie flexi toxtique, teirageni, cavo medullari satis amplo, epiderinide purpureo-fusea laevi, angulis obsolete leviter ala- tis, internodiis 4 poll. Ramuli oppositi, patentes, adscen- dentes, internodiis sesquipollicaribus semipollicaribusque. Folia coriacea, lawina, .elliptico-Ianceolata Janceolataque, acuminata, ‘in peliolnm brevem canaliculatum attenuata, hervo suprä impresso subtus prominente, venis ulrinsecus5— 6 inmersis; supra nitida, subtus pallidiora opaca et hine ferruginea ; ramulos- suffuleientia maxima, incluso petiolo trilineari 34 poll, longa, 14 Iin. lata; ramea 2% eirciter poll. longa, apices floriferos versus sensim decrescenlia. Stipulae chartaceae; subeoriaceae, laxe vaginanies, cupuli-

324

formes, infera parte petiolos gerentes, supera parte liberae Aubulosae, margine rectilineo laeiniis inaequalibus fimbri- " ato; vagina 2 cireiter lineas longa, laciniae totidem. Iı- fiorescentia,. bracteae, stipulae, folia novella ramorumque apices leviter pubescunt, pili in ramis reirorsi, in eorum angulis, stipularum laciniis, ° petiolorum et follorum mar- ginibus diutius observantur; planta ceterum glaberrima. Flores sessiles capitati, capitula parva, foliis bracteala is brevioribus binis. Panicula foliosa, elongata, ramıos, Ya- mulosque terminans; ramis oppositis, monocephalis, ti- cephalis aut ulterius ramosis, solitariis, vel ramulo mono- cephalo, exterius. ex eadem axilla erumpente comitalis. Corolla campanulato-infundibuliformis, : 3 fere kin. longa, extus superne pubescens, intus practer laciniarum apices et infimam basin pilosa, subhirsuta. Limbus profunde quadripartitus; laciniis oblongis, acutiusculis, eiliatis bar- batisque, demum reflexis. Stamina 4, glabra, fauci inserta; longitudine lacinias aequantia, his revolulis exserta, anthe- ris oblongis versatilibus. Stylus filiformis, longitudine staminum, inferne glaber, apice sensim inerassatus, sulca- tus ei; tenuissime pubescens; sligmate terminali capitato bilobo.

** flores fasciculati, fascieuli in uzillis alternis. 13. Bonseru virgata N.

In viemia urbis Rio Janeiro leclam misit Sellow. 4? Calyx pubescens, irregulariter 2 6 dentalus, den- übus parvulis sub maturitate fructus obliterantibus. Cap- sula pubescens, ellipsoidea, compressiuscula, laleribus “suleo impressis, axi sesqnilineari; septicide partibilis, im- perfecte dieoeca; cocci lanceolati, dorso convexi, facie plati, seoisim decidui, aperli primum facie basin versus disrumpente, tardius apice rima faciali, valvulae margini: bus hiantibus. Semina oblonga, doxso convexa, facie sulco

latiori excavala, leviter transverse rugosa, vix granulata. , Speci-

3

- 325

Speeimina nostra sunt rami sesquipedales, crassitie pen- nae columbinae, ex tolo foliosi ei fructiferi, internodiis polli- <aribus sesquipollicaribusque; obsolete teiragoni, augulis nervo tenui pubescente notatis, apice teneriori pubescen- tes; firmi, fistulosi, cavo medullari vix tertiam erassitiei partem obiinente. Folia lanceolaia utrinque attennata et acuta, in peliolum angustata, glabra, supra margines ver- sus et subtus ad nervos scabra, nervo venisque uirinsecus 3 4 supra impressis subtus prominulis. Stipula in ra- merum summitate tantum integra, membranacea, arcte va- ginans, pubescens, margine rectilineo selis 5 -— 8 pubes- tenlibus ciliato; vagina eireiter duas Hneas longa, setae totidem. Flores in altera tantum eujusvis nodi axilla glo- merati, glomerulis alternis, in apieibus sub, anthesi vagina absconditis, inferius in caule sub fructificalione serniam- plexicaulibus globosis, diameiro 4 5 lineari. Corolla glabra, tubulosa, infundibaliformis, vix lineam longa; tu- bus gracilis dentibus calyeinis mulioties longior; Zimbus Profunde 4 fidus.

“tk Mores axillares subsolitari.

14. . Bonkera saponariaefolia. N.

In Brasilia? .

Calyx sursum pilosus, bidentatus, dentibus aecessoxiis interjectis; dentes primarli angusti, acuti, pilis longioribus eiliati, erecti, @ vagina exserli. Capsula chartacea labra, oblongo-ellipsoidea, longitudine vaginae, 3 linearis, denti- bus coronata calyeinis; bilocnlaris, bivalvis, subdicocca, eoceis rima faciali hiantibus. Semina nigricantia, granu- Iata, oblonga, dorso convexa, facie suleo exsculpta,

Praeter calyces et stipularum marginem glabra: Cau- lis prostratus, tetragonus, fistulosus, basi erebre nodosus et ramosus. Rami simplices, elongati, cerassitie pennae eolumbinae, internodiis 14 2 pollieiribus. Folia sessi- la, internodiis breviora, in apicibus conferta, 1% poll

3r Ba. 4a Heft. 32

326 -

longa, 4 poll. lata; inferiora obovaio-spalhulata; superiora angustiora lanceolata et basi angustata; omnia breviter acuminata, acufa, supra plana, nervo crasso subtus promi- nente in acumen excurrenie; venis utrinsecus 3 subimmer- sis; margine cartilagineo acute et argutissime serrulato scaberrimo; vaginis laevibus. Stipula membranacea, folia eonnectens, laxe vaginans, interfoliacea parte paululum longiore, margine lacinulis 1 3 hirtellis eiliatisve fim- briato, media productiori. Vagina 3 cireiter Im. longa. Flores et fructus per caulem ramosque in omni axilla so- litagii, ealyce inter vaginam latente, corolla exserta. Üo- rolla 3 linearis, longe tubulosa, infundibuliformis, glabra; staminibus exsertis; aniheris oblongis versatilibus. *#* Mores eymosi v. corymboso-cymosi.

15. Bonrerıa ericoides. N.

In Brasilia aequinoctiali legit Sellow. p-

Calyx quadridentatus, dentes elliptici, obtusiusculi, germine longioxes, dimidiam aequantes capsulam. Capsula chartacea, subeylindracea, (post dehiscentiam 1urbinata), lateribus compressiusceulis suleo levi exaratis; bilocularis bivalvis, septicide dehiseens, valvulis apice hiantibus bifidis. Semina matura non visa.

Frutex laevis, praeler stipulas glaber, exicoides, ere- ctus, spithamaeus, pedalis elaiorque. Caules crebre nodosi, ramosi, deliquescentes, di-rarius trichotomi, inflorescentia © terminali alaris facta. Pars caulium inferior denudaia, teretiuscula, nigrescens, crassitie ad summum pennae cOr- vinae. Apices dense Toliosi, ramis tetragonis, ramulis pür- purascentibus. Folia subcoriacea, patula, ramis axillaribus hand evolutis pseude-fascieulata, linearia vel Ianceolato- linearia, obtusiuscula, nervo supra impresso, subtus cum marginibus revolutis prominente; maxima semipollicem longa, semilinea vix latiora. Stipula: margo angustus n0- düm paululum inerassatum eingens, folia conneetens, laci-

327

nulis subsetiformibus paueis (3 5) brevibus (#, vix lineam longis) eiliatus; interfoliacea parte tenuissime pu- bescens vel glabrescens. Infloresceniia: cyma terminalis, vix qualer irichotoma, diametro ad summun sexlineari, cy- mis axillaribus minoribus e summis nodis comitata. Fo- lia floralia rameis minora, ultima calycibus breviora. Flo. tes sessiles. Corolla sesquilinearis, infundibuliformis; Iinbo breyi quadrifido; laciniis ellipticis acutiusculis; extus gla- bra, intus praeter fundum et laeiniarum apices plus minus Yillosa. Stamina 4, longitudine laciniarum, inter eas in- serta; aniherae oblongae versatiles. Stylus filiformis, glaber, corollamn dein superans; stigmatebifido, laciniis bre- vibus subrevolutis,

16. Bonkerıa eupatorioides. N.

In Brasilia aequinoctiali legit Sellow. 2.

Calyx quadridentaius, dentes breves, ovati, subearinati, acutiusculi, germen subaequantes, capsula multoties brevio- res, sinu acuto disereti; pubescenlia calycis densa, denlium tarescens. Capsula charlacea, pubescens, oblonga, bilinea- Xis, dentibus semilinearibus coronata, obeonieo-cylindrica, Compressiuscula, laleribus vix sulcatis, bilocularis, bivalvis, septicide dehiscens, valyulis apice inius hiantibus. Semina immatura granulata, brunnea, elliptica, dorso convexa, facie concava ei crista media longitudinali notata; matura desunt. j

Tria nobis adsunt specimina: pedale, caule simpliei Strieto; 15 pollicare, caule basi trichotomo, ramo laterali solummodo vigente, apicali alteroque laterali defunclis; fere bipedale tertium, caulis v. ramus basi adscendens, Penna corvina erassior,

Strps: ex toto pubescens, Taulis 'basi lignescens, €rebre nodosus, foliis dentudatus, stipularum vaginantium religuiis veslitus, supra obtuse tefragonus, foliosus, foliis

apicem versus decrescentibus, internodüs magis miagisque 32 *

328 nn

elongatis. Folia sessilia, nune ovalo-, nunc oblongo-ellip- tiea, acuta, lineata, venis uirinsecus eirciler 5, ab inferiore dilatato nervo orientibus, arcuaiim apicem petentibus, mar- gine laevi; mazima 2 2% poll. longa, pollicem lata; vamis axillaribus haud evolutis quasi fasciculata. Stipula chartacea, laxe vaginans, cylindrieo-cupuliformis, margine interfoliaceo nunc reelilineo nunc sursum arcuato, lacinu- lis setiformibus fimbriato; inferiorum majorum vagina 3 lineas longa, mullisela, setis ejusdem longitudinis; superiores breviores brevi- et paueisetae; pubescentia. setarum rares- cons. Cyma lerminalis compacia, pluries trichotoma; ramificationes foliis minutis (bracteis) suflultae, ulümis calyces haud aequantibus. Flores subsessiles. Corolla bi- linearis, campanulato.infundibuliformis, quadripartita, ex- tus leviter pubescens, intus praeter infimam basin albo- villosa, laciniae oblongae obtusiuseulae, apice patentes. Stamina.4 brevissima, aniberis oblongis ad sinus lacinia- zum subsessilibus. Stylus corollam aequans, glaber, stig- mate terminali bilobo.

Flores aquae immersi mox colore vivido fere auran- tiaco humorem tingebant.

17. BonrERIA centranthoides. N.

, In Brasilia meridionali pluries lectam misit Sello-

Wwius. 2 Calyx plus minusve hirtellus, 4-dentatus, dentes gla-

brescentes nec glabri, breves, ovati, acuti, subcarinati, sinu acuto discreti, germen subaequantes, capsula quater bre- viores, Capsula. chartacea, hirtella, bilinearis, dentibus semilinearibus coronata, obeonieo -cylindracea, lateribus vix sulealis, bilocularis, bivalvis, apice septicide dehiscens, valvulis intus apiee hianlibus. Semina matura non visa; immalura elliplica, laevia, dorso convexiuscula, facie con- eayiuscula, brunnea.

Herba quoad hirsutiem scabritiemgne, sie ut congene-

329

um bene multae, valde varians. Var. a, Zatifolia, magis glabrescens. Radix oblique descendens. Caulis adscen- dens, sesquipedalis, bipedalis, radice crassior, crassitie Pennae anserinae vel corvinae; teres vel obtusangulus, fis- tulosus, inferne quamplurimum glaber et laevis; sursum et intra inflorescentiam pilis brevibus subreirorsis, e cal- losa basi orientibus, plus winusve scaber et asper; inferne erebre nodosus foliosusque, ramis e quovis nodo opposilis, plus minusve evolulis ornatus; internodiis inferne 14 polli- caribus v. brevioribus, sursum valde, ad semipedem et ul- ira, elongatis. Folia sursum sensim decrescentia; inferiora maxima 3% poll. Tonga, 15 lin. Iata, magnitudine et forma valde variabilia, subeuneata, obovata, elliptica, Ianceolata, Semper in peliolum allenuata acula, saepe breviter acumi- nata; leviier lineata, nervo medio venisque ulrinsecus 5 6 obligquis sublus prominentibus, una cum margini- bus hirto-scabris; supera pagina plus minusve setulis an- irorsis scabrida, scabritie juxta marginem maxima. Stipula memhranacea, scabrida vel glabra et laevis, breviter vagi- nans, margine interfoliaceo sursum arcuato, laciniis seti- formibus, in inferiore caule 5 7, vagina longiaribus, inter se inaequalibus fimbriate. Cyma terminalis, sub- fastigiata, conferta nec coarctata, pluries trichotoma, sem- per plus minus ex hirto scabra. Bracteae lanceolatae, acu- tae, minutae; ultimae squamiformes minimae. Flores ses- siles. Corolla 3 linearis, in aliis vix bilinearis, campanu- Iato-infundibuliformis, quadrifida, extus birtella; intus ad apicem laciniarum usque rariter hirtella et cingulo villo- tum duplici, altero ad faucem angustiori in quamlibet 1a- einiam sursum curvato, altero prope basin latiori munita; laciniae ovatae, acuminatae, 'aculae. Siamina 4, exserta, lacinias aequantes. Filamenta glabra. Antherae ohlongae versatiles. Stylus glaber, corolla brevior, stigmate bifido.

330

Var. B. angustifolia, ex toto- canescenti-hirta.

Pro specie hanc formam primo intwilu salutares, es- sentialibus tamen charaeteribus omnibus cum superiori convenientem, majori hirsutie et foliis angustioribus so- lummodo diversam. Folia lanceolala, sessilia, basi pau- lulum angustata, duos cireiter pollices quamplurimum longa, 3 5 lin. lata, venis totidem ac in var. @, in an- gustiori pagina nervo medio, e quo oriuntur, subparallele decurrentibus, dense et adpresse eleganter lineata. Corolla intus magis pilosa, sie ut cingnla villorum subinde eon- fiuenia videantur; cingulum faueis Iuxurions interdum eingulo infero uberius. Ex eodem loco provenientia vi dimus specimina, alia staminibus longioribus, siylo bre- vioi, cum supra dielis de forma latifolia convenientia; alia staminibus brevibus inelusis, stylo longe exserto, di- versa. Nec desunt gradus intermedii.

18. Borzen angustifolia. N.

in. Brasilia aequinoctiali legit Sellow. 24

Calys glaber, Inevis, A-dentatus; dentes lanceolati, acnti, sinu acato sejuneli; germine paulo, capsula qua- druplo breviores. Capsula bilinearis, oblonga, subeylin- dracea, basi attenuala, lateribus compressa et sulco notala, dentibus calyeinis coronata, bilocularis, bivalvis, seplicide dehiscens, valvulis apice hiantibus subbifidis; semina ma- tura desunt; immatura oblonga, brunnea, laevia.

Specimina habemus due, 14 16 pollicaria. Caulis erectus, penna corvina gracilior, telragonus, neryo ‘ad an- gulos notalus, nodis paulo inerassalis, internodiis inferis pollicaribus, superioribus elongatis 14 24 poll. longis. Folia erecta, sessilia, 13 poll. longa, 1% lin, lata, lanceo- lato-Linearia, acuta, subpungentia, glabra, laevia; nervo supra impresso, marginibus revolulis nervogque sublus pro minentibus, venis rarius conspleuis utrinseeus 2 —3 obli- quis, supra impressis, subtus praminulis, Rami azillares,

331

vel contracli, folias pseudo-fasciculatas, vel plus minusve eyvolnti. Slipula subchartacea pubescens, laxe vaginans, eylindraceo-cupuliformis, margine interfoliaceo rectilineo paululumve sursum areuato, laciniis setiformibus laxis fim- briato; vagina 2 lin. longa; selae duplo longiores, glabrae. Pubescentia stipularum per facies nec per angulos in can- lem decurrit. Cyma trichotoma, eontvacla, foliis sensim decrescentibus braeleata, ultimis calyces hand aequantibus. Flores sessiles. Corolla sesquilinearis, infundibuliformis, quadriparlita, tnbo brevissime; exius glabra; intus eingulo villorum eandidorum dupliei munita, altero prope fundum tubi, altero ad basin laciniarum; celerum glabra. . Laci- niae oblongae, obtusiusculae. Stamina 4, lacinüis dimidio 'breviora; ülamenlis brevissimis glabris; aniheris elliptieis. Stylus tenuissime pubescens, corollam fere aequans, slig. mate bilobo.

19. Borrzrıa verbenoides N.

In Brasilia meridionali legit Sellow. 24.

Calyx glaber, 4.dentatus, dentibus lanceolatis aeutis, sau trunealo discrelis, germine sublongiosibus, capsula brevioribus. Capsula sesquilinearis, glabra, subeylindraces, kateribus compressiusculis sulco notatis, dentibus calyeinis coronata; hilocularis, bivalvis, seplicide dehiscens, valvulis apice hiantibus subbifidis. Semina immatura brunnea, gra- tulata, elliptica, dorso convexa, facie sulca exarata.

Herba ad quadripedalem usque altitndinem elata. Caulis erectus, inferne teres, crassiliepennae corvinae vel an- Serinae, sursum eximie telragenus, angulis nervo elevato no- talis; fistulosus, firmus, inlernodis eixeiter tripollicaribus; in aliis glaber, in allis inferne tenuissime pubescens. Fo- la erecta, laxiuscula laxave, internodiis ‚breviora, anguste linearive lanceolata, basi attenuata, apiee acnlissima, sub- Cuspidata; supra margines versus scabra, plana, viridia; subtus pallidiora,. nervo medio venisque obliquis utrinsecus

332

2 3 prominentibus, albicantibus, sparsim aculeolalis; margine paululum revoloio. Specimina caule ad basın pubescente aculeolis erebrioribus, non solum in nervis, sed etiem in marginibus foliorum alque in angulis caulis oeeurren- übus, insigniuntur. Fola maxima 4 poll. longa, 7% lin. lata; caulina 24 2% poll. longa, 3 5 lin. lata esse solent. Stipula membranacea, folia connectens, vaginans, interfoliacea latiori parte ferruginea, margine plus minusve arcum vel angulum sursum formante truncatove, setis plu- ribus, tenuibus, rufescentibus, longis ciliato; inferiorum vagina 4 eirciier Iineas longa; setae omnium 5 6 Iin. longae. Rami axillares in inferiore eaule contracti folia fasciculata simulant; im superiore caule elongati, erechi, substrieti; summi caulem superantes; omnes cum caule in cymam compositam irregularem abire conantes. Pubescen- tia tenuis, parea, aelale evanescens, stipularum parlem in- terfoliaceam occupat, in ipsum caulem per facies nec per angulos paululum decurrens, Herba ceierum praeter corel- las ei nonnunguam inferiorem caulem glabra. Cyma mul- toties Iri- et dichotoma cum flore alari. Foliis angustis aculis linearibus sensim decrescentibus cum interjeeia sti- pula ejusdemve rudimento ramifßicaliones sufluleiuntur. Flores sessiles aut breviter pedicellai. Corolla infundibu- liformis, breviter tubulosa, 14 Iin. longa, extus tenuissime quasi pruinoso-pubescens (sub lente forti); limbus 4 par- titus; laciniae oblongae, acutiusculae, intus tenuiter pilis brevissimis pubescentes; eingulum pilosum subvillosum prope iubi basin. Stamina 4, inter lacinias corollinas in- serta, easque subaequantia. Filamenta glabra, dimidias locinias aeghantia; anlherae oblongac. Stylus brevis, gla- ber,: tubum aequans, stigmate bilabo. :

Huic speciei, flore fructu et herba satis notae, adnee- timus. varias formas, . primo intuitu habitu diversissimas, quarum prima lieet herba sit distinguenda, flore capsula-

333

que convenil; quarum reliquae cum prima habita quidem. eonveniunt vel paululum tantum discrepant, sed floris forma et structura recedere videntur; frmeius earum im- maturus et ignotus.

Forma prima. In campis Biasiliae meridionalis le- git Sellow. 2}.

Specimina sesqui- et bipedalia, strictiora. Canlis gla- ber, inferne teres, crassitie pennae corvinae vel columbi- nae, sursum obscure teiragonus, nervis augularibus minus eonspicuis. Folia sirictiora firmiora, semper crecta, basi minus angustata, apice acuta nec cuspidata; earlilagineo- marginata, plana, nervo medio subius prominente albido, venis, utrinsecus subquaternis subimmersis, in foliis subra- dicalibus elarius conspieuis; emnia in aliis glabra, laevia; inferiora in aliis utiinque pilis brevissimis patentibus ri- gidis scabrida; margo interdum pilis brevibus rigidis quasi aculeolis ciliatus, his detritis irregulariter eroso-denticula- tus et scaber. Aculeolis in supera specie descriplis ner- vus medius omnino caret, Stipulae inferiores arcte vagi- nantes, saepe inira folia tubulosae, amplexicaules, parle interfoliacea xarius pubescentes, semper eximie setigerae, margine saepe sursum arcualo. Bami axillares vel om- nino desunt vel minus evolvuntur. Cyma ierminalis mi- nus ampla, contracia, rarius ramo inferiori uno alterove comitata. Speeimina junioxa, sub incipiente anthesi lecta, foliis radicalibus instructa sunt brevioribus, in obovato- lanceolatam contraclis formam. Folia majora 2% poll. longa, 4 Iin. lata; apices versus minora angustiorague fiunt, internodiis paululum elongatis. Corolla prioris, sed laciniae intus ex toto aut sub medio villosae. Stamina brevia, lacinlis ter fere breviora. Stylus corollam subae- quans. In unico. specimine 14 pollicari, cui folia caulina omnia subradicalibus erant similia et hirtello-scabra, cut

334

stipula pubescens, corolla fere bilinearis erat, staminibus lacinias fere aequantibus, siylo brevissimo. ‚Forma secunda, Brasilia meridionalis. Sellow.

Specimina 2 3 pedalia, simplicia, foliis inferiori--

bus pubescentibus. Habitus praecedentis, immo strietior. Folia lineari-lanceolata, nervo subtus prominente margine- que cartilagineo-albidis; 3 4 poll. longa, 3 lin. lala; superne decrescentia; subradicalia breviora, lanceolata, basi attenuata, bipollicaria, 4% Yin, lata. Stipula eylindra- cea, arcte vaginans, foliis caulinis basi vix attenuatis paulo supra vaginam mediam inserlis. Vaginae 4— 6 linearis interfoliacea angustior pars pubescens, margine lobum ova- lem sursum formante, selis tenuissimis capillaribus rufis, ciliato. Corolla 2% Iin. longa, extus ut in prioribus pu- bescens; inbo dimidia corolla breviore; laciniis intus in medio villosis; eingulum basale more priorum. Stamina brevia, dimidias vix aequanlia lacinias. Stylus longus, co- zollam subaequans.

Forma tertia, Brasilia meridiönalis. Sellow.

Formae transitoriae. Specimina 14 2 pedalia, swwieta, simplieia, internodüs superioribus 4 pollicaribus. Folia caulina lalieri basi subsemiamplexicaulia eyadunt. Margo foliorum cartilagineus, saepe eroso-denlieulatus, sca- ber. Stipula margine intrafoliaceo angusto libero eylin- draceo.-vaginans; interfoliacea angusta parle sursum lobata, nune eiliis tenuibus brevibus ciliata, nunc his gradatim evanescentibus mutica, rudimento setae mediae supersüte: Corolla in aliis trilineariis, in aliis 2% Hinearis, extus uf in reliquis pubescens. Tubus longus, intus praeter fun- dum cum lacinüs plas minusve villosus, laeiniis interdum pareius villosis. Stamina laeiniis tertia cireiter parte bre-

. 'viora. Stylus brevis, interdum vix linea longior. Forma quarta, Brasilia meridionalis. Sellow. ' Speeimina pedalia et iripedalia, praeter eprollam gla-

335

bra et laevia, internodiis superioribus vegetiorum ad 8 poll. usque elongatis. Folia maxima, erecta, stricta, 4% poll. longa, 7 lin. lata, Ianceolato-oblonga lineariave, longe acuminata, margine cartilagineo saepius laevi, rarius seabriusculo, latiore basi subsemiamplexicaulia; inferiora mediae vaginae stipulari inseria; supera ejusdem basi. Stipula eylindraceo -vaginans, foliis abscondita, inter folia- eea parie lobum sursum speciantem offormans, margine ‚in summis praesertim obsolete setoso-ciliato. Rami axil- lares null. Cyma terminalis contracta. Corolla trilinea- ris, extus solito more pubescens; tubus dimidiam eireiter corollam aequans; laciniae intus villosissimae, fauce par- cius villosa, cingulo villoso prope basin tubi. Stamina inclusa, in fauce sub laciniarum sinubus inserta, et hos apice modo atlingeniis. Stylus stamina superans, corolla brevior,

20. Borkeru valerianoides N.

E Brasilia aequinoctiali misit Sellow. 21.

Calyx sursum parce scabrido-pilosus, quadridentatus, dentibus angustis linearibus acutis subcarinatis glabris, germine longioribus, capsula brevioribns, sinu latiori trun- ealo dissilis. Capsula duas fere lineas longa, subeylindrica, lateribus cormpressiüeculis, suleo leyi notatis; basi ellip- tica; apice subtruncata; dentibus calycinis sesquilinearibus paulo infra apicem coronata; bilecularis, bivalvis, apiöe septicide dehiscens, valvulis intus hisntibus subbifdis; petfecte maturam non vidimus. Semina immatura, brun- nea, laevia.

Herba tri-quadripedalis, erecta, stvieta. Radix lignes- cens. Caulis herbaceus, singulus, plüresve ex eadem ra- dice, fistulosus, teiragenus, erassitie eirciter pennae 0y- gneae, pürpurascentj-brunneus, mazxima ex parte glaber et laevis; internodiis 24 5 pollicaribus; nodis paululum inerassatis. Pars apicalis tenerior caulis ramique ad angu-

336

los nervo prominente notalos setulis retrorsis aculeiformi- bus plus minusve armata. Folia sessilia (basis latitudine unius faciei caulis), erecta, lanceolata, acuta; maxima cau- lina 2 cireiter poll. longa, # poll laia; apicem versus sen- sim minora; inferiora subinde in spathulalam vergentia formam obtusaque, paienlia et reilexa.. Omnia nervosa, lineata, 5 9 nervia; supra nitida, obscura; sublus opaca, pallidiora, lutescentia; nervis subius prominentibus undi- que patenlim hirlis; ulraque pagina, praeserlim juniorum, pilis breviöribus rarioribus scabrida; margine selulis antror- sis in supera pagina sitis scabro. Stipula connectens mem- branacea, breviter vaginans, pilis brevibus scabridis obsessa, margine rectilineo laciniis glabris, subsetiformibus, vagina longioribus, fimbriato. Scabrities, marginali follorum sem- per excepta, hirsutiesque omnis in aliis speciminibus ad- modum obsolescunt, in aliis luxurian. Rami e quoque nodo oppositi; inferiores haud evoluti folia fasciculata sae- pius simulant; superiores elongati, ereeii; summi caulem superanies. Summitas plante cymam sistit amplam, mul- tolies irichotomam, ramis lateralibus apicales superanti- bus. Folia sub omni ramificatione 3 1 nervia, aculis- sima, membrana stipulari connexa, ad bracteas redueta minulas, sensim decrescentes, quarum summae calycibus multo breviores. Flores breviter pedicellati. Corolla den- tes calycinos superans, campanulato-infundibuliformis, qua- drißida; laciniae eblongae, acutae, pilis brevissimis rigidis apice scabrido-barbatae; caeterum corolla exius glabra; in- tus, praeter imam basin. laciniasque vel (in aliis) summos earum apices, albo-villosa. Stamina 4, glabra, inter laci- nias inserta; antheris oblongis versatilibus; filamentis Ion- gitudine variabilibus, vel brevissimis, laeiniis corollinis plus duplo brevioribus; vel longioribus, lacinias aequantibus. Stylus filiformis, inferne glaber, sursum tenuissime pubes-

337

cens, corollam excedens, stigmatibus duobus filiformi. bus brevibus.

21. Bonreru laxa N.

In Brasilia meridionali lectam transmisit Sellowius. 2,?

Calyx glaber, quadridenlatus; dentibus angustis linea- zibus aculis viridibus subcarinatis, sinu latiori Iruncato in- terstinetis. Capsula membranacea, basi elliptica, apice subtruncata, lineam longa, dentibus semilineam longis ereclis coronala, compressiuscula, lateribus suleo longitu- dinali exaralis; bilocularis, bivalvis, apice septicide dehis- cens. Semina immatura fusca, minulim granulata, dorso convexa, facie sulco exarala; matura desunt.

Herba bipedalis clatiorgue, praeier stipulas glabra. Caulis fistulosus, inferne 14lin. erassus, quadrangulus, an- gulis neryo prominente notatis, inlernodiis quadripollicari- bus. Rami e quovis nodo opposili, paiuli; inferiores caule breyiores; superiores eo demum longiores. Folia laxa, membranaces, plana, lanceolata, utringue attenuata, acula, breviter petiolata, nervo venisque utrinsecus eireiter 4 obH- quis utringne prominentibus; wmargine hine inde scabrida, teterum laevia; maxima cum petioloe 2 6 lineari, 2 24 poll. longa, 6 8 lin. lata. Stipulae breviter Iaxe vaginantes, pubescenies, margine interfoliaceo plus minusye arcuato, setis tenuibus plaribus glabris, longitn- dine eirciter vaginae, ciliato. Inflorescenlia: cyma termi- nalis, inferne subtrichotome, hine pluries dichotome cum alari ramosa, ramo, nunc ulroque aequaliter evoluto, nunc altero macilento vel plane abortiente, hine flos, revera ter- minalis, ex aları hine inde lateralis factus, et falsa florum alternantium species, more Silenarum. Infimae ramifica- tiones foliis sunt suffultae, quae apices cymae versus in bracteolas minutas, angustas, acutas abeunt, calyeibus multo breviores.. Cörolla eampanulato-infundibuliformis, dentibus calyeinis longior, exius glabra, intus sub stami-

338

num insertione eingulo pubescenti-piloso notata; limbus & parlitus; laciniis oblongis aculiuseulis, dein subreflexis. Stamina 4, laciniis dimidio breviora; filamentis brevissi- mis; antheris oblongis versatilibus. Siylus filiformis, gla- ber, corollam paulo superans, sligmatibus 2 Aliformi- bus revolulis.

22. Borreri? equisetoides N.

In Brasilia meridionali Novembri mense legit Sellow. (ad Vargas). 2%.

Species habitu insignis, quoad fructificationem et ge- nus recognoscenda. Specimina nosira sub vernatione sunt collecta.

Glabra. Caules e lignosa radice herbacei, erecti, vir- gali, strieti, 3 pedales, (ex Sellow. 4 6. pedales), cras- sitie pennae corvinae majorique, medio quam basi crassio- res, ad nodos consiricti, more Oenanthes fistulosi; sub prelo compressi videntur fuisse obtuse quadranguli, angu- lis nervo tenui notatis. Internodia 2% 3 pollicaria. Folia erecta, strieta, anguste Imearia, subfiliformia, ad summum 2%. poll. longa, % lin. lata, subulato-acuta, nervo medio marginibusque saepe revolutis subtus prominulis, marginibus remote dentliculatis scabris, dentieulis inierdum setula munitis. Stipula membranacea, ceitius fuscescens, folia conneciens, arete vaginans, 2 cixeiter Iin. longa, mar- gine truncato, inaequaliter laciniis setiformibus ciliato, ei- liis in superiore caule quam in inferiore longioribus. Rami in pluribus speciminibus nulli, in aliis e superioribus no- dis erumpunt, alterni oppositique, ‚stricti, cauli adpressi, teneri adhuc, internodis vix longiores. Inflorescentia ter- minalis, nondum evoluta componi videtur e cymis termi- nali et axillaribus, foribus sessilibus. „Corolla alba“ ex Sellow et „Radix aerıs.“

**#% fores umbellati, umbellis cymosis.

23. Bonner umbellata Spr. Neue Enid. 2 p. 144.

339

Bigelovia umbellata Spr. Syst. 1. p. 405.

In Brasilia tropica lectam Sellowius transmisit. 24.

Calyx quadridentatus, dentibus angustis aculis, sinn latiori subiruneato disjunetis. Capsula lineam longa, ob- conica, infra apicem obtusum dentibus calycinis coronata; biloeularis, apice septicide dehiscens, valvulis subbifidis. Semina sublanceolata, dorso convexa, facie concava, brun- neo -nigricantia, sublaevia.

Species quoad inflorescentiam singularis. Umbellae multiflorae, semiglobosae, breviter pedunculatae, in cymam pluries dichotomam umbella alari instructam dispositae. Pedunculi capillares sesquilineares. Involucrum umbellae e bracteolis nomnullis angustissimis acutis, Bracieae ma- jores sub bifurcationibus oppositae, inferiores foliacene, infimae foliis caulinis similes.

Pubescentia tenuissima, vix scabriuscula, sub lente tantum conspieua, per calyces, inflorescentiae ramos, cau- lem ei folia, praeserlim juniora, est distibuta, angulis ra- morum minime ciliatis. Caulis lignescens, ramosus; folia membranacea; stipulae setigerae; flores minimi; corolla li- neam dimidiam circiter longa.

24. Borken? aralioides N.

Speeimina nonnulla Brasiliae aegquinoclialis, ineipiente sub anthesi collecta, cum Borreria umbellata. inflorescen- tia conveniunt, pluribus recedunt, deficiente fructu speciem Proponere vix audemus, quoad genus etiam incerlam.

Radix oblique descendens, albida, mox. in fibras lon- gas ramosas abiens. Canlis herbaceus, erectus. bipedalis, fistulosus, penna corvina crassior, inferne simplex, foliis- que denudatus, tetragonus, purpurascenti-brunneus, ramis Paucis apicem versus inslıuelus, inflorescentia terminal, Folia subcoriacea, lanceolata, acuminata, breviter petiolata, nervo medio venisque utrinsecus subternis supra impres- sis, subtus prominulis; supera in pagina viridia; im infera

340

pallidiora, in sieeis flavicantia; 24 poll. longa, 8 lin. lato. Stipula inembranacea, laxe vaginans, eylindraceo -cupuli- formis, petiolis adnatis, margine truncato, Jacinulis paueis saepe obsoletis, vagina trilineari brevioribus, fimbriato. In ramis tenerioribus inque cyma pubesceniia iemuis parca observatur, stipulas oceupans, in angulos caulis foliorum- que margines decurrens. Rami cymae tetragoni, angulis nervo notatis, tenuissime palentim eiliatis; caule, foliis, in- florescentia ceterum glabris laevibusque. Flores quam B. umbellatae duplo majores. Calyx glaber, 4-dentatus; dentes lanceolati, aculi, sinu sub anthesi obtuso disereii, germine breviores. Corolla lineam longa, calycis dentibus duplo longior, extus glabra, tube brevissimo , intus versus faucem albo-piloso, limbo 4 partito, laciniis ovalibus ob- tusiuseulis. Stamina 4, inter lacinias inserta, easque paululum superantia; antheris elliptieis; filamentis glabris filiformibus. Stylus longitudine corollae, glaber, filiformis; sügmate bifido, brevi. Structura corollae ei genitalium exäcie ut in B. umbellata, sed omnes partes duplo majoxes.

Ad Borreriae genus pertinent inter Spermacoceas ex autopsia: Spermacoce adscendens Schlechtd. pat. in Willd. Relig. (Hb. Generale), Roem, Schult. Syst. 3 p. 532. Spermacoce vaginata Willd. mse., Hb. Wild. n. 2636, R. Schult. Syst. 3 p. 531.

Spermacoce spinosa L., Hb. Willd. n. 2643, e cap sulae immaturae disquisitione,

Spermacoce sexangularis Sieb. pl, Martin, exs. n. 47., nec Aubletii?

ex auctorum deseriptionibus: Spermacoce distans = aturensis | Humb. Bompl. Kunth

_ dichotoma Nov. gen. et sp.

