“r Ir I $ % Zn _ LINNARA Journal für die Botanik - in ihrem ganzen Umfange, Achtundzwanzigster Band. nn ‚Oder: Beit F ige zur Pflanzenkunde. Zwölfter Band. Herausgegeben von D. F. L. von "Schlechtendal , der Med., Chir. u. Philos. Dr., ordentl. Prof. au der Universität zu Halle und mehrerer gelehrien Gesellschaften Mitglied. Mit zwei Tafeln Abbildungen. | ——n Halle a.d.S. 1856, gedruckt auf Kosten des Herausgebers. In Commission bei‘O, A. Schwetsohke und Sohn. m. Bruhn in Braunschweig.) Missouri BOTAMIGAN GARDEN LIBRABN 4 Eu lıhalt . Selte Ueber die Familie der Pyrolaceen, insbesondere die Unter- familie der Pyroleen (gen, Pyrola L.), welche monographisch beschrieb Dr. Alefeld. (Taf. I. u. IE) . | Rubi Hennebergenses. Beitrag zur Kenntniss deutscher Brom- beersträucher , von Dr. J. O, Meisch . . . «89 Plantae Muellerianae, Musci frondosi in Australasig fellci lecti (Oont.), atıctore E. Hampe . + . 5 B . . . Pr .203 Lichenes, auctore E. Hampe . on B . . 216 Kerotideae, auctore Sonder. .... « oo. ‚218 Calectasiege, auctore Sonder . “ B . B . 22 Alismaceze, Juncagineae, auetore Sonder . . 223 Xyrideae, auetore Sonder . .. . . . . . 225 Desvauzieze, auctore Sonder . on 226 Typhaceae, auctore Sonder . . . v . 227 Monimiaceze, Callitrichineae , auetöre S onde Le . 228 Haloragead, auctore Sonder “ oo. . . .229 Ceratophylleae, auctore Sonder . . on. . 234 Hepaticae Australasiae, exposuit Dr, Gottsche . . .547 Euphorbiaceae, auctore Sonder.» 0. .562 Pittosporeae, auctore BF. W. Klatt . « > 4 Plentae Lechlerianae, auctore de Schlechtendal . . 285 Continnatio .. » oo. . . » . . 463 . Plantae Columbianae, desoripsit E, Karsten “ Pre 7° 3 Continuatio een 7 Brigantiaea, novum Lichenum genus, Auctore Victore Trevisan . . . oo. ‘ oo. \ - 283 iv . : Seite 7. Ueber die Rottlera-Arten des botanischen Gartens zu Buiten- zorg und im Herbarium von Zollinger und Moritzi , so wie über einige verwandte Geschlechter aus der Familie der Euphorbiaceen, Von H, Zollinger . . . 29 Anmerkungen zu den Rottlera-Arten des botanischen Gar- tens zu Buitenzorg, von Zollinger . . . . 598 8. Einige neue Palmen Amerika’s. Beschriehen von Bermanı Wendland . B . . . . . . . . 338 9. Hortorum ‚hotanicorum plantae- novas et Adnotationes in seminum-indieibus et adversariis disposithe . . . . 853 B. Eldenensis a. 1855. . . . . B . . 354 H. Genevensis a. 1855 . . . . . . . 355 H. Genuensis 8.1855 . . . . . . . . 856 H. Gottingensis a. 1855 » u. . . . . 358 H. Hauniensis a. 1855 . ... . ' . 2 . 359 B. Patavinus a. 1855 . . . . on . . 364 H. Petropolitanus a. 1855 . wo. FRE B . 366 MH. Vindobonensis a. 1865. 2 on een 37 10, Orchidaceze Schäffnerianae, mexicanao rocensitan ,. Auefore Bı 6 Reichenbach fi. .. . . le . 20,981 11. Recensio Salsolearum nonnullarım in primis A Car, Koch distinetaram Herbarii-Regüi Berolinensie 2 .0.000.808 12, Beitrag zur Flora ‘des nördöstlichen Bentschlands , Ziusatz 2. Liun. Bd. XX VI. p. 385 —451. Von, Dr. P, Aschersou 577 13. Ueber die Bewurzelung der Palmen. Beobachtungen vonH. Karsten Fa EEE 7 14. Plantarum novarım Obilensium, Centuria prima, Auctöre Rud, Am. Philippi 26 Genturia secunda. Auctore eodeni | Centuria tertia. Auctore eodem . > 204... 7086 15. "Ueher ein neues „Palmengeschlecht von der Insel Sumatra. Von H, Zullinger een. 056 Register der in den Abhandlungen enthaltenen Pllanzennamen . 763. Ueber die Familie der Pyrolaceen, insbesondere die Unterfamilie der Pyroleen (gen. Pyrola L.), welche monographisch beschrieb Dr. Alefeld,- pract, Arzt zu Oberranstadi bei Darmstadi, (Hierzu Taf, I u. DM) In Sommer 1845 Tand ich einmalauf einem ganz kleinen Raume 6 deutsche Arten von Pyrola L. beisammen. Dies veranlassie mich, diese Pflanzen näher’ zu untersuchen und zu vergleichen, Als ich nun die Blüchen analysirte und Un- terscheidungsmerkmale anffand, die ich nirgends erwähnt sah, wie namentlich die Nectarien der P, secuiida, die Verschie- denheiten der: Griffel und Antheren, so. beschloss ich eine ‘etwas ausführlichere Arbeit zu: liefern. Iudessen konnte ich bis 1850 aus Mangel an literarischen Hülfsmitteln und Stoff zur Untersuchung der exotischen Arten nur wenig neue No- tizen sammeln, Alsdann aber erhielt ich durch Herrn Sar- torius, einen Landsmann aus Darmstadt, der 24 Jahre im Staate Veracruz lebte, eine von ihm auf dem Pic von Ori- zaba gesammelte Pyrola, die ich als unbeschrieben erkannte. Darauf ‘erhielt ich durch die überaus grosse Zuvorkommenheit ‘des Herin Prof, Dr. Seubert von Karlsruhe die sämmtlichen 28r Bd, is Heft, 1 2 Pyrolen des berühmten Zeyhex’schen Herbariams anf viele Wochen zur Untersuchung. Und endlich unternahm ich, hanpt- gächlich zn diesem Zweeke, im Sommer 1851 eine Reise nach London. Daselbst war mir durch Hrn. Bennet vergönnt, _ unsere Pflanzen im britischen Museum zu mustern; und zuletzt durch die ausserordentliche, nicht genng zu rühmende Libe- ralität des Hrn. W. Hooker zu Kew, dieselben in dessen wirklich kolossalem Herbarium. Von grossem Interesse war es mir, in ersierem Herbario die Original- Exemplare der Smiti’schen und Browi’schen Arten und in letzterem das der P. brateata von Hrn. Hooker, der P. groenlandica von Hornemann und der P. incarnata von Fischer zu sehen, Hier übergebe ich nun die Resultate meiner Unter- suehungen nnserer kleinen Unterfamilie, Ueber. den Umfang, des. Ordo Pyrolaceae, Der Erste, der einen Ordo Pyrolacearum gründete, war Lindley in seinem Syst, ete. Er zählte dazu das Linne- sche genus Pyrola nebst sämmtlichen Monotropaceis des Nuttall und characterisirte sie vornämlich durch die semina alata (besser: arillata).. Nachdem aber Nnttall seinen nener Ordo Monotropacearum, und zwar mit Recht, gegründet, und von den Pyrolaceis abgerissen hatte, blieb nur noch Py- rola L. in jener Familie. ‚Dennoch wurde dieselbe von vielen Bötanikern beibehalten, nnd da 'man bald fand, dass auch viele andere genera der Ericaceen verschiedenster Bildung se- mina arilläia haben, durch das Fehlen der -unlerweibigen ‚ Scheibe diagnostieir. Nach dem jetzigen Stande der Dinge wäre es in.der That kein Unglück, wenn die ganze Ordnung der Pyrolaceen aufgehoben und mit ihrer Mutterfamilie, den ‚Erieaceen, wieder vereinigt würde, Die semina arillata, wie 3 ‚oben gesagt, finden sich in sehr verschieden gebildeten gen. Erieao,, wie Rhododendron L., Gautiera Kalm, Olethra L., Erica .L,, u. v. A. Die unterweibige Scheibe, die nur den Pyrolen - fehlen 'soll, fehlt anch bei mehren Arten von Rho- dodendron, Clethra und Azalea, die ich untersuchte, aufs -Bestimmteste. Indess kann man doch diese Ordnung einigermassen na- *ürlich bilden /nud jedenfalls sehr scharf begrenzen, wenn man die einblättrige Corolle als Diagnostieon derselben nimmt und die wenigen bisher den Ericaceen beigezählten gen. niit corolla polypetala den.Pyrolaceen zufheilt. Das gen. Cladochamnus Bunge wurde ohnedies öfter, bloss dem Hahitus nach, zu den Pyrolaceen gezählt: Ausser diesem käme dann noch ‚Ledum L,, Leiophylium Pers. und Befaria Mutis und die 2 durch ihre Bierzahl isolirt stehenden gen. Oyrilla Garda. und Ohf- tonia Banks zu dieser. neugeblideten Familie, die sich sehr natürlich in folgende 3 Subordines iheilt: 1. Cyrilleae m. (von End}. als Ordo angedentet, aber nicht charaeterisirt). Ovula in loculis solitaria: 1. GyriZa, 2. Cliflonia. j IL Zedeae m. Ovula in Ioeulis plurima, Capsmla septi- eide dehiscens: A. Befaria, %. Leiophyllum, 8. Le- dum, 4, Cladothamnus. - UL. Pyroleae n. Ovula in loculis plurima. Capsula locu- “ Hieide dehiscens: 1. Pyrola, % Amelia, 3. Thelaia, 4. Monesis, 5. Chimaphila. Die genera Diapensia nebst Pyaidanthera zu: den Py- rolaceen zu nehmen, halte ich nicht, für. passend, da ihre Bil- doug zu abweichend ist; und namentlich ihre einhlättrige Co- rolle, deren Schlunde die Staubfäden eingefügt sind, insbe- sondere aber ihre antherae transversim Jivalves sie den Pyro- 1% 4 laceen zu sehr entfernen, Dasselbe muss ich von Galax sagen, das durch einfächrige Antheren,, die in eine Röhre verwach- senen Filamente. and wieder. durch antherae: transversim bi- valves den Pyrolaceen ebenso weit gerückt ist. Obgleich nun Galax den gen, Diapensia und Pyxidantheru nicht gerade sehr nahe steht, so glaube ich doch sie in einen Ordo ver- einigen zu dürfen unter dem Namen Diapensiaceae, da sie in der Dehiscenz der Antheren ein scharfes gemeinsames Merk» mal besitzen, das sie 'unier allen Ericales (die blättlosen Monstropaceue ausgenommen) auszeichnet. ‚Auch glaube ich dieser Familie das von Torrey und Gray im London Journal of Bot. 3. p.-241. ‚beschriebene gen. Shortiu beizählen zu können. Am nächsieu ist eg Diapensia verwandt, ‚so dass bis jetzt, nach der Beschreibung der Shortia in fructu, noch fast gar keine generischen Unterschiede aufzufinden sind. Vielleicht giebt dennoch eine genauere Vergleichung mit Die- pensia schon nach fractificirenden Exemplaren generische Un- terschiede. Ausserdem lässt die abweichende Blattbildung auch eine abweichende Blüthenbildung vermuthen. Ich lasse die Beschreibung aus dem Lond. Journ. folgen, da die Pflanze nach Michaux und Tortey und Gray dem Gen, Pyrola so nahe stehen soll. Calyx 5-sepalus, sepals imbrieata, squamacea, siriata, persistentia, exteriora obovata, interiora oblonga. Capsula valyce hrevior, suhglobasa, stylo Aliformi (subpersistente) snperala, frilocularis, loculieide trivalvis, valvis medio septi- feris; placenta cenirali magna persistente; semina numerosa, parva; tesla nucleo conformis; emhbryo' ieres, rectiuscalus, albumine brevior. — Herba caespitosa ?, sübacaulis, perennis, glahra, foliis longe petiolatis, rotundatis, ‚subcordatis, apice nune reiusis, creuato-serratis, erenaturis inusronätis, scapis unifloris, nudis, apicem versus Squanoso - bräcteatis. — Shor- 5 tia galacifolia Torr. et Gray. Speeimen unicnm in herb. Michx, cum schedula „hautes montagnes de Carolinn, An Pyrolae speeies an gen. nov.?“ Torrey und Gray sagen, dass es den Habitus von Pyrola und die Blaitbildung von Galax habe. — Immerhin ist dies eine sehr interessante Pflanze, die auf eine nahe Verwandtschaft der Diapensia und Pyxidanthera mit Galax hinweist, wie Thelaia aphylia die Verwandtschaft der Pyrolac. zn den Monotr. anzeigt, Zu- "gleich aber auch auf einige Verwandtschaft der Diapensiaceen mit den Pyrolaceen schliessen lässt, Da -Shortia viel mehr mit Diapensia als mit Pyxiden- thera übereinstimmt, ‚werden sich die gen. der Diapensia- ceae am besien so folgen: 1. Galax, ®%. Shortia, 3, Dia- vensia, 4; Pyxidanihera. Classis Ericales Lindl. (Bicornes End.) Calyx 4-—14-merus: Corolla 4 --14-mera. Filamenta simplieia toro vel: corollae inserta et ejusdem lobis nnmero aequalia et alterna v. dupla. Antherae in aestivatione- apice sursum spectantes, ita ut filamenta in connectivam contigua, sub anthesi apice deorsum curvala sint., Ovarium 1—10-Iocn- lare, 1-—-5-merum. Placentae centrales in locnlis snperne affxae, Semina alburnine carnoso, copioso, Embryo nnllus v. minntissimns, teres, reefus, eotyledonibus perbrevibns. Analysis Ordinum Ericalium. ia. Semina exembryonata; plantae aphyllac: Monotropaceae Nutt, gen. am. I. p. 27%. " 1b. Semina embryonata; plantae foliatae. %a. Ovarium superum, 3n. Aniherae transversim bivalves : Diapensiacene m. 3b. Antherae poris v. rimis in longitudinem dehiscentes, 4a, Autherae unilveulares: Epacridaccae R.Br. prodr; p 535 4b,. Antherae biloculares. 5a Monopetalae: Ericaceae (Ericeae B. Br. prodr, 5b. Polypeialae: Pyrolacene m. p. 557. — Erisineae. Desv, journ. bot. 1813. P- 28., in anderem Umfange), 2b. Orarinm inferum: Facciniaccae DO, Theor, Elm. p. 216. Anm, Ich’ häbe den Familien gleiche Endung gegeben, da ich mit Vielen der Ansicht huldige, dass gleichwerthigen "Gruppen auch möglichst gleiche Endung ‚gegeben werden möge, selbst zuweilen auf Kosten streng sprachlicher Richtigkeit. Das Interesse der Wissenschaft der Botanik scheint mir hier das der historischen Sprache überwiegen zu müssen. Damit möchte ich natürlich viebt die be- kannten Familiennamen: Gruciferae, Gomposttae, Le- Suminosae _eie; fiber den Haufen geworfen wissen, da mit dem Namen auch jeder Botaniker schon die Grenzen der Familie kennt, Ordo Pyrölaceae m. Charäcter: Flores hermaphrediti, regulares v. subinae- guales. Galyx liber, persistens, siecans, 5-fdus, 5-phylius. Corolla hypogyna, deeidua, toro simplici inserta, & — 7-pe- ‚ tala, aestivatione imhricata. Filamenta 5, 10, 12 vel 14 hypogyna, toro inserta, petalis interdum subadhaerentia, li- bera., aestivatione erceia, reeta,.. Antherae biloculares, in- cumbentes, longitudinaliter vimis dehiscentes ‚vel in apiee (aesti- vatione in basi) poris %, Ovariım superum 2, 4, 5, 6, 7-]oon- lare; ovula in loeulis solitaria, pendala’v, perplurima non pendula. Stylus unicus fliformis eorollam superans — brevissimus, per- sistens, Stigma unicom 4— 7-radiauım atque 4 — 7-Iobum T vel stigmata 2 acuta. Fructus: capsula 2, 5, 4, 7-looularis, septieide v. loonlicide dehiscens, raro :drupa cxsucea, inde- hiscens, Spermophori columnae centrali superne adnati. Se- mina in loculis solitaria v. perplurima. Embryo in axi albu- minis .carnosi minntas; radieula elongata; eotyledones per- breves. Habitus: Arhores,-frutices, ‚suffrutioes v. herbae peren- nes, sempervirentes; foliis exstipulatis, alternis, simplieibus. Inflorescentia: racemus, umbella, corymbus, flores gemini vel flog solitarius, . Patria: Hemisphaeria boreälis, rarissime australis. Co- piosissime in America boreali. In regienibus calidioribus sem- per montes adscendens. Dispositio 'analytica generum Ordinis Pyrolacearum m. 1a. Ovula in loculis solitaria: Cyrilleae m. ‘23. Calyx 5-fidus; stamina 5; filamenta subulato< compla- nata; ovarium %-loculare; stigmata 2% acula; capsula carnosa %-valvis: Cyrilla Gardn. 2b. Calyx 5-phyllus; siamina 10; flamenta 2-dentata, infra medium dilateta; ovarium 4-loculare, stigma sessile, peltatum; drupa exsucea: Glöftonia Banks, ib. Ovula in loeults perplurima; apsula septieide dehiscens: ‚Ledeae m, . . 2a. Autherae didymae, loculis longitudinaliter dehiscenti- bus: Letophyllum Pers. %b. Antherae non didymae, loenlis apice poro obliquo de- hiscentibus. 3a. Calyx eorollaque subinaequalis; flamenta basi dila- tata: Cladothamnus Bunge, 3b. Calyx cörollaque aegualis; flamenta fliformia, 4a, Calyx 6- vel 7-fdus; petala 6 vel 7; stamina 12 vel 14: Befaria Mutis. 4b; Calyx 5-dentatns; petala 5; stamina 10 vel 5: Ledum h. ic. Ovula in loculis perplurima; capsula loculieide dehiscens: j Pyroleae m. - 2a. Peiala conniventia; flamenta conniventid, subulata, nus- quam inerassafa; eapsula a basi sursum et ad apieem dehiscens; margines valvarım pilis eontextis adhaerentes. 3a. Petaln basi intus bituhereulata; antherae exsertae, tubu- tis defieienlibus; ovarium basi nectariis 10: Pyrola m. 3b. Petala basi laevia; antherae inelnsae, tubulis #2; nectaria 0, 4a. Filamenta aeqnaliter conniventia; stylus reetus; stigma diseiforme, stylo maulto Jatins, papillis 5 dis- eretis, ad marginem siis: Amelie: m. 4b. Filamenta sursum et supra ‚stylum enryata; stylus deflexns, curvatus; sligma mammiferme, style exacte truncalo impositum et angustins, papillis 5 conoretis: "Tholaia m. ‚%b. Petala horizontaliter expansa;. filamenta expansa, basi trigona, inerassata; capsula ab apice deorsum et ad basin dehiscens, margines valvarım glabri. . 3a. Calycis lacinine basi callosae; tahuli antherarum non yentricosarum eylindriei,. longi, externe curvali, ibi- ‚demque apertiz; siylus altitudine ovarii longior; sigma „tubnlaeforme,, papillis & vrassis ad marginem positis: "Monesis Salish. 3b. Calyeis laeiniae ecallösae; tuhuli antherarum venfri- ‘ cosarım coniei, breves, recti, oblique interne aperti; stylus altitudine ovarii brevior; sigma lentieuliforne, planum, 5- radiatam: Chimaphila. Pursk, Suberdo Pyrolene m. Ordo Pyrolaceae Lindley syst, ed. germ. p. 283; excl. Moenotrop. Nutt. Gen. Pyrola Tournef. inst. 132. — Gen. Pyrola Lin. 2,554. Specialliteratur der Pyroleae, Allioni ped. IL. pı 90. Bauhin, J. hist. TIL p, 535. Baubin, C. pin. p. 181. . Baumgarten fl. lips. p. 226. Bartling fl. philod. 1. p. 50, 40%. — fi norih-am, ill, tab. 11. — med. bot. I, Bertolonit Antonii mise, bot. I, 1844. p. 14. tab. IL. u. UL. Besser enum. p. 16. 45. 57. — fl. galiz, (1809) I. p. 27%. Bieberstein, M,a .taur, caue. I. p »313. Bigel.. fl. bost. ed, 2%, p. 173, Birol. acon, 1, p. 138. Blackwell tab. 594. Bongard de veg. ius, Sitcha p. 155. Bunge enum. alt, p. 19, DeCand. prodr. III. p. 77%. . Cham, et Schldl, in Linnaea I; p. 514. Clus, 'pann. p. 509. Clus, hist, tab, 116— 118. Colden noveh, p. 99, Comolli pror. #. comens. (1824) 97. Cartis bot. mag. tab. 897. Dalechamp hist. p. 1148. Dietr, A. bot, tab. 445. Don, David in mem. Werner. soc. V. p. 220-246. (1824). Don, @., gen, syst. III. ». 864. Dane. an. med, IV, p. 340, tab, 7. Egede Efterredning om Grönl. ‚tab, 1. Eichwald casp, cauc. p. 18, — Skizze ta p.143, Endlicher gen, pl. p. 760. 1413. (1840). \ Erndt virid, warsaw, p. 99. Falk Beiträge II. p. 176, Fellmann ind, Kola n, 169 eio, — ind, Lappen. n. 156 ete, _ Ferber iu Fischer Liv, Zusätze p. 156. 117. Fischer Livl, p. 229. Fleischer et Lindemann 8, der Ostseepr. p.:149, 10 Fries fl. halland. 1. p. 70. Fuchs hist. c. 175. p. 467. Gaeriner fr. I. p. 303. Georgi A. baic- p. 214. -— Beschr. des russ, I. p. 960, Gilibert exerc. phyt. I. p.823. —— fl. lithuan. V. p. 194. Gmelin A. Sibir. (1769) IV. -p. 128. Gold in Edinb. philos. Journ. (1822) VI. p. 226. Gerter fl. ingr. p. 65. Gronov. fl. virgin. p. 48. Güldenstedt, St. I, p. 18. 28, 29%. 425; II. p. 416, Hablitzl taur. p. 165, . Hagen fl. Chlor. box. p. 150, Hayne Arzneigew, IV. tab, 21. 22. 23. Höft Cat. Kursk p. 30, Hooker, Will., Jackson fl. bor.- am. Il. p. 44. tab. 134-—138. (1840). . — fi. Lond, tab, 26. 40, 158, 202. 207. — et. Arnoti in Beech voy, p. 116. 127, Hornemann dansk oecon,Planfe- laern ed. 3. p. 468. Host il. ausir. (1827) 1, p.496, Jundz fl, lithuan, p. 126, . Reichs Kalm A. fena, n. 233. Karelin et Kirilof en, fl. Soong. n. 939. Koch syn. ed. 2. germ. Il. p. 565. (1846). Lamarck et DC. fl. frang. V. p- 684. (1805); VI. p. 431. (1815). — ill, tab. 367. — fi. frang. II. p. 529. Ledebour &., alt. IL p. 98. — A. ross. I. p. 928. Lepechin It, III. p. 52,73. 146. 172. Lighif. scot. p. 218, Lindemam wik 31. Linn. gen. pl. n. 551, — sp. pl. 567. (1762). — dl. lapp. 168. Luce 1, osil. p. 136. Lodd, bot. eat, tab. 1542. Mast. 1. mosg. p. 75. Marz, vicet. p. 30. Maith. Ir. p. 38%. Meyer, ©, A., ind, cauo, p. 116. Michx, fi, bor.-am. Bed. I I 250. (1820). "Moench. method. p. 437. (1797). Moretti notiz. in mem. I. p. 26% * Morison hist, p. 508, $- 1% tab. 10. : Mühlenberg vat, 44, Nuttall gen, am. 1..pı 272 (1818). Nylander spie. fl, fenn. I. 2.51. —— Paroic, Pojo n. 274 ete. Oeder (Horaem.) f. dan. 55, 110. 402. 1336. 1693. 1816. 1817. E. B. tab. 213. 517. 1945. 2543. Pallas It. I. p. 179; II, p.19%; IL p. 819. j j Petiv. mus. 62%. Pluck, mant. p. 157. tab. 349, Poiret eneyel. V, p. 741. Pollinius R. veron. 11. p. 11. Pursh D. am. sept, ed, 2%, I p- 299. (1814). Radius dies. de Pyr. et Chim. (1821). Reichenbach A. exs. V. p. 415. Retzius pr. 9. Scand. p. 79. Richardson in Frankl 1. Journ. ed. 2. app. -p. 13. Bivin _ord. pl, MI. iab. 186 — 138. Roehling fi. D. ed. 2. 11. p. 252. Roth 9.D. I, p. 181; 11. p. 46%. Roithoeill in act. hafı. X. p. 444. Rudbeck hort. p. 95. Ruprecht fi: Samoj. eisurul. n. 126. n. 179. Schleicher cat. 11 Sehultes 1, austr. I. p. 630, Schumacher en. pl. Saell, L p. 135. Seringe mus. helr. sust, 2% p- 33. . Schkuhr Handb. tab. 119. ‘Smith engl. bot. tab. 213, 307, 517. 1945. 2543, — fl. brit. ed. Schult. Il, p. 444, — in Rees cyel. v.28. n. 6. Savi bot. 'etrusc, I. p. 234. (1815). Sowerby engl. bot.. tab. 213, 146. Sprengel il. Hal. p. 127. — syst. I. p. 317, Stephan A. mosq. n. 281. - Sturm fl. D. Heft. 13. ‚Steven in mem. d. 1, soo. d, Mosq. UN, p. 261. Snfren, ferojul. p. 139. 'Swartz Svenk. bot. tab. 1304. 550. Swartz in act, holm. (1804) p. 257. tab,7; (1810) p. 190, tab, 5 Torrey . Un. st. I. p. 43%, Tournef. inst, 132, " Trag. hist, p. 707; Transact. of am, phil. Soe. at Philad, (1843) VH, p. 251. * Turezanı cat. baik. 2, 948 ete. . 12 Wahlenberg A. lapp. p. 110. Willdenow spee. pl. IL. p. 612. — A. easp, p. 114. Wirzen fenn. p. 85. Weinmann fl. petrop. p. 44. — casan. 2.335 ete. Mit Absicht habe ich viele wenig bekannte Speeialfloren, namentlich .Norditaliens und Russlands, mit aufgeführt, da in ihnen hanptsächlich die Notizen über die geographische ‚Verbreitung der einzelnen Arten zu finden sind, Charaster subordinis Pyrolearum. Calyx regularis 5-fidus vel partitus. Corolla regularis 5-petala, aestivatione quincuneiali, in alabastro ealyce non iecta, toro non inerassato inserta. Filamenta 10 toro inserta, petalis subadhaerentia, per paria ante petala sita, lihera, aeslivatione ereeta, recia. Antherae biloenlares, ‚Ioenlis sulco laterali profundo interdum paene iterum bilocellatis; aestiva- tione ereetae, commectivo, filamento eontigno, apiee aculae, basi dilatatae, sed sub anthesi introflexae, ita ut apieibus dorsi fixe.adnatae et hases ad Apicem speetantes appareant. Dehiseunt aniherae in poris 2, apice (aestivatione basi) moX tabnlis impositis mox inbulis defieientibus. Nectaria uains speciei 10. Ovarium angulato-glokosum, umbilicatem, 5- loenlare, loenlis multo- ovulatis. Stylus 1 persistens Kilifor- mis, Stigma’ 5-papillatum vel 5-radiatnm. Capsula umbili- enta 5 -angularis, 5-Iocularis, calyce styloque persistentibus eoronata, Zooulicide dehiscens, valvis 5 non dissilientibus medio septiferis. Spermophori hreviter stipitati, fangosi, suleo longitudinali bipartiti,, columnae centrali superne adnati, Se mina perplurima (200 — 300 eirca in Ioeulo) 'scobiformia, Iinearia, densissime basibns spermophoro insidentia ; arillus magnus, relienlatus, laxus, medio semen subsphaerienm sucei- neum ineindens, Hmbryo in axi albuminis dense carnosi mi- 13 -nutissimus unbilico ventrali proximus, axi longitudinali arilli transversus, centripetus. Habitus: Suffratices vel herbae perennes, glaberrimae, sempervirentes, I/, — 14-pollicares. Rhizoma apieihus in- flexis longissime repens, horizontale, hine 'inde se dividens‘ ve} ramum sopra ferram mitiens, plantam epigaeam formans. Puncta nodoram rhizomatis radieibas fibrillesis, sqnama fo- liacea atque gemmula instructa.. Caulis 1 — 12 -annuns, her- baceus, subligneus vel lignens, folia annorum 1 — 4 ferens et sguamas 1 — 2 annorum. Folia ‚exstipulata,. alterna (2/5) glaberrima ‚ eorincea, integra, petiolata, petiolo marcescentia (non decidua). Indorescentia: racemus, umbella, corymbus, flores gemini vel os solitarius, semper pedunenlo maguo 1 — 5-squamato. Flores bracteati, 4 — 10 lin. per diametrum lat, interdum odoriferi, albidi vel rosei. Anm. Ich sagie oben suffratices vel herbae perennes, Mit Ausnahme der Thelaia uphylia, deren Blithenstiel mit : Stengel allherbstlich abstirbt, während das Rhizom aus- dauert, treiben alle Pyroleen Stengel, die überwintern, {wie schon die inmergrünen Blätter beweisen), mehre Jahre treiben. und auch Früchte bringen. Die Stengel sind bei mehren Arten (Chimaph.) holzig, bei anderen (Pyrola, Amelia, Thelaia) halbholzig, bei einer (Monesis) ganz krautig. Sieht mar nun nur, auf die Textur. des Sten- gels, so sind Viele herbae perennes, Sieht!;man aber mehr auf Art und. Zeit des Wachsthums, so sind. Alle, bis auf Monesis herab, suffutieuli, wenn man nicht die stammdanernden polykarpen Krantplanzen mit einem eige- nen Namen benennen will, Geographische Verbreitung der Pyroleen. Alle 20 Arten der Pyroleen sind anf die nördliche Hemi- sphäre beschränkt, welche sie in ihrer ganzen Breite he- decken; and zwar in Europa vom 71,0 (Hammerfesi:. minor) bis 40.0 (Olympus: secunda, chlorantha). u Asien vom 66.0 (Sinus Laurentii: grandiflora) bis 27.0 (Bootan: asarı- Folia). In Amerika vom 70. — 76.0 (Baffinsland: bra- cteosd wahrscheinlich) bis 17.0 (Oaxaca: angustifolia). In Afrika wurde bis jetzt noch keine Art gefunden, obgleich es nicht unwahrscheinlich, dass der Pico de Teyde auf Te- neriffa oder das abyssinische-Hochgebirge irgend eine ernährt. Alle Pyroleen lieben kaltes ‘oder gemässigtes Klima, sie gehen - darin fast ganz mit den Fichten ; sie können nicht wärmeres, wohl aber kälteres Klima vertragen als diese und gehen auch weit nördlicher. Sie reichen zwar öfter in die Tropen, müs- sen sich aber da auf hohe Berge zurückziehen und können aur in der Fichtenregion leben. .In der alten Welt bedecken die Pyroleen die Ebenen und Vorberge, his etwa zum 45.9, wonach sie sich mehr und meh. auf die Gebirge refiriren In dem kälteren Amerika geschieht dies erst mit ‚dem 38, bis 35.0, und kommen in .den Tropen nur- anf Bergen fiber 5000 Fuss hoch vor. Die Verbreitung der. einzelnen Arten ist fast immer gross, und eine Species (secunda) reicht 3% ger über den. Polar- aud Wendekreis, und geht zugleich von Westeuropa bis Ostamerika. . Von den. 20 Arten. besitzt Eu ropa 8,'Asieu 9, Amerika 17 (also alle Pyroleen, excl, ze dia, intermedia, votundifolia). Weder Europa, noch Asien besitzen für sich eine eigenthümliche Art,. wohl aber Amerika 10 nur in Amerika vorkommende "(eccidentalis, -aphyliß, spathulata, elliptica, Sartorii, ungustifolia, bracieost, corymbosa, maculata, Menziesit). Europa mit Asien, die zusammen eigentlich streng wissenschaftlich geographisch zur 15 einen Welttheil bilden, haben 3 eigenthünliche Arten (media, intermedia, vrotundifolia). Gemeinschaftlich haben Europa und Asien 7 Arten; Asien und Amerika 6. Arten; Europa, Asien uud Amerika 4 Arten (seounda, minor, uniflora, ambellata). Diese sind sonach die verbreitetsten Arteri. Alle Arten, die. Europa mit Amerika gemein hat, besitzt auch Asien, mit einziger Ausnahme der chlorantha, die bis jetzt in Asien noch nicht gefunden wurde, Sehr wahrscheinlich wird dieselbe in Asien doch noch gefunden, und hahen. als- dann die 3 Weltiheile 5 Arten -gemeinschallich, und zwar, was merkwürdig ist, aus jedem Genus eine Art. Der grösste Individuen - wie Artenreichthum der Pyroleen fällt in die west- liche Seite des nördlichen Nordamerika, in den Oregon- distrikt und.das englische Westamerika. Parasiten der Pyroleen. Ich fand nur drei parasitische Cryptogamen auf. densel- ben, die Herr Prof, Dr. Ludw. Rabenhorst zu Dresden die Güte hatte mir zu bestimmen. 1. Uredo Pyrolae. Mart. mosqg. 229. Siche Rabenh, D. Crypt. I. p.9 — Üredo polymorpha s. Strauss 9%. — Sehmidt u, Kunze n. 169. — Aceidium: Pyrolae Schultz 1. ste 45%. — Caeoma. Pyrolae Schlel; 12%. -Link_sp. 15. — Erysibe polymorpha 8. Wallr. 197. — Ich fand dieselbe auf ‚der usterh Blattlläche der Iebenden Blätter von P, seounde, Th; occidentalis, Th. chlorantha, M, uniflora. Bei letz- terer Art waren die Häufchen_am kleinsten und dichtesten, bei chlorantha am grössten und entferniesten. 2. Bepazen Pyrolne Ehrenb, sylv. berol. 29. Siehe Babenh, D. Crypt. 1. p. 186, — Ich fand diese Art auf den lebenden Blättern der Ch. umbellata, corymbosa nnd ma- ‚culata, 16 3, Ehytisma Chimaphilae Babenh. in litt. ‘Es wurde nach Rabenhorst früher mit Ah. Andromedae vereinigt, — Ich fand dieses auf Ch. umbellata. Feinde aus dem Thierreiche, etwa aus der Insektenwelt, habe ich noch keine bemerkt. Nach Klotzsch in Berlin sollen die Pyroleen selbst Parasiten sein. So viel Mühe ich mir übrigens gab, dies bestätigt ‘zu schen, so wollte mir dies noch nie gelingen. Da ich nicht weiss, wo Herr Klotzsch seine darauf bezüg- lichen Beobachtungen niederlegte, konnte ich seine eignen Worte darüber noch nicht lesen. Chemische Bestandtheile der Pyroleen. Der Wurzelstock sämmtlicher Pyroleen hat, beim Kauen einen violenarligen Geschmack, der sich sogleich in einen bitterlich-kratzenden und endlich einen stchend - brennenden verwandelt, Am stärksten bei umbellata, uniflora, chlo- rantha, — Der Stoff, der dies verursacht, ist nach einer Analyse des Hrn. Dr. Winkler zu Darmstadi; Cyclamin. Die genaueren Angahen der angestellten Analyse gingen lei- der verloren. Die Blätter aller Pyroleen enthalten dem Geschmach® nach adstringirende Bestandtheile. Bei chlorantha tritt ein biltrer Geschmack am entschiedensten hervor, bei unbe! ein süsslicher, Zucker auzeigender, bei rotundifolia, '$ cunda, minor ein krautig-herber und hei zniflora ein har brennender, abweichend von Allen, wohl auch. Cyclamin am zeigend, . ö Der Stengel hält dem Geschmack nach die’ Mille zwie schen Blatt und Rhizom. Von ätherischen Oelen oder anderen flüchtigen Stoffen scheint nirgends eine Spur vorhanden zu sein, auch hat keine 17. Pyrele frisch oder trocken, gerieben oder ungerieben, . einen stärkeren Gerach. Nutzen der Pyroleen. Dieser ist gering. Keine Art gewährt den Menschen eine Speise oder Hausthieren ’e ein Futter. Alle Arten. sind klein, md können weder als Brennmaterial, noch als Stren, noch zu einem technischen Zwecke verwendet werden, in der Me- diein werden indess doch 2 Arten (unbellata, corymbose), obgleich spärlich, vielleicht zu spärlich, angewendet, ‚Bis jetzt wurden dieselben nur als dieretica bei Hydropsieen ge- braucht. Ich hahe dagegen einen ziemlich ausgedehnten Ge- brauch von den Blättern derselben "als tonienm . vesicae gen macht, ganz insbesondere bei enuresis nocfurne. Ich habe damit Viele geheilt, die am diesem 'Vebel litten. Ks wirken die Blätter allerdings, namentlich Anfangs, dinretisch, so dass man den Thee nicht Abends spät darf trinken Tassen, aber, wie gesagt, zugleich sehr stärkend auf die Blase und deren Nerven. Man sieht auch hier die pharmakodynamische Achnlichkeit mit der hotanisch verwandten Arctosiaphylos, u ;.. Eines, ‚weiteren Nutzens der - umbellata mass ich...noch erwähnen. Sie wird nämlich in Darmstadt und gewiss auch. an,anderen Orten’ im Winter, ihrer immergrünen, glänzenden, ledrigen Blätter wegen, fast zu allen Blumenkränzen, Sträussen und grünen Verzierungen benutzt; auch oft im Sommer mit ihren vosafarbieneh. Biüthen zu denselben Zwecken, un „Das Pulver des Rhizoms von umbellasa färbte nach eis niger Zeit das Papier, worin .es lag, lehhaft rosenroth, "Wahr- scheinlich enthält das Rhizom einen ähnlich sich: verhaltenden Farbestoff, ‚wie Indigo, Br Bd, Aniteh, % 18 Gen. 1. Pyrola m. — Birngrün.— Peargreen. — Pyrole, " Pyrola Tournef, L, et omn. auot. seg. ex parte. Character gen. Calyx 5-Adus, ecallosus. Corollae pe- tala 5 oblonga, concava, intus hasi bitubereulata, tubulatim eonniventia. Filamenta 10 erecta, setacea, basi subcom- pressa, leviter coneavo-cnrvata, aequaliter ad stylum conni- ventia, exserta, Antherae 10 oblongae, non ventricosae, sulco laterali debili, apice poris 2 magnis loculis aequilatis de- hiscentes; tubulis deficientibus. Ovarium 5-angulato - subglo- bosum basi nectarlis 10 triangularibus, squamiformibus. Sty- Ins ereetus, rectus, filiformis, petalis multo longior et altitu- dinem ovari mulio superans, Stigma tabuliforme, stylo multe. latins, papilis 5 ad margineın positis, discretis, Capsula 5- cocea, coceis basi subcompressis, perdepressa, umbilicata, & hasi' sursum et ad apicem dehiscens, suturis pilis arachuoideis sonnexis. Spermophora breviter stipitata, crassa, sulco longir tuäinaliter bipartita. Sem. embryo vid. char. suhord, Habitus. Suffentionlas pedalis; rhizema longe repens; caulis ramosus, angulosus, squamis herbaceis et foliis oyatis, acutis, serralis, subcoriaceis, glaberrimis ; inflorescentia rase- mus secundus; flores Iateo-virides, nectariferi, breviler pedi- cellati. j j Potria, Europa: septentr, et media; Asia Soptentrionalis; America septentriohalis, " Aum, 1. „Der Grund, warum ich gerade der P. secunda den Namen Pyrola gelassen habe, ist der, weil diese es ist; welche eine s0- anfallende: Aehnlichkeit im Habitus mit jungen Birnbäumchen zeigt,’ dass - danach - der. deutsche Name „Bir- kraut“ und der lateinische „PyroZa“. (diminativum von Pyrus) gebildet wurde,. unter welchem Namen zuerst Tourn efort alle Arten der Pyroac zusanmeniasste, Die Achnlichkeit ist hasse 19 so gross, dass ich. in meinen Kinderjahren mehre Jahre lang: diese vermeintlichen Birnbänmchen ans dem Walde in unsern Garten versetzte, wo sie. aber nie einen. zweiten. Sommer. er lebten, 5 : “Anm. ®, ‚Durch die Neetarien, den. gänzlichen "Mängel der Antherenröhren, die geschlossenen Blüthen und die .vor- stehenden Antheren unierscheidet- sich dies Genus. von allen- übrigen Pyroleen. . j 1. Pyxola secunda L— Einseitsblüthiges Birngrün. —. Hanging Peargreen, — Pyrole unilaterale, Ambrosia montana Dalechanp- hist. » 1148, Pyrola folio mucronato serrato C. Bauhin Pin, 181, Ku Morison hist, IL. 505. .$. 12. tab. 10. f. 4..— Rai syn. 863° — Tonruef, inst, 256. ü Pyvola folio mueronato, Riyin ord, pl. III, tab. 128. L 2. — Erndt vir.. Wars. p. 9. " Pyrola secunda tenerior, Clns. hist. UL. tab. 17, ‚Pyrola minor, Buudh,. cat. 35. E Pyrola. pyrifolta Frutescens,. Lind. Wiks, YO : . Pyrola Horibus uno versa sparsis, Linn, 2. lapp. 168; . Pyrola racemo unilaterali, Gmel. fl, sib, IV; 129. u; AR. tob. 56. f..%; — Linn. fl: suecr 332. : . u " Pyrola secunda L, sp: pl. 567. — Allion, ped.. IL. .p.91.: — Besser en. .p. 16. n. 491. — Besser fl. galiz. 1. 2.273. — Bieberst,, M. a,_@. taux. cauc, I. p, 313; UI. p. 290, — Bi- gel. fl. boston, ed, 2, 174. —.: Birol acon..d. 8.138, .—. Bongard de: veg. ‚ins, Sitka pe. 155..— Cham. et Schläl. in Linn.I. p. 514. — DO. pr... VI -p. 774: — D. Don, ‚a Wern 176, _ Fellman' ind, Hola ı 2.170. — _ Pleisch.. .et Lind, 1. F Ostseepr. p. 150, — _Ferber in- Fischer‘ Livi, Zus. 156. —; Pi 20 Fries A. hall. I. p. 71. Georgi Beschr. des russ. R, TIE p. 960. — Gilib, 1. lith. V. p. 196, — Gilib. exexo: phyt. I. p. 325.._— Görter A. ingr. p. 65. — Güldenst. it. I. p. 18. 425; U. 7.416. — Habl, taur. p. 165. — Höftt eat. Kursk, p.B0. Hook. fl. bor. am. IL p. 45. — Host fl. austr. I. p. 49. Jundz. fl. lith, p. 126. — Kar. et Kiril, en, pl. Soong. n. 540, -— Kalm R. fenn. ı. 236. — Koch syn. ed, 2. germ. Il, p. 566. — Lam, fl. fr. 1. p. 529. — Lam. et DC, fl. fr. II pP. 684. — Ledeb. fl alt, IL p. 98. — Ledeb. fl. ross. IL p 930, — Lepech. it, IH, p. 5%. 146. 172. — Lightf, scot.219. — Laed Al’ osil, p. 136. — Mart. fl. mosg. p. 75. — Marez. yicet. p. 80. —: Michx. A. her. .am. I, p. 250. — -Nylander Paroeo. Pojo n. 274. — Oeder A, Dan. tab. 40%. — Pallas it, 1. p. 179; IH, p. 319. — Poiret eucyol. V. p. 742%, — Pol- Ein. fl. veron. H, p. 1%. Pursh fd. am.-sept. ed. 2, I, 2.299. -— Rad. diss. p. 12. — Richardson in Franklin Journ. ed. 8. app. p- 18. — Schum. en. pl. Saell. I. p. 136. — Seringe mus, helv, p. 40, — Smith engl. bet, tab. 517. — Stephan A. mosq. u. 283. — Sturm- A. D. Heft 13. — Suffren. foroj« ». 139, — Torrey fl, un. st. I p. 434. — Turez. cat. baik. p- 748. — Wahlenb. fl. Iapp. p. 110. — Weinm. fl. peirop- p. 44. — Wirezen casan. :p.- 336. Diagnosis. Fol. ovata, adpresse-serrata; racemus Se-- enndus; squamae pedunculares herhaceae; calyx laeiniis ob- Jongis, obtusis.- on . Deser iptio.. Bhizoma lounge: repens, horizontale, album, Ganlis- subligneus;, inrrementum annorum 9— 6 ostendens, fo- lia annorum’2 — 3 ferens, inter folia hujus et prioris ann squamis 'petiolaneis herbaceis, lanceolatis — ovalis, aculis. Folia lamina subtiliter sed acute plicato-Jerrata, exacte ovald, mucronafa, 'Subeoriacea, big ‚terve longitudine petioli non dilatati, linearis, canalienlati longiora, Inflorescentiar raceml a eenndi plures, hyeme antecedente in gemma- infor. inclusi, 6—17-Nori; pedunenlus fundo plurimis, -a mödio usque ad apicem 2-4 squamis herhaceis, acutis, lanceolatis — ova- lis, patulis, non vaginantibus; pedicelli petalis breviores; bracteae lineares — ovafae, pedicello panllo breviores — di- midium corollae superans. Calyx 5-fdus; laciniis oblongis, oblusis, petalis adpressis, vix ?/, longitudinis corollae con- tingens. . Corolla omniho connivens; petala oblonga, concava, Iuteo-viridia, his paene longiora’ quam lata, inferne et intus bituberenlata. Filamenta setacen, infra medium compressa, simplicia, ereota, aequaliter conniventia, vel infra stylum cur- vala, Antherae exsertae, oblongae, submobiles, tuhbnlis de- stitutae, Inteo-albae, poris 2. exacte 'sursum speetantibus, magnis dehiscentes; maxima latitudo antherarım in altitudine pororum; sulei laterales debiles." Ovarium basi neetaris 10, eompressis, acutis, triangularibus, copiose mel secernenti- bus, filamentis alternautibus, vallieulis fundo petalorum oppo- sitis, Stylus rectus, erectus vel fundo paulo suprafezus, filiformis, corollam. antherasgue snperans. Stigma abrupte sabuliforme, stylo multo latius,. papillis 5 ad. marginem po- sitis. ‚Capsnla depressa, 5-tocca, coceis inferne subcom- pressis, profundo umbiliata, altitudo. 2/, lalitudinis, stylus persistens, paullo — Y/, X latitndinis capsulae longior, pe- dicello paullo brevior —— panllo longior; spermophoram suleo longitndinali bipartitnm ; laciniae 'calycis horizontaliter expan- sae, eanaliculatae; semina nucleo"suecineo, glohoso, Maasse. Bhizoma bis 2 lang; caulis. cum pedunenlo bis 18” hoch; ‚davon’ canlis bis 9 und pedune, bis 9; racemns bis "3%; folia eum petiolis bis 2; lamina fol, bis 16 Jang und bis 9” breit; squamae podumenli 11, 21/5 lang und 1— 22 1229" hreitz pedieelli 1 2"/,””; petala 2" und eiwas län- "ger; stylus: 2 31/y”; nectaria I/4; capsula 13/2’. hoch and 2 ‚breit. Zeit der Blüthe und Fructification. In Mitteldentschland ‚auf Vorbergen fängt die Blüthezeit "zwischen dem 10. und 15. Juni an, ziemlich zugleich mit Th. chlorantha und A. ninor, eiwa 3 Wochen nach M. uni- Flora und 14 Tage vor Th. rotundifolia und 3 Wochen vor Ch. umbellata.. Sie dauert etwa 4 Wochen und länger als bei, den übrigen Pyroleen. . Einzelne Exemplare blühen noch einmal’ im, ‚September, im Monate der Fruchtreife, was hier bei ‚keiner ändern Pyrolee vorkommt, Die Fruchtreife beginnt hier mit dem 1. September, also gut 14 Tage später, als die zugleich blühende A, minor. Standorts. -,,P. seo. 'wimmt mit“ jeder Gebirgsart-und, den sumpfigen ‚Ausgenommen, mit jedem Boden vorlieb, findet sich aber in Mitteldeutschland, besonders auf letligen und steinigen Hügeln, ‚immer im gedämpften. Lichte der Waldungen, sowohl der Na- -del- als Laubwaldungen, döch verträgt‘ sie mehr Licht, als die. meisten anderen, Arien der Pyroleen. Geographische Verbreitung. Die ganza nördliche Halbkugel der Erde vom 19. bie 70 der Breite, Sie hat unter allen Pyroleen die grösste Ver- breitug der Fläche und Individuenzahl nach. Je südlir cher in diesem Gebiete anf desto ansehnlichere Gebirge sich zurückziehend. . In Europa, wie in Amerika eigentlich nur bis zum 40,° beohachtet, aber ganz vereinzelt von Galeotti und Linden auf dem Orizaba 9500’ hoch unter dem 19. aufge“ funden, 23 Europa: Pyrenaeis. Hispaniae (h. Hook.), Gallia, Italia fin montibus Longob. sept. (Pollin. Suffren.), montibus Pedem. sept. (Allion. Birol.), Sabaudia (h. Hook.)], Helvetia, Germa- aia, Belgia, Britannia, Dania, Norwegia, Suecia, Hungaria, ‘terra. Turciea [thermae turkinenses (hb. Hook.), Olympus anons (hb. Hook.)]; in Bossia, secundum Ledebonr fl. ross., in Rossia 'aretiea [territor. Kola (Fellm.), Lapponia' (Feilm., Schrenk.)], in Rossia septentrionali [Ostrobothnia (Nyland.), Fennia (Kaln, Nyl, Schrenk.), in.terra Samojedarnın regione sylvatica (Schrenk.)], in Rossi. media [Petropoli (Goxter, "Weinm.), a.Petropoli usque ad montes Ural (Falk), insula ‘Osilia (Luce), ‚Livonia (Fleisch. et Lind), Curonia (Ferber, Fleisch. et Lind.), Lithuania (Gilib., Jundz., Eichw.), War- sowia (Eradi), Volkynia (Bess., Eichw.), Kursk (Höfft.), Now- gorod (Güldenst.), Mosqua (Stephan, Mart.), Wologda- et 'Wiätka (Lepech.), Kasan (Wirzen)] et in Rossia australi [Podolia (Besser), in Tauria (Hab). _ Asia: In provineiis caucasicis [iberia (M. 'a Bieb.), Ime- retia (Güldenst.), in subalpinis Guriae (Nordm.)], in omni Sibiria frequentissima (J. G. Gmel.) [in Sibiria. uralensi (Pall., Lep., Falk.), altaica (Falk, Ledeb.), in monte Alatau ad fln- men Sarchau (Kar. et Kir,), haicalensi (Tarez.) et orientali inter Wilnisk et Jakulzk (Kruhse), Davuria (Turez.)]. .. „America: in insula Sitka (Mertens, Eschsch.) ad si- num Eschscholtz (Chamisso) ad litora bor. oce. ad obser- vatory inlet, contre insulam Charlotten (Sconler) ad ostin Cohmbiae fl, (Douglas), per Canadam usque ad Mackenzie f., (Richardson) a Newfoundland (Cormaeck, Brenton, mus. beit.) et Labrador. (Morris, hb. Klenze) usque ad Rocky moun- tains (Drummond) a Canada usque ad New-Jersey (Pursh), Pensylvania (hb. Zeyh.), Mexico in Orizaba monte, 9500° alt. (Galeotti et Lind. in hb, Hook.). 24 Ich beschrieb mach: [2 blühenden Exempl. von den spanischen Pyrenäen, ‚nämlich vieilla rio negro; 1 Exempl. von Mont cenis; 6 von Savoyen; 1 von Norwegia.boreali; 1 vom Olymp und 1 schr kleinblättrigen Exemplare mit der Ueberschrift: thermae turki- nenses; 1 polar sees, Nordam.; 1 fructif. von Vancouver ins, v. Sconler; ®2 bear. lake, mit sehr kurzen Pedicellen, näm- lieh von halber Corollenhöhe,. wodurch die Braoteen sehr lang erscheineg und an’ einem Exemplare die halbe Corollenhöhe überrageii; : 1 Röcky monnt, in Oberoregon; 2% monströsen Exempl, von Rocky mount. mit unregelmässig zerfetzten und laug haarspitzigen Blättern und lang haarspitzigen Schup- pen; 4 von Boston; 1 vom Orizaba, 9500 hoch, von Ga- deotti, das 13 hoch ist; 1 ebenfalls vom Orizaba von Lin- den. (herb. Hook.)]j [1 blühend. Exempl. von Newfound- land und 3 aufblühenden von Newyork , alle mit breiten Biät- tern (mus, brit.)]. [4 fruetif. Exempl. von. Bethlehem in Pensylvania (bb. Zeyheri)]. [1 blüh. Exempl. von Labrador (hb. Klenzei)]. -Damn ‚nach vielen Exemplaren Deutschlands verschiedener Herharien, - Anm. Ledebour fl. Tossica 1 p. 931 sagt: „Formam pumilam, enjus. mentionem faeinht el. viri Chamisso et Schlech- tendal 1. 0. e Sibiria altaica, baicalensi :et orientali neo non ex America arctica ad sinum Eschscholtzit leotam possideo. Ulterins observanda, an forsan species sit distinela.“ Wer indess viele . Exemplare aus Nord und Süd untersucht, ,„ wird bald sich von der Wandelbarkeit der Pflanzen fiherzengen. Fast alle individnenreiche Pflanzen scheinen von der Natur keinen so engen Formenkreis erbalten zu haben. Alle Exem- plare, die ich sah, bilden sicher nur eine Art, 25 Gen.: I. Amelia m. — Ballgrün.— Ballgreen.— Amelie. Pyrola Tournef, L. et omn. auct. seq. ex parte, . Character gen. Calyx 5-fdus, ecallosus, Oorollae pe- sala 5, suborbieulata, concava, globoso-conniyentia. Fila- menta 10 erecta, subulata, basi compressa, nusquam incras- sata, leviter concavo-curvata, aequaliter ad stylum conni- ventia, inelusa, Antherae 10 non ventricosae, apice tubulis brevibus, . poris oblique apertis dehiscentibus, Ovarinm 5- augulato-subglobosum, nectariis destitutum. - Stylus reetus, erectus vel decurvus, .fliformis, dimidiam altitudinem ovarüi superans. Stigma tabuliforme, stylo multo latins, papillis 5 ad marginem. positis, discretis, Capsula 5-vocen,. coceis hasi_ rotundatis, depressa, . umbilicafa, a basi sursum et ad .apicem. dehiscens,, suturis pilis arachnoideis connexis. Spermophorum suleo longitudinali inferne bipartitum. . Habitus. Herhae perennes, pedales, sempervirentes, glaberrimae, Bhizoma longe repens, Canlis angulosns .sim- .plex, foliis suborbienlatis, ohtusis, leviter dentienlatis, venis supra prominulis, Inflorescentia racemosa, Horibus albidis v. - roseis, subglobosis, hreviter ‘pedicellatis. Patrid. Europa, Asia et America borealis et septen- trionalis. Creberrime in Huropa, rarins in America, ' 4. Amelia minor m. (Pyrola m. L.). — Kleineres Ball- grün. — Lesser Ballgreen. — Amelie plus petite. -Pyrola floribus racemosis, dispersis, staminibus pistillis- que rectis, Gmel. A, sib. IV. p. 128, n, 16. tab. 56. — Linn, A. gothl. 206. — L. A. suec. 331. Pyrola rotundifolia ıninor Erndt virid, warsaw p. 99. ‚Pyrola votundifolia Pallas Ind.. tanr. (ex M. a Bieb.). Pyrola rosea Sm. engl. bot, tab. 2543, — Radins diss. 718, tab. %. — Eichwald Skizze p. 148, 26 Pyrola conferta: Fisch. bei Cham. u, Schldl. in Lin. 1. p. 514, Pyrola minor Lim. sp. p. 567. — C. Bauhin hist, Libr, 31. p. 535. — Besser emm. p. 16. 57. no. 490, — Besser 4, gal. 1. p. 273.— Bieberst,, M. a, fl. t. o.I. p. 312. Up 289. — DC, pr. VII. p. 774. — 6. Don gen. syst. p. 864. — D. Don mem, 'Wern. soc. V. p. 239.— Eichw. Sk. p. 145. — Bichw. easp. eaue, p. 28. — Falk Beitr. I. p. 176. — Fell- mann ind. Kola n. 171. — Fellm. ind. lapp. n. 159. — Fi scher Livl. Zus, p. 117. — Fleisch. u, Lindem. Fl. d. Osi- seepr. p. 150. — Georgi-It. 4, baic. 1. p. 214. — Georgi Beschr. d. russ. R. TIL. p. 960. — Gilib. 9. litkuan, V, p. 1%. — Gorter A. ingr. p. 65. — Hayne Arzeneig. IV. tab, 23. — Höfft-Cat. Kursk p. 30. — Hook. et Arn. in Beech, voy. P 116. .— Hook. A. bor. am. IT. p. 45. — Host il. austr. 1. P 497. — Jundz A. lith. p. 126. — Kalım A. fenn. p. 235. — Ledeb. A. alt. U. p:99. — Ledeb. fl. voss. II. p. 930. — Le- pech. I, TIL p. 17%. — Lucd fl. osil, p. 186. — Mart. 1 mosq. p. 78. — Nylander paroec, Pojo n, 275. — Oder Il dan. tab, 55. — Pollin. fl. veron. I. p. 12. — Pursh fl. am sept I. pı 299. —— Rad, diss. .p. 15. tab. 1. — Richardson in Franklin Journ. ed. 2. app. p. 18. — Bivin monogr. tab: 136, — Scopoli carn. 484. — Seringe m. helv. p. 36. — Sm. eng. bot. tab. 158. — Stephan fl mosg, m, 28%. — Sur fi. D, Heft 13: — Swartz Sy. bot, tab. 550, — Torrey I an. st. L p.434. — Turez, eat. baie. 2, 749. — Weinm. I. ‚peirop. p. 44. _ \ Diagnosis. Calyx laeinüis‘ triangularibus, acuminalis, aeque longis ac latis, 1/, altitudinis corollae coutingens. An therae ovatao, subaeque longae ao Iatae, poris lätitndini am thorarum neque lalis. Stylus erectus ovario multo brovior: Stigma papillis 5 exacte ad'marginem positis... - 27 Desoriptio. Bhizoma longe repens, horizontale, album. Caulis - foliatus, subligneus, inerementum annorum 2-6 ostendens, squamis nonnullis petiolaneis latis membranaceis dentienlatis, apice mueronatis. Folia lamina varie orbienlata — elliptica, leviter erenulato-serraia, ad petiolum breviter (1/,) decnrrente , plerumgne longitudine petioli, nomuumgam triplo longior, 'etiam sesqui Irevior, membranäcea. Pedun- culus solitarius, bis amplius altitudinem foliorum superans, sqnama una lineari, non vaginante, Racemus densus, -S— 17-Norus, hyeme antecedente in gemma conelusus. Flores penduli. Pedicelli breviores vel ejusdem longitndinis ac fores. Bracteae lineares, acuminatae, pedicellis aequilongae — lon- giores, “Aaceidae, memliranaceae, Calyx 5-fdus, laciniis triangularibns, acuminatis, aeque longis ao latis, "/, altitudi- als corollae ‚contingens, Petala ‘globoso- eonniventia,. suborbi- eulata, concava alba vel rosea. Filamenta subulata, com- pressa , fundo subdilatata, erecta, aequaliter conniventia. An- therae inclnsae, ovatae, subaeque longae ac latae, basi mu- eronatae, sulco laterali debili , qua de-causa’locnla deorsum vix bilocellata, antherae fulvae, poris % dehiscentes maximae ‚Jatitadini anther. aeque latis,' oblique intus apertis, ita nt la- tns exterior tubuli brevis altior. ynam interior. Stylus reetns, ‚erectus, inelusns, perbrevis, Stigma tabuliforme stylo impo- situm et eodem multo latins, papillis 5 exaete ad marginem posilis. . Capsula depressa 5-coce2, coceis inferne non com- pressis, ‚umbilieata;: ümbilieus dimidio altitudinis capsulae; altitudo capsulae fere %/, latitudinis; stylus persistens, altitu- dine capsulae breyior. Calyeis laciniae reflexao,. acumina- tae,, breves, :Semina nucleo suceineo. et Maasse, Caulis cum pedanenlo bis 17; davon canlis 3”, pedunen- Ius 9; folium cum petiolo bis 31/,”, lamina bis 2’ lang und 28 his fast I1/y” breit; racemus bis 2”; pedicelli nie länger als 2”; Bores kaum %” hoch; stylns nie länger als 17”; vom Kelchgrand bis Narbenspitze 2%; squamae pedune, 3 — 41/2’ hoch und kaum 1” breit. Zeit der Blüthe und Fructification. In Mittel-Dentschland etwa vom 10. bis 30. Juni und änger. Fast zugleich mit: P, seouada und Th. chloranthe, etwa 3 Wochen nach M. zniflera und 3 Wochen vor Ch, ambellata. Die Fruchtreife beginnt hier um die Mitte des August. Standort. “ * Liebt Lanbwald mehr als Nadelholz, Wenn es auch ziem- lich Licht ‚verträgt, wächst es dennoch nie. ausserhalb des Waldes. Kommt übrigens in jedem Boden und jeder Gebirgs- art fort, meidet aber stärkere Feuchtigkeit, Geographische Verbreitung. Europa mit Ausnahme der südlichsten niedrigen Spitzen; die nördliche Hälfte von Asien und Nordamerika.. Europa: in Islandia (hb. Hook.), Succis usgne ad Ham- ‚merfest-(hb. Hock,); Britania, Belgia, Gallia [in Pyrenadis (Bad. DC,)], Italia -fmontib. Longob. (Suffren), Sardinie (Al- lion.) montes ligariei (Beriol.)], Germania, Helvetia, Dania, see. Ledeh, in Rossia aretica [territor. Kola (Fellm.), Lap ponia (Fellm,, Schreuk)}, in Rossia septentrionali [Ostrobotl- nis (Nyl.), Fennia (Kal, Nyl, Schrk.), terrs Samojedarum regione sylvatica (Schrenk)], in Rossia media [Petropoli (Gorter, Weinm.) a Petropoli usque ad mont, Ural. (Falk), ins Osilia (Luce), Livonia, Curonia (Fl. et Lind.), Lithuania (Gilib., Jandz., Eichw.), Warsawia (Erndt), Volhynia (Bess®t ‚Eichw., kb. Hook), Kursk (Höfft.), Mosgnn (Steph., Mart.) 29 Wologda (Lepech.), Kasan (Kornuch-Trotzky)], in.Bossia australi [Podolia (Besser), in Tauria (Pall., Biberst.)]. Asia; provinciis oaucasieis [in monte Bechtan (Biberst.), Kachetia et Somehetia (Eichw.)], in Sibiria uralensi (J. 6. Gmel.,.Falk.), altaica (Gmel., Falk, Ledeb.), baicalensi (Gm, Georgi, Turez,) et orientali (Gm.) ingue Davuria (Turez.), Kamtsehatka (Beech., Esch., hb. Hook. et Zeyh.). „America: insulis 'rossicis °(Hoss.) 'e. i. Unalaschka (Cham.), observatory inlet ad litora bor. occ, (Sionla, hb. Hook., inus. brit.), regiones steriles ab 64.0 Int. osque ad oceanum pacificum (Riohards., hb. Hook.), in sylvis Rocky ‚iount, (Drummond), Canada (Pereival, hb.' Hook.,: Pursh), Labrador (Morrison, Parsh, mus, brit.), Newfoundland (mus. brit.), Groenland (hb. Hook.), in reg. oeeid, Newyork rario- res (Pursh), Pennsylvania (Bad.). . Ich beschrieb: Nach vielen Exemplaren Deutschlands (dabei auch ‘von Rügen), nach [% fruetif. Exempl; von Nordamerika,” 1 blüh, v. Kamtschatka (hb. Zeyh.)], nach [6 von Schottland; ‘1 von Irland; 2 von Hammerfest; 1.von. Mont Cenis; 1 von Vol- hynien; 1. von Sibirien; 6 von Kamtschatka, 1 vonder Nord- westküste von Nordamerika, ® von der arktischen Seeküste: Nordam.; ®%.von Canada; 1 von. Grönland (hl. Hoock.)] [2 von der. Nordwestküste von Nordamerika; .1 von Newfound- land; 2 von Labrador (mus. brit.) ]. Anm, Diese Art zeichnet sich: durch die Kleinheit der Blüthe- vor ‚allen übrigen Pyroleen aus. —- Smith .in seiner engl. bot. 1814 wollte zuerst aus minor 2 Arten bilden, .die. vose® und minor, und Radius, der diese 2 Arien annahm, - sagt: „Pyr, rose differt a. P, ininore: habitu Ärmiori et’ omniom parliom magnitudine. Corollis vampanulato - glohosis, 30 majoribus, apice'contractis non patulis; petalis latioribus, ob» tasioribug, subcoriaceis. Calyeinis lariniis latioribus non acı- minatis, minns profundis. Bacemo laxiori, pedicellis bracteis longioribus; magis uutantibus, Peduneulo rigidiori, evidenr tius quadrangule, ‚fuseo, Foliis obtusioribus, ohtusins orena _ ti.“ — ‚Ich aber kaun nicht einmal ® Varietäten annehmen, weil die angegebenen Merkınale auf das Verschiedenste .ge- mischt vorkommen, .So z.B, hat mein grösstes Exemplar mil der lockersten Traube, die kleinsten weissesten Blüthen und die schmalsten Kelchzipfel, Man müsste vielmehr mehr als 10. Varietäten aufstellen, womit übrigens der Wissenschaft nicht gedient, wäre, —.Ledebonur führt noch eine var. mi nor von Unalaschka auf, racemo plerumgne magis conferte ' (P. confertt Fisch.). An dem von mir. nutersuchten Kanl- schatka - Exemplare konnte ich keine Art begründende Unter- schiede auflinden. % .Amelin media m. (Pyrola m. Sw.)— Mittleres Ball- grün — Middlesized Ballgreen. — „Amelie medioore. Pyrola Baii syn. 363, .Pyrola folii obtuso Rivin. t. 138. Pyvola rotundifolia Oeder 2. dan. tab. 110. Black: t. 504, : - Huds, angl.'p. 175. — Lighif, Soot.1. p- MS With, brit, I. p.400. — Schum. fl. Saell.. p. 135. n. 878. Pyvola minor var. 1. Gmel. 2. sib, vol, WV p 128 tab, 66. & : Pyrola media Swartz in act. holm. 1804. p. 257. tab. 7 — DC, prodr; YIL p. 774 —-D. Don mem. Worn. ‚500 Y P+ 238. — 6, Don gen. syst. p. 3. tab. 864. — Fries fl. hal p. 71, n. 400, — Host A, ansır. I, p. 496. — C. A. Met! ind. cauc, p.116, —:Nylander paroec. Pojo n. 275. — NT Jander spie, pl..fenn, I, 1:51. — Rad. diss, pı 2. tab. 3.” Sl Smith engl. bot. tab. 1945. — Weinm. fl. petrop, p. 44. —. .Wirzen Casan. n. 335. Diagnosis. Calyx lacinüs :exacte triangnlaribns, non acuminatis, Yz —!/g X. longioribus ac latis, dimidinm altitu-- dinis corollae contiugentibus.. Antherae oblongae, multo lon- giores ac latae, poris latitudine antherarum angnstioribus.. Stylus in fundo. declinatüs, ovario Jongior. 'Stigma papillis 5 juxta marginem 'positis. ü j : Descoriptio. Rhizoma longe repens, Caulis foliatus, sub+ lignens, inerementum annorum 3 — 4 ferens, squamis non- aullis latis,; vaginantibus,. integerrimis, apiee mucronalis: Folia lamina pleriimgue elliptico-orbieulata, rarius ovato-or-. hieulata v. ‚suborbieulata,, sed nunguam Y, longiore ac lata, sublime_et-adpresse crenato-serrata, coriacea, petiolo Y, de- currente, plerumgue petiolo aequilonga, sed tamen paullo longiore vel breviore. Pedunenlus solitarius ter quaterve foliis longior,. squamis 1— 4, lineari-lanceolatis, non vaginantibus. Racemus laxus 6— 15-forus, floribus pendalis, . globoso- campanulatis, albido-roseis; pedieelli foribus brevioxes, bra- eteae pedicellos aequantes vel: panlio longiores v. breviores, lanceolatae, laxae, membranaceae. - Calyx 5-fidus, laciniis triangularibus, non acuminatis, U — Ya X latitudine longio- ribus,. dimidium corollae contingentibus, aculis, subrigidis, marginibus rectis v. vix concavis. Corolla petalis oblongis Yı- Y, latitudinis longioribns. .Filamenta subulata,- com- pressa, fundo suhdilatata, erecta, aequaliter. conniventia. An- therae 'inelusae, oblongae, favas, basi mucronatge, anulto longiores ac latae, ‚sulco laterali perprofunde,, "qua de canse deorsum 4-locellatae videantur, "poris 2%. dehiscentes, qui lati-: tudine antherarum. angustiores, obligne intus apertae, duoram tubuloram, brunneorum et breyium -apice, _ "Stylus reotus imo fundo deorsum fexus, . npice paullo inerassatus, :altitndini, 32 eorollae aegaus v. parum Jongior. Stigma tabuliforme, siylo multo latins, papillis 5 non eonjunetis sed non exaete ad marginem positis. Capsula eidem 4. minoris similie, sed stylus persistens altitudine capsalae longior, umbilieum longe superans, Laciniae calycis adpressae dimidium capsnlae tangentes. . Moasse, Canlis cum pedunenlo bis 105 davon canlis 1 — 2%, pedunculus, bie 10%; folium cum petiolo bis 3%/,”; lamina folii bis 2” lang und 13/, breit; racemus bis 2!/,”; .pedi- eelli ®—21/g’"; Aores 3 hoch; siylas 2— 3’; squamae pedunc, 3— 41/,/ hoch und kaum 1 breit. Blüthezeit. Die zweite Hälfte des Juni und die erste des Juli, Standort. ‘Diesen hat sie ganz mit A. minor gemein, muss aber mehr Kälte lieben, da dieselbe in Mittel-Dentschland nur noeh auf höheren Bergen wächst, Geographische Verbreitung. Mittleres und nördliches Europa und Asien. Nirgends hänfig, doch noch am häufigsten in Schweden und Gross- britannien, - en \ Europa: in Suecia (Sw., Rad, Ib. Hook.) usque 'ad Hammerfest: (hb. Hook.), Anglia [boreali et Scotia copiosis- sime (Sm, Rad,, Don, Hook.); Hebriden (hb. Hook.)j, Ger mania [Mecklenburgia apıd Lipen, Hassia apud Allendorf, Saxonia, Thuringia, Bohemia, Silesia, Bavaria apud Kreuth, Badenia sup, 'Tirolia,. Styria (Koch), apud Kaiserlautern, in mont, Sudetis et Siehengebirg dietis (mihi)], Gallia [in Alsa- tia inter Sulzmatt ‚et Guely (Koch)], Helvetia apıd Rügis- berg (Koch), in Bossia (sec. -Ledeh.) sepfentrionali [Fennis (Nyl)]:et media [Petropoli (Weinm.), ins. Osilia (Meyer el 33 Bunge), Livonie, Kasan (Wirzen) | versus fi. Kuban *) (C. A. Meyer). Asia: in subalpinis Gurine (Nordm.), in Sihiria ad Ka- men fl. et Surgesti (J. 6. Gmel.), in Daharia (DC.). - Ich beschrieb j nach 9 blüh. u. 1 fructiie. Exempl, Deutschlands, davon 3 von Kaiserslautern, 2 von Halberstadt, 2 von Schlesien, 1 v, Unterkarz, 1 v. Siebengebirg bei Bonn; dann nach [8 Ex, v. Schottland, 2 v. den Hebriden, 1 v. Drontheim, 2 v, Ham- merfest, 1 v. Schweden von Swariz eingesandt (hb, Hook.) ], 4 von Swartz in mus. britı Gen. Iil. Thelaia m. — Bogengrän. — Curvedgreen: Thelaie, Pyrola Tournef, L. et omn. anet. seq. ex parte. Character gen. Calyx 5-fdus vel partitus, ecallosus. Coroliae petala 5 orbieulata v. ohlonga, concava, campanu- Iato-conniventia. Filamenta 10 subulata, basi percompressa v. filiformia, nusquam incrassata, oımnia sursum et supra Siy- lum eurvata, petalis breviora. Aniherae 10 oblongae non ventricosae, apice tubulorum brevium poris parvis dehisceuten. Orarium 5-angulato-subglolosum, neetariis destitutnm. Sty- Ius in ima basi decuryus et apieem versus sursum enrvafus, filiformis, pelalis brevior vel longior sed altitudiuem ovarüi longe superans. Sigma verruciforme, 5-radiatum, stylo multo angustius, papillis 5 eoncretis constans, 'stylo abrapte- irun- eato suppositum.* Capsula 5-cocca, eoceis basi rolundatis, subdepressa > umbilicata , a basi sursum et ad apicem dehiscens, suturis pilis arachnoideis conmexis. *) Als Grenze Kurope’s von Asien nehme ich nämlich Urel-Gebirg - und Fluss und die Wasserscheide des Caucasus. 28: Bd, 1s Hof, 3 34 . Habitus. : Herbae perenues, subpedales, sempervirentes, glaberrimae. Rhizoma longe repens, Caulis angulosus, sim- plex;-feliis orbicnlatis. — Janceolatis vel nullis, plerumgne adpresse: dentionlatis sed interdum integerrimis. vel dentatis, venis supra prominulis, Inforescentia racemosa, floribns cer- nuis, campannlatis, hreviter pedieellatis, lacteis, roseis, ım- bris v. Iuteo -virldibus. " Patria, Europa atque Asia borealis ei sepfentrionalis. Ameriea a Groenlandia usque ad Mexico, Speeimina et species ‚copiosissime in America septentrionali, Dispositio analytica specierum Thelatarum. ‚La. Braeicae pedicellum vaginantes; filamenta a basi usque ad apicem filiformia; Taeiniae ealyeinae semi -oblongae apice late rotnndafae; 5 tubuli antherarum reeti, eylindriei, poris magnis, orbieulatis,, sursum Spectantibus; stylus aequilatns, apiee aumulo prominulo: occidentalis. 1b, Braeteae non vaginantes; flamenta basi dilatata; laciniae salyeinae- acntaez tubuli antherarum coniei, paulo extror- sum eurvafi, poris ‚parvis oblique interne apertis; styins „ $sursum inerassatns, . . %a. Squamae pedunenlares peduneulo aequilatae vel angit- stiores, nunguam. amplexioaules ; laciniae calyeinae lati- (udine' breviores usyne ad #, ‚Iongiores, 3a. Folia (squamae petiolaneae) nungnam 5 longiora e! 17/,% Jatiora ;_lacinige calycinae ovato- triangulares, latitudine Y longiores: aphylia. '$h, Folia varie orbienlata, .eorincea, subtus et supra yirie dia, petiolis ruhris; Iacinine salyeinae. aequilateri- trial" gulares, non acuminatae, acnünsenlae: chloraniha. 3e. Folia spathulata yel cuneato-laneeolata vel eumeato“ ovata, subins brannea, supra viridie, saepius albile 35 “ maculata, perecoriaceä, petiolis viridibns; laciniae caly- einae aequilateri-triaugulares, manginibus leviter con- vexis, aculis, non acuminatis: spatkulate, - 34, Folia elliplica vel ovalia, aßienlata,; membranacea, ubique-eum petiolis Aaete: viridia; laeiniae calyeinae ven- trieoso -triangnlares, Jatitudini Aeguilongae vel 'paulo bre- viores, peracuiae, breviter acuwminatae: ellipzica. 2b.: Squamae pedunenlares evolntao ‚peduneulo multo (inter- dum exeepta: Th, asarifolia) latiores, amplexicaules; laciniae calyeinae %, — ?plo longiores au lalae. 3a. Folis varie augusta; pori antheraram amygdaliformes (plantae mexican.). Be 43. Folia exacte ovato -Ianceolata; squamae pedunenlares abrupte-acuminatae; bracteae lineari-lanceolatae ; la- ein, calyc, exacte ovatae, peraenminatae, duplo fere loigiores ac latae; stylus apice oblique truncatus: Sartorü, 4». Folia lanceolato — ovato-elliptiea ; sqnamae pedune, aequaliter aenminatae; braetene- triangulariter- oyatae, laein. calye: subtriangulares, marginibus a fando ad api- cem leviter convexis, &Acntae, non acuminafae, duplo longiores ao latae; siylus apice xeeio truncalus: anga- stifolia. " 3b. Folia varie orbieulata; pori antheraram äuhorbienlati (plant, ion mexie.). j j 4a. Calyeis laeiniae löngitudine styli; petala orbieulata; . antherae pallide-sulphureae, (folia subtus rubra, supra - aureo-viridia) : grandiflora. b: Calyeis laciniae Jongitudine siyli multo breviores; pe- tala oblong&a; antherae brunneo -sulphureae. 58. Folia suhtus brannen; squamae pedunceulares per- magnae, diametro vorollae saepins longiores; laeiniae 3%# 36 ealyeinae 1/,—1/, X longiores au Iatae, fere aegui .. Jatero - triangulares: braoteosa.' 5». Folia subtus viridia; squamae pedunenlares semper diametro corollae breviores; laeiniae calyeinae %— 2% X lougiores ac Iatae,. marginibus evidenter com earis vel convexis, " 68. Laeiniae calyeinae.lanceolatae, ad medium usque - aequilatae, inde ‚medioeriter convexae, aculae, vix i x lougiores quam latae;, stylns sorollae aegui- longus; - diameter corollae rubieundae, 71, — 8" asarifolia. : 6b. Laciniae calyeinae triangulari-lanceolatäe,, fundo :nsgue ad Apicem marginibus ohiter convexae, Acı“ tae, abunde 1—?plo longiores ac Iatae; stylus co- rolla..longior;. diameter corollae albidae vel pur „parascentis 6—-61/,'': rotundifolia. 60. Laciniae calye. spathulato-lanceolatae, ad medium usque aeguilätae, -inde paulo latliores et convexad obtnsiuseuläe,, semel longiores‘ ac latde; stylas 0 vollae aequilongas; ‚diameter corollac 5 — 6: in- termedia. Subgen. A. Radin m. Filamenta a fando usque ad apicon fliformia, antherarnm tubuli perbreves, recti, eylindriei, pori magnis sursum spectantibns; siylas aequilatns, apice aunnle prominulo. ö 1. Thelaia oceidentalis m. (Pyrola 6.R. Br). — West liches Bogengrün, — Oceidenial Curvedgreen. — Thelait ö ocoidentale, . Pyrola oooidentalis R. Br. inser, in hb. Banks. ex: - = =D. Don in mem. Wern. sos, V. pı 23% - Hook. A. ber. am. IL p. 44 50. - - 37 Diagnosis. YFolia lamina varie-orbienlata, membrana- cea; squamae pedunenlares amplexicanles; bracieae Ianceo- lato-ovatae basin pedicellorum vaginantes; calyx partliturie semi-oblongis, apice Jate rotundatis, :aeque longis ac lalis vel paullo longiorihus; anfherae fubulis rectis, brevibns, poris magnis orbichlatis. . \ : Descripiio.. ‚Bhizoma.longe.repens, Caulis simplex, fo- liatus, hrevis, incrementum annorum 2 —5 ostendens, ‚sqna- mis latis, vaginantibns, rigidis, scariosis. Folie lamina ex- acte- vel elliptico- orbieulata, membranaces, integerrima,: vix erenulata , longitudine petioli Tineaxis vel paulo breviore (utrin- que viridi: Don). Peduneulas solitarius, squamis 2—3 latis, amplexieaulibus, -rigidis, seariosis, altitndine eorollae longio- ribus, diametro corollae "brevioribus, inarginibns involutis. Racemus 3 — 5-florus, laxus; brasteae anguste-ovatae — lanceolatae, acutinsenlae, hasin pedicelli eernui vaginantes, rigidae, pedieelli longitudine — dimidium altitudinis calyeis contingentes, ‚Calyx 5-partitus; partituris semi-oblongis aegne Iongis ac latis —- paulo Jongioribus, apiee late rotundatis, sublime eroso-dentieulatis, - oireiter 1/, altitudinem corollae attingentibus, rigidis, adpressis. Corolla laxe campanulata, expansa fere, allida, petalis rhombeo “orbienlatis, subungni- eulatis. Filamenta omnia sursum et supra ovarium curvata, filiformia, basi non dilatata, petalis’breviora, pallida. An- iherae oblongae, unieolores, basi subspinulatae, sulco laferali profundo a basi -usque ad apicem, locellis 2 interioribus basi longioribus; tnbuli antherarum perbreves, recti, poris 2 ma- gnis, recte sursum spectantibus,. vix manifeste oblique intus inelinantibus, orbieulatis, Siylus in tertia parte basis .deor- sum, in terfia parte apicali prorsus eurvatus, tennissimns, eorolla multo brevior, sursum non incrassatus, Stgma pa- 38 pilliforme, papillis: 5 eoıtjunctis constans, amnulo prominulo style. latiore impositum. j " Maasse. Ganlis’cnm pedunenlo At, — 77, davon caulis 1“, pe- Unneulus enım racemo: 4 —61/,, racemus 1 —11/,; folia cum petiolis 7— 20”; lamina 7-— 9 lang u. 6— 9 breit; squamae pedunenli 3” lang und anfgerollt 11/, — %” breit; bracieae. 2%” lang, 8/4” breit; pedieelli 11/,— 2” lang; dia- meiros. calyeis 2—21/, ; laciniae ‚salyeinae 4/,— 1’ lang und : breit; diam, -corollae 51/,— 6”; petalum bis % hoch; ‚stylus genau 2%” lang. " j ‘Zeit der Blüthe und Standort ist nirgends angegeben. . Geographische Verbreitung. „Bis jetzt nur an der Nordwesiküste von Nordamerika ge- funden, . Siedge insula (Wilson) nsque ad Kotzehue Snnd (hh ° Zeyh.), \ Ich beschrieb nach. 1 vollständigen aber -fast abgeblühten Exemplar ‚des Zeyher’schen Herbars von Kotzebnesund. — Nach 1 sechs blüth, Exemplar von Beechey in. hb. Hook. —. Nach 3 blüh. Ex. in.mus, hrit. von Wilson auf Sledge' island gesammelt. Anm. 1: Don sagt: petioli paginam foliorum duplo &x- eedentes und pistillum petalis ar21:0 Zongiuss was mir unbe greiflich ist, da ich die von ihm untersnchten Exemplare sah nnd wie oben beschrieben fand.: "Anm 2. Diese Art steht in den T’helaia’s isolirt. Sie zeigt durch den Bau der Narbe Verwandischaft mit „4. medit, sowie durch. dia Antheren und Filamente mit Pyr. secunde, und möchte daher als Bindeglied. zu obigen Gen, an die Spitze der Thelaia zu. stellen sein, wenn man nicht. ein eigenes Gen. daraus bilden will. 39 Snbgen. B, Euthelaia m... Filamenta basi dilatata; tubuli antherarnm coniei, enrvati, poris parvis, oblique interne aper- tis; stylus sursum inerassains, annulo destilutus. Trib. a. Anguste-squamatae, Sqnamae peduncnlares tam latae vel -angustiores quam peduneulus; laciniae calycinae latitudine breviores — %, longiores. 2. Thelain aphylia m. (Pyrola' a. Sm.) —- Blaitloses Bogengrün. — Leafless Ourvedgreen. — Thelaie' sans j Feuilles - Pyrola aphylia Smith in Rees eneyel. vol, 28, - - D. Don in Wern. soo. V. p. 2387. - - Hook. fi, bor, am, UL, p. 48. tab. 137. Diagnosis. Folia (squamae. petiolaneae) cum petiolis ad summum 5 longa, 1%/g’ lata, cuneato-lanceolata, voria- cea, acuta, viridia; pedunenlus squamis angustis; calyx laci- alis oyato-triangalaribus, acutis, paulo — 1/, latitndine lon- gioribus; stylus corolla longior. Descriptio. Bhizoma longe repens, perenne, incremen- tum Annorum complurium ‘ostendens. . Canlis_simpiex, semper annuns, miorophylins,. angulosus, _Folia, (squamae petiola- neae) nnmerosa, enneato -lanceolata, perparva, petiolata, al- terna, herbaceo-viridia, acula, coriacen, integerrima. Pe- dunenlus sqnamis ®—3 Ianceolatis, Bacemns 8—23-Ioras, snbsecundus; pedicellis cernuis, petalo brevioribus; "braeteae oyato-lanceolatae, longe acuminatae, pedicellum aeguan- .tes vel paulo longiores, Calycis laciniae ovato-triangu- lares, acutae,; . breviter asuminatae, aeque longae ac latae — 1/4 longiores, coriaceae, adpressae, 1/; — Y, altitudinis co- - rollae contingens. Corolla campannlata, petalis lacteis, sub- orbienlatis, concavis, Filamenta adscendentia, plana, in basi dilatata. Antherae magnas, Jangiindine dimidii Klamenti, an- 40 gustae,. suleö laterali |profunde, tabulis mediocriter Tongis, extrorsum 'entvatis, poris parvis .obligne interne apertis. Siy- lus corollam superans, forma Th. rotundifoliae. Stigma verrneiforme, papillis 5 elongatis. Capsula forma Th. chlo- rantkae, sed durier et profundius umbilicata. Maässe. Ganlis enm pedunenlo bis 141/,; canlis 11/53; pe- dunenlus bis 12’; davon racemus bis 9”. TFolia cum petio- is bis 5° lang und az breit, . Braeteae bis 3 lang und die untersten :1”” breit, Pedicelli meist 21/2”. Diam, 00- rollae 6. Calyeislaciniae 11/5 lang. Siylus 3%. An- therae-11/,”. : Capsula 3” breit und 14/5 hoch. Blüthezeit ist nirgends angegeben. "Standort: In dunklen, schattigen Fichtenwäldern (Dongl.). \ : Geographische Verbreitung. Nordwestküste von Nordamerika, — In speeie: Cap Men- docino nsque ad’ Puget Sound, sed non in iis loeis, qui plus quam 100 milliaria anglica a wari distant (Douglas), Fort Vanconver-ad flum. Oregon, iusala Nutka (Seouler). Ich besohrieb' nach 3 Exemplaren ven Douglas in hb. Hook, davon 1 in alabastris. — Nach 5 Exempl. des brit. Museums, 4 iR Blüthe, 1.in Frucht. Anm. 1... Was von den früheren Autoren als ‚sqnamat beschrieben wurde, möchte mit grösserem Rechte als kleine Blätter anzusehen sein, da sie, wie Blätter, kranlig-grün und mit Blaitstielen versehen sind, Immer bleibt diese indess &ine sehr interessante Art, wegen der nahen Verwandtschaft der hlattlosen Monotropaceen mit den Pyrolaosen. 4 Anm. % Hooker giebt diese Pflanze als anna an, An den Exemplaren des britischen Museums konnte ich aber sehr deutlich mehre Jahrestriebe am Frhizome. wahrnehmen, wie dies bei allen Pyroleen der Fall ist; allein den Stengel fand ich immer nur einjährig mit einem Blüthenstiel. , Der ganze Stamm mit Blühenstiel stirbt allherbstlich gänzlich 'ab, während das Rhizom beständig flach unter lookrer Erde oder im Moose fortkriecht. : Also ist die ‚Pflanze ebenso wenig an- nua, als Trilioum vepens. — Am nächsten verwandt ist die Pflanze offenbar der chlorantha, 3. Thelaia chlorantha m. (Pyrola chl. Sm). — Grün- blüthigos Bogengrim. — Greenflowered Curvedgreen. _ Thelaie a fleurs verds, Pyrola Folio obtuso Bivin ad. pl, II. — . . Erndt virid, warsaw. pe 99. . - Pyrola rotundifoka Sturm.D. fl. Heft 13. Pyrola convoluta Bart, predr, fl. philad. p. 50, Pyrola media Hayne Arzeneigew. IV. p. 22. (non ‚Sw.). .Pyrola asarifolia Bad, diss. p. 23, tab. 4. (nou Miohx.). Pyrola virens Sohweigg. et Körte. fl. erlang. add. p,154. — Seringe mus, helv. p. 35: tab. 3. — Mart. fl. mosq. p. 75. Pyrola chlorantha Swariz in act, holm. 1810. p. 190, tab. 5. — Bart. fl. philad. p. 20%. — Besser enum. p. 45. n.. 1404. — DC. prodr. VII. p. 773.— D. Don in Wern, ’see, tab. Vi p. 483, — Eichwald Skizze p. 143. Fleisch, et Lindem. fl. d. Ostseepr. p. 149. — Fries Al. halland. p. 70..— Hooker fl. bor. am. II. p. 46. tab. 184. — Koch syn.. ed. 2. germ. IL 9.565. — Ledeb, fl, ross. I. p. 929. — Todd. bot, eat, tab. 154%. — Nutt, gen, am. 1: p. 273. — Reichenb. fl. exe; I, p. 415. — Richards: in Frankl. first Journ, ed, 2, app. p-13, — Weinm, fl. peirop; p. 44. 42 Diagnosis. Folia lamina varie orbienlata, corlacea, ol- scure-viridi, petiele rubro; pedunonins sqnamis perparis Hineari -setaceis, laliindine pedunenli multo angustioeribus, all- tudine corollae brevioribug; bracteae setaceae; calyx laciniis aequilatero- triangularibus, subaentis, non acuminatis ,.margl- nibus reclis vel.vix_convexis; stylüs. corolla longior. Descriptio. Rhizoma longe repens, recens roseum, sic- eatum branmeum. Caulis perbrevis, foliatus, ‚ingrementis au nuis ad summum duobus, squamis nonuullis spathulate - setz ceis, herbaceis, brevibus, Folig 4, —1/, altiindinem pedur- enli aeqnantes, lamina suborbiculata, mox exacte-' mox.oval- rel elliptico - orbienlata,, saepiusque apice reinsa, coriaceh, öhscure -viridi, plerumque perspiens orenata, sed etiam inte gerrima, plerumgue. peliolum rabrum aegnanie, tamien elian Anplo exceedenie — duplo breviore. Pedunenli 1 — 4, squr mis 1—3 parvis, angustis, lineari -setaceis, herbaceis, ig dis, semper altitudine corellae vel pedicellorum brevioribus [) peduncula angustioribus. Bacemus ®—8- lorus, laxus, jan autumno }/,’ longitudiue et hyeme sine perula neo in gen- mam inclusus; 'brasieae setacene, rigidae, pedicellis semper breviores. Oalyx 5-partitüs, partitueis aeqnilatero - friangt- laribus, 'acnliusenlis, non. acuminatis, 1/, — 1/, altitnäinee eorollae aequantibus, adpressig, rigidis. Corolla campanulalt, petalis Juteo - viridihus, oblongis, voncavis, 1/, X longioribus ac latis. Filamenta sursum- et supra ovarinm enryata, call pressa, in basi paulo dilatata. Antherae oblongae, basti mucre“ anlata, suleis ateralibus’ profundis a summo ad imum, 4ahlis brevibus, eonieis, paulo retro torsis, poris oblique Introrsum apertis, parvis. _ Stylus, basi deorsum, Apicem versus garsın eurvatus, panlo.inerassatus, corolam. multo exoedens. Stigm® verrneiforme, papillis 5 conjunetis,. Intitndine styli smblong® sed angustins, Capsula autans 5-eoren, eooeis basi rat" 43 datis sed perprominulis, capsula profunde umbilicata, ita. ut profunditas umbiliei dimidium altitedinis, altitudo 1/, — %/, latitu- dinis aequet, _ Calycis partiturae capsulae adpressae sunt, Sty- lus persistens latitudinem eapsulae aequans .‚vel paulo longier. Spermopkorum in loculo 1, .allitudine basis. styli columnae centrali affıxum, spongiosum,. superne bierurale; valvnlarum suturag pilis arachnoideis eontexine; semina nucleo suceineo, Maasse. Caulis' ec, pedunenlo 6 — 10; : paulis meist sehr kurz, aber auch his 1”. Folia cum petiolis bis 95; lamina meist 5—11”, aber auch bis 16 lang und 4 — 14 breit, Squa- mae peduneuli fast immer 2” lang u. Yg” breit. Bacemus 1%"; pedicellus 2-3; diam. ealycis 2”, laciniae %/, breit und lang. Diam, eorollae 5-6”; petalae 21, — 3" lang, 14 —% breit. Stylus 3—3%/g. Capsula 3/% breit, 2 hoch. . j j -Blüthezeit. In Mittel- Deutschland von der Mitte des Juni bis in die ersten Tage des Juli. Einige Tage vor secuuda und minor sich öffnend. Selten im September Einige noch blühend. Standort. . Liebt vorzugsweise iroekene, sandige oder. lehmige Nade)- wälder, Nie fand ich sie in reinen Laubwäldern. Verlangt auch mehr Schatten. . * Geographische Verbreitung. Fast ganz Europa, das südlichste ausgenommen, dann das nördliche Nordamerika. In Asien bis jeizt noch nicht nachgewiesen, ob ich gleich an seinem Vorkommen. daselbst nicht zweifele, Europa: in Suecia (Sw., hb, . Hook), Norwegia (hb. Hook.), Britania, Gallia in Pyrenaeis (Ziz.), Germanis, Hel- 44 veiia, Italia horeali (hb. Zeyh.), terra Tureica ad monten Olympım (hi. Hook.), in Bossia (see. Ledeh.) septentrionall [Fennia (Tengström)] et media [Petropoli (Weinm.); ins. Ost- lia (Meyer et Bunge), Livonis,: Cuxonia (Fleisch. et- Lind), Lithuania (Bichw.); Warsawia- (Erndt), Volhynia (Besser), Mosgna (Mart.); Käsan (Kornneh- Trotzky)]. America: ad laeum Winipeg (Dougl.) nsque ad’ Saskat- schawan fl. et Rocky mount. et lacum Bear (Drumm., Richards.), Canada soperior (Prsh), Newfoundland (Brenton), Labrador (Morrison, 'hb, Klenze),' Ponsylvania‘ chb. Zeh), Boston ei Albaiy urb. Mb. Hook.) .. Ich beschrich nach vielen Exemplaren Deutschlands. —_ [2 von Schwe- den, 2 von Italien, 1 von Nordamerika, 1 anderes sechstrau- biges von Reading in Pensylvanien (hb. Zeyh.)]. — [2 von Olymp, 1 von Schweden, ‚2 von Norwegen (Cheistiania), 1 von Boston, 2 von Albany, 2. von Rocky mount. yon Drum mond und 1 von Richardson (kb, Hook.)]. —.