LINNAEA. nern Ein Journal für die Botanik in ihrem ganzen Umfange. Vierundzwanzigster Band. Oder: Beiträge zur Pflanzenkunde. Achter Band, Herausgegeben von D. F. L. von Schlechtendal, der Med.. Chir. u. Philos. Dr., ordentl, Prof, an der Universität zu Halle und mehrerer gelehrten Gesellschaften Mitglied. I —— Halle a.d.S. 1851. gedruckt auf Kosten des Herausgebers. In Commission bei ©, A. Schwetschke und Solın, Nissouri EOTANTCAL ”" ne ı tiınnanYy Inkalt Seite Studien über die natürliche Klasse Bicornes L, von J. F. Kiotzsch . B . . . . B . . „41 Beiträge zur Ketntniss der Flora des kaukasischen Istımus, von Karl Koch . . . . . . B . . . 8 Uebersicht untersuchter Pilze, hesonders aus der Umgegend von Hoyerswerda, ven G. T. Preuss . . . . . 9 Hortorum hotauicoram plantae novae et Adnotationes in’seminum indicibus depositae . . B . . . . B . 151 Annt 1846 h. Dorpatensis, Halensis, Hauniensis, Heidel- hergensis, Lipsiensis, Lugduno-Batavi, Menacensis, Rheno- Trajectini, Turicensis „ . B . B . B . 156 Auni 1847 h. Gratienopoliteni, Lipsiensis, Monacensis, Parmacensis, Patavini, Turicensia B 5 . . . 175 Auni 1848 h. Halensis, Haunieusis, Heidelbergensis, Lip- siensis, Monacensis, Regiomontani, Turicensis . . 185 Anni 1849 h. Genuensis, Lipsiensis . » . . ‚199 Auni 1850 h. Amstelodamensis, Dorpatensis, Goeltingen- sis, @ratianopolitani, Halensis, Hamburgensis, Lipsiensis, Regiomoutani, Turicensis, Vindobonensis, Vratislaviensis 203 Filices Nilagiricae. Auctore Gustavo Kunze.» . . 239 Hepaticae Oerstedianae, Aurtore E. Hampe . . . Fortsetzung . B . B . . .. . IV Seite Beiträxe zur Flora des Orients. Von Karl Koch (Fortsetzung) 305 Corymbiferae . . . . . . B . . 305 Cinarocepbalas B B . . B . . . . 372 Dipsaceae . . . . . . . . . 439 Valeriäanese . . . . . . . . . . 449 Rubiaceae . . . . . . . B . . 454 Caprifoliaceae 5 . . . . . B B . 475 Caricineae Germanicae et Scandinavicae s. descriptio emnlam Caricinearum hncusgue in Helvetia, Germania, Dania, Suecia, Norvepia, Lapponia, Fennia et Islandia lectarum. Auctore Dr. 0. F. Lang .. ee Piantae Kegelianae. Lindenberg et Gottsche Expositio Hepaticarum Su- rinamensium . . . . . . . B . . 625 Leguminosae inter plantas Neilgherrenses Hohenackeri, auctore G. Benttam . . en 6 Acanthaceae novae inter plantas Nielgherrenses Jiohenackeri, anctore G. Bentbam nn Corollarium observationum in plautas harteusca Hals Saxauym_ annoMDCCCLI et jam prius enitas institutarum a Schlech- tendalio . . . . . 618 Kritische Bemerkungen über die Gattung Anguria, von D. F. L. v. Schlechtendal . B B . B . . Fol Register der Pflanzen - Namen Pe B B . . . 792 ] \ Studien über die natürliche Klasse Bicornes Linne, von I PR Klotzsch Wen wir finden, dass Liane vor 100 Jahren (mithin 30 Jahre früher, als Auton Laurenz von Jussien) in den fragmentarischen Studien über die natürliche Anordnung der Pilanzen, wie er sie bescheiden nennt, unter seinen Micornes Erica; Vaccinium, Arbutus und Andromeda; Azalea und Ledum; Clethra und Pyrola zusammenstellt, so muss es uns mit Bewunderung für einen Mann erfüllen, dem kaum der 20ste Theil der Pflanzen, die wir gegenwärtig kennen, zur Benrtheilang vorlag, der die Hülfe unseres Mikroskops, wie die Vortheile, welche dasselbe bietet, fast ganz entbehrte, und doch zu der Vermuthung gelangte, dass Pflanzen von so ab- weichendem Habitus, wie die in Rede stehenden, einer natürli- chen Pfianzenabtheilung angehören müssten. Es verräth dies einen Blick, der mehr durch eine prophetische Ahnung, als durch wirkliches Bewusstsein erklärt werden kann. 1 248 Bd. 15 Heft, 2 Die Gattung Erica, die sich durch nackte Laub- und Blumenknospen, wirtelständige Blätter mit zurückgerollien Rändern, bleibende, gamopetale Blamenkronen und durch 2-fächrige Staubbeutel auszeichnet, die zu beiden Seiten mit einer mehr oder weniger langen Oeffaung versehen sind, wel- che unterhalb der Spitze heginnt und gegen die Mitte oder Basis des Anthereufachs hin endigt, und sich öffnen, indem die Staubbeutel yor dem Erblühen in eine Röhre zusammen- gedrängt, sich während. des Aufblühens der Blamenkrone ganz oder theilweise sondern, giebt jetzt den Typus ab für eine natürliche Ordnung, Die Gattungen Faccinium, Arbutus und Andromeda liefern jede für sich die Grundlage einer Pflanzenzunft: Vac- cinieae, Arbuteae nnä Andromedeae, die sich respective durch eine unterständige, oberständig - leischige und ober- ständig - fachzerreissende Kapselfrucht unterscheiden. Diese drei genannten Zünfte machen die natürliche Ord- nang meiner Siphonandraceen aus, welche sich durch be- schuppte Blatt- und Blüthenkuospen, völlig entwickelte, ab- wechselnde Blätter, regelmässige, abfallende, gamopetale Blu- menkronen, 2-fächrige Staubbeutel, degen Fächer nach vorn, vonder Spitze ab, mittelst randlicher, oder mehr oder we- niger langer Fenster aufspringen, characterisiren. Azalea und Ledum repräsentiren die Ordunng der Rho- doraceen, deren Blatt- und Blütkeuknospen mit grossen Hüll- schuppen zapfenartig bekleidet sind, eine abfallende, ver- wachsen - oder getrennt-blättrige Blumenkrone mit einer Nei- gung zur Unregelmässigkeit haben, unbewaflnete Staubbeutel besitzen, deren Fächer bis zur Spitze verbunden sind, auf dem Scheitel mittelst zweier, runder Löcher aufspriugen, Pollen enthalten, der mit klebrigen Fäden durchwebt ist, der sich herausziehen lässt, wenn man die befeuchtete Finger- spitze anf die Oeffnaungen legt und diese langsam in die Höhe zieht, und sich ausserdem durch eine oberständige, scheide- wandzerreissende Kapsel characterisirt, Die Gattung Olethra, welche sich auf die nordamerika- nischen Arten beschränkt, während die mittel- und südame- kanischen Arten, sa wie die auf Madeira vorkommende Art in zwei Gattungen; Cuellaria Ruiz und Pavon und Grosso- phrys Kl. zerfallen, begründen eine von mir neu aufgestellte, natürlishe Ordnung, die ich als Oleihraceen hezeichne, und die sich durch nackte Blatt- und Blüthenkuospen, völlig ent- wickelte, abwechselnde Blätter, siefgetheilie oder getrennt- blätirige, regelmässige, abfallende Blumenkronen, nach vorn, von der Spitze al schlitzlöchrig - anfspringende, zweifächrige Staubbeutel, eine 2 —- 3spaltige Narbe und eine freie, fach- zerreissende Kapsel auszeichnet, Die Gaitung Pyrola begründet die Zunft der Pyroleen, welche mit der Zunft der Monotropeen die von mir aufge- stellte, natürliche Ordnung der Hypopithieen ausmacht, die sich durch einen acotylen Embryo, beschuppte Blatt- und Blüthenknospen, abwechseinde oder fehlende Blätter, geirennt- blätrige ,: abfallende gler verwachsen - hlältrige, "welkende j Biumenkronen, zwei- oder einfächrige Staubbeutel nnd eine fachzerveissende Kapsel characterisirt, Sehen wir uns nun um, welche Ansichten spätere Bota- niker, die sich mit der Characteristik der zn dieser Klasse gehörenden Arten, Gattungen, Zünfte und Ordnungen näher befassten, bierüber äussern. Anton Laurenz v. Jussieu, dessen Genera planta- rum secundum ordines naturales disposita im Jahre 1789 er- schienen, vertheilt die meisten der hierher gehörenden Pflan- zen in zwei Ordnungen. In der ersten dieser Ordnungen 1" a 4 vereinigt er die Menziesiaceen mit den Rhodoraceen unter der Benennung Rhododendra, in der zweiten Ordnung, die er Ericae nennt, die übrigen fünf Ordnungen. Hierbei ver- dient bemerkt zu werden, dass das, was Jussieu als Pflan- zenkiassen bezeichnet, Cohorten sind. Klassen im Bart- ling’schen und Endlicher'schen Sinne, wie ich sie anneb- me, Kat derselbe nicht. Robert Brown fügte 1810 in seinem Prodrömus flo- rae Novae Hollandiae diesen beiden von Jussieu aufgestell- ten Ordaungen eine dritte Ordnung, die der Epacrideue, hinzu. Augustin Pyramus DeCandolle stellte in seiner 1813 erschienenen Theorie elömentaire de la botanique die Ordunng Vaceiniease auf, die von Lindley, Bartling, Kunth und Dunal als solche beibehalten wurde, bei mir aber, wie schon erwähnt, nur als eine Zunft der Sipkonan- draceen gilt, \ a Thomas Nuttall in seinem Werke: the genera of Norih-American plants, das 1817 erschien, begründete auf Monotropa die Ordnung der Monotropeen, worin ihm De wre nn Candolle, Duby, Lindley und apdere folgten. Ich kann sie nur als eine Zunft meiner Fäypopithieen aner- kennen. Lindley erhob im Jahre 1821 (Collectanea botanica) die Gattung Pyrola zu einer Zunft der Ericaceen, und im Jahre 1830 (Natural System of Botany) zu einer natürlichen Ordnung. Nach ihm sollten sich die Pyrolaceen von den Nnttall'schen Monotropeer durch einen Embryo, der sich an der Basis eines fleischigen Albumens befinde, ferner durch die Staubbeutel, die mittelst Löcher aufspringen sollen, und dureh den Nichtparasitismus von den Monotropeen unter- scheiden. N La een 5 Allein vergleicht man die hier angeführten Unterschei- dungszeichen mit der Natur, so findet man den Embryo der Pyrolaceen mit dem der Monotropeen durchaus übereinstim- mend. Die Staubbeutel der Gattung Schweinizia, die Nie- mand von den Monotropeen zu trennen versuchea, wird, spriu- ‘gen mittelst Löcher auf, und der Parasitismus der Pyrola aphylia, einer nordamerikanische Pflanze, ist so deutlich ausgesprochen, dass auch diese Stütze für eine Trennung nothwendig fallen muss. Was die eigentliche Siructur des Embryo’s der Hypopi- thieen betrifft, so hatte ich am 18, November 1845 die Ehre, in einer öffentlichen Sitzung den anwesenden Herren Mitglie- dern der Gesellschaft naturforschender Freunde die Anatomie der Saamen, durch Abbildungen und Präparate erläutert, da- hin zu berichtigen, dass derselbe constant ungetheilt, mithin ohne Saamenlappen sei, und sich in der Axe von lockeren Eiweisszellen befinde, Ich knüpfte daran die Bemerkung, dass hier. ein durchans gleiches Verhältniss wie bei den Orchideen stattinde, wo der Embryo ebenfalls ungethejlt und ohne Ge- fässe erscheine, dass erst während einer Art Brütung die Ge- fässbildung. ver sich gehe, und bei der Keimuug statt des Würzelchens eine Adventivwurzel, und statt der Saamenlappen wirkliche Blätter hervorireten. Ein Jahr später wurde das Ungetheiltsein des Embryo’s von Pyrola durch den Hm. Dr. C, Müller in der botani- schen Zeitung bestätigt, von ihm aber das Vorhandensein der lockern Eiweisszellen, die Schleiden und Schacht als Pe- risperm Ansprechen, übersehen. Dass der Embryo von Monotropa ungetheilt sei, hatte schon von Martius im Jahre 1835 (Conspectus regni vege- tabilis) richtig angegeben, Bartling, der die Bicornes L. genau im Sinne ihres Begründers anffasst (Ordines naturales plantarım 1830), nennt diese natürliche Klasse Ericineae, die er in Vaccinieae, Ericeae, Monotropeae und Epacrideae zerfallen lässt. Die Vaccinieen sind nach Pyr. DeCandolle begrenzt, und fallen daher mit der Zunft gleicher Bezeichnung meiner Siphonandraceen zusammen. Die Ericeen umfassen die Zünfte der Andromedeer, Arbuteen und Pyroleen, so wie die natürlichen Ordnungen der Ericaceen, der Menziesiaceen, der Rhodoraceen wnd der Glethraceen. Die Monotropeen bilden eine Zunft mei- ner Hypopitkieen, und die Epacrideen eine natürliche Ord- zung im Sinne Rob. Brown’s. Dem verstorbenen Professor David Don gebührt das Verdienst (Versuch einer nenen Eintheilung der Ericaceen im Edinburgh new philosophical Journal 1834), der erste ge- wesen zu sein, der anf die An- und Abwesenheit der Teg- mente Rücksicht nahm, ohne jedoch den ausgedehnten Nutzen für die Systematik daraus zu ziehen, den er davon abzulei- ten im Stande gewesen wäre, Von Martius am eilirtien Orie war der ersie, welcher die Bicornes L. als Klasse (die er Cohorten nennt) an- nahm. Diese Klasse wird nach ihm durch eine natürliche Ordnung, die er Ericaceae nennt, repräsentirt, Seine Ordnung der Ericaceen zerfällt wiederum in 5 Familien, und zwar in Eröceae Martins, Vaccinieae DeCandı, Epacridege R, Brown, Pyrolaceae Lindley und Monotre- peae Nuttall. In den Ericeen von Martius sind meint Ordnungen der Ericaceen, Menziesiaceen, Bhodoraceen und Olethraceen, so wie die Zünfte der von mir zu den Si phonandraceen gerechneten Arbuteen und Audromedeen enthalten, 7 Der verstorbene Endlicher (Genera plantarum secun- dum Ordines naturales disposita 1836 — 1840). nahm die Bi- cornes L. als Klasse au, und versah dieselbe mit einer Dia- gnose, die, obwohl allgemein gehalten, die Klasse ziemlich genau begrenzt. Er trennt sie in die natürlichen Ordnungen der Epaorideen und Ericaceen; erstere ganz nach dem Vor- bilde R. Brown’s, letztere aber in 3 Unterordnungen, Eri- eineae, Vaccinieae und Rhododendreae. Seine Ericineen zerfallen in 2 Zünfte: Ericeae (meine Ericaceae) und Andromedeae (meine Ülethraceen und die Zünfte der Andromedeen und Arbuteen enthaltend). Seine Unterorduung Vaceinieae ist genan nach DeCandolle’s Vorbild begrenzt, und die 3te Unterordnung: Ahododendreae enthält meine natürlichen Ordnungen Rhodoraceen und Men- ziesiaceen. Ausserdem zieht er noch als Gruppen die Py- rolaceen Lindley, unter denen auch Oladorkamnus Bongard (eine Menziesiacee) aufgeführt ist, und die Monotropeen hierher. DeCandolle in der ?2ten Abtheilung des 7ien Bandes seines Prodromus systematis naturalis regni vegetabilis (1839) nimmt zwar Cohorten, aber keine Klassen an. Die zu den Bicornes L. zu zählenden Ordnungen und Zünfte bringt der- selbe in nachstehender Reihenfolge: erste Ordnung Facei- nieae; zweite Ordnung Ericaceae, zerfällt in 4 Zünfte: Ar- duteae, Andromedeae, Ericeae und Rhodoreae; dritte Ord- nung Epacrideae wit 2 Zünften: Styphelieae und Epacreue; vierte Ordnung Pyrolaceae mit 2 Zünften: Pyroleae und Galaceae, wnd fünfte Ordnung Monotropeae. Die Vaccinieen DC. sind weder im Habitus, noch in der Bekleidung ihrer Laub- und Blüthenknospen, der Dauer der Blumenkrone, in dem Aufspringen der Staubbeutel, noch in der Beschaffenheit ihrer Saamen von den Arbuteen und An- dromedeen verschieden. Der Unterschied, der sie von den beiden genannten Zünften trennt, ist nicht grösser, als der, den die beiden Zünfte unter sich bieten. Nur die Fruchtbil- dung weicht ab und.liefert die unterscheidenden Merkmale für die drei Zünfte, in welche die natürliche Ordnung der Si- phonandraceen zerfällt. Ueberhaupt haben die Charaetere der Pflanzen nur einen relativen, nie einen absoluten Werik. Im Pflanzenreiche giebt es keine durchgreifenden Charactere. Weder die Unterschie- de in der anatomischen Stractur, noch die der physiologischen Thätigkeit, noch die der habitnellen Eigenthümlichkeiten oder die ans der Bildung der Blüthen- und Frachttheile entlehnten, werden je für sich den Maassstab für eine natürliche Classi- fieation der Pflanzen abgeben. Vergleicht man dagegem die inneren und äusseren Theile der Püanzen nach Bildung und Zweck, so wird man in den verwandten Gattungen stets ein leitendes Grundprincip für die Ciassification entdecken. Pflanzen auf diese Weise unter- sucht, sind alsdann auf Grund und nach dem Grade ihrer combinirten Verwandischaft in dem Systeme an ordnen, Die hierdurch ermittelten Charactere werden für jede einzelne Kiasse und Ordnung die verschiedenartigsten sein. Dass hiervon mikroskopische Charactere nicht ausgeschlos- sen werden dürfen, versteht sich von selbst. Denjenigen, welche mit dem Einwande bereit sind, man dürfe keine Cha- ractere in die beschreibende Botanik einführen, die man nur mit Hülfe des Mikroskops aufzufinden vermag, entgegne ich im vorans, dass die Organisation der Pflanzen nicht fragt, ob die Unterschiede, welche dieselbe bietet, dem unbewaff- neten Auge sichtbar sind eder nicht. nn Was die DeCandolle’schen £ Zünfte seiner Ericaceen beirift, so habe ich in Bezug auf die Arbuteen, zu denen er die Gattungen Arbutus, Arciostaphylos und Pernettya rechnet, noch zu bemerken, dass auch die Gattung Enkyan- ihus hierher gebracht werden muss. Diese, wie die nächst- folgende Zunft gehört zu den Siphonandraceen, Von den DeCandolle’schen Andromedeen sind-Glethra und Elliottis Mählenberg auszuschliessen. Exstere bildet eine besondere Ordnung unter den Bicornes, über die zweite Gattung darf ich mir ein bestimmtes Urtheil um so weniger erlauben, als das Exemplar, welches mir davon zu Gebote steht, zu unvollständig ist, als dass ich mich daran Rath zn erholen vermöchte. Dafür gehört Amechania DÜ., die er zu seinen Vaccinieen bringt, hierher, DeCandolle’s dritte Zunft, welche meine natürliche Ordnung Ericaceae bildet, hat mit den beiden vorher behan- delten, wie mit der nächst zu besprechenden Zunft nichts mehr und nichts weniger gemein, als mit den 4 übrigen von DeCandolle angenommenen Ordaungen, nämlich die Form des Pollens, den von Eiweiss umgebenen Embryo und die einfache Saamenhaut. " i DeCandolle’s Ate Zunft Rhodoreue enthält ausser den wirklichen Rhodoraceen die Gattungen Bryanthus, Phyt- todoce, Daboecia, Menziesia, Loiseleuria, Cladothamaus, Kalmia und Leiophylium, die mit einer neuen, von Rich, Schomburgk auf dem Roraima im britischen Guiana ent- deckten Gatiung meine Menziesiaceen bilden, und sich durch die im Conspeotus ordinum hervorgehobenen Kennzeichen characterisiren, Wie alle wirklich natürlichen Orduungen vor, während nnd nach der Blüibe unterscheidende Kennzeichen für die Erkennung derselben bieten, so ist es auch hier der 10 Fall, wenn wir die.kierher zu rechnenden Gattungen Osmo- thamnus, Azalea, Rhodora, Rhododendron, Ledum und Bejaria genau ins Auge fassen. DeCandolle’s dritter Ordnung Epacrideae habe ich weder in der Begrenzung, noch in der Eintheilung etwas hin- zuzufigen. Dass die P,rolaceen und Monosropeen mur Zünfte sind, welche zu einer Ordnung gehören, habe ich bereits nachge- wiesen. Wo aber Gelax, die DeCandolle zu den Pyrolaccen bringt, wozn sie ganz bestimmt nicht gehört, hingebracht werden muss, vermag ich nach der Unvollständigkeit der mir zu Gebote stehenden Exemplare nicht zu sagen. Bicornes Linne. (Philosophia botanica Editio I. p. 30. Martius Conspe- eins Regni veg. p.2%6. Endlicher Genera plant, p. 746.) Frutices ant arbores, rarius herhbae. Gemmae foliiferae et Norales nudae aut squamosae, Folia alterna ant verticil- lata, decidna aut persistentia, rarissime nulla. Calyx liber aut com ovario comualus, persistens, rarissime deeiduus. Co volla gamopetala rarius pleiopetala, regularis, nonnunguam snbirregularis, annulo hypogyno ant epigyno inserta, pleram- que decidaa, Stamina cam corolla inserta, subinde eidem adnata, ejusdem lobis numero aequalia et alterna aut dnpla Antherae parallele bi-uniloenlares, dorso aflıxae, introrsa® interdam primum retroßexae, muticae aut aristatae, varie de- hiscentes, Pollinis grannla sphaerica niplurimum quaterna quasi tetraödrice connala, pulveracea, rarins filis viscidulis 11 intertexta, rarissime subovato-trigona. Ovarium di- pentime- rum, placentis centralibus, Stigma capitatum, subinde tri-. fidum. Semina parva, indefinita aut definita. Einbryo intra albumen eotyledonens, semper ahsque vasis, aut acotyledonens. Conspectus Ordinum. L Embryo cotyledoneus. A. Antherae biloculares, Pollinis granula sphacrica, , Quaterna, quasi tetraßdrice connata. a. Organa floralia marcescentia. Gemmae £foliiferae et Norales tegmentis destitntae. Folia . persistentia, acerosa, plerumgue verticillata, sterigmatibus in- structa. Corolla gamopetala, regularis. Antherae ante an- thesin feraminibus infraapicalibus lateralibusque conjunetae. Fructus snperus . . . B . Ericacene. b. Corolla staminaque decidua. Gemmae foliiferae et Nlorales squamosae. Corolla gamo- petala, regularis, decidua. Folia alterna, expansa.. Anthe- rae demum introrsae, loenlis apice disjunctis, antice ab apice poro aut foramine plus minusve elongato dehiscentibus. Fru- etns inferus aut superus, baccatus, drupaceus aut loculicide eapsularis . . . . . Siphonandracene, Gemmae foliiferae squamosae, florales nudae. Folia den- sa, sterigmatibus instrueta. Corolla gamo- ant pleiopetala, regularis, decidna. Antherae muticae, loculis hasi et apice brevi-disjunetis, per rimam verticalem usyue in latns plus minnsve longum dehiscentibus. Frucius septieido - eapsu- laris . . . . . . Mienziesiacene. Gemmae foliiferae et florales strobiliformes, tegmentis magnis instruetae. Folia alterna, Corolla gamo- aut pleio- petala, subirregularis, deeidua. Antherae muticae, loculis 12 usque ad apicom conjunclis, vertice poro dehiscentilus, Pol- Huis granula filis viscidulis intertexta. Fructus septieido- eapsularis « . . . . B Bhodoracese. Gemmae foliiferae et florales tegmentis destitulae. Fo- lia alterna, Corolla profunde partita aut pleiopetala, regu- taris, decidna. Antherae primum reiroflexae, demum intror- sae, erectae et obcordatae, antice ab apiee in poros rimaefor- mes dehiscentes. Stigma bi-trifidum. Fructus loculicido - cap- sulars 2... De . . Clethraceae. B. Antherae verticali-uniloculares. a. Corolla staminaque decidna aut marcescentia. Gemmae foliiferae squamosae fHlorales nudae. Folia al- terua, densa. Corolla gamopetala, regularis, Stamina hypo- gyna aut corollae tnbo inserta. Antherae longitudinaliter de- hiscentes, Pollinis granula nunc e sphaerulis 2-4 connatis composita aut subglobosa, parum angulata. . Fruelus supe- rs . . . . . . . . Epaeridene. U. Embryo acotyledoneus. Gemmae foliiferae et florales squamosae. Folia alterna aut nulla. Corolla pleiopetala decidua, rarissime gamopetala et marceseens, Antherae bi-unilocnlares; bilocnlares primam retroflexae demum inirofexae, verlice biperosae aut antice. rimis dehiscentes; uniloculares horizontales, rima transversali dehiscentes. Pollinis granula nune e sphaerulis 2-—& couna- is composita nune subeyato-trigena. Fructus loeulicide - capsularis . . . . . . Mypopithieae. Eriencene Kloizsch ss (Klotzsch, die Ericaceae mit bleibender Biumenkrone in Regensburger Flora, 21. Jahrgang p. 225. Tribus Eri- 13 ceae Endlicher Genera plantarum p..751. David and George Don General System of Gardening. and Botany III. p. 843, Lindley Natural System of Botauy Editio U, p. 221. George Bentham in DeCandolle’s Prodromus Systematis naturalis Regai vegetabilis pars VII. Sectio posterior p. 612.) In Rücksicht des Characters dieser Ordnung, deX'ich zu wiederholen für überflüssig halte, da das Wesentliche dessel- ben in dem vorangsecbickten Conspectus ordinum bereits an- geführt ist, finde ich nichts za erinnern. Eben so wenig finde ich an der von Bentham gemach- ten Eintheilung der Ericaceen in Euericeae und Salarideae irgend etwas auszusetzen, wie ich überhanpt diese Familie als eine bezeichnen möchte, die zu denen gehört, welche am besten verstanden und am gründlichsten untersucht sind. Ich kann mich daher um so kürzer fassen, als der Nach- träge zu DeCandolle’s Prodromus wenige sind, und diese durch Hrn. Dr. Walpers zum grössten Theile geliefers wurden. Die Nutzanwendung dieser Ziersträucher beschränkt sich darauf, dass Colluna vulgaris Salish. von ‘den Schafen ge- fressen, von armen Leuten hier und da als Betistroh benutzt wird. Ueber die geographische Verbreitung der Glieder dieser Ordnung hat Alexander von Humboldt ganz neuerlich im 2ten Theile p. 173%. seiner Ansichten der Natur ausführ- lich gesprochen. Siphonandraceae Klotzsch mss. (Vacciniene DeCand. Theor. elem, ed. I. p. 216. Lind- ley Syn. p. 134. Bartling Ord. nat. p. 153. Kunth Synops. I. p.445. DeCand. Prodr, pars VII. sectio posterior. p. 552. Endlicher Genera plant. p. 757. Ericacearum tribus I. 14 Arbuteae DC. Prodr. 1. ce. p. 580. et Andromedeae DC. Prodr. 1. c, p. 588. partim.) Wegen des Characters dieser Familie bitte ich im Con- specins ordinum nachzusehen. Conspectus tribuum. Fruetus inferus, baccatas aut drupacens, Trib, I. Yac- cinieae DC. Fructus saperus, baccatus aut drupaceus. Trib. U. Ar- buteae Alph. DC, Fruetns ‚superus, loculicido-capswaris. Trib. III, An- dromedeae D. Don. \ Trib.L Saccinieae DC. Conspectus generum. A. Antherae inferne bi-, superne uniloculares. Calyeis limbo cupulaeformi, 5-dentato; ovarüi . loculis multiovulatis “2. „„Macleania Hooker. Calyeis limbo 5-partito; ovarii loculis uni- ovulatis . . . . . Tyria Klotzsch. B. Antherae usque ad apicem bilooulares. I. Filamenia in tubum connata. a. Aniherae alternatim inaequiloga. Ovarii loculis uniovulatis oo. Satyria Klotzsch. b. Filamenta alternatim inaeqnilonga, Calyx ahbreviato -tubulosus basi stellatim 5- gibbus . . . . . Soeratesia Kl, Calyx campaunlatus, limbo enpulaeformi 5- dentato . . . . . Orthaca Kl. c, Antherae filamentaque aequilongae, a. . Antherae poris dehiscentes. Antherae tubulis lougissimis corollam aeguan- tibus . . B en Siphonandra Kl. PL EEENEEEEIEREDEEE 15 ߣ. Antherae foraminibus dehiscentes. Flores pentameri. Pentandra B Oreanthes Bentham. Flores tetrameri. Octandra . . Cavendishia Lind. Calyx turbinatus, 5-costatns, limbo 5-den- tato; corollae limbo plicatoe . Semiramisia Kl. Bacca levis . 0 20.0. Eurygania Kl. Bacca decemeostata . . . Ceratostemma Juss, Calyx corollague 5-alatıus . . Anthopterus Hook. IL. Filamenta distineta, a. Autherae alternatim inaequilongae, Germen decemlocnlare . . . Caligula Kl. 5. Filamenta alternatim inaequilonga. Bacca exsneca chartacen, 2 — 4-locularis; placentis basilaribus . B Sophoclesia Kl. Bacca semiglohosa exsucca, subpentagena, - valyeis linbo connivente coronata Polyboca Kl. Bracteae magnae arcte imbricatae subpersisten- tes racemum involucrantes . Proclesia Kl. c. Antherae flamentague aeqnilfngae. a. Stamina corollae lobis nnmero aequalia. Siamina 4— 5, Bacca chartacea, 2 — 4 - locu- laris. Placentae basilares. Sphyrospermum Poepp. et Endl. 3. Stamiua corollae lobis numero dupla. Corolla eylindrica, subcampannlata, Limbus calyeis corollaeqgue 6 —7-dentatus. Symphysia Presl. Corolla tubulosa, subineurva. Stylus adscen- dens. Discus epigynus cupnlaeformis. Agapetes D. Don. Corolla tubulosa. Antherae dorso supra ba- sin affıxae, laeves . . . Thibaudia H.B.K. Fiores axillares pendnli. Corolla tuhulosa. Antherae basi longe productae . ThemistockesiaKl. 16 Flores axillares corymbosi. Corolla tubu- losa, Antherae dorso snpra medium aflı- xae, inferne scabra . . . Psammisia Kl. Corolla tubulosa. Tubus calycis 5- alatus, Bacca exsucca, 5-alata „ . Pentapterygiumkl. Corolla conica, ovata aut subglobosa. Drupa decemlocularis, loculis monospermis. Gaylussacia H.B.K. Corella campanulata aut urceolata, Discus epigynus $-gibbus, Bacca pulposa. Epigynium Kl. Flores jtetra-pentameri. Corolla urceolata. Discus epigynus plus minusve pulvinatas, Bacca pulposa . . oo. Vacoinium L. Corolla 4-partita, ante anthesin conica, segmentis sublinearibus, revolutis. O.rycocous Pers. Flores tetrameri parvi, axillares. Filamenta or- bienlato-obcordata. Antherae apice 4- 1 avistatae 0 0 0.0 Phnlerocarpus G.Don. / ee ee dd Tribus I. Arbuteae Alph. DeCand. ‚Conspectus genernm. A. Antherae ovatae, apice dorsoque reflexo-biaristatae. Bacca giobosa, plus minusve granulato taber- eulosa 5-locularis, loculis polyspermis. Arbustus Tournef. Drupa globosa granulate tuberenlosa, mono- pyrena, putamine osseo 5— 6— 9 - locu- lari, Joculis monospermis . « Comarostaphylos Zus ; Bacca globosa, glabra, 5-—6— 7— 10-1o- ! eularis, toculis monospermis Arctostaphylos Adans. : B, .Antherae oblongae, dorso apiceque &-aristatae, ari- stis erectis, strictis, Bacea globosa, Iaevis, 5-locularis, loculis polyspermis . . « Pernettya Gandich. 17 C. Antherae muticae. Corollae 5-fidae laciniis basi fovea nectari- fera instructis . . . Enkyanthus Lowr. Tribus II. Andromedene. A. Filamenta apice deflexo-biaristata. Antherae foraminibus oblongis dehiscentes. Pieris D. Don. B. Antherarum loculi apice dorsoque in aristas 2 erectas exrcurrentes. Calyx 5-lobus demum ampliatus plus mi- nusve baccatns . . . . Gaulthieria Kalim. Calyx 5-partitus post anthesin nec accre- tus nee carnosus . . . Zenohia D. Don. C. Autherarum loculi apice dorsoque in aristam erectum ercurrentes. Corolla urceolaris, Capsulae loculis poly- spermis . . . . . Andromeda L. Corolla campanulata. Capsulae loculis oli- j gospermis . ou. . . Meisteria Sieb, Zucc. D. Antherarum loculi apice dorsoque deflero-aristati. Flores solitarii, nutantes, &— 8meri, Fo- lia ericaeformia, conferta . . Cassiope D. Don. E. Antherarum loculi infra apicem dorsoque deflexo- aristati. Racemi exillares folio longiores. Filamenta infra apicem condaplicato- inflexa. Aegialea Kl. F. Antherarum loculi mutici, Autherae apice anticeque biporosae, Cap- sula ima basi ealyci adnata . Amechania DC. 26r Bd. 10 Heft, 2 18 Calyx 5-fidus calyculo e bracteolis ® con- ceretis composito einetus . . Diplycosia Blume. Calyx 5-partitas basi brasteatus. Pedi- celli uniflori, axillares secundi . Cassandra D. Don. Calyx 5-partitus ebracteatus. Capsula py- ramidato-pentagona , 5-locularis 5- valvis . . . . . Oxydendrum DC, Calyx 5-lobns. Capsula depresso - globosa 5-loenlaris 5-valvis . . - Leucotho& D. Don., DC. Calyx 5-lobus. Capsula 5-Iocularis 5-val- vis sutaris erassis dense conferrumina- tis per dehiscentiam indivisis et valvu- las supernumerarias inter valvulas ve- ras conficientibns . . . Lyonia Nuttall. Teib. 1. Waccinieae. (BeCand. Theorie element. ed. I. (1813.) p. 216. Pro- dromus Systematis nataralis Tom. VII. sectio posterior p.552.) Calyx adhaerens, limbo epigyno &—5--6-——7-partito, deciduo aut persistente, Corolla epigyna, gamopetala, 4— 5—6—7 divisa, deoidua, per aestivationem imbricata. Sta- mina corollae laciniis numero dopla, epigyna, uniseriata; file- menta in tubnm connata aut lihera. Antherae biloculares ia- trorsae, dorso afixae; loculis parallelis apice discretis, tubu- losis. Ovarium inferum ant semiinferum , 4—5—6—10- loeulare. Plarentae columnae centrali adnatae, uni- multi- j ovulatae. Stylus unieus, stigmate capitato. Frutices ramosi, ramis ramnlisque teretibus aut irrega- lariter angalatis. Folia alterna, simplicia, integra, decidua 19 aut persistentia. Flores solitari aut racemosi rarius spi- eati. A. Antherae inferne bi- superne uniloculares. EL Macieania Hook. Icones plantarum H. t. 109. DC. Prodr. 1. e. p. 577. Calyeis tubo eum ovario connafo, pentaptero, limbo sa- pero ampliato plus minusve obsolete 5-dentato, Corolla tnhulosa pentagona, infra medinm ventricosa, limbo 5-fide. Stamina 10, inclusa, epigyna; filamentis in urceolum eonna- tis; antheris muticis supra basin affıxis, inferne bilocularibus, scahris, superne unilocularibus glabris, antice apiceque fora- mine elongato dehiscentibus. Ovarinm 5-loculare, malti- ovulatum. Stylus eylindriens corollae longitndine. Stigma capitatum. Fructus ignotas, Frutices americani habitu Thibaudiae, voriice decidno, radice carnosa. Folia coriacea, persistentia, integerrima. Flores in axil- lis faseiculati aut racemosi. a. Flores in axillis fascieulati. 1. M. fieribunda Hock, (Icones plantarum t. 109. DC. Prodr, 1. c. p. 578.) In Andibus Peruriae ad Jambras bamba legit cl, Ma- thews, 2. M. Iongiflora Lindl. (Botanical Register New Series 1. 25. MM. tenuiflora Walpers Repertorium Bot. Syst. VI. p. 415. n. 6.) In Andibus prope Loxa legit cl. Hartweg. 3. M. angulata Hook. {Botanieal Magazine t. 3979.) In Andibus Pernviae. 2 # 20 4. M. macranthn Benth, (Plantae Hartwegianae p. 223.) In sylvis Guayan, in declivitate oceidentali montis Pi- chincha legit cl. Hartweg. 5. M. pubiflora Bentham. (Plantae Hartwegianae p. 224. u. 1222.) Prope Hacienda de Hato frio, prov. Popayan. 6. M. ovata Klotzsch. Subglahra; foliis parvis, coria- ceis, ovatis, ohtusissimis, basi suhcordatis; floribus secundis axillaribus aggregatis; pedicellis spareim puberulis; calycis limbo distinete 5- dentato; dentibus lanceolatis margine brevi- ciliatis; corollae laciniis intns hirsutis, Folia 8—10 lin. longa, 5—6 lin. lata. Calyois dentes lineam longae. Corollae 9— 10 lineas longae. Iu America centrali prope Veraguam legit cl. de Warsze- wicz, 7. M. Benthamiana Walpers, (Repertorinm bot. syst. VI, p. 415. M. floribunda Benth. Plantae Hartweg. p. 141. n. 786. nec Hook.) ln montibus Loxa legit el. Hariweg. 8 Mi. insignis Martens et Galeotti, (Bulletin de Yacad. de Bruxelles IX. n. 6.) In Mexico legit el, Galeotti. 9. M. punetata Hook. (Botanical Magazin t. 4426,) In andibus El Equador (Guilelm. Lobb,) 5. Flores in axillis racemosi. 10. MI. cordifolia Benth. (Plantage Hartwegianae p. 223. n. 1218.) In Hacienda de Iravi, prope pagnm Perucho Jegit cl. Hartweg. r 21 %. Tyria*) Klotzsch. (Ceratostematis species Bentham Plantae Hartweg. p, 141. n. 784.) Calyeis tubo turbinato 10-costato, limbo 5-partito co- rolla daplo breviore, laciniis lauceolatis, marcescentibns. Co- rolla eylindrica 5-fida, subcoriacea, laciniis subreflexis, acu- tiusenlis. Stamina 10 epigyna, inelnsa, filamentis per totam longitudinem in urceolam connatis. Antherae supra basin aff- xae, muticae, inferne bilocnlares scabrae, superne nnilocula- ses in tubum simplicem atienuatae et foramine oblongo in- trorsum dehiscentes. Orarium 10-costatum, 5-Ioculare, lo- enlis uniovulatis, Stylus cylindricus corollae longitudine. Stigma capitatum. Fructus ignotus. Frutex peruvianus habitu Ceratostematis. Feolia sparsa, coriacea, oblonga. Flores in axillis fasciculati secundi, 1. X. Salapa Klotzsch. (Ccratostema Salapa Bentham 1. e. p. 141. n. 784.) In montibus Loxa legit cl. Hartweg. B. Antherae usque ad apicem biloculares. 1. Filamenta in tubum connata. a. Antherae alternatim inzequilongae. IH. Satyria**) Klotzsch, Calyx urccolatus, basi truncatus, limbo cupuliformi 5- den- tato. Corolla tuhulosa, versus apieem attenuata ; limbo brevi erecto, 5-fido. Stamina 10, epigyna, inclusa, filamentis per totam longitudinem in urceolum comnatiss, Antherae ob- longae, bifidae, exaristatae, inaequilongae, robustae, antice *) Tyria, Gemahlin des Aegyptos. *%) Satyr, Gefährte des Bakchos mit Bocksfüssen. 22 apiceque foraminibus elongatis dehiscenies, 5 exteriores hre- viores, 5 interiores longiores. Ovarium depresso- cylindri- cum, earnosum, utringue truneatum, 5-loenlare, loculis uni- ovulatis. Stylus Aliformis exsertus, apice curvatus. Stigma inerassatum. Fructus ignotus. Fratices americani ramis ramulisqne albidis obtuse angu- latis; folis oblongis, coriaceis, tripii-— quintuplinerriis; Ao- ribus corymbosis axillaribus. 1. 8. Warszewiezii Klotzsch. Foliis oblongis tripliner- viis, acuminatis, basi attenuatis brevissime petiolatis; corym- bis axillaribus 7 — 9-foris. Folia 4 — 6 pellices Ionga, 1—11!/, poll. lata. Pedan- euli semipollicem longi. Pedicelli 7—10 lin. longi basi bra- eten minuta persistente instructi. Corolla 9 lin. longa, pnr- purea. In Veragua legit cl. de Warszewiez. 2. 8. elonantha Klotzsch, Folüs ovato- ‚lanceolatis tripli- — quintuplinerviis, acuminatis; corymbis axillaribus 5-—6- doris. Folia 31/, — 5 poll. longa, 1 — 1!/, poll. late. Pe- duneuli 3 lin. longi. Pedicelli 6—8 lin. longi. Corolla 7— 8 lin. longa. In Veragua legit de Warszewiez, b, Filamenta alternatim inaequilonga. IV. Socratesia*) Klotzsch. Calyeis limbo tnbuloso, 5-dentato, basi stellatim 5-gibbo. Corolla tubulosa, limbo ereeto, 5-dentato. Stamina 10, lon- 5a, monadelpha. Antherae lineares, bipartitae, apice aequa- les, inferne alternatim breviores, basi breri liberae. Fila- %*) Sokrates, Philosoph. j 23 menta alternatim longiora, basi monadelpha. Germen inferum parvum, calycis gibbis tectum, 5-loculare, loculis pauci- ovulatis, Frutex americanus; ramis ramulisque teretibus; foliis quintnplinerviis acuminatis; racemis terminalibus paucilloris; floribus pendulis; pedicellis medio brarteis duabus cordato - ovatis coloratis suffultis. 1. 8. melastomoides Klotzsch. Foliis oyatis, coriaceis, longissime acuminatis quintuplinerviis; racemis terminalibus %—5-floris; bracteis magnis calyceque coceineis; corollis vio- laceis, Folia 1%, — 2!/, poll. longa, inferne 8 — 14 lin. lata. Pedicelli pollicem longi. Bracteae 3 lineas in diametro. Ca- .Iycis limbo 3 lin. longo. Corolla anguste tubulosa 12 — 14 lin. longa. In Costa Rica legit cl, de Warszewicz. v. Orthaca *#) Klotzsch, (Thibaudiae species Poeppig ei Endi. Nova genera ao spec. plant. p. 5. 1. 9.) Calyx campanulatus, limbo libero, cupulari, 5-dentato. Corolla tuhuloso-conica, basi subrentricosa, coriacen, limbo ererio, 5-dentato. Stamina 10 corolla 3plo hreviora. An- therae hiloenlares, dorso infra medium affixae, inferne libe- rae saccatae, hispidae, superme tuhnlosae, tubulis laevibus divergentibus apice poro dehiscentibus, Filamenta inaegui- longa inferne in annulum connata. Ovarium 5-loculare, lo- culis multiovulatis; placentae centrales magis pulvinatae. Siy- tus filiformis corolla parum brevier. Stigma capitatum. Fru- etus baccatus, 5-locularis, polyspermus. *) Tochter des Ilyakinthos. 24 Frutex biorgyalis, debilis; ramis elongatis, flexuosis, lae- vibus glabris; foliis alternis, brevi petiolatis, rigidissime co- riaceis, elliptieis, acuminatis; gemmis Roriferis strobiliformi- bus; racemis axillaribus solitariis aut pseudo -terminalibus geminis; foribus erectis, secundis. 1. ©. secundiflora Kioizsch. (Thibaudia secundiflora Poepp. et Endl. Nova genera ac spec. 1. p.d. 1.9, DC. Prodr. VII. p. 794.) In Peruviae orientalis Andibus sylvarum loeis- rupestri- bus, ad Cassapi et Cuchero legit ill. Poeppig. c. Autherae filamentague aequilongae, a. Antherae poris deshiscentes. VI. Siphonandra) Kl. Calycis tnbo heraisphaerico, limbo cupulari aente 5-den- tato. Corolla eylindrica, limbo aperto 5-dentato. Stamina 10, corollae tubi longitudine. Autherae biloculäres, longissime tubnlosae, tubulis apice anticeqne poro dehiscentibus, Fila- menta brevia, in anaulum connata. Ovarium 5-loeulare, 1o- eulis multiornlatis., Stylus Äliformis subexserins. Sügma capitatum. Fructus ignotus. Fratex peruanus, ramis obtuse angulatis; feliis elliptieis obtasis, mueronatis, subtus sparsim punciatis; Aoribns Tace- moso - glomeratis in apice ramorum axillaribus. 1. 8. elliptica Kl. (Thibaudia elliptica Ruiz et Pavon Flora peruv. IV Ic. ined. 1. 383. Hook. Icones plant. 1.4108. DC, Prodr. 1.% p. 563. n. 13.) In Andibus Peruviae, *) Von olpwr die Röhre und ävysj)e der Mann. 25 ß. Antherae foraminibus dehiscentes. vo. Oreanthes Bentham. (Plantae Hartwegianae p. 140.) 1. ©. buxifolius Benth. 1, c. In montibus EI Sisme legit el, Hartweg. VIII. Cavendishia Lindley. (Botanical Register t. 1791. in nota, DC. Prodr. 1. ce. p. 565. 1. C. nobilis Ländley I. c. DE. 1. ce. In Peru, IX. Semiramisia *) Klotzsch. Calyx turbinatus, 5-costatus, limbo membranaceo, 5- dentato. Corolla ampla, tubulosa, subrentricosa, carnosa, limbo plicato, 5-dentato. Stamina 10, subsessilia, longissi- me tubnlosa. Antherae biloeulares, dorso supra basin affı- xae, scabrae, tubulis anthera ipsa 6-tuplo longioribus gla- bris, apice anticeque foramine oblongo dehiscentibus. Fila- menta brevissima in annulam connata. Ovarinım 4—5-Iocu- lare, loeulis multiovulatis, placentis centralibns stipitatis, Sty- Ins filiformis exserius. Stigma clavatum. Fructus ignotas. Frutices Columbenses 3—4 - pedales , divaricato - ramesis- simi; ramis flexnosis glahris pedicellisque tegmentis sparsis, parvis, snbulatis, rigidis, persistentibus instructis ; foliis ova- tis acuminatis, rigidis 5— 7-tuplinerviis; floribus maximis, solitariis, extraaxillaribus; pedicellis sursam incrassatis. 1. 8. specioaa Klotzsch. (Thibaudia? speciosa Bentham Plantae Hartweg, p. 141. n. 785.) *) Semiramis, Königin von Assyrien. 26 Foliis qnintuplinervüs, ovatis, acuminatis, basi truncato- subeordatis; Roribus robustioribus in apice ramulorum sitis. In montibas Loxa legit el. Hartweg. 2. S. Karsteniana Klotzsch. Foliis septuplinerriis, ovatis, acuminatis, basi rotundato- suheordatis; floribus teneris, inter folia sitis. Pedicelli lineam longi. Folia 5—7 pollices longa, 10—15 lineas lata. Pe- dicelli 10 lin. longi, inferne gracillimi. Corolla minutissime pnberula, 18—20 lineas longa, rubra. In Puerto Cabello legit ill. H. Karsten. Eurygania*), Calyx urceolatus, limbo eupaliformi $-dentato. Corolla eylindraceo-tubulosa, limbo 5-dentato, laciniis obiusiusculis, suberectis. Stamina 10, epigyna; filamentis breyibus in an- nulum connatis; antheris biloeularibus dorso infra medium af- fixis, longe tahulosis, tubulis apice anticeque foramine ob- longo dehiscentihus, corolla brevioribus. Ovarium 5-loculare, loculis multiovulatis. Stylus filiformis, exsertus. Stigma ob- tusum. Fruetns ignotus. Frutices arborescentes peraviani et novo- granatenses erecti, ramosi; ramulis teretibus; foliis oblongis subsessili- bus, penninerviis, obtusis, alternis aut oppositis, marginibus recurvis diaphanis, integerrimis aut serratis; floribus axillari- bus racemosis, a. Foliis alternis, 1. E. angustifolia Ki. (Thibaudia angustifolia Hook. lcones plantarım t. 110.) In Andibns Peruviae (Provincia Chacapoyas, Mathews). *) Eurygania, Gemahlin des Oedipus. 27 2. E. multifiora Kl. Thibaudia multiflora Ruiz et Pavon, Dunal in DC. Prodr. I. c, p. 561. n. 2. In Andium montibus frigidis, saxosis et glareosis locis Peruviae. 6. Foliis oppositis, 3. E. ardisiaefolia Kl, (Thibaudia ardisiaefolia Humb. Bonpl. Kunth Nov. gen. et spec. plantar. IH. p. 274 DC. Prodr. 1. c. p. 564. n. 24.) In loeis sylvaticis Novo - Granatensium ill. Lib, de Hum- boldt, SL Ceratostema Jussieu. (Genera plant. p. 163. Dunal in DC. Prodr. VII. sect. post, p. 552. Poeppig et Endl. Genera ac spec. plant. p. 6. t. 10.) Hujns loci sunt: 1. €. peruvianum Pers. 2. €. grandiflorum Ruiz ei Par. 3. €. cordifeliwn Dunal. 4. C. oblongifolium Dunal in DC. Prodromo 1. ec. 5. €. billorum Poeppig et Endl, 1. c. 6. €. loranthiflorum Benth. Plantae Hartweg, p- 142. n. 787. 7. C. lanceolatum Benth. 1. c. n. 788. 8. €. parvifelium Benth. 1. c. p. 220. u. 1208. 9. €. ri- sidam Benth. I. c. p. 220, Species exelusae. Ceratostema Salapa Benth, = Tyrıa Salapa Klotzsch. 6. burifolium Fielding et Gardner = Themistoclesia buxifolia Kl. XIE Anthopterus Hooker. (leones plantar. t. 243. DC. Prodr. 1, c. p. 578.) 1. A. racemosus Hooker I c. 28 In Peruviae provincia Moyabamla super arbores. 2%. &. mucronatus Bentham, (Plantae Hartwegianae p. 221. n. 1210.) In Cordillera de los Andes prope Pitayo prov. Popayan. 1. Filamenta distineta a. Antherae alteruatim inaequilongae. XI. Caligula*) Klotzsch, Calyx urceolatus, limbo 5-fide, läciniis lanceolatis, Co- rolla tubulosa 5-gona, limbo 5-fido, revoluto. Stamina de- cem, epigyna. Filamenta distineta, brevia, eiliata, Antherae longissimae, biloeulares, subulatae, inferne pubernlae, basi incurvae longe-tubulosae, supra basin affxae, infra medium biaristatae, alternatim inaequilongae, aristis pendulis, pu- besceutibus. Stylus eylindrieus corollae Iongitudine. Stigma obtusum. Ovarium carnosum decemloculare. Fruetus ignotus. Frutex Indiae orientalis. Canles erecti, diffusi, glahri; ramulis squamis subnlatis sparsis ornatis; folis late-lanceo- latis, utringue acuminatis, serrafis; floribos namerosis in um- bellis sessilibus dependentihus, unilateralibus. 1. €. pulcherrima Klotzsch. (Thibaudia pulcherrima Wallich. Mss. Hooker Bota- nical Magazine t. 4303.) In India orientali, 2. C. odontocera Kl, Glabra; foliis coriaceis, oblon- gis, angnstioribus, acuminatis, basi attenualis, serratis, brevi petiolatis; foribus corymhosis axillaribus; stigmate capitato. (Vaccinium odontocerum B.Wight Icones plantarum Ind. or. v. IV. 1.1187. Walpers Annales Bot. syst. I. p. 477. n.8.) In India or. (Khasya, Grifäch.) *) Caligula, römischer Kaiser. 29 b. Filamenta alternatim inaequilonga. XIV, Sophoclesia*) Klotzsch. Calyx urceolatus, tnbo globoso, limbo ampliate, 4— 5- dentato, Corolla tubulosa, medio inflata, limbo 4 — 5-den- tato, erecio, dein recurye. Stamina 8 — 10, distineta, in- aequalia. Antherae biloeulares, bifidae, glahrae, basi obtu- sae, dorso supra hasin aflxae, loculis approximatis, apice arntis, foramine oblongo dehiscentibus. Filamenta Aliformia anthera subduplo longiora, alternatim inaequilonga. Oyarium sphaerieum &-loculare, loculis multiovulatis, Stylus subex- sertus, filiformis. Stigma parvum, capitatum, Bacca ex- succa, chartacea, oblongo-globosa, 2 — 4-locularis, pely- sperma; dissepimentis membranaceis, demum saepe evanescen- übas; placentis basilaribus. Semina suberecta scobiformia. Albamen carnosum. Embryo orthotropus, radicula hilo pro- xima. Frutices columbenses in vetustarum arborum truneis ho- spitantes, habitu Sphyrospermi; ramis graeilibns, teretibus; foliis sparsis, subdistichis, parvis, ceriaceis; feribus axillari- bus solitariis lounge pedicellatis ; pedicellis deorsam subineras- * satis; calycis tuho villose. a. Flores tetrameri. 1. S, cordifolia Klotzsch. (Sphyrospermum cordifolium Bentham Plantae Harwe- gianae p. 222, n. 12. 15. Walpers Repertorium bot. syst. Yv VI p.414. n.4) In sylvis prope pagum Tena, in provincia Bogotensi legit cl. Hartweg. *) Sophocles, Tragödiendichten. 5b. Flores pentameri. 2. 8. nummulariaefolia Klotzsch. Ramis tenuibus, elongatis, ramosis, pubernlis; foliis di- stichis, rotundato - ovalis obtusis, glabris, triplinerviis, mar- gine tennibus, recurvis, brevi-petiolatis; pedicellis folio Ion- gieribus subglahris. Folia 8 lin, longa, $5—6 lin. lata, Flores pallidi. "In provineia Merida Columbiae legit el. Moritz sub n. 1339. 3. 8, subsenndens Kloizsch. Snbseandens;z ramis elongatis, pendulis, rufo-fuseis, pu- bernlis; foliis cordato - ovatis, hrevissime acntis, utrinque gla- beis, coriareis, margine acutis, subrecurris, quinquenerviis, brevissime petiolatis; pedieellis folio suhhreviorihus, sparsim seahris. Felia 10— 15 lin. longa, 9—11 lin. lata, Flores coccinei. In locis alpinis Merida Columbiae legit cl. Moritz sub u. 1338, 4. 8. ovata Klotzsch. Ramis teretibus, elongatis, pnberulis; foliis distichis bre- viesime petiolatis, ovatis, basi rotundatis, versus apicem al- “tennatis, obtusis, coriaceis, quinfuplinerviis, margine acatis, subrecurvis; pedicellis gracilibus folio sublongioribus, sparsim seabris. Folia 1 — 13/3 poll. longa, 5— 7 Jin. lata. Pedicelli 18—20 Hin. longi. Calyx 2 lin. longns cum limbo enpulari. Corolla pnrpurea, 5 lin. longa. In Paramo de Mucate legit el. Moritz sub n. 1340. XV. Polyboea *) Klotzsch. Calyx semiglobosus, limbo 5-dentato, dentibus post an- ihesin arete conniventibus. Corolla tubulosa, inferne paullu- *) Polyboea, Schwester des Hyakinihos, u 31 lum ventricosa, limbo 5-fido, laciniis obtusis. Stamina 10, distineta, apice subnequalia. Antherae biloculares, biparti- tae, lacves, basi liberae, dorso infra medinm affıxae, longe tabnlosae, tubulis antice apicegne foramine Jongo dehiscenti- bus. Filamenta linearia, alternatim inaequilonga, glahra. Ovarinm semiglobosum, glabrum, 5-locnlare, maltiovulatum. Stylus Aliformis, inclusus. Stigma simplex, obtusum, Bacca semiglobosa, subpentagona, magnitudine grani piperis, ealy- eis limbo connivente coronata, exsucca, 5-locularis, loculis polyspermis. Semina ereberrima, minuta, angulata, subeom- pressa. Frutires americani, ramosi; ramis ramnlisque teretihus, glabris; foliis ovatis, acuminatis, suheeriaceis , glahris, quin- taplinervüis; racemis terminalibus, saepe diehotemis; fleribus louge pedicellatis, basi bractea magna colorata suffultis; corel- his conieo-tubulosis, brevibus. 1. P. Quereme Klotzsch. (Ceratostema odoratissimum Willd. Herb. n. 8318. Thi- baudia Quereme Humb. Bonpl. Kanth Noya genera et spe- vies 3. p. 274, 1. 256.) In Columbine prov, Chocoensi legit il. de Hamboldt. 2. E. erassifolia Klotzsch. (Thibandia crassifolia Bentham Plantae Hartwegianae pP. 65. n. 477.) In sylvis humidis prope Totontepeque legit el. Hartweg. 3, P. laurifolia Klotzsch. Ramis cinerascentihus; ramulis in sieco fuseis; foliis ovato-acuminatis, rigidis, quintuplinervis, basi rotundatis; racemis 6-pollivaribus, pedicellis patentissimis; bracteis de- fexis, coccineis. Folia2—3 poll. longa, 9—13lin,lata. Corolla 4 lin. longa. In Guatimala legit c). de Warszewiez. 32 XVE Prociesia*) Klotzsch. Calyx urceolato -campanulatus, limbo 5-dentato. Corolla ventricoso-tubulosa, limbo 5-fide. Stamina 10, libera, in- aequilonga, Antherae biloculares hifidae, ad medium dorso affıxae, basi liberae. Filamenta alternatim inaegnilonga, hi- nearia, antice pubescentia, libera. Ovarium hemisphaericum, calycis limbo coronatum, 5-lIoculare, loculis multiovulatis, Sty- Aus eylindricus subexsertus, Stigma capitatum, Bacca coria- cea, subexsneea, 5-locularis, loculis polyspermis; placentis centralibus distinete stipitatis, Semina matura ignota. Frutices americani sparsim ramosi; ramis teretibus; ra- mulis elongatis, angulatis; foliis majoribus 3pli- Siupli- Ttaplinerviis, coriaceis, integerrimis; racemis' in apice ramu- lorum axillaribus, solitariis, subsessilibus, folio vix longiori- bus, basi bracteis magnis strobiliformibus vestitis; bracteis magnis racemum involucrantibus arcte imhricatis, concavis, scariosis subpersistentibns, 1. #. coräffelia Kl. (Thibaudia cordifolia H.B.Kih. Nova gen, et spec. 3. p- 212. n.7. DC. Prodr. 7. 2. 563. n. 16.) In Andibus Novo - Granatensium legit ill. de Humboldt. 2. P. melastomeides Kl, (Thibaudia melastomoides H.B.Kih. 1. c. p. 212. n. 8 DC. 1. c. p. 563. n. 17.) Cum specie praeced. legit ill. de Humboldt. 3. P. strobilifera Kl. (Thibaudia strobilifera HB. Kth. 1. c. p. 213. n. 9. DC. L c. P.563. n, 18.) In frigidis Novo- Granatensium legit ill, de Humboldt. *) Procles, König von Epidauros. 7, 33 4. P. scabriuseuin Ki. (Th. scabriuscula H,B.Kth. 1. c. p. 213. n. 10. DC. I. ec. p. 564. 2. 20.) In Andibas Quinduensium legit ill. de Humboldt, 3. P, pubescens Kl. (Th. pubescens Humb. B. Kth. 1. e. p. 213. n. 11. DC, bh e. p. 564. 2.21. Th. septemnervia et Th. cinnamomifo- lia Herb. Willd. n. 8226 et a. 8231.) In Columbia. 6. P. pseudo-pubescens Kl, (Th. pubescens Bentham Plautae Hartw. p. 224. n. 1220.) Ramulis’compresso - angulatis, pubescentibus; foliis ovato- eordatis, acuminalis, qnintaplinerviis, utrinqgue glahris, in nervis evanescenti puherulis, in pagina inferiore sparsim fuseo-punctatis; bracteis magnis, coloratis, pubescentibns; calyeibus subglabris ; corollis glabris. Folia 6—7 poll. longa, 15—18 lin. lata, in montibus Pitayo, prov. Popayan legit cl. Hartweg. 7. P, cordata Klotzsch. Ramis ramnlisque snbangulatis, rufescentihus, glabris; foliis cordato-elliptieis, apice brevi attenuatis, quintupliner- vis, wiringne glabris; bracteis magnis, coloralis, glahris; pedicellis tuberculato-scabris; calycibus corollisque hirtis, Folia 11/,—3 poll. longa, 10—15 lin. lata. Cacagnito Ineol. In locis alpestribus Meridae legit cl. Moritz snb n, 1348, 8 P. Benthamiana Kl. (Thibaudia acuminata Bentham Plantae Hartwegianae p-223. n. 1219. nec Hook. nec DeCand.) Ramulis compressiusculis glabris; foliis ovatis, acntissime acuminatis, quintuplinerviis, basi lato -rotundatis, utrinque 20r Ba, 1sHeft. . 3. s glabris, in pagina inferiore glandulis fuscis, punctiformi conspersis; bracteis magnis, coloratis cum pedicellis ealyeibus et eorollis glahris. Pedicelli 4 lin. longi. Folia 21/,—31/, poll, longa, 14 — 17 lin. Jata, In Quito etiam in valle Chilo et ad Hacienda de Pina- stara legit cl. Hartweg. 9. P. acuminata Ki. (Thibaudia acuminata Hook. Icones pl. 1. 111. Th. Hookeri Walpers Repert. 6. p. 412.) In Quito legit Col. Hall snb n. 40. 10. P. spiendens Ki, Ramis teretibns ramulisque compresso -angulatis glabris ; foliis ovatis, acntissime acuminatis, quintnplinerviis, basi sub- eordato -rotundatis, utrinque glabris, nitidis; hracteis magnis, coloratis enm pedicellis, ealyeibus et corollis glabris. Gemmae florales glabrae in apice ramulorum axillares, pollicem longae. Folia 3—5 poll. longa, 11, —2 poll, Iata. Petioli 3—4 lin. longi, In Columbia legit cl, Dr. H, Karsten snb n. 6. 11. ?. alkta Ki, (Thibaudia alata DC. 1. c. 562. n. 11. Th. caulialats Rniz et Pavon fl. per. ined. t. 386.) In Peruvise Audium montium faucibns locis altis frigidus. 12, P. bracteata Ki. (Th. dracieata Ruiz et Pavon for, per. ined, t, 388, DC, Prodr. 1. c. p. 563. n. 19. nec Bentham.) In Peraviae Andinm montibus altis frigidis. 13. P. capitata Kl. (Th. eopitata Beniham Hook. Hartw. p, 142, n. 786.) In montibus Yangana legit el. Hartweg. 4 un 35 14. P. Warszewiezii Kl. Ramulis temibus compresso - angnlatis, glabris, sub- lexuosis; foliis ovatis, tenui-acuminatis, basi rotundatis, quiz- tuplinervüs, ntringae glabris; racemis capitato eongestis in apice ramuloram axillaribus; bracieis maguis coloratis cam pedieellis calycibus et corollis glabris. Folla 1%, — 2%, poll. longa, 8— 14 Iin. lata. Pe- tioli 4— 5 lin. longi. "In loeis alpestribus Gmatemalae legit cl. de Warszewiez. 15. P. alinifolla Kl, (Thibaudia? alnifolia DC. 1. c. p. 564. n. 26.) Ad Caracas legit cl, Vargas. 16. P. Hartwegiana Kl, (Thibaudia bracteata Bentham Plantae Hartwegianae p- 143. n. 789. nec Ruiz et Pavon nec Danal.) A Proclesia genuina dracteata differt: foliis gnintmpli- nerviis nec triplinerviis, calyeibus villosis nee glabris, In montibns Loxa legit cl. Hartweg. 17. P. veraguensis Klotzsch. Glabra; ramis ramulisgne compressinsculis, subflexnosis; foliis oblongis, acuminatis, tri-— guintnplinerviis, subtus spar- sim fusco- punctatis; racemis conglomeratis in apice ramulo- rum axillaribus; bracteis exterioribus brevioribus, pergame- nis, interioribus longioribus, coceineis, membranaceis; caly- eibus pubescentibus; corollis subglabris. Folia 3 — 5 poll. longa, 10— 16 lin. lata. In Costa Ricca legit el, de Warszewicz. 3* c. Antherae Glamentaqne aequilonga. - . a. Antherae poris dehiscentes. P4 XV Sphyrospermmm Poeppig et Endi, (Nova genera ac spec. plant. I. p. 4. t. VIII, DC. Prodr. 1. c. p. 794.) ! 1. 8, buxifokium Poeppig et Endl. 1. c. In arborum vetustarım truneis in sylvis Andinm Pernviae ad Pampayaco et Cuchero legit ill. Poeppig. 2. 8. longifolkum Poepp. et Endl. 1. c. p. 5. Crescit cum praecedente secundum ill. Poeppig. 3. 8. myrtifolium Hook. (lcones plant, t. 112.) In Andibus Pernviae ad Bagasan legit cl. Matthews {n. 1466.) 4. 8. Roraimae Kl. Ramis erectis, teretibus, tuberculoso-cicatrisatis, pu- bescentibus; foliis orbicnlato - cordatis, erasso -coriaceis gla- bris; foribns pentameris, axillaribus, binis; baecis chartaceis obovatis, pubernlis, in pedicellum atiennalis. Folia brevissime petiolata 5 lin. longa, & lin. lata. Pe- dicelli filiformes polliceem dimidium longi. j In montibus Roraimae Guianae angl.“legit el, Richard Schomburgk. XVII Symphysia Pıesl. (Epist, ad Jacq. 1827 cum icone. Tauschia Preissier in Flora vel Regensburger botanische Zeitung Jahrg. 1828. p. 23. neo Schldl, Andrewsia Dunal nec Vent. nee Sprengel. DC. Prodr. 1. c. p. 560. n. IV.) 1. 8. martinicensis Presl, (Epist, ad Jacq. 1827 cum icone, Tauschia hederae- Folia Preissler 1. ec. p. 43. Marcgravia umbellata Sieber Herb. marlinie, suppl. n, 38.) 37 Ramis compressiuseulis, subangulatis, glabris; foliis bre- vibns, lato-ovatis, acntis, 9-tuplinerriis, basi orbiculato - altenuatis, coriaceis, margine remote -serralis, supra pallido- viridibus, suhtus in sieco fuscescentibus; racemis in apive ra- mulorum corymbosis, axillaribus; corollis campanulato - ureeo- latis; antheris poris dehiscentibus; baccis ovato - globosis, gla- bris; loculis polyspermis. Folia 2—21/, poll. longa, 1% — 20 lin. lata. Corolla & iin. longa. In Insula Martinique legit el. Sieber, 2. 8. guadalupensis Kl. (Andrewsia guadalupensis Dun. in DC. Prodr, I. ce. p. 560. cum syn. omuibus.) Ramis teretibus, subangnlatis, glahris; foliis elliptieis, septuplinervüis, longe-acaminatis, basi attenuatis, margine ob- solete et remote serratis. Folia 3—5 poll. longa, 11/,,—21/, poll. lata. In montibus Gnadalupae Forsström, Balbis (a, 506.). XIX. Agapetes D. Don. (Dunal in DC. Prodr. VII. sect. post, p. 553. $.1.) (Charact, emend. Kl.) Calyx adhaerens, campamalatus, linbo 5-partito, partitionibus acntis, membranaceis. Corolla tnbulosa incurva, extus hirta, lobis angnstis saberectis. Sta- mina 10, versus apicem sabincurva; filamenta brevia, di- stineia; aniherae biloculares, hirsutae, in tubulos duos coali- tos farcatos productae, antice ad apicem dehiscentes. Stylas adscendens. Stigma depresso-capitatum, 5-lobum, Bacea earnosa, Jimbo calyrino discogne enpuliformi coronata, 5- locularis, polysperma. Semina angulosa, placentis cenirali- bus afüxa, Fratices Indiae orientalis erecti; foliis alternis coriaceis, magnis, sempervirentibus, racemis in apice ramulorum axil- laribus; fioribus magnis hirsutis aut pubescentibus. 1. A. variegata D. Don. (In George Don General System of Gardening and Botan- ny UI. p. 862. Dunal in DC. Prodr. VIE, sect, post. p. 554. 2.1.) In montibus Pundua Ind, or. 2. A. netigera D, Don. (In George Don 1. e. p. 862. 'Damal 1. co, p. 554. n.2.) In montibus Pundua Ind. or. 3. A. loranthiflora D. Don. (In George Don 1. c. p. 862, Dunal I. e, p. 55%. n. 3. In India or. 4. A, verticillata D. Don. (In George Don I. c. p. 862. Danall, c. p. 55%. n. 4. Vaccinium vertieillatum PR. Wight Icones plantarum Ind, or. 1. 1181. . In India or. 5. A. vaceinacesa Dunal. (la DC. Prodr, 1. c, p. 554. 2. 5. In India or. 6. A. Wallichiana Kl, (Vaccinium Wollichianum R. Wight Icones pl. Ind, or. 4.4180. Walpers Annales bot, syst. 1. p. 476, n. 1.) In India or, 7. A. hirsuta Kl. (Vaccinium hirsuium BR. Wight 1. c, t. 1182. Walpers 1. c. 9.476. 0.3.) In India or, 39 XX. Thibaudia Humb. Bonpl. Kth. (Nova genera et spec. pl. 3. p. 268. partim. Klotzsch in Herb. Reg. Berel.) Calyeis -tubus campanulatns, limbo guninguehdo, lacinüis ovatis, subaentis, Corolla tubulosa, inferne inflata, glabra, limbo quinquekido, laciniis ovatis, obtusis. Stamina 10, ae- gualia, distineta. Antherae biloculares, locnlis muticis, longe tubulesis, tubulis antice apieeque foramine elongato dehiscen- tibes, Filamenta brevia, distineta. Ovarium inferum, glo- boso-campanulatum, glabrum, 5-loculare, placentis centra- Iibus stipitatis multiovulatis. Siylus filiformis, rectus, glaber, corollam paulo superans. Stigma subcapitatum. Fractus ignotus. Frutices americani ramis ramalisque teretiuscnlis, cine- rascentibus, glabris; foliis sparsis, hrevissime petiolatis, in- tegerrimis, membranaceo -coriaceis, retionlato - venosis; race- mis axillaribus, solitariis, hasi braeteis minimis imhricatis in- structis, 1. T. foribunda Humb. Bonpl. Kth. (Nova genera et species III. p. 210. t. 254. DC. Prodr. lc. p. 561. n. 3.) In montanis Novo-Granatensibus juxta Santa Fe de Bogota. 2. T. pichinchensis Bentham. (Plantae Hartweg. p. 223. n. 1217.) In declivitate oceidentali montis Pichincha legit cl. Hartweg. Species non salis notae. T.? acuminata Dunal in DC. Prodr. I. e. p. 565. n. 27. T.? Cerander Dunal in DC. Prodr. 1. c. p. 565. n. 28, T. crenulata Bemy in Ann. des sc. mat. (3. ser.) VII. v. 234. 40 T. dependens Benth. Plantae Hartw. n. 1209. T. diphylla Dunal in DC. Prodr. 1, c. p. 562. n. 12. T. emarginata Ruiz et Pav. DC. Prodr. 1. c. 9.561. ni. I T. hirtiflora Beniham Plant. Hariwegianne n. 1223. } T. Jussiaei Dunal in DC. Prodr. I. c. p. 565. n. 29. T. laurifolia Mart. et Galeotti Ballet, de l’acad. de Brux. IX. n. 6. T. macrocalyx Remy in Ann. des sc. nat. (3.ser.) VII, p. 235. T. Moricandi Dunal in DC. I. o. p. 563. n. 14. T. oblongifolia Remy in Ann, des sc. nat. (3.ser.) VIE. p. 233. T. phyllireaefolia Dunal in DC. Prodr. I. ce. p. 564. n. 25. T. rosea Junghuhn in Regensb. Flora 1847. p. 534. T. serrata Dunal in DC, Prodr. 1. c. p. 563. n. 15. Species excelusae. . T. acuminata Bentham T. acuminata Hooker T. alata Dunal T. alnifolia Dunal T. angustifalia Hooker T. ardisiaefolia H.B.K. T. bicolor Ruiz et Pavon T. braoteata Bentham T. bracteata Buiz et Pay. T. breviflora Benth, T. capitata Benth. T. cordifolia H.B.K. T. crassifolia Benth. T. cyathifera Benth. Proclesia Benthamiana. ' Proclesia acuminata. Proclesia alata. Proclesia alnifolia. Schediusia angustifolia. Schediusia ardisiaefolia. Psammisia bicolor. Proclesia Hartwegiana. Proclesia bracteata. Psammisia breviflora. Proclesia capitata. Proclesia cordifolia. Polyboea crassifolia. Prammisia cyathifera. DEREN a T. elliptica Ruiz et Pav, T. falcata H.B.K. T. Hookeri Walpers T. longifolia H.B.K. T. macrophylla H.B.K. T. melastomoides H.B.K. T. melliflora Ruiz et Pav. T.mexicana Mart. Galeotüi® nitida HB. B.K. penduliflora Dunal pubescens H.B.K, pulcherrima Wallich. Quereme H,B.K. rupestris H.B.K. scabriuscula H.B.K. speciosa Bentham, strobälifera H.B.K. Siphonandra elliptica. Psammisia falcata. Proclesia acuminata. Psammisia longifolia. Psammisia macrophylla. Proclesia melastomoides. Schediusia melliflora. Proclesia mexicana. Psammisia nitida. Psammisia penduliflora. Proclesia pubescens. Caligula pulcherrima. Polyboea Quereme. Psammisia rupestris Proclesia scabriuscula. Semiramisia speciosa. Proclesia strobilifera. Tas: u us ass ass Da au ua a a ua a u u SSSSSNNSNN xxe. Themistoclesia*) Klotzsch. Calyx semiglobosus, limbo enpuliformi, 5-dentato. Co- rolla tubulosa, basi inflata, sub-5-angularis imho 5-fido. Stamina decem, distineta, aequalia. Antherae bilocularea, aequilongae, lineares, dorso infra medium aflıxae, inferne longe productae, bifidae, apice anticeque foraminibus ellipti- eis dehiscentes. Filamenta linearia, lihera, glabra aut piloso- hirta. Germen 5-Joculare, loenlis multiovulatis. Stylus Ali- formis, strietus, inelusus. Stigma capitatum. Bacca coria- eea, calycis limbo coronata, turbinata, 5-angnlaris, 5 -locn- laris, locnlis polyspermis. *) Themistokles, athen. Feldherr. 42 Frutices americani, scandentes, ramosi; ramis teretiuscu- his, dense foliosis; feliis parvis, ereclis, integerrimis, quintu- plinerviis; foribus axillaribus, filiformi- pedicellatis; solitariis aut racemosis, glabris, aut villosis; corellis conicis, coc- eineis, 1. T. buxifolla Klotzsch. (Geratostema buxifolium Fielding et Gardner Serium Plantarum t. 7.) Ramis robustis, foliosis; ramulis confertis, strietia; foliis brevibus, eblango -elliptieis, obtusis, glabris; pedicellis axil- laribus, solitarüis, glabris; corellae limbo connivente. In monte de San Jose Peruviae legit cl. Mathews. (n. 1176.) 2. T. pendula Klotzsch. (Episcopia pendula Moritz in lit.) Pilosa; ramulis gracilibus, pendulis; foliis ovatis, lon- gisseime acuminatis, basi suhcordatis, evanescente pilosis, sub- tus glaucescentibus; racemis axillaribus, dense pilosis. In locis alpestribus Coloniae Tovar in Colambia legit el. Moritz. (n. 1662.) XXL Psammisia*) Kloizsch. (Thibaudiae species Auct.) Calyx urceolato - campannlatus, limbo cupulaeformi, bre- viter et late 5-dentato. Corolla tnbulosa, basi ventrieoss, iimbo 5-fide. Stamina 10, distinete, inchsa, aequilonga. Antherae biloeulares, oblongo-lineares, apice breviter bi- fidae, dorso supra medium aflixae, basi liberae, scabrae, al- ternatim Iatiores, subinde ad apicem connectivi dentibus 2 di- vergentibus auctae, angustiores semper edentulae; tubulis lae- *) Psammis, König von Aegypten. ee 7 43 vibus, anthera ipsa brevioribus, apice foramine dehiscentibus. Filamenta lata, brevia, Ovarium 5-loculare, loculis multi- ovulatis, Stylus filiformis, strietus, plerumque exsertus. Stigma obtusum. PBacca coriecea, subexsucca, 5-locularis ealycis limbo onpulaeformi 5-dentato -coronata, loculis poly- spermis; placentis in axi centrali versus apicem sitis, pendn- lis, Semina matnra ignota. Frutices americani, ramosi; foliis coriaceis 3—5—7- toplinerviis, magnis; racemis axillaribus rohustis, corymbo- sis, solitarlis, tegmentis destitutis; pedicellis robustis sursum inerassatis, apice arliculatis bractea parva squamaeformi suf- fultis; calyeis limbo eupulaeformi,, coriaceo. a. Folis sub -5-toplinervia, 1. P. eyathifera Klotzsch. (Thibaudia eyathifera Benth. Plantae Hartweg. p. 222.) In montibus prope Tena, prov. Bogota cl. Hartweg. 2. P. longifolla Klotzsch. (Thibaudia longifolia H.B. K. Nova gen. et spec. Il. p- 269.) ' In Andibus Quindnensium legit ill, de Humboldt. 3. P. guianensis Kilotzsch. Ramis ramulisqne castaneis, teretibus, nitidis; foliis el- liptieis, magunis, coriaceis, brevi petiolatis, glabris, 5-tupli- nervüs, utringue brevi aentis; racemis pollicaribus cum caly- eibus et corollis glabris, Folia 5—7 poll. longa, 2 — 22/, poll. lata. Pedieelli inferiores pollicares, superiores 5 — 7 Iin. longi. Corollae 8 lin. longae. in moute Roraima Guianae angl. legit cl. Rich, Schom- burgk. (a. 1040.) 4. P, pendulilora Kloizsch. 44 (Thibaudia penduliflora DC. Prodr. 1, c. p. 562. n. 7. Carolito Incol.) In locis alpinis Meridae Columbiae legit cl, Moritz. (r. 1347.) 5. P. ramiflora Klotzsch. Ramulis teretibus, glahris, albieantibus; foliis oblonzo- oratis acaminatis, tennioribus, 5-tuplinerriis, basi subatte- auatis, brevi petiolatis; racemis 12 — 15-foris; rhachi brevi Soribusgue glabris. Folia 41/,—6 ‚poll. longa, 2 — 21/3 poll. lata. Rhuchis 6 lin. longa. Pedicelli 9 — 12 lin. longi. Corolla 14 lin. longa. In locis alpestribus Veraguae Americae centralis legit cl. de Warszewiez. 6, P. brevifiora Klotzsch. (Thibaudia breviflora Beuth, Plant, Hartweg. p. 224.) In declivitate oceidentali Andium Popayanensium legit ch. Hartweg. 7. P. bicolor Klotzsch, (Thibaudia bicolor Ruiz et Pavon fl. per. ined, Dunal in DC. Prodr. }. ce, p. 561.) In Andiom montibas frigidis inter Pillao et Muna, Peru- viae, Ruiz et Pavon. 8. P. falcata Klotzsch. (Thibaudia falcata H.B.Kth. Nova gen, et spec. pl. 3. 2. 269.) In frigidis juxta urbem Almaguer Nova-Granatensium legit iD. de Humboldt, b. Folia septuplinervia. 9. P. tovaremsis Kloizsch, Ramis dichotomis, teretibus, pallide fuscescentibus gla- bris; foliis coriaceis 6 — Fiuplinerviis, oblongis, wtringe> . 45 altennatis, nervis snpra magis impressis, subtus elevatis; ra- cemis corymbosis, axillaribus, solitariis, robustis, 12 — 16- floris, glabris; corollis coccineis, apice niveis. Folia 5—6 poll, longa, 1%, —2°/, poll. lata, Rhachis erassa, semipollicaris. Pedicelli 9—12 lin. longi. Corolla 6 lin. longa. In locis subtemperatis ad rivnlos Coloniae Tovar in Co- iumbia Jegit cl. Moritz. (n. 772.) 10. P. macrophylia Klotzsch. (Thibaudia macrophylia H.B.K. Nova gen. et spec, pl. 3, p. 211.) In Andibus Popayanensium legit ill. de Humboldt; in re- gione alpina prope Meridam legit cl. Moritz. (n. 479.) c. Folia penninervia. 11. P, nitida Klotzsch. (Thibaudia nitida H.B. Kih. Nova gen. et spcc. 3, p- 212. 2.6.) Foliis penninerviis nec quintuplinerviis; bracteis squamae- formibas, parvis, nec magnis. In declivitate orientali Andium Quindnensium legit ill, de Humboldt. 12.P. rupestris Klotzsch. (Thibaudia rupestris H.B.Kih. Nova genera et spec, 3, p- 211. 2.5.) In Paramo de Saragnıru prope Loxa et Alto de Pulla Novo- Granatensium legit ill. de Humboldt, 13. P. alpicola Klotzsch. Ramis teretibus, albidis; ramulis virescentibas, com- presso-angulatis, glabris; foliis parvis, penninerviis, coria- ceis, glabris, oblongis, nirinque acutis, nervis subtns promi- nentibus; racemis robustis, bipollicaribus; corollis brevibns, coeeineis. 46 . Felia 2 — 3 poll, longa, 6—10 lin,lata. Pedicelli semi- pollicares. Corellae 8 lin. longae. In frigidis montium Sierra nevada Columbiae legit cl. Moritz. (n. 1349.) 14. P. formosa Klotzsch. (Thibaudia formosa Kl. in Rich. Schomburgk Versuch einer Fauna und Flora vou Britisch - Geiana p. 1088.) Ramunlis teretibus,, longitudinaliter sparsim sulcatis, gla- bris, in sieco fusco-atris; foliis ovatis, brevi acutis, hasi subattenuatis, coriaceis, glaberrimis, supra nitidis; racemis eorymbosis, brevissimis, axillaribus, solitariis; corollis bre- vissimis. Folia 3-5 poll. longa, 11/,—2!/, poll. lata. Rhachis 3—-4 lin. longa. Pedicelli 6 — 9 lin. longa. Corollae 4 — 5 lin. longae. In declivitate montinm Roraimae in Guiana angl. legit ch. Rich. Schomburgk. (n. 1040.) 15. P. Hookeriana Kiotzsch. (Thibaudia pichinchensis var. 8. glabra Hocker Bo- tanical Mag. t. 4344.) In montibus elevatis Columbiae legit cl. Purdie. 16. P. glabra Klotzsch, Ramulis glabris, teretibus, viridibus; foliis parvis, ob- longis, utringne attennato-acutis, opacis, penninerviis; race- mis corymbesis brevibus; pedicellis carnosis; corollis pollica- ribus, angnstis, Petioli 4— 5 lin, longi. Folia 2—-3 poll, longa, 83— 12 lin. lata, Rhachis 4— 5 lin. longa. Pedicelli 8 — 10 lie- longi. In alpibus Veraguae Americae centralis legit cl, de War- szewicz. 4 17. P. costarlcensis Klotzsch. Ramulis glabris,' teretibus, fuscis, foliis parvis, ovafis, wirinque rotundatis, subtas opacis, penninerviis; racemis c0- rymbosis, brevibus; pedicellis suhtortis; eorollis tubulose - eonieis, . Folia 1%/,—2 poll. longa, 7 — 15 lin. Jata. Rhachis semipollicaris. Corolla 8 lin. longa. In Americae centralis montibas legit cl, de Warszewiez. xx. Pentapterygium*) Ki. (Vaccinii species BR, Wight Icones plantarım Ind, or, vol, IV. t, 1183.) Calyx adhaerens, tubo 5-alato, limbo 5-partito, parti- tionibus ovatis, glanduloso - ciliatis. Corolla tuhbulosa, strieta, 5-fida, lobis angustis recurvis. Stamina 10, distincta; fila- menta pubescentia; antherae biloculares, muticae, in tnbulos duos eonlites furcatos productae, antice ad apicem feramini- bus elongatis dehiscentes, Stigma capitatum, Bacca exsucea, suhglobosa, quinquealata, membranacea, 5-lIecularis, limbo ealycino discoque pulvinato coronata, Semina numerosissima, placentis centralibus afüxa, obovata. Frotex Indiae orientalis proeumbens; ramis_ teretibus, fusco-hirtisz folis parvis, coriaceis, sempervirentibus, mar- gine recurvis, obsolete denticalatis; Noribus axillaribus, soli- tariis aut binis, longe pedicellatis; corollis 15 Iineas longis, tubnlosis. 1. P. serpens Ki, (Vaccinium serpens R. Wight Icones plaut. Ind. or. IV. t. 1183. Walpers Ann, bot. syst. I. p. 477.) In sylvis Phullong 'Indise or. (Grifith.) *) Nomen e vocibus zerre (fünf) et zregüyıoy (Flügel) compositum. XIV. Gaylussacia H.B.Kih. (Nov. gen. et spec. 3. p. 275. Dunal in DC. Prodr. lc. p. 556. n. III. cum speciebus omnibus.) Species exclusa. 6. serrata Lindl. DO. = Epigynium serratum R. Wight, Species addendae. , a. Folia sempervirentia, &. cordifolia Mart, et Galeotti Bullet, de Yacadem, de Bruz. IX. 2.6. 6. rigida Casareito Decad, novar, stirp. Brasil. (IV.) 40. G.bracteata Gardner inHook. Lond. Journ..ofBot. IV. p. 130. ©. villosa Gardı. I. ©. 6. octesperma Gardn. 1. c. 6. parvifolia Gardn. 1. c. @. angulata Gardn. 1. c, p. 131. ©. fasciculata Gardn. 1. c. ©. brachycera A. Gray, (Chloris boreali-americana p. 54. Vaccinium buxifo- Zium Salisb, Parad. Lond. t.4. Botanic. Magaz. t. 928. Bot Cabinet t. 648, Dunal in DC. Prodr, 1, e. p.569. 2.28. Vac- einium brachycerum Mchx. fl. bor.-amer. 1. p.534.) Glaberrima; ramis angulatis; foliis ovalibus, erenato- serrulatis; racemis subsessilibns glomeratis; pedicellis bibra- cteatis, brevissimis; corolla (rubro tincta) breviter campaau- lato-cylindracea; antheris in tubulos vix productis filamente eilisto brevioribus, In America boreali „Warm Springs,” b. Folis decidua. 6. frondosn A. Gray (Chloris boreali -amerivana p. 9% Waccinium frondosum Will. Dunal in DO, Prodr. 1. % P 566. n. 2) i 49 & resinosa A. Gray. (Chloris boreali-americana p. 50. Vaceinium decamerocarpon Dunal ct Vaccinium resinosum Ait, in DC. Prodr. I, c. p. 566. n. 1. et n. 3.) 6. dumeosa A. Gray. (Chloris boreali-americana p. 50. Vaccinium dumosum Ait. DC. Prodr. 1. e. p. 566. n. 4.) €. hirtella Klotzsch., (Vaccinium hirtellum Ait, DC. Prodr. 1. c. p. 566. n. 5.) &. ursina Torrey et Gray. (Chloris boreali-americana p. 49. 1. 10. Flora of North America 2 ined. Vuccinium ursinum M. A. Curtis in Sill, Journ. 44, p.82. Bear berry ant Bear Huckleberry Incol.) Ramis divaricatis, junioribus ferrugineo-pilosis; foliis membranaceis deciduis, ovato-oblongis, acutis aut acumina- tis, mneronulatis, viridibus, pnbernlis subtus minute resinoso- atomiferis; racemo untante 5— 9-Aoro; pedicellis Gliformibus bracteas caducas (inferiores foliaceas) excedentibus; corolla (viridi-rubella) globoso -campanulata; antheris verlice vix productis filamento eiliato brevioribus ; fructu nigro, In sylvis montanis Carolinae superioris.. XXV. Epigynium®*) Ki, (Agapetis species $. 2., corollis ovatis Dunal in DC, Prodr. VII. sect. post. p. 55% et 555. Vaccinii species R. Wight Icones plant. Ind. or. vol. IV.) Calyx adnatus, tuho semigloboso, laevi, limbo libero 5- partito. Corolla ovata, campanulata aut urceolata. Stamina 10, distincta; filamenta subulata; antherae biloculares, muti- cae aut aristatae, in tululos duos diserelos productae, antice ad apicem foraminibus oralibas dehiscentes. Ovariam infe- rum, 5-loculare, multiovulatam, disco 5-gibbo limboque ealyeino coronatum. Bacca pulposa, subgloboso - obovata. *) Nomen e vocibus di (auf) et yvvn (Weih) compositum. 24: Bd. As Heft, 4 ” Frutiees Indiae orientalis, ramesi; ramis teretibus ; foliis persistentibus; floribus in apice ramulorum racemosis, sub- inde axillaribus racemosis aut solitariis, Flores ia apice ramnlorum racemosi. Antherae muticae, 1. E. serratum Kl, j (Vaccinium serratum R. Wight Icones plant. Ind. or.IV. 1.1184. Walpers Aun. bot, syst.1. 9.477. 2.5. Gaylus:a- cia serrate Lindley, Royle, Dunal in BC, Predr. VII. seet. post. p. 558. n. 19.) In India or, 2. E. venosum Kl. (Vaccinium venosum R. Wight 1. ce. 1. 1185. Walpers l. « p. 477. n. 6.) In India or. 3. E. malaccense Ki. (Vuccinium malaccense R. Wight 1. c. c. 1186. Wal- pers 1. c. p.477. 2.6.) In India or. Antherae aristatae, 4. E. Leschenaultii Kl, (Vaccinium Leschenaultii R. Wight 1. c. t. 1188. Wal- pers 1. e. P. 477. n. 9. Agapetes symplocifolia et Aga- petes arborea Dunal in DC. Prodr. I, c. p. 555. n.8 en.9.) In India or. . 5. E. Neilgherrense Kl. (Vaccinium Neilgherrense R. Wighi 1, c, 1, 4189. Wal- pers L «. p.477. n. 10.) In India or. 6. E, affine Kl. 5 (Vaccinium affine B. Wight 1. c. 1. 1190. Walpers lc p. 477. n. 11.) In India or, 7. E. Donianum Kl. (VPacvintum Donianum BR. Wight 1. c. 1. 1191. Walpers 1. c. p. 478. n. 12.) In India or. & E. Griffthlanum Kl, (Vaccinium Griffithianum R, Wight ]. c, t. 1191. Wal- pers I. e. p. 478. n. 13.) In India or. Flores axillares racemosi. Antherae aristatae. 9. E. Dunaliannm Kl. (Yaceintum Dunalianum R, Wight I. c. t, 1194, Wal- pers 1. c. p. 478, n. 15.) . In India or. Fiores axillares solitarii. . Antherae aristatae. 10. E. obovatum Kl. (Vaccinium obovatum BR, Wight 1. c. 1.1193, Wealpers lc. p. 478. n. 14.) In India or. Speeies non satis notae. 11. E. acnminata Kl. (Agapetes acuminata D. Don. Dunal in DC. Predr, 1. c. p. 554. n. 6.) In India or. 12. E. Sprengelii Kl. (Agapetes Sprengelii Don. Dunal in DC. Prodr, I. « pP. 565. m. 7.): 4% 52 In India or. 13. E. elliptica Kl. (Agapetes elliptica George Don. Dunal in DC. Prodr. 1. ©. p. 555. n. 10.) In mentihus Javae, 14. E. foribunda Kl. (Agapetes floribunda G.Don. Dunal in DC. Prodr. 1. c. p. 555. n. 11.) In Java. 15. E. laurifolia Kl, (Agapetes laurifolia G. Don. Dunal in DC. Prodr, |. « p. 555. n. 12.) In Java. 16. E. varingiaefolia Kl. (Agapetes varingiaefolia &. Don, Dunal in DC. Prodr. 1. c. p. 555. n. 13.) In Java. 17. E. lucida Kl. (Agapetes lucida G, Don, Dunal in DC. Prodr. 1. e, p. 555. n. 14.) In Java. 18. E. coriacea Kl, (Agapetes aoriacca G. Don. Dunal 'in DC. Prodr. I, « ?. 555. 2.15), In, Java. 19. E. cuneifolia Kl, (Agapetes cuneifolia G. Don. Dunal in DC. Prodr, 1, ©. v.555. n. 16.) In Java, 20. E. myrteiden Kl, (Agapetes myrtoidea G. Don, Dunal in DC, Prodr. 1. © p. 555, n, 17.) 53 In Java, 21. E. Acosta Kl. (Agapetes? Acosta Dunal in DC. Prodr, 1, e. p. 556. n. 19.) In sylvis planis Cochinchinae. XXVE VacciniamL, (Genera plant. p. 161. Dunal in DC. Prodr. VII. sect, post. p. 565. Vitis Idaea Tournef. Instit, p. 607. t. 377. Vaceinil subgenera Vitis Idaea, Batodendren, Myrtillus et Cyanococcus Asa Gray Chloris Borenii-Amerivana p.53.) Calyx ovario adnatus, limbo libero 4—5-partito, rarius subintegro, partitionibus dentiformibus. Corolla campanulata aut urceolata, limbo 2-—5-fido. Stamina libera corollae Io- bis numero dupla, partim ima basi corollae, partim limbo calyeis inserta. Antherae biloculares, bitnbulosae, derso bi- aristatae ant muticae, antice ad apicem tantum dehiscentes. Stylus erectus, strietus. Stigma truneatum. Germen infe- rum, disco epigyno plano aut convexo, laevi limboque caly- eino coronatum, &-- 5-Ioenlare , loculis multiovnlatis. Bacca pulposa aut exsncen, calyeis limbo vestita, subglohosa, 4 —Slocularis, loculis oligo- aut polyspermis. Semina parva, subangulata, laevia, fusca aut flavida, Frotices aut suffrutices. Folia sparsa, cadaca aut per- sistentia. Flores axillares, solitarii, gemini, terni, fasciculati ant racemosi. Corollae albidae aut coceineae, Conspectus subgenerum. a. Ovarium plus minusve pseudo -10-locnlare. Baeccae subinsipidae. Corolla patenti- campa- aulata, 5-loba. Antherae dorso biarista- tae, aristis sursum curvatis, Flores penta- 5 meri, ramosi. Folia persistentia ant de- cidna 00. 0.00. Batodendron. Baccae dulces. Corolla eylindraceo -urceolata. Antherae exaristatae. . Flores pentameri, fascienlati aut brevissime ramosi. Folia per- sistentia aut deeidua . - » Cyanococcus. 5. Ovarium 4—5-Ioculare, sepfis spuriis parietalibus ullis. Corolla tubuloso-conica, limbo 4-fido. Ca- lyx bibracteatus. Antherae exaristatae. Flo- res axillares, solitarii, gemini aut ierni. Arbores aut frutices austro-americani, fo- kis persistentibus . . . B Disterigma, Corolla subglobosa aut urceolata A— 5 -den- tata. Antherae arisiatae, aristis sursum cur- vaiis. Filamenta glabra. Flores axillares, plerumque solitari, Frutices europaei, bo- xeali-americani aut mexicani, foliis deciduis. Euvaccinium. Bacca exsucca. Corolla urceolato - eylindracea, Calycis limbas magnus, inaequalis, 5-parti- tus. Antherae aristatae, aristis erectis. Flo- res longi pedicellati, axillares, solitarii. Frutices sandvicenses, foliis persistentibus, serralis . . . . . . Macropelma, Corolla campanulata, 5-partita. !Antherae lineares, muticae, exsertae, dein submobi- les. Racemi axillares et terminales, bra- eteati. Frufices madagascarienses ei mo- sambicenses, foliis persistentihus . Cinetosandra. Corolla campanulata, crassissima, limbo 5- lobo, lobis erectis, marginihus involutis, Antherae robustae, muticae. Filamenta bre- via, dilatata. Corymbi ebracteati. Frutex domingensis, folis penninervüs, magnis, persistentibus 0 0200. Seytanthemum, Corolla campanulata, limbo 5-fide. Calyx ebracieatus, limbo ampliato, 5 -dentato, An- therae mutieae. Flores in apice ramulorum hrevi-ramosi, bracteati, axillares. Fru- tices austro -americani, foliis persistentibus. Neurodesia. Corolla eyliadrico -, aut ploboso - campannlata, Iimbo 4—5-fido, Antherae exaristatae aut brevissime aristatae, Filamenta pilosa. Flo- res in racemis hrevibus, hracteati et bibra- eteati, hrarteis coloratis. Frutices euro- paei, boreali- et austro-americani, foliis persistentibns . . . . . Vitis-Idaca. & 1. Batodendron Asa Gray 1. c. Ovarium pseudo -10 -loenlare. Baccae subinsipidae, locu- lis abortn oligospermis. Corolla patenti- campanulata, 5-Ioba. Antherae aristatae, aristis sursum curvatis. Filamenta pi- losa. Fiores racemosi, foliosi aut aphylii, pedicellis Klifor- mibus, subehraeteatis. a. Folia persistentia. Stamina inclusa. 1. V. arboreum Michx. Dunal in DC. Prodr. I. e. p. 567. 2.6. (P. diffusum Aiton. Dunal in DC. Prodr. }. c. p. 567. n. 8.) In America horeali. 2. V. Schlechtendailli G. Don. Dunal in DC. Prodr. L.c. p- 569, n. 27. In Mexico. 3. V. lencanthum Schläl, in Linn. VIII. p. 524. Dunal 1. c. pP. 568. n. 20. 56 In Mexico. E 4. V. angustifolium Benth. Plant. Hartw. n. 342. Wale pers Repertorium Bot. Syst. II, p. 724. 2.4 In Mexico. d. Folia deeidun. Stamina exserta. 5. V. Kunthianum Kl, (V. stamineum var. $. Kunth in Humb. et Bonpl, nor. gen. et spec. Il. p. 209. 1.253. F. elevasum var. £. Dunal 1. c. p.568.) In Mexico, 6. V. stamineum L. Danal I, c. p.567. n.12, (P. eleva- tum Solauder var. a. Dunal I, c. p. 567. n. 13.) In America boreali. &.IL Cyanococous Asa Gray. «. E Ovarinm ples minnsve pseudo -10-loculare, Baccae dul- ces, polyspermae, Corolla urceolata. Autherae exaristatae. Filamenta pilosa. Flores fasciculati aut brevissime racemosi. a. Folia persistentia. 1. V. myrsinites Michx. Dunal 1. e. p. 570. n. 37. (P. nilidum Audr. Dunal |. c. p. 569. n. 29.) In America boreali. 2. V. erioeladum Dunal 1. c. p. 571. n. 41. In Mexico. b. Folia decidua. Boreali -americaua. 3. V. corymbosum L. (P. corymbosum var, a. Dunal l. e. p. 571. 2. 44.) 4. V. amoenuımn Ait, (9. corymbosum var. ß. Dunal 1. ©» p. 571. n. 44, 5. V, virgatam Ait, Dunal 1. c. pP: 571. 2.45, 6. V. pallidum Ait. Dusall. c. p- 567. u. 7. 7 7. V. fuscatum Ait. Dunal 1. c. p. 572. n. 46. 8. V. albiflerum Hocker. Dunal I. c. p. 572. n. 47. 9. V, pensyivanicum Lam. Dinal 1. e. p. 572. n. 48. 10. V. eanadense Richardson, Dunal I. c. p. 572. 2.49. 41. V. Marianum Wats. Danal 1. c. p. 572. n. 50. 12. V. grandiflorum Wats. Dunal |. c. p. 572. n. 51. 13. V, elongatum Wats, Dunal 1. e. p. 572. n. 52. 14. V. multilloram Wats. Danal 1. c. p. 572. n. 83, 15. V. ligustrinam Michx. Dunal I. c. p. 572. n. 55. 16. V. galezans Michx, Dunal |. c. p. 573. n. 56. 17. V, tenellum Ait. Dunal 1. c. p. 573. n, 57. 18. V. Constablaei Asa Gray in Hooker’s Lond, Journ. NL. 9.233. Walpers Rep. Bot. Syst. VI. p. 44. n. 8. $.1L Disterigma. Orarium 4-loculare, septis spuriis parietalibus nullis. Corolla tubnloso-eonica, limbo 4-fido. Calyx glaher, basi bibracteatus, limbo 4-dentato, Bracteae persistentes, An- therae muticae. Filamenta hirta., Flores axillares, solitarii, gemini aut terni. Frutiees ant arbores austro - americanae, foliis persistentibns. a. Frutices repentes. 1. V. empetrifolium H.B.Kth, Dunal 1. c. p. 576. n. 83. 2, V. penaeoides H. B, Kth. Dunal 1. e, p. 576. n. 81. 3. V. epacridifolium Beuth. Plant. Hariw. u. 1212. Walpers Repert, Bot. Syst, VI. p. 413. n. 3. 5. Frutices aut arbores erecti. 4. V. Humboldtiüi Kl. Bamis strietis, cinereo-fuseis ramulisque cicatrisatis, fastigia- tis, junioribus strigoso-hirtis; foliis ovatis, brevi petiolatis, inte- gerrimis, erassis, margine reeurvis, glabris, supra pallide viridi- bus, subtus fuscescentitibus; floribus solitarüs, geminis ant ternis, glabris; bracteis oppositis, obovatis, emarginatis, calyeis tubo brevioribus; limbi calycis 4-Aidi laciniis lanceolatis, strietis, cerolla triplo brevioribus; corellis in alabastro conieis, per an- thesin tubulosis; limbo 4-Ado, reflexo; stylo exserto. (Vaccinium myrtifelium Hb. Willd. n, 7350.) Folia 4 lin. longa, 2 lin. lata. Corollae 3 lin. longae. In America australi (leg. ill. A. de Humboldt). 5. V. ternifleram Dunal |. c. p. 575. n. 78. 6. V. alaternoides H.B.Kib. Dunal 1. oc. p. 575. n. 80. 7. V. acuminatam H.B.Kih. Dunal 1, c, p. 576. n. 82. 8. V. dendropkilum Benth. Pi. Hartw. n. 1204. Walpers Bepert. Bot. Syst, VI. p. 414. n. 7. &IV. Euvaccinium Asa Gray |. e. Ovarium 5-, rarius 4-Ioculare, sepfis spurlis parietali- bus nullis. Corolla subglobosa aut urceolata, 5— 4 - dentata. Antherae aristatae, aristis sursum enrvatis. Filamenta gla- bra, Frutices europaei, boreali-alpini aut mexicani, foliis decidnis, a. Flores (saepissime decandri) in axillis foliorum solitarüü. 1. V. geminiforum H.B.Kih. Dunal 1. c. p. 573. n. 6f. 2. V. Myrtllus L, Dunal l, c. p. 573. n, 62. 3. V. Chamissonis Bongard. Dunal 1. e. p. 573. n.63. 4. V. ovalifolium Smith. Dunal 1. c. p. 573. n. 64. 5. V. parvifoliam Smith. Danal I. cp. 574. n. 65. 6. V. salicinum Cham. et Schläl. Dunal 1. c. p.574. n.67. 7. V. myrtilloides Michx. Danal 1. c. p. 574. n. 68. 8. V. eneepitosum Michz. Dunal 1, c. p. 574. n. 69. 9. V. praestans Lambert, Danal 1. c. p. 574. n. 70. 10. V. mucronatum L, Daunal }. ce. p. 574. n. 71. E\) 11. V. intermedium Ruthe. Dunal 1. c. p. 574. n. 74. (Planta hybrida, foliis persistentibns.) ö. Flores (saepius octandri) 2— 4nati, 12. V. uliginosum L. Dunal l. c. p. 574. n. 73. $. V. Macropelma. Bacca exsucca, 5-locularis, septis spuriis parietalibus nullis. Limbus calyeis magnus 5-partitus, partitienibus in- aequilongis. Corolla urceolato-cylindrica. Antherae arista- tae, aristis erectis. Flores axillares, solitarii, longe pedicel- lati, ebracteati. Folia persistentia, margine cartilaginea,, ar- gute serrate. Frutices sandvicenses. 1. V. cereum Forster. Dunal I. c. p. 575. n. 76. 2. V. penduliflorum Gandich. Duual I. c. p.575. n. 75. 3. V, ealyeinum Smith. Dunal I. e. p. 574. n. 66. 4. V. Meyenianum Kl, Ramis rohnstis, strietis ramulisque pnberulis; foliis magnis, oblongis, argute serratis, obtusis, glandula ohtusa terminatis, utrinque reticnlato venosis, Ad nervum primarium pube temni ohductis; pedicellis puberulis, folio duplo brevioribus, laciniig calyeis oblongo -rhombeis, apice rotundalis. (V. cernauum Walpers Acta acad. C. L. C. nat. curiosor. XIX. suppl. 1. p. 360.) Folia 2 — 4 poll, longa, 1—11/, poll. Iata. In montibus subalpiuis Insulae O-Wahu (Meyen). 5. V. Macraeanum Kl. Undique puberulum, Ramis ramulisque teretibus, rugoso - eicatrisatis; foliis parvis, ohovatis, serratis, mucronalis, ufrin- que reticulato - venosis; pedicellis folio sublongioribus; calycis laeiniis ovatis, valde inarquilongis, obtusis; corollis tubalosis, infra Iimbum magis altennalis, limbo aperto.. u Folia #— 6 lin. longa, 2—3 lin. lata. Limbus ealyeis tineam longus. Corolla angusta , puhescens, 4 lin. longa. In Insula Sandricensi, Mawee (Macrae). $. VI Cinetosandra. Ovariom 4 — 5-locnlare, septis spuriis parietalibus nul- lis. Corolla campannlata, 5-partita. Antherae lineares, mu- ticae, exsertae, dein submobiles. Filamenta subulata, hirta. Flores racemosi. Racemi axillares et terıninales, bracteati. Folia persistentia, serrato-erenata, coriacea. Frutices mada- gascarienses et mosambicenses. 1. V. Forbesii Hook. Ic. plant. t. 345. Walpers Repert. Bot. Syst. II. p. 724. n. 2. In Mosambiqune (Forbes). 2. V.Emirnense Hook. Dunal 1. c. p. 570. n. 33, 3. V. Isevigatum Boj. Danal 1. ec. 9. 571. n. 39. 4. V. fasciculatum Boj. Duual I, c. p. 570. n. 38. 5. V, reflexum Kl, Ramis teretibus, sordide cinereis, rugulosis; ramulis ru- fescentibus, subtilissime pubernlis; foliis ovaiis, coriaceis, ser- rato-crenatis, subacnlis, utrinque glabris, reticulato - venosis, supra pallide-viridihus, subtus fuscescentibus; racemis axilla- ribns terminalibusgne simplieibus, erectis, folio triplo Jongioribus ; bracteis sessilibus, ovatis, subacutis, margine glandulose - ei- liatis, refexis; calycis dentibus aculis; corellis 5 - partitis. Folia 5 -- 6 lin. longa, 2—3 lin. lata. In Insula Madagascar (Bojer). 8. VIL Scytanthemum. Orarium 5-Ioculare, septis spuriis parietalibus nullis. Corolla campanulata, erassissima, limbo 5-Joho, lobis ora- tis, erectis, marginibus involuös. Antherae mnticae, inelnsa®. Filamenta brevia, dilatata. Corymbi peduneulati, axillares, 6 ebraeteati. Frutex domingensis, foliis magnis, penninerviis, . persistentibus, 4. V. Imrayli Hook, lc. plant. t. 292, Walpers Repert, Bot. Syst. IL p. 723. 2.1. 8. VIH. Neurodesia Ovarium 5-, rarissime 7-loculare, septis spuriis parie- talibus nullis. Corolla campanulata, limbo 5-fide. Calyx glaber, limbo ampliato, 5-dentato. Bracteae 2, parvulae in apice pedicelli sitae, suboppositae, Autherae muticae, Fila- menta hirta. Flores in apice ramulorum brevi racemosi, axil- lares, decandri. Frutices austro-americani, foliis parvis, co- riaceis, persistenlibus, magis nervosis, margine crenalis. 1. V. afüine Kl. Procumbens, ramosissimum. Ramulis adscendentibus, pu- berulis‘, subteretibus; foliis erectis, oblongis, serrato -crenatis, aeutiusculis, inferne in petiolum attenuatis, prominente -nervo- sis, supra laete- viridibus, subtus fuscescentibus; petiolo pu- beseente, caule adpresso; racemis brevissimis, paucifloris; hra- eteis minntis, orvatis, acuminalis; Jaciniis calyeis ovatis, acu- tis, corolla duplo brevioribus; corollis ovato -campanulatis. Folia 5—6 lin. louga, 2 lin. lata. Corolla 2 lin. longa, Baccae rubrae, globosae, 2 lin. in diametro, In Huasahuasi Peraviae. (Ruiz et Pavon.) 2. V. Ottonis Ki. Ramosum; ramis erectis, puberulis; foliis erectis, oblon- gis, serrato-crenalis, utringue attenuatis, rubro-tinetis, su- pra nitidis, snbtus prominente nervosis; petiolis purpnreis, glabris; bracteis ovato-lanceolatis, margine sparsim glandn- losis; laciniis calycis ovatis, acutis; corollis ovato-campa- nulatis. Folia 6 lin. longa, 2 lin. lata. Corolla 3 lin. longa. Bacere rubrae, globosae, 2 lin, in diametre, 5-, rarissime 7-loculares. in. montibus loeis saxosis Venezuelae (leg. cl. Ed. Otte n. 639.). 3. V. secundum Ki, Ramosum; ramis erectis, puberolis; foliis secundis, oblongis, serrato -cremalis, acutinsenlis, saturate-viridibus, prominente nervosis, glabris; petiolis puberulis; racemis copiosis, axillari- bus, brevissimis, subsecundis, 2—3-foris; bracteis parvis, ovato-acalis, carnosis; laciniis calyeis ovalis, aeutissimis, co- rolla triplo brevioribus; corollis campanulatis. Folia 5 lin. longa, 2 lin. lata. Corolla 2 lin. longa. In America centrali (de Warszewiez). 9X. Vitis-Idaca Ovarium 4—5-loeulare, septis spuriis parietalibus nal- lis. Corolla eylindrieo- aut globoso-campanulata, limbo 4 —5-fido. Antherae exaristatae aut brevissime aristatae. Fi- “ Iamenta pilosa. Flores in racemis brevibus bracteati et bi- bracteati, bracteis coloratis. Frutices europaei, boreali- et austro-americani, foliis persistentibus. a, Antherae exarisiatae, 1. V. Vitis idaen L. Denal l. c. p. 568. n. 14. 2. V. ovatum Pursh. Danal I. ce, p. 570. n.31. . 3. V. myrtifolium Michx. Dunal ]. c. p. 568. n. 17. (P: crassifolium Audr. Dunal 1. c. p. 568, n. 15.) 4. V. tbymifoliam Kl, Prostratam, debile, glabrum; ramis ramulisque teretibus, longis; foliis ovatis, obtusis, remote enrvato-serratis, coriaceis, patentibus, snpra saturate viridibus, subtus pallide fuscescen- tibus; floribus in apice ramulorum brevissime racemosis, teir- meris ; bracteis latis, rotundatis, connexis, margine tenuibus, versus apicem denticulatis; calyeis laciniis ovatis, aculis; eo- rollis campanulatis; autheris brevi-tubulosis; germine glabro. Folia 5 lin. longa, 2%/g lin. lata. Corollae 2/, lin. longae. In Paramo de Mucute Columbiae (leg. cl. Moritz n. 1344.). 5. V. Mortinia Benth. Pl. Hartw. p. 221. Walpers Re- pert. bot. syst. VI. p. 413. 2. % In Columbia. 6. V. confertum H.B.Kth. Dunal 1. c. p. 568. n. 16. 7. V. brachystachyum Benth, Pl. Hartw. n. 480. Wal- pers Repert. hot. syst. Il. p. 724. 8 V. Moritzianum Kl. Ramis robustis, subglabris; ramulis subangulatis, evanescente villosis; foliis densis, patentibus, oblongis, aut ovatis, coriaceis, margine cartilagineis, erenato -serratis, aontiusenlis, opacis, sub- tus evaneseente sparsim setosis, supra in nervo primario, praeser- tim ad basin subpubescentibus; petiolis brevibus, villesis ; racemis axillaribus, solitarüs, in apice ramuloram congestis, folio vix lon- gioribus; bracteis maguis, convexis, ex ovate-ohlongis, acu- tis, margine tenuibus, obsolete crenato-dentatis; floribus te- trameris; calycis laciniis ovatis, acntis; corollis ureeolato- eampanulatis; genitalibus inelusis. Var. «. ovatum Kl. Foliis ovatis, basi rotundatis, Folia 6—7 lin. longa, 3— 4 lin, lata. In montibus Tunguraguae, alt. 1300 — 1600 hex. (Fran- eis Hol), in Merida Columbiae (C. Moritz n. 1342.) Var. 8. oblongum Ki. Foliis oblongis in petiolum atte- nuntis. Folia 5—7 lin. Jonga, 2—3 lin. lata. In Sierra nevada Columbiae. (Moritz n. 1344.) 9. V. orikundum HB. Kth. Dunal I. ce. p. 569. n, 18. 64 10. V. polystachyum Benth. Plant, Hartw. n. 782. Wal- pers Rep. bot. syst. VI. p. 413. n. 6. 11. V. monfanum Pohl. Dunal I. c. p. 568. n. 18. 12. V. scabrum Pohl. Dunal 1. c. p. 568. n. 19. 13. V. villosum Smith. Dunal }, e. p.:569, n. 26. ß. Antherae aristatae. a, Aristae sursum curvalae, brevissimae, 14.-V. consanguineum Kl. Fruticosum, subglabrum; ramis teretibus, erectis, glahris, sordide fuscis; ramulis subquadrangularibus, puberulis; folüs oblongis, atriuque attenwatis, glahris, remote-serratis, acutissi- mis, membranaceo-coriaceis sempervirentibus; petiolis brevissi- mis, supra planis, puberulis, subtus convexiusenlis glabris; race- mis spicaeformibus simplieibus puberulis, bracteatis, folio sab- brevioribus in apice ramulorum axillaribus, solitariis; bracteis coloratis, ovato-acuminatis, glahris, subcarinatis, margine pube- rulis; foribus tetrameris, brevi pedicellatis, glabris; calyeis linbo 4-fido, lobis ovato - triangularibus, acntis; margine pu- berulis; corollis campanulato-urceolatis; aniberis hrevi biarista- üs; filamentis extus dense pilosis, “ Folia 1—11/, poll. longa, 3— 6 lin, lata. In monte Chiriqui Amerieae centralis (cl, de Warszewies legit). 15. V. densiflorum Benth. Plant, Hartw. n. 1213. Wal- pers Bep. bot, syst. VI. p. 413. n. 5. In regionibus frigidis Columbiae, Sierra nevada (Moritz n. 1343 b.). 16. V. Corymbodendron Don. Dunal 1. c. p. 569. n. 24 5. Aristae sursum curvatae, kongiores. 17. V. earacasanım H.B.K. Dunal I. c. p. 568. n. 21. 65 Species non salis notae. 1. V, Arctostaphylos L. Dunal 1. e. p. 567. n. 10. 2. V. attenuatum Dunal 1. c. p. 571. n. 40, 3. V. bracteatum Thunbg. Dunal I. c. p. 573. n. 58. 4. V. ciliatum Thunbg, Dunal Il. c. p. 373. n. 9, 5. V. erenulatum Dunal l. e. p. 570. n. 34. 6. V. eylindraceum Smith. Dunal l, c. p. 571. n, 43, 7. V. didyınanthum Dunal 1. c. p. 575. n. 79. 8. V. discolor Mart. et Gal. Walpers Rep. bot. syst. II, p- 724. 2.3. 9. V. hirtam Thunbg. Dunal 1. c. p. 574. n. 72. 10. V. humifusum Graham. Dunal 1. c. p. 576. n. 84, 11. V. javanieum Hook. Ic. pl. t. 740. Walpers Rep. bot. syst. VI. p. 413. n. 1. 12. V, Janceolatum Dunal ]. c. p. 570. n. 32. 13, V. jedifoliam Pohl. Dunal 1. c. p. 572. n. 54. 14. V. leucostomum Lindley. Sempervirens, glabrum; ramis erectis, angulesis; foliis oblongis, fere sessilibus, cras- sis, leviter crenatis, obsolete nervosis; fleribus 3—4 in ere- etos breves racemos fascicnlatos, axillares; bracteis pilis im- briatis; eorolla urceolato-campanwlata, limbi brevi, erecto ? antheris mntieis. Lindley Gard. Chron. 1848. n. 7. Folia 6—13 lin. longa, 3—6 lin. lata. Bracteae parvae subulatae, In Andibus Peruviae. 15. V. longiflorum Wickström. Dunal I. c, p.573, 2,60. 16. V. marginatum Dunal 1. c. p. 570. n. 35. 17. V. materenae Link. Dunal l. c. p. 567. u. 11. 18. V. meridionale Swartz, Dunal I. e. p. 569. n. 23, 19. V. mieranthum Danal 1. c. p. 568. n. 22. 20, V. mierophylium Reinw. Daunal I. c. p.576. n. 85. 21. V. imuscicola Hook. Ic. plant. t, 717. Walpers Rep. bot, syst. VI. p. 413. n. 2. 2er Rd, 1sHef. 5 66 22. V. ebtusum Parsl. Dunal I. c, p. 575. n. 77. 23. V. ramerissimum Dunal 1. c. p. 571. n. 42. 24. V. sumatranum W.Jack. Dunal l. c. p. 569. n. 30. 25. V. villosum Smith. Dunal 1, c. p, 569. n. 26, Species exeludendae, V. affine Wight V. buxifolium Salisb. v. decamerocarpon Dunal V. Donianum Wight V. dumosum Andr. V. Dunalianum Wight V. frondosum Willd, V. Griffithianum Wight V. hirsutum Wight V. hirtellum Ait. V. Leschenaultii Wight V. malaccense Wight V.neilgherrense Wight V. obovatum Wight V. odontocerum Wight V.resinosum Ait. V.serpens Wisht V. serratum Wight P. venosum Wight V. verticillatum Wight V. Wallichiannn Wight Epigynium affine Kl. Gaylussacia brachycera A. Gray. Gaylussacia resinosa A. Gray. Epizynium Donianum Kl. = Gaylussacia dumosa A. Gray. = Epigynium Dunalianum Kl. = Gaylussacia frondosa A.Gr. = Epigynium Griffithianum Kl. = Agapetes hirsuta Kl. = Gaylussacia hirtella A. Gray- = EpigyniumLeschenauliiiKl. = Epigynium malaccense R). — Episynium neilgherrensel. = Epigynium obovatum Kl. = (aligula odontocera Kl. = Gaylussacia resinosa A. Gray: | Pentapterygium serpens Kl. Epigynium serrutum Kl. = Epigynium venosum Kl. = Agapetesverticillata D.Do- = Agapetes Wallickiana Kl. N 67 SXVOl, oxyeoccnus Persoon. (Syn. I. p. 419. Parsh fl. americ. sept. I. p. 256. Nutt, gen. americ. I. p. 250. Dunal in DC. Prodr. VII. sect. post. pP. 576. Vaceinii spec, L. etAuet, Yacoiniö sect.1. Oxy- coccus A. Gray. Chloris boreali amerie. I. p. 52, Schollera Roth. Tent, flor. german. I. p. 179.) Calyx ovario adnatus, limbo libero 4-partito. Corolla in alabastro conica deinde A-partita, lobis angustis, revolu- tis. Filamenta 8, conniventia. Antherae tubulosae, furcatae, antice al apicem poris obliquis dehiscentes. Bacca &-Iocu- laris, loeulis polyspermis, Frutices erecti aut suffrutices prostrati, foliis deeiduis aut persistentibus. 1) Caulis erectus, foliis decidnis, baceis insipidis. 1. ©. erectus Porsh. Dunal 1. e. p. 577. n. 3. (Vaccinium erythrocarpum Michx. for. amer. ber, 1. p- 227.) 2. ©. palustris Persoon. Dunal I. c. p. 577, n. 1. 3. @. macrocarpna Persoon. Dunal 1. c. p. 577. m, 2. xxvm. Phalerocarpus George Don. (Gen. Syst. of Gard. and Bot. III, p. 841. Dunal in DC. “ Prodr, VII. sect. post. p. 577.) (Char, emend.) Calyx bibracteafus, adnatas, Iimbo libero quadripartito, membranaceo, tenui. Corolla breyi campanu- lata, 4-fida. Stamina 8, distineta. Filamenta brevia, orbi- eulato-obeordata, glabra. Antherae biloculares, oblongae, dorso apiceque A-aristatae, aristis erectis, strictis. Ovarium infernm, 4-Ioculare, multievulatum, disco magis pulvinato limboque calycino coronatum. Stylas brevis, strietus. Stigma obtusum. Bacca succosa, subgloboso - ovata, nivea, ednlis, Semina numerosa, nitida, ovato-angnlata.” 5 * 68 Sufrutex repens; ramis filiformibus, divarieatis, setoso- hispidis; foliis subrotundo - ovalibus, aculis, subtus margine- que sparsim setoso -hispidis; floribus parvis, brevipedicellatis, axillaribus,, solitariis, 1. Ph. serpyllifelius G. Don. Dunal 1. c. p. 577. In eupressetis humidis Americae borealis, Addenda Macleania celorata Ch. Lemaire. (Flore des serres IV, p. 312.) Forma est magis evoluta Macleaniae ovatae Kl. p.20. foliis majoribus, 2/, poll, longis et 11/, poll. latis. Plantae dubiae, Ceratostema longiflorum Lindl. Lemaire in Van Hont- te Aore des serres IV. p. 3465. t. 353. f. 118. . Ramis villosis; folüis persistentibus, coriaceis, oblongis, sessilibus, laevribus, margine subrevolutis, omnino integris, 7 lin. longis, 4 lin. latis; floribus terminalilaus laxe fascica- latis; pedicellis tomentosis, 8 lin. longis; calyeis limbo cam- panulato, 5-fido, lobis triangulari- ovatis, acutis, ciliatis, snb- laevibus; eorollis eyliudrieis, aente 5- dentatis, suhbipollieari- bus; autherarum tubulis longissimis poris dehiscentihus corel- lae tubo longiorihns; filamentis laevibus, connectivo fere squa- moso, grosse villose, In Andihus Pernviae, Thibaudia microphylia Lind. Gard. Chronivle 184% 2. 10. Sempervirens; ramis glahris, suleatis; foliis rotundalo- oblongis, obtusis aut retusis, eoriaceis, avenüis, fere gessill- bus, infra pilis paneis, parvis, sparsis; peduncnlis solitarii® axillaribns, unifloris, erectis, multo foliis longioribus; corella coniea , ore 5-filo, minime. ne F Folia 4 — 5 lin, longa, 3 — & lin. lata, Corolla 5 Iin, longa. In Andibus Peruviae (Lobb), Genus e tribn excludendum, Amechania DC. Dunal I. c, p. 578. Genus e tribn, ordine et classi excludendum. Argophylium Forster. Dunal l. c. p. 578. Trib. I, Arbnteae Alphons DeCandolle, Meissner. (Prodr. syst. nat. pars VIL. sectio post. p. 580.) Calyx hypogynus, 5-fidus aut 5-partitus, persistens. Corolla calyei inserta, decidua, gamopetala, urceolata, limbo 5-fido. Stamina corollae lacinüs nmmero dupla, hypogyna, infra disenm afixa, libera, inter se aeffalia ; filamenta ple- ramque basi dilatata, glabra aut pilosa, sursum atiennata ; antherae laterales, biloculares, utplurimam primum reiroflexae, demum introflexae, subinde ereetae, anfice ad apieem hiporo- sae, aristatae, ant rarissime muticae, aristis dorsalibus 2, reflexis aut apicalibus 4, erectis. Ovarium superum, 5— 10-loenlare, loculis uni- —multiovulatis, disco insidens car- noso, subdeeemangulari. Fructus globosus, drapareus aut ‚baccatus, laevis aut gramulato - papillosus, 5—10-loeularis, mono -— polyspermus. Semina pendula, obovato- oblonga. Te- sta simplex, memhranacea, nucleo arcte appressa. Albnmer carnosum, aequabile. Eimbryo respectu hili erectus, centra- lis; radieula cylindriea, sublonga. " Arhbusenlae, frutices aut frutienli ramosi, erecti anf pro- enmbentes; foliis persistentibus, rarissime deeiduis; floribus racemosis, panieulatis, spicatis aut solitariis, axillaribas aut To terminalibus; fruetibus baccatis aut drupaceis, globosis, lae- vibus aut granulato -papillosis, rubris, nigris aut alhidis. 4. Antherae ovatae, a latere compressae, etubulosue, apice dorsoque deflexo-biari- statae. %. Arbutus Tournef, (Inst. p. 598. t. 368. Gärtner de fruet. L p. 284. t. 59. Aumb. Bonpl, Kih, nov. gen. et spec. Mil. p. 279. George Don gen. syst. of gard, and bot. II. p. 834. DC. Prodr. VII. sect, post. p. 581. Unede Hoflmannsegg et Link flor. port.l. p-415. Arbuti species Linne.) Calyx 5-partitus. Corollae tnbus globosus aut ovatus, apice constricins, limbo 5-loho, lohis obtusis, reflexis. Sta- mina 10, inclusa; antheris compressis, primnm retroflexis, demum introfexis, antice ad apicem oblique biporosis, bi- aristatis, aristis dofso infraapicalibus, deflexis; filamentis basi dilatatis, sursum aitenuatis, inferne barbatis. Ovariam disco hypogyno, decagono impositnm, liberum, globosum, gra- aulato-papilloesum, 5-Ioculare, loculis pluriovulatis. - Bacca glohosa, granuloso - papillosa, 5-loenlaris, loculis polyspermis, Arbusenlae aut frutices gerontogei et mexicani; foliis al- ternis, coriaceis, persistentihus, petiolatis, oblongis, integer- rimis aut serrato-dentatis; racemis terminalihus, saepins pa- nienlatis, bracteatisz Noribus decidais, albis aut carneis, saepe monstrosis, . a. Gerontogeae. 1. A. Unede L. DC. Prodr. 1. c. p. 581. n. 1. 2. A. hybrida Ker, DC. Prodr. 1. c. p. 58.2.2. 3. A. serratifella Lodd. DC. Prodr. 1. c. p. 581. 1.3 4. A. andrachneides Link. DC. Prodr. 1, c. p. 581. m. en En: 7 5. A. Andrachne L. DC, Prodr. I. e, p. 582. 2.7. 6. A, integrifolla Lam. Arborea; cortice laevi, fusco; ramis ramnlisque tereti- bus, glabris; foliis obovatis, integerrimis, hrevi- obtuseque acatis, in petiolum Jongnm attenuatis, supra saturate - viridi- bus, glabris, subnitidis, subtus opacis, fuscescentibns, margine tenuibus, subrecurvis; panicula terminali, foliosa, glanduloso- puberula; baccis granulato - verracosis. A. integrifolia Lam. Encyelop. I. p. 227. DC. Prodr, lc. p. 582. 2.8. partim. Andrachne Theophrasti Cius. hist. p- 48. Folia 21/,—3 poll, longa, 11/5, — 2 poll, lata. Petioli pollicem longi. Baccae in sicco subnigrae, 3 lin, in dia- meiro. (VYidi spec. in Herb. Gundelsheimeri.) 7. & Sieberi Kl. Arborea; cortice laevi; ramis ramnlisque teretibus, gla- bris; foliis longe petiolatis, glabris, ovatis, bevissime acatis, basi cordatis, supra laete viridibus, subnitidis, suhtus glau- eis, margine planis, integerrimis; panicula terminali, divari- cata, dense piloso-glandalosa, inferne sparsim foliosa; caly- cibus pubescentihus. A. integrifolia Sieber fior, eret, exs., DC. Prodr, 1. c. p- 582. n. 8, parlim, Folia 2°/, — 31/3 poll. longa, 14/2 —21/, poll, ‚lata. Bracteae brevissimae, cucullatae, obtusae, pabescentes. In insula Creta (Sieber). 8. A. eanariensis Veill. DC. Prodr. 1. c. p.581. n. 5. 9. A. longifolia Lois. DC. Prodr. 1. c. p. 581. 2.6. 5. Americanae, 10. A. procera Douglas. DC. Proär, }. c. p. 582. 2.9 2 41. A. Menzienti Pursh for. bor. am.1. p.282. (A.lauri- Folia Lindi, Bot. Reg. new ser. t. 67.) 42. A. spinulosa Martens et Galeoti Enum. pl. mex.. (Extr. des Bullet, de Pacad. de Brax. IX. n. 67.) Walpers Repert. bet. syst. IL p. 725. n. 2. In Mexico. 13. A. glandulosa Marti. ei Gal, . c. Walpers I, e. p. 725. 2.3. (4. villosa Herb, Willd. n. 8305. 4. densijlora Benth. Pl. Hartw. n. 90.) In Mexico. 14. A. ovata Mari, et Gal. I, c, Walpers Reperi, 1. c. pP: 725. 0.4, In Mexico. 15. A. Roribunda Mari, et Gal. 1. ©. Walpers Repert. ko p.725.n.5, In Mexico. 16. A. Iaurinn Mart, et Gal. I, ec. Walpers Repert. l.c. p- 725. 0.7. In Mexico. 17. A, panienlata Mari. et Gal, 1. c., Walpers Repert. le. p.725.n.8. In Mexico, 18. A. petiolaris H, B.Kth. DC. Prodr. ]. c. p.582. n. 11. 19. A.densiflera H.B.Kih, DC, Prodr. 1. e, p.582. n.1%. 20. A. mollie H.B.Kth. DC. Prodr. 1. c. p. 582. n. 13. 21. A, xalapensis H.B.Kth. DC. Prod. I. c. p.583. 2.14 (4. macrophylia Mart. et Gal. I. c. Walpers Repert. 1. © p- 725. 2.6.) 22. A. varians Benth, Pl. Hartw, in, 542. Walpers Re- pert. 1. c. VI. p.446. 2. 1. In Mexico, 73 23. A, prunifotlin Ki. Subarboren; ramis teretibus, dilute fuscis, glahris; ra- mulis viridibus, evaneseente pubescentibus, suhangulatis; fo- lis oblongis, acutis, margiue serratis, basi ahrupte obtnsis, in petiolum Jongum suhattenuatis, supra Iaete viridibus, gla- hris, subtns pallidioribus, praesertim ia nervo primario pilo- siuscnlis; petiolis puberalis; raceme terıninali aphyllo, hra- eteato; bracteis brevibus, latis, cenvexiusculis, obtusis, pu- bescentibus; baceis papilloso - granulatis, rubris, Folia 2—21/, poll. longa, 1-—1!/, poll. lata. Petieli pollicem longi. Baceae pollicem dimidiam in diametro, In Mexico prope Real del monte (C. Ehrenberg) Ma- drono incl. Species minns notae. Arbutus? ferruginea Liune fl. DC. Prodr. 1. c. p. 583. n. 15. Arbutus? lanceolata Lam. DC. Prodr. |. c. p. 583. n. 18. Species exelndendae. Arbutus furens Hook., DC. 1. c. Pernettyae species. A. punctata Hook., DC. 1. c. Pernettyae species. A. rubescens Bertol. Comarostaphylis ru- j) ) bescens Kl. I Comarostaphylis Zuecarwi. (Plantarum novarım vel minus eognitarum fase. IT. in den Äbhandlungen der mathematisch - physikalischen Klasse der königl. baierischen Akademie der Wissenschaften zu München. 1831 — 1836. v.'IL. p. 331. Endlicher gen. plant. n. 4328. Lindley Bot. Reg. new ser, 1.30.) Calyx hypogyans 5-partitus, persistens. Corolla ealyei inserta, urceolata, 5-loba. Stamina 10, calycis basi aflıza, 34 lihera; älamentis basi dilatatis, surSum Attennatis, glabris aut barbatis; antheris ovalibus, compressis, primum retro -, demum introflexis. Ovarium disco hypog/no decemangnlari imposi- tum, liberum, globosum, granulato - papillosum, 5-loculare, ovalo solitario in quovis loculo. Stylus cylindriens; stigmate truneato, 5-dentato. Drupa glohosa, cArnosa, exius granu- lato-papillosa, monopyrena. Pyrenum parvem, globosum, ossenm, 5-loculare, penta- vel aborta 1— -spermum. Se- mina solitaria, pendula, obovato-oblonga. Arbusculae aut frutices habito.Arbuti, in Mexico et Gua- timala sponte nascentes; folis persistentibus oblongis, inte- gerrimis aut dentato-serralis, coriäceis; foribus racemosis ant panieulatis, terminalibus, bracteatis. 1. Folia dentato-serrata. a. Undigue glahra. 1. ©. arguta Zuce, (l. c. p. 332. n. 1.) Foliis coriaceis, oblongo -lanceolatis, uiringue attenmatis, aentis, arguie et inaeqnaliter cartilagineo dentato-serralis, dentibus mucronatis, supra Jaete-viridibus, subnilidis, subtus glancescentibus petiolisgne glahris; racemis panienlatis, ter- minalibas, inferne foliosis, süperne bracteatis pedicellisgne puberulo - subglandnlosis, Arctostaphylos arguta DC, Prodr. 1. c, p. 585. n. 7. .A. discolor Hooker, DC. Prodr. |. e, p. 585. n.10. A. #i- tida Bentham, Walpers Repert, j. «, H. p. 726. n. 3. Bit. Reg. new ser. 1.32. Bot. Mag. ı, 3904. 4. spinulosa Marl. et Gal. Walpers Repert. IL. p. 726. n, f. In Mexico, d. Subtas puberula. 2. C. angustifolia Kl. Fruticosz, ramosissima ; ramis rugosis, sordide fuseis, subdichotomis ramulisque teretibus, 75 puberulis, foliis oblongis, angustis, utringue attenuatis, mar- gine Tecurvis, remote serrulato-snbacnleatis, apice mucrona- tis, brevi-petiolatis, supra glabris, laete-viridihus, subtus glancis, evanescenfe puberulis, nerro primario rufescente, magis prominente; racemis terminalibus, glanduleso - pilosis, simplieibus, bracteatis; bracteis lanceolatis, acntis, puberulis, pedicello triplo brerioribus; drupis globosis, granulato - verru- cosig, parvis, Folia 11/7, —2 poll. longa, 2 — 5 lin. latu. Bacemi sesquipollieares, rec. Drupa in sieco nigra, magnitndine grani Piperis nigri. In Mexico (C. Ehrenberg). 3. €. longifolia Kl. (Arctostaphylos lIongifolia Benham, Walpers Repert. H. p- 726. n. 4.) In Mexieo (Hartweg). 4. C. attenunta Kl. Fruticosa, inferne nuda, apice paniculis samisque folii- feris comosa; ramis teretibus, ferrugineo - fuseis; ramelis sub- angulatis, villoso-glandulosis; foliis anguste oblengis, dense et inacqualiter dentato -serratis, in petiolnm attenuatis, apice subrotundato -mucronatis, supra pallide-viridihns, evanescente pilosis, subtug villoso -pubescentibus; petiolis brevibus, vil- loso - glandulosis; panienlis terminalibus folio brevioribus, ru- fescentibus, villoso-glandulosis, bracteatis, dense ramosis, divariealis; bracleis ovalis, acuminatis; pubescenti- glandulo- sis, carinatis, pedicello triplo brevioribus; drupis parvis, pa- pilloso - granulatis, brevi-acntis. Folia 3%, —4 poll, longa, 6—8 lin. lata, Petioli 4— 6 lin. Jong. Drupae 1!/, lin, in diametro. In Mexico (C. Ehrenberg). 76 2. Folia integerrima, sublus puberula aut tomentosa. 5. €. 1atifolla Kl, (Arctostaphylos latifolia Mart, et Gal. Walpers Be- pert. II. p. 726. n. 2.) In Mexico. 6. €. giaueescens Zucc. (Arctostaphylos glaucescens H.B.Kih. DC. Prodr. lc. 584. n. 5.) In Mexico. 7. €. mueronifera Kl. (Arctostaphylos mucronifera DC. Prod. lc. p. 585. n. 9.) 8. ©. mucronata Kl. Fruticosa, ramosissima ; ramis teretibus, rufescenti - fuscis, epidermide destituiis; ramulis subangnlatis, incano- tomentosis; foliis oblongis, petiolatis, margine subundulatis, versus apicem plus minusve minutissime serrulatis, apice sub- rotundatis; mucronatis, inferne in peliolum atienuatis, supra evanescente puberulis, deinde satarate viridibus, subnitidis, subtus petiolisque incano-tomentosis; racemis ramosis, brevi- bracteatis, pubescenti-tomentosis, folio vix longioribus; co- rollis parvis, sparsim pilesis; drupis globesis, granulato- papillosis, in sicco laete- rufescentibus. Var. o. brevifolia Kl. Foliis ovalibus latioribus brevio- ribusgue basi obtasiusculis, Folia 1%/, — 2 poll. longa, 7— 9 lin. lata. Drupae lineanı in diameiro, Var. f. angustata Kl. Folis angustioribus longioribus- que basi acutis. Folia 21/,—3 poll. longa, 4 —7 lin. lata. In Mexico (C. Ehrenberg). nn rı 9. €. polifolla Zuce. (Arctostaphylos polifolia H,B, Kth. DC. Prodr, I. c. p. 585. n. 6.) Ramuli, petioli foliaque subter evanescente ferragineo- puberuli. Folia eblonga, primum utringne acnta, margine re- voluta, deinde glabra, apice rotundata, brevissime apiculata, margine plana. "In Mexico. 10. €. zubescens Kl. (Arbutus rubescens Bertol. fl. guatim. p. 20 4.7. Wal- pers Bepert. ].. c. II. p.725. n. 1.) In Guatimala. 11. €. arbuteides Lindl. Erecta; ramulis foliis subter paniculisque tomentosis; fo- ls oblongis, integerrimis, utrinque altenuatis, imncronulatis, margine subrecurvis, snpra salurate-viridihus, subtns ferru- gineis; bracteis acuminatis, pedicello brevioribus; racemis in parte inferiori foliiferis. C. arbutoides Lindl. Bot. Reg. new ser, t. 30. In Guatimala (Hartweg, de Warszewiez). 12. €. oaxacana Kl (Arctostaphylos oaxacana DC. Prodr. I. c, 9.585. n.8.) In Cuesta blanca‘, Mexico (C. Ehreuberg). 13. €. Hartwegiana Kl. Fruticosa, subflexuosa; ramis tereüibus, suhdichotomis, rugoso-rimosis, foliis delapsis, fuscescentibus; ramulis, pe- tiolis racemique rhachibus fuscescenti - pubescentibus, pilis glanduliferis interspersis ; foliis oblongo -Iinearibus, muero- natis, integerrimis, laete viridibus, margine revolutis, supra evanescente puberulis, subtus, praesertim in nervis, puberulis, minutissime Navido -glandulosis, in petiolum perbrevem atte- nuatis; racemis terminalibus, simplieibns bipollicaribus; braeteis 38 inferioribus pedicellos aequantibus, superioribus gradatim bre- vioribus; corollis versus apicem sparsim hirtis. (Arctostaphylos oaxacana Benth. pl. Hartw. n. 343, nec DC.) Felia 6—12 lin. longa, 1—1!/, lin. lata. A Comarostaphyli oaracana differt: caule graciliori, Aexnoso; foliis brevioribus et angustioribus, pnbescentiae co- lore ; bracteis minoribas et corollis infra limbum sparsim hirtis, In Mexico (Hartweg). HI. Arctostaphylos Adanson. (Fam. II. p. 165. Meissner plant. vascul, gen. p. 247. Endl. gen. plant. n. 4327. Jos. Koch in Röhling’s Deutschl. Flora III. p. 99. Mairania Neck. Element. I, n.363.) Calyx hypogynus, 5-partitus, persistens. Corolla calyei inserts, ovato-urceolata, 5-Ioba. Stamina 10, imae corol- lae inserta, libera; filamentis basi dilatatis, sursnm attenua- is, inferne pilosis; antheris ovalibus, a latere compressis, primum reiro-, demum introflexis. Ovarium ovatım, laeve, absque dissepimentis. Stylus pentagono-cylindriens, sursum incrassatus, inelnsns. Stigma obtusum. Drupa succosa, globosa, pentapyrena, pyrenis discretis, monospermis. Frutices proenmbentes; foliis parvis, deciduis aut persi- stentibus; racemis brevissimis, terminalibus, bracteatis. 1. A. alpina Spreng. Syst. veg. II. p. 287. (Arbutus alpina L. Spee. pl.1. p. 566.) In aprieis alpinis Europae et Asise borealis. 2. A. officinalis Wimmer et Grab. flor. siles. I. p. 391. (A. uva ursi Spreng. 1, c. Arbuius uva ursi Linne 1. ©.) in montanis et rupestribns Europae borealis et mediae; Asiae et Americae bor. 79 Speries exelusae, A. cordifolia Lindl,, DC, = Daphnidestaphylis cordi- Folia Kl. 4. discolor Hooker, DC. =Üomarostaphyks arguta Zuce. 4A. glauca Lindl., DC. = Daphnidostaphylis glaucn Kl. 4, glaucescens H,B.Kth, = Comarostaphylis glaucescens Zuec, 4A. Hookeri 6. Don, DC. == Daphnidostaphylis Hookeri Ki. A. latifolia Mart. et Gal, = Comarostaphylis latifolia Kl. 4. longifolia Benth. = - - Ilongifola Kl. A. mucronifera DC. = - »- mucronifera Kl. A. nitida Benth. = - - arguta Zuce, A. vaxracana DE. = - - oaracana Ki. 4. oaxacana Benih. = - - Hartwegiana Kl. A. polifolia B.B.Kih. = - - polifelia Zuce, A. pungens H.B, Kth. = Daphnidostaphylis pungens Kl. A. spinosa Mart. et Ga. = Comarostaphylisarguta Zucc. A. tomentosa Dong, Lindl. = Daphnidostaphylis tomen- tusa Kl. V. Daphnidostaphylis*) Kl. (Arctostaphyli species Anct.) Calyx parvus, hypogynus, 5 -partitns, persistens, folio- lis obtusis, inaequalibus. Corolla calyei inserta, ovato-ur- veolata, 5-loba. Stamina 10, imae corollae iuserta, libera; filamentis basi dilatatis, barbatis, sursum attenuatis; antheris ovalibus a latere compressis, primum retro-, demum intro- Nexis. Ovarinm disco hypogyno decemangulari impositum, —[-_ *) Nomen e vocıbns deuprvis et orepukls compositum. 0 ovatum, 6-—10-loculare, loculis uniovulatis, ovulis pendulis. Stylus strietas, eylindrieus, sursum inerassatus. Stigma ob- tusum. Bacca globosa, carnosa, brevis, glabra, 6--7— 10-Iocularis, 3— 8-sperma. Semina solitaria, pendula, ob- longa. Frutices mexicani, boreali- americani et californiei; foliis alternis; racemis terminalibas, .brevibus; pedicellis ad hasin bracteatis. 1. D. Hookeri Kl. (Arbutus pungens Hook. et W.- Arnott. Arctostaphy- los Hookeri G.Don. DC. Prodr. 1, c. p. 584, n. 3.) In California, 2. D. pungens Ki, (Arctostaphylos pungens H. B. Kth. DC. Prodr. 1. ce. p. 584. n. 4.) In Mexico. 3. D. cordifelia Kl. (Arctostaphylos cordifolia Lindl. DC. Prodr. 1. c. p. 586. n. 12.) In ora oceid. Americae borealis. 4. D. glauca Kl. (Arctostaphylos glauca Lindl. DC. Prodr. 1, c. p. 586. n. 13.) In California, 5. D. Fendleriana Ki, Caule erecto, ramoso, viscidulo; ramnlis brevibus, erecto- patentibus, gintinoso - puberulis; foliis anguste obovatis, par- vis, glaueo -viridibns, undique, praesertim versus basin, ob- selete puberulis, in petiolum attenuatis, apice rotundatis; 78 cemis terminalibus, pendulis, folio multo-brevioribus, panci- floris, bracteatis; calyeibus albis, glahris, corolla triple brevioribus, laciniis latis, coneavis, obtusis; corollis ovalis, en, el, ET 8 glahris; filamentis extus pubescentibus; antheris fasco - viola- ceis; aristis albis. Ramuli 2—3 poll. longi. Folia 8 — 10 Hin, longa, ad basin lineam, versus apicem 21, —4 lin. lata. Racemi 4— 6-fori, semipollicem longi. Bracteae lineares, foliacene, vonvexae , obtnsae, viscido -pubescentes, patentes, pedicello longiores, Pedicelli brevissimi, ad basin bibracteati. in Novo-Mexico, (A. Fendler n. 546.) 6.D. pumila Kl. Humilis, crecta, glauea, pubescens; foliis obovatis, obiusis, integerrimis, in petiolum attenuatis, sapra lucidis; Aoribns terminalibus brevi racemosis; pedicellis ad basin bracteolis 2, obtusis instructis; corolla intus pilesa ; arislis gracilibus, longis, hirtis; filamentis basi sparsim pilo- sis, anthera duplo Jongioribus; calyeis laciniis ciliatis. Arctostaphylos pumila Nuttall in Trans. of the americ. phil. Soc, VIII, p. 266, Frutex ramosissimns, 6-pollicaris. Canlis teres, fusco- castaneus, glaber. Rami ramulique puhescentes. Folia ju- nlora subtus pnhescentia, deinde glabra. Petioli pulescentes. Flores albi, globoso -racemosi. Corolla ovata, limbo 5-den- tato, reflexo, Bracteae lineares, reflexae. In Nova California prope Monterey. Fioret m, Martio. (Nuttall.) 7. D. acuta Kl. Humilis, erecta, glanca, pnhescens; fo- küs lanceolato-obovatis, brevissime aentis, in petiolum alte- mnatis, deinde glabris; foribus terminalibus, hrevi racemosis ; pedicellis ad basin hraeteolis 2 minutis instructis; eorolla in- tus pilosa; aristis gracilibus, longis, hirtis; filamentis glabris. ‚Arctostaphylos acuta Nuttall I. c. p. 267. A priori differt: foliis latioribus; Noribns minoribus, ru- bro-siriatis; filamentis glabris. Creseit cum praecedente. (Nuttall.) 24 Bd. 14 Heft. 6 82 B. Antherae bilobae, oblongae, dorso apice- que 4-aristatac; aristis erectis, strictis aut rarissime nullis. V. Pernettya Gandich, (Voyage Freyc. bot. p. 454. 4. 7. Don general syst. of gard. and bot. II. p.836. Endlicher, Meissner, DC. Prodr. I. c. 2.586. Arbuti spec. Willd. Andromedae species Lam.) Calyx hypogynus, 5-partitus, persistens, Corolla glo- boso- ant ovato-nreeolata, limbo revolato, 5-lobo. Sta- mina 10, inelnsa, libera; filamentis snpra basin incrassatis, sursum attenualis, glahris aut pilosis; antheris oblongis, re- etis, antice ad apicem apertis; loculis dorso in aristas 2, erectas, strielas exenrrentibus auf rarissime mutieis. Ovarinm depresso-globesum, 5-loculare, loculis multiorulatis, disco hypogyno, decemglanduloso, rarissime 5-Iobo cinetum. Sty- tus brevis, eylindrieus. Stigina convexum, subqninquedenta- tum. Bacea exsucca, calyce suffulta, 5-loenlaris; loculis polyspermis. Semina minuta , olblonga. Frutieuli australi-americani, ramosissimi, glabri aut ple- rumque in ramulis setosi, erecti aut procumbentes; foliis par- vis, approximatis, persistentihus, alternis, ovato-oblongis, serrato-dentatis, varius integerrimis; foribus axillaribus, so- Kitariis, mntantibus; pedicellis bracteatis, A Gaulthieriae se-- etione Noribus solitariis, axillarihus per anthesin tantummodo differt: calyce 5-partite, nee accreto, nec carnoso, nee 5-lobo, $. (Tetrachaete Kl.) Disens hypogynus 10- glandulo- sus. Antherae 4-aristatae, 1. A. pumila Hook, DC. Prodr. 1. c. p- 586. n. 2. @. minor; foliis densins imbrieatis, obtnsis, Hooker Icones plant. t. 9. Homhbron et Jaegninot 1. 22 S. T. (Andromeda humilis Banks et Solander Mss.) 83 in Patagonia, Terra del Fuego. A. empetrifolia; foliis laxe imbrieatis, angustioribus, subacutis obtusisve, Gaudich. DC, Prodr, 1. c. p.586. n. 1, In Insulis Falklandieis, 2. P. leucocarpa DC. Prodr, 1. c. p. 586. n, 3. cum var, &. es ß. Cl. Gay fora chilena IV. p. 353, u.2. _ In Chile. 3. P. microphylia Gaudich. 6. Don. DC. Prodr. 1. c. p. 987. n. 5. (excl. syn. Pernettyae myrsinitis G. Don.) In America australiari. 4. P. Poeppigil Kl. (Gaulthieria Poeppigii DC. Prodr. l. e. p. 593. n. 13.) In Chile. (Poeppig, Bridges.) 5. P. pilosa G. Don. DC, Prodr. 1. c. P.587. 2,7. In Mexico. 6. P. phillyreaefolia DC. Prodr. 1. c, p. 587. u. 8. In Peruvia. 7. P. panetata Kl, (Arbutus? punctata Hook, DC. Prodr. 1. c. p. 583. n. 17.) In Chile ad Conceptionem urbem. 8. P. farens Kl. (Arbutus? furens Hook. DC. Prodr, I, e. p.583. n. 16.) In Chile prope Conceptionis urbem. 9. P. purpurea D. Don. DC. Prodr. 1, c. 9.587. n.9. In Peruviae montibus (Rniz). 10, P. Pentlandii DC. Prodr. 1. c. p. 587. n. 11. In Bolivia, 11. P. angustifolia Lindl, Erecta, ramosa; ramulis minntissime puberulis, angula- tis; foliis lineari-lanceolatis, mucronato -acuminatis, remote- serratis, glabrie, 1-nervüs; pedicellis axillaribus, solitarüs, 6* 84 anifloris, folio dimidie brevioribus, glabriusculis, nudis, basi ima tantum bracteolatis. P. angustifolia Lindl. Bot. Reg. new. ser. 1.63. Hook. Bot, Mag. t. 3889. Frutieulus sempervirens, rigidus, erectus, ramosus, gla- ber. Folia quam in P. phillyreaefolia duplo minora et mi- nus vigida. ,„ Flores adhuc minores et pedicelli e hracteolis quibusdam erumpentes nec per dimidiam longitudinem et ultra sgqnamulis imbricati. In Chile, prope Valdiviam (Cuming). 12. P. angustata Benth. Pl. Hartw. n. 1202. Walpers Rep. bot. syst. VI. p.416. n. 1. In Columbia. 13. P. parvifolin Benth. Pl. Hariw. n. 1203. Walpers Rep. bot, syst. VI. p. 416. u. 2. In Columbia. 14. P.jelliptien DC, Prodr. 1. c. p. 587. n. 12. In Peruvia (Domhey). 15. P. rigida DC. Prodr. 1, c. p. 587. n. 13. In Insula Juan Fernandez. 16. P. buxifolia Mart. et Gal. Enumeratio pl. phaner. mexican. Walpers Repert. bot. syst, II. p. 726. n. 1. In Mexico, 17. €. eiliaris D. Don. DC, Prodr. 1. c. p. 587. n. 10. Gaulihieria ciliata Cham. et Schläl, DC, Prodr. 1. c, p. 594. n. 15. In Mexico. (Schiede, C, Ehrenberg.) 18. P. Halliana Kl, Froticnlosa, humilis, ramosissima; ramulis rugulosis, gla- bris, sparsim setosis; foliis parvis, oblongis, coriaceis, ere- nulato-serratis, niringne obtusinsculis petiolisque glabris; pe- dieellis remote glanduloso-Kispidis, folio duplo hrevioribus, 8 infra medium bractea minima sufflultis; corollis ovatis, glabris; laciniis ealyeinis glabris, ovato-Janceolatis, acntis, margine paherulo - ciliatis; antheris hrevissime 4-aristalis; baccis ru- gulosis, Folia numerosissima, 4 lin. longa, 11/, — 1%, lin. lata, supra laete viridia, subtus fascescentia, retienlato- uervosa, In monte Pichincha (Francis Hall). 19. P, coriacen Kl. Fruticosa, robusta, divaricato-ramosa; ramulis angulari- bus, fusce - castaneis, sparsim setulosis; foliis ovalis, erenato- serratis, erassis, laete viridibus, obtusiuseulis, ereetis, sub- fus comvexis, opacis, supra excavalis, nitidis, brevi petiola- tis; foribus in apice ramulorum densis, nutantibus; pedicel- kis elanduloso-hispidis, folio subhrevioribus, infra medium hracteatis; corollis ovato -urceolatis, extus intusque glahris; ealyeis Jacinüs ovato-oblongis, margine sparsim glandulosis. Folia erasso -coriacea, 6—8 lin, longa, 3—4 lin. lata. Corollae 2 lin. longae. In America centrali, Costarica. (de Warszewiez.) 20. P. mucronata Gandich. DC. Prodr, 1. c. p.587. n.6. Cap Horn, ad fretum Magellanieum usque ad Valdiviam. (Philippi.) 21. P. setigera K!. Fruticosa, nana; ramis teretibus, divaricatis, glabris, ni- tidis, pallide fuscis; ramulis dense setosis; foliis ovatis, ob- tusiusculis, patentissimis, subinde reflexis, coriaceis, supra atro-viridihus, nitidis, subtus fuscescentibus petiolisque gla- bris, margine dentato-serratis, dentienlis plus minusve api- eulatis; floribus cernuis; pedicellis hispidis, folio brevioribas, infra medium bracteolatis; calycis laciniis ovato-acuminatis, margine minutissime ciliatis; corollis angustis, glabris. Rami ramulique squarrosi. Folia 4—6 lin. longa, 143 —3 lin. Jata, In montilus altissimis Costarieae Am. centr. (de Warsze- wiez.) 8% $$. (Perandra J. Hook.) Diseus hypogyaus 5-lobus. An- therae muticae. 1. P. tasmanien Hook. fil, Lond. Journ. of Bot. VI, p. 268. Walpers Aunales bot. syst. I. p. 478, n. 1. In Tasmania. Species exelusae. Pernctiya myrsinites G.Don. — Lebetanthusamericanus End. = = serpyllifoliaDC. = Gaulthieria microphylla ). Hook. C. Antherae muticae, loculis apice solutis, acuminatis, poro.a pigali anticeque dehiscen- tibus VL Eneyanthus Leu. Spreng. DC. Prodr. 1. c. p. 372. a. Li. Frutices ehinenses. 4. E. quinqueflorus Lour. DC. Prodr. 1. c. p. 732, n. 1. 2. E. reticalatus Lind, Maund the Botanist, u 1. DC. Prodr. 1. c. p. 733, n. 2. 3, E. bifiorns Lour. DC. Prodr. 1. c. p. 733. a. 3, Addenda ad tribum II. Arbutearum. Ad calcem characteris iribus Arbutearum inseratur p. 70, A. Antherae ovalae, apice dorsogue deflexo - biaristatae. Bacca carnosa, globosa, plus minusve gra- aulata-tnberculosa, 5-locularis, loculis po- Iyspermis “ . . . . Arbutus Toürnef. Drupa plus minusve carnosa, globosa, gra- anlato-tabereulesa, rarissime laevis, mo- nopyrena. Pyrennm parvum, globosum, os- seum, ö-loculare, 5- vel abortu 1 — 4- spermm 2.0. 0. Comarostaphylis Zuce, Drupa suceosa, glohosa, laevis, pentapyre- na; pyrenis discretis, monospermis ‚Arctostaphylos Adans, Drapa exsucca, globosa, Aavida, subfarina- vea, laevis, pentapyrena, pyrenis 5 vel aborta 3, diseretis, bi- — trilocnlarihus, loculis Jabyrintbiformibus, monospermis Xerobotrys Nuttall- 87 Baeca suhexsucca, globosa, laevis, glabra, 6—7-—10-locularis, 8-, vel abortn 1— 4-sperma oo. . oo. Daphnidostaphy- ls Kl. B. Antherae oblongae, dorso apiceque 4-aristalae, ari- stis adscendentibus. - Bacca globesa, laeris, 5-loeularis; loculis polsspermis . . . . . Pernetiya Gaudich, ©. Autherae muticae, Corollue 5-Adae laciniis basi fovea nectari- fera instractis . . . . Encyanthus Laar. Ad calceın generis Comarostaphylis adde in pag. 78. 14. ©, bicolor Kl. Frutieosa, ramosn ; cortice fusco - castaneo, glabro; feliis elliptieis, acntis, integerrimis , supra viridibus, nitidis, subtus tomentosis; raceıis terminalibus, ere- etis; pedicellis, hracteis ealyeibusque villosis; corollis eylin- drieo- ovatis, rubris, intus glahris; drupis glahris, Taevihus, Navidis, subnitidis, exsneris, globosis, abortu menospermis; seminibns ohlongis, conıpressis. Xylococcus bicolor Nuttall Transactions of the american philosophical Soriety VIN, p. 258. Frutex 3— 4-pedalis. Folia forma et maguitudine folio- rum Rhododendri punctati, 2 poll. leuga, 9 lin. lata. Dru- pae magnitudine grani Piperis nigri. Putamen 5-loculare, norum unum tantum fertile, monospermum. In Nova California, prope Monterey. (Nuttall.) Ad calcem genceris Arctostaphylas adde in pag. 79. Xerobotrys Nutiall. Deseriptions and Notices of new or rare plants in the natural Orders Lobeliaceae, Campanulaceue, Vaccinieae and Ericaceae, collecied in a Journey over the Continent of North Ameriea and during a Visit to the Sandwich Islands and Upper Colifornia, in Transactions of (he american phi- losophieal Society VI. p. 267. Calyx hypogynus, 5-partilus, persistens. Corolla calyci inserta, ovalo-urceolata, 4 — 5-dentata. Stamina 8 — 10, imae corollae inserta, libera; filnmentis basi dilatatis, sur- sum attenuatis, inlerne pubescentihus; antheris ovalibus a la- 88 tere compressis, primum reiro- demnm introflexis. Ovarium disco hypogyno, crasso, integerrimo impositum, globosum, pilosum, liberum, laere, absque dissepimentis. Stylus _cylin- driens, inelusus. Stigma obtusum. Drupa glohosa, Nlavida, sicea suhfarinacea, pentapyrena; pyrenis 5, aborin 3, disere- tis, bi-— triloenlaribus, loculis Jabyrinthiformibus, monosper- mis, Semina elongato -incarva. Frutices californici; foliis integerrimis aut serrnlatis; ra- cemis terminalibus contractis; floribus alhis aut roseis. 1. X. tomentosus Nutall |. e. (Arbutus tomentosa Pursh flora bor.- americ. I. p. 282. Hook. for. bor.-americ. II. p, 36. t. 129. Bot. Mag. t. 3320. Arctostaphylos tomentosa DC. Predr. |. c. p. 585., partim nec Lindley. Andromeda? bracteosa DC. Prodr. 1. ce. p. 607.) Frutex 3-pedalis, subferruginens. Folia integerrina. Flores albi subinde roseo tineti. Drupae flavac, pilosae, magnitudine grani piperis. In Nova California frequens. 2. X. argutus Nuttall I. e. Ramulis petiolisque longe et patentim hispido -setosis; fo- lis ovatis, acuminatis, subtus velutinis, supra glahris, mar- gine rarissime serrulatis, Crescit cum praecedente. 3. X. venulosus Nutt. Erecta, ramosa; ramis, petiolis marginibusque foliorum pubescentihus; foliis erassinscalis, el- Hiptieis aut elliptico - ovatis, acutis, suhserrulatis, glahris, ni- tidis, longe peliolatis; racemis terminalibus, corymhosis; bra- eteis squamaeformibus, hrevissimis, calycis lacinüs_ eiliatis; corollis intns pilosis; filamentis pilesis; aristis longissimis; baceis glahris, globasis. X. venuio.us Nuttall 1. c. p. 268. Audromeda? venu- losa DC. Prodr. 1. e. p. 607. Frutex pedalis, ramosus. -Rami fusco-castanei, glabri. Ramuli villosi. Folia pollicaria, erassiusenla, 6—9 lin. Jata, ufrinque laete viridia, glabra, venulosa, basi acuta. Flores albi, fastigiato-racemosi, Braeteae imhrieatae, ovatae, acı- tae, pubescentes, Pedicelli basi brevi hibracteati. Drupae depresso - glohosae, glabrae, In Nova California prope Monterey. (Nuttall.) Species exelusae, Xerobotrys cordifolius Nutt, = Daphnidostaphylis cordi- olia Kl. = = glaucas Nutt. = - - Fanca IR Beiträge zur Kenntniss der Flora des kaukasischen Isthmus, Yon Karl Koch. L H.. Professor Abich, der sich seit dem Jahre 1844 in Trauskaukasien aufhält, hauptsächlich um geologische Studien zu machen, hat sich auch mit den Salzpflanzen beschäftigt, welche ia der Nähe ‚Naghdschewan’s (Nachitschewan der rus- sischen Karten) am Alagäs und sonst in der Araxes-Ehene in der sussisch-armenischen Provinz Eriwan, östlich vom Ararat, zur Gewinnung des Kelp’s benutzt werden, und seine Beobachtungen in einem hesondern Aufsatze im 5. Bande der Bulletins der physikomathematischen Abtheilung der kaiserli- chen Akademie der Wissenschaft niedergelegt, Er hat die Freundlichkeit gehabt, als er hier in Berlin anwesend war, mir die Kelppflanzen, welche in jenen Gegenden gewöhnlich benntzt werden, zur Bestimmung mitzufheilen. Da diese an and für sich von Interesse sein dürften, und die Bekanntma- Chang der dort wachsenden Arten die Kenntniss der dortigen Flor vermehrt, so zögere ich nicht, sie hier aufzuführen. 90 Uebrigens verweise ich auf das 3. Hefi meiner Beiträge zu einer Flora des Orientes 8. 285 — 301. (Linn. XXL .p. 177 —193.), wo sich die Bearbeitung der von mir auf beiden Reisen gesammelten Chenopediacecn vorindet, A. Cyclolobeae. 1, Atriplex roseum L. cod. No. 7615. Bei Naghdshewan. 2. Eurotia ceratoides (Aryris) L. cod. No. 7096. Vor- berge bei Naghdshewan. 3. Echinopsilon hyssopifelium (Salsola) Pall. Reis. p. 302. 1.42. In der Araxes- Ebene. 4. Camphorosma wonspeliacum L, cod. No. 1011. Am Fuss des Alagäs. . Diese 4 Arten möchten wenig Soda liefern, und wohl aur gesammelt sein, weil sie in jenen Gegenden sehr häufig wach- sen und nicht selten sich unter den Kelppflanzen beünden. 5. Arthrocnemum caspium (Salicornia) L. cod. No.28. ln der Araxes -Ebene. B. Spirolobeae. 6. Chenopodina salsa (Chenopodium) L. cod. No. 1825. ® Gymaostachys. Salzberge bei Naghdshewan. 7. Chenepodina ıaritima (Chenopodium) L. cod. No. 1814. Ehendaselbst. 3. Chenopodina pycenantha C. Koch; Glauca, glaber- rina; Caulis adscendens, herbaeeus, ramosus , ramis brachia- tis, patulis, simplieibus et ramnlosis; Folia carnosa, trique- tra (?) acutiuseula, 3— 6’ longa, horizontaliter patentia aut recurya, opposita; Flores 3— 5 in axillis foliorum rameorum, singuli aut bini in axillis caulinorum, hi denique calyre in- durato praediti; reliquorum calyx 5-Sdus, membranaceus, phyliis ovato -oblongis; Stawina 5 subinclusa; Pistillum ovato- 9 lanceolatum, bifidum; Achenia florum caulinorum prius matu- rantium ecomplanata. Aehuelt der Oh. baceifera (Suaeda) Pall., gehört aber, insofern, wie es scheint, die Asthlüthen aufrechte Achenien haben sollten, zu Belovia Moq. Auf dem Salzberge bei Naghdshewan. 9. Chenopodina dendroiden (Schoberia) C. A. Mey. Verz. kauk. Pf. p. 159, Ebendaselhst, " 10. Suaeda fruticosa (Salsola) L. cod. No. 1830. S. microphylia Pall. illustr. pl, ross. p. 52. t. 44. unterscheidet sich durch sitzende, einzelne oder gehäufte Blüthen, und möchte deshalb eher hierher gehören. $. gracilis Mog. scheint mir nur eine kleine Abart za sein. Im Südwesten des Alagäs. 11. Suaeda altissima Pall. illustr. pl. ross. pı 49. 1.42. Auf den Mergelhügeln bei Naghdshewan. 12. Caroxyion glaucum ($alsola) Bieb. casp. p. 144. App. No.17. Auf den Salzbergen bei Naghdschewan. 13. Salsola nitraria Pall, ilinsir. pl. ross. p. 23. 1. 16. in der Araxes-Ehene und hei Naghdshewan. 14. Salsola caesia F.etM. in Hohenack. enum, pl. Tal. p- 121. Araxes-Hochthal. 15. Salsela eana C, Koch in Linn. p. 190. Steht der 5. lanata Pall. und S. arborescens L. am Nächsten‘, unter- scheidet sich aber von der erstern durch den Habitus, durch mehr liegende Haare, durch grössere, schwarzrothe Flügel und dureh Staubbentel-Anhängsel, die sitzend und einwärts gerollt sind. $. arbuscula L. hat gar keine Anhängsel an den Staubbenteln. Sonst ähnelt anch die einjährige S. crassa Bieb, Bei Naghdshewan. 16. Salsola rosacen L. cod. No. 1821. In der Araxes- Ebene. 17. Halocharis pyenantha (Halimoenemum) C, Koch in Lion. XXI, p. 193. In der Araxes- Ebene, 92 18. Halocharis Abichii C. Koch; Erecia aut adscen- dens, ramosa, glabriuscula, pedalis; Folia semiteretia, acuta, semiamplexicaulia, alterna, 5 — 7° longa, floralia breviora, orato-lanceolata, bracteas vix superantia, floribus paululum breviora; Sepala 5 tennissima , hyalina, glaberrima, oblongo- lanceolata; Filamenta brevia, basi haud lata; Antherae basi bifidae; Vesicnlae exsertae, denique longius pedicellatae, ro- tundato-reniformes ant obovatae, sulphureae. Steht der H. Kulpiana (Halimocnemis) C. Koch Linn. XVII. p. 313. sehr nahe, besitzt aber nicht Blätter, welche die Blüthen an. Län- ge übertreffen. Bei Naghdshewan. 19. Halimoenemis glaucn (Polycnemum) Pall. illusir. pl. ross. p. 63. 1.53. 54. In der Araxes- Ebene. 20. Halimocnemis brachiata (Polycnemum) Bieb. in Mem, de la soc. de nat. de Mose. I. p.153. In der Araxes- Ebene. 21. Hallmoenemis volvox (Polycnemum) Pall. ilustr. pl. ross. p. 60. 1.50. Ebendaselbst, 22, Halimocnemis oppositifolia (Polyenemum) Pall. Reis. app. p. 230, t. 46. f. 1. illustr. pl. ross. p. 64. t. 55. Ebendaselbst. MM. Die zweite Sammlung besteht aus Papilionaceen, wel- che ich der besondern Freundlichkeit des bekannten Kaukasus- Reisenden, des jetzigen Professor Kolenati in Olmütz, ver- danke, Sie erscheinen besonders dadurch wichtig, dass Pflan- zen aus dem Gebiete des Selenischuk in Tscherkessien, wo- her wir bis jetzt noch nichts kannten, darunter sind, Auch besitzen einige Arten aus der Nähe. vom untern Don ein be- sonderes Interesse. 93 A.Tbotene. 1. Lotus corniculatus L. cod, No, 5699, P-. Ciliatus Stev. Im Distrikt Airum (Kreis von Eli- sabethopol, also im tatarischen Grusien).. No. 1508. der Sammlang. 2. Medicago sativa L. cod. No. 5716. Am Kur im Kreise von Elisabethopol. No. 1762. 3. Ononis hircina Jacq. hort. Vindob. I. p. 40. 1.93. 8. Spinescens. Im Kreise, Elisabethopol, No. 2025. 4. Cytisus ratisbonensis Schaeff. bot. exped. Titel- kupfer. Bei Tiflis. No. 2366. "5. Caragana frutescens (Robinia) L. cod. No. 5455. Bei Stauropel in Ciskaukasien. No. 51. 6. Caragana grandiflora (Robinia) Bieb. fl, taur. cauc. I. 2.168. Im Distrikte Airum. No. 1299. 7. Oxytropis pilosa (Astragalus) L. cod. No. 5578, In Ssamcheth oder Grusisch- Armenien. No. 2314 n.2351. ®& Astragalus lasioglottis Stev. in Bieb. fl. taur. caue. HL p.486. Am Selentschuk in Tscherkessien. No. 176, 9. Astragalus onobrychioides Bieb. casp. p. 185. Distrikt Airam. No, 14243, 1645. 10, Astragalus aduneus Bieb. fl. taur. caue. H. p. 195. Elisabeihopol, No. 1316. il. Astragalus Stevenianus DC. prodr. II, p.285. Di- steikt Airam. No. 1424b. 12. Astragalus glycyphylius L, cod. N0.'5588. % Genuinus. Am Ssarial im Distrikt Airum. No. 1919. ß. Pubescens. lu Schirwan, bei Tschackent. No. 1806. 13. Astragalus glycyphylloides DC. prodr. IH. p. 292. Unterscheidet sieh durch deu grössern Kelch, der, wie bei A. Harbachii Sprunn., mit schwarzen Haaren hesetzt ist. Ebendaselbst, No. 1788. 94 14. Astragalus falcatus Lam. encyel. meth. I. p. 310. Bei Elisabethopol. No. 1579. 15. Astragalus subulatus Bieb. fl. taur. cauc.1I. p.193. ß. Macilentus Pall. Astrag. p. 23. No. 27. Var. ö. 1.20. D, Auf dem Aktepe bei Elisabethopol. 16, Astragalus Asterias Stev. in Hoh. enum, pl. Tal. p. 107. Distrikt Airum. No. 1290. 17. Astragalus caucasieus Pall. Astrag. spec. p. 2. 1.2. Am Flusse Gendscha im Elisabethopoler Kreise. No. 1436. 18. Astragalus calyeinus Bieb. fl. taur. cauc. II. p.199. Distrikt Airum. No. 1296. 19, Astragalus sanguinolentus Bieb. casp. p.190. Di- strikt Airum. No. 1333. 20. Astragalus brachycarpus Bieb. fl. taur. cauc. I. 2.201. In Ssamcheth. No. 1351. 21. Astragalus tanaiticas C. Koch; Acaulis, hirsutissi- mus; Folia 10—14-juga, racemum superantia, stipulis cum petiolo eonnatis, ovato -oblongis aut ovalo-lanceolatis, arido- membranaceis praedite; Foliola late oblonga aut ovata, acu- tinscula, uteingue pilis aceumbentibus longis, crebris vestita, sessilia; Peduneulus racemum laxiflorum vix superans; Bra- etene lineares, flores dimidios aequantes, calycis tubum pau- lulum superantes; Flores 3—8, brevissime pedicellati;z Caly- eis dentes lanceolati, margine pilis longis tuberculo insiden- tibus ciliad, tubo cylindrieo breviores; Vexillum apice rotun- datum, exius pubescens, calycem cum dentibus duplo, alas angusias extus pubescentes, quartä, carinam glabram tertiä parte superans. Unterscheidet sich von 4. pubiflorus DC. durch deutlich gestielte, schlafblütbige Trauben, durch eine nicht ausgerandete Fahne und durch schmale Blüthen, welche letztere ‚iese Art in die Nähe von A. Zongiflorus Pall. brin- % gen. Trotz der zum Theil ansgerandeten Blätter und Fah- nen wäre ich doch geneigt, A. longiflorus $. procerior Pall, sp. Astrag, t. 60.B, hierher zu bringen, da sie im Ha- bitus vollkommen übereinstimmt und auch die langen Brakteen besitzt. — Am untern Don, No. 21. 22. Astragalus fabaceus Bieb. fl. taur, cauc. Ill. p.496. Bei Tiflis. No. 2342. 23. Astragalus diffusus Willd. sp. pl. II. p.1321. Am untern Don. No. 16. Istragalus versicolor C. Koch in Linn. XIX. p. 65. ist, nachdem ich Originalexemplare gesehen habe, A. Sibthor- pianus Boiss. diagn. pl. orient. I. p. 84., gehört aber in die Abtheilung, wohin ich ihn und nicht, wohin ihn Boissier gestellt hat. \ B. Vieieae. 24. Ervamı hirsutum L. cod. No.5@26. Bei Elisabethe- pol. No. 1250. 25. Ervum tetraspermum L. cod. No. 5425. An Se- tentschuk. No, 132, 26. Ervum Krvilia L. cod. No. 5429. In Ssanchech, No. 2394, 17. Vieia peregrin# L. cod. No. 5419. BP» Leiocarpa, Bei Elisahethopol, No. 1345. 283, Vieia sativa L. cod. No. 5415. Im Distrikt Airum. 29, Vieia angustifolia Roth tent. fl. germ. I. p. 310. 3. Segetalis 'Thuill. d. paris. ed. 2. p. 367. 30. Vicia villosa Rth. tent. fi. germ. 1. p. 182. Käpes- dagh in Karabagh. No. 1596. 31. Vieia narbonensis L. cold. No. 5422. Au der Gendsha im Distrikt Airam. No. 1363. 32. Orebus hirsutus L, cod. No. 5377. In Ssamcheth. No. 349, % 33. Orobus Kolenatit C.Koch. Caulis erectus, simplex, inferne glabrinseulus, teres, striatas, superne puberulus, an- gulatus; Folia sessilia quadrijuga, ad marginem et subtns puberula; Foliola oblongo-lanceolata, subsessilia, integerri- ma, subtus pallidiora; Stipalae sagittatae, lanceolatae, auri- culis grosse dentatis; Pednneuli folia superantes aut aequan- tes, superne pubescentes, multiflori; Calycis pubescentis den- tes 2 snperiores abbreviati, infimus longissimus, ut laterales minores lanceolati; Ovarium sessile. Diese Art besitzt die Blätter des ©. aurantius Stev., aber Kelch und Nebenblätier des O. Iuteus L. In Trialeth, Gau Grusisch-Armeniens. No. 2404. 34. ©. anomalus C. Koch; Caulis simplex, saepe erectus, sed debilis, superne puberulus, teres, sed suleato -striatus; Folia breviter petiolata, multijuga; Foliola late lineari-ob- longa, saepius alterna, reiusa, sed apiculo praedita, supra glabra, subtus strigosa , margine ciliata, brevissime petiolata; Pedunculi pluri-, rarissime 1-, 2-flori, puberuli, foliis multe breviores; calyx pilosus, obliquus; dentes snperiores minimi, ceteri triangulari- setacei. Hierher gehört wohl Ficia trun- catula Sisch., wenigstens stimmen alle Exemplare, die ich gesehen, damit überein. Alle haben, wie sämmtliche Orobus- Arten, keine Ranken, sondern eine Spitze nnd eine oben lache und mit einem Bart besetzte Narbe. Sonst hat die Pflanze allerdings mit einer Freia aus der Abtheilung der P. sepium L. grosse Aehnlichkeit. Am Kurjaktschai. No. 1456. 35. Orobus roseus (Lathyrus) Stev. in Mem. de la sot. d. nat. de Mosc. IV. p. 52. In Ssamcheth. No, 2358. 36. Kathyrus Aphaca L. cod. No. 5385, Elisahethopol. No. 1628. 37. Lathyrus Cicera L. cod. Ne. 5388. Ssamcheth. No, 2363. 97 38. Bathyrus tuberosusL. cod. No. 5399. Elisabethopol. No. 1687. 39. Lathyrus pratensis L. cod. No. 5400. Ebendaselbst. No. 1737. 40. Lathyrus rotundifollus wind. sp. pl. III. p. 1088. ß. Elliptious Ser, in DC. prodr. II. p. 370. Tscher- kessien. No. 270. Auf dem Sar’al. No. 1516. C. Hedysarcac. 41. Medysarum argenteum L. fil. suppl. p. 333. Auf dem Beschiau (Ciskaukasien). No, 631, 42. Hedysarum Kolenatii C. Koch; Caulis pluriceps, abbreviatas; Folia sexjnga, foliolis ovato - oblongis s. oblon- gis, obtusis, integerrimis, breviter pedicellatis, supra cano et ienuiter, suhtus argenteo et dense tomentosis; Petioli pilis patalis dense obtecti; Pedunenlus denique foliis longior et spi- eiger, pilis inferne patentibus, superne patentissimis vestitus; Flores ab initio capitati, denique spicati, (ut videntur) flavi, brevissime stipitati; Calyx hirsutus, dentibus lanceolate - subu- latis, elongatis, carinä et vexillo emarginato multo breviori- bus; Alae pnene carinä et vexillo duple, dentibus calyeinis paululam minores; Legumen (immaturum) 3-spermum, tuber- enlatum, tomentosum. Steht dem H. argenteum L. fil. und candidum Bieb. sehr nahe, unterscheidet sich aber von dem erstern durch die abstehenden Haare am Blüthenstiel, von dem letztern durch die Blättchen und den kleinern Kelch. In der Nähe von Tiflis. No. 2343. 43. Onobrychis Buxbaumii Bieb, in Fisch, catal. hort. gorenk. p. 73. Am Fluss Kefar im Gaue der Abasechen. No, 223. 44, Onobrychis sativa Lam, |. frang. Il. p. 652. Am 24r Bü, 1s Heft. 7 . Korjakischai, No. 1521. Auf dem Käpendagh in Karabagh. No, 2492. 45, Alhagi camelorum Fisch. catal, pl. hort, goreuk, p- 72. Im Kreise Elisabethopol, No. 1941, 46. Coronilla variaL. cod. No. 5471. Am Kurjakischai. No. 1620, 47, Coronilla coronata L. cod, No. 5467. f. Paueciflora. Am Beschtau. No. 636. Vebersicht untersuchter Pilze, besonders aus der Umgegend von Hoyerswerda. Von 6 T. Preuss. Vorwort. Wenn auch die Zahl der erforschten Pilze schon gross ist, so sind, dem Entdecken nener Gattungen und Arien nach zu urtheilen, noch grosse Lücken in ihrer Reihenfolge auszufül- len: daher hat der Verfasser sich veranlasst gesehen, in fol- genden Blättern eine Zahl noch unbeschriebener Pilze, vor- züglieh der kleineren, aus seiner Umgegend zu veröffeatli- chen, um die Diagnosen den Freunden der Mykologie hier- mit vorzulegen, da zu deren Erscheinen, in J. Sturm’s Flora III, Abtheil, (wovon zwei Doppelhefte mit analytischen Abbildungen erschienen sind), noch eine Reihe von Jahren nöthig ist, Seitdem Link das zusammengesetzte Mikroskop hei dem analytischen Bestimmen der Pilze in Anwendung gebracht hat, ist gleichsam eine nene Periode eingetreten, und die 7# 100 herrlichsten Gestalten, in unzähligen Formen, erfreuen für die gehabten Mühen das Auge des Beobachters: auf dieser mikroskopischen Bahn allein kann nach und nach einer ge- läuterten Pilzkunde entgegen gegangen werden, da ihre Entwickelung dabei meist mit stndirt werden muss, wovon an einem’andern Orte die Rede sein wird, und die verkann- ten oder übersehenen Formen an das Licht gezogen werden können. Bei Bestimmung der Pilze bin ich zunächst Corda’s Evolutionssysteme gefolgt, und wenn sich Arten nicht unter- bringen liessen, sahe ich mich genöthiget, neue Gattungen aufzustellen: da sich dieses anf meine eigenen Uutersachnn- gen stützt, so wird es mir schwerlich zu einem Vorwurfe ge- reichen. Mit redlichem Willen und strengem Urtheil bin ich hei den Untersuchungen zu Werke gegangen, und sollte ich mich irgendwo getäuscht haben, so rechne man dies auf mensch- liche Unvollkommenheit. In betreffenden zweifelhaften Fällen bin ich gern erbötig, wo noch Material vorhanden ist, das- selbe zur Nachuntersuchung abzugeben, entgegengeseizt kam ich auch die Objectivträger mit den Objecten vorlegen, In dem Herbar. vivam Mycologienm Klotzschii cur. L. Ra- benhorst wird man einer Menge solcher Pilzchen begegnen. Verständiger Tadel wird mich zum Dank verpflichten, Auf unverständigen aber werd’ ich verzichten, Hoyerswerda, im December 1849, Der Verfasser. 101 FUNVGI. Ord. . Coniomycetes Nees. Fam. I, Caceomaceae. Fusidium Lk. Sporae simplices in acervulos nudos pulveraceos super- ficiales conglohatae; episporio simpliei continue, nucleo ho- mogeneo mucoso; stromate gelatinagne nulla. 1. F. Arundinis. Efiusom, acervulis einereis epidermi- dem tegens; sporis elongatis utrinque obtusis albis diaphanis, variae magnitndinis. Habitat in foliis Arundinis Phragmitis; prope Hoyers- werda. Vid. Sturm Deutschl. Flor. III. Abth. 2. F, lycotropum, Acervulis effusis tennissimis albidie ; sporis Iycotropis albidis, hyalinis, quadrigattatis. Habitat in truneis exsiccatis dejectis Malrae Alcene. Hoyerswerda. Vid. Sturm. Coniothecium Cord. Sporae simplices in globulos corneos irregulariter con- elutinatae, et acerrulos effusos vel solitarios rarias stromate spurio suffultos referentes. Color ohscurus. 3. €. Chromatosporium variegatum, Erumpens, acer- valis gregariis, pulvinatis, atris; sporis rotundato augulosie, planis, fascis, intus non obseurioribns. In ramis dejectis Mali in hortis prope Hoyerswerda. Vid. Sturm, 102 Uredo Persoon. Hypothallus spurius floccosus; aceryuli ento- vel epi- phyti; sporis simplieibus (non septatis); episporio celluloso; ancleo simpliei obseuro, 4.U. Agropyri. Entophyta; acervulis linearibus longissimis, parallelis, sordide fusco-favis, epidermide longitndinaliter rumpente; sporidiis fusco- brunneis rotundis; episporio celln- loso, diaphano; nucleo diaphano fusco. Habitat in foliorum Agropyri repentis utraque pagina. Leetum prope Hoyerswerda. Vid.. Sturm, Gynosporium Corda. Sporae superficiales, conglobatae, simplices; episporio glabro, nucleo firmo; siromate evoluto nullo. 5. & rhizophilum. Atrum, acervulis sublinearibus, epi- dermide suhbdispari primum teetis; sporis crebris globosis oblongisve; episporio diaphano, fusco, hile alto instructo; nucleo obsenro. Floceis albis innatis. Habitat in radieibus Triticd repentis eorruptis. Neida pr. Hoyerswerda. Fam. Il, Phragmidiscene Cord. Sporidesmium Link. Sporae didymae vel cellulosae, in acervulos superlireiales vel semi-immersos conglobatae; siromate spurio vel nullo, gudulis Episporium subeorneum , narleo cellulari subeeraceo, 8 oleosis sepius mixto; stipite continue vel heterogeneo. 6. S. linguaeforme. Acervulis epixylinis, effusis, gra- nulosis, atris; hypostromate repente, atro-fusco, septato suf- $ulto,, sporis eoacervalis, linguaeformibus , suhpedicellatis sen basi aitenuatis, atro-fascis, pellueidis, supra atris impelluei- dis, septatis. 103 Habitat iu ligno pini excorlieato putride. Kuhnicht pr, Hoyerswerda, " 7. 8. nodosum. Epixylinum, maculis effusis latis, aterri- mis; sporis congestis erectis, polymorphis, nedosis, atris, in- terstitiis extenuatis, atro-fuseis, septatis cellulosisve, Habitat in assere ligni pini. Pinka pr. Hoyerswerda, 8. 8. fascleulare. Acervulis epixylinis eflusis, atris; hypostromate repente, atro-fusco, septato suflulto, sporis basi faseienlatim connexis, brevissime pedieellatis, erectis, elavatis, 8—10-septatis, fuseis, pellucidis; testa exterua con- tinna, septis internis subquadratis, Habitat in ligno pini putrido. Pinka pr. Hoyerswerda. 9. 8. copulatum, Acervulis effusis, atris, pulveraceis; sporis socialibus, congestisre ereciis, longe- pedicellatis cla- vatisye, fuseis, subpellucidis, testa externa continaa, septis internis subquadratis, et guttula oleosa repletis. Habitat in ligno Alni putrido prope Hoyerwerda. 10. S. congestum. Acervulis epixylinis eflusis, conge- stis, alris; sporis erectis, elavatis, attennatis pedicelliformi- bus; clavula inerassatis, atro=fuscis fere impellueidis, septa- tis, vermienlaribas, medie diffraetis; hyposiromate spurio. Habitat in truncis pufridis Alui, prope Hoyerswerda. Vid. Sturm. Puceinia Pers. Hypothallus entophytus foccosus, epidermide teetus, sub- tus Boceoso-radiains. Sporae acrogenae, sessiles vel stipi- tatae, primum tectae, dein nudae, uni-, rarius biseptatae, septis transversalibus. Episporium stratosum, vel simplex glabrum vel verrucosum; nueleis binis, rarius ternis, curva- tis, anunliformibus vel cavis, subceraceis. 104 11. P. sertata, Entophyta; maculis pallidis, acervis h- nearibus brevibns, confertis non confluentibus, nigricantibus et epidermide einetis; sporis breviter pedicellatis albis, sub- elavatis, apice dentihns obtnsis substellato - radiatis ochraceo- versicoloribus coronatis, infra dilutioribus, Habitat in foliis Arundinis Phragmitis; prope Hoyers- werda. (Gross-Neida.) YVid. Sturm. Fam. IV. Torulacene Corda. Torula Persoon. Flocci e sporis dein secedentibns coloratis compositiz episporio firmo clauso; nucleo guttulis oleosis farcto, 12. T. tenerrima. Caespitibus eflusis, farinaceis, can- didis; floccis longis, repenti-adscendentibus, ramosis, flectendo- serpentiformibus, tum eatenatis; sporis globoso-ovatis, ninu- tissimis, pellucidis albis. Habitat in trabibus nbi Natrnm carbonienm illitum, 13. T. vitellina. Thallo tenni Jimitato, ochraceo -vitel- lino; floceis densissimis intrieatis, longis ramosis, tnnc Septa- is, tum iu catenas sporarım ahbenntibus; sporis subinaequa- libus sphaeroideis; episporio hyalino laevi, intas nucleo t010 repleto. In cellis dolia et ligna melle irrorata obtegens, 14. T. tetrameria. Caespitibus effasis tennissimis, eculo nudo inconspicuis, obsenre -fuscis; fioceis sen catenis subte- " tracoilis, subparallelis decumbentibns; sporis quadratis; epi- sporio diaphano fusco, gnuttinla magna farcto, Habitat in cortice Populi tremulae. Pinka pr. Hoyers- werda. 15. T. parallela. Caespitibus effusis albis, farinaceis; hyphopodio ramoso; eatenis longissimis parallelis, repentibus; sporis subglobosis, albis, utringne hilo instructis, 105 Habitat in culmis secalinis aubputridis. Prope Hoyers- werda. 16. T. glanca. Acerrulis olivaceis late expansis, crassis, interne subatris; floccis sporarum plus minusve intricatis ere- etis simplieibus; sporis ovafis, utringue apiculatis diaphanis viridibus; nucleo oblongo. Habitat in Sphaeria fusca et ligno Alni prope Hoyers- werda. Vid. Sturm. 17. T. composita. Acervulis effusis tennihns atris; floc- eis adscendentibus fexuosis compositis, catenis solitariis bre- vibus longisve; catenulis subfusiformibus; .sporis subquadratis fasco -afris semipellucidis, in novellis catenulis intus guttala unica. Habitat in ligno molliore Alnt glutinosae pr. Hoyerswerda. Vid. Sturm. 418. T. longisporn. Caespitibus eflusis determinatis, fer- ragineo-einnabarinis farinaceis, albo-cinelis, catenis longis parallelis repentibus; sporis oblongo - eylindrieis. Habitat in ligno Juglandis melliore. (1845, 1846.) Hoyers- werda. Vid. Sturm. 19. T. romena. Caespitnlis rotundatis subpulvinatis, tum effusis, indeterminatis, roseis; catenis erectis Hexnosis, longis (artieulis guiuque et viginti cireiter) subramosis; sporis ovoi- deis, utringue apiculatis, nueleo magno. Habitat in ramulis emortuis Rosarum in hortis; Hoyers- werda. 1845. Vid. Sturm. 20. T. pedicellata, Acervulis oculo nudo inconspicnis; floceis erectis simplieibus, pedicellis simplieibus longiusculis, non sepfatis albis; eporis ovatis, albis, utringue hilo instra- eto; nneleo centrali firmo. Habitat in ramis dejectis Corchori Japonici, Sambuci nigrae etc. Hoyerswerda. Vid, Sturm. 106 Cylindrisporium Greville. Floeci simplieissimi; sporis cylindraceis; hyphopodio floc- voso, repente, entophyllino. 21. €. 1ongipes. Caespitibus eflusis inconspieuis; hypho- podio ramoso conjuncto, saepe copulato, septato; floceis sim- plieissimis septatis, fuseis, pellueidis, apice catenatis, simpli- eibus, dichotemis rarins trichotemis, albis, rigidis fragilli- mis, in sporas cylindricas diffindentibus. Habitat in folis humidis Pini aylvestris, Hoyerswerda. Vid, Sturm, 22. C, inflatipes. Caespitibus effusis, oculo nudo incon- spieuis; hyphopodio ramose conjuncto, septate, corlicem pe- netrante; floceis simplieissimis septatis, supra basin inflatis, airo-fuscis suhpellueidis eavis, apice catenalis, albis, rigidis Jragillimis; sporis eylindrieis obtnsis, intus guitnlis quatuor vel quinque. Habitat in corlicis Alnorum puirescentinm pagina inte- riore. Pinka, 23. C. crassipes. Caespitibus eflusis; hyphopodio ramo- so septato fusco; floceis simplicissimis snpra basin ineras- satis, paululum septatis, sapra tennatis, pellueidis suhalbis, apice catenatis; sporis cylindrieis ohtusis continais. Habitat in ligno putrido. Gongromeriza Preuss. Flocci simplieissimi, erecti, septati, supra coneatenali e sporis eylindrico-infatis seu claraeformibus, dein seceden- tibus. 24. 6. elavaeformis. Caespitibus eflusis airis; floceis basi dilatatis, atro-fuseis opaeis, septatis, apice attenuafis, simplieibus, fuscis, rigidis, fragillimis, in sporas clavaeformes diffractis. Habitat in liguis Alu: glutinosae. Hoyerswerda. 107 Fam. V. Septonemene Corda. Septonema Corda, Flocei erecti, simplices vel ramosi, hyphopodio filifurwi vei nullo, vel stromate spurio grauuloso suffulti, e sporis transverse-septatis dein secedentibus compositi. 25. 8. elongatispora. Acerrulis eflusis albidis; floceis erectis guhramosis; sporis subeylindrieis apiculatis, varie longis, uni- vel biseptatis, pellucidis, albis. Habitat in caulibus exsiccatis deciduis tectis Menthae erispae. Hoyerswerda. Vid. Sturm, 26. S. alba. Acervulis tenuissimis oculo nude inconspi- euis albis; foceis subramosis adscendentibus deflexisqne, lon- gis, rigidis; sporis fusiformibus, longissimis, triseptatis dia- phanis albidis, Habitat in trancis arborum putridis, Vid, Sturm. Alternaria Nees. Flocei parasitantes, (2) erecti, moniliformes, e sporis lageniformibus, infra cellulosis, supra in collum continnum heterogenenm attenuatis, eomcatenati. 27. A. chartarum, Late eflusa, indeterminata, primum fusca dein atra; floceis repentibus adscendentibus erectisve ramosis, septatis, irregnlariter pedicellatis, sporis fuscis, atris-olivaceisve, rotnndis oblongisve, supra in collum attenuatis sum concatenatis, cellulosis, Habitat in charta venenata muscarum, Hoyerswerda. Yid. Botan, Zeitg, 1848. No, 22. 108 Ord, 1. Hiyphomycetes Nees. Fan. VI. Sporotrichiacese Cord. Sporotrichum Link. Flocci ramosi, intricati, septati; sporis simplieibus, libe- ris, homogeneis. 28. &. holosericeum. Thallo in caespitnlis minutis, atro-holosericis; fioceis sparsis, pellueidis albis dichotomis, ramulis (subsecundariis) irregulariter positis; sporis ammero- sissimis, racemosis, globosis ovalibusque, atris, nucleo glo- boso. Habitat in charta alba semidestructa fibri typographici. Dresden. 29. 8. nigrum. Thallo effuso, Noccoso - hombycino, atro- fusco; floccis intricatis ramesis, diaphanis, seplatis; sporis ovato-oblongis subconcoloribus ; episporio pellucido fusco; aucleo farcto. Intra stipites Hamuli siccos humido loco expositos. Neida pr. Hoyerswerda. Fan. VI. Cephalocladia Corda. Coccotrichum Link. Flocei ramosi, septati, colorati,. Sporae acrogenae sim- pliees, opacae, in globulum primum coactae, dein Nloceis is- spersae. 30. €. dichotomum. Effusum determinatum tomentosum, primum album dein ferrugineum; foccis erectinsculis, septa- tis, infra irregulariter , supra dichotome, rarins trichotome ra- mosis, apieibus cylindrico-acnminatis, sporidiferis ; sporis subferrugineis rotando-ovalis verrncosis; episporio hyalino; basi hilo instructo; nneleo grauuloso, 109 Habitat in foliis dejectis Eucomis punctatae, Hoyers- werda. Vid, Sturm. Acremonium Link. Flocei repenies, ramosi, septati, ramnlis (secundariis) sporidifeiis vertieillatis vel irregulariter positis, subulatis ar- mati, Sporae apieibns ramulorum secundariorum primum ad- fixae, dein maturae decidnae, simplices, 31. A. album, Thallo bombycino albo; floccis septatis subeentrifugis expansis, ramosis; ramulis secundarlis irregn- lariter positis, brevibus; sporis ovatis albis pellueidis, In capitibus Cribrariae vulgaris, prope Hoyerswerda. Pinka. No.45. Vid, Sturm. Zygodesmns Cord, Flocei repentes, ramosi, intricati, septati vel genicnlato- contracti, et dein per ramos vel genicula transversaliter ex- sertos conjugati, 8. alter floceus cum altero copulatus. Ba- muli sporidiferi erecti vel verrucaeformes. Sporae acroge- nae, simplices, dein irregulariter inspersae; episporio mem- branaceo, nudo vel setoso ; nucleo firmo. 32, 2. ferrugineus. Caespitulis effusis ferrugineis; Noc- cis repentibus paueiramosis, pauciseptatis, diaphanis albis; verracis sporidiferis; sporis ellipticis, verrucosis, basi trunca- tis; episporio colorate firmo, erasso; nncleo demum com- paeto, guttala oleosa sepe repleto, Habitat in pagina inferiore foliorum Alns subsiecorum et delapsorum, Hoyerswerda. Vid. Starm. Gonatotrichum Nees. Flocei ramosi repenies, septali, hinc inde nodosi: ramu- lis vertieillatis fertilibus nodis impositis septatis, apice gle- 110 Inlo sporarum coronatis. Sporae acrogenae, simplices, in capitula globosa irregulariter conglutinatae. 33. &. erectam. Caespitibus effusis, suhpulvinatis, eine- reis; foceis erertis fragilibus, ramesis, atro-fuseis, sub- impellneidis, apice subalbis, septatis, minns nodosis; ramulis subvertieillatis, stellato-patentibus, nodo innatis, globulo spo- rarım griseo terminatis; sporis ovatis minimis, fugacibus albis. Habitat in ramulis putridis Rudi Idaei dejectis, Hoyers- werda, Vid. Sturm. Fan. VIL Bactridiaceae Cord. Anodotrichum Cord. Flocei intrieati vix septati primum repentes; ramis dein adscendentibus intricatis; sporis subfusiformibus septatis; ra- rius continuis mixtis. 34. A. fusisporum. Caespitulis effusis gossypiformibus albis; Noccis ramosis, ramnlisve tenellule-septatis albis; ra- ınulis secnndariis sporidiferis; sporis fusiformibus, obtusis cur- vatis, septatis; guttulis oleosis longitudinaliter notatis; epi- sporio basi hilo instructo. Habitat in ramulis emortuis Rosae. 35. &. earneum. Caespitibus rotundatis effusisque Faau- yinosis carneo-roseis pnlverulentis; foccis laxis ramosis, septatis, sporis primum lateraliter et apice innatis, dein libe- ris; sporis ovalibus, saepe medio coarctatis et septalis, Irans- verse multiseptatis, magnis. Habitat in cortice Juglandis. Hoyerswerda, Vid, Sturm. Acrothecium Corda, Flocci repentes septati ramosi; ramulis adscendentibus, sporam solitariam acrogenam referentihus, Sporae sepfatä®, continnis mixtae, fusiformes, 111 36. A. multisporum,. Thallo crasso efluso; floceis ra- mosis implicatis stuppesis, septatis, nigris; ramis fagellifor- mibus; ramulis adscendentibus; speris terminalibus accumula- tis, elongato-fusiformibus polymorphis pellueidis albidis. Habitat in suberis interiore parte in vacua lagena vina- ria in cella. Vid. Sturm. Ulocladium Prenss, Flocei toti septati, ramosi, repentes, intertexti, Jise sporis teeti, Ramuli sporidiferi ereeti (secundarii) irregulari- ter positi, Sporae heterogeneae septatae cellulosae kilo in- structae; episporio primum pellucido, dein colorato fasco-atreo. 37. U. botrytis. 'Thallo effuso lato, Roceis ramosissimis, flexuosis, fuscis diaphanis, septatis; acervulis sporarum confer- lis, atro-fuscis, primo pellueidis, tum impellueidis, apieihus lloccorum innatis dein deeiduis; sporis polymorphis oblongis, kongitudinaliter et transverse sepfatis, cellulosis, hilo minnto basilari instrnetis. Habitat in lignis Quereuum, in domicilio plautarum cale- "facto sub testis Noralibus, Hoyerswerda. YVid. Sturm, Helicotrichum Nees. Fiocci ramosi intricati enodes nndi Apieibus tantem septa- tis, Sporidia spiraliter involuta subseptigera. 38. I. prasinum. Thallo bombacino prasino; floceis in- trieatis, septatis; sporis foceiformibus, apice lateribusque in eylindro spiraliter tertuosis diaphanis dilute prasinis. Habitat in asseribus semiputridis. 39, I. enndidum. Thallo effuso albo; sporis foceifor- mibos, apice et lateribns sureulatis, spiraliter convolutis se- ptatis diaphanis albis. Habitat in asseribus antiquis , foliisque dejectis Pini. Hoyerswerda. ö 112 Papulaspora Preuss. Hyphasına eflusum, repens, ramosum, septatum, pelluei- dum, intertextum; ramulis pedicelliformibus adscendentibus septalis, apice sporam heterogeneam solitariam referentibus; sporis rotundis coloratis, cellulosis; episporio keilomorpho eonferto teto vestito. 40. P, sepedonioides. Thallo effuso ferrugineo, floc- eis pellueidis albis; sporio irregulariter pedicelliformibus in- serüs, primum albis, dein ferragineis, in medio obscuris, Habitat in Brassioa oleracca putrida in cellis et in pomis semiputridis in asseribus aöre exclusis. In hortis pr. Hoyerswerda. Vid. Sturm. Scoutisporium Preus. Fiocei septati, ramosi, adscendenti-intertexti; ramulis secundariis sporidiferis irregulariter positis; sporis subhetero- geneis composito-cellulesis, solitariis vel agglomeratis, 41, 8. seredosporum. Tballo efluso candido, oculo nu- do non conspicuo; floecis repentibus ramosis, ramulisve in- tricatis, septatis albis; sporis in ramulis, seu apieibus flocco- rum conglobato-innatis, celluloso-compositis scutiformibus, diaphanis, dilate- fascis; cellulis subrotundatis aequalibus, au- eleo intus guttula magna replete. Habitat in ligno pini. 42. 8. sphaerosperinnm. hallo effuso primum carneo- cerine dein ferrugineo; floceis irregulariter ramosis, sulphu- reo-fuscis; sporis rotundatis in ramulis sea apicibus flocco- rum innatis, celluloso- compositis, primo subalbis dein alro - fuscis; episporio verrucoso; nucleo repleto. Habitat. 113 Fam, IX, Helminthosporiaceae Corda. . Blastotrichum. Flocci continui(?) ramosissimi, adscendentes vel Anitan- tes; ramulis sporis solitariis continnis globosis vel obovatis transverse septatis ornatis. 43. B. fuseum, Caespitibus late et crasse expansis, holo- serieis atro-fuscisz foccis ramosis, repentibus et adscendenti- bus ereciisve, septalis, fuscis; sporis rotnndis, atro-fascis; episporio hyalino, intas nucleo gelatinoso. Habitat in liguis Alni glutinosae. Pinka pr. Hoyers- werda. 44. B. puccinioides. Caespitibus late expansis, primum albis, dein fuscis; foccis ramosissimis repentibus, septatis, ramulis adscendentibus; sporis ovoideis vel oblongis, obtusis, rotundalis, fuseis; episporio hyalino, inins nucleo cellaloso, gelalinoso, Habitat in Agarieis rubris inclusis in Capsula botanica, Hoyerswerda. YVid. Sturm, Gladosporium Link. Flocci erecti septati. Sporae acrogenae, homogenene, irregnlariter septatae, simplieibus mixtae, primnm ceoncatena- tae, dein irregulariter inspersae, Stroma plerumque spuriun vel eellulosum. 45. €, stromatum, Stroma eommaniter eonvexum; floc- cis lanosis, ramosis, irregulariter septatis, subintricatis, fuseis; apice concatenatis sporis copiosis, globosis simplicibus, vel di- vel polydymis oblongis concoloribus. Ad ligna Pini oleo Lini inpraegnata in cellis. Vid. Storm. 46. C. maerocarpum, Acervulis subeffusis atris; floceis eonfertis subfascieulatis, simplieibus, subflexuosis, panci- 34r Bd, 15 Heft. 8 114 septatis, Juscis; sporis ohlongis, oblongo - ovatisque uni-, bi-, tri- vel tetradymis, obtusis, pallide - fascis. Habitat in caulibus Gampanuluarum latifoliarum in hor- tis. Hoyerswerda. Vid. Sturm. 47. €. penicilloides. Caespitibus eflusis, olivaceis, eras- sis; floceis erectis, longis, irregnlariter ramosis, ramulisque intricatis fuseis, septatis, polymorphis; sporis ovatis, obova- tis, oblongis, rotundis, bisuleisve multiformibus; episporio hyalino, hilo basilari saepe instracto; nucleo firminsculo dia- phano, Habitat in Tubercularia grannlata et vulgari. Hoyers- werda. Vid. Sturm. -48. C. rectum. Acervulis effusis, atris, tomentosis, opa- eis; foceis caespitosis, ereclis rectisve, infra subimpelluecidis, supra septalis, alro-fuseis; sporis primum subconcatenatis, oblongis, simplieibus, vel di- vel tridymis, fuseis. Habitat in corticis subpntridi Pini pagina interiore, prope Hoyerswerda. YVid. Sturm. Mystrosporium Cord. Fiocei ereeti vel adscendentes, simplicissimi, septati vel torulosi. Sporae acrogenae , solitariae vel agglomeratae, cellulosae. 49. M. album. Caespitibns crassiusenlis, effasis, tomen- tosig, einereis; floceis ramosis, erectis, sepiatis, albisz spo- ris solitariis vel snbacervatis, septatis cellulosisve hyalinis albis. Habitat in lignis Alni glutinosae. Hoyerswerda. 50. M. camum. Caespitibus effusis indeterminatis canis; hypothallode ramoso, repente, subseptato, albo; floceis erectis concoloribus, simplieibus vel ramosis; sporis solitariis oblon- gis rotundisve, fusco -atris pellueidis. 115 Habitat in ligno Pini locis hmmidis dejectis, hieme. Hoyerswerda. Septosporium Cord. Flocei erecti pauci-septati. Sporae heterogeneae, cel- hulosae, pedicellatae; pedicello septato, heterogeneo. 51. 8. instipitatum. Eflusum, atrum; floccis simplieibus euryatis, subnodosis, septatis, pelluidis, fuscis, albo-velatis ; sporis polymorphis rotundis angulatisve, oblongisve, septulo- sis tumidisque irregularibns, Habitat in lignis Pini. Hoyerswerda, Vid, Sturm. Diplosporium Link. Flocei sporidiferi erecti ramosi, toti septati. Sporidia di- dyma 3. septo transverso disereta. 52. D. selenisporioides. Acervulis minutis floccosis, saepe confluentibus, stromate spurio pallide-carneo suffalie; Hoccis ramosis sepiatis erectis, apice sporidiferis; sporis fusi- formibus albidis, septatis subeontrahendis. Tröchothecium se- lenisporioides. . Habitat in truncis emortuis Menthae crispae. Hoyers- werda. Trichaegum Cord. Flocei erecti, septati, stromati efluso vesiculoso innati; sporis heterogeneis, magnis, cellulosis, conglebatis inspersis. 53. T. atrum. Acerrnlis minutis et eonfluentibas, atris; floceis erectis, subsimplicibus, rigidis, fasco-atris, sub stromate pallido insertis; sporis globosis vel oblongis, angulato - cellu- losis, atris subimpellueidis. Habitat in caulibus exsiccatis Dietamn? albi in hortis. Hoyerswerda, Vid. Sturm, 8 * 116 Triposporium Cord. Flocei steriles erecti (?) septati, ramis solitariis plus mi- nus patentibus, fertilibus brevioribus, apire sporam solita- riam, stellulatam, bi-, tri- vel quadrifidam, dein plerumque brevissime (2) pedicellatam gerentes; radiis oblongis acumina- tis septatis. Hyphasma eflusum, repens, seplatum. 54. T. Fieiniusium. Caespitibus latis atris; floceis ere- etis simplieibus septatis, longis, atro-fuscis; basi dilatatis supra altenuatis et pallidis; sporis solitariis apice inserlis, pedicellatis, tribuliformibns, in cehtro atro-fuseis, in radiis pal- lidis, apiculis albis , obtusis. Habitat in Jiguo putrido frondosarum arborum. Hoyerswer- da. Vid. Sturm. Cladotrichum Cord. Fiocei ereeti, sepfati vel supra artieulati, ramosi, ramis ramulisque sporidiferis, Sporae didymae, acrogenae, homo- geneae, concatenatae; catenas breves formantes, 55. C. pervagatum. Thallo efluso, atro-fusco, late expanso; stipite subereeto, diehotome-ramosissimo, divergente, septato, atto-fusco; catenis saepe pluribus, brevibus; sporis oblongis, sub medio contractis, didymis, atro -fuseis. Habitat in corlice Alnd glutinosae, 56, C. undiquevorsum. Thallo effuso, nigro-fuseo, late expanso; stipite erecto, ramoso, sepiato, fusco, eatenifero; €4- tenis brevibus subverticillatis; sporis breviusculis, utrinque ob- tusatis, rotundalis, subapieulatis, medie contractis, fuseis; episporio glabro, nucleo pleno. Habitat in ligno Betulae. Pinka pr. Hoyerswerda. 57. €. fuscum. hallo bombaciue fuseo, late expanso; stipite subereeto, ramosissimo, divergente, septato, fusco, eAte- 117 nifero; catenis brevibus, irregulariter insertis; speris utrinque obtiusis, bicoilis, medio contraetis, intense fuscis. Habitat in scindulis putridis, Helminthosporium Link. Flocei erecti, sepfati; sporis homogeneis primum floceis innatis, dein deciduis et inspersis, fransverse septatis et poly- dymis. Siroma homogenenm verum nullum, ve) subgelatino- sum, vel rarius velum tenuissimum fugax repraesentans. Fungi obscure-colorati, greges late expansas formantes. 58. M. septosporum. Acervnlis effusis, atris, floceis siinplieibus ramosisve, flexuosis, septalis, pellueidis fuseis, apice sporidiferis; sporis rotundis, oblongisve cellulosis, in- terdum sepiatis, atro-fuseis. Habitat in assere ligneo Pini. 59. H. altum, Acervulis effusis tomentosis aterrimis; floc- eis tennibus lougis, simplieibus, suhpellueidis, dein aterrimis impellueidis, in apice sporidiferis; sporis oblongis seu pyrifor- mibos, infra attenuatis, minus vel polyseptatis, hyalinis, fusco- atris, tesia exierna confimma, septis infernis. Habitat in ligno molliore Juglandis prope Hoyerswerda. Vid. Sturm. 60. MH. mystrosporioides. Caespitibus eflusis, nigris; floccis repentibus, ramis adseendentibus, flexuosis, septatis, pellueidis, fuseis; sporis elavaeformihus, ohlongisve magnis, pellueidis, fuscis; pedicellis filiformibus, apice et lateraliter innatis, Habitat in foliis Cheiranihi Cheirt corruptis. In hortis pr. Hoyerswerda, 118 Fam. X, Pailoninceae Corda Psilonia Fries. Flocei erecti septati, sporis aerogenis simplicibus conti- nuis inspersis. 61. P.salebrosa, Caespitibus effusis, atro-fuscis; foceis intricatis ramosis, diaphanis, septatis, salebrosis, intense- fuseis; sporis ovatis atro-fuseis impellueidis; episporio hile instructo; nmucleo firmo. Habitat in lignis Alni. 62. P. deflexa. Caespitulis magnis, tomentosis, atris, opa- eis; hyphopodio repente, impellueidis atris; foceis confertis, atro-fuseis, ereclis, septalis, obiusis; sporis sparsis aub- ovatis. Habitat in ligno Pini, vere, Hoyerswerda. Vid, Starm. Boirytis Link. Fiocei sporidiferi erecti, septati, ramosi; ramis ramnlisque septatis; capitulis sporarum nullis. Sporae acrogenae, ho- mogeneae, solitarie evolutae, simplices, conlinuae, ad api- ces vel latera ramulorum irregulariter aceumulatae vel in- spersae. 63. B. sphaerulifera, Caespitibus effasis lateritüs; floc- cis erectis subulaeformibus ramosis, patentibus, raro septatis, subcapitwliformibus; sporis rotundis hyalinis. Habitat in lignis Quercuum dejectis in hortis. Hoyers- werda. 