‚Sper

341

‚Spermacoce Poaya Ang.St.Hil. pl. us, des Bras. n. 12. Borreria parviflora Meyer Fl. Essequeb, p. 83. j

DIODIA

Char. ess. Calyx bidentatus, dentibus accessoriis in- terjectis numero et magnitudine valde variabilibus. Co- rolla infundibuliformis, letrandra. Capsula dicocca, coceis monospermis indehiscentibus.

* capsula erustacea, flores awillares, caulis herbaceus.

1. Diopm rigida.

Spermacoce rigida 7. B. K. Nov. gen. III. 267, Hb. Wild. n. 2628 (speeimen Humboldtianum).

Spermacoce apiculata 7b. Willd. n. 2626*) R.:Sch. Syst. LIT. 531.

Spermacoce setosa Ab. Willd. n. 2629; nee Schultes (fr. R. Sch. Syst. LII. 275 sub. Sperm. rubra).

Lecta est baee species in insula Domingo (Poiteau, Hb. Willd.), in siceis ad Caraccas (Humboldt, Fb. Willd.) in Brasiliac provincia Parä (Sieber, Ib. Willd.) et ad fre- tum Stae. Catharinae (nos ipsi). Specimina nostra erecta, Humboldtianis vegeliora, minus hirsuta, ceterum ommibus convenientia characteribus.

Calyx bidentatus, dentibus accessorlis minoribus inae- qualibus, omnibus uninerviis, nervo marginibusque scabris. Capsula sublignosa, turbinato-obeonica, 8-costata, basi loevis, sursum hirtella, dieocca, eoceis dorso convexo tri- Costatis, facie planis, dissepimento elausis, minime dehis- eentibus. Utriusque cocei facies nervo medio crasso (spermophoro) pereursa. Semina fuscescenüa laevia.

ne

*) Altera Spermacoee apiculata Mb, Willd. n. 2620, quam Schlech- tendalius pater Sp. aculeatam in Hb. Willd. appellavit, est Sperm. distans H, B, K. Nov. gen. III. 269, ommino diversa ab hac stirpe Brasiliensi, quae Sp rigida HB. K,

är Bd. 4s Heft, 33

342

2. Diovu Radula.

Spermacoce Radula Zb. Wild. n. 2625 (speeimen Brasiliense), R. Sch. Syst. 11T. 531 et Hant. III. %7., ‚Spr. neue Entd. JT. 144, Spr. Syst. I. 401.

In Brasiliae provineia Para legil Sieber (Hoffinannsegg), in prov. Rio de Janeiro alibique in Brasilia tropica Sellow. 24-7

Sp. Radulam ex insulis St. Thomae (Sprengel) et Portorico (Schultes) non vidimus, dubia nobis videtur.

Sp. discolor Meyer (Fl. suin. in Act. Leop. Car. XU. 786.) minime affinis videtur nostrae Brasiliensi spe- ciei, plurimis recedens notis.

Calyx. isvegulariter 5 10 dentatus. Capsula denti- bus calyeinis oblitterantibus coronata, didyma, costata, lignosa, glabrescens, nigra, dicocca, coceis breviler turbi- natis clausis, dorso convexo costato, facie angusta e disse- pimento persistente, axi sesquilineari. Semen iurbinatum, laeve, ab inferiori faclali parte fovea triloba umbilicum fovente excavatum, medio dissepimento affıxum, tegumento proprio fusco. Albumen corneum, brunnescens. Embryo albus, ut in familiaribus situs, radicula extremitalem infe- ram semminis fere atüingente.

Caulis herbaceus, 3pedalis elatiorque, 44 In. crassus, debilis, ramosus, felragonus, in altis pubescens, in aliis subvillosus, basi glabrescens. Internodia foliis longiora, in summitatibus ramisque eadem subaequantia. Rami oppositi alternive breves. Folia ad summum 1} poll. longa, 3 poll. lala, ovala aut lanceolato ovala, acuta, basi in petiolum fere allenuata, lineata, rugu- losa, nervo venisyue primariis sub angulo aculo ortis arcuatimque decurrenlibus subtus prominentibus, supra im- pressis. Supera foliorum pagina pilis brevissimis eonicis antrorsis scabra ad nodos deficientibus, infera praeserlim ad nervos pubescens, Siipula, margo angustus pubescens, selis crebris eiliatis munitus. Flores per maximam caulis

"343

partem verlicillati, verlicillis 6 10 floris. Calyx ex toto hispido-pilosus, 5 10 deniatus, dentibus inaequa- libus linearibus acutis ciliatis. Corolla infundibuliformis, majuscula, 3 lin. longa, intus imo tubo pilosa, 4 partila; lacinits acutis, extns praesertim in apice pilosis (subbarba- tis). Stamina laciniis corollae breviora 4; filamentis faucı inserlis; antheris lineari-oblongis versatilibus. Stylus Ion- gitudine staminum, filiformis, sub sligmate terminali ca- pitalo paululum incrassatus. :

** capsula chartacea, flores axillares et terminales,

caulis fruticosus.

3. Diopu enthospermoides N.

In Brasilia aequinoctiali legit Sellow. %.

Calyx obsolete hirtellus, bidentatus, dentibus accesso- riis numero et magnitudine variabilibus, aliis primarios aequantibus, aliis minutis subsetiformibusque immixtis; dentes basi imprimis ciliati, lanceolati, acuti, germine Ion- giores, longitudine capsulac. Capsula + Iin. longa, char- tacea, turbinata, denlibus calycinis coronata, dieocca, sub maturitate ab apiee fissilis obcordala; coccis delapsis sper- mopodium axile, nervis lateralibus capsulae comitatum, tridentis ad inster superstes (hie idem tridens, sed exilior et brevior in Diodia dasycephala oecwrit). Cocei dor-

“sum convexum ecostatum, facies plana tenniter membra- nacea. Semen tenwissime granulaltum, atro -fuscnm, dorso convexum, facie suleo exarala.

Prutex ramosissimus, dense nodosus et foliosus, fo- lis oppositis pseudo-Verticillalis, ramis aequilatere 1e- tragonis, angulis subalätis. Specimina nöstra, rami 15 pedales, in vetustiori parte subiereles, crassitie pennae cor- vinae. Internodia circiter unguieularis, Folia linearia vel lanceolato-linearia, acuta, sessilia, in angulos ramorum de- eurrentia, nervo subtus prominulo, warginibus subreflexis;

maxima 5 lin. longa, % lin. lata. Stipula margo folia 33 *

344

connectens angustus, sursum arcualus, pubescens, selis 5 7 acqualibus, folio iriplo brevioribus ciliains. Folia in omni axilla ramo haud evoluto fasciculata. Qui elon- gatur ranmus, in ipsa e qua erumpit axilla, primo suo in- stwuitur nodo, foliisque pseudo-verticillatis. Rami junio- res foliaque novella omni pube haud sunt expertia. Flo- res minuti, axillares, subterni, pseudoverticillati, in ramu- lis ultimis, qui foliis, quam ceterorum multo minoribus, ealycesque vix aequantibus sunt instracti. Corolla vix Ii- neam longa, tubuloso-infundibuliformis, 4-parlita, extus glabra, tube intus praeler basin dense pubescente, laciniis lanceolatis acutis intus subvillosis.. Slamina brevissima. aniherae oblongae, versatiles, in sinubus laeiniarum sub- sessiles. Stylus filiformis, corollam aequans, stigmate bi- Sido, lacinsis brevibus filiformibus recurvis.

4. Diopu polymorpha N.

E Beasilia iropiea el extratropica magnamı speeimi- num varietatumgue copiam misit Sellow. $-

Calyx bidentatus, dente accessorio utrinque nune sub- aequali, nune subnullo. Capsula minuta, lineam circiter longa, ehartacea, turbinala, a laleribus compressiuscula et sulcata, dicocca; coccis ecoslalls, dorso convexo et anervo dentis primarti subcarinalo; facie membranacea plana; spermopodium axile, nervis lateralibus capsulae comitalum, post coccos delapsos, tridentis adinstar, superstes.

Frutex 1% pedalis elatiorgue, ramosissimus, crebre no- dosus, dense foliosus, ramis telragonis, Toliis petiolulatis, ramo axillari baud evoluto psewlo-fasciculatis; floribus terminalibus zxillaribusgue paueis, summos ramulorum apices ornanlibus, folis suflullis quam religua multo ni- noribus (cymae axillares subtriflerae contractae), Die- diae anthospermoidi aflınis, polymorpha: e formarum conlinua serie exlimas deseribemus, quas pro diversis ipsi

345

habuissemus speciebus, nisi counecienies exstarent inter- medii status.

Microphylla.

% Provineia Rio Janeiro proveniens, in apricis vide- tür ei forsitan in maritimis educta, Apieibus leviter pu- bescens, contraclior, internodis breyioribus, foliis minon- bus, firmioribus, magis fascieulatis; similior Diodiae an- thospermoidi, quacum facile confundes.

Internodia 2 lin. longa. Folia subeoriacea, opaca, angusie elliptica, peliolulata, marginibus reflexis, ad sum- mum 4 lin. longa, 1} lin. lata; ex axillis erumpentia pri- mariis paulo breviora. Stipula felia connectens brevis, margine sursum arcvato, selis folio ler brevioribus ciliato, pubescens, pube ramum folioramque inferiorem paginam invadente, nervo foliorum subtus pilose. Interdum in ra. mulos breves abeunt cymae, basi foliis, apice floribus plu- tibus ornatos. Calyx obsolete hirtellus, dentibus accesso- rs subaequalibus 4-dentatus. Dentes germen aequantes, eapsula multo breviores, lanceolali, acuti, glabri. Corolla infundibuliformis, quadrifida, denies calyeinos superans, Iineam longa, extus glabra, intus praeter tubi basin pu- bescens, pube in fauce uberiori; laeiniae lanceolatae acu- tae. Stamina 4, in sinubus laciniarum inserta, easque ae- quantia aut paulo superantia, antheris oblongis versatili- bus. Stylus filiformis, corolla brevior, stigmate bifido, la- eins brevibus filifermibus. Capsula hirtella, obeoniea,

dentibus ealycinis eoronata.

Macrophylia. E Brasilia meridionali, in umbresis uti- videtur enata,

glabra,, superiori gracilior, inlernodis elongalis, foliis te- »uioribus, majoribus minusque faseieulatis.

Internodia unguicularia, ad. pollicem usque elongala. Folia membranacen, pellucida, plana, margine cilüis bre- vissimis rigidis antrorsis scabrido, venis iemnibus immersis

346

utringue Wibus sursum curyatis juxla marginem anastomo- santibus; forma et magnitudine valde variabilis, ovata oe- currunt, elliptica, elliptico-lanceolala, lanceolata, spathu- lato-lanceolataque, sacpius subacuminala, acuta, aculissi- ma, semper in petiolum atlenuata, nunc pollicem longa ei 3 lin. lala, nune 9 In. longa et 4# 1. Iata; in alüis ejusdem stirpis ramis vix 3 lin. longa; e quaque axilla erumpenlia bina, primariis multo minora. Stipula glabra, brevioribus ciliata selis, parum conspicua. Flores pedi- cellati, subsolitarii. Calyx glaber, bidentatus, dentibus lon- gis acntis, germine duplo-Iongioribus, accessoriis breviori- bus interdum subnullis, sinu inter dentes truncato ciliato. Germen compressum, breve, sursum dilatatum, dentibus primariis bicorne sublunatum. Corolla intus extusque glabra. Stamina brevia. Stylus corollam superans. Fru- ctus maturus desideratur.

Formae transitoriae exslanl e Tropicis: foliis mino- ribus microphyllae similiores, e provineiis meridionalibus: foliis majoribus ad macrophyllam magis accedenles. In stirpe ceterum mierophylla ramus semper unus allerve foliis luxuriat majoribus et tenerioribus. Pubes quum di- latentur folia pari gressu recedit, tardius in stipulis ul- limam servans sedem. Cilise foliorum, intermediis formis erebriores, in microphyllis evanescunt. Specimina tropica admicrophyllam accedentia flores nobis obtulerunt et cap- sulas maturas. Calyx bidentaius, dentibus accessoriis quadri- dentatus; dentes longitudine variabili, nunc germen aequan- les, nunc eo breviores, accessorüs nunc brevioribus nunc pri- marios subaequantibus. Corolla vix lineam longa, intus praeter tubi besin et laciniarum apices suhvillosa. Sta- mina lacinias subaequantia. Stylus corella brevior. Cap- sula % lin. longa, turbinata. Semen fuseum, tenuiler gra-

nulatum, elliplieum, dorso convexum, facie planum, sulco ınedio levi. j

347

Speciminum meridionalium ad macrophyliam propius accedentium floribus est:.calyx bidendalus, dente accesso- rio utringue minori inlerjecto, primariis germine longiori- bus, tubum corollae acquantibus; corolla intus fauce dense pubescens, subvillosa, staminibus brevissimis, antheris ob- longis in sinubns laciniarum subsessilibus; stylus denique eorollam fere superans.

*#%* oapsula membranacea , flores capitati, caulis herbacens.

(ad Borrertam ei Spermacocen magis accedentes)

5. Diopra palustris N.

Ad freium St. Catharinae Brasiliae ipsi legunus, in palustribus Brasiliae aequinoctialis legit Sellew. 24.

Calyx glaber, bidentatus, dentibus dersalibus germen subaequanlibus, capsula triplo brevioribus, obtusiuseulis; accessorlis utplurimum nullis. Capsula glabra, laevis, el- Iiplico-obconica, compressa, vix lineam longa, membrana- cea, tenuis (nec ut in congeneribus erustaceo-coriacea), dieocea; coccis clausis indehiscenlibus, dorso canvexis, fa- cie planis et spermophoro medio nerviformi notatis. Se- mina minufa, oblonga, brunnea, granulata, dorso convexa, facie plana.

Herba glabra. Caulis pedalis bipedalisque, erectus, ad inflorescentiam usque simplieissimus, foliosus, interno- dis 4 12 poll. longis, infera Iuto aquaeve immersa parte radieulis capillaribus longis ad nodos instructus, $0- lidus, alato-letragonus, aculeolis uncinatis reirorsis mar- gimem alarım munientibus. Folia internodia circiter ac- quantia, maxima 16 lin. longa, 8 Hin. lata, magnitudine ceterum atque figura ludentia, elliptica, obovata, subeu- neata, apice saepe rotunda cum acumine brevi subrecurvo, basi in petiolum fere attenuata, quasi lineata, nervo medio venisque utrinsecus circiter 4, arcualis, supra impressis, subtus prominentibus accvleolisque uncinatis antrorsis ra-

348

vioribus vel copiosioribusmaunitis; in margine subeartilagineo sursum minute denticulato-scabra; supera pagina obscu- riora, infera pallidiora. Stipula membranacea, arcte vagi- nans, 2 circiter lin. longa, margine intrafoliaceo leviter sursum arcuato, laciniis seiaceis 7 9 quatuor lin. eir- citer longis ciliato. Inflorescentia a Spermacoceis capita- tis pseudo-verlieillatisqgue ad paniculatas iransitum demon- strat. Summitas florifera caulis 14 3 poll. longa, ex internodiis 3 A constans, foliis in braeteas minutas contractis subaphylia, aculeolis evanescentibus fere laevis. Glomeruli forum axillares, ex inferioribus saltem nodis peduneulati evadant; pedunculique in ramulos abeunt bis terve nodosos. Corolla minuta, tubulosa, subinfundibuli- formis, tubo dentibus calyeinis paulo longiore, extus inlus- que glabro. Limbus 4-partitus; laeiniae tertiam fere to- tus eorollae Iongitudinis partem aequantes, ellipticae, ob- tusae, extus ad apicem pilis brevisissimis rigidis raris sub- barbalae. Stamina 4, lacinüis dimidio fere breviora, fila- mentis brevissimis fauei insertis, ‘antheris ovalibus. Sty- lus filiformis, in alüis ejusdem capituli Aloribus simplex, in alis profunde bifidus, longitudine fere stamina aequans.

6. Diovia dasycephala N.

In Brasiliae meridionalis campis legit Sellowius plu- sibus locis, seminaque transmisit ad horlum nostrum bo- tanicum, ubi falsis sub nominibus: Sp. repens et capitel- lata Hb. Willd. colebatur. 21.

Calyx sursum alba vestitus lanugine demum detrita, bideutalus, dentibus accessoriis saepe nullis; dentes ger- mine breviores, glabri, in capsula matura oblitterantes- Capsula irtella, chartacea, oblonga, basi angustior, lateri- bus inler coccos suleo notatis, dieoeca, tardius aegre par- tbilis; cocei dorso chartaceo convexo, facie tenuiter mem- branacea plana. Semina lanceolata vel oblonga, brunnea,

349

viz granulaia, dorso convexa, facie plana et sulco longitudi- nali exarala.

Quum ante perfectam maturitatem vi aperies capsu- sulam, alterum saepius videbis coccum facie clausum, alterum basali parte apertum, et dubitabis, an Spermaco- ces sil species. Facies coccorum facilius dehiscens, hinc Borreriis posset adnumerari, Species forsan non hujus generis, e fructu omnino maluro ilerum dijudicanda.

Radix (e speciminibus cultis) descendens, incrassata, divisa, ramosa, tortuosa, fibrillosa; ramis inerassatis quam caulis crassioribus, brunneis, intus albis. Caules ex ea- dem radice 1 3, digitales pedalesque, adscendentes, erecti; im vetustioribus basi lignescentes ibidemque tere- tiusculi; sursum sicut rami teiragoni, pubescentes glabres- ceniesve, ramosi; ramis oppositis ulterius ramosis, longi- tudine caulis. Internodia pollicaria (semi- et sesquipollie.). Folia internodia subaequantia, glabra, glaucescentia, lan- ceolato-elliptica vel anguste Janceolata, in petiolum atte- nuata, latiora distinctius peliolata; acutiuscula, margine scabra, plana; nervo subtus prominente, albido, basi crassa, venis utrinsecus 3 4 minus distinelis. Stipula mem- branacea, ut caulis pnbescens glabrescensve, laxe vaginans, margine reclilineo setis 5 7 vagina vix Iongioribus ei- liato. Capitula terminalia, globosa, in stirpibus uberiori- bus minori comitata verticillo, summas . oceupante axil- las; eaulem terminans majus, Jongiori insidens internodio, © terminali alare factum ramis e summo nodo evolutis

‚saperatur. Omnia foliis quatuor, caulinis similibus, sub

fructificatione demum reflexis, involucrata; maxima diame- tro 6lineari, speciminum rnaeilentorum nanerum diam. Alineari. Corolla ex toto glabra, infundibuliformis, tubo dentibus calycinis paulo breviori, limbo 4-partito, laeiniis acuminatis aculis. Stamina exserta, filamentis inter laci- Nias insertis easque aequantibus. Antherae Iimeari-ob-

350

longae, versatiles. Stylus Aliformis, corollam cireiter ae- quans, apice bifidus, stigmatibus subcapitatis.

Planta culta spithamaea et pedalis, caule fere glabro differt et verticillo saepius subterminali instructo, foliisque viridioribus latioribus, dislinctius peliolatis, margine serru- lato-scahris. Folia cum petiolo 4-lineari 1% pollicaria, 7— 8 lin. lata. Capsula 14 lin. longa.

Adsuni, specimina Brasiliana pauca hortensibus nostris simillima.

Planta spontanea angustifolia magis est lignescens, <caulibus ramisque purpurascentibus tenuiter pubescentibus- Folia utplurimum pollice breviora, 2 3 Iin.: lata; cap- sula minor, in macilentis vix lineam longa.

Ad genus Diodia e Spermacocearum tribu pertinent ex aulopsia:

Spermacoce hyssopifolia H.B.K.!, Hb. Willd. n. 2641.

‚Spermacoce bogotensis H.B.K.!, Hb. Willd.n. 2616.

Spermacoce radicans Tb. will. n. 2613. nec Au- bletii. Specimen verosimiliter Domingense a Poiteau le- ctum. Fructus magni, axillares, solitarii.

‚Spermacoce sub falso ‚Sp. darbatae nomine a Balbisio ecommunicata, a Berterone in Dominica insula leeta, floribus campanulalis magnis (4 —— 5 lin. longis) azillaribus subsolitarüs insignis.

RICHARDSONIA.

Char. ess. Calyz 4-— 7-dentatus. Corolla infundibu- Idormis 3 7-andra. Capsula calyce coronata, 3— 4 cocca, coccis monospermis indehiscentibus.

1. Rıcnanpsonsa scabra Ix, Aug. St. Hilaire pl. us. d. Bras. n. 8.

Spermacoce hirsuta ZB. Willd. n. 262. specimen Humboldtianum. :

351

In Brasilia aequinoctiali lectam misit Sellow; in horto nostro botanico colitur. 2.

2. Rıcnannsoxis emetica Mart. Spec. Mat. med. Bras. 1. p. 11., rosea Aug. St. Hilaire 1. c. n. 7. (de prioritate dubii kaeremus.)

In Brasilia aequinoetiali et in meridionali pluribus legit locis (San Jose do Uruguay, Colonia in terra are- nosa) Sellowius. 2

3. Rıcnanpsonu grandiflora N.

In campis Brasiline meridionalis pluribus locis va- riisque temporibus legit Sellow. 2}.

Calyeis lünbus pilis longioribus et brevioribus cilia- tus et hispidus, 6partitus, laciniis subaequalibus, a latiori basi longe acuminatis aculis, germine papilloso- subglo- boso parvulo, in aliis quinquies, in aliis ter longioribus. Capsula (immatura) papillosa, parva, turbinata, calyce co- ronata, iricoeca, coccis monospermis.

Radix radici Richardsoniae roseae similis, erassitudine pennae anserinae, parce fibrillosa, rugis annularibus obso- lete notata, „sordida, inlus alba, saporis acris nauseosi Suituralis” ex Sellow. Caules ex eadem radice 2 3, debiles, decumbenies, apice adscendentes, ad sesquipeda- lem longitudinem exerescentes, internodiis ad 6 poll, usque elongatis, ramosi, ramis oppositis et alternis adscendenti- bus, compresso-tetragoni, pilis simplieibus rigidis patenti- bus longis albis hispidi, maxime ad nodos. Folia mem- branacea, in vegetioribus laneeolala; semper acula, basi paululum angustata, plana, nexrvo medio latiuseulo subtus prominulo et hirlello, venis paucis obliquis tenuibus im- mersis, in ulraque pagina plus minusve seiulis antrorsis scabra, supra magis, margine seabra, pilis interdum cauli- nis similibus ciliata; maxima 2 poll. longa, latitudine alüis 9, aliis 5 lineari. Stipula membranacea, angusta, folia eonnectens, densius hispida, margine iruncato, selis brevi-

352

bus paueis hispidis instructo. Flores in capitula termina- Ita solitaria congesti, magnitudine Scabiosae arvensis, fo- Yiolis pluribus involuerata basi dilatatis ovalis acummmatis, extimis capitulum tertia parie superanlibus. Corolla e Sellowio „alba, apice parum rubescens”, magna, 8 circiter tin. longa, infundibuliformis. Tubus lacinias calycinas dum majores sint aeguans, dum minores superans. Lim- bus 6fidus, laciniae aestivationeı valvatae, acuminatae, acutae, apice exlus pilis raris rigidis subbarbatae. Co- rolla caeterum cum genitalibus glabra. Stamina 6, fauei inter lacinias inserla, üsdem dimidio breviora; filamenta £iliformia; antherae Iineares, medifizae, versatiles. Stylus filiformis, stamina ‚superans, laciniis corollinis brevior, apice inifidus, stigmatibus clavalis.

4. Rıcmannsonıa stellaris Nb.

In Brasiliae 'meridionalis provineia Cisplatina legit Sellow, semineque misso in hortum Regium Berolinensem introduxit, in quo horto anno 1826 sub nomine Sp. cras- sifoliae bospitabatur; : nomen autem pluribus varlisque fa- miliaribus erat impositum.

Calyx quadridentatus, dentes inaequales, oblongi, acuti, hirsuti, ciliati, longitudine circiter capsulac. Capsula mem- branacea, scabrida, dentibus calycinis coronata demum oblitterantibus, minute, vix semine Brassicae campestris major, turbinata quadri-, rarius trieoeca, totidemque co- stata, coccis scilicet- dorso convexis es linea leviter im pressa notatis, suleo inter se distinctis. Cocci indehis- centes, facie tenuiter membranaeea albida, in cujus infera media parle seminis inserlionem videbis. Semina pallida, non conspiene granulala, coccis conformia, dorso paule convexo, fovea faciali longitudinali magna.

Radix (e planta eulta) annua, teriuosa, descendens, radiculis aueia fliformibus longis, ulterius fibrillosis. Cau- les semipedales, tetragoni, hirsuti, decumbentes, lorluosi,

353

diffusi, cerebre ramosi, ramosissimi; rami erecli, foliosi, saepius alterni. Folia internodis longiora, lanceoläta, acuminafa, sublus nervo venisque paucis ulsinseeus 2—3 prominentibus nolata, supra hispida scabra, subtus prae- serlim ad nervos hirsuta, margine scabra, 8 lin. longa, 4 lin. lata; capitula involucrantia vix minora, a latiori basi magis atlenuata acnminala, venis crassioribus quasi lineata. Rami axillares haud evoluti folia simulant fasci- eulata. Plantae horlensis folia sunt longiora angustiora- que, supra laevia, subtus parce pilosa, venis obsoletis. Stipula breviler vaginans, hirsuta, margine reclilineo setis eirciter 5 rigidis vagina multo longioribus eiliato. Capi- tula florum in omni rame terminalia, hemisphaerica, magni- tudine Pisi majoraque, foliis pluribus stellatim involucrata, exterioribus majoribus. Flores minuti, 4- et 3-andii. Corolla exigua, dentes calycinos aequans, glabra, infundi- huliformis, tubo brevissimo, limbo 4 (interdum 3) fido;

. laeiniis ovalibus acutiusculis. Stamina laciniis breviora, fauci inserta; aniherae suborbiculares, versatiles. Stylus inelusus, filiformis, glaber, simplex, stigmate terminali @asso capitalo subquadrilobo.

5. Rıicuanpsowia kumistrata Nb.

In Brasiliae meridionalis provincia Montevideo haud procul ab urbe collegit Sellow, semenque horto nosiro botanico -tradidit, ubi anno 1826 vigebat. 21.

Calyx 4 5 dentatus, dentibus subaequalibus ova- libus acutiuseulis hirsutis ciliatis, intus glabrescentibus, germine sublongioribus, capsula brevioribus. Capsula den- tibus calyeinis patentibus coronata, membranacea, glabra, turbinata, axi circiter lineari, quadricostata; cocci A ob-

. longi, media facie apicı spermopodii pyramidali quadrialati Allıxi (ibidem seminis in quoque inserlio); dorsum de- Presso-convexum; mutua et spermopodii pressione facies fingitur. Semina pallide brunnea, sublaevia, oblonga,

354

apice latiore, dorso convexiuscula, facie plana et sulco lon- gitudinali exarata.

Floribus teirandris parvis, habituque cum praecedente eonvenit, folis latioribus et copiosa canescenti hirsutie eeterisque diversa.

Planta ex toto pilis patentibus albis hirsuta et eanes- cens. Radices tenues, longe descendentes, fibrillosae, ni- gricantes. Caules kumifusi, diffusi, radicantes, flexuosi, erebre nodosi, quasi articulati, articulis sursum inerassa- tis; ramosissimi, ramis inlerlexlis, dense foliosis, apice ereclis. Folia internodiis longiora, late lanceolala vel late elliptica vel ovata, basi angustata, inierdum subpeliolata, apice saepe breviter acuminata, acuta, nervo venisque utrinsecus 3 4 subius prominulis hirsutioribus; ramea 10 lin. longa, 5 lin. lata (in planta hortensi pollice lon- giora); involuerantia majora, ovala, latiore basi sessilia. Stipula breviter et laxe vaginans, margine rectilineo setis brevibus 3 6 vaginam aequantibus ciliate. Internodia apices versus elongantur. Capitulum internodio sufluleitur foliis saepius longiori ad 2 usque pollices elongato. Flo- res minuli, quam in praecedente paulo majores, capitula terminalia hemisphaerica efformant, folis pluribus expan- sis, nunguam reflexis, late involuerata, diametro sub ına- taritate fructus ad summum Slineari. Corolla parva. den- tes calyeinos paululum superans, infundibuliformis, tubo brevissimo, limbe 4-— 5 partito; laeiniae subaequales, oyatae, acutiusculae, extus apicem versus pilis brevibus obsessae et subbarbatae. Stamina 4 5, laciniis bre- viora, inter eas fauci inserla, filamentis brevibus glabris, antheris ovalibus versalilibus. . Stylus corolla brevior, apice triparlitus, stigmatibus 3subeapitatis. Rami styli interdum conferruminali apparent, ceierum triparlitum sem-

per et in germine quadri-ovulato siylum, capsulamque semper telracoccam observavimus.

355

SPERMACOCHE.

Char. ess. Calyx 2 5 dentatus, dentibus accesso- vs interjectis. Corolla infundibuliformis tetrandra. Cap- sula calyce (interdum oblitterante) coronata, biloeularis, bivalvis, dissepimento parallelo; loculi monospermi, alter septifrage dehiscens, alter dissepimento adnato elausus.

1. Spenmacoce hispida L., Roxb. Fl. ind. 1. p.379,, Blume Bydr. fasc. 16 p. 947., Hb. Willd. n. 2633.

Galeopsis zeylanica folio oblongo, flore albo Zurrm. Zeyl. p. 103 1. 20 f. 3. (florum pedicelli incaute a pie- tore adjecli videnlur.)

In sabulosis maritimis prope Cavile, porfum insulae Lagoniae, ipsi collegimus. ©.

Ir heorto nostro botanico colitur. Flores quamvis parvi, tamen inter congeneres affinesque majoribus ad. numerandi.

Calyx hirtus, 4dentatus. Capsula hirta, ellipsoidea, magnitudine fere seminis Cannabis, bivalvis, valvis demum bifdis, segmento quolibet dente calyeino superato. Dis- sepimentum parallelum, membranaceum, tenue, post de- hiscentiam altexi adhaerens valvulae, solubile, demum h- berum. Semina oblonga,' dorso convexa, facie plana, sulco laliori excavata, brunnea, sub lente forti tenuissime granulata,

2. Spmmmacoce riparia N.

Ad xipam fluvii Rio Negro (Rincon de Gallinas) Brasi- liae meridionalis aliisque Tocis legit Sellow. 2.

"Calyx glaber, irregulariter 2 6 dentatus, dentibus minutis, in capsula malura demum oblitterantibus. Cap- sula glabra, chartacea, crassiuscula, sesgquilineam longa, euneata, mtina pressione itregulariter obscure telragona, a dorso (parallele dissepimento) compressa, bilocularis, bivalvis, dissepimento membranaceo tenui parallelo; sua

356

sponte dehiseentem non vidimus, vi adhibita more generis dehiscit, altero loeulo dissepimento elauso, altera valvula secedente. Semina nigricantia, late elliptica, depressa, dorso paululum convexa, facie plana et sulco medio exarata, eximie reticulato-impresso-punctata.

Herba glaberrima. Radix lignescens, calami seriptorii crassiliem altingens superansque, ramosa, ramis torluosis nodulosis, rugis annularibus hine inde notatis, „sapore sub- dulci demum acri gulturali nauseoso” ex Sellow. Caules xamosi, laxi, fistulosi, telragoni, angulis nervo notatis in vegelioribus obsoleto; crassitie pennae columbinae, eubi- tales elalioresque, internodiis 2 3 pollicaribus; in spe- eiminibus ‘macilentis spilhamaei, internodiüs pollicaribus- Folia lanceolata, acuta, in peliolum aitenuata, 2— 3 poll. long, 4 9 Iin. lata, in speciminibus macilenlis 14 poll. longa, 2 lin. lata; patula, laxa, plana, membra- nacea, margine scabra, subtus nervo medio venisque obli- quis tenuibus paucis (utrinseeus 2 3) prominulis. Sti- pula membranacea, tenuis, breviter vaginans, margine rec- ülineo setis debilibus eireiter 5 ciliato; vagına 2 lin, se tae 3 lin. eireiter metiuntur, Flores minuti, in altera cujus- visnodi axillaglomerati, glomeruli subsecundi, fructiferi semi- amplexicaules, globosi, diametro circiter 5 lineari. Saepe pseudo-alares evadunt, ramo exteriori ex eadem axilla evo- Iuto, Calycis dentes dimidio germine paululum longiores, corolla paulo breviores. Corolla infundibuliformis, tubo brevissimo, limbo 4.ido, laciniis oblongis aculiusculis; „alba” ex Sellowio, punctis minutissimis oblongis con- spurcata videtur sub Ienie.. Stamina 4 brevissima, faucı inter lacinias inserta. Aniherae subsesiles, ovales. Sty-

tus brevissimus, stamina vix aequans, apice bißidus, stig- matibus vix incrassalis.

Ad

357

Ad Spermacoce genus pertinent inter Spermacoceas deseriplas: ex aulopsia:

‚Spermacoce tenmior L. et auct., Hb. Wild. n. 2606., ad quam sequentia perlinent synonyma: ‚Sperm. lanceolata Hb. Wild. n. 2607. et Sperm. dichotoma Hb. Willd. Msc. n. 2612 (nec IL. B. K,) specimen Domingense a Poi- teau lectum.

Spermacoce articularis L., Hb. Wild. n. 2638, (spe- eimen Kleinzi ad Madras lect.) ad hanc reducenda: Sperm. affinis Fisch. in horto bot, Berol. 1826 culta, cui capsula membranacea, bivalvis, septifrage dehiscens, dissepimento tenui demum libero, Species aflinis Sp. hispidae.

Spermacoce flagelliformis Lam. Eine. bot, 7. p. 314, quae Sperm. flagellaris Hb. Willd. n. 2646.

Spermacoce scabra Willd., Hb. Willd. n. 2635.

‚Spermacnce suffrutescens Jaeg., quae Sp. suffruti. cosa Link, Spreng.; eadem sub nomine Sperm. tetragona ex India occidentali in horto bot. Berol. est culia.

Spermacoee serpyllifolia Schlechtd. pat. in reliquis Willderowianis (Ib. Gen), R. Sch. Syst. 3 p. 532.

? Spermacoce linearis I. B. K., Ib. Willd. n. 2640. (ecognoscenda in speciminibus melioribus).

PSYLLOCARPUS.

(Char. generis vide apud Hart. Nov. Gen. et spec. I. p. 44.)

4. Psyırocaneus laricoides Mari. Nov. Gen.J. p.45 Sf 2%

In Brasilia aequmoctiali legit Sellow. 5.

Frutex opposilifolius; ramis axillaribus baud evolulis folia pseudo-lasciculata evadunt et pseudo-verlicillata.

Genus dissepimento parallele Spermacocae quam Bor-

reriae affinius. Ir Bd. 45 Heft B 34

358

MITRACARPUM.

(Zuccarini in Bit. ad Schaltes, «fr. B. ei $. Mantissa 111. p. 210 in Observatione.)

"Char. ess. Galvs bidenlalus, demibus accessoriis in- terjeelis. Corolla bypocrateriformis, telrandra. Capsula ealyce coronata, menmibranacea, biloeularis, eireumscissa, Semina solitaria, basilari dissepimenti parti aflıxa.

Adn. Genus inter Spermaeoceas affines capsula eircumseissa insigne et distinetum, partinm floralium ana- lysi in adjeeta tabula tertia illustratum. Florum capitula dentibus persistentibus calyeum quasi echinata.

4. Mimacaneusn Humboldtianum N. Tab. IIT fi. Spermacoce frigida #6. PFilld. n. 2623, R. Sch. Syst. TIL. 531. 2. B. K. Nov. gen. et spec. III. 273., Syn. 411. 19, Spr. Syst. I. 408.

Quam primus Humboldtius in Silla de Caraccas de- texit sürpem, Sellowius e Brasilia misit, in Jiltoralibus arenosis ad urbem Rio Janeiro aliisque in locis lectam. Nomen Willdenowianum triviale parum erat conveniens.