[1 von Labra dor, 2 vou America (hb, Klenze)]. Anm, 1. Durch das eigene Verhalten des Blüthenstandes, der ohne in’eine Blüthenstandsknospe eingeschlossen zu sein, den ganzen Winter’ steht, und schon im Herbste 4, Zoll und mehr lang ist, zeichnet sich diese Art vor allen übrigen PJ- roleen und durch die braunrothen Blattstiele und seine Viel- stenglichkeit vor allen Thelaien aus, Aum. ®% Wenn.D. Don sagt „petioli pagina foliorum dAuplo longiores“, so muss er wenig Exemplare verglichen ha- hen. Siche die Beschreibung. 45 4, Thelaia spathulata m. (Pyrola picta et dentata Sm.). — Spateliges Bogengrün. — Spattleleaved Curvedgreen. — Thelaie spathulee. Pyrola picta Smith in Rees cydl. vol. 28. — DC. prodr, VIL p. 773: — 6, Don gen. syst. IH. 864. — Hook. A, bor. am, II 47. . : Pyrola dentata Smith in Rees syel. v.28. n,6.— DC, prodr, VII. p. 778. — D.Don mem. Soc. V. p. 235. — 6. Dow gen, syst. III. p. 864. . "Diagnosis. Folia lamina spathulata vel cuneato -lan- ceolata v. cuneato-ovata, coriacissima, subtus rubicunda, n- pra viridi saepins albido-notata; peduncnlus squamis lanceo- lato-subulatis, pedunculo angustioribus ; bracteae lineari- subulatae; calyx laciniis fere aequilatere - triangularibus, acu- tis, non acuminatis, marginibus vix convexis; stylus corollae longitudine, Descriptio. Rhizoma repens. Caulis brevis, ineremen- tum annorum ®— 3 ostendens, foliatus, squamatus. Sgnamae eanlis ovatae longe et acute acuminalae (interdum 0). Folio- rum lemina plus minusve spathulata vel enneato-lIanceolata, vel cuneato-ovata, coriacissima, integerrima vel erennlato- dentata vel adpresso-dentata (8—11 dentes in utroque latere, nungquam sic manifesti ut Hooker delineat.), subtns rubi- eunda, supra: coneolore-viridis vel alkido-notata secundum venas, paulo petiolo deenrrens, petiolus 1/, —I/, longitudinis laminae, itague semper lamina multo brevior. Pedunenlüs sqnama una vel nulla lineari-snbulats, non amplexicanli et peduneulo angustiore. Racemas 10—-16-Horus, laxus, hra- eteis anguste-Iineari -sabulatis, laciniis calyeinis multo angu- stioribus, pedieello aequilougis vel brevioribus; pedicelli cer- uni, allitadini vorollae aequilengi,. Calyx 5-fdus, lacinüig 16 aegnilafero-triangularibus, interdum paulo longioribus ae lat, aculis, adpressis, eireiter '/, altitudinis eorollae contingentihus, marginibus paulo convexis. Corollae peiala oblonga, Fil- menta et antherae sieut Th. rotundifoliue. Stylus corollan aequans, fundo deorsum et inde in arcnm sursum curvalıs Stigma styli latitudine longins. Capsula laciniis calyeinis al- pressis, ‚acntis, in basi magis aperia, capsulae TR, rotundi- Ffoliae similis, sed minor atqne durior. Maasse. Canlis cum pednnenlo 6 — 9”; pedunenins cum racemı 5— 7”; racemus 2— 3”, Folis cum petiolis 1— 21/'; pr tiolus 4 — 10%, lamina 4 — 2%” lang und 4 — 11 breit Squamae pedunculi nie länger als 8%; pedicelli 2 — 3" Diam. corollae 5%. Antherae 11/,, Stylus $ un A, Capsula 21/, breit, 1/9 hoch. Blüthezeit und Standort nirgends angegeben. . . Vaterland. . Nordwestküste von Nordamerika. In specie; Nutka ir sula (Menzies), ad Colnmbiam 1. (hb. Hook.). - Ich beschrieb nach [2% Exempl, von der ‚Nordwestküste Amerika’s vol Menzies; % als dentuta und 1 als picta vom Columbia I (alle 5 im hb,.Hook.)]. —. [8 blüh. Exempl. als pieta vo Nutka durch Menzies und 4 blüh. Exempl. mit 1 Kracht stengel vom vorigen Jahre als dextata von Nutka durch Mer zies (alle 7 im hrit, Mus.) ]. Anm. Die Exemplare im brit. Musenm sind die Originel exemplare des irn, Smith, . Die Zersplitterang dieser An in % lässt sich aber durch kein einziges standhaftes Merkml rechtfertigen. Von -den 3 als -picta bestimmten Exempla® waren ®, dentlich nach dem- Laufe der Nerven weisslich 6 47 zeichnet, das dritte nicht; die 4 als dentata bezeichneten hat- ten gerade noch ganzrandigere Blätter, als 'die piciae, In allen sonstigen Merkmalen stimmten sie völlig überein. ‚Am meisten fällt bei dieser Art sogleich das Spatelige und Lede- rige auf, wonach ich ihren Namen wählte, da ich mich durch- aus nieht entschliessen konnte, sie unter einem der alien Na- men zu beschreiben. Weder picia wäre passend, da gran- diflora auch oft gezeichnete Blätter hat, und viele Blätter der spathulata es nicht sind; noch dentate, da ich mehr Blätter ganzrandig‘, als gezähnt fand, TA. chlorantka und ellöptica sind die nächsten Verwandten. 5. Thelaia elliptiea m. (Pyrola e. Nutt.) — Eiliptisches Bogengrün. — Ovalleaved Curvedgreen. — Theluie elliptique. Pyrola retioulata Bafın. pl. exs. Pyrola rotundifolia Michx, am. I. p. 251. Pyrola elliptica Nut. gen. I. p. 273. — Bart. A, phi- lad. I. p. 40%. — DC. prodr. VII. p. 773. — D. Don in Wern. soe. t. V. p. 233. — Hook, fl. bor. am, IL p. 46. tab. 135. — Rad. diss. p, 31. tab. 5. — Torr, fl. Un. st, l. p. 433. Diagnosis. Foliorum lamina elliptien, apice fundoque rolundata, apiee mucronulata, membranacea; pedunculns squa- mis angiisto -lanceolalis vel -crasso-setaneis, herbaveis, pe- danculo aeqnilatis ‚vel angustioribus; braeiege lineari-seta- seae, latitudine filamentorum;.oalyx laciniis ventricoso - aequi- ‚Jatero-triangularibus, acque longis ao latis vel brevioribus, perbreviter aouminatis,. stylus corollae aequilongus vel paulo ‚excedens, 8 Desoriptto, Rahizoma longe repens, Caulis brevis, squa- züntus, foliatus, incrementum annorum 2—3 ferens. Squamae eaulinae nounnllae latissimae, petalis latiores, hreves, mem-_ 48 branaccae, obiusae sed mucronulatae. Folia eireiter di midium pedunenli. cum racemo aeqnantia, lamina ovali »d elliptica (raro orata Don), mucronnlata, persublime plieae- serrulata, rarius subintegerrima, membranacea, Iucida, petiol panlo deenrrente, petiolum duplo excedente vel paulo tantın breviore, Pedunenlus solitarius, squama nulla vel 1 vel Janceolato-subulatis — crasso-suhnlatis, rigidis, herbaoen, diametro eorollae brevioribus, pedunculo aequilatis vei angı stioribus. :Racemus laxus, 6. — 14-forns; pedieelli longite dine dimidiae- altitudinis corollae; bracteae Iineari-subulalat, pedieello paulo minores — paulo longieres, apicem calyeh non conlingentes, laxae, vix filamentis aequilatae. Caly laeiniis ventricoso - aequilatero -triangularibus vel potius Ire- viter -ovatis, breviter - acuminatis, 4/, altitudinis corollae «or tingentibus, marginibas inferne convexis superne concavl, Corolla magna (odore Nutt.) patulo-eampanulata, alba, Pr talis obovato-oblongis, dnplo fere longioribus quam lat concavis, Filamenta suhbulata, fundo dilatata, sursum et et pra stylum et ovarium curvata, Aniherae Jusco-lavae, dr longae, basi mntica, sulco laterali profundo a basi usque a apicem, locelli 2 anteriores alque 2 posteriores aequilongi tubuli breves, ferrnginei, aliquantum extrorsum eurvafi, por parvis, suborbieulatis, oblique introrsum apertis, Siylus @° rollam aeguans vel paulo longior basi deorsum inde Tonitet sürsum euryatus, erassus, sursum inerassatus, Sigma Ye rueiforme, Jatitndine styli brevius, Muasse. "Planta epigaea 4— 11; caulis 1 — 1/5”; pedune sus racemo 7 -— 10”; racemns 1/,— 3. Folia cum petiolis I- 31/5; lamina 11 — 30 lang und 7— 22 breit, Squamt eaulinne 2 — 5° Jang,. 11/,— 244" breit ; squamae pedus ‚euli 3—4% lang und noch nicht, 1 breit. Pedicelli 1!” 49 „u, dam. calyeis 2”; Taciniae kann 1 breit und lang. Diametros corollae 6— 7’; petala 3 — 31/, lang, 11, — 24 breit, Stylas 3-44, Blüthezeit: im Juni (Nattall.). Standort: in Wäldern , wie die Uehrigen (Nutt.) D Geographische Verbreitung. Die nördliche Hälfte von Nordamerika, In speeie: litora ber. oceid. (hb, Hook.) Saskatschawan flum. (Richards, Dramm.) usque per Canadam (Pereival, Parsh, Ih. Hook:), Newyork (hb. Hook,), Newjersey (Nutt,, bb. Hook.), Pensyh vania (hb, Zeyh.). Ich beschrieh nach [3 blüh, Exempl, von der Nordwestküste ; > 2 von Saskatsehawan; ®2 von Canada; 2 von Albani; 1 v. Newjer- sey; 5 von America (bb, Hook. N. — [2 von Amer. septentr.; 1 von Ohio (mus, brit.)]. — [3 von Bethlehem in Pensylv. u. 2 durch die ganze Kleinheit, die schmäleren , stärker ge- zähnten,, nicht durchscheinenden, fast‘lederigen, spitzeren Blät- ter anffallende Exemplare, ohne Angabe des Standortes (in hb. Zeyh.)]. Letztere Exemplare hatte ich für denfata ge- halten, "bis ich die Acchte in England sah. Sie sind sicher nur eine magere oder Bergform. . Tri. b.. Late-squamatae, ‚Squamae peduneulares evo- Intae.. semper. peduneulo multo latiores; lacinige calyeinae 4/a—3plo latitndinis longiores. . Aum:. Die Arten dieser Tribus werden 'von vielen Au- toren sammt und sönders zu Th. rotundifohla gezogen, aber bestimmt mit Unrecht. Gerade ein sorgfältiges Studium und das Vergleichen einer sehr grossen Zahl von Exemplaren lehrt das Gegentheil; obgleich die nahe Verwandtschaft aller dieser Mr Ba. 1s Heil, 4 50 Arten nicht zu längnen ist. Allein zweifelhaft ist mir nodı die Artselbständigkeit der Th. intermedia. 6. Thelaia Sartorii m. (n. sp.) — Saurtorius- Bogen grün, — Sartorius-Ourvedgreen. — Thelaie de Sartorim Diagnosis. Folia lamina exacte lanceolato -ovata, acıla, eoriacea; peduneulus sguamis magnis, coriaceis, rigidis, am- ‚plexicanli -vaginantibus, trunrato -acuminatis; bractene Tinear- lanceolatae; calyx partituris exarte-ovatis, acnminatis, acı- ts, lateribus peroonvexis; antherae rotundifoliiformes sed pr Fis amygdaliformibus; stylus corollam aequans in apice. obligut truncatus; sigma perhreve, obliguam. Descriptio. TRhizona longe repens, subligneum. Canlis perbrevis, foliatus, in fundo squamis monnnllis magnis, lancet- latis, acutis, Folia lamina exacte lanceolato-ovata, acula, init gerrima, in margine nodulis parvis, coriacen, petiolum dupl excedente, non decurrente. Pedunenlus in fundo squamis gi et superne 2 latis, rigidis, seariosis, amplexicaulibus, vg nantibus, apice mueronatis, diametro vorollae brevioribus, Tatitır dini laciniarum valyeiparım latioribus, latitndini petalorum ang" stioribus; sgnamae fundi aequaliter acuminatae sunt, supent res truncato-acnminatae, Bacemus hrevis (4-Norus); pedisch kongitudine laciniarım calyeinarum, braetene lineari „Janceolaltt pedicellis longiores , sed altitudinem Iaciniaram calyeinarum 20 contingentes, subrigidae. Calyx 5 -pärtitus ad fundom usgıt fere; parlituris exacte-ovatis, - hasi angustioribus, inde mr convexis, apice "acuminalis, acntissimis; . dimidiam corollt abunde ‚aequans,. vix_duplo. longioribus ao latis, adpressis, ® gidis. Corolla campanulata,.rosea, petalis obovato- „oblongh concavis, paullulum longioribus ac latis, Filamenta om supra stylum et ovarinm eurvata, subulata. Antherae onge Jateribus eompressae, basi muticae, looulamentis 2 enter sl bus paullo brevioribus; tubuli- extrorsum eurvati, paris amyg- ‚galiformibus obliqne introrsum apertis. Stylus leniter deorsum inde prorsus curvatus, superne incrassatus, corollam aegnans, Stigma valde planım ei breve, stylo oblique truncato impo- situm. . Maasse Das eine untersuchte Exemplar maass: Planta epigaca 41/7, caulis %,"; squamae canlinae 4 — 5% lang, 1 breit; squamae fundo ped. 3— 31/4 Jang, 2% breit; squa- mae med. ped. 41/5, lang, 11/, breit. Bacemus 7; pe- dicelli 18/,%. Bracteae ® — 21/4,‘ Diam. ealyeis 3; laciniae calyeis: 13/4" lang, 1/” breit.” - Diam. corollae 6"; pelala 3 lang, 2” breit, Antherae 1’; stylus 28/,". Blüthezeit. Das blühende Exemplar war im Septerber gesammelt, höchst wahrscheinlich ist dies aber die zweite Blüthezeit und die erste zu Ende Mai. Wie ja auch hier seounda und chlorantha sehr oft im September zum zweiten Mal blühen, j Standort: "Fichtenwaldungen, (Sartorius), “ Vaterland‘: Die Gebirge yon Mexico in einer Höhe von ‘9 — 10000°, also in der Fichtenregion. Das beschriebene Exemplar wurde auf dem Pic de Orizaba vel Citlaltepetl ge- sammelt, wo diese Art häufig ist. (Sartorius). Ich beschrieb nur nach 1 Exemplare. . Anm. Diese Art ist durch die Blaitform, die abgestutz- ten ‚squamae pedunenli, die Kelchzipfelform und die schief abgestutzte, sehr flache Narbe vor allen 'Thelaia’s auszeich- met, Die mandelförmigen Aniherenöffnungen hat. sie nur mit ‚der folgenden Art gemein. .Am meisten Skrupel machte mir die schief abgestutzte Narbe, weil sie darin eine Ausnahme von allen Pyroleen macht. Es ist immerhin möglich, dass 4 52 das beschriebene Exemplar zufällig im Trockuen 'schiefe Nar- ben bekam, da ich sie indess, so oft ich sie untersuchte, nicht anders finden konnte,. muss ich sie auch so einstweilen | beschreiben. - . 7. Thelaia angustifolia m. (n. sp.). — Schmalblättriges Bogengrün. — Narrowlsaved Curvedgreen. — Thelaie & Feuilles &troites. Diagnosis. . Folia lamina lanreolato -elliptiea, subcoria- cea, obtusiusenla, subtus ef supra viride; peduneulus squamis magnis, aequaliter acuminalis, scariosis, rigidis, vaginanti- bus; hracteae laxae, triangulari- ovatae; calyx laciniis sub- . triangularibus, a fundo ad apicem paulo eonvexis, duplo lon- gioribus ac latis; antherae poris amygdaliformibns; siylus corolla brevior; stigma perbreve, rectum. Deseriptio. Bhizoma repens. Caulis brevis foliatas et squamalus, squamis amplexicaulibus, ovato- lanveolatis, ac“ ; tis, seariosis. Folia Jamina lanceolato-elliptica raro ovatı- ' elliptica, submembranacea, erenulata, petiolum duplo vel plus excedente, ‚paululnm deenrrente, apice obtusiusenlo. Pedun enlus squamis 2 amplexieaulibus, vaginantibus, acntis, rigid, scariosis, Kanceolatis; pedicelli hreves, in longitudinem, lacinis | calyeinis breviores; racemns 5— 16-Norus; bractene.laxae, ti angulariter ovatae, acntae, pedicellis longiores, calyeis alli- tudine breviores (Th. votundifolie ; Intiores). Calyeis laciı. aequiernraliter-triangnlares, aeniae, a fundo ad apicem panlo sonvexae, duplo ;longiores ac latae, plus quam dimidium 00 rollae contingentes. Corolla campaunlafa, albida, petalis ob” kongo- orbiculatis. Filamentä subnlata, compressa, bäsi paule dilatata. ‘Antherae forma. Th; roiundifolige sed poris amjg- ' daliformibus. Stylus corolla brevior » fundo leniter deorsum inde sursum dexus. Stigma latitudine styli brerins, stylo reol® truneato impositum, ' 53 Maasse, Planta epigaea bis 117%; canlis davon nur Yo. Folia e. petiolis 23/,— 3; petioli 8— 15%; Iamina19 — 23° lang, 10 — 1% breit. Squamae pedune, 6 — 8 lang und aufgerollt 2 breit; racemus 5-florus 2175“; pedicelli 18/,”. Calyeis larinine % lang, 1 breit, Diam. corollae 81/,, Stylus 3, Blüthezeit und Standort unbekannt. “ Vaterland. Die höchsten Berge Mexico’s. In specie: Pic de Orizaba 9,500’ (Linden, Galeotti),. Oaxaca (Galeotti). : Ich beschrieb nach [1 Ex, von Mexioo, legitHartweg; 1 von Oaxaca, legit Ga- leotti (mus. brit.) ; 1 von Orizaba monte, legit Linden 9500’ hoch ; 1 von Orizaba monte 9500’ hoch, Iegit Galcotti (hb. Hook.) ]. Anm.:- Diese Pfianze ist nahe der vorhergehenden, noch näher der folgenden verwandt. Von Th. asartfolia nnter- scheidet sie das immer dünnere und schmälere Blatt, die drei- eckigen, ‘von unten bis oben sehr schwach convexrandigen, längeren Kelchzipfel, kürzeren Pedicelle und namentlich die nicht runden, sondern mandelförmigen Antherenporen. - Von Sartorii, mit der sie die schmalen Blätter und die mandel- förmigen Antherenporen,-sowie. das Vaterland gemein hat, un- terscheiden sie viel. wichtigere Merkmale, die ir nicht ge- statteten, sie mit ihr zu. vereinigen. 1) Ist die ganze Pflanze viel grösser md schlanker. 2) Die Blätter dilmer, immer zum Ellipischen, nicht Eiförmigen neigend, oben stumpflich, witen in den Blatistiel' verschmälert. 3) Die squamae pedune. sind nicht abgestuizi- zugespitzt, sondern gleichmässig ver- schmälert, 4) Die Bracteen sind, trotz der grösseren Schlank- keit de» Pflanze, nicht: lineal-lanzettlich, wie hei Sartori, sondern dreieckig- eiförmig, 5) Die Corolle ist’ grösser. 6) Die Kelchzipfel sind fast dreieckig, unten nicht bauchig erwei- rn 54 tert. 7) Die Narbe ist grösser und auf dem gerade algestutz- ten Griffel. j & Thelaia asarifolia m. (Pyrola as. ex p. Michx.). — Haselwurzblättriges Bogengrün. — Hazelwert - leaued Curvedgreen, — Thelaie & feuilles dasaret, Pyrola rotundifolia -. nummuleria Mühlb. Cat. 44. - - =. PR asarifolia Hook. f, bor. am.Il, p- 46. — Ledeb. R. ross. IL p. 928. Pyrola chlorantha Nutt, ‚gen. I. p. 273. Pyrola obovata Bertol. mise. bot. III. (1844.) pı Wi. 2 Pyrola asarifolia Michx. A. bor. am. I. p. 251. — Big. A. host; ed. %, p. 173. — DC. prodr. VIE p. 773: — Cham. et Schlül. in Linn. 1. p. 514. — D. Don in wern. soo. tr. V» “r p+ 230. — Lam, enoyel. V. p. 743. — Persoon syn. I. p.483. — Poiret ene. V. p.'743. — Pursh fl, am. sept. I. p. 299 — Torr. fl, un, st. L p. 433. „Diagnosis, _ Folia lamina varie-orbieulata v. obovala, obtusa; :coriacea, concolore; pedune. squamis seariosis, rigi- dis, aculis, vaginantibus; bracteae lanceolatae, memhranaceas, laxae; calyeinis laeiuiis- lanceolatis, acntis, dimidio basali subaequilatis, inde convexe acuminatis, vix .duplo longioribus ac latis; antherae poris suborbioulatis;. stylus eorollam aeqnans. Descriptio. Bahizoma longe .repens, Canlis _angulosus, brevis, incrementum. annorum 2 —3 ferens, sqnamis latis, membranaceo - scariosis, vaginantibns. Folia lamina. varie or- bieulata, interdum obovata, oblusa v. reiusa, coriacea, inte- gerrima, ‘vix erenulata, subdecurrente, longitudine petioli vel paulo longiore. Peduncenlus squamis 1—2, amplexicanlibus, ' sabvaginantibus, xigidis, scariesis, diametro corollae mulio (1/s) ‚brevioribus, altitudine_eorollae dimidio angustioribus; racemus laxus 11 — 17- Norus; pedioelli altitudine, petalorum 5 "breviores; hraotene lanceolatae, membranacene, laxae, pedi- eello paulo longiores sed altitudinem vorollae non contingen- tes, inferiores vix latitudine dimidia petalorum. Calyx laeinüs lanceolatis, non rigidis, acutis, dimidio basali subaegnilatis, inde :convexis et breviter acuminatis, vix duplo longioribus ac latis, dimidium corollae eireiter contingentibus (1/, Bertol.), in dimidio altitudine /, latitudinis petalorum. Corolla laxe eampanulata, rubicunda (albida Bert.) petalis ohovatis, 1X latitudine longioribus. Filamenta subnlata, dimidium . basale latius, compressa, omnia snrsum et supra ovarium enrvata. Antherae ferrugineae, basi 'macronulo instructae, suleis late- ralibus profundis a basi usque ad apicem, lorellis 4 aequi- longis; tubulis brevibus, exirorsum enrvatis, introrsum obli- que apertis. Stylus corollae aequilongus in basi deorsum inde sursum curvafus. Stigma latitudine styli brevius. . Moasse. Planta epigaea 6— 91/5’; davon caulis 1/y. Folie onm petiolis 2 — 33/,"; lamina 1%—21’” laug, 12 — 21” breit. Pedicelli gut 2—3-— 5%, Diam. eoxollae Aa 85 “altitudo cor, 3%. Galyeis laeciniae 11 — 2 lang, be "breit, Stylus 3—31/,”. (Im Zeyher'schen Herbar ist 1 aicht blüh, Exemplar von Penusylvanien, nach allem Ansehen zu dieser Art gehörig, mit ungeheuren Blättern. Grösste Blatt- fläche 3%” lang, 28” breit.) Blüthezeit und Standort nirgends angegeben. Geographische Verbreitung. Nordasien von Bootan und Irkatzk an bis Canada und Pennsylvanien, . ‚Asia, _ Bootan (hb, Hook, ), Irkutzk (hb, Hook.) , Japan (hb, Klenze). ‚ America, Saskatschawan A, (hb. Hook), Newscotland 56 apnd. Halifax (hb.- Hook.), Pennsylvania äpud Bethlehem (hl. mern). Newyork (Bertoloni), Newjersey (hb. Hock.). "Ich beschrieb nach, [2 Exemplaren von Bethlehem; 1 ohne Standort, da- nach die Zeichnung (hl. ‚Zeyh.)]. — [1 von Irkutzk; 1 von Saskatschawan; 3 von Halifax; 1 von Newjersey; 1 ohne Standort; 2 in Frucht von Bootan (hb. Hook.)}. — 1 in Frucht von Japan degit Gochring. (hb. Klenzei). Anm. 1... Bertoloni’s obovata ist gewiss keine selbst- ständige Art, . da sie sich,, ansser durch die höchst wandel- bare Blattform, in Nichts unterscheidet. "Was. die Blattform anbelangt, so ist sie meist fast kreisförmig, seltener neigt sie sich zum Verkehrt-eiförmigen. ‚Von braoteosa unterscheidet sie 1) die immer steifere Statur, 2) die meist grösseren, ledrigen, den pedunc. höher deckenden Blätter. 3) Dabei die kleineren und immer viel schmäleren squamae caulinae et pedunenlares. 4) Die viel grösseren, frendig-rothen Blüthen. 5) Nament- lich aber die grössere relative Länge und Form der Kelch- zipfel. — Von der rotundäfolia unterscheidet sie leicht 1) die viel grössere, Blüthe; %) die eonvexen Räuder der Kelchzipfel; 3). der diekere, robustere Griffel, der kaum länger als die Korolle; 4) der ganze robuste Bau der Pflanze und die grös- seren, tiefer grünen Blätter, Anm. % Im Herbario des Hrn. Hooker finden sich % Exemplare in Frucht, von Griffith in Bootan gesammelt, die höchst wahrscheinlich hierher gehören. Der Stengel ist unten dicht mit dieken, 'starken Schuppen besetzt. Die Blaitlächen sind breit -elliptisch bis kreisförmig, Der Blüthenstiel hat 1 schmallauzeitliche Schuppe, 4% Jang. "Die Braoteen sind lan- zeitförmig. Die Kelchzipfel sind angedrückt, so hoch wie die Frucht, 1%, — ?imal 50 lang als unten breit, 'spitz, gleich- nr schenklich dreieckig, unten kaum merkbar convex. Narbe lang, auf ‚einer wallartigen Verbreiterung des Griffels (wohl nar- durch das Trocknen). Die Kapsel von der gewöhnlichen Form. der Thelaia’s, pechbrann, etwas glänzend, . 3 breit, 2% hoch, Diese 2 Exemplare, merkwürdig durch ihr süd- liches Vorkommen, weichen also namentlich. durch die viel grösseren squamse canlinae und längere Narle ab. — Ferner findet sich im Klenze’schen Herbar zu Darm- stadt ein Exemplar in Frucht, das ich auch hierher ziehe, von Göhring in Japan gesammelt. Hier sind aber die squa- mae caulinne et peduncnlares, im Gegensafze zu den Bootan Exemplaren, auffallend schmal und, wie “es scheint, nicht trockenhäutig, sondern kraufig-grün. Die squamae caulinae . ınterhalb der Blätter sind lanzettlich, schmal, nicht stengel- umfassend, 4 77 lang, 1%/g’ höchstens breit; squamae peinneulares 4’ lang, 8/4" breit; brastene infer, 9 lang, >’ breit, Kapsel 31/,/" breit, % hoch. Klenze hielt die Pflanze für unbeschrieben, und benannte sie P, Japonica. Auf jeden Fall sind die boolan. und japan. Pflanzen in Blü- the zu, untersuchen, um aux völligen Gewissheit zu kommen. 9%. Thelain bracteosn m. (Pyrola asarifolia ex parte cum brasteata Hook. )ı — Grossdeckblättriges Bogengrün. — Braoteose Curvedgreen. — Thelaie bractdose, . Pyrola bracteata Hook. fi. bor. am. Il. p. 47, nach einem unaufgeblühten Exemplare. dieser Art. Diagnosis, Folia lamina varie-orbienlata, oblusa, co- rlacea, subtns rubieunde,, supra viridi; peduncolus sqamis 1 —? permagnis, acatis, scäriosis, amplexivaulibus, diametro ‚torollae aequilongis v. majoribus; bracteae lanceolatae mem- branaceae; laeiniis calyeinis triangularibus vel ovato-triangu- laribus; paulo — 4, ‘X latitudine lougiores, marginibus reetis -58 vel vix convexis; aniherae poris suhorbienlatis; stylus longi- tndine corollae vel brevier. | Descriptie. Bhizoma longe repens. Caulis foliatus, an- gulosus, inerementum annorum 2—3 ferens; squamis multis magnis, vaginantibus, scariosis. Folia lamina varie orbien- . lata, obtusa, subintegerrima, vix erenulats, coriacea, subfus rabieunda, süpra viridi, petiolum aequante vel paulo breviore, breviter decurrente, Pedunenlus squamis 1 — 2 permagnis, rigidis, vaginantibas, involutis, acutis, diametro corollae aequi- longis — %/g longioribus, evolutis altitudine ‚corolläe aecqui- latis. Räcemus 7 — 15-forıs, pedicellis altitndine corollae brevioribus. Bracteae lanceolatae, membranaceae, Naccidar, pedicellis longiores sed cörollae apieem non. contingentes , in- feriores dimidiae latitudini petalorum vix aequilatae. Calyx . ' laciniis exacte-Iriaugularibus’vel subovato-triangularibus, acı- is panlo — %, X latitudine longioribus, dimidium corollae non contingentibus. Corolla aperte-campanulata, albida, pe talis oblongis, 4, X latitudine longioribus, Filamenta subu- lata, in dimidio inferiore complanala, dilatala, sur&um et supra stylum eurvata. " Antherae in basi mueronulo .instructae, sulels lateralibus a basi ad apicem usque profundis, locellis 4 aequi- | longis, tubulis brevibus, exirorsum eurvatis obligne interne aperlis, poris suborbieulatis. Stylus brevis corollae acqui- longus v. brevior, eurvatnra Thelaiarım, superne inerasst- tus, Stigma latitudine styli angastius et hrevius. Capsulk rotundifoliae similis, sed durior atque major, . . Maasse. Planta epigaea 9 — 14; davon eanlis 1/5, Fol. cut petich, 22/, — 41”; Jamina 1 — 21/,”' lang, 1 — 2% hreik Squamae pedunc, .bis 9 lang und bis 4° breit. Untersl? bracten his 5%/,’ lang und bis 2 breit (Ex. Hook.). Be " 59 comus 2 — 3°”; pedicelli 11/, — 2”. . Diam, - corollge knapp 6°; altitudo vorollae kmapp 3”. Lacin, ealyeinae gut 1’ lang, nicht 17” breit, Stylus 21/4. Blüthezeit nirgends angegeben. Standort. "In Fichten-, aber auch Laubwaldungen. Geographische Verbreitung. “Das nördliche Nordamerika in seiner ganzen Breite bis zum 76,0 nördi. Breite. In specie: Umalaschka insula (legit Kitditz), Columbia (leg. Sconler), Rocky monnt, (hb. Hook.), Saskatschawan 8. (hb. Hook.), Canada (hb. Hook), New: jersey (hb. Hook.), Hudsonsbay (hb. Hook.), Hitora oreid, si- uns Baffin 70-760 (Ross). . Ich beschrieb nach % Exemplaren von Unalaschka, vom Capitain von Kittlitz gesammelt, im Herbar des Hra. Schnittspahn zu Darmstadt, wonach die Zeichnung, Danu nach vielen Exemplaren des Hrn. Hooker, als: 1 von Hudsonsbay; 3 von Newjersey; 1 von Columbia in Frucht und noch das un- aufgebliihte Orizinal-Exemplar von Columbia, nach welchem Ho oker seine Öructeata aufstellie; 5 von Canada, 5 von Rocky mount. von 2 Standorten; 2 in Frucht von Saskatscha- wan; dann nach 13 Exemplaren von 7 Standorten Amerika's, dabei 1 durch Richardson, A durch Campbell, 1 durch Hornemann, Anm. i. Diese und die vorhergehende Art wurden seit Michaux meist zusammen als asarifolia beschrieben, oft aber auch zu votundifolia 'gezogen oder als Varietät der- selben betrachtet, - welches Letztere auch Hooker that, dabei nach einem unaufgeblühten Exemplare dieser Art eine hene, die bracteata, aufstellend.; Alle angegebenen Exemplare 60 des Hooker’chen Herbars, ausser dem unaufgeblühten Co- Iumbia-Exemplare, zicht Hooker zu rozundifolia var. asa- rifelia, wie ich glaube mit Unrecht, Hr. Hooker wurde dazu nur durch die bei blühenden Exemplaren viel kleiner er- scheinenden braeteae verleitet, ohne zu bedenken, dass bei der Entwiekelung die Bracieen ihr Wachsthum vor den Blüthen machen und stille stehen, wenn letztere sammt Pedieell noch fortwachsen. So habe ich unaufgeblühte Exemplare der ro- tundifolia, bei denen die Bracteen mit den Blüchenknöpfen gleich lang sind und um Vieles länger erscheinen als bei den aufgeblühten. ' Ich nehme also diese Art in auderm Umfange an, als Hr, Hooker, und habe also wohl auch ein Recht, die unpassende Endung aa in os@ umzuändern, Anm. 2%. Von der T’A. rotundifolia unterscheidet sie gleich auffällig: 1) die starke Entwiekelung aller squamae und braetene; 2) am schärfsten aher die kurzen, fast gleichseitig dreieckigen Kelchzipfel; 3) der kurze, viel dickere Griffel, — Intermedia und grandiflora, mit denen es den kurzen Grif- fe] gemein hat, sind immer vie] kleinere Pflanzen und haben bedentend längere Kelchzipfel. 10. Whelain rotundifolin m. (Pyrola rotundifolia exp L.), — Rundblättriges Bogengrün. — Roundleaued Cur- vedgreen. — Thelaie ü feuilles voudes. Limonium Fuchs hist. e. 175. p. 467. Limonium sylvestre. Trag. hist, p. 707, Pyrola rotundifolia major. Banh. pin. p, 191. --- Tour- nef, inst, 256. — Eirndt vir. wars, p. 99. Pyrola stam, adseend. pistillo decl, Gm. f. sib, (1769.) IV, 7.128, n. 15. Pyrola folüs. integerrimis Vir, Cliff, 87. 61 Pyrola major Lam. 1. fr. IT, p. 529. — Gilibert A. lith. V.'p. 194. — Gilib, exere, phyt. I. 323, Pyrola magna Güldenst. It. I. p. 29%. 427. Pyrola declinata Moench meth. p. 71. Pyrola folio rotundo Rivin ord. pl. I, 1.437 ect. 136. Pyrola vulgatior Olus. hist. tab. 116.— Morison hist.3, $.12. tab. 10. Pyrola rotundifolia Lim. sp. pl. 56%. — Banhin hist, II. p: 535. —— Besser fl. galiz, (1829.) 1. p. 272%. — Besser enum, p. 16. u. 489, — Bieberstein, M. a, fl. tanr, saure. IH. P: 290. — Blackwell tab. 594. — Bumge enum. alt. p. 20. — j Cham, et Schldl. in Lim. I. p. 514.— DC. prodr, VII p. 772. — Comolli pr, il. Com, (1824.) p. 77. — D. Don men. Wern. » tr. V. p. 228. Eichwall Skizze p. 148. — Falk Beitr. II. P- 176. — Fellmanı ind. Kola n. 172. — Fell. ind. Lapp. u. 156. — Fischer Livl. p. 229. — Fleisch. et Lindem. f. 4. Ostseepr. p. 149. — Fries 1, hal p. 70. — : Gaerin. fr I. P- 803, tab. 63. — Georgi f. baie. p. 214, — Georgi Beschr. d, russ, R, III, p. 980. — Gorter fl. ingr. p. 65. — Güldenst. MU p.18. — Hagen chlor. bor. p. 150. — Hayne Arzenei- gew. IV, tab, 21. — Höfft eat. Kursk p. 30. — Host il. austr. L.p.496. — Jondz A. lih p. 196. — Kalm A. fenn, 2.234. — Karelin ei Kir. en, pl, soong. n. 539, — Koch syn. ei. 2, gerin. U, p. 565. — Lam. et DO, f. fr. I. pı 684. — Lam. ill. tab. 367. —- Ledeb. A. alt, II » 99. — Ledeb. fi. ross, 9.928, — Lepechin It. II p. 73. — Lues fl.. osil, p 136. — Mart. il. mosg, p. 75. — Moreit, notiz, in mem, I P: 262. — Nylander Paroee. Poje n. 276. — Order A, dan. tab. 1816.— Pallas Ir. IL p. 192. II. p. 319. — Persoon syu, 1. 2.488, — Palin, fl, veron. IL p. 11. — Radius diss. 7.28, — Roprecht 1. Samojed, eisural, n. 196, — Schultes fl. auste, I, pP. 630, — Seringe mus. helv, Heft % p. 35. 62 2.414: — Schkuhr Handb. tab. 119. — Smith engl. bot. tab. 213. — Smith A. brit. et Schult. IT p. 414. — Sarvi bot, etruse. U. (1815.) p. 234. — Sow. engl. bot. tab, 213. — Spreng. fl. hal, p. 127. — Stephan fl. mosq. n. 281. — Ste- ven in'mem. d. I. soc. d. Mosg. IH. p. 261. — Swartz Sr, bot. tab. 304. — Turez. cat. baik. n. 750. — Wahlenb. 8. lapp- p. 110.— Wahlenh. fl. easp. p. 114. — Weinm. fl, pe- “trop. p. 44. — Wirzen fenn. p. 35. - Da diese Pflanze nur in Europa und Asien wächst, habe ich alle ‚Citate amerkanischer Botaniker, die unter rotundi- Folio die ararifolia, bracteos® und grandiflora beschreiben, weggelasseı. " Diagnosis. YWolia lamina varie -orbieulata, ohtusa, con- eolore; sguamae pedune, scariosae, vaginantes, diametro flb- ram breviores; bractene lanceolatae, membranaceae laxas; calyx laciniis triangulari-lauceolatis, a fundo usque ad api- cem marginibus conearis, 2 — 3plo longioribus ac latis, acı- tig, laxis; antherae poris suborbienlatis; stylus coreolla lon- gior. . Descriptio. Bäizoma longissime repens, inerementis at- auis pedalibus. Caulis foliatus, subligneus, brevis, inere- mentis annorum 2 — 3, squamis mediocriter latis, vaginauli- bus, membranaceis. Folis lamina pallide- viridi subins atqlt supra, orbieulate, 'rarius ovato- vel elliptico - orbieulata, eorid- eea, obinsa, levissime remote-erenulata, breviter deenrrenfe; ‚petiolus viridis, laminae aequilougus -— duplo exeedens. Pr duuenlus sgnamis 1 — 5 anıplexieaulibus, vaginanfibus, SA riosis, diamelxo corollae (vel pedicello cum corolla) multo brevioribus, .evolutis altitudine. corollae paulo augustioribus: Bacemus laxus 5 — 18-Aoras, pedicellis. altitndine eorollae brevioribus, brasteis inferioribus latius, superioribus angustius lanceolatis, membranaceis, lsxis, pedicello breyioribus sei 63 apicem calyris non eontingentibus, inferioribus dimidio latitn- dinis petalorum non ‚aeguilafis, Flores odori, iisdem Pyri mali similiter. Calyx larinlis iriangulari-Ianceolatis, laxis, acutis, A fundo usque ad apicem marginibus coneavis, 2 — 3plo Iongioribus ac in basi jlatis, fere 3/, corollae' aeqnanti- bes, in dimidia altitudine 1/;— 1/, latitudinis petalornn aeguan- thus, Corolla laxe-campannlata, albida v. rosea, petalis ob- longe-orhienlatis, !/, longioribns ac latis. Filamenta snbu- lata, compressa, basi paulo dilafata, siveata piven, ommnia susum et-supra stylam ourvata, Antherae flavo-zubrae, basi . Mmuticae suleo laterali profundo a basi ad apicem usque, locel- lig 4 aequalibus tuhulis brevibus, extrorsum entvatis, poris oblique interne apertis, suborbieulatis. Stylus corolla semper longior, superne leniter inerassatus. Capsula depressa, atque duplo latior ac alta, profunde umbilivata, stylo persistente, latitudine capsulae longiore, Spermophorum indivisum, Semina nueleo ohlongo. Maasse. Rubizoma bis 5’ lang; jeder Jahrestrieb 17 öfter, Planta opigaea bis 1, Caulis ®— 3%, Fol. cum pet: 25; In- ming 1 — %* lang, 4 — 13/7 breit; pedicelli 3. Diam, eorollae 6 — 64/9”; altiindo corollae 3 — 34“, Petalum 3" lang, 217, breit, Calyeis Iaeiniae 13/4 lang, Stylus 3— 31/9, Squamae ped. 4—44g lang. ’ Blüthezeit. In Mitteldentschland in der zweiten Hälfte des Juni (20. bis 25,) anfangend,, bis tief in den Juli blühend. ‚Nach chlo- rantha, seounda, minor, vor umbellata. Standort. „Liebt mehr Laub- als Nadelwälder, anch mehr Fench- tigkeit und Moos und einen lettigen, steinigen Boden. Nach 64 Unger. ist. rotundifolla kalkstet, was ich nicht bestätigen kann, Sie scheint hodenvag, wie alle übrigen Pyroleen, Geographische Verbreitung. Da ich in allen Herbarien uur. europäische oder asiali- sehe, niemals amerikanische Exemplare sah, so kann ieh auch die von. anderen Antoren angegebenen Standorte dieser Art für Amerika. nicht anführen. Europa. Sueeia, Dania, Britannia, Germania, terra Ba- tavorum, Gallia (Pyrenaeis DC.), Helvetia, Ungaria, Italia [Lougobard, boreal. (Pollin., Comoll,, Suffren.), Pedemont. bo- real. (Allion., Birol.). in Apenninis eiruseis. (Savi)]. Th Bos- sis (sec, Ledeb.) arctiea [territor. Kola (Fellm.), Lapponia (Fellm., Schrenk)], septentrienali [Ostrobothnia (Nyl.), Feur- nid (Kalm, Wirzen, Nyl., Schreik), terra Samojedarım reg: sylvat. (Schrk,, Ruprecht)], media [Petropoli (Gorter, Weint.), a Peiropoli usque ad montes Ural (Falk), Esthonia (Fleisch. et Lindem.), Curonia (Fleisch. et Lindem.), Lithuania (Gilib,, Jundz,, Eichw.), insula- Osilia (Lues), Livonia (Fisch., Fleisch et Lindem.), Warsowia (Erndt), Volhynia (Besser, Eichw.), Kursk i(Höfft.), Nowgorod (Güldenst.), Mosqua (Stephan, Mart.), Pensa (Jacgquet), Kasan' (Kornuch - "Trotzky)] ei au- strali [Podolia (Besser)]. Asia, [Iberia (Wilhelms), territor. Elisabethpol (Steven), ‚Imeretia (Güldenst.) ],.. in Sibiria nralensi (Gmel,, Pall., Le- pech., Falk), prope Jekätherinenbürg (Uspensky), altaicı (Gmel., Falk, Ledeb.), in monte Alatau ad Aum, Lepsa (Kar et Kir.), prope Krasnojarsk (Turez.), baicalensi (Gmel, Georgi, Turez.) et orientali (Gmel.), Davuria (Turez., Ib Hook.), terra Tschukischorum ad sinum Laurentii (Cham.): Kamischatka (Gmel.). “ 65 : Da ‚alle angegebenen ‚Autoren weder asaröfolia noch: ‚bracteosa, grandiflora und Intermedia unierscheiden, : so sind, ‚für China wenigstens, die angegebenen Standorte eini- germassen zweifelhaft. Das östlichste Exemplar einer ächten rotundifolia sah’ ich von Davaria im Herb. Hook. "Ich beschrieb j nach ‘vielen Exemplaren Deutschländs; ‘4 von Lausanne in der Schweiz (hb. Seuberl);” 1 von Daväria_ von Dr, Fi- scher an Hooker "gesendet als incarnata Fisch.; aber eine roihblühende ächte‘ rörundifola; 3 von Guernsey und nach 5 im Herbar. des’ Hrn. Hooker. . Aum,. Horhemänn, der in fi Dan. die ächte rotni- difolia gut abbildet, "sagt: „in monlibus faeröönsihus et Islan- diae etiam provenit.“ Da er aber asarifolia, bracteosu und :intermedia nicht unterschied, bleiben diese Standorte für un- ‚sere Pflanze zweifelhaft. Für Island, das "Amerika näher liegt, wäre es besonders interessant zu wissen, ob es rolun- difolia und ?ntermedia oder die ihre Stelle in Amerika en selzenden asarifolie, braoteosa und grand, Yora erzengt. ' 11. Thelaia intermedia m, (Pyröla i. Schleich); — Mi- leres Bogengrün, =. Middiesized Curvedgreen. — Thelaie . mediocre. Pyrola votundifolla var. arenaria Koch syn. ed. ®%, serm. IL .p. 565... © > Pyvola rotundifolia: var. squamosa Hook, mser.“ Pyrola rotundifolia var, albiflora Karel, ‘et Kir. mser, Pyrola intermedia Schleich. Catalog. (nondim vidi). Diagnosis, YFoliorum lamina varie - orbienlata, obin- 4, suhtus ei supra pallide- viridis; > pedunenlus squamis oh- tusis, membranaceis, latis, amplexicanlibns; Dbraetene spa- Uhulatae, teuuiter membranacene; calyx Ineintis spathulate - 28r Bd, Is Heh, 5 um“ 66 lanceolatis, obtusiuscalis, in dimidio basali aequilatis inde mar- ginibus eonvexis, alterum tantum longiorilms ae latis; pefala suborbienlata. Stylus eorolla brevior, sublime eurvatus, erassus, . Deseriptio. ‚Bhizoma: longe repens, Caulis foliatus, bre- vis, ineremeninm annorum 2-3 ferens, squamis magnis, ob- longis, obtusis, membranaceo-scariosis. Foliorum lamina orbieulata vel elliptico -orbienlata, obtusa, subintegerrima, vix remote-erennlata, coriacea, subtus et supra pallide- viridis, petiolo aequilenga vel 2--3-plo longior. Pedunenlus in basi squamis plurimis latissimis, membranaceis, vaginantibus, am- plexieanlibns, apiee rotundatis, superne squamis 2 —5—12 angustiorihus permembranaceis, diametro corollae breviori- bus, evolutis longitudine dimidia latiorihus, Bacemus 4—6- Sorus; pedicelli longitudine. siylorum. Bracteae spathulatas, in hasi angustae, inde latiores, obtusae, nom acuminatae, membranareae, inferiores dimidio latitudinis petalorum latiores, in altitndine laeiniarum calyeinarum iis multo latiores. Calyx laciniis spathulato -laneeolatis, duplo longioribus ac latis, iR dimidio basali aequilatis tune marginibus convexis, obtusiusen- lis, non acuminatis, in dimidia altitudine 1/, latitadinis pela lorum aequantibas. Corolla albida, petalis suborbieulatis. Fi- iamenta in basi panlo dilatata, siceala pieea, supra siylum suryata. Antherae brunneo-sulphureae, suleis lateralibus uoß . profundis, tubulis ferrugineis, extrorsum eurvatis, 'poris obli- que interne apertis, suborbiculatis. Stylus brevis, corolls brevior, eurvatara Thelaiarum. Stigma. .latitudine styli re vius et angustius. ö Maasse. Planta epigaea 41/, — 4°; davon canlis meist 1, Fol. cam petinlis 1 — 4”; petiolus 1, —%'; lamina 1 — fast 1®/,“ laug und bis über. 1 breit, Squamae peduncul, 3 — 67 6”! lang, 13%/, — 4 breit, unterste braefen meist 3" lang, 1%, breit, Bedicell, 3. Diam, corollae 5— 6”; alt tndo eorollae 2!/,— 3%; laciniae enlye. 11/,'% Jang, By, breit, Stylus 1%, — fast 2ijgft, Blüthezeit nirgends angegeben. "Standort: im Moose schatliger Wälder. Vaterland. . en Europa. Scotia (hb. Hook.), Germania (Norderuez in- sula Koch syn.), Helvetia (Schleich, hb. Zeyh.). Asia, : Sibiria songarica (hb. Hook.) : Ich beschrieb nach 2 Exemplaren von Karelin und Kiriloff als vo- tundtfolia var. gesendet, ad äum, ‚Lepsa in Sibiria son- garia gesammelt (mus, hrit,); 2 Exempl. ebendaher von denselben als roizudifolia var. albi/lora gesendet (hh. Hook.); 8 Exemp). von Schoitland als var. squamosa bezeichnet (hb. Hook); 3 Exenipl, als Pyr. intermedia Schleich, bestimmt vo Vallde de Bagne en Vallais (hb. Zeyh.). Anm, Die ersten Exemplare dieser Pfauze sah ich im Herbare des Hrn. Zeyher unuter oben angegehener Bestim- mung; doch war ich geneigi zu ‚glauben, dass die Kleinheit und übrige Bildung durch einen sehr kalten, mageren, vom Moose enthlässten Standort bedingt sein möge. Nachdem ich aber die Exemplare des Hin. Hooker von Sibirien und na- mentlich die im britischen Musenm gesehen, welche letztere sehr üppig und, nach den langen Blatistielen zu urtheilen, in tiefen Moose gewachsen sein müssen, ‚möchte ich doch glau- ben, in allen Exemplaren eine eigene Art vor mir zu haben, welehe in Earopa und dem westlichen Asien die Stelle der Awerikanischen und ostasintischen grandiflora vertritt. 5% 63 "Koch beschreibt diese Art als var. arenaria sehr deut- lich. Da dieselbe, obgleich der rozundifolia viel näher ste- hend, die Mitte zwischen rozuzdifolia ınd grandiflora hält, so habe ich den Schleicher’schen Namen als passend hei behalten. Von rotundifoliu unterscheidet sich Intermedia N durch die Kleinheit der gauzen Pflanze; 2) durch die sehr stark scheidenden, eingerollten squamae "peduncul.; 3) die spate- lig-lanzeitlichen, d.h. in der oberen Hälfte verbreiterten, convexrandigen Kelchzipfel; 4) den kürzeren, diekeren, we- niger gebogenen, die Korollenhöhe wicht erreichenden Griffel; 5) durch die Narbe, die kürzer als die Griffelbreite. ... Von grandiflora, mit der sie die Kleinheit des Wuchses, die Kürze und Dicke des Griffel und der Narbe und die sehr seheidigen, häntigen squamae gemein hat, unterscheidet sie 1) die Farbe des Blaues, die hier beiderseits heilgrün, hei zrandiflora aber oben goldglänzend, unten bräunlich ist; 2) die Farbe der Antheren, die hier hräunlich, hei grundiflora hell-schwefelgelb. 3) Die Blüthen sind bei dieser,, wenn auch die Pflanze grösser, doch viel kleiner, uamentlich aber die Kelchzipfel, die bei Öntermedia 11/, lang, bei grandifloru ® und darüber lag sind. 4) Die Kelchzipfelform, die bier wärelig, bei gri and; iflara Janzeitlich, 12, Thelaia grandifiora nn, ‚(Pyrola grandiflord Rad, )= Gr ossblüthiges Bogengrün, — Gicatflowered Curvedgreet. 0 Theilaie & fleurs grandes. Pyrola rotundifolia Battb. in act. Hafn. X. Pe ad2. — . Egede Eflerredning om Grönland tab. 1. L, 4. " Pyrola rotundifolia var, pumila Hornem, dansk vecol: Piäntelaere ed, 3, p. 463. > Ledeb, I, rose, IE p. 998. — Cham. ei"Schldl. in Linn. 1, p- öld. j 69 Pyrola groenlandica Hornem. R. dan. tab. 1817. (1840.) Pyrola grandiflora Rad. diss. p. 28. tab. 3, (1821.) Diagnosis. Foliorum lamina varie-orbieulata, obtasa, subfus rubieunda, supra aureo -viridis; pedunculus ‚sqnamis 1— 2 memlranaceis, obtusiuseulis, Iatis, vaginantibus; hra- eteae late-Ianceolatae, membhranaceae; calyx laciniis late- Innreolatis, acutis, non acuminatis, duplo longioribus ac latis, marginibus leniter- convexis; petala orhiculata; antherae pal- lide-sulphureae; styIns corolla semper hrevior, suhlime-cur- valıs, erassns, , . Diseriptio, Rhizoma repens, Canlis brevis, felialus, inerementis annorum 3—3, squamis densis, latis, vaginanti- bus, membranaceis, Folia Jamina orbienlata v. ovato- orbi- enlata, obiusa, subintegerrima, vix erenulata, eoriacea, sub- tus wnhro-brunnes, supra viridi, sed sicenta secundum venas epidermide snblata: area; petioli Iineares, laminis aegnilongi — duplo longiores, Pednneulus squamis 1 — 2, membrana- eeis, latis, vaginantibus, obtusinseulis, diamelro' corollae bre- vioribus, Bacemus 5—8-Norns; pedirelli hreves, larinüs salyeinis breviores, longitudine styli; bractene Inte-lancrola- tae, permembranaceae, perlaxae, inferiores- dimidia_latitudine petalorum latiores, altitudinem laciniarum calyeis non contin- gentes, Calyx laciniis late-Ianreolatis, duplo longioribus ae latis vel paululo brevioribus, in dimidio basali fere aequilatis, inde leniterGonvexis, acutis non geuminalis, eireiter 3/, alti- tndinis petalorım ceontingentibus, laxis, in dimidia altitndine Ya—}/, latitudinis petaloranı. Corolla albida v. rasen, peta- lis suborbieulatis, Filamenta in dimidio inferiore plana, dilatata, Sieeata brannea, in dimidio superiore subulata, siecata pivea, omnia sursum et sapra stylum et ovarium enrvata, brevia. . Antherae laete-sulphureae, suleis lateralibus tenuibus, tubulis breyibus introrsum enryatis oblique interne aperlis, poris sub- 0 orbienlätis. ° Stylus brevis, corolla multe brevior, vrassus, " snperne subinerassatus, Stigma latitudine styli multo brevius atque angustius, Maasse. Planta epigaea 21/,— 6, (ja 2 Exemplare von der Nord- westküste Amerika’s 81/5). Mittelgrösse 4. Caulis %,— 1”. Folia ec, pet, 14/4” (2 von der Nordwestküste 31/,),- lamina 8 — 14” (Nordwestküste-Exempl, 13/,”) lang, 5— 11°” (Nordwestk,-Ex, 12/5) breit. Squamae ped. 4-—Bl/, lang und aufgerollt 2— 3 breit; pedicelli 2%. Calyx vom Pedicell bis zur Zipfelspitze 2/4, — 3"; laciniae %’ lang, 3/,— 1 breit. Diameir. corollae 6— 8”; petala 21, — 3” breit und lang. Stylus 2— 2 !/a”, Blüthezeit. In Labrador im Juni, denn 2 Exempl. des Zryher- schen Herbars, die Missionär Geist am 14, Juni sammelie, sind zur Hälfte in Blithe, zar andern Hälfte in Knospen. Standort nirgends angegeben. Geographische Verbreitung. Der änsserste Osten von Asien und der Norden von Nord- amerika in seiner ganzen Breite, Am hänfigsten in Labrador und Grönland. . Asia, In terra Tschuktschornm ad sinum Laurentii (Le deb.), in montosis Japoniae prope urbem Nangasaki (Den) (beide Standorte etwas zweifelhaft). America. . Ad sinum Kotzebue (Cham., hb. Hook.); litora bor. occid, Amer. (hb. Hook.), America aretica 75° (hb. Hook.), laens aretiei Am. (hb. Hook.), Rocky mount, (hb. Hook,), Labrador (hb. Zeyh,, hh, Hock,, hb. Klenze), Grönland (hb. Hook, kb. Zeyh,, hb, Klenze), [| Ich beschrieb nach [3 u. 5 Exempl, von Grönland; 2 w 1 von Labrador (hb. Zeyb.)], [1 v. Kotzebue-Sund von Beechey; 2 von der Nordwestküste Amer,; 9, 3, 2 u. 1 v, .Aretie America und 1 von Parry v. 75.0; 2 v. Polar sees; 1 v. Rocky momt.; 3 v, Lahrador von Morrison; ® u. 1 von Grönland (kb. Hook.)], [3 v. Labrador; 5 u. 3 v. Grönland (hb. Klenzei)]. Anm. Radius beschrieb diese Art zuerst und voll- kommen kenntlich, so dass es mich wundert, wie Horne- mann, der ihn mit ? eitirt und dieser Art den unpassenden Namen groenlandica giebt, darüber zweifeln konnte. Radius sagt: 1) 2 —5-pollicaris. %) Pedicelli oribus triplo mino- res. 3) Calyx laeiniis lato-Ianceolatis. 4) Corolla aperta, petalis rotundato - ovatis. 5) Stylus corolla dupla brevior. 6) Differt a rotundifolia et elliptica ealyce corollague majo- “ zibus. Wie will man diese Pflanze deutlicher gemacht haben? Dass ich daher den sehr passenden Namen des Radius wie- derhexstellte, wird Jeder gerecht finden. Von rotundifolia zeichnet sie aus: 1) Die Kleinkeit der ganzen Pflanze, bei absolut, aber Lesonders relativ grösserer Korolle und grösserem Kelche. 2) Die sehr grossen, hänti- gen aquamae. 8) Die schwefelgelben Antheren. 4) Der auf- fallend kurze und dieke, wenig gebogene Griffel und die flache, kurze Narbe, 5) Das unten braunwothe, oben gollglänzende Blatt, Gen. IY, Monesis Salisb. — Zwerggrün. — Dwarfgreen. Petit -verd. Salisb, in Gray nat, arrang. II. p. 403.— DC, prodr. VII. 774, — Ledeb, A ross, IL. p. 931. Meissner gen. p 247. Charaster gen, Calyx ad basin usque fere 5- partitus, Partituris extus in basi callo instruetis, Corollae petala 5, ovata, ‚2 subplana, subunguienlata, roiatim expansa, Filamenta 10, cnique petalo 1, 2 vel 3 in ordine indefinito anteposita, ter- tia parte basali trigona, ovario adpressa, inde compressa, genieulatim extrorsum et demum sursum flexa, non eonniven- tia, petalis breviora. Antherae 10, permagnae, oblongae, non ventrieosae, ‚sulco laterali profundo, in apice tnbulis 2 an- gustis, ad basin usque eylindrieis, longis, extrorsum curvalis ibidemgue poris orbienlatis aperlis. Ovarium nectarjis desti- tutom. Stylus reetus, robusto-Aliformis, altitudinem ovarli superans.. _Stigma tabuliforme, stylo multo Jatius papillis 5 magnis diseretis, ad marginem positis, Capsula subgloboss leyiter 5-angulata, non depressa, sublime-umbilicata, ab apice. deorsum et ad basin dehiscens, suturis glabris. ‘Habitus. Herba glaberrima, perennis, 4 -— 6-pollica- ris, sempervirens. Rhizama longe repens, filiforme. Caulis simplex ; squamis concavis herbaceo- membranaeeis; foliis sub- orbieulatis, serralis, glahris.. : Flores soliturii, longe pedun- eulati, odori, mutanles, magni, albi. ' ‘Patria. Europa, excepta anstralis. Asia areliea ei sepienfrionalis,. America aretica et septentrionalis. 1. Monesis uniflora m. (Pyrola uniflora L.) — Ein blüthiges Zwerggrin. — Oneflowered Dwarfgreen. — vn... Petit-verd uniflore. _ Pyrola Jlore singular Rivin. pent, irreg. & 139. — Exndt vie, wars, p. 99, Pyrola‘ rotundifolia minor C. Bauh, pin. p. 191. — Morison hist. TIL. p. 505. $.12, tab. 10. Pyrola IP. minima. Cius. pann. p. 509. hist, tab. 118 " Pyrola minimea elpina J; Bauh. hist, hb, 31. p. 886. - Pyrola 'scapo unifloro L. ß. Tapp- R 167. — ‚Emel. 1. sib. IV. pP. 128, 2,19; BEE j . 73 : Pyrola uniflora Li sp. pl. (176%) p. 168. — Allioni ped. I.’ p. 91. — Besser A, galı I. p. 273. — Bigel, fl. bost: ed. 2%: p. 173. — Birol, acon. I. p. 138. -- Bongard d. v.i. Sitiea p. 155. — Bunge enum. alt. p. 19. — Cham, et Schldl. in Linn, I p. 515. — Comelli pr. fl. com. p. 77. — D.Don in Wern. sor. 11,.V. — Eichw, Skizze p. 143, — Falk Beitr. U. p 177. — Fellm. ind. Kola u. 169. — -Fellm. ind, lapp. ». 159. — Fischer Livl. Zus. p. 117. — Fleisch. et Lindem, N. a. Ostseepr, p, 150. — Fries 9. hall! I. p: 71, — Georgi N baik, 1. p. 124, — Georgi Beschr. d. rnss. BR. III. p. 961. — Gilibert ex, phyt. I. p. 822, — Gil, R, liih, V. p, 194, — Gorter A. ingr. pı 65. — Güldenst. It. I. p. 28. — Hook. fü. bor. am. IL. p. 45. — Host fl, ausir. L p. 98.— Jundz: f. lith. p. 187. — Kalm il. fenn, m. 233. — Koch syi. ed. 2%, germ: IE p. 566. — Lom. d. fe IE p. 529. — Lam, &. DC. A. fr. II p. 685, -— Ledeb. A. alt p. 98. — Lepech; I, DI. p. 7% — Lues MT os p 136 — Mart. A, mosq. p: 75. — Marz. vieet. p. 30, .— Michz. 8, bor,-am. Ep. 251. — Nylander Paroec, Poje n. 273. — Oeder R, dan. tab, 8, — Pall. It II. p.289. — Poiret ene. V. 9.743. — Pollin; fi. veron. II p. 13. — Pursh f, amer; sep: I. p. 299, — Rad. diss. p. 10. — Betz: pr. fl. srand. pP. 79. —' Richardson in Frankl. I. Journ, ed. 2, pı 18 — Ruprecht fl, Samoj. 'eisar, p. 179. — Schkuhr Händb, L.» 1077; — 'Scop. car. 1. 486. — Seringe m. helv. p. 43, Smith engl. bot, inb, 147. — Sow. engl, bat. tab. 146, '— Suffren, forojul, p. 139, — Torrey f, Un. st. Ip. dd — Turez. cat, baic, m. 77. -— Vill, dauph. IV. p. 518, — Wah- lenk. 2, Tapp. p. 140,-- Wahlenb, . carp. p. 115. — Weinm. 9 petrop. 'p. 44. — Willd. sp. pl. II. p. 62%. Monesis ‚grandiflora. Salish. ii Gray nat, arvang. I. P. 408, — DC, pr VI p: 775. — Ledeh. Il ross, IL. p. 931. DS 74 . Diagnosis. Folia lamina varie-orhirulata acnto-trenato- serrala, obiusa, eoneolore. Pedunculus. solitarius unißerns in basi squamis 2—4 oblonge- orbieulatis, concavis, herbaceis, Calyx: partituris semioblongis, tennissime ciliatis , in apice ro- tundatis. ... Deseriptio, 'Rhizoma lounge repens, filiforme, ineremen- tis aunuis usque ad 7. Caulis herbacens, foliatus, incremen- tis annuis 2— 6, Solia annorum 2, 3 v, 4 ferens, infra folia anni eujusque squamis oblongo-orbienlatis, ooncavis, herha- ceis, hyeme priori perulam formantibus. Folia lamina varie- orbieulata, ut plurimnm elliptieo- sed eliam ovato- v. ol- ovato-.orbieulata, ‚memhranacea, coneolore, " acnto - erenafo- serrala, obtusa, paulo deenrrente, petielo aequilonga — dı- plo exredente. Peduneulas solitaries, -uniflorus, in basi squanis 2 — 4, oblongo-orbienlatis, coneavis, herbaceis, perulam gemmae inflorescentiae formantibus; in cetera parte pedunenl squamis 0, 1 v. 2 aeqne formalis, sed tenuissime-eiliatis. j Flos nutans, magnus, eitriodorns (Orobanchae rubenti elian odore simillimus), rotatim expansus, albus, petalis- rhombeo- ovatlis, panlo fongiorihus ae latis, . Calyx ad basin fere us que :5-partitus, albus v. Aavido-albus, partituris semi -oblon- gis, tenwissime ciliatis, apiee rotundatis, basi externe ealo ' instrnelis, 1/, eireiter altitudinis corollae congequentibus. Fr lamenta in. %, basali inerassato -triangularia, ovario al pressa, in terfia parte media complanata extrorsum, in Y apicali subsursum curvata, sed nen conniventia, petale sul. que 2, 1 v..3, ordine irregulari anteposita. Antherae sul phureae, longitudine dimidia flamenti, elongaiae, non venki- eosae, suleis lateralibus profundis a basi ad apicem usgit tnbulis ferragineis, angustis,. usque ad basin eylindrieis, ©* trorsum. gurvalis-.ibidemgue poro orbienlari apertis, Stl* reeius, ereetus, rigidus, superne non inerassatus,. altitudint [6] ovarii longior. Stigma tabuliforme, stylo multo latius, papil- lis 5 permaguis ad marginem positis, Gapsula ereeia, globoso-- maliformis, ab apiee deorsum et ad hasin dehiscens, suluris gla- bris, altitado %/, latitudinis, stylo persistente, capsulae arquialto ; spermophorum sulco longitudinali bipartitum (Chimaphilae si- mile), umbilicus /, altitudinis caps. partituris valyeinis sub- adpressis, Semina nueleo. suceineo in dimidio superiore arilli. Maasse. Rhizema bis 17; incrementum annmm hujus 1 — 12/5”. Planta epigaea 21/,— 6”; pedunculus 13/, — 41/5 canlis Yg—2". Sqnamae caulinae et pedune. 1 — 2% lang und Weniges schmäler. Folia e. pet. bis 15; lamina 8 — 11% lang, 8— 9“ breit, Dinm. corollae 6 — 10% (Tecens 11°). Petaluın 3—4%/, (rer, 5) lang u. 21/g—-3%/, (rec, 31/,— 4)’ breit, Stylus cum stigmate 3. Capsula 21/,” hoch, 3 breit, Zeit der Blüthe. Es ist die am frühesten blühende unter. allen Pyroleen, und fast verblüht, wenn chlorantha, seounda, minor an- fangen. In Mitteldentschland von Mitte Mai his etwa 10, Juni, Im Norden natürlich später; so sah ich Exempl. von. Labra- dor v, 14, Juni blühend gesammelt (Juli, secundem Parsh,), Standort. Sehr trockene Nadelholzwaldungen mit kurzem Moos; oder Nadel- mit wenig Lauhholz, wo der starke Blattfall der Lanhhölzer sie nicht erstickt. Sand und Löss ist der Lieb- Ningshoden, j Geographische Verbreitung. Fast. ganz Europa, Nordasien und der nördliche Theil von Nordamerika. 36 Europa. Suecia, Britannia, Gallia (Pyrenaeis Ziz., DC.), . Beigia, Germania, Dania, Helvetia, Austria, Italia [Longob, | mont, :sept. (Poll, Comoll.); Bedemont. mont. sept. (Poll, Ih, Hook., mus. brit.)], Bossia (sec. Ledeb.) aretiea [territor. Kol : ei Lapponia -(Fellm.,. Fries), terra. Samojedarum reg. ;aretica (Bapr,)], sepientrienalis [Ostrobothnia (Nyl), Feunia (Kalm, ; Nyl, Schrenk.)], media [Petropoli (Gort., Weinm.),.a Peiro- poli ad montes uralenses usqne (Falk.), insula Osilia (Luce), Livonia (Fisch.), Curonia (Fleisch., et Lindem.), Lithnania (Gilib., Jundz., Eichw.), Warsowia (Erndt), ‚Volhynia (Besser, Eichw.), Nowgorod (Güldenst.), Mosqua (Mart.), Kasan (Kor- ; nach - Trotzky)]. . oa Asia, in Sibiria uralensi‘ (Gm., "Lepech. y Falk), prope Jekatberinenburg (Uspensky) altaica (Gm., Falk, Ledel,), baienlensi (Gm., Falk, Georgi, Turez.) et orientali (Gm, Redowsky), inter Wiluisk, Olekminsk et Jakutzk (Krubse.) America, Observatory inlet (Sconler), Banks insula (mus. brit.), Ft. Vancouver (kb, Hook.), ad montem St. He . lens, sed erehrins latere- oreidentali Rocky mot. (Douglas), Rocky 'montes (Sconler, Ib; Hook.),‘ a lac. Huron (Todd) per Canadam usque ad’ 640 lat. (Richardson); a Newfomd- land (Cormack, Morris , Brenton, mns. brit,) et Lahradir ' {Morr., bb. Zeyh., hb."Hook.), 'usqne ad Rocky mont. A Ca nada usque al Newyork (Pursh.). j Ich ‚beschrieb nn nach unzähligen Exempl. Dentschlands. Nach 4 Exenpl. von 2 Standorten Labradors und 1. von Thunberg, ohne Stand- ort (hb. Zeyh.) [6 von Italien von Allioni; 2 von Newfonl- land; 4 von der Nordwestküste Amerika’s von Banks- Insch coll, Menzies (mus, rit.)]. [Viele von Labrador; viele von Rocky monnt,, v. Mont Cenis; 1 v; Fi. Vancouver (hb. Hook)h 4 Exempl. y. Labrador (hb, Klenzei), ' Ti Gen, 12 Chlmaphiln Parsh. — WW intergrün, _ Winter. green. — Chimaphile, j Pursh 9. bor. am. I p. 300. — DC. pr: VII. p. 775: — Endl, gen. pl. 760. — Ledeb, A. ross. II, p. 93%, .-- Meissn. gen. pl. 247. — Rad. diss, p. 7. ö Character gen. Calyx cupuläris, 5-partitus, unlleiı Corollae petala 5, votatim expansa, eoncava. Filamenta 10, in basi oyario adpressa, trigona, inde in disonm dilatata et ge- uienlätim extrorsum curvata compressa, denigue subadseen- dentia, non eonniventia, petalis breviora. Antherae 40, ven- iricoso - -infatae, in apiee tubulis 2 conieis, rectis, poris tubi- formi - dilatatis, öblique introrsum apertis. Ovariım profunde imbilicatum, neetariis’destitutum. Stylus recfus, ereotus, bre- vissimus, ovario immersus vol paulo exsertus, nungnam di- midiam- altitudinem ovarii superans, Stigma horizontali -Ten- tienlare, siylo multo latins, planum, 5-radiatum, papillis de- stitutum. Capsula 5- cocea, coreis in basi votundatis, depressa, umbilicata, ab apice deorsum et ad basin dehiscens, suturis slahris, Habitus. Suffeatienli 11 pedales, sempervirentes, glaberrini. Rhizoma lounge’ repens. Caulis ramosıs, sgua- mis pärvis deeiduis, foliis ovatis, lanceolatis v. euneatis, ser- Talis, coriaceis, breviter pedicellatis, venis supra impressis, Infloreseentia : umbella, corymbus, racemus paneillorus v, pe- duneulus’ 1—3-forus. Flores albi v. rosei, nutantes. "Patria: Enropa fere tota, Asia septentrionalis, America a Canada usque ad Mexico. Anm, Gewundert’ hat es mich, dass Viele Chimophila statt des ursprünglichen Chimaphila des Pursh schreiben, da Keipa ebenso ;üt als gesuo» Winter heisst, und eigentlich beile Namei sprachlich unrichtig gehildei sind, — "Gewun- dert hat es mich ferner‘, wie Koch, dieser genaue Beobach- fer, in seiner Synopsis ‚sagt, dass die Kapsel, wie bei den 78 ‚Pyrola’s, an den Seiten aufspringe, nicht an der Spitze, Bri | Chimaphila wie Monesis springt aher dieselbe zuerst oben, dann an den Seiten bis unten hin auf, und bleibt immer oben am meisten klaffend; während es sich hei Pyrole, Ameltı und Thelaia gerade umgekehrt verbält, und sich die Ränder j unten an. der am meisten geöffneten Stelle selbst noch etwas : umschlagen. 1. Chimaphila umbellata m. (Chömaphila umbellata. Nut, ex parte.) — Doldiges Wintergrün. — Umbellated Win- tergreen. — Chimaphüle ombellse. ‚Pyrola fruticans arbutifolio C. Bauh. pin. p. 191, — Tournef, inst. p. 256, Pyrola folio arbuti, Riv. pent | t 139. — Erndt virid, ' wars. p. 99. Pyrola III. fruticans Clus. hist. 117. — 3. Bauh. hist, IL p. 596. Pyrola frutescens Gilib. 0. lithuan. Y. p. 195. — Gil, ex, phyt. I. p. 325. Pyrola umbellata arbuti flore Morrison hist. Il, p.50% 8. 12. tab. 10. Pyrola pedunculis subumbellatis Gm. fl. sib. IV. p. 1% * — L. 1. suec. 333. Pyrola umbellata L. sp. pl. 565. — Besser fi. galis.} pr. 273. — Besser enum. p. 16. n. 49%. — DC. suppl. 1. fe p-431. — Dune. ann. med. IY. p. 340, tab, 7. — Falk Beitt : I. p. 176, — Fleisch, et Lindem. . d. Ostseepr. p. 150. —' Georgi Beschr. des russ. RB, III. p. 961. — Gorter D, ut - p. 65. — Hagen Chi. bor. p. 150. Host. fl. austr. 1. p 4% — Jundz. d. lith. p.127.— Kalm A. fenn. n. 237. — Lepek I 1. p. 73. — Lues A. osil. p. 1986. — Mart. fi. most F 75. — Oeder d. dan. tab, 1336. — Poiret ene. V. p. 744” . 79 Sehultes A, austr. I. pı 631.— Seringe m. h. p. 45.— Sims. bot, mag. tab, 897, — Stephan fl. mosq. m, 284. — Sw, sv hot. tab. 27. — Willd. sp. II. p. 622. Chimaphila umbellata DC, pr. VU. p. 775.— Curt. bot. mag. tab. 778. — Don gen. syst Hl. p. 865. — D. Don in "Wera, ir. V. p. 243. — Eichw. Skizze p, 143. — Höfft Cat, Kursk p. 30. — Ledeb. A. alt. II, p. 100.— Led, fl. voss. II. P. 93%. — Rad, diss. p. 33. — Weinm. Ü. petrop. p. 45. — Wirzen fenn. p. 35. — Wirzen casan. n, 337. Diagnosis, Folia lamina oblanceolata, in basi cuneata in- tegerrima, in medio apieeqne acnto- et adpresso -serrafa, co- Fineea, supra obscure-viridi, infra pallide-viridi, 'Bracteae lineari-setaceae. Stigma umbilieum aeqnaus, 1/, Intitudinis ovarli latum. Capsula non nitens, latissima in medio infe- Fiore, Descriptio, Bhizoma longe repens, subligneum, album. Canlig ligneus, angulatus, inerementis anınis 2-12, foliatus, sed squamis destiintus, quia cadueis (raro nonnullae restant). Folia inerementi annni enjusque vertieillatim approximata, la- mina oblanecolata, acnta, in basi enneafa, integerrima, in medio apicogue arnie- ei alpresso-serrala, coriacea, supra obseure- Yiridi nitida , venis impressis, supra pallide-viridi. Petiolus linearis, .eanalienlatus, viridis, 5 — 9plo lamina brevior. Pe- duneuli 1— 4, squamis destitufi, superne florihus 2? — 7 in umbellam, corymbum v. racemum positis, nutantibus. Pedicelli Püberuli, squama uniea mox in basi mox in medio mox in apice affixa, Calyx laciniis semi-oblougis obtusis, vix manifeste eroso-dentienlatis, . nequilongis ac latis, corollae et serius fruetui immaturo adpressis, maturitate eapsulae reflexis, Co- volla petalis oblongis, concavis, brunneo-roseis, rotatim eX- Pansis, Filamenta in basi irigona, ovario adpressa, inde dilata- 0. F tione disciformi genienlatim extrorsum eurvala, apice adscen- dentia, non, eonnivenlia, & disco tenuissime- ciliato .nsque ad apirem compressa. Antherae ventricosäe, mutieae, violaceae, sulcis lateralihus profundis a hasi usque al apicem; tuhulis 2 eonieis, subdivergentibus, poris orbienlatis, tubiformi-.dilata- tis, oblique interne apertis. Stylus brerissimns, superne in, Trassatıs, ambilieo immersus, ‚Stigwa horizontali- lenticulare, plauum; 5-radiatum, ovario aegne altum Ya latitndinis ovarli aequilatum. Capsnla ereeta, picea, 5-angularis, non niteos, latissima in dimidio inferiore, stigma 4, latitudinis capsulae aequans. Spermophoram sulco longitudinali hipartitum, facie externa plana. Semina nucleo suceineo globose. . , "Mausse. . . ... Planta epigaea 6— 2”. Caulis 3— 5”; pedune. 2-3", Folia cum petiolis 1 —2/y lang, 3 — 7 breit, Bacemus UL längster an der rhachis gemessen gu; pedicelli Ma 6" "bracteae 1 — ‘ger, Diam, 'corollae 56°; diam, ealyes 21/,"; laeiniae 1% lang und hreit, Capsula 22/9‘ breit, wur hoch, ee . Zeit der Blüthe und Frucht. . Blüht in "Mitteldentschland vom Ende Juni his Ende Juli i Bs ist die am spätesien blühende. aller Pyrolecn. Fruchtreife in der zweiten Halle des September. \ Standort. Nur im ‚Schatten dunkler Nadelwälder, vorzugsweise I trocknem Sande. Geographische Verbreitung. Europa, in Suecia, Britannia, Germania, Gallia, Hu garia, Dania, Rossi (sec. Ledeb.) septentrionali [ Fenit (Kalm, Wirz.)] et. media [Petropoli (Gorter, : Weinm.) ® Pe tropoli .usque. ad ment, Ural (Falk), .Osilie. insula (Luck) Si Lironia, Curonia (Fleisch. et Lindem,), Lithuania‘ (Gilib,, Jundz,, Eichw.), Warsowia (Erndt), Volhynia (Besser, Eichw.), Kursk (Höfft,), Mosqua (Steph., Mart.), Kasan (Wirzen)]. Asia, in Sibiria 'uralensi (Lepech., Falk), prope Jeka- therinenburg (Uspensky), in prov, Iset ad: lacum -Tschahar \ (Gmel,) et aliaien (Falk, Ledeb.). America, ad litora Oceani pacifei (Dongl., Scanler, Menzies, hb, Hook.), Nutka insula (mus. brit.) per Oregon (hb. Hook.) usque ad fontes Columkiae (Drammond), Rocky ‚uont. in lat. 53,0 (Richardson). Da alle Exemplare westlich von den Rocky mountains, ‚die ich sah, dieser Art angehörten, aber alle: östlich von den Rocky mount. gesammelten, die ich untersuchen konnte, der folgenden,. so habe ich auch eiustweilen die geographischen Angaben der anderen Autoren danach geordnet. Weitere ge- naue Untersuchungen müssen lehren, .ob wirklich das ange- gehene Gebirg eine bestimmte Grenzscheide für beide" Arten bildet, Ich beschrieb j u. mach vielen Exempl. Deutschlands, davon 1 von Memel (hb, Zeyk.); 2 blüh. ü. 1 fructif, von Natka durch Menziet (mus, hrit,); 4 v. der Nordwestküste Amerika’s, deren Fruchs sie durch Gestalt, Glanzmangel und Kleinheit deutlich als umbellata kennzeichnet ®% ebendaher ; 3 von Oregon (hb. Hook), z 2%. Chimaphiüla corynbosa m. (Chimaphila corymbos« Pure ex Po): — Döldentraubiges Wintergrün: — Coryui- bose Wintergrcen, — Chimaphile corymbose. Pyrola umbellata vor, $. mexicana DC. pr. VÜL. p. 775. ‚Pyrola corymbosa Bextoloni mise, bot. IL, 1844. p. 1%, tab. 3, . Sr Bd, in Weit, 6 82 Folgende amerikanische Schriftsteller haben jedenfalls hei ihren Beschreibungen diese Art vor sich gehabt, unterschieden sie aber noch nicht von der europäischen, „Pyrola umbellata Bart. med. hot. I. tal. 1. — Bigel, med. amer. bot. tab. 1. Chimaphila umbellata Nutt. gen. I. p. 274. — Bigel.f. bost. ed. 2. p. 174. —— Hook. fl. bor. am. If. p. 49. — Michz. A. bor, am. p. 251. — Torsey fl. Un. st. 1. p. 435. Pyrola corymbosa Pursh fl. am. sept. 1. p. 300. Diagnosis. Folia lamina oblanceolata, basi omneata in- tegerrima, in medio apieeque acnte- et adpresso-serrala, curia- cea, supra obsenro-viridi, infra pallide-viridi,. Braeteae Jineari-setaceae; stigma umbilienm aequans, 3/, Jatitudinis ora- rüi Jatum. Capsula nitens, Jatissima in dimidio superiore, Descriptio. Chimaphilae umbellatae. simillima, sel tota planta et omnes ejus partes mofores, Filamentorum disc subtilins eiliatus saepius nudus. Stigma relative et abaolıle majus, magis prominens et lafius, 3/, latitudinis ovarii aeguans, subconvexum. Capsula ereeta, picea, auitida, meloniformk- 5-cocca (non ahrupte-conica Chim. umbellatae), mazim latitudo in medio superiore, sigma persistens Y; Jatitndins eapsulae latius, Hue accedit secundum Bertoloni: Folin ra sinus serrafa sunt, minus evidenter discoloria sive subtus ni ms albentia; Iaeiniae ealyeinae suhrotundae (ovatac: mb); stamina longitudine corollae (eorolla breviora: umb.); open suhrotunda, apiee tantum dehiscens poro amplo (fere tola lot“ ; gitudine dehiseit: umh.), valvaram suturis Jaeyihus aut vi seabridis (suturis dense gramulato - scahris : umb.). - - Maasse. Planta epigaea 6— 12”. Caulis 3— 6. Pedanentus 9 — 4”, Folia cum petiolis 2 — 3” longis, lamina 20— 28 lang ur 83 und bis 8% breit, Racemus, der längste au der rhachis ge- messen bis 10% lang; pedicelli bis 11 laug; braetene his %". Diam. corollae 8 — 61/5”; diem. ealycis 3, Inciniae 1 lang und breit, Capsnla 3” breit, 217, hoch. Blüthezeit und Standort wie umbellata. Geographische Verbreitung. Das östliche Nordamerika von den Felsengebirgen bis zum atlantischen Ocean. Ad Saskaischawan f.- {hb. Hook.), ad Huron lacum (Todd.), Labrador (Rad,), prope Queheck (Periival), pr. Halifax urbem {hb. Hook.), pr. Bosten (kb. Hook.), pr. Newyork (Bertol.), Pennsylvania (Rad., hb. Zeyl., hb. Schnittspahn), Carolina (Rad.), a Canada usque ad Caro- linam (Parsh), Mexico circa urbem (DC, ), Orizaba mons (Ib, Hook). Ich beschrieb nach 5 blüh. u. 8 fructif, Exempl, des Zeyherschen Herbars, von Bethichem in Pennsylvania, Nach 1 von Rea- ding in Pennsylvania im Herhar des Hın. Schnittspahn, Nach t von Saskatschawan; 4 blüh, u. 8 fructif. v. Halifax; 1 v. Boston; 2 v. Orizaba, alle im Herbar des Hrn. Hooker. Anm. Bertoloni nnierschied diese Art zuerst von der vorhergehenden. Auch ich unterschied dieselbe 1850, ohne Bertaloni’s Bekanntmachung zu kennen, und nannte sie lamprocarpa. Der sicherste Unterschied liegt ohne Zweifel in der Form der Frucht, was Bertolani übersehen zu ha- ben scheint, Die Blätter dieser Planze werden in Nordamerka vielfäl üg als dinretioa angewendet, wahrscheinlich aufmerksam ge- macht durch die Ureingebornen, die dies Kraut Sip -tisseva uch Pursh nannten. Ich meinerseits. wandte die Ch. um- 6* 85 bellata vielfach bei enuresis nootnrna als diuretienm roborans mit oft gutem Erfoige an. 3. Chimaphila maenlata Pursh. (Pyrola m. L.) — Ge- Recktes Wintergrün. — Spotted Wintergreen. — Chima- phile tachee. Pyrola Mariana Pinck. mant. 157. tab. 349. Pyrola petiolis apiee 2-—3-Aloris, Gronoy. fl. virgin. 48. Pyrola marylandica minor, folio mucronate, Petiv. inus. 675. Pyrola maeulatg Linn. sp. 565. — Bigel. fl. host. ed. % p. 175. — Curtis bot, mag. t. 897. — D. Don m. Wern 5. p. 244. — Miller die, n.4. — Michx. am, 1, p. 31, — Poir. ene. V. p. 748, n.7. Chimaphila maculata Pursh am, I. p. 300. — Bartl. 1, north-am, ill. £. tab. 11. — DC. pr. VIL p. 775. — Hook. A. bor.-am. II. 9,49. — Rad. diss. p. 35, tah. 5. Diognosis. Folia lamina ovato-Ianceolata remote -spi- hoso -serrata (2—6 dent. later. cuj.), coriacea, supra secun- dum venas albido -notate, subius rubro-brumnea. Bracteae lineari-setaceae. Stigma umbilienm ezcedens. Cäpsula Ch: corymbosae similis, Deseriptio. Bhizoma longe repens, suhligneum. Cat- lis ligneus, augulatus, incrementis anmuis 2 — 7, squamis destitutus, quia cadueis. Folia anni enjusque vertieillatim fere approximata, lamina ovata — lanceolaia, spinoso -acuta, 1% mote- et acute-spinoso-serrata (2 — 6: dentibus later. eij-) erasso-coriacea, sühtns rubro-brunnea, supra obscure viridi, secundum ‚venas albido notata, Petiolus linearis, 4 — 8-pl lamina hrevior. Pednkeulus in basi squamis ovatis, brevibus, scariosis, hyeme anteöedente perulam gemmae inflorescentiae formantibus; -pedune. in medio ei superne mudus,- vel varind [ch] saperne squama unien Tineari-seiacen. Flores 2 (rarius 1 vel 3) ımtantes. Pedicelli puberuli, hractea "nulla v. 1 lineari- setacen, varia altitudine afixa. Calyx laciniis semi-ohlaugis, obtusis, suhtilissime eroso -dentieulatis, aeque longis ac latis, Y, altitudinis pefalorum. aeqnantibus, corollae atque fructuf immatnro adpressis. Petala rotatim expansa, oblonga, con- eäva, fennissime eroso-fimbriata (rosea Nuttall), Filamenta brevia, antheris aegmilonga, ad medium usque erassa, ibidem- que in discum inerassata, disens margine villosus. Antherae muficae, roseae, sulco Jaterali sublimi, tubulis eonieis diver- gentibus , in apiee poris erhieulatis tnbiformi- dilatatis oblique interne apertis, Stylus brevis, superne incrassatus, umbiliceum smperaus. Stigma horizonfali-Ienticulare, planum 5-radia- tum. Capsula maliformis, picea, lueida, dara. . Maasse. . Planta epigaea bis 3” Caulis bis 4. Peduneulus bis 41. Foliorum lamina 3/4, —®” lang, 3— 9" breit, Pe- tiolns 1—31/,%, Squamae fundo pedimeuli —3” lang, 1 — 11/gf" breit. Pedieelli 5 — 14%. Bractene 11, — 8%” lang. Diam. corollae 7 — 10%. Diam. calycis 3”; par- fituris 1% lang und breit. Capsnla 3” hoch, 33/,” kaum breit, Blüthezeit. Wahrscheinlich in der zweiten Hälfte des Jüni und der ersten des Juli; denn die blüh, Exempl. von den Rocky mount. bei Hooker sind im Juni gesammelt, und Pursh giebt den Juli als den Blüthemonat an. j . Standort. In schattigen sandigen oder kiesigen Wäldern, Geographische Verbreitung. “Die Osthälfte von Nordmerika von den Felsengebirgen bis zum atlantischen Ocean, von Canada bis Mexico. 86 In speeie: Canada (DC.), Saskatschawan fl. (hb. Hock,), Rocky: mount. ((hb. Hook.) , Pennsylvania (hb. Hook,, Ib. Klenze, mus. brit.),'Newjersey (hb. Hookı, hb. Zeyh.), Vir- ginia (hb. Klenze), Carolina (DC., Pursh, mus, brit., Rh. Zeyh.), Sierra madre in Mexico (hb, Hook,), Sierra San Pe- dro, Nolaseo, Talea in Mexico o (ib Hook.), prope Jalapa (hb. Hook.). on . . u Ich beschrieb nach 3 Exempl. von Carolina; 7:blüh. und 4 in wnreifen Früchten von Pennsylvania; 1 von Newjersey (hb. Zeyh.); 2 von Mexico; 1 von Carolina; % von Pennsylvania; 3 von nördl. America (mus. beit.) ; 5 v. America; 4 v. Rocky mount; 4 v. Saskatschawan; 1 v. Newjersey; 7 v. Sierra madre in Mexico fruet, immat.; 4 v. Mexico von Hartweg; 1 v. Mexioo (Sierra San Pedro, Nolasco, Talea ete.) von Jürgensen; 4 v. Mexico von Coulter fruet, immat,; 1 v. Jalapa, 4-— 5000, von Linden; 4 v. » Jalappa, davon 2 v. Galeotli (alle in hb. Hook.). 4. Chimaphila Menziesii Spreng. (Pyrola Menziesii B» Br). — Menzies-Wintergrün. — Menzies- Wintergreen. — Chimaphile de Menzies. Pyrola Menziesii BR Br, mser. — D.Don tr, Wern. 506. v p. 245, \ Chimapkila Menziesii Spr. syst. II. p. 317. — Don gen. syst. II. p. 856. — Hooker fl. hor. am. 11, p. 49. 1.138. Diagnosis, Folia lamina Iato-ovata — anguste laneeo- lata, acnta, approximato -serrata (7-15 dentibus later, cuj.), subeoriacea, snpra viridi- non albido notatg, subtns rubra Bracteae suborbirulatae. Stigma aumhilicum perexcedens. Cap sula Ch, corymbosae similis. - ı 87T Deseriptio, Rhizoma repeus, Oanlis lignens, glaber, ruber, inerementis annnis 2 — 5. Folia anni eujusque 2, 3 v. 4 vertieillatim approximata, 'squamis.multis Tanceolatis, sub- amplexicanlibns, peraentis; Inmina Ialo-ovata — angusie- lanceolata, spinoso-acuta, acuto- approximäte -sersata (7— 15 dentibus ‚later, euj,), subeoriacea, giabra, nitida, subtus rubra, supra viridi non albido- maeulata. Petiolus linearis 5 — 6-plo lamina brevior, Pedunenli 1-3, ereeti, Alifor- mes, glaberrini, rubri, basi squamis 2—4 lanceolatis, per- aculis, in medio apiceque nudi, Horibns nutantibus 1, 2 vel % Pedieelli glabri, bracten nulla v. unica varia altitudine afkxa, suborbiculata, miembranacea, sublilissime eroso -lenticulata. Calyx laeinüs semi-orbieulatis, tenuiter-membranaceis, laxis, eroso-dentivulatis. . Corella alha, expansa, petalis ovalibus. Filnmenta brevia, disco villoso (minus villoso quam Ch. ma- end), Antherae sieu Ch. macul. sed tuhulis reetioribus. Sty- Ins: reotus, umbilieum multo superans, Stigma suhhemisphae- rienm , 5-radietum. Capsula maliformis, pieea,. glahra, ‚erecta, a capsula Ohim, maculaiae faciliter distinguenda laciniis ca- Iycinis: tennioribus, laxioribns, majoribus et bracteis persisten- tibus, vaginantibus, latissimis, membranaceis, ' . M aasse. . Planta opigaea bis 6. Caulis bis ann Pedunculus bis an pedieelli 12/7, — 14g’'. Pedicelli 4 —- 9. Braeteae 11 — 2 lang, meist 13/g hreit. Folia lamina 1, — 197," lang und bis 4,” breit, Petiolus 11/, — 2 lang. Laeiniae calyeinae 13/g hoch und kaum schmäler. Potalum 2 Yang und gui 2% hreit, Capsula 21/9 breit, knapp %' hoch. Blüthezeit nirgends angegeben. . Standort; in hochwaldigen Gründen. 58 Vaterland. Der Westen von Nordamerika, vom stillen Ocean bis zu den Columbiafällen, also die Felsengebirge bei weitem nicht erreichend. Bis jetzt weder in Californien, noch im englischen Nordamerika gefunden. In speeie: Ora boreali-oceidentalia (mns. brit, sec. Menz.); ad hasin montis Hood ad Columbiafalls in Oregon, non raro (bb, Hook.). ° Ich beschrieb nach 4 blüh. n. 2 fructiße, Exempl. von Menzies von der Nordwestküste Ameriea’s (mus, brit.). Nach mehren Exempl. auch in Frucht von den Columbia - Wasserfällen (hb, Hock.), .: PS. 1) Nach der botanischen Zeitung von v, Sehläl. u. Mohl 1843. p. 761. stellt in den Transaction of the american phi- losoph. society, held at Philadelphia. Vol. VIL p. 251. 