64. B. spicata. Floceis erectis, ramoso-suboppositis, al- bis diaphanis, punetulatis, sepfatis, hyphopodio repente suf- fulto; sporis ovatis, nneleatis, in capitnlum longnm eoacervatis. Hahitat in foliis delapsis Pin: sylvestris. Hoyerswerda. 119 Menispora Persoon, Flocei erecti septati, Sporae heierogenene, acrogenae, fusiformes vel cylindrieae, continuae, primum faseiculatim junetae, dein oceis irregulariter iuspersae, 65. ME. ciliata variegata obiusata, Acervulis eflusis, determinatis, tomentosis, ochraceo-cinereis; floccis erectis; ramosis, laxis, septalis, plerumgue ineurvis, dilute - ochraceis; sporis ceylindrieis, ineurvis, utringne rotundatis, eilia brevi, tenui armatis, albis. Habitat in libro cortieis Betulae albae. 66. ML. caesia, Caespitihus effusis subcaesiis, Noceis ere- etis septatis, hasi dilatatis, congesio-subronnatis, furcato- ramosis, patentibus, ei apiee longe attenuatis, fuseis, diapha- nis; sporis in acervulos dilute-caesios congestis, eylindrieis, euryatis, utringue obtusis, intus gutiulis 2 vel 4 farctis. Habitat in ligno Juglandis molliore. Hoyerswerda. 67. M. alba. Acerynlis minutis albis, floccis erectis, laxis, septatis, et snepe tumidis intervallis, albis, pellueidis, speri- diferis; sporis fusiformibus, snbeurvatis, niringue rotundatis obtusis, albis, diaphanis, intus guttulas oleosas magnas re- ferentibus. Habitat in rammlis emortnis Rosae in domicilio planta- rum ealefacto, Hoyerswerda. Vid. Sturm. 68. M. olivacea. Caespitilus eflusis, fusco-olivaceis; Hoceis erectis panci-ramosis, sublateritiis, basi dilatatis, se- ptatis; sporis in acervulos subeinereos congestis, cylindrieis, eurvatis,.utrinque rotundatis, intus gntinlis & vel 5 farctis. Habitat in ramulis dejeetis Ani, prope Hoyerswerda. (Pinka.) Vid, Sturm. 69. M. ellipsospora. . Caespitibus ienuiter effusis; floceis liformihus ereetis, non septatis, albis, sporidiferis; sporis el- liptieis, albis, intus guttulas oleosas magnas referentibus. 120 Habitat in acnbus Prrorum putrescentibus. Hoyerswerda. (Pinka.) Vid. Sturm. 70. M. pyriforme, Caespitulis tennissimis eflusis, albis; hyphasmate raıosoe repente; foceis erectis, subulatis, sub- simplieibus, subseptalis, albis; sporis solitarüs, oblongis, apice insertis, hilo instractis; episporio hyalino , siceato trans- verse plicato; intus guttulis oleosis mageis repletis. Habitat in ligao putride Juglandis. Hoyerswerda, Vid. Sturm. Trichostroma Cord, Stroma verruciforme, corneum, floceis rigidis, homoge- neis ereelis annulatis tectum. Sporae simplices continuae floecis inspersae. 71. T. olivaceum, Siroma carnosum convexum olivaceum; floccis concoloribus ramosis, septatis, apice brevi-septatis, pel- lucidis; sporis globosis inspersis, Habitat in Brassica capitata in cellis conservata, Hoyers- werda. Vid. Sturm. Nodulisporium Preuss. Floeci erecti, seplati, irregulariter ramosi; noduli verru- cosi apice subcapilati seu laterales ; sporis simplicibus, verru- cosis, innatis, dein deciduis et hilo instructis. Hyphasma effusum. 72. N. ochraceum. Aceryulis late expausis, snhlanugi- nosis, ochraceis; floceis septatis, laxis, ramosis, apice ineras- sato - verrucosis, sporidiferis; sporis ovatis ochraceis ; epispo- vio hyalino, basi hilo instructo, Habitat in traneis Betulae putrescentibus. 73. N. album. Caespitibus tennihns late eflusis, albis; Noceis ereclis, seplalis, ramosissimis, ramis ramulisgue apice rn u 121 inerassato - verrucosis; sporis oblongis albis; epispario hyali- no, basi hilo magno instrueto, Habitat in ligno Pini. Synsporium Preuss, Flocei caespitosi, erecti, septati; sporis homogeneis, primum apieibus floecorum innatis, deinde inspersis. 74. 8, biguttatem. Acervulis efusis, primum nigris, de- mum atris; floceis repentihus, adscendentihus, ramosis, fuscis; sporis evoideis magnis, primum subalbis, dein atro -fnseis; episporio subhyalino, nucleo gultulis subplerumque duabus repleto. Habitat in panno quo vitra obtecta sunt aqua repleta et in charta. Rhinotrichum Corda. Flocei erecti, septati, supra verrneosiz sporis simplici- bus verrucosis innatis, dein deciduis et hilo instructis, Epi- sporium hyalinım. Nucleus frmus plenus. 75. M. oblongisporum. Caespitibus eflusis, dilute- ochraceis; floccis ramosis diaphanis, septatis, repentihns suf- fultis, ereclis sepfatis, supra verrucosis, sporidiferis; sporis magnis, oblongis diaphanis; episporio glabro, hilo basilari instructo; nucleo firmo, Habitat in liguo putrido.Fini. 76. P. psilonioides. Acervulis eflusis eonfluentibus, ve- lutinis, atris; stiplle ereclis, ‘in ‘stromate spurio- gelatinoso, basi subrotundato atro-fusco, opaco, septato, supra diapha- no; subalbo, apice sporidifero, eapitula formantibus; sporis globosis, fuseis; episporio pellueido ochraceo hilo instructo ; ancleo obscuro. Habitat in truneis Alni. Hoyerswerda, . 122 77. B. atrum. Acervulis tenuibus, atris; floccis simpliei- bus, erectis, rigidis, septatis, infra atris, supra alhis et ver- rucosis; sporis magnis, eylindrieis, albis, diaphanis, hito mi- nuto basilari instructis. Habitat in truneis Betulae albae, supra Sphaeriam sca- riosam; prope Hoyerswerda. Vid, Sturm, 78. R. repens. Thallo effuso cinereo; floceis ramosis, diaphanis, intricatis, septatis, repentibus, snffultis, erectis se- ptatis, hyalinis, supra verrucosis et sporidiferis; sporis ovato- acuminatis, ceinereis, diaphanis, episporio glabro,, hilo basilari instructis, nucleo firme transverse plicato, saepe guttulis oleosis repleto. Habitat in ligno putrido Pini etc. prope Hoyerswerda. (Pinka,) Vid. Sturm, Fam. XL, Sporodaeae Corda. Gonatiorrhodum Corda. Flocei erecti, septati, nodulosi, ramulis sporomorphis aninutis, verticillatim congestis, septatis, nodulis adixis, apice sporas homogeneas concalenatas simpliees, rarius didymas gerentibus, 79. &. fascum. Effusum olivacenm; floecis septatis fe- xuosis, subsimplieibus , nodulosis, longis, fascis; nodulis di- stantibus, catenis sporarum, verticillato -insertis ; sporis magnis ovatis; episporio utringue hilo instraeto; nucleis grannlosis, Habitat in ligno Alni glutinosae. Hoyerswerda, Sporodium Corda. Floeei erecti, septati, filamenta sporarım abbreviata in- fra irregulariter adfıza. Sporae simplices; episporio continus, uncleo cıfryato vel spiraliter intorto. 123 80. 8. dissimile. Caespitibus effusis Iuteis; hyphopedio ramoso repente, sepfato, pellueido; ramulis erectis irregulari- ter insertis, apieibus eafenis sporaram ornalis; sporis ovatis; episporio hyalino ferrugineo, utringue hile instructo; nucleo granulato. Habitat in ligno putrido arborum frondosarum. Pinka pr. Hoyerswerda. Fam. XI. Polyactideae Corda. Polyactis Link. Flocei stipitiformes, erecli, septati; snpra ramosi. Spo- rae in acervulos capituliformes apicibus ramorum floceorum- que insertos accumulatae, simplices; episperio hilo basilari instraeto et nucleo firmo, 8.7. divarieata. Caespitibus maxime effusis, fnsco- lateritiis; stipite erecfo, divaricato-ramoso, atro-fusco, pel- Incido, septato; ramis pafenfibus irregularibus, ramulisque brevibns tenuibus sapra positis racemosis, vel septis in me- dio stipiie innatis, quasi spicam compositam formans; sporis ovatis, vel rotundatis, minutis majoribnsque mixtis, diapha- nis, hilo basilari instructis, nueleo firmo (non septatis). Habitat in stipitis Georginurum putrescentium pagina in- P 8 Pag teriore. Leetum Hoyerswerda; hieme. 82. P. simplex. Caespitibus minntis; slipite erecto, sim- plieissimo , lateritio- fusco, pellueido, septato; acervulis spora- rum apieibus stipitum innatis, hotryoideis coacervatis, dein secedentibus, ochraceis; sporis ovalis, episporio hyalino, hilo basilari instractis; nucleo ovato firmo, pellucido. Habitat in Sclerotio hysterioide, Hoyerwerda. Vid. Sturm. 124 Cladoboiryum Nees. Stipes genieulato -sepiatus, ramosus; ramis apiculo tenui sterili instruetis; sporis simplieibus ad basin apieuli ter- vel quaternatim adfixis, dein deeiduis; hilo subconspieuo et nucleo subceraceo. Hyphasma effusum vel nullum. 83. €. ternatum varieg. binatum. Hyphasma eflusum, foceis repentibus septatis albis; stipite erecto, ad basin sim- plici, supra repetito dichotomo, septato; ramis ramulisque pa- tentibus; sporidiis terminalibus binatis, elongatis subfusifermi- bus, hilo instructis. Habitat in Agaricis glaucopodibus inclusis capsula bota- niea. Hoyerswerda. \ Calcarisporium Preuss. Stipes erectas, septaius, hyphopodio ramoso suffultus, supra ramosns apice capitato -verrucosus; verrucis sporas soli- tarias gerenlihus, Sporae simplices basi hilo instructae, 34. C, arbusculum. Caespitulis eflusis lanuginosis al- his; hyphopodio ramoso septate, stipilibus erectis sepiatis pel- lucidis; ramis rarissimis; ramulisque subulatis, patentibus ver- tieillatis, apice capitulo verrucoso, sporis coronato; sporis (minoribus) simplicibus elongatis, basi hilo instructis. Habitat supra Pezizam niveam emoriuam acstale, prope Hoyerswerda. Verticillium Nees. Stipes erecius, septatus, hyphopodio ramoso suffultas, ramis ramulisque verticillatis. Sporae simplices apieibus ra- mulorum singnlatim insertae; episporio hyalino, hilo basilari instructo ei nucleo libero, firmo, fareto. 85. V. robustam. Caespitibus eflusis stupposis albis; hy- phopodio ramoso, septato, fusco punctato; stipitibus ereetis pellueidis, supra pallidis, ramulis ternatis vel quaternis basi wo 125 inerassatis, ramis ramulisque subulatis verticillatis patentibus, eontinuis, apieulo ornatis; sporig globosis, diaphanis apieibns ramulorum innatis. Habitat in ligno Pini. Prismaria Preuss. Stipes erectus, simplex, continuus, apice e sporis radiatis capitulum incompletum formans; sporae acrogenae, continuae prismaticae. 86. P. alba. Caespitibus effusis albis; hyphopodio ramoso, vepente, non septato; stipitibus simplieibus erectis, pellucidis, intus granulosis, basi tenuibus, supra inerassatis, sporidiferis radiatim digitiformibus; sporis Jongis prismaticis albis; epi- sporio pellacido, Habitat in cortice Alni glutinosae putrido. Acrostalagmus Corda. Fungi hyphopodio repente suflulti, stipitibus ereetis septa- tis, ramis ramulisque vertieillatis, apieibus globnlis sporarum ornatis. Globuli sporarum primum guttnlis gelatinosis im- mersi, dein nudi; sporis acrogenis, radiatim aggregatis, con- tinnis, hilum saepius referenlibus, . 87. A, herbarum, Caespitibus eflusis tenuibus alhis, hy- phopodio ramoso repente septato; stipite erecto, pellueido, su- pra ramuloso, vel simplici; ramulis eontinuis, vertieillatis, suh- ternatis, apice capituliformibus; globulis sporaruın glohosis albis, sporis oblougis albis. Habitat in caulibus herbarum exsiccatis. Hoyerswerda. 88. A, genieulatus, Caespitulis eflusis tennibus nigris; hyphopodio ramoso, late repente, fusco, septato; stipite ere- eto, fusco-pellueido, in apicem alternalim inerassato, rarins 126 ramuloso, septato, apice capitaliformi, globulis sporarum glo- bosis albis; sporis oblongis albis. Habitat in Jignis Alni. Pinka pr. Hoyerswerda. 89. A. nodosus. Caespitulis minutis, gregariis, albis; floccis supra ramesis, sepiato- geniculatis, erectis; arliculis supra plerumque incrassatis; ramis ramulisque apieibus tenui- bns, patentibus, apiculo ornatis, et capitulis sporas referen- tibus, albis; sporis minutis ovalibus. Habitat in cortieis arborum frondosaram putrescentium pagina interiore. Hoyerswerda. 90. A. albus, Caespitibus effusis, tenuibus, sublanuginosis, albis; hyphopodio ramoso, repente, septato; stipite erecio, pellueido, aspero, supra ramuloso; ramulis continuis, verticil- latis, ternatis vel sexternis, apiee capituliformibus; glohulis sporarum globosis albis; sporis numerosissimis minntis ova- tis albis, Habitat in ligno nigrescente Alnt glutinosae. Hoyers- werda. 91. A. fungicola. Caespitibus eflusis, albis; hyphopodio ramoso, repente, septato; stipite erecto, pellucido, septato, su- pra ramuloso; ramulis eontinuis, vertieillatis, snbsexterais, apice capituliformibus, globulis sporarum globosis albis; sporis ob- longis utrinque attenuatis albis. Habitat in fungis putrescentibus. Hoyerswerda, Tilachlidium Preuss. Stipes compositus, fibroso-cellulosus, ramosus; ramnlis secandariis basidiomorphis, apice subelavatis sporarnm capi- tulo ornatis, subuliformibus innatus tectus. Globuli gporarum gattulis gelatinosis immersi, dein exsiccati; sporis simplieibu$ acrogenis irregulariter coaceryatis.. 127 92. T. pinnatam. Gregarium, saepe in caespitulis mino- ribus. Stipes erectus simplex ramosusve, candidus tum palli- dns, ramulis basidiemorphis utringue teetus, patenti=diver- gentibus; globulis sporarum albis, nitidis, globosis; sporis obovato-ohlongis, albis, diaphanis. Habitat in fungis exsiccatis, praeserlim in Agaricis ga- lerioulatis. Hoyerswerda. (Pinka.) Vertici cladium Preuss. Stipes erectus septatus, supra verlicillate-ramosus; ra- mis subternato-decompositis; ramulis ultimis subulatis; spo- rae simplices in apieibus ramulorum singulatim innatae, dein deciduae. 93, V. trifidum. Caespitibus tenuibus, eflusis, vix con- spienis, cano-fuseis; stipitibus erectis, septalis, subpelluci- dis, basi dilatatis, supra ramosis, verticillatis, patentibus, fusco- atris, sporis glohosis pellucidis albis. Habitat in foliorum Pinorum putrescentium pagina inte- riore; prope Hoyerswerda. Fan. XIV. Arthrobotrydeae Corda. "Hormiwetis Preuss. Flocei erecti, septati, infra simplices, supra artieulati ra- mulosi seu filamenta sporarım. Sporae septatae simplicibus mixtae concatenatae. 94. IE. füasen. Acervulis gregariis, pulvinatis, tomentosis fuseis; floccis sterilibus longissimis, simplieissimis; floceis fer- tilibus subverticillatis vel diehotomis ramosis patentibus, ca- tenis sporarum formatis; sporis eylindrico -oblongis, utrinqne obtusis; episporio continno uniloenlari, nucleo Jdiaphano qua- dri-guttulato; sporomorphis aseis medio septatis mixtis. Habitat in ramulis Alni glutinosae dejectis. Hoyers- werda. 128 95. HM. alba. Acervulis effusis albis; stipite erecto, septato, infra simplici, supra ramoso anbverticillato patenti, apice ca- tenis sporaram formatis; sporis oblongis septatis, simplieibus mixtis, Habitat in truneis Malvae Alceae. Hoyerswerda, Arthkrobotrys Corda. Flocei erecti, simplices, sepfati, nodulosi; nodulis glo- meruliferis verrucosis; verrucis spiraliter positis, et sporas solitarias, dein in glomerulos aggregatas sustinentibus. Spo- rae verrneis innalis acrogenae, didymae, episporio bicellu- lari, hilo basilari apiculiformi et intus nucleo solitario sim- plici, firmo instructae. 96. A. recta. Caespitibus effusis albis; foceis hyphas- mate repenie suflultis, septatis, hyalinis, erectis, septatis, su- pra vertieillato verrucosis; sporis uniseptatis, obovatis, basi hilo apiculiformi verrucis instructis; episporio pellucido, albo, nucleo granuloso. Habitat in caulibus semi-putrescentibus Brassicae ole- raceae. Hoyerswerda. Mucrosporium Preuss. Hyphopodium repens, septatum; Hloceis ereetis, septatis, vertieillato-ramosis; ramis apieulo sporidiferis; sporis sepla- tis, apieibus ramnlorum invatis, eapitulum formantibus, hilo basilari instruetis, 97. M. Schlechtendalium. Effusum indeterminatum t0- mentosum album; floeeis erectis, septatis, infra irregulariten supra verticillato-ramosis , ramulisqne patentibus , apieibus acuminatis sporidiferis; capitulis instabiliter radiantibus; SP0- ris ohlongis transverse triseptalis; episporio hyalino, basi hilo apieuliformi instruetis. 129 Habitat in corticis Rhamni carthartici putrescentis pa- gina interiore. Pinka pr. Hoyerswerda. 98. M. verticillatam. Caespitibns tenuibus, vix con- spieuis, albis, hyphopodio ramoso sepfato; stipitibus erectis septatis, pellucidis, supra ramosis, ramis ramulisque conti- mnis verticillatis subternatis, apice sporis subradiantibus; spo- ris oblongis transverse friseptatis; episporio hyalino, basi hilo apieuliformi instructo. Habitat in cortice Alni. Cordana Preuss. Stipes septafus, simplex, ereetus, sporidifer; capitulum terminale speras formans; sporis homogeneis, sepfatis, basi hilo acuminato instrnetis. 99. €. polyseptata. Acervulis effusis eonfuentibus, oli- vaceo-atris; stipite basi dilatato, atro-fusco, opaco, septate, sapra diaphano, subalbo, rotundato, ererto, apice sporidifero ; eapitulis radiantibus; sporis obovatis poly- 4 — 6-septatis, fuseis, basi dilutiore bilo apieuliformi instruclis; episporie pellncido; nucleo firmo, Habitat in ligno putrescente. Lectum prope Hoyerswerda (Pinka). 1846. 100. €. pauciseptata,. Acervulis eflusis atris; stipite basi rotundato, incrassato, airo-l[usco, opaco septato, supra diaphano, subalbo , subverrucoso, sporidifero, erecte; rapitu- lis radiantibus; sporis ovatis, uniseptatis atro-fuseis, suh- impellueidis, basi dilutiore hilo apiculiformi instructis; epi- sporio pellucido; nucleo firmo. Habitat in ligno putrescente arborum frondosarum. Hoyers- werda, Pinka. 101. C. pedunculata. Acervulis effusis, tenwibus, ob- seuro -fuseis; stipite basi repente incrassato, subdilataio, atre- 24r Bd, 2 Heft, g 130 fusco septato, supra diaphano, sporidifero, erecto; capitulis radiantibus; sporis oblongis s. lanciformibus, quadriseptatis, fuscis pellueidis, basi dilutioribus, hilo longo filiformi instru- etis, episporio diaphano; nueleo firme. Habitat in cortice Populi tremulae ei ramis dejectis. Cacumisporium Preuss. Stipes septatus, simplex, erectus, apieibns sertatus, glo- bulis sporarım ornatus; globuli sporarum primum guttulis gelatinosis immersi; sporis homogeneis septatis; acrogenis aggregatis, 102. C. tenebrosum, Caespitibus latis atris; foceis ereetis septatis simplieibus Jongis atro-fuseis, basi inerassa- tis sen dilatatis, supra pallidis; sporis in sertam apice inser- tis, magnis, oblongis, utrinque rotundatis, curratis, subdia- phavis, fuscis, septatis; episporio pellucido; nucleo firmo. Habitat in lignis et cortice Betulac. Piuka pr. Hoyers- werda, Fam. XV, Stilbini Corda. Gomphinaria Preuss. Flocei erecti, septati, subulati, simplieissimi; sporis con- tinuis, primum apicihus foccorum innatis, subcapitulum for- mantibus. 103, & amoena. Caespitibus effusis subdeterminatis fuseis; stipite conferto, erecto, subnlato, infra amoene-fasco, supra subalbo continuo diaphano, simplieissimo; sporis ob- lougis albis, pellucidis hilo subinstructis, Habitat in cortice Alni glutinosae, Periconia Persoon. Stipes fecciformis, septatus vel compositns; capitulo SPO- ridifero; sporis conglobatis, bomogeneis, farinosis, simpliei- 131 bus; episporio diaphano, glabro; nneleo firmo vel guttulis repleto. Velum mucusque nullus, 104, P. alba. Gregaria; fungillie distantibus solitariis; stipite erecto, ad basin bulboso, supra attennato, apice cla- vato rotundo; capitulis globosis albis; aporidiis albis glo- bosis, Habitat in foliis et stipitibns putridis gubtectis, Hoyers- werda. Septhr, Cephalosporium Corda. Hyphasma repens, ramosum continuum; foceis stipiti- formibus, subulatis, continnis, capitulis sporarum ornatig; sporis simplicibus. 105. ©. album. Csespitibus minutis, albis, lanosis; hy- phopodio repente ramoso, intertexto; floccis solitariis erectis, saepe ramosis, Apice inerassalis, capitulo sporarum globose, magno, ımuco involuto, albo ornatis; sporis ovatis numero- sis albis, diaphanis; uucleo repleto. Habitat in trancis putridis Pinorum. Pinka, Hoyers- werda. 106. €. allegon. Caespitulis latis, lanosis, albis; hy- phopodio ramoso repente; floceis longis, erectis; acamine exili nodoso, longe, speridifero; sporis obovatis subacaminatis minntis, Habitat in interiore suberis parte in vacua lagena. Oedocephalum Preuss. Hyphasma repens, septatum; stipes erectus, septatas, eimplex, supra capitulo homogeneo vesicaeformi ormatus et sporidifero. Sporae simplices, capitnlo subradiatim insertae; nucleo fareto, 107. ©, elegane. Caespitulis minutis lateritio -ochraceis ; hyphasmate repente ramoso; floceis sporidiferis erectis, septa- 9# 132 üs, simplieissimis, snpra vesienliformibus et verrncosis in re- petitis quineuneibus sparsis dispositis; sporis simplieibus in verrucis capituli exserentibus; sporis ovalis; episporio verru- coso; nucleo subfirmo, eompacto, Habitat in ramis excorticatis, dejectis Mali. Mart, Hoyers- werda. 108. 9. album. Caespitulis effusis albis; hyphasmate re- pente ramoso; floceis erectis sporidiferis, septatis, simplieis- simis, supra capituliformibus et sporis ex capitulis exserenti- bus; sporis globosis albis, magnis; episporio subverrucose ; nucleo demum eompacto tnrbido. Habitat in ligno subputrido Pini. 109. ©. alienum. Gaespitnlis albis; hyphasmate repenie ramoso septato; -Iloceis erectis inflalis, simplieissimis, supra capituliformibus, sporis accumulatis in capite exenntibus; spo- rig subglobosis albis; episporio laevi; nucleo compacto, Habitat in folüs Pini sylvestris delapsis. Stilbum Tode. Stipes compositus, apice clavatus vel capitatus, strato mucoso sporidiorum tectus. Sporae continuae, lihere -enatae, conglutinatae; episporio tennissimo vix conspicuo; nucleo fir- mo, pleno vel inenrvo. 110. 8, eatenatum. Caespitibus indeterminatis nigris; stipite basi dilatato, atro-fusco opaco, septato, supra diapha- no, subalbo, expanso, rotundato; capitulo rotundato albe; sporis primum subeoncatenatis, gelatinae immersis, albis, 0r4 tis diaphanis, " Habitat in ligno molliore Pius; prope Hoyerswerdam. 111.8. eapillamentosum. Caespitibus effnsis canis; stipite erecto snbseptato, hasi fusco, supra subalbo, subea- pitato; muco sporarum defeetente; sporisovatis; nucleo laterab. Parasiticum in Hyphomycetibus majoribus. 133 Graphium Corda. Stipes erectus, fibrosus, supra capifatns, penicillato - floceosus; floceis continuis in sporas continuas homogeneas primum mueosas dein pulveraceas siccas secedentibus. 112. &. clavaeforme. Solitarium gregarium, album, elavaeforme; stipite brevi, saepe capitule turbinato; floceis sporaram simplieibus, albidis, continuis brevibus ; sporis ovato- oblongis pellncidis, Habitat in truncis semiputridis sylvarım. Hoyerswerda. 113. &. fissum, Gregarium, minutum; stipite erecto, su- hulate, atro-opaco, € cellulis elongatis superstructis eompe- sito, saepe fisso seu facile fisso; capitulo speraram glutinoso einereo; floccis sporarum ramosis albidis, sporis ovale -oh- longis, pellncidis. Habitat in truneis putridis arboram frondosarum. Pinka pr. Hoyerswerda. 114. &. glaucum. Gregarium minutum; stipite erecto simpliei fihroso -celluloso, basi dilatato atro-fusco; capitulo sporarum glauco; floceis sporarum longis pendulis; sporis ovoideis pellucidis glaucis; episporio glabro; nucleo repleto. Habitat in caulibus herbarum majorum pntrescentibus. Pinka. 115. &. strietum. Aceryılis minutissimis punetiformibus atris; stipite simpliei vel eonnato, laevi, atro, impellucido, apice pallido, et penicillatim diviso; floccis rectis albidis, sunplieibus; capitulo sporarum glutinoso albido; sporis ovatis, albis, diaphanis. Habitat in liguo putride. Scopularia Preuss. Acervulis minutissimis pnnetiformihns nigris epi- et en- toxylinis; stipite erecto simpliei, apice pallide, albido, saepe ra- 134 moso, ramulosove, sen floccoso et penieillatim diviso, capitu- lım ovatum formante; sporis ovoideis albis. Habitat in ligno Pini excorticatae, 116. 8. venusta. Hyphopodium repens ramosum .s. lignum penetrans septatum; stipes subsimplex erectus, sepiatus, supra capitatus, penieillato-ramoso-ramulosus, ramulis eontinuis, strato mucoso primum tectns, Sporae acrogenae coacervalae sim- plices subheterogeneae. Botryocladium Preuss. Hyphasma effusum repens, ramosam, sepfatum. Stipite erecto sepfate, capitulo clavato repetitoque clavato, Capi- tulum basidiomorphis sphaerieis tectum; sporae simplices laeves nucleo farctae, basidiemorphis capituli innatae. 117. B. delectatum. Caespitibus primo albis; stipite simplici recto, septato, subgeniculato, pellucido tum zmbescente. Capitulis elavatis, koilomorphis (sporomorphis) rotundis magnis plicatilibus lectis; sporis ovatis laevibus rubescentibus, nucleo firmo farctis, hilo instructis, Habitat in liguo Juglandis subputrescente in hortis. Hoyerswerda. j Fam, XVl. Aspergillini Corda. Penicillium Link, Stipes erecins, hyphopodio ramoso snflultus, septatus, supra penieillato-ramulosus, ramis ramulisque septatis. Spo- rae concatenatae, simplices, floceos moniliformes, apieibus ramorum insertos formantes., Hyphasma effusum, ramosum, ramulis exserlis, ereetis, subulatis gemmiferis, Gemma® sporomerphae, simplices et dein concatenatae, 118. P. finitimam. Caespitibus Iate expansis tenuibus atro- olivaceis; hyphopodio stratoso, subatro; Hoceis ereclis, 135 septatis, basi et infra intense atro-fuscis, supra dilute fuscis, ramoso -ramulosis; ramis non sepfatis subverticillato - patenti- bus eapitulum formantibus; catenis sporarum ahbreviatis, Havo- virentibas; sporis primum ovoideis demum rotundatis, Lilo minuto basilari instructis, Habitat post pluvias autumnales in ramis excorticatis quereinis dejeetis, et in foliis Pinorum putrescentibus. 119. P. fexuosum. Caespitibus tenuibus; hyphopodio stratose airo-fusco ; stipite erecto, genicnlato-flexuose se- ptato, infra atro-fusco subimpellucido, supra pallido, ramulos spurios verrneae- vel noduliformes, obiusatos laterales bre- vissimos referente, in his et in apice ramulig ramulisque in eapitulum conglobatis, albis; catenis subaequalibus; sporis subglobosis, apiculatis hyalinis, Habitat iu acubas Pinorum. Hoyerswerda, 120. P. album. EHiffusum album; stipite erecto, infra sinpliei non septato, apice ramoso geniculato; ramis bis — quaternatimve subverticillatis; floceis sporarum apieihus ra- mulorum singulatim innatis; sporis ovatis alhis. Habitat in Dictydio cernuo. Hoyerswerda. 121. P. canum. Caespitibus minulis cano-fuseis, late expansis, pulverulentis; hyphopodio ramoso conjuncto, rarius sepfatis, ramis vertieillatis; Roceis sporarum longis solitarlis; sporis (magnis) subovatis, episporio hyalino ferrugineolo, utringue bilo instructo; nucleo granulato. " Habitat in folüs Ali! Moly putridis post pluvias in hor- tis. Hoyerswerda. 122. P. glauco-ochraceum. Hyphasmate efluso, ra- moso, repente; stipite erecio, septato, simplici, diehotomo et trichotomo, apice incrassato ‚et fruncalo; ramulis minulis, simplieissimis, in capitulum minutum conglobatis; catenis lon- 136 gis aequalibus nutantibus, singulatim apicibus ramulorum in- natis; sporis globosis, glauco - ochraceis. Habitat in traneis arborum putrescentinm. Hoyerswerda. 123. P. fuseipes. Caespitibus tenuibns, vix conspieuis, in- determinalis, fuseis; hyphopodio stratoso atro-fusco; stipite erecto simpliei, septato, infra atro-fusco subimpellueido, sn- pra pellueido; ramulis minutis simplieibus, in capitulum mi- nutum conglobatis albis ; eatenis subaequalibis, Tarinosis al- bis; sporis globosis, hyalinis. . Habitat in foliis delapsis Pins sylvestris subputrescen- tibus. Hoyerswerda. 124. P. firmum. Caespitibus late expansis ochraceo- virentibus; hyphasmate vepente septalo; stipite erecto brevi sepfato basi amoene -fusco, snpra dilnte fusco, ramoso ramu- lisve regulariter positis, curvatis adscendentibus; floceis spo- rarum longis, ramosisque, catenalis; sporis ovatis hyalinis; aucleo firmo farcto, Habitat in ligno Pini. Monilia Hill. nee Link. Flocei tubulosi, septati; ramis Sertilibus, moniliformibns, in sporidia pellneida, simplicia, globosa(?) dilabentibus. 125. ME. strieta. Caespitibns eflusis cinereis, vix cospi- euis; stipite aequabili, subimpellucide , hasi dilatato, airo- fusco, supra pallido, septato erecio, catenifero; sporidiorum eatenis subquinis dilatatis, in sporas eylindrieas, albas pella- eidas dilabentibus, In foliis dejectis putridis Pini in nemoribus umhrosis, aestatis fine. Pinka, Hoyerswerda. 126. MI. salebrosa. Caespitibus effusis, einereis, viX eonspienis; stipite salebroso fusco, supra pallido, septato, erecto, catenifero; sporidiornm catenis insertis dilatatis iR 137 sporas eylindricas, eylindrico - ohovatasve albas pellueidas di- labentihus, Habitat in lignis putridis. Stysanus Corda. Stipes erectus, fibrosus vel earneso-ellulosus, apice in- erassatus, capitulım hemisphaericum vel cylindrieum verruco- sum gerens. Sporae simplices homogeneae, in floccos moni- liformes, verrueis capituli (fibrarum apieibus) singulatim in- natos coneatenatae, 127. 8. Reichenbachianus. Minutus, solitarius; stipite ereeto simplici, fibroso fusco laevi, snpra capitnlo mineri; floccis sporarum ramosis, albis, pendulis; sporis fasiformibus concatenatis, albis, diaphanis. In acuhus Fini delapsis. Stemmaria Preuss. Stipes erectus compositus carmosns, supra scopulate -ra- mulosus, non septatus, capitulum formans. Sporae concatena- tae, simplices, floccos moniliformes, apieibus ramorum inser- t0s formantes. 128. 8. globosa. Stipite ereeio, supra scopulate, ramo- so, fusco; capitulo rotundato candido; floceis sporarum siin- plieibus vel ramosis tecto; sporis ovalis minutis. Habitat in folis Pini sylvestris delapsis, prope Hoyers- werda (Pinka). 1845. Fan. XV. Dendryphiacenae Corda. Dactylium Nees. Stipes erectus, Bocciformis, simplex, cornens, septatus, apice capitulo minuto incompleio e floceis radiatis monilifer- mibus, abbreviatis, sporidiferis terminatus, Sporae acrogenae 138 elavatae, septatae, digitatim accumulatae et inter se concate- natae. 129. D. simplex. Late eflusum indeterminatum allum; floceis erectis, septatis simplicibus, apice sporidiferis; sporis septatis elaratis erassioribus albis; septis subquadratis, et guttnla oleosa repletis. Habitat in ligno putrido betulino. 130. D. dubiam. Acerrulis effusis confluentibus aterri- mis; floceis apice ramosis, stromatiformibus, basi cennalis, sepfatis, atro-fuseis, subpellucidis, apice sporas duas vel tres ferentibus et identidem divisis; sporidiis magnis , longis, subelavatis, polyseptatis (4-16) subqnadratis, subpellueidis ; episporio externo continno. Habitat in ligno Juglundis nec non in truneis Urzicae aliarumgne plantarum majorum. od... Myelomycetes Cord. Subordo L_ Dermatogasteres Corda. Fam. XVIf, Mucoroidene Corda. Hemiscyphe Corla. Sporangium inferum eupulaeforme, tenue,-hyalinum, Ca- pitulum oblongum, conglobatum. Columella enpulae insidens, ventralis, magna, ovala, sporis continuis, homogeneis, arcle conglobatis tecta. 131. €. strietam. Caespitulis minutis albis; hyphopodio repente ramoso intertexto; stipite solitario erecio supra ramo- so; sporangio terminali globoso fuscescente, irregnlariter cir- cumseisso; columella conica hamili; sporis ovatis; episporio diaphano; nucleo granulato. Habitat in foliis dejectis putridis. 139 132. HM. rhizopoides. Hyphopodium ramosum continuum dilute fuscum; stipitihus fascienlatis ereetis, dilute-fuscis; sporangium globosum, glabrum, nitidum, eircumscissum, fuscnm intus turbidum. Columella eentralis, glabra, eonico-mammi- formis; sporis globosis; episporio glahro pellucido, nueleo farcto. Habitat in Polyactine racemosa, Ascopkora Tode, Sporangium vesiculiforme, ienue, elausum, dein ruptom et diffnens, stipite continuo vel septato suffultum. Columella capituliformis, centralis, dein nuda et basi plerumgue colla- bescente subcampanulata. Sporae columellae innatae, conca- tenatae, simplices; episporio simpliei, hile instructo et nucleo firmo farcto, 133. A. pulchra. Caespitibus albis tum griseis; stipite erecto, rigido simpliei, vel fureato, hyalino; ramis lateralibus adscendentibus; sporangio terminali globoso fuscescente im- pellueido; columella obovata subpedwneulata; sporis oblongis; in stipite et praesertim in zamis verticillato-ramulosis paten- tibus, apice sporangifero rotundo, fusco; columella rotundata eapitata; sporomerphis globosis, Habitat in pasta farinae seealinae, Hoyerswerda, 134, A. eineren. Caespitibus eflusis cinereis; hyphasmate longo, stipitibusque subfurcatis ramosis brevibus; sporangio sphaerico plus minusve magno hyalino argenteo; columella ob- ovata, aunulo gramuloso eineta; sporis subovatis magnis cine- reis; episporio hyalino, nucleo repleto, Habitat in mica panis. Thelactis Mart. Flocei ereeti , apice sporangiferi, superne simplices ei ad basin ramis verlicillatis apice sporidiferis, 1410 135. T. alba. Caespitibus minutis, laxis albis; hyphas- mate repente ramoso; stipife recto, celluloso, ramulis verti- eillato- radiantibus auctis (5— 8), apice ramulisgne sporangi- feris impellucidis subfuseis; sporis albis obovatis, Habitat in Dacoryomyce lacrimante. Hoyerswerda. Fan. XXI. Physariacei Fries. Tubulina Pers. Hypothallus membranaceus persistens. Peridia simplieia tnbuliformia, caespitosa, hypothallo innata. Sporae simplices, aullis floccis interspersae, 136. T. conglobata. Eiffusa pulvinata applanata; peri- diis tenuihus eylindricis arcte conglutinatis, apice obtusis pri- mum flexilibus Inteis, demum siceis brunneis; sporidiis ovatis concolorihus; hypothallo einereo membranaceo, Ad truneos pufridos prope Seidenherg, Hystricapsa Preuss. Peridium tenne membranaceum, pilis strietis setosis tectum, demum fatiseens; sporidia eonglobata ; capillitio nullo. 137. H. trechiformis. Gregaria, minuta, punctiformis, alba; peridiun terbinatum swbstipitatum, e flocco in pellieu- lam contexto, setosum; selis strietis verrucosis; sporis glo- bosis albis, continuis, Habitat in lignis quercinis semiputridis. Fam. XXIV. Stemonitideae Cord. Comatricha Preuss. Peridium simplex, memhranacenm fugaeissimum; stipile selaceo. Stipes simplex, peridium liberum penetrans, eolu- mellam ceniralem formans, vertice sen basi multipartitum, + fibris repelito ramosis capitulum formans, 141 138, €. obtasata. Gregaria; stipite basi dilatato, supra attennato, obscuro; peridio fngacissimo, rotundo, aıro -fusco, stipite penetrante; sporidiis globosis; capillitio vertiei soli innato, homogeneo, e fbris repetito ramosis capitulum formante. Ad ligna pinea putrida; prope Hoyerswerda. 139. €. alta. Gregaria, stipite basi dilatato, supra alte- nuato, obscuro; peridio fugaeissimo, elliptico, fusc -atro stipite penetrante; rapillitio e basi peridii adnato, adscendente subelastice expanso nutante; sporidiis glohosis. Habitat in ligno putrido Pini in cella subterranea. Hoyers- werda, Fam. XXV. Trichedermacenae Fries. * Trichoderma Pers. Peridinm indeterminatum subrotundum, e foceis ramosis septatis implexis laxe eontexinm, hand discretum; demum in medio evanescens. Sporidia minnta, sieca, in disco conglo- bata. Vegetatio floccosa; focei saepe inter sporidia instrati. 140. T. album. Subgregarium, minutum album; peridio rotundato, pilis snbseptatis laxis amicto; capillitio erecto, ra- ınoso, pallido, ramis Aliformibus; sporis minutis glohosis alhis. In ramulis dejectis semiputridis Rosae. Hoyerswerda. Fam. XXVL Aethalini Corda, 4dethalium Link. Peridiam indeterminatum, membranose cellulare , tragile fatiscens, exins strato floccose evanescente cortieatum, intus cellulosum, et floccis in strata membranacea coalitis. Spo- ridia compacta, in cellulis demum evanescentihus coacervata. 141. A, atrum. Primordiis Anxis, pulvinatis; peridio de- terminato simpliei, crustaceo, excavato - punctato, fragili, in frustula irregnlaria secedente alra ; interne memhrana 142 cellulosa coalito; sporis sphaericis compaetis, ochraceis 8. ori» chalceo -davis. Ad quisquilias Pinetorum projectas. Fam. XXVII. Beticulariscese Cord. Enteridium Ehrenb. Peridium membranaceum plicatum, Sporidia in globules congesta, fibris in membranulas conflnentibus interstineta floc- eisque destituta, simplicia; nucleo firmo. 142. E. atrum. Minus, subpulvinatum, peridio tenuissi- mo, laevi, plicato, atro, interne olivaceo; flocci e peridio ex- ordientes reticnlati, areolis magnis inaequalibus, fusci; spo- rig wotundatis in globulos congestis fuscis; episporio punetato. Habitat in cortice Betulae albae. Fam. XLIL. Sphaeronemese Cord. Leptothyrium Kunze. Peritheeium dimidiatum, scutiforme, carbonaceum, dein cirenmseisso -solutum. Nucleus gelatinosus, stromate spurio sufultus; aseis nullis, sporis fesiformibus continuis, 143. L. Urticae. Peritheciis solitariis vel connatis, gre- gariis pulvinatis, sabplicatis, papillatis, atris, secedentibus, seu eirenmseisso -solufis, eutienlis perithecii cellulosisz; au- eleis Iuteis flexilibus gelatinosis; sporis minmtis numerosis ob- ovato-eylindrieis, pellucidis. Ad caules Urticae dejectos. Octob. Hoyerswerda. Sphacronema Fries. Perithecium utrieulosum, memhranacenm vel coriateo- corneum, in collum plus minus subulatum productum vel per- foratum, intas pulpa sporarum repletum,. Asci nulli. Spora® gelatinae immersae et dein erumpentes in globulum demum fatiscentem induratae, simplices, intus nucleo subceraceo. 143 144. 8. cornutum, Gregarium superficiale, atrum, epixy- linum; peritheeiis subglobosis atris, foceis sparsis tectis, eollo longissimo cylindrico supra fibroso, nucleo subalbo, glohulo sabalbo; sporis ovatis nucleatis guttulis repletis. Habitat in ramis arborum frondosarum decorticatiis, de- jeetis. Hoyerswerda, Fam. XLIV, Sphaerlacei Fries. Perisporium Fries, . Perithecium hyphopodio floccoso spurio sufultum, extus earbonaceum intus carnosum, primum clausum dein irregula- riter ruptum vel secedens, nucleo sporarum gelatinoso dein pulreraceo repletum. Asci elavati, paraphysibus nullis, pri- mum innati, dein liberi, theeis sporidiferis cylindrieis dein secedentibus(?) farcti. Sporae theeis inclusae, dein concate- nafae, simplices p. h. liberae; episporio firmo corneo, nucleo guttulis oleosis farcto. 145. P. funieulatum, Gregarium, globosum, atro-fuseum, superkeiale; hyphopodio subfloccoso, subalho; aseis clavatis longe -pedunculatis; sporis ovatis angulatisve fuseis. Habitet in ramis subputridis arborum frondosarum locis humidis sylvatieis. Hoyerswerda. Chaetomium Kunze. Peritheciam carbonaceum , dein ore apertum, extus pilis opaeis vestitum, hypothallo plus mimus evoluto fibrilleso ra- diato suffuliam. Nucleus gelatinosus, dein diffinens, ore pro- pullulans, Asei clavati sufnltorii gelatinosi, dein difäuentes. Sporae simplices, dein pulverulentae obscurae. 146. C. concinnatum. Gregarium minutum, atrum; pe- ritheeio globoso, pilis longis rigidis, subramosis subimpelluei- dis eireinatis septatis tecto, Ascis longis linearibus; sporis atro-fuscis, ellipticis nucleatis, 144 Habitat in canlibns Georgirarum putrescentibus in pa- gina interiore in hortis. Hoyerswerda. 147. €. tomentosum. Gregarium atiro-fuscum tomento- sum; floccis radiantibus laxis, diaphanis fuseis; peridiis sab- globosis, suhpubescenfibus, atro-fuseis, irregulariter roplis; sporis fuscis subellipticis, nucleo gelatinoso granuloso; ascis clavatis. Habitat in lignis Quercuum, in domieilio plantaram cale- facto sub testis floralibus. Hoyerswerda. Fam. XLY. Melanconiaceae Cor. Nemaspora Pers, Peritheeia cellulosa membranaces, cellulis difformibus te- muibns, stromali srumoso vel cortici immersis, circa co- lumnaın centralem heterogeneam circinantihus, subeonnatis, apice junetis, in iubo communi dehiscentihus, collo perforante disenm erumpentem, unde ostiolum solitarium. Nucleus ge- latinosus. Basidia filiformia confinna, paraphysibus mixta. Sporae acrogenae, continune, mumerosissimae, 'pulpam for- mantes. Pulpa sporulosa per ostiolum commune in cirrhum expulsa indurescens. 148. W. Pini. Pastulis minutis, gregariis; peritheciis com- positis, corneis sublentiformibus, nigris; nueleo pulposo can- dido; eirrho guttuliformi; sporis oblongis basi attenualo- acuminatis, albis; basidiis continuis. Habitat in eortice Pini laevi. Hoyerswerda. 149. N. Juglandis, Pustulis hemisphaerieis gregarüis; ostiolo eentrali pertuso ; peritheeio simplici; nucleo pulpos® eandide, in cirrhos tenellos, longos, terfos, subdiaphanos palli- dos eructante; sporis fusiformibus, utrinque rotuadatis, mi- nutis, albis; basidiis filiformibus. r nun 145 In nucibus Juglandum immaturis nigrescentibns. Lectuns prope Hoyerswerda. Plenodomus Preuss, Perithecium immersum corneum, infus earnosum, primum elausum (dein irregulariter ruptum vel secedens), rotundatum multiformatum; stroma columellae forma homogeneae, retun- datum, subespletum; basidia flocciformia brevissima; sporae acrogenae, conlinuae. 150. P. Babenhorstii, Peritheciis gregariis erumpens, oblongis, elliptieis, irregulariter plicatis, tuberculato - sectatis polymorphisque, opaeis nigris, extra cellulosis, primum elausis dein ostiolatis, intus carnoso-cellulosis, albis; carerna spo- rarum striaeformi semieircnliformi; basidiis minefissimis, spe- ris minutis oblongis, pellueidis, albis, Habitat in truncorum epidermide Brassicae crispae de- jectoram. Hoyerswerda. Fam. XLVI. Sporocadene Corda. Sporocadus Cord. Peritheeinm corneo-coriacenm, immersum vel superfi- eiale, dein perforatum vel irregulariter apertum, Basidia simplicia, confinua; sporis terminalibus, solitarlis, transverse septatis, kelerogeneis, dein erumpentibus. 151. 8. Rubi. Gregarius, caespitosus ve] solitarius, erum- pens; peritheciis caespitulis eonnatis, nigris, ohlongis vel mammillatis, ostiolis papillatis prominulis; sporis oblongis medio contractis didymis, atro - fuscis, Habitat in ramnlis Rubi Idaci dejectis. Mart. Hoyers- werda. " 152, 8. diversispora. Gregarius, immersus, snberum- pens, minntissimus, punctiformis; perithecio atro, subeonice, 245 Bd. 2s Heft, 10 146 perforato; sporis oblongis, snbfusiformibus, uni-, bi- et fri- septatis, sabcoilis, subfuseis, hilo notatis, Habitat in caulibus herbarum siceis, praesertim Delphi- nil Ajacis. Hoyerswerda, 153. 8, caudata. Ernmpens, peritheciis exiguis, ostiolis perforatis, tum reelusis, discoideis, augulatis vel oblon- gis, depressis, atris; basidiis pedicelliformibus, albis, simpli- eibus continuis; paraphysibus intermixtis; sporis dilnte fascis, sobelavatis, diaphanis, transverse septatis, apienlis et basibus albis, in apiculo longo filo ornatis. Habitat in ramis dejectis Rosae, in hortis, Ord, IV. Hymenompycetes Nee. Y. Ascophori. Fam. Lil, Pezizeae Fries, Corda, Peziza Dill, , Cupnla primum elausa, dein expansa, aperta, intus by- menio ceraceo ascigero tecta. Asci tubnlosi, sporis continuis repleti, et paraphysibns non septatis, Aliformibus intermixti, Sporae simplices; episporio pellueido; nacleo firmo, guttulis oleosis repleto. 154. P. Juglandis. Laeris, firmula, hypocrateriformis, disco ochraceo- füsco, margine integerrimo, dilutiore, exins albido; stipite longo Aliformi, deorsum attennato, nigrescente eum radiculis; ascis eylindrieis; sporis ovatis albisz; paraphy- sibus simplicibns. Habitat in nucleis (cotyledonibus) rancidis Juglandum, terra tectis, Acstate, Ascobolus Persoon. Cnpala submarginata, orbiculata, disco patellaeformi. Hymeniam discoideum ceraveum. Asci tubulosi vel clavatl, 147 demum elastice dissilientes. Sporae heterogeneae continuae, atrae. Paraphyses simplices. 155. A. miniatus, Sessilis, glaber, carmosus, suhcon- vexus, immarginatus, dilute miniatus; ascis elavatis; sporis ovatis albis; paraphysibus simplicibus, supra capitato-clavatis, miniatis. Habitat in cortice Juglandis, in horlis, Hoyerswerda, 156. A. sphaericus. Immersus, minutus, sphaericus, rugosus; ascis oylindricis hyalinis albis; sporis octo, ovatis nigrescentibus; episporio glabro; guttulis oleosis subbinis; pa- raphysibus clavatis. In fimo canino prope Hoyerswerda. Septhr. Fam, LIV. Leotiaceae Cord.- Mitrula Fries. Pileus clavaeformis, ovoidens, laevis, subinflatus, hyme- nio undigue vestitus, basi stipitem discretum arcte ambiens, Asci elongati, tubulosi. Sporae simplices, 157. M. fusispora. Parva, stipite glabro, fibroso, fexuoso primum pallido, dein saturato, dein infra fuscescente; capitulo obtnse, ochraceo laevi, ovato, ad basin trumcato, inde solido; aseis elavatis; sporis fusiformibus subacutis albidis pellueidis, In acubns Pini sylvestris. Pinka prope Hoyerswerda. I. Basidiophori. "Fam. LVL Tuberculariaceae Corda. Crocysporium Link. Stroma globosum, compositum e filis septatis simplicibus radiantibus basidiomorphis, et in sporas solitarias acrogenas, simplices, primum adnatas dein liberas abeuntibus. Sporae diaphanae, episporio simpliei, basi hilo intructo; nucleo ge- latinoso,, guttulis oleosis repleto, 10* 148 158. €. album. Minutum, gregarium, album; stromate globoso; Aloceis infra con/ugalis supra ramesis, sporidiferis submoniliformihus; sporis magnis albis, diaphanis rotundatis oblongisve. Habitat in cortice arborum et foliis putridis frondosarım. Chaetostroma Cori. Stroma verruciforme vel pedicellatum, rarius cupulifor- me, erectum, undique vel supra strato hymenio tecium, car- nosum, cellnlosum, plerumgne hyphopodio fleccoso suffultum. Hymenium ceraceum, tenne, setis rigidis, longis ornatum; basidüs filiformibus, tennibus, continuis; sporis eontinuis fusi- formibus vel ovoideis, dein irregulariter adspersis. 159. €. carneum, Gregarium carnenm, convexum, siro- mate pulvinato, caruoso, sirato hymenio teclo scloso; sets septalis albis; sporis ovatis. Habitat in caulibus siccis Thalictri aquilegifolii. In hortis prope Hoyerswerda. 160. €. pediecliatum. Gregarium pedicellatum, primum album dein fuscescens; stromate pulvinato snbhemisphaerico, hasi praesertim setoso; setis subulatis septatis albis; siralo hymenio erasso tecto; loccis sporidiferis filiformibus; sporis oblongis winutis hyalinis albis. Habitat in ramulis dejeetis Rosae pimpinellifoliae. Fusarium Link. Stroma immersum, erumpens vel libere evoluinm, carno- sum vel eelluloso-cornenm vel Aoccosum, supra strato basi- diorom sporidiorumgue conglobatorun teetum. Basidia Slifor- mia, conlinna; Sporidiis acrogeneis enryatis, continnis, dein strafosis Arervalis, 461. F. tuberis. Erumpens, convexum, carnoso -sub- tremellosam magnum, arachnoidenm, album, humidum fuscum, — 149 stromate interne fuseum aut ruhrum; siromate superkeiali convexo fihroso, e fihris ramosis continuis radiatis constipato; sporis oblongis, albis, intus granulosis, non septatis, suh- vectlis. Habitat in tubere Georginae in cellis, Hoyerswerda. Tubercularia Tode, Sıroma verruciforme, globosum vel stipiiatum, carnoso - floccosum, einctam vel superne tectum, strato hymenio crasso fihroso; basidiis paraphysibusque erectis, eontinuis, Aliformi- bus, sporis simplieibus, acrogenis, primum concalenatis ei dein conglutinalis numerosissimis obtectis. 162. T. Corchori, Minuta, erumpens, Serrugineo - miniata, . convexa, dein subdisciformis; stromate immerso albido, strato sporidiornm tecto, coceineo, Strato supero dilutiore; hasidiis filiformibus ramosis; sporis miuutis oblongis, utrinque rotun- datis. Habitat in ramalis emortuis dejectis Corchori. lloyers- werda. 163. T. marginata. Erumpente stromate elato, intus einnabarino- puniceo, supra lobato sive composito; Strato spo- ridiorum ciunabarino-carneo; margine circulo late tomentoso eineto; sporis majusculis oblongis obtusis; basidiis Aliformibns ramosis. Habitat in cortice enortuorum Juglandum; in hortis Hoyerswerdensibus. Blennoria Fries. Sporidia simplieia, eylindriea, truncata, pellucida, supra stroma gelatinosum in discum ernmpentem conglulinata. 164. B. alba. Gregaria, alba, suhroiunda, minata; siro- mate fasco, pulvinalo, carsoso; sporis cylindrieis, parallelis 150 assorgentibns, ntringue truncatis, pellueilis inaequalibus, gut- tulis oleosis repletis. Habitat in ligno pntrescente. Hoyerswerda. Fam. LYH. Coryneaceae Corda. Selenosporium Üorda. Strowa immersum, erumpens, vel Tibere evolutum, car- nosum, celluloso -corneum, vel floecosum, supra hymenio et strato sporidiorum conglobatorum tectum. Basidia filiformia vel incompleta; sporae acrogenae, fusiformes, fransverse Se- piatae, dein diffuentes. 165. 8. Mosae. Ernmpens, taberculariaeforme, minutum, rotundatum elongatumve, carnosum, corneo -rubrum; stromate albo convexo, celluloso, supra in fioccos transennte, apice sporidiferos; sporis plerumgne fusiformibus, obtusis, snbeur- vatis, septalis. . Habitat in ramulis Rosae. In hortis; Hoyerswerda. Coryneum Nees. Stroma pulyinatum vel disciforme, erumpens vel super- Seile, carnoso -cellulosum, supra hymenio e basidiis pedi- celliformibus sporidiferis continuis vel septafis tectum. Spe- sae acrogenae, heterogeneae, septatae vel cellulosae. Para- physes continnae vel septatae vel mullae. 166. C.impreesum. Erumpens, eonvexum, medio depres- sum, atram; stromate celluloso albo; basidiis pedicelliformibus albis, simplieibns vel ramosis, septatis; sporis luteo -fuseis oblongis, diaphanis, magnis. Habitat in cortice Galycanthi floridi. Fam. LIX. Isarieae Corda. Isaria Persoon. Receptaculum elavatım vel ramosum, e Aibris dense in- tricatis coalitum vel celluloso-carnosum, Sporae simplices 151 acrogenae, amphisphaericae, basidiis simplieibus, longie, con- ünvis suffultae.”: 167. U. acnta. Gregaria vel socialis, erecta et devecta, candida, clavata, simplex; stipite basi brevi, tum sensim in- inmescente, praeterea apice acuto, suhfusiformi, undigue basi- dis filiformibus tecto; sporis globosis ovatisve minutis hyalinis albis. In pagina inferiori folioram marcidorum udorum praeteriti ami Betulae Alni, Hoyerswerda. Ptierula Fries. Receptaculum clavatum, simplex vel ramosım, cum sti- pite confluens apieibus penicillatis. 168. P. Iutea. Corticola, simplex; fungillis elavaefor- mibzs, primo eylindricis, fuscis, dein apice fihrillo -penicillosis, Inteis; Sbrillis septatis, longis, sporidiferis; sporis rotandatis, minoribus, atro- fuscis, spareis.! Habitat in cortice Alnt. Fam. LX. Clavariacene Cord. ‚Pistillaria Fries, Fungi minnti clavati; stipite eylindrieo supra in capitu- lum oblongum hymenophorum dilatate, Hymenium ceraceum, basidis simplieissimis vel furcatis; sporis acrogeneis, plenro- tropis, continnis, 169. P. carnea, Subaurantio-carnea, sursum inerassata cum stipite glabro albo confuens; clavula ohbtusa; sporis mi- nutis roiundis. Ad terram in arenosis hnmidis inter Lepram botryoadem ; prope Hoyerswerda. Majo, 152 Fam. LXL Auricularini Fries. Thelephora Ehrh. Hywenium cum pileo homogeneum et conerelum, uni- laterale, setulis vel papillis subrofundis, obtusis, sparsis ob- situm I, omnino Jaeve undique basidiophorum. Basidia fir- ma, emersa, sierigmatibns quaiernis. Sporae acrogeneae pleurotropae, simplices. Pileus’coriaceus, persistens, rarius regularis; contextu floccoso, celluloso, carnoso rel fihroso. 470. 'T. viridis, Eflusa, membranacea, tenuis, ochraceo- virens, ambitu concolori non villeso, hymenio setulis erectis albis sparsis vestito; papillis rotundatis maguis sparsis; spo- ris ovalis, hilo basilari instractis; nuclee magno, ürme, vi- rente, pellacido. Ad ligna Pin? sylvestris humido asseri teeta. Antumno, prope Hoyerswerda. Fam, LXIV. Agaricinä Fries, Cantharellus Adanson. Hymenophortm inferum, in tramam floccosam descendens immutatam. Lamellae ceraceo-carnosae, crassae, tumidae (h. e. plicaeformes), subramosae, acie obtusa, valleculis inter lamellas simul fertilibus. Asci perlecli, sporidiis globosis albis. Fungi carnosi l. membranacei, pufrescentes, velo aullo. 174. ©. coxiacens,. Pileo carnoso depresso fusco -ferru- gineo, margine subrepando tenui et involuto; plieis venosis fur- catis, dichotomis, pallidis flavis;, stipite crasso fareto, pallide. Habitat ad truncos emortnos Hippocastani. Agaricus Linne. Fungi pileati; pileo subtus Iamelloso; Iamellis wilrinque hymenio ceraceo amictis. Hymenium cellulosum, membraua- Ceo-ceraceum, temue, e cellulis ereetis stratesis, basidiis EEE Fr 153 tetra- vel polysporis et antheridiis eystoideis, emersis, suh- liheris vel superficialius compositum, persistens vel difluens. Basidia emersa, supra sterigmatibns sporarum vertieillatis eoronala. Sporae acrogenae, simplices; episporio hile basi- lari insirueto; nucleo firme et plerumgque guttulis oleosis repleto. 172. A. badio-brunneus. Pilco carnoso, subdepres- so, squamoso, badio-brunneo, margine involuto, lamellis de- eurrentibus fusco-einnamomeis, ' lineato -lanceolatis ; stipite solido subglabro basi inerassato, intus loccoso, farcto, con- colorihus. In sylvis nemorosis, prope Hoyerswerda. 173. A. caryophylliaceus. Medius, acerrimus, cum lacte diluto caryophyllaceus; pileo earnoso acute et conico umbo- nato, ecampänulato plano (sub umbone) demum marginem re- Dectente; lamellis latiuseulis, inaequalibus, confertis, venosis longe decurrentibus, albidis, dein pallidis; stipite concolori, solido, glabro, aequali, intus albido. Gregarius, in pinetis montosis, solo humoso, prope Sei- deuberg in Lusatia superiori. - Hortorum botanicorum plantae novae et adnotalio- nes in seminum indieibus depositae. I Linnaeae tomo decimo nono inde a pagina 380 usque ad paginam 410 ea omnia, quae ab hortorum botanicorum prae- feetis in seminum anno 1845 collectorum catalogis ad species adumbrandas, ad syuonymiam rectificandam, ad novarım spe- cierum generumque proponendorum [cognitionem etc. deposita erant, cum botanieis communicare sindumus. Quas videre licnit adnotationes horiorum, Berolinensis scilicet, Dorpatensis, Genuensis, Gryphiei, Halensis, Hamburgensis, Havniensis, Lipsiensis, Monacensis, Regiomontani, Taurinensis, Vratis- laviensis recepimus, nee botanicis id ingratum fore credi- dimus, quum indices illae, plurimis tantum nec omnibus hor- tis botanieis traditae, in religuorum seientiae cultorum manns vix ungnam pervenire solebant. Complnrinm vero harım &. 1845 editarum indieum adnotationes iterum impressas reperi- mus in Volnmine quinto Annalium gallicarum, seientias na- turales spectantiam (Ann. d. sc. nat. Trois, serie. Partie bot. V. p. 350— 382.) hortorum seilicet Berolinensis, Dorpatensis, Genuensis, Regiomontani, Taurinensis, insupergue horti Pe- tropolitani ad nos hand missas. Sperantes fore ut Aunales ' ‚155 illae et serius emittendos catalegos in subsequentibus annis eodem modo divulgare pergerent, de publieatione destitimus nes nisi Alexis Jordan, viri minutissime plautas gallicas serutaulis, observationes, partim in catalogo horti Divionensis a. 1848, partim in illo horli Gratianopolitani a. 1849 prola- tas, in Linnaeae volumine XXIIL ad paginas 467 et 503 ite- rum, ne plane negligerentur, ia pablicam dedimus. In sequentibus vero annaliam illarım voluminibus ad hunc usque diem editis nounullos modo et forsan ex omninm cata- logorum numero selectos accepimns tractatus, quare nen su- perfluum videbatur neglectas quasi et inde ab anni 1846 in- dieibns sepositas adnotationes ad publicum usum servare et iterum typis mandare. Subjungimus omnia ea annalium loca, in quibus singe- lorum hortorum adnotaliones ex annis 1846 — 1849 impresssa sunt, ut facilius reperianter. Exstant horti Berolinensis adnotationes anni 1846 im Vol. VII. p. 231, h. Patavini ibid. p. 378, h. Regiomontani ibid. p. 380. Ex anni 1847 indieibus reperies Berolinensem in Vol. IX. pag. 309; Dorpatensem ihid, p. 317, Gennensem ibid. p. 321, Hanniensem p. 318, Heidelbergensem p. 319, Monspeliensem p- 327. Anno 1848 solus horti Berolinensis index excerptus est in Vol. XI. p. 218. Novem deniqne hortoram 'catalogi, Hamburgensis, Fri- burgensis, Hauniensis, Heidelbergensis, Halensis, Dorpaten- sis, Amstelodamensis, Mutinensis, Monspeliensis tomi XII paginam 344 seqnentes pagellas usque ad 367 expleverunt, 156 Indices seminum a. 1846. 1. Hortas Dorpatensis. 1. Dimetopiae species vel omnes in mmam, valde poly- morpham, cunjungendae, vel plures statuendae, Comparalis plantis eultis ei speciminibus Preissianis spontaneis, sequen- tes formas Jistinguo : a. D. pusilta DC. pusilla, glabriuscula; involueri foliolis [2 d. lineari-lanceolatis umbellam arguantibus, mericarpiis dil- formibus; altero echinato, altero seriatim obtuse tuber- enlato. DC. Prodr. IV. p. 71. Beuth, in Hüg. Enum. N. Holl. n. 177? non vidi, D. hirta Benth. piloso -hirta; involueri foliolis lineari- lauceolatis umbella brevioribus, mericarpiis difformibus diseoloribus; altero echinato, altero laevi, margine ere- nato. Beuth. 1. c. m. 178. Plant, Preiss. I, p. 284! D. Walpersii m. glabriuscula; involueri foliolis lineari- lanceolatis umbella hrevioribus, mericarpiis difforwibus concoloribus; aliero echinulato, altero laevissimo, margine integro. E seminihus a cel, Lehmann. nomine Pritzeliae missis, cum praceedente et seqnente enala. Hace graci- lior, muriees mericarpiorum exteriorum breviores, teue- riores. D. homocarpa m. piloso-hirta, involucri foliolis lineari- lanceolatis umbella brevioribus, mericarpiis conformibus echinatis. Omuine similis D. Rirtae, sed mericarpium utrumque echinatum, forma mericarpii illius exterioris ®). *) Hacc forma in indice Omissa ab auctore mecum mss. communi- cata in diario Bot. Ztg. V. Sp. 136. publicata est. Ed. 157 e. D. Preissiana m. pusilla, piloso-hirta; involneri folielis foliiformibus umbellam duplo triplove superantibus, meri- earpiis difformibus; altero echinulato, altero parce ob- tuse tubereulate, margine acuto integerrimo. Plant. Preiss. I. ec. . 2. Seorodosma m. (Umbelliferae Peucedaneac.) Flores abortu monoiei. Jg: Calyx planiusculus obsoletis- sime 5-lohns. Peiala 5 obovata, obtusa, integra, plana, flava. Stamina 5, Stylopodia lata adpressa, siyli hrevissimi abortivi. Q: Calyeis limbus obsoletus. Petala 5 oboyata, ob- tasa, integra, plana, alba, vel alhescentia. Glandulae 5 mi- nutae subbilobae stamiuum loco. Stylopodia elevata. Sizli duo rellexi, stigmata crasse capitata. Fructus a dorso com- pressus, suborbieularis. Mericarpia jugis 3 dorsalibus aeque distantibus carinatis, Jateralibus inaequaliter dilatatis in alas, hine convexam, laevem, illine medio carinatam. Valleculae et commissura striatae, evittatae! Carpophorum bipartitum, liberam. Semen plauo- compressum, ellipticum. Herba deser- torum Asiae mediae, Asam foetidam spirans, robusta; foliis radiealibus petiolatis amplis ternatiscctis, segmentis bipinnati- sectis, laciniis eblongis integerrimis ebtusis, eaulinorum va- zinis amplissinis, summis aphyllis; inlorescentia composita amplissima; umbellis sexu distinetis, mediis pedunculatis um- bellatis, vel solitariis sessilibus, femineis albiferis, vel al- bescentibus, villosis; lateralibus gracilioribus pedunenlatis, de- mum deeiduis, mascnlis flavifloris. — A Ferula et Doremate distinetum calyeis margiue obsoleto, petalis, vittarımque de- fecin. Scorodosma foetidum m, In deserto aralensi specimen. unieum florens, et pauca semina collegit b, Lehmann. Planta eum descriptione Asae foelidae Kaempferi (Amoenit. p. 535 seq.) sat bene congruens, nee ah icone abhorrens, si id re- 158 spieis, quod in hac foliorum tantum segmentum depieiem, nec folium integrum, ut e descriptione elucet. 2. Hortus Genevensis. Indigofera Dosua Han. Cette jolie espece d’Indigofera supporte en pleine terre les hivers rigoureux de Genöve, Cest-&-dire jusgä — 25° C, 8 Mortus Halensis. Genus Ceratochloa *) a Kunthio cum Bromo junctum servandum videtur. Sub €. unioloides nomine (Palisot de Beauveis C. festucoidem nominat in indice) Festucam unio- loidem Willdenowii Hort. Berol, t. 111.), quam ex horto Be- rolinensi habeo, cum homonyma Poiretii plants (Diet. bot. Suppl. il. p. 636.) e descriptione nota, cum C. ausirali Sprengelii, quam cultam in herbario servo, cum €. pendula Schraderi, quam hortensem habeo, cum €, Haenkeana Pres- li, quam autographam possideo nec nom cum plantis in her- tis sub C. eraltatae et Bromi arduennensis nominibus occur- rentibus conjunge, hine Bromos segnentes Kunthii (Syn. 1. p. 45 et 416 sub num. 21— 24.) unioloidem seilicet et Will- denowii et Schraderi et Haenkeanum in unam speeiem latius per Americam divulgatam contrahoe. Planta in horto culta variabilis amplitndine panicnlae, numero forum, latitudine spienlaram, colore viridi glaucove. Frigoris impatiens anına colitur sub din **), Triticum giganteum Retz. :obs. bot. p. 7. (Disserta- tie rara sub praesidio Andr, Joh. Retzii defensa a Magno *) Cfr. Linnaea XXIN. p. 324—336. Ed. **) Miti sub bruma hiemis praeteritae 1850 — 51 hoc gramen sab dia cultum postquam autumno a. 1850 flores frutusque perfece- / rat, vitam servavit, laeteque nanc crescit m, Majo. Ed. 159 Christiano Retzio, Lundae 1810. 4to.) in horto bot. Halensi sub Tr. juncei nomine reperimus, a quo ut ab omnibus alis, quae viva vidimus deseripta legimns, Agropyris spien- larum extus curvatarım situ diversum videtur neo cum Tr. siganteo Rothii (Catal. bot. 11, p. 22.), quod ad Tr. rigi- dum Schraderi elongatumve Hostii adducendum erit com- miscendum, Addimus descriptionem plautae hortensis, quam Europaeam habuit Retzius, locum specialem ignorans. — Planta perennis, caespitosa, humanam altitudinem superans, strieta, Caules ieretes laeves intus fistulosi, nodis incrassatis fusce- scentibus glabris. Foliorum vagina brevior quam lamina, lae- vis, ligulae loco margine brevissimo truncato plerumque irre- gulariter lacero instructa, utrinque auricula angusta parva mareida. Folii lamina dorso plana laevis, facie profunde sulcata, nervis prominentibus majoribus cum minoribus alter- nantibus, pilis minutis rigidis unica serie dispositis, interdum in mediis nervis ocourrentibus scabrida, margine ntroque den- tienlis cartilagineis sursum versis scabre, linearia, longissi- ma, marginibus plus minusve involutis acuminats, caulium sterilium multo angnstiora, juniori state marginibus se ad in- vicem tangentibus convoluta tereti-canaliculata. Spica ter- minalis pedalem fere attingens longitndinem e spiculis alterne dispositis composita. Spiculae inferiores vel infima tantum internodium suum aeguant, superiores eo sensim longiores, ultimae eo plus duplo longiores, omnes ante anthesin et sub anthesi extus cnrvatae s, apice a rhachi defiexae, lanceola- tae, apice attennatae, 14 — 10-florae. ° Bracteae (glumae ealyeinae) breviores qnam infmi flores, inter se subaequales v. altera paullo brevior, apice obtusae obtusissimae, obliguae, 7-nerviae, nervis 4 latns exterius, duobus interius a nervo impari situm ocenpantibus. “Rhachis alterum latus conyexum laeve, alterum excavatum, margines deniiculis cartilagmeis 160 sursum versis seaberrimi. Gluma ooroll. exterior 5-nervia, apice plus minus obtuse biloba, nervo medio ad sinum pro- cedente, in foribus infimis summisque brevissime, in medüs vero longius in aristam brevem rectam scahram excurrenie; gluma eoroll. interior binervis, apice rotundata integerrima, ad nervos dense ciliata. Lodiculae bilobae, lobo interiore minore, utrinsque apice acute bifido. 3, Cotoneaster Nummularia Fisch, et Mey. Ind. II. sem. h. Petropol. (1835), Linn. XI. Lit. p. 102, Ledeb. Fl. Ross. IL p. 93, nee Lindieyi, quam Steudelins in Nomencla- tore bot. C. Lindleyi adpellat, Sub nomine Ü. spicata in hortum venit. 4. Elegans frutex est Mespilus racemiflerus Desf. Cat. pl. hort. Paris. p. 409, quem.nomine ©. Fontanesii Spach. signavit in Hist. nat. des veget. Phandrog. IL. p. 77 et nimis brevem diagnosin Fontanesii adumbravit,. Sub falso ©. acu- minatae nomine in horto recepimus. In Walpersii Reperto- rio omissa species. 4. Hortus Hauniensis. Cieome indecora Liehmann, suffrulicosa strieta 4— 6-pedalis, floribus terminalibus corymbosis; petalis albis spa- thulatis reflexis, siliquis brevi - stipitatis 23/5, — 3 - polliearibus, eylindrieis glabris; foliis 3=foliatis longipetiolatis, foliolis gla- bris coriaceis lanceolatis, margine dentieulatis. In sylvis pri- maevis circa Papantla. Liebm. Cynoglossum emodum Schouw ad inter. Mons Emeo- das, Ex borto Societ, hortieult. brit. sub nomine Cynogl- longiflori. Lysimachia spathulata Schouw ad inter. Missa sub nomme Lubiniae spathulatae Vent. ex horto Kilionensi. 161 Wahlenbergia lurfda Schouw. Codonopsis Zurida Hortienit. societ. Londin., — Ob_involnerum deficiens Wah- lenbergiae species habenda. 5 Hortus Heidelbergensis. Fragopogon barbirostris, peduneulis apice subin- erassatis, involucro 8-phylio corollas radii superanie, foliolis sub anthesin supra basin transverse impressis, fructibus mar- ginalibus obsolete pentagonis rostrum subaequantibus squamu- lose- muricatis, rostro apice clavato ad basin pappi dense longeque lanuginose -barbate, caule glahro, foliis e basi la- tiore subovata semiamplexieauli margine ufringue patenti- subreflexa linearibus, longe subsubulato - acuminatis, ad axillas v. ad medium usgne floccosis celerum glabris, Patria iguota. — Nomine T. mutabitis hortus parisien- sis fruetus nobiscum a. 1845 communicavit, Fiorum radii limbus basi apiceque flavus vel subaurens, medio purpureo-fuscus, subvelutino -nitens, forum disci basin versus flavus, eeierum purpureo-Suseus aut apicem versus Ravo-striatus, omnium corollarum limbus dorso livescens, marginibus tantum magis in colorem favum vergentibus. Au species authentica sit, an forma hybrida e T. erio- spermo Ten. et specie aliqua Aoribus favis gaudente orta, hoc temporis momento ad certum redigi nequitur; attamen proprio nomine speeifico salutare malui, cum (praeter alias notas) fractus copinsi perfecte eroluti hybriulitatis opinion ol- stare videantur. 6. MHortus Lipsiensis. Cenia geminata Kze., adscendenti - ramosa, cauo- pilosa, fol, bipinnatiseetis, segmentis Iineari-suhnlatis, mu- eronatis; involneri squamis biserialibus, quavis serie sab- 40, Zr id, 24 Heß, 11 162 exterioribus apienlatis, marginatis; Noribns radii ultra 20, bi- labiatis, labio exteriore involuerum parum excedente, suhtus pnrpureo; receptaculo demum elongato, basi vacna maxima; achaeniis biformibus. — Cenia. Zeyher catal. sem. Capens. venal. 1844—45. — In arenosis planitiei prope urbem Cap. Leger. Dr. Pappe et Zeyher.c — (. pruinosae et discolori DC. afünis. Enchysia repens Presl. var. reflera Kze., glahre- seens, pedicellis folio quadraplo brevioribus, Aubo calyeis er- lindrieo, corollae eampanulatae inaeqnalis, calyeis lobis triplo longioris laeiniis lanceolatis, reflexis (inferioribus violaceo - pnnctatis), — Amieiss, Sonderus, a me rogalus, speciminn spontanea comparavit et plantam specie separandam esse nr- garvit. Plantulam e seminibus Zeyherianis enatam jis com- mendo, quibus utramqne vivam comparandi orensio dala est. Hypcerieum Sinaicum H, et S.?, in jhortis sub IL. Montbretii vagat, qnod secundum characteres et synonymum H, adenocarpum H. Paris. diversissimum. Mercurialis vielaefolia Kze., monoica, glaherriua, eaule sulcato, ramosissimo, ramis divergentihus, infimis pro- eumbentibus; fol. alternis longe petiolatis, cordato - ovalis, grosse erenato-dentatis, hasi integerrimis, eglandulosis; sti- pulis subulatis minimis, foribes axillaribus; ealyce 5- ide, & glomerulatis, enneandris; 9 solitariis, ovario 3-loho, sir- lis indivisis; capsulis puberalis; seminibus strophiela membra- nacea. In prom. b. sp. leg. cl. Zeyher. — Ex affinitate M. eaffrae Msur. (Lord, Journ. of bot. I. 1843. p. 558.) Psoralea strobilina H. et A. Conf. Beechey’s v0J- bot. suppl. p. 332. t. 80. Torrey et Gray a Fl. of N. A. P- 304 et 689. Psoral, macrostachya Lindl. b. reg. t. 1769. (aon DC.) 163 Reseda ramosissima Poir. Teste Spr. A. erecta Lag. (n. g. p.117. n. 221.), non nisi fructibus oblongis dietis, quales in stata juvenili observantur, diversa. Species pedun- eulis Noriferis cernuis, fructiferis erectis insignis. Ad Aran- guez lecia. Saponaria chloraefolia Kıe. Cucubalus chlorae- folius Poir. Diet, IL p. 416. Silene perfoliata Otth. in DC, pr. I. p. 384. Consiantissime distyla, itague Saponarize species, et habitu cum genere conveniens. — Mesogis cacu- men snpra Tralles. Legit cl. Boiss, Jun. 1842, cui semina hortns debet. Sibbaldia cuneata h. Hafı. Ex horto societ, horti- cult. brit., quae semina ex Emodo monte accepit. Silphium doronicifolium Kze., caule pedunculisgne glabris, fol. radical, ovatis profunde cordatis, divergenti- venosis, integerrimis, scabro-hispidis, snpra scabriuscnlis, caulinis ovatis, superjoribus basi lata amplexicaulibus, infe- rioribus alato -peiiolalis; capitnlis laxe panteulatis, basi Iu- midis, involueri squamis ciliatis, elliptieis, exterioribus ab- hrevialis; foribns radii nnmerosis; achaeniis late alatis, emar- ginatis, irregulariter quadridentatis, — Patria ignota. In hor- is quibusdam c. $. ferebönthacco commutatur, quod differt: fol. radical. magis oblongis, basi in petiolum longissimum de- eurrentibus, grosse spinoso -serrato-dentalis, patenti-venosis, eaulinis basi attenuata sessilibus, squamis subglabris; achae- niis anguste alatis, bidentalis. In Torrey et Gray fl. Amer, bor. species nostra non enumeralur, 7. Hortus Lugduno-Batavus. 1. Goniophlebium Beinwardtii De Vriese,, caudice re- pente, tenui, frondihns longissime stipitatis, 1 — 21/, metra longis, pendulis, pinnatis, rhachi pilosis, pinnis sessilibus, 10 * 164 alternis, lineari-lanceolatis, acutis, snbacuminatis, basi utrin- que rotnndato- grande -anriculalis, grosse -serralis; soris 80- iitariis, immersis., Filix elegantissima in arboribus sylvarım Javae parasi- tica. Caudex repens, Nexuosus, depressus, hie illie ferrugi- neo-paleacens, pennam corvinam vel, et auserinam crassus, vel parum crassior, radienlis plurimis fuscis, tenuibus, ramo- sis obsessns, Stipitibus teneribus, valde elongatis, gracilibus, badio-nitentibus, pilis densis longis, patentibus, ramosis, fuseis, demam saepe decidais obsessis. FPinnis inferioribus plerumque suboppositis, reliquis omnibus alternis; feliolis membranaceis, sessilibas, lineari -lanceolatis, acutis, in non- nullis acuminatissimis, 18 — 22 cent. longis, 2 — 2}/, cent. Iatis, undulatis, basi utringue rotundato -auriculaiis, auricnlis magnis ultra costam valde productis; costa media crassiore, infra nitida, in utraque pagina prominente; margine serrale, serraturae dentibns apice obtusis, margineque levissime si- nnatis, dentienlis minoribns hie illie majoribus interposilis, Color frondinm puichre et laete viridis, inferne pallidior. Sori solitarii, cum iis adversi lateris alternantes, nudi, rotundati, magni, apiei venulae infimae oblique sursum direetae inserti, globosi, profunde immersi, in pagina superiore valde promi- nentes. Sporangia brevi-pedicellata, confertissime stipati, minutissima, Venae pinnatae, geniculato-infexae. Vennlae oppositae in arcum vix triangularem, apice rhomboidenm, vel etinm duobus angnlis venuliferis terminatum anastomosantes, et inde maculas antice rhomboideas et irregulariter rkomboi- deas, vel etiam quinquangulares efformantes. Venulae secun- dariae ex apice arcus productae haud soriferae, apiceque sub- elavato terıninatae. Venulae ullimae simplices, non auasto- mosantes, fere nsqne ad marginem productae, apieibus cla- vatze et ibi genicnlato - flexae. 165 Colitur jam per plures annos in Horto Academico, ex insula Java introducta. In herhario sicenta specimina Java- nica servo, leeta a juvene diligentissino van Gesker, in sylvis montis Gede, ad Pondok Grde, parasitica in Mimusope obtusifolio L., a enjus trunco frondes duo et tria metra longi dependent. Dieavi viro celeb. C. G.C. Reinwardt, qui horli Aca- demiei Lugdnno-Batavi, per viginti et quos excurrit annos, curam gessit indefessan, meis laudihus majorem, et ewi etiamnum curae cordigte esse pergunt omuia, quae ejusdem incremento et dignitati angendis possint inserrire, Goniophlebium propriam Polypodiorum spuriorum se- etionen, ol forsan ut pecnliare genus segregandam, pri- mum descripsit celeb. Blume (Fl. Javae p. 132). E älici- bus huc ab auctore relatis, ex Reinwardtii herhario ob- vium habeo Polypodium subauriculatum Bi. (Pol, capitel- Zatum Beinw. herb.) cujus venationi ad amussim aualoga est nostrae plantae venalio; ia ut de genere nullum sit dubiun, Oecto species hue refert Presl, (Tent. pterid. p. 186.) Blnmeanas a se non visas Testatur ef famquam incerti gene- ris, hue retulit. Cel. Hooker huc refert Marginariae Presi speciem. Smith censuit conjungendum esse utramque genus, qnod forsan in duas sectiones dividendum, soris uni - ei pluri- serialibus. A Pol. subauriculato Bl. differt: frondibus non elatis sed pendulis, non 12/,-pedalibus, sed 1 —2!/, metra longis, ita ut, horum ratione habita, Inostra species gigantea sit dieenda; pinnulae non sunt basi cuneatae vel subanricula- tac, sed rolundato- aurienlatae, grandi-serratae, fusco -hirsu- tae et allernato-pinnatae, nec serrulatae, glahrae, suhoppo- site - pinnatae, 166 2. Lansbergia De Yriese. Perianthium superum, hexa- phyllum, petalis dimorphis, tribus externis majoribus conca- vis, internis anguslis, apice involuiis. Filamenta basi vix connata, Aliformia, loculis anıherarum latere dehiscentibus, styli lobis dorso per tolam Jongitudinem adglutinatis. Stylus irigonus, apice trilobus, lobis clavaeformibus, stigmatibus (loboram apieibus) brevissimis, vix cristatis. Capsula trigue- tra-oblonga, opereulo vix conspicuo, Semina glohoso -an- gulata, scrobienlata. L. Caracasana, Foliis equitautibus, elongatie, ensifor- mibus, ameipitibus, caulem sesquipedalem vix_ superantibus, spatha multivalvi, compressa, 2 — 4 flora, pedunculo Lrigo- n0; perigonio laete aureo- Havescenie, fugacissimo, laciniis exterioribus ohovalis, acutis, brevissime nuerMnlatis, infra medium late nigro-meculatis, interioribas oblongis, medio conitraclis et macula oblonga, nigra tinelis, apice dilatato, rotundatoque suhtilissime mucronulatis; filamentis bası badia primum conjunetis, demum solutis, flexuosis; antheris ob- longis, Deseriptio. Radix tuberosa, intus obsenre-flava; cau- lis simplex, compressus, flexuosas, ad genienlos tumidus, fere penuae corvinae habens cerassitiem, sursum atteuuatus, Ya metram longus; folia radiealia equitantia, disticha; omnia nervo medio elevalo percarsa, nervis lateralibns ienuioribus, subpellueidis, acnta; folia caulina vaginantia, compressa, re- Yiquis 3——5-tuplo breviora, 10-—20 cent. longa, angustiora. Spathae terminales, 3 fere cent, longae, valvae exteriores vix 3/, cent. partes latae, compressae, glabrae, foliaceae, mar- ginibus pellucidae, meimbranaceae; inferiores minores, omnes membranareae. Pedunenlus primo brevis, demum in frenetu elougatus, duo centrimeira longus, trigono-compressus, Pe- rigonium sexparitum; perigonialia dimorpha, exteriora fria ur 167 majora, e basi angustiore Jilatata, tnım eontraeta, demum iterum latiora. A basi ad contracturam medinm haec foliola sunt maculis fuseis ve) nigrieantibus in fundo aureo praedita, medio sulcata, apiee brevissime mueronulato, derso obsolete- earinata, duo eentimetra longa, 1 cent. lata; cum his inte- riora alternantur, subpanduraeformia, saepe ad medium nsqne inflexa, supra mediam confraeturam macula badia ovata, in fundo flavo fere cireumseripia, praediigs, dum ad marginem minutis maculis fere duabus, fuscis sunt adspersa; in his lon- gitudo est 13/, ceut., latitudo fere 1/, centimetri. Filamenta ad hasin latiora, erassiora, tum vere, ubi e hadio in Juteum transeunt eolorem, Slifermia; antherae rimis longitndinalibos lateralibusque dehiscentes, dorso siyli lobis laxe adhaerentes; pollen hordeiforme, Navum, %/, mill, longum, fere 1/, latum. Stylus primum simplex, demum clavato {rilobus, lobis com- planatis, apieibus (stigmalibus) quam brevissime cristatis, fla- vis; germen triloculare, fructus capsularis, styli parte persi- stente exigua eoronatns, irigonus, trivalvis, trilocularis; se- mipa parva, haud alato-marginala, Formosissimam hancce plantam debemus viro nohilissimo Rein. van Lansbergen, Batavo, qui sponte horto nostro academico, generosissimo mode prodesse uon dahitarit, et plura vegetablilia in vieiniis siationis suae Caracasanae, non sine magnis sumlibus et siudio a se colleria, anno 1845, ad pa- iriam snam transımisit. Horum plura jam Noruerunt; quo con- stitit, nom panea in eorum numero inveniri nova et rariora. . In honorem dignissimi rei herbariae antistitis ei ut grati ani- mi nostri ipsi oferamus testimonium, hoc novum genus optli- mo viro dieamus, Floret fere per totum annım in caldario, nno plerumqne DBore simul prodarto. Organa floralia adeo fngaria sunt, at, nisi reiterata oceasione süirpem forentem nohis obriam ha- 168 huissemus, vix ac ne vix quidem descriptionem absolvere potuissemus. Genera Herbertiana Phalvcallis et Cypella a nostro genere Lansbergia manifesto differunt, Phalocallis enim habet perianthium erateriforme, sepala majora, patentia; Lansbergia, contra omnia sepala clausa habet et conniven- tia; praeterea in ea folia haud plicata sunt, neque vere pli- ento-nervosa. In Phalocallide loculi antherarum superne styli lobis, in Lansbergia autem tota I ngitudine lare agglutinantur; in illo genere stigmata sunt transverse bi- Tode, in nostro sunt sligmata ninutissime eori.lala, nequa- quam etiam petaloideo cristata, Cypella differt: „stigmati- hus distinete bilobis, acntis, porreetis, eorneis, superne fin- briatis, erislis acutis, corneis, eet. W. H.” Habitu vero suo norum genns aemulatur Maricas, Cy- pellas, Moracas, Phalocallidem, cet. Conf. Nederl. Kruidk. Archief, door W. H. de Vriese, FE, Dozy, 3. H.Molkenboer. J. p. 140. Leiden 1846. 3. Hymenocallis (Pancratium) Borskiana De Vriese, scapo bipedali, compresso; umhellis multifloris; floribus ses- silibus; foliis Jongissime petiolatis, elliptico - ovatis, acnmina- tis; spathis reflexis; corollae tnbo ejusdem lamina fere duplo longiore; perigonii lacinüs linearibus, corona integerrima, qua- aruple longierihus, refexis, Descriptio. Bulbus subglobosns, abi folia exoriuntur subcompressus, pugni fere magnitudinem habens. Folia cum petiolo 2— 2 "/g-pedalia, 20 cent. lata; petioli 38 cent. lon- gi, ad limbi initium 1 cent. lati, supra canalieulati, infra ro- inndati; limbns oblongo -ovatus, ad nersun medinm canalieu- latus, ad dorsum carinatus, basi attenuatus, apice brevi-acu- minatns; petioli color pallide-viridis, limbi vero nitide-ob- scure- viridis, per longitudinem levissime snbundatus, nervis 169 lateralibus tenuioribus, in iuferiore pagina pallidiere magis eonspieuis; scapus compressus, angulis obtusis, foliis aeqna- lis; spathae laciniis membranaceis, inaegnalibus, albicantibus, plerisque deflexis, intermixtis membranulis aliis brerissimis ad Alorum singulorum bases. Umbelle 7-Aora, parum decli- nata; fores candidi, tubo corollae obtuse-trigeno, fere 16 eent. longo, recto, a basi, ubi fere pennam anserinam aequat, ad faucem sensim angustato, infra viridi, tandem chloroleuco et eandido; limbo corollae patente, laeiniis basi unitis, 'sin- gulis 9 cent, longis, liuearibus, arutis, apieibus inerassatis, 4/3 cent. latis, planis, patentibus, demum reflexis; corona tenuissima, pellucida, integra, margine levissime-concare, staminifera, duo fere cent. longa, infundibuliformis; Alamenta filiformia, basi quodammodo latiora, sursum atienuata, 31%, cent. longa; aniherae ohlongae, versatiles, flavae, 2 cent. longae, basi suhsagittatae, longitudinaliter dehiscentes; pollen oblongo-ovatum, superficie scrobienlatum, 8,13 mill. partes eent. longnın, 0,06 Iatum, stigma capitatnm; stylus crassitiei filamentorum, 20 cent. longus; germen ovato - obiuse-trigo- num, laterihus medio impressis, Semina in horto non matu- ruerunt. Odor florum gratissimus, vaniliam simulans. Hahi- tat Americae provinciam Caracasanam prope La Guayram. Dedit vir nobilissimus D. Borski, ordinibus generalibus alseriptus, eiyis patriae wtilissimus, mercaturae simul et scientiae botanicae patronus. In grati animi tesseram hauc plantam viro nohilissimo dieavi. Forma et habite quodammodo ad alias Hymenocallidis species accedit, at vero ab omnibus, ni fallor, differt peeu- liaris omnino haecce species. Harum in numero primaria est Hym. guianensis Herb. (Paxcr. L.), quam etiam vivam ob- viam habeo et florentem vidi, quaeque differt a nestra planta; petiolis et scapo breviore, foliis triplo minoribus, tubo co- 170 rollae "/, pedali, limbi lacinüis longieribus. Hujus iconem vide in bot. reg. II. 265. Conf. de Vriese, in Nederl, Kruidk. Archief. 1, 1846. bl. 156. 4. Myanthus Lansbergli Reinwardi et DeVriese, la- bello carnoso, elongato, triangulari, basi prominulo, medio coneavo, inde eonrexo, viridi, purpureo-maculate, margini- bus callosis, revolutis, denticulato, .Plauta epiphyta, Cataseti habitu, radieibus longis, adreis. Psendo-bulbus elongatus; squamis basi amplexicaulibus, sen- sim angustalis, acnminatis. Folia vaginantia, suhdisticha, oblongo-ovala, plicata. Seapus e basi bulbi produetus, de- elinatus, ultra pedem longus, peunam corvinam erassus, inde a basi ad Norum inferiorum insertionem squamis vaginantihus, meinbranaceis, albis, pellueidis, sursum aentiusculis, ad unius et dimidii pollicis distantiam insiructas, inferne virescens, sursum perigonii foliorum instar pallide purpurascens. Bace- mus elongato -ovatus, 13—20-foras, subseeundus, sine peliolo 21 c.longus, rhachis in parte inferiore recia, inde snbflexuo- sa, altenuafa, laevis, purpurascens; petioli bracieati, bracteis tenuibas, angustis, Jiueari-lanceolatis, acutis, vix 2/, c. par- tern aequantibus; nonnulli incurvi, adscendentes, vel erecti, 5 c. longi, seperiores vix unipollicares, rhachi concolores. Sepala tria, lJibera, aequalia, anguste- oblonga; superius ere- etum, 31/, cent. longum, vix ?/, cent. Ialum, derso conre- xum, qna parte spectat petala concarum, apice acutum, In- flexum ; sepala lateralia conformia, descendentia, longe acn- minata. Petala sepalis conformin, et concoloria, his tamen angustiora, maculisgne raris, purpnreis, hie illie adspersa, supremo sepalo opposita et hoc fere inclusa. Labellum in parte Jatiori cent. (1/, latum, inde a basi columnae ad api- vem fere cent, 2"/, longum; primum (ad inserlionem) angı Zw Ir} stius, tum dilatatum, deinceps coarctatum, carnosum, parte inferiore virescens, im medio et basi, quae partem offert eonvexam, vel suhconico-gibbosam, apice paululum subinenrvo et fere adscendente, pallidius, versus marginem minulissime macnlatuın; in parte snperiore forma sie se habet: ad me- diam basin, id esi ad insertionem columnae, est pars promi- aula, conica, maculis purpureis, miunlissime, arelissime con- gregatis, in fundo minus obsenre colorato conspersa; excipit hane partem alia profundius excavata, gibbositali in dorso conspicnae respondens; reliqua parte tolum labium convexam est, margineque denticnlato revolutum, deorsum apice angu- stato recurynm. Columna ereeta, dorso ohscure- purpureo Compresse carinata, apice angusliore, geniculato incurva; an- trorsam et ad basin ex ejusdem margine profciscuntur duae elongationes filiformes, tenuiores, albae; Joculus antherarum formae apieis ineurvi columnae exacie respondens; pollinia (nt in Cataseto) duo, obovata, rima longitudinali postica fere biloba, purparascentlia, ope caudiculae elasticae glandulae obscure fuscae, subquadratae inserta. Allata planta e regione Caracasana, Donatori dicata, per totum annum foruit; mense Januario anni 1846 a me de- seripta ei edita est *. A congeneribus speeiebus sic differt, M. deltoidens Lindl. (Bot. Mag. 3923 et Reg. 1896.) habet labellum sagitiatum, perigoninmque virescens ei purpureo- maculatum. M. deltoideus Bot. Mag, 3923, vix eadem spe- cies habenda esse videtur, quae M. deltoideus Bot. Reg. 1896. In bac nimirum plauta tetum perigonium flarum est, labii apex Jentatus, medio dente cuspidato. *) Conf, Tydschr, voor Nat, Gesch. et Phys. deor J. van der Hoeven en W. H, de Vriese, X. 1845— 16. 172 M. barbatus Hook. (Bot. Mag. 3514) et Lindl. (Bot. Reg. 1778) labello in pilos sueculentos barbaeformes dissoluto et basi supra nnicorni distingeitur, M. coristatus (Catasetum) Lindl. differt lahello cristato; M.cernuus Lindl. eodem tridentato. Cetasctum(Myanthus?) callosum Lindl. Bot. Reg. 1840. Misc. 183 eı 1841. tab. 5. £. 4. differt a nosira planta: petalis sepalisgue haud macula- tis, labello viridi, tnberenlo prope basin flavescente. In figura Bot. Mag. No. 4319, quae repraesentat C. callosum var. grandiflorum, est perigonium viride ei purpurascens, labellum laete viride, apice pnrpurenm. Caeterum haec spe- eies plantae nostrae valde affınis est. Seripsi Lugduni-Batavorum, 1. Jan. 1847, Guil, Henr, de Vriese, 8. Hortus Monacensis. Lippia calocephala Zuccar. caule fruticoso basi in- erassalo snperne obsoleie tetragono scabro, foliis petiolalis © basi rotundata ovatis aculis serratis rugosis subfus dense re- tieulatis, eapitulis forum ex axillis foliorum superiorum soli- tarlis vel 2— 3 fascieulatis ‘pedunculatis hemisphaerieis vel denique glohosis, hracteis e hasi lata ovata acutis eilialis co- loratis flores superantibus., — Bracteae ct flores purpureo- violacei. — Habitat in imperio mexicano. Floret in Caldario per hyemem. Stirpes aliquot in horto R. Monacensi deseriptae: Cyclamen maeropus Zucc. tnbere maximo irregulari corticato polycephalo, foliis late cordato-ovatis acnlis sub- augulato- inaequaliter erenatis albido-venosis et zonato-ma- eulatis, cordaturae lobis rotundatis angulo acato, Noribas post folia provenientibus, calyeis laciniis ovatis acutis integerrimis or 173 glanduloso - pubeseentibns, corollae tubo globoso, limbi laci- nis oblongis obtusis, staminibus subsessilibus, stylo breviter exserto, — Tuber in spec. nosiro magnitudine capitis infantis. Flores per hyemem post folia provenienies magni (laeiniis pollicaribns, reflexis), albi tubo roseo, sunveolentes, — Legit in itinere orient. prope Simi elar. de Schubert, BDalesa argentea Mart, frutieulosa; ramis patentibus, novellis verruculosis villoso-pubescentibns; foliis sabquadri- jngis sericeo -argenteis, foliolis subaequalibus suhsessilibus ob- ovato-oblongis retusis pellucido-glandulosis, stipnlis parvis subulatis; spieis terminalibus capitato-oblongis densis; bra- eteis obovatis mueronulatis calycem villosum, laciniis inaeqna- libus, eiliatum glanduloso - aro -punctatum fere aequantibus; legumine glahro; stylo villosnlo. Frotieulus pedalis, ramis spithamaeis sersum viridibus aut roseis. Petala pulchre ro- sea, praeter vexillum paullo minus eitrino-virens. Antherae 10 fulvo-anreae. — reseit in Mexieo ad La Migniquana: L. B. de Karwinski. Comm. semina H. Imp. Petropolitanus. Mart. Calonyctium murlcatum Mart, = specioso‘ £. muri- eato Cheisy in DC. Prodr. IX. 345. absque dubio ab «a. di- versum, cui Nores fere duplo majores et albli, Ovarium bhi- Ioenlare, ovulis geminis oblongis. Corolla hypoeraterifermis, iubo extus testaceo-roseo, intus purpureo -violaceo, Stamina ultra dimidium tubi adnata ibique albo-villosa, parte libera glabra, duo paullo longiora. Antherac albae, Corollae lim- bus Ilacino-coernleus, extus medio laciniarum testaceo - Tiri- dis. Mart. . Convolvulus eladotrichus Mart. (ad sectionem volabilium) caule volubili ramosissimo pilis ramosis aut fasci- enlatis hirtnlo; foliis cordatis ovalis acutis mucronulatis pilis subtrifureis scabriusenlis, petiolis lamina dimidia hrevioribns ; 174 pedunculis axillaribas petiolos superantibus subsexforis, hra- cteis. snbulato -lanceolatis; sepalis acuminatis trihus exteriori- bus ovatis, binis interiorihns lanceolatis; corolla hrevissime campanulata; staminibns corolla duplo brerieribus snbaequi- longis; stylo staminibus panllo longiore, stigmatis eraribus Jineari- oblongis. E Miquiquana Mexici: L. B. de Karwinski, Fischer. — Corolla magitudine et colore pulchre coeruleo Eutocae viscidae, — Mart. 9 Hortus Rheno- Trajectinus. Sipanea pratensis Aubl. Tota descriptioAubletii adno- stram plantam applicari potest (conf. Hist. des plantes de la Guiane Frang., Tom. L p. 147. et Tom. II. pl.56.); est antem ea, quae vulge nomine S’pancae carncae in horlis colitur et nomine Pentatis carneae Benth. desceripia et fignrata est in Botani- cal Magazine, tab.4086,, planta vero in Linnaea 1829. p. 166. deseripta fortasse alia est; quare planta annua, corolla rosea dieatur a clar. DeCand, (Prodr. Tom, IV, p. 414.), quando legitur in opere Anbletii planta perennis, corolla carnei coloris, non intelligo. 20. MHortus Turicensis. Cheilanthes squamosa Heer ei Regel, fronde bi- pinnata, rhachi dense squamoso - paleacea, amhitu lanceolata, pinnulis oblongis, obtusissimis, pinnatifid is, lacinjis rotondatis, indusio anugusto. Patria? Cheilanthi micronerae aflınis. Erysimum ochreleucum? b. Erysimo pumilo affıne. Galinsogea brachystephana h. Berol. Galinsogeae parviflerae proxima, tota autem hispida neo glabra v. gla- brinscala, pedicelli et inveinera glanduloso-pilosa, paleae integrae nec trifidae v. bilidae, pappns dimidiam corollam tan- tnm aequans et ligulae amoene roseae. 175 Gesnera Blassii Reg, p. c., vide Schweizerische Zeit- schrift für Gartenbau, Jahrg. 4. pag. 158, Tubera misit cl, Blass ex Brasilia. Malva zebrinn Hort. a, Valde accedit ad M. mauri- tianam, differt tamen foliis cordato-subrotundis, glomernlis sub-5-foris, carpellis puhescentibus. — Flores rosei, nervis erassis purpnreis ornali. Indices seminum a. 1847, 1. Hortus Gratianopolitanus. Centaurea Ferdinandi Grenier. Appendicibus invo- Ineri e basi ovato-lanceolata longe subulalis, recurratis, pin- nato-fimbriatis, fimbriis setaceis; 'appendieibus serierum inte- riorum ovatis, lacero-dentatis, exteriores subsnperantibus; pappo achenio triplo breviore; capitulis ovatis; foliis anguste- lanceolatis, subintegris, caulinis in axilla ramum gerentihus saepe profunde Jdentato-subruneinatis; caulibus vix angulatis, deenmbentibus, ramosis, ramisg uniloris; radice multicaule. Perenu. floret Aug., Sept. Inu glareosis montosis vallis dietae la Berarde Delphina- tus detexit Ferd. Clement. Elle differe des C. austriaca, phrygia, nervosa, uni- Jlora par sa tige couchde, et non dressee. De plus, elle differe de la premiere par ses fenilles bien plus etroites, non regulierement dentieuldes; par sa tige pen anguleuse; par ses rameaux uniflores. La tige du ©, phrygia est &galement plus angulense, dressee, moins rameuse; Paigreite est un peu plas conrte (Grenier)., 176 2. Hortus Lipsiensis. Agrostis (Apera) distans Kze., panicnla strieta, ra- mis remotis, divaricatis, paucifloris; flore sub apiee aristato, arista flexa, palea vix longiore; autheris breviter oblongis, — N, Holland, Ex seminibus educavit Richterus, hortul. aulic. Dessav., et benevole misit. Centranthns dasycarpus Kze., annınıs, glaber; caule erecto, ramose, Äistaloso, glaueo-pruinoso; fol. inferioribus longe petiolatis, superioribus subsessilibus, omnihus oblongis, Iyrato-pinnatißdis, laciniis oblongis, apice ineiso-dentatis, basi cuneata integerrimis; paniculis ad caulis et ramorum apices diehotome corymbosis, densifloris; braeteis brevibus, © basi dilatata, amplexicauli lineari-oblongis, obtusiuseulis; eorollae tuho ovario duplo longiore, ealcare obtusissimo, ora- rio 5plo breviore; pappi setis plumosis, hasi coalitis, achae- nis Iatiusculis, birtise — Semina Hispanica Willkommiana horto cum aliis comiter largitus est el. R. de Roemer. Ex affnitate C. macrosiphonis Boiss.; sed tubo. corollae multo breviore, calecare brevissimo, obtusissimo et fructn hirto distinetus, Myosceyamus eminens Kze,, canle erecto, ramos®, glanduloso-villoso ; fol, sessilibus, inferiorihus ohlongis, hasl attenuata integerrimis, reliquo margine ineiso-dentatis, me- dis ovato-oblengis, acntis, basi semiamplexicaulibus, flora- libus remotioribus, pauci- dentatis v. subintegerrimis; floribus sessilibus, limbi ealyeini laciniis abbreviatis, nervo valido, elevato apienlatis, corollae 1ubo aeqnali, abruptim in faucem amplissimam dilatato, limbo patentissimo 5 capsnla calyce sub- hreviore. Semina ad Otti leeta amice misit el. C. Koch. Differt ab H. nigro calyeis tubo longiore, Jimbo bre- viore, valide nervoso; corollae sulphureae (nec lividae) tube 197 Jongiore, cylindrico, demum abruptim in faucem pnrpureo- violaceam unicolorem (nee retienlatam) ampliato, limho paten- tissimo, calyce fructigero capsulam aeguanie vel superaute (nee breriore). Hypericam Rugelianum Kze. H. ($. 3. Torr. et Gr. p.'161.) fruticosum, a basi famosum, ramis ultimis aneipiti- bus; fol, sessilibus, ovatis, basi subangustatis, apice acu- tiusculis‘, tenuiter coriaceis, reticnlato - venosis, subtus glau- cescentibus, impunctatis; floribus subeorymhosis, mediis, pe- duneulis basi bibracteatis, petalis secns apicem unierenatis, ealyee inaequali sublongioribus, staminagne vix aequantibus; capsula ellipsoidea, depressa. Semina a Rugelio- in (Tennessee ?) Oberland- Mountains leeta cum horto amice communicavit e). J. Shuttleworth.- Proxima, ut videtur, species, H, aureum Bartr., dif- fert fol. oblongis, obtusis, margine minute undulato -crispis, Roribus sessilibus, magnis, fere solitariis, petalis coriaceis rellexis, 'staminibus numerosissimis, capsula ovoideo -conica, stylis connatis acuminata, Jussinea mierantha Kze. (teirapet. octandra): caule ereeto, ramoso ramnlisque alternis, remotis, inaequaliter alato- quadrangnlis, margine scabriusculis; fol. alternis, remotis, oyatis, s. lanceolatis, subacuminatis, hasi in petiolum brevem longe attenuatis, snpra impresso-, subtus elevato -venosis, margine pnbescentibus, suhtas pallidioribus, petiolorum basi, ramulis ultimis calyceque sparsim fusco - glandnlosis squamo- sisve; floribns axillaribus solitariis, ebracteolatis; calyeis 8o- riferi laciniis lanceolato-acuminatis, uninerribus (tuboque) seabro-puberulis, tubo plus daplo hrevioribus; pelalis caly- eem aequantibus, oyatis, basi attennatis (Navis); capsulis cy- Hindrieis,_basi snbattenuatis, pnbernlis, 24r Ba, 25 Heft, 12 178 In Suriname lecta semina dedit meritiss. Kegel. (herh. 909). Proxima J. subramosa Jaeg. fil. (Reichenbach Hort, I. f. 75.) differt: petalis ohlougis, capsulis tetragonis et gla- hritie, Jussiaea velutina Kze. Pagill. II. No. 151. J.Marc- gravü? ind. sem. 1846. Linnaea XX. p. 56. Kathyrus membranaceus Presl. Conf, Chlor. ausir. Hisp. s. No. 109. c. synon. L. ensifolio Bad. Lobella ocimoiden Kze. (Rapuntium): can)e erecto, teiragono, puberulo, apice laxe paniculatim ramoso ; fol. re- motis, petiolatis (summis sessilibus), ovatis, obtnsis, utrinque attenuatis, grosse pancidentatis, ciliatis, ad venas sparsim minute strigulosis; bracteis lineari-subnlatis, eiliatis, pedi- cello pubeseente frmelifero 2 — 3plo hrevioribus; fNoribus in ramerum apice longe racemosis; pedicellis capsula vix 3ple longioribus; calyeis inbo brevissime, patulo, laeiniis lineari- suhnlatis, tubum corollae aequantibus; antheris 2 inferiori- bus apice barbatis; capsula ovata, iruncata, valvis obtusie, lobos calycinos aequantibus. Ex terra Mexicana, a cl. C. Ehrenbergio benevole missa, enata cum Arenaria nemorosa (v. supra), Commelincarum novo genere aliisque, Aflınis L, Cliffortianae, zalapensi et parviflorae Mart. et Gal. Insigais loribus densius racemosis, brevius pedicel- latis, braeteis longioribus, tubo calycis abbreviato, eapsula truncata. Madia racemosn Hook, V. Torrey et Gray a N. of N. A, Il. p. 405. c, synon, Madorella racemosa Nuatt, EX coll. pl. Oregon. €, Geyeri s. No. 409. deprompta semina fe- lieiter germinarerunt, 179 Malva Brasiliensis Desr, Teste cl, Berahardi in litt, hue M. Biasolettiana ind. s. h. Lips. 1846, Pyrus microcarpa Wendl. Non Spr. ‚et a P. bac- catea L. diversa. Salvia Kochiana Kze, (Sect, V. Aethiopis), caule her- baceo,"ereeto, ramoso, hispido; foliis inferioribus sessilibus mediisque basi angustata decurrentibus ovatis, ommibus rugo- sissimis, duplicato-dentatis, subtus ad nervos lanato-ara- neosis, supremis Noralibusque e basi cordata subrotundatis, acuminafis; racemis paniculato - compositis; bracteis rotundato- acwminatis, mueronatis, integerrimis, glabriusculis, adpressis, calyce brevioribus; vertieillastris 6—10-Aoris, densis; ca- Iyce ovato, lanato, dentibus subulato - pungentibus, colora- tis (2/3); corollis calyce duplo longioribus (albis), tube incla- so, fauce ventricosa, labio superiore compresso, falcato, bi- dentato, lobis lateralibus oblongis, porrectis; cennectivis po- stiee dilatatis, bilobis, lobo inferiore glandulifero. Semina ad Artahan collecta amiee misit el. C. Koch. Ex affiniiate $. Aethiopis L. sed characteribus supra datis diversa. Sibbaldia cuncata h. Hafn. Nuperrime descripta ab Edgeworthio Trausaet. of the Linn. soc. of London Vol, XX. p. 4. Silene exaltata Friv, Sec. Grisebach spicil I. p.175. S. Otitis v. $. densi/lora d’Urv.; sed eultura, propriam esse speciem, docet. TThlipsocarpus BaetieusKze. Descr. in Chlor. austro- Hisp. s. No. 512. Duratio perenuis; nee biennis. 12 * 180 8. Hortus Monacensis. Brunfelsia inodora Maärt. foliis oblongo -lanceolatis aeutinsenlis aut ohtusis hasi acutis, temniter villoso -scabriusen- kis; floribus subsolitariis, ealycis lobis obtusis, eorollac tubo extns parce villoso quam limbi diameter sesquilongiori, limbi lobis planinseulis (vix undnlatis). — Corolla ochrolenda, pas- sim cum tinetara violacea, inodora. Lohus corollae impar snperior (in alabastro) evidenter inelusus. Stamina inelusa. Commutatar in hortis tamgnam varietas cum B., americana, quae glabritie, foliis latioribus et corollis odoris Jiffert, 4. Hortus Parmensis. Sida neglecta Pass, Caule frutieoso ereeto, foliis ovato-ellipticis erenalis, basi leviter eordatis, subtus albido- velutinis: pedicellis folia subaequantibus unifloris, earpellis 8 calyce brevioribus, breviter bicornibus, monospermis. Flores aurei, Culta per annos plurimos in horto Parmensi sub falso nomine Sidae ovatae. 5 Hortus Patavinus. Begonia peponifolia Hort. B. rhizomate repente, foliis obliqne cordato- orbienlatis maximis, sapra glabris, subtus crasse nervosis pilosis, mar- sine repando-undulato angulatogne nervisgne strigulosis, Pe- tiolo strigis membranaceis reflexis obsito, peduneulo basi stri- g0so superne nudo, longissimo, apice dichoteme eymoso, flo- rihus dioieis disepalis, eapsulae nitidae alis rotundatis, dua- bus brevissimis, altera elongata erosa. Pimpinella napiformis Vis. P. glaberrima, radice napiformi, caule nudinsculo, folits radiealibus triternatis, foliolis rhombeo - ovatis erenato-serratis 181 subtrilobis trifidisve, caulinis inferioribus pinnatis, pinnis finea- ribus trifidis, reliquis Imearibus indivisis, involucro nulle, in- volueellis oligophyllis, fructibus glahris, stylis reflexis, stig- matibus globosis, Syu. Pimpinella cretica Vis. Sem. rar. H. Pat. 1844, Hamp.! in herb.Spruner, non Poir, Bunium creticum Urs, enum. p. 311. et DC. prodr. IV, p. 117. ex herb.! Sium napiforme Spr. et Bunium napiforme W. herb. ex R. 8. syst. veg. 6. p. 529, Stirpis genere dubiae ob fruetaum defectum in herbariis Ury. DC. et W. speeimina fructifera legi in saxosis insulae dalmaticae Zesina, quorum ope eam tute valui Pimpinellis adscribere. Ruellia undulata Vis. R. velutina, pumila, caule subramoso herbaceo, foliis ovatis petiolatis, margine undalatis integris, fleribus axillari- bus solitarlis_sessilibus, bracteis binis ovalibus petiolatis, ca- Iyeis laciniis linearibus erectis, corolla infundibuliformi, cap- sula spathulato - orali. Sub nomine R, decanensis (quid?) habui semina plan- tulae hujus ex horto botanico ad Bombay. Fleruit jam pri- mo anno: tamen videtur perennis. Silene Fortunel. Vagatur in hortis sub nomine Lychnidis Fortunei, a quo tamen genere abhorret ob ternarium stylorum numerum. Teucrium densiflorum Vis. T. villosum, caule erecto, foliis cordatis rugosis, spiea oblongo-eylindrica compacta, verticillastris indistinelis sex- Noris, bracteis linearibus ealyei aequalibus, floribus brevissi- me supra basim peduncnlatis, ealyee subtus canalienlato, basi higibbo, dente supremo maximo orbiculato conravo, Iateralibus 182 ovato -rotundatis, infimis Janceolatis, corollae lobis lateralilus ovatis, Colitur sub nomine T. Libanotis (seu potius Libanitis) Schreb., a qua nolis omnibus prorsus alienum. Colitur quo- que pro T. lamiüfolio Urv. quod T. Arduini L., a quo probe diflert foliis cordatis, spiea compacta multo breviore, bracteis calyci aeqnalibus linearibusque, calyeis dente supre- mo orbiculato ebtuso nec ovato acuto, calycis corollacque lo- bis lateralibus ovatis nec lanceolatis, aliisque. Pholidophyllum gen. nov. Perianthinm sexpartitum superum, laciniis exteriorihus calycinis lanceolatis complicato-carinatis in tnbum prismati- cum compressumve connatis, apice liberis, hinis longius con- eretis; inlerioribus petaloideis obverse lanceolalis, basi intns sulco nectarifero utringue uniglanduloso filamenta alterna eXx- eipiente insculptis, esquamosis, apice patnlis. Siamina sex filamentis subnlatis apice obtusis hasi adnatis, tribus inter lacinias petaloideas, tribus supra harum basim insertis, ıad- natis, et sulco nectarifero immersis: antheris oblongis oltusis dorso aflixis incumbentibus, basi bilobis. Pistillum Horum centralium stylo aborlivo brevissimo tripartiio , lateralium tri- gone, Sursum crassiore, profunde, trifido, stigmatibus oblongo- linesribus complanatis patalis rectis erosis: ovario perianthü tube carnoso obducto , triloeulori, columella septigera basi ovata nuda, apice attenuata ovulifera, ovulis plurihus hori- zontalibus obovato- subrotundis, stipite epapposo albo in raphe album latum ab umbilico ad chalazam deeurrenti suspensis. Ord. Bromeliacearum Juss, Spee. Pholidophyllum zonatum Vis. Syu. Tillandsie »onata var, viridis Hort. Var. 8. fuscum: — foliis fusco - aeneis, Syn, Tilland- sia zonata var, fusca Hort. F 183 Hujusee generis descriptionem fusiorem dedi coram IX Sapientum italicorum Conventn Venetiis hahito ınense Septem- bris praeteriti, in cujus Actis publiei juris fiet. Nomen a Yohız squama, ei YvAko» folium, ob conspieuas zouas, € > mwisimis sgquamulis albidis densis compositas, folia plantae hu- jus transverse pulchreque pingentes, 6, Hortus Turicensis. Dispositio generum Gesnerearum. Vide Bot. Zeitg. Jahrg. 1848. 1. dermen calyce omnino concretum, Conradia Mart. Anmilus glandulaeque nullae. Rytidophyllam Mari. Annulus epigynus crassus si- NUOSNS, > I. Germen basi tantum calyce concretum. Stigma capitatum. ä. Glandulae hypogynae. Gesnera L. Coro!la basi quinquegiblosa vel eircum- 5 tamida; tubo dorso currato infato.— Plautae kerbaccae, cau- dice intermedio tnberiforme. Corolla tabulosa. Bechsteineria Rgl. Corolla basi eircumtunida, tube recto medio inflato. — Plantae herbaceae, caudice intermedio tuberiforme. Flores spieati, limbe aequaliter 5-lobe. R. al- lagophylla. (Gesnera Auct.) Gloxinia L’Her. Corolla campanulato - ventricosa, hasi obligne adnata, postice plus minusve gibba. — Plantac her- baceae vel suflruticosae, caudice intermedio plerumgae tuberi- forme, rarissime radiee tuberosa. (Glorinia et Sinningia.) " B. Annulus perigynus. Moussonla Rgl. Corolla tubo medio infato, basi eir- euntumido. — Plantae fenticosae. Annulus hypogynus cras- sus sinnosus, — M. elongata. (Gesnera Auct.) 183 Naegelia Rgl. Corolla tabo venire inflato, basi aeqnali. Corollae basis oblique adnata, neo eircumtumida. Flores ante anthesin involuti, spicati. Stolones perennantes sqnamosae. N, zebrina. (Gesnera Auct.) Niphaea Lind. Corolla rotata, tubo nulle. Antherac tubo connexae. — Stolones perennantes squamosae, N. ob- longa Lind. Koellikerin Rgl. Corolla tubulosa, tubo angusto aequali. — Corolla basi oblique alnata, postice vix gibba; limbo ringente. Flores ante anthesin nec involnti. Stolones perennantes squamosae. K.argyrostigma. (Achimenes Auct.) Stigma bilobum. (Plantae herhaceae; stolonihns perennantibus squamosis.). A. Glandulace hypogynae. Diastema Benth. Corolla obligne adnata, postice vix zibba. D, ochroleuca et picta. (Achimenes Auct.) Kohleria Rgl. Corolla basi circumtumida. — Corolla tubo medio inflato, limbo suhaegualiter 5-Iobe. K, hirsnia. (Gesnera Auct.) B, Annulus perigynus. Trevirania Willd. Corolla tubo aequali. — Corollae basis oblique adnata postice plus minusve gihba, Hmhus pla- nus patens. Trevirania coceinca, grandiflora, longiflora, patens. (Achimencs Auct.) Locheria Rgl. Corolla tuho inllato. — L. hirsuta et pedunoulata. (Achimenes Auct.) Madaractis incana, caule adseendente angulato vel subsulcato, basi scabro, superne pedunculisque subineano); foliis pleramque hastato -triangularibus, grosse Anplicato-den- tatis, trinerviis, subtus incano - tomentosis, nervis crassis Pre- i 185 minentibus ramosis; ramis corymbi panienlati pleramgue tri- Noris; involueri polyphylli sqnamis lineari-lanceolatis, in- canis, Indices seminum a 1848. 1. Hortus Halensis. Amerpha pumila Mx. e sententia cel, Gray et Torrey (Fl. Amer. I. 306.) est Am. herbacea Walt., ejusqne plan- tae descriptio cum neutra nostrarum convenit, quae polius ad Am. carolinianam Croome (l. c. p. 305.) adduci possent. Nostra Am. pumila vero differt tam ab herbacen quam ab Jruticosa in hortis latius divulgata non solam statura et mo- do crescendi, sed etiam foliolorum forma et leguminibus, ut alia taceam. Legumina, quibus et seminis fjgura respondet, in A. fruticosa sunt magis currata, apice aculata, apiculo stylari medio, semen vero est apice attenuato-curvatum. In A. pumila, gnam A. Carolinianam prae aliis habemus, le- gumiua sunt recia, apice obtusa, apiculo stylari e sutura sua reete procedenfe, semen undique subacqnale rectum, In A. herbacca denique legumina sunt paullo breviora, recta, ct apiee quidem obtnsa sed apiculo recto e sutura sa profun- dius oriente, apex obtusns liber prominet, semen undigne subaequale apice breviter est curvatum, Species tres distin- etae videntur ab anctoribus neglectae,, quos enim de sua Am. humili Tauschius profert (Flora XXI. p. 54.) characteros, nil valent, dubia potius augentes qnam solventes. Crataegus giomerata H. Booth. ÜUr. Oxyacanıhae valde similis forma, quae fructibus quam in vulgari forma duplo fere majoribus (6 — 7 lin. longis, 5 — 6 Hin. erassis) 186 differt, dipyrenis, rarius monopyrenis, pyrenis externe olso- lete paucisulcatis 4%/g eire, lin. longis, 3 Hin, latis. In fru- etibus monopyrenis Cr. monogynae video pyrenas in alio specimine altero apice apieulatas, in alio utringue obtusas. Acenratins investigandae et cultura probandae sunt hac forma. Crataegus macracantha Lodd. Cat. a Lindleyo varietas Cr. glandulosae habita, propria enumeratur speries in Lou- don Arbor. Brit. ubi ©. pyriflora Torrey eadem dieitur , sed in Flora of N. Am. illa varietas Lindleyana ad Cr. cocei- ncam L. ducitur. Fructus differunt ab illis Or. coccineae nostrae. Hemerocallidis species dnas possidet Hortus Halensis bene distinguendas, alteraın gramineae, alteram gramini- Ffoliae nowine signatam; hujus folia 15 longa, 5 lin, lata et corolla 23/, poll. longa, illius folia 9 — 15 poll, longa, 2%/, lin. lata et corolla 1%, p. longe. Utragque bene di- stineta ab H. Aava. Heucherae lucidae sub nomine multos per annos jam culta planta ab H. americana cognata differt: folüs tertia parte minorihus, intensius viridibus et saepe colore e purpi- reo fuscescente aflusis, profundius lobatis, acutius dentatis, supra glabris laevibus, subtus pilis brevissimis, in nervis ma- joribus, scabrinseulis; petiolis brevibus glabris (nec pilis rigi- dnlis patentibus scabris), caule plerumque bifoiio, nec foliis denudato, et laeviore, pilis seilicet brevissimis ruhro - eapitel- latis sursum frequentioribus, inferne fere defirientibus, per inflorescentiae ramos et bracteas et ealyces et petala frequen- tioribus; paniculae ramis magis ab invicem remotis; filamen- tis brevins e fore porrectis, petalis viridibus (nee rubellis} latioribus, subrhombeo - spathulatis, margine superiore cilio- latis (nee anguste spathulatis eciliolatis), ealycem aequantibus, nee superantibus, 187 Paspalum stoloniferum Boscii ut alias plures hnjus generis species a Paspalis sensu Linnaeano genuinis, ut alio loco fusius exponam, separare placet. Cui generi, quod erescendi mode, foliis et ligulis, inflorescentia et peeuliari spatharum (giumarum) indole insigne videtur, Maizillae no- men, ab indigenis Maizillo enim nuncupatur, aflıgo *). Phalangia tria hie notata capsulae forma satis super- que a Phalangio ramoso recedunt. Quaeritur itaque, ntrum formae sint enltura a Phalangio Liliagine exortae neo ne. Differentias praebent florendi tempus aliquantum diversum, in- Nlorescentiae et forum amplitndo, pedunculoram longitndo et geniculi sitns, capsulaegue dimensiones. Cum spontanea planta sonvenientem PR. Liliaginem nominavri, racemo simpliei et pedunculis erectioribus insignem; racemo ramoso gaudentem sub Ph. Renarnii titulo aecepi ex Horto Boothiano, interme- diam quasi racemo plerumgne simpliei at pedanculis patulis instructam Ph. Liliaginoidem adpellavi. Dimensiones cap- sularum et pedunculorum differentias explivrabunt, Ph. Liliago pedunc. totus 54/3 —8 lin. Jongus, pars iu- ferior ad geniculum nsque 11/7, —2%/, lin. longa. Capsula 5 —53/, lin. longa. Ph. Liliaginoides pedunc, totus 9—10 Tin. long. , pars ejus inferior 11/9 —3 Fin. 1.; caps. 31/,—4 lin. 1. Ph. Renarnii pedune. totns 10 — 12 lin. long., pars ejus inferior 3— 6 Hin. L; caps. 5—6 Jin. 1. Majores dimensiones in inferiore inflorescentia, minores in superiore reperiuntur. Phalaris angusta H. Gryph. spathas exteriores steri- les hahet medie dorso alatas, ala apicem non atlingente *) De hoc genere fusius locuti sumus in diario: Bot. Zeitg. vol vr. 601 — 606. Ed. 188 superne latiore eroso - denlieulata et miuutissime ciliolata; spatham fertilem ec. spathella adpresso - pilosam, spatham ac- cessoriam unicam eterilem lanceolatam, dimidiae spathellae fere aequalem. Phalaridis species intuenti saepius numerus et evolulio parlium accessoriarum videbatur variahilis ei fal- lax character. Phaseoll genus a botanicis neglectumn, tenebris obrutum est, Formae multae cultura persistere videntur, dum forum et seminum color in aliis variat. Maxima confusio in hortis botanieis, ubi eadem species sub Phaseoli et Dolichi specie- bus militatur, sie ex, gr, Dolichos Zebra, Phaseolus Zebra et Ph. Principissae inter se non differun. Monographum exspectat, Fotentilla Brisnil et Mayana hybridae plantae vi- dentur, quarum parentes nobis iguoti sunt. Symphytum echinatum Led. a Caudollio (Prodr. X. 40.) inter species non satis notas enumeratur, quare paucis adumbrare studemns. Indumentum duplex hispidam reddit speciem, alieram e pilis majoribus rigidis patentibus, alterum e minoribus frequentioribus apicee hamatis. Planta validior sed vix altior $. asperrimo. Folia ovato-lanceolata ‚(radi- ealia suboordata) petiolata, petiolo anguste alato, ala dein augustissima vix lineae elevatae in modum deeurrente. Rs- cemi gemini c. Nore alari. Calycis laciniae sub anihesi pa- tulae dein leviter curvatae et extus flexae, tubus denique he- wisphaerico -campanulatus., Corolla e carneo coerulescens, extus leviter pubescens, tubo eylindraceo ealyce sesquilongio- re, superac in partem subcampanulatam transennte, fornieibus late triangularibus obtusiusenlis ad margines pilis hyalinis dentiformibus obsitis. Stylus corollam superat. Nuculae ob- lique ovoideae, dorso convexo venis elevatis anastomosanübus et Aubereulis minutissinis notato, linea elevata cristaeformi a vw ww 189 ventre plano srjuncto; basis annuliformis inllata, plieato- striata, in lohulos uniseriales ohtusos minutos soluta. Fru- eins perlcere solet, qui matnri illico decidunt. 2. Hortus Hauniensis. Pitcairnia exscapa Liebm. planta dense caespitosa, folis biformibus, inferioribus cartilagineis brunneis vaginanti- bus lanceolatis costatis in acumen longissimum subulatum ab- rupte attenuatis margine spinoso -dentatis, superioribus gra- mineis inferioribus multo longiorihus aveniis lincari-lanceo- latis integerrimis; seapo brevissimo inter folia immerso, flo- ribus sabeorymbosis, perig. ext. foliolis 3 lanceolatis subula- tig carinatis excoloribus extus lepidoto-lanatis, perig, int, fol. 3 roseis spathulato - falcatis basi andis. 3 Hortus Heidelbergensis. Asperula divaricata, foliis linearibus acutis glahris margine revoluto scabriusculis uninervis, inferioribus quater- nis, superioribus binis oppositis, caule flaccido subefluso ra- mosissimo , ramig divaricatis, floribus eymosis, hracteis ob- longis ovalibusve ohtusis mucronulatis margine glabris, tubo eorollae limbum aequante, fructibus laevibus. — Patria ignota. Floret Junio. Proxime ad A. tinctoriam accedens, canle ramosissimo, divaricato autem ab hac omnibusque speciebus affinibus sectio- nis Cynanchicarum e longinquo jam distinguenda. Pimpinella gracilis, glahra, foliis omnibus pinnatis, foliolis inferioram late ovatis inciso-serratis, superiorum en- neato-ohoratis 2 — 3-fidis incisisque, lacinulis lanceolatis aeuminatis, umbellis laxis 5—12-radialis, radiis pedicellis- que pubescentibus, frurtikna ovatis hispidis, stylopedii dimidiis 190 disjunctis breviter conicis. — Hal. in Persia boreali. Semi- na a Kotsohyo lecta commmicavit amie, Hohenacker a. 1847; in horto nostro prima vice floruit Majo et Junio 1848. A P. peregrina, cui proxima, differt habitu graciliore, umbellis minoribus, radiis paucioribus et tenuioribus, fructi- bus dimidie fere minoribus, stylopodio utriusque mericarpli brevius conico et carpophori cxuribus latioribus deplanatis. Petala alba, extus saepe rubore suflusa ibique minus pube- rule-hirta sunt quam in P. peregrina. A P. puberula Boiss., specie affini in Persia itidem a Kotschyo detecta, differt canle elatiore, glahritie omninm parlium (exceptis umbellae radürs fructibusque) ; fruetibns sub- dimidio minoribus, stylopodio manifeste conico (quod in spe- cie memorata plano-depressum est), stylis brevieribus cras- sioribusque et duratione (quae in P. puberu!a annua). Mudbeckia lanceolata, caule ramoso angulato hispi- do, foliis lanceolatis acutis triplinerviis hispidissimis, radiea- libus utringue attenualis in petiolum longe decurrentibus re- mote dentieulatis, caulinis sessilibus, inferioribus basi atle- nuatis subspathulatis, superioribus basi rotundatis, involueri foliolis linearibus hispidissimis radio quadruplo brevioribus, ligulis apice bifdis dorso adpresse hirtis, paleis inearibus acatis, pappo nullo. — Flores Julio, Augusto, Species insignis, absque dubio Americae borealis indi- gena, a Rudb. grandiflora Gm. (eujus nomine hort, Paris. semina miserat) certe distineta. Differt enim foliis omnibus laneeolatis triplinerviis, eaulinis sessilihus, ligulis pleramque brevioribus, vix ultra 1'/, pollices longis, recurvato - palen- tibus nee dependentibus, supra aureis, derso pallide Aavo ubique adpresso-hirtis nee hasi magis hispidis et paleis apice 191 non pungentibus. Disens capitulorum hemisphaericorum, in- star specierum alfinium atro - purpureus, Tragopogon Tommasinii, pedunculis sub capitulo paulum erassioribus v. demum subelavato -inerassatis, involu- ero 8-phylio, foliolis snpra basin transverse impressis, flo- ribus involnerum subaegnantibus, fructibus marginalibus ro- stro brevioribus squamoso-aculeolatis, squamulis cartilagi- neis, rostro Äiliformi sursum sensim clavato infra pappım eonstrietoe et valde barbato, foliis canleque floccoso -tomen- tosis inferne vaginato -dilatatis subamplexicaulibus, summis basi dilatata sessilibus. — Hab. in Littorali austriaco, Floret Majeo et Junio. Species distinelissima, a T. Aloccoso Kit. quocum bo- tanici tergestini et clar. Reichenbach (in flora germ. ex- curs. p.277.) confuderunt, involueri foliolis supra basin trans- verse impressis, sub anthesi infracto-patentibus (nec extror- sum arcaalis) et Iructibus longe rosiratis primo jam intuita dignoseenda, — F seminibus plautae spontaneae ab auctore eommnnicatis in horto nositro educarimus. 4. Hortus Lipsiensis. Ameorpha Tennessensis Shuttlew. Ad rivulos prope Dandridge, Tennessee, leg. Rugel. Jun. ct Sept, 1842 c. fl. et fr. Alfinis A. Carolinianae, qua differt racemie fructiferis Iaxis, forma leguminis (clavata, rectiusenla) et stipellis multo tenuioribus ac brevioribes. — Proxima est etiam A. Lewisii Hort. Novebor. (in hortis saepe culta), sed differt kaec foliolis utringue attennalis acutisque, infimis a canle re- motis, Shattlew. in plant, exsice. Rugelianis. 192 Aspidium deversum Kze. A. (Nephrodium) fronde breviter lauceolata, acuminata, submembranacea, utrinque eano-pilosnla, pinnato - pinnatifida, pinnis sessilibus , patenti - divergentibus, e basi latiore oblongis, longe acuminatis, in- ferioribus Ss. infimis ad rhachis dorsum deversis, laciniis inf- mis elongalis, reflexis, rhachin amplectentibus; soris wumero- sis, margini propinguis; indusiis cano-pilosis; rhizomate ad- scendente, frondibus rosulatis, — Prodiit in horto ex terra Cubensi. Ex affnitate 4. patentis: sed rhizomate et pin- narum laciniarımgue directione in vivo facile distinguendum. Coccocypselum discolor V, Houtte. Habitu omnino Lipostomatis capitati Don, sed charactere fructus (eapsula baccata , infense cyanea, calyce coronata) distinetum. For- san e Brasilia, Gomphrena livescens H, Vratisl. A me non deno- minata, ut dieitar in ind. sem. a, 1847 horti laudati. Hypericum decussatum Kze. H. multicaule, canli- bns simplieibus, adscendentißus; foliis decussatis, oblongis, ohtusis, hasi attennatis, pellucido - punetatis, margine dense et minute glandulosis; peduneulis eymosis, eymis 8 — 10- Boris; sepalis elliptieis ebovatisve, obiusis, margine glandu- losis, tenuiter 5— 7-nervibus, petalis triplo brevioribus; sty- lis ovario duplo longioribus. — Semina prope Artwin colleeta horto largitus est cl. C. Koch. — Habitu fere ZH. adenotri- chi Spach, Serius in vivo curatius describendum, Lonicera orientalis Lam. Planta hortensis forsan a Tournefortiana (a Güldenstedtio cum absimili Z. coerulea eommutata) differt: calyc. tubo breviore, globoso, sub limbo vix constrieto, limbi dentibus dimidio iubi brevioribus, glan- duloso - eiliatis, bracteis multo brevioribus, nec tubum aequan- ubus, antheris obtusis, . nec Counectivo apiculatis, corollie tuho gibho, nee aequali rel. 193 Phacelia Parshil T, etGr. P. s. Cosmanthus fim- driatus hortor. = MHortas Monacensis. Hibiscus Martianus Zuccar. (Abelmoschi $. 2*##DC.) H. fruticosus parvulus (erectus), ramulis peduneulis et petio- lis supra sulcalis per pilos ramosos villoso -hirtalis; stipulis subulatis patulis; foliis cordato -orbiculatis vel 'antice leviter trilobis, dentatis, supra pilis ramosis simplicibusque villosnlis, infra hirtulis; pedunculis solitariis folia excedentibus; invo- Ineri 10—12-phylti foliolis lanceolatis acutis patulis, sepalis ovato-lanceolatis acutis 5-nervis; corella (phoenicea) pa- tente calycem paullo excedente, stylis 5 stamina superanti- bus; capsula ovata pubenti-hirtala, seminibus numerosis vio- laceo - fuseis villosulis. — Creseit in Mexico: L, B. de Kar- winski. Foliorum lamina petiolo ultra pollicari ®/, largior; venis snbnovenis semidiaphanis. Involnera ungnem longa. Corolla diameiro 11/, poll., ima basi erassiuscula albida. Urceolus filamentorum subcoriaceus, extus roscus intns albus, ovarium arcte cingens, siamina corollam dimidiam aequantia, rosea, antheris flavis dein anrantiis. Stylus pistillum aequans alhus, eruribus roseis v. r08eo-purpureis, quae stigmatibus hemi- sphaerieis aurantiis terminantur. Capsula 4 lin, alta, calyce superata, 5-locularis, valvis medio septiferis. Semina nu- merosa (24) reniforwia violaceo -fusca, albo villo brevi denso adspersa, praeter facies duas internas, quae calvescunt. — Plauta ornatni idonea; per bidunm florens, Licet fruticulus, jam primo anno in ealdario floret. Mart. Stirpes aliae in Horto R. Monacensi descriptae: Agave mitis Mart. foliis laete viridibus, patalis, car- nosis, e lineari-ovatis acuminatis planis aut antice 00nca- 24r Bd. 25 Heft. 13 194 viusculis, acuminatis, spina terminali molliuscula, margine spinoso-dentatlis, dentibus frequentibns ereetis aut reyersis eurvis molliusenlis albis dein fusris, infra spinam terminalem integerrimis, — ‚Inter 4. viriparam et atrovirentem quasi intermedia, sed minor et magis delicata. Folia minus firma quam in reliquis speciebus majoribus, facilius franguntur, Creseit in Mexico in regione calida, ideo cultura tenerior. Agave atrovirens Karw. foliis laete- viridibus, aetate satnrate viridibus, e lineari lanceolatis, in spinam fuscam ri- gidam acuminatis, margine repando spinis fuseis inaequalibus molliuseulis armatis, infra apicem integerrimis, — Magnitudo et forma foliorum cum A. americana convenit; ambitus ma- gis integerrimus est quam in illa, spinis erebrioribus et a fo- liacea malerie magis distinctis, Aflinis praeserlim A. vivf- parae, eujus folia potius lanceolata margine sinuato -spin084, compage paullo molliore. Creseit in Mexico: L, B. de Kar- winski, Uti religuae in tepidario .colitur, Bouvardia chrysantha Mart. fruticulosa, glabra; ra- mulis obtuse tetragonis; foliis subcoriaceis aveniis, lanceolatis acutis, stipulis subulatis interpetiolaribus petiolis brevioribus; corymbis 7—12-loris terminalibus erectis; calycis corolla 6 — 7-ies brevioris dentibns lanceolatis acutis tubum sub- aequantibus; corolla (aurea) limbo brevi 4—5-fido, tube 4 —5-gono, stylo antheras 4 — 5 inclusas subsnperante. In Mexico, prope Santjaguillo: L. B. Karwinski. In tepidarie. Conoclinium (Evputortum) album Mart.: suffrutico- som, glabrum; vamis teretinsculis; foliis oppositis, lamina subdeltoidea acuminata basi rectiuscula vel leviter cuneala dimidio brevioribus serralis, apice integerrimo qnam petiolns duplo longiore; coryubis tri- — quinquefloris, pedunculis ere- etis bracteolis setaceis; anthodiis ovalis, squamis biserialibus 195 inaequalibus lanceolatis ciliatis trinervüs; corollalis (24— 30) infundihuliformibus, limbo patente quam fanx duplo breviore; pappo 13-radiato scabro longitudine tubi, achenio angulato scabro pappi longitudine. Corollulae albae leviter Vanillam redolentes. Receptacnlum planiasculum, foveolatum. Mexico: Karwinski, Colitar in tepidario. Pitcairnia xanthocalyx Mari. foliis angusto -lineari- bus utringue longe acuminatis integerrimis subtns furfare de- tergibili denso caesiis; scapo folia subduplo excedente foliis- que scapi infimis lanceolato -acuminatissimis parce Iloccosis ; racemo elongato laxo; bracteis lanceolatis acntis pedunenlos Aavos snbaequantihus sepalis flavis longitadine pedunculorum; petalis ochroleueis erectis oblanceolatis acutis concaviusculis, filamenta (alba) excedentibns, antheras stylumque snbaeguan- tibus. E seminibus mexicanis a L. B, Karwinski apportatis primem eduxit hortus Jınp. Petropolitanus. In caldario, 6. Hortus Regiomontanus. Critho, novum graminearum genns. Glumellae (corol- lae Linn.) valrıla exterior medio sagittato -trileba, lobis la- teralibus divaricato-reversis planis acuminatis, intermedio re- enryato adunco genitalia involvente. Reliqua Hordei, Nomen significat plautam grana Hordei ferentem, aeque ac Sito (Cereris epitheton) deam grana Tritici ferentem, Critho Aegiceras, Hordeum Aegiceras Boyl. Neglecta singulari giumellae fahrica, proxime accedit ad Hordei vulgaris varietatem coelestem,, valrulis favescenti- bus, granis liberis vertice barbatis. Spienlae vulgo omnes fertiles, aristis nullis, rarius inferiores laterales steriles, et tnne lacinia valvulae sagittatae terminalis plus minnsre in aristam sahulata. 13 * 196 Lyperia diandra: herbacea, foliis glahris, inferiori- bns oppositis oblongis in petiolum attenuatis inarqnaliter den- tatis, superioribas foralibusque sessilibns subintezerrimis, Ro- ribas laxe spieatis diandris, eorollae gibbere intus barbato, Semina in Afrien australiori lecta benerole communiearit amieissimus Drege, inscripta: Nemesiae afünis. Herba annua spithamaea. Canlis ereeiiusenlns vel ascen- . dens inferne ramosus, ramis divaricalis saepe procnmhenlibus apieem versus ascendentibus., Folia sub ramis opposita pol- licaria, superiora, eaque plurima foralia, alterna deerescen- tia. Calyx quinquepartitus parnm inaequalis, laciniis lineari- bus appressis, sceabriusenlus. Corollae extus scabrinsculae tnbus calyce duplo longior gracilis, tres circiter Fincas lon- gus, Subeurvatus postice sub limbo gibbus; limbus perbreris subaequaliter quinguelohus, lohis integris pallide caeruleis ad faucem tenuissime violaceo maeulatis, lacinia superiore ante anthesin exiima, anterioribus binis intimis. Stamina anteriora iutra gibberem corollae inchusa, filamentis brevibus, antheris oblique ineumbentibus psendo- monotheeis; posteriora nulla, sed eorum loco Ala suhelavata apice Inter semi -annulum ob- liquum in gihbere formantia, Stylus tenuissimus inelusas. Stigma eapitellatum. Capsula ovato-oblonga obtusa calyee persistente duplo longior septieide hivalvis, valvulis apice bi- fidis. Dissepimentum serins liberum utrinque placentiferum. Semina scrohieulata, Plenius deseripsi, ut summa enm Lyperiis affnitas appı- reat, a quibus ob meros flores diandros separari neqnit. T. Hortus Turicensis. Caleeolaria giutinoen Heer et Regel. Anına, viscos0- pubescens; eanle alsvendente; foliis oppositis, petiolatis, Iri- 197 fidis v. tripartitis, lobo medio multo majori, interdum sub- lohate, lobis ovatis v. ovato-Ianceolatis, duplicato -Serratis, foliis supremis indivisis, serralis; floribus alaribus, geminis; antheris loeulo ımico sterili; sepalis ovalis, serralis, — Co- rolla lobo superiori brevissime, inferiori (retundato) suborbi- eulari, leviter erenato, sulpkureo, fauce clausa. Patria Gua- temala, D. Warszewiez legit. €. mexicanae Bth, Plant. Hariw. Dee. X. 250. valde afinis, sed anthera loculo uno sterili, foliis minus profunde serratis, viscosis et infloreseentia differ. AC. gracdli H.B.K. foliis minus profuude lohatis, viscosis, distinguenda. Commelina puberuln H. Berol. Hanc €. sirictae el. Kunth. conjungit, differt antem spathis acınminato-rostratis. Crepis virens Var. neglecta, differt, eapitulis mini- mis, glaherrimis. Crepis negl.cta Hort. Belphinium pubescens Spreng. Synonyma sunt: D. commutatum Bouche et D. Consolida Hort. Ad Diastema ochrol, Buth.: Gesunerearum genera nova vel melins circamseripta sunt (Descriptiones vide in Bot, Zei- tung 1849): a) Diastema Bnth. Corolla, tubo subaequali v. ventre in- Nato, basi oblique adnata. Glaudulae perigynae 5 in an- aulam coufluentes v, annulum plus minusve irregularem formantes. Stigma infundihuliforme - capitatum, bilamel- lis membranaceis, multo latioribus qnam longis. Ger- men basi calyce concretum, b) Salisia Rgl. Corolla ventrieoso-campanulata, basi in- ferne calcare obtusissimo saceiferme inflato. Annulus perigynus tenuissimus. Stigma capitatnm. Germen supra medinm calyce coneretum. — Glo.rinia macnlata L’Herit. Escheria Rgl. (Schw. Zeitschrift.) 198 e) Guthnickia Rgl. Corolla tubo faucem versus inflato, basi superne calcare o btuso inflato. Annulus perigynus erassus integer. Stigma capilatum. Germen basi calyce coneretum. G. mimuliflora Bgl. (Achimenes atro- sanguinea Hort. A. foliosa Morr.) d) Dicyrta Rgl. Corolla tubo subaequali, ventre suhin- eurvo, basi aequalis, intns inferne plieis tuberculiformi- bns dnabus. Annulus perigynus erassus. Stigma eapi- tatum. Germen basi calyce coneretum. D. Warsze- wicziana Rgl. e. Giesleria Rgl. Corolla tubo inflato, basi ohlique adnata. Stigma bilobum. Glandulae perigynae 5. Germen basi calyce coneretum. (Achimenes picia.) Maurandia Barclayana var. pulchella; fol. cordato- hastatis, ealyce glanduloso - pilose, foribus M. Barclayanae minoribus, pallide-purpureis. An hybrida inter M. Bar- clayanam et semperflovrentem? M. pulchella Hort. Melampodium divaricatum DC. var. macranthum; involacro exteriore ad medium connato, ligulis involneram’ez- teriore duplo superantibus. Scmina legit D. Warscewiez in Guatemala. Schizanthus retusus Hook. var. rosens; flore palli- diore (Sch. Graham: Hort,). Trevirania coccinea W. varr. e seminibus Tr. r0- seae ei coccineae in horio nostro enatae, " Trevirania Escheri Rgl. Hybrida inter Tr. cocci- neae var. roseam (mater) et Tr, longiflorae var. ilieifoliam (pater). ww 199 Indices Seminum a. 1849, 1. Hortus Gemnensis. Cuseuta Polygonorum Engelm. cx Cheisy in DC, Prodr. IX. p. 461. — Cuscutam hane in Polygono Persicaria parasiticam in agro Novariensi prope Trecate meuse Julü 1847 vix Sorentem legi: eaudem vero hocce anno ad Poly- gona palustria secus Sessitis oras, prope Vercellas, plaries observavit amieissimns Cesati, deseriplionemque speciei pa- ram notae et in Italia nondum observaiae a elarissimo viro ad vivum exaratam hie tradere Äubet. Herha junior pallide aurantio-earneela, adulta lola ex alho viridans, praesertim in partibus floralibus; dextrorsum scandens, haustoriis mammaeformibus, numerosis, conspicuis praedita, pro more generis glaberriamn. Caulis erassitie illius Cuscutue europaeae, valde fragilis, trichotomus. Flores albo- viriduli, magnitudine omnes cougenernm Europae indigenarum superantes, Jinecas 2 usque lati, 3 alti, (urbinati, pedicellati, racemosi. Raremuli cymam scorpioideam compositam fingen- tes uune laxi, nune wagis contract, glomerula aemulantes, plerumque 10-Nori, disereti, vel tali pacto subinde approxi- mati, ut unicum primo intuitu glomeralum multifornm dense- que capitatum constitwant. Bracteae hyalinae, lineari - oblon- gae, obtusae, plerumgue binos pedicelles fulcientes. Calycis (uhus prismatieus, seu anguleso -inrhinatns, viridis; Jimbus 5- fidus, laciniis oblango-lanceolatis oltusinsenlis dorso minime carinatis, eorollae tuho quem superant adpressis. Corolla alba, laevi virore auflusa, eampannlara, profunde 3- Ada, la- eins ovalibus, acutis, planis, patulis, snb lente margine 200 minutissime dentienlatis; tota persistens post authesim ad ba- sim capsulae, nee decidua, nec germen oblegens vel coro- nans. Stamina 5, rarius 4, corollae laciniis paullisper lon- gioribus alternantia, erecta, basi squamula hyalina bifida, co- rollae tuho adpressa, partitionibus in fimbrias eurtas, capil- lares, obtusas pectinatim solutis. Filamentum album, teres eursum attenuatum, anthera introrsa, filamentum fere aequans ad basim et dorso alfixa, conneclivo latiusculo, obscure vi- ridi, locnla flavida superante. Pollen intense favum. Pistil- lam subpedicellatum. Ovarinm primitus ohsolete 5-gonum, depresso globosum, stylos duos, rarissime ires, sustinens, albidos, erectos, flexuosos, subteretes, demum divarieatos corollam aequantes, stigmate capitato Savido terminatos. Post anthesim cito intumescit, corollam superat, nec multo abhıime obtnsissime 4-gonum fit, fructumqne simulat turbinatum sen pyriformem, demum, tubo calycis exsiceatione penitus con- tracto, nude exseritur. Capsula subglohosa, obiusissime 4- goua, depressa, 2-locularis, stylis coronata, basi exuvis Noris vestita; Apice ob dissepimentum exsiccatione ad dimi- dium usque partitunm hians, capsulam Saxifragarum haud male referens, hine capsulam apice dehisceutem mentiens. Disse- pinentum primitus carnosum, parieten capsılae attingens; basi, in exeipnlum dilatata, suffluleiens semina 2 in quovis loeulo. Semina 4, ex obovato-globosa, laevia, saepins muliiembryonata, embryonibus arcnatis, directione variis, ro- bustiori ereeto, Cyperus inconspieuus Gennar. Khizomate torluose tuberoso; repente; calamo foliis margine spinuloso seabris duplo longiore; anthela 2 — 3-radiata, radio uno alterove monostachyo, centrali brevissino 3 — 4-stachyo; ' involneri triphylii foliolo inferiore anthela triplo saltem jongiore, supre- mo albreviato lineari-setaceo; locnstis ovato-oblongis sub- vw Be 201 10-Noris; glnmis oblongis, acutis, Acuminalisre, carinatis, longitndinaliter striatis, margine membranaceis; stylo 3- do; aucula oblonga triquetra, apiculata, laeri. Ad oras lacus di Castel Gandolfo in Latio. Ex cl. Gennari mss. Epilobium subhirsutum Gennar. Radice repente, caule patenter hirsuto; foliis alternis breviter petiolatis, subeordato- oblongis, acutis, subacuminatisve, inaequaliter serratis, facie glabris, dorso pubescentibus; Aoribus peduneulatis axillari- bus; laciniis calycinis mucronatis; corolla calyce vix longiore, petalis profunde emarginatis, lobis acutiusculis; stigmatis 5- partiti lobis appressis, seminibus hinc concavis, striatis, gla- bris. — In monte Cari in Latio. — Forte hyhrida proles ex Epilobio hirsulo et parvifloro. Ex el. Prof. Gennari mas. Heleocharis Bartoliana de qua conf. Ind. sem. anni superioris, ad oras Sessitis prope Vercellas aestate elapsa a el. Gesati reperta est. Habwi insuper ex Valle Augustae Praetoriae, Pogonostylis squarrosus (Bertol. Fl. ital. I. p. 313. et V. p. 600. Cesat. Iconogr. Stirp. ital, fase, Il. cam icon. eximia). Stirpis hujus pulcherrimae et adhuc perrarae, spe- cimina copiosissima in locis interdum inundatis secus Sessitis oram insuhricam, prope Vercellas, mense Septemhris et Orto- bris hujusce anni reperit el, Cesati. 2. Hortus Lipsiensis. Acalypha polystachya Jacq. var.? lacera Kze. Dif- fert spica feminea solitaria, involueris laceris, nec partitis, et foliis brevissime acuminatis, obtusis, Sem. ad Sagna la grande ins. Cubae lecta cum aliis hic enumeratis, mis, Doe- ring. Cheilanthes contracta Kzr. Ch. hastata v. con- tracta rev. Acotyled. Afr. ausir.; sed ex sporis constans. 202 Coreopsis senifolin Michx. Nova hortor. visis, Chry- sostemma serifolium Shuttlew. in pl. Rugelü, a quo semina sunt collerta. Cusenta Cephalanthi Eugelm. In horto plantis Com- positis nutrita, Cuscuta Chitensis Ker. hiec Balsaminis. Davallia (Microlepi:) trichosticha Hook. Seieni- . dium divergens Kze. prius. Scutellaria Chamaedrys Shuttlew. (Tennessee). Plan- ta, ex sect. Galericularia, ab auctore in collect. Rugeliana denominata et fol, omnibas petiolatis distineta. Semina cum horto ipse auctor benigne communicavit. Scutellaria humilis Br. Huc Sc. hederacca Kıh. excl. syn. Sc. japonica H. Lips. quam veram ab anno 1830 eolimus. Planta utraque vero in H. R, Berolinensi commu- Iatae, j Sitene squamigera Boiss. Diagn. pl. orient. 1. p. 38. c. syn S, echinata Jaub. et Spach. pl. or. t. 4. (non Otih. et Gussone). Syaamis calyeis pellueidis insiguis. Speeimen herbarii graecum semina obfnlit. Thermopsis Caroliniana M. A, Curlis in Silliman Journ. v. XLIV. p. 80. et A. Gray Chlor. bor. amer. p, #2. 1.7. (optima). Carolina septentr. in Cherokee-county, & 1839 detecta et a. 1842 a S. B. Buckley et Rugel denno lecta. Semina speciminum Rugelianarum gerininarunt et plau- tae floruerunt a. 1847. Adhuc in hortis defuit. Tripteris hyoseroides DC. var. £. cchinocarpa DÜ. Forsan specie distingneuda. Achacnia extus inter alas area rotunda, ad marginem aspera, iustructa. Ex seminibus a Zeyhero sub typo missis, 203 Indices seminum a. 1850, 1. Hortus Amstelodamensis. Epimetrum ad indicem seminum horti academici Lngduno- Batavi, anni 1850, Angiopteris Presliana Nobis. „Caudice subgloboso; 'fronde bipinnata; rhachi primaria superne nigro -lanuginosa, pinnulisqgue suhpilosis; pinnis ob- longo-lanceolatis, nodoso -petiolais ; pinnulis petielatis, Zan- ceolatis, subfalcatis, hic illic laciniatis, rectis ve) cur- vis, inaegquilaleris, hasi sursum cuneata, obhliqne ahscissa, deorsum Jongins protracta rotundata, apice acutis vel et longe acuminatis, basi et meılio obtnse dentalis; venis furcatis vel simplicibus, obliquis; rhachibus inter pinnulas extremas suh- marginatis, inter reliquas Jinea prominente instructis; so- FiS” .....% Est Enangiopteris Presi. Insul, Javaı habitat, inde ad nos allata. Dieavi viro celeb, C. B. Preslio, pteridographo exi- mio, die 2, m. Octehris hujus anni, quo hortum nosirmm vi- sitavit. Descriptio speciminis. Caudex etiamnum exiguus, sed globosns. Pulvini frondium basin vaginarum instar cingunt, sont tennes, membranacei, äarete rhachi enascenti applicati, tandem carnosi, serrati, varie ineisi. Frondes ternae, fragi- les, primum erectae, dein reflexae, 1 metr. lengae, fere 0,80 latge, duplicato - pari-, vel impari- piunatae, longissime sti- pitatae. Pinnarum par primum oritnr ad 72 cent. rhacheos. Rhaches snbflexuosae , teretes (haud canalicnlatae), pilis Ion- is nigris instraetae; color ad hasin olivaceus, deinde viridis, 204 Pinnae alternae, in quovis latere 14; inferiores 45 cent, lon- gae, 35 latae, patentes. Bhachis secundaria primariae arli- eulata, basi tumida, quasi bulbiformis, subflexuosa, suhdia- phaua, subpilosa, pallide-viridis. Transversa seetio exhibet stratum exterius viride, tum -vero tres eireules vasorum, quo- rum interior incompleius. Ex intumescentia, quae 2 cent, longa est et 2 cent. crassa, rhachis subito contrahitur, teres est, utroque in latere per totam longitudinem Jineola instrui- tur, quae a pinnulae petiolulo ad sequentis pinnulae insertio- nem continuater. Facies superior planiuseula est, pallide vi- rens; facies inferior teres, pallida, Pinnulae membranaceae, superne et ibi medio obscure -virides, nitentes , infra pallidae, subglancae, opacae, alternantes et oppositae, in singula pin- na 10—13, petiolulatae; petioluli pinnularım inferiorum et mediarum fere 0,04 longi; petiolulo superne fere plane, Tate- ribus et basi rotundato, tumido, ubi in foliolum transit con- tracto, Forma est, ut plurimum lanceolata, saepius falcata, idque praecipue apicibus, basis est inaegnalis, snperne oh- liqua, inferne, ubi magis excerevit, rotundata et magis deor- sum protracta; versus apicem pinnula attennater ct abit in apicem lougum, acutissinum; margo valde inaequalis, sub- repandulus, dentatus. Costa utraque in pagina prominens. Venae alternato-pinnatae, obligue parallelae, semel furcatae, vel simplices, utraque in pagina promiuulae, in inferiore pa- gina magis conspienae, pellneidae; initium furcaturae in ve- nis a costa remota est vel eidem proxima; venae in apieem dentium excurrant, neque arcu marginali sunt conjunchae. Ex sinubus dentium oriuntur venulae secundariae, recurren- tes, furcataris multo tenuiores. Angiopteris hypoleuca Nohis. „Caudiee .......; fronde bipinnata, hypoleuer ; rhachi primaria hie illie lanuginosa; pinnis oblongo -Tanceolatis, n0- . 205 dose petiolatis; pinnnlis fere subsessilibus, lanceolatis, ob- tongis, falcatis inaequilateris, hasi sursum angustiore ob- liqua, deorsum longius protraeta, suhrotundatis, apice ange- statis, longe acuminalis, acumine inenrvo, acute-serratis; venis furcatis vel simplieibus, obligeis; rhachibns inter pin- aulas marginatis, immo subalatis; soris” ..en...? Ins. Javam habitat, inde’ad nos allata: Adumbratio. Frondes terminales, binae vel ternae, pri- mum ereciae, dein a se invicem remotae, tandem reflexar, 1,50 longae, 0,70 latae, duplieato-pari- vel impari- piuna- tac, lougissime stipitatae. In specimine nostro pinnarum par infinum oritur ad altitudinem 0,70 rhacheos. Baches tere- tes, raro suhpilosae, color in juniore rhachi ad basin oliva- vens, sangninolentus, in adulto viridis. Pinnae alternae in singulo latere 6, raro plures, 0,50 longae, expansae. Rha- chis seenndaria primariae articulata, basi tumida, bulhifor- mis, subdiaphana, superne plana rel parum convexa, glahra, pallide viridis, dorso teres, laterihus albo-ceracea; sertio transversa in rhachi communi ut in A. Presliana. Ex intn- mescentia artienlationis, quae fere 1 centimetrum longa est et 11/, cent. erassa, rhachis subito contrahitwr, inde (eres est et utroque in latere per totam longitudinem instruiter membrana, que a pinnulae petiolulo ad sequentis pinnnlae insertionem continnatur et ultra mediam longitndinem inter pinnulas in expansionem membranaceam, viridem, fere 0,001 aegnantem, ad ortum latiorem, ad basin deerescentem expan- ditar. Faeies superior planiusenla est, pallide virens, fusco- maculata; facies inferier teres est, fusco - glandulosa ei sub- pilosa. Pinnulae menibranareae supra Navo-virides, snbni- tentes, infra albae, ceraceae, opacae, alternantes; in singula piona 12 piunulae adsunt. Longitudo pinnularum fere 0,16 aeqnat, Iatitudo ad hasin 0,04, in medio 0,045. Forma est 206 ut plerimum kınceolata, saepius parum eurvata, apıcıbus sub- falcatis; hasis est inaequalis, superne cuneata, obliqua, in- feriore parte obliqua vel rotundata magisque deorsam pro- tracta; versus apicem pinnula magis magisque attenuatur ei tandem in apicem abit aculissinum, margo valde inaequalis est, subrepandulus, serratus; ‚apex in moltis est acuminatus. Costa in niraqne pagina prominet, Venae sunt alternato - pinnatae; oblique parallelae, semel furcatae, simplices in pa- gina snperiore prominnlae, in inferiore facie magis inter ce- raceam materiem conspicuae, pellueidae; initium farcaturae in inferioribus venis 8 costa remolum est, in superioribus ad costam ipsam vel prope eandem habet initium. Margo est tenuissime membranaceus, pellucidus. Ex hujns sinubus ere- narım dentinmque oriuntur venulae seeundariae, recarrentes, furcaturis multo tenuiores, pellucidae, vel in ala furcaturae libere prodnctae, vel inter venas reeurrentes nec ad costam productae. Est Pseudangiopteris Peeslii. 2. Hortus Dorpatensis. Iris sogdiana Bge. Rel. Lehm. u. 1351. 1. (Xyridion) caule tereti subquadrifloro foliis breviore, spathis vegetis acutis carinatis carina eiliolato scahris, flori- bus pedicellatis, pedieellis teretibus, ovario longe rostrate, perigonii tubo obconico abbreviato, laeiniis exterioribns paten- üihns spathulatis, interiorihus erectis obovato-oblongis emar- ginatis, capsula in rostrum aeguilongum attennata ovato- hexagona faciebus alternis angustioribus, seminibus utringne planis, integumento laterihus laxe corrugato lucido. Hab. prope Buchara. (Al. Lehm.) I. spuriae ei nothac afünis, ab ntraque differt canle follis breviore, foribus multo minoribus; ab I. spuria insuper 207 eapsula louge rosteata, ab F. notka pedicellis teretibus nee triqnetris, capsulae angnlis alternis approximatis; ab I. ha- lophiöla et Güldenstädtii Norum colore lilacino, 8 Hortas Dresdensis. Asclepiadearum speciosi generis Dietyanthi Desc. spe- eies dune per aestatem praeteritam in horto Regio Pillnitzensi et in amatoris hortulo quodam Dresdensi floruerunt, etiam in horto botanico laete nune vigent, Utriusque semina „planta ignota” inseripta in regno mexicano ad pedem moutium Sierra madre prope Durango eollecta, botanophilus quidam attnlit, Caulis utrinsque lignosus basi lineis suberosis exasperatus alte scandens, reliqua ut in descriplione D. Pavoni DC. prodr, Sunt autem species: 1. D. campanulatus (Stapelia campannlata Pavon. D. Pavoni DC. prodr. Tympananthe suberosa Haskarl.). Hujus corolla ımaxima diameiro flore bipollicari, caesio - eine- rascens lineis alris parallele approximatis concentrice pely- gonis pieta, laciniis acuminatis margine revolutis. 2, D. stapeliißorus Rehb. Corolla vix pollicaris e ba- dio liveseens lineis in tubo pieta, limbi laciniis triangularıbus planiuseulis irraratis, Icon utriusque prostat nitidissima et analylica in Plan- tis selectis horti Regii Pilnitzensis Cent. X. a Tettel- hachio sagacissimo Regio pictore executa. Fructum prae- bwit hucusgne neutra specieram. 4. Hortus Gottingensis. Hieracium patens Bart. (e seci. Pulmonar. Fr.) eanle foliose corrmbifero piloso apice pubescente et Aavis glandnlis instrnelo, roswlis folioram antumno formatis snh 203 anıhesi emarcidis, feliis virentibus sparsim pilosis ovato - lan- ceolatis acntiuseulis remote denticulatis arete sessilibus, imis hasi attenuatis, involuero virente glahro glanduloso, ligulis glahris, siylo fuscescente, acheniis rufis. Griseb. ms. — Eu Pyrenaeis oriental. rupestribus calidis pr. Pradis legi Septbr. 1847. 5. Hortus Gratianopolitanus. Centauren Mierghii Jord. — Paniculne laxae elon- gatae apice corymbosae ramis ereeto-palulis, capitnlis soli- tariis, involueri oveidei vel oblongo-oroidei bass rorundati haud inflati sub apice constrieti feliolis pallide virentibus hand se invicem occultantibus dorso quinquenervüs, exterio- ribus mediisque ovato-lanceolatis in appendicem subtriangu- larem, ciliatam, cuspide inermi cilüs breviore terminatam, pal- lidam vel maenla rufo-fusca abbreviata insignitam desinenti- bus, eiliis albidis denticulatis, flexuosis, appendicis latitudinem superantibas, foliolis interioribus lanceolato - oblongis exte- riora longe superantibus, sub authesi capitulo adpressis, apice pallido vel rufo searioso eroso -dentatis sublaciniatisve, flori- bus albidis vel pallidissime roseo tinctis, exterioribus radian- tibus, involuero subduplo longioribus, tenuiter laciniatis, ake- nis oblongis puberulis cinereo-rufis pappo sao albido haud triplo longioribus, foliis pallide virentibus, radicalibus prima- rüis ambitu oblongis uni- vel bipinnatipartitis, lobis patalis vel oblique erectis lineari- oblongis linearibusve elongatis aentissimis mucronatisque asperis planiusculis, foliis caulinis pinnatikdis, ramealibus superioribus linearibns subintegris, canle erecto auguloso glabrescente, vel inferne lanugine parca obducto, superne vel etiam a basi ramoso, radice bienni. Hab. in rupestribus caleareis, in aridis, ad vias Occitaniae 209 et agri vivariensis: Anduze! Bane! Les-Vans! Joyeuse etc. — Fl, Junio. Obs. Hacc planta quam in locis memoratis, primum eoncomitante et monente amico doct. Miergue ipse legi et postea ex seminibns in horto eduxi, speciem egregiam ab effni C. maculosa Lam. certissime diversam constituit. Ab hac enim optime digneseitur: involuero hand breviter ovato, mulio minus basi infato et abrupte contracto, foliolis palli- dioribus minus numerosis, interioribus apice eximie produetis neo vix exserlis, floribus albidis nec purpurascentibus, ra- diantibus circiter 413 nec 20 — 25 subdaplo longioribus te- auius disscetis, akeniis eonspieue majoribus, cotyledonibus evolntis latioribus, foliis minus cinerascentibus, lobis eorum valde elongatis magis acnminatis fere applanatis, eanle humi- liere, inflorescentia praecociore. Piychotis Timbali Jord. — Umbellarum radiis 8— 12 laevibus subteretibus tenniter nervosis, involueri folielis L—4 linearibus acuminatis deflexis, umbellulis 10 —20-floris, in- volucelli foliolis 5 — 6 lineari-setaceis acuminatis valde in- aequalibus nervo perenssis deflexo-patentibus, pedicellis brevioribus, calicis lohis erectis finearibus acutis stylopo- dium vix aequantibus, petalis cordato-obovatis ad medium hissis fere aeque longis ac latis, siylis ereeto - patulis mox reflexis stylopodie obtuse dentato paulo longioribus, fructibus elliptico-oblongis. einereo -rulis costis elevatis tenuibus in- structis, foliis glabris intense virentibus nitidulis pinnatisectis, radicalibus primaris lounge petiolatis ambitu ovatis, petiolo supra erimie canaliculato suhtus nervoso, partitionibus eorum 7 bipinnatifidis, lobis brevihus subpatulis distantibus Zönea- ribus acntis fere coneavis, foliis caulinis superioribus vaginis insidentibus, lobis eorum subaequalibus subtortis setaceo -Aili- formibus acuminatis suleco exaratis subtus nervo prominule 24r Ba. 2s Heft. 14 210 instructis, caule erecto rigido laevissimo obiter lenuissime striato pleno folioso ramosissime, ramis erecto -patentibus, radice bienni. Hab. in collibus aridis prope Toulouse. — Fl. Aug. — Umbellae leviter convexae: flores albi: staminum filamenta al- bida petalis longiora: antherae rotundatae. Stylopodinm plano- conrexum ovarli apicem penitus obtegens: valleculae carpel- loram planiuseulae 1-vittatae: cotyledones evoluti lineares utrinque angnstati acnti. Obs. Hanc egregias botanicus tolosanus Timbal-Lagrare a pluribus cum P. heterophylia Koch valde immerito confu- sam sed ab ipso pro ‚specie omnino distineta habitam misit mibj plantam, eamgne ex seminibns in horto vivam edusi et observavi. " A P. heterophylia Koch foliorum radicalium forma prae- sertim plane et abunde differt, caeterum ab hac dignoseitur: invelucre minime nullo, umbellis majoribus magisque convexis, radiis namerosioribus, nervis eorum 5—6 nee 4——5 eviden- ter tenuioribus, involueri foliolis deflexo - patentibus nec ascen- dentibus patulis, floribus numerosioribus, pedicellis paulo lon- gioribus minns conspieue striatis, lobis calieis angastioribus, petalis majoribus haud latissime obovatis, lobis eoram minus xotundatis, stylis panlo longioribus, carpellis majoribus, follis eximie nitidulis nec fere opaeis, petiolis primariis partialibus- que evidenter canalienlatis, foliis radicalibns ambitn ovatis nec oblongis, partitionibus eorum (enuiter dissectis neo fan- tum inciso-dentatis ovato- orbieulatis, denique ramis minus divergentibus. 211 6. Hortus Halensis- 1. Amygdaluın campestrem quam per plures annos hoc sub nomine Besseriano distribuimus, nunc aliam eredinus ve- ramque recognovimus in frutice elatiore, albillora, paucos fructus nee saftig perfectos semel producente. Examine uostro de hisce Amygdalis nondum finito, quodnam nomen Amyg- dalo illi falsae campestri affigendum sit, nescimus. 2. Commelina Sellowii sub nomine in hortis reperta nullo modo est C. Sellowiana Kunthi. Caulis prostratus, glaber, longe procusrens, ad nodos radiculas agit. Vaginae puhescentes per petiolum brevem in laminam oyvatam, curvi- lineo-acutatam, minute puberulam transeunt, Spatha pedun- eulo brevi pubescenti insidens, complicata , subtriangularis, ramo florifero altero exserto pubescente c. fore nnico masculo s. rarissime hermaphrodito et fertili, pedicello brevi inserto; ramo altero inchuso 2 — 3-foro. Petala intense coerulea, impar Janceolatum acutum, duo paris ex ungue brevi semi- orbieulari- reniformia. Stamina duo inter se aequalia paten- tia fertilia, tertium impar magis erectum, corpore antheroideo deorsum bierari, tria reliqua sterilia corporibus antheroideis erucis obliquae speciem praebentibus. Stylus subulatas, apice vix curvalus. — Pairia ignota. In caldario laete vigei, flo- res et fructus profert, sed sub dio culta late quidem se ex- tendit at parce Boret neo fractus maturavit. 3. Sonchus Capenris. Speciem e repetiia enltura di- stinetam habemus. Habitu quidem et mode erescendi cum $. longifolio convenit, recedit autem: statura robustiore, fo- lioram dentibus acutioribus, profundioribus c. apice spinula validiore terminatis, auriculis majoribus et fere conchae in modum volntis, capitulis minoribus, pedunculis squamisque 14 * 212 ecarinatis hand setosis, eorollis angustieribus hrevieribus. (Cf. Ind. sem, b, Hal. a, 1849.) 4. Sonchus hypochaeroides (v. Ind. sem. h. Hal. a. 1849). Herba vix pedalis, a basi parce enhdichotome ramo- sa, glauca, glabra, caule ramisque teretibus., Folia semi- amplexieaulia, non anrieulata, angustata, summa linearia, utringue 1 —3-sinuato -dentata; capitula terminalia solitaria; involnerum sub grossificatione e basi leviter inerassata Py- ramidali- conicnur; squamae valde inaequales angustae, mar- gine supero plus minus ciliolatae, in qnarsın Jorso setulae imurieesve albae et purpureae inprimis carinam occupant, Sie mölesque pedunculum. Lignlae angustae Inteae, exteriores subtus purpureae, A vulgatioribus hnjus generis formis distat. 5. Turnera angustifolia a Candollio aliisque T. uImi- foliae, plantae bienuis, varielas dieta, propria videtar spe- eies caule frulicoso jam satis distineta, Frutex ramis tereli- bus eicatrieulis foliorum semirotundis prominentibus exaspera- fis, ereelis, pilis albidis obsessis. Folia breviter petiolata, oblongo-lanceolata, grosse et inaequaliter serrata, wtringae pilis simplicibus, subtus copiosieribus tactu mollia, basi hre- viter integerrima ibidemgque glandulis 2 suhoppositis viridibus Iaevibus instructa. Flores axillares sessiles, Petala tota lu- ten obovato-euneata in margine obtusissimo acnte eroso -den- ticulata v. subintegerrima. Stamina stylis cum stigmatibus longe penicillatis panlulum longiora. Capsula ovoidea glabra. 6. Verbena Carolina. Quo nomine Linnacano sed mi- ans apie plantam interea designamus, quam falso V. elegan- tis &ub Aitulo ex horto accepimus, Beatus Schauer F. Caro- Tinae Linnaei (quam cum aliis P. Carolinianam adpellavit), Mexieo patriam alseribit, quainor species Kuntkianas B7N0- nyma subjungit, novam speciem Mexicanam V. Ehrenber- 213 gianam format, quam in alia seclione generis collocat. Mo- nendum vero plantaın botanicorum Americae borealis plane diversam esse a Mexicanis, de qua re alio loco fusius agen- dum est. 7. Viola palmensis Webb. in Gcogr. Bot, ins. Canar. Mnemion palmense id, ius. Can. Bot. p. 112. 1.14. Flores plantae hortensis eum corolla I. c, sub f. 5, seorsim depieta melius conveniunf, quam cum illis in specimine depieto. Hie- mem 1849 — 50 uire tecta haee in montibus 1000 hexap. altis erescens planta optime sab diu superavit lolumqne per annum flores copiosos produxit, qui exeunte Aesiale pallidio- res et siriis irregularibus albis variegati apparuerunt, 7. Hortas Hamburgensis, Begonia Hamiitoniana Lehm, perennis, canlibus ere- eis ramosissimis glabriusculis subcarnosis coloratis ad articn- los tumidis; foliis dimidiato - cordatis longe acutatis duplicato- acute serratis undulatis hirsutis eiliatis utringue viridibus, pe- tiolis ciliatig coloratis; stipulis ovatis scariosis ; paniculis longe peduncalatis paneidoris, floribus bracteis ovatis ciliato - im- briatis eoloratis suffultis; perigonii phylliis maximis (albidis) in floribus mascalis 4, wajoribus late ovatis suhtus subru- bentibus, minoribus obovato-snbspathulatis, in Noribus foe- mineis 5, aequalibus obovalis; fructu trialato, alis truncatis, tertia (riplo majere. B. malabarica Herb, Hamilt. in Wall, Catal. plant. In- diae Orient. No. 3676, C. fide speciminum cellectiouis Walli- chianae (non Lamarck). — Lehm. in: E. Otte Neue allgem. deutsche Garten- und Blumen- Zeitg. VL. pag, 4546. Begonia Wallichiana Steud, perennis lacte virens glutinoso-hispidula, caulibus erertis, teretibus subcarmosis 214 lineatis; foliis parvis dimidiato - cordatis acuminatis duplicato- erenalis; stipulis brevibus viridibus; panicelis paneifloris lon- gitudine fere folioram, bracteis minntis; perigonii phyllis (albis) in foribus masculis 4, majoribus orbicularibus, mino- ribus oblongis, in floribus fermineis 5, obovatis snbaequali- bus; fructu trialato; alis aegnalibus superne attenuatis. Begonia Wallichiana Stend. Nomencl. (nomen.) B. parviflera Herb. Hamilt. in Wall. Catal. plant. In- diae orient. No. 3674. fide speciminis e collectione Wallichia- 08. — Lehm, in: E. Otto Neue allgem. deutsche Garten- und Blumen - Zeitg. VI. p. 455. Gesneria cardinalis Lehm. velutina canescens rhizo- mate tnberoso disciforme; canlibus herbaceis proenmbentibns teretibus; foliis oppositis petiolatis cordatis, inferioribus ovato- elliptieis, snperioribns suborbienlaribnus summis sessilibus, omnibus roiundato-obtusis erenatis; floribns eymoso -umbel- latis longe pedunenlatis; corollis intus biglandulosis supra basin constrietis tubo medio ampliatis ore angustatis villosis; labio superiori oblongo porrecto bifido . 2—3-dentato, in- feriori brevissimo patente. Proxime accedit ad Cooperianam H, Woburn, et ad non- nullas varietates G. bulbosae. A priori differt tam foliorum et corollaram forma quam inflorescentiaa. A varietate fau- ciali G. bulbosae (G. faucialis Lindl. in Bot, Reg. tah. 1785, G. fascialis, Bot. Mag. tab. 3659.) foliis petiolatis multo magis inoanis et forma corollae multo majori; a G@, bulbosae varietate Zateritia (G.lateritia Lindl. in Bot, Reg. tab. 1950.) cui forma corollae magis accedit, forma foliorum et corollis multo majoribus; a varietate Suitoni G. tuberosae (G. Sut- toni Bot. Reg. tab. 1637.) forma indumentogne foliorum et eorollis duplo longioribus, ab omnibus statera multo robu- 215 stiore caulibus breviorihns procumbentibus , foliis multo ma- gis inerassatis, praesertim inferioribus rotundato -obtusis, in- florescentia cymoso -umbellata. Nescio an etiam varietas sit 6. bulbosae? Corolla nostrae bipollicaris pulchre coccinea villosissima: villositate patentissima etiam in pedicellis staminibus styloque praesertim snperno coceinea, Accepimus pulcherrimam hanc plantam nomiue G. ma- eranthae, quae species Sprengeliana folia habei oblonga urinque altenuata, obsolete denticulata, eiliata, pedunculos axillares unifloros, corollas 'campanulatas. — Lehm, in: E. Otto Nene allgem. deutsche Garten- und Blum.-Zeitg. VI. p- 454, Lindelefs. (Novam genus Borragineurum, e sub- ordine Cynoglossearum.) . Calyx 5-partitus, persistens, laciniis subaegualibus el- liptieis. Corolla bypogyna infandibalimorphis; tuhus 5-go- nus ampliatus calyce duplo triplove longior; limbus erecto - patens, 5-partitus: lobis ovato-subrotundis; faux pervia, for- nicibus 5 erectis, elongatis emarginatis, glaherrimis instructe. Stamina 5, summo tubo inserta: antheris oblongis, longitudi- waliter dehiscentibus, vix exsertis. Stylus Aliformis stamini- has Jongior, persistens: stigmate simplici, depresso. Nuces depressae, ovato-delteideae, basi subtus — rarius eliam in disco subeoneavo — aculeis brevibus glochidiatis tuberculis- que adspersae, margine acnleis cinciae serie simplice dispo- sitis, infexis, elongatis, valde compressis, basi dilatatis apice glochidiatis, ad medium usque connatis, ita quidem ut facies superior nueis uniuscajusgue formam calathi semiaperti fere habeat. Herbae biennes ve} perennes, orientales, pedales seaqui- pedales et longiores, pubescentes vel hispidulae; canlibus 216 adscendentibus foliosis; foliis curvinerviis, radicalibus petio- latis caulinis sessilibus, snperioribus subcordate - amplexicau- lbus, racemis conjugatis ebracteatis, in flore nutantibus, Differt ab Omphaloide et generibus affnibus forms co- rollae et praeeipue nucibus supra uberius deseriptis. Nonnullae hujus generis species jam aliis generibus ad- numeratae sunt, quod alio loco exponam, Nomen huio generi dedi in honorem Equitis exeellen- tissimi nobilissimi Frederiei a Lindelof, Praefecii rei ju- dieiariae Darmstadtiensis, viri de re literaria summe merili, botanices fautoris praestantissimi. 1) Lindelofia spectabilis Lehm. Omphalodes longiflora A. DC. Prodr. Vol. X. 'p. 158. Cynoglossum longiflorum Benth. Liudl. Bot. Reg. 1840. 4 50. 2) Lindelofia anchusoides Lehm. Cynoglossum anchusoides A. DC. Prodr. I. o. p. 151. Lindl, Bot. Reg. 1842. t.14. Cynoglossum Emodi Schouw. Ind. Sem, hort. Hafı, 1846. eollest. p. & — Lehm. in: E, Otto Neue allgem, deutsche Garten- nnd Blum.-Zeitg. VI. p. 351. Lysimachia eileta Lehm. glaberrima, caulibus ad- scendentibus simplieibus superne quadrangulis; felöis opposi- tis petiolatis, ovato-lanceolato subtrinervüs; pedicellis axil- laribus selitariis gracilibus longissimis demum revolutis; fo- hiolis calyeinis linearibus corolla dimidie brevioribus; corolla patentissima (Intea) segmentis oblongis; staminibus corella paullo brevioribus filiformibus glabris. Proxime accedit ad Zysimachiam azoricam Horn. (Hook. in Bot. Mag. ı. 3273.) differt praesertim caulibus adscenden- tibus superne quadrangulis, foliis magis petiolatis inferieribus trinervüis, pedicellis in fructu recurvato -deflexis revolutisve. 217 Lysimachia anagalloides Smith. (Flora graeca Sibthorp. Vol. II. i. 190.) diversa est eaulibus ramosissimis diffusis, fo- liis dimidio brevioribus, colore multo saturatiore; pedicellis quadrangnlaribus (in nostra teretibus) brevioribus; corollae aureae segmentis subrhomboideis multo breviorikus lalioribus- que, — Lehm, in: E. Otto Nene allgem, deutsche Garten - und Blumen - Zeitg. VI. p. 323. Oxalis Ottonis Klotzsch in Otto et Dietr. Allgem. Gar- ten -Zeitg. 1839. No. 40, — Proxime accedit ad O. prae- cocem Lehm, in ind, sem. hort. Hambg. 1826 collect, p. 17, differt foliolis ciliatis, sepalis obtusis dorso Jongitudinaliter fusco -striatis, corollis saturate aureis, Potentilla Anserina L. Formac sequentes hujus spe- ciei in herbarie Lehmanniano asservantur, j a. communis: foliis supra viridihus subtus albo - sericeis s. albo -tomentosis, P. Anserina 0. communis Turczan. in Bullet, de la soc. des nat. de Moscou. XVI. pag. 623, no. 418. P. Anserina a. discolor Wallr. sched. eritic. pag. 236. P. Anserina Linn. et Auct, P. Argentina Gilib. Fi. Lithuan. V. pag. 254, a) viridis: foliis utrinque viridibus parce pilosis vel eliam supra glabris. P. Anserina y. viridis Koch. Synops. ed. 2. pag. 236. no.3. Ledeb. Fl, Ross. IE pag. 44. no. 20. P. Anserina y. glabrata Sond. Fi. Hambg. p.290. n0.3. (excl. P. Egedii.) P. Anserina y. nuda Gaud. Fl. Helv. Ill. pag. 405. no. 1179. b) sericea : fuliis utrinque serieeo - candicantibus. P. Anserina 9. sericea Koch, Synops. I. c. Ledeb, Fi, Ross. 3. ce, 218 P. Anserina y. concolor Wallr, sched. eritie. pag. 236. Turezan. I. c. Ser. in DC. Prodr. II. pag. 582. no. 72. P. Anserina ß. holosericea Gaud. Fl. Helv. 1. c. p. grandis: foliis pedalibus et fere bipedalihus supra gla- brinsculis subtus niveo -tomentosis. P. Anserina variet. Hook. Fl. Boreal.-Americ.I. p.189. P. Anserina 8. grandis Torr. et Gray Fl. ofN. Amer, 1. p. 444. no. 30. P. Anserina ö. grandis Fl. Ross. Le. y. groenlandica, graciliima, nana, foliis pancijugis multo minoribus, foliolis pinnatifido - incisis. a) genuina: foliolis supra rubro -virentibus glabrinseulis subtus niveis, Hook. in Parrey’s 3. Voy. App. p. 125. Ejusd. Fl. Boreal.-Americ. I. p.189. n0.10. Tratt, Ros. Monogr. IV. no. 13. P. Anserina y. groenlandica Tor. et Gray Fl. of North Amerie. I. p. 144. (Nesü. Monogr. p. 35. no. 11. ad finem.) P. Anserina d. groenlandica Ser. in DC. Prodr. Il. p- 582. no. 72. (Floribus octopetalis observavit el. Schldl. Cf. Linn. X. ?. 98.) b) Egedii: foliolis glaberrimis utrinque laete viridibus, stipulis plerumque integerrimis, P. Anserina d. Egedit Torr. et Gray Fl. of North Amer. le P. Egedii Wormsk. in Fl. Dan. IX. tab. 1578. Ser. in DC. Prodr. Il, p. 582. n0.70. Spreng. Syst. Veg. 11. p. 535. no. 18. Tratt, Ros. Monogr. IV. no. 43, Lehm. Monogr. P- 74, 00. 26. 6. geminiflora: pedunculis nonnullis bifleris. 219 P Anserina $, geminiflora Nest, Monogr. ». 35. no. 11. Turezan. in Bullet, de la soc. des nat, d, Moscon. 1. e. Ser. in DC, Prodr. Il. I. c. Lehm. Monogr. I. c. I. Anserina d. geminiflora Koch. Synops. ed, 2. 1. e, P. Anserina biflora Tratt. Ros. Monogr. IV. no. 12. Pentaphylloides incanum tanaceti folio Moris. 2. s. 2. tab. 20, fig. 4 Obs. Ab his omnibus varietatibus specie diversa est Po- tentilla anserinoides Raoul (Choix des plantes de la Nou- velle - Zelande in: Annal. des seiences nat. 3. Serie. Vol, I. p- 123.) praesertim foliolis rubrotundis petiolulatis. Potentilla Kurdiea Boiss, et Hohenack. Boiss. Diagn. plant. nov. 3. p.4. Species valde peculiaris est. Folia ra- dicalia habet quinata, intermixta nonnullis foliis ternatis, lon- gissime petiolata: petiolis supra applanatis trigonis; foliolis 4 inferiorihus sessilibus vel subsessilibus in verzicilium dimi- diatum dispositis, terminali folielo valde petiolulato multo majori, ad basin usque serrato: serraturis aeqnalibus supe- rioribus praesertim rotundato-obtusis, terminali panllo mi- nori. Calycis segmenta omnia ereeio-patentia, interiora ad medium usqne connata, ovata acutiusenla, exteriora fere elliptica obtusiuscula , basi attenuata reliquis paullo breviora, trinervia. Petala flava calyce longiora, obovata, integerrima, erecta, Apice revoluta, ita quidem ut vix calyce longiora appareant, Potentilla nivea L. Seqnentes hujus epeciei poly- morphae formae notatn fere dignae videntar. a. vulgaris: foliolis inciso -serratis, dentibus obtusiuscu- his supra subsericeis vel pilosis glahrisve, subtus niveo-Ito- menlosis; petalis ealyce paullo longioribus. P. nivea Harım. Scand. Fl. ed. V. pag. 162. no.5. Koch . Synops. ed. 2. pag. 242. no. 24. et in Sturm Deutschl, Fi. 220 Fasc. 92. tab. 6. Bertol, Fi. Ital. Y. pag. 268. no. 20. Torr. et Gray Fl. of North Amerie. I. pag. 441. no. 19. excl. var. ß., qnae ad varietatem arcticam, et variet, y., quae partim ad varietatem macrantham partim ad P, Vahlianam — spe- eiem distinctissimam — pertinet, Ser. in DC. Prodr. IL pag. 571. no. 1. (excl. varr.) (v. v. et s.) P. nivea a. vulgaris Ledeb. Fl. Boss. IL p. 57. n0.48. P, nivea a. et 8. Schld), et Cham. in Linn. I. p. 21. P.-fragariaefolia Less. in herb. reg. Berol. (teste Ledeb.) a) multiflora: major, oaulibus 7— 12-floris; foliolis ma- joribus, serraturis respectu foliolorum minus profundis. P. nivea a. major Turezan. in Bullet. de Ia soc. des nat. de Moscou Tom. XVI. p. 607. (s. a cl, Turcz. accepi.) b) alpina: omnibus partibus mullo minor; caulibus 1L— 3-doris, P. aivca #. alpina Turez. |. e. (v. s.) ß. arenosa: pumila, folielis enneato- oblongis acute ser- ratis supra hirsutis subtus niveo-tomentosis; Aoribus subglo- meratis, petalis calyce paullo longioribus. P. nivea 8. arenosa Turcz. in Bullet. ]. ce. (s. accepi a ed). Turezan.) u y. macrantha: pancilora, foliolis ineiso- serratis supra pilosis subtus canescente-tomentosis vel albido-villosis; pe- talis calyce duplo longieribus, a) foliolis multidentatis, dentibus brevioribas obtusioribus. P. nivca $, macrantha Ledeb. Fl. Ross. Il. pag. 57. n0, 48. P. nivea y. camtschatica Schidl. et Chamiss, in Liu. il. pag. 21. P. macruntha Ledeb. in Mem. de YAcad, de St. Pe- tersb, Vo p. 541. no, 30. Ejusd, Icon. pl. FI, Ross. illustr. 221 tab. 133. Ser. in DC. Prodr, II. p. 572. no. 3. Lehm, Mo- nogr. p. 182. no. 81. (s. accepi a vier. ell. Ledebonr, Cha- misso et A. Richter.) b) foliolis subquinguedentatis, denlihus majeribus magis acutis, P. villosa y. uniflora Ledeb. Fl. Ross. p. 58. n. 50. P. uniflora Ledeb. Mem. de PAcad. de St. Petersh, V. p- 543. no. 13, Ser. in DC. Prodr. II. p. 527. no. 4, Lehm, Monogr. p. 183. tab. 18, (s, accepi a cl, Fischer et a el. Le- debonr.) d. arctica: foliolis ineiso-serralis ntringne pilosinsenlis s. villosiuscnlis eoneoloribus; petalis calyce sesquilongieribns. P. nivea d. arctica Schläl. et Cham, in Linn. IL. 1. ©. P. nivea $. Wahl. Fi. Lapp. p. 147. (excl. syn. Pallas.) Torr. et Gray Fl. of North Amer, I. p. 444. n0.19, R.Brown in Suppl. to the Append, of Parrey’s Voy. p. 277. no. 34. P. groenlandica R. Br. in Ross. voy. ed. 2. II. p. 193. P. verna Hook. in Scoresby’s Greenl. p. 421. no. 21. (teste Brown.) P. frigida Grev. in Mem. Soc. Wern. IH. p. 430. (non Yillars.) (s. accepi a virr. cH. Cham. et Holhöll.) &. subviridis: foliolis inciso-serratis snpra suhpilosis glahrisve subtus glaucescentihus pube tenui pilisque longiori- bus adspersis; petalis calyce sesquilongiorihus. P. nivea 7. subvirüdis Ledeb. Fl. Ross. Il. p. 57. P. nivea $. pallidior Swartz. Summa veg. Seand. p. 49. Hartın. Seand. Fl. ed. V. p. 162. Lehm. Monogr. p.184. (exel, P. betonicaefolia et lewoophylla®). Fl. Dan. tal, 1034. *) P. betonicaefolin differt praeter alias notas a P. nireae for- mis: radice lignosa fusiformi; caulibas filiformibus; foliolis suhlanceolatis actate coriaceis, grosse serratis, serraturis mar- 222 P. croces affınis Bunge Enumerat, Alt. pag. 32. (teste Ledeb.) . P. nivea var. laevigata Herb, mus. Acad, Petropol, (se. aceepi ab Acad, Petropol, et a vir. cl, Fischer, Hornemann, Preseott et O. Swartz.) &. macropkylla: foliis profundius grosseque ineiso -ser- ratis supra glabriusenlis subtus niveo-tomentosis, petalis ca- Iyce sesquilongioribus, P. nivea f. macropkylla Hook. in Bot. Mag. tab. 2982, Ser. in DC. Prodr. II. pag. 571. no. 1. (exclus, synon.) P. nivea a. B. Brown in Suppl. to the App. of. Par- ‚rey’s Voy. no. 34, P. niveaBottböll in; Skrifter som udi det Kiöbenhavnske Selskab af Laerdoms og Vidensk. Eiskere aere fremlagie i Aarene 1763—69. Vol. X, pag. 450. tab. VIL no. XXL (w r. et siccam.) eine revolutis; petalis obovatis plerumgue vix emarginatis. Ad hanc speciem pertinent: P. betonicaefolia Poiret. Enc, bot.V. pag.601. Nestl, Monogr. Tag. 74, . P. nivea d. angustifolia Ledeb. Fl. Ross. 11. pag.58. P. angustifolia Herb. Willd, (non DC.) Consp. Potent. in Mag. der Ges, nat, Fr. zu Berl. VI. pag. 296. Turcz. in Bullet. 1. & pag. 607. n0. 400, Ser. in DC. Prodr, IL, pag. 572, no.2. Lehm. Monogr. pag. 186. tab. 19. P. leucophylia Pall. It. U, pag. 194. (non Torrey) Spreng. Syst. Veg. II pag. 540. no, 80, Tratt, Rosac. Monogr. IV. NO. 143. Bieb. Fl. Taur. Caucas. 111. pag. 359. P. dryophylia Pall. in herb,. Jacg. Fragaria sterilis, procumbens, foliis Betonicae iustar serra- tis Amm. Ruth. pag. 83. no, 109, tab, 14. 223 7. incisa: majuscula, felielis incisis, intermedio petiolulato majore,, supra hirsutis glabrisve subtus niveo-tomentosis; pe- talis calyce paullo longioribus. P. nivea 6. incisa Turezan. in Bull. de la soc. des nat, de Moscou. 1. c. pag. 607. (v. 5.) 9 pinnatifida: foliolis profunde pinnatifidis snpra sub- sericeo-pubescentibus subtus niveo-omentosis; petalis calyce subduplo longioribus. P. altaica Bunge in Ledeb. ‚Fl. Alt. U. p. 252. no. 21, Ledeb. Fl. Ross. IL. p. 58. no 49. Ejusd. Icon. plant. Fl. Ross, illustr, tab, 329. (s. accepi a vir. el, Bunge, Ledehour &t Prescott,) « pentaphylla: foliis quinatis intermixtis foliis ternatis, foliolis exterioribus multo minoribus. P. nivea pentaphylia Lehm. in Hook. Fl. Boreal.-Amer. p. 195. P. nivea ec. pentaphylia Turezan. in Ballet. I. c. (s. accepi a vir, cl. Hooker, Asa-Gray et Turczan.) x. prostrata caule prostrato compresso, Noribus in sum- mitate caulis glomeratis. P. nivea z. prostrats Lehm. Monogr. p. 184, Ser. in DC. Prodr, IL. p. 572. P. prostrata BRottböll in: Skrifter som udi det Kiöben- havnske Selskab af Laerdoms og Vidensk. Elskere aere frem- tagte i Aarene 1765— 69. Vol. X. p. 453. Obs. Secandum descriptionem Rottböllianam differre vi- detur ab omnibus P. niveae formis: canle prostrate com- presso latescente, petiolis planis, foliolis sinnato - dentatis (?) margine reflexis venis nudis purpureis. — Filoribus in sum- mitate caulis glomeratis ad varietatem accedit £., a. % floribunda: canlibus permultis brevibus decumben- tibus uni-paneifloris; foliis termatis quinatisque, foliolis ob- longis multidentatis; petalis ..... 224 In Napaline alpibus ubi etiam P niveae u. vulgaris reperitar cum frnetibus collegit cl. Munro cnjus benevolentiae specimina debeo. An species distineta? Salvia Ottoniana Lehm. (Salvia Sect. VII. Calospha- eac, $. 6. longiflorae, M. hastatae Beuth. in DC. Prodr.) S. herbacea, caulibus sterilöbus prostratis repentibus longissime excurrentibus, /loriferis brevibus adscendentibus; folis longe petiolatis deltoideis obtusiusculis basi cordate - “hastatis subtus praeripue molliter pilosis, inaequaliter erena- tis undatis, lobis subsinuatis, floralibus nnllis; racemis sim- plieibus seeundis: verticillastris subbifloris; calyeibus campa- nulatis villosis valde glutinosis: labie superiore tridentato, in- feriore bidentato, denthus omnibus acutis; corollis calyce wiplo longieribus (coeruleis), tubo exserto adscendente medio veutricoso, labio superiore ereceto galeato ohtuso, inferiore longiore quadeiido plane: lohis omnibus rotundato - obtusis; genitalibus galea duplo longioribus. Floret mense Junio et Julio. 