Calyx bidentalus, dentibus accessoriis 1 2, varla- bilis longuudinis, plerungue interjeelis; supera parte hir- tellus, dentibus rectis acutis subpungentibus eilialis. Cap- sula lineam eirciter longa, dentibus ealyeinis ipsa longio- ribus eoronala, oblengo-cylindracca, eompressiuscala, in- ferne glabra, superne hirta, dentibus ealyeinis primarlis ı} nervis dorsalibus orlis; infera parte eircumseisse dehiscens. Pars dissepimenti basilaris sursun areuata), prominens; seissurae ‚planum uiringque a dissepimento declive, sie ut pars deeidua angulo fere recio appareat excisa. Semina nigro -bronnea, levissime granulata, ovalia, derso con-

vexa, facıe plana, fovea exeavala figuram litterae Ypsilon inversae (x) exhibente,

359

Caulis 2 3 pedalis, ereetus, infera parte Tignes- cvens, crassilie pennae corvinae, obseure telragonus, ept- dermide cinerca membranacea facilius secedente vestitus, vamis inferne oppositis alternisve instructus, ipso breviori- bus, inlernodiis 2 4 poll. longis. Rami et caulis su- pera pars subalalo-tetragoua, pilis patenlibus rigidulis plis minusve obsessa, sub nodis praeserlim el ad angulos cre- brescentibus. Specimina Sellowiana nostra aelale calves- eenlia, pilis in ramis novellis tantum obviis. Folia 2 poll. longa, 4 —- 5 lin. Iata, in specimine Humboldtiano Jatiora, semipollicem lata, oblongo-lanceolata et lanceolata, acu- tissima, menibranaceo-opaca, nervo medio venisque obli- quis subtus vix prominulis; ulringue hirta, margine sca- bra, pilis patulis in supera pagina brevioribus, in infera longioribus mollioribus. Stipula membranacea folia con- neclens hirsula, non iruncala, sed lohum arcualum inter- foliaceum sistens, laciniis quinque ipso paulo longioribus subsetaceis rigidis apice nudis Iimbrialum. Flores per ra- mos superamgne caulis partem in ommibns axillis congesli, pseudo-verticillos globosos diametro ad summum semi- pollicari efformantes, capitulo terminali similes el acqua- les. Folia iloralia reliquis similia, apices versus sensir deerescenlia, mox reflexa, hinc inde decidua. Corolla extus glabra, hypocrateriformis, tubo sesquilineari, dentes calyeinos paululum superante, infus versus basin eingulo pubescente notato; limbo brevi quadrilobo, laciniis ovatis acutis, nervo per tubum in guamque laciniam currenie. Stamina 4, eum Iaciniis alterna, ilsque breviora; filamentis brevissi- mis, fauci inserlis, sed nervi adinstar per tubum decurren- übus. Aniherae ovales, dorso aflixae, versäliles, biloeula- res. Stylus annulo epigyno bast einctes, Aliformis, longi- tudine staminum, apice bifidus, sligmalibus facialibus.

Specimen Humboldtianum «e vegetioribus, hirsutius, 248 34

360

foliis latioribus, capitulis florum majoribus, inlernodiis ad 5 usque pollices elongatis.

Specimina littoris arenosi macilenta, habilu proprio depresso insigniuntur. Caules huniistrali, diffusi, nonnun- quam radicantes, ramis undique novellis dense foliosis in- structi. Folia minora, 9 lin. longa. Capilula florum in ramis simplicibus (ereclis?) diametro cireiter 4lineari.

Explicatio iconis Tab. IH f. 1.

a) Flos completus, b) calya corolla delapsa, ec) idem a supera purte visus, d) corolla longitudinaliter fissa et expansa, e) stamen a dorso visum, f) siylus e. sligmate, g) pars inferior persistens capsulae e. se- mine in aliero loculo, h) pars superior dejecla capsu- Iae. Omnes partes magis minusve sunl auectae.

2%. Mimacarrun Torresianum N. Tab. I. f. 2

Legimus in insula Guajan ex insulis Marianis. ©-

Calyx praecedentis. Capsula brevior, axi diamelrum iransversum vix superanie, omnibus parlilus minor, lene- vior, hirsatie similis, in medio eirciter eircumscisse dehis- cens; dissepimenti basılaris pars leviter sursum arcuala, vix prominens; ecissurae planum a dissepimente leviter utrinque deelinatum, subrectum. Semina pallida, dilule fuscescenlia, eximie granulala, facies fovea excavala figu- ram lilterae X referente.

Herba habitu Galeopsidi Ladano quodammodo simi- lis, elatior, gracilior, florum vertieillis mullo minoribus.

Radix descendens, longitudine vix palmari, subsim: plex, fibrillis lateralibus subsimplieibus undique munila. Caulis obseure teiragonus, pilis mollibus patentibus ad angulos praesertiin plus minusve obsitus; in aliis eireiter sesquipedalis, nodis 7 8 instructus, ramisque © secundo a radice nodo opposilis, ipso brevioribus, 2 3 nodosis; in aliis Ipollicaris, simplex, 3 5 nodosus. Folia el- lipüica, lanceolala, acuta, basi altenuata, integerrima, mem-

361

branacea, tenuia, pellueida, nervo medio venisque paucis valde obliquis subtus vix prominulis percursa, pilis brevi- bus subulalis anirorsis scabrida, in infera pagina molliori- bus; margine seabra; fluvalia patentia nee reflexa. Stipula membranacea folia connectens, subtruncata, pilosa, setis brevibus fimbriata, quae pilis albis erectis sunt ciliatae. Omnis nodus, praeler inlimos et ramiferos, verticillo florum instruelus. Verlicilli apiees versus majores et divitiores, semiglobosi, diametro circiter 5-lineari. Capitulum termi- male e verticlio anlecedente bxrevi internodie emergit, vel cum illo confluens foliis quatuor est ormatum. Corolla hypecralerifonmis, quam in praecedente minor, extus te- nuiter brevissime pilosa, tubo gracili denies calycinos ma- jores aequante, limbo 4loho, laciniis ovalibus acutiuseulis. Tubus intus versus basin eingulo pubescente nolatus. Sta- mina 4, lJaciniis eorollae breviora, filamenta brevissima. Stylus capillaris longitudine slaminum, apice bifidus. Explicatio iconis Tab. II]. fig. 2.

a) Flos eompletus, b) capsula matura ante dehis- cenliam, c) capsula malura post dehiscentiam cum. se- minibus. Omnes partes plus minusve auctae.

3%. Mirmcarrun Sellowianum N

In Brasiliae meridionalis provinciis Monfevideo et Rio grande do Sul pluribus locis (S. Jose do Uruguay?) col- legit Sellowins, seminaque ad hortum Regium bolanicum transmisit, ubi nune viget etsubSp. crassifoliae nomine tradı- tur, quo varine species Spermacocearum illie desiguantur.

Calyx bidentatus, interjectis dentibus hyalinis angus- is parvis solilariis; primarli a latiort basi achtissimi, sen- bri, basi erecio-ciliati, virides, nervo medio margineque albis in apicem subulatum subpungentem concurrenlibus. Capsula glabra, lineam circiter longa, dentibus calyeimis sesquilinearibus coronata, obovata, a lateribus sulco r...a- tis compressa. paulo infra medium circumscisse dehiscens;

362

partie basilari dissepimenti post deliscentiam subtriangula- viler prominente, planis scissurae a dissepimento declivi- bus. Semina vinoso-brunnea, laevia, obovala, dorso cun- vexo, facie plana, fovea magna subquadrangulari angulis produclis notata,

Radix descendens, ramosa, in velustioribus lignescens, erassitie pennae coryinae vel majori, multiceps, nigrescenti- brunnea, intus alba. Caules in junioribus stirpibus semi- pedales brevioresque, in vetustioribus pedales longioresgue, decumbentes, adscendenles ereclive, obscure leiragoni, pau- lulum sub nodis inerassati, ramosi, ramis saepius opp0- sitis longiludine canlium, internodüis 14 3-pollicaribas. Pili simplices, longi, patentes, molliusculi, albi, dense in- terdum caulem investiunt, brevioribus inmixtis. Calvescen- tes proveniunt formae, pilis longioribus orbae, brevioribus semper supersliübus. Folia internodiis breviora, pollicem eireiter longa, 2 4 lin. Iata (sesquipollicaria in cullis), in aliis elliplico-lanceolata sessilia, in aliis angusie lanceo- lata ei subpetiolata; semper acnta, breviter cuspidata, cus_ pide albo: supra plana, nervo sublus inlerdumque el venis paueis ufringue subbinis valde obliquis prominulis; in utraque pagina el margiue scaberrima, scabra aut senbrida, scabrilie e selulis antrorsis oriente (in eultis praeter mar- ginem Iaeviora). Rami axillares, quum non evolvantım, folia fasciculata simulant. Stipula membranacea, ut cau- lis pilosa et pubescens, vagina brevi laxiuscula folia. con- neclens, margine reclilineo, setis ipsa vagina panlo lon- gteribus 5 9 albis ciliato. Capitula florum terminalia, hemisphaeriea, diametro ad summum 9-Lneari ut pluri- aum ninori, foliis involucrata gqualuor, caulinis similibus aequalibusque, basi plus minusve dilatalis, patentibus, de- mum reflexis. Corolla extus pubescens, hypocrateriformis ; tubas circiter bilinearis denies ealyeinos superans, intus

inferne eingulo pubrscenti instructus; limbus quadriparli-

363

tus, laciniis triangularibus acutiusculis brevibus, intus te- muissime pubescentibus, apice breviter barbatis. Stamina 4, lacinias aequanlia, fanci inler illas inserta; fllamenta brevissima glabra; antherae majusculae, ovales, albidae, versatiles. Stylus filiformis glaber, stigmatibus duobus fili- formibus aut corollam non superanlibus, aut cum siyli parte longe exsertis. Ad Mitracarpum genus perlinent inter notas Spermacoceas, ex aulopsia:

Spermacoce virgata Willd., Hb. Willd. n. 2634, R. Sch. Syst. 3 p. 251 et 531, Ejusd. Manlissa 3 p. 205.

Spermacoce villosa Sw.!, Hb. Willd. n. 26932.

Spermueoce diffusa H. B. K.!, Ub. Willd, o. 2630.

Spermecoce stylosa Iank En. alt. 1. p. 132 (sub no- mine Sperm. erassifolia Hormem. in horto botanico Bero- Kinensi culla.)

Calyx glaber, bidentatus, interjeclis dentibus accesso- tiis solitariis, membranaceis, hyalinis, anguslis, parvis; dentes primarii lati, elongati, apice subulati, dorso virides, margine membranaceo, eiliis ereetis plus minusve ciliato. Capsula membranacea, glabra, suborbicularis, a lateribus Compressa, parva, magsitudine eirciier seminis Brassicae campestris, denlibus calycinis ipsa pluries longioribus co- ronata, bilocularis, eircumseisse paulo infra medinm dehi- scens, parte basilari dissepimenti post dehiscenliam areua- tim prominulo, planis scissurae a dissepimenlo paululum dechvibus. Semina suborbieularia, facie in figuram litte- rae X profunde exarala, subquadkiloba, serdide pallida, minulissime granulata. j

‚Spermacoce Fischeri' Link En. alt. I. m 132 (Cole. batur sub falso Sperm. asperae nomine in horto bet. Be-

rol) Alffınis est M. Torresiano. Spermacoce? squarrosa Poeppig En. pl. Cubens.

Mscpt.!

364

In petrosis Savannarum Cubae.

Vertieillis superioribus capitatim congestis affınior M. Sellowiano, jam glabritie diversa.

Mitracarpum scabrum Zuce. in R. Sch, Mant. 3 p. "210, prope Fort Louis (ubinam gentiam?) nomen tantum.

Genus Mitracarpum a Zucesrinio primum nomine do- natum, ab Hornemannio jam ante plures annos, inter Gui- neenses plantas est reperlum et indigitatum (Cfr. R. Br. verm. Schr. 1. p. 243 in nota).

STAELIA N.

Char. ess. Calys. bidentatus, dentibus accessoriis subnullis. Corolla infundibuliformis tetrandra. Capsula membranacea, biloeularis, bivalvis, dissepimento inlegro persistente, valvulis linea a dissepimento declivi basi seis- sis seorsum deeiduis. Semina solilaria dissepimento affıza.

‚4dn. 1. A Mitracarpo, cui proxime aflınis, solum- modo differt: dissepimento integro persistente et valvulis seossum deciduis, nee mediante supera decidua dissepi- menti parte conferraminatis, hinc capsula pro eircumseissa bivalvis.

Adn. 2. Defuncto a mullisgue defleto amico, prime suo in scientia amabili praeceptori, illustrissimo Baroni Augusto de Stael- Holstein hoc genus esse sacrum jubel, socio adnuenle, A. d. Ch.

1. Sıöru Zhymoides N. Tab. III. f. 3.

In Brasilia meridionali lectam misit Sellow. 2-

Calyx hirtus bidentatus, dentibus accessoriis brevibus vel nullis, primariis dorsalibus linearibus acutis, germine plus duplo, capsula sesqmilongioribus, ciliatis. Capsula minima, Yinea paule brevior, membranacen, tenuis, hirtella, obeonica, compressiuscula, dehiscens ut in Char. essen- tali jam notatum. Semina ovalia, brunnea, granulata, dorso conyexa, facieplana et fovea longitudinali excavata, in

365

qua carina elevata obtusa media; affıxa in inferiore disse- pimenti parte,

Radix descendens, ratione plantae satis crassa et longa, simplex ramosave, vix fbrillis instrueta, sordide brunnea. Caules ex eadem radice numerosi, adscenden- tes, a basi ramosi, ramosissimi, 4— 11. poll. alti, teretes, pilis brevibus vigidulis albis erectis patulisve obsessi, ad nodos apicesque copiosioribus. Iniernodia unguicularia pollicariaque, in vegelioribus pollice longiora. Folia ii. neari-lanceolata, acuta, uninervia, nervo subtus basi pro- minente, opaca, glabra, ramis axillaribus haud evolutis fascieulata. Rami e nodis plurimis oppositi, longitudine eaulium, ulterius ramosi. Stipula membranacea augusia folia connectens, aetate pallescens et calvescens, lobulis tribus aueta acutangulis nee in setas abientibus. Capitula terminalia, hinc inde verticillo uno alterove e summis, azillis comitata, deflorata exacie globosa, dentibus calyci- nis echinata, Pisi semine minora, suffalta folis reflexis duobus, a caulinis non divexsis. Corolla 3 lin. longa, tu- bulosa, infundibuliformis, extus pubescens, tubo gracili dentibus calycinis duplo longiore, intus glabro et prope ba- sin eingulo piloso instructo; limbo A-partito dimidıum fere tubum aequante, laciniis lanceolatis acutis, "Stamina 4 exserta, filamentis filiformibus glabris, fauci insertis, Ia- einias aequantibus, antheris oblongis versatilibus. Stylus fihiformis, stamina aequans stigmate bilobo. Neryorum de- cursas in corolla similis ut in affinibus generibus, nervi quatuor ab insertione Slamentorunm decurrunt validiores, quatuor ab apicibus Jaciniarum, utringue comitati nervo tenui submarginali.

Explicatio iconis Tab. III. fig. 3.

a) Flos completus, 6) capsulae pars inferior persis- tens, c.c) valoulae deciduae, d) semen a facie visum. Omnes partes magis minusve sunl auctae.

366 ——nm

Spermacoceae removendae ei. dubiae.

Spermacoce philippensis Herb. Willd. No. 2611, Spr. Syst 1. p. 401 (capsula dieoeca, coccis polyspermis.) _ A Spermacoceis est amandanda.

Spermacoce sumatrensis Retz ad Knoxiam corymbo- sam Willd. summo jure dueitur.,

Knozia brasiliensis Sp. Syst. 1. p. 406 est Declieu- xziae species, de qua suo loco.

Knoxia senegalensis Reichb., Sieb. pl. exs. Senegal. n. 9, ob capsulam polyspermam erit restringenda nec ad Spermacoceas periinet.

Diodia pedimculata Spr. Syst. 1. 405 est Nacibeae (Maneitiae) spec., de qua suo loco.

Quid Spermacoce megnpotamica Spr. Syst. Cur. post. p: 40 (Rio grande Sellow.) inter plantas Sellowianas no- stras nobis nondum obvia?

Quid Diodia brasiliensis Spr. Syst.-1 p. 406. (Bra- sl. Sellow.)?

- Quid Spermacoce brasiliensis Spr. Syst. 1 p. 402. (Brasil. )?

Sequentur Rubiaceae reliquae.

367

IUNCEAE DC.

AUCTORE . ERNESTO MEYER BOT. PROF. REGIOM.”)

(E. Meyer Synops. Inncor., $ynops. Luzular., Relig. Haenk. fasc. IT. pag. 141 sgqgq,, De La Harpe Mono. graphie des vraies Jonctes, in Men. Soc, Hist. Nat. Paris. Tom. III.)

Insulae et littora arclica eis et trans fretum Bee- ringianum. Jancus compressus ß. et y. EM., ensifolius Wickstr., triglumis L., biglumis L., castaneus Smith.; Luzula melanocarpa &. Desy. et 8. EM, arcuata a. et ß. Wablenb., campesiris DO. cum pluribus varietatibus, spicata L.

Chile. Iuneus procerus EM., compressus «. H. B. et Kunth., microcephalus H. B. et Kunth., planifolius R. Brown., bufonius L., graminifolius EM., falcatus EM., pla- tycaulus H. B. et Kunfh.

Brasilia. Iuncus densiflorus H. B. et Kunth., tenvis

». EM., acutus Lam. Promontorinm bonae spei. Juncus capensis f. EM.

IUNCUS.

1. Iuscis procerus E. M. L. aphylius? scapo laevi molli, anthela supradecom-

posita subeymosa, periantbik laciniis ovatis, exlerioribus acutis, interioribus paulo brevioribus obtusis mueronulatis, capsulam triquelro-obovatam oblusam vix superantibus,

staminibus ternis.

% Ommes hic recensitae Tunceae a Chamissone in itinere sunt collectae. Editor.

368 ——

Chile.

Scapum integrum vaginasque vel forsitan folia radi- calia non vidi, et nihilommnmus fere bipedalis est, pennae anserinae crassitudinem aequans, Jaevis vel potius lam te- nuiter striatus, ut oculo nudo laevis appareat, medulla densa faretus, compressu facillimus. Spatha, scapum elon- gatum more solito simulans, 3 5-uncialis. Anthela supradecomposita, ramis inferioribus valde elongatis parum flexis, quo fit, ut cymam (veram putaLinnaeanam) aliqua- tenus simulet. Bracieae florales binae minutae. Perian- thium ut supra dietum est. Stamina dimidiam capsulam aequanlia, antheris dimidio Glamento brevioribus. Capsula obovata vel obovato-elliptica, iriquetra, praesertim sa- perne, apice obtusissima, sed minime relusa, vix ac ne vix mucronulata, nilida, fuscescens, periantbii lacinias in teriores subaequans, perfecte irilocularis. Semina oblonga subapiculaia.

Ad primam sectionem, Iuneos aphyllos perlinere, suadent spaiba scapum elongatum simulans, et affinitates proximae cum Junco vaginalo R. Brown, (non Sieb., qui a Iunco pallido R, Brown. et ipsius Sieb. nullus differt), et Junco communi ß. efluso, cujus speciminibus robustio- ribus apprime similis. Differt ab hoc capsula non relusa, ab illo staminum numero, ab utroque perianthii forma alüsque.

2. Imcvs compressus H. B. et Kunih. nev. gen. I pag. 235, De La Harpe I. ce. pag. 26.

Chile.

B. anthela subsimpljei, E.M, luzul, pag. 27., relig. Haenk. pag. 141.

L Haenkü 7. MM. jene. pag. 10.

Unalasebka ei Cap. Espenberg. . +

y. subtriflorus EM. - und Hl

Unalaschka,

369

Perquam similis quidem Innco baltico, attamen longe pluribus notis ab eo recedens, quam quae amicissimus mihi et de Iuncearum cognitione merilissimus De La Harpe indicavit I. e. Sunt enim perianihii laciniae in 1. Compresso semper longiores, Angusliores et apice magis altenualae, quam in baltico; interiores exterioribus tum forma tum longitudine subaequnies, quae in baltico ex- terioribus et breviores et latiores et obtusiores sunt. Cap- sula matura I. compressi perianthio paullo brevior, I. bal- tici eodem longior est; illius oblonga angulis acutis, hu- jus elliplica angulis obsoletis. Accedit scapus illius ple- rumque valde compressus, bujus tereliusculus; nee non florum in ramis dispositio apud illum pseudo-unilateralis, apud hune psendo-altema; quod vero ullimum discrimen in speciminibus -depauperatis evaneseit.

Var. ß. certo cerlius huc.perlinet, neque ad I. balti- eum, quocum ob patriam septentrionalem conjungere ma- lebat el. De La Harpe.

Var, y. est planta spilhamaea, scapo filiformi. Vagi- nac radicales in setam sat longam, folii rudimentum, exeunl. Spatha brevissima et subuliformis est, flores col- Iigens saepius tres, rarius duos. Capsulam maturam non vidi; quam ob rem, ulrum hue pertineat planta, nondum cerium est, licet verisimillimum.

3. Iuncus densiflorus H. B. et Kunth nov. gen. Z. pag. 238., non E. M. junc. ei Iuzul.

I. polycephalus De La Harp. I. c. pag. 5%. (excl, Lamarck. synon.)

J. mieranthus Schrad. in EM: Tuzul. pag. 31.

Brasilia, ubi eundem facile omnes ejusdem terrae in- vesligatores reperiere.

Egregie hanc speciem enucleavit, et ab affinibus tum I. Dombeyano (quem, deceptus equidem Willdenoviani herbarii speeimine, pro densifloro habebam), tum I. ma-

370

erostemone suo distinxit amicissimus De La Harpe 1. c. Veruntamen nomina ‚ab eo selecta, ut stalim apparebil, relineri nequeuni. Michaux enim, -leste ipso De La Harpe, sub nomine Iunci polycephali praecipue I. macrostemonem intellexit, licet unum alterumque specimen, ab eo leetum ei I. polycephali nomen incautius salutatum, ad I. densi- florum pertineal. Restituendum igitur duxi huic speciei nomen Humboldiianum. Sed jam I polycephalus Mi- chaux sive macrostemon De La Harpe idem est ac I. seir- poides Lamarck., ut nuper specimine a Fraser in Caro- lina lecto et ab ipsius Lamarek manu inscripto, quod in Herbario Lamarckiano nune Roeperiano prostat, edochis sum. Jtaqgue hie nomen primum nec amplius incerium ‚I. seirpoidis restituendum erit; alterum vero, I. polyce- phali, quo jam ipse auetor interdum, ut vidimus, poslerio- res saepissime et gravissime abusi sunt, jure meritoque delendum.

4, Iuscus mierocephalus H. B. et Kunth. 7. c. pag.

237., E. M. june. pag. 2, De La Harp. 1. ce. pag. 3. Chile.

B- floribundus EM.

I. floribundus 7. B. et Kunih. 1 c.

Ibidem.

Monendum iamen, specimina herbarii Chamissoniani, quae ad var. «. duxi, cuneta jam prope accedere ad var. 3 Tertiam polymorphae speciei varietatem pusillam ex Pe- ruviae montibus in Reliquiis Haenkeanis proposui.

5. Imcus planifolius R. Brown. nov. hol]. pag, 115. De La Harp. 1. ec. pag. 56.

Chile, - .

Exacte eudem forna, qua slirpem hanc ex Nova Hol- landıa retulit el. Sieber,

6. Ioncus bufonius L. Sp. pl. pag.466. (E. M. zune. pag. 39) De La Harpe I. c. pag. 64.

371

Chile, nee ullibi non obviam,

7. Iuneus zenuis Wild. sp. pl. 21. pag. 24, Z.M. Junc. pag. 44.

I. bieornis Mich. bor. umer. I. pag. 191, De La Harp. I. c. pag. 60.

Habitus stirpis hujus valde varius, quum prae veliquis a varia bractearum inlimarum lougitudine pendeat, Sequen- tes distinguere varielates juvabit.

@ bieomis: spatha bracteaque proxima elongatis. Est forma solennis.

ß. multicornis: spatlha bracteisque pluribus elongatis. Sponte rarius, nec nisi in terris calidioribus ocawrere vi- detur. In hortis saepe var. «. in hanc var. ß. sensim mutalır,

% unicornis: spaiha sola modice elongata. Forma rarissima, quam ex Brasilia reportavit amicissimus Adelber- tus de Chamisso, el in regno Mexicano quondam legit b. Haenke. Quam ad varietaiem valde vereor, ne perlineat 1. imbricaius De La Harp. 1. c.61. Nam et vulgaris for- mae perianthium, simulalque margines in capsulae matu- rae parietibus ommino explicati, nec jam injuria quadam laesi sunt (quo solo stadio omnium specierum firmam praebet diagnosin), nunguam observavi Imeari-Ianceola- tum,- sed constanter ovato-Janceolatum, marginibus tenuis- simis pellueidis, capsulamque non sphaericam, sed trique- tro-ellipsoideam. Substantia pericarpü plerumgue quidem tenuis est, interdum tamen eliam in varielatis «. specimi- nibus pareius nutritis paullo crassior evadit. Nil igitur inter J. tenuem et imbricatum superest. diseriminis, prae- ler capsulam hujus apice retusam, ilius obtusam. Quod quidem summi momenti est. At quum hie nullo prorsus alio comitetur, quumgque saepius in varlis luneis capsula- tum valvulae, dehiscentia vel jam incoepta vel propius imminente, plus minusve apice intorqueri soleant, non

372

possum non süspieari, amieum alias providentissimum, hie semel se decipi passum esse.

8. Ioncus, graminifolius E. Meyer in Relig. Haenh. II. pag. 144.

an L cyperoides De La Harp. 1. c. pag. 5".

Chile.

Non haesitarem, utramgue speciem conjungere, nisi nostra esset hexandra, altera vero iriandra diceretur.

9. Iuncos falcatus E. Meyer in Belig. Hacnk. IT. pag. 144, luzul, pag. 34.

Chile, .

10. Ioxcus platycaulus H.B. et Kunth. nov. gen. I. pag. 236, E. M. junc. pag. 47. (excl. planta Haenk. ad I. falcatum pertinente), luzul, pag. 33.

I. scapo compresso siriato strieto, foliis canalieulatis rigidis, anthela subeomposita coarclata, perianihii lacinüs subaequalibus ovato-Ianceolatis brere acuminalis, capsula tnigone -obovata brevioribus.

Chile.

Intermedius inter I. capillaceum Lam. et squarrosum Lion. Ab illo, qui ex prima Iuncorum aphyllorum sec- tione hie iransferendus est, differt omnium parhum firmi- tale, capsula in tolo genere fere maxima, obtusa quidem, sed minime retusa, gualem. I, capillacei capsulam nupe- rius xeperi. A I. squarroso, cni habitu adhue propior, tamen facilius distinguitur: eaule non angnlato laevi, sed tereli-compresso siriato, perianihii laciniis non oblusius- culis, sed breve acuminatis, capsulam maturam non 'ae- quantibus, sed en brevioribus, capsula ipsa Irigona fus- cescente. Modo biunctalis est, modo pede altior, sed specimina vel plurima intermedia varietates „distinguere perhibent.

11. Iuncus capensis R. angustifolius E. Meyer. June. pag. 49.

IL. cepha

373

IL. cephalotes Thuub. / cap. pas. 3371. De La Harpe I. c. pag. 54.

IL cymosus Lam. encych, IIL, pag. 267.

Caput Bonae Spei.

Quidquid dixerit amieissimus De La Harpe, hanc for- mam angustifoliam a latifolia tangquam speciem separare nequeo. Ulriusque germina senuper plurimis ovulis foeta sunt, sed rarius malurescere videntur, quare non mirum, si capsulae interdum reperiuntur oligospermae. Perian- thiorum mihi quidem nullam delegere lieuit differentiam. Inflorescentia tam hujus quam illius quam maxime variat, inde a eapitulo solitario (quod tamen rarius), ad anthelam usque Capitulis supradecompositam, spilhamaeam saepe ni longiorem. Nee raro specimina validissima, folis latissi- mis sobolenı proferunt foliis angustissimis eanaliculatis.

12. Iumcus ensifolius Wickstreem in det. Holm. 1823 II. pag.

I. caule ancipite, foliis ensiformibus subnodulosis, Ho- vibus capitatis triandris, perianthii laciniis subaequalibus acuminatis, eapsulam trigquetro-obovatam obtusam sub- aequantibus.

Unalaschka, unde et cl, Wickstroem plantam suam accepit.

Duae adsunt varietates insignes:

©. major, caule flexuoso, capitulis geminis, altero pedunculalo,

ß. minor, caule stricto, capitulo solitario sessili.

Planta, demtis florum capitulis, simillima Sisyrinchio. Capitula nigricantia, in var. a. densiora subglobosa, in var. ß. semiglobosa. Bractene ad basin pedicellorum bre- vissimorum lanceolato-acuminatae, inleriores tamen sen- sim breviores latiores et obtusiores; florales nullae. Pe- xianthii laciniae exteriores brevi cuspide terminatae, inte- riores muticae, praeterea non diversae. Semina haud seo-

rBd. 4s Haft, 35

374

biformia. Habitu accedunt quodammodo prioris varietatis specimina ad Iuneum Rostkovii (de quo cf. Relig. Haenk. X. pag. 142.), alterius et ad I. faleatum et ad castaneum.

13. Ioncus acutus Lam. encyel. III. pag. 264. E. M. junc. pag. 5%. De La Harp. I..c. pag. 34.

Brasilia. j

14. Äuncus triglumis Linn. sp. pl. pag. 467. EM. jüne. pag. 56. De La Harp. |. ce. pag. 69.

Kamtschatka, inter plantas a cl. Redowsky lectas.

15. Iowcus biglumis Linn. I. ec, EM. 1. c. De La Harp. I. ec.

Sinus St. Laurentüi et Bonae Spei.

Speeimina alia Lapponieis simillima, alia multo ma- jera. OQuorum folia inde ab oris vaginarum ultra medium canalieulata, abhine exacte terelia sunt et luculenter enodulosa.

16. Imcus castanens Smith. Brit. I. pag. 383., B: M. june. pag. 57., De La Harpe I. c. pag. 68.

Cis et: trans freium Beeringianum inde ab Unalaschka usque ad frelum Eschscholtzü.

LUZULA.

1. Luz melonocarpa Desv. journ. botan. I. pag.

142., De La Harp. I. c. pag. 84., E. M. in Relig. Haenk, II. pag. 145.

Ad promontorium Espenbergü et sinum Bonae Spei,

prorsus eadem forma, quam ex America orieniali novimus. P. anthela fastigiata.

L. fastigiata Z. M. Zuzul. pag. 9, Unalaschka. Eiiam in Kamtschatka legit dl, Redowsky- Ulramque esse conjungendam, ut recte auguratus est

di. De La Harpe, ipse ingenue fassus sum in Relig- Haenk.

375

2. Lozuzı arcuwata E. Meyer lu, pag. 20. PPah- lenb. suec. I. pag. 218.

Iuncus arcuatus FPahlenb. Tapp. pag. 87.

x foliis complicato.canalieulatis, capitulis pauci. floris. Wahlenb. lapp. tab. 4.

L. arcuata De La Harp. I. c. pag. 8, ,

Unalaschka et insula Sti. Laurentii.

ß. folüs plantuseulis, capitulis multifloris.

Junci campestris var. #7. Dan. FIT. tab, 1386.

Insulae Sti. Pauli et Sti. Laurentü.

p. procerior foliis planis, capitulis multifloris.

L. hyperborea? R. Brown. melvill. (Opp. edit. Ger. man. ]. pag. 407.)

Sinus Bonae Spei et insula Chamissonis.

Var. a, recedit aliquantum a forma vulgari Europaea foliis non glabris, sed pilosis. Var. B.ety. glabrae sunt.

Notum est, cl. Roberlum Brown in Observatione ad Luzulam byperboream suam Z. c. buie ipsi aeque ac L. arcualac 9. caranculam umbilicalem tribuisse obsolelam, L. arcualae «. vero prorsus mullam. Equidem saepius iteralis examinibus in neuirius varietatis seminibus vere maturis vel minimum caruneulae vestigium observavi, sed testam nucleo semper exasie conformem. In seminibus autem minus perfectis lam primae quam secundae varie- tatis, nucleo plus minusve collapso, obseletam quasi ca- runculam reperisse mihi videor. Quam ob rem libenter ässentio amicissimo De La Harpe, qui hanc speciem (per- peram tamen exchusa var. 8), ex ultima ad primam syn- Opseos meae sectionem repulsi. Eo minus autem, uiramque varietateın, sie ut a cl. Wahlenberg propositae sunt, specie differre mihi persuadere possum, De L. hy- perberea, quippe cujus nullum vidi specimen aulhenticum, dijudicare non ausus sum. Sed varietatem meam lertiam

re vera ad L. arcuatam pertinere, quamvis folüs planis 35 *

376

totoque habitu adL. campesivem prope accedat, salis pro- batum habeo magna speciminum eopia, tum in herbario Chamissoniano asservatorum, ium ex dilione pagi Okak in terra Labrador nuperius ad me missorum, quorum plu- rima seminibus perfectis caruncula deslitulis praedita sunt. Ne quis foliorum aut eanaliculatorum aut planorum dis- crimen nimit faciat, moneam, varietalis ß. folia jam esse planiuscula et medium tenere inier folia primae atque ul- timae varietalis, non solum in speciminibus Beeringiana- rum regionum, sed etiam Lapponieis atque Norvegieis. Spatha denique foliacea, quae in L. arcuata &. et ß. raris- sime observatur, quamque in L. hyperborea sua saepis- sime, at non semper, observavit cl, R. Brown,, in speci- minibus L. arcualae ;y. Labradorieis plerumgue adest, in Beeringianis conira deest.

3 Luzuia campestris D. C. fl. fr. III. pag. 161., E. M. luzul. pag. 17, De La Harpe 1. e. pag. 87.

B. nemorosa E. M. 1. ec. Kamtschalka et Unalaschka. (Pili foliorum longiores

et basin versus mullo frequenliores, quam vulgo in Euro- paea planta.)

RP. pallescens 1. c. Kamitschatka.

congesta I. c.

Unalaschka, sinus Eschscholtziü et Bonae Spei.

6. alpina 1x c.

Sinus Si. Taurentii el promonlorium Espenbergii.

4. Luzula spicata D.C. fi. fr.l.e. E. M. Inzul.

pag. 19., De La Harpe I. c. pag. %. Unalaschka,

377

Praeterea adsunt in herbario Chamissonis nonnulla Luzularum specimina in insula Sti. Pauli, Sti. Laurentii, ad sinum Schischmareffü, in insula Chamissonis et ad sinum Eschscholizii lecta, quae, etsi pro novis speciebus minime haberem, tamen ad cognilarım nullam ducere po- tu. Plura eorum vel L. arcuatae vel campestris formae

aberrantes (Mifsbildungen) esse videntur.

378

Enumeratio Agaricorum Marchiae Branden-

burgicae nondum i in Floris nostratibus no-

minatorum, cum obseryationibus in cogni- tos et novorum descriptionibus.

Avcrore LASCH. (Continuatio, v. Linn. IIL p. 153.)

81. Acanıcus flaceidus Sow.

832. - - giblus Pers. et ß. major. 83 - - squamulosus Pers.

& - »- sinopieus Fr.

85. - » diatretus Vr.

86. » » phyllophilus Pers.

37.4 - melizius Fr.

8 - - coffeatus Fr.

89. - - eomitialis Pers.

90. - = elavipes Pers.

9. - - amarus Fr.

92%. - - curlipes Fr.

9. - - Sumosus Fr.

9. » + subalulaceus Batsch.

9. - - suaveolens Schum,

% - - dornatns Pr.

97. - - candicans Pers.

98 - - olorinus Fr.

9. - - dealbatus Sow. el ß. z. 100. - - cernssatus Fr. et ß. difformis Schum.

101. - - obtextus n.