1848. Nuttali eine neue Art: Pyrola elata, auf, Ob die Ar selbstständigkeit wirklich begründet ist, kann ich nicht sagen, da ich mir die Beschreibing derselben nicht verschaffen konnte, Gefunden wurde dieselbe in Oregon, und gehört vielleicht zu einer der beschriebenen Theleia, trib. anguste- squwamatas. ®) Nach der bot. Zeitung von v. Schldl. u. Mohl 184%. p. 607. macht in.den „Sitzungen der bot, Gesellsch. in Edisb, y. 12.Nov. 1846“ Hr. Kengon eine Bemerkung über eine it Lancashire gefundene Pyrola, welche als neue Art Pyrola maritiima Ken. genannt werden soll, Sie soll sich von P. rotundifolia durch Grösse, Gestalt und Länge der sepala und Länge der stamina unterscheiden. Sehr wahrscheinlich ist dies die Thelada intermedit, vielleicht selbst eine vereinzelte Th. grandiflora. D “ Rubi Hennebergenses, Beitrag zur Kenntniss deutscher Brombeersträucher, von Dr. J. 6. Metsch, Königl. Sanitütsserh, eorresp. Mitglied der K, baier. hol, Gesellsch. zu Regensburg. Diffcile est speciei imaginem et idesm animo coneipere variela- tumque affnitates discernere, Wimmer et Grabowski. D. Verfasser nachstehender Blätter hatte bereits in seiner Flora Hennebergica (Schlensingen 1845), so weit sich damals seine Bekanntschaft mit den Brombeersträuchern des Gebirges erstreckte, 19 wildwachsende Weihe’sche Arten aufgeführt; u welchen auch R. macrowcanthus (?) ind R, Hystrix ge- hörten. Der erstere ist jedoch, wie sich der Verf, erst spä- ter überzeugte, nicht die ächte Weihe’sche Pflanze, sondern Sehört zu AR, vellicaulis Köhler, während R. Hystrix, des- sen Aufnahme sich auf fremde, obgleich völlig glaubwürdige Anctorität gründete, ungenchtet wiederholter und sorgfältiger Nachforschungen ‚ weder an dem angegebenen Finndorie, noch An irgend einer anderen Stelle des Gehietes wieder aufgefunden 90 wurde, Wahrscheinlich ist diese seltene Art durch Urbar- machung oder durch Ueherwachsung des Gehurtsortes unter- gegangen. Dagegen wurden die eifrig fortgesetzien Nach- suchungen des Verf’s, dem seine Uebersiedlung von Suhl nach Schlensingen ein neues Terrain eröffnete, dadurch be- lohnt, dass ausser jenen 17 noch 12 andere Species, von denen bereits 10 in dem Weihe und Nees r. Esenbeck- schen Werke beschriehen sind, so wie eine Reihe von Ab- arten und Formen aufgefunden. wurden, die zum Theil noch unbekannt zu sein scheinen. Zur Berichtigung und Ergänzung der" genannten Flora sowohl, als auch zu dem Zwecke, seine Beobachtungen und Erfahrungen über das von manchem Be taniker immer noch in. Zweifel gezogene Artrecht dieser. viel- gestaltigeun Typen darzulegen und zur Kenntniss derselben _ beizutragen, hat der Verf, den Anregungen einiger Freund. ! gemäss, sämmtliche Brombeersträucher des Gebietes sorgfällig | zu characterisiren unternomimen. Wenn hier und da die Dar- stellung‘ von den Erfahrungen anderer Schriftsteller abweich, so beruht diess in der vorherrschenden Eigenthümlichkeit die- ser Gattung, gleich den stammverwandien Rosen, ihre us sere Gestalt, nach ‚der Verschiedenheit der örtlichen Verhä- nisse-zu wechseln. Welchen. Einfluss Licht und Schatten auf Bekleidung und Farbe der Blätter, besonders ihre untere Fl& she, anf Zahl ‚und Richtung der Dornen, auf die Dichtigkel des Gewebes ausübt, wie der Feuchtigkeiisgrad, die. geogur. stischen Verhältnisse, -so wie die absolute und relative Erhe bung des Bodens: zu den. mannigfachsten Formyeränderungel Anlass geben, ist. bereits yon Adern’ hinreichend nachgewit- sen. B. ihyrsöödeus zeigt auf Kalkloden eine andere Form als auf Sandhoden; . dieselbe Art trägt im Gebiete auf Fench- tem, humnsreichem Waldboden hreit-eiförmige oder he eiförmige, anf sterilen, sonnigen Sandsteinfelsen Jänglich" 9 schmale oder lauzettförmige. Blättchen. Ueberhaupt finden sich‘ im ganzen Gebiete nur wenige Arten, die beim Wechsel der -Localverhältnisse stets völlig -eonstante Formen darbieten. Diese Wandelharkeit zeigt sich jedoch nur -in-den unwe- senllicken Theilen, während die wesentlichen, ‚eine bestimmte Art characterisirenden Formen fast unter allen Umständen dieselben bleihen,. Schon Courtois. (Lejeune Comp. Fl.Belg, I. p, 160.) sagt: „Plures jam düdum colimus species in horio hotanieo Leodiensi, charaeteribns propriis haud immutatis ,. et adesse' hotanicos qui ommes species Weiheanas rejieiant mi- vom — Jordan ist durch Culturversuche mittelst Aus- saaten zu einem gleichen Resultate gelangt, : und es wäre zu wünschen, dass dieselben Versuche von Anderen wiederholt und erweitert würden. Die Aussaaten.des Verf.’s haben bis jetzt noch zu keinem sicheren Resultate geführt. Dass wenigstens die ‚Hälfte der von Weihe und Noes Yv. Esenheck aufgestellten Arten als selhstständige. uud con- stante Glieder der Gattung zu beirachten ist, darüber herrscht unter den vorzüglichsten Anctoren ‚der in-.und ausländischen Brombeer-Litteratur kein ‚Zweifel. : Mit demselben Rechte, ait welchem man die Linne’schen Arten freticasus und Mesius zu trennen gewohnt war, müssen thyrsazdeus, tomen- tosus, Sprengelii, Schleicheri, Koehleri, hirtus, glandu« losus, dumetorum und andere als gute Arten betrachtet wear- den. Dass jedoch alle in den Rubis Germanieis beschriebenen Typen selbstständige Arten seien, haben die Verff, nirgends behauptet. Nur über einige derselben berrscht in Betreff des Artrechtes eine Verschiedenheit der Ansicht, zu deren. Aus- Sleichung noch zahlreiche Beohachtimgen und Versuche wün- schenswerth sind, Was die von Einigen in Zmeitel gezogene Bastarderzeu- Smng der Rubi -aulangt; so hat den Verf, eine 15-jährige [9 02 Beschäftigung mit dieser Gatiung- zu der Ueberzengung ge : führt, dass wenigstens zwischen einigen -Arten, namentlich R, Idaews, caesius, dumetorum und hirtus, eine gegenseitige Befruchtung angenommen ‚werden müsse, da sich im Gebieie ‚nicht selten unfruchtbare -Mittelformen, gleich wie bei de. Weiden, Disteln, Königskerzen u. a., finden, welche die Ch raetere zweier, in der Nähe wachsender Arten vereinigt a sich tragen.“ Die dahin gehörigen Prodsete der Kreuzung sin! bei den hezüglichen Arten beschrieben worden. Die Brombeersträucher. haben, ausser dem gemeinschal- lichen Gättongscharaeter, in der Art ihrer Fortpflanzung, in Wuchse und Habitus, in der Bewehrung und Blatibildung , der Form der Neben- und Deckblätter, so wie in der Stellmg ' der Blüthenzweige und Blumenstielchen so viel Uebereinslit- , mendes, dass.es nicht Wunder nimmt, wenn Linne und seit nächsten Nachfolger nur eine sehr geringe Zahl von wirklich geirennten Arten unterschieden, weil man ohne Zweifel dr vonstanien und wesentlichen Zustände von den wandelbart und nnwesentlichen zu wenig trennte; Aber schon Bellarli, Waldstein md Kitaibel, Borkhausen, Hayne, Ar derson, Smith, Villarse, DeCandolle u. A. beschie hen Brombeerarten, die sich mit keiner der Linn d’schen ve" einigen liessen. Erst Weihe und seinem Mitherausgeber Rubi Germanici gebührt das Verdienst, eine grössere Zahl m Arten zu unterscheiden, die allgemeine Aufmerksamkeit auf diese polymorphe Gattung zu lenken und den Weg zu zeigeh der zur Vervollständigung der Kenniniss ihrer Arten und For men führt. Manchen Physiologen, die nur der Erforschms des inmeren Banes der Vegetabilien einen wissenschaflih® Werth zu vindieiren geneigt sind, mag es gleichgilüg sch ob man die Brombeersträucher für Arten,.. Abarten oder Fr men hält; der Systematiker. erachtet _es für ebenso wie 9 schaftlich, aus. der Gesammtentwickelung die Selbstständig- keit oder Zufälligkeit einer Pilanzenform abzuleiten. Auch würde mancher Heunebergische Landmann, der die wohl- schmeckenden Brombeersorten von den’ weniger schmackhaften sehr wohl zu unterscheiden weiss, den Botaniker .beschämen, der nur R. frutioosus von R. caesius zu unterscheiden ge- lernt hat, Seit dem Erscheinen der Weihe- und Nees v. Esen- beck’schen Monographie, deren Werth noch durch Mitthei- Imgen Weihe’scher Oxiginal-Exemplare erhöht wurde, hat die Zahl der Brombeerarten im In- und Auslande bereits eine beträchtliche Höhe erreicht, und es’ ist mit Sicherheit anzuneh- men, dass noch manche Species entdeckt werden wird, wenn ein allgemeineres interesse an dieser verkannten Gattung un- ter den Botanikern herrschend wird. Zu den wesentlichen und wegen ihrer Beständigkeit auch vom Verf. zur Abgrenziing der Arten benutzten Charaeteren. ge- hören: 1) Die Richtung des unfruchtbaren, nur Blätter tragenden Stengels (vaulis sterilis, Schössliug oder ‚schlechthin Sten- gel genannt), Er ist entweder aufrecht und nur an der Spitze überhöngend, oder er neigt sich nach einem grös- seren oder kleineren aufrechten Bogen zu Erde, wo er lie- . gend fortwächst; oder er ist gleich von der Basis an zur Erde niedergestreckt und kriecht auf derselben fort. Es . muss jedoch bemerkt werden, dass nur freistehende, also jedes in der Nähe befindlichen und sich über den Boden erhebenden Stützpunktes beraubte Sträucher maassge- bend sind, %) Die Form der OberHäche, die entweder stielrund oder kantig, stumpf - oder scharfkantig ist, mit flachen oder ausgefurchten, gerinnelten oder gestreiften Seiten. 94 - 8) Die Bewehrung desselben, welche anr selten gänzlich fehlt, | Sie wird vermittelt durch Dornen (aculei*), Dörnchen (au. : leoli), Stachelborsten oder Nadeln (aciculi) ader Drüsen- ; borsten (setae glanduliferae). Die Dornen sind gleichfür- | nig oder ungleichförmig (von verschiedener Gestalt und ; Grösse), stark oder schwach, gerade oder gekrümmt, die : ersteren rechtwinklich abstehend oder zurückgeneigt, die : leizteren krumm , sichel- oder hakenfürmig; die Zahl der- selben ist veränderlich. 4) Der reifartige (pruinosus, eaesius) Ueberzug desselben, welcher nur einigen Arten angehört und denn bei jungen | Schösslingen constant ist. 5) Die Form der Stengelblätter, welche selten variirt; doch _ können länglich-eiförmige in längliche, lanzeitliche und ! verkehrt - eiförmige; letztere in keilförmige; breiteiförmige - in kreisronde; ferner an der Basis abgerundeie in hen -förmige Blätichen ühergehen. Das Endblättchen eines ge : fingerten, gefiederten oder fussförmigen Blattes aus der : Mitte des Schösslings ist gewöhnlich am vollständigen entwickelt. Fünfzählige Blätter gehen durch Verwachsug der Seitenblättchen in 3-zählige, durch Theilung des End- . ” blätiehens in 6- bis 7- zählige Blätter über. '6) Dieselbe Bewandniss hat es mit der änsseren Gestalt, “der Bewehrung, dem reifartigen Anfuge und der Blattiorm des Blüihenastes, “7) Die Infloreseenz ist in Bezug anf Stellung und Anordaung | der Blüthenzweige, Stiele und Stielchen zur Beurtheilung des Artrechtes von Wichtigkeit. Sie ist dicht oder locker " %) Die acnlei der Hosaceen werden gewöhnlich Stacheln genannt, Der Verf, hält sich an den Sprachgebrauch; „Keine Rosen ohne Dornen oo 9 und unterbrochen, bildei - eine Tranbe, eine Doldeniraube oder eine Rispe, mit aufrechten, angedrückien oder ab- stehenden und sparrigen Stielen. ‚Ferner kann die In- forescenz mit Blättern oder nur mit Deckhlätichen ge- stützt sein. 8) Eine noch grössere Beständigkeit zeigen die Fortpfan- zungsorgane mit ihren Hüllen, nämlich a) die Form der Kelchblättchen; 5) die Richtung derselben bei nnd nach der Blüthezeit und bei der Fruchtreife; c) die Form und ‚gegenseitige Stellung der Blumenhlätter; d) das Längen- verhältniss zwischen Kelch und Blumenkrone, Staubfäden und Griffel; e) die Form und Bekleidung (Flaum, Beif us. w.) der Frucht. " Trügerisch dagegen und nnbeständig sind Farbe und Be- haarung, besonders an der unteren Fläche der Blätter, die ‚Anwesenheit oder Abwesenheit der Drüsen, die Zahl der Waf- fen, der Deekblättchen und Blüthen, die Bewehrung des Kel- ches und die Farbe der Blumen, Veberhaupt vermag nur eine vieljährige Beobachtung die- ser dornenvollen Gattung in den verschiedensten Entwicke- Iungsstufen und an den mannigfaltigsten Standörtern ein xich- tiges Urtheil über Art und Aharı derselben zu begründen, wenn anders ohme hinreichende Aussaatversuche ein sicheres Urtheil überhaupt möglich ist. Wenn aber einige Floristen der neuesten’ Zeit in ihrem Unmithe über die immer mehr an- wachsende Zahl der Brombeerarten behufs der Anordnung aus jeder Hauptabtheilung des Weihe und Nees v. Esenbeok- schen Werkes eine einzige Art adopliren, allenfalls noch dem .R, sorylöfolius Sum. (sie!) aus besonderer Begünstigung das Artrecht gestalten, dagegen alle übrigen als: Varietäten den hezüglichen Arten anterordnen, so ist es kein Wunder, 96 venn die heterogensten Dinge willkürlich zusammengewürfel, 2. B. R. thyrsoideus und tomentosus mit R. fruticosus L, R. Sprengelii und Schlechtendalii mit R. pubescens, R. vestitus und Schleicheri mit R. glandulosus Bell. vereinigt werden. Nomina sunt odiosa. Dass zur Erkennung und Beschreitung eines Brombeer- strauchs der unfruchtbare Stengel mit dem Blüthenaste, 'so wie völlig entwickelte Blüthen und Früchte erforderlich sind, ist bekannt; aber ein Stück aus der Mitte des Schösslings mit einem Biatte reicht nicht hin; zu einem vollständigen Exen- plare gehören auch .die Basis und die Spitze des Schösslings zit den entsprechenden Blättern, ferner ein Stück .des zwei- jährigen Stengels, aus 'welchem der Blüthenast hervorgegan- gen ist, and die auf dem beizulegenden Zettel befindliche An- gabe über die nafürliche Richtung des Schösslings,: die Stel- lung oer Kelchblätier bei und nach der Blüthezeit, Beschaffen- heit der reifen Frucht, Zeit. des Blühens und der Fruchtreife i Diese Angaben sind unerlässlich, da die fraglichen Zustände aus abgeschnittenen und getroekneten Exemplaren theils gar nicht, theils höchst uivollkommen zu ersehen sind. Wenn ührigens der Verf. in Uebereinstimmung mit ande- ren Schriftellern manche Weihe’sche Arten als Abarten be trachtet, so. hielt es derselbe für nöthig; wenigstens die _ :Weihe’schen Namen beizubehalten, wenn nicht das Prioritäls- : recht eine Abänderung erheischte, andererseits aber auch nr denjenigen Brombeerstränchern die Weihe’schen Benennungel beizulegen, die mit den Diagnosen und Original- Exemplaren . desselben, wenn auch nicht immer mit den Abbildungen der Rubi germantci ;; vollkommen übereinstimmen, ein Exforder- niss, dem nicht alle -Batographen genügt zu haben scheine: Es soll hier nur an AR, fastigiatus, nitidus, vulgaris . carpinifolius, villicaulis, sylvatious und andere Benennu- 9 gen erinnert werden, die man nicht selten den verschiedensten Formen beilegte. Wenn ferner der Verf. die Begion, aus welcher die Bln- men- und Siaubblätter der Rabi entspringen, nicht dem Kel- che, sondern dem Scheibenboden beizählt und die Früchte eonocarpia nennt, so folgt derselbe lediglich den Ansichten der heutigen Physiologen. Dass die Brombeerschösslinge an ihrer Spitze, ja bei einigen Arten sogar nicht selfen bis auf die Basis dem Winter- froste erliegen, beruht auf ihrem inneren Baue. Sie enthal- ten nämlich nur einen einfachen Gefässbündelkreis, der einen breiten Markkörper umschliesst. Die einzelnen Bündel son- dern.eine deutliche Bastschicht ab und zeigen nach Aussen zahlreiche. Tüpfelgefässe, welche hei der Kürze der Vegeta- tionszeit nicht hinreichend verholzen, wodurch die Achse. im Winter s0 leicht zu. Grunde geht, Durch die Zwischenräume der einzelnen Gefässbündel ziehen sich grosse Markstrahlen hindurch. ‘Der Markkörper besteht aus Parenehymaellen, die mit einem braunen Farbestoff gefüllt sind. Nicht selten schlagen die Schösslinge an der Spitze Wur- zeln, welche in den Boden eindringen und zur Erzengung ei- ues neuen Individuums Veranlassung: geben. Das Gebiet der Rubi Hennebergenses umfasst einen Flächenraum von etwa 6 Quadratmeilen, und gehört vorzugs- weise dem Königl. Prenssischen Antheile: der ehemaligen Graf- schaft Hemeberg, jetzt dem: Kreise Schleusingen, am süd- westlichen Abhange des Tlüringer Waldes zwischen Ilmenau, Schmalkalden, Meiningen und Hildburghausen gelegen, an. — Der stete Wechsel von Berg und Thal, Wäldern und Feldern, erupliven und sedimentären Formationen, trockener und feuch- ter Bodenbeschaffenheit bedingt ohne Zweifel die Mannigfal- Mr Bi, is He, 7 98 tigkeit der. Vegetation überhaupt und der Brombeersträucher ins Besondere. Der Kalkboden des Gebieies begünstigt vor- zugsweise den R. sawatilis, caesius, dumetorum, vhamnl- ‚Folius; an höheren granitischen Gebirgen finden sich beson- ders. R. glandulosus, hirtus (beide doch auch auf Sand- boden) and pygmaeus, während man in einer absoluten Höhe von mehr als 2500 ebenso wenig wie in hochstämwigen, ge- schlossenen Holzbeständen irgend eine Brombeerart erblickt; am meisten verirelen ist die Gattung Rubus auf sandigem Boden, besonders der Waldblössen nnd lichten Bergabhäuge, der. Wald- und Ackerräuder, der Gebüsche, Haine and Zäune; an Flussufern zeigen sich R. subereotus und Formen von caesius und dumelorum, — Was die Anordnung der Arten in nachstehender Abhand- lung ‚betrifft, 50 beruht ‚dieselbe auf dem Prineip der Achn- lichkeit und der natürlichen Verwandischaft, Wenn hier nad da der Zwerk nicht völlig erreicht worden ist, so möge der ‚Verf, in der Thatsache einige Entschuldigung finden, dass die : Natur die Glieder ihrer Familien nach den Graden der Ver- wandtschaft nicht in linearer, sondern in baum- oder nelz- förmiger Richtung anzureihen pflegt. Endlich hält es der Verf. für angemessen, diejenigen Schriften aus der Brombeer-Literatur im Zusammenhange namhaft zu machen, die derselbe zu vergleichen Gelegenheit hatte. Zuvor aber siattet derselbe denjenigen Männern, .üe ihn durch mühevolle Zusendung literarischer Hülfsmittel be reitwillig unterstützten, seinen Dank ab, vor Allın dem Hm Prof. v. Schlechtendal, dem Hen, Prof, Carl Koch m dem Hrn. Dr. Garoke in Berlin. x "99 2 Litteratur der Rubi, . Carol. Linnaei Flora Sueeica, Ed, I. Stockh. 1755, p. 174. Gärtner, Meyer u. Scherbiüs, Flora d. Welteran. Ba. II. Frankf. a. M. 1800; p. 238. \ “ Jam. Edw. Smith, Flora Britaniea.” Taric, 1800 — 1804.. Mor. Balth, Borkhausen, Haudb. d Forstbatanik, IL 1803, 1487 — 48} ; . " Vest, Manuale botanie. Klagenf. 1805. p. 788. -DeCandolie, Flöre Fraugaise, ‘Paris 1805-15. Vol. V— VI Car. Friedr, Schultz, Prodremus Florae Stargardiensis‘ etc. " Berol, 4806. p. 13031. . = cu Persoon, Synopsis Plantarum etc. P. U. Paris. et Tu- bing. 1807. p. 50—52. 'F.6. Hayne, Darst, u. Beschr. der in der Arzueik. gebräuchl. Gewächse, Dritter Bd. Mit Kupfertafeln. 1813: Guimpel, Willdenow und Hayne, Abbild. der deutschen ı Hola- arten. - 17. m. 18. Heft. Berl. 1815. on Joh, Matth. Bechstein, Forstbotanik. Gotha 1821. p. 16062. Wallroth, 'Schedulae eritie. F. I.’ Hal. 1822, pP. 223 — 34.» Weihe et Nees ah Esenbeck, Ruli Geriminiei ee. Kiherf, 1823 — 97. ‚Jam, Edw. Smith, the English Florä. Vol. II. Loid, 1824. p: 399 — 412, j CM Fa Boonninghänsen, -Prodr. Florae Monasteriensis Westphalorum. Phanerog. — Monast. 1824. p. 149 —59. Fi. Wimmer‘ et-H, Grabowski, Flora Silesine. P. IL Voll. Wratisl, 1829, No. 696 711. ‘Car. Linnaei 'Systema Vegetabilium eurante Kurt Sprengel. Vol, IL. Gott. 1825; p. 597 - 38. 7* 100 L. Reichenbach, Flora Germ. exeurs, Lips. 1830 — 32. pag. 599 — 609. Röhling’s Deutschl. Flora von Mertens n. Koch. 3. Bd. 1831. ?. 489 — 511. A LS, Lejeune et R. Conrtois, Compend. Flora Belgic. Tom. II, Leodü 1831. p. 159— 174. El, Fries, Corpus Florarum Sueciae. I, Flora ‚Seanie. Upsal, . 1835. No. 613— 18. 6. F. W. Meyer, Chloris Hannoverana. Götting. 1836. 4io. rag. 7 —5l. — — Flora Hannov. exeurs, eto.. Götting. 1849. gr. & m 167 — 73. Bluff et Fingerhuth, Compend, Florge Germ. Edit. II, Car. Bluff, Nees ab Esenb, et Schauer. Tom. I. P. 1, Norimb. 1836—38. p. 18999, Guil. Lad. Petermaun, Flora Lips. excurs. Lips. 1838. vos: 867 —73. i S..F. N, Drejer, Flora Hafniens. Hafı. 1838, El. Fries, Novitiarum Florae Sneeicae Mantissa altera, Upsal, 1839. p. 36—37. J. P. Arshenins, Monographie Ruborum Sueeiae. Upsal. 1840. : Godren, Monographie des Rubus qui eroissent naturellement aux environs de Nancy. Naney 1843. \ Fr. Wimmer, Flora von Schlesien. I, Bd, Breslau 1844 p. 130— 35. 3. H, Kaltenbach, Flora des Aachener Beckens. : Nachtrag Aachen 1845, P+ 263 — 302, 3. C, Meisch, Flora Hennebergioa, Schleusingen 1 1845. ph 25458, . El. Fries, Summa Vegetabiliun Seandinaviae ete. Beck h Holmiae, Lipsiae, Upsal, 1846. p. 164 170. 101 Petermann, analyt. Pflanzeuschlüssel für bot, Eixenrs, in der Umgegend von Leipz. 1846. p. 114—19. Grenier et Godron, Flore de France on Description ete. Par. 1848. p. 536. BE. F, Beicke, monograph. Beschreib, der Brombeersträucher Mecklenhurgs, im Archiv des Vereins der Freunde der Na- turgesch, in Mecklenb, 4. Bit, von Ernst Boll. Neubran- denbarg 1850, p. 73 — 144. | - Fr. Chr. Heinr. Schönheit, Beschreib. d. Flora Thüringens. “ Radolst. 1850, p. 133 34. T, Bell Salter, A Deseriptive Table of British Brambles iu "Arthur Henfcey: the Botanical Gazette. Vol. MH. 1850, Mai. p- 113. Juni. p 147—56. William Jackson Hooker and George A. Walker Arnott, 'The British Flora. G6ih edit. 1850. Babington (Charles Cardale): Manual of British Botany. 3th edit. Lond.. 1851. p. 92%— 105. 0. W. Sonder, Flora Hamburgensis.. Hamburg 1851. pag. ‚1-8. Car. Koch, Dr. Prof., Hort. dendrologions, Secı. 1. Berl, 1853. Pr. 13 — 21. j Ant. Karsch, Phanerogamen-Flora der Provinz Westphalen. Münster 1853. p. 156 — 64. Ang. Gareke, Flora von Nord- u. Mittel-Dentschl, 3. Aufl. . Berl. 1854, p. 102— 109. 192 . 3: B BaeE Ur Be en Zar Br ee a B .Rubus Tournef. — L. j er Brombeerstrauch, „Hinbeerstrauch. a - Familia . System, .Natnralis: - ern Senticosae L. (Philos. Bot.) Trib. Potentilieue. Fries. BR Rosacene Juss. . : Frib.. Dryadeae. DC. (Prodr. Syst‘ Nat, Regni Veget. 11. 549.) ” Rosaceae.. Trib; Dolibardeae ©. Koch (ärnpae monospet- mae connatae). Hort. Dendrol, I..p. 113. . Class. .XIl, Syst, Sexual. Linn.: Icosandria. Ord. Polygynia..: Charäöter genericus. Calyx simplex 5-fdus, hon decidaus, nna sum sorolla 5° petala ae stäminibus numeri indefuiti hypöpodio iori spon- giosi inseritur; earpella drupacen plürima, gnae epipodiam tori‘ (gynophornm)" eonienmn aut 'pulvinatum ocenpant, ii bae- cam spuriam (conocarpium) postremo secedentem sodunt; styi sublaterales decidur. A, Herbasei. Caulie herbacens; stipulae canlinae; "gynophorum pair natum, m. saxatilis L. Felsen- Brombeere. ‚Steinbeore, Flora Suecica. Edit, I. No. 447. — Spee. Plant, onrante Willd, Edit. IV. Tom. IL. P. U. p. 1088. — Weihe et Nees ab Esenb, 1. e. p.31.1.9, — Guimpel u. Hayne tab. 104. — Mert, et Koch Deutschl, Flor. IH, p. 491. — Beichenh. Flor. Germ. excars. p. 608. — Peiermann FI. Lips, p. 373. — Ar rhenius Monograph, p. 5%, — Beicke 1, c. p. 143. — Metsch Flor, Heuneb, p. 257. — Schönheit, Taschenb. d, Flora Thür 103 zingens, 1850. p. 134. — Babington 1. ©. p. 104. — Grenier ei Godron 1. c. p. 536. . . : Canle. sterili: kerbaceo prostrato hispilo, fol. omnibns Bnatig; ramo. Norifero erecio hirto acicnlato paneifloro, fo- ribns terminalibus Fasciculato - subumbellatis, calyeis lacinüis erectis postremo vefleris; petalis lineari-oblongis, albis ealycem subaequantibus; conocarpiis rubris, drupeolis di- stinelis „pancia. . . Schössling krantartig, lang, fadenförmig, völlig nieder- liegend, gebogen, behaart, von schwachen, krautartigen Sta- chelborsten hackerig, mit der Spitze sich in den Boden ein- würzelnd und ini Winter wegen seiner Weichheit bis auf eine kurze Basis absterbend, aus welcher im Frühling der Blüthen- ast hervortritt, Nebenblätter am Schösslinge sitzend, lanzett- lich, gegen die Spitze desselben fädlich, am Blüthenaste ei- förmig, fast stengelnmfassend, stumpf. Blätter, sowohl des Schösslings als. des Blüthenastes, 3-zählig, - weichbehaart, grün; Endblätichen gestielt, breit-eiförmig oder verkehrt- &iförmig; Seitenblättchen fest sitzend, rauten-eiförmig; alle ungleich -, fast doppelt xesägt; Blatistiel schwach gerinnelt, behaart und hackerig. Blüthenast krautartig, aufrecht, stumpf- kantig, weichhaarig, armblüthig. Blüthen zu 3 bis 8, meist kurzgestielt, einfach; klein und weiss, büschelförmig an der Spitze der Achse stehend, von lanzettlichen, einfachen oder #-theiligen Deekblättchen gestülzt; ausserdem oft noch ein- zelne, länger gestielte Blüthen in den Winkeln der obersten Blätter; Blüchenstielchen aufrecht, behaart; Kelchzipfel zur Blihezeit meist aufrecht, bei der Fruchtreife zurückgesehla- gen, Jauzettlich, .zugespitzt, ‚behaart; Blumenblätter länglich, Aufrecht,, schmal und klein, den Kelchhlättchen fast an Länge ‚gleich, Frucht roih, klein, arm an Steinfrüchtehen, welche ziemlich gross sind. und nur..am Grunde zusammenhängen, von- 104 mehligem, säußrliekem. Geschmack. — Die kleinste Art im Gebiete. j " ‘Im Lanbholze auf steinigem Kalkboden bei Themar, Grab, Eichenberg u. s. w,, auf Kalkspatgängeun des rothen Porphyrs am Domberge bei Suhl, Blüihezeit Juni nnd Juli, Fruchtreife im Jnli und August. Anmerk.: In des Verf’s Flora Henneb, p. 258. ist danach die Angabe der Fundorte zu berichtigen und die in [0 beigefügte Bemerkung zn streichen, j B. Frutescentes. Caulis frutescens; stipnlae petiolares. Gynophorum co- nicum. l Pinnatifolii. Folia caulina 3-nata et 5-—7-nato -pinnata. 2%. M. Kdaeus L. Himbeerstrauch. Flora Suecic. Edit. L No. 408, et Edit, II, No. 446. — J. A. Cramer, Anl. z. Forstwesen, Braunschw. 1766. Taf. 48, — Spec. plantarum enrante Willd, T. II. P. IL, Ip. 1081. — Hayne Arzeneigew. Taf. 8. — Weihe et Nees al Es. I. e, p- 120. tab. 47. — Guimpel et Hayne tab. 97. — Merl. et Koch Deutschl, Fl. T. III. p. 490. -— Reichenb. Fl. Germ. ex0, p- 608. — Petermann Fl, Lips. pag. 373. — Arrhenius ], & p- 11. — Beicke I; ec. p.83. — Metsch Fl. Henneb. p--258 — Schönheit Flor. Thüring: p. 133, — Babington 1. c. p.9% —— Grenier et.Godron 1. e. pag. 55. Canle sterili (ut in sequentibus) fruteseente erecto äpiee arcuato-cernun; tereti caesio-Ppruinoso acienlato, fol: 3° natis et 5-nato-pinnatis, subins niveo-tomentosis,. foliolis ovato-acuminalis; stipulis petiolaribus; panicula laxa,' pedun- eulis axillaribus eorymbosis paneiloris erecto-patulis, P9- siremo deolinatis; calyce 'viridi inermi patulo sub fruetu 16 105 flexo; petalis angustis ereclis albis, sonocarpiis rubris' pu- beralis. ' Variat apud nos ß. eanescens: fol. subtus e viridi eamescentibus, pinnis sn- perioris paris Angustioribus sessilibus ad Toliolum termi- näle quam proxime positis; inferioris paris majöribus anri- ewlatis brevissime petiolulatis; ramo Nlorifero brevi’ tenui, fel, 3-natis minoribus subtus canescentibus; floribas sie, rilibus. Synon.: R. caesto-Idaeus Meyer Flor. Hannov. exc: p: 17%. — RB. Pseudo - Idaeus Lejeune Revue de la Flore de Spa p. 20%. — R. caesius d. Psendo-Idacus Weihe et Nees ab Es: Rabi german. p. 104. 106. — R, to- mentosus Guimpel tab. 98. — DC. Fi. fr. — BR. holose- riceus Vest, Schössling anfrecht, an der Spitze überhängend, stiel- rund; grün und bereift, am Grunde behaart, mit geraden, borsienförmigen, braunen, an der Basis etwas breiteren Dörn- chen reich besetzt, selten fast ganz unbewehr, Blätter 3- zöhlig und Bzählig-gefiedert, oben glänzend, grün, nuten weisshlzig, bei ß graugrüng Endblättchen lang gestielt, ei- oder herzfürnig, Seitenbläitchen sitzend, alle’ zugespitzt und Angleich gesägt; bei ß sind die Ficderblättehen des oberen Paares selimaler, und stellen eigentlich nur Abschnitte des bis auf die Basis getheilten Endblättchens dar, während die nn- teren Fiedern an der Basis verbreitert und ohrförmig geläppt sind; Blatistiel rundlich, mit wenig borstenförmigen Dörnchen besetzt (seltner ganz unbewehrt), schwach behaart; Neben- blättchen-am- Blattstiele, fädlich und behaart. Blüthenstengel oben ästig, 'stielrand; fast unbewehrt. Blüthenast kandg, Srün, behaart, fast dornenlos, aufrecht, später gebogen, reich mit Blüthenzweigen bedeckt; Blätter 3zählig, Eudblätichen ge- 106 stielt,, Seitenblättchen, sitzend, alle klein, ‚oval, am Rande eingeschnitten, grün, unten grau- oder weisshlzig; Blatt- stiele behaart nnd gerinnelt; Nebenblättchen fädlich; Info- xesreuz. ans kleinen, Jockeren, blattwinkel- und ansserhlait- winkelständigen, anfangs aufrechten, später überhängenden Doldentranben bestehend ; Blüthenstiele behaart, oft etwas he- darnelt- und. beblättert. : Kelch .abstehend, bei der, Frruchtreife zurückgeschlagen,;. graugrün, dünnfilzig, Abschnitte lanzeit- lich, lang zugespitzt, mit grauweissen Rändern. Blume. klein, weiss, bei: unfeuchtbar; Blamenblätter aufrecht, Jäuglich- verkehrt-eiförmig, an ‚der Basis -sehr verschmälert, kürzer als der Kelch. . Früchte wohlschmeekend und wohlriechend, roth und etwäs. Naumig, :an cullivirten Sträuchern grösser und gelblich abändernd.. . En Gemein auf Waldhlössen, an Bergabhängen, Gehüschen; die Varität #. in Hecken an Ackerrändern anf Kalkboden bei Wiedersbach. „Der. fast überall wachsende und in Anlagen und Gärten wegen seiner wohlsehmeckenden Früchte angebaute Himbeer- stranch kommt auf magerem Boden oft nur mit 3zähligen, au enltirirten Sträuchern hier nnd da mit, 7zählig - gefiederten Blättern aud auf sterilem Waldhoden, jedoch selten, monsirös durch übermässig gehäufte Blüthenknospen vor, deren sämm!- liche Blatigebilde durch rückschreitende Metamorphose in sehuppenförmige, granfilzige Blättchen umgewandelt sind, wo- durch die stets unfruchtbaren Knospen der Hülle gewisser Ar-" ıcn von Guaphalium oder Artemisia gleichen. ‚Die Varietät 8. ist. ohne Zweifel ein Bastarderzeugniss von R. Idaous und caesius, und wird nach. Weihe's Vor gange fast von allen. Schriftstellern als Abart von A. caestus- betrachtet. Sie_steht_aber augenscheinlich, :sowohl: in Betracht 107 der. Bewehrung. und der .gehederten Blättern des Schösslings, als.in Rücksicht anf Kelch und Blumenblätter dem A, Idaeus weit näher: Die Richtung des Schösslings ist im Gebiete zwar stets ‚aufrecht, doch finden sich niemals freistehende, sondern aur. in. anderen Stränchern. anfwärts sirebende Stengel, en dass die natürliche Richtung nicht beobachtet, wird., .. Yon dieser Abart unterscheiden sich ® andere, im Ge- biete noch nicht aufgefundene Formen, nämlich R, eaesio- Idacus Lasch forma viridis aus Driesen und R. Idveus vi- ridis Spenüier (Flora 'Friburg.) aus dem Mooswalde bei Frei- burg im. Breisgau. Beide weichen nämlich dadurch ab, dass ihre Blätter an beiden Flächen grün, unbehaart, glänzend und fast durchseheinend sind. i I. Palmatifolii, Folia caulina Inata aut 5 — 7uaio-digitata vel pedata, 4 Canlis teres pruinosns; folla eanlina utplurimum' Snata, “ Soliolis Tateralihus subsessilibus. 3 n. enesius L. Blaue Brombeere oder Kratzbeere. Bochsbeer. rstrauch. Flor. Suee, Edit. I. 1755. No. 445. — Sper, Plant. Edit, IV, enrante Wild, T. II p. 1084. — Hayne Arzenei- gew. T. I. tab. 9. — Weihe et Nees ab Es. 1. c. ». 102, tab. 46. — Gninipel u. Hayne tab. 100. .(eaesius umbrosus). — Wallroih Schedul, erit, p. 227..— Reichenb. Flor; Germ, exe, P. 608, — Mertens .et Koch ], c. III. p. 489. — Peiermann Fl, Lips, pag. 372. — Arrhenius L ce, p. 50. — Kaltenliach l. & p.302..— Metsch Fior. Henn. p. 257. — Schönheit Flor. Thür, p. 183, —— Beicke I. c. pr. 138. — ‚Babivgton 1. c P- 108. — Grenier. et Godron I. c. pı 536. - Gaule sterili prostrato graeili tereti glabro oaesio-prui- #050 aculeolis:. subsetaceis armato; fol. Inatis,- rarissime 108 tin quibusdam Variet.) pinnatis aut -pedatis, foliolo terminali longe petiolulato ovato acuminate,; lateralibus subsessili- Bus rhombeo-ovatis; panienla simplichiseula subfastigiata; ealyce subviridi coriaceo Fructui adpresso , petalis ovalibus inarginatis albis, conoeärpiis nigris rore caesio ailspersis, Variat intra fines Henncherg, A, Molles (Godron Monogr, } p- 1). Fol. mollibos,. planis, viridibns, a. umbrosus. Wallr. (Sched. erit.) Caule sterili snbacien- lato, fol. mäjorikus utringue viridibus subpubescentilns, . foliolo terminali läto-ovato snb- 3-loho hasi subeordate, lateralibns margine inferiore 2-lobis aut ventricosis; pa- nieula laxa pauciflora subglandulosa, Aoribus albis an subroseis. ß. parvifolius Wallr, (1. e.). Caule Siliformi subaeienlato, fol. parvis supra glabris subtas pubescentibus, foliolo. ter- minali oblongo-obovato basi euneato, ramo florifero brevi Sliformi, Aoribus 1— 4, pedirellis et calyeibus glandulosis (R. caesius Var. 3-Norus olim ex speeiminibus exsicealis enm kotanophilis a me communicatis) aut eglandulosis (R. " sassio-sawatilis Lasch ex speeim. editis). — B. Rugulosi (Godron monogr.). . . Foliis coriaceis rngulose plicatis, y. palustris Whe, (R. caesius a. aquaticus Whe. et N): Canle minus asienlato, fol, snbins pallidioribns Bnatis, Pr lioto ‚terminali rotundato-ovato rarius deltoideo, : paniculs subcorymbosa acieulata glandulosa, 6. agrestis Whe. et N, (R. ouesius ß, arvalis Rehb. Flor Germ. exo.): Canle recurvato-acnleolato , fol. Snatis sub- tus velntino - villosis,, feliolo terminali suhonrdate- ovalt 109 aut orbieulato,. panienla multißora acienlata "glandulosa, ramulis firmioribus subdivaricatis, & Pseudo-caestus Whe. et N, (R. caesius Idaeo -caesius Meyer Fior. Hannov. exc. p. 172): Caule graeili sub- pubeseente recurvato-aculeolato,, fol. magnis coriaceis 3- natis subfüs faveseenti- tomentosis, petiolo erasso, foliolo terminali cordato-ovato 3-Iobo aut 3-fido, ramo florifero “debiliore, panieula paueiflora laxa subeorymbosa, ralyeis "laciniis Ianeeolatis, Boribus sterilibus. R. caosius Pseudo - Idaeus Weihe siche bei R. Idaeus. Schössling. niedergestreckt, oft sehr lang und dünn, stiel- rund, mit blänlich - weissem Reife bestreut, sonst. ‚grünlich, an der Sonne rolhbraun, glatt, nur an der Basis etwas behaart, meist mit kleinen, pfriem- oder borstenförmigen, geraden, meist zurückgeneigten, gegen die Spitze des Schösslings ge- krümmten, röhlich-grünen, an der Spitze geiblichen, 'am Grunde oft verhreiterten Dörnchen mehr oder weniger bewehrt, fast niemals ganz uubewehrt; Blätter 3-zählg, an bei eini- gen Varietäten 5- zählig- fussförnig oder ungleich gehedert, auf der oberen Fläche glatt oder etwas behaart, auf der un- teren bald grün und weichhaarig, bald grau, sammetärlig, oller Älzig; Endblättehen lang gestielt, eirund oder länglich - eiför- ig, mehr oder weniger zugespitzi; zuweilen stumpllich; Sei- tenhlättchen sitzend oder sehr kurz gestielt, ränten - eiförmig, mit reiten Basis, ‘am: untern Rande olirförmig gelappt, alle \ngleich- grob- oder eingeschnitten-gesägt mit langvorgezo- genen Zahnspitzen; Blatistie] fein gerinnelt,; schwach behaart und mit kleinen, geraden oder gekrümmten Dörnchen. mehr oder weniger hewehrt; Nebenbläitchen am Grunde des Blatt- Stieles danzettlich, mit verschmälerter Basis, lang. zugespitzt, . Sewimpert und ‚geailert, ‚zuweilen drüsig, —. Blüthenstengel 110 dem Schössliige ähnlich; Biliihenast aufrecht, dünn, hin und her gebogen, stachelborstig; ai Gründe stielrund, gegen die Spitze kantig; Rispe ‚meist kurz und armblüthig, darch anf- rechte, verlängerte Zweige fast ebensträussig, Achse, Blumen- stiele und Stielehen bald glatt und drüsenlos, bald ‚weich. haarig, mit Stachelborsten ‚und ‚rothen Drüsen besetzt; ‚Kelch dunkelgrün, „behaart oder, etwas flzig, nieht selten drüsig, pergamentartig, „mit eiförmigen oder .eilanzettlichen, lang zu- gespitzten, der reifenden Frucht. angedrückten Abschnitten; Blumenblätter oval, ausgerandet, gerunzelt, entfernt von ei der stehend, weiss , selten röthlich, Griffel grünlich; Früchte von mässiger 'Grösse, schwarz, mit bläulichem Beife über- zogen, säuerlich, oft mur aus wenigen grossen Steinfrüchtchen besichend, " At Ackerrändern, besonders auf Kalk-, Lehm- und | Sandboden, an Zäunen, in Hecken nnd Gehölzen, an Fluss | ufern u. 8. w. fast überall, «. an schattigen Orten auf fetiem Bodem, £. auf Kalkboden durch Dernhecken weithin krie- chend, bei Rappelsdorf und Kloster Vessra ; y. an feuchten . Sıellen, Bachufern; d, an Äckerrändern, besonders auf Ralk- ‚boden; &. im Gebüsch auf Kalkboden, bei Kloster Vessra, — Blüthezeit Mai bie October; Fruchtreife vom Monat Juli ab. R. caesius e.. Pseudo - cuesius scheint, wie bereits Au ‚dere vermuthen, eine durch Kreuzung von R. Idaeus miR . 6uesius. erzeugte Bastardform zu sein, und kommt;auch nur in der. Nähe derselben im Gebiete vor.. Sie. steht jedoch dem E. caesius näher als dem R. Idaeus.: Eine Verwechselung des R; ezesizs mit anderen einhel ; mischen Arten kann bei aufmerksamer Vergleichung nicht wohl vorkommen; ausser etwa bei denjenigen‘ Abarteıi, deren Ste ‚gelblätter durch Theiling der Seitenblättchen-fussförmig, ol@ . mi durch Theilung des Endblättchens ungleich” gehedert erschei- nen. Die letztere Form könnte eine Verwerhselung mit R, Idaens zulassen, der sich durch den aufrechten Schössling ünd die gleichmässig gehiederten, an der Unterfäche schnee- weissen Blätter leicht unterscheiden lässt. ' Die Form mit fuss- Tormigen Blättern nähert sich dem R, dumetorum,' von wel- chem jedoch R. oaesius überhaupt dadurch abweicht: 1)' durch den meist schwächeren, stielranden (nicht Sumpf kantigen) Schössling ; j %) durch die schwachen, nadel- oder pfriemförmigen (wicht stärken und harten) Dornen; j £)) durch die (gewöhulich) 3-zähligen (nicht fussförmigen) “ Blätter; ° 4) durch die meist kürzere Blüthenrispe ; 5) die pergamentarligen, steifen, nach dem Verblühen äuf- rechten (nicht weichen, bei der Fruchtreile zurückge- schlagenen) "Kelchzipfel; \ . j 6) die ovalen (nicht keilförmigen), Blnmenblätter; 7) die grünlichen (nicht röthlichen) Griffel; 7" 8) die blaubereiften Früchte; B Canlig obtusangulus. _Folia caulina 5 — 7nato-pedata, 4 M, dumetorum ‚Wie, et.Noes. Heckenbrombeere. “Weihe et Nees ab Es. I. &, p. 98. tab. 45. AB. = Le- Jemne. ot-Courtois FI, Belg. Tom. IL p. 161. — Bluff et Fin- seh. 1.0 p.190. — Kaltenbach I. ec. p. 294. — Beicke |. “17. — R, -nemorosus Hayne (pro parte) Arzrneigew. Toms 1, tab. 10. — Guimpel u, Hayne tab, 101. —.R. nc- morosis ei dumetorum Boenningh. Prodr.-p. 153; — Wim- mer ei Grabowski Fler. Sil p, 34 — Fries Summa Veget, Sand, p. 168, — ‚Arrhenius 1.0, p- 45. — Wimmer Fl. von Schles, ® 13%. — Bell Salter: Gazette Bot. p. 129. —- Ba- 112 kington 1. ec. pı 104. — . Grenier. et Godron 1. c. p. 536. — R. corylifolius Schultz Fl. Starg. p. 131. — Wallr. sched, erit. p. 230. — Reichenb. Fl, Germ. exc. p. 604. — Peterm. Fi. Lips. 9.371. — Meisch Fl. Henneb. p. 257. — Garcke l. c. p. 108, sed non Smith. Caule sierili areuato-decumbente subangulato subprui- noso aculeis szbreetis arınato, fol, 3-natis et 5-nato- -pe- datis, Toliolis infimis. sessilibus minoribus lateralibusque ovatis, terminali longe petiolulato suborbiculate- aut euneato- ovato plerumgue eordato acuminato, rami Norigeri 3-natis aut mediis 5-nato-pedalis, panieula laxa subcorymbosa, ramulis suberectis, calyce canescente aut tomentoso subglar- duloso basi subaciculato, post anthesin reflexo, una alte rare lacinia fructui maturo adpressa; pelalis cuneato- oboratis albis aut roseis, conocarpiüs nigris haud pruinosis sapidis. Hujus speciei valde mutabilis intra fines Henneberg, 0% eurrunt varielales et formae, quae sequuntnr: A. Subglabri. Canlis glaber, folia viridia subtus pubescen- tia conecolora aut pallidiora aut caneseentia, «. viridis Walle. (Sched. erit. p. 281): Caule glahro au puberulo vix glauduloso aculeis paryis conieis armalt, fol, magnis utringne viridibus subius pallidioribus pube : seentibus, raıno florisero pubescente minus aculeolatt, “ fol. 3-natis, calyce yiridi-canescente suhglanduloso, flor« albis, ß. vulgaris Whe, et.N. (l. c. B. dumetorum b. glabraim i Bluff et Fing.): Caule subglalro parce glanduloso #241 ae ramo forilere magis. aculeato, fol. utrinque eaneseeh tibus subtus pallidioribus,.. .rami Aoriferi 3-natis a0 5 nato-pedatis, calyce subglandulogo canescente, Bor. roseisye. allis ' - 113 * Inciniatus Whe, et N. (R. dumet. a. unlgaris .a. 1.). Foliolis foliorum vami floriferi snperiornm inciso - multi- dis aut pinnatiädis. ## septenatus Whe, et Nees (l. c. a, 2). Altissimns et omninm partium major. Canle sterili crasso, fol, canli- nis permagnis, dupliei folioli terminalis divisione septe- natis, rami foriferi 3-natis amplis, panieula elongata laxa multiflera, WR gemiplenus Whe, et N. (l. c. a. 3): Canle et fol. velut in Var. @., ramo florifero gracili, peduncnlis e foliorum axillis progredientibas longis, superioribus 1-doris, infe- rioribus %-floris, unico terminali, fel. rami floriferi 3- natis, summis simplieibus, calyeis laeinlis saepe appen- dieulatis, flor. semiplenis albis sterilibus. y. fliformis (B.nemorosus var. silvestris Godv, Monogr.?): Caule graeillimo glaherrimo subeglandulose aculeis. rectis eonieis sparsim armato, fol. sat magnis planis mollibus atringne pubescentibus subtns pallidioribus, foliolo ter- minali ovali basi rotundato, ramo florifero temui sub- pubescente eglandulose, fol. 3-natis pubescentibus, fo- liolo terminali enneato - obovato, Interalibus rhombeo- oyatis, panienla laxa panciflora, pednnculis 1 — 2-Horis, talyce einereo-tomentoso inermi eglanduloso sub fructu (Parvo) reflexo, B. Pilosi, Canlis pubernlus. Folia, petioli, inprimis par- fiales, ramns et ramuli Aorigeri pilis patentibus pubeseen- tes aut villosi, d. grandifolius (R. dumetorum ß. pilosus Whe, et N. — „ER. corylifolius 8, villosus DC. Fi. Fr. suppl. VI p 474): Caule sterili Jargius aculeato, singulis pilis glan- dnlisque eonsperso, petiolis ramo florifero foliisgue pilis %ı Bd, As lieh, 8 114 brevioribus densius villosis, fol. amplis utrinque viridibus, rami floriferi $-natis, panieula laxa moultiflora, calyce fuseo-viridi canescente acicnlato glanduloso, flor. albis, #* bracteosus (RB. corylifol. s. appendiculatus Ruchb, FI, Germ, exe. p. 608): Panicula foliis 3 — 4 simplicibus bracteisque uumerosis lanceolatis simplieibus aut divisis falta ‚ nonnullis laciniis ealyeis appendienlatis, for, albis majoribus, j s.'parvifolius (? R. corylifolius d. canus Wallr. 1. ep 231. — BR. iiliaefolius Spreng.): Caule sterili sparsin aculeato eglandulöso, fol. coriaceis viridibus subtus ca- nescentibus versus apicem caulis’ albo-tomentosis, foliolis parvis orbiculatis abrupte atuminatis, infimis ovalibus breviter sed conspieue petiololatis, petiolis partialibus ramo florifero cum foliis et racemo paneifloro patenier et dense pilosis, calyce canescente inermi stipnlisgue glan- ‚ dulosis, flor. albis. & Wahlbergii. — R. Wahlbergit Arrlen. I c. p. #. —Beicke Le, p. 111. — Fries Summa Veg. Seanlı p- 167. — Grenier et Godr. I. e. p. 539, — R. corzli- Folius b. intermedius Wahlenb, R, corylöfol.y.Wahl . bergii Sond. Fl. Ham. p. 284. — Garcke lo P 109. — R, fruticosus var, intermedius Wahlb, Fler Sueeie. Edit. IL. Vol. I. p. 330. Caule sterili larglus aenleato pruinoso glabro, fol. magnis viridibus sublus : pallidioribus -ramisque et ramulis Noriferis large acnleafis glandulosis pubescentibus, panieula multiflora densa sah corymbosa, petalis ovatis zugulosis albis et roseis. C. Tomentosi. Folin supra viridia aut einerea (folis RB. . mentos Borkh. valde similia) subtus aegue ac oalyoes 0% nescenti- vel albo -iomentosa. u 115 m tomentosus (y. Whe. et N. — 'Bluff et Fing: I. e. pag. 190, — R. bifrons Vest, — R. alihaeuefolius Trait,): Caule sterili validiore glabro aut subpilose magis minusve 5 glanduloso et acnleato, fel. sat magnis coriaceis rngulo- ° sis 'supra obseure viridibns aut einereis subtns albido - 'tomentosis, rami Nloriferi 3 — 5-nato-pedatis, panicula laxa, ramulis axillaribus 2 — 4-Loris, calyee üfeinque albo-tomentose subinermi, flor, albis, # grandiflorus (R. nemorosus ß. grandiflorus Wimmer tt Grab. Ic. p.34): Fol. caulinis mollibus planis subtus tinereo - subtomentosis, folielo terminali et lateralibüs ob- longo- obovatis ceuneatis, panienla depauperata 4— 6- dor, pedunenlis 1—2%-floris, calyee einereo -tomentoso subglanduloso acieulaio, laciniis nonnullis folioso - appen- dienlatis, floribus albis maliformibus speeiosis. $ Pseudo - cnesius: stirps hybrida e R. dumetorum et cae- sio parentibus nata: Canle sterili oaesio- pruinoso gla- bro acienlato glanduloso, fol. rugosis snpra cinereo- tiresgentibus subius cinereo-tomentosis 3-natis, foliolo ‚terminali eordato -ovato longius, lateralibus, brevissime petiolulatis rhombeo - ovatis margine inferiore, lohbato- auricnlatis, ramo Aorigero pruinoso glandnloso. acien- tato subpiloso, fol. minoribus, ceterum caulis sterilis si- millimis; ramulis panienlae axillaribus 1 —3-Noris erectis aticnlatis, calyce albido-tomentoso aciculato glandulese post anthesin reflexe, fRoribus albis ut. videtur sterilibus. D. Horridi.' Canlis petioli rami 'onm ramulis foxiferis et'pe- dunculis andique -aeuleis confertis rectis longioribus mino- Fihusqne. intermixtis armati. "ferow (d. feröa Whe, et N. 1 6 p. 100. 101. 1.45. B, — BR, horridus Schultz Prodr, Fl. Starg. Suppl.L p.80. 8* 116 — R. ferox Boenningh. Prodr. Fl. Monast. n. 637. p. 153): Canle subglabro dense aculeato, aenleis rectis co- nieis validioribus. ant basi compressis minns validis, pe- tiolo communi crasso, fol. canlinis amplis voriaceis planis viridibus utringue puberulis, foliole terminali maximo | cordato orhieulato ahrupte acuminato longe petiolulato, lateralibns orbienlato-ovalibus brere petiolulatis, infmis ovalibus sessilibus; ramo Norifero large aculeato et glau- duloso, panicula brevi aut longiore interdum longissim eomposita laxa, Aoribns brevius pedicellatis ad rami ra- malornmgue apicem congestis speciosis alhis ant roseis, * forma minor: caule gracili, foliolis eaulinis longe ‚mine- | sibus Intescenti-viridibus, zamo florigero et panienla | hrevi. Schössling gebogen und niederliegend, oft sehr lang, an . Grunde stielrund, dann bis zur Spitze stumpfkantig, grün | oder röthlich, im Sonnenlichte brannroth, im der Jugend be * feift, glatt oder weichhaarig, mit oder ohne Drüsen, zur len reich an Drüsenborsten; ; Dornen am Gronde des Schös- . lings zahlreicher, kleiner und kegelförmig, gerade und em zurückgeneigt; gegen die Spitze desselben weniger zahlreich, ' aber stärker, mit hreiter Basis und gekrümmt, die -Änssersie » sogar oft sichelförmig, alle von der Farbe des Schösslings, an der Spitze gelblich. Blätter 3-zählig und fussförmig ” zählig, selten darch Theilung des Endblätichens 7- zäh ferner glatt oder runzlich gefaltet, auf heiden Seiten 8 grin, an der unteren hlasser, weichhaarig oder. grau- mid wÄß, Alzig, selten auf heiden Seiten gran; Endblättchen Jang 5" stielt, weit grösser als die übrigen, eiförmig, mit gerundel?! oder herzförmiger Basis nnd lang vorgezogenen Spitze, sl länglich verkehrt-eiförmig, am Grunde keilförmig ; die une“ | sten Blätichen sitzend oder sehr kurz gestielt, oval und sieh 117 kleiner als die übrigen; Seitenblättchen kurz gestielt, rund- ieh-eiförmig oder rauten-eiförmig, bei den 3-zähligen am uniern: Rande oft ohrförmig gelappt, alle am Rande scharf- und ungleich grob- doppelt gesägt; Blattstiel und Stielchen oben Näch gerinnelt, weichhaarig oder zottig, mit kleinen, sichelförmigen, auf die Mittelrippe übergehenden Dörnchen bewehrt; Nebenblättchen lanzettlich mit verschmälerter Basis, gewinnpert und geadert. Blüthenstengel oft verästelt, übrigens dem Schösslinge ähnlich, Blüthenast aufrecht, kurz, oder lang, schwach oder stark, weichhaarig oder zottig von dichteren oder lockeren Haaren, drüsenlos oder mehr oder weniger mit Drüsen und kleineren, nach oben zu grösseren, konischen und eiwas gebogenen Döruchen hesetzt, bereift oder häufiger ın- bereift, am Grunde stielrund, oben eckig. Blätter entweder alle.3-zäblig oder die unteren und mittleren fussförmig 5- sählig; Blätichen eingeschnitten gesägt, Endblättchen gestielt, eiförmig oder verkehrt- eiförmig, die untersten kaum gestielt, förmig, die seitenständigen bei den 3-zähligen mit bauchi- gem. oder gelapptem unteren Bande; Blattstiele gerinnelt, be- haart, mit kleinen, fast geraden Dörnchen bewehrt, zuweilen mit eisigen Drüsen besetzt, . Nebenblätichen schmal, bewim- perl, mit oder ohne Drüsen. Bispe meist kurz und locker, Aulsammengesetzt, mit aufrecht-ahstehenden, blattwinkel- und ausserblattwinkelständigen, an der Spitze traubigen oder dol- denttaubigen Zweigen, welche einfach behaart oder zeitig und mit eitzelnen,. gestielten Drüsen besetzt sind; selten ist die Rispe lang und reichblüthig, aber meist mit einigen einfachen, “förmigen, lief gesägten Blättern besetzt; Deckblättchen lan- zeitlich, einfach oder getheilt, zottig. Kelch grau behaart oder flzig, drüsig und mit Kleinen Dörnchen bewehrt, oder ohne Drüsen nnd Döruchen; Abschnitte eiförmig, mit langer, Srüner Spitze, beim Blühen abstchend, nach demselben zurück- 118 geschlagen, oder der eine und der andere der reifen Frucht angedrücki; Blumenblätter runzlich, verkehrt-eiförmig, ans- gerandet and gewimpert; Blumenkrone meist gross, weisslich, in ‘der Knospe oft rölhlich, bei 'fero= rosenroth und sehr gross. : Frucht: meist. gross, kuglich, schwarz und glänzend, nicht bereift; Steinfrüchtchen geschwellt und zahlreich. Die meisten Formen dieser Art kommen häufig und au den verschiedensten Standörtern vor: w., vridis in schattigen, feuchten Wäldern bei-Altenfeld; -#. vulgaris in Zännen und Hecken, auch im Wintergetreide als lästiges Unkraut: Sten- gel, Blattstiele und Blaitrippen werden hier oft durch die Sonnenstrahlen braunroih gefärbt; * Zaoimiatus an Zäunei über der sog. Hofleiter bei Suhl; *# septenatus auf feiten Lande in Gebüschen und Zäunen; bei: Kenlrode; F##\ sem plenus auf bebautem Gartenlande bei Suhl; y, Jüldformis auf Kalkboden bei Viernan, vom Herrn Förster Martiny milge- ; iheilt; d. grandifolius auf Holzschlägen zwischen Gottfrieds- berg und Wiedersbach, selten! * Bracteosus an sonnigen Uferstellen der Schleuse, an der Stäte bei Schleusiugen; & parvifolius auf Waldschlägen am Fusse des Mittelberges bei ö Sehleusingen; 5. MWahlbergii auf Lehmboden bei Schlensiv- gen.und Keulrode; 7. tomentosus .an vielen Stellen des @e- bietes; * grandiflorus auf Kalkhoden bei Viernau, vom Hrı: Förster Martiny mitgetheilt; 9. Pseudo-ouesius an: Gebi- sehen -in der Nähe der Stammarten, bei Schleusingen ; fe j rox anf.lichten Holzschlägen, Steinhaufen, in Gebüschen, & sonnigen Ackerrändern nicht selten im ‘Gebiete; * minor auf einer Waldblösse bei Wiedersbach. Blüthezeit verschieden, am frühesten bei ferox, de sehon im Juli reife Früchte trägt, die ‚bald abfallen; im All. gemeinen blüht Z. dumetoruin im Juni and Juli, und reif im Juli bis September. 119 R. pallidus Whe. et N., der als glatte Form zu R. du- metorum gezogen wird, ist im Gebiete noch.nicht aufgefun- den worden, . Obgleich R. nemorosus Hayne eine ältere Benennung ist, als A, dumetorum Whe. et N., so hat doch der Verf, die letztere vorgezogen, weil Hayne bei Anfstellung dieser Species nur eine Abart vor sich gehabt zu haben scheint, — R. corylifotius Smith, mit welchem die in Rede ste- -hende Art von mehreren denischen Schriftstellern, z. B. von Wallroth, Reichenbach, Sonder, Petermann, Meyer, Garcke u. A. vereinigt wurde, ist jedoch, wie he- reits Arrhenins nachgewiesen hat und von neueren engli- schen Floristen bestätigt wird, eine zwar mit BR, dumetorum nahe verwandte, jedoch völlig selbstständige Art, die im mitt- Ieren und südlichen Deuischland, wie es scheint, noch nieht aufgefunden worden ist. Dagegen wurde auf der Pommer- schen Insel Usedom von Th. Marsson cine Brambeerart aufgefunden und dem Verf. gütigst mitgelheilt, die wenigstens mit der Arrhonius'schen Diagnose und Beschreibung des R, corylifolius genau übereinstimmt. Leider hatte der Verf, noch nieht Gelegenheit, Mecklenburgische Exemplare (nach Betcke), so wie Schwedische und Englische zu vergleichen, Die Pommersche, von ihrem Entdecker für A. oorylifalius Arrhenias erkannte und vorläufig von ihm (in litt.) mit dem Namen R. Arrhenii bezeichnele Brombeerart unterscheidet sich von R. dumetorum vorzüglich dadurch : A) durch kleinere und schwächere, auch an der Spitze. des Schösslings, den Blattstielen und der Mittelrippe, gerade (nicht sichelförmige) Dornen ; 2). durch viel grössere, auf beiden Seiten lebhaft grüne, - Zarlere (nieht runzliche und. steife); tief eingeschnitten- 120 gesägte, niemals anf der unteren Fläche grau- oder weiss- . Ülzige Blätter, die am Blüthenaste siets nur 3-zählig (viebt 5-zählig- fussförmig) und in der Rispe ungetheilt, aber meist sehr gross sind; 3) durch kleinere, schmälere Nebenblättchen; 4) durch die meist. kürzere; armblüthige Bispe; 5) durch grünliche Griffel und äusserlich grüne Kelche. Früchte sah Schreiber dieses micht, Die irrthümliche An- nahme aber, dass der Smith’sche R. corylifolius mit RB, nemorosus Hayne und R. dumetorum Whe. et N. identisch sei, rührt wahrscheinlich zum Theil daher, dass Smith in . . seiner Engl. Flora 1. 1824. des R. nemorosus Hayne kei- ne Erwähnung thut, obgleich man voraussetzen konnte, dass letzterer, der in Deutschland so gemein ist, auch in England nicht fehlen würde. Dass aber die damaligen britischen Flo- risten den bereits bekannten R. nemoroszs für eine Abarl des caesius hielten, geht aus dem genannten Werke Smith’s hervor, wo es bei caesius pag. A410 heisst: „Bohemian spe- eimens of the R. nemorosus of Hayne, sent hy a learnel and experienced traveller, Mr. Sieber, are cerfainly in part caesius, ihough one of them approaches corylifolius, exeept havivg much smaller leaves, and angular Rowering-hranches.“ Auch Hooker (Brit. Flora p. 252) betrachtet A. nemorosus als Abart #. von BR. caesius, so wie G. F. W. Meyor un ter den deutschen Schriftstellern. — Anderntheils sind die Abweichungen in den Diagnosen von .R. corylifolius und nemorosus scheinbar 50 geringfügig, dass eine Verwechselung oder ein Zusammenwerfen' beider Arten leicht erklärlich war. In der neueren Zeit haben jedoch Bell-Salter, Babing- tonu.sw den R. nemorosus Hayıe (dumetorum Whe, et N.) sehr wohl von caesius und corylifolius unterschieden. PER 121 Von R. Wahlbergii 'Arıh. sah der Verf. dieser Al- handlung leider keine Original-Exemplare, wohl aber Betoke- sche aus Mecklenburg, die mit den hiesigen fast völlig über- einkommen. An beiden lässt sich indessen ein characteristi- sches Merkmal, wodurch sich die Pfanze specie von R. du- etorum unterscheiden liesse, nicht auffinden. Eine Verwechselung des R. dumetorum mit einigen For- men von R. caesius ist leicht möglich; die unterscheidenden Merkmale sind bereits hei R. caesius hervorgehoben worden. Endlich räumt Arrhenius die Möglichkeit einer Ver- wechselung des R. nemorosus mit den von ihm aufgestellten beiden Arten, BR. Wahlbergii und R. pruinosus, selbst ein. Beide werden von einigen Schriftstellern nur als Ab- arten von memorosus (dumet.) ängeschen. Der Verf, muss jedoch bekennen, dass ihm BR. pruinosus noch völlig unbe- kannt ist, Dass zwischen R. dumetorum und cuesius eine gegen- sciige Befruchtung stattfinden dürfte, lässt die sub 9. be- 'sehriehene Bastardforın vermuthen, die sich von B. caesius besonders durch den starken und kanligen Schössling, so wie die nach der Blüthezeit zuzückgeschlagenen Kelchabschuitte leicht, unterscheidet. b. Caulig angulatus epruinosus glaber non sefosus, raro sin- sulis glandulis obsitus. Folia caulinn 3 —Bnata. .% valyeibus cano-- tomentosis, 5m, tomentosus Borkh. Jülziser Brombeerstrauch. “ Borkhausen in Römers nenem Magaz. für Bot. 1. Stück, — Plora.der Wetterau, U. p. 287. — Borkhausen, Fovstbot, Up 1446, — Vest, Manuale bot. p. 789. — Bechstein, Forsthiot, p- 162. 762. — Guimpel und Hayne tab. 98. — Knie, Syst, Veges, ent, Spreng. ‚IL p. 529. — Weihe et 122 Nees ab Es. p. 27. 1.8. — Reichenb. Fl. Germ. exc. p.601, — Lejeune ei Conrteis Comp. Fl. Belg. Il. p. 167. — Gr- nier et Godron l. ©. p. 544. — Garcke I. cp. 10. — R, | canesoens DC. Hort. Monsp. p. 139. . Canle sterili arcuaro-decumbente angulato subsulcato subglabro aeuleis reeurvis largius armato, fol. 3 — 5 -nalis supra cinereo-, subtus albo-tomentosis inaequaliter serrate- ' dentatis, foliolo terminali ovali aut obovazo-oblongo, infimis subsessilibus; ramo florigero erecto angulato, fol. 3-nafis wtrinque lomentosis,; panieula elongata angusta vamnlis erecio-patulis, calyce oan0-tomenioso inermi sub fructn re- flexo, petalis obovalo-oblongis albis, conorarpüs parvis als , aitidis. 4 Schössling bogig-niederliegend, oft an der Spitze wur- | zelnd, am Grunde kantig mit flachen Seiten, dann .bis zur r Spitze furchig, meist grün, etwas gestreift, glatt oder mil j einzelnen einfachen oder drüsentragenden Haaren beselzl. \ Dornen kurz, mässig stark, mit eiwas verdiekter Basis, au Grunde des Schösslings gerade, gegen die Mitte gebogen, A der Spitze sichelförmig, alle von gelblicher Farbe; Blätter * zahlreich, 8-zählig oder durch Theilung der Seitenblätichen 4--5-zählig, auf der oberen Fläche von Sternhaaren dünu- , grauflzig, auf der unteren mit einem dichten, sammelarlige, weissen Filze bedeckt, sonst ziemlich diek und lederarlif ungleich -, fast lappig-sägeförmig gezähnt, Läppchen 2% mal gekerbt, Endblätichen oval oder, wie die Seitenblätichen, länglieh verkehrt -eiförmig, mit verschmälerter, ganzrandiget Basis, in eine kurze Spitze auslaufend, selten stumpf; ie untersten fast sitzend; hei den 3-zähligen sind die Seile blättchen 2-theilig oder 2-spaltig, mit auswärts. gerichtelt . Absehnitten. Blaftstiel stark, halbrand, etwas gerinnelt und, wie die Stielchen, schwach behaart. und mit sichelförmig® 123 Dörnchen dicht bewehrt; Nebenblättchen linien -lanzeitförmig, behaart und hewimpert, Blüthenast aufrecht, lang und schlank, eckig, gefurcht, schwach behaart, hier nnd da mit einzelnen Drüsenborsten besetzt, sonst dem Schösslinge ähnlich; Blätter %-zählig, auf beiden Seiten filzig, kleiner als die Stengel- blätter, nach oben in einfache, immer kleiner werdende über- gehend; Rispe schmal, meist lang und vielblüthig,: mit auf- reehten, wenig abstehenden, mit krammen Dörnchen besetz- ten, drüsenlosen, weichhaarigen, eckigen Zweigen, von denen die ‚blattwinkelständigen traubig, die oberen armblüthig nnd doldentraubig sind; Deekblältchen ei-lanzeitlich, weichhaa- rig; Kelch graufilzig, ohne Drüsen und Döruchen ; Abschnitte ei-lanzettlich, spitz, bei der Fruchtreife zurückgeschlagen; Binmenbläiter länglich.- verkehrt - eifürmig, - weiss, an der Spitze gekräuselt oder gezähnelt; Staubfäden weiss, mit gelb- lichen Antheren; Griffel läuger als die Stanbfäden; Früchte klein, schwarz, glänzend, von saurem Geschmack. Im Bärenthale an Waldrändern auf steinigem Sandboden bei Schleusingen, sehr selten! Blüthezeit im Juli und August; Fruchtreife im September md October. ‚Im Gebiete abortiren die Steinfrüchtehen häufig, und man findet deren meist nur wenig an einer- Fracht entwickelt, Abänderungen, wie man sie an anderen Orten, z.B, mit oberseits grünen, fast glatten Blättern, ferner mit entferuten, grossen, fast einfachen Sägezähnen findet, kommen im Ge- biete nicht vor, Eine Verwechselung dieser sehr ausgezeichneten, schen von Weitem erkennbaren Art kann nur mit R. dumetorum unter. den einheimischen Arten vorkommen, und zwar mit der- jenigen Abänderung, deren Blätter auf der oberen Fläche grau-, auf der unteren weissfilzig sind, wodurch der Siranch bei 124 flüchtiger Betrachtung dem R. tomentosas Borkh. täuschend ähnlich wird. Diese graufilzige Abart von RB. dumetorum un- terscheidet sich jedoch von B. tomentosus 1) durch den an der Basis stielrunden, in der Mitte stumpf- kantigen, meist behaarten und bereiften Schössling; 2). durch die geraden, konischen oder am Grunde zusammen- gedrückten Dornen; 3) durch die eigenthümliche Form der meist 5-zähligen, fussförmigen Blätter, besonders durch das grosse, lang- gestielte, kreisrunde Endblättehen und die vie) kleineren, ovalen Basalblätichen; 4) durch die nicht selten 3-zähligen Blätter des Blüthen- astes; 5) den lockeren, breiteren Blüthenstand; 6) den bewehrten Kelch ; 7) die grösseren, oft röthlichen Blüthen und grösseren Früchte. 6. B. thyrsoidens Wimm. Siraussblüthiger Brombeer- strauch. Wimmer Fl, v. Schles. 1. 1832, p. 204. und 1844. p: 131. — Binff et Fingerh. 1. e. p. 192. — Fries Summa Vegel, Soand. p. 165. — Arrhenius I. e. p. 28. — Sonder Fl, Hamb. p- 274. — Beieke 1. c. p. 96. — Babingt. Man. p. 9. — Grenier et Godron }. e. p. 547. — Gareke l. ce. p. 108. — R. fruticosus vieler Auctoren vor Wimmer (non L, nee Sm.). — Schultz Prodr, Fl. Starg. p. 131. — Weihe et Nees ab Es. L © p.24. 1.7. — Boenningh. Prodr. Fi. Mon. p. 150. — Guimpel et Hayne 1.103. — Wimmer et Grab. I, c. no. 69. — Spreng. Syst. veget. 1. e. p. 528.-— DC. Prodr. II. 9.506. — R. candicans Whe, (olim) Beichend. Fi Germ. exc. P 601. — R. discolor £. thyrsoideus Bell-Salter Bot, 68% Mai 1850. No. 17. p. 121. - 125 Caule. sterili ereoto apice arenato-deflero rotundato - angulato sulcato glabro aculeis validis multiformibus ar- mato, fol, 5-nato-digitatis glahris utringue viridibus subtus pallidioribus ant (saepins) eano- vel albo-tomentosis, Folioio terwinali longius petiolulato Zato-ovato subcordato aut ob- Tongo acuminato, lateralibus ovato-oblongis basi anzustiori- bus, infimis breviter petiolulatis minorihus, fol. rami floriferi 3-natis et 5-natis, panieula subracemosa aut composita elongata Zhyrsoider, ramulis erecto-painlis rarius divaricatis peduneulisgue pilosis reeurve aculeolatis, calyce cano-tomen- iso subinermi, laciniis sub fructu reflexis, petalis obova- üs albis aut roseis, conocarpiis atris glaberrimis nitidis. Hujus speciei valde variabilie apud nos olviae fuerunt hae varietates et formae: A, Candicantes: Folia subtus viridi- pubescentia ant candi- canti-(omentosa, tomento leviore. Aculei sparsi, Folio- dum 'terminale oblongum ant obovato-oblongum. Calyx inermis, - % oblongifolius (RB. thyrsoidens ß. gracilis Godr, Mo- nogr. p, 31.): fol, mollibus, canlinis-'subtus virescenti- «; Rübescontihus, ramis candicanti-subtomentosis, foliolis oblongis, terminali basi rotundato, panienla subrasemosa angustissima, llor. albis. ß. genuinus (RB. fruticosus Whe. et. N. — R. candicans Whe, (olim) Rehb. Fl. Germ. exe. p. 601. — Meisch El, Henn, p. 255.— R. thyrsoideus o. candicans Buff et Fing. 1. c. p, 192%. — Godron monogr, p. 31.): Fol. eorjaceis suhtns virescenti- aut incano-tomentosis, folio- lis obovatis aut oblongo-obovatis, terminali subcordate, _ Panieula suhracemosa aut composita altennata, ramulis axillaribus erecto- patulis , for. albis roseisve, .. 126 * pyramidalis: panieula ampla diffusa multifora bracieis 3-fdis lanceolatis inferne fol 3— 4 simplieibus sub- cordatis fulta, for. speeiosis albis, #* cordatus (non BR. cordifolius Wh. et N. qui rhamai- Folio adjungendus est): priori formae (*) admodum si- milis, sed foliolo foliorum canl. terminali mere cordato. B. Rhamnifolii. Folia subtns cano-tomentosa, tomento den- siore; foliolum terminale suborbiculatum euspidatum. Pe- tioli aeque communis ac partiales costaque media asuleis falcatis horridi. Calyx basi subacieulatus. y. Rhammnifolius Bluff et Fingerh. (l. o. p. 191). — Godron monogr. p.31. — Sonder Fl. Hamb. p. 274. — Garcke ep 103. — R. rhamnifolius Whe. a N. (ht 22. tab, 6.) — Boenningb. Pr. Fl. Monast. p. 150. — Reichenb. Fl. Germ. exe. p. 600. — Petermann Fi. Lips. p- 369, — Meisch I. c. p. 255. — Babingt. Man. p. 9 — Bell Salter Bot, Gaz, p. 118. — Grenier et Godrou lo. 2.548, — R. grandis Trag, comm. p. p- 970. — R. discolor y, glabratus Kalten). 1. ce. p. 269, — Eı Fruticosus Both, Fol. coriaceis rugulosis minoribus, panienla angustiore snbraeemosa (in umbhrosis) aut latiore magis composita (in aprieis) laxa, R, oordifoliusWhe. et N. non oceurrit intra fines Henne)» Schössling aufrecht, in breit gespanntem Bogen überhän- gend, und erst im Herbste mit der Spitze den Boden errei- ekend, grünlich, an der Sonue braun und glänzend, gestreift, hoch und stark, zuweilen ästig, glatt, nur an der rundlichen Basis schwach behaart und mit vielen rotkbraunen, drüsigen Punkten besetzt, gegen die Mitte 5-kantig und weiter hinauf tief ansgefurcht; Dornen an der Basis klein, gerade und wenig 127 zahlreich, höher hinauf werden sie grösser, zahlreicher, zu- leizt sehr stark, mit verdickter oder zusammengedrückter Basis auf den Kanten sitzend, von der Farbe des Schösslings "und mit langer, sirohgelber Spitze, am Ende des Schösslings sichelförmig gebogen; Blätter gross, 5-zählig - gefingert, meist lederartig, an der oberen Fläche meist dunkelgrün, glatt, glänzend oder matt, flach, an der unteren blassgrün, ins Weiss- ‚Hche übergehend und weichhaarig, oder grau und selbst weiss von kurzem Filze, mit hervortretenden gelblichen Haupt- und Nebenrippen, Endblätichen langgestielt, oval oder länglich- breit-eiförmig, an der Basis oft herzförmig, zugespitzt, sel- ten länglich ins Lanzettliche übergehend; die Seitenblätichen länglich- eiförmig mit verschmälerier Basis, etwas kürzer ge- stielt; die unteren kurz gestielt und kleiner, alle ungleich- und grobgesägt; Blattstiel schwach gerinnelt, behaart und mit krummen .Dörnehen. bewehrt, die immer kleiner werdend auf die Mittelrippe übergehen; Nebenhlätichen schmal, geadert, bewimpert. Blüthenstengel dem Schösslinge gleich, eine Menge Blüthenäste aus dem Boden treibend; letztere "aufrecht, an der Basis stielrund und behaart,. braun, nach oben eckig, dünnkilzig und bedörnelt, Dörnchen sichelförmig mit breiter, "ölhlicher Basis und gelblicher Spitze; Blätter an der Basis oft 5-zählig, oben steis 3-zählig, mit 2 bis 3 ungetheilten rispenständigen; Eudblätichen lang gestielt, herzeiförmig , mit verschmälerter, oft keilförmiger Basis; . Seitenblätichen fest ‚Silzend, ‚oval oder verkehrt -eiförmig, alle eingeschnitten - ge- sägt, in eine kurze Spitze auslaufend; die rispenständigen herzeiförmig oder eilanzettlich; Nebenblättchen schmal und bewimpert, Blüthen in einer schmalen, dichten, am Grunde lockeren, einfachen, fast traubigen oder ausammengeselzten, kürzeren, oder häufiger längeren, straussförmigen Rispe, wit Aufreght- abatchenden; seltner mit sparrig-ausgebreiteten Zwei- 128 gen, wovon die unteren, blattwinkelständigen rispig - dolden- treubig, die oberen, ausserblattwinkelständigen traubig, diinn- Alzig, mit kleinen, siehelförmig gehogenen Dornen mehr ‘oder weniger. bewaffnet und mit einfachen oder 3-theiligen, schma® len, behaarten Deckblättchen gestützt sind. Kelch dünnfilzis, gran, unbewehrs und drüsenlos, mit ovalen, kahlen, kurz- zugespitzten, nach dem Verblühen zurückgeschlagenen. Al- schnitten. Bilumenkrone blassroth oder seltener weiss; Ble- menblätter verkehrt -eiförmig, mit verschmälerter Basis, ganz- randig, gewimpert und geadert, anf der Ausseniläche zark- flaumig; Früchte von mittlerer Grösse, kuglich, schwarz, glatt und glänzend. Häufig im Gebiete, auf sonnigen, bergigen Holzschlägen, | an Bergabhängen, «. auf Sandsteinfelsen an der Stäte bi! Ratscher; 6. häufig in lichten Wäldern; * auf Kalkspathgär- ! gen des rothen Porphyrs am Domberge bei Linsenhof; ** auf \ dem Ahlstädter Berge bei Schleusingen; y. auf Kalkhoden bei Altenfeld, selten. Dass weder der Linndsche, noch der Smiih’sche ' fruticosus hierher gehört, dass sogar der R. thyrsozdeus zu Linne’s Zeiten der Schwedischen Flora noch gar mh angehörte, sondern erst 1818 von Fries unter dem Namen R. fruticosus Sm. seiner vaterländischen Flora einverleibl wurde, hat bereits Arrhenius (l. e. p. 30) gezeigt. Wen i Weihe und Nees bei ihrem R. fruticosus (= thyrsoidens Wimm, p.25. den R. fruticosus Smith (Plor. Brit, II. p.58) eitirten, so beruhte dies allerdings auf einem Irrthume, der Smith’sche fruticosus dem discolor angehört. Wenn dagegen die englischen Schriftsteller und in de neueren Zeit auch Godron (et Grenier Fl. de Franee, nich Monogr.) u, A. nach Weihe’s Vorgange den R. hama da! 129 folius als selbstständige Art aufstellten, so widerstreitet die> ses den Erfahrungen des Verfs, der im Gebiete deutliche Mittelformen und Uebergänge beobachtete. Die Form, Grösse, Consistenz ‘und Bekleidung der Blätter, der Grad der Bewafl- nung der Rispe und des Kelches können bei einer so varia- belen Art, wie diess RB. zhyrsoideus ist, nicht maassgebend sein, um darauf das Artrecht zu begründen, Die früher von Weihe dieser Art beigelegte Benennung (B. eandicans) wurde später von ihm selbst wieder aufge- geben, weil Bekleidung und Farbe der Blätter viel zu unke- ständig sind. Die viel zweckmässigere und allgemein ange- nommene Wimmer’sche Bezeichnung ist auch hier benutzt worden, Eine Verwechselung des RB. thyrsoideus (welcher Name wohl von R. thyrsiflorus Whe. et N. zu unterscheiden ist) mit B. fruticosus L. (plicatus Whe.) kann bei Vergleichmg der Diagnosen nicht wohl vorkommen. Die unterscheidenden Momente siehe unter R. fruticosus L. Mit Bell Salter’s’ Ansicht, dass R. thyrsoideus als Abart von R, discalor Whe, et N. zu betrachten sei, ‚kann Verf. nicht übereinstimmen, so viel Eigenthümlichkeiten auch beide mit einander gemein haben. Denn R. discolor weicht in der Richtung, Form und Bekleidung des Schösslings, in der Beweiirung desselben, der Consistenz, Gestalt und Serra- tur der Blätter, Bekleidung und Bewehrung des Blüthenastes, endlich in der Stellung ‚dev Blüthenzweige so wesentlich von R. thyrsoideus ab, dass eine Verschmelzung beider Arten als haturwidrig and nicht hinreichend gerechtfertigt erscheint. Wenä auch der in England so gemeine R. discolor, der von deu früheren englischen Botanikern für den Linn@’schen BR. Fruticosus gehalten wurde, in der Serratur der Stengelblätter, Wr Bd, 25 Dei, g 150 so wie in der Form und Stärke der Dornen des Blüthenastes vom Weihe’schen discolor etwas abweichen sollte. Aehn- liche Abweichungen finden sich auch in Deutschland, nament- lich in der Rheingegend, so wie in Frankreich, ohne deshalb ihren Charakter und ihre Selbsiständigkeit zu verleugiien. Von R. vulgaris Whe. et N. und einigen seiner Abarteı, namentlich von A. villicaulis Koehl., nuterscheidet sich B. thyrsoideus 1) durch den aufrecht - gebogeuen (nicht bogig niederliegen- den) Schössling; 2) durch den oberhalb der Basis stets unbehaarten und ge furchten Schössling ; 3) durch weniger zahlreiche Dornen desselben; 4) durch grössere, mehr länglich-eiförmige Blättchen des- selben; 5) durch schwächere, nicht abstehende Behaarung, kürzere Dornen und oft 5-zählige Blätter des Blüthenasies; j 6) durch die straussförmige Inflorescenz; 7) darch die uubewehrien, drüsenlosen Kelche. #. calycibus viridibus, laciniis margine albidis. 7. M, suberectus Anders. Ebenstraussblüthöger Brom beerstrauch. Anderson in Transact. of Linnean Soc. Tom, XI. 9218. tab. 16. — Smith Engl. Flor. Tom, II, p. 406. — DC, Proit. P. I, p. 550,— Beichenh, Flor, Germ. exe. p, 600.,— Sprei- gel Syst. Veg. II. p. 528. — Archenius Monogr. p- 19 — Meisch Fl. Henneb. p. 254. — Fries Summa Veg. Seand..I p. 164.— Betcke 1. c. p. 85. -— Babington Man. 1851. p- 9% — Bell Salter in Bot, Gaz. 1850. Mai. p. 117. — B. fast status Whe. et Nees ]. c. p, 16, tab.2, — Bluff et Fingerh Tom. I P.IL 9.191.— R. corylifolio -idaeus Meyer Chloir 131 Hannev. p. 47. — R, oorylifolius a. silvatious Fries Nov; el. p.53. — BR. fruticosus b. suberectus Hartm, Scand. FL I. p. 119, — Garcke ), c. p. 10%. — R. fruticosus £. Fastigiatus Wimmer Fl, v. Schl, I. 1814. p. 131. — Hook, u. Arnott p. 119. — R. fruticosus B, silvaticus Sond. Flor, Hamb. 1851. p. 972. — BR, microacanthus Kaltenbach 1;:c, pP. 268. Caule sterili erecto apiee deflexo, rotundato- obtusan- gulo glabro aculeis suberectis erizuis munite, fol. 3 — 5 —T-natis utringue viridibus sat magnis, foliolo terminali sordato-ovato suborbichluto euspidato argute serrato; rva= mis floriferis subbrevihus appropinguatis; Boribus 5— 12 szb- raceriosis subfastigiatis, calyce villosulo fusco - viridi inermi postremo reflexo, petalis obovatis integerrimis albis, stamini- bus stylos superuntibus, conocarpiis atrosangwineis glahris. Schössling aufrecht, später mit der Spitze etwas über- höngend, zuletzt bogenförmig gegen die Erde gerichtet, am Grunde stielrund,, mit schwarzen, drüsigen Punkten besetzt gegen die Mitte stumpfkantig, mit flachen, gegen die Spitze ausgefurchten Seiten, ziemlich dick, von weicher, fast safti- ger Consistenz, im Schatten grün, an der Soune röthlich, ohne Haare, Borsten und gestielte Drüsen, am Grunde mit ziemlich zahlreichen, gegen die Spitze sparsameren, kleinen, kurzen, konischen oder zusammengedrückten, mit verbreiter- tet Basis auf den Kanten sitzenden, zurückgeneigien, brau- nen, an der Spitze etwas helleren Dörnchen bewehrt ; Blätter gross, 3 — 5-zählig, nicht selten durch einseitige oder hei- derseitige Theilang des Endblättchens 6 — 7-zählig, auf bei- den Plächen grün, auf der oberen lebhaft grün, glatt, mit sehr wenigen, zersirenten, anliegenden Haaren, auf der un- teren etwas blasser, stark gerippt und geadert, die Rippen Weichhaarig; bei den 5-zähligen ist das Eudblättchen lang- 9% 132 gestielt, breit-herz-eiförmig, im Umrisse rundlieh, mit lang vorgezogener, an den Rändern bogenförmig ansgeschweifter Spitze, Seitenblätichen kurz gestielt, eiförmig, mit unglei- cher Basis, zugespitzt; die untersten sitzend oder kaum ge- stielt, oval; bei den 3-zähligen sind die untersten Blättchen kurzgestielt, am unteren Rande banchig erweitert, oft einge- schnitten und bis zur Hälfte gespalten, aus 2 verwachsenen Blättchen bestehend, alle Sach, selten eiwas gefaltet, am Rande ungleich oder scharf gesägt, mit bräunlichen Spitzen der Sägezähne; Blattstiel gerinnelt und wie die Stielehen mehr oder weniger, oft abstehend behaart, mit röthlichen Drüsen- körperchen und sparsamen, sehr kleinen, sichelförmigen Dörn- ehen besetzt; Nebenblättchen fädlich, schwach behaart. Blü- thenstengel bogenförmig überhängend , braunroth, fast stiel- rund, glatt, mit einzelnen drüsigen Punkten und sparsamen, fast geraden, kleinen, pfriemförmigen, braunen Dornen mit breiter Basis und heilerer Spitze besetzt, aus dem Bogen, be- sonders aus der Stengelspilze, eine Menge Blüthenäste hervor- treibend, letztere etwas kantig, karz und dünn, meist holi- zontal, alternirend, wie die Blüthenstiele behaart, unbewehrt oder mit sehr wenig kleinen, geraden Dörnchen und schwar zen, ungestielien Drüschen besetzt. Blätter der Blüthenäste 3-zählig, die rispenständigen einfach, alle grün, an der'obe- ren Fläche glatt, an der unteren, besonders den Rippen, weich: haarig und etwas blasser, grob- oder eiugeschnitten - gesägt; Endblätichen oval oder eiförmig, am Grunde verschmälerl, gestielt, spitz; Seitenblättchen klein, sitzend, verkehrt - eilör- mig, fast keilförmig, kurzgespitzt; die rispenständigen eiför- mig und zuletzt lanzeitlich; Nebenblättehen linien- lanzettlich Deckbläticheu einfach oder getheilt, lanzeitlich, behaart. Dit Inforescenz ist eine Tranhbe oder traubenförmige, 5 — 1P- blüthige Rispe; in letzterem Falle sind die untersten, blall- 133 winkelständigen Zweige mehrblüthig, die oberen meist ein- blüthig und gegen die Spitze der Rispe au Länge almehmend, so dass die oberen Blüthen gegipfelt, alle aber abstehend sind; Kelch dunkelgrün, etwas zoltig, unbewehrt, Abschnitte eiför- mig, auf der Innenseite und.aun den Bändern graußilzig, an der Spitze grün, nach dem Verblühen zurückgeschlagen; Blu- menkrone gross, Blumenblätter verkehrt-eiförmig, mit sehr verschmälerter Basis, ganzrandig, geadert, weiss, viel länger als der Kelch; Staubfäden länger als die Griffel; Früchte schwarzroth, glatt, säuerlich. Auf Waidblössen, Holzschlägen, an Waldrändern, an vie- len Orten des Gebietes, z. B. auf dem Döll- und Friedberge bei Suhl, am Mittelberge und unter dem Sandwurfe bei Schlen- singen; bei Zollbrück u. a. O. Blüthezeit kurz, Ende Juni, Fruchtreife im September, Die englischen und schwedischen Schriftsteller beschrei- ben den R. subercotus Anderson als selbstständige Art, ohne ihren Diagnosen den Weihe’schen R. fastigiatas als syno- nymam oder Abarı beizufügen. Fries und Godron (Summa Veget.. Scand. I, p, 164, Monograph, des Rabus p. 36. und Fi, de France p. 549.) ziehen die Weihe’sche Pilauze als Varietät zu R. fruticosus L., und in der That kommt ein Godron’sches Original- Exemplar aus Naney, welches der Verf, hesitzt, ausser dem ziemlich langen racemus apioe fasti- giatus, der grossen, milchweissen Blumenkrene mit langen, die Griffel überragenden Staubfäden, den blattförmigen An- hängseln .der Kelchabschnitte und feinerer Serratnr der Nachen Stengelblätter, ganz mit BR, fruticosus L. überein; nament- lich ist: der Schössling von, harter, holziger Consistenz, 5- kantig, ‚mit ausgefurchien Seiten; seine Dornen sind stark, lang, gerade oder kaum gebogen, mässig zahlreich, und glei- rhen überhaupt völlig denen von ‚R. fruticosus; die Stengel- 134 blätter sind mehr lederartig, kleiner und weniger hellgrün, als an norddeutschen, schwedischen und Petersburger Exem- plaren des R. suberectus. Demnach scheint Godron, der an seinem R. fruticosus 6. fastigiatus keine andere Ah- weichung. von der Stammform findet, als die fachen, nicht gefalteten, vom Schatten des Standortes(?) erzeugten Blätter, nicht ganz ohne Grund die Pflanze mit R. fruticosus zu ver- einigen, und es-ist nicht unmöglich, dass ähnliche mit dem Namen R. fastigiatus Whe, hezeichnete Formen auch dem scharfen Diagnostiker Fries vorgelegen haben. Ob nun gleich die Henneherg’sche Pflanze durch ihre zahlreichen, sehr kurzen und weichen Dornen des Schösslings von dem R. sub- erectus der englischen und schwedischen Autoren („aculeis raris reclis falcatisgne“ Fries und „acnleis raris validis bäsi valde dilatatis“ Arrhenins), zu welchem doch auch die Weihe- sche Pflanze zu gehören scheint, abweicht, so unterliegt es doch keinem Zweifel, dass die Honneberg’schen, so wie alle ans den verschiedensten Gegenden des nördlichen Deutschlands dem Verf, zugekommenen Exemplare, vom R. fruticosus L. (plicatus Whe,) wesentlich verschieden, nud wenigstens als Individuen einer der ächten Anderson’schen Art zuge nörigen Form zu heirachten sind, um so mehr, als jene stAr- ken und sparsamen Dornen sich doch auch nicht selten an zweijährigen Stämmen der Hemnebergischen Pflanze finden, andererseits aber bei Smith nirgends von starken Dornen, sonderu von „foolstalks sparingly and minutely priekly“ (1 & p. 407. 