24. Patria ignota. Caules sıriati,. sterüles pedales bipedales et longiores, ramosi, in florescentia praeeipue ad articulos radicantes, in- ferne purpurascentes, pilis raris adspersi, floröferi adscen- dentes brevissimi. Folia opposita rugosa, in ramis sterilibns valde distantia, longitndine petiolorum sesquipollicarium et bipollicarium, latitudine basi longitudinem fere aequantia, ju- niora ovato-cordata, majora deltoidea, cordato -hastata, lobis basi praesertim sinnato-undatis, supra viridia, suhtus pilis densioribus albis subcanescentia. Bacemi axillares, erecli, pedunculati, ante anthesin nutantes in Hore 2——3-pollicares, erescente fruetu valde elongati strieti. Vertieillastri parum remoti, subbillori, Noribus seeundis bracteis sessilihus, deci- duis, ovatis, aculis, navienlaeformibus, nervosis, calycem 225 superantibus suffultis. Calyx compressus nervoso -striatus, pilis patentissimis guttula Jimpida glutinosa terminatis: denti- bus saepe subfascis sive subpurpurascentibus. Corolla coe- rulea, omnino colore corollae Nemophüae insignis, extus albo -pilosa; tubus intus nivens, ad labium inferius striis 3—4 coeruleis elegantissime pietus, lahio inferiore quadri- lobo (s. trilobo lobis lateralibus obovato-oblongis, terminali porrecio profunde obcordato s. bilobo: segmentis rotundatis). Genitalia duplo longiora quam labium superius corollae; fila- menta basi pilis coeruleis instructa. Obs. Piantam hanc pulcherrimam, quae proxime accedit ad Salviam scutellarioidem Humb. Bonpl. Kunth. Nova gen. et'spec. plant. IL p. 303. t. 158., accepimus nomine Salviae prostratae (Hook. fil. in Linn. Trans. XX. p. 200.), quae longe alia species est. j Nominavi plantam in ‚honorem E. Otto, hort. bot, Ham- burgens. Inspectoris experientissimi. — Lehm. in: E. Otto Neue allgem. deutsche Garten- und Blumen - Zeitg. VI. p. 350. Salvia subspathulafa Lehm. Sect, Hymenosphace, & 11. Austro-Afrieanae. Benth. in DC. Prodr. XL. p. 273. S. fruticulosa, ereeta, ramosissima, foliosa; foliis inoras- satis obovato -spathulatis in petiolum valde ciliatam attenuatis rngosis inlegerrimis rarius basi suherenatis Apice rotundato- ebtusis cum apieulo recurvo, supra viridibus valde p’losis subtus incanis basi eiliatis, foralibus subsessilibus bracteisque brevibus ovatis; racemis terminalibus simplieibus abbreviatis, verticillastris bifloris approximatis; calycibas villosissimis bi- labiatis post forescentiam multo majeribus membranaceo - dila- tatis coloratis: labio superiore acute tridentato - sinunto trico- stato, inferiore bilido; corollis calyce triplo longioribus (coe- ruleis), labiis divaricato-hiantibus superiore hreviore; stami- nibus inclusis; stylo longe exserto. 24r Bd. 2s Heft, 15 226 Habitat in Promontorio bonae spei. ı. Accepimus nomine Salviae hiantis, Obs. Proxime accedit ad nonnullas Salviae africanae formas foliis subintegerrimis obovatis enneatisve, quae etiam in hortis coluntur. Ab iis differt foliis multo magis inerassa- tis sopra etiam valde pilosis, basi petiolisque longe eiltatis; racemis simplieibus paucifloris, vertieillastris approximatis omnibas biforis; calyeibus frnetus multo majoribus quam fo- ris, labio superiore acnte tridentato; corollis multo majoribus, Iabiis divaricato-hiantibns, galea falcate quam labium infe- rius breviore. Fruticulus 2 — 3-pedalis ramosus et ramulosus, ramis junioribus pubescentibus saepe purpnrascentibus, Tubus co- rollae intus et labium inferius medio favescens elegantissime coeruleo-punctatum, superius valde compressum saturatius eoeruleum dorso villosissimum. — Lehm, in: E. Otto Neue allgem. deutsche Garten- und Blumen -Zeitg, VI. p. 457. Sisyriachium rigiäum Lehm. folüs lineari- ensiformi- bus erectis, rigidis glaberrimis 6-nerviis subhyalino -margi- natis; scapo erecto elato rigido enodi ancipiti alate simplicis- simo aphyllo; spatha foliacea nervosa multifora bivalvi, valra exteriore foribus multo longiore; germine obeonico trigone glaberrimo. %. Habitat in Nova Hollandia meridionali - oceidentali. Scapus erectus, simplieissimus, rigidus, aphyllus, enodis, auceps alatus, alis subhyalino marginatis, glaberrimis; 2— 21/, pedes longus, 2—3 lineas latus, foliis longior. Folis omnia radiealia, lineari- ensiformia, erecia sirieta, rigida, sesquipedalia et bipedalia, . subhyalino -marginata, sexnervia, nervis albicantibus, glaberrima, 2 — 3 lineas Jata; acula, apice purpurascentia. Spatha terminalis, multiflors, foliacea, 227 kivalvis, valris lanceolatis nervosis,' basi et apice parpura- ecentibus, exteriore 4—5-pollivari. Perigonium majus quam in Sisyrinchio convoluto, pedieello triquetro glaberrimo paulio brevius, anicolor, Inteum, 6-partitum: segmentis erecio- pa- tentibus ommibus nequalibus, oblongis, mueronulatis, fere ener- rüs. Filamenta ereeta, dimidia parte in tuhum glaberrimum anrenm connata, autheris oblongis subhastatis, ineumbentibus dein revolutis, polline aurantiaro. Stylus profunde triparti- tus, segmentis divarieatis longitndine staminum antheras al- terne reeipientibus: stigmata obtusa, sublrigona. Germen ob- conicom Arigonum. . Obs, Semina hujas plantae in Nova Hollandia meridio- nali-oecidentali collegit cl. Dr. Preiss cum Anigosantho Mun- glesii et nobis sine nomine tradidit. Habitus fere Maricae gladiatae Lindl. in Bot. Reg. tab. 229, Moraeae gladiatae Thunbg., Iriae gladiatae Linn. — Lehm. in: R. Otto Neue allgem. deutsche Garten- und Blum.- Zeitg. VI. p. 415. Tournefortia Psende - Hellotropium Lehm. suffra- ticosa ramosa, ramis terelibus fexuosis hirsutis; foliis alter- nis sessilibus lanceolatis valde undulatis penninerviis eiliatis, supra birsutis et subeanescentibus sublus ad nervos hirsutisz pedunculis terminalibus rarius etiam lateralibus 4 — 6-sta- chyis corymbosis; corollae tubo elongato calyce obtnso dnplo Iongiore puhescente, limbo obtnso; fructn subgloboso glabro. Accepimus nomine Tousnefortiae heliotropioidis (Hook. in Bot. Mag. tab. 3096). Pairia ignota. di. Planta pedalis sesquipedalisgue. Folia pollicem vel in ramis vegetioribus sesqnipollicem longa, 2—3 lineas medio lata, omnia sessilia, uiringue atfenuata, Acuta, nervis supra impressis subtus valde prominulis pilis patentibus instructis. 15 # 228 Spicae longe pedunculatae, conjugatae, qnarum 4—6 corpm- bum eonstituunt Aoribus densis seeundis. Calyces valde hir- suti, segmentis lanceolatis obtusiusculis fractum superantibus, Corollae inodorae tubus exius farus, intus aureus, limbus violaceus, lobis suborbieularibus. — Lehm. in: E, Otto Neue allgem. dentsche Garten- und Blumen -Zeitg. VI. p. 456. 8. Hortus Lipsiensis. Astrantia major L. var. maxima hort. Planta spe- ciosa, ex H. ©, Wernigerodensi missa, ab normali differt:. foliolis inrolueri angustioribus, obsolete venulosis, dentibus ealyeis petalis brevioribus, mericarpiis latitudine duplo (Fix triplo) longieribus. Ad Calceolariam scablosaefollam Sims, Species nova hujus generis, ab horto viva distribuenda, est; €. sparsjflora Kze. fruticosa, erecta, ramulosa, ramulis scabris, fuseis; fol. oppositis, breviter petiolatis, e basi cuneata inlegerrima elliptico-oblongis, s. ovatis, obtusis, margine recurro gros- sius dentatis erenatisye, supra lineatis, glandulosis, subtus cano-tomentosis, peduneulis prope apicem ramulorum solita- rüs, cernuis, calyce glianduloso-pubescente parum longiori- bus; coroliae Ilabio superiore brevissimo, inferiore ohovate, basi contracto, infra medium aperto. — Proxima C. cunei- formi RB. etP, et melissaefoliae Benth. diff. ab illa: fol. su- pra non hirsatis, floribus non corymbosis, peduneulo non rigido; calyce non daplo longiore; ab hac: fol, elliptieis, sub- tus tomentosis, floribus non eorymbosis, pedunculo brevi etc sub C. e Cochabamba (Bolivia) mis, Appelius, Collomia stenosiphon Kze, C, caule erecto, e basi ramoso, fol. lineari -lanceolatis, summis lanceolatis, integer- rimis; eapitulis laxis; calycis profunde fissi laciniis atienuatis, .. obtusis, corolla calyce duplo Iongiore, limho concavo, laci- nis elliptieis, tubo graeili in faucem sensim dilatato. — Co- rolla duplo minor ea Ü. grundiflorae et coccinene. Lim- bus extus lateritius, intus intense coceineus, tubo gracillino, ealyce fere duplo longiore. Has nota inprimis differt a ©. lateritia Don (Sweet fl. gard. ser. II. t. 206.) a el. Bentham sub C. coceineae var.? f. enumerata, sed tubo brevi, lato distinctissina. Semina e Chile accepta mis. Van Houtte. Lactucn favida Jord. (virosa 8. Gren. et Godr.) LE, Slavida est L. virosa biennis. Sarcolipes puhescens Eck), et Zeyh., Hort. Hamb. Qnamgnam probabiliter ex sem. Zeyheri, tamen dubia mihi videfur; nam speceimina examiuata floribus tetrameris et Foliis breviter, nec oblongo - spathulatis discedunt. Schizanthus lilacknus Kze. 5. fol. subbipinnatisectis, segmentis dentatis; corollae tubo calyce breviore, labii postici laeinia media emeullata, biloba, lateralibus falcatis, lineari- bus, aequilatis, ohtusis, labii antiei Jacinia media retusa, la- teralibus quadrilobis, lobis obtusis; filamentis staminodiis tri- plo longioribus. — Flores lilacini, supra cucnllum Jahii post, violaceo-macnlati. — A S, pinnato diff, cal. lacin. latioribus, laciniis hab, post. lateralibus basi haud attenuatis, filamentis staminodiis multo brevioribus et corellae colore. Chile. Sem. mis, H. V. Hontte. Xanthium macrocarpum DC. (riparium Lasch.) Teste Sonder fl. Hamb. p. 556. et rite, Sem. pl. prope Fran- cofurt, ad Viadr. a. se lccta merit. Bueck cum horto benigne commaunicavit. 230 9 Hortus Regiomontanus. Desmodium Sandwieense: inferne suffrntescens ra- mosissimum, ramis virgatis hispidulis, foliis pinnatim trifolie- tis, stipulis minutis deeidnis, foliolis inferioram subrofundis, superiorum oblongis obinsiuseulis ciliatis, supra glabris pietis, infra pilosiusculis, impari vix majore; racemis terminalibus elongatis, rachi glanduloso-pilosa, pedunculis geminis, bra- eteis squamulaeformibus deeiduis ; leguminibns subsessilibus 3 —6-artienlatis oblique reflexis hispidulis, articulis ventre semirotundis, dorso convexinscnlis, Hedysaro afline genus (ex Oahu, Didrichsen), Catal. sem, bort,. Havniensis 1848, Rami ex fundo ramosissimo simplices, tri-, cum racemo eirciter quadripedales, graeiles hispiduli, inferne demum laevi- gati, tereliusculi vel obsearius tetrageni. Folia distantia, in- feriora et superiora valde difformia; foliola superiorum basi obtusa, apice obtusiuscula vix evidenter mucronnlata, facie macula pallidiore ad latera irregulariter dentata pieta, dorso pallidiora, secus nervos pilosinsenla, praesertim ad basin ei- liata. Racemi laxiores subpedales, bracteis brevissimis ca- dueis, sub Aoribus superioribus vix ullis. Flos 4 lineas lon- gus. Calyx inaeqnaliter quingnefidus, laciniis Janceolatis acı- tis. Petala virenti-albida cnm macula saturate viridi in ve- xillo rellexo medio. Alae carina vix longiores eiqne semper appressae. Stamina perfeete diadelpha, cum petalis mar- cescentia. Legumen cito reßexum et ad latus unum alteramre fexuosum, non vere torinosum, Semina dimidiato ovata, ufrin- que obiusa, compressa submarginata, laevia, badia. Pertinet ad seet. III. $. 2. ordinis Candolleani. Prima generis species ex insulis Sandwigianis deseripta. Nam Des- Be 2 231 modium Chamissonis, quod cl. Walpers in Repertorü parte I. p. 744. insulae Oahn incolam feeit, teste ipso auctore, ‚ut ex Linn. vol, X. p. 588. apparet, in insnla Manilla creseit. 10. Hortus Turicensis. Habrethamnus aurantiacus Rzl.; fruticosus, totas molliter tomentosus; foliis petiolatis, Tato-ovatis, aenminatis, repando - suberenatis v. inlegerrimis; foribus aurantiaeis, ra- cemoso-fascieulatis; laciniis calycis anguste lanceolatis; co- rolla calycem multo superante, tnbulosa, suh fancem coarctata, glabra, laciniis evatis oblusis reenrvatis. Crescit in Guate- mala, Semina legit Warszewiez. (Abgebildet in der Schwei- zerischen Zeitschrift für Gartenbau.) Eupatorium guatemaiense Rgl. (Sect. Subimbri- cata DC.). Snffraticosnm ereeinın, panienlato -ramosum; ra- mis junioribus hirsutis; foliis oppositis, longe petiolatis, del- toideo- ovatis, trinerviis, acuminatis, basi et apice inlegerri- mis, medio erenato-dentatis, dentibus obtusis; corymbis laxis, pedunculatis, axillaribus terminalibusque, oligocephalis; pe- dunculis graeilibus, hirtellis, capitula 2—3 gerentibus; capi- tulis breviter pedicellatis, ovato -oblongis, sub-30-floris; in- volueri squamis laxe-imbricatis, oblongis, glahris, apice sca- riosis, eiliatis, interioribus ohlusis, exterioribus minoribus acu- tis. — Corolla alba. Habitus et folia E. Schiedeani, a quo differt ramis junioribus hirsutis, inforescentia laxiori, nempe capitulis binis vel ternis in pedanculo communi, capitulis sub- 30-Aoris et floribus albis. Habitat in Guatemala, Mammillaria Rüschiana Rgl, ( Aulacothelae, Eglan- dulosae). Caule erecto, ellipsoideo, axillis nudis; mammillis magnis (8 longis, 5— 6 latis) erectis, ovatis v. com- Presso- ovatis, supra suleatis; areolis ovatis; aculeis exterio- 22 ribus patente reenrvis, radiantibus 13 — 17 albidis (5 — 8% longis); centralibus erassioribus et longioribus 1 —2 vel nul- lis. — Creseit in Mexico, Epidendrum. (Character generis videEnd). gen.) Sect.1. Epidendrum. Canlis foliosus; labellum adnatam. E. Fuchsü Rgl.; eaule compresso , ancipiti, nodoso, fo- lioso; foliis lineari-lanceolatis, aculis; racemo terminali; pe- duneulo commmni feliis longiore, squamis alternis membrana- ceis vestito, superne 2—3 flores gerente; floribus saturate- roseis, sepalis exterioribus lanceolatis acutis, interioribus ovato- lanceolatis; labio indiviso, integerrimo,, plano, rhombeo-ovato. — Creseit in Guatemala. Floret hieme. Flores speciosi, (Abgebildet in d. Schweiz. Zeitschr, f. Gartenbau.) 11. Hortus Vindobonensis. Adn. Ex adversariis botanicis in commodum hortornm a cel. Fenzl ad indicem seorsim additis, in quibns nomina falsa hortoram corriguntur, ea modo elegimus, quae illius auctoris observaliones continent. Sl Actinocladus cinerascens H. Hafı. et Regiomont. = Cupnophylium africanum Koch. — Fructus marge, ab aueteribus ineante dilatatus ac complanatus deseriptus, wiut jugae, quae alaeformes dietae, minime tales. Ile inerassatus, hae mere angulares promiawae, nimia solnm exsiecatione pro herbariis enm in modum mutautar, Fagopyrum Dryandri H, Leodiensis. = F. macro- plerum var, a. emarginatum — Hujus symnyma sunt: Po- Iygonum emarginatum Roth. Obs. in Roem, et UsteriMag- St. X. p. 15; ej. Cataleet. 1. p. 48. — Willd, sp. pl.Il. p. 454. — Don prodr. fl. nepal. p. 73. — Meisn. Polygon. p. 62; ej. aduot. 1. ad Fagopyrum cymosum in Wall, pl. as. rar. UL p. 63. Fagopyrum emarginatum Babingt. (ia Linn. Transaet. XVII. p. 62.) nostrae varietati cerie proximum, achenio longiore quam latiore, apice obtuso, neo emarginato, recedit. Fagopyrum emarginatum H. Hafı. = F, macro- pterum var. 8. obtusum. — Var. haec inter praecedentem et Fag. emarginatum Babingt. media achenia snppeditarit partim latiora quam longa, partim aequilonga ac lata, apice nune obinsa, nano reiusa. Omnes tres ejusdem speciei va- rietates sistere mihi probabile videtur; ad evitandam tamen omnem confusionem Polygonum emarginatum Rothii cum binis suis varietatibus examinatis mutato nomine (illo in te- norem legis prioritatis Babingtoniano cedente) praevius servari tutius crederem. Malva Burleui (Spach.) H. Berol. = Lavatera mau- ritanica Durien. — Species inter Lavaterae ei Malvae ge- nus ambigens, epicalyeis nempe folioloram binis frequentissi- me hasi coalitis, tertio libero. Saepe tamen in floribus ejus- dem fascieuli umbellaris omnia foliola inter se libera, rarias omnia coalita observari, Fanicum mirabile (Al. Braun, delect. sem. H. Carls- ruh. 1846.) H.Lips. = P. (Echinochloa) erus gulli var. ß. stagnini Jusus peculiaris. Inter stirpes enatas, cum diagnosi el. auctoris omni ex parte congruentes, alias vidi spieulis omnibus legitime 2-fo- ris, alias spienlis longe paueioribus 3-foris, alias 2-foris ac 3-foris pari fere numero in endem panicula ‚mixtis Inden- tes. Patet inde speciem Brauneanam varietatis supra dielae staguinae lusum esse kuxuriantem, Panicum muticum H. Lips. P. (Setaria) viride L. var. dreviseta, Panicula spiciformi compacta, setis inrolu- 2341 eralibas paneis, spieulas ut plarimum subaequantibus v. ae- quantibus, rarius subsuperantibus insignita, a lusibus vulga- tioribus speciei polymorphae caeterum minime recedit. Silene Durieui H. Paris. et Lips. —= $. vesper- tina Betz var. trichocalycina: calyeis nervis valde promi- nentibus hirsutis ($. Duriewi Spach h. Paris.) In ramis unius ejusdemgne stirpis iransitus diversimodes in varietatem pubicalycinam (confer. sub $, swavi) prosegni hand raro facile erat negotium. Silene murleata H. Lips. = $. squamigera Bois. diagn. pl. I. 38, (S, echinata Jand. et Spach ill, neo Oith.) var. corolla laete rosen. S. sgquamigeram cum S$. trinervia Sebast. et Mauri ac $, Galönyi Heuffel in Griseb. fl. rum. ad unam eandemque speeiem, utut totidem varietates, perli- nere suspicor. Silene rosea H. Pis. = 8, vespertina Retz. var. parviflora (lus. strietus). Petalorum lamina religais varieta- tibus duplo minore (2%, > 21/4" long., lobis apice &/, 1la- tis) distineta. Silene suavis ac bipartita H. Lips. = S. vesper- tina Retz var. pubicalycina: calyce minute simnlque den- se pubescente, nervis parum prominentibus. Stirpes e semi- nibus S. suavis enatae tam lusum latifolium, quam angusli- folium suppeditabant, Silene tenuiflora H. Lips., Berol. et Paris. = creticae L. var. robusta, sequenti nimis afınis, Vidi enim omnis generis transitus, tam calycis, petalorum ac gynopkori indolem speetantes, inter hanc et S. creticae varietatem vul- gatiorem, quin ulterius de identilate stirpis Gussonianae AC creticae, qna unins ejusdemque speciei varietates, dubi- tarem. ar — Tbysantha glomerata B. Berol, = Thisantha sca- berula Kunze. ’ Thysanthes ac Tetraphyles genera delenda et ad Oras- sulae genus denuo ernnt repellenda. In ntroramgne enim spe- ciebns cunetis, nee non in Crassulae quam plurimis examina- tis, corollam ima basi gamophyliam squamulasque suhhypo- gynas distinetas ungniculatas, germinibus basi adhaerentes ideoque facile praetervidendas ac ab auctoribus hno nsque praetervisas semper observavi, 12. Hortus Vratislaviensis. Achyranthes. Addimus novam speeiem: Achyranthes abyssinica N. ab E. caule ramis patulis tetragonis pubescen- tibus, foliis longiuscule petiolatis eblengo-ovalibus uiringue acutis supra pnbescentibus subtus villose -sericeis et argenteo- nitidis, spieis in ramis terminalibus solitariis oblongis densis, Noribus nitidulis staminodiisgue roseis, bracteis aequalibus se- taceo-acuminatis albidis calyce brevioribus , sepalis glabris, staminodiis spathulatis, apice dense sabtilissimegue penicillate- fimbriatis, — Stamina purpurea. Staminodiorum lamina ter- minalis, neo dorsalis. Ovarium depresso-urceolatum veluti opereulo styligere planiusculo purpureo elausum. — }. Coli- tur in caldario. Deeringiae species ex Abyssinia Hort. Vratisl. — Propinqua Ach. argentcae, at sat distincta, — Semina non offerantur. Cyanotis. Generi Cyanotis attribuenda est: Tradescan- tia zebrin» Hort. Zebrina pendula Schuzl. Bot. Zeit. VL. p- 870, quae nobis: Cyanotis zebrinu. Felicia, Addimus n. sp.: Felicia Reevesii H. Vrat, eaule fruticuloso erecto ramoso glabro, foliis caulinis lineari- 236 bus angustis serrulato-ciliatis canalicnlatis, eubtns striatis glabris, rameis duplo brevioribus subnlatis mucronato - acutis glaberrimis, subtus unisufeatis, axillis omnibus fascionliferis, involuero in ramis ad apicem usque dense foliesis terminali ovato arete imbricato glabro , sqnamis lineari-lanceolatis acu- tis glabris. d. Colitur in tepidario. Calıthium diametro 6 lin. Radius albus. Aster Rivesii H. Bruxellensis. Panieum. Addimus novam speciem: Panicum (Har- postachys) psendopaspalus N. ab E. spieis binis alternis sessilihus unilateralibus, spienlis geminis abortu bifariis, rha- chi convexa subtus coneava spiculis angustiere laevi, glums inferiori in spiculis inferioribus foseulis triplo quatruplore breviori ovata obtusa, in snperioribus sensim majori caudato- cuspidata, gluma superiori ovata convexa 3-, valvula Aesculi sterilis plana 5-nervi pubescentibus, flosculo hermaphro- dite subtilissime ruguloso , culmo obliquo nodisqgue compressis glabro, foliis Janceolato -Iinearibus acnminatis eiliatis supra sparse villosis. — Ligula et margines vaginarum hirsutae. Colitur in caldario. Paspalum Haenkeanum H. Vratisl. e. Afiue P. monostachyo Humb. et Kih. Podosaemuam gymnostylum N. ab E. panicala con- Iracta angusia, ramis faseiculatis inaequalibus aliis a basi aliis citra basin Nlorentibus strictiusculis, glumis Ianceolatis longe acuminatis carina scabris, infera breviore, superiore Nosculum mutieum basi pubescentem aegnante, callo piloso, pro- eessu filiformi fongitudine dimidii flosculi glabro basi barbato. Patria.... Colitur in caldario, Sinile P. angusto N. ab E. differt processu glabro lon- giore. — Culmus superne inprimig scaber, ramosns, Folie seabra. Glauceseit. 237 Solanum Caldasil H.’B.Kih. — In nostro specimine eaulis subangulatus, ‘ad angales hispidulus. Felia 3 — 4- juga, interjeetis totidem parvis, basi auriculata. Foliela (par- titiones) ovato-lanceolata, acuminata, integerrima, leniter et irregulariter subrepanda, basi valde inaequalia, subeordata, snpra hispidola, subius in nervig hirta et inter nervos pu- bescentia brevissima nndo oeulo inconspieua canescentia, 2 24/, poll. longa, 6—8 lin. lata. Pedunenlus longitndine fo- liornm, paullo a basi bibracteatus, Apice simplex, 6 — 10- florus. Calyx glaber, laciniis e basi ovata suhulatis. Co- rolla 2 lin. lata, sordide pallide Iutescens, extus purpurascens. Bacca ovata, laevis, 8 lin. longa, albo-nebulosa.. An spe- eies distineta? j Wahblenbergia. Addimus speciem: Wahlenbergia crispa nob,, caule basi ramosissimo ramisque decumbentibus adseen- dentibus basin versus hispidis, superne ad angulos retrorsum scabris ramosis, foliis inferioribus approximatis oppositis al- ternisve, imis obovatis in peliolum attenuatis ohtusis vel acu- tinsenlis undnlatis sinnato - repandis hispidis, religuis oblongis lanceolatisgue subundulatis repando - subdentatis dentibusque acutis, summis linearibus integerrimis glabris, pedunculis uni- Noris elongatis, floribas subcernwis, calyeis tubo obovoideo lobos triangulari -lineares aequante, corolla rotaio - campa- nulata limbo plane-patente lohis calyeis subduplo longiore, stigmatis lobis ovalibus crassis, fructu ovoideo glabro. Campanula ex Armenia. Sem. horti Vratisl. — Co- litar in frigidario. 4. — Similis W. gracili magisqne etiam W. nutabundae. YFolia ramorum prostratorum cum petiolo 3—4 lin. longa, 1—1?/, lin. lata, grosse undalata denti- bus 2— 3 grossis obtusis; superiora quoad longitulinem erescentia, 9 — 10 lin. longa, 1 lin. lata, acuta, eubundu- 238 lata, glabriascnla, serraturis paneis irregularibus praedita. Summa folia 3 lin. longa, linearia. Corolla primum subey- drica, sub sole rotata, plana, diametro 4-lineari, coeruler fundo albido, extas pallidior, In religuis hortorum botanicorum indieibus nullas reperi- mas Aduotationes, Vidimus vero: Amstelodamensem, Argen- tinensem, Belvedereanam, Berolinensem, Bononiensem, Bon- nensem, Christianiensem, Cracoviensem, Darmstadiensem, Dres- densem, Eldenensem, Erlangensem, Florentinam, Geneven- sem, Genuensem, Gissensem, Gryphicam, Heidelbergensen, Jenensem, Leodiensem, Loraniensem, Lugduno - Batavam, Monacensem, Mutinensem, Patavinam, Parisiensem, Rotero- damensem, Taurineusem, Tergestinam, Wirceburgensem. Filices Nilagiricae, Auctore Gustavo Kunze’) Regio, ubi plantae in hac scriptinncula recensitae lectae sont, in Indiae orientalis anteriore v. inferiore parte sub 11 gradu lat, bot. et 76,°25 ad 77,°20 longitudinis ab Greenwich cir- citer sita est et varlis nominibns insignitur, Montes coerulei, Coimbatarici, Nilgerries, Neilgherries, s. latine Nilagirici et Neil- *) Collegae aestimatissimi, botanici acerrimi et, quod gravius me afficit, amici sincerrimi dilectissimi, praematara morte eheu subito erepti ultimmm opus botanicis trado, quod Linnaeae pa- gellia inserere statuerat, jam perfectum vero retinuerat, ut no- tulam Selaginellae cuidam addendam, a cl. Springio exnpecta- tam injungeret. Quae utrum addita sit nec ne, me fügit, at non dubito, quia virl in filıcum cognitione longe summi post- umum opusculum gratissimo animo accipient pteridophili mecum- que dolebunt Alicum omnium synopseos edendae consilinm & beato amico nuperias captum sacva sorte esae exstinctum. Schlechtendal, 240 gherrenses dieli verticem montium Ghaudes effieiunt, ad 9000 ped. s. m, elevantur et temperato elimate amoeno, nbi glacies quidem nee vero nives obseryari dienntur, gaudent et ideirco ab iis, qui eslore Indiae depressae affeeti sunt, summa cum utilitate vi- sitantur. Qui de natura illius regionis aceuratins edoceri cu- piverint ad cl. Ritteri opus celeberrimum (Ba. IV. 1. p.959sgq. et 2. p. 533 sqq.) 5. ad ea, quae b, Zenkerus plantis suis Indieis (Jenae et Paris. Dec. I. et H.)in tegumento fascienli I. adjecit delegamus. Qnod ad Florae illorum montium divitias attinet, eas primus Leschenault (v. Möm. du Mus. dhist. nat. d. Paris. IX.) investigasse videtur. @nasdam ab illo col- lectas filices a. 1834 in Herb, Candolleano vidi, Serius e gallieis botanieis collectiones ibi fecit Perrottet, quae in Museo Parisiensi depositae sunt. Ante XX ei quod exenrrit annos ditissimam ibi messem plantaram fecit vir summe reverendus Dr. Bernhardus Schmid eamgque Jenae secum daxit, ubi dein universitatis euratores acguisiverunt. Alias collectiones plantarum inprimis quogqne Filicum vir meritissimns et enm b. Zenckero, gli opere supra laudato editionis initinm fecit et cum el. Carolo Kochio communicarit. Hic completam suam pteridothecam Nilagiricam jam ante aligaos annos illustrandam in, manus meas amicissime deposnit. Cl. Kurr, Professor Stuttgarten- sis non mians numerum haud spernendum Filicum Nilagiriea- rum ut examinarem commisit et duplices herbario meo col- cessit. Nnperrime experientissimus Dr. Schaeffer, consi- liarius anliens manipulum earundem a missionario Weigle collectarum ad determisandum benevole misit. Jam prius A beato amico Zenckero numerum specierum a se describen- darum accepi et Accesserunt serius non pancae a Guileimo Pamplin Londinensi venales missae, quae nım a F. Adam 241 vel alio quodam Anglo *) collectae sint, nondum eomperi. Nuperrine a el. Hohenacker 12 species a missionario Metzio ex montibus eoernleis et plerasque earum numerosis speeiminibns determinandas accepi (et ab eodem collectore plures exspectantur). Ex iis quae modo adduxi,apparebit me laudabilem harum plantarum numerum vidisse et examinavisse. In universum species 94 ex illa regione ennmeravi inelusis qnibusdam, quas nondum perfecte et suflcienter cognovi neo determinare potui et perpaucis quas a seriptoribus ut Nilagiricas landatas qui- dem reperi nee adhue vid. Cum vero in plerisque locis et staliones hand notatas invenerim mode in mniversum de Florae Nilagirieae com illa Nepalensis convenientia (b. Zenkeri effatum) filicam computatione confirmare et ad Floram Emodi aliqguo mode extendere possum, ita nt omnis montium eleratio- rum Indiae orientalis vegetatio in mullis convenire videatur. Missis enim illis filicibus, quae cosmopolitae dici possunt, ex. gr. Osmunda regali, Gymnogramme leptophylla, Pteride cretica, Adianto Capillus et qnibusdam aliis in hemisphaera cerie Anstrali ubique dispersis, ut Pteride geraniifolia, Adianto aethiopico, Asplenio furcate, Davallia tenui- folia, Nephrolepide tuberosa aliisque, species eunmeratae 26 et aliis Indiae montibus communes sunt. Species s. varie- tates distinetas 25 adhuc solummodo ex montibus Nilagiricis vidi, sed notandum videtur Filices Indiae montosae ad hunc usgue diem perparam cognitas esse nec minus descriptas, ita —. *) Serius et b, Gardner quasdam filices Nilagiricas In patriam misisse ex plantis herh, Hookeriani laudatis vid. Roh, Wight Spicilegium Neilgherrense edere tvepit, Alices vero non- dum tractavit. 24 Bd, ZaHen, 16 242 nt facile et alibi reperiri serius possint, Aliae, ad minimmm 40, etiam in Java et insulis Philippinis collectae sunt. In pro- monterio bonae spei et insulis Mascarenis perpaucae simul reperiuntur. Unicam speciem, Asplenium umbrosum, a planta adhuc tantum americana distinguere nullo modo potui. — Quod ad Zycopodiaceas atlinet nulla species recensita Nila- girieis propria invenitur, pleraegue simul in Nepalia et alis Indiae provinciis, Ceylona, Jara et insulis Philippinis obser- vatae sunt. In geographica Eycopodiacearum dispositione, quam cl, Spring in utilissima sua monographia dedit, spe- eies Nilagiricae alia parte ei maxima quidem regioni VN Hindustanicae, alia VII Himalayensi adnumerandae sunt, ita ut regio nostra inter illas medium quasi temeat. Conspeetus specierum filicum in montibus Nilagirieis deteetarum. Ophioglosseae. 1. Ophioglossum Schmidii Kze. n. sp. 2. Botrychiam lannginosum Wall, Gleicheniacea, 3, Mertensia dichotoma Sw. Osmundacea. 4. Osmunda regalis L, Polypodiaceae. 5. Acrostichum angnlatum Bl. 6. [A, decurrens Desv.] ’ 7. [A. stigmatolepis Fee.] 8. [Leptochilus lanceolatus Fee.) 9. Hemionitis cordata Roxbg. 10. Gymnogramme totta Schl, var. mollissima Kze, 1U.{D 6. bifurcata Kiis. 12. G, leptophylla Desv. 13. Ampelopteris firma Kze. sterilis. 14. Grammitis (Trichothemelium) attenuata Kze. n. sp. 15. Selliguea involuta Kze. var. cuspidata (Zkr.). 16. Polypodium (Plejopeltis) nndiuseulum Kze. u, sp. 17. P. (Plej.) spec. dub. 18. P. (Plej.) lineari afline. 19. Polypod. (Phymatod. Pleurid,) sp. n.? 20. P. (Drynaria) oxylebum Wall. 21. P. (Dryn.) quercifolium L. 22. P. harpophylium Zkr. n. sp. 23. P. pyrrhorhachis Kze. u. sp. 24. Niphobolus stictieus Kze. n. sp. 25. N. sp. steril. 26. Blechnam orientale L. 27. Aspleninm radiatum L. 28. A. Zenkeriauum Kze. n. sp. 29. A. falcatum Retz. v. a. b, «, 30. A. decrescens Kze. n. sp. 31. A. brachyotins Kze. 32. A. opacnm Kze. n. sp. 33. A. camptorhachis Kze. n.sp. «® 34. A. emarginato- dentatum Zkr. n. sp. 35. A. umbrosum Kifs. 36. A, Innulatum Sw. var. sphenolobium Kze. 37. A. fimbriatum Kze. var. Jeptophylium Kze, 38. A, furcatum Thbg. 16 * 24 39. A. tenuifolium Don. 40, Allantodia Solenopteris Kze. n. sp. 41. A, Fieldingiana Kze. n. sp. 42. A. sp. dub. 43. Diplazium lasiopteris Kze, 44. D. nigro-paleaceum Kze. ı. sp. 45. D. sp. juven. steril, 46, Pteris (Doryopteris) geranifolia Raddi. 47. P. Cretica L. a. europ. asiat, 48. P. Binmeana J. Ag. 49. P. lanuginosa Bory. 250. [P. multiaurita J. Ag. 251. Pteris paleacea Roxbg. 52. Adiantum hirsutam Bory. 53. A. aethiopieum L. 54. A. Capillus Lk. v. latissimum Kze. 55. Cheilanthes dealbata Don. 56. Ch. hullosa Kze, n. sp. 57. Ch. Dieksonioides Endl. var.? phyllochlaene Kze. 58. Ch. resistens Kze. n. sp. 59. Lindsaya eultrata Sw. var. pallens. 60. Darallia tenuifolia Sw, £#. segm, latioribus, 61. Nephrolepis tuberosa Presl. 62. Aspidium (Cyrtomiem) auomaphylium Zkr. 63. A. (Nephrod. v. Lastrea) atratum Wall. 64. A. (Nephrod.) caudieulatum Sieb. m. sp. 65. A. (Nephrod.) tylo@es Kze. n. sp. 66. A. (Nephrod.) ochthodes Kze. n. sp. 67. A. (Dichasium) Donianum Spr. 68. A. (Nephrod.) Weigteanum Kze. n. sp. 69. A. (Nephrod.) Canariense A, Br. (elongat. W.) " 70. A. (Nephrod.) sp. dub, 245 71. A. (Nephrod,) scahrosum Kze. n. sp. 72. A. (Polystichum) palmipes Kze. n. sp, 73. A, (Polystichun) brachypteron Kze. et var.? maj. laxa. 74. A. (Polystichum) subinerme Kze. n. sp, 75. A. (Polystichnm) tacticopteram Kze. n. sp. 76. A. (Polystichum) mucronifolimn BL? 77. A. (Polystichum) obtusum J. Sın, 78. A. (Polystichum) Wallichianum Presl, 79. A. (Polystichum?) carvifolium Kze. Cyatheaceae, 80. Alsophila erinita Hook. 81. A. latebrosa Wall. v. Schmidiana Kze. Hymenophyliaceae. 82, Trichomanes Schmidianum Zkr. Lycopodiaceae. 83. Lycopodium aleifolium Wall, 84. [L. subulifolium Wall.] 85. [L. serratum Thbg.] 86. L. maerostachys Hook , Spreng. 87. L. cernuum L. 88. L. clavatum L. 89. L. Wightianum Wall, 90. Selaginella [raginata Spring.]. 91. S. radieata Spring. 92. S. eaulescens Spring. 93. [S. Pennula Spring.] 94, [S. tenera Spring.] 246 Filices Nilagiricae Ophiogiossaceae. 1. Ophioglossam Schmidii Kze.: rhizomate oblique elon- gato, übris lateralibus filiformibus, longissimis; stipite brevi, angulato; fronde minuta, opaca, reliculatim venosa, Supra plieato-rngosa, elliptica, basi cuneata yaginante, breviter ob- tuse apienlata; scapo stipite plus dnplo longiore, gracili; spiea oblongo -lineari; sporangiis quovis latere 5—8 demum late biantihus composita, apice sterili acnminata, obtusa. Prope Ostacamund (s. Ulacamund) in montibas Nilagiri- eis, loco speciali nec ad hoc, nec im sequentibus indicate le- git rev. Dr. Bern. Schmid. (ne. 74 et 103. Coll. Kochia- na et inde in herb. propr., ut in sequentibas). Proxima spe- eies videtur Ophioglosso paucifolio Gr. et Hk. (enum. fil. Hooker bot. miscell. Iil. p. 218.), mihi nondum viso; sed differt nostram: scapo multo longiore, frondis, in dieta spe- eie ovato-Janceolatae aculae, figura et pagina saperiore di- stineta plicato -rngosa. Rhizoma O. Schmidiani vidi 10% longun; fibras 1'g ad 13/5 longitudine. Stipes inter 19/, ad 5% varians; frons 3 ad 4 longa er A1/, ad 12/, lata, Scapus 12 ad 19 attingit, modo colore flavo, modo Jurido gandet; frons vero intense et obscure viridi, opaca, ahsqne omni nitore, margi- ne extennato Aavicante. 2. Botrychium Ianuginosum Wall. Hook. et Grev. icon. fil. 1. 79. Grev. et Hook. enum, fit. in Hook. hot, mise, III p. 223. Presl supplem, pteridogr, p. 46. 247 Leg. rey. B. Schmid (s. n. 16. 43. 109. 167. coll. Koch. et kb, propr.) — Ad Kotagherrey in Nilagirieis cum sequen- tibus leg. Weigle, missionarius fratrum Moravicor. (coll. Schaeffer).— E Nilagirieis misit Guilelm. Pamplin. (Hb. Kze.) ° In Schmidiauis et Weizleanis frons fertilis oritnr ex medio, seu sub apice frondis sterilis, nee e basi s. supra infimam ejusdem pinnam, quod tantum in specimine a Pam- plino misso, nes satis evoluto, observari. Frons saepe pe- dis diametro oceurrit, Species pulchra a el. Wallichio in Nepalia et Kamoon detecta. (Coll, no. 48.) De differentia speciica BD. dawcifolii Wall. (Hook. et Grev. t. 161.) eum anctore ipso, in catalogo suo, et enm ico- num editoribus, adhuc dubito, Certe specimina Hügeliana iu Herb. Palat. Vindobe- nensi a. 1847 a me examinata et in supplemento Presliano hie laudata formae B. Januginosi simpliciori adnumeran- da esse nullus dubito, Wallichiana vero Nepalensia non- dum vidi. Gleicheniaceae. 3, Mertensla dichetoma Sw. syn. il. p. 163. Gleiche- nia dichotoma Hook. spec. fl. IL. p. 12. GI. Hermanni R. Br. Coll. Schmidian.- Kochiana (m. 95 et 158.) et propr. Coll. Kurr. (n. 25.) et Schaefferiana (n.2.) G. Weigle Speeimina minora, juniora ad laciniarum basin et cosin- lam saepins rufe - lanuginosa, A cl. Hookero ex Nilagiricis nondum laudatur. Osmundaceae. 4. Osmunda regalis L. — Presl suppl, pteridogr. p. 62. Coll, Schmidian. Kochiana (n. 70 e6 95.). 248 Jam in Emodi montibus a cd). de Hügel lecta et in Ni- lagirieis planta, late in Europa, Asia, Africa et America dif- fusa, non deest; forma a nostris ne punetulo qnidem diversa. Ibi primum leeta a Leschenaultio a. 1823. (Osmunda n. 165. Hb. DC.!) Nee ©, spectabilis W.! capensis Pr.! Hü- gelii Pr.! et speciosa Wall. Nepalensis, denno comparanda, & nosira separari posse videntur. Polypodiaceae. 5. Acrostichum angulatam Blume enum. pl.Jav. p. 101. et Flor. Javae p. 25. t. 6. Fee Acrostich. p. 32. Olfersia Presl. Coll. Schmid, Koch. (n.65). In herb. propr. a Pampline . miss, ex Nilagiricis, Figura laudata plantae Javanicae, ceterum mediocris et absque venarum, profecto satis obsoletarum indicatione, for- manı reddit nosiris exemplis paullo majorem et inprimis latio- rem. Qnoad religua planta Nilagiriea cnm deseriptione Bin- meanac, a me non visae authenticae, convenit. Stipites nirius- que frondis longitudine variant, Affinitas speciei est cum A. conformi. 6. [Acrostichum decurrens Desv. Fee 1. I. p.34. 2.20. Blume 1. Javae t. 10. In Nilagirieis teste cl. Wallichio in herb. Hoc e regione nostra non vidi; sed ex ins, Pkilippinis tantum cl ex aucloritate Feeana recepi nt sequentia: 7. Acrostichum stigmatolepis Fee 1. I. p. 62. n. 98. 1.24 1.2. In Herb. Delessertiano ex Nilagirieis (a quonam, num a Perrotteto leetum?) ohserravit cl, auetor, Fron- dem sterilem a Wallichio ex Nepalin reportatam in herba- rio adservo et specimina alia, fertilia qnoque, Javanica sub w— Ye. u 249 A. nigro Zippel. a Kollmanno missa. Sed snb hoc no- mine in Herb, Klenzeano A, angulatum vidi e Kell- manni collectionibus. 8. Leptochilus Ianceolatus Fee 1. 1. p. 87. n.2. 1.47. 1. Montes Nilagiriei, Perrottet 1838 in herb, Delessert, Insignis, ut videtur, species ex affinitate L. decurrentis Bl. Nomen propter Acrostichum lanceolutum, Leptochi- lum Linneanum Fee, ineptum.] 9. Hemionitis cordata Boxb. Hook. et Grev. ic. fil. 0. 64., ubi addatur figura Eıheedii hort. Malabar. XII. t. 10. Coll. Schmid. -Koch, (n. 1. 3. 44. 104.) Weigle- Schaeffer. (n. 41.) Specimina lobis baseos frondis, inprimis fertilis, elonga- tis, obinsis quidem, mec rotundatis. In Nilagirieis m. pri- mum sterilem legit Leschenanlt (ridi in Hb. DC.!). Plautam praeter Indiam orientalem in ins. Corregidor a Cumingio, in Manilla a Kostelskyo, in Java a Zol- lingero lectam possideo. 10. Gymnogramme totta Schldl. Adumbrat. pl.l. p.15. 16. G. Lovei Hook. et Grer. ie. fil. 1. 89. Kunze Acoty- led. Afr. ausir. p. 15. n. 22. Var. mollissima Kze.: dense ei molliter pilose-hirta, pinnis elongatis, angustioribus, laciniis abbreviatis, obtusiori- bus, rhachi patenti-hirsuta, soris eostae adproximatis. G. mollissima Fisch. mss. v. Ind. fil. eult. n. 430. 6. Schmidü Zkr, mss. Coll. Schmid,-Koch, (n. 8. 79. 145.) coll. Weigle- Schaeff. (n, 39,) Cult. in H. I. Petropolitano ex a. 1835. Denee formam vere intermediam nuper observarerim, propriam esse speciem autumavi. Sed plantam, quam ex 250 Madeira, Abyssinia, promontorio bonae spei, ins. Java ei ad- eo ex Emodi montibns, eamque normalem, vidi et accepi, in montibus Indiae everuleis s. Nilagirieis siecioribus characteres suos panllisper mntare posse, negari vix nequit. In rbachis hirsutie magis patente qnaın defexa diu dis- erimen constans observasse putari; sed etiam hoc demum fal- lax apparuit, Planta culta cum forma frita comparari non- dum potuit, in hortis adhuc deficiente. Sporangia in utraque nneinato - setifera. ?11. Gyınnogramme bifurcata Kaulf. Herb. Olfersia Presl pteridogr. ?Daraeı furcans Bory, in Duperrey voy. bot. p.269. t. 55. £. 2. (steril) Acrostichum bifurca- tum Sw. syn. p. 12. (non Cavan.) Osmunda Jacq. Collect. 1, p. 282. 1.20. f.2. repetita a Schkuhr Farnkr. 1. 2. Coll. Schmid.-Koch. (n. 74. 162.) Filix multum vexata, quam vero cum sequente ad Gymno- grammen sect. Anagrammen pertinere, sororum inserlio, juvenili aetate vero a me nondum ohservata, et habitus sua- dent, num revera planta Indica, sen in hospitali St. Helenae insula ut a variis peregrinatoribas (E cklono, Mertensieo, Durvilleo, Cumingio in herb, propr.) eliam a Schmi- dio collecta sit, nondum liquet. A Belangero sterilis tan- tum ad basin arborum et ad iruncos vetustos lecta. In mo- nographia Feeana "Acrost. bifurcatum Sw. omissum est. Speeimina Schmidiana oplimae nofae, sed minora, ad 2°/,- pollicaria. 12. Gymnogramme leptophylia Desv. Hook. et Grev. e. fil, 1.25. Anogramme Link fl. spec. h, r. Berol. p. 137- Grammitis Sw. syn. fi p. 23 et 218. (excl. syn. Asplenio feptophylio Cav. teste Lagasca (n. g. et sp. pl.) vera Asplenii specie) Polypod. L. Schk, Farrukr, 1.26, 261 Coll. Sehmid.-Koch. {n. 32.) Planta cosmopolita. Praeter Europam australem novi ex ins. Teneriffa (Broussonet Hb. DC.), Madeira et Terceira, Mexico, ex Aegypto, Abyssinia; quibus nune India accedit. Nostra ad formam minorem pertinet, illi ex Abyssinia a Schimpero missae simillima. 13. Ampelopteris firma Kze.; steil. Hanc filicem, quam fronde unica sterili e Schmidianis accepi, quaeque cum Ampelopteride firma mea (herbarii), ex fragmento a dl, Hügelio (n. 2152.) in Asia jeeto taninm mihi nota, eandem esse, vix dubitarem, Est plusquam bipedalis, cum stipitis partienla pollicari, pinnata, rhachi Nlexuosa, versus apicem gemmifera; pinnis in triente inferiore snbsessililns, oblongis, apice breriter altenuato obiusinsculis, nervatione (Stegnogrammes) et margine ut in Aspidio glanduloso Bl.; sed coriaceis, nitidis, subtus pallidioribas ; in triente frondis secundo sensim abbreviatis et diminutis, in formam pinnarum tertii trientis cordato-ovatam, basi trilobam transientibus. Ejusmodi pinuae in „4. firmae iragmento, quod possideo, de- sunt, De genere Gymnogrammi affni, Mesochlaenae inter indusiatas analogo; sed glandulis in receptacnlo globosis di- verso et sperio javanica A. elegante, exposui in ohs. in fl, Zollinger. contin. (M. et Schläl, b. Z. VE 1848. Sp. 114 et 15.) 14. Grammitis (subgen. Trichothemelium) attenuata Kze. (Trichocalymnma parasiticum Zenker in litt.) Character subgeneris Trichothemelii. Sporangia in receptachlo tenui, adpresso, oblongo, atro, carbonaceo, setis uneinatis cineto enala. (Nomen ex Io: pilus et Yeudkcor, fundamentnm format). - Character speciei: fronde crassa, coriacen, sublus spar- sim nigro-setosa, ensiformi-lanceolata, obtusa, subapiculata, 252 basi in stipitem brevem attenuata, margine revoluta, repanda, suhtus costata, alulacea, evenia: supra elevato-venosa; So- ris elliptico -oblongis subrotundisve, costae obliquis, mediis, elevatis, fuscis; stipite teretinsenlo, dense nneinato - setuloso, basi et rhizemate brevi, repente, paleis minutis, baullatis, ele- vato- vellulosis obteetis, Ad corticem arborum in montibus Nilagir. rev. Schmid. Coll. univ, Jenens. coll. C. Koch. Rhizoma pennae corvinae tenuioris erassitie, ad 3/4” longum vidi. Frondes, exsiecatione fusto - virides, simul sumpto stipite 4—— 6 lineari plerumque 2” longae, raro lon- giores, 2%, — 4 latae. Venae, erecto- patentes, furcatim divisae, ramo superiore, more generis, fertili, apicibus in- erassatis, Receptaculum sori placentaeforme, tenne, atrum, earbonaceum, ab initio einetum setis uncalis, demum inter sporangia persistentibus, illis frondis similibus. — Beceptaen- lum perspienum et sori setis atris uncalis interspersi speciem a reliquis Grammitidis speciebns, ceterum habitu affinibus, plantulam nostram distinguunt, 15. Selliguen involuta Kze. Grammitis involuta Don prodr. p. 14. Blume enum. p. 117. Hook, et Grev. ic. fl. 1. 53. Eoxrogramme Presi tent. pteridogr. p. 215, Antro- phyum Blume fl. Jav. p. 87. Var. euspiduta: fronde breiter acuminata s. cuspidata. Grammitis cuspidata Zenker! pl, Ind. p. 1. t.2. Coll. Schmid. Univ. Jenens. (s. m. 3.), Kochiana (n. 12. 64. 130. 164.). coll. Kurr. (n. 22.), coll. Weigle- Schaefer. (a. 40.) . A typo nonnisi apice frondis, mode magis Iinearis, mode lauceolatae semper serias involutae, et perparum differt. Cau- dex magis elongalus quam in speciebus affinibus Javanicis, | paleis obscure fascis magis adpressis quam squarresis ob- tectus, Stipes brevis. Sori obligni, plus minus ad marginem extensi. Sporae flavae. 16. Polypodium (Piejopeltis) nudiusculum Kze.: fron- de temni, coriacea, ab initie ufrinque sparsim squamulosa, demum auda, glabra, tenuiter cosiata, evenia, lineari-lan- ceolata, apieulata, obtusiuscula, rarius rotundata, integerri- ma, marginata, wmargine breviter revoluta, basi in stipitem brevem, parce paleaceum decurrente; soris magnis, convexis, suboppositis, mediis, ad basin frondis saepins extensis; juve- nilibus squamis fuscis obteclis; eaudiee repente, brevinsculo, dense ei adpresse fusco -paleaceo. Coll. Schmidio-Kochiana (n. 14 ei 66), Kurriana (n. 17.), Weigle-Schaefferiana (u. 36); absque loco speciali mis.. Gnil. Pamplin. Hb. propr. Ex proxima affinitate P. (P.) nudi (Pleop. nuda Hook. exot. A. t. 63. Don prodr. fl. Nepal. p. 3) et P. (P.) Tepi- dosti. Allud vero est species multo major, saepe pedalis et fere pollicem lata; nostra ad 8” longa et ad 69/4 lata) fronde acuminata cum stipite glahra et nuda diversa, P. lepidotum a P. nudiusculo inprimis fronde majore, et senili densius squamulosa, soris margini paullo propriori- bus, nee vere intermediis et paleis eaudicis patentibus , lon- gins ciliatis distingnitur, Speciem nostram adhuc tautum ex Nilagiricis vidi. Color plantae exsicentae pallide et laete viridis, interdam paullulum rufescens, 17. Polypodium (Plejopeltis) spec. In coll. Weigle-Schaefferiana (n. 37) unicnm adest spe- eimen, apice parce fertile. Vix dubia nova erit species; sed donec meliora speeimiaa snppetant, reponenda, 254 Frons tenuiter coriacea, glabra, lanceolata, lamina 6” longa et medio 9° lata, margine revoluta, supra laete viri- dis, subtns glanceseens, obsolete venosa, cosla temui. Sri ante apicem aAcuıninalam, altero latere Ires, altero uniens, pallide ferruginei, squamis ad parteın obteeti. Stipes tenuis, Hexnosus, fere bipollicaris. Caudex repens, parce radieulo- sus, tenuis, paleis adpressis, ovato-apienlatis, faseis ob- tectus, 18. Polypodiam (Piejopeltis) lincari affine. Coll. Schmidiano- Kochiana (n. 152). Speeimina tantum incompleta et male siccata vidi, Planta Polypodio Tineari Thunhg. (an Don pr. A. Nepal, p. 1.?) Pleop. elongatae Klis. de quo in Pteridographia Japonica (Mohl et Schldl. hot. Zeit, VI. 1848, Sp. 505.) verha feci, affınis. Differt autem stipite satis Jongo, saepe pollicari (nee hrevissimo); «vaudice elongato, mediocri (nee denso, valido), ferragineo- (nec Atro-) paleaceo; fronde vero lineari s. lineari- lanceolata, omnino revoluta canvenit, — Plantam Nepalensem nondnm vidi, 19. Poiypodium (Pkymatodes $. 2. Pleuridium Presl) sp. nova?, sed sterile. Coll. Schmid.-Koch. (u, 166); Kurr. (n. 20), Weigle- Schaeffer. (n. 35). Ad Pjeuridia B, soris biserialilus cX venarum ratione pertinere videtur, ceterum affıne Phymatodi crenulatae Pr. sed praeter sororum ordinem fronde majore, tenuiore, versus basin latiore, apice acnıninata, nec enspidata, basi longius in stipitem Altenuata et deenrrente, venis primariis distinete ilexuosis differt. Frondes vidi ad pedem longas et 2’ Iatas, stipite 8-pollicari. Donec feruilis observetur reponenda. 255 20. Polypodium (Drynaria) oxylobum Wall.: fronde tenuiter coriacea, laxe venulosa, alutacea, glahra, suhtus pallidiore , breviter ovata, acnminata, trifida s. pinnatilida, hasi cuneata deenrrente; Jaeiniis patenti-erectis patulisve in- jimis snbdivergentihus, ohlongis, aenminatis, aculis, margi- natis, crenato-repandis, sinubus rotundalis; soris apieem frondis occupantibus, simpliciver uniseriatis, aequidistantihus, eostae propinquis, impressis, magnis, pulvinatis, ferrogineis ; stipite brevi s. medioeri, tenui, phylHopodio caudiceque brevi, valido, horizontali, repente paleis lanceolato-suhnlatis, pal- lide - ferrugineis obtectis. Polypod. oxylobum Wallich. ca, Phymatodes oxy- loba Presi tent. pterid. p. 166. Polypodium trifidum Don pr R. Nepal. p. 3. (mon Jacgq.) In Nepaliae montibus jam a. 1827 detexit el. Wallich (distributom a soc, mercat. Ind.) Nnperins in Emodo prope Meossuri legit nobil. de Hügel. Ex Nilagirieis coll. Schmid, -Koch (n. 5 et 151), coll, Kurr, et Painplin. mis. Planta div nota nonnisi a Donio 1. I. phrasi incompleta memorator et non amplias illustrata est. Proximam affinita- tem ostendit enm P. hastato Thbg. Hoc vero fronde eras- siore, nunquam pinnatifida, dense venulosa, Jacinia media katiore, sinubus acntinsenlis, stipite longiore, faeile disiin- guitur, P. laciniatum BI. (fi. Jav. t. 63.) magis distat. Variat P. orylobum Sertile inter 2 et 10 longitudine, "/s ad 6” batitudine. Speeimina Schmidiana triida, omnium quae vidi minima, lacinia media tantum sorophora, 21. Polypodium (Drynaria) quereifotium L. Willden. spec. pl. V. p. 170. Schkuhr Farrakr. p. 13. (. 13. et syl- saticam Willd, Schk. I, 1. p. 22 et 191. 1. 8h. 256 Drynaria Linnei Bory. Phymatodes quereifolia Pr. Coll, Schmid.-Koch. (n. 161 et 163). Speeimina tantum sterilia; sed cum caudice epigaeo, va- lido, erasso densissime, nigrescenti-paleaceo, frondes abnor- mes et normales steriles emitiente. Soros in planta culla more Symplecii in lineas vidi confluentes. 22. Polypodium harpophylium Zkr. mss.: fronde co- riacea, discolore, suhtus sparsim paleacea, demum nuda, ob- longa, acuminatgs, pinnata; pinnis antieis *) approximatis, brevissime petiolatis, petiolo paleaceo, Jivergentibus, imis divaricato-deflexis, superioribus patnlis, omnibus e basi valde inaequali, sursum fruncata, subexeisa, achte aurieulata, de- orsum cuneala oblique-oblongis, atienualis curvato -falcatis, aculis, grosse mucronato - deniatis; soris mediis, praeter auri- culam simplieiter uniseriatis, fusco -Iividis, planiusculis; rha- chi stipiteque brevi fusco-paleaceis, supra profunde trisulea- tis, subtus leviter excavatis ; rhizomate u... Coll. Schmid,-Koch. (n.20 et 153); coll. Weigle-Schaeffer. (n. 29). Inter Polypodiorum species mihi notas nulli affıne, ha- bita omnino_Aspidiü e grege Polystichorum, inprimis A. tripteri mei (Pieridogr. Japon.). Sed in soris plantae jnve- nilibus indusii vestigium nunguam observavi. Inter Polypodia P. refraetum F. et M., nuper in supplemento indie, fil. cul- tar. a me desceriptum aliguam habitus convenienliam cam P. harpeode ostendit; sed ad Gonzophlebia pertinet; nosiram ad s. d. Eupolypodia. \ Frondes plerumque 11/, ad 2° longae, 3— 6 latae Pinnae maximae tripollicares, basi eum auricula 6 latae. *) i, e, in superiore rkachis latere prope sulcum affxis. 257 Süpitem vidi 4” longam , pennae corvinae lenuioris erassitiez rhizoma vero nunquam, Nomine usus sum, a b. Zenkero jam a. 1837 mecum communicate, 23, Pelypodium pyrrhorhachis Kaze.: fronde vasta, wembranacea, inprimis ad costas, eosiulas marginemqae spar- sim cano-pilosula, subeoncolori, oblonge-lanceolata, acumi- nata, pinnato-bipinnatißda; piunis remotiusculis, sabsessilibus, divergentibus patulisve, e basi dilatata elongate-oblongis, louge acuminatis, profande pimnatiidis, infimis mineribus; laciniis e basi inprimis sursum dilatata, deorsam decurrente oblongis, apicalatis, sinu lato conjunetis (infmis subliberis), teauiter costulatis, levius pinnatifidis; laeinulis triangulari - ovatis, subfalcatis, obtneis truncasisve, apiee repandis #. ob- tnse panoi-denialis, margine revolatis; sorie mediis, con- vexiusculis, favo-ferrogineis, in basi et medio Jacinnlarum 1—%; costis subtus convexis supra hirtis pallidis rafulisve; rhachi rufs, subtus glahriuseula, nitida, supra sulcata, dense ferrugineo -hirta; stipite, rnfo, cano - hirtalo; rhisomate ...... Coll, Schmid. -Kochiana (m. 145. 146.) (pl. jun), coll. Weigle-Schaeffer. (n. 6.) pl. adulta. Quamgam speeimina enjusvis formae duo tantum vide- rim et laminas adultae forsan non integras, quamgnam fere bipedales et pedem latas, junioris vero completas cam stipitis parte, tamen speciem perinsignem exponere non duhitavi. Ad Polypod. ornatum Wall. et trichodes Runwdt. accedit, sed ulroque minns compositum, laciniis abbreviatis, obtusis, api- culatis, rhachi stipiteque inermibus facile distinguendum. Planta javenilis rhachi stipiteque magis siramineis quam rußs gaudet. 24. Nipheobelus sticticus Kze.: fronde coriscea, crasss, obsolete venosa, supra impresse nigro -notata, teruiter albido- 24r Bd, 34 Hen. 17 258 pilosa, snbtus densissime ferrngineo -tomeniosa, Margine in- volnta, juvenili et sterili obovato-oblonga, obinsa, snbspa- tulata, fertili Iineari-lanceolata lanceolatave, acuminato-api- eulata, obtusinseula, ad basin fere sorophora, utragne in sti- pitem hrevem, obtuse angulatum, longissime decurrente; co- sta planiuscala, versus basin dilatato- convexam sulcata; phyllopodiis depressis, fuseo - paleaceis ; rhizomate horizentali, brevi, ramoso, flexuoso, paleis erectis, adpressis, adallis diseo atris, limbo ferrugineis obtecio, nigro -radicoso. Primum legit Leschenanlt, 1823 sub n. 149. (vidi in Hb, DC.) Coll. Schmid.-Koch. (n. 4. 42, 157. 165); coll. Kurr. (n. 23. 24.); coll. Weigle-Schaefler. {n. 38.);5 eoll. Metz.- Hohenacker. (n. 907.) Itaqne planta in Nilagirieis freqnens. Species proxima, sed, quantum scio, nondum deseripta, est Niphobolus porosus Presi (Ceterach, et serins Polypo- dium porosum Wallich.) ex primis collectionibus a. 1821 in Nepalia factis, cujus pauca tantum specimina fertilia, nec sterilia, ebservare adhue lienit. Differre haee videntur a no- stra fronde lineari, ex toto involnta, basi parum decurrente, stipite multo longiore. Polypodium flocculosum Don (prodr. fl. Nepal. p. 1.) non minus Niphoboli ‚generis, e diagnosi frondis basi rofun- data abunde differt a nostro. Hnic frondes fertiles ad 9" long. et 7” latae; non raro apice bilobae s. hifidae oceur- tunt, Speeimina in Emodi montibns a centnrione anglico Hay lecta et cum b. Hoffmeistero, med. Doctore, communicala, guae herbarium proprium ‚servat, a Nilagiricis nullo mode differunt, 25. Niphoboll spec. sterilis. Coll. Schmid,-Koch, (n, 94.) 259 E generis seclione frondibns vennlosis, minuta, bipolli- earis, inflexa, enrvata, phyllopodiis ad 6 longis valde in- signis et hand dubie nondum deseripta. Sed cum specimina tantum sterilia adsint, reponenda et collectoribus commen- danda. 26. Blechnam orientale L. Willden. spec. pl. Y. p.414. Sehbkuhr Farrakr, t. 109. Coll. Weigle- Schaeffler. (n. 15.) Plantae in orbis antiqui tropieis et extratropieis late dif- fusae frondem unicam ex Nilagirieis vid. Forma miner, pinna terminali sinuaio-pinuatiida, cum speeiminibus Luzo- nieis et Chinensibus herbarii proprii omnino congraa, 27. Asplenium radiatam Sw. Willden. spec. pl. V. p. 308. Acrostichum australe Yahl symb. t. 25. Acropteris radiata Link. hort. Berol. II. p. 56. Bilechnum radiarım Presl tent. pieridogr. p. 102. dctiniopteris radiata Link fil. spec. h. Berol. p. 79. 80. Coll, Schmid,-Koch,. (n. 76.) Unicum speeimen, idqne parvulum, Forskäliano Arabieo herb, proprii omnino conveniens vidi,. Plantam praeterea ex India orientali a Wallichio et Belangero, ex Abyssinia a Schimpero, ex Africa anstrali ad Macalisherg a Zey- hero leetam possideo, Speeimiva Schimperiana et Zeyheriana Schmidianis quadraplo majora, 28. Asplenlum Zenkeriaunm . Kze.: fronde coriaces, glabra, discolore, lanceolata, acuminata (apice plerumgne gemmifers), pinnata; pinnis remotis, petiolatis, divergenti- patentibus, e basi inaequali, decurrente, sursnm rotundata 8. oblique truncata, deorsum exeiso -cuneata lanceolatis, acumi- matis, supra basin inaeqnaliter obtnse-, Acamine grossins et acutiug serralis; soris erecto - patentibus, costae tenwi pro- 17* 260 pinquis, oblongis linearibusve, demum pulvinatis, ferrugineis; petiolis, rhachi stipitegue (brevi?) pallidis, nigrescenti - pa- leaceisz; rhizomate „oo... Coll. Schmid.-Koch. (n. 39 et 100). Filix speciosa 1 ad 2’ longa absque stipite, enjus frag- mentum modo vidi, et ad 8” lata, proxima Asplen. gemmi- fero Schrär. (eapensi), Hoc vero distingaitur pinnis erecto - patentibus, crenulatis, acumine integerrimis sorisque longiori- bus, curvalis. Nominavi in memoriam D. Jonathanis Caroli Zenker, Professoris Jenensis, de plantis Nilagirieis bene meriti. 29. Asplenium falcatum Retz. obsery, VI. p. 37. Bur- mann. Zeylan. p. 97. t. 43. Species dificilis propter pinnarum formam variabilem et a speciebus commixtis adhuc purganda. In coll. Schmid,-Koch. forınae sequentes occurrunt: a. normale: pinnis obligue lanceolatis, longe acuminatis, leviter ineisis. Cum figura Barmanni supra landata omnino congruum; sub n. 124. b. Zaceratum: pinnis abhreviatis, obtusiuscalis, profunde incisis, sinubus patentibus distinetis. Forsan A. laciniatum Don pr. fl. Nep. p. 8. e diagnosi et loco post A. falcatum, huc spectat; sed nostro minus. Coll, Schmid.-Koch, n, 120. e. abbreviatsm: minntum, pinnis trapezio-oblongis acutis obtusisve, leviter incisis. Coll. Schmid.-Koch. n. 49 et 132. Ab hoc vero A. falcato Reiz. distingni posse videntur: 1) planta Herb, Willden, a Kleinio ex India et a Boryo ex ins. Borbon. missa. 2) planta ex ins. Vanicore ab A. Richardio in ezped. Astrolabii sub A. falcato enumerata, 3) plants Ind, occidentalis a Swartzio enm A. falcato juncta et a Purdieo in horto Kewensi introducta. 261 Haee alio loco inguirere mihi est propositum, Plauta Nilagirica enm Zeylanica et Javanica omnino con- venik, 30. Asplenlum deerescens Kze.: fronde coriacea, fir- ma, subtus sparsim paleacea, opaca, discolore, breviter ovato- oblonga, acuminata, pinnata; pimmis patentibus, e basi inte- gerrima, sursum trancata, subauriculata, deorsum obliqua ex- eisave trapezio-lanceolatis, acuminatis dnplicato -serrnlatis, striatis, imis mon diminutis; soris costae suheontiguis; rhachi stipiteque mediocri flexuosis, paleaceo-hirtis, livide-fuscis; rhizomate horizontali, valide, dense nigro -paleaceo, radicoso. Coll. Schmid.-Koch. (n. 99 et 122.) A proximo A. nitente Sw. (Sieb. syn.fil. n.65, fl. mixia 321.) ex ins. Maaritii differt: fronde. crassiore, opaca, subtas paleaceo-hirta, inprimis ad basin pinnarum, apice pinnati- fida, pinnis minus candatis, basi deorsum minus dilatatis, par- cius et levins serrulatis, distinctius striato-vencsis, rhachi stipiteque paleaceo - hirtis, — Frondes ad 8” longae et ad 5” latae. Stipites 3— 6” longae, valde flexuosae, 31. Aspleniam brachyotus Kze. Acotyled. Afr. austr. pP 32. 2.42. Coll. Weigle-Schaeffer. (n. 22.) Specimen unicam frondibus 4 visum cum africanis omnino congruit, A. Schkuhriano Pr. (laeto Schk, t. 70. ubscisso Willd, ad partem) proximum est, 32. Asplenium epacum Kze.: fronde coriacea, opaca, elabra, obsolete venosa, lineari-oblonga, apice sensim atte- neata, pinnata; pinnis plus minusve approximatis, antieis, brevi-petiolatis, divergentibus, ftrapezio-ovatis oblongisre, obtasis =, rotundatis, basi sursum trancato-excisa, aurionlata, 262 deorsum obliqua integerrimis, religno margine repando-ere- natis, s. crenato-serratis subincisisve, prope ad marginem sorophoris, costa tenuiz soris oblongis, ferrugineis; indasio pallido; rhachi angulata, ad petiolorum originem dilatato - prodncta stipiteqgue mediocri obtusangulis, gracilibus, fezuo- sis, purpureo-fuscis, nitidulis; rhizemate horizontali, brevi, denso. Coll. Kurr. (n. 30), coll. Weigle-Schaeffer. (n. 21), coll, Hohenack. (n.911). Ab Asplenio marino L., cui satis aflne, differt: fronde longiore, angustiore, sensim longe attenuata, pinnis, rhachis protuberantiis exorlis, basi vere trapeziis, obsolelius cosialis et venosis, nmec n0n erenato - serrafis, auricula distinetiore, rhachi stipitegue longiore gracilibus, angulatis, nec compres- sis, Alias species affınes haud novi; A. normale Don, & me non visum, forsaun iis adnumerandum; sed et ab hoc pin- nis remotioribus, nec contiguis, auriculatisque nostrum distin- guitur; sed rhachi stipiteque tetragonis convenit. Asplen. opaci, cujus copiam speciminum vidi, frondes pedales s. minores, 13/, s. 1” latae. Pinnae basi cum auri- cula 5 ad 6° latae, inferiores subdivaricatae, latiores et, ra- tione ad longitudinem habita, latiores, obligue subtriangula- res, interdum inciso -serratae; superiores sensim diminntae et patentiores. . 33, Asplenium camptorhachis Kze.: fronde inembra- navea, glabra, flexuosa, lanceolata, apice atienuata (saepe gemmifera), pinnata; pinnis approximatis, sessilibus, diver- gentibus patalisve, e basi obliqua, sureum truneata, late au- riculata, deorsum longe cuneato-exeisa, decurrente, integer- rima ovato-oblongis, obtusis duplicato- obtuse - serratis, infi- mis s. inferieribus abbreviatis, evatis, utringue auricalatis, superioribus diminutis, fabellatis; soris cosiae propinquis, 263 oblongis, in parte pinnae inferiore nullis, in anrienla inter- dum solitariis; rhachi, tenui, marginata, fiexuosa stipiteque brevi, marginato -angulato,, versus basin squarrose fusco-pa- ieaceo lividis, opacis; rhizomate brevi, rosulato, uigro-Ppa- leaceo, radiculoso, . Coll. Schmid.- Koch, (n. 123.) Aktera species ex affinitate 4. marini L.; sed fronde membranacea, fexuosa, rhachi lenui, vix compressa, pinnis inferioeribus et superioribus a mediis forma diversis stipitegue basi rigide paleaceo lividis, nee atropurpureis abunde differt, Frondes vidi, simul sumpto stipite, 14/,- ad 2- pollicari, Tja longas et medio 11/5" lato, 34. Asplenlum emarginato - dentatum Zkr. msa., fronde submembranacea, glahra, laxe et distinete venosa, disco- lore, Tanceolata, acuminata, pinnata; pinnis approximalis, an- tieis, brevi-petiolatis, divergentibus, superioribus patnlis, demum in acumine frondis pinnatiido confluentibus, omnibus trapezio-ehlongis, falcatis, apice subadscendente rotundatis s. eobinsiusculis, basi in petiolum decurrente, sursum cuneato- Arnncata et margine inferiore supra medium piunae recio ex- eisove integerrimis, reliquo margine serrato, serraturis trun- calis, emarginatis, pinnis inferioribus sursum distinelius anri- eulatis; soris in superiore pinnae dimidio costac approxima- is, paucis (3 ad 9), breviter oblongis, convexis, cinnamo- meis; rhachi, stipiteque tennibus, angulatis, asperulis, atro-. parpureis, snbnitidis; rhizomate . . . . . Coll. Schmid.-Zenkeriana. (n. 2.) Species distincta ex aflinitate A. auriculati Desv. bra- silteneis Lk.), quo vero differt: fronde tenniore, breviore, pinnis in petiolum basi decurrentibus, longioribus; rhachi ati- Pitegue tenuioribus, Atro -purpureis, nitidalis, Vidi frondem 61/,” longam, medio 2” latam eum stipi- tis parte 9-lineari. Sub nomine non aptissimo, sed admisso misit b. Zenker. Auricula pinnarum inferierum saepius profunde in tres dentes laciniasre fissa. Sori quidam in in- feriore pinnae parte saepins spatii angustia suppressi; ad- altiores subconfluentes. 35. Asplenium umbrosum Klfs. enum. p. 168. Martins herbar. Fl. Brasil. n. 348. (exsiee.) Coll. Kurriana. (n. 29.) A plania brasiliaua mon distinguendum; sed a nemine adhue, quantum novi, in orbe antique lectum. Num A. um- brosum et curvalum recte ab A. aurito distingnantur, neo modo aberrationes hujus speciei eint, ulteriore observatione eget et in suspenso adhuc relinguo. 36. Asplenium Iunulatam Sw. Kunze Acotyled, Afr. aust. rec. p. 34. n. 45. Var. sphenolobium Kıe.: pinnis profundius serratis in- cisisve, anricula distinctius crenata. Asplen. sphenolobium Zkr. mss. 4. dunulatum Kunze observat. in fil. Javan. Zel- linger. continnatae Mohl et Schldl. bot. Zeit. VI. 1848. Sp. 174, A, minus Moritzi Verzeichn. Coll. Schmid.-Koch. (n. 11. 72. 73, 82. 96. 118. 125.); coll. Weigle - Schaeffer. Speeiminam numerosorum observatio accurata characteres vere distinguentes, et a planta Capensi, ei a Javanica, mi- nime praebnit. Filix Nilagirica notis tantam supra datis & plauta normali Thunbergiana (nomine A. falcati) tanguam. varietas separanda videtur. Speciem esse polymorpham jam 1. 1. adnotavi, quae opinio denne hac nostra planta conhr- matur. 4. lactum Wall.! cat. 209. differt pinnis acutins ge- mino -dentatis, auricula obsoletiore, rhachi stipitegue tenuie- ribus, castaneis, nitidis, 37. Asplenium Ambriatum Kze, additam. fl. Afr. austr. Linnaea XVIIL p. 117. Asplen. . :.... Wall. Cat. n.233. Var. Zeptophylium Kıe. 4. Teptophylium Zir, mss. A. varians var. leptophylium Zkr. mss.: fronde ienera, magis regulariter bipinnata, pinnulis paullo angustioribus. Coll. Schmidiauo-Kochiana (n. 13. 29. 34), coll, Weigle- Schaeff. (n. 20a.) Plantam normalem a Gueinzio ad port. Natalensem lectam primum novi. Dein specimina Wallichiana cat. n. 233 et in montibus Emodi a centar, Anglico Hay lecta et b.Hoff- meistero donata accepi Naialensibus eonformis. Plantae Nilagirieae differentiam a priori, praeter notas leviores enpra dietas, reperire nondum potui. Quantum vero Asplenium varians Wall. in Hb. Hook. (Hook. et Grev. icon. filie, t. 172.) attinet, quod inter spe- cies catalogi Wallichiani distributas testibas auetoribus de- est, differt a meo A. fimbriato et varielate: fronde apice non attenuato-acuminata, pinnis divergentibus, brevioribus, latioribas; soris pancioribus et dentibus laciniarum (ex f. 1.) obtusiusculis. 38, Asplenlum fareatum Thbg. Kunze Acotyl. Afric, rec, p. 39. n. 54. et in Lehm. pl. Preiss. II. p. 111. Coll, Schmid., Zenker. et Koch. (n. 1. 6. 16. 19. 84. 121. 131. 160.); coll. Kurr. (n.31.); coll, Weigle-Schaeffer. (n. 19.); coll. Hohenack. (n. 910.), Species in toto terrarum orbe, antiquo et novo, dispersa, inaumeris formis sese praebens hisce et in larga speciminum copia Nilagiricorum a me observata est. 39. Anplenium tenulfellum Don: fronde membranacea, fragili, glabra, laete viridi, concolere, elliptico- oblonga, aca- minats, laxe bi-— tripinnata; pinzis remotis petiolatis, pri- marüs patenti-divergentibus, oblique ovato-oblongis, curva- tis, breviter acnminatis obtusisve, secundariis trapezüs 8. tra- pezio-oblengis, obtusis truncatisve, tertiariis basalibus con- formibus, superioribus enneatis, inaequaliter bi- — srihidis, summis bifidis emarginatisve; laciniis oblongis acntis s, obtn- sis cum apiculo, basi monosorophoris; soro oblongo, demum expanso, fusco; petiolis utringue decurrentibus; rhachibus de- pressis, marginalis flexuosis; stipite medioori s. breviusenlo, subflexuose livido, purpureove viridi-marginato, sparsim mi- ante paleaceo, basi asperulo; rhizomate horizontali, hrevi, denso, nigrescenti- paleaceo, radiculoso. A. tenuifolium Don prodr. fl. Nepal. p. 8. A. concinnum Wallich! Catal. 216. (lect. a.1821.) Herb. gener. Berol. et propr, Coll. Schmidian.-Koch. (n. 9. 47. 75. 80. 83. 113. 119. 127. 129.); coll. Weigle-Schaeffer. (n. 20.) Filix in Nilagirieis frequenter lecta formis tenuioribus A. cicutarii Sw. aflnis; sed ambitu frondis tenuioris breviore, basi vix angustato, pinnis primariis hasi latioribus, magis inaequalibus, secundariis remotioribus, latioribus, ultimis laci- uüsve acntis 8. apicnlatis, neo obtusis, rhachibus stipiteque gracilioribus, lividis abunde diversa, Esse nostrum A, tenuifolium Don, e diagnesi brevi, 0co et eollectore conelndo; specimen enim anthenticum pun- quam vidi. Planta Nilagirica Nepalensi saepe major, la- mina ad 10” longa et 51/, lata, stipite 6-pollicari, demum alroparpureo, 40. Allantodia Solenopteris Kze.: fronde coriacea, erassiuscnla, alntacea, venosa, ad venarum basin siriguloso - hirta s, pubescente, discolore, ovato-ohlonga, apice longe aitenuata, acula, bipinnato - pinnatifida sub-tripinmata; pinnis u 2 primarüis remotiusculis, petiolatis, aeqnidistantibns; divergenti- patentibus, e basi latiore obliqne- oblongis, in acumen longis- simum, pinnafifidam, acutnm sensim attennalis, superioribus simplicioribus, infimis divaricatis; secundariis (sc. pinnis) re- motis, petiolatis, petiolis alatis, decurrentibus, divergentibus patulisve, oblique oblongis, apice rotundatis s. obtusinsculis; tertiariis (sc. pinnis) decurrenti-adnatis, laciniisve trapezoi- deis, subfalcatis, truncatis obiusisre, inflexo-serratis s. in- eiso-pinnatifidis; soris venulis snperioribus impositis, costn- lae propinquis, oblongis, Innatis s. inaequaliter hippocrepicis, demum diffusis, indusio soro eonformi, margine lacero; co- stulis fexuosis, supra sulcatis; petiolis rhachibasque partiali- bus subeompressis, marginatis, his in junioribus margine sub- interrupto, spinuligero praeditis, supra profunde trisulcatis, in sulcis scaberulo-paleaceis; universali flexuosa, straminea, sparsim paleacea, sublus convexa, supra in‘sulcis (omentoso- seaberula; stipite mediocri, angulato, stramineo, basi ni- grescente, fasco -paleaceo; rhizemate horizoutali, brevi, fasco- grandi-paleaceo, atro-radicoso. Solenopteris nov. gen.? Zenker in litt. a, 1835. Coll. Schmidio -Zenker. et Kochiana (n. 68. 69. 71. 97. 128.); coll. Weigle-Schaeff. (n. 18.) Var. pusilla coll. Kurr. (n. 41.) Series speciminum a rev. Schmidio collectoram muta- tionem et transitum frondium filieis ‚junioris, sed jam fertilis lamina 10 ad 11” longa et eirciter 8” lata, im illas adultio- vis lamina 1 ad 2-pedali, 12 ad 14” lata, ohservare per- misit; alioquin utraque forms, absque intermedüs, facile pro distineta specie haberi possit. De generis Allantodiae et Lotzeae digsitate muperius, Allentodiam Hohenackerianam in conlinuatione Schkuhr rii (vol. . p. 64. 1, 126.) illustrans, verba feci, Horzenm diplazioidem Kl. nunc vivam cum Allantodiis quibusdam in horto ex herbario examinari. Inde edoctus sum, Allan- todiam arillarem Klis. et A, deflexam meam, Javanicam, praeterea quoque Asplenium decurtatum wihi, melius Al- lantodiis adseribendum, cum Lotzea indusiis vere ciliatis gandere, alias vero Allantodias (ex. gr. A. nitidulam et asplenioidems m.) indusiis inciso-laceris, alias, ut A, um- brosam et nosiram A. Solenopteridem, indusiis dentatis 8. laceris instenetas esse. Exinde sequitur, habitus notis omni- no conformibus, Kotzeam ab Allantodia non esse separan- dam. Allautodiae genus Brownianum vero, nuperius parım perspectum, conservandum; sed plaribus Asplenii epeciebus adangendum esse censeo. Ubi indusia Iunata sen apice re- curva occurrunt, ni fallor, ex utroque ejusdem venae latere originem ducunt, ita ut hocce modo Mesochlaenae et Didy- mnochlaenae indusium inchoari 5. praefermari quasi videan- tar. Diplazii indusium vere duplex est, nec incurvatione ier- minali indusii simplicis formatem. Diplazium polymorphum Presi (Asplenium Wall.) est falsa generis species, habitu ad Allantodias proxime accedit; sed indusinm in hac planta nondam vidi et ad Gymnogrammen opacass Spr. (Hemioni- tidem opacam Don pr.) adhuc refero,, frnctn juniore curatius observandam et examinandam. Frondem juvenilem, sterilem, in coll. Weigle-Schaefler. Allantodiae dubiae admixtam vidi, quae forsan huic Gymne- grammi opacae adsceribi possit, Varietas supra Jaudata, ex coll. Kurriana benervole data, lamina frondis firma, sexpollicari, stipite illa panllo longiore, pinnis pinnulisque minntis a norma differt. 41. Allantodia Fieldingiana Kae.: fronde (vasta) co- riacea, firma, glabra, subtus pallidiore, ovata (s. ovato-ob- longa? integram non vidi), acnminate, bipinnato - pinnatifida; Ppinnis primarlis remotis, longe petiolatis, petiolis basi in- erassata decurrentibas, patentibus, e basi inaegnali oblongis, acuminalis; secundariis breviter decnrrenti»petiolatis, diver- gentibus, oblongis, acuminatis, pinnati-partitie s. pinnatihdis, inferioribus divaricato - deflexis; laeiniis e basi deeurrente bre- viter oblongis, falcato-subparallelogrammis, vennlosis, apice truncato- obtusis, sursum subapiculatis, margine reflexo ver- 803 apicem grosse serratis crenatisve; soris in lacinia sub- senis, costulae propinquis et obliquis, oblongis, demum con- Anentibus ; indusiis margine dentato-laciniatis; rhachibus va- Iidis, stramineis lividisve, secundarlis subdepressis, "apieem versus marginafis, primaria flexuosa, asperula, sparsim mi- aute paleacea, supra plana, trisulcata, subtas convexa, ob- tasangala ; stipite conformi(?); rhizomiate . . . «+ Coll, Sehmid.-Koch. (n. 7.) Plantam primum novi a Fieldingio in Emodi monte le- etam in herbar. Moricandiano et Luraeane et adultam soris diffasis Gymnogrammis opacae formam s. speciem affnem habvi, In herb. Kochiano unica frons, basi ut videtur ig- completa, nec apice illaesa adest, cireiter 1%/,‘ longa et ad pedem lata. Petioli pinnarum inferioram, saepe pedalium ad 1/3 longi. Inter species generis descriptas affinem nondum novi; inter ineditas Javanicas, a cl. de Vriese sub A. aspidioide Bi. benevole missa, ad nosiram appropinguat, sed pinnis pri- mariis eurvatis, secnndariis elongatis, longe acuminatis, sorls im laciniis frequentioribus differt. 42. Allantodiae spec. dub. Coll. Weigle-Schaeffer. (n. 16.) Fragmentum apieis frondis ostendit, speciem juvenili A. australi Br. speciem esse affınem. Serius ex melioribus de- terminanda et deseribenda, ; 230 . #3. Piplaziam Lasiopteris Kze. Linn. XVIL p. 568 et Ind. fi, enlt. Linn. XXI, p. 251 et 310, D. decussatum Sm. Asplen. Wall. (non Sw.) J, Sm. Coll. Weigle- Schaefer. (n. 17.) Cum Asplenium decussatum Sw. Diplazium sit, D. ‚Swartzii Bl. s. Anisogonii decussati Presl, nomen mu- tare coactus fui. Planta Nilagirica cum culta omnino congrua. Dipla- zium a Zollingero sub n. 2222, in Java lectum, frondibus juvenilibus tantum visım, habitu paullisper recedit, tamen ad nosiram Speciem pertinere vix amplius dubito, 44, Diplazium nigro -paleacenm Kze.: fronde (vasia) coriacea, olivacea, subtus dilutiore, supra sparsim minnte albo-strigulosa, sabtus ad costas nigro-paleacea, ehlonga(?), acnminata, bipinnato - pinnatifida, apice simpliciore; pinnis re- motis, brevissime petiolatis, patentibns patulisve, oblongis, longe acuminatis, enrvato-flexnosis; pinnulis sessilibus, di- vergenti-patentibus, oblongis, acnminatis, plus minns pro- fande pinnatifidis, superioribus basi auriculato - dilatatis; co- stis Bexuosis, subtus prominulis, planinsculis, supra sulcatis et ad sulcum marginatis; laciniis falcato- ovalis s, breviter oblongis, margine subreflexo obtuse serrulatis, pinnatim ve- nosis, venis subfus prominulis, supra immersis, sinubus an- gustis; soris costae propinguis Jineari-oblongis; rhachibus tetragonis, ut petioli, sparsim nigro-paleaceis, supra Pro- fande suleatis, sordide rufescentibusz; stipite ».. ...3; rbi- z0mate . 2.2... Coll. Schmid.-Koch. (n. 98. 156.) Habitn fere D. ebenei J. Sm.; sed characteribas a nu- merosis hujus generis speciehns, maxima parte. nondum de- seriptis, quas novi, valde distinctam, - 2 ‘ Planta, ut videtur, maxima. Vidi partes laminae fron- dis 11/, -pedales, piunis fere pedalibus, Plants, exsiceatione nigrescens, ad vera Diplazia, venulis indivisis pertinet. De- seriplio ad completa speeimina ‚perpolienda. 45. Diplazik spec. juvenil. sterilis. Coll. Schmid,-Kochiana, (n. 101.) Rhizoma adest, arcie mixitum cum illo Pieridis Blu- meanae 8. alfınis, 'quod densas emittit Diplazis frondes cum etipite stramineo fere pedales, triangulari- ovatas, acaminalas pinnato -pinnatifidas, compage tenni, distinete dichotome - ven0833, ulrinque ad venas sparsim griseo-pilosas. Cam ne vestigiem guidem sororum ostendal, omittendum puto; sed obseryationi ulteriori commendandum, suam simile quid non- dum vidi, 46. Pieris (Doryopteris) geraniifolia Raddi fil. Bra- sil. 1.67. Pieris pedata Sw. (non L, Pium. Schk. Langsd, et Fisch,) Coll. Schmid,-Koch {n. 36,); coll. Kurr. (n, 6.); coll. Weigle-Schaeffer. (n. 9.) Filix in orbe late diffusa (vid. Acotyl. Afr, ansır, p. 12. n.60.). Locis ibi indicatis addantır, praeter montes Nilagi- rieos, Portns Natalensis, Chile, ins. Java, ubi a Zollin- gero et ins. Luzon, ubi a Cumingio lecta est, Frondes steriles, eadem ratione divisae ac fertiles, diße- zunt lobis rotundato - obtusis. 47. Pteris Cretica L. a. Europaeo -asiatica, J, Agardh recens. spec. generis Prerid. p.9. Coll. Schmid.-Koch. (n. 14. 90. 139. 141. 182.); coll. Kurr. {n.1.); coll. Weigle-Schaeffer, (n. 10). Ex Nilagir. m. Pamplin. (Hb. Kıze.). - 272 Et frondes fertiles et steriles, aliseqne fertiles, basi ste» riles collestae a Schmidio. 48. Pteris Blumeana J, Ag. Rec. spec. gen. Preridis P22. P. normalis Blume Enum. pl. Jarae 1. p. 211. (non 221.) t. 3. Ag. (nee Don). Coll. Schmid,-Koch, (n. 22. 88. 137. 144.); coll, Kurr. (m. & et 5.); coll. Weigie-Schaeffer. (n. 11.) Pinnae longe acuminatae, infimae sive biparlitae, sire deoreum pianulatae, 49. Pterin lanuginosa Bory. J. Agardh 1. I. p. 51. Coll. Schmid.-Kochiana (n. 26. 61. 108. 136.) Nunc, ut videtur, primum ex India indicatur, sed a planta Mascarenensi distinguere nequeo. Num P, capensis Th. jere ut varietas P. lanuginosae consideranda sit, adhuc ambigo. ?50, Pteris multiaurita J. Agdh. 1. 1. p. 12. De hac specie Ceylanica, mihi nondam nota, cl, auctor dieit: „Eandem, ni fallor, ia montibms Nelligery a Lesche- manlt lectam, in Mus. Paris. vidi,” Locus in monographia kandata inter P. scabripedem Wall. et Hookerianam J. Agüh. 251. Pteris pnleacen Roxb. in Beats Sı.Helena p. 319. et J. Agardk 1. 1. p. 33. (non Hortor.) Col, Schmid.-Koch. (n. 87. 133 et 140.) Adhne tantum ex ins. St. Helenae reportata (Cuming. =. 424. Mertens in Hb. Acad, Imper. Petropol, n. 200. Herb. Kze.). Nom itaque a rev. Schmidio etiam ia hac insula, num in montibus Nilagirieis lecta sit, dubium restat. (Conf. supra quae de Gymnogramme bifurcata attuli.) Speeimina adsunt modo enm stipite sexpollicaria, mode 4/4 ad 2-pedaliam partes, ao 273 52. Adientum hirsutam Bory. Willden. sp. pl. V. p.432. A. flagelliferum Wall. Catal. nu, 76. (A. ciliatum Binme enum. pl. Javae IL. p. 215. var.? indus. glabeis?). Coll. Schmid. (n. 5.) ae). C. Kochio a. 1842 ad me missum; in coll, serius missa des!deratar. Ut-aque species a ch. Hookero in vol, IL spee. Alice, adhus inedito, Adianto caudato L. jungiur, 53. Adiantum aethiopieum L. (frigonum Lahill.) Kze, Acotyl, Afr. ausir. p. 49. n. 76. A. cycloides Zenker pl. ined, 11. p. 11. £. XI. Coll. Schmid.-Koch. (u. 86. 139.) adjecta schedula. Febr. Ootacamund seu Cannor. Coll, Weigle-Schaeffer. (n. 14.) A planta Capensi et Australasica dilferre quidem videtur Nilagirica soris sinu latiore oppos‘üs; sed tales soros non minus quaudogne in A. acthiopico obsecvavi. Species proxima 4. venustum Don prodr. fl. Nepal. p. 17. iisdem indusiis lunatıs, sorisyue maximis instraela est et com 4. trigono comparalur; sed yideinr dilferre pinnularam sterilinm et fertilium margine sterili acute et distinctius den- tato, in 4. aethiopico integerrimo, 8. obtuse et obsolete denticulato; num specie euratus obserrandım. Accepi speci- ınina Hayana, sic denominata, Hmalayensia e coll, Hofmei- steriana. 54. Adiantum Capillus Lk. 4. Capillus veneris L. Willden, spec. pl.,V. p. 449. et var. latissimum Kze. pinaulis semi-eireularibus, basi utrinque iruncatis s. trapezio-caneatis, pollicaribus. Coll. Schmid.-Koch. (n. 35. normale, n. 85 et 135 var.) Insignem formam latissimam et a b. Boryo prope Alge- riam a. 1841 lectam et ex Emodi montibns aHayo collectam et semper cum formis trivialibus iransitum parantibus at in 24r Bd, Ss Heft. 18 274 Nilagirieis mixiam accepi. Similem, sed minorem ad Lapn- rium s. Balonam (Bayomne) legit Endress. Var. habitu paullisper A. chilense Kifs. acmulatur, 55. Cheilanthes dealbata Don prodr. fl. Nepal. p. 16. (Hemionitis dealbata Wall. mss. Gymnia pectinata Hamilt. mss. Don), Ch. farinosa Hook. et Grev. ie. fil. 1.134, (exel. Ch. farinosa Klis. aliisg. syn.) Coll, Schmid. -Koch. (n. 2. 48. 53. 57. 58. 59. 138.); coll. Kurt. (n. 3.), Hohenack. (1.908) Var. farina pallide - sulfurea. Coll. Kurr. (n. 3.); coll. Weigle-Schaeffer. (n. 13.) Hanc plantam a Wallichio in Nepalia; a Hayo in Emodo; a Hügelio in Karli, a Cumingio in Luzonia et a Zollingero in Java lectam vidi et ex hisce locis, cum Nilagirica, in collectione mea asservo. Ut fere omnes hujus sectionis (Ceratopteridis) species et nostra colore farinae, interdum pallide sulfurea in Nilagi- rieis variat; quam formam supra distinximus. Alia specimina pulvere eretaceo s, candido densiore, in juvenili aetate laxio- re ocenrrunf. Frondes fertiles observavi a digitali ad 1%/,-pedalem magnitudinem. Cheilanthes farinosa Kaulf. (non Hook. et Grey.), ipso b. anctore in recensione operis laudali jam testante, ab hac mostra differt et adhuc tantum in Arabia et Abyssinia (coll. Schimperiana sub n, 1123) reperta est. Differre inprimis vi- detur pinnis remotioribus, indusiis contiguis et indumento pul- veraceo semper tenuiore. 56. Cheilanthes bullosa Kze,: fronde erassa, coriacea, rigida, glanduloso-aspera, opaca, (sieca) olivraceo -nigrescente, elliptico- oblonga, breviter acuminata, bipinnata s. pinnato- pinnatifida; pinnis remotis, subsessilibus, patentibns, eurvnlis, ur 225. oblique triangnlari- ovatis oblongisve; pinnulis subconflnenti- bus, e basi utringue auriculata, deenrrente oblongis, obtusis, sinuato-pinnatifidis, valide -, subtus conrexo-, snpra suleato- eostatis, supra bullatis, margine reflexo-cerenatis; soris magnis, demum conlluentibus; indusis propriis ab initio continuis, de- mum in lohos semiorbienlares, convexos, margine fimbriola- tos fissis; costulis eostisque subtus, rhachibns secundariis et universali, supra canaliculata, marginala stipitegne medioeri, tereti, fusco-paleaceo validis, atropnrpureis, asperis, subti- lissime striatis; rhizomate brevi, crasso, obligte descendente, dense nigrescenli-paleaceo, radicoso, stipitibus densis. Coll. Schmid.-Koch. (n. 33.) Species, ut ex supra dietis elucet, valde insignis, habita fereCh. elegantis Desv. s. crenatae meae; characteribus vero Ch. pruinaiae et Mysurensi Wall, affnis. Fronde brevi, bullata, rhachibus stipiteque validis, asperis distinctissima, Lamina 2 ad 2'/,” longa, 1” lata, Stipes ad 3” lon- gus, pennae columbinae crassitic. 57. Cheilanthes Dicksonioides Endi. Kunze Farrakr. L p. 13. 1.8. Var.? phyllochlaena Kze.: indusio (spurio) frondoso. Coll. Schmid.- Koch. (n. 51. 154.); Weigle-Schaeffer. (n. 12. ad part.); coll. Hohenack. (n. 909.). Excepto hoc signo plantam Nilagiricam a Norfolkica et enlta distingnere nullo modo potui, Sed frondis laminas tan- tum vidi, nee stipites, nec rhizoma. 58. Cheilanthes resistens Kze.: fronde (vasta) coria- ven, ad nervos venasve hispidula, discolori, ohlonga, apice altennata, suhtripinnata s. tripiauato-pinnalifida, apice sim- plieiore; pinnis primarlis remeolis, brevi-peliolatis, subopposi- tis, divergenti-patenlibns, oblongis, attenualis, adscendenti - 18 * 276 curvatis flexnosisve; secundariis remotiusculis, sabsessilibus, divergentibus, e basi latiore oblongis, attenuatis, curvalis; tertiaris approximatis, e basi adnata, decurrente breviter ob» longis, obtasis, pinnatikdis; laciniis falcato -ovatis, obtusis, pauci-erenatis; s. pinnulis sinuatis, lobis semiorbiculatis; soris magnis, in laeiniae basi sursum ad sinum solitarüis, ra- rius binis, altero deorsum opposito; indusio marginali immu- tato, herbaceo; costis sublus conrexis farescentibus, supra sulcatis rhachibusque omnibus validis stipiteque brevi s. me- diocri parpureo -fuscis, viscoso-hispidis; rhizomate repenfe, squarrose ferrugineo - piloso - paleaceo. Coll. Schmid.-Koch, (n. 93. 149. 150.) Frondes juveniles tantum integras vidi cum stipite et rhi- zomatis parte; adultae filieis modo apicem et fragmenta; pin- nas vero primarias bipedales et ad 4” Jatas, rhachin prima- riam pinnae anserinae crassitie. Ad oceidentalem Cheilantkem repentem Kifs. prope ac- eedit. Differt autem rhachibus validioribus, purpnrascenli- fuseis, non aculeolatis, sed glanduloso- s. viscoso - hispidis, fronde magis coriacea, pinnulis distinete erenato - serratis, in- dusio herbaceo. 59. Lindsaya cultrata Sw. Hooker spec. fil. I. p. 203. Var. y. pallens Wall. cat. 148. Coll. Schmid,, Zenker et Koch. (n. 38. 77. 105.); coll. Kurr. (a. 7.); coll. Weigle-Schaeffer, (n. 8.) Filix variabilis; sed specimina Nilagirica inprimis cum Nepalensibus Wallichianis conreniunt. Color frondis exsicca- iae non semper pallens, saepe laete viridis 5. olivaceus. 60. Davallia tennifolia Sw. £. segmentis latioribas. Hooker spec. fil. 1. p. 186. — Kunze in Mohl et Schldl. bot. Zeit. XIH. (1850) Sp. 188. 190. et ibid, VI, (1848) Sp. 553. .r . 277 ‚Davallia ferruginea Bl, et N. E. N. Acta Ac. Leop. Car. N. C.XL 412, 1.4 D. rufa Zenker. mss. Coll, Schmid., Zeuker. et Koch, (n. 40.); coll. Kurr. (a 8.); coll. Weigle-Schaeffer. (n. 7.). Ex montibus Nilagiricis nonnist hanc formam vidi, quod sane notabile videtur; eandem vero non minus in China, a Meyenio et Bessero, et in Japonia collectam, possideo, Plauta Luzonica Cumingiana (n. 59.), eum forma qnoque Chinensi, a cl. Ho.okero laudata 'segmeniis longioribus et minus truncatis a memoratis differt et ad specimina plantae »ormalis Javanica transit. la exsiccatione non rufescit; sed specimen Nilagiricum Korrianıım non magis. Itaqne sepa- randa a planta normali, in se variabili, non videtur. Specimen Kurriannm berbarü et Schmidianum (Herb. Koch.) maxima, 1'/,-pedalia. Pleragae tantum spithamaea, 61. Nephrolepis tuberosa Presl, Aspidium tubero- sum Bory. Willd. spec. pl. V. p. 234. Nephrodium tube- rosum Link spec. &l. h. Berol. p. 109. Coll, Schmid.-Koch (a. 54.); coll. Kurr, (n. 33.); coll. Weigle-Schaeffer. (n. 25.). Praeter ins. Borboniam provenit species in ins. Luzonia (Cuming. 213.) et in ins. Java, unde ex sporis educata est in b. b, Lips. De tuberculorum produetione egi in studiis pteridolog. n. 2. (Mehl et Schldi. bot. Zeit, VIL. (1849) Sp. 882.) Exinde tubera stolonum nueis avellaune magnitudine ipse vidi. 62. Aspldiom (Cyrtomium) anemophylium Zkr.: fronde erassa coriacea, lineari-oblonga, pinnafa; pinnis quo- vis latere numerosis (ad 12), ce basi inaequali, sursum irun- eata, ohsolete aurita, deorsum exanriculata falcate - lanceola- is, longe acaminatis, margine undulato, sabsinuato inaequaliter 278 obtuse- (raro acutins-) serratis; soris prope ad marginem extensis; indusii margine lacero; rhachi validiuscula, sub- villosa stipiteque brevi paleaceis; stipitis basi et rhizomate adscendente deuse fusco - grandi - paleaceis. Aspidium anomophylium Zenker pl, Indie, I, p 1. 1. Cyrtomium caryotideum Pres] ad partem. Coll. Schmid, Zenk. et Koch., prope Uta- s. Ootaka- mund lect. (n, 37. 81. 117. 155. 168.); coll. Weigle-Schaefl. (n. 33.); coll. Hohenack. (n. 912. 913.). Dia haesi, zum ab A. caryotideo Wall., quocum el. Presl conjunxerat, separarem, donec nuperius speciminun copia ad comparandum a cl. Hohenacker benevole missa fuerit. Ex his cognovisse reor, propriam esse speciem, sed in se variabilem ct a planta Wallichiana, cujus anthentica specimma praesto sunt, caute distinguendam. Ad comparandum diagnosin hujns plantae sic emendavi: Aspidium (Cyrtomium) caryotideum Wall.: fronde tenuiter coriacea, breyiter ovata, pinnata; pinnis quovis latere paucis (ad 5), e basi subaequali, euneata, subtriloba s. utrin- que hastato -aurita ovato-Ianceolatis, longe aitenuatis, "sub- faleatis, margine subaequaliter aristato -serratis; soris versus marginem evanescentibus; indusio rufo, margine subintegerri- mo; rhachi nuda; stipite mediocri, adscendente, versus hasin paleaceo; rhizomate .. . . .. 4. caryotideum Hook. et Grev. ic. fil. 1. 69. Cyrto- aium Presl (excl. synon, Zenker.). Coll, Schmid. -Koch. (u. 37. 81. 117. 155. 168.); coll. Weigle-Schaeffer. (n. 33.) ; coll. Hohenack. (n. 912. 913.). Aspidii anomophylli duplex ocenrrit forma: 1. laxior, macroplera, acutlins serrala, A. caryotideo inprimis pro- pinqua, quam figura Zenkeriana reddit, et microptera, pie- RS yr “ 279 rumgne paullo densior, ohtuse serrata. Sed intermediae for- mac non desunt. Quoad venas niraque omnino comveniunt; fignra Zenkeriana hanc vitjose repraesentat; Presliana (tent. pteridogr. 1. IL f. 26.) vere. Rhizoma A, anomophylii digiti minoris crassiiie, breve, adscendenti -erectum, paleis maximis, ovatis, arnminalis, opa- eis, obscare fuseis obtecium, zradieulis longis, fexuosis, fibrillosis, nigrescentihus instractum, stipiiihus densis. A.ca- ryotidei vhizoma nec vidi, nec descripium inveni, 63. Aspidium (Nephrod. s. Lastrca) atratum Wall. (eat. 380) ined:: fronde (vasta) suhcoriacea, glahra, subtus pallidiore, e basi truncata oblonga, acuminata, p'nnato - pin- natihda; pinnis inferioribus remotis, brevi-petiolatis, diver- genti- divaricatis, superioribus approximatis sessilihus, paten- tibus, summis in apice elongato confuentibus, e basi inaequali, subeordata excisave lineari-lanceolatis, longe atienuatis, le- vius s. profundins pinnatiädis, interdam crenatis serraiisve; laeiniis lobisve falcato - ovatis, obtusis, 5. sursum apieulatis, repando-dentalis; coslis subtus eleratis, bası fuseo - paleaceis, supra planis, sulcatis; soris costae propinguis, modo solita- riis, moldo ad venae latera subgninis, medis planis, fuseis, laxis, mox diffusis; indusiis reniformibus, coriaceis, ferrugi- neis; rhachi stipiteque mediorri, valido semiteretibus, supra sulcatis, lividis, plus minus dense nigrescenti-paleaceis; hoc basi nigro- fusco - grandi- paleaceo; rhizomate oo... Coll. Schmid.-Koch, (n. 10. 25. 94. 147.); coll. Kurr, (n. 21.); coll, Weigle-Schacffer. (n. 26.). " — Speeies, quamquam a cl Wallichio ante 30 annos lecta et serins distribnta, tamen nondum descripta, ommino distineta, licet in se variabilis longitadine et latitudine pinna- rum (ad 9” I. et ad 1” lat), margine plus minus profunde, 280 pleramque vero levius pinnalißdo,, sinnafo erenatove, vel ad- eo, in superioribus, serrato ; sororum copin, supra basin ve- aularum insidentium et seriem formantium. In speeiminibus parce fertilibus venula tantum costalae proxima et inprimis superior, et prima et secwnda inferior sorophorae. Rarissine 6 occarrunt, plerumgue 3 ad 5 ad latera venae, serichus fere semper inaeqealibus. Frondis lamina 2 ad 3° longa et ad 1” lata. Stipitem vidi 15° longum et pennam anserinam tenviorem crassım. Basis ejus nigrescit et, a paleis obterta, paullulum adscendit. Species valde afünis esse videtur A, Airtipes BI. (enum. pl. Jar. li. p. 148.); sed a diagnosi brevi vix {uto cognosei potest. Filix, quam el. Zollinger sub u. 7222. misit, huic satis respondet ei pinnis acklins dentatis, infinis minoribus, soris magis convexis et compaclis a nostro differt. Species alfnis alıera est A. arbuscula Bory; hoe vero glanduloso - pubescens. In filiceto herb. Sprengeliani A. atratum Wall. cum patentissimo coufasum reperi; sub A. eyatheoide Wall. vero filicem, quam ab A. atrato vix distinguerem, nisi soris magis elevalis et compactis, 64. Aspidium (Nephredium) eaudiculatum Sieh. syn. fil. n.47. (non F'. mixta n. 290.). Coll. Weigle-Schaeffer. (n. 34.). Species nondum deseripta videlur, uec jam ex «uahns frondibus visis, absque rhizomate, altera supra laudata Nila- girica; altera Mauritiann Sieberi, ad basin imperfeeta, a me describenda. Planta Fl. mixt. n. 290, quacum speeimina herbar. mei ex ins. Borbonien missa et #. Brasil, Martianae sub n. 316. (nomine A. Sprengelü) congrua suni, est A. parasilicum Sw. cujus specimen aulographum alterum vidi e China in ar ... 281 Hb, Schreberiano, alterum in Hb. J, J. Roemeri, nune Shutt- leworthianae colleetionis parte. Filix diagnosi anetoris satis respondet, fronde subtus tanium magis pilosula quam pu- hesernte ei soris paucis, prope ad pinnae costam collocafis, mediis, nee minulis distineta, num Polypodium parasiticum L., ex figura horti Malaharici (Vol. XII. (. 17.) nimis rudi et plane non significante, parım liquet, Certe planta Rheedii multo major Swartziana, rhachi stipiteque validissimis, A. caudiculatum Sieh, syn. fil, ab A. parasitico Sw.! differt: majus, pinnis longioribus, Tevius pinnatifido -ineisis, basi ufrinque, s. magis deorsum quam sursum auctis, Apice longe caudato-acuminatis, glahris, subiilissime alutaceis, nec glandulosis, soris minutis, copiosis, in laciniis biseriatis, in- finis a costa remotioribus et distinctam sistit speciem. 65. Aspidium (Nephrodium) xylodes Kze.: fronde co- riacea, glahbra, snpra nitida, olivaceo-fusca (sieca), subtas pallide viridi, epaca, oblonga, acuminata , pinnato - prosunde- pinnatiida; pinnis basi subtus callosis, sessilibus, patentibus patnlisye, e basi, callo rellexo instructa, inaegnali, sursum aucla, truncato -cunenta Jinearibus, longe attenuatis, acumi- natis, summis conßuentibus, inferioribus abrupte abortivis, minimis; Jaeiniis faleato-ohlongis, acntis, marginalis, mar- sine repande-dentato reilexis, distinele pemnatim venosis, ve- nis apice dilatatis, imis in sina pellucide eonfuentibus, a basi sorophoris; soris linea, a costa ineipiente in utroque costulae latere ad apicem usque continwatis, mediis, ferrugineis, sero confuentibus; indusiis coriaceis, magnis, erbiculari -renifor- nibus, fuscis, demum reflexis; costis subtus convexis, glahris, snpra planis, suleatis, hispidulis; rhachi stipiteque validis, te- tragonis, livide stramineis, supra eanaliculatis, hispidulis pu- beralisve, subtus convexiusculis , glabrescentibus; rhizo- mate 2... 282 Coll. Sehmid.-Koch. (n. 11. 63. 89. 115.) Species valida, firma, ultra bipedalis, pinnis ad 7” Ion- gis et 7° latis. Stipes, quem integrum »on vidi, et rkachis basi saepe pennam anserinam crassitie aequant, Cum sequenie (A. ochthode) ad generis gregem pertinet in orbe veteri et novo reperiam, callo stipellari in piunarum basi enato, adhuc saepe negleeio, insignem. Callus ille, in Polypodio decussato L. (male Lastrea stipulacea hort.) maxime evolufas, in „4spidio stpellato Bl., calloso Bl., ri- tulorum Lk., cheilanthoide meo (fil. fl. Brasil, ined.), och- thode aliisque occurrit, Hnic ultimo proxime affue nostrum differt: fronde firmiore, supra nitida et, excepta eosta supra, glabra, basi abrupte contracta; soris non conjunelis, nec margini approximalis, ad cosiam productis; indusiis magnis, glabris, venis emuibus apice incrassatis, rhachi subtus stipite- que glahriusculis seu glabris, 66, Aspidium (Nephrodium) ochthodes Kze.; fronde subcoriacea, firma, uirinque ad costulas, subtus ad venas et wargine sparsim cano-hispidala, supra olivacea, subtus dilu- tiore, lanceolata, acnminata, basi sensim longe attennata, pin- nato -profunde pinnatifida; pinnis basi subtns callosa sessili- bus, patentihus, 5, patenti-divergentibus, e hasi latiore sub- aequali linearibus, aitenuatis, acuminatis, inferioribus sensim abbreviatis, diminutis, imis abortivis; Jaciniis falcato - oblon- gis linearibusve, acutiusculis, margiue rellexo repandulis, in- Amis utriusque lateris longiorihus, distinete, sed tenniter pen- »atim -venosis, venis imis in siau pellucido dilatatis, con- Hluentibns, apice sorophoris; soris minulis, margini approxi- matis et ad apicem prodnetis, mox contiguis, seriebus basi eonjunelis; indusiis minntis, reniformibus, fuseis, pilosis; rhachi obtuse angulata, supra sulcata, hispidula; stipite me- un 283 dioeri, fexuose, basin versus sparsim fusco -paleaceo; rhizo- mate brevi, stipitibns densis. A. ochthodes Kze. in Hohenak. pl. Ind. or. (Terra Ca- uara) n. 601. lecium prope Mercara, Octobr. - Coll. Schmid.- Koch, (n, 17. 19. 62. 115. 143.); coll. Kurr, (n. 39. 40.); coll. Weigle-Schaefl, (n:24.). Ab A. £ylode, cui habits simillimum, differt: fronde ma- gis membranacea, hirsutula, basi sensim altennala, soris linea basi conjuncta ad marginem laciniae dispositis, mox eontiguis et conluentibus, indusiis minoribus, pilosis, venis hasalibus tantum apice incrassalis, rhachi hirsutula et stipite tenuioribus. Rhizoma juvenile tantum observavi. 67. Aspidiom (Dickasium A. Br.) Donianam Spr.! enr. poster. syst. veget. IV. p. 321. A, Wallichianum Spr. 1.1 W. p. 104. (prius). A. paleaceum Don prodr. 0. Nepal. p- 4. (non Sw.) A. patentissimum Wall.! cat n. 340. La- strea palentissima Pr. tent. pterid. _dspidinm (Dichasium) patentissimum Al, Braun Flora 1841. p. 710. (excl. pl. Me- xicana). Coll. Schmid.-Koch, (n. 9. 26. 41. 111. 170.) Filix speriosa, 2-, 3-pedalis, paleis rhachis stipiteque modo ferrugineis, modo nigrescentibus. Interdum in rhachi fere evaneseunt. Stipes brevis. Rhizema, in Hb. Koch. vi- sum, validum, breviter adscendeus, paleareum, radieosum, stipitibns densis. Indusiü ratie, in hoe et affıni A. parallelogranme meo (Lastrea Liebm. A. erinito Maıt. et Gal., patentissimo A. Br. ex parte} omnino propria, sectioni Dichasii ansam prae- beit, Sed in statu jurenili hoc indusium minus est diversum a eonsneio indasiorum Nephrodii forma; inferiore tantum la- tere excisuram et inde exortum sulcum ostendit, quo serius 284 indusinm conduplicatur, In opposito latere est rolundalum. Aetate provectiore vero, conduplieatione ulteo progrediente, in. tatere indusii, ab initio rotundato, exeisura, sed irregularis, forsan e compage membranae fragili, oritur. Sori et indusü rvere duplicis indieium nec hie, nec in aliis Aspidüis adhue observari. 68. Aspidium (Nephrodiuu) Weigleanum Kze,: fron- de tenuiter coriacea, glabra, olivacea, discolore, subfiliter laxe venosa, ovato-elliptiea =. ovato-oblonga, acuminata, bipinnata et bipinnato- pinnatifida; pinzis petiolatis, patulis patentibusve, carvatis, oblongis, longe atienuatis, inferioribus remotis, basi valde inaegnalibus, deorsum auctis, basi sub- bipinnatis, superioribus confuentibus; pinnulis approximatis, e basi adnata, subdecurrente patenti-divergentibus, oblique breviter oblongis, subauricalatis, apice rotundato - obtusis, plus minus profande pinnetihdis incisisve, laciniis falcato - ovatis s. oblongis, obtusis, ad apicem et sinum uni- 8. paucidentatis, marginatis, margine tenui reflexis; coslis teneris, subflexuo- sis, supra sulcatis; soris in pinnulis simplieiter serialis, quo- vis latere sub-5, remotis in laciniis ad basin solitariis, pla- nis, mediis, obsceure ferrugineis; indusiis orbiculato -renifor- mibus, lividis, disco pruinosis, limbo ferrugineo demum re- Nexis; rhachibus planiusculis, glabris, tenuiter marginatis, stramineis, supra sulcalis; stipite augulato, versus basin den- sius fusco-grandi-paleaceo; rhizomate repente, fusco- pa- leaceo. Coll, Kurr, (n.38.); coll. Weigle-Schaeffer. (n. 27a.) Ex affinitate A. densi Wall. ex Nepalia et catopkori mei Jaranici. Ab illo differt: pinnulis densioribus, latioribus, apire minus aftennalis, rotundatis, indusio orbiculari (neo trausverso), rufo-limbato (nec unicolore); ab hoc: fronde m. 285 profandins divisa, pinnis deorsum magis anclis, soris indu- 'siisque limbatis minoribus. Nom forsan Nephrod, sparsum Don (prodr. fl. Nepal. 'p- 6.) huc pertineat, e diagnosi manca dijndieare neqneo. Pinnulae vero in nostro nec distantes, nec, ex regnla, pauci- florae, nec superiores inciso-serratae diei possunt. Religua satis conveniunt, ia ut rem autoptis disceptandam relinquere cogar. Filix mediae magnitudinis, lamina 1 ad 1!/y’longa, hasi 6 ad 9” lata, stipite 6 ad 1O-pollicari, gracili. - 69. Aspidium (Nephrodium) Canariense Al. Braun. A. elongatum Willd. spec. pl. V. p. 269. (excl, syn. Sw. et Ait.) Brown in H. Kew. ed. IL. p. 514. (non Pelypod. elon- gatum Ait. H. Kew. ed. 1. II. p. 465. A. elongatum Hook. et Grev. ie. 1.234. (affine Lowe)). Coll. Weigle-Schaeßer. (n. 27b.). Perturbationi hujus speciei aliquam afferre lucem per- mittit herbarium nostrum, quod ex pteridoiheca Sprengeliana specimen horti Kewensis, cum aliis, ab Aitonio patre ante L annos ad clarissimum possessorem missum, alterumque in esdem horio a. 1849 a Wendlandio filio colleetum conti- net. Species sunt diversissimae; sed adhuc sıb hoc nomine ‚commntalae, et confusio inde orta esse videtur, ut in horto illo celeberrimo plantae, utraque forsan a Massonio intro- ductae, sub eodem nomine colerentur, altera vero, ut proba- bile est, mox evanesceret. Haec, _4. elongatum Sw., cujus .speeimen Massonianum spontanenm examinaverant Hook. et Grer. et sub A, elongato delineaverunt, teste speeimine au- thentico est Polypodium elongatum Ait., species A. filici mari affınis, Altera, quam elar. BR. Brown solam supersti- tem in horto Kewensi invenit et propierea non prope ad A. Flicem marem, sed inter 4. dilatatum et villosum in sua 286 Horti Kewensis editione collocaverat, est A. elongatum Will- denowii, teste herbario suo, ei _4. Cunariense Al. Braun*®) nee non Älix, quam hie nommisi rhachi stipiteque parcius pa- leaceis instrnetam, Nilagiricam enumeramas quamgne Capen- sem ab amic, Pappe quogne accepimus. Legem prioritatis summa observantia colentes nomen, profecto non aplissimum, relinuimus, 70, Aspidli (Nephrodii) sp. dub. Coll. Weigle-Schaeffer. (n. 28.). Unica frons adest, absque stipitis basi et soris ad par- tem jam diffusis. Lamina 13-pollic., basi 41/,” lata, coria- eea, discolor, subtus sparsim paleacea, ohlonga, apice Jonge attenuata s. acuminata, bipinnato- pinuatifida, pinnis primariis remotis, peliolatis, patentibus, sarsum curvatis, oblongis, at- tenuatis, apice obtusis, secundariis e hasi adnato-decurrente ovato-oblongis, apice rotundatis, leviter pimmatikdis, infmis inaegnalibus, deorsum auricnlatis, Jaciniis brevissimis, falcato- rotundalis, achte pauci-dentalis. Sori biseriati, medi, mox diffusi. Indusia orbienlate-renifermia, ferruginea. Costulae llexuosae. Rhaches partiales depressae, marginatae, supra sulcatae, rufo- paleaceae nniversales et stipes (cujus pars bi- pollicaris adest) teneri, ohtuse angulati, livide straminei, spar- sim rufo- paleacei,. Species afünis quodammodo A, pallido Lk. et Schimperiano Hochst.; sed characteribus abunde di- versa, ex melioribus recognoscenda. Ti. Aspidium (Nephrodiun) seabrosum Kze.: fronde (sasta) membranacea, tenui, ufringne ad nervos venasque sitrigoso -paleacea, subtilissime pallide glandulosa, ovato-oh- longa, acuminala, fripinnato - pinnatifida; pinnis primarüis *) Specimen el, auctoris vidi, ab ipso benevole missum. 287 secnndariisgue remolis, adscendenti-petiolatis, divergentibus patulisve, flexuoso - curvalis, inaegualiter ovato-oblongis, acıı- minatis; tertiariis approximatis, adnato-deenrrentibus, patn- lis, oblongis, obiusis, plus minus profunde pinnatifido -inci- sis, costulis teneris flexwosis; laeiniis breriter falcatis, obtu- sis s. acutiusculis, marginatis, margine reflexis, integerrimis, s. superne et apice paueidentatis, venis bifarcatis, ramulo su- periore monosorophoris; soris minulis, fuscis, mox eflusis; indusiis reniformibus, ferrugineis, glandulosis, fugacibus; pe- tiolis, rhachibus partialibus submarginatis et universali supra suleatis, subtus conrexiusculis, flexuosis, stramineo- fuseis, squarrose et strigoso -paleaceis, asperis hirtisque ; stipite me- diocri, angulato, fusco-paleaceo et strigoso-aspero, sirami- neo, ad basin nigrescente; xhizomate valido, repeute, fusco - grandi- paleaceo, nigro -radicoso. Gymnothalamium (n. gen.) polypodioides Zkr. in litt, . Coll. Schmid,, Zenker et Koch, (n. 10. 52. 92. 148.); coll. Kurr. (n. 43.); coll, Weigle-Schaeffer. (n. 4 et 12 ad part.); pinnam infer, c. rhach. parte ex Nilagirieis mis, Pamplinm Species nonnisi remotam monsträt cum A. catoplero meo affinitatem; sed multo tenerior, asperitate aliisque notis eximie diversa. Est planta speeiosa, rhizemate digitum erasso, stipite 1 ad i%/,-pedali, fronde 2 ad 3 pedes longa, et supra basin 18/g‘ lata. Color frondis plus minus obscure oliraceus, .abs- que nitore, Pinnularum eircumscripfio paullo variabilis, nt laciniarum forma et marge. — Pro älice arborea habuit b. Zenker et Alsophüae siwili. 72. Aspidiam (Polystichum) palmipes Kze.: fronde co- rincea, subtus sparsim paleaceo-hirta, nitidula, discolore, 288 quingrangulari- ovata, achminata, subtripartita, basi tri-, superins bipinnata, apice pinnata; pinnis remoliuscnlis, pe- tiolatis, patentibus, subinenrvis, imis obliqne triangulari- ovatis, breri-acuminatis; pinnulis baseos majoribns, infima inferiore valde elongata; pinnis mediis e basi latiore, sursam aurieulata inaequali- oblongis, brevi-acuminatis; summis con- Anentibus; pinnulis petiolatis laciniisre e hasi euneata oblique ovatis 5. oblongis, aculis, sursum aurienlatis, venosis, mar- ginatis, margine, excepta basi infegerrima, grosse et in- aegualiter pangenti- dentalis; soris mediis ad cusiam et in aurieula, rare in lacinüs, biseriatis, convexis, sordide ferrn- gineis demum diffusis; indusis fuscis, cadncis ; petiolis rha- chibusque sparsim ferrugineo -subulato - paleaceis; stipite me- dioeri, valido, adscendente, fexuoso, semiterete, inprimis versus basin dense fusco- s. ferrugineo-paleaceo; rkizomate Rexnoso, ramoso, repente, dense ferrugineo-palenceo, radi- c0S0, Stipitibus sparsis. Coll. Schmid.-Koch. (n. 15. 67.); coll. Kurr, (n. 37.); coll. Weigle-Schaeffer. (n. 3a.) Affine A. (P.) rhomboideo Wall. (Nepal. Wall.! et Lu- zon 434 et 146. Cuming.); sed validins, pinnis infmis mullo majoribus et magis compositis; soris coslae, nec margin), propioribus; rhachibus stipiteqne paleaceis distinetum, Denti- bus vero in margine frondis satis convenit, . Lamina frondis A. palmipedis ad 1’ longa et basi 9 ad 10° Inte, Stipes lamina raro leugier, plerumque brevior, penna corvina basi crassior. Rhizoma pennam anserinam acqnans, radienlis longissimis, tortuosis, ramulosis. 73. Aspidium (Polystichum) brachypterum Kze.: frou- de coriacea, firma, nitidula, discolore, ad basin pianularam atrinque rnfo - paleaceo-hirta, lanceolata, acnminata, bipinnata, »- apice simpliciore; pinnis subsessilibas, patenti-divergentibus, earvulis, e basi latiore breviter oblongis, acuminatis, infe- riorihus remotis, abbreviatis, mediis et superioribus approxi- matis; pinnulis subimbricatis densisve, trapezio-ovatis, acu- minatis, pungentibus, sursum breviter aurieulatis, auricnla ereeta, iriangulari, pungente, margine revolutis, parce et grosse ineuryo-serraflis, subtus elevato- costatis, snpra d’- stinctias venosis, infimis inciso- pinnatifidis, superiore arrecta ; soris mediis, demum confiwentibus; rhachibus partialihus spar- sim piloso -paleaceis, nniversali dense biformi- paleacea, su- pra versus basin grandi-paleacea; stipite brevi, valido, piloso - et grandi - ferragineo - paleaceo; rhizomate valido, repente. Coll, Schmid.-Koch. ({n. 18. 23. 50. 60. 106. 107. 114.); eoll. Kurr. (n. 34.) Var.? major, laxa. Coll. Schmid.-Koch. (n. 7.); cell, Hohenack. (n. 906.) et ex Nilagirieis missa a Pamplin. Ex affnitate A. (P.) vestiti Sw., quo differt forma nor- malis: pinnis abbreviatis, vix acuminatis, ntraque: piunulis acute et pungenti-auriculatis, paleis biformibus, ferrugineis aliisque, Variat A. brachypterum pinnulis plus minus approxi- matis, inferioribus medo levius, modo profundius inrisis piu- natißdisve, In rhacki stipiteque paleae sululalae et ovatae, saepe pollieem dimidium longae et ad 3° latae, simul latio- res in superiore rhachis latere observantur. Varietatis supra dietae habitus singularis sejunetionem in- dieare videturz sed praeier maguitudinem, piunas magis elon- gatas, pinnulas remoliores et profundius inrisas diserimina graviora invenire Dequivi. Normalem et ex Emodi montihns a Hayo lectam accepi et das specimina pnleis rharhis obscnre fuseis distincta, paullo laxiora, quam planta Nilagiriea normalis. Zi: Bd. 36 Holt. 10 290 74. Aspidium (Polystichum) subinerme Kze.: fronde (vasta) coriacen, nitidula, ad pinnnlarom basin subtus rufo - hirta, late lanceolata, araminata, bipinnata, apice pinnafa; pinnis, exceptis inferioribus, approximatis, petiolatis, paten- tibus, flexuosis, infimis divergentibus divaricatisve, omnibus e basi inaequali, sursam aucta oblongis, longissime attenna- tie, aecutis; pinnulis approximatis, subpetiolatis patentibus, trapezio-ovatis, apienlatis, grosse serrato-ineisis, margine erassiuscalo reflexis, obsolete costatis venosisgue , Superiori- bus valide diminntis, infimis sub - pinnatisectis, superiore ar- reeta; soris minutis, oligocarpis, fuscis; rhachibus lividis, bi- formi-paleaceis (wniversali in speciminibus visis sub apice gemmifera); stipite brevi, fnsco, supra piloso-, subtus grandi- paleaceo; rhizomate . .. .. Coll. Kurr. (n. 36.); coll. Weigle-Schaeffer. (n. 32.) Ab A. affini Wall. differt: pinnulis serratarisque apien- latis, nee aristato - pıngentibus. Frons, simul sumte stipite, bi-, tripedalis, ad 14 lata, exsiccata supra obscure, subtus pallidius olivacea. Pinnae interdum spithameae, longissime caudatae, 75. Aspidium (Polystichum) tactieopterum Kze.: fron- de tenniter coriacea, suhtus minute ferrugineo-lepidota, ad- nervos venulasque sparsim paleacea, utringue glauce - aluta- eea, e basi truncata oblonga, acuminata, regulariter bipin- nata; pinnis brevi-petiolatis, approximatis, patnlis, lineari- oblongis, apice acnminato ineurvis; pinnulis minutis, regula- riter approximatis, patulis, e basi, in petiolum brerissimum attenuata, integerrima, sursum truncala, subauriculatg, trape- zio-ovalis, acalis, pungentibus, grosse et adpressim aristato- - serralis erenalisve, supremis diminutis, minimis, demum con- finentibus; soris in pinnula sabsepienis, mediis, mox diffusis; indnsiis coriaceis, fuscis; rhachibus secundariis subtas, basi' 31 densius-, medio ei apiee sparsim paleaceis, primaria dense biformi-paleacea, subtus paleis maximis, omnibus ferrugineis; süipite angulato, paleaceo . . . .; rhizomate . .. . Coll. Schmid, (n. 28.) Quamquam unicam tantum frondem viderim, lamina 12 ur longa, 41/, ad 5” lata, stipitis fragmento tripollicari, tamen speciem definire non praetermisi, propter structure elegau- tinm et paleas rhachis maximas distinetissimam. Aliquam ostendit eum 4. microphyl.o Bl. affinitatem ; hoc vero prae- ter formas et rationem minns ordinatam, pinnis remotinsculis, pinnulis minute serratis, rotundatis, palearum natura alüsque notis abunde differt, 76. Aspidium (Polystickum) mucronifelium BI.? Enum, pl. Jav. II. p. 164. Coll. Weigle-Schaeffer. (n. 30 ad partem, frons unica.) Eadem omnino species, qnam, dubie quidem, in Zollin- geriana sub 6152, repertam, sic determinavi et in observat, „weis contin. (Mohl u, Schidl. bot. Zeit. VI. 1848. Sp. 283.) fusius adambravi. Nuperins eandem ex Emodi montibus in- ter filices a Hayo ad Hoffmeisterum missas accepi. 77. Aspidium (Polystichum) obtasum J. Smith, (no- men) in Cuming. fl, Philip. No. 234, Coll. Kurr. (n. 35.). Unicam frondem coll. dietae ad me missam a. 1846 exa- minavi et cum hac specie eandem censui. Bemissa vero jam non ad manus est, ut demuo judicium de ea ferre pos- sim. Nolni tamen silentio transire speciem distinetam, sed adhuc non daseriptam. 78. Aspidlum (Polystichum) Wallichianum Presl sub Polysticho. Aspidium setosum Wall.! (non Sw.). Poly- slichum setosum Schott. Coll, Schmid, Koch. (n. 31 et 110.) 19% 2% Speeimina guaedam juvenilia a rev. Schmidio leeia huie speciei, e collect. Wallichianis mihi notae, sed nondam satis expositae (sed et ab A. discreto Don rite distinctae) adseribo. Planta et pinnularum magnitudine, et palearum co- lore variabilis, propter speeiminum perfectiorum pennriam mihi nondum satis perspecta. JItaque serius definienda. Nomen A.Wallichiani adopto, enm A. Wallichii Hook. (Neuronia Don) ad Oleandram pertineatz A. Wullichianum Spr. vero ab ipso auetore nomine A. Doniani serius salu- tatum sit (v. supra s, n.67.). 79. Aspidium (Polystichum?) carvifelium Kze.: fron- de coriarea, firma, glabra, Jiscolore, ovata, acuminata, 3- ad 4-pinnata; Pinnis remolis, petiolatis, patenti-divergenti- bus, incurvis, inaequali- oblongis, apice attenuatis, Arutiusen- lis; pinaulis ultiimis laeiniisve oblongis, versus apicem ari- stato-dentatis, venulis teneris, olsoletis; sorig mediis, con- vexis; indusiis coriaceis, reniformi-pellatis; rhachibus sub- Nexuosis, stramineis Jividisve, sparsim paleaceis; stipite Ion-? g0, e basi adscendente dense lineari-paleaceo, strirtiusculo; rhizomate . 2... 4A. (P.) carvifolium (sphalmate curvifolium) observ. meae in fil. Zolliuger. contin. Mohl et Schläl. bot. Zeit. VI. (1848) Sp. 283. Polystichum conüfoliun J. Sm. fl Cu- ming. Philipp. n. 262. et h. Kew. A. coniifolium Kae. ind, fl, ealt. (non Wallich!). Coll. Schmid.-Koch. (n. 8. 30.); coll. Weigle- Schaefer. (m 31.)5 coll. Hohenack. (u. 905 et 905.2.) Plantae Wallichianae Nepalensi (cat, n.341.) in collection. soc. mercat. Ind. or. distrihutae et adhuc ineditae simile gni- dem; sed habita et characteribus, in numerosissimis specinii- nibus comprobatis, diversum. Filicie in h. Kew. eultae u specimina, indice meo jam absoluto, vidi. — Addo phrasin speciei Wallichianae ; 4. (P.?) conüfolium Wall.! ind.: fronde tenui, sub- eorigcea, ovata, glabra, subdiscolore, ovata, 4- ad 5-pin- nata; pinnis remolis, petiolatis, patenli- erectis pinnulisque primariis longe attemnatis, caudatis, ultimis laciniisve apice serraturis aristatis 2 ad 3, lateribus mutice serratis, venulis erassis, subtus elevatis; soris minutis, planiusculis, laxis; indusüs membranaceis, reniformi-peltatis, rhachibus stipite- que»... . flexuosis, sparsim paleaceis, rnfescentibus; rhi- zomale ..... In utraque specie, quae omnino habitu ad Polystichum accedunt, indusii forma hujus sectionis s., ex sententia alio- ram, generis, characterem, cum aliis quibusdam plautis (ex. gr. A, denticulato et laeto Sw.) non parum infrmat. Est enim in hisce ab initio peltatum, demum vero reniforme, In 4. carvifolio indusium jnvenile altero latere plus miuns emar- ginatum, sinn tamen angusto; in senili indusio profundiore et paullo patentiore. A. carvifolium est filix speciosa, fronde, cum stipite lamina longiore, 1"/, ad 3-pedalis, Vidi integram laminam 17 longam et 9” latam et partes frondium multo majorum. 4. coniifolii fronden possideo sterilem ejusdem ambitus, et Pinnas aliarım fertilium pede majores. Sont vero semper . tenuiores, magis flexnosae et divisae. Planta Cumingiana ex ins. Philippinis et conformis Ja- vanica ex Nilagirieis est validior, bipinnata tantum s. bipin- nato-pinnatikda,, pinnis, pinnulis laeiniisque latioribus. Sed distingnenda non videtur. 294 Cyatheaceae. 80. Alsophila cerinita Hook. spec. fil. 1. p. 54 et com. plant. 1. 671. Coll, Schmid,-Koeh. (n. 116 et 171.). Speeimina Schmidiana pinnae pedales ex media frende enm rhachis fragmentis crassitie penune anserinae tenuioris; delineata ex inferiore parte, rhachi longius erinito-paleacea, paullo majora, laeiniis fere ex toto soris obtectis, in nostra ad dimidiam vel basi tantum. @Quoad religna planta Nilagirica enm Zeylanica, ex speeimine sterili herbarii, omnino eadem. — Verrueae elevatae rhachis et satis conspienae in utraqne adsunt; sed in figura landafa desiderantar, Peraffinis est Alsophila tomentosa Endl. Javanica (conf. obseryat. meae in filic. Zollinger. continnatae Mohl et Schldl. bot. Zeit, VI. 1848. Sp. 285.); sed laciniis subtus dense pal- lido - paleaceis et verrueis rhachis acutioribus diversa. Multo magis differt A, lepifera (vectius: lepidopkora) J. Sm. 81. Alsophila iatebrosa Wall! Hooker spec. filie. I. #37. Dichorexia Presl Gefüssb. im Stip. p. 36. Var. Schmidiana Kze.: fronde submembranacea, laciniis distinetius serralis, soris minutis. Coll. Schmid.- Koch. (n. 142. 169.); coll. Kurr. (n. 82.)5 voll. Weigle-Schaeffer. (n. 128.) Forma normalis in Penang ct Assam lecta et frende c0-" riacer, firma insirncta, in ment, Nilagirieis compage tenniori, margine laciniaram distipelius serrato et soris minoribus ap- paret, Certa graviora diserimina, qnam haec, siatione moB- (osa explicanda, frustra quaesivi. Frons vasta, lanceolata, acuminata, bipinnato - pinnati- fida. Color frondis intense obscurius viridis, supra fere 295 olivaceus, subtus dilutior. Pinnae 11/5 — 2-pedales et ad 6“ latae, breviter petiolatae, patentes, lineari- oblougae, acı- minatae. Pinnulae 3-pollicares, 6 ad 7° Iatae, subsessiles, approximafae, divergentes, oblongae, acnminatae, suhtus ad eosias costnlasque sparsim albido - bullato - squamulosae, supra ad costas rufo-hirsutae; superiores patnlae, summae confluen- tes. Laciniae faleato - ohlongae, obtusiusculae, margine pa- rum reflexo obtuse serratae, hasi subintegerrimae ad basin plus minus, raro 'ulira dimidium sorophorae, Sori subdeni, plerumque pauciores, minufi, eostulae propingw, angulo ve- nae furcatae inserti, juniores semiglobosi, compacti, nudi, i. e. absqne vero indusio et pilis intermixtis. Receptaculum mi- nutnm, serius fissum. Bhaches, penna corviaa vix erassiores vidi, purpurascentes, subtns acnfeato -asperae, supra planae, sulcatae, rufo -hirsuto- paleaceae. Stipes et candex non ob- servati. Genus Dichoreriae Pr. receptaculo fissili ab Alsophila "forsan eodem jure ac Disphenia a Cyathea separandum esset, Hiymenophyllaceae. . 82. Trichomanes Schmidianum Zkr. mss. Taschner: „fronde bipinnatiida, ovato-ohlonga, rhachi alata, sinuhus subrotundis; lobis oblongis, obtusis, pinnatifidis, decurrenti- bus; Taciniis bi-, trifidis, subretusis, margine integro, nerris stipiteque squamoso-hirsutwlis; involueris axillarıbus, exser- tis, infundibuliformibus, subpedicellatis, margine subundulatis; columella snbhirsuta; involucro Jonge prominente, apice brevi.” Taschner diss. inang. med.: de duabus novis Trichome- num speeiebus de earım nmec non aliar. h. g. plantar. stru- etura, Jenae 1843. Ato, p. 34. 1. 1. 1.1. 3. 5.7. 10. il. — Tr. flicula Hooker ex Nilagirieis? spec. fi. p. 125? In lapidum rimis prope Ootakamund. Novbr. legit rev. Schmid. Coll. Schmid.-Zeuker. et Hb. propr.; coll. Weigle- Schaeffer. (n. 42.) A Tr. filicula, quocum forsau commatatum est, differt fronde erassiore, venis intramarginalibus plicisve distinetis et labiis rotundatis, quibus, ut ralione involueri in genere, ma- gis cum Tr. pyxidifero convenit, sperie in orbe antigno ad- huc desiderata. — Major vero affinitas locum habet cum Tr. intramarginali Hook. et Grer. ic. fil. II. t. 211. specie Zey- lanica, mihi nondum visa. Numne haec formam juvenilem et pusillam Tr. Schmidiant sistat, adhuc dubium videtur, sed speciminum comparatione facili opera erit dijudicandum. Tr. humile Forst. cum nestro comparari non Apte potest. Cum in Hookeri et Preslii monographiis Tr. Schmi- dianum desideratur, dedimus phrasiu Taschnerianam, serius in quibusdam emendandam et amplificandam. Lycopodiaceae. 83, Lycopodium aleoifolium Wall. cat. 129. Grev. et Hook. enum. in Hooker bot. Mise. II. p. 367. n. 25. Hook. et Grey. ie. fil. t. 233. Spring Monogr.}des Lyeopod. IL p. 36. 2.18. II. p. 15. L. Hamilton: Spring ]. 1.1. p.35. n. 17. exel. ayn. (t. ipso). L. aloifolium Zenker pl. Ind. II. p. fi. 12. In montibus Nilagirieis Wallich. — In arberum truneis, loeis editioribas Majo fructiferum coll. Schmid.-Zenkerian. et Hb. Kze, — Coll. Metz.-Hohenack. (n. 903). CI. Spring in monogr, secunda particula plantam Zenkerianam, qnam modo e figura et descriptione, sane non oplimis, noveral, cum specie sequente conjunxit; munc vero, Posiquam particu- lam speciminis authentiei miserim, ad priorem suam opinie- zem, quae simul mea est, rediit (in litt.). 297 84, [Lycopodium subulifeltum Wall. cat. 114. Hook. et Grev. ic. fl, 1.49, Spring 1.1.1. p.43. I. p. 19. (excl. syn. Zenkeri). EL. Nilagiricum Spring. I. p. 58. n. 42. (t. ipso), In montibus Nilagirieis primum legit Perottet. (Hb. Mus, Paris. Deless, et Spring.)] Species a me nondum visa cum L. funiformi Bory (Kunze Farrakr. 1. 79.) comparatnr, jtaque & praecedente est distinetissima, 85. [Kycopodium serratum Thunb. Spring 1. I. 1. p.39. U. p. 18. (ubi L. Javanicum Sw, addueitur). In montibus Nilagir. Perottet. (Hb. Delessert.)]. Conferantar, quae de forma Japonica, Javanica et Bor- bonica attuli in observ. meis in fil. Zellinger. continuat. Mohl et Schldl. bot. Zeit. VI. (1848) Sp. 57. — Plantam Nilagiri- cam nondam vidi, 86, Lycopodium maerostachys Hook. Hb. Spring 11. IL. 9.30. 2.49. In montibus Nilagir. F. Adam. (Hb. Hook. t. Spring). Coll. Hohenack. (n. 904.) et Hb, propr. Ejusdem speciei, ut opinor specimen, praeter Nilagiri- cum, in herbario asservo sub L. Phlegmaria a Königio ex Ind. orient. datum. Descriptio plantae Springiana certe meae omniuo congrua, Et Ceylanica (Hb. Weight Cryptog. n, 154.) a cl. auctore laudatur. 87. Lycopodium cernumm L. Spring Monogr. I..p. 79. 1. p.37. Plum. t. 105. f.A. Dillen, t. 63. £. 10. in montibus Nilagir. Perottet, (Hh, Deless. t, Spring.) Coll. Kurr. (n, 14 et 15.). 88, Lycepodium clavatum L, Spring I. I. I. p. 89. 2.78, et 1. p. 42. Dillen. 1.58. f. 1. Schkahr t. 162. In montib, Nilagir. Gardner et Adam. (Hb. Hook. t. Spring) ex Nilagiricis mis, Pamplin. (Hb. propr.) 89. Lycopodium Wightianum Wall. cat. 2184. Spring 11 p.103, n. 91. IL p. 91. L. sabinaefolium Kze. ob- servat, in fl. Zolling. eontin. 1. 1. VI. (1848) Sp. 99. (non Wild.) Ina montib, Nilagir. Leschenault (Hb. Mus. Paris. t. Spring), Perottet (Hl. Delessert t. eod.), Gardner et Adam (Fb.Hook. t. eod.). Coll. Schmid-Koch. (s. n.), coll, Kurr. (n. 9. ste- rile), coll. Weigle-Schaeffer. (n. 44.), coll, Hohenacker. (n. 902.). Species frequenter obvia in herbariis, Javanicae plantae nomen a Moritzio datum L. subinifolii 1. 1. ex errore seryavi. 90. [Selaginella vaginata Spring 1. 1. II. p. 87. n. 29. In montib. Nilagir. Perottet. (Hb. Mus. Paris, t, Spring.). 91. Selaginella radicata Spring. 1,1. IL. p. 114. 2. 60. Lycopodium Grev. et Hook. ec. syn. relig. $. praelonga et tetragonostachya Spring et S, pyrrhopode Spring mss. etc. In montib, Nilagir. Perottet (Hb. Mus. Paris. t. Spring); eoll. Weigle-Schaeffer. (n. 46.). Speeimina visa parce fertilia ad var. f. suberectam Spring pertinere videntar, 92. Selaginella eaulescens Spring |, 1. II. p. 158. n. 100. Lycopod. Wall, cat. 137. Grev. et Hook, $. argen- tea Spring voy. de la Bonite, Botan, I, p. 333. (1. ipso). $. peltata Presl ete. Coll, Karr. (n. 11.), coll, Weigle-Schaeffer. (n. 45.). Speciem denominare amice volwt el. auctor; in mono- graphia ‚tanquam planta Nilagirica nondum laudatur. Plantae numerosa specimina vidi; sed fertile nullum. 209 93. [Selaginella pennula Spring 1. 1. IE p. 160. n. 101. et voy. de la Bonite Botan. I. p. 332. Lycopod. Desvaux. S. quadrangula Presl lot. Bemerk. (Cuming n. 2000. ex Philipp.) Ex montib. Nilagir, retulit Perottet. (Hb. Mus. Paris. t. Spring)]. 94. [Selaginella tenera Spring. 1. 1. Il. p. 241. n,179. Lycopod. Grev. et Hook. L. ornithopodioides Wall. cat. 2186 (2) etc, In montib. Nilagir. Perotiet. (Hb. Mus. Paris, t,. Spring)]. Species seet. II: amentis unilateralibus, bracteis di- morphis. Hepaticae Oerstedianae. Hepaticas in Ins. Jamaica et in Costa rica Americae ventra- lis ab cl. Oerstedio collectas, cum amico Lindenberg (jam eheu defuneto) partim perscrutatas hie offero. — Ad- sunt vero exempla alia, ex iisdem lecis Oerstedianis et nova, quae mox describere vellem. Blankenburgi Hercyniae m. Julio 1851. E. Hampe. 1. Plagiochila fallax Lindenb. et Hampe. Surculo repente, ramis adscendenti-erectis dichotomo - divisis subfasciculatis, foliis subimbricatis, inferioribus semi- vertiealibus patulo-dislichis, snpremis subverticalibus erectis oblonge -ovatis elliptieisre, margine dorsali longe decurrenti- bus refexinsenlis integerrimis, vel aento - dentato - spinulosis, involucralibus erectis conformibus, perianthio oblique obovato compresso, ore subnndulato dentato. Hab. in Costae rieae mont. 5—8000°. Obs, Ambigua inter Pl. patulam, Montagnei, distin- ctifoliam et dubiam, tum ramihicatione , tum foliorum forma in trunco ramulisque et perianthio neo alato diversa. Sin- gula specimina differre videntur, foliis vel oblique ovatis wr 801 dentato - spinulosis, vel oblongo-ellipticis subtruncatis parce dentatis. Adsunt vero formae intermediae et saepe ambae in eodem individuo, 2. Plagiochila Gerstediana Lindenb. et Hampe. Surculo repente, ramis erectis dendroideo-ramosis, ra- mulis patenti-divergentibus, foliis subimbrieatis semi-ovalis demissis, superioribus et ramnlorum elongatis ereetiusculis undulatis acutis subtruncatisre, margine dorsali longe decur- rentibus reflexis sabintegerrimis, ventrali basi dilatata et apice saepe toto margine dentato - spinulosis, fruela in dichotomia et terminali, inrolucro magno, perianthio immerso, ore obligue inciso - ciliato. Hab. in Costa rica in mont. 5—8000° Obs. Maxime affinis Pl. arbusculae nostra differt: ra- mis patenti-divergentibus, foliis longioribus arctius spinuloso- deutatis undulatis; involucro perianthinm longe superante. In honorem inventoris nominavimus. 3. PL. distinctifelia Ldbg. in Synops. Hepat. p. 30. Hi, Costa rica montosa. 4. PL bursata ej. in Synops. Hepat, p. 33. Cum priore, 5. Pl. contorta Ldbg, et Hampe. Sureulo repente, ramis adscendentibus iterato dichotomis Nexuosis, foliis imbrieatis (siceitate superioribus praesertim valde contortis) semi-verticalibus, semi-ovatis, elongatis, basi angustatis, margine dorsali deflexis, integerriwis, basi decur- rentibus, ventrali apiceque dentaio - spinulesis. Hab. Matagalpo in Segovia. 4000. Obs. Pi. rutilanti facie exierna simillima, folia habet magis distantia, angustiora utroqne margine basi deflexa, mi- Dus acuminata ad apicem solummodo dentata, neo tolo margine ventrali dentato-spinulosa, Pl. Moritziana differt: - ramif- eatione magis regulari, ramis rigidulis, colore foliorum basi latioram, ilsqne arclius dentato -serrätis ciliatisve et textura. — Fructus deest. 6. Plagiochila macrestachya in Ldbg. Synops. Hepat. p- 38. Hab, Costa rica in montibus. 7. Pi. jamaicensis Ldbg. et Hampe. Sureulo repente, ramis erectis simplieibus apiee preli- fero-dichotomis, foliis imbricatis patentibus deflexis ovatis ob- tusis integerrimis basi ventrali planis, innovationum subhete- romallis Rexuosis. Hab. in Jamaica insula. Obs. Proxime accedit al Pl. repandam, differt tamen: foliis non plano-distichis, sed deflexis, breviorihus et latie- ribus, basi non repandis, innovationum foliis Hexuosis sub- secundis. Sterilis lecta. 8. Pl. secundifolia Ldbg. et Hampe. Surenlo adscendente flexaoso - dichotomo, ramis recurvis, foliis imbrieatis ovato-lanceolatis inferioribns distichis, supe- rioribus et ramulorum sarsum arcte copniventibus basi in eri- stam productis, utringae dentato - serratis apice 1 —2spinosis. Inter Pl. macrostachyam. (No. 6.) Obs. Differt ab Pl, cristata: ramificatione follisgne sur- sum conniventibns efo. 9. ?1. ovata Läbg. in Syn. Hep. p. 656. Hab. Costa rica mont. 5 — 8000°. 10. Mastigohryum jamaicenne L. et Läbg. in Syn. Hep- p. 213. Hab. Segovia. 4000. 11. Mi. stoloniferum Labg. in Syn. Hep. p. 227. Hab. Segovia. 12. Badula pallens N. ab Es, in Syn, Hep. p. 256. Hab. Costa rica. 13. Bryopteris filieina N. ab E. a. Hookeriana. Syn. Hep. p. 285. Hab. Aquacate. 14. Phragmicoma Guilleminiana N. ei Mont. in Syn. Hep. p. 293. Hab, Costa rica, 15. Omphalanthus Siilformis N. ab E. Var. fusca. Syn. Hep. p. 305. Hab. Costa rica. 5— 8000°. 16. Frullania hians L. ei Lg. in Syn. Hep. p. 414. Hab. Mombacho in Nicarigna, 2000°. 17. F. ericoides N. ab Es. in Syn, Hep. p. 417. Hab. Jamaica, 18. F. Thuillerii N. ab E. in Syn. Hep. p. 434. Hab. Costa rica. 5— 8000’. 19. F. brasiliensis Raddi in Syn. Hep. p. 458. Hab. Costa rica, 20. F. convoluta Ldbg. et Hampe, Sureulo bipinnato, ramisque attenuatis decompositis, fo- liis subimbricatis verticalibus obliqne cordatis obtusis integer- rimis, margine venirali ei apice inflexis cauli circumvolutis; aurieulis oblongo -cylindrieis eontignis; amphigastriis oblonge - elongatis, margine reflexis planisve, arcte incisis, Jaciniis lan- seolato -subulatis integerrimis. Hab. Turialea in Costa rica. Obs. Ab F. atrata, cui proxima, foliis obtusis, lobulis explanatis etc. satis differt. Fructus deest. 21. F. eylindrien Gottsche in Syn. Hep. p. 458. Hab. Costa rica. 22. Metzgeria furcata N. ab E. in Syn. Hep. p. 502. Hab. Costa rica. 23. Marchantia chenopoda L. in Syn. Hep. p. 535. Hab. Jamaica, Kingstown. 24. Riccia (Ricciella) Oerstediana Lindenb, et Hampe. Compacta, glauco -viridis; fronde carnosa cavernosa utrin- que concolore — laeiniis linearibus, suleatis, diehotomo - fur- catis, apiee paulisper inerassatis — humefactis turgescentibus, sqaamuloso ragulosis; venis (per lentem) trapeziformibus tan- dem dilatatis percursis. Hab. Costa riea. 5— 8000. Obs. Differt minutie a R. Junghuhniane, laeiniis quo- que angustis subtus concoloribus et textura; a AR. Auitante f. canaliculata simillima: textura erassa, fronde sicca len- gitudinaliter suleata venisque lente perspicais, (Continuabitur.) Beiträge zu einer Flora des Orientes Von Karl Koch. (Fortsetzung v. Linn. XXI. p. 577—713.) Corymbiferae Juss. gen. pl. (cur. Usteri) p.198, (Forts.) . Vierte Abtheilung. Senecionideae Less, syn. Comp. p, 218. DC. prodr. Y. p« 497. Wenn schon die Asteroideen über den fünften Theil der Zusammengesetzblüthler bilden, so sind sogar weit über ein Drittel der Arten dieser Familie Senecionideen, denn man hat bis jetzt von diesen nicht weniger als c. 4100 Arten beschrie- ben. Lessing theilt sie in 8 Gruppen, denen aber zum Theil die Natürlichkeit gar sehr oft abgeht, weshalb schon Koch in seiner Synopsis und Grisebach in seinem Spicilegium der rumelisch-bithynischen Flor sich einer andern und ohne Zweifel naturgemässern Eintheilung bedient haben; da aber DeCandolle’s Prodromus hauptsächlich der Le ssing’schen Eintheilung folgt, und auch Ledebour diese in seiner Flera 24r Bd. 3nHeh. 20 306 des rossischen Reiches zu Grunde gelegt hat, so .habe ich kein Bedenken getragen, sie auch hier anzunehmen. Die Senecionideen sind auf der ganzen Erde ziemlich häufig verhreitet, nr Westafrika ist arm daran, besitzt aber auch ausserdem ausserordentlich wenig Compositen. Fer- ner sind Ostindien und seine Inseln, so wie die des stillen Meeres nördlich vom Aequator wenigstens nicht so reich an Senecionideen, wie andere Ländergruppen. Dasselbe ist in noch höherm Grade von China und Japan der Fall. In der Regel konzentriren sich die einzelnen Grnppen in bestimmten Ländergebieten und kommen in anderen nur vereinzelt vor. So findet man Melampodieen, Heliantheen und Helenieen in grösster Menge durch ganz Amerika ziemlich gleich häu- fig verbreitet; doch kommen die letzteren schon wnbedingt weit zahlreicher in dem Ländergebiete der vereinigten Staaten vor, während die Tagefeen, von deuen man nur 5 nicht- amerikanische kennt, sich auf dem Hochlande Central- und Südamerika’s konzentriren. Betrachten wir un die verschiedenen pfanzengeograpbi- schen Ländergebiete, so sehen wir in Nordeuropa hauptsäch- lich die Arthemideen, und zwar mit 126, also 1, der Ge- sammtsumme, vertreten, Ausserdem kommen über 60 Sene- cioneen und 20 Gnaphalieen vor. Die Melampodiecen sind mit 3, die Heliantheen sogar nur mit 2, die übrigen 3 Gruppen aber gar nicht vertreten. Die Gesammisumme der nordeuropäischen Senecionideen beträgt gegen 220. In den Ländern auf beiden Seiten des Mittelmeeres sind bis jetzt gegen 330 Senecionideen heobachtet worden. Es herrschen bier dieselben Gruppen vor; man fand gegen 200 Anthemi- deen, gegen 100 Senecioneen, 36 Gnaphalieen, aber nar d Melampodieen und 3 Heliantheen. Die Inseln nordwestlich von Afrika sind mit 66 Arten vertreten; von diesen gehöred 30% 35 den Anthemideen, 15 den Senecioneen, 10 den Gna- phalieen, 4 den Heliantheen, i den Melampodieen und 1 den Tageleen an. Wenden wir uns nach Afrika, so sehen wir Westafrika nur mit 23 Arten: 7 Senecioneen, 6 Anthemideen, 6 He- liantheen, 3 Gnaphalicen nnd 1 Melampodice, vertreien. Dagegen besitzt Südafrika die meisten (nämlich 900) Sene- cionideen, über %/, der Gesammisumme ; ces konzeniri- ren sich hier die Senecioneen und Graphalicen. Von den ersteren kommen 320, also ?/,, von den letzieren sogar weit über 4/g, nämlich 300 Arten vor. Ausserdem sind aber auch die Anthemideen iu Südafrika ausserordentlich zahl- reich, nämlich mit über 200 (fast ?/, der Gesammisnmme) vertreten, und ebenso die Helenieen mit !/;, nämlich 66 Ar- ten. Endlich wachsen noch 6 Heliantheen und 2 Melampo- dieen daselbst. Von den Maskarenen und der gegenüber- liegenden ostafrikanischen Küste hat man bis jetzt zwar nur 102 Arten beschrieben; diese Zahl möchte aber wohl mit der grössern Kenntniss der noch sehr mangelhaft heschriebesen Ländergrappe um das Doppelte wenigstens vergrössert wer- ‘den. Von diesen 102 Arten gehören 46 den Senecioneen, 37 den Gnaphalicen, 5 den Anthemideon, aber 14 den Heliantheen au. Aus den Ländern rings wu ‚das rothe Meer kenut mau im Ganzen gegen 80 Senecionideen, nämlich 25 Anthemideen, 20 Senecioneen, 13 Gnaphalicen, 15 He- liantheen, 4 Melampodieen und 1 Helenice, In Asien ist der Orient am Beichsten vertreten, denn ınan hat daselbst bereits 340 Arten gefanden. Vorherrschend sind die Anthemideen, nämlich mit 222 Arten ("/, der Ge- sammtsumme) vertreten. Es finden sich aber auch viele Se- necioneen, nämlich gegen 70, und Gnaphalieen, nämlich 20 * 308 42, vor. Ansserdem wachsen noch 4 Melampodieen und 2 Heliantheen daselbst. Centralasien ist zwar sehr wenig, zum Theil gar nicht bekannt, allein auf jeden Fall ist es arın an Senecionideen; am Meisten sind noch die Artemi- sien, also Anthemideen, vertreten Man kennt aus dieser Gruppe 17 und ausserdem noch 5 Seneoioneen. Sibirien ist wiederum reich an Anthemideen, deren es 124 besitzt, es hat ausserdem noch 45 Senecioneen, 12 Gnaphalieen, 2 Helenieen, 3 Heliantheen und 1 Melampodiee. Aus dem chinesisch-japanischen Ländergebiete sind 54 Senecionideen, und zwar: 20 Anthemideen, eben soviel Senecioneen, 4 Gnaphalieen, 8 Helianiheen, 1 Melampodice und 1 Ta- getee beschrieben, ans Ostindien hingegen 225, nämlich: 83 Senecioneen, 54 Gnaphalieen, 47 Anthemideen, 24 He- lenieen, 10 Melampodieen, 4 Flaverieen, 2 Tageteen und 1 Heleniee. Die ostindischen und sonstigen im Norden des Aequators liegenden Inseln des grossen Oceans haben nach unserer Kenntniss 72 Senecionideen, nämlich: 30 Helian- theen, 4 Melampodieen, 4 Flaverieen, 1 Tagetee, 3 He- lenieen, 6 Anthemideen, 6 Gnaphalieen und 18 Senecio- neen. Nenholland und seine Inseln sind ausserordentlich reich an Gnaphalieen, deren es über 200 ernährt; ausserdem be- sitzt es 60 Serlecioneen, 13 Antkemideen, 2 Helenicen , 6 Heliantheen und 1 Melampodiee, im Ganzen also gegen 300 Senecionideen. Verhältnissmässig zahlreich ist diese Abtheilung in Amerika, südlich von der Laplata- Mündung, vertreten, da in diesem zum Theil unbekannten, zum Theil unfruchtbaren und nicht umfangreichen Länder- und Insel- Gebiete 18 Heliantheen, 4 Melampodieen, 5 Tageteen, 8 Helenicen, 10 Anthemideen , 15 Gnaphalicen und 38 Sene- cioneen, also gegen 100 Senecionideen wachsen. 309 Die meisten, nämlich nabe an 700, Arten ans dieser Abtheilung besitzt in Amerika das Hochland, und zwar 213 Senecioneen, 56 Gnaphalieen, 26 Anthemideen, Ti Hele- nieen, 60 Tageteen, 5 Flaverieen, 244 Heliantheen und 55 Melampodieen. Das heisse Amerika hat über 100 Me- lampodieen, 185 Heliantheen, 8 Flavericen, 18 Tageteen, 47 Helenicen, 17 Anthemideen, 21 Gnapkalieen und 66 Senecioneen, zusammen also über 460 Senecionideen; das Ländergebiet der vereinigten Staaten ist etwas reicher ver- treten, denn es besitzt,550 Senecionideen, als: 100 Melam- “ podicen, über 200 Heliantheen, 8 Tageteen, 10% Hele- nieen, gegen 50 Anthemideen, 22 Graphalieen und 66 Se- necioneen. Aus Canada und dem nördlichsten Gebiete Ame- rika’s hat man über 100 Arten beschrieben, nämlich? 6 Me- lampodieen, 21 Heliantheen, 41 Helenicen, 37 Anthemi- deen, 12 Gnaphalieen und 24 Senecioneen. Was nun noch die Stärke der einzelnen Gruppen anbe- langt, so sind Senecioneen am Meisten vorhanden, nämlich gegen 1200, Die Anthemideen sind mit 900, die Gnapha- tieen mit über 800, die Heliantheen mit fast 750, die He- lenieen mit 321, die Melampodieen mit 225, die Tageteen mit 90 und die Flaverieen mit 15 vertreten, Wenden wir uns nan zu den Pflanzen der nördlichen Län- der des Orientes, deren specielle Aufzählung hier geschehen soll, so hatten wir durch wissenschaftliche Reisende allmählig die Kenntniss von 212 Senecionideen erhalten. Durch meine heiden Reisen ist die Samme bis anf 263 erhöht worden, so dass ich 51 Arten in meiner Sammlung besitze, die entweder nen sind oder noch nicht "im Oriente aufgefunden wurden. Die Zahl der von mir gesammelten oder von Freunden 'der Botanik im Oriente erhaltenen Senecionideen beträgt 169, so dass nicht weniger als 94 Arten mir entgingen. Diese sind 310 hauptsächlich in Kleinasien gefunden, wo ich selbst nicht Gelegenheit hatte, Sammlungen anzulegen, Vergleichen wir die Pflanzen der nördlichen Länder des Orientes mit denen Deutschlands, so finden wir zwar eine sehr grosse Vebereinstimmung in den Formen, nicht aber auch in den Arten. Die Gesammizahl der deutschen Senecioni- deen beträgt nur 127, von denen fast die Hälfte (63) An- themideen sind. Von den übrigen gehören 41 zu den Sene- cioneen, 17 zu den Gnaphalieen, 3 zu den Melampodicen und 3 zu den Heliantheen. Die Senecionideen sind also sehon an und für sich nach ihrer Artenzahl nicht se reich- lich in Deutschland, wie im Oriente vertreten; ich möchte dieses aber fast in noch höherm Grade von der Zahl der In- dividuen behaupten. Von den 263 nordorientalischeu Arten wachsen fast 200 (nämlich 196) nicht in Dentschland, und von den 127 dentschen Arten fehlen 60 dem Oriente. Die schö- nen kleinen Piarmica-Arten, welche unsere Alpen ernähren, sucht man vergebens im pontischen Hochgebirge und im ım- tern und obern Kaukasıs; dagegen hat Deutschland von den schönen Helichrysam - Arten aus der Gruppe Stoechadina nur 2, die nördlichen Länder des Orientes haben hingegen 15 Arten. Von den 263 nordorientalischen Senecionideen gehören 4 den Melampodieen, 2 den Heliantheen, 163 den Anthemideen, 33 den Graphalicen und 61 den Senecioneen an. Was die Art und Weise des Vorkommens der Senecio- nideen anbelangt, so sind sie zwar allgemein verbreitet, lieben aber doch besonders Steppen, Matten und felsige oder steinige Thäler, während sie weniger in Wäldern oder auf feuchten oder gar sumpfigen Orten, und an Bächen oder Flüs- sen gefunden werden. An den letzteren, und zwar vorherr- schend im Schatten wächst: Bidens cernua L., B. tripartita su L., Piarmica biserrata (Achillea) Bieb., P. dracunculoi- - des (Achillea) Dest., Senecio praealtus Bert,, an sonnigen Stellen des Hochlandes: Senecio sarracenicus L. Auf dem Geröll an Flüssen kommt Graphalium uliginosum L. vor. In Wäldern sammelte ich: Gymnocline macrophylia (Pyre- thrum) Willd., Pyrethrum Parthenium (Matricaria) L., P. palmatum (Chrysanthemum) Vent., P. corymbosum (Chry- santhemum)L., Gnaphalium alpigenum C.Koch, Carpesium cernuum L., C. abrotanoides L., Senecio nemorensis L., Doronicum Pardaliunches L., D. macrophyllum Fisch. und Cineraria spathulaefolia Gmel. Auf Steppen sah ich: Xanthium spinosum L., Xan- thium antiquorum Wall, Anthemis rigescens Willd., 4. tinctoria L., A. Cotula L., Achillea Gerberi Bieb., 4. Filipendula Lam., A. vermicularis Trin., A. eriophora DC., Tanacetum boreale Fisch., Pyrethrum Leucanthemum (Chrysanthemum) L., Artemisia Absinthium L., A. vulga- ris L., A. inodora Bieb., 4. maritima L., A. austriaca Jaeqg., A. pontica L., A. armeniaca Lam, Helichrysum plinthocalyx C. Koch, H. arenarium L., Senecio macro- phyllus Bieb., S. rhombifolius (Cacalia,) Willd., $. Orhon- nae Bieh,, S. mollis Willd., S. amphibolus ©. Koch, S. ra- cemosus (Gineraria) Bieb., 8. Cyri C. Koch, S. erraticus Bert, S. erucaefoliusL., S. Jacobaca L,, $. praealtus Bert. und S. longifolia (Cineraria) Jacq. 8. cladobotrys Led. Auf Matten habe ich gesammelt: Anthemis byzantina C. Koch, A, Rudolphiana Ad., A. Biebersteiniana (Chry- santhemum) Weh. et M., 4. mentana L., A. platyglossa C. Koch, Achillea ossica U. Koch, A. Millefolium L. ß, ‚selacea W, et K., Prarmica multifida DC., Matricaria Praecox (Pyrethrum) Bieb., M. heterocarpa C. Koch, M. alpigena C, Koch, Pyrethrum roseum Bieb,, P. carneum 312 Bieb., P. jacobaeforme C. Koch, P. caucasicum (Chryson- themum) Pers., P. niveum Lag., Gymnoeline armena (Py- reihrum) C. Koch, G. absinthiformis C. Koch, Artemisia monticolaC.Koch, Guaphalium alpigenum C.Koch, Senecio thyrsophorus C. Koch, Ligularia sibirica (Cineraria) L., Doronicum cordatum (Arnica) Wulf, und Cineraria auran- tiaca Hoppe. Enge steinige Thäler, Alpengeröll und felsige Abhänge lieben: Anthemis fruticulosa Bieb., A. Bichersteiniana (Chrysantkemum) Ad., A. mucronulata Bert., A. ptarmi- caefolia C. Koch, A. brachyglossa C.Koch, Achiliea no- Bilis L., A. Millefolium L. ß. setacea W. et K., A. dshi- milensis C. Koch, 4. tenuifolia Lam., Pyrethrum seri- ceum (Cheysanthemum) Ad,, Hemipappus canus C. Koch, H. isabellinus C. Koch; Gymnocline Szeritsii C, Koch, 6. myriophylia (Pyrethrum) C. A. Mey., G. chiliophylla (Py- rethrum) F. et M., G. armena (Pyrethrum) C. Koch, 6. argyrophylla C. Koch, Artemisia monticola C, Koch, A. spieigera C. Koch, A. Stechmanniana Bess., A. chamae- melifolia Bieb., 4. armenica Lam., A. commutata Bess., A. caucasica Willd., 4, splendens Willd., Gnaphalium su- pinum L., 6. norvegicum Gunn., Helichrysum Pallasi (Gnaphalium) Spreng., H. lavandulaefolium (Gnaph.) Willd., H. plicatum (Gnaph.) F. ei M., H. polyphylium Led., H. armenium (Gnaphal.) F.etM., H. commixtum(. Koch, H. pluriceps C. Koch, H. tschabanicum C. Koch; Senccio tarazacifolius C. Koch und $, tschabanicus 0. Koch. Auf steinigem Boden und auf Gerölle der Ebenen wach- sen: Anthemis chumomilloides Stev., Achillea vermicularis Trin., A. eriophora DC., A. Wilhelmsii C. Koch, 4. pu- bescens L., 4. leptophylia Bieb,, Artemisia fasciculata Bieb,, A. maritima L., A. inodora Bieb., Cladochaete can- didissma (Gnaphalium) Bieb., Helichrysum lavandulae- Ffolzum (Grnaph.) Willd., H. plicatum (Gnaph.) F. et M., H. polyphyllum Led,, H. commixtum C.Koch, H. arme- nium (Gnaph.) F. et M., Senecio squalidus L., $. chry- santhemifolius Poir., $. rupestris Gris. und $. verna- lis W. et K.; auf trockenen, hauptsächlich mergeligen oder ‚kalkigen Stellen hingegen: Xanthium spinosum L., Xan- thium Strumarium L., Anthemis ruthenica Bieh., A. altis- sima L., A.arvensis L., A. Cotula L., Achillea leptophylla Bieb., A. pubescens L., A. taurica Bieh., Chamomilla me- ridionalis C. Koch, Artemisia fasciculata Bieb., A. mari- tima L., A. pontica L., A. inodora Bieb., A. austriaca Jacg., Filago germanica L., F. pyramidata Lu, F. arven- sis L. und Logfia gallica (Filago) L. “An Rändern wachsen: Znthemis tinctoria L., A. ri- gescens Willd., A. Cotula L., Achillea Millefolium L., A. odorata L., 4. eriophora DC., 4. pubescens L. und A. leptophylia Bieb, Auf Aeckern und Feldern, hauptsächlich nnier Getreide, aber auch anf Weinfeldern kommen vor: Xanthium Stru- marium L., Anthemis altissima L., A. arvensis L., A. Cotula L., Chrysanthemum segelum L., Chamomilla uni- lateralis C. Koch, C. offieinalis C. Koch, C. meridionalis C. Koch, Matricaria inodora (Chrysantkemum) L., M. tri- chophylla Boiss., Artemisia Absinthium L., -4. vulgaris L., A. annua L., A. Tournefortiana Rehh. und A. sco- paria W.et K., während man auf Schutihanfen und sonst auf zwar unkultiviricm, aber fruchtbarem Boden sieht: Xan- thium Strumarium L., X. antiquorum Wallr., X. spino- sum L., Anthemis altissima L., A. arvensis L., 4. Cotula L., Matricaria heterocarpa C. Koch, M. inodora (Chry- 314 santhemum) L., M. trichopkylia Boiss., Artemisia Absin- Ihium L., A. scoparia W. et K., A. annua L., A, Tour- nefortiana Behb, und Scnecio vernalis W, et K. Erste Tribus. Meinmpodiene DC. prodr, V. p. 500. Erste Gruppe. Ambrosieae DC. proär. V. p. 522. 1. Xantkium (L.) Less. syn. Comp. p.219. A. Acanthoxanthium DC. prodr. V. p. 523. 1. X. spinosum I.. cod. No, 7156. In den Steppen Cis- kankasiens, in Grusien und Armenien, hauptsächlich auf Hn- musboden, auf Kalk und Mergel, aber auch auf Basalt und Trachyt, bis zu 3000° Höhe. B. Euxanthium DC. prodr. V. p. 523. 2. X. antiquorum Wallr. Beitr, z. Bot. Heft 2. p. 229. Auf Kalk- und Mergelboden in Grusien, 1000 — 2000° hoch. Von K. Schmidt und Wilhelms erhalten. 3. X. Stramarium L. cod, No, 7154. In der Krim, in den Sieppen Südrusslands und Ciskaukasiens, in Grusien auf Kalk- und Mergelboden, 1000 — 2000° hoch. Zweite Tribus. Heliantheae Less. syn. Comp. p. 221. DC. prodr. V. p- 534. Erste Gruppe, Bidentideae Less. syn. Comp. p. 229. Il. Bidens (L.) Less. syn. Comp, p. 230. 1. Platycarpaea DE. prodr, V. p. 59%. x 4. B. cernua (L.) Koch syn, ed, 2, p. 396. #. minima L. cod. No. 6018, In Karthli auf Kalk, c- 1500 — 2000 hoch. 315 5. B. tripartita L. cod. No. 6017. Auf der Nordseite des pontischen Gebirges auf Augitporphyr, 1500 — 4000’ hoch. Dritte Tribus. Anthemideae Cass. opuse. phyt. IN. p. 61. DC, prodr. VL p.1. Erste Gruppe. Euanthemideae DC. prodr. VI. p. 1. UL Anthemis (L.) Gris. spie. ü, Rum, et Bith. 1. p. 205. A. Maruia Cass. diet. d. sc. nat. XXIX. p. 174, 6. A. Cotula L. cod. No. 6482. Nach Bertoloni’s Bei- spiel haben Fischer und Meyer in ihrem 1f. Saamenver- zeichnisse A. Micheliana getrennt. Es ist diese eine sehr gute Art, die sich hauptsächlich durch die sehr breiten Spreu- blätichen unterscheidet. Die Anwesenheit von Sprenhlättchen über das ganze Clinanthinm, worauf genannte Botaniker ein grosses Gewicht zu legen scheinen, ist aber ein unsicheres Kennzeichen, da ich auch Exemplare der A. Cotula L. aus dem Oriente besitze, wo die Spreublätichen gleishmässig ver- breitet sind. A.Cotwla L. wächst allenihalben, anf angebau- tem und nicht angebauten Boden, an Hecken u. s. w., auf Mergel und Kalk, wie auf Alluvial- und Diluvialhoden, auf Porphyr und sonstigem plutonischen Gestein, wie auf Basal- ten, Trachyten und Doleriten, und zwar eben so gut in den Niederungen, wie in einer Höhe von 7000°. Ich habe sie erhalten ans der Umgebung von Brussa und gesammelt auf der Nord- und Südseite des pontischen Gebirges, ferner im kankasischen Hochgebirge, wie in der Rion-Niederung, im mittlern und untern Kurgebiet und auf der Halbinsel Apsche- ron. Nur anf dem armenischen Hochlande ist die Pflanze mir entgangen. 316 . B. Oiocline. Clinanthium denique conicum. 7. &. ruthenien Bieb. A. tanr, canc. Il. p. 330, In Cis- kaukasien auf tertiärem Boden, c. 400— 1200 hoch. 8, A, arvensia L, cod. no. 6481. 8. Incrassata Leis. not. p. 129. 4A. retusa DE, ill. 1. dEg. p.26. Am Bosphor auf tertiärem Boden. 9. A. chamomilloides Stev. in Bieb. fl. tanr. cauc. 1. p- 331. 4. peregrina Bieb, fl. taur. canc, IL p, 331. 4. candidissima Willd. in Spreng. syst. Veg. 111, p. 593. 4. montana Ten. im königlichen Herbar zu Berlin, A. ptery- gantha C. Koch in Linn. XVIL, p.49. Sehr hänfig im mitt- lern und untern Gebiete des Alasan, in der Kur-Araxes-Nie- derung, auf Kalk und Mergel, bis 1000’ Höhe, weniger in der grossen Araxes-Ebene, auf hasaltisch - trachytischem Bo- den, 2500 — 30007 hoch. C. Platyeline. Clinanthiam convexum aut planiuscalum. 10. A. altissima L. cod. no. 6472. Sehr häufig in der Kur-Araxes-Niederung anf dem dortigen Dilnvialboden, aber auch den Kur aufsteigend bis Tiflis, also his za einer Höhe von 1000—1200°. ß. Striete erecta, ramulis patulis, phyllis anthodii bran- neis, Im südlichen Daghestan, auf Dilavial- und tertiärem Boden. 11, A. chia L. cod. no. 6472.(?) Sibth. et Sm. A. gr. % 884. Ich möchte fast bezweifeln, dass die Sibthorp’sche Pflanze auch die Linne’s ist, denn dieser behanptet von der seinigen, dass sie der A. alpina L. ähnlich sei, was we- der mit meinen Exemplaren, noch mit der Pfanze, welche die Sibthorp’sche Abbildung repräsentirt, der Fall ist. Diese — 317 steht unbedingt der A. altissima L, sehr nahe, nnd möchte sogar mit ihr zu vereinigen sein, Auf der Nordseite des pon- tischen Gebirges anf Augitporphyr, bis 1500° Höhe. 12, Anthemis rigescens Willd. hort, berol. t. 62. a. Genuina; sehr häufig an Rändern, Abhängen der niederen Höhen im ganzen Oriente, doch vorherrschend auf Kalk- und Mergelboden, bis 2500° Höhe, £. Uniflora C. Koch in Linn. XVII. p. 50. Im ossi- schen Kaukasus auf Jurakalk und Thonschiefer, y. Albo-tomentosa; im imerischen Kaukasus, im Gan Radscha, c. 3000 hoch, auf Kalk und Thonschiefer. 6. Triumfetti (Chamaemelum) AU. fl. ped. 1. p. 187. Buphthalmum alpinum, flore candido Triumf. obs. p. 79. Bellis alpina, Parthenii foliis, elatior, Pluk. almag. 1.17. 8,6, _Anthemis rigescens Gris, spie. fl, Rum. et Bith. 1. P- 207. Anthemis Triumfetti Koch syn. ed. 2. p. 413. Ta- nacetum montanum tenuifolium flore candido Bocc, mus. p-33. %.25., was Allioni und nach ihm DeCandolle als Synonym hierher bringt, ist eine Achillea und keine Anthe- mis. Koch unterscheidet seine A. Triumfettl von der A. tinctoria L. ner durch die längeren ‚Ligulae, allein diese sind bei der zuersigenannten Pflanze keineswegs immer so lang, als sie Koch als erkennendes Merkmal angiebt. Na- mentlich vergrössern sie sich bei der Kultur. Eben so hat A. tinctoria L. bisweilen Ligulae von der Länge der Blü- thenboden -Breite; der einzige Unterschied zwischen A. ri- gescens Willd, und tinctoria L. bleibt demnach immer in der Farbe derLigulae. Diese Abart, die sich durch eine weit kleinere Coronnla, die selbst bisweilen kaum zu erkennen ist, unterschei- det, kommt nur im Gebirge vor, und zwar im kaukasischen Hochgebirge auf einer Höhe von 5000 — 6000’ auf Porphyr, Tbon- schiefer und Kalk; auf den Bergen am Bosphor auf Kalk und 318 Mergel; ven Dr. Thirke auf dem bithynischen Olymp ge- sammelt, 13. A. Pseudo-Cota Yir. A. dalm. II, p. 78. t. 50. A. ruthenica C. Koch in Linn. XIX. p. 34. Von Dr. Thirke aus der Umgehung von Brussa erhalten, 14. A. coarctafa Sibth. et Sm, prodr. fl. gr. Il. p. 191. A. gr. 1.889. Meine Exemplare, die ich ebenfalls derFreund- lichkeit des Dr. Thirke verdanke, unterscheiden sich nur durch hellere Ligulae, 15. A. dinetorfa L. cod. No. 6488. &. Microglossa; Ligulze longitndine dimidii diametri elinanthii., Von Dr. Thirke aus der Umgehung von Brussa erhalten, \ $. Macroglossa; Lignlae longitudine dimidium elinan- thium longe superantes. Ar Bospor anf Mergel- und Kalk- boden, bis 1000’ Höhe; in der Provinz Eriwan auf Kalk und salzhaltigem Mergel, ec. 3000 hoch, Aus Grusien ‘von Wil- helms erhalien. "2 Cancasica Henk. a Don. pl. sel. hort, hal. p. 9. 4. sulphurea Wallr. Beitr. 1. p. 46. Aehnelt darch ihre hellgelben, grossen Randblüthehen der 4. rigescens Willd. Im Gaue Daratschitschak auf hasaltisch -trachytischem Boden, ce. 4500 — 5500° hoch. 16. A. brachyglossa C. Koch; Perennis, pilis aceumben- tibns, densis caun; Caulis basi ramosus, adscendens, semi- pedalis, vix ultra, ramis subsimplieibns, monocephalis, saperne aphyllis; Folia ovato-oblouga, 5 7° longa, pinnatifida, pin- nis oblongis, ineiso-dentatis, dentibus acutissimis; Calathia hemisphaerica; Anthodii phylla imbrieata, tomentosa; Ligulae aureae,, perbreves, denique reflexae; Paleae eblongae, subite in acnmen cuspidatum excurrentes, flores aequantes; Achenia 319 lateribus evidenier marginata, dorso et ventre trisiriata, lae- via, coronula perbrevi instraeta. Vom Habitus der A. Bovea- na Gay und A. chrysantha Gay in expl. seient. de PAlg. Bot, 1. 60. £. 1. 2., aber durch die angegebenen Merkmale hinlänglich verschieden. Im Tschorukgebiete anf Melaphyr und Augitporphyr, 2000 — 5000° hoch. 17. A. platyglossa C. Koch; Pinricaulis, pilis aceum- bentibus subsericea; Caules simplieissimi, adscendentes, pe- dales et ultra, inferne densius foliosi, superne aphylli, Kistu- losi; Folia ambitu ohblongo-rotundata, bipinnata, Pinmulis el- fiptieis, acutissimis, uno, alterove denie instrnetis; Anthodii lanuginosi phylia imhrieata, ovato - lanceolata; Calathia magna, cum ligulis diametro sesqui- et bipollicari; Lignlae late lineari-ohlongae, pallide flavesceutes, pistilligerae; Ache- nia (immalura) striata, uno latere evidenter coronulata; Pa- leae oblongae, subito. in acumen pungens excurrentes, flores aegnantes. Hat allerdings entfernte Aechnlichkeit mit A. ri- gescens Willd., hesitzt aber weit grössere Blüthenkörbchen. Auf dem pontischen Hochgebirge, 8—10,000° hock, anf Ur- gestein. 18. A. mucronulata Bert. amoen. it. » 56. Barr icon. 1,522, Anacycles mucronatus Guss. pl. rar. p. 556. In Ssomcheth auf Trachyt, c. 5600° hoch. 19. A. montana L. cd. No. 6493. A. ibericu C. Koch in Linn. XIX. p. 35. Absynthium montanum Col, Phytobas. 1. 9. 117. 1.33., Bellis incana, Chrysanthemi cretici folio Bocc. Mas. t. 98, Von Dr. Thirke anf dem bithynischen Olymp gesammelt. 20, A. ptarmicaeformis U. Koch; Perennis, multiceps, basi ramosissima, sericeo-pubescens; Canles semipedales, in- ferne dense, superne raro foliosi, ipsigue aphylli, villosi, 320 simplieissimi, monocephali; Folia infera parva, ambitu oblon- ga, petiolata, pinnata, pinnis lineari-oblongis, integris aut pinnatifidis, hirsuto -sericeis, suprema subintegra; Phylia an- thodii disco villosa, margine arida, atro-fusea, oblonga, exaete imbricata; Lignlae late oblongae, discnm longitudine paullulum superantes, iridentatae; Paleae fHosculos lateos aegqnantes, enneatae, apice branneo - marginatae; Clinanthium eonveziuscnlum, Steht der A, carpethica Wild. sp. pl. Il. p- 2171. (A. an alpina? Kit. in Willd. herb. No. 16251.) sehr nahe, unterscheidet sich aber durch die Pubescenz und, wie auch von A. mortana L., durch die breit- und braunrandi- gen Hüllkelchblätter, aber auch durch das Ansehen, Im pon- tischen Hochgebirge auf Urgestein, e. 9000 hoch. 21. A, fruticuloes Bieb. fi. taur. cauc. 11. p. 329. caspı p- 201. app. No. 70. 4A. montana C. Koch in Linn. XIX. p. 35. 4. montana . macedonica Gris. spic. A; Rum, et Bith, IL. p. 209. Von Dr. Thirke auf dem bithynischen Olymp gesammelt. 22. A. Biebersteiniana (Ohrysantkemum) Web. et Mohr Beitr, I. p. 70. Perennis, pluricaulis, sericea; Canles peda- les, simplieissimi, inferne paueifolii, superne aphylli, mono- cephali, elevato-striati; Folie ambitu oblenga, bipinnatifida, pinnis linearibus, petiolata; Anthodii imbricati phylia oblonga, disco viridi, tomentoso, ceterum late et brunneo sphacelata; Clinanthium ovatum, paleis oblongo - enneatis, apice brunneo- et eroso-dentatis vestitum; Ligulae aureae, evidenter triden- tatae, pistilligerae; Achenia elavata, tetragona, denfibus hre- vioribus, coronam referentibus coronata. Aehnelt im Habitus dem Pyrethrum sericeum Bieh. mehr als der A. Rudol- phiana Web, et M, A. Marschalliana Willd. Herb. Ne. 16276. und A. Rudolphiana Wild, Herb. No, 16275, gehören hierher. Sehr käufg im pontischen Hochgebirge anf Urgestein, c. 7000 — 9000’ hoch. 23. A. Rudolphiana Ad, in Web. et M. Beitr, 1. p- 72, Perennis, multicaulis, pilis singulis vestita, virescens; Caules simplieissimi, semipedales, adscendentes, monocephali, 4—5 foliis distantibus obsiti; Foli2 pinnatifida, pinnis ambita ob- . ovalis, apice 3—5 -fidis, laciniis linearibus, acutis, petiolata; Anthodii phylla oblonga, disco viridia, tomentosa, ceterum lato- ei brunneo-sphacelata; Clinantbium eonvexinsculum, pa- leis oblongo -euneatis, apice bruuneo, eroso-dentato; Ligulae anrese, tridentatae. Steht der A. montana L. nahe, und unterscheidet sich fast nur durch die goldgelben Strahlen- blüthchen, die sie mit A. Biebersteiniana (Chrysanthemum) Web, et M. gemein hat, D. Lyonnetia Cass. diet. d. sc. nat. XXXIV. p. 106, 24, A. discoidea Willd. sp. pl. IH. p. 2188, Sibth. et Sm, fü gr. 1. 890. Die Sibihorp’sche Pflauze ähnelt allerdings nach der Abbildung einer strahlenlosen Abart der _4. coarctata Sibth. et Sm., während meine Pfanzen wohl anch den- selben Hahitus besitzen, allein in allen ihren Theilen weit kleiner sind. Hauptsächlich unterscheidet sie sichfaber durch die verlängerten und biettlosen Blüthenstiele, durch die sie, so wie wegen der kleinen Blüthenkörbeben, allerdings das An- sehen einer Lyonnetia erhält. Am Bosphor ziemlich häufig auf Mergel und Kalk, 400 — 1200’ hoch. 25. A. byzantina C. Koch, Santelina alpina Sibth, et Sm. f. gr. t. 851. Achnelt.der A. absynthiifolia Boiss, et Sprunn. nnd der A. emyrnaca Boiss., allein erstere besitzt sehmälere Blattabschnitte und grössere Blüthenkörbehen, leiz- tere hingegen hat zwar dieselben Blätter, aber sie sind ge- stielt. Auch besitzen die Spreublätichen eine stechende Spitze, 24: Bd, Zu Hen. 21 322 und erscheinen eben so lang als die Blüthchen. Am Bosphor auf Kalk und Mergel, bis zu 800° Höhe, 26. A. ereticn (Anacyclus) L. cod. No. 6467. Als Co- tula cretica minima, Chamuemeli folio, capitulo inflero im Gundelsheimer’schen Herbar, IW. Piarmica Koch syn. ed.2. p. 470. (als Subgenus). 27. Ptarmica biserrata (Achillea) Bieb, fl. tanr. eauc. 1. p. 334. In den Thälern des kaukasischen Gebirges auf Kalk und Thonschiefer, 2000 — 4000° hoch; im Tschoruk- thale, im Gane Liwaneh anf Melaphyr, 1500—2000° hoch. 28. P. grandilorn (Achillea) Bieb. fl. taur. canc. 1. p. 333, Von Wilhelms und Karl Schmidt aus Grusien erhalten, 29. P. multiida DC. prodr. VII. p. 295. Grisebach hielt anfänglich die DeCandolle’sche Pflanze wegen der länglichen Randblüthehen für verschieden, und bezeichnet diese richiiger als obovato-subrotundae, retusse (8 dessen Spieil. A. Rum. et Bith, II. p.212.). Er zieht ferner dchillea abro- taneides Viv. A. dalm, IL. p. 81. (in der Abbildung) 1. X. f. 1. (als Ptarmica abrotanoides) als Synonym dazu. Ich halte diese Pflanze wenigstens nach der Abbildung durchaus für verschieden, denn sie hat Zungenblüthchen, die fast. brei- ter als lang und an der breiten Spitze mit drei deutlichen Zähnen versehen sind. Bei P. multifida DC. fehlen die Zähne ganz und gar oder erscheinen höchst undeutlich. Auch haben die Blätter der bithynisch-olympischen Pfanze einen länglichen, bei der P. abrotanoides Viv. hingegen einen ey- runden Umfang. Der braune und trockenhäutige Rand der Hüllkeichblätichen ist bei P. multifida DC. auch breiter. Von Dr. Thirke auf dem bithyuischen Olymp gesammelt. V. Achillea DC. prodr. VI. p. 24. A. Millefoliatae DC. prodr. VI. p. 24, 30. A. Millefolium L, cod, No, 6506. ß. Setacea W. et K. pl. rar. Hung. I. p. 82. t, 80, A. odorata Wulf. in Jacg. Coll. I. p. 259. t. 21. Im ponti- schen Hochgebirge auf Granit und Syenit, 7000—9000° hoch, Aus dem Kaukasns von Wilhelms und K. Schmidt er- halten; auf dem armenischen Hochlande im, Gaue Artahan auf vulkanischem Boden. y. A. crustata Roch. pl. Ban. rar. p.71. 31. A. occi- dentalis Raf. in DC. prodr. VI. p. 24. Von Wilhelms aus Grusien erhalten. 31. A. ossien C. Koch; Caulis erecto-ramosus, angulatus, hirsutiasculus; Folia ambitu oblonga aut lineari-oblenga, ‚bi- pinnatifida, pinnulis lanceolatis, pungentibus, integris aut nno alterove dente praeditis, rhachi integrä, pilosinsenla ; Corym- bus compositus, pubescens; Calathia denique elongata, lati- tudine su& duplo longiora, cylindriea; Phylia anthodii exte- riora minora, ut interiora oblonga, margine brunneo cincta, glabriuscula; ‚Palese Mores aegnantes, lanceolatae, integerri- mae, glaberrimae, appendice brunneä instructae; Ligulae 5, Anthodio subtriplo breviores, lougitudine suä paene latiores, emarginatae, sed in emarginatur& dente insirneiae; Achenia compressa, apice alata, cinereo-alba. Von der Alpenform der 4. Millefolium L., mit der sie die Gestalt der Blüthen- körbehen gemein hat, unterscheidet sie sich durch die Palese, die bei allen von mir untersuchten Exemplaren der zuletzt genannten Pflanze länglich, an der Spitze gezähnt- geschlitzt und bärtig sind. Im Ansehen gleicht sie aber der A. Zigu- stica All. (Sibih. fl. gr. t. 897.), welche aber breitere Blätter und rundliche Blüthenkörbehen besitzt. Im ossischen Kauka- sas anf Thonschiefer und Kalk, 4000 — 6000° hoch. 21* 324 32. A. ehrithmifolia W. et K. pl. rar. Hang. 1. p. 68. t. 66. Steht der mehr rundlichen Blüthenkörbehen wegen der A. ligustica All. näher, als der A. Millefolium L. In der Nähe der Herkulesbäder im Banate auf Kalk. 33. A. odorata L. cod. No, 6508. ß. Thirkei C,H. Schultz in Linn. XIX. p. 35 u. 314. In der Nähe von Brussa. 34. A. nobilis L. cod. No. 6507. In Grusien auf Kalk, Mergel und Molasse, 800 — 2500° hoch. Im Gane Sber, und zwar im Hochthale Tsehabantz auf Porphyr, e. 5500° hoch. #. Marginata; Calathia ovato - oblonga; Anthodi phylia margine brunneo ceineta. In der Provinz Eriwan anf hasaltischem Boden, c. 2700 — 3000” hoch. 35. A. dshimilensis C. Koch; Plurieaulis, villosa ; Cau- lis pedalis et ultra, striato-suleatus, erecius, simplieissimus; Folia ambitu Iineari-lanceolata, pinnatifida, pinnis decurren- tibus, latis, ex apice plernmque acute dentatis, rhachi inte- grä, caulina patulo-erecia; Corymbus compactus; Anthodü phylia oblonga, villosa, branneo-marginata; Paleae lacero- dentatae, ciliatae, apice brunneae; Ligulae tridentatae, ma- guae, sed anthodio paululum breviores, Steht der 4. holo- sertcea Sm. prodr. fi. gr. Il. p.194., A. flabelliformis Sibth. et Sm.fl.gr. t, 894, ausserordentlich nahe, besitzt aber weisse Blüthen und kleinere Blattzähne. Auf dem pontischen Hoch- gebirge auf Syenit und Granit, 8000 — 10000’ hoch. 36. A. peueedanifolia Gris, spieil, f. Rum, et Bith. 1. p- 244 A. cuneata C,H. Schultz in Linn. XIX, p. 35 und 313, Besitzt mit 4. holosericea Sm., mit der sie Grise- bach vergleicht, sehr entfernte Achnlichkeit. Von Dr. Thirke auf dem bithynischen Olymp oder sonst in der Umgegend von Brussa gesammelt. 325 B. Filipendulinae DC, prodr. VI. p. 27. 37. A. Filipendulina Lam. diet. I. p. 27. Piarmica iberica, Tanaceti folio et facie, flore minimo des Gun- delsheimer’schen Herbars, Im südlichen Daghestan nahe der Westküste des kaspischen Meeres auf Diluvialboden und Kalk, bis zu 600° Höhe. Von Wilhelms und K. Schmidt erhalten. 33. A. pubescens L, cod. No. 6494. A, micrantha Bieb. A, taur. caue. II. p. 336. Millefolium cappadocicum creticum Iuteum des Gundelsheimer’schen Herbars. Die griechische Pflanze unterscheidet sich nach der Abbildung in der Flora graeca t. 895. durch eine Rhachis integra.. A. leptophylia Schrank pl. rar. t. 78. möchte vielleicht hierher gehören oder zu A. iaurica Bieh,, auf keinen Fall aber zu der A. leptophylia Bieb, Bieberstein, und ihm folgend Ledebour, giebt die Farbe der Strahlenbläthchen auch goldgelb an, ich habe sie sehr häufig zu beobachten Gele- genheit gehabt, und sie nur schwefelgelb gesehen, Ich glau- be auch deshalb, dass Vaillant’s Matricaria tomeniosa et incana, Achilleae ‚folio, flore aureo, wie Linne will, nicht hierher, sondern zu 4, tomentosa L., vielleicht auch gar zu A. compacta Willd. gehört. — Gemein in ganz Gru- sien und Schirwen , so wie im südlichen Daghestan auf Kalk, Merget, Molasse und Diluvialboden, bis zu einer Höhe von 1500. 39. A. taurien Bieh. fl. tanr. cauc. I. p. 336. Pluricau- lis, hirsuto-lanata; Caules simplicissimi, 6-— 9 poll, alti Folia ambitu lineari-oblonga, vix poll. longa, infima pelio- lata, omnia pinnatifida; Piunae 10— 14, infmae sessiles, ce- terae tripartitae, laciniis linearibus, oblongis, acutis, rhacbi angusiä, integrä;5 Corymbus 8 — 10-cephalas, pedunonlis simplicibus ant biidis; Authodium campanulatum, villosum; Paleae apice lacero- dentatae villis singulis vestitae; Ligulae aureae. Steht der A. tomentosa L. sehr nahe. Diese be- sitzt aber Blätter mit einer breiten Rhachis und weit mehr Fiederblättchen. A. leptophylla Bieb. A. taur. cauc. II. p. 335. unterscheidet sich nach einem Original- Exemplare im Willdenow’schen Herbar (No. 16355.) nar durch ästigen Stengel. In der Provinz Eriwan, jenseit des Araxes, auf Kalk und Mergel, c. 3000° hoch, 40. A. ieptophylia Bieb, fl. taur. cauc. II. p.335. Pluri- eaulis, villosa; Caules simplices, pedales; Folia aubitu late linearis, pollicem et ultra longa, bipinnatiida, 12 —18 lin. . longa , pinnis 20 — 30 ambita ovatis, piunulis 5 — 7 lineari oblongis; Rhachis angusta; Corymbus compositas, polycepha- lus; Calathidia ovata, minns tomentosa, paleae oblongae, apice sublacerae, villis singulis obsitae. Sicht der A. tomen- tosa L. am Nächsten, diese unterscheidet sich aber, nach in der Schweiz gesammelten Exemplaren, dnrch dichtere Fieder- blättchen, durch eine breite Rhachis und durch doppelt klei- mere Blüthenkörbehen, Auch ist die Pflanze weit wolliger und wächst nur im Gebirge, während diese vorherrschend an Rän- dern und in der Ebene vorkommt. A. tomentosa Trans- kankasiens möchte hierher gehören. Als Millefolium cap- padocioum Inteum des Gundelsh. Herbars. Von Wil- helms erhielt ich die Pflanze als 4. micrantha. Im’Banat auf Kalk, sehr hänfig in Grusien und Schirwan auf Kalk and Mergel bis zu einer Höhe von 2000’; ebenso in der ar- menischen Provinz Eriwan anf vulkanischem Boden, «. 2700° h. 41, A. Gerberi Bieh. fl. taur. cauc. II. p. 334. a. Major. Aus Grusien von K. Schmidt erhalten. Im Gaue Sber im Tschabantzthale, auf Porphyr, c. 5500’ hoch; in der Nähe der Enphraiguellen auf Trachyt, 7000 hoch. #. Minor. In den Sieppen der don’schen Kosacken, 827 C. Santolinoides DC, prodr. VI. p. 36. 42. A. compacta Willd. sp. pl. III. p. 2206. Im Banate auf Kalk; in der Nähe von Brussa von Dr. Thirke ge- sammelt; im 'Tschabantzthale anf Porphyr, 5500 hoch. 43. A. tennifolia Lam. dict. 1. p.26; Jacq. ech. I. p. 11. t.#. A. albicaulis C, A. Mey. Verz. kauk. Pf. p, 76. 4A. canescens Willd. herb. No. 16330. Als Prarmica incana, Pinnulis cristatis des Gundelsh. Herbars. A. tomentosa Bot. mag. t. 497. möchte ein Bastard von A. tenuifolia Lam. nnd A. tomentosa L. sein, 44, A. aegyptinca L. cod. No, 6497. DeCandolle behauptet, dass diese Pflanze seit Cortusus nicht wieder in Egypten aufgefunden sei, allein im Berliner Königl. Hor- bar befindet sich ein Exemplar von Forskäl gesammelt. A. Tournefortii DC. prodr. VI. p. 28, die ans der Tonrne- fort’schen Piarmica incana pinnulis incanis oristatis ge- bildet worden (nicht Plarmica incana pinnulis cristatis, welche die obige Pflanze darstellt), scheint mir eine ver- schiedene Pflanze zu sein, obwohl DeC. die A. gegyptiaca dazu bringt, Diese ist nach dem Forskäfschen Exemplare ästig; ihre Blättehen sind länglich oder rondlich, nicht eckig- gezähnt, und stehen dieht gedrängt: Auch die Blüthen sind dicht gedrängt und besitzen keine Zungenblüthchen; die läng- lichen’ Hüllkelchblätter gehen allmählig in die Spreublättchen über, von denen die äusseren wollig sind. Bei A. Tournefortii DC., weiche allerdings Linn€ auch zu seiner A. aegypticaca zieht, sind die Blättchen breit, eckig gezähnt, nnd, wie die ganze Pflanze, granfilzig. Hierher gehört A, aegyptiaca Sibih, et Sm. fl. gr. 1.892. 45. A. cretica L. cod. No. 6509. Als Plarmica cre- tica, frutescens, Suntolinae facie des Gundelsbeimer- schen Herbars; Wille, herb. No. 16340. 46. A. Wilhelmsii C.Koch. 4A. teretifolia Led. A, ross. 1. p. 539. nec Wild. A. Santolina C. A. Mey. Verz. kauk. Pf. p.76. Prarmica armena, Santolinae folüis, Hore mi- nore des Gundelsheimersschen Herbars. Canlis suffruti- cosus, ramosus, cano-tomentosus. Folia 6—9 lin. longa, 1 —1!/, lin. lata, pinuatisecta, segmentis imbricatis, triparli- tis, lohis rotundato-aentis, erassiusculis, acntissime dentatis, glabriuseulis, rhachi tomentoso -villosa. Corymbi fastigiati, conferti, 12— 18-capitati, cano-tomentosi; Anthodium obova- tam, phyliis tomentosis, oblongis, convexo - concavis, imbri- eatis; Paleae inclasae, hyalinae, snh-3-nervige, apice lace- rae et villis obsitae; ligulae parvae, latae, tridentaine, uf Aores discoideae, fiavae. A, Santolina L. Sibth. et Sm. fi. gr. t. 891. hat weit grössere Randblüthchen, und ist über- haupt grösser. 4. santalinoides Lag, unterscheidet sich durch schmutzig- weisse Randblüthchen. Von Wilhelms und K. Schmidt aus Transkaukasien erhalten. Dieselbe Pflanze hat auch Szovits in Aserbeidshan gesammelt, 47. A. eriophora DC. prodi. VI, p. 3. 4. tenuifolia Willd, herb. No. 16332, Caulis suffraticosus, e basi rame- sus, caulibus secundariis, cano-tomentosis, simplieihus; Fo- lia linearia, teretinscala, 9% longa, villosa, pinmatisecta, srg- mentis transversis, imbricatis, tripartitis, lobis enneatis, acu- tissime dentatis, erassiusenlis, punetulatis; Corymbus densus, 12-—2%-capitatus, cano-tomeniosns; Anthodium obovatum, aut globulosum, phyllis oblougis, convexiuseulis, imbricatis; Paleae oblongae, concavae, flores aequantes involventes, me- dii virescentes, ceteri hyalinae, dentienlato-lacernlae, derso villosae, uninerviae, vix exsertae; Ligulae iridentatae, ut flo- res discoidei, aureae. Unterscheidet sich von A. Wilhelmsii ©. Koch durch goldgeibe Blüthenkörbehen und herausragen- de, anders gestaltete Spreublätichen. Im Gaue Sber auf Porphyr, 4500 — 5000 hoch; in der Provinz Eriwan, jen- seits des Araxes, auf Mergel und Kalk, c. 3000° hoch. 48. A, vermicularis Trin. in Mem. de Pacad. de sc. de Petersb. VI.p.494. 1.13. VonK. Schmidt aus Talysch erhalten. 49. A. muschensis C. Koch. Multicanlis, caulibus ere- etis, aut ascendentibns, hirsnio-tomentosis, denigque gla- briusculis, simplieissimis; Folia caulina et in axillis fascieu- lata, 4— 6° longa, vix 1 lata, hirto-tomentosa, pinnati- secta, segmentis conferlis, tröpartitis, ant integris, lohis trans- versis, imbricatis, eblongis aut ovatis, acutissime dentieula- tis; Oorymbus laxus, polycephalus, deniqne glabratus; An- thodium pnbescens; globulosum, phyllis oblongis, apice hya- lino et saepe lacero -dentatis; Paleae oblongae, glaherrimae, disco exoepto, hyalinae, integriuscnlae. Ligulae magnae, 3- dentatae, latae, 4— 6, tube compresso instractae; Fiores discoidei tubulosi, eylindrici. Steht der A. teretifolia Willd, am Nächsten. Im Gane Musch auf Trachyt, 4500—6000° hoch. Zweite Gruppe. Chrysanthemese Less. syn. p.250. C. H. Schultz üb. d. Tanac. p. 10. VL Chrysanthemum Less. syn. comp. p. 253. nee al, 50. C. segetum L. cod. No. 6443, Am Bosphor unter Getreide sehr gemein. ß#. Welwitschii C. H. Schultz in Linn. XIX. p. 35. Von Dr, Thirke bei Brussa gesammelt. 51. €. Leucanthemum L, cod. No, 6432. In der gros- sen ungarischen Ebene, VE. Pyretkrum Less. syn. Comp. p. 254. A. Leucoglossa DC. prodr. VI. p. 53. 52. P, roseum (Chrysanthemum) Web. et Mohr Beitr. I. P-70. Im Ciskaukasien in der Gegend der kaukasischen Bäder anf tertiärem Boden, 1000 — i200° hoch. Im grusi- schen Gebirgsgau Erzo auf Jurakalk, 2500° hoch; auf dem östlichen Kaukasns auf Kalk und Mergel, ec. 3000 — 4000 hoch. Aus der Nähe von Naghdshewan durch Prof. Abich, von Wilhelms und K. Schmidt aus Grusien erhalten, 53, P. carneum Bieb. fl. taur. cauc. Il. p. 325. Pyre- thrum roseum Lind, bot. reg. t. 1084. Chrysanthemum coccineum Sims, in bot. mag. t. 1080. Als Buphthalmum ibericum, Tanaceti folio ampliori, flore magno coccineo im Gundelsk. Herbar. Ven K. Schmidt und Wilhelms ans Grusien erhalten. Diese und die vorhergehende Art sind es, deren Scheibenblüthchen das berühmte „persische Insekten- pulver” liefern. Leider findet man es nicht mehr unverfälscht, denn schon in Transkaukasien (nicht in Persien, wo die Pflan- zen meines Wissens noch nicht aufgefunden sind) mischt man die Blüthen von Pyrethrum corymbosum (Chrysanthemum) L. und anderer ähnlicher Arten, bei nns aber hauptsächlich die der Kamille, darunter. P. palustre Willd, sp. pl. II. p. 2154. Als Leucan- themum armenum palustre, Uhrysanthemi folio, Tanaceti odore im Gundelsh, Herbar. 54. P. sericeum (Chrysanthemum) Ad. in Web, ‚et Mohr Beitr. I. p. 69. Aus dem Kaukasus von Wilhelms und K. Schmidt erhalten. Im Gau Bambak auf Trachyt, c. 7000 hoch, 55. P. ceratophylloides (Chrysanthemum) All. fl. ped. 1. p. 190. t. 37. f. 1. Im südlichen Daghestan anf Kalk, © 1500’ hoch. Die Haarkrone ist allerdings so unbedeutend, dass man wohl am Ende, nach dem Vorgange von Kochs Synopsis, am Besten thnt, Pyrethrum mit Chrysanthemum wiederum zu vereinigen. 831 56. P, Jacobaeaeformis C. Koch; Rhizoma obliguum ant horizontale, abscissum, unicaule; Caulis 12/;,— 2-pedalis, erectus, simplicissimus, glaberrimus, striato-suleatus; Folia glaberrima, pinnatiida, inferiora longius petiolata, superiora sessilia, erecta aut palula, pinnis supremis majoribus, con- fluentibus, oblongis, religuis minoribas, lineari - oblongis, omni- bus pauci-serratis; Corymbus 5 — 9-florus, congesins, pe- dunculis brevibus; Anthodii phylia oblonga, disco viridi ob- longo-lineari, sed margine lato, obscare brunneo , scarioso et appendice magnä, dilute brunneä instrneta; Pappus forum marginalium e dentibus dnobus constaus, discoideorum contra coronam brevem, inaequaliter dentatam referens. Steht aller- dings dem P, roseum (Chrysanthemum) Web. et M. am Näch- sten, unterscheidet sich aber hinlänglich durch den steifen Stengel und die dichte Doldentranbe. Im Gaue Artahan auf Trachyt und Lavaboden, c, 5000 hoch. P. Congestum; Gorymbns congestus; Anthodii phylia late marginata. Im Paschalik Musch auf Trachyt und tertiä- rem Kalk, c. 5000’ hoch, 57. P. niveum Lag. elench. hort. madr. 1805. P. par- thenifolium ß. Bieb. 9. taur. cauc. Il, p. 326. Von K, Schmidt und Wilhelms aus Grusien erhalten. 