TE —— 379

Char. ess. Niveus, pileo camoso contexto-fibrilloso, Jamellis subdecurrentibus confertis, stpite solido fibrilloso tomentoso.

‚Deser. dr. Pileus junior convexus, margine subinvo- lutus leviter tomentosus, deinde. planiusculus, tela relicu- lata dense oblectus, 2 3 une, latus demumgue paulu- Ium depressus, subglaber, rugulosus, passim subviscosus. Lamellae tenuiusculae subangustae. Stipes 2 3 mc. longus, 2} 4 lin, crassus, fibrillis subliberis et plus minusve tamento veslitus, bası subinerassalus, floceosus. . Inodorus sed sapor adipi similis. In sylris inter folia, muscos etc. frequens, Oct. Nov.

102. Acarıcus grammepodius Bull. c.

103. - » ‚fimbriatus Bolt.

104 Eignatilis Pers. et &. lachnopus. Fr.

105, - - eretaceus Pers.

106. = - nemoreus Pers.?

Char; ess, Subauranliacus, pileo, compacto, convexo- expanso subglabre, lamellis decurentibus subdistantibus erassis, stipite solido. deorsum altenuate,

Descr.br. Agar. pratensi affınis sed aliquoties major, xobustior, Pileus 2 3 une. Jatus, obtuse umbonatus, siceus tenuiter adpresso-fibrillosus. vel raxius subrimose. squamosus, colore dilute-vel saturate vitellino- aurantiaco, Lamellae 2 3 lin. latae, suhfureatae, venis connexae,

‚eoncolares aut subcameae. Slipes 2 3 unc. longus, su.

perne.+ unc. cireiler erassus, fibroso-striatus, pallidus , de- mum subcavus. Sapor non’ ingratus; inodorus.

In sylvis mixtis umbhrosis, solitaius vel suhgregarius hon frequens. Oct. Nov.

107. Acarıcus pratensis Pers. colore vario, varlus pi-

lea magis minusve xoseo. Januarie reperinn et ß. er

cosus a eb C.

380

108. Acanıcvs irrigatus Pers. 109. unguinosus Fr. 110. - -: squalidus n.

„Ch. ess. Pileo campanulato glutinoso e fuligineo au- rantiaco, lamellis adnatis subdistantibus dilutioribus, sti pite subinaequali levi.

Descr. br. _Medius inter antecedentem et sequen- tem. . Pileus imitio conieus obtusus, glutine fuligineo, fusco vel spadiceo tectus, postea plicatus, . versus umbonem aurantiacus margineque glutine illo inquinatus, demum subexpansus, coloremagis puro sed mox expal- lescente. Lamellae crassae, latiusculae, venis connexae, passim furcatae,'e sublivido- fuscescentes, ad märgines ele- ganter aurantiacae, subinde lutescentes. Stipes longiuscu- lus, fibrosus, nitidus, deorsum nonnunquam attenuatus, co- lore dilutiore pilei et minus glutinosus. Sapor mucilagi- nosus; inodorus. Fuscus evanescens.

In graminosis sylvaticis, pascuis gregarius. . Oct.

111. Acarıcus psittacinus Schaeff. valde variat. Pi- leus vel conyexus, campanulatus ‚obtusus vel campanu- lato-conicus. : Color fuseo -olivaceus, saturate viridis, ae- ruginosus aut psittacinus omnibus partibus adest aut in una alterave deficit; demum glutine abluto,. aurantiacus vel versicolori-luteus et ad postremum fuscescens nee ni- grescens. Lamellae subinde secedentes. -Stipes passim compressus.

112. Acarıcvs sciophanus Fr.

138, - + laetus Pers. ia: - ehlorophanus Fr. T19:33 x

conieus Scop. lamellis subdistantibus vel distantibus, pileo saene coneoloribus purpureis, rubris vel roseis: Color sub coelo‘ nostro non semper virescens aut nigrescens, igitur variet. seqq.

a. amoenus, colore persistente rubro luteoque variegato.

381

b. inamoenus, 6olore amoeno mox virescente aut ni- gtescente.

Forma a. satis ‘copiose Oceurrit: postremo - fuscescil, sed caute exsiccata per plures annos colorem conservat. Sine dubio eadem species” est.

' 116. Acarıcus obrusseus Fr.

117. - = puniceus Fr., ab Ag. conico a. sat di- versus. Pileus semper obtusus, primo subhemisphaerieus. Lamellae totae adnatae, distantes, saepe colore pilei aut albidae.

ß. acutus n. i

Ch. ess. Pileo campanulato acuto integerrimo puniceo expalleseente, lamellis dentibus decurrentibus luteis variis, stipite longo basi albo.

Descr. br. Minor, fragilis, primo amoene puniceus, mox expallescens. Pileus-3 4 lin. latus, glaber, sub- Viscosus, rarius obtusiusculus. Lamellae "subdistantes, erassae, venis connexae. Stipes 1 1% unc. longus, 4 lin. &rassus, fibrosus, subsericeus, saepe curvatus, colore pilei, demum subcavus. Sapor amarus substypticus. Ino- dorus. Forsan distincla': species.

In graminosis, pasenis gregarius. ‘Spt. Oct.

118. Acanıcus superbus n.

Char. ess. Pileo umbilicato squamuloso sicco stipite- que subfarcto expallescente coceineo, lamellis decurrenti- bus versicoloribus. A. eoceinellus Ehrenb.?

Descer. br. Junior totus coccineus. Stipes 1— 2 une. longus, 1 2 lin. erassus, subfragilis, basi albo floceo- sus, demum utrinque subincrassatus; interdum compressius- eulus. Lamellae crassae, latae, magis minusve ’decurren- tes, venis non conjunctae, luteseentes, rarius albae) Pi- leus initio hemispbaericus subtomentosus, deinde umbih- “tus vel subdepressus, 5 1 unc latus, fürfuraceo-

382

squamulosus, tmargine -convexus interdumque eleganter crenatus. Inodorus; insipidus.

In ‘collibus graminosis gregarie, subinde frequens. Spt. Oct.

119. Acanıcus Jaccatus Scop. ß. minutulus n. lamel- lis decurrentibus valde latis, stipite brevi.

Pileus e convexo-umbonato- subdepressus 3 5 lin. latus, subglaber. Lamellae erassae, 1 14 lin latae. Stipes 3 5 lin. longus, $ lin. crassus, aequalis.

In graminosis ad paludum margines, gregarius sub- cespitosus. Spt.

“9. umbilicatus n. pileo crasso-membranaceo umbili- eato squamuloso, lamellis decurrentibus, stipite Tarcio de- orsum attenuato basi subbulbose.

Omphaliis Mycen. similis. Pileus e convexo acute- umbilieatus, + 1 unc. latus, colore ut «. vel subauran- tiacus. Lamellae 1% 2 lin. latae, subdistantes, magis decurxentes, albo-farinaceae. Slipes subtiliier iomentosus 3 1 une. longus bulbillo subaequali.

In graminosis humidis gregarie. Junio Spt.

120. Acırıcus absinthiatus n,

Ch. ess. Pileo subearnoso umbilieato squamuloso sub- brunneo, lamellis subdecurrentibus lalissimis canis palle- scenlibus, stipite subcavo deorsum attenualo.

Descr. br. Pileus erasso-membranaceus, medio le- viter carnosus, subdepressus, margine convexus inflexus, dein umbilicatus, dense furfuraceo-squamulosus, 2 1 une. latus, ochraceo-brunneus. Lamellae ovatae, arcuato- decurrentes, subdistantes, erassiusculae, subfarinaceae, ve- nis non connexac. Stipes 1 14 unc. longus, 1 14 lin. erassus, tenax, fibroso-squamulosus, pileo subeonco- lor, basi parum incrassatue, demum sacpe compressus. Sapor amarus substyplicus; odor debilis.

In pinetis aperlis, passim subgregarie. Aug. Sept.

383

P. subeitrinus, pileo convexo subtomentoso squa- muloso rufo-citrino, lamellis dentibus adnatis distantibus süpiteque farcto subeitrinis.

Pileus obtusus vel subdepressus, saepe subrimosus, nugulosus, ad marginem aequaliter crenatus, calore varia- bili citrinus vel subrufus brunnescens. Lamellae erassae, dentibus brevibus adnatae, albidae, demum veniricosae, interdum subsecedentes, erosae. Sapor amarus subacris ; odor subingratus. Ceterum ul a.

In collibus sylvatieis gregarius subcespilosus, fre- gvens. Oct.

121. Asarıcvs ovins Bull.

122. - - sulphureus Bull.

123. - - inamoenus Fr.

124. - - exscissus Fr.

125. - - melaleucus Pers.

126. - - compressus With,

197. - - murinaceus Bull.

128. - .- cuneifolius Fr. 129. - - platyphyllus Pers. 130. - - velutipes et ß. Sphinx B. 9. atropes Sch. 6. fuseipes. 131. - - usipes Bull. .a. b. c. et pileo hepa-

tico, atrobrunneo, ‚livido, fusco-olivaceo atque carneo fere soseo. Lamellae semper ovato-Ianceolatae, inaequaliter dentatae, albidae, subearneo-pallidae sunt.

132. Acanıcus butyraceus Bull,

133. - - asemus Fr.

134. - - acervalus Pr.

135. - - ernythropus Pers. et f. repens A. S.

136. - - confluens B. rufo-cinnamomeus A. 8,

137. - > collinus Scop.

138. - - wanthopus Fr.

384

439. Acınıcus dryophilus ß. funicularis Fr.

140. > - aguosus Bull.

444. - - gratiosus n.

Char. ess. Pileo camoso umbonato, ex rubello Iu- teoque vario, lamellis liberis conferlis lutescentibus, slipite subcayo glabro basi clavato.

Deser.br. Medius inter A. dryophilum ß. el chrysente- rum Bull. Stipes 25 3% une. longus, 2 4 Im. erassus ce tereti subcompressus, sursum allenuatus, tenax, saepe torlilis, pileo concolor, apice subdilatatus, basi albo- floccosus, fibrillosus. Pileus primo convexus, margine deflexus, deinde subdepressus, obluse umbonatus, flexuo- sus, 14 2% unc. latus, carneus, pallidus vel luteus, ma- eulis rubiginosis, auranliacis aut fuscescentibus saepe pic- tus. Lamellae lineares attenuatae, ienues, integerrimae vel rarius denticulatae, sulphureae vel eitrinae, demum subinde venis connexae. Totus tenax. Sapor odorque subaromaticus.

In sylvis inter folia decidua et in collibus graminosis gregarie. Junio, Augusto.

142. Asssıcus ehrysenterus Bull.

143. - - peronatus Bolt. interdum cespitosus, ad truncos Aceris, Syringae repertus: stipite basi longe radicato, einnamomeo sirigoso et lamellis eonfertis.

ß. tomentellus Schum, et tomentellus albidus; albus, lamellis subdistantibus, stipite leviter fistuloso einnamomeo-tomentoso, superne albo.

Pileus medio pallescens. Lamellae nequaquam flaves- eentes. Stipes ulringue subincrassatus, basi fibrillesus.

Inter muscos subgregarie. Spt. Oct.

144. Acınıcvs plancus Fr.

145. - - relipesn.

Char. ess. Pileo camoso planiusculo rugose pallide, lamellis distantibus subluteo brunnescentibus, süptie solido tomentoso reticulato-fibroso,

385

Deser..br. Praecedentüi aflinis. Stipes 2 2% unc. longus, 14 2% lin. crassus, fibroso-solidus, pallidus, superne subdilatalus, basi albo-lanatus, fibrillosus, nec stri- gosus; primum magis tomentosus, sed. deinde evidenter reticulatus, saepe compressus. Lamellae subconferte dis- tantes, secedenti-liberae, crassiusculae, integerrimae, linea- res, venis connexae, inlerdum furcatae, colore ligneo-pal- lidae, subluteae brunnescentes, rarissime in rubro-brun- neum aut subviolaceum transeunt colorem. Pileus in ae- tate tenera subhemisphaerico - convexus, postea obtuse- umbonatus, vel planus, 2 2% une. latus, inaequaliter sulcatus, submollis, flavidus, rufescens vel fuscescens, ra- vius villis ionatis virgatus, Tempestate sicca valde ienax. Caro diffraeta Iutescens. Inodorus, sed sapore acri pipe- ralo vel saepe acerrimo.

In sylvis frondosis et acerosis itemque in fruticelis colliculosis inter folia, gregarius vel subcespilosus, fre- quens. Julio Nob.

146. Asanıcus porreus Tr.

147. - - terginus Fr. 148. - - putillus Pr, 149. - - scorodonins Fr. 150. - - calopus Pers. 151. - - tenacellus Pers. 152. - - myosurus Tr. 153. - - conigenus Pers. et ß. poreinus. 154. - - Zuberosus Bull. 155. - - oeellatus Fr. 156. - - ramealis Bull. 157. - » languidus n.

Char. ess. Gregarius, pallidus, pileo subcarnoso le- viter depresso rugoso, lamellis adnatis distantibus, stipite farcto longiuseulo deorsum attenuato basi cinerascente.

‚Descr. br. Ag. campanellae quoad formam proximus.

386

Pileus primo convexzus subinvolutus, mox subdepressus, margine convexus, deflexus, subinaequalis, ruguloso-sul- catus, subtomentosus, 4 6 lin. latus, albus vel carmeo- pallidus. Lamellae inaequaliter subdecurrenti - adnatae (fexe ut in antecedenti) angustae, crassae ei venis conne-

xae, Stipes 2 1 unc. longus, 4 1 lin. crassus,

2 saepe compressus, praesertim versus basin einerascentem albo-lanatus. Tenax, insipidus et inodorus.

In pratis siecis post pluvias, subinde bası connatus, eopiose.. Julio, Augusto.

158. Acanıcus parasiticus Bull.

159. - - stipitarius Fr. et y. graminealis n.

Char. ess. Pileo planiusculo tomentoso-villoso ru- fescente-pallido, lamellis liberis subconfertis albis, stipite subcavo tomentoso-villoso fusco.

Deser. br. Species forsan satis distineta. Pileus initio eonvexus vel campanulatus, tomentosus, ad margi- nem infiesum villosus, deinde planiusculus obtusus vel papillatus, 3 4 In. latus, rugulosus, albus vel pallidus, villis flavidis, rufis aut brummescentibus obtectus, papilla obscuriori, passim subzonatus, denique umbilicatus vel de: pressus, glabriusculus, subinde virescens. Lamellae vix adnexae, latae, tenuiusculae, crenulalae, nonnullae dimi- diatae, rarissime furcalae nec venoso-connexae, Stipes 3 1% unc. longus, $ lin. eireiter erassus, aequalis, ru- g0so -villosus, superne rufido-tomentosus, apice albidus; junior faretus magis tomentosus. 'Totus tenax.

In exicetis, Jimitibus etc. ad gramina, gregarius fre- quens, Julio Oct.

160. Acanıcus foetidus Sow. sub Merul.

161. - - retifolius n.

Char. ess. Pileo subconvexo sulcato albo, lamellis

annulato -adnexis retieulato-conjunctis albidis, stipite fistu- doso glabro rufescente.

387

Deser, br. Agar. epiphyllo utique affınis. Pileus ju- nior hemisphaericus, rugulosus submollis, postea convexius- eulus, leviter plicatus, glaber, subinde rugosus medioque minute papillatus. Lamellae angustae, arcuato-adnexae, ad basin latiores quasi subdecurrentes, crassae, valde di- stantes, ex albo lutescentes, totae venis copiosis reticula- tae, Collarium tenue, in statu juniori inferne nonnisi sub- liberum, deinde vero facile secedens. Stipes $ 1 une. longus, temuissimus, laevis, rufescenti-albidus in brunneum saepe tendens, basi curvatus. Tenax, inodorus.

Ad stipiles, folia ete. in pinetis, passim. Oct, Nob.

162. Acanıcus rancidus Fr.

163. 164. 165. 166. 167. 168. 169. 170, 171. 172. 173. 174. 175. 176. 177. 178, 179, 180. 181.

‚Plopes Bull. alcalinus Fr. supinus Fr. galericulatus 8. ei y. uranius Rr. museigerus Schum. plexipes Fr.

vitreus Fr. atrocyaneus Batsch. zanthinus Fr. zephirus Fr. erocatus Schrad. galopus Pers. haematopus Pers. eruentus Pr. sanguinolentus A. S. cimmerius - Er. avenaceus Fr. atro-marginatus n. '

Char. ess. Pileo striato atro-livido, lamellis adnatis

canis alro-marginatis, sipite exsucco nigro-striate, Descr. br.. Pileus campanulatus, ebtusus vel subeo-

388

nicus, 2 -— 2% une. latus, interdum ater aut atro- purpu-

reus. Lamellae dentibus brevibus adnatae, subdistantes,

latiusculae., Stüpes 3 4 une. longus, 14 2 iin

crassus, pileo subconcolor, basi radicatus, lanatus. Ad truncos putridos subcespitosus, raro. Spt. Oct. 182. Acanıcus rubro-marginatus Fr.

183. -. - strobilinus Pers.

184. - - rosellus Fr.

185. - - purusPers. eliam colore albo purissimo. 186. - - daevigatus n.

Char. ess. Pure-albus, pileo hemisphaerico strialo, lamellis adnatis subconfertis, stipite glabro basi radieato sirigoso.

Deser. br. Color purns semper albus; inierdum vero, brevi tempore, maculis luteis vel croceis ezpallescenlibus notatus est, Pileus hyalino-sisiatus, saepe exacte hemi- sphaericus 3 $ unc. latus, medio leviter carnosus. La- mellae uncinato-adnatae, dentibus deeurrentes, simplices, erassiusculae, inlegerrimae. Stipes 4 5 unc. longus, vix 1 lin. crassus, laevissimus, basi longe-radieatus. Subtenax.

Ad iruncos pini sylvestris eespiles densos lormat, in alıquot locis frequens. Spt. Oct,

187. Asırıcvs Adonis Bull,

188. - - chloranthus Fr. 189. - - Zineatus Bull. 190. - - Auteo-albus Baisch.

19. - lacieus Pers. 8. angustifolius n. al- bus, lamellis secedentibus angustissimis valde confer- lis planis.

Pileus primo convexus oblusus, dein planiuseulus subundulaius. Semel eum geminatum inveni, stipilibus longitudinaliter connatis, uirinque unisulcatis, pileis ceu-

Iralibus crispis: superiorminor inferiorem majorem coronans- 192.

389

192. Acanıcus stylobates Pers. a. candidus b, grisel. lus P. et c. coerulescens Schum. 198. - - echinipes n.

Char. ess. Niveus, pileo campanulato obtusissimo striato glabro, lamellis liberis distantibus, stipite glabro basi bulbillo hirto radioso.

Deser. br. Species pulchra distinela. Stipes 5 9 lin. longus, # lin. eireiter crassus, inferne cum bulbillo ovalo pilis rigidis erecio - patentibus vestitus, basi fibrillis atque lana circumdatus. Pilens aeiate prima subglo- bosus, deinde campanulato-convexus, 14 2 In. Ia- tus, tenui-membranacens, fragilis, hyalinus, caducus, saepe obliquus, flexuosus et rimosus. Lamellae angustae, cras- sinsculae, inlegerrimae, venis non connexae.

Locis humidis, ad terram nigram (coloris adusti), stipites, ramulos puiridos Alni, post densas pluvias gre- garius (ad 50), subinde frequens. Aug. Spt,

» 194. Asarıcus mucor Baisch.

195. - - epipterygius Scop. a. et b. 196. - - eitrinellus Pexs. et b.

197. -. - vulgaris Pers.

198. - - chamaeleontinus n.

Char. ess. Versicolor, pileo conico- strialo viscoso, lamellis uncinatis distantibus, stipite viscoso radicalo.

Deser.br. Valde viscosus. Pileus 1--14 unc. latus, 1 unc. cireiter altus, luleo-viridis aut fuseus, maculis ru- bellis brunnescentibus vel nigris pielus. Lamellae ob- longae, erassiusculae, venis connexae, albidae aut luleo- virides, maculis rubellis subsanguineis. Stipes 24 3 unc. longus, 14 2 lin. crassus, lIuteus yel subviridis, sanguineo - maculatus, saepissime xadice longo, albo-vel

rufo -strigos0. Br Be. 4s Heft | 36

390

Ad truneos Pini sylvesiris eorumque in vieinitale, gregarius aut subcespilosus, non frequens. Oct. Nor. 199. Acınıcus umbratilis Fr.

200. - .. griseus Fr.

201. - - setipes Fr.

202%. - - speireus Pr.

208. - - corlicola Bull., mierdum colore alro-

fuseo, purpureo, atro-purpureo aut rarius violaceo ei albo slipiteque bası albo-strigoso.

204. Asınıcus amoenus n.

Char. ess. Pileo tenui campanulalo obluso strialo subaurantiaco, Jamellis decurrentibus subdistantibus albis, sipite glabro colore pilei.

b. aldus, stipite subfuscescente.

Deser. br. Pileus initio campanulatus aculiusculus, tum obtusus Aavido-aurantiacus, denique leviler convexus, 2 A lin. latus, subexpalleseens. Jıamellae uneinatae dein attenuaio-deeurrentes, tenues, angustae, meiio latio- ves, vrarius furcatae, albae aut passim in colorem pilei twansientes. Stipes 4 8 lin. longus, $ lin. crassus,

6} fisinlosus, basi subeurvalns, fibrillosus. Inter muscos hu-

midos gregarie. Oct. Nov.

205. Asarıcıs menthicola n.

Char. ess. Niveus, pileo papillato suleatulo leviter floceoso, lamellis decurrentibus distantibus , süpile tenut subfloceoso.

Deser. br. 'Dotus tenuiler Doccosus. Lamellae longe de- eurrenies, latae, subtenues, integerrimae; breviores valde angustae intermixtae. Pileus convexus, medio subinde le- viter depressus et papillatus, 2 3 lin. Iatus. Süipes 3 3% lin. longus, aequalis, basi eurvatıs villosus.

Locis humidis ad sipulas Mentiae aquat. etc, grega- rie, passim. Sept, Oct. 206. Asanıcus stipularis Fr.

391

207. Acınıcus capillaris Schum,

208. - - polyadelphus n.

Char. ess. Minutulus, pileo hemisphaerico sulcato, lamellis subdecurrentibus subrugaeformibus, stipite longo ienuissimo glabriusculo. -

- Deser.br. dgar. integrello P.affinis. Totus niveus vel rarius pallidus. Stipes fili sericei adinstar ienuis, fistulo- sus, 3 6 lin. longus, basi floccosus, Pileus floccoso- pubescens, #4 1 lin. latus, obtusus. Lamellae 6 10, arcuato-adnatae, crassiusculae, venis non connexae; primo latiusculae vel latae, demum magis angustae: longiores versus marginem pilei rugaeformes, breviores subevanes- eentes. Stipes tenax, sed substantia pilei floccoso-mem- branacea leviter cohaerens.

In foliis deeiduis acervatis subputrescentibus Querci- nis numerose et frequenter oceurrit, Nov. Januario.

#. mieroscopieus, niveus, tolus floccoso -pubescens, 1 14 lin. altus; stipite subbrevi,

Cum priori provenii; snepe in folio dimidio Quercus Ppedunculatae plusquam cenlum reperimus individua,

209. Acarıcus caricicola n. Char. ess. Albus, pileo convexo subumbilicato sul-

ealo, Iamellis subdeewrentibus crassis subvenosis, stipile

incurvo brevi.

Deser. br. Tenax, demum sublutescens. Lamellae valde inaequales, 4 6 longiores medio latac, breviores rugaeformes intermiztae, semper crassiores quam substan- tia pilei. Pileus membranaceus, margine saepe repandus vel inaequalis, 2 3 lin. latus, leviter pubescens. Sti- pes 1 3 lin. longus, glabriuseulus, basi floccosus sub-

villosus. Ad stipulas (Stoppeln) carieinas gregarius, prope Be-

xolinum. Oct. Nov. PB. gar. tenerrimus, niveus, pileo hemisphaerico 36 *

392

rugoso pubescente, lamellis subdeeurrentibus anguslissimis subevanescentibus, stipite mediocri filiformi puberulo.

Deser.br. Fragilis, tenuiler membranaceus. Lamellae valde distantes, crassiusculae, rugaelormes, versus margi- nem pilei evanescentes, subinde furcatae.

Pileus 2: 3 lin. latus, obimsissinnus ve} subrein- sus, loceoso. pubescens, margine dein (lexuosus. Stipes 3 34 lin. longus, basi floccosus subradiatus, An di- stineta species?

In sylvis et locis depressis ad folia .decidua, stipiles, muscos pulridos etc. subsolitarius. Oct. Nov.

210. Asanıcus siellatus Fr.

21l. - seyphoides Fr.

AR. - - calyeiformis n.

Char. ess. Pileo convexo umbiliecato suleato subgla- bra Iutescente, lamellis distantibus tenuiuseulis albidis, sti- pite tenui glabro hasi fibrillose.

‚Deser. br. Subtenax, Stipes 3 4 lin. longus, 4—3 lin. crassus, subsolidus, albus flavescens, basi curvatus haud incrassatus. Pileus initio saepe subinaequalis, aenle- ve} obiuse-umbilicatus, ad marginem interdum planus, Tu teo-vel eitrino albus et Teviter tomentosus, 22 3; Im. latus, Lamellae attenuato -decurrenies, angustae, rarissime furcatae, venis non connexae, albae sublutescentes. Insi- pidus atque inodorus.

In collibus arenosis inter lichenes gregarie. Ocı. Nov.

213. Asanıcus fibula &. subinde colore coeeimeo, la- mellis distincte albis.

9 Swarzii? pileo crenalo pallido-fusco disco salura- liore lamellis subeonferlis pallescente-albidis, stipite lon- gissimo superne fuseo - violaceo.

Pileus 2 3 lin. latus, Süpes 1 1% une. Ton

gus subfarinaceus, basi fibrillosus radiatus. Ad muscos. Aestate.

393

214. Acanıcus pywidatas Bull,

215. - - Inconspicuus n.

Char. ess. Albus, pileo convexe umbilieato subto- mentoso, Iamellis subdecurrentibus conferlis angustis, sti- Pite deorsunı attenuato subglabro,

Deser.ör. Stipes 3-—6 lin. longus, 4 1 lin. eras- sus, farelus, fere ut pileus leviter floceoso-pubescens, basi urvalus, lanatus. I,amellae erassiusculae , passim furca- tae, albae in ochraceum colorem tendentes. Pileus dein depressus, rugulosus, 4 6. Hin. latus, subflexuosus, mar- Sine primmm involulus. Substantia in medio pilei leviter carnosa, sublragilis. Sapor subsimilis adipi; oder nullus.

In pralis siceis ad lerram, gregarius. Spt. Oct.

216. Asanıcus muralis Sow.

2317. - » glaucophyllus n.

Char. ess. Murinus, pileo infundibuliformi sulcato, lamellis lanceolatis conferlis subolivaceis, stipile farclo firmo.

Deser. br. Agar.pyxidato sabsimilis. Pileus 5— 7 lin. lains, medio vix subcarnosus, fere glaber, ad margi- nem flexuosus. Lamellae latiusculae utrmque altenuatae, nec longe decurrenies, subtenues, interdum fureatae. Sti- pes 7 9 lin. longus, & £ lin. crassus, sublibrillosus,

pileo concolor, superne parum incrassatus. In pinetis, locis apertis muscosis ad terram, non ra-

raus. Sept. Och.

948. Acarıcus ericetorum Pers. a. b. c. valde variat. Pileus vel subdepressus obiusus vel rarissime papillatus, 3 12 iin. latus, plus minus tomentosus, sulcalus, ere- natus, albus, vitellinus, rufus, {useus aut, vegetatione hete rogenen,, viridis. Lamellae postice valde latae vel atie- nuato-decurrentes, laliusenlae latissimae, albae, carneae, flavae, vitellinae aut ochraceae subfuscescentes, venis non eonnexzae. Stipes 3 1% une. longus, 4 1 Iin. cras-

394

„sus, praeserlim versus basin pubescens. et A. y. velntinus et 6. myochraus.

219. Asantevs Tricolor A. S.

220. - - eampanella Batsch, saepe dense ces- pitosim -erescens: stipite basi flavo vel croceo strigoso; ei ß. badipus.

921. Asınıcus chrysophylius Fr.

222. - - maurus Pr.

223. - - atratus Fr.

224. - - affricatus Fr.

225. - - FZpichysium ß. iemadophilus Pers. 26. - - philonotis n.

Char. ess. Gracilis, pileo infundibuliformi suleatulo lurido, lamellis subdistantibus angustissimis albidis, stipite fareto sursum attenuato.

Deser. br. Species distinela, constans. Pileus ini- tio acute-umbilicatus, margine deflexus, leviter tomentosus, postea ad marginem erectus, + 1 une. latus, interdum subeinereus. Lamellae subtenues, 8 12% lin. longae, vix & 1 Ein. latae, lineares, basi acutissime et longe- decurrenies, rarius furcatae, denique venis connexae, pileo subeoneolores. Stipes 2 24 une. longus, $ 2, ad

7 4? basin vero 1} lin. eirciter, erassus, colore pilei, demum

subeavus, basi fibrillosus. Subtenax. Insipidus et inodorus. _

In paludosis gregarius, subinde frequens. Spt. Oct.

227. Acanıcus obliguus Pers.?

Char. ess. Pileo subobliqguo infundibuliformi furfu- raceo fusco-pallido, lamellis confertis angustis albidis, stipite crassiusculo farcto basi subincrassato.

Deser. br. Ad hunc Agar. Pers. proxime accedit. Pi- leus junioris leviter tomentosus suhinvolutus, deinde magis furfuraceo-squamulosus, subearnosus, laevis, nunc aequalis ad marginem flexuosus ve] repandus Iunc manifeste inae- qualis, sinuosus sublobatus, 6 9 Jin. latus. Lamellae

_—— 395

altenuato -decwrentes, lineares, inlegerrimae, subinde fur- talae, fere albae. Stipes 5 8 lin. longus, 14— 14 Im. Crassus, sublenax, Inevis vel übrillosus, pileo concolor, hasi plus minus inerassalus. .

In campis, loeis graminosis muscosis subgregarius, bis tepertus. Oct. Nob.

223. Acanıcus Aydrogrammus Bull.

229 - - 'difformis Pers. et ß. stygies PL 230, - - ineomtus Wr. 231. - - brumalis Pr. 232. - - fragrans Sow. 33. - ditopus Er. 234. - - metnchrous Tr. 235. - onisenus Fr. 236. - - eapallens Peıs.

237. Asanıcvs Yigrinus Bull. noster subdiversus est.

Ch. ess. Pileo tenui subregulari umbilicato albe, squamulis pilosis nigricanlibus, lamellis perangustis. denti- eulatis albidis, stipite tenui squamuloso, cortina fugaci.

Deser. br. In aetate prima clavulaeformis, uirinque angustatus, tomeniosüs, pileolo punctiformi vel plane nullo; tum superfieies in squamas pilosas, ad marginem pilei in villes copiosissimos, ereclos, albos sccedit, slipitem su- perne annulatim cingens. In proveeliori aelate pileus le- Yiter camosus est, conyexus, obtuse-vel acute-umbilicatus, 14 34 une. latus, margine aequalis vel flexuosus, re- pandus aut sublobatus, squamulis in medio |coneentricis ereetinsculis, ad marginem magis adpressis, villosis, fus- eis nigricantibus, sensim evanescentibus, obtectus, La- mellae attenuato -decurrentes, subconfertissimae, tenues, albidae in ochraceum transientes, saepe ut pileus lacera- tae, rarius subfureatae, Stipes 1 —3 une. longus, 14—6 Iin. crassus, solidus, squamulosus, superne incrassatus,

396

magis minusve velatus vel nudus, non raro exceniricus. Sapor subduleis cum aliqua acredine. ÖOdor non ingratus.

Ad truncos praesertiim Salicis el in eorum vicinilale, solitarius vel plerumque cespitosus (2 10), passim. Aprili Augusto.

238. Acarıcus lepideus Pr.

Char. ess. Pileo compacio inaequali, albido, fusces- cente-ochraceo, squamuloso rimoso, Jamellis striatis denta- is sublaceratis, stipite valido radicato tomentoso squamoso.

Initio antecedenti aut Sphaeriae digitatae subsimi- lis, sed ad basin saepe radice difformi erassissima praedi- tus. Pileus convexus, plus minus depressus, centalis, excentricus vel lateralis, subinde vix ullus, ad 4 une. la tus; albidus subochraceus, squamis minoribus adpressis vel squarrosis vel, e pileo. subdiffracto, majoribus uhscuriori- bus veslitus, margine flexuosus, lobatus aut laceralus. La- mellae sublatissime, ex toto-vel emarginato-adnatae, den- thus decurrentes, vel angustiores, allenuato-decurrenles, distantes, crassiusculae, transverse striatae, albae, demum laceratae, lutescenles vel subochraceae vel rorius auran- tiaco-ani subcoccineo-maculalae. Stipes 1 34 unc. longus, 3 2 unc. cerassus, colore pilei vel rubiginoso- aut interdum rubello-maculaius, inferne squamosus, su-

perne tomentosus. Radix aut verticalis simplieissima aut subhorizontalis, crassa, multiceps. Valde ienax. Insipi- dus, subinde lamen paululum acris. Odor genuinus, non ingralus, j

Ad truncos Pini ei ligna fabrefaeta, solitarius vel ces- pitosus, sat frequens, Majo Oct,

239. Acarıcus dryinus Pers.

240. - »- macrerhizus' n,

Char. ess. Pileo pulvinato subrepando ochroleuco,

lamellis subeonferlis ramosis albis, stipitle subexcentrico obliquo crasse-radicalo.

397

‚Deser. br. Pileus 24 34 une. lalus, integer, eon- vexus, obtusissimus, ad marginem primo subinvolutus Te- viler tomeniosus, centralis vel subexcentricus, saepe inae- gqualis ei rimoso-squamosus, albido-ochraceus vel subfla- vescens. Lamellae subangusiae vel latitudine inaequales, non valde teuues, subintegerrimae, repetito-dichotomae, aquose albae, demum venis paucis comnexae, ad marginem pallescentes. Stipes 4 1% une. longus, $ 1 une. erassus, albidus, basi in radicem longam, erassam, obli- guam vel horizontalem, substantia simili, productus. Caro compaela, brevis, alba, haud quaquam ienax. Sapor non ingratus odorque fere farinae vecentis.

Ad terram in pinelis bis repertus, Oct. Nov.

241. Acanıcus torulosus Pers.

242. - - - Inconstans Pers. 243. - - conehatus Bull. . 244. - - ostreatus B. flavo-cinereus Pexs.

et 6. dg. veticwlatus Schum.

245. - » porrigens Pers. '

246. - - ursinus Fr.

247, - - serolinus Pers.

248. - - ‚farinaceus Schum.

949, - - milis Pexs.

250. - - nidulans Pers. Iuleo-auranliacas, pi- '

leo leviter earnoso reniformi albo-tomentoso, lamellis con- fertis simplieibus.

Pileus 1 2+ une. latus, margine deflexus, strato superiori minime gelatinoso.

Ad truncos praeeipue Pini sylvestris. Oct. —— Matt.

251. Acarıcus algidus Fr.

252. - » Zremulus Schaefl,

259. - . mutilus Er. PB. multiformis n.

Char, ess. Niveus, pileo isregulari tomentoso, lamel-

398

lis subdecurrentibus distanlibus, stipite excentrico brevi subtomentoso.

"Descr. br. Pileus primo co2vexus, magis regularis, ad marginem inflexus; deinde subdepressus, flexuosus, lo- batus vel dimidiatus, fragilis, tenuiter tomentosus, 2 5 lin. latus, rugosus, valde irregularis. Lamellae atienuato- decurrentes, crassae (juniores erassiusculae) angusiae vel latiusculae, integertimae, rarius furcatae; venis non con- nexae. Stipes solidus, centralis, excentricus vel lateralis, 1 3 lin. longus, 2 lin. circiter erassus, subtenax, levi- ter iomentosus, basi sacpe adscendens, fibrillosus, semper floccosus.

In colliculis graminosis humidis ad terram, grega- rie, aliisque locis frequens. Sept. Oct.