20. Zeile) die Rede ist. — Arrhenius beschreibt (p. 21) noch eine Var. b. mitis (fol. tenwioribus et anguslio- ribns quam in vulgari, acnleis multo minorihus rarissimis), MI welcher jedoch die Hennebergische Pflanze nicht gehören kan, weil ihre Dornen weder „rarissimi“, noch ihre Stengelbläler „angustiora‘ sind. — In der Carakteristik des .R. suberealus 135 Anderson stimmen mit Smith auch Babington und Bell Salter überein; doch sagt Letzterer von den Blumenblättern: „petala spreading, searcely exceeding the calyx“, was aller- dings bei der Hennebergischen Pflanze nicht der Fall ist, bei welcher im Gegentheil die petala stets viel länger sind, als die sepala. — Ans dem Allen geht wenigstens so viel hervor, dass auch R. suberectus Anders. einer veränderlichen Art angehört. Es ist übrigens keinem Zweifel unterworfen, dass diese. Pflanze, zu welcher R. fastigiatus Whe. et N. wenigstens als Form gezogen werden muss, als eine gute und selbstständige Art zu betrachten sei, die sich von R. fruticosus L. (plicatus Whe. et N.) durch folgende Charaktere wesentlich unter- scheidet: 1) durch den meist stärkeren, weicheren und hellgrünen, an der Basis stielranden Schössling; 2) durch die kurzen, schwachen, meist geraden Dornen von weit geringerer Zahl (ausser der Basis des Schösslings); 3) darch die oft 7-zähligen, meist grösseren, hellgrünen, flachen und fast völlig glatten, stärker gerippten Stengel- ‚ blätter; 4) durch die viel längere Endspitze der End- und Seiten- blättchen derselben; . 5) durch die weniger behaarten und viel schwächer bewehr- ten Blattstiele und Stielchen; 6) durch die schwächer bewehrten Blüthenäste ; 7) durch den mehr gegipfelten Blüthenstand ; '8) durch den etwas mehr behaarten, stets unbewehrten Kelch; 9) durch längere, die Griffel überragende Stanbfäden ; 10) durch stets weisse Blüthen und schwarzrothe (nicht schwar- ze) Früchte mit kleineren Steinfrüchtchen ; 11) durch die etwas frühere und kürzere Blüthezeit. 156 8 RR, fraticosus L. (non Whe, et N.) Faltenblättriger. Brombeerstrauch. Linne Flora Snee. Bdit. I. No. 409. Ed. Il. No. 444. p. 172. pro parte. — Flora d. Wetteran. I. p. 235.— Beichenb, Fl. G. exe. p. 600. — Bluff et Fingerh. 1. «. p. 191. — Pe- term. Fi. Lips. p. 367.— Arrhenius Monogr. p. 25. — Win- mer Flora v. Schles, 1844. I. p. 131. — Godren Monogr. p- 36. — Meisch Fi. Hemeb. p. 254. — Betcke l, c. p. 89. — Gareke L ©. p. 102. — BR. plicatus Whe. et N... p 13. 1. — Wimmer et Grab. 1 c. No. 696. — Smith Engl. Fl. 11. 1824. p. 401. — DC. Prodr. It. p. 560. — Bell Salter in Bot. Gaz. 1850. Mai. p. 117. — Babingt. Manual 9.93. — R. fastigieius Kaltenb. |, e. p. 264, — BR. niti- dus Sm. 1. c. p. 404. Caule sterili erecto apice deflexo pentagono subsulcalo glabro aculeis validis suhrectis aut recurvis armato, fol, 5- natis plicatis utringue viridibns supra glabriuseulis subins pubescentibus, Toliolo terminali cordato- ovato acuminato longe petiolnlato, infimis minoribus subsessilibus ovalibus, fol. rami foriferi 3-natis; foribus szbracemosis subcorym- bosis; ealyce füsoo-viridi villosulo postremo reflexo, petalis ovalibus albidis roseisve, staminibus stylos aequantibus aut brevioribus, conocarpiis atris glaberrimis. Variat apnd nos his formis: * fol. caulinis planis majoribus ; *% fol, rami floriferı 3—5 -nalis; ### nitidus Bluff et Fing. (R. nitidus Whe. e N — B corylifoltus Hayne (non Sm.) Arzeneigew. EI. tab. 11. — Gaimpel und Hayne tab. 102. fol. minoribus suboo- riaceis planis, Noribus subracemosis aut panieulatis, 08 Iyee subacnleolato. 137 " Schössliüg nicht hoch, aufrecht, an der Spitze überge- hogen, grün oder braunroth, 5-kantig mit flachen Seiten, un- ter der Basis der Blattstiele gefurcht, glatt und gegen die Mitte mit schwarzen, drüsigen Punkten besirent; Dornen ziemlich zahlreich, ungleich, meist sehr stark, konisch, mit breiter Bäsis, von der Farbe des Schösslings, au der Spitze röthlich- gelb, ‚am Grunde des Schösslings kleiner, fast ge- rade, gegen die Mitte desselben länger, schwach gekrümmt und zurückgebogen, an der Spitze sichelförmig. Stengel- hlätter 5-zählig-gefingert, End- und Seiten)lättchen herz- eiförmig gestielt, unterste Blättchen oval, sehr kurz gestielt, rückwärtsgekehrt, alle plötzlich zugespitzt, : scharf und un- gleich gesägt, mit braunen Spitzen der Zähne, den Seilen- rippen parallel gefaltet, an der Oberfläche hellgrün, mit kur- zen, augedrückten Haaren schwach besetzt, glänzend, untere Fläche blass- oder gelblich- grün, besonders an den hervor- Iretenden Seitenrippen und der mit sichelförmigen Dörnchen bewehrten Mittelrippe mit. einem seidenartigen Flaume besetzt; Blatisticle behaart und mit sichelförmigen Dörnchen stark bhe- wehrt, Haupistiel schwach-, Stielehen stärker gerinnelt; Ne- benbläitchen lanzettlich-linealisch, weich behaart, bewimpert, — Blüthenstanm weniger aufrecht, sonst wie der Schössling. — Blütkenäste ziemlich zahlreich, behaart, kantig, unter den Blatistielen gerinnelt, mit schwarzen, drüsigen Pankten und sichelförmigen Dörnchen besetzt; seine Blätter 3-zählig-, selten 5-zählig-fussförmig, die untersten kleiner mit stum- pferen Blüchen,. die blüthenständigen ungetheilt, Endblätishen &i- oder keilförmig,,- schwach geherzt, Seitenblätichen sitzend, &i- oder rautenförmig, oft ohrförmig eingeschnitten, allein un- gleich doppelt- oder eingeschnitten- gesägt, in eine kurze Spitze auslaufend, dünner und weicher als die Stengelblätter, Blattstiele und Stielchen stark gerinnelt,: mit sichelförmigen 138 Dörnchen und abstehenden. Haaren besetzt; Nebenhlättchen. grösser und breiter als an den Stengelblättern; Blüthen locker, fast eime Tranbe bildend, Blumenstiele meist einhlüthig, blalt- winkelständig, aufrecht-ahstehend, die fast sitzende Termi- nalblüthe überragend, behaart, selten fein bedörnelt, am Grunde mit meist einfachen, lanzettlichen, behaarten Deck- blättehen gestützt, Kelch grünlich-braun, glänzend, unbe- wehrt, etwas zottig; Abschnitte an Jen Bändern nnd anf der Innenseite graufilzig, eiförmig, mit meist lang vorgezogener, grüner, blaitartiger Spitze. Blumenblätter verkehrt- eiförmig, bewimpert, weiss oder röthlich; die Staubfäden kürzer oder eben so lang als die Stanbwege; Früchte schwarz, glalt, - wohlschmeckend, Steinfrüchichen zahlreich, mit bleibenden Griffel. — An Wald- und Ackerrändern, Bergabhängen ge- mein. Die Form * im Gebüsch an einem Sumpfe am Fusse des Mittelberges bei Schleusingen ; ** hier und da zerstreut, doch selten; *#* z2tides in Wäldern, nicht selten. Blüthezeit efwas später und länger danernd, als bei R. swberectus, vom Anfange Juli bis August; Fruchtreife im September. R. nitidus des Gebietes verräth durch Wachs, Fom und Bewehrung des Schösslings, dureh Farbe und Bekleidung . der Blätter u. s. w. deutlich seine Abkunft von R. fruticoses L., und verdankt ohne Zweife) seine abweichenden Zustände dem Schatten des Waldes und einer kärglichen Bodenbeschat fenheit. Wenn einige Schriftsteller, z.B. Sonder (Fl. Hank) ihn zu R. affinis ziehen, so gaben dazu ohne Zweifel die flachen (nieht gefalteien) Blätter, die mehr zusammengesel# Inflorescenz und die nicht selten 5-zähligen Blätter des Bli thenastes Veranlassung. — R. aitidus Bell Salter = Lind. Teyanus Lees ist von der Weihe’schen Pflanze schr vor schieden, und wurde später von Bell Salter selbst als 4: - 19 art zu R. rhamnifolius gezogen (Bot. Gaz. 1. c, p. 118). Gleichwohl ist dieser Varietät das Citat: „W. and N. tab, IV.« beigefügt. BR. frutioosus L. kann leicht mit R. szbereotus Anders, md R. affinis Whe, et N. verwechselt werden. Die unter- stheidenden Merkmale siche bei den bezüglichen Arten. — Von R, ihyrsoideus Wimm, (fruticosus Whe. et N.) unter- scheidet er sich leicht: "1) durch den weniger hohen, nur unter der Basis der Blati- stiele etwas (nicht Gef) ausgefurchten Schössling; 2) dureh die hleineren, scharf gesägten, faltigen, nuterseits grünen oder gelblich-grünen, seidenhaarigen (nicht Aa- chen, unterseits grau- oder weisshilzigen) Blätter; 3) durch die rundlich-eiförmigen (nicht ovalen, länglich - oder verkehrt- eiförmigen) End- und Seitenblättehen; 4) durch die gewöhnlich nur 3- zähligen, viel kleineren, un- ten grünlichen Blätter des Blüthenastes; 5) dnrch den lockeren, fast traubigen, armblüthigen (nicht siraussförmigen, rispigen, vielhlüthigen, oft pyramidalen) Blüthenstand; 6) durch den grünlich-braunen, glänzenden (nicht gran - oder weissälzigen) Kelch mit lang- zugespitzten (nicht kurzgespitzten) Abschnitten. 9% M. aflinis Whe. et N. Perwandter Brombeersirauch. "Weihe u. Nees ab Esenb. 1. & p. 16. tab. 3. a. b. — Bull et Fing. 1 c. p. 191. — Reichen), I. e. p. 600. — Smith Engl. Flora I, 1824, p- 405.— Boenningh. Prodr, Fl. Starg. 150, — Lejeune et Court, Comp, Fl. Belg. p. 166. — Pe- term, Fl, Lips. p. 368. —- Fries Summa Veg. Scand. p. 165, — DC. Prodr. II, p- 560. — Arıhenius Monogr. p. %&, — Kaltenbach Lo p. 266. -—— Meisch Fl. Hemeb, p. 254 — 10 . Betcke l. c. p. 98. — Sonder Flor. Hamb. p. 278. (exe, synon.) — Babington Man. p. 94. — Garcke l. ec, p. 10%. — Grenier et Godorn 1. ©. , Gaule sterili erecio apice decurvato 5-angulari sulcalo glabro, aculeis validis inaequalibus, fol, 5-natis digitatis uiringne viridibus foliolo terminali cordato-orato acuml. nato, omnibus petiolulatis acute et inoiso-serratis planis; fol. rami floriferi 3-natis, medis saepe 5-nafo-pedatis; panicula laxg elongata, calyce fusco-viridi pubescente pa- tente vix rellexo; petalis oralibus albis aut roseis, conocar- piis atris, glabris nitidis. Insignis apud nos ohvia varietas haee est: f. montanus (R. montanus Wirtgen sec. specim. exsiccata non Lejeune): caule petiolis ramulis loriferis et caly- ceibns ferocissime acnleatis, acnleis faleatis, in summa panieula erectis reelinatis; fol. eaulinis suhtus albide- tomentosis, rami floriferi 3-natis albido - virescentibus, ‘ pedieellis hirsutis, calyce subtomentoso bracteisque glar- dulosis. Ausserdem kommen im Gebiete, obgleich sehr selten, Exen- plare mit einzelnen 7-zähligen Stengelblätiern und andere mil unregelmässig zerschlitzten und abnorm verschmälerten Dlätt- chen vor. Schössling aufrecht, an der Spitze übergebogen , gr! oder braunroth, unten und gegen die Mitte mit schwarze drüsigen Körperchen besetzt, glatt, kantig, gegen die Spitze | gefurcht, reich bedeornt; Dornen stark, mit breiter, etwas Al sammengedrückter Basis, oder konisch, am Grunde des Schiss lings gerade, daun gekrümmt, an der Spitze desselben sichel- förmig, alle sehr verwundend, sothbraun, mit gelblicher Spihti Blätter 5-zählig, fingerförmig, gross, an der oberen Flöb dunkelgrün, fast glatt, an der unteren mit hervortretend®h 141 oft braunroihen Rippen, blassgrün oder gelblich-grün, weich- haarig oder lockerfilzig, Endblättchen herzeiförmig, die un- tersten oval, am Grunde etwas verschmälert, Seitenblättehen eifürmig, mit verschmälerter, etwas geherzier Basis, kürzer gestielt als die übrigen, alle scharf- und doppelt-, fast ein- geschnilten- gesägt, mit rothbraunen Sägezähnen, lang zuge- spitzt und abgeflacht, nur gegen die Spitze und an den Rän- dern wellenförmig gefaltet, Mittelrippe mit kleinen, sirhel- förmigen Döruchen schwach bewehrt, mit. stärkeren dagegen der dieke, gerinnelte und eiwas behaarte Blattstiel; Neben- blättehen Iinealisch, behaart und. bewimpert. . Blüthenstengel veich an Blumenästen, sonst dem Schössling ähnlich. Blüthen- ast aufrecht, am Grunde stielrund, dann kantig, an der Spitze gefurcht, seidenhaarig, seine Blätter am Grunde und gegen die Basis der Rispe 3-zählig, in der Rispe ungetheilt, gegen die Mitte meist 5 -zählig-fussförmig, Endblätichen herzeiför- nig, wie die ovalen, an der Basis stark verschmälerten Sei- tenblätichen , länger gestielt, die untersten ‚sehr kurz gestielt, oral, ‚sonst alle denen des Schösslings ähnlich; bei den 3- zähligen sind die Seitenhlätiehen am unteren Rande breiter und, wie das Endblättehen, oval; die einfachen, blüthenstän- digen gewöhnlich schmäler, Deckblättchen gewimpert, unge- theilt. oder 2 — 3-spaltig; Blüthenzweige und Stiele zeitig, unbewehrt oder mit wenigen sichelförmigen Dörnchen und drü- sigen Punkten besetzt; die untersten blattwinkelständigen län- &%r und mehr abstehend als die oberen, meist armblüthig, in letzterem Falle die Blüthen kurz gestielt, doldentraubig au der Spitze der Zweige stehend, die obexsten Blüthen 1 — 2- blöthig » alle eine lockere, verlängerte, reich- oder armblü- !hige Rispe darstellend. Kelchzipfel äusserlich hräunlich - Srün, fast zottig, an den Bändern und inwendig granfilzig, &iformig, ‚mit kurzer Spitze, bei der Fruchtreife rechtwinklich 142 von der Axe absichend,, der eine oder der andere der Frucht angedrückt oder zurückgeschlagen, uiemals alle dem Frucht- stielehen angedrückt*); Biumenblätter oval, ganzrandig, ge wimpert, weiss oder röthlich., Früchte schwarz, glatt, von mittlerer Grösse. — An Gebüschen, Wald- und Ackerrändern, Feldwegen und Bergabhängen, nicht selten; die Varietät £ auf einer sonnigen Kuppe des Ahlstädter Berges bei Schlei- singen. — Blüthezeit Juni bis Juli, Fruchtreife im September, Die Varietät £., die mit Original-Exemplaren von R, montanus Wirtgen völlig übereinkommt, ausser dass letzterer nicht immer Drüsen au den Blüthenstielchen, Kelchen und Deck- blättchen trägt, ist eine merkwürdige Form, die man uadı abgeschnittenen und getrockneten Exemplaren leicht für eine selbstständige Art zu halten geneigt sein könute. Sie hai in dessen ganz den Wuchs von R. affinis, von dem sie üher- l haupt nur durch die grössere Zahl von Dornen, durch die Bekleidung der Blüthenstiele, Kelche und Blätter anf der ıı- teren Fläche und durch die Drüsen der Rispe abweicht. I Bezug auf die Drüsen verhält sie sich zu R. affinis wie R. silesiaous zu BR, thyrsoideus. Dass aber die Anwesenhei- oder Abwesenheit der Drüsen, die Farbe des Tomentes der Blätter und das Mebr oder Weniger der Bewehrung nicht *) Aus diesem nicht ganz constanten Stellungsverhältnisse des Kelches zu der reifen Frucht dürften die verschiedenen Angabe : der Schriftsteller herzuleiten sein. In Weihe und Nees Auıl \ germ. zeigt die Abbildung (Tab. (IIl.b.) die Kelche der Frucht angedrückt, während in der Diagnose (pag. 16) von „yenlylhm rellexis“ die Rede ist, Mit letzterer Angabe stimmen die Meisten überein. Arrhenius übergeht die Sache mit Stillschweiseh während nach &renier und &odron (Plore de France) it Kelch der Fruobt angedrückt sein soll, — Eine ganz Ehalih Bewandniss hat es mit R. hirtus Whe. et N. 143 manssgebend sind, um daranf das Artrechi zu begründen, ha- ben bereits andere Schriftsteller nachgewiesen, Im Allgemeinen hat R, affinis am meisten Achnlichkeit mit R. fruticosus L., für dessen Abart jener von einigen Schriftstellern, z.B. von Bluff und Fingerhuth, betrachtet wurde, Er ist jedoch wesentlich von ihm verschieden 1) durch den mehr gefurchten Schössling; .%) durch zahlreichere und mehr gekrümmmte Domen; 3) durch die dunkleren, nicht gefalteten, eingeschnitten- ge- 'sägten, an der unteren Fläche dichter behaarten Stengel- blätter; . . 4) durch das kürzer gestielte Endblättehen derselben; 5) durch den deutlicher gerinnelten Blatistiel; 6) durch die grösseren, zum Theil 5-zähligen Blätter des - Blüthenastes; 7) durch die zusammengesetzte (nicht traubige) Inflorescenz mit viel läugeren Blüthenstielen und verlängerter Rispe, 8) durch den, besonders an der Innenseite, filzigeren, bei “ der Fruchtreife rechtwinklich abstehenden Kelch und die stärker behaarten Blüthenstielchen. Von R. chyrsoödeus Wimm, unterscheidet sich BR, affinis leichter 1) durch den weniger hohen Schössling; 2) durch die gekrümmten Dornen desselben; 3) durch die kleineren, dunkleren, an der unteren Fläche grünlichen (nicht grau- oder weissälzigen), mehr behaar- ten Blätter; 4) durch die mehr abgerundeten End- und Seitenblättehen; 5) durch den äusserlich grünlich- braunen (nicht grau- oder weissfilzigen) , zuletzt rechtwinklich abstehenden Kelch, 6 Canlis epruinosns, 'pilosus, saepe denique depilatus, ra- ring glandulosus. Folia caulina 3—-5-nata, 144 o. canlis angulosus. Folia caulina utplurimum 5-nato- digitata. 10. R. volgaris Whe, et N. Gemeiner Brombeerstrauch, Weihe et Nees ab Es. p. 38. tab. 14. — Reichen), Fl, Germ, exc. p. 602. — Wimmer Fl. v. Schles. I. 1844. p.132, — Bluff et Fing. 1. ce. p. 193. — Lejeune et Court. I. c. pag, 168. — Petermann Fl. Lips. p. 369.— Arrhenius |, c. p3l. — Kaltenbach 1. c. p, 272. — Metsch Fl. Henneb. p.255. — Gareke I. c. p. 103, — ER. villicaulis Wimm. et Grab, nl. Siles. I. V. I. 1829. No. 698. — Betcke 1. e. p. 108; Caule sterili arczato- decumbente 5- ungular: subpiloso, aculeis velidis rectis aut subrecurvis, fol. 5-natis sup glabris, subtus pubescentihns viridibus aut canescentihns, ‚fo- liolo terminali ovato aut orbiculato, omnihus petiolulatis acn- | minalis mmucronato-dentato-serratis; fol. rami Noriferi 3- natis aut 5-nato-pedatis; panicula patente aut divaricala laxa, xamulis pednneulisgue villosis acnleatis, calyce cano- villvso sub fructn reflexo; petalis ovalidus albis aut roseis, conocarpiis magnis atris nifidis. Variat in provineia Henneberg. his formis: -. ao. virödis Whe. ei N. (R. villicaulis a. viridis Wimm. & Grab, 1. e. p.29.— R. vulgaris Godron Monogr. 7. 3) hunilior, eaule sterili piloso aut depilato glandulis siu- gulis saepe obsito, aculeis subreetis; foliolis suhtus. € nescentibns; ramo fiorifero pubescente; panionla hear patente subeorymbosa eglandulosa paucißora, alhis. P. glandulosus Kaltenbach (? 1. c. p. 274) non Winner humilior, canle sterili piloso ant depilato glandulis sin gulis obsito, aeuleis rectis declinatis sat longis. horride, petiolis pilosis glandulosis, foliolis utringue- virilibus doribus | 145 .‚ramo Dorigero graeili viridi temuissime puheseente, acnleis longioribus acienlis simplieibus ant glanduliferis foliisque 3 5-natis obsito, panicnla brevi angusta paueiflora 'ealyeibusgue acieulatis glandulosis, Nloribus albis. y: süvaticus (R. silvaticus Whe. et N. p. 41. tab. 15. — Reichenb. Fl. G. exc. p: 602. — Petermann Fi. Lips. p: 370. — Metsch Fl. Henneb. p. 256. — Sonder Fl. Hamb. p. 277. — Garcke 1. e. p. 104. — non Godron. — R. angustifolius Kaltenb. (?) p. 274.) elatior, caule sterili petiolis ramoque florifero pilis patentibus dense villesis vix glandulosis aculeatis, aculeis anmerosis . paris rectis reclinatis, fol. mollibus utringue viridibus pubescen- übns, foliolis ovatis. ant obovatis, panieula elongata an- gusta foliis simplieibus hracteisqne foliaceis undiqne fulta villosa, ealyce villoso-tomentoso glandnloso, . Noribus albis. . dcarpinifolius Bl. et Fing. — (Sonder 1. ce, p. re. _ R. carpinifolius Whe. et N. p. 36. t, 13. — Reichenh. ko p. 602. — Lejeune et Conrt. 1, e. p. 169. — Pe- termann 1, c, p. 369, — non Godron. — RB, villicautis P. carpinifolius Wimm. et Grab. 1. ec. p- %7.):. eaule sterili sulsuleato pnbescente subglanduloso , aculeis vali- dis subrecurvis, fol. concoloribus aut subtas eanescenti- bus, foliolo terminali cordato -ovato,. ramo lorifero strieto subyilloso, aenleis parvis reflexis, fol. inferioribns 5- natis, foliolis parvis snhorbicnlatis inviso -serratis, foliis “ ummis’ (1 — 2) simplieibus; panienla angusta patula apice corymbosa, pedunenlis villosis acienlatis, calyeibus CARO = tomentosis snbinermibus suhglandulosis, Koribus ‚albis roseisve speciosis. BE & wmbrosus Whe. et N. — (Behb. Fl. Germ. exe. p. 602. ";—. Petermann Fl. Lips. p:370, — Garcke I. ec. p:108.— Br Bd, 2siten. 10 — 146 L. R. carpinifolius Godron (ex specim,. exsice,) non Whe, et N. — R. discolor * umbrosus Fries Summa Yag, Seand, p. 166.): Caule sterili 5-gono patenter piloso acnleis rectis reelinatis vonieis aut compressis suhvillosis | armato, fol. sat magnis utringue viridibus, foliolo ter- | minali obovato aut ovali suborbieulari , panieula angusta, M ramulis racemosis, inferioribus 3 —4-Noris, floribus sob- i Toseis. glabratus (y.) Whe. et N. — (Beichenh. . .. — E silvatious Godr. ex specim. exsicc.): caule sterili suleato subpiloso aut depilato dense et reourvato - acnleato sul- glanduloso, fol. sat parvis suhtus villoso -tomentosis, fo- liolis cordato-orbienlatis aut rhombeis (d. rhombifolins Whe. et N.) ramo florifero pubescente subglanduleso dense aculeolato, fol. 3-—5- natis; panicula brevi angusta laxa plerumgue pauciflora aeque ac peduneulis calyeibusque villoso-tomentosis acieulatis glaudulosis, foribus rubl- ; enndis. 9. villicaulis Lejeune et Courtois (1, c. p. 168. — ‚Bluf Fing. . c. 9.193. — BR, vulgaris ß. mollis Wimmer Fl. v. Schl, p. 182. — R. villicaulis Koehler. — ‚Whe. et N.1. 0 p48. 617. — Rohb, 1, c. pı 602. Meisch . I. ep. 256. — Betcke I. c. p. 103. — Babingten Mai p- 97. — Garcke I. e. p. 104. — RB. carpinifolius Gr nier et Godr. 1. c. p, 000. — RB. rhamnifolius. Y si. vatious Bell Salter Bot, Gaz. 1850. Mai. p. 118): alin | caule sterili hirto aculeis longis rectis validis subem pressis pilosis confertis armato vix glanduloso, fol. mag utringue viridibus aut suhtns canescentibus subtomen- sis, foliolis subcordato -orbieulatis; ramo forifero zmagb minusye dense pilosis acnleis validis longis adunes Ar mato, fol, 3-natis, summis aligquot simplieibus, panicnla 1497 '‚ampla divaricata, ramulis inferioribus elongatis panien- latis, superioribus corymboso -racemosis hirsutis grosse aruleatis, ‘calyce villoso acieulate glanduloso, laciniis longe acuminatis, Noribus speriosis albis, Schössling bogenförmig niederliegend, grün oder braunroth, mehr oder weniger behaart, nach seiner völligen Entwicke- Img nicht selten kahl, am Grunde randlich, dann 5-kantig, mit Aachen, seltner mit ausgefurchten Seiten, gestreift und mit sehr: kleinen, fast sitzenden oder einzelnen langgestielten ‚Drüsen besetzt; Dornen gross, stark, lang, an der Basis dieker, von der Farbe des Schösslings, mit gelblicher Spitze, besonders auf den Kanten stehend, gegen die Mitte des Schöss- Aings stärker und zahlreicher, gerade oder etwas gebogen und zurückgeneigt; Blätter gross, 5-zählig, fingerförmig , ihre Blättchen gestiell, an der oberen Fläche grün, flach, glatt und eiwas glänzend, an der unferen grün oder grau, beson- ders an den Rippen behaart, oft fast fig; Endblättchen hreit- eiförmig oder fast kreisrund, an der Basis abgerundet oder geherzt und meist etwas verschmälert, an der Spitze vorgezogen, an den Bäudern nngleich- und doppelt-gesägt, mit scharfen, bräunlichen Spitzen; die untersten oval oder, vie die Seitenblättchen, verkehrt-eiförmig; Blattstiel und Stiel- chen oben flach oder gerinnelt, hehaart, ‘nicht selten drüsig. und mit sichelförmigen, an der Spitze ‚gelblichen Dörnchen, die sich, an Stärke abnehmend, fast bis zur Spitze der Mit- felrippe erstrecken, stark bewehrt; Nebenhlättchen schmal, ang und gewimpert; Blüthenstengel dem Schösslinge . fast gleich und ‘eine Menge Blüthenäste treibend; letztere länger oder kürzer, oft schr lang, am Grunde rundlich, gegen die Mitte kantig, nicht selten ausgefurcht, von abstehenden Haa- ven mehr oder weniger bekleidet, ‚oft zoitig, mit: sitzenden oder gestiellen, meist sehr kleinen Drüschen und schwächeren 10* 148 oder stärkeren, gelblichen oder röthlichen, geraden, häufiger zurückgekrümmten Dornen, die gegen die Rispe meist stär- ker und länger, in der Rispe aber wieder schwächer, oft fası krautartig werden, bewehrt; Blätter am Grunde des Blüthen- astes 3-zählig oder fussformig 5-zählig, oft ziemlich klein, nach oben grösser, 3—5-zählig, in der Rispe 3-zählig: und 1-3 ungetheilt; die Blättchen der untersten Blätter kleiner, rander, an der Basis keilförmig, am Rande eingeschnitten- gesägt, die der mittleren und oberen Blätter verkehit-eiför- mig, alle kurz zugespitzt, die Seitenblättchen der 3-zähligen am untern Bande bauchig und daher oft rautenförmig; "übri- gens gleichen die Blätter denen des Schösslings; Blattstielke \ der unteren Blätter stark-, der oberen schwach - geriunelt, z0l- tig und mit gekrümmten, gegen die Rispe hin stärker wer- . denden Dornen bewehrt; Nebenhlätter schmal lanzettlich, ge wimpert; Rispe einfach oder zusammengesetzt, kürzer oder länger, oft schr lang, schmäler oder breiter, je nach der Länge und Richtung der Blüthenzweige, die bald 'aufrechl- abstehend, bald ausgesperrt, arm- oder reichblüthig sind, dt . Rispe an der Spitze meist doldentraubig, weniger abstehend, am Grunde meist aus langen, hlattwinkelständigen, rispel- oder traubenförmigen Blüthenzweigen gebildet; Achse und Blu * menstielchen mit einem zoitigen, weisslichen oder gelbliehes Filze, zahlreichen geraden und dünnen, etwas ahwärls &* neigten Dörnchen oder zum Theil drüsentragenden Nadels be seizt; Deokblätichen lanzettlich, einfach oder geiheilt, 2018 oft drüsig; Kelche zoltig-Alzig, grau, mit nadelförmigen Dörr chen und oft mit sitzenden oder kurzgestielten Drüsen beselel, Abschnitte eiförmig, kürzer eder länger zugespitzl, endlich zurückgeschlagen; Blumenblätter eiförmig nit werschmälert? Basis, Blüthen gross, weiss oder röthlich; Früchte ge schwarz. 149 In lichten Wäldern ; a. verödis sehr gemein; $. glandu« losus am Försterhause zwischen Breitenbach und Silbach; y. sülvaticus am Fusse des Mittelberges hei Schleusingen, bei Themar nnd Kenlrode; d. carpinifolius im Walde zwi- sehen Bappelsdorf und dem Mittelberge; z. im Walde süd- östlich von Rappelsdorf; L. glabratus auf Waldblössen der Berge bei Suhl und Schlensingen; 7. villicaulis au ähnlichen Stellen wie &. Blüthezeit Jnli und August ; Fruchtreife im September. Wenn R. vulgaris mit seinen Abarten an lebenden Exemplaren und an den natürlichen Standorten, nicht in Her- barien, betrachtet wird, ‘so kann diese Art, selbst dann, wenn zufällig der Schössling seiner Bekleidung fast gänzlich beranbt wäre, mit R. fruticosus, affinis und thyrsoideus nicht wohl verwechselt werden. Von allen diesen unterschei- det er sich ausser der Behaarung durch den niedergebogenen, hingestreckten Schössling, von fruticoses ausserdem noch durch den zusammengesetzten Blüthenstand und die flachen Blätter; von affinis durch die Nachen, selten ausgefarchten Seiten des Schösslings, die meist geraden Dornen desselben, den meist kürzeren, sparrig-ansgebreileten, zottigen Blüthen- stand und: den zottig-Alzigen, bei der Fruchtreife völlig zurück- geschlagenen Kelch, — Von thyrsoideus weicht er, Ausser den bereits genannten Unterschieden, noch ab: durch den flachseitigen Schössling und die Form, Farbe und Bekleidung der Blätter. — Dagegen ist eine Verwechselung mit den nahe verwandten Arten als R. Sprengelii, R. discolor mit seinen Abatten, so wie mit R. macrophylius und Schlechtendaltt, welche im Gebiete noch nicht anfgefunden wurden, so wie endlich mit R, Radula und rndis möglich. Die unterschei- denden Merkmale sicho hei den betreffenden Arten. "Von Rx 150 macrophylius und seiner Abart R. Schlechtendalit unter- scheidet sich R. vulgaris 1) durch die kleineren, mehr rundlichen (nicht länglich - ver-: kehrt -eiförmigen oder herzförmig-kreisrunden, grossen), auf der unteren Fläche oft granfilzigen Blättchen des Schösslings. 2) durch die mehr geraden, härteren und stärkeren Dornen desselben; 3) dureh ungekniete (nicht mit einem Knie versehene), mehr bedornte Blattstiele; 4) dnreh die zahreicheren und stärkeren Dornen des Blüthen- astes; 5) durch die kleineren, zuweilen vöthlichen. ‚(nicht immer, weissen) Blumen, R. silvaticus Whe. et N. wird von den meisten Schriftstellern als selbstständige Art anfgeführt,. und zwar nicht selten mit so wesentlicher Abweichung der Charaktere, dass die Iden- tität der Pflanze schr bezweifelt werden muss. Die Verglei- chung der hezüglichen Exemplare bestätigt diesen Mangel. au Uebereinstimmung. Die im Henneberg’schen Gebiete vorkom- mende und mit Weihe’schen Original- Exemplaren gut über- einkommende Pflanze hat jedoch völlig den Wuchs und die allgemeinen Merkmale von R. vulgaris. Die dichte Behaa- rung des Blüthenastes, die schmale, langbehaarte und reich- beblätterte Rispe, so wie die kleinen Dornen am Sehösslinge sind jedoch keine hinreichenden Kriterien, um diese Pflanze von R. vulgaris zu trennen. Auf gleiche Weise verhält es sieh mit R. carpinifolius. Dagegen werden von den Meisten B. villicankis Kochl. und R. vulgaris y. glabratus Whe, ei N. für identisch be trachtet, während sich im Gebiete beide, wenigstens als For- wen, sehr wohl unterscheiden lassen, ‘ 151 R. vulgaris ®. glandulosus müsste nach dem Abthei- longs-Prineip der Weihe- und Nees v. Esenbeck’schen Monographie den setoso-glanduliferis angereiht werden, weil der Schössling nieht nur einzelne gestielte Drüsen trägt, son- dern auch Blüthenstielehen, Braeieen und Kelche, sogar die Blatistiele und der Blüthenast mit einfachen und drüsentra- genden Borsien besetzt sind. Die Pflanze stimmt aber in allen übrigen Theilen mit R, vulgaris a. viridis auf das Vollkom- menste überein, und kann von ihm schon deshalb nicht ge- trennt werden, weil bei allen Arten der Abtheilung P:losi drüsentragende Haare oder Borsten vorzukommen pflegen. Vebrigens stellt schon Kaltenbach im Anhange zu seiner Flora des Aachener Beckens p. 274. einen A. vulgaris 6. Slandulosus auf, der jedoch der Beschreibung nach mit der hiesigen Pflanze nicht völlig übereinzukommen scheint. Der Verf, hatte nicht Gelegenheit, die Aachener Pflanze zu schen. R. vulgaris y. zlandulosus Wimm. (Fl. v. Schles. I. 1844. p- 18%), zu welchem R. Radıla Whe. ei N. gehört, ist eine ganz verschiedene Pflanze. 11. R,. discolor Whe, et N. Verschiedenfarbiger Brom- " beerstranch. Weihe et Nees ab Esenb. I. e. p. 3%. Tab, X. — RBei- chend, Flor. Germ. exc. p. 608. — Biuff et Fingerh. Comp. Flor. Germ. p. 194. — Lejeme et Court. Fl, Belg. p. 169. — Archenius I. o, p. 32. — Fries Summa Veg. Scand. 'p. 165. — Kaltenb. 1. e. p.268 pro parte, — Betcke 1. c. p. 98. — Sonder Fl, Hamburg. p. 277. -— Babington Man. p. 95. — Bell Salter in the Bot. Gazette. 1850. Mai. p. 121. — Gre- nier ef Godron Flore de Fr. I. 9.546.— Garckel, c. p. 104. — R. fruticosus Sm. Flor. Brit. 1824. Tom. 11, p. 401. — BR. tandicans b. discolor Hartm, Scand, Fl. Edit. III. p. 120. R. abraptus Linäl, Syn. p. 9%, j 152 Canle. sterili arcuato - decumbente 5-angulari strigoso serioeo aculeis validis subrectis aut reduncis ad. angulos armato, fol. coriaceis, 5-nato-digitatis supra glabriusenlis subins- viridi- pubescentibus aut saepius albo-tomentosis re- ticulato -venosis, foliolo. terminali Zato owato.ant orbiculari subcordato acuto, omnibus petiolulatis apicem versus dilata- üs margine mucronato-serratis; fol. rami.foriferi.3 —5- natis; panicula ‚sumpliei aut: composita corymbosa villos« acnleis longis folcatis armata; calyce cano -tomentoso sub- inermi rellexo;. petalis obovazis. roseis ruguloso -crispulis, 60- nocarpiis atro-violaceis. . a. genuwinus (R. discolor Whe. et N.) haud oeeurrit | inten fines Florulae Henneberg, j ß. pubescens Binff et Fing. (I. e. p.194. — Gareke I. 6 p. 104. — R. discolor 8. major Sond. Fl. Hamb. pag. 877. — BR. pubescens Whe. et N. p. 42. t. 16. — Bei- chenb, 1. e. p. 60%.— Boenningh, Prodr, p. 15%, — Kal tend. 1. 0. p. 271.— R. lTeueostackı ys a. pubescens Bell Salter Bot. Gaz. 1. e. p. 122.) caule sterili pilis adpres- sig simplicihus et stellatis pubescente acnleis saepe coll“ pressis basi hirsutis armato, fol, sat magnis acnminatis, panieula composita elongata suhpyramidali maltiflora, An ribus albis aut rubieundis, ‚Der ächte, Weihe’sche R. discoler kommt im Gebiete ebenso wenig, wie ‚seine übrigen zwei Varietäten R. macroucanthus und argenteus Whe, et N. vor, Dagegen finden sich von R. pubescens 2 Formen, ‚von denen die eine mit ihren Schös- lingen in Waldgebüschen in ziemlich anfrechter Richinng, auf steigt und eine beträchtliche - Höhe :erreicht, aus welcher iM nächsten Jahre zahlreiche. Rispen.- mit ihren blassrothen Blu men auf den Vorübergehenden einen angenehmen . Eindruck 155 machen. Ihre, Blätter, ‚sowohl am Schösslinge, als am Blü- thenaste, sind ungewöhnlich gross, von weicher Consistenz, anf der. oberen Fläche lehhaft grün, auf der unteren blass- grün, das Stielehen des Mittelblättchens ist an der Spitze mit einem Knie versehen, wodurch das Blättehen oft zur Seite gekniekt erscheint. — Die andere Form steht frei, ohne Stützpunkte, und ihr Schössling ist daher bogig zur Erde niedergestreckt, hat kleinere, dunkelgrüne, fast lederartige Blätter mit granfilziger Unterfläche und kleinere Rispen mit weissen Blüthen. Diese geringen Abweichungen beruhen nur auf örtlichen Verhältnissen, namentlich auf Verschiedenheit des Bodens und der Lichtstärke. u Schössling (ohne Stützpunkte) niedergebogen , 5-kantig, mit flachen Seiten, gestreift, von anliegenden und abstehen- den, einfachen und Sternhaaren weichhaarig, durch welche die $rünliche und bräunliche Oberhant hindurch scheint; seine Dornen stark, gerade oder etwas rückwärts gekrümmt, meist zusammengedrückt; Blätter 5-zählig, oft sehr gross, oben spärlich, unten dichter behaart, blassgrün oder granfilig; Endblättchen rundlich-, zuweilen länglich-herzeiförmig, die übrigen verkehrt-eiförmig, alle langzugespitzt, ungleich ge- sägt; Blaitstiel und Stielchen behaart und mit krammen Dörn- chen bewehrt; Nebenblättchen fadenförmig; Blüthenast meist sthr lang, dieht- und abstehend -behaart, mit meist kleinen, sichelförmigen Dörnchen bewehrt; seine Blätter unten oft 5-, dann 3-zählig und das oberste einfach, ganz oder 2 — 3- Yappig; Rispe gross, pyramidal, zusammengesetzt, oben dicht, Inlen locker, die hattwinkelständigen Blüthenzweige rispig, doldentraubig, Bluthenstielo 1—3-blüthig, ‘wie die Stielchen ülzig und fein bedörnelt, drüsenlos; Deekhlätichen lang, un- gelheilt oder 2 — 3-spaltig; Kelche zottig ‚oder graußilzig, 151 fast unbewehrt, drüsenlos, die Abschnitte kurz zugespitzt; Blumenblätter rnndlich, weiss oder röthlich. R. pubescens wächst am Ahlstädier und Fischbacher-. Berge, so wie an Bergabhängen bei Wiedersbach und Gott- friedsberge in der Gegend von Schleusingen. Blüthezeit Juli und August; Fruchtreife Ende September, Eiie Verwechselung des R. diseolor $. pubescens mit R. ihyrsoideus kann möglicherweise nur dann vorkommen, wenn zufällig der Schössling seines Haarüberzuges gänzlich beraubt wäre. Ausserdem unterscheidet er sich von Zhyrsoi- deus 2) durch den niedergebogenen, Aachseitigen (nicht auf- rechten und tiefgefurchten) Schössling; 3) durch die an der Basis behährlen, mehr zusammengedrückten Dornen dessel- ben; 4) durch die an der oberen Fläche maitgrünen (nicht glänzenden) Blätier; 5) durch verkehrt- eiförmige (nicht läng- lich verkehrt-eiförmige) Seitenblättchen; 6) durch den zotti- gen (nicht schwachbehaarten) Blüthenast und 7) durch den zotig-Alzigen Kelch. . Leichter könnte R, discolor 8. pubescens mit gewissen Varietäten des R. vulgaris, besonders mit £. villicaulis (dem vorzugsweise der macroacanthus oft schr nahe kommt), ver- wechselt werden. Von villicaulis weicht jedoch pubescens dadurch ab: 1) durch die mehr anliegende Behaarung des Schösslings und „ besonders des Blüthenastes und der Blumenstiele ; 2) durch kürzere Dornen’ des Blüthenastes; 3) durch 3—5-zählige Blätter desselben; 4) durch die mehr zusammengezogene, an der Spitze dich- tere (nicht aus langen, ausgesperrten Zweige bestehende) Rispe; 5) durch kürzere :Dornen derselben; 155 6) durch die fast unbewehrten, drüsenlosen .Kelche mit kurz- zugespitzten Abschnitten; 9). durch die oft röthlichen Blüthen, Am nächsten verwandt mit R. pubescens ist jedoch R. ve- stitus Whe, et N. Babington betrachtete früher, wie noch 1850 Beli Salter (I. e.), den ersteren als eine Abart von R. leucostachys Sm., welcher, wie die genannten Schrift- steller selbst zugeben, nur eine Form von R. vestitus ist. Letzterer weicht jedoch hei genauer Vergleichung in dem Grade von R. pubescens ab, dass eine Verschmelzung nicht haurgemäss erscheint, A. vestitus hat 1) einen stumpfkantigen, an der Spitze niemals gefurchten Schössling. — Bei pubescens dagegen treten die Kuoten scharf hervor, und zwischen ihnen sind die Seiten an der Spitze des Schössling wefurcht; 2) hei vestitus ist die Behaarung absiehend und dicht, fast wollig, zuweilen mit eingestrenten, einzelnen, sehr kurz- .. gestielten (bei der Form R. hirsutus Wirtg. oft länger gestielten) Drüsen, — Bei pubescens ist der Haarüber- zug angedrückt, dünn, und birgt niemals (im Gebiete) Drüsen in seiner Pubescenz; 8) hei vestötus sind die Dornen des Schösslings fast gerade, zutückgeneigt und unbehaart; hei pubescens häufiger ge- . krümmt und meist an der Basis abstehend. behaart; 4) bei. vestötus sind die Blätter wolliger, und zeigen auf der oberen Fäche ein sehmutziges Grün. Bei pubescens sind sie daselbst fein behaart und lebhaft grün; 5) hei vestitus ist das Endblättehen der Stengelblätter mehr rund im Umrisse. und weniger scharf gesägt; bei pu- besoens länglich- eiförmig mit scharfzähniger Serratur; 6) bei’ vestitus ist die Rispe fast ebensträussig und dieht- 156 zottig-filzig, mit eingestreuten kurzen Drüsenborsten; bei pubescens fast pyramidel, dünnfilzig und drüsenlos; 7) bei vestitus sind die Kelchabschnitte lang -zugespitzt; bei pubescens in eine kürzere Spitze auslaufend; 8) hei vestätus sind die Blumenblätter fast rund; bei pu- bescens verkehrt - eifürmig. 12. E. Sprengelii Whe. et N. Sprengel’s Broömbeer- strauch. j Weihe et Nees ab Esenb. p. 3%, tab. X. — Boenningh, Prodr. p. 151. — Spreng. Syst. veget. Vol. U. p. 528, _ Lejeune et Court. Comp. p. 164. — Reichenb. Fl. Germ. exe. p 601: — Kaltenb. 1. c. p. 280. — Meisch 1. c. p. 255. — Fries Summ. Veget. Sc. p. 167, — Beteke I, ec. p. 185. — Sond. Fi. Hamb. p. 275. — Babington Man. p. 98. — Bell Salter Bot. Gaz. I. c. p. 121. — Garcke I. c. p. 103. — Grenier ei Godron I. 0. p.541.— R.hirtus d. elegans Godre Monogr. p. 23. ° "Canle sterili decumbente rotundato- angulato subpiloso acnleis subreetis reelinatis aut veourvis armato, fol. 3- natis et saepe 5-mzto-pedatis utrinque viridibus, foliolo terminali elliptico- aut oblongo ovato subcordato, omnihus petiolula- tis grosse et inaequaliter serratis aeuminatis, foliis rami flori- feri villosi 3 -natis, panieula Jaxa corymbosa diffusa, ve mulis inferioribus elongatis, omnibus patentibus aut divari- catis; calyce cano-virescente villoso aculeolato subglandü- loso sub frueiu reflexo, petalis saturate roseis varissime al- bis, obovatis longe unguienlatis erispulis, eonocarpiis glahris afris. Die zierliche Pflanze variirt im Gebiete nach Beschaffen- heit des Bodens und der Lichtstärke a) mit grünen oder sel- tener mit braunen Schösslingen; 5) mit zahlreichen oder ent- 157 fernter stehenden Dornen; ce) mit 3-zähligen oder 3—5- zähligen Blättern; , d) mit lelerarlig-steifen, etwas glänzen- den oder weichen, biegsamen, mallgrünen Blättern; e) mit harten, steifen, ziemlich starken, oder mit weichen, sehr-dün- nen nnd schlafen Blüthenästen, Zweigen und Stielen (daher „mora pendula“ Behb. Fi. exc.); f) mit aufrecht - abstehen- den oder sparrig ausgespreizten Bispenzweigen; g) mit arn- hläthiger oder reichblüthiger Rispe; A) mit kleineren, oft fadenförmigen oder grösseren, breiteren, sogar blattartigen Deckblättehen ; ©) endlich mit rothen oder (sehr selten) mit weissen Blumen. Schössling niederliegend, oft sehr lang und schlank, un- ten stielrund, dann etwas kantig, mit abstehenden, weissen Haaren ziemlich schwaoh bekleidet; seine Domen sind mässig stark, jedoch mehr kurz, gerade und rückwärts geneigt oder gekrümmt, zerstreut oder dicht beisammen stehend, mit ver- breiterter, zusammengedrückter, meist behaarter Basis, braun- »h, au der Spitze gelblich, Seine Blätter sind oft nur 3- zählig, häufiger 3-zählig- und 4—5-zählig- fussförmig, meist weich und schlaff, seltener steif, auf beiden Seiten grän,. auf der oberen glatt, auf der unteren weichhaarig, die untersten Blätichen bei den 5-zähligen fast sitzend, die übrigen ge- stek, alle von mittelmässiger Grösse, lang-zugespilzt, un- gleich. grob gesägt, Endblättchen oval, eilörmig, zuweilen Yinglich-eiförmig, am Grunde schwach geherzt, die übrigen verkehrt - eifönnig, oder bei den 3-zähligen ranten- eiförmig, mit hauchigem, oft eingesehnittenem, 2-lappigem unterem Rande ; Blattstiele und Stielchen schwach gerinnelt, mit abstehenden Haaren und sichelföürmigen Döruchen besetzt; Nebenblättehen Drenformig und stark bewimpert. Blüthenast hart, ziemlich Sark, aufrecht oder häufiger weich, sehr dünn, oft fast nie- Uerliegend, Yon verschiedener Länge, unten stielrund, nach 158 oben kantig, überall mit weissen, abstehenden Haaren dicht bekleidet, und mit kurzen, sichelförmigen, an der Basis röth- lichen, sehr verbreiterten und verdiekten Dörnchen mässig br- wehrt; Blätter 3-zählig, die unteren kleiner, Seitenblätichen sehr kurz gestielt, rhomlbisch-eiförmig, Endblätichen oval, eiförmig oder verkebrt-eiförmig, langgestielt, in der Rispe 1—% nngetheilt, alle auf beiden Seiten grün und fast glatt; Blattstiele gerinnelt, abstehend behaart und schwach bedör- nelt, Rispe zusammengesetzt, locker, breit, aus abstehenden oder sparrigen, meist dünnen, an der Spitze doldentraubigen Zweigen bestehend, von denen die unteren blattwinkelständi- gen meist länger, rispig und mehrhlüthig, die oberen traubig, 1—4-blütbig sind; Blumenstielchen meist sehr schwach und lang, von der schweren Frucht herabgehogen, wie die Stiele dicht- und abstehend-behaart, und mit. dünnen, fast geraden Dörnchen bewehrt; Deckblättchen mehr oder weniger zahl- reich, linienförmig oder lanzeitlich, oft blattartig, ganz oder getheilt, stark behaart. Kelche graugrün, zoltig, stachel- borstig und meist drüsig, Abschnitte eiförmig, kurz- ode lang-, oft blattartig zugespitzt, zuletzt zurückgeschlagen. Blt- menblätter verkehrt-eiförmig mit langem Nagel, etwas 8% kräuselt, Blumen von mässiger Grösse, gesättigt rofh in Violette ziehend; Früchte glait, glänzend, schwarz. In lichten Wäldern, besonders zwischen niederen Büsche! auf Sandboden, fast überall und ziemlich häufig. Blüthezeit Juli uud August, oft bis zum October dauernd; Fruchtreife im September und October. . Obgleich R. Sprengeliö als selbstständige und ausg® zeichnete Art eine Verwechselung mit anderen Arten nicht wohl zulässt, so ist er doch mit A. vu/garis nahe verwandt, R manche Schriftsteller betrachten ihn sogar nur als Abart den selben. Er unterscheidet sich von R. vulgaris: 159 3) durch den gleich anfangs niederliegenden (nicht bogig niederliegenden) und mehr rundliehen Sehössling;; 2) durch kleinere und mehr gekrümmte Dornen desselben; 3) durch das lebhaftere, anf heiden Seiten der Blätter gleich- farbige Grün; 4) durch 3-zählige und fussformig 5-zählige (nicht aus- schliesslich 5- zählig-gefingerte) Blätter desselhen ; 5) durch kleinere, meist schmalere Blättehen mit stumpferen Sägezähiren ; 6) durch 3-zählige (nicht 3 — 5-zählige) Blätter des meist dünneren und weicheren Blüthenastes; ?) durch schwächere, längere und sparrig-ahsiehende Blu- menstieleken ; 8) durch den graugrünen, zotligen, stachelborstigen (nicht graufilzigen, unbewehrten) Kelch; 9 dureh verkehrt -eiförmige, langbenagelte, etwas gekrän- selte und fast violett-rothe (nicht eiförmige, gewimperte, . weisse oder hlass-röthliche) Blumenblätter. A Canlis subpruinosns, setoso - glandulosus. ’ % -caulis suhangulatus, subpruinosus. Felia caulinn 3 — 5- nato - pedata. 18, R. hirtus Whe, et N. (non W, Kit. nee Rchb,). Rauch- hoariger Brombeerstrauch. Weihe ei Nees al Es. I. «. p 95. 1. 48.— Bluff ot Fin- serh, 1. 0 1837, I. BP. IL. p- 195. — Wimmer et Grab. Fl. Shop 38. — Wimmer Fl. v. Schles. I, c. p. 184. — Kaltenb, 1 0. p. 284. — Meisch 1. c. p 257. — Sonder Fl. Hand, 2,282. — Garcke I. c. p. 508. — Babingt. Man. pı m. — Bell-Salter Bot, Gaz. I. c. p. 128. — Grenier et Bodt, 1. 0. p. 548, — R. glaudulosus Rehb, Fl. Germ, exe. 160 p. 607: — R. glandulosus var. pentaphylius Wallr. Sched. erit. p. 230. Caule sterili arcuato-decumbente subangulato striäte piloso subpruinoso glanduloso aculeis inaequalibus reszis subreflexis weicwlisgue armato, fol, 3-natis ant 4—5-nato- pedatis ufrinque viridibus , foliolo terminali sebcordeto-ovato acnminato, omnibus petiolulatis inaequaliter serratis; fol. rami floriferi 3-natis; panicula ara corymbosa basi foliata pi- losa glandulis purpureis acioulisgue dense obsita; ealyce fusco-viridi subglanduloso acienlato sub fructn maturo pa- .tente, petalis albis oblongis basi attenuatis, filamentis siylos superantibus, eonocarplis atris nitidis glabris. Variat apad nos % Weiheanus (R. hirius Whe. ei N.): Totns mollioy . eanle sterili viridi pilis hrevibus patentibus pubescente, aculeis tenuibus subulatis basi dilatatis, fol. 3-natis ra rissime 4 — 5-nato-pedatis, petiolo communi basi sub vanaliculato, foliolis majoribus rugnlosis mollibus supra laete viridibus strigesis subtas viridi-canescentibns aut suhtomentosis, terminali obevato aut elliptieo subeordato; ramo ferifero subviridi pilis densis brevihus albis sub* villoso acieulis glandulis rabris acnleolisgue subulatis dense armato, fol. 3-natis sat magnis; calycis Haciniis intus albidis, foribus albi. — R. glanduloso Bell. similis. * Güntheri (R. Güntheri Whe. et N. p. 63. 1. 2. — “ Binfl et Fingerh. 1837, 1. c, p. 195. — Beicheub Fl, Germ. exo. p. 602. — Babington Man. p. 101. — Bell- Salter I. 0. p. 126. — A, hirtus y. pubescens Win et Grab, FI, Sil. p. 40. — R, hörtus d. cinereus 1% nier et Gedron Flore de France p. 544.): eaule steril ramo ramulisque forigeris et panicnla minus: pilosis hi 1 161 aculeatis, sed acieulis et glandulis fuseo- purpureis den- sissime munitis (quo fit color rami et panienlac nigri- eans ). We Wenkei (R. Menkei Whe. et N.??): caule sterili et ramo florigero minus aenleatis acieulatis et glandulosis, sed villo denso farescenti-einereo vestitis, panicula lon- giore maltiflora subinermi, fol, omnibas subtns Raveseenti- hirtis, "fr apiculatus (R. vprieulatus Whe. et N. p. 69. t. 24. — Bluff et Fing. I. ec. 1836. p. 197. — Reichen). Fi. Gern. exc. p. 604. — Garcke 1, e. p. 105. — R. Koehleri $. apiculatus Bell-Salter 1. c. p. 126. — BR. acnleatissi- aus Kaltenb. 1, e. p. 300. — Forma ER. hirti Golron ex specim, sicent.): totus rieidior, eanle sterili purpureo pi- lis. rarioribus longioribus hirsnto minns acieulato glandu- losoque, aculeis inaequalibus validis basi dilatatis purpu- reis apice flarescentihus (negne ac in R. Kochleri) hor- vido, fol. 3-natis, rarissine d— 5- nato-pedatis, petiolo communt (aeque ac partialibus) undique rotundato aculeis falcatis validis arınato, foliols rigidioribus mineribus Supra obscure viridihus sulglabris nitidis subtes pallide riridibus strigosis micantibus, foliolo terminali subeor- dalo-ovato aruto aut acuminate; ramo florigero fusco - Purpureo pubeseente vix villoso, acnleatissimo acienlato glanduloso, aculeis validis recurvatis purpnreis, fol. 3- Natis sat parvis; ramis panieulae inferioribus subpanieu- Iatis saepe foliolis parvis obsitis; pednnenlis pedicellisque aonleolis rentis aut curratis basi purpureis horridis, caly- 8 lacnlis intus albo - subtomentosis ei striis sanguineis Prasertim basalibus tinetis, fHoribus albis, -— BR. hor- *tdo Hartm,, ut videtur, subsimilis. "SE Bd, 2a Iiek, 11 un 162 y. Psendo-caesius: eaule gracili subtereti glabro subviola- ceo carsie-pruinose acnleolis reelis reelinatis aciculis simplieibus et glanduliferis dense munito, fol, 3-natis co- riaceis viridibns subtus eanescentibns; panieule brevi parviflora divarieata mnltisetosa et glandulosa, calyee albo-tomentoso acicnlato, multiglanduleso, Roribus. albis sterilibus. Schössling bogenförmig niederliegend, fast nieder ge- streckt, gestreift, am Grunde stielrund, gegen die Mitte oder die Spitze stampfkantig, mehr oder weniger behaart und drü- sig, mit ungleichen, schwachen, pfriemförmigen oder starken, an der Basis verbreiterten, geraden, rückwärts geneigten, zu- weilen an der Spitäe_des Schösslings sichelformigen Dornen sparsam oder dichter hewehrt; Blätter 3-zählig, selten 4— 5-zählig- fussformig, grösser oder kleiner, weich oder Jeder- artig, runzlich- gefaltet oder fach, anf der oberen Fläche heller ader dunkler grün, matt oder etwas glänzend, mit ein- zelnen Striegelhaaren besetzt, anf der unteren blassgrün oder grau, weich behaart, seltener Klzig; Endblättchen eiförmig, verkehrt-eifösmig oder oval, an der Basis meist etwas ge herzt, spitz oder ällmählig, seliner plötzlich in eine lange Spitze auslaufend, ungleich- und kleingesägt, Seitenblättchen ‚sval, am unteren Bande hei den 3-zäkligen bauchig - verbrei tert oder ohrförmig gelappt, kürzer gestielt, die untersten Blätichen bei den fussformigen kleiner, sitzend oder sehr kurz gestielt; Hanptblauistiel stark, rund oder nur an der Basit etwas gerinnelt, sonst wie der Schössling bekleidet und be- wehrt; Blüthenast lang, etwas hin- und hergebogen, weich oder holzig, grün oder braunrotih, am Grunde stielrund, Yo der Mitte an oder nur au der Spitze stumpfkantig; gestreift und wie die Blatistiele mehr oder weniger behaart, oft kurz zotlig, mit einfachen und drüseniragenden Borsten dicht be 163 selzt, Drüsen dunkelroth, Dornen schwach, borstenförmig, strohgelb und etwas rückwärts geneigt oder stark, verleizend, braunroth und etwas zurückgekrümmt; Blätter 3-zählig, den Siengelblättern ähnlich, die rispenständigen ungetheilt, nach oben an Grösse abnehmend; Rispe länger oder kürzer, au der Spitze doldentraubig und dichter, am Grunde locker, be- blättert, die untersten Blüthenzweige aufrecht-abstehend, trau- big oder rispig, 4— 8-blüthig, die oberen 1 — 3-blüthig, sparrig; Deckblätichen lanzeutlich, ganz oder 2—3-spaltig ‚der, Iinienförmig; Stiele und Stielehen mehr oder weniger be- baart, mit rothen Drüsen und Stachelborsten, zuweilen mit geraden oder etwas gekrümmten, braunrotken Dörnchen be- setzt, Kelch dunkelgrün, mit Stachelborsten und Drüsen, am Grunde oft mit kurzen Dörnchen bewehrt, Zipfel lanzettlich, Iangangespitzt, an den Rändern und auf der Innenlläche grau, die Varietät 8, oft mit hintrothen Längs- und einem grund- Ständigen Querstreifen gezeichnet, ‘nach dem Verhlühen zurück- geschlagen, bei der Fruchtreife wagerecht absiehend; Staub- füden länger als die Griffel, weiss oder röthlieh; Blumenblät- ier verkehrt - eiförmig, meistens schmal, an der Spitze ganz- ranlig, im Gebiete stets weiss, (die Varietäl 6. an anderen Orten bassrotk), Früchte glatt, schwarzroth. In lichten Bergwäldern, nicht selten; «. bei Suhl und Schleusingen; &# im Gehiele die häufigste Form von R. hir- tus; #8 vom Verf nur einmal auf dem Ahlstädter Berge ge- funden; 8, auf ‘dem Ahlstädter Berge bei Schleusingen und Gethles, an der eisernen Hand bei Keulrode; 9. auf Zech- stein am Waldrändern hei der Ziegelhütte Altenfeld, sehr selten, "Blüthezeit im Juli und August, Fruchtreife im September. . R. Rirtus Whe. et N,, dem ohne Zweifel auch R. fo- Fasus Whe, ei N, (im Gebiete noch nicht aufgefunden) au- . 11% 164 gehört, ist eine der wandelbarsten Arten, und nähert sich in Bezug auf seine Bekleidung und Bewehrung bald dem A, glandulosus Bell, bald dem R. thyrsi/lorus Whe, et N, bald dem R. Koehlert oder, wie aus der Charakteristik der schwedischen Schriftsteller hervorgeht, dem R. horridus Hartm. Vergleicht man nun die Endglieder der ganzen For- menreihe, so ist man versucht, sie für völlig verschiedene Arten zu halten, wenn nicht die Zwischenglieder dentliche Uebergänge nachwiesen. Was die Stellung der Kelehabschnitte hei’ der Fruchtreife beirifft, so verhält sich dieselbe völlig wie hei R. affinis Während Weihe den Kelch der reifen Frucht angedrückt fand, bezeichnen ihn die späteren Schriftsteller als zurückge- schlagen. Der Verf. dieser Abhandlung, wie auch Kalten- bach, fanden ihn wagerecht abstehend, wobei jedoch ein oder zwei Abschnitte bald der Frucht angedrückt, bald zurück- geschlagen sind. Wenn ferner die meisten Schriftsteller dem Endhlättchen der Stengelblätter, zum Unterschiede von R. glandulosus Bell, eine allmälig anslaufende Spitze zuerkennen, so findet dieses Verhältuiss im bezüglichen Gebiete zwar meistens statt, ist aber keineswegs constant, und man findet nicht selten Stengelblätter mit plötzlich auslanfender, langer Spitze. . Die Eigenschaft des Schösslings, sich mit der Spitze in den Boden einzuwurzeln, und dadurch zur Fortpflanzung des Individunms Veranlassung zu geben, hat R, hirius mit den meisten Arten gemein, deren Schösslinge zur Erde niederlie- gen, Der ührige Theil desseiben, wenigstens bei der Weihe" schen Form, stirbt wegen seiner schwachen Verholzung, wen nämlich sich der Schössling nicht im Moose versteckt ale’ durch Bedeckung mit Laub u, sw, gegen den Frost geschützt 165 ist, bis auf eine kurze, im Boden verborgene Basis im Winter ab, aus welcher im nächsten Jahre die Blüthenäste hervor- gehen. Letztere sind dann gewöhnlich länger und reichblü- thiger. Mit R. glanduloses Bell. und thyrsöflorus Whe. et N. kanı nur der Weihe’sche R. Ahirtus verwechselt werden. Die nnierscheidenden Charaktere sehe man bei den heireffen- den Arten. BR. Göüntheri W. et N. wird von den meisten neueren Schriftstellern als identisch mit R. hirtus W. et N. betrachtet; anch der Verf. hält ihn für eine ner sehr wenig abweichende Form desselben. Dagegen stellen ihn Babing- ton und Bell-Salter als eine von R. Aörtus wesentlich verschiedene Art dar, und halten ihn für die Stammform von "R, thyrsiflorus. — Grenier und Godron (Flore de Fr.) ‘ ziehen wohl mit Recht den R. cinereus Godr. (nicht Rehb.) als Varietit zu R. hörtus, Wenn aber K. Gäntheri für iden- tisch mit R. cinereus von ihnen betrachtet wird, so spricht dngegen eine Vergleichnng getrockneter Original - Exemplare mit R. Güntheri. — Ob R. Menke: des Verf.’s der ächten Weiheschen Pflanze angehört, vermag derselbe aus Mangel an Original- Exemplaren nicht zu entscheiden. — Die Varie- fü apieularus kommt dem R. Koehleri Whe. ei N., zu wel- chem apioulatus von Bell-Salter (I. «.) als Varietät ge- z20gen wird, und dem R. horrides Hartm. am nächsten. Von letzterem (nach Arrhenius !. c. p. 37.) unterscheidet sich “pieulates durch den harten, holzigen und mit Drüsen be- setzten (nicht weichen, korkartigen, drüsenlosen) Schössling, durch die geraden, etwas rückwärts geneigten (nicht siehel- firmigen) Dornen desselben; durch die auf der unteren Fläche grünen und striegelhaarigen (nicht zottig- weichen, grünen oder Stanflzigen) Blätter; durch den kurz-behaarten (nicht mit langen, dichten Zotten besetzten) Blatistiel; durch die 166 weichhaarige (nicht zottige) Bekleidung des Blüthenastes und der Blüthenstiele; durch die kürzeren Deekblättchen und die sehwächer behaarten , auf der inneren Fläche roth gestreiften Kelche, Die Charaktere, dorch welche sich R. hirtus 6. upieu- latus von RB. Koehleri unterscheidet, siehe unter R. Koehleri,— R. hirtus y. Pseudocaesius ist wahrscheinlich ein Bastard von R. hirtus und R. caesius; — der Schössling mit seinen Blättern gleicht dem R. cuesius &. hispidus Whe. et N., wäh- rend Blüthenast, Rispe und Blüthen dem R. kirzus völlig an- gehören. 14. RB. thyrsifiorus Whe. eiN. Stranssblüthiger Brom- j beerstrauch. Weihe et Nees ab Es. 1. e. p. 83. 1.34. — Biuff et Fing. Comp. Fl. Germ. T. I. P. Il, p. 1988. — RBehb. Fl. G. exe p. 605. — Beteke 1. e. p. 125. — Sonder Fl. Hamb, p.279. — Garcke I. ©. p. 10%. — R. Günther: $. ıhyrsiflerus Babingt. Man. 1. c. p. 101. — R. hirtus . thyrsiflorus Go- dron Monogr. p. 22. -- Grenier es Godron Fl. de France p 544. Caule sterili arewuto - procumbente sublereti pilos setoso-glanduloso aculeis inaequalibns subulatis rectis ve- clinalis dense armato, fol. magnis 3-natis et 5-nalorpe- datis coriaceis supra strigosis sublus pallide virentibus ma- gis pilosis, foliolis omnibus petiolulatis grosse et inaequaliter serratis, terminali Zaie-ovato suborbieulato longe acmminalo basi cordato; panienla composita Ihyrsoidea hirsuta acieu- lis glanduliferts aculeisqgue longis rectis munila, ramulis inferioribus axillaribus panzeulatis patentibus, superioribus eorymbosis subdivaricalis; calyee fusco-viridi hörsuto act eulato glanduloso, Taciniis sub frnetn matnro putentbus 167 yelalis angusto-ellipticis albidis, conocarpiis ovatis atris. Variat: u. genninus (R. thyrsiflorus Whe. et N.): panieula a basi ad medium nsque foliata. Intra fines Florulae Henne- . bergiene hand obvius. j ß. foliosissemus: panicula ad apicem nsque foliata, fol. 3- natis aut ‚simplieihus integris aut 2 — 3-lobis, summis paniculam excedentibus, infimis rami 5-nato - pedatis. . Sehössling bogenförmig niederliegend *), am Grunde stiel- rund, gegen die Spitze stumpfkantig, korkartig, grün, auf der Lichiseite braun, ziemlich stark, gestreift, mehr oder weniger behaart, etwas bereift, mit geraden, einfachen und drüsentragenden Stachelborsten und nngleichen, meist ziem- lich schwachen, zurückgeneigten, strohgelben oder röthlichen Domen mit wenig verdiekter Basis reichlich besetzt; Blatt- stiele stark, Farbe und Bekleidung desselben wie am Schöss- linge, mit stärker gebogenen Dörnchen hewehrt, oberseits dach, nur am Grunde gerinnelt; Nebenblättchen fadenförmig, drüsig und behaart; Blätter 3-zählig und 5-zählig - fussför- ig, gross, lederartig, auf der oberen Fläche dunkelgrün und mit einzelnen anliegenden Striegelhaaren besetzt, etwas glän- zehd, auf der unteren Fläche blassgrün, mit hervorragenden, weisslichen und behaarten Rippen und sichelförmig bedörnel- fer Mittelrippe, sonst stärker striegelhaarig, am Bando un- gleich und grob gesägt, alle Blätter gestielt, Endblättchen breit herz-eiförmig, rundlich, langgestielt, lang zugespitzt; Seitenblättchen verkehrt -eiförmig, breit, etwas gcherzt, bei den 3-zähligen am unteren Rande bauchig, tief eingeschnit- mn nn . *) Der Schössling steigt im Gebiete auf Waldblössen stets über Gebüsche hinweg und erreicht dann absteigend den Boden, auf welchem er in heirächtlicher Länge fortkriecht, 168 ten %-lappig; unterste Blättehen oval, kurzgestielt, spitz; Blüthenast sehr lang, steif aufrecht, gestreift, grün oder meist braun und bereift, am Grunde stielrund, gegen die Spitze kantig, von anliegenden nnd abstehenden Haaren fast zottig, mit einfachen und drüseniragenden Stachelbosten und langen, geraden, unten. mehr-, oben weniger zurückgeneigten Dornen reichlich besetzt, Drüsen roth; die nutersten Blätter meist 5-zählig, die mittleren 3-zählig, die rispenständigen 3-zäh- lig oder einfach, die letzteren ungetheilt oder 2 — $-lappig, breit-herzförmig oder herzeiförmig, ziemlich gross; bei der Stammform reichen sie nur bis etwa an die Mitte der Bispe, wo ihre Zweige anfangen, dichter beisammen zu stehen; bei der Varielät 8. seizen sie sich bis an die Spitze der Rispe ' fort und verhüllen dieselbe zum Theil, während die obersten die Rispe überragen, ohne merklich an Grösse abzunehmen ; wicht selten finden sich an der Rispenspitze noch einzelne 3- zählige Blätter mit ungestielten Seitenblättchen, während die Blättchen der übrigen alle gestielt, eiförmig mit herzförmiger Basis oder verkehrt-eiförmig mit verschmälerter Basis, im Uebrigen den 3-zähligen Stengelblättern völlig ähnlich sind; Blattstiele an den unteren Blättern deutlicher, an den oberen andentlicher gerinnelt, mit rückwärtsgeneigten Dornen, Sta- chelborsten, Drisen und längeren Haaren hekleides; Neben- blättchen fädlich, wie am Schösslinge. Rispe sehr lang, zu- samimengesetizt, straussförmig, dicht oder nur zur oberen Hälfte gedrängt, zur unteren locker, an der Basis oder bis zur Spitze heblältert; die unteren Rispenzweige lang, aufrecht- abstehend, vielblüthig, der unterste oft mit 3 — 4 kleine- ren, einfachen Blättern besetzt, die mittleren meist noch zit einem dünneren, kürzeren, armblüthigen Zweiglein in dem- selben Blattwinkel vereinigt, wie die oberen meist sparrig- doldentranbig, alle zottig und ‚mit Stachelborsten, gestielten, 169 tolhen Drüsen und nadelförmigen Dornen besetzt. - Deckblätt- chen Ionzettlich, ziemlich lang, ganz oder seliener 3-spaltig, drüsig und behaart. Kelch dunkelgrün, stachelborstig, drü- sig, Abschüitte auf der Innenseite und an den Rändern gran- weiss, bei. der Fruchtreife wagerecht abstehend, eiförmig, spitz. Blumenblätter schmal -elliptisch, von einander entfernt, am Grunde verschmälert, wie die Stanhfäden weiss; Früchte eiföürmig, schwarz glänzend. Am Schneeberge bei Grub im Meiningischen Gebiete. Blüthezeit Juli, Frudhtreife im August und September. R. ihyrsiflorus ist mit dem ächten R, hirtus Whe, et N, nahe verwandt, und kommt mit demselben in Bezug auf Bekleidung und Bewehrung, auf Zahl und Farbe der Drüsen, besonders auf die gleiche Beschaffenheit und Stelung des Kelches und der Biumenbläiter in dem Grade überein, dass er von einigen Schriftstellern, z. B. von Grenier und Go- dron (}. ©), nur als grössere, rohnsfere und blüthenreichere Fom von R, hirtus betrachtet wird, Er unterscheidet sich jedoch von ihm 1) durch den grösseren Bogen am Grunde des Schösslings, wodurch es demselben möglich wird, über höhere Ge- büsche hinweg zu steigen. Bei B, Airtus sah diess der Verf, niemals. .®) durch die höher hinaufreichende Walzenform des Schöss- Üings und des Blüthenastes; 3) durch die gewöhnlich 5-zähligen (nicht gewöhnlich 3- zähligen) Blätter des Schösslings ; 4) durch die unteren 5-zähligen (nicht alle 3-zähligen) Blät- ter des Blüthenastes; ö) durch die weit grösseren Blältchen, besonders die grossen, Mehr herzförmigen einfachen Rispenblätter ; 170 6) durch den stärkeren, steif aufrechten und zottigeren Blü- thenast ; 7) dureh die viel längere und breitere, strausslörmige, dich- tere Blütkenrispe; . 8) durch die meist zu 2 in den Blattwinkeln stehenden Blü- ihenzweige ; 9) durch den oft beblätterten untersten Blüthenzweig. Der eben. beschriebene R. thyrsiflorus ist nicht die ächte Weihe’sche Pflanze, von welcher er sich vorzüglich durch die bis an die Spitze reich beblätterte, an der Basis lockere Rispe, wodurch er sich mehr dem R, foliosus Whe. et N, nähert, so wie durch 3—5-zählige Blätter des Blüthenastes unterscheidet. Die letztere Pflanze (folioszs), welche von deu meisten Schriftstellern un als Abart von R. hirtus Whe, & N. beiracktet wird, unterscheidet sich von BR. ihyrsiflorus. B. ‚Foliosissimus durch den kantigen, hackrigen und rauhen Schössling, durch die hellgrünen, viel kleineren Blätter mit schmalen, eiförmigen End- nnd Seitenblättchen; durch die kürzere Rispe mit gebogener, oben schwach mit Dornen und Stachelborsten besetzter, fast drüsenloser Axe, schwach be- wehrte Blumenstielchen und drüsenlose, unlewehrte Kelche 15. R, Kaltenbachii n. sp. Kaltenhaehs Brombeer- strauch. R. scuber Kaltenbach (]. e. p. 289), non Whe, et Ness. Caule sterili arcuato - decumbente angulato suleuld pruinoso subpiloso multi-aciculato glandulosoque aculeis fh ! drevibus reclis reelinatis auf recnrvalis dense arınaldj 3-natis. et 5-nato-pedatis sat magnis laete veridibus sub- glabris subtus pallidioribns ad costas pilosis inaequaliter ser ratis, foliolo terminali oblongo-ovato aut obovato basl sub | cordato, longe acuminato, fol. rami floriferi 3-natis, Lot } ’ TR, 11 lihus 2-4 simplieibus; panienla Zawa elongata ramis infe- norihus erecto- patentibus subpuniculatis, superioribus co- ıymboso-racemosis divarieatis, peduneulis multi -acienlatis glandnlosis subvillosis; calyee fuseo-viridi subvilloso -aeicu- lato multiglanduloso, sub fructu patente; petalis oblongis integerrimis albis, eonocarpiis ovatis magnis atris nitidis. 'Schössling sehr lang, bogig niederliegend oder quer durch die Hecken kriechend, nur an der Basis stielrund, dann kan- ig bis zur Spitze, mit Nachen und zu beiden Seiten des Blatt- stielonsatzes ausgefurchten Seiten, korkartig- weich, grau be- reill, unbehaart oder nur mit einzelnen weissen Haaren be- setzt; Dornen zahlreich, sehr kurz, mit verlängerter, kanm verbreiterter Basis, mit welcher der Dorn einen spitzwink- lichen Haken bildet, strohgelb, zuweilen mit branner Basis, ungleich, zurückgeneigt, niemals sichelförmig - gekrümmt; Stachelborsten von ungleicher Länge, zahlreich, einfach oder mit einer Drüse an der Spitze, Drüsen dunkelbraun. Blätter 8r0s8, 3-zählig und 4- bis 5-zählig- fussförmig, lebhaft grün, etwas steif, doch nicht lederartig, an der oberen Fläche glatt oder nur mit wenis einzeln stehenden Siriegelhaaren besetzt, ‚'nten eiwas blasser, nur an den Rippen mässig behaart, un- gleich- und ziemlich grob-gesägt, mit krautartigen, dunkel grünen Spitzen der Sägezähne; Endblättchen länglich- oder verkehrt- eiförmig,, am Grande schwach ‚herzförmig, 41/, bis 5 Zoll lang, 3%/, Zoll breit, langgestielt, lang zagespitzt; Seitenbläftchen bei den 3-zähligen fast eben so gross wie das Endblätichen, kurz gestielt, am unteren Bande banchig oder dhrförnig - gelappt, bei den 5-zähligen verkehrt -eiförmig, ang augespitzt, die untersten sehr kurz gestielt, oval, klei- 1er, kurz ‚gespitzt, Blattstiel. oben flach, am Grunde gerin- welt, 4 Zn lang, wie. die Stielchen schwach behaart, mit tung weniger Dornen, aber vielen Drüsen und Stachelhorsten 172 besetzt; Mittelrippe auf die gewöhnliche Weise bewehrt; Ne- benbläitehen linienformig, schwach behaart, mit langgestiel- ten, vothen Drüsen reichlich besetzt. Blüthenstengel rauh vor abgebrochenen Stachelborsten, übrigens dem Schösslinge gleich, Blüthenast sehr lang, von härterer Consistenz als der Schöss- ling, am Grunde stielrund, von der Stärke einer dünnen Schreibfeder, bald eckig werdend bis zur Spitze, unten steif- aufrecht, dann an der Insertion der unteren Blüthenzweige kniekbogig, meist bereift, mit sehr kurzen, aber mässig dicht stehenden, weichen Haaren bekleidet, niemals zottig oder Äl- zig, mit einfachen und drüsentragenden Stachelborsten dicht besetzt, Drüsen länger als die Haare; Dörnchen unten kür- zer, in der Mitte länger, sehr fein, nadelförmig, gerade, ei- was zurückgeneigt; Blätter 3-zählig, ziemlich gross, doch kleiner als am Schösslinge, lang gestielt, oben in 2-3 um getheilte übergehend; Blattstiele kaum an der Basis gerinnel, wie der Blüthenast hekleidet und hewehrt; Nebenblättchen f- denförmig, schr kurz, reichdräsig und behaart; Endblättehen langgestieli, länglich- eiförmig oder elliptisch,, lang zugespital, am Grunde rund und etwas ungleich, oder schwach geherz; Seitenblätichen schr kurz gestielt, eiförmig, spilz, am unteren. Rande bauchig, alle scharf gesägt, mit krautarliger; brän- licher Spitze der Sägezähne. Rispe zusammengesetzt, meist sehr lang, locker, die unteren 8 - 4 Zweige blattwinkelstä- | dig, aufrecht - abstehend, lang und steif, rispig-doldentranbis: seltner irauhig wie die oberen, Blumenstiele 2 — 3-blülhig, wie die Stielehen sparrig- abstehend; die oberen ausserachstl- ständigen Zweige kürzer, aber nicht bis zur Spite der Bis? gleichmässig an Länge abnchmend,, dichter beisammen stehend, 1—3-Lüthig, sparrig; Deekblättchen ungleich, linienförmib oder lanzettlich, hier und da sehr verlängert und gegen die Spitze verbreitert, einfach oder mit 1-—2 kurzen, grundstän 173 digen Seitenzipfeln versehen, schwach behaart, mit langge- stielten Drüsen besetzt; alle Stiele und Stielchen der Blüthen- zweige mit nadelförmigen Dörnchen, Stachelborsien und brann- solhen Drüsen, die länger als der kurze und dünne Filz sind, dicht besetzt; Kelch dunkelgrün, dinnfilzig, reich mit Dörn- chen und ziemlich langgestielten Drüsen besetzt, Abschnitte lang zugespitzt, sehr ‚selten in blattartige Anhängsel- auslau- fend, an den Rändern und der Innenseite grau, bei der Frucht- reife wagerecht abstehend. Blumenblätter schmal, länglich, ganzrandig, wie die Siaubfäden weiss, Früchte eiförmig, gross, schwarz, glänzend, ans zahlreichen Steinfrüchtchen be- stehend, An einer Hopfenplantage bei Keulrode, in Hecken an der Schlense bei Schleusingen und an der Kuppe bei Rappelsdorf (ausserdem bei Aachen nach Kaltenbach). R. Kaltenbachii ist mit .R. foliosus Whe. et N. und be- sonders wegen seiner kleinen, hakenförwigen Dörnchen am Schösslinge mit R. scaber Whe. et N. andrerseits am näch- sten verwandt. Von folzosus unterscheidet er sich a) dureh den ausgefurchien, weichen und hereiften Schöss- ling; 2) dureh zahlreichere, ungleiche, kürzere, schwächere und weichere, hakenförmige Dornen desselben; .3) dureh die schwächere Haarbekleidung desselben ; 4) durch viel grössere , zartere, fussförmige (nicht geiugerte) Blätter ; 5) durch die nur bis zur Mitte (nicht bis zur Spitze) be- bäiterte Rispe; 6) durch; zahlreiche (nicht fehlende) Stachelborsten und Drü- sen, so wie'die schwächere Behaarung an der Spitze der Rispenachse; 171 7) dureh die geringere Zahl der blattwinkelständigen Rispen- zweige; 8) durch die sparrig ausgespreizten (nicht büschelförmig zu- sammengedrängten), oberen Rispenzweige ; 9) dureh die viel stärker bewehrten und schwach behaarten Biumenstielchen; 10) durch vieldrüsige und stark bewehrte (nicht drügenlase und schwach bewehrte) Kelche; 11) durch eiförmige, grössere Früchte. Von R. scaber weicht R. Kaltenbachii ab 1) durch den bereiften, kantigen (nieht unbereiften, stid- runden) Schössling; ®) dureh längere (nicht „kaum sichtbare *) Stachelborsten desseiben; 3) durch viel grössere, zartere (nicht lederartige) Blätter wit breiteren Sägezähnen; . 4) durch die weit geringere Zahl der Striegelhnare anf der oberen Fläche der Stengelblätter; 5) durch die längeren Blattstiele; 6) durch den längeren, stärkeren, mehr verkolzten, meil braunrothen, schwach behaarten (nicht kürzeren, sch#ä- ‘ cheren, weicheren, meist gelblich - grünen, flzigen) Bü thenast; 7) durch viel grössere, lebhaft grüne, schwächer behnarle, langgestielto, grobgesägte (nicht graugrüne, weiche, fi! wollig-behaarte, kürzer gestielte, nach vorn eingeschnitiel gesägte) Blätter desselben; | 8) durch die viel längere, mehr unterbrochene, an der Spit® abgestumpfte (nicht gegen das obere Ende allmälig spit | zulaufende), mehr hlattwinkelständige Zweige iragenit Rispe ; ö 175 :9) durch zahlreichere, längere, über die Behaarung der Ris- penachse , der Blumenstielchen, Deckhlättchen und Kelche hervorragende (nicht im Filze versteckte) Stachelborsten und Drüsen; 10) durch die dünnere und schwächere Behaarnng der Rispe;; 11) durch rispig -zusammengesetzte (nicht traubige) untere, und mehr traubige als einblüthige (nicht „mehr einblü- thige als traulige*) obere Rispenzweige; 12) durch die lang zugespitzten (sehr selten in blattartige Anhängsel auslaufenden), bei der Fruchtreife wagerecht abstehenden (nicht zurückgeschlagenen) Kelchabschnitte; 18) durch grössere, eiförmige (nieht kugelförmige) Früchte. f. Caulis teres, pruinosus. Folia eaulina 3-nata. 16. R, glandulogus Bellarli. Drüsiger Brombeerstrauch. Bellardi App. in Fl. Pedem. p. 24. — DC, Fl. Fr. IV. P-474, — Smith Engl. Fl, 1924. I. p. 408. — Fries Novit. Fl Suse. p.36. — Arrhenius Monogr. Bub. Suec. p. 40. — Metsch FI. Henneh, p 256. — Fries Summa Veg. Scand. P.167. — Sonder FI. Hamb. p, 282. — Beteke I. c. p. 122, — Beil-Salter Bot. Gaz. 1850. Mai. p. 128. — Babingt. Man. 1851. . 102. — Grenier et Godr. Fl. d. Fr. p. 34%. — Gar- el e. p.108. — RB, Bellardi.Whe, et N. I. c. pı 97. (44 — Wimm: et Grab, FI. Sil, 1829. 1. 0. p. 41. — Wimm, Fl. ! Schles. 1844, p. 134. — Lejeme et Court, Fl, Belg. p. 173. > Kaltenb, 1. ep, 301. — R. hybridus Wallr. Sched. er. PR. —.R. Airens W. Kit. — Biuff ot Fing. 1. c. p 195. — Reichenh. Fl. G, exe, p. 607. - Caule sterili prostrato tereti_cuesio - pruinoso piloso meltinoionlato glandulosoque aculeis nultiformibus parvis - veotis reclinatis armato; fol, 3-nazis magnis viridibus, fo- lie terminati ovaio-elliptico suheordato euspidato serralo; 176 panienla Zara abbreviata, vamulis inferioribus azillaribus patentibus suhelongatis, superioribus simplieibus divergen- tibus acieulis glandulisque copiosis villogque denso ohsitis; ealyce aciculato glanduloso sub anthesi reflexo fructui ma- turescenli adpresso, una alteragne lacinia reflexo - patente, petalis distantibus oblongis basi attenuatis albis; eonocar- püs atris glabris nitidis. Schössling niedergestreckt, stielrund, oft weisslich oder bläulich bereift, korkartig, am Grande mit steifen Haaren be- setzt, ‚dann schwach behaart, ciwas gestreift, grün, an der Lichtseite brannroth, mit ungleichen kleinen Dornen, . einfa- chen und drüsentragenden Stachelborsten reich bewehrt, Dor- nen klein, borstenförmig, gerade, wagerecht abstehend, oder grösser, stärker, mit verhreiteter, brauner Basis und gelber, stecheüder Spitze, zurückgeneigt. Blätter alle 3-zählig, gross, steif lederartig, grün, oben etwas runzlich und glänzend, wit Striegelhaaren besetzt, unten blasser , netzförmig gerippt, We- niger und fast nur an den Rippen behaart, am Bande einfach und feingesägt; Endblättchen breit, länglich-elliptisch oder verkehrt- eiförmig, mit aufgesetzter, lang vorgezogener Spitzt, an der Basis abgerundet oder schwach herzförmig, Seiten blättchen eben so breit, eiförmig, wit etwas schiefer Basis, kurzgestielt, am untern Rande banchig. Blattstiel und Stiel- chen oben flach, gerinnelt, wie der Sehössling bekleidet. und bewehrt; Nehenblättchen linienförmig, gewimpert und mit rölh- lichen Drüsen besetzt, Blüthenstengel dem Schösslinge ähı- lich. Blüthenast länger oder kürzer, stark oder schwach, etwas kantig, mit kurzen, abstehenden Haaren, Dörncher und Drüsenborsten reichlich besetzt; Blätter 3-zählig, die unierel kleiner, die mittleren, hesonders der Sonne ausgesetzt, gros$; mit keilförmigen, rundlich - eiförmigen, kurz zugespitzten Blält- chen; die rispenständigen ungetheilt, ei- oder lanzettförmiß 17 alle am Rande fast: doppelt gesägt; Stiele, Stielcken und Ne- benblätichen wie am Schösslinge, Deckblätichen linienfö«mig, einfach oder ®—3-theilig, behaart und drüsig. Rispe kurz, selten sehr lang und siraussförmig, von sparrig - abstehenden, mittleren und oberen Blüthenzweigen nnd Stielen meist breit, untere Zweige aufrecht- absichend, blattwinkelständig, dolden- tranbig, 2 bis vielblüthig, die obersten Stiele 1 2-blüthig, Stiele und Stielchen mit nadelförmigen, am Grande röthlichen Döruchen, gestielten Drüsen und abstehenden, mehr oder we- niger diehten Haaren besetzt; Kelche sranfilzig, reichdrüsig und bedörnelt,. Abschnitte eilanzeitlich, laug gesägt, auf der inneren Fläche weichhaarig, nach dem. Verblühen zurückge- schlagen, der reifenden Frucht angedrückt, der eine oder an- dere wagerecht abstehend; Blumenblätter von einander ent- fernt, geadert, fast reichhaarig, läuglich, mit schmaler Basis, an der ‚Spitze zuweilen ;etwas ansgerandet, weiss; Frucht glatt, glänzend, schwarz. An etwas schattigen Stellen der Wälder und Bergabhänge, wicht selten, Blüthezeit Juli, Fruchtreife im August und Septemher, Die Pflanze varlirt hach der Bodenbeschaffenheit' und Licht- Slärke; im Schatlen sind Schössling und Blüikenast” weniger bereift und. schwächer mit rofhen Drüsen besetzt; die Blätter keller grün, weicher, behaarter,. schlaffer, mehr rundlich ver- kehrt -eiförmig, als läuglich-elliptisch, die Rispe armblü- ihiger, . R. glandulosus Bell. ist eine ausgezeichnete und: selbst- Ständige Art; dessen ungeachtet kann sie mit R. hirtus und B, Pygüaes W, et N., besonders wenn letzterer nur 3-zäh- lige Stengelblätier trägt, verwechselt werden, Der Differen- zlol-Chärakter des letzteren wird bei der folgenden Art nam- Sr 84, 9 hen, 12 178 haft gemacht, Von R. hirtus unterscheidet sich A. glandu- losus Bell, . 