58. P. palmatum (CUhrysanihemum) Vent. hort. Cels. 1. 43, Auf der Ostseite des Alagäs auf Trachyt, c. 4000 hoch, 59. P. Parthenium (Matricaria) L. cod. No. 6450, Aus der Umgebung von Brussa durch Dr. Thirke, aus Gru- sien von Wilhelms erhalten. In Schirwan auf Molasse nnd Kalk, c, 1500’ hoch ; auf der Nordküste des pontischen Ge- birges auf Augitporphyr, bis zu 2000° Höhe. 60. P. corymbesum (Chrysantkemum) L. cod. No.6439. In Grusien auf Mergel, Kalk und Porphyr, 800—2500° hoch. 332 Von Wilbelms und K, Schmidt erhalten, In der Steppe Dobrutsche im Süden des Ausflusses der Donau. #. Bipinnatifidum; als Matricaria Tunaceti folits, Slore majore, semine umbilicato J. R. H. und Tanacetum montanum inoderum Jlore majore C. B. im Gundelsb. Herbar. 61. P. leptophylium Stev. in Bieb. fl, taur. cauc. 11. p. 580. Von K. Schmidt aus Grusien erhalten. 62. P. Balsamita (Ohrysanthemum) L. cod. No. 6436. Jacq. obs. bot. IV. p. 8. 6.89. Als Leucanthemum arme- num, Costi hortensis folio im Gundelsh, Herbar. In Gru- sien auf Kalk und Mergel, 1200—2500° hoch. In dem nord- armenischen Gaue Daratschitschak auf trachytisch-basalti- schem Boden, c. 5000’ hoch. Im Gaue Artahan auf valka- nischem Boden, o. 5000’ hoch, Im Tschabantzthale des Gaues Sber anf Porphyr, c. 5500 hoch, B. Chrysoglossa. Flosculi margiunles ligulati, aurei. 63. P. uniflorum F. et M, in DC. prodr, VI. p.60. Möchte kaum von P, orientale Willd, sp. pl. I. p. 2159, verschie- den sein. Von K, Schmidt aus Karahagh erhalten. j VIL Matricaria. Tripleurospermum nnd Gastrostylam seet.1. C.H. Schultz: Veb. d, Tanac. p, 29 u. 31. Chamaemelum Vis. A. dal. DB p. 84. Colathium multilorum, heterogamum, floribns margina- libus ligalatis pistilligeris aut homogamım, floribus mar- ginalibus tubulosis, limbo quinquedentato, completis; Flo- rum omuium iubas teres; Achenia conformia, ex apice dorsi convexinsculi, saepe nigro-oleosi glandulis duabus, rarissime quatnor praedite, ventre contra fricostato, valleculis saepis- sime oleiferis; Pappus coroniformis interdum minntns aut he- teromorphus; Receptaculum convexum aut ovalım, medulla intus fareinm, Ein- und mehrjährige Kräuter, die sich schon durch den Habitus auszeichnen. Die Blätter sind stets fein zertheilt und die Abschnitte borstenförmig. Hinsichtlich ihrer Blüthe stehen die Matricaria- Arten denen von Py.erhrum Less, und Cha- momilla C. Koch am Nächsten, und unterscheiden sich von den erstern durch die Anwesenheit der Ocldrüschen, von den letziern durch das nicht hohle Clinanthium. 64, Mi, enucasica (Uhrysanthemum) Pers. sya. pl. II, p- 211. Auf der Nord- und Südseite des pontischen Gebir- ges auf Augitporphyr, 1500 6000‘ hoch; auf dem kauka- sischen Gebirge auf Trachyt und Tihonschiefer, c. 4000 — 6000° hoch. 65. M. disciforme (Chrysanthemum) C. A, Mey. Verz. kauk, Pf. p.75. Ich habe stets einen, wenn anch allerdings sehr kurzen Pappas gefunden, An der Spitze des Rückens befinden sich %, oft zu 2 verbundene Drüs’chen. Die Thäl- chen sind, wie der durch eine Mittelrippe deutlich in 2 Hälften zerlegte Rücken, harzig-braun. Von K, Schmidt aus Ta- Iysch erhalten. 66. I. uniglandulosa (Chamaemelum) Vis. A. dalm. II. Pı 85. 1. 51. £ 1. In der Nähe von Senlin in Ungarn, im Banate in der Umgegend von Mehadia, auf Kalk. 67. M. trichophylia (Chrysanthemum) Boiss. diagn. pl. or. IV. p. 10, Pyretkrum conicum Less. in Linn. IX. p. 189. möchte nicht verschieden sein. In der Nähe von Brussa durch Dr. Thirke gesammelt. 68. Mi. heterocarpa C. Koch; Glabra, erccia, bipedalis ei ultra, ramosa, ramis patenlibus inferioribus elongato- 334 corymbulosis; Folia pinnata, pinnis setaceis, apice earlilagi- neo praeditis; Pedancnli fistnlosi; Calathia radiata; Antho- dii phylla inaequalia, exteriora lanceolata, subunicoloria, in- teriora oblonga , obtusissima , arido - membranacen, ner- vo dorsali et margine brunneo instructa; Achenia biglan- dulosa, discoloria, radii flavescentia, pappo trilobe coro- nata, disei denique fusco-atra, costis lateralibus et ven- trali dilutiora, pappo brevi, integriusenlo praedita. Steht der M. trichophylla (Chrysanthemum) Boiss. unbedingt am Näch- sten, unterscheidet sich aber durch die Anwesenheit eines Pappns und durch die verlängerten Blüthenstiele. Genannte Pflanze ist auch nur gegen die Spitze hin ästig, während M. heterocarpa fast von der Basis au in einem Winkel von 35 — 40° abstehende Aeste besitz, Ob nicht auch in den Achenien ein Unterschied ist, weiss ich nicht, da mir keine Fruchtexemplare der Boissier’schen Pflanze zu Gebote ste- hen. Ich habe diese Pflanze nur im Gaue Hemschin im pon- tischen Hochgebirge gefunden, besitze sie jedoch ‚aus der Wilkelms’schen Sammlung, und möchte deshalb vermuthen, zumal die beiden Drüschen nicht immer an den Scheiben- blüthchen dentlich hervortreten, dass Pyrethrum elongatum F. et M,, eine mir sonst gänzlich unbekannte Pflanze, nicht verschieden ist. 69. M. inodera (Chrysanthemum) Koch syn. ed. 2. p 419 u. Genuina; Chrysanthemum inodorum L. cod. No. 6437. In der Krim von Rögner gesammelt ; anf dem 055i- schen Kaukasus auf Kalk und Thonschiefer, 2500 — 5000’ hoch. Im armenischen Gaue Daratschitschak auf trachytisch- basaltischem Boden, c. 5000° hoch. In der Nähe von Kon- stantinopel auf Kalk und Mergel, ß. Maritima; Chrysanthemum maritimum L- cod, No, 6437 in adn. Die Haarkrone fehlt gauz. Die ganz schwarzen Achenien unterscheiden sie von der Hauptart, nähern sie aber der M. heterocarpa C. Koch, die jedoch stets auf- recht und nie diffus wächst. Die Abwesenheit der Haarkrone hat diese Abart mit M. confusa F. M. et Lall. in Ann. d. se. nat. (3. ser.) V. p. 377., welche aber weissliche Achenien be- sitzt, überein, Diese soll als Maruta Zithuanica in den Gär- ten vorkommen, während die genannte Pflanze von DeCan- dolle und Ledebonr, aber auch von den Heransgebern des 11. Verzeichnisses von Sämereien des Petersburger bota- tischen Gartens, als Synonym zu Anthemis Cotula L. gezo- gen wird. Aus der Umgegend von Brussa durch Dr. Thirke erhalten. . : 70. M. praecox (Pyrethrum) Bieb. #. taur. canc. II. p. 324. Im Gaue Artahan anf Trachyt- und Lavaboden, ©. 5000° hoch; im Gaue Schuragel auf Trachyt, e, 5000° hoch, Von Wilhelms aus Grasien erhalten, ß. Alpigena; Pilis singulis accumbentibus sparse ve- stita; Caulis simplex et ramosus, ramis patentissimo - adseen- dentibus, superne aphyllis, monocephalis; Folia radicalia et infera bipinnata, petiolo pinnulis obsito; Pinnulae bi-, tri- fidae, laciniis brevibus, linearibus, acutis; Folia superiora pinnata, sessilia, amplectentia, pinnis simplicibus linearibus aut bi-, triidis; Peduneuli elongati, glaberrimi; Anthodii phylia exteriora lanceolata, interiora oblonga, omnia margine scarioso, illa angusto et branneo, haec lato et pallido in- straeta; Clinanthium ovatum, acutum; Achenia dorso et val- leculis ventralibus brunnea, costis albis, apice dorsi glanda- lis duabus, interdum quatuor, interdum evanescentibus prae- üta; Pappus coroniformis, longitudine acherii duplo brevior, albus, Unterscheidet sich von der Hauptart durch die sehr abstehenden, oben blattlosen Aeste. Ich hesitze übrigens ein Exemplar, aus dem man die Pflanze für perennirend 336 halten möchte. Wäre dieses in der That der Fall, dann möchte sie eine gute Species darstellen. Die verlängerten Blüthenstiele bat sie übrigens mit der weit grössern M, he- terocarpa C. Koch überein. Im pontischen Hochgebirge auf Syenit, Granit und Porphyr, 5000 --7000° hoch. 71. M. microcephala C. Koch; Caulis striete ereelus, glaberrimus, superne ramosas, bipedalis et ultra; Folia su- periora bipinnalifida, pinnis linearibus, Aliformibus, glaberri- ma, sessilia; Ramnli nudi, monocephali, aut folio minimo praediti; Calathia hemisphaerica, diametro 3 — 4-Iineari; Authodii phylia linearia, striä mediä excepta, arido - pellueida; Ligulae clinanthium convexum snperantes, spathulato-oblon- gae, angnstae; Achenia marginalia pappo brevi instructa, ce- tera ecoronafa, omnia dimidia longitueine Jatiora, dorso albo- faveseente, eonvexo, apice glandulis duabus magnis Instracdo. Vallecnlae ventricales vittatae. Sie ähnelt am Meisten der M. disciformis (Chrysanthemum) C. A. Mey., deren Ache- nien aber einen braunen Rücken besitzen. M. praecor (Py- rethrum Bicb. und inodora (Chrysanthemum) L. haben weit kürzere Fiederblätichen und grössere Blüthenkörbchen. Im Gaue Daikh anf Mergel und Kalk, c. 3500° hoch. 72. M. grandiflora C. Koch; Perennis; Caulis adscen- dens, simplicissimus, glaberrimus, ex apioe aphyllus; Folie infera parva, peclinato-pinnaliida, pinnis saepe Iriidis aus eblongis, aristatis, cetera pinnatiida, pinnis lineari - setaceis, rhachi latiori; Calathia radiata; Authodii phylla oblanga, margine brunneo, scarioso instrucke; Achenia dorso ef in vallecnlis brunnea, ex apice dorso biglandulosa; FPappus No- rum wmarginalium tritobus, disci crenulatus, Steht der M. caucasica (Uhrysanthemum) Pers, wegen ihrer ausdauern- den Wurzel am Nächsten, unterscheidet sich aber von dieser, 337 wie von allen übrigen Arten, durch die grossen Blüthenkörb- chen, welche denen von Chrysanthemum Leucanthemum L, gleichen. Im pontischen Hochgebirge auf Granit und Syenit, 8000 — 10000’ hoch. j Pyrethrum ambiguum Led. fl. alt. IV. p. 118. ist eben- falls eine Mairicaria, VI. Chamomilla, Matricaria Vis. A. dalm. II. p. 83. Matricaria seet, I —IIL C.H. Schultz üb, d. Tanac. p. 23, Calathium multillorum, hetero-(an etiam homo-?2) ga- mun, floribus marginalibns pistilligeris, ligulatis, discoideis tubulosis, limbo quinguelobato; Tnbus forum omnium teres; Achenia conformia, dorso convexa, apice eglandnlosa aut bi- alandnlosa, ventre tricostata, valleculis oleiferis; Pappus nul- los aut membranacens, coroniformis; Beceptaculum conicum, intus denique cavum. Dem Beispiele Visiani’s folgend, babe ich endlich Cha- momilla und Matricaria getrennt, aber keinen Grund ein- gesehen, warum ich mich der einmal gebrauchten Namen nicht ferner bedienen, sondern für Matricaria den nenen, übrigens auch, aber in ganz anderer Bedentung, benutzien Namen Cha- maemelum, für Chamomilla aber die Benennung Mairicaria nehmen soll. C. H. Schultz bedient sich für meine Masri- earia-Arten der Genus-Namen Tripleurospermum und Ga- sirostylum; für Chamomilla und einige Cenocline-Arten ge- braucht er Matricaria. ZuCkamomilla endlich hat er Chry- santhemum glubratum Thunb. gebracht. Ob aber mit der Zeit nicht Matricaria und Chamomilla (Chamaemelum und Matricaria Yis.) wiederum zu dem einen Genus Chamomilla vereinigt werden müssen, ist dahin zu stellen. Allerdings weichen die Achenien unserer Kamille von denen der Chamo- 24 Bd, 35 Heß, 22 838 ınilla meridigaalis C. Koch, die aber wiederum denen der M. praecox (Pyrethrum) Bieb. ausserordentlich gleichen, durch die gänzliche Abwesenheit eines Pappus und der bei- den Oeldrüs’chen sehr ab, allein beide Arten ähneln ausser- dem in alien ihren Theilen einander so sehr, dass sie allge- mein verwechselt werden. Beide haben auch ein kegelförmi- ges, innen hbohles Clinantbium, nnd können nicht zwei ver- schiedenen Genera zugetheilt werden, 73. ©h, officinalis C, Koch in Linn, XVII. p. 45. Ma- tricaria Chamomilla L. cod, No. 6453. Im der grossen un- garischen Ebene; am Bosphor auf Kalk und Mergel, bis zu 500° Höhe, 74. Ch. meridionalis C. Koch in Linn. XVII. p.45. Ma- tricaria coronata Gay in Koch’s syn. ed. 2. p. 416. — Ch. Courrantiana (Matricaria) DC, prodr. Vi. p. 52. Bark. Webb. et Berth, hist. nat. d. il. Can. Phytogr. t. 89 oder Courrantia chamomilloidesC. H, Schultz in dems. Werk, aber im Texte, ist durchaus verschieden, und unterscheidet sich durch längere Blattabschuitte und durch eine ungleiche Haarkrone. ‚Eher möchte Matricaria Kochiana C. H. Schultz üb. d. Tanse. pP: 26. hierher gehören; eben so ist Matricaria Chamomilla ß. coronata Boiss. Voy. dans le midi de PEsp. p. 316. ge- wiss nicht verschieden, wenn sie nicht vielleicht zu Ch. Courran- tiana (Matricaria) DC. gehört. Sehr häufig in Grusien und Schirwan auf Kalk und Mergel, bis zu 2000‘ Höhe. In der armenischen Provinz Eriwan auf basaltischem Boden, c. 2700 noch; auf der Halbinsel Apscheron auf Kalk, Molasse und Mergel, bis 500° Höhe. 75. Ch. unilateralis ©, Koch; Annua, erecia, rAM0SA, glabriuscula, aut junior pilis singulis hie inde obsita; Folia bipinnata, pinnnlis linearibus, acntis; Calathia longius 839 pedunculata, radiata; Antkodii phylla oblonga, margine lato et albo -scarioso praedita; Receptaculum oyatum, acninm; Ache- nia dorso ex apice biglandulosa, ceterum flavescentia; Costa intermedia ventralis permagna, valleculis augustis profundis eineta; Pappus unilateralis, bilobus. Steht der Ch. meridio- nalis C. Koch nahe, unterscheidet sich aber durch den ein- seitigen Pappus. Ch. Courrantiana (Matricaria) DC. be- sitzt zwar diesen, aber die entwickelte Seite ist nicht zwei- lappig, sondern tief gezähnelt. Auch hat diese Pflanze ver- längerte Blattiedern. Sonst ähnelt Ch. unilateralis der Matricaria praecox (Pyretkhrum) Bieb. In Transkaukasien. IK. Gymnocline Cass. diet. d. sc, nat. XX. pı 121. - A, Leucactis. Flores marginales ligulati, albi. 76. &. macrophylia (Chrysanthemum) W. et K. pl. rar. Bang.1. p. 97. t. 9%. Im Banate auf Kalk. Auf dem ponti- schen Gebirge auf Angitporphyr; im ossischen und imerischen Kaukasus auf Kalk, Thonschiefer und Porphyr, 2500 -— 5000 hoch, B. Chrysactis. Flores marginales ligulati, aurei. 77. &, chillophylia (Pyrethrum) F. etM. in DO. prodr. VL 9.59. Achilles pauci/lora Wilid, herb. No. 16344. Als Ptarmica armena foliis Tanaceti incanis, semiflosculo- sis pallide luteis seu sulphureis im Gundelsh. Herbar. Auf der Westseite des Alagäs auf Trachyt, c. 6000’ hoch; von Wilhelms aus Grusien erhalten, 78. &. myriophylia (Pyrethrum) C. A. Mey. Verz. kauk. BA. p. 74. Als Plarmica armena incana, foliis pinnatis, semiflogcwlosis vix conspienis im Gundelsb. Herbar, 22 * 340 Von Wilhelms ‘ans Grusien und von K, Schmidt aus Talysch erhalten. 79. &. argyrophylia C. Koch; Longe repens, candiculis pluricaulibus, eana; Caules 5 — 10 poll. alti, simplieissimi; Folia ambita oblonga, bipinnata, supremis exceptis, petiolata; Pinnae lineari- oblongae; Pinnulae parvulae, subintegrae, anf dentius 1—3 obinsis praeditae; Rhachis dentifera; Corym- bus densus, simplex ant compositus; Pedicelli calathiis ob- longo-ovatis daplo longiores; Anthodium tomentosum, imbri- eatum; Ligulae 58 fHavae, minimae tridentatae, flores ‚diseoideos sub-30 vix superantes. Steht der G. myriophylla (Pyreihrum) C. A. Mey. sehr nahe, ist aber wenigstens, und zwar in allen Theilen, um die Hälfte kleiner; auch sind die Blüthenkörbchen länger als breit, und schliessen bei Weiten nicht so viel Blüthen ein, als genannte Pflanze, Im Gaue Artanudsh auf Kalk, ce. 2500° hoch, 80, &. achillenefolia (Pyrethrum) Bieb. U, p. 327. Im Banate-anf Kalk. 81. &. armenum (Pyrethrum) C. Koch in Linn. XVIL. p-46. Im arınenischen Gaue Daratschitschak anf Trachyt, © 5000 hoch. ©. Anactise Flores marginales, nt discoidei, tubulosi, limbo guingue- lobo , eompleti. 82. &. Szovitsit C. Koch, Achilles myriophylia Willd. enum. pl. hort, berol. p,916, Tanacetummillefoliatum DO. prodr, VI. p. 128. Im Tschabantzihale auf Porphyr, c. 5500 hoch, IX Hemjipappus Calathis ‚obovata,'; pauciflora, jhomogama ; Anthodium imbrieatum; Clinanthium ‚audum; Flores 10 — 20, ‚emnes 1 inbulosi, tubo tereti, limbo guinguedo; Achenia qningue- costata, asperula, pappo dimidiato, ‘sed 'paene acheniorum longitndine, coronata; Antherarum appendices ovato - oblongae, Unterscheidet sich von Taracetum durch die gleichen Blü- then, von Gymmocline C. Anactis durch die grosse, nur anf einer Seite besonders entwickelte Haarkrone. 83. HU. ennus C. Koch; Pluriceps, canus; Caulis saepe solitarius, angulato-siriatus, simplex, 6— 12 poll. altus; Folia radiealia rosacea, ut canlis inferiora, ambitu ovata, bre- viter petiolata, bipinnatiida, pinnulis oblongis, acutis, 3—4 lin. longis, rhachi integrä, caulina superiora sessilia, snpre- ma pinnatifida; Internodia foliis paene duplo aut vix longiora; Anthodii phylla interiora apice appendice perbrevi Jacerä prae- dita; Corymbus densus, 20 — 30cephalus, simpliciuseulas. Im Wachsthum und in der Form der Blätter hat diese Art unge- mein viel Achnlichkeit mit Artemisia alpina L. und splen- dens Wille. Im Tschorukthale auf Porphyr, c. 4000 — 6000° hoch. 84. MW, isabellinus C. Koch; Pluricaulis, isabellino- seri- ceus; Canlis simplieissimus, teres, pedalis ’et nlira; Folia parra, ambita rotundata, pinnata, hreviter petiolata; Pinnae 7-9 enneatae, apice trilobae aut pinnatifidae, ceterum in- tegrae, lohulis oblongis, acutis; Internodia foliis parvis triplo et ultra longiora; Corymbus compositas, densus, snb-50- eephalns ; Calathia ovato - oblonga, pauciflora; Anthodü Phylla interiora oblonga, apice appendice nudä insiracta. Ist grösser als die vorhergehende Art, und besitzt eine Isa- beilen-Farbe. Im Gane Pertakrek auf Porphyr, c. 4000— 6000’ hoch. XL Tanacetum Koch syn. ed. 2. p. 407. neo Al 8. T. vulgare L. cod. No, 6121. 342 #. Pinnulis angustioribns. Im kaukasischen Hochge- birge, am Kashek, auf Trachyt, c. 6000 hoch. Im Gaae Chynys auf Basalt und Trachyt, e. 5400’ hoch. Dritte Gruppe. Artemisiese C, H. Schultz üb, d. Tanac, p. 10, XL Artemisia L. cod. No. MXXX. A. Dracunculus Bess, in Bull. de la soc. d. nat, de Mose. VII, pt. 86. A. scoparin W. et K. pl. Hung. rar. I. p. 65. t. 66. In den Gauen Oli and Pennek auf Kalk und Mergel. Ans Grasien von Wilhelms und K, Schmidt ‘erhalten. Im Lande der don’schen Kosaken. 87. A. inodora Bieb, fl. taur, caue, II, p. 295. Meine Exemplare besitzen im Durchschnitt 4 Pistill- und 5 vollstän- dige Blüthen, Bieberstein hingegen giebt die doppelte An- zahl an, Achnlichkeit mit A. campestris L., und zwar hauptsächlich mit der Abart, welche ein durch Haare graues Ansehen und grössere Blüthenkörbehen besitzt, von. Hayne in seinen Arzneigewächsen (II. 1.9.) abgebildet ist, und von Fries in seinen Noritäten als Abart unter dem Namen „sericea” be- zeichnet wird, ist viel vorhanden, allein A. inodora Bieb. besitzt noch grössere, mehr Jängliche (nicht rondliche) und vollkom- men geruchlose Blüthenkörhbehen, die durch die Blätter, in deren Winkeln sie stehen, weit überragt werden, In Grusien auf Kalk und Mergel, 800 — 2500 hoch. 88, A. onınpestris. L. cod. No. 6130. . Sericea Fries nov, ed. 2. p.266. In Grasien, DA mentlich bei Tiflis sehr häufig, und wohl in der Regel mit A. inodora Bieb. verwechselt, auf Molasse, Kalk und Mer- gel, 1000 — 2000° hoch. 343 89, A. commutata Bess. in Bull, de ia soc. d, nat. de Mose. VII, p. 70. Mein Exemplar, was aus Saamen, den ich im Oriente, wahrscheinlich im Tschorukthale, sammelte, im Berliner botanischen Garten gezogen wurde, unterscheidet sich schon durch den Habitus von A. campesiris L., und ansserdem durch grössere Wurzelblätter und Bläthenkörbchen, welche letztere eine eiförmige Gestalt haben und 2” lang sind. Ausserdem besitzen sie 16 Pistill- und 8 vollständige Blüchen, und zeichnen sich durch einen genau dachziegelför- migen Hüllkelch aus, dessen Blättchen sämmtlich spitz erschei- nen und nach innen zu länger und schmäler werden. Schon der grösseren Blüthenkörbehen halber steht sie der A. deser- torum Spr. näher. B. Seriphidium Bess.in Bull. de la soc. d.nat, de Mose. VIL.p.5. 90. A. maritime Bess. in Bull. de la soc. d. mat. de Mose. VIE. p. 30. a. Genuina L. cod. No. 6133. FI. dan. 1.1655. In Grusien allgemein auf Molasse, Kalk und Mergel, 800 — 2500° hoch. ß. Nutans Willd. sp. pl Hi. p. 1831. A, Santonicum L. eod, Ne. 6129. In Grusien und Schirwan anf Kalk, Mer- gel und Diluvialboden, bis 1200° Höhe, +. Salina Willd. sp. pl. Il. p. 1834, A, monogyna W. et K. stimmt im ganzen Ansehen mit dieser Abart über- ein, besitzt aber gestielte Blüthenkörbehen. Aus Grusien von K, Schmidt erhalten; im Gaue Chyays in der Nähe des rothen Salzwerkes (Kermysy Tusla) gesammelt. &.- Gallica Wild, sp; III. p. 1824. Besitzt grössere ind gestielte Blüthenkörhelien, weshalb diese Abart sich nicht vol A, monogyna W. et KR, unterscheiden möchte. Als 344 Absinthium Seripkium xanthonicum und als Seriphium gallicum im Gundelsh. Herbar. & Lercheana Stechm. Artem. No. 18. Lea, icon. pl. f. voss. 1. 488. 4A. fragrans Wild. sp. pl. IL p. 1835. möchte sich ebenfalls nicht unterscheiden. Ebenfalls in Gru- sien, aber seltner. &. Compacte DC. prodr. VI. p. 102. Sehr gemein auf dürrem Boden in dem Lande der don’schen Kosaken und in - Ciskaukasien, eben so in Karthli anf Kalk und Mergel, 1500 bis 2500’ hoch. Im Königlichen Herbar zu Berlin befindet sich ein Besser’sches Exemplar der 4. Boschniaka DC. was sich gar nicht unterscheidet. 9. Taurica Willd. sp. pl. MI.:p. 1837. Sehr gemein in der Krim und anf der Halbinsel Taman auf tertiärem Kalk und Mergel, bis 600° Höhe. Aus Grusien von Wilhelms erhalten. j 9. Santonicum Pail, Reis.;I. p. 219. Artemisia fru- ticosa, incana, Tamosissima, corymbis sessilibus, spicatis, subrotundis, foliis superioribns linearibus, brevissime obfu- siusculis Gm. fl. sib. IL p. 15. t, 51. A. monogyna W. et K,, weiche Ledebour’ mit der Pallas’schen Pflanze ver- einigt, hat gestielte und nicht so gedrängte Blüthenkörbehen. Diese Abart hat von allen, welche ich anf meinen Reisen be- obachtet und sonst zu untersuchen Gelegenheit halte, den stärksten Geruch, der aber weit angenehmer ‘erscheint, als ihm unser gewöhnlicher Wurmsaamen des Orientes besitzt. In der Krim und in Ciskaukasien auf Dilnvial- und tertiärem Boden. ı. Persica Led, fl. ross. II. p. 574. Aus Grusien von Wilhelms und K, Schmidt erhalten, Im Gaue Sber auf Porphyr und Kalk, c. 4000 hoch; im Gaue Pennek auf Kalk m 345 und buntem Mergel, ce. 4500 hoch. Auf der Halbinsel Ap- _ scheron auf Kalk und Mergel, bis 500° Höhe, und sonst am kaspischen Meere im Ssamur - Delta. 91. A. arragoneneis Lam. dict, II. p. 269, : ß. Valentina DC. prodr. VI. p. 100, Als Seriphium hispanicum flore oblongo im Gundelsh. Herhar. Es mag wohl zweifelhaft sein, dass diese Pflanze im Oriente yon Gun- delsheimer gesammelt ist. 92. A, spicigera C. Koch; Rhizoma erassum, lignosum, malticaule; Canles simplieissimi, cano-tomentosi, denique gla- hriuscali; Folia bi-, suprema simpliciter pinnatißda, pinnulis abbreviatis, oblongo -Inearibus; Spieulae abbreriatae, saepe slomerulum referentes, spicam compositam sed angustam for- mantes; Caläthia oblongo -cylindrica, sessilia, solitaria, 4— 5-fora. Scheint einerseits der A. Oliveriana Gay, andern- theils der A. inculta DC. nahe zu stehen, und besitzt von der ersteren die doppelt- und selbst bisweilen 3-fachfieder- spaltigen Blätter, von der zweiten den Habitus. Im Gaue Kaghysman anf Trachyt, c. 4500’ hoch. C. Abrotanum Bess. in Nowv. Mem. de la soc. d. nat, de Mose. HI. p. 3. $&1. Polycarpaea DC. prodr.VI. p. 105. 93. A. Stechmanniana Bess. in Nouv. Mem. de la soc. d. nat. de Mose. HI. p. 35, A. chamaemelifolia $. arme- niaca Hohenack. enum. pl. Tal. p. 57. Led. Al. ross. 11. p. 580. Im obersten Kurgebiete, in den Ganen Kjöla und Ar- tahan auf Trachyt und Lavaboden, 5000 — 6000’ hoch. Von K. Schmidt aus Karagbagh erhalten. 94, A. chamaemelifolia Vill, prosp. (1782.) p- 32. hist, d. plant, de Dauph. IIL. p. 250. 1. 35. -846 A. Iberica DU. prodr. VI. p, 85. Im kaukasischen Hochgebirge am Kasbek auf Trachyt und Thonschiefer, 5600 bis 7000° hoch. Als Abrotanum armenum, chamaemeli- folio im Gundelsh, Herbar. 95. A. armeniaca Lam, diet. 1. p. 263. Als Absinthium armenum tenuifolium incanum, Lavandulae odore deor- sum spectante amarum im Gündelsh. Herbar. Im Gaue Chynys anf tertiärem Boden nud auf Trachyt, c. 5000’ hoch. 96. A. austriaen Jacg. in Murr. syst, Veg. p. 744. Jacq. fl. austr. L 6. 100, ß. Bepens Pall. in Willd. sp. pl. III. p. 1840. Im Lande der don’schen Kosaken und in Ciskaukasien sehr häufig. PB. Orientalis Wild. sp. pl. IH. p. 1436, Von Wil- helms und K. Sehmidt aus Grusien erhalten. Häufig in den Gauen Sber, Olti und Narriman auf Porphyr und Tra- chyt, 5000 — 7000 hoch, 97. A. pontica L, cod. No. 6136. Auf den südöstlichen Auslänfern des Kaukasus anf Kalk und Mergel, 1000—2000° hoch.! 90. A. vulgaris L. cod. No. 6140, #. Leucophylla Turez. in Led. fl, alt. II. p. 586. Aus der Umgegend von Brussa durch Dr. Thirke erhalten. Im Pasehalik Musch anf Kalk und Glimmerschiefer, c. 400 — 4500° hoch. y. Latifolia Bess. in Led. A. alt. IV. p. 83. In Cis- kaukasien sehr häufig auf den dortigen Sieppen, bis 1500 Röhe. 99. A. fascieulaia Bieb. fi. taur. cauc. I. p. 293. a. Armeniaca Bess. in Nourv. Me. de la soc. d. nat. de Mose, p. 62. Als Absinthium armenum incannm le- nuifolium, floribus Iuteis in capttulum congestis et surum 347 spectantibus im Gundelsh, |Herbar. Aus Grusien von Wilhelms und K, Schmidt 'erhalten. Sehr hänßg bei Tiflis auf Kalk, Mergel und Molasse, 1000 — 2000 hoch. Im Gaue Liwaneh anf Melaphyr, c. 2000° hoch. $. Iberica Bess. in Nouv. Mem. de la soc, d. nat. de Mose, p. 62. Bei Tifis eben so häufig als die vorige Abart. $. 2. Monocarpaea DE. prodr. VI. p. 119. 100. A. Tournefertiana Rehb, icon. pl, exot. I. p. 60. 5. Aus der Umgegend von Eriwan durch K. Schmidt er- halten. Sehr häufig bei Erserum auf Trachyt, e. 6000 hoch. Als Artemisia armena, Tanaceti folio, inodora im Gun- delsh. Herbar. 101. A. amnua L. cod. No. 6137. Von Wilhelms ans Grusien erhalten. Sehr häufg im gebirgigen Imerien and in Radscha auf Kalk und Porphyr, 1500—4500° hoch. D. Absinthium DC. fl, frang. IV. p. 189, 102. A. splendens Wille. sp. pl. Il, p. 1822. Im kau- kasischen Hochgebirge auf Trachyt und Thonschiefer, 5000 bis 7500° hoch. Von Wilhelms eben daher erhalten. 103. A. Iamata DC, prodr. VI. p. 123. A. alpina Pall. in Willd, sp. pl. IH. p. 1824. Von Wilbelms und K Schmidt aus dem kaukasischen Gebirge erhalten, 104. A, menticois C. Koch; Caespitosa, pluricaulis, ar- genteo-sericea; 'Caules vix palmares, erecti aut adscenden- tes, ramosi, ramis erectis, breribus; Felia infera petiolata, distincte bis tripartita, pinnulis infegris aut sopremae pinnae Interalibus bifidis, angustissime linearr-oblongis; caulina pin- nata, sessilin; Calachia brevins pedicellata, cerma, gle- bose, folio simplie aegeilongo falereta; Flores pistlligert subsex, completi, zpice dense: villosi. Steht allerdings der 348 4A. lanata DC. sehr nahe, besitzt aber fast um die Hälfte kleinere Blüthenkörbchen, einen ästigen Stengel und Blätter, deren seitliche Fiedern nur hisweilen 3-, aber nie, wie bei genannter Pflanze, 5-theilig sind, Auf dem östlichen Kau- kasus auf Kalk und Mergel, c. 3000 — 4000‘ hoch. 105. A. Absinthium L. cod, No. 6137. In dem Lande der don’schen Kosaken und in Ciskaukasien anf tertiärem und Dilavialboden; im Gane Daraischitschak auf Trachyt, e. 5000/ hoch; im Gaue Artahan ebenfalls auf T'rachyt, c. 5000 hoch; im Tschabantzthale auf Porphyr, ec. 5500’ hoch. , 8. Monticola; pinnis elongatis. Im kaukasischen Hochgebirge, y. Gundelsheimeri; A. insipidum C. A. Mey. im Berl, Herbar. Als Absinthium armenum, vulgari simile, sed longe minus amarum im Gundelsh. Herbar, Vierte Tribus. 6naphaliese Less. syn. Comp. p. 269. DC. prodr, V. p. 149, Erste Gruppe Helichryseae Fenzl in Flora 1839, IL p. 705. XL Helichrysum Grin. de fruct. et sem. II. p. 404. A, Stoechadina DC. prodr. VI. p. 181. 106. ME. plurieeps C. Koch; Basi fruticosum, plariceps, eapitibus pluricaulibus, albo-tomentosum; Caules basi panei- ramosi aut simplices; Folia inferiora oblongo -spathulata, ses- silia, margine plerumqne undulata , saperiora patula, lineari - oblonga aut laneeolata, margine (sicco statu) revoluta; Co- zymbus simplex aut pedunculi raro uno alterore ramo prae- diti, convexus, 6-—12-cephalus; Anthodium 6-seriale, au- reum, phyllis inferis parvis, ovatis, ceteris oblongis, appen- dice concayä, omnikus distinete .imbricatig; Flores. omnes “_ 349 completi, Unterscheidet sich von FI. Stoechas (Gnaphalium) L. und H. rupestre (Graphalium) Raf. durch eine arm- köpfige Blüthentraube, die sie hingegen mit H. mierophyl- tum (Gnaphalium) Willd, gemein hat. Diese ist aber, wie H. italicum (Gnaphalium) Roth, aufrecht und sehr äslig, Zu der zuletzt genannten'Art nnd nicht zu Gnaphalium Stoe- ehas L. möchte ich die Sibthorp’sche Pflanze dieses Na- mens (fl. gr. t. ,857.) ziehen. Im Gaue Pertakrek anf Por- phyr, c. 6000° hoch, 107. HL, ischabanicam C. Koch. Basi frutieosum, saepe rhizomate oblignuo, multieaule; Caules tenues, -simplices, la- nnginosi, denique glabrati, 8— 10 poll. alti; Folia inferiora oblougo-spathulata, in petiolum attenuata, margine planiuscn- la, Ianoginosa, superiora lineari - oblonga, acuta, sessilie, pa- tula, margine (sieco statn) revoluta; Corymbus confertas; oligo-, aut compositus, pleiocephalns, eymaeformis; Calathia Juniora oblongo-cylindriea, denique ovato-oblonga; Antho- dium inferne lanatum, phyllis inferioribns et mediis oblongis acntis, ceteris lineari-oblongis, acutiuseulis; Flores omnes completi,: pappo sordide avescente. Eine ausgezeichnet schö- ne Art, die sich durch die spitzen Hüllkelchblätichen von der ganzen Stoechas- Gruppe wesentlich unterscheidet, sonst aber allerdings grosse Aehnlichkeit mit den dahin gehörigen Arten besitzt, Sehr häufig im Tschabantzthale zwischen Porphyr- Gerölle, 5500 — 6000° hoch. 108. E. micrephyllum (Gzaphalium) Willd. sp. pl. IH. p. 1863, Als Elichrysum creticum foliis brevioribus et erispis, capitulis minoribus im Gundelsh, Herbar. 109. .}polyphylium Led. fl. ross. II. p. 605. Unter- scheidet sich von ZH. armenium (Gnaphalium) F. et M. aur durch kleinere Blüthenkörbehen, H. graveolens (Gnaphalium) 350 Bieb. ist ebenfalls im Ansehen sehr ähnlich, besitzt aber kei- ne Drüs’chen. Von Wilhelms aus 'Grusien erhalten. 110. W. armenium (Gnaphalium) Szov.Msc. DeCan- dolle muss eine andere Pflanze unter diesem Namen er- halten haben, da die aeinige pube Roccoso -Ianaginosä in- structum ist, während die ächten Szovits’schen Exemplare, von denen ich eins durch C. A. Meyer in Petersburg erhal- ten, wie bei H. polyphyllum Led., mit Drüsen bedeckt sind. Auch besitzen die Doldentrauben im Durchschnitte 12 — 15 Blüthenkörbchen. Dass MH. armenium Led. fl. ross. IE P- 608. hierber gehört, möchte ich ebenfalls bezweifeln, da der berühmte Verfasser der russischen Flora fäst eine gleiche Diagnose wie DeCandolie giebt. Wahrscheinlicher wurde es mir nach der Beschreibung, dass FH. Kotschyi Boiss. nicht verschieden ist, Basi suffreticosum, plurieaule; Caules siricte erecti, sim- plieissimi, pedem alti et ultra, praesertim snperne pilis parris horizontaliter ‘patentibus, glanduliferis dense vestiti, rufo- virides; Folia lineari-oblonga, obtusa, pollicem lenga, mar- gine revoluta, subtus saepe pilis parvis glanduliferis, celerum pube albo-lanugiuosä nequaquam densä vestita; Coryınbns densinsculus, eonvexus, peduncnlis inferis 3—5-, celeris 1- cephalis, his vix iongioribus; Anthadii ovati phylia sexseria- lia, oblonga, infera ovata, intima late linearia, aurea; Flores omnes completi. Aus der Provinz Eriwan von K. Schmidt erhalten, in Aserbeidshan zuerst von Szovits gefunden. 111. 3. graveolens (Gnaphalium) Bieb. A. taur. cauc H. p. 299. nee C. H. Schaltz in Lien. XIX. p. 35, Mein von Rögner in der Krim erhaltenes Exemplar stimmt genau mit einem andera, was sich, von Bieberstein gesammelt, im Königl. Herbar zu Berlin befindet, überein. 81 112. H. plientam (Grophalium) F. et:M. in Hohenask. enum, pl, Tal, p. 57. Sieht dem H. armenium (Gnapk.) Szov. am Nächsten, und hat, wie dieses, den Stengel mit Drüs’'chen bedeckt. Der Hüllkelch unterscheidet aber hinläng- lich. Sehr häufig im Tschabantzthale auf Porphyr, co. 5500 hoch; im Gaue Daraischitschak auf trachytischem Boden, c. 5000° hoch. Von Wilhelms aus Grusien erhalten, 113. M. commixtum C,Koch; Lanuginosum; Caudex sub- terraneus repens, horizontalis; Caules simplieissimi, pyenophylli; Folia inferiora oblongo-spathnlata, reliqua lanceolata, patula, sessilia, omnia margiue plans; Corymbus compositus, pely- vephalus, coniertus; Calathia aequilonga ac lata, 21/ — 3 lin, in diametro; Anthodii phylia oblonga, infma daplo mine- ra, inlima angustiora; Flores marginales pistilligeri, parri, ceteri completi, Unterscheidet sich von FH. lavandslacfolium (Graphalium) Willd,, dem es sehr nahe sieht, durch die randständigen Pistiliblüthen. Im Gaue Artauudsb auf Kalk und Porphyr, 2500 — 4000‘ hoch. 114. I, Iavandulaefoliun (Gnaphaliym) Willd. sp. pl. UL, 9.1868. Als Klichrysum armenum glutinosum Lavan- tae folio im Gundelsh. Herbar, Helichrysum lanatum DC, prodr. VII, p.298. Helichrysum anatolicum Boiss. diaga. pl. orient, IV. p. 11. Helichrysum arenarium ß. anatoli- cum Gris. spic. fl, Rum. et Bith, IL p. 197. Gnaphalium arenarium Sibth. ei Sm. A. gr. 1. 859. Gnaphalium arme- nium et graveolens C. H. Schultz in Linn. XIX. p.35. Cau- dex subterranens saepe horizontalis, pluriceps, aut abhrevia- tus, saepe plaricaulis; Caulis simplicissimus, albo- aut gri- seo-lanatus, basi pyenophyllus, saepe adscendens, 1 — 1!/s ped. altus; Folia inferiora ;spathulato-oblonga, in petiolum altenuata, cetera sessilia, ipsaque leyiter decurrentia, omuia integerrima, plana, saepe pollicem et ultra longa, albo- aut 352 griseo-lanata; Corymbus compositus, densns, saepe com- paetus et eapitulum congestnm referens; Calathia rotundato- ovata; Anthodii straminei aut flavi Phylla late ehlonga, inter- dum magis minusve plicata, superiora inferioribas plane tecta; Flores omnes completi. Steht dem H. plicatum (Gnaph.) F.etM. oft sehr nahe, hat aber kleinere Blüthenkörbehen. @. Congestum; Calathia capitulum densum referentia. Vielleicht möchte H. compactum Boiss. diagn. pl. orient, IV. p-12. hierher gehören. Von Dr. Thirke in der Nähe von Brussa, wahrscheinlich auf dem bithynischen Olymp gesam- melt. im Tschabantzthale auf Porphyr, e. 5500’ hoch. #. Majus; Saepe 11/,-pedale; Folia radicalia non raro bipollicaria. Im Gane Daratschitschak auf trachylischem Boden, «. 5000° hoch. y. Rubicundum; Antennaria rubicunda C. Koch in Linn. XVII. p. 49. Calathia compacta, juniora rabieunda. In der Provinz Eriwan auf trachytisch -basaltischem Boden. 115. M, arenarlum (Gropkalium) L. cod. No. 6118. Im Lande der don’schen Kosaken; in Kacheth anf Kalk, © 2500° hoch. ß. Undulatum, Obwohl Ledebour bei seiner Pflanze dieses Namens die Bläthenkörbehen grösser als bei Helichry- sum arenariım (Gnaphalium) L. sein und die Doldentranbe aus 6-15 bestehen lässt, die-erstern hier aber eine gleiche Grösse haben und zu 15 — 25 dicht beisammen stehen, 50 möchte ich doch 4. undulatum Led. nnr für eine Abart hal- ten. Wellenförmige Blätter kommen übrigens auch bei an- deren Arten, namentlich bei HM. avandulaefolium (Gnapha- lium) Wille, und H. graveolens (Gnapkalium) Bieb. vor. Von Wilhelms ans Grusien erhalten, 7. Plinthocalyx C, Koch. mse. Pinrieanle, ramosum, Tanuginosun, ramis ereeio-patulis, tenuibus, elongatis; Rhizoma 2 crassum, radice descendente; Folia lineari-spathulata, apice brunneo, acnto glaberrimo insiruela; Corymbus compositus, confertiusculus, Tanato -canescens; Calathia 2, vx 3 iin. magna; Phylia omnia late lineari- oblonga, etiam interna in- ferne lanuginosa, superne appendiees referentia Inteas, rolun- datas, couvexas, patnlas, imbrienm modo exacte tegentes; Flores omnes completi. Helichrysum angustifolium C. Koch in Linn. XVIT. 9.49. gehört hierher. Diese Abart unterschei- det sich durch den ästigen Stengel und durch den eigenthüm- lichen Habitus von der Hanptart. Die Blüthenkörbehen möch- ten eher kleiner sein, Vielleicht könnte doch die Abart hes- ser als eine selbstständige Species betrachtet werden. 117. Hi. Pallasii (Guaphalium) Spreug, syst, Veget, II. P.470. Gnapkalium collichrysum F. et M. in DC. prodr, VI. p 183. DeCandoile giebt die Anzahl der Blüthen- körbehen zu 1—4, Ledebour hingegen zu 2—5, während sie in meinen Exemplaren zu 3—8 vorhanden sind, Sie ha- ben oft einen röthlichen Schimmer, der die Pflanze anszeich- net. Ich wäre geneigt, H. orientale Sibih. ei Sm. fl. gr. 1.858, obwohl die Blüthenkörbehen rein goldgelb erscheinen, als Synonym hierher zn bringen, Die Abbildung stimmt ge- nau mit einem Exemplare überein, was in Belvedere bei Wei- mar vor 20 Jahren als Gnapkalium orientale kultivirt wur- de, Das ächte Gaophalium orientale L. kenne ich nur mit einer zusammengeseizien Inflorescenz und mit kleineren Blü- thenkörbehen, Im Gaue Daratschitschek auf Tracht, e. 5000 hoch, - X. Gaapkalium Don in the Transact. of the Wern. so0, V. p. 563. A. Aranthina DC. prodr, VI. p. 224. 117. & norveglienm Gunn. 1. norr. p. 105. Im ossischen Kaukasos auf Thonschiefer und Kalk, 4000 — 6000' kooh; Br Bd. Z0HeR. 23 354 im pontischen Gebirge auf der Nordseite, auf Augitporphyr, e. 3000 — 5000° hoch, . 118. &. alpigenum C, Koch; Radix praemorsa; Caulis solitarins adscendens, simplieissimus coactä lanä densissimä, albo-sericeä vestitus; Folia infera oblongo -spathulata, cetera Hineari- oblonga, acuta, ommia aequilonga , praesertim sabtus lan& coactä magis connatä, ipsaque lepidotä tecta, ideoque albo -nitentia, snpra viridiora; Calathia denique campann- lata, solitaria, bina aut terna, sessilia, spicam referentia, fo- His longioribus fulerata; Anthodii phylia infima ealathio qua- droplo breviora, cetera subaequilonga, obtusiuscula, villosa aut denique glabriusenla, inter diseum virescentem et apicem membranaeeo-aridum macelä parvä brunneä notata; Flores eompleti med 4-6, ceteri pistilligeri. Unterscheidet sich von G. norvegicum Gunn,, mit dem es das Ansehen gemein hal, durch die filzig-schilfrige, seidenglänzende Behaarung und durch die Hülkelch-Schnppen. Im kaukasischen Hochgebirge auf Kalk, Thonschiefer und Porphyr, 3000 — 6000’ hoch. ß. Emaculatum ; Calathia pedunenlata, phyliis con- eoloribus, pallidis emaenlatis., Im pontischen Gebirge auf Augitporphyr und Urgestein, 5000 — 6000‘ hoch, 119. &. uliginosum L. cod. No. 6192. Im Gane Artahan an Sümpfen mit vulkanischer Unterlage, 'B. Homalotheca Endl. gen. pl. p. 447. 120. &. supinum L. cod. No. 6491. Im pontischen Hoch- gebirge auf Granit und Syenit, c. 9000° hoch. XIV. Gladochaeta DC. prodr. VI. p. 245. 121. Cl. candidissima (Gnapkalium) Bieb. casp. p. 200. App. No. 69. In Karthli anf Kalk und Melasse, ce. 2000 hoch, und sonst aus Grusien von Wilhelms nnd K. Schmidt erhalten. Eu 2 855 XV. Logfia (Cass.) Coss. et Germ. in Ann. d. sc. nat. 2. ser. XX. p. 290. t, 13. f. A. 122. L. gallien (Filago) L. cod. No. 6708. Am Bosphor und bei Konstantinope) sehr häufig auf Kalk und Mergel, bis 500° hoch; auf der Nordküste Kleinasiens auf Augitporphyr, im Gane Risa, bis 1500” Höhe. XVL Filago Coss. et Germ. in Ann, d. se. nat. 2. ser. XX. 7.283. ı. 13. A. Gifola Cass. in Bull. de Ja soe. philom. 1819, p. 143, 123. F. pyramidata L, cod. No. 6706. nec aut. germ, et gall. Anthodii phylia externa villosa, convexo-concava, ovato- lanceolata, cuspide vix hreviori praedita; Flores disci sub-6, Unterscheidet sich schon durch den Habitus ‚und durch die brei- ten Blätten so schr von F.germanica L., dass man die Pflanze nur einmal gesehen, nicht leicht wieder verwechseln kann. In Grusien auf Kalk und Mergel, 5002000 hoch. 124. F. spathulata Presl sec. Jord. obs. s. plus. pl. de la Fr. fragm, II. p. 199. 1.7. 1. C. F. Jussiaei Coss. et Ger. in Ann. d, sc. nat, 2, ser. XX. p. 254. 13,.2.0,1—3. Im fatarischen Grusien, in Schirwan und auf Apscheron, auf tertiä- tem und angeschwemmten Boden, 500 — 800° hoch. Bei Brussa von Dr, Thirke gesammelt. 125. FF. ennescens Jord, obs. s. plus. pl. de la Fr. fragm. III. P- 202, 1.7. 1.A. F. germanica Coss. et Germ. in Aun. d. se. nat. 2. ser. XX, p. 254. 1.13. f.D, 1—3. Am Bosphor und bei Konstantinopel auf Kalk und Mergel, bis 500° hoch. In Grusien und im südlichen Daghestau auf Kalk, Mergel, Molasse und angeschwemmiem Boden, bis 1500 Höhe. B. Oglifa Cass. in Ball. de la soc. philom. de Par. 1819. p.287. 126. 8. arvensis L. cod. No. 6709. Im Gane Dara- tsebitschak auf Trachyt, ce. 5000’ hoch. Im ossischen und 23 * 356 imerischen Kaukasus auf Kalk und, Thonschiefer, 3500 — 5000 hoch, Zweite Gruppe. Relhanine Less. syn. Comp. p. 370. XV Ambiyoearpum Fisch. et M. ind, III. sem. hort, Petropol. p. 30, 127. A. inuloides F. ct M. ind. III. sem. hort. Petropol. p-30. Von K. Schmidt aus Talysch erhalten. XVIL Garpesium L. cod. MXXXMI. A. Conyzoides DC. predr. VI. p. 281. 128. €. cernuum L. cod. No, 6207. Auf der Nordseite des pontischen Gebirges auf Angitporphyr, bis 3500’ Höhe. in Mingrelien und Imerien auf tertiärem und angeschwemmtem Boden, bis 1500’ Höhe, B. Abrotanoides DC. prodr. VI. p. 282. 129, €. abrotaneides L. cod. No. 6208. Auf der Nord- seite des pontischen Gebirges, bis 3500 Höhe; von Wil- helms und K. Schmidt ans Grusien erhalten; in Mingre- lien und Imerien auf teriärem und angeschwemmtem Boden, bis 1500° Höhe, Fünfte Tribus. Senecionene Cass. diet. d. sc. nat. XX, p. 377. Erste Gruppe. Euseneeioneae DC, predr. VI. p. 298. XIX. Doronicum DC. prodr. VI. p. 320. 130. D. maerophylium Fisch. in Horn. hort. bafı- suppl. p- 100. im pontischen Hochgebirge auf Porphyr und Granit, 5000 — 9000° hoch. 131. D. vaginatam C, Koch; Bipedale et nlira; Canlis striato -sulcatus, inferne glaber, superne hirto - glandulosu%, we 863 simplex; Folia radicalia cordato-reniformia, irregulariter den- tata, margine puberalo excepto, glabra, petiolo arquilongo et longiori praeclare vaginante et eaulis basin arcte ample- etente instructa; Folium caulinum inferum ovatum, remote denticulatum, puberulum aut glabriusenlum, petiolo auriculae- Sormi, caulem amplectente, superne dentate instraetum; Fo- lia cetera ovato-oblonga, irregulariter dentata, sessilia; Pe- duneuli 2—3, ut Anthodium, glandulosi; Achenia omnia, radii winus, pubescentia. Steht dem D. macrophylium Fisch. am Nächsten, ist aber kleiner und weniger behaart, vielleicht aber doch nicht verschieden. 132. D. Pardalianches L. cod. No. 6406. £. Giganteum Gris, spie. 1. Rum, ei Bith. H. p. 217. D. Thirkei C.H. Schultz in Lian. XIX. p. 35. D. oblongi- Folium C.H. Scholtz in Lian. XIX. p.314. Von Dr. Thirke anf dem hithyuischen Olymp gesammelt, 133, D. reticalatum Boiss. diagn. pl. orient. IV. p. 12. Möchte doch vielleicht, wie C. H. Schultz schon früher meinte (Linn, XIX. p. 35.), nur Abart des D. Pardalianches L. sein, namentlich steht es der Abart: D. giganteum Gris. ausserordentlich nahe. Ebenfalls von Dr. Thirke auf dem bithynischen Olymp gesammelt, 134. D. eriorrhizon Guss. in Gris. spie. 1, Bun. et Bith, II. p. 216. Ebenfalls von Dr, Thirke gesammelt. 135. D. cordatum (Arnica) Wulf. in Roem. Arch. III. pP. 408. D. caucasicum Bieb. 1. taur. cauc. H. p. 321. Vou Wilhelms ans Grusien erhalten. 136. D. scorpieides Willd. sp. pl. Ill. p. 2114. Als Doronicum Plantaginis folio C. B. im Gundelsh. Herbar. 137. D. oblongifolium DC. prodr. VI. p. 321. Möchte Sich doch kaum von D. plantagineum L. unterscheiden; 358 meine Exemplare dieser Pflanze weichen durch nicht knollige Wurzeln ab, Von Wilhelms aus Grusien erhalten, XX. Ligularia Cass. in Bull. de la soc, phil. de Par. 1816. p. 198. 138. L. sibiriea (Cineraria) L. cod. No. MXLi. Am Kas- bek im kaukasischen Hochgebirge auf Trachyt, c. 7000’ hoch. XXl. Cineraria (L.) Koch syn. ed. 2. p. 422. Gris. spir. 1. Rum. et Bith, II. p. 218. 139. €. oriepn Koch syn. ed. 2. p. 422. ß. Rivularis W. et K. pl. Hung, rar. III. t. 239. Von Von K. Schmidt aus Grusien erhalten. 140. €. spathulaefolta Gm. fl. had. II. p. 454. C. iu tegrifolia Schk. bot. Haudb, 1, 2466. C. Schkuhrii Rehb. icon. bot. II. p. 216. möchte eher hierher, als zu C. erispa Koch, wohin es der Verf, der dentschen Synopsis stellt, ge- hören. ß. Ligulis aureis et acheniis glabriusculis; von K. Schmidt aus Grasien erhalten. 141. €. auramtiaca Hoppe bot. Tasch. 1806. p. 121. ß. Leiocarpa; Cineraria alpina Ali. fl. pedem. t. 38. Ebenfalls von Schmidt aus Grusien erhalten. 142. €. Aucheri (Senecio) DC. prodr. VI. p. 361. Meine Exemplare unterscheiden sich durch gezähnelte uud selhst gezähnte Blätter und durch längliche Zungenblumen. C. cras- sifolia var, arenosa Gris. spie. A, Rum. et Bith., zu der Grisebach €. Aucher: (Senecio) DC. als Synonym bringt, möchte sich doch durch die geringere Anzahl der Zungen- blumen unterscheiden. Näher steht sie der ©. Glusiana Host. fl. austr. I. p. 482., und dürfte vielleicht nach Koch’s Bei spiel mit dieser zum der vielgestaltigen C. alpestris Hopp® rn u = gezogen werden. Das eine fast sitzende Blüthenkörhchen, auf das DeCandolle grossen Werth zu legen scheint, kommt auch andern Arten dieses Genus zu. Von Dr. Thirke in der Umgebung von Brussa gesammelt. 143. €. longifolia Jacq. fl. austr. N. p. 49. t, 181. Se- necio brachychaetus DC. prodr. VI. p. 362. Häufig auf dem südöstlichen Kaukasus auf Kalk und Mergel, c. 3500 hoch. ß. Cladoboirys; Senecio cladobotrys Led. fl. ross. HH, p. 644. Im Gaue Daratschitschak, auf hasaltischem Bo- den, c. 5000° hoch, 144. C. Ianceolsta Lam. fl. franc, IL. p. 125. Senecio campestris DC. prodr, VI. p. 361. #. Humilis DC. prodr. VI. p. 361. 0. integrifolia $. Pratensis Jacg. N. austr. Il. 1.180. English bot. 1.152. € alpina (nnd nicht campestris, wie fast in allen Floren a. s. w. steht) Retz obserr. I, p. 30. Von Rögner aus der Krim erhalten. XXH, Senecto (L.) Koch syn. ed. 2. p. 425. Gris, spie. N. Rom. et Bith. I. p. 220. 1. Saracenici DC, prodr. VI. p. 637. 145. 8. macrophylins Bieh. A. taur. cane. 11. p. 308. Sehr häufig auf den ciskaukasischen Steppen auf tertiärem und augeschwemmtem Boden. 146. 8, saracenicus L. cod. No. 6300. Als S. ochro- teueus im Willdenow’schen und allgem. Königlichen Her- bar zu Berlin, A. Sclerophyllus; Folia densissima, angnste oblonga, subeoriacea. Vielleicht eine selbstständige Arı. In Hocharme- nien im Gaue Gökssu auf Foraminiferenkalk, ce. 7000‘ hoch. 147. 8. nemerensis L. cod, No. 6299. a. Genuinus; S. germanicus Wallr. in Linn. XIV. p-647. Aus Grusien von Wilhelms erhalten. ß. Fuchsit Gmel. fl. bad. IH. p.444. VonK,Schmidt und Wilhelms aus Grusien erhalten. y. Alpigenus 0. Koch msc. Caulis saepe hominem al- tus, interdum superne ramosus, mmliisnleato- striatus, pilis hirto -crispulis rarius vesitus; Folia crebra, internodiis saepe duplo longiora, inferiora late oblonga, ipsaque 3 poll. lata, superiora oblongo-lanceolata, non raro 9 — 10 poll. longa, dupliciter dentata, margine semper, vaginis rarius puberula aut glabra et glaberrima; Cerymbus compositus, foliacens; Peduncuti calathüs vix duplo triplove longiores, puberuli, bracteis elongatis, spathulato - linearibus praediti; Anthodü phylla linearia, puberula, basi squamis accessoriis bracteifor- mihus, linearibus, eiliatis instrueta, quadraplo longiora ac lata; Ligulae sub-5; Achenia elongata, pappo vix breviora. Steht allerdings dem $. nemorensis L. und zwar der Abart Jacgui- nianus Rehh. sehr nahe, ist aber noch grösser, und zeichnet sich durch die langen, accessorischen Schuppen aus. Im os- sischen Kaukasus und im @uellenthale des Bion auf Kalk, Thonschiefer und Porphyr, 4000 — 6000° hoch. 6. Minor. Als 5. saracenicus von Wilhelms und K. Schmidt erhalten. « 48. 8. paludosus L. eod. No. 6298. #. Glabratus Koch syn. ed. 2, p. 431. S. bohemicus Tausch pl. sel. Von Wilhelms aus Grusien erhalten. 149. 8. platyphylius DC. prodr. VI. p. 352. Cacalia macrophylia Bieb. fi. taur. cauc. II. p. 286. Hänfig in Os- sien anf Thonschiefer und Kalk, 4000 — 6000° hoch. 1 B. GCrociserides DC. prodr. Vi, p. 357. 150. 8. racemosus DC. prodr. VI. p, 358. Cineraria glabrata Led. icon. pl. A. ross. 1.94. Im Gaue Daratschi- ischak auf trachytischem Boden, c. 5000° hoch; im Tscho- rakthale anf Melaphyr und Porphyr, 2500 — 5000° hoch; im Gebiete der Eufratquellen auf Trachyt, 7000 hoch ; am Berge der tausend Seen auf Basalt und Trachyt, c. 6000° hoch, und sonst im Gane Chynys auf Trachyt, ec, 5000° hoch. 151. 8. amphibelus C. Koch; Caulis ereetus, simplex glaber , striato-sulcatus; Folia canlina, sessilia, ipsaque am- plectentia,, oblouge et breviter lanceolata, suprema contra ovato-lanceolata, glaberrima, subcoriacea, dentieulata; Co- rymbus sub-6-cephalus, peduneulis supremis brevioribus, in- feris longioribas; Authodii late ovati phylia lineari- oblonga, Apice Irunnee, lanceolato, carinata, accessoria pauca adpres- sa, dimidio breviora; Ligulae sub-12; Pappas candidus, fio- rum magnitudine. Als $. paludosus von Wilhelms erhal- ten, ähnelt diese, mir noch zweifelhafte Art weit mehr Ci- " seraria-Arten, besonders mancher nicht kranshlätirigen Va- rietät der 6. erispa Koch, als den breithlättrigen Pflanzen obigen Namens, wo er dem S. bokemicus Tausch uni dem $. paludosus Engl. bot. t. 650. noch am Nächsten kommt, sich aber doch immer durch den wenig-köpfigen Blüthen- stand und durch die breiten und durchaus nicht in die Länge Sezogenen Blätter hinlänglich unterscheidet. Sollte mein Exem- plar nicht in der That eine ächte Cineraria, an der sich nur Hülkelohschnppen befinden, sein? Ich besitze wenigstens auch Exemplare von S. Schkuhrei Rehb,, wo sich ebenfalls ein Paar Blättchen , der ersten Anlage eines Calyculos, aus- gebildet haben. Der grossen Blüthenkörbehen halber muss man übrigens $, amphibolus in die Nähe vonS. Doronicum L. und Tournefortii Lapeyr. bringen. 362 152. 8. thyrsophorus C. Koch; Folia radicalia magna, erassa, coriacea, late oblonga, grosse dentata, dentibus api- eule minimo instructis, basi subito et brevius altennata, ses- silia, glaberrima; Caulis 11/, —2-pedalis, striato -suleatulus, sinplex, glahberrimus; Folia canlina minora erassa, coriacea, angusie oblonga, hasi aurieulato -cordatä, latiori ampleciente, margine crispo- denfato, ereela, cauli paene adpressa; Pani- eula ampla, dimidium caulem cerie oceupans, oblonga, sub- secanda; Bami folio cordato-lanceolato fulcrati, inferiores bis, superiores semel dichotomi, praesertim parte superiori lanä parcä detergibili vestiti; Pedicelli bracteis parvis, lanceo- hatis, in calyeulam polyphylium, inaequalem, adpressum sen- sim transeuntibus, pareius lanatis praediti, calathiis vix du- plo longiores; Phylia anthodis late oblonga, plana, saepe tri- nervia, apice barbalula, ceterum glabra; Ligulae &, anthodio longiores; Pappus sordidus, Noseulorum Jongitudine, fragilis; Achenia (immatura) pnbescentia. Im Habitus steht diese Art zwischen $. macrophylius Bieb. und $. racemosus DC., weicht aber von beiden hinlänglich ab, und nähert sich wiederum dem $, orientalis Willd. et Led, nec DC. Die Blüthenköpf- chen gleichen ebenfalls hinsichtlich der Grösse denen des S. Doronioum L. und $. Tournefortii Lapeyr., bilden aber kei-. nen Corymbus, sondern eine eyrund-Jängliche, mehr oder weniger gedrängte Rispe. Das Exemplar, was ans der 320- vite’schen Sammlung in dem Königlichen Herbar zu Berlin als Uineraria racemosa sich befindet, möchte ebenfalls hier- her gehören, Im Gaue Daratschitschak auf Trachyt, c. 5000 hoch. 153. 8. Cyri C. Koch; Caulis debilis, flexnosns, glaber- rimus, striatus; Folia suhcoricea, glaberrima, praesertim basi profsndins et saepe repaudo-dentata, anguste oblongA, infe- riora in petiohim aequilongum attenuata, snprema-basi cordatd, dentatä amplectentia, inferiorihus aequilonga; Pedunculi his dichotomi, axillares, folio tertiä parte longiores; Bracteae diehotomiae ovato - acuminatae , amplectentes, pedicellerum lineari-lanceolatae, omnes parvae, supremae in calyenlum ereetum transenntes, parcä lan& vestitae; Anthodii parcius la- »ali aut glahriuseuli phylia late oblonga, margine albo-mem- branacea, acumine lanceolato, Ianate -barbato; Ligulae 8, an- thodii Jongitudine; Pappus candidus, forum longitudine; Ache- nia glaberrima. Durch den gahelästigen Blüthenstand zeich- net sich diese Art aus, und muterscheidet sich durch diesen von $. Towrnefortii Lapeyr. Im Gaue Artahan auf Lawa- und Trachythoden, «, 5000° 154. 8. olympicus Boiss. diagn. pl. nor. orient, IV. p. 13. Auf dem pontischen Gebirge auf Augitporphyr und Granit, 5000 — 9000’ hoch. C. Incani, Ich vereinige hier alle Senecionen mit dichter, meist graufilziger Behaarung und, mit wenigen Ausnahmen, mit nicht fiederspaltigen oder leierförmigen Blättern. Der Caly- enlus besteht bei den Meisten nur aus wenigen breit-eyförmi- gen Blättchen. Das Mehr oder Weniger in der Zahl der Blättchen desCalycnins kann nicht als charakterisirendes Merk- mal benutzt werden, da man hei einer und derselben Pflanze nicht selten einen viel- und wenigblättrigen Calyculns beob- achten kann. Crociseris hat weit grössere Blüthenkörbehen. Am Meisten kommen die Arten dieser Gruppe mit denen der nächsten überein, so dass es Uebergangsarten giebt, die man fast mit gleichem Rechte in beide Gruppen thun könnte. Am Besten wäre es daher, beide zu vereinigen, 155. 8. taraxacifolius (Cineraria) Bieb. A. taur. ranc. I 1.313. $. alpinws Willd, herb. No. 15785. 364 ß. Ponticus; Caulis pedalis et ulira, simplicissimus, ut tota planta, pilis brevibus, scd ad superiorem partem la- natis dense vestitns; Folia radiralia, petiolo basi vaginantia, eaulina auriculä anguloso-dentatä ampleetentia, omnia irre- gulariter pitnatiida, lacini& supremä snbcordatä, major, den- ta1ä, lateralibus 4 aut 6, minoribus, anguloso - dentatis, basi latä; Folium supremum lanceolato - oblongum, dentatum, au- rienlis ampleetens; Corymbas brevis, 3—5-dorus; Anthodii phylia einereo-hirta, lanceolata, intacta; Calyculnıs 3—6 pbyllis setaceo-elongatis, anthodio e phyllis oblongis planis constante paululum brevieribus; Ligulae sub-10; Achenia hirsuta, Unterscheidet sich von der Hanptart durch diehtere, aber ebenfalls kurze Behaarung, durch auf beiden Seiten dan- kelgrüne Blätter und durch den Calyculus. Im pontischen Hochgebirge auf Porphyr und Granit, 6000 — 9000’ hoch. 156. 8. hypochionaeus Boiss. diagn. pl. nov. orient.IV. p- 14. Von Dr. Thirke aus der Umgegend von Brussa er- halten, 157. 8, pandurifolfus C. Koch in Linn. XVII. p.48. Hat grosse Achnlichkeit mit $. hypochionacus Boiss., unterschei- det sich aber durch den kurzen, einfachen, mit 2 — 3 sitzen- den und kleinern Blättern besetzten Stengel nnd darch die rosettenartig ausgehreiteten, geigenförmigen Wurzelblätter. Im nördlichen Mingrelien auf Kalk, c, 800— 2000° hoch. 158. 8. Gundelius C. Koch; Caulis coactä lanä densissi- mä, sed denique detergibili vestitus, (nt videtur) elatus, ele- vato-striatus; Folia pinnatiida, rhachi integrä, Iaeiniis lan- ceolatis, angutato et profunde dentatis, supremis confuenti- bus, supremä elongatä, oblongä, supra arachneidea, virescen- tia, subtus lan& coactk vestita; Panieula composita; Calathia longius pedunenlata, lata; Antkodium canum phyllis carinalis, basi squamis nonnallis setaceis tertia parte brevierihus; Li- gulae sub-12; Achenia hirsuta. Als Jacobaea armena in- cana ei tomentosa, Acanthi folio im Gundelsh. Herbar, leider nur etwas schr unvollständig. 159. 8. mollis Willd. sp. pl. IM. p. 201%. Herhar. No. 15808. nee DC. prodr. VI. p. 358. Caulis striete ereotus, bi- pedalis et ultra, simplieissimns, apice corymhosus, lanä deni- que detergibili vestitus ant ramosus, minus lanatus; Folia in- fera petiolata, Jamina?, cetera sessilia, basi anriculatä am- plestentia, oblonga, profunde serrata, lanä griseä vestita; Corymbus 10 — 12-cephalus, ramis inferiorihus divisis magis Congestus, dense lanatus; aut Panicula ampla e floribus ra- morum composita, polycephala, minus lanata, pedicellis Ion- gioribns. Calycnlus e phyllis setaceis anthodio Janato quartä parte brevioribns constans; Ligulae sub-12, anthodio brevio- res; Pappus sordidus, foribus paullulum minor; Achenia hir- suta. Steht dem S. erzcaefolius L. am Nächsten, unter- scheidet sich aber durch die Form der Blätter and durch die langen, borstenförmigen Blättchen des Calyculus. a. Euphratensis; Densissime lanatus, simplicissimus, Apiee corymbo congesto. In der Nähe der Eufratquellen auf Trachyt - Porphyr, c. 7000 —8000° hoch. ß. dshorochensis; Ramosus, rami apice corymbosi. In den Ganen Olti, Pennek und Shber im Tschorukgebiet auf Kalk, Mergel und Porphyr, 3500-—6000' hoch. Als Jaco- baca galatica, Ffoliis oblongis non laciniatis incanis et serratis aus der Sammlung Gundelsh. Pflanzen im Will- denow’schen Herbar. D. Jacobaea DC. prodr. VI. p. 348. 160, 8. erratieaw Bertol, amoen. ital. p. 92. Auf der Nordküste Kleinasiens auf Augitporphyr; am dem Ausflusse 366 des Rion sehr häufig anf angeschwemmtem Boden; aus der Krim von Rögner und ans der Umgebung von Brussa von Dr. Tairke erhalten. 161. 8. erucifoitus L. cod, No. 6290. In Transkauka- sien in der Ebene, wie im Gebirge anf Kalk und Mergel, his 2500° hoch; im Kaukasus auf Trachyt, Thonschiefer und Kalk, 3000-—6000° hoch; in Ciskaukasien anf tertiärem und angeschwemmtem Boden. ß. Tenuifolius Jaeq. fl. austr. 1. 278. In den Gebir- gen um Tifis auf Kalk, Molasse und Mergel, 1500 — 3000‘ hoch. 162. 8. Jacobaea L. cod. No. 6294, Von K. Schmidt aus Grusien erhalten. ö #. Lanuginosus; Pedalis, arachnoideo - lanuginosus; Folia bipinnatiida, pinnulis hrevibus uno alterove dente magno praeditis; Panieulae rami patuli. „Vielleicht von $. grandi- destatus Led. nicht verschieden, Aehnelt der mehr einge- schnittenen Abart des S. Iyratifolius Rehh., wie sie der Au- tor dieses Namens in der Sammlung getrockneter Pflanzen Deutschlands ausgegeben hat, und die auch vielleicht hierher gehören möchte, ungemein, 163. 8. aquntieus Huds. fl. angl. p. 366. Von Wil- helms in Grusien gesammelt. j 164. 8. Othonnae Bieb. A. taur. cauc. II. p. 308. 0. Genninus. Aus Grüsien von Wilhelms erhaltenz im Gane Artanudsh auf Porphyr, c. 5000’ hoch, #. Rariflorus C. Koch in Linn. XVII. Im ossischen Kaukasus auf Thonschiefer nnd Kalk, 4000 — 6000° hoch- Obaejaca. Wiederum vereinige ich hier alle Senecionen, weiche nar eine Vegetationsdauer haben, also zu den sogenannien jährigen Pflanzen gerechnet werden, und sich dureh fieder- spaltige oder einfach und doppelt gefiederte Blätter anszeich- nen. Zwei oder gar drei Gruppen (Senecio Cass. ohne Zun- genblüthchen, Obaejaca Cass. mit zurückgerollten, und Obae- Jacoideae DC. mit Rachen Zungenblüthchen) darans zu machen, kann nur auf Kosten der Natürlichkeit geschehen. In Betrefl der hierher gehörigen, besonders Linne’schen, Namen hat Grisebach in seinem vorzüglichen Spicilegium bereits man- che Irrungen Koch’s und anderer Floristen näher auseinan- der gesetzt, andere Berichtigungen werden aber hei den ein- zelnen Arten folgen. 165. 8, veraalis W. et K. pl. Hung. rar. I. p.23. 1. 24. Sehr häufig in Grusien auf Molasse, Mergel, Kalk und Tra- chyt, 800-—2500° hoch, im russischen Armenien auf basal- ischem und trachytischem Boden, 2700 — 5000° hoch; im Tschabantzthale des Ganes Sber auf Porphyr, c. 5500° hoch. #. Rupistroides DC. prodr.VI. p. 346. nee Led. Ein Exemplar, was Steven vom südlichen Abhange des östlichen - Kaukasus als S. squalidus dem Königl. Herbar zu Berlin mitgetheilt hat, stimmt mit meinen Pflanzen, die ich zum Theil von Wilhelms und K. Schmidt erhalten, vollkom- men überein. Von Bieberstein habe ich leider keinen $. squalidus geschen; da er aler später noch die Abbildung in der English botany t. 600. dazu citirt, und die ächte Pflanze dieses Namens in der That in Transkaukasien wächst, so Möchte ich vermuthen, dass S,sgualidus des Marschall Bie- berstein nicht von der Linn «’schen Pfanze dieses Namens verschieden gei, Bieberstein sagt auch kurz unter dem Citat aus der English botany (III. p. 570.): „Calyeis squa- Mae viginti angustae, carinatae”, ohne des Calyculns zu ge- denken, Ledehour’s S. rapistroides möchte von 8. ru- Pestris Grisch. nicht verschieden sein. In Grusien auf 368 dürrem Kalk- und Mergelboden, 800 — 1500’ horb. Dieselbe Abart ist ührigens an der Mecresküste hei Nizza und sonst im südlichen Fraukreich von Riedel aufgefunden worden. y. Elatus; Glaberrimus; Caulis elevato-striatns, ramo- sissimus,. ramis et ramnlis patulis, saepe bipedalis et ultra, paneifolius; Folia infera in petiolum attenuata, suprema an- rienlä magnä, incisä ampleetentia; Anthodium giaberrimum, basi phyllis paucis praeditum; Calathia saepe majora. Viel- leicht selbstständige Art. In der Schirwan’schen Ebene auf Diluvialboden und in dem frühern Chanate Kuba im südlichen Daghestan ebenfalls auf Dilnvial-, aber auch auf tertiärem Boden. 166. $S. chrysanthemifolius Poir. diet, VI. p. 96. Ja- cobaca chrysanthemi facie Boce. icon. et descript. pl. rar. p. 67. 1.36. English bot. 1, 600(?). Im Banate anf dem Do- moglett, auf Kalk; im uutern Kaukasus auf Trachyt, ©. 1500 bis 2000° hoch, In dem Rion-Delta auf angeschwemmtem Boden. 167. S. rupestris Gris. spie. ü. Rum, et Bith. IL, p. 223. Was Waldstein nnd Kitaihe) water diesem Namen ver- standen haben, lässt sich schwerlich bestimmen, Die Abbil- dung in den lcones. pl. Hung. rar. II. p. 136. ı. 128. stellt bestimmt eine perennirende Pflanze vor, die aber allerdings sonst mit der Grisebach’schen Beschreibung und mit mei- nen Pflauzen bis auf den Umstand übereinstimmt, dass die Blätter weniger eingeschnitten, fast nur tief gezähnt darge- stellt sind. Die Abbildung passt aber gar nieht zu Kitai- beFschen Originalpfanzen, welche sich im Willdenow’schen Herbar unter der Nummer 15769 befindeu. Schon der Stand- ort „auf Sand in Ebenen” passt nicht zu einer Felsenplanze, wenn Kitaibel auch meint, dass sie aug dem Gebirge darch = ur - Flüsse heruntergeführt sein möchte, Meiner Meinung nach ist die Kitaibel’sche Pflanze von $. chrysanthemifolius Poir. nicht verschieden. Durch Kitaibel verführt, hielt anch ich früher die Pflanze vom Rion-Delta (Linn. XVII pP: 47.) ebenfalls für $. rupestris W.etK. Durch DeCan- dolle verleitet (Prodr, VI, p, 350.), vereinigt Koch in seiner Synopsis (p. 426.) S. rupestris W. ei K. mit $. nebroden- sis L. cod. No.6283. Dass dieses aber eine ganz andere Pflanze, und mit $. Zividus DC. zu vereinigen ist, hat be- reits Grisebach vortrefllich nachgewiesen. Was Lede- bour in seiner Flora rossica II. p. 635. unter 8, rupesiris versteht, weiss ich nicht. Die Eichwald’sche, an der Mün- dung der Wolga gesammelte, Pflanze kenne ich nicht; mein im Rion-Delta gefundener $, rupestris, ist, wie schon ge- sagt, $. chrysanthemifolius Poir., zu dem ich auch S. mon- tanus Willd,, wenigstens das unter diesem Namen im Will- denow’schen Herbar befindliche Exemplar (No. 15768.), rech- nen möchte, in so fern es nicht zu $. vernalis W. et K. gehört, a. Basi samosus, hirtulus; im Gebirgsgau Chewi anf Thonschiefer und Trachyt, 5500—6500° hoch. ß. Pluricaulis, glabriusculus $S. crassifolius Sibth. & Sm. A, gr. 1.868. möchte hierher gehören. Die Willde- how’sche Pflanze dieses Namens ist nach einem Exemplare in seinem Merbar (No, 15758.) verschieden, und stimmt mit ägyptischen Pflanzen überein, welche aus der Forskälschen Sammlung sieh im Königl. Herbar zu Berlin befinden. In dem nördlichen Daghestan bei Temirchanschura vonDr.Struve &esammelt, An der russischen Provinz Eriwan auf basalti- schem und trachytischem Boden. 168, S. sgualidus L. cod. No. 6289. Bocc. icon et deser. Pl zar. A. 1.4. In der Araxes-Ebene der russisch- Zr Rd. 3, He, 24 370 armenischen Provinz Eriwan auf hasaltischem Boden, 2500 bis 3000° hoch. 169. 8. tschabanieus C. Koch; Caulis ramosissimus, ra- mis patulis aut patentibus, pnbernius aut glabriuseulus, ele- vato-striatus; Folia pinnatifida, laciniis distantibus, angulate- dentatis, oblongis aut lanceolatis, rhachi subintegrä, auriculä magaä, ineiso - dentatä ampleetentia, pilis brevissimis canescen- tia; Pedunenli duplo triplove calathidiis longiores; Anthodium canescens phyllis lineari-oblongis, carinatis, calyeulo destitutum aut phyllo uno alteıove apice pedunculoram instructum; Ligu- ae 6—-9 revolutae; Achenia columnaria, costata, pilis ac- enmbentibus einerea. Diese Pflanze besitzt weniger Achnlich- keit mit den übrigen Arten, welche einen zusammengerollten Strahl haben, als vielmehr mit S. chrysanthemifolius Poir, und selbst der grossen Blätter halber mit $. praealtus Bert. im Tschabantzthale auf Porphyr, ce. 5500° hoch, | Fünfte Abtheilung. Calendulacenae. Nach dem Beispiele Grisebach’s bringe ich die Ca lendulaceen der grössern Natürlichkeit halber zu den Co- rymbiferen Jussieu’s. Von den Distelblürhlern oder Oina- rocephalen hat sie übrigens auch C. H. Schultz, und zwar zn gleicher Zeit mit den Arctotideen getrennt. Die leiztern stehen allerdings den Distelblüthlern näher; trotzdem vereinig® ich sie aber, schon des Vaterlandes halber, mit den Calen- duluseen zu einer Abtheilung. Van gegen 420 Arten, die man bis jetzt kennt, wachsen 385 anf dem Vorgebirge der guten Hoffnang und überhaupt in Südafrika. Die Gruppe der ‚Arctotideen, aus der man 212 kennt, besitzt allein 205 Ar- ten in dem genannten Länderkomplexe. Ausserdem kommen 1 m—ugr engen = m noch 2 Arten in Abyssinien, also im Ländergebieie des rothen Meeres, 1, merkwürdiger Weise, im südlichen Sibirien und wahrscheinlich auch in ganz Centralasien, und 2 andere in Nenholland vor. Arctotis caroliniana Walt, und Gorteria setosa Lour. sind zweifelhafte Pfanzen, so dass auch ganz Amerika und das chinesisch - japanische Ländergebiet vielleicht gar keine Arctotideen besitzen möchten, Von den Calenduleen (im engern Sinne) wachsen wie- derum 180 in Südafrika; die übrigen konzentriren sich in dem Ländergebiete des Mittelmeeres, aus dem man his jetzt 12 beschrieben hat, Von diesen möchten aber mehre keine’ guten Arten sein. Wild wachsen in Nordenropa nur 2, auf dem Inselgebiete nordwestlich von Afrika ebenfalls 2, im Oriente 5, in dem Gebiete rings nm das rothe Meer 2 und in Sibi- vien, vielleicht auch za gleicher Zeit in Centralasien, 1 Art. Die beiden Calendula - Arten aus Veraernz, also aus der nenen Welt, sind zweifelbaft. In den nördlichen Ländern des Orien- tes kommen die 5 oben bezeichneten Arten vor. Von diesen befinden sich 3 in der Sammlung der von mir ans dem Oriente Mitgebrachten Pflanzen. In Deutschland wächst dagegen wild mr 1 Art (Calendula arvensis L.), die auch sehr häufig im Oriente vorkommt. Erste Gruppe. Calenduleae Less, syn. Comp. p. 89. L Calendula Less. syn. Comp. p. 9. k. €. arvensis L. cod. No. 6660. Aus der Umgegend von Brussa durch Dr. Thirke erhalten. 2. €. gracilis DC. prodr. Vi. p. 453. Im Kreise Elisa- beihopol und in Schirwan auf Mergel- und Kalkboden, bis 800° Höhe. 5 24 “ 372 3. €. persien C. A. Mey. Verz. kank. PA. p 72. Der grossen Appendices halber, die au heiden Enden der Ache- wien vorhanden sind, bin ich geneigt, C. arvensis Sibth. ei Sm. AR. gr. t. 920. hierher zu ziehen. Doch sind die Achenien bei meiner Pflanze noch mehr gekrümmt, Vebrigens möchte Visiani wohl Recht haben, dass die Form der Achenien von C. arvensis L, bei einer und derselben Art wechselt, und dass demnach vielleicht nicht allein ©. sicela Cyr. und €. parviflera Raf., sondern auch €. gracilis DC. und G, persica ©, A. Mey. von ©. arvensis L. nicht verschieden sind. ($. Vis. fl. dalm. IL. p. 26.) Auf der Halbinsel Apscheron auf Kalk und Mergel, bis zu 300° Höhe. Cinarocephalae Juss. gen. pl. (cur. Usteri) p. 192. Obwohl die Cinarocephalen überhanpt kaum etwas über den 11. Theil sämmtlicher Compositen bilden, so haben sie doch in den Ländern, wo sie einmal einheimisch sind, eine sehr grosse Verbreitung. Es ist dieses namentlich in den Län- dern rings um das Mittelmeer und im Oriente, weniger schon in Nordeuropa und in Sibirien, derFall. Nach dem Aequator zu nehmen die Glieder dieser Familie rasıh ab, aber anch in den gemässigten Zonen der neuen Welt sind sie ausserordent- lich gering vertreten. Nur die Gruppe der Centaurieen ist, mit Ansnahme des maskarenisch- osiafrikanischen, in allen übrigen Ländergebieten, wenn auch zum Theil sehr verein- zelt, aufgefunden worden, Beginnen wir mit dem Ländergebiete, dem wir angehö- ren, so sind daselbst 170 Cixarocephalen beschrieben wor- den; von diesen gehören 4 den Echinopsideen, 2 den Xe- ranthemeen, 11 denGarlineen, 52 den Certaurieen, % den vw "u 373 Carthameen, 75 den Carduaceen ınd 22 den Serratuleen an. In den Ländern rings um das Mittelmeer wachsen da- gegen nahe an 400 (als bekannt bis jetzt 378), im ganzen Oriente hingegen weit über 400 (nämlich 458) Arten, so dass ein jedes der beiden Ländergebiete allein 2/, der Gesammt- summe besitzt. Was die einzeinen Gruppen anbelangt, so kennt man ans dem Ländergebiete rings um das Mittelmeer 4, ans dem Oriente aber 19 Echinopsideen, aus dem er- stern 5, aus dem leizitern 2 Cardopaticen, aus dem erstern 4, aus dem letztern 8 Xeranthemeen, ans dem erstern 25, aus dem leiztern 96 Carlineen, aus dem erstern 158, aus dem letztern eben so viel Oentaurieen, aus dem erstern 17, aus dem letztern 13 Curthameen, aus dem erstern 140, aus dem letztern 120 Carduaceen, und ans dem erstern 18, aus dem letziern 44 Serratuleen. Sehr arm sind schon die Inseln nordwestlich von Afrika, da sie im Ganzen 24 Cinarocephalen (4 Carlineen, 8 Cen- taurieen, 3 Carthameen, 1 Serratulee und 8 Carduaceen) besitzen. Aus Westafrika kennt man 3, aus Südafrika sogar aur 2, und zwar ist die eine Pfauze, Carlina Iyrata Thunb., zweifelhaft, die andere hingegen, Centaurea melitensis L., mag erst später eingeführt sein. Aus dem Ländergebiete des östlichen Afrika und den dort liegenden grossen und kleinen Inseln hat man bis jetzt, wie schon gesagt, noch keine Art aufgefunden, wohl aber sind aus den Ländern rings um das rothe Meer 32 Arten (3 Echinopsideen, 2 Carlineen, 18 Centaurieen, 2 Carthameen und 7 Carduaceen) beschrieben. Von den wärmern Ländern ist Ostindien noch am Reich- sten, denn bis jetzt hat man 66 Cinarocephalen (und zwar 3 Echinopsideen, 36 Carlineen, 14 Centaurieen, 1 Car- thamee, 7 Carduaceen und 5 Serratuleen) daselbst beob- achtet, AusChins und Japan kennen wir 16 Cinarocephalen, 374 nämlich 1 -Xeranthemee, 4 Carlineen, 8 Carduaceen und 3 Serratuleen, aus Centralasien hingegen 3 Echinopsideen, 18 Carlineen, 3 Centaurieen, 4 Garduaceen und 11 Serra- tuleen, zusammen 38 Arten, eine Zahl, die gewiss, wenn wir das noch zum grossen Theil nnhekannte Ländergebiet mehr erforscht haben, auf das Drei- nnd Mehrfache steigen wird. Weit mehr sind Repräsentanten dieser Familie in Si- birien beobachtet, nänlich 8 Echinopsideen, 48 Carlineen, 19 Centaurieen, 1 Carthamee, ?1 Carduaccen und 30 Ser- ratuleen, also zusammen 127 Arten. Dass Amerika sehr wenig Cinarocephalen besitzt, ist bereits gesagt, Der nördlichste Theil, bis zu den Quellen des Mississippi, hat deren 12 (3 Carlinsen, 2 Centaurieen und 7 Carduaceen.) In den vereinigten Staaten wachsen 23 Car- duaceen, aber nur 1 Carlinec und 4 Centaureen; alle übri- gen Gruppen sind gar nicht vertreten. Von den 13 Arten des mittel- und südamerikanischen Hochlandes sind wahr- scheinlich nur die 6 Cirsinm-Arten, die Erythrolaena- und die Plectocephalus-Arten in der That einheimisch, Eine Di- stel scheint auch in dem heissen Amerika einheimisch zu sein; die 3 andern Cinarocepkalen sind gewiss erst einge- schleppt. Auch im südlichsten Amerika wächst eine hierher gehörige Pflanze, nämlich Centaurea apula Lam., aber be- stimmt nicht ursprünglich. Von den neuholländischen Cina- rocephalen ist Leuzea australis Gaud. wohl eine einheimi- sche Art, Cirsium riparia Cunn. aber eine zweifelhafte Pflanze. Um die Zahlenverhältnisse besser zu beurtheilen, so folgt hier die Stärke der einzeluen Gruppen. Echinopsideen sind bis jetzt 42, Cardopatieen 6, Xeranthemeen 10, Carlineer gegen 200, Centaureen gegen 380, Cartkameen 21, Car- dunceen 300 und Serratsleen 110 heschrieben. u ge ENFERD TE 35 Wie schon früher gesagt worden ist, beträgt die Ge- sammtsumme der Compositen e. 11000 Arten und die Cina- rocephalen bilden ohngefähr den 11. Theil. Nicht so ist es aber, wenn wir die Gompositen, welche in den nördlichen Ländern des Orientes wachsen, einer nähern Betrachtung un- terwerfen. Wir sehen zunächst, dass Mutisiaceen nnd Nas- saviaceen daselbst gar nicht wachsen, die Vernoniaceen hin- gegen nur mit 1, die Eupatorineen mit 8, die Calendula- ceen mit 5 Arten vertreten sind, Während einige Abtheilun- gen also gar nicht oder nur in wenig Arten im Oriente wach- sen, haben andere eine bedeutende Verbreitung daselbst, und spielen namentlich bei der Bildung von Steppen eine nicht un- bedentende Rolle. !/,, aller Composziten wächst in den nörd- . lichen Ländern des Orientes; nicht auf gleiche Weise verhält es sich, wie wir auch schon zum Theil gesehen haben, mit den einzelnen Gruppen. Es bilden von der Gesammisumme der Compositen auf der ganzen Erde die Cichoraceen c. 4), von denen des Orienies c. Yy; die Astereen [0er EZ a 27 773 . D ı Rn die Senecioneen ce. Yas - - - - © Yıss die Cinarocephalen e.Yı, - "> a ZT Von den 392 Cinarocephalen der Länder des nördlichen Orientes gehören 18 den Echinopsideen, 7 den Xeranthe- meen, 39 den Carlineen, 116 den Carduaccen, 11 den Gar- thameen, 39 den Serratuleen und 161 den Centaurieen an. Ueber die Hälfte dieser Summe war früher im Orienfe uoch nicht beobachtet worden oder ist neu. Nach Koch’s Syn- Opsis wachsen in Dentschland 84 Cinarocephalen (und zwar 3 Echinopsideen, 3 Xeranthemeen, 11 Carlineen, 38 Car- duaceen, 1 Carthamce, 7 Serratuleen und 22 Uentaurieen) wild, 46 von dieser Summe wachsen zu gleicher Zeit im Oriente,, so dass diesem Ländergebiete 38 Arten fehlen, die 376 in Deutschland heimisch sind, Dagegen besitzt aber der nörd- liche Orient 340 Arten, die in Deutschland nicht beobachtet wurden. Die Cinarocephalen lieben zum Theil, wie bei nns, un- fruchtbare, steinige oder trockne Stellen, zum "Fheil tragen sie aber auch, wie schon gesagt, zur Bildung der Steppen bei, und sind im Oriente auch gewöhnliche Bewohner felsiger 'Thä- ler. In Wäldern habe ich im besagten Ländergebiete nir- gends Repräsentauten dieser Familie gesehen, denn selbst Cirsium hypoleucum DC. £. lazicum und C. purpurcum All. 8. ponticum beobachtete ich am Südufer des schwarzen Meeres nur am Anfang von Gebüsch, und zwar in der Nähe von Bächen. Diese und überhanpt feuchte Stellen lieben viele Cirsinm-Arten, als ©. apiculatum DC., C. wliginosum Bieb., €. oblongifolium C. Koch, 0. Erisithales (Cnieus) L., C- dealbatumBieb., C.TeucopsisC,A.Mey., C. incanım Fisch. und €. duriusculum ©. Koch. Unter Getreide sah ich Centaurea Cyanus L., Cirsium incanum Fisch. und Carduus multi- jugus ©. Koch; letzterer wuchs auch an Rändern und ent- sprach unserm Carduus acantkoides L. in Mitteldentschland. In steinigen felsigen Thälern wächst: Consinia heterolepts C. Koch, ©, squarrosa c. Koch, Echinops ossicus . Koch, Picnomon Acarna (Cnicus) L., Epitrachys ciliate (Car- duws) Murr., E. ossetica (Carduus) Adams, E. erythrole- pis (Cirstum) C.Koch, E. munita (Cirsium) Bieb,, E. pe- nicillata (Cirsium) C. Koch, E. nemoralis (Cirsium) Rehb., E. caucasica (Carduus) Adams, Echinais scleran- tha (Cirsium) Bieb., Cirsium obvallatum Biel,, €. hypo- leucum DC., Lappa officinalis Al,, Hyalca pulchella (Gentaurea) Led., Centaurium rhizocalathium C. Koch, Stizolophus coronopifolius (Cent.) Lam., Centaurea salici- Ffolia Bieb., C. bicolor C. Koch, C, atropurpurea W. et Ku rg Bar er > 317 C. recurvata C. Koch, €. carduiformis DC., C. hypoleuca DC., €. declinata Bieh., €. albida C. Koch, C. paxciflora C. Koch, €. squarrosa Willd. und €. ossica ©. Koch. Auf Matten im Hochgebirge, so wie auf bewachsenen Abhängen kommen vor: Carlina vulgaris L., Cirsium gru- mosumDC., C. esculentumC. A. Mey., C.armenumDC., Serra- tula quinquefolia Bieb., Jurinea alpigena C. Koch, Üen- taurium leptophylium C. Koch, Centaurea appendicigera ©. Koch, €. montana L., C. awillaris Willd., €. ochroleuca Willd., ©, carduiformis DC., C. dealbataWilld,, C. decum- bens DC. und €. macrocephala Muss. Puschk.; auf niedriger gelegenen Matten hingegen: Xeranthemum inapertum Willd., X.radiatum Lam., Crupina vulgaris Cnss. 9. melanocarpa C. Koch, C. Crupinastrum Vis., Centaurium odoratum (Chry- seis) Cass., Cnllicephalus nitens (Centaurea) Bieb., Centau- rea paniculata L., C. atropurpurea W. et K. und Psepkel- tus dealbatus (Centawrea) Wild, Steppenpllanzen aus dieser Familie sind: Consinia bul- garica C. Koch, Silybum marianum (Carduus) L., Ono- Pordon virens DC., Carduus macrocephalus Desf., C. al- bidus Bieb., C. kamulosus Ehrh., Kpitrachys maerobotrys C. Koch, E. tenuiloba C. Koch, E. longifolia C. Koch, FE. leucocephala (Serratula) Poir., Cirsium obrallatum Bieh, Jurinea alata (Serratula) Desf., J. mollis (Carduus) L., J. pluriceps C. Koch, Centaurium ruthenicum (Centaurea) Lam., Chartolepis Biebersteinii Jaub. ei Sp., Ch. Tourne- Ffortöi Jaub. ei Sp., Ch. saligna C. Koch, Aetheopappus Puicherrimus (Centaurea) Willd., Centanrea nigrescens Wind, ©. Candollei C. Koch, €. salicifolia Bieh., CO. ste- reophylla Bess., €. Scabiosa L. 8. coriacca W. et K., C. reflexa Lam, ©. rubescens Bess., €. atropurpurea W. etK., €. deuibata Willd., €. squarrosa Willd., €. diffwsa Lam, 378 C. ovina Pall., ©. Biebersteinii DC., C. albida C. Koch und €. macrocephala Mass. Puschk. Auf steinigem oder unbehautem Boden, auf unfruchtbaren Mergel- und Kalkboden, an Rändern und ähnlichen Orten findet man: Echinops ossicus C. Koch, E. horridus Dest., E. connatus C. Koch, E. persicus Stev., E. humilis Bieb,, E. microcephalus Sibth. et Sm., Chardinia zeranthemoides Desf,, Xeranthemum cylindraceum Sibth. et Sm., Cousinia cynaroides (Cartkamus) Bieb., C. macroptera C. A. Mey, C. orientalis (Curduus) Ad., C. tenuifolia C. A. Mey., C. chlorophylia C. A. Mey., Kextrophyllun lanatum (Car- thamus) L., K. glaucum (Carth.) Bieh,, Onopordon virens DC., ©. Acanthium L., O. heteracanthum C. A, Mey., Car- duus onopordioides Fisch., Ü. albidus Bieb,, (. uncinatus Bieb., C. hamulosus Ehrh., C. candicans W. et K., C. semi- audus Bieb., Picnomon Acırna (Cnieus) L., Notobasis syriaca (Carduus) L., Epitrachys microcephala C. Koch, Oligochaete direricata (Serratula) F. et M., Acroptilon Pieris (Centaurea) Pall., Centaurium odoratum (Chryseis) Cass., ©. alatum (Centaurea) C. A.Mey., 0. Behen (Cent.) L., Centaurea reflera Lam., €. arenaria Bieb., C. diffuse Lam., C. oxina Pall., €. Biebersteinüi DC., ©. Caleitrapa L., €. iberica Trev., C. solstitialis L. und Ü. squarrosa Willd, Erste Gruppe Echinopodeae Cass, tabl. p. 10. IL Echinops (L.) DC. mem. comp. IL. p. 18 A, Terma Endl. gen. p. 466. 1. E. exaltatus Schrad, hort. Goett. Il. p. 15. 1.9. im Banate auf Kalk. 2. E. Rochellanus Gr. spic. H. Rum. et Bith. I, p.229. vr Sr - ss E. ruthenicus Roch. pl. rar. Bau. p. 177. 1.37. f. 78, nee al. 8. E. cirsiifoliusC. Koch; Caulis striete erectus, sim- plieissimus, arachuoideo -tomentosus, simulque praesertim su- perne hirtulus, denique glabriusculus; Folia magna, inferiora 6— 9 poll. longa, 21/,— 3°/, poll. lata, sessilia, cordata, sinnato-pinnatiida, laciniis inferis ovato-oblongis, mediis ovato-acuminatis, supremis eonluentibus, omnibus margine spinoso, ceterum integriusculo praeditis, paginä superiori pilis singulis brevissimis obsita, ceterum glaberrima, inferiori con- tra vix arachnoidea, glahrinscula, suprema ovata, dentata aut integriuscula, sed semper margine spinoso instructa; Capitu- um solitarium, terminale, coerulescens; Calathia raro biflora, Serminibus connatis; Anthodü phylla eerte exteriora et media spathulata, fimhriis nonnullis brevibns margine obsita, in cn- spidem longam, pectinato - imbriasam attennata, paginä infe- rieri bramneo-nitentia, interna aequilonga; Coronula inte- Sriusenla, setis germinis non tecia. Steht allerdings dem X. exaltatus Schrad. nahe, unterscheidet sich aber hauptsäch- lich dureh die nicht graufilzige UnterBäche der Blätter. E, exaltatus Schrad. hat übrigens auch die obersten Blätter fiederspaltig; die innersten Hüllkelehschnppen sind kleiner, hautartig und zum Theil angewachsen. Vielleicht ist E..Ro- chelianus Gris. spie. fl. Rum. et Bith. doch verschieden. Der Abbildung und Beschreibung nach, welche sich in Rochel’s seltenern Pflanzen des Banates (t. 37. £. 78.) vorfindet, unter- scheidet sich diese‘, zuerst von Grisebach an oben genanu- ter Stelle gewürdigte Art fast nur dureh die Blätter, die an- ten weissfilzig sind, Aus dem, was Rochrl über den Pap- Pus sagt: „semina pappo brevi marginali, obsolete setose co- ronata”, scheint noch nicht hervorzugehen, dass er in der That ganzraudig ist, Die Pflanze, welche Reichenbach 380 in den Centurien getrockneter Pflanzen unter No. 1232. als E. ruihenicus geliefert hat, ähnelt schon im Habitus mei- ner Art mehr, jedoch auch dem E. exaltatus, und möchte die ächte Rochel’sche Pflanze sein. E. kumilis Reh. hin- gegen halte ich, wenigstens der Beschreibung nach, von der Bieberstein’schen Pflanze dieses Namens nicht verschie- den; er darf auf keinen Fall, wie Grisebach will, zu E. Rochelianus gezogen werden. Aus Transkankasien von Wil- helms erhalten. 3. E. ossicus C. Koch; Caulis ereetus, suleatns, apice ramosus, ramis ad cnpitala paene foliiferis, praesertim lanu- ginosus; Folia magna, media 6— 8 poll. longa, 2 — 2!/a poll. lata, sinuato et profunde dentata aut pinnatiloba, am- hitu cordato- oblonga, laeiniis triangnlaribus, margine spinis nonnullis praeditis, ramorum cordato-lanceolata, dentato- spinosa, paginä superieri pilis brevibus singulis obsita, cete- rum glabra, inferiori contra dense et albo -lanuginosa; Capi- tnla pollicis diameiro, vix majora; Anthodii phylla parte in- feriori dimidiä brunneä, exteriora breviora, spathulata, fim- briato -pectinata in cuspidem lanceolatam sed breviorem, mar- gine fimbriis erectis obsitam attenuata; Coronula integrinscula, setis germinis tecta. E. platylepis Trantv. hat einen einfa- chen Stengel und, wie E. exaltatus Schrad., tiefer fieder- spaltige Blätter. Im ossischen Kaukasus auf Thonschiefer nnd Kalk, 3000 — 5000° hoch. : B. Rätro End. gen. pl. p. 466. 4. E. horridus Desf. cat. hort, paris. ed. 1. p. 94. Ziem- lich häufig am Bosphor anf Gerölle, Kalk und Mergel. 5. E. connatus C. Koch; Caulis araneosus, simulgne pilis erassis, albis, brevibus scabriuseulus, 1eres sed striato- sul- catulus, superne ramosus; Folia amhitu lanceolata, 6-9 a“ ar .- Do! poll. longa, sessilia, pinnatiida, lacinüis distantibns, Janceo- latis, spinoso-dentatis, supra pilis hrevissimis, erassis sca- hriusenla, subtus albo - tomentosa; Capitula magna ex apice ramorum breyium, foliis minoribus obsitorum; Anthodii setae densissimae, candidae, phyllis mediis, spathulatis in euspidem aeguilongam, lanceolatam, serrulatam, pungentem attenuatis vix dimidio breviores; PhyHa intima ad medium connata, ob- longo-linearia, apiee bi-, triloba, minora, omnia glaberri- ma; Coronula fimbriata, setis rubiginosis germinis teeta. Die langen und dichten Hüllkelchborsten zeichnen diese Art aus. Es scheint, als wenn die mitilern Hüllkelchscheppen, wenig- stens während der Blüthe, abstehen. Die Blätter haben viel Achnlichkeit mit denen des E. sphaerocephalus L, E. Neu. mayeri Viy. ist uahe verwandt; allein hier sind, wie bei.E, spinosus Sibth. et Sm., die Hüllkelebborsten weit kürzer. Im Gaue Artanudsh auf Kalk, c. 2000” hoch. 6. E. persiens Stev. in Fisch. hort. gorenk. 1812. p. 37. Auf Kalk, Mergel und Molasse in Karthli, bis 2500° Höhe; von K. Schmidt aus Talysch erhalten, Diese Art befindet sich auch unter den Pflanzen, welche bei Gelegenheit der Ches- hey’schen Eufrat- Expedition gesammelt wurden, 7. E. banatiens Roch. in Catal. sem. hort. Vindob. 1823. (excel, syn.) Aus der Krim von Rögner erhalten. Besser vereinigt man wohl diese als Ahart mit S. sphuerocepha- lus L, ‘ 8. E. humilis Bieb, fl. taur. cauc. IH. p- 598. Vielleicht doch nur eine mehr ganzblättrige Abart des E. Ritro L. Im Gau Liwaneh anf Augitporphyr und Kalk, 1500 — 2000’ hoch. 9. E. mierocephalus Sihih. et Sm. prodr. fl. gr. II. p- 209. E. lanuginosus Sihth. ei Sm. fl. gr. 1. 925. Am Bos- phor auf Gerölle, Kalk und Mergel. ; 382 10. E. graeeus Mill, diet. No.3. E. lanuginosus Sihth. et Sm. prodr. fl. gr. I.fp. 209. E. tenwissimus Sihth. et Sm. R. gr. 1.926. Als Echinopus parvus tenwissime divisus et lanuginosus, capite minor! insularum maris Aegaei im Gundelsh. Herbar. Zweite Gruppe. Xeranthemene Less. syn. Comp. p. 14. U. Chardinia Desf. in Mem. dn Mus. d’hist. nat. IE p. 454. 1.21. 11. Ch. xeranthemoides Desf. in Me. du Mus. d’hist. nat. IH. p. 454. . 21. In der Provinz Eriwan, jenseits des Araxes, auf Kalk und Mergel. 12, Ch. macrocarpa C. Koch. Caulis ramosus, ramis elongatis monocephalis, patentihus, elevato-striatus, tenui lanä floccosus; Folia ohlonga, acuta, sessilia, inferiora in petiolum attenuata, integerrima, tomentosa, subins canescen- tia; Pedunculi apice inerassati; Anthodii phylia exteriora ro- tundata, intima late oblongo-lanceolata, omnia lacero- im- briata, glaberrima; Calathia multilora; Achenia forum pistil- ligerorum compressa, alata, pappo unipaleaceo instructa, com- pletorum contra elongato - pyriformia pilis longis adpressis stri- gosa, mullicostata, pappo novem paleis oblongo -lanceolatis eonstante vix breviora, Unterscheidet sich von der verwand- ten €. weranthemoides Desf. durch die an der Spitze ver- diekten Stiele der Blüthenkörbchen, durch die zahlreicheren Blüthehehen und durch die birnförmigen, mit anliegenden Haa- ren besetzten Achenien. Als Xeranthemum armenum, fruct# maximo im Gundelsh. Herbar. 383 IL Xeranthemum F. et M. in Nouv. Mem, de In soc. d. nat, de Mosc. IV. p. 134, A. Xeroloma Cass, in diet. d. sc. nat, LIX. p. 120. 13. X, cylindraceum Sibth, et Sm. prodr, A. gr. 1. 172, Auf der Nordküste Kleinasiens auf Angitporphyr, bis 1500” hoch, Aus der Krim von Rögner und aus Grusien von Wilhelms und K. Schmidt erhalten. A, Xeranthemum Cass, in diet. de se, nat. LIX, p. 112. 14. X, inapertum Willd. sp. pl. Il, p. 1902. Im süd- lichen Daghestan, in Schirwan und in Grusien sehr häufig anf Mergel, Kalk und Molasse, bis 2000° hoch. 15. X. Iongepapposum F. et M. in Nouy. mem. de la sc, d. nat, de Mose. IV. p. 337. VonK. Schmidt aus Gru- sien erhalten. 16. X, radlatum Lam. R. franc. I. p. 48. a. Macranthum C. Koch in Linn. XVII. p. 38. In Ciskaukasien, Grusien und Schirwan auf Molasse, Kalk und Mergel, bis 2000/ Höhe; im Tschorukgebiete auf Porphyr und Kalk, 2000 — 3500° hoch. Aus der Nähe von Brussa von Dr. Thirke erhalten, ß. Micrantkum C, Koch in Lim. XVIl. p. 38, In Karthli, auf Kalk, Molasse und Mergel, c. 2000° hoch. . Dritte Gruppe. Carlineae Less. syn. Comp. p. 18. W Sausszrea DC. in Ann. da Maus. @hist. nat. XVi. p. 197. 17. 8. salsa (Serratula) Pall, Reise IL p. 444. In der Provinz Eriwan, ohnweit Naghdshewan, vom Prof. Abich gesammelt, Von Wilhelms aus Transkaukasien erhalten, 384 V. Stachelina DC. in Ann. du Mus. dhist, nat, XV. p- 192. 18. S. dubia L. cod. No. 6079. Als Jacea capitata, Rosmarin: folio h.r. monsp. im Gundelsh. Herbar. Un- ter dem Namen Jacca armena perennis, ungustissimo el incano folio Coronopi, Jlore purpurascente finden sich die Reste einer der $. dubia L. nahe stehenden Pflanze vor, die sich aber wesentlich durch in einem Winkel von kaum 30° abstehende und längere Aeste unterscheidet, 19. 8, arboreseens L. cod. No. 6080. Als Jacea arbo- rescens, Styracis folio Inst. (Cyanus arborescens altera, Siyracis folio P. Alp. exot.) und als Cyanus Styracis fo- lio creticus P. Alp. im Gundelsh.. Herbar. VL Carlina DC. prodr, V. p. 545. A. Heteracanıha DC. prodr. VI. p. 545. 20. €. vulgaris L. cod. No. 5995. ß. Sublanata DO. prodr. VI. p. 546. Die kaukasische Pflanze hat nicht so harte Blätter, als die dentsche. Der Raul derselben ist weniger krispig, sondern mehr eben, aber mit zahlreicheren, kleineren Dornen besetzt. Die stechenden Bor- sten, welche ans der innern Mitte der Sprenblättchen ent- springen, sind hingegen härter und ragen weit heraus. Im Aeussern besitzt deshalb die kaukasische Abart eine gross® Aehnlichkeit mit ©. Zanata L. (Sibth. et Sm. fl. gr. &. 836.), hei der aber freilich die inneren Hüllkelchblätter rosafarben sind, Ich habe C. vulgaris ß. sublanata DC. nur im Hoch- gebirge gefunden, und zwar im Kaukasus auf Kalk- und Thonschiefer, 3000— 5000‘ hoch, und im pontischen Gebirge auf Porphyr, e. 5500° hoch. 385 VI. Atractylis (L.) DC. in Ann, du Mas. d’hist, nat. XVI. p- 157. 21. A. eancellata L. cod. No. 6001. Acarna cancel- Tata Sibth, et Sm. A. gr. 1.839. Als Onions eriguns, ca- pite cancellato, semine tomentoso im Gundelsh. Herbar, VII. Cousinia Cass. in diet, d. sc. nat. XLYIE. p. 503. De Candolie und nach ihm Ledehour und alle Au- toren geben als Merkmal einen Pappus uniserialis aut sub- nullus an; allein alle Arten, die ich untersucht habe, be- sitzen eine Haarkrone, die aus 2 und 3 Reihen sehr zer- brechlicher und deutlich gezähnter Borsten besteht, A. Folia subintegra. 22, €. macrocephala (. A. Mey. Verz. kauk, Pf. p.231. Von Wilhelms und K. Schmidt aus Transkankasien er- halten, 23. €. eynaroides (Carikamus) Bieb. R. taur. cauc. II. P- 285. casp, p. 195. No. 64. Im südlichen Daghestan auf Kalk und Mergel, c. 1800 — 2500 hoch. 24, €. Hystrix C. A. Mey. in Ind. sem. II, hort, pefrop. P.34, Von K.Schmidt ans Talysch erhalten. 25. €. maeroptera C. A. Mey. in DC. prodr. VI. p. 555. Auf den Ruinen von Ani, im Paschalik Kars, auf Trachyt, e. 5400° hoch. 26, €. bulgarlen C. Koch; Caulis erectns, simplex, vix pedalis, lanä coactä dense vestitus; Folia infera petiolata, re- Yiqua longe decurrentia, sed alis sensim deerescenlihus, ob- longa, basi angustiora, grosse dentata, dentibus in spinam Altenuatis, ceterum dentate -spinosis, ambabus paginis dense albo -tomentosa, Noralia calathia aggregata superantia; An- (hodii ovati puberuli phylla ereberrima, lineari-lanceolata, 2r Bd, 44 Heft. 25 386 apice spinescente, exiera reflexa, media patula, interna erecia; Flores numerosi; Pappus rufescens, fragillimus, bi-, tri« serialis, setis serrulatis, tertiä parte floribus minor; Clinan- thium setis paucioribus, brevioribus obsitum. Steht der C. macroptera ©. A, Mey. am Nächsten, unterscheidet sich aber durch den einfachen Stengel, durch die in Büscheln stehenden Blüthen und derch die zahlreicheren Hüllkelchschuppen. Auch €. involucrata Jaub. et Sp. illustr. pl. orient. II. t. 173, hat dasselbe Ansehen, aber ganz andere Hüllkelchblätter. In der Bulgarei, ohnweit der Donau, auf Mergel. B. Folia diverse divisa et pinnata. 27. €. orientalis (Carduzs) Adams in Web. u, Mohr Beitr. I. p. 63. Muss. Puschk. in Willd. herb. No. 14885. Die verwandte C. ilicifolia Jaub. et Sp. illustr. pl. orient. I. t. 164. unterscheidet sich nur durch zurückgekrünmte Hüll- keichschuppen, 28. €. heterolepis C. Koch; Canlis teres, erecius, TA- mosus, sesqui-, bipedalis, land arachnoideä detergibili vestilns; Folia supra nitentia, elevato-venosa, subtus albe -lanata, margine revoluto, inferiora ‘pectinato -pinnatiida, alä breri, sed eodem modo pectinato -pinnatiidä decurrentia, Jaciniis bi- partitis, laciuulä alterä ad spinam divergentem redactä, alter lanceolatä, spinä valid& terminante ‚ ramorum sinuato- et TE“ mote pinnatifida, alä brevi pinnatifida decarrentia , lacinlis lanceolatis, spinä validä terminatis; Calathia solitaria, brevi- ter pedunculata, Soliis Moralibus breviora; Anthodii oval, arachnoidei phylla heteromorpha, extera et media Janceolat0- subulata, apice longe spinescente, dorso carinato, reflexa ei patentia, interiora Tate linearia aut ex parte snperiori paulu- Ium latiora, eubito in acumen pungens attenuata, dorso aspe- ra; Pappi brevis biserialis setae fragillimae, serrulatae; ‚Achenia 387 denique glabra; Clinanthii setae dimidias flores superantes, inferne aureae. Durch /den aus sehr verschiedenen Blättern bestehenden Hüllkelch und durch die kammartig gehederten untern Blättern weicht diese Art wesentlich von allen andern ab. C. pyrrkocephala Jaub. et Sp, illustr. pl. orient, I, t. 167. sieht noch am Nächsten, unterscheidet sich aber durch kürzere Hüllkelchschupppen, die mehr abstehen. Auch sind die Blätter ungleich fiederlappig. Im Gau Pertakrek auf Porphyr und Kalk, 3500° hoch. 29. €. squarxosa ©. Koch; Pluricanlis; Caulis erectns, saperne ramosus, vix pedalis, lanä detergibili vestitus, tere- tiuseulus ; Folia profunde pinnatiida, laciniis bipartitis, laci- nulä alters ad spinam redactä, alterä oblongo-lanceolatä, Spin terminante, margine revoluto , snpra arachnoidea, deni- qne glabriuscula, subtus griseo-tomentosa, breviier decurren- ta, alis spinoso-dentatis; Calathia solitaria aut bina, foliis floralibus paululum breviora, brevi-peduneulata; Anthodii ovati, arachnoidei phylia lineari-lanceolata, apice breviori spinescen- te, exiera reflexa, media patentissima, intima' patula aut erecta; Pappi bi-, triserialis setae rufescentes, breves, co- rollä paene quadruplo breviores, serrulatae; Achenia denique glabra; Clinanthii setae sordide anreae, foribus tertiä parte breviores, Steht der ©. Aucheri DC. und recurvata DC. am Nächsten, unterscheidet sich aber durch den welligen Hüllkelch von der erstern, durch die nicht sämmtlich zurück- gSekrümmten Hüllkelchschuppen von der andern. Auch C. chrysantka Jauh, et Sp. illustr. pl. orient. II. t, 160. steht ihr nahe, besitzt aber nicht zurückgekrümmte und weit we- niger Hüllkelchblätter. Im Gaue Sher auf Porphyr und Kalk, %. 4000° hoch, 30, €. Gundelia C. Koch; Canlis lanatas, erectus, 3— 6-pollicaris, ramosus, teres; Folia inferiora et radicalia pin- 25% 383 nata, pinnis 17—23 oblongis, basi, medio marginis superio- ris et apice spinä brevi instructis, religna pinnatiida aut pinnatiloba, laciniis 9— 11 basi et apice spinä praeditis, emnia margine revoluta, snpra lanata, sed obscure viridia, sabtus albo-tomentosa; Phylla anthodii arachnoidei lanceo- lata, apice subulate, pungente, patenie, intima elongata, lineari-lanceolata; Flores purpnrascentes. Scheint der ©. multiloba DC. und C. brachyptera DC. am Meisten verwandt zu sein, besitzt aber keine, auch nur im Geringsten, herab- laufende Blätter, Im Gundelsh. Herbar als Carduus ar- menus lanceolatus, flore parvo purpureo. 31. €. hamosa C. A. Mey. in DC. prodr, VI, p.555. Von K,. Schmidt aus Transkaukasien erhalten. 32. €. tenuifolia C. A. Mey. in DC. prodr, VI. p. 55% In der Provinz Eriwan, jenseits des Araxes, auf basallischem Boden, 2600 -—3000° hoch, 33. €. chlorocephala C. A. Mey. in DC. prodr. VI. p- 554. Achnelt der C. drachypiera DC. Jaub. et Sp. ill. pl. orient, IL, t. 159., unterscheidet sich aber durch abstehende, nieht zurückgekrümmte Hüllkelchblätter. Aus der Provinz Naghdshewan von einem rnssischen Offizier erhalten. Vierte Gruppe. Carthameae DC. prodr. VI. p. 609. I Kentrophyllum Neck. elem. No. 155. A. Atraxyle DC. prodr, VI. p. 610. 34. K. lanatum (Cartkamus) L. cod. No. 6003. 2 Tauricum ; 5 Carthamus tauricus Bieb. fl. taur. IT. p. 285. casp. p.197. App. No. 66. In der Bulgarei, süd- lich von der Donau, auf angeschwemmtem Boden; in der Krim anf Diorit und Thonschiefer; im westlichen Kaukasus, and zwar im Gaue Leischkum auf Kalk, c. 3500 hoch; in ganz xr 389 Grusien sehr häufig anf Kalk, Mergel, Molasse und Dils- vialboden, bis 2500 hoch. y Tennifolium. Von derselben Abart besitze ich Exem- plare aus Piemont, die sich nur durch lauter spitze Spreu- blättchen an der Hasrkrone unterscheiden. Am Bosphor ziem- lick häufig auf Kalk und Mergel; anf der Nordküste Klein- Asiens auf Augitporphyr. 35. M. glaucum (Garihamus) Bieb. fl. taur. cane. IL. P 284, casp. p. 196. App. No. 65. In Karthli schr häufig auf Molasse, Kalk und Mergel, 800-2000 hoch. X Carthamus Grin. de fruct. et sem. II. p. 375. t. 161. 36. €. exyacanthus Bieb. fl. taur. cauc. I. p. 283. casp. P. 198. App. No, 67. Von K.Schmidt und Wilhelms aus Grusien erhalten. X. GCarduncellus DC. A. franc. II, p. 72. 37. €. Monspeliensium All. fl. pedem. I. p. 154. Car- thamus Carduncellus L. cod. No, 6008. Als Cnicus coe- ruleus kumilis montis Lupi H. L. Batav, im Gundelsh. Barbar, 38. €. eoerulens (Carıkemus) L. cod. No. 6006. Als Cnicus perennis coeruleus tingitanus H. L. Batav. im Gundelsh. Herbar. Fünfte Gruppe. Carduineae DC. predr. VI. p.:617, AL Sarybum (Vaill,) Grin. de frnet. et sem. I. p. 378. 1.168. £ 2. 3. 8. marianıma (Carduus) L. cod. No, 5963. Sehr häufig in Schirwan auf Molasse und Kalk, bis 15007 Höhe, eyeggr, 6% XIM. Galwetites Much. meth. p. 558. 40. &, tomentosa Mnch. meth. p. 558. Centaurea ga- lactites L. cod. No. 6642. Als Carduus creticus non ma- eulatus, caule alato im Gundelsh. Herbar. XIV. Onopordon L. cod. No. MXI. 41. ©. virens DC. 1. frang. suppl. p. 456. C. elatum Sibth, et Sm. fl. gr. t. 833. Am Bosphor anf Kalk und Mergel. 42. ©, Acanthium L. cod. No. 5984. In Kacheih anf Kalk- und Dilnvialboden, 1200 — 2000° hoch. ß. Schultesii Britt. in Koch. syn, ed, 2. p. 462. Von K. Schmidt aus Grusien erhalten. 43. ©. heteracantham C. A. Mey, Verz. kauk, Pfl. p. 68. In Schirwan und Karihli auf Kalk, Mergel und Molasse, bis 1500° Höhe. Von K. Schmidt ans Grusien erhalten. 44. ©. arabicum L. cod. No. 5986, Als Carduus 10- mentosus Acanthi folio pyrenaicus I, R. H. im Gun- delsh, Herbar. 45. ©. acanthifolium C. Koch; Canlis erectns, tomen- tosns; Folia ambitu anguste oblonga, pinnatiida, lacinüis ba- si latis, subtrißidis, lacinnlis spinä terminantibus, densissime lanä coactä albä vestita, decurrentia, alis latis, profunde den- tatis, dentibns spinosis; Calathia aggregata, phyllis lineari- suhnlatis, omnibus elongatis, apice glaberrimo, spinesceni®, ceierum lanuginosis; Pappus rufescens. Steht dem O. ara bicum L. am Nächsten, unterscheidet sich aber durch den noch dichteren Ueberzug und durch die langen Hülfkelch- schuppen. Als Carduus armenus Acanthi folio can didissimo , flore parvo save rubente im Gundelsh- Herbar. PORIE 391 XV. Carduus DC. diss. eyn. p, 21. 46. ©. macrocephalms Desf. 1. atl. II. p.245. Im Gaue Artahan auf Trachyt, c. 5000° hoch. 47. ©. onopordioides Fisch. in Bieh. A, taur. cauc, II, 9.552. C. platylepis Saut. in Behb. fl. exe. p. 282. möchte kaum, wenigstens nach den Exemplaren, die ich geschen, verschieden sein. in Grusien und Schirwan auf Kalk, Mer- gel und Diluvialboden, bis 2000° Höhe. Von K. Schmidt und Wilhelms eben daher erhalten. 48. C. nervosus C. Koch in Linn. XVII. p.42. Die Blüthen- körbehen sind noch grösser als bei C. onopordioides Fisch, und stehen in der Grösse zwischen denen genannter Pflanze und C. nutans L, Sie sind zu 3—5, aher auch einzeln an der Spitze der Aeste und des Stengels, ähnlich wie bei €. ecarlinoides Gonan, vorhanden, mit dem die Pflanze über- haupt viel Aehnlichkeit besitzt. 0. confertus Mor. nnd C, fasciculiflorus Viv. haben wohl dieselbe Inflorescenz, allein die zuletzt genannte Pflanze ist einfach, die erstere hingegen hat nur gegen 20 Blüthen in jedem Körbchen. 49. C. albidus Bieh. fl. tanr. caue. II. p. 269. Anf der Nordküste Kleinasiens auf Augitporphyr; sehr häufig in Gru- sien und Schirwan anf Mergel, Kalk und Molasse, bis 2500° hoch. ß. Elongatus; oft 3 Fuss hoch, Vielleicht gehört €. adpressus C. A. Mey., der mir leider nur durch die kurze Diagnose bekannt ist, hierher. Gemein in ganz Transkas- kasien auf Porphyr, Kalk, Mergel, Molasse, Diluvium und Allavium, bis 25007 Höhe. - v. Nanus; besitzt an der Spitze 2 — 3 Blüthenkörb- Chen, wie dieses bei (. arabiczs Jacq. der Fall ist; ich bin deshalb geneigt ‚ genannte Pflanze als Synonym hierher zu bringen, 50. ©, pyenocephalus L. cod. No. 5951. Unterscheidet sich von €. albidus Bieb, durch die weit längeren und ab- stehenden Hüllkelchblätter. Ausser der Abbildung in Jaeg. hort. vind. I. p. 17. 1.44. gehört auch die von €. tenwiflorus in Curt. fl. londin, wenigstens in der nenen, von Graves besorg- ten Ausgabe T, II. 1.33. dazu. Die Smith’schen und Koch- schen Pflanzen dieses Namens scheinen allerdings verschieden zu sein. Bei Brassa von Dr. Thirke gesammelt. 51. €. multijugus C. Koch; Caulis striete ereetns, bi-, tripedalis, striato-sulcatus, superne ramosus, aut simplieiuscu- lus, alatus: alis laeiniatis: Iaciniis ovatis aut oblongis, eri- spnlis, dentato-spinosis; Folia ambitn oblonga, profunde pin- natifida, laciniis approximatis 17 — 21, ambitn ovate-oblon- gis, laciniatis et dentafo-spinosis, inferiora basi angusliora, superiora caulem amplectentia; Pedanculi tomentosi, superne nudi, monocephali, elongati; Calathia ovata, erecta aut sub- eernua; Anthodii saepe arachnoidei phylia imbricata, erecia, exteriora lanceolata, carinata, intima longissima, linearia, acata, glaberrima; Achenia striata. Hat grosse Aehnlichkeit mit C. myriacanıhus Salzm., und möchte vielleicht damit zu vereinigen sein. Nach dem Exemplare, was sich im allge- meinen Herbar zu Berlin vorändet, besitzt die genannte Pflanze keine steifaufrechten Stengel und ist überhaupt kleiner. Sonst steht €. multijugus C. Koch zwischen €. collinus W. ei K- und €. kamulosus Ehrh. einerseits und ©, acanthoides L. andernseits. Die zuerst genannten Pflanzen haben aber nicht so breite und krause Flügel, die weit mehr denen der letz- tern gleichen, und ausserdem andere Blätter, sowohl was die Behaarung, als auch was die Form der Abschnitte betrifft. €. acanthoides L. besitzt nie einen steifaufrechten Stengel. @. Glabriuseulus; Canlis inferior et medius et Folia glaberrima, 393 $. Lanatus; Canlis et Folia einereo-lanata; Capitula majora, Beide Abarten unter Getreide im pontischen Hochgebirge, im Gaue Hemschin, c, 5600 hoch. 52. €. uneinatus Bieb. fl. taur. cauc. III. p. 553. (.af- finis Guss. icon. et deser. pl. rar. p. 57. Im nördlichen Daghestan hei Temirchanschura von Dr. Struve, einem rus- sischen Arzie, gesammelt. In der armenischen Proviuz Eri- wan auf Kalk und Mergel, c. 2700 hoch. 53. €. hamulosus Ehrh. Beitr. VII. p. 166. W. et K. pl. rar. Hung. III, 1.233. Im tatarischen Grusien und Schirwan auf Kalk, Mergel und Dilurialhoden, bis 1500‘ Höhe; in Ka- rabagh auf Porphyr, c. 1500 hoch. Von Wilhelms und K. Schmidt aus Transkankasien erhalten. 54. €. eandicans W. et K. pl. rar. Hung. I. p. 85. 1. 83. P-Ctrichocephalus; Caulis striete erectus, fistulosus, bi -, Wripedalis, striato-sulcatns, glabriusculus aut superne tomento- sus, simplieiuseulus aut apice ramosus, anguste et spinose alatus; Folia inferiora ambitn oblonga, basi angnstiori, cetera oblongo-Ianceolata, dentato - sinuata et spinoso -dentienlata, omnia supra glabrinsenla, subtns albo-tomentosa; Rami 1— Scephali, tomentosi;z Calathia hrerins pedunculata; Anthodü Slabriuscnli phylla exteriora et media setacea, elongata, pa- (entia, membranaceis intimis linearibus, erectis aequilonga; Achenig oblonga, siriata et subtiliter elevatoque punctala. Achnelt allerdings der Hanptart, unterscheidet sich aber haupt- Sächlich durch die weniger ceingeschnötienen und krantartige- ren Blätter, sowie durch die sehr langen, borstenförmigen Hüllkelchblätter, In Karthli auf Molasse und Kalk, ec. 1500 bis 2009 hoch, 55, €. collinus W. et K. pl. rar. IIL p. 257. 1.232. 394 ß. Caucasicus, Die Blüthenkörhehen sind grösser, fast wie bei C. hamulosws Ehrh., und die Hüllkelchschuppen ste- hen ab. Koch zieht in seiner Synopsis (p. 460 der 2. Aus- gabe) C. candicans W. et K. als Abart zu seinem €. colli- aus, und betrachtet ihn als die Abart mit anliegenden Hüll- kelchschuppen, allein nach der Abbildung stehen diese bei €. candicans W. eı K. mehr oder weniger ab. Von Wil- helms ans Grusien erhalten. 56, ©. Niavescens C. Koch; Caulis ramosus, fistulosus, suleato-angalatus, alatus, alis erispulis, spinoso-dentalis, glabriuseulas, bipedalis et ultra; Folia ambita anguste ob- louga, pinnatifida, lobis rotundatis bi-, quadrißdis, laeinulis spinä excurrentibus, margine erispulo, ciliato-spinoso, gla- bhrinsenla, deeurrentia; Ramuli foliis parvis, oblongo -Nineari- bus, spinoso-dentatis, erectis aut patulis et alis angastis, erispulis, dentato-spinosis insteneti, 1—3cephali; Calatbia brevi pedanculo lanato praedita, denique cernua; Anthodü glabriusenli phylia lanceolata, exteriora apice angustissime triongulari, patulo, interiora Jongiora erecta; Flores achro- lenei. Steht zwischen dem C. ucanthoides L. und 6. hamu- losus Ehrh., besitzt aber gelbliche Blüthen. Von der zuerst genannten Pflanze, ‚die nicht selten weisse Blüthen hat, un- terscheidet sich diese Distel ausserdem durch den mehr auf- rechten Habitus. Im Gaue Artahan auf Trachyt, co. 5000 hoch, 57. ©. seminudus Bieh. A. taur. canc. I. p. 274. Aus Transkaukasien von Wilhelms erhalten. ß. Albanicus C. Koch; Caulis erectus, bi-, fripeda- lis, elerato-siriains, teres, fistulosus, inferne simplex, 81a” ber, et alis laciniatis, dentato-spinosis vestitus, superne FA mosus pilosiusculus et auguste et spinoso -alatus; Rami elon- 395 gati, 1—Scephali; Folia inferiora ambitu oblonga, pinnati- loba, laciniis ovatis, spinoso- dentieulatis, glabriuseula, su- prema et ramorum oblonge-lanceolata, denticulato-spinu- losa, patula, snpra vix arachneidea aut glabriusenla, subius minns cano -tomentosa; Peduncnli elongati, nudi, arachnoidei; Anthodii ovati phylla lanceolata, imhrieata, erecta, inferiora et media breviora, apice vix pungente praedita, omnia subli- liter serrnlato - ciliata, puberula; Flores rosei; Filamenta bre- via, villis connexis tubum referentia. Im Ansehen hat diese Pflanze grosse Aechnlichkeit mit Tyrimnus leucographus (Garduus); die weissen Flecken, welche genannter Pflanze den Namen gegeben haben, sind bisweilen nicht vorhanden. Eben so ist der generelle Charakter, nämlich die Filamenta monadelpha, nicht so scharf, als es scheint, da eine eigent- liche Verwachsung nicht vorhanden ist und die Fäden nnr an einander kleben. Bei C. seminudus Bieb. f. albanicus und fast bei der ganzen Gruppe des €. hamulosus Ehrh. erscheinen die Staubfäden ebenfalls zu einer Röhre vereinigt, aber hier sind es hauptsächlich die langen, .in einander verälzten Zot- tenhaare, wodurch die Vereinigung der Stanbfäden geschieht. Ziemlich haußg in Schirwan, dem Albanien der Alten, auf Mergel, Kalk, Diluviam und Alluvinm,, bis 800° Höhe, XVL Picnomon Cass. in diet. d. sc. nat.XXV. p. 225. 58. P. Acarna (Cnicus) L. cod. No. 5979. Sibth. et Sm. fl. gr. 1. 827. Im Tschorukgehiete und zwar in den Ganen Artanudsh und Liwaneh auf Melaphyr, Porphyr und Kalk, 1500 — 2500 hoch; in Grusien auf Kalk und Mergel, 800 bis 11500° hoch; in der Krim auf Diorit und Thonschiefer, bis 1000‘ Höhe, 396 XV. Notobasis Cass. in diet. d, se. nat. XXV. p. 225. 59. W. ayriaca (Carduus) L. cod. No. 5964. Sibth. et Sm, A. gr. 1.831, Sebast. pl. roman. fase. IL. 1.6, In Schir- wan auf Kalk, Mergel und Diluvium, bis zu 500° Höhe. XVII Chamaepeuce DC. prodr. VI. p. 657. A. Platyraphium Cass. in diet. d. sc. nat. XXXV. p. 173. 60. €, echinocephala (Serratula) Poir. in eneyel. meth. VI p. 561. Aus der Krim von Rögner und aus Grusien von K, Schmidt erhalten. XIX. Epitrachys DC. in Dul. bot, gall, I. p. 286. und Naeg. in Koch syn. ed. 26. p. 989. Calathia ovata, rotundata aut bresiter eylindriea; An- thodii phylla exteriora breviora, ceterum interiora aegnanlia, omnia apice spinescentia; Clinanthium inaeqnali-setosum; Pappi mox decidui setae tri-,” pluriseriales plumosae, magis minusve inaequales, basi in annulum coneretae; Corol- lae subregularis limbus ad medium qninqueädas; Antherae appendices et caudae breves, ovatae aut lanceolatae, rat0 lineares, hae rarissime nullae; Filamenta brevia, libera, vil- losa; Stigmata ad apicem connata; Achenia oblonga, glaber- rima, plus minusve eridenter siriata, areolä basilari. Un- terscheidet sich durch den Habitus mehr, als durch scharfe Merkmale von Cirsium, Chamaepeuce und Echenais, ob- wohl die Zotten an den Staubfäden und das Vorkommen von mehr oder minder grossen Dornen an den Hüllkelchblättern eine Unterscheidung möglich machen. Die Blätter aller Epi- trachys-Arten sind aber auf der Oberläche mit anliegenden, borstigen Haaren bedeckt, ein Umstand, der dem ganzen Ge mus den Namen gegeben hat; nur sehr selten veschwinden sie bei vollendetem Wachsthum. Ale Blätter sind ferner in 397 der Weise fiederspaltig, dass die Abschnitte wiederum zu- nächst bis zur Basis getheilt sind; der obere Theil erscheint aber fast nur als ‚starker Dorn, und hat eine solche Rich- tung, dass er mehr oder minder mit dem untern, der blait- arliger ist und einen und mehr Dornen besitzt, divergirt, nicht selten sogar mit ihm einen rechten Winkel bildet. A. Lophiolepis Cass. in diet. d. se. nat. XL1. p. 313. 71. E. ciliata (Carduus) Murr. in Comment. goett. 1784, p- 35.1.5. Im kaukasischen Hochgebirge auf Thonschiefer und Trachyt, e. 5500° hosh. 72. E. serrulata (Cirsium) Bieb. f. taur. cauc. IH. p. 557. Unterscheidet sich durch die kürzeren Hüllkelchblätter von E. ciliata (Carduus) Murr. Im Willdenow’schen Her- bar befinden sich unter No. 14904 und 14906 Original-Exem- plare beider Pflanzen, freilich etwas unvollständig, die sich aber fast gar nicht von einander unterscheiden. Von Wil- heims nnd K. Schmidt erhalten. 73. E. Szovitsii C, Koch; Caulis ramosıs, angulatıs, arachnoideo-lanatus; Folia ambitu oblouga, cänlina 6 — & poll, longa, sessilia, auriculis parvis, rotundatis, dentatox Spinosis amplectentia, profunde pinnati-partita, lacinüs 11 — 13 distantibus, basi bifidis, lacinulis majoribus lineari - lanceo- lalis, elongatis, terminali longissimä , omnibns spinä validä terminantibus, minoribus in spinam reductis, marginibus evi- denter revoluta, supra flavescenti-viridia, pilis hirtis, pata- lis, densissime obsita, infra contra albo-lanuginosa; Rami breves; Calathia rotundato -ovata, pollicis diametro ; Anthodii Phylloram appendiees ovato-lanceolatae, cuspide elongata, Pungente, margine fimbriis erecto-patulis obsito, inferieres reflexae, Unterscheidet sich wesentlich von E. eiliata (Car- duws) Murr,, unter welchem Namen ich mein Exemplar aus 398 der Szovits’schen Sammlung erhalten habe, durch die sehr schmalen und verlängerten Blattabschwitte und dureh den lan- gen Dorn an der Spitze der Hüllkelehbblätter. Von der ver- wandten E. pontica (Cirsium) C. A. Mey., welche ebenfalls linienformige Doppel-Blattabschnitte besitzt, unterscheidet sich diese Art durch gestielte Blüthenkörbehen und deutlich ge- sägte Hüllkelchblätter. In Karabagh, 74. E. tricholoma (Cirsium) F. et M. in Hohenack. enum. pl. Elisab. p. 251. Aus dem tatarischen Grusien von Wil- ' helms und K. Schmidt erhalten. 75. IE, ossetien (Carduns) Adams in Web. u. Mohr Beitr. I. p.65. Wild. herb. No. 14909. Cirsium fimbriatum DC. prodr. VI. p. 635. Auf dem Nakerale in Imerien auf Kalk; von K. Schmidt aus Grusien erhalten. 76. E. erythrolepis (Cirsium) C. Koch in Linn. XVII. p-41. Im Habitus steht diese Art dem E. Tricholoma (Cir- sium) F. et M. am Nächsten, unterscheidet sich aber durch die zurückgekrümmten, weit kürzeren Hüllkelchblätter. In Ossien auf Kalk und Thonschiefer, 2000 — 4500 hoch. B. Eriolepis Cass, in diet. d, sc. nat. XXXV. p. 172. 77. E. munita (Cirsium) Bieb. fl. tanr. caue. u. p. 55% Der E. propontica (Cirsium) Gris, spie, fl. Rum. et Bith. II. p- 254. Cnicus cynaroides Sibth, et Sm. fl. gr. I. 828, sehr ähnlich. Diese ausgezeichnete, ebenfalls von Grise- bach zuerst erkannte Pflanze unterscheidet sich durch die schr langen, das Blüthenkörbchen umhüllenden Blätter, welche ihr wiederum eine Stellung neben Nosobasis syriaca (Cer- duws) L. anweisen. Im kaukasischen Hochgebirge im Gane Chewi auf Thonschiefer und Trachyt, c. 5500’ hoch. 78. E. Kosmelii (Cnicus) Muss. Puschk. in Wild. herb. 399 No. 14908, Fisch. in Hohenack, enum. pl, Elis. p. 251. Von K. Schmidt aus Karabagh und Grusien erhalten, 79. E. penicillata (Cirsium) C. Koch in Linn. XVII. pP. 1. Unterscheidet sich von der verwandten E. lappacea (Cricus) Bieb. A. taur. caue. IL. p- 227. durch die hreiteren, herzförmig umfassenden und weniger eingeschnittenen Blätter und durch die sämmtlich zurückgekrümmten Hüllkelchblätter. Ferner sind die Staubgefässe, wie bei Cirsium arvense (Car- duus) L., klein, unfruchtbar und nicht verwachsen. In Karthli auf Kalk und Diluviem, c. 1500 hoch, in Ossien auf Kalk und Thonschiefer, 2000 — 3500 hoch. 80. E. maerobotrys C. Koch, Caulis erectus, erassus, suleatus, arachnoideus, densissime calathiis praeditus; Feolia inferiora mox marcescentia, cetera pinnatifida, laciniis pro- funde bißdis, alterä lacinulä ad spinam validam reductä, al- terä oblougä, spinä eliam validä excurrente, supra pilis_bre- vibus, hirtis, accumbentibus aut paiulis dense vestita, infra gri- seo-lanata; Calathia rotundato - ovata, maxima, pollieis et dimidii saepe diametro, in axillis fere omnium foliorum , ses- silia aut brevi-peduneulata, foliis linearibus integris aut su- perne pinnatifidis involucrata; Anthodii dense arachnoidei Phylia exteriora Janceolato- subulata, apice spinescente, erecto, interiora angustiora, linearia, apice patulo aut intima reflexo. Steht wohl der E. lanceolata (Carduus) L. am Nächsten, zeichuet sich aber durch die überall mit grossen Blüthen- hörbehen besetzten Stengel, was der Pflanze ein ganz eigen- thümliches Ansehen giebt, aus; dadurch nähert sich die 3— 5° hohe Art wiederam der E, racemoso - spicata (Cirsium) Re M,, die aber doch gauz andere Hüllkelchblätter besitzt, und der E, lappacea(Carduus) Bieb. Im armenischen Hoch- ande, in den Gauen Göksse und Chynys. 400 81. E. nemoralis (Cirsium) Rehb, 9, exc. I, p. 286. In Ossien anf Jurakalk, 2500 — 4000° hoch. 82. E. lanceolata (Cirsium) L. cod. No. 8945. ß. Iberica Bieb, fl. taur. caue. IH. p. 556. Von Wil- helms aus Grusien erhalten. 83. E. cauensien (Carduus) Adams in Web. u. Mohr Beitr. 1. p. 64. Cirsium horridum Bieb. fl. taur. eauc. II. p- 558, Von K, Schmidt aus Gruasien erhalten. Im Gane Liwaneh auf Melaphyr und Kalk, 1500 —2500° hoch. 84. E. arachnoidea (Cnicus) Bieb. A, taur. cauc, II. p- 277. Von Wilhelms in Grusien gesammelt. 8. E. rigida (Cirsöum) DC. prodr. VI. p. 640. Cirsium strigosum Siev, in Mem, de la soc. d. nat. de Mose. IV. p. 62. In Karthli auf Kalk und Diluviam, 1500 — 2000 hoch; in Ossien auf Kalk und Thonschiefer, 2000 — 350’ hoch. 86. E. Ianiflora (Cnicus) Bieh, ü. taur. cauc. Il. p.276. Aus der Krim von Rögner erhalten. 87. E. tenulloba C. Koch; Canlis erectus, bipedalis et ultra, teres sed elevato-striatns, simplex, lana coactä aut dense arachnoideä, denique detergibili vestitus; Folia pinnati- partita, laciniis bi-, quadrifidis, laeinulis lateralibus ad spi- nas medioeres aut superne ad spinam validam rednetis, re- Yiquis Iineari -Janceolatis, elongatis, spind exenrrentibus, mar- gine revoluto, supra pilis hirtis, aecumbentibus aut patu- lis dense vestita, infra land coactä praedita, radicalia et caulis inferiora petiolata, longitudine 6—9 poll., cetera 28%- silig, floralia minora; Calathia subsessilia, spicam referentia, paululum folia superantia; Braeteae lineari-lanceolatae, und al- teräve spinä Jaterali praeditae, apice spinescente; Antbodü ovali, parvi, arachneidei phylla Janceolato-snbulata, apice spine- seente, inferiorum adpresso, reliquorum recurvato. Wegen 401 der kleinen Blüthenkörbchen besitzt diese Art viel Aehnlich- keit mit E, vulgaris (Carduus) Savi und E. adunca (Cir- sium) F. etM., unterscheidet sich aber durch die sehr schma- len Fiederlappen und durch die zurückgeschlagenen Hüll- kelchblätter. In dem Gaue Artahan auf Trachyt und Lawa, « 5000° hoch; im Gaue Narriman auf Trachyt, e. 5000 in der Nähe der Eufratquellen auf Dolerit und Trachytkon- glomerat, c. 7000’ hoch. 88. E. longifolia C, Koch; Canlis erectus, ramosus, ra- mis patentibus, tripedalis ei ultra, teres sed obtuse sulcatns, lanä detergibili vestitus; Folia infera mihi ignota; inferiora elongato -Ianceolata, basi utroque latere dentibus spinosis praeditä, caulem semiamplectente, apice spinescente, supra selis aceumbentibus asperrima, subtus albo-tomentosa, ramo- rum breviora, sessilia, und alteräve spinä basi praedita, flo- ralia aequantia; Fasciculi foliorum ex axillis foliorum infe- riorum, rami ex axillis superiorum; Calathia brerissime pedun- eulata, folia Horalia aegnantia, bracteis multo longiora, cy- lindrieo-urceolata, arachuoidea; Anthodii imbricati phylia lanceolata, apice brevissimo, adpresso, spinescente, intimornm acnto, Besitzt moch einmal so grosse Blüthenkörbehen als E. Teucocephala (Serratula) Poir., unterscheidet sich aber durch die wenigstens am obern Theile des Stengels stehen- den einfachen und verlängerten Blätter, besitzt jedoch einen Sleichen Habitus. Im Gaue Gökssu auf Trachyt, c. 600° hoch, 89. E. l1eucocephala (Serratula) Poir. eneycl. meth. VI. P- 565. Canlis ramosus, erectus, teres, siriatus, land deter- Kibili vestitus; Folia inferiora mihi ignota; ramos fuleientia Pipnatikida, laciniis bikdis, lacionlä alterä ad spinam reductä, älterä lanceolatä, spinä validä terminante, margine revolata, Supra getis hreribne patentibus et pilis mollissimis arachneideis, Mr Bd, Asheft. 26 403 subtus land coactä alb& vestita, Roralia lineari-lanceolata, basi integrä aut trißdä, laciniis spinescentibus, ad spinam reduetis; Calathia subeylindrica, secus ramos breves breviler peduncnlata, spicam referentia; Authodii arachnoidei, foliis foralibus aequilongi phylia imbricata, exteriora breviora, lan- eeolata; apice brevi pungenie vix patulo, interiora linearia, elongata, minime apiee spinescente, Diese Pflanze ist aus- serordentlich reich an Blüthenkörbchen, so dass die Aeste eine Art Rispe bilden, ‚Vielleicht ist aber meine Pflanze von der Poiret’schen verschieden, zumal die Hüllkelehblätter hier keineswegs zurückgekrümmt sind. Im Gane Chynys auf Tra- chyt, «. 5000° hoch, 90. E. mierocephala C. Koch; Canlis erectus, ramosis- simus, arachnoideo-lanatus, elevato-striatas; Folia profunde piunatifida, snpra setia patulis dense vestita, sabins albe- lanata, basi auriculis pinnatifido -spinosis; Laciniae laterales plerumque profunde et inaequaliter bifidae, lacinulis lanceola- tis ut laciniä supremä elongatä spinä validä terminantibus, mAr- gine revoluto praeditae; Calathia solitaria aut raro aggregala, foliis integris elongatis aut trifidis obrallata, orata, Jatitn- dine dimidi& parte longiora, arachneidea; Phylla lanceolata, spina brevi ereciä aut phyliorum intimorum elongatorum six patulä. E. vulgaris (Carduus) Savi und E. adunca (Üir- sium) Fisch, sind dieser Art am Aehnlichsten, beide haben aber andere und namentlich in kürzere Dornen auslaufende Hüllkelchblätter. Vielleicht auch dem €. polycephalum DC. ähnlich. Ich kenne diese Pflanze nur aus der kargen Diagnos® sie wächst aber in denselben Gegenden, nämlich am Bospkor und in der Nähe von Konstantinopel, 91. E. adunea (Cirsium) F. et M. in DC. prodr. VI. P 636. Von Szovits in Karabagh gesammelt. Mein Exemplar 403 ist diöeisch, besitzt nämlich fehlgeschlagene und nicht ver- wachsene Staubbeutel. XK. Echinais Cass. in bull. de la soc, philom. de Par. 1818. p. 3. Calathia rotundata aut ovata, folis floralibus ohvallata ; Antkodii phylia lanceolata apice spinescentia ant intima lan- ceolato -Iinearia, cuspidata, omnia ad partem dimidiam su- Periorem margine late et arido-membranaceo, lacero -Am- briato instructa; Clinanthinm inaequaliter setosum; Pappi mox deeidui setae plerumque triseriales inaeqnales plumosae, inte- riores apice serrulatae ant vix latiores, integriuseulae, omnes basi in annulum connatae ; Coroilae subregulares ; Antherarum appendices lanceolatae, integrae, candae vontra sublacerae; Filamenta aspernlo- pilosa, brevia; Stigmata ad apicem fere eonnata; Achenia oblonga, glaberrima, multisteiats, areolä basilari, Echinais Cass. steht den Cirsinm-Arten und na- mentlich der Gruppe des €. spinosissimum Scop. näher, als denen der Epitrachys. Die Unterscheidungs - Merkmale, wel- the übrigens Cassini und DeCandolle, aber anch Lede- hour angegeben haben, sind keineswegs richtig. Der ein- Zige Unterschied zwischen Echinais auf der einen und Epi- !rachys und Girsium auf der andern Seite liegt in dem Vor- handensein eines häufigen, gewimpert - geschlitzten Randes an der obern Hälfte der Hällkelchschuppen. Die Abtheilung Zo- Phiolepie des Genus Epitrachys DC. besitzt wohl Wimpern, aber nicht diesen häntigen Rand. DeCandolle bezeichnet diesen Rand, den er Appendi.r nenut, als einen lanzettför- migen bei den äusseren und. als einen kreisrunden bei den inneren Hüllkelchschuppen, allein er hat nie die letztere Ge- “all. Ferner legen die genannten Botaniker einen grossen Werth auf die Achenienstreifen bei Echinois und lassen sie 26 * 404 bei Cirsium fehlen; allein sie sind bei dem zuletzt genaun- ten Genas eben so gut und deutlich vorhanden. Die Canda an der Basis der Antheren soll ferner bei Cirsium fchlen und bei Echinais kurz und geschlitzt sein; ich habe sie we- nigstens bei allen Epitrachys-Arten, die ich untersucht habe, und selbst hier und da fast geschlitzt gesehen; bei vielen Cirsium-Arten ist sie ebenfalls vorhanden. Endlich wird auf die Gestalt der inneren Borsten der Haarkrone ein grosses Gewicht gelegt, da der ungetheilte, nicht gefiederte oberste Theil sich zu einer Nachen Keule oder gar zu einem häuli- gen Diskus erweiten sol. Aber weder das eine noch das andere ist bei den von mir untersuchten drei Arten, die ich besitze (E. cirsioides DC. ist mir unbekannt), der Fall; die bezeichneten Borsten erscheinen kaum gegen die Spitze hin etwas breiter, 92. 2. sclerantha (Cirsium) Bieb. fl. taur. canc. II. P 659. Im tatarischen Grusien auf Dilarium, ce. 500° hoch. Von K. Schmidt aus Trauskaukasien erhalten, ß. Macrocephala; Caulis ramosus, ramis patentibns ramulosis, pluricephalis, lanato - arachnoideus, angulatus; Fo- lia oblonga, supra glaberrima, subtus albo -lanuginosa, AU rieulis dentato-spinosis amplectentia, sinnata, laeiniis suh- triangularibus, 3 5 -spinosis, spinis validis, suprema pauca calathia majora obvallantia, minora, sensim in Anthodii gla- berrimi, globulosi phylia transformata; haec et quidem infera et media lanceolata, margine appendicali lacero et profande fimbriato et spinä valid, lanceolatä, ereciä, serius vix! patuld terminafa, intima contra elongata, appendice paene eontinuä sublacerä, enspidatä; Caudae antherarum bi-, triidae. Un- terscheidet sich von der schr ähnlichen Hanptart durch noch einmal so grosse Blüthenkörbehen, Im pontischen Hochgebirge, 405 im Gane Hemschin auf Porphyr, Granit und Syenit, 5600— 7000° hoch. XXL Cirsium. Calathia rotunda, ovala ant oblenga; Anthodi phylia distinete imbricata, infera ovato-lanceolata, media lanceo- lata, haec et illa saepissime apice brevissime spinescente in- Structa, intima lincari - lanceolata aut Jinearia, elongata, membranacea, saepe ex parte superiori arida; Clinanthium inaequaliter setosnn; Pappi mox decidui setae iri-, pluri- seriales, inaequales, plumosae, interiores saepe longiores, apice serrulatae, aut integriusenlae, omnes basi in annulum eoncretae; Corollae subregulares; Antheraraum appendices lan- teolatac, candae hrevinsculae aut subnullae, integrae; Fila- inenia asperulo-pilosa, hrevia; Stigmata ad apicem fere con- hala; Achenia oblonga, glaberrima, multistriata, areolä ha- silari, Unterscheidet sich von den vorhergehenden Geschlech- tern, wie schon gesagt, mehr durch das Ansehen. Doch Sind die inneren Hüllkelchblätter mehr häutiger, selbst frockenhäutiger Natur, und laufen nie in eine hedentende ste- chende Spitze oder gar in einen Dorn aus. Die Blätter sind Wie auf der Oberfläche in der Weise mit anliegenden Borsten- Haaren besetzt, wie es hei den Epitrachys-Arten der Fall ist, und erscheinen ebenfalls sehr selten in der Weise fieder- ®palig, dass sich jeder Abschnitt wiederum in 2 divergirende Lappen theill, A. Chamaeleon C. A, Mey. in Mem. de Yacad. imp. d. St. Petersb, VI. ser. sc. nat. VI. bot. p. 41. 93. €. eseulentum £. A. Mey. Beitr. z. Pf. K. Russl. V. P-43. (nicht rhodo-leucanthum, wieWalpers in dem 1. Ban- de seiner Annalen p. 453. aus Flüchtigkeit die Pflanze ge- Nannt hat), 406 ß. Cascasicum ©. A. Mey. in Mem, de V’acad. imp. de St. Pet. VI. ser. se. nat. VI. bot, p. 41. Auf dem kaukasi- schen Hochgebirge, c. 6000‘ hoch, auf Trachyt und Thon- schiefer., Im Gaue Artahan auf vulkanischem Boden, ce. 5000‘ hoch, Der Abart caulescens steht C. rögens Ait, hort. kew. ed. 1. p. 144, C. decoloratum Koch syn. ed. 1. p. 398, aus- serordentlich nahe, und gehört ebenfalls in diese Abtheilung. Nägeli hält diese Art bekanntlich für einen Bastard des C acaule (Carduus) L. und 0. oleraceum (Cnicus) L., eine Behauptung, der ich so lange nicht beipflichten kann, ‚als es ihm nicht gelungen ist, sie dnrch "Bastardirung aus den soge- nannten Stammpflanzen künstlich zu erziehen. Ohne die Mög- lichkeit der in der freien Natur vorkommenden Bastarde ab- zuleugnen, ist auf jeden Fall ihr Vorkommen weit seliner, als man glaubt. Läge nicht in der Natur selbst ein Hindernis, so müssten (nicht nur an einzelnen Stellen und in einzelnen Geschlechtern) weit mehr hybride Pflanzen vorkommen, als in der That der Fall ist. Namentlich würden die botanischen Gärten, wo man in der Regel die verwandten Arten neben einander stellt, unendlich reich an solchen Bastarden seib. Die meisten Bastarde, und es gilt dieses hauptsächlich von Cirsiom, sind nur Formen einer in ihrer Gestaltung noch nicht hinlänglich erforschten Art, während andere gute Spe- cies darstellen. Im Saalthale wächst ©. oleraceum (Cnious) L. sehr häufig an feuchten Stellen, und gleich daneben steht nicht selten €. acaule (Carduus) L., aber nie habe ich c rigens Ait. dazwischen gesehen; wohl aber fand ich die zu- letzt genannte Pflanze an Stellen, wo Stunden weit kein © oleraceum (Cnicus) wuchs und selbst auch ©. acanle (Car- duxs) L. nicht in der nächsten Nühe stand. Ich habe voß C. rigens Ait. Samen gesammelt und selbige ausgesäet, aber en u 4% immer wieder dieselbe Pflanze erhalten. Ichj säete die Sa- men von meinen Kulturpfanzen aus, und erhielt doch weder C. oleraceum (Cnicus) L., noch C. acaule (Carduus) L., sondern stets C. rigens Ait. Umgekehrt versuchte ich Ba- stardbildungen mit €. oleraceum (Cnicus) L. und €, acaule (Carduus) L., habe aber nie eine Pflanze erhalten, die dem C. rigens Ait. auch nur ähnlich sah. Ich bekam stets Pflan- zen, die sich nur wenig von der Mutterpfanze unterschieden. 94. €. oblongifolinm C. Koch in Linn. XVII, p. 41, Ob- wohl auch C. A. Meyer diese Pfauze zu C. uliginosem Bieb. bringt, so halte ich sie doch fortwährend für verschfe- den. Leider ist es mir noch nicht gelungen, ein Original- Exemplar der zuletzt genannten Pflanze zu erschauen, allein nach der Flora taurico-cancasica steht es dem ©. arvense (Serratula) L. so nahe, dass der Verfasser dieser Flor es für eine Abart der zuletzt genannten Pflanze hielt. Meine Pflanze besitzt aber nur eine sehr entfernte Achnlichkeit mit €. arvense (Serratule) L., und hat schr grosse umfassende, aber durchaus nicht, wie es bei €, zliginosum Bieb. der Fall ist, herablanfende Blätter, und Blüthenkörbehen, die gewiss 3 Mal grösser sind. Wegen dieses Umstandes und der weichen Hüllkelchblättchen halber ähnelt es weit mehr dem ©. olera- ceum (Cnicus), vor allem aber dem 0. rigens Ait. Im kau- kasischen Hochgebirge auf Thonschiefer und Kalk, c. 3500 hoch, B. Onotrophe C. A. Mey. in Mem. de Pacad. imp. de St. “Pet. Vi. ser. sc. nat. VI. bot. p. 48. C. A. Meyer hat die hierher gehörigen Arten nach der Farbe der Blüthen und je nachdem der Stengel gefügelt ist oder nicht, in 3 Gruppen: Ahodantha alata, Rhodantha aptera und Ochrantha aptera weiter eingetheilt, eine Ein- theilung, welche oft nahe verwandte Arten, wie €. simplex C. A. Mey. und €. angustifolium (Carduus) Lam., weit von einauder stellt, deren Merkmale aber auch nicht konstant sind. Besser theilt man die Cirsium-Arten wohl in solche, welche die Blüthenkörbehen mit dem Durchmesser eines hal- ben Zolles besitzen: Microcalathia, und in solche, bei de- nen sie fast noch einmal so gross sind. Die letzteren besitzen entweder mehr oder weniger behaarte, selten völlig glatte Blätter, welche einfach oder regelmässig fiederlappig nnd am Rande mehr borstig-gewimpert, als mit Stacheln besetzt sind: Macrocalathia, oder haben, auf den Blättern wenigstens, gar keine oder höchst geringe Behaarung, dagegen meist tiefe und oft, wie bei den Epitrachys-Arten, 2theilige und mit gros- sen Dornen besetzte Abschnitte: Myriacantha, . Myriacantha. . 95. €. apieulatum DC. prodr, IV. p. 642. Im Paschalik Musch auf Glimmerschiefer und tertiärem Kalk, c. 4500’ hoch. 96. €. uliginosum Bieb. fl. taur. eane. III p. 555. (We- nigstens nach einem im Berliner allgemeinen Herbar befind- lichen, frei'ich nicht zuverlässigen Exemplare.) ß. Glaberrimum. Dem C. apiculatum DC. sehr ähn- lich, unterscheidet es sich durch grössere Blüthenkörbehen und oft 3theilige, in stärkere Dornen auslaufende Fiederlap- pen. Im Tschabantzthale auf Perphyr, ce. 5500‘ hoch. 97. €. obvallatum Bieb. A. taur. cauc. III. p. 559. 0. Pinnatipartitum. Sehr häufig im Kankasıs anf Kalk, Thonschiefer, Porphyr und Trachyt, 2500 — 5000 hoch. Von Wilhelms und K, Schmidt aus Grusien er- halten. ß. Pinnatilobum, Im ossischen Kaukasus auf Thor- schiefer und Kalk, 2500— 4000’ hoch, 49 7. Glaberrimum; Yolia pinnatiloba; Calathia minus obvallata, Diese Abart nähert sich dem C. gladrum DC. und C, spinosissimum Scop. . b. Macrocalathia, 98. €. Exisithales (Cnicus) L. cod. No. 5976, f. Ochroleucum All. fi. pedem, I. p. 150. Carduus Erisithales Jacg. #. austr. IM. 1.310. Im Banate auf Kalk. 99. €. angustifollum (Carduus) Lam. encych. meth. 1. pP 703, Ist grösser als das verwandte (. armenum DC., und besitzt eine holzige, nicht abgebissene Wurzel, Anf dem pon- lichen Hochgebirge auf Granit, 8—10000° hoch, 100. €, armenum DC. prodr. VL. p. 647. Ist dem €. simpex C. A, Mey. ausserordentlich ähnlich, besitzt aber gelbe Blüthen. Auf dem pontischen Hochgebirge anf Granit, 8000 bis 10000 hoch, 101. €, simplex C. A. Mey. Verz. kauk. Pf. p. 70. Von Wilhelms aus Grusien erhalten. 102. €. grumesun Fisch. et Mey. in Mem. de larad, imp, de St, Pötersb. VW}, ser. sc. nat. VI, bot. p.48. Auf dem kaukasischen Hochgebirge anf Thonschiefer und Trachyt, c. 6000‘ hoch, ce. Microcalathia. 103. €. deaibatum Bieb. 8. taur. cauc. I. p. 560. Am Bosphor auf Mergel und Kalk, bis 500° Höhe. 104. €, hypoleucum DC, prodr, VI. p. 645. Von Dr. Thirke auf dem hithynischen Olymp gesammelt. ß. Lazicum , unterscheidet sich durch weniger einge- Schpittene Blätter von der Hauptart. Anf der Nordküste Klein- Asiens im Paschalik Trebisond auf Augitporphyr, bis 100° Höhe, 410 105. €. purpureum All. fl. pedem. I, p. 150. 1.36. Die Abbildung besitzt wohl nur zufällig die dicht gedrängten Blät- ter. Diese Art besitzt mit €. hypolewcum DC. nicht geringe Achnlichkeit. Im pontischen Gebirge auf Augitporphyr, c. 4000’ hoch. 106. €. kencopsis C. A. Mey. in Mem. de P’acad. imp. de St. Petersb, VI.:ser. se, nat, VI. bot. p. 53. a. Genuinum; C. leucopsis DC. prodr. Yl. p. 644. Von Wilhelms aus Grusien erhalten, 107. €, subinerme Fisch. et Mey. in Mem, de l’acad. imp- de St. Petersh. VI. ser. se. nat. VI. bot. p.55. Im Gaue Per- takrek anf Porphyr und Kalk, e. 3500 hoch. 108. €. duriusenlum C. Koch; Canlis elatus, ramosus; sulcatus, arachnoidens; Folia oblonga ant snperiora oblongo - lanceolata, superne lanngine arachneideä, detergibili vestita, inferne cauo-iomentosa, duriuscula, late et longe decnrren- tia, alä et margine cartilagineo foliorum inferiorum sinuato- dentatis, snperioram integrinseulis vix denticnlatis, spinulo- sis; Folia ramorum patula ant erecta, parva, Iineari -lanceo- lata, spinuloso-ciliata, anguste, sed lenge decurrentia; Cala- ihia 3-6, breviter pedunculata, arachnoidea; Anthodii im- brieati phylia infera et media apice spinoso, horizontaliter patente aut snbreflexo, intima inembranacea, erecta; Corollae limbus tubo longior; Candae antherarum lacero - imbriatae; Filamenta pubesventia antherarım tnbo dimidio hreviora. Achnelt dem G. subinerme F. eıM. und ©. leucopsis DC. aM Meisten, unterscheidet sich aber durch den ästigeren Stengel und die mehr oder weniger zurückgekrümmten Hülikelehblät- ter. Anf.der Wasserscheide des Araxes und Murad auf Fo- raminiferenkalk und Trachyt, e. 6000 — 7000 hoch. 109, €. incanum Fisch. catal. hort. gorenk. p- 36- a o. Genuinum; gomein auf Feldern, an Rändern und Bächen in ganz Grusien und im südlichen Daghestan anf Kalk und Mergel, so wie auf Allurium und Diluriom, bis zu einer Höhe von 2000. ß. Glabrum ; Cirsium setosum Bieb. fl. taur. cauc. IH, pP. 560. Mit der Hauptart und an denselben Orten. 110. €. arvense (Serratula) L. cod. No. 5943, Im Gau Artahan auf vulkanischem Boden, c. 5000’ hoch. XXL. Oligochaete C.Koch in Linn. XVIL p. 42. 111. ©. divarieata (Serratula) F. et M, ind. I, sem. hort. Petrop. p. 37. In der armenischen Provinz Eriwan auf tra- chrtisch- basaltischem Boden, c. 2700° hoch. XXL Zappa All. A. pedem. I. p. 144. 112. 2. offieinalis All, R. pedem. I. p. 145. Im Tscho- tukthale auf Kalk und Porphyr, 2500 —4000° hoch. P. Caucasica €. Koch in Linn. XVII. p. 42. Unter- scheidet sich von der Havptart dusch doppelt kleinere Blüthen- körbehen. Auf dem Südabhange des kaukasischen Gebirges in Karthli auf Kalk, ce. 2000° hoch. Sechste Gruppe. Serratulene Less. syn. Comp. p. 6. XXIV. Acroptilon Cass. in diet. d, sc. nat. I. p. 464 113. A, Picris (Centaurea) Pal. in Willd. sp. pl. II. P- 2302. In der armenischen Provinz Eriwan auf basallisch- trachytischem Boden, c. 2700 hoch. Sehr häufig auf der Halbinse] Apscheron anf Mergel- und Kalkhoden, bis 500° Höhe. Ich besitze ein Exemplar dieser Pfanze ans dem süd- lichen Sibirien, vom Prof. Schrenk in Dorpat gesammelt, was sich vielleicht specifisch unterscheiden möchte. Es besitzt eiförmige und zahlreichere Blüthen einschliessende Körbchen 412 und weit mehr abstehende, nicht ruthenförmige Aeste, und Blätter, die am untern Theile des Stengels entfernt fieder- spaltig, am obern hingegen entfernt gesägt oder ganzrandig erscheinen. XXV. Rhaponticum DC. prodr. VI. p.,663. 114. RB. pulchrum F, et M. ind. I. sem, hort. petrop. p.36. Von K. Schmidt aus Talysch erhalten. XXVI. Serratula. A. Klasea DC. prodr. VI. p. 668. 115. 8. quinquefolia Bieb. fi, taur. cauc. 11. p. 6% 6. Microcephala; Flores anthodium vix snperantes; Anthodii phylia infima et media apice parvo spinescente pa- tentissimo ant reeurso, Von Wilhelms aus Grusien er- halten. #. Macrocephala; Flores authodium longe superan- tes; Pappi setlae denique emergentes; Anthodii phylla infima apice parrulo spinescente patenti, media patulo aut adpresso instructa. In Ossien sehr verbreitet auf Kalk und Thonschie- fer, 2500 — 5000° hoch. 116. 8. radiata Bieh. A. taur. cauc. III. p. 545. Von Wilhelms aus Grusien erhalten. 117. 8. corlacea F.etM. in DE, prodr, VI. p. 668. Yon K. Schmidt aus Karabagh erhalten. " XXVIL Jurinea Cass. in Ball. de la soc. phil. de Par. 1821. p. 140. A, Cylindrocephala. Calathidia elongata, paene eylindriea, paneißora, inermia- 118. 3. pulchella (Serratula) F. et M. in DC, prodr. VI. pP. 676. Von einem russischen Offizier aus dem frühern Cha- 413 mate Naghdshewan, von Wilhelms aus Franskankasien, er- halten. B. Brachycephala. Calathidia hemisphaerica, multifora , mutica. 119. 5. alata (Sorratula) Desf. cat, hort. Paris. ed. 2, p- 108. In Ciskaukasien anf Dilnvium und tertiärem Kalk, bis 800° Höhe, 120. I. mollis (Carduus) L. cod. No. 5973. Im tatari- schen Grusien anf tertiärem Kalk und Porphyr, 800— 1500‘ hoch. Auf dem östlichen Kaukasns auf Kalk und Mergel, c. 1500 —2500° hoch. Von Wilhelms und K. Schmidt ans Transkankasien erhalten, PR. Integriuscula; Folia integra aut laciniis pancis in- Stracta. Auf dem östlichen Kaukasus anf Kalk und Mergel, © 1500 — 2500‘ hoch. 121. 5. pluriceps C. Koch. Radix pluriceps; Caules densiasculi, 8—12 poll, alti, erecti, simplieissimi aut saepius x parte inferiori ramo uno alterove multo serins florente Praediti, tomento albo, denique detergibili vestiti, basi solä foliosi, superne nudi; Folia radicalia magna, plerumque pro- Strata, Pinnata, pinnis oblongis, rhachi et petiolo folio aequi- longo alatis, canlina infera parva, vix pollicaria, erecta, ipsa- gae canli adpressa, infera linearia, pinnis quafuor aut sex Paryulis instrncta,, petiolata, reliqua lanceolato-linearia, basi katä caulem semiamplectentia, omnia margine revoluta, Pa- gina Superiori molliter araneosä, viridi, inferiori contra albo- tomentosä; Calathia hemisphaerica; Anthodii phylla araneosa, hmbricata, lanceolata, exteriora breviora, apice reflexa, in- teriora longe aristata; Achenia tetragona, longitudinaliter ru- 880-serobiculata, paneis brevibus spinis consianter coronalas Sicht allerdings der J. mollis (Carduus) L. ähnlich, unter 414 scheidet sich aber schon durch den Habitus und durch die geringere Höhe der Stengel. In der Bulgarei aut Diluvium. 122. 3. anntolica Boiss. diagn. pl. orient, nov. IV. p.21. Von Dr. Thirke aus der Nähe von Brussa erhalten. 123. 3. Boegneri C. Koch; Caulis sesquipedalis et ultra, simplicissimus, teres sed elerato-striaias, lan& coactä inferne densä, superne laxiusculä detergibili vestitus; Folia omnia lanä coactä, albo-cinereä tecta, radicalia breviter petiolata, caulina decurrentia, sensim minora, minus incisa, omnia, SU- premis squamaeformibus, lanceolato-linenribus exceptis, Pin- natifida, rhachi latä et laciniis ovato-oblongis 11 — 13 mar- gine erispulo-revolutis, his ideoque aAnrieulatis; Lacinia fo- liorum superiorum suprema elougata; Anthodii arachnoideo - lanuginosi phylia omnia lanceolato-subulata, exteriora, bre- viora recurya; Achenia (immatura) puberula. Steht wohl der J. albicaulis Bunge am Nächsten, unterscheidet sich aber durch die rückwärts gekrümmten Hüllkelchblätter und dureh die breiten Blattabschnitte. Von Rögner aus der Krim er- halten. \ 124. 3. alpigen» C. Koch; Pauciceps; Caules sesquipeda- les et ultra, simplieissimi, teretes sed elevato-striati, land arachnoideä laxä, denique detergibili vestiti; Folia oblong% acata, in petiolum attenuata, omnia integra aut radicalia € parte pinnatifida, pinnis oblongis, caulina infera majora, Te“ ligna pauca, squamaeformia, ovato-lanceolata, cauli adpressa aut patula, omnia supra land araneosä detergibili feeta, infra contra Janä cinereo-albä aut Aavescente vestita; Calathia he misphaerica; Anthodii phylia ovato -lanceolata, exteriora apice patula aut subreflexa, interiora longiora, omnia praeserlim margine land araneosä detergibili vestita; Achenia teiragond tongitudinaliter rugulosa, Aehnelt der J,mollis (Carduus) Lu 415 ist aber weit grösser. Im pontischen Hochgebirge anf Urge- stein, 6000 — 9000° hoch. C. Acanthodium, Calathia hemisphaerica, multiflora, spinifera. 125. 3. speetabilis F. ei M. in Hohenack. enum; pl. Eli- sab. p. 252. Von K, Schmidt aus Karahagh erhalten. 126. I. macrocalathia C. Koch; Canlis (ut videtur sem- per) solitarius, e radice profunde descendente ortus, simpli- eissimus, tripedalis, teres, sed elevato-striatus, foccoso- tomentosns, superne aphylius, monocephalus; Folia radicalia et eaulis infera ambitu oblonga, pinnatiloha, lobis oblongis integris, supremo majori, in petiolum attenuata, caulina reli- qua oblonga, integra, cauli breviter decurrentia, omnia snpra tenuiter ei raro floccosa, subtus einereo-tomentosa, Anthodii magis minusve araneoso- et floccoso -tomentosi phylia omnia Janceolata, apice spinescenle, intimis exceptis hirtulis ereetis, reflexa; Achenia costata, tuberenlata; Pappus pluriserialis, seläae serrulatae, intimae sub-5 longiores. Sicht wohl der J. mollis (Carduus) L. am Nächsten, unterscheidet sich aber durch die bedeutendere Grösse, so wie durch die in einen Dorn auslaufenden Hülikelchblätter hinlänglich, Im Banate auf Alpenwiesen, Siebente Grupp.e. Centaurieae DC, prodr. VI. p. 557. Flores marginales steriles, ampliati et filiformes, aut OMnes fertiles, completi; Staminum filamenta saepius papil- losa; Antherae breviter aut ecaudatae; Achenia saepissime areolä magnä aut brevi laterali, rarissime circulari basilari Praedita; Pappns duplex, exterior pluriserialis, setis pilosis Aut serrulatis, rarissime plumosis; interior interdum longior, 416 plerumque brevissimus, nniserialis; raro unus altergne deß- eiens; Clinanthium setoso -pilosum aut paleaceum, XXVOL Microlonchus DC. prodr. VI. p. 562. 127. MI. cichoraceus C. Koch; Canlis erectus, elatus, basi hirtulus aut glabriusculus; Folia ralicalia pinnatipartita, magna, 6—9 poll. longa, pilis brevibus, hirtis vestita: laci- niä supremä maximä, subrotundä, subito in acumen brevi- lanceolatum attennatä, duplicato -dentatä, lacisiis lateralibus 6 ad basin pelioli deerescentibus, basi latä insidentibus, ob- longo-lanceolatis, duplicato-dentatis, sub-3-nervibus; Bami elongati ut canlis pars superior foliis lineari -lanceolatis, serratis aut iniegriusenlis, patentibus obsiti; Calathia ovata; Anthodii phylia pergamenea ovato-iriangularia, apice acato, subpungente; Flores purpurei, ceterum ignoti. Steht allerdings dem M. salmanticus (Centaurea) L. sehr .nahe, unterschei- det sich aber durch die Blätter und die grössere Behaarung- Als Jacea foliis cichoraceis vellosis altissima, flore pur- pureo im Gundelsh. Herbar. XXIX. Centaurium (DC.). Calathia multifora, conico-ovata, floribus marginalibns interdum ampliatis, saepe sterilibus, calvis; Anthodii phylla pergameneo -coriacea, exieriora et media mulii - striata, vix marginalia, intima elongata, saepe appendice rotundatä, a- cerä, exsertä praedita; Antherae basi caudä brevissimä, rolul- datä, albä instructa; Filamenta papilloso-aspera; Achenia areolä oblique basilari-laterali instracta; Pappus rarissime dupiex, multiserialis, selis paleaceis, exteris semper, eligais saepissime obtusis, basi latiusculis. A. Leucopappus. Pappus albus; Folia piunata aut pinnatiida. no 417 128. €. edorata (Ühryseis) Cass. in diet, d. sc. nat, XIX. p- 154, 1. Suaveolens; Centaurca suaveolens Willd. sp. pl. BL p. 2279. Meine Exemplare, die ich in der Nähe von Tiflis sammelte und daselbst sehr häufig sah, blühten hell bläulich - rosa, Alle Blüthchen waren einander ziemlich gleich, #. Bipinnatifida. Unterscheidet sich von der vorigen Abart nur durch die doppelt fiederspaltigen Blätter. Neben heil hläulich -rosafarbenen Blüthen sah ich auch gelbe. Sehr häufig auf Diluvium iu Schirwan. y. Glauca; Centaurea glauca Willd. sp. pl. HI. p. 2278. Im Norden des Schachjoldagh in der Provinz Eriwan Auf Salzmergel, ce. 3000° hoch. B. Melanopappus. Pappus fuseo-nigrescens; Folia pinnata aut pinnatiida. 129, C.. rutheniea (Centaurea) Lam, eneyel. meth, I, P- 663. Aus Ciskaukasien ron Wilhelms erhalten. 130. €. rhizocalathium C. Koch; Folia sola radicalia Prostrata, ambitn oblonga, pinnata aut pinnatipartita, foliolis basi latis, oblongis aut Janceolatis, sarpe falcatis, supremis eonfluentibus, integriusculis aut dentibus pancis praeditis, pu- bescentin, duriuscula, petiolo eanaliculato insidentia; Canlis hrevissimus, pubescens, ramosus, ramis 3 — 7 vix pollicari- Ins, eorymbnm referentibus, terelibus, sed elevato-striatis, monocalathiis; Calathia ovata, glabra; Anthodii phylia exte- riora et media ovato-triangularia, interiora subtriserialia, aequilonga, oblongo -Janeeolata, denigne apice patnla; Flores inter se magnitudine aegnales; Achenia suhoblique oblouga, Blaberrima,, Pappo quadrnplo longiora, Achnelt der C. nana (Centaurea) Desf. am Meisten, diese Art ist aber an der Basis des Stengels mit Wolle umgeben und besitzt stumpfe Häll- 24 Bd. 35 Ben, 27 418 kelchhlätter. In den Gawen Pertakrek und Sher auf Kalk und Porphyr, 4500— 6000’ hoch. C. Microlophus (Cass.). Pappus albidus varins, distinete duplex, simplex aut sub- mullus; Folia integra, alata aut sessilia, radicalia saepe Iy- rata et peiiolata. 131. €. aeutum (Centaurca) C. A. Mey. Verz. kauk. Pl. p. 65. Die Bezeichnung Uentaurea acuta in Bieber- stein’s Beschreibung der Länder am kaspischen Meere p. 211 mag wohl ein Druckfehler für C. alata sein, da Vahl nir- gends eine C. acuta beschrieben hat. Bieberstein ge denkt dieser Pflanze nicht weiter, Auch ich halte meine Exemplare, auf die die C. A. Meyer’sche Diagnose vollkom- men passt, für verschieden von der Lamark’schen Pflanze. Nach einem Exemplar der letztern, was sich in dem Berliner Königl. allgemeinen Herbar befindet, weicht diese ausserdem noch durch rundlichere Blüthenkörbehen, die an der Basis keine Brakteen besitzen, und durch die oberen Blätter ab, in- dem diese sich nach der Basis zu verschmälern, Als Jacea armena palula, Carthami facie, Jlore luteo magno im Gundelsh. Herbar. Wahrscheinlich ist dieses die Pflanze, welcke Ledebour in seiner russischen Flor (II. p. 687.) für nicht verschieden von dem Szovits’schen ©, Behen (Cen- taurea) L. erklärt. Obwohl das Exemplar aber zwischen dem C. alatum (Centaurea) Lam. und dem €. Behen (Cen- taurea) L. steht, so ähnelt es doch weit mehr dem ersiern. Im Gaue Sber auf Kalk und Porphyr, c. 4000’ hoch. 132. €. Behen (Oentaurea) L. cod. No. 6604. Aus der Nähe von Naghdshewan von K, Schmidt erhalten. 133. ©. babylonienm (Csutaurea) L. cod. No. 6611. Als Jacca latissima , laciniato Folio im Gundelsh. Herbar. zu 419 Unterscheidet sich durch die grossen und sitzenden Blüchen- körbehen sehr leicht, 134. €. leptophyliam C. Koch ; Caufis seahrinscnlus, basi ramosıs, ramis irregulatis, elongatis, simplicibus, mo- nocalathiis, inferne feres, superne cum ramis angulatus; Fo- lia oblongo-Iinearia, suprema linearia, basi paululum atte- mnala, apice acnta, 1—2 lin. Jata, pollicem longa, sessilia, scabra, trinerria, nervis venis auostomosanlibus, integerrima; Calathia solitaria, glaberrima, laevissima, ovata, denique sub- eernua; Anthodii phylia infima ovata, acnta, inferiora et me- dia ovato- Janceolata, spinä palulä, phyHorum superiorum basi eilüis spinescentibus, hrevibus utrinque 2—8 praeditä desinen- ia; Flores marginales angustiores, omnes Navi; Achenia al- bida, suboblique oblonga; Pappus oculis vix visibilis, breris- sSimus, e setis suhpaleaceis, connivenlibus eonstans. Die Grösse und Form der Blütheukörbehen hat diese Art so ziem- lich wit C, acutum (Centaurea) C. A. Mey. gemein, unter- scheidet sich aber durch den Habitus und namentlich durch die Form der Blätter hinlänglich, Im Gane Pertakrek im Hochgebirge, c. 6000‘ hoch, auf Porphyr. 135. €.(2) saxatile C. Koch; Canles simplieissimi, mo- nocalathi, vix 3—5 poll. alti, glabri; Folia radicalia ob- longa, ‚acuta, 4—5 lin. Tata, in petiolam longiorem attennafa, Subdentienlata, cum petiolo 3—4 poll. longa, eanlina 2— 5, Minora, ceterum radicalibus similia, integra, snperiora cala- !hia snperantia, omnia glabriusenla aut glabra; Calatkium OYato -rotundatum; Phylla pergamenea, exteriora et media eblenga, acnta, apice spinescente brevi, patalo aut (ad basin authodii) subrecurvo, ad marginem superiorem brevissime ei- Kata , interiora elongata, apiee vix latieri, appendiciformi; Flores Pürporascentes, celerum ignoti; Germen dense villo- 27” 420 sum; Pappus daplex, brevis. Im Gundelsh, Herbar als Jacea cretica saxatilis, glastifolia flore purpurascenie. 136. €. erucaefolium (Centauren) L. cod. No. 6580. Hierher gehört wohl Centaurium majus incanım, folüis in- ferioribus Verbascum, caeteris Erucam referentibus er insula Naro des Gundeish, Herbars. Leider ist das Exem- plar schr schlecht erhalten. XXX, Chartolepis Jaul. et Sp. illustr. pl. orient. II. v- 207. Dieses Genns muss ans denselben Gründen von Üeztaurea getrennt werden, aus denen Üirsium von Carduus geschieden ist Ausser dem äussern und gefiederten Pappus ist noch ein zweiter, ans kurzen Spreublättchen bestehend, vorhanden, der aher mit jenem an der Basis zu einem Ringe verwachsen ist und sich leicht löst. 137, €. Biebersteinti Jaub. et Sp. illustr. pl. orient. Il. 1.208. Die Hüllkelchblätter, und namentlich die untern, ha- ben ein grosses Mittelfeld, was bei den inneren in die Länge gezogen ist und nach oben den kleinen häutigen Anhängsel tägt, Dieser ist übrigens eben so wenig, wle bei den au- deren Hüllkelchblättern geschlitzt. Sehr häufig auf dem Schachjohldagh auf Porphyr und Dolerit, 6000 — 7000 hoch. 138, €. Tournefortii Jaub. et Sp, illastr. pl. orient. II. 1. 207. Hat noch einmal so grosse Blüthenkörbehen, als die vorige Art, und unterscheidet sich ausserdem noch, dass die unteren Hüllkelchbläter ein bräunliches Mittelfeld und, wie die anderen, ein an der Spitze mehr oder weniger geschlitz- tes Anhängsel besitzen. Bei den innersien Blättern sitzt die- ses auf einem lanzettförmig in die Länge gezogenen Mittel- felde. Im Gane Daratschitschak auf basaltisch - trachytischem Boden, e. 5000° hoch; im Gaue Artahan auf trachyüschem ur un | 421 und vulkanischem Boden, ec, 5000° hoch; im Tschabantzthale auf Porphyr, c. 6000‘ hoch. 139. ©. anligna C. Koch; Caulis erertus, simplex, teres sed elevato-siriatus, arachnoideus; Folia anguste oblonga, acuta, in petiolum attenuata, dentieulata aut integriusenla, aspera, subarachnoidea, suprema lineari- oblonga, calathium globosum eingentia; Authodii phylia omnia pergamenea, niten- ia, magna, in apicem pungentem, spinosum, patalum exenr- tenlin, exteriora latissima, lacera et lacero-fimbriata aut la- cero-dentata, interiora elongata, oblonge-lanceolata, ap- pendice ovalo-rotundatä, convexä, margine larero - dentatä, apice breviter spinescente instracta; Achenium (immaturım) elongatan ; Pappus elongatus, simplex, pauciserialis, setis Plumosis, Em Hahitus weicht diese Art eben so, wie in der Form der Hüllkelchblätter von den übrigen Chartolepis-Arten ab, und ähnelt zum”Theil der Centaurea macrocephala Muss. Puschk, Im Gaue Gökssn auf Kalk und Trachyt, c. 6000° hoch, XXXL Crupina. Calathia paueiflora; Anthodii imbricati, oblongo-eylindrici, slaberrimi phylla herbacea, pluri-striaia, exappendieulata; Fiores margiuales fliformes aut reliquis ad apicem tubi bar- batis minores, steriles; Antherae hreviter caudatae; Achenta torollae basi coronata, areolä cireulari basilari aut obliquä Jaterali instructa; Pappus forum marginalium nullus, ceterorum duplex: exterior pluriserialis, inaequalis, interior breviler pa- laceus, uniserialis, paleis apice anepe denticulatis. 140. €. vulgaris Case. in diet. d. sc. nat. XLIV. p. 39. 0 Leucocarpa; von Dr. Thirke in der Nähe von Brussa gesammelt. #. Melanocarpa; von Dr. Thirke bei Brussa ge- 422 sammelt; im Tschorukthale, nnd zwar im Gane Pertakrek, auf Kalk und Porphyr, e. 3500° hoch. 141. €. Crupinastram Vis. fi. dalm. IH. p. 42. In Schir- wan auf den südlichen Abhängen des Kaukasus auf Molasse, Kalk und Mergel, e. 800 — 1500’ hoch, XXXM, Hyalea Janb. ct Sp. illustr. pl. orient. II, t. 215. 142. HM. pulchella (Centaurca) Led. fl. alt. IV. p. 47. icon. pl. fl. ross. I. 1.93. Auf der Westseite des Alagäs auf Trachyt und Basalt, ce. 3600° hoch. Von Wilhelms aus Grusien erhalten. XXXIUL, Callöcephalus C.A.Mey. Verz. kauk, Pf. p. 66. 143. €, nitens (Centaurea) Bieb. in Wild, sp. pl. IH. p. 2305. Im Gaue Artanudsh auf Kalk nnd Porphyr, e. 2500 hoch. Aus Grusien von Wilhelms und K. Schmidt er- halten, #. Phyliorum apice spineseente rerurvo., Von Wil- helms in Grusien gesammelt, AXXV, Aetheopappus Cass, in diet. d. sc. nat. L, p. 250. 144. A. pulcherrimus (Cenieurce) Wild. sp. pl. IH. p- 2258. ß. Denticulatus; Folia omnia auguste oblongo -spa- thulata, dentieulata, Als Cyanus ibericus, foliis Deveoji subtus incanis im Gundelsh, Herbar, Im Gaue Artahan, auf vulkanischem und trachytischem Boden, c. 5000 hoch. XXXV. Xanthopsis DC. prodr, VI. p. 561. (Als Subgenns von _Jmberboa.) 145. X. xanthocephala (Psephellus) F, et M. in Dt. prodr, VI. p. 561. Aus der Gegend von Naghdshewar durch K. Schmidt erhalten. Er a 423 XXXVL Stizolophus Cass. diet. d, se. nat. XLIV. p.36. Unterscheidet sich durch den einfachen, an der Basis zu einem Ring verwachsenen und endlich abfallenden Pappus. Die Borsten des äussern Hüllkelches sind deutlich gezähnelt, 146, 8. coronopifolius (Centaurca) Lam. eneycl. meth. LP. 667. Als Jacea iberica annua coronopifolia, flore Iuteo im Gnndelsh, Herbar. Im Gaue Sber auf Kalk und Porphyr, e. 4000° hoch; auf dem Kanlydagh, dem nordirest- Hchen Grenzgebirge des armenischen Hochlaudes gegen das Tschorukthal; von Wilhelms und K. Schmidt aus Grı- sicn erhalten, 147. 8. Balsamita (Centaurea) Lam, eneych. meth. 1. P- 667. Aus der Umgegend von Naghdshewan durch K. Schmidt erhalten. ß. Appendicibus brunneo-rubris. Als Carduus ar- menus, Costi hortensis folio im Gandelsh. Herbar. XXXVH Gentauren. Calathia pauei-, multiflora; Anthodii imhricati phylia her- hacea, appendice varid, saepissime aridä, ceilintd ant spini- gerä instructa; Flores marginales raro fertiles et ceteris aequa- les, sacpius ampliati aut interdam angustiores et hliformes, steriles; Autherarum caudae hreves, saepe sublacerae; Ache- nia areolä exarte laterali, parvulä instrueta; Pappus duplex, exterior pluriserialis, setis piliformihns, saepe serrulatis, in- terior brevis, uniserialis, selis paleaceis, rarissime uterque aut unus alterve nullus. A. Jacea. Anthodü phylla appendice scariosä, integeiusculä, lacerä ant eiliatd, non decurrente instraca. Die Cassini'schen Genera Phalolepis, Jacea, Platylophus, Lepteranthus 421 und Pferolophus lassen sich kanm als Suhgenera durch ent- schiedene Merkmale unterscheiden. 148. €, margaritacen Ten. syll. A. neap. app. IT. 7.628. Von Wilhelms und K. Schmidt aus Grusien erhalten. 149. €. nigrescens Willd. sp. pl. IH. p. 2288. Aus der Umgegend von Brussa durch Dr. Thirke erhalten. Sehr häufig in den Steppen zwischen der Malka und dem kauka- sischen Gebirge auf Diluvinm , e. 600— 1600’ hoch. $. Transalpina Schleich. in DC. prodr. VI. p. 571. Von K. Schmidt aus Grusien erhalten. 3. Vochinensis Beruh, in Koch’s synops. ed. 2. P 469. Auf dem Nordabhange des pontischen Gehirges auf Augit- porphyr, 2060— 4000° hoch; im Gaue Artanudsh auf Kalk Mergel, 2500° hoch. Aus Grusien von Wilhelms erhalten. 150. ©. Jacen L. cod. No, 6606. . Commutata Koch syn. ed. 2, p. 469. In der Nähe von Trebisond auf Augitporphyr, 100-— 800° hoch. 151. €. Candolei Koch syn. ed. 2, p. 470. (Als Abart der GC, nigrescens). In Ossien auf Kalk, 2500 — 3000 hoch. 152. €. salieifolia Bieb. N. taur. canc. II. p.343. a, Elongata C. Koch in Linn, XVII. p.39. In Ossien auf Kalk und Thonschiefer, 2500 —4000° hoch. ß. Intermedia C. Koch in Linn. XVIE p. 39. Eben- daselbst; von Wilhelms und K. Schmidt aus Grusien er- halten, . 7. Abbreviata: ©, Koch in Linn. XVII, p. 39. Im Gaue Pertakrek auf Porphyr, e. 5000° hoch; im Gaue Da- ratschitschak auf basaltisch-trachytischem Boden, c. 5000 hoch; von K. Schmidt aus Grusien erhalten. 153. €. phrygia L, cod. No. 6584. C. eirrata Rehbe fl. exe, p. 214, icon. bet. X. 1. 1295. C. anstriaca 8. pallida A. u eumgn 425 C. A. Schultz Bip. in Lion, XIX. p. 36. Aus der Nähe von Brussa durch Dr. Thirke erhalten. Leider ist mir die Pllanze aus der nordossischen Ebene, die C. A. Meyer in seiner Abhandlung über O. phrysia L. als verschieden und als den Typus einer neuen Art betrachtet, verloren gegangen, B. Platylepis. Anthodii phylla exteriora tota paene, cetera ad maxi- man partem ex appendice rotundatä, maximd, isabellinä, te- nuiter velutind, fimbriatd constantia, 154. ©. (2) appendicigera C. Koch; Lana conetä aut Navesrente vestita; Caulis Y/, — i-pedalis, erectus aut ad- scendens, simplieissimns; Folia integerrima, radicalia rotun- data aut rotundato-oblonga, in petiolum Iatum subite atte- Ruata; canlina oblonga, inferiora hrevi- petiolata, apice setä brauneä instructa, superiora sessilia, apice appendice, eas antho- dü phyliorum magis minusre aequante instrncta ; suprema et cala- thiis proxima simul acanthodü phylla inferiora tota ex appendice isabellinä, ovatä, fimbriatä constantia; Phyliorum mediorum et superiorum pars inferior glaberrima, late ohlonga aut latissi- me linearis, snperior appendicem ovalo-rotundatam, lacero- fimbriatam referens. Leider besitze ich nur sehr Junge Exem- plare, an denen ich aber doch einen verlängerten Pappus un- terscheiden kann, Vielleicht steht diese ausgezeichnete Art besser unter Phaeopappus Boiss. Auf dem pontischen Hoch- Sebirge auf Granit, 9000 — 10000 hoch. €. Cyanus Desp. in diet. d. sc. nat. IV. p. 481. DC. prodr. VL. p. 578. 155. €. anatolica Gris. spie. N. Rum. et Bith. 11, p. 234 €. depressa 8. floccosa ©. H. Schultz in Linz. XIX. p. 37. Von Dr. Thirke im der Nähe von Brussa gesammelt. 426 156. €. depressa Bieh. f. taur. canc. U. p.346. Im Gaue Sher auf Kalk und Porphyr, ec. 3500° hoch. Von Wilhelms and K. Schmidt aus Grusien erhalten. 157. €. Cyanus L. cod. Ne. 6592. In der rassisch-ar- menischen Provinz Eriwan auf basaltischem Boden, aber un- ter Getreide, ec. 2700° hoch. 158. €. montana L. cod. No. 6591. Koch syn. ed. 2 p- 472. ß. Nigrofimbria; Folia longe decurrentia, patula, gri- seo-tomentosa; Anthodii phylia margine nigro, Into et nigro fimbriato, fibriis longitndine latitudinis marginis. Im kauka- sischen Hochgebirge auf Porphyr und Thonschiefer, «. 5000 bis 8000’ hoch. Im Gaue Hemschin auf Urgestein, c. 6000 bis 9000° hoch. 159. €, axillaris Wild, sp. pl. UT. p. 2290. Koch syn. ed. 2. p. 472. ß. Albofimbria; Folia breviter decurrentia, tenai et griseo tomento vestita; Anthodii phylia margine lato nigro auf fusco fimdriato eineta, fimbriis albis latitudinem marginis lon- gitudine superantibus; Flores marginales purpurei, Anus dem kankasischen Gebirge von K, Schmidt und Wilhelms er- halten. 3. Fusco-marginata; Tomenium deusum, loccosum; Folia breviter decurrentia; Anthodii phylla margine Iatiuscule fusco, ad basii magis obscuro, fmbriato cineta: fimbrüs dilute fuseis aut albidis, latitudinem marginis daplo, triplove longi- tudine snperantibus; Fiores marginales coerulei. Aus der Krim von Rögner erhalten, 160. €. Fischeri Willd, enum, pl. hort. berol. suppl. P- 61. nec Rehb. et al, Zeichnet sich durch seine sehr grosseh, schönen Blüchen aus, Der breite schwarze Raud der Hüll- ge 427 kelehblätter nimmt die ganze obere Hälfte ein, uud ist mit lanzetfförnigen Wimpern besetzt, die an Länge der Breite des Randes gleichen und mit weisser Spitze versehen sind. Diese Art wurde seit mehreren Jahren hier im botanischen Garten kultivirt und erhielt sich stets gleich Von Wil- helms aus dem kaukasischen Gebirge erhalten. 161. €. atrata Willd. sp. pl. II. p. 2290. Als Cyanus armenus, folio vireseente dentato, magno flore im Gun- delsh. Herbar, Das Exemplar hat aber ganzrandige Blätter, Ich zweile, dass die Art speeifisch von der vorigen verschie- den ist. €, stricta W. et K., welche Koch zu der vorigen zieht, möchte hierher gehören, und ebenso C. lingulata Lag. 162. €. ochroleuen Willd. sp. pl. UL. p. 2289, Im Gaue Daratschitschak auf basaltisch-trachytischem Boden, c. 5000 hoch; auf dem kaukasischen Gebirge auf Porphyr, e. 6000 hoch. Von K, Schmidt aus Grasien erhalten, 163. €, eana Sibth. et Sm. prodr. fl. gr. I. p.198. Von Dr, Thirke auf dem bithynischen Olymp gesammelt. 164. ©. Thirkei C. H. Schultz Bip. in Linn. XVIL p. 37 und 314, Unterscheidet sich von ©. napelöfera Boch, (tu- berosa Vis.) durch die gelben Blüthen. Von Dr. Thirke auf dem Dithynischen Olymp gesammelt, D. Lopholoma Cass. in Diet. d. sc. nat. XLIV. p. 37. 165. €. stereophylia Bess. enum. pl. Pod. p. 35. Eine gewöhnliche Pflanze der ciskaukasischen Steppen. 166. €. Scabiosa L. cod. No. 6600. ß. Coriacen W.eiK. pl. rar. Hung. Il. p. 214. 1. 215. 167. ©, rubescens Bess. in DC. prodr. YIL. p. 587. In der Bulgarei, in der Steppe Dobrutsche. 168. €. atropurpurea W. ei K. pl. rar. Hung. Il. p. 121. W116, Auf Gebirgawiesen im Banat. 428 E. Acrocentron Cass. diet. d. sc. nat. XLIV. p. 37. 169, €. recurvata C. Koch; Pluricaulis, hirtella; Caules palmares, vix nltra, simplieinsenli aut pauei-ramosi, erech aut adscendentes; Folia radiealia primaria oblonga, in petio- ium attenuata, integrinseula, caulina inferiora ei media }yralo- pinnata, piunis lateralibus minorihus, supremä maximä, su- periora Iyrato-pinnatiida aut integra; Calathia secus ramos nonnulla, sed suprema plerumqne sola fertilia; Anthodii phylla exteriora ei media late ovata, eiliata, in spinam longam ulrin- que duabus aut tribus spinulis distantibus praeditam, plane recurvatam producta, interiora ovato-lanceolata, superne eX- ins violacea et appendice albo-aridä rotundatä, longe fm briatä instracta; Flores dilute violaceo- purpurei; Achenia denique glabriuscnla, areolä villosä; Pappus albus, exterior multiserialis, achenio aequilongus. Aehnelt wohl der C.thrin- ciaefolia DC. am Meisten, zeichnet sich aber vor dieser und allen übrigen ähnlichen Arten durch die gänzlich zurückge- schlagenen und laugen, aber nicht sehr harten Dornen aus Im Tschorukthale auf Porphyr und Kalk, 2500 — 4000 hoch. 170, ©. carduiformis DC. prodr. YI. p. 590. Im Tscha- bantzthale auf Porphyr, 4500 — 6000° hoch. 171. ©. bicolor C. Koch; Hirtula aut subglabra; Caulis ereetus, 1—2-pedalis, sulcato -angulatus, pauciramosus; Fo- lia eoriaceay inferiora Iyrato- pinnata, pinnä supremä maxi- mä, oblongä, deutienlatä aut dentatä, lateralibus utringue duabus auf tribus, oblongis, aculis, integris, omnibus mar gine asperalis; raulina remote pinnata, pinnis inter se aeguä- libus, oblongo-linearibus; Authodi phylla inferiora oral&; ni- gro-marginata, sed alho-eiliata, ciliä supremä longe spi- nescente ct rellexä; interiora elongata, appendice subrotundd, wigrä aut brunneä, Jacero-fmbriatä instructa; Flores bieolort® 429 laeiniis violaceo-purpureis, tubo et nervis einnaharinis; Ache- nia glabrinscula, areolä villesi, pappo panlulum longiori, sor- dido coronata. Stebt der ©. ceutaurioides L., von der ich C. Tatisquama DC. (C. salonitana Vis.) nicht verschieden halte, am Nächsten, unterscheidet sich aber schon durch die Farbe der Blüthen. €. cyrtolepis Led. mag ebenfalls nahe stehen, besitzt aber nnr abstehende, nicht zurückgekrümmte Hüllkelchdornen. In den Gauen Pertakrek und Sber auf Por- phyr, c, 4500— 6500° hoch. 172. €, eryngioides Lam. eneyel. meth. 1. p. 675. Als Carduus creticus, Erucae Folio, flore magno purpureo im Gundelsh, Herbar. 173. €. collina L, cod. No. 6631. Als Carduus flore tuteo, Centaurii majoris facie, ex insula Melo im Gun- delsh, Herbar. 173. €. refßexa Lam. eneyel. meih. I. p. 675. Sehr hän- fg im südlichen Daghestan in der Weise, wie unsere ©, Scabiosa wächst, aber auch auf Steppen der letzten östlichen Anslänfer des kaukasischen Gebirges anf Mergel, Kalk und Molasse, Dis 1500° Höhe. Als Carduus vbericus, Calcitru- pac folio, flore magno odoratissimo im Gundelsh. Herbar. #. Laeviuscula. Uuterscheidet sich durch einen glat- ten Stengel und durch völlig abgerundete Hüllkelchblätter, and möchte vielleicht speeifsch verschieden sein. Auf dem Delta des Kücreh im südlichen Daghestan. Y. Macracantha, Zeichnet sich durch sehr grosse, Ianzettförmige und obeu rinnenförmige Dornen aus, die bis an ihre Spitze fast mit entfernt stehenden, kleinen Dornen be- Setzt sind. Der Anhängsel der innersten Hüllkelchhlätter ist kourex und mit karzen und mehr geschlitzten Wimpern ver- sehen, Yon K, Schmidt aus Talysch erhalten. 430 F. Crocodylium Cass. diet. d. se, nat, XII. p. 19. Hierher gehört Carduus ereticus, Erucae foliis minori- bus, capitulerum squamis et aculeis nigricantibus des Gnndelsh. Herbars. Leider ist das Exemplar sehr schlecht erhalten. 175. €, albiflera C, Koch; Canlis erectus, 6— 9 poll. altus, angulato -suleatus, paueifolius, 3—5-calathius; Folia radicalia interrupte pinnata, pinnis tenuibus, distantibus, pin- nalifidis aut superioribus integris, sacpe decurrentibus, olmui- bus ambitn spathulato-ohlongis, caulina pinnata, pinnis elon- gatis, subintegris aut supremä denticulati; Calathia subro- tunda, puberulo-hirta; Anthodii phylla rotundata, superiora rotundato -Ianceolata, pectinata, ciliis spinescentibus, in Spi- nam distanter spinuloso-ciliafam, patentem aut recurvam pro- ducta, intima elongata, appendice concavä, margine lacer& instrueta. Flores albi. Steht wohl der C. collina L. am Nächsten, unterscheidet sich aber unter andern durch die weissen Blüthen. Als Carduus armenus, Culcitrapue fotüs Jlore albo im Gundelsh, Herbar. G. Acrolophus Cass. diet, d, sc. nat, L. p. 53. 176. €. argentea L. cod. No. 6597. Als Jacea crelica laciniata argenta Jlore aureo, an argentea P. Alp? und als Jacea laciniata argenten Jlore parvo Jlavescente, an argentca P. Alp.? im Gundelsh, Herbar. 177. €. arenarin Bicb. A. taur. cauc. I. p. 347. Auf der Westküste des kaspischen Meeres und auf der Halbinsel Apscheron, auf Kalk und Mergel und auf angeschwemmien Boden. 178. €. elllata Feiv. in Flora 1835. p. 334. ß. Glabrescens. im Banate auf Kalk. 431 179. ©. panieulata Bieb. A, tanr. cane. II. p. 346. Koch syn. ed. 2. p. 474, nec al, (. Biebertcinii DC. prodr, VI, pP. 583. Ich halte die kaukasische C. paniculata durchaus für nicht verschieden von der, welche Koch in seiner Synopsis unter diesem Namen verstanden haben will. Auf keinen Fall dürfen sie aber, wie Jordan will (ohserr. s. plus. pl. nouv, de Fr. 5 fragm. p. 61.) mit €. maculosa Lam. und Koch ver- hunden werden. Grischach vereinigt unter €. paniczlata meiner Meinung nach 3 ganz verschiedene Arten, die kauka- sische 0, paniculata, ©. olympica €. Koch und €. punctata Vis. Der erstern gieht er aber appendices nigrae et nigre- eiliatae, während ich sie stels, genan wie Koch angiebt, testacens gefunden habe. Die €. olympica C. Koch hat al- lerdings grosse Aehnlichkeit, aber stets stehen die kurzhan- tigen Spitzen der mitilern Hüllkelchblätter mehr oder weniger ab, €, Punctuta YVis, endlich ähnelt weit mehr der C. eri- stata Bartl., und unterscheidet sich durch die eigenthümlichen Hüllkelehblätter hinlänglieh. €. paniculata Jord. obs. s. plus, nonYv. pl. de Fr. 5 fragm. pl. & f. G. möchte wohl von den kaukasischen Pflanzen verschieden sein. €. paniculata Jacq. N. ausir. IV. t, 320 ist, wie schon Koch sagt, eine andere Pflanze, möchte aber nicht, wie Koch in seiner Synopsis Meint, zu ©, maculosa Lam. gehören. Die norddentschen Pflanzen unterscheiden sich wenigstens von der Jacquin- schen Abbildung, stimmen aber mit der Abbildung nnd Be- schreibung der €. maculosa, wie sie Jordan in seinen Ob- Serv. s. plus. nouv. pl. de Fr. 5 fr. pl. 4. f. D. giebt, über- än Die Jaequin’sche C, paniculata unterscheidet sich Nicht yon ©. corymbosa Poir., wenigstens nach der Jordan- schen Beschreibung (p- 59) und Abbildung (f. C.). €. co- *ymbosa Poir. wird übrigens in deu Gärten häufig als € virgata kultivirt, Die Exemplare, welche ich besitze, haben 432 übrigens deutlich punktirte Blätter, — Sehr häufig in Kachech ‚auf Kalk und Dilavinm, 1250 — 1700 hoch. 180. €. olympiea DC. prodr. VI. p. 584. Gris. spie. N. Rum. et Bith, H. p. 240. (als Abart der ©. paniculata L.), €. ovina ©. H. Schultz Bip. in Linn. XIX. p. 36. Pluricaulis, scabra, eanesvens; Caules striete-ereeti, pedales et ultra, teretes, sed eJevato-striati, Apice ramosi, ramis suhsimpliei- bus, eorymbosis; Folia pinnata, pinnä supremä majori, late- ralibns 4 minoribus, spathulato -ohlongis, suhtrinerrüs, infe- riora petiolata, suprema trihda aut integra, basi lacinulä nnä alteräre ancta, ohlonga; Calathia glabriuseula, ovato -conica; Anthodüi phylin exteriora ei media ovata, trinervia, in appen- dicem triaugularem, brevem, spinescentem, patulam produrta, margine superiori eiliata, s-se non tegentia; intima kineari- elongata, apice acuto; Flores marginales fliformes, steriles qui- dem, sed pistilligeri, calvi, reliqui tubulosi, fertiles, pappo exte- riori brevissimo, 1— 2-serinli, piloso , interiori nullo iustruch. Durch den feinhaarigen, äussern und den völlig fehlenden in- nern Pappus unterscheidet sich diese Art, welche zwischen €. ovina Pall. und C, paniculata L. steht... In der Nähe von Brussa durch Dr. Thirke gesammelt, 181. €. ovina Pall. in Willd. sp. pl. IH. p. 2292. Aus der Krim von Rögner, aus Grusien von Wilhelms er- halten. 182. €. virzata Lam. eneyel. meth. 1. p.670. Als Jucea Ffoliis candicantibus laciniatis, calyculis non spienden- tibus Inst. in Gundelsh. Herbar. Ohne Zweifel gehört G Ovina y. incano-tomentosa Led, fi. ross. H. p. 505, €. er nae affinis Hohenack. enum. pl. Talysch. p.47. hierher. Von Hohenacker gesammelt ınd durch K, Schmidt in Tilis erhalten, | | -483 183. ©. paueiflera O. Koch; Pluricaulis, scabrinsenla ; Caules ereeti, alterne ramosi, ramis patentibns, simplicibus, angulati; Folia inferiora pinnata, pinnd snpremä maximä, ob- longä, lateralibus 4 distantibus, superioribus majoribus, omni- bus spathulato - oblongis, longe petiolata; Superiora tripartita, lacini& supremä maximä, ad hasin attennatä, lateralibus par- vulis; Calathia aggregata, ovato-oblonga; Anthodü phylia &xteriora et media orato-lanceolata, pectinato-eciliata, apice spinescente, patente, intima lineari-elongata, apice appendice hrevissimä, ovatä, ciliatä praedita; Flores marginales, filifor- mes, steriles, calvi, ceteri tubulosi, pappo dupliei, albo: ex- teriori pluriseriali, achenio paululum breviori, interiori palea- eeo, uniseriali, brevi, connivente praediti. Scheint einerseits der €. aggregata F. et M., andererseits der €. Wiedeman- ntana F. et M. nahe zu stehen, unterscheidet sich aber von beiden durch die dornige Spitze der Hülikelchblätier. Im Ge- hirgsgane Pertakrek auf Kalk und Porphyr, 5000 — 6000 hoch, 184, €. aipida C. Koch; Pluricaulis, dense tomentosa, sed lanä canlis denique detergibili; Caules striete erecti aut adscendentes, apice alterne ramosi, teretes, sed elevato- Striati; Folia inferiora pinnata, pinnä sapremä& majori, late- ralibus 4 ant 2 minoribus, approximatis, omnibus oblengis, Integris, superiora integre, aut basi laciniä utringue ancta, oblonga, aut iineari-oblonga; Rami patentes, simplicissimi, Apice 3-6 valathiis aggregatis, anguste oblongis, fomento- sis instrutta; Anthodii phylia exferiora et media ovato-lan- veolata, pectinato-ciliata, apice brevi spinescente, patalo et !eeurvo instructa, interiora Iinearia, apice in appendicem pal- Ndam, ciliatam ant integram, hreviuscnlam, continuam pro- ducta; Flores marginales filiformes, steriles, calvi, ceteri ta- bulosi, fertiles, Pappe dupliei: exteriori achenie paulalum 24r Bd. 45 Heft, 28 434 breyiori praediti, Unterscheidet sich durch den filzigen Ue- berzug, den sie mit €. virgata Lam. gemein hat, von €. aggregata F. et M. und C. paueiflora C. Koch. Im Gane Liwaneh auf Melaphyr, c. 2500° hoch, 185. €. diffasn Lam. eneych, meth. I. p. 675. Von Dr. Thirke in der Umgebung von Brussa gesammelt. Sehr häu- fig in der Umgebung von Konstantinopel und am Bosphor, se wie auf den Halbinseln Krim und Taman, auf Kalk, Mergel und angeschwemmtem Boden. ß. Oligocalathia; Canlis ramosns, ramis subhorizon- talibus, oligocalathiis; Fascieuli folioram in axillis; Folia suprema integra, linearia, apice durinseula; Calathia pauci- Bora; Flores marginales $—4 steriles, filiformes, ceteri fer- tiles; Pappus exterior pancisetus aut subnullus, interior pAr- valns, connivens, nniserialis. Möchte doch vielleicht speci- fisch verschieden sein. Auf der Halbinsel Apscheron auf Kalk und Mergel, bis 500° Höhe. Von K, Schmidt aus Grusien erhalten. 