254. Acanıcus perprsillus Lumn.

355. - - striatulus Pers.

Series secunda

HYPORHODIUS.

256. Asanıcus propinalis Fr. Majo pluvioso anni currentis, in graminosis, pascuis, subinde obscure- colo- ralus et valde cespitosus repertus.

257. Acanıcus hortensis Pers.

258. - - angustus Pexs.

259. - - adstringens Pers.

260. - elodes Fr.

261. - - Jubatus Fr.

26%. - - sericellus Wr. et £. sericeus Peis. 263. - rhodopolius Fr.

264. - ‚Fertilis Pers. a,

265. - - molluscus n.

Char. ess. Pileo subcarmnoso obtuse pubescente albo- sublutescente, lamellis leviter adnexis subdistantibus Jalis cameis, slipile farcto fibrilloso albido.

399

Deser. br. Pileus e campanulato subumbonato mar- sine inflexo-convexus, 1 1# une. latus, foceis densis subfbrillosis innatis, ceraceo-nitidus, albus in citrinum aut Iuteum transiens, non strialus. Lamellse primum totundato-sub adnexae, ııox secedentes, erassiusculae, in- tegerrimae, venis non connexae, pure camcae, Stipes 14 2% une. longus, 1 14 lin. crassus, subaequalis, basi parum incrassatus, albo-floccosus et fibrillosus. In- Sipidus alque inodorus. Sporidia rosea.

In quercelis humosis, rarius. Aug. Sepl.

266. Acaumus Prunmloides Pr.

267. - - Teoninusß. A.chrysophaeusSchaefl.? a.

Char. ess, Pileo subcarnoso -membranaceo gläbrius- eulo subluleo -umlrino, lamellis albido-carneis, slipite so- lido stxiato Infescente.

Deser. br. Stipes 1 1 ıme. longus, 14 2% lin. Crassus, extus intusque fibrosus. Pileus 1 14 une, la- tus, umbonatus, fragilis, leviler tomentosus, dilute fuligi- neus vel subluscus, semper iu eitrinum tendens; margine saepe repandus, vix. rugosus. Lamellae liberae, sublatissi- mae, ventricosae, cerassiusculae, subdistantes, erosae, ex albido- carneae; denique vel exsiccatae, flavescentes. Fere insipidus, postea tamen subaeris, Variat in b: pileo mi- nori, ‚punctato-squamuloso; lamellis latissimis; stipite longo, ienui, ad basin incrassato.

Ad truncos Fagi, sed praecipue Salieis; b cum priori ad trunc. alneos, non frequens. Sept, Oct.

268. Asanıcus plateus 9. rigens Pers.

369, .: » wmbrosus Pers.

270. » . nanus Pers.

271.» » phlebophorus Ditim.

272. » - hispidulus-Fr.

273. » dichrous Pers.

274. - - griseo.cyaneus Fr.

400

975. Acarıcus .salicinus Pers.

276. - - lampropus Fr.

271. - - chalybeus Pexs,

278. - - euchrous Pers., subsolitarius, stipite deorsum subinerassalo.

279. - - serrulatus Pers.

280. - - turbidus Fr. a, b, c el d.

31. - - pascuns Pess. a, b, c et d. Ag. iu ridus B.

282. - - hirtipes Schum.

283. - - clandestinus Fr.

284. - - exilis Er.

285. - - . smavis n.

Char. ess. Pilco submembranaceo obtuso sericeo subluteo, lamellis adnatis distantibus Havidis, stipite fareto glabro basi radicato villoso.

Deser. br. : Agar. hirtipedi subaffinis. Pileus 3 —1 unc. latus, convezus; interdum leviter floccosus, aut sub- squamulosus, Iutens, medio fuscescens. Lamellae subad- scendentes, ventricosae, extolo adnatae, dentibus decurren- ies, fere crassae, latae, albido-Iutescentes subearneae, de- mum venis superficialibus connexae. Stipes 14 24 une. longus, $ lin. erassus, aequalis, nilidus, subfuscescenti- pallidus vel subeoerulescens, ad basin radice brevi villosa. Sporidia ex albido-carnea. Sapor paululum acris. Okdor debilis olei neroli fere,

In sylvis frondosis ad teram adustama, rarlus. Sept. Oct.

286. Acanıcus eicatrisatus n.

Char. ess. TDileo iwansverse-ruguloso glabro fusco, lamellis adnatis pallidis, stipile farcto hasin versus sub- strigoso.

Deser. br. Pileus submembranaceus, convexus, um- bilicatus, genuino -rugulosus subrimosus, quasi cicalrisalus

401

(primo laevior), nec squamosus neque striatus, $ 1 une. latus, fragilis, ad marginem subinde laceratus. Lamellae denlibus vel subdecurrentes, latae, erassiusceulae, subton- fertae, integerrimae, cano- vel subfusco-pallidae, rarkus fur- ealae. Stipes 1 1} une. longus, 1 1% lin. eirciter erassus, subtenax, laevis, saepe revera radicatus, rarius deorsum atienuatus et basin versus glaber. Radix ramo- sa, fibrillosa. Sporidia ex albo.cameo-pallida. Variat colore albido; pileo sublaevi; stipite tenui, basi fibrillis paucis.

In pinetis et betulelis, locis aperlis inler muscos, sub- gregarie passim. Oct. Nob.

287. Acarıcus zeglectus n.

Char. ess. Pileo tomentoso laevi isabellino, Iamellis sublecurrentibus distantibus albido-cameis, stipile solido debili albido. \

Deser. br, Pileus convexus, obiusus vel subumbili- calus, margine inilexus, deinde subcarnoso-membranaceus, umbilicatus vel subdepressus, 2 1 une. latus, tomento- sus vel magis fibrilloso-floceosus, pallidus, ad marginem saepe laceratus. Lamellae postice aculae, latae, crassius- eulac, integerrimae, venis non comnexae. Stipes 1 14 une. longus, 1 lin. crassus, tenmuiler fibrillosus, subtenax, saepe curvatus, superne subincrassatus, basi fibrillosus. Sporidia rosea. Sapor odorque fere farinae recentis.

In collibus graminosis, subgregarius. Sept. Oct.

238. Acanıcus nefrens Fr.

289. - - riparius n.

Char. ess. Pileo subcarnoso squamuloso sericeo sub- fuligineo, lamellis decurrentibus dilutioribus subearneis, stipite subcavo sericeo uirinque incrassalo.

Descr. br. Pileus in aelate tenera obtusus vel sub- umbilicatus, subfloccoso-furfuraceus, postea subflezuosus vel xepandus, fragilis, 1 13 une. latus, medio plano-

402

umbilicatus, squamulosus, versus marginem fibrillis inna- tis sericeus, non siriatus, saepe laceratus, fusco-einereus, subexpallescens. Lamellae attenuato-decurrentes, latae, erassiusculae, integerrimae, subdistantes, passim furcatae et venis superfieialibus eonnexae, eolore pilei dilutiore sed demum in carneum transeuntes. Sporidia e carneo-late- xitia. Stipes 14 2 unc. longus, 14 2 lin. erassus, sublenax, pileo concoler, basi albo-lanatus.

Ad ripas, locis umbrosis fiuminis Netze, subgregaric. Sept. Oct.

290. Asanıcus politus Pers. et 8. sylvaticus n.

Char. ess. Pileo subeamoso-membranaceo laevi sub- livido-cano, lamellis cano-carneis, stipite farcto 1enui.

‚Deser. br. Pileus convexus umbilicatus, sieeus nit- dulus, 3 2% une. latus, saepe incanus. Lamellae cou- ferlae. Stpes 1 1% une. longus, #4 lin. cireiler cras- sus, meutiguom fisiulosus, basi lanatus, fibrillosus. Subtenax.

In sylvis collibusque inter muscos gregarius, fre- quens. Sept. Oct.

Series tertia.

CORTINARIA. 291. Asanıcus torvus Fr. 292. - - brunneus Pers. 293. - - evernius Fr. 294. - - fraternus n.

Char. ess. Pileo subcarnoso campanulato -acuto sub- brunneo, lamellis fibrillosis albidis, lamellis crassis subla- tissimis brunnescenti-violaceis, stipile longo subcavo concolore.

‚Deser. br. Medius inter aniecedeniem et subsequen- tem. Color valde variabilis. Pileus-junior ovato-conieus,

403

corlina subfloecosa, sericea, ensissime contexta, praeser- tim versus marginem inflexum veslitus; postea subexpla- natus, 1— 14 une. lalus, fere villosus, violaceo-brummeus, fusco- cinereus, lividus; expallescens subfusco-ochraceus. Lamellae ad stipitem latissimae, dentibus brevibus adfixae, violaceae, fusco-violacese vel brunneae, albo-fimbriatae, mox secedentes, decolorantes, magis cinnamomeae. Sti- pes 3 4 une. longus, 2 2% lin. erassus, albo-vel violaceo-fibrillosus, pileo extus intusque concolor, basi subinerassatus floccosus, fibrillosus. Cortina subdecidua slipiiem superne fere in annuli formam eigens. Inodorus, sed sapore smbacri. In paludosis sphagnosis gregarie, subinde copiose. Sept. Oct. 295. Acanıcus flexipes. Pers. 296. - - gentilis et. glandicolor Fr. y. .d. punctatus Pers. 6. - incisus Pers. &. helvelloides FF. el 9. .L. spurius Pers.

297. - - limonius Fr. 298. - - armillatus Ir. 299. - - ‚sublanatus Sow. 300. - . bulbosus Sow. 301. - - macropus Fr.?

Char. ess. Pileo fibrillis subfloeeosis imnatis palli- do, lamellis distantibus erassiusculis albido-ochraceis, sti- pite elongato basi subbulboso, annulo membranaceo,

Descr. br. Statura fere Ager. eretacei Bull. aut Ientieularis m. Pileus primo campanulatus, leviter floc- cosus, margine inflexus, plicatus, deinde planiusculus, ob- tasissimus, 3 5 une. latus, eitrino- vel ochraceo- albi- dus. Larnellae initio fere liberae, albidae, poster emargi- nato-vel rotundato-subadnexae, 33 6 lin. Iatae, dilute-

404

ochraceae, interdum in canıum iendentes. Sporidia satı- rate-ochracea. Stipes 3% 6 une. longus, 4 1 une. crassus, albidus, parte superiori squamulosus, inferiori se- viceo -fibrillosus, ad basin saepe ovato-bulbosus, fibrillosus. Annulus superne adnatus, medioeris, passim subfugax. Inodorus. Sapor non ingratus.

In sylvis acerosis mixlisque subgregarius, frequens. Aug. Sept.

302. Assrıcus bivelus Fr. et £. fulgens Pers.

30%. - - aludipes.n.

Char.’ess. Pileo obluso viscoso suberistallino, la- mellis ex toto adnalis subdistantibus fulvo-cinnamomeis, stipite cilindrico peronaio subbivelato.

Deser. br. gar. bivelo aflinis. Pileus convexus obtusissimus vel medio subdepressus, 2 3 une. latus, valde viscosus, glaber aut fibrillis afflalis, flavo - brunneus vel subspadiceus. Lamellae dentibus decurrentes, 4 5 lin. latae, albo fimbriatae, demum subsecedentes. Stipes 2 3 une. longus, &— 5 lin. erassus, culicula alba (tempestate humida) viscosa, superne quasi annuliformi- margivalta, cumgque cortina fibrillosa rubiginosa conjunela, a basi usque ad dimidium cireiter indutus, inferne pri- mum saepe subincrassatus, poslea si elongatur semper deorsum polius subattenuatus. Insipidus, inodorus. Spo- ridia saturate rubiginosa.

In sylvis praesertim acerosis‘, non raro. Sept, Oct.

304. Acanıcus violaceus Linn.

305. - - . violaceo.cinereus Pers. 306. - - traganus Fr.

37. - - argentatus Pers.

308. - albo-violaceus Pers. 309. - - camphoralus Fr,

310. - - malachins Fr.

31 - -. ‚salurminus Fr.

312.

312. Acımeus conopus Pers. 313. - - pholideus Fr. ad - - anomalus «. proteus Fr. ß. A. incurvus P. et y. 4. tabularis Bull.

315 - variecolor Pers. 316. - - subtortus Pers.

317. - - scaurus Fr. a. et c. 38. - - rufo-olivaceus Pers. 319. - - callochrous Pers. a. b. 320. - - glaucopus Schaefl. 321. - - varins Schaeff. a. 322. - - Turbinalus Bull. 323. - . saginus Fı.

324. - - coruscans Tr.

325. - - gummosus n.

Char, ess. Pileo obtuse-umbonato subolivacco- lu- teo, Jamellis adnatis confertis e flavido-cmnamomeis, sti- pite sericeo fihrilloso albido basi subinerassato rubiginoso.

Deser. br. ÜUtvique antecedenti aflinis. Pileus ju- nior convexus, viscosus. Juteo-viridis, ad marginem albi- dyum involutus, deinde 2 3% une. latus, planiusculus, obsolete umbonatus, laevis, submollis, viscosus, Futeo-al- bidus, cum vel sine colore viridi. Lamellae primum to. tac adnalae, albidae, fimbriatae, postea subemarginatae, dentibus brevibus terminatae, subtenues, fere integerrimae, Iuteae ochraceae subbrunneseentes. Stipes floccoso-fibril- losus, mox sericeus, 3 4% me. longus, 3 4 Iin. erassus, superne albus, versus basin flavescens s. rubigi- nosus, intus fihrosus, rarius subcavus. Sporidia obscure einnamomea. Caro alba, demum lulescens. Inodorus, sed sapore proprio.

In graminosis pinguibus gregarius et cespitosus, subinde copiose, Sept. Oct.

ar Bd. 4s Heft. 37

406

396. Acanıcus bolaris Pers.

397. - - sanguineus Wulf.

3238. - - einnamomeus Lim. —f. 329. - - Raphanoides Pers.

330. - - Sueatophyllus n.

Char. ess. Pileo subcarnoso acute-umbonale fibril- loso-squamuloso subbrunneo, lamellis adfixis subdistanli- bus citrinis coceineo-maculatis, stipite aeguali fibrilloso.

Deser. br. Agar.cinnamomeo aflınis. Stipes 2 3 unc. longus, 13 2% lin. crassus, flavidus, rarius subviri- dis, basi parum inerassatus, fibrillosus. Lamellae denü- bus decurrenles vel emarginalae, latae, subtenues, inae- qualiter denticulatae, e luleo-eitrinae subfuscescentes, ma- culis majoribus minoribusve coccineis pietae. Pileus pri- mo conicus acutus, deinde convexus, 14 —— 2 une. latus, fere villosus, rufescenli-vel brunnescenli-citrinus vel sub- fuscus, saepe spadiceo-maculatus versusque marginem la- cerus. Sporidia amoene flavo-ochracea. Odor et sapor vix ullus. Cortina fibrillesa subeontexta, e flavido ru- bella, fugax.

In pinetis, locis depressis vel praeruplis, gregarius, frequens. Sept. Nov.

331. Acarıcus depeaus Fr.

33%. - - .hemitrichus Pers. 333. - - tliopodius Bull. 334. - - Cucumis Pers. 335. - - detonsus Fr. 336. - - dureiens n.

Char. ess. Pileo submembranaceo umbonato fibril- loso suberoceo, lamellis adnexis sabdistanüibus Iuleo-sub- fulvis, stipite solido fibrilloso colore pilei.

Deser. br. Inoeybis quodammodo simillimus. Pi- leus conieus aculus, margine inflexus, fere sanguineus,

0 £3 . » tum convexus, 2 1 unc. Jatus, magis minusve acufe-

407

umbonatus, longitudinaliter fibrilloso-striatus, saepe salu- rate auvantiacus, medio subspadiceus, ad marginem inter- dum lacerus. Lamellae ex 10t0 (sine denlibus) rotundato- adnexae, facile secedentes, subhorizontales, latae, tenuius- eulae, inaequaliier dentatae, impure luteae, mox tilxinae, fulventes. Stipes 14 2 unc. Iongus, 1 lin. circiter erassus, superne albido-aut luteo-sericeus, basi plerumque subincrassatus, fibrillosus. Caro pilei albida in rubellam, stipitis fibrillosa in citrinum tendens. Insipidus atque in- odorus. Sporidia ex ciirino fulva, subeinnamomea.

Ad ripas fluminis Netze subgregarius, passim. Oct, Nov.

337. Acınıcus acıtus Pers.

338. - - obtusus Fr. 339. - - subferrugineus Er. 340. - - armeniacus Schaefl. a. b.

et ß. falsarius F. y. A. dilutus P,

34. - - torluosus Fr.

342. - - eastaneus Bull.

343. - - deeipiens Pers.

344 - Teucopus Bull.

345. - . pluvius Fr.

346. - - aleuriatus Fr.

341. - - sapineus Fr. et ß. A. hybridus S.

348. - - piereus Pers.

Series quartia

DERMINUS.

349. Asanıcus aureus Matt. Bull. eliam subcespitose ad truncos Fagi repertus: stipite fibrilloso fere villose, sapore amaro subacxi.

350. Asanıcus Zogularis Bull.

37*

408

351. Acamıcus radicosus Bull.

352. - » aurivellus Baisch et j. heleroclitusF.

353...- .- verruculosus n.

Char. ess. Compaclus, cespitosus, pilco carnoso sicco Inleo, squamis confertis papillisque einnamomeis. lamellis subeonfertissimis olivaceo-pallidis, slipite solido villoso- squamos®.

Deser. Ir. Sequenüi aftinis. Pileus e campanulalo obtusissime ‚explanatus, 3 4 unc. Jatus, medio 5 une. eirciter erassus,. ‚planus vel. subdepressus, squamis valde confertis, persistenlibus: minoribus sublloccosis, majoribus revolntis, papillisque aculis subdeciduis oblectus, marginem versus villosus. Lamellae atlenuato -subdecurrentes, le- nues, angustae, demum subferrugineae. Stipes 5 6 une. lengus, 3— 2 unc. crassus, cinnamomeus, basi nunc subattenuatus nune leviter inerassatus, saluralior. Annu- Ius erectus, turgidus, floccoso-radiatus. Sporidia brun- nescenii-ferruginea. Sapor subacris, odor volatilis fere Raphani. Caro alba, dein Iutescens.

Ad truncos praeeipue Aceris. Sept. Oct.

354. Acanıcus squarrosus Müll. et B. A. Mirlleri. - 2». - reflexus P.

355 - - /lammans Balsch. 356. - - Laeifer n.

‚Char. ess, Pileo carnoso obtuso viscoso hulco, squa- mis sparsis fulvis, lamellis adnatis crenulatis subaureis, stipite solido subsquamoso bası subbulboso ferrugineo.

Deser. br. Species pulchra, distincta. Pileus ex he- misphaerico convexus, obtusissimus vel obluse umbonatus, squamis adpressis minoribus subdeciduis, (in mucilaginem solubilibus) saepe ferrugineis vestitus, 1} 2 unc. latus. Lamellae ex toto-vel interdum subemarginato-adnatae, sermper dentibus deewrentes, laliusculae, confertae, kute- scenti-pallidae, fulyae, demum ferrugineae, Stipes 14 2

409

une. longus, 2 3 lin. erassus, Iuteus subfulvus, superne albo-furfuraceus, intus fibroso-solidus, rarius subexeentri- cus. Annulus inferus, floccosus, submembranaceus, lace- vatas. Caro Inlescens. Sporidia obseure ferrmginea. Sa- por amaricans substyplieus.

In graminosis pinguibus ad stipites, ramulos et in horlis ad stolones emortuos Menihae, gregarlus aui cespi- tosus, frequens. Sept. Oct.

357. Acarıcus Junonius Fr. forsan varielas anlece- dentis est. Provenit eliam subcespitose.

358. Acarıcus Teberenlosus Schaefl.

39. - - muricatus Fr. a. b. c.

360. - - numlubilis a, b. et e. lamellis inter- dum usene ad annulım acuminato-decwrentibus.

361. Asınıcus blattarins Fr.

3%. - - Hycenoides Ir. et ß. applanatus n.

Char. ess. Tileo camoso planiusculo laevi subochra- ceo, lamiellis adnalis flavo-ochraceis; slipite subeavo al- bido-fibrilloso, annnlo sublacerato..

Deser. br. Major, subfragilis. Pileus initio campa- nulatus, deinde explanatus obsolete wınbonatus vel subde- pressus, 1% 2 ne. Jatns, albidus, flavidus aut ochra- ceus. Lamellae ex tolo-vel emarginato-adnatae, dentibus decurrentes, subeonfertae, tenuiuseulae, denique rubigmo- sae. Stipes 2 3 une. longus, 2 —— 2} lin. crassus, colore pilei, basi subinerassatus vel inter muscos altenna- ins, fibrillosus. Annulus erectus parvus, (in a sat ma- guus, integer atque rarius mobilis-vel reflexus) subinde la: ceratus, fugax, subtus albus, superue sporidüs ferrugineis ve] subfulvis eonspersus. Sapor odorque vix ullus.

In sylvis praccipue densis humidis, inter muscos ad- que 1erram, fregquens. Oct. Dechr.

368. Acanıcös eotlinitus Sowerb. et ß&, wncosus B.

364. «.. elatus Batsch.

410

365. Acanıcus fastibilis Pers. Species maxime va- ziabilis yulgatissimaque. Velum superficiale, floccosum subiomentosum, fugacissimum vel fere nullum. Lamellae interdum ad marginem dentatum vel crenatum e sporidiis coacervatis obscure-punclalae, Stipes 14 3% unc. lon- gus, 2 9 lin. erassus, Pileus 1 5 unc. latus. Sa por saepissime amaricans.

In sylvis, graminosis cultisgue, solitarius aut ces pitosus.

366. Acanıcvs alnicola Fr.

367. - flavidus Schaefl.

368. - - astragalinus Fr.

36%. - - spumosus Wr. 370. - - carbonarius Fr. 371. - - Aubrieus Pers. » lentus Pers.

8378. - - hilaris Fr. 374 - - - repandus Bull. 375. - - pyriodorus Pers. 376. - - scaber Müller. 377. - - relicinus Fr. 378. - - horridulus n. Char. ess.

Pileo subearnoso convexo umbonato, squa- mis ereclis pilosis subfuseis, lamellis subliberis argillaceo- ochraceis, slipite solido squamoso superne farinaceo. Descr. br. Ab affnibus, eredo, satis diversus. Pr leus e campanulato-convexus, squamulis aculis densissime obtectus, 1 1% une. latus, ochraceus, fuscus vel um- brinus, ad marginem villosus. Lamellae statim seceden- tes, latae, subconfertae, leviter ventsicosae, maxgine albido denticulatae, subfuscescenti-ochraceae. Stipes 14 2 une. longus, 15 2 Jin. crassus, fibrilloso-squamosus, colore pilei, superne certius punelato-farinaceus, basi sub- incrassatus. Sporidia fusco-ochracea. Caro albida.

411

In sylvis praesertim frondosis subgregarie. Junio Julio. 379. Acanıcus calamistratis Fr.

350. - - eineinnatus Fr.

3831. - - lanuginosus Bull.

382. - - dacerus Fr.

333. - - rimosus Bull et ß. elatus n.

Char. ess. Pileo subemnoso e conico expanse um- bonato fibrilloso snbrimoso fusco-pallido, lamellis adnexis subluteo-fuscescentibus, stipite farcto, apice farinaceo.

Deser. br. Pileus 2 2% une. lalus, fibroso-stria- tus, plus minus rimosus, flavo-fascus vel subbrunneus. Lamellae facile secedentes, horizontales, planiusculae, sub- distanies, latac, crassiusculae. Stipes 3 44 unc. lon- gus, 3 4 lin, erassus, fibrilloso-stxialus, pallidus, basi subincrassatus. Totus fragilis. Sporidia fuscescenti- pal- Iıda. Sapor odorque subraneidus. Forsan distineta species.

In paludosis, locis umbrosis praeruptis gregarius, sat frequens. Sept. Oci.

384. Acarıcus Iueifugus Fr. Vartelates inter A, rimo- sum et geophyllum non rarae sunt.

385. Assnıcus geophyllus Bull. a det f. A. can- didus B.

Pileus bujus speeiei 3 1? une. latus est, acute-vel obtuse-umbonatus, sericeus, non frequenter squamulosus, niveus, albidus in varios colores tendens, Iuteus, subau- rantiacns, ochraceus, fuscescens, spadiceus, lividus, roseus, Hlacinus vel distinele violaceus. Lamellae juniores sacpe colore pilei, violaceae, lilacinae ete., sed cito. decoloran- tes, fiunt cano-pallidae vel subluteae fuscescentes. Su- pes 1 2% une. longus, 1 2 lin. erassus, punetato- farinaceus, subinde pileo coneolor roseus, violaceus eic., rarius valde curvatus, aut deeumbens, basi plus minusve bulbosus., Colores amoen; non perxsisientes., Sporidia fusco.-ochracea, saepe subolivascentia. j

‘412

In sylvis, graminosis, ad vias elc. solitarius, grega- tius, vel interdum bası connata. 386. Acarıcus vatrieosus Fr.

387. - - scabellus A. 8. 388. - - escharioides Fr. 359. - - conspersus Pers. 390. - - drigonophylius n.

Char. ess. Pileo submembranacco obtuso 1omenloso albido, lamellis subdeeurrentibus latissimis subfulvo-ochra- ceis, süipile solido glabriusculo brunnescente,

‚Deser. br. Species pulchra vix alii alfınis. Pilens inilio convexus, ad marginem inflexus, postea planus vel medio parum depressus, 3% 6 lin. latus, siccus palli- dus, floccis tomentosis densis, albis, dem subinduralis iec- tus. Lamellae triangulares, gralernae, erassiusculae, sub- .distantes, integerrimae, rarius furcatae. Stipes $3— 1 unc. longus, # lin. crassus, apice leviter inerassatus, bası sub- bulbosus, fibrillosus, colore subfusco-ochracco vel demum spadiceo. Sporidia subfulyo-vel safurate-ochracea. Sa- Us tenax.

Ad vias museosas umbrosas, rarius. Aug. Sept.

391. Acanıcus pannosus Fr,

39%. - + imelegaus n,

Char. ess. Pileo crasso - meınbranaceo umbonato fibrilloso subfusco-pallido, lamellis adnalis distantibus crassis subfusco-ochraeeis, stipite solido tortiki fibrilloso.

b. minor, totus saturaie fuligineus, pileo stipileque

albido -fibrilloso,

c. lamellis suhtenuibus ochraceis, sporidüs obscure- ochraceis.

Deser. br. Antecedenti affinis, Pileus e conieo-vel

campanulato-convexus, acule aut obtuse umbonalus, 3 1

unc. latus, fragilis, Savido-vel cilrino-fuscus vel brun-

nescenli-rufus, fibrillis subsericeis interdum albidis inna-

413

üs. Lamellae totae dentibus brevibus adnatae, difficulter secedentes, horizontales, latae, integerrimae. ' Stipes 24 3 une. longus, 1 14 lin. crassus, flexuosus, intus eliam fibrillosus, pileo concolor, basi haud incrassatus; primo pallidus vel subeitriaus, fibrillis liberis sericeis. Sporidia fusco-ochracea. Fere insipidus et inodorus.

Locis paludosis umbrosis, circa truncos, ad icrram. Spt. Nor.

393. Asanıcus graminicola Nees,

Char. ess. Pileo crasso-membranaceo papillato floc- coso-tomentoso sicco ex albo subfusco, lamellis adnc- xis fusco-ochraceis, slipite subbrevi farcte subfloccoso- fübrilloso.

b. pileo sericeo, stipile longo tenui.

Deser. br. Pileus 2 4 Im. latus, siceus albus, albidus, humidus fuscus vel fusco-ochraceus, margine le- viler sulcatus, subfurfuraceo-velatus, medio sempex papil- latus. Lamellae confertae, tenues, Jaliusculae, primum albo-fimbriatae, deinde rotundato-secedentes subeinnamo- meac. Stipes 4 6 in d. 12 lin. longus, 3 5 Iin. crassus, demum fibroso-steialus, subcavus, rufescens, bası subinerassatus, brunnescens, albo-Ianalus. Sporidia ob scure cinnamomea. Subfragilis.

Ad muscos culmosque graminees emortuos, stipiles, ramulos eic. gregarius, raro., Sept. Oct.

394. Asarıcus furfuraceus Pers. et B. viscosus n.

Char. ess. Gregarius, pileo subearnoso umbonato viscoso subtomentoso-floccosa ex albido umbrino, lamel- lis subdecurrentibus subfusco-ochraceis, stipite farcto fibril- loso-floccoso brunnescente.

Deser, br. Antecedenti affinis. Velum ut in « Pileus convesus plus minus umhonatus, rarius planus, neutiguam umbilicatus, .6 9 lin. latus, floceis densis innatis, humidus valde viscosus, striatus, albidus vel alu.

414

taceus, deinde floccis Jove ablutis fuscescens aut flavo- brunneus. Lamellae confertae,. latae crassiusculae, albo- dentienlatae, passim secedentes. Stipes & 14 une. lon- gus, vix 1 lin. crassus, albido-floceosus, colore pilei, basi subincrassatus, fibrillosus. Nec tenax neque valde fragilis Sporidia saturate flavo-brunnea.

Ad stipites, ramulos elc. frequens. Sept, Oct.

395. Asırıcus Centimculus ß. concolor Fr.

3%. - - arvalis Fr.

397. = - Vervaeti Fr.

398. - - immocuus n.

Char. ess. Vileo subcarnoso glabro rufo expalles- cente, lamellis adnatis subeonfertis flavo-ochraceis, sti- pite farcto albido-fibrilloso.

Deser. br. Pileus ex hemisphaerico obtusissimo- leviter floccoso-convexus, 1 14 une. latus, humidus hyalino-striaius, Slavo-brunneus, rufus vel ochraceus, sic- cus expallescens, interdum albidus, sub lente tenuiter fibrillosus. Lamellae ad basın laliores, dentibus decurren- tes, tenuiuseulae, latae, demum venis superhcjalibus con- nezae. Stipes 14 2 unc. longus, 1 13 lin. crassus, dein subcavus, basi lanatus saepe subincrassatus. Subte- nax. Sporidia rubiginosa.

In sylvaticis, palndosis et graminosis humidis grega- rius, copiose. Aug. Apnili.

399. Asırıcus pusillus Fr.?

Char. ess. Pileo subcarnoso floccoso medio squamu- loso subluteo, lamellis adnatis confertis subeitrinis, stipite farcto fibrilloso concolore,

Deser. br. Hanc speciem in aliquot locis inveni. Pileus ex hemisphaerico-margine inflexo-convexus, obtu- sus vel subdepressus, 6 10 Iin. laius, leviter floccosus ei dein furfuraceo .squamulosus, humidus subviscosus, Ju- teus vel praesertim iu medio sublateritius, versus margi-

415

nem dilutior subinde virescens. Lamellae primo planae, ex tolo adnalae, postea emarginalae, dentibus- decurrentes, subventricosae, latae, ex albido Iutescenti-pallidae. Stipes 3 3 wne. longus, 1 lin. crassus, fibrilloso -striatus, luteus vel eitrinus fuscescens; basi parum attenuatus, fibril- losus. Satis tenax. TFere insipidus atque inodorus. Ve- kum furfuraceum parvum, primo pilei marginem stipitem- que superne eingens. Sporidia ochracea.

Inter frutices ad ripas fluminis. Netze et in versuris graminosis bumidis, passim, Sept. Oct.

400. Asanıcus inguilinus Fr.

401. - - antiıpus n.

Char. ess. Pileo subcarnoso obtuso laevi subochra- ceo, lamellis liberis confertis flavido-ochraceis, stipite strialo farinaceo basi bulboso fusiformi-radicato.

Descr. br. Species singularis valde distineta. Pi- leus junior campanulatus oblusus vel subacutus, ad mar- ginem velo floccoso pauperrimo vel- fere nullo cinctus, deinde hemisphacricus, rarius magis expansus, 3 1 unc. latus, submollis, (punctillis nitidis ut in mulüs hujus tri- bus) fragilis, non siviatus, versus medium interdum rugu- losus, humidus saturate ochraceus vel flavido-ochraceus, siecus expallescens, subinde fere albus. Lamellae initio leviter adnexae, statim secedentes, Ianceolatae, utrinque acutae, tenues, subrubiginosae, albido-marginatae. Stipes 3 1% unc. longus, 1 lin. chreiter crassus, strietus, ae- qualiter striatus, fistulosus, pileo dilutior, basi elliptico- bulbosa. Bulbi pars inferior, superiori similis, in radicem sirietam longissimam solidam albidam descendens. Spori- dia rubiginosa nitida. Inodorus sed saporis non ingraüi.

In hortis vere largius stercoralis gregarius, interdum numerosus (1823). Jul. Aug.

402. Asınıcus opalus Fr.

408. - - lateritius Fr.

416

404. Acanıcus tener Schaefl. el ß. A. pilosellus P. y. pilosus Schum. 6. siligineus Fr. . x &. lenerior n.

Descr. br. Minor, flavo-cinnamomeus, pilee acuto, lamellis eonfertis leviler adnalis saluratioribus, slipile fili- formi nitido apice farinaceo basi subinerassato. In grami- nosis gregarius. Junio.

e, A. elatior n.

Char. ess. Major, albidus; pileo obtuso sulealo, la- mellis distantibus Jatiusculis, stipite apice farinaceo.

‚Descer. br. Pileus membranaceus, campanulato-coni- cus, unciam circiler altus lalusque, eleganter sulealus, al- bus vel vix Iutescens. Lamellae leviier adnatae, Jincares 2% lin. latae l[ere albae, sporidiis sparsis rubiginosis. St- pes 4 5 unc, longus, 2 lin. crassus, nilidus, albus, praesertim superne striatus, farinaceus.

In graminasis pinguibus raro.. Majo Junio.

405. Asarıcus melinsides Bull,

406. «+ - sparteus Fr.

407. -— » Aypmorum Schrank.

Char. ess. Wlavido -ochraceus, pilco campanulato subpapillato leviter sulcato, lamcllis adnalis lineari-oblon- gis subdistanlibus, stipite flexili apice farinaceo.

‚Deser. br. Pileus 3 6 lin. latus, medio leviter carnosus, sieens sublaevis, expallens, Stipes 1 25 unc. longus, 3 1 lin. erassus, nitidus, subexpallens. La- mellae in antieis partibus obtusae, colore saturatiore. Co- lor subinde fulvus.

Inter muscos diversos copiose,

408. Acanıcus Bryorum, Hypnorum & Pers.

. Char. ess. Cilxino-ochraceus, pileo campanulato ob- tuse- umbonato leviter sulcato, lamellis adnexis subdistan- übus ventricosis, slipile Hexili apice farinaceo.

417

b. pileo aculo vel acuminato.

e. minor, pileo acuminato, lamellis subangustis.

Deser. br, Pileus 3 8 lin. latus, medio passim leviter carnosus. Lamellae latae, anlice acutae, non rato secedentes. Stipes 13 3 une. longus, & 2 lin. eras- sus. Color, exceplis lamellis, subexpallens, interdum sub- auranliacus.

ß. hemisphaericns, major, pileo obtuso, lamellis sub- horizontalibus.

Deser. br. Pileus 3 1 une. latus, subcarnosus. Slipes 3 4 une. longus, 1 1#,lin. crassus.

Inter IIypnum praelongum.

409. Acamcus Sphagnorum, Hypnorum y. Pers.

Char. ess. Luleo-ochraceus, pileo convexo umbo- nate siriato, lamellis adnatis horizontalibus subdistantibus, stipite subflexili fibrilloso apice farinaceo.

Deser. br. Pileus 4 1 wnc. latus, leviter carmno- sus, humidus striatus. Lamellae latae, ex 'toto adnatae, dentibus brevibus decurrentes, deinde subemarginatae. Sti- pes 3 4 une. longus, 3 1 lin. crassus, pallidus, sacpissime praeserlim ad apicem farinaceus. Color variat,

In Sphaguosis praeeipue vulgaris.

410. Acarıcus mmiophilus n.

Char. ess. Pileo campanulato umbonato striato sub- fuseo-flavido, lamellis adnexis lJatissimis subdistantibus flavido-ochraceis, stipite fibrilloso apice farinaceo.