4) ‚durch den völlig niedergestreckten, stielranden, schwach- hehaarten , oft bläulich bereiften (nicht. bogenförmig - nie- derliegenden, bald eckig werdenden, weichbehaarten, sei- . tener bereiften) Schössling ;. { 2): durch kleinere, weniger verwundende, oft nur borsten- formige (nicht starke, am. Grunde verbreiterte) Dornen desselben; " 3) durch stets 3-zählige, grössere, meist steif lederartige; oft an der oberen Fläche glänzende, an der unteren siels grüne, 'schwachbehaarte (nicht 3 — 5-zählige, kleinere, - weiche, oft unterseils graufilzige) Stengelblälter; ' 4) durch das breit-elliptische, einfach gesägte, plötzlich in eine lange Spitze auslaufende (nicht eiförmige oder ovale, meist allmälig in eine lange Spitze verschmälerte) End- blättchen derselben; j 5) durch die meist kurze, röthliche Rispe mit mehr ansge sperrien oberen Zweigen und etwas stärker benadelle Biumenstiele und Stielchen; = 6) durch länger gespitzte, der reifenden . Frucht angedrückte (nicht wagerecht abstehende) Kelchabschnitte. y. Canlis subteres. Folia caulina ut plurimum 5-nato-pe- "data, foliolis infimis petiolulatis. 19. 3. pysmaeus Günther. Zwerg- Brombeerstrauch. Günther Ennm. pl, siles. 86. —. Weihe et Necs ab Es lc. 9.98, tab. 42, — Bluff et Fing. 1, oc, 1837. p- 199. — Wimm. et Grab. Fl. Sil. 1829. 1. c. p. 43. —- Beichenl. Fl. G. exe. p. 607. — ‚Kaltenbach }..c. p. 292. — Garcke 16 p. 108. — RB, petraeus et AR. Mikani Koehler, Wimm. ei | 179 Grab. 1.0. pı 56. No, 22.et ?4 — R. Radıla # Ppygmaeus Bell-Salter Bot. Gaz. 1. c. .p. 124. Caule sterili prossrato subpruinose subtereti subpiloso aeienlis glähdulisque copiosis et acnleis inaequalibus tenwibus rectis reelinatis dense munito; fol. 3-nazis aut 4.25 nato- pedatis utrinque viridibus aut sublus eanescentibus, folielis inaequaliter dentalo-serratis, ierminali obovato subcordato duspidalo; pauicula Zara elongata, ramulis ‚axillarihus &lon- Satis patenti- - divergentibus subpanicnlatis, superioribus corymbosis divaricatis, pedunculis pedicellisque pilosis deu- leolis subulatis acieulis giandulisque rubris scateitihus, ealyce füsco -viridi subuilloso aculeolis echihato ei glandu- 1öso Tenetui maturescenti adpresso, petalis ohoratis alhis, stylis flamenta superantibus, conocärpiis atris minoribus.' Schössling niedergestreckt, grün oder an der Licktseite braun, korkaktig, grösstentheils stielrund, nur gegen die Spitze eekig werdend, zuweilen gran bereilt, gestreift, schwach- behaart,’ äber mit gestielten Drüsen, Siachelborsten. und Dor- nen dicht. besetzt, Dornen ungleich, länger oder kürzer, schwach, ‚pfriemförmig, zuzückgeneigt, an der Basis, etwas breiter ;. Blätter %-zählig oder fussföormig 4—5-zählig, weich, nicht lederartig, von mittlerer Grösse, an der oberen Fläche dunkelgrün. mit einzeln stehenden Striegelhaaren, auf der. un- ieren Fläche blassgrün, nur an den Rippen eiwas behaart, oder seltener graugrün, dünnflzig, in letzterem Falle. sind. die Blättchen ‚alle eiwas ‚kleiner und runder; Endblätichen ver-, Ichrt- eiförmig, länglich oder fast kreisrund, am der Basis Schwach herzförmig, an der Spitze lang- und plötzlich. vor-. $tzogen, ungleich und sägeförmig gezähnt; . Seitenblättchen dem Endblätichen ziemlich ähnlich, kurzgestielt, bei den =. zähligen am ‚unteren Bande bauchig, die. untersten ‚Blättchen, 12* 180 kleiner, oval, kurzgestielt; Blattstiel rund, nur an der Basis schwach gerinneli, wie die Stielchea ebenso bekleidet und bei wehrt als der Schössling; Nebenblätichen linienförmig, be- haart and mit langgestielten, rothen Drüsen besetzt. Blüthen- ast stielrund, gegen die Spitze kaniig, behaart, mit Stachel- borsten, rothen Drüsen und geraden, etwas zurückgeneigten Dornen, die gegen die Spitze des Astes an Länge und Zahl zunehmen, xeichlich besetzt; Blätter 3- zählig, zuweilen ziem- lich gross und den Stengelblättern ähnlich; Endblättchen ei- förmig oder keilförmig, lang zugespitzt, sägeförmig ‚gezähnt, Seitenblättehen sehr kurz gestielt, verkehrt - eiförmig, oft mit schiefer Basis und bauchigem unteren Rande. Bispe kür- zer oder länger, ziemlich locker, am Grunde mit 3-zähligen, gegen die Spitze mit einfachen, ungetheillen oder gelappten Blättern besetzt, die sich zuweilen, immer kleiner werdend, bis an die obersten Zweige fortsetzen; die unteren, ‚blattwiu- kelständigen Zweige oft sehr lang, fast sparrig-abstehend, xispig oder traubig, 4— 12-blüthig, die oberen kürzer, ganz sparrig, traubig, 1—4-blüthig, doldentraubig; Deekblättchen zahlreich, lanzeitlich oder blattartig, seltener linienförmig, alle behaart und mit langgestielten, rothen Drüsen besetzt; Blüthenstiele und Stielehen sehr dünn, mit langen, pfriemför- migen, ‚weissen, an der Basis meist röthlichen Dörnchen und Drüsenborsten sehr dicht besetzt, die aus dem dünnen File hervorragen, wodurch die ganze Rispe ein schr dornenreichts Ansehn gewinnt. Kelche graugrän, vieldrüsig und igelbor- stig, Abschnitte mit weissflzigen Rändern, eilanzettlich; ‚seht lang zugespitzt, der reifenden Frucht angedrückt; Blumen blätter verkehrt- eiförmig, mit keilförmiger Basis, fast dau- mig-behnart, an der Spitze gauzrandig, weiss; Griffel wäh- xend des Blühens grünlich, läuger als die Staubfäden; Biüthen und Früchte klein, letztere schwarz und glänzend, : t 181 Auf Porphyrgerölle am Steinberge bei Schlensingen-Nenn- "dorf, östlich von der Oberförsterei. Blüthezeit Ende Juli bis August, Fruchtreife im September. ‚B. pygmaeus, der im Gebiete nur an der genannten Stelle anf Porphyrboden in einer absolnten Höhe von 17 1800 Fuss, an liehteren Stellen; eines hochstämmigen Roth- buchenbestandes vorkommt, daselbst aber eine grössere Fläche mit seinem dunkelgrünen Laube bedeckt, ans welchem die Blüthenrispen hervorragen, während sich die. unfrachtbaren und blüthentragenden,, oft sehr veräsielten Stengel unter, dem Lanbe versiecken, variirt bei freiem Zutritte des Sonnen- lirhtes mit kleineren, fast kreisrunden, an der unteren Fläche etwas graufilzigen Blättchen, mit graubereifiem , schen gegen die Mitte eckig werdendem Schössling und kürzerer, schmä- jerer Blüthenrispe, Am nächsten verwandt ist diese Art mit R. hirtus Whe, &:N, und R. glandulosus Bell. Dem ersteren (hirius) nü- hert sie sich durch 3—B-zählige,, weiche, schlafe, an der unteren Fläche zuweilen etwas grauflzige, mässig grosse Btengelblätter und durch die ziemlich lange Rispe; dem R. Slandulosus. kommt sie jedoch näher durch den stielrunden, völlig niedergestreckten Schössling, durch die mit Stachelhor- sten dicht. bewehrten Binmenstiele und besonders durch die der Frucht angedrückten, sehr lang zugespitzten Kelchab- schnitt, Weihe nnd. Nees v, Esenbeck (l. e.) nennen die Kelchabschnitte „post anthesin reflexas“, ohne jedoch an- geben, dass dieselben sich später an die reifende Frucht anlegen. Ehen so wenig giebt Kaltenbach in seiner Be- Schreibung der Brombeersträucher des Aachener Beckens dar- Über Auskunft. Wie sich aber auch die Sache verhalten mag, kommt die Henneberg’sche Art sowohl. mit Schlesischen Exemplaren, als mit der Charakterisiik der W.eihe’schen 182 Monographie, weniger mit der Abbildung, in dem Grade über- ein, dass über die Identität kein Zweifel obzuwalten scheint, Von .R, körtus wnierscheidet sich R. pygmaeus 1) durch den völlig niedergestreckten, unten stielrunden, schwach behaärten Schössling; 2) durch die stets schwachen, pfriemförmigen, niemals star- ken:Dornen desselben; “ 8) durch das verkehrt-eiförmige, lang- und plötzlich zuge- “ spitzte Endhläitchen; -4) durch den runderen Blüthenast; 5) durch die meist längere Rispe ; -6) durch dichtere Bewehrung der sehr dünnen Biumenstiele und der Kelche; : 7) durch die sehr Jang vorgezogenen, der Frucht angedrück- ten, drüsenreicheren Kelchabsehnitte; et 8) durch breitere, verkehrt - eiförmige Blumenblätter; 9) durch die grünen, über die Staubfäden hervorragenden Griffel ; ° 10) durch kleinere Blüthen und Früchte, . Von R. glandulosus unterscheidet sich BR, pygmacus 4) durch den gegen die Spitze kantig werdenden (nicht über- all stielrunden) Schössling 2) durch 3-—-5-zählige, kleinere , weiche, schlaffe Stengel- blälter; j 3) durch die doppelte, ungleiche nnd zahnförmige Serraluf derselben; 4) durch das verkehrt-eiförmige, mehr abgerundete' (wicht breit- eiförmig- elliptische) Endblättchen; 5) durch die längere, mehr mit einfachen Blättern besetzte Blüthenrispe; j \ 6) durch die noch dichtere Bewehrung der Blumenstielchet mit nadelförmigen Döruchen; Ku. 183 7) durch meist breitere, oft blattartige Deekllättchen; 8) durch die igelstachlichen Kelche; 9) durch die breiteren, verkehrt-eiförmigen, näher beisam- mensiehenden, fast fanmigen Blumenblätter; 10) durch kleinere Blüthen und Früchte, e) Canlis epruinosus, setoso - glandulosus; a. Caulis subteres. ’f Folia caulina utplurimam 5-nata. 18.8, Koehleri Whe, et N, Köhlers Brombeerstrauch. Weihe et Necs ab Es, p. 71. tab, 25. — Blut et Fin- gerh. l. co p. 198. — Reichen. Fl. G. exe. p:604. — Win- mer &t Grab. Fl. Sil. p- 44.— Wimmer Fl. v, Schles, p.134. — Babingt, Man. p. 100. — Bell-Salter \. e. p. 127. — Kaltenb, 1. e. p. 276.— Garcke l. e. p 105.— R. Hystrix Kochl, in litt. non Whe. et N — BR, spinosissimus Bauer olim, Caule sterili procnmbente tereti subpiloso multiacieu- Iato glanduloso aculeis inaequalibus reotis validis hasi pi- losis horrido, fol. 5-nate-digitatis wirinque viridibus ar- gute deniato-serratis, foliolo terminali Zato-obovato sub- erbiculari subcordato cuspidato; vamo florifero aculeis ve- etis praelaugis armato, fol. infimis 3 — Snatis; panicula elongata Ffoliosa subvillosa glandulose multi-acicnlata, ra- mulis axillaribus subcorymbosis, calyce subvilloso aciculata Slandulgso post anthesin reflexo, petalis oblongo-obovatis Albis, conocarpiis magnis atris nitidis, B. depilatus (R. Koehleri 8. oligacanthos Winm. ei Grab, Pro parte): caule sterili e toto ramoque forifero inferne Slabris subnitidis exacieulatis subglandnlosis, glandalis Minimis subsessilibus, aculeis permullis validis glabris. 184 Schössling. niedergestreekt oder bogenförmig niederliegend, stark, grünlich, an der Lichtseite braunroth, an der Basis stielrund, eiwa von der Mitie an kantig, ‚mehr oder weniger behaart, vielstachelborstig nnd. rieldrüsig (bei 8. glatt, ohne Siachelborsten und fast drüsenlos, glänzend), anfangs kork- artig, später mehr’ verholzend, Dornen ungleich, länger oder kürzer, schr zahlreich, gerade und rechtwinklich abstehend, konisch, die grösseren, mit verdicktem oder zusammengedrück- tem Grunde und daselbst behaart; Blätter 5-zählig, gefingert, von mittlerer Grösse und eiwas schlaffer Consistenz, grün, anf der oberen Fläche dunkler, mit einzelnen Striegelhaaren besetzt, auf der unteren Fläche blass- oder graugrün, weich- behaart oder ‚dünnfilzig, netzförmig-geadert, Blättchen alle ge- stielt, am Rande scharf-sägezähnig, Endblättchen verkehri- eifürmig, fast kreisrund, am Grunde meist herzförmig, Spitze plötzlich vorgezogen wie an den Seitenblätichen, letztere läng- lieh- verkehrt - eiförmig, fast keilförmig, die untersten kurzge- stielt, elliptisch, spitz; Blatistiel stark, ziemlich lang, ober- seits lach oder schwach gerinnelt, wie der Schössling be- kleidet und behaart, doch sind seine Dörnchen weniger zahl- reich und mehr gekrümmt; Nebenblättchen }inienförmig, drü- sig und behaart; Blüthenstengel sehr verästelt, dem Schöss- linge ähnlich, oft unbehaart, ohne Stachelborsten und Drüsen. Blüthenast fast gerade, oft sehr lang, unten stielrund, oben kantig, weniger dieht mit Haaren, Stachelhorsten und Drüsen besetzt (bei 8. nnien ganz glatt, ohne Drüsen und Stachelbor- sten); Dornen unter der Rispe kurz, gegen die Spitze an Zahl und Länge zunehmend, gerade, an ihrer Basis wenig verdickt; Blätter sehr zahlreich, die untersten oft 5- zählig, die mittleren 3-zählig,, die obersten an der Spitze der Rispe einfach und immer kleiner werdend; Blättehen der 5- zähligen klein, lanzettlich-verkehrt - eiförmig, die der 3-zähligen grösser, 185 verkehrt-eiförmig, alle scharf gesägt, Sägezähne lang ge- spitz, Rispe fast gerade, meist lang und schmal, bis. zur Spitze reich behlättert; Rispen-Zweige ziemlich kurz, anf- recht-nbstehend, über der Mitte getheilt, 3-- 4-hlüthig , dol- dentraubig, die oberen nicht selten nur 1—2-blüthig, -mehr genähert, alle von ziemlich gleicher Länge oder die unteren eiwas länger; Deckblättehen blattartig, die der Blüthenstiel- chen Innzettlich, alle, wie auch die Zweige und Basis der Kelche, mit gerade abstehenden Dörnchen, Drüsen nnd Haa- ren sehr reich besetzt; Kslche filzig, drüsig und reichbedör- nelt, Abschnitte eiförmig, lang zugespitzt, nach dem Ver- blühen zurückgeschlagen; Binwenblätter verkehrt-eiförmig, zuweilen an der Spitze ausgerandet, wie die Staubfäden weiss. Früchte ‚gross und schwarz, An niederen Bergen hei Schleusingen nicht selten; #. auf den Ahlstädter Bergen, 'sehr selten. Blüthezeit Juli, Fruchtreife Ende August bis September, Eine ausgezeichnete und selbstständige Art, die sich be- sönders durch die zahlreichen, langen, gerade abstehenden Dornen des'Schösslings, durch die bis an die Spitze beblät- torte Rispe, die langen, meist geraden, dünnen Dornen des Blüthenästes und die mit zahlreichen geraden, weissen, bor- Sinförmigen Döruchen bewehrten Blüthenstielchen characte- Tisirt, Die schr abweichende Varietät ß. gehört ohne Zweifel m R, Köchleri 8. oligacanthos Wimm.: et Grab., unter- scheidet sich jedoch wieder .von derselben durch die zahlrei- chen Dornen am Schösslinge und Blüthenast, weshalb der Name oligacanthus für die eben beschriebene Abart unpas- send erscheint, :- - . Mit R. memorosus Hayne vermag der Verf, nicht die Achnlichkeit des R. Koehleri herauszufinden, welche Sonder v 186 (Fl. Hamb,) hervorhebt. Dagegen scheint eine Verwechselung dieser. Art mit R. hirtus 8. apiculatus, den in der That Bell-Salter (in the Bot: Gaz. 1850. Mai. p. 126.) als Ya- rietät fs von R. Kochlers beirachtet, leicht denkbar zu sein, Von diesem unterscheidet sich jedoch R. Koehleri 1) durch 5-zählige (nicht meist 3-zählige), grössere, hell- “ srüne (nieht dunkelgrüne) Blätter des Schösslings; 2) durch das verkehrt-eiförmige, rundere, lang zugespitzie (nicht eiförmige, spitze oder kurz zugespitzte) End blättchen; \ 3) durch verkehrt- eiförmige (nicht rhombisch - eiförmige) Seitenblätichen; " 4) durch die an der Basis des Blüthenastes oft 5-zähligen Blätter; . 5) darch die bis an die Spitze beblätterte Rispe; 6) durch die langen, gerade abstehenden Därnehen des Bli- Ihenastes, . Be 7) durch die: mit zahlreichen Stachelborsten besetzte Kelch- . basis und den Mangel an rothen Sirieben anf der Inner seite_des, Kelches; . 8) durch die zurückgeschlagenen (nicht wagerecht ahsiehen- den) Kelchabschaitte, Tr Folia canlina utplurimum 3-nata. 19. M. Schleicheri Whe, et N. Schleicher's Bromber- - . strauch. . Weihe et -Nees ab Es. I. c. p. 68. 1.23. — Boenningh» Prodr. Fi. Monast, p. 152. — Bluff et Fingerh. I. 0. 19. p- 198. — Rehb, Fl. Germ. exe. p. 604. — Wimmer et Grabe FL SILLP,® p. 48. -- Petermamn Fi, Lips. p-270.— Wimmer FI, v. Schles, I. p. 138. — Kalten. I & P Bl; | | | | | | | | | 187 Gareke I. ep 105. — ER. glandulosus Schleich, in Hit, — Guimpel et Hayne 1.99, — R. horridus Koehl: {non Harım.), > Caule 'sterili‘ arowuto-decumbente subtereti_ suhpiloso glanduloso aciculato aculeis innequalibus aduncis ereber- rimis horrido, fol, 3-natis utrinque viridibus subglahris, fo- liolo terminali oBovato subcordato acnminato grosse et in- aequaliter serrato, fol. rami floriferi 3-natis; panienla Zara diiarivata‘ subnutante subtomentosa glandulosa aciculata, vömulis Tuferiöribus sabpaniculatis subeorymbosis, calyce sub- villoso acicnlato multiglanduloso post anihesin reflexo -pa- teite, petälis elliptieis alhis, eönocarpiis ohlöngo - ovalis atris, Variat apud nos caule sterili densius aut laxius arınate, aeuleis validioribns ant teunioribus, fol, canlinis 3-natis aut 4—5-1ato-pedatis, ramo forifero rigido strieto aut Naceido subfliformi, inllorescentia subraceinose pancillora anf panien- Iata multiliora, panienla nutante aut erecia, peduncnlis tomen- tosis aut magis ininnsve pilosis armatisque. ""Schössling bogig niederliegend, oft schr lung und dick, $ünlich, au der Lichtseite braunroth, selther bereift, kork- arlig, stielrund, 'sellner etwas kantig, mässig behaart, drüsig vielsfachelborstig, höckerig‘von dicht beisammenstehenden, un- gleichen Dornen, von denen die grösseren sichel- oder haken- Üürnig gekrümmt, die kleineren zurückgeneigt, alle an der Tüthlichen Basis verdickt, an der Spitze gelblich und 'schr Yerwondend sind,‘ Blätter 3-zählig, selten A—5-zählig fuss- firnig, von’ mittlerer, seltener von bedentender Grösse, etwäs schlaf, au der oberen Fläche dunkelgrün, fast glänzend, mit Einzelnen kurzen, steifen Haaren besetzt, ‘an der unieren- et- wos, weichhaarig und blassgrün; Endblätichen verkehrt - eiför- Nu8; lang zugespitzt; am Grunde etwas herzförmig; Seiten- blätichen sthief-herzeiförmig, mit bauchigem unterem Rande 188 oder 2-lappig, die fussförmigen Blätter mit länglich-verkehrt- eiförmigen Seiten- nnd ovalen, kurzgestielten Basalblätichen, alle ungleich. grob-sägezähnig ; Blatistiel diek, oberseits fach, wie der Schössling bewehrt, doch mit kleineren und weniger zahlreichen Dornen; Nehenhlättchen linienförmig, drüsig und behaart.. Blüthenstengel wie der Schössling bewehrt,. aber arm an Drüsen und Haaren. Blüthenast stielrund, nur oben etwas kantig, meist kurz, schwach, etwas hin und her ge- bogen, doch zuweilen auch schr lang, stark und steif auf- recht, oft am Grunde in zwei fast gleichlange, rispentragende Zweige getheilt, steis mehr behaart als der Schössling, oft zottig und gegen die Spitze filzig, vieldrüsig, vielstachelbor- stig, mit kleineren, kürzeren, zarückgekrimmten, oben elwas längeren Dornen dicht bewehrt; Blätter 3-zählig, nicht zahl- reich, in der Rispe einige ungetheilte, Blätichen denen des Schösslings ziemlich ähnlich; Bispe von mässiger Länge, un ten aus 2—3 biattwinkelständigen traubigen, doldentrauhigen oder rispigen Zweigen, oben aus X — 3-blüthigen, sparrig ahsichenden, von linienförmigen, selten Llattartigen Deck- blättehen gestützten Blumenstielen bestehend , letztere mit ab- stehendem Filze und kleinen, kurzgestielien Drüsen, wenig Stachelbosten und Dörnchen besetzt, Rispenspindel meist schwach, im obersten oder den beiden ohersten Blattwinkelt knieförmig gebogen, wodurch die Rispe überhängend wird, seltener dick, sehr Jang, mit steifaufrechter, reichhlüdhigen mehr beblätterter, mit zahlreichen, längeren, stark zurück- geneigten Dörnehen bewehrter Rispe. Kelch grangriu wit weisslichen Rändern, dünnfilzig, mit kleinen, meist kur5® stielten Drüsen und zahlreichen Stachelborsten besetzt, nach dem Verblühen abstehend-zurückgeschlagen, Blnmenblätler ellipiisch, etwas reichbehaart, meist ausgerandet md wie die Staubfäden weiss, Griffel gelblich-grün; Blüthen und Frichte 189 meist klein, letztere länglich - eiförmig, schwarz, glän- zend, Auf Sandboden an Bergabhängen, Waldungen und Holz- schlägen bei Schleasingen, Rappelsdorf, Gethles, Wieders- bach und Gottfriedsberg, Blüthozeit Juni und Juli, Fruchtreife im Angust und September. j Auch R. Schleicheri ist ohne Zweifel eine selbstständige Art, die weder mit R. nemoroses Hayne, noch mit R. glan- dulosus oder irgend einer anderen Art vereinigt werden kann. — Die 3- zähligen, grünen Stengelblätter, die diehtstehenden, Starken, schr gekrümmten Dornen mit auffallend verdickter Basis, die dem Schösslinge ein eigenthümliches, höckeriges Ansehn geben, und die meist überhängende Rispe mit kleine- ren Blühen zeichnen diese Art vor allen anderen aus, R. humifusus Whe. et N, der im Gebiete noch nicht aufgefunden wurde, scheint nach Weihe’schen Original- Exemplaren als Varietät dem R. Schleicheri, sicher nicht dem ‚R, Pygmaens, wie Sonder und Garcke (l. c.) mei- nen, anzugehören. — R. humifusus weicht von R. Schlei- eher nur durch die meist 5-zähligen Stengelblätter, durch die an der Basis weniger verdiekten, zum Theil gerade ab- stehenden Dornen, durch feinere Serratur der Blätichen und frecht stehende Blüthenstiele ab. — Ausserdem sieht R. Schleiöheri dem R. infestus und R, Hystriz Whe. et N. m nächsten. Beide unterscheiden sich jedoch von .R. Schlei- cheri dnech meist 5-zählige Stengelblätter, durch kanlige Schösslinge, durch etwas weniger dichtstehende, aber noch härtere Dornen; durch grössere und stärker gekrümmte Dor- "en des Blüthenastes und der schmäleren Bispe, durch unbe- Werte oder mar an der Basis mit Dörnchen : besetzte Kelche. — Ferner unterscheidet sich R, Hystrix dureh die röthlichen 190 Drüsen des Schösslings, durch schmälere, scharfsägezähnige Blättchen der Stengelblätter, durch mehr blattwinkelständige, untere Rispenzweige und rothe Blumen. — R. imfesius. weicht noch sonst von R. Schleicheri ab: durch kleinere 'Stengel- bläiter mit fast kreisrunden Endhlätichen und feinerer Serra- tur derselben, durch die kürzere, armblüthige, mit ‚weniger Stachelborsien und Haaren besetzte Rispe, dünnere Behaarng des ‚Blüthenastes, . aber stärkere der Blätter desselben,. durch langgestielie (einfache) Rispenblätter, lanzetiförmige Nelen- blättehen -der Blatt- und Blüthenstiele uud durch - drüsenlose Kelche. ß. Canlis angulatus. Folia caulina 5-nata. 20, RB. Radula Whe. et N. Raspelförmiger Brombeer- strauch. Weihe et Nees ab Esenb. I, e. p. 89, tab. 39. — "Dh et. Fingerh. 1. @. p. 195. — Reichenb. Fl. Germ, exe. p. 606, — Lejeune et Court. Comp. Fl. Belg. 11. p. 174. -— Arrhenins Monogr. p. 34. — Boenningh. Prodr. no. 636. p, 15% — Mert, et Koch d. Fl. III, p. 503. 507.— Kalten). 1. c, 9.27% — Fries Summa_Veg. Scaud, p. 166. — Beicke 1. «. p. 1. — Babingten Mau, p. 99. — Bell-Salter 1. e. p. 123, exil variet. oma. — Sonder I. c. p. 280. — Garcke I, 0. p.10 — R. fruticosus y. glandulosus Wallr. Sched, er, p 233, R. vulgaris y. glandulosus Wimm. Fl. v. Schl, 1. c. p- 18% Caule sterili areuato-deeumbente. 5-angulari. pilos Slanduloso multiaciculato radulae instar exasperato Mr leis validis rectis aut reclinatis armato, fol. 3-natis et 4 d»zalo-pedatis viridibus glabris subtus eaneseontibus Au- niveo-tomentosis, foliolo terminali Zate ovato acuminäfe, onınt- bus peliolulatis acute serratis; ramo florifero ezasperatd ad medinm aculeis longis rectis reclinatis armato } panfeulk 191 elongata rara, vamulis abbreviatis, inferioribus patentibus suhegrymbosis; calyce cano-tomentoso _nigro-glanduloso subsetaceo post anthesin reflexo; petalis obovatis. subroseis aut albidis; conocarpiis atris nitidis, Variat: u genuinus (R. Radula Whe, et N.): caule sterili erasso subpiloso acienlis glandulisque brevibus exasperato acu- leis subeonformibus validis longis subreetis conicis anf lanreolatis sparsis ad angulos armato, (Huc sperimina sicrata Guestphalica a b. Weihe edita, Megapolitana e mann Cel. Beteke et Suecana.) BE u ß intermedius: eaule sterili tenuiore subsulento piloso vil- loso aut subglabro acieulis numerosis simplicibus et glan- dnliferis exasperato, aculeis inaequalibus rectis reelinatis brevioribus deusius armalo, (Hue specinina Rhenana). Schössling bogenförmig niederliegend, oft'sehr lang, grün, hänfiger rothbraun, von härtlicher Consistenz, am Grunde tundlich, dann stumpfkantig, an der Spitze ausgefurcht, ge- Steift, mit wenig Haaren und Drüsen oder mit einem locke- ven Filze und. zahlreichen Drüsen besetzt, leiztere rolh, kurz- oder lauggestielt, ferner mit längeren oder kürzeren, oft. bis aut die höckerige Basis abgebrochenen Stachelborsten bewehrt, Wodurch sich der Schössling schärflich (raspelartig) anfühlt; Dornen entweder von gleicher Grösse, sehr stark und lang, WE verbreiterter Basis und stechender, gelblicher Spitze, ge- "Öle und rechtwinklich abstehend oder etwas zurückgeneigt, AP den Kanten stehend, nicht zahlreich (10 — 12 an jedem- Stengelgliede), oder sie sind von nngleicher Grösse, meist Neiner vnd. zahlreicher (etwa 15 bis 20) auf den Kanten und Blächen stehend; - Blätter unten 3-zählig,..dann fusslörmig 4 dezählie.: , iu B “ählig, :etwas schlaf, von mittlerer oder mehr.,.als mitllerer . 192 Grösse, an der oberen Fläche dunkelgrün und glatt, an der unteren behaart, blassgrün- eder- grau, sogar weissfilzig, be sonders wenn sie den Sonnenstrahlen ausgesetzt sind; mit hervortretenden Seitenrippen und bräunlich - gelber Mittelrippe; Endblättchen breit-eiförmig, oft rundlich oder verkehrt eiför- mig, lang zugespitzt,. uugleich gesägt, mit scharf gespitzien Zähnen, lang gestielt, die übrigen Blätichen verkehrt -eilör- mig mit verschmälerter Basis, alle gestielt, nicht selten das seiteuständige mit dem vnteren zu einem 2-lappigen Blättchen verwachsen; Blatistiele stark, ‚oben gerinnelt, wie der Schös- ling bekleidet und denselben mit der Basis halb umfassend, mit kleineren, gekrümmten, bis zur Mitte der Mättelrippe in abnehmender Grösse übergehenden Döruchen bewehrt; Neben blättehen lang, sehr schmal, drüsig und behaart. Blüthen- stengel dem Schösslinge ähnlich, doch runder und weniger drüsig und behaart; Blüthenast meist lang und schlank, braun- xoth, kantig, zottig behaart, gegen die Spitze lzig, mit Sir ‚chelborsten und rothen Drüsen, unten mit kürzeren, nach oben mit langen, an der röthlichen Basis breiten und behaaklen, geraden oder etwas gekrümmten, zurückgeneigien Dornen bt- wehrt, eben :so raspelartig schärllich wie der Schössling Blätter 3-zäblig, die obersten rispenständig einfach; alle wie die des Schösslings bekleidet, oft nur die obersten an der unteren Fläche weiss und: die unteren blassgrün ; Endblätichen eiförmig mit abgerundeter Basis, Seitenblättchen kürzer 5% stielt, oft aus % verwachsenen bestehend und dann rautenför- mig mit breiter Basis und tief eingeschnitten; gest! de Spitze der Rispe finden sich immer einige ungetheilie Blätter, die nach oben-an Grösse und Breite abnehmen ;. Nebenhlil” chen schmal, denen der Stengelblätter ähnlich. Rispe mei lang, schmal und besonders unten sehr locker, aus kmzeh, steifen, au’ ihrer Spitze doldentraubigen Zweigen besiebenh 193 von denen die untersten aufrecht - abstehend,. sehr entfernt von einander ans. den Winkeln 3-theiliger Blätter hervorgehen; während die oberen kürzer; mehr absteheid,. genähert und za Theit’von einfachen Blättern gestützt sind; "Blumenstiele kuz; mit kleinen, ungeiheilten Deckhlättchen , vielen rothen Drüsen und einem Filze besetzt, der nach oben’ au’ Dichtig- keit zunimmt, während die Stachelborsten gegen die Rispen- spitze immer seltuer werden. Kelch graufilzig, mit: vielen kleinen, kurzgestielten, schwarzen Drüsen und an der Basis mit geraden Döruchen ‚besetzt, Abschnitte lang zugespitzt, auf der Innenfläche weissflzig, nach dem Verblühen zurückge- schlagen; ' Blumenkrone zieinlich gross, Blumenblälter ver- kehrt-eiföriuig, ziemlich breit; geadert, hlassrosa öder weiss ; Frucht gross, ‚glänzend, schwarz. "Selten im Gebiete; «a. ‘auf einer hochgelegenen Wald- hlösse Zwischen Gottfriedsberg und W edersbach; £. anı klei- nen Dolmär bei Viernan. Dieselbe Varietät, aber mit langer, bis an’die Spitze veichbeblätterter Rispe, sanimelte der Verf. bei Heringsdorf auf der Pommer'schen Iusel Usedom 1845. “" Blüthezeit Juni und Juli; Frachtreife im August und Sepiember; u R, Radula ist ohne Zweifel eine selbstständige Art, die sich besonders durch die zerstreuten, starken und langen Dor- nen des Schösslings, durch die zerbrechlichen , einfachen oder Arisentrageilden, oft bis auf’ die höckerartige, punktförmige Basis Abgebrochenen Stachelborsten, wodurch die Oberfläche Si taihes; Yaspelförmiges Ansehn gewinnt, so wie durch: die gen, geraden “oder etwas Zurückgeneigten Dornen des Blü- Ihennstes und die N länge; schmale Rispe charasterisirt. - Des- all } kanı dieselbe icht -als ' drüsentraßende' Form von R Vnlgavis. (vilkieaulis), wie’ ehemals‘: Wiminer und Gra- BrBa, 2 Ken, 13 14 bo.w ski, meinten, nnd wie selbst Arrhenins (l.o..p..36 u 40): annahm‘, noch’ viel weniger von A. frusicosus, zu. wel- shem Waljroth die -Pflanze.:zieht,- betrachtet werden, -.oh- gleich ‚R.:Badula dem :B; uulgaris,: besonders ‘der Varielät villicanlis ; ‚in :Bezug.iauf Wuchs und Habitus des Strauches; Form..und. Bekleidung der Blätter, Beschaffenheit der Dornen, sowohl. des Schösslings als. des Blüthenastes, sehr. ähnlich erscheint, Diejenigen Floristen aber, die in dem’ wnwissen- schaftlichen ‚Bestreben; -die:Weihe’schen Arten wieder. anf.die alte Linne’ische.. Zahl. oder :noch lieber auf- den einzigen R. polymorphus zurückzuführen, in Bezug -auf das Artrecht von . RB. -Radula sieh ‚auf -Wallroth,- Wimmer und Arrhe- nine berufen, mögen sich: der Worte des zuverlässigen Fries erinnern: „Postquam vero eosdeih (sc. Zi diseolorep:et-R. Radulam) ex \diversis Igeis et promiscne naggentes ‚comparare ipsi .(sc. Archenio,), licuit, distinctissimos intellexit ‚ol in Nov, Mant. jam pridem distinxit.. Baudem. sententiam.. pr“ fitetur cel. Wimmer, solertissimus Ruborum .Germgnicorm hodiernus, ohseryator.“ ‚‚(Somma Veg. Scand. I. p., 166). Die „Varietät A nähert sich. durch, die, kürzergn;.ungle- chen Dornen dem R, rwelis, welchem sie jedoch keineswig! angehört. Beteke (l. c. p. 110) erwähnt einer Varietät aus dem Malchin’schen' Hainhölze, die ohne Zweifel mit B Ba aula B. intermedins habe verwandt ist, u Von R. honridus Hart, ; nit welchem Archonins ie R. Radıla Yergleicht, unterscheidet. sich letzterer vorzuß®“ weise durch, den. eckigen, meist: schwach. hehaarten Schös" ling, durch zerstreute, meist gerade (nicht, sichelförmige) Der nen, rvaspelarlige. Oberfläche, zahlreichere - Drüsen: nnd 5* zählige, grössere ‚Blätter. desselben, durch gerinuelte,. schwach behaarte Blattstiele, ; gerade und weniger. zahlreiche. Dos 195 der Rispen und durch unhewehrte oder. nur an der Basis be- dörnelie Kelche, Von-R, hirtus 9. apiculatus weicht. R.. Radula ab: durch den eckigen ,. vieldrüsigen, vielstachelberstigen, raspel- artig-schärflichen Schössling,. durch 5 -zählige Stengelblätter, grössere Blättchen derselben, durch den gerinnelten: Blattstiel, den stärker. behaarten und schwächer bewehrten Blüthenast, durch getade :und längere Dornen. desselben und fast unbe wehrte_Blumenstiele, - Von ZA. Koehleri, dem R. Radula in Rücksicht auf die Dornen des Schösslings, und des.Blüthen- asles, so wie. der heblätterten Rispe sehr nahe kommt, unter- scheidet sich ietzterer: durch, die. eckige und ranhe Oberfläche des Schösslings und Blüchenastes, "durch unbehaarte Dornen‘ des erateren, durch fussformige (nicht gelngerte) Blätter, durch die meist geringere Zahl der oberen, ‚rispenständigen Blätter, durch schwächer bewehrte, aber mehr hehaarte Blo- menstiele und. Keiche, so, wie, durch hreitere Blamenblätter, Dagegen- ist A, Badule weit näher mit R, rudis ver- wandi, und leicht ‚mit. demselben. zu verwechseln, indem auch bei dieser Art -Schössling und Blüthenast eine schärflich-ranhe OberBäche haben.:: -Die nnterscheidenden ‚Momente sehe. man lei der folgenden Art, Wenn "endlich Bell-Balter ir the‘ .Bot."Gäz. 1850. Mai, p. 124) BR, Hyserix Whe, et N, RB. pygmaeus Sälter, Vabingt, A: Foleosus Whe, et N; und R. Lingua Whe. et N. (weiche Tetziöre er ;später ‘im „Juni Hefte wieder trennt) als, Äbarten zu A, Radala ziehen zu müssen glaubt, se Yerinag der Verf; höchstens ‚eine Verwairdtschäft: dieser. Arten, aber Keine eitität nach. 'dein gewöhnlichen Begriff: yon'.Art; und Aare anfanfitden =, 9 ‚ lt een IB, 196 21. Mi rudie Wie, ee N.’ "Rauchsienglicher Bromber: strauch. j Ze Weihe et Nees ab Es. 1. c. p. 91.1. 40. — Biuff et Fig, le p 197. — Rehb. Fl. 6. exe. p: 606. — Lejenne ei Conrtois Comp. Fi.'Beig. I. p: 173.— Godren Monogr. p. Mi -'Kaltenb, 1. ep. 29%. — Meisch Fl. Henn. p. 256. — Betcke 1, 0. p. 129. — Babingt. Man. l. ec. p. 100. —.. Bell- Salter 1. ©. p.1%5.— Garcke I; ec. p. 107. — ‚Grenier. et Go- dron Fl. de Fr. 1. p.544.— A. asper Whe.: in litt. non’ Preal, = Lejeune Revue de-Ia:Fl. de Spa. p. 101. - ia... Caule sterili procumbente pentageno striato glabrı acioulis simplicibus et slanduliferis aculeolisque brevibus exäsperato aculeis rectis veclinatis sparsis armats, fol, 5 nato-pedatis viridibus glabris subtus pubesoentibns, “folielo terminali" obavato oblongo acuminäto , omnibus petiolalatis, grosse dentato-serralis; ramo Horigero acnleis breu ibus' sub- rectis vechnätis armato, panieule abbreviuta ramulis dieir- kentibus lata glandulose subtomentost. pürce:, aciculalt; "alyce subtomentoso -ounescente nigro - glandirloso.subinernl post anthesin reflexo; " petalis 'oblongo:ellipticis" hasi -Angı“ stalis roseis, conovärpiis (teste cel. Beicke). 'ateis par E Pe: ovatig, Schössling wiedergestreckt , rothhratn ,. hart; vom Gru an kantig, mit fachen,- fein erinnelten, gegen "die Spiht etwas ‚ansgefurchten Seiten; unbehaart, durch zahlreiche, meist ‚Kurze, -röthliche; einfache und -drüsentragende Stachelborsiet und ‚kleine, kurze, konische Döruchen schärdich-rauh; DI" wen zerstreut; im Gehiete:steis. kurz, gerade und znrichg® neigt, mit verbrejterter, braunrother Basis und gelblich®r, er chender Spitze, etwa 20—25 an jedem Stengelgliede, auf den Kanten stehend; Blätter 3-zählig und fussförnig d de meist | k 2 197 zählig,- etwas -schlaff, ziemlich gross, an der-oberen Fläche dunkelgrün, glatt und glänzend, an’ der unteren weichhaarig, hlassgrün: ‘oder :von- dünnem Hilze cran, mit hervortretenden, bränmlichen: oder weisslich- gelben Rippen; Endhlättchen ei- formnig oder länglich - verkehrt - eiförmig, ‚mit abgerundeier Ba- sis und lang vorgezogener Spitze, ungleich scharf-sägeartig gezähnt, mit aufßesetzter brauner Spitze der Zähne, längge- stelt, die übrigen stets länglich- verkehrt- eiförmig, - gegen die Basis etwas mehr verschmälert, 'alle gestielt; Blattstiel ziemlich Jaug;, ‚stielrund, nur an der Basis mit einer flachen ‚Rinne versehen. schwach hehaart,- mil kurzgestielten, Drüsen und kleinen, . zurückgeneigien: oder etwas gekrümmten, «gelb- lichen Dornen bewehrt, die anf die Stielehen und Mittelrippei In abnehmender Grösse übergehen; Nebenblättchen. lang, linien- förnig, drüsig und behaart. Blüthenstengel dem Schösslinge ähnlich und ebenso niedergestreckt. ' Blütheiast aufrecht, .et- was bin und her gchogen,. meist schwach, kantig, gerinnelt, unfen mit absiehenden, weissen Hanren bekleidet, die nach ben diehter werden und in der Rispe in einen grauweissen Filz gehen; Drüsen dunkelroth und zahlreich, anf längeren ‘ler kürzeren Stachelborsten; Dornen kurz, geräde, "zurück- $Meigt, seltner hakenförmig gekrümmt, besonders in der Mite des Astes ziemlich zahlreich; Blätier $-zählig, ziemlich gross: und langgestielt, oben glalt oder mit einzelnen:Siriegel- hanren besetzt, ‘unten weichhaarig ind graugrän, scharf säge- fünkig gezähnt ; Endblättchen läuglich -verkehrt-eiförmig, ge- . 30 die Basis keilförmig verschmälert, mit breitem, abgerän- Atem Vorderrande , ans- welchem die lang vorgezogene Spitze Anählig ‘oder plötzlich hervorgeht, im letzteren Falle gleicht a %% Blötichen: nicht selten dem Endgliede der Stengelblätter von R. Lingua ; -Seitenblätichen kürzer 'gestielt, schmäler Mer am- miteren "Bande banchig; Blatistiele lach gerinnelt, 198 dünnfilzig, mit Drüsen und. kleinen, gekrümmten, ‚gelblich. weissen Dernen bewehrt; in 'der Rispe 'steht meist nach ein einfaches lanzettförmiges oder eiförmiges, ganzrandiges oder 2— Srlappiges Blatt olıne Drüsen; Rispe kurz. oder mässig lang, .in letzterem ‚Falle unten sehr locker, stets..breit von rechtwinklich :abstehenden, langen und schwachen, dünnflzi- ‚gen. Zweigen, von denen die unteren, blattwinkelständigen zispig, 5—9-blüthig,, die oberen, ausserblattwinkelständigen doldentraubig, ®—3-hlüthig sind; Blüthenstielehen lang, düm, sparrig abstehend, bei den. 3-blüthigen Zweigen in ein Kreuz gestellt, das gipfelständige 1-blüthig, alle zottig oder Klzig, mit vielen kleinen, karzgestielten, ‚schwarzrothen Drüsen, aber kanm mit. Stachelborsten beseizt; Deckblätichen an-den miti- leren Zweigen 3-spaltig,. sonst sehr schmal und nngetheill, alle drüsig und behaart. :Kelehe graugrün, dünnfilzig, mit schwarzrothen, kurzgestielten Drüsen, selten mit einzelnen Dörnchen besetzt; Abschnitte lanzettförmig, anf der: Imm- fläche weissfilzig, nach dem Verblühen zurückgeschlagen; Blt- me klein, mit blassröthlichen,, länglich - elliptischen, ‚schmalen, von ‚einander abstehenden,: am Grunde sehr verschmälerte, etwas ‚lanmig-haarigen Bhimenblättern und: weissen: Staub fügen; Früchte sah der Verf, nicht; nach Beteke sind st schwarz, glänzend, eiförmig. nt An sonnigen Thalabhängen bei Viernau und Christes Blüthezeit Juni und. Juli. ee " BR. rudis ist dem RB. Radula in manchem Betracht # ähnlich, dass. ex von einigen Floristen ganz übergangen oder mit R. Radula vereinigt wird, Wimmer und ‚Grahowsl (l.;* p- 31) erwähnen seiner (unter dem chemaligen Name R. asper Whe.) beiläufig mit Radula, und beixachten bei als drüsentragende Abart von R. villicaulis, welche Ansich von neneren Sehriftstellern jedoch nicht getheilt wird.. Win | 199 her (Fl. v. Schl.) übergeht. ihn gänzlich, Dennoch ist R. ‚sudis von R; Radula wesentlich verschieden und .zwar: 1) durch den zur Erde niedergestreekten Schössling; der sich ohne Stützpunkte niemals, wie R. Radula, zu einem ge- - etrockten Bogen erhebt, ehe er den Boden erreicht; . 2) durch den unbehaarten, von der Basis ab eckigen Schöss- ling; . 3 önrch kleinere, weit kürzere und meist zahlreichere Dor- nen des Schösslings und Blüthenastes. Die langen Dor- nen an beiden Achsen characterisiren den. R. Radula : ebenso wie den R. Kochleri; .4) durch ‚die zarteren, auf der oberen Fläche glänzenden ‚ „Blätter; . 5) durch den schwächeren und weniger rauhen Blüthenast; 6) durch die verlängerten, keilförmigen Blättchen der Blü- thenastblätier; 7) durch.das an der Basis ahgerundeie, niemals heraförmige . Endblättchen .am Schösslinge ; . 8) durch die breitere, meist kürzere Rispe mit schwächerem, längerem, rechtwinklich abstehendem Rispenzweige und Blnmensüielchen,, die deshalb bei den 3-blüthigen ein - Kreuz hilden; 9) durch den unbewehrten oder nur, mit einigen Döruchen bewehrten Kelch; 10) durch länglich - eliptische, schmälere und mehr von ein- ander entfernte, fast niemals weisse Blamenblätter. Mm thuringensis n, sp. Thüringischer Brombeer- on. serguch. . --Caule sterili arenato- deeumbente « rotundato obtusan- Eule piloso. slanduloso multiacioulato , aculeis inaequalibus Tanveolazis ‚reclis declinatis aut subeurvalis basi- subpilosis 200 glandulosisque dense armato, fol. 3-natis et 5aasto-pedatis viridibus subtns: canescentibus, toliolo terminali cordato- ob- ovato cuspidato, omnibns petiolilatis inaequaliter 'serratis; -ramo Norifero .ad medium aculeis Jongis reokis reclinatis ar- mato;' : panienla elongiria inferne rara, ramulis inferioribus patentibus subeorymbosis, ealyce villoso &landuloso acien- iato post anthesin reflexo, petalis oblongo- elliptieis zub- rogeis, "eonoeärpiis ätris nitidis. rn Schössling bogenförmig niederliegend, ofi sehr lang, grün, an der Lichtseite hrannroth, nicht hart, am Grunde stielrnnd, gegen die Spitze stumpfkantig, gestreift, mit langen, weiss- lichen oder gelblich -brannen, schlaffen Haaren md ungleichen Stachelborsten, die an der Spitze roihe Drüsen tragen; 'reich- lich besetzt; die kürzesten von ihtien geben dem Schösslinge, weniger dem Blüthenaste, ein etwas ranhes Ansehu; Dornen von ungleicher Grüsse, sehr zahlreich, gerade und“ etwas zurückgeneigi, nur gegen die Spitze des Schösslings etwas. gekrümmt, gelblich oder hänfiger brannroth, mit “gelblicher, ätechender Spitze, an der Basis sehr verbreitert und ausam- tiengedrückt, oft mit einzelnen Haaren und Drüsenborsien be- setzt; Blätter 3-zählig und 4 — 5-zählig fussförmig, leder- arüg, ‚von ziemlicher Grösse, an der oberen Fläche dunkel- grün, glaut oder mit einzelnen Striegelhaaren besetzt, "an der unteren weichhaarig, besonders an den Rippen mit kurzen, weissen Haaren dicht ‚besetzt; blassgrün- oder gran, - wit her- “ vortretenden’ Seitenrippen; Endblättehen rundlich verkelirt-ei- förmig, am Grunde etwas herzförmig, lang zugespitzt, ul“ gleich -, fast doppelt- gesägt, mit scharfen Zahnspilzen, laug- gestielt, die ührigen verkehrt-eiförmig oder läuglich-elliptisch, älle -gestielt;; nicht selten das seitenstäudige mit dem "antern ‘verwachsen, und dadurch ohrförmig gelappt; "Blattstiele. stark, "kaum gerinnelt, und’ wie die- Stielchen mit kleineren, 8° 201 krümmten;. gefärbten Dorsen,: Haaren und Drüsenborsten ziem- Jich reichlich besetzt; Mittelrippe, wie gewöhnlich; mit weissen Dörnehen bewehrt; Nebenblättcehen läng, Hinealisch, drüsig und behaart, "Blüthenstengel dem Schösslinge ähnlich; ‚Bli- fhenast lang und schlank, hin und her. gebogen, braunratk, unten stielrund, nach oben kantig, kurz- und dichtzettig be- hasrt, mit Stachelborsten und rothen Drüsen, unten mit’ kür- zeren, mäch oben mit langen, an der Basis breiten und mit einzelnen Haaren und. gestielten Drüsen besetzten, geraden, aurückgeneigien Dornen bewehrt. Blätter 3- zählig, die obe- ‚ren rispenständigen einfach, leittere zu 4-—8 fast zur Rispen- ‚spitze in abnehmender Grösse reichend; Endbläitchen verkehrt- ülormig,; -an der Basis‘ verschmälert, - Seitenblättchen sehr kurz gestielt; länglich elliptisch, alle auf der oberen Fläche strirgelhaarig, auf der unteren dünn - granfilzig; Nebenblätt- chen schmal, Rispe lang, schmal und locker, an der Spitze dichter und doldentraubig, wie die blattwinkelständigen Zweige, von denen-die unteren. etwas länger, aufrecht abstehend und %—-4-Wüthig, selten’ mit einem einzelnen. Blumenstielchen ge- Paart, die oberen kürzer, mehr absiehend nnd 3—1-hiüdhig Sad; Biumenstielchen etwas ausgesperrt, zoitig und mit Tei- ven, nadelförmigen "Dörnchen und gestielten, rothen ‚Drüsen beeizt, von 3-spaltigen oder ungetheilten, lanzeitlichen. oder linenlen Deckblättchen gestützt. Kelch grauklzig, mit rolhen Drüsen und besonders an der Basis mit weissen, " geräden " Dörnehien begetzt, Abschnitte eilanzettlich , besonders an den endständigen | Blüthen langzugespitzt, an.der Innenfläche weiss- grau, nach dem Verblühen zurüokgeschlagen; Binmenkrone klein; Blumenblätter länglich oder spatelförmig, blassroth, Az Tetzt weiss, Staubfäden Ngischfarbig, Griffel. gränlich, Frucht von itilerer Grösse, schwarz, glänzend, u Am nördlichen Abhange der Bappelsdorfer Kuppe. 202 Blüthezeit Juni und Juli; Frachtreife im Augast. . R. thuringensis, der bei sorgfältiger Untersuchung mit keiner der bisher abgehandelten Arten des Gebietes vereinigt werden kann, obgleich er sich im Habhitus dem R. vellicaulis Koehl, nähert und mit R. Radula und B. Koehleri Manches gemein hat; kommt dem R. sölvestris Kaltenb, (1. &. p. 288), besonders: der Varietät $. setoszs, sowohl nach der Diagnose, als nach Exemplaren desselben, am nächsten. Er nuterschei- det sich jedoch von .R. süweszris: durch stärkere Behaarung und zahlreichere, viel grössere und längere Dornen des Schöss- lings; durch 'die grössere Zahl der Drüsen und durch längere Dornen des Blüthenastes; dureh die blatiwinkel- nnd ausser- blattwiukelständigen, selten gepaarten- Bispenzweige;. durch stachelborstige Blüthenstiele und hedörnelte Kelche; durch blass- rothe Blumenblätter und Neischfarhige Staubfäden. Ob dessen- ungeachtet beide .nar als Abänderungen einer Art za beirach- ten sind, muss weiteren Untersuchungen vorbehalten werden. Von R. Radula, mit welchem R. thuringensis wegen der geraden, laugen Dornen des Schösslings und Blüthenastes, der schärßiech-rauken Oberfläche derselben und der langen, schmalen , beblätterten Rispe nahe verwandt ist, unterscheidet sich letzterer vorzugsweise durch den am Grunde stielrunden, weniger raspelarlig schärflichen Schössling; dureh viel zahl- reichere Dornen desselben; dureh den an der Basis stielrunden 'Blüthenast; durch die mehr behlätierte Rispe, kleinere Blumen nit längeren Blumenstielchen und schmäleren Blumenblättern — Von R. hirtus $. apiculatus: weicht er ab durch zahlrei- chere Drüsen und Stachelborsten; durch 5-zällige Stengdl- blätter mit grösseren Blättehen; durch den stärker behaarien und schwächer bewehrten Blüthenast; durch gerade und län- gere Dornen desselben; durch weit schwächere Bewehrung der Blumenstiele und Stielehen; durch zahlreichere rispenständig® Blätter. — Von RB. Kochleri weicht R. thuringensis beson ders ab: durch .den stärker behaarten Schössling, durch fuss- förmige Stengelblätier, durch 3-zählige, niemals 5- zählige Blüthenastblätter, dureh schwach bewehrte Blumenstielchen. ZSERGgEE mus ER vr Plantae Muelierlanae, ü Musei frondosi in Australasia felici leeti, (Continugtio). _ 2 Auctore BE. Hampe.. 1. Astomum Krauseanum Hpe. Ad flumen Yarra, j j 2%, Acanlon äntegrifolium CO. Müll. (Bot. Zeitg. 1855. No, 43.) . j " Dieieum, ab A. uu2ico simillimo differt: magis angusta- tum paueifolium; follis appressis inferloribus minulis, ovatis acutis obsoletiuerviis, superioribus late-ovatis in aenmen 1a- Husculuin subroenrrum sensim productis, nervo lutido exer- dente Ireviter mucronatis, integerrimis (hand repando-undu- iatis) follig nerichaetialibus minoribüs, omnibus densius Areo- Isis, iheca . breviter stipitatn, calyptra minuta brannea cam- Panulata integra obteeta. - In terra, ında ad flümen Yarra ec, aliis pauca speeimina. 3. Phascum cylindrieum Tayl. "Ad. fiumen. Yarra. 4. Lencobryum brachpphylium. He.» Prope Sealers Cove, 204 5. Enthostodon Taylori C. M. Ad finmen Yarre. ’6. Dissodon euspidatus C. Müll, ce. varr. Sealers Cove. Gippsland. 7. Anncalypta cespitulosa C. M. et Hpr. Ad fiumen Yarre. 8 Barbula crassinervis Tayl. Ad Anmen ‘Yarra et ‘Avon. 9. Barbula calycina Hook. Arthurs Seat. ß. brevicaulis. Sealers Cove. 10. Barbula robusta H. et Gr. In montibus Cohboras sterilis, il. Barbula brevisetacen C.M. et Hpe. Sealers Cove, ö 12. Rarbula Preissiana C. M. In montosis. 5 13. Orthodontium sulcatum H, et W. In. fssuris rupinm montium Grampians. 14. Mielichhoferia australis Hpe. \ M. brevicauli Hornsch. simillima et proxima sed differt: Aoribus dieieis —-. mascnlis in apiee sureulorum, foliis peri- ehaetialihus erassinervibus integerrimis — foliis caulinis nervo tenui ante apirem evauescente, Peristomii eiliis.nsque. ad ba- sin-lineäribus artieulatis simplieibus (sine "linea sededente) Opereulo umbonato apieulato, ... In- fissuris rupimm montium Grampians eum priori. 15. Brymn campylothecium Tayl. Mount William, in ımpibus ad rivulos d. 10, Novenb. 1853. 16. Bryum leptothecium Tayl, Sealers Cove, Br Br we 205 17. Bryam Billardiert Schwaeg, . In alpibus -Austral. sine loco. 18, Bryum: ereberrimum Tarı Sealers Cove, 2. Bryum pyrothecium C, M. et Hpe. : "Sealers Cove. Thompsonriver, Glenely, Avon. : 20. Bryam robustam Hpe. Bamis ‚erassis seıminneialibus basi fomentosis anperne stel- Iatin foliosis, foliis suhtortilibns diaphanis spathulatis margi- natis -apiee 'dentienlatis nervo vix apieulatis -— foliorum eel- Inlis superne‘ minoribus interstitiis graeilierihus, ad basin ma- Jerihns coloratis, interstitiis erassis construetis; seta longissi- ma binneiali,, thera longicolla oblongo-eylindrieg enrvata, oper- eulo brevi conico obtuso. In Australia feliee. _ Aduot.. Bryo leptotheoio Tayl. atfine, sed ‚robustius, omnibus partibus majoribus inter affinia ‚maximum. . ‚21, Bryum Iongifolium C. M. et Hpe. Herwaphroditum vel androgynum foliis longissime Ianceo- Iato-aeuminatis Nexuosis profunde carinatis, margine e basi "que ad medium valde revolutis, nervo validö 'exenrrente, ad wediim denticulatis, apice serrulatis, ubique @' cellulis elongatis angustis "Areolatis; perichaetialibus 'ovato - lanreolatis acumina- fs, Iheea Iongiseta, autante oblongo - eylindracea,, .opereulo eoniro gene, -- oo. re om! In monte Cobhoras in Sphaguetis. . .. Adnoe. Bryo »utanti affine, quocum et peristomio con- vanit, Auıtheridia in axillis foliorum superiorum nuda maxi- "e tnrgeseentia valde retieulata. '®2.-Weisie nudiflora C. M. .et Hpe. oßermajer: . Ad Aumen Yarra et in Mount Abrupt, u 3ö6 23. Leptotrichum Mülleri Hpe. - 'Monoicum, laxe eaespitosum simplex 'vel diviso-ramosum - seminneiale, foliis patentibus eanalienlalis, & basi.latiore am- plectente subulatis, superioribns parum falcatis subihtegerri- mis vel apiee parce dentatis, nervo lalissimo perdurante; set fere unciali striets' favo-viridi; theca oblique ovato - oylindrica erecta, operenlo conico, dentibus peristomii longis 'glaberrimis per paria approximatis basi ' “liheris pallidis apice eonniven- tübus . ' ö Bu e In rüpibus montiam Grampians, Adnot. Leptotricho affini proximum, differt: 'peristo- mii dentibus basi liberis pallidis longioribus: A Z. eylindro- carpo: theca ohlique ovato-cylindrica, nee exäcte eylindried. Peristomii indole Lophiodon Hook. ei Wils. muse, antarcı. ex sententia Hedwigii Didymodon melius co, Leptotriche eonjugendus; ergo Leptotrichum sirieium. 24. Holomitrium perichaetiale Brid. Sealers Cove. “ 25. Dieranım Sieberianum Hornsch. Sealers. Core. :26. Dicranum Menziesii H. et u W. Ad fiamen. Darwin, Vietoria range,et Grampians. :27. Dieranum confine C. M. et Hpe. Dior. Billardieri Schw. afüne, D. leucolomoidi C: m prozimum differi ab hoc: Zoliis laxe patentibus vix secundis © 'basi aia ' oblongo- lanceolato-acuminatis fragilibub :nbique fexe convolutis, nervo temui exenrrente, dörso'et Apiee denti- eulatis (neo serrulatis); cellulis alaribus oreberrimis laxe PA renchymatieis faseis- planis sed ad alam.cönvolutaceam posliß,” superioribus nunquam incrassalis, sed parietihus ;interrupf® pellucidis, margine wix limbatis; foliis perichaetialibus Intio- 207 rhus eonvolutis in eylindrum. exsertum eongestis, ex apice simato in subulam elongatam dentieulatam produclis- cellulis hasi densioribus;. seta brevinsenla laevi rubra crassa, Iheca envata ohblongo-cylindrica valde strumosa. ‚Sealera Core, 38. Dieranıum brachypelma C. M. Sealera Cove, 29, Dieranum flexuoaum Hedw, L Sealers Cove, 3%. Dieranuın introflexum Hedw. Sealers Cove. i 3. Dieranum keptocephalum C.M, Mount Gambir.. 3%. Leptestomum inclinans R.Br. - Var ß. Tongiseta, Sealers Cove. . 83, Keptostomum flexipile C. M, Sealers Cove et Grampians. 3%. Leptotheen Gaudichnudi Schwacgr. In rapibus moutium Grampians inter Cladonias. Adnot. Specimina nostra graeiliera sun, quam Icon Schwaegrichenii demonstrat;' deseriptioni adde: opereulo conice hnevissimg, theca annulata. Genus prohabiliter inter Aula- Comnion et: Leptostomum locum tenet. mo %, Conostomum. parvalam. Hpe- Dioiemm, caespitosum, graeile, superne: intense viride, Caute grasiti basi. laxe ‚folioso superne diviso-rameso,; vamis breribus vigidig dense substrintim .foliosis, falis: strictis laxa nbrieatis lanveolatis-snbpiliferis superne. serratis neryo:crasse "plcem Seeupante,.:eellulis oblonge-qundratis fere tonformi- Ins; seta seminneiali eanalieulata; theca sabglobosa anlcata horizpntali, Operoulg oblique-conico obtuso, dentibus. peristomü Dz 666 en: 208 apice per paria connexis in conum ‚param tortum coalitis, ea: lyptra glabra apice fusca. ° \ in. rupibas montiym 'Grampians et in monte Cohboras, Jdnot. Conostomo boreali simile sed minus, graeilius, magis viride, folia laxiora: parum seriata exacte lanceolata, cellulis majoribus, interstitiis erassioribns viride translucenti- bus, nervo erasso tertiam vel quariam partem folii odeupante, 36. Bartramia acerosa C,M. et Hpe. j Barth. ichyphyliae simillima, sed dieica, foliis eaulinis e basi laxe reliculata superne parum dilatata, elongata an- guste vaginata subito rectangulari - rellexa patentissima in subulam praelongam eanalieulatam lanceolatam produetis, pe- richaetialibus ereetis, iheca magis erecta, , Snowy river. . Adnot. Ab Bartramia ühyphylla foliis angülo recio a vagina basilari divergentibus primo visu distinguitur, u 37. Bartramia affnis. Hook. . Sealers. Core, Grampians, Snowy river; adscendit in alpihus. no on 38.. Meeria Müllerk C. =. et. Bpe.. Ber Dioica; laxe. oaespitosa tomentosa intertexta. . Caule bi- mili gracili simpliei vel innovatione ramoso; foliis caulinis bre- vibus erectis madore strietis, siceitate, erispulis Iutescentihus infimis minntis lanceolatis,: superioribus sensisn longioribus ob» longo -lingulatis obtusis, nervo ‚latissimo ante apicem ‚abrupte laxe rötisulato- fureate, margiue reexis inaegunlibns subfexuo- sis -integerrimis .e vellulis quadratis laxis Aevidis inanibıs, perichaetialibus :majoribns; .: theca brevicolla cernuo -oblong® opereulo obtuso. © mu: hin. de : u In- sphagnetis mont, Cobboras rarissima: 209 Adnot. Meesiae uliginosae formae alpinae. ‚eimillina, Inmen dislinetissima consiructione interna, 39, Brachystelium australe Hpe. nie Caespitosum hümile parce ramosum; foliis eaulinis- ma- ‚dore alrietinseulis oblongo -lanceolatis acutis canaliculatis basi pelluvida ‚concava,. nervo crasso versus basin atienuato 'sub- ‚pllueido pereusis, sieeitate convoluto -inenrvis, Seta mediocri Anlingari favescente; theca ovato- elliptiea brumnescente Inevi allida, opereulo parro e plano acieulari, thecae. dimidio hre- tere, dentibus peristomü brevieribns Intescentibns;. calypira porya muliida thecam ad medium, attingente. In alpibus versus Buchanriver. . Adaots Differt a B. oucullatifolio proximo, foliis: bre« viorilus, angustioribus, madore strietis, basi magis pellueidis, keryo basi attenuato subpellucido, seta longiore, theca robu- Sliore et ealypira minima thevam.’dimidiam ahtingente, denti- bus quoque peristomii Intescentibus. 40, Zygodon minutus C. M. et-Hpe. Dioions, dense caespitosus humilis: flavescens; caule. te- nello breyissimo densifolio innovando subramoso; foliis- cauli- ig dense imbrieatis madore et sieciiate strielis, anguste. ob- lango -Ionoeolatis acıminatis carinatis margine "convexis nervo „Ylido Nayido exenrrente, e-cellulis rotundatis inerassalis Ine- Yibus hasi paucis laxis parenehymaticis areolatis, perichae- Slibus angustioribus; theca in pedieello brevi tenero flavido treuia, pyrifermi- ovali, opereulo eonico obliquo acnmindto in- siructa, ostosuleata; peristomii dentibus exterioribus arete von- jinetis brevissimis 16 geminatis, eiliis $ internis in.membrana lenerring tetioulata, Sealers Coye, Adaot, Z, “ygodon Drummondi ex habitu similis- sed mi Nulie et peristomio longe diversus. - - © Da. len, 14 210 44, Zygodon Brummondii Tayl. Tarwin, . 4%. Zygodon brachyodus C,M. et Hpe. Dioiens laxe pulvinatns humilis; caule gracillimo -.viridis- simo parum diviso; foliis caulinis tarfuoso-cripatis madore veflexis brevissimis oblongo -lanceolatis apice paulisper recnr- vis acufis margine parum tonvexis, nervo pallido excurrehte, e cellulis basi densis minutis rectangularibus — superne mi- noribus virentibus opacis subpapillosis — integerrimis, pei- ehaetielibus conformibus; iheca in pedicelle graeillimo brevi Aavido erecia, oblonga; operculo oblique subulato; peristomii dentibus exteris brevissimis veluti rudimentariis sedeeim palli- dis obtusis, eiliis internis 8 triplo Jongiorihüs pallidis fugaeis- simis, Sealers Cove. . Adnot. Zygodonti Brownii afünis; foliis anguste lau- oeolatis eomplicatis valde reflexis primo aspectu refugit, pe ristomii indole totus diversus, 43. Macromitrium Eucalyptoxum C.M. et Hpe. Deseriptioni nostrae adde: Calyptra parce pilosa demum audiuseula. Sealers Cove. 44. Macromitrium microstomum Schwaegr.. Sealers Cove. 45. Grimmia apocarpa Hedw. In monte Cobboras, > 46. Grimmia puivinata H. et T. In alpibus Austral. 47, Bhacomitrium Ianuginosum Brid, In monte Cobhoras, 6000. 48. Dawsonia superba Grev. Sealers Oove, 1853. 211 Speeimina fructifera pedalia et ultra. 22 49. Catharina Mülleri C.M. et Hpe. Spalers Cove et Broadribb -river. 50. Polyfxichum commune L, . Var. ‚perigoniale. In monte Cobboras. 5l. Polytrichum alpivum L. sub nom.: Polytrichum anstro-alpinum F. Müller. Cum forma arctiea convenit; foliis snperioribus basi magis dilatatis. In monte Cobboras, 6000’. . „Aduot. P,alpinum varietates numerosas in terris septen- irionalibus offert, etiam in monte Cobhoras Anstralasiae o0- awrit forma, nisi foliorum basi latiore, vixab exemplis ker- tynieis dignoscenda. Amicissimus Carolus Müller nuper sub nomine P. pseudo-alpinum demonstravit, ex senlentia Phytographien, — sed Polytrichum commune ei, juniperinum eam.in Australasia oceurrunt. 52. Hymenoden piliferus Hook, et Wils, Sealerg Cove, . 58. Rhizeogonium Mülleri Hpe. R. distichum C. Müll. Bat, Zeitg. 1855. No. 48, . Rkiz. Novae Hollandiae Brid. simillimum et proximum, fionde rohnstiore , foliis ovato-oblongis vix aculis apice ineiso- dematis nervo sub apice eyanescenie et interstitis cellalarım trassioribus distat, in honorem inventoris nominari. Ad fontes, Mount William et Sealers Cove. 5. Rhizogonium spiniforme Brid. In alpibus sine Ioco — specimina sterilia. 5. Rhizogonium Mossmannianum C, M. sul Mais, In mente Cobboras sterile. 56, Meawigia eiliatn Ehr. Ingegobte et in rupibus nontinm Grampians. 14* 212 57. Harrisonia Humboldt Spreng, in rnpibus montinm Grampians. ö8. Dendropogoen Miülleri Hpe. Piotrichum Miller! C. Müll. \ Bu Dendropogoni Gorveano (Uryphaeae Montg.) proximus — sed robustior, feliis latieribus late -ovatis eblusis inleger- rimis magis- plicatis, 1heoa' oblongo - ovata vix sub ore con- tracta laeviori; operculo 'sabplano apienla brevi reeto, Toliis perichaetialibus brevioribus. ® Ad ripas Buchan-river. Dr. Ferd. Müller sub No. 39, novam han "speeien misit, ejusdem nomine ornavi. ° . 59. Phyllogonium elegans H, et W. Sealers Cove ; sterile. 60. Neckera aurescens Hpe. Neckerae pennatae affinis differt: colore obseuriere eroceo - viridi nitore aureo; foliis apice usque ad medium evi- denter denticulatis chlorophyllosis inconspienis; theca ovala oblouga, siceitate plieato -striata; operenlo obligue 'wonico To sirato, dentibus peristomii longissimis nodulose - artieulatis 30- kidioribus, " \ Broadrihh - river. Adnot. Neckerae scabridenti proxiua ‚prime visu ab affinibus nitore aureo differt, — 6i. Neckera glyphotheea C. M. (An Astrodontil 50 neris?). in monte William, in valle Tarwin cum paucis thecis deoperculatis. 62. Hiookeria hepaticaefolia C. Müll, et Hpe- : Sealers Cove, 63. Leskea homomalla Hpe. Sealers Cove, rn 218 64. Hypnam spininervium Hook. Sealers Cove. 65. Hypnum Sieberi C, M. Sealers Cove. 66..Hypnum deflexum Wils. . Sealers Cave, 67. Mypnam cochlearifolium Hook. 'Senlers Cove. 68. Hypnum anrieulatum Montg. Ad fumen Tarwin. 69, Hypnam exinitum Wils. Sealers Cove. 0. Hypnwn hastatıon C, M. .. Sealers Cove, . il. Mypnum denticulatum L. var. In alpibus Australasieis. - 9%, Hypauın acieulaxe Brid. Sealers Core. %. Hypnmmn subelavatum Hpe. Forma laxior. Sealers. Cove, %, Hypnum megapolitanum Bland? Mount Ganbir, %. Hypnum Mossmannianum ©. M. Sealers Cove et ad Broadribh -viver. "%. Hypnum eyparoides Brid. Sealers Cove, 7%, Hypnum eallidioides C. M. “ -Monsiorm, Hypno callido Montg. siwillimum sed differi: flis‘ perichaetialibus augnstissime convolutis in aenmen elon- Fatori snbulatum 'dentionlatim sensim attehuatis; denfihus pe- "olomii oxterni latere valde peetinatim lamellosis, " interti POS u 214 maxime eomplicatis in sulmlam ‚brevem imperforatän eariusen- am protraetis, eiliis singnlis rudimentariis interpositis. Scalers Cove. Adnot. Planta perpusille, (heca pro exignitate anlis longisela, minnta, nnlans, ovalis subeylindracea, operenlo e basi coniea subito praelonge-snhulato, oculo ntdo vix.-eon- spicno, Aperia constiieta, periötomto dilatato. “ & Conomitrium Riültexi Hpe. Ex habitn Conomitrio‘ Berterii Monig. simillimum tamer differt: opereulo brevi conico obliquo, calyptra Iatere exeisa; in honorem inventoris nominatım. = Ad flumen Murray. 79, Conomitriwn perpusillum C.M. et Hpe. Dieicum, dense caespitosum, perpnsillum, Navo-virens sim- plieissimum ; foliis eonfertis late -Janceolatis immarginatis ro- tundato-areolatis papilloso-opacis; foliis lamina valde aperia margine eroso-serralata, basi'e tellulis laxioribus hexagehis laevibus vetieulata; lamina dorsali snpra basin ennta sursum erescente. erenulaia; - lawina :apieali nervo valido .pallido vel Hlavido exeurrente pereursa, erenulata; perichaetialibus foliis majoribus plerumque subrecurvis;. thera in pedicello ‚perbreri rubente erecta oblonga, opercule conico-subulato recto, ‚CA Iyptra conico -mitraeformi. - Scalers Core. Adnot. Conomitrio serrato simillimum, inflorescentia et folioram structura longe diversum, 80. Fissidens elamellosus C.M..et Hpe. Dioiens, minntissimus, sterilis graeillimus: - foliis 5—8- jugis minntis ovato -länveolatis, lamina dorsali et -apieali vix evoluta instructis, ‚hexageno-areolatis mollibus ‚immarginatis integerrimis evanidinervibns; fertilis: minor, foliis 4-5 no, 215 jngis majoribus late ovatis nervo valido euspidatis, lamina dersali et apieali fere deficiente — foliis perichaetialibus ma- jeribus ad laminae verae folii apicem denticulatis; theca in pedicello brevi recto tenerrimo ruhente erecia oblenga; oper- eulo conico subulato obliquo, dentihus peristomii intense pür- pureis elongatis apice bifidis. Ad fumen Yarra, F. basilari et pungenti intermixtas. Adaot, Alı ommibus congeneribus laminis dorsalibus et apiealibus haud evolutis differt. 81, Fissidens oblongifolius Hook. et Wils. ? j In vallibus cis umen Tarwin, Aprit 1845. 8, Hypopteryginm concinnum Brid, Sealers Cove, 83. Hypopterygium Novae Seelandiae C. M. In eavernis. vnleanieis 80’ profnndis montis Gambier legit Wilhelmi, .84, Hypopterygiam Mitlleri Hpe. A. laricino simile, ab omnibus vongeneribus differi: fo- lis subrotunde-ovatis acuminatis marginalis äntegerrämis, Neryo eranescente; stipulis subrotundis acuminatis integörri- nis, theca hasi gibbosa; nomen inventoris adseripsi. Ad ripas um, Buchan-river. . Blankenbu rg a. Harz, im Nov. 1855. Lichenes, auetore E, Hampe. 4. Cladonia cornicularia Laur. "Sealers Cove et in monte Cohböras. von, 2. Cladonia. carneola var, gracilis? » .Sealers Cote ,. sterilis; 8. Cladonia fareata Ach. Sealers Cove, sterilis, _ u 4. Cladonia vermicularis Anct. In monte Cobboras, sterilis eum nostra convenit, 5. Cladonia neglecta var. lophurea Anct. Sealers Cove , sterilis. 6. Ciadenia rigide Lich. antaret. p. 19. In monte Cobboras, u “ Specimen parvulum non 'rite distingnendum, ob siruch- vam corneam et apothecia nigrivantia memorabilis Cladonia! 7. Usnean Hlorida var. hirte, Momt Gambier. i j . BE ..8, Rainalina: membranacea Laur, Ex alpibus: Australasieis, 9, Peltigera polydactyla Ach: Sealers Cove, 10. Sticta aurata Ach, Mount Cohboras,, sterilis. 11. Stieta orygmaen Ach. Sealers Cove. 12. Stietn exrocata Ach. Sealers Cove, 13, Stieta einereo«-glauca Lich, antaret. Sealers Cove , sterilis. 21% 14. Parmelia perlata Ach... Sealers Cove. 13. Parmelia perfornta ‚Ach. Mont Gambhier sterilis — au ‚ine Parmelia probosciden Tayl. Lich. antarct, 16. Parmelia caperata Äch. Sealers Core. 17. Parmnelia eönspersa Ach. Mount Gambier, — corrugata sterilis. "18. Parmelia enteromorpha Ach. In monte Cobboras. . 19, Farmelin spinosa Tayl. Lich. antaret. In monte Cobboras, sterilis. a %. Leennora conretata Ach. . Ad füm. Yarra in terra auda. 2%. Kecanorn parella- ‚Ach. Senlers Cove. 2 &jrophora eylindrien Ach, In mount, Cobboras, ultra 6000”. "8. Bintorä tinnabarina Fries, In alpibus Australasiae, 24. Cöccocarpia zubiginosn, Lecanord Ach. Ad um. Yarra. j j 3, Coceocarpin lencorrhiza ı. sp: Par, Plumbee Ach, similis, minor magis corrugata in- fra radionlig albidis ah’ nosira”diversa videlnr. Ex speelinini- has paris aflis Licheiibus eoistrietia plura dieere non Howit, Sealers Cove ad corlices, ?6. Sphaerophoron ceranoides n, Sp, 2.’ Senlers Cove, Aug. 1854. . Be Differt a S, compresso : ‚(halle suliplano lavunoso bieolore Änfra dealbato maltifido, sontellis-immmersis thallode-lacero.dinetis. 218 Xerotideae End. auctore Sonder. Xerotes R. Brown Prodr. Flor, Nov. Holland. p. 259. L.. 1.X., collina R, Br. |. c. p. 260. Inter montem Gambir et sinum Rivolibay (Dr. F. Müller). 2%. X, glanca R. Br. L ec. \ Fiedler’s Section, Nov. (Dr. Behr). Yan Diemensland (Stnart). 3. X, filamentosa Brongn. in Duperrey Voy. Botan, Pha- nerog. 1.35. opt,! Kunth Enumerat. I. p. 375. Sandherg (Adelaide), Apr. (Dr. Behr), Inter porium et urbem Adelaide, Mart,; ad lacım Vietoriae; Beedy ereck; Guichen-bay (Dr. F. Müller). In Nov. Holland. subtropioa leg. el. T. L Mitchell ! . Variat: foliis angustioribus et latioribus, capitalis mascn- lis solitaxiis vel 2—6 remotis superimpositis, globosis, ob- longis nuno pluribus eonfluentibus lineari - oblongis 3—4-pol- licaribus. \ . Rhizoma repens. Folia in spee, minoribus pedalia, in maximis bipedalia scapo semper longiora. Bravteao floribns longiores subulatae. Flores albi. Perigonium exterins 3- phyllum hyalinum; interins e foliolis 3 basi cohaerentibus du- plo majoribus, albo-coloratis constat. Planta feminea deest, An cadem ac. X, Zeucocephala Bu, Br. I, c.? 1l. 4. 8. filiformis R, Br.l. e, p. 261. var. y. Grampians (Dr. F. Müller). 5. X. tenuifolia R.Br. 1. c. Gawlertown (Dr. F. Müller). | | | | 219 6 X, graciiis R. Br. 1, c. Ad Brighton (Dr. F. Müller). In speciminibus Sieberianis (Fl. Nor. Holl. no. 496) pa- nicıla kaerissima, in Müllerianis asperula est. 7. X: laxa R.Br. 1. 0? - Wilson’s Promontory (Dr. F. Müller). 8. X. Iragrans F. Müll. acanlis, foliis distichis linearibus, rigilis subtus.convexis striafis margine serrulato - srabris, apice plana bidentato sinn aento, basibus dilatatis laceris, scapo eompresse nudo, panicula mascula foliis multo breviore laxs vavemosa, ramis primariis saepius oppositis, reliquis plerum- ge alternis, pedicellis solitarlis hinis ternisve ereeto-patulis Perigonio 2— 4-plove longioribus bracteam aequantibus su- Perantibusve; perigonii foliolis subaegualihus lineari-oblongis, ' bracteis omuibus hyalinis. “ In planitie versus Gawlertown, Julio (Dr. F. Müller). Folia 1 — 13/g-pedalia, linenm lata, rigila, incurva, Iatere interiore plans. Seapus 2 — 3-polliraris, panienla subaequilonga, demum effusn terminata. Braotene inferiores longiores lineari-lanceolatae, superiores subulato - acnminatae, Pedicellum acquantes vel breviores. Perigonium patens; fo- lola 2 lin. longa, stamina 6 duplo superanfia. Flores femi- nei 1 desnnt, \ int, " 9%. X, dura F. Mill. foliis elongatis linearibus rigidis co- Yinceig dorgo convexiuseulis antice planis apice tabescenie ob- fusis suhdenticnlatisve margine Iaevibus basibus dilatatis Iace- is, panicula vertieillato-ramosa foliis multo breviore, glome- rnlis forum sessilibus, bracteis aculis adpressis perigonium Aeqanibus, perigonii subglobosi foliolis subaequalibus obiu- Ei 8, Saminihns perigonio snbbrevioribns, eapsulis subtrigonis Igevihns, 220 In montibas sterilibus Lofty-ranges, Novb.; inter Mac- eJesheld et Vilmuga, Janr.; Cudnaka (Dr. F, Müller). ' Folia 11/,—% pedes longa, 11/,— % lin. lata, subfiliter striata, margine non incrassata. Scapus eompressus vel suh- trigonus, rarius terefinseulus, 2 — 3-pollicaris, panicula 3 —4-pollicari, simpliei,'vertieillato-ramosa terminatus. Glo- merali-magnitudine pisi majoris. Perigonium mascnlum lineam longum , foliolis coneaviusculis ovatis ohtusis, tribas exterio- ribus subroloratis margine pallido, tribns interieribus apice summo tantom ooloratis, Stamina 6, filamentis brevibns hast Iatioribus, " alternis :brevioribus, antheris minutis. Perigonii feminei: foliolis hasi connatis, cordato-ovatis obtusis, lineam longis. Ovariam triloenlare,. loenlis A-ovulatis, 1— 2 sacpe abortientibns. - Capsula eirc. 2 lin, longa et late, stylorum basi brevissime apienlata, Inevis, in.sicco quasi pruine:levis- sima obducta; valvae virides margine albidae, itaguo frueius ex 6 stris viridibns et 6 albis finctns adparet. Semina ma- tura desunt. X. rigidae R. Br, affınis. 10. X. longifolia R. Br. ]. c. p. 262. Lomandra lougi- Folia Labill. Nov, Holl. 1. 1. 119, Inter montem Gambir et Rivoli-bay. In collibus ad vipas 1. Yarra et in adis prope St. Kilda, Septemb. (Dr. F. Mill.) Variat panienla strieta 1 — 2-pedali. X. arenaria Schnizl, Icon famil, I. 51h. ab X, Iongi- Folta B, Br. non diversa videtur. —rm 221 Caleetasieae Endı. ’ auclore Sonder, Calectasia R. Br. Prodr, p. 273. ‚Ausser der von R. Brown a. a. O, beschriebenen,’ in Endlicher’s Iconographie später sehr schön abgebildeten C, oyanea ist in den Plant. Preiss. II, p. 53. noch eine zweite Art, C. grandiflora Preiss., aufgestellt worden, Die Uhter- schiede dieser beiden Arten sind hanptsächlich. von den Peri- goulappen ‚hergenonimen, die hei ersterer kornhlumenblau, bei letzterer parpurroth und weissgerandet, ferner bei G. eyanca auf der obereu (inneren) Fläche gauz kahl, hei ©, grandi- Fora ebendaselbst gegen die Basis wollig behaart sind, Ausserdem ist €. grandiflora rohuster, die Blätter sind noch einmal so dick und die Blumen gewöhnlich doppelt so gross ds bei Ü, eyanea, Scheinen ann diese Unterscheidungscha- raktere beim hlossen Lesen der Beschreibung von geringer Bedeutung, so gewinuen sie beim Betrachten und Vergleichen der getrockneten Exemplare doch entschieden an Werth; und zieht man in Betracht, dass unsere Kenniniss der ganzen Gat- tung gegenwärtig noch eine schr geriuge ist, so scheint es mir Zweckmässiger, die geringen Unterschiede vorläufig anzuer- kennen und zwei verschiedeno Arten anzunehmen, als sie auf &ine einzige zurückzuführen. Herr Dr. F. Müller hat nun Aus der Provinz Vietoria eine Anzahl Exemplare einer schr Schönen Galectasia geschickt, die er mit dem Namen O. gran- Ara Pr. helegte, weil sie in allen Charaeteren mehr mit dieser, als mit C. eyanea übereinstimmt, Er konnte indess viche San mit der Pflanze in’s Reine kommen, da Preiss Nr eine dürfige Beschreibung seiner Art gegeben hat (worin 01 ehenbei gesagt, auch Unrichtigkeiten befinden, = B.: varkım basi 'albo-pilosum soll heissen perigonü hasis), ovarium 222 eingens, villosa, das. Ovarium ist bei allen Arten kahl), und deshalb empfahl er sie mir zur genauen Vergleichung, Hier. bei haben sich nun einige, Unterschiede herausgestellt, die, an allen Exemplaren eonstant, einen nicht geringeren Wertk zu: haben scheinen; als die zur Tremung der €. graudijlora ‚angenommenen, «und deshalb habe ich den heiden bekannter Arten noch ..eine dritte hinzugefügt. Es ist möglich, dass die Gattung Gilectasia einen grossen PFormenkreis besitzt, ‚und dass die drei Arten durch Uebergänge mit einander. verbunden sind; solches lässt sich aber an einem Dutzend. gelrockneter Exemplare nicht nachweisen; eine Belehrung darüber können wir nur von den Forschern erwarten, die Gelegenheit haben, die Gattung an ihrem natürlichen Standorte zu beobachten, 1. €. eyanen R. Br. I. e. perigonii tubo basi villoso api- vom versus subpubescente, Embi lacinüis (azureis) tubum aequan- tibas intus ad basin glahris, filamentis filiformihus glabris. . % €. intermedia Sond. perigonii tubo basi villoso api- cem versus pubescente, limbj laciniis (azureis) tubum aeguan- übns intus basi puherulis, filamentis basi pilosis. Inter „Grampians et Vietoria range“, Nov. 1853, les Dr. Ferd. Müller, . Fruticulas ramosus facie C. eyanene. Folia in spec. ® ‚d. Müller missis adpressa, ab ils €. eyaneae non Jdiverst. ‚Flores terminales solitarii, azurei, adulti margine interdum pallidiores ; laeiniae tuhum aequantes (5 — 6 lin. longae), sub- tus ad costam ndpresse pilosae. Filamenta brevissima, basi ‚Pilose,, pilis ‚erectis, Stylus et ovarium ut in antecedenle- 3..C. grandiflore, Preis. perigonä inbo striate glab"? ima basi villoso, limbi laeinüis (purpureis subvariegatis)' ‚inbum ‚subduplo superantibus intus ad hasin vel a basi ad medium ‚usque sublanato-pnbescentihus, flamentis basi dilatatis glabri 223 Alismaceae Rich. auctore Sonder, Alisma L, 1. A, Plantago L. . Ad fumen Gonlhonrne (Dr. F. Müller). Damasonium Juss, 1. DB. australe Salish, Actinocarpus minor BR, Br. prodt, 38: . In Aurio Murray (Dr. F. Müller), Specimina alia 1— 2-polliearia, alia-sesquipedalia, Folie Tere Alismatis Plantaginis. Juneagineae Rich. " auctore Sonder, Triglochin L. 1 T. telandeum. Mich. J. D. Hook, Flor. Nov. Zeeland, 12286. T. deoipiens R. Br, prodr. pı 348. T. monte- Vidense Spreng. Syst, veg. Il. p. 145. T. flöfolium Sieb, Herb. Nov. Holl. no. 174! Inter part: Adelaide et sinum Holdfasthay; Torreusrirer, Yarra- Yarra (Dr. F. Müller). Vau Diemensiand (Sinart): In der Synonymie dieser Art bin ich Hooker gefolgt, Obgleich T. triandrum Mich. wir nicht bekamıt ist, - An einer Ürbereinstinmung dieses mit der neuhholländischen ist deshalb- auch wohl nieht zu zweifeln, weil. sich immer mehr herausstellt, ass die Arten von Ziiglochin zine sehr grosse Verbreitung haben. Exemplare des 7) monzevidense aus Süd- Bis Und Südamerika stimmen vollkommen: überein mit sol- id Yan Diemensland und von Port Adelaide. Die Pflanze ab mit einem zwei Zoll his zu L1/, Fuss hohen Schafte, 224 mit fadenförmigen, halbdreiseitigen. bis zu bandförmigen, 1— ' 1°/, Linien breiten Blättern T. Alifoltum Sieb. ist eine jüngere Pflanze mit halbreifen Früchten, die dann etwas ei- förmig erscheinen. 2.T trichophorum Nees ab Esenb,! in Plant. Preiss, IL p- 34. . In udis semisalsis sinum Holafasıbay versus, Dec. 1857; Bargssarange, Sept. 1848; in pasenis humidis subarenosis prope Lyndockvalley, Sept. 1851, et in arena humida prope Brighton, Nov. 185% (Dr. Müller); Yan Diemensland (Stuart), Speeies valde variabilis. In sole arenoso folia tennissi- ma, eulmus minor et racemus ®—8-forus; in solo semisalso mari proximo folia erassiora, eulmus altior, racemus 20— 25-Sorus et frucius sublongior. Carpella fruetifera semper monosperma vidi; semen lincare carpello Y/, brevius. 3. W. mucronatum R. Br. 1 cp. 348. Rivolibay (Dr. F. Müller). T. Neesti Endl.! Plant, Preiss. IL p. 34. est forma T. mucronati.B. Br. in solo arenoso enata, cujus folia tenuiora sunt; carpella non differunt. . T. racemosum Endl.! 1. e. est status nondam, evolafns Antherici semibarbati R. Br.! . Cyenogeton Enil. gen. suppl. 1. 1664) . "1. C. Huegelii Endi. Iconogr. t. 73. In rivis :Gawler et Tonunda, Nor., Dee. (Dr. Behr); i Mavio Torrens, Nov., neo non in fumine Yarra et paladibus adjacentibus (Dr.-F. Müller). „Folia Anitautia, spieae. emersae.