186. €. squarrosa Willd, sp. pl. II. p. 2319. %. Submonocalathia, Häufig im Gane Shber auf Por- phyr und Kalk, 4000—6000° hoch; im Paschalik Musch auf Kalk und Glimmerschiefer, ec. 4000 hoch. Als Carduus ar- menus, Calcitrapae Folio, flore minimo im Gundelsh Herbar, P. Aggregata; Calathia 2—5 capitulum pauper re ferentia, Im Gaue Sher auf Kalk und Porphyr, 3500-5000‘ hoch, 7. Colensis; Humilis, vix pedalis, basi ramosa, tenni pube aut land vestita, praeterea viridi-canescens; Folia ia feriora piunatißda, laeiniis distantibus, oblongis aut linearibns, superiora integra, sublincarig,, margine reroluta, ornia, PFA®“ 435 sertim subtus, impresse pnnetata; Ramnli breves, calathiis bi- nis aut ternis, sessilibns ornati; Anthodii phylia exteriora et media ad basin ciliata, in spinam longam, apice nndam re- curvatam et anihodii basin atlingentem producta, superiora patula; Pappus brevissimns. Wahrscheinlich gehört €. intri- cata Boiss. pl. orient. VI. p. 130. hierher. Im Quellengebiet des Kur, d, i, im Gane Kjöla, anf Trachyt, c. 6000 hoch. H. Caleitrapa Cass. diet. d. sc. nat. XLIV. p. 38, 187. C. Calcitrapa L. cod, No. 6624. Koch syn. ed, 2. P-475. Am Bosphor. 188. ©, iberiea Trev. in Spreng. syst. Veget. IL p. 406. 0 Brevispina, Sehr häufig in Grusien und Imerien, auch im Gebirge, auf Kalk, Mergel und Porphyr, 80 — 4500' hoch. ß. Longispina,. Ehendaselbst, aber mehr in Osten, während die kurzdornige Abart vorherrschend in Westen und im Gebirge gefunden wird. 7. Calcitrapoides L. cod. No. 6626. Unterscheidei sich durch fast gar nicht oder nur wenig eingeschnitiene Blät- ter und durch grössere Blüthenkörbehen. €. aegyptiaca Sibth. et Sm. fl, gr. t. 907 möchte, da die Abbildung den Blumen eine rothe Farbe giebt, hierher gehören. Aus Grusien von K, Schmidt erhalten. 1. Mesocentron DC. prodr. VI. p. 592. 189, €. selstitialis L. cod. No. 6626. In der Krim von Rögner gesammelt; hänfig in Grusien, namentlich in Ka- cheth, anf Kalk und Mergel, 1000 — 2500’ hoch, Ehen so im Tschorukgebiete anf Kalk und Porphyr, 1500 — 5000 hoch. In der nördlichen Bnlgarei, und zwar in der Steppe Dobrutsche. “ 28 436 ß. Tenuispina. Im untern Tschabantzthale auf Por- phyr, e. 5000° hoch, 190, €. eriophora L. cod. No. 6622. Als Carduus Iu- sitanicus, canescens alato caule capite lanuginoso J.R.H. im Gundelh. Herbar. K, Secridia DC. prodr. VI. p. 598. 191. €. eyanifolia C. Koch; Caulis tomento tenni, ‚de- tergibili vestitus, teres, ramosus, pedalis et ultra; Folia omnia elongata, spathulato-linearia, acuta, asperrima, märgine plana aut subrevoluia, ceterum integerrima, densa; Calathia ramos terminantia, oblongo-ovata, hasi tomentosiuscula; Phylla ovata, aut media et saperiora ovato-lanceolata, in ap- pendicem brunneam, spinosam et uiringue 2— 3 spinulis eilia- tam, recurram producta, intima lineari-elongata, membrana- cea, lineari-oblouga, vix apice appendice latiori praedita; Pappus brevis, duplex; Flores ignoti. Besitzt grosse Aechn- lichkeit mit C. aspera L., die aber einen deutlichen appen- dicem palmato-spinosam und meist gezähnte Blätter besitzt. XXVOL Cnicws DC. diss, I. p. 24. prodr. VL. p 606. 192. €. benedietus L, cod. No. 6621. In der russisch- armenischen Provinz Eriwan, auf trachylisch-hasaltischem Boden, c. 2700‘ hoch. XXX. Phaeopappus Boiss.diagn, pl, nov. orient. VI.p.122- 193. P. onsieus(Centauren)C. Koch in Linn. XVIL p-4D. Wahrscheinlich steht Centaurea Pseudo- Behen Boiss. nahe, während die Pflanze wiederum grosse Aehnlichkeit mit P. macrocepkalus (Centaurea) Muss. Puschk. besitzt. Sie ist unr kleiner, ala die letztere, hat aber ihr Ansehen, während die Hüllkelchblätter, wie bei den Seridien, zu denen Bois- sier seine Gentaurea Pseudo-Behen rechnet, einen aus 497 handförmig ausgespreitzten Dornen bestehenden Anhängsel be- sitzen. Der aus vielen Reihen bestehende, aber stets einfa- che, nicht doppelte, mehr spreublättrige Pappus verlangt, dass Centaurea ossica zu Phaeopappus gerechnet wird, 194, P. Steveni (Centaurea) Bieb. fl. taur, canc. IE. p.356, Der aus vielen Reihen bestehende Pappus ist deutlich spreu- blättrig. Von Wilhelms und K. Schmidt aus Grusien erhalten, 195. P. epectabilis (Psephellus) F. et M. ind. IV, sem. hort, Petropol. p. 43. Von K. Schmidt aus Karabagh er- halten, 196. P, macrocephalus (Centaurea) Muss. Puschk. in Wille. sp. pl. TIL p. 2298. Im armenischen Hochlande nicht selien die Steppen hauptsächlich bildend, also auf Trachyt und Kalk, 4500 — 7000° hoch. So ähnlich diese Art auch sonst mehreren Phaeopappus-Arten sieht, so weicht sie doch durch den geschlitzten, grossen und deutlich geschiedenen An- hängsel der Hüllkelchblätter und durch die doppelte Haar- krone ab. Allerdings ist diese, wie bei den anderen, weni- ger haarig, als vielmehr spreublättrig. " XLL Psephellus DC. prodr. VI. p. 575. (Als Suhgenns der Centaureu.) Calathia maltiflera, ovato-rotundata; Anthodii glahriuseuli Phylla inferiora tota, media dimidiä superiori parte eX appen- diee ovato-Ianceolatä aut lanceolatä, fimbriatä, aridä con- stantia, interiora elongala, appendice rotundatä, saepe lacer& Praedita; Flores marginales amplissimi, steriles; Antherarum eauda subnulla; Filamenta asperula; Achenia areolä Iaterali- basilari, magnä instrueta; Pappus pluriserialis, medioeris, fragillimas. Durch die einfache, sehr zerbrechliche Haarkrone 438 unterscheidet sich dieses Genus, welehes sonst den Ceutaurea- Arten aus der Abtheilung Cyanus ähnelt, sehr leicht. 197. P. integrifolins (Centuurea) C. A. Mey. Verz. kauk, PA. p. 64. VonWilhelms ansGrusien und von K. Schmidt ans Talysch erhalten, 198. P. Marschallianus (Centaurea) Spreng. syst. Ve- get. II, p. 398. Von Wilhelms ans Grusien erhalten. 199. P. declinatus (Centaurea) Bieb. fl. taur. cauc. Ill. p. 590. Von Rögner aus der Krim und von Wilhelms aus Grusien erhalten, 200. P. leucophylius (Centaurea) Bieb. fl. taur. cauc. il. p. 591. Im Westen des kaukasischen Gebirges auf Kalk und Thonschiefer, 2500 — 5000° hoch; ans Grusien von Wil- heilms und K. Schmidt erhalien. Im Tschorukgebiete auf Kalk und Porphyr, 2000 — 5000° hoch. 201. P, decumbens (Centaurea) DC. prodr. VI. p- 576. Auf dem östlichen Kaukasns auf Kalk und Mergel, 1500 — 3500° hoch. 202. #. dealbatn (Geniaurea) DC. prodr. Vi. p- 576. Im untern Kaukasos sehr häufig, auf Kalk und Porphyr, 1500— 3500 hoch. Als Cyanus ibericus, Artemisiae folüis tantum profunde laciniatis im Gundelsh. Herbar. #. Eyrophyila; eine interessante Ahart, die sich durch leierförmige Blätter auszeichnet. Im östlichen Kaukasus auf Kalk und Mergel, c. 2500 hoch. 439 Dipsaceae, Die Zahl der Depsaceen ist weit geringer, als die der Cynarocephalen, denn die Gesammtsumme der his jetzt beschriebenen Arten beträgt 170; in der geographischen Ver- breitung stimmen sie aber vollständig mit der erwähnten Fa- failie überein. Auch hier koncentriren sich die meisten Arten in dem Ländergebiete des Mittelmeeres und im Oriente, Aus dem erstern allein kennt man 70, aus dem letztern 60 Arten. Die kleine Grappe der Morineen, die im Ganzen nur aus 7 Arten besteht, ist im Ganzen nur mit 1 Art verireten; da- gegen wachsen diese in grösserer Anzahl (5) in den nörd- lichern gebirgigeren Gegenden des ostindischen Ländergebietes. Von Scabzoscen kennt man in Öslindien nur 8 Arten; dage- - gen ist das nordeuropäische Ländergebiet wiederum reich an "Arten dieser Gruppe, deun man hat von da aus ihr 32 Arten beschrieben. Morineen giebt es eben so wenig, wie in den übrigen Ländergebieten. Nur Sibirien besitzt noch 4 Art aus dieser Gruppe, dagegen 16 Scabioseen. . Was die übrigen Ländergebiete anbelangt, so kommen in der ganzen neuen Well gar keine Dipsaccen vor, selbst auf den ostindischen Inseln ist erst eine Art beobachtet wor- den. Auch Afrika besitzt nur in seinen kühleren nördlichen und südlichen Ländern einige Repräsentanten, und zwar ist die Südspitze mit 11 und das Ländergebiet des rothen Mee- ’es, zu dem Aegypten und Arabien gehört, mit 5 Arten ver- freien. Auf den kanarischen und azorischen Inseln hat man 5 Arten beobachtet, in Centralasien (mit Einschluss der ost- Persischen Provinzen) hingegen 8 und in China endlich 1 Sca- biosee, Aus den nördlichen Ländern des Orientes waren bis da- her 41 Dipsaceen bekannt; dieser Summe habe ich eine schon bekannte und 4 neue Arten hinzufügt, Im Ganzen be- finden sich in meiner orientalischen Sammlung "von beiden Reisen 31 Arten. Deutschland besitzt 22 Arten, von denen 8 Arten nicht im Oriente vorkommen; dagegen "wachsen 32 Arten im Oriente, die Deutschland fehlen. Was die Art und: Weise des Vorkommens der von mir beobachteten Arten an- belangt, so stimmt die Familie der Dipsaceen auch hierin mit der der Eynarocephalen überein, denn trockne Stellen und Steppen lieben auch vor Allem die hierhergehörigen Pflau- zen. Auf letzteren sammelte ich: Krautia montara (Sca- biosa) Bieb., Cephalaria centaurioides Coult., C. leucantha (Soabiosa) L., ©. procera F. etM., Scabiosa bipinnata C. Koch, S. caucasisa Bieb. und S, ucranica L.; an Rändern, . auf trockenem Mergel- und Kalkboden; Dipsacus laciniatus L., Scabiosa. ochroleuca L., S. rotata Bieb., S, sioula L, S. micrantha Desf. und $. veranica L., in felsigen, trocke- nen Gebirgsthälern: Morina persica L., Dipsacus lacinia- tus L, D. sinuatus Willd., Cephalaria syriaca (Scabiose) L., ©. aristata C. Koch, Scabiosa Webbiana Don, S. amoe- ne Jacg. und S, sieula L., und am Meeresufer Scabioss ochroleuca L, Unter dem Getreida sah ich nur Pteroce- phalus plumosus (Kuuutia) L., dagegen im Hochgebirge auf steppenähnlichen Matten: Knautia integrifolia C. Koch und K. heteroiricha G. Koch; im Gebüsch und in Wöldere: Dipsacus püosus L. und Kuautia sylvatica (Scabiosa) L» auf Waldwiesen endlich Suecisa pratensis Mueh,, $. austra- lis (Scabiosa) Wulf. und Scabiose bipinnata C. Koch. Erste Gruppe. Morinene DC. prodr. IV. p. 644. l. Morina L. cod, No.XLIV. 1. M. persicn E. cod. No. 223. Im Gaue Pertakrek auf Porphyr und Kalk, c. 3500 hoch. Als Morina armena, Carlinae folie im Gundelsh. Herbar. Zweite Gruppe. Scabloseae DC. prodr, IV. p. 645. I, Dipsacus L.cod. No,.CXX. 2. D. sinuatus Willd. in R. et S. syst. Veget.IIL. p. 519. Glaberrimus; Caulis erectus, fripedalis, apice dichotome ra- mosus, angulato-sulcatus, arnleis undiqgne sed ad apicem ere- brins obsitus; Folia basi connata, irregnlariter Pinnatipartita, rhachi lineari, laciniis distantioribus, etiam shpremä, pinnati- lobis aut pinnati - dentatis, aut dentatis, ‚ambitu oblongis aut oblongo-linearibus, nervis lateralibus primariis et medio in pagins inferiori aculeolis obsitis; Involneri capitulum ovatum inelodentis phylia sobnlato -lanceolata, ' exacte carinata, ideo- que paene triquetra, margine carinäque aculeolis obsita; Pa- leae oblongae, subito in acumen lanceolato -spiuosum, cur- Yalım productae, setis eiliatae; Involncellum germen arcte ineladens ‚ tetragonum; Calyx pelviformis, apice vix quadri- dentatus, multisetosus. Steht wahrscheinlich dem D. diva- ricatus Presl am Nächsten , unterscheidet sich aber durch die schmalen und tiefer gehenden Blattabschnitte. Meine Exem- plare stimmen mit dem Exemplare ans den ghilanischen Al- Pen, weiches sich unter dem Namen Dipsacus kemisphaeri- cas im Pallas’schen (jetzt im Königlichen allgemeinen) Her- bar befindet und nach dem Willdenow die Art gebildet zu haben scheint, überein. Im Gane Artanudsh auf Porphyr, 0. 4500° hoch, 3% MD. Inciniatus L. cod. No. 795. In der Nähe von Ti- dis sehr häufig auf Kalk, Mergel und Molasse, 1000 — 3500 hoch; im Gaue Sher auf Porphyr und Kalk, e. 3500’ hoch, 4. DB. pilomus L. ood. No. 796. Auf dem Nordabhange des pontischen Gebirges auf Augitporphyr, bis 2500’ hoch, B. Strigosus R.etS. syst. Veget. Ill, p.520. Vielleicht doch eine seibstständige Ast, die ein vom D. pilosws L. ver- 442 schiedenes Ansehen besitzt. Von Wilhelms und K.Schmidt aus Grusien erhalten. UL Ptierocephalus Coult. Mem. s. 1, Dips. 5. D. plumosns (Krautia) L. cod. No. 830. o. Genuinus; Pt. plaumosus Coult. Men. & 1. Dips. p- 31. 14. 1.15. Aus der Krim von Rögner erhalten. Als Scabiosa cretica, capitulo‘papposmentiente im Gundelsh. Herbar. £. Brevis, Coult. Mem. «. 1. Dips. p. 31. t. 1. f. 16. Aus der Nähe von Brussa durch Dr. Thirke erhalten, In Schirwan und im südlichen Daghestan auf Kalk und Mergel, bis zu 500° Höhe. Von K. Schmidt ans Grusien erhalten. WW. Kaautia Coult. Mem. s. 1. Dips. pı 28 A, LEychnoides DC. prodr. IV. p. 650. 6. K. orientalis L. cod. No.827. Von Dr. Thirke in der Nähe von Brussa gesammelt. B. Tricheroides DC. prodr. IV. p. 650. 7. K. hybrida Gris. spie, 4. Rum. et Bith. II. p. 176 a. Integrifolia Koch syn, ed, 2. p.376. Koch zieht Scabiosa integrifolia L. cod. No, 803. als Synonym hierher, während DeCandolle diese, vielleicht mit mehr Recht, mit seiner K. arvensis vereinigt, Ich wäre eher geneigt, Kna®- tia propontica L. cod. No. 828, für nicht verschieden von der ganzblätirigen Abart der K. Aybrida Gris. zu halten; denn alles, was Linne von seiner Pflanze erwähnt, passt auch anf die zuletztgenannte Pflanze. Eine Abart der K orientalis L., wie man hier und da meint, ist K. propo®" tica L. nicht, da Linn mit Bestimmtheit sagt, dass 10 Blü- then in jedem Körbehen enthalten sind und jene dem Hüll- kelche an Länge gleichen, Eben so wenig aber das Linne- 448 sche Synonym des Tilli cat, plant. hort. Pis. p, 153. t, 48. dazu gehört, ist auch die Tournefort’sche Scabiosa orienta- lis (iberica im Gundelsh.Herbar), villosa flore swave ru- bente, fructw !pulchro oblongo eine ganz andere Pflanze, nämlich Scabiosa micrantha Desf. . #. Lyrata C. Koch in Linn. XIX. p. 33. K, orien- talis d’Urv. enum. pl. p. 14 K. Urvillaei Coult. mem. s. 1. Dips. p. 29, t. 1. £. 10, 3. Micrantha C. Koch in Linn. XIX. p. 33, K. te- "wis Gris. spie, A. Bum. et Bith. IE p.177. Alle 3 Abarten von Dr. Thirke in der Nähe von Brussa gesammelt. 0. Trichera Schrad. catal. sem. hort. goett, 1814. 8. K. integrifolle C.Koch; Yasciculi foliorum steriles, anno proximo fertiles; Caulis adscendens aut erectiusculus, hasi internodiis 5—6 approximatis, superne 2— 3 elongatis, simplex, superne trichotomus, einereus, glandnlosus, ceterum puberulus; Folia infera obovato-spathulata, in petiolum atte- Mmata, acuta, cetera elliptica, inferiora petiolata, suprema vato-lanceolata, omnia integerrima, pilosinsenla; Anthodii Phylia sub-15, exteriora et media ovato-lanceolata, prias dieta latiora, interiora oblongo -linearia, subaequilonga, omnia Pahescentia, basi et margine pilis longis vestita, floribus sub- aegualibus, flavescentibns panlulum minora; Involucelli margo dentibus 4 latissimis, minimis instructus; Calycis setis dense Oblechi zuistae 6— 8. Sicht der K. longifolia (Scabiosa) W. et K. am Nächsten, unterscheidet sich aber durch die Farbe der Blüthen. Im pontischen Hochgebirge auf Urge- *tein, 7000-9000” hoch, 9%. Mi. sylvatien (Scabiosa) L, cod, No. 807. Im Bansie anf Kalk, 444 10. &. mentana (Scabiosa) Bieb. fl. taur. cauc, I. p. 95. Im kaukasischen Gebirge, namentlich in Ossien sehr häufig auf Kalk und Thonschiefer, c. 3000 — 6000° hoch; in der Nähe von Tifis auf Kalk und Porphyr, ce, 2500 hoch. Im rnssisch-armenischen Gaue Daratschitschak auf basaltisch - trachytischem Boden, ce. 5000’ hoch; im Gaue Artanndsh auf dem Nordwestabhange des Kanly-Dagh auf Porphyr, 4000 bis 5000’ hoch, 11. K. heterotricha C. Koch; Caulis striete erectus, #- pedalis, internodüs duobus inferioribus pilis hispidis reversis, internodio tertio puhe breviori et saepissime ex parte glanduli- ferä vestitus, e nodo quarto trichotomus, ramis elongatis sim- plieibus aut trichotomis, pilis longis, solitariis, horizontalibus et pube glanduliferä, densä obtectis; Folia infera oblonga, minora, vix in petiolum attennata, cetera ovato -lanceolata, basi latä amplectentia, omnia erenulato-serrata, pubescentia aut glabriuscula; Anthodü phylia sub-16 biserialia, ovato- lanceolata, obtusa, basi et margine praesertim pilis longis, flavescentibus obsita, exteriora majora, sub- 7-nervia, Horibus flavis, vix radiantibus breviora; Stylus longe exsertus, elavalus, tubereulatulus; Involucellum apice vix truncatum; Calyeis pel- viformis multiseti aristae 6— 8. Unterscheidet sich von K. montana Bieb. auf ‚gleiche Weise, wie K. longifolia (Sca- biosa) W. et K. von K. sylvatica (Scabiosa) L. durch die drüsige Pubescenz._ Im pontischen Hochgehirge anf Urgestein, ©. 6000 hoch. V. Cephalaria Schrad. ind. sem. hort. Goett. 1814. 12..C, eyriaca (Scabiosa) L. cod. No. 800. #. Vaillantii Bieb, H. faur. eauc. HI. p. 99. Sehr hänfg im Tschorukthale auf Kalk und Porphyr, 3000-500’ hoch, 445 13. ©. transsylvanien (Scabiosa) L. cod. No. 709, Von Rögner aus der Krim erhalten. 14. €. aristata C, Koch; Annna; Caulis erectus, bipeda- lis et ultra, trichotome ramosus, glaberrimus, laevissimus; Folia radicalia (ut videntur) integra, spathulato-oblonga, cau- lina reliqua Iyrato-pipnata: pinnä supremä maximä, pinnis Iateralibus sub-6 parvulis, omnibns subdentatis, villosis ; Invo- ineri phylia inima 4—5 rotundata, cetera ovata, acuta; Pa- leae lanceolatae, in aristam longam, snhbrecurvam prodnciae, at involucri phylla sericeae; Involucellunm tetragonum, 8-den- tatum, glaberrimum ; Corollae inter se aequales, flavescentes. Unterscheidet sich von €. Joppensis Coult. durch die langen, bräunlich gefärbten Grannen {er Spreublätichen, die jedoch ° kürzer sind, als bei der steifhaarigen €. syriaca (Scabiosa) L. Im Tschorukgebiete auf Porphyr. und Kalk, 2500 — 5000° hoch, 15. €. leucantha (Scabiosa) L. cod. No. 801. ß. Albescens Willd. enum, pl. hort. berol. I. p. 144. In Kacheit schr häufig auf Kalk und Dilnviem, 1500 —2000° koch. Von Wilhelms und K. Schmidt aus Grusien er- halten, 16. €. centaurioides Couli. mem. 3. I. Dips. p. 25. 1.18 0. Communis; Scabiosa centaurioides Lam. illusir. No. 1312, Als Scabiosa armenia, foliis Centaurii majoris Slabris er rigidis im Gundelsh. Herbar. f. Uralensis (Scabiosa) Murr. eomm. goett. 1782. P13. 1,4. Bei Tiflis auf Kalk und Mergel, c. 1200 hoch; in Ciskaukasien und im Lande der don’schen Kosaken schr hönfg in den dortigen Steppen auf Kalk und Dilnviom, bis 1200. Höhe, 446 9. Cretacea (Scabiosa) Bieb, fi. taur. cauc, I, p. 9. Aus der Krim von Rögner erhalten. 17. ©. tatarica (Scabiosa) L. cod. No. 805. In den Steppen der ossischen Ebene und in der Kabarda auf Kalk und Diluvium sehr häufig. Ambiylepis, Sehr häufig im ossischen Kankasus auf Kalk und Thonschiefer, 3000 — 5600° hoch. 18. €. procera Fisch. et Lali, in Ind. sem. hort. peirop. p.46. Im Tschabantzthale auf Porphyr, ce. 5500 hoch; im Gane Daratschitschak auf Trachyt, e, 5000' hoch. VL Succisa M. et K. Deutschl, Fi. 1. p. 743. 19. 8. pratensis Mnch. meth. p. 489. Im nördlichen Imerien auf Kalk, c. 3500° hoch. 20. 8. australis (Scabiosa) Walf, in Roem. Arch. I, P. 316. In Imerien auf Porphyr, 1500 —2000° hoch. VIL Scabiosa Koch syn, ed, 2, p. 377. A. A, Sclerostemma Koch syn. ed.2. p. 378. 21. 8. ochroleuen L. cod. No. 824, Auf der Nordküste Kleinasiens auf Augitporphyr, bis zu 2000 Höhe. In Min grelien, namentlich an der Küste, und in Imerien auf Porphp?, « 1000—2500° hoch, 22. 8. bipianata C, Koch in Linn. XVIL. p. 37. Sieht des ganzen Ansehns und der runden Blüthenkörbehen halber der $, Columbaria L. näher, als der $. ochroleuca L, die ich bei uns in der Regel nur einen Fuss hoch und mit der Ba sis der Stengel liegend geschen habe. Meine Pflanze ist ateis aufrecht, immer über 7°, in der Regel 3° hoch, nnd hat Warzelblätter, wie selbige S. suaueolens Deaf. besitzt, Et sehr gemeine Pflanze anf dem ganzen. kaukasischen Isthmas; im Gebirge, wie in der Ebene; sie liebt aber durchaus niebh 47 wie unsere S, ochroleuca L., trockene Stellen, sondern kommt am Häufigsten auf Steppen und Matten, aber auch auf Wald- rändern und Waldwiesen, und zwar mit allen Bodenarten vor. Von Dr. Thirke in der Nähe von Brussa gesammelt. j 23. 8. Wehbbiana Don in bot. reg. 1. 717. 5. ochre-. leuca ß. hirsuto- cana und y. cano-tomentosa C, Koch in Liun. XVII p. 36 u, 37. &. Latifolia. In Radscha auf Kalk, c. 3000’ hoch. “ Noch häufiger in Ossien, auf Porphyr, Kalk und Thonschie- fer, 2500 — 4500” hoch. 8. Oblongifolia, Sehr gemein in Radscha, auf Kalk, & 3000° hoch. - 24, 8. amoena Jacq. f. Eclog. p. 86. t. 59. S. Colum- baria 8. banatica C. Koch in Linn. XVIL p. 37. In Ossier auf Thonschiefer, ce. 3500 hoch. Stimmt vollkommen mit einem im Königl, allg. Herbar zu Berlin befindlichen Exem- plar, was aus Russland zu stammen scheint, überein. 25. 8. suaveolens Desf. catal, hort. Paris. p. 110. Im Tschorukthale ziemlich häufig auf Porphyr und Kalk; von Dr. Thirke aus der Umgebung von Brussa erhalten. B. Cyrtostemma Koch Deutschl. Fl. 1. p. 755. 26. 8. maritima L. cod. No. 811. Von Dr. Thirke aus der Umgebung von Brassa erhalten, C. Trochocephalus Koch Denischl. Fl. I. p. 756. 27. 8, enucasica Bieb. fl. taur. cauc. I. p. 98. Als Sca- biosa überica, Scorzonerae folio, flore maximo leuco- phaeo im Gundelsh. Herbar. Im ossischen Kaukasus anf Thonschiefer, Kalk und Porphyr, 3500 — 5000 hock. In den Ganen Artahan und Kjöla auf basaltischem, trachytischem "nd überhanpt valkanischem Boden, 50006000 hoch. 448 28. 8. rotata Bieh. fl. taur. cauc. III. p. 102. Sehr bäu- fig in Schirwan anf Kalk, Mergel und Dilavium, bis 1000 - Höhe; im Gaue Sher auf Porphyr und Kalk, 3500 — 5000 hoch, ß. Linifolia C.Koch in Linn. XVIL p. 37. Besitzt einen steif-anfrechten Stengel mit wenig abstehenden Aesten und grös- seren Blüthenkörbehen, aber auch Hüllkelchblätter, die die Länge- der Blüthen übertreffen. Die Blätter geben keinen Un- terschied, da ich ebenfalls kleinblüthige Exemplare mit gau- zen, und grossblüthige mit fiederspaltigen Blättern besitze. In der armenischen Provinz Eriwan auf Basalt, e: 3500’ hoch. 29. 8. micrantha Desf. in Ann. du Mus. XI. 1.25. Sca- biosa iberica, villosa, flore suave rubente, fructu pulchro oblongo des Gundelsh. Herbars. 0. Tenuifolia. Bei Brussa von Dr. Thirke gesam- melt; im Gaue Pertakrek auf Kalk und Porphyr, c. 3500— 5000° hoch; in Schirwan auf Kalk, Mergel und Dilnvium, bis 500° Höhe. £. Oblongifolia. In der Krim von Rögner gesam- melt. Auf den letzten Auslänfern des kaukasischen Gebirges nach Osten, auf Kalk, Mergel und Molasse, 500 — 1500 hoch. 30. 8. siculn L. cod. No. 810. $. Eburnea Sibth. et Sm. A. gr. t. 106, Ans Saamen meiner 2. Reise im botanischen Garten zu Berlin gezogen. 31. 8. ueranica DC, prodr, IV. p. 655. u. Genuina L, cod, No, 823. Von Dr. Thirke in der Nähe von Brassa gesammelt. Auf der Nordküste Kleinasiens auf Augitporphyr; im Tschornkgebiete auf Kalk und Porphrr; ©. 3000— 3500 hoch, ß. Argentea L. cod. No. 815. Von Bögner aus der Krim erhalten. . Valerianeae.- Auch diese Familie liebt vor Allem gemässigte Klimate, besitzt aber eine weitere Verbreitung anf der ganzen Erd- oberfäche als die Dipsaceen. Viele Yaleriancen kommen auch unter den Tropen vor, aber auf einer Höhe, deren Kli- na nördlicheren Ländern entspricht. In Amerika wachsen von der Nord- bis zur Südspitze Paleriaucen, während diese Familie in der alten Welt auf der südlichen Hemisphäre kaum vertreten ist, Die Zahl aller Yaleriancen heträgt jetzt ge- gen 230, von denen allein aher */, (gegen 100) in den Hoch- ländera Mittel- und Südamerika’s vorkommen, Die vereinig- ten Staaten dagegen ernähren nur 16; in dem Ländergebiete »ördlich von den Quellen des Missuri und Mississippi wachsen selbst nur 5, und im südlichsten Amerika eben soviel. In Brasilien hat man 4 Valerianeen beobachtet. Das australi- sche Ländergebiet besitzt eben so wenig, wie die ostindischen Inseln eine Vulerianee, dagegen wachsen in Ost- und Hin- terindien, uud zwar in den nördlichen Gebirgsgegenden 14 Arten. Aus China und Japan sind 2, aus den ostpersischen , Provinzen 4, aus Centralasien 5 nnd aus Sibirien 10 Vale- rianeen beschrieben. Weit reicher sind der Orient, denn er besitzt über /;, der Gesammtsumme, nämlich 50, und die Länder rings nm das Mittelmeer, von woher 44 Arten be- schrieben sind; im Nordeuropa dagegen wachsen 25 Ar- 'en, auf den canarischen und azorischen Inseln 5, in dem Ländergebiet rings um das rothe Meer 1 und in Südafrika ebenfalls 1 Art. Aus West- und Ost-Afrika, so wie von Ma- dagaskar und den dort befindlichen kleineren Iuseln kennt Wan noch keine Valeriance. . Aus den nördlichen Ländern des Orientes hatte man. bis Jetzt 43 Arten beobachtet, nun hingegen, wo ich dieser Zahl =r Bd, 44 Heit. 29 40 4 neue Pflanzen hinzufügte, kennt man 47. Die Anzahl der von mir gesammelten Arten beträgt fast die Hälfte der genannten Summe, nämlich 23. Dazu konmen aber noch 5 Arten aus dem Gundelsh, Herbar., . Eben so viel wachsen in Deutschland, Die Valerianella- Arten sind, mit einer einzigen Ausnahme, dieselben, welche auch im Oriente vorkommen. In Betreff der Faleriana fu- det fast ein umgekehrtes Verhältnis statt, denn von den deuischen 12 Arten wächst nur %/, zugleich auch im Oriente, Das Vorkommen der Palerianeen ist ansserordentlich beschränkt. Sämmtliche Valerianella-Arten, die ich im Oriente gesehen, und Dufresnia leiocarpa C. Koch wachsen auf augebautem Boden und auf Aeckern; zur P. uncinata (Vo- teriana) Bieb. und P. mirta (Valeriana) Vahl beobachtele ich auch an mergeligen Rändern von Flüssen. Die meisten Baldriane sind Gebirgspfanzen und lieben Matten, wie V. alliariacfolia Vahl, V. montana L. und P. capitata Pall., und Felsen, wie Y. Cardamines Bieb., V. alliariaefolia Vahl und Ceniranthus longiflorus Stev. Auf Steppen sah ich nur P. officinalis L, 1 Dufresnia DC. Mem. s. 1. Valer. p. 8. 1. 3. £.1. 1. D. lelecarpn C. Koch in Linn. XVIL p. 34 In der armenischen Provinz Eriwan auf verwittertem Basaltboden, % 2700 hoch. U. Valerianella Much. meth. p. 486. A. Locusta DC, prodr. IV. p. 625. 2. V. olitoria (Paleriana) Poll, hist, pl. in Pal. nase. P-30. Von Rögner aus der Krim erhalten. B. Psilocoelne DC. prodr. IV. p. 626. 3. V. dentata (Paleriana) Poll. hist, pl. in Pal. nasc- I P- 30. nec DC, et Led, 451 #. Lasiocarpa Koch syn.. ed. 2. p. 373, Sehr häufig in Grusien auf Kalk und Mergel, 500 — 2500° hoch. 4. V, mixta (Vahl) enum. pl. II p. 21. V. microcarpa Leis. not. p. 151. Mut. fl. frauc. IL p. 97. t. 25. £.211. Im tatarischen Grusien auf Dilurinm, e. 800° hoch. 5. V. sclerocarpa F. et M. ind. H. sem. hort. petropol. ?.53, Von Wilhelms erhalten. 6. V. uneinata (Paleriana) Bieb. fl. taur. cauc. I. p. 26. Von Wilhelms und K..Schmidt aus Transkaukasien er- halten, Sehr hänfig im tatarischen Grusien auf Dilurium, 600— 800° hoch. 7. V, oxyrrhyneha F, et M. ind. IV. sem. hort. p. 51. Von Wilhelms aus Grusien erhalten; in der russisch-arme- nischen Provinz Eriwan auf Kalk und Mergel, c. 3000’ hoch, ©. Platycoelae DC. prodr. IV. p. 627. 8. V. discoiden Lois, not. p. 148. Koch syn. ed. 2. p. 374. Y, coronata DC. prodr. IV. p. 628. Von Wilhelms und K, Schmidt aus Grusien erhalten. 9, V, pamila (Valeriana) Willd. sp. pl. I. p. 184. Von K. Schmidt aus Grusien erhalten. 10. V. Aurieula DC, 1. france. suppl. p. 429. Koch syu. ed. 2. p. 373. a. Genuina, Im südlichen Daghestan auf Diluvium und Allerium nnd auf tertiärem Boden, bis zu 500° Höhe. ß. Tridentata (Fedia) Behb. icon. bot, I. £.131. P. dentata DC, prodr. IV. p. 627. Led. fl. ross. II. p. 232. Von Wilhelms ans Grusien erhalten. D. Selenocoelae DC. prodr. IV. p. 629. 11. 9. monoden ©. Koch in Linn. XVII. p. 34. Im Gaue Schuragel auf Trachyt, ce. 5000‘ hoch. 29 * 452 12. V. plagiostephana F. et M. ind. II. sem. hort. Pe- trop- ps 52. Auf der Ostseite desAlagäs, auf Basalt und Tra- ehrt, ce. 3000° hoch. U. Centranthus DC. prodr. IV. p. 631. 13. €, longiflorus Stev. in Mem. de Ia soc. d. nat. de Mose. VI. p, 272. Im Tschoruktkale, namentlich im Gaue Liwaneh sehr häufig auf Porphyr und Melephyr, c. 2000— 3500’ hoch. 14. €. angustifelius (Valeriana) L. cod. No.250b. Als Valeriana rubra angustifolia im Gundelsh. Herbar. IV. Valeriana DC. prodr, IV. p. 632. 15. V. alliariaefolia Vahl enum. pl. II. p. 11. Sehr häufig im kaukasischen und pontischen Hochgebirge auf Thon- schiefer, Porphyr und Granit, 4500—7000° hoch. Von Wil- helms und K. Schmidt aus Grusien erhalten. 16. V. montana L. cod. No. 257. Von K. Schmidt aus Grusien erhalten. 17. V. capitata Pall. in Willd. herb. No. 789. Lk. Jahrb, d. Gew.1. 3. 9.66. Besitzt einen sehr angenehmen Geruch. Auf dem Iiwa-Gebirge und sonst im Gaue Schuragel auf Tra- ehyt, 5600-— 7500° hoch, 18. V. asarifolla Dufr. hist. nat. et med. de la fam. dı Valer. p. 44. Im Gundelsh. Herbar als Paleriana eretic, Filipendulae radice. 19. V. lencophaea C. Koch; Caulis ereetus, glaberrimus, elevato- et multistriatus, simplieissimus; Folia inferiora an- guste oblonga, in petiolum atlenuata, ayenia sed nervis se enndariis patnlis distinetis instracta, glaberrima , integerrimd, superiora pinnatißda: läciniis inferioribus elongatis, Anearibns, superiorihus dentiformibns, Yix eonspienis, foliorum supreme- 453 ram omsihus linearibus; “Flores fasciewlato - capitati, Bracteis linearibus panlulum longiores; Fructus glaberrimi, Uuter- . scheidet sich von V. tuberosa L. durch die nicht adrigen und stets ganzen Wurzelblätter, durch die weit breitern Deck- blätter und durch die unhehaarten Früchte, Als Paleriana armena minima love leucophaco im Gundelsh. Herhar, und vom Konsul Brant in Kurdistan gesammelt, 20. V. sisyınbriifolia Desf. in Ann. du Mus. Xl. p.273. 1.28. Als Paleriana armena Sisymbrii Math. folio im Gundeish. Herbar. 21. V. Cardamines Bich. 1. taur. cane. I. p. 24. Ich halte diese Pflanze durchaus verschieden von P. sisymbrü- Folia Desf., die sich hauptsächlich durch die kreisranden Blatt- fiedern, wie sie Nasturtium officinale R.Br. hat, unter- scheidet. Näher steht sie der P. Dioscoridis Sibth., und möchte vielleicht nicht verschieden sein. In dem südlichen Daghestan, auf Kalk und Mergel, 500 — 1500’ hoch. Von K, Schmidt aus Grusien erhalten. 22. V. Dioscoridis Sibih. A. gr. 1.33. Von Dr. Thirke in der Nähe von Brussa gesammelt. 23. V. silfolia C. Koch in Linn. XIX. p. 32. Thirke in der Nähe von Brussa gesammelt. 24, V. dioien L. cod. No. 253, Von Rögner aus der Krim und von Dr. Thirke aus der Umgegend von Brussa erhalten. Yon Dr. 25. V. offieinalis L. cod. No. 254. a. Minor Koch bet. Zeitg. XX. 1. p. 359. , In der tiskankasischen Steppe auf Dilnvium gesammelt. #. Major Koch hot, Zeitg. XX. 1. p. 359. Daratschitschak auf trachylisch - basaltischem Boden, e. 5000’ Von Wilhelms und K. Schmidt aus Grusien erhalten. Im Gaue 454 26. V. exaltata Mik. in Pohl. (. boh, 1. p.41. (?) Als Valeriana sylvestris major altera, folio lucido HR. par. im Gundelsh. Herhar. Rubiaceae, Gegen 2800 Arten kennt man bis jetzt aus dieser Fami- hie, die ihren Konzeutrationspunkt unter den Tropen im AU- gemeinen, aber hauptsächlich unter denen des westlichen Afri- ka’s zu haben scheint, 1/,, der von dort bekannten Pflanzen sind Rubiaceen. Eine von den 13 Gruppen, die Stellaten, ist jedoch auch in den wärmeren und selbst in den kälteren Ländern der gemässigten nördlichen Zone, und zwar in der alten Welt hauptsächlich vertreten. Von den 430 Arten dieser ‚Gruppe wächst Allein %, in dem Ländergebiete auf beiden Seiten des Mittel-Meeres., Fast noch mehr Stellaten kommen im Oriente vor, während in Nordeuropa *5 beob- achtet ist, Wenn man aus Persien auch jetzt erst 25 Arten kenut, so möchte diese Gruppe doch in den so wenig bekann- ten Ländern mehr vertreten sein. Sonst kommen in den asit- tischen Ländergebieten noch die meisten in Sibirien, nämlich 30, vor, und ausserdem 9 in China und Japan, 6 in Central- asien, 11 in Ostindien und 4 auf den Inseln vor. In deu Ländern rings um das rothe Meer hat man 10, auf den Mas- karenen und auf der gegenüberliegenden Küste aber keine, hingegen in Südafrika 15 beobachtet. Die Inseln des grünen Vorgebirges, die Azoren und Canaren sind verhältnissmässig arm, denn erst 30 hat man daselbst aufgefunden. In Ame- rika sind das nördlichste Gebiet mit 9, das südliehste mit 7 vertreten, die vereinigten Staaten. mit 28, das Hochland mit 455 31 und das Tiefland unter den Tropen wit 20. Aus dem australischen Ländergebiete kennt man 18 Stellaten. Die 12 übrigen Gruppen sind, wie gesagt, zum grossen Theil nur einzeln ausserhalb der Tropeuländer beohachtet, doch kommen von den gegen 40 Anthospermeen noch über die Hälfte zwar ausserhalb der Tropen vor, jedoch auf der südlichen Erdhälfte, und zwar 15 in Südafrika, 15 in Austra- lien, 5 im südlichsten Amerika, 2 im tropisch - amerikani- schen Hochlande, 1 in Westafrika und 1 auf den Inseln des grünen Vorgebirges und auf den Canaren. Opercularien, von denen 20 beschrieben sind, kennt man nur iu dem austra- lischen Inselgebiete, Eine grössere Yerhreitung haben die 350 Spermacoceen,, von denen fast 200, also über If, al- lein in dem brasiliauisch - westindischen Ländergebiete, gegen 70 auf dem amerikanischen Hochlande, aber nar 22 in den vereinigten Staaten, sogar nur 2 im südlichsten und # im Bördlichsten Amerika, beobachtet sind. Aus Neuholland kennt man ebenfalls nur 3, von dem ostafrikanisch -maskarenischen Ländergebiete 10, aus Südalrika 3, aus dem tropischen West- afrika aber 15, aus den Ländern rings um das rothe Meer 5, dagegen aus Ostindien wiederum gegen 40, ans seinen Inseln 20, aus Persien 6, aus dem Oriente 4, aus China und Japan 3, aus Sibirien, ganz Europa und Nordafrika gar keine, wohl aber von den Inseln nordwestlich von Afrika 3 Spermacoceen. Die Gruppe der Psychotricen oder Coffeaceen, von de- Ren weit über 700 Arten beschrichen sind, ist wiederum hauptsächlich im tropischen Amerika vertreten, denn aus dem dortigen Tieflande kennt man nahe an 300, aus dem Hoch- laude hingegen gegen 160 Arten; dagegen wachsen nach un- serer Kenntnis in den vereinigten Staaten 'anr 4, im süd- fichsten und nördlichsten Amerika aber gar keine, in Anstralien 456 aber wiederum 20 Psychotrieen. Wiederum ist aber das ost-binterindische Gebiet mit gegen 120 und seine Inseln mit 80, ausserdem aber in Asien nur noch China und Japan mit 9 Arten vertreten. Europa ist ausgeschlossen, ebenso die Länder südlich vom Mittelmeere und die nordwestafrikani- schen Insels. Dagegen besitzen von Afrika das westliche Tropenland 45, die Südspitze 24, Mosambik und die gegen- über liegenden Inseln über 20 und die Länder am rothen Meere 8 Arten, Von den 13 Pädericen wachsen ? im amerikanischen Tief-, 1 in Hochlande, 1 im chinesisch - japanischen Länder- gebiete, 5 in Östindien, 3 auf seinen Inseln und 3 auf den Maskarenen, Von der letzten Gruppe aus der Abtheilung der Rubiaceen, wo in jedem Fruchtfach nnr 1 Saame vorhanden ist, von den nahe 200 Gueitardaceen wachsen die meisten, %/,, auf den ostindischen Inseln, fast eben so viel auf dem ost-hinterindischen Festlande, 4 in China und Japan, 1 im süd-östlichen Persien, 1 im nördlichsten, 13 im südlichsten Amerika, 30 im tropisch- amerikanischen Tief- und eben so viel im Hochlande, aber nur 1 in den vereinigten Staaten, 6 in Australien, gegen 20 anf den Maskarenen und Mosambik, 2 in Süd- and 10 in Westafrika, Alle übrigen Ländergebiete sind nicht vertreten. Was nun die gegen 1100 Rubiaceen mit mehr Saamer in jedem Fruchtfache betrifft, so kommen von den 6 Cordie- reen 5 im brasilianisch - westindischen Gebiete und 1 in West- afrika vor, von den 60 Hamelicen hingegen 7 in West-, 2 in Südafrika, 2 auf den Maskarenen, 2 in Australien, 42 auf den ostindischen Inseln, nur 1 auf dem ostindischen Festlan- de und 20 in dem tropisch- amerikanischen Tief-, 14 hin- gegen auf dem Hochlande. Isertieen, deren man 34 bis t 457 jetzt kenut, hat man 13 auf den ostindischen Inseln, 46 auf dem tropisch-amerikanischen Tief- und 12 auf dem Hoch- laude beobachtet. Von den 380 Hedyotideen wachsen gegen 120 in Ost- indien, nahe an 100 auf seinen Inseln, ausserdem in Asien mar noch 7 in China und Japan, 1 in Centralasien und 2 im Oriente. In Amerika sind das nördlichste Gebiet mit 3, das südlichste gar nicht, dagegen die vereinigten Staaten mit ge- gen 20, das tropische Tiefland mit weit über 70, und das Hochland mit 50 vertreten. Aus Australien kennt man 20, aus den Maskarenen 6, aus den Ländern rings um das ro- the Meer 4, aus Südafrika 11 und aus Westafrika 32. Die 260 Cinchoncen (im engern Sinne) finden sich wiederum in Amerika anı Meisten vor, und zwar im tropischen Tieflande gegen 90, im Hochlande 70, in dem südlichsten Gebiete 3, nördlich von den Wendekreisen aber nur 1 Art. Aus Asien kennt man nur 60 aus dem ostindischen Inselgebiete, gegen 40 aus dem ostindischen Festlande und 5 aus den chinesisch- japanischen Ländern, aus Nenholland 6, aus den Ländern am rotken Meere 2, aus den Maskarenen und Mosambik 14, aus Südafrika 1 und ans Westafrika 4 Arten. Was endlich die 350 Gerdeniaceen anbelangt, so he- süzt in Amerika wiederum das tropische Tiefland aın Mei- sten, nämlich gegen 150, während ınan aus dem Hochlande kaum 40, im südlichsten Gebiete sogar nur 1 und sonst kei- ne kennt. Auch Asien ist nur theilweise vertreten, nnd zwar China und Japan mit 12, Jas ost-hinterindische Festland mit über 80 und die südlichen Inseln mit üher 60. Aus Neu- holland sind 7, aus den Ländern rings um das rothe,Meer 2, Aus den Maskarenen und der gegenüherliegenden Kiste 14, aus der Südspitze 7 und aus dem tropischen Westen Alrika’s 32 beschrieben. 458 Aus den nördlichen Ländern des Orientes kannte man bis jetzt 106 Rubiaceen; 15 Arten wurden aber von mir noch aufgefunden, die entweder nicht von dort bekannt oder gar nicht beschrieben waren, so dass nun die Gesammtsumme 121 beträgt. Von dieser Summe habe ich während meines 4jährigen Aufenthaltes unr 65 aufgefunden. Deutschland ist weit ärmer als der nördliche Orient, denn die Gruppen der Spermaco- ceen und Hedyotideen, von denen die erstere mit 4, die letztere mit einer Art vertreten ist, kommen in unserm Va- terlande eben so wenig, wie in gauz Europa vor. Von den 39 Stellaten besitzt Deutschland 28 mit dem Oriente gemein. Was nun das Vorkommen der orientalischen Rubiaccen anbelangt, so tragen sie zur Bildung von Matten und Stepper wenig bei; nur Galium verum L. und Asperula mollugi- noides (Crucianella) Bieb. sah ich in den Steppen des ar- menischen Hochlandes. Auf Waldwiesen beobachtete ich aber: Galium rubioides L., G. boreale L., Asperula longifolia Sibih, et Sm. und A. tenuissima C. Koch. Auf Orten, die aur eine kurze Zeit im Jahre sich einer Kultur erfreuen, oder gar nicht mehr benutzt wurden, sammelte ich: Yalantia pe- demontana (Ga:ium) All, Callipeltis Cucullaria (Vulantie) L., Galium Aparine L., G. parisiense L., 6. divaricatum Lam., 6. tenuissimum Bieb., @, verticillatum Danth. und Crucianella latifolia L., auf Aeckeın: Galium tricorne Wilh , G. önfestum W, et K., G. parisiense L., Valantia pedemontana (Gulium) AN., Asperula arvensis L. und Callipeltis Cucullaria (Vatantia) L., und auf ganz trock- nen Stellen: Asperu'a cynanchica L., auf Geröll hingegen, aber auch auf angeschweinmtem Boden, besonders in der Nähe dev Bäche und Flüsse: Galium verticillatum Danth., 6. ar- tienlatum R, et S,, G. rivale (Asperula) Sibtb. et Sw., 6. 459 mite Boiss., G. fontinale ©. Koch, G. debile ( Asperula) Led. und 6. humifusum Bieb, Auf sumpfigen Reisfellern wächst Karamy chewia hedyotides F. et M. In felsigen Thälern sammelte ich: Galium Mollugo L., G. erectum Huds,, G. pumilum Koch 8. hypnoides Vill., G. corrudae- folium Vill., G. brachyphylium Bieb., G.vulantioides Bieh,, Valantia taurica Pall., V. coronata (Gulium) Sibth, et Sm, V. persica (Galium).DC., V. Cruciata L., Asperula Intea Sihth, et Sm, 4. prostrala (Urwcianellu) Bieh., A. glome- rata (Crucianella) Bieb., A. squarrosa C. Koch und A. tynanchica L. £. pumila Bieb. In Wäldern wächst: Ga- lium rotundifolium L., Asperula taurina L., A. odorata L., A. involuerata Bergr. et Wahlenb, und G. fontinale C. Koch, in Gebüsch und in Hecken, so wie an Zäunen: Rubia tinctorum L., R. Auchert Boiss., Galium Aparine 1, 6. Mollugo L. f. elatum Thuill., Galium erectum Huds. und Yalantia Oruciata L. Erste Grupp® Heäyotidene Cham. et Schlul. in Linn. IV, p. 150. l. Kara myschewia F. et M. in Hoh. enun. pl. Tal. p. 36, 1. K, hedyotoides F. et M. in Hoh. enum. pl. Tal. p. 37. Yen K. Sehmidt aus Talysch erhalten. Zweite Gruppe. Stellatae Cham. et Schldl. in Liun. II. p. 220, IL. Sherardia L. cod. No. CXKVI. 2. 8. arvensis L. cod. No. 844. Im Banate au der Do- nau; aus der Krim von Rögner erhalten, U. Crucianella Gris. spie. 1. Rum, et Bith, IL. p. 168. 3. €. ghilanien Trin. in Mem. de Pacad, de St. Peters. VL 9.493. 1.12. Aus Talysch von K, Schmidt erhalten. 460 4. €. latifolia L. cod. No. 885. Ans der Krim von Rög- ner erhalten. 5. ©. angustifolia L. cod. No. 884, Eben daher. 6. €. chlorestachys F. et M. ind. 1. sem. hort. petrop. p-25. In der tatarisch - grusischen Provinz anf Dilurium und tertiärem Boden, c. 500—800° hoch. 7. €. saaveolens F. etM. ind. IV. sem, hort. petr. p. 52. Ans Talysch von K. Schmidt erhalten, 8. €. maritima L. cod. No. 888. Als Rubeola mariti- ma Inst. im Gundelsh. Herbar. IV. Asperula Gris. spie. fi, Rum. et Bith. IT. p- 164. A. Cynanchica Gris. spic. 8. Rum, et Bith. Il. p. 164. 9. A. acerosa C. Koch in Linn, XIX, p. 3f. Von Dr. Thirke aus der Umgegend von Brussa erhalten. 10, A. eynanchica L. cod. No. 853. $. Montana K. in Willd, enum, pl. hort, berol. LP 151. A. cymanchica Bieh. fl. taur. eauc. I, p. 100; A. nauchica $. elongata Led. fl. ross. II. p. 398. nee DC. Ster. A. rigida Sibth, et Sm, 1. gr. 1. 121. steht zwischen A.Ion- giflora L. fl. und dieser Ahart. Im Banate auf Kalk; am Bosphor auf Kalk und Mergel, im Tschorukthale auf Por- phyr und Kalk, c. 3500 hoch, 7. Supina Bieb. fl. taur, cauc, I, p. 101. Schr häufig im kaukasischen Gebirge auf Kalk, 'Thonschiefer und Tra- ehyt, c. 3500 — 5000° hoch. 11. A. Iutea Sibth. ei Sm, prodr. fl. gr. I. p. 88. 1. 8% 4.120. Wahrscheinlich im Tschorukgebiete gesammelt. 12. A. longifiora W, et K. pl. rar. Hung. IL. p. ‘4 nunchica ö. elongata Stev. in DC. prodr. IV. p. 983. Aus der Krim von Rögner erhalten, 461 13. A. Iongifolia Sibih. et Sm. prodr. fl. gr. I. p.87. fl. gr. 1.118. 4. ciliata Roch. pl. Ban, rar. t. 9, £. 22, Im Banate auf Kalk. Die Krone ist trichterförmig, weshalb die Art zu Asperula und nicht zu Galium gehört. G, effusum Beiss, ist seiner mehr radförıigen Krone halber ganz ver- schieden, B. Orueiana Gris. spie. A. Rum. et Bith. H. p; 166, 14. A. glomerata (Crucianella) Bieb. fl. taur. eane, I. P- 207. Von Wilhelms und K. Schmidt aus Grusien er- halten. 15. A. squarresa C. Koch; E rhizemate capitato, radi- cem cerassam, descendentem, lignosam terminante caules nnme- rosissimi, raınosi, adscendentes aut erectiusculi, semipedales vix ultra, pilis horizonfalibus aut reversis, inaequalibus den- sissime vestiti; Folia Sna, superiora 6na, oblongo-linearia, reroluta, mucrone pungente praedita, argenteo-lepidota et asperula; saepe fasciculi foliorum in axillis inferioribus, fo- ram in supremis, hi oppositi, densissimi, sessiles, bracteis latis, ovatis, iutegriusculis, lineolatis, carina et margine hispido-ciliatis, apice recuryis fulerati; Bracteolae ternae, mediae ovato-lanceolatae, laterales lineari-oblongae, omnes margine hispido - eiliatae, parte superiori recnrvae; Corollae bracteolis duplo longiores; Limbi laciniae 5 appendice lan- eeolatä, incurvä instructae, Steht gewiss der A. bractcata (Gracianella) Boiss. sehr nahe, unterscheidet sich aber durch die schilfrigen Blätter und die zurückgeschlagenen Brakteen. Im Gane Sber auf Porphyr und Kalk, ce. 4500° hoch. 16. A, prostrata (Grucianella) Ad. in Web, u. Mohr Beitr. I, p. 46. Crucianella aspera Bieb. fl. taur. caue, I. P- 107. Im kaukasischen Hochgebirge auf Trachyt und Thon- Schiefer, 56007000‘ hoch. Von Wilhelms und K.Schmidt Aus Grusien erhalten. 462 17. A. molluginoides (Crucianella) Bieb. fl. taur. canc. 1. p. 106, Im Gaue Daratschitschak auf basaltisch - trachyti- schem Boden, c. 5000° ©. Glabella Gvis. spie, A. Ruin. et Bith. I. p. 166. 18. A. styloan (Urzeianella) 'Trin. in Mem. de Yarad. de St. Pet. VL p. 490. t. 11. Gehört trotz der Fünfzahl in der Blüthe in’ diese Abtheilung, Von K. Schmidt aus Gru- sien und Talysch erhalten. 19. A. taurina L. cod. No, 849. Von K. Schmidt aus Grusien erhalten, 20. A. involucrata Bergr. et Wahlenb, in Isis 1828. XXL p. 971. Gris. spie. fl. Rum. et Bith, II. p. 167. Jaub. et Sp. ill. pl. orient. I. 1.196. Auf der Nordseite des pon- schen Gebirges auf Augitporphyr, e. 4000’ hoch, 21. A. temuissima C. Koch; Pluricanlis, glaberrima; Caulis basi ramosus aut simplex, erectus, palmaris; Folia sena, inferiora parvula oblongo -linearia, approximata, reliqua lineari-elengata, internodio tertid parte breviora, omnia MAr- gine reroluta; Flores ferni, pedicellis brevissimis insidentes, eapitulum terminale, raro axillare referentes, bracteis aequi- longis fulerati; Stamina inclusa; Styli erara filiformia , apice capitata, longe exseria. Steht ohne Zweifel der A. hexa- phylia All. nahe, unterscheidet sich aber durch die schmä- teren und weit längeren, auch ganz glatien Blätter. Wahr- scheinlich gehört 4. hexaphylia des Banates hierher. Auf dem Dowoglett im Banate, D. Hylaca Gris. spie. fl. Rum. et Bith. HI. p. 167. 22. A. glahra C. Koch in Linn, XIX. p. 31. Von Dr. Thirke ans der Umgegend von Brussa erhalten. 23. A. odorata L. cod, No. 847. Auf der Nordseite des 463 pontischen Gebirges auf Angitporphyr, bis 1500° Höhe. Auf dem untern und obern Kaukasus auf Trachyt, Porphyr, Thonschiefer und Kalk, e. 1500— 5000 hoch, E. Aubeola Gris, spie. fl. Rum, et Bith, IL p- 167. 24. A. arvensis L. co. No. 848. In der russisch -arme- uischen Provinz Eriwan auf trachytisch-basaltischem Boden; im kaukasischen Gebiete, und zwar im obersten Riongebiet auf Kalk und Thonschiefer, 3000 — 5000’ hoch. Ans der Krim von Rögner erhalten, ebenso aus der Umgebung von Brussa von Dr. Thirke. #8. Floribus albis. In dem frühern Chanate Gendsha auf Dilurium, e. 800° hoch, V. Rubia L. cold. No. CXXXIV, 25. R. Aucheri Boiss. diagn. pl. orient. II. p. 54. Am Bosphor auf Kalk und Mergel. Dieselbe Art ist auch von No& auf der Insel Cherso an Dalmatiens Küste gefunden, und wahrscheinlich möchte deshalb auch R. dalmatica Scheele in Lim. XVIL p. 342 dazu gehören. 26. MR. tinctornm L. cod. No. 890. Kalk und Porphyr, 3500 — 5000’ hoch. In Grusien auf Kalk und Mergel, 800— 2000° hoch. ß- Grandifolia. Als Rubia cretica, amplissimo fo- !o im.Gundelsh, Herbar. 27. RB. iberiea Fisch. in DC. prodr, IV. p. 589. Ist ge- wiss von R. zinctorum L, wozu sie DeCandolle und Le- debour stellen, spevifisch verschieden. Sie liefert in Daghe- Stan, wo sie fast mur zu wachsen scheint, hauptsächlich eine Ausgezeichnete Wurzel, die höher im Preise steht. Auf ter- fiärem Boden und Dilurium, bis zu 800° Höhe, namentlich in der Umgegend von Derbenl. Im Gaue Sher auf 464 VL Galium L. cod. No. KAXIL A. Hiylora Gris. spic, fl. Rum, et Bith. 28. 6. humifusum Bieb, fi, taur. cauc. I. p. 10% ©. prostratum Gris. spie. fl. Rum. et Bith. IT. p. 156. Sehr häufig in ganz Trauskankasien, namentlich in Grusien und auf Apscheron, auf Kalk, Mergel, Molasse und Dilayium und Alluvium, bis zu 1500° Höhe, 29. &. debile (Isperula) Led. ind. sem. hort. dorp. 1825. p-2. Vielleicht von G. kumifusum Bieb. nicht verschieden. o. Pilosum; in der Bulgarei auf Diluvium und Allı- vina; ans der Krim von Rögner erhalten; im Gane Liwa- neh auf Melaphyr, ce. 2000° hoch, ß. Glabriusculum; Arperula humifusa ß. diffusa ©. Koch in Linn. XVIL p, 32. In der armenischen Provinz Eriwan auf basaltischem Boden, c. 2700 hoch; in Karthli auf tertiärem und Dilnvialboden, e. 1200-1500 hoch. Von K. Sehmidt aus Grusien erhalten. 30. &. rivale (Asperula) Sibth. et Sm. prodr. g. gr. p. 87. 0. gr. 1.117. Im Banate auf Kalk; ans Grusien you Wilhelms und K. Schmidt erhalten; in Kacheih auf Di- luvial- und tertiärem Boden, 1200 — 2000° hoch; im Gaue Daratschitschak auf basaltisch -trachytischem Boden, c. 5000° hoch. ’ 31. &. giaucum L, cod. No. 874. Aus der Krim von Rögner erhalten, ß. Tyraicum Bess. enum. pl. Pod. et Yolh. P 4. Von Rögner aus der Krim erhalten. 32. &. effasum Boiss. diagu. pl, noy. orient. Hl. P- 35. A. longifolia Sibth, et Sm, zu dem Grisebach die Bois“ sier’sche Pflanze bringt, ist gewiss verschieden, wohl aber möchte 6, Iönifolium Rehb,, wenigstens die Pflanze aus Jem 465 Banate, zu G. effusum Boiss. gehören. Von Dr. Thirke bei Brussa gesammelt, 33. &. mutabile Bess. enum. pl. Volh. et Pod. p.42. Von Rögner aus der Krim erhalten. 34. &. miteBoiss. et Hob. diagn. pl. uov. orient. IH. p.37. Von K. Schmidt aus Grusien erhalten; auf der Ostseite des Alagäs auf trachytisch - basaltischem Boden, c. 3500’ hoch. 35. &. subvelutinum (Asperula) DC, prodr. IV. p. 585, Von K. Schmidt aus Grusien erhalten. B. Eugalium Gris, spie. fl. Rum. et Bith. IL p. 158. 36. &. insubricum Gaud, fl. helv. I. p. 421. et Kock syn. ed. 2. 9.365. G. cinereum fl. ped. Il. p. 6. 1.77. 1.41. möchte nach einem von Endress in den Pyrenäen gesam- melten und nach kultivirten Exemplaren nicht verschieden sein; anf jeden Fall unterscheidet sich aber G. cinereum Jord. obs, s, pl. nour. de la Fr. 3. fragm. p. 114. In Ka- cheth auf Kalk, c. 1500° hoch. 37. &. Mollugo L. cod. No. 870. ß. Elatum 'Thuill, fl, paris. ed. 2. I. p.76. Im pon- fischen Hochgebirge auf Urgestein und Porphyr, c. 5600— 7000° hoch, Y. Pseudo-verum. Eine eigenthümliche Abart, die den Blüthenstand des Galium Mollugo, aber mit gelblichen Blü- (hen, und die dicken Blätter des G. erectum Huds. besitzt und vielleicht mit mehr Recht der leiztern Pflanze zugezählt wird, Aus der Krim von Rögner erhalten. 38. &. fruticosum Willd, sp. pl. I. p. 585. Als Cru- €. modesta Gay. C. sabuletorum M. Bieb. €. Guthnickiana Gay. C. Tudibunda Gay. ©. ligerica Gay. C. furculata Pelerm. 24er Bd, Ss Men, 35 546 Sectio 11. Orthostachyae. Sectio haec Carices pleiostachyas, habitu ab Homosta- chyis et Heterostachyis longe remotas, amplectitur. Qnam- quam Carices Orthostachyae revera typum eumorphum Ca- rieis generis repraesentant ei seetio praeeipne Zleterostachya- rum iypo alieno, quasi genus propriom, mentitur, et Ho- mostachyis et speciehus quihusdam intermediis transitus ab his ad illas talı ratione est faetus, ut nullo modo a tolo ge- nere Caricis species una alterave, nednm seclio tota Hete- sostachyarem, ut mihi videtur, generice sit disjungenda. Spiea terminalis est (ypice masenla, guamguam species nonunllae spica gynaecandra vel androgyna praevalent. Spe- eieg aliae spieis masculis pluribus praeditae sunt, id quod praeeipne in speeiebus conspicitur majoribus. Spicae Iatera- les mere feminene, rarius apiee sunt mascnlis foribus andro- gynae, Folia, culmi, fructus et rhizomata sunt diversissima. Süigmata 2 vel 3, Subseetio L Cyrtorrhynchae. Fructus rostrum breve, integerrimum, emarginatum vel breviter bidentatum, Divisio L Idiomorphae, Nux plavo-eonvexa. Stigmata typiee 2, interdum 3. Carices hujus divisionis sunt Kochü legitimae distig- maticae erostratae, Friesii heterostachyae distigmaticat ot Heuffeliüi desciscentes vel ut in pancis dicam Carices af- finitate Caricis acutae et caespitosae. Divisiones Aphyllopodae et Phyliopodae Friesii sunl fallaces et indeterminatae, a. Maritimae. Rhizoma_ stoloniferum. Vagiuae secundam Friesum fibrillese- seu focenlose- fissae (von vidil). Culmus erectuss 347 tandem nutans. Folia plana. Bracteae foliaceae evaginan- tes. Spicae masenlae plures vel solitariae, femineae longe pedunculatue pendulae. Stigmala 2. Fructns rostro bre- vissimo integerrimo nervosi vel obsolete nervosi. 61. C. maritima Müll. fl. Dan. t, 703. Ruhizomate stolonifero, culmo obtusangulo laeri, foliis la- is planis margine scabris, spieis maseulis pluribus, femineis 2—3 oblongis longe exserteque pedunculatis pendulis, fructi- bus subrotundo - ovatis compressis ohsolete nervosis, rosire hrevissimo subemarginato. Wahlenb. suec. n. 1085. lapp. n. 453. Harim. seand. M.IV. p. 301. Nyland, spie. fenn. 2. p. 20. Fries summ. veget. p. 225. — Schk, car. t. W. f. 74. — Willd..sp. 4, p- 300. Kunth Cyper. p. 416. Habitat ad littora eceani Sueriae, Norvegiae! et Fenniae passim, . Viva laete e flavo viridis, siecata mox Navescit, Glumae longe serrulato - aristatae trinerves feuetuum longitudinem tri- plo superantes. Una enm enlmis fructiferis basi aphyliis fert rhizoma faseiculos steriles foliis latis longissimis, majeribus quam culmus fructifer. Elegantissima, glumis longis patenti- bus distinctissima omnium Idiomorpharum Caricum, Vtriculi glabri punetulati. Bractene longae foliaccae. Var #. brunnescens Nyland. 1. ec. Spieis brunnescenfi- bus, Ad liltora maris albi! Ängström. 62, €. Lyngbyei Hornem. 8. Dan, t. 1888. Rhizomate stolonifero, culmo acutangulo basi aphylio, Sliis planis, spieis maseulis pluribus, femineis 3 elongatis, longissime pedunculatis pendulis, fructibus obovatis costatis, Drej. revis. car. bor. u. 37. Fries, summ. vegel. p225. Habitat in insula Faerö. 35 * 548 Speeimina hujas rarissimae Caricis iria sunt coguila, guorum nullum hneusque vidi, Cl. Friesius 1. ec. Caricem illam variefatem forsan Caricis maritimae esse dieit. Glu- mae longe serrulato-aristatae ut in Üarice maritima sel atroviolaceae (Drej.) et spicae atrofuscae (Fries.). 63. €, Gilipendula Drej. rer. car. boreal. n. 36. Rhizomate caespitose -stolonifero, culmo obtusangulo sca- briusenlo, foliis latis plauis margine scabris, spieis masculis subbinis, femineis 2-— 4 oblongis longe pedunculatis laxe pen- dulis, fructibus obovatis conrexis obsolete nervosis, Trosiro brevi snbintegerrimo, €. eryptocarpa Fries, summ. veget. p. 226. Habitat in Islandiae! et Groenlandiae! paludosis. Distinetissima affnium habita fere Caricis frigidae, fe liginosae vel irriguae. Glumae ovatae acntae fractu duplo longiores, apice interdum dentibus nonnallis instructae- Bra- etene longe foliaceae, Uiriculi glabri fenuissime granalati. Glumis atrosanguineis vel fuscis et spieis fuseis ab afkni- bus differt. 64. €. eapillipes Drej. revis. car, boreal. n. 38. Rhizomate . .... +, eulmo obtusangulo superne scabro, foliis Yatis planis margine scabris, spica maseula unica, feni- neis 2 — 3 elongato-ovatis rarifloris longe graeillimeque Pe dunenlatis pendulis, peduneulis scahris, fructibus subovatis compressis obsolete nervosis, rostro suhintegro margine Std brido. Habitat in Islandia! Fausto casa specimen bnjus rarissimae Caricis inter spe- eimiva Islandien. Caricis filipendulae herbarii mei inven Distinguitur a Caröce fitpendula characteribus sequentibus: i) spieis rarilloris, j 549 2) pedunenlis scabris et 3) rostro fructnuum margine scabrido. Quod ad 1 attinet revera spieam rari- et laxilloram ob- | seryavi, sed ad 2 et 3 pedunculos scahros magis minusve in ! speciminibus etiam Caricis filipendulae, et rostrum margine | suhtile scabriusculum a fructibus Caricis capillipedis non di- versam in illius quoque fractibus vidi. Qnare, quantum equi- dem judicare possum, Caricem capillipedem varietatem mere rarifloram Caricis filipendulae esse censeo. Braeteae longe foliaceae ut in Carice filipendula. b, Üaespitosae, Rhizoma dense caespitosum, in nonnullis speriebus si- mul breviter stoloniferum. Paginae (etsi in allis parce) resi- eulato- fissae. Culmus erectus strictus. Folia plana. Bra- » eteae infimae foliacene evaginantes. Spica mascnla unica vel plures, femineae stricte erectae. Stigmata 2. Fructus ro- Stre brevissimo integerrimo nervosi vel enervii. 65. €. strictn Good. trans. of linn. soc. vol. 2. p. 196. %21. Rhizomate densissime raespitoso, enlmo strieto Iriquetro stahre, foliis planis margine scahris, spieis masenlis pluri- bus, femineis 2 — 3 saepe androgynis elongato - eylindrieis, fenetibus ellipticis compressis nervosis, rostro brevi integro. Koch syn. U. p. 872. Gaud. heiv. 6. p. 71. Drej. hafn. % 912. Wahlenb. suec. n. 1691. Hartm. scand. A. IV. p. 302, Fries. summ. veget. p. 226. Nyland. fenn. 2. p. 19, — Hopp. car. p. 39. Stnrm h. 50. Rehl. cyper. f. 583. Schk. rar. 1. V.f.73. — C. caespitosa Gay ann. se. nat, XI. p. 196. 0. F. Lang Flora 1843. p. 140. — PVignea strieta « Rehb, germ. n. 140. Habitat in paludosis aquosis et ad fossas ab Helvetia! 550 per totam Germaniam! et Daniam usque ad Norvegiam et Sueeiam mediam et Fenmiam. Braciea infima foliacen. Fruetus mox deeidui. Ab affini- bus vaginis foliorum fere omnibus relieulato-grosseque fissis statim dignoseitur, Variat; dimidia minor, spiea mascula unica. Ad hanc varietatem pertinet Carex homalocarpa Peterm. Rehh. eyper. 8. 581. 66. €. caespitosa L. fl. suee. n. 855. Rhizomate dense raespitoso, eulmo triquetro scaberrimo, foliis planis margine seabris, spiea maseula 4 vel 2, femi- neis 2— 3 oblengo-eylindricis, fructibus elliptieis compressis ntringue convexis enerviis, rostro brevi integro. Hartm, scand. A. IV. p.303. Fries summ. veget. p. 227. Rehb. eyper. f, 582, Sv. bot. t. 222? — C. paci/ica Drei. hafn. n. 911. — ©. Drejeri O0. F. Lang Flora 1843. p. 548, Koch syn. II, p. 872, Habitat in pratis paludosis a Gerinanis media! per bo- realem! Daniam! Sneeiam! Norvegiam! usque ad Lapponiae inferioris et Fenniae fines. Cl. Hartmanno snadente a sententia mea priori Caricem strictam veram Caricem caespitosam Linnaei esse reverli. In Suecia enim revera fasrieulis majoribus haec planta coh- spiena est, quam in Germania et prata Iaete virescentis efhcit, Vaginne infmae minute reliculato-fssae. Bractea ink ma foliacea. Fructus sub vitro apparent punctalis minntis scabri, mox decidui sunt. Variat 8. retorta Fr. 1, © Daplo major, debilis demum ad terram deflexa, spieis femineis laxifloris, Haec in palı- dosis sylvatieis Sueciae media! et Norvegine prope Christia- 551 niam! et forsan in Germania media (Carex neglecta ß. ma- Jjer Peterm.?). Secundum cl. Petermanni deseriptiones Caricam in Flora 1844. p. 331 et seq, est Carer caespitosa Friesi (secnndum specimiua authentica) et mea planta Carew neglecta Peterm. et Carex pacifica Drej. louge diversa planta. Aliam plan- tam a cl. J. Lange e Dania debeo, ynae eadem esse videtur ac Carex reticulosa Peierm. Magnopere doleo me species novas cl. Petermanni non vidisse. 67. €. bolina O. F. Laug (Buhırog i. e. cacspitosus). Rhizemate dense caespitoso breviterque stalonifero, eulmo triquetro seaberrimo, foliis latis planis margine scabris, spiea maseula unica crassa albreviata, frmineis 2— 3 ovalibus vel lanceolato- oyatis remotis, fructibus immataris elliptico - ovatis obsolete nervosis vel plane enerviis rostro brevi integro. Habitat Norvegiae in palndosis Doverensinm alpium prope Kongsvold! ad viam versus Vaarstien. Caespites densos firmes rotundos et difkeillime rhizomate evellendos format, attamen stolones breves adsunt. Vaginae foliorum infimae parce fihrilloso - fissae. Culmus basi laevis apice scaberrimus striete ereelus triqueter. Folia plana lata erecta ecarinata. Spiea mascula Norens ovata erassa clavi- formis striete ereeta, femineae oralae crassae apice abbre- viatac ohlusae densiflorae, basi interdum elongata, laxiores sessiles remolae, infwma breviter pedunenlata, hracter lata fo- liacea culmum subaequante scaberrima fulta. Fruetus imma- tnri_elliptico - ovati apiee snhrotundati hreriter rostrati sub- enervii, Habitn proxima Caric} boreali, rhizomale (. turfosae ab omnibus diversa. Una cum Ourice vulgurd crescit sed statim habitu alieno differt. 552 68. €, turfosa Fr. Bot. Notis. 1843. p. 104. Rhizomate caespitoso et breviter stolonifero, culmo tri- quetro scabro, foliis canaliculato -carinatis margine scahris, spieis masculis 1 — 2, femineis 2 — 3 gracilibus elongato - eylindricis erectis, fructibus ovalis dorso convexis enervüs, rostro tereti integerrimo. Fries summ, veget. p. 228. — Hart. excursionsflor. p- 132. 2.58. Habitat in paludosis turfosis Sueciae mediae! Rhizomate caespitoso -stolonifero a Carice caespitosa fa- eile distinguitur. Vaginae parce fibrilloso-Ässae et habitus sirieius. Qnare ab aflni Carice vulgari optime est discer- nenda. Braetea inima foliacen. Proxima Carici bolinze differt habitu_proprio et rhizomate minus denso. 69. €. spiculosa Fr. Bot. Notis. 1843, n. 99. Rhizomate caespitose, culmo obtusangnlo laevi, foliis angustis margine scahris, spicis masenlis pluribus, femineis 2 linearibus ererlis exserte pedunenlatis, fructibus obovato- oblongis compressis obsolete nervosis, rostro brevi integro. Nyland. spie. fenn. 2, p. 21. Fries. summ, veget. p.226. Habitat Fenniae ad littora maris albi! Proxima Carici salinae differt: rhizomate vaespilose (in- tegrum non vidi!), culmo laevi, foliis angustis, spieis femi- neis angustioribus magis laxifloris et fructibns obsolete ner- vosis. Haud scio an igitnr varietas Caricis salinae sit. Glu- mae sunt longe arisıato-serrulatae id quod vero iu sperimi- nibas quibusdam Caricis salinae saepe vidi. Specimen anum Caricis spiculosae, rhizomate tamen carens, in herbarie servo, neque aliud praeterea unguam vidi. Cl, Friesins Caricem spieulosam ad stirpem Caricis ma- ritimae vefert, sed, nt mihi videtur, transitum optime facit a Carspitosis ad Salinas. 553 te. Salinae. Rhizoma stoloniferum. Vaginae foliorum integer- rimae. Culmns erectus strietus vel (in forma quadam Ca- ricis subspathaceae) curvatus. Folia plana. Bracteae fo- linceae evaginantes. Spicue masculae plures vel unica, fe- mincae siricte erectae. Stigwata 2, vel in Carice sub- spathulata sarpissime 3. Eructus rosiro brerissimo inte- gerrimo nervosi vel obsolete nervosi. 70. €. salinn Wahlenb. lapp. ». 454. Rhizomate stolonifero, eulmo acntangulo seabro, foliis latis planis margine scahris, spieis masenlis pluribus, femi- neis 2 — 3 oblongis erectis exserte pedunculatis, frurtibus eborato-roinndatis compressis nervosis, rostro brevi integro. Wahlenb. suee. n. 1086. Hartm. scand. A. IV. p. 301. Fries, summ, veget. p.231. — Schk. car. t, Ocee. f 185, Sr. bot. t. 756. — Kunth. cyper. p. #16. Habitat ad littera oceani Norregiae et Sueriae ad sinum bottaicum, Bracteae folinceae, Glumae variant alrac, fusrescentes & brunveae, sed forma vidi diversissimas. Uno eodemque loco Irgi specimina glumis obtusis et mucronalis, enspidatis et serrulato -aristatis; in uno eodeinque speeimine vidi glumas mulicas et mucronatas, euspidatas enspide integerrimo et ari- Slatas, ut in Carice spioulosa serrulatas; quod mihi denno Optimum. evidentissimumgqne argumentum esse videtur, forınam Slumarum in definitione sperifiean Caricum nullins esse mo- menti, Varietates, euspidata et mutica itaque non amplius slatnendae sunt, Carex hacmatolepis Drej. a cl. Hartmanno excursions- flor. p. 131. ad-Caricem salmam velata longe aliam refert Speciem. Carex vaccillans Drej. Harim. 1. c, mihi plane est igoota, 554 71. €. halophila Nyland. spic, fenn. 2. p. 21. Rhizomate stolonifero, enlmo obtusangulo laevi, foliis planis margine srabris, spieis masculis pluribus, femineis 2 — 3 ceylindrieis, Tructibus ohovatis compressis obsolete nervo- sis, rostro brevi inlegro, Fries, summ. veget. p. 230. Habitat Fenniae ad littora maris albi. Speeimen speeiei hujus non vidi; sed mihi ail nisi forma Caricis salinae esse videtur, Ci. Nylanderus 1. c. uberius Caricem suam halophilam deseripsit sed frustra distinctio- nem a Carice salina veram speeiicamque qnaesivi. Glumae mucronatae mucrone integerrimo vel serrulato et fructus vix nervosi! Nyland. 1, ec. Variat enlmo aentangulo stabriuseulo, Praeterea cl. Ny- landerus Garicem salinam Fenniae incolam esse silentio prae- terit, 72. €, subspnthacean Wormskj. Fi. Dan. t. 1530, Rhizomate stolonifero, culmo obtusangulo laevi, foliis angustis planis apice scabhris, spiea masc»la 1, femineis 1 — 2 ahbreviatis ovatis ereetis, fructibus ellipticis utrinque con- vexis enervils, rosiro integro. . Nyland, spie. fenn. 2. p. 24. Fries summ, vegelab. P- 231. Drej. revis, car. boreal, n. 28. — Kunz. car. t. XAIV- — C. salina 8. subspathacea Hartın. scand. 1. IV. p. 301. Habitat ad littora maris albi! et oreaui. Bractene foliaceae spathacene stalim Caricem subspa- thaceam a Carice salina distinguont, Speeimina Groenlan- diea praecipue varietatis a. strictge Drej. I. c. habitum Ca- ricis Lividae saepe imitanter. Yar. ß. nardifolia Fr. 1, e. foliis Aliformibus inrolulis. Caeterum non differt, 555 Caricem reduetam Drej. revis. car. bor. n, 20. a (a- rice sub-pathacea hucusque secundum specimina pauca au- thentica (manca quidem) differre non inveni, d. Aquwatiles. Rilizoma stoloniferum. Vuginae foliorum integer- rimae. (ulmus erectus striciws, Folia plan. Braeteae folinceae evaginantes. Spica mascula unien vel plures, fe- mineae ercetae, Stigmata 2, Fructus rostro brevissimo in- tegerrimo enervii vel nervosi. 73. €, vulgaris Fr. nor. mant. 3, p. 153, Rbizomate stolonifero, culmo acutangnlo seahro, foliis Planis ecarinalis margine scahris, spiea mascula 1, femineis 2 — 4 oblongo-eylindrieis ereetis, frnctibus elliptieis dorso tonvexinsenlis nervosis, rostro brevi integro. Koch syn. 1. p. 872. Harim. seand, A. IV. p. 303. Fr. samm. veget. p. 230. — Rehb. cyper. f. 579. 580. — C. Goodenovii Gay ann. se. nat. XL 0. F. Lang Flora 1843. pP. 549. — C. caespitosa Auct. omnium post Goodenonghium el ante Gayım *%). — Hoppe car, p. 38. Sturm h. 50. — *) Nomini Carieis Goodenovii Gay, quamquam prieri, nomen Caricis vulgaris propter synonymum Linnaeauum Carieis ni- graue vernae vulgaris in Flora Lapponica praeferendum est. Attamen botanieos Suecicos jam aAntiquitus hancce plantam a Carice eaespitosa, quae nunc hoc nomine intelligitur, diversam cognovisse non verum est; sed constat, ex eo demum tempore, quo Drejerus Caricem pacificam peculiari adsignavit speciei, etiam in Suecia, uhi adhuc ejusdem speciei putabantur formae, bas duas plantas specifice distinctas esse et botanicos Caricem pacificam esse veram Curicem caespitosam Florae Suecivae in- tellexisse; qua quidem re explicatur, cur ipse novissimo adhuc tempore Sueciam peragrans iu plurihus herbariis Caricem vul- garem pro Carice cuespitosa viderim. CI. Friesius sententiam, 556 Sehk, car. t, Aa. Bh. f. 85. Fl. dan. 1.1281. — C. stoloni- Fera Hoppe apnd Sturm bh. 69. — Fignen caespitosa Behb. germ. n. 416. Habitat volgatissima omnium ubigue in paludosis, agno- sis et pratis siceioribus ditienis nostrae totius. In herbario maxime varias formas et varietates ex Helvetia! Germania! Suecia! Norvegia! et Groenlandia! serro, Bractea infima foliacea. Valde polymorpha sed habitu proprio vix commufanda species. Inter innumerabiles varielates, formas et monstrosi- tates mibi memorabilis esse videtur: f. Elatior. Duplo fere major, gracilior, spieis femi- neis elongatis. Hajus forma tenuissima cum foliis subeonvo- cni, si despexeris a re modo exposita, haud quaqnam repugüo, synonymis e veteribus hotanieis petitis probare studet; immo jam Rajum Caricem vulgarem specifice distinxisse, affirmat. Qnae quidem seutentia, quum idoneis argumentis probari Bun- quam possit, maxime dubia mihi videtur atque fallax. Atque nostra imprimis aetate, qua Idiomorpharum species tantopere auctae sunt, ut vix descriptionibus sed solo typo specifice habi- tus cognoscantur quam maxime vanım esse mihi videtur, si quis ejusmodi synonyına obsoleta omnium virium contentione e late- bris atque pulvere veterum in Iucem eruere studeat. Neque it wulti practerlapsi sunt anni, quum in Germaniac valde duhita- batur, num Care vulgaris a Carice acuta diversa esset, sed nune plures jam inveniuntur species, quae etsi utrique allnes &tque simillimae tamen peculiares eaeque ah illis diversissimae sunt species, Quam igitur Rajus intellexerit plantam nihil re- fert; sed si quis verha legit, qnalia Reichenbachii eyper. p- 2% n. 5., facile timore corripitor, ne inanditr illa confidentia, NE dicam audacia, qua egregium istud mendacium in publicam emit- titur, tirones iImperites inducat, ut falsa pro veris ample- elantur. 557 Into -filiformibus et spieis distantibus gracilioribus est ©. vu)- garis juncella Fr.! I. ©, C. stans Drej. a cl, Hartmanno 1. e. ad Caricem vulga- rem veducta ex mea sententia Jonge aliam et forsitan distin- etam speciem refert. 74, €. aemulans Liebm. et Drej. hafı. p. 291. Rhizomate......., eulmo acutangulo scahre, foliis planis margine scabris, spieis maseulis 1 — 2, femineis 2-— 3 wvatis vel oblongo-ovatis, fructibus ovalis enerriis, rosiro brevi vix emarginato, Habitat in paludosis Daniae prope Hafuiam et Germaniae borealis! Spicae femineae longe distantes, bracten longa foliacen fultae. Rhizoma non vidi. C. aemulans Drej. species duas cl. Liebmanno suadente ampleetitur. Specimen alterum ad Caricis paludosae varie- tatem depauperatam J. Lange perlinet, quod et Friesii est Carex paludosa aemula; alterum vero revera species est Propria, Sub nomiue ÜCuricis Drejeri hanc e Germaniae borealis palndosis accepi et statiım, specimine authentico Haf- niae viso, revera Caricem amulantem Liebm. esse coguori, 75. €. Umula Fries. summ, veget, p. 229. Rhizomate erasso stolonifero, eulmo acutangulo scaber- rimo, foliis planis margine seabris, spica mascala sub.-1, fe- Mineis 2—3 erectis approximatis elougato-cylindrieis, fru- etibus oblongis compressis obsolete mervosis, rostro brevi vix emarginato, C. acuta ripensis Laestad. (pro parte sec. Fries.). Habitat ad ripas Lapponiae! et Finnmarkiae ! Habitu accedit ad Caricem borealem, hyperboream et “quatilem, longe vero differt culmo strictissime ererto, SCa- berrime ab omnibus. Bractea infma foliacen. 55B 76. €. aquatilis Wahlend. act. hoim. 1808. p. 165. Rhizomate stolonifero, culmo obtusangule laeri, folüs latis planis margine scabriusculis, spieis masculis pluribus, fe- aineis 3—4 clavato-eylindrieis, fructibus subrotundis com- planatis enerviis, rosiro brerissimo integre. Wahlenb. suec. n. 1087. lapp. n. 455. Hartm. scand. A. IV. p. 304. Nyland. spie. fenn, 2. p. 23. Fries summ. veget, p- 229. — Behb. eyp. f 587.' Habitat in paludosis Fenniae, Lapponiae! Norvegiae! et Sueciae! usque ad provineias australiores. E maximis Idiomorpharum, nunquam vero speeimen humana fere altitudine et ad radicem pollieis erassitudine (conf. Wahlenb. 1. e.) vidi. Spicae feminene apice densißorae ad hasin valde sunt laxiflorae ut clavatae appareant. Fruetibus, si totins plantae altitudinem spertas, minimis plane enerriis ab afknibus statim dignoscitur. Bracteae longe foliaceae. 77. ©, anguillata Drej. rev. car. bor. n. 30. Rhizomate stolonifero, eulmo obtusaugulo luevi, foliis latis laevissimis, spica mascula solitaria, femineis 2 — 3 C7- lindraceis apice densi- basi laxifloris lange pedunculatis aegui- altis, fractibus ovatis enerriis rostello hrerissimo. Habitat in Islandia, Speeimen von vidi. Cl. Friesius in summ. veget. P- 229. eam ad Caricem aquatilem reduxit, sed deseriptio heati Drejeri non bene quadrat. Spieae femineae longissime pedunculatae, ut eadem sint altitadine, qua maseulae et omnes se invicem attingant. Cha- racteres tan insignes saepissime sunt fallaces! ©, Acutae. Rhizoma stoloniferum. Vaginue foliorum integerrir mae. Culmus erecius nutans, Folia plana, Bractea® 359 foliaceae evaginantes. Spicue masculae plures, femineae erectae vel pendulae, Stigmala 2. Fructius rostro brevis- simo integerrimo nervosi, 78. ©. prolixa Fr. mant. Ill, p. 150. Rhizomate hreviter stolonifero, eulmo acutangulo scahre, foliis latis planis flaceidis margine scahris, spieis masenlis pluribas, femineis 2—4 elongato -eylindrieis, Trutibus ovalis dorso convexis elerato nervosis, rostro hrevi suhintegeo. Fries. summ. veget. p. 228. — Ü. acuta d. prolira Hartım. scand. fi. IV. p. 302. Habitat ad ripas flnviornm et lacnum Sueriae mediae! et Germaniae borealis! in similibus cum Carice acuta locis. Eximia et valde insignis species e maximis est omnium, Fruetibus elerato-nervosis et glumis cuspidato - spieulosis atro- purpureis ab affıni Carice acuta statim longingne differt, Fructus maturi sunt dorso 'convexi nee ut cl. Friesius I. ce, memorat, utringue compressi. Bracteae foliaceae. Var. 8. protensa Fr. Spieis femineis longe peduncula- tis basi laxiforis pendulis, fructibus quaternato-vertieillatis, Haec eum normali forma. 79. €. acuta L, sp. II. p. 1388. Rhizomate stolonifero, culmo acutangulo scabro, folüis latis planis flaccidis margine scabris, spieis masculis pluri- bus, femineis 2 — 4 elongato cylindricis, £ractibas elliptieis inflatis obsolete nervosis, rostro brevi integro. Koch syn. ed. II. p. 873. Gaund, helv. 6. p. 72. Drej. hafo. p. 293, Wahlenb. suec. n. 1090, lapp. n. 458. Hartm. seand, fi, IV, p. 302. Nyland. spic. fenn. 2. p.20. Fr. summ. veget, p. 228. — Hoppe car. p. 40. Sturm h. 57, Rehb, typ. 1. 584, 585. — Schk. ear. t. Fi. 1.92 b, Sr. hot, 4.408. — Fignea acuta Behb. germ. n. 417. 560 Habitat ad ripas fuviorum et lacuum vulgaris ab Helve- dia! per Germaniam! Daniam! Sueeiam! et Norregiam usque ad fines Lapponiae et Fenniae. Miuus polymerpha quam Carexr vulgaris, quamquam e volgatissimis. Fructus prius deridui, quam Caricis vulgaris, sed multo serius quam Caricis stricine et Ü. caespülosae. Braeteae foliacene, Variat 8. personata Fr. Spicis femineis longe pedun- eulatis basi valde laxifloris penduli. Hare in Suecia media! Femia et forsitan alibi. 80. ©. tricostata Fr. mant. III, p. 152. Rhizomate stolonifero, enlmo acutangılo scabro, feliis planis faceidis margine scabris, spieis maseulis pluribus, fe- mineis 2 — 4 oblongis erectis, fructibus ovato-elliptieis con- vexis tricarinato - costatis, rostro brevi integro. Hartm, scand. 2. 1V. p.303. Nyland. sp. fenn. 2. p- 20. Fr. summ. veget. p. 229. Habitat ad ripas Sueciae mediae! et Fenniae. Habita fere accedit ad Caricem paludosam depaupera- tam J. Lange, sed spieae femineae virides densillorae et re- speein tolius plantae fracıus parvi distingunnt hanc statin primo adspeetu. Eodem modo a Carice aemulante Liebm. distinguitur, praeeipue vero spieis femineis oblongis obin- sis, quas in Carice aemulanie semper ovatas acutas et longe distantes observavi. Folia tandem faccida ab omni Caricis aquatilis ‚stirpe hanc longe removent et arcte cum stirpe Caricis aculae conjungant. Bracteae foliaceae, f£ Rigidae, Rhizoma stoloniferum. Vaginae foliorum integer- rimae. ÜUulmus ereotus strictus. Folia plana. Bracteae foliaceae evaginantes, Spica terminalis mascula, femineae 561 erectae strictae. Siigmata 2. Fructus rostro brevissimo integerrimo nervosi_vel enervü. 8. C. elytroides Fr. Bot. Notis. 1843. p. 106. Rhizomate stolonifero, culmo acntangulo seahrinsculo, folis latis planis margine scahris, spica mascula solitaria, fe- mineis 2—3 elongaris subelaratis, .fructibus ovatis compres- sis enerviis, margine scabriusculis, rostro brevi subemar- ginate. Fr. summ. veget. p. 232, Habitat ad ripas Lapponiae et Sueciae mediae! Deseriptio secundum specinen authenticum, Typumn hu- jus speciei non accnrate cognovi; attamen ab alfinibus di- stineta esse videtur. Specimina Norregica prope Christianiam lecta vix hue sunt referenda, Bracteae foliaceae. 82. €. trinervis Degl. in Lois. f. gall. pı 731. Rhizomate stolonifero, culmo obtusangulo laevi, foliis selaceis plicato - carinatis margine scahris, spieis masenlis Pluribus, femineis 2 — 3 ovatis dense approximatis crassis, fenetibus ovatis dorso convexis nervosis, Tostro brevissimo subemarginato, Kunze car. bh. 1.1.2. Drej. symb. caricol. t. VIE — €. frisica Koch Fler. 1846. p. 273. Habitat Germaniae ad lilttora waris septentrionalis Frie- Siae orientalis! et in insula Spikerooge! Specimine Gallico viso, plane persnasum habeo Caricem Jrisicam Kochii eandem ac Caricem trinervem Degl, esse. Valde memorabilis et distinelissima species. Rhizoma Stolonibas elongatis per arenam repit (conf. et Degl. 1. e.), Yaginis fusco-brunneis indulum. Culmus vix pollices 6 altus (specimina Gallica majora, pedem saepe altitudine superant), Obtusangulus, rigidus. Folia setaceo -complicata, apice ut 24r Bd, SsHeh. 36 562 bractene seabra. Spivae masenlae pinres, superior maxima saepe longitudinem pollieis superans, inferior vel inferiores longe minores basi bractea selacen viridi marginibns mem- branaceis fultae. Spicae femineae 2, erassae ovatae densi- forae, interdum superior apiee androgyna, bracteis longis enlmum superantibus foliaceis instruetae. Fructus respeetu altitudinis totins plantac maximi, glabri, nervosi. 83. €. hyperborea Drej. rev. car. bor. n. 34 Rhizomate stolonifero, culmo obtusangulo laevi, follis erectis planis apice parce scabriusenlis, spica mascula unica, femineis 2 —& ovato- vel lineari-lanceolatis remotis laxiflo- ris, frnetibus elliptico- obovatis ohsolete nervosis, rostello minntissimo, ore amplo. Hart. seand, A. IV. p. 302. Nyland. spie. fcan.2. p.2% Fr. summ. veget, p. 232. Habitat ad ripas et in paludosis Norvegiae! Lapponiae, Fenniae , Islandiae! et Groenlandiae! — Polymorpha sed ab affıni Carice rigida satis diversa speeies. Folia sunt erecta non ut in Carice rigida exeur- ala, spieae feminene remotae et laxiflorae et finetus minu- tissime rostrati. Quibus rebus longe a Carice rigida differt. Bracteae foliacene. Sub nomine Caricis rigidae varictatis aceepi a cl. Blyt- tio specimina nonnulla Caricis hyperboreae in Norvegia ma xime boreali prope Alten et Tromsoe lecta. Specimen Caricis acutae ripensis Larstad. a tl. Wick- stroemio meuum benevole commnnicalum et a cl. Friesio ad Caricem kyperboream relatum, est (culına stricte erecio Sta“ berrimo, spieis femineis elongatis eylindrieis suhapproximalis) ex mea sententia ad Caricem limulam Fr. referendum. Sp® eimen vere Lapponieum .Caricis hyperboreae nondam vidi. "563 84. €. rigida Good. trans. of linn. soc. vol. 2. p. 193. ‘ Rhizomate stolonifero, culmo acutangnlo seahro, foliis exenrvatis planis carinatis rigidis margine scabris, spiea mascula 1, femineis 2 — 3 ovalis approximatis densifloris, fructibus ellipticis compressis subirigonis enerriis, rostello hrevi integro. Koch syn. II. p. 873. Hartm. scand. fl. IV. p. 303. Ny- land, sp. feun. 2. p. 24. Fr. summ. veget, p. 233. — Rehb. eyp. 1.578, Fl. dan. t, 159, — Schk, car. . U. f. 71. — C. saxatilis Wahlenb, lapp. n. 456. suec. n. 1088, et forsi- tan Linnaei in 9. suec. n. 818. Drej. rev. var. bor. n. 33, — Starm h. 69, — Schk. car. 1. 1. £.40. cı Tt. f.A0. (pes- sima !).— Vignea saxatilis Rehb. germ. u. 413.— €. com- pacta Krok. Hoppe caric. p. 37. Habitat in montibus altioribus Germaniae! Suceiae ! Nor- vegiae! Lapponiae, Fenniae et Islandiae!, Magnopere polymorpha et praeter Caricem vulgarem Plurimas formans varietates. Fere omnes varietates, formas et monstrositates Caricis vulgaris, habitu proprio non mu- lato, repeteus, optime et facillime dignoseitur ab afünibus, Bracteae foliaceae. 85. C. borenlis 0. F. Lang Flora 1843. p. 142. Martio! Rhizomate stolonifero, eulmo acutangulo seabro, foliis latis planis margine seabris, spica mascula solitaria vel plu- ribus, interdum basi femineis, femiueis 2—4 oblongo - eylin- dricis, superioribus subapproximatis, infimis remotis basi laxi- Noris pedunculatis, fruetibus elliptico - ovatis compressis ener- Yüs, rostello brevissimo integro. C. aquatilis epigejos Laest, Vet. acad. handl. 1822, p. 339. Wahlenb, suec. n. 1087. Fr. mant. IL, y. 146. — °pigejos Fr. Bot. Notis, 1843. Julio! Nyland, sp. fenn. 2, P. 23. Fr. summ, veget. p. 233. 36 # 564 Habitat in subalpinis Norregiae! Lapponiae et Fenniae. Qnasi intermedia inter Caricem aquatilem et €. rigi- dam. Differt a priori: habitu striete erecio, spicis et masen- lis et femineis erassis subabhreviatis, fructilus minus dense ag- gregatis wajoribus; a Carice rigida statim: foliis erectis non exeurvatis ei altitudine duplo triplove snperante, Bracteae latae foliaceae culmum superant. Variat interdum spiea fe- minea infima gynohasi. Sub duobus mecnm eommunicata est nominibus haec in- signis species; et sub nomine varietalis Caricis aquatilis, et Caricis rigidae, sed typo proprio habitus semel cognito emnis commutalio prohiletur. 8. Bicolores. Rhizoma stoloniferum. Vaginae foliorum integerri- mae. Culmus erecins, Folin plana, Bractea infima fo- liacea vaginans, Spica terminalis gynaeccandra, femi- neae erectae vel cernuge, Stigmata 2. Fructus restro bre- vissime integerrino enervii, 86. €. rufina Drej. rev. car. bor. n,21. Rhizomate caespitoso-stolonifero, eulmo ohtusangulo laeri, foliis angustis planis apice scabriusculis, spiea terminali 87- naecandra vel androgyna, rarissime mascula, femineis 2 ob- longo-elliptieis approximatis, fructibus elliptico- ovatis cou- vexis obsolete nervosis margine tennissime serrulatis, rostello brevi emarginato, Kunz, ear. t. 23. Fries, summ. veget. p. 234. Habitat in turfosis montinm Norvegiae! Lapponiae € Groenlandiae! Caespites minores densos format. Folia culmis longiore- Proxima Carich bicolori differt enlıno , foliis, spicis, eolore, totogne habitn e longinguo primoque adspeetn. 565 Braciea infima vaginans foliacea. 87. €. bicolor All. ped. 2. p. 267. Rhizomate stolonifero, eulmo obtnsaugulo superne scahro, folis planis margine scahris, spien terminali gyunaerandra, fe- mineis 2-3 ovatis confertis, fruclihus obovatis obtusis ener- viis erostratis ore integerrimo. Koch syn. IL p. 873. Gaud. helv. 6, p. 60. Wahlenb. suec, 2. 1093. Hartm. scand. f. IV. p. 301. Fries. summ. veget. p. 234. — Hoppe car. p. 34. Sturm. h. 47. Rehb, Cypı 1. 577. Sv. bot. 1. 701. Fl. dam, t. 2122. — Schk. var, 1, Aaaa. f. 181. — Fignca bicolor Rehb. germ. n. 414, Habitat in alpinis Helvetiae! Germaniae! Lapponiae! et Groenlandiae! Distinctissima affinium et omninm Idiomorpharum tran- situm ad Eumorpharum divisionem facit et praeeipue cum stirpe Caricis nigrae habitu induit affnitatem. Fructibas erostra- tis ab omnibus differt. Variat ut fere omnes sectionis Or- thostachyarum spica feminea infima gynohasi. Bractea infma vaginans foliacea. Species Enropaeae Idiomorpharum a me haud visae nec examinatae, sunt: €. vaccillans Drej. ©. hispida Willd. C. dacica Heuff. halophila Nyland. Lyngbyei Hornem. anguillata Drej. reticulosa Peterm, corynophora Peterm. amblyolepis Peter. allolepis Reichenb. acutiformis Sprunn. anrnanmnnan 566 Dirisio I. Eumorphae. Nux triangnlaris. Stigmata 3, rarissime 2. A. Leiocarpnae. Fructus glahri. a. Nigrae. Rhizoma caespitosum vel stoloniferum. Vaginae typice iniegerrimae, in Carice Buxbaumii eonspiene reticulato fis- sae. Culmus ereetus, in Carice atrata denigue nulans. Fo- lia plana earinata. Bracteae setiformes, saepe foliaceae, subvaginantes. Spien terminalis typice gynaecandra, in Carice holostomale mascula, femineae approximatae ereciae vel in Carice atrata nutantes, infima pedunenlata. Sig- mata 3. Fructus ommium, Carice nigra excepta, laevi- rostres, rostro brevi bidentato vel in Garice holostomate inte- gerrime. Optime faciunt transitum ab Idiomorpharum Bicolori- dus ad Limosas. 88. €. Buxbaumii Wahlenb. act. holm. 1803. p- 16% Rhizomate stolonifero, culmo aentangulo scabro, foliis planis earinatis margine seabris, spiea ierminali erassa 87“ naecandra, androgyna vel rarissime mascula, femineis 2—3 ovatis vel oblongo-ovatis, fructihns elliptieis obtusis obsoleie nervosis, rostello brevissimo minute bidentato. . Koch syn. II. p. 874. Gaud, helr. 6. p.66. Drei. hafı. a. 914. Wahlenb, snee. n. 1075. lapp. n. 452. Hartm. scand. N. IV, p. 300. Nyland. spie. fenn. 2. p. 25. — Hopp. car p- 53. Sturm. h, 61. Rehb. eyper. £, 589. Fi. dan. &. 1404. — €. polygama Schk. 1. X. et Gg. f. 76. — 0, subulafa Schwmach. saell. 1. p- 270, . Habitat in paludesis et uliginosis Helvetiae, Germaniae! Daniae, Norvegine, Sueciae! ‚Lapponiae et Fenniae. 567 Facillime dignoscenda speries. Vaginae foliorum infimae retienkato - fissae sunt, Spica feminea infima pedunenlata re- motior. Bractene setilormes sub spiea infima saepe foliaceae subvaginantes. Fruetus subtilissime punetulati trigoni. Variat glumis euspidatis et mutieis, spicis omnibus tan- topere elongatis, ut habitus fere alienus sit et $. alpicola Hartm. Minor, spieis confertis, infima interdum remota, fructibus eoeruleo- glaucescentibus. Haee in alpinis Sueciae horealis! Beurling. 89. €. Vahlii Schk. t, Gg. £. 44. et t. Ppp. £. 154. (si habitum speetas minns accurate delineata). Rhizomate enespitose-fihrose, culmo aeutangnlo scabro, folüs planis carinatis margiue seabris, spica terimnali gynae- eandra ovata, femineis 2 subrotundis, omnibus congestis, fru- etibus elliptieis dorso convexis enerviis rosiro brevi minute hidentato, Koch syn. IL p. 874. Hart. scand. A. IV. p. 300. Ny- land. spic, fenn. 2. pı 25. Drej. revis. car, boreal. n, 24. — Rehb. eyper. 1. 588. Fl. dan. 1.403. — ©. alpina Wahlenh. act, holm. 1803. p. 160. lapp. u. 446. suec. n. 1073, He- gelschweil. Flor. d. Schweiz n. 2699. Habitat in alpiuis Helvetiae! Sneeine! Norvegiae! Lappo- hiae, Fenniae et Islandiae! Vaginis foliorum integerrimis habituque toto a Carice Buxbaumit longe differt. Fructus trigoni punctulis minutis asperrimi sub vitro apparent. Variat spiea unica gynaecandra, spica infima remota et situ Morum masenlorum in spica terminali. Bracten setacea ad basiu spicae inferioris interdum esi foliacea et subvaginans. 9%. €. holostoma Drej. rev. car. bor. n. 23. Rhizomate stolonilero, eulmo acntangulo srabro, folis planis carinatis margine scabris, spiea terminali mascula mi- 568 nima, femineis 2 oblongis laxifloris congestis, maseulam lon- gitudine superantibus, fructibus ovalibns enerviis brerissime rostratis ore integerrimo. €. alpina $. inferalpina Wahlen). lapp. n. 446? Habitat in suhbalpinis Lapponiae? Fenniae? et Groen- landine! Speeimina Groenlandiea anthentica mecum a el. Vahlio benevole communicata, quamvis b. Drejerus dissentiat, rhizo- zomate stolonifero gandent. Habitns totus, fructus subgloboso- ovales, spieae feminene elongato-lanceolatae Jaxiores et spica terminalis minima mascula optime distinetissimeque distinguunt hano speciem memorabilem a Carice Yahlii, Num vero Lap- poniea et Fennica eadem sit ac Groenlandica plauta, mihi plane est ignotum, Vaginae foliorum integerrimae. Braetea infima interdum foliacea breviterque vaginans. Saepe spiene femineae in una eademgue vaginula. Stylas inelusus in Carice Vahlü est exsertus. 9. €. nigra All, ped. 2. p. 267. Rbizomate caespitoso-Äbroso, culmo triquetro sublaevi, foliis planis carinatis margine scabriusenlis, spica terminali gynaecandra, femineis 2 — 3 ovatis dense capitato-aggrega- tis, frmetibus obovatis compressis enerviis, rostro brevi TiX ‚ bidentienlato, Koch syn. II. p. 874. Hegeischweil. Flor. d. Schweiz P- 2700, Kunth, eyper. pP. 435. — Hoppe car. p. 48. Sturm. h. 47. Rehb. eyp. f. 590, (non hona), Schk. car. t. Ana f. 115. (dubia), — €. atrata y. nigra Gaud. helv. 6. p- 64. — €. aethiostachya Schk, ear. t. LU. f. 196. — C. part Kora Host. A. austr. 2, p. 586. — €. saratilis Scop- N. cara. I. p. 221. u. 569 Habitat in alpibus altioribus Helvetiae! et Germaniae! Species ex mea sententia distinetissima a Carice atrata, sed nondum satis cognita. Fructas in margine rostri scabrinseuli (eonf. et Kunth, 1. e.) ore minute bidentienlato. Spicae ova- tae densissime capitato- aggregatae, culmus strietus fÄrmns sablaevis. Bractea saepe foliacen subvaginans. Vaginae fo- lioram integerrimae, j Saepe cum Caricis atratae speciminibns minns adultis est commutata itaque fere dubia facta., Eodem mode hotaniei Sneci plantam in alpibus Norvegieis et Lapponicis habitare memorant, sed nullum in alpibns, nullum in herbariis prae- Stantissimorum botanicorum Scandinaviae vidi speeimen Cari- eis nigrae vere Scandinavicum. Speeiminibus Caricis nigrae in herbario meo haud anf- ficientibus aullum- judicium de specie hac facere audeo, 93. €. atrata L. sp. p. 1386. Rhizomate caespitoso - äibroso, eulmo triquetro scabriuscnlo, folüs planis carinatis margine scabris, spica terminali gynae- eandra, femineis 2—4 oblongo-ovatis aggregatis, Irnctibus obovatis compressis enerviis, rostro brevi minute bidentato, Koch syn. Ik. p. 875. Gaud. helv. 6. p. 64. Wahlenb. suec. n. 1074. lapp. n. 447. Hartm. scaud. A. IV. p. 300. Nyland. spie. fenn. 2. p.26. Drej. rev. car. bor. u. 25. Kunth. typ. p. 433. — Hoppe car. p. 50. Sturm h. 47. Rehb, eyp. f 592. Schk. car. t, X. n. 77. Sr. bot, 1. 754. Flor. dan, 1. 158. — C. aterrima Hoppe car. p. 51. Sturm h. 47. — Koch ayn. II, p. 874. Rehb, eyp. f. 591. — C. atrata ß. dubia Gaud. helv. 6. p. 64. Habitat in alpinis Helvetiae! Germaniae! Sueciae! Nor- vegiae! Lapponiae! Fennine et Islandiae. Spicae femineaedenigue nutantes, frnctus in rostri margine laeves, conspieue bidenfati ei majores quam Caricis nigrae. 370 Spiea infima saepissime longe pedunculata et hractea lata To- "liacea fulta. Vaginae foliorum integerrimae, Pulcherrimam elegantissimamque yarietaten: 8. brunnescens Beurliug in herb., mecum benevole com- munieavit el. auctor. Glumae olivaceo-virides et fructus pal- lide virides. Limites inter Caricem aterrimam Hoppü et Caricem atratam L. hucusque haud novi. Braciea sterilis, eodem modo in Carice atrata provenit, nullum fert distinetionem specificam et color fructuum glumarumgne plane nullius est momenti, Cl. Kochius 1. c. fruetns Caricis atratae descripsit sub- rotundo - ovatos, sed revera sunt ovati. Conf. Hartm. et Wah- lenb. 1. ec, a. Limosae. Rhizoma steloniferum. Vaginae foliorum integerrimae. Culmus erectus ürmus, in Carice laxa debilis. Folia plan2 sarinata vel in Carice limosa suhplicata. Bracteae folia- ccac subvaginantes vel breviter vaginantes. Spica terminalis mascula, femineae pedunculatae denique pendulae. Stig- mata 3. Fruetus rosiro brevi suhintegerrimo laevirostres, Carice lara excepta glahri, Transitum a Nigris ad Paniceas faciunt. 93. ©. irrigua Hopp. car, pP. 72. Rhizomate stolonifero,, enlmo obtasangulo sublaevi , foliis latis planis carinatis margine scahris, spiea terninali brevi masenla, interdum gynaecandra, femineis 3—4 ovato-eblon- gis vel subrotundis pedunenlatis pendulis, fruetibus plane ma“ kuris_ subrotando - ovalibus compressis paucinerriis glabria, ro siro hrevissimo vix emarginato. Koch syn. II. p. 875. Nyland, spie. fenn. 2. p- 26. ‚Drei. ver. car, bor, n. 40,— Sturm h. 53, Rehb. Cyper. & 593. — 5: C. limosa irrigata Wahlenb, lapp. n. 448. t. 15. f. 2, suer. n. 1078. — €. Iimosa irrigua Gaud, hei, 6. p. 92, Hartm. seand. fl. IV. p. 306,. Habitat in paludosis spongiosis alpium Helvetiae! Ger- maniae! Sueciae! Norvegiae! Lapponiae, Fenniae et Islan- diae! Bractene foliaceae subvaginantes. Vaginae foliorum in- tegerrimae, ö Fansto easu mihi contigit, ut plantam fraetibus mafnris tactı levissimo deeiduis onustam in Jemtlandia Sueciae lege-. rem, itaqne nune plane certior factus sum, fruetus maturos revera paucinerves esse, qna re distinelissime Carex irrigun a'Carice Timosa est diversa. Aliam in Norvegieis alpibus Doverensibus observavi distinctionem. Nam spieae femineae Caricis irriguae apice in stafu vivo sunt obtusae ef spicae Caricis Timosae in apice fleribus nonnullis masenlis instru- Clae, acutae, quae omnia eadem in peciminihus numerosis vidi. Ohservationes el. Friesii, spiecam terminalem Caricis rriguae interdum esse gynaecandram et Caricis limosae an- drogynam cum observalione mea optime congruunt. Quibns omnibus characteribus Caricem irriguam speciem propriam esse plane persuasum habeo, 94. €. iimosa L. sp. p. 1386. Rhizomate stolonifero, eulmo obtusangulo suhlaevi, foliis augustis canalienlato - carinatis margine scabris, spiea ter- minali elongata maseula raro androgyna, femineis 1— 2 elon- gato-oblongis acntis peduneulatis pendulis, fructihus subro- tunde -ovalibus compressis multinerviis glahris, rostro brevi subintegro, Koch syn, 1, p. 875. Gand. heirv. 6. p. 92. Drej. hafn. n. 915. Wablenb. Japp. n. 448. suec. n. 1078. Hartm. scand. 572 A. IV. p. 306. Nyland. spie, fenn. 2. p. 26, Drej. rev. car. bor. n. 41. — Hoppe car. p. 73. Sturm h. 53. Rehb. Cyp. f. 592. Schk. car. 1X. £. 78. Fl. dan. t. 646. Habitat in paludesis spongiosis plauitierum et subalpine- rum Helvetiae! Germaniae! Daniae, Sueciae! Norvegiae! Lap- poniae, Fenniae et Islandiae. Vaginae foliorum integerrimae. Brartene foliaceae sub- vaginantes, Spieae femineae in Garice Iimosa maxima ex parte sunt 2, in Carice irrigua 3; masculae in Carice l- mosa frequenter 2, in Carice irrigua semper solitaria. Fru- etus tenuissime punctulati, 95. €. Iaxa Wahlenb. act, holm. 1803. p. 156. Rhizomate stolonifero, culmo obtusangulo gracillimo laevi, foliis planis carinatis margine sublaevibus, spica terminal mascula, femineis 1— 2 oblongis gracillime pedunculatis pen- dulis laxifloris, frnelibus ohlongis compressis enerviis tomen- tellis, rostro hrevi snubiniegro. Wahlenb. saec. n. 1061, lapp. n. 440. t. 15. 5.4. Hart. scand. Q.1V. p. 307. Fries summ. veget. p. 236.— Schk. car. 1. Aan. f, 787 Sy. bot, t. 718. Habitat in turfosis profundis Lapponiae! Mirnm est, quod Sneeiae hotaniei nullum de pube seu tomento tenuissimo fructuum verbum faciunt, gna ratione Ca- rer lara ab aflınibaus omnihns optime distinguiter. In her- bario academiae litterarum Holmiensis speeimina optima, mä- xime instrucliva et numerosa speciei hujus pulcherrimae vidi et in omuibus fruetus conspieue tomentellos observari. Eodem modo spicas femineas laxiloras neo subdensifioras , seilicet frn- etiferas, semper vidi. Habitu Caricz Zimo:ae simillima, ere- scendi ratione rhizomatis transitum ad Caricis paniceae facit gregem, 573 Vaginae foliorum integerrimae. Bracteae foliaceae vagi- nantes, 96. €. rariflora Sm. engl. bot. t. 2516, Rhizomate stolonifero, culmo obtusangulo sublaevi, foliis planis carinatis margine scabris, spica terminali brevi masenla, femineis 1 —2 lineari-lanceolatis rarilloris peduncalatis pen- dulis, fructibus ovatis compressis obsolete nervosis glahris, rostro brevi subintegerrimo. Hartm. scand. A. IV. p. 306. Fries. summ. veget. p.235. Nyland. spic, fenn. 2. p. 26. Drej. rev. car. bor. u. 39, — €. limosa rariflora Wahlenb. lapp, n. 448, suee. n. 1078, Habitat in turfosis spongiosis Sueciae horealis et Norve- giae! Lapponiae! Fenniae et Islandiae! Videtur haec borealis esse species, negne nlira alpes Scotiae! meridiem versus invenitur. Nam quamgam Germaniae (Chlor. Hannov. p. 591.) Caricem limosam rarifloram non- dum vidi, huc referre plantaın valde dubito, quum el. auctor eam tamguam varietatem Oaricis limosae huic subjunxerit, a qua Carex vera rariflora longe est diversa. Vaginae foliorum integerrimae. Bracteae suhfoliacese breviter vaginantes, 97, €. stygia Fries. nov. mant. IH. p. 141. Rhizomate stolonifero, culmo acutangulo scahro, foliis planis margine scahris, spieca terminali mascula, femineis 2 — 3 oblongis compaetis longe pedumeulatis pendulis, frnetibus ovalis turgidis ohsolete nerrosis glahris, rostro brevi sub- emarzinato, Fries, summ. veget p. 234. Habitat in palndosis Lapponiae rossicae et Finmarkiae, Specimina panca hujus eximiae speciei vidi in herbario dl. Friesii, sed prok dolor! noctis tenebris impeditus, typum speeikieum plane non agnorvi. 574 Bracteae subfoliaceae breviter vaginantes. ‚Vaginae folio- rum infegerrimae. c. Paniceae, Rhizoma stoloniferum. Waginae foliorum integerri- mae. Culmus erectns strietus. Folia plana carinata. Bracteae foliaceae vaginantes., Spica ierminalis mascula, Femineae pedunculatae Iaxiflorae erectae. Stigmata 3. Fructus rostro brevi integerrimo, laevirostres glabri. Inter Limosas et Nitidas intermediae, 98. €. livida Willd. spec, IV. p. 285. Rhizomate stolonifero , eulmo obtusangulo suhlaevi, foliis plicato - carinatis strietis margine suhlaevibus, spieca mascula solitaria, femineis 1—2 ovatis vel elougato-lanceolatis sub- linearibus peduneulatis erectis subapproximatis rari- et laxi- Horis, fructibus oblongis utringue convexis enerviis glahris, Tostro brevi integerrimo. Wahlenb, lapp. n. 439, suec. n. 1062. Hartm. scand. A. IV. p. 306. Fries, summ. veget. p. 236, — Schk. car. I Ssss, f. 241. (non bona). — C, Zimosa livida Wahlenb. act. holm. 1803. p. 162. Habitat in paludosis profundis Sueciae borealis! Norre- giae! et Lapponiae! Quasi transitum inter stirpes Curicis limosae et Cari- cis paniceae faciens. Quo modo Carer Zara exiremum menbrum gracillimum laxumque stirpis Caricis limosae et simul stirpi Caricis paniceae aflıne format, eodem modo haec extremum striclissimum rigidumque stirpis Caricis paniceae et stirpi Caricis limosae afline eflicit. Qua ratione stirpes Caricis limosue et Caricis paniceae arcie sunt conjunclae. Tota livido-glauca, spicae femineae rariflorae, fructus formam fractuum Caricis limosae referentes sed enerves ei 3% obsolete trigoni. Bractene foliaceae vaginanies. Vaginae fo- liorum integerrimae. 99. €, pelia (m£iıog i. e. lividus). Rhizomate stolonifero, eulmo acufaugule seahro, foliis earinatis planis latis rigidis margine scaberrimis, spiea maseula solitaria, femineis 1 —2 elongato-lanceolatis laxifloris pedun- eulatis ereclis, fructibus oblongo-ovatis enerviis glahris, ro- stro breri integerrimo. j Habitat in paludosis Norvegiae prope Christianiam! Blytt. Ab habitu Caricis vaginatae, colore Iivido - glanco totius plautae longe differt. Rhizoma stoloniferum basi enimi bulbose est inerassatum, enimns erectus strietus senber, folia lata earinato-plana ri- gida erceta, culmi fere longitudinis. Spica mascula solitaria longe pedunculata lanceolato -linearis acutata, femineae 1 — 2 laxi- et multiforae, infima longe peduncnlata saepe gyno- basis, Fructus glahri, Braeteae vaginantes,. Vaginae folio- rum integerrimac. 100. €. panicea L. sp. p. 1387. Rhizomate stolonifero, culme obtusangnlo laeri, foltis ca- rinatis planis linearibus margine scabris, spiea (erminali mascula, femineis 2—3 elongato-linearibus remotis laxifloris Pedunculatis erectis, fructibus subgloboso - ovatis enerriis gla- bris, rostro brevi Iruncato, , Koch syn. II. p. 879. Gand. helv. 6. p. 117. Drej. hafn. %. 916. Wahlenb. lapp. n. 438. suee. ». 1063. Hartm. scand. A. IV. p. 305, Nyland. spie. fenn. 2. p. 26. — Hoppe car. p. 75. Sturm bh, 50. Behb. eyp. f. 607. Fl. dan. t. 261. — Schk. car. t. LI. £. 100. ö Habitat in turfosis et humidis locis Helvetiae! Germaniae! Daniae, Sueciae! Norrvegiae! Lapponiae ei Fenniae, 576 Quamgnam varians magnopere, typo tamen proprio sta- "tim dignoseitur species, Tota planta glauea, Vaginae foliorum integerrimae, Bracteae foliaceae vaginantes. . Variat fructibus miuoribas et majoribus, spieis multi- et paueifloris, foliis subexcurvatis eulmo triplo Lrevisribus et elongalis spicam infimam femineam subaltingentibus. Folia autem, si colorem spectas, glanca, seımper multo molliora sont quam antecedentium, Caricis ividae et Caricis peliae. Variat porro: £#. Hercynica. Forma forsitan analoga Caricis pani- ceae ac Carex sparsiflora Caricis vaginatae. 'Spieae fe- mineae fere Caricis peliae sed tota planta minus strieta, fo- lia molliora, culmus laevis et habitus typiens Caricis pani- ceae. Haec in paludosis Hereyniae superioris! Hampe. 101. €. vaginata Tausch, Flora 1821. p. 557. Rhizomate stolonifero , eulmo ohtusangulo Inevi, Solis latis carinatis planis margine scabris, spica terminali mascula, femineis 2—3 linearibus remotis laxifloris pedunculatis erecliss Äruetibus subgloboso -ovatis trigonis enerviis glabris, rostro brevi oblique truncato, Koch syn. II. p. 879. Hartm, scand. A. IV. p. 305. Ny- land. spic. fenn. 2. p.27. Drej. rev. car. bor. n.43. Kunth. eyp. p. 351. — Hegetschw. Flora d. Schweiz n. 2724. — Hopp. car. p. 74. Sturm h. 61, Rehh. Cyp. £, 609. Kunz ear. 1. XV. — C. tetanica Bechb, germ. n. 435. Chlor. han- nov. p. 588. — C, panicea paucifiora Wahlenb. Sue. n. 1063, Variat 8. aparsiflora Hartm. 1. c. . Frnctibus magis ol longis, vostro longiore et secundam ce). Friesium spioa mascnla sub anthesi stricta. €. sparsiflora Fries, summ, veget, p. 235, — C, pa- nicea sparsiflora Wahlenb. lapp. u, 438. suee. n. 1063, Habitat in humidis alpinis et in subalpinis Helvetiae (ra- rissime), Germaniae! Sueciae! Norregiae! Lapponiae, Fen- niae, Insulae Faroer! et Islandiae! £. in humidis nemorosis Scandinaviae! sec. Fries, Tota planta e fiavo-viridis. Bracieae latae foliaceae va- ginantes. Vaginae foliorum integerrimae. Quamquam in horto botanico Erlangensi planlam cultam eum spica masenla sub anthesi recfangule refracta, ipse ob- servavi, tamen ex tot speciminibus, quae floribus ornata vidi in alpinis Doverensibus Norvegiae nullum inveni refractum. Etsi eam ob rem de charactere hoc essentiali nolim dubitare, tamen el, Friesio auctore, varietas nostra sparsiflora nun- quam spicam masculam habet refractam. @nua de re — nam ubi distinetio specifica inter formam normalem et variefatem invenitur — maxime de charactere hocce in dubiis haesito. Mirum est, quod botaniei nonnulli tabulam 1530 florae Danicae, quae conspieue Caricem subspathaceam refert, ad Caricem vaginatam traxerint. 102. ©. pilosn Scop. carn. IL p. 226. Rhizomate stolonifero, culmo obtusangnlo laevi, folüs Iatis planis margine piloso-eiliatis, spiea mascula terminali, femineis 2 — 3 linearibus, remotis laxifloris pedunenlatis ere- eis, fructibus ovatis trigonis striatis glabris, rostro brevi oblique truncato, Koch syn. II. p. 878. Gand. helv. 6. p. 112. Kuntb; eyp. P- 452. Hoppe car. p. 83. Sturm h. 53. Rehb. cyp. f. 605. Habitat in sylvis montanis Helvetiae! et Germaniae an- %tralis! et mediae. Habita stirpis Carieis panicene. Spica mascula, amte Anihesin erassa elavata, erecta, Culmus bracteis latis longe 24r Bd, Ss He, 37 u vaginantibus indafns, denique valde elongatus gracilis debilis. Folia faseienlorum sterilium lata maxima eulmum superantia, Folis marginibus piloso-ciliatis ab omnibus differt. Vaginae foliorum integerrimae. Tota planta viridis. d. Nitidae, Rhizoma repens, stoloniferum vel caespitosum, Vaginae, Carice nitida excepta, minute retieulato-fissae. Onlmus atriete erectus. Folia angusta linearia. Bructene vaginan- tes vel subvaginantes, foliaceae vel aphyliae. Spica ter- minalis mascula, feminene pedunculatae vel sessiles par- vae. Stigmata 3. Fructus rostro brevi biloho vel minnfe bidentato, Jaevirostres. Affinitate intermediae inter Paniceas, Tomentosas ei Ornithopodas, 103. €. alba Scop. carn. II. p. 216. Rhizomate repente, culmo obtusangulo sublaevi, foliis angustis carinalis margine scahris, spiea terminali mascula, femineis 2— 3 linearibus snbapproximatis Jaxiforis, peduncn- Iatis, fruetibus ovatis trigonis striatis glabris, rostro ohlique Aruneato membranaceo, Koch syn. IL. p. 878. Gaud. helv. 6. p. 113. Kuntk. eyper. p. 474. — Hoppe car. p. 70. Sturm h. 53. Rehl. cyP- . 596. — Schk. 1.0, £.55. -— C. nemorosa Schrk. hair. 8-1, P» 291. — C. argentea Gaud. Etr. de Fl. p. 130. Clairr. Man, p, 292. Habitat in sylvis montium et subalpinorum Helveiae! Germaniae australioris ! Pulcherrima, spicis, glumis et vaginis membranaceis al bis nitentibus instructa. Rhizoma repens, caespites foliorum enlmormmque parvos formaf, qua de re revera est repens 20 579 stoloniferom, Vaginae foliorum inferiores minute reticnlato- Äissae sunt. Bracteae aphyliae vaginantes. Faeit transiium et ad stirpem Uarieis panicene ei ad Caricis ornithopodae. Spica wascula est analoga, licet mi- nima, Caricis vaginatae, spicae femineae laxitiorae et eul- mus vaginis indutus, ut in illa. Saepe autem spica superior feminea porrigitur et masculam longitudine superat, qua ra- lione slirpis Caricis ornithopodue similitudinem quandam induit. 104, ©. nitida Host, gram. austr. 1. 71. Rhizomate stolonifero, eulmo obtusangulo seahriusculo, foliis angnstis carinatis margine scabris, spica terminali ma- seula, femineis 2 oblongo -ovatis subdensifleris peduncnlatis, feuctibus ovatis obsolete trigonis strialis nitidis, rostro mem- branaceo bilobo. Koch syn, II, p.878. Gaud. helv. 6. p.114.— Hopp. car. P 63. Sturm h. 47, Rehb. cyp. f. 641. — C. verna Schk. car i. L, f. 46, Ppp. f. 156. et Fift. £. 189. (non hona). Kunch, eyper. p. 445. — C. alpestris Lam, encyel. 3, p. 389. — 6. Tiparocarpos Gand, Etr. de Fl. 9.153. — C. lucida Clairy. Man. p. 293. Habitat in collibus aprieis Helvetiae! et Germaniae au- stralis! Bracteae foliaceae vaginantes. Vaginae foliorum integer- "imae. Variat spieis femineis 1—3. \ Quamguam habita interdum Carici praecoci similis, dif- fert optime fructibus glabris nitidis, Cl. Kunth I. c. num for- wa Caricis supinae sit interrogat, a qua longe rhizemate, eulmo firmo, folis et fructnum forma differt. Specimen Caricis subglobatae Kit., Carici nitidae pro- %imae, nondum vidi, sed spieis paueifloris et fructibus magnis Nervosis secundum Rehb. cyp, f. 640. differre videter. 37* . 580 105. ©. pedata Wahlenb. lapp. n. 444. t. 14. Bhizomate caespitoso, enlmo obtusangnlo laevi, foliis angustis margine scahris, spica mascula terminali, femineis 2—3 linearibus laxilloris erectis confertis pedunenlatis, fru- etihus subglobosis obsolete trigonis glabris enerviis, rostro brevi bidentato, Wahlenb, suec. n. 1067. Hartm. scand. A. IV. p. 307. Nyland. spic. fenn, 2. p. 28. Fries. snmm. veget. p. 236. Drej. rev. car. bor. n. 49. Behb. eyp. f.597. Sv. bot. 1.684. Habitat in alpibus summis et locis sterilissimis maxime borealibns Suecine, Norsegiae! Lapponise! Fenniae! ef Groenlandiae! Beato Drejero jam 1. c. monente rhizoma tabulae Wahlen- bergianae non secundum naturam pietum est. Folia saepe, ut in Carice rupestri eircinnato -revoluta apparent. Specimina oplima mecum ceommunicaverunt Fennica c}, Angströmins ei Groenlandiea cl. Vahlius. Vaginae inferiores atropurpureae minutissime retieulato -fssae sunt. Bractene subvaginantes aphyliae. Habitum fere refert Caricis ornithopodae, sed fraclibus, eulmo firmo et foliis longe differt. 106. €. supina Wahlenb. act. holm. 1803. p. 158. Rhizomate repente, culmo triqueiro scabro, follis angu- sis margine scabris, spiea terminali maseula, femineis 1-2 rolundis approximatis subpedunculatis, frnctibus subglobost- ellipticis trigonis nitidis glabris, rostro brevi scariose bilobe- Koch syn, Il, p. 875. Drej. rev. car. bor. n. 47. Kunth. eyp- p. 444. — Hoppe car. p. 54. Sturm h. 43. Rehb. °JP- f. 631. — Schk. car.ı LA. — ©. campestris Hoi. gram, 4, t. 88, ' Habitat in collibus aprieis Germaniae mediae! et Gro@- landiae! sel Rhizoma caespites culmorum foliorumgue formans mino- res revera est repens. Vaginae foliorum inferiores sanguineae vel aropurpureae ut’ in Carice pedata minute reticulato- fissae sunt, Bractene saepe foliaceae subvaginantes. “ Speeimina Groenlandica haud a Germanieis differunt, nisi spieis femineis rarifloris et quasi formam depauperatam re- fernut. Variat spieis femineis remotis et spiea selitaria. « Flaccue. Rhizoma stoloniferum. Vaginae parce reticulato -fissae vel integerrimae. Culmus erectus saepe apice nutans. Folia lata glaucescentia. Bracteae foliaceae breviter vaginantes. Spicae masculae plures, femineae pedunculatae denique vendulae, Stigmata 3. Fruckus rostro brevi subemarginato, margine scabriusculi. Trausitum a Paniceis ad Leptostachyas facinnt. 107. ©. glauca Scop. fl. carn. Il. p. 223. Rhizomate stolonifero, culmo obtusangulo laevi, foliis la- tis carinatis margine scahris, spieis maseulis pluribus, femi- neis 2—3 cylindrieis densifloris remotis, pedauculatis denique pendulis, fraetibus elliptieis compresso - convexis enerviis mar- gine scabriuscnlis, rostro brevi subemarginato. Koch syn. IL, p. 879. Gaud. helv. 6. p. 126, Drej. hafı. u. 931. Hartm. scand. S. IV. p. 309. Nyland. spic. fenn. 2. P.28. — Hoppe car. p. 93. Sturm h.53. Behb. cyp. f. 648. Fl. dan. (. 1051. — Schk. car. t. 0. P. £.57. et Zu. f. 113. — C, flacca Schreb. spie, app. n. 969. Wahlenb. suec. n, 1076. — €. recurva Huds. angl, p, 413. — C. pendula Sehreb. spic. p. 62. ‚Habitat in paseuis et sylvalicis locis Helvetine! Germa- nige} Daniae etrarius Sueeiae! Norregiae, Lapponiae ei Feunine. 582 Magnopere varians, Vaginae foliorum infimae in speci- minibns florentihus sunt parre retieulato-fissae, in fructiferis nunquam vidi vaginas reticnlato -fissas. Bracteae foliaceae hreviter vaginantes, Forma spieis femineis breviter peduncala- tis apice wasculis est Üarer erythrostachys Hoppe apud Sturm h. 59. Forma spieis subsessilibus subrotundis apiee maseulis est Carex Ihuringiaca Wild. sp. 4. p. 250. sec. Kuuth non Carex thuringiaca Schk, car, t. Ppp. f. 155, quae ad Ca- ricem tomentosam pertinet. Formam Caricis glaucae esse, glumis Jonge herbaceo-mucronatis, Caricem acuminatam Wille. Schk. car. t. Ccce. f. 184. memorat el. Kochius. Speeimen praeterea maneum ex Italia in herhario serve, fruetibus maturis grosse punetnlatis. Num ad Caricem am- pleocarpam Willd. an ad Caricem verrucosam Mühlenb. pertineat, dubium est. 108. C. clavaeformis Hoppe ap. Sturm h. 61. Rhizomate erasso stolonifero, culmo obtusangulo laeri, foliis latis margine scabris, spieis masculis subbinis elavatis, femineis 2 — 3 clavatis elongato- pedunenlatis pendulis, fru- etibus elliptico-oblongis, compresso - convexis, enerviis margi- ne scabriuseulis, rostro brevi snbemarginato. Koch syn. H. p. 879. — Rehb, eyp. f. 650. Habitat in alpihus Helveticis ei Germanicis! Vaginae foliorum iniegerrimae. Bracteae foliaceae bre- viter vaginantes. Fructus matnros nondum vidi. Attamen nil nisi formam Caricis glaucae esse, existimo,. f. Granulares. Rhizoma caespitosum fihrosum. Vaginae foliorum inte- gerrimae. Culmus erectus. Folia lata in Curice pallescente ut brarieae et vaginae, pilosa.. Bracteae folinceae vagi- nantes, Spica terminalis mascula, fenineue pedunculatae um 383 eernune. Stigmala 3, Fructus rostro minutissimo 'sub- erostres. Ex Europaeis Caricibus sola Carexr pallescens hujus slirpis est, ex exoticis huc referenda est Carer granularis Maehlenb. 109. €. pallescens L. sp. p. 1386, Rhizomate caespitoso-fibroso, culmo acutangulo scabro, folis planis pilosis, spica terminali mascula, femineis 2 — 3° approximatis oblongo-ovatis cernnis densifloris pedunculatis, fructihus elliptico - oblongis subeompresso - convexis obsoleie nervosis glabris, rostro minntissimo, ore trnncato. Koch syn. IL. p. 880, Gand. helv. 6..p. 91. Drej. hafn. ®. 917. Wahlenb, snec. n. 1077. Iapp. n, 449. Hartın. scand, A.IV. p. 307. Nyland, spiec. fenn. 2. p. 27. — Hoppe car. P-73. Sturm h. 53. Rohb. Cyper. f 617, Leers. herb, 4, X. £4. — Fl. dan. 1,1050. — Schk. car. 1. Kk. £. 99. Habitat in paseuis et sylvaticis humidis Helvetiae! Ger- maniae! Danise, Sueeiae! Norvegiae! Lapponiae et Femniae. Vaginis foliorum integerrimis foliisque et bracteis pilosis. Bracteae foliaceae vaginantes interdum egregie undulatae, quae forma Carex undulata Kunz. car, IV. Rehb. Cyp. fı 618 est. Cum normali forma per totam provenit ditionem. Cnl- tuns pilosus vel non pilosus, tamen semper scaber, Fructi- bus fere erostratis ab omnibns differt. 8: Leptostachyae. Rhizoma caespitosum ei in Carice strigosz simul breviter Stoloniferum. Vaginse foliorum integerrimae. Colmus ereetus denique apice nutans. Folia plana. Bractene foliaceae va- Binantes, Spica terminalis mascula, feminene lineares Pedunculatae pendulae. Stigmata 3. Fructws, rostro breri truncato,-glabri Tuevirostres, 584 Affinitate simillimae et Zdiomorpharum Acutis et Don- torkyncharum Psilostachyis. 110. €. maxima Scop. carn. II, p. 229, “ Rhizomate caespitoso - übroso, culmo acutangnlo sca- briusenlo, foliis latis planis margine scabris, spica termipali mascula, femineis 4-— 6 elongato - cylindraceis densifloris ar- cuatim pendulis, fruetibus elliptieis trigonis glabris, rostro brevi emarginato. Koch syn. I. p. 889. Gaud. helv. 6. p. 107.— C. Aga- stachys Ehrh. phytoph. n. 19. Hoppe car. p. 90. Sturm h. 55. — . pendula Good. trans, of linn, oc. v, 2. p 168. Rehb. Cyp. f. 604. — Schk. car. 1. @. f. 60. Habitat ad rivulos in loeis sylvatieis ab Helvetia! per Germaniam anstralem! et mediam! ad borealem! usque passim. Bracteae foliacene vaginantes. Folia basi retienlato - ve- nosa Jata. Vaginae foliorum integerrimae. E maximis et pulcherrimis omnium, spieis longis arous- tim pendulis, fructibus respectu plantae totins minimis ab ommibus primo adspectu differt. Variat spiea masenla gyane- eandra itaque clavata et spica feminea inima interdaum &- nobasi, 111. ©. strigona Huds. angl. II, p. 41. Rhizomate caespitoso breviterque stolonifero, eulmo obtu- sangulo Iaevi, foliis Iatis planis margine vix scabrinsenlis, spica terminali mascula, femineis 4— 5 gracilibus elongatis serauis taxifloris, fructibus oblongo-lanceolatis trigonis ner- vosis glabris, rostro brevi Irnneato, Koch syn. I. p. 880, Gand, heiv. 6. p. 109. Behb. Cyper. £.602, Schk. car. tab. N. f. 53. — C. ZeptostachyP Ehrb. phytoph. n.48, Hoppe car. p. 88. Sturm b.35. Habitat ad fontes et fossas in sylvaticis Jocis Helretine, Germaniae occidentali-horenlis! et Daniae australioris passiM. Rhizoma obliguum : caespitosum stolones breves agens, Vaginae folioram integerrimae. Culmus et folia gracilia et debilia. Bracteae foliaceae vaginantes. Spica masenla inter- dum gynaecandra, feminere plerumgue distantes sessiles, in- fimae peduncnlatae. 112. C. eapillaris L. sp. p. 1386. Rhizomate fibroso, culmo obtasangulo laeri, foliis an- gustis planis, margine scabris, spica terminali mascula, fe- mineis 2 — 3 linearibus cernuis laxifloris, fructibus elliptieis trigonis glabris enerviis, rostro brevi trumeato, Koch syn. II. p. 880. Gaud. helv. 6. p. 124. Wahlenb. lapp. u. 442. suec, n. 1059. Harim. seand, A. IV. p. 307. Nyland. spic. fenn.2. p. 27. Drej. revis. car. bor. u. 44.— Hoppe ear. 9.87. Sturm bh. 53. Rehb. cyp. f. 600. Fi. dan. 1.168, Schk. t. 0. f. 56. Habitat in graminosis alpium et subalpiuoram Helvetiae! Germaniae! Sueciae! Norvegiae! Lapponiae, Fenniae, Islan- diae et Groenlandiae! Duplex ejus provenit forma: a) minor, spieis femineis 5— 6-floris, et 5) major, duplo altior, spicis femineis 10 — 12- Roris, habitu ceteram (ypico non mutalo. Saepissime forma spicis femineis duabus ex una eadem- Que vagina provenit. Spica masenla minima, fructus forma fructnum Caricis strigosae simillimi denique sunt nigro-castanei et nitentes. ' Bracteae vaginantes foliaceae. Vaginae foliorum integerrimae. B. Lasiocarpae. Fiructus tomentosi vel pubescenten. 586 a. Tomentosae. Rhizoma stoloniferum vel caespitose -obliquum. Vaginae folieram retieulato-issae vel denique fibrillose marcesorntes. Calmus erectus vel incurvus denique saepe decumbens. Fo- lia linearia. Bructeue setiformes vel foliaceae evaginan- tes vel breviter vaginantes, Spica terminalis mascula, fe- mineae ovatae densiflorae sessiles vel hreviter pedunculatae. Stigmata 3. Fructus rostro brevi emarginato pubescentes vel tomentosi. 113. €. tomentosa L. mant, p. 123. Rhizemate stolonifero, culmis acutangulis scabris, foliis planis carinatis margine scabris, spica terminali mascula elon- gata, femineis 1—2 eylindricis obtusis subsessilibus, fructi- bus subgloboso - obovalis trigonis hirto-tomeutosis, restro brevi vix ewarginato. Koch syn. II. p. 876. Gand. helv. 6. p. 75. Wahlenb. suee. m. 1068. Hartm, scand, fl. IV. p. 310. — Hoppe car. p- 58. Sturm h. 53. Rehb, eyp. f. 638. Leers, herb, t. XV. 1.7. — Schk. car. t. F. f. 38. — C. sphaerocarpa Ehrh. eal, n. 89. Habitat in solo argillaceo pratorum et subsylvaticorum Helvetiae! Germaniae! et Sueciae (Oelandiae et Gottlandiae!) Vaginae foliorum inferiores sanguineae vel atro-purpu- reae sunt reticulato-fssae. Culmus striete erectns, folia enlmo multo breviora, bractea foliacea hreviter vaginans ei snbhorizontaliter patens. Spica feminea una vel plaures ap- Proximatae remotaeye, Variat: gracilis, .Culmo valde gracili, spieis femineis rolundato-ovatis, vaginis, foliis et stolonibus tenuioribas Haec prope Coblenz! Wirtgen. Praeterea variat spica mascula gymaecandra , femineis compositis, omnibus apice masculis (C. thuringiaca Schk- 587 4. Ppp. f. 155.) et infima gynobasi. Forma glumis acutatis, quae fructus longitudine aequant est Carer Grassmanniana! Rabenhorst, Jusat. p. 269. Rarissime provenit glumis omnibus pallidis, nervo medio viridi instructis. Haec Caricis tomentosae est forma analoga pallida ut Carex argyroglochin Caricis leporinae. 114. €, globularis L. sp. p. 1385. Rhizomate ramose stolonifero, eulmis filiformibns acu- tangulis scabriusculis, foliis angnstis. margine scabrinscaulis, femineis 2— 3 rotundato- ovatis sessilibus remotis, fructibus ovatis snbtrigonis tomentosis, rostro brevi subintegro, Wahlenb. lapp. n. 445. suec, n. 1070. Hartm. scand. fl. IV. p. 311. Nyland. spie. fenn. 2. p. 29. Fries. summ. ve- get. p. 235. — Schk. tab. Eeee, f. 188. Fl. dan. t. 1404, Habitat in turfosis sylvatieis Sueciae mediae! et borea- lis! Norvegiae! Lapponiae! et Fenniae. Rhizoma ramosissimum (Wahlenb. ). c.), vaginae san- guineo - purpureae retienlato-Assae. Culmus valde flaceidus, folia mollia, bracieae foliaceae evaginantes. Spicae griseo- Yirescentes, infima inierdum pedunenlata. Fructus angulati, Rhizomate ab omnibus e longingno haec pulcherrima Ga- rex Jiffert, 115. ©. montana L, A. suec. IL p. 328. Rhizomate obligno dense eaespitoso, culmis acntangulis scabris, foliis planis margine scabris, spica terminali masenla, femineis 1—3 ovatis sessilibus approximatis, fructibns ob- longo - obovatis trigonis hirto-pubescentibus, rostro brevi emar- ginato, Koch syn. I. p. 876. Gaud, helv. 6. p. 76. Drej. hafn. n. 928. Wahlenb. suec. n. 1069. Harim. scand. fl. IV. p. 310. Nyland. sp. fenn. 2. p. 29. — Hoppe car. p. 56. Sturm b. 69. Rehb, Cyp. 5.633, Leers. herb, t, XVL £L6.*), FL dan. 1. 1769. — Schk. car. 1, F. 5.29. — C. collina Willd. spee. plant. IV. p. 260. — 6. globularis Willd. act. berol. 1794. p. 45. Habitat in sylvis montanis umbrosis Helvetiae! Germa- nia! Daniae! Sueeiae! Norvegiae? et Fenniae australioris. Rhizomate erasso lignoso differt haec species statim ab afinibus. Vaginae foliorum sanguineae vel atro - purpureae pulcher- rime eändideqne retienlato-fissae sunt. Folia culmo gracili debili primum duplo triplove breviora, denique culmum aequant ve] superant longitudine. Bracteae evaginantes setacene inter- dum foliacene. Glumae atrospadiceae colore cupreo nitentes. Spieae femineae, maxima ex parte approximatae, interdum remotae et infima rarissine gynobasis, variant panci- et multi- Horae, Fructus pilis patentibus laxe pubescentes. Variat spieis omnibus confizentibus, foliis subpubescenti- bus, guae forma est Carer monlana f. procerior Gand, helv. 6. l.e. C. pubescens Gaud. Etr. de Fi. p. 118. € eonglobat« All. ped. n. 2314, 216. €. ericetorum Poll, palat. 2. p. 580. Rhizomate stolenifero, eulmis obtusangulis sublaevibus, foliis planis carinatis margine scahris, spiea terminali ınasen- la, femineis 1—2 ovatis approximatis, fractibus obovatis tri- gonis pubescentibus, rostro brevi trancalo, Koch syn. IE p. 876. Gand. helr. 6. p. 81. Drej. hafa. n. 929. Wahlenb. suec. n. 1071. Hartm. scand. 9, IV. p- 310. Nyland. spio, fenn, 2. p. 29. — Hoppe car. p. 57. Sturm b *) CI. Kunth, (oyper. p. 438.) temere ‚Caricem montanam Leer. ad Caricem ericetorum refert. - 57. Rehb, eyper. f, 636. Fl. dan. t. 1765. — Schk. car, u f.42. — C. ciliata Wild. sp. pl. IV. p.261. — C. globu- laris Sut. A. helv. 2. p. 249, Gaud,. Etr. de Fl, p. 120. Habitat in aremosis et ericetis planitierum ingne alpium editissimarım aprieis loris Helvetiae! Germaniae! Daniae, Sue- eiae! Norvegiae! et Fenniae. Vaginae infimae foliorum fibrillese marcesennt , superio- res sanguineo colore adspersae. Culmus saepissime parvus et ineurrus, interdum erectus et longitudinem pedis superat. Folia rigida enlmo longe breviora; bractea culmum ampleetens membranaces, interdum setacea et rarissime subfoliacen est. Spica mascula tempore quo floret clavata, femineae 1 — 2, raro 3, passim remotae. Glumae oblusissimae breviter ci- liatae, . Variat 8. membranacea, Glumis integerrimis non eilia- ls, C. membranacea Hoppe apud Sturm h. 61. €. appre- zimata All. ped. 2. p.267. Haec praecipue in alpibus. " Variat porro spica feminea infima gynobasi et spica mas- eula plane deficiene. Ultima forma habitum fere Caricums Monostachyarum Dioicarum refert, typo ceferam non mu- tato, 417. C. stolonifera Ehrb. gram. n. 99, Rhizomate stolonifero, calmo obtusangulo sublaevi, foliis planis carinalis margine scabris, spica terminali mascula, fe- mineis 1— 3 approximatis oblongo -ovatis sabsessilibus, fru- bus oboratis trigonis pubescenlibns, rostro brevi subemar- Binato, Nyland. spie. fenn. p.29. — C. praecox Jacg. austr. 5. %446. Koch syn. II. p. 877. Gaud. helr. 6. p. 79. Drei. hafo. n. 930. Wahlenb. suec. n. 1064. Hartm. scand. A. IV, P- 310, — Hoppe car. p. 57. Sturm h. 69. Eehb. eyper. 1. 634, Fl. dan. t. 1527. — Schk. ear. 1. F. f. 27. — 6 59 montuna Poll. palat. 2. p. 578. — C. Aliforwmis Leers. herb, u. XV. LH — © verna Sut. fi. helv, 2. p. 251. Gaud. Eir. de Fl. p. 122. Habitat in collibus siceis et loeis sylvatieis Helvetiae! Germaniae! Daniae, Saeciae! Norvegiae! et Fenniae australis. Vaginae inimae foliorum fibrillose marcescunt, superio- res ferrugineo-pictae. Culmus ereetus in sylyis maxime elon- galus, qnae forma est Ü. umbrosa Host. gr. t. 69. (non Hoppe). Folia firma culmo longe Lreviora, bractea infma interdum breviter vaginans et foliacen. Oceurrit spiea mascula infraets, quae est C. reflexa Hoppe car. p. 65. Spicae fe- mineae superiores suhsessiles, infima saepe pedunculata et raro gynobasis. Glumae ferrugineae stria dorsali viridi, ner- vo excurrente mucronulatae. Num hoc loco revera referenda sit Gare.r mollis Host, neseio, Carer refracta Roth. mihi ignota est. 18. €. polyrrhiza Wallr. sched. critic, p. 492. Rhizomate dense caespitoso fibrose, eulmis aculangulis seabris, foliis planis carinatis margine scabris, spien termi- nali mascula, femineis 1 — 3 oblongo-ovatis approximatis subsessilibus, fructibus obovatis trigonis pubescentibus, rostro brevi subemarginato, Koch syn. ed. II. p. 877. — C. longifolia Host. gr. % 1.85. — €. umbrosa Hoppe car. p. 67. Sturm h. 57. Rehb. eyp. &. 639, — Schk. car. 1. F£th, f. 190. — Gand. helr. 6. P. 80. — C. praecoz d. umbrosa Spenn, fl, Friburg. I. p- 56. Habitat in sylvis montanis Helvetiae et Germaniae! Rhizomate eaespitose-übroso ab affıni Onrice atoloni- Fera umbrosa statim differt. Vaginae foliorum fibrillose .marcescunt, superiores ferru- ginene, Culmus erectus, folia longitadine. fere culmi erecia 59 longissima mollia, bractea infima vaginans et foliacea. Spi- cae femineae maxima ex parte approximatae, provemiunt re- motae et infima rarissime quidem gynobasis. 119. €. pilulifera L. ep. p. 1385. Rhizomate caespitose-fibrose, eulmis acutangulis scabris, Toliis planis margine scabris, spica terminali maseula, femi- weis ?—4 subrosundis approximatis sessilibns, fructibus sub- globoso - obovatis trigonis pubescentibas, rostro brevi sub- emarginato. j Koch syn. U. p. 876, Gand. helv. 6, p. 77. Drej. hafn, 2. 927. Wahlenb. suec. n. 1072. Hartm. scand, A. IV. p.310. Nyland, spie. fenn. 2. p. 29. Drej. rev. car. ber. n, 48, — Hoppe car. p. 56. Sturm h. 50. Rehb. cyp. £& 632. Flor. dan, t. 1048. — Schk. car. . L. 639. — €. deoumbens Ebrk, calam. n. 70. — C. filiformis Poll. palat. 2. p- 581. Fl, dan. t. 1088. Habitat in sylvatieis, arenosis et ericetis al Helvetia per totam Germaniam! Daniam! Sneciam! usque ad Norregiae et Fenniae mediae fines, in insula Faerö! et in Groenlandia ! Vaginae foliorum infimae fibrillose marcescunt. Culmi denique reclinati, Spica feminea infima hractea setacen eva- ginante est fulta. Interdum bractea haec oceurrit foliacen et eulmum superans. Legi quondam ipse specimen, spieis omni- bns remotis et bracteis foliaceis culmum longe superantihns instractum, habitum fere Caricis remotae aemulans, Spe- ©imina inter hanc et normalem formam media Caricem thu- ringiacam Hamp, in herbar. (non Willd., nec Schk.) referunt. Allam memorabilem warietatem vel monstrositatem dedit cl. Thomas sub nomine Caricis Bertolonii Savi, quae giumis elongatis et Iatioribus forma Cariots piluliferae revera mor- bosa est, fructibus maxima ex parte Ustilagine corragatie, 592 Haec in monte Generoso lecta ab aliis falso Garicis hybıida forma piluliferae habebatur, Forma memorabilis: #. deflexa Drej. rev. car. bor. I. c. €. deflexa Hornem. plantel. III. p. 938. in Groenlandia ! provenit, Humilior et gracilior, color pallidior, spica mascula brevioer et retorsa, interdum plane deficiens. Attamen in eo- dem cum normali forma rhizomate invenitur, Carex piluli- Ffera pallida Peterm.! (Behb. cyp. f. 632. £.) inter hane et normalem plane refert formam intermediam. b. Orsithopodae. Rhizoma caespitosum obliguum vel fibrosum. Vaginae foliorum ceonspicue vel parce obsenreque retieulato fissae. Culmus ereetus. Folia linearia. Bracteae vaginantes apkyl- Iae. Spica terminalis mascula, femineae subsessiles laxi- Florae approximatae, remotae vel in Carici gynobasi infma typice longe pedunculata gynobasis, Stigmata 3. Fructus, vostro brevi suhintegro , pubescentes, 120. €. humilis Leyss. fl. hal. p. 175. Rbizomate oblique-caespitose, culmo obtusangulo sub- laevi, foliis canalieulatis angustis margine scabris, spiea ter- zminali maseula, femineis 2 — 5 pancifloris remotis pedunen- latis, fructibus obovatis trigonis pubescenlibns, rostro brevi truncato, Koch syn. II, p. 877. Gand. helv. 6. p. 84. — Hoppe ear. p.55. Sturm h, 69. Rchb. cyp. f. 595. — C. elande- stina Good, trans. of lian. soc. v.2. p.167. Schk. car. u K- 1.43. — €. prostrata All, ped. 2. p. 267. — C. prosrale et Gessneri Sut, heir. p. 248, — C, scariosa Lam, enc, 3 pı 388, 593 Habitat in montibus et collihas aprieis calcareis Helve- tiae! ei Germaniae ! Primo vere culmas florens et folia minima e rhizomate crasso liguoso creseunt, sed mox, fructibus matnris et deci- duis, folia ita sunt elongata, ut eolmum triplo quadruplove superent. Vaginae foliorum inferiores reticulato - fissae sunt, Culmus bracteis vaginantibus, pedunculum spicarum ineluden- tibus membranaceis obtectus et in basi peduncnli rachi est excavatas, Folia tandem longissima rigida scabra. Spiea mascula pedunculata et a femineis remota, femineae panci- 3—4-florae, Fruetns statim et facillime decidwi sunt. 121. €. gynobasis Vill. delph. 2. p. 206. Rhizomate oblique-eaespitoso, eulmis acutangulis sca- bris, foliis planis earinatis margine scabris, spica terminali masenla, femineis 2—3 pauciloris, superioribus approxima- ls, infima gynohasi lougissime pedunculata, fructibus ovatis trigonis nervosis subtiliter pubescentibus, rostro brevi sub- integro. Koch syn. II. p. 877. Gaud. helr. 6. p. 82.— Hoppe car. P- 69. Sturm h. 47. Rehl. cyp. f 630. — C. alpestris All. ped. 2. p. 270. n. 2329, Schk, car. 1. 6.1.35. — C. diversiflora Host. gram. 1. p. 53. 1. 70. — C, Halleriuna Asso syn. m. 922, 1.9. £2. Habitat in collibus graminosis Helvetiae australis ! et Ger- maniae australioris! Pulcherrima et valde memorabilis Carex. Rhizoma cras- sum lignosum, ‚vaginae foliorum reticulato - fissae, culmus erectns denique mutans. Spiene snperiores femineae, masen- Iae adjunctae et infima harım bractea subfoliacea fulta. Spi- eae infimae typice sunt radienles. Fructus maximi nervis Ya- lidis instraeti, 24r Bd, Ss Beh, 38 94 122. €. ornithopoda Willd. sp. 4. p. 255. Rhizomate enespitoso-ibroso, culmis teretibus sublaevi- bus, foliis planis earinatis margine reirorsum scabris, spica terminali maseula, femineis 2-— 4 linearilms pancifloris con- fertis peduneulatis, fructibus obovatis trigonis stipite lato pe- dnncenlatis pubescentibus, rostro brevi subiniegro. Koch syn. U. p. 878. Gaud. helv. 6. p. 87. Wahlenb, suer, n. 1066. Hartm, scand. fl. IV. p. 311. Nyland. spie. fenn, 2. p. 28. — Hopp. car. p. 64. Sturm. h. 61. (figura fructus pessima!). Rehb. eyper. f, 598. (figura fruetus copia Sturmianae pessimae!). Fl. dan. t. 1405, — Schk, car. t. H. 1.37. — C. digötata «. Bert. Amoen, Italı p. 204 — €. digitata 8. Wahlen. act. holm. 1803. p. 158. — C. peduta Lam. Ene. 3. p. 389. Sut. A, helv. 2. p. 247. Gand, Eir, de Fl. p. 128, Habitat in sylyis umbrosis et suhsylratieis locis Helvetiar, Germaniae! Succiae, Norregiae et Fenniae. Vaginae foliorum sanguinen - purparene, interdum retienli initium ostendunt, denigne in fbrillas marcescunt. Spicae fe- mineae, hracieca memhranacen raginante fultac, sunt dense approximatae ei spicam mascnlam aequant longitndinr. Fru- etus duplo minores quam Caricis digitatae uno eodemque Ioco sylvae umhrosae quondam a me lertac. Glamae integer- rime cmarginatae e flavo virides. . 123. €. digitata L. sp. p. 1383. Rhizomate eaespitoso üibroso, eulmis compressis sublae- vibus, foliis planis carinatis margine reirorsum seahris , spie® terminali, femineis 2 — 4 Jinearihus laxiforis remotinsenlis pedwmenlatis, fructibus oboratis trigonis peduneulatis pubeseen- bus, rostro brevi subintegro. Koch syn. II. p. 878, Gand. heiv. 6, p. 85. Drej. hafı 2.926. Wahlenb. succ. u. 1065. Harim. send. N. IV. p31. 595 Nyland. spie. fenn, 2, p. 28. — Hoppe car. p. 61. Sturm h. 61. Rehb, eyp. f. 599. Fl. dan. 1. 1466. — Sehk. car. tH. £.38. — C. digitata PB. Bertol. Amoen. Ita], p. 204. — €. digitata a. Wahlenb. act. holm. 1803. p. 158. Habitat in sylvis umbrosis Helvetiae, Germaniae! Da- niae, Sueciae! Norvegiae, Lapponiae et Fenniae, Vaginae ut Caricis ornitkopodae sanguineo - purpureae et interdum parce retieulato-&ssae denique in fibrillas mar- cescant. Spicae feminene hasi hractea membranacea vagi- nante fultae, paulo sunt remotae et superior spicam masen- lam conspieue superans longitudine, Fructus laxe dispositi duplo majores quam Garicis ornithopodae. Glumae dentato- emarginatae brunnene rel sanguineo -pnrpureae, 124. €. pediformis C. A. Mey, cyp. nor. 25. t. 10, Rhizomate ohlique-caespitoso, culmo filiformi acntangule scahro, foliis planis carinatis margine subtiliter srahris, spien terminali maseula minima, fenineis 2 —3 linearibus laxifloris remotis pedunenlatis, frnctibus obovatis trigonis pedunewlatis Pubescentibns, rostro hrevi emarzinafo. Hartm. scand. fl. IV. p. 311. Nyland. spie. fen. 2. p. 28, Fries, summ. veget. p. 235. — Kunz. car. t. 16. Habitat in loeis ropestribus umhrosis Norvegiae prope Christiauiam! et Fenniae interioris, Rbizoma caespitosum! erassum obliquum valde elonga- tum, vaginae foliorum inferiores atro-spadieeae couspiene re- tieulato-fissae. Spicae femineae, braetea membranacea vagi- nanle viridi fultae, sunt remotae et superior saepissime spi- cam masculam longitadine superans, Glumae muceronato- Acutatae, . Proxima habitu Carzci digitatae differt longe: rhisemate, vaginis reticulato-fissis, culmo, spien masenla ete, 38 # 596 Rhizoma nullo modo, ut cl. Friesins memorat, repens signifieandum est. Subsectio Il. Dontoerrhynchae. Fruetns in rostrum longius elongatum, are hidentalo, bifido vel bienspidato attennati vel acuminati. Nux triangu- laris, Stigmata typice 3, interdum 2. a. Fuliginosae, Rhizoma eaespitosum vel stoloniferum. Vaginae folio- rum integerrimae, Culmus ereetus deniqne apice nutans, Fo- lia plan, Bracteae foliaccae vaginantes. Spica termi- nulis gynaecandra vel mascula, femineae oblongae vel ovatae pedunculatae pendulae. Stigmata 3. FPruckus in rostrum margine serrulato - scabrum vel scabriusculum attenuati glabri. Affinitate simillimae Maritimis Idiomorpharum et Nigris et Limosis Orthomorpharum, 125. €. futiginosa Schk, car. 1, p. 91. 1. Ce. 1.47. Rhizomafe obhlique-caespitoso , culmis obtusangnlis sca- briusenlis, foliis planis carinatis margine scabrinsenlis, spiea terminali gynaccandra, femineis 2 — 3 ohlongis pedunenlatis denique pendulis, fructibus lanceolatis glabris in rostrum mar- gine serrulato -eiliatum bidentatum attenuatis. Koch syn. II. p. 881. Hartm. scand. A. IV. p. 301. Drej. rey. car. bor. 2.45. 0. F, Lang Flora 1843. p. 148. — Rehl. cyp. f. 614, (a, ad speciem aliam, fortasse Cari- cem sempervirentem pertinet). — C. fuliginosa Sternb. et Hoppe Denkschr, der Regensh. bot. Geselisch. 1816. p. 19% WM. f. @—f. (optima !) Hoppe car. p. 52. Sturm I. 47. Habitat in alpibus Germaniae! Norvegiae! Lapponiae el Groenlandiae! ne 597 Spieae femineae densiflorae interdum oecurrunt composi- tae. Fructus rostro apice albido marginati. Bracteae vagi- uuutes foliaceae. Yaginae inferiores ferrugineae denique fibril- lose marcesennt. Var. #. misandra, Minor, culmo laevi, spieis ovalihns minoribus, fructihns brevioribus et angustioribus el rosiro frurtwuum ore albo nee albo marginaio. €. misandra RB. Br, A. Melvill. p. 283. — 0. futigi- nosa Kunz. car. 1, XIV, Haec in alpihus Seandinaviae! et regionibus arcticis ! 126. €, frigidn All. ped. 2. p. 270, " Rhizomate stolonifero, caulıno acutangulo srahro, foliis planis carinatis margine seahris, spica terminali maseula, fe- mineis 3— 6 ohlongis, suprema sessili, inferioribas pedunrn- Iatis et pendulis, fructibus lanceolatis glabris in rostrum mar- gine serrulato -eiliatum bidentatum altenuatis. Koch syn. I. p. 831. Gand. helv. 6. p. 121. — Hoppe car. p. 83. Sturm h, 53. Rehl, cyp. f. 616. — Schk. car. 1.8.47. — C. fuliginosa Wahlenb. carp. p, 299. helv. pP» 170. — C. fuliginosa Host. gr. 1. 93. — (. geniculata Host, gr. 1. 94 — C. spadicea Schk. car. I. n. 75. Babitat in alpibus Helveticis! et Germanicis! Proxima Carici fuliginosae Schk. diflert statim xhizo- mate stolonifero et spiea terminali typiee masenla. Spica le- minea suprema vel superiores masculae appreximalae, infe- riores remolae et infima saepe longissime pednnculata gyno- basis, Bracteae vaginantes foliaceae. Fructuum rostre, nec ore albo, neque albe-warginato margiue viridi eincto. Va- Sinae inferiores ferruginene denique Abrillose marcesennt. Variat spiea terminali androgyna vel in medio spicae masculae floribus nonnullis femmeis instrucia, sed nunquam 598 specimen mere gynaceandrum, ut el. Kochins }. c, memoravit, vidi. Interdum vero spiea mascula plane marceseit. Situ dorum femineorum distingni eodem modo videtur a Carice Fuliginosa, quo Carer limosa a Carice irrigna. 127. €. ustulnta Wahlenb. act. holm. 1803. p. 156. Rlizomate stolonifero, euhme obtusangulo laevi, foliis planis margine seahris, spien terminali mascula, femineis 2 —5 oblongo -ovatis vel ovatis remolis peduneulatis, fructibus ovalibus glabris eompressis in rostrum margine scabriusculum bifidum acuminatis, Koch syn, II. p. 880. Gand. helv, 6. p. 123. Wahlenb. suee. n. 1060, lapp. n. 441. Hart, scand. fl. IV. p. 307. — Hoppe car. p. 71. Sturm h. 53. Rehb. Cyper. f. 615. Sr. bot. t. 717. Fl, dan. t. 1590. — Schk. ear. t. Y. £ 82. — GC. atro-fusca Sebk. car. 1. p. 106. — C. imosa Scop. carı, 2. p: 222. Habitat in turfosis alpium Helvetine, Germaniae (rarissi- me ei nnper non reperta), Norvegiae! Sueciae! et Lapponiae. Pulcherrimam spieis triste atro - fuseis Caricem copiose optimeque in alpibas Doverensibus Norvegiae legi. Rhizoma mere stoloniferum, vaginae infimae Terrugineae, culmus fir- mus ereetus, folia eulma triplo breviora, hracteae vaginanles, infima foliacen, quare a Carice atrata, habitı simillima, len- se recedit. Spicae femineae tenuiter pedunculatae pendulae; in alpibus Norvegicis fere semper eam spieis oblongo-ovatis, im speciminibus ex alpibns Jemtiae ovatis et abbreviato- (sub- rotundato-) ovatis ornatam vidi, Situs spicarum ypice remo- tus interdum snbapproximatus et raro spiea infma pedunculo longissimo est gynobasis, Memorabilem varietatem spicis fe- mineis fernatis in alpibus Doverensibus legi. Quamgnam ed. Kochius L c. fructuum formam proximam Carici atralae 599 dieit, speciwinibus numerosis et in slatu vivo et in herbario examinatis, nullo modo Caricem ustulatam al scetionem Cyrtorrhyncharum Caricum referre audeo. que cum el. Kochio Carici capillari, C, mazimae et C. strigosue, ne- que eum cl. Friesio Carici limosze aflınem eam hahui. BRo- stri forma quanfum equiden censco affnis est grexi Cariers Fuliginosac, quum etiam margo rastri revera, licet winutis- sime, sit seabriusenlus ei 08 conspiene bidentatum. Speeimina vera Germanien Caricis ustulalue in herba- rio cl. Beurlingii, a b. Hoppeo arcepta, vidi. b. Ferrugineue, Rhizoma enespitosum vel stoloniferum. Vaginae foliorum integerrimae. Culmms erertus strietus ve) in Carice ferru- ginea tandem dehilis. Folia plan. Bracteae vaginantes foliaceue. Spira terminalis mascula, feminene oblongo- lanceolatae erectae vel, in Carice ferruginea, Vineares de- nique nutuntes. Stigmala 3. Fructus in rostrum margi- ne ciliato- serrulatum acuminati glabri vel dorso hispi- duli, Transitum a Fuliginosis ad Psilostachyas ei Distantes Sariunt. 128. C. hispidula Gand, helv, 6, p. 88. Rhizomate stolonifero, enimo arutangulo scahro, Toliis planis rarinatis margine seahvis, spiea terminali masenla, fe- mineis 2 ohlonge-Janreolatis remotis peduncnlatis, frustihus ovatis (rigonis margine ciliato - serrulatis pubescentibns in ro- strum bicnspidatum acuminatis. Koch syn. 11. p, 882. — C. /mbriata Schk, car. 1. Tun. 5. 165. — Hoppe car. p- 67. Rehb, eyp. f. 612. Habitat in Jpibus Helvetiae anstralioris! altissimis. 600 Culmus tenuis strietns, folia vigidula ceulmo hreviora, erecta. Spice femineae bracteis vaginantibus Toliaceis fultae. Qnamquam fructus sunt pubescentes, nullo modo ad Za- söocarpas numeranda, sed aflinitate sua proxima Carict est sempervirenti et C. firmae, diversa eadem ratione, qua Ca- rex laxa a serie Gyriorkyncharum Leiocarparum Cari- cum fructibus suis tomentellis. 129. €. sempervirens Vill. delph. 2, p. 214. Rhizomate dense caespitoso , eulnis obtnsangulis Iaevi- bus, foliis planis margine scabris, spiea terminali mascula, femineis 2 — 3 oblongo-lanceolatis suhpedunenlatis Lrigenis margine serrulato-ciliatis glabris in rostrum ore membrana- veo albido biloho arnminatis. Koch syn. IH. p. 883. Gaud. helv. 6. p. 89. — Rehb. eyp. f 611. — C. ferruginea Schk, t, M. f, 48. Sturm h. 53. — C. alpestris Gand. Eir. de Fl. p. 173. — (. firma #. subalpina Wahlenh. helr. p. 169. — C. saxatilis Sut, helv. 2. p. 252. — C. erecta DC. fi. fr. 1741. — (. varia Host. gr. I. 1. 80. — Ü. variegara Lam. enc. 3. p. 389. Habitat in alpinis Helvetiae! et Germaniae ! Rhizoma erassum; folin eulmis minora, fascieulorum ste- rilinm fere culmi longitudine laete virentia, Bracieae vagi- nantes foliaceae. Et el. Kochins, et Gandinins Il. ce. frnetus Carieis hujus deseripserunt in dorso et fariebus pilis nonnullis hispidulos, quod neqne jn speriminihus Germanicis, neqne Helvctieis un- quam vidi, 130. €. firma Host. anstr. p. 509. Rhizomate oblique-enespitoso , eulmo obtusangulo laevi, foliis planis carinatis margine sublaerihus, spica terminali mascula, femineis 1—2 elliptieis pauciforis pedunculatis 601 remotis, fructibus oblongo-lanceolatis trigonis glahris margi- ne serrulato -ciliatis in rostrum bilobum acuminatis, Koch syn. II. p. 882. Gaud. helv. 6. p. 116. — Sturm ea 6 0, et Y.f.5% — Hoppe car. p. 64. Sturn h. 57. Rehb, eyp. f. 610. — C. strigosa Sut, helv. 2. p. 253, — €. rigida Schrank. baier. fl. p. 290. Habitat in alpinis et subalpinis Helretiae! et Germaniae ! Folia rigida apiee friqnetra, eulmo graeili tenui multo hreviora excurvata, Bracteae vaginantes, infima subfoliacen. Spiene feminene remotne sıprema masculae spicae valde ap- proximata, Fruetus glahri nitidi. Fructaum forma Carici sempervirenti proxima, habilu toto et foliis praecipue, in rosellam dispositis, rigidis statim differt. 131. ©. ferruginea Scop. carn. 2. p.245. Rhizomate stolonifero, culmo obtusangulo sublaevi, foliis planis carinatis margine seabriusculis, spiea terminali mascı- la, femineis 2— 3 Iinaribus remotis peduncnlatis demum nu- tantibus , frwelibus oblongo -ovatis trigenis margine serrulato- scabro glabris in rostram bidentatum acuminatis. Koch syn. I. p.882. Rehb. eyper. f. 613, — Ü. Mie- lichhoferi Schk. car. Mmmm. f. 198. Hoppe car. p. 85. Sturm h. 53. — ©. Scopolii Gaud, helv. 6. p- 118. — €. padicea DC. f. fr. p.120. — C. $.opoliana Willd. sp. 4. Pe 292. Schk, ear. t. Nnan, f, 199, — C. cristata Claiev. Man, p. 291. Habitat in alpium et subalpinorum uliginosis Helvetiae! et Germaniae! Rhizoma eaespitosnm quidem, sed simul conspiene est stoloniferum. Bractene vaginantes foliaceae, eulmas debilis et folia laccida. 602 . Variat fraetibus latioribus et angustioribus, brevioribus et longioribus. Formam fructibus in superficie utrieuli pilis brevibus instructam (eonf, Koch syn. L.'c.) nondum ohservari. e. Psilostachyue. Rhizoma caespitosum. Vaginae folierum integerrimae. Eulmus erertus, tandem nulans. Folia convolnto -selacea vel plana, Bracteae vaginantes foliacene, Spica terminalis mascula, femineae lineares, denique cernuuc. Stigmata 3, Fructus in vostrum margine glabrum hidentainm vel bifi- dum altenuati. 132. €. linearis Clairy. Man. p. 291. Rhizomate dense carspitoso -fibroso, eulmis obtusangulis Iaevibus , foliis convoluto -setaceis margine scabris, spiea ter- minali mascula, femineis 2 -— 3 Jinearibus elongatis remotis pedunenlatis, fruetibus lanceolato - oblongis irigonis glabris in rostram bidentatum margiue dentibus nounullis instrurte alte- murtis. €. brachystachys Schrank. baier. 9. p. 294. Gaud. belr. 6. p. 120. — Hoppe var. p. 86. Sturm h. 53, — Schk. car. P. 658. — C. tenuis Host. gram. 4. 1.92, Koch syull. ».883. — Rehh. eyp. 8,601. — C, Scheuchzeri Gaud. Etr. de Fl. p. 148. — C. valesiaca Sut. helr. 2. p. 259. Habitat ia regionihus inferalpinis Helvetiae! et Ger- maniae! Rhizoma mere esespitosum nee unquam stolones hreves vidi. VYaginae difute sanguineae vel ferrugineae, folia angt- stissime linearia setacea, longe hreviora, quamı grachlimus erectns culmus. Brarteae vaginantes folineene. Spienlae fe- imineae louge pedunenlatae, tandem nulantes. Fruetus fere totidem glabri sub ore rostri dentieulis paneis saepe solitariis instrueti, 603 Nomen Caricis brachystachyos e specimine imperfecio ortum plane est incongrunm, nomen Üaricis tennis ambi- guum, itague nomen Caricem linearen Clairv. Man. (Gau- dinio auetore) aptissimum anteposni. 133. €. sylvatica Huds. angl. I. p. 353. Rhizomate eaespitoso, culmis obtusangulis laevibus, fo- lüs planis margine scabris, spica terminali mascnla, femineis 4— 5 linearibus laxifloris remotis Jonge pedunculatis pendu- lis, feutibus elliptieis trigonis glabris in rostram margine gla- bro bifidam acuminatis, Koch syn. IL p. 886. Gaud. helv. 6, p. 110. Drej. hafn, n. 925. Hartm. scand, A. IV. p. 307. — Behb, Cyp. f. 604. Fl. dan, 1. 404. — ©, Drymeja Ehrh. Linn. seppl. p- 414, Wahlenb. succ. n. 1058. helv. p. 168. — Hoppe car. pP. 89. Sturm h. 55. — Schk. ı. Li. f. 101. — (. vesiea- ria 8. L. sp. p. 1389. — C. patula Scop, carn. Il. n. 1160, — C. capillaris Leers. herb. 1. XV. f. 2, Habitat in sylvis Helvetiae, Germaniae! Daniae, Sneciae inferioris! et Norvegiae australis. Rhizoma obliguum, culmi Jdenique valde elongati, folin lata plana, bractene foliaceae elongato - vaginantes, Spicae femineae denique pendulae longissime pedunculatac. Var. &. Tommasinii Rehb. Cyp. p. 16. Fruetibus mi- noribus et fructuum rostris brevioribus. Haee in regionibus Jitteralibus sylvatieis Germanine maxime australis. Accuratins ohservanda est. d. Distantes, Rhizoma caespitosum vel simul breriter stoloniferum. Va- ginae foliorum integerrimae. Culmus ereetus strietus. Folia plana. Bracteae foliaceae vaginantes. Spica terminalis mascula, femincae ovato-oblongae ve) eylindrivae erectae, 604 Stigmata 3. Fructus in rostrum margin: serrulato - sca- brum vel scabriusculum bihdum vel bidentatum acuminati. Conjungit haee stirps Flavas cum Ferrugineis ei Psilo- stachyis. 134. €. laevigata Sm. trans. ol lin. soc. vol.2. p. 272. Rhizomate caespitoso, culmo ebtusangulo seabriuscule, fofiis latis planis margine scabris, spien terwinali mascula, femineis 3 — 4 eylindricis densilloris distantibus peduncnlatis, fructibus ovatis convexis nervosis in rosirum margine sta- briusenlo cuspidato -bitilum acuminatis. Koch syn. Il. p. 886. — Hoppe car. p. 81. Sturm h. 55. Rehb, Cyp. f.623, — C. biligularis DC. cat. hort. monsp. P- 88. Gand. helr. 6. p. 104. — C. /aerigata Schk. car L Sss, £ 162. et C. patula Sehk. car. t. Bbb. f. 116. Habitat in humidis umbrosis Helveliae et Germaniae ot- eidentali - horealis! rarius, Rlizoma crassum, eulmus elatus trigonus, brarteae folia- eeae elongato - vaginantes. Spicae masenlae interdum duar, fewinea suprema brevis, infima lengissime peduncalata et pei- dula. Os rostri fenetimm dentieulis minimis instraetum. 135. €. binervis Sn. trans. of linn. soc. vol, 5. p- 268. Rhizomate caespitoso, culmo ohtusangulo Iaevi, folüs plu- nis margine scahriuseulis, spica terminali masenla, femineis 3—4 eylindrieis vel elongato- oyatis trigonis obsolete nerve- sis, aervis 2 validis instenetis in rostrum biädum margine serrnlato- scabrum acıminalis, Koch syn. II p. 885. Hartm. seand. H. IV. p- 305. — Hoppe car. p. 79. Sınrm h. 55, Rehb. Cyp. £.624. — Sehk. var. t. Bir. fi 169, Habitat in ericetis humidis Germaniae oeridentali - borea- lis! raro et Norvegiae oecidentalis! Rhizoma erassum, bracieae foliaceae vaginantes. Fractus 05 rostri denticulis minntis instruetum. Saepissime cum Carice distante est conlusa, ut din spe- ciem fallacem esse erelerem. Speeiminibus vero optimis Nor- vegieis visis mihl persuasum habeo distinelissinam speeiem esse. Specimina Germaniea mecum henevole communivavit ch, Wirtgen. 136. €. distans L, sp. p. 1387. Rhizomate caespitoso, culmo obtasangulo laevi, Toliis pla- nis inargine scahris, spica terminali mascula, femineis 3— 4 ovato-ohlongis densilloris distantibus pedunculatis, frnetibus oYatis trigonis nervosis in vostrum margine serrulato - scabram bifidum aeuminatis, Koch sya. Il. p. 885. Gaud, helv. 6. p. 103. Hart. scand. A. IV. p. 305. Wahlenb. suec. n, 1062. — Hoppe car, p. 78. Sturin h. 53. Rehb. cyp. f. 622. — Schk. car, t T. 8.68. — C. bBinervis Drej. hafn. n. 923. Habitat in pratis humidis Helvetiae! Germaniae! Daniae, Sueciae inferioris! et Norvegiae australis! Rhizoma crassum, bractene longe vaginantes foliacene. Spica feminea brevis, infima Jongius peluneulata. Rostrum fructus in ore denticulis minntis instructun. Variat spieis femineis ternatis. Haec est Carex distans Hampeana Rehb, cyp. f. 622b. 137. €. punetata Gaud, agr. helv. 2. p. 152. Rhizomate caespitoso, culmo obtusangulo Iaevi, foliis pla- nis margine scabriusenlis, spiea terminali mascula, femineis 3—4 oblonge-cylindrieis densiforis distantibus pedunculatis, fractihus ovatis convexis nitidis in rostrum bidentatum margine scabriusculum acuminatis, Koch syn, Il. p. 885. Gaud, helv. 6. p. 106. Hartm. scand, f.IV. p. 305. Hoppe car. p. 68. Sturin 'b. 61. Rehb. eyp. £. 619, Kunz, car. t. VI. — C. helvetica Schleich, plant, exsiccat. Habitat in collibns graminosis Helvetine australis! Ger- maniae (quondam prope Salisburgum lecta) et Norvegiae ma- xime austrälis! Bracteae foliaceae vaginantes. Spica feminea suprema hrevis, inferiores longius pedunculatae. Fructus sub vitro re- tieulati et subtiliter pnnetnlati apparent. Bostri dentes in ore minufissime dentieulati, marginegue conspieue sunt sca- hrinseuli. 138. C. fulva Good. trans, of Linn, soc, vol. 2, p 177. Rhizomate enespitose - stolonifere, enlmo obtusangulo seabriusculo, foliis plauis margine scahris, spiea terminali maseula, :femineis 2 — 4 ovato-oblongis densifloris distanfi- bus, fruetibus ovatis subiuflatis convexis nervosis in rostrum margine serrulato - scabram bifidum acuminatis. ©. Horaschuchiuna Hoppe Fler. 1824. p. 599. — © speirostachya Sm, engl. fl. 4. p. 98. — C, binerris Wah- lenl. suec. n. 1054. — C. Hosteana DC. cat. h. mensp. P- 88. — C. fulva et C, Hornschuchiana Koch syn. I. p.884. Gand. helv. 6. p. 99— 102. Drej. hafa. p. 296. — Hoppe ear. pP. 176. 77. Sturm h. 57. Behb. ceyp. f. 620. 621. — €. fulva Schk. car. ı. T- f. 67. — C Fulva et speirosta- ehya Hartm. scand. A, IV. p. 304 et 305. Fries. et Sueco- rum omuium Fl. dan. 1768 et 2249, — C. distans fl. dan. %. 1019. — C. biformis Sehultz. Flora 1841. p. 5% Habitat in pratis humidis Helvetiae! Germaniae! Daniae! Sueeine! et Norvegiae inferioris, Rhizoma caespitosum quidem, sed breviler stoloniferam. Braeteae vaginantes inferiores foliaceae. Rostri dentes in or® glabri, 607 Saepe occurrit nirienlis quidem explicais, sed sterili- hus Navescentihus, glumis fulvis. Haee est Carer fulva auctorum. Qui sententia nen pracoeeupata plantam hane loco na- tali observavit, ei olserrationihus renovatis et iteratis judicat, mecnm senliet, Speeimina Sueriea saepe habitım Carici distanti simil- "Imum indnunt, e. Flavae. Rhizoma cacspitesum. Vaginae foliorum integerrimae. Culmns ereeins sirieins, Folia plana. Bracteae foliucene breviter vaginantes. Spica terminalis mascula, Feminene rolundato- oratac yel ohlougae crectae, Stigwata 3, Fru- elus in rostrum margine serrulatum vel glabrum bidenta- tum acuminatt, 139. €. Hava L. sp. p. 1384, Rhizomate caespitoso lihroso, enlıno obtusanguto laevi, folis planis margine seahris, spien terminali masenla, femi- neis 2 — 5 rotumdato-ovatis inflatis glahris nervosis in re- strum, margine serrulatum reeurvatum bidentatum acnminatis. Koch syn. II, p. 884. Gaud. helv. 6. p. 97. Drej. hafı, "918. Wahlenb. suec. u. 1050. Japp. n. 435, Hartm. scand. 2. IV. 9.304. Nyland. spie. fenn. 2. p. 18. — Hoppe car. p. 59. Sturm h. 57. Rehb, Cyp. f. 654. Fl. dan. &. 1047. — Sehk, car. t. H. 1.36. — €. patula Host. gr. 1.64. Habitat in paludosis et pratis humidis Helvetiae! Germa- niae! Daniae, Sueciac ! Norvegiae! Lapponiae et Fennine. Folia lata plana, bracteae latae foliaceae breviter vagi- nantes deniqne patentissimae vel relexae, Spiea feminea su- prema subsessilis, ceterae conspicne pedunculatae, inlma Saepe longissime peduuculata. 608 Variat spieis femineis 5— 6. C. flava polysiachya Koch le. Gand. her. 6. 1.c. — C. foliosa Gand. agr, helv. 2. p. 191. — C. vetliaca Sut. helv. 2. p. 251. Porro fructuum rostro reeto non recurvalo C, Jlava rectirosiris Gaud. I. e, et fructibus minoribus: €. Tepido- carpa Tausch. Flora 1834. p. 179. Sturm hı. 69. Kunz. var, 1. XL 1.2. Rehb, erp. 653. — ©, lipsiensis Peterm, fl. Yipsiens. Haee ultima forma ceteram non differt, nam spica mas- eula peduneulata est character fallax et ineonstans et in diagnosi specikica specierum nullius moment. 140. €. ©cderi Ehrh. calam. n. 79. Rhizomate caespitoso fibroso, enlmo obtusangulo laeri, foliis planis margine scabris, spica ferminali masceula, feni- neis 2 — 4 rotundato -ovalis erectis fere omnibns peiluneula- tis, fruetibus sahbrotundis inflatis glabris nervosis in rostrum margine serrulatum reetum bidentatum acuminatis, Koch syu, II. p. 884. Gand. helv. 6. p. 95. Drej. hafı. n. 919. Hartm. scand. A. IV, p. 304. Nyland. spic. fenn. 2. p. 18. — Hoppe car. p, 59. Sturm h. 57. Rehb. eyp. £.652. Fi. dan. t. 374. Schk. car, 1. T. £26. — C, Jlava lutescens Wablenb, lapp. n. 435. suec, n. 1050. Habitat in turfosis et paludosis Helvetiae, Germaniae! Daniae, Sueciae! Norvegiae! Lapponiae et Fenniae! Minor quam Carex Alava. Folia plana angustiora, bra- eteae foliaceae breviter vaginantes denique patentissimae vel reflexae. Spien feminea suprema snbsessilis, infma saep® longe peduncnlata. Fructus minores, brevins rostrati quan Caricis flavac. Crescendi ratione plane e Carice flava differt, qua de re, ut mibi videtur, illi aullo mode ut peculiaris forma est subjungenda. Var. 8. gracilis. Foliis augustissimis eonvolutis. Haec in alpibus Germanicis! Y. depauperaia. Spieis femineis paueiloris. Tota te- —- nuior, quam forma normalis. Haec prope Christianiam! €. demissa Hornem, A, dan, t. 1342. d. pumila, Tota vix pollicem dimidium alta. In mari- timis Friesine orientalis! 141. €, extensa Good. trans. of Linn. soo. v2. p.175. s Rhizomate caespitoso fibroso, culmo obtasangulo Iaevi, folis auguste linearibus canalienlatis margine sublaevibns, spica terminali mascula, femineis 2 — 4 oblongis vel rotnn- r dato-ovalibus, fructibus ovalis convexis glabris nervosis in rostrum rectum nargine glabrum bidentatum acuminatis, Koch syn, II. p. 886. Drej. hafn. n. 920. Hartm. scand. A. IV. p.304. — Hoppe car, p. 60, Sturm h. 57. Behb. eyp. f. 655. Fl. dan. 1. 1709. — Schk. car. 1, V. et Xx. 1. 72. Habitat in locis maritimis Germaniae australis! et boren- lis! Daniae et Sueciae australioris. Bracteae foliaceae hreviter vaginantes margine scaberrimae longissimae culmum longe superantes saepe denique sunt recur- Yato - patentissimae, Var. 6. Balbisöi Rehb. eyp. f. 656. Spicae remoliores et fruetns sec, Behb, 1, c. longiores. €. Balbisii Spreng. Fructus mataros hujus formae non vidi, nescio igitar Daum revera forma Caricis e.rtensae sit, an peculiaris species. C. extensa habitu arete cum Carice Oederi et C. flava onjuneta, fractuum vero rostro glabro facile ab illis digno- seilur, ö Zr Bd, 50 Hefn. 39 610 fe Oliganthae. Rhizoma stoloniferam vel eaespitosum. Vaginae foliorum integerrimae. Culmas ereetus strietus. Folia plana. Bracteae Foliaceae vaginantes. Spica terminalis mascula, femi- neae oliyanthae. Stigmata 3. Fructus in rostrum lon- gum margine serrulatum bifidum acuminati, Transitum faciunt a Flavis ad Secalinas, 142. €. Michelil Host. syn. p. 507. Rhizomate stolonifero, eulmo obtusangalo scabriusenle, fo- lüs planis margine seabris, spiea terminali mascula, femineis 1—2 oblongis remotis rariforis, fructibus obovatis ventricoso- trigonis glabris in rostrum Jongum margine serralatum bif- dum subito avuminatis, Koch syu, U. p. 883. -— Hopp. car, p. 82. Starm h. 5% Behb. eyp. f. 626. — Schk. car. t.P. Vr. f 59. “ Habitat in sylvatieis montanis Germaniae australis! Bracteae vaginantes vix foliacene. Spicae femineae pauci- 6—12- et laxillorae, Fruectas obsolete nervosi turgidi, 143. €. depauperata Good. trans. of linn. soo. vol. 2 p. 181. Rhizomate fibroso, eulmo obtusangulo laevi, foliis planis margine scabriusculis spiea terminali mascula, femineis 3 ovalis remotis paneifloris, fructibus elliptico oratis ventricose- trigonis glahris in rostrum longum margine serrulatum bil- dnın subito acnminatis, Koch syn. IL. p. 883, Kunth. eyp. p. 477. — Behb. eyP- f. 625. — €. triffora Schk. ear, 1, M. Vr. 5.50. — ven tricosa Curt, lond. 'asc. 6. 1. 68. — 0, monilifera Thuill, par. 1. p. 490, Habitat in sylyaticis Germanine maxime anstralis et ocei- dentalis, 61 Bracteae vaginantes longe foliacene, spicae femineae rari- 3—6-Aorae. Fructus turgidissimi omnium totius ditionis no- strae, conspicue multinerrii. Rhizoma secundum speeimen no- strum, ut mihi videtur, licet non plane integrum sit, mere übrosum. “ Deseripsi Caricem secundum specimen ex agro Parisiensi, Germanicum nondum vidi. g. Secalinae, Rhizoma eaespitosum. Vaginae foliornm infegerrimae. Culmus erectus strietus, Folia plana. Bracteae foliaceae vaginantes., Spicae masculae 2, Jfemineae deusiflorae. Stigmata 3, Frucius 'in rostrum margine alatum serru- latum bikdum acuminati. 144. €. hordeistichos Yill. delph. 2. p. 221. «. 6. Rhizemate caespitoso, culmo obtusangulo laeri, foliis latis planis margine scabris, spieis maseulis 2, femineis 3 ovatis densiforis, fructibus elliptieis trigonis laevihus in ro- sirum margine late alatum serrulatum bifidam aeuminatis. Koch syn. II. p. 883. Behb. cyp. fı 627. — C. hordei- Formis Wahlenb, act, holm. 1808. p. 152. — Schk. car, t. Däa, £, 124. — C. secalina Hoppe car. p. 92. Sturm h. 57, Habitat in uliginosis Germanine (Austriae inferioris et Palatinatus!) et secundum Friesium in Norvegia et Lapponia. Bracteae latae foliaceae vaginantes ralmum ut folia su- Perantes longitudine. Spieae femineae crassae, peduncnlatae. Froctus maximi omuium ala lata marginati et aulice postice- que nervosi, Haec est vera Kochii €. hordeistichos, quam a el. aucto- re ipse accepi. 145. €, secalina Wahlenb. act. holm. 1803. p. 151. Rhizomate caespitoso, enlmo aculangulo laevi, foliis an- Bustis planis margine scabris, Spies mascnla unica vel 2, 39 * 612 femineis 3—4 oblongis densifloris, fructibus oblongo - ellipti- eis trigonis laevibus in rostram margine anguste alatum ser- rulatum biidum acuminatis. Schk. car. t. S. £. 65. Habitat in Hungaria, Iberia et Austria inferiori? Bracteae anguste foliacene vaginantes, superiores cul- mum superantes, inferiores et folia culmo lounge breviora. Spieae femineae peduueulatae saepe geminatae vel Lernatae. Frucius sexies minores qnam Carzcis hordeistichos, ala an- gusta marginati et derso nervosi. Deseriptio secundum specimina eulta! @Quamquam de no- mine, ufrum revera sit Carer secalina Wahlenb. an non in dubüis haereo; certissime speciem a Carice hordeiformi Wah- lenb. diversissimam ante oculos habni, h. Pseudo- Cyperi. Rhizoma caespitosum. Vaginae foliorum integerrimae. Culmus erectus_denique apice cernuns. Folia plana. Brasteae longissime foliaceae vaginantes, Spica terminalis mascu- la, femineae denique pendulae multiflorae. Stigmats 3 Fructus in rostrum margine glabrum bienspidatum alie- nuaii., Habitum Cyperi referentes ab ommnibus Carieibns longe distinetissimae, 146. €. Pseudo -Cyperus L. ep. p. 1387. Rhizomate enespitoso, culmo acutangulo seabro, folis latis planis margine scabris, spiea mascula solitaria, femineis 4—6 cylindricis densilloris longe pedunculatis pendulis, fru- etihus orato-lanceolatis glabris nervosis in rostrum hienspi- datm atienuatis, Koch syn. IE. p. 886. Gand. helv. 6. p. 94 Drej. hafa- n. 924, Wahlenb, suoc. n, 1079. Harim. scand, 8, IV. p.308- Enz 613 Hoppe car. p. 91. Sturm h. 57. Behb. cyp. f. 657. Fi. dan. 1.1117. — Schk. car. t. Mm, f 102, Habitat in palndosis sylratieis et fossis Helretiae! Ger- maniae! Daniae, Sueriae! et Norvegiae anstralioris. Pulcherrima omninm. DBracieae foliaceae longae, inferio- res vaginantes, Spicae femineae florentes approximatae de- uique frnetibns squarroso -patentibns onusiae, remotae pedun- eulis gracilibus pendulis, Var. 6. minor Hampe. Minima elegantissina vix altiın- dinem pedis assequitur. Hane in Hercynia superiori legit cl. Hampe, i.. Vesicariae. Bhizoma in speciebus iypieis (Carice ampullacca ei C. vesicaria) crassum horizontaliter repens et stoloniferum, im formis vero alpinis borealibus et arcticis (Oarice ampullacca boreali ei C. vesicaria alpigena) est tenuius et plane stolo- niferum, ut a rhizomate sperierum borealium aliarum bujns stirpis (Garicis pullae ei C. rotundalae) non sit diversum. Vaginae foliorum typice reticulato - fissae , licet in Carice ro- tundata et C. pulla minutissime vel obscure. Culmus erectus in speciebus minoribus tenuis, in majoribus crassus, Folia tenuissima involuto-Aliformia vel Inta plana waxima retieu- lato- venosa, Bractene foliacene typice evaginantes, Spieae Maseulae ımaxima ex parte (Carice pulla excepta) plures, terminalis mojor longe linearis; feminene densillorae abbre- viatae vel magnopere elongatae multiflorae erassae, Stigmata typice 3, in.Carice pulla maxima ex parte 2. Fructus-in- Aati nervosi laevirostres bieuspidati vel in Carice puila bi- dentati. Haec stirps, quae cognitu omnium est difheillima, forsan Wnam veram speciem refert. 614 147. €. ampuliacea Good. trans, of linn. soc. vol. 2. p. 207. Rhizomate horizontali stolonifero, enlıno obtusangule lae- vi, foliis canalieulatis margine scabriuseulis, spieis masculis 2—4, femineis 2 — & ceylindricis remotis erectis breviter pe- dunenlatis, fructibus glohoso-inflatis glabris nervosis subite in rostram margine glabrum bieuspidatum attenualis. Koch syn. II. p. 886. Gaud. helv. 6. p. 134. Drej. hafn. n. 932. Wahlenb, lapp. n. 450. suee, n, 1080. Harim. scand, 8. 1WV, p. 308. Nyland. spie. fenn. 2. p. 17. Drej. rer. car. bor. 2.57. — Hoppe car. p. 96. Sturm I. 57. Behb, Cyp. f. 659. Fl. dan. 1.2248. — Schk. car, t, Tt. £. 109. — € obtusangula Ehrh. calam. n. 50. — C. vesicaria Huds. angl. p- 413. — C. vericaria 8. L. spec. p. 1389. — €. vesica- ria a. Leers. herb, t. XVI. f. 2. IL — C. roszrata Wither. brit. 2. p. 1059. — C. longifolia Thuill. paris. p. 490. — €. torfacea Gmel, syst. p. 145. — C. bifurca Schrank. baier. fl. p. 304, Habitat in paludosis et fossis turfaceis Helvetiae! Germa- niae! Daniae, Sueeiae! Norregiae! Lapponiae! Fennise et Islandiae, Rhizoma horizontaliter elongatum conspicue stoloniferum. Vaginae foliornm reticulato-fissae, braeteae foliaccae evagi- nantes. Folia glaucescentia. Variat foliis convolutis et ‚planis, culmo seabriusenlo, bracteis breviter vaginantibus, spieis femineis abbreviatis den- siforis et maxime elongatis basi laxifloris, habitu tote minori et duplo majori maximo rt denique: ß. borealis. Spieis femineis ohlongeo- ovatis, glumis hrunnescentibns ovalibns frnetu brevirostrato brerioribns. Haec forma conjungit Caricem ampullaceam cum Carice rolun- data Wahlenb. Hartm, I. c. Habitat in Lapponiae palndosis- 1m— m. ır 615 148. €. rotundata Wahlenb. act. holm. 1803, p. 153. Rhizomate stolonifero, culmo obtusangulo laevi, foliis couvoluto-Ailiformibus margine scabris, spieis masculis 1 — 2, femineis elliptieis vel ovatis 1— 2 subsessilibus, fruetibus subgloboso-inllatis glabris nervosis subito in rostrum margine glahrum bicuspidatum atiennatis. Wahlenh. lapp. n. 437. suec. n. 1057. Hartm. scand, 4, IV. 9.308. Nyland. spie, fenn. 2. p. 17. Drej. rev. car. ber. n. 54. Fries. summ. veget. p. 237. — Schk. car. 1. Gg. f. 93, Sr. bot. 1.755. Fl. dan. t. 1407. Habitat in paludosis Sueeiae et Norregiae borealis! Lap- poniae! et Fenniae! Inter sperimina Lapponica herbarii mei est sperimen rhizo- mate couspiene siolonifero, ceterum apıd auctores nullam rhi- zomatis mentionem inveni. @uo charactere (arex rotunduta eum affnibas arcte conjungitur, nam et (arexr vesicaria ei €. ampullacca xhizomate horizentaliter repente siolonifero gaudent, ut ipse Jocis natalibus satis ohservari, Vaginae Parce vel non retieulato -fissae. Bracteae breriter vaginantes foliacene, Altitudine magnopere varians, a spithamaea usque ad sesguipedalem. Saepe C. rotundata in forma hac elatiori cum Carice ampullacea boreali est commulata, todemqne modo cum Carice vesicaria alpigena, sed facillime distin- guitar. A priori foliis tam convoluto -fliformibns, ut culmo tenuiora appareant et vaginis foliorum parce vel non reliculato- fissis; ab altera et Carice pulla Good. characteribus iisdem et culmo Iaevissimo differt. Sed necesse est, nt memineris, fieri fon posse, nt spe- timinibus imperfectis ulla plants acenrate cognoscatar! 149. €. pulla Good. trans. of linn. sor. vol. 3. p. 78. 1. 14 616 Rhizomate stolonifero, culmo acntangulo scahro, foliis la- tis planis margine scabris, spica mascula unica, femineis 1 — 3, ovalibns oblengisve remotis pedunculatis, fruetibus ovato- inflatis glabris nervosis suhito in rostrum margine glabrum bidentatom attennatis. Wahlenb. lapp. n. 459. suec. n. 1092. Drej. rer. car. bor. 2.53. — Schk. car. t.B. £. 63. (non bona), — C. sa- atilis Hartm. scand. fl. IV. p. 303. Nyland. sp. fenn. 2. p. 14. Fries. summ. veget. p. 238. — C. fusca Schk. car. I. p- 64, 1. Ce. f. 88. Habitat in turfosis et paludosis alpium Sneciae borealis! Norvegiae! Lapponiae et Fenniae, Rhizoma horizontaliter repens et stoloniferum. -Vaginae obseure reticnlafo-Aissae, bracteae foliaceae amplectentes. Spiea feminen infima saepe longe pedunculata ut fere nutans sit, Stigmata saepissime 2, in alpibus Doverensibus Norve- giae ipse 3, quin etiam 4 observavi. Valde memorabilis planta, quae et affnilate proxime cum Carice vesicaria et Ü. ampullacea conjuncta, et Idiomor- phis e, ce. Carici rigidae simillima est habitu. Jtaque, stigmatibus fere constanter 2, Idiomorphas arcte cum Don- torhynchis conjungit. . Variat fructibus virescentihns, quae forma seeundum ch. Friesinm est typica. 150. €. vesicaria L. sp. p. 1388, Rhizomate horizontali stolouifero, eulmo acutangulo scAa- bro, foliis planis margine scabris, spieis masculis 2—#, fe- mines 2? — 4 oblongo - eylindrieis remolis erectis breriter pe- wnenlatis, fructibas ovato-infatis conicis glabris nervesis sensim in rostram margine glabrum bicuspidatum attennatis. Koch syn. Il. p. 886, Gaud. helv. 6. p. 133. Dre hafı, n.933. Wahlenb. suec. n. 1081, lapp. n. 451. Hartm- as 617 scand, fl. IV. p. 308. Nyland. spie. fenn. 2. p. 46. Drej. rev. ear. bor. n. 56. — Hoppe car. p. 97. Sturm h. 69. Rebb. cyp. f. 658. — Schk. car, t, Ss, f. 106. Filor. dan. 1. 647. Sr. bot. 1. 216. — GC, inflata Huds. angl. p. 412, Roth. tent. 2. p. 406. Habitat in paludosis et fossis Helvetiae! Germaniae! Da- nine, Succiae! Norvegiae! Lapponiae et Fenniae, Rhizoma horizontaliter repens stoloniferum. Vaginae fo- lioram retieulato-fissae, hracteae foliaceae evaginantes, Fo- lia plana Jaete viridia, Variat bracteis breviter vaginantibus, eulmo parce sca- briusculo, foliis minus planis, spieis femineis abhreviatis den- sifloris et elongatis basi Jaxifleris, habitu minori et duplo ma- jori maximo et f. alpigena, Spieis femineis ahbreviatis erassis ova- tis, glumis brunnescentibus. Ü. stenolepis Lessing. In Sue- eia! et Norvegia maxime boreali! habitat. Haec forma Ca- rici rotundatae elatiori simillima, differt culmo scabro et foliis planis, Forma fructibus Caricis vesicariae sed triplo minoribns, eulmo Caricis ampullaceae, foliis earinato - planis viridibus, spieis femincis longe pedunenlatis et bracteis vaginantibus est Curex Mertinii O, F. Lang in litteris (©. dubia Mert. in herbar. cl. Kochit), Oeccurrit ut afhnes spica masenla unica et gynaccandra vel androgyna. 151. €. rhynchophysa C. A. Mey. ind, non. h. Petr. snppl. 1844, p.9. Rhizomate . .... ., eulmo ohtasangulo Ineri vel acı- tangulo scabro, foliis latis planis margine scahris, spieis mas- eulis pluribus, femwineis 3 — 4 elongato-eylindrieis remotis erectis pedunculatis, fructibus globoso - vel ovato- indatis gla- 618 bris nervosis in rostrum margine glabrum bicuspidatum atte- nnatis, Nyland. spie. fenn. 2. p. 16.— C. duilata Hartm, scaud. A. IV. p.308, — C. bullata 8. laevirostris Fr. nov. maul. 1. p. 59. — C. laevirostris Fries. summ, veget. p. 237, (1845.) Habitat in palndosis Norvegiae! Lapponiae! ei Fenniae! Maxima gregis Caricis vesicariae., Rhizoma, qnam- qnam speeiminibus numerosis visis examinatisque, integrum non vidi. Vaginas folioram eontra cl. Nylanderi 1. e, opinio- nem, retieulato-fissas observari, Culmus erassus acutangı- lus scaber vel obtnsangulus laevis. Folia Iaete viridia plana vel parce faciehus involuta glanrescentia, Bracteae latae fo- Haceae. Spieae feminrae elongafae maximae, superior sessi« lis, infima longins peduneulata. Fructus subgloboso-infati in rostrum longe subito atienuati (forma Carici ampullaceae majori simillima) vel ovato - infati conici in rostrum sensim aruminati (forma Carici vesicariae mojori simillima), Speeies fere plane intermedia inter Caricem ampullu- ccam ei (. vesicariam, formis robustis maximis earum si- millima. Utrum igitnr revera sit propria species, an omnes *jusdem speciei sint formae accuraliores observationes do- tebunt. k. Paludosae. Rhizoma stoloniferum. Vaginae retioulato- issae, in Ca- rice nutante Jivet minute vel obsolete, Cnlmus erectus ela- tus, in Carice riparia maximus omnium, Folia plana in Carice nutante angustiora, in Carice riparia latissims reli- eulate-venosa, Bracteae foliacene evaginantes. Spicae masculae plures, terminalis major crassa trigona, Feni- neae densiflorae multiforae erassae, Stigmata 3. Fructus nd 2n nervosi brevirostres, vostro laevi, in Carice paludosa mi- antissime scabrinsculo, bidentato vel bieuspidato. Curices ripariae fructuum forma arcte cum Vesicarüis, seilicet Carice vesicaria, conjunetae simul fransitum ad La- siocarpas facinnt; sed habitu proprio ab ambahus distinguuntar. 152. €. paludosa Good. trans. of linn. soc. vol. 2. p. 202. Rhizomate stolonifero, ulmo acntangulo scabro, foliis latis planis carinatis margine seabris, spieis masenlis pluri- hus, femineis 2—4 cylindricis remotis densifloris ereclis ses- silibus peduncnlatisre, fructibus ovatis compresso trigonis gla- bris nervosis in rosirem subtilissime scabrinsculum bidentatum acuminatis, Koch syn. H, p. 887. Gand, helv. 6. p. 129, Drej. hafa, 2. 934. Wahlenb. suec. n. 1084. Hartm, scand. fl. IV. p. 309. — Hoppe car. p. 94. Sturm h. 53. Rehb. cyp. f. 644. Fl, dan. t, 1767. — Schk. car. . O0. f. 103. et Vr. f. 103. (monstrosa forma), — C. acuta Curt. lond, fase. 4. t, 61.— C. acutiformis Ehrh. ealam. n. 30. — €. rufa Clairv. Man, P- 293. Gand. Etr. de Fl. p.193. — C. palustris Sut, helr. 2. 2.261. — C. rigens Thuill. par. p. 488. Habitat in paludosis et fosssis Helvetiae! Germaniae! Da- niae! Sueciae et!Norvegiae australioris. Vaginae foliornm grosse reticulato-fissae, enlmus et fo- lia scaberrima, bractene foliaceae vaginantes. Fructus revera margine snb vitro apparent subtilissime scabriusculi, Variat spiea terminali solitaria gynaecandra, androgyna vel mascula. Ad ultimam formam referenda est Carex pa- Zudosa depauperata J. Lange in schedul, C. paludose aemu- la Fries snmm. veget. p. 70. et specimen unnm Caricis ae- mulantis Drej. hafn. n. 909. (alterum speriem propriam, Caricem aemulantem Lieb. refert), 620 Variat porro: spieis femineis pedunenlatis, glumis euspi- datis et mäticis, minor et major et fructibus oblongo - ovatis. Ultima est Öarer Kochiana DC. cat. monsp. 89. secundam speeimina ab ipso el. Kochio accepta. Hehb. eyp. £ 651. C. intermedia Sut. helv. 2. p. 262. C. spadecea Both. tent. 2. pp. 461. 153. €. riparia Curt. A, lond. fasc. 4 t. 60. “ Rhizemate stolonifero, culmo acutangulo scabro, foliis latis planis carinatis margiae scabris, Spieis maseulis pluri- ribus, femineis 3— 5 eylindrico -elougatis remotis ereetis den- sißoris sessilibus pedunenlatisve, fructibus ovato-conicis tri- gono-suhinflatis conrexis glahris nervosis in rostrum margi- ne glabrum bidentatum sensim attenuatis. Koch syn. II. p. 887. Gand. helv. 6. p, 131. Drej. hafı, u. 935. Wahlenb. suec. na. 1082. Hart. scand, fl. IV. p. 308. — Hoppe car. p. 95. Sturın h, 69. Rehb, eyper. f. 647. Fl. dan. £. 1118, — ©, crassa Ehrh, beitr. 4. p 33. — 6 rufa Lam. diet. 3. p. 394. — C. acuta All. ped. », 2347. Habitat al fossas ei ripas Helvetiae! Germaniae! Daniae, Sueeiae! et Norvegiae australioris! Maxima omnium. Rhizoma crassum stoloniferum, vagi- nae relieulato-fissae, eulmus, angulis duobus scabris, tertio ebtusaugulo, erassus, folia latissima omnium basi grosse re- tieulato-venosa. Bracteae latae foliaceae evaginantes. Spien ferminea infima saepe longissime pedunenlata pendula. Fructus fere formae fruetuum Caricis vesicarine. Variat spica mascula solitaria vel rariog gynaecandrogy- na vel androgynaecandra et spieis femineis proliferis. Nuce triplo majori a Carice paludosa, fruetuumgae for- ma longe differt, 154. €. nutans Host. gram. v. 1. 