Deser. br. Antecedentibus affinis. Pileus magis mi- uusve umbonatus, rarius oblusns, 3 1 unc. latus, levi- ter camnosus. Lamellae dein secedentes, 3 4 lin. In- tae longaeque, triquetrae. Stipes 2 3 unc. longus, 1 1} lin. erassus, flavido-ochraceus, sacpe tortilis, basi villosus. Sporidia subrubiginosa nitida.

Inter muscos humidos sublrequens. Oct. Nov.

411. Acanıcus Zemulentus Fr.

418 412. Acanıcus pityrius Fr.

43. - - Fragilis Batsch.

44. - - Jhirmeolus Fr. et ß. A. undulatus Bull. 45. - - Trichotoma A. S.

46. - - strigiceps Fr. pileo rarissime papillato. MT. - » subreflexus Otto.

48. -- - Lepista Fr. .

419. - - involutus Batsch. a. b. slipite inter-

dum subnullo, pileo infundibuliformi semipedalı.

Agaricus atrotomentosus Batsch satis frequens pro- venit, eliam in graminosis sylvaticis: stipiie subinde cen- trali, obconico, erassissimo, (superne 14 unc. eireiter crasso) diversicolore.

490. Acınıcus pannoides Fr.

421. - . variabilis Pers. . A. albidus

et ö. A. sinuatus Pers.

pileo (2 1 unciali) carnoso, repando lobatoque, lamel- lis saturate ‘cianamomeis.

422. Asarıcus ponticola n.

Char. ess. Pileo convexo subsuleato leviter tomen- 1050 subfuseo, lamellis postice rotundatis subdistantibus subfusco -ochraceis.

a. ewxeentricus, pileo inlegro e resupinato reflexo, stipite excenirico brevi incurvo vel subnullo.

"b. centralis, minor, pileo subhemisphaerico, lamel- lis subemarginatis, stipite centrali longiusceulo bäsi eurvato-

c. lateralis, pileo dimidiato, slipite laterali brevi vel nullo.

Deser. br. Agar. variabili subsimilis. Pileus sub- . membranaceus, in 8) 1 3 lin, ina, c) 4 5 lin latus, margine deßexus, subfragilis, dilute fuligineus, fusco- ochraceus vel pallidus. Lamellae latae vel subangustae, deirliculatae, subtenues. Stipes in 4) 2 3 lin. Tongus,

419

2 % lin. crassus, in a, c. si adest, multo brevior. Spos

ridia subfusco -ochracea. Ad pontes e quercina materia factos et pulxidos pas- sim. Oct. Febr.

Series quinta.

, PRATELLA.

423. Acanıcus bombycinus Schaeff. et ß. paludosus n.

Char. ess. Pileo convexo umbonato subsericeo sieco argentco, lamellis subdistantibus ex albido carneis, stipite solido cylindrico basi subbulboso, volva laxa lobata.

Deser. br. Volva salis magna, bası stipitis subbul- bosa duplo longior, inferne lanata, fibrillosa. Stipes 2 3% unc. longus, 13 3 lin. crassus, vix attenuatus, sericeo-fibrosus, apice subfloccosus. Lamellae postice an- gusiatac, subtenues, latiuseulae, ventricosae, denticulatae, demum carneo-pallidae. Pileus subgloboso-ovatus, obiu- sus, villis sericeis densis, postea planiusculus, obtuse um- bonatus, 1% 2} une. latus, subglaber, albus, canescens, margine leviler sulcatus, flexuosus, saepe laceratus. Spo- zidia rubella. Caro floccosa, mollis, albida. Odor debilis, sapor subacris, Postremum mollescens, foetens. Sub- fragilis.

In paludosis profundis, aliquoties subfrequens. Alug. Septembr. °

424. Acarıcus speciosus Fr.

425. - pusillus Pers.

426. - - cretaceus Bull.

427. » - campestris Linn. prasserlim varielas »Pileo sericeo albo” interdum sapore odoreque aromatico fere anisato praeditus est. Pileus coloris quoque luteseen- tis, brumnei vel fuliginei, attingit, altamen rare, magnitn- dinem sesquipedalem.

420

428.. Asanıcus fumoso-purpureus n.

Char. ess. Minor, fumosus, pileo subearnoso umbo- nato tomentoso squamuloso umbrino, lamellis liberis con- ferlis rubris, stipite subeavo rubello, annulo subfugaci.

3. pileo regulariter campanulato.

b. pileo irregulariter convexo flexuoso repandove.

Deser. br. Species admodum memorabilis. Primum totus umbrino-vel subolivaceo-fumosus. Pileus campa- nulalus acutiusculus, in a, vix magis expansıs, 2 1% une. latus, Noceoso-tomeniosus, pulverulento-vel granu- lato-squamulosus, fuligineus, umbrinus vel subolivaceus, ad marginem persaepe annuli parliculis einetus. Lamel- lae subangustae, ienues, amoene rubrae subsangnineae, po- sten subventrieosae, obseure purpurascentes, in d. dilutio- es. Stipes 14 2 unc. longus, 1 1% lin. crassus, in a. aequalis, basi subinerassatus, in 5. versus basin sub- attenuatus, fere colore lamellarum, fibrilloso -siriatus, um- brino-fumosus, inferne et tacius airo-purpurascens, intus albo-floccusus, deinde cayus, concolor. Annulus membra- naceus, laceratus, supeine glaber, subcamens, subius floc- coso-lomentosus, umbrinus. Sporidia branuescenti-spadi- cea. Sapor odorque fumosus, subacidulus. Caro floccosa, mollis, albida, tandem mollescens.

In horlis a. solitarius aut subgregarius, subcespito- sus, subinde non raus. Sept. Nov.

429. Asııcus rusiophyllus n.

Char. es. Paxvus, pileo subcarnoso umbonato fibril- loso albido, lamellis liberis eonfertis xoseis fuscescentibus, süpite subeavo albo fibrilloso, annulo veflexo.

Deser. br. Pileus junioris eampanulaius, obiusus, wmargine inflexus, parliculis annali appendentibus, deinde convexus, obiuse umbonatus, 1 44 unc, latus, subvillo- sus s. fibrillis subinnatis obteclus, cameo-vel pallescenti albidus, medio saturatior. Lamellac latiusculae, tenues,

albido-

421

albido-dentieulatae, ex carneo-roseae, demum sporidiis saturate fuscis, nigrescentes, mollescentes. Stipes 14 —2 une. longus, 14 14 Hin. crassus, albus in citrinum ten- dens colorem, intus floccosus, dein cavus, basi subincras- satus, fibrillosus. Annulus superus, membranaceus, Sub- kagilis. Caro floccosa, mollis, alba.

In sylvis frondosis humidis, varius. Aug. Sept.

430. Asınıcus sagalus Fr.

Al =. recalvus n.

Char. ess. Pileo convexo umbonato laevi subochra- eeo, Jamellis subdecurrentibus ex albido fuscescentibus, sti-

pite fareto fibrilloso basi inerassato, annulo patulo.

Deser. br. A. praecoci affınis. Pileus initio cam- panulatus, margine inflexus, postea semper umbonatus, flavidus vel ochraceus, subfuscescens. Lamellae ob situm pilei, nunc dentibus longis, nunc subdecurrentes, neuti- quaın emarginatae, planae, confertae, tenues, quaternae, de- mum flavido-brunneae. Stipes 3—4 unc. longus, 14—3 lin. crassus, altenualus, .serieeo-fibrillosus, albidus, basi incrassatus, fibrosus. Annulus pileo valde approximatus, tenui-membranaccus, sal magnus, albidus, dein spoxidiis saturate flavido. branneis conspersus, subfugax.. Sapor nau- seosus, subacris; odor ingratus.

Inpratissylvaticis, pascuis, saepe gregarius. Majo, Junio,

432. Acınıcus melanospermus Bull.

438. = - obturatus Tr. interdum lamellis mon- strosis anguslissimis vel venosis, inaequaliter grosse -ob- tuse dentalis aut ineisis, albidis invenitur.

434. Asanıcus molestus n.

Char. ess. Submagnus, pileo compacio obtuso gla- bro albido, lamellis adnatis confertis e cano brunnescenti- bus, stipite subcavo infra aunulum fbrilloso albo.

Deser. br. Pileus convexus, rugosus, late- et ob. tose-umbonatus, margine inflexus parlim velaius, 24 -— 3% ar Bd. As Heft, . 38

422

une. latus, in medio £ une. eireiter crassus, albus, subinde maeulis pallidis notatus vel rubellis, tempestaie pluviosa subviscosus. Lamellae ex tolo adnalae, passim dentibus brevibus terminatae, laliusculae, sublenues, planae, albo- dentieulatae. Stipes 4 5 une. longus, 5 6 lin. eras- sus, priimo fere solidus, superne albo-furfuraceus, basi cur- valus, incrassalus, fibrillosus.. Annulus superne adnalus, sublloccoso-membranaceus, albus. Sporidia saturate brun- nea. Fere insipidus et inodorus. Caro alba, densa.

In horlis, gramiuosis pinguibns, post pluvias. Majo. Junio.

ß. pseudosquamosus, pileo sieca rimoso-squameso, vimulis subsericeis, lamellis subochraceo -brunnescentibus.

Albus. Sporidia saturate ochraceo. brunnea.

In herbis dejecis putridis. Majo.

435. Acınıcus squumosus Pers.

436. - - Jacrymabundus Bull. et ß. A. veluti- nus Pers.

- Noster saepius major, robustior. Lamellae ex albido- ochraceae brunnescentes, in « subpurpureze, sed semper colore diluliori-vel cano-nitente wmarmoratae demumyue sporidiis atro-brunneis obtectae.

437. Acanıcus fascicularis &. marginalus Pers. 438. - - capnoides Fr.

4309. - - pediades Fr.

440, - - ‚tenax Fr.

4b,» - Myosolis Fr. 442. - - merdarius Fr, 443. - » ericaens Peıs. a et b. 444. - = udus Pers. ei p A. Polyirichi Pr. y » elongalus Pers. 445. - . enllosus Fu ab, d et p wb

viscosus n. , . . . . Char, ess. Pileo conico aculo Iaevi subyiscoso pal-

mu 423

Jido, lamellis leviter adnalis adscendentibus e fusco-spadt- ceis, slipite farcto fibrilloso apice farinaceo.

Deser. br. Yorsan dislineta species. Pileus junior ad marginem inflexum plicalus, cuticula tenaci viscosa, subolivaceo-pallida obtectus, deinde 6 8 lin. altus, 5 6 lin. lalus, leviter carnosus, submollis, dilute ochra- ceus, versus marginem fuscescens. Lamellae ex toto ad- nalae, sine aut cum dentibus brevibus albis, vel subinde secedentes, 14 2 lin. latae, conferlae, subtenues, al- bido-marginalae, salurate spadiceae, mollescentes. Stipes 2 2% une. longus, 1 lin. cireiter crassus, subflexuosus, tenax, fusco-pallilus, basi subincrassatus, fibrillosus, im- terdum subviridi-lanatus. Insipidus et inodorus. Spo- ridia fusco-purpurea. Velum marginale fibrillosum, tenue.

In pratis pinguibus gregarius, rarius. Oct. Nov.

446. Asanıcus montanus Pers. valde variat. For- mae sunt: j

«. pileo hemisphaerico, lamellis latis dentibus de- enrrentibus subpurpureo-brannescentibus, stipite brevius- culo subglabro.

B. atrorufus Schaefl,? pileo convexo obtuse-umbo- nato, lamellis latis ex toto adnalis subpurpureo-brunne- scenlibus, stipite longo tenui fibrilloso.

y. campanulatıs n. pileo campanulalo obtusiusculo, lamellis latissimis dentibus deeurrentibus e subochraceo- brunnescentibus, stipile sublongo glabriusculo.

Color pilei stipitisque admodum variabilis. Sporidia in « et ß. subinde persistente fusco-purpurea, in y. ni- gro-brunnea.

447. Acanıcus ventricosus Bull.

448. - - eano-hrunnens Batsch.

449. - - ‚foeniseci Buxb.

450. * » atrobrunneus

Char. ess. Pileo subcarnese convexo acule umbo- 38 +

424

nato laeyi varie brunneo, lamellis adnexis subdistanlibus brunnescentibus, stipite longo farcto fibrilloso curvato.

Deser. br. Statura fere nonnullorum Dermocyb. Ra- phanoideorum. Pileus e campanulato convexus, 14—2 une. latus, acute-rarius obtuse umbonatus, flavo-brunneus, ru- bro-brumeus, fuligineus vel atro-brunneus, margine saepe flexuosus. Lamellae primum leviter adnatae, mox magis minusve secedentes, subhorizontales, latae, erassiusculae, albido-vel flavido-marginatae, e pallido brunnescentes, in- terdum fere atrae. Stipes 3+—5 une. longus, 2— 22 lin. erassus, pileo dilutior, apice albo-farinaceus, versus basin subinerassatus vel attermatus, villosus. Sporidia atrobrun- nea. Subtenax. Sapor odorque fere Raphani.

In paludasis inter Sphagna gregarius aut subeespito- sus, frequens. Aug. Oct.

451. Asınıcus stipätus Pers. et £. A. hydrophilus.

y. - fatuus Fr.

452. - - Candolleanus Fr. et ß. nigrescens n.

Char. ess. TLamellis adfixis eonfertis planis ex albido brunnescenti -spadiceis.

Deser. br. Pileus 14 4 unc. Iatus, planiuseulus, obtusissimus vel subumbonatus, siccus albus aut subochra- ceus. Lamellae ex toto sine dentibus adfixae, initio al bae, cano-pallidae fuscescenies, dein spadiceae brunnescen- tes subnigtae, semper valde angusiae el subconcävae. Spo- vidja nigro-brunnea, Stipes vel 2 3 unc. longus, sur-

sum magis minusve alienuatus, vel 5 6 une. longus, aequalis, subradicatus. Pragilis.

In sylvis frondosis. Junio Oct. 453. Acanıcus fibrillosus Pers,

#54 - - pennalus Pr. 455. » - cernuus Vahl, 456. - » atomatus Tr.

457. - - corrugus Pers,

425

458. Acanıcus zmurcidus Fr.

459. - - gracilis Pers. (Fr.) colore roseo vel rubro ad margines lamellarum valde fugaci, et ß. d.cau- datus Fr.

460, Asınıcus Zorpens Fr.

461. - - semiovatus Sow.

46% - - imiputris Bull.

469. - papilionaceus Bull. et 8.4. fimicola Fr. 464. - - ‚Simicola Pers. syn. pg. 412.

465. - - erenalus n.

- har. ess. Pileo membranaceo hewnisphaerico sul- ealo pallido, margine cerenato, lamellis alnatis subdistanti- bus e flavido saturute- fuscis, slipite glabro superne

sirialo farinaceo. Deser, br. Pileus primo glandulaeformis, ad mar-

ginem velo floccoso subfibrilloso pauperrimo. cinctus, po- stea exacte hemisphaericus, $ 1 unc. latus, tenuis, me- dio excepio, aegqualiter sulcatus, crenatus, parliculis sub- mollibus nitidis teclus, subochraceus vel rulescens, siccus pallens. Lamellae latae, postice latieres, denlibus brevi- bus saepe adnatae, subveniricosae, temnes, albo-margina- tae, e flavido ochraceae fuscescontes, demum nigrae, vix liquescentes, Stipes 14 une. eirciter longus, 1 lin. cras- sus, albidus, superne et subinde basi etiam subinerassa-

tus, intus albo floccosus, fibrillis ad basin nan rarius ra- diosis. Totus fragilis. Sporidia im stipite observata atra. In horlis, sylvatieis pinguibus, subgregarius. Julio, Augusto. 467. Asarıcus subtilis Fr.

468. » + fagicole n. Char. ess. Pileo membranaceo campanulato slriato

subviscoso fuscescente-viridi, lamellis adnexis subdistanti- bus brunneis, slipite fibrilloso squamuloso albido. Deser. br. Species salis diversa. Pileus campanu-

426

lato-conyexus, obtusus vel obtuse-umbonatus, margine fle- xuosus aut subinaequalis, fragilis, 1-— 2 unc. latus, vires- eente-coeruleus, sublividus, fuscescens. -Lamellae facile secedentes, subangustae, adscendentes, demum subliques- centes. Stipes 2 2% unc. longus, 24 3 lin. crassus, aequalis, subfragilis, dense fibrillosus, furfuraceus, albo pal- lescens, postea magis fibrillosus, nitidulus. Sporidia ob- scure brunnea.

Ad truncos fagi subcespitosus. Sept, Oct. . 468. Acanıcus microrhizus n.

Char. ess. Pileo membranaceo campanulato laevi sieco subrufo, lamellis adnexis angustis e pallido nigres- eente-brumneis, stipite sericeo albido breviter radicalo.

Deser.br. Insiguis species. Initio totus, praesertim ad stipitem, pilis brevibus, erectis, luteis, deeiduis, ad mar- ginem pilei vero, cortina tenui, floccoso-annulata, fuga- eissima veslitus. Pileus ex ovato-margine inflexo -campa- nulatus, 3. 1 une. latus, fragilis, portieulis submollibus nitentibus tectus, humidus ochraceo vel rufo-brunneus, siceus yallidus. Lamellae Tacile secedentes, confertae, le- nues, lineares, albo-marginatae, demum nigrescentes, in humido viz liquescentes. Stipes 2 2% unc. longus, 1 13 In. cerassus, sursum suballenualus, basi incrassa- tus, radice 14— 3 Iin. eirciter longa, distincta. Insipidus et inodorus. Sporidia atra.

In graminosis pinguibus, ad sepes, gregarius, passim. Sept. Oct.

469. Asınıcvs impatiens Fr. #10. - . tergiversans Fr. :

a. - . vitellinus Pers. flavido-ochraceo-Liques- eens. Sporidia obseure-ochracea.

472. Asanıcvs Boltoni Pers. sporidiis nigrescente

Be brunneis, A. - »- Bitubuns Bull, .

427

474. Asanıcus conocephalus A. 5.

475. - - Coprinus comatus Müller, in hortis subinde giganteus, pileo 5—7 unc. Iato, 6-—9 unc. alto, stipite 14 16 une longo, 1# 2 une, crasso Lasi breyiter radicato provenit; et ß. A. ovalas Schaefl.

476. Asanıcus Coprin. pieaceus Bull.

AM - = » deliguescens Bull.

478.» . . disseminalus Pexs. ei b, c.

479. . cinereus Bull. et B. A. macror- hizus Mich.

480. - - = ziveus Pers.

481, - - - domestiens Bolt.

482%. - . - rarcolicus Batsch differt in-

piimis in slalu juniori: villis densis, longis, recurvalis.

483. Acanıcus Coprin. papillatus Batsch.

484 - - - lagopus Fr.

a8. - - - plicatilisSow. tempeslale sicca inlerdum exsiecesecus reperlus.

486. Acınıcus Coprim. radiatns Bolt.

487. - - = prifluns n.

Char, ess; Pileo explanato floceuloso sulcato Iuteo, tamellis liberis angustis e Iuteo subochraceis, slipile.alte- huato farinaceo-lutescente. .

Deser. br. Species solitarin, habitu Coprinmun, Pi- leus primum ovata-eonicus, ein stipile conico e velo anı- versali floceosus, deinde celeriter in stipite elongalo expla- natus, 2 1 unc. latus. Lamellae juniores albae, lules- venles, mox cum pileo in mucilaginem flavido-Tuseum de- liquescentes. Stipes 13 13 wne. longus,. striatulus, su- perne % lin., versus basim 14 liu, crassus, albus, lutoscens. Valde fragilis ei fugax. Sporidia fascescentia,

In sylvaticis ambrosis humidis bis repertus, Majo, Junie.

488. Acınıcus Gomphus glutinasus Schaefl. et P. ro- seus Nees.

428

Char. ess. Minor, pileo obtuso subviscoso roseo, la- mellis angustis ex albido olivaceo-incanis, slipite fibrilloso subroseo deorsum attenuato.

.Descr. br. Pileus rarius obtuse-umbonatus. Stipes saepe subeitrinus, roseo-maculatus. Velum contexto-Sbril- losum, primo album, subroseum, deinde sporidiis inguina- tum, subfugax. Sporidia ex salurale- olivaceo nigrescenti- fuliginea.

In paludosis, inter Sphagna praecipue, satis frequens.

489. Acanıcus Gomphus rutilus. Schaefl. cum prieri; forma pilei, magnitudine atque colore non raxius variabilis.

Additamenta

(inter 30 -—- 31.)

490. Asanıcus militaris n.

Char. ess. Pileo compacto flexuoso glabrinsenlo sub- viscoso einnamomeo, lamellis emarginatis subconfertis al- bidis, stipite solido squamuloso fibrilloso pallido basi sub- bulboso,

‚Deser. br. Pileus junior Iate-umbonatus, ad margi- nem subinvolutus, albo-Mloceosus, postea planiusculus vel subdepressus, laevis, 4 7 une. latus, in medio 6 $ fin. erassus, subspadiceo-vel brunnescenti-maculatus, saepe. virgatus. Lamellae latae, ienues, ex albo pallescentes, i- terdum secedentes, subfurcatae et erosae, demum lacera- tae, Iurido-maculatae. Stipes 3 4% uno. longus, 3 une. crassus, cylindraceus, albus pallescens, subluridus, passim rubiginoso -maculatus, basi persaepe 'curyalus- Kbrillis radicalibus erassis. Caro alba, palleseens vel ru- fescens, Sapor odorque peculiaris subingratus. ' Locis sylvatieis sterilibus series formans inlerdum longissimas; eijam cespitose, rarius subsolitarie erescens, ‘Oct, Nov.

(inter 43 —— 44.)

Asınıcus molybdinus Ball,

492. Acanıcus decastes Fr.

493. - - gambosus Fr. tempestate pluviosa in pratis pascuisque subinde circinatim crescens. Majo. Junio.

(ad 44.)

494. Asınıcus personatus 9.2 Ag. oyclophilus n.

Char. ess. Pileo eompacto glabriuseulo subalutaceo, lamellis rotundatis liberis confertis subangustis pallidis, süi- pile subretieulato-fibrilloso basi leviter bulbose.

Deser. br. Species forle disiineta, Pileus obtasus, 24 5 une. lalus, medio # unc, circiter erassus, subinde fibrillulis innatis, carneo-albidus, alutaceus aut isabellinus. Lamellae vix adnexae, pallidae, subeanae, passim furca- tae, demum luridae, Stipes 2 3% une. longus, $— 10 Iin. crassus, albidus vel pileo subconcolor, basi lanatus, fibrosus. Caro alba. Sapor gratus subduleis, odor-radieis fere Iridis florentinae.

In nemorosis humidis sylvarım, gregarius, subeespi- tosus vel rarius solilarius; vulgo aulem specimina 2—500 Circiter circulum notabilem, magnum, fere regularem.ef- formant, Oct. Nov. i

(inter 44 45.)

495. Acanıcus sordidus Schum.“

Char. ess. Subviolaceus, pileo umbonalo flexuoso glabro, lamellis rotundatis subeonferlis, stipite solido fibrilloso, 0

Deser. br. Agarico nudo valde affinis. Pileus ini- tio campanulato-convexus acutus s. oblusiusculus, ad mar- ginem subinvolutus albo-floceulosus, deinde 2 unc. circi- ter latus, planiusculus, magis minusve umbonatus, colore lurido, umbrino, fusco, subfuligineo, expallescenti-violaceo vel carmeo. Lamellae roiundato-adnatae, subinde denti- bus terminatae', latae, erassiusculae, saepe erosae, albae, canae, subluridae, carneae, sublilacinae aut violaceae, Sti- pes 2 24 unc. longus, 3 4% lin, crassus, curvalus,

430

fibroso-striatus, pileo fere concolor, superne demum sub-

cavus, basi fibrillosa vel subaequalis vel incrassatus, lana- tus, ..Caro concolor in medio pileo 2 3 lin. crassa.

Sapor fere adipis recenlis, odor vix ullus. Color viola-

ceus praesertim in statu juniori plus ıninusve adest.

In pasenis gregarius aut cespitosus. Sepi. Nov.

(inter 46 41.) 406. Acanıcus persicinus Fr.

Char. ess. Pileo subumbonato glabro expallescente rubello, lamellis rotundatis conferlis albis, stipile sequali subsolido glabriusculo pallido.

‚Deser. br. ‚Pileus primum campanulalus, margine subinvolutus, tenuiter albo-floccosus, deinde convexus, ob- tuse-umbonatus vel interdum obtusissimus, fragilis, 2 1 une. latus, roseus aut varie-rubellus expallescens. Lamel: lae ienues, niveae, plus minus latae, subinde tolae ad- nexae sed mox. secedentes, demum läceralae. Stipes junior fibroso-solidus, leviter tomentosus, postea 14 14 unc. longus, 2 lin: erassus, glabriusculns, colore pilet dilutiore, basi albo-lanatus fibrillosus.. Sapor dehilis sub- farinosus.

In sylvis pralisque inter museos, solitarius, suhgrega- rius aul.speeimina 2 3 basi connata, passim. Aug. Oct.

Error.

71. Asantcus obnubilus, lege obsenratus.

| Register der

in den Abhandlungen enthaltenen Pflanzen- Namen.

| Asgiuetia indica 136,

Agaricus absinthiatus 382, & subeitrinus 383, acervatus 389, ncris 160, acutus 407, Adonis 368, adsteingens 398, adustus 10, aestuang 159, affeicatıs 394, albo-brunneus 108, albo-violaceus 404, al. bns 160, alcalinus 387, aleurites 407, algidus 397, alnicola 410, alutacens .et ß xantlopus 160, alutipes 404, amarus 378, amıbi- guus 158, amoenus 30, angustus 398, anomalus et a, proteus

| h gustı t 1% B ineuevus, y tabularis 405, antipus 415, aquosus 384, argentatus 40%. armeniacus et ß alsarius, y dilutus 407, armillatus 403, ar- valis 414, asomus 383, asper 154, astragalinus 410, atomatus 494, atxatus 304, atro-brunneus 423, ateo-cyaneus 387,- atxo-margina- tus 387, atro-tomentosus 418, auvantiacus 161, aurcus 407, auxi- vellus et ß hoteroclitus. 408, ayenaceus 387, bivelus et 8 kulgens 404, blattarins 409, blennius 161, bolaris 406, Boltoni 426, bom- bycinus et ß Paludosus 419, bulbosus 403, . brumalis 395, brun- neus 402, Bryorum 416 et 8 hemisphaericus 417, bulbiger et 8 altenuatus 155, butyraceus 383, enfaralstratus 411, callosıs et ß subviscosus 498, callochens 405, calopus 385, calyciformis 39%, campanella 385, 94, ot 8 badipus 394, campestxis 419, oamphora- tus 404, candicans. 378, Candolleanus et ß migrescens 494, cano-. brunneus 423, capillaris 391, capnoides 422, carbonartus 440, ca- ricicola et ß tenerximus 391, castaneus 407, centuneulus et B con- eolor 414, cernuns 424, cexussatus et 3 difformis 378, chalybeus 400, chamaelcontiuus 389, chloranthus 388, chlorophenus 380, chrysenterus 384, chrysodon 168, chrysopkylius 394, eicateisatns 400, oilicioides 160, eimmmerius 397, cincinnatus All, einereus et B macrorhizus 497, cinuamomens 406, eitrinellus 389, elandesti. aus 400, olavipes 378, olypeolaxius 156, coceinellus 381, coffeatus 378, collinitus et ß muscosus 409, collinus 383, comatus 497, co- mitinlis 378, .compxessus 383, conchatus 397, coufluens et ß rufo- einnamomeus 383, conicus 380, conigenus et B poreinus 385, co- nogephalus 427, conopus 405, conspersus 412, controversus 160,

432

corrugus 424, corticola 390, comscans 405, crenatus 425, creta- ceus 379, 403, 19, cristatus et @ concentricus, ß granulosus, Y a] Ianatus 156, croratus 387, cruentus 387, Cucumis 406, cuneifo- ius 383, cuxtipes 378, dealbatus 375, decastes 420, devipiens 407, Aeccolorans 160, delicatus 157, deliquescens 427, depaltens 160, de- us 406, detonsus 406, diatretus 378, dichrous 399, difformis et & stygius 395, disseminatns 427, ditopus 395, domesticus ART, dryinus 396, dryophilus et ß fimicularis 384, eburmens 158, echi- nipes 389, elatus 209, elodes 398, emeticus et ß Fallax 160, BB chysium 8 icmadophilus 394, epiphylius 387, epipterygius 389 ericaeus 422, ericetorum 393, et B velutinus, 5 myochrous 394, erminens 156, erubescens 158, erythropus et ß xepens 383, escha- xioides 412, euchxous 400, evernius 409, excoriatus et B sqnamn- losus 155, exilis 400, expallens 395, exscissus 383, fagicola 425, farinaceus 397, fascienlaris et 8 marginatus 49%, fascinans 160, Kastibilis 440, fallens 160, fertilis 398, Abrillosus 424, fibula et Y Swartzii 392, Alipes 337, Kimbriatus 379, fimicola 425, fmiputris 425, Aammeug 40R, Havidus 378, 400, Hoxvosns 102, Fooniseci 428, kocıens 160, foetidns 386, £ragilis 160, 419, Fragrans 395, Irater- nus 40%. Feisii 155, fucatophylius 406, fucarus 155, fuliginosus 192, Fulvas 158, famoso -purpureus A420, fumosus 378, Furcatus et ß heteraplıylius 160, furfuraceus et ß viscosus 443, £usipes 38, galerieulatus 387, galopus 387, gumbosus 429, gansapatus 158, 9, entilis et 8 glandicolor, y punctatus, 5 ineisus, © helyelloides spurius 403, goyllur et ß candidus 441, gihbus or 8 major 378, glaucophylius 393, glaucopus 405, glutinosus et ß roseus 427, glyeyoemos 192, gracilis 498, aminicoh 413, grammopodius 37”, granulosus 157, gratiosus 384, griseo-cyaueus 399, grisens 3, gummosus 405, haematopus 387, helvus 162, hemitrichus 406, hi- laris 410, hirneolus er 5 undularus 418, hirtipes 400, hispidulus 399, horeidulas 410, hortensis 398, humilis 159, hydrogrammus 395, Hypnorum 416, hypothejus 158, hysginus 161, janıhinus 387, iliopodius 406, illinitus 187, imbrientus 158, impatiens 426, ina- mocnus 383, incomtus 395, inconspicuus 393, inconstans 397, in- elegans 412, innocuus 414, inquilinus 415, integrellus 391, imvo- kutus 418, irrigatıns 380, jubatus 398, Iimontus 209, laccatus et ß minutulus, % umbilicanıs 382, Jacerus 411, Iacrymabundus et ß velutinus 422, jacteus et B angustifolius 388, laerıs 380, laerige- tus 388, Iagopus 427, lamprapus 400, languidus 335, lanvginosus 411, lateritius 418, lenticularis 157, 403, Tentus 410, leoninus et ß chrysophaeus 399, epideus 396, Lepista A418, Iaucopus 407, Ni- gatus 158. lignatilis et B lachnopus In, lilacinus 462, limonins 403, lineatus 388, Iubeicus 410, Lucifer 408, Tucifugus 411, Iuteo- “albus 388, loteo-virens 158, luteus 160, macro 03, macrorki- zus 396, maculatus 159, malachius 404, Mappa 153, marcidus 42, maurus 894, molalcucus 389, melanospormus 421, melinoides 16, melizius 378, menthicola 390, merdarius 422, mesomorphus 1 7, metachrons 895, microrhizus 426, wilitaris 428, mitis 397, mitis- sinus 164, moiophilus 417, molostus 421 et B pseudosquamosus 422, molluscus 498, molybadinus 428, montanus et. 8 atrorufus % campanulatus 423, mucidus 158, mucor 389, multicolor. 459, mu- ralis 393, mnricatus 409, murinaceus 383, murcigemus 387, mut#- bilis 409, mutilus et.ß multiformis 397, mycenoides er B appla

433

natus 409, Myomyces et ß alter. % rubrognttatus 159, myosotis

422, myosurus 385, nauus 399, narcoticus 427, nefcens 401, ne-

glectus 401, nemoreus 379, nidulans 397, nitidus 160, niveus 427, nudos 160, 429, obliqguns 394, obnubilus 161, 430, obrussens 381, obscuratus 430, obtextus 378, obturatus 421, obtusus 407, ocella- tus 985, olivaceo-albus 158, olorinus 378, oniscus 395, opalus 415, opicus 159, ostreatus et ß flavo-cinereus , reticulatus 397, ovimas 383, pallidus 161, pennoides 418, pannosus 412, papilio- naceus et ß fmicola 425, papillatus 427, parasiticus 386, Parvan- nulatus et ß gracilis 156, pascuus 4U0, pediades 422, pennatus 424, Peronatus et 3 tomentellus 384, perpusillus 398, persicinus 430, bersonatus 159, et 8 0) cyclophilus 429, phalloides et B aberrans 53, philonotis 394, hlebophorus 399, pholideus 405, phyliophi- us 378, picaceus 427, piereus 407, pityrius 418, plancus 384, pla- Aypbyllus 383, plexipes 387, plicatilis 427, plumbeus 162, plu- teus et ß rigens 299, pluvius 407, politus et 8 sylvaticus 402, polyadelphus et 8 miceroscopieus 391, ponticola 418, porphyrius 154, porreus 385, porrigens 397, praecox 421, pratensis et f eri- coides 379, procerus 154, 5, et 8 squamosus, Y fusco -marginatus 154, propinalis 398, prunuloides 399, psittacnus 3S0, puniceus et ß_acutus 381, puritluus 427, purus 388, pusillus 414, 9, putillus 385, pyriodorus 410, pyrogalus 162, pyxidatus 393, quietus 162, xadiatus 427, radicosus 409, ramcalis 355, rancidus 397, raphanoi- des 406, reoalyus 421, relicinus 410, vepandus 410, retifolius 386, zetipes 3S4, xhodopolius 398, rimosus et 6 alatus 411, ziparins 40%, rosellus 388, roseo-violascens 161, rubescens 154, rubro-mar- ginalus 388, rufo-olivaceus 405, rusioplylius 420, rutilens 158, rutilus 428, sagatus 421, saginus 405, 'sabicinus 400, sanguineus 406, sanguimolentus 387, snpineus et ß hybridus 407, saturninus 404, soabellus 412, scaber 410, seaurus 405, sciophanus 330, sco- rodonius 385, scyphoides 392, sejunctus 159, seminudus 157, sc- miovatus 425, sericellus et. ß sericeus 398, serotinus 397, serrula- tus 400, setipes 390, sinopicus 379, sordidus 429, sparteus 416, speciosus 449, speirens 390, Sphagnorum 417, spumosus 410, squalidus 380, slanzabsus 42%, squamaulosus 378, squarxosus et ß Mülleri, y_reflexus 408, stellatus 392, stipatus et 8 hydxophilus, % fatuus 424, stipitarius et y graminealis 386, stipularis 390, striatulus 398, strigiceps 418, strobilinus 388, stylobates 389, sun. veoleus 378, suavis 400, subalutaceus 378, subdulcis 16%, subfer- rugineus 407, sublanatus 403, subreflexus 418, mbtilis 425, sub- tortus 405, sulphureus 383, superbus 391, supinus 387, temulen- tus 417, tonacellus 385, tenax 422, tener et B pilosellus, Y pilo- sus, Ö siligineus, & tenerior, 5 elatior 416, terginus 385, tergiver- saus 426, tigrinus 395, titubans 426, togularius407, tornatms 378, torpons 425, tortuosus 407, torulosus 397, torvus 402, tinganıs 404, tremulus 397, 'Triehotoma 418, tricolor 394, trigonophyl- Ius 412, trivialis 160, tuberculosus 409, tuberosus 419, turbi- dus 400, turbinatus 405, turcicus 406, udus et B Polytrichi, % elongatus 422, umbratilis 3%, umbrosus 399, unguinosus 380, uranius 387, ursinus 397, ustalis 158, vaccinus 158, vaginatus 154, variebilis et 8 albidus, y simmatus 418, variecolor40ß, varins 405, vatricosus 412, volutipes et 8 Sphinx, y atropes, 6 £uscipes 383, ventricosus 423, verruculosus 408, Vervacti 414, violaceo* cine

434

xens 404, violaceus 404, virgatus 159, "vitellinus 426, vitreus 987, , volemus 161, vulgaris 389, xanthopus 383, zephirinus 387. Agave 254, Ajuga genevensis et pyramidalis 78. Ambrarin 309, Auona 255, australis 256, cinerer 257, glabra 287, muricata 255, pa- . kusteis 254, 6, squamosa 257, Anthospermum 309, \ Arogma acuminata 8%, 107, bulbosa 107, mucronata 110, obin- sata 85, Argemone mexicana 258, Ascophora S4, disciflora 109, 10, Asperula odorota 222,

Barbarea arcuata 68, 9, vulgaris 68, 9.