* Scapus @ — 3-pedalis. Folia Y, — 1 poll. lata. florifera ®—3- pollicaris, fructifera racemosa spithamatd. eulae nt in sequente saepe subspiraliter tortae- - Spiea Nn- 225 2%. €. lineare Sond. radige tuberosa, tuberibus pedicella- tis, foliis Iinearibus scapam aeguantihns, spica forigera multi- Nora, ‚fructifera racemosa ‚laxa, pedicellis nnenlas compressas falcatas subaequantibns, stylis demum recurvis intns stigmatosis, Triglochin lineare Endl.! in Pl, Preiss. II, p.54. In stagnis et locis inundatis rivum Plenty-ereek versus (Dr. F, Müller) ; Van Diemensland (Stuart). Tubera minora pisum aequantia, majora magnitudine nu- eis avellanae. Vaginae laceratae. Folia scapım aequantia, in nonnullis speeiminibus longiora, in aliis breviora, a basi plana, 1 — 1%/, lin. lata. Scapns vpedalis vel altior, tere- fugenlus. Spica florifera 1 — 2-pollicaris, florihus approxi- watis, sessilibus, demum remotinsculis, breve pedicellatis, Perigonüi foliola 6, suborbienlaria, cire. 3/, lin, alta. An- Iherae posticae, subsessiles, loeulis oblongis, Ovaria 6, Hi- hera, sessilia, compressa, subfaleata, derso convexa. Stylus tecurvus, latere interiore stigmatosus, Nuculae (semimaturae) ir, 1%, Min, longae (quam in C. Huegetit dimidio minores), Xyrideae Kunth. Auotore Sondern. Xyris L. 1. X, opereulata Labill. Nov. Holl. 1. p 14. 1.10. Van Diemensland (Staanı). BiBd Yen, . Br er 15 226 Desvauxieae Bar. » auctore Sonder. Desvauxia R. Brown ]. ec. p.252. 1. D. temuior RB. Br. |. c. Fiedter’s Section, Janr. (Dr. Behr). Bugle range. et in Austral, fel., ‘Sept. 185% (Dr. F. Müller). Van Diemensland (Stuart). 2 D. Billardieri R, Br. 1. c. , Ad cataraetas monliom Loftyranges, Dechr. 1851; (Di, F. Müller); Van Diemensland (Stuart). 3. D. aristata BR. Br. ). c. p. 253, om Fiedier’s Section, Novemb. (Dr. Behr), Bagleranges d- in Austr. fel. prope Brighton (Dr. F. Müller); Van Diemens- kand (Stuart). - 4m, slabra F. Müll. receptaculo epaleaceo, .siylis 5— 7 hasi comnatis, spathis ‚glaberrimis margine membrannceis aub-4-Noris, inferiore foliaceo-mucronata, muerone ‚valrı- lam suam ‚subaequante, superiore matica, foliis, enpillaxilus glahris seapo glabro subbrevioribus. " Mount Gumereek, rare (Dr. F. Müller). Herba eaespitosa, glaberrima, pollicaris. Alepyrum BR, Brown |, ec, p. 258. 1. A, polygynum' R, Br. I. « Inter montem Gambir et Bivolibay, et in Australi (Dr. F, Müller), 1. A, Pumwilio BR. Br. |. e. Murray (Dr. F, Müller). a Seliee Aphelia R. Brown |. ec. p. 21. ii 1. A. Pumilio F. Müll, pusilla enespitosa, foliis subula : | . inalı, | inueronatis scapum nudum subaequantibus, spiea | f 227 squaıis distichis glabris late membranaceo - marginatis. eilio- Iatis, inferiore longe-, reliquis breve-mucronatis, gluma hya- Ins mutica, style ovarium aeguante. Inter montem Gambir et sinum Rivolibay; in collibus are- nesis yirgnltis Brighton versus, Octob, (Dr. F, Müller). Simillima 4. cyperoödi R. Brown, differt: squamis gla- bris Jatis suborbieulatis membranaceis ciliolatis, costa viridi in mueronem herbaceum attenuata. . . Radix fibrosa. Folio basi vaginantia, scapum 1/,—$%,- polliearem aequantia vel breviora. Squama inferior longior acnmine squamam aequante, religuae sensim brevius acumi- halae vel mucronatae, muerone paiente velsubreeurvo. Stamen1- .% A. gracilis Sond. caespitosa, foliis filiformibus scapo ade brevioribus, spiea ovala, squamis distichis dorso hispidn- lis margine membranaveis, inferiore acuminata mueronata, re- liguis mutieis obtasis, gluma hyalina, stylo ovarium aequante Tr ‚Superanfe, Echinsuga et in Australia fel, (Dr. F. Müller), Van Die- mensland (Stuart). Reliquis graeilior ; scapus glaber 11/5 — 2 poll. altus; Spien (eiro, 1%, lin, longa et 1 lin. Iata) ambitu ovatn, in religuis enbtriangalari, Folia in sper. majoribus eulmo triplo hreyiara, Spiene rhachis fexuosa; squamarım infma tantum- mödo muerone elongato praedita, religune obtusae margine menbranacene, Stamen 1. Stylus longitndine ovarli ovali ve] parım longior. Typhaceae Jus. auctore Sonder. - Typha L ° Shuttieworthii Koch et Sond. in Koch Syn. Fl. "15* m, "228 germ. ed. 2. p.'785. Pl. Preiss. II. p. 3. To -angustifelia BR. Br. ). ec. p. 338. . “, Ad riv, Gawler Mart. (Dr, Behr); Tonunda (Dr. Er Mül- -jer); ad port. Lincoln, Dec. 1851 (Wilhelmi). Spieae in spec, .Müllerianis nunguam contignae, seinper subremotae. Sparganium L. 1. 8. angustifolium R. Br: 1. c. p. 338. Omeo «(Dr. F. Müller). Monimiaceae Juss. auctore Sonder, Medyearya Forst. 1. #. dentata Forst, var. axstralasica Sond,’ ramnlis gla- bris vel summo apiee vix puhescentibus, foliis oppositis ter- | nisve oblongis acuminatis hasi angnstatis margine serrale- | dentatis, dentibns mueronatis, panieulis axillaribus paueiforis Mount Disappointment, Austral. fel. (Dr. F. Müller). , Arbuscula. Differi a planta Novae Zeelandine, cnjis exemplar a e). J. D. Hooker lectum possideo: ramulis pleram- | "güe omnino glabris, foliis longe petiolatis, majoribus, acanme ‚natis grosse subserrato-dentatis, dentihus calloso-mneronalis Flores non differunt, Fruetum matnrum non vidi, Gallitrichineae Ic . - : | auctore Salio hrevioribus. | l Sonder. Callitriche L. | 1. ©. vernalia Kütz. Reichb, Pl. crit, IX. f. 117919 | In stagnis prope Melbourne, Nov. 5852, et in palndihıs | prope Station peak (Dr. F. Müller), r—r 229 2, €. Mülleri Sond. foliis omnibus rhomheo -ohovatis sub- tilobis aentinseulis (bracteis cadueis), stylis brevissimis ereotis figaeibus, fiuetu brevissime peduncnlato obcordato - orbiculate, varpellis alatis per paria parallelis, Latrobe river, Maje 1853 (Dr. F. Müller). r Folioram forma ab omnibus distineta, Repens radicans. Folia rhombeo-ohovata, 3— 5-nervia, bis lateralibus 2 abbreviatis subtriloba, apice, acutiusenla, plerumgue brevissime apienlata, 1—1%/, lin. longa, maxima % lin. longa, 1/, lin. lata, petiolo aeqnilgnge, Bracteas, jan sub anthesi defieientes, non vidi. Stamen 1, ovarium pa- rum superans. Styli 2 teretiusculi, reeti.. Fructus eire, Ya, in, longns_ et latus, suborbieulatus, matarıs basi apicegae merginatus; alae non divarieaiae, latiusenlae, margine saepe subdentienlatae, Halor ageae .R. Brown. auctore Sonder. Meione.etes R. Br. im Brownii J. D. Hook.! in Hook. Icon. plant. 1.306. a Preissii N, ab E.} in Pl. Preiss. II. p. 224. In vallibus profundis tempore pluviali inundatis montium Vaftyranges, Wilson’s promontory (Dr. F. Müller). \ Holoxragis Forst. (Goaiocarpus König). 1. tetragyna F.D. Hook. Flor. Nov. Zeel. p. 62, Go- "ocarpus totragyans Labill. Nov. Holt. t. 53. In traetibus montanis Barossa- et Lofty- ranges, Decemb. F Müller) ; Yan Diemensland (Stuart). % WM, teuerioides Schlil. Linn. XX. 6. p. 648. Gonio- Gurpus teucrioides DC. prodr. I, p. 66. (Dr, 230 In collibus nec non in planitie arenosa, ad Bethanien, Jan. (Dr. Behr); in mont. Lofty-ranges et in lapidosis prope urbem Adelaide, Novbr. (Dr. F. Müller). ö ß. lanceolata F, Müll. foliis oblongo -lanceolatis 'ser- ratis. In montibus Lofty -ranges. y. slabrata Sond; eaule follisque suhglabris. Port Lincoln (Wilhelmi). d. elata Sond, caule bipedali vel ultra, foliis 'ovätis Yg—%/,-polliegeibus. AM. elata J. D, Hook. Lond, Journ; Bot, v1. p. 475, non All, Canningh. Van Diemensland (Stuart). Ad hanc speciem pertinet: Goniorarpus'tetragonus Nees ab Es. Pl; Preiss. I. p. 158, quoad no. 2087 :colleet, Preis- sianae ; no. 2380 ejusdem collectionis a Goniocarpo serpylä- Folio J. H. Hook. Icon. plant. t. 290, eujus speeimen Gun- nianum possideo, non differre videtnr. 3. HM. mierantha Sand, Goniocarpus mioranthus 'Thunh, fi. Jap. . 15. Lam, Eneyel. 't. 73, H, tenella Brongu. Du- perrey Voy. t.68B. J. H. Hook.! Nov. Zeel. p. 63. _ Ad flümen Mersey, Van Diemensland (Stuart). In locis humidis muscosis ad eataractam mont. Lofty-ranges; in. pra- tis humidis versus Mount Ararat, 19. Apr. 1838, et ad Övens- river (Dr. F. Müller). Species japonica, cujus speeimina examinavi, exaete cu planta ansiralasica eongruit, 4, I. elata All, Cunningh. in Hüg.' Enum. P 45 in nola. Schldl. Linn. XX. 6. p. 648. In loeis lapidosis montinm Barossa - ranges et Löliy-ranges Nov., Dee,, et fumen Murray versus (Dr. Behr © et F. Müll) Frotienlus 1— 11/,- pedalis. j 231 . Variat. foliis latioribus lanceolatis et angustioribus sub- linearibus, infegerrimis et argute serratis, 5. MH; digyna Labill. Nov, Holl. I. p. 100, 1.129, FH, mu- eronata Nees alı Es.! Pl, Preiss. 11. p. 225. ö Murray-sernb et ad Onkaparinga (Dr. F. Müller), - Die. von Müller gesammelten Exemplare sind von den der-Preiss’schen Sammlung in nichts zu unterscheiden; beide sömmen mit der Abbildung und Beschreihung Labillar- diöre’s vollkommen überein. Die Müller’sche .Pflanze hat durchgängig. ein 4- oder 3-fächriges, die von Preiss bald ein. 2-, bald. ein 3- oder 4-fächriges Ovarinm, während La- billardiöäre seiner Art einen 2-, bisweilen nnr 1-fächrigen Fruchtknoten zuschreibl, Dass die Zahl der Griffel und Fä- cher des Ovarium in dieser Gattung nichts weniger .als con- siant, ist, geht ans den Untersnchangen zahlreicher Exemplare hervor; solehes war auch schon Labillardiöre ‚bekannt, der 2.2.0, 1. p. 100. bemerkt, dass A. racemosa mit einer ernpa .quadriloenlari, abortn saepius unilnenlari vorkomme, 6. M. heterophylia Bronga. in Duperr. Voy. 1.68 A. fru- Yienlosa, glabrinseula, seabra, «aulibus e hasi adscendente tereli ereetig simplieibus ramosisve qnadrangnlis, foliis oppe- sitis, superioribus alternis linearibus integerrimis, inferioribus profande pauciserratis auf triseetis vel pinnatifidis, laciniis li- Mearibus aentis, omnibus margine dentienlatis, racemo 'elon- sato foliato‘' Noribus in axillis aggregatis rarius solitäriis, ea- Iyee- auto petalisque oucullatis piloso - scabris, stam. 8, ova- io ellipsoideo quadriloenlari. ' Van Diemensland, ad ripas (Sinart). Forma foliis pro- fande trißidis Pinnatifidis: in arenosis Barossa -rauge, ‚Jan, Ieg. Dr. Behr, . Species ZT, ceratophyliae Zahlbe, in Endl. Atakt, ” 16. 15, Yalde "affinis. : 252 -7. M. serra Brengn. in Duperr. Voy. t. 69. glabriusenla, seabra, caulibus adscendentibug ereotisve inferne teretibus api- cem versns angulatis,. foliis oppositis Janceolatis inriso -ser- ralis marginalis seabris basi- angustata sessilibus, spieis ra- mulos terminantibus foliatis, floribus aggregatis solitariisve brevissime pedicellatis, sepalis ‚acutis, petalis eucullatis ob- tnsis, stam. 8, fruclibns majusenlis ellipsoideis vel suhgloho- sis. quadrangulo - costatis rugulosis tuhereulatisve, ovario d— 4- ovulato aspero. : . ß. gracilis; graeilier, debilior, foliis inferioribus lat- ceolatis integerrimis vel tridentatis murieatis Slabralisve, su- perioribus integerrimi, FH. aspera Lindl. Mitchell, trop. Austral: p. 306 in nota? j Hab. forma primaria in regionibus interioribus Novae Hol- landiae australis (Dr. F. Müller); f. ad vias prope Beiha- wien, April (Dr. F, Müller), prope Domhey-bay (Wilhelmi), et in Pine forest, Gawlertown, solo argillaceo neo non ih Sandserub ad Tonunda, Noveml, (Dr. Behr). | ‚oniocarpus trifidus Nees ab Es.! in Plant. Preise: I. 3 159, non Haloragis sed Pelonastis 3. D. Hook. species videtur. Loudonia Lind. 1. L. Behrii Schldl, 1. c. p. 648, In arenosis prope Tonunda, Novemb. (Dr. Behr); in are »osis inter frutiees „Murray Serub® dietos, et ad, Pine foresi prope Gawlertowu, Oct. (Dr, F. Müller); in Mount I Barker- eraek (Fischer), : Frueius 2%/, lin. longus, 2 lin. Jatus,. in sicco iridie, obcordatus, basi in pedunculum decurrens, membranaceo- bialatus, stylis 2 stigmatibusque capitatis coronatus, mMoR% spermns, corpore oblonge, alis integerrimis, transYers®. istrins 233 tis, Imeam fere latis. Semen oblongum acutum, tesia mem- branacea luteo -fusea nitidula. 2% L. eitrina F. Müll. in Linn. XXV, p. 38. “ Flindersrange, Eldersrange et prope Cndnaka. A L. aurea Lindl. foliis longiorihus erassis semiteretihns in statn sicco superne snleatis diversa. Myriophylium L. 1. M. verticillatam L. Spec. pl. 1410. Van Diemensland (Stuart). "%& M. elntinoides Gandich. ann. seieno, nat. B, p. 105. DC, prodr. I. 68. Hook. fil. Flor. Nov. Zeel. p. 63. Van Diemensland (Stuart). Specimina, Stuartiana cum Hookerianis in Falkland -Is- lands collectis optime congruunt. 3% MM. Mülleri Sond. diehotema, ramis patentibus glan- dulosis, foliis Ooppositis pinnatipartitis, lobis lineari-capilla- ceis folie brevioribus, floribns monoieis, femineis sessilibus, mwascnlis octandris longinsenle pednnenlatis ante erolutionem bracten cucullata inelusis, sepalis petalisque 4, carpellis con- eretis glabris, stylis linearibus ovario brevioribus. Nor. Hall. austral, loco speeiali hand adnatate (Dr. F. Müller), Caules subpedales, lineam fere lati, & basi dichotomi, glan- dulis sessilibns obsiti; rami superiores subdivaricati, tenniores. Folie omnia opposite, interstitiis in parte caulis inferiore folia ?—3-plo superantibns, in superiore subaequantibus, sessilia, &labra, 3— 4 Jin, longa, laeiniis pleramgne alternis, lineari- *apillaceis, acutis, 2—1 lin. longis. Flores in apiee ramo- rum obrii; oblonga feri „om feminei inferiores, sessiles; ovaria 4 conereta, ‚ wmilocularia; styli lineares, apicem versas stigmati- ario subtriplove breviores. Flores masenli in pedicello 234. Aliformi, eire, 3 lia. longo, ante evolutionem bractea euonl- lata, obtusa inclusi, demam emersi. Sepala 4 ovata, obtasa, petalis obtnsis subduplo breviora.. Stamina 8, filamenta te- nnissima antheris oblongis breviora. Carpella sessilia,: circ, 8/, lin. longa, glahra, monosperma. 4. M. variifolium ).D. Hook. Icon. plant. t. 289. In Auminibus Torrens et Murray, Nov., in fossis lacvi Vietoriae vieinis, et in Auviis Australine felieis (Dr. F. Mül- ler); in South-Eskriver, Yan Diemensland (Stuart). ?. mierophyllum F. Müll. pumilum, foliis parvis pe- ctinatis circumseriptione lanceolatis, lobis superiorum con: Anentibus. In uliginosis ad Anmen Murray, April (Dr. Behr), Ceratophylleae Gray. anctore Sonder. - Ceratophyllum L, 1. C. sabmersum L. sper. 1409? In femine Murray, April (Dr. Behr). "Speeimina fruetibus carent, "Plantae Lechlerianae. Geraniaceae auetore D. F. L. de Schechtendal. ' deranium sericeum Willd. herb. („acanle, foliis multi- parütis uiringue sericeis, laciniis linearibus, peduneulis uni- foris. Hab, in America meridionali, 2}. Humboldt“), Spr. Syst. veg. IL. p.70. m: 1. („eanle pygmaco lignose, petiolis dila- tatis divisis, foliis multipartilis sericeo - villosis, Iaeinüs linea- ribus, Amer. austr.? Humb.'). — Agapata in summis Cordil- lerarım cacuminibus Jun. 1854 eum fructibus jam dissolutis leg. W. Lechler (pl, 'peruv. ed. Hohenacker n. 1985.). — Species ab austoribus post Sprengelium, qui eam in herbario Willdenowiano vidit, meglecta et ab ipso Sprengelio eum du- bi signo Humboldtio adseripta, quum in opere Kunthiano de Pantis Humboldtienis non adsit, Subacaulem dieere nequis hane alpicolam , 'more aliarım plurium plentarum alpinarem saule lignoso’ % lin. erasso terram profundius intrante (in spe- “ninibus sappetentibus ad 2 poll. longum absqne omni radi- © primarige vestigio abruptum vidimns) terraeqne adpresso, "alnoso, tortuoso, ex ramulis omnibus' dense eongestis folia 236 abbreviata et flores producentem et caespites parvos forman- tem, qui eolore argenteo-sericeo foliorum, extus petiolis stipu- lisque emortuis ex casianeo -brunmeis dense einelorun, oculos quaerentinm absque dubio alliciumt. Buadices hinc inde ex ramis produenntar elongatae terram peienies et plantam po- Gssimmmn nutrientes, radice primaria jam longius cum inferiore canie emortua. Petioli Jamina 1%/, — 2"/, lin. longa, multo lougiores, pilis albis paullo laxioribns quam pagina obteeh, Lamina profunde in 5 segmenta late Ianceolata parlita; su- perne densiaus quam subtus pilis argenteis adpressis vestita, plerumque in speeiminibus siceis eo modo convoluta ut super- ficies conspiei neqneat. . Stipulae pallide castaneae membra- naceae lanceolalae acutac, margine inprimis et apiee pilis albis ornatae, cum petielis persistentes, Pedunenlus brevis uniflorus inter folia‘ nascitur, flore sub anthesi ut videlur erecio, serins vero eum fruetn folia non superante. .Calycis sepala 14/5 lin. longa, elliptica- obtusinscula extus sericeo- pilosa inius glabra. Capsnlae 4 lin. longae tota favies eX- teriör ut: reliqua planta sericeo-pilosa, avistis hine ‚extus pi losis. Semina non aderant nee Mlores ‚sub anthesi. Geranium eucullatum HBK., DC. pr., 6, ciliatum Hb. W., Spr, syst.. veg. UL p. 71. m. 10. — Sachapata in graminosis, Julio 1854 Sorentem fenetiferumque leg. W. Lech- ker (Pl. peruv. exs. ed. Hohenacker n. 2516a.), .— Oneullai nomen triviale absque dubio hand aptum, facilins ‚enim in Ge raniorum foliis nisi sub prelo fortiori statim exsiccantur, 508° menta in staln .eroluto explamata eriguntur et eueulli in, mo“ dam approximantur, quare_G. eöliati nomen Willdenowiam® melius et in herbario ejus:prius, datum, Herba. habitu fere Potentillae nostrae vernae, al minor, folii ‚Jamina enim 3 eirc, lin. longa i in petiolo longiore, qui puhe densa subreversa oanescit. Lamina profunde triseria, segmento medio eunealt T . a. 7 nr” 237 symmetrien trilobo, lateralibus biseetis, segmenlis asymme- iriee iri- et bilobis, lobis omnibus aentis et. pilo umico pau- cisye longioribus albis terminatis, margine omninm breviter linto,; faciebus glahris, infera pallidiore, Peduncnins dense pubescens, Flos 31/, lin. altns, sepalis bilinearibus, sensim acuminalis, -apice pile terminatis, 3- et-5-nerviis, margine- que anguste hyalinis. Fructus 4 lin. eire. longns, carpellis laeyibus glabris praeter suinram pilosam; aristae glabrae. Semina jam elapsa. . Ad candem speciem perlinere viılentur specimina ab e0- dem eollectore, Julio m, 1854, Tahinae fruetihus vacuis era- dieata, lignosum caulem subterraneum residuis petiolorum et “ stipularum dense obleetum, superne in ramos foliiferes cespi- tem formantes partitum praebentie. Yolia in. his magis eu- eullato -contracta, sed eodem modo apiealibus pilis instructa, elliis:vero minns conspienis. In calyce fruclifero fructibnsgue ipeis nulla differentia, MRosaceae sect. Sanguisorbeae ' auctore D. F. L. de Schlechtendal, Alchemilla pinnata Rz. Pav. (Aphanes p. Pers.) — Io hunidis pr. Azaugara leg. Leohler. Jun. 1854. (u. 1785. 'b Fl, Peray.), Pinnatae gnoque sub nomine cl. Remy in Annal. d, sc. nat B. ser, VL, p. 354, Alchemillam deseripsit, Ruizii et Pavanii plantam homonyaam haud respieiens, ut videtur OmRino diversam, iconem. vero anotorum nondum comparare kenit.- Panta suppetens quodam modo ‚Potentillae anseringe Aabitum ei erescendi modım praebet, tota pilis serieeis albi- Üs. feota est, radices fert quam in aliis speoiebus hand wwas- 238 siores nec incrassatas dicendas. Caespitis folia plura,. 2 poll, longa, petiolata, pinmis hand semper bipartitis, summis -sim- plieibns, inferioribus ab invicem remotiusenlis, superioribus dense approximatis: Canles floriferi laterales, flagelliformes, hine inde radicantes, foliis instracti similibus brevioribus, bre- vins petiolatis alisgue amplexieaulibus digitato - partitis ; qua- lia et'in ramnlis breribus’ lateralibus Nloriferis inveniuntur-No- resgue pancos confertos,' capitulum quasi s. spienlam abbre- viatam foliosam constituentes, involneri modo fuleinnt; - Peri- gonii 'oetofidi 'laeiniae acntae, extus cum tubo pilosae, Apieibus penicillaiae, Stamina dno dimidias laciniäs eireiter 'aequantin, Styli duo, stigmate capitalo. Leviores moment quibus: diffe- runt notäe videntur. ! Alchemilla tripartita Rz. Pay. — Agapata. Jun, ı 1854 Hlorentem leg. W. Leehler (n. 1923. Fl. Perur.).: Acaena cylindrostachya Rz. Pay. — Quam love 20- mine signavimus nunc ex repelifo examine diversam'eredimus, In A. cylindrostachya, eujus speeimen habemus olim a Willdenowio enm patre communicatum, eujus nec jconem neo deseriptionem anetornm videre lienit, folia habet subius sericeo-villosa hine ex Intescenti- alba, supra äsdem pilis longiuseulis nitenti-favescentibus alpressis sparsius tecla, hin viridescentia, serraturis ‘pro magnitudine foliolorum salis pro“ fundis, enrvilineis. Spien junior inter folla basalia adhuo abscondita haud cylindracea sed magis glohoso -ellipsoided; ‘in Lechleriauä autem sürpe, eodem habilu' gandente” folia subtus simili modo pilis vestiuntur minus tamen erebris, minas " Bavescentibus longius' folium superantihus supra vero suht fere 'glabra, pilis’raris hino inde instructa, foliola Minora usgte ad nerrum fere in lacinias Fineares acntinseulas parlita bin piunatipartifa sunt; 'capitnluim junlus ex foliorum 'caespite nob- dum emersuin globosum adparet. -— Specimen Lchleriannit 239 ‚Soliis suis. totoque ‚habitu optimp:;convenit.enm’4e. (Euacaena) macrocephula Poepp. (Fragm. syn. plant. phaner;in. Chile leet::p. 255), incaute ut videtur cum Ao. aculeata, Meyen (Reise I. 2. 348. in nota) conjunetam „male guoqgne. ad .Ac. myriophyllam Lindl. (Bot. Reg. XV. sub no. 1271.) :ad-Men- dozam a Gilliesio.lectam :atque a Tweedio ut ex Hoo- keri et-Arnottii nota apparet (Bot. Misc. IM. ‚p.'807. n. 400,) in planitie „Pampas de Buenos. Ayres“ .dieta reper- tam; : de. maorocephala ex Poeppigii diagnosi hona: pi- logo-serieea;.caulem habet brevein eapitulo terminali.glehoso, forum Pedanenlis distinetis, fructiferis elongatis rapitato -um- bellatis; fructu angulis membranaceo -alato, glechidibus iner- mibus 'villosis teeto; foliolis 7 — 10-jugis, laeiniis lineari - laneeolatis. — Creseit in Chile australis rupibus Wasaltieis ad pedem montis-ignivomi Antucensis, for. Fehruario. — : Haec species :novam generis- poseit 'sectignem, insiguem -Horibus peduneulatis, calyeisque tuho Jaciziisque apice setis spinescen- fibus rectis (8. ‚acnleis): villosis (nec hamatis nee pilis rigidis terersis teelis) instructo, Ac. acuieuta Meyen gaudet; folis radiealibus (enulis infimis’ sibi approximalis) bipinnatifidis, pinnis alternis sessi- libus- profunde: pinuatitdis ; -pinnnlis: (melius laeinüs). linearibus emnealis arımminatis. margine suhrevolatis,: eaule ererto terete Striato Pubescente, stipnlis -alternis hirsutis semiamplexicauli- hus sebulatis, foribus in racemum spieatum elongatum dispo- sils vertieillatis, bracteis ovalis acuminalis hirsntis, calyce undiqgue aculeis glochidiatis arınato , nonnullis majoribus. Cregeit in Cordillera Chilensi ad pedem montis ignivomi Maipü, dor. Mario, — Haec species, eujus loeus natalis 1%/, gradi- Ins distat ab illo antecedentis, non solum inflorescentis, sed am“ oalyeis indumento a Poeppigiana recedit, Quid sibi ve- lit „stpulae alternae“ semiamplexicaules in plantis, quarum 240 petioli jam basi dilatata caulem pro majore parte :amplecii -solent, difüieile- dietu. ” de.‘ myriophylla denique a Lindleyo dieitur erecta pnbescens, folüis instructa est 7—9-jugis, foliolis linearibus ‚alte pinnatifidis,.. laciniis angustissimis sribins sericeis, spien eylindracea basi interrupta, fructibus ovalibus tomentosis glo- ‚chidiatis. Praeterea ab ejus auctere adfertur, eAam ad. eai- dem sectionem perlinere quam Ao, sericea sua et. de. pin- natifida foliisque tenuiter dissectis, folielisqgue numerosioribns a Lindlieyo segregatur, planitiei insuper est incola nec mon tium altiorum. Quas tres species distinguere. melins .erit quam conjungere, - Subjungimus Ac. alpinam Poepp. (Coll. pl. ‚Chi. I. m 19.) ah ipso deiectore non deseriptam, sed inter plantas Meyenianas absque loco natali. speciali, repertan et. diagnosi a Walpersio (Nov. Act. Acad, Leop Car. XV. suppl I. P- 226.)- instructam, in coll, pl. Per. Chil. u, 71. a Besser missam,: cum „de. splendente Gill. in Hook. Bot, Mise. mM. (a. 1833 ed.) p. 336. absque dubio eonjungendam; de. pin- natjfida et Ac. trijida „spica longa interrupta, foholis ob- ovatis pinnalikdis® et „spiea glehosa, foliolis cuneatis wrißdis“ distinguunter. In speeiminibus variis suppetentibus folioloruh diversitatem observamus sed spicam in ommibus -basi Infer- ruptam habemus, fruotus vero ubique desunt. . (Continuabitur.) ——nr Plantae columbianae, descripsit N H. Karsten. Elaeis melanococea Mart. Historia natuvalis ‚pal- marum 4, II. p. 288. (Noli incolarum). Trinens laeyis, adscendens, eicatrisatns, pedis diametro, altitudinem 6-8 pedım ereciam conservans, in axilla folio- vum tomentosns; foliis lanceolatis pinnatis 18° longis; "petiolus tipedalis eanalicnlatus marginibns spinose - serratis, pinnis 109 — 120 - jngis eireiter tripedalibus, faciei laterali rachis tei- netrae affıxis, linearibus, acuminatis, basi reduplicatis. — In- Noreseentia inter foliorum basi inclusa snssilis. Spatha nich Apice irregulariter rumpens, landen in fibras longitndinales Seoedens; spadix ‚gonicns, simplieiter corymboso - ramosus, ui tami dodrautales, tomento palvernlento Aavesoenti adsporens, Flores ‚dielines in diversia spadieibus, submonoieis, rami su- Perioros spadieis feminei Noribng masenlis terminati, rachi un- Üque solitarie inserti, ex foveolis ejus emergentes. Rami spa- dig „Apice in acumen brere prodacti, rami masenlinorum ki FR Neares camosuli 3 diametro, femininornm fusiformes illie Be 2a dauer, 16 242 breviorum 6 — 8’ diametro. Flores masc. lineam longi, va- Iyx trisepalus, sepalis lanceolato -linearibus, papyraceo-aridis, stramineis; petalis memhranaceis, albidis, ovalilus, aestira- tione imbrieatis, sub authesi conniventihus, persistentihus. Sta- mina sex, Äflamenta subulata, hasi in annulum cohaerentia, longitudine perigenii; antherae sagittatae hasilixae biloculares, localis subinaequalibus, rimis longitndinalibus dehiscentes, suh- anthesi reclinafae, perigonio incumbentes; ovarii rudimentum minatum, stigmatibus tribus eonniventibus. Flores feminei rachi erassiori infra @orem bracteatim acuminalae insert, subimmersi 3% longi, hracteolis tribus flore dimidio brevioribus , lanceolalis aocnminalis, margine pectinalim laceratis, aestivatione imbricatis, Calyx trisepalus, vonsistentin Horum mase. bracioarumque, sepalis ovalibns. Petalis membranaceis longitudine sepalorum, mar- gine ciliatis albidis, avstivatione imbrieata. Annulis brevis sexerenatns membranaceus ovarium oveidenm eingens; stigmata tria erassa, in alabastro arete conniventia. Fruelus drupa- cens pruni domestiei magnitudine, angulatus, perigonü folio- lis annaloque hypogyno basi tectus; epicarpium fibris longilu- dinaliter perductum oleose - carnosum, endorarpio osseo, mar gnitudine nueis avellanae majeris, obovato, apice triporose, Mmonospermo; semen subglohbosum, testa fusoa, Iaevi tecimd; einbryo conicus in albumine corneo, aequabili apivalis. — j Seitdem Martius den aunulus hypogynus, die unifruchl- baren Stauhfäden der weiblichen Blume, erkannte und in’ dem dritten Theile seiner Palmenmonographie bemerkte, ist nicht mehr daran zu zweiteln, dass lie vorstehende Pflanze zu der Gattung Elaeis gehöre, und die vorstehende Beschreibung; die ich nach der lebenden Pilanze entwarf, überzeugt wohh dass es die melanococca Mart, is. Künth’s Alfonsia ist dieselbe Pflanze, von der ihm wahrscheinlich” keine Exen- plare zur Untersuchung zu Gebote standen, oder'er, 50 wie | ! n | { a U RGEEER ao 243 Bonpland übersahen den aunulus hypogynus; freilich. sagt Hnmboldt (de distributione plantarum 1817), dass die Nolz genannte Palme ihm aus Mangel an Blüthen und Früchten nicht zu bestimmen gestattet gewesen sei; wahrscheinlich war dies eine andere Palme der Ebenen des Orinoeo, denn in je- der Provinz haben die Palmen andere Namen, so dass’ diese, nm die Species aufzasuchen, darchaus nicht: benutzt werden können, - Im nördlichen Nengranada bis zur Höhe von 250 Meter wächst diese Palme an schattigen, sumpfigen Orten, au diese eine Elueis ist mir vorgekommen, und überall nannte man sie Nolö, was, wie gesagt, eine seltene Bestän- Üigkeit ist, da gewöhnlich sowohl mit demselben Namen sehr verschiedene Pflanzen in den verschiedenen Provinzen bezeich- net werden, als auch oft derselben Palme an wenig von ein- ander entfernten Orten ganz verschiedene Namen gegehen werden, Jacgquin’s E. oceidentalis ist eine gänzlich ver- schiedene Pflanze, die ich nicht kennen gelerut habe, Von dem Fruchtfleische der E. melanoeocca bereitet 'man ein ge- gohrenes Getränk, das unter dem Namen Chicha (Dschidschä) in der Gegend’ des nateren Magdalena viel getrunken wird, vohlschmeckend sein soll :und wohl als Palmenwein schon weiler bekannt ist, welchen Namen es wegen der durch das Epiearpimm' hervorgebrachten weinrothen Farbe mit um so mehr Recht erhält, . "Der Filz, der die inneren Blattwinkel bedeckt, wird sorg- fällig gesammelt, anstatt des Feuerschwammes gebraucht und als Handelsartikel unter dem Namen Noli in die benachbarten Provinzen verschickt; auch um Blutungen zu stillen wird diese Substanz statt des Schwammes gebraucht, In den südlichen Provinzen and dem Equador nimmt man hierzu den Filz des Stengels der Andromachia igniaria Humb. et Bonpl. Der’ etwas gekrümmte Siamm wird nie über 8 Fuss hoch, 16 # 244 er scheins an der Unterfläche seiner Basis beständig neue Warzeln zu treiben, indem diese sich der Oberfläche des Bo- dens nähert, während die Spitze fortwächst, das .dem, Boden zuweilen fast. parallele, - meist aber . gekrümmte,. hewnrzelte Stammstüek hat. mehr oder weniger den Durchmesser des aufrechten Stammes; ich traf es bis zu einer Länge. von d— 5°, an dem. freien. Ende. vermodert es, während durch Senkung des anfrechlen Stammes hier der Stamm scheinbar zum. Wur- zelende wird. — Trithrinax mauritiaeformis sp. nov., von den Creolen mit so viel verschiedenen Namen benannt, dass es ülcht werth ist, dieselben zu berücksichtigen. Palma iruneo 60 — 80° altitudine, 17 diametro, erecto; inermi, ligno rubescente, superfeie eieatrieihus foliorum de- lapsorum annnlatus, annulis 6° distantibus. Folia sparsa 15—18-pedalia, petiolo quinquepedali eanalieu- lato. basi retienlatim vaginante; lamina suborbienlaris 10— 18 pedum diametro usque ad hasin fere hipartito - palmatipartita rel palmatifidı; laciniae 60 lineares, acutae, hasi plus minus c0- haerenies, coriavene trivostatae, apice laceralae reflexae, supra Iaete virides, subtus glaucescentes. Inflorescenlia axillaris supradecomposita , panieulaeformis , folio longior, spadiz brasteis longe vaginantihus acuminatis teeius, Noribus herma- phroditis minntis, lineam lougis, hracleatis, .breviter, pedicel- latis, Calyx turbinatus tripartitus, Jaciniis triangularibus, stra- mineis, marcesventihus Jongifndinaliter striatis (nervasis). Pe- tala trin oalyce sabtriplo longiora, alba, basi staminum ‚opt eonereta. Stamina sex aeqnalia, Alamenta subulata longito- dine petalorum; antherae sagittalae, birimosae , introrsat, versatiles; ovariuın liberum, pyramidatum, triangulare, aut tum; stigma trilobum, lobis conniventihns ereelis, papillosis: 245 “ Bacea- plerumgue 'unica pisiformis 'globesa nigra monosperma; seninis sublentieulari testa fussa; embryo in,albumine aequa- hili eorneo lateralis. Creseit in sylris humidis feraeissimis ealidisyne antiqnae reipuhlicae Columbia. Diese sehr schöne, hochstänmige Palme schein der Zri- Ihrinae brasiliensis Mart. schr ähnlich zu sein, deren Stamm jedoch nur 8-—— 1% hoch wird. (Mart. hist. naturalis palmar. 12 150.) Sie unterscheidet sich ausser durch die Grössenver- hältnisse und die längeren Blatischeiden der Brasiliensis, dass diese mauritiaeformis fast nur stengelumfassende Blattstiele hat, an denen ein lockeres Fasernetz die Blatischeide anden- tet, besonders dureh die gänzlich verschiedene Form der Beere und les Saamens, da dieser hei der brasiliensis verkehrt - eirund, noch einmal so gross wie bei der mauritiaeformis ist, ind deren Embryo fast gipfelständig, hier seitenständig sich findet. Die oft sehr grossen Blätter sind den Bewolmern jener Gegenden sehr nützlich, da sie nieht nur zum Rinpacken verschiedener Dinge, sondern hesonders auch zum Decken der Häuser mit Vortheil gehraucht werden, Die Gattung Trithrinax scheint von der nordamerikani- schen Gattung Sabal nor durch den Habitus verschieden, in- dem die Arten der Sabal fast stammlos sid, und deren Blü- thenstand nicht ans den Blatiwinkeln, sondern uüterhalb der Blätter, d. h, aus den Achseln der älteren, bald schen abfal- Ienden “Blätter sich entwickelt. Der sehr hohe, meistens die übrigen Waldhäume weit üherragende Stamm wird zuwei- len zu Wasserleitungen benutzt, dient jedoch nicht lange, da er bald verfault, wie "alle rothfaserigen Palmen. — Astrocaryum Malybo sper. noY. Palma acanlis foliis pinnatis, 14 — 18 pedes longis, hor- Tide spinosis, 'spinis- nigris planis saepe. 8 pollices longis, 2“ 246 latis, foliolis alternis utringue 120, basi.reduplicata..petiolo communi triquetro affıxis, 3 — 4° longis, % latis, margine spinoso - eilialis, supra glahris, subtus uti peduneulus argenteo- tomentosunlis. Inflorescentia axillaris pedunculata, spatha unica fusiformis.medio peduncnli spinosi inserla, ventre aperta, 0Xx- tus dense fnsco-setoso-spinosa; spadix erectus, persistens, simplieiter ramosus, furfure flavescente teeius; flores sessiles, soperiores maseuli conferti rachi carnosnlae excavationibus in- serti, inferiores feminei paneiores, validiores, ‚remoti solitarü vel gemini, niringae flore masculino, pedicellato bracteato sti- pa. — Flores masculini: Calyx minutus glaber tripartitus, sepalis triangularibus acutis, corellae tripartitae petala calyee multo longiora, lanceolato-ovalia, coriacea, glahra, aestivatione' subvalvata; stamina sex cenirum Noris oreupantia, filamenta subulata, antherae sagittatae Lirimosae versatiles. ‚Flores Feminei bractea lata subannulari membranacea fulti. „Calyx ureeolaris, limbo tridentate, coriaceus, extus alho-tgmento- sulus, ovarinın recondens. Corolla calyei similis eo brevier, ore obiter tridentato margine eiliato, intus pergamentacea, basi membrana aunulari subdentieulaia vestita. Ovarium gonicum triloeulare, loculis uniovulatis, stylus brevis, stigmata iria, erassa, glandnlosa, erecta, eonniventia,, gluten mueilaginosum copiose praebentia, demum reclinata. Drupa ovalis perigonio aneto basi tecta, glabra, lacris, epicarpio carnoso -ihroso primum violaceo, maturo llavescente, pniamine 05560 apiee triporoso monospermo vel rarins dispermo ‚nucis juglandis magitudine; semen ovale, testa laevis brunnea, albumine co"; neo,subradiato, intus cavo ndhaerens, emıbryo subverticalis pero spectans. Diese Pflanze, die wohl einige Aehnlichkeit mit der A. Para-Baca Orbigny’s hat, jedoch durch die kahlen, nicht sischlichten Früchte von derselben leicht zu unterscheiden Ist, 247 so wie sie von der gleichfalls verwandten A, campesire Or- bigny’s und dessen. A. aoaule durch die Alzigen Blumen- "hüllen abweicht, wächst im Magdalenenthale bis zur Höhe von %i4 Meter. Man nennt sie in Honda Bobil, einige Meilen weiter abwärts, Chingale, und am Ausflusse des Stromes in der Gegend von St. Marta Malybo; die kurz vor dem Ent- falten geschnittenen jangen Blätter bilden einen bedeutenden Handelsartikel, indem sie zu den sehr beliebten Fussdecken, die,schon aus Mompox hin und wieder hier eingeführt wur- den, verarheitet werden. Sie liebt ähnliche Orte wie die Trz- thrinas, ‚doch ist ihr. die Feuchtigkeit und Wärme noch noth- wendiger wie jener, Einen Stamm bekommt sie nie. Der Blüthenstand steht während des Blühens aufrecht, zur Zeit der Fruchtreife hängt die gelbliche. Fruchtiraube indessen an dem lang ansgewachsenen, gebogenen Blüthenstiele. Dem geringen Fruchifleische atellen die Eichkätzchen und andere Thiere nach. Der einzelne, sehr selten zu zweien vorhan- dene Saame wird von den mit kräftigem Gebiss verschenen Negern gegessen, . Syagrus Sancona nor. sp. Palma 60 — 80- pedalis, Ya diametro, annulate, inermis, liguo pallide fusco; folüis oelo-pedalibus basi reticulatim vaginalis, patentibus, pinna- ls, foliolis ntringue 180, ternatim-, quaternatim- vel quina- im-aggregatis rachi basi eanalienlatae -apiee triquetrae obli- que, (descendentim). aduatis, basi rednplicata sessilibus, bi- ‚Pedalibus ,. Iineari-aentis glabris papyraceis 2 longis, % latis. Inforesventia monoiea axillaris spathis duabus teeta, exterior "inor hiearinata apice aperta, interior fusiformis, coriacea, ‘ompleta, tripedalis, dorso aperta; spiea simplieiter ramesa, fores ebrasteati. in peduneuli impressionibus sessiles -solitarüi ve} rarins gemini , inferioxes validiores feminei. Calyx maseu- Iorim triphylius- minimus, sepala Hineari -acuta, petala multo 248 majora laneeolata‘ pergamentacea, aesıiyalione valvala;“--sia- mina sex thalamo: inserta petalis breviora,: Klamenta hrevia subulata, antherae lineares, sagittatae, basifixae rimis duahus longitudinalibns introrse dehiscentibus, ovarii rudimenfum mi- nimum.. Flores feihinei: ealyx et corolla triphylia, eoriacea landeolato-acula,. petala paullo breviora, aestivalione imbri- eata; eupula staminam.rudimentariorum membranacea, ninufa sexdentieulata;-'ovarinm triloenlare loenlis nniovulatis, slig- mata iria erassa, facie interiore ranalienlata, papilloss, Drupa oyoider anrantiaca, ovi columbae magnitudine, glabra, Inevis; mesocarpio fihroso-mucilaginoso, 'endocarpio osseo -basi fri- poroso, loeulorum dnorum abortn uniloenlaris monosperma; -se- minis (esta inembranacea, albumen corneum aequabile intus cavyum, embryenis radieulä poro speetante snbeentralis de- scendens. \ Diese sehr elegante, hochstäinwige Palme wächst im Fiussthale iles Magdalena bis zu der Höhe von 1500 Meter. Das gekräuste Laub gieht ihr das Auschen einer Oreodera; und da man sie in einigen Gegenden Sancona nennt,” ver- müthete ich Anfangs die Oreodora Sancona Humboldis vor mir zu haben; alle botanischen Characiere zeigen jedoch, dass es eine wahre Cooojnea ist, mit dem durch die Blätter hei- vorgebrachten Habitus des Syagrus Mart. Die Gatwig Sya- grus ist schr nahe verwandt mit der Cocos, und die Vereini- gung beider, wie mir es scheint, vonder Natnr gefordert; Martius giebt als unterscheidendes Merkmal : beider die Furchen auf der Steinschaale der Syagrus-Arten au; und weun auch diese hei einigen Arten, z. B. der botryophora und der eben’heschriebenen Sancona sehr geringe, kann. fast vorhanden ‘Sind, und 'ehen so stark, wie bei diesen "Arten, al der Basis der Steinkerne der Cocos aucifera' und lapideü sich finden, so bekommt dies Merkmal doch mehr Wichtigkeit 249 dadurch, dass’ bei anderen Cocos, z. B. der nucifera ünd la- pidea, sich seitwärts da, wo die geringen Furehen der Basis aufhören, erhabene Längenleisten finden, anstatt dass bei den yon Martius zu Syagrus gezählten Arten. sich mehr oder weniger dentliche Furchen Gnden, Auf das Vorhanden- sein der unfruchtbaren Staubgefässe in der weihlichey. Blume hat man wohl bisher zu wenig geachtet, und wird dieser. Um- stand "wohl später ein besseres Kennzeichen liefern;. hei Co- cos nucifera, wo bisher kein aunulus hypogynus angegehen warde, umgiebt ebenso ein solches Organ den Fruchtknaten, wie bei ‚ter Syagrus Sancona und der Cocos. coronata; die übrigen: bekannten Arten werden erst zu untersuchen sein, ehe man ‚sie von Cocos und Syagrus trennt, hei den meisten Cocoineen scheint dies Organ vorhanden, die Zahl derjenigen Arten, denen es fehlt, möchte eine sehr geringe sein. Bei Pamplona fand ich eine Cocoinea im Habitus der ehen beschriebenen Syagrus Sancona sehr ähnlich; jedoch ohne Androecenm in den weiblichen Blumen und mit nur einer Scheide; die Steinkerne derselben haben keine Leisten, da- gegen wohl eher drei Furchen, wenn auch sehr schwach, so “wie hei der S. botryophora und Sancona; es kann diese Palme daher, work man Syagrus von Cocos durch das an- öegeböne Merkmal trennen will; weder zn Cocos, noch anclı m Syagrus gerechnet werden, da sie von letzterer dnreh üb einzige Blitthenscheide abweicht. Die Characiere dieser drei sehr verwandten Gattungen oder Untergatiungen der Co- °0s- würden dann folgende seii: Spathis duabus infloreseen- putamen trierisiatum vel "ÜRe et nnceolo bypogyno | tricostaium : = . . Cocos rum FTemiiieornm putamen trivalleeulatum | "Syagıus Spatha unica, urceolus aullus, pitämen anblaore ve iralleenlatum " Platenia. Da er Er BE er Er Ze 250 Der Character der leizten, von den Creolen Chindgun genannten Palme ist folgender: Platenia. Flores monoiei in eodem spadice, sessiles, bracteis earhösis, minntis suffulti, inferiores feminei mäscnlis i—?2 adjunetig, superiores mascali. Spatha axillaris simplex dörso longitadinaliter rumpens. Spadix simplieiter ramosıs, Flores masculi: "Calyx ininimus, sepalis lineari - acutis, (o- rollae petäla ira elliptica acnta cartilaginea aestivatiöne val- vata, Stamina sex longitudine petalorum; fAlamenta brevin shbulatä’ glahra; antherae lineares sagittatae rimis dnabus longitndinalibns introrse dehiscentibus; ovarii rudimentun. Fl. feninei mascnlis erassiores, sepala petalagne suhaeqna- ha, lanceolato-triangiilaria,, aestivalione imbricato- convoluta; rudimenta staminum nulla;; ovarium ovato -conieum; stigmala tria erecta. Drupa ovi eolumhae magnitudine , auranliaca, epicarpium carnosum, endocarpium osseum laeve, obovatum, basi acntum, subtrivalleenlatum , poris tribus basilarihus. 'Se- men unienm albumine corneo, aequabili, medio cavo? embtyo poro approximatus, subhorizontalis. Platenia Chiragua. Palma 50 — 70- pedalis > frımea . glabro, ligno rubro; folia 12- - pedalia pinnata basi fibrosa truncum vaginantia; foliola utringue 140, bipedalia Jineari-lan- eeolata acuta glahra quaternatim subapproximata rachique descendentim basi reduplieata sessili. inserta, ideoque folium erispum praebentia. Diese Palme wächst, wie die Syagrus Sancone ;' bis zu einer Höhe von 1000. Meter in hügeligen, mit Unterholz be- wachsenen Gegenden neben Laurineen, Malvaccen, ‚Myris- een, Onagrarien (Grislea), Bamhuseen, Coffeaeeen, Mel- stomeen und anderen ähnlichen Pflanzen der nicht sumpheth warmen und feuchten Zone, 231 . Hlopstockin. . Palma dioica in diversis stirpibus-. vel polygamo- dieica vel monoica, ‚Inflorescentiae axillares spathis pluribus sparsis einefae, exterioribus incompletis, interioribns eompletis, facie exteriore, fürfuraceo -pnbernlis, interiore glabris‘, sub anthesi pendulig primum ventre aperlis demum- irregnlariter longitudi- naliter fatiscentihus, spadiees ramosissimi, fNores bracteolati mini in pedunenlo teneri flexuoso breviter pedicellati, Calyx inimns ini rüitus, laciniis triangulari - acutis, "Corolla keipariita , laciniae Iincari - aentne ealyce multo longiores carno- sulae eoriaceae, aestivatione subvalvata; stamina 9, rarins 10 —12, -6 per paria petalis imposita, tria iis 'alterna fanei in- serta, "Alamenta subnlata basi in nreeolum tube eorollae ad- nat unita, antherae sagittatae versatiles birimosae. , Ova- rum trloenlare locnlis nniovulatis, ovulis anatropis, styli tres Sanalienlati, acnti , intns stigmatosi, reclinati. Bacca globosa Phyllis perigonialibns immntatis sustenta, monosperma vel ra- dus di- — trisperma, stigmatorum residna suhbasilaria vel inter lohos terminalia; epicarpio coriaceo, mesocarpio muci- Iaginoso earnoso, seminis testa fragilis nigra, albumen corneum subradjatum, embryo basilaris eonieus. Palmae 1runco altis- sine, ligne nigro durissimo; annulate, epidermide alba vel raten tecto, foliis pinnatis basi relienlo fbroso vaginatis, Pianis Hineari = acntis, supra laete viridibus- infra tomentosnlis abidiy:. ve, favescentibus, inflorescentis multiramosis sub Aulkesi-pendulis stramineis vel albis, baveis corallinis magni- tudine mnois arellanae. : : 1. Klopstockia cerifera caudice interdum excelso (200°), Y diameteo, epidermide.cergeen ‚alba, folia pinnata, foliola al- ferna ve] subopposita basi redaplicata, aequaliter rachi imposita, horizontalin, sub vernalione Bava, subtus uti-petiolus serieeo - Abo-tomentosnla, Spathae plures coriaceae, extus Bavescenti- 252 furfuraceae, guingue interiöres compleiae, coriacco - membra- naceäe; flores in pedicellis brevibus- bracteati, uti ramificatio- nes spadieis albi,' petala sepalis quater longiora rarmosula; stamina 'corollae longitndine, ea floris feminei sterilia aninulum hypogynom formantia, 'testa seminis globosa nigra -laevis, Oresrit in regionibus temperatis Andium reipnhlica6 antiguae Columbia 1500 — 2500 metrum altitndine. \ 2, Ku interrupta; trnnens 100 — 120°, epidermide alla haud ceracea teetus; folia lanceolata pinnata, foliolis utringue eirciter 106, binis, ternis, quaternis vel pluris hasi redupli- cata petiolo communi applanato saperne irigaetro obligne (de- scendentim) affıxis ideoqne folinm erispum mentiens, majora hipedalin, linearia, acuta pollicem lata, coriacea, vosta me- dia valida, subtus petiolusque alhida furfuracen, summa conlita fissa , juniora sub vernatione alba. Inforescentia hipedalis, spa- this 4 exterioribus ineompletis interioribns 4 eompletis; fores eiraminei, eorollu ealyer multo longior, petalis antheras suh- excedenübus; seminis testa nnilateraliter eristata nigra, glabra, 3. Kl. utilis truneus 40—-50° altitudine, epidermide alba haud ceracea tecius; folia pinnata foliolis uti AL, interrupla dispositis, subtus flavido- furfurascentibus, juniora sub verni- tionem flava tenaria, infloresoentia pendula straminra, tests seminis unilateraliter eristata nigra. Die Klopstockia -ist wohl zunächst verwandt mit: tem Geroxylon: Humboldi’s, von dein es abweicht durch die eitl- blättrigen, tiefgetheilten Blumenhüllen, durch die grosse An- zahl von Blüthenscheiden, durch die geringere Anzahl voD Staubgefässen und den grundständigen Keimling, überdies scheinen alle Früchte der verschiedenen Speeies ‘dieser Ga tung coralleuroth gefärbt, während ‘.die der Humboldtschei Gattung violelt sind. Dass sich’ bei einer Art dieser GAttınd) nn ı 253 hei der KL, cerifera, die Epidermis des Stammes in Wachs verwandelt, wie bei dem Gero.xrylos Humb., hat Martius veranlasst,. beide Species als zu einer. Gattung gehörend. zu betrachten, was inzwischen wohl nicht zulässig ist, da- auch dann die. Corypha cerifera mit derselben vereinigt. werden müsste; Humboldt und Bonpland haben übrigens ihre Gat- tung Ceroxylon wohl characterisirt und beschrieben, und se hätte wohl Martius aus deren Angabe: „spatha monophylia, corolla Noris masc. triphylla, stamina 12 — 24, drupa viola- «ea, einhryo lateralis vel subhasilaris‘ etc. schliessen können, dass. jene Forscher eine andere Pflanze heschrieben,. wie ich; dass aber. diese Augaben Humboldrs gänzlich unterdrückt wurden, und dessen O. andzcola-(Martius historia naturalis | palmarım! p. 314.), nachdem sie sehon. früher. als .Istarten andieola nntergeordnet wurde, jetzt unter dem von mir an- gebenen Gattungsächararter der Rlopstockia' aufgeführt wird, scheint mir doch etwas: voreilig gehandelt und die Achtung vergessend „ die man jenem erfahrenen Naturforscher schuldig ist, — Uehrigens ist auch in dem Vorhandensein des wachs- arligen Stoffes, in den die Epidermis sich verändert;: keine ‚80 grosse Uebereinstimmung heider Arten vorhanden. Bous- Singanlt giebt eine Analyse des Wachses des Cerorylon; ich untersuchte das der Klopstockia: (Die Palmen, verglei- chende- anatomisch - physiologische Untersuchung, Annalen d. Berl, Acad. d, Wissenschaften. 1847.) Die Elementarbestand- fheile beider sind zwar übereinstimmend, dennoch findet sich in’ den Eigenschaften der rohen Substanz die hemerkenswerthe ‚Verschiedenheit , dass der wachsartige Stoff der Klopstockia Im siedenden Wasser nicht schmilzt, wohl aber das von dem „Cerozylon. entnommene Wachs, deun Boussingault, wie Aumbolas und Bonpland berichten, dass man aus dem M kochendem Wasser geschmolzenen und gereinigten "Wachse 254 in der Provinz Autiognien Kerzen bereite, Dass es mir nicht gelang, in jener Gegend die Pflanze Humboldt’s zu ent- decken, beweist weiter nichts, als dass die Pflanze nicht häu- fig ist; ebenso ging es mir unter andern mit dem Ooryan- thes Albertinae, das ich, so wenig wie Wagener imd au- dere Sammler, denen ich den Baum zeigte, auf dem ich jene seltene Pflanze entdeckte, wieder in jener Gegend auffinden konnte; inzwischen wird diese Pflanze wohl nicht mit einer andern Species oder Gattung vereinigt werden, da sie nicht nur beschrieben nnd abgebildet wurde, wie auch das Geroxwy- Zon von Humboldt und Bonpland, sondern auch lebend kier vorhanden ist. Die Catiuga, Pacouria und andere Gat- ‚tungen Aublet’s, so wie die Juanulloa und das Strychnos von Ruiz und Pavon fand ich jetzt in dem Flussgebiete des Maranon, nachdem diese Pflanzen lange Zeit späteren Beobachiern entgangen waren; erwarten wir, wie es dem Üe- roxylon geht. Der grossen Aehnlichkeit im Habitus aller Palmen, besonders der zu einer Gatinng gehörenden Species, ist es zuzuschreiben, dass sowohl die Gattungen, wie auch die Species hisher so ungenügend bekannt sind. (Man Ye- gleiche die Gattungscharaotere des zweiten Bandes der hisio- ria naturalis palwarum Martii mit denen im dritten Bande wiederum gegebenen, so kann man üher die richtige Bestin- munz der Speeies sich einen Begriff machen), Mir selbst er- eiguete es sich, dass ich von zwei nahe hei einander stehen- den Klopstockien die herabgefallenen korallenrothen Beeren sammelte, hei der scheinbaren Gleichheit beider Palmen in Form und Farbe glaubend, dass sie einer Art angehörten, und erst nach dem Keimen bemerkte ich mit Heren BRei- necke, dass jene heiden Stämme verschiedene Formen warel Die Gattung Klopstockia ist in ganz Columbien (deR jetzigen Repnbliken Venezuela, Neu-Grauada und Equador) 255 verbreitet, die deterrupta steigt am fiefsten, bis fast 1000 Meter, in die warme Zone herab; die ilis fand ich au dem Yulkan yon Chites in einer Höhe von 4100 Meter, wo die jun- gen Blätter den die hier 20 -- 25° hohen Stämme erklettern- den Bären als Speise dienten. Die Kl. cröfera steht zwi- schen beiden, und höchst wahrscheinlich finden sich noch an- dere Species dieser höchst eleganten, im äusseren Habitus der verschiedenen Speries se einförmigen Gattung. Die jun- gen Blätter der verschiedenen Speeies dieser Gattung werden besonders bevorzugt hei Prozessionen, insbesondere am Pal- wensonntage die christliche Feier zu verschönen, deshalb kurzweg Bamos genannt, and diese Bezeichnung auch auf die Palme selbst übertragen; diejenigen der Kl. utilis scheinen zäber und hiegsamer, wie die der ührigen Arten, weshalb sie zum Flechten von Hüten gesucht und benutzt werden. Attaler nuelfern sper. Nur. Palma acaulis, foliis 15 — 24 longis elliptieis pinnatis, tachi triquelea inferne eanalienlata, pinnis utringue SD — 90 oppositig vel alternis, hast veduplicata sessilibus, Iineari- zeu- ii, ®—3-pedalibus, juniores fuseo-Iepidotae, adultar taria- "ar, costa excepta, calvar, enjus faries inferior fuseo- Imentosüla, Inilorescentiae axillares longe pedicellatae, sim- Plieiter ramosae in endem stirpe uliae maseulae aline monei- %8, Aores feminei inferioren ramurum partem oceupantes ut- We masculi sessiles; spathn unien lignosa fusiformis, com- Pressn, nenta, demmm dorse aperta, tongitndinaliter costata Pereistens; foren nascudi, hractrolati, sparsi, straminei, ea- Yyx mininus trisepalus, sepalis lanceolato -acntis, eoriareis; vorolla tripetala, sepalis pluries major, eorundem consisteh- ine forma, plaun vel eanalieulata, aestivalione imbricata. Stumina zog inclusa, flamenta brevin subulata;' antherae 256 sagitiatae, versatiles, introrsae, longitudinaliter birimosae; ova- rii rudimenium nullum. (Spieae androgynae flores masenli rudimento ovarii, siylo Aliformi, stigmatibus tribus praedifi sunt). . Flores feminei solitarii vel gemini, floribns masculis multe majores; sepalis lanceolato -acntis, basi membranaceo- dilatatis, aestivatione imbrieatis; petalis sepala _paullo supe- rantibus, corigceis, apice integris aut tridentatis vel laceratis, aestivatione imbrieata; zrceolus ore iruncato, tridenticulato ovarii basin. ambiens. . Ovarium tri- quingue - loculare, locu- lis nniovulafis, stigmata tria, subsessilia, crassa, facie inte- riore glandulosa demum revoluta. Drupa ovata vol globosa 24— 28 linearum diametro, rostrata, %-— 4 loonlaris, ‚loculis monospermis, pericarpio. fihroso sieco, puiamine osseo, basi iruncata poroso, embryo in axi albuminis corneo - oleosi, hasalia. Nova-Granata, altitudine 1000 — 1200 met., loeis. apricis humidiuseulis habitans. Im. Königl. Berliner. Herbarium hatte ich durch die Güte meines, Freundes Klotzsch Gelegenheit, die Früchte. der 4A: amygdalina. Eumb. Bonpl. und compta Mart. zu sehen, bei- de, sind länglich,. erstere wohl von doppeltem Volumen der nncifera,. letziere von etwas geringerem Durchmesser, je doch so lang. wig die amygdalina., Die vorliegende Art stimmt freilieh nicht. durchaus mit dem von Humboldt und Bonpland gegebenen Character überein, da die Anzahl der Staubgelässe stets sechs zu sein scheint.und das Ovarinm der weihlichen Blume stets von einem annulus. ‚hypogyaus umge ben ist.. Die Zahl der Staubgefässe ist indessen bei manchen “Arten der Palmen selbst nicht beständig, so dass es scheint, dass sie bei der Feststellung ‚von Gatinngscharasteren nur einen. untergeordneten Werth hat, und das Vorhandensein ei- nes urceolus hypogynus in der weiblichen Biume bei den mei- sten, Cocoineen ist’ hier bisher so häufig, fast regelmässig 257 ühersehen, dass er selbst bei der Cocos aucifera L, und bei der Klneis Jaeq. bisher unbekannt geblieben ‚war, und es wohl wicht voreilig ist anzunehmen, dass es anch hei der didalea bisher übersehen sei. — Von der Sitalen humilis Mart. weicht die nucöfera durch die allseitswendig stehenden mäun- lichen . Blumen, die etwas grösseren Früchte und die am Grunde der Steinschaale befindlichen Oefinungen ab. Mar- ns vermuthel, dass die zur Gattung Atlalea gehörenden Species zwei Scheiden besitzen; die Altalea nuciferu, so wie alle Cocoineen mit mehrsanmigen Früchten, die ich zu antersuchen Gelegenheit hatte, besitzen nur eine Blüthen- scheide ‚ die immer deu Blüthenstand vollkommen einhiült and zue Zeit des Aufblühens am Rücken der Länge nach auf- springt, An den Früchten der an dieser Gruppe, gehörenden Palmen befindet sich unter dem stehenhleihenden Griffelreste eine scheibenförmige Verdiekung des Epicarpium- nach Art eines Griffelpolsters. . nn | Die Saamen der ditalea nucifera sind eine beliebte Leckerei, sollen mandel- oder nussarlig schmecken, und werden von den Landlenten bei Gnaduas in der Nähe von Honda auf, denn Markte zum Verkaufe ansgeboten. — Hum- bolat giebt au, dass seine Attalea amygdalina hei Gua- dung Wachse und dori unter dem Namen Palma almendron kallivire werde; wenn hier nicht etwa Humboldt von einem "ie bekannt gebliebenen Orte Guaduas spricht, nicht von dem Guaduas zwischen Honda und Bogota, so beruht diese Ähgabe äuf einem Irrihum oder einer Namensverwechselung, dei. bei dem einzig bekannlen Guaduas kennt man keine Pal, almendron, und keine Palme wird dort kultiviert; ein hndividaum einer hochsiämmigen, Maxiinilianen ähnlichen Form, Seren Samnen jedoch nicht gegessen werden, und die man dont Palma de vino nennt (die Scheclen regia, ‚man sehe ReBt, Boten, 17 258 weiter unten), fand ich in einem Garten bei der Stadt warh- send, wahrscheinlich wegen der schönen Form früher einmal gepfanat. Deckeria *), Flores monoici in eodem spadiee, spathis pluribus corie- eis, exterioribus ineompletis, interioribus completis, eylindricis‘ inflorescentias infra caenmen plures, verticillatas, pendulas involventibus. Mase, Calyz trisepalus, sepala iriangularia, pilis fla- vescentibns, Prurientibus hirsuta; aestivatione imbricata. (o- rolla iripetala, pergamentacen, sepalis multum longior, "lon- gitudinaliter Striata, aestivatione valvata. Stamina plurimä 16— 20, filämenta brevia, fliformia, antherae basifixae, ! di- neares, petala aequantes, longitndinaliter birimosae. Ovarii radimentum nullum. \ Flores feminei: Calyx sepalis tribus glabris triangulari-suborbicularibus, basi lata sessilibus, gemmu- lam encullatim ampleotentibus, aestivatione imhrioatis. Corolla wipetäla; petala sepalis paullo longiora, iis similia, coriacea} aestivatione imbricata. Stamina sterilia duodeeim lihera, fila- menta complanata, Ovarium triloeulare, loculis uniovulatis, orulis” hemitropis. Bacca sieeinscula, grumosa, phyllis peri- gonialibus persistentibns basi fulta, vertice sesiduo styli api- eulata, subglobosa, depressa, Semen subglobosum;, testa tennis cum endocarpii superficie interna coalita; embryo in albumine subradiato, corneo, centro cavo, lateralis. I. D, Cornete. Palma excelsa i80 — 200°, trunens säepius. medio tumidus, pedis unius diametro, ligno durissio, 5) Zu Eiiren, des Herrn Geh. Ober- Hofbuchärucker Deoker, dessen “heilnalme an der Pianzenkunde and Pianzenkultur all- gemeiu bekannt ist, und durch dessen Güte meine Reise insber sofidere gefördert wurde, 259 aigte cortieatus, subannulatus, glaber, radieibus plurimis su- pra terram emersis in conum vennitis ‚sustenius, Folia pe- ‚‚iolata, ; petiolus basi in vaginam sripedalem eylindricam. viri- dem explanatas,; superne liber eanalicnlatus; — dnodeeimpe- dalia, pinnata, plunis utrinque 20 aliernis,' emneatis, ‚tripeda- lihus, rachi obliqgue (descendentim) impositis, costato -plicatis, subglabris, costis petiologue parce pilosinsenlis, ‚apice erosis, in 10 — 12 segmenta partitis, eorum inferiora tripedalia, la- tiora 5— 6 lata, hasi reduplicata sessilibus, superioribys .an- gustiorihus 1 — 2” latis brevioribus, supremum 1’ longum, Inforescentiae infra frondes pendulae,.plures (2 — 3). ante anfhesin cormuto-eurratae, 3—5/ longae, spathae: plures, galnor-exieriores iminores ineompletae, interiores completae Spadicem tegentes, voriacear, deeiduze,. spadix .simplieiter ‚sparse-ramosus, floribus monoieis, ebracteatis, pedunenli fo- veolis impositis, superiores masculi,.. gewini, inferiores, femi- nini,.solllarii, masenlis binis fulti, Bacea subglohosa unius usque ad duorum pollicum diamelro, flavescens, — Creseit freguenter in sylvis humidis regiopis planae, qui inde a (ractu andium bogotensium in vastis solitudinihus Auminis Metae et Ne- gro exeurrit, . 2. D, phaeocarpa, Iriartea, phaeosarpa d.Orbigny Mart, hist, naturalis p. 188. : - “s IB ventxicosa, Iriartea ventricosa Mart, p« 187. B UM, Lumarekiann, I. Lumarckiana d’Orbigny p. 18. AR 68.2. 1.20 A, ‘Schon tin Betracht der unfruchtbaren Stanbgefässe der weiblichen Blume der D. Corneto könnte man zögern, diese Monzenspecies der Gattung Irdarten zuzurechnen, deren Ha- Nins sie besitzt und der ihre nächsten Verwandten bisher zu- zählt warden; in der Natur der polygamen Polmenbiumen logt os jedoch, dass hieranf nicht zuviel Gewicht gelegt wer- 17 * 260 den_darf, da. die klimatischen und Bodenverhältnisse einen grossen Einfluss darauf äussern, ob sich mehr männliche oder mehr weihliche oder Zwitter-Blumen bilden, das ‘eine oder das andere der beiden- Geschlechtsorgane fehlschlägt. Die in Sürmpfen oder in fenehten Wäldern wachsenden Palmen haben als Regel Zwitterblumen, und werden polygamisch durch Mah- gel au Zufluss des einen oder des andern Nahrungssioftes, der Kohleiisäure durch die Wurzeln, oder des Stickstoffes (in Form ammoniakalischer Verbindungen) durch die Blätter, je nachdem die Luft oder der Boden grösserer Trockenheit aus- gesetzt: ist, Die an trocknen Abhängen oder in- wasserarmen Ebenen wächsenden Gattungen sind regelmässig (nicht geselz- mäskig) getrennten Geschlechts, und zwar männliche und weib- liche Blumen in verschiedenen Achren, gegen das Ende der Regenzeit und im Anfange der trocknen Jahreszeit‘ reifen die koblenstoffreichen, ölhaltigen Früchte, und fast nur männ- liebe Blumen entwickeln und entfalten sich; während gegen das Ende der trocknen Jahreszeit und im Anfange der all- . mählig eintretenden Begenzeil, wo nur dürftige, atınosphä- zische Niederschläge die Blätter, kaum aber den Boden näs- sen, vorherrschend die Anlage weiblicher Organe begründet wird; — So wie jeder Spevies ihr natürlicher, durch Boden- und Kiimaverhältnisse bedingter Standort vorgeschrieben il, ist sie auch dadurch zugleich deu Bedingungen des Formen ‚kreises’ihrer Organe übergeben, der Rücksichts der Geschlechls- organe bei den Palmen mannigfaltiger ist, wie bei den an deren Monoeotyledonen, da’ die meistens ‘grosse Lntfernung der einzigen Gipfelknospe von dem 'bewurzelten- Stammende jene von der- physikalischen Beschaffenheit der" Atmosphäre wohl mehr abhängig macht, wie andere, niedere, vielblättrige und ästige Pflanzen. 261 ‚Der Habitus der D, Corneto, so wie der heiden ver- wandten Artpn- ist gänzlich der einer Ariarten. — Alle Iriar- feen,sind gezeichnet dirch die eigenthümlichen, keilförmigen, ausgeschweiften und ausgefressenen Blättchen, oft bis auf den Grund der Mistelrippe in mehrere Lappen gespalten, stachel- Iose Martinezien; meistens jedorh von diesen, ausser dem Mangel an Waffen, schon auf den ersien Blick. durch ein hohes, kegelförmiges Fussgerüst zu unterscheiden; die Luft- wurzeln, die aus dem untern Stammende in der feuchten At- mosphäre des immer schattigen Urwaldes oft in beirächtlicher Höhe über dem Boıen sich herrorbilden, an tronknen Stand- orten gewöhnlich dem Boden ganz nahe entstehen, dem meist riesigen, auf schmächtiger Basis ruhenden Stamme als Stütze dienend.. Der Stamm der D. Gorneto, wie der der ventri- cosa Mart. ist in der Mitin hänfig etwas banchig verdickt, was von der kräftigeren Kntwickelung desselben in dieser Epoche des Wachsthums nud Gleiebgewichtes in den Verhält- wissen der dureh die Blätter und durch die Wurzel zugeführ- ten Stoffe abhängt, während später die Säfte nicht mehr in der Fülle der Blätterkrane zugeführt werden, die dann in der trockneren, reineren und sonnigen Atmosphäre sieh spärlich entwickelt und gedrungener entfaltet. Von fern schen kennt- lich ist der den kräftigen, hochstänmigen Laubwald weit fberragende Stamm der D. Corneto durch die im Knospen- zusiaude Hörueru ähnlichen, herahhängenden, langen und stark gekrümmten Blüthenstände, was ihr den Namen Cor- »elo (Trompete). zugesogen hat. Wie hei der D. phaeo- sarpa nnd der D. Lamarckiana ist bei der D. Corneto der Eibryo seitenständig in dem schwach radial gefaserten, im Mittelpunkte meist. hohlen Eiweisse, ein Verhältniss, darch Has diese Pflanzen von den übrigen wirklichen Triarteen, mit einem gesetzlich grundständigen Embryo begabt, abweichen, 262 und das wis nöthigt , sie von jener Gaftıng zu trennen, denn ein so wichtiges Verhältniss, als die Siruktur des Eichens und Saamens mnss üms doch vorzüglich als Leitstern bei der Grnppirung der Pflanzenspecies in Gattungen and Ordnungen dienen. Mit der D. venzricosa hat die Corzeto die seltsame Bekleidung ‘der männlichen Blumenhüllen mit steifen, bren- nenden Haaren (nicht nesseluden, sondern denen des Dolichos- prüriens ähnlich) gemein; ührigens sind die Blattscheiden der Cornetö weit länger und die Blätter viel reicher und grösser befiedert, auch der Blüthenstand, nach der Martins’schen- Abbildung zu urtheilen, weit länger und mehr gekrümmt, Die D. phaeocarpa soll nur drei Blüthenscheiden besitzen (viel- leicht die kleinen, schon abgefallenen nicht gerechnet?), sie hat 12 Stäuhgefässe, die Beere ist zur Zeit der Fruchtreife schwarz, es ist kein urceolus hypogynus floris feminei vor- handen, und die Form, Anzahl und Anordnung der Fieder- blättchen ist gänzlich verschieden. Iriartea pubescens. Palma 30-pedalis, truncns quatuer pollicam diameiro, ligne nigro corticafus, annulattıs, basi nonnunguam radieibus: aereis sustentatus; Tolia deeempedalia elliptiea petiolata ‚ petioli basi in vaginam 1’ longam, viridem, apieem irunei ampleetenteit explanata, petiolo libero parro, eanaliculato, — impari-pinnata; pinnis alternis 3 longis, lanceolatis, basi lata (11/, police) subreduplicata rachi affıxis, apice ei margine superiore sinuatd“ erosis, costato-plicatis, supra glabris, subtus praesertim in costis et: petiolo minutissime fuseo - puberulis, : versus mar- ginem- superiorem. Iimeis intereostalibns faseo - püberulis 10“ tatis, pinna terminali euneala, Apice erosa: Inorescentiae- infra caonmen 5 — 9 verticillatae, spieis pedalibus simpli- eiter ramosis, frucliferis pendulis, fructibns bacealis magni- en 263 indine ovi columbini favescentibus, minutissime puberulis, ca- lyee minnte (ridentato et corolla tripetala sustentis, apice nu- "dis, mönospermis. Semen ovoidenm fulyum Narescenii - reti- enlatum; embryo in basi albuminis ruminati cornei. — Cyeseit .gregarie in sylvis humidis et calidis confinentinm Auminum ‚Meta et Bio negro. Von den bekannten und in Martins historia naturalis pal- marım beschriebenen Species der Irartea mit grundständigem Keimling: "„erorrkiza M., deltoidea M., praemorsa Kl, und setigera Matt, ist die vorliegende Art der letzteren am näch- sten vrwandt, jedoch durch den Mangel an Borsten sehr leicht zu unterscheiden. — Die Blumen der pubescens hahe- ich nicht gesehen. Soceraien. Palma spectabilis 60 — 80-pedalis, truneo eylindrieos glabro, annulato, 10 — 11 pollicum diametro, radieibus multis murieätis validis supra solum enatis sustento. Inflorescentiae spathis uonnullis einetae, exterioribus brevibus incompletis apice bifidis, interioribus fusiformibus eompletis, summis braetei- formibus. Spadix sub anthesi pendulus! favescons pedem lon- SUS ramosus, -Noribus sessilibns, serobienlis rachi carnosae ini- mersis, ebraciealis, monoieis; masenlis superioribus vel fe- minino solitario, rachis parte inferiore enato, geninalim utrin- Me adjectis. Flores Feminei: Calyx teisepalas, sepalis' tri- Angularibus Pergameniaceis, extus pilosinsculis, aestivatione im- briegtis, Corollae petala iria, ealyei similia et paulle ma- late, stamian sterilia nulla. Ovarium liberum sessile tri- Ioonlare , loeulis uniovalatis, ovalis basi affıxis atropis; stig-: wata iria minuta sessilia. Drupa ellipsoidea, perigonäi phyliis Persistentibus anotis sustenta, apiee Iaeris, glabra; pericarpio “arnosulo, grumoso, demum irregulariter Jaoerato, mono -- vel "erins disperma; seen glabrum venosum magnitudine et’forma 264 nuejs tnoschatae; embryo in apice: albaminis aequabilis. vor- nei inclusus, i. 8. elegans folia petiolata, petiolns basi longe va- ginatus, ftrumei; apicem tegens, duodecim pedalia, pinnata, pinnis oppositis, ' utrinque ‚viginti, cuneatis, alternatim peliolo oblique descendentim adnatis, in lacinias 5 — 6 seetis,. apice erosas, coslatas inferiores (antieae) lineares, suprema (postica) enneata, suhtriangularis, basi reduplicala sessiles, ‚discolores pagina inferiore glancas, lineis albo -tomentosulis notatas,' hasi ut peliolus, tomento parvo, ‚sericeo, adpresso tectas, Inlo- rescenliae.infra cacumen Sessiles, spathis quatuor, dorso de-. mum aperlis et deeiduis einetae. . Drupae maturae flarae.. Creseit cum praecedente, . ‚2%. 8. Orbignyana, J. Orbiguyana Mart. p. 187, viel- leicht nicht verschieden von der elegans, welcher Name dann zu streichen. .wäre,. Orbigny bezeichnet die Früchte der Orbignyana als „obovato elliptica“, die elegans hat vielmehr baccag. ellipsoideae; der Keimling liegt hei der eleguns „ex-. acte vertisalis“, nicht „snbverticalis“, wie bei der Orbignyana, nach dessen Beschreibung. Die Gipfellage des Keimlings hat mich bestimmt, diese Species als Gattung von denjenigen Iriar- teen abzusondern, deren Keimling grundständig ist,, ‚denn die jetzt herrschenden Grundsätze der Systematik erlauben nicht die Vereinigung so gänzlich verschiedener Zustände des Ei- chens und Saamens in eine Gatiung. Scheelea *) Palmae monoieae vel dioirae in diversis spadieihus aut . plantis, Spadiors axillares, simpliciter kamesi „gun *) Kaum wird ©s "nothwendig sein, zu bemerken, dass diese Pal- "mengattung nach dem ünsterblichen Namen des deutschen Che- ‚mikers Schoele.-benannt wurde, der in Schweden lebte umd wirkte, 265 mulis argenteis farinosi, spathis solitariis fusiformibus dor- so demum aperlis initi; flores bracteolati, masenli ses- siles sparsi densi peduneulum eommunem legentes; flores feninei, masonlis validiores, versus basin ramorum, panciores pedunenlo erasso insidentes vel sessiles. Mase.: Calyz tri- phylins minutus, sepalis triangulari -acutis. Corolla tripetala, . petala elayulata acuta earnosula, sepalis multo longiora. Sta- mina sex inclusa, Alamentis Äliformibus, autheris linearibus sagittatis basi affixis birimosis. Ovarli rudimentum nullum vel minisaum. Flores feminei: Calyx validus trisepalus, se- palis ovatis, coriaceis, nervosis, aestivatione imhricatis. Co- rolla tripetala, petala sepalis paullo majora üisque similia. Cn- pula membranaeea, ore trunrato vel minute tridentienlato, basin Ari ambiens. Oyarium ovatum triloeulare, loculis uniovu- Itis; stylus brevis; stigmata tria. Drupa ovata vel ohlonga, apioulata, mesoearpium fihrosum plerumgne mucilaginoso - oleo- sum, putamine ellipsoideo fihroso, osseo, crasso, supra basin friporose, triloenlaris trisperma vel abortu mono - vel disperma; seininis ellipsoidei testa ınemhrannera venosa, albumini lose, eorneo, aequabili solide adhaerente, embryo sentralis in basi albuminis, radicula porum speetans. Palmae americanae iropiene niplurimnm elatae spectahi- Is, interdum- humiles acaules, inermes, feliis pinnatiseetis, heinlis Jineari- acntis coriaceis. 1 Sch. attaleoides. Planta acanlis, humilis; folia ra- dealia aparsa, ereota, patula, 18— 20° longa, petiolata, Ian- eeolata, Pinnata; pinnis utrinque 150, 4—5 aggregatis, Ari- Pedalibus, linearibus, acutis 2” Jatis, basi replicata sessilibus, elnberrimis, „coriaceis apice inaequilateris, vosta facie superiore Fominula, "rachi triquetra subtus tomento rufo tecta, ‚peliolo aliculato. | Inforescentiae axillares, aliac masenlac “aliae 266 monoicne in eadem stirpe, spatha uniea fusiformis pedicellata atuminate, lignosa, longitudinaliter costata, dorso se Aperiens, spadicem simplieiter ramosum ineludens, persistens: Flores masculi dense spieati, gemini in axilla bracteae unius minu- täe, sessiles; calyx trisepalus carnosinsculus minimus, pedale ttia fusiformi-subulata carnosa quatuor Jineas longa staminibus triplo longiora; stamina sex, libera, filamenta filiformia; au- tierae versatiles’biloculares, loculamenta basi apiceque disereia; oyarii vestigium nullum. Flores feminei solitarii in basi spi- carım masenlinarum paneiflerarum bracteati, pednnculö erasso brevi insidentes, calyx validus 1risepalns, sepalis coriaceis triangnlaribus, 'aestivatione imbrieata. Corolla tripetala ca- lyei similis 'eodem paulle longior, "ureeolus ore integro ova- vun 'arete eingens. Ovarinm triloeulare, loculis uniovulatis, siylas teres crassus pnberulus, stigmata tria, valida, exserei- tja, canalivulata, papillosa, patala, Fructus drupaceus ovalis 2i/g' longus; %% latus, mesocarpio fihroso, subearnoso, Api- eulatus; phyllis perigonjalibus persistentibus fultus; Putainine ellipsoideo osseo, fusco, basis fihris lignosis intertexto paros tegentibus; triloöularis, trispermus; embryo in axi albuminis aegqnabilis oleoso -cornei basilaris, — Vallis orinosensis mar-' gines. pede andium bogotensium, altitudine 400 meir, habitans. Scheelea xegia Palma real incolarum, in vallibus calidis Magdalenae et Cancae usque ad altitudinem zille me- irorum crescens, truneus circiter 60° altus, 2? — 3 diametro, amnnlatus ligne rubros; foliis aeqnaliter pinnatis adscendenti- bus, apice declinatis, 24 pedes longis, folielis alternis utringne 180 — 200, quadri- ad guinquepedalibus, linearibas, “acatis, basi 'reduplicata sessilibus. Infloreseentiis äxillaribus 5-7- pedalibus pedunculatis, spatha unieca, Susiformis, longitudina- liter vostata, Hgnosa, dorso se aperiens; spadix simpliciter‘ ramosus, ramis 1/4 longis, Noribus masculis sessilibus hine 267 “inde More femineo ‚solitario mixto teclis; lor. 'mäse.: bra- eteolati in axilla bracteolae minütae triangularis; calya- mi- nimus- teiphylius, sepalis eoriaceis triangaläribus; Pelald-iria elavata earnosulä, calycem multo superantia, lineas fres longa, Stamina 6, petalis duplo breviora, filamenta Aliformia, authe- rae lineares sagittatae dorso aflixae versatiles birimosae, vya- ri eudimentom nullum. Flores feminei: solitarii, hracteolati, wrässi; calyar coriaceus trisepalıs, sepalis longitudimaliter strie- ig, aestivatione imbricatis; petala tria, sepalis longiora, 6är- nosula, Janceolata vel ovata; nreeolus membranacens ore Irun- valo, ovarii basin eingens. : Ovarium ovatum', lepidotum, tri=: Ioonlare, loeulis unioyulatis; stylus terminalis -hrevis; stigmata Iria' ohnalienlata sub anthesi reclinata, intus papillosa. Drupa Nava,, ellipsoidea vel obovata, basi plus minus angulata, Api- enlata, 1%/,%° longa, lineam unatı in diametros phyllis. peri-- gonialibus ureeoloque auetis' hasi terfiam partem tegentibus, epicarpio eoriaceo, mesocarpio oleoso - murilaginoso , fibroso, ndocarpio ossko, supra Basin triporoso, fibris longitndinali- bus dense vestito, 1 — 2-loeulari, 1 -— 2-sperme. Seminis esta membranacea, venosa, albnmine aequabili oleoso adnexa; embryo in axi albuminis basilaris. 3. Sch. excelsa. Trunsus 40 —50 pedes altus, glaber, ‚ Auonlasus, 2 -— 3 diametro, ligno rubestentiz foltis 15 — 24’ Vongis elliptieis pinnatihidis, pefiolo canalicnlato; hasi' retieur Iato, geramam ampleetente, foliolis linearibis aeutis, subtns- glaueis supra laete viridibus, ulrinque 180, geminatim — ter- "aim — quinatim aggregratis, superiora solitaria, alterna;- Imgiora tipedalia duos pollices lata. luflorescentia axillaris, Inge Pedunchlata, pedunenlo quätuor ad quiugue pedes longo, Alae mascnine aliae- monoiene;' spatha solitaria, fusiformis, - elta, peduneulo supra medium affxa, dorso aperta; spadix Süplieiter sparse ramosus, 3 lougus, ramis 4 — 6’ longis;‘ 268 flores sessiles; inflorescentiis masculis tripedalibns, floribus solitariis vel geminis, in axilla brarteolae sessilibus; valyx minntissime trifoliolatus, petalis tribus teretibus, elavulatis, 5-—-6 lineas longis;. stamina sex petalis multe minora, fila- menta filiformia brevia, antherae. sagittatae, versatiles, Iineam longae, ovarii rudimentum nulum. Flores: feminei parte inferiore ramorum masenlis interspersi vel in spadicibus femi- neis 18-20 masenlis nonnullis mixti, validi, hihracteolati, in axilla braeteae membranacene subamplexicanlis annnliformis apiculalae; calycis sepala tria, coriacea, ovalia, apice atte- anala, aestivalione imbricata ; petala tria, sepalis similia, jis paullo .majora;. wreeofrs annnlaris membranacens basin ovarli eingens;_ fructus drupasens phyllis perigonialibus anetis basi fultus, ovoidens apieulatus (ovi. anatis magnitndine), pericarpio mucilaginoso- oleoso fibris intertexto, epienrpio coriaceo flavo, putamine osseo uni-— trilocnlari,. basi iriporoso, hie übris lignosis conereto, uni- — irispermo; seminibns ellipsoideis, emhryo in axi albuminis aequahilis, oleoso -cornei basilaris. — Creseit cum praecedente. 4. Scheelea. maerocarpz, palma dioiea, elata, trunco 60 — 80° alto, pedes duos in diametro, Jigno rnbro, corliee annulato, foliis longissimis (?4—— 30°) pinnatis, glahris, Spa- Iha solitaria, fusiformis arıminata, eimmamomea, ventre lon- gitudinaliter se aperiens, spadix simplieiter ramosus, Noribus flavis dense obsitus. Calyx triphylius, Iaciniis minulis, ovali- bus, acntis, memlbranaceo -marginatis. . Petala tria, medium pollicem longa, teretia carnoaula, basi Aliformia, apice acuta; stamina sex brevia; Alamenta Aliformia libera, ‚antherae versatiles, birimosae, post anthesin tortuosae, apiee et basi hi- partitac. Ovarzi rudimentum winimum. Flores Feminei: Schee- lene ewcelsae; drupa ‚eique similis aliquantum major, pufamaen magnitudine ovi gallinacei, ut plurimum trisperma. _ - Creseil 269 in sylvis' humidis fertilibus Auminım Tuy et Jaracuy Vene- zuelae. i Diesen vier von mir heobachteten Species reihen sich noch folgende Martius’sche Attaleen wegen der stielrunden Blumenblätter, die die Staubgefässe an Länge ühertreffen, an: 5. Scheelea princeps (Attalea princeps Mart, W’Or- higny voyage p. 113. 