1, 83. .- ———H- 621 Rhizomate stolonifero, ceulmo obinsangulo. seabriuscnlo, folis planis earinatis margine scabris, spieis masenlis 1—2, femineis 2 — 4 cylindrieis ovalisre remotis erectis densißoris sessilibus peduncnlatisye, fructibus ovato - eonieis trigone -ro- tundatis convexis glabris striatis in rostrum margine glabrum bienspidatum sensim attenuatis. Koch syn. II, p. 887. — Hoppe car. p. 63. Sturm h, 61. Rehb. eyp. 642, — Schk. car. Qggq. f. 205. Habitat in sylvis humidis Germaniae australiori - orien- talis! Vaginae minute obseureve reticulato - fissae, hracieae fo- liaceae evaginantes, Minima affinium prope accedit ad Caricem paludosam depauperatam sed habitam fere refert Uaricum Dontorkyn- charum Lasiocarparum. Suecorum Caricem nutantem vefert cl. Friesius ad Ca- ricem ripariam, sed in herbariis ne praestantissimorum qui- dem botanicorum vidi specimen. Ad Caricem nutantem specimina Caricis acuminatae Wild, hucnsque a me visa sunt referenda. Canf. et Reichenh. eyp. p. 25 et 26 et fig. 645. 1. Lasiocarpae. Rhizoma stoloniferum, Vaginae reticnlato- issae. Ünl- mus erectus elatus. Folia plana, vel in Cerice fliformi convoluta, glabra, rigida, vel in Carice kirta mollia pilosa, Bracteae foliaceae evaginantes , brevius, vellongius vagi- nantes. Spicae masoulae typice plures, feminene densi- florae, vel in Carice hirta sublaxiflorae erassae. Stigmata 3. Fructus hirio-pubescentes vel hirti, rostro hicuspidato. Analognm typım repetens, ac Lasiocarpi Cyrtorkyn- charum, in Dontorhynchis. Aflinitate sus proxime accedit ‚ad. Paludosas .et simul Carice hirta ad Secalinas,. . 155. ©. evoluta Hartm. seand. fl. I. p. 40. Rhizomate stolonifero, eulmo acutangule scabro, foliis planis carinatis margine scahris, spieis masculis pluribus, fe- mineis 3 remotis ovato-eylindrieis erectis densifioris sessilibus vel infima peduneulata, fructibus ovatis turgidis hirto -pu- bescentibus in rostrum bieuspidatum altennatis. Koch syn. II. p. 887. Hartm. scand. f. IV. pı 309. — Sturm h.69. Rehb, cyp. f. 646. — Kunze car. p. 33. Vi. — C. Kochiana Schübl. et Martens Fl. würtemb, p. 601. Habitat in ripis lacuum Germaniae (quondam semel in ripis Danubii et: nunc in Holsatia lecta) et Sueciae prope Holmiam ! Vaginae sanguinene reticulato- issae, folia eulmo Tatio- ra, braetene foliaceae evaginantes. Habitus spiearum fructi- ferarum Tere Caricis ripariae, sed habitus totus plane Caricis ‚Rliformis est, quasi Caricem filiformem folüis planis referens. Germanicum speeimen noudum vidi, sed eam in subma- ritimis regionibus Germaniae borealis provenire mihi persua- sum habeo, 156, €. filiformis L. sp. p. 1885. Rhizomate stolouifero, culmo obinsangulo scabriaseulo, folis convoluto - fliformibas, margine scahris, spieis masculis 1—3, femineis 2—3 remotis ovato - oblongis ereetis densi- Hloris sessilibus vel infına peduneulata; fruetibns ovatis turgi- dis hirto-pubescentibus in xostrum bieuspidatum attenuatis.' Koch syu. Ik p. 888, Gand. helv. 6. p. 73. Drej. hafı- m. 936. Wahlenb, snec. m 1056, lapp. n, 436. Hartm, scand. AV. p. 309. Nyland. spie, fenn, 2. p. 18, — Hoppe car- P- 62. Sturm h, 53. Rchb, oyp. f. 643. — Schk. car. t. Rı f 45. FI, dan. 1.1344. — C. splendida Willd, prodr. n. 109. 01.61. — €. Iasiocarpa Ehrh, al, n. 19, Sat, helv. 2 p 254. — 0. hirta 9. Dan. t. 374. — 0, tomentosa Lighif, scot. p. 553. Habitat in fossis et lacubns Helvetiae! Germaniae! Da- niae, Sueeine! Norvegiae, Lapponiae et Femiae. Vaginae sanguineae retieulato-fissae, felia culmo sub- angastiora filiformi-eonvoluta, bracteae foliacene evaginantes vel iofima breviter vaginans, E rarioribus et elegantissimis omnium. 157. €. hirta L. sp. p. 1389, Rhizomate longissime stolonifero, culmo obtusangulo laevi, foliis planis pilosis, spieis maseulis 2, femineis 2—3 remo- dis oblongo-eylindrieis ereetis sublaxifloris sessilibus, frueti- bus ovatis turgidis hirtis in rostrum bienspidatum acuminatis. ; Koch syn. II. p. 888. Gaud, helr. 6, p. 128. Drej. hafa, 2.937. Wahlenb. succ, n. 1055. Hartm, scand, 1. IV. p. 309, Nyland. spie. fenn.2. p. 18. — Hoppe car. p. 92. Sturm h. 55, Rehb. cyp. f. 628. Fl. dan, t. 425 et 1711. — Schk. car, t. Un. f. 108, Habitat in arenosis Helvetiae! Germaniae! Daniae! Sue- eiae! Norvegiae australis et Fennine ad littora maris Bostaici, Rhizoma mere stolonibns elongatis stoloniferum neo re- pens. Vaginae sordide atrasanguineae reticulato - fissae, folia mollia marginibus seabra. Bracteae foliacene longe vaginan- tes, vaginis hirtis. Fructus respectu lolius planlae majores, Variat tota glabra fruetilns exceptis et spicis femineis ternatis. Prior C. hirta hirtaeformis Pers. syn. p. 547. in arenosis erescit hamidioribus sylyaticis. Provenit interdum maxima, erassa, habitum induens Ca- ricis vesicariae. Planta fructifers habitu simillima Secalinarum stirpi. 624 Species Europaeae yon visae vel nondum safis a me exa- minatae sunt: Carex distachya Willd, €. emarginata Willd. Griolettii Roem, eonglobata Kit. genuensis DC. diluta M.Bieb. ambleocarpa Willd, tristis M. Biel, chlorostachys Stev.' brevicollis DC, phyliostachys C.A. Mey. sarda Ik. depressa Lk. lasiochlaena Kunth, . acuminata Willd, €. Alopecurus Lapeyr. ©. longiseta Brot. C. juncoides Presl. C. costata Presl. aannanannemnnn n ansnannarsan je} [> mams C. furcata Lapeyr. monoslachys Spreng. mollis Host. flavescens Host. Bastardana DC. Suteri Kunth. Fusca All. Pillarsii Schk. wetliaca Sut. Badia Pers. Furva Webb, ÜUlegitima Cesat. naufragii Host. truncata Fenzl. taevis Kit. trachyantha Dom. vestciformis Peterm. exaltata Pelerm. mn nn nn Plantae Kegelianae, Lindenberg et Gottsche Expositio Hepaticarım Surinamensium, Plagiochila N, et M, 1. P, subplana Ldbg. — Synops. Hep. p. 37. n. 33, — Läbg. Hepat. p. 75. 2.43. 1. 14. — In sylris prope Marie- pasion; cum perianthiis. — Collect, Kegelii n. 1411, Plantne originali omnino congrua, tamen folia margine ventrali 9 — 10 dentes hahent, dum exemplaria Sebastionopo- litana 6 7 dentibns ornata sunt, 2. P. subplana, var, In sylris prope Paramaribo — Sterilis. — Collect. Kegel. n. 754. P.agiochilae subpianae siwilis, sed folia minus plana, margine dorsali subreflexa, color et ramikcatio diversa. Exem- Plaria mea e Trinitatis Insnla a Crüger allata viam gaasi ad hane nostram parant, cum sureulus novellus similia folia ha- beat; etiam in Plagiochila subplana n. 1411. novellorum folia singula videntur quae illis hujus stirpis similia sunt, ta- men in nosira stirpe fotns surculus hisce foliis longioribus Praeditas est, ut abnormem habitum aceipiat. Plagiochila sciophila habet folia plana basi dorsali decurrentia. P., sim- 24 Bd. 64 Heß, [0 626 plex et P. diversifolia differunt ramißcatione et foliis ser- rato - dentatis nee eilialis. 3. P. hypnoides Lihg. Var. — Synops. Hep. p. 45. n. 55. — Läbg. Spec. Hey. p. 37. 2.19. 1.7. — Collect. Kegel, n. 753 et 756. — Planta mascula. Foliorum forma simillima P. serratae var, surinamens, sed differt: foliis magis imbriealis subseeundis (siecitate prae- sertim), aretias (haud raro duplieato -) serrato - dentatis, eri- sta ventrali plerumgue magis couspieu, P. Montagnei, quoque similis, iisdem fere notis diversa ut et ramificatione et eaule strietiore. Proxima P. hypnoides, imprimis ilta for- ma e Trinidad a Crüger allata (Synops. Hep ıt. p. 644. n.45) sed folia hasi dorsali minus longe in canlem descendentin, ventrali minas undulata. Badula N. al E. 1. R. paliens N, ab E, Var. Synops. Hep. p. 256. n.8 Prope Mariepaston in sylris et ad Paramaribo, Collect. Keg- n. 524. 522. 523. 751. (A.B.C.D. E. F.) Omues hae capsulae ad nosiram sententiam unam eandem- quem speriem includunt; felii lolulus fere ut in R. quadrata, sed canlis rigidior, folia longiora magis distantia. Proxime ad haec speeimina surinamensia etiam R. Jjavanica ex insula Ceylon arcedit, tamen non omnino eongruit. Est forma in- termedia inter R. pallentem ei Javanicam, in nostris Her- hariis e diversis regionibus allata, quar, gquum de loco ubi eolloeanda erat, haesitaremns, in Synopsi Hepaticarum nuSs- qam commemorala est, tamen in schedis nostris ad R- pallentem addneitur; eni formae incertae sedis haec nosirä Surinamensis omnino congrun esse videtur. R. pallens }- Brasiliensis, quamguam proxime aceedit, ramikcatione et lohmlo minore involnto differt; etiam specimina ex Insnla St. Vin- Eng Tr 627 centüi valde similia sunt, congrunntque perianthia (in eapsula B.), quae a periauthiis R. javenicae recedunt. No. 581. etiam hujus loci videlur; similis est A. ma- erostachyae, sel lobuli foliorum eum illis modo recensitis eongruunt, Tales spicas wasculas longissimas etiam in aliis Radulis vidimus e. g. in Nadula paliescente ex Insulis Au- tillis allata, quae propier miram inflorescentiam masculam a cl. Montagneo olin R. marsupialis denominata est. Si omnes has formas inter se variantes eomparamus, fortasse dubitari potest, an .R. macrostachya a R. pallente re vera sit diversa. 2. Radula ... .n. 1412? Differt a.R. reflexa prosi- ma lobulis non refexis. Forma felii et lohuli cum praece- dentibus congrua, sed caulis iterato -diehotomus, folia oblon- 84, non vel vix decurrentia, stalura major. 3 BR. fiaccida Lübg. et G.— Syuops. Hep. p.726. 2.8 c. — Collect. Kegel. n. 535. Lobulus folii paullo differt. — Sub n. 749. adest Radula, R. flaccidae similis, sed color Navescens, folia majora ma- gisque rotunda; forsan haee forma nihil nisi forma faceida R. complanatae est. Phraginicoma Duamort. 1. 2. torulosa 1. I, Synops. Hepat. p. 294. m. 4. — Collect. Kegel. n. 759 et 533. In Synopsi Hepat. p. 295. lohalns integerrimus dieitar, sed minus recte, quum, fortioribus lentibas adhibitis, margo dentibus 3—5 obtusis crenulatus appareat. Sub lente 15- plo augente hi denticuli non distinguuntur sed microscopio centuplo augente bene videntur, et cum in describenda diagnosi lentibus fortioribus non nsi simus, minus accurate et quodam- modo vitiose diximus, 40* 628 2. Phragmicoma versicoler ]. 1. Synops. Hepat. p. 297. n.9. — In Tamarindo indica apud Paramaribo sterilis lecta. Proxima illi formae, quae a ch. Wilson Jungermannia auriculata nominatur, tamen folia paullo Lreviora et magis rolundata, amphigastria hreviora et latiora sunt.+ Omphalanthus Lig. et N. 1. ©. surinamensis Lidlig. et Goitsche. ©. caule repente parce raınoso, foliis semivertiealibns la- xius imbrieatis oblique cordato- ovatis ohtusis vel acutiusculis integerrimis basi subsinuato - decerrentibas non complieatis, amphigastriis minutis distantibns cordato-ovatis acnte bißdis; fructu in ramulis kateralibus, perianthio obconico compresse apice dorso unicarinato , ventre carinis binis, angnlis integer- rinis. Habitat ad Paramaribo (Tonrtonne). Kegel. n. 748. Deser. (aules eaespitosi a ramulis pendentes, pollica- res, subsimpliees, plerumque apice solummodo innovationibus furcati, vel diehotome paree div! Folia laxius imhricata, oblique cordato-ovata, deflexinscula, inferiora saepius oblusa, superiora et innovationum acata ad apivem nonnihil angustala et iuflexa, integerrima vel obsolete angulata, margine dorsali rotnadata, ventrali basi subsinuata decnrrentia margine non- nihil inerassata sed in lobulum hand complicata, Ya — Ya Tin. longa, ante basin aeque lata. Color fuscescenli- viridis vel Navescens. Textura pellueida, maculae inajusenlae, margina- les minores erassiores, Amphigastria minuta, foliis quadruplo minora, remola, cordato-ovata, patula, ad medium acute bi- fila, laciniis acntis erectis, superiora paullo elongata. Fru- etus in ramulis Interalis, nonnumquam duo vel plures se- viati. Folia involworalia minora ovato-lanceolata, margine } 629 sabintegerrima vel subrepanda, amphigastrium involucrale anguste ovatum. Perianthium vix involucrum excedens, ob- conicum, compressum, apice penfagomum angulis non eristu- latis, 3/, lin. longum, Ab Omphalanıho pterogonio charactere satis dislinctum ; propius accedit ad O. Iusorium et O. affinem, tamen ab O. Iusorio distingniter foliis minns aculis et foliis involueralibus laerioribus, ab O. affine distinguitur foliis minus aentis et lobuli convoluti defeetu; statura ei amphigastriis minoribus cum ulroque convenit, Obs. in Synopsi Hepatic. p. 747. in diagnosi O. Zusorii „folia lobulo nullo complicato” dieuntur, tamen in Herba- rio Mülleri stirpes originales vidimus, quae lobulum parvam eonvolutum habebant; exemplaria originalia, quae nobisenm benevole communicaverat, nullum demonstrant, Lejeunia Ldbg. ei & a) Amphigastrüs indivisis, 1. L. transversalis d. laxior. * forma minor. ** forma major. (Hb. Kegel. 2. 520.) L. eaule repente radicante subpinnafiım rameso, ramis tlongatis, foliis laxe imbriealis ovalo - oblongis obtusis expla- natis, margine ventrali sursum inflexis, apice subintegerrimis, basi lobulo parvo infiexo, amphigastriis magnis imbrieatis ro- tunde - reniformibus medio gibbis deenrrentibns integerrimis, perianthiis lateralibus (junioribns) margine ciliato- eristatis. Habitat forma minor ad Joden Savamıa et forma major apud Paramaribo (Oude Ryweg). Forsan nova species, sed perianthinm adultum non no- tnm, quare ad L. iransversalem pro varielale adducere ma- Juimus, Caulis daccidus; folia uonnulla (praesertim in forma 630 majori) ohsolete bidentieulata, ‚apice explanata, nec ut in stirpe originali inflexa. Amphigastrium involucrale ovato- oblongum apice leviter emarginatum. Differt a Z. Hobsonia- na foliis longiorihus margine ventrali sinuatis magis descen- dentibus et amphigastriis ıninoribus. 2. L., barbiflora Ldbg. ei Gottsche. L. caule suhbpinnatiin ramoso, foliis imbricatis horizonta- libus ovatis obtusis integerrimis margine ventrali suhrecto, basi complicatis lobulo sat magno sinuato-inflexo, amphiga- striis imbricatis orbicnlato-transversalibus integerrimis mar- give subreflexis medio gihbis, perianthiis obovatis margine eristato-eiliatis, faeie ventrali media dense spinulose -villosis. ß. depauperata, perianthiis minus spinosis, foliis mar- gine ventrali magis repandis amphigastriis majoribos. Habitat utraque forma ad Paramaribo, a. in ramis Psidä pomiferi et $. apud Oude Ryweg. Dese. Caulis A—2-pollicaris, eum-foliis 3/, lin. latus, fusens, subpinnatim ramosus, ramis inargnalibus. Folie im- bricata, %/, Iin. fere longa, 1/, lin. lata, horizontalia vel ma- gis sursum adscendentia ut in medio dorso sulrus fiat, ovata, margine ventrali fere recto in lehulum sinnato -complicatum abenntia, apiee oblusa, rotunda. Amphigastria magna, im- bricata, margine subreflexa, "lohulos foliorum tegentia "eg lin. lata et A/, lin. a margine ad punetum insertionis Jonga. Spi- wlae masculae in eadem cum perianthiis stirpe. Folia in- volucralia parsa, biloha, lobis fere aequalibus, amphiga- strium involwcrale ohovatım margine repandum. Perian- thium I, lin, longnm obovatum, dorso sulco sinnatum, eri- stis Iateralibus fere ad basin descendentibus aeque ac eristis binis ventralibus eiliato - spinosis armalım, perinde facie ven- frali media tanguam zond spinoss eircumdata quasi villosum est. In forma £. depauperata eiiam haec zona videtur, sed 631 spinulae vel tubercnla distantiora sunt et perianthii_cristae non tam hispidae inveniuntur. Differt haee a L. vincentina, cwi periauthii eonditione Proxima est, statura minore, foliorum forma et praecipne pe- rianthüi facie hispila. 3. L. Sagraeana Mont. Synops. Hepatic, p. 314. n. 9. Collect. Kegel. n. 757. 4. %. sgquamata N. ab E. Synops. Hepat. p. 322. n. 26. Collect. Kegel, n. 993. ex parte, Forma inter varr. a. et y.; est enim amphigastrium ut in var. «, et lobulus foliorum ut iu y.; folia valde eonspersa maculis non fransparentibus (folia polysticha). 5. L. convexistipa |. 1. Syuops. Hepat. p. 328, n. 39. Coll. Kegel. u. 746. 6. EL. surinamensis Mont. Synops. Hepat, p. 329. 2.40. Coll, Kegel, n. 746, Forsan L. surinamensis nihil quam varietas L. con- vexistipae est, cum apices stirpium Z. cönucaistipae ha- bitum, et pars inferior habitum L. surinamensis pracheant; aec in hisce plautis suriuamensibus haue transformationem in- veni, sed etiam in collectione ex insula Portorico, quae nune sub manibus est, videre Jicet. Margo dorsalis cellularum pro- winentia in summis foliis serrato - dentieulatus ia inferioribus fere integerrimus ft et folii forma ex elliptica in semi-ovatam wargine veutrali reeta linea determinatam formam transit. 7. L. xanthocarpa £. margine folii ventrali angustius inflexa. Synops. Hepat. p. 330. n. 44. — Habitat in sylris ad Marjepasion. Collect. Kegel. n. 1413. Vidimus tales formas etiam e Promonterio honae spei, et ex Insula St, Vincentii, sed quum is Synops. Hepat. haec for- ma ß. nondum recepta est, paullo accuratius hanc deseribere volamus, 632 Deser. Caespitose repens, (Caulis uncialis vel paullo minor, medio dorso concavinseulus ob felia Ihasi depressa, ramnlis brevissimis piunatns, uno altereve nonnungsam iterum ‘ramuloso, haud raro fere simplex. Folia semiverticalia, arete imbricata, divergentia, ovato-oblonga, obtusa, apice nonnihil adsceendentia, praesertim statı madido, integerrima, marzine ventrali toto anguste inflexo, haud raro guogqne apice, 1/, Yin. longa, 3/5 lin. lata, basi complicata in lobulum basi convolutnm vel in marginem folii indistinete transeuntem ve), quod plerumgne accidit, in medio marginis apice truncato di- stinetum, Texiura densa. Amphigastria imbrieata, basi reniformia, apice vel rolundata vel truncato -retusa, integer- rima, convexiuscula, I/, lin. lata, dimidio breviora, textora tenerior. Fruotus lateralis, sessilis. Folia involucralia erecta, perianthiom aequantia illudque amplexantia. Perian- thinm ‘), lin. fere longum, obovatım, dorso nnicarinatum, ventre biearinatum. Capsula ratione perianthii magna, ovala- 8. Z. unelloba Ldbg. Synops. Hepat. p, 331. n. 46. — Apud Paramaribo lecta. 9. L. Auberiana Mont, Synops. Hepat. p. 332. n.47. — Forma major. b. Lejeuniae amphigastriis bifidis. 10. L. erenata Mont. et N, — Synops. Hepat. p. 34. a. 71. — Collect. Kegel. n. 752. ad Paramariho apad Hoffe- junbe lecta, Acenrata dissectione unue persnasi sumus Lejeuniam ere- ralam unam eandemque planlam esse ac L. Weigeltüi. Sed in diaznosi L. erenatue folia diennter „orbiculata”, dum apud L. Weigeltii legimus folia oblique ovata et acuta esse} in diagnosi L. erenatae folia minus bene describuuter, qeum folium stirpis originalis marginem ventralem interdum rectnm interdum repandum habeat; marge doersalis areuatus et ita devexus ut apex folii fere in ealem lines cum margine ven- trali posita sit, il. L. opaca var. o. et $. Synops. Hepat, p.362. 2.127, — et. Apnd Paramaribo ad Tonrtonne et Oude Ryweg in cortice Tamarindi indicae lecia. Collect. Kegel. n. 529. a. b. ec. Diaguosis in Hep. synops. p. 362. vitiis non caret, quae hie monere volumus. Lobulas folii bidentulus videtur, si quinquagies augelur, sed si ope mieroscopii compositi trecen- ties augelur, dens alter evanescit et nihil nisi locus incras- satus, ubi margo lobuli in folinm ipsum transit evadit; deus alter nihil est nisi umbra, quae luce transmissa perkeitur, — Amphigastria ad tertiam folii parlem tautum fissa. . 32. L. amoena var. intermedia. Synops. Hepat. p. 363. n. 128. Apıd Paramaribo in Oude Ryweg lecta. Kegel. Col- leet. 2.758 d, Mediam tenens inter Z. amoenam ei L. opacam, sed folii textnra clariore, foliis paullo oblongioribus et amphiga- strüs majoribns magis ad L. amoenam accedens, 13. 3. phyllobola? Synops. Hepatic. p. 369. n. 146. Apud Paramaribo in Nieuwe Ryweg et Quarta et in caule Erythrinae coralloidis; colleet. Kegel. n. 526. a. b. c, Multa in nostris Hbb. sub hoc nomine asservantar, quae fortasse alius loci esse debent, sed cum originalia exemplaria ipsa manca sint et foliorum jactura in his pro charactere ha- beatur, eiiam haec nostra planta eodem nomine salateiur. No, $26b. exemplari nostro originali satis similis, 14. L. exyphyllan M. et N. Synops. Hep. p. 357. n.i11. Prope Paramaribo Collect. Kegel. n. 519. Adde diagnosi in sypopsi: amphigastrüis Iigulalis vel nulli” 634 Pauca frustula tantum invenimus, sed characterem desi- deratum observatori optime demonstrant, 15. X. flava var. 8. pellucida. — Synops. Hepat. p.373, ». 157. Habitat apud Paramaribo in Poelebantje (n. 527 et 534.), in Oude Ryweg (n. 750.) n. 527. 528. L. thymifolia perianthio subimmerso, foliis .involuerali- bus majorihus et praesertim foliis apicem versus ahgustatis & L. flava recedit; qua de causa haee nostra magis L. flarae similis, 2 qua (sc. stirpe originali Swartzü) foliis paullo bre- vioribus recedit. e) Lejeuniae amphigastriis duplicatis. 16. L. unidentata var. 8. minor, confertior. — Synops. Hepat, p. 392. nu. 203.— Apud Paramaribo (Toourtonne) c. per- . Colore, foliis nonnihil magis planis, dente lobuli subulato longiori incurvo aliquantum a forma originali Hookeriana re- cedit; amphigastria basi sacpe subovata; forma confertior. L. unidentata, var. y. bidentula, laxior. In vaule Bartris eujusdam. (n. 747. ec. p.) Accedit dens minor alter, qui etiam in nonnallis foliis sirpis originalis videtur; laxior et major quam f. 17. %. enncellata? — Synops. Hep. p. 385. n. 190. Specimina pauca et manca, 18. L. Belessertii, minor? Synops. Hep. p- 349. 2.91; foliis apiee inflexis. Specimina pauca et manca. 4) Lejeuniae Ceratanthaceae. 19. L. ceratantha Mont. — Synops. Hepat. p. 396. ».252. Habitat in sylvis prope Paramaribo ad Nieuwe Ryweg- 20. L. guianensin f. — Synops, Hepat. p. 397. n. 213. Habitat in sylvis prope Paramaribo ad Nienwe Ryweg- (" 746.); ad Oude Ryweg n. 530b. et n, 755. 635 21. L. cornuta Lihg. — Synops. Hepat. p. 399. n. 218. Hahitat ad Nieuwe Ryweg apud Paramariho. — Sine numero, 22. L. involvens #. — Hepat. Syuops. p. 400. n. 221. — Habitat in Onde Ryweg ad Paramaribo. — Collect, Kegel. n. 530, Forma minor quam stirps originalis, sed foliorum forma es dentieulatis omnino quadrat. L. involvens d. Lindenb,. in schedis. — Hahitat ad Tonr- tonne prope Paramaribo, Similem formam cl, Liebman. e Mexico attnlit; fructißca- fio adhue latet, 23. 6. Hegelii Ldlıg, et Gotische, L. caule repente ramoso, foliis imbrieatis semjcordatis apice rotundis ve] inierdum subapienlatis, margine dorsali ar- Cuato integerrimo basi ranlem transeunte, ventrali suhrecto, lobulo complicato extrorsum {runeato, amphigastriis distanti- bus parvis orbienlato-cordatis biädis, Jariniis acutis, fructn laterali, perianthio (juniori) quadrialato, foliis inrolueralibus parvis angulatis. Habitat prope Paramariho in folio cum Radula flacctda, Collect. Kegelii u. 535. Desc, Caulis semipollicaris, inordinate ramosus, flexno- sus, foliorum basi dorsali omnino tectus, fusens. Folis im- brivata, semicordata, /, lin. longa et medio I/; — "5 lin. lata; margo dorsalis basi eaulem transgrediens arcnatus et devexus, ut apex folii margini ventrali proprior sit; apex ro- tundus vei apienlatns vel angulatus (in novellis inferdum an- Sulato-dentatus); marge ventralis adscendens, subrecins vel subrepandus, in Jobulum 3/39 — 31, lin. longum extrorsum trancatnm et convolutum descendens. Supra Jobulum paginam folii binis ternis vel quinis cellnlis majoribns, Y/6y lin. longis 636 depietam, quasi ocellatam invenies, Amphigastria orbien- lato-cordata, H/j9 lin. lata et aeqgne alta (interdum majora), eanlis Jatitadinem duplo superantia, usque ad medium bifida, laeiniis divergentibus acntis, Fructificatio in ramorum basi, janior tantum visa. Perianthium junius quadrialatum, semi- immersum; folia involucralia parva elliplico-ovala, margine angulata. . Lejeunia oeulata, cui proxime ocellis binis et perianthül junioris forma accedit, et quae certe ad Ceratanthaceas col- locanda est, stalura majore ci foliorum configuratione differt. 24. L. elliptica L. et Ldhg. — Synops. Hepat. p. 403. 2.229. — Collect. Kegel, n. 536 et 538, 25. EL. stenophylia Libg. et G.— Synops. Hep. p. 769. 2.229b. — Collect. Kegel. n. 994. Incertue sedis, 26. L.? anomala Libg. et Goitsche, L.? caule ramoso repente, foliis imbrientis (im novellis distantibus) ovatis apice rotundatis vel obtnse angustatis inte- gerrimis grosse reticulatis, lobulo nullo, vel saccato vel con- voluto parvo extrorsum truncato, amphigastriis magnis conti- guis (vel in sureulis distautihus) late cordalis ad medium fere bißdis integerrimis, fractn terminali et laterali ad basin ra- ‚mulorum, perianthio .. . ., foliis involucralibus iutegerrimis minoribus, amphigastrio involucrali magno ovato, ad tertiam partem fere bifido. Habitat in Geyersviyt apud Paramaribo. Collect, Krgel. 2. 993. Deser. Caules pollicares vel ultra cum foliis Y/a lin ali, ramosi,. Folia canlis principalis imbrieata (in norellis plerumgue dissita) subplana, 4/y—"/a lin. longa, medio se — %/4 lin, Iata, apice oblusa vel obtuse augustafa, margine dor- 639 sali arenata vel subrecta, inlerdum subrepanda, basi eauli latitudinem non transenntia, unde canlis nudus inter foliorum bases dorsales videri licet, margine ventrali sub apice rotun- da, dein plus minas reeta, ante lobulum sinnata inque Jobu- knın parvum "/., lin. Intum sarcatım vel subeonrolutum basi decurrentia; interdum lobulus nyllus. Textura grossa, rele erassum; adhibito acido sulphurieo cellulae regnlares, quarım membrana cellulosa eircumeirca, interstitiis regularibus inter- jeetis, in forwam semieircularem incrassata est, videntur, Amphigastria conligua vel in novellis distantia, mazna, A, —1/, lin. lata et 1yg—!/, lin. alta, subeordata, integerrima, interdam subrepanda, bißda, laciniis acatis mox divergentihus MoX contiguis, versus apices ramulorum magsitudine erescen- tin. Fructus in ramis lateralibus, nonnungnam bini, ut ha- bitum Omphalanthi planta simulet. Folia involueralia inte- gerrima, biloha, lohnlo sat magne; amphigastrium involu- erale oblonge ovatum, ad ferliam partem bifidum, laciniis acntiuseulis. Obserr. Forsan haec planta inter Omphalanthorum or- dinem recipienda, tamen cum perianihium nen viderim ei Ia- bitus aliquantulum differat, Omphalanthi nomine illam salntare nolui. Erullania Raddi. lt. F. arietina Taylor. — Synops. Hepat. p. 413. a. 5. Apud Paramaribo c. per. lecta. — Colleet. Kegel. n. 533 et sine 10. F. arielina 8. forma laxior. — In caule Bactris en- jusdam. Kegel. sub no. 747. 2. F. squarrosa N. abE. — Syn. Hepat. p. 416. n. 10. — Apud Paramaribo ad Tourtonne. Collect. Kegel. n, 532. enm fr. 638 3. FE. Thaillerii N. ab E. — Syn. Hepat. p. 434. n, 52. — Colleetionis Kegelii n. 525. et sine numero,. Stirpes juniores et velustiores, quare speeimina colore, statura magis minasve rolnsta, auriculis foliorum majoribus minoribusve paullo differunt. 4. F. obeordata Ldbg. — Syu. Hepat. p. 447. n. 78. In Nieuwe Ryweg apud Paramaribe lecta. Collect. Kegeli sine numero. Amphigastria foralia minus ovata, quam in speciminibus originalibus. 5. F. obcordata f. armata, Ad Poelebantje apud Pa- ramaribo lecta, Collect. Kegel. sine numero, Caules Y/a —1-pollicares, ad cortiseem arborum repentes eique arete adpressi, nigrescentes, pinnati, ramulis brevissi- mis Y3—1 lin. longis, inaequalibus nonmullis elongatis ite- rum pinnatis. Folia imbrieata obligue rotunda, obtusa (api- eulo nullo) integerrima; aurieulae e margine foliorum ortae, oblique, rarius horizontaliter, a caule distantes, elavatae, lo- bulo triangulari interjecto, in ramulis confertae, in eaule pri- mario magis distantes. Amphigastria minuta, adpressa, ovala, ad medium bifda, laciniis acutis, subintegerrims interdam den- tioulo laterali armata, Color brunneus. Perianthium %/, lin. longum obovatum subimmersum, dorso suleatum, ventre uni- earinatum, Folia involucralia majora, ovata, apiculata, ad apicem obsolete serrulato-erenata (praesertim Jobali veutralis apiee denticulato); folia floralia eliam lobulum ventralem apice plus minus dentieulatum habent, Amphigastrium involacrale ovatum ad medium bißdum laciniis acnminatis subintegerrimis. 6. F. apfeulata d. guianensis. Synops. Hepat. p.452- n. 90. Cum fructihus ad Onde Ryweg apud Paramaribo leclA. Collectionis Kegelii n. 524, | miese erun „ VE Haec planta omnino congrua eum illa, quam sub aomine Frullaniae apicul:tae e Guiana ab illustr. Hooker accepi- mus, (amen, quia a stirpe originali javaniea recedit, nusquam in Synopsi Hepaticarım commemoravimus, Differt enim a javanieis speeiminibus statura miuore et anrienlis confertis cauli contiguis, conveninnt antem rami fructiferi fastigiati, un- de ad F. apiculatam fanynam varielalem d. gwianensem adduximns. Dendroceros N. alı E. 1. D Breutelli, var. surinamensis., Synops. Hepat. p. 381. u.7. Habitat ad Onde Ryweg apıd Paramariho, Magnitudo et frondis latitudo fere eadem ac in planta originali; in utrague fraetus et antheridia inveniunter, Capsula lonze dehiseens; elateres unispiri. — In planta surinamensi frondis Iaeiniae hreriores ei minns cerispatae sunt, nervus autem erassior et in laciniis magis ad divisionem fenllit, Hepaticae Oerstedianae. (Continuatio et Finis v. Linn. XX1V. p. 300304.) 1. Plogiochila ambigua Lindenlg. et Hampe. Caule adscendente ramoso, ramis difformibus graciliori. bus, foliis caulinis disticho -imbricatis oblique ovatis convexis, margine ventrali spinuloso-dentatis, dorsali integerrimis. Ca- Iyce terminali campanulato ore compresso truncato eiliato, Hab. In Costa rien, altid. 5— 8000. Plag. renitenii ei heteromallae affinis, differt vero fo- liorum forma et periauthio. 2. Chiloscyphus nigrescens Lindenbg. et Hampe. Caule procumbente ramoso fragili, foliis distantibus al- ternis ovato-rotundis margine revolute distichis, vel horizon- talibus, amphigastriis remotis/ovatis liberis, apice acnte biden- talis; frucn oo 2.. Hab. in Costa rica ad crateris Reventado aqynas sia- gnantes. Ad sectionem II. Synopseos, — Colore nigrescente et al- phigasir iis liberis distingnenda. 3. Bryepteris Aaccida Lindenb. et Hampe. . Caule irregulariter ‚bipionato - ramoso, ramis elongatis Naccidis, foliis delexo - distichis, vel appressis, concavis obligue 641 ovatis integerrimis, vel apice parum erosis, margine infero eomplicato - involutis, amphigastriis spathulatis superne inciso — serratis, foliis perichaetialibus laciniatis, — Fructu ..... Hab. Costa riea, alt. 5 — 8000% Pendula videtur. — Thysanantho spathulistipo ex forma foliorum et amphigastriorum accedit, sed Bryopteris vera ex habitu. 4. Lejeunia Oerstediana Lindenb. et Hampe. Dense pulvinata, — Caule procumbente ramoso, ramis brevibns fertilibus, foliis subimbrieatis distichis concavis snb- rolundis integerrimis basi complicatis, amphigastriis cordato- reniformibus folia aeqnantibus, apice exeisis, angulo brevi acnto; perianthio obovato angulato laeri. In Jamaica ins, . Lej, teretiusculae proxima videtor. 5. Frullania dubia Lindenb. et Hampe. Caule procumbente bipinnato, ramis subdecurvis brevibus, foliis imbrieatis snbrotnndis concavis integerrimis, auriculis for- nieatis minutis erectis liberis parallelis, amphigastriis rotun- dato - quadratis margine revolutis apice emarginatis, involueri foliis lanceolatis integerrimis, periantbio oblonge trigono Iaeve exserio. Hab. in Costa rica. Prope Frullaniam brasiliensem. E. Hampe. 24r Bd, 6» Heft. 4 Leguminosae inter plantas Nilgherrenses Hohenackeri, auctore 6. Bentham. Smithia gracilis Benth,, diffusa, pilis paucis patenti- bus hispida, foliolis 2 — 3-jugis oborato-cuneatis parce eiliatis, pelunenlis folia longe superantibus supra medium ra- eemosis remote paueifloris, ealyeis labiis reticulatis cilatis, superiore orbivulato bidentato, inferiore minore ohlongo tri- dentato, ovulis eirca 3, legunine retieulato caeterum laevi. Hab. in mont, Nilgherri. Coll. Hohenacker n. 1182. Species affinis S. bigeminae Dolg., differt statura ma- jore, foliolis saepe sex, enlyeis labio superiore latiore, infe- riore brevins dentato, et praesertim leguminis artienlis 2 — 3 nee 4—7, duplo fere majoribns, et venis elevalis retieulatis nec tabereulatis. SS. vacemosa differt calycis labio inferiore maximo, latissime et obsolete trilobo. Alysicarpus racemosus Benth., decumbens, pilosus, foliolis orbieulatis ovalibusve foliorum superiorum saepe 3, racemis laxis rufo - pilosis, pedicellis calyce duplo longioribus, ealycis Jaeinis acutissimis rigide nervoso-strialis, legumine breviter exserto 3—4- artienlato reticulato, nn 645 Hab. in mont. Nilgherri. Coll. Hohenacker n. 1212. Herba semipedalis, basi ramosa et decumbens, BRamuli tenues, adpresse pilosi. Stipulae lanceolatae, acntissimae, striatae, lineam longae. Folia plura vulgo unifoliolata, sum- ma tamen saepe trifoliolate. Petiolus 2— 3 lin. longus, ad- presse pilosus, Stipellae nullae vel minutae inter pilos pe- tioli reconditae. Foliola plerague 6 — 9 lin. longa, ohtusa cum mucronulo minuto, basi rotundato-Iruncata, consistenlia firma, supra glabra retieulata, subtus adpresse villosa, penni- nervia, lateralia v. feliorum inferiorum saepe multo minora. Racemus terminalis, 3—4-polliearis, pilis brevibus ferragi- neis patentibus cum pube hreviore glandulosa mixtis vestitns, Braeteae latae, ovatae, concavae, acuminatae, rigide sea riosae, striatae, 2—24/, lin. longae, cadacissimae. Pedicelli gemini, 6—7 lin. longi. Bracteolae nullae? Calyx 3 lin. longus; pilosus, laciniis Janceolatis acntissimis tubo pluries longioribus, 2 snperioribus latioribus ud medium comnatis, . Corolla calyce brevior. Vexillum obovato-truncatum, basi longe angustatum. Carina vexillo aequilonga, apice ineurva obtusissima, fateraliter appendiec obliquo membranaceo con- spiene appendieulata. Alae oblique obovato-truncatae, carina brerieres et ei leviter adglntinatae. Stamen vexillare liberum. Stylas apice leviter elavato-inerassatus. Leguminis artieuli lineam lati marginibus acutis, sparse pubescentes, retienlis tenuibus saepe subparallelis. ‚ Flemingia (Fleningiastrum) pyenantha Benth., ere- ela, frutescens, ramis puberalis, foliolis obovato - subrhombeis vix obiuse acuminatis glabris v. vix suhtus ad venas elevatas pubescentibus, spieis densis oblongis sulglobosisve, hracteis rigidis exterioribus ovalis interioribus Janceolatis striatis, ca- Iycis jacinia infima corolla panllo breviore. Hab. in mont. Nilgherri, Coll. Hohenacker n, 1211 41 * 644 Species inter afines distinguitur Aoribus minoribus, capi- tnlis glabrioribus, Ramulus teres v. ohsenre triqueter, pube brevi molli tenniter vestitus. Stipulae lanceolatae acnminatae, dorso connatae, siccae, siriatae, 5—6 lin. longae, cadncae, Petioli pollice breviores, rigidi, puberuli, superne angulato- marginati, vix alati. Foliola brevissime petialulata, 2—3 poll. longa, 3-— 5 -costata et penninervia, apice rotundata et in aenmen brevissimum latam saepe proilneta, basi angastata, tateralin obliqua et inargnilatera, venis subtus elevatis rugo- sa, subtus pallida v. siceitate flavieantia, crehre nigro-pun- ciata. Spieae in axillis supremis et ad apicem ramuli sessi- les, 6 — 8 lin. longi, floribus densissime imhricatis. Braeteae exteriores siccae, Jatae, stipulaeformes, 3 — 5 lin. longae, interiores 2 lin, longae, concavae, rigidae, viridi-Nlavicantes, puberulae. Calyeis erebre punctati laciniae lineari - acumina- tae, pilosulae, superiores cum tubo brevi 3 lin. longae, infi- ma vix longior, Corolla glaberrima, calycem paullo superans. Vexillum longiuscule unguiculatum, oratım, hbasi eordato-. aurienlatum, auriculis indexis , ceallosum, striatum. Carina longe ungnienlata, obtusa, vexillum aegnans; alae oblongae, breviter intus calraratae, carinam aequantes v. subsuperantes. Stamen vexillare supra basin incrassatum, leviter genicula- tum. Antherae subglohosae. Ovarinm sessile, villosum, apice attennatum in stylum hasi villosum, dein glabram superne in- duratum ; stigmate tenni terminali. Legumen non vidi. Mhynchonia flipes Benth,, caule prostrato v. sub- volubili rufo-tomentoso, foliolis obovalibus mucronatis rugo- sis supra molliter villosis subtus albo -tomentosis, ramulis Bori- feris pedieellisgue solitariis medio hibracteolatis fliformibus, calycis lacinia suprema Lidentata vexillo breviore. Hab. in montibus Nilgherri. Coll. Hohenacker B 1184. nV —t En un 645 Caulis rigidulus, Scxuoso -prostratus, ramulis elongatis tenuihus, tamento sublloccoso, ultimis Aliformibus paneifolia- is. Stipulae parvae, albo-tomentosae. Folia inferiora pe- file 1—2-pollicari fulta; foliolis pollicaribus petiolulatis, terminali a lateralibus paullo distante; superiora gradratim minora et brevins petiolata; ultima minima; floralia intra sti- pulas abscondita v. omnino abortientia; caulina insigeiter ve- noso -rugosa, mollia, margine recurva, aApice rotundata, basi obiusa, Iateralia valde ohligua. Bamuli Koriteri Aliformes, Bexuosi. Pedicelli ad axillam bracteac bifidae v. bipartitac stipuliformis solitarii, 1 — 3 lin. lougi, versus medinn bra- eteolam ovatam integram v. bifidam semilineam longam feren- tes, Flos nntans, vix 3 lin. longus, Calyeis pubescentis resinoso - pnnctati laeiniae lanceolatae, acnminatac, tubo Ton- gieres, Petala inter se fere aeqnilonga. Alae angustae, Ca- rina ohtusa. Filamentum vexillare geniculatum. Ovariam villosum. StyIns glaber, vix incrassatns, Legumen sessife, tomentellum, 6 lin. longum, 2'/, Fin. latum, inter sewina leviter eonstrietum. Semina fransverse oblonga, erassinscula, nigra, strophiolo majusculo, M. Septembri 1851. Acanthaceae novae inter plantas Nilgherrenses Hohenackeri, auctore 6 Bentham Endopogon cuspidatus Benth. foliis lato - ovatis acu- minatis parallele venosis supra glabris subtus niveo-sericeis, spicis hispidis viseidis, bracteis lanceolatis getaceo-enspidalis. Hab. in montibus Nilgherri. Col. Hohenacker. n 21169. Caulis snbteres v. obtuse tetragonns, jnnior adpresse albo -tomentosus, mox tomento deraso glabratus, Falia fere E. hypoleuci, sed integerrima, abrupte acuminata, venis pa- rallelis ad utrumgue latns costae mediae 9—10. Inflorescen- tia E. hypoleuei, sed pilis patentibus viseidulis hirsutissima nec pube tantum brevi conspersa, et flores duplo majores. Bracteae anguste lanceolatae et bracteolae Jineares cuspida- tae calycem aequantes, v. vix co breviores, Oalyx 5—6 lin. lonzus, laciniis lineari -setaceis ‚ infra medium membranaceo- marginatis snbeonnatisque. Corolla ultra pollicaris, tubo basi tenui, fauce ampla, lobis rotundatis, intus lineis 2 pilo- rum siylum incladentibus more generis instrurta. Anihera® lineares,, loculis parallelis, 647 Asystasia erispata Benth., caule dichotomo glabro, foliis ovato -oblongis obtuse acuminatis basi acutis repaude - erenatis glahris v. supra minute scabro -punetatis, racemis terminalibus dichotomis secundis, pedicellis calyce glanduloso- scabro dimidio brevioribns, corolla ealyce subquintuplo Jon- giore. s Hab. in montibus Nilgherri. Coll. Hohenacker n. 1128. Afünis A, chelonividi, et quoad folia paullulum differt. Peduneuli elongati, semel his terve bifidi. Pedicelli 1 lin, ealyces 2 lin. longi. Corolla pollicaris. In charaetere Nee- siano A, chelonioidis DC. Prodr, v. 11. p. 164. corolla (er- rore typographico?) sesqunipollicaris dieitur et pedicelli ealyce paullo breviores. In omnibus speriminibus a me visis corolla 7—8 lin. longa, et pedicelli calyci aequilongi vel longieres. M. Sept, 1851. Gorollarium observationum in plantas hortenses Halae Saxonum anno MDCCCLI et jam prius eultas institularum a Schlechtendalio. Hnaicis ad calcem, quotannis semina in horto nostro acade- mico pro mufua commutatione colleeta praebentis, paucas pluresve ut aceidit observationes dedimus, quas spatii angu- stiis expulsi hoc anno in Linnaea reponimus, ubi novas fü- sius deseribere, dubias nobisque incertas lalius exponere, jam notas plures Jicebit adumbrare plantas, Quas in indice Do- stro nuper edito novas proposuimus speeies nostro nomine signavimns, quas vero haud omnis dubii expertes existima- mus vel ulteriori examini eommendamus sub horti Halensis auctoritate mittious. Patriam uneis inclusam ils indieis plantis adpossimus, quae e seminibus vel e specimine vivo illa ex regione acceptis in horto Rormerunt, paucis ut An- siantho (Nov.Holland. austr.) et Oldenlandiae (Ind. orient.) patriam addere negleximus, falsam antem (Amer, bor.) pro vera (Prom, b, sp.) Silenae diurniflorae Kze. incaute addidi- mus, Durationis sigua nonnulla omissa, alia panra revera falsa sunt, alia e variabili plantae natura vel e vario eultu- rae mode falsa videri possint, Culturae nostrae modus, uiram | — 649 in tepidario vel in feigidario, an sub din vel enm aliquo mu- nimento eultae sint stirpes, hand semper reete snbjunetus est, qaod in posterum emendandum. Subsequeatibus in ohservationibus plantas secundum fa- milias naturales Iraetarimns, nt faciliori negotio cum indice, eodem modo digesto comparari possint, Plures retinnimus alio tempore pnbliei juris faciendas tam deseriptiones et obser- vationes, quam monographicas quasi adumbrationes, quae re- traetandae ei expoliendae sunt, Benevole has pagellas hor- tumque nostreum in favorem vestram recipiatis, Pridie ante Calendas Jannarii anni MDCCCLIL I Monocotyleae. Oplismenus gracilis Schldl. Speciem hanc iu primis distinetam credimus propter glu- mas involuerantes uninervias angustas. Diaguosiu non damus, yuum omajum speciernm diagnoses reyisioue et correclione emendandae sunt. Deser. Caulis teres basi ramosns ad nodes radienlas agens hine repens, ramis floriferis adscendentibus erectis, praeter lineam latinseule decurrentem inferius saepe obsole- tam breviter et sparse pilosam glaber, saepe purpurascens. Vaginae dimidiam laminam aequantes vel paullo snperantes, inferiores pilis patentibus obsessae, superiores magis glahra- tae et fere glabrae, marginibus fissnrae semper plus minus dense eiliato-pilosis. Lamina lanceolata , acuminata, ad ner- vam nsque leviter undulata, ad 2 poll, usque longa, 4 lin, lata, in inferioribus foliis in ovalem magis vergens formam, praeter nervum medium suhtus obtuse prominentem, 3 nirinque 650 nervis pellucidis, interjectisque inter hos 3 — 5 opacis non minus fenuibus percursa, supra laete viridis, pilis paucis valde dispersis insirneta vel plane glahra, subtus glaucescens gla- bra vel simili modo pilosula, margine subtilissime denticulato seabrido, ad imam solummodo basin pilis paueis per spatium breve densius ciliato; ligulae loro internam laminae partem pili oecupant, margines vero vaginae ntringue in appendicem angnstam acuminatam albidam erectam pilosam prodarti. Ba- cemi terminales in caulibus ramisqne axillaribus, compositi. Rachis c. ramis suis angulosa, plus minus triaugularis, pilis brevibus patnlis in primis ad angulos ohsita, infera in rachi deerescentihus et obsoletioribus. Rami. fere recto angulo pa- tentes, leviter fexuosi, inferiores longiores, ad 10 eire, lineas longi, superiores sensim decrescentes ita ut spienlarum fasci- euli summitaten versus appareant, quam ipsam spienla unica oreupat. Spieulae geminatim consoriatae v. approximatae, vel solitariae in ramnloram dentihus, alternae et secundae (lateri exteriori s. inferiori insidentes). Glumae involuerantes duae apice obfusae emarginatae e sinu minute aristatae pilosae, altera inferior paullo Lrevior viridior 1-nervia, arista semi- pollieari tenni purpurascenti scabra, altera superior panlio tongior, lineam alta, pallidior albido nervo medio, viridi per- eursa in aristam abiens & lin, longam, Giuma fuleiens Boris sterilis solitaria 11,, lin. longa, viridis 3-nervia, margine ciliata, apice obtusiuscula et arista breri a lincam lon- ga ex sinn minute apiculi egrediente munita. Flos fertilis neutro minor higlumis coriacens laeris nitidulns, gluma ex- tera tenuissimis nervia 3 percursa apice brevissime subeuspi- dato -acntata. Stigmata purpurea ex apice exserta plumosa. Qua patria gaudeat neseimus, ab hartulano Halensi el. Wolfhagen accepimus. In caldario laete viget et culmos floriferos 9— 10- pollicares profert, | 651 Quamvis satis magnus numerns specierum hujus generis deseriptus est, novam tamen habemus, quam cum nulla her- barii nostri congruam vidimus. Auctorum descriptiones ma- jere ex parte ineompletae melioribus et accuratioribns sup- plendae sunt, Difäcilius erit speeimina antographa inspicere ut qnae simnl in veieri movoqne orbe species occurrani va- riaeque Americae formae possint extricari. Specierum nobis notarum fusiores deseriptiones dare sindemus, hotanicosqne rogamus ut conamina nostra sublevare velint. Poa nemoralis L. v. depauperata h.Hal. (Poa rari- Jlora Desf. Cat. h. Par. 1815, Kth. En.1. p. 354. 2.187.) Variis sub nominibns saepins colnimus hoc gramen, quod primum paniculam depauperatam dein divitiorem producere solebat, Glaucescenti-viridis pedalis, caespitosa, caulibus erectis, internodiis elongatis teretihus sulcatis cum vaginis fo- lio hrevioribus et internodio multo brevioribus glabris laevi- bus. Panieula depauperata ex internodiis 5 — 6, ramis pa- talis, inferis geminis, rarius pluribus, altero 2— 3 spiculas, altero minere nnicam gerente, superis solitariis. Axis rami- que scabriusculi, hine inde Nexuosi, Spicae sublanceolatae bi-—triflerae, glumis involnerantibus florihus paulo breviori- bus, altera majore et latiore trinervi, altera breviore et an- gustiore 1-nervri, utraque aenta, margine scariosa. Flores due cum rudimento tertii vel tres. Gluma fuleiens 5-nervis, nervis extimis medioque pilis albis sursum versis nsqae ad apicem scariosum et voloratum obsessis, glnma interior linea- vis: Antherae 3 pallide sulphureae, ntringne hifidae, lobis non divergentibus., Sgqnamae perigoniales trnneato - bilobae, lobo altero paullo majore. Orarium glabrum. Eandem formam in sylvis nosiris ad amussim congruam Saepius reperimns nec dubitamns veram P, rarifloram esse. 652 Giyceria nervata Trin., quam cl. Kunthins imme- rito Gl. Michauzii adpellavit, felia habet conravo-plana vaginam apice fantum fissam, ligulam hyalinam e lobis tribus breyibus irregulariter dentatis. Rami paniculae 3—4 basi callo oblongo muniti, snh anthesi patentes Ieviter deorsum ar- euati. Glumae fuscescenti - purpurese, margine albido, nervo- sar. Stamina 2, antheris hrevibus ovalibus, loculis basi apire- que diseretis, apieibus loeulorum minntissime apieulatis. Stig- mata plumosa lateraliter cum staminibus emergunt, Ceratechlon unioloides v, glauca (Fest. univloides h. Madrit.). Colore intense glauco et habitu paullo rigidiore, foliisqne angustioribus a forma vulgari longius per tempus in horto nostro culta prime visu differebat. Spiea longier erat magisque apice attenuata elongato -Janceolata, 13 —7- Nora, peduneulus ejus compresso -subquadrangulus, ad angu- los pilis rigidulis sursum versis obsessus, rachis ejus cum nervis glumaram faleientium pilis ininntis vigidulis albis ereetis seabra, Glumarnm involwerantium inarqualium inferior minor angustior 7-nervis, interdum defeetu nervi unius lateralis 6- nervis, major 9-nervis, Gluma fulciens 9-nervis, interior binervis apice arute bifida pilis brevibus conieis sursum ver- sis, inferne fere nullis, sensim apieem versus inerescentibus est ciliata. Uiterior cultura docebit an forma constaus sit nec 18, Phalaris canariensis L., quam variis sub nominibus acrepimus formam praebuit hucusque in Phleo pratensi in- primis obseryalam, inflorescentia basi folio ipsam cireiter arguante, evaginato fulta, Commelina, Plures per annos varias variis sub noml- nibns in hortis hotanicis orenrrentes Commelinae generis SP®- eies coluimus, sed diversissimis sub titulis acceptas nullo i modo diversas, splendidis sub nominibns offertas in vulgatio- rum parınm numerum reducondas esse Sarpius observavimus, Praeterlapsa aesiate iterum trizinta coluimus Commelinas varlis nominibus ornatas, inter quas oclo lantum distinguere lie: t species, Qune eonfusio, quamvis majori pro parle ex eultara ipsa originem ducere potest, non minus forsan ex ipsorum auetorum descriptionihns maximopere dispersis, nee satis acenrate confectis, partim quoque ex horto sieco hau- sis, quam ex diagnosibus partes Rorales nimis negligentihus orta esse videtur. Species in speeiminibus vivis distinetu fa- eiliores e sieealis vix unquam extricandae erunt, aisi sedulo Noris expansi partes seorsim sieeantur. Deatus Kunthins in enumerationis suae parte quarta species quidem melius disponere siudnit, multas vera ab ipso nam visas, duhins re- linquere conetus fuit, quas ex enumeratione sua recognoscere co minus licebit, quo saepius deseriptiones datıs transseribere et ex iconihus supplere neglexerit. Buxbaumii vestigia non premens cui non plarebaut „sesquipedales illae aeridentium et mensnrarum quae seımper variant, descriptiones, taedium legendi ereantes” wberioribus tantum deseriptionibus et si oc- casia data esset iconibns acenratissimis pulcherrima Comme- tinearum familia illustrari et purgari posse persuasum habemus, igiturque sednlo deseribere evepimus quae hortunm nostrum bo- fanicum intraverunt species. &nibus ex descriptionihn nune Pproponinns (res, primam stirpis illias, quam pro €. clandestina h, Berl. Kth, En. IV. p. 46. n.25 et p, 659) habere, secnn- dam speciei inter hane et vulgare hortoram decus C. coele- stem Willdenowii intermediae, hoc nomine ad interim signan- dae, tertiam plantae apud hortulanos vagantis ad vasa pen- dula ornanda hinc inde inservieutis nec quantum videmus hucus- que deseriptae, 654 Commelina clandestina h. Berol., Kth. En. IV. p- 46., an quoque Martii in ind. sem. h. Monacensis a. 1839, ubi petala alba dieuntur, quod interdum oceurrit in Commeli- nis coeruleo flore donatis ut in C. coelesiö W. Caulis ramosus, vix 11/,- pedalis, teres, glaber excepta linea breviter pilosa, scaberula ab anlica vaginae parte de- eurrente, plerumque purpureo - strintus et punetulatus. Vagi- nae ad summum pollicares, in superioribus foliis plerumgne dimidio pollice parum lougiores, nervis pluribus dein elevatis (in primis sub lamiua) sulcatae, purpureo -strielatae et pun- etatae, glabrae, praeter lineam latiusculam ab anteriori exci- sura roundata exeuntem pilis brevibus scahriusculam. Fo- liorum lamina latius angustiusve Janceolata sensim acuminata, acutinscula, hasi leviter hreviterque angustata, praeter ner- vum medium ohtnse prominentem nervis Iribus in utroque Ja- tere pellueidis est percursa, supra intense viridis punctis mi- nutis elevatis, tactu vix percipiendis ohsessa, subtus glau- cescens glabra, margine serrulato-scabre, ima basi et in orißeio vaginae eilis paueis brevibus instructo. Peduncali variae longitudinis, plerique hreves, (hinc spathae florales in apice plantae sibi approximatae) breviter pilosi, purpureo- striati, teretes, Spatha 7-11 lin. longa, 5 eire. lin. alte, complieata, horizontalis, late ovata, acuta, 9-nervia, nervo earinali dense breviterque Piloso, adjacente proxima laterım parte breviter pilosa, interjectis pilis zonnullis longioribns, wargine et reliqua lateram parte fere Inevi glabris. Pedicel- Ius sterilis brevis subulatus intra vaginam latens ereeius, fer- tilis alter 12 circ. fores ferens, qui e spaiha sub hora mafutina deeima eireiter coele sereno sensim emergentes expansi, parri. Sepalum impar ovatum obtasum concavum albo-hyalinum; mervis 3 viridibus sub apice se conjungentibus percursum, lateralia majora suhrotunda obtusa, concava nervo unico sub nn Te — 655 apice evanescente nolata, Petala intense coerulea, vix 3 lin. longa, hand valde inter se dissimilia, unguiculata, lamina fere semirotunda obtusa. Stamina 3 fertilia, impar brevius erectam, anthera profunde cordata (petala cireiter nequante), lateralia deorsum curvata, petalis longiora, antheris ovalibus, Stamina 3 sterilia corporihus antheroideis graciliter quadri- eruribus sulphureis instracta, quorum erura elarata inferiora delexa cum puncto pollinifero semigloboso juxta extremita- ten dilatafam eruris, Stylus sigmoideo-deflexus, Commelina intermedia h. Hal. (ex h. Monac. sub €. elegantis nomine quondam accepimus sed ab Hunholdtiana plauta plane diversa est). Caulis striete ramosns, leres, saepissime purpureo -ma- eulatus et striatus, glaber praeter striam angustanı ex antica Yaginae parle decurrentem pilis brevilus patentibus v. subre- versis obsessam. Vaginae laxiusculae, tertiam eirciter par- tem laminae aequantes, oblique truncatae, ore plus minus Pilosae et ciliatae, siria hreriter pilosa ex oris parte antiea decarrente notatae, nunc basi fanfum pubescentes, nunc fofae pilis brevibus obsessae, nervis pluribus viridioribus perenrsae, saepe et purpureo-siriatae et maculalae. Foliorum lamina elliptieo-lanceolata, sensim attenuata, acmnine ipso obtu- siusculo, nerro medio subtas prominente nervisque lateralibus üringue 3— 4 vix conspiene prominnlis; supra saturate viri- dia et punctis albidis elevatis scabrida, subtus pallidiora Ine- via, margine dense serrulate scabra, basi in vaginam abeunte longins pilosa. Peduneulus nunc elongatus, 21/, p. longus, Runc in serius enatis brevior, semper patentim pubescens, Purpureo-maculatus. Spatha complicata brevis 7 — 11 lim. longa, latissina (ad pollicem usque lata) cordato-ovata, necula, subacuminata, recte horizontalis, multinervia , extus plus minus 656 pubescenti-scabrinscnla, pilisque aliquot longioribus in derso inque carina instracta, margine basali piloso, reliquo sub- seabro. Pedicellus sterilis brevis eoniro-subulatus vix 2 lin. longus, in spatha abseonditns; fertilis alter eire. 10 — 12 flores fert parvos peilicellulatos; pedicellis pedicellulis sepalis. exter- ne pubescentibus. Sepalum impar late elliptieum, acatiuseu- lum, basi obtusum, nervis 3 viridibns; lateralia rotnndata valde eoneava. Petala 3 intense coerulea, circ. 34/, Jin. longa, ungae brevi, lamina late ovata, ohtusiuseula concava. Stamina 3 fertilia, impar validius brevius, anthera majore fere sagittata, lobis ohtnsiuseulis, lateralia longiora antheris ovalibus coeruleis. Staminum 3 sterilium corpora antheroidea quadrierura pallide Autescentia, eruribus omnibus apice dilata- tis obiasissimis, superioribus paullo brerioribus ef leviter de- orsum flexis, inferioribus sinu latissimo inter se distantibus et in margine superiori loculo parvo oblongo pollinifero sulphu- reo instructis, Filamenta omnium staminum inteuse coerulea. Stylus deilexo- porrectus, apiee uncinatim incarvus. Flores matutino teımpore aperiuutur in primis sub coelo sereno, saepius vero clandestine florent copiosaque semina _ prodnennt, attamen hujus speciei flores saepins apertos el longius florentes reperies quam C. clandestinae, cui insuper Beres minores, dum in hac dimidio minores sunt, quam in €. coclesti. Medium igitur tenet dorum maguitudo coelestem inter et clandestinam. Commelina procurrens Schlal, C. caule prostrato radicante ramoso subglabro apicibus Boriferis erectis adscendentibusve; foliorum vagina breyi panei- ciliata pubescente, lamina ovata acuta basi obfusa in partem petiolarem brevem subangnstata subobliqua, utringue seabrido- puberula; spatha brevi- peduncnlata turbinato - encallata "657 pubescente 3—4-flora, flore primario longins exserte pedan- eulato maseulo (rarissime hermaphrodito), reliquis ineluse pe- dunenlatis hermaphroditis, petalo impari sepaliformi caern- lescente, reliquis stipitatis renifornmi- semiorbicularibas coeru- leis, stamwinibus 3 sterilibus, duobus longioribus fertilibns, sexie iniermedio substerili. Comm. Scllowii Hortul. vid. Ind. sem. h. Hal, a. 1850, p- 7. 0.2. neqnagnam ©. Sellowiana Kunthii, quae ad aliam generis seclionem perlinet, Patria ignota, sine dubio Ame- “ riea calidior. In horti tepidario Inete eresrit et frequenter Noret seminaque offert matura, facilique negotio propagatur -inque conchayi educatur ubi ad vasa suspensa ornanda adhi- beri potest, j . Caules lounge procurrentes pluripedales, internodiis longi- tudine valde variabilibus teretibus glahris, nodos leriter in- erassatog versus et all vaginae exortum pube patenti adspersi, e nodis radiculas paucas validas profunde descendentes emit- tentes ibidemgue ramos none longiores foliatos nune breviores apiee fioriferos evolventes. Quae inflorescentiae primum ter- minsles dein oppositifoliae evadant, ramo vegetins procrescente, Vagina hbreris, ad umum 9 lin. longa, pilis minutis patenti- bus paucisque interspersis paululnm longioribus vestita, teres, nervis aliqnot percursa, pallide viridis, in petiolum usque ad 6 lin, interdam extensum, supra canalicnlatum, subtus con- ' vexum, eodemque modo pubescentem rontraeta, cauli ad- pressa potius quam ‚laxa, margine trancata eiliisque paneis plerumgue rufis obsessa, ciliis similibus sed albidis et sensim decrescentibms in petielo obvüs: Lamina ovala, basi obtusa, attamen breviter in peliolum angustata et subobligua, cnrri- lineo-acuta, nervo medio subtus obtuse prominente nervisque utringne 3— 4 tenaibns pellncidis percorse, in utrague pagina ?4r Bd. 65 Hei 22 658 minute scabrido-puberula, infera pallidiore. Spatha termina- His dein oppositifolia in pedunculo brevi, erasso, subpuberulo, snbtriangularis, extus pubescens, margine dorsali *) subrecto v. levissime extus carvato in Apicem acutum interdum leviter extus curvatum excurrente, margine basali s. ventrali**) clauso convexiusculo et per augulum oblusum in marginem termina- lem fere rectum vel levissime convexum transeunte. Inflo- rescentiae ramus alter uniflorus exsertus, circiter 6 Fin. lon- gus, teres, adpresse pubescens, apice ferens floris uniei masculi (rarissime hermaphroditi) pedicellum 3 lin. longum, ar- tienlo conjunetum et peracta anihesi srjunetum; ramus alter 2— 3 fores hermaphroditos gerens in fundo spathae depres- sus, flores taniam sub anthesi e spatha erigens, alabastris et eapsulis in spatham reflexis. Flos masculus praeter pistilli defeetum nullo modo ab hermaphroditis recedit. Calyx par- vas, sepalorum impar ellipticam obtusiuseulum sursum curra- tum, concavo -subeueullatum, ex eoerulescenti-hyalinum, Pa- ris sepala patula v. levissime deflexa, dilatato - subhemisphae- rica, obtusissima, ex eoerulescenti-hyalina, 2 eirc, lineas lata sed hand ita longa. Petalum impar 21/, lin. cire. longum . Janceolatum acntum, paris petala ex ungue lineari sarsum le- viter dilatato albido eire. 2 lin, longo in Gaminam reniformi- semiorbienlarem 5 lin. Iatam et 4 lin. a sinu obiuso longam, pulchre coeruleam, margine Ieviter undulatam vix erenalatam expansa. Stamina 6 glabra filamentis coeruleis. Tria sepa- lis opposita, quorum impar sterile, paris utrumque fersile filamente longiore, anthera coerulea polline ochroleueo; trium petalis oppositorum impar sterilibus .simile quidem sed. majus eorpusculo antheroide majore eitrino, apice obtuso, basi in *) a nervo medio revera formato. *%) e basi conferruminats folit spathacei formato, ' 659 dnas appendices apice subcapitato -rolnndatas partita, margi- ne nfrogne polline eitrino tecte, paris sterilia, eorpore anthe- roide formam erueis obliguae praehente, apicihus obtnsis, sinubus lateralibus externis glohule minute insignibus. Pistil- lum stamina fertilia aequans. Ovarium viride, stylo subnlato earvulo, apiee ‚stigmatifero yix curvulo.. Capsula similis ut in aliis speciebns, Semina e griseo-nigrieantia, altero latere eonvexo et reticulato-rugoso, rugis elevatis, interstitiis im- pressis, altero latere leviter excavato, linea media elevata (bilo) notato, utrinque obtusa imo fruncata. Papilla embryo- tega acuta ex orbieulari fovea depressa, quae lateralis in fa- cie dorsali, Tradescantia gonatanära Schldl. Tradeseantiae genus uti a heato Kunthio in enumera- tione (IV. p. 80 seq.) cireumseribitur pluridm videlar gene- rum iypos inchidere, non solnm staminum conformatione, Iru- etaum natura, sed etiam habitu inter se diverses, Hine non mirum, operis illius auctorem de sectionibus suis secunda et terlia jam guaesivisse , an potins genera sint habenda. Idem quoque quaeritur de specie infra deseribenda eujus frncius non- dem vidi, quam ad legitimas Kuuthii Tradescantias ducere negueo, multo minus vero ad posteriores sectiones. Melius igitur duco Tradescantiis interea subseribere novaeque sectioni subjungere, cui inter gemera forsitan quondam receptae Go- natandrae genericum nomen, specieique Gonatandrae tra- descantioidis imponere jam nunc placet. E Columbia oria est haec stirps in clar. Keferstein horto ormatissimo, qui haud procul al urbe nostra in pago Kröllwitz laete floret. E seminibus columbiejs enata nobiscum benevole communicata est. In caldario colenda facili negotio propagatur, semel hucnsgae fleruit uec semina perfecit. . 42° 660 Pianta fere tripedalis erecta fastigiato-ramosa, eaule cum ramis tereti, ad nodos leviter inerassato, ibidemgne vaginis emar- eidis lamina jam dejecta longias tecio, dein et vagina deci- dente cicatriee angusta cirenlari notate. Radienlae validae pilosae (pilis interdum purpureis) ex infmis nodis terram in- terdum petunt. Vaginae pollicares circiter, albidae, canli sabadpressae, viridioribus nervis pereursae, pube sub angulo recto patente tectae, in margine orifieii fere truncati et in latere iaminae opposito levissimo sinu instructi pilosae. Lamina late et elongato-lanceolata, acnte acuminata, basi usque in Yaginae marginem decarrens, neryo medio supra canaliculate, snbtas obtuse carinato prominente et venis acutissimo sub an- gulo exeuntibus percursa, supra glabra, subtus pallidier et snb lente seriatim punctulata glabra, margine verg et subtus secus marginem pubescens, Rami ex infima baseos vaginae parte orinntur primum vaginis aphyllis dein laminigeris sen- simqne majoribus obsessi, corymbose elongati primarium axin aequantes vel superantes. In caule superiore tenuiores eodem mode proveniebant rami, paueis vaginis aphyllis eineli, apice foliolis 2 breribus patentibus spatham oralem "forman- bus instruct. Intra quae ahsconditi sunt inflorescentiae ra- muli duo divergentes, fando foliolorum spathaceorum adpressi, bracteis brevibus oratis albis interdum purpura in apice eflu- sis dense tecti,.e quarum axillis fores parvi in ufroque ramo eirciter orto, brevissime pedicellati, prius dellexi, sub anthesi erecti e spalha emergunt, (no fit ut primo adspectu fasci- culns forum inter bracteas spathaceas adesse videatur, Pe- dicellus ejusdem coloris ei indolis ae calyx, basi rampit et deeidit perfeeta anthesi sed hand perfesta foecundatione. - Se- pala breviora ovata aeutiuseula allida saepiusque in apice parpureo colore fincta pilisgue paueis minutis ibidem instractt, Petala tria majora rotundata, lactea, extrorsum Bexa patenliA. 661 Stamina 6 inter se omnino aeqnalia. Filamenta alba, basi pilis paueis horizontelibus instemeta. Antherae conneetivum bierure, angulo obtuso filamenti apiei affıxum, crnribus levi- ter defexis apiceque globuloso - inerassato albidum pollen emit- tentibus, Stylus stamina vix snperans, sligmate capitato pa- pälose albide. De ovarii structura de fractunm indole (a- eemus. Obs. Speeiebus legitimis a Kunthio adseribitur „stig- ma simplex obtusum infandibulare y. peltato-ampliatum”, qnod in speciebus nonnullis acenrate inspecium eodem mode ut spe- viei deseriptae capitatum e papillis formatum apparuit, Prae- ter habitum a formis in horto sub diu cultis satis recedentem differt stirps nostra singulari comnectivi forma, quod in illis fere semilnnare. Piteairnia ringens Lk.Kl. OÖ. var. Mericana h.Hal. Plantam a beato Car. Ehrenbergio e terra Mexi- cana olim accepimns. In caldario cults vere florere solet. Maxima affinitate jungitur cum speeie guianensi a nohis hand visa sub nomine P, ringentis in Icon. pl. rar, h. b, Beral, t, 25. p. 63. depieta et descripta, cujus icon et de- scriptio non omni modo convenire videntur: flos eniı seorsim naturali magnitudine depietus crassior et brevior est qnam fo- res in caule, qui non minus naturalem magnitudinem prachere dieantur; acuta. depieta sunt petala, qnae in descriptione ob- insa nominantur, folia expansa („ausgebreitet”) deseribuntur et erecia in icone videntur. His relictis nostra planta diflerre videtur: foliis apiee deorsum flexis, sgaamarum in appendicem aculeatiam excrescenlium praesentia, ovarli parte adnata haud viridi sed scarlatina, superiore libera autem magis pyramidali et altennata; sepalis apice tantum nec ad basin usque sese aperientibus, pelalis forsan obtusioribus, 662 Deser. Plauta perennis, Horens bipedalis et ulira, e rhi- zomate hulbiformi basi foliorum emortuorum religuiis squamis- que vestito, folia emitlente longissima, fere proeumbentia medius nascitur caulis florifer, inferne foliis bracteiformibus vestitus, superne flores raceni in modum dispositos gerens. La- terales edit novos buibos foliosos pars bulbosa ovi gallina- vei minoris magnitudine; primum squamis est vestita imbri- vatis, basi late ovatis, in appendicem brevem angustam acı- tissimam et aruleis uneinalis deorsum versis in margine ad apicem saepe iuvolutum usque munitaur exeurrentibus; dein sequuntur Iolia, basi latiore squamiformi bulbi partem eingen- tia, Iinearia, longissime et acntissime acuminata, inferne ali- quantulum angustiora, et leviter eanalienlata marginihus ere- etis, dein planiora v. couvexa, marginibus deorsum cnrva- tis, ceterum rigida, glaberrima, utrinque et margine laevia, lieet in infima hasi adsint aculei nonnulli parvi plerumgue Bi- gricantes reversi; sunt multinervia nervis majoribas colore dilutiore magis conspieuis, 1—2 ped. longa et nlira digitum lata, Prodeunte caule florifero folia sequuntur alia, veliquis quidem simillima, at multo breviora, alia tune minora adhuc in infimo caule, quae longiore parte aculeifera insiguia inter- dem tota sunt aculeifera, suhreniunt alia caulina cauli ad- pressa, in bracteas transeuntia, e basi fere semiamplexicauli lineari -lanceolata acuta, derso et inprimis margine apicegu® pilis brevibus mollibus leriter subfloceosa, ceterum excepla basi colerata viridia, 2—1 poll, longa. Bracteae his similes sed angustiores breriores, sensim pedunenlos fultos superan- tes, viridescentes vix apice coloratae. Caulis strietus tereS, inferne viridis, superne rubescens denique ruber, lanagine subfloccosa temui obteetus. Peduneuli. primum erecii, dein erecio-patuli, semipollicares, ut canlis teretes, rubeseentes ®! Noccosi, apice inerassati et in forem 2'/, poll. longum scar- 663 latinum abeuntes. Calyx inferne enm ovario connatus 3-se- palus, trigonus elongato -conicus, sepalis fere nsqune ad basin liberis (non connatis) ohtuse carinatis concavis a basi latiore sensim altenualis, altero margine liberis, altero a proximo tectis, in alabastro et flore deflorato arcte elansis, sub an- thesi apieibus liberis corollae adpressis, hac pallidins searla- tinis. Petala tria subaegnalia oblonga, obtusa, inferne con- eavinseula, apice fere plana, duo sibi invicem arcte incum- bentia, tertium extimum et superum apice libere porrigitur. Stamina 6 longitndine petala fere aeqnantia, circa ovarinm eo modo inseria sunt, ut tria in cavitate sepalorum ad angulos ovarii, tria vero ante petala in snlcis ovarii sint posita; an- therae lineares , basi sagittatae, polline intense flavo, sexti- mam eirciier partem staminum aequantes, una serie sub apice petalorum sitae, paululnm superantur apice stigmaloso styli; filamenta compressa glabra inferse pallida, dein rubesceniia, apice iterum palleniia. Ovarium obtuse trigonum et 1risul- eatum, e latiore cum calyce connata basi rubra per liberam ab illo inclusam pallidam partem in stylum atienuatum, qui .eodem modo ut filamenta coloratus, stigmatifera incrassata Parte terminatur, e fribus papillarum seriebus spiraliter dexis formata. Capsula 8 lin. Jonga, 3 lin. eire. erassa, ima basi cum perigonio connata, ceterum ab illo tecia, obtuse trigona, lateribus suleo profundo, quo valvulae aperiuntur nolalis, api- ee subulato-acuminato, acumine e tribus nervis in valvularım ebtuse eonvexarım dorso prominnlis quasi oriente, Semina cylindrica fusca, niroque apice in appendicem, corpore semi- nis fere sesquilongiorem albam exeurrente; tofum semen ec. appendicihus 3 lin. lougum. Novi qui e rhizomate progermiuant bulbi laterales ean- dem foliorum et squamarım dispositionem offeruut, Squamas appendice acnleata insignes segunntur folia, quibus succedunt 664 squamae aculeiferae e quorum medio folia primum erecta naseuntur, Piteairnia? (Madarosperma) Kegeliana Schldl. Descr. Caulis foliosus cire. sesquipedalis in racemum terminnlem suh-20-florum abiens, foliis suis inferioribus ad summum 2 ped. fere longis, 6— 7 lin. latis brevior, quae sensiın breviora usque Ad inflorescentiam procedunt et in bra- eteas transenut quarum superiores pedunculo suo paululum longiores sunt. Folia omnia e basi vaginante fere linearia, licet in medio eirciter at non semper dilatautur, semper vere sensim angustiora et acuminata in arumen setacenm denique exeurrunt, basi ereeto-palentia mox extus eurvantur et fac- eida apice dependent. Margines dentieulis parris aculeifor- mibns sursum curvatis, plus minus inter se remotis, in basi foliorum apice ex fusco-nigrieanie insignibus, in Superiere parte minoribus et viridihns scahri sunt. Foliorum superficies glabra, in medio late nes profunde canalienlata, pagina in- fera autem lepidibus planis qnasi per arcolas et series diepo- sitis, partim, detergibilibus albida. Caulis leviter lanuginose - foccosus. Ovarium cum perigonii laciniis externis viridibus | pollirem longum, his 7 lin. longis, elongato - triangularibus, dorso convexis, margine leviter intus fexis, in acumen sensim attenuatis; ovarium 5 Jin. eirc. longum, obtuse trigenum, Ja- teribus sulco medio partitis, basi in pedicellumn 2 — 3 lin. longum apiee sub ovario gibhosum leviter attenuatum. Pe- tala tria, 14 lin. longa, medio ultra 3 lin. Iaia, semper arete inter se convoluta, nee nisi angnstam aperturam inter apices praebentia, duo paulnlum terlio- longiora et acutiora, @ hasi lutea sensim rubentia fere rosea,. qui ‚color ruber panetulis inferins magis dispersis superno wagis confertis inprimie efl- eitur. Squamae prope basin peialorum serairotundae, margine brevissimo undalato (potius irregulariter lobulata vol oreme- 665 kato) tantum Tiberae. Ovarii et sepalorum pagina extera pilis Januginosis breyibus fascieulatim dispositis adspersa est, multo ıninas ver petalorum extera faces. Genitalia pollicem cire. longa. Stamina filamenlis aeqnalihus glahris, antheris 3 fere lin. longis, intense Iuteis, basi sagiltatis, apice apieulatis, ceterum linearibus. Stylas albus e basi obtuse frigona, pro- funde trisuleata, virideseente originem ducens, leviter trisul- ens, apice in ramos tres bilineares dividitur, qui parte sua Stigmatosa spiraliter se conrvolvunt, Plantam sponfaneam e enjus seminihus horiensis nosira enata est fructiferam legit el. Kegel Norembri m. ad trun- co8 putridos pr. Aracucakreek in Surinamo, culta paullo eleva- tiorem. Capsula-9 lin. longa, 3 lin. erassa, obtusissime iri- goua, nervoso et leviter Roconloso perigonio teeta, seminibas copiosis fere anrantiacis, macula nigra in altero latere ‚uplar is, scobiformibus, anguste cumeatis irigonis, latiore apice truncatis eo modo fareta, ut ex anguli centralis spermophoro longitudinaliter decurrente undeversus semina apice truncata capsulae parietem pefant, basi igitur acutiore et pallidiore in- sident spermophoro. In planta hortensi capsulac- semminumgue stractara eadem licet omnia sint paullo minora. Maculam lateralem nigram non vidimus. An planta forens simillima ab indefesso Kegelio Majo m. in sylvis ad Mariepaston collecta ad eandem speciew per- tineat, diffcile dietu, guum flores majares magisque aperli conjunctionem dissnadere videantur, " Speeies hace e seminam structura ad Pitcairnias veras, quibus' toto kabitn simillima, non pertinet, uec ad Puyas duei potest, sed proprium genus tonstituere videtur (aut si mavis propriam Pitcairniae sectionem) cui nomen Madarosperma im- ponimus serinsque examine repelito et in omnibns Pilgairnils qnas videre contigit instituendo fusius exponemus.- 666 Permultae quum Piteairniarum species secundae sectionis, gnarnm folia suhtns albido indumento obduetae sunt, hac cum nostra commutari possunt, hand superfinum erit differentias addere. Anctores descriptionem indumenti, paginam inferam foliorum tegentis semper neglexerunt, paginam hanc nominant sqnamosam, lepidotam, furfuraceam, pulvernlentam, pulveru- lento-tomentosam, pruinoso-albicantem, pruinosam, lanugine friabili alba tectam, farinosam, lanuginosam, sed ex eorum deseriptione haud elacet, utrum strietissimo sensn adhibnerint bos terminos nec ne, nullus enim de 'hujus indumenü indole niterins ingqnisivit et narravit, Alia apparet haec facies si oeulo nudo, alia si vitro plus minns angente eam inspicis. Omnium specierum diagnoses delendae et melius constraendaesnnt. P. staminca Lodd. folia possidet margine glabra, sta- minaque e corolla longe prodenntia, P. suaveolens Lindl. diversa est foliis albis, petalis undulatis bracteisgue longioribus, P. caricifolia Marti, absque dubio omuinm simillima recedit: foliis brevioribus, angustioribus, plicato - striatis, sub- tus pruinoso -tomeutosis (?), corolla majore, petalis angustio- ribus, squamula truncata medio lunulatim excis2, ceterum irregulariter denticulata, P. integrifoliae Gawl. sunt folia subiutegerrima, sub- tus palvernlento-tomentosa(?) racemi compositi, fores ‚sub anthesi divergentes, squamae oblongae apice plerumgue 3- dentatae. P. angustifolia Ait. differt. foliis undique ciliato -SP)- nosis, floribus patentibus, bracteis pedicellorum longitedine, eorolla subringente, squama brevi hifida erosula ete. P. Redouteana Schult, fl, distinguitur caule folla Jon- ge superante, his angustioribhus aequaliter spinosig et bracteis pedicellis brevioribus. 667 P. bromeliaefolia L’Hexit. folia habet malte majora in- fra medium spinis recurvis maguis instructa, pedunculos lon- 808 bracteas superantes, stigmata ruhra. P. Bracteata Ait. recedit foliis basi tanlum spinosis dein integerrimis, brarteis majoribus, iloribus tolis rubris. P. sulphuream Andr. jam corellae color sulphurens eistinguit. | ! ! P. albucaefoliae Schrad. notae differentiales erunt fo- lia multo latiora, petala enm staminibus spiraliter convoluta et squamae parvae albae subovatae inaequaliter bidentatae. P. latifolia Ait. et P. platyphylia Schrad. removen- tnr racemo suhdiviso, feliis multo latiorihus ei sqnamis inte- gerrimis, & P. ramosa Jacg. distat foliis multo latioribus, canle ! ramoso, ovariis glabris, squamis rotundatis emarginatis, P. furfuracea Bot. Mag. floribus maguis, pulchre ru- bris, apertis, petalis obtusis mucrenulatis aequalibus diver- sa est. P. Tanuginosn R. P, foliis purpurascentihus lengiori- bus, aenleis obscnre purpureis, petalis dilnte violaceis, squa- ma oblonga in apice truncato obtuse 5-dentata abunde distat non minus P, pulverulenta eor, anct, panicula maxima. Duae quae supersunt in Schultesii Systemale guoad genus duhiae ; Pungens ei pruinosa a Kunthio e plantis Humboldtianis e descriptae spinis nigris et nigricantihus folioram corolla tri- Partita non commutandae sunt. Supersunt P. decora Alb. Dietr, eujus calyces ovariagne glabra et corollae subringen- tes a conjunetione dissuadent, et P. fulgens Decaisne in Lind, Cat, ex Alb, Dietr. (in Alle. Gartenz. 1851. n. 3), quae foliis basi fanlum spinoso - dentatis, caulem aequantibus, cor rollae majeris squamis ovalis apice crenalis longius dings. 668 ‚IE. Dicotyleae. Begonia semperflorens Lk. et Ollo et af. Quam variis sub nominibns e seminibas acceptis colui- mus Begoniam B. semperflorentem Lk. et O. (Abbild. nener u. selt. Gew. d. k. Gartens zu Bert. p. 9. t.5.) habemus licet dubia nonnulla irrepserint. Primum in ipsorum auctorum de- scriptione sphalmatis ut videtur ope legitur „alis 3 aequali- bus” in deseriptione latina, et „3 ungleiche Flügel” in ger- masiea; dein thyrsus inforescentia nominatur quae dichotome eymosa potius nominanda, quatuor porro stylos deseribit quo- rum fres, ut mos esi, tantum adsunt brevissimi illieco bieru- res, cruribus geminis ejusdem styli faseia nniea stigmatoidea spiraliter ipsa eircumvolvente ßexuose toria. Icon adlita ui- mis juvenilem fructum praebere videtur, in qno ala maxima protracta est, qualem in mainriori non videbis sed rotundataıı apice depressam potius, ö Si insnper comparas verba virorum clar. Dietrich et Otto (Allg. Gartenzeitung IV. p. 368) stipnlas deseribunt per- sistentes ef virentes nec ut Linkiug c, Oltone in opere supra citato inferiores marcescentes; rotundatas illi nominant alas quas protractas hi depingunt, His praemissis haud reticendum est in herbario nostro adesse species duas a, 1827 in horto bot. Berol. collecias inter se et cum B. spathulata (qnam vivam habemus) valde aflınes adesse, quarum altera B.semperflorentis nomine ornata alas rotundatas et folia acutiora hahet, qnam altera, eni ob- tnsata folia et ala maxima angulo acato protracta. Quae B. Sellowii tune temporis.adpellabatur, nomen in Stuedelii no- 669 menelatore cum auetoritate Loddigesii et in Sweet kort, Brit. (2. ed. p. 437. Brasiliae incola a. 1828 introd,) eum illa Lk. et Otto prolatum, sed in Walpersii Repertorio non prove- niens, nec quantam seimus e. descriptione et icone in publi- eum editum. Quaerere igitur potes, nirum Dietrich et Otto habnerint utramque speciem, an eandem ac Linkius, Facili uegotio frnctuum forma discernuntur nec non feliis, Forsan B. Sellowii deperdita est, Ex manca deseriptione B. ewcullatam in herhario Will- denowiano obriam eandem credere posses c. semperflorente eujns folia interdum eueulli in modum hasi convoluta sunt, Cleome (Pedicellaria) Houtteana Schlul. Cl. fruticosa, spinosa, patentim pubescenti - viscidula, folis 5-—7-foliolatis, summis 3-foliolatis, foliolis lanceolatis acuminatis, basi magis atienuatis, venis foliolorum utringue 12—13; bracteis rotundato -cordatis acntis; staminibus. quam petala purpurea daplo longioribus, 1hecaphoro filamentis ae- quali, quam ovarinın glanduloso - pubescens multoties lon- giore, Cleome pentaphylia h. Van Houtte nee Linn, eujus icon in h. Vindobon. t. 24. p. 9. Patria iguota, forsan America meridionalis. In tepidario eolitur primogue anno e semine enata floret in eaule adhuc simplici. Descr. Frutex dum primum fioret simplex pedalis, se- rius ramosus, stipulis persistentibus patentibus conieis, hrevis- simis spinescens, pilis brevibus inaequalihas patentibus visci- dulis undique tectus. Folia longe petiolata. Petiolas dimidio longior quam feliolum medium, fere teres. Foliola sessilia 5 —7, superne 3, lanceolata, paris extimi in ellipiicam 6. ovoideam magis (ranseuntia formam, obinsiora reliquis et 60 inaequilatera, religua utrinqgue aruminata, basi vero paullo magis attenuata., Venne supra impressae, in pagiua infera pallidiore prominentes, folioli medii utringue 1f pluresve, se- qneutinm eirciter 9. Racemas terminalis bracteatus. Bracteae infinae: folium parvum ternatum brevissime petiolatum, reli- quae simplices rotundato-cordatae acutae Lrevissime petiola- tae, Sepala e hasi obtusa anguste lanceolata, attennata acn- minata, Petala fere polliraria, intense purpuren, oblonga in basin lutescenti- viridulam seusim attennata, apice obtusinsen- la, ita ut fere auguste spathulata sint, Filamenta 6, petalis plus dnplo Jongiora purpnrea glahra, antheris oblongis Iu- teis. Thecaphorum filamentis longitudine forma colore si- millimum. Ovarium oblongem, compressum, apice in stylum brevem purpurenm attenuatum, striis in ntroque margine dua- bus pnrpareis notatum, glanduloso- pubescens. Frucias non vidimus. . A Cl. pentaphylla L., quae plauta annua in Gynandrop- sis genere militatur, primo visu corollis albis, petalis longe ungnieulatis spathulatis et diverso staminum situ recedit. In- ter Cleomes species varias ab auctoribus propositas pauca® tanieın purperca corolla insignes reperinntur, quae omnes & nostra recedunt, cui nomen illins viri adjunximus, cujus eura et industeia korti europaei permaltis et palchris plantis di- tati sunt. Anthemis arvensis L, \ Sub nomine Anth. chrysocephalae Boiss. et Rent. se- mina ex Hispania accepimus, quae plantam prodaxerunt al illa perenni planta toto coelo diversam, quam vero ab _Anth. ar- vens? nosira discernere nequimus., Achaenia habet obconica, alis margine parvo obtuse dentienlato instructa, efFoeta, alia seminifera, margine erasso calloso cincta, costis elevatis sul- eisque interjectis angulata. 6 Anacyclas pulcher Bess. A Candollio in Prodro- mo (VI. p. 16) dieitur, An. officinarum Haynei ad hune verosimiliter esse referendum, quod non credimus si planta, qua pro pulchro Besseri habemus revera haec est nee varietas purpurascens An. radiati (DC. 1. c.). Ceterum An. offi- cinarum Haynei, in ejus Arzeneigew. IX. 1.46., optime depietus unne ex hortis botanicis evanuisse videtnr, omnia enim, quae hoc sub nomine arcepimus semina, alias dederunt plantas.. Cenia turbinata Pers. Involueri squamae circiter sedecim, dilatato - rotundatae obtusae acuminalae, margine albido, acuminis latiore et fusco- eolorato einetae. Flores capituli radiantes paullulum involu- erum superantes, laete flavi, corolla e basi brevi infundibu- lari et pilis minntis glandulosis obsessa subcompresse bila- biata, labio extero majori late ovali intus convexo, exins eoncavo nervisque iribus elevatis percurso, apice breviter ob- tuseque 2-——3-lobe, lobis revolutis. Ovarium his ohovatum eompressum, latius et magis compressum illo foram disci, qui- bus corolla tubulosa et glandulosa, dein dilatata subcampann- lata, quadriloba, lobıs acutis extus flexis. Praeter flores ligulatos radiantes alii inter hos et involuerum positi adsant, eorolla destituti, ex ovario compositi et e stylo apice stigmati- fero; ovarinm his obovatum substipitatum, valde compressum et glandulis stipitatis pellucidis teetum. RBeliqna ovaria gla- bra videbantur licet glandulis minutissimis sessilibus sint.ad- spersa. Goaphallum (sect. Axanthine). . In Gnaphalio genere, quale a Candollio in prodroimi volumine sexto proponitur, Axanthinarum sectio in dnas divi- ditur phalanges folüis distingnendas decurrentibus et non de- eurrenüibus, Quae ultima e capitulorum dispositione corym- bosa et racemosa iterum in dnas seinditur partes, Viginti 672 speries ea ex parte, quae eapitalis in spicam racemosam dispositis gaudet I, ec, enumeranlur, quae, ex veleri orbe haud exules, plurimae Americanae nimia inter se connectuntur afl- nitate, synonymis dubiis debilitantur, varietatibus ambiguis vexantur, mullis fere iconibus nec Accuratioribus deseriptioni- bus illustrantur, Hinc non mirum, Klorae Aımnericae septen- trionalis celeberrimos auctores, Torrey et Gray, de Gm Purpureo Linnaei trartantes tresque sub illius signo species Candolleauas convocantes, hujus suhdivisionis species esse male definitas exelamavisse (Fl. of North Amer. U. p. 428). 3dem eontendere cogor. E seminibus eam herbariorum quis- quilis terrae mandatis tres illins subdivisionis in hörte nostro habuimus formas enatas, quas sperie distinelas agnovimus, sed qnocam nomine sint adpellandae hand tute recognovimus. Iterum atqne iterum herbarii proprii e variis locis aceepta In- strarimus specimina , librorum diligenter legimus diaguoses et deseriptiones, altamen haud oınnia dubia solvere potuimus me- liusque duximns nova proponere nomina quam coufusionemn augere, Si in nostras valgatiores Gnaphalii generis respiei- uns species, ex. gr. in Gn. sylvaticum, uliginosum, Inteo- album aliaque, caulem videbimas mox simplicem, mex vario gradu ‘et mode ramosım, sicut solum humidum et fertile, sie- cum efisterile, arenosum;, calcarcum', argillaceum, sient locus a solis radiis tactas vel herbis, feutieibus, arboribus opacatns efücere solent, hinc nec e caule simpliei simplieissimo vel ra- mo80, nec ex ramorum Yaria evolutione neo ex indumenti m4- jeri eopia vel defectn distinguendi: argumenta petere licebit. Dein aceuratius in inflorescentiam respiciendnm erit, que spica raremosa nominator, quod inflorescentiae aliarum Com- positarım- contrarium- videtur, : Axis primarins et secundarli A basi illins orientes ennlesque mentientes sensiın elongantur atqne ex axillis nanc soperioribus mune fere omnibus info - nn 0[- un 673 rescentias laieraleg arctins inter se congestas, approximatas, vel plus minus disjunetas produeunt, quae quo altius positae sanft eo .minores hreviores fiunt, quo inferius eo magis ramu- lorum et interdum satis elongatorum indolem habent, semper eidem legi ac axes subjectae, In vulgari nosiro Gr. sylva- tico 8. recto formarım seriem et capitulorum dispositionem demonstrare tentabinıus. Axis primarius quamvis elongatus capitulo terminatur, quod primum oranium foret, quo sub terminali capitnlo ex foliorum proximorum axillis, spirae lege axem circumdantium, capitula oriuntar vel sessilia vel pedan- eulata, prima solitaria dein gemina, saepe terna plurave in ramulo brevi, qui capitulo terıninatur, dum reliqua, sub hoc terminali lateralia, ex axilla folii s. braeteae plerumque minn- tae et lana obtegente velatae proveniunt; ubigue capitula ter- minalia subjacentibus lateralibus prins florent. Ubi inferne inllorescentia in axi coepit saepius capilula solitaria in axil- lis conspieinntur, gueram ıamus folia quidem gerit sed nulla lateralia giguit capitula. Hinc elucet infiorescentiam nec spicam nec racemum, i.@., iadefinitam esse, sed spicae v. racemi speciem prae se ferre. Si spiea vel racemus esset, inferiora superioribus prius fo- reant capitula necesse esset, quod vero nunguam aceidii. Vul- gatior forma capituloram ramos et pedunculos breves habet, ita ut folia in majore totius inflorescentiae parle productiones Boriferas plus minusve supereut. Rarior vero est forma Be- eolini quondam lecta, ramnlis et pedunculis longieribus, infi- mis folia snperantibus qnae, quamvis in caule inferiore, ax), valde sint elongata et ad dimidii pedis longitudinem extensa tamen cito decrescunt et in Nlorifera parte solito sunt breviora. Rarissimam ut credimus formam in summis montis Wittekind ad portam Wesiphalicam rapibus Octobri mense a. 1816 le- gimas, ramis foriferis omnibus elongatis (meo pedumenlis Zr Bd, 64 Heft. 43 a ‚singulam capitulum fuleientibus) polycephalis plus minus fa- stigiafis, in speeiminibus :13/, ped. altis, 8 — 6 poll. kongis @ti axis a medio capituligeris, inferins feliosis, ques de- eerptos.pro plantulis integris simplieihus haberes. Monstrosae formae quondam prope Tempelhof vieum in regione Beroli- nenst sitam -leeiae meminisse juvat, caule insigniter fasciate, simel inferne breriter torto , foliis erebris tecto, superne car- ‘vaio, iplorescentia tota valde in glomerulum irregularem con- 'trattä. Quas formas attente inspieientes, ramorum et pedun- eulorum numernm et longitudinem, foliorum utramgue dimen- ‚sonen; indementi copiam, involueri sqnamarım colorem va- ‘riäntia vidimus, sed nullo modo indumenti indolem, nec infho- rescentiae semper ex medio oirciter oriundae dispositionem, neo capitulorum compositionem, nec dimensionum relationem “in foliis, Transeamus nunc ad species cultas, quae paucae pluri- bus sub nominibus in hortie botanieis ocenrrunt, varias prae- bent formas, cultura hand rite probatas. In Encyciopaedia kotanica Lamarckins dieit, Gnaphalium ab ipso sub no- mine spatkulati propositum per pinres annos in horto bota- nico Parisiensi eultym fuisse, se vero nil certi de patria ejus seire, Linnaei Gn. Americanım forsan synonymum E38, Si- mälgne afirmat, Commersonium levem ejus varielatem prope Buenos Ayres reperisse, In Flora Americae septentrionalis Ga, spathulatum sine omni dubio ad ©. Purpureum L. de- eitur simnlque synonyma deelarantır: Willdenowii G®. Pensylvanicum et ipsins Gn, Americanum, quod Lamar- 'ckii. est Gn. spathulatum, cum Swartzii Gn. „Americane conjunctum additoqae synonymo Sloanei, a Swartzio re jeeto. Pensylvania cum Virginia, ‚loci montesi Jamaicae Au stralioris, ager Bohariensis patriam constitunnt. hujus planfae, gmam in horto eultam deseripsit . Willdenowins. Quae 5 omnia, mixias esse species. ab editore sperierum planfarnın, nobis indicare videntur. . Diversas vers, habeo sub Gr. Pon- sylvanici nomine species ex horto bot. Berolinensi, Olim acceptam verum Pensylvanicum Willdenowii credimus; planta est pedalis, foliis sat maguis obovato-spathulatis, longe et auguste usque ad basin lineis incurvis atiennatis, usque ad eaulis summitatem longius porreeiis, obtusis et minute mu- eronatis, utrinque sed subtus densias levi lanugine obduclis, supra virescenlibns, subins canesceutibus; capitulorum glome- rulis in omuium foliorum superiorum axillis sessilikus vel in infimis breviter peduneulatis, @uae planta tautopere cum de- seriptione Lamarckiana convenire videtur ut eandem eredi- mus, Ex aliis hortis botanieis hane ipsam variis sub nomini- bus in horto bot. Halensi coluimus, sub Gr. chilensis titulo ex I. Hafniensi accepimus sub Gin. candidissimi ex horio Pra- gensi. Sponte sua enatam in ruderatis umbrosis prope Ba- hiam Brasiliensiam legit b. Salzmann. Alind Gr. Pensylvanicum horti Berolinensis planta est multo gracilior, foliis manlto angastioribus; alterum speeimen inforescentia gandet terminali spieiformi brevi, cajus infimi glomeruli tantum foliis fulciontur magis conspieuis, alterım magis elongatum, foliis multo magis inter se distantibus, prae- ter glomerulum terminalem parvum, unum huic proximum, se- eundum ®/, poll, tertium 2 poll. spatio distantem et hune mo- nocephalum habet. Hanc ab illa plauta non diversam crederem, quae Ga, chiloönsis sub ‚nomine in hortis (ex gr. in horto Berolinensi a. 1833) culta fait, quae vero cum Sprengelii diagnosi Gn, chilensis *) (Syst, veget. I. p. 480. n. 168.) %) Haec species a Lessingio ad Molinae Gn. Viravira duciter, de qua specie tantum ex primo auctore haec innotescant: herb. fol. decurrentibus spathulatis utringue tomentosis (Molina Vers, einer 43% non eonvenit; corymbis :enim axillaribas terminalibusgue glo- ‚meratis pedunculatis paucifloris rreedit. - Tertium On. Pensylvanicum horüi Berol. est planta multo ramosier, Tolis non tam evidenter spathulatis ‘sed magis in forimam linearem vergentibus. Ante oenlos habemus caulem 8. pötias ramum primarium basalem, basi curratum dein reete adscendentem, ex omnibus axillis ramnlos edentem, qui iterum ramulosi in his ramulis secundi ‘ordinis glomerulos axillares interdum pedieelatos et terminales habent, ita ut hoc medo pauicnlae e glomeralis peduneulatis basi foliis paneis quasi sullultis faetae speciem prae se ferat caulis. Haud differre videtar alind specimen horti Berolinensis „Gnaphalium e Chile” signa- tem, guocum et sponte sıa enatum ab cl. Bessero colle- etum eonvenit, enjus schedulae inseriptum est „Graphalium, in pascnis saxosis sterilibus prope la Quinta. Septbr. 1828, Hb. Bert. n. 301.” Certissime annua est planta, quam Gn. Ber- terianum Candollii erederem nisi hoc durationis signo per- enni-signatum esset, Prarter has sub Gn. Pensylvanici nomine formas caltas possidemus ex horio Erfurtensi a el, Bernhardi commani- eata speoimina Gnaphalii quod coarctatum Willdenowii ne- winul, sed ni fallor jure nullo, haec enim species, qune Gr. spicatum Lamarcküi est, Candollio auetore pubem hahet adpressissimam canam in eaule et infera foliorum pagina, diin supera glabra est, qnod nee in planta hortensi, nec in varie- tate y., dubia quidem, videri potest, gquae ntragae ubigue tomentosa. Duratio perennis dieta impedit me a conjanctione Mey: Naturg, v. Chili, übers. v. Brandis 8. 315); a Candollio autem (Prodr. VI. p. 233. n. 70) enm signo dubitationis ad Gm. Berte rianum citatur, et eodera modo ad Gn. Viravira (1. 0. ?. 224 n. 17). : “ * DE RR: nominis Gn, spicati cum alia planta. hortensi. sub Gm c0- ‚arctali et decipientis nomine ocenrrente, quae rerlissime us enltura -experium hahemus,. anuna, guae multicaulis tomento densissime interlexto ef -adpressissime. in «aule . folienwgne: pagina aversa fecla est, quae junior simplieiar spicam termi=, nalem:e glomerulis- axillaribus folio brevioribns compositamn hine foliosam praebet, adulta ramosior :ramis elongalis ax axillis instructa est, glemerulis polycephalis in ramis spicam glomeratam inierne inierrnpiam et foliosam formantibus, in medio axi paniculam e glomerulis conpositam non foliosaam, offerentibns. Capitula uuda et Incida sunt, neo lana eincta, folia. denigue ex obtusa obtusissimore brevique Imuerene mu- nito apice fere recilineo - cumeata sunt: usqne.ad basin, qua paululum per brevissianm spatium. in canle inferiore ‚sallemn: deeurrant. Lamarckii Jescxiptio.salis responderes plantse huic, de cujus duratione verba non faeit, quam e Montevidensi regione accepit, guam.vero Gandellius uon solum ex hac australi Amerisae regione, sed eflam ex sepfentrionalihus a Mexioo.ad Louisianam visam. indieat, In horto nostre Anna 1850 sub.-din: enlta seminibns plurimis antumnali tempore dis- sitis iterum anno 1851 in eadem area magna cvopia apparuit Horuit ei semina perfecit. . Maxima in hac confusione Gnapkaliorum horieusium ad hanc setionem perlinentium cerli aliquid prouuntiare ansi non Sumns, dedimusque speriminibus cultis, quornm semina ma- tura in indice seminum nosiro sub fine anni 1854 edito of- ferimus, nomina incerta et dnbia, teınpore nen guppeienle nec ‚ad concovanda ei vomparanda specimina autographa sperie- rum dabiis vexatarum, nee ad eoercendos libros in hac Musa- ram sede deficieutes. Deseripliones vero adjerimus, ul distm- gui. possent plantae iisque gralias agemus quam warximas, qui, "errautem ei haesitantem in viam veram reducere possenk, 68 Gnaphalium spathulatam Lam.? in ind, sem. horti Halensis a. 1851. ‘ Descr. Lanugo tenuis adpressa omnes paries plus mi- nusre obducit, sed modo in partibns junioribus color viridis- plantae absconditur, gni in foliorum superficie minime dimi- meitur, nt viridis et fere glabra primo visu appareat. Caulis teres erassiusculus. 1/,- pedalis, rami basales, enules latera- les mentientes, ad 16 poll. alti erant samulique in his maximi eirciter 4-pollicares. Folia ex eborato et rotundato Apice, cni cum latiore basi brevis mnero impositus est, sensim usque ad basin aitennala sont et hac ipsa iteram leviter dilatata (in folis inferioribus 2 eireiter lineas lata) canli insident, sesquipollicaria erant et paulo lougiora, versns apicem 6 —8 lin. lata, nervo medio supra leviter impresso subtus obtuse prominente percursa, parte folii hasali petiolari eanalieulata; margine leviter at non semper undnlata. Folia' superiora val- de decresenut, angnstiora finnt et minns dhinsa, ita ni ultima in mueronem sphacelatum subacntata fere videantur; quae vero sub ramolis summis floriferis sunt hos vix superant. Omnibus eX azillis ramnli propullulant, quorum inferiores folia plura an- gustiora sensim deerescentia gerunt, quorum in superiorum axillis glomeruli capitulornm fere sessiles proveniunt; ramuli superiores densim diminannter, mox foliis nullis sterilibus in- strneti sumt, apicemgne canltum ocenpant 'capitulorum glome-" ruli paueis immixti foliolis, tandem glomeruli sessiles sibi- que magis approximati, ia ut fota inflorescentia caulis in apice spica appareat e glomerulis hand dense composita, gene inferins in racemum fere abit, e capitalorum glomeralis com- . positum. Qui glomeruli rerera sunt spiene subeapitalae; € eapitulo scilicet terminali primum forente pluribusque axilla- ribus sub illo dispositis compositae, axillarium eapitula inferiora felio diminuto fnleinntur, superiorä antem folio in squainnlant 69 appeudice scariosa terminataın mutato. Capitalum- siegalum plus minusve pedicellatum, extus et inprimis basi Jana molli pedicelli et exteriorum involueri squamaruın einctum, superins fere nudum viride, ceterum e latiere basi cito atlenuatnm ix 2 lin. altuw. Squamae sub-20,; exteriores paucae ovalae acuninatae acutae hyalinae extus lanuginosae, interiores e latiore basi lato-lineares, inferne virides ei in margine angusto hyalinae scariosae, apice appendice seariosa obfusiusenla al- bida inque summeo apiee leviter fusceseente terininatae, Be- eeptaculum orbiculare sublobaium, medio impressum, laeve. Flores 70 — 80 fueminei fertiles, anguste cylindrici, subfilifor- mes; masculi 2—3, tuhalosi, Apice minute acnte dentato, pan- Iolnm rubeseentes corollasgne foemineans subnequantes, ' Frus etus ex tereti-ellipsoidei, papillosi, päpps 16 — 18- radiato, scahro. . Snaphalium stachydifolium Lam.? im nd ve sem. hort, hot. Halensis a. 1851. — Nomen omnino falsum, La- marckii planta perennis dieitur,, nostra annua. Descr. 'Lanugo candida adpressa, inprimis axcs folierum- que ‚paginam inferam densius (egens, fotam plantaın candidie- rem reddit. Crescendi modo cum anteriore convenit, se) rami eauliforines Jongiore arcn adseendehant,: omnes vero ubique ex axillis ramulos apire fleriferos, axi suo semper multo hre- viores emiltebant, Folia majora fere 2 poll, Jenga, superiora ramea pollicaria, .omnia 3—?2 lin. lata et quo altiora co an- "gusliora et breviora, lanreolato-Jinearia, inferne lounge atte- -anata, apice acutiuseula ei ınurrone parvo obtuso nigrieanie instracta, interdum leriter apivem versus deors@m curvata ol :solig aesia saepius subcomplienta. Iullorescentia ramnlornm est -spica magis eylindracea e capitulo terıninali primum fo- vente ‚aliisque- ternis conjonetis (medio ‚primum üoreute, Jatera- libus serius perfectis) in axillis foliorum superiorum fere ses- silibus. Capitulum ovoideum, vix 13/, Hin. altum. Iavolneri squamae 20—30, exteriores latius ovatae aculae Fanugino- sae, interiores late lineares obinsinsculae v. acutiusculae, in mwargine atque in dimidia superiore parte hyaline-scariosae. Flores feminei eire. 80, masculi 3 albidi v. Jutescentes, Ra- dii pappi-15 — 16 longitudine forum, 'scabridi. Fructus e tereti- ellipsoideus papillosus. Goaphallum coaretatum W.? in indice sem. h. Hal. a. 1851. " Ads. Nomen hoc adponinus, quum planta eodem sub nomine in hortis ocenrrat, quae similis videtur. Verum Willdenowii coaretatum nil aliud est, quam6. spicatum Lam. eujus folia supra glahra. Descr. Hahitu junior planta similibusque gandens folüs cum prima deseriptarum tantopere conveniehat nt eaden ha- bebatur, evolutis vero omnibns partibns diversa videbatur. Lanugo araneosa tennis adpressa omnes tegit partes, siranlgue ocenrrunt, inprimis saltem in superioribus partibus ingue in- fera foliorum pagina, pili brevissimi capitellati patentes et hoc indumento planta tota cauescit. Folia ramea infera pollicem louga, superne 3 lin. et paullo ultra lata, elongato - spatbu- lata, inferne longe sensimgne allenuata, apice acala, AeN- tiusenla, obtusa, mucrone breyissimo erassineulo fuscescente terminata, margine leviter undulata, sessilia (neo decarrentia); superiora senaim deerescentia, tandem minima ereota, leviler subcomplicata , apice mucronifero leviter extus flexo. Plnri- mis ex axillis oriuntur ramnli magis minusve evoluti, ereeli, axi sno multoties breviores, et apicem versus semper brevis- simi, qui omnibus ex axillis foliorum suorum capitula gessilia vel subsessilia produnt, ita ut ramuli hi spieam (Y. racemum) 68 densiorem vel remotifloram efficiant. Sin amleı..ramuli ma- gis evoluti sunt, eodem modo ex axillis snis iterum zamulos oligocephalos gignunt. Capitula, brevissimo pedicello dense eum axi lanato insidentia, ex lata ovata hasi cönice altennata sunt; squamae pluriseriales, exterar paullo breriores ovatae aeuminatae Iatiores snbargenteo - seariosae, interiores oblongo- lanceolatae acutae inferne virides, in smperiori ferlia parte seariosae. Beceptaculum margine lobnlatum medio impressmm, Flores feminei numerosi, mascnli centrales 2—3. Achaenia ellipsoiden, undique murienlata, dilutissime fuscescentia; pappi fugacis setae scahriusenlae, 'setnlis lateralibus in infera seta- rum parte magis conspicnis. Colqubounia mollis Schldi. ©. fruticosa (subscandens ?) molliter Yillosa, induriente triplig ; foliis ovatis subaruminalis erenatis; fNoribus (gemi- nis) axillaribus sessilibus; calyeis dentibus Inte triangularibns, eorollae aurantiacne Iabio infero trilobo, Ioho medio augu- stiore plane. . Colgahaynia vestita h. Lips. Patria ignota, sine dubio Asiae indicae monles. Indumentum molle tetam plantam indnens variis pilerum formis compositun est. Rami guadrangeli, petioli et pagina inferior , inprimis ad nervum venasque primarias, piis paten- tihus verlicillato-raıhosis albis dense teguntur; folii superk- cies pilis hrevibus apiee stellatim ramosis, quandoque in ver- tieillatos trausenntibus siinuigne pilis minntis glandula globona alba terminalis induta est. Folia pefiolo quartam vel guin- tam laminae partem aequanli innixa, ovata, breviter arımi- nata v. acala, basi aentinscula Y. ebiusa v. interdum brevis- sime subcordata, margine erenaio, crenis vix lineam altis, nervo venisgue primariis supra impressis, sabtus prominentibus. 683 Odor folierum trilorum haud gratus fere at in Marrubio vul- gati, Flores in apieibus ramorum gemini axillares sessiles. Calyx dense molliter pubescens, 10-nervits, nervis sinus pe- tentibus cam iis dentes 5 subaequales late triangules 'aensos, quartam v. gquinlam (ubi obeoniei quartem aequantes aggre- dientibus venis nonnullis arcuatis connexis, Dentes calycini, apice leriter extus curvali ibidemque magis pubescentes, post eorollae lapsum haud elaudebant fancem ut in Ü, coccinea ebserrainm est. Corollae tubus ex ima basi dilatata albida € ealyce multo angustiori, angnste infundibuliformis ei aen- eim subinflate- ampliatus, a lateribus eompressus, ealyce ses- quilongior. Limbus in labia duo sinu late rotundato subtrun- ealo sejuneta partitur ; Jabiumn superum ovale erectum; apice ma- gis quam basi angusiatum, medio plicatum, lateribus reflexis; summo apice truncato breviter 3-dentato; labium inferum recte horizontaliter porrectum, 3-lobum, lobis ovalibus acu- tuseulis v. obtusis infegerrimis, medio paullo productiore, an- gustiore, lateralibus in latere exteriore dilatatis, hac dilatata parte plana. Color corollae e Inteo-aurantiacns, rubore va- rie afflusus tam in superioris labii exferna parte, qaam iR nervis labit inferioris et loborum parte lateral. Corolla es- tus “pabescit, pilis rabro-aurantiacis plus minus; faprimis in dorso adsperss, pilis religeis albis, Stamina 4 didynama, ultra dimidium labium ‚superius, cwi. snbadpressa sunt, por- recta ; filamentis teretibus Intescentibus pnbernlisz brevioribus inde a fauce, longiorikus e medio fere tubo liberis, sed usque ad corollae basin prominulis, Antherae nigricantes, locnlis obligne altero super alterum positis, polline albide. Stylus staminibus brevioribns brevior, apice breviter bipartitns, P@T- titionibus acutis, anteriore duplo fere longiore, Ovarium Se miglobosum, anımlo crassa convexo Jaevissimo ad basin einetuM. of «3 Fraetus non vidimus sed ‚appendicem' videre fienit in pro= vectioribus, A speciebus tribns per Wallichium illastratis®) a me non visis, sed ex iconibus deseriptionibusgne satis cognoscen- dis nostra differt: omnium floris parkium minori dimensione, folioruni forma, indumenti natura et corollae colore, quo an- rantiaco et indumento totam plantam fere codem modo oech- pante- ad C. elegantem propins accedere videtar, cujus co- rolla aufeım punetis sangnineis notatur, eni flornm faseiouli: axillares pedunenlati, nec flores gemini sessiles, cni ealyeis dentes magis elongali et eorollne majoris faux magis inflata, «ui folia majora et longies acuminata snnt. @use differentiae e eulinra oriri neguenat, sed speciem indieant novam quidem sed intime enm reliqnis speciebus connexam, “ @Qnoniedo € vestitae nomen Accipere potuit plane neseimus, in hae:enim specie floram mult majorum color 'et disposilio et pagina fo- koram iufera albo tomentosa 8 superkeie Intense viridi tan- topere diatinela , prime visn dissuadent. Salvia angulata Benth. Lab. p. 721., ed. in DC. prodr. XIt. p. 309. n. 180, Semina a el. Wagener e regione Caracasana arcepimns, Dlanta in tepidario Novembri m. flore. Ex vivo deseribere haud semperflunn videtur speciem e sola diagnosi el pancis verbis additis notam. . Altitudo plantae totins florentis 4 — 5-pedalis. Canlis tetragonns, angulis-acute prominentibus, pilia hrevibus suh- reversis pnbescens, sub nodis snepins nigricans, celerum ut tota planta laete viridis, plus minus ramosns, ramis ex omnibus *%) DC. prodr. XU. 9. 457. (©. coecinea, vestila, elegans. Gemis a cl. Wallich im Trans. soo, linn, lond. 13. p. 608’ propositem. 684 fere axillis provenienlibus, axin primarium longitudine sub- aequantibns iterum plas minusve vamulosis, omnium ramorum apicibus fere floriferis. Folia satis longe petiolata, fere rhom- beo-ovata, longe acumibata, in acnmine mucrenata, basi plus minusve in petiolum angusiata fere cuneata, ufrague parte attenuala integerrima, reliqno margine. ‚serraturis ourvilineis et’mnerone glauduloso terminatis, inter se subaequalibus. in- struete. Nervas taın eum venis utringue quaternis primariis, quam cum seonndariis in ‚pagina supera laete viridi et pilis brevibus antrorsum -versis dispersis leviter seabriuscula im- pressus, frequentioribusque: pilis obsessus, subtus nm illis prominens et eodem fere modo puhescens, religaa pagina pal- kidiore ei pube minulissima vix censpiena leviter adspersa. Sah peliolorum insertione et foliis jam.delapsis evidenlins con- spieiantur calli duo glandulosi, intensins.-virides , interdum in- ter se eohaerentes, . Racemus lerminalis primartus cam pe- dunenlo sno 4 eire. polliees est longus.- Verticilli spatio 3— % eireiter linearum inter se distantes, plerumgque sexflori (hand serundi sed fere aequali modo eireumpositi). Flores breviter pedicellati hracien ovata acuminata mox märcescente deeidna minuta fuleiuntur. Bachis, pedicelli, ealyces patentissima pube brevi ebducunter. "Calyx bilabiatus, prius depressus Fabii su- perioris Apice 'ädscondenie, dein tuhulosus fanceni versns sen- sim dilatator. Lab. sup. triangulare acuminatum iniegerri- mum, summo Apice acuto, leviter ineurvo, marginibus an- guste intus Alexis. Lab. infer. vix brevins, denlibus 2 au- gustis acnminalis aeulis adscendentibus ‚ angolo .inter se an- gustiore, qguam a superiore lahio disjunetis. Calyeis dimidia pars axi propinquior laetins viridis tribus nervis percurs®, quorum medius labii apicem petit, laferales in utroque latere decurrunt; pars antiea pallidior non minus 3-nervia, BErYa medio debiliere ad sinum inter dentes, kateralibus in hos ipsos Tr abeuntibus. Pili minnti marginem enlyeis guoquxe occupant, et facieram planaram puhescenlium superficies glandulis minntis- simig sessilibus adspersa est. Coröllae lactene tubus calycis dentes longitudine fere arqnat, inferne leviter curvulus, sub Iabio infero panlulum infatus, 'glaber. Lab. sup. obliqne erectum obtusum, margine toto intus fexo cucnllatum, pilis teneris parvis patentibus pubescens. Lab. .infer. illo longius, glabrum, basi oblique declivum, dein magis deflexum, in 3 lo- bos divisum; Jobus medias mulielies major, margine ratunda- tus et in medio emarginatus, angulis suis lateralihus rotunda- tis lobos pärvos laterales leyiter tegit, ita ut sinus inter lobos inspieienti foraminum ‚gdinstar sese praebeant. Stam. 2 fila- mentis brevissimis, connectivis antice paulo latioribus fere a medio connexis, postice sursum eurvatis antheramgne fuscam polline Iuteo foetam gerentibus, et processu brevi. subplato dentiformi in snperioris faciei. loco, illi insertionis opposite, instractis. Styins glaber, apice in ramulos duos inter se in- aequales divisus. Fructus nondum vidimus. Salvia eonfusa Benth. in DC. prodr. XII p.265. 2.8. .‚Qaam hoc sub. nomine plures per annos coluimus eodera tempore Junio Soret cum S. officinali horiensi nec ab hac distinguenda aisi foliis ramorum sterilium interdum "(nequa- quam semper) uno alterore lobo basali, saepius enm ferminali multo majore concreto 3. confinente, instraetis, Roribusgue paullo majoribus.. Ceterum eadem pubescentia gandet, glan- dulaeque stipitatae eodem. modo utriusgue calyces corollas oc- enpant nec in caule desunt. Leobi illi basales formae vulgari hortensi nequaguam sunf alieni ut jam docet Haynei icon a Benthamio sine omni dubio ad $. officinalem eitata inque nostra confssa prioribus annis copiosius et_distinetins aderant, quam aestate praeterläpsa. Hinc speciem non ngaonee Notione dignum, calycem utriusque formae 14 v. 15 nerris ‚esse percursum, 3 scilicet nervis per unumguemgue dentem ealycis, exeepte impari, qui unico ‚tantum insiruckus est, de- ‚eurrentibus, intersiitio antem inter dentes majores labii iufe- ‚rioris unieo dein biido vel duobus nervis notato. Balvia variegata W.K., quae a cl. Bentham in DC. -prodr. XM. p. 289. n. 103. ad S. pratensem nostram ducitur, "speeie differre videtur Si attente lores obsertas 'et deseriplio- 'nem eoram enm icone apıd Hayneum (Arzeneigew.Vl. t.2.) comparas. Spenneri icon in Generibus Florae Germanicae staminum figuram haud bene exprimit, Verticillastra sexflora, inferiora remotiora, superiora con- ferta. Banmi laterales floriferi ex axillis superioribus proce- dunt. Bracteae late ovatae repentine anguste acuminalae, eum canle, calyeibus, corollis, pilis simplicibns et glanduliferis hrevioribus, glandula alba terminatis, obsessae. Dentes caly- eis inferi acaminati acntissimi, labium calycis superum convexum, ovato-rotundatum, apice breviter et acnte 3-dentatum, denie medio paullo longiore. Corolla calycem duplum aequat, labio supero galento compresso intense coeruleo-vislaceo, emargi- mate, Jobis emarginaturae trancatis; labii inferi lobo medio Tate rotundato profande concavo, emarginato, pallidiore, lobis Tateralibus intensias coloratis oblongis dein deflexis. Stylus longe exsertus apiee bifidus everulescens. Conneetivam ubi Slamento impesitum est, dente laterali est anctum » altero la- tere apice dilatatum sterile, altero antheriferum. Qua descriptione clarum, differentias adesse in ealyee staminibusque, Amorpha. Sigao dubitationis. omnes Amorphas in indice nosiro sigug- tas esse, ne quis miretur,. paucis. verbis, demonstrare necesse 37 erit, qnanta sit confusio in deneminatione diagnessicisque no- tis specierum hujus pulcherrimi generis. Ad Candollii pre- dreomum (II. 2.1825 cd. p. 256.) redeuntes quingue invenimus - species: fruticosa L. eui adnexa est icon Schkuhrii (Handb. t. 197), neo nomen nes descriptio ab hoc anctore data; gia- bra Desf. spreies ex horto Parisiensi orta; nana Nntt. c. syn, microphylia Pursh; herbaces Walt. ec. syn. pumila Mx. et Pubescens W.; canescens Nutt. Neglexit illustrissimus auctor libros nonnullos germanica lingua editos, inter quos ipsum Schkuhrii, eujus iconem citavit, primo loco nominamus, dein Wilidenowii librum Berlinische Baumzucht (2. Aufl. 1811), in quo praeter fruticosam et pubescentem tertia jam indi- cata erat species (1. c. S. 25), quam cel. anctor, varietatem fruticosae existimaus, flerentem non viderat, hisque verbis distingait: foliis doplo Jongioribus, folielis 1% poll. longis, %, poll. aus, dense pellucido - punctatis ‚ odore erinium adustorum v. Charae vulgaris et Cleomes giganteac. Un- decim annoes post cl. Hayne in libro suo „Dendrologische Flora (1822 edito, p. 134) tres enumerat species; distinguit enim sub Am. elatae Bouche nomine al Am. fruticosa aliam, jam a Schkuhrio (Handh. II. 333) sub nomine Am. per- Foratae ab altera Am. nonperforata distinctam (quae Hay- neo ipsa Liunaei /ruficosa videbatur) sed teste Hayneo quoad folia inter se commutavit Schkuhrins. Novis diagno- sibus, hie latine repetendis omnigne nofa augendis suas species tel. Hayne manivit, seilicet: 4A. elata: canle fruticoso 10 —12-pedali, foliis impari- pinmatis glabris, foliolis pellneido-punctatis, calyeis glandn- losi glabri dentibus 4 obtusis, quinto acuminato, siaminibns a basi nsgne ad apicem ealyeis comnalis; forihus Julio et Augusio florentibus. j vs A. freticosay " canle fraticoso 3 — 34/,-pedaliz foliie impari-pinnatis pubescentibns; feliolis parce pellucido - pun- ctatis, valyeis glandulosi pubescentis dentibus 4 obtusis, quinte aenminato, staminibus basi tantum connatis; floribas Junio et Julio Norentibus, A, pubescens; eaule herbaceo - fruticoso 3-pedali, foliis iimpari -pinnatis pubescentibus; calycis pubescentis dentibas omuibus acuminalisz; floribus minoribus, Septembri et Octobri Siorentibus. . Auctores Florae Americae septentrionalis celeberr. Tor- Trey et Gray, las a Schkuhrio et Hayneo editas spe- eies ignorantes, octo species proponunt, inter qnas Am. Ca- lifornica et laevigata Nutt, et ipsorum paniculata novae introductae sunt, relignae vero jam prius deseriptae: A. Fruticosa L. cum varietate augetur, quae A. glabra "Desf. — 4. Caroliniana Croome, qnacum cynostachya Curt. con- Jungitur, intermedia fruticosam inter ei herbaceam declaratur, simul additur, hanc et inseguentem accnratius in statu vivo ve] e melioribus speciminibus esse obserrandam. — A. her- bacea Walt. cum pubescente W. et pumila Mx. — A. nana Nutt, com micropkylia Pursh. — A. canescens Nut. Ex. novis illis A. California in Beechey’s Vor. (P 333. eum eitato Nuttallii).a eeleberr. Hooker et Arnot! sum nova diagnosi prodüt, quae, a Walpersio transseripls; tantopere recedit ab illa in Flora data, nt, misi sphalmatum plena, vix ad eaudem speriem pertinere possit. Viramgue igitar transseribimus: Am. Californica Nat, in Flora of N. Amer. 1. Pr 306: fratieosa humilier, pnbescens, foliolis elliptico - „oblongis obta- sis adınodum distantibus, conspicne subins "glanlulis fusce- seentibus punctatis, petiolo sqnamalis minntis giandnlaribus en 688 instructo, stipulis latis membranaceis; spieis brevihns selita- rüs; ealyeis villosi dentibus omnibus acntis brevibas, bracteis lanceolatis acutis, j Am. Californica Natt. in Beech. Voy. p. 333; fruticosa pubescens, ramulis petiolisgne glandulis rigidis acutis acu- leatis, foliolis elliptico-obtusis, suhtus nigro-punctatis; caly- eibus striatis, pubescenti-canis 5-fidis glandulosis, laciniis lanceolatis glandula terminatis, stylo exserto recurvo acnto germineque globoso-villosis. Addunt mode: „a very distinet species, must allied perhaps to A. fruticosa.” Clar, Tauschius professor Pragensis in diarli Ratis- bonensis T. XXI. 2. (a. 1838 ed.) p. 750. de Amorphis quo- que loquitur duabus, Primum asserit, Amorpham pubescen- tem ipsius horti Berolinensis eandem esse cum pumila Mx., eaulem ejus eodem modo ut in ipsa fruticosa lignosum et per- sistientem, Willdenowii diagnosin vero falsam esse, quum modo infimi nec omnes dentes calycis acuminati sint; A. her- baceam Walteri vel immerito hoc nomine donatam vel spe- ciem propriam fore. Dein nevam speciem profert in Dendrotheca exotica boh. exs. depositam, deque hac dieit: A. humilis Tausch: fruticosa, pumila, foliolis elliptieis utringne obtusis mueronatis sublus pubescentibus imultipuneta- tis, inimis cauli approximatis, spicis terminalibus aggregatis abbreviatis, calyeibus glabrinseulis tubulosis acute dentatis. In hortis promisene enm A. fruticosa oceurrit, a qua dif- fert: canle hamili, foliis parvulis, punetis majoribus et co- piosioribus praeditis, spieis abbreviatis, calycibus angustis tu- bulosis acute dentatis, Ex arboreto et fruticete Britannico Loudoniano (a. 1842 edito) plures varietates speciesque noseimus, a Walpersio 24r Bd, 65 Heft, 4 690 non receplas, Sub Ar. fruticosa L, (ad quam icones Schk, Handb, t. 197 et Bot. Reg. t. 427 citantur) quatuor enume- rantur varietates: 1. angustifolia Pursh, foliolis lineari- elliptieis; 2. emarginata Pursh, foliolis emarginatis ealyce piloso; 3. Lewisid Lodd. Cat. Noribus ut videtur foliisqgue ma- joribus, quam in specie ipsa; &. coerzlea Lodd. Cat. Neribus pallidioribus; forsan, adjieit Loudonius, solummodo varietas Am. croceo-lanatae, A. glabra Desf. ec. icone secundum speciimen ex herhario Lindieyano facta, mulle modo laudanda. Planta 3 — 6- pedalis, a. 1810 introducta. A. nana Natt. cum synonymo A. microphylla Pursh, c. icone Bot. Mag. 2112, quae hie false adposita videlur, quum et ad sequentem eitatur, ubi jam a Donio (Gener. syst, of gard, 2. p. 234) landatur. A. fragrans Sweet Fl. Gard, t. 241. cum synonyıno A. nana Sims. in Bot. Mag. t, 2112 nec homonyma aliorum anctorum. 4. croceo-lanata Wats, Dendr. Brit. 1. 139. jam a. 1820 im hortos anglicos introdueta et uti e nomine concludere livet lanugine erocea insignis, eeterum planta 3 — 5- pedalis. A. canescens Nutt., ad quam cum dubilationis signo eitatur Am. pubescens Pursh, ieongue additur secnndum speeimen Parshii in herbario Lambertiano depieta, quae ut in hoe opere esse solei, nullius pretü, Haec suffruticosa dieitur 3- pedalis, Quae ormnia fusins exposuimns, ut inde pateat, quanta sit confusio in hoc genere et quam insufficiens statns cognitionis nostrae, Icones paucae adannt nee bonae, descriptiones man- cae, diagnoses ad dignoscendas species haud aptae. Aceu- ratiori examini ut ‚suhjiciantur flores et frmetus de quibus 69 auctores plerique silent necesse; indnmeninm obiter descri- ptum cum glandularum dispositione argutius est investigan- dum; Tfoliorum numerus et figura quidem variabilia videntar, sed de illo characiere, ab autoribus saepins adhibito, e foliolis infimis cauli approximatis rel ab eo remotis certum quid ob- servationibus statuendum erit, denique nt e semine saepius educantur optandum, ut variationum fines hoe modo limitentnr. Addimus descriptiones formarım duarum ut jam prins in semi- num indice fructunm descriptiones aceuratiores dedimns, Col- ligere formas pergimus atque in horto nostro colere, Amorpha pubescens W.? @uam hoc sub nomine vivam ex horto Boothiano Hamburgensi accepimus, diversam habemus ab omnibus reliquis in horto nostro cultis Amorphis, diversam gquoque ab Am. pubescenti Willdenowi, quam auctores forae borenli Amerieanae herbaceam Walteri ad- pellaut. Paueis deseribamus verbis. Frutex, mitiore hieme fere intactus, saeviore paulo magis, quam religuae vulgatio- res extremitales perdens, in omni fere parl& pilis subadpres- sis brevibus, in folis se evolventibus uhi densius dispositi Jutescentibus, in raremis vero albidis ibidemque in rhachi et in ealyeum margine crebrioribus. Puncta pellueida valde disper- sa, in adultioribus foliis fere nulla, in foliorum pagina infera eouspieua. Folia e vario numero feliolorum (5— 19) com- posita, quorum inferiora spatio 3, — 1 poll. a ramo distant Saepiusque opposita sunt, dum religua alterna, omnia plus miuns ellipfica petiolata in petiolum suum 1 — 2 lin. longum plerumgne vario gradu attennata, apice obtusinscala cum mu- erone semilineari, terminale reliquis multo, fere duplo ioter- dum latins. Stipulae ad basin foliorum cito deciduae e lat.ore basi Sliformes, stipellae solitariae ad petioli partialis superam basin fAliformes lineam fere longae. Racemi subqnadripolli- cares in apicibus ramorum et axillis superioribus dense cou- 44 * 692 gesti, Noribus dense dispositis, corollis obsenre violaceis, Ca- lyx glandulosns, saepe coloratus, dentibus saepius in duo labia dispositis, altero acutius 3-dentate, dente medio inter- dam duplo longiore, altero obtusius et brevius bidentato, sae- pius vero tanta differentia non existit. Stamina exserta ad medium usque calycem connata pistillo longiora. Legumen 4 fere lin. Jongum, e basi enneata deorsum curvatum, apice obtaso, recte porrecta styli basi mucronato sursum eurvatum, ita ut supra concavum infra convexum sit et mucro paullo infra angulum superum obtusum prosiliat; cererum solito more glandulis prominulis leviter tubercalatum est legumen. Unicum pleramque inerat semen 1®/, lin. longum eylindraceum altero apice rotundato obtusum, altero attennatum et simul sursum eurvatum, hilo in concava latere hujus rostri obtusi site; co- lor ex fuscescenti viridescens, Amorpha fragrans Sweet, YVivanı accepimus hoc sub nomine, in Flora Torreyi et Grayi haud occurrente ex horto Boothiano Hamburgensi. Altitadine gaudet pluripedali. Pubes € pilis minoribus curvulis albis apices ramorum juniorum, Pe- tiolos speriales interdum cum rhachi, margines foliolorum et nervum eorum infra, rachin racemi et calycis marginem den- tatum parcins investit. Foliola 7—8 petiolulata latias angn- stiusve elliptica basi pleramque acuta v. acutinscula, apice obtusa mucronata, subtus pallidiora, utringue glabra et pun- ctis crebriorihus pellucidis ei subtus inconspicnis notala, zune omnia alterna, saepius inferiora taniım, quorum infimum par spatio 9—12 lin. a basi petiolari distat, media majora pol- licem longa, 4—6 lin. lata, terminale vix subsequentibus ma- jus vel latius. Stipellae Aliformes petiolo partiali longiores glabrae coloratae. Bacemus terminalis elongatns semipedalis eirciter, basi pancis racemis lateralibus multo minoribns comir | 693 tatur. Calyces fere glahri virides glandulis nonnullis Inteis inprimis sub dentibus instructi, obeonici, dentibus 1—3 infe- ris acnminatis acutis, reliquis brevioribus obinsioribus. Bra- eteae citissime deciduae fuscae lanceolato-Iineares alabastro breviores, eiljatae. Stamina alia nltra calyeem, alia nsque ad ejus dentium apices, alia usque ad ejus medinm connata longe exserta, Stylns pilosus, Legumen 3*/, lin. longum Primum rectum, apice sursmn eurvalum sStylique basi e su- tura ventrali fere porreeta mueronatum, ut solet esse tuber- eulato-glandulosum. Semen unicum compressum altero mar- gine arcnatim convexo, altero praeter exeisuram fere semi- rotundam, io qua hilum, rectum, uiroque apice oblusum. Portulaca. E seminibns sub Portulacae lanceolatae nomine a heato amicissimo G. Kunze nobiscum communicalis, ab hoc ipso e republica Texas acceptis, ires enatae sunt variae formae, M>jor pars speeiminum ad varielatem versicolorem P. lan- ceolatae sine omni dubio pertinebat, nee dabium qnin minor alia pars pro Portulaca retusa Engelmanni habenda sit, sed inter haec paucae aderant plantae omnino simillimae sed facili negotio ex seminis indole dignoscendae, quam serius recogni- tam P. consanguineae h. Hal. nemine designavimus ut denuo examini subjiciatur. Quarum trinm P. lanceolatae semina reliquis sunt duplo majora , omnis nitoris expertia cinerca et profuberantiis coni- eis acutis sat magnis quasi echinata. SP. retusae semina © einerascenfi-fusca, opaca potins quam lucidula, protuberan- tiüs multo minoribus at satis conspienis et aculis sunt ob- sessa. P. consanguineae tandem semina, quam jis retusae sunt panlulum minora, fasca, evidenter Ineidula et multe lae- viora, protnberantiis grannlorum obtuse prominentium adinstar conspicuis tecta, 694. In P. oleracea sylvestri, !quae in horto nostro sponte- sua nascens ubique in areis plantarım sub finem aestatis ter- ram ramis caulıbusque prostralis tegit, semina quidem valde similia apparent, sed majora sunt et in capsula ad minimum duplo majori contenta sunt. Quomodo P. sativae semina se habeant nescimus nam ad manıs non sumt, In aliis Portulaceis seminum diversitatem ad exsiruendas species diversas ansam praebuisse satis nolum est, quare has differentias indicare et ad rigorosum examen exhortari haud abs re esse videtur. Herpestis monosticta Schldl. Quam novam eredimus speciem e seminibus ex provincia Stae. Catharinne Brasiline acceptis educavimus. Seetionem quaerentes, eui inserenda est haec Herpestis, quintam (Bramia} proponimus guamquam nonnulla dissuadent. Duae tantum hu- jus sectionis species Americanae adsunt in Candollii prodro- mo (X. 399), quarum altera H. stellarioides foliis angustie- ribus, bracteis nullis v. minntis, sepalis obtusis et corollae volore, altera H. bacopoides propius accedens, calyce autem haud deeurrente ut a tota sectione differre videtur, Quae A. bacopoides paucis tantum verbis descripta, Bacopae aqwa- ticae tantepere similis dieitur, ut vix nisi staminis quinti de- fecta et capsulae forma differat, Bacopam antem cnm Ro sira comparantes, dissimiles videmus plantas nee simillimas, quare novam proponimus speeiem, cujus deseriptionem damus nec diagnosin, quam exstruere neguimus propler defectum speciminis H. bacopoidis speciei nullibi deseriptae nec de- lineatae, Deser. Caulis erassus teres, ntringue leviter canalica- latus, glaber, vix pedalis, ex internodiis inferioribus radieu- las agens, eredus v, adscendens, ramos Jaterales breves © omni fere axilla edens, Folia erassiuseula, ata brevitergue ar 695 petiolata, ovato-elliptiea, subacuminata v, acutinsenla, mar- gine dense serrata, serrafuris parvis nune obtnsioribns nune acufis, et simul pilis minntis rigidulis scabriuscnle ciliata, nervo imedio perchrsa, supra cum venis majoribus 5—8 utrin- que impresso, subtus illo valde et obtuse prominente, his pro- minulis, in utraque farie, magis vero in infera punefis im- pressis glandulosis (haud pellueidis) satis dense obsessa, me- dia caulis maxima 3-pollicaria cireiter 8 lin, Iata, superiora sensim minora, magis ‘ovalo-lanceolata longius acuminata, Flores axillares solitarii in ramulo apiee bihraeteato sabses- siles, Bractene calyee dimidio breriores anguste lanceolatae eanalieulatae apice pilis paucis rigidulis subeiliolatae, Sepala 5 valde inaequalia, dorsale reliquis majus late ovale acn- tiusculum, imargine pauris serraturis iisdemgue eiliis ac folia instrnetum, trinervium, 2 lin. longum, alteram anticam huio simillimum at paullo minus, alterum et hoc quo dimidinm te» gitur, paullo miuns, duo religua a iribus majoribus fere tota, exceptis apieibus in couspecium venientihus, inelusa, breriora multo angustiora ei acutiora. Corollae tubus eylindrieus sub medio levissime consirietus ihidemque intus pilorum an- nulo instructus‘, vix faucem versns leviter ampliatus, lim- bo ex calyce emergente erecliusculo , lobis 5 subaequa- libus Äleviter extus curvatis hrevibus obtusissimis et me- dio sulco leviter impresso subeanalienlatis, labii superioris 2 vix brevioribus, quam tres labii inferioris, quornm medius vix longior, panlulnm angustior. Color corollae albus cum ma- cula effusa vitellina sub medio labii inferi lohbo, Stamina 4, apieibus suis faucem attingentia e medio Iubo exserta, duo postica breviora, duo antica juxta maenlam sita longiora lo- borum limbi basin nondum attingunt. Antherae polien emit- tentes reniformes polline albido. Stylus apice breviter bilohus, lobis obtusis apice fere semiglobosis intense viridibns Incidu- 696 lis, Capsula matura sepala majora dimidia aequans, obtuse, bivalvis, valvis integris planiusculis marginem spermophori simul dissepimentum formantis et in tola superficie seminigeri attingentibus vix Jeviter inflexis; semina oyalia ntringne subtrun- eata, minute, dilute brunnea rugulis elevatis notata, l.opezia albiflora Schldl. Lopezia villosa hort. In tepidario eulta per hiemem Iaete floret. Mexico forsan patria est. Receptum nomen re- jecimus quum hirsuta et pubescens "jam adsint nomina. Deser. Fruticulus bipedalis, ramosus, ramis cauleque lignescentibus dein nudis glabrisque cortice fuscescente teectis, junieribus herbaceis adhue patentim villosis, villis erispalis megnaquam densis. Folia majora cum petiolo bipollicaria eir- eiter, 5—-7 lin. medio lata, latinseule lanceolata, apice ple- ramgne magis attenuata quam basi, quae mune in petiolum fere euneata decurrit, nune acnia tantum vel acntinscula ra- riusque in ovatam vergit formam. Petiolus hisee majori- bns semipollicaris esse solet,. Superiora et ramea folia sen- sim minora, flores fuleientia eitissime deerescentia sanf, ia ut summa pedunculo sub anthesi multoties sint breviora, lan- eeolata, acuminata, brevissime peliolata, Pagina foliorum supera laete viridis, nervo [medio venisque primariis utrinque 5 — 8 impressis obligne lineolata, infera pallidior fere glau- cescens iisdem venis cum nervo prominentibns est percursa. Margo irregulariter breviterque serratus, vel sinnato - dentieu- latus, vel fere repandns. Pili albi breves eurruli per viram- que paginam petiolumque dispersa, subtns ad prominentes ve- nas nerrumque solent esse panllo longiores. Peduneuli 6-— 7lin, lengi, recto snb angulo patentes racemum basi foliosum, superius potius bracteatum dieendum, terminalem constitunnt non solum in canle sed etiam in omni fere ramo, teretes sunt et linea pilorum brevium in supera facie hand usque ad 0Ya- u. h.. 69% vinm dueta insignes,. pilis ‚his rarius et valde irregulariter in reliquis qnoque partibus cefernm glahris ocenrrentibus. Caly- eis tubus globosus (nıllo modo basi attenuatus) glaberrimus; laciniae vero ohlongae, 2 eire. lin, longae, concaviusculae, aentinseulae, rubeseentes, apiee viridulo pilis paueis rigidnlis (mullo modo glandelosis) obsesso, Petala duo majora illis laciniis paullo longiora, ohlique late spathulata ohtusa, inter- dum erenis paucis notata, alba, ungue vix roseo colore tincto. Petala duo minora lacinias ealyeis aequantia, lamina fere lineari obtusa alba, nbi ex ungne brevi cerassiuseulo roseo et pilis paueis rigidulis instracto sursum flectuntur, glandula valde convexa et leviter deorsum apice flexa, basi intense vi- ridi, majore ex parte rosea, nitida sent mnnita. Stamen pe- taloideum quod prius stylum cum stigmate stamengne lamina sua amplectitur et dein deflectitur, laminam complicatam ser- vans, petalis majoribus simile est sed raseo colore affusum. Stamen fertile nnieum, dein sursum flexnm, inter petala mi- nora, quae dimidia Aegquat, positum filamento gaudet albo, me- dio paulalum dilatato, anthera elliptica laete Iutea cum pol- line Inteo. Stylus antice recte porrectus hrevis albus, stig- mate depresse capitato albo - villoso. Lopeziae generis speries a beato Zuccarinio in duas dividnuter sectiones glandulis seilicet ad basin petalorum soli- tariis geminisve, Nostra, quamvis primo visu dnae Adesse vi- denter glandulae colore inter se distinctae, revera nnicam modo possidet, jeolore fantum divisam. Insuper si des esset Auctorum verbis distinguere posses species glabras a pilosis featescentes ah herbaceis. une vero Jdistingnendi raliones hand multum valere videntur, species enim glabras dietas pi- lis in una 'alterave parie instrnctas videhis et de duratione auctores dissenliunt in endem specie. Dispntatur enim de Z. hirsuta Jacquinii, quae seeundum hunc ipsom anctorem, qui 698 hirsutam arcte cum Mmexicana sua annna conjungit, et se- enndum Schrankium annua videtur, e clar. Zuecarinii observationibus autem snflruticosa deseribitur radiee tuberosa instrueta, quare fors allam esse suspicalur et L. tuberosam nominandam esse jubet. Quam Jacquinii hirsutam brevis- simis verbis ab ipso deseriptam et mala icone illustratam sie- cam habere credo ex horto bot, Berolinensi elim acceptam. Huie duplex est indumentnm patens, allerum breve densius, in superioribns partibus saepe glanduliferum, alterum inter- spersum multo longius; petala floris ex toto majeris lateralia majora sunt, quam in supra deseripta, longiori et tennieri ungue instructa; ovarium denique basi attennatum, fere pyri- forme videtur et sub grossiicatione majus. Schrankius quoque fructus turbinatos dieit. Quibus notis illa Z. hirsuta Jaeg. salis differre videtur a nostra albiflora, eujus color for- san ex mutalo rubro ortus esse posset, Simul quoque revoro ab ja specie Jacquiniana sperimiua Mexivana a beato amico Schiede lecta et incaufe huic speciei a me olim subjuncta, pilis unius generis et ovarlis glohosis floribusque minoribus satis diversa. L. Zimeatam Zuce., quae ex nomine suo cum nostra communicanda videri posset, ex illius hofanici acen- rata descriptione satis diversam habemus. Superest Z. pu- ‚bescens Kunthii de qua ipse auctor quaerit, an ad Z. hir- sutam pertineat, quod. ex descriptione sua nec affrmare nec denegare possumns. Speries hujus generis omnes valde inter se similes me- lioribus characteribus ut illustrentur necesse est, sed proh dolor paucae tantum in hortis superesse videnfur. Lopezia supra deseripta hortulanis grata erit planta fa- eilis eulturae, et per totum fere hiemem floribus suis albis gracilibus copiose florens, 699 Envatera Behriana Schldl. (Malva Bchriana Schläl. in Linn. XX, p. 633. n. 145.) Loco eitatoe e speciminihus dnohus incompletis plantam in Novae Hollandiae australis valle fluvii Murray a Dre. Behr leetam deseripsimns et Malvae generi suhjunximus, quam wunc e seminibus ex illa regione acceptis vivam observari- mus Lavateramque novam declaramus, ewi deteetoris nomen servamas, deseriplionemgue nostram supplemus, Deser. Humanam sub dia enlta altitndinem fere snperat. Caulis a basi ramosus, sub coelo mitiori sine dubio frutescens, teres, ramos emittit sub angulo aculo iterum iterumqne ramo- sos scabros, Folia longe petiolata (petiolo laminam superante) infima rotundata, basi cordata; oblusa 7-loha, 7-nervia, in toto margine inde a basi crenata, surperiora sensim minus cordata, hasi fere truncata (lobis scilicet basalibus haud pro- ductis), 5-loha, minusque praesertim basi crenata, suprema tandem ovata, basi obfusa, semper 5-loba, lobo impari magis producto, Stipulae e latiore triangnlari basi sabito arumina- tae, breves, dein decidnae, cicatriceem parram relinquentes. Flores 2 — 4 axillares pedunculati, pedunculo 1— 2 poll, lonzo panllulum sub apice inerassato et genieulato, Juxta pedunculos ramus plerumque evolvitur. Calyx externus e se- palis 3 fere usqne ad basin diseretis, elliptieis acutinsculis, apieibus extus eurvulis, 2 lin. longis. Calyeis interioris 3 Jin, longi sepala vix usque ad dimidinm eonjuneta, laviniis trian- gularibus, augulis basalibus rotandatis leviterqne prominnlis, termivalibus acnminatis ereelis, dein conniventibus. Petala ultra 3/, poll. longa, ex nngne angusto; late ovalia, !apice biloba, lobis obtusinsenlis, dilute rosea venis saluratioribns, ungne vero albescente imaque basi nirinque ad warginem vil- losula pallide Iutescente. Stamina eire, 4 lin. lonza enperan- tur a stigmatibus iliformibus, Fructus e carpidiis 10 — 12 700 eirca columnam mediam receptaculi convexo-conicam obtu- sam inter alas ejus persistentes disposita. Quomodo differat haec species a populari sua Z. plebeja scil., quam clar. Sims in Bot. Mag. t. 1269 depingi eurarit brevibasque descripsit verbis indicaudum est, 'ne ex magna aflinitate cognatas haud diversas erederes. In Z. plebejae foliis 5-lobis lobi extimi sunt interdum partiti et impar ma- gis elongatus, facies infera viridi- tomentosa; pelioli Jaminam aeqnant, calycis exterioris sepala ad dimidium sunt conjuncta et obtusa, interioris sepala apice snnt extusJenrrata, petala sunt angustiora, mode emarginata et acuta. Malva vertieillata L. var. neuroloma h. Hal. Comprebendimus hac sub varietate planfas varlis sub no- ninibus (Palava malrarfolia, Malva begoniaefolie) ac- ceptas, yuae a vulgari M, verticillata differunt: sinn basali foliorum, inprimis majoram, nervis lateralibus e medio pro- venienfibus marginato, basi hine cuneata, dum in forma vul- gari sinus profunde cordatus diachymate folii nec nervis est cinetus. In superioribns foliis haee differentia multo minus nullove modo elucet, In Hookerii diario hotanico (Lond. Jonrn. of Bot. Vi.) icon M. verticillatae in Anglia repertae data est (Tab. VIl.) cum diagnosi plantae (p. 259.), quae veram hujus stirpis for- mam praebet. Nullum vero diserimeg reperiri potest inter carpella 1. c. depieta et descripta nosiraque utriusque varie- tatis. Similem baseos folii varietatem olim in Rheo quodam olservasse recordamur, in quo et folii diachyma inter nervos primarios, ubi cuneatim junguntur deficiebat, qui defectus postea aunguam in eadem stirpe a me observatus est. Kritische Bemerkungen über die Gattung Anguria, von D. F, L. v. Schlechtendal. „Genus in universum ulteriore adhuc indagatione indiget.” Römer ad calcem observationum ad Anguriam multifloram in Syn. monogr. I. p. 26. Einleitung. B: der Untersnchung columbischer mund sarinamischer ge- trockneter Pflanzen fanden sich mehrere Arten der Gattung Anguria, welche mit den schon bekannten und beschriebenen verglichen werden mussten. Bei dieser Vergleichuug fand sich, dass diese Gattung sehr viele nur theilweise vollständig be- kanute Arten enthalte, indem in der überwiegenden Mehrzahl der Fälle die weibliche Pflanze mit ihrer Blüthe und Frucht unbekannt geblieben war; dass aber auch Arten in eine Gat- tung gerechnet zu sein schienen, welche wahrscheinlich nicht mit einander verbunden werden dürfen, dass endlich die ver- schiedenen, zum Theil älteren Abbildungen und Beschreiban- gen, nach oberlächlicher Ansicht, zu unpassend erscheinenden Vereinigungen Veranlassung gegeben hatten. Wenn ich die 702 bei solcher Vergleichung gesammelten kritischen Bemerkungen hier mittheile, so.sollen sie mehr dazu dienen, die Reisenden und Samıler auf die Lücken, welche unsere Kenntniss der Angurien-Arteu noch zeigt, aufmerksam zu machen, als diese Lücken auszufüllen, ja ich werde sogar noch die Reihe der unvollständig beobachteten Arten vermehren, und dadurch we- nigstens zeigen, dass auch diese Gattung zu denen der Tro- pengegenden gehört, welche mit einer grössern Menge von Arten in ihrem Gebiete auftreten, als man bisher glaubte, Die Gärten enthalten, ungeachtet der Vorliebe, mit welcher kletternde und windende Pflanzen jetzt gesammelt zu werden pflezen, bis jetzt, so viel mir bekannt geworden ist, nur sehr wenige Arten lebend*), auch dürften wohl die Angurien nicht zu denen zu zählen sein, welche ausser ihren Blätterformen auch durch Schönheit oder Fülle ihrer Blumen als Schmuck benutzt werden könnten, denn wenn auch ihre Blumen durch brennende Färbung sich meistentheils auszuzeichuen pflegen, so scheinen doch erst sehr spät an der hoch hinaufgeklom- menen Pllanze die Blumen zur Entwickelung zu kommen, und dies möchte auch der Grund sein, dass in den Herbarien die . "Zahl der aufbewahrten Arten verhältnissmässig so geriug ist, so wie die fleischige Frucht und die geringere Schönheit der weiblichen Blumen die weibliche Pilauze so selten in den Sammlungen Änden lässt. Ich bin daher, da lebende und getrocknete Sammlungen mir nur ein wenig bedeutendes Ma- terial zur Vergleichung darboten, vorzüglich auf die Beschrei- *) Ausser der im Verlaufe der Arbeit vorkommenden, in den Gär- ten befindlichen einen Art soll noch, wie mir Hr. Kegel sagte, eine zweite in belgischen Gärten zu finden sein, welche den Namen ihres Entdeckers Warczwitz trägt, von welcher jch aber keine gedruckte Notiz auffinden konnte. a SE VRR 703 bangen und Abbildungen der Autoren beschränkt gewesen, bei weichen ich von der Ansicht ausgehe, dass man diese Mit- theilungen anderer Beobachter ‚so lange für richtig ansehen muss, als man nicht beweisen kann, dass sie Unrichtigkeiten enthalten. Es wird dabei aher unumgänglich nothwendig, sich ein richtiges Verständniss der Schriftsteller zu erwerben, indem man genau darauf achtet, wie sie die hotanische Ter- minologie gehandhabt haben, und zu welcher Zeit sie ihre Beobachtungen niederschrieben. Die Zahl der Arten ist mit der Zeit hedentend angewach- sen, aber nicht deren bessere Kenntniss. Liune hatte nur drei Arten, welche in die Species plant. aufgenommen siud (triloba, trifoliata, pedata) und eine nur in den Amoen. acad. aufgeführte Art (lobata), zu welchen bei DeCandolle im Prodromus noch zwei von Nees und Martins (pedati- secta, integrifolia) und zwei andere, von Kuuth beschrie- bene (roseca, umbrosa) hinzukommen, so dass jenes Werk sieben aufzähll,. Sechs nene (speciosa, eriantha, spinu- losa, capitata, rhizantha, bignoniacea) sind von Pöppig auf seinen Reisen gesammelt und beschrieben, Miquel fügte dazu zwei andere aus surinamischen Sammlungen (multiflora, triphylla) und deutete eine dritte ans eben jener Gegend noch an, Rechnen wir nun noch hinzu zwei in der Flora Finmi- nensis befindliche Abbildungen ohne Text (/riloba und tri- Ffeliata, letztere von Römer Zerzata benannt) und drei in Schomburgk’s Reise von Klotzsch aufgestellte blosse Namen, endlich eine aus den Gärten bekannt gewordene (Mackoyana), so erhalten wir mit jener von Linn selbst schon gleichsam aufgegebenen Art eine Summe von 22 Arten, welchen aber die von Hooker und Beechey aus Mexico angeführie Art, da sie später von ihnen selbst als eine Ary- 704 onia angesehen wurde, was Römer ganz übersehen hat, nicht beizufügen ist. Ehe wir jedoch auf die einzelnen Arten nach der Zeit ihres Bekanntwerdens eingehen, wird es nothwendig sein, auch die Bestimmungen der Schriftsteller über die Grenzen der Gattung einzusehen, um später danach beurtheilen zn können, ob dieselben nicht vielleicht auders gezogen werden müssen, und danach festzustellen, welche Arten innerhalb derselben zuzulassen, welche aus ihnen wahrscheinlich zu ver- weisen sein werden. Die älteren ‘Schriftsteller, wie Linne, Jussien u. A, auch Kuntk noch, der aber schon zweifelhaft wird, sagen, die Blumen derAugurien seien monoecisch, während die nene- ren, wie Endlicher und Pöppig, sie als dieecische ange- ben, Diese Verschiedenheit würde an und für sich keine Trenuung veranlassen können, da wir z. B. bei Bryonia sehen, dass monoeeische Arten neben divecischen stehen, aber es fragt sich doch, welches dieser Verhältnisse das gewöhn- lichere vorherrschende sei. Schon der Umstand, dass von den meisten Arten nur die männlichen Blumen bekannt ge- worden sind, dürfte darauf hindeuten, dass wir es hier mit vorwaltend dioecischen Pflanzen zu thun haben, denn es ist nicht sehr wahrscheinlich, dass, indem sich bei vielen Cueur- bitaceen mit monoeeischen Blumen immer zuerst eine Zeit lang männliche ausbilden, und erst später die weiblichen kom- men, in allen vorliegenden Fällen die Exemplare gerade zu der Zeit gesammelt worden seien, wo sie nur erst männliche Blumen hatten. Man würde doch, sollte man glauben, wohl an einem oder dem andern Exemplare Spuren oder Anfänge weiblicher Blumen finden, was aber bei allen Exemplaren, die wir sahen, nie stattfand, 705 Dass Linne die Gattung Anguria in die Monoeeia stellt, ‘ kann sehr wohl darin seinen Grund 'hahen, dass er sich auf die eine Abbildung Plumier’s stützte, welche männliche und weibliche Blumen auf einem Stengel abbildete, Die Letzteren \ gehen aber auf eine so eigenthümliche Weise aus dem Stengel hervor, dass man. fast glanbea muss, es finde kier ein Iır- tkum in der Zeichnung statt, so dass der Peduneulus, nur zu- fällig bis zur nackten Stengelspitze verlängert, dieser ohne stützendes Blatt angeheftet erscheint. Auch die von Feuille abgebildete und hierher gezogene Pflanze hat monoecische Blu- men, aber sie gehört unserer Ansicht nach gar nicht in diese Gattung, ‘Ferner wird noch A. mulit/lora von Miguel als monoeeisch angegeben, aber ans der Beschreibung geht.nicht dentlich hervor, ‚oh nicht der beschriebene Blüthenstand ei- gentlich eine blühende Spitze der Pflanze ist, an welcher die Blätter, aus deren Achseln-. die Blumen hervortreten, schr klein geworden oder abgefallen sind, da wir Exemplare einer Angurie' aus Surinam sahen, welche, bei ganz genau gleicher Beschaffenheit aller übrigen Verhältnisse, uur achselständige, einfache Trauben männlicher Blumen hatten. Endlich sind die beiden Tafeln in der Flora Fluminensis nicht "allein mit Monoecia Diandria nuterzeichnet, sondern die eine der ab- gebildeten Arten (trifoliata dort genannt) ist auch monoe- eisch gezeichnet, so dass tiefer die männlichen, nach oben nar weibliche Blumen stehen, die andere Tafel dagegen stellt ’ nur eine‘ weibliche Pflanze vor. Es dürfte.also wohl ein mo- noecisches Verhältuiss bei den Angurien noch weiter gefun- den werden, wenn auch das dioerische ‚das vorherrschende scheint. Die übrigen von Linne aufgestellten Charactere geben eine gleiche Perigon-Bildang hei männlichen und weiblichen Blumen mit fünfspaltigem, am Grunde bauchigem Kelch und j 24r Bd, 65 Heft. 45 706 fünfblättriger Blumenkrone, welche offen steht und dem Kel-. che angewachsen ist. Auf dem Kelche stehen zwei Stanb- gefässe einander gegenüber, an denen die Antheren auf- und abwärts gehen, bei der weiblichen Biume aber fehlen. Der Frachtkuoten ist länglich, mit einem halb -zweispaltigen Grif- . fel und zweispaltigen spitzen Narben. Die Apfelfrucht ist länglich, vierkantig, zweifächrig. Mehrere ovale, zasammen- : gedrückte Saamen liegen ohne Ordnung im Innern derselben (nidulantia). „ Vergleichen wir damit die von Endlicher iu seinen Genera plantarım (8. 936. n. 5128) gegebenen Kenn- zeichen, so finden wir nur folgende Abweichungen: der Kelck wird glockig-bauchig und 5-theilig genannt, die Blumen- krone 5-theilig mit schmalen Zipfeln, die Staubfäden werden sehr kurz genannt, und die linealischen Fächer der Staub- beutel liegen an den Seiten des breiten oder schmalen, in eine Spitze ausgezogenen Connectiv’s gerade, oder kin- und hergebogen (fexuosi) an. Die Frucht endlich soll eine Beere sein, welche nicht allein 2-, sondern auch A-fächrig vor- kommt, während von den .Saamen nichts angegeben . wird, als dass sie zahlreich‘ sind. Hier sind eine Anzahl der Ver- schiedenheiten, welche sich an später entdeckten Arten ge- funden haben, mit in den Gattungscharaeter aufgenommen, ohne dass sie alle berücksichtigt werden. Namentlich scheint. der Bau der Staubbeutel noch namhafte Verschiedenheiten dar: zubieten, über welche aus trocknen Zuständen kein recht sicheres Uriheil stattfinden kann,. . Es könnte auffallend erscheinen, dass indem wir Worte eines neuesten Autors über die Familie der Cucurbitaceen ale ein Moto über unsere kritischen Bemerkungen seizen, den- noch diesen nicht in Bezug auf die Gattangscharartere be- rücksichtigt haben.“ Es hat dies einfach seinen Grund darin, weil Hr. Römer die „ulterior indagatio”, welche allerding 707 zu wünschen ist, nicht einmal so weit angestellt hat, als ihm dies nach dem vorhandenen Material möglich :war. Dean er hat die Abbildungen, welche er eitirt, nicht angesehen, die Beschreibungen, welche er anführt, nicht gelesen, wie aus dem Umstande sattsarm hervorgeht, dass er die Gattung in zwei Abtheilungen mit 2-fächriger Fracht (Anguria) und 4- fächriger Psiguria, nach Neck.) theilt, ohne dass er die Frucht, ja die weibliche Blume, von einer grossen Zahl der Arten gesehen oder beschrieben gefunden hätte, so dass er eine seltene Dirinationsgabe gehabt haben müsste, auf deren Unfehlbarkeit vertrauend er übersah, dass zwei der mit 2- fächriger Frucht angeblich versehenen Arten, die eine nach Plumier, die andere nach Jaeguin, eise vierfächrige hat, wie deren Abbildung und Beschreibung zeigi!. Nachdem wir so vorläufig die Gätiungscharactere ‚ange- sehen haben. müssen wir, um sie schliesslich festsiellen zu können, zunächst eine Musterung der älteren Arten halten, und daran die Beschreibung’ derjenigen Formen knüpfen, wel- che wir unter jenen nicht wieder fanden. "Musterung der beschriebenen nnd abge- bildeten Arten '). Linne’s Arten sind vier: drei, vom ihm in das System aufgenommene, und eine von ihm nicht weiter berücksichtigte. Wir folgen bei ihrer Betrachtung dem Codex Linnaeanus. *) Wir werden uns hauptsächlich ‚auf die Quellen beschränken, und die systematischen und compilatorischen Arbeiteu nur in so weit berühren, als sie Unrichtigkeiten enthalten, glauben äber „nicht nothwendig zu haben, sie zu eiliren, da sie nichts Neues hinzufügen. 45 * 708 I. Anguria trilobata L. Zwei Abbildungen werden von Linne eiüirt, zuerst die von Jacquin (Amer. 243. t. 156.) und dann die von Pin- mier (sp. 3. ic 2.) welche uns wesentliche‘ Verschieden- heiten darzubieten scheinen, so dass wir sie als gesonderte Arten betrachten müssen, deren keine den Namen Linne’s behalten kann. Denn wenn anch Jacguin’s Albildung vor- ansteht, so -wird doch Plumier’s Fruchtbeschreibung be- nutzt, und es bleibt daher nur eine gänzliche Trennung anch durch den Namen übrig. Wir characterisiren diese beiden Arten, welche wir nach den Entdeckeru beneunen, folgender- massen: u 1. A. Jacquiniana Schlül., A. trilebata Jayg. sel. Amer, stirp. hist, p. 243, t. 156. (exe). syn. omn.), Amnerik. Gew. 1. 274. (ic. Jacq.). \ Folia ultra medium triloba, basi subtrancata, lobi ob- longo- elliptiei apice acnli et subfalcato-acuminati, deuticulis paueis minutis marginalibns, lobi Jaterales ad basin lobo-parro obtusinseule mucronato aucti; pednneuli masculi folium suum subaeguantes multi- (20-) Hori, Horibus apice subaggregatis sessilibus; petala magna rotundate - olioyata miuiata. [635 foen. et fruetus ignoti.) Habitat Carihagenae in sylvis montis de la Popa. Junio mäsenla planta floret. (Jaecguin coll.) Wir wollen noch einige Notizen, dem Bilde entnommen, hinzufügen. Der Blatistiel misst 13 ,-Zoll, von seiner In- sertion in den Blatigrand bis zur Spitze- des Mittellappens be- trägt die Entfernung über 8 Zoll, die Seitenlappen sind über einen Zoll kürzer, die sehr seicht concave Blattbasis, deren Enden die kleinen, stumpfen Nebenlappen bilden, hat eine Breite von 4'/, Zoll. Der Blüthenstiel ist nebst den Binmen 708 fast so lang, als der mittlere Blattlappen. Der ganze Kelch ist7 Linien lang, die Kelchzähne nur 11/, Linie, spitz nnd aus- wärts gekrümmt. Die netzadrige Plaite der Petala ist in der ausgebreiteten Blume 8 Lin. lang und oben eben so breit. Soviel sich an den Stanbgefässen in der aufgeschnittenen Blu- me erkennen lässt, haben sie 2 grade, unten etwas weiter von einander treiende und etwas breitere Stanbheutelfächer, Die Ranke isı kürzer, als die seitlichen Blattzipfel. Jaegquin fand nur einige wenige männliche Pflanzen. Da er die planta nitidissima nennt, so scheint sie ohne Behaarung. 2. A. Plumieriana Sehli, Plym, pl, Amer, ed, Burm. p 13. 422. . Folia ultra medium triloba, basi cordata; lobi late el- liptiei, apice breviter acuminati acnli, in toto margine sinnato- dentatj, Iaterales lobo ohtusissimo aucti, pednuculi mascnli (superiores? folio suo breviores?) panci- (4-) flori, Noribns pedicellatis raremose dispositis; petala elliptica acuta; pe- duncali foeminei petiolo adjacente breviores, unillori solitarii; fenctus ellipsoidens, apiee obtuse breviterque acnıninatus, qua- dricostatus, muricatus, 4-locularis, j In Antillis insulis Jeg. Pinmier. Die Blattform unterscheidet diese Art so sehr von der vorhergehenden, dass es nicht möglich ist, dieselben za ver- einigen. - Die Blattstiele sind bis 3 Zoll lang.‘ Die Blatilä- che hat vom Grunde der Basalbucht bis zur Spitze des Mittel- lappens eine Länge von 6 Zoll, bis zur Spitze der Seiten- lappen von 4&— 4!/, Zoll, die Basis selbst mit ihren ahge- rundeten, nach nuten fast einen Zoll vorspringenden Lappen ist ungefähr 3 Zoll breit, von welcher Breite die Bucht selbst 8/,— 1 Zoll ausmacht; der Mittellappen ist in der Mitte, wo er wegen seiner stark gebogenen Seiten am weitesten ist, 2— 710 2%/, Zoll breit, die zwischen ihm und den Seitenlappen lie- genden Buchten sind eng und stumpf. Der ganze Blattrand ist, mit Ausnahme des innersten Raumes der Basalhucht, un- regelmässig gebuchtet-gezähnt. Das abgebildete Stück der Pflanze hat 2 Blätter, aus deren Winkeln Früchte. hervor- gehen, die an dem etwas gebogenen Fruchtstiel -herbhängen, eine dritte, höher stehende Blattachsel, welche nur durch den Blattstiel und die Ranke angedeutet ist, enthält eine .einzelne . blühende weibliche Blume, An dem noch höher hinaufgehen- den, aber abgeschnittenen Stengel steht, ohne ein stützendes “Blatt oder Bractee, ein ungefähr 3 Zoll langer, männlicher Blüthenstiel, der nach "oben 2 blühende und 2 als Knospen dahinter liegende Blumen auf einige Linien langen Stielchen trägt. Hier muss eine Uurichtigkeit in der Zeichunng sein, denn entweder fehlt, wenn die Pflanze wirklich monoeeisch ist, der'stützende, blattartige Theil, oder wenn, sie dioeeisch, wie die meisten Arten, ist, so wird wohl vielleicht erst beim Stich der Platte der männliche Blüthenstiel mit dem Ende der weiblichen Pflanze in Verbindung gegeizt sein. Der Kelch ist 7-— 9 Linien lang und hat eylörmige, spitze Zähne. Die Platte der Biumenblälter misst 1/, Zoll in der Länge und et- wa 2 Lin, in der Mitte in der Breite, : Die Fracht hat fast die Länge von 2 Zollen, und ist in der Mitte gegen 1 Zoll diek.. Der Querschnitt sicht eiwas wunderlich aus, da aus ser den 4 grösseren Fächern, in deren jedem ein Saame 8% zeichnet ist, auch an zwei gegenüberstehenden Seiten dieser Fächer je 2 kleine, nehen einander liegende gezeichnet sind. I 3. Anguria lobata L. diss. de pl. surin. in Amoen. Acad. VL p. 263. Ueber diese, von Linne selbst nicht weiter erwähnte, im Codex Linnaeanus nnter Na. 7037 anf grführte, von Dr. Richter auch 'als dabia species erklärte Art, kann ich weiter nichts mittheilen, als was ich im Codex 7 finde, da hier in Halle der 8te Band der „Amoenitates ‚acad. "nicht zu finden ist, „Calyx Iuteus, dentibus subulätis, petalis elausus, Stam, 2. Styli 2. Fructus ovalis läevis amarissimus.”. Wahrscheinlich wird diese hieraus .nie wiederzuerkenue nde ‚Art aus ihrer zweifelhaften Stellung nicht heraustreten, auch haben sie mit Linne, Willdenow, DeCandolle und Rö- mer nicht weiter erwähnt, und sie könnte deshalb wohl der . Vergessenheit übergeben werden. Die Angabe „petalis clau- sus” lässt aber darauf schliessen, dass diese Art einer später za erwähnenden Abtheilung von Anguria oder eigenen Gattung zugezählt werden muss. I. Anguria pedata L. Linne hat diese Art auf zwei Abbildungen basirt, wel- che uns ebenfalls zwei ganz‘ verschiedene Pflanzen darzustel- len scheinen, so dass wir auch hier zwei Arten mit beson- deren. Namen anfstellen. _ Schon DeCandolle hat sein Be- denken, ob Plumier’s Abbihlang hierher gehöre, durch die Beifügung eines Fragezeichens ausgesprochen. Bei dem Bilde von Plumier hat Burmann, wie schon Jacquin ganz richtig bemerkt, in der in verkehrter Richtung abgebildeten Wurzel die Frucht zu schen geglaubt, und dieser Ansicht ist sogar auch Sprengel im Syst. vegetabilinm gefolgt. Sieht man, wie auf anderen Bildern des Plumier’schen Werkes Wurzeln abgebildet werden, 'so kann kein Zweifel Warüber sein, dass jene Figur eine Jieke, leischige, ästige Wurzel darstelle, - welche auf ihrer Oberfläche mit kleinen Höckern (wie solches auch bei Bryonia vorkommt) besetzt ist, und aus ihrem obern, rundlichen Ende den Stengel hervortreten lässt. Dass sie verkehrt dargestellt ist, hat wohl darin seinen Grund, dass auf diese Weise ihr Zusammenhang mit dem unterem Theile des Stengels der audern Figur dargelegt werden sell, 712 ohne dass eine weitere Andeutang dazu nöthig wäre, Wenn nun Römer einen Tadel über Sprengel ansspricht und meint, er habe den Stengel mit der Frucht verwechselt, so zeigt dies wieder, dass Römer das Bild von Plumier und die Worte von Burmann gar nicht gesehen habe, da er, sonst wohl eingesehen haben würde, wie sich die Sache ver- hält, Bei der Aufstellung dieser zwei Arten ist.es ein Uebel; stand, dass die eine unr in einem weiblichen, die andere nur in einem männlichen Exemplare abgebildet ist, und die Beschreibun- gen das Fehlende nicht hinreichend ergänzen. In den amerikani- ‘schen Gewächsen, welche von der seltenen, colorirten und mehr Tafeln enthaltenden Ausgabe. Jaequin’s copirt sind, ist zwar auch ein männlicher Blüthenstand mit einer Blume dargestellt, er sieht aber in allen Beziehungen einem Theil der Plumier- schen Figur so ähnlich, dass man glauben möchte, es sei ein von derselben copirter Theil mit der nöthigen Abänderung des mit Zähnen verschenen Blaitrandes. Jacquin citirt übrigens noch eine andere Abbildung Plumier’s, welche Linne’s Aug. trifoliata begründet, und nicht hierher gehört. 4. A, polyphylios Schldl., Plum. pl. Amer. ed. Burm. p- 13. 1.23. j Folia pedatisecta, foliola 5— 7 petiolulata elongato -Jan- j ceolata, apice sensim acuminata integerrima, extima multo minera haud semper disereta, pedunculi masenli folium sunm vix superantes pauci- (6—7-)Aori, floribus pedicellatis race- mosis; petala elliptica acutiusenla ,: pinnato- striata. (Fl foem. et fructus ignoti.) In insulis Antillerum leg. Pinmier. Das abgebildete Exemplar der männlichen Pfanze hat Blattstiele von ungefähr 1 Zoll Länge, das Mittelhlättchen ist mit seinem nur ein Paar Linien langen Stielchen 4 Zoll lag und einen Zoll ungefähr breit. Das nächsistehende Paar hat we Ex -913: fust dieselben Dimensionen, das zweite Paar ist aber um einen Zoil kürzer und die äussersten Blättchen sind nur einen Zoll lang oder wenig läuger. Der Blumenstiel ist bis zu den un- tersten Blumen vier Zoll lang, dann folgen in geringen Zwi- schenräumen die Blumen, von denen die untern 3— 6 Lin. lange Stielehen haben. ‘Der Kelch ist einen halben Zoll lang, und hat kurze, fast dreieckige, aufrechte Zähne. Die La- mina der Petala ist bis 6 Linien lang und gegen 3 Linien in der Mitte breit,. im, Ganzen breit elliptisch, mit stumpflichem oder spitzlichem obern Ende. Auf ihr. verläuft, aber nicht bis, zu äussersten Spitze, eine federartige Zeichnung, als wenn von dem Mittelnerven dicht gestellte, kleine Seitenvenen ähgingen, welche aber anr bis zur Müte ihrer Seite reichen. Die Wurzel ist ®/, Fuss lang und oben ?/, Zell dick. 5 A..dentata Schldi. 4. pedataJarg. sel, Awer. stirp. hist. pP. 243; t. 155. exelus. syn. omn.; Amerik. Gewächse t. 275. (icon, Jacq.) additis parte pl. masc. .„Norentis, flore masenlo, fruetu maturo, omnibus forsan alienis, . Folia pedatisecta, foliola 5—7 petiolulata elongato - Jau- ceolata, apice acute acnminata repando-serrata; peduncnli masculi folio sno longiores racemosi; pedunculi foeminei soli- tarii geminive, petiolam interdum superantes, uniflori; petnla angusta obiusa (aurantiara); fruetus e latiori. basi sensim at- tennatus virens, albido-longitudisaliter striatus, quädrile- . eularis. . Hab. in ins, St, Domingo fraticosis et sylratieis. „Elor. Septembri et fructus maluros fert Decembri, D. (Jaequin) Durch die a. a. O. gegebene Beschreibung erfuhren wir, dass diese Pflanze sich bis zu 20 Fuss Höhe weit auf die Bäume erhebt, dass sie unten holzige, hlattlose, dünne Sten- gel hahe, dass die jüngeren Zweige rund, zähe, kahl und 714: beblättert sind *). Da Jacquin die Blätter glänzend nennt, - 80 scheinen sie, wie die ganze Pflanze, kahl zu sein. An dem abgebildten ‚Stück der blühenden weiblichen Pflanze sind die Blattstiele etwa: !/4 Zoll lang, das Mittelblättchen misst mit - seinem nur 11/, Lin, langen Stielchen 2%/, Zoll, bei einer Breite von 3/, Z., doch sind dies die grössten Maasse. Die beiden nächsten Blätichen sind nur wenig kleiuer, viel mehr aber die äusseren, nur etwa einen Zoll langen, die fast wa- gerecht abstehen, so dass dadurch die fast nur von den Ner- ven gebildete Basis, die sehr seicht ausgebogen wird, und das ganze Blatt stark in die Breite gezogen erscheint. Alle Blätt- chen, besonders die mittleren, sind. spitz zugespitzt, am Ran- de unregelmässig spitz gezähnt, nicht immer buchtig-gezähnt, wie die Beschreibung sagt; besonders am äussern Rande der j äusseren Blättchen treten nach der Basis hin einige grössere, durch deutliche Buchten getrennte, Zähne hervor, als Anden- tungen einer weiteren, hier nicht zur Auführung kommenden Theilung. Bei der männlichen Pflanze, von der in den ame- kanischen Gewächsen ein Blatt nebst Blüthenstiel, freilich ver- kleinert, dargestellt ist **) , komınt dieses äusserste Paar zur Ausbildung, ist fast nach unten abstehend, und kaum, wie #) Aehnlich wird wahrscheinlich die Mehrzahl der Angurien wach“ sen, und sie werdeu deihaln wohl nicht leicht zu kletternden Schmuckpdanzen unserer Gewächshäuser braachbar seiu, da sie erst in eiuer bedeutenden Höhe, unter starkem Jichteinfall, ZUT Blüthe gelangen. Die, nach anderen Abbildungen, tief berab-" steigenden, fleischigen ‚oder holzigeu Wurzeln wärden freilich auch ein Pflanzen in freiem Beet nothwendig machen. *%*) Bei Vergleichung dieser Figur mit der von Piumier muss ich fast glaubeu, sie sei dem untera Theile von dessen Abbil- dung entnommen, . j ft 715 es scheint, selbstständig gestielt. Die Blumenstiele der weib- . lichen Blume haben eine Länge von 3-—-6 Lin, der Frucht- stiel ist aber 9 Lin. lang. Die blühende weibliche Blume mit ihrem Fruchtkuoten hat einen Zoll- Länge. Der Fruchtknoten ist unten weiter und verengt‘sich nach oben, wo die Kelch- röhre daan wieder mit einer Ausbauchung beginnt, und sich nach oben verschmälert und dann wieder erweitert, und in ‚ kurze, spitze, aufrecht stehende Zähne sich theilt, Die Bin- menblätter haben eine Länge von 3 Lin, und eine Breite von 1! Lin., und endigen ganz sinmpf, Bei der männlichen Blume ist der Kelch kürzer, nur 5 Lin. lang, und die Blu- menblätter haben eine mehr ins spathelförmige neigende Ge- stalt, eine Länge von 4 Linien, bei einer Breite nach oben "von zwei, : Die reife Früächt ist zolllang nach Jacgquin, nach der Abbildung 20 Linien lang, nach Jacquin von der. Dicke des’ Mittelfingers, nach dem Bilde fast 6 Linien queermes- mend, am Grunde stumpf, oben stumpf, kurz zugespitzt, und von 5 weissen, erhalenen Streifen durchzogen (wie es scheint, ‚feinfleckig), sonst grün und. kahl, mit weisslichen Saamen. Was Jacgnin von der Frucht aber sagt und an dem weib- lichen Exemplar abgebildet hat, passt nicht anf die besondere Abbildung: derselben in den amerikanischen Gewächsen, von der wir vermuthen, dass sie der andern Abbildnng bei Plu- mier (deser. 'd. pl. d. PAmer. t, 99.), welche ehenfalls von Jacquin eitirt wird, entnommen sei. Durch Vergleichung der coloririen Ausgabe von Jacquin’s plant. Amer. select. . wird. sich vielleicht hier etwas Sicheres ermitteln lassen, mög- licher Weise aber kann sich auch herausstellen, dass meine Trennung der A. pedata in zwei Arten unrichlig war. IV. Auguria trifolfnta L. Es stützt Sich diese Art auf Plumier’s Taf. 90. in der Description. des plantes.de 716 - PAmeriqne, nebst Beichreibung 8. 85, und hierdurch ist diese Pflanze hinreichend sicher gestellt. Wir können sie folgen- dermassen genauer bezeichnen. 6. A. trifoliata L. Cueumis triphyllus fructu varie- gato Plum. deser. p. 85. t. 99, R Folia ternata, foliola petiolnlata integerrima, medium el- liptieum lanceolatum acute acııminatum, lateralia inaequila- tera, oblique ovata acuminata; pedunculi masculi—®, pedunenli feminei axillares Q’— 3, unillori, peliolum aeqnantes; petala ovala acuta; fructns e basi obiusa ellipsoideüs apice acu- tiusenlns ‚ Yiridis, albido - striatus, In insulae St. Domingo disirietu Leogane forentem, fru- tiferamgqne Januario mense Jeg. Plumier, Wir fügen hier noch, nach den Angaben des Entdeckers, folgende Einzelnheiten hinzu. Die Wurzel ist-einer Rübe ähn- lich, 1 Zoll dick, fast 1 Fuss lang, gabelästig und geendet durch einige kleinere Wurzeln, welche sie treibt, aussen. ist sie graulich und von kleinen Warzen rauh. Die nur 2 —3 Linien dieken, runden, grün-aschgranen und wie die Wurzeln 'ranhen Stengel sieigen bis auf die höchsten Bäume. An ihren ungefähr einen halben Fuss von einander stehenden Knoten haben sie eine lange, dünne Ranke, - wie der "Wein- stock, und ein Blatt, welches aus 3 zarten, säaltgrünen Bläu- chen von ungefähr 3 Zell Länge und einem Zoll Breite zu- sammengesetzt ist, Das Mittelllättchen hat fast die. Gestalt eines Lorbeerblattes, .die seitlichen sind fast halb -.herzlörmig.. Die Blumen kommen zn. 3 und 4, nach den Enden der Zwei- ge, ans den Blattachselu zum Vorschein, ımd zwar haben 5 untere Blattachseln auf dem Bilde nur weibliche Blumen oder vielmehr schon Früchte, in der 6ten Blattachsel stehen drei Früchte und ein anderer Stiel, welcher oben. 3 Blumen trägt, 7 und ausser diesen eine abgeschnittene Fortsetzung dieses Stiels, so dass dies ein seitlicher Ast ist, „wie es mir wenigstens scheint. Die Blumen an demselben sind auch weiblich, denn sie haben unten den deutlichen, gestreiften Fruchtknoten. Nun sagt zwar Plumier, dass die Blumen bald auf kleinen Aesten, bald an dem Orte selbst, wo die: Blätter hervorgehen, 'ent- ständen; ferner dass einige steril wären, andere feriil, und die letzteren eine Frucht, ähnlich einer kleiner Gurke,. her- verbringen; aber dies beweist noch nicht, dass männliche und weibliche Blumen durcheinander oder an derselben Pflanze sitzen, denu er kann. recht gut steril die weiblichen Blumen. nennen, welche keine Frucht ansetzen, und in der That sieht “man auch überall in denselben Blattachseln Stiele, welche ohne Frucht sind, zwischen denen, welche Frucht tragen, Ebenso- wenig ist die Angabe, dass Blumen anf kleinen Aesten stehe, so zu nehmen, als ob damit mähnliche Blumen auf einem be- sondern Stiele gemeint wären, denn es kaun eben so gut heissen sollen, dass ausser den Blüchen an den Hauptsten- geln deren auch .an kleinen Seitenzweigen vorkommen, wel- che dann.keine besondere Blattentwickelung zeigen, wie man dies bei Bryonia auch wohl sieht. Kurz wir glauben, dass hier nur die weibliche Pflanze beschrieben und abgebildet sei. Die Blumen haben eine schöne ziunoberrothe Farbe, und ihre etwa 4 Liu. langen und 2 Lin. breiten Blumenblätter haben auf der Unterseite einen Mittelnerr mit drei auf jeder Seite aus ihm hervortretenden Venen in der Zeichnung. Uebrigens ist die ganze weibliche Blume fast ‘13/4 Zoll lang, davon geht ty, Zoll auf den schmalen,. unten wenig erweiterten, schon gesireiften Fruchiknoten, dann folgt der bauchig angeschwol- lene Kelch, der sich erst verengt, dann wieder anuschwillt, sich noch einmal weniger verengt, und uun in die ziemlich breiten Kelchzähne auslänft. Die Fracht hat deutlich 4 Reiben 718 von Saamen im. Innern, wie man-ais dem ziemlich runden, 3, Zoll. im Durchmesser haltenden Querschnitte sieht, und also auch wohl 4 Fächer. In dem Längsdurchschnitt der 1%/, Zell langen Frucht, sieht man 2 Reihen dicht über ein- ander liegender Saamen, von denen jeder 2 Linien etwa lang ist und wie ein kleiner Gurkenkern aussieht, wie denn Plu- “ mier überhaupt die Frucht einer kleinen Gurke ähnlich fand, deren Fleisch er roth (rouge) und von süssem Geschmack be- schreibt, Man wird aus dieser Darstellung sehen, dass ich’ in der Erklärung des Plumierschen Textes eiwas von der Ansicht, welche DeCandolle in seiner Diagnose ausdrückt, abweiche, DeC. spricht von männlichen, purpurfarbenen Blu- ‘men mit langem, hauchigem Tubus des Kelches, womit er offenbar die abgebildeten weiblichen meiut, deren Farbe 'als “ „vermillon” bezeichnet wird, was auch mit der Farbe der an- deren Arten übereinstimmt, — . Wir gehen ann über zu den bei DeCandolle anfge- führten Arten, zwei von Nees und Martins aus den bra- silischen Pflanzen des Prinzen von Neu-Wied, und zwei von Kunth aus den ‚Humboldt’schen Pflanzen aufgestellte Species, " . V Anguria pediseeta Nees et Mart. Die Verfasser zichen zu dieser brasilischen Pflanze, Yon der sie nur männliche Exemplare sahen, unbedingt die pe- ruanische Momordica pedata Linne’s, welche sich anf eine Abbildung von Feuille stützt, welche später nach lebenden, im Pariser Garten von Lamarck gesehenen Exemplaren yon diesem in der Encyelopedie heschrieben.ist: eine momoe- - eische Pflanze mit weissen Blumen, ästigen Ranken, drei Stanbgefässen und sonst eigenthümlicher Blüthen- nnd Frucht- bildung, kurz eine Pflanze, welche wir ans .der Reihe der Ga 719 Angurien wieder ausscheiden müssen. Wahrscheinlich ist aber auch diese brasilische Pflanze keine ächte Anguria, denn ‚die drei Staulgelässe, deren Antheren amGründe wollig sind, "lassen auf eine andere Gattung, oder doch auf eine. eigene Abtheilung der Gattung Anguria schliessen. Die Verfasser ge- ben keine Besehreibung, sondern führen nur die unterschei- denden Merkmale von Anguria pedata L. an, als weiche sie die Jaequin’sche Pflanze allein anerkennen und die Plu- mier’sche abscheiden, dieselbe jedoch der Jacguin’schen ‚näher als ihrer pedisecta stehend erklären. Wir können da- “her diese Art nur als eine zweifelhafte mit folgender unge- nügender Characteristik aufstellen: 7. 42% pedisecta Nees et Mart. in Nov. Act, Acad. Caes, Leop. Car. XII. 1. p. 10. exelusis syaonymis oninibus. Folia pedato-5-partita; foliola ohlongo - euneiformia in- tegerrima: v, rarins dente obsoleto hine inde -nolafa, pedun- euli masenli multilleri ssusaey Noribus pedirellatis corymbo- sis; petala oblonga.....; stamina tria, antheris basi lanatis; (B. foem. et "fruetns ignet.) In via sylvatica ad Ilheos flumen Brasiline Jannario 1817 leg princeps Maximilianus Neowiedensis. . Die Verff;: geben an, ihre Pflanze hahe kleinere Blät- ter und doppelt kleinere Binmen, als A. pedata L. oder die Jaequinscche Pflanze, es muss daher diese Art eine sehr zarte und feine sein. Die Vergleichung der Blumen muss aber zwischen männlichen und weiblichen angestellt sein, da si& nicht erwähnen, dass sie die colorirte Ausgabe von Jac- quin verglichen hätten, sondern nur einfach Jacq. Icon. Amer. &, 155 eitiren. cn VI. Anguria integrifolla Nees et Mart. Bei dieser Art, welche die erste mit ungetheilten Blät- tern ist, die bekannt wurde, haben wir nor zu bemerken, 720 dass die Angabe: „pedunculus terminalis” wahrscheinlich un- richtig ist, da hier nur lateral-axillare Blüthenstände vor- kommen. Die Blüthenfarhe ist bei dieser als etwas purpar- roth angegeben, was uns zweifelhaft erscheint; überal} fehlt das Maass der einzelnen Theile. Wir characterisiren sie nach den gegebenen Daten folgendermassen: 8 Ar integrifolia.Nees et Mart. in Nov. Act. Acad, Cars. . Leop. Car. XII, 1. p.9. Folia ovata acutä trinervia, remote denen, glabra; pedunealus masculus (terminalis??) "Jongus, pauci-(A—6-) florus, floribus sessilibus approximatis; ealycis dentes subulati patuli breves; petala obovata (purpurascentia?). (Flor. foem, et fruet, ignoti). . . In Brasilia ad flumen Tihdos sub finem Devembris 1816 prope a S. Petro d’Alcantara in fossa leg. Maximilianus Prin- ceps Neowiedensis, , Die beiden von Kunth beschriebenen Arten warden ihm nur in männlichen Exemplaren bekannt, er fragt daher, eb . sie.nicht dioecisch wären, sie gehören beide den ächten An- gurien an, und zeichnen sich durch eine Spitze an den stum- pfen Petalis aus, welche Kunth als Laeiniae des Kelches ansieht. VIL Anguria rosea HBKih. Aus der von DeCandolle, oder richtiger von Seringe im Prodromus gegebenen Diaguose sollte man glauben, die Pflanze habe ungetheilte Blätter; das Wort „triidie” ist aus- gelassen. Die rosenrothe Farbe ist ungewöhnlich, doch in- det sich sonst in der Beschreibung nichts, was gegen das Verbleiheu bei den Angurien spräche.. Ihre Charasteristik würde so lauten: " 721 9. A. rosea HBKth. Nov. gen. et sp. IL p.122, ed. maj. p. 97.®), Folia triida, basi truncato- eordata integerrima 5-nerria (pedatineryia ?) glabra membranacen, laciniae Innceolato- oh- longae acnminatae, Iaterales basi extus lobo parvo divaricato auctae; peduneuli masculi folio hreviores multifori; fleribus ses- silibus apice capitato-congestis; petala subrotunda euspidato- mucronata reticulato- venosa tabo lougiora, autheris linearibns longitndinaliter dehiseentibns. (Flor. fem. et frucins ignoti.)