Bastardia viscosa 272,

Batrachospermum. glomeratum 197,

Berberis aristata 260, cretien 256, emarginata 250, vulgaris 234.

Betula Aluo-betula 133, nana 133, ovata 133,

Beyrichia 21, ooymoides 2,

Bigelovia 310, commutata 311, umbellata 339, verticillata 311.

Bombax pentaphyllum 272,

Borreria 310, angustifolia 330, aralioides 339, asclepiaden 320, brachy- stemonoides 314, capitellata 319, centranthoides 328, & Iatifolia 329, £, angustifolia 330, cymosa 223, equisetoides 339, ericoi- des 326, eryngioides 316, eupatorioides 327, ferruginea 314, gen- tianoides 331, glohularioides 312, 13, Kokantiana 311, laxa 37, parvitlora 341, Poaya 321, saponariaefolia 325, saturejäcfolia 313, scabiosioides 318,19, Sideritis 3%, stricra 392, suaveolens 313, tenella 317, 18, umbellata 338, 39, 40, valerianoides 335, verbe- moides 331, yerticillata Sit, virgata 324,

Brassica eleracea 259, Rapa, 259,

Bromelia 254,

Cactus 254,

Caeoma candidum 258, Polygonorum 49,

Cajanus 254,

Cakile aequalis 258,

Calypeo americama je boreslie 34.

apparis 259, amygdalina 261, Breynia 260, 61, 62, cymophallophora

259, 62, ferruginen 261, 62, Frondosa 262, lineaxis 202, ootandrz 26%, salignn 369, torulasa 362. > Tinensis B0A, 00

Ceramium forcipatun 179,

Cerastium ovale 66, 7, semidecandrum 64, 6, 7, viscosum 64, 5, 6, vulgatum 64, 5, 6, 7.

Gerbera 'Thovetia 253.

Chelone campanulata 14,

Chiooocca 3.

Chordaria Filum 182,

Cissampelos 357, glaberrima 257, microcanpa 258, Pareira 257.

Citrus 254,

Clypeola maritima 259,

435

"Coccolobae brasiliensis, sagfltata, sagittifolia, omnes 54,

Comarum palustre 87,

Conubea ovata 7, pumila 6, verticillaris 7.

Conocarpus 254. \

Conferva mutabilis 186,

Convolrulus 18, '

Corallorhiza Halleri et intacta 35.

Corchorus foliosus, hirsutus, siliquosus, on. 275.

Cornus alba 140, canadensis 138, 39, circinata 139, sericen 140, sue- cica 138, 39,

Corypha umbraculifera 254,

Crotalaria 253,

Croton 253,

Cymbidium boreale 34, corallorhizon 35.

Cypripedium bulbosum, guttatum, macrauthum, omm. 34.

Declieuxia 309, 66,

Dicneoma 84, caulincola 102,

Diodia 341, anthospermoides 343, 44, brasiliensis 366, dasycephala 343, 48, palustris 347, pedunculata 366, olymorpha 344, ver, macrophylla 345, 46, var. microphylla Er 46. Radula 342, zigida 341, . .

Dodartia orientalis 6.

Draparmaldia mutabilis 186.

Epipactis 33, Eriogonum 62, latifolium 62, tomentosum 63, Erysibe communis 49,

Fragaria 86, 7, 8,

Franciscer 18,

Froelichia violacer 206,

Fucus digitatus 186, Fastigiatus 174, 77, 78, 79, 85, 86, 284, vestoulo- sus 177, 79, 279, 84, S6,

Galium agreste 222, 29, Aparine_ 222, 29, atherodes 226, boreale 226, Claytoni 221, cotinoides 227, croceum 223, cuspidatum 222, 23, "diffusum 220, ericoides 224, 25, 28, «, ericoides 225, ß, intermae- Aium 226, %, atherodes 926, hietum 223, 28, humile 226, 28, me- gapotamicum 223, Mollugo 223, mucronatum 222, palustre 228, pauciflorum 228, pensylvanicum 223, rubioides 220, spurium 222, suavevlens 292, tinctorium 224, W, triidum 221, 2, teillo- rum 222, 28,

Galopina 309.

Gentinna feigida 130, 31.

Geochorda 4, cuncata 11.

Gerardia 12, brachyphylla_15, 7, brasiliensis 18, eaesarea 17, commu- nis 12, 14, digitara 18, genistifolia 15, 6, gnidivides 16, linario- ides 13, 6, 7.

Glossostylis 22 aspera 2,

Gossypium 54, 66, vitiEolium 266, 67.

436

Guazuma ulmifolia 273, Guevina Ayellana 206. adenia 30, 1.

Gymandropsis pentaphylia 259,

Habenaria albida 30, bifolia 29, 30, borealis varr. albiflora et viridi- Hora 28, Chorisiana 31, herbiola 28, hyperborea 28, Schisch- marefhana 29, 33, viridis 31.

Holicteres jamaicensis 272,

Herminium Monorchis 30,

Herpestes diffuse 7, glechomoides 11, Monnieria 21.

Hibiscus brasiliensis 206, elypeatus 266, elatus 265, esculentus 266, guineensis 266, Sabdarifia 266, spinifex. 266, tilinceus 269.

Hypericum aungalloides 127, attenmatam 121, brasiliense 121, brevi- stylum 127, caespitosum 126, campestre 122, canariense is, ca- prifoliatum 125, cayennense 116, Connatum 125, eugeniaefolium 116, Aoribundum 121, grandifolium 120, 21, humifusum 126, 27, involutum 127, Iatifolium 119, myrianchum 123, mudicaule 127,

# pusülum 127, quadtangulare 121, Sarotlıra 127, tamariseinum 124. [yptis 8.

Ichthyosma Wehdemanni 194.

Tuneus 367, acurus 374, arcuatus 375, balticus 369, bicornis 371, big- kumis 374, bufonius 370, campestris 375, capensis 372, capilla- cens 372, castaneus 374, cephalotes 373, communis 368, compres- sus 368, 69, oymosus 373, cyperoides 372, "densiflorus 369, Dom- bryanus 309, 'onsifolius 373, falcatus 372, 73, graminifolius 372, aha Ambricatus a. mmacrostemon 370, micranthus 369, microcephalus , caulos 372, po} balus 369, 70, Iproce- zus 367, Rostkovii 37h "cnpoiden &A. rnierosus 37%, ven 371, triglumis 374, vaginatus 368, "

Buoxia 309, brasiliensis 366, corymbosa 366, is 366, Koenigia islandica 36. , corymbosa 366, senegalensis

Lepidium virginicum 258,

Liöhtensteini® olenefolia 209,

Limodorum boreale 34.

Lindernia montevidensis 94, ®

Liunaea borealis 137. .

Listera cordata, Eschscholziana, ovata, omm. 33,

Yonicera coerulea 138, corymbosa 206, hispida 138, involuerata 138, Ledebourii 138, nigra 197, 38, Xylosteum 137, 38,

Loranthus 204, americanus 210, i1, "attenuatus 214, buxifolius 27, euneifolius 212, elegans 208, eugenioides 214, Flagellaris 213, fon" mosus 211, glaucus 208, Lichtensteinii 208, montevidensis 21% Mutisii 211, nutans 219, obmunitus 219, oleacfolius 208, pur

ensis 204, Plumieri 211, podopterus 218, pulverulentus 2 5, 1

icans 217, retusus 245, salicifolius 216, sarmentasus 213, Scur-

zula 204, speciosus 208, tetandrus 206, thyzsiflorus 214, PR ole zu

437

Luzula arcuata 375, 76, 77, campestris 8, nemorosa ßß, pallescens congesta &, alpin 376, 77, ‘estigiata 374, hyperboren 375, 7% melanocarpa 374, spicata 376. . "

Malachee ca itata 268, k 35 Malaxis diphyllos 34, monophyllos onhioglossoides 35. Malva amaricana 262, spieata 363, trieuspidate 262. Manettia 366. Maturea guianensis 21. Melochia 273, nodiflora 274, pyramidata 274, tomentosa 278, ‚Menispermum sagittatum 51. Mentha 8, Mimosa 253, 38 itracarpum 359, Humboldtianur 358, scabrum 364, Selloviam 361, 64, Torresinum 360, 6. '

Naciben 366,

Neottia 32, 3. Nierembergia 24.

Norna borealis 34, Nortenia Thoarsii 18, 21, Nostechium muscorum 191,

Ophrys 32, 2, 4, eorallorhiza 35, nidus avis 34,

Orchidium arcticum 34,

Orchis camtschatica 27. incarnata 26, latifolia 26, 7, 9, 32, var. Bee-

ringiana 26.

Orobanche americana 134, californica134, capeusis 136, interrupta 136, ramosa 136, rossica 132,

Oxyria reniformis 58,

Panicum divaricatum 254, polygamım 254,

-Phragmidium 84, 100, 277, 78, bulbosum- 107, 8, 12, 14, elavatum 109, 10, 12, 3, 4, intermedium 109, 12, 3, 4, obtusum 88

Phyllis 309.

Platanthera 30, 1.

Polygonum 37, 54, acetosaefolium 54, acre 44, 5, acuminatum 46, $, acutatum 39, adenophylkum 48, alpinum 38, 9% varr. lapathifo- Hum et frigidum 38, avioulare 49, 50, 1, 56, 52, var. montevi- dense 50, barbatum 46, 8, Beyrichianum 42, Bistorta 37, 49, ci- Katum 39, coaretatum 39, crassifolium 39, euspidatum 46, cymo- sum 40, diospyrifolium 47, divaricatum 39, Dryandri Sl, ele-

ans 50, ellipticum 37, equisetiforme 51, Fagoprrum 39, 40, gla-

rum 44, 6, glandulosum 44, herniarioides 51, hirtum 47, hispi- dum 47, Laxmanni 50, maritimum 51, Meisnerianum 40, 2, 3, minus 44, nutans 44, orientale 49, Paronychia 51, patulum 50, Persicaria 43, 4, 7, var. vernicosa 43, persicarioides 44, ramasumı 50, xumieifolium 39, sagittatum 42, scabridum 44, serigeum 39, spectabile 50, strietum 44, stypticum 53, tamnifolium 40, 54, virgatum 45, yiviparum 98,

Br Bd. 45 Heft, 39

a

438

Potentilla 86, argentea 87, 8, 9, 90, 3, 4, 5, T'ragaria 87, 8, impolita . 87, opaca 87, 8, 9, 99, 4, Tormentilla 87, verna 87.

Psyliocarpus laricoides 357.

Puceinia 34, 277, 8, Anemones nemorosae 91, 7, Angelicae Archange- licae 94, Arandinis Phragmitis 90, 4, 9, 100, bulbosa 107, Buxi 94, Conii maculati 94, Epilobii 94, Fragariastri 85, 7, 9, Gem tianae cruoiatae 94, Glechomatis hederacei 92, 9, 100, Graminis 94, 9, 100, Jasmini Fruticantis 94, mucronata 103, 7, 10, Phy- teumatis spicati 9%, 4, Pimpinellae Saxifragae 94, Potentillae 5, 5, 7, 90, 23,3,4 5,7, 8,9, 100, 2, 7,.13, Hosae_ 84, 5, 110, 277,78, Rubi 84, 107,.277, 78,-Rubi idaei 109, Sanguisorbae 85,7.

Pulsatilla affnis 166, intermedia 164, 7, patens163,7, pratensis 107, 8, Propinqua 165, vernalis 164, 7, 8, vulgaris 160, 8, 5

Raphanus Raphanistrum 259,

Rhizophora 354,

Richaea 219,

Richardsonia 309, emetica 351, grandiflora 354, humistrata 353, ro- sen 351, scabra 350, ı

Riedlea nodiflora 274,

Rosa 103, centifolia 103, 112, villosa 103, x

Rubia Brownei 228, canariensis 228, chilensis 229, ‚ephedroides 21, equisetoides 233, fruticosa 928, indecora 229, noxia 232, orino- censis 228, Relbun 229, valantioides 231, vilis 230,

Rubus 101, caesius 108, corylifolius 408, Eruticosus 108, 9, 14, Idacus 108, 9, nemorosus 108. Zn

Rumex aquaticus B, orispatus 59, bucophalophorus 64, crispus 59, 60, cumeifolius 58, domestious 59, 60, giganteus 60, latifolius 61, lon-

. gifolins 59, „Lumaria 61, montevidensis 58, pulcher 58, saliciko- ius 60, vesicarius 61, ' Russelia alata 3,

Saccharum 253, 4, 65, Salix mollissima 108, 9, 70, viminalis 168, 9, 70, Sambucus australis 140, „graveolens 141, nigra 140, 1, poxuvianı al. ° Sanguisorba ofhicinalis 87, Sarcophyte sanguinen 194, Sarothra 127, gentianoides 127, hypericoides 128, Satydlum 30, 3, . , $cabiosa atropurpurea 179, caucasica 171, 2, Ppalaestina 17%, sylyatica 172, 3, ucranica 17%, . Sida 253, 67, acuminata 269, 71, var. o, macrophylla, ß,. micro phylla 269, althacifolia 271, angustifolia 272, arguta 271, beto- micaefolia 270, betulaefolia 262, "bracteolata 268, carpinifolia 267, 72%, ciliaris 208, Dombeyana 270, glutinosa 272, Perbanea 271, humilis 270, indica 272, micanı 269, pilosa 270, rhombifolia 268, zufesoens 268, spinosa 267, tristis 271, viscosa 272,

$inapis integrifolia 259,

Sisymbrium Nasturtium 259. ,

Solanum tuberosum 254, .

Spermacoce 310, 55, aculeata 341, adscondens 340, akfinis 357, apicu- lata 344, articularis 357, aspera 363, aturensis 340, barbata 350,

439

bogotensis 311, 50, brasiliensis 366, oapitata 317, 20, capitellata 319, cornifolia 315, crassifolia 361, 3, 52, cymosa 323,. dicho- toma 340, 57, diffiusa 363, discolor 349, 3, distans 340, 1, ferru- giuea 314, Fischeri 363, Aagellaris. 357, (lagelliformis 357, krigida

38, gentianoides 321, ‚hirsuta 350, hispida 355, 7, Iyssopifolia 350, lauceolata. .857, linearis 357, lintolie 341, longifolia 320, megapotamica 366, mucronata 311, Neesiana 311, orinocensis 317, philippensis 366, Poaya 321, 41, .radicans 350, Hadula 349, ri- gida 341, riparia 355, rubra 341, scabra 357, serpyllifolia 357, setosa 341, sexangularis 340, spinosa 340, squarrosa 363, stellata 311, strieta 323, stylosa 363, suffrutescens 357, sußuticosa 357, sumatrensis 366, tenella 317, 8, tenuior 357, tetragona 357, vagi- aata 340, vertieillata 311, villosa 363, virgata 36%

Spiranthes aestivalis 32%, Romanzoffiana 32, unalaschcensis 33,

Sta&lia 364, thymoides 364,

Stemodia 4, arcnaria 6, camphorata 6, granditlora 5, gratiolacfolia 6, kyptoides 8, 10, jorulleusis 6, maritima 6, muraria 5, palustris 6,8, parviflora 6, philippensis 5, zuderalis 5, sirieta 10, sufleu- ticosa 6, trifoliata 6, verticillacis 6, 7.

Symplocos pentagyna 116.

Torenia 20, pedunculata 19, veronicifolia 19. Trevirana coccinea 13,

Triplaris lauvifolia 55, salicifolta 56. Triumfetta rhombifolia 276, semitriloba 275, Tupeia antarctica 203,

Ulya intestinalis 182,

Uredo 84, apieulata 94, appondiculata 94, hulbosa 107, Merlicaginis falcatae 94, 6, 7, miniata 277, mucronata 140, obtusa 85, P’ha- seoli 94, 6, Phyteumatis spicati 94, 6, osac 277, &, Ruborum 278, striola 90, 4,

Urena lobata et retienlata 265.

Uyaria excelsa 257,

Valeriana 129, capitata 130, 1, chamaedryfolia 129, crispa 130, poly- stachya 130, scandens 131, sisymbriilolia 130, Tripteris 130, 7.

Vandellia 20, 1, diffusa 20, 1, rcpens 20.

Viscum album 200, 201, antarcticum 203, capense 202, cruciatum 201, flagelliforme 202, latifolium 203, moniliforme 202, 3, myrtilloi- des 01, obscurum 200, opuntioides 202, 3, orientalo 200, triner- vium 202, verticillatum 203.

Vismea 115, acuminata 116, brasiliensis 118, caparosa 118, dealbata 118, decipiens 116, 8, var. laurifolia 116, pyrifolia 117, ferruginea 118, Humboldtiana 118, latilolia 116, 8, 9%, maguoliacfolia 118, parviflora 116, 9, rufcscens 116. .

Vitis 254, acerba 146, aestivalis 149, afrioana 151, 2, albuelis 149, alexandrina 152, aminea 148, apiana 151, aureliana 151, 2, au- striaca I46, burgundica 145, callosa 150, campaua 145, cathar- tica 149, oaudata 149, chenopodia 151, clavennensis 174, corin-

» thiaca 147, erepitans 146, damascena 1b1, 2%, dAuracina 148, Fran-

39 *

440

eonica 450, Iaciniata 148, lencophylla 149, ‚Iugiana 149, macro- ‚carpa 151, wmalvatica 150, miser 149, nana 145, nicarina 145, ‘omphacina 147, pemäul 145, peregrina 145, praecox 147, pulve- zulenta, 246, pusilla 145, rhaetica 150, rostrata 150, rubra 148, tinctoria 146, zanthocarpa 145, xanthoxylon 146. \Valtheria americana 274, angustifolia 274, 5, indica 274, obtusa 274, edunculata 274, ö ‘Weiber Magäalenae 219.

Litieratur - Bericht

zur

LINNAEA-

für das

Jahr 1828

Herausgegeben

von

D. F. L von Schlechtendal, Med, Chir, et Phil, Dr, und Professor.

un

Berlin, 1828. Bei Ludwig Ochmigke

A. Der Deutschen.

Rosae plantarum generis hisloria suceincta in qua Rosarum species umı sune lerrae proventu tum in korlis nalas suppositielas secundum normas natu- rales ad stirpiam besses tres primitivos revocat inque speciminum ralorum fidem rhodologorum et rhodophilorum captui accoınımodat Fred. Guil. Wall roth etc. Nordhusae. 1528, 8vo. XI u. 3118.

Der Verf., nachdem er vorredend seine Hülfsmittel und Quellen, so wie die Schwierigkeiten, welche diese Gattung darbietel, auseinandergesetzt bat. giebt darauf im ersten Abschnitle das Allgememe der Galtung Rosa, so wie im zweiten das Specielle oder die Aufführung der Ar- ien und der dazu gehörigen Formen und Citate. Indem der Verf. anninımt, dafs eine jede Art einen Formenkreis durchlaufe, so dafs sich bei jeder Art Formen mit Behaa- rung, Drüsen, und ohne diese finden, fügl ex nun den 24 von ihm aufgestellten Arten, alle übrigen hinzu, giebt ei- ner jeden semer Arten eine grofse Diagnose. oder kurze Beschreibung, und läfst am Ende das Vaterland folgen. Wird es leichter sein, sich durch eine große Menge von Arten oder durch wenige Arten und deren ungeheuren An- hang von Formen, Unter- oder Nebenarten, Varietäten etc, durchzuarbeiten? An Gegnern wird es diesen Ansichten nicht fehlen, jetzt wo man mehr zu iennen als zusam- menzuziehen bemüht ist.

De Erythraea. Diss. inaug. botanico -medica quanı ete, palam defensurus est auctor Guil. Lud. Ewald. Schmidt. Acced, tab. II. aeneae.’ Berolini. 4to. X u. 30 8.

Nachdem der Verf, kurz über die Gatiung und deren ix Bd. 46 Heft. 40

166

Charactere gesprochen, geht er zur Beschreibung der Ar- ten über, deren er 18 aulzählt, nämlich Zr. Crntaurium Pers. (dazu Er. graudiflora R. Sch., eapitata Willd., lina-, riaefolia Pers., compressa Ilayne, anguslifolia, uliginosa u. littoralis). Auf der ersten Tafel sind zahlreiche Formen- verschiedenheiten dieser Pilanze gegeben. Er. grandiflor« Bivona, Er. major Lk., Er, chilensis Pexs., Er. lutifolia Smith, spieata Pers., australis R. Br, emarginata W.K., pulchella Fries, (dazu Er.ramosissima, inaperla), Er. tenni- ‚Flora Lk., arenaria Presl., maritima Pers. (dazu Er. lutea), oceidentalis R: Sch., portensis Lk., caespitosa Uk., c0- chinchinensis Spr., uliginosa la Peyr., iriphyila n. sp» gb. Wilkd. c. icone tab. I1., farineso-subtomentosa, caule erecto inferne tereti ramosissimo, ramis ternalis, foliis ter- natis connatis linearibus acutis crassis enerviis, loribus ter- minalibus corymbosis, lacinüs eorollae acumıimalis, tubo longioribus. Hispanja; planta annua,

Blumenbachia novum e Loasearum familia genns; ad- jeclis observalionibus super nonnullis alüs rariorı- bus aut, ıninus cognitis plantis. Auctore Ilenr. Ad.

Schrader ete. Cum tabulis quatuor aeneis. Got- iingae 1827. Ato, 548.

Blumenbachia Cal, ovario alnalus, fauce coarclata, limbo libero Ö-parlito marcescente. Pet. 5 compresso- eucullata. Squamae 5, ec. pelalis allernantes, singulae pa- rasternones 2 ineludentes. Stam. ereberrima, per phalan- ges 5 pelalis opposilas disposita. Styl. 1. stigmate obtuso. Fractus in 16 partes, basi spirales, sponte secedens, 5 planis ad azin cohaerentibus dissepimenta menlienlibus,

zeliquis, his interpositis crassioribus, basi in processum fiiformen atlenuatis velut valvulas conslituentibus. Sem. plura ulrique parieli Jaminarum versus axin affixa, infra velamen retieulalo-fibrosum appendieula carunculaeformi aucla. Integum. duplex, utrumque membhranaceun. Em- bıyo axilis reelus inversus, Blumenbachia insienis lab. 1. Chili et Montevideo, mit einer schr ausführlichen Beschrei- bung. Stachytarpheia elalior Schrad., tab. I. T 1. caule herbaceo birto, foliis lineari-Ianceolais utrinque at- tenuatis remote serralis scabris, hracteis calyce (bidentalo)

. 167

longioribus. Brasilia —: Stachyt. angustifolia Vahl, caule herbaceo foliisque lanceolalis utringue attenuatis re- mole serralis glahris, bracteis calyce (2-dentato) minor- bus. Stachyt. urticacfolia bot. Mag., caule suflruti- coso scabro, foliis elliptico-ovalis subserrato acnie crena- {is rugosis supra glabris subtus scabriuseulis, bracteis su- bulato-acuminatis calyce 4.dentato minoribus, Dit- cairnia Cal. senisuperus 3-parlit. eoloratus. - Pet, 3, basi squama insiruela. Stigm. 3. Caps. 3-Iocularis, locnlis in- trorsum dehiscentibus polyspermis, Sem. appendienlata. P. albuearfolia Schrad. i. IU, fol, subtus pulverulento- tomenlosis, basi ciliato-spinosis, vacemo simplici, floribus approximalis aculis, bracleis pedicellis longioribus, petalo- rum squamis demalis. Ind. occid.‘ Huic proxima acce-- dunt P. latifolia Curtisii et Andrewsü inter se diversae, hoc mode distinguendae: P. latifolia Curt. bo. Mag, 1. 856, Toliis sublus pulverulents-tomentosis, basi serralo- spinosis, racemo sulbdiviso, floribus approximatis obtusis, bracteis pedicellos subaequantibus, pelalorum squamis in- tegerrimis. °P. platyphylla Schrad. (latifolia Andr. Repos. t. 322), foliis subins pulverulento-tomentosis, basi serrato- spinosis, racemo subdiviso, floribus distanübus, bracleis pedirellis brevioribus, petalorum squamis inlegerrimis. P. integrifolia Gawler. (bot. Mag. t. 1462), fol. angusto- tinearibus subinlegertmnis sublus pulverulento -tomenlosis, racemis panieulatis, floribus distantibus patenti-divergenti- bus, bracieis pedicellis longioribus, pelalorum squamis den- talis, Drimio: Cor. infera, 6-parlita; Jac. aequalibus infra medium veflexis. Stam. laeiniarum basi inserla. Caps. 3-loba, 3-locul., loculis ad axem comnatis, dorso longitudinaliter dehiscenlibus, semibivalvibus, Sem. angulo loculamentorum centrali aflıza. Drimia lanceolata, fol. scapo paulo brevioribus lanceolatis utrinque” acuminatis enerviis immaculatis, racemo paueitfloro, pedicellis patent- vecurvis floribus sesquilongioribus. (Lachenalia reflexa Andr. Repos. t. 299). ‚Drimia lanceaefolia, fol. sca- pum subaequantibus lanceolatis acuminalis enerviis supra maculslis, racemo elongato multilloro , gediccllis patenli- recurvis floribus ‚plus duplo Tongioribus Bot. Mag. ı. 1380, B, densiflora Bot. Mag. ı. 643. », longepeduneulata Schrk. Hort. Monae. n. 100. Drimia- Gamleri, fol, scapo dn- plo brevioribus oblongo -ovalibus nervosis immaculatis, ra-

cemo multifloro, pedicellis patenti-recurvis floribus triplo 40

168

longioribus Bot. Mag. t. 1380. Hyacinthus revolulus Ail, \ Kew. .Drimia ovalifolia, fol. scapo multo -breviori- bus ovalibus nexvosis immaculatis racemo paueilloro, pedi- cellis patenli-recurvis floribus Iriple Iongioribus; Dr. lan- ceaefolia Bot. Cab. 1.278. Plantago. Cal. 4 rarins 3 phyllus. Cor. hypocraterif., imbo 4 part. aequali paten- tissimo, Stam. 4, longissima. Caps. corolla persisienie vertita, circumseissa in 2 1. 4 locula divisa ope sporopbori demunı mobilis, loculis 1 2 aut polyspermis. Jlantago canescens, fol. lanceolato-Ainearibus linearibusgue acumi- natis villoso-pubescentibus, scapo tereti adpresso -piloso „foliis altiori, spiea eylindriea dense villosa, Bracteis ealy- cem.subaequantibus. Amer. bo PP]. montanu. fol. Hineari-lanceolatis ulringue atlenuatis, scapis terelibus, spica ovata, bracleis lato ovalis obtusissimis mueronnlis colycem 4-phylium subaeqnantibus (Pl. montana R, Sch. Pi. alpina Aucl) ß, foliis_niveo-pilosis (Pl. Viclorialis Poir., DC,, intermedia La Peyr., argenten Vi, Bell.) Pl. lanceolata,, fol. lanceolatis utringue atlenualis, scapis sulcato-angnlatis, spica canico- ovala, bracteis ovalibus acı- minalis calycem Sphyllum vix superantibus. «, major, T0- lis subpilosis spica elongata, 8, media, fol. subpilosis, spica conico-ovala, 9, minor, fol. subpilosis, spica sub- rolunde-oyata, 8, foltis niveo-pilosis, spica ovata (Pl. se- sicea W. K., argenten Lk.,. dubia Liljebl), s, spiea di- vis HWahlenbergia. Cal. ovario adnatus, limbo 5, rarıus 4 1. 3-partito. v. campanulata, Iimbo 5, rer. 4 I 3-fdo reguları. Stam. 5, rarius 4 |. 3, filamentis basi di- latatis. Styl. 1, sligm. 3 5-fido. Diplotegium semiiw- ferum, 5 rarius 4 3-1. 2 loculare, apice libero in 1oli- dem valyas dehiseente. Dissepim. valyulis contraria. Spo- rophora loculorum ungulis inserla Semina cereberrimd. WR. repens, vadice vepente, caulibus diffusis proenmbenti- bus basi radicantibus tamosissimis, fol. oppos. suhsessihi- bus elliptieis subserratis, pedunculis termimalibus 1-Horis- Cap. b. sp Senecio Ineimus 'Thbg., caule fruteseenle, fol. oblongis basi_angustalis, mucronato -dentalis sessilibus seri - amplexieaulibus subdecurrentibus zigidulis glabris, Noribus corymbasis, radii multiflori ligulis elongalis. ‚C2p- b, sp. Sen. ‚venustus, caule feulescente, fol. semi-am- plexicaulibus pinnatifid:s, lacin. acutis dentalis maxgine rc- volulis, juniorum cosia subpilosis, corymbis teruinalibus, involuero glabro, «, tenuifolius, B, latifolius. Senrecie

169

Thunbergiemus, caule feulescente, fol. leviter pubescenti- bus pinnatifidis, Jaein. ublongis oblusis subsinuato -denti- eulatis, dentienlis obluse mueronalis, Hor. coryınbosis radıo 8-Horo. Tab. 4, f. 2. Cap. bi sp. Senecio glomeratus Desf., Poir., ‚hierbei ergänzende Beschreibung. Eupato- rium panicnlalum, caule herbaceo pubescenle, fol. deltoi- deo-ovalis acuminalis serrale-crenalis $-nerviis, subtus in venis nervisgue pubescentibus, panicula terminali corym- bosa, flor. pedicellatis solitarlis, involucro .multifloro (Age- ratum panic, Homem., Eriopappus panie. Besser). Echi. nops. Plor. capilato-congesti ebracteali. Involuer. poly phyll., 1-Nlor., imbricatum foliolis inaequalibus, infmis mi- noribus paleaceo-setaceis. Flosculi inbulosi 2. Achen. oblongum, coronatum margime lemuissime lacinulalo per- sistenle. Ech. sphaerocephalns, caule herbaceo ra- moso, fol. pinnalilidis supra viscoso -pubescentibus subtus eano-tomentosis, lacin. diyergenlibus oblougo ovalis acnlis sinualis spinoso-dentalis (ch. panieulatus Bot. Bes. 1. 356. excl. deser., Ech. horridus et viscosus Hortul.) Zeh. pa- nieulatus, eaüle herbaceo, paniculato-ramoso, fol. pinuati- fidis superne viscoso-pubescentibus, sublus cano-tomento- sis, Jacin. patenti divergentibus lanceolatis acuminalis sı- nualis spinoso-denlatis. Jacgq. Ecl. 1. 49. Ech. bannn- ticns, caule herbaceo ramoso, fol. pinnatifidis, sapra pu- bescenli-hirlis, subtus albo-tomentosis, lacin. oblongis acu- lis subsinualis denlalis spinescentihus (Rochel in Cat. se- ininum). Zeh. exultatus, caule herbaceo simplici, fol. pinnatifidis supra scabris sublus cano-Lomentosis, laein. laneeolatis acuminalis sinualis dentalis spinescentibus. Schr. Hort: GolL 9. Zeh. Ritro, caule herbaceo subdiviso, fol. rigidis supra glahris subtus' albo-tomentosis, inferioribus bi-superioribus simpliciter pinnatißidis, lacinüis spinoso.dentatis. 3. rulbenieus (Ech. ruth. MB) Ech, sirigosus ist von allen andern Arlen leicht zu unterschei- den. Ausserdem führt der Verf, noch: als gute Arten auf: Ech. horridus Hort. Paris.; spinosus L, microcephalus Smith, Zanuginosus Lam., kumilis M. B.; die übrigen sind *&. Verf. mehr oder weniger zweifelhaft,

Synopsis plantarum phaenogamarum agro Lipsiensi indigenarum. Cura Car ‚Guil zudov, Pappe, Medie. et Chirurg. Dr. Lipsiae 1825. Svo X u 85. 5. -

170

Es werden in dieser kleinen Flora 965 Phaneroga- men mit Namen, Standort, Blülhezeit und einem Citat an- geführt, in Anmerkungen werden die Pf. erwähnt, welche von früheru Floristen der Gegend geschn, oder wenigstens doch als geschn aufgezeichnet wurden. Die Vorrede ent- hält einiges über die Leipziger Gegend, über die pflanzen- reichsten Orle derselben, und eine Nachricht über die frü- beren Schrifisteller, welche die Pflanzen dieser Gegend aufzählen. -

Conspeetus plantarım magniducatnum Megalopolita- norum phaneragamarun, conscriplus a Ge. Gust. Detharding etc. c. tab. I lithogr. Rostochi 1828. Svo. VII u. 848.

Der Verf. führt in der Vorrede zuerst die Gegenden Meklenburgs auf, welche noch der Durchforschung bedür fen, giebt dann den Plan seines Buches, in welches er die von frühern Schriftstellern, so wie die von ihm selbst auf- gefundenen Pflanzen namentlich aufgenommen bat, deren Exemplare er in einem eigends dazu bestimmten Herba- rium in 28 Bänden hewalhrt. Diagnosen und Beschreibun-

gen sind den Arten und Gatiungen nicht beigefügt. sun- dern wird in dieser Hinsicht auf andere Werke verwie- sen. Die Aufzählung der Pfl. geschieht nach Linneischen Classen, bei einigen befinden sich Bemerkungen und Ci

inte so wie Spronyme. Tab. L__Potamogeion praelon- gus Wulf: IL Nuphar pumila DC. "

x

Flora von Pommern, oder Beschreibung der in Vor- u. Hinterpommern sowohl einheimischen als auch unter freiem Himmel leicht fortkommerden Ge- wächse; nebst Bezeichnung ihres Gebrauchs für die Arzenei, Forst- u. Landwirthschaft, Gärtnerei, Färberei u. s. w, ihres etwanisen Nutzens oder Schadens. Herausgegeben von e& G. J. Homann, Prediger ete. Erster Band, enthaltend die 10 er- sten Klassen des Linn. Pflanzensystems. Cöslin 1828. Svo. XVI u. 316 S.

Der Verf. hat für alle möglichen Leser sorgen wol- len, hat darum deutsch geschrieben, bat darum nicht al-

171

lein die Feldgewächse sondern auch Gartenpflanzen auf- genommen, hat endlich darum auch die Oeconomica auf- geführt; alles dieses ist dem wissenschaftlichen Botaniker nicht angenehm; dessen ungeachtet wird das Werk als Versuch einer Flor von Pommem, d. h. eines grofsen theilweise noch unbekannten Landes, dem Botaniker ange- nehm sein, da es eneLücke zwischen den Floren von Meck- lenburg nebst Vorpommern und Preussen ausfüllen wird.

4. P. De Candolle’s Vorlesungen über die Bota- nik. Erster 'Theil. Organographie. Erster Band. Stuttgart u. Tübingen. 1828. Svo.

Auch unter dem Titel:

A. P. De Candolle’s Organographie der Gewächse, oder kritische Beschreibung der Pflanzen - Organe. Eine Fortsetzung und Entwickelung der Anfangs-

ünde der Botanik und Einleitung zur Pflanzen- 'hysiologie und der Beschreibung der Familien. Mit 60 Steintafeln. A. d. Franz. übersetzt u. mit einigen Anmerkungen versehen von Dr. Carl Friedr.

Meisner. XXVII u. 491 S.

Der Verf. hat es sich zur Pflicht gemacht, eine mög- lichst treue Uebersetzung des De Candolle'schen Werks zu liefern, und hat sich nur erlaubt, in Noten seme eigenen Beobachtüngen und Ansichten, oder seitdem _be- kannt gemachte ‘Thatsachen u. s. w. hinzuzufügen. Der Uebersetzung sind die Seitenzahlen des Originals in Klammern am Rande beigesetzt. Schwer wiederzuge- bende Worte, oder Stellen, welche verschieden gedeu. tet werden könnten, sind in der Ursprache beigefügt. Die Kupfer sind von De Candolle selbst revidirt und das Register ist erweitert. So bietet denn diese Uebersetzung ein recht brauchbares Handbuch.