1. 31), der Scheelea excelsa ähnlich, nur dass. bei ihr die Staubläden halb so lang sind 'Als die Blumenblätter, hei der excelsa ein Dritiel so lang, sich bei dieser bis zu zwanzig weibliche Blumen an einem Asie. finden, während-Martins an der prönceps nur ®-—4 beobachtete. 6. Scheelea insignis (Maximiliana' insignäs Mart.) hisioria naturalis palmar. p, 246. t, 94. - . --?7, Scheelea eephalotes (Attalea oephalotes Poepp.) WOrbigny voy, etc, p 119, 1. 169. fig. 2. Die Abbildung der Blume ist ohne Zweifel nach einem trocknen Exemplare gemacht, deshalb das Binmenblatt: nicht mehr stieleund, sondern zusammengetrocknet nnd an einer Seile Inch geworden. Vou dem ölig schleimigen Fruchteische aller dieser zur Gattung Scheelea gehörenden Palmen bereiten in verschiedenen Gegenden die Indianer durch Auskochen mit Wasser ein Oel, das frisch 'zur Speise, später zum Brennen benutzt wird ; darauf rösten sie die Steinkerne elwas in heis- ser Asche oder Kohlen, zerklopfen die sehr harten und dieken Schaalen ,- zerreiben den Saamen und bereiten auch aus die- sem ein 'schr wildes, wohlschmeckendes Oel; diese: Industrie beohachtete-ich bei Varinas und am "Vuyllusse; : bei Cartaga "nd im Chovo beuntzt man das gereinigte, fette Fruchtfleisch Yüler dem Namen Mansequille, woher wohl eine. der ‚beschrie- Venen Palmen von Mutis den Namen Cocos butyracen. er- kit, doch ist es nieht zu enträthseln, welche Species damit bezeichtiet wurde, 270 . Die Anzahl der Saamen in der der Anlage nach mehr- fächrigen Frucht giebt weder bei der Scheelea, noch hei der A4ttalea oder Maximiliana einen Anhaltspunkt für den Gat- tungscharacter; sicher wird es sich herausstellen, dass Mar- tius irrt, wenn er annimmt, bei der Maximiliana sei. stets aur ein fruchtbares Eichen ‚vorhanden ; seine Gattung Mawi- miliana ist, wie .mir es nach den Abbildungen und . der. von mir lebend untersuchten Art erscheint, eine sehr natürliche, aur liegt der Charakter nicht in der Saamenanzahl, sondern im-Blomenbau und vielleicht in der Form und dem Gefüge der :Steihschaale. Die Hüllen der männlichen Blume der Maximiliana 'sind sehr klein, treten in deu Hintergrund ge- gen die sehr grossen Sianbbentel, die auf den. sehr feinen Fäden von der Länge der Blumenblätter schweben ,. der männ- lichen Aehre ein zartes und doch. volles Ansehen ‚gebend; während die ‘grossen, lederarligen Biumenblätter der ditalea die Stanlgefässe gänzlich bedecken, und den Blüthenständen ein festes, derbes, durchaus nicht schönes, dem der (0e98 ähnliches Aeussere verleihen. Die männliche Achre. der Schee-' tea hät im Habitus Aehnlichkeit mit der Maximiliana, da die stielrunden Blamenblätter . derselben. einigermaassen das leichte, luftige Gefüge der Maximilianenblumen wiederholen, wenngleich die Verliältnisse ihres Baues . denen der Attalea nahe stehen. . . Der annulus hypogynus, aus den unfruchtbaren Staubge- fässen eutstanden, kommt bei.allen von mir beobachteten Ar- ten dieser. drei Gattungen vor,. so wie ich bei-allen nur eine Scheide beobachtete. ' Sollten wirklich bei den’ von Martins unter der Gattung’ Maxrimiliaua ‚vereinigten Species zwei Scheiden vorkommen, so würde die von mir sogleich zu ‘be’ schreibende Max. elegans, nur mit einer Scheide versehen, in der That nicht zu derselben zu rechnen sein. Ueber die | | | 271 Anzahl der Staubgefässe , so wie das. Vorkommen des urceo- tus bei. der. Gattung Aitalea Humb. Bonpl. habe ich. mich schon. oben. ausgesproehen. Der Hauptcharaeter dieser drei oben genannten Gatiun- Sen liegt weniger im Saamen, wie in dem Bane der. Blume, md stellt sich wie folgt heraus: . v petala teretia Scheelea, petala plana Attalea. . Stamina longe exserta, petala planä Marimiliune, Die.von.mir untersuchte Maximiliana besitzt anch einen von den Altaleen und Scheeleen ganz abweichenden Steinkern, der länger, zugespitzt und dessen Steinschaale durchaus glatt, wicht mit Fasern durchwachsen ist;: findet sich dies bei allen Maximilianeen, so giebt es einen sehr schönen Anhaltspunkt ann Erkennen der Gattung. - Maximiliana elegans, Palma 60 — 80-pedalis,; pedis Niametro, " truneo annulato, liguo rnbescenti, folia pinnata, triginti- pedalia, petiolo basi eanalieulato, Äbroso, reticnlato, Süperne triquetro, pinnis utringne 200, ternalim, qunternalim vel quinatim altenuatis, rachi oblique (areu. convexo) adnatis, Wingnepedalibns 24/, palliees latis, acuminatis, basiı redupli- talis sessilibug nervoso-venosis, papyraceis glabris, suhtus 'Stamina inelnsa | Costa media uti rachia fusco tomentosula. Inforessentiae.dioicae vel audrogynae; spatha axillaris, fasiformis, solitaria, medio Peduneni inseria, rostrata; Hores masculi sessilos, densis- sine !amos semipedales tegentes, bracteolati, solitarii vel ge- "ini, alyr minutissimus trisepalus, sepalis coriaceis. tri- Mmgularibus,. Coxolde. tripetala, petala minuta,. calyce tri- do majora, basi snhconnata, eoriacea, triangnlari-acuta. Stamina sex imae corollae inserta; filamenta Gliformia.co- !ollam aequantig vel ea: longiora, antherae lineares quatuor An . . I eas Tongae, basi sagittate affixae, longitudinaliter birimo- 212 sae; ovarzdi rudimentum minimum. Flores feminini in parte inferiore ramoram mascalinorum sessiles, validi, utringne flore masenlino sterili stipati; calyr et corolla tsiphylla, phyllis ovatis, acntis, petala sepalis longiora, basi lata, aestivatione imbrieata ; urceolus stäminum sterilium ovarium eingens, ore tridentieulatoe. Oxarium triloculare, triovnlatum, Fruetus drupacens flavus, ıinesocarpio mucilaginoso - oleoso, putamen ovato-acuminatnm, Jaeve, supra basin friporosum, utplurimum monospermunn., \ "Creseit in sylvis humidis regionum planarum orinoern- sium et confinentiom Maranonis. Sehr grosse Achnlichkeit hat diese Art mit der Maxi- miliana‘ regia Mart, (Orbigny voyage dans PAmerique' ıne- ridionale p. 110. tab. XV. u. XX1.), doch mehr mit der Ah- bildung, als der S. 110 gegebenen Beschreibung, wo es.ım- ter andern heisst: „caudice medioeri'—- antheris exsertis, pe- tala lanceolata duplo superantibus — floribus: femineis in ramis spadieis 1—4, putamine ovato, acuto, tenuinseulo poris fere in ipsa basi pertuso.“ Die Antheren der elegans sind wenigstens ‚dreimal so lang wie deren daneben stehende Blu- menblätter; die ‘Anzahl der weiblichen Blumen , freilich ohne Zweifel sehr veränderlich und nicht zur Aufstellung des Arten- charasters dienend,; ist bei den untersuchten Blüthenständen der elegans gleichfalls verschieden, wie aus der. Beschrei- bung ersichtlich; die Steinschaale der Frucht der elegans ist schr diek und hart, und die drei Poren befinden’ sich nicht an dem Grunde selbst, sondern etwa ein Drittel. der Länge ganz so -wie ea in der 31. Tafel gezeichnet ist, - nur dass man :hier ‘denselben mit der Basis nach oben gewendet sieht. Die Maswrimiliana regia Mart, (historia naturalis palma- rum p. 132. t. 91-93) ist. von ‘den beiden oben besprochenen des Kernes über demselben, 213 verschieden durch die, den Attaleen oder Scheeleen ähnlich, mit Fasern hedeckten, nicht glatten Steinkerne, sie bildet ‚daher, wenn ‚wirklich der abgebildete Kern zu der daneben stehenden Blume gehört, eine von.der im Orbigny’schen ‘Werke als Maximiliana ‚regia. abgehildeten verschiedene Speeies, die als Maximiliana Martiana hezeichnet werden möchte. Die M. crussispatho d’Orbigny p. 110, nach Plumier- sehen ‚Beschreibungen 'bestimint, ist, meiner. Meinung nach, ine Cocos, nie eine Scheelea oder Maxiwiliund, denn in der Beschreibung heisst es unter andern: „spatlia dnplex, Ao- . res masculi distichi, stamina inclasa, petala 4— 5 lineas’lon- 8%, 1 lata,: linearia acuminata pergamentacea Aurea ;- puta- men wüiloenlare.“ j ! Es bleiben demnach bei der Maximiliana drei Arten, üe sich folgender Weise unterscheiden: 1. Steinschaale mit Fasern durehwachsen, eiförmig: M. Martiana (M. regia Mart. hist, natur, palm.). -®, Steinschaale glatt, zugespitzt, kegelförmig : ı &. Steinschaale’ dünn, Blumenblätter halb so lang als. die Staubbeutel: M7. vegia Mart, d’Orbigny voyage. p. 110, b. Steinschanle dick, Blumenblätter ein ‚Drittel .so lang. ale die :Stanbbeutel: M. eleguns, . Von den Attaleen sind ala ' sichere Species, ansser den ei ohen angeführten, folgende drei zu betrachten: 4. Atta- Ten humitis Mart., "5. A. blepharopus M. und 6. 4, Ma- aM. u: , u . Zweifeihaft ob Attalden oder Scheeleen sind: 6. Attules ‘Peclosa, 7A, ewcelsa, 8. .4. spectabilis, 9, A. Cahune, “u 4 phalerata';, 11. A. Maracaibensis,' 1% A. micro- ra . lasien, _ BeBk, Arch, 418 274 : Miorenia corallina K. Bu ' Palma 20-pedalis,' solitaria, irunco arundinaceo, glabre, annulate viridi, 1%/, pallices in diametro; foliis oblongis, pin- nati-parütis, 'breviter vaginatis, 6-pedalikus, pinnis leviter reduplicatis bipedalibus, tres pollices latis, acuminalis inermi- bus. Flores dieiei (?) in Spadieibus infra comam vertivillatis, simpliciter. ramosis;. spathis -quatuor. membranaceis, inferior incompleta-breviter (ubnlosa, tribus superioribus, fusiformibus, spanieem tegentibns, derso apice apertis, ‚spadices albi, -flores mäsenli albi dein flavescenfes, solitarii, sesssiles, ehracleati. —:Bacca corallina: globosa. magnitudine nucis. avellanae parce earnosa; -albumen aequabile; emhryo supre basin: dorsalis. Greseit in altitudinem 1000 — 1500 meir, in deelivitäte: saltus St..Marthensis nive aeterna tecti, Oenocarpus Maporn K. Palma 30-40’ alle, trunco diametro quatuor ad quingue pollieum, annulato inermi; folia 10—12 pedes longa, petio- lata, petiolns basi' vaginante,, vagina superne ‚fimbriatim Jaee- rata' trunei gemmam amplectens, ovalia, pinnata, pianis 50 —60- parljugatis, alternis vel suboppositis, hie ilieve binis vel ternis 'iggregatis, longitndinaliter costato - plicatis, acntissimis 2" latis, discoloribus, pagina inferiora glaucis - minutissime pilosiusenlis, basi ‚revoluta sessilihus; rachis. triqnetra inferne furfure fusco decta; spathae duae. ventre apertae, exterief minor, ‚interior fusiformis, ‚spadieis gemman involvens; Sub anthesin deeidna, acnta, pagina exteriore, uli apadicis rami fastigiati sub, anthesin, penduli, einnamomeo-pulvernlonta de mum rufa; /los maso. sepalorum membranaceorum ei potalo- rau pergamenprum aestivatio valvata; stamina,, sex lihera; an therae sagittatae, versatiles. — Fl. fen. sepala "ovata 10 tundata aestivatione imbricata, petala ‚sepalis longiora, aenti- nn 215 valione eonvolutiva; frnetus baceatıs magnitndine aucis.avel- lanae majoris, glaber, styli residuo persistente apicnlatus, periearpio carnoso, violaceo, endocarpio firoso semen invol- vente, testa unilateraliter raphe ligulata chalazam terminalem altingente notata; embryo in axi albuminis radiati, — Creseit in sylvis humidis regionum planarum graminosaram altiudine 1000 meir,. Orenocensium et lacus Maracaibensis. ' Phytelephas ‚nicrocarpa Ruiz et Par. E In der Bonplandia giebt Seemann Nachrichten ‘über Phytelephas macrocarpa, nachdem er schon früher in Hook. Jonrn. ofBot, and Kew Gardens Misc. vol. IT, p.303. den Charakter der Pflanze entwarfund zu derselben Purdie’s Mittheilungen’uud ne dureh Fitch nach einer Skizze von Ed. Maxk gezeichnete ‚Phytelephaseitirt, Auch in der Bouplandie giebt Seemann auf zwei Tafeln eine Abbildung der von ihm beobachteten Pflau- zen und Analyse der weiblichen Blume und Frucht,;, so wie einiger Stanbgefässe. Seemann beobachtete die Pflanze auf dem Isthmus und in der Nähe und Gegend des Cupicausges im Chovo an der Nordwestküste Neu - Granada’s; Purdie die winige an den Ufern des Magdalenenflusses. Hier hatte ich An denselben Orten, wo Purdie seine Beschreibung entwarf nd Mark seine Zeichnung anfertigte, Gelegenheit, die PAy- telephas.zu beobachten, und zwar zuerst bei dem Städichen #l Carmen, nördlich von Ocana, wo ich mit.Herm Bonnet eine, Reise nach dessen Kaffeepflanzung machte, um die dort iu Menge wachsende Tagua, wie dort die Pflanze genannt Wird, zusehen und zu beschreiben; ich fand jedoch aur. die tifen Früchte, die Blüthezeit war vorüber. Hinige Jahre Wäler sah ich ‚beim Hinabfahren auf dem Magdalensflusse die Nömliche Pfanze in Blüche,. nachdem ich schen inzwischen ME einer Beise. von Bogoty nach dem Quindiu in Gemeinschaft 18% 276 mit meinem Freunde Triana bei Ibague die weibliche Blüthe gesehen und, nach Mittheilung dessen früher allein gemach- ten Beobachtnngen der männlichen Blüthe, mit demselben die Charakteristik unserer Pflanze anfertigte und in dessen Flora Neu-Granada’s 1854 als Ph. microcarpa veröffentlichte. Nie sah weder Triana, noch ich eine stämmige Pflanze, und auch Purdie erwähnt keines Stammes, so dass es scheint, dass die als macrocarpa von Bniz und Pavon beschrie- bene Pflanze, die neben der stammlosen microcarpa in Peru wächst; wohl an der Westküste‘, wicht äber im Innern Nen- Granada’s vorkommt, wenigstens bisher nicht beobachtet wurde, Auffallend ist es, dass diese so sichtbare und in die Angen springende Verschiedenheit der beiden Kniz’schen Species von Seemann nicht mehr heachtet wurde, and dass er die Mark’sche Abbildung, die der stammlosen nicrocarpa an- gehört, zu der vom ihm beobachteten und gezeichnelen Pflanze eitirt, die von Purdie gegebene, in einigen Stücken freilich wirklieh unvollständige Beschreibung seiner so verschiedeneh Pfanze anpassen will, obme auf den Gedanken zu kommen, dass er es mit den heiden verschiedenen Arten der Verfasser der -Flora‘Perws zu ihun habe, zumal er schon in Hook- Journ. 11 p.'308. selbst darauf hindentet. Zü bedauern ist um so mehr Wieser Irrthum, als man vermuthen kann, dass sich vielleicht Seemanı ‘beim Anler- tigen der Beschreibung seiner in der Bonplandia gezeichneten Pflanze beider Spevies- bediente, oder hin- und wieder, wo seine eigenen Beobachtungen nicht ausreichten, die von Pur- die im Hook. Journal’ als der macrovarpa: angehörend BE 'gebenen mit benutzte, was inan besonders veranlasst wird zu glauben, da’ seino Beschreibungen und Zeichnuigen nicht immer mit einander übereinstimmen, z. B.' wird‘ von dem Cin- 'nectivo apice anlherarum mueronnlato gesprochen, in der Zeich- 277 aung indessen nichts davon angedeutet, so dass es scheint, die Beschreibung gehöre der microcarpa, diese Zeichnung der macrocarpa au. In der Voraussetzung, dass die von mir in Gemeinschaft mit Triana angefertigte Beschreibung der PA. mierocerpa RB, et Pav. zur Aufklärnng dieses Gegenstandes dienen könne, die Verbreitung der von der Regierung her- angegebenen Flora Nen-Granada’s indessen noch verzögert werden dürfte, wiederhole ich hier dieselbe zur Vergleichung nit der Seemann’schen, vielleicht der Ph. macrocarpa R. et Par, angehörenden; einige geringe Zusätze als Verbesse- rung der Beschreihung mir erlanbend, die mir nöthig schienen, nachdem ich die genauere Beschreihung der. zweiten Species kennen gelernt. Ph. mierocarpa RB. et Pav. (Character emendatus Karst. et Triana , Flora Neogranadina.) Planta acanlis palmiformis, dioica, foliis sparsis WU — 9 -pedalibns lanceolatis, pinnatis, foliolis nirinque eireiter 100, inferioribns alternantihus, superieribus oppositis, linearibus, maximis 3 longis, 2 latis, trinerriis, Inflorescentiae in axil- ls foliorum inferiorum ortae; masculina tipedalis; 'spadix Simplex, elongatus, peduncnlo squamulis , instraeto floribms spiraliter dispositis undique densissime leeius, bracteis ainu- is Faltig; spalhis complelis dunbus primum inelusus, ex fis, demum longitudinaliter Ässis, prornmpens, sub anthesi pendulus Perigonium patelliforme, limbo ivregulariter multidentato, den- fs triangulares, acuti. Szamina plurima, libera, Ihalamum Adun discoidenm ocenpantia (lineas 6 longa), Klamenta fili- farmia;, antherae lineares, basifixae, rimis duabns longitudi- naliter dehiscentes, apice oonneetivo prodneto mueronatae, fla- Menlig tluplo breviores. Ovarii rudimentum aulium. Fl. feminins: Spadix simplex; spaihis duabus completis 278 lignosis primem inelasns is, demum longitudinaliter veutre apertis enatus, erecins, squamis triangularibus, longe acumi- natis imbrieatim tectus, apice flores (nsque ad viginti). bra- eteis länceolatis stipatos, glomeratim gerens. Perigonium duplex. Calyx- trisepalus, sepala triangu- laria, acnminata, iacnta, chartacea, lineas 6 longa, aestivä- tione imbricata. Corolla acto - (5-—10-) phylia, petala carno- sula, linearia, aenminata, sepalis triplo longiora, aestivafione imbricata. "Ovarium subglobosum,. pisiforme, sub anthesi laeve, annnlo staminödiorum eireamdatum, quinquelocnlare (r4- rins A—6-Joculare), loenlis uniovulatis, ovulis axis centralis hasi affıxis, erectis anatropis; stylus teres, simplex; stigmala locnlorum numero, filiformia, eorollam superantis, facie inte- riore papillosa, sub anthesin ereeta. Baccue syncarpium magnum ponderosum, globosum 1--11/, pedum diametro for- mantes, corticatae, depresso-globosae, deorsum euneato-Al- gulatae, muricato - inberenlatae , tubercalis sursum majoribus, longitudinaliter -übrosis in verlicem frnetns eonvergenübus, 4 —5— 6-locnlares. Semina in loenlis solitaria, loculamenta earnosa explentia, snbovata, hilo magne convexo cienirieos, (esta fragilis, nigra, splendens, epidermide alba, Tarinacea teeta, embryo iinntns in albnmine magno corneo aequnbli subbasilaris. ü Vergleicht man hiermit die Seemannw’schen Beschreibus- gen, so sieht mau, dass, ausser dem fehlenden oder 6 Fiss hohen Stams, auch andere Unterschiede in den Blüthentheilen vorhanden sind, Die mäcrocarpa hat ach Seemann dr bis vier Scheiden an der männlichen Blüthe; bei der amicro- carpa sind zur zwei vollständige Scheiden vorhanden. Die Bracteen unterhalb der männlichen Blume der mierodarpt finden sich bei der müorocarpa so regelmässig gestellt, dass man sie als Kelchblätichen äAnzusprechen geneigt jet Auch 279 die weibliche Blüthe hat bei der mecrocarpa 3 -—— 4 Schei- den, während bei der microcarpa gleichfalls nur zwei voll- ständige Scheiden beobachtet wurden. Das Ovarium der ma- erocarpe ist 6 — 9-fächrig, düs der microcurpa heobach- ietd ich nur bis 6-fächrig. Die von Seemann gezeichneten Staubbeutel haben nicht das fadenförmig an deren Spitze her- vorrägende Connectiv der microcarpa. Die Frucht wird als Dropa beschrieben, dies ist jedoch wohl nur ein terminologi- scher Fehler, indem man der ersten Beschreibung der Pilanze von Ruiz und Pavon folgte, ohne das Objeet deukend zu betrachten. Schon Martins (historia- natnralis palmarum r 306.) beschreibt die Saamenschaale als solche, und wenn. änch dieser noch ‘von einer Drupa sprieht, hat das wohl nur seinen Grund darin, dass demselben keine Früchte zu Gebote Ständen. — Bei der mierocarpa liegen die Sanınen zwischen den fleischig gewordenen Scheidewänden, der mit einer zer- brechlich-holzigen Schaale verschenen Beere; aus Seemann’s Bemerkungen rücksiehtlieh der Pnrdie’sehen Notizen’ gelt hervor,‘ dass vielleicht die Frucht der Phytelephas macro- earpd eine trockene Beere ist, da er nichts von der Verwen- ding ‘les Fruchtfleisches weiss, von der man Purdie und äuch mir erzählte, Bei der ganz reifen, schon auseinander fallenden Sammelfrucht findet inan übrigens das’ Im frischen Zustände gelbliche, ölig -schleimige Früchtfleisch so wegge- forknet, dass man kaum ioch Spuren. davon wieder er- kennt. \ . . Puiz und Pavon geben an, Zwitterblumen neben den, diöeischen gesehen zu haben, was bei der microcarpa Nev- Granada’. und, wie es scheint, auch bei der, macrocanpa nicht beobachtet wurde, dach wahrscheinlicherweise sehr wohl vorkommen, kann. .. [2 280 ... Der sehr palmenähnliche Habitus der Pflanze ‚hat Ver- anlassung. gegeben, diese Gattung zu der Familie der Palmen zu stellen, ‚und: in der That kann: man. die nicht. blühende Phytelephas microcarpa nur für. junge, npeh siammlose, Oenocarpus halten, so:wie ‚die macrocarpa ganz den Habifus der ‚Elagis. melanocooca hat; doch auch andere :Pandancer würden dann ihre. Verwandien verlassen und zu ‚den Palmen wandern, ‚müssen, z. B. „die. Carludovica palmata ,, die. au der ‚Westküste,. von. den : Eingeborenen Iprjapa, „im. Magda- lenenthal. Nacuıma, hei Maracaibo Docora genannt wird, und zum Flechten der. sogenannten Panamahüte, dient, ist. den jun gen Coryphen oder Copernieien so ähnlich, :dass man ,:beyor man die, Pflanze .blühend sieht, :durchaus eine Palme. in ihr vermuthet, durch .den Habitus darf man sich also nicht-all- zusehr. leiten lassen.: Inzwischen finden sich auch im Saameır-. baue und der Keimung Eigenthümlichkeiten, die die Verwandt- . schaft der Phytelephas: mit den Palmen bezeichnen, .. Alle you ‚mir..beobachteten Palmen bilden vor. dem. Würzelchen des Keimlings in den Saamenschaalen und dem Eiweisse ein von dem übrigen. Gewebe dieser Organe abgesondertes Scheibehn;- das sie beim. Keimen..vor, sich her abstossen; eben diese Ein“, richtung, findet, man bei den Saamen der Phytelephas. Der. keimende ‚Embryo wächst. bei den Palmen, wie bei:der PAy- telephas uueret mit dem Würzelchen hervor ;. dann. erst bildet sich au, der Basis des im .Saamen verbleibenden Cotyledon das aufwärtsstrebende Koöspehen, im Gegensatze zu dem abwärts- steigenden Würzelchen. Diese beiden Einrichtungen, der Saa- mienbau, wie der Keimungsäct, finden sich nicht so bei den Pandaneen ‘und den Übrigen Spadieiforen, zu denen “Eud- licher die bis‘ dahin sehr _unvöllkommen bekannte Planie stellte, man würde diese Satlung daher besser in die Ördnung; die Endlicher mit Linns Prineipes plantarom nennt, die 281 veihen- and unbedingt za den Palmen rechnen, „wenn nicht jn dem Bane der Blumen etwas Abweichendes -von den bei den Palmen so. regelmässigen zweiwirteligen Hüllen derselben yor- käme. ‚Die mehrblättrige. Biumenkrone der weiblichen Blame liesse sich noch allenfalls mit der Blume der Borassnz,., die gleichfalls: 6°-— 9 ‚Blätter besitzt, vergleichen, - doch .der-feh- lende „Kelch der männlichen. Blume .. (die, hinfälligen Schuppen sind von wir nicht in „gesetzmässiger Wirtelstellung ‚beobach- tet) und die unregelmässigen Kerhungen des vorhandenen Einen Perigonrandes, (die überdies vielmehr als::abortirte Sanhgefässe. zu denten sein möchten) hat kein mir bekanntes Analogon un- ter den Palmen. Andrerseits darf man jedoch ebenso wenig der Nater Zwang anthun, wo sie durch die äussere Erschei- "ung ihrer Speciesformen, wie durch den inneren Bau der wichligsten Organe derselben die Gruppirung der Arten an- deutet, und Willkür würde es mir scheinen, wem man — zumal in einer Pflanzenordaung, auf deren Blumenküllenhau die Natur so wenig Sorgfalt verwendete, — wegen der mehr oder weniger vollkommnen Entwiekelung einer dieser Hüllen eine nene Gruppe oder Fanilie, einer Speries oder Galtung wegen, machen wollte. Bei den Paudaneen, zu denen früher die sehr nnvollkom- en beschriebene Phytelephas neben der ebenso wenig he- kaunten Nipa gestellt wurde, kann jene, ausser den schon Angefihrten Gründen , nieht wohl naturgemäss verbleiben, da fo einzeln vorhandenen Eichen bei ihr achsenständig, bei den Pandaneen jedoch mehr oder weniger seitenwandständig auge- heftet sind, p ‚Brongniars (Genres de plantes enltives au museum de . "s 1850.) trennt jene beiden Gattungen von den Panda- Ren. i u *n, jede gesondert, neben der Familie der Palmen, in eine 282 Gruppe, die 'er Phoenicotdeae nennt, vereinigend. Dem äus- sern 'Habitus enspricht sehr wöhl diese Anordnung, der oben beschriebene Bau des Saamens und die Keimungsweise des Embryo ist inzwischen bei der Nipa nicht vorhanden, viel- inehr diese dem Pandaius näher, wie den Palmen verwändt; Die Phytelephas möchte demgemäss als Tribus Phytelephan- teae der Familie der Palmen anzureihen sein, die Nipa.da- gegen, irotz der den Pandaneen fremdartigen Verwachsuug dös-Sianbhentels, rücksichtlich des Eichens, sowie des Frucht- ind Saumenbaues, hei dieser letzteren Familie verbleiben. nn, | Brigantiaea, novum Lichenum genus. Auctore Pictore Trevisan.. Brigantiaea Trevis. (Biv. della Accad. di Padora; I, P- 249, mense Marti 1853 promulgata; Car. di dad, nuor. \ di Lich, p. 3; Spigh, e pagl. p. 7.) Char. Apothecin orbieulata, sessilin, excipulo propria °traceo recepfa. Diseus semper aperins, primnm concarns, demum planus marginatus vel convexo- hemisphaericus mar- ginem exeipuli obtegens, Iuteo-fusens vel fusco-ater, hypo- !hecio tenni pallidiori impositus, Asei elavati, maximi, c0- Piosi, Monospori vel raro 2? — 4-spori, paraphysibus teneis- Sinis ohrallali, Sporae ovoideo-ohlongae, maximae, paren- ehymatiene, hyalinae vel demum fuligineo- fuscescontes, _ Thallus ernstacens uniformis, membranaceus vel raro sub- eartilagineus, granulosus vel laevigatus, albus vel albido- neräscens, Syn. Heterothecium Massal. (Ale, gen. di Lich. p 7, wensg Mail 1853 adseripta), non Flotow. — Heterotheoti ®pe0. Montags, (in Gay Fler, Chil.). — Biatorae speö. Mon- 281 tagn. (m Ann. des seienc. natur.) — | Lecidene spec. Ny- land. Obs. Magnae scientiarum bonornmque studierum fantriei, Augnstissinae Mariae II. de Gloria Brigantiae et Bor- boniae, Portugalline et Algarbiarum Reginae, typicam generis speciem (Brig. Mariae) gratissimo animo conservavi, Genus Heterotkecii, quale a celeberrimo Flotow con- stitutnm fuisse' videtur, Species summopere Heterogenens com- plectebatur. Heterothecio sulphurato Flot. (Megalospora sulphurata Meyen et Flotow in Nov. Act. Auad. Caes. Leop. Carol. Nat. Cur. Vol, XIX, Suppl. X. p 228), cujns specimen nullum vidi, ipse Fiotow sporas 3— 4-artienlatas, in spo- ras moniliformes simplices subovatas, saepe mucronula- tas, transeuntes, tribnit. Heterorhectum tuberoulosumFloi. (Biatora pachycarpa Fries Lich. enr, ref. p. 259. — Bom- by yliospora pachycarpa DeNotar.), qnae species typus_ge- neris Floiowiani, hahet sporas 8 — 14 -Iocnlares. In Hete- rothecio sanguinario Flot. (Leeidea sanguinaria Achar. Lieh. univ. p. 170. tab. 2. fig. 4.) sporae simplices obveniunt, Heterothcoium ‚triptophylium Flot. (Leeidee triptophjlia Achär. Lich. imiv. p. 215.) ascos 8- -sporos sporasque itidem simplices hrofert, Nulla Haque generis Flatowiani species generi Brigantiacae pertinet. u “ Alustris Montagne (Historia fisiean y .politiea de Chili, por cl Gay; Botan, T. VIL. p, 172. 1852.) Heterothecinm sensu Flotowi, typo Biatora pachycarpa, admisitz sed He- terathecii taitensis Mont. (Biatora taitensis Mont. in Ant: des sriene, natur, III. Ser,, Botan, Vol, x. p. 126.) spora® niloculares, nucleo blastico, ‚blastidiis duobus ‚polaribns. Genns- singulare ,. distinctissimum, naturalissimom. ah ownibns e Biaforearum grege sporis: parenchymaticis,T nemp® j | | | | m 0 285 septis iransversalibus Imigitndinalikuisgrie ‚mullicellulosis, hoe ei Sporopodinm (Mont.) discrepant. 1. Brigantiaen Mariae Trev. (Riv. Acc. Pad. 1. P.249; Car, di dod, nuov. gen. di Lich, p. 5; Spigh. e pagl. pP 9) Br. thallo subcartilagineo,, leproso- verrucnloso, albido- oinerascente, hypothallo nigro-einerascente; apolheciis sessi- libus, majuseulis, primum concavis, demäm planig, exeipulo tumido, elevato, aequabili vel flexuoso, eroceo- -Sulvo margi- natis; diseo fusco- -ferrugineo; ascis ovoideo- -oblongis, basi j in pedieulum attenuatis, maximis, monosporis, paraphysibus topillarihus, apice vix inerassalis, hyalinis, obvallatis; sporis eroileo-oblongis, utriuque obtusissimis, limbo hyalino tenni &inetis, 7 eentimillim, longis, 3 centimillim, erassis, demum suhopacis, inligineo- fuscescentibus, Hab. Ad arborum cortices in Capite Bonae-Spei (Dre 80). Admodum speetabilis, ab omnibus mihi coguitis abunde dietinin, Facies fere Blasteniae ferrugiueae Massal, % Brigantinen tricolor Trevis, (Car. di ded. nuov. ‚sen, di Lich. p. 5; Spigh, e paglı p. 9.) Br, thallo effuso, inaequahili, snbleproso, albo} apothe- ' eis sessilibus, primum eoneavis, demum convexo -hemisphae- Yids, exeipulo aequabili eroreo initio valide marginatis; disco fügte, pulverulento; asuis vlavatis, maximis, monosporis ,. pa- "aphysibus ‚tennissimis, apive vix inerassatis,: hyalihis ob. Yallatis; sporis oveideo - oblongis, utringue obinsis, yix iim- batis, 6 ventimillim. fongis, 25 millimillim. erassis, hyalinis. Syn. Biatora tivoler Montagn. (Voyage. de In Bo- Crybtog: p. 125. et-in Ann. des seiene, hatur,, HM. Ser, Botan, Vol. XYIIN. p. 266; IL. Ser., Botan. Vol. X; p. 126.) "Hab, Ad arlorum Kortioes | fi insulis Sandwich‘. (gau- Üichang) er Tai (Lepiney nite; 286 '3,. Brigantinen Berteroana Trevis. (Car. di .dod, nuor. gen. di Lieh. p. 5; Spigh. e pagl. p. 9.) “ Br. ‚thallo membranaceo, tenni, Iaevigato, albido; apo- theciis sessilibus, primam ‚eoneavis, demurm planis, exeipulo initio erasse polito albe, mox ienneseente snberoso margi- natis; disco Inteo, pnlverülento ; aseis clavatis, maximis, mo- nosporis, paraphysibus. tenuissinis, apice vix inerassalis, hya- linis obrällatis;, sporis 'ovoideo- -oblongis, utringne obtusis, vix Yimbatis, 7 centimillim. longis, 3 ventimillim. erassis, hya- | j Syn, , Biatora Berteroana Mont. (in "Ann. des seien. natur, 1. Ser., Botan. Vol. XVII. p. 310), — ‚Heterothe- cium Berteroanum Montags. (in Gay Flor. Chil. pas. 176. tab. 1%. fig. 5.) Massal. (Alc. gen. di Lich. p. 7) — Lesi- dea ‚Berteroana Nyland. (in Ann. des seiene, natur., WV.S8r, Botan. Vol. EV. p 91, excl. syn. Achar.) Hob. Ad arborum cortives in insula Juan-Fernandez - (Bertero). 4, Brigantinen tristis 'Trevis. (Car. di dod, uuoy. ge, di Lich, p. 5; Spigh. e pagl. p. 9). “ Br. thallo effuso, tenni, granuloso, candide, ‚cum hyps- thallo albo confaso Jungermannideas inerustante; apotheciis sessilibus , .confertis, primum plano - eoncaviusculis, disco. alye ezeipuli marginem discolorem .einereo - ividum evanidum.sub- aequante, demum convexo-hemisphaerieis. immarginatis. aler- rinis; aseis elavatis, maximis, .2 — 4-sporis; ‚paraphysibns 4enuissiteis, apice.-yix inerassatis, hyalinis obyallatis; aporis oblongis, uno. apiee ohtuso alteroque, attenuato- virguliformi- bus, yix limbatis,..? centimillim. longis, 2 centimillim. era sis, hyalinis,.. ; ö : Syn. Bintoru, tristis Montagn.. (in Am. des seine natur., III. Ser, Botan, Vol. X. .pı 127,): = 287 Hab... Ad. Jungermännideas in cortice arborum insulae Taiti (Lepine). i : 5, Brigantiaen argenten Trevis: (Car, di dod. nuoy. gen di Lich, p. 5; Spigh. e-pagl. p. 9). Br, thallo ‘effuso, tenuissime membranaceo, ob substratum inaeguabili, argenteo-nitente, cum hypothallo niven ronfaso Jüngermannideas inerustante; apatheciis -Adnatis, punetiformi- bus, fuseis, planis, madore vix tnmidis, immarginatis; ascis elayatis, 1 — 2-sporis, sıetineis, paraphysibus. tenuisgimis, ‚apive subinerassatis, vix coloratis . obovallatis; sporis oblon- - gis, uteingue ohtusis, Jimbo hyalino 'einetis, 5 eentimillin. longis, 25 millimillim. erassis, suceineis. , Sin. Biatora argentea Montagn. (in An, des sciehe, aatar., III. Ser., Botan, Vel.X. p. 126.) Hob, : Ad Jungermannideas in iisdem cum Birigantiaea tristi caitieihns insulae Taii (Lepine). . Genera itaque Biatorearum, quoram charaierea essen- fales suhjunge, sequentia sunt: I Biatora Fries (non. Achar.). Apothecia prünitns ab excipulo proprio ceraceo 00- loraro marginata,. Asci 8-spori, par aphysibus obvallati. Sporae puoidene vel ouoideo- oblongae, untloculares, kya- Tinge,. nucleo simplich. — : Thallus erustaceus,. effigura- tus vel uniformis. . (Lepidomu Gray. — Micarea Fries. — Prora, Massal, aon ‚allor,. — Fulgeusia Massal. et De Notar)... _ - Subgen.-1; Lepidoma, (Thallus etbgurasıs.). - Huc Perlinent: 1, Biar, Fulgens Fries (Parmelia fulgens Achar.; Falgensia vulguris Massal, et De Notar); ®%. Biat. Du- Forrii Rrieg (Psoroma Dufourti Massal.) ; 3. Biat. testacen 288 Fries; 4)-Biat. pärddoxa Trevis. (Lichen paradorus Ehrh.; Lecidea volesiaca Schaer., Biat, albilabra Düf.); 5; Biat, desipiens Fries; .6, Biat. lurida Stenhamm.; 7. Biat,..di- spersa Trevis.; 8, Biat, globifera Fries; 9. Biat. atro- zufa :Fries;: 10, Beat. ostreata Fries (Psora'-ostreata Hoifm.) ete.:. De : > Rubgen. I. Mica»ea. (Thallus uniformis.). — :Hue ‚pertinent:. 11: Biat. decolorans Fries; 12. Biat. granulosa Massal. .(Lichen granulosus Ehrh.); 13. Beat, ambigna Massal.;.. 14. Biat, viridescens Fries (Lecidea viridescens Achar.,. Massal.);: 15. Biat. gelatinosa Trevis, (Leciden . gelatinosa Flörk., Massal.); 16. Biat. conglomeräte :Mas- sal.; :17. Biat. effusa Massal, (Lecanora effusa .Achar); 18, Biat. prasina Trevis. (Micaren prusina Fries; Leci- dea prasiha Schaer.); 19. Biat. rivulosa Fries; 20. Biat. siyriaca Massal.; ®1.. Biat. Iygea Massal. (Lecidea Iygeu Achar.); 22. Biat. uliginosa Fries; 23. Biat. Berenge- riana Massal. ; 24. Biat, turfosa Massal.; 25. Biut. oy- clisca Massal.; 26. Biat. Fupestris. 'Achar. (Lecidea super stris Achar., Schaer.); 27. Bat. Bouteillei Massal. (Par- melia Bouteillei Desmaz.); 28. Biat. aitema Massal. (Le eidea: aitema Achär.); 29: Biat, Ehrhartiuna Massal. (Ei- chen Ehrhistiänus Achar); 30. Biat. sarcopisoides Mas- sal.; 31. Biat, chondrödes Massal.; 32. Biat. umbrosa Ba gliet.; . 33. "Bir, syammicta Fries; 34. Biat. viridi-atre Stenhamm,; 35. Biat, polytropa Fries (Levanora poly- tropa Sohner., Maskal.); 36, Biat. orosihea Massal. (Par- melia orosthea Fries); 37. Biat. aurigera Montaga. (be cidea aurigera Fee); 88. Biat,: quernca Fries; ‚3. Biat: Tuöida Fries, ete, De | | | | \ | | 088 I: ;Oedemocarpus Trevi.®, "- ° Apothecia immarginata; excipulo destiluta, Thiala= nium hypothecio erumpente convexo- cephaloideo edul- lari impositun, Asci 1 — %-spori, paraplı ysibus obval- iati, Sporae ovvideae vel ovoideo-oblöngae, hyalinae, mucleo sinplich, — Thallus crusiaceus uniformis. (Megalospora Massal., non Meyen ei Flotow**), 1. Oedemscarpus sanguinarius Trevis. (Lichen, sangui- narius Linn.; Hetcerothecium sanguinarium "Flotow);- 2% Oedemocerpus affinis Trevis. (Lecidea affinis Schaer.), , Defectu exeipnli veri carbonarei ab omnibus Leeideinis üfer, Apothecia marginata, ex mente Fries (Lich. eur. ref. pı 335.) normalia et rarissima, nos saltim numguam vidimas, IE. Myrioblastus Treris.###), Apothecia immarginata, excipulo destituta. Thala- uium Aypothecio erumpenie convero-cephaloideo medul- lari impositum, Asoi myriospori, paraphysibus obval- kai, Sporae 'elongato-lineares, uniloculares, hyalinae, ünoleo blastico, blustidiis 4— 7 globosis, diserelis, Ton- Büudinaliter uniseriatis.— Thallus erustaceus uniformis. { Biuzorelia De Notar, m. —_ 9 Odnue, tumor; zugrds, fruetus. \ ee) Genus Meyalosporae Meyonii et Wlotowii 11843) a Megeto- POora Massalongü (1853) apotheciis primitus ab excipulo proprio “ Mirginatis Sporarünigue strnetnra Imprimis diversissimum, PR) Muplog, innumerabilis; Bldozog, germen. ES ri „N Bizog et ge grneon, cum appendicula latina elle construf ne- ‚ Meint, („Nomina generica,, ex ‚vocahulo ‚graeco .et Iatino, simd- ‚Albnsgue, hybrida, non agnoscenda sunt.“ Linn. Philos, hotan. En Chr, Agaks; Nomehel, zoolog. p. VIN et xx” BER, Synen, 19 290 1. Myrioblastus fossarum Trevis. (Leciden fossarım Dafonr;. Biatore Rousselit Dur. et Montagn.) * XV. Biastenia Massal. Apotheciu primitus ab excipulo proprio ceraceo €0- lorato marginala. Asci A— 8-sport, paraphysibus ob- vallati., „Sporac ovoidene vel ovoideo-oblongae, wuniloeu- lares, hyelinae, nuclco blastico, blastidiis duobus polari- bus conico-subhemisphaerieis, habena awili invicem jun- eiis, vel ‚habena evanescente aut interrupta discretis. — Thallus .crustaceus, effiguratus vel uniformis. \ "(Kanthocarpia Massal. ei De Notar.) 1. Blast. Visianii Massal.; %. Blast, arenaria Massal, (Lichen arenarius Pers); 3. Blast. Lallavei Massal. (be- eiden Lallare Clement.); 4. Blast. taitensis Trevis. (Bia- tora taitensis Montagn. 1848; Hoeterotheeium taitense Mon- tagn, 1853); 5.. Blast. ferruginea Massal. (Lichen ferru- "gineus Huds.); 6. Blast. Körberiana Massal.; ; 7, Blast. sinapisperma Massal. (Patellaria sinapisperma De Cand.); & Blast, Pollinfi Massal.; 9. Blast, Fusoo- lulea Nassal. (Eichen fusco - Inteus Dieke.); 10. Blast. aurantiaca Tro- vis. (Lichen aurantiacus Lighif.; Callopisma aurenlincun Massal.); 11. Blast. ochracea Trevis. (Lecidea ochracea Schaer.; Calopisma ochraceum Massal.; Xantkocarpia ochracea Massal, et De Notar.); 12. Blast. lactea. Treyis, (Xanthocapie lactea Massal.); 13. Blast, ochrelepra Tre- vis. (Lecidea ochrolepra Dufour; Biatora ochrolepra Fries); 14. Blast, disjuncia Trevis, (Lecidea disjuncta Bee; .‚Cal- lopisma disjunctum Massal.) V. Sporoblastia Trevis. (1831.) Apothecia primitus ab exoipulo proprio ceraneo 00° lorato marginata, Asci 8-spori, parapkysibus obvallati. 29 Sporae ovoidene vel oblongo-Fusiformes, biloculares, hya- Hnaeı — Thallus orustaceus, effiguratus vel uniformis, (Biatorina*) et Gyalolechia**) Massal. ( 1853.) . i, . Spor. aurea Trevis. (Lecidea aurea Schaer.; Bia- tora aurea Fries); 2. Spor. bracteata Trevis, (Psora dra- eteata, Holt. ; Gyalolechia brastentu Massal.);_ 3. Spor. guwrantiaca Trevis, (Kecidea aurantiaca Flörke; Parmelia verina var, pyracea Achar., Fries; Biatorina p yraoca Massal.) ; "4. Spor. pyr ophthalma Trevis. ( Biatorina 2y- rophthalma Montag); 3. Spor. minuta Trevis, (Biatorina minuta Massal.); 6. Spor. nzvulis Trevis, (Zeora nivalis Körber); 7. Spor: intermixta Trevis. (Lecidea intermixta Nyland.; Biatorina arceutica Körber, non Massal.); 8, Spor, aresulioa Trevis, (Biatorina arceutice Massal,); 9. Spor. sonmutata Trevis, (Lecidea commutata. Achar.; "Bintorina commutata Massal.); 10. Spur. Griffithii Trevis. (Lichen Griffithti Smith; Biatorina micta Fries); 11. Spor. eyr- telln Trevis. (Lecidea cyriella Achar,); 1%. Spor. Schae- ‚rer! Trevis. (Lecidea anomala var. minuta Schaer.; Leci- deu minuta Massal,; Biatora minuta Nägeli in Hepp); 13. ‚Spor. sphaeroides Trevis. (Bintorina sphaeroides Massal.); AA. Spor. Nägeliö Trevis. (Biatora fusca Nägeli in Hopp); 15. Spor, alvo-purpurea Trevis, (Biatorina atro-purpurea . Massal.); 16. Spor. diluta Trevis. (Peziza diluta Pers. 1801; mm 3 Biuzog, ven, et ine Iatin. cr) Oyalolechia a Biatorina ejusdem auctoris eadem ratione, qu& Berengeriae ofiguratae a Berengeriis uniformibus (ofr. Trovis. in Flora 1855, num. 12.3, diltert, "Berengeria Massalongii (Lich, flat’ exs, 1. p, 15, 1855) genus ost a Berengeria men. (1861) Aversissiumm, Baeopodium dicendum, sporis plurilocvlaribns di- Milchum (Baeopodium calycioides Trevis., Baeomyces calyelot- : »des Delise), Ad Basomycenrum subtribum hoc pertinet, . 18* 292 -Düchen pinett Schrad: in Ächar. 1808 ; Biatora pinieti Frtes); 17; Spor. pulicaris Previs. (Bialorind pulicaris Massal,); 18. Spor. 'Heppit Trevis. (Biatorina Heppäi "Massal,); . 19, Spor. alociza Trevis. (Biatorina alociza Massal.); 2%. "Spor. 'seramsned Tievis, (Biatorina ceramonca Mässäl); 21."Spor. Rabenhorstii Trevis, (Patellaria Rabenhorsiii Hepp); 22. Spör. täftöensis Trevis, (Bintora inricensis ‚Hopp);-23. Spor. synothea Trevis: (Biatora synothed Fries; Biatora dönigrätd Fries) ein. j . VE. Byssoloma ' Trevis. . _ Apothecia primitus ab excipulo proprio e fü Ebrh by ‚yssoideis ramosis intricatis composilo marginäta. Asci S-spori, paraplysibus. nullis immixtis. . Sporae Fusifor- mes, 4-loculares, hyalinue. — Thallus ernstaveus un“ Formi ee . (Tricholechia Massal.) .t. Byssol. Leprieurü Trevis, (Biatora tricholomä Moi- tagn.; Trichvlechta Montagnei Massal.) VI. Bacidiä De Notar. (1846). ‚Apotheoia primätus ab excipulo proprio cartilagineo- veraced colorato marginata, Asch 1 — 8-spori, para physibus obvallati, Sporae orotdeo- oblongae el Fusi- Jormi-bacüliformes, 3-—- 18-locilares, hyalinae vel fusoo- Intescentes. — Thallus erustaceus uniformis. u. (Bombyliospora De Notar. 18475 Heterothacten. Flo- tw; Trichoplacia Massal.) 1. Bac. paöhycarpa Trevis. (Leciden pachycarpa Du fohr; Bombyliospora pachycarpa De Notar.; Heterothe- edum tuberonlosum } Flotow); 2. Bac. eocoodes Trevis. (Par- anelia cocoodes Belang.; Biatora voceodes Montagn.); 3Par tnberonlosa Trevis, (Leoiden tnberoulosn Fee; Biätora ! | | | | | | 293 .tuberoulose, Montagn.); 4. Bac. versico'or Trevis. (Hecideg versicolor Fer); 5. Bac. dolichospora Trevis; (Lecidea de- lichospora Nyland.); 6. Bac. cornea Massal. (Lichen cor- neus Smith; Bacidia eurncola, De Notar.); 7) Bac. rosella Do Notar. (Biatora rosella Fries); 8. Bac. rubella Massal. (Lichen rihellus.Ehrh.); 9. Bac; effusa Trevis, (Lichen Ausus Smith; Biatora effusa Hepp); 10. ‚Bae. anomala Mass l, ‚(Biatora anomala. Fries); 11, Bac. einen rea Treyis. id eiden einerea Schaer.; ; Biatora einerea Nägel i in Hopp); ac. ‚microscojiica. Trevig, (Biatora microscopioa Mon- ei. ‚Trichoplacia migroscopica Massal) vuX. Bilimbia De Notar. : Apotheeia’immarginata, excipulo. destituta. Thala- mium hypothecio erumpente convex0- cephaloideo. medul- Tari impositum. Asci 8-(212-)spori;. paraphysibus ob- tallait: Sporae auoideo - ohlengae:vel fusiformes, A-—8- Joculares, hyalinae. - Thallus erustaceus uniformis. .: " (2:drthrosporum Massal.) 1. Bil. vernalis Trevis. (Lichen vernalis Linn.; Bia- tora vernalis Vries; Bilimbia tetramera De Notar, Massal.) ; % Bi, „@parallacta Massal.; 3. Bil, Heppiä Trevis, (Bia- tora dolosa Hepp Lich, eur. exe 1. 139); 4. Bil. mUSCO- rum Trevis, (Lichen muscorum Swartz; Lecidea sphaer 0- des var, muscorum Schaer.; Bilimbia hexamera De Notar. ; Massa); 5, Bil, fusca Massa). (Lecidea fuscu Besser); 6. Bil, twachona Trevis, (Biatora trachona Flotow); 7. Bil. leptalen Trevis, (Biatora leptalea Dur. ei Montagu.); 3. Bil, pusilla Trevis, (Biatora pusilla Montagu.); 9. Bil. Ügniarin Massal. (Lecidea ligniaria Achar.); 10. Bil. sabulosa Massal.; 11. Bil? acclinis Trevis. (Lecidea aceli- 294 inis Flotow; Arthrosporu populorum Massäl.); 1% Bil? Notarisiana Massal. (Comiängium Notaristaium Baglie) IX. Brigantiaea Trevis. x. Sporopodium Montagn. (1851.) : Apothecia immarginata , "exreipulo destituiä. "Thala- anium hy ‚ypothecio erumpente or bioulari- convero eelluloso- vesiculoso impositum. | Asch 1 — %- sport, paraphysibus nullis immixtis. ‚Sporae oblongo - Fusiformes,, paren- chymaticae, hyalinae vel olivaceae, — Thallus erustacens uniformis. (Eotolechia Trevis, 1845.) 1. Sporop. Leprieurii Montagn.; 2%. Sporop: Phylio- churis Montagn. (Eotolechia Phyllocharis Trevis.) Ex suis prineipiis a Sporopodio Leprieurii meam Eoto- lechiam sejungere. debuisset &l, Massalongo ‘(Alc. !gen. di Lich. p.9,), a quo sporis hyalinis, nec olivaceis, haes dif- fert. Sed de valore characteram.e sporarum colore. deprompto- vum ad generum distinctionem alüis locis disserui. Biatorearum eubiribus elavem analyticam segqneni inodo exponerem: Komm n " /Apotliecia piimitus ab’ excipuls proprie margi- nala, Asoi 8-spori . . auöleo sim- /Apothecie immarginata, ' plier, exeipulo destituta. Tha- 295 \ 1. Biatora Fried. erumpente . medullari _ impositum. Asci 1— 2-5p0 sera ° En hypothedio „Sporae uni- loculares. . : Apolhecia inmarginata, excipulo destituta, Tha- 2. Oedemocarpus Trevis, lamium hypothecio ı erumpenie medullari aucleo bla- Jimpositum. Asei myrio- u slico, 1 N 2a Apotheeie "primitus ab exeipulo proprio margi- nata, Ascid—8-spori i Sporae 2-loculares ..... retro eneeee . Exeipulum e Sbrillis Apotliecia pri- \byssoideis ramosis in- mitus ab exci- }triealis composilum # . pulo proprio Sporasg-_.1g- Jmarginala. Exeipulum cartilagineo- loculares. ceracum zer ver. Apothecia immarginata, exeipulo desti- tuta. Thalamium hypotheeio erumpehte medullari imposium vs .e ro 05. Apotheeia primitus ab exeipulo proprio margi- oo. : nata, Asci paraphysi- 5 bus obvallai 2.2... Spora i Po © parenchymaticae . . ta, exeipule destituta, erumpente celluloso- vesiculosd imposilüm. Asci paraphysibus nul- 3. Myrioblastus : 'Trevis, 4, Blastenia ..Massal, : . & Sporoblastis Trevis, '- 6. Byssoloma Trevis, ö 7. Bacidia De Notar. 8. Bilimbia De Notar, run 9 Brigantiaea - Trevis, Apotheeia immargine- . ‚jThalamium hıypothecio. - His immiztis „+... 10, Sporopodium Monk, . 5 plurimis meis adnotationibus ad genera Lecideinarum bie adhye. tantum addere Iubet tribum hane ; n quatuor -sub- {ribus, mes sensn,; hödiegne 'dividendam esse, hempe Baco- 296 myceas (Zenker), Biatoreus (Trevis. 1853), Eulecideinas (Treyis, 1853); Phymatopsideas (Trevis.). = Baeomyceis speolant genera: 1. Baeomyoes Ehrh,; 2%, Sphyridium Flotow; 3, Bacopodium Trevis. . Eulecideinis pertinent: 1. Lecidea Achar.; 2. Sporaste- zia. Massal.; -3..Psora .DC. 1805 (Buellia De Notar, 1846; Diplotomma Flotow 1849 ; Buellia, Catillaria, Catolechia, Diploicia, Thalloidima » Corinotheoium et Abrothallus pr. part, Massal.); 4. Scöliciosporum Massal. (Toninia Massal.); 5..Raphiospora Massal.; 6. Sagiolechia Massal.; 7. Rhizo- carpon Bamond in DC. (Diplotomma Massal.) Phymatopsideis (Lecideinis thallo destitutis) adserihe: — (1. Euphymatopsideis Trevis,; apotheeiis determinatis, dis- erelis) 1., Scuzula 'Tulasn. '186%*), Trevis. 1853 (Nesole- chia Massal. 1855); ?. Sarcogyne Flotow 1851 (Myrio- sperma Nägeli in Hepp 1853); 3. Phymatopsis**) Tulası. (Abrothallus De Notar.); 4. Monerolechia Trovis. ); *) Huc pertinent: 1. Seutule miliaris Trevis, 1853 (Peziza mi- -' Garis Wallr. 1833; Sculula Wallrothii Tulasn. 1852); 2. Scul. oayspora Trevis. 1853 (Abrothallus omysporus Tulasn.); 3. Send. Massalongiana Trevis, (Lecidea thallicola Massal.); 4. Seuf. Heerü Trevis, (Lecidea Heeri is Hepp in Schaer. Lich. helv, 0x8 n, 680); 5. Seut. inguinans Trevis, 1853 (Abrothallus inguinans Tulası,). **) Hujus generis tantum sunt: 1. Phymatopsis Parmeltaru 'Trevis. (Lecidea Parmeliarum Sommerf. 18265 Abrothallus ‚Bertianus ei" Buellianus De Notar. 1846; Abrothallus Smithit “ Talggn. 1852); 2, Phymat. Wehwitschii Trevis, (Adrothallus WelwitschiiMontagn.); 3. Phymat. microsperme Trevis. (Abro- thallus mierospermus Tulasn.) — Lichenes parasitioi, thallo - ömnino destituti; neo. thallus delicatus, mollis, tener cäpeis). ” er) Apotheein sparsa, discreta, orbiculate, patellatit,‘ en =... Omni parte aterring, primum punetiformia. apertar. dgin 30° 297 3. Lecozonie Trevis, #); — (IL Celidieis Massalı **);- apo- theeiis coalito-indeterminatis, -in soros machliformes ‚ereber- zime consociatis); 6. Celidium Tulasn, 1852, Trevis. 1853 (Spilodium Massal. 1855); 7. Phacopsis Tulasn, 1852" (Co- üida Massal. 1855); 8. Lichenomyces Trevis, 1853 (Celi- silia, in ambitu tota libera, disco planu, ewcipulo crasso prominente maryinata, tandem conveno-tumidula encipulum tenuatum reclinantia. Hypothecium cum eneipulo confluens, aterrimo - carbonaceum , crassissimum. Asci 8-spori, para- physibus obvallati, Sporae ovoideo-oblongae, 'subincurvae, bi- loenlares, fuligineo-fuscae. — Lichen athallius, parasiticus, thallicola, , . nn | . A Phymetopside optime distinetum, licet iu plurimis conve- niant utrague Iaecce genera. Exeipulum, apothecia Monerole- chiae eircumeircn crasse marginans, in Phymatopsidibus omnino desideratur. Ab his itaque ut Bacidia a Bilimbia reoedit. 1. Monerolechia Bayrhofferi Trevis. (Lecidea Bayrkofferi Schaer., exclus, thall., Lich, Helv. exs. n. 622). -*) Apothecia sparsa, discreta vel rarius appromimata, orbieu- late, patellaria, ex omni parte aterrima, prinum punctifor- mia aperta, dein sessilia, in ambitu tota libera, disco plano, rcipulo crasso prominente marginata, tundem convexo - tu- mentin excipulum tenuatum veclinantia. BHypothecium cum ncipula confluens, aterrimo-carbonaceum, erassissimum. Asci 8-spori, paraplysibus obvallati. Sporae oblongo-cylindricae, ulringue übtusissimae, subincurvae, A-Ioculares, fuligineae. — Lichen athallius, parasiticus , thallicole. }.3 Monerolechia, cum qua apotheciorum siractura convenit, Pporis 4-locularibus facillime diguoscitur. 1. Lecozonig inspersa Trevis, (Lecidea inspersa Tulası.). A Gelidieis Massalongti (Lich, ital. ews. I. pag. 18) Leutula Talasıei certo exoludenda est. Difiert enim a Phymatopside "onyisi sporis simplieibus , neo bilocularihns. 298 dium Massal. 1855, non aliornm); 9. Phacotheeium * Trevis. (Phacöpsis Massal., non 'Tulasn.). “ ‚Dabam Patavii, 17 Maü 1856. *) Apothecia primum hupophlaeodia, posten nudata, matriel tota innato-adnata, effusa, ändeterininata seu marginibus propräis destituta, alra, verruculas deformes aut maculas ‚plurifartam effiguratas sistentia. Hypothecium alerrimo-car- bonaceum, ad medullam hospifis solilo magis densatam indu- ralamque applicatim. Asci 6—8-spori, puraphysibus obval- tati. Sporae oblongae, ulringue obtusissimae, rectae, 4-Ioeu- lares , byalinae. — Lichen paradomus, fungifor mis, athallius, parasiticus, thallicola simul et apothecicola. & Phäcopside sporis 4-locularibus, nec bilocularibus , differt. 2 Phacothecium varium Trevis. (Phacopsis varia Talası.) | | | u Ueber die Rottlera- Arten des befanischen Gartens zu Buitenzorg und im Herbariom von %öllinger und Moritz, so wie über einige verwändte ‚Geschlechter aus der Familie der Euphorblaceen- : von H. Zollinger. Bi meiner Rückkehr nach Java hatte ich mich eine Zeit lang in Buitenzorg aufzuhalten; ieh beschloss einen 'Theit meiner Zeit auf die Durchsicht der schönen und interessanten Familie der Euphorbiuceen zu verwenden. . Ich überzeugte mich dabei aufs Neue, dass die Einthei- fung der Ordnung, wie sie von Bartling vorgeschlagen und von Endlicher angenommen und emendirt worden, unhalt- bar ist, und vereinfacht werden oder auf anderen Grundlagen Aufgebaut werden ınnsa. In der That sagt Bartling, dass die Tribus der Hip- Pomanege hat: „Flores apetali, spieati, räoteis 1-— multi- Horig.« on Acalypheas: „Flores apetali, glomörato - shall "Vi 1Ae demosi,“ . 300 Crotoneoe: „Flores snepissime eorollaii , faseieulati, spi- eati, racemosi v. panieulati.“ Wenn ich nun eine Enphorhiacee vor mir habe, die „fo- res spicali“ besitzt, wo soll ich sie dann aufsnchen? Zumal da auch unter den Hippomaneen Pflanzen vorkommen mit | „flores glomerati.“ | Von den Crotoneen heisst es: flores’saepissime corollati.s { Wie es damit. beschaffen ist;;.ersieht: man. am: hesten daraus, | dass von 40 Geschlechtern, die Endlicher aus dieser Tri- bus aufzählt, 18 ohne Krone 'sind! \ . Wie ich schon früher im Natimr- en’ geneeskundigen Ari ghief voor N. J. gesägt Iiahe, ist. von jener‘; Bintheilung mır das Folgende. balıbar, wobei ich zugleich die’ Geachlech- | ter aufzählen werde, die gegenwärtig im Garten von Buiten- zorg repräsentirt sind, | N | Subordo I. Mlönospermae. Oyarii locali 1-ovulati. Bas ‚Tribus I. KEuphorbieae. _ Flores monoici, apetali, inter involnerum commune ma- seuli eum femineis. 1. Pedilanihus (carinatus Spreng.) Neck. * "Euphorbia L, 14 sper. . 3 Poinseltia pulcherrima Grah. \ A ‚Dalechampia Plaw. (bidentata Bl.) mn mn Tribus I. Aecnlypheae...i : :' . „Flores ‚monoiei. s, dioiei utrinsque generis- in inpolorum „sv perigonium; proprium, j 5. Excoecaria L, 4 species. - „62. Burg. (orepitans) L. ne 7. Hippomane L. 2 speo. Ba 301 8. Pachystemon (trilobum) Bi. " 9. Homalanthus (Leschnaultianus) Ad: Iuss. 10, Colypteriopetalum brasilianum Hassk. 11. Stillingia (sebifera L.) Gardn. 12, Sapium (indieum Willd.) Klotzsch, 18. Tragia (kirsuia Bl.) Plum, j 14. Cnesmone (javauica) BI. 15. Hedraiostylus (cornicklatns) Hassk. 16. Acalypha L. 4 spec. 17, Mappa Ad, Juss, (cum 3 spec.) 18. Olaoxylon Ad. Juss, 5 speo. 19. Aparisthmium End, *% sper. %. Stphonia (elästica Pers.) Rich. M. Elateriospermum Bl. % spec. 9. Alenrites (moluccana Wild.) Forst. %3. Ostodes patiiculata Bi. %4. Elaeococca (Pernicia Juss.) Commers, %. Jatropha Kunth. 4 sper. %6. Curcas (purgans Medik.) Adans. %7. Manikot (utilissima Pohl.) Plum. ° %8. Rieinus Tournel. 4 sper, “ ®%. Spathiostemon Bl. (saleinum Zoll. er Mar.) * " %. Hemicycha W. et Arn. (r ’hazodiscoe Hassl.) U. Gelonium Boxb, 2 öpeo.. 3, Coiaeum Rumph. 4 spec 83, Rottlera Roxb, 10 sper. 3. Melanolepis multiglandulosa Ba ei Zoll. %, Plegianthera oppositifolia RB, et Zoll. %6, Adenogynum disolor R, ei Z. nn W. Cheilosa montana Bl, 8, Trewia L, 2 spec. 3, Baliospermum weile Bl. 302 40, Coelodepas bantamense Hassk, 41. Oroton L.. 5 spec. 42, Tigltum purgans Klotzsch. 43. Rhyparia caesia Bl. . 44. Aspidandra ‚fragrans Hassk. 45. Galeariu Zoll. ei Mor, 2 spec. Subordo IL. Dispermae. . ._ Tribas II. Phyllantheae, _ Stamina foris centro inseria. 46. Cyelostemon Bl. 3 spec. 47. Briedelia Willd. 4 spec. 48, Audrachne L. (australis Zoll. et Mor.) 49. Sauropus Bl. 5 spec. 50. Agyneia L. %spec. 51. Tetractinostigma microcalyı Hassk, 8%. Leiocarpus Bl. % spec. 53. Phyllanthus Sw. 6 spec. 54. Xylophylia (falcata Ait.) L. 55. Ceramanthus gracilis Hassk. 56. Melanthesa Bl. 3 spec. 57. Emblica offoinalis Gaerin. 58. Cieca disticha L. 59, Anisonema Ad, Juss. 2 spec. 60. Glochidion Forst, 14 spec. 61. Scepasma Bl. 2 spec. " 62%, Eriocgcous Hassk. 3 spec. _ -- Tribus IV. Buxene Battl, Stamina sub ovarii rndimento sessili inserta. ... | 63. Flüggea Willd, 2 spec. 64. Savia Willd. ® spec. . 2. 65. Buxus (sempervirens 1.) Tounef, mm nn m m 303 np, Pachysaudra (japonica H. Bog.) Michx, 67. Adenoerepis javanica Bl. 68, Pierardia (racemosa BI.) Roxb. 69, Hedycarpus (cauliflora Hassk.) Jack, -%, Dodecastemon Teysmanni Rassk. 7, Nanopetalum myrianthum Hassk, - 7%. Pimeledendron amboinicum Hassk, , Veber dio neuen Genera und Species des Herrn Hass- karl werden wir vermuthlich in seiner „Zeizia® Aufschlnss erhalten; über die meinigen gedenke ich in unserm indischen Journal später noch Aufschluss zu gehen.: Das R, et Z..he- zeichnet -die gemeinsamen Benennungen meines Freundes Hrn, Professor Reichenbach in Leipzig und von mir, da der- selbe die Verwaltung meiner neuen Sammlungen übernom- men hat, . Ich wende mich nun zu den speciell im Titel genannten Geschleehtern, und vorerst zu dem Geschlechte Rottlera, wie es von Hasskarl in seinem Kataloge des Gartens von Ruitenzorg angenommen worden ist. Blume hatte die dahin gehörigen Pfnnzen auf,3 Genera verteilt: Mappa, Adisca (n. g.) und Rottlera, ° Mein Freund, Moritzi anerkannte nur das erste und letzte, und 205 Adisca zu Mappa Ad. Juss. Hasskarl- endlich zog Such diese noch ein, und anerkannte nyr noch Mortlera, Ich bin nit meinen beiden Freunden darüber einig, dass Adison BI, nicht haltbar ist, weil es weder durch sichere, Heck -durchgreifende Kennzeichen abgegrenzt ist. : Dagegen Ände ich in Mappa ein wohlbegründetes Geschlecht, wenn °® gehörig vedueirt wird, Die Mehrzahl der Arten von.ddisca Bl gehört aber nicht zu Mappa, sondern, wie Herr Hass karl tichtiger geschen hat, zu Roitlera, En 304 Eine genauere Untersuchung hat mich &elehrt,- lass die Zahlenverhältnisse der Blüthen= wid Fruchtiheile hur in be- scheidenem Maasse Merkmale für die Unterscheidung der hier- her gehörigen Geschlechter abgeben können, indein sie Äns- serst zahlreiche Abweichungen darbieien. Es 'sind ann die Maxima und Minima, weiche brauchbare Merkmäle darbieien, indem sie die Grenzen derAbweichnngen fesisetzei. Freilich - macht sich auch eine: Normalzahl sehr häufig bemerkbar, ‚welche: dana für die Festsetzung des Geschlechtes von Werth ist, Sehr gute Characiere, auf welche bisher zu wenig Werth gelegt wurde, bieten dar: dic Beschaffenheit der: Biacieen, die Beschäffenheit des‘ Perigöoniums (nicht die Zahl" seiner Theile) und der Bau ‚der Antheren, wie dies meine ‚Sritpsis "eigen wird, ' ö ’ Besonders bemerkenswerth ist in der Rottlera und den Verwaidien Geschlechtern das Erscheinen der mänuliehen und weiblichen Blüthtn' mit Rücksicht auf die Zeit der Entwicke- ling. "Bald erscheinen sie zugleich, bald erst die männlichen hüd dann später die weiblichen Blüthen, üid umgekehrt, Du- - weilen trägt dieselbe Pflanze nur weibliche, und’ dank nur männliche Blüthen. Andere tragen in der Jugend männliche, und später beiderlei Art Blüthen, "wieder: andere erstmähn- tiche, und später nur weibliche -Blüthen. : Man muss daher sehr.:vorsichtig sein, ehe man erklärt, die Pflanze sei wo- eeeistisch oder diöcistisch. Ich werde in meiner Arbeit merk- würdige, hierher gehörige Erscheinungen eitiven.. . : ich lasse. hier zuerst eine analytische Uebersicht‘ der Pfähzen folgen, die bisher im Garten von Büitenzerk ünler dem Namen’ der-Rottlera gezögen wurden, und ‚gehe daıh 23 zur: Sichtung und: näheren Beschreibung‘ derselben übe Sant, L 305 [Perigoniom 6-sepalum, sepala basi distintis- . | sime stipitata 2 0 0 002 20. Adenogyaum 1,1 Perigonium dentatum s. lobatum s, 2 — 6- Rei zZ. ) parlitum . ®—6-sepalum, sepalis s, la- | einiis sessilibus % [Bracteae produetae, stamina definita (4-12) Mappa, 9 < Bractene parvae stipnlaeformes, stamina in- U definita 3 q [Siamina conneetivo hand prodneto eglanduloso Rotzlera. *|Staminn eonnectivo producto s. glanduloso 4. Stamina circiter 30 eonnectivo spatbulato, antherae obliguae ad basin utringire Ia- tere loenlis graniformibus . . . - - Plngianthera | amina 'innumera (+ 100), eonnceiivum Ru, etz, } in glandulam cellulosam eontinuatum, an- | herae Iongitudinaliter dehlsceutes . . . Melanolepis Re 4 Mappa Ad, Juss. Eumeppna: braeteae pectinatae opmnalar, Kt. li, Adenoceras: brarteae Ianceolatae planae glandulis 1—5 depressis ohsitis.. Roitlera Roxb, . 4 Bent, I, Pseudo-Rottlerae: Stamina subdefinita (cire. 12) antherae eruciatim dehiscentes. BR Stamina indeßnita (+ 20) autherae lon- gitudinaliter dehiscentes, . Sert, I, Stylantkus: Perigonium irregulariter sectum, sty- tus longinsculus, sent, I, Eurottleraa: Perigonium rotatum stylus 0, 8. sub- anllus. j "ra, 9 Ion, 20 PER 306 Species dubiue. Species exclusae. Mappa Ad, Jnss, Euph. 44. e. 14. Endl. gen, plant, 5788. Blume Bydr. p. 623. Flores mouoiei? ‚s. plerumgue dioiei, paniculati 's. ad racemuın subsimplioem reducti, bracteati. Bracteae prodneiae floribus longiores, formäs insignissimas referentes, Masc.: Perigonium profunde 2—5-partitum, plerumgue per coali- tionem laeiniarım 2— 3-partitum, laciniis concavis lato -orä- tis acutis. "Stamina paueca definita 2—8, plerumque 3-5, eentro inserta, demnm patentia, basi vix coalita; antherae in- trorsae, medio afiıxae, demum horizontales,; eraciatim dehiscen- tes, biloeulares. Fem.: Perigonium ovario arcte adpressum {s. idem ineludens) coriaceum, irregulariter fssum 4 2— 3-hdum. Styles a hasi 2-lobus (rarissime 3-lobus), lobis reflexis persistentibus, intus planis cristato -plumosis. Ova- viran subinelusum, echinafum granulato - squamulatum, 2-lorn- lare (rarissime 3-Iocul.), locnlis 1-ovulatis. Frucius capsı- laris %-soeons echinatus, coceis monospermis, Semina lesia erüstacea nitida nigricanti teeta. \ Brutices vel saepins arbores corona tenui, Folia stipu- lata, longiter petiolala, sacpius peltata, interdum basi glandı- losa, penninervia inter venas parallelineryia et tenniter paral- lelogrammo - retieulata, margine subiniegra seu repania, subtus punctato-. =. peltato- s. granulato-glandulosa, glandulis mm. imerosissimis integamento intermixtis; panicnlis 5. racenis axillaribus et terminalibus, floribus masenlis minutis glome- zulatis. Setio I, Eumappa BR, et Z. Bracteae concavae foliacene parallelo - venosae, venis al marginem in eristam produetis, unguienlatae, feminea inforiore PEN NG wer 307 3-Jeba, lobis lateralibus lanceolato - linearibus fimbriatis. Pe- ‚nigonium uveeolatum. . Capsula dense molliterque echinata. 1. Mappa Tanaria Spreng., . a ‚Bl. Bijär, 624. Nune in horto Bogor deest. In herb. Zoll, et Mor. 1205? Spontanen prope Tjikoya 20, Mart, 1843, Rotil. Tanaria Hassk. in Cat. ’ 2% MM. tomentosn Bl, Bijdr. 624. ı :M. Tanariu var. tomentosa Mor. in Verzeichn. p. 17. Bottleva tomentosa Hassk, in Cat. 238. Herb. Zoll. et Mor. %87. Frutex prope Tjikoya VII— VIII, In horte Bog. arbor 35— 30 ped. " nn Marra bodas incol. . Folüs longiter petiolatis, peltatis, obsoleie repandis, latis subrhomboideo - ovatis acuminatis, supra viridihus villosinsculis infea molliter tomentosis glaucescentibus B petiolis ramulisque hvellis pruinoso -glaueis glabris; Aoribus dieieis, ımase, in Panionlam axillarem fragilem dispositis, ramulis alternis ge- wenlatis, braetea ooncava sessili lato-rotundata nervosa Pi- losa ad marginem fimbriata, floribus femineis in spicam simpli- em ad apicem pancifloram disposilis, peinnenlis glabris pe- tiolo longieribus, capsulis 2-coceis, coceis longitudinaliter se- viatim echinatis, glaueo - pruinoso - pulvernlentis. 3 Mm. trichocarpa Zoll. u. sp. ‘Herb. Zell. et Mor. 3045. (oum .Rottleria). . In 'sylvis Br, Lampong ins. Sumatra, ‚Kakerang ineol. j Frutex folis longiusenle petiolatis, lato-ovatis acumina- Üssinis, basi obtusiuseulis s. subeumeafo, attennatis, interdum ohsolete ‚S-Iohatis inaequaliter serratis, densissime melliter vil- Isis, spieig femineis petiolo 3-plo brevioribus, bracieis fe- mineis 'peefinatis, capsulis 2-coceis, coccis late ‚separatis, densigsime echinatis, echinis stylig Jongiorikus pilis rigidis missimis hispidulig, Digiens? - , 20* 308 > Seetio IL. Adenoceram. Flores panieulati, panieulis axillaribns. Bracters quam fores mulio longioribus linearibus sen lincari-spathulatis, planis eoriaceis, glandulis depressis oblongis 1 —5 notatis. Perigo- nis feminenm profunde fissum. Capsulae obsoleie murica- iae s. subinermes. j 4. M. (Adenoceras) dentieulata Bl. Bijdr. 626. Moritzi Verz. 17. Rottlera glabra var. dentieulata Hassk. in Cat. 238. Rottl, dentioulata in Hort. Bogor. Marra borlas Sund. In Herb. Zoll. ei Mor. 1378. Ad ripas flam. Pauim- bang in Prov. Bantam. 18. VI. 1843. Arbor ramis novellis, petiolis, nervis, fol. subtus, pedunen- tig, Dracteis et perigonio extus fulvo -tomentosis, petiolis folio paulg brevioribus, foliis peltatis lato - subtriangularibus, olso- lete repando-denticulatis acuminatis, densissime parallelo- grammo -retieulatis, nervis supra tenuissimis, brevissime vil- losis; infra prominentibus fulvo-tomentosis, panienlis_petiolo vix brevieribus ramosis, floribus maseculis glomerulatis sesii- libüs, staminibus 5—8 (interdum ploribus?). Speeimina in Hort. Bog. mascula, unde planta probahi- liter dioien, 5. Mi. (dd.) denticulata Bl. var, Lomentosa ser. Moritai, An sp. n.? Arber vaste in mwontesis Tengger Javae orien- talis. 9. XI. 1845. Blarang incol. In herb, Zoll, et Mar 2546. 6. IE. (4d.) Javanien Bl. Bijdr. 625. Mor. in Cat. 1% in herb, Zell. et Mor. 632, In sylvis prope Tfikoya. Aott . lera javanica Hassk, in Oat. 238. Floret X— XL" Arlor corons elata tenui, ramulis virescentibus,' ultimis subeanaliculatis fülvis, petiolis glahris folio düplo hreriöribus, foliis lanceolato - ovatis, acntis, basi obsolete &nneatis, 2-glan- 309 dnlosis, margine subrecurvis, integris, supra glaberrimis, infra iu nervis. prominentihns, fulvo-tomentosis, facie glaneis, punctis immersis obscuris albido -marginatis ereberrime notatis; pa- "nienlis a basi paree ramosis laxis, rhachi strieta filiformi, o- rihns masenlis glomernlatis sessilibus 6--10, staminibus 2— 3 (variter 4— 5), coceis % densissime pruinoso- granulatis sparse muricatis, murieibns brevissimis glahris intense viri- dibus« Arbor ligno fragili. Specimina in Hort. Bogor. divica, Herr Teyssmann hat von Sumatra noch folgende Pfan- zen mitgebracht, die den vorhergehenden Geschlechtern ein- zureihen sind, und sich jeizt im Herb. des Gartens vor Bui- Wnzorg befinde, 7. Mappis? fiypoleuen RB. et 7; Arber Alta, ramulis gläuctscenlibus, follis Hlahris lohgi- ter petiolätis, peltätis busi snboordatis, Sirpta glähris virkdibes, Infen alblenutibus impwietatis profunde trilobis, Iobis eliptivis aenikiatis nargine sulihtegris. Oaetera ignotä, Plant tik- Kite Insiguis hablıu Siphoniue, Sapa lujang Ijäng li- &l, Pröpe Lube aldig in Prov, Padsig Ins. Staalin, Polins Mappue sectio propria ? &. Mappa moluccana Spreng.? Arbor foliis longiter petiolatis, petiolo infrä apieem stipi- (ao -biglanduloso, peltatis, ovatis acumlhatie, subinlegorrimis, Palmatinerriis, supra glabrinsculis, snbtüs peftolis ramulisque velufirfo- fomensosis; caetera carent. Prope Mappam Tanariaın ponenda. Folia — 10” longa, Iota, petiolus 8- pollicaris, Madeng demmar, incol. Prope Battang Baros in ins. Sumatta onoidensalibus. 310 9, Mappan? strieta BR. et 'Z. Frutex ramulis petiolisgue elongatis strietissimis ' rüfo- velutinis, foliis ellipticis acaminatis basi obtusinsenlis iriner- vis, venis subhorizontalibus, obtuse dentienlätis, supra 'gla- briusenlis infra molliter tomentosis. Caetera 'ignota. M. trichocarpae' valde :aflinis. Mantjird inc. Piope Lübu alang in Prov. Padang Ins, Sumatra, Bamuli subcompressi angulati suleati. Petioli usque'ad 4 pollices longi. Folia supra ad basin 2- glandulosa , inferdum cam glandulis accessoriis. Nervus medianns pubescens, Bottlera Roxb. Endl. ‚gen, ‚plant, 5819. Blume Bijdr. p. 606. . Flores monoiei v. dioiei, panienlati s. spicati, braeteal. Bracteae minutae flores hand snperantes stipulaeformes. Mase.: Perigonium plerumque regulare, rare irregulare, % —5-partitum, interdum 2— 5-sepalum, laciniis varlis. Sta- nina subindefinita (20 et plura, uniea specie excepia) ven- tro inserta, libera, subpaientia, aztherae introrsae 2-locula- res, longitudinaliter debiscentes, conneetivo hand produele. Fem.: Perigonium rotatum, 2— 5-partitum, rare subirregu- lare. Cor. et glandulae mullac. Ovarium 3- (rarissime %) locul., 3- (rarissime 2-) ovnlatum inerme s. murlcafun Stylus submullus s. distinetus, 3- (rarissime 2-) lobus, lohis infus varie stigmatosis. Capsula ovario conformis quoad lo- enlos et indumentum, Semina testa ernstacen nilida. Sectio? I, Pseude-Moitlera (an gen. pröp-?). Flores spieati monoicl. Masc. Perig. 4-partitum, ac müs carinatis inflexis, Stamina eirciter 10 in entre,’ &# Üherae gen. Mappae, Fem. inferiores ad basin spieae. Pr Ovariniı rig. 5-part, laciniis subinaequalibus lancsolätis, ' m rm nn sıl et oapsula 2—3-loe., 2 — 3-ovul.: Stylus subuullus, lobis 2-3, intus glabris sed stigmatoso-eallosis. Caps. coccis peltato-farfuraceis, dorso prope suturam aculeis mollibus bre- vissimis viridibus muricatis, "Bis jetzt ein einziger Baum im Garten von Buitenzorg. Er hält generisch genau die Mitte zwischen Mappe und ‚Rott- leva, Mit dem ersten Geschlecht hat er gemein: die geringe Zahl der Stanbfäden nnd die Beschaffenheit der “ Antheren, die Neigung zur 2-theiligen Frucht und deren Bekleidung. Mit der Rottlera hat die Pflanze gemein: das röguläre männliche und weibliche Perigonium, die Be- schaffenheit der Narben, die monöeistischen Blüthentheile und den Habitus... Zahl der Stanbfäden und der Fruchttheile schwankt zwischen beiden, oder steht zwischen heiden genan in der Milte, Sollte die Pflanze vielleicht ein eigenes Geschlecht bilden? 1.8. subfalenta Reich, et Zoll. sp. n. Herb, Ru et Z. 3667. Arbor unica in Hort. Bog. Fo- Nis sparsis, Apicem ramulorum versus conferlis, subcoriaceis, longinscule petiolatis, acnıninatis, subfaleatis, minute et remote Slanduloso - dentienlatis, glabris, subtus sparse fusco - punctatis, hasi obtusis, glandulis 3 immersis orbienlaribus nötatis, spieis axillaribus et terminalibns, bracteis minntis linearibus slahris (cum pedisellis et-peduneulo) rubienndis, floribus mase, in spiöa Interrupta &lomerulatis subsessilibus. Bereits’ seit 30 Jahren und länger im Garten, und äus- serst schwer zu vermehren, sei es aus Saamen oder durch Stecklinge, Doch sind endlich letzthin einige Saamen auf- gekeimt, 312 Sectio? 1. Stylanthug R. et Zoll. (an gen. pr.?). Flores dioiei spientie. Bracteae membranaceae pedicello longiores. Masc. Ferigonium ?—4-partitum subpellucidnm, stamina 20 et plura in ventro libera. KFem. flores solitarli, perögonium membranaceum oyarium ampleetens, interne Jace- rum, interdum, irregulariter 1.— 2-fissum, laciniis ovario lon- gioribus cohaerentibus. Ovarlum et capsula 3-Ioc., 3- oyulatum .densissime, muricatum; s&ylus distinetissimns ovario longior; stigmata 3 revoluta interne plnmosa. Frutices sub- arborescenies, ramis numerosis strietis, foliis membranareis viridibus, spieis elongatis simplicibus terminalibus. Adiscae sp. Bl. Vielleicht ein besonderes Geschlecht, dessen Kennzeichen vorzüglich in den ansgehildeten Bracieen, dem einseitig aufgeschlitzten weiblichen Perigonium und dem langen Griffel bestehen würden, dessen Vorhandensein .zu Liebe auch der Name Stylanthus gebildet wurde. _ 2%. Mottiera (Siylanthus) aeutikolia Hassk. Cat, p.238 . Adisca acuminata Bl. Bijdr. 610. Mappe acutifolie 2. ‘et M. in Verz. 17. KEorundem Herb. 1549. ex H.B. Foliis sparsis peltatis, elliptico - s. ovali-oblongis, acımi- natis, remote obsoleteve dentioulatis, basi rotundatis, supra gla- bris, infra in venis puberulis; spieis präecipne fructigeris elot- gatis, lloribas mase, glomerulatis subpedicellatis; braeteis'c- tissime deeiduis; Roribus fem, solitariis pedicellafis , pedicellis oyario longioribus, perigenio supra ovarium constticlo rostrato interne usque ad basin fisse, stylo ovario triplo longiore pet- sistente, coecis praeier murices breves pulverulento-adspertis viridibus. Folie interdum in venis basilaritus (i. e, Inter peduneuli apioem et marginem: inferiorem) suhpellueido - glan- dulosa, interdum eglandulosg, 3—4" longa, 11/,—?” Ialt petioli 11/5 — 8 longi,. Spiea frucligera 'interdam usqke ad 10” longa. nm FE a me 313 3 Bottlern (Stylantkus) Roribunda Hassk. Cat, p. 238. Adisca floribunda Bl. Bijdr. 610. Mappa floribundu 4, et M. Verz. 17. Herb. 582. In sylvulis pr. Tjikoya mase. IK, 1843. In H, Bog. IX— XI. : j Arbor medioeris, foliis suhrotunde - vratis s. ovalihus, pel- lalis, vix aenminatis, acnınine subrevolufe, membrahaceis, basi rolundatis obsolete dentieulato-repandis, supra glahris, subtus glaueis, sub lente Iuien - glanduloso- punetatis, infra ad basin venaram 2-glandulosis, Noribus spieatis, spieis lapsu folio- rum interdam paniculato - confertis, Bor. maso, 1-3 in glo- merulis, perig. 3 sepalo, for. fen. in spiea solilariis, perig. ovarium arete ineludente membranaceo piloso, laciniis 5 coa- His, superne in ligulam fissam productis, stylo ovario sub- aequale, stigmatibus suhrevolutis intus seriatim plumosis, eoceis dense molliter echinatis resinoso - granulatis, j Folia magnitudine R. acutifoliae s. paul breviora et Intiorä, Flores mase, in eentro ovarli rıdimentum obtusum erettum breve viride. Steht der R. acutifolia am nächsten, und ist ihr be- sonders in der Blattform verwandt, Die Plauze bildet den Vebergang zur folgenden Section. ER, sp (priori afüuis), Herb, Z. 1148. Frutex in syl- Yis pr, catarastam Bonthain in ins. Celehes. Nach Moritzi die männliche Pflanze der vorigen, war ich noch bezweifle, SR. (Stylanıkus) glaberrima Hassk. Cat. 239. Ramalis novellis tenneihns compressis, foliis oppositis in- “emalibus, oyato-lanceolatls, remote dentatis, basi subeuneatis, Meutis; -acımmine longissime subfaleato terminatis, glaberrimis, *iperne in medio :venarum pellucido-glandnlosis, glandelis . ki 2 Yasilarikus, bracteis pedicello Iongioribus, Horilus 314 mase. solitariis s, geminis; perig. floris fem. lateraliter fisso, ‚demum revoluto, stylo ovario longiore piloso, stigmätihus ad marginem papilloso - plumosis, ovario rubieando muricato, Folia nsque ad 6 longa (acumen plus quam pollicare), 12/y— 18/2" Nata, petiolus 1 —11/, longus rubicundus sub- scahriuseulus basi subincrassates, folii minoris vix semipol- liearis. Stipulae membranaceae snbeohaerenies carinatae ?— 3 longae. Partes florales plerumgue rubicundae. Arbusenla e basi ramosa, dioiea. Im horto Bogor. ex sylvis Javae. Seciio Il. ZEurottlern. Flores monoiei v. dioici, saepissime panieulali, Draeteis haud productis, oribus brevioribus. Mase. Perigonium 2%— 5-partitum; siemine indefinita (20 et plura) libere, anthe- rae %-loc. longitndinaliter dehiscenter, loculis saepe sub- oppositis. Fem. Perig. regulare, 2—-5-partitum. Stylus subnullns aut nullns. Ovarium et capsula 3-merum inerme 8. nuricatum. A. Fructus muricatus s. echinatus. a. Monoici, . 6. m, Zippelii Hassk. Cat. 238, .Adisca Zippelii Bi Bijdr. 611. Mappa Zippelii Z. et Mor. in Verz. 17. Herb. 140 et 468. In sylvis prope Tjikoya VI— VUL 184. Ih hort, Bog. IX — XI, Tjalik angin bodas Sundnice. Arbuscula foliis sparsis lengiter peliolatis, subpeltatis ro- tundatis aenminatis, basi latissime in sinum obseletum repal- dis, integris s. vix hine inde dentienlum minutum gerenähns, asuninatis, tenuissime relieulatis, supra opaco -viridibus, venis pilis minimis 'stellatis adspersis, infra eum panicula sieh lato-"tomentösis albido'-cinnamomeis, spieis elongelis term“ En EEE, a Bin — el mm en an J——. 24 Fr pi 7 315 nalibus, basi ramis paheis ‘phtentibus, floribus superioribirs ma- seulis glomernlatis, inferioribus femineis solitaräs; coceis den- sissime echinatis, echinnlis elongatis mollibus; stigmatibus per- sistentibus longioribus delignescente- Sarinosis. . Rämnuli subteretes obsolete canalienlati ut petioli teretes 21/, — 3 einnamomeo -stellato-tomentosi, petioli tenates apioe 13% infre folii marginem basilarem eglandnlosi. Fo- lia — 4" longa et 31/4’ lata, interdum basi lata, haud re- panda, superne obsolete trileha et distinctins dentieulata, 'Sti- . pulae braoteaeque minntae cite deciduae. Flores mast. usque ad $ in glomerulo breviter pedicellati, perig. usque ad basin 3—4-partito.: Stamina nümerosa, ‚antherae" minntae sub- globosae, Stylns brevissimas, stigmata obseure 'fulvo -Inte- soenlia. Semina nitidissima atra vix pisi magnitndine. Planta pılehra semper distincte monoica. 7. R. Zippelii var. minor, Quid? Mappa Zippelii var. ninor. Mor. in Cat. Herb. Zoll.-et Mor. ne. 319. Ad ri- 'vulam prope Tjikoya. Floret V— VI. 8, panienlata A. Juss. Hassk. in 1 Cat. 238. Bl. Bijar. 607, Mor. Verz. 17. Herb, Zoil, et Mor. 831 et 963 (2). Prope Tjikoya et Bogor in sylvis et frntiveti. XI—XI. In hort, Bog. X— XII. "Tja angin börrem Sund. Arbor medioeris, foliis longiter petiolatis, sparsis, subrhom- boideo - ovatis acuminatis, snpra basinintegerrimis, lato-cunea- is, ®-glandnlosis, apicem versus integris (s. junioribus obso- Iele-repahdis) aupra glabris opaco -Intescente - viridibus vene- Ss, infra glaucescente -einnamomeis tennissime parallelo-reti- latis, panienlis ‘terminalibns racemosis Jaxis einnamanieis, Noribus Superioribus-masenlis glomerulatis, inferioribus femi- Nels.rarig" solitariis, co6eis densissime echinulatis, echinulis wollibus subulatis stellato-Tarfaraceis. ’ '316 Arbusonla gracilis, corowa laxa latinsenla. Ramali te- naces snbangulati, griseo - füsei. Petioli subteretes ?— 2)", glandulis 2 nigricantibus terminal. Folia — 3” longa, — 21/3’ lata (interdum olsolete 2-—3- loba, lobis obtusib);, ner- vis secundariis supra haud conspicuis. Stipulae et bractene minntae fulvae. Flores masc. breviter albido -pedicellati, pe- vig. sepala 3 concava reflexa fulvo-stellats, Stamina nume- rosa, antherac localis suborbieularibus distinete separatis op- -pösitis. Stylus subanllus ut stiginata extus stellato- furfura- eens, haeo brevia erecta persisientia erassa obtush inlus. plumosa. j 9.B. Biumei Decaisn.? Flora timor. 158. Bus #iliae- Ffolia Bl, Bijdr. 607. Hassk. Cat. 238. Herb. Zoll; ot Mor. no, 8733. In limosis pr. Puger Prov, Besnki. Tapen Jav, Bamulis tomentoso-pulveralentis rüfescentibus, foliis oppt- sitis, altero minore, subrotundo-ovatis, longiter acnminatis, basi interdam ‚subeordatis, subtus glaueis (sub Jente) punctulatis supra glahris nitidis obsolete denticalatis, spieis axillarihus -folio hreviorikus, for. mas, perigen. 