- In temperatis regni Novo-Granatensis prope Turbaco, alt. 200 hexap. Aprili floreniem legerunt Humboldt et Bonpland. Maasse sind wenig angegeben. Die Blätter haben die Grösse von Weinblättern (etwas unbestimmt ausgedrückt), die Blatistiele sind fast 1 Zoll Jaug; der Blüchenstiel misst 2— 3 Zoll, ist daher wohl kürzer als das Blatt. Die Blumen sollen sitzend und doch umbellato - congesti sein, was wohl bei der Redastion übersehen ist, so wie der Ausdeuck petio- lus für Blüthenstiell. Wie gross der Kelch sei, wird nicht gesagt, doch sell er grün und der Schlund gelb gewesen sein. Das Verhältniss der Petala zur Kelchröhre ist sehr bedeu- tend und bei anderen Arten noch nicht beobachtet, Jedenfalls ist die Beschreibung dürftig, und auch aus den mir zu Ge- bote stehenden Mitteln nicht zu ergänzen, da die Willde- now’sche und die Kunth’sche Sammlung die Pflanze nicht euthalten. *%) Es ist ein Uebelstand, dass die grosse Ausgabe in der .Paginl- rung mit der Kleinen wicht übereinstimmt; da ich nur die grosse zur Benutzung habe, cilire ich die kleine nach Kunth’e Synopsis. 347 Bd. 65 Heil, 46 722 VII. Anguria umbrosa HBKih. Diese Art wird als sehr nabe der triloba (soll wohl trilobaia heissen) stehend angegeben, aber welcher von den beiden oben angeführten? Ueber die Anheftung der Staubgefässe, welche grade Locu- lamente gehabt zu haben scheinen, ist der Verf. nicht ganz ins Reine gekommen. Auf den Zweigen, den Blattstielen, .Ner- ‚ven und Venen sollen sehr kleine Wärzchen (diekliche Haare?) stehen, die Pflanze sonst, bis auf den calyx scabriusenlus, kahl sein. Wir geben folgende Diagnose nach der Be- , sehreibung: 10. 4. umbrosa HBKth. Nov. gen. et sp. II. p. 121. ed. maj. p. 96. \ Folia pedato-5-Ada., sinuato-cordata trinervia. (pedati - 5-nervia?) integerrima, glabriusenla, nervo venisque verru- eis minutis obsitis; lariniae (res mediae oblongae subeuspida- tae, intermedia longior, laterales multo breviores, . oblique ovatae, divarieatae; pedunculi masculi folium superantes, fio- ribus pedicellatis racemosis; petala subrotundo-ovata submuero- nata, tubo duplo breviora; aniheris linearibus longitudinaliter dehiscentibus (Nor. foem. et fruct. iguoti). In calidis et temperatis provinciae Novae Andulasiae pr- Bordones, Cumanacoa , Septemhri florentem legerunt Hum- boldt et Bonpland, ö Die Blumenkrone ist mennigrofh, der Kelch grün, etwas ‘sehärflich und karz, daraus folgt, dass die Petala nur klein gewesen sein können, aber doch grösser als die sehr kleinen Kelchzähne. Der Blattstiel wird 1 Zoll und länger angege- ‚ben, setzt man daran die Grösse eines gewöhnlichen, mittel- grossen Weinblattes, so sind die männlichen Blüthenstiele 'wohl länger gewesen. Bei den Staubgefässen blieb K, zwei- felhaft, ob sie Staubfäden hätten, und ob sie später (demum) ! 228 mit ihrem Rücken der Kelchröhre angehrfiet seien. Dieses i Verhältniss ist uns hieraus nicht klar geworden. ' | Wir werden auf diese Art später wieder zurückkommen, da wir Originalexemplare derselben untersuchen konnten. ! . Die bedeutendste Vermehrung erhielt die Gattung Angn- i ria durch die Entdeckungen Pöppig’s.. Sechs Arten, von denen drei abgebildet sind, werden im zweiten Bande der von dem Reisenden mit Endlicher bearbeiteten Pfanzen be- schrieben. Leider hat er von keiner derselben die weibliche Piauze oder die Frucht geschen, deren Beschaffenheit uns vielleicht, in Verbindung mit dem abweichenden Bau in den männlichen Blumen, noch stärkere Veranlassung gegeben hätte, generische Trennungen vorzunehmen, welche jetzt nur anzudeunten sind, da offenbar diese persanischen Arten nicht in eine Reihe mit den westindischen und brasilischen Arten zu stellen sind, sondern zwei eigene (oder vielleicht noch mehr?) besondere Gattnngen bilden. Zuerst nämlich müssen wir her- vorheben, dass bei allen der Kelch hier vorwaltend entwickelt ist und die Corollenbildung zurücktrift, während das Entge- gengesetzte bei den ostamerikanischen Arten stattfindet, Von jenen pernanischen tritt wieder A. rhizantha durch die Eigen- thümlichkeit ihrer Antherenbildung, so wie durch ihre ganze Tracht und Wachsthumsweise so zurück, dass sie offenbar den Typus einer neuen Gattung bildet. Aber bei den übrigen kommen so grosse Verschiedenheiten der Antherenhildung vor, dass sie es wahrscheinlich machen, anch hier dürften noch anderweitige Verschiedenheiten hei der weiblichen Pfanze zu finden sein. Wie die Sachen jetzt stehen, isf mit Sicherheit darüber niehts festzasteller. Wir wollen sie hier der Reihe | o.. ' nach durchgehen. | IX: Auguria species» Poepp., Endl. Was diese Art 80 sehr auszeichnet, ist, ausser den ungetheilten Blättern und 46 * 724 der starken, fast alle Theile bedeckenden Haarbildung, der Bau der schmalen Petala, welche auf ihrer Innenseite „trans- verse lamelloso-lepidota” sind, und die Antheren, deren Be- schaffenheit uns durch die Beschreibung, eben im Vergleiche mit der Abbildung, doch noch nicht klar wird, Wenn nämlich auf der Vorderseite der Anthere die beiden Loculamente so dar- gestellt sind, dass sie auf dem Rande des hreiten Comnectirs 80 verlaufen, dass sie sowohl am Grunde, als nach oben an der Spitze mit einer nach innen gewendeten Krümmung endi- gen, und doch die Beschreibung, so wie die Seitenansicht der Anthere angeben, dass die zusammenstossenden Loculamente sich von der Spitze nach aussen wieder herabbiegen, und so eine vom obern Ende der Anthere herabgebogene Spitze zu- sammen bilden, so müssten die Loculamente sich in zwei Ar- me oben theilen, von denen der eine vorne die anf der Vor- derseite befindliche Krümmung macht, der andere sich mit dem entsprechenden Aste des andern 'Randes zu der hinten herabgebogenen Spitze verbindet. Es wird sehr leicht sein, diese Art für die Gattung Anguria zu characterisiren, doch wollen wir gleich einen Namen für die ganze Abtheilnng ge- ben und als einen generischen empfehlen. 11. A. (Gurania) speciosa Poepp., Endl, Nov. gen. ac spec. plant. 11. p. 51. n. 1. t. 169. Folia ovata, sensim acuminata, basi sinu brevi plus mi- mus cordata, integerrima 8, parce et remote denticulata, pe- datinervia, utrinque pilis mollibus strigosa et margine ciliata; pedunculi masculi folium superantes; Soribus magnis subcapila- tin spicatis; petala linearia obtusa intus transverse lamelloso- lepidota calycis piloso - lanati laciniis linearibus acutis dimidie breviora, antherae dilatatae loculis linearibus in appendicem de- orsum flexum apice confuentibus, basi ‚infus curyatis; (dores foem. ei frnetus ignoti), um 725 In sylris Teruviae suhandinis ad Cuchero Octohri foren- tem leg. Poeppig. Diese Pflanze erhebt sich zu 15 Fuss Höhe, ihre Sten- gel sind mit abstehenden Haaren besetzt. Die Blattstiele sind 1/, Zoll lang, die Blatiäche misst 5 Zoll in der Länge und 4 Zell in der Breite, doch messen die der Abbildung in je- der Dimension einen Zoll weniger. Der ebenfalls rauhhaa- rige, im Bilde 8 Zoll lange Blüthenstiel trägt oben eine Men- ge gedrängter Blumen, deren Kelch pomeranzenroth, über einen Zoll lang, die Petala aber gelb sind. X. Anguria eriantha Poepp., Endi. Dies ist eine der vorigen ganz nahe stehende und mit ihr zusammengehörige Art, bei welcher aber schon dreilappige Blätter nach nnten vorkommen. Wie es möglich sei, dass in der Diagnose die Blätter im Allgemeinen suhrotuuda, die jungen aber triangn- laria genannt werden können, liesse sich nur dadurch erklä- ren, dass unter den letzteren die noch in der Ausbildung be- griffenen, ganz jugendlichen gemeint seien. Kelch und Ko- rolle sollen nur kleiner, sonst wie bei der vorigen sein, über die Antheren wird nichts gesagt. Ihre Characteristik würde folgende sein: 12. A.(Gurania) erianthaPoepp., Endl. Nov. gen. ac sp. pl. I. p. 52. Folia subrotunda, profunde cordata, spinuloso - denticn- lata (pedato?) 5—7-nervia, ufringue pilis rigidis sparse stri- gosa et margine ciliala, snperiora integra, inferiora profunde palmato-triloba, lobo medio e basi angustata ovali, laterali- bus oblongis inaequilateris; pedunculi masenli folinm supe- rantes apice multifori, fleribus suhbracemosis confertis, petala (linearia obtusa, intus transverse lamelloso -Irpidota,, calycis piloso-lanati laciniis Iinraribus acutis dimidio breviora), an- theris .... (fores foem. fructusgue ignoti). 726 In ‚sepibus ad missionem Yurimagnas prov. Maynas Ja- nuario florentem leg. Poeppig. Die wie bei der vorhergehenden Art absiehenden Stengel- haare haben am Grunde ein Knötchen. Die grössten Blätter sind einen Fuss lang und breit, Die Ranken sind wnbehaart. Die ellenlangen, nickenden Blüthenstiele sind ebenfalls be- haart, die Blumen nehmen au der nach oben vertickten Spin- del nur einen Raum von 1 — 3 Zollen ein, sind kaum ge- stielt und haben mennigrothe Kelche, die etwas kleiner als bei der vorherigen Art und auch behaart sind. . X. Anguria spinulosn Poepp., Endl, Hier finden sich läuge Antheren, deren Locnlamente linealisch sehr dicht ne- ben einander verlaufen, oben auf der Anthere steht aber noch ein eiförmiger, zugespitzter, nach innen concav gebogener Fortsatz, wie bei einem Veilchen oder manchen Compositen. Die Korolle hat auch auf ihrer Innenseite eine eigene Be- schaffenheit, denn sie wird „striolato-tuhereulata” genannt. Wir geben folgende Characteristik. 13. A. (Gurania) spinulosa Poepp. Endl. Nov. gen. ac. spec. plant. II. p. 51. n. III. t. 170. Folia subrotunda, lato et profundo sinu cordata, in Ppe- tiolam breviter enneala, spinuloso - denticulata, pedatinervia, usque ad medium triloba, lobis ovatis acuminatis, utriuque pubescentia subtus molliora; pedunculi maseuli folum suum interdum longe superantes multiflori, Noribus pedicellatis corym- bosis confertis, petala lanceolato-linearia acuta intus striolalo- tuberculata, calycis glahri lacinüs linearibus dimidie minora; antheris linearibus, apice ‚appendiculatis. (Flores foem. et fenetus igaoti,) In fruticetis Pernviae ad praedium Cassapi Octobre Ae- rentem leg. Poeppig. : -% 327 “Wenn in. der Beschreibung der Canlis glaberrimus ge- naunt wird, sa wiederspricht dem ein Pöppig’sches Exem- plar („N. 4. Anguria mucronuta Pg. 1393” auf dem Zettel bezeichnet), welches bestimmt hierher gehört, ohne dass je-, doch der Reisende diese von ihm früher an seine Actientheil- nehmer übergebenen Pflanzen hier, wie sonst irgendwo *), eitirt hätte. Eine kurze, diekliche, bräunliche Behaarung be- deckt, wenn auch nicht dicht, den Stengel, dichter die Blät- ter, Blüthenstiele und Kelche. Die Blatistiele sind 3— 4 Zoll lung, die Blattläche aher wird bei den älteren Blättern 1—1'/,Fuss lang und breit, misst aber an den Exemplaren und im Bilde nur etwa 2, Fuss. Die bis 3 Fuss lang wer- denden Blüthenstiele hängen herab. Die zolllangen, schönen (wodurch?) Blumen stehen auf 4—12 Lin. langen Stielen im einfachen Corymbns .... Die Blumenblätter sind weiss, welche Farbe sonst wohl bei den Angurten nicht vorkommt. XI. Anguria capitata Poepp. Endi. Es ist schwer, sich über diese Art genau zu verständigen, da z.B. nicht aiı- gegeben ist, in wrichem Verbältniss Petala und Kelchzipfel stehen, da aher die ersteren linealisch und weiss angegeben werden, so entfernt sich diese Art doch auch sehr von den ?7) Von diesem Unternehmen her befindet sich in den Sammlungen noch eine grosse Menge. von Pfanzen nur mit Nunimern, ohne Angabe des Fundorts, welche damals denen, welche Actien ge- zahlt hatten, als ihır betreffender Antheil übergehen wurde. Nur wenige der Ptanzen haben in den Nova genera eine Bestimmung erhalten, die nun auch wohl vergeblich von dem Reisenden er- wartet werden dürfte. Wären die Exemplare vollständiger und die nothwendigen Notizen dazu, so liessen sie sich bestimmen und wenigstens gelegentlich hekannt machen, jetzt bilden sie eine radis indigertague molen! . 7128 ostamerikunischen, wenn ihre Petala auch nicht in ähnlichem Verhältniss, wie die der übrigen Arten, klein sein sollten. An den Antheren scheint oben kein Anhang za sein, wenig- stens wird er nicht erwähnt, doch sollen die Antherae facie anteriore conglutinaftae sein; ist das aher mit Sicherheit im einer getrockneten und gepressten Blume zu erkennen? Nach der Beschreibung characterisiren wir sie 80. 14. A.? capitataPoepp. End). Nov. gen. ac sp. p. 52. n.IV. Folin pedatinerria remote denticulata glahra, inferiora ovato-deltoidea basi truncata, sinsato-suhtriloha, superiora subrotnnda reniformi -cordata ultra medium triloba, lobis lon- ge aenminatis, aequilongis, Juteralibus basi inaefuilateris; pedunculi masculi petiolo suo parum longiores (?Nleri), Boribus subspicato-capitatis, calyx breviter 5-fidus, laeiniis ereetis acntis; petala linearia esene (fores foem. et fructus hand noti). Secus rivulos sylvestres inter fruticeta umbrosa Peruvise ad Pampayaco Augusto florentem legit Poeppig. Die ganze Pflanze kahl. Der Blattstiel 2—3 Zoll lang, die Biailäche 1/, Fuss lang, 5 Zoll breit. Die Blumen nur 3 — 4 Lin. lang, mit mennigrotbem Kelch und weissen Blu- menblättern. Die Fächer der Antheren sind randständig und wenig gebogen. j “ XUl. Anguria rhizantha Poepp. Endl. Diese Pfanze hat sehr viel Eigenthümliches, so dass sie, selbst wenn die Frucht ganz wie bei Anguria sein sollte, eine neue Gattung bilden könnte, welche wir nach der Beschaffenheit der An- theren folgendermassen chararierisiren möchten: (Ranugia.) Planta lignescens, eirrhis simplieibus alte scandens, villosa dioica. Folia alterna, basi cordata, triloba, pedatinervia. Flores mascnli racemnm bractealum ex basi 729 eaulis lignosa radicante orientem densum formant. Calyeis in- bus urceolatus, limbus erecius usque ad basin in lacinias 5 acuminatas ereetas partitus tubum subsuperans, Petala car- nosa lineari lanceolata, fanei inserta, limbe calyeis dimidio breviora,- intus adpresse pubescenti-lepidota, dupliei sqnamu- larım truncatarum serie ad basin internam instructa. Sta- mina dno opposita tubo ealyeino inclusa, filamentis brevissi- mis dilatatis, antheris subpeltatis ovalibus planis, loculorum marginalium siugulis gyris inferne liberis, subsequentes im- brientim tegentibns. Flores foeminei ..... Fructus .... 15. A. (Ranugia) rhizantha Poepp. End. Nor. gen. ac. spec. II. p. 52. n. V. 1.171. In eylvis primaevis Peruviae ad missionem Tocache, Ju- nie florentem, item ad pagum Maynense Yurimaguas Decom- bre legit Poeppig. Diese Kletterpflanze soll sich 'bis auf die höchsten Bän- me bis zu 60 Fussen erheben, ihre kleineren Blätter haben einen Fuss Länge, bis 10-11 Linien Breite. Nur von den Bracteen der einen halben Fuss hohen und von seiner Spitze (?) aufblükenden, dicht- nnd vielblumigen Tranbe wird gesagt, dass sie mennigroth gefärbt seien, von dem 9 Linien langen Keiche, so wie von der Blumenkrone ist die Farbe nicht an- gegeben. XIV. Anguria bignoniacea Poepp., Eudl. Durch ihre gedreiten Blätter, die zinnoberrothen Blumen (geht diese An- gabe der Farbe anf Kelch nnd Blumenkrone zugleieh, oder auf einen dieser Theile allein ?), die die karzen Kelchzähne überragenden, aber dreieekigen Korollenblätter schliesst sich diese Art sowohl den peruanischen, als den ostamerikanischen Angurien an, doch scheinen die auf dem Rücken befestigien Antheren vielleicht von der gewöhnlichen Struciur der letziern 730 abzuweichen. Zu bemerken ist übrigens noch, dass die Verfl. sagen: „Pednnenli in ntroque sexn valde elongati”, und nach- her am Schinsse der Beschreibung hinzufügen, sie hätten die weiblichen Biumen nie finden können, solche auch nicht he- schrieben. Die Diagnose würden wir so stellen: 16. 4.7 bignoniacea Poepp. Endl. Nov. gen. ac spe. I, p- 53. n. VI. Folia ternata glabra, niringue punetulis elevatis dense adspersa, (pedatinervia?) spinuloso - dentata, foliolum medium oblongum, acıminatum, basi acntum, lateralia inaequilatera dimidiato- ovata; peduneuli mascnli folinm suum longe su- perantes (paneiftori?), floribus pedicellatis corymbose-racemusis eonfertis; petala deltoiden extus sericeo -pubeseentia calyeis glabri lacinias lanceolatas acutas hrevissimas snperantis; An- theris dorso fixis ollongo-linearibus. (Fl. foem. et fructus non noti.) In sepibus aridioribus Peruviae ad Pampayaco ab Aprili ad Augusium floreutem detexit Poeppig. Wir fügen noch einige Maasse dieser von deu Pöppig- schen Arten auch durch ihre grössere Zartheit, kleinere Bin- men und Kahlheit aller Theile abweichenden Art bei. Blatt- stiel einen Zoll lang oder wenig länger, die Stielchen der einzelnen Blättchen halhzöllig, das mittlere 4 Zell laug und 2 Zoll breit. Der Blumenstiel über doppelt so Jang als das Blatt. Die Grösse der Blumen ist nicht angegeben, sie wer- den nur klein genannt. Es folgen nun zwei von Miquel bekannt gemachte Ar- ten ans Surinam, von denen die «ine monoerisch sein soll, die andere aber nur in männlichen Pflanzen bekannt wurde. XY. Anguris multifiore Mig. Man ersieht aus der beigegebenen Beschreibung nicht deutlich, woher der mäun- 1 731 liche Blüthenstand entsprungen ist, ebensowenig aber, wo eigentlich die weiblichen Blumen stehen. Es heisst nämlich, die Rami forigeri aphylli hingen oben von den Bäumen, auf welche die Pflanze aufsteigt, herab, die männlichen Blüthen- trauben seien auf blattlosen Zweigen rispenartig vertheilt, und die weiblichen Blumen sässen einzeln an der Basis der Traube, Ist die ganze Inforeseenz nun eine terminale, oder besteht sie nur ans mehren, nach der Spitze der Pflanze hervortre- tenden Trauben, die, ohne dass sie von einem Blatte gestützt werden, enistehen, und steht dann an jeder dieser Trauben aber wo, seitlich oder axillar?) unten eine weibliche Blume ? — oder ist diese rispenartige Inflorescenz eine axillare, die aus dem Winkel von Blättern hervorgeht und dann herab- hängt? Es hängt dies mit der Frage zusammen, ob die An- gurien vielleicht immer zuerst nur männlich blühen, wie Bryonia alba, dann aber später nach der Spitze hin auch weibliche Blomen hervorbringen. Darnach möchte ich nicht bezweifeln, dass eine von Hrn. Kegel in Surinam gesammelte Art hier- her gehöre, ‘da die Beschreibung der Blätter ganz genan passt, die Blumen aber nur männlich sind, und, wie gewöhn- lich, in einem langgestielien Blüthenstande (racemus) steben, der fast die Länge des Blattes hat. Von den Blumenblättern und Staubgefässen spricht der Autor dieser Art gar nicht, Nach der Beschreibung würde sie so zu characterisiren sein. 17. A,? multiflora Miquel in Linn. XVII. p. 366. n. 1. Folia trinervia (pedatinervia?), märgine minute mucro- nulato-denticulata v. subintegerrima, supra scahra subtns re- tieulata, tomentosa, sinn baseos cordatae Iato et juxta pelie- lum triangulariter protracto, ad medium usqne triloba, lobis elliptieis brevi-acuminatissimis; fores mouveci, masculis in apice racemorum paniculatim dispositis confertis, foemineis soli- tariis in racemorum basi; petala e....; Sructus oblonge- 132 eylindriei laeriusenli (parce hie illic murieulati) quadrilorn- Jares. Ia Surinamo apud plautatationem La Rencontre mense Aprili florentem et fructiferam leg. H. C. Focke. Die Blume (Korolle?) gelb, der Kelch roth, die Frucht grün, sagt der Sammler. Das Blatt ist 94/, Zoll ungefähr lang und gegen 7 Zoll breit, der Mittellappen hat 4—41/, Zell, ein Seitenlappen nur 23/, Zoll Länge. Die Inlorescenz wird bis £1/, Fuss Jang; die freie Kelchröhre der weiblichen Binme misst 41/, :Lin. und die Zähne derselben 2 — 2%, Lin., die Frucht endlich hat eine Länge von 11/,— 13/5 Zoll. XVI. Anguria triphylia Miq. Dass diese Art fast büschel- förmig gestellte weibliche Blumen auf einem sehr langen Blüthen- stiel tragen soll, ist sehr auffallend, nnd würde dieselbe von allen Angurien weit entfernen. Da die Pilanze von Kapp- ler No. 1728 gesammelt ist, so wird sie sich in Herbarien finden nnd genau nutersucht werden können. Ob die Pflanze kahl, oder auf irgend eine Art behaart sei, wird nicht ge- sagt, eben so wenig erfährt man etwas über die Beschaffen- heit des Kelches und der Petala, so dass wir diese Species zu den am wenigsten gekannten und daher zweifelhaften rech- nen müssen. Sie lässt sich nach den vorhandenen Angaben etwa 80 characierisiren: 18. Anguria triphyllia Mig. in Linnaen XIX. p. 136, Kappler pl. Suria, exs, n, 1728, Folia ternata, petiolulis petiolum aequantihns, foliela lan- veolato- vel elliptico-oblonga, breriter abrnpte acuminata in- tegerrima Iateralia inaegnilatera medio angustiora; pedunculi masenli ....., foeminei folium suum superantes; Noribns sub- fascieulatis, petalis favis? ,.., , fruetus .... In Surinamo leg. Kappler. 133 Einige Maasse sind angegeben. Der Blattstiel ist 9 Lin. lang, die Seitenblätichen haben bis fast 2 Zoll Breite, von fast 5 Zoll bis etwas über 5 Zoll Länge. Der Biumenstiel ist gegen 8 Zoll lang und die Blumen sind etwas üher 6 Lin, lang. Noch eine vielleicht nene Species ist die von Kappler unter No. 1727. gesammelte, welche der A. eriantha Poepp., Endl. nahe stehen soll. Es wäre dies das erste Beispiel, dass jene Formenreihe auch im östlichen Amerika vorkäme, Mi- quel führt sie in der Linnaea XIX. S.136. ohne alle weitere Erörterung nur so auf. Es bleibt von den beschriebenen nun noch eine Art übrig, welche auch zu denen mit kurzen Petalis und langen Kelch- zipfeln gehört, sie ist in Van Houtte’s Flore des serres abgebildet und von Ch, Lemaire beschrieben als XVIL Angurla Makoyana Lem. Ans Saamen von Gua- temala erzogen, blühte sie zu Lüttich bei Jacob Makoy. Auch dieses Exemplar war nur männlich. Aus der Abbildung kaun man sich einen Begriff machen, welchen Schmuck diese herrlich rothen Blüthenköpfe gewähren müssen. Die beson- deren Eigenschaften der Korolle, weiche nach der Beschrei- bung „papillense en dehors” ist (in der Abbildung sieht man zerstreute dickliche Haarbildungen), und der Anthere, welche ey-herzförmig, schildförmig angeheftet an d:r Wand sitzt, mach der Beschreibung zweifächrig und längs aufspringend ist (worüber die Abbildung aher nichts Sicheres angiebt), schliesst sich diese Art den von Pöppig beschriebenen an, welche, wie wir oben schon anführten, wenigstens eine eigene Section der Gattung Auguria oder vielleicht eine eigene Gattung bil- den müssen, die nur wegen der verschiedenen Siaubgefäss- bildungen keine rechte innerliche Uebereinstimmung zeigen 734 will, während die änssere Tracht alle sehr gut ‚vereinigt. Wir eharacierisiren diese Art folgendermassen: 19. A. (Gurania) Makoyana Ch. Lem. in Van Houtte Fl. d, serres ete. IH. 4 live. Avril 1847, pl. X. fg. 222. Folia subrotunda, sinu angusto cordata, breviter in petio- lum euncata, Yvix ad tertiam partem triloba, lobis latis acu- tissimis, pedatinervia, utrinque pilis albis molliuscalis vestita, aargine subintegerrimo eiliata; pedunculi masculi folio suo suh- breviores multillori; floribas apice subcapitato- spieatis magnis, petala linearia obtusa extus papillosa calyeis lacinüis elongate- acuminatis plus dimidio breviora, antheris dorsifixis cordato- ovalibus. (Fl. foem, et fruct. iguoti.) E Guatemala semina acc, Jae, Makoy hortulanus Leo- diensis florentemque hahwit plantam masculam. Der Kelch ist lehhaft ziunober- pomeranzenroth, zolllang, von welcher Länge 3 Linien auf die fast tonnenförmige Röhre . kommen. Die dickliche, gelbe Korolie bildet, vom Rande des Sehlundes ausgehend, einen auch kaum 3 Lin. langen, fast eonischen, oben in 5 Theite gespaltenen Körper, ist also nur ungefähr ein Drittheil so lang, als die aufrechten Keich- zipfel, Alle 'Theile der Pfanze sind mit abstehenden, wei- chen, weissen, zelligen Haaren bedeckt, Kleine, weisse, er- habene Striche, wie Lemaire sagt, es sind Lenticellen, be- finden sich anf den unten eckigen Stengein und den Biumer- und Blattstielen (auf welchen wir sie nicht bemerkten). Die Nerven springen auf der unsern Fläche stärker hervor, we- nig auf der obern, auf der das Venennetz verlieft liegt, 50 dass dadurch die Fläche etwas. bäuschig wird; an dem mit sehr unregelmässigen, zahnartigen Vorsprüngen oder schwa- chen Buchten versehenen Rande stehen kleine, dickliche Spitzen, welche aus den Venenenden hervorgehen. Ueberhanpt müssen wir hinzusetzen, ist das Blatt etwas concav gebogen, 735 80 dass die obere Seite eonvex erscheint. Die Grösse des- selben beträgt in der Mitte, queer gemessen, etwas üher 3 Zoll, von der Basalbucht bis zur Spitze kaum 21/, Zoll; und die Blatistiele sind etwa 1 Zoll lang. Etwa doppelt so lang sind die Blüthenstiele bis zu den untersten Blumen. Es sind nun noch zwei Arten in dem 10ten Bande der Flora Fiuminensis abgebildet, von denen die eine, als A. trilobata bezeichnet, von Römer zu der gleichnamigen Linneischen Art gerechnet wird, die andere aber, dort tri- Foliata genannt (Taf. 2.), unter dem Namen A, ternuta eine neue Art nach Römer bildet, die rücksichtlich der Section, in welche sie gehört, ihm zweifelhaft erschien. Was die A. trilobata Vellozo’s betrifft, so gehört: sie nach der Zeichanng des, wie es scheint, nur weiblichen Exemplars zu der zweiten Abtheilung, welche wir mit dem Namen Gx- rania bezeichneten, da die Petala deutlich noch nicht halh so zross, als die Kelchzipfel sind: Geseizt aber auch, diese Verschiedenheit wäre nicht vorhanden, so genügt doch ein vergleichender Blick auf die Früchte der beiden A. triloba- tae, um sie für gänzlich verschieden zu halten, und somit stehen wir nicht an, sie für eine neue Art zu erklären, wel- che wir nach dem Bilde, so gut es angeht, Jdiaguosiren. Es bleibt nur zweifelhaft, ob es eine monoecische Pilanze sei oder nicht. Arrabida hat unter dieselhe „Monoeria dian- dria” setzen Inssen; mit blühenden Blumen stehen zu glei- cher Zeit Früchte in den Blattachseln, und unten ist eine ge- öffnete männliche Blume dargestellt, in der zwei Staubge- füsse dicht neben einander stehen. Sind nun die neben den Früchten stehenden Blumen männliche, dann wäre hier eine ganz andere Art der Bläthenstellaug, als hei allen anderen Arten, wir glauben daher, dass das abgebildete Exemplar ein weibliches oder eine weibliche Spitze ‚sei. 736 XVIl. 20. Anguria (6urania) Arrabidae Nb. (An- guria trilob.ta Vellozo. Fl. Flum, X, t.1. nee L.) Folia ultra medium trilobata, basi leviter cordata mar- gine sinuato- denticulata (pedatinersia? in icone 5-Mervia, glabra?), lohus medius major oblongus subpanduracformis, acute acaminatıs, laterales inaequilateri ovato-oblongi acu- minati Jobulo hasali plus minus distiaeto fere divaricato acu- tinseulo aucti; peduneuli masculi ...., foeminei plares axil- lares, hreviter pednacnlati wniflori, petala anguste triangula- ria dimidios lobos ealycis aequantia; fractus oblango - ellipsoi- dens acuminatus calycis laciniis eoronatus (punetulatus?, sea- briusenlus?), semina biseriata (?). Creseit in Brasilia. (Vellozo.) Die Frucht, welche mit dem krönenden Kelche eine Län- ge von 4 Zollen und eine Dicke von 9 Linien hat, ist auf ihrer Oberfläche mit feinen Längsstichen und dazwischen lie- geuden Reihen von Punkten bezeichnet, und zeigt angeschnit- ten zwei Längsreihen von Saamen. Ein Durchschnitt ist nicht da, wie bei der folgenden Tafel, wo 4 Reihen von Saamen erscheinen, weshalb wir auch glauben, dass auch hier 4 Reihen sind, Als etwas Besonderes ınuss auch noch bezeich- net werden, dass au mehren Blättern sich zwei Banken, eine auf jeder Seite, befinden, auch eine sonst ungewöhnliche Erscheinung, nnd vielleicht nur durch den Zeichner verschul- det. Das grösste Blatt hat von der Bucht am Grunde bis zur Spitze eine Länge von 6 Zollen, woron reichlich 4 Zoll auf deu Mittellappen kommen, der nach oben hin etwas über 2 Zoll breit ist. Die Breite des Blattes au der Basis be- ägt etwas über 4 Zoll, die Seitenlappen sind 21/, Zoll breit und einen Zoll kürzer als der mittlere, Die andere Art Vellozo’s ist eine nach der Abbildung monoeeische PHanze, welche unterhalb männlich, nach obea a 737 weihlich ist. Nebenstehend ist das Pistill abgebildet. Von der Blume sieht man, dass die äusseren Kelchzähne kurz sind, und von den aufrechtstebenden, fast Janzetilichen Blu- menblättern an Länge weit übertroffen werden. .Sie wird alap wahrscheinlich eine ächte Anguria sein, von der wir folgende Diagnose gehen. XIX. Anguria ternata Roemer syn. monogr. I, p. 26. n.16. Anguria trifoliata Vellozo Fl. Flum. X. 1.2, Folia ternata; foliela petiolulata subrhembeo - ovalia basi acutiuseula, apice hreviter nenminata, repando - suhsinuäfo - dentata ad petiolulos et nervos suhtus pubescentia, lateralia tatiora inaequilatera; pedunenli maseuli folium suum sub- ‚aequantes pauciflori, petala lanceolata dentes calycinos bre- ves longe superantia; pedunculi feminei brevissimi 2 — 4 axillares uniflori; fructus cylindraceus utringne attennatus, flore terminatus (pnactulatns? scabriuseulus?) bilocnlaris, se- mina quadriseriata. Habitat in Brasilia (Vellozo). Blattstiel des grössten Blattes 11/, Zoll lang, besondere Blattstielchen 4—5 Linien, Fläche der Mitteiblättchen 4 Zoll lang, 2t/, Zoll in der Mitte breit, die seitlichen Blättchen nicht kleiner, aber ungleichseitig schief. Der Blüthenstiel 4 Zoll laug, daher etwas kürzer als das ganze Blatt, die männlichen Blumen etwa 9 Linien lang; die weiblichen da- gegen mit dem Fruchtknoten über 1'/2 Zoll lang und die Blamenblätter 6 Linien lang. Der Griffel theilt sich nach oben in 2 Arme, von denen jeder wieder 2-theilig ist. Endlich bleiben uns noch einige Namen zu nennen ührig, ‚welche ohne eine weitere Begründung im dritten Theile der Schomburgk’schen Reise sich finden, wo ia der Fior des Urwaldes vier Angurien aufgeführt werden, drei nene von Kioszsch benannt; IX, A, guinnemsis, XXL, A. pe- 24r Bd. 64 Hef. 47 738 Iyanthos und XXI. A. triphylla, und eine vierte für 4A. multiflora Miquel’s gehalten. Von zweien derselben wird später die Rede sein, da wir sie im Berliner Herbarium sahen, wo die.übrigen nicht zu sein scheinen, Nachtrag za den beschriebenen Anguria- Arten. In Werken, die uns erst, nachdem wir unsere oben S. 703. ausgesprochene Angabe der Artenzahl in der Gattung Anguriu gedruckt vor nns liegen hatten, zugänglich wurden, finden sich noch drei Arten aufgeführt, welche wir der Voll- ständigkeit wegen hier noch nachträglich anführen und be- sprechen, obwohl auch sie nur unvollständig bekannt sind, so dass sie nicht einmal sicher einer bestimmten Abtheilung zugezählt werden können. Mit den meisten Arten theilen sie das Schicksal nur in männlichen Pflanzen gefunden zu sein. XXL Anguria subumbellata Mig. Surin. Seleet. p- 103. Es ist dies die früher von Miguel nur erwähnte und auch in dieser Uebersicht (3.733.) genannte, von Kapp- ler in Surinam gesammelte Art, weiche einen Namen, Diagnose und Beschreibung erhalten. Es ist nur die männliche Pflanze bekannt, von der Blume nur der Kelch; wie die Petala und Stamina sind, wird nicht erwähnt, es lässt sich also auch nichts über die Stelle, welche diese Art neben den andern einnehmen muss, sagen, wir diagnosiren sie nach den a. A. 0. gegebenen Merkmalen. 4. subumbellata Mig. Stirp. Surin. Select. p. 103. (in Natuurkund. Verhandl. v. d. Holi. Maatsch. te Harlem tweede 339 Verz. 7. Deel. Leiden 1851), Kappl. pl. exe; n. 1727, Folin pedatinervia, dense puhescentia dein glabrescentia, ovata cor- data iriloba, hasi laminae juxta petiolum triangulariier pro=. tracta, lobis ovatis breviter acntissime acuminatis, lateralibns brevioribus extrorsum basi dilatatis, remote minute denticula- tis; pedanculi mascnli folio so longiores, apice flores 'pedi- eellatos subumbellate - fascienlatos ferentes, ealyeis dense hir- telli lohis lanceolatis acutis hirtis (petalis, stam., fl. femin. et feuct. ignotis). Crescit in Surinamo (Hostmann et Kappler Il«g.). Prof. Miquel sagt, dass sein Exemplar unvollständig, aber zur Aufsielung einer Art genügend gewesen sei. Der eckige Stengel ist glattlich, die 4 Zoll langen Blattstiele wer- . den kahl. Die Blätter sind 6%/, bis 5 Zoll lang und haben eine Breite voa 6 —4'/, Zoll, sind häulig, jung dicht weichhaa- rig, allmählig kahl werdend, doch mit unten Jänger bleiben- der Behaarung, die Blattlappen sind durch schmale, aber rundliche Buchten geirennt, und am Rande mit entfernt ste- henden, kleinen, stielrunden Zähnchen besetzt. Der Blüthen- stiel ist 7 Zoll lang und trägt an seiner Spitze ungefähr 20 Blumen auf halbzölligen Stielen. Das ist alles, ausser den in der Diagnose angegebenen Characteren, was wir von die- ser Pflauze erfahren, so dass über Vieles noch Ausknuft ge- wünscht werden muss. Zwei andere Arten hat Sprnce bei Parä gesammelt und Bentham in Hooker’s Journ. of Bot. kurz beschrieben, von der einen sah der Finder nur eine männliche Pflanze, ven der andern einige männliche und auch eine weihliche mit unrollkommenen Blumen, 80 dass anch von diesen nur eine unvollständige Kenntniss erlangt wird, doch scheinen beide: zn der Abtheilung Gurania zu gehören, 47* 740 XXIV. Anguria [Guranfa) sinnata Benth. in Hook. Jours. of Bot, and Kew Gard. Misc. I. p. 242. Folia bre- viter petiolata late cordato -ovata lobis basalibus rotundatis, ebtusa, obsenre v. profundius sinuato-triloba, pedatinervia, atringne ecabra; pedunculi mascnli folium suum aequantes -apice eapitato-multiflori; foribus pedieellatis; calyeis tnho -ovoideo superne constrieto, laeiniis limbi tube brevioribus lineari-lanceolatis acutis; petala his dimidio hreviora linea- rin, antheris gubsessilibus anguste linearibus ..... (for. fem. et fruct. ignotis). Prope Par& leg. Spruce singulum sperimen masculum. XXV. Anguria (Guraniat) eissoider Benth. ]. c. p- 242. Folia trifoliata, spinuloso-dentata, hirtella; folielis ova- tis caspidatis, lateralibus dimidiatis; pedunculi maseuli elon- gati (folio suo longiores?) pauciflori apice hreviter racemesi; calyeibus glabris v. pilosis, . . ., petala calyeis laeiniis di- midio breviora ... .. (A. fem. numerosiores et minores, c0- terum et fructus ignoti). “In fruticetis prope Para, ad 20 pedes alte adscendentem leg. Spruce, Bei dieser Art ist eigentlich nur eine kurze Diagnose äber durchaus keine Beschreibung gegeben. Es heisst nur, sie komme mit der Beschreibung von Pöppig’s bignoniacca beinahe ganz überein, nur seien die Blätter durchaus mit zer- streuten Haaren bedeckt uud die Blumenhlätter viel kürzer als die Kelchzipfel. Grössenverhältnisse und Farbenangabe feh- len, so dass diese Art fast noch mangelhafter bekannt ish, als die vorige. Wir gehen nun nach dieser kritischen Betrachtung der his jetzt anf irgend eine Weise durch den Druck bekannnt gewordenen Arten zu den aus den Herbarien uns bekannt ge- wordenen über. 4 Beschreibung der in den Herbarien ge sehenen Arten. Bemerkung 1. Wir haben nur die Angnrien der kö- niglichen Sammlung zu Berlin und die von den Herren Ke- gel und Wagener in Surinam und Colnmbien gesammelten geschen, und werden dieselben nach dieser Reihenfolge durch- gehen. Wir werden dabei, so gut es das Material gestattet, Diagnosen aufstellen und kurze Beschreibungen geben. Bei denen, in welchen wir schon im früheren Theile aufgeführte Arten erblicken, werden wir nur so viel, als uns zur Ergän- zung für ihre Kenntniss nothwendig scheint, hinzufügen. Bemerk. 2. Da wir die Vergleichung der Theile unter einander rürksichtlich ihrer gegenseitigen Dimensionen, aber auch die Angabe der absoluten Maasse für etwas Nothwen- diges bei den Beschreibungen halten, damit man nicht unge- wiss z.B, sei, ob man Blätter von einem Fuss oder einem Zoll. im Durchmesser vor sich habe, welche beide dieselben nnge- fähren Umrisse haben können, so werden wir diese Maasse anzoführen nicht versäumen, Es würde in dieser Beziehung gut sein, wenn die Botauiker über gewisse Bezeichnungs- weisen sich vereinigen wollten, so dass z. B. ein Blatistiel, welcher noch nicht der Hälfie der Blatiläche gleichkommt, ein kurzer (breris) genannt würde, wenn er mit der Blatt- Nüche gleiche Länge hat, ein langer (longus) hiesse, und sobald er länger als dieselbe würde, als ein sehr langer (lon- gissimas) bezeichnet würde; dann würde auch noch durch weitere Ausdrücke bezeichnet werden können, wenn er nur ein Viertheil der Platten-Läuge mässe, als kürzerer (bre- vior), oder, wenn er noch unter jene Grösse herabsänke, als 12 ein sehr kurzer (hrevissimus). Es bedarf, gebraucht man solche Ausdrücke auf eine feste und bestimmte Weise, nicht mehr der Vergleichung. Bei der Grössenangahe eines Blat- tes sollte immer der Längsdurehmesser, auch heim schildför- migen Blatte, von dem Eingangspnnkt des Blattstiels bis zum Ende des Mittelnerven oder der Spitze des Blättes gemessen werden, und hei dem Queerdurchmesser müsste gesagt wer- den, ob derselbe unten, in der Mitte oders nach oben ge- nommen. se, Ferner ist bei der Grösse der Einschnitte an- zugeben, wie tief sie in die Blatisuhstanz eingreifen, oder einen wievielsten Theil derselben sie enthalten, man müsste also sagen: die Einschnitte reichen z. B. bis auf 2/; oder bis auf #%/, der Blattläche, u. s. w. Endlich ist die Beschaf- fenheit der Buchten zwischen den Lappen eines Blattes nicht 80 ganz gleichgültig, ja selhst die Entfernung zwischen den Spitzen der einzelnen Lappen wird anzagehen oft von Nutzen sein, wenn man es nicht vorzieht, den Winkel zu messen, unter welchem die Nerven auseinander gehen, Hat man sol- che Daten in einer Beschreibung, so kann man sich durch eine danach entworfene Zeichnung einen ungefähren und an- schanlichen Begriff von der Form eines Tiheiles machen, was bei vielen Beschreibungen jetzt rein unmöglich ist, da sie viel zu allgemein gehalten sind. Doch kehren wir nach dieser Alschweifung wieder zurück. A, Herbarium Regium Berolinense Generale. Anguria (Gurania) guianensis Klotzsch in Schomb. Beis. im brit. Gniaua II. p. 988, (nomen tantum). Folia breviter petiolata, dilatnto - cordata, brevissime et angnsie acnminata integra, sinu hasali ex ipsa laminae hasi triangulari obinse bisinuose, pedatinervia, -uiringue pilis sparsis nn ar 743 eum caule pilosa, margine remote suhnlato- denticulata; pe- dunceuli mascenli folium suum snperantes, flores parvi pedi- eellati conferti subeorymbosi, petala triangnlaria, intus papil- loso-pilosa conico-conniventia, calyris sparse pilosi laciniis triangulari acuminatis terlia parte breviora (anth. enm pl, fem. ignotis). Ad ripas flurii Pomeroon in Guiana anglica Septembri a. 1843 collegit Richard Schomhburgk plantam ma- sculam, Die ganzen ungetheilten Blätter schen aus wie von einer ‚4ristolochia, sie haben eine Länge von 3 — 3%/, Zoll bei einer untern Breite von 4 Zoll und darüber; die Basalbucht. ist Ya —1 Zoll tief, und die sie hegrenzenden Lappen gehen‘ in runden Bogen in den oben immer convex verlaufenden Rand über, der zum Ansatz der kleinen, nur ein Paar Linien- lan- gen, schmalen und spitzen Ausspitzung sich concar' biegt. Das Adernetz tritt auf der Unterseite hervor, auf der oben ist es aber nicht eingedrückt, von dem nahe dem Rande ver- laufenden nnd sich verbindenden Venenanastomosen gehen von Zeit za Zeit Seitenäste in den Rand, und bilden, aus diesem hervortretend, kleine, konische, geradeaus vorspringende Zähn- chen, Die Haare gehen aus einem Knötchen hervor, und sind aus einfacher Zellenreihe gegliedert, aber nicht steif, auch nar auf den Flächen zerstreut und nur auf dem mittlern Nerven der Oberseite diehter. Der einzige Binmenstiel des einzeln vorhandenen Exemplars ist 5 Zoll lang, wie der Sten- gel mit stumpf vorspringenden Kanten, an der Spitze unge- fähr 20 Blumen anf 2— 3 Linien langen Stielen tragend. Jede Biume 3 Lin. lang, Bis zur Hälfte ist der unten glorki- ge (wie es scheint rothe) Kelch in 5 dreieckig zugespitzte, dickliche Zipfel getheilt, welche aufrecht stehen. Innerhalb derselben stehen anch kegelförmig znsammenneigend die diek- za lichen Petala, welche eine ähnliche Gestalt haben, und mit einer sehr kurzen, wie papillösen Behaarung, besonders auf der innern Seite bedeckt sind, welche sich auch durch eine hellere weissliche Farbe auszeichnet. An den Blumenstielen, so wie am Kelchtubus stehen einzeln längere Haare mit dun- keln Scheidungslinien ihrer etwas gelblichen Zellen. Die Befrachtung muss hier, wo 80 wenig Staubgefässe vorhanden sind und diese noch ziemlich verborgen liegen, wenn diese Pflanzen wirklich dioerischer Natur sind, nicht so leicht mög- lich sein, da die Mündung des Kelchs durch die conisch zu- sammengelegten Blumenblätter versperrt wird. Das Junere der Kelchraumshöhle fand sich erfüllt mit gelbem Blunen- stanb, und es fand sich nur in der Mitte ein freier, wenig über eine Livie messender, dünner Körper, der an seinem obern Eude etwas schwärzlich gefürbt war, von welchem sich aber nicht erkennen liess, ob er ein Stamen (aber dann nur eins in der Blume) oder das Rudiment eines Griffels oder Pistills gewesen sei. Anguria?? obtusiloba; Tolia breviter petiolata cordato- reniformia, obsolete 3— 5-1oba, lobis dilatatis eurvilineis ob- insinsenlis, sinu basali ex ipsa late triangulari basi 'obtuse hisinuoso, pedatinervia, margine edentula, wiringue gläbra, ped. (an hermaphroditi, potius feminei) 1 — 2-ori petiolo adpositi eumgque snhaequäntes, ovario ex angusta basi sensim dilatato, calycis tubo hasi dilatato mex contraeto subeylin- draceo, limbo guam tubus breviore, naa cum petalis ealy- eem paullo superante, pube glandnlosa ohsesso (antheris et frnetn ignotis). Angeria (e senientia Klotzsohii). Spetimen ex herb, Bonplandii in herbarium Konthii tränsgressum in enjus adjecta schedula haec e nosira sentenlia 735 legunter: „Clase 5. Orden. 1. 'Flor. pareeida alade Calara- rae. Campeche.” . Ist die spanisch . geschriebene Angabe auf dem Zeitel richtig, wogegen die Worte: die Blume scheint geflügelt, zw sprechen scheinen, da sich nichts bemerken lässt, was sis Flügel gedentet werden könnte, wenn wir sie überhaupt rich- ig aufgefasst haben, so würde diese Pfanze keine Augurie sein, denn die Klasse 5 deutet auf 5 Staubgefässe. Da ich kein Recht, eine der beiden Blumen anfzuweichen, zu hahen glaubte, so kann ich über den entscheidenden Punkt keinen Aussprach thun, begnüge mich daher, eine Diagnose zu ge- ben, als wäre die Plianze eine Angurie, und die Beschrei+ bung des Exemplars nachfolgen zu lassen, Fa Der Stengel wie die übrigen Theile sind, mit Ausschluss der Blume, ganz kahl, etwas furchig und eckig und schwach beugig, sehr zerstrent und:unregelmässig mit kleinen, weiss- lichen Erhabenheiten besetzt. Blatistiele ungefähr einen Zoll lang, die Blattläche 21/, Zoll hoch, 3 über der Basis breit, in 5 grössere, stampfiche Lappen getheilt, welche Lappen so gestellt sind, dass der mittelste der längste, die beiden äusseren, seitlichen die kürzesten sind, doch erscheinen die Lappen oft nur als vorspringende Winkel oder als ganz schwa- che Hervorragungen, so dass ınan das Blatt wohl auch ausge- schweift, oder stumpf-eckig nennen könnte. Fünf Nerven gehen von der Blatthasis aus, von denen die beiden äusser- sten sich gleich wieder theilen, ohne dass sie selbst den Band bilden, so dass dann sieben Nerren da sind, denen auch eben- soviel Lappen enisprechen, von denen die äussersten die Ecken der Basallappen bilden und kaum als besondere Lappen her- vortreten, Auf der Unterseite Ireten diese Nerven etwas her- vor, und anf dieser Fläche üinden sich auch erhabene, kleine Knötchen, sonst auf beiden Flächen. keine Spar. von Haas- 346 bildung. Neben dem Blatt tritt eine ziemlich starke, einfache, aher das Blatt nicht an Länge übertreffende Ranke hervor, Ebenfalls neben oder eigentlich dicht unter dem Blatte kommt aus einer kleinen, bleibenden Verdiekung der Blüthenstiel her- vor, welcher einfach von der Länge des Blatistiels ist, oder noch einen kleinen, einblumigen Nebenast hat; zuweilen ent- stehen auch aus 2 an jener Stelle liegenden Verdickungen "zwei Blumenstiele. Der Fruchtknoten beginnt ziemlich all- mählig aus dem Blüthenstiel und erweitert sich nach oben et- was, so dass er oben seine stärkste Erweiterung hat, wo die freie Kelchröhre nun anch mit einer Erweiterung beginnt, dann sich cylindrisch, sich etwas verschmälernd, forisetzt, am bei der Ausbreitung des Randes sich wirder zu erweitern. Die Zipfel scheinen spitz und- fast von gleicher Länge mit den Petalis zu sein, auch sind alle diese Theile ziemlich dicht mit einer aus kurzen, dicklichen Haaren hesiehenden Pubescenz bedeckt, von welcher auch noch Spuren auf der Kelchröhre sich. zeigen. Obgleich noch Theile, innerhalb der Blume wahrscheinlich vorhanden, aufbewahrt sind, so mögen wir doch nicht entscheiden, was sie eigentlich sein dürften. Anguria (Gurania) Sellowiana Schidl, Folia breriter petiolata, basi cordata ex media folii hasi triangulari bi- sianosa, ultra medium triloba v. subgninqueloba, lobus me- dias oblongus superne dilatatus ohtusatns et subito breviter et arnlissime 'acuminatus, laterales similes breviores, extimi bre- vissimi obtusi, margine too minutim et remote denticulata, snpra glabra, subtus pube hrerissima erassiuscula aequaliter dispersa, in petiolo, nerveram superfieie, peduncnlis, ealyei- bus densiori, in caule et cirrhis rariore insiructa; pedunculi mascnli folium snum aeguantes multi - (20 eirc.) feri, Aores pedicellati corymhose eongesii, tubo ealycis anrantiaei (3 mi- niati) ovoideo in lacinias ipso dnplo longiores, anguste linenres 147 attenuato-nonminatas partito, petaln his quadrnplo breviora, staminibas 2 medifixis, Ioculis linearibns parallelis (pedimen- lis fem. et frnetibus ignotis). Inter Vittoria et Bahia leg. Sellow. (Speeimen unienm bifoliatum e religuiis Sellowianis a. 1836 Humboldtiv traditis iu Herb. Kunthiannm et cum hoc in Reygiam Be- rolinense transiit). Eine durch ihre ansehnlichen Blätter ausgezeichnete Art, welche zu der von uns schon ohen angedeuteten Abhtheilung oder Gattung Gurania ohne allen Zweifel gehört. Die ganz kurze ‚und nicht scharf« Pubescenz, welche sich auf dieser Pflanze fast auf allen Theilen hefindet, hesteht aus schr knr- zen, dieklichen, mit einer kleinen Verdickung endigenden Härchen, zwischen denen anch spitz ausgehende und an-man- chen Theilen in grösserer Menge auftreten. Die Blatistiele sind 12— 16 Linien Jaug, die BlattHläche misst dagegen 7 Z. oder etwas mehr in der Länge und 7 Z. ungefähr in der Mitte, Die drei grossen Lappen stehen gerade ansgestreckt, wad sind durch am Grunde rundliche, nur ®/, Zoll breite Buch- ten von einander getrenut, der mittlere mit einer Länge von ungefähr 5 Zoll, die beiden seitlichen um einen Zoll kleiner, die beiden äussersten, den Uebergang in die nicht stark ver- tretenden, abgerundeten Basallappen bildend, sind nur %/, 2. ang und ganz siumpf, während die 3 mitilern eine kurze und sehr spitze, anfgesetzte Zuspitzung haben. Drei Nerven ge- hen vonder durch sie begrenzten, dreieckigen, in der Mitte der Basalbucht liegenden Biatthasis aus, um in die Lappen za treten, die beiden äusseren geben bald nach ihrem wei- tern Verlanf innerhallı der Biattsubstanz einen seitlichen, schwachen Ast ab, der für den äussern, kleinen Lappen einen Seitenast später abgiebt. Die Ranke ist einfach und lang. Die männliche Blüthenstiel ist (an dem vorliegenden Exemplar 718 ist nur ein einziger) 8 Zoll lang, wie der Stengel etwas kan- tig, und hedeekt sich nach seiner Spitze hin mehr mit Haa- ren, die auch die Aussenseite des Kelchs dicht überziehen. Ganz an seiner Spitze stehen dicht, ohne von Bracteen un- terstützt zu werden, die Blumen, von denen die äussern, äl- tern, zuerst auf- und verhlühenden, 2 Linien lange Stiele ha- ben. Der ganze Kelch ist reichlich 5 Linien lang, wovon etwa 1!/, auf den unten kugelig erweiterten, nach oben sich verschmälernden Tubus kommen. Die Kelchzipfel sind fast pfriemlich zugespitzt, aufrecht, aussen behaart, innen mit äusserst feinen und kleinen Drüschen besetzt, Von denselben versteckt liegen die 5, kegelfürmig convergirenden, drei- eckigen, spitzen, etwas dieklichen Blumenblätter. In der Kelchröhre sind der Wand durch einen sehr kurzen Staub- faden die beiden Antheren ziemlich in der Mitte angehefiet, welche Jänglich, an beiden Euden stumpf, zwei nicht sehr entfernt von einander stehende, ohen convergirende, linien- förmige Fächer au ikrem Rande hatten. Vum Pistill keine Spur, - Anguria (Rianuga) aculeolata Schldl. Folia breviter petiolata, basi cordata, ex media folii basi late triangulari obtase hisinuosa, profunde. nd %/, triloba, lobi tres porreeli, sinubus angustis sejuncti, elongato-oblongi, acntiusculi, basi leriter contracti, basales dilatato- rotundati obtuse lateraliter prominentes, margine inter denticulos remotos minufos reCio, pagina supera aculeolis sparsis seabra, infera pilis praeser- tim nervo venisque insidentibus hirtella; pedunculi masculi racemosi, bracteati, petiolo sno sublongiores; Boribus par- vie, calyce subeuneato in Iacinias 5 oblongas acntas partite, petala bis subacquilonga acuta; stamina 2, , .. (Fl.fem. et fractus ignoti.) IT KZ Brasilia meridionalis (Sellew). E reliqnis Selle- wianis a. 1836 per Hnmboldtium in Herbarium Kun- thianum, dein Regium venerant specimina duo masenla. Wir haben es hier mit einer Pflanzenform zu thun, wel- che vielleicht gar nicht zu _Anguria gehört, jedenfalls eine besondere Abtheilung der Gattung bildet, die sich durch die Bracteenbildung und die kleinen Blumen gleich auf den er- sten Blick erkennen Kässt. Die Blätter sind gestielt und tief dreilappig, unten breit herzförmig ausgeschnitten, indem in diese Bucht die von den beiden Seitennerven begrenzte Blattbasis hinneinreicht, und sie dadurch in zwei Buchten theilt. Die Blatistiele sind 1— 1%/, Zell lang und schwach mit einer Äusserst feinen Behaa- rung besetzt, welche auch die eckigen Stengel mehr oder we- niger, besonders in den Vertiefimgen bekleidet. : Die Länge der Lamina beirägt 4 — 5 Zoll, der Mittellappen ist unge- fähr um eiuen Zoll geringer, bei einer Breite vou einem Zoll oder etwas mehr, er wird von 2 convergirenden, krummen Linien begrenzt, und hat keine besondere Zuspitzung, die bei- den andern seitlichen Lappen sind 2 — 21/, Zeil lang, und ungefähr von derselben Breite nls der mittlere, sichen bald gerade ausgestreckt, bald etwas seitlich gewendet, indem die zwischen den Lappen liegende Bucht hald enger, bald brei- ter, immer aber stumpflich ist. Die Anlage zu 2 noch mehr nach aussen liegenden, ganz kurzen Lappen ist in verschie- denem Grade entwickelt, bald: springen ein Paar Winkel,’ wie Bleichseitige Dreiecke, von den Seiten-der sonst zugerunde- ten, stampfen. Basallappen hervor, bald sieht man nur eine schwach vortretende Ecke an dieser Stelle. Der Rand des Blattes ist in weiteren Zwischenräamen mit kleinen, gerade- abstehenden, diekpfriemlichen Zähnchen besetzt ,. welche leicht zu übersehen sind. Drei Nerven gehen in die Hawp* 750 Iappen, die seitlichen (heilen sich in zwei Aeste, nachdem sie etwa & Linien lang den Rand der Bucht begleitet haben; sie treten auf der Oberfläche gar nicht, wohl aber, nebst den Ve- nen erster und zweiter Ordnung, unten hervor, und sind hier wit kurzen Haaren besetzt, während die Blattläche selbst fast anr eine diekliche, sehr kurze und, wie es scheint, drüsige, sehr zerstreut stehende Pubescenz trägt. Die Oberfläche des Blattes, dunkler grün als die untere, ist zerstreut mit klei- nen Haarbildungen besetzt, die, aus einer rundlichen Erhaben- heit hervorgehend, weiss, spitz, fest und kurz sind, und da- darch kleinen Stacheln gleichen, und die Oberfläche, von der Spitze nach dem Grunde berührt, scharf machen. Die Ran- ken sind einfach und dünn, auch keineswegs lang, Aus den Blattwinkeln gehen die 2 —21/, Zoll langen Blüthentranben hervor, welche, eiwa von der Mitte an, mit Blumen beseizt sind, welche abfallend ihre von der kleinen, linealisch zuge- spitzten, fast pfriemenförmigen, etwa 14/, Lin. langen Bractee unterstützten Narben zurücklassen, Die Blumen selbst sind kaum gestielt, etwa 21/, Lin. lang. Die Kelchröhre, ganz wnten ein wenig, aher nur Schr kurz erweitert, ist fast cy- lindrisch, nach oben hin schwach sich erweiternd, und geht in 5 längliche, spitze Zipfel aus, welche etwas drüsig pu- besgirend sind, was noch stärker der Full ist anf den sie sehr wenig überragenden, eyförmigen, nach oben sich zuspitzenden Korollenblättern. Alle diese Blumentheile haben eine gelblich grüne Farbe, und unterscheiden sich auch dadurch schon von den rothblühenden Arten, In der Kelchröhre stehen die bei- den Staubgefässe, deren Antheren gegenüber am Bande ste- hende, gerade, linienformige Fächer zu haben schienen. Anguria (Rianuga) Meyeniana Schläl. Folia breriter petiolata, basi cordata ex media folii basi acute et profundius triangnlari bisinnosa, margine siunato-denticulata, profunde 751 ad 5/, quingneloba, lobis 3 mediis porrectis oblongis aen- ' tissime fere subulato-acuminatis, lateralibus 2 brevibus hori- zontalibus, pagina supera aculeolis sparsis srabra, infera ad rete vasculorum inprimis hirta; pednnenli mascnli folio sno paullo breviores racemosi, brarteati; floribns ‚parvis, ealyeis tubo obeonico, limbo in lacinias 5 ovatas acıtas partito; pe- tala late ovata acuta his breviora exins puhescentia; stamina 2, dorso afüixa, antherae loculis linearibus marginalibus basi eonvergentibus. (Fi. fen, et fruct. ignotis). Brasilia, pr. Rio Janeiro leg. Dr. Meyen (et cum Kun- thio 4833 speeimen communicavit, quod nane in herb. Reg. Berol.) Das vorliegende Exemplar besteht aus einem Stengel- stück mit einem Blatte und zwei Blüthenständen, von denen der obere nnr den Blatistiel neben sich hat, Der eckige Sien- gel nebst der einfachen Ranke ist ganz kahl. Der Blattstiel ist 2 Zoll lang, mit ziemlich tiefer Furche auf der ebern Seite, in deren Grunde eine kurze, diekliche Behaarang sicht- bar ist, die sich anck weiter anf die Basis der Mittelrippe hinzieht, die in die Höhe. gerichtete Ränder der Farche zei- gen, wenigstens in dem obern Theile kleine, weisse Knötchen, gleich denen, welche auf der Blattläche vorkommen, und ge- wöhnlich ein kurzes, steifes Härchen tragen. Indem sich zwei Seitennerven von dem mittlern unter einem Winkel von ungefähr 30 Grad treunen, bildet sich in der Mitte der Basal- bucht eine mittlere, dreieckige Basalspitze, welche jene Bucht in zwei stumpfe Buehten theilt, aber nicht so weit nach un- ten vorsteht, als die heiden seitlichen Basallappen sich herab- ziehen. Diese Seitennerven bilden den Rand jeder dieser Sei- tenbuchten bis etwas über die Mitte, dann geben sie einen Ast nach oben uud einen nach unten ab, gehen selbst aber nach der Spitze der karzen, horizontal gerichteten Seiten 752 appen. Einen Zoll über dieser untern ‚Spitze fangen die schmalen Buchten an, welche die 3 mittlern Blasttheile von einander trennen, sie sind uuten stumpf und werden ein we- nig nach oben breiter. Der Mitiellappen ist 4%/, Zell lang, ungefähr in der Mitte, wo er 14 Lin. misst, am breitesten, uud verschmälert sich nach beiden Seiten, nach oben aber viel mehr, da er hier in eine fast pfriemliche Spitze aus- läuft; die beiden nächsten Nebenlappen sind etwas breiter und fast einen Zoll kürzer, fast unter einem rechten Winkel steht der nugelfähr 11, Zoll lange Seiteulappen nach aussen ge- weudet, und ist kürzer, aber ebenso spitz zugespitzt, nach unten tritt aus diesen als Grenze der Basalbucht noch eine kleine, spitze Ecke hervor, als Andeutung einer Theilung, die vielleicht auch zuweilen zu Staude kommt. Der gauze Rand des Blattes, mit Ausnahme der innern Buchtseite, ist mit ent- fernt stehenden, kurzen, fast conischen, nach der Spitze ge- richteten Zähnchen besetzt, und wird dadurch sehr seicht buchtig-gezäbnt. Beide Flächen sind von sehr zerstreut ste- henden, weissen Kuöichen, anf denen gewöhnlich ein etwas gebogenes, conisches,. weisses Härchen steht, schar£ Die Substanz der Blätter ist häutig, und die Farbe auf beiden Seiten ziemlich gleich. Der männliche Blüthenstand, welcher etwas.. unterhalb neben dem Blatte hervorkommt, hat eine Länge von fast 6 Zoll, davon ist der untere Drittkeil ganz nackt, dann beginnen die kurz gestielten Blumen, erst etwas entfernter, dann dichter stehend. Jede Blume wird nuterstützt von einer fast linealischen, zugespitzteu, eswa 2 Linien langen Bractee, welche, sieh verschiedenartig krümmend, nachdem die Blome mit ihrem Stielchen abgefallen ist, zurückbleibt. Die Blumen haben mit ihren Stielchen eine Länge von wenig mehr als 2 Linien, die Kelchröhre ist umgekehrt konisch, der wenig kürzere Rand ist aufrecht, in 5 ungefähr 3, Liu: 353 lange, ovale, spitze Zipfel getheill. Sehr vereinzelt stehen auf der Aussenseite des Kelchs kurze, aufrechte, weisse, meist etwas gebogene Härchen. Die Blumenkrone besteht aus 5, breit eyförmigen, spitzen, auf ihrer Aussenseite sehr kurz und dicht behaarten Blumenblättera, welche etwas kürzer als die Kelchzipfel sind, und anfangs, sich zusammenneigend, die Oeffnung der Kelchröhre verschliessen. Auf dem Rücken an- geheftet befinden sich im Innern der Röhre 2 Staubgefässe, deren Antheren, ungefähr von der Länge der Kelchröhre, an den Seiten ihres Connectivs zwei linealische, randständige Fä- cher haben, die nach unten keilförmig zusammentreten, nach oben aber durch das breitere, sich oben abrundend hervor- tretende Connectiv von einander entfernen. Die Inflorescenz mit ihren Bracteen und die kleinen Blumen, von im troeknen Zustande gleichmässig gelblich - grüner Fär- hung, passen ganz za denen der vorher beschriebenen Art, so dass sie einer Abtheilung oder derselben Gattung zugehö- ren müssen. Anguria (Rianuga) Gaudichaudiana Schldi. Folia breriter petiolata, hasi cordata ex folii hasi acute triangulari bisinnosa, profunde nsgne ad ©, triloba, lohis oblongis apice aentissime fere suhnlato-acuminatis, medio, basi attenuato, iateralibus basi oblique deorsum in lobum brevem in margine su0 infero sinnatum et acnte dentatum productis, margine religno laminae remote et argate subulato-denticulato; pagina supera pilis brevibaus conieis spareis scabra, infera inprimis ad ner- vos venasque hirtella; pedunculi masenli petiolo sublongiores racemosi bracteati ; ealycis tabo snbeylindrico, limbo in lacinias 5 erecto - patulas ellipticas acutas parlito, petala his bre- viora, extus puhernla; stamina .... (for. fen. et fruetn ignotis), 34r Bd. 64 Hei. 48 734 Ad Rio de Janeiro legit Gandichand speeimengne com- municavit cum Kunthio 1835, « eujus colleetione in her- harinm Regium Berolinense transüt. Das vorliegende Exemplar ist die Spitze eines Stengels mir mehren Blättern, aber nur einer Inflorescenz in der Mitte. Viel schlanker und zierlicher als die beiden vorhergehenden Arten, schliesst sie sich ihnen in jeder Rücksicht innigst au. Der Stengel ist eckig und kahl. Die Blattstiele, welche 1— 1?/, Zell lang sind, werden, so wie die obere Blattfäche, mit zerstreut stehenden, kurzen, aber festen, conischen, aus einem nach ihrem Abfallen bleibenden Kuötehen eutpringenden Haaren bedeckt, und sind dadurch scharf anzufühlen. Nach der Richtung des Mittellappens gemessen, beträgt die Länge des Blaltes an dem grössten 31/, Zoll, von welcher Länge gegen 3 Zoll auf den Mittellappen kommen, der in der Mitte oder etwas höher ungefähr 3/, Zoll breit ist, Die Seiten- lappen sind um einen Zoll kürzer, haben aber gleiche Breite, ohne jedoch die Verschmälerung zu besitzen. In diese Seiten- lappen gehen die beiden Seitennerven unter einem Winkel von etwa 50 Grad, und von diesen der beim Verlassen des Basal- randes ausgehende, äussere Zweig, der anfangs noch dem Basalrande folgt, sich dann wieder theilt und mit dem Haupt- stamm in die Höhe in die Seitenlappen geht. Er sendet einen Zweig in den nach aussen und abwärts gerichteten, nur le Zoll messenden und eben so breiten Basallappen, des- sen unterer Rand bald convex gebogen, bald wie gerade ab- gestutzt, mehr oder weniger deutlich mit einigen, durch kurze Buchten getrennten Zähnen, die mit einer pfriemlichen Spitze endigen, versehen is. Auch am ganzen übrigen Blattrande treten solche pfriemliche Spitzen hervor, indem zwischen ihnen der Rand in gerader Linie fortläuft, oder als seichte Bucht ausgeschnitten ist. Die Ranken sind einfach nnd dünn. Die 755 fast ganz kahle Inllorescenz, welche zwischen Ranke und Blau, aber etwas höher steht, ist 13/4 Zoll lang, wird also wohl gegen 2 Zoll lang werden. Ueber die Hälfte der Biü- thenachse ist mit gelblich- grünen Blumen besetzt, die, kaum gestielt, in der Achsel einer ganz schmalen und zugespitzten Bractee stehen, die etwa 1!t/, Lin. lang ist. Die ganze Blu- me ist gegen 3 Lin. laug; die Kelchröhre ist ziemlich eylin- drisch, hei älteren Blumen unten sogar angeschwollen, nach oben in den aufrechten, ungefähr !/; der Länge einnehmen- den Sanın, dessen Zipfel elliptisch und spitz sind, ausgehend. Die zusammenneigenden Petala sind aussen dicht mit kurzen, dieklichen Haaren besetzt. Anguria? laciniosa Schldi. Folia brevissime petiolata, basi sinu lato fere semilmari nee basi folii protracta partito excisa, profunde ad 7/, sepfemloba, lobis angustis acamina- tis, irregnlariter subpinnatifido - lohatis et obtuse sinnnto -den- tatisı, flobis dentibusque brevissime fere subnlato - acuminatis supra mollinseule hirtellis, subtns tomentosulis; peduneuli masculi folium suum dimidium superantes, raceınosi, bracteati, foribus majoribus, cealyce Jonge tubuloso, luinbo in lacinias 5 ovatas acute acuminatas erecias partito; petala calycis Jaci- nis plus duplo longiora, extus pubescentia . . .; stamina duo,.... (Flor. fem. et fruct. ignoti.) Brasilia meridionalis (Sello w legit), Specinen ab Hum- holdtio cum Kunthio commanicatum in herbarium reginm transüt. Eine sehr ausgezeichnete Art, welche aber auch schwer- lich zu den Arten gehören möchte, aus deren Kenntniss zu- erst die Gattung Anguria hervorging. Der eckige und fur- chige Stengel ist kahl. Die Blätter haben einen nur 4— 7 Linien messenden Stiel, während die Blattläche am Mittel- 48 # 756 lappen gegen 4 Zoll wisst, und der Queermesser des Blattes, von der einen Spitze des untersten Lappenpaares, bis jzur Spitze des andern gemessen, 4—41/, Zoll beträgt. Die Ba- salbucht ist sehr seicht rnnd ausgeschnitten, und wird nicht durch die von den Nerven begrenzte, vorgezogene Spitze der Blattbasis gleichsam in 2 Buchten getheill, Die Buchten zwischen den Lappen sind schmal und am Grunde stampflich, diese selbst nehmen allmählig nach aussen an Länge ah, und haben eine Breite, welche, wenn man die besonders in ihrer Mitte stark hevortretenden Fiederlappen nicht berücksichtigt, höchstens einen halben Zoll, meist aber weniger beträgt, oben laufen sie allmählig spitz zu nnd endigen mit einer sehr schmalen und spitzen Zuspitzung, auf beiden Seiten sind sie sehr unvegelmässig mit grösseren und kleineren, wechselnd oder gegenüber gestellten Lappen und Zähnen versehen, von denen die grössten, deren immer nur schr wenige, oft nur 2 (einer auf jeder Seite) sind, gewöhnlich in der Mitte der Lappen sich befinden, indem höher, auch wohl tiefer, sich kleinere befinden, welche zuweilen wie durch seichte Buchten getrennte Zähne oder Serraturen erscheinen. An allen diesen Hervorragungen, mögen sie nun stumpflich oder spitz sein, findet sich eine kurze, schmale, oben fast pfriemlich endende Spitze von kaum 3/, Lin. Länge. ‚ Die Oberfläche ist mit klei- nen, kurzen, dicklich-conischen, aus einem kleinen Bulbus hervorgehenden Härchen ziemlich gleichmässig, nur nach dem Rande hin etwas dichter gestellten, etwas gelblichen, vor- wärts gerichteten Haaren besetzt, die auf der blasseren Unter- seite, so wie an dem höchstens 8 Lin, langen Blattstiele ganz dicht stehen, aber kein Gefühl von Schärfe veranlassen. Die Ranken sind kahl, aber nicht einfach, wie gewöhnlich, son- dern, indem sie einen Seitenast abgeben, gleichsam gahelig Der Blüthenstand ist eine lockerere Tranbe, welche bis gegen 757 3 Zell lang wird, indem der untere, viel grössere Theil der Biüthenachse nackt, ganz uuten auch kahl, nach oben hia mehr und mehr behaart ist, der obere, ungefähr vierte Theil aber mit gestielten, aus dem Winkel einer kleinen Bractee hervortretenden, gegen die vorigen Arten sehr grossen Blu- men hesetzt, und mit diesen zugleich ziemlich behaart ist. Diese Haare stehen auf einem Bulbus, sind dentlich gegliedert mit dunklen Scheidewänden, wahrscheinlich secernirend, ohne einen besonderen Zellenapparat dafür zu haben. Die Kelchröhre ist !/, Zoll laug, gegen 2 Lin. breit, ziemlich eylindrisch, oben in fünf 1°/, Lin. lange, eyförmige, zugespitzie, anfrechte Zipfel getheilt. Die Blumenblätter sind viel länger als die Kelchzipfel, auf ihrer äussern Seite dicht mit einer kurzen, dicklichen, wie grumösen Pubescenz bedeckt; anfgeweicht liessen sie sich nicht auseinauderbreiten, da die nntersuchte Biume schon abgeblüht war, Staubgefüsse waren 2 vorhan- den, deren lange Antheren in der Mitte der Kelchröhre an- geheftet waren. Eine deutliche Einsicht konnte wegen des kerausgefallenen Pollen und des Aufgesprungenseins der An- theren nicht erlangt werden. Linealische Loculamente waren vorhauden, aber es schienen, was auch in einem andern Falle auf ähnliche Weise bekannt ist, die beiden Antheren nicht von gleicher Beschaffenheit zu sein, die eine war oflen- bar grösser und zusammengesetzter als die andere; — ist die erstere vielleicht ein verwachsenes Paar von Autheren, deren sonst häufig 2 Paare in den Blumen der Cucarbitaceen vor- kommen? Die Antheren sind Theile, welche. hier noch sehr genau untersucht werden müssen, da man von ihnen nicht viel mehr weiss, als dass ihrer zwei vorkommen, welche viel- leicht 3 sind, und daher die Beobachtung von dreien, welche wir anführten, sich erklärt. 758 Anguria (Euanguria) Ottoniana Schldl. Folia hre- viter petiolata, basi profunde eordata, sinn ex folii hasi lu- tinseule triangnlari bisinnoso, profunde nd #/, triloha, lobis Interalibas latioribus brevins bilobis et subtrilobis, basi extera angnli v. lohuli in modum protracia, medio late lanceolato, omni- bus breviter acuminatis mueronatis, hie integerrimis, illic dente uno alterove subangulari mueronato instructis, utraque faeie laevi glabra, verrueulis elevatis adspersa; peduneuli masenli folium suam aequantes, apive racemosi, pauei- (3— 8) flori, ealyeis tubo cylindraceo inferne paululum dilatato apice in la- einias 5 lanceolatas acıuminatas partito; petala his multoties et ealyen toto longiora, oblonga apiee acatiusenla, extus pube- rula; stamina 2, antheris apice suhnlato acnmine terminatis ... (fruetus et Nor. fem. ignoti). In Cubae insula ad Tahurete raram inter lapides die 16. Maji 1839 floreniem masrulam plantam floribus einnaba- vinis ornatam eollegit Ed. Otto, Diese Pflanze gehört zu den Angurien, welche von Pinmier, Jacquin u. A. auf den Antillen und dem benach- barten Festlande zuerst gefunden, den Grund zur Gattung Anguria legten. Sie hilden also den Kern der Gattung (Fu- anguria). Die ganze Pflanze ist kahl, mit Ausnahme we- niger Haarbildung auf der Blaithasis an den Nerven, die aber auch oft nicht zu bemerken ist, und der sehr kurzen auf der Aussesseite der Petala. Der Blatistiel hat ungefähr die Län- ge eines Zolles, aber noch einige Linien tiefer reichen die Basallappen herab, welche die tiefe und nach ihrem Ausgange öfter etwas verengie, zollweite Basalbucht begrenzen, die durch die dreieckig sich ausbreitende Blatilasis in zwei klei- nere, fast eckige Buchten getrennt wird. Die Blattläche misst in der Mittellinie 21/,—3 Zoll, querüher jedoch, von Spitze zu Spitze 41, — 49/, Zoll, sie ist tief in drei Lappen zer- 159 spalten, von denen der mittlere 12 — 14 Lin. in der Mitte querüber misst, oben zugespitzt, mit einer kleinen, kranti- gen, pfriemlichen Stachelspitze endet, unten sich bis auf die Hällte seines Durchmessers zusammenziehl, am Rande ganz ist, oder unr einen oder ein Paar unregelmässige, doch meist nach der Mitte vorkommende, kurze, breite, stachelspitzige Zähne hat. Die Seitenlappen theilen sich durch einen kür- zera, 1—1Ys Zoll von der Basis der Blattläche entfernt eindringenden Einschnitt in 2 Lappen, von denen der innere dem Mittellappen ähnlich ist, der äussere aber sich nach un- ten und aussen noch in eine Ecke oder kurzen Lappen aus- zieht, und zuweilen nach der Bucht hin, oft nur auf der einen Seite, noch eineu zahnartigen Vorsprung bildet, der Rand ist an allen diesen Seitenlappen zuweilen mit einzelnen Zähnen oder Andentungen dazn versehen, oder nur etwas unregel- Mässig, schwach - verschieden - gebogen verlaufend. Die Ner- venverästelnng ist ganz fussförmig. Die Blüthenstiele baben nugefähr die Länge des ganzen Blattes, messen also 4 Zoll. Von dieser Länge ist nur 1 Zoll oder oft auch weniger mit Blumen besetzt, deren Stiele bis 5 Linien lang, von keiner Bractee unterstützt werden. Der Kelch ınisst 4 Linien oder etwas mehr, unten ist dessen Röhre etwas hauchig erweitert, verengt sich allmählig, und geht oben in 5 lanzettliche, spitze, etwas über 4 Linie lange, aufrechte Zähne aus. Die Blumen- hlätter sind 7 Lin. laug, 1%/, Lin. breit, stumpfich, und aussen dicht mit einer kurzen, dieklichen Behaarung bedeckt. Die heiden Autheren sind in der. Mitte auf dem Rücken an der Kelchröhre befestigt, und endigen oben in eine kurze, pfriemliche Spitze. Ueber den Verlauf der Antherenfächer wage ich nicht, ‚mich bestimmt auszusprechen, es schien auch hier wieder die Bildung beider Antheren nicht dieselbe zu sein, 766 Anguria (Evanguria) affinis Schlel. Yolia breviter petiolata, trifoliata, foliolo medio late lanceolato, basi in pe- tiolnlum angustato, apice angnsiato -acuminato et subulato - euspidato, medio margine irregulariter dentato; lateralibus in- aequilatis, interdum bilobis semperque latere exteriore deorsum dilatatis et varie lobulatis v. angulato - dentatis, apice vero ut in medio acuminatis; faecie utraque glahra et punctulis ele- vatis adspersa; peduneuli masculi folium suum aequantes vol superantes, apice longius breviusye racemosi, pauci- (3—12-) Nlori, calyeis tubo ex ovoidea basi eontrarto suheylindrieo, limbo in lacinias lanceolatas acuminatas ereetas partito; pe- tala his multoties et toto calyce longinra, oblonga inferne leriter attennata obtusinseula, extus dense brevitergue pube- rule; (stam, reliquisque partibus non satis notis), Creseit in Antillis. Ex Museo Parisiensi a, 1820 acce- pit ee}. Kunthius e cnjus herbario in Regium Berolineuse transmigravit. Diese Pflanze hat eine nicht zu verkennende Aechnlichkeit wit der von Jacquin abgebildeten, von uns oben A. dentata genannten, so dass es wohl möglich ist, dass die von uns hier beschriehenen männlichen Exemplare zn jener weiblichen gehörten, Joch ist dies gewiss nicht der Fall, wenn das in Amerikanischen Gewächsen dargestellte Stück der männlichen Pflanze richtig ist, Die Verschiedenheit besteht darin, dass bei der Jacquin’schen Pflanze stets 5 selbstständig gestielle Blättchen sind, während hier stets nur drei sind, von denen freilich schon die beiden äusseren eine Neigung zur weiteren Theilung zeigen*). Die beiden vorliegenden Exemplare sind *) Es muss erwähnt werden , dass hei den Exemplaren sich noch ein Blatt in ziemlich jungem Zustande abgerondert hefindet, bei weichem diese Theilung in 5 gestielte Blätichen ausgeführt 761 nach ihrer Inflorescenz männliche, doch finden sich, nur ein- zeln beiliegend, eine ganz junge Frucht nnd eine reife oder beinahe reife der Länge nach anfgeschuitten. Die erstere hat einen etwa 14 Lin. langen Stiel, ist selbst 4 Lin. lang, oben und unten spitz, mit 4 fast Sügelartig vorspringenden Längs- kanten versehen, oben in den 2 Linien langen, von der Nar- be gekrönten Griffel auslaufend; die reife Frucht muss aus- sen gestreift und gefleckt gewesen sein, und enthält nur 3 Saamenreihen im Innern, ist daher wohl unvollständig. Die Länge heträgt ungefähr 1 Zoll. Die Saamen sind stark zu- sammengedrückt, fast umgekehrt - eyförmig, stumpfrandig, weiss. . Die beiden Exemplare sind verschieden durch die Länge ihrer Blatistiele, weiche an dem einen kanm mehr als einen halben Zoll messen, bei dem andern 12 — 14 Lin. lang sind. Bei diesem letzteren sind denn auch die Stielehen der Blatt- flächen länger, ohne dass diese jedoch bemerkliche Unter- schiede zeigten. Das Mittelblättchen ist mit seinem Stiele 3 bis 3t/, Zoll lang und in der Mitte 10 — 12 Linien breit. Die untere und obere Zuspitzung sind ungezähnt, dazwischen liegen an jedem Rande 3 oder 4 Zähne, welche mit einem kleinen, cylindrischen Spitzchen enden. Die seitlichen sind ungefähr 1/, Zoll kürzer, haben aber ein längeres Stielchen, in welches sie keilförmig auslaufen, und unten eine Breite von .einem Zoll oder etwas weniger; sind sie gespalten, so hat der innere Theil viel Aehnlichkeit mit dem mitilern, der äussere aber ist in allen Fällen sehr mannigfaltig gestallet, doch lassen sich meist an ihm drei grössere, zahnartige Vor- scheint, Gehört dies zu den Früchten und wäre es das Blatt der weiblichen Pfanze, so würde sich hiernach auch eine Blatt- verschiedenheit bei beiden Geschlechtern herausstellen. 762 sprünge, die nach aussen gerichtet sind, unterscheiden, Die Substanz der Blätter ist dünn, von einer Behaarung zeigt sieh hier, wie bei den übrigen vegefativen Theilen nichts, aber auf beiden Blattllächen sind sehr unregelmässig kleine Erhabenheiten zerstreut, welche aber keine Schärfe hervor- bringen. Die männliche Intlorescenz wird bis %/, Fuss lang, ist aber nur an ihrem obern, etwa vierten Theile mit Blumen besetzt, die einen bis 6 Linien langen Stiel haben, an des- sen Basis keine Bractee befindlich ist, Der Kelch ist 3 Lin. lang, unten eyförmig, bauchig, und verschmälert sich allmäh- lig, ‚oben mit den aus 5 schmalen, spitzen, wenig über 1/g Linie messenden Zipfeln seines Randes sich etwas nach aus- sen biegend. Die Petala sind 4 Linien Jang, 1 Linie breit, nach unten verschmälert, nach oben stampflich endend, aus- sen mit einer sehr feinen, kurzen und dichten Pubescenz be- deckt, Das Innere der Binme hatten wir keine Gelegenheit zu beobachten. Anguria (Nugaria) Kunthiana Schldl. Folia breviter petiolata, petiolo petiolulis pluries longiere, trifoliata, feliohis acute aenminatis subintegerrimis (obsolete rareque denticula- lis), glabris, minute et irregulariter elevato- punetulatis, medio obovato -lanceolato - cuneato, lateralibus inaequilatero -lanceo- lato -elliptieis; pedunenli masenli folium snuum longe superan- tes apiee subspicati pluriflori, ebracteati; calyeis tubo eylin- draceo intus circa faucem piloso, limlo parvo in lacinias 5 oblongas, apice acutas et leriter incurvas, coucaviusculas par- tito; petala his duplo longiora dimidium eulycem aequantia lanceolato - elliptica obtusinsenla 3-nervia, extus dense pube- rula; stamina duo, antheris dorso affıxis oblongis apiee bar- heilatis, lToenlis duobus longitudinaliter deeurrentibus; (for- femin. et fruet. iguotis). 763 In Brasilia inter Vittoria et Balıla leetam e reliquiis Sellowianis eum Kunthio communicarit Humboldt a. 1836, serius in Herbarium Regium ex Kunthiano venit. Bei dem in dem Königl. Herbarium aufhewahrten Exem- plare befindet sich eine Handzeichnung (Kunth’s?) von den Antheren dieser Pflanze, bei welcher heigeschrieben steht: „Stamina duo, melius quafuer per paria connata, antheris unilocularibus.” Wenn wir dieser letzten Ansicht auch nicht heipflichten, müssen wir doch die leicht hingeworfene Skizze sonst für richtig erklären, sie zeigt schon Jen kleinen Haar- büschel auf der Spitze der Antheren, welche fast von der Länge der ganzen Kelchröhre sind und welehe letztere, was wir bei keiner andern Angurie fanden, innen mit locker in ein-+ ander gewirrten Haaren fast ringformig im Schlunde besetzt ist, indem sich noch an den besonders von den Kelchhlättern herabziehenden Nerren dio Haarbiklung his zur Mitte der Kelchröhre, allmählig abnehmend, herahzieht, Rechnet man hierzu, dass die Petala dreinervig, kürzer als der Kelch, aber doch doppelt so lang als der Rand sind, so müssen wir die Vermathung, dass hier eine eigene Gattung vorliege, hegen, und haben deshallı auch einen eigenen Namen heigefügt, der vorläufig auch nur als Sertions-Name in der Gattung Angu- ria dienen soll. Die Blattstiele sind einen Zoll lang, die Stielchen der einzelnen Blätter sind ziemlich von gleicher Länge, und mes- sen nnr 2 Linien oder wenig mehr. “Das mittlere Blättchen zeigt eine Länge von 2/, bis fast 4 Zoll Länge, bei viner Breite von 12-18 Lin. über der Mitte; die seitlichen sind meist einen halben Zoll kürzer und 10—14 L. lang, in ihnen verläuft ausser dem nach der Spitze gehenden Nery noch ein aus dessen Basis nach aussen entspringender, welcher sich aber etwas über der Mitte verliert, Der Rand erscheint fast 364 wie leicht umgebogen, doch mag dies Folge des Trocknens sein, nur selten finden sich an ihm schwache, seichte Vor- sprünge, als Andeutungen von Zähnen. Die untere Blattläche erscheint bläulich - grün, die obere dunkelgrün; kleine, weiss- liche, nur mit bewaffnetem Auge sichtbare, erhabene Pünkt- chen liegen zerstreut anf beiden Flächen, sind aber nicht zu fühlen. Die Blüthenstände werden bis 8 Zoll lang, doch ist nur der oberste, etwa 3/, Zoll lauge Theil mit Blumen ziem- lieh dicht besetzt, von denen nur die untersten ein kurz her- vortretendes Stielchen haben, die übrigen aber fast sitzend sind, indem nnr anf einem aus der Achse vorstehenden Vor- sprunge eine rundliche, fast gerandete Narbe zurückbleibt, ohne dass eine Bractcenbildung auch im jüngern Zustande sichtbar wäre. Der ganze Kelch ist ungefähr 3 Linien lang, die Röhre wird von Nerven darchzogen, die sich in die Zipfel und die Blumenblätter hineinziehen; (die Kelchzipfel messen wenig über eine halbe Linie); er hat, wenn die Blumenblätter noch zusammengeneigt liegen, mit seinen etwas gekielten, nach innen gekrümmten, spitzen Zipfeln, deren Kiele sich auch an dem Tubus herab als vorspringende Kanten bemerk- lich machen , ungefähr die Gestalt einer kleinen Gewürznelke, wie sie im Handel vorkommt, er ist anssen ganz kahl, wie es scheint, von gelblich- grüner Farbe, und auch die Petala, welche auf ihrer Aussenseite dicht mit einer kurzen und dick- lichen Behaarung (wie wahrscheinlich die meisten Angnrien) beseizt sind, scheinen von einem intensiven Gelb gewesen zu sein. Die Petala sind 1!/, Lin. lang, anfangs kürzer und zusammenliegend, später aufrecht und etwas ausgebreitet. Die 2 Staubgefässe haben lange Antheren, welche kürzer als der Kelch and ungefähr in der Mitte an ihm angeheftet, 2 schmale, tängs herahlanfende Fächer haben, und eine ganz kleine, hü- schelförmig behaarte Spitze, en 265 „Inguria Schomburgkiana Schldl. A. triphylla Klotzsch in Schomb, Reisen im Brit. Gniana II. p. 988. (nomen tan- tum). Folia breviter petiolata, petiolo petiolnlos subaequante, trifoliata, foliolis subabrupte (obtusinsenle?) acuminatis sub- integerrimis (obsolete raregne dentienlatis), glabris laeribus. medio obovato cuneato, Iıteralibus inaequilatero - elliptieis; pe- dunenli maseuli (folinm sunm aeqnantes?) apice congesie plurifori; Noribus sessilibus fascienlo pilorum suflultis; ca- Iyeis tubo cylindraceo, limbo parvo in lacinias 5 ovatas acu- minatas concavinsenlas partito; petala his plus duplo Iongio- Ta 000. 0., extus dense puberula, (stam. et flor. fem. et fruct. ignotis). In Gujana anglica ad mentem Cannkn Aprili 1843 forere ineipientem leg. Rich. Schomburgk. Diese Art steht der oben beschriebenen A, Kunthiana sehr nahe, und könnte auch möglicher Weise nur eine Art mit jener bilden, doch schienen mir folgende Kennzeichen s0- viel Beachtung zu verdienen, dass sie, bis genauere Anf- schlüsse erlangt werden können, von einander unterschieden bleiben. Die vorliegende Schomburgkiana (den Namen von Klotzsch mussten wir ändern, da der gleiche, von Mi- quel gegebene Name. die Priorität hat) unterscheidet sich nämlich: durch etwas festere, obgleich noch nicht lederartige Blattsnbstanz, durch das gänzliche Fehlen der kleinen, erha- benen Pünktehen auf den Blättern, durch die längeren (3 — 4 Lin. langen) Stielchen der Blättchen, welche mit dem kür- zern (3 — 6 Lin. langen), gemeinsamen Blatistiel zuweilen fast gleiche Länge haben, nicht aber so grosse Verschieden- heiten wie bei 4. Kunthiana zeigen; durch die im Allge- meinen grösseren und breiteren Blätichen (welche ohne ihre Stielchen bis 4 Zoll lang und bis 12/, Zoll breit sind), Was wir aber in Bezug auf die Blüthenbildung angegeben haben, 766 beruht nur anf schwachen Füssen. Von den beiden vorher- gehenden Exemplaren, welrhe durch die Beschaffenheit ihrer Blätter (deren Spitzen öfter vertrocknet und obliterirt sind, und deren Flächen, zum Theil auch abgestorben und zerstört, auch parasitische Flechten- und Pilzbildungen tragen) sich als ältere erweisen, hat das eme einen neuen Zweig getrieben, dessen Blätter noch nicht ganz ausgebildet sind, und bei de- nen ein Blüthenstand befindlich ist, dessen Blumen noch im jüngern Zustande sind, und an diesen Blumen habe ich das geschen, was ich oben in die Diagnose aufnahm. Auch im jungen Zustande haben die Blätter keine Behaarung, wohl aber finden sich am obern Theile der Blüthenachse, selbst am Kelch, einzeine Härchen, aber dicht unter den Blumen, gleichsam statt einer Bractee, steht eine Reihe von hräun- lichen Härchen. Endlich bilden die zusammengeneigten Blu- menblätter im Vergleiche zu den kleinen Keichzipfeln eine so grosse, kugelige Masse, dass sich im Vergleich mit densel- ben Zuständen hei 4. Kunthiana schliessen lässt, dass die Petala von dieser viel kleiner sein müssen, als die der Pllanze von Guiana. Es wäre möglich, dass A. triphylla Miquel gleich wäre der A. triphylia Klotzsch, aber mit Sicherheit lässt sich vichts sagen, da schon die angegebenen Maasse und Verhält- nisse der Blättchen unter einander nicht übereinstimmen, auch eine Vergleichung der männlichen und der weiblichen Pflan- zen zu keinem ganz sichern Resultat führen kann, da wir noch nicht wissen, ob auch weibliche und männliche Pflanzen bei den Angurien ganz genan mit ihrer Blattbildung überein- kommen, ‚dnguria umbrosa HBKth. s. oben S. 722. n. 10. — Bordones 165 (von Humboldt gesammeltes, von Kunth bezeichnetes Original- Exemplar), — In regione temperala 767 prov. Caracas in montibus ad vias et margines sylvarım Majo florentem leg. Moritz (n. 1235. cor. coecinea). Die Oberflächen der Stengel, Blatistiele und Blätter sind mit kleinen Wärzchen besetzt, welche sehr unregelmässig in Grösse und Stellung sind, auf den Blättern aber öfter neben und auf den Nerven besonders zu bemerken sind, wie dies stärker bei dem Humboldt’schen Exemplare, als bei dem von Moritz bemerklich ist, ‘Der Blattstiel ist 1—1"/, Zoll lang, die grösste Blattläche misst 5®/, Zoll in die Länge und 7%/, Zoll zwischen den Spitzen des äussersten Lappen- paares; der Mittellappen ist 4®/, Zoll lang und nach oben gegen 2 Zoll breit, läufe nach unten schmaler zu (nur 1 Z. breit), und ohen geht die terminale Abrundung in eine kurze, nur ein Paar Linien lange. Zuapitzung aus. Die beiden näch- sten Seitenlappen sind ähnlich, aber kürzer, die beiden fol- genden sind, vom Blaitstiel an gerechnet, noch nicht 4 Zoll lang’, und geben nach unten nnd aussen noch einen einfachen, bald grössern, hald kleinern, oder zuweilen ausserdem noch einen kleinen, an der Mündung der 1%, Z. breiten ‚Basal- bucht belegenen ab. Die Basalbucht wird durch die schr Bache, dreieckige, von den Nerven begrenzte Blatthasis in zwei abge- rundete Buchten getheilt. Die Inflorescenz ist bei deu Hum- boldt'schen, im Blühen weit vorgerückten Exemplaren län- ger, als das Blatt, zu dem sie gehört (erstere 7, letzteres 5 Zoll lang), bei den Moritz’schen, die erst zu blühen be- gimen, sind die Blätter etwas länger. Die Biumen sind kurz gestielt. Der Kelch ist ungefähr 7 Linien lang, und 1°, L. messen die schmalen, zugespitzten Kelchzipfel. Die Blumen- blätter haben eine Länge von mindestens 4 Linien, und en- digen mit einem kleinen Mucro, auf der Aussgascite haben sie eine dichte, kurze und diekliche Behaarung. 768 Anguria rhizantha Poepp. (s. oben S. 728). Pöppig hat diese Pflanze an zwei Orten während der Reise am Hual- laga, (er erwähnt das Aufinden dieser Pflanze bei der Mission Tocache in seiner Reise, Bd. II. 8. 295.), gesammelt; das vorliegende Exemplar des Königl. Herbars, aus einem Sten- gelstück mit ansitzendem, einzelnen Blatt und Ranke, und aus einem Stiel mit Blumen bestehend, ist mit dem Fundort Maynas bezeichnet, ist also wohl bei Yurimaguas gesammelt. Deutlich weicht dies Exemplar von der Beschreibung und Abbildung ab, so dass wir auf die Vermuthung gerathen, dass hier zwei ähnliche Formen, wenn auch nur bei der Namen- bestimmung, vereinigt seica. An dem Stengeltheile des vorliegenden Exemplars finden wir scharf hervortretende Ecken, an denen fast allein die an- derihalb Linien langen, aus einer einfachen Zellenreihe be- stehenden, aus einem Knötchen hervorgehenden, sich allnäh- ig zuspitzenden, schmulzig-weissen Haare fast gerade abste- hend befinden, Eben solche Haare bedecken auch den fast 3 Zoll langen Blatistiel, mit Ausnahme von dessen eherer, ebenen Fläche, finden sich endlich sehr zerstreut auf dem Blatte, an den Hauptnerven and am Blattrande etwas bäuf- ger, während die übrige Blattfäche dicht‘, aber unregelwässig wit kleinen, punktlförmigen, warzenartigen Erhabenheiten (wie bei vielen andern Arten) bedeckt is, Die drei Haupinerven gehen unter sehr spitzem Winkel auseinander, und bilden eine in der Sachen Basalbucht tiefer, als die Basallappen herab- reichende, dreieckige Spitze. Von ihr bis zur Spitze des Mittellappens zählt man 9 Zoll; die stumpfen, äussern Ecken der Basallappen sind nur 4 Zoll von einander entfernt, die Spitzen der beiden Seitenlappen liegen dagegen fast 8 Zell auseinander. Die Einschnitte oder Buchten zur Theilung der Lappen liegen so tief, dass fast weniger als ein Viertheil 769 der ganzen Länge ungetheilt bleiht, während nach der Be- schreibung und dem Bilde die Einschnitte nur ein Vier-, selt- ner ein Drittheil des Blattes berühren. Der Mittellappen ist 2 Zoll länger als die Seitenlappen, in der Mitte 2)/, Zoll breit, unten aber bis auf einen Zoll Breite verschmälert, dann aber noch ein wenig sich erweiternd, ım in die stumpfliche Bucht üherzugehen. Die Seitenlappen haben eine mehr gleich- bleibende Breite von 11, — 1%, Zoll. Alle Lappen sind lang und dünn ausgezogen, zugespitzt, am Raude mit kur- zen, in der Entfernung von wenigen Lin. stehenden, pfriem- förmigen Zähnchen besetzt, ohne dass der zwischenliegende Rand Einbuchtungen zeigte. In allen diesen Verhältnissen erscheint das vorliegende Blatt anders, als das abgebildete und beschriebene, Die Ranuke ist einfach, anf ihrer änssern Seite mit ähnlichen Haaren, wie der Blatistiel besetzt. Von dem Blüthenstande können wir nur angeben, dass auf einem etwa halbzölligen Achsenstück (Spitze eines Pedunenins wahr- scheinlich), dieht an ihrem Grunde an einander gedrängt, eine Anzahl, von 3/, Zoll langen Blüthenstielen getragenen, Blunen sich befindet, welche einen banchig eyförmigen, aussen etwas behaarten Kelch haben, der in lang zugespitzte Zipfel aus- seht, über deren Blumenblätter aber wir uns kein Urtheil erlauben, so dass also in der Forın des Kelchs einige Achn- lichkeit mit A. rhizantha vorhanden ist, obwohl uns die An- gahe von den Dimensionen etwas hoch erscheint, Wäre es möglich gewesen, mehr Exemplare zn studiren, wad namentlich noch brauchbare Binmen zu untersuchen (die vorliegenden sind zu alt und beschädigt), so würde sich auch sicher herausstellen, ob man die hier beschriebene Pflanze als eigene Art: A. Poeppigiana Nh. feststellen, oder als be- merkenswerihe Varielät von 4. rhizanıka aufführen müsse. 49 24r Bd. 63 Heft, 770 Anguria spinulosa Poepp. (s. oben S. 726.) Ein Spe- eimen, von Pöppig in schedula „No. 4. Anguria muero- nata Pg. n. 1393. Chili” bezeichnet. Mit diesem stimmt überein ein anderes Specimen, auf dem von Ruiz geschrie- benen Zettel „Arguria triloba in Peruvia” genannt, dessen Blätter nur weniger tief dreilappig sind. Findlich ist noch im königl. Herbar ein Exemplar hierher gerechnet, von Phi- lippi am Ostabhange der Cordillere (von Chile doch wohl) gesammelt, welches viel kleiublättriger und kleinblumiger ist. Wenn der Stengel dieser Art „glaberrimns” genannt wird, so ist er bei den vorliegenden Exemplaren nicht so beschaf- fen, sondern mit einer ziemlich dichten und kurzen Behaa- rung aus einreihig gegliederten Haaren bedeckt. Die grossen Blätter messen von der Theilung des Blattstiels bis zur Spitze des Mittellappens 7—8 Zoll, und qnerüher in der Mitte 8— 9 Zell. Die Basalbucht ist sehr tief, weil die Basallappen sich nicht allein nach unten in einen grossen, runden Bogen herabziehen, sondern auch nach innen gegen den Blatistiel hin, so dass sie hier nur 3/, Zoll oder weniger von einander abstehen, während der Grund der Bucht, der durch die drei- eckige Blatibasis in 2 Buchten getheilt wird, eine Breite von 3’/a—2 Zollen hat. Die Basis der fussförmig sich ver- ästeladen Nerven begrenzt den Grund der Bucht, wie gewöhn- lich geht dann das erste Nervenpaar in die beiden Seiten- lappen, und von ihnen lösen sich nach aussen, hogenförmig aufsteigend, wiederhohlt Zweige, welche den grossen Basal- Iappen versorgen. Die schlecht getrocknete Pflauze, von Philippi gesam- melt, hat im Ganzen kleinere Blätter, denn ihr Läugsdurch- messer beträgt nnr 4 Zoll und in die Qneere messen sie un- gefähr 5 Zoll, die aber sonst in Form und Behaarung ganz übereinzukommen scheinen. Der 6 Zoll lange Blüthenstand 771 hat oben dicht gedrängt stehende, sehr kurz gestielte, etwa 9 Linien lange Blumen, deren Form und Behaarung, soviel sich erkennen lässt, nicht eben abweicht. Anguria capitata Poepp. (s. oben S. 727.) Wir fin- den mit diesem Namen bezeichnet eine von Ruiz gesammelte Planze, vom Sammler nur „Anguria in Peruvia” auf dem Zettel genanut, Wir halten die Bestimmung für richtig. Die Pflanze würde ganz kahl genannt werden können, fände sich nicht ein schwacher Auflug von kleinen, gelblichen Härchen auf dem kurzen Blüthenstielchen und dem Kelche, Auf den Blättern sind unregelmässig zersirent, besonders aher neben den Nerven sich hinziehend, kleine, weisse Knötchen, welche aber derch das ‚Gefühl nicht wahrgenommen werden. Die Blüthenstellung ist an dem Exemplar etwas eigenthämlich, nachdem nämlich drei Blätfer, jedes von einer Ranke beglei- tet, zu unterst in gehörigen Entfernungen gestanden haben, kommt in ähnlicher Entfernung nur eine Ranke, seitlich ron ihr ein ovaler Fleck, welcher vielleicht einen verloren gegan- genen Theil andeutet, dann kommt eine Ranke und ein Blü- thenstaud, und darauf wieder eine Ranke und ein Blüthen- stand, die weitere Fortsetzung des Stengels ist abgebrochen. Dies scheint aber ein nicht gewöhnliches Verhältuiss, da die Pedunculi als axillares petiolo parum longiores beschrieben werden. Hier sind sie 11/, und %, Zoll lang, die tiefer stehenden Blätter haben 11/, — 2%/, Zoll lange Stiele. An den Blättern bilden sich die Seitenlappen bald ähnlich wie der Mittellappen, nur viel kleiner, aus, bald aber ist siatt ihrer nur eine voriretende Rundang da. Die gerade-ahge- atutzte Blattbasis zeichnet diese Blätter nebst dem breit drei- eckigen, lang spitz zngespitzien Mittellappen schr aus. An dem 4 Lin, langen Kelche nehmen die Zipfel den Raum von reichlich einer Linie ein. 9% 72 B. Herbarium Willdenowianum. 17135. Anguria heterophylia Willd. mss. „folis ter- natis pedatisgue. Hab. in Brasilia.” Der beiliegende Zettel ist von dem Kammerdiener des Grafen Hoffmaunsegg Sieber geschrieben, nnd enthält die Notiz: „Cape. Blüht orange.” In dem vom Grafen Hoffmannsegg angefertigten Manu- seript über die von Sieber gesammelten Pflanzen findet sich diese Pflanze mit folgender Diagnose: „A. foliis pedatis ter- natisre mucronato-dentieulatis. Hab, ad Par& Bras. Sieber.” Das vorhandene Exemplar, von welchem ich Grund zu haben glanbe, dass cs das einzige ist, hat nur gedreite Blätter, es scheint daher die Angabe von fol. pedatis nur auf der An- nahme zu beruhes, die Blätter könnten auch fusstheilig wer- den, da die Nerven eine fussformige Verzweigung haben. Da wir die Pflanze für verschieden von allen übrigen bekannten halten (denn so nahe die oben erwähnte A. cissoides Spruce auch stehen mag, so ist es doch nicht möglich, sie wegen Verschiedenheit in der gegenseitigen Länge der Kelchzipfrl und Petala zu vereinigen), so wollen wir sie characterisiren. Folia petiolata trifoliata, petiolulis petiolo multoties bre- viorihns, foliolis breviter et acutissime achminatis, margine subulato - denticulatis, atringne sparse puberulis et verracnlo- sis, medio obovato sensim cuneato, Iateralibns inaequilateris semicordato-elliptieis; peduncnli folinm suum aeqnantes Y. panllo saperantes, apice dense racemosi; floribus pedicelle hrevioribus, calyris tubus ex ovoiden basi eylindraceo-atie- nuatns in lacinias 5 lanceolato-acuminatas terliam ealyeis longiludinis partem aeqnantes erecias partitus; petalis has aequanlibus .. . . (fraet, fem. et fruct. ignoti). 713 Eine schwache, kurze und sehr zersreute Behaarung zeigt sich fast auf allen Theilen. Die Stengel sind eckig und ästig. Die Blatistiele haben eine Läuge von 1—1!/, Zoll, die Stiel- chen sind zur 3— 4 Lin. laug, mit ihnen misst das Mittel- blättchen gegen 4 Zoll, bei einer Breite von 1%/, Zoll über der Mitte. Die Seitenblättehen sind etwas kürzer, nach oben 1?/g Zoll ungefähr breit, und unten um einige Linien schma- ler, sie haben auf ihrer äussern und antern Seite eine stumpf- runde, sehr wenig nach unten vorgezogene Vorragung, und daher ist die Bucht an ihrer Basis auch schr seicht,. Die untere Fläche ist etwas biässer als die obere, auch eiwas mehr mit Haaren besetzt; ihr Mitielnerv giebt bald über der Basis nach unten einen starken Seitenast ab, der weiter, ehen- falls in gleicher Richtung, einen Seitenast anssendel, doch begrenzeu diese Nervenäste nicht den Rand der Bucht. Die Biüthenstände sind 4 — 6 Zoll lang, nur an dem obersten, einzölligen Ende mit bis 7 Lin. langen Biumenstielchen dicht besetzt, deren oberes Ende nach dem Abfallen der Blumen eine kleine, tellerartige, oben etwas convexe Ausbreitung trägt. Die Blume ist bis 4 Lin. lang, und die Kelchzähne über eine Linie, Die Petala scheinen gelb gewesen zu sein, aussen mit einer schr feinen und dicklichen Puhescenz hedeckt, übri- gens anscheinend von Gestalt und Länge den Kelchzipfelu ähnlich, 17136. Anguria pedata Sp. pl. 1376. Hab, in Domin- 50. 2%. Ein unvollständiges Exemplar: eine noch nicht vollständig ausgebildete Spitze, von Bredemeyer gesam- mel. Etwas Gewisses über diese Pflanze auszusägen, ist nicht möglich, wahrscheinlich ist aber, dass dies die Jar- qunin'sche A. pedata sei, welche wir oben (S. 713.) als A. dentata bezeichnet haben, doch weichen die Maasse und, wie es scheint, der Blüthenstand ab. Die Blattstiele haben an 7,4 dem Bredemeyer’schen Exemplar eine Länge von reichlichen zwei Zollen, das Stielchen des Mittelblättchens ist wenigstens 6 Lin. lang, und die Platte desselben wird bis 5 Zoll lang, bei einer Breite von 12— 13 Liu., beide Enden laufen spitz aus, mehr und feiner aber die Endspitze; an Grösse ahneh- mwend, folgen nun ein ganz freies Blättchenpaar, und dann auf jeder Seite noch 2 oder 3 Blätichen, welche aber wegen der fussförmigen Nerventheilungen mit ihren Stielchen in ver- schiedenem Grade in Verbindung bleiben. Seichte, fast buch- tig ausgeschnittene Zähne, welche eine feine, pfriemliche, aufgesetzte Spitze tragen, umgehen die Ränder, fallen aher weniger auf, wie in der Jacquinm’schen Abbildung. Die Blatt- substanz ist sehr dünn, dünner als bei irgend einer der ge- sehenen Arten, was aber von dem jungen Zustande herrüh- ren mag. Von der Inflorescenz ist nur in einer Blatiachsel ein sehr jugendlicher Zustand zu sehen, welcher,aber keines- wegs mit dem gewöhnlichen der Angurien übereinkommt, in- dem an der Achse aus dem Winkel sehr schmaler, spitzer Bracteen kleine, gestielte Blüthenknäuel zu kommen scheinen. Behaarung fehlt ganz, nur zwischen der mit einem Asie ver- sehenen (gabeltheiligen?) Ranke nnd der Blattstielbasis stehen ein Paar weisse Haarbüschel, die sich durch Haare mit ein- ander verbinden; ferner ist die gemeinschaftliche Basis der Blättehenstiele etwas behaart, und von hier zieht sich, an der innern Seite der Stielehen bis in das Blatt auf den Nerven linienförmig fortlaufend, eine Reihe kurzer, weisser Haare, Ob diese Pflanze üherhaupt eine Angurie sei, müssen wir noch dahingestellt sein lassen. 773 C, Plantae Surinamenses Kogelianae, Anguria multiflora Migq.? Wir haben oben schon un- sere Zweifel üher die Identität der vorliegenden und der Mi- quel’schen Pflanze ausgesprochen. Ist die von Miquel ge- gebene Beschreibung der Blüthenverhältnisse richtig, so ist seine Art so ausgezeichnet, dass sie sehr vereinzelt steht, und mit der von Kegel gesammelten nicht vereinigt werden kann, wir geben zur künftigen Aufklärung die Beschreibung dieser letztern, welche an Waldrändera bei Poelebantje im Fehrnar 1845 gesammelt ist (n. 707.). Sehr kurze, konische Härchen bedecken den eckigen Stengel, die Ranken, die Blattstiele, die Blattoberfläche, die Inflorescenz mit den Binmen mehr oder weniger dicht, und machen diese Theile etwas scharf, viel dichter überdecken etwas längere, weisse Haare die untere Blattseite, auf der das ganze Blatiadernetz etwas hervortritt, nnd geben dieser ein weissliches, filziges Ansehen und eine weich anzufühlen- de Fläche. Die Blattstiele haben noch nicht die Länge der halben Blattläche (sind 11/5 — 1%/, Zoll lang), deren Basis dreieckig in die seichte Aushuchtung vorspringt, die dadurch in zwei gerundeie Buchten getrennt wird, deren Tiefe gering ist, da die sinmpfrund verlaufenden Basallappen wenig weiter als die dreieckige Basis vortreten. Die Länge der Blatt- fläche beträgt, in der Richtung des Mittellappens gemessen, ungefähr 61/, Zoll, dieser selbst ist nngefähr 31/4 bis gegen 4. Zoll lang, bei einer Breite von noch nicht ganz 2 Zoll in der Mitte; die Seitenlappen sind nur etwas über 2 Zoll bis 23, Zoll lang, und ihre Spitzen stehen 6—7 Zull von ein- ander entfernt, während die Qucermessung unmittelbar über der Basalbneht eiwa 44a Zoll giebt; alle Lappen eind spitz 76 zugespitzt, am Grunde schr wenig zusammergezogen, und der ganze Blattrand ist bald dentlich, bald undentlich mit sehr kurzen, breit - dreicckig pfriemlichen Zähuchen besetzt. Die Blüthenstiele mit den an ihrem obern Ende dicht gedrängt stehenden, gestielten Blumen sind bald kürzer als das Blatt, bald diesem gleich (his 8 Zoll lang). Die Stielehen, nur 2 Lin. lang, sind an ihrem obern Ende erweitert, was man be- sonders nach dem Abfullen der Blawmen sieht, Der rothe, mit einer kurzen, dieklichen Behaarung ziemlich dicht überdeckte Kelch ist 8 Lin. lang, unten etwas bauchig, nach oben sich verengend, und in die 5 anfrechten, 3 Lin. langen, schma- len, nach aussen convexen, innen daher fast rinnenartig con- caven, in eine dickliche, rundliche Spitze allmählig auslau- feuden Zipfel übergehend. Die 5 Blumenblätter sind ganz ähnlich gestaltet, nur unten etwas breiter und flacher, und fast um eine Linie kürzer, anssen aber auch auf ähnliebe Weise behaart. Die auf ihrem Rücken an der Kelchröhre befestigten Autheren haben fast die Länge der Kelchröhre, an dem schmalen Mittelbande liegen die beiden linealischen, unten stumpf endigenden Loculamente, oben erhebt sich das Conneetiv als ein langgezogener, dreieckiger Lappen, der sich beinahe so hoch erhebt, als die Petala. In einer weiter in ihrer Ausbildung vorgeschrittenen Binme fanden sich ur et- was Pollen und Reste von Insekten, welche die Antheren gänz- lich zu zerstören scheinen, da sich keine Spuren derselben wahrnehmen liessen. Anders als durch Hülfe der Insekten dürfte hier auch eine Befruchtung nicht möglich sein, da die Petala, konisch zusammengeneigt, die Mündung zu schlies- sen scheinen, . B Anguria Kegeliana Schläi. Folia breviter petiglata, basi vordata, sinu ex melia foli bası late triangulari bi- sinuoso, profunde ad 7/, 5-loba, lobis aculissime attenwato - IT acuminatis, margine minute denticulata, tenuiter membranacea, pilis minutis supra valde dispersis, subtus et inprimis ad rete venosum crebrioribus scabrida; peduneuli masenli petiolo lon- giores, foliis breviores, apice brevissime congesto racemosi, pluriflori, floribus breviter pedicellatis, calyeis tubo cylindrico dense pubescente, limbi paullo brevioris laciniis angastis suhulato -acuminatis erectis, petala plus duplo his breviora ; stamina 2, antheris appendice elongata triangulari terminatis rc. (. fem, et fruct, ignoti). Ad margines sylvarum pr. Poelebantje Febr. 1845 leg. Kegel. Eine schon durch die zarte Textur ihrer Blätter und die lebhaft grüne Farbe, welche sie getrocknet zeigen, ausge- zeichnete Art. Sie kommt in beiden Stücken nar mit der 4. pedata Hb. Willd. überein, von der sie 'aber durch die Grösse und geringere Theilung der Blätter bedeutend verschieden ist, Das vorliegende Exemplar hat 2 Blätter, welche 9 Zoll von einander entfernt stehen, zwischen 3 und 4 Zoll lange Blatt- stiele und eine Länge von etwa 14 Zoll an ihrem Mittelner- ven haben, indem der Mittellappen 71/, Zoll misst, mit einer Breite von 21/, Zoll in der Mitte; die folgenden Seitenlappen werden allmählig kleiner, alle aber endigen oben mit einer schmalen und sehr spitzen Zuspitzung. In grössern oder klei- nern Entfernungen stehen am fast gerade verlaufenden Rande kleine, pfrienliche, kurze Spitzen. Eine sehr kurze, aus kurzen, konischen Härchen gebildete Behaarung findet sich sehr zertreut auf der lebhaft grünen Oberfläche, und ist nur auf den Nerven und deren Hauptästen, so wie auf den Blati- stielen und den Stengeln dicht; auf der blassern Unterseite sind die Härchen häufiger, namentlich auf dem ganzen Ader- netze und am Rande. Die Oberseite ist dadurch etwas schärf- lich, die Unterseite weicher, Die Basalbucht ist durch die T78 von den beiden Seitennerven begrenzte, dreieckig vortretende Spitze in zwei Buchten getrennt, welche einem rechten Win- kel mit abgestumpfter Spitze heinahe gleichen, doch treten Jie Basallappen nicht viel weiter hervor, als die dreieckige Basis, und zeigen einige schwach vorspringende, flache Zähne. Drei Blüthenstiele sind bis gegen 8 Zoll lang, sind fein und kurz behaart, und tragen an ihrer Spitze einige kurz ge- stielte, fast büschelförmig gestellte Blumen. Der fast eylin- drische, naeh unten wenig erweiterte Kelch hat eine Länge. von 8 Lin., davon nimmt die Hälfte der in schmale, von der Basis fortgesetzt sich verschmälernde, obru pfriemliche Zipfel getheilte Rand ein. Die Petala sind ungefähr nur halb so lang, als die Kelchzipfel, nnd gehen auch aus breiter Basis allmählig in die Spitze aus, ihre beiden Seiten sind mit dick- lichen, kurzen Haaren dicht bederkt,. Die Antheren sind linealisch und endigen in einen Auhang, welcher jans einer breiteren Basis sich allmählig dreieckig zuspitzt und bis ge- gen die Hälfte der Petala reicht, mit denen er die kurze Be- haarıng gemein hat. — Es folgen nın eine Anzahl von Formen mit gedreiten Blättern, von welchen es schwer hält, zu entscheiden, ob sie zu schon beschriebenen Arten gehören oder nicht, ob sie fer- ner alle selbstständige Arten sind, oder sich unter ein Paar Arten als Formen unterorduen müssen, welcher leizten An- sicht wir am meisten zugethan sind, indem die Blüthen, trotz der verschiedenen Verhältnisse, welche die Länge der Blattstiele und der Blättchenstiele zeigt, und trotz der Ver- schiedenheit, welche auch bei den Blättchenformen bemerkbar ist, nur zwei Arten anzudenten scheinen, von denen die eine mit J. Schomburgkiana zusammenfallen dürfte, - deren Biu- men wir freilich nicht gesehen haben. 779 ‚Anguria leptantha Schidl. Folia hrevissime petiolata, - trifoliata glaberrima integerrima, feliolis petiolulatis breviter acntissime aenminatis, medio elliptico eunento-attenuato, la- teralibus inaequilateris angustius ellipticis; pedunculi masculi ultra medium racemosi, pedicellis faseiculo minnto pilorum suffulis; Aoribus parvis, tubus calyeis a fauce Intiore angu- ste tubulosns basi atienuains, limbi laciniis tabo mulloties Lrevioribus angustis acutis recurvatis, petala his Jongiora et latiora extus dense puhbescentia; stamina duo, aniheris e fauca exsertis, dorsifixis (cetera ignota). In Surinami sylvis prope Geyersvliet m. Fehruario a. 1845 forentem collegit H. Kegel. (Flores Inteoli.) Es ist merkwürdig, dass ganz ähnliche Blattbildungen- wit sehr verschiedenen Blüthen bei den Pflauzen auftreten, die man als Angurien zusammenfasst. Wir haben schon meh- rere Arten mit ähnlichen gedreiten Blättern aufgeführt, aber keine darunter gefunden, welche genau mit der vorliegenden übereinstimmte, es müsste denn die A. triphylla Mig. die- selbe sein, deren Beschreibung aber so unvollständig ist, dass sich aus ihr allein nichts mit Sicherheit behaupten lässt. Behaarung scheint bei der vorliegenden Art ganz zu fch- len, nntersucht man aber die Stengel, Rauken, Blattstiele und Intiorescenzen mit der Loupe, so zeigt sich eine äusserst kurze und sehr zerstreute Behaarung auf allen diesen Theilen, wäh- rend die beiden Blatiflächen ganz kahl und nur naregelmässig zerstrent mit kleinen, erhabenen, weissen Pünktchen hesetzt sind. Der Blattstiel ist 1"/, Zoll lang, von den Blättchen haben die seitlichen 2 — 4 Lin. lange, das mittlere dagegen einen bis 6 Lin. langen Stiel. Dies letztere ist 31/,— 4%, Zoll Jang und 14—20 Lin. in der Mitte breit, es verschmä- lert sich allmählig in sein Stielchen, und geht oben aus 780 seiner elliptischen Form schneller in eine kurze, sehr spitz auslaufende Ausspitzung aus; die beiden kürzeren und klei- neren Seitenblätter würden ganz dieselbe Gestalt wie das mitt- lere haben, wenn sie nicht unten nach aussen erweitert wä- ren, und dadurch ungleichseitig würden; in diese breitere, äussere Seite geht gleich vom Grunde aus eine Seitenvene ihres Mittelnerven, die sich nach kurzem Verlauf anastonıo- sirend mit der folgenden Vene nach dem Rande hin verbin- det*). Der Blattrand erscheint ganz ohne irgend eine Zahn- bildung, die untere Blattfäche ist hlasser grün als die obere; und die Substanz des Blaties ist häulig, Die 37/,—4 Zoll langen Blüthenstände sind weit über die Hälfte hinab mit kurz gestielten Blumen besetzt, welche eine ziemlich lockere Traube bilden. Die Blumenstiele sind im Ganzen etwa %/, Lin. lang, stehen nach dem Abfallen der Blumen im Allgemeinen hori- zental ab, und endigen mit einer kleinen, blasser gefärbten, dicklichen, schüsselartigen Erweiterung, uuterhalb ihres Aus- gangspunktes steht ein kleiner Büschel weisslicher Haare, es sind die längsten, welche an der Pflanze vorkommen, und doch viel kürzer, als ihr zugehöriges Stielehen. Der Kelch misst 3 Lin., beginnt nnfen nicht dieker als sein Stiel, und erweitert sich allmählig bis zur Mündung, um welche die nur "a Lin. langen und schon sehr zeitig abwärts gekrümmten, schmalen und spitzen Kelchzipfei stehen. In allen vorhande- nen Blumen bilden die zusammenliegenden, dicht und kurz behaarten Petala eine halbrunde, wie es scheint etwas eckige, *) An einem Blatte waren statt 3 Blättchen deren nur zwei, in- dem das mittlere mit einem der seitlichen verbunden war, an Gestalt diescm gleich kam , aber an Grösse noch über das 80- wöhnliche Maass der Mittelblättchen hinausging (51% Zoll Tau und 2° Zoll breit), ‚81 die Kelchmündung schliessende Erhabenheit, es scheint daher, dass die Zeit des Öffenseins der Petala nur eine kurze, dem Abfallen der Blume wenig vorangehende sein muss. Bei der Oeflaung einer solchen Knospe wollten sich die Petala nicht von einander trennen, und es konnte ‚daher kein sicherer Auf- schluss erlangt werden. Innerhalb derselben wnrden die 2 Aniheren sichtbar, welche also hier aus dem Schlunde her- vorragen, was wir bei keiner andern Angurie gesehen haben, sie klebten aber dicht an einander, und hatten auch schon angefangen, ihren Pollen auszustrenen, so dass auch über die Lage der Loculamente nichts Sicheres ermittelt werden konnte, soviel ist aber gewiss, Jass sie an den frei aus der Faux hervortretenden Staubfäden, welche an der Kelchröhre deut- lich herablaufen, ungefähr in der Mitte befestigt sind, ' Var. Brevipes, differt ab antecedente forma punelis ver- rucaeformibus in utraqne foliorum panlalum validiorum pagina evidentioribus et multo erebrioribus, petiolis dimidio breviori- bus, inflorescentiae dimidio brevioris parte nuda floribus de- stituta multo breviore, In Surinami sylvis pr. Mariepaston a. 1846 m. Majo Ro- rentem legit H. Kegel. Wenn wir diese Art als eine Varietät der vorigen Form bezeichnen, so ist es sehr leicht möglich, dass wir ıms irren; wenn man aber nur 2 einzelne Exemplare , die an ver- schiedenen Orten, zu verschiedener Zeit gesammelt sind, zur Vergleichung hat, und keine Erfahrnngen über die Veränder- lichkeit und Bestimmnng der Theile benutzen kann, so scheint es vorzuziehen, eine Varietas aufzustellen, da es sich doch im Ganzen nur um ein Mehr oder Weniger handelt. Die Be- haarang ist hei dieser Pflanze ganz dieselbe, nur die kleinen Erhabenheiten auf dem hier ein wenig derbern Biatte sind in 82 reichlicher Menge vorhanden. An den Seitenblätichen geht die nach aussen liegende, unterste Vene viel schneller ihre Verbindung mit der nächsten ein Die For und Grösse der Blätter ist ziemlich dieselbe, doch konmen hier noch etwas grössere, aber auch noch kleinere Dimensionen vor, der Blatt- stiel ist jedoch nur 6—8 Lin. lang, nnd die Stielchen höch- siens his 4 Linien. Die Blütheutrauben hahen höchstens eine Länge von 2 Zoll, und der untere, von Blumen nicht be- setzte Theil ist ungefähr 1/, Zoll lang, auch die Blumen- stielchen sind zum Theil etwas kürzer, aber auf gleiche Weise von Haaren unterstützt; die Blumen zeigen in ihrer Stellung gar keine, in der Form aber die Verschiedenheit, dass (ich nrtheile nach einer untersuchten Blume) sie am untern Theile der Kelchröhre etwas aufgeschwollen sind, ohne dass die grösste Breite an der Basis sei, Die Stauhbentel mit 2 linea- len Loculamenten waren oben in der Faux an einem von der Wand kurz hervortretenden und in der Röhre dann verlan- Senden Staubfaden angeheftet, sie wurden daher schon sicht- bar, als die noch in der Knospenlage zusammenliegenden Pe- tala von einander gebogen wurden. Im Grunde der Kelch- röhre stand aber ein freier, fast’ lanzettlicher Körper (fehlge- seblagener weiblicher Theil?? Griffel 22}, welcher der Erwei- terung der Röhre entsprach, die übrigens an der troeknen Blume nur zuweilen wahrgenommen werden konnte. Anguria Schomburgkiana Schldl. (s. oben 8. 765.). Wenn wir drei von Hrn. Kegel gesammelte Exemplare, die in gleicher Lokalität, aber in verschiedener Zeit gesammelt sind, mit dieser mehr in dem Innern Guiana’s gefundenen Art vereinigen, so geschieht dies nicht mit einer gewissen Sicher- heit, da die Pflanze von Schomburgk doch in zu wenig genügenden Exemplaren vorlag, um sie als einen festen Au- halt zu benutzen, nnd die vorliegenden Exemplare auch nur 783 einzelne Stücke sind. Wir wollen daher die einzelnen Exem- plare näher charaeterisiren. Ad margiues sylvraruım prope Beckhuizen, Julio m. a. 1845 ieg. Kegel (n. 956). Flores coceinei. Folia brevis- sime petiolata, petiole petiolulis paullo longiore, trifoliata, folio- lis_ ohlongo-elliptieis basi attennatis apice hreviter et breris- sime acuminalis integerrimis, marginatis, glaberrimis (meidio 4— 5 p. longo, 14 — 20 lin. Jato), lateralibus paullo bre- vioribus et angastiorihus aequilatis vel subaequilatis. Pedun- enli masenli 6-pollicares, folie igitur paululum longiores, apice floribus subsessilibus obsessi. Calyces pareissime et breviter pilosuli, pilis aliquot snffulti, delapsi pedicellum bre- vissinum, Lichenis sentelli adiustar rhachi insideutem relin- quentes, tubo eylindraceo et levissime ventricoso eireiter 5 lin. longo; limbo in dentes ‚breves triangulari acnminatos extus eurvatos partito; petalis his multo longioribus, extus dense et brevissime puhescentihns. Alterum speciem sub eodem numero foliola hahet late elliptica v. obovato - elliptica, cum acumine brevissimo interdum subnullo in rotundato apire, vel rarius apice emarginata; ce- terum magnitudine sunt 'variabilia 21/,—33/, p. longa, 1%, —21/, p. lata; pedunculus 7-pollicaris cujus in apice flores sessiles conferti ceterum iis praecedentis simillimi; en de- scriptionem floris seorsim siceati expansi: calycis tubus cum limbo recurvo 6 lin. longas, angulatus (subalatus?); petala oborata subeuneata 23/, lin. longa, 2 lin. lata, exins inpri- mis in rete venoso erasso pube crassinscula brevi obtecta, intus multo glahriora inprimis basin versus. Stamina haud ex fauce emergunt. In sylvis prope Beekhnizen m, Septembri a. 1844 collecta (H. Kegel n. 652.) flor. coceinei, Foliola basi minus sunt «84 angustata, magis elliptiea, ceterum simillima, 3'/, poll. ne- dium longum, 1"/, p. latom, alia panlulum minora, petioli et petioluli interdum ejusdem longitudinis; pedunenli 6—8- polli- eares, sed jam ex parle deflorati et pedicellis seutelliformibus superne tecti. Calyx non diversus. Petala in uno flore evo- Iuta obovato-oblonga et obtusa videnlur linlo calyeis multo longiora. Alle diese Exemplare kommen in der Farbe, der Sub- stanz, der Blätter, der Inflorescenz und der Blumen so über- ein, dass man sie nicht trennen kann. So sehr ich auch ge- neigt bin, zu glauben, dass A. friphylla Miq. vielleicht die- selbe sei, so ist es doch unmöglich, nach den vom Autor an- gegebenen Characteren, eine Vereinigung anf gut Glück vor- zunehmen, da es so viel ähnliche und doch verschiedene Arten giebt, Man muss sich übrigens bei der Untersuchung der Binmen nicht mit vollständig entwickelten begnügen, da bei ihnen die Antheren häußg nicht mehr zu untersuchen sind, ebensowenig aber anch nicht mit Knospen, da in ihnen die Petala noch zu wenig ausgebildet sind, um sie hei Verglei- chungen zu verwenden. D. Planiae Colunbicae Wagenerianae. Anguria umbrosa HBK, (s. oben S. 722 und S. 766.). Auch diese von Wagener gesammelten Exemplare sind nur männliche, zeigen aber nichts, was sie von den früher be- schriebenen auszeichnete. Nach der Abbildung, welche Hr. Wagener an Ort und Stelle anfertigte, ist der Kelch grün, mit dunkelgrünen Kelehspitzen und kleinen, dunkler grünen Fieckchen auf der Kelchröhre, welche, unten bauchig erwei- tert, sich bald verengt, die Petala aber sind mennigroth. In Columbia pr. Maiquetia leg. Wagener. L_ 185 Anguria Wageneriana Schlil. Folia (magna) breviter petiolata, hasi late cordata, sinn e basi depresse et late tri- angulari late bisinuoso, pedatinervia, irregulariter 3— 5loba lobis latis obtusis, minimo acumine imposito terminalis, mar- gine acute et minute denticulatis, sapra pilis rigidulis disper- sis scabra, subtus densiorihns et in toto reti vasculoso obviis mollinseula; pedunculi mascnli folinm saum longe saperautes, floribus pedicellatis in apice conferte racemosis; calycis tubus eylindraceus, limbi laciniis hujus dimidium fere aeqnantibus, subalato- acuminatis; petala his breviora, anguste elongato- triangularia, breviter denseque pubescentia, stam. 2, antheris biloeularibus, tuho aequilongis, loculis linearibus, apive in ap- pendicem anguste acuminatam pelalis terlia parte breviorem excurrentilus (celera ignota). In Columbia ad Puenta a Curucuti Decembri m. a, 1849 leg. Wagener plantam masculam Noreutem. Diese Art ist nicht, allein durch ihre‘ Grösse, sondern auch durch die Mannigfaltigkeit der Ausbildung ihrer Blätter vor allen, die wir sahen, ausgezeichnet. Diese. Mannigfaltig- keit wird dadurch hervorgerufen, dass einzelne Theile des Blattes durch irgend einen Zufall fehlschlageu oder verküm- mern, sich verkürzen. Ein regelmässig ausgebildetes Blatt hat drei Hanptnerven, die unter einem halben rechten Winkel von einander treten und in die drei mittleren Lappen gehn, sie begrenzen zunächst die dreieckige Blattbasis; von den äussern zweigt sich dann ein Seitenast ab, der, anfangs den weitern Rand der Basalbucht bildend, für den nächsten Sei- tenlappen (2tes Paar) bestimmt ist, und, indem er die Bucht verlässt, wieder einen seitlichen Ast absendet, der nun mit den von ihm nach unten nnd ansseu abgehenden weiteren Aesten für den stumpfen Basallappen bestimmt ist, der sich 114—2 Zoll tief unter ihm ausdehnt, Der Blattstiel dieses Z4r Ad. Ds Heft. > 786 Blattes misst 3 Zoll, sein Mittellappen bis zur Blatthasis 9 Zoli, bei einer Breite von 3%4/, Zoll, die sich wenig nach anten zwischen den gewöhnlich ziemlich schmalen und spitz- lichen Buchten verringert. Das obere Ende ist stumpf abge- rundet, und trägt auf der Mitte dieser Abrundung eine bald kaum bemerkbare, höchstens ein Paar Linien hohe, aufge- setzte Zuspitzung. Die beiden folgenden Seitenlappen sind etwäs kürzer und schmaler; die beiden Jaun folgenden viel kürzer, der eine durch eine breite, stampfe, der andere durch eine schmale Bucht von den vorigen getrennt. Die Basal- bucht, über welcher das Blast 10 Zoll in die Queere misst, hat hier eine Breite von über 2'/, Zoll, bei anderen Blättern eine Breite bis zu 4 Zell, und dann ist der @neermesser des Blattes über derselben fast 16 Zoll; bald sind mar 3 Lap- pen vorhanden, die äussern natürlich dann breit, auch wohl der eine mit dem Anfang der weitern Theilung, oder die mittleren Lappen sind mannigfaltig verkümmert, auch ist wohl nur die- eine Hälfte des Blattes gleichsam vorhanden. Die Behaarung besteht anf der Oberfläche des Blattes ans kur- zen, aus einer verdickten Basis ausgehenden, einreihig zel- ligen, mit dunklen Scheidewänden versehenen, pfriemlichen, etwas steifen Härcheu, welche ziemlich regelmässig über das Diachym zerstreut, auf dem Gefässnetze und gegen den Rand aber dichter stehen, ausserdem ist die Fläche nech mit sehr kleinen, unregelmässig dichter oder entfernter stehenden (nor durch die Loupe wahrnehmbaren) Erhabenheiten bedeckt. Auf der Unterseite sind die weisslichen Härchen stärker auf dem gesamnıten Adernetze, welches sich durch eine gelbbräunliche Farbe auszeichnet und ein wenig hervortritt, aber aach anf der Fläche verhanden, ausserdem aber noch zeigt sich eine grosse Menge sehr kleiner, erhabener Pünktchen. Die bis 18 Zoll langen Biumenstiele, welche, wie die Stengel, furchig 787 und kantig zu sein scheinen (doch ist in der von Hrn, Wa- gener gefertigten Ahbildung weder an ihnen, noch an den Stengeln etwas von Kanten und Furchen angedeutet), sind mit denselben Haaren bederkt, die nach oben hin, so wie an den 4— 5 Linien langen Stielchen, die oben eine schüssel- förmige Erweiterung haben, und an dem Kelche viel dichter gestellt sind. Der ganze Kelch ist etwa 9 Linien lang, 4 Linien messen die schmalen, aufrecht stehenden Kelchzipfel, während die Petala wenig mehr als 2 Linien Länge erreichen. Der blüthentragende Theil der Blumenstiele ist ungefähr einen halben Zoll lang, und auf diesem Raume stehen ungefähr 20 bis 30 Blumen. Die Farbe der Kelchröhre ist, nach dem Bilde, ein lebhaftes Mennigroth, die Spitzen aher 'haben eine in das Gelbgrüne endlich verlaufende Färbung; die Blumen- blätter aber, welche stets aufrecht stehen, anch wenn sie mit den Spitzen vom einander treten und mindestens eine Linie kürzer als die Kelchzipfel sind, haben eine rein canarien- gelbe Farbe, und eine ähnliche Färbung wird wahrscheinlich bei allen zur Abtheilung Gurania gehörenden Arten sein. Die gros- sen, etwas unterhalb ihrer Mitte der hier, wie bei allen Arten dieser Ahtheilung, dieklichen, fast lederigen Wand angehef- teten Antheren haben ganz dieselle Länge, wie die Kelch- röhre; ihre am obern Ende fast dicht neben einander liegen- den, schmalen Loculamente ziehen sich, ein wenig mehr ans- einandertretend, bis zur stnmpfen Basis fort, schlagen sich hier nach aussen um, und gehen nun, nehen einander liegend, bis zur Anheftungsstelle; das Mittelband hildet üher den Fä- ehern einen von der ganzen Breite der Anthere ausgehenden, 'allmählig sich verschmälernden, ungefähr 1°/, Liu. langen, dickliehen Fortsatz, welcher innerhalb der Petala Hiegt, diese aber nicht an Länge erreicht. 188 In den belgischen Gärten soll, wie Herr Kegel mit- theilte, noch eine A. Warscewieziana aus Guatemala kul- tivirt werden, wir konnten aber nicht einmal den Namen der- selben irgendwo gedruckt auffinden, erwähnen sie also nur hier am Schlusse noch. Wir wollen non am Ende unserer Mittheilungen eine vorläußge Uebersicht der verschiedenen von uns angeführten und zum Theil beschriebenen Arten, welche bisher in den Bü- chern und Herbarien die Gattung Anguria bildeten, zum Jeichtern Zurechtfinden unter denselben geben, wobei wir aus- drücklich bemerken, dass die Sectionen nur deswegen zu dem Range von Gattungen von uns nicht erhoben wurden, weil die Kenutniss der weiblichen Pflanze und der Fracht fast noch überall vermisst wird, dass ferner die gegebenen kurzen Diagnosen ähnlichen Characteristiken keineswegs als genügen- de Diagnosen anzuschen sind, sondern anr als ein kurz ge- fasster Inbegriff einiger Haupikennzeichen. Werden diese Pflanzen erst genau bekannt, und wir empfehlen sie den Bei- senden und Sammlern als der Untersuchung änsserst hedürf- tig auf das Angelegentlichste zur weitern Beobachtung, 1A- mentlich in Bezug, auf die Beschaffenheit der Antheren und die weibliche Pflanze, so müssen sie einer nenen Bearbeitung unterworfen und mit neuen zweckmässigeren Diagnosen ver- sehen werden, die sich leicht aufstellen lassen. 'Diejeni- gen Botaniker, welche aber his jetzt mehr oder weniger nicht genügende Beschreibungen von Angurien gegeben ha- hen, möchten wir bitten, dieselben zu vervollständigen und wo möglich durch Abbildungen auch anschaulicher zu machen. 389 Conspectus specierum generis Anguria, Seet. I. Euanguria. Pedicelli nudi. Calyx viridis. Petala calyeis limbo ma- jöra, expansa, varie rubrä, a) Folüs trilobatis. A. Jacquiniana Schldl, (trilobata Jaeq. excl. omn. syn.) A. Plumieriana Schldl. (trilobate L. ex parte). 4A. rosea HBK, h) Foltis in eadem planta 3 —7-lobatis. A. Ottoniana Schldl. e) Foliis 5-lobatis. A. umbrosa HBK. 6) Foliis trifoliatis. 4. trifoliata L. A. ternata Roemer (trifoliata Vell.) A. affinis Schldl. " e) Foliis 5— 7-foliatis. A. polyphyllos Schldl. (pedata L. ex p.) A. dentata Schldi, (pedata Jaca. excl. syn.) Sect. 1. durania. Pedicelli nudi. Calyx varie ruber, Petala calyeis limbo breriora, (saltem primum) conico -conniventia, Iutea. a) Folüs integris. A. speciosa Poepp. Endl. A. guianensis Klotzsch. . b) Foliis integris et trilobıs, A. eriantha Poepp. Endl. 4. Mackoyana Lem. 790 e) Folüs trilobis. 4A. spinulosa Poepp. Endi. A. capitata Poepp. Endl. (?). 4A. sinuata Benth. d) Folüs 3— 5-lobis s. omn. 5-lobis. . A. Arrabidae Schldl, (trilobata Yellozo nec Aucter. alior.) A. Sellowiana Sehldl. A. Wageneriana Schldl. A. Kegeliana Schild. e) Foliis 3- foliatis. A. cissoides Benth. (?). ' A. heterophylia Willd. hb. Species dubia. A. lobata L. Sect. II, Bianugs. Flores parvi (pallidi?), pedicelli bracteis s. pilis suffalti. a) Pedicelli bracteis suffulei, 4. aculeolata Schläl. A. Gaudichaudiana Schlül. 4. Meyeniana Schlal, b) Pedicelli pilorum fasciculo suffulti (potius sectio pro- pria (Ginarua) antheris e fauce emergentibus insignis). A. Schomburgkiana Schldl. (triphylla Kloizsch non Miquel). A. leptantha Schldl, Sect. IV. Nugarie. Calyeis fanx intus pilosa. 4. Kunthiana Schläl. Sect. V. Banugla. Inforesceutia ad basin plantae, pedieelli bractenti, an- therae margine multilocnlares. 4A. rhizantha Poepp. Endl. 791 Species quoad sectionem dubiae. A. Antheris duabus. a) Folüs integris. A. integrifolia Nees et Mart. b) Foliis trilobatis, A. multiflora Mig. (an Gurania?). 4A. subumbellata Mig. e) Foliis 3-— 5 -lobatis. 4. obtusiloba Schlil. 4) Foliis 7-lobatis. A. laciniosa Schldl. e) Foliis 3- foliatis. A, bignoniacea Poepp. Endl. A. triphytia Mig. f) Folüis 6— 7-foliatis, A. pedata Willd. hb. nee L. B, Antheris tribus. A. pedisecta Nees et Mart. Species nomine fantum notae. A. polyanthos Klotzsch in pl. Schomb, A. Warscewieziana U. Belg. Register der in den Ahhandiungen abgehandelten Pflanzen-Namen. Acalypha polystachya 201. ar Acnilon acgyptinon, compacta, cretica 327. erithmifolia, dshimiten- sis 324. eriophora 328. Filipendalina, Gerberi, leptophylla 326. Millefolium 323, muschensis 329. nobilis, odorata 324. ‚0ssica 323. peucedanifolia 324. pubescens, taurica 325. tenuifolia 327. Wilbelmsii 328. Achyranthes abyssinica 235. Acremonium ‚albem 109. Aoroptilon Picris 411. i m Acrostalagmus 125. albus, fungicola 126. geniculatus, ‚herbaru 125. nodasus 126, Acrostichum angulatom, decurrens, stigmatolepis 248. Acrothecium 110. multisporum 111, Actinocladus cinerascens 232. " Adiantum aethiopicum, Capilins 273. Adenotrichum corneum , fusisporium 110. Aethalium atrum i4#, Aetheopappus pulcherrimus 422. u a Agapetes 15. 37. hirsnta, loranthidora, setigera, vacciniacea, va riegata, verticillata, Wallichigna 38, Agaricus 152. badio-hrunneus, caryophyllaceus 153. Agave atro-virens 194. mitis 199. Agrostis distans 176. Alhagi camelorum 98. - . Allantodia Fieldingiana 268. solenopteris 266, «p. dubia 269. Alsophila crinita , latebrosa 294, \ Alternaria chartarum 107. Alysicarpas racemosus 642, Amblyocarpus inuloides 356. 793 D Amechania 69. Amorpba 686. pumila 185. spp. 692. Tenessensis 191. Ampelopteris firma 251. Amygdalus campestris 211. "Anacyclus pulcher 671. Angiopteris hypoleuca 204. Presliana 203. Anguria 701. aculeolata 748. affinis 760. Arrabidae 736. biyno- niacea 729. 30. capitata 727. 8. 7t. cissoldes 710. dentata 713, eriantha 725. Gaudichaudiana 753. guianensis 737. 42. hetero- pbylla 772. Jacquiniana 708. integrifolia 719. 20. Kegxeliana 776. Kuuthiana 763, laciniosa 755. leptantha 779. lobata 710. Mackoyana 733. 4 Meyeninna 750. multitlora 730. 1. 75, ob- insiloba 744. Ottoniana 758, pedata 711. 73. pedisecta 718. U. Plumieriana 709. Poeppigiana 769. polyanthos 737. polyphyita 712. rhizantha 728. 9. 68. rosea 720. 1. Schomburgkiana 765. 82. Sellowiana 746. sinuata 740. speciosa 723, 4. spinnlosa 726. 70. subumbellata 738. ternala 737. trifoliata 715. 6. tri- lobata 708. tripbylia 752. 8, 65. 79. umbhrosa 722. 66.34. Wa- generiana 785. Warscewieziana 7c8. Anthopterus 15. 27. mucronatus 28, racemosus 27, Anthemis altissima 316. arveusia 316. 670. Biebersteiuiana 320. bra- chyglossa 318. hyzautina 321. chamomilloides, chia 316, co- arctata 318. Cotula 315. cretica 322. discoidea 321. frutien- . tosa 320 montana, mucronulata, platyglossa 319. Pseudo-Cota 318. ptarmicaeformis 319, rigescens 317, Rudolphiana 321. ruthe- nica 316, tinctoria 318, Arbutus 17. 70. 86. Andrachne 71. andrachnoides 70, canariensis 72, densißora, fNlorıhanda , glandulosa 73. hyhrida 71. integrifolia 72, laurina 73. longifolia , Menzie: 2. mollis, 'ovata, paniculata, petiolaris 73, procera 72. prunifolia 73. serratifolia 71. Sieberi 72. species excl, minus notae, spinulosa 73, Unedo 70. variane, xalapensis 73. Arctostaphylos 16. 78. 86. alpina, officinalia 78, species exclusae 79. Argophylium 69. Artemisia Ahsinthiam 348. annua 347, armeniaca 346. ärragonen- sis 345. austriaca 346. campestris 343. chanaemelifolia 345, commutata 343. fasciculata 346. inodora 343. lanata 347. ma- ritima 349. monticola 347. pontica 346. scoparia 342, splen- dens 347. Stechmanniana 345. Tousmefortiana 347, vulgaris 346. Arthobotrys recta 128, Arthroenemum caspinm 90. . Ascobolus 146. miniatus, sphaericus 147. Ascophora tinerea, pnlchra 139. Asperula acerosa 460, arvensis 469. cynanchica 460. divaricata 189. glahra 462. glomerata 461. involncrata 462. longifora 460, longifolia 461. Tutea 460, molluginoides, odorata 462. prostrata, squarrosa 461. stylosa, taurina, tenuiesima 462. _ Aspidium anomophylium 277. atratum 279, brachypterum 258. carvi- foltum 292. candiculatum 280. Canariense, deversum 192. Do- nianın 284. mucronifolium, obtusum 2391. ochihodes 282. yal- mipes 287, scahrosum, rpec. duhia 286. subinerine, tacticopte- rum 250, Wallichianum 291. Weigleannm 284. xylodes 231. Arplenium brachyotns 261. camptorkhachis 262, decrescens 261. emar- zinato -dentatum 263. falcatım 260. Ambriatum, furcamm 265. 794 Asplentum lunulatum 264. opacum 261. radiatum 259 tenuifolium 265. umbrosum 264. Zenkerituumn 289, . Astragalns aduucus 93. Asterias; brachycarpus, cAlyeinna, caucasi- cus 94. diffusus, fahaceus 95, falcatus 94. glycyphylioiden, glycyphylius, lasioglottis, onobrychioides 93. sanguinolentus 94. Stevenianus 93. subulatus, tauaiticus 94, versicolor 95, Asirantia major 228. Asystasia crispata 647, Atractylis cancellata 385. Atriplex roseum 90. Begonia Hamiltoniana 213. peponifolia 180, semperfiorens 668. Wal- lichiana 213. Bidens cernua 314, tripartita 315. Blastotrichum fuscum, puccinioides 113. Blennoria alba 149. Blechnum orientale 259, Botrychium Januginosum 246... Botryocladium detectatum 134. Botrytis sphaerulifera,, spicata 118. Bouvardia chrysantlha 194. Brunfelsia inodora 180. Bryopteris filicina 303. flaccida 610. Cacumisporium tenebrosum 130, GCalearisporium arbusculum 124. Calceolaria glutinosa 196, scahiosaefolia 228. Calendula arvensis, gracitis 371. persica 372. Caligula 15. 28. odontocera, pulcherrima 28. Callicephalus nitens 422. Cailipeltis Cucullaria 474, Calonyetion muricatum 173, Camphorosma monspeliaca 90. Cantharellus coriacens 152. Caragana frutescens, grandidora 93 Cardana pedunculata , pauciseptata 129, Caränneellus coeruleus, Mon+peliensium 389. Carduns albidus 391. Gandicans, collinus 393. Havescens 394. bamı- kosus 393. macrocephalus 391. multijugus 332. nervosus, ONO- Ppordioides 391. pycnocephatus 392. seininudus 394. uncinatus 393. Carex 494. acuta 559 aemnlans 557. alba 578. ampallacen 614. au- guillata, aquatica 558, ‚arenaria 512. atrata 569. azillaris 526, baldensis 543, bicolor 565. binervis 604. Biyttii 518. Boenning- hausiana 525. bolina 551, horealis 563. brizoides 523. Bux- baumii 566. caespitosa 550. canescens 537. capillipes 548. 08-- pitata 499. chordorrhiza 509. clavaeformis 582. corvula 544. cyperoides 521. Davalliana 497. Deinboelliana 507. depauperata 610. digitata 594. dioica 494. distans 605, disticha St1. divisa 510. divulsa 517. elongata 530. elytroides 561. ericetoram 588. evoluta 622. extensa 609. festiva 522. ferruginea 601. i- formia 622. filipendula 548. firma 600. flava 607. foetida 508. frigida 597. fullginosa 596. fulva 606. Gaudiniana 329. ula- reosa 535. glauca 551. «lobularis 587. guestphalica 518. 8yN0- basis 593. gyuocrates 498. gynomane 545. halophila 5öt. de- leonastes 534. hirta 623. hispidula 599. holostoma 367." hor- 195 (Carex) deistichos 614. humilis 592. hyperboren 562. incurva 506. irrigua 570. Iaevigata 604. lagopine 533. lapponica 539. laxa 572. leiorrhyncha 514, leporina 531. ligerica 523, limosa 571. iimula 557. linearis 602. livida 574, loliacea 542. Lyngbyei 547, maritima 547. maxima 584. Michelii 610. microglochin 504. microstachya 536. microstyla 508, montana 587. mucronata 542. muricata 515. nardina 500. nigra 568. nitida 579. norvegica 536. nutans 620. obtusata 502. Oederi 608, Ohmülleriena 524. ornithopoda 694. panicea 575. pallescens 583, paludosa 619. paniculata 520. parallela 496. paradoxa 521. panciflora 509. pedata 580, pediformis 595. pelia 575. Persoonii 539. pilosa 577. pilulifera 591. pelyerkiza 390. prolixa 559, pseudoarenaria 513. Pseudocyperus 612. pulicaris 498. pulle 615. punctata 605. pyrenaica 504. rariflora 573. remota 527. rhynchophysa 617. rigida 563. riparia 620. rotundata 615. rufina 564. rupe- stris 501. saliua 553. Schreheri 522... secalina 61, semper- virens 600, spiculosa 552. stellulata 528. sienophylia 509. sto- lonifera 589. stricta 549. strigesa 584. atyyia 571. subapatha- cer 554. supina 580, eylvatica 603. tenuilora 541. teretinacnla 519. tomentosa 586. tricostata 560. trınervis 561. turfosa 559. ustulata 598. vaninata 576. Vahlii 567. - vesicaria 6146, virens 519. vulgaris 555. vulpina 514. \Wormskioldii 501. Carlina vulgaris 384. Garoxylon glancum 91. . Carpesium abrotansider, cerauum 356. Carthamus oxyacanthus 388, Cavendishia 15. 25. nobilis 25. Genia geminata 161. turhiuata 671. Centaurea 423. albida 433, albiflora 430. anatolica, appendicigera 425. arenaria, ärgenter 430. atrata, atropurpurea 427. axil- laris 426. bicolor 428. Calcitrapa 435. cana 427. Candollei 424. carduiformis 428. ciliata 430. collina 429. cyanifolia 436. Cya- nus, depressa 426. diffusa 434. eriophora '436, eryngioides 429, Ferdinandi 175. Fischeri 426. Jacea, margaritacea 424. Mierghii 208. montana 426, nigrescens 424. ochroleuca 427. olympica, ovina 432. panicnlata 431. paucifora 433, phrygia 424, recur- vata 428. rellexa 429. rubesceus 437. salicifolia 424. Scabiora 427. solstitialis 435. squarrosa 434. stereophylia, Thirkei 427. virgata 432. Centauriam 416. acutum, babylonicum, Behen 418, erucaefolium 420. teptophylium 419. odoratum, rhizocalathium, ruthenicom 417. aaxatile 419. Centranthns angustifolius 452. dasycarpus 176. longiflorus 452. Cephalaria aristata, centanroides, leucantha 445. procera 446. ry- riaca 444, talarica 446, trannaylvanica 445, Cephalosporium album, allagonum 131. Ceratochlos spp. omu, 158. uniololdes var. 652. Ceratostemma 15. 27. epp. omn. 27. longifierum 68, Chactomium concinnatum 143. tomentosum 144. Chaetostroma carneum , pedicellatum 148. Chamaepeuce echinocephala 346. Chamomilta 337. meridionalis, officinalis. unilateralis 338. Chardinia macrocarpa, xeränthemoiden 382, Chartolepis 420, Biebersteinii 420. sallgna 421. Tournefortii 420. 796 Cheilautkes hulbosa 274. contracta 201. dealbata 27.4. Dicksonioiden 275. resistens 275. squamo-a 174. Chenopodina dendroides 91. maritima, pycnantha, salsa 90. Chiloseyphus nigrescens 640. Chrysanthemuam Leucanthemum, segetum 329, Cineraria Aucheri, aurantiaca, crisp2 358. lanceolata, lougifolia 359. spatlıulaefolia 358. Cirsium 405. angustifolium 409, apiculatam 408. armenum 409. arveuse 411. dealbatum 409. duriuscnium 410, Erisithales 409. eseulentum 405. grumosum, hypvleucam +09. incanem, leu- copsis 410. oblonzifolium 407, obvallıtum 40R. purpureum 410. simplex 409. subinerme 410 Cladohotryum ternatum 124. Cladochaeta candidissima 354. Cladosporium macrocerpum 113. penicilloides, rectum 114. stroma- tum 113, Cladotrichum Fuscum, pervagatum, undiquever-um 116. Cleome Houtteaua 669, indecora 160. Cniens benedictus 436. Coceocypselum discolor 192. Coceotrichum dichotomum 168. Gollomia stenosiphon 228. Colquhonnia moltis 681. Comarostaphylos 16. 73. 86. ungustifolia 74. arbutoides 77. argentea, attennata 74. bicolor 87. glaucescens 76. Hartwegiana 77. lati- folia 76. longifolta 75. mucronata, mucronifera 76. ouxacana, polifolia , rubescens 77. Comatricha 140. alta, ohtusata 141. Commelina 652. clandestina 654. intermedia 655. procurrens 656. puberula 197. Coniotbecium variegatum 101, Conoelinium album 19%. Conradia 183, " Convolvulus cladotrichus 173. Coreopsis senifolia 202. Coruus australis, mascula, sanguinea 480. Coronilia coronata, varia 98, Corypeum impressum 150. Cotoneaster Nummularia et al. spp. 16%, Cowsinia bulgarica -385. chlorocephala 388. cynaroiter 385. Gun- delia 387. hamosa 388, heterolepis 386. Hystrix, macrucephala, macroptera 385, orientalis 386, squarrosa 387. tenuifolia 388. Crataegus glomerata 185. macracantha 186, Crepis virens 197, Critho Aegiceras 195. Crocysporium 147. album 148. x Crucianella angustifolia, chlorostachys 460. ghilanica 459. latifolia, maritima, suaveolens 460. Crupina vulgaris 421. . Cuscuta Cephalanthi, Chilensis 202, Polygonorum 199. Cyanotis zehriua 235. Cyelamen macropua 172, 5 Cylindrospermum crassipes, Infatipes, longipes 106. Cynoglossum emodum 160. 7179 Cyperus inconspieuus 200. Cytisus ratisbonensis 90. BDactylium 137. dubium, simplex 138. Dalea argentea 173. Daphnidostaphylis 79, 87. acuta 81. cordifolia, Fendleriana, glau- ca, Hookeri 80. pumila 81. pungens 80, Davallia microlepis 202. tennifolia 276, Delphinium pubescens 197. Dendroceros Breutelit 639. Desmodium Sandwicense 230. Diastema 184. 197. Dietyanthus campaunlatus, stapeliiflorus 207, Dicyrta 198. Dimetopia hirta ‚ homocarpa 156. Preissiana 157. pusilla, Walper- sii 156. Diplazium lasiopteris, nigro - paleaceum 270. sp. 271, Diplosporium selenisporeides 115, Dipsacus laciniatus, pilosus 441, plumosus 442, sinnatus 441. Doronicum cordatum, eriorbizon 357. macrophylium 356, eblongi- folium, Pardaliauches, reticulatum, scorpioides 357. vagina- tum 356. Dufresnea leiocarpa 450. Echenaeis 403. sclerantha 404. Echinops banaticus 381. connatus 380, exaltatus 378. graecns 381. horridus 380, humilis, microcephalus 381. ossicus 350. persicus 38t. Rochelianus 378. Echinopsilon hyssopifolium 90. Elyna spicata 493. Euchysia repens 162, Endopogon cuspidatus 646. Enkyanthus 17. 86. 7. biflorus, guinqueforus, reticulaius 86, Enteridium atrum 142, Epidendrum Fuchsii 232, Epigynium 16. 49. Acosta 53. acuminatum 5l. affine 50. coriaceum, enneifoliun 52. Donianum 51. ellipticum, Horibuudum 52, Grif- fithianum 51. Jaurifolium 52. Leschenaultii 50. lucidum 52. ma- laccense 51. myrtoideu 52. Neilgherrense 50. obovatum 51, serratum 50. Sprengeli 5i. varingiaefolium 52. venosum 50, Epilobium subhirsatam 201. . Epitrachys 396, adunca 402. arachnoidea, caucasica $00. ciliata 397. erythrolepis, Kosmelii 398, lanceolata, laxifora 400. leu- cocephale , longifolia 401, macrobotrya 399. microcephala 402, munita 398. neınoralis 400. ossetica 398, peniciliata 399. rigida 400. serrulata, Szowitsii 397. tenuiloba 400. tricholoma 398, Ervum Ervilia, hirsutum, tetraspermumn 9. Erysimum ochroleucum 174, Empatorium guatemalense 231. Eurotia ceratoides 90. . Eurygania 15. 26. angustifolia 26. Ardisiaefolia, multidora 27. Fagopyrum Dryandri 232. emarginatum 233. Nelicia Reevesii 235, Filago arvensis, canescena, pyramidata, spathulata 365. Fiemingia pycnautia 643. Zr Bu. 65 Heft. öl 1798 Frullania apienlata 638. arietina 637. hrasiliensis, eonvoluta, cy- lindrica 303, dubia 641. ericoides, hians 303. obcordata 638. squarrosa 637. Thaillierii 303. 638, Fusarium tuberis 148. Fusidium Arundivis, Iycotropum 101, Galactites tomentosa 390. Galinsogea brachystephana 174. Galium Aparine 470. horeale, brachyphylium 469. corrudaefolium 466. debite 464. divaricatum 471. effusum 464, erectum 465. fontinale 469. fruticosum 465. glaucum 464. graecum 469, humi- fusam 464. byrcanicum 468. infestum 470. insuhricum 465. ma- ritimum 469. mite, Mollugo, mutabile 465. ochreleucum 466. olympicum , palustre 468, parisiense 471. prusense 466. pumi- Jum 467. rivale 464. rotundifolium 469. rubioides 470. stolo- niferum 467. subvelutinum 465, tenuissimum 47f. tricerne 470, valantioides 469, verticillatum 471. verum 468. Gaylussacia 16. 48. angulata, bracteata, brachycera 48. cordifolia, dumosa 49, fasciculata, frondosa 48. hirtella 49, octospermays parvifolia 48. resinosa 49, rigida, serrata 48. ursina49, villosa 49. Gesnera 183, Blassii 175. cardinalis 214, Gieslera 198. Gloxinia 183, Giyceria nervata 652. Gnaphalium 671. alpigenum 354. Americanum 674. chilense 675. coarctatam 676. scqq. 680. norvegicum 353. Pensylvanicum 674. seqg., purpureum 674. spicatum 676. segg., stachydifolium 679. suopinum 354. Gomphinaria amoena 130. Gomphrena livescens 192, Gonatorrhodon fuscum 122, Gonatotrichum 109. erectum 110. Gongromeriza 106. clavaeformis 106. Goniophlebium Reinwardtii 163. Grammitis attenuata 251. Graphium clavaeforme, fissum, glaucnm , strietum 133. Sathnickia 198, Gymuocline achilleaefolia, argyrophylia, armena 339.40, chiliophy1la, macrophylia, myriophylia 339. Szovitsii 339. 40. Eymnogramme bifurcata, leptophylia 250. totta 249. Gynosporium rhizophilum 102. Habrothamnus aurantiacns 231. Halimocnemis hrachiata, glauca , oppositifolia, volvox 92. Halocharis Abichii 92. pyenantha 91, Bedysarım argenteum, Kolenatii 97. Heleocharis Bartoliana 201, Helichrysum arenarium 352. armenum 350. commixtum 351, Bra” veolens 350. lavandulaefolium 351. microphyilum 349. Pallarii „353. plicatum 351 pluriceps 348. polyphyllum, tschabauicum 3. Helicotrichum candidum, prasinum 111. Helminthosporium altum, mystrosporioides, septosporum 117. kemerocallis graminea,- graminifolia 186. Hemionitis cordata 249, Hemipappus 840. eanus, isabellinus 34}. Hemiscypha 138. rhizopoides 139. strictum .138.. Herpestis monosticta 694. BHeuchera lucida 186. Hormiactis fusca 127. Hiniscus Martianus 193. Hieracium patens 207, Hyalea puichella 422. Hymenocallis Borskiana 168, Hyoscyamus eminens 176. Hypericum decussatum 192. Rugelianum 177. sinaicum 162. Hystricapsa trochiformis 140, Undigofera Dosua 158. Iris sogdiana 206, Isaria 150. acuta 151. . Jurinea alata 413. alpigena 415. anatolica 4i4. macrocalathia 415. mollis, pluriceps 413, pulchella 412. Roegneri 414. spectabilis 415. Jassiaea micrantha 177. velutina 178. Karamyschowia hedyotoides 459. Kentrophylium glaucum 389. lanatum 388. Knautia heterotricha 444. hybrida 442. integrifolia 443, montana 444 orientalis 442. ryivatica 443, Kohresia caricina 493, Koeltikeria 184. Kohleria 184. Lactuca Nacida 229, Lansbergia Caracasana 166. Lappa officinalis 411. Latliyrus Aphaca, Cicera 96. memhranaceus 178, pratensis, rotun- difolius, tuberosus 97. Lavatera Behriana 68. Lejeunia amoena 698. anomala 638. Auberiane 632, barbißora 630 cancellata 634. convexistipa 631. cornuta 635. crenata 63% Delessertii 634. elliptica 636. Aava, guianensis 634. involvens, Kegelii 635. Oerstediana 64#. opaca, oxyphylia, phyliochola 633. Sapraeana, aquamata 631. stenophylia 636. surinamensis 631- trausversalis 629. unciloba 632. unidentata 634, xanthocarpa 631. Leptochilus lanceolatus 249. Leptothyrium Urticae 142. Ligularia sibirica 358. Lindelofia 215. arachnoides, speetabilis 216, Lindsaya cultrata 276. Lippia calocephala 172, Lohetia ocimoides 178. Locheria 184. Logfia gallica 355. Lonicera Caprifolium 477, caucasica, chlamydophora 478. etrusca 477. iberica 478. orientalis 192. 478. Periciymenum 477. Lopezia alhilora 696. Lotus corniculatns 93, Lycopodium aloifolium 296. cernuum, clavatum, macrostachyum, serratum, subulifolium 297. Wightianum 298. Lyperia diandra 196, Lysimachia ciliata 216, spathulata 160. 800 Macleania 14, 19. angulata 19, Bentkamiana 20, colorata 68. cordi- folia 20. Soribunda 19. insiguis 20. longifora 19, macrantha, ovata, yubiflora, punetata 20. Madaractis 184. Madia vacemosa 178. Maiva Brasiliensis 179. Durieui 233. verticillata v, neuroloma 700. zebrina 175, Mammillaria Büschiana 231. Marchantia chenopoda 304, Mastigobr yum jamaicense, stoloniferum 302, Matricaria 332. caucasica, disciformis 333. grandiflora 336. hete- rocarpa 333. inodora 334. ınicrocephala 336. praecex 335. tri- chophylia, uniglandulosa 333, Mauraudia Barclayana 198, Medicago sativa 90. Melampodium divaricatum 198. Menispora 119. alba, caesia, ciliata, eilipsospora, olivacea 119. psriformis 120, Mereurialis violaefolia 162. Mertensia dichotoma 247. Mespilus racemißora 160. Metzgeria furcata 304, Microlouelus cichoraceus 416. Mitrala fusispora 147. Monilia salehrosa, strieta 136. Morina persica 440. Moussonia 188. Mucrosporium Schlechtendalianum 128, verticiliatum 129. Myanthus Laushergii 170. Mystrosporium allum, canım 114. Waegelia 184. Nemaspora Juglandis, Pini 144. Nephrolepis tuberosa 277, Niphaea 184. Niphobolus stioticus 257. sp. 258. Nodulisporium album, ochracenm 120. Notobasis syriaca 396. @edocephalum 131. album, alienum 132, elegans 131. Oligochaete divaricata 411. Omalanthus surinamensis 628, Ompkalanthus filiformis 303. Onobrychis Buxhaumii, sativa 97. Ononis hircina 93, . Onopordon acanthifolium, Acantkium, arabicum, heteracanthum, vi- rens 390, Opbioglossum Schmidii 246. Oplismenus gracilis 649. Oreanthes 15. 25. huxifolius 25, Orobus anomalus 96. hirsatus 95. Kolenatii, roseus 96. Orthaea 14. 23, secundillora 24, Osmunda regalis 247, Oxealis Ottonis 217. Oxycoceus 16. 67. erectus, macrocarpus, palustris 67. Oxytropis pilosa 93, -. sol Pauicem mirabile, muticum 288. psewdo- paspalus 236, Papulaspora sepedonioides 112, Paspalum stoloniferum 187. Penicillium 134. album, canum 135. finitimum 14. firmum 136, Nlexuosum 135. fuscipes 136, glauco-ochraceum 135. Pentapterygium 16.47. serpens 47, Periconia alba 131. Perneteya 16. 82.7. angustata 84, angustifolia 83. huxifolia, cilia- ris 84. coriacea 85. elliptica 84. furens 83. Halliana 84. Ien- cocarpa, microphylia 83. mucronata 85. parvifolia 84, Pent- landii, phillyreaefolia, pilosa, Poeppigii 83, pumila &2. pun- ctata, purpurea 83. rigida 84. setigera 85. spp. excl., tasına- nica 86. Peziza Juglandis 146. Phacelia Purshii 193, Phaeopappus macrocephalus 437. ossicus 436. spectabilis, Steveni 497. Phalangium Liliago, liliaginoides, Renarnii 187. Phataris angusta 187, canariensis 652. Phalerocarpus 16. 67. serpyllifolius 68. Phaseoius 188, Pholidophyiium zonatum 182, Phragmicoria Guillemisiana 303. torulosa 627. versicolor 628. Picnomon Acarna 395. Pimpinella gracilis 189. napiformis 180, Pistillaria carnea 151. Pitcairnia exscapa 189, Kegeliana 664, ringens 661. xanthocalyx 195. Plagiochila ambigua 640, bursata, contorta, distiuctifolia 391. fallax 300. hypuoides 626. jamaicensis, macrostachya 302. Oeretediana, ovata, secunditolia 301. subplaue 625. Planodomus Habenkorstii 143. Poa nemoralis var. 654, Podosaemum gymuostylum 236. Pogonostylis squarrosa 201. Polyactis divaricata, simplex 123. Polybaea 15. 30, crassifolia, Jancifolia, Querema 31. Polypodium harpophylium 256, lineari afl, 253. nudiuscalum 253. oxy- lobum 255. pyrrhorhachis 257. quercifolium 255. spp. 253. 4. Portwlaca consanguinea, Janceolata 693. oleracea 694, Potentilla Auserina 217. Brisniüi 188. Kurdica 219. Mayana 188, ni- vea 219. Prismaria alba 125, Proclesia 15. 32. acuminata, alata 34. alnifolia 35. Renthamiana 33. hracteata, capitata 31. cordata33, cordifolia 32. Hartwegiana 35, melastomoides 32. pseudo- pubescens, pubescens, scabrinscnla 33. splendens 34, strobilifera 32. veragnensis, Warsczewiezyie 35. Psammisia 16. 42. alpicola 45. bicolor, brevilora 44. costaricensis 47. oyathifera 43 falcata 44. formosa, elabra 46, guianensis 43. Hookeriana 46. longifolia 43. macrophylia, nitida 45. penduli- flora 43. ramiflora 44, tupestris 45. tovarensis 44. Psepheilus 437. dealbatus, declinatus, decumbens, integrifolins, leu- cophylius, Marschallianus 438. Psilonia deflexa, salehrosa 118. Psoralea strobilina 162. Ptarmica biserrata, grandifora, multiida 322. . . Pteris Blomeuna 272. Cretica, geraniifolia 271. lanuginnsa, ımulti- aurita, paleacea 272. 802 Pterula lutea 151; Ptychotis heterophytla 210. Timhali 209. Puceinia 103. serinta 104, Pyreturam ambiguum 337, Belsamita 332. carneum, ceratophytlai- des 330, coryımbosum, jacobaeaeformis 331. leptophylium 332, uiveum, palmatam 331. palustre 330. Parthenium 331. roseusn 329. sericeum 330. uniflorum 332. Pyrus mierocarpa 179. Badule Naccida 627. pallens, sp. 626. Rechsteinerr 183, Reseda ramosissima 163. Rhaponticum pulchrum 412. Ruinetrichum 121. atrum 122, oblongisperum, psilonioides 121, ve- pens 122, Ruynchosia filipes 644. Riccia Oerstediana 304. Rubia Aucheri, iberica, tinciorum 463. Rudbeckia lanceolata 190. Rueltia undalata 181, Rytidophylium 183. Salisia 197. Salsola caesia, cana, nitraria, rosacen 9i. Salvia angulata 683. coufusa 685. Kochlana 179. Oltoniana 224. sub- spathnlata 225. variegatix 636, Sambucus Ebulus, nigra 477. Saponaria chloraefolia 163, Sarcolipes puhescens 229, Satyria 14. 21. clonantka, Warscewiczii 22. Saussurea salsa 383. R Scabjosa amoeua 447. bipinnata 446, caucasica, maritima 447. mi- erantka 448. ochroleuca 446. rotata, sicnla 448. suaveolens 447. ucranica 448. Webhiana 447. Schizantlus lilacinus 229, retusus 198, Scopularia 133. venusta 134, Scorodosma foetidam 157. Scutellaria Chamaedrys, humilis 202, Sontisporium aoredosporum , sphaerospermum 112. Selaginella canlesceus 298. pennula 299. radiata 298. tenera 299, va- Kinata 298, Selenosporinm Rosae 150. Seiliguea involıta 252, ° Semiramisia 15. 25. Karsteniana 26. speciosa 25. Senecio amphihulus 361. aquaticns 366. chrysanthemifolius 368, Cy 362. erraticus 265. erucifulius 366. Gundelius, hypechionaeus 364. Jacohaea 366. macrophylius 359. mollis 365. nemorensis 35% olympicus 363. Othosnae 366, paludosns 360. pandurifolius 364. platyphylius 360, racemosus 361, rupestris 368. saracenicus 359. , squalidus 369, taraxacifolius36). tschabanicus 370. vernalis 367. Serratula coriacea, quinquefolia, radiata 412. “ Septonema alba, elongatispora 107, Septosporium instipitatam 115. Sherardia arvensis 45%, Sibbaldia cuneata 163. 79. j Sitene bipartita, Durieui 234. exaltata 179. YWortunei 181. muricala, rosea 234. squamigera 202. suavis, temuiflora 234. Silphioum dorenicifolium 163, ‚'bum marianum 389, Sipanea pratensis 174. Siphonandra 14.24. elliptica 24, Sisyrischium rigidum 226. Smithia gracilis 642, Socratesia 14. 22. melastomoides 23. Solanum Ealdasii 237, Sonchus Capensis 211. Iıypechoeroides 212. Sophoclesia 15.29, coruifolian 29. nummulariaefolia, ovata, subscan- dens 30. Sphaeronema 142. cornutum 143. Sphyrospermum 15, 36. buxifolium, longifolium, myrtifolium, Ro- raimae 36, Sporidesmium 102. congestum, copulatum, fasciculare 103, Iinguae- forme 102. uudosam 103, Sporocadus 145. caudata 146. diversispora, Rubi 145, Sporodium 122. dissimile 123, Sporotrichum holosericeum, nigrum 108. Staehelina arborescens, dubia 384, Stemmaria glohosa 137. Stilbum capillamentosum, catenatum 132. Stizolophus Balsamita, coronopifolius 428. Stysanus Reichenbachianus 137. Suaeda altiseima, fruticosa 91. Succisa australis, pratensis 446, Symptysia 15. 36. guadalupeusis 37. martinicensis 36. Syaphytum echinatum 1°8, Syuoporium biguttatum 121. Tanacetnm vulgare 341. Teucrium densiflorum 181. Thelactis 139. alba 140. Thelephora viridis 152. Thermopsis Caroliniana 202, Themistoclesia 15, 41. buxifolia, pendula 42, Thibandia 15. 39. Boribunda 39. microphylia 68, pichinchensis 39. spp. exclusae 40. f. spp. non satis notae 39. 40, Tblipsocarpus baeticus 179. Thysantha glomerata 235. Titachiidium 126. pinnatum 127. Torula composita, glauca, longispora 105. parallela 104, pedicel- lata, rosea 105. tenerrima, tetramera, vitellina 104. Tournefortia Psendo - Heliotropium 227. Tradescautia gonatandra 659, Tragopogon barbirostris 161. Tommasinli 191. Trevirania 184, coccinea, Escheri 198, Trichaegum atrum 115. Trichoderma album 141, Trichomanes Sohmidianus 295. Trichostroma olivaceum 120. Triposporium Ficiniusiom 116. Tripteris hyoseroides 202, Triticum giganteum 158. . Tubercularia Corchori, marginata 149. Tabalina conglohata 140. 804 Tarnera angastifolia 212. Tyria 14. 21. Salapa 21, Uredo Agropyrij102. Utocladium botrytis 111. Waeciniom 16, 53. spp. exclusae 66. spp. non satis notae 65. 6. Batodendron 54. 5. angustifolium 56. arboreum 55. Kunthianum 56. leucantıum, Schlechtendalii 55. stramineum 56. Cinetosandra 54. 60. Emirnense, fasciculatum, Forbesii, Taevi- gatum, rellexum 60. * Cyanococcus 54. 6. albillorum 57. amcenum 56. canadense, Coustabiaei 57. corymbosum 56. elongatum 57, eriocladum 56. furcatum, gelezans, grandiflorum, ligustrinum, Maria- nam, multilorum 57, myrsinites, pallidum 56. pensylvani- cum, tenellum 57. virgatum 56. Disteriyma 54. 57, acuminatum, alaternoides, dendrophylium 58, empetrifolium, epacridifoliumm, Humboldtii, penaeoides, terni- tlorum 58, Euvaceinium 54. 8, caespitosum, Chamissonis, geminiforum 58. intermedium 59. mueronatum, myrtilloides, Myrtillus, ovalifelium, parvifolium, praestaus; salicinum 58. uligino- sum 59. Macropelma 51. 9. calycinum, cereum, Macraeanum, Meyenia- num, penduiillorum 59. Neurodesia 55. 61. affine, Ottonis 61, secundum 62. Seytanthemum 55. 60. Inırayi 61. Vitis idnea 55. 62. brachystachyum 63. caracasanım 64. con- fertum 63. consanguineum, Corymhodendron, densitlorum 64. Noribundnum, Martinia 63. montanum 64. Moritzianum 69. myrtifolium, ovatum 62. polystachyum, scabrum 64. thymi- folium 62. viliosum 64. YVitis idaea 62, . Valantia 472. articnlata 474. coronata, Cruciata 373. glabra, hi- spida 374. persica, taurica 373, a Valeriana altiariaefolia, asarifolia, capitata 452. Cardamines, dioica, Dioscoridis 453, exaltatn 454. Ieucophaea, montana 452. officina- lis, stifolia , sisymbriifolia 453. Valerianella Auricula 451. dentata 450. discoiden, mixta‘, monodon 451: olitoria 450. oxyrriyncha 451. plagiostephana 452, pumila, sclerocarpa, uncinata 451. Verbena Carolina 212. Vertieicladiam triädum 127. Vertieillium rokustum 124. Vibarnum Lantana 477, Opulus 476. orientalg 477. Vicia angustifolia, narhonensis, sativa, villosa 95. Viola palmensis 213, Wablenbergia crispa 237. Turida 161. Xanthinm antiquorum 314. macrocarpum 229, spinosum, Stramoniumäl4. Xanthopsis xanthocephala 422, Xeranthemum cylindraceum, inapertum, Jongepapposum, radiatum 399. Xerobotrys86,7. argatus, spp. exelusae, tomentosus, venulosus 88. Zygodesmus ferrugineus 109, Gebauer - Schwetschkesche Buchdruckerei in Halle. ‘ -_ Antiquarisches Verzeichniss 6.1. V(ATALOK Antiquarischen Bücherlagers voR H. W. Schmidt (Banuische Strasse Nr. 497.) ' Naturwissenschaften Nr. II. ‚ BOTANIK . im Allgemäinen, speciell und in Ihren Beziehungen eur Forstkunde, Gartenwissenschaft und Pharmneie. E Die hierin verzeichnelen antiguarischen Schriften sind zu den beigrfüg- ten, billig gestellten Preisen sowohl von mir direct als auch durch jede solide Buchhandlung zu bezieben. Mit diesem zugleich erschien ein Ontalog über Mineralogie und Geologie mit Anhang Bergwissenschaft. Zunächst folgt das Verzeichniss inrinen Lagers physikalischer und chemischer Werkr. ru — rn num Zur gefälligen Beachtung. Die Bücher sind, wo nicht das Gegentheil bemerkt, gut gehalten. Ist kein besonderes Format bezeichnet, so ist es 8. zuweilen 12. 4. bedeutet Quarto. Fol, = Folio. Die den Titelu in () beigefügten Preise sind die Ladenpreise, Auf nachstehende Cataloge über mein antigsarisches Bücherlager mache ich besonders anfmerksam : VII. Wheologie 40000 No. IX. Jurisprudenz 14000 No. X. Pädagogik 4000 No. xv. Philosophie 1200 Ne. XXXVII. Medizin und Chirurgie 8000 No. XXXVIll. Orientalia. 500 No. . XXXIX. Literaturgeschichte u. Bibliographie, Incunabeiln, Curiosa, Manuscripte. 12000 No. XIN. Catalog grösserer u. seltener Werke 0. ZLYI. Allgemeine v, alte Geschichte v. Geographie: 7000 No. XLVH. 1-2. Atheilung, Neuere Geschichte und Geo- gSraphie. 14000 No. . XLFIH. Nr. 3. Geschichte vd Geographie nicht- europäischer Länder, terur: Politik, Chroniken etc. 2000 No. XLIX. Biographien 2000 No. L. Bibliotheca entomologica 900 No. 1. _ Naturwissenschaften Nr. 1. Allgemeine Na- turgeschichte, Natarwissenschaftliche Reisen n. Zoologir 3000 No. . £M1. Naturwissenschaften Nr. ll. Mineralogie und Geologie mit Anhang: Bergwisseischaft 1000 No. LV. Gienealogie, Heraldik, Numismatik ._ 0. « "ırr. _ Astronomie 600 No. Lril. Mathematik. 1200 No. ZVII. Bauwissenschaft 600 No. LZIX. Philologie Nr. 1. 4000 Xo. Bibliotheken sowohl als auch einzelne Werke kaufe ich siels zu angemes" senen Preisen, . „ Classische KHupferstiche zu billigen Preisen. . Jagd, gemalt von Roysdael, gestoch. von Zingg, avant la leiire. (Ladenpr. 6, hi.) 2%, tl. chaft, gemalt von Both, gestoch, von Zingg, avant la lettre. (Ladenpr. 6%/,thl.) Pendant za Ersterem. "hl. Nur darch Ankauf des ganzen Vorrathes ist es mir möglich geworden, Abzüge zu so billigem Preise abzulassen. ' Halle a, S. 1862. . IE W.8Schmidt. nn Botanik. 2944 Das Teutsche Herbarium als ein versinnlichender Apparat zu Bertuchs Tafeln der allgem. Natergeschichte. 1. Centarie. Wei- mar 806. Fol. (4 thl.) I thl. 2945 Abercrombie, J., Der Treibhausgärtuer; a.d. Engl. ın. 6 Kptrtiln. Wien 792. (1%/,thl.) 4/gthl. 2946 Abhandl. v. d. Maulbeerbäumen, m. 6 Kpfrtfin, Berl. 756, hl, 2947 — von dem Nutzen u. Gebrauch d, iunländischen Bäumen u, Stan- den. Bern 774, 2/;thl, 2948 — v. d. Nelken u, Tulpen. Riga 794. Az thl. 2949 Acharlus, E,, Lichenograpbiae Surciae prodiomus, c. 2 tahb. aen. Lincop. 798. (2 thl.) AN 2950. 51 — Methodus qua omnes detectas Lichenes seminum organa earpomorpha ad genera spec. etc. 2 partes e, 8 talb. aen, Stockh. 804. (4 thl.) 1 thl. 2952 Agardn, C. A,, Allgem, Biologie d, Pilanzen. Mit einer Vorre- de von C. F. Hornschuch, Ausd. Schwed. von F. C. H, Creplin; m. 1 Kpfrtfl. Greifswald 832. (21/, thl.) 1 ıhl. 2953—56 — C. P. Lilljeborg, F. Wahlgren, 0. J, Torslow et E. M. Höök, Couspectus criticos diatomacearam. 4 partes, Lundae 830 — 32. Yyztäl. 2957. 58 Agricola, 6. A., Neu u. nie erbörter doch in der Natur u, Vernuaflt wohlgegründeter Versuch der Universal - Vermehrung aller Bäume, Standen u. Biumergewächse. 2 Thle. m. Kpfra. Regensb. 716. 17. Fol, rar. 1 thl. 2959. 60 — Vers, ein. allgem. Vermehrung aller Bäume, Stauden und Blumengewächse, 2 Thle, m. Kpfrtfio, ebd.784. Fol. (3 ıhl) ythl. 2961-—63 Aiton, W., Hortus Kewensis or a Catalogun of the plants ealtivated in the royal botanic garden at Kew. 3voll. with 10 cop. pla- tes (3 desuns). London 789. Hibfzbd. Ebert 308. 2 thl. 2963b — W.T., Anepitome ofthe 2. edit. ofhorins Kewensis. ihd. 814. */gthl. 2964 Alberti, M., et F.C. ', De beiladonna. Hal. 739, ",thl. 2965 Albertini, J. B., et L. D. de Schwelnis, Oonspectus fongoram ia Lusatiae superioris agro Niskiensi erescentium; c. 12 tabh, col. Lipsiae 805. (7 thl.) 3 (hl. 2966 Aldinus, T., (P. Castelli), Exartissima deseriptio rariaram quarındam planutaram gue continentar Rome in horto Farnesiano, c. 23 tahb. nen, Romae 625. Fol. Sehr selten. r thi. 2067 Aldrovandi, U., Dendrologiae natnralis scilicet arborum bisto- riae Fibri Il, c. malt. figg. xylogr. Fracir. 671. Fol, Sathl. 2968-—-70 Allione, C., Flora Pedementana s. emumeralie meihodica stirpium indigenarum Pedemoniii. 3 voll. &. 92 tabb. aen, August, Taur. 755. Fol. unbeschgitten. 10 thl, Antiquar. Cat, von A, W, Schmidt in Halle, LII. l. 4 Botanik. 2971 Alpin, P., De plantis Aegypti liber. Accessit etiam liber de bal- samo; c, 49 figg. xyl. Veurtiis 592. 4, Schwibd. 1 thl, 2972 — De plaulis Aegypti liber. Cum observationibus et notis Joan- nis Veslingii, accessit Alpini de balsamo (ed. 2.) co, figg. Pata- vi 640. 4 14, hl. 2973 — De Rhapontico; e. tab. aen, Lgd.Bat. 718. 4. unbeschr. ‘/, ih. 2974 Ambrosinus, H., Physiologiae hoc est de plantis partis primae : tomus prim, c. ligg. xyl. Bonon, 666, Ful. v. Pritzel Nr. 184: Opus | imperfectum remansit auctore anno 1671 merte sublato ei altera pars aurguam prodiit« — Bar. 3thl 2975 Amman, J,, Stirpium rar. in ip. Rutheno icones et dercript. e. 35 tabb. arn, Peirop. 739, 4. Ebert 515. Brunet 10 fres, 1 thl. 2976 Ammann, P., Character plantarum nataralis a fine ultimo vide- licet froctiieatione desamtns. Frucf,. et Lps. 685. Huth, 2977 Anjon, F., De radice caryophyliatae vulg. off, s, geo urbano L. Gortting. 783. 4, tl. 2977b Anthon, E. F., Tabelle üb. d, in Deutschland vorkommenden natürl. Pflanzenfamilien. Nürob. 833. Fol. (9, thl ) Ythl 2978 Apollinar, Kurtzs Handtbüchlein unnd Experiment viler Artz- neyen, Sampt Iebradiger Abcontrafactar ctlicher gemeiner Kreütter. {eol. Holzschnitie) Sirassburg 578, rar. 1, 2979 d’Ardene, Tractat von d, Ranunkeln, m, 6 col, Kpfrtn. Nerb 754. Yuthl. 2980. 8l Arduino, P., Animnadrersionam bofanicarum specimina MH. «. 31 tabb, aen. Patar.759 et Venetiis 764. 4. selten u. geschätzt. 3 tbl. 2982 — Memorie di oss'rvazivni e di spericnze sopra coltura, e gli usi di varie piante, Trwo I. e, 19 tavv, Padora 766. 4 2], thl, 2983 Athanaslus, E,, Hist. radieis scillae marinae, Hal. 794, 4. "zthl. - 2984—87 Aublet, F., Histeire des plantes de la Gniane Frangeise saugfes suivant ja methode sexuelle, asec plusieurs memoires et une notice des plantes de I’Isle de France. 4 tomes av. 392 plancher. Londres et Paris 775. 4. 4 Ul. 2988 v. Auersperg, J. Graf, Abhandl, v. d. Ursprung d, Früchte ans ihrem Bau hergeleitet, Augsb. 780. Yethl. 2989 Aufford. z. Aupflanzung d, Akazienbaums. lagolst, 798. '/s thl. 2990 Aufmkolk, F. W., D+ cortiee Caribaeo. Gotting. 793. Yıotll. 2990b Bandelow, A. D., Foliorum ilicis aquifolii analys, et virtutes medie, Halau 789, gib. 2991 Batach, }. C., Analyses floram. Blamenzergliederungen, lat. ei germ. 1. Bd. in 2 Thin. m.20Kpfrtdn. Halle 796. 4. (9%, hl.) 1% til. 2991b — Botanique pour les femmes, mis en Frasgais. Weimar et Pa- ris 799. (2 hl.) Aahl. 2992 Bauer, Der, als Obstbaumpfanzer. Hildbargb, 801. Ya thl. 2093 Banhinus, G., IIve& Theatri botaniei s. index in Theophrasti a oridis, Plinii et botanicerum qui a seculo seripserunt opera. ı rn 2994 — Idem liber. Ihd, 671, 4, 1 th. 2995 Baumgarten, J. C. 6., Flora Lipsiensis, sistens plantas eirca- li Lipsiei spontaneas sec, sysiema sexnale revisiam emendatumque di- Stribut. cum synonym. perpanc. etc. c, Atabb.aen, Lps, 790. (2%/, ih.) ?/z thl 2996 — 1. Hib. 0. 4 tabb, cal, (B% ihl) a a 2997 —.De corticis ulmi campestris natura. Lps. 791. 4, Zul Botanik, 5 2998— 3000 Baumgarten, J. 0.G., Enumeratio stirpium Magno Trans- sylvauiae etc, 3 voll. Viennee 816, (16 thl.) 6 thl, 3001. 2 — Idem liber vol, 1—2, Viennae 816, ?/sthl. 3003-5 Baumgärtner, F. G., Art des jardias, Lirr. 1— 3. Lps. 810. Fol. (2 th.) Yaıhl, 3006.7 — Neue Gartenpläne, 2Hfte,m. Kpfrtfin. ebd, Fol, %,thl. 3008 Behlen, S., Botan. Handbuch od. Diagnostik d, einheimischen w. tremden Forstgewächse. Bamberg 824. (3 thl.) %,thl. 3009 Beraudi, L., Deila nuce vomica, Milano, &. a. rar. Yu ihl. 3010 de Bergen, C. A,, Flora Franeofartana, Francof. ad Viadrum 750. Ysthl. 30Ll Berger, C.G., Taschenbnch f. Blumenfreunde. Lpz. 802, hl. 3012. 13 — Dssih. (2. Aufl.) 2 Thle, ebd, 804. 5, %/ th. 3014 — Anweisung zur richtigen Aussprache der latein. Pflanzennamen, ebd, 804. Yuthl. 3015.16 — Bot. Pflanzkunst nach Cönrset. 2 Thle. ebd,805, (4thl.) %/; thl. 3017 — Immortellen-Taschenh. f. 1805—16., m. col. K. 817, 1), ıhl. 3018—22 v. Berchtold, F. Graf, u. W. B. Seidl, Ockonom.- tech- nische Flora Böhmens, I—IN, B. 1. Abthl, in 5 Thin. Prag 836 —4l. (5 ihl.) 197, dl, 3023 Berthold, A. H., De seminis phellandri aquatiei virtntibns. Ha- lae 818, Y,ıhl. 3024 Bertolonii, A., Flora Italica. Vol. IV. Faseie, 1. Bononiae 839. Yethl. 3025—43 Bertuch, F. J., u. Völcker, Allgemeines Teutsches Gar- teomagazin. 8 Jhrggr, — Fortsetzung des Gartenmagazine. 8 Bde, — Neues allgem. Gartenmagazin. 3Bde, (Zusammen 19 Thie, cmplt.) m. 494 col, v, 132 schw. Kpfrtfin. Weim.804-— 23, (123thl,) Hbfzba, sehr gut gehalten. 23 thl. 3044 Benler, B., Horias Eystettensis s. plantarım, Horom, stirpiem, qnae in virddariis ete, delineatio et ad virum repraes. (ec. 865 tabb. aeu.) (Nrob.) 1613. gr. Fol. Lärbd. volletänd. Exempl. eämmıl. 4 Theile enthaltend, sehr selten v. Brunei, Ebert 2056. Pritze) thes, lit. hotan. 840. 10 thl, 8045 Beyer, }. M., Tabell. Ueber: d. Küchen - Gartengewächse, wann, wie u. za welcher Zeit selbige zusäen, za pflanzen etc, Halle816. 1, ıhl. 3046. 47 Bischoff, G. W., Die kryptogam. Gewächse m. Berücksich- tigung d. Flora Dentschlands organographisch, phyioton. u. systema- tisch; 2 Thle, m. 13 Kpfrißn. Nürnb. 828. 4. (4%, 1hl.) 2 hl. 3048-50 — Handb, d. bofan. Terminologie ü. Syatemkunde. 3 Bde m. 77 lith Tin. Nürnb.833—44. 4 (164, thl.) wie nen. 10thl- 3051. 52 Miotz, J. F., Die Garteukunst. 2 Thle. Lpz. 795. Yarkl- 3052 h—e Biuff, M.J., C.6. NeenabEsenbeck, ). . Schauer et F. W. Wallroth, Florae Germaniae eompendium Plantar phanero- gamicae et eryptogamicae (ed. 2.) 4 tomi, Norimb. 531 — 39. o nu 3 thl. 3053 Blaumengärtner, Nenest, allgemeiner. Münch. (335). ®ythl. 3054 Blumenzwiebeln, Die, in denssch. Gärten, Quedlb. 821. Y/, thle 3055 Wock, H., (Latine Tragus) De stirpium maxime earam qune ia Germania nestra nascnntur, unsitatis nomenclaturis, proprisg, difle- Antiquar. Cat, von H, W, Schmidt in Halle. LIl, 6 Botanik. renfiis, neg. non temperaturis ao facntaltibus eommentatioram libri tres iaterpreie D. Kyber; co. mult. figg. xyl. Argentorati 572. 4, 2thl. 3056 — Kreuter-Buch, BDarinn Unterscheidt, Namen unnd Würckung der Krentter, Stauden, Hıcken unnd Benmes so ino Deutschen Lan- den wachsen, m. vielen Hizschn. Strassb. 580. Fol. Hhizbd. Titel fehlt, sonst gut gehalten. - aathl, 8057 — J. G., De radice ipecacnanhae. Jena 830, 4. Mgthl, 3058 Moeris, G. C., Beschreibung aller im Handel vorkommenden Ta- baks-(satinagen. Bremen 833. Yathl, 3059 Böhmer, G. R., Commentatio de plantarum semine. Wittenb. 735. 4/ th. 3060. 61 — Techn. Geschichte d. Pflanzen, welche bei Handwerken im Gebrauche sind. 2 Thle. Lpz. 794. (3%/,thl.) Ppbd. 2, th, 8062 — Commentatio bot.-liter. de plautis, Lps, 799. %,thl. 8063 — Lexicon rei herbariae tripartitum, continens etymolagiam nomi- num plantaram et terminologiam partim in desoriptione partim in cal- tara plautarum usitatam. Lps. 802. (14, thl.) Ya thl, 3064 — et G. F. Döring, De virtute ioei natalis in vegelabilia. Viteb. 761. 4. Ysıhl, 3065 — et J. F. Meisner, De nectariis Noram. Vitemb, 758. 4. 1/, thl. 3066 — ct J. C, Büffer, De vegetabiliun eellnloso vontexium. ibd. 753. 4. fe thl. 3067 — eı C. H, Schröder, De vegetabilium collectione viriat. cansa. ibd, 777. 4. 4,ıhl, 8068 — P, A., et P. C, Limcke, De Hellobori vigri atque praes. vi- ridis usu. Halae 774. 4. 4, thl. 3069 — et Tb.6. NWeigefried, De cortice Pernviano, Hal, 775. 1, ıbl. 83070 Benafons, *., Die Celtur d. Maulbeerbaums; m, K. Aach. 829. 1/, thl, 3071 Bonnet, C., Untersuchusgen üb, d. Nntzen d. Blätter b. d. Pilan- . zen, m. 35 Kpfrifin. Närnb. 762. 4. (3%, th.) Yaıbl. 3072 — Dsalb. (2. Auf.) m. 31 Kpfetlio. Ulm 803. (2%/,1h.) %, thl. 3073. 74 Borkhausen, M. B., Botau. Wörterbuch nebst einer Gesch. d. Botanik. 2 Bde. Giessen 797. (3%, thl.) uhl. 3075 Berrich, O., De nsa plantarom indig. Hafn. 690, 4. tathl. 3076 Bone, C., et E. G. Trautmann, De radienm in plantis orta es directione, Lpa. 754. 4. Yyihl 3077 Botanicus, Curioser, oder sonderbares Kräuterbuch, m. vielen Holzschuitten. Dresd. 719. — h) Curioser Medieus. ibd. 719. 1, Ihl. 3078 — Dssih. ebd. 745. — b) Curioses Lahoratorinm medico- chymi- vum bestehend in unterschiedenen Medicamenten. ebd. 745. «) Corio- ser Medicus and Chirargas oder sonderbare cnriose Anleitung z. Me- diein, ebd. 743, hl. 3079. 80 Botanik, Srensk, B.IV. FR. 9.9. m. 12 col. Tän. Steckb. 806. Ydıle 3081 Brandes, E., Die Flora Deutschlands u. d. angrenzenden Län- ter, nach einem weuen Systeme, dorch welches auch dem Anfänger in der Botanik d. sehnelle a. richtige Bestimmen aller Pflanzen möglich “ wird, Stolberg 846. (11, hl.) . Yyzthl. 3082 Brandt, J. F., ?. Phöbns a. }. T, O0, Matschurg, Abbild. a. Beschreibung vom Deutschlands Gifigewächsen, 2 Thke. in I Bde. mit 57 eo. Kpfrifn, Berl. 939, 6 d2eahl) 3a. Botanik. ' 7 3083-90 Bridel, S. E., Mascologia recentiorum nen analysis, histo- ria et deseriptio method, emmium museorum frendoserum bucargue cng- nitorum ad normam Hedwigüi. 2 tomi in 4 pris. et suppl, 4 prie. (eompl.) e, 16 tabb, aen. Gothae et Paris. 7897—810. &. (15 ihl.) Ebert 2977. fehlt im Buchhandel, 8 thl, 3081—97 — Idem liber. 4 pris. et snppl. pors 1. 2. et 4. ©. 16 tabb, aen, ibd. 797810. 4 6 ıhl. 3098— 102 — Id. lit, Tom. 1. 2. in 4 parts, et sopplem, pars I. 0,12 tabh. aen. ihd. 797. 98. 4. 3 thl. 3103 von den Brincken, }., Ansichten üb, die Bewaldusg d. Step- pen des Kurepäischen Russlands m. allgem. Beziehung auf rationale Begründang des Staatswaldwesens; m. 2 Kpfrifin. u. 2 Karten, Braun- echweig 333, 4. (3"/,thl.) 12 chl, 3104 Brown, R., Prodromas flerae Novae Holiandiae ei insulse Yan- Diemen, (Lps. 821.) 4. (2 thl.) shi. 3105—9 — Vermisehte botan. Schriften. In Verbindang m. einigen Freunden ing Deutsche übers. u. ım. Anmerk. versehen von ©. G.Nees r. Esenbeck, 5 Bao. Närab. 825—34. (16 thl.) 8 thl. 3110 Brückmann, F. E,., Speeimen hot. exhibene funges subterra- tens vnlgo tnbera terrae dietos, Heimst. 720. 4. 4, thl, sm — Spee, exh. arborem Limbrowedrewo ejusque oleom Limbowi oley dietom, e. tab, Brunsv. 727. 4. Yathl, a2 — Spee. exb. fruticem Koszodrewinä rjasgue balsamam en. oe winowy oley, ibd. 727. 4. 3113 Bucher, C. T., Florae Dresdens, nomenelator od. system, Ver- zeichniss der in der Gegend von Dresden wachsenden Sexualpflanzeu, Dresd, 806, sthl. 3114 Büchner, A, R., et A, Col, De damuis ex abusu resinge a shi, pae, Halae 750. 4. . ME — ar ).C. Exel, De Indo Germanice s. colore coergleo Be I thl. elasto, Hal, 756. 4. F » 16 — et J. Frauenknecht, De gensinis virihus tabaci, PAIN /,shl. 746. 4. m 317 — et C. F. Fuchs, De pinastre s. pino sylvestri. a f} nl, 4. 3118 — ei C.E.Kirronecker, Densn corticis Peruv. 1bd.766. 4. " u tl. 3119 — ei C. Loeber, De curcuma ofüc. Ihe. 749, -4. 3120 — JG, Morggraf, De usn corticis Perav. c. vnmpborn;, Ihe. (gihl, 202. 4 « . . 3121 — et I. A. C, Stegmann, De ealntari et uoxie Elleborj Pa [thl- Hal, . 3122 a 8 Weichert, De rirtute cortieis Peruriani. Br 4 j ji > „ht, . Tbd. 313 —- ec. 6. Wermath, De plantaram amararam a 768. 4. - u } 12 25 Buchen, Les dons merveillenx et div. eo). d. }, nature dans le rögne veget, eu eollect. drs planten prec. color. (280 pleba.) 2 voll. Paria 779.83. Fol. non rogne, x. Brunet et Bier: am s il jeti i 6 & . . I, cD8. A ’126 Bulllard, Dietionnaire elemi. d. hotanique “ ’ PT Ar bimr® e H.W Sehmidi ja Haller Ill, , 8 Botanik. 83127. 28 v. Burgsdorf, F. A. L., Anleit. z. Erziehung u. Aupflau- zung d, Holzarten, (2. Aufl) 2 Thle, m. 2 Kpfrifin, Berl. 790. /, thl, 3129. 30 — Dasib, (3) 2 Thle. m. 2 Kpfrtän, ebd. 808. (2 thl) 4, ıhl. 3131 —33 — Vers. ein. sollst. Gesch. d. vorzügl. Holzarten in syst, Abhandtungen, 2 Thle, in 3 Ban. m. 37 schwarz. u. 9 col, Kpfrifln, Berl, 783 — 800. 4. (12’/athl.) Ppbe. 2 thl, 3134. 35 — Dssib. I. U. Thl. 1. Bd. m, 33 color, Kpfrtfin. ebd. 783 87. 4. 127, hl. 3136 — Dssib. 1. Thl, (Die Buche) olne Kpfr, ebd. 788, 4 Zythl. 3137 Butret, Vom Schuitte d. Fruchtbäume; m. Kpfr. Weim. 797. Yzthl. 3133— 40 Baxbaum, J. C., Plantaram minus cognitarum centusia 1 — 8 compleetens plantas rirca Byzantium et in Oriente obsersatas; €. 189 tahbb. aen. Prtropal, 729. 29. 4. Ebert, 3 thl. 3141. 42 — Id, lib, Cent, 1.2, e. 114tabb. ibd, 728, 4. in] Fzbd. 1 thl, 3143 — Id. lib. Cent. 2, c. 50 tabb. ibd. 4. Yytıl, 3144 Calvel, Ueb. d. Erziehung, Pflege u, Schnitt d, Obstbäume, m. 4 Kpirıfln, Prag 803. Ysthl. 3145 Camerarius, E., et J. D. Leopold, ZnuoAoyın s. de Berula, Tübing. 727. 4, “sthl. 3146 — R. J., et R. Jacobun, De plantis vernis. Tab.688. 4, 1, ihl. 3147 Cappel, J. F. L., Verzeichn. d. um Helmst. wildwachs, Pilan- zen. Dessau 784, Yythl, 3148 v. Carlowitz, H. C., Sylvieultura orconomica od. hauswirth- schaftl. Nachricht u. naturmässige Anweis. z. wilden Banmzucht v. na- turmässige Geschichte d. von sich selbst wildwachsenden Bäume und Sträucher in Teutschland. 