Botanik für Damen, Künstler und Freunde der Pflan- zenwelt überhaupt, enthaltend eine Darstellung des Pflanzenreichs in seiner Metamorphose, eme An- leitung zum Studium der Wissenschalt und zum

172

Anlegen von Herbarien. Ein Versuch von 11. G. Ludw. Reichenbach etc. Leipzig 1528. vo. X u 5848.

Em Handbach der Botanik, nach dem Titel nur für Damen und Pflanzenfreunde beslimmt, gewils aber auch für den Botaniker, der hier des Verf. natürliches Pflan- zensystem zum erstenmal ausgeführt findel, welches noch ausführlicher in einer eigenen kleinen Schrift gescheben wird. Bis dabin sparen wir unser individuelles Urtheil über das System auf, welches uns durch regelmälsige Gliede- rungszahl an andere mahnt, uns manches weil auseinander reilst, was wir zusammen zu selın gewohnt sind, anderes hübsch zusammenstellt auf neue ansprechende Weise. Von den Systemen kann man sagen „eines schickt sich nicht für alle”; jeder baut sich sein eigen Fachwerk und ord- net darin nach seinem Sinn, wie jeder seine Papiere auf seine Weise anordnet und sich nur in seiner Stube behag- lich fühlt. Ob aber solche neue eisenthümliche Darstel- lungen und Beirachtungen zweckmälsig sind, und ganz verständlich für Damen und Künstler u. dergl., das möch- ien wir bezweifeln, andere Bücher und die gemeingülligen

Ansichten, die grade solchen Liebhabern leichter begeg- nen, werden schwerer benulzbar.

Betrachtung des Pflanzenreichs; oder Erklärung des Wachsthums und der Ausbildung «ler Pflanzen. Nebst einem Auhange über die ursprüngliche Enl- stehung der Gewächse, von C. 4. Klinkhardt. Berlin 1828. 8vo. VIII u. 257 S.

t

Wir glauben versichern zu können, dafs der uns gauz unbekannte Verf. in seinem Buche, was so wichtige Dinge durch den Titel zu erkläxen verspricht, nichts erklärt habe. Wir geben zur Selbsibenrtheilung für unsere Leser hier nur zwei herausgchobene Siellen, Seite 231 $. 224 „Ort „der Entstehung des Saamens. Im Allgemeinen kann man „sagen, dafs der Saame da enisteht, wo dazu Raum vor- „handen ist, oder sich bildet, und aufserdem hinreichende „Nahrung zufliefsen kann, oder wo Gefälse (Saftröhren) „sieh endigen, und der nur bis zu den Endpunkten der- „selben sparsam dringende Saft sich ablagert, und dadurch

u 173

„eine allmählige Ausdehnung an diesen Punkten bewirkt. „ber Saame entsteht daher z. B. 1) auf dei Fruchtboden - „freiliegend” u.s.w. 8. 225. „Ferner bilden sich die „Feigen, und die Saamenkörner in denselben, ohne dafs „eine Befruchtung erfolgt, denn die Annahme, dafs die

“„Feige ein Blumenboden sei, ist eben so ‘unbegründet,

„als wenn man einen Kürbis oder Apfel für einen solchen „hallen wollte, nur ist die Feige insofern merkwürdig, „als hier eine Frucht ohne eine Blüthe entsteht,” Jan nimis!

Anleitung, die im mittleren und nördlichen Deutsch- land wachsenden Pflanzen auf eine leichte und si- chere Weise durch eigene Untersuchung zu be-

stimmen. Von P. F. Cinie. Ziyeite schr vermehrie Aufl. Görlitz 1828. Syo. NAXYVI u. 3923 S.

Die erste Ausgabe dieses Werks erschien 1823; es bat durch diese 2te Ausgabe bedeutend gewonnen. Der Verf. hat: die Gräser und Halbgräser aufgenommen und sich auf das mittlere und nördliche Deutschland beschränkt, so sind diese analytischen Tabellen brauchbarer und nütz- licher geworden, und werden vorzüglich denen, welche der lateinischen Sprache nicht mächlig sind, da auch eine Ter- minologie und Systematologie in deulscher Sprache vor- angeschickt sind, besonders willkommen sein.

Taschenblätter ‘der Forsthotanik. Die in Deutsch- land einheimischen u. acclimatisirten Bäume, Sträu- cher und Stauden enthaltend. Ein bewährtes Hülfs- mittel bei’m Botanisiren von Job. Math. Bech- stein. Zweite sehr vermehrte Auflage, bearbeitet von Stephan Behlen. Weimar 1828. $Svo. VI u. 322 8.

Enthält nach dem Linneischen System die in Denutsch- land wilden und ausdauernden Holzgewächse mit kurzen deutschen Beschreibungen und Angabe der deutschen Sy- nonyme, des. Vi sterlandes und Wolmorls, so wie der Zeit der Blüthe und Fruchtreife.. .

174

Ueber die Heilkräfte der Küchengewächse. Von Dr. Math. Jos. Bluff ete. Nürnberg 1828. 8vo. VIE u 948.

Nach kurzer allgemeiner Einleitung nimmt der Verf. die einzelnen Arten, nach ihrer Hauptwirkung in Klassen gebracht, durch, Das Ganze ist mangelhaft, denn bei weı- tem nicht alle Küchengewächse werden abgehandelt, und die welche abgehandelt sind, erfreuen sich nicht einer gleichmälsigen und sorgfältigen Behandlung.

De radice Caincae ejusque in morbis hydropicis_vir- tute Diss. inaug: quam, publ. defendet Alb. Sam, Löwenstein. Berolini 1828. 8vo. 36 8.

Obgleich der Verf. versucht hat, die Zweifel zu lö- sen, welche über Chiococca racemosa herrschen, da Kunth alle von Humboldt aufgefandenen Formen dahin rechnet, Martius aber seine anguifuga von der racemasa sorglich unterschieden wissen will durch äufsere Form und innere Eigenschaften, so haben sie doch damit nicht aus Mangel an Material zu Stande kommen können. Interessant sind die Versuche, "welche der Verf. an sich selbst mit der

Wurzel machte, indem sie ihre vorzüglich hamtreibende Kraft beweisen,

De Nicoliana. Diss. inaug. quam publ. def. Term. Heutzfeld. Berolini 1828. 8vo. 29 S.

Diese Inuagural-Disserialion enihält nichts. Neues und Eigenes.

Die Botanik in ihrer practischen Anwendung auf Gewerbskunde, Pharmazie, Toxicologie, Ockonomie, Forsteultur und Gartenbau. Eine Anleitung zur Kenntnifs derjenigen Gewächse. welche für Künst- ler und Handwerker, für Aerzte, Apotheker etc. etc. wichtig sind. Fyei. nach dem Französischen bear- beitet von Dr, Theodor Thon, Ilmenau 1828. Evo. XVIu 424 8.

175

Dies Werk ist eine Ueberseizung oder Bearbeitung von den Elemiens de Botanique von Brierre und Poltier, in Paris 1825 erschienen, enthält zuerst im Allgemeinen das Nöthige vom Bau und Leben der Gewächse, von der Systematik, und endlich den practischen Theil, worin die einzelnen Pflanzen nach Familien - abgehandelt werden. Dafs es hier nicht sehr genau genommen wird, sieht man z. B. aus den Convolvuleen, da iinden- sich Convelvulus, Evolvulus, Cordia, Cuseuta, Polemonium, Jasminum, Li- gusirum, Chionanthus, Olea und Syringa traulich bei ein- ander. Zu den Gentianeen gehört Gentiana, Spigelia, Sco-

aria und Veronica. Diese Beispiele mögen genügen! er erste oder iheoretische Theil ist nicht besser.

Die Eigenschaften aller Ueilpflanzen nebst ausführl- chem Unterricht, sie in Gärten zu ziehn, zu pfle- en, zu warten etc. Nach den vorzüglichsten Quel- en und nach wmirüglichen Erfahrungen bearbeitet. München 1828. 1718. &

Wir warnen vor diesem ganz schlechten Machwerk, welches aus irgend einem alten Kräuterbuche hergenom- men zu sein scheint und ganz ohne Werth und Gehalt ist.

Joh. Hedwig species muscorum frond. etc. Supple- mentum tertium, seriptum a Fried. Schwägri- chen. Vol. IL. Sectio secunda Tab. CCXXVI CCL. Lipsiae 1828. 4to.

Mehrere neue Gattungen und Arten finden sich auch im dieser Fortsetzung, welche auf 25 Tafeln die Abbildun- gen von 41 verschiedenen Moosen enthält.

Reliquiae Haenkeanae ete. Faseiculus tertius c. tab. xl aeri incisis, Pragae 1828. fol. bis $. 206.

Dieses Heft umfafst folgende Familien, Gattungen u. Arten. Zieceae Presl, Tacca pinnatifida Forst. (Von Tacca integrifolia wird ein eigenes Genus ‚uceia gebil- det). Piperaceae auct. Opiz. Piper viminale Op. I.

176 =

%. £1.; salieinum Op., punclatum R. P., aequale Vahl, pbytolaccaefolium Op., brevispieatum Op. t. 28. f. 1, ar cuatum Op., scabrum Op., rugosum Op. 1. 27. f. 2.,- rat- losum R. P,, celtidiforme Op. 1. 26. £& 2., erassispicatum Op., cassinoides Tlumb,, asperifolium Ilzmb., limeatum R: P., aduneum L., patens Op., pilosiusenlum Op. 1.29. 1.1. retieulosum Op., Carpunya R. P., caraccasanım Bredem,, alveolätum Op., polamogetonifelium Op., canaliculatum Op., grande Vahl, nutans Op. t. 25. f. 2, acutilolium R. >, velulinum’H, B. K., elongatum R. P., abbreviatum Op., interruptum Op., denudatum Op., glandulosum Op., laevi- gatum H. B. K. radicans Vahl, Waenkeanun Op., maria- num Op, rufinerve Op., calilornieum Presl, Iriquelrum Op., stipulaceum Op., deeumanum L., populifoliun Op. anisatum H. B. K., umbella'um L., speciosnm I. B. K., Peperomia phyllaniba Oyp., Haenkeana Op., pulicaris Op, t. 30. £. 1, perforata Op. t. 30 f. 2,, pumila Op. t. SU. £. 3, plieata Op. 1. 29. £ 2, iristachya Op. t. 30. 4, tenuiflora Op., plantaginifolia .Op., longepedunculata Op. cordifolia Op., furcata u. inberosa Op. Cyperaceae auct. Presi. Cyperus articulaius L., globuliferus, nudus H. B. K,, tenerrimus Presl, eimicinus Presl, adusins Pr., Lu- zulae Rotib., Janceolatus Poir. aureus H. B. K., brizaeus Rich., polystachyus Roitb,, vegeins Willd., sioloniferus Betz, viscosus Ait., differnis L., rigens, cephalophorus (conglobatus IIb. Willd.), sordidus Presl, lieularis L, fir- mus, laetus, Tlaenkei (rapbiostachys EHb, Willd.), eupreus holciflorus (pallidus Hb. Willd.), spicatus, philippensis, lu- zonensis Presl, Ira L.. rotundus L., Hydra Michx., albus Presl, simplex H. B. K. t. St £. 1., flavus Presl, tenellus Presl, compressus Rolib., toluecensis H. B. K., chaleran- thus Presl. t. 32. f. 1, micranthus, scirpoides, cauus Presl. Abildgaardia Vabl, compressa Presl, nervosa, pubesceus Presl. Mariscus flavus Vahl, confertus H. B. K., Hoenkei Presl, umbellatus Vabl, pubescens Presi, mierncephalus Presl, Kyllingia nionocephala L., obtusata Presl, Gussonea n. gen. cypereides Presl t. 33, Hypoelytrum sphacelatunt Vahl. Albikia n. gen. schocnoides ‚Presl, 1. 34 (Schrpus anomalus Reiz), seirpoides Presl t. 35 (Schoenus nemo- ram Vahl). Fuirena umbellata Roltb., tereticulmis Presl. Isolepis brachyphylla Presl, barbata R. Br., Haenkei Presl (Scirpus glomerätus Hb, Willd.), scabra Presl (Seirpus hu- milis IIb. Willd,), ciliata Presl, corymbosa Presi, miliacea

177

Presl (Seirpus mil. L), Willdenowüi_R. Sch.. Fimbrisiy- lis vertucosa (Seirpus depauperatus Ib, Willd.), juncifolia, Uumboldtii Prest (Tsolepis dichotoma H. B. K. et Seirpus fuscescens Ib. Willd.), spadicea Vahl, allinis Presl, pilosa Yahl, dicholoma Vahl, brevifolia Presl. Scirpus acutus, Inzuuensis, monophylius, badius, riparius, robustus, asper Presl., grossus Vahl, mierocarpus Presl, Eleocharis equi- selinn Presl, mutata R. Sch., atropurpnrea (Seirpus auet.) Presl, pellucida Presl, capitata R.Br. Diehromena ciliata Presl 1. 32. £ 2. Khynchospora armerioides Presi t. 31. 1 2., globosa R. Sch. 1. 36., semi-involuerata Presl, pte- rocarpa IE B. &., Haenkei Presl, ferruginea R. Sch, au- vea Valhl, mieraniba Vahl. Scleria macrophylla, nigrieans Prest, bracleata Cav., oryzoides, glaucescens Presl, hirtella Sw. Carex anthoxanthea Presl, Ieporina L.. anthericoides, densiflora, mexienna, Hacnkeana, physocarpa Presi. Un- einia phleoides Pers.

Abbildungen neuer und seltener Gewächse etc, Icones plant. rarior. horti reg. bot. Berol. etc. aut. Link et Otto. Ersten Bandes zweites Lleft. Ber- lin 1828 (s. Limn. II. p. 115.)

7. Tradescantia Crassula, 9. sp., caule prorum- bente, foliis oblougis laneeolatisque nervosis bası eilialis pedunenlis geminis umbelliferis, umbellis terminalibus ses- silibus calyce hirsulissimo, Brasil. ausie. prope Porto Al- legro 24. "Sellow. (Aflinis Pr. debili H.B.K.) 8. AL lium euosmor, n 3p.,) fol. radicalib, Iriqueiris, scapo te- veti, umbella pauciffora, perigowii phyllis Tanceolato-linea- tibus acntis, slamimihns ornnibus dilatatis. Bras. austr. Pprope Porte Allegto. 2). Sellow. 9. Echinocactus denudatus, n. sp., .eaule subgloboso vivente, coslis 6 8 obiusalis, spinis 5 8, ommibus palenfissimis, calyce_involueri phytlis paneis. Bras. austr. fu Sclow. 10. Oxalis flo- ribsmda. Lehm, 11. Oxalis teiraphylia Cav. 12. Epi- pendron Pastoris de la Llave.

Icones_plantarum rariorum ele. auelore L. Reichen- bach (s. Lina. Il. p. 14. 50.) Centuria VL tab. 501 550.

°) Alliem nudicaule Lelin. ex ipso. Editor.

178

501. Pulmonaria azurea Bess., 502. Pulmon. angusli- folia L., 503. Pulmon. mollis Wolf, 504. Pulmon. me- dia Host, 505. Pulmon. saccharata Mill., 506. Pulmon. offieimalis L, 507. Campanula rapunenloides L. 508. Camp. trachelioides M, B,, 509. Camp. erenata Lk., 510, Camp. obliquifolia Ten., 511. Spergula arvensisL., 512%. Sperg. vulgaris Bönaingb., 513. Shere. maxima Weihe, 514. . Chaerophyllum aromalicum L., 515. Allium pusil- kım Cyr., 516. Rumex Marschallianus Rehb., 517. Nas- turlium rivulare Rehb., 518. Saponaria calabrica Gouss-, 519, Diantlus deltoides L, 520. Dianth. campestris M.

B., 521. Bupleurum aureum Fisch, 522. Salvia oblon-

543. D. Seguieri Vill, 544. D, asper Schl, 545. D. Fi scheri Spr., 546.. D. dentosus Fisch, 547. D, tatarieus Fisch, 548. D. caucasieus M. B. (die unter diesem Na- men tab. 420 abgebildete Pflanze ist D. montanus M. B.), 549. D. lanceolatus Stev., 550. D. glaucus W.

Car. Linnaei etc. Systema Vegetabilium editio XVI. cur. C. Sprengel etc. Vol. V. sistens indicem gaarım specierum et synonymorum, auctore

r ntonio ‚Spren gel etc. Gottmgae 1825. 80.

Das Namenverzeichnifs zu den frühern Bänden des vom Vater herausgegebenen Systems vom Sohne besorgt.

Myecologia Europaca s. completa etc. elab. a C. H. Persoon. Sectio tertia Particula prima c. tab- VII. coloratis. Erlangae 1828. 8vo. 282 8. (& Linn. I. p. 110.)

Auch

179

Auch unter dem "Titel:

Monsgraphia Agarieorum comprehendens enumeralio- nem omnium specierum huc usque cognitarum, ela- borata a C. H. Persoon etc.

Dieser Band des langsam forlschreilenden Pilzwerks von Persoon enIbält, wie auch schon der zweite Titel be- sagt, vorzüglich die Galtung Agaricus, von welcher er 49% Arten aufzählt. Die colorirten 'Valeln enthalten ebenfalls meist Arten aus dieser Galteng, doch auch jetzt ist keine Erklärung der Kupfer vorhanden.

Ir Bd. As Heft. \ a

x

Verzeichuifs

der

mit Diagnosen oder Bemerkungen vorkonmmenden Pilanzen - Namen.

Abronia latifolia 147. Achyranthes linearifolia 109. . Acrostichum flagelliferum 25, hybridura 25, pilosiusculum 113. Adiantum Poiretii 114, Adranthes grandiflora 83, . Agaricus clypeolarius 37, Dumortieri 37, pilosus 62, Redoutei 3, Thiebautii 37, Vittadinii 91. eja ? tetrandra 86, a Allamandz angustifolia, Aubletii, Linnaei, oenotheraefolia, Sehottiß vertieillata, omn. 53, Allium euosmon 179, nudicaule 10, striatellum 31. Alstroemeria flos Martini 29, psittacina 10, Amaryllis candida 30, eyrtanıhoides 30, Forbesit 30, 8 33. Ammannia pallida 9. Amphicarpe monica 16, 3 ris heptaphylla 137, punctata 138, Anchusa Aeka 9. v Andropogon radicans 118, Angtaecum fragrans 17. Apatilia 24, Arcyphylium difforme 164, erectum 164, simplicifoltum 164. Artemisia glomerata 47, variabilis 104, Asırca speciosa 70, Asparagus officinalis 116, q Aspidium adultum 113, eminens 112, exaltatum 11%, frondosum 112, j „oragsporiemum 25. 105 144, subei enium augusi£ ium 108, Alexuosum 113 rengelii 114, subsi- en aztum 25, Sp 5

Asteroma Padi, Rosae 62,

181

Astragalus sirinicus 102. Astrapaea WVallichii 26, Avena puberula 98,

Balantium 24,

Banisteria fulgens 107.

Baptisia minor 119,

Barclaya 144, longikolin 145, Barkhausia leontodontoides 92,

Begonia senmpertlorens 116.

Berberis fascicularis 27, . Bergera integerrima 138, Koenig 139. Betula alba 61,

Bipinnula Commersonii 70, plumosa 70. Biscutella incana 101,

Blackwellia fagifolia 32,

Blumenbachia fos, insignis 168,

Boletus Tejeunei 37, nummularius 37, perfossus 37, Boswellia serrata 135, 7.

Brassavola nodosa 75,

Brassica balearica 95,

Bryum Donianum 133, elegans 132, Bursera serrata 136,

Cacalia septentrimnalis 22.

Cactus Bradypus 10, Langsdorfii 10, Linkii 119, microdasys 119, Ot- tonis 119, placentiformis 10, tunicatus 119,

Calceolaria corymbosa 32, intesrilolia 26, rugosa 26.

Camaridium ochroleucum 33,

Campanula Alpini 9, Bliformis 9, nutabunda 99,

Cassta billora (10, lineata 140, obenrdata 109, Swartzii 110, virgata 110,

Carex paradoxa 36, platystachya 104.

Careya arboren 78,

Cassinia leptophylia 31.

Catasetum cristatum 29.

Ceanothus thycsitlora_ 149, .

Centaurea aplolepa 93, benedicta 16, spinosa 94,

Cestrum bracteatum 116. \

Chara hispida 64, ulvoides 93, . Chloraea alaris_69, bletioides 69, dAisnides 68, galenta 69, Gavilt: 68,

lamellata 69, longibracteata 69, multitlora 09, virescens 69, Cineraria campestris 36.

Cissus emarginella 109,

Cladonia 120,

Clavaria fasciculata ? 37, Marchandi 37.

Clitoria arborer 28, "

Cnidoscolus fragrans 52, lobatus 52, napaöifelius 52, neglectus 51, ob- tusifolius 51, osteocarpus 52, palmatus 52, quinguelobus 52, ro-

andus 52, vitifolius 51, Colchicum neapolitanum 99, parvulum 99,

Collinsia verna_ 163, Combretum 139, aculeatum 141, acuminatum 144, Afzelüi 149, albi-

dum 141, alternifolium 149, chinense 142, comosum 142, corda- tum 144, oostatum 144, decandrum 143, extensum 140, farinosum

41”

182

141, ferrugineum 144, formosum 140, frangulaefolium 141, gran- dAiflorum 10, herbaceum 140, intermedium 142, lanuginosum 140, latifolium 142, laxum 141, levenphylkum 140, macrocarpum 140, mexicanum 444, nierautbum 132, molle 142, naunm 141, obtu- sifoltum 144, odoratum 142, ovale 148, ovalifolium 134, oxype- talum 140, paniculatum 140, Pavonii 143, pilosum 142, puberum 143, pulcheilum 141, porpureum 143, racemosum 141, rotundifo- lum 144, Roxburghii 142, secundum 130, sericeum 143, Smeath- manni 1i1, spiaosum 141, squamosum 143, tomentosum 142, tri- foliatum 143.

Conanihera campanalata 33.

Cowvolvulus geniculatus 10, lusanus 98, strietus 9,

Corchorus patens 9.

Cordiopsis 24,

Coriaria myrtifolia 18,

Coronopus 'didymus_ 35.

Corypha umbraculifera 76. _

Crataeya Nürvala 85, odora 84, religiosa 85, unilorularis 85.

Crinum revolutum 33, .

Crocus autumnalis 97, Imperati 97, pusillus 96, sativus 97, serotinus 97, Thomasii 97, vernus 35, 96,

Crypta minima 163,

Cyeas circinalis 76.

Cyminosma pedunculata 27.

Cyperus Iria 107, pumilus 107,

Delesseria tenerrima 131,

Dietyophora campanulata 63,

Digitalis purpurea 23,

Digitaria eiliaris 107,

Dillenia auren 80, indica 79, pentagyna 79, pilosa 80,

Diodia verticillata 107, .

Diomedea argentea 74,

Diosma crenata 16 R

Diospyros cordifolia 83, exsculpta 82, glutinifera 84, insculpta 8, Topasia 53, Tupru 52.

Diplolepis apiculata 27, ovata 92, vomitoria 27,

Diplusodon divaricatus, Boribundus, imbricatuss marginakus, oValDd

punctatus, strigosus, vüllosissimus, villosus, virgatus, omn. 59. Doronicum scorpioides 36,-

Dracaena Draco 45.

Drimia 169, Gawleri 169, lanceaefolia 169, lanceolata. 169, ovali- folia 170,

Echinocactus denudatus 179,

Echinops bannaticus, exaltatus, paniculatus, Ritro, sphacrocephalus; Sillgosun. omn. E27 \ pe ? r

Echium pumilum 119, Ectosperma clavata 45. Bpilo ium crasstlolium 9. riogonum arachnoideum, 150, Havum 162, parvitlorum 162, tomen tosum 162, Ervum Terronii 10%,

Erythraea triphylia 168.

_— 183

Eupatorium paniculatum 171. Euphorbia begoniaefolia 9, cuneifolia 100, Latlıyris 18, Evonymus chinensis 28.

Ficus Ampelos 88, aquatica 89, asinina 87, citrifulia 87, Condaravia 86, denticulata SÖ, excelsa 88, Gonia 87, grossularioides 89, he- terophylla 88, 9, indiea 87, infectoria 90, Lacor 90, wollis 88, nitida S6, oppositifolia 88, punctata 86, repens 88, 9, rufescens 88, rupestris 87, scandens 90, septica 58, symphytifolia 88, to- mentosa SS, truncata 89, Tsjela 89, undulata 87, venosa 90.

Friderieia Guilelma 44, speciosa 4

Galiunı diciotomum_ 9,

Geastrum varians 37.

Genista depressa 103.

Gentiana borealis 155, nutans 155, plebeja 155, rotata 156, Ruman- zovii 155, setiflora 155, suleata 156, unalaschcensis 155,

Gesneria Donglasii 74,

Glycine Apios, helvola, peduncularis, umbellata, on. 164.

Glycosmis parvifolia_ 28.

Gossampinus alba 86, rubra 86.

Grewia aflinis 3%

Guatteria rufa 97,

Guesttarda parviklora 107,

Gueyina Avellana 151.

Guilandiua eiliaıa 110,

Gymnogramma cheilanthoides 25,

Gyuandropsis pulchella 74.

Haemadictyou venosum 27.

Hedera chrysocarpa_26,

Heliantlıus patens 8.

Helintropium aegyptiacum 8, coriaceum 119,

Hellenia abnormis 74,

Homianthus micranthemoides 163,

Hendecandra procumbens 150,

Hibiscus attenuatus 49, voseus 92,

Hieracium. pumilum, 103.

Hoitzia squarrosa 147.

Hoya angustifolia 73, australis 73, carnosa 70, chinensis 73, erassifo- lia 71, Ianceolata 73, lincaris 73, nicobarica 73, pallida 71, Pott- sii 72, teinervis 72, viridillora 73.

Hymenophyllum marginatum 25,

Hypericum australe 103, cochinchinense 27.

Hypnum Lesker 133,

Hypoxis gracilis 10.

Hliyptis nepalensis 8,

Ilex. Aquifolium 75.

Inoconia Michelii 62,

Ipomoea paniculata 29,

Iresine angustifolia 108, 11, celosioides 111, elatior LI. Justicia racemulosa 108.

Ixora roser 73, undulata 73,

Laserpitium Gaudinii 94,

134

Lathyrus eiltatus, sessilifolius 101.

Lavrus aggregata 27.

Leonurus lacerus 33,

Limnaocharis Plumieri 29,

Limosella ternifolia 163,

Liparis foliosa 75.

Loasa nitida, Placei 31,

Lonicera Ledebourit 149,

Lophia. 24,

Lophospermum 134, physalodes, senndens 135. Lupinus Chamissonis, sericeus 151. Lycopodium atro-viride, pulchsrrimum 25,

Malachra 58,

Maranta arundinacer 107.

Marica coelestis 10, Sabini 28, Tigridia 10.

Massonia hirsuta 115,

Melaleuca Leucadendron 19,

Melasanthus glaucus 54, integrifolius 54, longespiealus 93, rhomboi- dalis 53, triphylius 54, villosus 53,

Mentha Rosanı 201.

Menziesia polifolia 33,

Micropleura xenifolia 157.

Meorchella semilibera, serpoides 39,

Morus Moreitiana 95,

Nastus 64,

Nauclea ? orientalis, parvifolin 78. Nemum 24,

Neurocarpon 24.

Nicotiana nana 30,

Nierembergia repens 151.

Nipa £ruticans 76,

Nolana paradoxa 33,

Notliochlaena distans, interrupta, lanueinosa, vell . 113.

Ochrosia 153, 8 ? ° vollen, omm

Oenotlera amoena 8, dentata 8, erosa 8, hirla 9, salicilolla 9, sero- tina 10, spectabilis 9, acnella 31.

Ophioglossum ellipticum 26.

Opuntia amielaea 100,

Orsithogalum soryrbosum 30,

Orobanche spp. 57, 58,

Orobus Jordani 10%,

Osthopogon Burmanni 155.

Oseillatoria rubens 66.

Oxalis foribunda- raecox 11,

Panax. alternatum 108,

Paucratium galons 30, .

Panicum 153, brizoides 154, colonum 155, enspidatum 194, Frumen« taceum 154, Helopus 154, numidianum 184, pubiliorum 154, sub- quadriparum 154, truncatum_ 154,

Papaver apulum 100, orientale 22%.

Parictaria filıformis 104,

Passiflora obscura 73.

- Pedicularis versicoler 92.

Pegia nitida 137. °

Peltodon pusiflus 62, radicans 53, tomeutosus 53.

Peziza Leveillei 38,

Phalangium nepalense 32,

Phallus impndieus 63,

Phaseolus macrostachyus, perennis 164.

Phlox Sickmanni_11!

Phoenix acaulis 77, dactylilera 76,

Phycella corusca 75.

Phyllanthus Cheramelca 86.

Phymosia 24,

Physocalyx. aurantiacus 52,

Pinus Lambertiana 146,

Pitcaienia albucaefolia, integrifolia, Yatilolta, platyphylial, omn. 169,

Plantago 170, canescens 170, lanceolata 170, montana 170, Preselii 98,

Poarium 24.

Polemonium capitatum 148, lactenm 10,

Polychemum Huuflelii 42,

Polygala Senega 61. :

Polysonum cymosum 48,

Polypodium Brownii 114, diversifolium 112, Freyreysüi 114, guadalu- pense 112, Kaulfussii 114, Preselii 114, salicmum 114,

Potentilla apennina 99, colorata 8, 'grammopetala 91, lineata 48, Sie- mersiana 8, 9,

Prescotia plantaginer 30.

Prinaula sinensis 29,

Prunus Pseudo-cerasus 30.

Pteris eeilanica 114, denticulata 25,

Puralia 24.

Reseda gracilis 100, Intea 8 35, Phyteuma 46, Rhamnus californica 149.

Rheum. australe, Emodi 23,

Rhytachne 24,

Ribes tubulosum 148,

Rivina humilis 107.

Rodriguezia planifolia 75.

Rosa Biebersteinii 30,

Rumex Hydrolapathum 94.

Ruppia didyma 108, maritima,

Sambucus chinensis 33,

Sarcooephalus esculentus 74,

Sarmienta scandens 151.

Satureja consentina 411.

Saxifraga confusa 36.

Scabiosa ambigua 98.

Schizanthus pinnatus 31.

Selerotium gyrosum 131.

Senecio fragrans 8, glomeratus 171, lilacinus 170, rupestris 9, Thun- bergianus 171, venustus 170,

186

Silene neglecta 99, Solanum dealbatum 74, umbelliferum 148. Sonneratia acida, apetala 85, ‚hacaelia segetum 63. Sphaerocarpus terrestxis 47. Spirauthes diuretica 70. Sporotrichum badium 131, Stachytarpheta angustifolia 169, elatior 168, urlicaefolia 169, Steganotropis conjugata 11,

Stephananthus junceus 11. Symplıyım officinale 62,

Tabernaemontana gratissima 74. Tephrosia ? chinensis 74.

Thuarea iavolucrata 192,

Thymus alpiaus’ 92,

Thyreantlnas £rutescens 164.

Tillaca simplex 163,

Tobinia 24.

Tolpis granditlora 104. ° Tortula Northiana 132, > Torulinivun 24,

Tournefortia volubilis ß 107. Tradescantia Crassula 179, pilosa 119. Trifolium brutium 103, \WVormskioldii 18, Trigonella monspeliacr 64.

Triumtetta prooumbens 151,

Tropaeolum majus 46,

Uncinia_ 59.

Uredo Krombachii, Tinanti 37, Urtiva niven, ruderalis 151. Utricularia neglecta 120,

Velezia latifolia 149,

Verbascum macrurum 9%.

Verbena simplex 10.

Veronica Orsinjana_97, stolonifera 8. Vetivoria odorata 60,

Vicia polysperma 102,

Viola teydea 63,

Wahlonbergia repens 170, Xylandenius 24.

Zollernia falcata, splendens 45. Zenaria rubra 131, Zygis 24.

Ver-

187

Verzeichnifs der Schriftsteller.

Amici 96, Ascherson, 6, ‚Badarö 95. Baeumler 123, Barbieri 92, Batka 18, 22, 47, Bechstein 173, Behlen 173, Berthelot 45, 63, Bertoloni 99, Bischoff 42, 7. Blondeau 62, Blu 174, Bory d. St. Vincent 56. Bosse 49, Brandt 48,

- Brongniart Ad. 20, 59, Brunner 122,

unge de 155.

Bussy 21. . Cadet de Gassieourt 16, 4, Cailliand. 67, 125, Candolle de 12, 66, 124, 8, 71. Caventou 20, 61, Cherallier A, 14, 7, Chevallier FF 14, Colebroke 135, Colin 23, r Colladon -Martin 66. Comollio 95, B Courtois 36; Cruse 116, Cürie 173,

Delile, Raßeneau 67, 125, 8,

Desvauz 127, Detharding 170, Dierbach 3 Don 134, 9, Douglas 145, Dublauc 25, Dulong 28, 6t, Dupetit.- Thouars 126, Datzochet 66, Ecklon 6, Elliot 163, Eschschols 147, Eschweiler 122, ar Bd. 4s Heft.

Floerke 120,

Fries 105.

Funke 49,

Gautier 61. .

Gera 94, DR Gingins-Lassaraz de 14, Goeppext 5, 121. Grareloup 68,

Greville 25, 131,- Guibourt 16, 8. Guillenin 197, Guimpel_48. Haertl 123. Hall van 34, Hamilton 29, 76, Hansen 50. Hayne 48, Hedwig 51, 175.

Henschel 121.

Heuffel 41,

Heutzfeld 174,

Heyland 123,

Hilaire Ang. de St. 58, 9.

. Hilaire Jaume St. 66,

Hisinger 105,

Hoeft 146. .

Homann 170,

Hooker 28.

Jäger 7, 46,

Klaproth 61,

Klinkhardı 172,

Kops 35.

Lachmann, 122,

Lagasca 156,

Laue 123,

Lebaillif 64,

Lecanu 2.

Lecoq 127.

Lehmann 118,

Lejemne 36,

Lesson 19.

Lestiboudais 67,

Letellier 67.

Leveille_63,

Linde 34 6, 7 indley 26, 31, 4, 08, 73,

Link 3, 185, 77..

" 42

188

Löwenstein, 174, L:oiseleur -Desiongehamps 329,

a

ren 47,

Meyer Ern. 4 Mifchill 161. Moessler _$.

Mohl 117. Mognin-Tandon 66, Moretti 91, 2, Morin 16.

Nees v. Esenbeck Chr.Gottfr. 45.

Nees v. Esenbeck Friede. 47. Nuttall 161,9, 9. ; Opiz 175. " Otto 115, 77. Palm 5 . Pappe h Park 16, Pelletier 18, 20.

Petit 21, a.

Persoon 178, 9. Petroz 19.

Pichonnier 18. Plauche 18, 21. Plisson 62,

Pohl 51.

Presi 175, 6,

Pylaie de la 130, Raddi 96.

Ramon de la Sagra 158, 60. Raspail 17, 59, 64, 5. Ratzeburg 49, :

EEE.

Reichenbach 3, 11, 50, 172, 7. Remusar 61, Richard Ach. 14, Bobinet 16

obiquet 33. Rott. Roubieu 63. Runge 121. Sabine 75, Sadler 39. Sauter 1, Schlechtendal v. 48. Schmidt 165, Schrader 166. Schwägrichen 51, 175, Soulange-Bodin_ 127. Sprengel Ant. 178, Sprengel Curt 178, Targioni-Tozzctti %. Tenore 9, 7. Thiebaut de Berneaud 129. Thon 174, Tinant 36, 8, Tonsen_ 123, - Trail 70. Treviranus 48. Trias 130, 53. Unger 49, Vaucher 56. Vigual 64, Visey 22, 60, Visiani de 96. Vrydag-7;,ynen 35, WValker- Ärnott 68. Wallich 144, Wallroth. 165. Walslı 26, . Wickstroem 106, 12,

Gedruckt bei Trowitzsch und Sohn.