2 Thle. in 1 Bde. m. K. Lpz. 713. — b) H, Hesse, Tentecher Gärtner d. i, eine gründl, Vorstellung wie ein Inst-, Küchen- u, Binmengarten füglich anzurichten; m, 6 Kpfrifin- ebd. 710. Fol, 1 thl. 3149 — Splvieultara oecon, od. Anweis. 2. wilden Baumzucht (2. Aufl. verm. v. J. B. v. Rohr) 3 Thle, in 1 Bde. m. Kpfro. ebd. 732 Fol. 2. 3150 Carrere, Abhandlung üb. den Gebrauch d. Nachtschattens. Jena 786. Yychl. 3151 Caesalpin, A., De plantis libri XVI. Florentiae 583. 4 8% schätzt u. selten v. Ebert 3245, 3'/athl, 3152 Canpari, P, H., De srilla, Goetting. 785. 4. ethl. 3153 Cassebeer, J. H., u. L, Pfeiffer, Uebersicht d. is Kurhoesen ‚beobachteten wildwachseuden n. eingebürgerten Pflanzen. 1. (einz.) 'Thl. Kassel 844. (147, 1hl,) sth. 3154 Cassel, F. P., Lehrb.d.natürl, Planzenordnung. Frkf.817. 1,thl 3155 — Morphosomia botanica s, observationes eirca proporlionem et erolutionem partiam plantaram. Coloniae Agrip, 820. (111) Yzııl 3156 Cavanilies, A, }., Icones et desoriptiones plantaram, qaae aut sponte in Hispania ereseant et in hartis hospitantur. Tomas 4. (36 P.) e. 60 tabH, aen. (Nr. 301— 360) Matriti 797. Fol. 1, thl. 3157 Chabräus, D.,’Stirpium inones et sciagraphia cum scriptorum By eas consensd ei disenen, ac caeteris plaerisgue omnibas qnae de a M hi Here ram natora eic. scitä necemsaria, €, SEB- xp. Generae GET 3158 — Süeglim Tone Seingraghia cn © mnibes quae de planta- mu eu Ei riss Botanik; 9 ram natora elc. scitu necessaria, c. figg. xyl. ibd. 677, Schwldhd. Fol, \ 1%, ih. 3159 Chabräus, D., Omniam stirpinm seiagraphia et icones guibus plantarum et radienm nomina, figura, natura, natales etc. docentur; ec. figg. ayl. ibd, 678. Fol. 12/,thl. 3160 Chamberlain, W., Von den Kräften d, Stizelobinm u. d. Kohl- palmenrinde, Altenb, 786. Aythl. 3161. 62 Chaptal, Hozier, Parmentier u. Dussieux, Theoret, pract, Abhandl. üb. d. Weinbau, a. d. Franz. m. Zus, 2 Bde, m. 21 Kpfrtflo. Wien 804. (2%, thl.) Y,thl, 3163—65 Chomel, J. B, Abrege de i’histoire des plantes usuelles, (4 ed.) 3 tomes. Paris 780. 7, thl, 3166 Christ, J. L., Der beste dentsche Stellvertreter des indischen Caffee od. d. Caffee v. Erdmandeln; m. 2 col. Kpfrtän. Frokf. a. M, 800. Ygihl, 3167 — Vom Weinbau; m. 3 Kpfrtiio, (3. Aufl.) ebd. 800. A/sthl. 3169 CIusius, C., (’Eucluse) Rariorem aliquot stirpium per Hispa- niay obserratarum historia; ec. figg. xyl. Antverpiae 576. sihl. 3169 — Rariorum plantarum histeria; e. figg, xy}. ihd. 601. Fol. das Titelblatt aufgezogen. Ebert 4849. selten. . 12/, thl. 3170 Commelin, C., Horti mediei Amstel, plantae rar, et exot. e. 48 tabb, aen. Lugd. Bat, 706. 4, Ebert 5047. 4]zthl, 8171 — Praeludia bot. ad public, plantar. exot. diet. in horto med. c. 33 tabb. nen, ib}. 715. b) — Horti med. Amst. plant, ec, 48 tabb, ibd. 715, 4. Lirbd. etwas wurmst, 1 thl, 3172 — J., Catalogas plantarım indigenarom Hollandiae, cni praem, L. Bidloo, De re herbaria (ed. 2) Lugd. Bat. 709. Yythl. 3173 Compareti, A., Prodromo di fisica vegetabile. Padova 791. rar, - Yıl, 3174 Corda, A. E. F., Prachtflora Europ. Schimmelbildangen, m. 25 vol. Kptrefia. Lpz, 839. Fol. (15 thl,) cart. ‚5 1hl. 3175 — Flore ilinstrde des -Mucedindes d’Europe, av. 25 planches col. ibd. 840. (15 thl.) car. » 5 chl, 3176 Cordier, F. S., Beschreibung u. Abbildung d. essbaren u, gifti- gen Schwänme, welche in Deutschland u. Frankreich wachsen. Nach dem Franz. bearbeitet, Mit 11 lith. Ts, Quedib.838. (22 1hl.) Y/,thl, 3177 Cothenins, Chem. Untersuch. d, Chinariude, Berl. 783. *, hl 3178 Cotta, C. B,, Bie Dendrolithen in Beziehung auf ihres Innern Bau, m. 20 col. o, schw. Jith. Tfin. Drag. 942. 4. (5 thl.) Y/zthl 3179. 80 Crantz, H. J. N.. Institntiones rei. herbariar. 2 tomi. - ibd. 766. (3%, thl.) ® - ?/thl, 3181 — id. Hib. tom. II, ihd. 766. u echle 3182 — De daabas draconis arboribus botan. conslitntione; ec, tab. aen. ibd. 768. 4, Math, 3183. 84 — Stirpium Anstriacarum. (ed. 2,) 6 faseli in 3 pris. e. 18 tabb. aen. ihd. 769. 4. (5%, thl.) 1%, thl, 3185 Crausius, BR. W., et J. Ü, Mhein, De eardamonis, ce. tab, Je- ne 704. 4, R Ysthl. 3186 Cruse, C., De rabiaceis Capensihns praeeipue de genere antho- sperwmo; c. 2 tabb, rem. Berol, 825, 4. u hl, Antiquar. Cat, von H, W, Schmidt in Halle. Id. 30 Botanik, 3187 Diel, B. F. A., Anlegung einer Obstorangerie in Scherhen u, d. Vegetation d. Gewächse, m. 3 col, u. schw, Kpfrtfin.' Frkf.798. 2/, th. 3188. 89 — Desib, (3. Ausg.) 2 Bde. m. 7 Kpfrn. ebd. 805. %, hl. 8190— 210 — Versuch einer system. Beschreibung in. Deutschland vor- handener Kernobstsorten. 21 Hfie, ebd. 799 — 819, 14 (bl, 3211 —39 — Dssib. Birnen. 9 Hite, ebd, 4 ihl. 3240 — Dssib. 1. Hit. Aepfel, ebd, 799. Ygthl. 3241 — Syst. Beschreib, d. Dentsch, Kernobstsorten. 1. Bichr. m. eo). Kpfrp, Sintig. 821. Y,l, 3242—44 Dierbach, ]. H., Beiträge za Deutschlands Fiora. 3 Thle, . m. 3 Portraits. Heidelb. 825. (2/,thl.) 2, thl. 3245 — Repertoriam botanicum od. Versuch einer system. Darsietiung der neuesten Leistungen in d. Pflanzenkunde, Lemgo 831. (1°/,,1hl.) 2, tl, 3246 —— Grundr, d. ökon.-techn. Botanik, 1, bl. Heidelh, 836. a, 3247. 48 Dieterich, C. E., Pilanzenreich nach d, neuest, Natursyste- me des Ritt. ©, vw. Linne, 2 Thir. Erfurt 770. Hobfzhd. hl. 3249 — 504 Dietrich, Dav., Flora nnirersalis in eoler. Abbild, zu d. Sebriften Linne's, Willdenows, Decandolles, Sprengel’, Roemers, Schultes ». A. I. Abthl. 80 Hfie. II, Abıhl. 141 HHtte. N. Abthl, 135 Hfte, (zasammen 356 Hfte,) Mit 3560 eol. Kpfrtfle. Jena 831—49. Fol, (830%/,thl.) wie neu. 300 (hl. 3505-—9 — Deutschlands Flora nach natärl. Familien. 5 Bde. m. eol. Kpfetfin. Jena 833 —51. (83 thl.) 50 chi. 3510 — Lichenographia Germanira od, Deutschlands Flechten. 1. Heft. m. 35 col. Kpfrifn, Jena 834. ' 4. (3 thl.) 1%/zthl. 8511 — Tascheub. d, Arzneigewächse Drutschlands, m, 50c0l. Kofrifn. ebd. 838, (34/, thl.) ® 1Y, hl. 8512,*13 — Forsttora od, Abbildaug a. Beschreib. d. f, d. Forsimaus wichtigen Bäume ua. Sträuche. (2. Anfl.) 2 Bie, m. 280 col. Kpfrtfio, ebd, 838— 40. 4. (29thl.) u 8 thl. 3514 — Taschenb. d. ausländischen Arzneigewächse, m. 69 color. Ku- pfertiio. ebd, 839, (4 thl.) “ i 3 thl, 3515 —18 — Synopsis plantaram sen ennmeratio systrmatica plantarom pleramqne adbuc cognitarum etc, ad modum Persoonii elaborata. 4 tomi, Vimariae 83947. (26416) : 4 chl. 3519 — Tüschenb, d. pharmacrut.- vegetab. ‚Buhwaarenkunde. 1. Hit. Semina m. 10 col. Kpfrtfio. Jena 840, "* ch. 3520—22 — Das Wichtigste aus d. Pflanzenreiche. 3 Hfte. m. 30 ool. Kpfetän. ehd. 840—45. 4. (8 dl) E ıbl. 352325 — Deutschlands ökon. Flora, 3 Bde, m. 150 eol. Kpfrifin. ebd. (9 ihl.) aıhl. 3526 —29 — Zeitschrift f. Gärtner, Botaniker u, Biumenfreunde. 4 Bde. m. 240 col. Kfrtän. ebd. 840—46. 4.- (24 thl.) 15 thl, 8529b (—) Sammlung verschied, Pilanzenabhildunger, m. 120 color, Kpfrtin. ebd, S48, 4; (8 th.) 5 1. 3530—35 — F. G.,- Oekon.#Botanisches Carten- Jouraal, 6 Bir. m. 2 schw. u. 3 cool. Kpfftän. Eisenach 795 — 805, ih. 3536 — Weimar, Flora. ebd. 800, 5 .. Yathl, 3587. 38 — Der. Wintergärtuee, (9. Auß.X.@ Thle, m. K. Weim. 603- ya.) ra Tale ya Botanik, = n 8539 Bietrich, F. G., Der Wintergärtaer. (3, Aufl.) Berl, 808. %, thl. 3540 — Dsalb. (4. Aufl.) ebd. 818. Yzthl. 3541 — Aesth. Pflanzenkunde, 1, Thl. ebd. 812, Yathl, 3542 —44 — Handiexivon d. Gärtnerei u. Botanik. Bd, 1. 2. ebd. 829. (3 thl.) & Yythle 3545 Dioscorides, P., De medieinali materia libri VI. J. Rueilio interprete. Singnlis cum stirpium etc, expressis imaginibus (xyl.) Francof. 549. Fol. rar, 2 thl. 3546 Dodoens, (Latin. Dodonaeus) Frumeniorum Irgaminum, pa- lastriam es aquatilium herbarum ac eoram quae eo pertinent, histeria e. 83 figg. xy}. Antverp. 566, Y,l. 3547 — Florum et coronariaram oderatarumque nonuullarum herbaram historia, ec. 108 figg. xyl, ibd, Plantin 568. Ledrbd. sehr saubres Exempl. 1 thl. 3548 — Idem liber. Etwas fleckig. Ythl, 3549 — Id, lib. (ed. 2.) ibd, 568. Uhl, 3550 Dal, J. C., Rheinisch» Flora. Beschreibung d. wildwachsenden u, cultirirten Pilanzen d, Rheingebietes vom Bodensee his zur Mosel u. Lahn, m. Berücksichtigung des Grossherzogthums Baden. Frankf. a. M. 843, (3%, (hl) ö 2/,thl, 3551 Draeger, C.B., Dr vi atque usn nicotianae tabaci. Ha), 838, hl. 3552 Dreöge, 3. F., Zwei pflanzeugeogr, Dcumente. (Beilage zur Flo- ra, Regensb. 813.) ü 5 4 thl. 3553 Wressler, A., D-r pract, Baumgärtner. M, 7 Kpfrils. Carler. 816. (2 thl.) Yathl. 3554 Dreves, F., ei F. 6. Hayne, Botan, Bilderbuch. IU. 3. Heft 1.2.6. IV. B. 5. 6. m. 25 Kpfrsän. Lpz. 798. 4. (Bt/sthl) %,thl. 3555 Buhamel du Monceau, Naturg-sch, d. Bäume, darin v.d, Zer- gliederung d, Pfanzen gehandelt wird. 1. Thl. m. 28 Kpfrtäin. Nrab. 764. 4. (3%/,thl.) 5 Yu. 3556. 57 — Von Fällnng d.- Wähler 0. gehöriger Anwendung des ge- fällten Holzes; übre. v. C. ©. Oelhafen. 2 Thie. m, 36 Kpfrilu. ebd. 766. 67. 4. . "th, 3558. 59 — Ahhandl. x. d, Obsihäumen, a. d. Franz v, Delhafen. 3 Thle. m, 77 Kpfrtfl>, Nrok, 771 77. 4, 1/z1hl, 3560 Duik, A. B., De resinis praesertim de resina Dammarar. Vratiel, 346, 4. hl. 3561 Dümler, W.)., Eruenerter Baum- vo, Obsigarten, m. 20 Kpirtlla. Nürab. 661. " AR 3562 Ebe, J., Anl. Oüstbänme zu erziehen. Angsb. 811. "ey !bl. 3563 Eberhard, 3. E., et P. C, Junghannss, De nacie vomirse et cortieis hippoeastani virtute media, Halae 770. Yythl. 3564 Ebner, G.F., Culturdes Maulbeerhanıns, m. Til. Heilbr. 828. 42 thl. 3565 Ecklon, C. F., Topogeaph. Verzeichniss sein, Pflanzensammlung. 1, Liefr. od. Standarte u. Blüthezeit d, Corouarien u. Ensaten auf d. Vorgıbirge d. guten Hoffnung. Baslingen 827. 4, (hl. 3566 v. Ehrenfels, J. M., Ueb. d. Krankheiten u, Verkizungen der Frochtbäue. Bresi. 795, " . . u Yathl. 3567 Eisengrein, 6. A., Die Familie d. Schmetterlingsblüthigen od. Hülsengewächee wis beesuderer Hinsicht auf Pilanzen - Physiolug ;. Stattg. 836. (12/,thL) 3 1hl. Antiquar, Cat, von H, W. Schmidt in Halle, LI, - 2 Botanik, 3568 Wisengrein, G. A,, Die Pfanzenorduung d. Ganopteriden und Hydr.pteriden (Gliederfarne, Wasserfarne). Frkf.a.M.848. (2tbl.) Ithl, 3569 Ekart, T. Th., Synops. Jungermanniarım in German, c. 13 tbb. lap. Cob, 831. 4, (5 ihl.) Id. 3570 Ellie, J., Au acconıt of the plants Halesia and Gardenia; w. 2 plates (From the philos, transactions LI, 760.) 4. Ysıhl, 3571 — Beschreih. d. Dionaea museipule, hrag. v, J. C. D, Schreber (Lat. u. Deutsch) m. col, Kpfr, Erlang. 771. 4. 4/,thl. 3572 — Anweisung Saamen v. Pflanzen aus Ostindien u. andera enile- g-nen Ländern zu bringen; a. d. Engl. m. Kpfr, Lpz. 775. Mgthl. 3573 Elsholtz, J, S., Neu angelegter Gartenbau od. sonderbare Vor- stellung wie ein wuhlerfabrner Gärtner Lust-, Küchen-, Baum - and Biomen -Gärten anzurichten, m. 10 Kpfrifie, u Holzschn. Apz. 715. b) — Diaeteticon od, neues "Fischkach. ebd, 715. Fol. 2,thl, 3574 Elsner, M., Flora von Hirschberg u. dem Riesengebirge. Breal. 837. (tl) Yzthl. 3575 Endlicher, St, Enchiridion hotanieum exhibens elasses et ordi- nes plantarun acoedit nomenclator generum et offcinalium vel usua- liam indieatio, Lp«. 841. (41/, thl.) br. wie nen, 2 hl. 3576 — Syaopsis coniferaram; c, ügg. xyl, Sangallum 847, (1’/ythl.) wie neu, ’ 1 thk 3577 — a, F, Unger, Grundzüge d. Botanik; m. Holzechn, v. 1 Kar- te. Wien 848. (4 il.) Lwndbd, 2 thl. 3578 Eingel, P. V., u. L. P. Krause, Verständiger Gärtner, hregeb. von v, Leonhardi. Lpz. 798. Ysthl. 3579 Ernsting, A. C., Phellandrologia phys.- med. s. de medieamen- to Peer-Saat; ec. tah, Brunss, 739. 4. . Yıthl, 3580 — Prima prineipia botauica. — Anfangsgründe d. Kräuterwissen- schaft. Wolfenb, 748. ul. 358]. 82 — Histor. u. physical. Beschreibung d, Geschlechter d. Pilan- zen, 2 Thle. m. 10 Kpfrtiln, Lemgn 762, 4. Frabl. Y,thl. 3532 b Eschweiler, E. G., Systema lichennm, genera exhibens rite distineta pluribus novis adancta; c. tab. Norimb, 824. (Yythl) Yzthl 3583 Eysenhardt, Beobachtangen üh. Pflanzen - Yissbildengen; IB. eol. Kpfr. (Aus d, Liunaea 1.) Berl. 826, Yathl. 3584 Eysfarth, C. S., et P, C. Müller, De morbis plautarım. Lps. 723. 4. Y,ıbl. 3585 Faber, J. M., Strychaomania explicans str5chnimasiei antiquor. “vet solani furiori recentiorum hist. ec. 13 tabb, aen. August. Vindel. 677. 4. . 5) Ahle 3585 b Wasch, A.H., et8,A. Hecker, De myrrha. Inn 676. 4. Ysthl. 3586 Werrarius, Hesperides sive de maloram ancrorum coltura *t usu; e. 92 tabb, aen. Rom. 664. Fol. Die Kupfer von Blormart nach Zeichnungen v. Pt. da Cotona, v. Ebert 7488. rar. 3 dl. 3586b — Klora sen de florum eulinra (ed. noy.) accar. R. Botten- dorff; c. 48 tabb. nen. Amstel, 664. 4. *, il. 3587 —89 Feulllde, L., Journal des observations physiquen et bota- niques (aites par l’ordre da roy sur les cötes orientales de V’Amerigu® meridionale et dans les Indes occidentales depnis Pannee 1707 — 12. 3 tomes en 2 voll, av. 135 plchs. Par, 714—25. 4. en veao; bien complet v. Ebert 7502. 4 tl. 3590. 91 — Beachreib. 2. Arznei dienlicher Pflanzen, welche in Peru ne Botanik. 13 a, Chili im Gebrauche sind; a. d. Franz. 2 Thle. m. 100 col. Ka- pfrife, Nürab. 756. 57. 4. 2, hl. 3592. 93 Feuillde, Beschreib, z. Arznei dienlicher Pflanzen, welche in Peca a. in Chili im Gebrauehe sind; 2 Thle. m. 100 Kpfrtfin. ehd, 766. 4 (2, Wıl.) 2/gthl, 8594 Fibig, )., Einfeit, in d. Naturg. d. Pflauzenr. Mainz 791. /, th. 3595 Ficinus, H., Botan, Taschenb. d. Flora nu Dresd, 1. Thı, m. . Kpfr. Dresden 816, \ Ajgthl, 3596 Fingerhuth, C. A., Tentamen flurulae lichenum Eiflliacae 6. enumeratio Jiohenum iu Kifllia provenient. Nrmb. 829. (/, th.) %/, thl, 3597 Fischer, F. E. L., Sper. de vegetabilium impr. filenm propa- gatione, e. tab. aen. Halae 804. 4, thl, 3598 — 9. B., Anweis, z, Auban ausläud. Getreidearten. Creilch. 8i0, Ygthl. 3599 — V. F., Anleitung zur Trüffeljagd, m. Kpfr. Karlar, 812. Ysthl, 3600— 605 Fiora oder Nachrichten von merkwürd, Blumen. 6 fte. m. 12 col. Kofrtfin, Siotig, 788 — 91. hl, 3606 Flora od, botan. Zeitung, hrsgeb. v. d. hot, Gesellsch. in Re- @ensb. 14. Jahrg. m, Literaturblait u. Kpfra, Regensb. 831. *sthl. 3607—11 — Dasit. 29—33, Jahrg. ebd, 846— 50. (21%/ythl.) 8 ıhl, 3612 Forskal, P.,. Flora Aegyptiaco- Arabica s. descriptiones planta- rum, quas per Aesyptum inferiorem et Arabiam felicem detexit; ed. 0. Niebahr; c, tab. geographico - botaniea. Haunise 775. 4, (2, hl.) 1*/gthl. 3613 Wraneus, G., Ad ambarvalia Heidelbergensia hoc est ad herbas ac plantas versieolores circa Heidelb. etc. Heidelb. 687. 4. 4 thl. 3614 de Frankenau, G. F., Flora Francica h. e. lexicoa plantarum etc. Argeut, 685. rar. 4, hl. 3615 — id. lib. (ed, 3.) Lps. 698. % Al, 8616 — id, lib, (ed. nor.) Argent. 705. ,thl, 3617 — Flora Franeiea rediviva od. Kräuter - Lexicon. Lpz.716. Y, Uhl. 3618 Franz, ). G. F., De aspar.ıgo. Lps. 779. 4. As thl. 3619 Frenzel, J. S. T., Verzeichn, wildwachs. Pflauzen um Witteub. Wittenb, 799. Yathl. 3620 Wries, E., Lichenographia Enropaea refarmata. Praemittuntur li- chenologiae fuudamenta. Lundae 831, (3%/, th) 12, thl, 3621 Fritzache, C. J., De plautarum polline. Berolini 833. HYethl. 3622 Fachs, L., De historia stirpium commentarii insignes maximis impensis et vigiliis elaborate adjeetis earundem viris plosguam quin- gentes imaginibus nunguam antea ad naturae imitationem expressis. c, figg, xyl. Basil. 542. Fol. Titel fehlt. . hl 3623 — New Krentterbuch, iu welchem nit allein die gantz histori d. i namen, gestalt, statt u. zeit d. wachsung, natur, kraft vnd wärk- kung des ineysten iheyls der Kreuter etc, beschriten, sonder auch al- ler derselben wartzel, stengel, bletier etc. vod in aumma die gantze Restalt contrafayt ist; m. Hlzschnttn. Basell 543. Fol. 3 thl. 3624 — De hist, stirpiom comment, insignes. Lugd. 555. , Yzthl. 3625 &akenholz, A. €. ‚ De vegetabilinm praestantia et indole, Helm- Stadii 706, 4. Ysthl, 3626 Carcia ab Horto, Aromatım et simplieium aliquot medicanent. apad Indos nascentium historiß, c. üigg. aen. Antverp. 574. hl, Anliquar. Cat, von H, W, Schmidt ın Halle. LM. 14 Botanik. 3627 Garcia ab Horto, Aromatum et simplieiam aliguot medieam. apud Indos nascentium hist. (ed, 4) acred., Aromatum et medicam in Oriental, India nascentium lib, c. figg. ihd. 598. Schwibd. *ythl, 2623 Gareke, A., Flora von Halle mit näherer Berticksichtigung der Umgegend. ]. Thl, Phaver- gamen. Halle 848. 8. (2 tu.) 1Iethl. 2629 — Fiora v. Nord- u. Mittel-Deusschland, Brl.849. (Lihl.) A/athl, 2630 Garidel, P. J., Histoire des plantes qui naissent aux environs @’Aix et dans plusienrs autres endroiis de la Provence; av. 100 plehs. Aix (715). Fol. libre ires rar. 6 thl. 3631 —36 Garten- Zeitung, Allgem. dentsche, hrsgeg. r. d. Gartenhau- Gasellsch. zu Frauendorf, Jhry. 1-6. ın. Abb, Passau 823—28. 4, Lihl, 3637 Gärtner, Der verständige. Quedlinb, 823, Yzibl, 3638 — Der wohlunterrichtete. (2. Aull.) Bayreuth 778. sth, 3639 — 41 Gärtner, J., De frurtibus et seminihus plautarum,. 3 voll, e, 225 tabb, aen. Stuttg, 738— 505. 4. (32 ıhl.) Hibfzhd. selten 0, gesucht, v. Ebert 8930. Pritzel 3466, 12 thl, 3642. 43 — P. G., B, Meyer 0. J, Scherlius, Oekon.-techn. Flora d. Wetterau. 1. 2. Rd, Frkf, 789— 800. 1/zthl, 8644 Gattenhof, G.Y,, Stirpes agri et horti Heidelberg, ordine Lud- wigii, Heideib. 782. Aythlı 3645 &einitz, I. B., Gäa v. Sachsen. Einleit. in d. Flora von Sach- sen v. L. Reichenbach. Dresd. 843. (1%/,thl.) 4/zthl. 3646 Gerhard, C. A., Die Bärentraobr, m. Kpfr. Berl, 763. Y/thl. 8647 Geschichte d. Regensburg. botan. Gesellschaft nebst einigen Ab- handlangen. Regensb. 792. Hythl 3648 Gesner, C., De raris ei admirandis herbie; o, figg. xyl. (ed. 2.) Hafniae 669. Yathl. 3649. 50 — Opera botanica per duo saecula desiderata guoram pars prima prodromi Joco continet fignras ultra 400 minaris formae partim liguo exeisas partim aevi inscolptas omnia ex bibliotb, Christophori Trew vune primum in lucem edidit et praefatus est C. C. Schmiedel. 2 pris, c. 22 tabb. xyl. 52 tabb, aev, quarum 32 col. Norinb. 751. Fol. Schreibpap. mit breitem Rande, wnbesehnitt, Ebert 8419. 15 tbl. 3651a.b Gilibert, J. E., Histoire des plantes d’Europe et &trangeres. (2. ed.) 3 tomes av. 795 fig. en bois et 26 plches. Lyon 806. 1Y/sthl. 3652 Gleditsch, J. G., Methodas fungorum, c. 6 tabb, aen, Be 753. - “ud. 3653 — Systema plantarım a staminum situ. ibd. 764. (1 tb.) Yathl. 8654. 55 — Vermischte physical.-botan. Abhandlungen. 2 Thle. m. 4 Kofrtln. Halle 765. 66, Aıthl. 3656 v. Gleichen, W.T., gen, Russworm, Das Neueste ans dem Reiche d. Pflanzen od. Mikroscop. Untersuchungen u. Beohachtuages ' d« geheim. Zengungstheile d. Pflanzen in ihren Blüten, m. 50 col. Ku- pfrtän. Nürnb. 784. Fol. (16%, thl.) Hbfzbd, - 5 thl. 8657 Gloxin, P., Observationes botanicae; c. 3 tabb. aen. Argent. 785. 4 Ya thl. 3658 v. Gluthorst, E., Die Cultur d, Georginen, Nelken u. Horten- sien. Nordhausen 842. Yeatbl. 3659 — 62 @melin, C. C., Flora Badensis Alsatica et confiniam regio- num Cis ei Transrhenana plantas a lacu Bodamico usque ad confluen- . tem Mosellae ad Rheni sponte nascentes exhibens gec, systema sexua- le. 4 tomi. 0, 24 tabh, Carler, 805 24, Yatıl ya Botanik. ’ 15 3662b —e Ehnelin, C.G,, Flora Badensis, 4lomi, «. 24 tabb, ro}, Crlsr. 805— 24. (101hl.) Schreibpapier. 2! thl. 3663 — J. F., Enum. stirpium agro Tubing. Tab. s. a. Ygihl, 3664 — Gesch. d, Pflanzengifte. Nürub, 777, (2°%/,thl.) 4/ıthl, 3665 — Dssib. (2. Aufl.) ebd. 803. (2%), Ihl.) Yuchl. 3666. 67 — J. G., Flora Sibiriea sive histeria plantarım Sibiriae, 4 tomi c. 234 tabb. aen. (in Fol.) Petropoli 747—69. 4. (Text in 1 . Bde, u. Kpfr, dessgl.) rar, Ebert 8611. 10 thl. 3668 &oelicke, A. O., «t B. E. Neugebauer, De corticis chinae usu noxio. Francof, 729. 4, Yethıl. 3669 Göppert, et }. Goldschmidt, De acidi bydrocyanici vi in plan: tas comment, Vrati-l. 5237. Yo thl. 3670 de &orter, D., FioraXll, prorineiarum Belgii forderati indigena. Barlemi 781, %]zthl, 367]. 72 Graumüller, J. €. F., Syst. Verzeicha. wild, Planzen nm Jena. Jen. 803. b) — Nachtrag dazu. Charact. d. Pflanzen um Jena. ehd. 803, tal, 3673 — 77 — Handbuch d. pharmacentisch- medieinischen Botanik zum Selbstunterricht. 5 Bde. Eisenb. 813. (112, hl,) Hibfzbd, 2 thl, 3678 Giraevius, ]. G., ei O0. Budbeck, De fundamentali plautarum nolitia rite acquirenda. Trajeeti ad Rh. 690. 4. Yythl. 3679 @risebach, A. H., Genera et species gentianarım, Stotig. et Tahirg. 839, (2 thl.) Fe th. 3680 @ronovius, ). F., Flora Virginiea exhibeus plantas quas ). Clayton in Virginia erescentes obserravit, collegit et obtulit; ce. mappa geogr. Lugd. Batav. 762. 4. j 1 ihl, 381 — 83 Grotjan, ). A., Physikal. Winterbelnstigung m. Hyacin- then, Jenguillen, Tazzetten ete, 3 'Thle, Nordhausen 77074. Yathl, 3684 &rubel, C., ei J. Eschenbach, Knrnohoyıa sen eonsideratio harti, Jenae 670. 4. Yeihl, 3685 &uimpel, F,, F. Otto u. F. G. Hayne, Abbildung d. frem- den in Deutschland ausdawernden Holzarten; wm. 144col. Kpirifin, Ber- lin 8235. 4. (36 ıhl.) Sarsencthe. . 18 ıhl, 3685 b.c Gunner, J. E., Flora Norvegiea ohservationibns praesertim osconomicis Pauosgue norvegiei locupletala; 2 pria. c, 12 tahb.. aen, Nidensiae et Hafoiae 766— 72. Fol, rar. Ebert 9127. 4a thl. 3686 (Günther, C,, H. Grabowski ei F. Wimmer), Enumer. sür- pium phaner, ia Silesia. Vratisi. 824. . Yethl. 36866 Günz, ). W., De cortice saliein cortiei Peruriano en: Lps. 772, 4. . hl 3686: Mincquet, B., Plantae alpinae Carniolicae; r. 5 tabb. an Vi- ennae 782. 4, on Ysthl. 36SG4 Magen, C.G., Tentamen historiae lichenum et praesertim Prus- sicorum; c, 3 tahb. col, Begiomonti 782. (*,thl.) /sthl 3687 Biagenbach, C. F., Tentamen forae Basileneis exbib, plantas pbanerogamas sponte nascentes ercundum systema sexuale digestas. Vol. 1. c, efüg. Basil 821. . ul. 3688 Mahn, I, et}. A. Kehmeier, Dr herbac exoticae Thee. Erf. 722. /s hl, 3689 Haller, A., Ds alii genere naturali libellus, ce, 2 vb, an Gatting. s. a. 4 . 2000 ie Helveiicom et Hercyn. c. 2 tabb. aen. ebd. 740. 4, !rthl, Autiquar. Cat. von H. W. Schmidt in Halle. Lil. 16 ® Botanik. 3691. 92 Maller, A., Enumeratio method. stirpium Helvetiae indige- narum, 2 tomi c. 24 tabb. aen. Gotting. 742. Fol. 2 thl, 3693 — Flora Jenensis, ec. 6 tabh. acn. Jenae 745, Yyihl, 3694. 95 — Hist. des plantes, Suisses ou matiere med. el de l’usage. ecouom. des plantes, trad. do Lat, 2 tem’s. Berne 791. ch, 3696 — Opuseula sua hotan, c. 5 tahb, aen. ibd. 794. (1 ıhl,) 1/,ıhl. 3696b Handatlas sämmtl. mediz,-pharmacrut. Grwächse, hersg. von e, Vereine Gelehrter, IBd, m. 128 col. Tilo, Jena 846. (6°; hl.) Iıhk 3667 Hartmann, P. J., et C, 6. Franz, Virtwiem hellebori nigri hidrog, uuperis. Trajveti a. V. 736, 4 Y,thl. 3898 — ei C. Homann, De monarda. ibd. 791. 4. . 37, tl, 3699 — et &. Marcus, Leonum bitanirarım Gesneriv- Camerariana- riom nomenclator Linu. Traj. a. V. 781. 4 hl, 3700 — *t C. W, Tiele, Usus cortieis Peruv. ibe, 790. & athl, 3701 Hasskarl, 3. K,, Plantar Javanicae rariores adjeetis nonnullie exotieis, in Javae hortis enltis dwseriptae. Berol.848. (31/ thl.) 2 (hl. 3702 Haworth, 4A. E., Srnogsis plantarım sucrulentaram cam de- seriptionibus synoayinis loeis, obseryationibus (nlturague, Nürnb. 819. (at/, ihi.) 1 ch. 3703 Hayne, F. G., Termini botaniei oder holan. Kunstsprache durch Abbildungen erkiutert, I, I. B. Heft 1—7. 9. 11— 14. m. 65 color. Kpfetßo. Berl. 799— 812. 4. (17%, hl) Etwas beschrieb, 24th. 3704 — Dssib. 1.Bd, m. 50 col, Kpfrilu. #b4.799—807. 4. (15 hl.) 2ıhl, 3705 — Dssib, Heft 1—4. m. 20e0l. Kpfrn. ebd. 799. 4. (Gthl,) Yztkl.. 3706 — Dssib. Heft 1. 2. m. 10 col. Kpfetfin. ebd. 812. 4, 4/a hl, 3707 Hebenstreit, FE. B. G., Caussos hamorım melum in plantas commotantes recensel, Lps. 769, 4. Hathl. 3708. 9 Hedwig, }., Fundamentnin bistoriae naturalis masrorum fron- dosorum, coneernens eorum flores, fructus, seminalem propagationem, adieeta geueram dispositione inethodiea ieonibus illasırat. 2 tomi ©. 20 tahl. aen. Lps. 782. 4. (41,thl.) 1%, thl, 3710. 11 — Iiem liber. e. 20 tabh, col. 4. (7 thl.) 24/, Ihl. 3712. 13 — Descriptio et alumhratio mierosenp. anal. musrorum fros- dosorom. Vol. 1. 2. c. 90 tahb. arn. i1d.787—89. Fol. (161hl.) Sthl. 371&— 17 — Mieroseopisch -analytische Beschreibungen u. Abbildungen neuer and zweifelhafter Laubmoose, wie auch anderer zu der erypie- gamischen Classe des Liune gehöriger Gewächse. 4 Bde, m, 160 Ka- pfertfin, Lpz. 787—97. Fol. (32 thl.) Hbfrzbd, 10 thl. 3718—21 — Dssib. (ohne d, Kupfer.) Fol. Hbfzbd. 3 tl. 3721 be — Samml. sein, zer«trenten Abhandl, u. Beobacht. üb. botan,-öko- nomische Gegenstände. 2 Bde.m. 6col. Kpfrifin. ebd. 793. (2%, thl.) a thl. 3722 — Disquis. ampullaram Lieberkühnit, Seet. I. e. 4 tabb. Lpz 3723 —— B ein. — Belehr. Pilänzen zu trocknen, m, K. Goth. 797. Yyz bl. 3724 — Desib. (2. Aufl.) ebd. 801. i Han 3725 — Tremella Nostoch; e, tab, col. Lps. 798. 4. Yathl, 3726 Hegetschweller, J., Commentatio botan. sistens descriptionem tamieam L. nonnullaram nec non glycines heterocarpae; ce. 7 tabb. Tarici 818. 4. Yathl 372730 Melm, 6. C., Deutsche Flora, 2 Thle. in 4 Abihign, Hal- 31a] Berlin u. Lpz. 793 — 99. (2%, thl.) Y tl 1 Heimreich, E,F.J., De pimpinella. alba, Altorf 728. 4, *s thl- | Botanik, 17 3732 Hellmuth, L. L., De radice Senrga. Erlang. 782. 4, 4j,thl. 3733 Hoenckel a Donnersmarck, C. Y. F., Adumbrationes plauta- rum nonaull, €. tab, nen. (Cyperus papyrus). Halae 806. 4. %,1hıl. 3734 Henne, S. D. L., Anweis. eine Baumschule im Grossen auzule- gen, m. 6 Kpfrtflu. (3. Aufl.) Hal, 776. (1 1hl.) sthl. 3735 Henschel, A. T., De Aristotele botanico philos, Yet, Bad 4 th. 3736 Herbier, Le grant, en frangoys contenant Ies qualitez verius proprieiez des herbes arbres gommes ei semences; av. figg. 8, Linie, Imprime a Paris par Jaques Nyuerd s, a. 4. fehlt bei Pritzel. 10 thl. 3757 Mergt, J. L., Vers. einer system. Flora v. Hadamar. Hadaın, 822. Yyııl. 3738 Hermann, P., Horii accad. Lugdune - Batavi’vatalogus; ec. 108 tab, aen. Lugd, Bat, 687. Lirbd, %zihl. 3739 Merrmann, K. R., Oekonom, Pflanzeukuude d, landwirthschaftl. Kuiturgewächee, Colberg 846. (2 thl.) 1 hl 3749 Hertel, 3. G., et T. Gerber, De plautarnın transpiralione. Lps, 735. 4. Ythl. 3741 Hess, J. G., Cultar d. Akazie. Prag 796, — b) 3. L. Brann, Knltur d, Akazie. Alt, 796. MYothl, 3742 Hesse, D., Neue Garten- Lust, m. Kpfro. Lpz. 714. 4. Yztht. 3743 Heucher, 3. H., «#t V. H. Thryllitius, Dissert. plastarunı bi- storiam fabular, oruand. Vitemb. 713. 4. Asthl. 3744 Heynhold, G., Das natürl; Pflanzensystem m. Vorrede v. Fi- einns. Dresd. 840. (1 thl.) . tl. 3745 Mill, 3., Von Erzeugung d, Pflanzen, m. 6 Kpfrtfin.; a. d. Engl. Nürub, 781. Ysthl, 3746 — Valeriana od. von d. Togenden d. Baldrian- Wurzel, m. 3 eol. Kpfrifio. ehd, 765. . hl. *3747 — Abhandl, von d. Ursprung u, Erzeugung proliferirender Biu- men, m. 6 Kpfrifin.; a, d, Eugl, ebd, 768. 4 Uhl, 3748 — Die äussern Theile d. Pilanzen, m. 49 color. Kpfrifin. Lpz. 78. 4 thl. 3749 —51 Minkert, F. W., Syst, geordn. Handbuch d. Pomologıe u. Rinleit. üb. Bebandlang u. Pflege d. Obstbäume. 3 Bde, (I. Arpfel, il. Birnen, Il. Steinobst) Münch, 836. (4'/, thl.) 1, 1hl, 3752-54 Hirschfeld, C. L., Theorie d. Gartenkuust, 5 Thle, m. viel. zum Theil in den Text gedruckten Kpfrn. Lpz. 779 — 85. (18%/, thi,) Hbfzbd. s 3 bl. 3755—57 — ’Theorie de Part des jardins; trad; tom. 1—3. ar. fig, ibd. 779— 81. - 4 Mahl. 3758 Hlofman v, Hofmannsthal, J., Die Caruba di Guides; m. küh. I. Wien 842. j . Ysthl. 3759 Moffmann, F., et G. W. Bornemann, De recio coriieis ehi- nae usu, Halae 728. 4. b /s thl. 3760 — et P. A. Böhmer, De cortice easearillae. ibd. 738. 4, 1, thl, 3761 — et J. Lehmann, De baisamo Pıruv. ihd. 703. 4& athl. 3762 — ei C. W. Sattler, De infusi veronicae eflicacia praefer. her- bae thee, ibd, 694. 4, . Aathl, 3763 — et J. B, Schenderff, De chinae modo. ibd. 694. 4. *,thl. 3764 — et J. Wilhelmt, De iherebinthina. ibd. 730. 4. Ycıl, Antigoar. Cat. von H. W. Schmidt ın Halle. LIE 2 18 Botanik, 3765. 66 Moffwmann, G. F,, Historia salicum. Vol. I, 4 Yaschi. Vol. Il. Kasel, 1. (non continnata est) ce, 30labb, ar. Lps.785— 91. Fol. ist im Buchhandel nicht mehr eomplet zu haben, 2 ıhl. 3767. 68 — I. ib. Vol. I, 4 Faseli. Vel. U. Fascl, 1. c. 30tabh. cal. 164.785 — 91. Fol, (10 thl,) 5 (hl. 3769 — I. lib. Vol. 1, 4 Fascli. e, 24 talb, ikd. Fol. 11, U. 3770 — la. lib. Vol.1. 4 Faseli. ec. 24 tabb. color. Lps. 785— 91. Fol. Gil) 2 thl. 3771 — 1d..lib, fase. 1, 2. c, 10 talb. ibd. 785. Fol, 1/ hl, 3772-83 — Plantae lieherosae delineatae et deseriptae. Vol. I, fasc. i— IWW, Yol. IE fase. L— IV. Vol, UI. fase, 1— IV. Cum 72 Sg, co koratis, ibd. 789-801. Fol, (42 tbl.) 16 ıbl. 3782—87 — Deutschlands Flora od. botanisches Taschenbach 5. d. 4 3791. — 2.’Thl, £d. 3.1795. Crypiogamie — f. d. 3. 1800 u 1804. . 2 Thle. (Neue Aull.) (zusammen 4 'Fhle.) m. 4 Titelkpfrn, u. 50 vol, ’ Kpfrißo, Erlangen, (9%, 1hl.) (nicht mehr erschienen). 1'/, hl, 3788 — Hortus Gotting. c. 2 icon. et mapp. col, Go1t.793. Fol. Yıbl, - 3788b — Vegetabilia in Hereyniae subterraneis volleeta iconikus de- seriptionibus et observationibus ilustrata; c, 18 tabh, col, Nerimb. 811. Fol. (18 thl,) 6 (hl, 37880 — M., Fiorae Altdorfinae delieiae hortensis e, catalogus plun- tarum berti mediei, ec. tab, Aliderl! 660. 4, hl. 37884 — Flerıe Altdorfinae delicjae sylvestris s. catal, plantarum in, agro Altdorfino loeisque vieinis sponte nascentium; e, wappa ro ibd. 662, 4. 3/2 hl. 3789 — 98 de Hoffmannsegg, ). CO. Comie, et H. F. Link, Ylare Portugaise ou :escription de toutes les plautes qui craissent uaturel- lement en Portugal. Livrais, 110. av. plauches eulor. suignenst- ment, Berl. 809. Fol. (100 thl.) gut gehalten, wie neu. Das präch- tigste aller in Deuischlaud erschienenen betan, Werke, 36 ıhl.r 3709 —800 Holmeskjold, 'Th., Beata ruris otia faugis Danicie. B roll. * &. 72 tabb. col. (Voluminis seeundi tab, 1, 2 desunt.) Hafniae 790 — 99. Fol. (160 thi.) 12 th, 3801 Monckeny, C. A., Vollständig. Verzeichviss alter Gewächse Deuischland». 1. Bd. Lpz. 782. (wicht weiter erschienen)... dl. 3802. 3 — Synopsis plantarum Germaniae eur. Willdenew, 2 tomi. Berl. 792. 93. (8 bl.) 1, ill, 3803b Mooker, W. J., Fiora Scotiea or a deseription of Seettish plants arranged both according to the artifeial and nätural method“. London 821. (14 sh.) r -3 tbl 3801-6 Moppe, D. H., Botan. Taschenbach auf d. J. 3790. 91. 95. Regensburg, . ’ 2, Cl, 3807 — Caricologia Germ. od. Aufzählung der in Dentsckland wild» wächsenden Biedgräser. .Lpa. 827. (sth) Yycıl. 3803 Most, N. T., Synopsis plautaram in Austria. Viennae 797. (2, thl.) j Yzthl. 3509 Moussaye, )..G., Der Thee. Eine Monographie, enthaltend: Die, Geschichte des Thee’s u, die Statistik seines Gebrauchs srit Bin- : fübrang desselben in Europa, his jetzt. Ans d. Franz. Mit Abbildun- wen Quedib. Sie. (Hıihl) . Yyıhl. 3980-16 de Mumbeldt, A, et A"Bonmiand, Nova genrie ei species planterum qussin peregrinalione ad plagam. aequinortialem 0r- bis novi collegerant, deseripserunt, parlim adambraveruni. Ex sche- dis aufographis in ordiuem digessit C. S, Kunth,. 7tomi e, 717tabb, aeri ineie, Paris 815—25. 4. H’ourrage complet (1206 fros,) br, | Botanik, 19 non - rogne, 120 thl, 3817 Jaequin, N. J,, Enumeratio slirpium quae sponie eresennt in agro Vindobonensiz c. 9 tabb. ara. Vindob, 762, hl. 3818 — Collerianea ad botanicam etc, vol, I. e. 17 takb, partim col. ibd. 786. 4, (12 Ih.) Schreibpap, unbesehn, 1%, ihl, 3319 — Stirpium Amerieanarum historia. Manch. 788, /aihl, 3820 — Anleitung z. Pilauzeakenntn. nach Liane, (2, Aufl.) w. 11 Ka- pfertiiu. Wien S00. (1Y/gthl.) Yaıkl. I 3821—23 Icones plaularum medicinalium — Abbilduugen von Arzuei- gewächsen. (2. Aut.) 6 Hundert mist 600 cal. Kpfrtiv, Nürnb. 784 —90. (50 th.) Frabd, (Kupfer in 4 geb.) 7%, Ahl. 3821. 25 Kdeler, G. F,, Wirthschaftl, Gärtnerey. 2 Thle. Berl. 798, 799. Yythl. 3826 Index regai vegel. in Linnaeaui syst, (vd, 12.) Vienn. 770. Yıhıl, 3827 Ingenhouss, J., Versuche m. Pilagzen, dass sie beim Sonnen- schein d. Luft reinigen u. d. Nachts verderben, m. Kpfr. Lpz. 780. . > Math, 3828— 30 — Dssib, A, d. Franz. v, Scherer. 3 Thle, m. Kpfr. Habr. 736 — 90. 5 hl. 3831-35 Jolyelere, N., Phytolegie universelle ou &ist, »atar, et me- thodiques des plantes de leurs proprietes de leurs versug’et tous les I arıs, 3 tomes. Paris 799. (25 fres.) hl . 3836 Jonston, J., Hist, nat. de arboribus et plantis Hbri X. tom,.}. ©. 63 tabb. ab M. Meriano, IIrilbr.768. Fol. Ebert 10959, Y,ıhl. 3837 Juch, ©, W., Europens vorzüg!, Bedürfuisse d. Auslandes, 1. Het Gaffee. Nürab. 800. Yeıhl. 3838 —- I. P., et J. W, Dietz, De: coronopo opt, goeliacoram auria- >» rie Erf, 789. 4, Ygthl, 3839 Juncker, J., ei J. Fritze, De usu cortieis Perur, er 4. hl, 3840 — et J. G. Schulze, De mastiratione foliorum tabaci of chawing tobaceo in Anglia usitata. ihd. 744, 4. rar. Ajgthl, 384} de Junsieu, A. L., Tublean de !’ecole de botan. du jardin des plautes. Paris 800, — b) CO. Loddiges, Catalogue of plants and seeds. Lond. 783, ” th. 3842 Imsti, ©. &., De Thymelaea mazereo. Marb. 798... ._ Ygihl. 3813 Kämpfer, E.; Amoenitatom reeticarum polit, -physie. medicaraın Yaseli V. c, 90 1abb, aen, et fg. impr. ip text. Lemgov. 712.4. Ebert 11294. gesucht und nicht häutig, Pritzel Thea. lit. bot. 5051. 3 thl. 3811 —46 Katechismus d, Botanik als Einleitorg z. Studium dieser Wissenschaft u. als. botan, Wörterbuch zu gebrauchen. 8 Bde. (Ge- stallichre, — Naturgesch, d. Pilanzenreichg. — Systematik) m.Kpfrsn, Lpz, 824— 27. (4%, hl.) " 2 th, 3547 —49 — Dssib. m. col. Kpfrißo. (6 thl.) 3 tbl. 3350 MKaulfuse, G. F., Erfahrungen üb. d. Keimen 4..Charen; mit Kpfr. Lpa. 925. /sthl. 385] Kellborn, G. 3, Ds radicibus senega ei salah.‘ Francof. PR 705. 4 . “ sthl, Antig@hr. Catal, von H. .W, Schmidt in Halle. LI. 2* 20 Botanik. 3852 Kemme, J. C., De eximia rhabarbari virtute medica. Halae 771. t,thl, 3853 Kenntniss derj. Pflanzen, die Mahlern u, Färbern zum Nutzen gereichen können. Lpz. 776, Agthl. 3854 Kerner, J. S., Darstellung vorzügl, ausländ, Bäume a. Gesträu- che, welche in Dautschl, im Freien ausdauerr, 1. B, m. 60 eo}, Ku- pferifin. Tüb. 796, 4. (20 ıhl.) Hifzbd, nicht mehr erschienen. 5thl. 3855 Meyser, 6. A., Die Veredinag d, Obstes, Krf. 800. Yaıhl. 3856 Mieser, Aphorismen aus d, Physiologie d. Pfilinzer, Götingen 808. a hl.) Y,chl. 3857 Kiesling, C. G., »t G. C. Reichel, De succis plantarum. Lps, 752. 4. Agthl. 3857 h.e Mittel, M. B., Tascheub. d, Flora Deutschland: (2. Acl.) 2 Thle, Nürnb. 844. (2 Ihl.) 14, 6. 3858 Mlipstein, J. C. G., De neciarüis plautaium. Jen. 784. 4. !gthl. 3859 Kohlhaas, )J. 3J., Einleit. iu d, Kräuterkunde, m. 20 Kpird“. v. Anhang. Nürab. 803. (m. Autograph v. Hedwig). Yııl, 3860 Kolbe, J. H., Anw. den Weiustocke d. höchsten Nutzen abzu- gewinnen; ın, 7 lith. Tin. Erf, 828. hl, 3861 Kölliker, A., Verzeichuiss d. phanerog. Gewächse d. Cast. Zü- sieh, Zür. 839. (HY1p1hl.) . Alle 3862 Kölpin, A. B., De stylo ejusgue differentiis exteruis. Grypkisw. 764, 4. hl, 3863 Korthals, P. W., Observationes de nucleis indicis, Bonnar 839. Yhl. 3864-— 71 Krause, J. W., Abbildungen u. Beschreib. alier bekaunten Getreidearten n. d, Natar gezeichn, v. E. Schenk. SHfte. m. 48 «ol. Kpfrifie. Lpz, Fol. (16 th.) 54, hl. 3872 — 1.P,, Der kl. uw. sorgfält, Gärtuer, ın, Kpfrn. Langs, 772. %/, 1hl. 3873 Kräutermann, V., Compend. Teutsch- u. Latein. Blumen- u Kräuterbuch. Arustadt 751. Yıtkl.- 3874. 75 Krocker, )J. A., Flora Silesiaca. 2 voll, e. 97-tabb, culor. ibd. 793, (13 (hl.) 2 ih, 3876 — ld. lib, vol. I, e. 53 tab. ibd. 787. hl. 3877 v, Krombholz, 3. V., Couspectas fungoram escalentorum. — Ueobers, d. essbaren Schwänme, Prag 820, 5 Ysıhl. 308 Muhl, C. A.,.et G. M. Lane, De radice caincae, Los, Ba r Yothl, 3889 Kuntn, K. S.,.Enum. vegetabilium phaenngamoram circa B>ro- kini. Berol,. 813, . 4 thl. 3889b — syuopsis plantar. ga. in itin. ad, plag. aegnin, orb. noricol". Hamhboldt u. Bonpland, 4 tomi, Paris 823 — 235, hr. * 6 1bl. 3890— 95 — Enumeratio plantarunf omniom hacasque cogbitom, st- eundum familias untarales disposita, ardjertis charaeteribus dißerentiis ei ssoonymis, 5 tomi et,supplem. c. 40 tabb. lith. Tom. 1. et suypl. Agrostographia. Tom. II, Cyperograpbia. Tom. Ill. Ennweratio aei- dearum, typhiucarum, pandanearum, Auvialium, juneaginceram, alis- marrarum, bulomearum, palmarum, juncacearam, phylidrearom, re- stiacearum, centrolepidearam et eriocanlearam. Tom. IV. Enumeratio ayridearum, mäyacearum, commelyaearum, poniederiacearum, melan- roraram, biiacearam ei asphodelearam. Tom. V. Enameratio as- Paragineärum, smilacearam, Inpageriarum, roxburghiscearum, berre- Botanik, 21 riearam, opbiopogonearum, aspidistrearum, dioscoridearum, taccacea- ram et amaryllidearnm. Stattgard. 833 — 50. (21thl.) wie nen. 13 ihl. 3896. 97 Muntn, K. $., Enumeratio plantarım omninm hacosgue vog- vitum, secundam fareilias naturales dispasita, adjrctis eharasterihns differentlis et eynonymis ete. tomns 3. 4, ibd. 843. (7Y,s1hl.) 3 thl. 3898 — Anleit. z. Kenntniss sämmil. in d. Pharmarop. Bornss, anfge- führt, ofliein. Gewächse. Berl. 834. (217, thl.) 1ıhl. 3899 — Bemerkungen äh. die Familie der Piperacren, Halle 840. */, thl, 3900 (Kunze, C. G.), Usb. d. China. Lpz. 806. Yaıkl. 3901 —10 Mützing, F. T,, Algarum aquae duleis Germanicarum de-" ons 1.2. 5—8, 13—16, Halis 833 —36. (6°), (hi.) 2 chi 3911 — Phycolvgia Germanica d. i, Deutschlands Algen in bündigen Be- sebreibuugen. Nebst einer Anleit. z. Untrsuchen 0. Bestimmen dieser Gewächse für Anläuger. Nordl, 845. (31/,hl.) 1%, ihl. 3912 — Tabulae phycologieae od. Abbildungen d. Tauge. 1.Bd. m. 100 tüh. Tilo. ebd. 845—49. Lex. 8. (10 ıhl.) wie neu. 5 tal. 3913 de La-Mark, Tahleau encyclop. de botanique. 1, hvre, (1 vol. 1 re moitie.) av. 100 plehs. Paris 791. 4. 2, hl, 3914 Lange, J. H., et J, G. Müller, BDnbin eientae vexata, Heimst. 764. 4. Yyıhl, 3915. 16 (Ha Tourette ei Mezier) Dömonstrations elementaires de botaniqnes. 2 tnmies av. 334 planches. Lyon 796. 4. Frabd, 8 thl. 3917. 18 — Le möme, (Ed. 3.) tom. I et 3. av. 13 plachs. ihd, 787. > Mpthl. 3319 Lauremberg, P., Hortieultara; erm figg. impr. in lit. es 14 tahb. aen. Franeof. 654. b) — Apparatus plantarins; tribuins in 2 libros. 1, D> plantis bulbosis, 2. De plantis tuberosie; c. 36 fg. wen, ib, 654. 4. rar, : . th 3920, 21 v. Ledebour, C. F., Reise darch das Altai-Gebirge w. die sonngorische Kırgisen- Steppe; m, Atlas, Kpfro. u. Krin. Berl, 829. (9 dl.) 3 1b, 3922 —25 — Flora Altaica. 4 voll, et index. Berol, 829 —34, (71'/,, ul.) 22/,1hl, -3925b—i — Flora Rossica s. enumeratio plantarum in totiss imperii Ragsiei_ provineiia Europ, Asiat, et Americanis huersque ohservatarım, Fasl. 1-8, e. mappa geogr. (Vol. 1, I. er ill, fascl, 1.) Storg. 841— 43. (153% 1hl.) 10 al, 3926 Lehmann, ©. H., Dr convenientia plantırum in habita et viri- bns. Yratiel, 831. .. Yethl. 3927. 28 — 3. G. C., Plantae e familiae Asperifoliarom nneiferac, 2 ‚parte. Berolini 818. 4. (4% 2thl.) 1%, th. 3929. 30 — Id, lib, 2 part+s in charta seripteria. (6 thl,) 2 thl, 3931 — Monegraphia generis potentillaram; re. 20 tab, arn. Hanberg. 820. 4. (3 hl) . , 1!aıhl. 3932--35 — Norarom et mians rognitarum stirpium pngilten IV VII, (Pag. VI, c. 5 tabh, lich. Cyradsar} ihd.832—33. 4. (5Ygthl,) Y/, Wh), 3936 — I. !ib. png. IV. (Mascorum hepaticorum in India orirnt, erliech, ilbustratio), ibd, 832. 4. (1%/,thl.) . Y,thl. 3937 — Ilrm li, pug. V. (Muscoram heraticorum kpeeies novar). hd. 833, 4. (1Yythl) Yatkl, Aotiqnar, Cat. von H. W. Schmidt ım Halle. LII, 22 Botanik, 3935 Lehmann, C. H., Novarım et minus cognitarom stirpium pag, VIL. (Muscor. hepaticor, speries nov.) Hamb, 838. 4. (14/,1hl.) */zthl. 3939 —40 — Plantae Preissianae a. enumeratio plantarım quas in Au- stralasia annis 1333 —41. collegit IL, Preiss,. 2 voll, ibd, 844 — 47. (7 th) 3%, tbl. 3941 Leibitzer, J., Haudisuch d, Obsibaumzucht, Wien 798. !g1hl. 3942 v. Lengefeld, L., Anmerkungen vou denen auf d, Thüringer Walde bekanntesten drei Arten Nadel- Hölzern als d, Tanus, Fichte u. d. Kientaıns, m. 7 col, Kpfetän, Nürab, 762. 4. 4/,thl, 3943 — 46 Leo, )., Tasıheubuch d. Arzneipflanzen od. Beschreibung u. Abbildung sämmtl. offiriuellen Gewächse, II, Bd. 3. Hälfte, 1. Bd, u. IV. Ba, 1. Bitte. m, 160 halb col, Tiln. Berl. 827. (62, ıhl.) %, tl, 3947 Lettsom u. Ellis, Geschichte d, Thees u, Coffees, mw. 3 Kpitln. Lpz. 776. ah, 3948 Leunius, ). C. F., ei C. G. Thoss, De radice sınega. Lps. 820. 4, Yachl, 3949 Kichtenstein, A. G., Index alphab. generum botanirarum, quotquot a Willdenow. ei a Persoon, recensentar, Heimstad. 814. !s thl. 8850. 51 — 6, R., Anleitong x. medieinischen Kräuterkunde für Avrzte u, Apotheker. 3 Thie. in 32 Ban. m. 8 Kpfrtllu. Heimst. 782. 3 thl. 3952 Lindley, J., Nixns plantarum. Die Stämme d, Gewächsreicher, verdeusscht v. C. T. Beilschmied, m. Vorerinnerang v. C. 6. Nees v. Esenbeck. Nürnb, 834. (!zthl.) Yııl. 3952 Lingke, W. F., Erfahrangen u, Erfordernisse bei d. Schwars- holzsaat; m. 4 Kpirtin. Dresd, 795. Yathl. 3952b Link, H. F,, Philosophiae botan, nocae s. institat. phytogt- prodromus, , Götting. 768. Ythl, 3953. 54 — Euumeratin plautaram horti regii botan. Berolinensis alte- ra, 2, prıs, Berot, 921. 22, (4%,thl.) 2, hl. 3955. 56 — Handbuch z. Erkennung d. nutzbarsi. u. am häufigst. vor- kommenden Gewärhse, 2 Thle, Berl. 829—31. (5 thl.) Ppbd. ?/, hl. 8857 — Ueber Pilinzeptbiere überhaupt n, die dazu -gerechneten Ge- -wächse besonders; m. col. Tl. ebd. 83h. 4. (1"/,5thl.) Yathl, 3959. 59 — Elortus regi ıs Berolinensis deseriptus, 2 voll, ihd, 827 — 33. (3 ıhl.) 1, hl. 3960-—- 6% — Ausgewählte anat.- botanische Abbildungen, Icones selrc- tae anatemico- botanicae, 3 Hefte m. 24 lith. z. Thi. ol. To. Berl. 837——39. Fol. (9 ih),) 4 tl. 3963 — 66 — Jahresbericht über d. Arbeiten für physiolngische Botanik 1840.41. 42—43. 4445. (4 Thie.) Berl.842— 46. (34, 1h'.) 1/2 thl, — — 1837—39 v. No. 4107—9. Meyen. 3967 a Linne, C., Genera plautarum eorumque «haracteres natur. Lugd. Bat, 737, Yyıkl. 3968 — Hortus Upsaliensie. V 1. 1, (nnic.) Stockh, 748. rar, “athl 3969 —- Philosophia botaniraz o, 9 tabb. aen. ibd. 751. Y thl. 3970. 71 — Spreies plantaram (ed, 3.) 2 voll. Vindob. 764 "sthl 3972 — Reise dark O.t 0. West-Goihland, Aus d. Schwed. (von J. €. D. Schreber) m. 3 Kpfitfin, e, 1 Chrie. Halle 764. (2tıl) %a thl. 3973 — Genera plautarom (ed. nor.) Viennae 767. He Uhl, 3974 — Termini botanici (ed. auetior,) Lps,. 767. Yathl. 3975 — Nomenclator hotavie, i .edakll deseript, ibd. 7 namerann plantas omuos Äa Sjel. Bal- Fu y „Botanik. . ’23 8976 a Kinne, Philosophia hatan. (ed. 2.) cur. J, 6, Gleditsch; r. eilig. et 11 tabb. aen. Berol. 780. ü Ysthl. 3977 — Supplementum plantaram syst, veget. ed. XII generum plunta- ram ed, VI et specierum plaatarum ed. I. Brunsrigae 781. N, thl. 3978 — Systema vegetabilium (ed. 14.) cur. J. A. Murray. Going. 784. Yythl. 30979 —85 — Fundamentorum botanicorum 3 tomi cur, J. E, RE le Coloniae Alobragorum 786. 87. — 5) Chloris Lugduneusis 785. — *) J. E, Gilibert, Flora Delphinalis, 785. — d) Linue, Systema plantarum Baropae, 4 tomi. Collonfae Alabrogorum 785. (30 thl.) in 7 Kezbin, gut gehalten. 1%; ıhl, 3936. 87 — Genera plantaram (ed,8.) car, I C. D. Schreher. Zrolh, Francot, ad M. 789 — 91. 4, tl. 3988 — Idem lih, vol 1. ibd. 789, Ythl, 3989, 90 — Genera plantaram (ed, 8.) cur. E, Th. Haenke, Vindob, 791. tl. 3991 — 99 — Speeies planfarum sce. systema erxuale digestas, (vd. 4.) var ©. 1. Willdenos, 4 tomi in 9 prts. Berol, 797— 805, (16 thl.) Uhfzbi. PLANE 4000— 4010 — Sytema vegetabilium seeundom elasses ordines genera et specien; car. 4. 3. Roemer ct d, A, Schultes, 7 voll, in 8 pris, et Mautissa in volumen 3 vor, J. A. Schaltes et J. H. Schultes, Stattgardt 817—30. (89Ya1hl,) Hbfzbe, . 8 hl. 11 — 16 — Id. fit, vol. 1-6. ibd. 817—20. (22%, 1.) 21, chh 4017b—d — Id. Iih, vol, 1.2. 4, ibd. E18. a Nah. 4018 —23 — Systema vegetabilium (ed, 16.) car. C. Sprengel. 5 voll, e. tentamine, Gottiug. 825. 26. (19%zthl.) 104, 1hl, 4024. 25 — Generı plantarum (ed. 9.) cur. C, Sprengel 2 tomi. ibd. 830. 31. (4 thl.) 2 eh. 4026 — 29 — Id, tib. durchschossen. in 4 Bin. 2'/sthl, 4030. 31 — Species "plantarum olim car. C. L. Willdenow (ed. 6) autore A. Dietrich. Tom. I, pars 1. sertio 1, 2. (onaudrin, Dias- dria, Teiandriae monogyaia, — non continaatum est). Bere), 881-383. (6 hl.) Frzbe, : ER 5. 40314» — C., (üiins) Plantaram rariorum herti Upsalivusis fascil, le 101-bi. arm, (vontinuatio mon speetata est), Lie. 767. Fol Yalkl, 4032 Lippold, J.F., Handb. d. verständ, Gäriners. 1, Bi. m. 65 Taf. Abtili, (a cht mehr erschienen). Stuttg, 831, (3 th) Mblzl. Ya ıhl. 4033 de Lobel, M., Plantaram seu stirpivm histeria. Cui aunex. animadr. e, mult, figg. xyl. Antverp, Plant, 576, Fol. Schwibd. 41hl. Rbert 12154, Die ungemeine Sanberkeit der Holzschnitte wird in Dibdin’s decam I. p, 244. mil Recht gerübmt. 4034 — Piantarum hister, physic. (am indigenarum et Britannine in- quilinarım , quam exotiearum; ©, malt, bgg, xsl. Londini un. 4035 Lochner, M. F., De auanısa ». nace pinea lodieh volgn pin- hasz ec. 9 tabh. arn. (Norimb. 716.) 4. /ethl. 4036 v. Löffelholz, F., Pract. Auweis, z. Holzanhan durch Plan. zung, ın. Kpfr. Nürnb, 832, (1 a) 1000: 6.4ab, nen PR 4037 Wenden, F. W., De chaerophylio bulboso; c. (Ab. « " ar. 01. 4. Antiquar, Catal, ton H, W, Schmidt in Halle, LIN nn. 24 Botanik, 4038 Londes, F. W., Handb. d. Botanik. Gölt. 804. (1/ythl.) */,thl, 4039 Lonicerus, A., Vollständ. Kräuter-Buch u. künstl. Conterley- nngen d, Bäumen, Standen, Hecken, Kräutern ete. m. rigentl. Be- schreibung, übers. v. P, Uffenbach. Ulm 713. Fe, Il 4040 Korek, C. C,, Flora Prussiea; Abbildungen sämmil, bis jetzt aufgefondener Pfiinzen Preussens, m. 241 co). Kpfriflo. Königsb. 648. Lex. 8, (24 thl.) 12 thl, 4041 Koesel, J., Plautas in Borussia sponte nascentes divn)go. Be- wiomonti 654, 4, 2zthl. 4042 — 44 Louden, ). C,, Ercyclopädie d. Gartenwesens; a. d. Kugl. 2 Bde. u. Atlas (57 lith. Tilo. in 4.) Weim. 825, 26. (13ihl.) 2thl, 4045 — Eneyelopädie d, Pflanzen, a, d. Engl. v. Dietrich. 1.Dd, m. 148 Kpfrifio. (wir) fortges.) Jena 841. 4. (19 thl.) 8 thl, 4046 Löwe, J. C,, Hanab. d, Kräuterkunde. Halberst. 794. tl, 4047 Lüder, F. H,, Briefe üb. Blamengarten. Hannor. 777. Ygthl, 4048—51 — Bot. praet, Lustgärtnerei, 4 Bde, m. 14 Kpfrtflo. Lpz. 783 —86. 4 (15%, thl.) geb. . 27, th. 4052 — Der Pfropf- u. Oculirmeister, hrsg. v. Wilks. ebd. 793. '/sthl. 4053 — F. W., Nomwenelat, botan. stirp. Marchine Brandenb. Berl. 786. Yethl. 4054 Lndwig, C. F., Handbuch d. Botanik, m. Kpfrtffa. Lpz. 800, (2 hl.) Yathl. 4055 — C. 6., Definit«. plantar, in usum audit. Lps. 737. Hg thl. 4056 — Obserstas, in method, plant, sexual. ikd. 739. 4. athl. 4057 — Iastitutiones regni vegrt. ibd. 742, !gthl, 4058 — Definitiones generum plantarum. ihd, 760. Ythl, 4059 — De rei herbariae stadio et usn. ibd, 768- 4. !j,ıhl, gestas, e. fig. Lpr. 791. (1%, hl.) \ Yathl, 4062 Macer floridus, De viribusherbarum; e.figg.xyl. Par. 511. %,thl 4063 Maddock, J., Adhandl. von d. Kultar d. vorzüglichsten Biomen; a d. köngl, m. 6 col. Kpfrißo. Berl, 798. i Ayıhl, 4063 Mlagnenus, !. C., De tabacoz c. tab. Amstel, 669. hl, 4065 Maithe, 6, F., De generatione mascorum. Götting. 787. Ythl. 4066 Manteuffel, A. W., Der teutscho Obst- u. Fruchtgärtaer, m. 3 Kpfrifu. Berl. 812. (3), tl.) el, 4067 Mappus, M., Historia plantaram Alsaticarum posth. op. stud. 3. C. Ehrmann; e. 7 tabb, en. Amsiel. 742, 4 1a thl, 4068 Marabelli, F., De zea mays planta, Papiae 793. hl. 4069 Martersteck, J. ©., Bönnischer Flora 1. Thl. od, Verzeichniss aller hier wild- u, freiwachsenden Arzaeipflanzen. Bann 792. (nicht wehr erschienen), “ yAR 4069b Martins, C., Voyage botanique le long des cotrs septentriona- tes de la Norröge depuis Droutheim jasgu’an Cap-Nord. Extrait des voyages en Scandinavie et au Spitzberg de la Corvette la Recherche. Paris (846). My thl. 4070 v. Martius, C. F. P., Flora Cryptogamisa Erlangensis, sistens wgetabilia e classe altima Linn, in agro Erlangensi hucasque de- teeta, Aceedunt Tab. If, aeneae, muscos nonnullos, et IV. lapidi ia- Botanik.‘ 25 eis, Jungermaunias Germanicas foliosas illustrantes., Norimb. 817.. (22, hl) 1% ıhl. 4071 v. Martius, C,F.P,, Auswahl merkwürd. Pflanzen des K, botan, (rartens in München, Choix des plantes remarquables, — ( Text Deutsch, Franzör, u. Lateinisch) m. 16 sauher col, Kpfitfin. Frankf., Paris u. Strassburg (830) 4. (5%, hl.) 12/,thl. 4072 — Flora Brasiliensis s. enumeratio plantaram in Brasiliam tam sua quam accedenie enltara provenientinm quas in itinere a. 1817 — 20 perarto collegit, Vol. 1, Pars I. Algac, Lichenes, Hepaticae, Stuttg. et Tuhing, 803. (2 ıhl) Il. 4073 — Id. lib. Vol. 11. Pars I, Graminsar, Etiam inscribäur: Agro- stolagia Rrasiliensis, ihd, 828. (3 thl.) 1%, hl, 4072. 73 zusainmengenommen 2'/,{hl, 4074 — Die Pflinzen u. 'Thiere d. tropischen America. Rin Naturge- mälde, m. Atlas (4 lühogr. Ti. in gr. Fol.) München 831. 4. (4 th.) wie ncu. 1 (hl, 4074hb — Ueb. den Ban d, porösen Gefässe d. Dicotyledonen; m. 1 lith, TO. ebd. 832, 4. Ythl, 475 Marzari- Pencati, G., Memoria sull’ introduzione dei lichene Islandese come alimento in Jıalia, Venezia 815. 4, 1%, (hl. 4756 Matthiolun, P. A., New Krenterbuch mit den allerschönsten vnd artlich-ten Figuren aller Gewechss, dergleichen vormals in kei- ver sprach nie an tag kommen; durch G. Handsch verdenischt; mit viel. Holzschn. Prag 562. Fol, etwas Arckig; sehr selten, Ebert 13413; feblt in Pritzel, Thesanrus lit. bot. 3 thl. 4076 — Commestarii in sex lihros Prdacii Dioseoridis de materia me- dieg adjeet. magnis ae noris plantaram iconibus. Venetiis 565. Fol, Schwibd. Seltenste, schöne u. sehr gesuchte Ausgabe; v, Ebert 13410, Branet 37 fres, et plos cher, 5 thl 477 — Compendinm de plantis omuibus, una cam raraım icovibus, de qnibus suis in commentariis in Dioscoridem edit. Acced. Fr. Cal- ceolarii opusenl. do itinere e Verona in Baldum montem c. Äpg. ayl, Ven tiie 571, 4. Pritzel 6661. Titel fehle, . Yathl. 4078 — Opera guae extant omnia ed. ©. Banhin: Synonymiis quogne plantarum et notis illustratis, Arjretis plantarım ironibus (xslopr.) (ed. 2.) Basileae 674. Fol, , 3°/, thl. 4079 — De plantis epitome utilissima novis plaue et ad virum expres- sis ieonibns, deseriptionihusque longe «t pluribus et arenralionibns nune primum diligenter aueta et lornpletara a J. Camerario. Franck, ad M. 586. 4. Schwihd. 2 thl. 4080 — In. lib. 4, Schwlbd. Den alten Namen der Plarzen eind d. jetzigen heigeschrieben. a >. @laat 2 il, 4081 de Mattuschka, H. F., Fnum, stirpium in Silesia. a: PEN? 778. . . 4082. 83 — Flora Sileriaca od. Verzeichnise d, in Schlesien eh. , ihl. renden Pilanzer, Breat. 776. 77. (2/6 Ih.) , \ 4034 Mauchart, B. D,, Schöohruuns betan. Beichthom, yon AR 306, . . 4085 Maurocenas, J. F., Catalogos plantarım quihus sonsiatus est Patavii hortas ab A, Tita ronfectus acced, Titae iter per alpen Tri» ’ dentinne, Patar. 718. rar. a thl. Antiguer. Cat. von H, W. Schmidt in Halle, LI, 26 Botanik. 4086 Mawe, Th., and J. Abercrombie, Gardeners Calend, w. porl, Lond. 813. Yyıhl, 4037 Mayer, ). C. A., Einheim. Gittgewächse, 2 Thie. m. 11 color. Kpirtfln. Berlin 793— 800, b) — Vorzügl. einheim. essbare Schwän- me; m. 3 col, Kpfrtlin. ebd. 801. Fol. (4"/zthl.) Ythl, 4088 Mayr, A., De venenata runaneulorum indole. Virnnar 783, Ygthl. 4089 Meckel, P. F., et C. L. Wälldenew, De achilleis c. supple- menio gen. tanaceli, e, 2 tabh. aen, Ilalse 789, Ya. 4090 Medieus, F.C., Theodırı speriosa, ein nenes Pfläuzengeschlecht; m. 4 Kpfrtln. Mannheim 786. Yuthl 4091. 92 — Philosophi che Botanik ı. kritischen Bemerkungen, 2 Kite 1. Von d. mannigfeltigen Umhällungen d. Saamen. 2. Ueber diejenigen Rigenschaften d. zur Bildung einer PHanzengattung erfordri werden. Mannh. 738. hl. 4093 —95 — Unächter Arazienbaum. 3 Bde. m. Kpfrn. Lpz. 796 — 97. Ahfzhd, 9,Ul. 4096 Meinecke, J. I. 6, Der Botaniker ohne Lehrer nach 3. ). Ronssean; m. 4 K fein, m. I Tabelle, Halle 809, (1Ygtbl) 4; hl 4097. 98 Meisner, C. F., Planiarum vaseularım gepera eoranqut characteces et afünitates tabnlis diagnastieis expnsita et arenndum of dines untarales dig'sta. 2 partes, Lps. 836 — 43. Fol. (19 thl,) 12 ıbl. 4099 Melartin, E. G., Ueb. d. Gewächskonds Finnlands. St, Peer rsb, 809, 4 Yyhl. 3100 Mientz, F., De plantis quas ad rem magiram farıre eredid: runt veieres. Lps. 705. 4. Yıhl. 4101 Mentzei, IIvvaf Borevovuuos moAvyAorzog »adohınog. Inler nomineram plantarum universalis; ec. 12 tabb. aun. Beral, 63%. Fol. 1. 4102. 3 Merrem, R., Mandbuch d. Pfilanzeakunde, 2 Thle, Marburt 509. (3Ug1ht.) hl, 4101 Metzger, J., Europäische Cerealien, in bntan. m. laudwirth schafil. Hiasicht bearbeitet; m, 20 Hithogr. 'TAn. Manuh, 824. Yol (Lipr. 627, hl.) 3 ıhl. 4105 Mieyen, F. J. F., Phytetomir, Bert, 830. (3 ıhl,) Kpfr . " sth. 4106 — Ueh, die Sreretions- Organe d, Pilanzen, m, 9 lith, Tür. ehd- 837. 4. (3 hl) . ı (hl. 4107—9 — Jahresbericht über d, Resnltate d. Arbeiten im Felde der physiologischen Botanik ven d. J. 1837.398.39. 3 'Thle, ebd. 839 — 40. (3%, hl) 17 hl, © — Fortsrtzung s. 3963— 66 Link. 4110 Meyer, F. A., Biiträge z, Geschichte d. Angustora - Rinde. Göring. 793, gib. all — GE. W., Primitiae Aorae Essequiboensis adjeet. deseriphons eentumeirriter stirpium novarım. ibd, 818. 4. (19 2thl.) Yzihl, 4112 Micheli, P. A., Nova plantaram grnera joxta Tearnefortii meihodum disposita quibus plantae VDCECEC receusentur ale, C. 108 tabb. aen. Fiorentiae 729, Fo), rar. v, Ehert 14013. Pritzel 6915. 8thl- 4113 Miguel, F, A. W., Genrra cactearum deserifta et erdin. Roterd- “840. Ythl, 414 — Monographia oycadearum, ec. 8 tabb, litb, Trejeetii ad Ab. 842. Fol. (Ah) Er Botanik.- 27 4115. 16 Miguel, F. A. W,, Systema piperacearum. 2 pris. Rotero- dami 843. 44. (5 thl.) 3 thl. 4117 — De rexso vegetabili intelluris superfrie mutanda elkcaci. ibd, 846. 4. ih. 4118 v. Mohl, H., Vermischte Schriften hotanischen Inhalts, m. 13 th, 2, Thl. col, TAle. Tühing, 835, 4. (3%, thl,) 1%/gthl, 4119 — Mikregraphie ed. Anleitung zur Keuntuiss u. zum Gebrauche 4, Mikrosenps, m. 6 lith. Tin. ebd. 846, (2%, thl) wie ven. 12/,1hl, — Botan, Zeitug s. Zeitung, 4120 — u. E. Walser, Untersuchungen üb. d. Wurzel-Ansscheidung; ebd. 839, Y,thl, 4121 Monardes, N., Simplieium medienmeuterum »x nevo urbe dela- toranı hist. ec. teg. xy. Antverp. Plantin 582. DATA 4122 Monneran, E., Le parfaıt indigatier ou deseriplion de Pındigo, av, plauche. Amsterd. et Marseille 765. rar, Yythl. 4123 (Montius, ©.), Indives hotaniei et materiae med. quihus plaute- ram genera hactenus institufa; 0. 2 tab, aen. Benoniae 758, 4, rar, hl, 4124 Mogain-Tandon, A., Pilanzen - Teratologi‘. Lehre v.d. regetwi- drigen Wachsen n. Bilden d, Pflanzen; acd. Ira. Berl, 842, (21hl.) Ithl, 4125 Merandi, }. B., Historia betanica practier sen plantarım, quae ad asum medieinae perlinent nomenclatura, descriptio et virlates, & 68 tabb. aen. Mediol. 761. Fol. Eher: 14362, 6 thl. 4126 Moricand, Plants nonvelles d’Amerigae. Fascl. 1. arcc 16 plan- ches. (Genöre 833.) 4. Y, hl, 4127 Moritzi, A,, Die Flora d. Schweiz, m. besonderer Berücksich- ügung ihrer Veriheilung narh allgem. physik. ». geolog. Momenten, m. 1 geolog. Charte, Lpz. 847. (2°/, thl.) Se thl, 4128 Moser, H, C., Die wesenil. d. deutschen ». nerdamerikan, Holz- arten, (2) m. 3 col, Kpfrifn. Lpz. 705. (7, thl.) il, 4129 — Dentschl. ökonomisch. Flora; m. 2 color. Kpfrtiln. ebd. SL, th.) Yethl, 4130. 31 Mössler, J. C., Gaudburh d. Gewächskande, weiche d, wil- den Gewächse Deutschlands enthält. 2 Thle. Altona815. (71h) Ye thl. 4132 —34 — Dssib. (3. Aufl.) hersg. v. L. Reichenbach. 3.Bde. m. Regist, Altona 833. 34. (63/, 1hl.) 8 thl, 4135 Müller, )J. B., Fiora Walueecensis et Ittereosis ot, Aufzählung u. Beschreibung d. in dem Fürstentham Waldeck nnd der Grossherragl. lless. Herrschaft Itter wildwachsenden a. allgem. aıg-banten Pflanzen. Phauerogamen. Brilon 842. (1%/, hi.) 2 thl. 4136 — ). E, F., Tentschlands Weinbau. Lpz. 803. (1%, thl.) tl. 4137 Münch, B. F., Practische Ahhandlung von d. Belladouna u. ih- ; rer Anwendung, hesondere zur Vorbauung u. Heilang d. Wath nach ’ d. Bisse son tollen Hunden, mit 2 Kpfrn. uedi, 785 (ach) Yaıhl, 4138 Meanting, A., Phytographin euriosa exbiben- arborun, frarurum herbarum et Noram icones eollug. et arjerit F, Kirgeliar; c. 245 « tabb, aen. Amat. 713. Fol, Lerbd. Ehrt 14511. & thl, 4139 — Id. Hib. c. 245 tabh, aes, ibd, 797. Fe. Do —2<———ö Sul. 4140 Murray, J. A., Prodromns desigsatiouis stirplum Gouingensiom, 0% 2 tabb. aen. Gotting. 770. R j sthl. 4145 Nau, B, S., Annein. üb. d, Weinbau, Frkf. 894. (Ye thl) ’lıl, Antionar. Cat, von H. W, Schmidt in Halle. LI. 28 Botanik. 4146 Naumaun, C. F., Ueb. d. Qninenux als Grundgesetz d. Blatt- stellung vieler Pflanzen, m. tith, TA. Dresd, 845. (hl) */sthl. 4147 Naumburg, )}. S., -Lehrbnch der rein. Botanik, Alt, 798. (1%, &ı.) Ythl, 4148 de Necker, N.}., Methodus muscorum; e.tah, Maunh, 771. °/,thl, 4149 — Physiologia masenram per examen analyticum, e. tab. Mannb. 774. (1 hl.) Yhl, 4150 — Corollarium ad philos, bor. Linnaei speetans, e, 63 tabb. aen. Neow. ad Rh. 790. (24,101 ) hl, 4151 —53 — Elementa hotaniva genera gennina spec, natur, omn, veget, secund. syst. amologienm. 3 tami e, 63 tahb. ae. ihd, 790.91. 2, thl. 4154—56 — Id. lih. (rd.2.) 3 tomi e, 63 tahh, acn. Mog.808. gthl, 4157 Nees ab Esenbeck, C. 6., Synopsis specierum gen. asterum berbacrearem. Erlangae 818, 4. "hl, 4158 — Horae physieae Bere. eollertac ex symbalis virorum deelorum Link, Radolphi, Hornschuch, v, Schlechtendal, Ehren- berg et e. 27 tabb. aen. col. Bonn 820. Fol. (6°, 1h1) 3’/yihl. 4158b.e — Hand. d, Botanik f. Vorlesungen u, zum Selbatsindium. 2 Bde. Nürnb, 820. 21. (5%,thl.) 2 hl. 4159 — Enumeratio plantarım eryptogamicarım Jarae et insolarum ad- jaeeot. Fasch, I. (et alt.) H-paticar. Vratislav, 830. Y,thl, 4160 — Rerichtigungen zur Disp. de Cinnamomo, Regensb. 831. 3, thl. 4161 — Genera et speeies asterearum. Vratisl, 832. (1/1h1) fehl. 4162 — Lepidagatbidis, generis ex acanthacearum ordine illustratio ibd, 841. 4. th. 4163 — C.G& Bischoff r. FR, &. Rothe, Die Entwicklung d. Pilar- zensubstanz, Erlangen 819. 4. (2%, thl.) Sorhl, 4164. 65 — Fr. Hornschuch ı. 3. Sturm, Bryologia Germanira ol. ı Beschreih, @, in Deutschland o. d. Schweiz wachsenden Lanbmonse. 3 Thle, in 2 Bin. m, 43 col. Kpfeilo. Nürab, 823 — 831. (11 tl.) Mhfzbl. 54/, ıhl. 4166 — Dssih. 1. Thl. m, 12 eol, Kpfrifin. ebd. 828, 2 tl. 4167 — T. F. L., Radix plantaram mycetoidrarum; ec. tab. aeD. Bon- wae 829. 4. Yu. 4163 —86 — Genera plastaram florae Germanirae ieonihus et deserif" tionibns illnstrata. 19 faseli. ©. 390 tahb. lith, Bonnae 933 -— 841. Lex. 8. (19 th) . 97, hl. 4187 —202 — 14. lih, Fasel. 1— 16. e, 320 tabb. Th, ihd, 883 — 39. Lex. 8, (161thl.) 8 {bl 4203 — C. 6. Nees v. Esenbeck, Nöggerath v. 6. Bischoff, Die anterirdischen Rhizasiorphen, ein iruchtender Lebensprocess, M- 2 colr, Kafrißu. Bonn 823. 4. (22, thl.) Ygthl, 4204 Neygenfried, E. W,, Kuchiridium botan, cont. plantas Sile- sıae ete,, m. Pflauzeokalender 0. Ans, d, Riesengebirger. ebd. 821. (2%, ihl.) 45 hl. 4205 Nicol, W,, Die Anpflanzarg d. Wahlbäume. Berl. 800. "athl. 44206 Nolte, E.F., NovitineRarae Holsativae, Kilonii826. (th) Yı ih, 207 Naman, A., et L. Minrchand, Sur les proprietds nuisihles q0® les faurragen pravent arquerir pour differens animanx domestiques par ds prodastious orypiogamig. Trad. du Holland, Groning. 830. *z Ihl- 120 5 Nam, A 6.C, mögnuer, De prineipiis natur, corticie m. Botanik. 29 4209 Nylandt, P., De Nederlandise Herbarins of Kruydi- hoeck be- schryrende de Geslachten, Gedaente, Plaetse, Tijt, Oefleningh, Aert, Krachten en Medieinael gebrusck, van alderhande Boomen, Heest ren, Kruyden en Planten, die in de Nederlanden ia ’t wilde gevonden ete. werden; m. Figg. Austerd. 682, 4, Schwldbd, rar, Suhl, 4210. 11 ©eder, 6. C., Anleit. z, Kräuterkenntniss, 2 Thle. m. 14 Kaf-uln. Copenh. 764. (34, hl.) Y,hl, 4212.13 — Eiementa botauie. Zprts. e. 14 fabb, arı. Hafn. 764, Y, ill, 4214 (—) Nomenelator botanicus od, d. Namen d. in d. Dän. Staaten wildwachsenden Kräuter, ebd. 768. Ythl, 4215 (—) Noimenvlator botanicus zum Gebrauche bei d, Flora Danica. ebt. 769. 1/,hl. 4216 — Flosa Daniea od, Verzeichniss der iu Däurmack u, Nerwegen, Schleswig.n, Holstein wildwachsenden Kräuter. (hd. 770, Yaıbl, 4217 Oelhafen v, Schöllenbach, C., Aubilduug d. wilden Böume, Srauden ete,, m. 3 eu), Tin, Nüruh, 767. 4. 4/ th, 4218 Oskamp, Th, L., Tabula plantar, terminol, Logd. Bat, 793, Fal, A thl, 4219 Otto, DB. C., et J. F. W. Mühn, De phyiolaces, Trajeeii a V, 792. 4, 1shl, 4220 — et P, D. G. Willich, De sentteltaria. ibd, 789, 4. uthl. 42200 Pallas, P.S., Flora Rossira, seu stirpium isuperii Rossici per Europam ei Asiam indigenarum dereriptiones ei irones, Tom. 1. pars }, €. 51 tabb. col, Peiropol. 784. Fol. (12 thl.) Frzbd. 3 thl. 4221-24 — Iliustratiunes plantarum imperlecte vel nondum cognita- rum. 4 fsci. c. 59 taLb, eol. Lps. 803. Kol. (341/zth].) Ebert 15084. au 4225 Pancovius, Th., Herbarium oder Kräuter - u. Gewächsbuch, darinn so wol Einheimische als Ausläudische Kräuter zierlich u. ei- Seatiich zu finden. Auff vielfältiges Begehren mit Fleiss übersehen durch B, Zerun, w. viel, Holzschn. Cöllna.d. Spree 673. 4. 14/,thl. 4226 Panzer, 6. W.Y., Obserrationum hotan, spre. Norgh. 781. Ythl, 4227 Pappe, C. W.L., Euumneraliones plautaram phaeuog. Lips. spec. Lpa, 827. . Yu, 4228 v. Faula-Schrank, Fr,, Anfangsgrände d. Botanik. München 785. Math. 4229 — Von den Nebengefässen d. Pllanzen, m. 3 Kpfrtfin. BL hl, C/athl.) f 4230 — Grundriss einer Naturgesch. d. Pflanzen, Erlang. 803. '/sthl. 4231—34 — Flora Monacensis seu plautae sponte circa Monarbiom Raseentes qnas pinxit et in lap. delineavit J,.N. Marrhoffer. Aroll. e. 400 tabb. col, Monachii 8I1—18. Imp. Fol. (250 hl.) Hibfzh. saubres Ex. Ebert 20653. 60 thl, 4235 Pauli, S,, Comment, de ahusu tahnei Amer. vet, et berbae then Asiat. e. 2 tabb. acn. Argeut. 665. 4. Pphr. Math, 4236 Pechlin, J. N., Theophilas bibarulus s. de polu theae dialagos. Kiton, et Frach. 684. 4. . /sihl, 4237 Peereboom, C., Systema characterum plantaram 8, dielionarium ter. bot. Lugd, Bat. 738, 4. (3 hl.) . 4, chi. 4238 Persoen, C. f., Abhandi. üb. d. essbaren Schwämme, m. An- - Autiquar, Cat, von H. W, Schmidt in Halle. LIL 0 Botanik, gabe d. schädlichen Arten, a. d. Fruz. m. Anmerkk. v. Dierhach, m. 4 Kpfrtfie. Heidelb. 822. (1'/,1hl.) % hl, 4239 Persoon, C. H., Mirevlozia Kuropaea s. omnium furgarem in vartis Europan rrgionibus detectoram euumeratio Set. 1. 2. 12 tabb. eol. Erlaugas 822. (54, 1.) 21, ıhl. 4240 Petermann, W. L., De Horo gramineo; &. tab. lb. Lips 835. Mahl, 4341 — Das Pfluuzenreich in vollst, Beschreibungen dargesi. nach d. natürl. Systeme geordnet, m. 282lich. Tin. 1p2.845. (144, ul) 5thl. 4242 — Di. m. 232 vol, Tilo. ebd. (33%, tl.) 14 tıl, 424% — Analyı. Pilwuzenschlüssel F, bolanische Exeursionen. ebd. 846. (1), a) 1/zihl, 4241 Petri, G. C., Asylum languentinin s. carduus sauetus ralge b- nedirtus, vr, 2 tabb. an. Jenae 669. cl. 4245 Petzoldt, A., Ueh. Calawiern u Stoinkohlenbildung, ı0. 6 Steine druck- u. 2 Kpfruin. Dresd, 841. (th) Yathl, 4246 Pfautz, J., Drsceiptio gruıminis mediei plenior, Einer, A 4. gthl. 4247. 48 Pfeiffer, L., «t F. Otto, Abbildung u. Beschreibung biü- hender Uxerern. Figures des Carides en Ürar, aree on iexte explicatil Band I. 6 Heite, Bd. Il. Hit, 1—2, w. 40 col, Tiln. Cassel 843. Fol. (8 thl,) 4 ih. 4249 Pfiaezen, Gemeine giliige, ın. 12 color, Kpfrißo, Pees, Fl 4. gi 4250. 5l Pfingsten, 3. H., Magaz. f, Pharmacie u. Botanik. 2 Bde, Halle 732, 83. (1%, 1ıl.) zul. 4252. 53 Philibert, 3. C,, Exereiers de botanique A l’asage des com- mencaus. 2 voll. av. 157 pinchs, col. Par. 801. (42 {res.) 2%, ıhl, 4254 Phytophilus, Neu angelegt. medie. Kräut,- Paradiess- Gärtlein. Frkt. 719. Ach 4255 Piepenbring, 6. H , L-hrhuch des Fundanental-Botanik. Go- ıha 805. (1Y, hl.) 14th. 4256 Plaz, A. W., De plantarum seminibus. Lps. 736. 4 Yythl 4257 — O:ganivarum in plantis partium historia physiologiea, LS 754. 4. Hrzbd. m. Galdschn. „ul. 4258 — et J. 6. Gleditsch, De potus cofe ab usu. ibd, 733. athl. 4260 — Physiologie u, Pathslogie d, Pflanzen. ehd. 795. Yathl. 4261 — Anfangsgründe d. hutan. Trrminologie. Wien 798. Yyhl 379. 4 . . 5 thl. 4265 Pohl, J. E., D- seli differentia in eultura plantaram altendenda Jps. 773. 4, Yu 4266 — et E. B. G. Mebenatreit, De vegriat. hiemali. ji s He 4267 Pontedera, J., Compendium tabularum boten. in quo plantae 272 ab eo in Italia nuper detoctae revensentur. Pat. 718. 4. geb. Yıll- 4263 — Autbologia », de floris natura libri Ill, ac Disseriatisnes ©. 12 tabb. aen. ibd, 720. 4, rer .. Bu %, thl. Botanik. 3 4269 Porta, J. B., Fhriognominiea oeto libris eententa in quibns nova faeillimaque affertur methodus, qna plantarum, arimalium, metalloru, rerom desig. ommiw ex prima extimae Jariei inspeetione quinis abdi- tas vires assequatur, e. Ügg. ay\, Neapoti 588, Fol, Schwidhl. san- beres Exempl, Originalausgabe, sehr selten v. Pritzel 8166. Ebert 17910. 5 hl. 4270 Presi, C, B,, Prodromus monographiar lobrliacearum, Pragse 830. Ythl. 4271 Prodromus llorae Argentoratensis, Argent 766, Yatbl. 4272 Parkinje, }J. E., De cellulis antherarum tibrosis nec non de granoram pellinarium furmis; © 18 tshl, Aith. Vratisk 830. 4 (31, Uıl.) 127, ıhl. 4273 Putsche, C, W. E., u. F, J, Bertuch, Vers. ein. Monvgra- phie d, Kartoffein, m. 9 eol, u, 4 schwarz, Kpfatlle. Weim. 819. 4, (3%, 11.) Prbd. 1? thl. 4274 Quer, }., Yon iereustein u, d. Wittel darwider d. Bären-'Tran- be, (Uva orsi), m. Kpfr. Nürnb. 774. athl, 4275. 76 Badius, }., Diss, de pirnla ei chiniophila. 2 pıts. c, 5 ıabb. fiih, Lps 52128. 4 (1 thl) 1, hl, 4277 Bajus, J., Catalogus plantarum Auglise et insuhır, adjacentium, Land. 577. Yathl, 4278 — Meih. plantarum nor. brer. efe. €. tab. Amstel, 682. "th, 4279 — Id. ib, Lond. 682. Yatıl, 4250. 81 — Historia plautaram spreies hartenus editas aliasgue inen- per multas noriter inventas et deseripfas complrctens iu qua agitur de plantis in geurre ete, 2 tun, Londint 856 —88. Fol. Libd, Bhert 8671. Pritzel 8350, „ Yhhl, 4282 — Meih. planlarum nov, brer. efc. acc. meihodus gramivnm, juR- torum et cyperorum; e, ef. Londini 703, Aschl. 4283 — Id. lib. Amst. 711. Schwihd, . JJeihl. 4284 — 14, Hib, ibd, 733, sthl. 4285 Batzeburg, J. Y.C., Forstnaturwisseuschaftl. Reisen durch ver- schiedene Gegenden Deutschlands. Im Auhange Grbirgshoden- Analy- seu von Ferd, Schulze, m. 4 lith, Til. u. Hlzschnittn. Berl. 842. (2%, hl.) br. wie neu. 1Y/sthl. 4286 Räuschel, E. A,, Nomenelator botan. omaes plantas ab Liane deseriptas enumerans (ed, 3,) Lps. 797. (1/gthl.) Ppbd. /, tl. 2287 —92 Beichart, Lanl- u. Garteu- Schatz, 6 'Tblr. u. Kpfro. Rrfurt 753 — 93. Yaıbl, 4293. 94 — Einleitung in d, Garten- u. Ackerbau. (2. Aufl. ) 2 „ul, m.Kpfra. ebd. 769. . [hl 4295 Heichel, C. C., et C, Wagner, De vasis plantaram spirali- has; c. tah, ps, 758. 4 Yatıl. 4296 —— Id. lih, e. tab. col, ihd. 758. 4. . fh. 4297 Beichenbach, A. B., Naturgesch. d. Pflänzenreichs n. d. Linne. Srstem geordnet, ın. 80 Kpfriiln. Lpz. 545. 4. (6 hl.) 2! tkl. 4298 — Dsslb. m. SO col. Kafrilin. ebd. 4. (12 thl.) 517, Ui 4299 — H. 6. L., Fiorae Lipsiensis pharwar. spec. ibd. 817. /a\bk omninm spevierom jronibus co- ibd, 820. 821. Fe, 4 hl. 4300 — Vonographia generis Aconiti, loratis illantrata. 4 faseli. c. 19 tabb. col (11%, thl,) Akon ro. ur. an Im 32 Botanik. 4301—12 Reichenbach, H. G. L., Illustratio speeierum aeoniti ge- neris additis delphiniis quibusdaw. — Neue Bearbeitung d. Arten d. Gattarg Aconituin u. einiger Deiphinien (Lat. a. Deussch) 12 Hfte. m. 72 eol. Kpfrtfio. Lpe. 823— 27. Fol. (12 thl.) 5 thi 4313 — Haudb, d. swatürl. Pilauzensy-toms sach allen Glassen, Gattuu- gen u. Familicu, Dresd. 837. hoch 4. (3%/,thl.) 2zıhl, 4314 — Flora Saxonica. De Flora von Sachsen, ein botan. Excur- sionsbach. ebd, 542. (2 ıhl,) Hihfzhe, Sf thl. 4315 — u. H, 6. Geinitz, Gia v. Sachsen. Einleit. in d. Flora von Sachsen. Diesd. 843. (1, dıl.) !athl, 4316 Meil, I. C., et). i. In Meibel, De corticis Peraviani usu, Balne 805. Yaıhl, 4317 — et E. Oppenheim, D: plyiochemix pharmae. ibd.803. Yg hl, 4318 — et E.F.T. Beche, Deanyridisspeeiebus oför. ibd. 801. %, Ihl 4319 — ef, W. Buppricht, De autiiysses quibusdam vegetabihbus. ibd, 805, Agthl, 4320 Renealmus, F., (Renesulme), Spreimen hisitoriae plantarum plantae typis aeneis expressae; c. 25 iabb. ann. Paris 611. 4 Schwidbil. saubres Exen-pl. rar. 1 thl. 4321 v. Besch, F. A., Der Waid u. d. ausländ. Indig, m. col, Kpir. Wein. 819. 4. (3, thL) Yythl. 4322 —27 Betziun, A. J., Ülbservationes botanivan. 6 farcli. «. 20 tanb. aen. Lps. 779— 91. Fol. (5 ıhl.) 14/gthls 43238 — 33 — Idem liber e, 20 tiuhb. vol. Fol, (8%, th.) 3 U. 4334 — Vou d, Arzeneyen d. Pflauzenseiche, Lpz. 786. LAN 4335 — Fiorae Scandiuaviae prodremus, editio altera et emendat, ibt. 795. (1Y/s1hl.) - Yyıhl, 4336 Beum, J. A., Oekonom. Botanik od. Darstellung d. hans- und - Jandwirshschäftl, Pllanzen, Dresd, 833. (2 thl.) 2/,ul. 4337 — Worstbotanik. (3. Auf.) chd. 837. (2%, thıl.) Fo ihl. 4338 Heuss, Ü. F., Conipend. botan. syst, Liunaei e, 10 tabl, aen. Ulm 774, (15/gıhl.) Ldrbd. /, til. 4339. 40 BReyger, C., Teutamen fierae Gedauens. meihoda sexuali ar eomodatar. 2 tomi, Dantisei 764— 66. Y,thl. 431. 42 — Die um Danzig wildwachs, Pflanzen, vermehrt, Auf. bearb, v.5.6. Weiss. 2Thle, ın. 3 Kpfrtin. eb0,825.26. (2%, ihl.) 2/gthl. 4343 Bichard, A., Gruadr. d. Botauik od, Pilanzenphysiologie bearbrit. vB. Kittel, (3. Auf.) w.16lich, Tin, Nürnb.840, (24, thl)1 4%, Yhl, 4344— 36 Mivinus, A.Qu., (pateruo nomine Bachmann) Iuiroduche Senerulis ın rein herbariam acc:d. icenes plantarum quae sunt fore irregulari monopetalo, e. 125 tabb. aen. Lps, 690, 5b) — Ordo plau- tarum qaxe sunt fore irregulari tetrapetalo, c. 121 tabb, aen. ibd. 691. ©) — Orde plantarum guae sunt Hare irregulari pentapelalo, €. 139 tabb, aen. ibd. 699. Fol. iu 3 Frzbdn. schönes Exmpl. äusserst selten w. geschätzt, v. ‘Ebert 19170. Pritzel, Brunei 130 fres. 20 ıhl. 4347 — lotrodnetio generalis in rem herbariam; c. 1235 tabh. aen. ihd, 690. Fol, uuheschn. 4 hl, 4348 — et A. 8. F. Bivinus, Au plantarum vires ex figura es c.Jore eognosei possint, Lps. 670. 4. Ybl. 4319 v. Bochlits, M., Juniperetum od. Wachhelder- Garten in Diuck verfertigt d. J. Taackinum. Kisieb. 605. 4, Y,bl. 4350 Bedewald, H,L., De opnertui nrortie: Pr r eo al Botanik: 33 ! 4351 Böhling, J.C., Deutschlands Moose, Brem. 800. (1%U) Yathl, 4352-54 du Bei, J. P. Die Harbke’sche wilde Baumzucht, theils | . Nordamerikanischer und anderer fremder theils- einheimischer Bäume; \ hrag. m. Vermebrungen v. Pott. 3 Thle, m. 6 Kpfritu: Braunschw. > .795—800. (5 tl.) 1 dl. 4355 Moloft, C. L., Iudex plautarum in. horto Krausiane Berl, 774, Ycchl, | #56 Bömer, J. J., Soriptores de plantis Hispanicis, Lositanieie, Bra- \ siliensibns adornayit et recudi euravit; &. $ tabb, aen. Norimb. 796. N (t th.) Yatbl. | 4357. 58 — Fiora Europaea inchoata. fascl. 4. et 9. e. 16 tabb. col. ibd. 799 — 305. (2 thl.) & Yıthl, 4359 Bosenthal, G., Vers. d, z. Wachsthum d. Pfanz. nöthig. Wär- mo z. bestimmen. Erfurt 784. 4, 27, thl, 4360. 61 Bönsig, C. G., Die Nelken nach ihren Arten. 2 Hfte, m. 20 eol, Kpfetiln. Lpz. (806). 4. (1 th) 20. Mahl. 4362 — Svetem die Varietäten u, Sorten d. Tulpen za ordnen; ın. Kpir. ebd. (807). 5 Ythl. 4363 Rossmarin-Büchlein od. Beschreib., wie R. nicht allein ale ein edies Kraut, sondern auch m, gross, Profit zu gebrauchen, m. $ Kpfen. Amsterd, 675, 4, . Yathl. 4364. 65 Both, A. W., Enumeratio plantarım phacuog, ia German, spoute nascentium, Pars I. in 2 scetns; Classis I— XIII. (non conti- wuata est), Los. 827. (8°, thl.) 2 thl, 4366—68 — Manuale botanicunı sive prodr. ensm. plant. phaenog. ir Germania sp. nascı. 3 tomi. Lps. 830. (4 hi.) Hbizbd. 1, th, 4369 Rousseau, 3. J., Botanik f, Frauenzimmer; a. d. Froz. Frkf. 75}, . Yethl. | 4370 vÄn Moyen, A,, Carmen el-giacum de amoribus et sonnubiin plantarum. Lugd. Bat. 732, 4. rar. . Jathl 4371 Rudolphl, C. A., Anatomie d, Pflanzen. Gekrönte Preisschrift, m. 6 Kpfrille. Berlin 807, (12/, thl.) u Aathl, 4372 Buellius, J., D> natura stirpium Jibri tree, Cum indie omnium universi operis obserratione dignorum copiosissime. Basileae 537. Fol. | Hbfzbd. d. ersten Blätter feckig. " 2 th. | 4373 Ruthe, J. F., Flera d. Mark Brandenburg u. . Niederlausitz. | 1. Thl, Beriin 837. (1%, hl) . Js th. 4374 (Ryff), Ortus sanitatis ein gart der gesundheit, m. Hizschn. In fine. Dieser Herbarius ist ‚ca ıentz gedruckt vnd geendet af dem XXUL, dage des mertz MOCCCLXXXV. Fol. 353 Blatt, Hbfzbd. Titel fehlt, sehr selten, fehltbei Panzer, Pritzel 11954. Hain 8948. 101bl. 4375 (—) Ortus sanitatis, De berbis et plantie. De Animalihus x n ceptilibus, De Avibas ei volatilibus, De Piscibus x natalikas. lapidibus in terre venis nasoc’iibus, De Urinis et ean. speciebns. Ta- bula medicinalis. Cam directorio generali per ones iraclatus ©. bg. xyl. S. 1. et a, Fol. Frzbd. Der Titel etw. beschrieb., sonst Äuserst xut erhaltenes Exempl. Vorzügl. selten v. Pritzel 11876. Hain 6941. Ebert 10292 (nach letzterem ist. der Verfasser J. de Cuba), 20 hl, 4376 — In diesem Buch ist .d. Herbari od. Kreuterbuch: genant gart der theit: mi Figures (Holsscho.) v. Register. Zu Ende, Gedruckt n. Ayssiglichen endet durch Besasum Beck s Strassburg). Antiquag. Cat. von H, W, Schmidt in Halle, LIE 34 Botanik. . In dem Jor do mon zalt nach der gebort Christi, Tosent fünff han dert vnd XXil. Fol. Holzbo. Beschädigt umd aurgebessert; selten, Pritzel 11897, ö lihl. 4377 Sadier, J., De filieibus veris Hangarise, Transylvaniae, Uroa- stae et littoralis Hongarici, Budae 830. rar. Y,ıhl. 43738—81 de Saint-Hilaire, A., Fiora Brasiliae meridienal. Yacsl, 1—4. c, 32 tabb. aen. Paris 825. 4. (60 Ires.) 6 thl. 4382 de Salm-Dyek, Prp. J., Caeteae in horto Dyekensi cultar. Pa- ris 345. hl. 4383 Salomon, }J., De cieutae agendi modo. Halar 763. 4. Ygıhl. 4384. 85 Sammlung verschiedener d. Fieberrinde betreffender Abhand« Igager; a. d. Engl, 2 Thle. m, 2 Kpfrtän. Frkf. a. Lpz. 769. °/,ıhl, 4386 — von 50 in Kpfr. gestoch. Abdrücken inländ. Laubhölzer, m. 18 Kpfrißn. Bresl, 797. Yythl. 4387 Sauder, G.C. B., Die Wandflechte ein Arzneimittel, w. eolor. Kpfro. Sondersh. 815. 4. (1'/s thl.) Y,thl, 4388 Schäffer, J. C., Beobacht. d. Schwämme um Regensborg, m. & col. Kpfrißn. Regensb. 759. 4. sth. 48389 — Isagoge in Botanic. exped. c.Atabb. col. ihd. 759, (Tıhl.) %, Ihl. 4390 — Id. lib. b)— Botanica exped. 2 parts. c. fig.col. ibd. 762. %, Ihl. 4391 — Erleichterte Arzneikräuterwissenschaft, m. 4 col. Kpfrifin. ibd. 758. 4. 4 cl. 4392 — Desib, (2.Auf.) m. 40ol. Kpfrtän, ebd.770. 4. (22, ıhl.) Ythl. 4393 — Desib. (Neue Aufl.) m. 6 col, Kpfrtiin. ebd. 773. 4. Hzthl. 4394 — De studii botan, fariliori meth. ihd. 760. 4. Hthl. 4395 — Der Gichtschwamm m. d. grünschleim. Hute, m, 5col, Kpirtfin. ebd. 760. (1 thl.) hl. 4396. 97 — Botanica expeditor. 2 pris. c. figz. col. ibd. 762. (2 U.) Der. 2. Bd. (Text) ist vollständig in Kupfer gestochen. 3/yıhl, 4308. 99 — Fungoram qui in Bavaria et Palatinatu eirca Ratisbonam nascaatar icones nativis coloribus expressae. Tomus I. 2 e. 200 tahb. eol. ihd. 762. 63. 4. Fabel. 10th. 4400. 401 Schaerer, L. E., Lichenam Helreticorum spieilegiow. 2 sectns. Bernae 8233 —26. 4. " Yzthl, 4403 Schelhamer, G. C., De nova plantas in elasse digırendi ratio- ne. Hamburgi 695. 4. Yahl 4403 Schelver, F. }., Lebens- u. Fermgeseh, d. Pflanzenwelt. 1. Bd. Heidelb, 822. (17/,, thl.) Azthl. 4402 Schenck, ). T., et J. P, Mochstetter, De cinnanom”. Jenae 670. 4. Yuthl. 4405 Seheuchzer, ). )., Herbarium dilarianem eollecium e. eiügie aucterie et 16tabb,acn. Lgd, Bat.723. Fol. Hbfahe, Ebert 20536, Dh vB, BSchlede, C. J. W., De plantis Hybridis sponte natir. a . . «“. 4407 Sehlmper, W. P., ei A. Mengeet, Monographie des plantes fossikes du gres bigarrs de la chaine des Vosges; ar. 40 ‚plch. jupr- en conleur, Lpz. 844. Imp. 4. (11 thl.) cart. 5 hl. 4408—13 ßSehkuhr, C., Botau. Handbuch d. in Destsehland wild- wachsenden u. ansdauıraden Gewächse, 3 Thle. m. 491 col. Kpfrifia. Ein 3 Ban.) Witten. 791808. (60 thl.) Pphd. unbeschn. 324 hl. 4413b—e — Dishh, -Bd. 2.2, m. :2’Bde. m. 226 oo). Kpfrifio. Neue Aare. Lpa. 804-8, (40 ih) Eblhdun. u. un 18 ıhl, ! Botarik; 35 4414 Schkuhr, C., Histoire de earex on laiches; trad. de P’Allemaxd; par De la Vigne, ar. 50 pluches col. Lpz. 502. 4. (101h).) 3%, thl, 4414b Schlauter, E. A., Die Orohanchen Deutschlände ia tahetläf, Uebersicht, Ein Beitrag zw den Floren Deuischlantts, Guedlinb. . 838. Yzthl. 4415. 16 v. Schlechtendal, D. F. L., Animadrerans. botan, in Ba- honculeas Oandollii, 2 Sctns. c. 6 tabb. aen. Berl. 819. 20. 4. */,thl, 417—36 — Liunaea. Ein Journal für Botanik in ihrem gansen Um- fange. 20 Bde. m. vielen z. Thl. col, Tin. Berlin u. Halle 826 — f 47. (115 thl.) 48 th. 4437. 38 — Desslb. B. I. (m. 7 Kpfetän.) u. Bd. IV. (m. 5 Kpfrifla.) Berlin 826— 29. (7 thl.) 3 thl. 439 —49 — Dasib. Ba, XI— XXI. m. Kpfrn. Halle 8837—48. (66 ii.) 15thl. 4450—57 — Dsslb. Bd, XIV— XXI. m. Kpfrn, ebd, 840 — 48, Bahr.) 15 th. Einzelne Bände (6 thl.) a 2Yyı hl, 4458—61 — Dselb. Bd. XVII—XX. od. Beiträge zur Pflanzenkatde, 4 Bde, m. 42 z, Thi. col. T@n, ebd. 843— 47. (24 thl.) 8 thl, — Botanische Zeitung siebe Zeitung. 4462—63 — C.F. Langethal u. E. Schenk, Flora v. Deutschland. % Bde. m. 240 col. Kpfrifin. Jena (842.) (10%, thi.) ul. 4464 Schleiden, M. )., Beiträge z. Botanik. Gesammelte Aufsätze. 1 Bd. m. 9 lich, Tfln. Lpz. 844. (15, Ihl.) 3 tl. 4464b — Grundriss d. Botanik, m, Hizschn. ebd. 846. (1 iAl,) Y%ihl. 4465—68 — u. C. Nägeli, Zeitschrift f, wissenschaftl, Botanik. 4 * Pate m. 18lith. z. Thl. col. Tin, Zürich 884—47. (6%,,thl.) 3%; hl, 4469 — Deslb. 2. Thl. m. 4 Tin. ebd, 845. (1”/, th.) ‚aid. 4470—75 Schmanhling, L. C., Nachrichten aus d. Binmeiireiche. 6 The. Lpa. u. Dessau 784— 39, (1%, thl.) Ppbd. kl, 4476 Sehmidel, C. C., Icones plant. et analyses partiom ur, Kel- ler, c. 13 tabh. aen. Nrab, 762. Fol. (5%, th.) ?/gthl. 4477 — Io. lib. (ed. 2.) cbr. Bischoff, c. 13 tabb. col. ibd. 782. Fol, Hhfzba, cl, 4473 Schmidt, Fr. W,, Flora Boemies Tomas I, 4 Ornteriae (non ! covtinvata est), Pragae 793. 94. Fol, 1 chl. ! 4479 — 3. J,, Botanisches Jaßrbuch. Lüneb. 796. (11/,ikl.) !Ygıhl 4480—82 — 3. K., Oekomom, techn. Flora. 3 Hite, m. 15 col, BT ; Jena 820. 21. (2 ch) . . a 4483 — W. R., Anweis. f, Phariiacest, z. Studiam d. Botanik. Stettin 830. (#/,,thl. . Yızthl. 48 — da) u, systematische Beschreibung der offermellen tan za der Preuss. Landes- Pharmacopöe, Berlin 831. qua. Fol, (2° [7 ar chreibpap, . „ athl. 4485 Schmitz, J., et E. Megel, Fiora Boneneis. Prasinista est E. ©. Trevirani comparatio Horae Wratislariensis et Beneasis. Bon. 841. (2 chi.) 1 bl, "4486, 87 Sehnizlein, A., Iconographia familiarum nafaralium regai vegetabilis, — Abbildan zen d, natürl, Familien d. Gewächereiches. 8 (Latein; u. Deütsch.) Heft 1. 9, m. 30 oolor. TA, Brad 843. 4. (4 hi.) 8 tbi, Alb: 2.00. ye oje: RANG 36 Botanik. 4488 Schrader, Nova genera plantarum, Pars 1. e. Gtabb. col. (Fun- gi) Lps. 797. Fol, (34, thl.) Ithl 4489—96 — Journal f. Botanik. 5 Bde. m. 36 Kpfrtfis. Götting. 799 — 802. (1800 ». 1801 fleckig). b) — Neues Jonrnal für d, Botanik. 3 Bde, m. 15 Kpfriitn. Erfart 806—9. (131, thl.) 3 th, 44397 — Flora German. tom. I, (unic.) c. mapp. et 6 tahb, aen. ihd, 806. (2 thl.) hl. 4498 Schreber, J. C. D., Icones et deseriptiones plantarım minus cognitarum, Der. 1, (unica) c, 10 tabb. aen. Hal. 766, Fol. (1 hl.) hl. 4499, 500 —— Beschreibung d. Gräser, nebst ihren Abbildungen nach 4. Natar. 2 Thie, in 9 Abihlgn. m, 54 Kpfrifln, Lpz, 769— 810. Fol: (8 th.) 3 ch. 4501. 2 — Dssib. 2 Thie, m. 54 col. Kpfrifin. 7, hl. 4503. 4 — Dsalb. 1. Thl. o. II. Thl. 1. 2. Hfi, m. 48 color. Kptein. ebd. 769. 70. Fol. (Tafel 27 fehl). 1 hl. 4505 — Spieilegium Horae Lipsicae, Lps. 771. " Yethl. 4506 — Plantarem verticillataroın unilabiatarım genera et species, Cum . icone aenea, ibd. 77& 4. (?/zthl.) gthl. 4507 Schrenk, Ennmeratio plantarım (in Songaria nee non in Altis montibns Alatan atqne Tarbagatai colleetarum) Petropnli 841, *}zthl, 4508 Schultens, ). J,, et J. le Francq van Berkhey, Expaitio eharacteristiea straetora floram qui dieuntur compositi; e, 9 tabh. eb. Iugd. Bat, 760, 4. rar. 2, thl. 4509. 10 Schultz, C.B., (Berolinensis) Die Nator d. lehendig-n }ilan- ze. 2 Thle. m. 7 col, Kpfrtle. Berl. v. Stettg. 823— 28. (611/,,1bl.) Hbfzbo, . 3 thl, 4511 — Die Cyklose des Lebenssaftes in d. Pflanzen, m. 33 =. Thl. eol, Stärckifle. Bısl. u. Bonn 841. 4. (SY/,thl) cart. 4 il. 4512 — F. W., Beitrag zur Kenntniss d. deaischen Orobanchen; m. 1 lith. Ta. München 829. Fol. Yaıhl. 4513 Sehultze, A. Gi. R., Compendium d. -effzinellen Gewächse uach . natürl. Familien geordnet. Berl. 840. (1%/,thl.) %/zthl. 4514 Schulze, J. F. F., Toxicoleg. veiernm plantas venenatas deserih. veterib, cognitalas. Halae 789, 4, Yaihl. 4515 — J. H., et J. C. Heinz, De .asaro, ibd. 739. 4. Igthl. 4516 — et C. Jacobi, De aloe, Altorf 723. 4. Yathl. 4517 — et G. D. Meuss, De melissa. Haiae 739, 4. Ysthl. 4513. 19 Schumacher, C.F., Ennmeratio plantarım io partihes Sael- landiae septentrionalis et orientalir. 2 partes, Hafviae 8014. (2'/,, {hl.) . Hbfzbd bl. 4520 Schütz, A., De taxo haccata ejusqne veneno, Vratisi. 840. Aathl, 4521. 22 Schwake, S. H., Fiora Anhaltina. 2 voll, Beroi. 939. 39. (4, ih.) 14, 6ıl- 4523 Schwägrichen, C. F., et F, A. M. Trautmann, De radice bryoniae albae. Lpe. 835. 4. Ysthl. 4524 Sehwartze, 6. W., De belladonna, Lpz. 827. Hethl. 4525 Schweigger, A. F., Eoum, plant, herti. bet.: Regiem. Rn. . 819.. - sth. 48256 Schwenckfelät, C., Slirpiam :et lossilium Silesine eatalogar, ‚In quo praeter etymon, nat+les, tempns, natura et viren cam varlis experimentis assignantor. Lipsiag_BOL,. A.:.Bae u iu. :.;.1 (bl Botanik, 37 4526 Schwimmer, J. M., Deliciar phys. hört. od. physical. Garten- Inst. 2 The. Erf. 702. b) Delieiae phys. d. i. physie. Ergetzlich- keiten durch Fragen u. Nebenfragen. Regm. 702. Läbd. MY, thl. 4527 ScopoH, J.A., Flora Carniolica exh. plant. ete, Vienn. 760, Y,thl, 4523 Sedlaczek, J., Unterricht üb. d. Anbau d. Erdmandel, (3. Aufl.) Lpz. Yth), 4529 Seidel, J.eiG., Theses de causis, specieb. plantarum. Gryphisw. 610. 4. Ythlı 4550 Seidenschnur, M.}., De cannabis vi med. Halae803. 4, !/,thl. 4531 Selig, C, W., De galii rotundifolii charactere hotanieo, Erlang. 802. Ythl. 4532 Senguerdius, W., ei C. 6, Schwalbe, De china ofhcinarum, Inga. Bat. 715. 4. Yethl, 4533 v. Seutter, ). 6., Farsibotanik. Ulm 810. th. 4534—39 Siekler, 3. V., Der deutsche Ohstgärtner. B. 1— 6. m. Portr. n. color. Kpfrn, Weimar 794 — 96, (12 thl.) hr. (einzeln d. Bd, 4", thl.) 1%, thl. 4540 — Dassib. Jahrg. 1794. Hit. 1. 8. 97. 4—8. 99. 7. 9. 10. 99. 1 2. 5—7. 10. 12. 1300. 3. 7. 10. 12. 1. 2—6, 8—12. 2.4.5. 8 —12. 3. 1. 6.8. 9. 12. 4. 1. 4. 10, 12. jedes Heft m. 3— 5 color. Kfrein. Cat) 15 Meie Fan, 4541 Siegenbeck, ). G., Botanosopbiae veriori brevis seiagraphia. Pe- teop. 737. 4. Yethl. 4542 Smith, ). C., Botanische Grammatik; a. d. Engl. m. 21 color. “ Kpfettin. Weimar 822. (3%/,thl.) 12/ Ihl, 4543 Spielmann, ). R., et F. A. Guerin, De vegetabilibus vensta- ts Alsaticae, Argenter. 766. 4. Yyathl. 4544 Spies, J. C., et E. Brückmann, De arellana Mexie, ce. 2 tab, aen. ibd. 4. hl, 4545 Spigel, A., Isagoges in rem herbariam, Helmest. 667. 4. Yu thl. 45456 Sprengel, A., Tentamen supplem. ad system, vegetabilium L, Gatting, 828. Yathl. 4546 — Chr. Konr., Das neuentleckte Geheimnis der Natar im Bau und in der Befruchtung der Biumen; m. 25 Kpfrifln. Ber). 793. 4. @%, il.) 1, thl, 4547 —49 — Kurt, Anleit. z. Kenntnis d. Gewächse, 3 Thle. m. 18 Kpfruln. Halle 802—4, (51, thl) Ppbd. 2/,tht. 4550—52 — Dssib. d. Kpfe. mehrentheils eoler. (7°/gthl.) th. 4553 —56 — Dasih. m. 8 col. Kptrifin. in 4. apart geh. Yuthl, 4557 —60 — Gartenzeitnng. 4 Bde, m. 8 schw. u. col. Kpfrtfin. ebd. 804—6. (91/,thl.) 4. einzeln a Yıthl, hl, 4561. 6% — Historia rei herbariae. 2 tomi, Amst. 807. 8. (6thl.) 2thl. 4564 — Filorae Halensis tentamen norum; c. 12tabb, nen. Halae 806, 3%, thl.) Y,thl. 4565 — Mantissa I. flerae Halensie. ibd. 807. hl, 4566. 67 — Flora Halensis, (el, 2.) 2 prts, ibd. 932. (2Yythl.) Yaıhl. 4568 — Plantarum minns cognitaram pogilles I, ihd. 813. Yuhl. 4569. 70 — Geschichte d. Botanik, nen bearbeitet. 2 Thle. m. & colar. Kpfrtflo. Altenb. v. Lpz. 817. 19. (4?/,thl.) 2 thl, Antig. Catal, von H. W. Schmidt ın Haile, LI, 3 Botanik, 4571—73 Sprengel, Kort., Nene Entdeckungen im gansen Umfang b. Pfüanzenkunde, 3 Bde. mw. 6 Kpfrtin. Lpe, 820 — 22. (6°, ıbl.) Ppbd. 2 thl. 4574 — Dssib. 1. Bd, m. 3 Kpfrilin. ebd. 820. (2°/,thl.) hl. 4575 Stehr, C. }., De mutatis per usutm corticis Perav. Ast. I 4 th. 4576 Stephani, F., Ennmeratio atirpiam Mosquensie, Mosq. 792. *ztbl. 4577 Stephanitz, A. L., De rhabarbaro, Berel. 838. %ythl, 4573 van Sterbeeck, Fr,, Critienitura oft regerisgbe der uyihenische boomen te weien oranien, eitroenen, Himoenen, granaten, länrieren ch . andere, m. 14 gecol. Kapperpl, Antwerpen 682, 4. Frabd, ror. 1/,4hl. 4579 Sterler, A., Hortus Nympheaburgensis. Monachii 821. Yatkl. 4580 Stock, J. C., De ratisue odorum et saparam specifirorum in ve- zetabilibus. Jenae 735. 4. Mehl, 4581 Störck, A,, Libellus I. Il, quo demonstrafur eirntam. (nd. 2.) d tahb, wen. Yindob, 761. b) — Supplementum necess, de eieuta, ibd. 761. Yzül. 4582 — Libellus quo demonstratar stramonium, byosrianum, aconiibil; ve. 8 tabb. aen, ibd. 762. Yahl 4583 — Beobachtungen von d. Gebrauch nu, Nutzen d. Schierlings, m. Kpfra. Warschau 762. Yyıhl. 4584 Sterr, 3. C., rt J. G. Zahn, De semine sinapie. Tr Ar 4 'gihl 4585 Stromeyer, A. L., De radiee columbo, Getting, 826. 4. *z1hl- 4586 Struve, G. A., De silicia in plantis wonnullin; c, 2 tnbb. oöl Beroliui 835. Yyıhl. 4587—89 Sturm, J., Dentarblands Fiara, H.Abtbl, Flechten, hearbeif. ‚ v. Laurer, 1— 3.Hfı. m, 32 eol, Kofrtfn, Nürnb,832, (8thL) Libl- 4590 Suckow, 6. A., Diagnose d. Pflanzengattungen nach bi EP3- 792. (1%, thl.) ‘thl. 4591 — L. 3. D., Bezeichn. 4. vornehmet. Pflanzen u. ihrer Cohur. (4 Anil.) Jena 794. ' th. 4592. 93 Sweert, E., Fiorilrgiun amplissimum ct selectissimam quo nou tantum varia diversurum forum praestantissimoram ®t nusgbin antea exhibitoram genera sed el rarad quamplurimae ladicarum plan- tarum et radicum formae ad viram partibus duabns, gquatwer etlam lingois offerontur ei delineantur; 2 pris. ec, 110 tnbb. aen: Amsteloö. 631. Fol. rar, R . 1°/z1hl. 4594: 95 Wabnernnemontanus, ). Th., Nenw vollkommentlich Kren- terbuch mit schönen vund künstlichen Figuren aller Gewächs &. Bä- we, Stauden vnd Kräutern so in Tentschen ı, Welschen Landen äuch in Hispanien, Ost- und West- Indien, oder in d. neuen Welt wach- "sen, derer vber' 3000 eigentlich beschriebsa werden. 3 Thie. in 3Böb. . m. vielen Holzschu. Brkf, a. M. 613. Fol. 3 di. 4596 — New vollkommen Kränterb. darinnen uber 3000 Kräuter mit schönen u. künstlichen Figaren auch deren Unterscheid m. Wirekung sathpt jhren' Namen in maneherlti Sprachen. Durch C. Bauhin ge- bessert aufs nene übersehen. darch H, Baukin. 3 Thie. m. Hıschn. . Basel 664. Fol. Lärbd, var ©. un. 4398 — Del. 1. 'Thl..i: Heschn: ebd, 864, Fol, echl. 4597 — Neu vollkommen Kräuter-Buch,. m. schönes m; ‚künstiinken Fi- guren aller Gewächs d, Bänmes, Stauden u. Kräutern so in Teutschen Biienik‘ 39 u. Welschen Landen ete. od, in d. Neuen Welt wachsen. Darch C, Baahin o. H. Bauhin zum dritten male übersehen, m. vielen Holz- schnitten. Basel 687. Fol. Titel ausgebessert, v. Ebert 22128. 3 dl. 4598. 99 — Dasib. Zum 4. mal aufs fleissigst übersehen u, ergänzt. 3 Thle. in 2 Ban. m. viel. Hizschn. ebd. 731— 52, Fol. br, unbe- schaitten. - 3 thl, 4599 Taschenberg, E. L., Deutschlands Pflanzengattungen. Mersch. 845. (*thl.) Yythl, 4600 (Temore), Ad Norae Neapolitanae prodromum appendix V. Nea- poli 826. 4. Iihl. 4601 (—) Memoria sulle specie e varieiä di erochi della flera Napoli-- tapa; 0. 4 tavv. col. ihl. 826. 4 Sf, thl, 4602 Terıno, M. B., Schlüssel zur Botanik nach Linnes Eystem, m. Kpfr. Lpz. u. Baltivıose 837. Al, thl. 4603 Theile, Fr., De viribus daphnes mezerei. Lpz. 538. ,thl. 4601 Theophrast, De historin planterım et deeimi prineipino de causis sive generatione planfaram Theod. Gaza interprote. Paris 623, Fol, etwas beschrieben. 12/,1hl. 4605 Theorie, La, et ia practigue da jardinage, av, 44 plnchs. Paris 709. 4. En pean de troie. WANNE 4606 — L. meme; ar. 32 plnchs. Amstırd. 711. %zthl, 4607 Theuss, Th., Haudbuch d, gesamt, Gartenbaues nach moratl. Verricht, (2, Aufl.) Haile 838, (1 ihl.) Yathle 4608 Thümmig, L. Ph., et J. Mayer, Experimente de corporihus ex folio edncatis ad rationes physicas rerueatuam. Halae 721. 4 !gthl. 4609. 10 Thunberg, C. P., Prodromus plantarım Capensium. 2 pris. -- % 3 tabb. aen. Upsaliae 784— 800. (2?/,thl.) 1 hl, 4611 —13 -—— Icones planiarım Japonicarum, Faser}, 2—4; c. 30 tabb. aen. ibd. 800 — 802, Fol. (5 thl.) 22/,thl, 4614 TI, M. A., Catalogas plantarım korti Pisani snb auspiciis RB. ©. Cosmi IL ©, effigie auctoris et 52 tabb. aen. Flerentiae 723. Fol. Frzbd. schönes Exempl. 8 tl. 4615 —17 Tournefort, }, P., Institotiones rei herbariae. 3 tvmi c. 439 tabb. aen, Parisiis 700, 4, En veau. v. Bruset et Ebert 23055. 4 hl. 4618—20 — Ia. ih. (ed. 3.) Append. ancta A. de Jussies, 3 tomi. ©. 489 tabh. aen. Lugduni juxta ex. Parisiis 719, 4. 22/thl. 4621. 22 — ie. lib. pars 1, et 3. c. 238 tabb. arı. ihd. 719. 4. 1 thl. 4623 — Materia mediea; dentsch v. Valentini; m, Holzschn. 715. (Titel fehlt) — db) CO. B. Valentini, Tournefortius ronfractos aub forma tabulerum eist. instilutiones rei herbariae; ec. 2tabb. arn. Frarf. ad M. 715. Fol. Yzıhl. 4624—29 Eilemens de botauique on meihode pour connoitre les ptantes. Edition angmentee du tous les supplemens donnes par A. "de Jussieu etc, des additions tr&s considerables etc. par N. Jolyclere, 6tomesar. 433 piebs. Lvon 797. non-rogne, m ar fg thl. 4630 Frattinick, L., Genera plantarum. Vindob. 802. 4631 — Thesaurus botanicus. Fasel. V. c. 4 tabb, col, ihll, eos Ent hl, 3. 24. 1632 — 34 — Rosacearam monographia, vol. 1.2. 4. ibd, sn. 2. (5 hl.) nn Antignar, Catal, von EB. W. Schmidt ia Halle, LIE, # Botanik; 4635, 36 Trattinick, L., Geuera nova plantarum iconibas obser- vationibasque illustrata, 2 faschi. ©. 24 tabb, aen, Yienuae 825. 4. (2, th.) 1, 4637 Tretzel, A. G., De usu cortieis Peruv. Altd, 761. 4. Yatıl, 4635 Treviranus, L. C., Vom inwendigen Bau d, Gewächse und von der Safıbewegung ia denselben, Göting, S06, (1 thl.) Yzıhl, 4639 — Syabolae phytologieae quibus res herbaria illustratus. Fası. 1. e. 3 ubt, aeu, ibd, 83. 4 (1 hl) Yztıl, 4640 v. Uslar, J., Fragmente ‚neuerer Päanzeukunde. Braunschw. 794 Ghz thl.) Meihl, 46411 Usteri, P., Delectus opuscalorum botan. vol, I. c, 5 tabb. aen. Argent. 790. Yzıl, 4612 —49 — Annalen d. Botanik. 6 Stücke u. Neue Annalen 18 Stük- ke (Aunalen St. 7—24.) m. 30 Kpirtiu. Zürich u. Lpz. 791 — 97. (8 ıhl.) in 8 Ppbdn. m. Titel. 2 ul. 4650 —54 — Dssib. 1—6. 9— 14. Stück, m. 21 eol, u, schw. Kpfrt. (m 5 Bdn,) Zür. 791—95. hl. 4655 Vahl, M., Eaumeratio plantarum. vol. 1. Hauniae 805. Yet hl.) jihl. 4656.57 — Enumeratio plantarım vel ab aliis, velab ipso observatarum cum earam differentiis specilicis syaonymis seleetis ei deseriptionibas suceinelis. 2 voll. Götting. 527. (2 tbl.) 2/, hl, 4655 Vaillant, S., Discours sur la structure des feurs, — SBerme de structura Horum et constitutio frium, novorum generum plantarım Araliasıri, Sherardiae, Boerbaviae. Lugd. Batay. 727. 4 Yyıhl. 4659 Valentini, ©, B., (M. B. fil.) Touraeforiius contractus suh jor- mas tabull, sist. institution, rei herbar. Frucf. a. M. 715, Fol. 4, thl. 4660 — Viridarium reformatum 9. regnam vegetabile d. i. ueueingericht- u, vollständ. Kräuter-Buch — m. etlich tausend saubera Kupfer - Fi- garen (im Texte u, auf 356 Kpfrtän.) ebd. 719. — b) @.A, Sall- wigt, pam Opus nogo eabalistieum et theologieam. Vom Ursprung u. Erzeugung d. Salızes; m. 10 col. Kpfrifo, ebd. 719, Fol. Läbd. sehr gut gehalten, 21), Ih. 4661 — Viridarium ref. ebd, Fol, Taf, 312. 13. fehlen. 1 tl, 4662 Vandellä, D., Fasciculus plautarum: cuın noris generibun et spe- ciebus; ce. & tahb. aen. Olispone 771. 4 rar. tl, 4663— 71 Verhandlungen d. Vereins z. Beförderung d. Garteubaues in den Preuss. Staaten. Liefr. 6. 8—12. 16. 17. 19. 20. m. col. u, schw. Kpfrtfla. Berl. 826 —34. 4. 1%, tl. 4672 — Dssib. 9. Liefr. m. 2 Kofrilln. ebd. 528. 4. (1?/z1hl.) tl. 4673 Veaslingius, ]J., De plautis Argyptüs observationes; c. 23 BEE xyl. Patavii 639, 4. zihl, 4674 — Opobalsami veteribns cogniti vindiciae acc, paracneses ad rem herbariam; itd. 642. 4. Yaııl. 4675. 76 (de Ville), Histoire des plantes de l’Europe et des plas usi- 163 qui viennene d’Asir, d’Alrique et w’Amerique, 2 voll. av. ige. sur bois. Lyon 762, rar. " " 2/, ihl. 4677. 78 Voigt, F. S., Haudbuch d. praktischen Botanik, enthaltend @. Geschichte, Beschreibung u. Anwendung sämmilicher in Deutschland wildwachseuder und in d. Gärten u. Gewächshänsern caltirirter Pßan- zen. 2 Bde, Jena 850. (4,1bl.) wie nen. ‚hl, Bar m nn all mn nn nn Bolanik,;: _ 4 4679. 80 (Voickamer, ]. G.), Nürnbergische Hesperides od. gränd). Beschreib, d, edien Citronat, Citronen u. Pomeranzen- Früchte. 4 Thle. m, 115 Kpfrifo. Nürnb. 708. Fol. b) — Continuation d. Nürnber- gischen Hesperidam. 4 Thle. m. 134 Kpfriio. ehd. 714. Fol. Fribd. m. Goldschn. Vollständige Exemplare dieses Werkes sind sehr selten. v, Ebert 9633. 4 ıh). ‘ 4631 Wahlenberg, G., Fiora Lapponica, exhibens plantas in Lappo- niis Suecieis indigenas; e. mappa geogr, et 31 tabb, Berol. 812, (6 tıl.) 2 thl. 4682 — Flora Upsaliensis enumerans planfas circa Upsaliam sponte nascenfes; €. mappa geogr. - bot. Upsaliae 820. (21/, hl.) 4 ıhl. 4683 Waller, ). G., et J. Stenias, De principiis vegetationis. Holm. 751. 4 Aethl. 4683b Wallroth, F. W., Schedulae eriticae de plantis florae Halensis selectis. Corollsrium novum ad C. Sprengelii iloram Halensem. Tom. I. Phanerogamia ce. 5 tabb. aen. ihd. 922. (2’/sıhl.) S/thl, 4683c.d — Flora oryptogamica Gerimaniar, 2 pıis, Norimb. 831—33. (5 thl.) 3 thl, 4634 (Walther, A. F.), Desiguatio plantarım qnas hortas (suns) com- pectitar; c, 24 talb. acn, Lp=. 785. 4 all. 4885 — F. L., 'Thearet,-prakt, Handbuch d. Naturgeschichte d. Hols- arten. Bayrenth 793. Yaııl, 4686 — Bemerkungen über d. wissenschaftl, Eihtheilungen d. Hoizar- ten, Ulm 805, Yythl; 4687 Wannowski, T., De plantis in Prossia eultis. Rrg. 792. %/,ihl, 4688 Weber, E.H., et F. W.Herzog, Deipecacuanha. Lps.826. 4, %, hl. 4689 — Fr., Hortus Kiliens. ou. Verzeichniss eic. Kiel 822, Yuthl, 4690— 33 — un. M. H, Mohr, Grossbritaniens Couferven nach Dill- wyn bearbeitet, 4 Thle. m. 20 Kpfrifin. Gött.803—5. (1%/;thl.) 2, ıbl. 4694 Wedel, C. W., et J. U. Schmidt, De gialapa. Jen. 715. %,thl, 4695 — et F. A. Treise, De sambuco. ibd. 720. 4, Yuthl. 4696 Weigel, C. B., Flora Pomerano Rugiea, Berl. 769. Ythl. 4697 Weinlich, A., Die Pflinzenchemie. Ein Handhuch für Aerzte u. Apotheker. Unter theilweiser Zugrundlegung von Thomson’s organic chemistry a. mit Benutzung d, besten Quellen bearbeitet. Lpz. 839. (4 thl.) Velinp. 1 ıbl. 4698 Weise, F. W., Entwurf eis. Fersibotauik. 1. B. m. 7 Kpfrtäln. (uicht weiter erschienen). Götting. 775. (1 tb) Yathl. 4699 (v. Welling, C. F.), Allgem, histor.- phreiolog. Naturgesch, der Gewächse; m. 36 col. Kpfrils. Gotha 791, (3%/g1hL) a thi, 4700 Wenderoth, 6. W. F., Lehrb. d, Botanik zu Vorlenngen und zum Selbststudium. Marb. 821. (8 thl.) . /atbl. 4701 — Flora Hassiaca od. syet. Verzeichn. allır in Kurbessen beobach- teten Pflunzen. Cassel 846. (1"/sthl.) sl. 4701b Wendland, J. C., Botan. Beobachtungen nebsl zeuen Gatton- gen ». Arten, m, 4 col, Kpfrıiin. Hannor. 798. Fol, (1/gthl.) 4/,1hl. 4702 Wepfer, 3. J., Historia cientae aqnaticae adjer, de /Thee beive- tieo ac cymbalarin cur, Zuinger, c. 6 tabb. arn. Loyd. Bar rar. ad larilim conerquendam 403 Wernischeck, }J., Genera plantsram zes öl. earım notitiam sec, namer. laciniar. corollae disposita. 2 Autiguar, Cat. von H, W. Schmidt in Halle. ‘LH. 42 Botanik, 4704 Wernischeek, J., Genera plantarum ad facilins conseguendam earuın notitiam sec, numerum larisiaram corollae dispesita, Vindob, 766. Yıhl 4705 Weyäa, H., Der chinesische Thee in Bezug anf Naturgesch. m. lich. Ti. Wien 814, (dl) wie neu, 4lathl, 4706 Wichura, M., Die Polaritit d. Kuospen u. Blätter, m. libogr. Taf, (Ans d. Fiora 544.) YA 4707. 8 Wikström, J. E., Oefversigt of hotaniske Arbeten och Up- täckter für Ar 1832 och 24. ibd, 82325. Yatıl, 4709 —12 — Abs- berättelse om botaniska Arbeten och Upptäckter für Ar 1935 —39. (4 voll.) Stockh. 837, 2 thl. 4713 — ld. Iib för 1839. ibd, 842. Aaıhl, 4314 Wilcke, 8. G., Flora G’yphica. G yphiae 765. hl 47115 — Hortas Gryphieu:, ihd. 765, 4, thl. 4716 Wilbrand, 3. B., Handbuch d. Botanik nach d. natür!. Plian- zenfamiliea nebst einer Uebersicht der Gsschlechter nach d. Linne schen Sexualsystem, Darmst, 837. (3 thl) Haikl 4717—24 (Wilhelm, 6. F.), Unterhaltungen aus d. Natargeschichte. — Das Filwzeoreich. 8 Thle. m. 496 col, Kpfrifn. Angsb.810— 20. (49%, tl.) Hbfzbd. 30 dh. 4725 — J. G., Diss, tradens junipernm, Argentor 718. 4. al 4726 Willdenow, C. L., Fiorae Bero), prodromus; ce, 7 tabb. arı Berol. 757. (1%/, ıhl.) ’ A6chl. 4727 — De achilleis; c. 2 tab. aen. Halae 759, ALT 4723 — Berlinische Baumzucht od. Beschreih. d. um Berlin ausdauern- den Bäume ». Stränche; m. 7 Kpfetlin. Berl. 796. al. 4729 — Grundriss d. Kräuterkunde, (2. Aufl.) m. 10 Kpfıtfla. ebd. 793, oil. © 4730 — Desib. (5. Auf) m. 11 Kpfrifn. ebd. 810, (Zt, hl) yihl. 4731 — Selbstsiudium d. Botanik. (2. Auf.) m. Porir. u, 4 color. Ku- pferißa, ebd. 809. (2%, ıhl.) Ya. 4732. 33 — Enumeratio plantaram herti reg. bot, Berol, 2 prie. Berl, 809 —13. (5%, thl.) Hhfzbd. As thl. 4134 — Hortas Berolinensis =. icones et desoriptiones !planfarom vel minus coguitaram quae in horto regio hotanico exeoluutar; c. 110 tabb. vol, Berol. 816. Fol. (38%, hl.) . 10 (hl. 41735 — et L. F. Menckel v. Bonnersmark, Nomenclator botae- Hal. 803. darchschoas, 4, hl. 4736 Willkomm, M., Recherches sur l’organograpbie et la classilica- tion des Globularides; av, 4 plachs. col. Lps. 850. Imp. 4. Edition de inxe, ( ıhl.) 1%, thl. 4737 Winckler, E., Handbuch der Gewächskunde zum Selbststodiun of, Beschreibang sämmtl. pharmar. medie. Gewächse. Lpz. 834. %, Ih. 4738 — Beschreib. sämmil. Arzueigewächse, welche homöop. geprüft worden sind. Lpz. 836. (1%/,thl.) Yzthl. 4739 — Die Arzneigewächse d. homöopath, Heilkuust. Hft. 1. 2. m. 24 eol. Kpfrtilo. ebd. 4. 4/, thl, #740. 44 — Getrene Abbildung aller in den nenern Pharmacopöra Deutschlands aufgenommenen ofliein, Gewächse, nebst ausführl, Be- ' wchreibang. (4, Auil.) m. 270 col, Kpfrtfin. Lpz. 845. 4, as) Ygthl, Antiquar. Cat,.von H. W, Schmidt ın Halle, LM. .. ne ._ Botanik. u 43 4142 Wirtgen, Ph., Fiora des Regierongabez, Cohlenz, Cobl. 841. (Yathl.) Ythl. 4143 —50 Zeitung, Botanische, krsgb. von H. v. Mohlu.D, FL, v. Schlechtendal, I—8. Jahrg. ın. Jith, z. Thl. col. Tilo. Berlio 843—50. (99%, ınl.) 12 ik. Eivzrine Jahrgänge A 2 th). 4151 Zwinger, T., ei J. R, Mieg, Exameı plautarım nastareina- rum, Basil 714, 4. Yathl, Einzelne Abhandlungen aus den Acta Academise Leop, Carol. vol. IX— XXI, Erlangae et Bonnae 818, 4. Die Rom, Zahl in () am Ende der Titel bezeichnet den Band, in weichem die Abhandlong enthalten ist, 4752 Batka, ). B., Artemisia glomerata Sieber, die Matierpflunze des barbar, Wurmsamens (Sem. Cinar barb.) m. col, Taf. (XHL) %, ıhl, 4753 — Lauri malahathri Lamarckii adumbratio, e. tal. lih. Y, hl, 4752 Berthelot, S,, Observatious sur le Dracaena draco L, ar. 5. pichs, lich. (KUN) j "athl. 4755 Carus, C. G., Beobacht, einer eigenthüml. Schimmelvegsiation (Pyrosema marianum) auf Koblenboden, m. col. Kpfri, (KVIL) Y,ıhl, 4756 Ehrenberg, C. 6., De polyporo pisachapani, singulari fungo- ram Jaran. epevie, e. tab. lith. . . Yihl. 4757 Göppert, H. R., Beobachtungen üb, d. Blüthenzeit d. Gewächse nebst einigen Beiträgen zur Entwicklungsgesch. d. Filanzen, m, Btb. Taf, (XV.) j Yyıbl, 4758 Hayne, F, G., Ueb. d. Bildung d. Zeilgewebes in d. vollkomm- nern Gewächsen, m. litb, Taf, (XIV) Yaikl. 4759 Meltwig, J. C. L., Ueb. Byssus septica L. m. Kpfr. (X].) Yaihl, 4760 Menry, A., Beitrag z, Kenutniss d, Laubkaospen, m. 2 N 1 XVIl, Yutkl, 478) _ Dansk, 3. Altbl, Ueb, nebenständige Beiknospen, m, lithopr. Taf. (XIX.) . . kche Fr Jathl. 4762 Kieser, D. C., Ueb. d. ursprüngliche u. eigenthümliebe Fr Pflauzenzellen, m. Kpfr. sth I ri 4763 Mützing, Fr., Ueber ein neues Boirydium, m. 1 Dit "am XIX. “ aa Likmann, J. 6. C., Anirocephalus eine arue Gattung d. Ieben moose, m. 1 lich. Taf. (XVIIL) , hi ı. 4765 — Pogillus plantarum in botan, Hamburg. borto oeeurentinn RR sth). 4 tabh. pietie, (XIV. . . 4766 — Idem ler eodlinnatio. Cactorum species novas erhibene, on „ihl. tabb, pietia, (XVI. j BR 4767 nn VL. S,, Remargaes eritigues sur le memoire de Rob. Courtois: Commentarins in R. Dodonaei pempraden. (KIX.) “u thl. 4768 v, Martins, C. F. B., Beschreib. einiger neoeh Nopalern; im sthl. 10 z. Theil col. Tin. (XVI, un 4769 Z Die Rrieanlene Gm beibstständige Pülauzenfamilie rer Li m. 5 litk. Tilo, (XVIL) . 4* Antiquar. Cat. von H, W, Schmidt ın Halle. Li. 4 Botanik. ' 4770 Meyer, E., De h_dnora, ec. 2 tabb, lith, (XV1.) Y,ıhl. 4771 Miguel, F. A. G., De novo fungornm entophytorum genrze, c. tab, col. (KIX.) Yun. 4772 — Monographia gener. melocaeti, e. 11 tab, col. (XVIIL) 1 chl. 4773 Nees v. Esenbeck, C. F., Fridericia et Zollernia nora plan- tärım genera, c, 4 tabb, lith. quarum 2 eol, 4, {hl 47736 — De Kamptzia novo Myrtarearam genere, o, 2 tabb. lith. (XVII) 1. 47730 — Cyperaceae. (XIX.) Y,ihl. 4773d — Gramineae. (XIX.) 4/,thl, 4773 — et F. de Martins, Fraxinellse plantarum fam. iat. delinita et seo, ordinerh diepnsita, e, 14 tabb. lith, (XL) 1 ihl. 4775 — et C. G. Beinwardt, Spiridens nor. mnscorum diploperisto- mi», gen, ©. tab, col. (X1.) 1 ihl. 4776 — Th. F. L., Beobachtungen über die Entwicklung d. Laubmes- se aus ihren Keim -Körsern, m, 2 eol. Kpfrifin. (XII) 4zthl. 47771. — Boleti formentarii Pırs. varietas sing. c. tab, col. (X.) 5 thl. 4778 — Eutwickelungsgesch. d. Pieris serralata, m. color. Kpfr. (X1l.) Ychl. 4979 — Ueb. d. bartmündigen Enzianarten. (1X.) Heim. ES Paula-Schrank, Fr., Obserrationum botanicarum sylogn (ix. j il. 4781 Pfeifter, I, Neurre Erfahrungen üb, mehrere Cacteen, Fr 2 col. Ta. (XIX.) . ul 4782 Beinwardt, C.G,, Observatio de mangiferae semine polyenibry% neo, c. tab. col. (XH,) sl. 4783 Schelver, Die Aufgabe d. höhern Botanik. (X.) Yacht. 4784 Schleiden, M. )., vw. Th. Vogel, Beiträge z. Ettwicklungsge- schichte d, Biüthentheile hei d. Leguminosen, m. 3 litk. a. &bl. Tin. (XIX) . 2 1hl. 4785 — — Ueb. d. Albumen insbesond, d. Legaminosen, m. 6 liihogt- Tin. (XIX.) 118. 4786 Treviranus, L. C., lorti botan. Vratisl. plantarım vel. nor. vel. min. eognit. manip. ec. 3 tab, aen. (XII) Yııl. 4886 b Walpers, 6., Cruciferas, capparideas, calycereas et compusi- tas, quas Meyen in orbis eircamnavigätione oulfegit enülittät mavas- que describit, (XIX.) - 4 ol. Einzelne Abhandlungen aus den „Memoires du museum d’histoire 4 naturelle. 12 tomes. Paris 81525.“ 4. 4781 Desfontaines, Description d’ane nonv. espöce d’echites (Fam. des Apociktes) av. pl. — b) Haüy, Mem. sür la eristallisätion de Vönclase, ar. pl. 4,ıhl, 4788 — Deseription de 4 nonv. genres; Polyphragmon. Asterauthob. Aindiova, av. 4 plchs, . Yııl. 4739 -— Discription de nouv. genres de plantes Mezenerron. Heterostt- mön, Ledocarpon. Meranthenm ; av. 4 piuchs, 1/thi. 4790 —— Nour. genre de la famille des rubiacdes Andylanthos. — Nnuv geüre de la fam, des terebintacdes Heterodettdrtuh. av. 2 plohs. */, {hl A191 — Nor. genre de composde: Gyiuntthrbz, ärpl. 3] - Botanik. 45 4792 Mesfontaines, Observations sur le genre ‚Copaifera; ax. 2- plnehs. NY. 4793 — Ohservations sur les genres Lenegs et Phlomis; av. 5 pleha. !ır U, 4191 Danal, F., Note sur 2 genres de la fam. des composces, av. 4 plachs, 4fzthl, 4795 de Junsieu, A., Memoire sar le Melicocen av.äpl. — b) Des- foutaines, Note sur les cierges; ar. pl. eol. Yaıhl, 4796 — Sur la fam. des planies polygalsee, Yzthl. 4197 HKuhnt, C., Olservations sur guelyues geure de la fam. des Aroidees, Yathl. 4798 La Billardiere, H., Memoire sur le palmirr nipa, ay. 2 pichs, — 1) A. St. Hilaire, Memoire sur les curarbitägees et des passyi- florers, av, 2 plnchs, , Yythl. 4799 Leschenault de la Tour, Sur quelqnes rs} öres d’ortiee, 1,0, 4800 — Momoire les scultures des enyiruns de Pondirhers. Yathl. 4501 — Notice sur le epcotier, ar. p. — 6. 51 Hilaice, Sur ia satare des pierreg qu’on tronve dans Irs eellules audit. des peissons, Yııl, 4802 Poitenu, A., Hisi. des palmiers de Ia Gyiane Frane, ar. 5 pinchs, 4, thl, 4803 de St. Milsire, A., De la fam. des paronyehieee. — b) Picot de Lapeyrouse, Men. sor quelques especeg d’orobra des ee ar. 4 pi, /thl. 4804 —_Ohserrations sur la fa. des rufacdes. . Yatblı 4805 — Monographie des genres Sauvagesia et Lavradia; av.5pl. Y,thl, 4806 — Tablean monogr, des plast. de la Bore dy Brösil merid. 8ppart. au gronpe qui comprend les Droseracees, Viofacdes, tea Cistindes e des Fraukenicees, ar. pl, — J. G, de St. Hilniee, Dercript. d’un BOU®, genre mammiföres carnass. sons le nom de Protele av. pl — % M. de Serres, Obserrätions sor fes ossemeps humalns döcanveria dans les ererasses secondaires. — 6) G. St. Hilaire, De Paile oper- j ı A Y%ytht. enfaire et aurieul. des paissons; av. pl. il nerid. 0 . 4307 — Tablenu monogr. des plautes de ig flore du Bresil merid. a ar. 2 pl. Yeah D 4808 Thouin, A,, Deseriptio de Ia greffe Dauhenton, ar. pl. KA 4809 — Deseript, de la greffe Juge, ar. pl. 0 — Deseript, de la greffe Patissy, ar. pl. — I) Bapport sur un memoire de M. Dutrochet: Recherches sur Irs envelopprs du Kr ar, plach, Ya Ah. 4811 — Descript. de la greffe Sinclair, ar. pl. Yan 4312 — Deseript, de la greffe Vilmoris, av. pl. u 1 4813 — Hist, et deseript. d’une hour. espre: de Poirier mr a Mont - Sinai, ar. pl. . Ye hl, 4814 — Mdm. sur la greffe Banks, av. pl. — . 1 dane 4815 —- Mem. sur la greffe Risse, — b) Yang vrlin an notire watiere color, vegetale, — ‘ Faujas de Si. Fond, " hl sur des plautes fossiles; av. pl. FR 4816 — Mem, sur une plantatipn a irarers den srhers dile ni de charlatges ar. pl. — b) F. Cavier, De quelgues erpere ; Ya. ques, av. 4 plchs. j Yet eng. Hille Le i 46 Botanik. 4817 Vaucher, Analyse de differ. varietös de pommes de terre. !/thl. 4818 — Analyse do riz. Y,thl. 4819 — Examen chim. de rubeben, Yatıl, 1 Abtheilune. 4819b Ackermann, ). F., Ueber die Natnr des Gewächses. Mannh. 812. 4. i Yuthl, 4819e.d Agardh, C. A., loones algarım Europararım. — Reprösen- tation d’Algues Europeennes. 3 Lirs, arec 30 planches col. Leipsie 828. (5 th.) PURE 4820 —22 Aiton, W., Hortus Kewensis, or a calalogne of the plants eultivated in the royal botanic garden at Kew. 3 volumes with 13 plates, London 789, Ebert 303. 5 hl, 4823 —27 — id. lib. Ed. I. 5 voll, ibd. 810— 12. 8 hl. 4828 Artis, E. F., Antediluviau phytology illustr. by a collection of the fossil remarks of plauts peenliar to the coal formations of Great- Britain; with 25 pinten, ibd. 838, 4. cloıh. (16%, thl,) 8 il, 43281 Malbin, J. B., Miscellanea altera botanica; c. 23 tabb. aen. (Taurini 806.) 4. ul. 48280 — Stirpiom minus cognitarım aut forte novarım icones el de- seriptiones. Fascl. 1. c. 7 tabb, aen, ibd. 610. 4. th, 4829 Barrelier, )J., Plantae per Galliam, Hispaniam et Italiam ob- servatae iconihus aen, exhihitae, Opus posih. cora et studio Ant. de Jussien ce. 1324 icon. in 334 tabulis. Paris 714, Fol. Frabd, Bru- net 383 fres, 6 til. aeasb.e Batsch, A. C., Botanische Unterhaltungen. 2 The. Prate . UDO 4829d — Tabnla affinitatum regni vegetabilis quam delineavit ef nune alterins adnmbratam tradit; v, tab, aem, Vimariae 802. Yl 4830—32 Bauhln, J., et 5. H. Cherler, Historia plantarum oni- versals rer, et aux, D, Chabräns ed. L. a. Graffenried. 3 tami %. 3600 icon«. xylogr. Ebroduni 650, 51. Fol, Schwibd. Ebert 1776. Brunet: ouvrage estime et pen eonan. 40 fres. 5 bl. 4832b Bentham, G., Labiatarım genera et species or a descriplion of the genera and speries of plante of Ihe order Labiatae, 7 prie. London 832— 35. (31 sh. 6 d.) 5?/, th. ae32e Berens, R., De dracone arbore Clussi; e. tab. aen. en . 4 1, 1bl, 4833 Beruharäl, ). J., Ueber den Begriff d. Pflanzenart n. ‚seine An- wendung. Erfurt 834, 4. (?/sthl) Yzııl. 4834— 40 Bischoff, 6. W., Lehrbuch d. allgem, w. spec. Botanik. 3 Tble. in 5 Bdn. Anhang: Wörterbuch der hotan. Kunstsprache und Atlas m. 16 z. Thl. color. Kpfrtfin. 4. Stptig. 834— 39. (13 th.) . 5%, ul. aa. 42 — Bd. 1, 2, ebd. 334—36. 1 bl. 842b Mlanee, F. M,, Fiora de Filipi i I la kr. ura de Filipinas, Segun et Sistema Pie Selten ». besonders mer un non: 0er mm nn, Botanik, 47 45426 Moccone, P., Icones et descriptiones rarioram plantarım Siei- Hiae, Melitae, Galliae et Italiae; 0,52tabb. aen. London 874. 4, %/gthl, 4842d Hoissier, E., Elenchas plautarum novarım minusque coppita- ram quas in itinere Hispanieo Jegit. Erfordiae 840. bl, 4543 Bonnet, C., Recherches sur l’usage des feuilles dans les planten; av. 31 planches. Gotiingue et Leide 754. 4. 1 ıbı. 4843b — Untersuchungen üb. den Nutzen d. Blätter; a. d. Frauz. m, 31 Kpfrtfin. Nürnb, 762. 4, (3'/, Ihl.) hl. 43430 BRorkhausen, M. B., Forstbotan. Beschreibung der in Hes- sen- Darmatadt wachsenden Holzarten. Frkf, a, M. 790. (1%. 1h‘.) "ztl, 4813d Bravais, L. u. A., Ueler d. geemetrische Anordnung d, Blät- ter u. Blüthenstände, a.d.Fraz. v. W. G. Walpers; m. 9 lich, Tilo. Breslan 839. (24,thl.) , Sg ihl, 4843e—g van Breda, ). G. S., Genera et species Orchidearum et Asclepiadarum qnas in itinere per insulam Java collegerunt H, Kohl et J. €, van Hasselt. 3 fascli. e. 15 tabb. color. Gandavi 82729, Imp. Fol. (14 thl.) 6 thl, 4844 Breiter, C. A., Hortus Breiterianus od. Verzeichniss aller Ge- wächse ia Breitersch botan, Garten; m. Kpfr. 1pz.817. (3thl.) '/zthl, 4845 Breyn, J., Exoticarom aliarumque minas regnitarum planfarum ventaria; €. 110 tabh, aen, Gedani 668. Fel. Die Kupfer sind apart und nicht in den Text gedruckt wie Ebert 2976. angiebt. 6 thl. 4846 — Prorromus fascicnli sariorum plauterum 1. I. ve. 4 tabb. aen. ihd, 680. 89. 4. 1 thl. 4847 — Iiem tiber, e. 32 tabb. aen. ibd. 739. 4. 1% thl, 4847a de Brignoli a Brunnhoff, }., Horti belanici Matineosis hi- storia, ce. 2 tab, lich, Mutinan 842. 4. 4, hl. 48476 Brisseau-Mirbel, Exposition et defenee de ma theorie de Porganisation vegstate. — Erläuterung eo, Verteidigung meiner Tbeo- vie den Gewächsbanes, (En Francais et Allem.) av. 3 planches, Ala Haye 808. ,. bibl 4847& Brogniart, A., Considirations sur la nature des vegelaux, qui ont convert Ja surface de la terre aux direrses epuques de sa Forma- tion. (Paris 837.) 4 . AND 4847d — Note sur un nonveau genre de Cyreaddes du Mexigue; ar. planche (ibd. 846.) Yulıle 4847e Bruch, ei W. P. Schimper, Bryolegia Huropnea seu Kenrrta muscarem Kuropacorum monographiee illustrata, 15lascli, c. 159 tabb. lith, Stottgartiae 837—43, 4, (874,101) wie ven. 20 ıbl. 4847{ Bruz, L., De gramine mannar; c. tuh, Virnnae 775. Yuıhl, 48475 & Runge, A., Yerzeicheiss der 1532 im Altai-tiebirge ge- sammelten Pfiiauzen. Sopplrment zur Flora Altaica,. Su Ka 836. bl. 4847h—k de Candolle, 4. P., Theoretische Anfıngsgründe d. Bo- tanik; a. d, Franz, v. J. J, Römer. 3 Thle Zürich 814— 815. (64/ thl.) 31, thl. 45471 — Versuch üb. d. Arsneikräfte d. Pilinzen; a. d. Froz. v. K A- Perleb. Aaran 818. (2 tbl.) sthl. 4547 m —— Memoire sur les alfnites natorelles de Ja faw. dea Nym,, ing, een; av. 2 plche, (Genere 819.) 4. Yhl. Anti uar, Cat, von H. W. Schmidt in Halle. LI. 48 Botanik. 4847n de Candelle, Plantes rarea du jardis de Genere 4 livraisens av. 18 plinehes color, Geneve 825— 27. Fil. (60 freu.) 6.8. 48470 — no. K. Sprengel, Grundzüge d. wissenschafil. Pllanzerkun- de; m. 8 Kirn. Lpz. 820. (2"/;thl.) Il 4847p.q Cassint, H., Opnsenles phytilogiques, 2 tomes av, 11 plehs, Paris 826. (20 frcs.) br. 1%, bl, 4847r Cavanilles, A. }., Coleccion de papeles sobre controrersias bo- tanicas. Madrid 796. rar. 1, tl. 48475 Commelin, C., Hort mediei Amstelademensis planiae rariores et exoticae, c. 48 tabb, aen. Lusd. Bat. 706. 4, I ıhl 4888. 49 — J., Horti mediei Amstriodamis rarıorum tam orientalis, qnam eveidentalis Indiae aliarumque peregrinarum plantarum deseriptio et icones. — Beschryringe en coriense Afbeeldingen van rare vreem- de Oost- West - Indische en andere Gewassen vertoont in dra Amster- damasche Kryd-Hof (Lat. et Beig.) 2 tomi c. 228 tabb. aen, Amster- dam 697— 701. Fot. . Ebert 5047, 5 thl. 48496 Corda, A. C. )., Ueber Spiralfaserzellen in dem Haargeflechte d. Trichien; m. lich. TI. Prag 837. 4. Yu thl, 48490 Cotta, H,, Natnrbeobachtungen üb. d. Bewegung u. Function des Safıes -in d. Gewächsen; m, 7 color. Kpfrtfin. Weim. 806. 4 (5 th.) 12h. 4850—52 Crome, 6. BE) W., Handb, d, Naturgesch. für Landwirkhe Pflanzenkunde, 2 Thle. in 3 Bin. m. 24 Kpfrtfin. Hannover 810. 11. (6, 111) BA 48535 Desfontaines, R., Catalogas plantarum horii regii Parisien- sis (ed. 3.) Parisiis 829. Y,ıbl. 48520 — Monographie du genre Pentbaraphia, ar. 2 planches, ibd. 846, Yalık 4852d — et 6. Thuret, Rechrrches sur les antherides et les spores de queigues Fucus; av, 3 planches, ibd. 845.5 Yuıhl, 4352e Bierbach, J. H., Flora mythologica oder Pilanzeakande in Be- zug auf Mythologie u, Symbolik d. Griechen u. Römer, Frkf. a. M. 833. (1, hl) 2 thl. 4852f Dilleniun, J. J, Hortus Hlibameosis sea plantarım rariorum quas in horio suo coluit J. Sherard, Drlineationes et descriptiones quarom ‚higtoria vel plane non, vel imperfecte a rei berbariae serip- toribas tradica sunt; 2 tomi c. 325 tabtı, aen, Londini 732. Fol. rar. werthvellste Ausgabe v. Ehert 6130, 6 thl. 4853 Dodonaeus, R., (Doedens) Frumentorum Iegaminum, pallu- Strium et aqualilium herbarum, as eorum quae eo perliuent historia; €. figg. xyl. Antverpiae 566. b) — Florum et coronaram oderato- rumgae nonnullarum herharam histeria; c, figg. xyl, ibd.568. 1 1hl. 4853b Eaton, A., A manual of hotany for the norihern and middle Stantes of America containing generic and speeifie deseriptions of Ihe indigenons plants and common cultivated exotie, growing norik of Virgiaia (8 edition.) Albany (Norik Ameriea) 822. rar. 2 hl. 48530—e eklon, C. F., et C, Zeyher, Euumeratio plantarum Alricae australis exiratopieae, 3 partes. Hamburg; 835 — 37. (2'/, thl.) 4841. . 1 thl. 48426 2 Eichwald, E.,. Plantaramı norarum vel minus cogaitaram, de Linugglinere Cuspio-Uauoasice ohmeryarit. 2 Faseli c. 40 tabh. liih. "Eal—33. Fol, (8 th.) 5a. 1 i Botanik. 49 4851 Eindlicher, Sı,, Flora Posoniensis exhibens plautas eirca Poso- niem sponte erespentes auf freguentes eultas, methoda natarali dispo- sitas e, tab. aen. Posonii 830. Charta seriptorie. (3 U.) 1thl 4855b—e — Atakta hotanika. Nova genera et spewes planlarum de- seripta et iconibus illustrata. & fascli. e. 35 tabb, Hüıb. Vindobonae 833. Fol. (14 ihl.) non eontinuata sunt. 10 til, 4856 b—d — Genera plantarum serundum ordines naturales digposita, arced, snpplementum et Manlissa I. U, Vindeb, 836. (21 (bl) 15 thl, 48560 Fabrici:s, P. ©., Enuweratio meth. plantarım horti med, Helmstadiensis, Heimst, 759. Ythl. 4856f Fenzi, E., Pagilius plantaram novarım Syrise et Tauri oeei- dentalis, Vindobonae 842. Ytıl 48568 Fischer, F. E., ei C. A, Meyer, Sur le genre Xeranthennu ; av, 2 plauchen, Moseon, 4. Yatıl, 4856h Fischer de Waldheim, G., Föte seenlaire de C. de Linse eeiebree par ia Soeiste Imperiale des Natnralistes, ib, 835. Yzthk 48576—at Flora od. bot. Zeitung, Jahrg. 4— 33. in 44 sa, m. Ville, Begensb, 821 —50, (143 tbl.) 30 thi. 4858 Wiügge, )., Graminum monographiae Pars I. Paspalus. Reima- via. Hamburgi 510. 43586 Frans, C,, Synopsis .plantarem forse classicar, od, übersichtl. Darstellung der in den Schriften d. Griechen u. Römer vorkommenden Pflanzen. München 845. (11/thl) achl. 48586 &enth, C. F., Cryptogamenfiora des Herzogibums Nassau. 1. Tal, Farnkräuter, Lebermoose, Moose u. Flechten. Male, Ei: Az thl, zthl. PH denmer, J., Tabulae phytegraphicae analysin generum plan- tarum exhibentes; c, eommentatione ed. ©. J. Schinz. 2 voll, e, 64 tabb, Turivi 795-804. Fol, (38'/,ıhl.) br. 10 (hl, 4858f.g Gmelin, J. G., Flora Sibirica, vol, I. IL c. 148 tabb, aen. Petropoli 747—49. 4. Schwlbd. j „3 tl, 4855h — P.F, Otı botanica; reddidii Florae Liydensis Adriani 17 Royen yui pianias terra marique orescentes meiholo batorali diges- sit. Tubingae 760. Ex, in 4, m. breitem Rande, uubeschn. Yztıl. 48581 Göppert, H. R.. Ueber d. Wärme- Entwickiung su den Eilan- zan. Breslau 530. (12, tb.) Is il, 4873 — De coniferarum stroctara anatomiea; e. 2 tabh. lirh, Vratit, 4 EAAR 2360 —65 — Die Gattungen d. fossilen Pflanzen, verglichen mit denen 4, Jetztwell, — Les genres des plantes fossiles vompards aree erux du monde moderne, 6 Hefte m. lithegr. Tin. Bonn 941, qua. Fol, (8 m.) 5 ul, 4365h v. Göthe, J. W., Versuch d. Metamorphose d. Pllanzen zu er klären. Gotha 790. rar.” /athl, 4866 &ouan, A., Ilustrationes et observationes botanicae; ©. 28 tabb. aen. Tiguri 773. Fol, (3Ygthl) . Yathl, LERTPN Grenier, C,, Sourenir bofaniques des enrirons des Eaux. bon» nes. Paris 837. . Is, 48666 -— Obserrations sar }es genres Moeuchia et Malachium- ib, 330. zthl. te Mr Behmidt in Halle, LEI. 50 Botanik. 48660 &renler, C., Monographia de Cerastio; cum 9 tabb. lith. Ve- sontione 841. Lex. 8, 2 thl. 48664 &rindel, D. H,, Ideen üb. d. Vegetation. Riga 809. Yıhl, 4866e Guillemin, J. A,, Archives de Botaniques, Tome }. Il. av. 20 planeber, Paris 830. (40 fres.) 4 hl, 4869 v. Haller, A., Historia stirpinm indigenarum Helvetiae inchoa- t3. 3 tomi. e.- 48 tabh. acn. Bersae 768. Fol. (15 (hl,) Frabd. v. Ebert 9213. Bronet 40 fres. 6 ıhl. 4870. 71 — Bibliotheca botaniea a Tonrnefortio ad nostra tempora. 2 tomi. Tigori 771. 72. 4 (7% hl.) Ebert 9206. 3 thl 4872 Hamilton, Guil,, Prodromus plantarum Indiae oecidentalis hu- eusque cognitarum etc. nova genera et species hactenus ignotas eom- plectens; €. tab, eol. Lordini 825. (4 «h.) Y,l, 4873 Wasskarl, J. C., Catalogns plantarum in horto botan, Bogeri- eusı eukaram alter, — Twecde catalogus der in’s. lands plantentois te Kulrenzork gekwrekte Gewassen, Bataria 844, 23 thl. 4874 Haworth, A. UÜ., Obserratious on Ihe genns Mesembryautbe- mam. London 794, 1, thl. 4875 — Supplementum planfaram sueculentarum sistens plantas novas velnoperintroduetasete, Adj. Nareissor. rerisio, jbd.819. (5sb.) 2/, hl. 4876b— e Hedwig, R. et J., Filicum genera et species recentiori me ihodo accommodatae analytice deseript. iconibusque illustratae, 4 farcli. e. 24 tabb, col, Lps. 799. Fol. (12 hi) 5 thl, 4877 Hegetschweiler, J., Commentatio botan, sistens deseriptionem Seitamipum L. nonnallorum nec non Glyeines heterocarpar; e. 7 tabb. Tariei 813. 4. Ythl, 4878 — J., Reisen in d. Gebirgsstork zu Glarss u. Graubünden 1819 —22. Mite,bot, Anh., 10 Kpfrtfln.u. 1 Chrte, ebd.825. (12/,1hl.) a tl. 4873 — Beiträge zu einer kritischen Aufzählung d. Schweizerpflanzen, wm. 1 Sith, Ti, ebd. 831, (12/,1hl.) 1, ihl. 4830 Meister, L., Descriptio novi generis plantae rarissimae Atriea- nasex bulbosar. classr; e.3tab.col. Brunsvig. 753. Fol. (12/,1h1.) */z1hl. 4881 Mermann, !’., Paradisus Batavus innnmeris exeticis enriosis berbis, et rarioribas plantia. ee. illustratus, c, 112 tabb. en, Lugl. Batav. 705. 4, Ebert 9477. . . 2, 4382 (Hoffınann, 6. F.), Nomenclator fungorum pars }. Agarici, — Verzeicheiss d, Blätterschwämme, m. 6 Kpirifr, Berlin 789, hl. 4883 — Plantarem umbelliferarum genrra. Vol, I, para 1.2, 0. Gtabb. aen. Mosquae 816. (3Y,1hl.) 1%, ihl, 4883b v. Hoffmannsegg, J. C., ı. H.F. Link, flore Portugaise. . 3 Vols. e.114tal.aen, eol. Bert. 809 -— 40. (v. Pritzel thesaur. 4606.) ıst im Buchbandel nicht mehr za haben n, seite) (253 1hl.) ein Prachiwerk, wie nem, 120 ihl. 4884 Hocker, W., The paradisus l.untinensis containing plants cnl- tirated in the vineinity of the M:ırvolis Ihe deseriptious by BR. A. Salisbury. 2 voll. (40 parts) w. 58 volonred plairs. London 806. 4 (120 at Britain and Irland syatematically arranged and deseri- hed; w. 31 plates, London 818. 4 thl. 4891b—i Hoppe, D. H., Botan. Taschenbuch anf d, J, 1796. 1805 —1. 8 Thie, Regonsb, (6%, hl.) 2 thl, 4892 Honstonn, Guil, Religniae Houstounianae sen planfaram in Ame- rica meridionali eollvctarum iconer, cum desrriptionibus c schedia ejns- dem c. 26 tabb. aen. Lond. 781. 4. uncut; rar. Ehert 10316. 1'/zthl, 4893 Hübener, J. W. P., Hepatalogia Germaniea od. Beschreibung 4. Deutschen Lebermoose, Mapnh, 834. (1? thl.) 2,dıl. 4893 b—d Yacaquin, N, J., lcones plantarum rarierum. 3 voll. €. 249 tabb. co, Yindobonae 731—93.: Fol. (250 ıhl.) Hbfzbd. Ebert 10692, (schr gesucht), Er 48930 — Id. tiber. Pars I. c. 198. tahb, cal. ibd, 781. Fol, . 4893 f Jacquin, collertanea ad botanicam et bist. zaturalem spech. 5 Tomi “96 tah.col. Vindob, 786—96. (531, tl.) Ufzbd. rar. schön. Ex. 25 chi, 1894 — Fragmenta botanica (Fascl. 2, 3.) c tab, col. se N «b. 800), - I tl. 4894 b ner, 6. F., Ueber d, Missbildungen d, Gewächse, ‚m 2 Kpfrtin. Statt. 814. (1'/,thl.) Yatht, 4595 Ingenhones, }., Versuche mit Pflanzen wodurch entdeckt wor- den, dass sie die Kraft breitzen d. atmosphärische I,uft beim Sonnen- schein zu reinigen, m. Kpfr. Lpz, 780. IA I, 4896 a.h Fonsten, J., Historiae natoralis de arboril:n- «t plantis. tomi e, 137 tahb, ah Meriane aeri inc, Heilbronn 769. 69. Ks 48960.d Journal de botanique redige par une Sorirte de botaniste AL. tomes av. 22 planches. Paris 809. 9. . ai 4896e — Ile meme, tome II, av. 12 planchen. ibd, 809, Er 4897 b.e — de botanig. appliguee. Ztomes.av. 19 pIneb. Par.813. hi “ 4898 de Iussien, A., Memoire sur jes embryons monerolyledonds; AL planche, (Paris 839.) 4. HN ja 4899 — Sur les tiges de diverses Lianen, ei partirnlierement sur ul de la familie des Malpigbiaceee. (ibd. 841.) . „an 4900 Merner, J. S,, Giftige ». essbare Schwämme im Herzogt : A temberg; m. 16 col. Kpfrtän. Stattg. 756. (Is thl.) die K Yathl 4901 b.c Muiphof, ).H., Botanica in eriginali d. i. lebendig An . Buch. 2 Bär. m. 400 Tafeln. Erfurt 733. Fol. frhlt in Pritel The sauras fit, hotan. ; . 4902 Koch, W.D.J., Synopsis forae Germanicae et Helnetieae. Frel ad M. 837. (5 hl) " “oe et nHfe il 52 Botanik. 4902b Krüger, M. S., Bihliographiva hotanica, Haudbach d. holan, Literatur in system. O-duung, Berlin 841, (2 th.) Iıhl 4903b—e Kunth, (. 5., Syuopsis plantaram quas in itinere ad pla- gam arquinoriialem orhis kur, vollegerunt Al. de Humholdt et Am. Banpland. 4 tomi. Paris 822— 25. (40 fres.) 6 4903 € — Vier botan, Abhandlungen, (Ueber Sulbe, Mitcherlichia, Kym- pieza, Omphalacorea). Berl. 832, 4. yshl 49038 — Zwei boten, Abhandlungen, (Ueb, d. Blüthen- vw, Fruchibil- dong d. Croeiferen, — Uob. rinige Aubletsche Pflauzengaiiangen) 3 2. Thl, eol. Kpfr in. ebd. 833. 4. B Ythl, 4903k Kunze, C. S. H., Deusschlauds eryptogam. Gewächse. Hanb. 795. cl, 4908 .k — G. u. ). C. Schmidt, Mykologische Hefe. 2 Hefir. m. 4 Kpfefs. Lpz. 81723, (2'/z1hl.) 10h, 49031 Mützing, F. T., Ueb. d, Verwandlung d. Infurerien iu niedere Algenformen; m. lith. Ti. Nordhausen 844. 4. (?, thl.) Yıdıl. 4903m de La Liave et J, Lexarza, Novorum vegelabilium deserip- tioner. 2 fascli. Mexiri 824, 25. 2 ıhl. 49046 —x de Lamarck ei Poiret, Diotionnaire eneyelopedique de botanique. 8 toınes et supplenent 5 voll. av. Atlas con. 1000 plan- ehes en taille-deuce (entierem rent eu 22 volumen.) Paris 783 —823. 4. 43 th, 4805 W’Meritier de Brutelle, C. L., Geranologia, ec. 44 tabb. aed. Paris 787. 83. Fol. Ebert 9475. 5 ıbl. 4906 — Sertom Anglicnm sen plantae rarlores, quan in herto rege Kewensis exeoluntur; c, 12 tabb. aen, ibd. 789, Amp. Fol. Ebert . 9476, 3 il, 49065 Lehmann, 3. G. Ü., Monographia generis Primularum; ©. 9 tabb, aen, Lps. 817. 4. (4 ih.) 14, bl. 49060 — Generis Nieotianarsm bistpria; ce. 4 tabb. aen. Hamb. B1B. . (tl) - - Hathl. 4907 Kessing, C. F., Reise durch Norwegen nach den Laffeden durch Lappland u. Schweden. Neb-t einem botanisch- geographischen An- hange u. I Karte. Berlin 831. (12), chi.) ?/,thl. 4908 Eändiey, }., The genera and speries of grehideens.plauts i- . Iustrased by drawinzs from the skeich of F. Bauer. Partl. wich 1 col. piaten, Lond. 830. Fol, (10 thl.) 4 tl, 49086—h — The genera and species of Orchideons plants. 7 pris. ihd. 830—39. (38 sb.) j & ıhl. 4909 — An introduction of Ihe natural system of batany or ihe orga- - niention, nataral afknities, and geograph'cıl distribution of Ihe who- le vegetable Kingdom. ibd. 330. (12 sh.) Clotb. 2 hl. 4809b — The same, 2. rdition, ibd, 938, (18 ah.) 4 hl. 4909e — Nixus -plantarum. Die Stimme des Gewächsreiches, ver- deutscht dnrch ©. 'T. Beilschmid, Nürnb, 834. (*, U.) !sthl. 4910 Wiljeblad, S., Uikast til eu Ssensk Flora aller afhandling cm Svenska växternas. Upsala 799. . " Yatıl. 4911 Link, H. F., Elementa philosophian hotanicar, Bır. 824. (1%/,1hl.) ohne d. Kpfr. iu 4. durchschossen m. schriftl. Bemerkungen u, Nach- (rägen von d, Haud des Autors. ] Fehl. 4912b,c — Klementa sy Io. ' j Botanik. 53 terkunde. (Lat. et Gerw.) (2. Ausg.) 2 Thle: m. 4 Hıh. Tfn, Ber- , Hin 837. (4 thl) Bd, I m. Goldschnitt, Bd.2 auf Velinpapier 1 thl. 49124 Link, II. F., Elementa pbilosophiae hotanicae, Bd, 2, ebd. 837. (2 tb.) Ycıl. 4913 — Filicum species in horto regio botan, Berolinensis eultae, ibd. 881. (1 thl.) Y,1hl. ala — u F. Otto, Abbildungen neuer u, seltarr Gewächse des Kö- niglich. botanischen Gartens 25 Berlin. 8 Hfie. m. 48 col, Kpfrifin, ebi. 828. (94,1) 5tbl, 4915 Linne, C., Biblioikeea hotanica, (Ed. 1.) Amstelod. 736. b) — Fundamenta bolanica, ibd, 736. rar. : ?/sthl. ! 4916 — Hortas Cliffortianus, plantas exhibens qnas in horlis tam vi- vis qaam siccis Hartecampi in Hollandia coluit vir nobillis, et gene- rosiss. G, Clifford reductis varietatibus ad spreies, speeiehas ad ge- nera, genera ad elasses adjertig Jocis plantarım' patalihns differentiis- que specieram, e, 37 talb. aen. Amstelaed. 737. Fel. — v. Stöver, Leben des Ritters C. v. Linne, B,l. pag. 177. Die Abbildungen der sellensten Pflanzen wurden von dem Engländer Ehreti (der treffliche Georg Dienysius Ehret ist kein Englünder sondern ein Deutscher und im Jänuar 1703 im Markgrafenikum Baden geboren) auf 32 Kupfern ge- zeichnet. ‘Diese machten das Werk zu dem Iheuersten, welches Linne jemals bearbeijete, Clifford machte damit Freunden und den vornehm- sten Botanikern ein Geschenk. Siehe auch Ebert 12017. Pritzel 5932, 16 thl. 49166 — Fundamenta botanier (cd, 2.) Sieckhelm 740. bl. 4917 — Bibliotheca hotaniea, Classes plantarum. Fundamentorum beia- : wicorum. 2 parties, Halee 747, Yathl. 4919 Linne, C., Spec es plantarem. 2 tomi. Holmise 753. atbl. | 4919b — Praelectioues in ordines naturales plantarum ex pfoprio et J. C. Fabricii edidit P. D, Giseke, Hamburg 792. "jathl, 4920 — Cöllectio epistolarum ac-edunt opuscala pro et eonira virum immwortalem soripta extra Saeciam rarissima ; edidit D. H. Stoerer. ibd. 792, tl, ) . nen, Vindob. A Elup, F. J., Eyysıgıdıo» Boravıyov, e. 11 tabb. aen ya. 4922 Loefling, P., Reise nach d. spanischen Ländera in Europa and America, hrsg, v. C. v, Linne; a. d. Schwed, übers. v. A, B. Köl- pin, m. 2 Kpfrtflo. Berlin u, Stralsund 766. (11/, tl.) (Eutk, Plan- f N tae Hispanicae et plautae Americanae}, 2jzthl, 4923 Lösche, E., Das vegetabilische Leben n. d. ehem. Afönisät in ihren gegenseitigen Besiehnngen. Lpz. 844, (/4thl.) Yızthl. 4921b.c de Konreiro, J., Flora Cochinchinensis sistens plantas in Coebinchiua nascentes ed, ce. notis ©. L. Willdenow. 2tomi, Bero- lini 793. (8 chi.) . . 1%, 1hl, 4925 Lyngbye, 1], C., Teniamen hydrophyiologiao Danieae continens omnia hydrophyta eryptogama Dauiae, Boisatine, Facroae, Islandiae, Groenlandiar bucasque rognita; c. 70 tabh. acı. Bafsiae 819. 101hbl, 1251 — L. B. F., Flora Tauro-Cau- len emiernenall n Binerstela: oneso Taurica et regio- Casica exhibens stirpes phaenogamas iu Chrrs 6 uibas Cauoasicis sponte erescenfes. 3 tomi. Charkousae er 7% Autltnaf. Cat. von H. W, Schmidt in Halle. LIE. 54 Botanik. 3926b—d Martelli, N., et G. Bomelli, Horius Romanns secuudum eysiema J. I. Tourefortii Linneanis characteribus expasitus ad- jeuiis singularum plantarum analysi ae viribus. Species suppeditabat Ligerains Sabbati 6 tomi ec. 605 tabh. aen. Romae 772— 80. Imp. Fol, is 3 Frzbdn. sehr saubres Exempl. höchst selten; Ebert 2748, Peitzel, Thesaurus literaturae botan, 30 thl, 4927 Martins, C, P. F., Ueber den Bau m. die Natur dır Charen; m. 2 col. Kadfrtllu. Erlaug. 818. 4 hl, 4927b — De fuci vesiculosi L, orta et ineramenti epistola; e. tab. col. ibd. 818. 4 al, 4927e — T. W. C., Grundriss d. Pharmacogaosie des Pfanzeureiches. Erlangen 832. (2'/, tl.) ul. 4923 Maximovitsch, M., Ocuopanıa Bomahnkm. Mockra 829. ec. 2 tabb, aen, Yztıl. 4923b—h Medicus, Beyträge zar Pfanzeuanatomie. 7 Hefte. Liipzig w. Maonbeim 799 — 801. (17/2 thl.) 2, uık 4929 Meneghini, G., Bicerche sulla structura dei caule nelle pıante snonpvetryledoni; c. 10 tar. lithogr. Padora 836. 4. 2 thl. 4929b.c Merat, F. V., Nourv, fore des enrirous de Paris, (2. €.) 2 tomes. Paris 821, (13 free.) 2,1, 4929d Meyen, F. J. F., Ueber d. Befruchtongsakt u. d. Polyembryo- nie; m. 2 lith. Tiio. Berlin 840. #/,thl. 4930 Meyer, C. A., Ueber d. Nebenblätter d, Lotus; m. 1 Tf. (St. Prtersb. 841.) 4 4thl. 4930b — Uxb. d. Bau d, Craciferen. (ebd, 841.) Yytbl. 493006 — Ueb. d. Arten d. G, Agrimonia, (ebd. 842.) !erhl. 4930d — Urb. d. Gattungen d. Daphnaceen, (ebd. 843.) Yethl, 4930e — Ueb. einige Cornus-Arten aus d. Abthl, Thelycrania. ebi. 815. 4 %,ııl. 4930 £ — Ueb. d. Kartofleikrankbeit, (eld. 847. ) Yzıhl. 49308 — Veber d. Zimmtrosen, insbesondere üb, d. in Russland wild- wachsenden Arten. ebd, 847. 4, Ya. 4930h.i — E. H. F., Commentariorum de plantis Africae australioris quas collegit observationibusque illustravit J. F, Drege. 2 Faseli. Lps. 835— 37. (32), 1hl.) 1. 4930k — DeHonitaynia atque Saurureis; e, tab. aen. Regiom.827. 1/4 thi. 49301 — G. F. W., Die Entwicklung, Metamorphose vu. Fortpflanzung d. Flechten; mw. co}. Kpfro, Götting. 825. (2°/sthl.) ich. 4930m — Chloris Ilanoverana od. nach d. natürl, Fawilien geordnete Uebersicht d. im Königr. Hannover wildwarhsenden sichtbar blühen- den Gewächse n. Farn, ebd. 836. 4. (7 thl.) 24th. 4931 Mirbel, Sur la maniere d’etudier ’birt, nat. des vegetanx. (Paris 810) 4 hl. 4931 b — Becherches anatomiques et physiologiques sur le Marchantia polymorpba; av. 10 planches color. (ibd. 833.) 4. 1%, thl. 49310 — Noarv, notes sur le Cambium. (ibd.830.) 4. Ag thl. 4931 d — Nonveiles notes sur le Cambium, cxiraites d’an travail sur Panstomie de ia rarine da Dattier; ar. 12 planches. Par. 842, 3 thl. 4931 oe — Sur quelques vegetaux monccatyler. (ibd. 843.) 4. Yathl. ABSLE — 1a. Iih Saite, ar. 8 plaschen, Ihl 94% 7 deln A931 g — Sur quelques vegsianx monocotyles, Suite. ibd, 844, 4, Ysthl. Botanik. 55 4931h Mirbel ei Payen, Sar la compisition et Ia structure de plu- sienrs organismes den plautes. (Par. 846.) gthl. 4931i — et Spach, Notes pour sersir ä P’hist. de embryogenie vege- inte. (ibd. 839.) 4 ., Ystbl. 4931k Mohl, H., Ueb. d. Bau d. porösen Gefässe d. Dicotyledonen; m. 1 litb. ‘TA, Müuchen 832, 4, hl, 4932 Moquin-Tandon, A., Chenopodearum monographica ennme- ratio. Parisiis 840, */,thl. 3932b Moris, J., ei J. de Notaris, Fiorulae Caprariae s, enumera- tio plantaram in insula Capraria vel sponte nascentium vel ad utilita- tem latins exeultarum co. 6 tabb. aen. Vaurino839. 4. Neckig. 1'/,thl, 49326 Mühlenberg, I., Deseriptio uberior gramionm et planlarum calamariarum Americae septeutr, indigenarum et cieurum. Philadel- pbiae 817. rar. 2 ıhl, 4932d Müller, C., Synopsis mascorum frondosorum,. Fasl. 1, Berol, 848. (1 hl) ,thl, 4933 Munting, A., Waare ocffening der planten waar in de rechte aart, natuire, en verborgene eigeuschappen der boomen, heesteren, kruid‘a, ende bloemen, door een vwerljaarige onderzochinge, zelfs ge- vonden, als meede op wat maniere zy, in onze Neder - en Hong - dAuitsche Landen, gezasit, geplant, bewaart, ende, door het geheele jaar, geregeert moelen ziju, kenbaar gemaakt worden; m. 40 kepere plaaten van de raarste planten vergiert, Amsterdam 672, 4. RN /thl. 4933h.ce — Phytographia curiosa exbibens arbıram, fracticom herba- rum et florom icones colleg. et adjreit F. Kiggelaar; 2 partes c. 245 tabb, aen, Amst, et Lugd. Batavorum 702. Fol. Lerbd, Ebert 13511. . 6 hl, 4933d Nägel, K., Zur EntwickInngsgesch. des Pollens bei d. Phane- rogamen, m. 3 lith. 'Tüu. Zürich 842. all, 4934 Nees ab Esenbeck, C. G., Noruschuchia, uorom ‚plantarum Brasil. genus; c. 2 tabb, aen. Ratisbonae 5. a. 4. fehlt im Pritzel, Trs, lit. bot, Ithl. 4934b — Ueberbliek des Systems d. Pılze u, Schwämme, w, 1 litbogr. Ti, Würzb. SI6, 4 4, thl. 4934 0 — Synopsis apeeierum generis Ast-rum herbacearom. En 818. 4. hl. 4934d — Genera et speries Anier-arum. Vratislar. 832, (1Y/athl.) %,thl. 4934e — Monograph of (he Ea-ı Indian Solanene (Transactions ei the Linnean Sor. XVII, London 832.) 4. , /,thl. 4934f — Huflandiae Laariuı g-.eris nov, illustratio; ec. 2 tahb, Aen, Vratist, 833. 4, A 49345 — Florae Africae australis illasirationes monographicae. I. Gramineae. Glogaviae 841. (2 !hl) . 1 Br 4934h.i — Pflanzen - Patholo;ır u. Pflanzenteratologie. 2 Bde. 1. Bd. Pilanzen- Pathologie. Lehre von dem kranken Leben ». Bilden der Pflanzen v. T. 3, F, Meyen, 2. Bd. Pflanzen - Teratologi?. Lebre von dem regelwidrigen Wachsro », Bilden d, Pflanzen v. A. Moquin- Tandon; a, d. Froz, m. Zosätzen v. 5. C. Schauer. Berlin B81, 42. thl. f POSIE Pe 2 T, F., Genera plantaram florae Germanicae iconibus et Antiqua, Cat, von H. W, Schwidt in Halle. IX. 56 Botanik. deseriplienibus illastrata, continnav't F. GC, L. Spenner, A. Put- terlicke et St. Endlicher. 24 faseli e. 480 tabb. lith. Bonnae 833 —45. (24 ıhl.) 15 th, 4936b Nees ab Esenbeck, n. A. Henry, System d, Pilze, 1. Thl. mw. 1 schw. ı. 11 color. Tito. ebd, 837. (2 thl.) nicht weiter erschie- nen. 1 thlı 4936e—e — M. F. Weihe, J. W. Wolter u. P. W. Funke, Plan- tae offeinaler, od. Sammlong offizineller Pflınzen m. Abbildungen von A. Henry (Lat. et Germ.) 2 Bde. no. Supplement m. 553 eo}. Tin. Düsseldorf 828— 33. Fo!. (92 ıhl.) 30 thl. 4936f Neumann, F., Die Familie d. Amaryllideen. Weissense 844, Yahl, 49363 de Wotaris, J., Muscologiae Italicae spieilegium. Medielavi 837. 4. hl, 4937b.c Palisot de Beauvois, F. }., Essai d’une nonvelle Agrosio- graphie ou nourerax genres des Graminees; aveo Allas (in 4.) 25 plänehes. Paris 812. 4 hl, 4938b—d Pallas, P. S., Fiora Rossiea s. stirpinm imperii Rossiei per Europam et Asian indigenarum descriptiores (Latine et Rossice) et icones. Tomus I, in 2 parts. e.126 täbb. col. Petropnli 748 — 89. Fol, (46 ibi.) Opus non continuatam est. Ebert 15683 giebt nar 101 Kpfr. an, Pritzel Thes, lit, botar. 7717 eitirt den Baud mit den Russ. Texte nieht. . 20 ıbl 4938e Parlatere, F., Sulla botaniea in Italia. Parigi 841. 4/,thl. 4938f — Come possa eonsiderazioni la botauica nello sfato atioale delle seienze na'urali prolusione, Firenze 842, ' Yul 49389 — Planta: nova» vel minus cognita: opusculis diversis olim de- seripta. Parisiis 542, Y,uhl, 4935h,i Pereboom, N. E, Mater'a vegetabilis systen ati plasfarum, praesertiin philosophiae botanicae. 2 deeades (Caudiees‘, Scazi, Pedun- eali) e. 20 tabb, aen, Lugd. Bat. 737. 4. Yııl. 4933k.| Persoon, C. H,, Synopsis methodica fungorum, 2 partes €. 5 tabb. arn. Goringa® 801. (2%, thl.) 1%, iht. 493811 da Petit-Thouars, A., Histoire des vegetanx recaeillis dans les iles Austraies d’Afrique en 3 livrss, ar, 24 1abb, aen. color, Paris 806. 4. Veliu Pap. wie neu. 4 hl. 4938 m Pfeiffer, L., Beschreibung o. Synonymik d. in dem deutschen Gärten lebend v rkommenden Casteer, Berlin 837. (1 thl.) ah. 4933n.0 — et F. Otto, Ahbildung u. Beschreibung blühender Carieen. Figures des Casides en ileur, arec un texte explicatif, Band. 6 Hefte. Ba. II, Heft 1—5. m. 55 co, Tin. Cassel 843, Fol. (Llthl) 7'/, Ihl. 4939b— { Pliakenetins, L., Opera omnia botanica Tomus1—4 ei 6 ©. 454 tabb. aen. Londini 769. Sanbres Ex. euthält d. Kupfer d. vell- ständigen Werkes; nur d, Text des 5. Bandes: Almagesti botaniei mao- tissa fehlt. 18 ıbi. 40395 Pinmier, C., Plantarım Amer'canarum fascieuli X. contirns planias quam olim CO. Plamier detexit eruitgue atque in insalis A. - -tillis ipse depinxit. Has primum in Iucem edidit J. Burmar, 253 tabb. an. Amstaelodami 755—66. Fol. Hizbd, 12 thk 4910b—d Padppig, E,, ‘et St. Eindlicher, Nora genera ao speries planfarum, guas ie regno Chilensi, Perariano er in terra Amasonira Botanik.” 9 annis 1827— 32 legit E. Poeppig. 3 voll, r. 308 tabb. aen. Lpe. -835— 45. Fol, (60 th.) br. wie neu, 44 Ihl, 4940 dd Poiteau, A., memoire sur le genre drypetrs ar. 3 pl. adj. Thery suite des consider, sur Ies vegetanx fossiles des envir. de Pa- ris (aos mem dn museum), 4. hl, 4940 e.f Presi, C.B., Repertorium bolaaiı ae systen atirae, Voll. (unie,) in 2 fa«c}, ’rarae 833. 34. (2 th.) 1 ıhl, 494105 — Botanische Bemerkungen, ebd, 844, 4. %uthl, 4940b — et J. S. Presl, Flora Cechica, ihd, 519. (11h) %,4hl, 4940 bh Badius, S., de pjyro!a et cbimophila, 2 partes c. 5 tab, Lpn 821 —29. 4. Yalhl. 4940i (eich, G. C.), Magazin des Pi ıwzenreiche. 1.Bd. (nicht mehr erschienen) m. 24 h, Erlang. 793. 4. (54,1hl.) %,ıhl, 494| Reichenbach, L., l’ones planlarum rarıaram et minus eoguit, Centoria I-XX.) e.XI — sab titul, irones forae germanirae sive eollectio imaginum char. omnium generun.Alque speeierum Centuria I—X, et supplem,) ec. malt. tab. aen., (demnach das vollständige Wer), Lpz. 833 —47. 4. (151%, tl.) wienru. uabesrchs. 110 thl, 4941 — Tonspeet, regni vegetab, pars. I, contin. clavis hırbariorum hortorumgne seu dieposilio regni vegetabilis, Lps. 823. (1a thl.) nicht mehr erschienen). i Yıth. 4941c — Fiera German. exeursoria, 4 roll. ibd, 530. (4/z hl.) 1?/ thl, 4941d Reuter, A. P., d, Boden uud d, atmosphärische Luft in Eın- “ wirkung auf Ernährung d. Pflanzen. Frankt. 833. (1'yıhl) 2/,thl. 494le Richard, L. C., Analyse d. Frucht n, den Saamenkorus, übrs, ®. m. Beiträgen von F, S. Voigt, m.4K, Lpz.811. (1%gthl.) *Yzıhl, A94Lf Möhling, J. C., Deutschlands Flora, hreg. v. E. , Mertens & J. Koch. I—VI. 1. (nicht mehr er: chienen) Frhf. 823 — 39. Fey 20 hi . lg 2 Mei, 1. P., Die Harbke’sche wilde Baumzucht, theile Nordamerik. u, fremder, theils einb, Bäume, Sträacher em. abi. 2. 6.K. Braunschw. 772. (5 th) . /athl. 4911h Roemer, }. J., Cil ecianea ad omoem rrm bolauic. speotautin, partim e propr. purtim ex amie, Manuseriptis (rontir, dissertat. Ln- kii, Hedwig, Gaudin, Host, D. Turneri eta.) c. 4 tab. aen, Tariei 809. 4. (31/,thl.) 1/zıhl, 494Li Moessig, D., Die Rosen nach d. Natur ger. u. color., m. bo- tan. Bestimmungen (franz, n. dentsch. Text). 9 Hefte m. 45 vol, Bub Lpz. er. 4. (18%/,thl,) wie nen. j = Bthl. 4941k Both, A. W., catalecta botan., quibus plautae movae ef minus cogn. deserib, et illustr, 3 Tomi e. 29 tab, arn. partim enter. Lo 797— 806. (10%, ih.) u ih. 49411 — Botan, Abhandl, u. Beobachtungen, m. 12 schön cal. Kpfrı L Nürnb. 787, 4, (4 thl.) PL 491m — tentamen llorae Germanicar, 3 Tomi in 4 partb, pn. hl. —800. (6%, thl. . . R 44a — AN ntarın speries praesertim Indiae orienlalis ex eol- lect. B. Heynii. Halberst, 821. (2 th) © um " ih. 49410 Rottbell, C. F., Anmaerkuinger op Oplgeninger fl IM, BR eins Onto de ro rostien indrettede efier den Aiernercke Udgabe . - 1 Strelitziae re ine Beschrievelse ete,, ın, 1 K. Riebenh. 700, 4. th, © 60 Botanik. 4950d. Thunberg, C. P., Dissert, bot. de erica ©. 6 tab. ass. Upsala . 786, 4. rar. Athl, 495L de Tonrnefort, P., relat. «’an voyage du Levant. enrichie de deseript, et figures d’un grand nonihre de plantes rares etc. 2 Vols. Amsterd, 713, 4. Learhd. (schön, Exempl.) sul, 495la Trattinick, L., fungi ausıriari ad speeim, sira crra eXxpressa e. 18 tab. color. Wien 804— 6. 4. (10 th) 1%, thl.) 4951b — Dasib, masip. I. e, 10 tab. cool. i6d.504. 4. %,thl. 495le — Auswahl von Pilanzen. 112 pag. Text c. 112 tab. aen. ibd. 4. (ex biblinth. Linkii) 14,thl 495lec Trantvetter, E.C., de nova systemate botanico s.). et a. tz thl. 495ld 'Frew; ©. 3., Plantae rariores ed. J. C. Keller, Decas I—WV. 0. 48 tab. engnisit. color. (tab, 28 — 30 deest) Nırimb. 763. Fol. Die Kopfer am Rande beschnitten). (20 ıhl.) 2 ul 4935le Trinius, C. B,, Fundamenta agrostographiae, adj. synops. Be- nerum graminam etc, e. 3 t+b, aen. Vivon. 820, (12/,thl.) ,ıhl. 4952 Uebersicht d. Pianzenfamilıen uach versch, Autoren mit Angabe . 4. bekannten Gattungen. Berl, 829. 4. (11, 1hl.) 3) thl, 4952 Ursinus, ). H., Arboretum biblic, in quo arbores et fenctib: ele. e, eontinmit, adjunet. silra theol. symbolivae ce. fig. ligu. ineir. Nrmb. . 663. rar. (v, Pritzel thesaur.) 1t/sthl. 4952b Usteri, P., Annalen d, Botanik, 1-24. St. in 8 Bin. c. tab. . sen. Zürich 792 — 800, Pphd. (vollss. so ‚weit erschienen). a Aa thl. 4953 Vaillant, Sch., botanicon Parisiense, av. deseript. des plantes, . leor syaopymesete. enrichi de plus de trois cents. fig. dessin, par Au- briet ©, 33 tab, aen. Paris 727, Fol. 5 hl, 4954 Vaucher, J. P., Monographie des Orobanches, r, 16 tab. eol. Gener. 827. 4, Lobd. wie nen. 2%, th. 4954b de Vest, Manuale botanie. stirpes tot. German, phaenogamas. . Klagent. 805, (4 tbl,) . - *Yanhl. 4954c Vignier, A., hist, nat, des pavots et des argemoner. ar. 1 pl. Montpeliver 814. A. . Yaıhl. 4955 de Visiani, R., Flora D.ilmatica. 2 Voll. e. 54 tab. arn. Lps. 842 —48. 4, wie neu, (8 thl) . 52/a hl, 49555 Vogel, B. C., Url. d. Amerikas, Agare'; m. 3 cohuhbb. Nürp-. berg 800. (2 tht,) - Suhl, 49550 — Th., Synopsis generis Cassiar. Berol. 837. Yaıhl. 4955d Voigt, N, 5., Hanlwörterbuch d, Batan. Kuustsprache, Jena 803. i Yl. 43551 — 1. G. W., histeria moscorum frondes, r. 1 tab. Ythl, 4956 Wahlenberg, ©., Flora Lapponiea ce. 30 ab, Bert. 512. Ppbd. . (6 ihl) 5 35), ol. 49566 — Suppiementum Norar Lappon, quam ed, Wahlenberg.aneı. 5. © Sommerfelt. €. 3 tab. eol. Christiania 826. 17, dl, 4957} Walireth, F. W., Rose plantarum generis hist. suecincia. Norah, 823. (2 thl.) hl. 49576 — annus botanicus sire anppl. III, ad Sprengeli Nor. Balens. r. 6 tab, Halte 815, Y,thl. 4958 Walpers, 4.1, Keperioriom botasices systematicar. 6 Voll, :Lpe, 84248. (80'/y1b1.); wie Deu. Da Besen 83 Ihl, 1 Botanik; 59 et librorum ete, Accessit A, Bumaldi sea P. O. Montalbani biblierh. j betan, Hagae 740. 4. Hizbd. rar, vide Ebert, ‚3 ıbt. ! 49442 Selbstherr, C., Die Rosen in 25 Gruppen u, 95 Asien, Bres- | 10 832. (24, hl.) 1hl, ' 49445 Seringe, N. C., et @uillard, essai de fornıules botan, smisi vun vorabulaire organographique eir, Paris 836. 4, %uhl, 4941c Smith, 3. E,, compendiam florae Britanniene (rdit tertia.) Lon- don 818. Yzihl, 4944d — Botanische Grammatik nebsı Darstellong d, Jussiew’schen Sy- stem, m, 21 K, Weimar 822, (1%, thl) % thl, PIERRE 49$1e Spnch, Ed., Conspecius monograpb. Cistarear, Par, 836. ’/,thl. 4944 f — consp. monogr. Hyperieacearım r. 1 tab, ibd. 836. Ythl. 49448 — Hyperivearum monograph fragmenta c, 2 tab. id, 336, 1, thl. 4944h — wonser. generis Amıygdalus ec, 1 lab, ibd, 843. th 49141 — Onagrearam nor. ei win. eogoit, deser. ild, 885. Yaıhl. 4944k — Organographie des eistacdes 0, 2 tab, ihd, 837. Hathl, 49441 Spenner, F. C. L,, Handbuch 4, angewandten Botanik zur Keaniniss d. wediz. techn. v, ökonom, Gewärhse Teutschlaudse u. der } Schweiz. 3 Thie, Frei, 835. Ppbi. (5 thl.) 2/zthl, i 494 ll Sprengel, C., Odsırrat. hotau. in loram Halens, manı, I, I! Malle 811. j . . Yyıhl, 494m — &., Von dem Bau u. d. Natur d. Gewächse, m. 14 Kpreifl, ed, 912. Ppbi, (4/, Chi.) 14, th, 4942 — Schrader u. Link, Jahrbücher d. Gewächskunde, 3 Bde, ! Ber in 820. Ppbd. (227, thl,) "N 49410 (—) Bemerkungen u, Zusätze zu Sprengels Werk üb. Ban and „.„ Nater d. Gewächse v. H. F. Liuk. Halie 812. , Yaıhl. 4944 p Statuten d. Vereins z. Beförderung v. d. Grrieaban in Preusen. B«rl. 822... 2.0, Aethl 4945 de Sternberg, C. C., Revisio Saxifragaram ironib.: illestr. c. 31 tıb. col, Ratisb. 810. Fol, (32 hl.) rar. 12 th, 4945b_Sturma, Deutschlands Fiorn. Tl. Abıkl. Cryptog. 1. Hefi, Nürab. 797. Yıkl, 4916 Svensk Botanik utgifren al Konigl. Vetenskaps Academira im Stockholm (). W, Palmstruch, Schwartz ete,) Heft 49 — 102. m, viel. al. Abb, Stockh. 807. (50 ıbl.) 12 ih. 4947 a.h Vabernaemontanus Neuw Kernterbuch mit sehr vielen Abbild. 2 Bde, Frkf, 588 — 91. Folı in Schwidbi. m. Guldscho, geb. (wbön. Eixempt. dieser ersten seltenen Ansg.) _ - 6 (bl. 4947c — 2. Bl. (iehlt Titel u. Register). u ithl. 4949 Tenore, M., Sylinge plantar. rasrieul. e. append. IV. Neapel 631— 42. (compl.) , 5 sbl. 4949 Thurneysser, L., Historia ind Beschreibung ‚Iußuentigcher ; Riemeytiseher vd. Natärlicher Wirkungen aller fremden sd heimi- schen Erdgewechsen etc. m. Hzschn. Berl. 578. Fol. was u üb. perrar, . DEN tb. ! 4950 Thunberg, C. P., Dissertaiiones acal, Uptaber habit (ed. C, MH. Persoon) 2 Bde. c, 8 tal. an, lineiting.799. Pphd.. (3 Yet.) joa 40502 — Flora.Capensin, Bafn. 318. Ppbd. rar. 20 Ze 49506 — ed 3. A. Schulte, Suug.,893. 44 hl) | Jah 49500. Flora Japaniva, „Los. 754,, Ppld,. (7 Uhl) FO en EI} Botanik; 4941p v. Reyen, A., forae Leydensis prodromue. Lgd. Ba1.740. '/z th. 494194 Büder, F. A., Ucher Ernährung d. Tänzer, Lps. 243. hl. 4941 r Müling, J. P., erdin. plant. commentat, bot. Gött. 774. *gihk 4941s Ruppii, B., Flora Jeneusis ed A. laller, e, 6 tab. avn. Jena. 785. Ytkl, 444er Savi, C., obserrationes in var. trifoliorum speries ec. Liab. «pm. Fiorent. 1810 acced, Savi botanicon etruscam, Vol. 1. Pixis 909 Ppbd, . 14 bl. 43415 Schelver, F. J., erste Forisetz. seiner Kritik d, Lehre vom; Geschleentern d, Pflanze, Carlar. S14. hl, 4911t Schenk, A., Plautarum species quas in itin, per Argypt. Arab, et Syriam H. de Schubert, M, Erdi et J. R, Rath coll. Monach. 810. 4 hl 494la Scheuchzer, J., Axrastographia sive graminom, juncerum, Cyperorum ete. bisteria e. 19 tab. aen. Tiguri 719. 4. 1ıhl, 4941 v Schleiden, M. I, Herr J, Liebig n. d. Pilanzenphysielogie., Lpı. 842. Yıhk 494{w Scheller, Flora Barbiensis, ihd. 775. al 494|x Schramm, C. T., MWittheil, über Flora, Gesellschaft f. Butan. in Dresies, 4, HUrft m, Beiträgen von L. Reichenbach, A. Stra’ ! ve u.s.w. Deest, 848, " bl. - 4911y Schraier, H.A., reliquiae Schraderianae. Halle833. Yihl. 43112 — Jouraal für Botanik f. 739 — 301. in 5 Ban. Gorting. 799, — 892. j 1%, he Hl: Schreuk, A., Chenopodiaceae stiticesgne norar. (Balleti ı. P= *" tersb. 843). Yu ib 4942 Schulten, J. A., Obserrat. botanieae in Linnei spe, plant. 0e- nipsntı 809. (1 thl.) Yl 49424 — Vestereeicha Flora. Ein Hındb, z- botan. Excarsionen. 3 hie. Wien 814. (4?/, hl) 34,ıhl. 4342b — Flora Austriaca. 2 Voll, 800. /,thl. 4932e — Üeschichte a. Literatur d. Botanik v. Theophr. Kris bis weueste Zeit, Wien S17. (1, hl.) Y,thl, 4912 d.e v.Schreckenstein, B., u. M. v. Engelberg, Florı d. Ge- gend vorm Ursprung d. Donan a. Nookars, vom Kuss d. Schussen in den Bodeuses his zam Eiuflass d. Kinsig Ta’ den Fihein. "2 Bde, Donaurschingen 808. (5 thi.) u Yuthl, 49121 Schultz, F., Fisra d. Pfalz u. d. angrenzenden Gegonden Ba- dems, Hessea«, Oldenbargı, Rheiapreass, u. Frankreichs, Speyer 846. (22), thl.) 17, u 43125 — U. Il, d. Entdeckung _d. wahren Pfanzennahrung, Berlin 548, S,thl, 49434 — Foripfansang nm. Ernährung d. Pflanzen im Zusammenhange "m. d. gatıen Pilauzenleben, m. 3: Kpfra, Stuug.328. (3%, thl.) IMs the 4512| Schhemachet, Kaumeratio plautar. in partib, Saellaudiae septentr. ir wrient. 2 Bir. Hafa, 8013. - tibl. 4942: Schwägridken, Fr., kistoriae mascorum hepatie. prodrom. c. 1 Web, Li. SU: . : Hecht, ABMAt — Species mascorem frondosoram para 1. Berl. 880. Yythl. 043 Bebastianl, A.; #0 E. Manri, Seine Remanas prodr. exbibr‘ eatarfas KIL. zumar red Rıdmam. Romae B14. u 777" Beguerie,,; ‘, Biblistleon: but : fon ie an Botanik. Nachtrag: 63 a9Te van Houtte, L., prix cöuraat de plantes, Gand. 850. (144 eolt.) Math, 4977 Mumboldt, A. v., eo. A, Bonplands Ideen zu einer Geogra- phie d. Pflinzen, nebst Natorgemälde d. Tropenläader, Tübing. 807. 4 (9%,1hl.) wie neu. 3 ıhl, 49778 Iacob-Makoy, cutal. des plantes, 3 Thle. Liege 837. 44, 849. 4ıhl. 4977b Jacquin, N. J., Miscellanea Ansiriaca ad botan. et bist, nat. pet. c. 44 tab. an, col. 2 Tmi. 4, (13%,thl.) Ppba, 4, ihl. 4978 Sardinier, le bon, — Almanach pour W’annee 844. par Poitean, Vilmorin, Pepiu etr. pobl. p. Andot ar, 39 fig, Paris 844. (7 fr.) Abfzbd, Sfethl. 4979 Index plantarum qnae in horio Groningauo coluntur. Groring. 820, 42 thl, 39795 Index seminum in horto bot, 6 Thie. Berol. 843 —48, 4, tz thl, 4979 1b v. Hrombhoitz, J. Y., Naturgeireue Abhildung ». Beschrei- bung d. escharen‘, schadlichen no, verdächtigen Schwämme (Fungi). 16 Hefte Text a. 10 Beftem. üb. 2000col. Abbildungen anf 76 Tateln in Imper.-Fol, Prag 83146. (compl.) (Linpr. 62%, thl.).neu. 46 (bi. Von allen Fachkennern ist dies Werk als das iu Deutsch- land ausführlichste, vorzliglichste urd ale in jeder Hin- wicht gelungenste anerkannt. Die Kupfer sind nach tischen Hxempl ren schöu n. natobgetren gemalt. — An der mikroskopisch. Darstellung nahm d. Mierolog Corda Theil, Die systematischen Namen sind in lateinischer, dentschr, u. soweit sie verlässig sind in böhmischer, französischer, englischer, polnischer, russischer u. a. Sprachen, nebst den gangbarsien Trivial- u, Proviuzialuamru bezeichnet, 497% Mütsing, F. T., Die Sophirten u. Dialektiker, iremde wissen- schafel, Botanik 1914. . i Yızthl, 49794 Wink, HB. F., Elementa philos, betan. e. 4 tab. aen. Berl, 824, m. Papier durchschoss. w, Anunerk. darauf v. H. F. Link srlbet. Tıhl, 4979 1—d Literaturblätter #, reine u, angewandie Botanik, 1. Ik. IV. u. V..Bd. 'Närnbg.' 823 — 30. Ppba. (7 thl ) WAND 4976 f.g Literaturhlätier 2. Flora od, allgem. botar. Zeitung, 7— 10. Bu. Regensb. 637 —40, Yalhl. 4979h Wnnd, quelgues traits de la vie de_Linne p. G. Fischer de Waldheim. Mosk. 835. j Yaıhl, 49701 %, Martias, Reden u. Vorträge a, d. Geh. d. Naturforschurg. Stttg. 838, \ % pie 4979k Mathiolus, P. A., opera quae extant omnia ed C, Bauhin: Spuoaymis plautaram ei notis iliastratis. Adj. plantaram ieonihus Ay- logr. Basit 598. Fol. Edit. rariss, “oT ar 49791 Mehler, }., Haupirerzeichniss d. 50 Kupfer d. ökobem. Pan . . Dresd. . . . zen. Deesd. 795, Fol. rar. an 4980 Miikan, J. C., delectus Norae et faunae Brayifiinsia; Visdob. 928. Fo}. (72 thl.) Exempl. sis nen, s 238 (hl. 4 h tes sur Kenhryögesie den pinus la- 980 a de Mirbel, rt Spach, noles wur en In. rieio et sylvesiris des thaya et du taxus'bar, AT : Bar. h 4980 Miszellen f, Gartenffeunde nad Botgaiker. 1 — 5. w. ht Et ! “ a thıle 802. (5 ch). „ a 62 Botanik. . Nachtrag. p. I. rerom Aegspt. libri 4, e, 25 tab, aen.) v. Pritizel theraar. :26%. v. Branit. rar, 8% tbl. 49706 Böckler, G. A., Nützl. Haus- u. Feldschale (vr. Gärten, Kräu- tern etc), m, viel. Kpfru. Nürub, 693. 4. I thl, 49704 Bruckmann, F. E., animadrers. in Baubini brodrom. thratri Botanici. Woltenb, 737. 4. R just, 4970e — plantae yuasdam hereynicae sylvar, ec, 1 fg. arm. Wollenb. 740. 4. . al. 49705 — chamaererasum Hungaricom et salicem orient. Daridis; co. 1 “tab. an, ibd, 738, &. Yyıbl 49705 v. Carlowitz, H. C., Wilde Baum-Zucht, angeb.: hist, nat. a horum et frurtuum sylvestrium Germania“ Lpz. 732. Ful, 1b 49705 v. Cobres, J. P., D-livia: Cohresiarae, Büchersaumlang wur Naturgesch, 2. Bd. vontin: über d. Pilauzenreich, (2%, 1hl.) 632. 1 ih). 49701 Catalogue general des p/astes de la societe royal d’hortienlt. de Belgique. Bruxelles 842, Ya thl. 4970%k Ciusli, C., atrebais rariorum stirpium per Pannoniam, Austri- am hiteria, 4 libri r. moltis fig. Antrerp, Plantin 553. rar. 1/2 thl. 4971 (Dehnhardt, Fr.), Caalugus plant. borti Camwa’dulensie. Neapel 829. 4. re 9a hl, 497la Diecker, H.R., Der Obstgärtner im Zimmer, Pa:rau826. Yathl. 49716 Klemens de la ramjazne, Sur ies järdins de plais., les planiazes et Ja culture etc. av, 7 pl. Leyd. 775. 4. (5 (bl) in jethl. 497lo Eschweiler, F. 6., syilema lichenum; c. 1 ta Norimb. 224. 4 " Yythl, 4971ce — Tbe comp), farmer, a gen. dielionar; cout, melhods of cuilir. “ and, improv. every spec. of Land according Ihe precepis of old ond new husbandry, vig. Linnaens, Chateauviaux, Thurbilly, Miller etc.„wilb. manay copper pl, iu Fol. Leid. 769. (15 Abi.) , 1 u. 4971d Fischer, E. L,, u. A. Meyer, Uber eine neue Pflwuzengat- “ tang aus Brasilien, Prisr.b. SAL. Yathl. 4972 Flora medica ed D, Diririch, 1. Hft. m. 10 col, Abb. Jeoa 831. Fol . Yııl, 49733. — Allgemeine Orkonam. techn. Flora. 2 Bde. m. 234 geirsck- neten Pilunzen, Bresi. 809. (2%, 16h) PEEITERE: ihl, 4973: Forster's, ). R. u. f5., Beschreibungen d. Gauangan tar Pan- > "ze © d, Reise nach d, Sügseo- Inseln, hrsg. von J. weneh. Bi, 15 Kin, Stattg. 779. 4. zthl, 4973: First, E. F., Vereiuigte Frauendorfer Blätter 15406 — 45. {bil- “det orte, d, allgem, Gartenzeitang). (7'/,1hl.) 1a thl, 4974 Smelin, S. G., historia fucoram v. 33 tab. arn. Ferop. 768. 4 Hizba, " 3 hl, 4975 Hartwig, Hortos Carlsruhanus nebst Gesch. d. Betan. Garion v. 1830-1825 vo. Situat, Plan 1925. (2 ihL) Fern 4976 Herbarius, d.'altı — (es fehlen Anfang u, Ende, ausserdem tät- ter), im Ganzer 612 Seiten m, (Original) Color. anuusetlone.? 3 dl. 49766 (MEILE, 3.), Eden or a compl. Body of gardeuing. sont. Irmits, roots and herbage w. 50 cop. pl. Lnuden 757. Fol, (rar, y. Ebert 9714) m: breitem Rande...... “ 3 hl. 4576: van Möntte,‘&., plantes de. serres ei de pleine terre. Gasd (Beig.) 547. Da eh. — arbrei „arbriuemex et arbuntes d’ormtme (Eee u E05 Botanik. 61 4959b Weber, F., kistor. muscorum hepalicorum prodromas. Kiel . 815. Yyythl, 4959 Weihe, A., u. C. G. Nees v, Esenbeck, Rubi germanici (d. Deutschen Bombrersträuche) deser, et Be. illusir. ec, tab. col. Elber- feld 822 — 27. Fl. wie nen. (20 thl,) 12 hl. 4960 Weinmann, J. A., euumeratio stirpium in agre Petropolitane (opus praemio aureo orna’,) Peiropoli 637. Lihl, 4961 Wikström, J. E., renne Arter af Varxtslaegrı Egnisstem c. 1 ra. Storkhb, 821. . aıhl, 4961b — Bekrifoing af Trerne ıya arter al Vaexisisgtet Fritil’aria, . 1 tab. Sicchh. 822. '/thl, 46h: — Beskrif. at et nyt Stägte ibland Växterne, Kalladt Loucho- stoma ». Trenne ıya arter af Örtslägtet ce, 1 tab, aen. Erioaulon. ib. 1820. c. 2 tab, Stockh. 820. hl, 4962 — ichresbericht d. Schwed, Acad. üb. d. Fortschritte d. Betanik in d. Jahren von 1520 bis 24. ü’ers. v, Beilschmicd. Breslan 838. Pphd. 4,thl. 4962 — Dssib. im Jahre 1831: ıhd. 834. Pphbd, Y,thl, 49626 — Dseib, im Jıhre 1936. ehe. 840. (1%/4thl.) Ppbe. 3,10. 49626 — Öfversigi af Botauiska Arbeten och Apptäckter för 1922, Stockh. 823, Yıhl. 4963 Willdenew, C. L., Grundriss d. Kräuterkuude zu Vorlesungen. 2. prakt. Thi., hrsg, v. H. F. Liuk, Schreibpap. Berl. 829, (2 thl.) Hfzbe. Yıthl. 4963a — Disih. (Eude, das Register fehle). Yaıbl 4963 b-— phytegrajhia seu deser. rariorum min, coguit. plant, face, I. (unicus) v. 10 tab. aen, Url, 784. Fol. . 4963 e — memeire sur les div. «spiees de Trag wauthe; c. 5 tab, aen. 4 Yaıbl. 4964 Wolff, 1. F., conment, de Lewns; e. 1 tab, Altorf 801. Yaıhl. 49865 Wredow, 3. C. 1.., Firta von Mecklenburg. 2 Bye. Lüneb. sıl. (4 ml) 1 hl. 4966 Wulft, 3. C., Flora Boruss,, ©. 1 tal. Regiom, 765. Bfebd, Y,thle 4967 Zamnichelli, (G. G., istoria delle piaute che nasrono ne’ Iidi in- torno a Venezia, #311 icou in 78tabh. nen. Venez. 735. Fol. Fehnbd, mit breitem Rande, schöne Fixempi, (liber in ipa Falıa rar.) vide Ebert, 20 dhl, 4968 Zaneni, G., istorin botan.; +, 50 tab. den, Bologna 675. Fol. Liby. (Tob, 2 fehlt) v. Ebert liber rar. schönes Exempl, 5 cl. 4969 Zawadzki, &., Enumeratio plantarım Galieine et Burowinae. Bresi. 835. (1 hl.) s zthl, Nachtrag. 4970 Aldinus, 'Loh., exactisaima deseriptio rar, quarundam plantarem in horto Farnesiano ec. 37 fig, Rom. 623. Fol. Fit! gerhrich, am Raude wasserd, liber rarias, 1'/zthl. 49705 Alpinus, ‚Pr., bistoriao Augypji uaturalie. 2 partes. (pare. |. ; eont. de plantis Aegypi. alj. Vestingii de pl. aegypl. C. 72 tab. aco. 64 ö Botanik. Nächtrag. 4980 2 Nocea seenagr, horti bot. Mantmani; av. Ip}. Mantna 798. rar. Yzıhl: 4981 de Notaris, G., Cenuo sulla tribü de pirenomiceli steriacri & deser. di alruni auori gen. Firenze 844. A. 4882 Plenck, ). J., Physiologie u. Pathologie d. Pilanzen, Wien 735. 9% dhle- 4983 de Saegher, ). B., catal. de la cullect. de plautes 1846. 47. Gand Belg. Yathl, 4934a Semina in horto Hau barg. 1824.26 — 29.31. 7 pts. Hanıb. '/, thl. 4984 Thorny, Gi., prodrome de ia manographie du genre rossier av. 2 pl. eol. Paris 820, . Yathl, 4985 Thieme. 3. C., Haus-, Feld-, Arzney- u. Wunderhuch, m. viel. Kpfrn. Nürnb, 694. 4. rar, ithk 4986a— cv. Train, J. K., Handb, d. Blumen u. Zierplanzeuzucht, 2% Bir, Regensh. 827. (3 thl.) My hl. 4987 Uslar, Fragmente neuerer Pflanzenkunde. Braschw. 794. *gthk 4958 W(elliug), histor. physiol. Naturgesch. d. Gewächre, ın. 36 col. Kpfrn. Gotha 791. (7 thi) 1, thl. 4989 — Desib. m. 36.schw. Kpfro. (3%, thl.) Yythl, 4989b Verschaffelt, A., catalogue hortic. Gaud S46. KALLZ 4989b Berthelot, S., sur ie hoehmeria arborra, 828, 4. Hath!, 4990 De Candolle, A. P., regni vegesab, systrura natural. P. I sis tens proleg. ‚et ordin. quingur: ramuneal, dilieniaceas, magudt. Ane= nac. et menispermeas. Paris 813. (14 fres.) Liüfzhd. 2, Ul. 4991 Gtrenier, Ch., obserrations bot. av. 2 pl. Besa:g. 538. ythl. 4993 Link, H. F., elementa philosoph, Lotan. 2 Be; Bert, 88% (4 hl.) . j 2, thk 4993 a—c Linnael, C., fünlament. botan. omnes dissert. ete. car Gi- lihert, 3 garten, Colon, 786, ” rk, 4993ce Schwägrichen, topögr. hetao. Lipsieusis, 2 pures, Lps. 791 39. 4. nn 22 Mihl. 4993d Tilesius, W. G., Musae paradisiarae quac Mit, Lipeilie;'e * teb, col. Lps. 792, - m. 4993e Verhandl. d. Gartenbau Vereine im Königr, Bansover. 2-6. Bd, Hanaor. 834— 37. (5 til) . nt ih 4993 Wylie, J., pharmacopoea castr. Rutbeniea Petropul 840, 1%, Ihl, Abhandlungen aus den Transhriioss and Annakk dh Mussiinr 4994 Mrotero, F- As dessript, of Callıcocea ipe crcuanba w.Te. and Lehmann 6. Oßserr. on ihe curralio trifolli w. 1 cop. 801. 4. Y/ıhl, 4991a Deleuze, notire hist, sur An Michaux; av. I pl. 4, hl, 49945 Diliwyn, I. W., catal, of rare pl. in ıhe envir. of Darer si. 4. ” Mehl, 49940 Desfontainen sur Ja cultır. da poivrier. 4. Yaıhl, 4995 Jussleu, A. L., noticr hist, sur fe wusesm d’ni-t. mat. d’.. 643. 3 dien, ar. üg. 4. . Math), 4996 Iunugier, anal. de ’amphibole da cap de Gattes; ax 2p1. Hytlı 49968 HBameond, W,, de la vrgetation, sar J-s monlagnes. 4 WAR 4997 Salisb ry, R. A., specios of Krica (72pag.) and? F. Varc- deser. of a new spec. of viola; e.Imab. — E, Smith deser. ofihe t :. K Cyas serol, c. 2 tabs col. 801, 4. . : . hl, 29970 de Werra, C., vnes earpolögiques art. 2. ar. 2 pl Yyıhl, 49974 Smith, B., bot, cbaract of’ 4 new Hallund pl: BOL; 4. "Hithl. 4997 e Chenin. A. elt + u " on .de YP’Augl. par. J, Castöra: 2 tomes ar. 1 plche, et 3 carten, Botanik, Reisen etc. 65 4997f Thouin, sur un pavia ä eur jaune. 4, Yathl. 4998 — deseript, du jardin des semis du mus. d’hist, nat. %othl. 4999 Turner, D., deseript of 4 new spee, of Furus; w. She 4. Yyıhl, Reisen und Länderbeschreibungen (Botanik mit berührend.) (Andreae, ). G. R.), Briefe ans d. Schweiz. (2. Abdrock) m. 18 Kpirfn. Zürich u. Winterthur 776. 4. (64, thl.) 1, hl. Bartram, W., Reisen durch Nord- u. Süd- Karolina nebst Nachrieh- ten v. d. Baden, Naturprodukten, a. d. Eugl. m, 7 Kpfrtila, (meint Panzer). Berl, 793, (19/,hl,) 17, hl, Bock, F. S,, Wirthschaft, Naturgesch. von d. Königreiche Ost- and Westpreussen. 5 Bie, m. 10 col. Kpfrißn. Drssan 782 — 85. eh uk) ih), Bory de St. Vincent, Reisenachd, Maskarenischen Inselo u, Beschrei- bung ». Reisen nach d. Yulkau, auf d. Iusel Bourbon, m. 2 Charten. ebd. 805. (2 il) _ . . “tl, Bosınann „6, Vöyage de. Guinde cont. une description naur. et ıröa- exacle de ceite cöte dan Von tronve ei ba l’on traligue w’or, les denta . @elephant et les esclaves, Comme anssi de lu uatare et qualitd du tereöir des arbres fratiers et saurages dirers animaux, Av. 26 plnchs. Utrecht 705, \ I thl, Browane, W, 6., Nouveau voyage dans lehante elbasse Egrptela Syrir la Dar-Foor du ancun Europeen u’ayoit, peneire 1792 — 98. Fraduit 600; Frzhd, m. Goldachn. 2, hl. Cateaby, Y., The natural histerf of Carolina, Florida, and the Ba- hama [-lands’ cohtaining the figures of birds, beasts, üshes, serpenls, insects and plauts ete. together wilk their description, in English aud French, — Miätoire natareile de a Cärolide, de ta Florida, et des Hes de Bifbama sontenaut tes desseind des oiwäux, des animaux, des Poissons, des serpens, des insedtes et des plantra eir., Areo Jeurs, de- seriptions en Frangois et en Anglois.' 2 volumes wiih appeu RN . register, A’ map and 229. col. plates. Löndon 754. Iop. Fol. a ‚ L. 10 sh.) v. Ehert 8777. lib. rar. j 32 " Cottrell, C. H,, Sibirien nach e. Naturbeschaffeuheit etc. geschildert, “ hi. 8. d. Eugl, 2 Thle. Dresd, 346. (21); thl.) 14 Coxe, W., Voyage en Suisse, rad. de l’Angl. 3 tomes. ar. 2 a, hl. et 3 plachs. PBeris 796. ünen Vorge- Darwin, Natarwissenschaftl. Reisen nach d. Iisrin d. Oehiter Hu; birges, Südamerika, d, Feaerlande, d. Falklandinseln, Chi en 0 lopagos, Otaheiti, Nenbolland, Neuseeland etc, Deutsch son H. 544 fenbach, 2 Thles m. 1 Chrie. und Holzschn. Brauche, u B 2," a ul) aun Pr Wehes, L. J., Natürl, Historie.d, laseln Färöe, a. d. Dän., a Kopenh, 757, Cal) aa les genres Bebrun des Menumes, Tableanx metbodigue de to . 66 . ‚Botanik, de produetions natnrellee qui se trousent en Frauee, Paris 812, (2, Wh.) My thl, Fischer, !. L., Natwrgesch, v. Livland. (2. Aufl.) m. 4 Kpfrifin. Kö- vigsh, 791. (25, ıhl,) 21hl, Forster, JR, Reise nm die Welt in d. 11772 — 75. 2 Bde. m. viel, Kpfen. Kar Berk. 778-—80. (6 Ih.) 1%, thl. Hacpuet, wincral.- botanische Laftieise von dem Berg Terglou in Krain zu d. Berg Glorker, m. 4 K. Weim. 784. A ah Hasselquist, Reise nach Palästine, bersg, v. Linnäus, 2 Thie. ia I Bir. Rost. 762, (12th) Ppbd. Y,thl. Hawkesworth, )., Grsch, d. Sce- Reisen u. Entdeckongen im. Süd- Meer ‚'outeruonmen y. Byron, Carteret, Wallis on. Cook, Aus A. Engl. v. J. F. Schiller. 3 Dee, m. 58 Kpfrißn. 0, Chrin. Dep. 774. 4. (15 1) 2/athl. Hcineken, Y., Die freie Hansestadt Bremen u. ihr G-biet in medizin. u, naturbist, Hinsicht. 2 Thie. Bremen 836. 37. (2 hl). (Enibält e eir Flora u. Fauna von Bremen.) Ypi ih, Historie, Allgem. d, Reisen zu Wasser ve, zu Lande, od, Sanınlurg aller Reischeschräihungen, worianen_ d. hei ig Erik Asia, Africa u. Americ ip Äuschang 4. „Erdreic Früchte, Thiere ete, enthalten ist. 21 Bde, ın. Landkarten vo. N Didange en a, Thin Gewächse eiec. anf vielen Kpfriln. Lpz. 17-78. EIER, Ma Hbhfztd, 1. Horn, W, Reise durch Deutschland, Ungarn. Holland, Italien, Rank sich u. "Gr, Britianien in Rücksicht anf wissenschaftl, lnstiiule.. 4 Bde. Berl. 831 —83.. (10 ıhl.) ö 4, Mughes, G., The natural history of Barbadon, w., 1 map and 80 pla- ws. London 750. Fol, rar. v. Ehert 10353, ri wie, v, Hamboldt, o. A, Bonpland, Reise in d, Aequingetialgegend end. veuen Continents in d. Jahren 1799, 1800-804. 6 8.Thr in H Ban. ' m. Kpfrn. Stntg. 817 — 32. (165, hl.) wie weg. ia Tri Jansen, W. X., Briefe üb, Halien vorachml, d. gegepw. Zusisn der Arzueikuode u ’ Naturgeseh. betreffend, a, d. Halländ, 3 Thle. Düs- seldarf 793. 94. (Yyaibl) >. h "ih. Kämpfer, E., Amoenitatnm” exsticaram polit. gen krerum fa: cli ve 90th aca, figorirgus io_te, Az Ka ec ar. V. Ebert 11294, gerächt ”. ich hä 2 ehzel Bear, itergt. batan- 5081. » inl. v. Kruscenstern, A J, Reise um d. ". k 1503— 6. (2. At) 2 Thle. in 3 Bdn. m. 11 Kopirifin. Berl, 811. 12. (5"/, ıhl.) 1’, hl, — Atlas zur Reise am d. Welt. 1, 2, Hefı. m. 28 Kpietla. ‚Petereb. 511. “Fol, (20 thl.) 3 i Xinne, C., Versuche einer Natur- vo. Kuust-Higlorie von enieen Schwed, Provinzen, m. 2 Kpfriße. Lpz. 756. Yzıbl Loefling, P., Reise nach den spanischen Ländern in Europa n. Ame-. rıca, nebst Beobachtungen u. Anmerkungen üb. d. merkwürdigen Ge- wächse, hrag. von €. v. Linne, a. d, kur übrs..v. A.B. ‚Köl- ren, m. 2 Kpfriflo. Berlin 766, (Anhang: Plantae et (fehl. he Luceock.)., Bemerkongen üb. Rio Janeiro, [N 3 Thie. m, 2 fhrin. Weim., 5a. Martins, Ch., Voyage botantiam Ih. 8°" Be: . 67 ‚ 1a Norvege depuis Drontheim jnsqu’au. Cap Nord, Extrait „es Voyages en Scandixavie et an Spitzberg de la Corvette Ja Recherche. Paris (846). j Yzıhl. Olafsen, E., v. B. Povelsen, Reise durch Island, aus d. Dänisch. 2 'Thie, m. 51 Kpfrifn. 0. 1 Chrie, Kop:nb,774. 4. (5%, hl.) IY/zthl. ‚Pallas, P, S., Bemerkongen auf einer Reise in. d, südı, Statihaiter- schaften d, Russisch. Reichs 1793. 94. 3 Bde, m. 28 col, Vignetten ". 1 Atlas (55 col. Tito, in qa. Fol.) Epr. 799— 501. 4. (44 ihl.) Ebert 15681. 6 ch. — Reise durch verschiedene Provinzen d, Russischen Reichs im Auszu- ge. 3 Thie. u. A-kıs (76 Tfn. qu. Fol.) Frukf. 776. (9ıhl.) 22, ihl. Fontoppiden, R., Natürl. Historie von Norw-gen, a. d, Dän. 2’T’be. m, 30 Kpfrtfla. Kopenh. 753. 54, 2/,tbi. Pöppig, E., Reise in Chile, Pıra u. auf d. Amazonenstrome 1827 — ‚32. 2 Bde. m. 1 Karte u. Atlas (16 Tilo. in qu. Fol.) Lpzg: 835. 36. 4. (13%,1h1.) 8 hl, Scheuchzer, Helsefiae hist. natural. od. Natur - Historie d. Schwei- .zerlandes, 3’Thle,' m. 34 Kpfrifin. ebd. 716 18. 4. Ebert20535. Lihl. Shunberg, K. P., Beisen iu Aftika u. Asien, vorzügl, in Jepan, übers, v. K. Sprengel, m. Anmerk. v. JB. Forster, ı. Porir. Bert: 791. (%/,cıl.) EEG Yathl, — Vogage an Japon, par Je Cap de Bonne 'Esperance, les iles do Ia Höfe "eier. 4 voll. av, plchs. Paris 796.° kr, v..Tournefort, P,, Beschreib. einer Beise nach d. Lövante, a. d, Fruz, 3 Bde. m. Atlas, (141 Kpfrtfin.) Nürnb.770..77. (8 hl.) 2/sthl. v. Mügel, C. F., Kaschmir u. d, Reich d. Siek, I-IV. 1. 2. (roll- ständig). Stuttg.’ 84044 (23%, ih.) wie neu. 16 thl, v. Zimmermson, E. A. W,, Tascheub, d. Reisen od. unterhaltendg ‚Darstell. d, Entdeckungen des 18. Jahrh. ig Rücksicht auf Länder-, ‘Menschen - 0. Produrtenkunde, 14 Jahrg. in 18 Bin. mil vielen Ku- pfern u.. Karten, Lpz. 80219, (86 thl.) Erz, : Diverse Schriften Botanik, in sich schliessend. . Aunales du muscum national d’histeire naturelle. Tem. I—V. ar. 167 pl. Paxis 802; et suiv. (75, free.) Kg . 4thl, Auales de historia natural, 4 Tomi. (3 Mach.) r. 38 fg. nen. (pracc. plantar.) Madrid 799— £01. Lirhd, rar. 4 hl Dictiennaire nouveau d’histeire-natar. av. besar. de pl, 24 Vis. (eompl.) Paris 03. on . . 12 hl new series cond, by E. Charleswortk Magazin The, of ‚natural history formerif* by London, Vol. Hi. (Nr 25—30.) w. Cop pl Re A 839. (4 th) . . Par. Nemnicn,-». A., Wörterbroh 8, Naturkunde io deutsch., bolländisch,, däuisch,, sChWwed,! englisch, ;frauzös. » ital., spanisch., portugiesischer Sprache? ‘4, Hamb. a, Leipz, (20tb1.} 2 Mh. e t #ociel, Jiter. edit, con Beuss, ].’D. ertorii commeniälidnum a 0 en PA Yols. Gorfing." 801-509, (17 (bl) 4Yihl. Vallinnierl, A,, opere Here. 3 Volk (Vol 1. c. 32 I. ce. 24. ss Bot PRETR , u . tabb. TIL c. 23 tahb, Enthält auch boten. gissert. —- (Der in Kugel ‚ mapn bibliotbeca S. 199 aufgeführte Titef ist unvollständig u, bildet jenes woch nicht einwal den 1. Bd, vollständig), Vened. u. Padua 721 36, 4, Gfzbd. schönes Exempl. compl. rar. sul Callinen, A. C. P., Mediein, Schriftsteller - Lexicon d. jetzt lebenden Aerzte, Wundärzte, Geborishelfer, Apotheker u. Naturforscher aller . gebildeten Völker. 33 Tihle, Copenh. 830 — 45. (46%/,thl) neu. 8 thl. Cuvier, Baron G., Histoire des progres des srieners naturelles ‘depnis 1789 jargo’ä ce jour. % tomes. Bruxelles 837. Lex, 8. (6.0hL) 2 thl. Krebel, R., Russlauds vaturh, u, medie. Literatur, 1. Abthl. Die in nicht-russ. Sprache ersch. Schrift. u. Abhandl. J-na847. (1!/schl.) Yzıkl Acta Nora, physico- med. Academiae cavsarea Leopolding - Carolinae eu- riosoram, Vol. IX—XVIL 2. od. Verhaudl. d. Kaiserl. Leopold,-Ca- rol. Akadem. d. Naturforscher. Bd. I—IX. 2. in 17 Thin. m. 727 schw. n. col. Kpfr.- u. Sterektfin. Erl,, Bonn a. Bresl. $13-—35. 4. (1721%,, chl.) Hfzbd. 72 ih. — Deitb. 8 Tai. c. 87 tabb. aen. Norimb, 757 —91. 4. (26°/,1h .) Ab- riss ist eine Fortsetzung hierron). 2a. Mennet, Considerat. epr lea cötpg oyganisda, voll. Amst.762. Ysthl, . — Betrachtang üb. d, Natar, m, A Kpfrifur a tt.) Yzdıl. Balletin des srienr. phys. et natar. en Neerlande red. p. Miguel, Mulder etc, Annee 1939, 6 livrs. av. 4 plıchs. Rorterdan. "(# ıbl.) Charlesworth, E., The magazine of nat. history, New, serier, 4 voll. w.= °" port. namer. wonde. and steelp). Lond.837—80. (3 L.14sh.) Cloih, 15h, ‘de Ferusnac, Balleiin des seiences naturelles et de geologie (redigee par Delafosse, Guillemin, Kahn, Lesson, Raspail et.) 37 toms, Par. 824—31, (208 fres.) Ppbd. m. Tit. 16 thl, KWentana, F:, Ueb, d; Vipetogfft u, einige Planzengifte. 2 Bde. m. 10 Kufr.fo. Berk. 787.7 4. (8 th.) Jathl.. v. Eroriep, 1 F.; Notizen aus d. Gebiele d, Natar- u, Heilkunde, 50 Bde. m. Kpfrn. Weim. 822—36. 4. (100 ı1) Pd. 18 ıhl. v, Gleichen gen. Bussworm, W. F. Freih., mikrosk. Ehtdeckungen bei d. Pilauzen, Blumen a, Blütken, Insekten u. andern Merkw., m. Portr. v. 83 ilinm Kpfrifis. Nüärıb..777. 4 (14%/,1hL) Pohl, 6 thl. Bireymnig, W. A,, Erfabrunggshecrie ’d, Pllauzen - », Täierpfodnctivh 2 Tbie. Königsh. 828. (3%/,1h1,)- Ppba. wie nen. 4 hl. fand, C., Vollst. Natursystem v. Müller. "5 Thle, in 8 Bin. Supplem. Register u. Fortsetzung. 2 Thie. m, Atlas (198 Kpfrt. in Fol.) Nürnt. "773-809. (92 ıhl,) ganz compl. 6 hl. Naturforscher, d., 30°Fhle, m. col, u. schw. Kpfrifin, (comps4 Halle 774 — 804, (5) “. 0, Tall. Eiseh v. Gruber, allgem. Eneyklopädie d, Wissenschaft. 'o. Künste "in alphaber, Folge. 1. Sec 1-50. Bd. 11. Seel. 1— 26.89, 111. Seet. ‚1 — 3. Be, m. Rpfeo. u. Chart, ‚Lpzg. 818— 49. oompl. so. weil, "(856 hl.) une „ .n 150 thl. Mrünitz, ökon.- technol.„Enöyelogädie, Toriges, ır. ke u. Korth. . Bd.1— 189. (A— Trotkahn) py viel, Wi Berl, 7828264 Ppbd. wie "nen. (9501hl,) (antigaarisch' ellen ao eit.gempl) ,„ & # 100 Ül. (Leintere 3 Werke, di bedentchäteß emfflop- Werke Bentschlagds entbal- "; Ma auch schr wielkige Ahhası un dem, Felde der Nälorwiasenschaft, BF 23 Mi