4 — 5-partito, lacinis ovato-lanoeolatig acutis extus pulvernlentis intus glabris, sid- minibns erebris, antheris rotundatis demum subhorizontalibus, fem, et frnctus . . . .? . Ich glaube, dass die Rotel. tiliaefolia Bl. wirklich im Garten ist; aber ich bezweifle sehr, ob die Pflanze von De- -eaisne wirklick mit der von Blume identisch ses De- ‚oaisne sagt in seiner Beschreibung: „folia opposita sub- tes viseida®, und sagt nicht, dass die Blätter ungleich selon. Er beschreibt die Antherae: Zocwlis arcuatis filamentornut apiei graniformi, dilatato ceoloratoque adnatis, Von der Frucht sagt er: Fractus echinulatus dense tomentosus. Biermit vergleiche man die folgende Beschreibung, ich noch vorausschicken muss, dass ich anf den 9 Bämen der 17 im Garten zu Buitenzorg unter unzähligen männlichen Blüthen nur 8 Früchte finden konnte, die an der Basis der Spica sassen, und deutlich aus dem Centrum der männlichen Bfüthe hervergewaehsen waren; denn die Ueherreste der Stanbfäden waren. au der Basis noch zu sehen. Sind diese Früchte als eine Art Mönstrasität zu betrachten? sind sie vielleicht des- wegeh nicht zur vallständigen Durchhildung gelangt? Ist die Pflanze mono- oder diöeistisch? “ :Arbor dieica? corona snbdepressa, ramali novelli, pe- fioli rhachesque rufescente- stellato -pulverulenti. Folia oppo- ala (inerdum subopposita) valde inaequalia altero distinete inore; majora plerumgue hasi obtusa (petiole — 21/”) en acnmine pollicari — 5% longa, 4“ Inta, minora basti plerum- que snbeordata (petiolo 1”) tunc usgue ad 3” longa et 2iz“ Jata, subfns pallide glanca impresse punotulafa, in venis mi- nie stellato - pulverulenta unde: subscabriusenla (sed carte hand viscida) supra juniora etiam pnlverulenta, adultiora solum in venis ohsolete adspersn, margine Insin versns integra Süperne minnte repando-dentieulata 5. integra. Stipulse nul- he! Braotene minutae Aor, masonlis breviores deeidnae, Spi- Re strielae simplices, folio minore brevieres, peliolo fol. ma- Jormm subaaquales, Flor. ması. 5 —- 8 in glomerulo breviter Peiiccllati; stamina in cenlro ereeta nnmerosissima libern, Antkerao meiig affıxao 2 loeulares longitudinaliter dehiscen- (9, Iaonlis subercetis basi remotinsenlae, Flores fom. quos Yıll ad hasın solitarii longius pedicellati, perig. 4-sepalum tellexamı rafescente -pulrerulentum, sepalis lanceolatis acutis; “ügmate Persistentia veflexa intus plumoss (cnm alabastris "aseolis hand evolntis 2—3 „ad basin!!!), Capsala 3-cooen, 8-sperma obluse sparseve verruculosa stellate - pulveralenta oieis Pisi magnitadine ; semina wigra nitida. «318 u in d. Dieici. : 10. MR. dispar Bl. .Bijdr. -608. 'Hassk. Cat. 239, Mor, Verz. 17. Herb. Zoll. et Mer..no. 1616. In horto ‚Boger. ‚spec. femin..unicnm .enm 2% spee, mase. ab insula (Nusa) Kem- bangen introdaeta, ' Specim, in Herb. meo ex hort, Bog, . Frutex foliis oppositis inaeqnalibus, altero minore, .ovatis v. ovali-oblongis. aeuminatis, basi rotundatis s. obtusis, utrin- que pilis aninntis stellatis obsitis, scabriusenlis, subtus sub lente Inteo-granalätis, margine infegerrimis subrecntvis et intra marginem remote seriatim glandnlosis; glandulis pellueidis, spieis 'strietis simplieibus paucifloris, flor. mas. subglomerula- tis, perig. 4-partite, lacinüis reflexis, flor. fem. solitarüs.pe- dicellatis, stylo nullo, stigmatibns reflexis erassis infus den- sissime albo -plumosis, capsulis molliter echinatis. Ramuli strieti pulveralenti. .Petioli fol, majorum .vix 1, minerum 2—3" longi, Folia majora cum .acumine 5 lon- 58, 3 lata, minora 2/5 longa, 14a —1°/, lata, mem- hranacea- Iutescente -viridia tenuiter venosa, ‚glandulis paren- ehymate obsenriore einetis. Alabasirum .maso. globosum ‚Aadu- tum, grannlis fasco-Iuteis adspersum. Stamina numerosissind lihera in eentro cum’ ovarii rudimento viridi plano glandnloso, filamenta sordide albida in connectivum sablatius‘ :producis, antherae 2- loc. minimae, loculis ‚oppositis. Fem. spieh ‚pul- verulenta 3-—5-fora, Nloribus .reinotis, ‚perigonium usque al basin 3-parlitnn, laciniis ovato -lanceolatis acntinsenlis apive suhreflexis 3-merviis subcoriaceis .extus .stellato - öulverulentis intus glahris. Ovarium imhrivato -echinnlatum. ‚Stigmata ma- xime insignia, a basi rellexa lato-ovata acıuta margine reentr® extus ‚glandulig adspersa. B. Fructus inermis. \ 11. ®. affinis Hassk. 'Cat.: p. 239. In H. Bot. 2.:peb« ex sylvisJavae et spec, femin. in Herb, ex Prov. Banjuwangle- Ä]€€—— mm nn mn nl ba nl mn - 5 5 80 Arbor dioica (2) foliis sparsis ovatis s. ovalibus.s.. elli- plico-laneeolatis,, basi acntis s, obiusis obsolete .2-glandulo- sis, 3-nervüs, breyiter acuminatis, integris, subsoriaceis, supra nitidis, infra glaucescentibus glabris (sul lente minnfissime rubro -punetulatis); spieis axillarihus ‚et terminalibus panicula- lim eonfertis; foribus mase, sparsis solitariis s, geminis tenui- ter pedicellatis, staminihus numerosis laxis, antheris 2-Ioe. longitudinaliter dehiscentibus, loculis oblongis ereotis arenatis ad apicem (cam.sepalorum facie interiori) punetis: purpureis adspersis!; perig. fem. 3-partito reflexo, stylo:nullo; capsula 3-ınera inermi deliquescente einnabarino - farinosa. Arbor elata ramulis griseis, novellis fuscis teretibüs. Petioli tennes subfiliformes tenaces 1 — 1%/g” longi fusci. Folia %-—— 4” longa, 1 — 11/4” lata. Bhachis spiene 1 — 2” suleata fu- seescente-pnlverulenta. Bracteae (ut stipulae) minntae hasi Iatae acuminatae. Fior. maso, perigonium 4-partitum, laei- ns subobliquis ovato-Ianceolatis acutis pulverulento - adsper- sis, antherae insignes loenlis ad basin et apieem latioribus subrecurvis. Flores femineos in infloreseentia masc. partes Horis ab fruetu relinquentes in herb. vidi, Semina nigra glabra. ‘ Diese Pflanze wurde auch von meinem Freunde Teyss- mann auf Sumatra gefunden, z. B. im Innern yon Padang auf der Westküste dieser Insel. Das rothe Pulver, welches üe Frucht bedeckt, scheint derselbe Farbestoff zu sein, der sich auf den Früchten der .R. tinctoria Roxb. ablagext und unter dem Namen MWurrus i in Indien in. den Handel gebracht wird, Der Baum bietet zur Zeit der Fruchtreife einen schö- nen Anblick dar, 1m. scabxifolin A, Juss. Euph. tab. 9. 99. B, R. Yisoida BL? Bijdr, 608. Hassk. 'Cat. 238, Mor, Verz. 17. Bert, Zoll, et Mor. 984? Frutex ad xupes ealvarens pr. Kuripan Pr. Bogor, XL. 1843, In Hort, Bog. speeimen mas. (s. mongieum?), j j Froatex subseandens ramulis angulatis, petielis, panienlis terminalibusgue rufo - stellato -tomentosis, foliis rhomboideis ob- tusiuseule aonminatis integris, repaudis 8, sahdentieulatis, utrin- qua pilis stellatis minutis rufescentihus ‚adspersis, ad hasin subeunealam paulo intea marginem seriatim pellueido - glaudu- losis, panioulis basi parce ramosis; „capsulis rufo -tomentosis inermibus; seminibus orhieulatis laevibns nigris®; (ex. De- caisme flor. fimorensi). Folia — 2:/,* longa et 1%/, —%’ lata (adultiora supre Jaeyiuscula) Iutescente-viridia sed nulle mode viseida, Ob habitum Gouanise Ionge a congenerihus distat, Flar. masr. solitarüi. pedieellati, sepala 4 reflexa ovali-oblonga inaequalia exins rufa-stellsto-seahringsula. Stamina 20 et plura in “centro libera, filamenta flarida brevia, antherae -oblongae utringue obtusae, Jongitud, dehiscentes. El. fem. hand vidi, Ich_zweiffe noch, ob die Pflanze von Decaisne die . selbe sei, als die von Blume; noch mehr aber zweille ich, dass die Pflanze in meinem Herbar (No, 934.) die Bxsenliri« folia sei. Ich habe keine Exemplare vor mir; aber ich er- innere mich schr gut, dass sie einen ganz andern Wuchs und weichhaarige Blätter hatte. War es vielleicht eine dea- Iypha? ©. Bottleva? quoad genus et seofionem incertae in Herb, Zoll. et Mor. depositae species. 13. Rottiern japonica Sieb. et Zuce, Plantae japoni- ene no. 515. Ex Japonia, 14. 2R.* sp. Plantae:faponicae no. 521. Ex Japatia, 15. M, acatifolia Hassk. var. Mor. Herb. Zoll; no. 848. Ex Proy. Bandoug. EEE ZEEEESEENEEEEEEERERRREREREGHE MEEEEn SEEEESEIERTEERIEERE VERREEEEEEEERRREE VORHHERHEEEEER TEE 321 MR. (Mappa?). Arbör in sylvis pr. Tjikoya VI. 1842, Herb, Zoll, et Mor. 245. 18. R. (Mappa?) Herb. Zoll, no, 1001. Kitudang ine. « Frutex pr. Tjiriagin in Pr. Bantam. 19 BR. sp.® Herb, Zoll. et Mor. 1098. * guid? ®0. R. sp. Horb. Zoll. 1378. in Hort, Boger. et Herb, Zell! et Mor. 3091. in monte (Gunung) Sogi Prov. Lampong IX, 1845; -M.2.t sp, Herb, Zoll. 914, Frutex seandens e Pror. Bandong. ö Plagianthera Beich. et Zoll. (Au n. g.? an Rotilerae seco) Flores dioiei? spicati. Masc. glomerulatis minute bra- Meolatis. Perig. profunde 3-partitum, Zacinis subinaequa- Übns demum reeurvis sursum adpressis, Stamina indefinita (80 et plura) centro affıxa libera, Flamenta in commecti- vum acutum spathulatum oellulosum producta, antherae %-Ioeulares. valvatim dehiscentes, loculis minatissimis. granu- Uormibus ad basin eonnectivi obliquan. Fem. lores haud di, Oapsula inermis (ex Blamei deser.). Ich kann nicht gänzlich entscheiden, ob die Pflanze ein keues Geschlecht bilden soll, bis ich auch die weibliche Blü- the und Frucht geschen habe, Der Bau der Antberen ist so Ahweichend von demjenigen ‚der übrigen Rottlera, dass ein %y: gen. wohl gerechtfertigt scheint. Ueberdies ist auch der Habitus verschieden. . 1. Pl. oppositifolie Reich. et Zoll. Rottlera oppositifolia Bl. Bijdr. 608. Hassk. Cat.239, Mor, Vorz, P: 19... Herb, Zoll. et Mor. no, 15542. Ex hort, RR "bi speeim. unicnm maseulum, . Quid Mor. 15547 Tiadik angin Sund, | BEDE, Zehn, il 322: :: Arbusenla ‚Aftieta foliis oppositis innggualibus, altero_ mi- nore, elliptieis s. elliptico-laneeolatis acuminatis hasi peu- linaenhis- a. saepius’ 'oblusig, ‚irregularlier 2 — 4-glandulesis, remote glandaloso-dentieulatis, margine- reegrris, subpergama-: ceis nitidis, sugwa glaberrimis snbius vix seahriuseulis, yanis prominentibns ‚reiofis, stiphlis deeidnis, spieis solilariis sim- pliribus alternatiun axillarihus a basi recnrvig, for, masenlis glomerulatis, 8— 1% in glemerulo, alabastris sessilibns viridi- has, .erolutis longiter pedicellatis flavescentihus, "perigon. exius pulrernlento, flor. fem. ignotis. ! Rami panei strieti, novelli virides glabri Tenticellis linea- ribus notati, Internodia pollicarla, petioli virides 1- vel 2-pol- lieares, folia majora 7” Tonga, 21/,—3 Jata, minora fane —41/gft longa, 11/5 — 12/4” Tata, cum petiolo vix pollicarl, venis sub angalım acntnm ortum nervis horizontalibus :pa- rallelis subtns pallidiorihus, facie superiore laete viridia shl- ins Intescontia. Spiene semper. ex axilla folii winaris orlac eodem: breviores 3 Iongae reemro-pendentes, ; braeteae mi-. nutae’Ianceolafao acuminalae. Filamenta albida subinerassala in receplaoulo Jato subdistantia. j Species j nune exelusag. ' @rotgn alhicans Reich. et Zoll, Bu ; Rottlera sp. hort. Bog. Adissa? albicans. Bl, Bill. p. 611. (hand Hassk,) Rottlera albicans Mor. in Cat'N% 2719. In frutieetis Jittgxis pr, Puger Pr. Besuki zZ. 1844, ! ö » Rn “ . ur Arbyscula 8. Seniex yamnlig novellis petiolisgne fusee” palvernlentis, folig. spgrsis. papyraceis Iato-oratis a, „ralbns suhpeltatis breviter aenminatis repando - dentienlatis suptR sl m 323: heprimis, serundum. yenas nigrieante-zlandalesis, suhfus-.alhidis minutissime stellnto- pnlverulentis, spieis terminalibus simpli-. eihns. falio -brevioribus s, suhaegualibos,. Nor, mase.. snperfori- hu. perig. 3 5-partitum, co. petalis 10, 2-serialibas die viregeentihus ereelis suhrepandis;-.staminibus indefinitis in centre, anfheris apice pilis paneis olısitis; Alor. fern infe-: rioribns, glandnlis obseletis sub ovario in discnm 3- dentaium vonlitis, eapsulis inermibus densissime pulverülentis stylo brevi Heisistente eoronatis 3-coceis (coceis magnitudine nueis Co- Yyli). \ . . „Pitioli 2 — 3° longi utringue subinerassa vix Jingam inieem intra marginem fol. terminati. Folia ad basin obinsa reniole venosa usque ad Alyal! longa, gu Iata, "glandulis in faeie süperiore interdum defieientibus, ‚Iuterdum subgexintis, Pedieelli dor. Tem. subleavati 3/,” longi, perig. 5- -partjtum.. Slyins, vix lineam fongus. Capsula depresen au alla, 8— 9% Iata, Claoxylon? stipulosum RB. et Zoll, Rottlera sp, in Hort, Bog. ‚ex insu’a Nusa Kambongan, In Herb; Reich, et Zoll. no. 3681, Frutex ramnlis strictis puberulis, foliis oppositis, altero inore, ovatis s, elliptico-lanecolatis aenminatis, basi. obtusis %- glandulasis ‚repandp - denticulalis -glahris, stipulis binis neari-Taneenlntis actis oreelis persisientibus seariosis., spi- üs simplieibus terininalibus pubescentibus, bracteis stipulae- formipug s riridibus, perig, sepalis 3 patentibus oxtus pilo- is, staminibug, indefnitis in centro liberis, aniheris 2.longi- 'Mingliter dehigcentibng Toonlis oppositis, Nor. jem. iguotis, So lange die:weibliche Blüthe und Frucht nicht bekannt ist, list, sich. :das Geschlecht nicht sicher bestimmen. Der Ha-. Vino vähort'sich einerseits der: Rotzlera dispan: Bl, andror- 21 $ 324 seits ist er verschieden von Claoxylon, wie z. B. minus und: affine. ' Internodia ramulorum — 6% longa. Folia approximata,; ad apicem petioli (1—%2 vel 6— 8 longi) refraeta, majora — 3% Jonga et 5 6 lata.. Stipnlae — 3° longae, 1 3/, lataeı \ Melanolepis Reich, et Zoll. n. g. . Flores monoiei panienlati. Brasteae minntae. „ Masc.: Perigonium regulare 5-partitum coriaceum, laciniis sub- aequalibus. Siamina innumera libera centro elevato earnoso hemisphaerieo inserta, Alamenta apice sublatiora glandula acnta ineurva’ pellueida 'orbienlare- cellulosa demum nigra opaca lerminata, antherae introrsae biloewlares longitndina- liter dehiscentes, loculis apice ohtasis basi acutis remotiusen- lis, lacinüis erectis acutis. Fem.: Perigonium 5- partitinn coriaceum, cor. nulla, zZorus carnosus subelevatus albidus, glaber, margine in diseum membranaceum subrepandum iu an- gulis obseletis stellato- pilosum produeins, ovardum %2-Ioo, 2-ovnlatum, s£ylus nullus, stigmata 2 subererta intus ca naliculata pilosiusenla. Capsula %-cocca inermis, coceis 1- spermis. 1... multigiandulosa R, et Z. Rotilera multiglandulosa Bl. Bijdr. p. 609. Decaiens Flor. timor. p. 158. Hassk. Cat. 238. Herb. . Zoll, et Mor, no, 2466? In fruticetis pr. Kedong Lor Prov. Malang. Arbuseula ramis novellis. peliolis paniculis et pärtibus Boralibus siellato - pulverulentis , foliis subrotundis subeordatis breviter acuminatis grosse serratis basi glomerulato - glandı- losis, supra (adultioribus) glabris nitidulis, infra tomentos0 ” pulverulentis, 'spieis terminalibns basi paniculatim conferis & taınosis, foribns solitariis pedieellatis, masenlis interdum ad 325 apicem .spieae in peduneulo 'secundario.racemosis, perig. laei- nis. ub-3-nervüs intus glabris. . . -. ÜOgetera vide in Decaisnei descriptione. Stipulae ad ver- .ruoulam reductae. . Folia nunguam sahtns „violaceo-colorata® vidi... Laciniae 6 perög. masc, semper viridescentes extas rufo-stellato -tomentosae inveniuntur, Specimina duo in Hort. Bog. juniora feminea. Ad viam pr. Bogor. 'specimen monoi- emn reperi, flores masenli eite deeidui, Ein nenes Geschlecht, das durch den Blüthenstand, den Bau der Antheren, die Scheibe unter dem zweitheiligen Ova- rum hinlänglich von Rottlera verschieden ist, 'Adenogynum R. et Zoll. nov. gen. Flores monoici. Pedunculus ?—3-fidus, cum glome- ralis 2 mase. et flore fem. solitario s. eum glomerulo masc, solitario et Noris fem. 2 solitaris. ' Masc.: Perigonium 3- fidum, Ineiniis erectis concaviusenlis. ‚Szamins 3—5 ereota 'exseria perig. duplo longiora sub rudimentum ovarii inserta Übern, antherae exirorsae %-Ioe. Tongitudinaliter dehiscentes. Fem.: Partes Rlorales densissime stellato -villosi. Perögo- num 6 sepalum, sepala stipitata ‚lamina lanceolata ad basin slandalis 6 viridibns Ineidis carnosis inter stipites, (au petala in glandulas deformata 9. Stylus brevis; stigmate tria S— dve bipartita intus aurea clavato -papillosa; ovarium 3-loc., „ 3-oral. Capsula .sepalis persistentibus inter se distinclissime I-glandulosis eincta, 3-cocca inermis, coccis siecis 1- - Bpepmis, : 1A, discolor R, et Z. : Rottlera? albicans Hassk, Cat. 238, (exel. syn.)'haud Adisoa albicans BI, ut cl. Hassk. supposuit, „Adisca' albi- Cams BI, est nun Oroson albicans B, ei Z, Hexh. Zoll, ei Mor, 1850, ex hort, Bogor, j 826 ' Diese Pilanze kenhile erst &ellörig bestimmt werdet, Iiach- dem auch die wahre Adisca albicaäs Bl; in deu Gärlen'ge- bracht worden wär.: Blume selbst sah seine Adisos nicht ii Blüthe; weshalb dich er über die Pflanze nicht ii Beinen wat, Den Namen „albicans“ wählte ich nicht, um die Ver- wirrüiig Nicht Zi vergrösserny ich behielt ihn für die Blame- “sche Pflanze; die ehr- Tröton ist, "bei, . Frutex 6—8- pedalis a basi ramosus, ramis striclis, ramulis subferetibus leyiter suleatis densissime albido - tomen- tosis, Stipulae minimae erectae, adpressae, integumento ra. muli, lineares acutae (vix lineares), basi exins glandula” ob- louga viridi glaberrima notatae, decidnae, glandula persistente nigricante. Folin sparsa xemotiusenla petiolata; pesiolus sulteres ienax 1-—1!/,-pollicaris densissime albido.-tomentosus ad apicem ii lamina- foliorum vix 1 lineam intra marginen. ‚Folia (lamina) ovata usque ad 6 longa et 31/5” lata ana . basi roiundatk, &rosse inaequaliter dentata venosa; venis st- :enndariis sub’ angulö recto parallelis, tertiariis - reticulalis ‘supra tenuissimis infra prominentibus, facie superiore nitida "pulehre viridia, venis stellato-villosinsenlis, facie inferiore. dense sordide albo- villosa villis stellatis. "Flores axillares. Pedumeuli sölitari-s, jrariug ’ gem "petiöl6 breviores (sols feuetiger eo subaequalis) intögtmente rasiulbruit et petiolorinh, apice ®— 3-Nidi; maso, 3 4 linea- res recurvi, basi bracieis 3 minutis marceseentibus' stipulae more glandulosis; fem. ®/2- pollicares clavalo - inorassall strieli, basi deorsum bracteu Toliacen petiölata Hineari Jan seolata recurva ; supra subarachuioiden infra villösa. Glömo- rulus masö, dense mulli- (= R0-) Norus globostis Nörihus S% silibus, on a "327 . Alabustrum 1. mase. sublurbiundum 'stelläte’= zillasingeu- un. vix lineam longım. j ei. “ Perigontum masc. sub lente' Navescente- suhplellacidum, - Iheiniis subinaequalibus, winoribus subachtis ovatis, iajoribus -dhtusinsenlis lato-ovatis, ommibus subinenrvis, on chı "Stamina praeiloratione iheurva demum exsecta; ovarli su- “dinenfum hrevissimum flarım eingenfia; - lamenta. 'glahra „aurea, antherae ovatae obtnsinscnläd, dorso.prope basin af- ‚fixae, eum: polline 'glolmloso- intense aurede ‘-Perigon. "fem persistens ‚selum - fructigerum goiplete eroluium; inne sepala crecta fruetui adpressa, longe stipi- „tnta, stöpite 3 lines longo, wargine minute glaiduluso, Za- minn 4“ Tonga, 11/,-—%'' Tata, lanceolata agutn, basi- obli- ‚Aa, venosd, subrepanda, supra arachnoiden infra albido-villesa, Blandulis inter stipites solitariis erassis oblongis..nitigis. viri- ‚dibns: demum nigricantibus, Interdum inveninntar inter stipites intra, glandulas 1 — 3 sepala‘ minutn linearia.:acutg_ vix - Ineam louga (an sepalorum seriei interioris rudimenta®).; , Stylus cito deciduus ovario. continuns nsqne ad .% lon- gua. feres snbinerassatus ut ovarium «et stigmatorum facies .£x- .. ferfot. stellato - villosus; stigmata a. basi dichotoma, lobis sub- reenrris,:facie interiori- inaegnaliter papillosis, papillig aureis ‚davatis 5, plano -capitatis, . : 1. ;Prustus sieeus deliquescente - -stellato- toinentosns inermis . 3-coccus, 3:spermus, Semina avato-globosa tesla. nitida i grisen - "fuscescenti intense bepatieo - maculate. Aparischininm Endl. gen. pl. 5792. Congeveibum Bl. "Bijdr. > 614. Wenn ich hier auf dies Genus zu sprechen komme, so schicht ‚es, weil erstens eine.neue Art zu beschreiben ist, und zweitens, . weil. die Charaotere,. ‚die Endlicher ‚and 828 Blum angeben, durchaus nichts taugen, "sondern der ganze Character zu reformiren ist, Die Blüthentheile ändern in der Zahl so sehr ab, dass sie kaum als Basis der Dia- gnose benutzt werden können, und in morphologischer. Hin- sicht ist das Geschlecht. eine der merkwürdigsten Erscheinun- gen, ‘Es kann zugleich als Beweis dienen, wie wenig auf einzelne Exemplare, die in einem Herbarium liegen, zuweilen ein sicherer ‚Geschleehtscharaster gegründet werden kann. Nur die Untersuchung von vielen Hundert Blüthen brachte mich dazu, eine richtige Einsicht in den Bau derselben zu erlangen. Character reformatus: Flores monoiei spieati, Bra- eteae 1—3 e basi lata aeuminatae laneeolatae, latere 1-2 glandulosae s. rarius eglandulosae. AMasc.: glomerulati in spiea filiformi. Perig. ?—-3- partitum, laciniis lato - ovatis eoncayis patentibus s. rellexis. Stamina 4-8, lamentu basi in diseum connata, praefloratione erecta demum radiatin patenfia, entherae %-Iocal. longitudinaliter dehisoentes basi- fixae, loeulis suboppositis inferne remotinsenlis. Fem. solila- ri in spica simplici strieta. Perig. maxime varians cum pe- dicello oblique artienlatum, inferne subcarnosum subturbinafum 4— 8-partitum, laeiniis‘ 2-serialibus, exterioribus 3 — 4 saepo ad basin extus 1 — 8-glandulesis, interioribus 1-4 saepe deficientibus plerumgque minoribus ad basin ufringue p&- pillis pellueidis 1—3 ciliatim marginatis. Cor. et glandu- Zoe internae mullae.. Ovariuım 3-loc., 3- ovulatum, siylus nullas s. brevis cum ovario artieulatus, stögmata 3 intus "concentrice 5 stigmatosa dorso plaua persistenlia. Capsulu in- ermis 3-loc., 3-sperma. Semina glahra. Sectio I. Astyli. Flor. in ramis diversis, interdum omnino dioiäi,' 4 in spieis ramosis terminalibus. Perigonium 3—3- partitum. 56. 329 Stamina 4 — 6 (plerumgue laciniia perig, 2 eum stamin. 6 sen Jaciniis‘ 3 cum staminibus 4), antkerae purpurascentes. Fem. in ramulorum inferiorum spieis simplieibus terminalibus. Perig. 5-partitum laciniis imbrieatis s. 4 — 6-parlitum, la- vunis 2-serialibus interioribus minoribus. Stylus 0, stig- mata 3 a basi s. refracta s. incurva. Welche ausserordentliche Abweichuwgen die Pflanze in ihren Blüthenverhältuissen zeigt, gcht aus folgenden Beobach- lungen hervor: Ich fand ganz männliche Exemplare, ganz weibliche Exemplare, Exemplare mit männlichen Blüthen‘, denen einige weibliche beigemengt waren, Exemplare mit männlichen Blüthen an den oberen, und’ weib- lichen Blüthen an den unteren Aesten; weibliche und männliche Blütken mit 1 äussern (untern) "und 2 inneren (oberen) Bracteen, oder mit 1 äussern und 1 innern Bractee. Die äussere Bractee hat stets 2 Drüsen am Grunde, die in- were manchmal 1, manchmal gar keine, Der normale Stand scheint zu Sein: \ biacteis 3, exteriore basi extus %- zlandulose;, interio- vibus oppositis ninoribus basi .extus 1-sländulasis, Slandulis depressis Incidis. j Männliche Blüthen kommen vor mit ® und 3 Abschnitten des Perigoniums, und mit 4, 5 und 6 Staubfäden, meist mit 4, seltener mit 6, Die überzähligen Stanbfäden ‚sind meist nach dem Cen- eraan, &ingehogen. - Das weibliche. Perigonium kommt vor mit 5 Einschnitten, Ge ‘den Bändern decken (imbrivatae), 330 . " - mie 4 äusseren und | inneren, wmtd = - 8% - mit 4 - sd - mid = allein, mtd -- wmdR - mt3 - - 8 - mit O Drüse am Grunde (ausserhalb), mtl .»- - - - mt? - - - - mit 2-, 3- oder 4-zähligen Ovarien, Stigmaten u. Onapseln. Die weiblichen Blüthen im betanischen Garten von Bui- tenzorg haben die Narben vom Grunde an nach innen unge- bogen, An den Bachufern von Buitenzorg fand ich die weib- lichen, Blüthen erst von der Basis an gänzlich nach aussen umgeknickt, später nach innen umgehogen. .Auf- Tjokrek halte das weibliche Exemplar Blüthen mit Narben, die stels „nach anssen umgelegt blieben. Liegen vielleicht 2 Arten al- len diesen Unterschieden zu Grunde? 1. A. Javense Endi, Hassk, Cat. 235. Mor. Vers. 18. Conceveibum javanense Bl, Bydr. 614. Herb. Zoll. et.Mor. no. 185. In sylvis prope Tjikoya. Fioret fere per tofum an- nom, In hort. Bog. 2 speeim. monoien, Im collibus propt- Bogor et Tjokrek reperi speeim. moneica, mascula et feni- nea. Frutex sen arbuseula ramulis divaricatis striotis, folls sparsis subcoufertis euneato -oblongis repando -serratis glahris petiolis brevibus, Caetera vide supra in charact. sectionis, Sestio I], Erestilobl, Flores in vamis iisdem dielines, masc. inferioriliis I .spieis strietis, simplicibus. Perig. sectionis prieris extus pi losım. Stamina 6-8 (laciniis perig. 2 cum stän yo "881 4 larinlis 3 cum stam. iM. 6!) würherue Navidaeı - Fem:; in spieis sinplieihus terminalibus strietis, Perigon. pilosum 4 —8- partitin; daemmils ereetis linearibus 2= serfalilus, Iinterio- ribus ninoribas, papillis distinetis ad basin marginum, - Ova- riam villosum 3-merum, s£ylus longituline ovarii s, breyior, stiigmata 3 longissimn ereetn apiee subtorta infus virklin eoneentrice carnoso - lineata. Bu „Die Pflanze ist in allen Blüthentheilen ebenfalls schr va- riabel, wenn auch etwas weniger. Wie die männlichen Blü- then varliren, ist schon oben angegeben. Die Bracteen bieten ebenfalls die Abweichungen dar, die schon bei dpar. javense aufgezählt sind. Das weibliche Perigonium kommt sehr selten einfach vor, während es bei Ap. javense hänfig der Fall ist. Ich sah 1 (äussere), 2 und 3 (innere) Bracicen. Bracteen mit 2, 1 eier O Drüse, & äussere nnd 4 innero Abschnitte des Perigoniums, Pr - - _ 4-38 - r - - 5 = (imbeieatae), 5 - und 2 innere 4 - allein, 6. - (imbricatae); Sogar einmal 5 äussere und 5 innexe. Die normale Zahl scheint zu sein: 4 exleriores rotatae % 4 interiores cum prioribus alternantes. ®%. Ap. sumntranum Reich, et Zoll. Rottlera sp? in Herb. Zoll, et Mor. no, 3054. In Sylvis planitiei Prov. Lampong ins. Sumatra. Delete ine. Ole a me in hort, Bog. iniredueta, ubi 2 spec. monoica. Frutex vamis a basi strietis ereotis „ ramnlis novellis, pe- Golis tubieundis, foliis junioribas et spieis mollissime tomen- :332 tosis, foliis lato-ovalis acuminalis exigue , denticulatis,' basi roinndatis cum appendieibus %- foliaceis subcornutis, adıltis in venis paberulis, nervis subtus prominentibus .tenuiter ‚pa- . rallelo -nervoso -reticulatis, spieis masc. lateralibus eite deei- duis, perigonio Navescenti, femin. in spiea solitarüis, ‚glan- ‚.dulis et perig. laciniis ad,apieem-rubieundis, caeteris partibus viridibus. Vegetatio Adenogyni Foliorum favies ad Mäppas speciat. \ Einige neue Palmen Amerikas. . nn Beschricben , u von Herm. Wendland. Geonomn densa Linden et Herm. Wendl, frondibus oblongis rigidinsculis, 30— 35 -juge pinnatiseetis, zufo-fuseis, Petiolo hrevi, tigido, segmentis oppositis suboppositisve, den- üs, uninerviis, raro binerviis vel trinerriis, plerumque angu-' als, longissime acuminalis, basi contraelis, sirietiusenlis; spadieihus magnis, duplicato- vel triplioato-ramosissimis, fnsco- üinereis, ramulis gracilibus, strietiuseulis, longis, alveolis margine bilabiatis, (rifariam. imbrieatis; baceis parvis sub- Slobosis, j . „ Angaben über den Stamm , sowie über die Wedelscheiden fehlen. \ Der ohere Theil des Wedels mit Wedelstiel misst fast Am, Par, Der Wedelstiel ist 10—15 c. m. lang, unter den Wedelabschnitten fast 1.e. m. breit, oberwärts Bach xinnen- fimig, \nlerwärts stumpf abgerundet. Die Rhachis ist 60 — em, lang, an ihr sitzen an jeder Seite 30 — 35 Ab- chnitte, die regelmässig vertheilt, meist 1-nervig, seltener %- oder 3- nervig sind, sie sind auf der unteren Seite, -na- "enllich an den Nerven, ‚der Rhachis nd dem Stiele,' ‚mit 334 kleinen braunrothen Schuppen bekleidet, In den 1-nervigen Abschnitten , die 14—15 mm. hreit und 35 — 40 c. m. lang sind, Janfen neben dem Mittelnerv anf jeder Seite 2 stärkere parallele Seenndärnerven, zwischen denen wiederum 4— 6 Tertiürnerven sich befinden; %-nerrige Abschnitte sind bei ziemlich. gleicher Länge noch einmal so breit, wie die ein- nervigen; die endständigen Ahschnitle endlich sind von 3-7 Hanpinerven Autchzog gen, ein wenig kürzer. als die, unteren, aber selten breiter als die 2- oder 3-nervigen Ahschnitie der untern Hälfte der Rhachis, Der doppeli und dreifach getheilte, schr ästige Blüthen- kolben, der leider nur stückweise vorliegt nnd an dem weder Kolbenstiel, noch Scheiden sich vorfinden, scheint einen Durchmesser von fast 5 mu, zn haben, Die Rhachis dessel- ben scheint gegen 30 ec. in. lang zu sein; die Hauptäste’stehen nach verschiedenen Richtangen ab, die unteren sind rückwärts gehogen, die öheren elwas aufrecht gerichtet; die unteren Hanptäste Lrageni 8—10 Aestchen, von denen die umieren meist gahelspaltig getheilt sind. Rhachis und Aestchen sind‘ runzlich und mit einem aschgraubrannen Filz überzogen. "Die Acstehen 15 — 20 ce. m. lang, von der Dicke einer "Gänse- feder, ziemlich gerade und steif, und ähneln bedentend de- nen der G, simplicifrons W. Die Biumengruben stehen nicht sehr genähert, und lanfen in 3 ziemlich stark gewundenen, Spiralen das ‘Aesichen hinanf. "Die Unterlippe der Grabe ist, tet gespalten, in jeder sitzen 3 Blumen ®), von denen die *) Bei sämtlichen Geonomen, die ich zu wntersuchen Gelegenheit hatte, habe ich gefunden, dass stets 8 Blamen in einem Gräb-. chen vereinigt sitzen; von diesen 3 Blumen waren nun ‚die hei- den seitlich stehenden stets männliche, die mittleife Blume; We ich sie entwickelt fand, stets weihlich ; öfters war nun aber dA8° 335; seitlichen hastimmt als männliche 'erkennbar:sind.- Die Kelch- hätter:der männlichen Binmer sind schr wenig gezähnelt,. die Blumenblätier. ganzrandig. Die Beeren: sollen nach Anane der Sammler klein und rund sein. Das Vaterland dieser Pflanze ist Nen- Granada, wo sie. in..den Wäldern von Cachiri in einer Höhe von: 7000%..vor- kommt; und von. Fnnk und. Schlim im Janyar gesammelt. worde. ' deonoma magnifien Lind, et Hrm. Wendi; caudice: date; annulato; frondibus elongato- ohoratis,.-7 — 8-jüge-. pinugtiscetis,. petiolo longissimo, sogmenlis inaequalibus," op- positis suboppositisve, parom distantihus, rigidiusenlis;: ple- rungne‘late Janccolatis, longissime acnminatis, dnobus. supe-- vioribus in guovis Intere latissimis; spadirihns magnis, fusdes- tenti- puberulis, triplieato - ramosissimis, ramulis; tennihus, alveolis margine integerrimis, quinquefariam imbrieatis. ——_ Geschlecht dieser mittlern Blume nicht ordentlich erkennbar, weil sie noch za weit in der Eutwickelung zurück war. Bei: leben- den Exemplaren habe ich nun beobachtet, dass diese mittlere Hlume,.die sich dann stets als eine weibliche auswies, sich be- deptend später entwickelt, als. die seitlich stehenden männlichen Blumen; gleicherweise stand bei den von mir beohachteten wil- den Exemplaren verschiedener Herharien die mittlere‘ Blöme- den sehtlichen Immer in 'der Entwickelung nach, und wo es erkenn- bar war, wies sie sich immer als. eine weibliche aus.: Sollte das mn nicht der: Falk sein ‚hei allen Arten .der Gattung Geonoma? Zwar sind viele Arten dieser Gattung als diöcisch angegeben, «aber sollte in den Fällen nieht vielleicht die mittlere, noch nicht. entwickelte weibliche Blume oder, wenn diese völlig entwickelt ‚wär, die dann schon abgefaltenen seitlichen männlichen Blumon ersehen sein? " Ich. "wage vorläufig keine Entscheidung, möchte aher ante Hesen Umstand hiermit hingewiesen | haben, - 336 ”+ Gewiss eine ‘der prächtigsten Arten der Galtung, wenn nicht der ganzen Familie, mit schlankem, 4— 8 m. hohem und 5—6 ec, m. diekem Stamme, an dem die Narben der Wedel 2—4 c. m. von einander entfernt stehen. Die Wedel- scheiden liegen zur Beschreibung nicht vor. Der übrige Theil des Wedels ist fast 2%/a m. lang und 70 — 80 e. m. breit.‘ Der Wedelsüiel ist fast 1 m. lang und in der Mitte 1 c. m breit, auf seiner innern Seite ist er scharfkantig der ganzen Länge. nach tief. canalirt, auf dem Rücken abgernndet, an den Seiten sammt Bhachis und der untern Seite der ‚Wedel- abschnitte, namentlich an den Nerven, mit braunen Schuppen bekleidet. - Die Eihachis, die an jeder Seite mit 7 — 8 Al- schnitten hesetzt ist, ist 1,40 m. lang. Die Ahschnitte selbst sind sehr ungleich, der grössern Zahl nach. breit, stehen zwischen ihnen einzelne schmale vextheill. Die vorletzten und endständigen Abschnitte erreichen bei der grössten Breite von 18 — 22 c. m. auch die bedeutendste Länge von 80 — 90 ce. ım., und werden von meistens 18 auf der obern Seite stark hervortretenden, 10 — 14 m. m. von einander parallel laufenden Hauptnerven durchzogen, zwischen denen sich je 3238 mehr oder weniger starke Seenndärnerren befinden, die Räume zwischen den Abschnitten sind an der Rhachis 3 bis 7 c.m. weit. Der vorliegende Blüthenkolben, an dem die Basis mit den Scheiden fehlt, ist 55 e. m. lang und 40 c. m. breit, und mit ganz kurzen, braunen Flaumhaaren besetzt. Der Süiel und die Rhächis sind längsfaltig gestreift, ersteror 20 ©. I lang, zusammengedrückt, 6—8 ce. m. breit und mit 3 schr kurzen Deekhlättern besetzt, letztere 25 c. m. lang, in hi Aeste getheilt, von denen die unteren 4— 5 c, m, von ei ander entfernt und: wagerecht abstehen. Die einzelnen Acst- chen sind runzlich, 13 — 15 c. m, lang und 2 m, m. dick, — 337 sehr diehtblüchig. Die Blumen stehen zu 3 in einer Grube, die in 5 schwach gewundenen Spivalen die Apsichen hinauf- lanfen und deren nnterr Lippe ganzrandig ist. . Die Blumen selbst sind an dem ınir vorliegenden Exemplare zu wenig ausgebildet, als dass ich etwas Näheres darüber angeben könnte, Das Vaterland dieser prächtigen Palme ist. der Staat Ta- basco, wo sir nach Ghiesbreght’s Angabe, von dem sie dort gesammelt wurde, zwischen den Dörfern St, Carlos und -Maeuspana wächst. „Pujai“ incal. -Geonoma Lindeniana Hrm. Wendl. frondibus elon- Kate» ovatis, memhranaceis, irvegulariter 7 — 12-juge pin- "uatisdetis, petiolo Ionginsenlo, segmentis inaequalibns, oppo- ütis alternisve, reimotinsenlis, lanceolatis vel Inte laureolatis, talealig, Aöngissime acnminatis; spadieibus strietis, ‚simpliciter andeis, raro dupliento - mnmosis, fusco-einereis, puberulis, sans '7— 11 vobustis, strietis, patentihus, densifloris, alveo- Nis 'margine' integerrimis, yninguefariam imbrieatis; haceis ob- oyatis, brevissime! apienlatis, e viridi nigeionntibus, subrugu- Ioso-nitidis. Der Stamm ist nach Angabe der Sammler von der Dieke "eines kleinen Fingers. Die vorliegenden Wedel sind von nn- gleicher Grösse, 3/a—1'/; m. lang, in ihren Umrissen ver- lingert- eiförmig ‚ wnregelmässig 7 — 1%-jochig Bederschnittig, ‚witerwärts, hauptsächlich an der Rlachis und au den Nerven ‚der Wedelabschnitte, mit kleinen, braunen Schuppen besetzt. Der Wedelstiel isı von der Dieke einer Schwanenfeder, 3- kantig, 20 - 40 c. m. lang. Die Rhachis des grössten We- dels ist-Tast 70 0. m. lang, an .ihr sitzen die dünnhäutigen, Aellgrünen Abschnitte, ‚meist abwechselnd schmal und. breit, He Jüngsten sind 40 — 45 c. m. lang nnd 1—6 «m. breit, Wr BA, 3s Heft, a2 338 von 1-6 Hauptnerven durchzogen, mit denen 6 8 Neben- nerren parallel laufen. Der Blüthenkolben, mit einem aschgranen, später brannen Filz dieht überzogen, ist einfach verästelt, seltener sind die unteren beiden Aeste gabelspatig, 35 — 45 c, ıw, lang, steif und gerade. aufrecht stehend. Der Kolbeustiel ist 18-3 "c. m. lang, : von der Dicke biner Schwanenfeder, die beiden "thieilweise 'zerrissenen, an der Basis genähert stehenden Schei- den erreichen die’ unteren Aeste. Die Rhachis des Kolbens ist gegen 10 e. m. lang, anihr stehen 7 — 11’ fast horizontal abstehende Aeste, diese sind au der Basis nackt, aufwärts diehthlüthig, steif und ziemlich gerade, 15 — 19 6m, lang ‚und fast 5m. m. breit. Der untere Rand der Blumengraben ist ganzrandig. Die Gruben stehen ziemlich dicht, bei einan- der, nnd laufen in 5 dentlichen, schwach gewundenen Spiralen den Ast hinauf. In jeder Grube stehen 3 Biumen, von-denen die beiden seitlichen mäunliche, die mitllere eine, weibliche ist, Der. Kelch der männlichen Blume ist 3-blättrig „; Blätfchen kahnförmig, an den Räudern etwas gewimpert und ‚gezähnel, Blumenblätter tief 3-theilig, ganzrandig. Staubfäden:6. Die weiblichen Blumen sind zu wenig entwickelt, als dass diesel- ben näher beschrieben werden können. Die „nicht vollkom- men reifen Beeren sind einsaamig, länglich - oder "verkehrt; eiförmig, kurz zugespitzt, schwarzgrün, von der Dicke einer grossen Erbse, Das Vaterland ist Neu- Granada, | sio wurde von Funck und Schlim bei Gapacho in einer Höhe von 5000. gesam- met, „Verdugillo“ incol. " Geonoma puiile Lind, et Herm. Wendl, eAndiee ari- dinäceo, 1m. alto, 7 —8 m. m. erasso; :frondibüs ovalis, "submembranaceis; 2 -- 3-juge pinnaliseetis, 'segmenlis negud“ | | | | 339 libms, eppositis, remotiusenlis, Iate lanceolatis, breviter acu- ‚minatis, falcatis; spadieihus rnfo-fuscis graeilibus, simpliciter ramosis, ramis 4— 7 tennilus, alreolis margine subhilabiatis ‚sifariam imbricatis;. baceis ovalibus, brevissime apienlatis, "vigrigantibus, rugulosis. Vielleicht eine der kleinsten bis jetzt bekannten Geono- men, deren Stamm, nach den Angaben des Sammlers, i m. hiochund 7-10 m. m, dick sein soll. Die Wedel sind 40 Bis 50 c. m. lang, deren Scheiden dünn und an ‚den Rändern zerrissen, Wedelstiel 1-3 m. m. dick, 10-20 c. m. lang, "3 -kaitig, Rhachis 11—13 ec, m. lang, auf jeder Seite mit "3 Abschnitten besetzt, von denen die unleren und längsten 1- 15 & m. lang, 2—$ e, m. hreit und meist mit 4 Hanpt- nerven "durchzogen sind, die endständigen Abschnitte sind "et- was kürzer und breiter. Die Abschnitte sind gegenüher- "stehen, dureh 2? — 30.10, lange.Zwischenräume gefrennt,, un- terwärts ‘an den Nerven und an der Rhachis it kleinen, brau- ‚aen- Schuppen besetzt. . „Die Blüthenkolben sind 25-35 c. m. lang, runzlich und "wit einem braunrothen ‚Filz bekleidet, an der Spitze einfach -4—7-üstie; der: Kolbenstiel.ist 14 — 18.0. m, lang, kaum Bmem, diek, trägt an der Basis 2 grössere, Sast.d 0. m. von “einander entfernt stehende Scheiden, von denen ..die un- "Nre- die’ grössere und 10.0. m., die obere 7 e. m, lang ist. “Die-Rhachis. ist Wj—6 ec. m, lang, von der die Aeste. auf- ‚recht abstehen; : diese sind: an der Basis naekiblüthig und am -Eide in- eine Spitze ausgehend, 10 15 c, m. lang und’ so “ie wieder Kolbenstiel.. Die Blumengruben stehen nicht ‚schr entferne von einander. und laufen in 3. ziemlich stark ge- "Wundenen Spiralen die Aeste hinauf. Die Unterlippe der -Geybe-ist- ‘meistens tief. eingeschnitten. In jeder Grahe sind ®-Blumen; von :denen die ‚beiden seitlichen männliche sind. 2a 540 Kelch und’ Blumenhlätter sind ganzrandig. Die Beeren Sm.m, Jang und 5 in, m. breit, schwarzgrün und runzlich, 'etwäs &rösser wie die der Geozoma simplicäfrons W. Diese Pflanze wächst in Neu-Granada, in der Provinz St. Martha, 6000’ hoch, in Wäldern oberhalb Minea,' nnd wurde im Jani 1852 von Schlim gesammelt. . &eonoma Porteann Herm, Wendl, candice sobeli- fero , tenui, remote annulato ; frondibus simplieibus, breviter petiolatis, lamina elongato-oblonga, basi contracta, Aapice bifida, filiformiter produeta, quater latitudine longiore, .pli- cata, coriacen, supra nilida, atroviridi, utringue nervis pri- mariis cireiter 20; spadieibus erectis, apice simpliciter ramo- ‚sis, ramis 3—5 patentissimis, alveolis margine hreviter bi- üdis, trifariam imbricatis. Der Stamm, an der Basis Stocksprossen treibend, wird vielleicht 2-—3 m. hoch und ist 15 m. m, dick, ' die "Wedel- narben sitzen 3—4 ce. m. von einander entfernt. Der ‚gante Wedel erreicht eine Länge von 60 — 65 'e.im., davon kommt auf die Scheide, die bis anf wenige c. m, von ihren Basis gespalten ist, am Rande sehr rasch trocken und dann Ze brechlich wird, 15 0. m., auf den Wedelstiel 4—5 e. ma anf die Rhachis 25 —- 26 e. m. und auf den innern Band -des obern Abschnitts ungefähr 14--18 eo. m. Die Rückseite der ‘Wedelscheiden, des Stiels, der Rhachis ‘und die’ 'Nerven der nntern Seite sind mit kleinen, dunkelhbraumen, Yeicht ahzt- wischenden Schuppen ziemlich dicht bekleidet, Der Weltl- stiel ist auf der innern Seite flach und 4 m. mi dick, ‚Die "Wedelplatte ist 40-45 c. m. lang und 10 — 12 em Biel, ‚verlängert länglich, an der Basis zusammengezogen, an-det Spitze 14—18 m. m. tief gespalten und an den einzelnen d4- durch gebildeten Zipfeln in eine fadenförmige Spitze verlän- 341. längert, sie ist ferner lederartig, obenauf glänzend und dun- kelgrün, im jungen Zustande kupferroth, auf der mntern Seite glanzlos und heller grün, anch. von uugefähr 20 auf jeder Seite der Rhachis befindlichen Hanptnerven durchzogen und stark. gefaltet Die Blüthenkolben stehen aufrecht, sind 35 — 40 ei m. hoch, an der Basis mit 2 grösseren Scheiden bekleidet, von denen die unterste 15 c. m. lang und fast 1 c. m. von der‘ Basis. entfernt ist, die oberste 13 .c. ın. lang. und von der untern. 4 em. abstehend, ist mit jener und dem 20 c. m. lan- gen, eiwas llachgedrückten, 3— 4 m. m. Jicken Kolbenstiel sammt den Aesten graubraun gefärbt und flzig. überzogen.- Die Rhachis. ist kurz, 2— 5 c, m. lang, die Aeste sind meist 18 c. m, lang und horizontal abstehend, - Die Blumen stehen Immer.zu.3 in Gruhen, deren unterer Rand etwas gespalten it und die in 3 stark gewundenen Spiralen an dem Ast hin- auflaufen, Van den 3 Blumen in einer Grube ist die mittlere weiblich, . die beiden seitlichen männlich, Männliche Blume. Die. Kelehabschnitte sind etwas kürzer, als die der Blumen- krone, 3 m. m, lang, auf dem Rücken röthlich gestreift, an den Rändern, namentlich nach der Spitze au, klein gewim- pert und mit braunen Schuppen beseizj, Die Blumenkrone.ist, ungleich ‚Jief 3- zähnig, an den Rändern glatt. Staubfäden 6. Die, weihlichen Blnmen sind bis jetzt norh nicht zur Entfaltung Sekommen, obgleich die männlichen schon vor. einigen Mo- nalen lichten, Die lebende Pflanze, nach der die Beschreibung gemächt ist,. wied im Königl. Berggarten bierselbst kultivirt, und ist vom Herrn Chantin aus Paris bezogen; sie soll von einem Hera Porte in Brasilien (wo?) gesammelt und durch Hen. Meret'in Paris anter obigem Namen verbreitet sein. 312 6eonoma Martiana Herm. Wendl. ceaudiee 5 «..m. “ erasso, densissime annulato, nee sobolifero ; frondihus simpli- eibus, breviter petiolatis, lamina elongato - oblouga, basi con- tracta, apice hifida, quater latitndine longiore, membranacen,; opaca, utrinque nervis primariis 30. — 40; spadieibus patentis- simis nutantibusque, iongipedunculatis, apice simpliciter ra- mosis, samis 5—7 erassiuseulis, confertis, alveolis margine integerrimis, seplemfariam imbriratis, Der 5 e. m, dicke, einfache Stamm treibt keine Stock- sprossen, ist schr dicht geringelt, so dass die Wedelnarbei nur 5 m. m. von einander entfernt sitzen, und trägt: an sei- ner Spitze eine reiche Wedelkrone. Die ungetheilten Wedel sind 80-95 c. m. lang, davon kommen auf die Scheide 18 bis 22 c. m., auf den Wedelstiel 7 — 10 c, m., auf die Rha- chis 388—45 ce, m., und auf den innern Rand des obernAus- schnittes 16—18 ce, m. Der äussere Theil der Scheiden, der Rücken des Wedelstiels und der Rhachis, sowie die Haupt- nerven der untern Seite sind dieht mit kleinen, brannen Schup- pen besetzt. Die Scheiden sind fast bis zur Basis anfgeris- sen, der Wedelstiel, anf der innern Seite Nach kanalirt, ist 5 m. m. diek, Die Wedelplatte ist einfach, 54 — 63 «m lang und 14 — 16 ec, m. breit, verlängert-länglich, au der Basis zusammengezogen, au der Spitze 16 — 18 c. m, fiel gespalten und an den so gebildeten Zipfeln nur wenig ver- längert, dünnhäntig, nicht glänzend nnd frisch grün, ausser dem von ungeführ 30 —- 40 auf jeder Seite der Rhachis 'be- findlichen Haupinerven durchzogen und nur schwach gefaltet. Die Blüthenkolben sind über und über mit einem heil- brannen Filz dicht überzogen und horizontal abstehend ofer eiwas hängend. Die beiden, der Basis genähert stehenden Scheidon, von denen die obere sich einige es m, - über‘ der Dh 313 unteren ‚befindet, sind ungefähr 30 ec, m. lang. Der Kolben- stiel ist 40-50 e. m. lang, platiredrückt md 4-5 mm. diek; lie Rhachis ist 3— 4 c. m. lang, an ihr sitzen 5— 7 einfache, 15 — 17 c. m. lange Aeste, welche von der Basis gu wit Blüthengruben besetzt sind. Die Graben laufen in 7 schwachgewundenen Spiralen die Aeste hinauf; die untere Lippe der Grube ist ganzrandig. Die Blumen selbst sind lei- der.duxch ein Versehen verloren gegangen, ‚Die weiblichen Blumen. blüheten 4—6 Tage später als die männlichen, nach- dem diese alle aus ihren Gruben herausgefallen waren. Die Pfianze des Köuigl, Berggartens zu Herrenhausen, _ nach der die Beschreibung gemacht ist, stamınt aus dem Gar- ten des Here L. van Hontte in Gent, ist dort aus Saamen gezogen, den wahrscheinlich Herr von Warstewisz aus Central- Amerika eingeschickt hat, und von dort ans unter dem Namen Geonoma Spixiena verbreitet. Genonoma Ghiesbreghtinne Lind. ei Herm. Wendt, Saudiee-breyi.ant subnullo; frondibus elongato - ovatis, 6-juge Pinnafiseetis, petiolo longo, segmentis inaeqnalibus, oppositis, suboppositisve, remotiusenlis alternatim angnste lategne lan-, eeolalis, longissime acnmivatis, falentis, duobus superioribus in quovis Iatere latissimis; spadieibus simplieibus, rhachi cy- lindrien , obtasata, alveolis margine nonnihil revolutis, inte- gerrinis, septermfariam imbrieatis. Der Stamm dieser Art soll nach Hın, Ghiesbreghts Angabe schr kurz sein oder fast fehlen. Die Wedel, mit . Ausinhme er Scheiden, sind 1,75 m. lang, davon kommen anf den Wedelstiet 50 x. m.; dieser ist auf der obern Seite ef scharfkantig kanalirt, an den Seiten zusammengedrückt Md.auf dem Rücken stark hervortreiend gekielt, Die Rhachis ir 80-85 <, m. lang, an ihr sitzen anf jeder Seite. 6 un- 344 gleich breite Abschnitte, welche sich genau oder doeh fast gegenüberstehen und abwechselnd hreit und schmal sind, von; diesen sind die ‚breiten $— 6 c. m. breit, 55-65. c. m. lang wid. 3 — 5-nervig, die schmalen einnervig, 13 — i5 m: m. breit und 50 e; m. lang; die beiden obersten Abschnitte jeder Seite sind .die ‚grössten, 7—10 «. mw, breit und 60— 70 o, m. lang; und. werden von 6-—- 10 Hanptnerren, die 10 — 12 m. m. von .einander entfernt stehen, parallel derchzogen, Die Zwi- schenräume zwischen den Abschnitten messen an der Rhachis 3—6.c. m. Die Blüthenkolben sind 1%, — 1%/, m, lang; der Kolbenstiel nngefähr 4 m. lang und an der Basis mit einer 25 — 35 e. ın. langen, nur an der Spitze seitlich ge- öffneten und etwas zerrissenen Scheide besetzt, ist oben schmaler als unten, der Länge nach stark faltig gereift, was aler wohl nur an getrockneten Exemplaren stattfinden wird, in der Mitte ungefähr 5 m. m. diek, und trägt. an ‘seiner Spitze eine einfache, 25 — 31 c. m, lange Blüthenähre, die am: Grumdle durch eine (seltener durch zwei), im jungen Zu- stando: die-Achre umgebende Scheide gestützt wird und gröss- fehtheils um-einige &; m. kürzer ist als diese. Die Achte; deren 'Dürchmesser-5 m. ni. beträgt, ist sehr diehtblüthig, die Gruben: der Blumen laufen in 9 schwach gewundenen Spira- kön’ an ihr hinauf‘, die untere Lippe jeder Blume ist zurück- gebogen und ganzrandig. Die Blunien stehen zn 3 in einer Grabe, sie sind sämmtlich an den vorliegenden Exemplaren j nicht völlig entwickelt. j In Chiapas von Ghiesbr eght gesammelt, wo sich üe . Eingebornen der Wedel zur Bedeckung der Hütten bedienen; sie führt dort den Namen „Guanito talis.“ Am nächsten verwandt mit Geonoma mavrostachya Märk, 6. acawlis Mart. et 6, Poiteauana Kth., unterscheidet sie sich 345 von ihnen schon durch die ganzrandige "Unterlippe, ohne der anderei, Merkmale zn kedenken. : Bactris leuencantha Lind. et Herm, Wendl, eandice elato; rondihus pinnatiseetis, petiole rhachique aculeatis, acu- leis longis 2—5-gonis, fragilibus, tumidnlis, 'stramineig, ba- sin Apieemque versus altenaatis nigrisque, solitariis vel 2—5 Aggregatis, segmentis confertis, usque ad mediam rhachin irregnlariter aggregatis, superne, aegnidistantihus, Innceolatis, acominatis; spadieibns reeurvis, pedunenlo acnleis nigris.dense, instrueto, rhachi perbrevi, ramosa, ramis 13 densilloris, lon- Bis, ealyce femineo corollam snperante; drupa nigra, oblongo- subglohosa, verticr acuta, pntamine depresso - glohoso. Die Stämmehen wachsen, nach Angabe der Sammler, gruppenweise beisammen, Nähere Angaben iiber die Höhe and-Dieke der Stämmehen, üher Wedelscheiden nnd Wedel- ‚stiel felilen, der obere Theil eines grösseren Wedels misst 60 0 m.- inder Länge, während ein kleinerer Wedel mit eilem Theil des Wedelstiels die Länge von 70 e. w. erreicht, Wedeistiel und Rhachis sind mit einem granen Filz überzo- sen; und sind ansserdem auf der abern wie ıntern Seite ihrer ganzen Länge mil langen, 2— 5: kantigen Stacheln besetzt, !ie-sich an ihrer Basis nnd Spitze verschnälern nnd daselbst 'schwarzbraun, in ihrer Mitte aber strohgelb sind, sie sind fomer-junon hohl und: daher schr zerbrechlich, auch, nament- lich äh ihrer Basis, ıit ähnlichem Filz wie die Rhachis be- kleider, horizontal abstehend, sie stehen einzeln oder in Grup- Pe zu 2-5 genähert, und erreichen eine Länge von 3-- 12%. m. Die Wedelnbschnitte stehen bis zur, Mitte der'Eiha- ähls. ziemlich imregelmässig von einander entfernt, oft ein- welis.oft-in- Gruppen zu 2, 3, 4 bis 7 beisammen, ‚und hac ben Zwigchentänme von 11/6 co. m. Länge, -während die 346; des ohern Theils des Wedels gleichweit von einander entfernt siehen, alle sind lanzeitlich, nach.der Basis ımd.Spitze zu verschmälert, an ihrer obern Hälfte länger und schmal vor- gezogen, sehr wenig siehelförmig gehogen, an ihren Rändern stachlig gewimpert, desgleichen oben auf der ganzen Länge - des Mittelnervs, nur stehen äje hier sehr viel dichter, Die grössten Abschnitie sind die der Basis zunächsi stehenden, eis sind 30-832 ec. m.- lang und 14 — 16 m. m. breil, neh” men aber nach der Spitze zu allmählig ab, so dass die end- ständigen nur norh eine Länge von 10 — 14 o. m.’ haben, diese fliessen etwas zusammen, werden von 2 — 5 Hanpt- nerven Inrchzogen und sind an der Spitze stumpf ahgebro- chen und etwas eingesehnitten. ! .. Der einzige vorliegende Blüthenkolben, an. dem die Basis- mit :den ‚Scheiden fehlt, ist 25 c. m. lang und übergehogen; der. Kolhenstiel misst. bis ‚unter die unterste Verzweigung 10 em, and ist 6 — 7 m. m. dick, granbrann -Alzig: und anf- wärts ‚mit. an Menge zunehmenden, 8— 12.m. ın. langen; schwarzen Stachein sehr dicht. heseizl. Die Rhachis ist 5%, e. m. lang und.mit 13 Aesten boseizt, die eine Länge von 10— 12 e. m. haben, ziemlich. gerade und steif horizontal alstehen und sehr gedrängtblüthig sind. . Die männlichen Blumen, die : gänzlich ‚abgefallen sind, sind sehr dicht über die ganzen Aeste vertheilt gewesen, während die .. weiblichen ‚zwischen denselben zerstreut herumstehen, Die weiblichen Blumen sind ungefähr 8 m. m. lang, der. kahle Kelch derselben ‚ist, becher- förmig, an der Mündung dreizähnig, 6 — 7 m. m. lang, ‚die Zähne sind..stumpf; abgeschnitten ‚und zeigen eine fast merkliche Spitze. Die Blumenkrone ist von. der. Länge des Kelches, ebenfalls sehr .kurz dreizähnig.. und. mit nicht ganz so stumpf abgeschnitienen Zähnen versehen, sie ist, aussen und innen. mit kleinen ,.. dieht anliegenden Stacheln:. besetzt. Der 87, Fruchtknoten ‚ist oylindrisch, und tritt eiwas aus der Blumen-. krone. herans, . Die Frucht ist-nach Zeichunng. und Notizen: der Sammler länglich-rund, ‚mehr kugelig als länglich,. an der. Spitze kurz zugespitzi, und misst mit den. daran haften-. den. Keleh- und Blumenkronentheilen in ihrer Länge 24 —- 26- mm, in ihrer ‚grössten Breite 19—21 m. m. Der Kelch ist bis;anf ein Drittel seiner Länge in 6—8 unregelmässig- breite, Einschnitte getheilt, die wiedernm unregelmässig gezähnt sind, Die :Blomenkrone ist Y/, länger als.der Kelch, und: deren Sanın.wit kleinen, kurzen Zähnen ziemlich dieht besetzt. Die äussere Fruchtschale ist fast schwarz, glatt und etwas glän- zend, Die Steinschale ist, horizontal gesehen, quer-länglich. 16—18 m. ın.. lang and 10 — 12 m,m.. hoch, von oben ge- schen platt, 14— 16 ın. m, breit. ‘Das Vaterland ist-New- Granada, dort wächst die Pflanze zwischen Si. Estevan und Campanero in“ einer Höhe von 1500, wo sie von Funck und Schlim gesammelt wurde. . Bactwis confiuens Lind. et Herm. Wendl, candice arım- Üinaeeo; Frondibus aggregato- pinnatiseelis, rhachi acnleata, acıleis nigris, Tongis, subnlatis, reetis, remolis, solitariis vel binis aggregatis, 'segmentis 'binis in greges remotos alternos ve 'snboppositos approximatis, lanceolatis, falcatis, longissi- me acnminatis, extimis utrinque Iatissime confnentibus, spa- dieihns recuryatis, pedunento brevissime aculeato, rhachi dongata, ramosa, ramis 19 — 14 flexnosis, calyce femineo “rella dimidie breviore; drupa obovata, apiee breviter at- fennala, putamine ohovate, Die Stämmchen, welche nach Angabe und Zeichnung der Sammler gruppenweise. beisanımen wachsen, sollen 2 — 3.m. hoch und 21), em, diek und mit bestachelten Wedelscheiden bekfeider: sein. Der obere Theil des Wedels,. mit Ausnahme 348 der Scheiden und des Stiels, wisst 80— 90e.m., davon misst die mit einem bramnen, . leicht verwischbaren Filz bekleidete Bhachis 50 -— 55 e. m,, nnd ist auf dem Bücken ihrer gan- zen Länge nach mit 4— 6 co. m. langen, schwarzen, hoti- zontal abstehenden, runden Stacheln besetzt, welche ziemlich eniferiit, meist einzeln, seltener zu zweien gestellt nnd mit einer dünnen Schieht Filz, ähnlich dem der Rhachis, beklei- der sind. Wedelahschnitte befinden sieh auf jeder Seite der Rhachis 7— 8, 'von denen je 2 und 2 in 6 — 10 c. m. weit von einander entfernten, abwechselnden oder fast gegenülher- stehenden Gruppen beisammen stehen... Die einzelnen Ab- schnitte sind, mit Aasnahine des endständigen, 82—37 t.m. long und 22 — 24 m,m. breit, lanzeti- und etwas sichelför- mig, sehr lang und dünn verschmälert, die Bänder derselben sind stachlig gewimpert, desgleichen der Mittelnerv auf der ebern Seite von der Mitte bis zur Spitze, ausserdem sind sie auf der untern Seite heller und strichweise ihrer Länge nach, namentlich au den Bändern, mit einem grauen, dünnen Filz überzogen. Der endständige Abschnitt 'ist sehr breit FR ©, In.) md von S—12 stärkeren Nerven durchzogen. \ Die Blüthenkolben sind ziemlich langgestielt und wonig- stens hei der Fruchtreife üherhänzend. Die Kolbenstele lie: gen bis zu einer Länge von 10 c. m. zur Beschreibung voh, sind mit einer einzigen unvollkommenen Scheide, die 5i), & m. unter dem intersten Acsichen der Rhachis steht, vor: schen, flach zusammengedrückt nnd wit kleinen, 1 —4 mM. 1 langen, an der Basis hellen, nach der Spitze zu schwarzeh, aufrechten Stacheln ziemlich dicht heseizt. Die Rhachis des Kolbens ist 12 — 14 ec, m. lang, kahl und trägt 2—# sehr stark hin- und bergebogene Aesie, von denen. die un tersten 6— 7 co, ın. lang sind und 20— 25 weibliche Blumen m nn mm mn m m ai m nn m m 2349 “tragen; männliche Blumen scheitien neben den weiblichen‘, die ‚über die ganzen Aeste gleichmässig vertheilt sind; gesessen zu haben. Der Kelch der weiblichen Binme ist drvizähnig and'so lang, als die. ebenfalls dreizähnige Blumenkrone, Die einzelnen Kelch- wie Blumenkronzipfel sind. plötzlich ‚sehr spitz verschmälert, Die Früchte sind nach der Zeichnung der Sammler verkehrt-eiförmig, an der Spitze. kurz zuge- spitz, ‚kahl, 25 — 28 m. m. lang und 18 m, m. breit.. Die Steinschale ist ebenfalls verkehrt - eiförmig, 18 m. m, lang "und 14 m.m, breit, In feuchten Wäldern Neu - Granada’s: bei Campanero’und St. Cristohal, wo die Pilanze von Funck und Schlim ge- sammelt wurde; die Fruchtreife fällt in den ‘Monat Mai. .Martinezia Lindeniana Herm, Wendl. caudice 3 — 5 m. alte; ‚frondibus aggregato- pimnatiseetis, ‚petiolo rhachi- Aue nigro-aculeatis; -segmentis qnaternis, quinis seniswe .in gleges oppositos ‚distantesgue approximatis, foliaceis, deor- Sum eloirgato -cunealis, apice eroso - irnucatis, oeties ad denies latitadine longioribus, in latere superiore hreviter (1 —2e.m,) Prodnetis, in inferiore nervum medinm paululum superantibus, margivibns lateralibus et nerro medio snpra apicem versus ‚Alinto -spinosis, spadieibus elongatis, simpliciter ramösissi- i IremEN FEIERN . . in, Mis, ramis longissimis, infimis basi longiusenle. nudifloris; drupa vosea, j Die Wedel liegen nur stückweise vor, es fehlen die Schei- den, sowie die unteren Theile des Wedelstiels, weshalb deren Länge nicht genan angegeben werden kann, sie scheinen je- doch die Länge von 2 m. nicht zu erreichen. Die Wedel- Ahachis ist mit einem granbraunen Filz ‚bekleidet, welcher mit einen, kaum 1 w.m. langen, schwarzen Stacheln sehr dicht \termischt ist; grössere, fast schwarze Stacheln finden sich 350 "hänfig am: obern Theile des Wedelstiels und Am-witern Theile der Rhachis, sowohl auf der wntern, wie obern Seite, neh- "mer ‘aber nach der Spitze zu an Menge ah und stehen da- selbst sel zerstreut, die grössten derselben sind 6—7. om. ‘lang, sie sind sämmtlich flach oder 3-kantig, theilweise "graufilzig, an ihren Rändern nahe der Basis stachlig gewim- ‘pert, stehen ‚horizontal ah and sind meist einzeln, "seltener “Senähers gestellt. Die: Wedelabschnitte stehen &ruppenweise 4 6 beisammen, sind 25 — 35 ec. m. lang, an.der Basis ungefähr 8 m. m., au der Spitze 3—4 cm. breit, daselbst plötzlich ausgebissen gestutzt, der obere Rand ist etwas, 1 ‚bis 2 e. m. lang, vorgezogen, (er Mittelnery ist grössten- theils nieht so lang als der untere Rand, und trägt ‚anf der untern Seite, der Basis zu, 1 —2 lange, schwarze Stacheln. Die seitliehen Ränder sind stachlig-gewimpert, ebenso der -Mittelnerv: auf der obern Seite nach seiner Spitze: zu, «der- ‘selbe trägt daselbst noch einige längere ‘Stacheln. ‘Die end- ‚ständige Gruppe besteht aus 4 Abschnitten; von denen. der “öbere der breiteste ist. Die Oberfläche der Abschnitte'scheint dunkelgrün zu sein, die Unterfläche ist etwas heller. . Der Blüthenkolben ist, soweit er vorliegt, Bö c. m. lang, der Kolbenstiel ist mit läugeren Stacheln bekleidet, nd aus- serdem noch, sammt Rhachis und. .Aesten, brannfi lg und nil kleinen, steilen Stacheln besetzt, Der Blüthenkolben ist vor- längert und einfach verästelt, die Aeste sind lang, die unte- ren 30-—35 ev, ın,, an der Basis 5—7 {a m. weit ohne Blu- men, Die Früchte sollen, nach Herrn Kindens Angabe, rosafa rben sein. Das Vaterland dieser schönen - Paline.. ist ‚Neu: Granads, wo sie in Wäldern bei Florida in einer Höhe von 000%: 1m “December gesämmelt- warde.: „Alvarieo iucol-. . Sl "Ich habe dieser Pflanze den -Nainen“ des eifrigen Durch- * forschers’ Nen’« Granada’s Herrn’ Linden. ‚brigelegtz sie ist eine schöne Art, nnd zeichnet sich besonders durch die schma- len: und; langen. Werelabschnitte. aus, wodurch. sie der M. truncata. Beongn. ‚ähnelt. a Martinezia? eiegans Lind. cı Herm, Wendi. froi- dibus graeilibus, irregulariter pinnatisertis, faro- virentibus, petiolo rhachique alhido -tomentosis, minute denseque rufo- setosis, longe sparseque nigre-achleatis, Ineiniis niringue 8-9 remofis — usque ad mediam rhachin solitaris alter- nis, ultra mediam binis in greges suboppositos approximatis, exlimis latioribus — menıhranaceis, deorsum eunealis, apice erogo -truncatis, ler ad quinguies latitudine longioribus, in Iatere superiore Iongissime praduetis, marginikus Interalibus siliato-spinosis et alhido - tomentosis , nervo medio supra glahro, Seheiden und Stiel des Wedels fehlen, der übrige T’heil desselben misst 70—80 c. m. Die Wedelrhachis ist weiss- vollig, mit kleinen, braunen, borstenförmigen Stacheln ziem- lich dieht besetzt, weiche eine Länge von 1—2 m.m. haben, Ausserdem stehen noch auf ihrem Bücken zerstrent, selten gepaart, grössere, 1-—% c, m. lange Stacheln, die, wie hei der vorhin beschriebenen Art, an ihren Rändern der Basis zu stachlig gewimpert sind. Unregelmässig vertheille Wedel- abschnitte finden sich auf jeder Seite der Rhachis 8 — 9 Stiel; bis zur Miete stehen sie abwenhselnd, einzeln und ziemlich gleich weit von einander entfernt, über die Mitte hin- us zu ® in einer Gruppe, und sind sie daun fast gegenüber- stehend, Der endständige Abschnitt jeder Seite ist breiter und mi 45 Hauptnerven“ durchzogen. Sämmtliche Abschnitte Sind schr dünnhäutig, an der Basis 5— 10 m. m., an der ‚352 ‚Spitze 5—7%/, eo; m. breit, und ereeichen, mit Binschluss der - #7 em langen, schmalen Verlängerung des obern: Ban- des; ‚eine Länge :von 20-25. m. m. Diese Art ist von Frnek md’ Schhim in Neu-Granada, leider aber ohne Blütkenkolben und Früchte, gesammelt; wird „aber wohl zur Gattung Martinezia gehören. Hortorum botanicorum plantae novae et adnotationes in seminum indieibus et adversarlis dispositae, Nr Omnia, quae a oollegis, hortorum botanieorum praefectis, ih seminam indieibus quotannis edendis de speeiebus sultis taın . aovis quam dubiis, de affinium stirpium differentis, de varie- tatihus allisye rebus botanieis deponuntur;- solito mare ut in sexio et vieesimo {Linnaeae volumine, relietis iis quae per seien- fiae naturalis annalia Parisiensia jam reprodneta sunt, cum reli- quis botanieis communicare pergimus, Supersunt bunc praeteriti anni indices, novarım stirpium frequentia hand insignes, Be- "olinensem si-exeipis hortum, gui opuscnlum fere botanicam, indiei stio non adnexum, sed serius distribntum edidit, ab anoteribus pluribus ad militias botanieas convocatis -conseri- Plum, miultisgue observationibus in varios plantarum ordines Süperhiens ; gaod propter nimiam molem reposutimns. @nas ipsi Praeterlapsa aestate aliis distracti negotiis, hortulani nostri meritissimi .Kegelii morte praematnra ortis, collegimus ad- holatiuncalas, serins forsau dabimus. Ex ordine alphabetico Megunntur indices, Br Ba, Isiton, 23 354 Verzeiehniss der im ökonomisch - botanischen Garten d. K. Akademie Eldena i. J. 1855 gesammelten Saa- men. 4, (Praef.: Dr. C. Jessen. — Hortalanns: E. Jühlke.) Alopecurus rutheniens Weinm. Catal. Dorp. 1810, oplime olim a Mertensio et Kochio in Röhlingii Flora ger- manica 1. p. 478 79. adduetisqne synenyinis plurimis ex- plicatus, nupergue a Ledebonrio in Flora Rossica IV. p. 463. cum varietatibug — A. exserenti (arista glumas dupla supe- ante), y. halophila (arista aut Supra hasin neque parum in- fra medium paleae inserta inelusaque aut nulla) — clare de- seriptus, in pratis vieinis maritimis spontaneus, a decessore meo Schauer ehseryatore acuto ante annos deprehensus 'ef in hortum Hildanum translatıls est, Est nobis varietas A. eX- serens aristam. Gulmi ınpx strieli ereeli, mox in uliginosis tenuiores decnmbentes es. Alopecuri genieulati L; fere in mo- dam in orbem porreeii, nee tamen nisi ima hasi radicantes, onmes 2 — 3-pedales minimique in sieeioribus locis sesqui- pedales, stolonihus paneis validis repentes, Efligiem :dedit . guam maxime exactam Jargiiin in tab. 13. Eeloganum Grau: minum, nowine: Alop, nigrescentis sigunta, monens eandem- esse speciem et.in horto Vindobenensi ab anno 1804 e semi- nibns Petropolitanis eultam, eui €. Hornemanims nomen.Alop- nigricantis impasuisset. Quae prohantur eadem hujus planr ta& varietate.in herhario Hornemanni reprehensa deseriptagne ab Sondero ainico nostrg in Flor, Hamburg. p. 33. „arista plerumgue inelusa %, .quam imagine verbisque exposiit Jacquie ans. — In pratis maritimis ‚hunidieribus! frequentem et fere Alopecuri Pratensis EL. provineiae nostrae alieni ; viearjum hahet indefessus Norae nostrae serutator Th. Marsson,” quem observationes snas permultas atque plantarım provineiae der 255 seripfiones mox editurum Inbenter speramus, — Plantae cum semina fum speeimina viva exsiceatague offerenda adsnnt. 2%. Isatis praecox Kit, var. hebecarpa Ledeb, E de- seriptione a Ledebourio in Fi. Rossiea I. p. 2il. data prae- eipug deteriminata est planta, Jsatidi tinctoriae L. ceterum simillima atque vix silieularum forma ad basin non Angnsiata rotundafague satis distineta. Catalogne des graines recueillies en 1855 et offertes en change par le Jardin hatanique de Genäve. 4. (Direct, Reuter.) Erysimum Nevadense Rent. E, bienne v. perennnns, eaule simpliei ve) superne ra- moso teretiusculo vix angulato basi conferto folioso sureulos hreves rosulaeformes edenti, foliis angustissimis lineari- elon- gotis inferioribus rosnlarungne basi in petiolum tennem longe altenuatis anguste lanceolatis inferdum remote denfatis planis vel eomplieatis rhachide demum valde elongata tenuinsenla Sirieta vel suhllexuosa, floribus breviter pedicellatis petalo- nmque ungue exserta limbo obovato, siliguis eaneserntibus teretisubeompressis vix tetragenis ereclis vel rhachidi ad- Prossis, vix pedicello duplo erassiaribus, stylo teuni silieulae domatram aequanti vel longiori apienlatis, seminihus parvis OYatis Compressis apice membranaceo alatis, — Hab, in Sa. Nevada Hispaniae australis inter Juniperos nanas reg, super. Rrope Gueva del Panderon etc. — E. canescens Boiss. voy. hot. Esp, ex parte non Roth, E. axstrale Boiss. vay. bat. Suppl. ıton Gayı — Ab E, australi Gay habit gracilieri, fo- "Nie angnetioribus basi magis attenuatis, siliquis brevioribns feretinsenlig duplo temuioribus, seminibus dimidio minovibus Aubeompressis differt et immutala cultura. manet. 23° 356 Index sehinnm Regü horti botanici Gennensis an. 1855. 8. (Direotor: J. de Notaris. — Hortal.: J. Buce 0.) Shawia panieulata Forst, DC. prodr. V. 9.78: Walp. Ropert. VI. p. 70%. Elacagnus undulata, Myrsine tmdu- late Phytopol. Capitula in planta h. b. Genuensis, in 'ramı- is axillaribus aphyllis simplieibus divisisve spicata. Agdestis teterrima DNirs. Br Ä. perennis; radiee ramoso-fasceioulata, carmosa, valida; eanle a basi ramoso, ramis debilibus, prolixis, scandentibus; foliis alternis, petiolatis, sinu obtuse late cordato-ovatis sub- rotundatis, mucronulatis, integris, glabris; Noribns 12-andris, hermaphroditis, apetalis, thyrsoideo -panieulatis, axillaribns, terminalibusgue; calyeis 4-partiti tubo brevi, cum ovarli parte inferiore connate, segmenlis elliptieis oblusis, petaloideis, pa- ıulis; stigmatibus tereti-Iinearibus, elongatis, eirrhoso - reilexis, In horto-"hotanieo Genuensi, 'ex horto-‚Nobiliss. Dominae Cleliae Serra pluribus ab hine. annis inlata, primum floruit decedente Octohri proxime . elapso. :Colitur sub din. Patria ignoratur. ‘Radix perennans, robusta, ' vamoso - fascieulata, elota schroleuca, 'ramis tnheresis, napiformibus,‘ nodosis;‘ conieis, polyniorphis, bie illie fibrosis, a digiti erassitie ad brachium variantibus, longitndine 'deeimetra usqne tria allingentibus.’ u Caulis annotinns, saltem apud nos, supra basim- statim- divi- sus, teres, laevis, rutilans, Bami sarmentacei, prolixi, alte scandentes, dehiles, 'ohtuse angnlosi, vage ramulosi, sub aurlori leute pube brevissima rark ‚adspersi, — Folia alterna; remö- tinsenla, exstipnlata, 'petiolo tereti,- patentissimo,' saepins lexnoso, vel suheirrhose-eontorto instructä, membranacta, - 357 faceida, plan, opaca, sopra viridia, suhter glancescentia, ciroumseriptione late cordato -avata, rotundata, apice mucro- nulata, integerrima, glabra, subpalminervie, diametre centi- metra sex eum dimidio, iu inferioribns, vix alfingentia. _ Flores .e foliorum superioram axilla, vel in ramorum extre- mitatibns in thyrsum panicnlaeformem , dimidium centimetrum; peduneulo non compntato, plerumgque superantem dispositi. Rhachis inferne nuda , caeterum undique pube hrevi subglan- duligera adspersa, alternagne ramosa, ramis brevibus, inter- vallis snbaequidistantibus; patnlis, basi brasteola subnlata praelitis, eymosis omnibus. Horum inferiores patentissime bifurei septemflori, superiores, ob ramnlorum superiorum in- teriorumgue defeetum, semel furcati, quinguellori, — Flores, ® pedicello brevi crassinseulo eum calycis tabo confinente, suhsessiles, alares ebracteolati, terminales eujusque ramuli mi —bibracteolati, bracteolis sabulatis, omnes hermaphroditi, apetali. Calyx breviter tuhulosus, tube cum ovarii basi con- “ ereto, deorsum in pedicellum brevem erassiusenlum prodnetus, Iimbo quadripartitus, segmentis aestivatione imbricantibus, in änihesi patenfissimis, albo-petaloideis, elliptieis, obtusis, di- gilato- trinervüis, venis anastomosantibus, demum in Inteo- Yiridiscentem vergentibus, persistentibusgne glabris. — . Sta- wina duodecim, annulo perigyno angusto inserta, in phalan- 808 quatuor teiandras, cum calycis segmentis alternantes Üiremta, nonnunguam vero quaiudrdeeim, phalangibus binis !etrandis. Filamenta tota fongitudine libera, Äliformia, calyce Yeidyuam breviora, glabra. Antherae ellipsoideae , locnlis basi sejünetis, albäc, glabrae, vorsatiles. Pollen sphaeroi- Neum, — Oyarinm conoideum, inferiori parte enm calyeis Inbo aceretum, earpidiis quatuor confatuın, quadrilocnlare, loenlis unioyulakis. Stylus vix’ullus. Stigmata quatuor elon- Fa, "tereti-linearia, facie” interiori papillosa, citxhose re- 358 flexa; Ornla ex angulo interiore loculoram erecia, campio- tropa. Fructus adhuo- desiderantur. In ramnlis superioribus Ihyrsorun subinde flores nommulli pentameri observantur. Tota planta odore foetido, nauseabundo seatet. In textu utrioulari radieis, una eum raphidibus perexiguis, granula amylacea copiosissima, sphaeroidea, diametro vix centesimam iillimetri partem duplo superantia, jodio eaerulesventia cob- tinentur. Ab ‚Agdestide clematidea (DC. Syst. I. p. 548, et Prodr, 1. p. 103.) hueusgue ut videtur "parım nota, planta nostra differt: 1) foliis hand cordate-aeuminatis ; 2) foribus omni- bus in panienlas thyrsoideas amplas dispositis; 3) enlycis segmentis obinsis, albis vel demum Iuteo-virescentibus, non vero rufescentihus nee ulringue allemuatis; 4) staminibus 12 — 14 tantum nec 24. 25., denique stigmalibus tereli-, elonga- üs, ‚ovarl partem calyeis tubum excedentem longitadine fero superantibus. Planta habitu omnino Menispermaceo, in hoc ordine vero anomala, vel ovarii inferne calyee acereto, vel staminum in- sertione perigyna, vel Aoribus- hermaphroditis, . Index seminum horti academi Gottingensis 1855. 4 (Praek.: F. Th. Bartling.) Croton lejocarpns Bartl. ©. annus, foliis palmato-trifidis, basi rotundatis 'vel wruneatis, ufringue pilasinsculis, Tobis serralis acnminatis, in’ termedio obovato oblongo, lateralibus semiovatis, spieis ter“ minalibus simplieibus. andragynis; capsulis glaberrimis, Sem. in Niearagua lecia comm, H. Hafniensis. 359 Index seminum in horto hotanico Hamburgensi a, 1855 eolleetorum, 4, (Praefeetus: Lehmann. — Hort: Ed. Otto.) Oenothera versicolor Lehm, . 0. herbacea, erecta, ramosissima, foliosa; feliis Janceo- latis ealloso-dentatis subrepandis glahrinseulis vel molliter pubeseentibus albo-venosis, inferiorihus petiolatis angustis lon- gissinis, superioribus sessilibus; Noribus axillaribus sessili- bus; "talyeibus villosissimis, laciniis longitudine tubi adunei; pelalis segmentis ealycis aegqnantibus (Inteis vel miniatis); tapsnlis brevibns oblangis turgidis obinsangulis villosis. Ha- bitn accedit ad Oenotheram nocturnam, differt praesertim tube valyeis adunco et capsulis multo brevioribus targidis. Semina accepimus ex horto Cracoviensi nomine Oenotherae speties ‚Boliviensis, Index seminum in horto academico Hauniensi a. 1855 colleetorum. 8. (Praef. F. Liebmann fuit, nanc vaeat, — Hortul. A. Weilbach. a).Erodium cicutarium — prämulnceum J. Lge (E primulacenm Welwitsch mser. ex speeim. im H, M. Par.) Pedunenlus longissinus, 7—9-Norus, bracteolis minimis "wolntis; sepala ohtusa longe aristata, petalis duplo bre- Yiora; petala 3 majora obayata, immaculata, 2 minora sub- ühlenlaria, basi macula einerea ruhro-punetaia notata. Herba robusta, facie Kr roman! W., quae spocies differt Absentia caulis hrerbaeei, petalis aequalibus. Utrum species Üistinetn, an forma anstralis rohastior Z. eiontarii maxima Pelymorphi sit, dubins haerco. ı In campis argiliosis eiren Hispalim (Sevilla) Mart, 185% egi, 360 b) Wilago xamosissima J. Lge. Annua, cawlis a basi ramosissimus, ramis diffusis vel’ad- seendentibus, 2—3-chotomis folia inferiora ovato -lanceo- lata, superiora ohovato-lanceolata, breviter acnta v. obtusa apienlata ; calathia ovato-pyramidata in diehotomiis et ad Iaterg ramorum in glomernlos parvos 3 — 5-cephalos adgre- gata, foliis Nloralibus glomernlos subaequantibus v. superan- bus; Foliola perickinil 3-serialia: ewteriora 3 (ealyenli instar ad basin ealathii), ealathii dimidium vix attingentia, basi lana densa immersa, interiora 8 — 10, a basi eymli- formi v. semilmari, dense arachnoideo-lanata, in acumen glabrum contrasta, versns malurifatem ereoto- patula, haud stellatim expansa; achaenia. obovata, punctis pellneidis dense papillosa, 'pappo sub- 12 -radiato, radiis sonabris, corollam subaequantibus, Species insignis, 2 sectiones hucasque separatas (Gifola ei Oglifa) manifeste connectens. A priori(F. germanica etc.) diff, glomernlis e calathiis 3— 5 (nee 8— 00) eompositis, foliolis perielinii 3-seriatis (nec 5-seriatis), exterioribus va- euis (neo omnibus florigeris), a poszeriori (F. minima etc.) af, folielis perieliaii intermediis euspidatis, ad maturiintem non. stellatim patentibus. Habitu etiam inter F. spathulatum Presi, et F, minimam Fr, quasi iniermedia. In glareosis ad pedem montium Bliheritanorum prop® Granatam urbem (Sierra Elvira) Norentem et frueliferam legi 24. April 185%. (Speeimina plurima juxta ipsam urbem Gra- natam Tecin 'certe eodem pertinont, etsi quibusdam charaete- ribus recodant, sed "haud satis evolata ideogne non rite determinanda). Cel. ‘Dürien de Maisonneuve , eui pauen achaenia communicavi, plantam vivam edncavit , ejusque amicitiae semiug- debemus;-"quae hoc anno plantas in herto nosiro fructificantes produxerunt. 361 0) Libanotis montana — Terulncen J. Lge. (Syn. Seseli Libanotis a, genuinum Gren. et Godr., Ligusticum ferulaceum Lapeyr.) Prope Bagneres de Bigorre (Pyren. Gall.) legi Sept, 1851. d) Solanum suffruticosum Schausb,? Species videtur a Ss. igro distineta, caule suffruticoso (21/,— 4 ped.), fo- liis minoribus angastioribus ovato- elliptieis, loribus daple winoribus, corollae pagina inferiore lilneina, baceis mino- ribus. Ad sepes prope oppid, Pontevedra Galleciae Aug. 1852. e) Trifoliam striatum ß, spinescens )J. Lge. diff. a forma typiea oalyeis Taeiniis multo longioribus et validioribus, angustissime subulatis spinescentibus, tabum aequantibus (dente inferiori fubum superante) omnibasque corollam superantibus. Forwa insignis, forsın speeies distinela; eum vero prae- fer strueturam enlyeis nullam notam specilicam invenire po- (werim, ad interim non nisi varielatis nomine enım proposui, In campis prope Matritum legi jam desiecatum Nor. 1851. Joh. Lange. Species novae. 1. Galathen Kiebm. nor. gen. Iridearum. Perigonium corollinum superum hexaphyllo - partitun, laoiniis xt, 3 majoribus patentibus demum reflexis lato -Ian- wolalis ohtusis eneruleis disco barbato huteo linels maculis- Me fnseis notato, Ineiniis int. 3 minoribus spathulatis convo- Intis apice royolutis votundato -bilobis Iamina eoerulva strinta liseo Navo fusco-maeulato, pagina superiori pubescente. Sta- "na 3-bäsi perigonii inserta; filamenta libera subulata, an- Üherae Tineares basifixae, Ieculis connexivum marginautibus Imgitndinafiter dehiscentibus stigmatis lobis dorso per fotam Iongitndinem arcte adglutinatis. Pollen elliptienm ochrolencum, 362 Ovarium inferum ‚oblongo - prismatienm triloculare. Oyula pln- rima in Joculorum ‚angulo centrali biseriata. Stylus brevis liformis. Sigma dilatatum trilidum, lobis erectis trigonis apice bifidis, laciniis subulatis basi dorso fransverse appen- dionlatis, appendieihns parvis eneullatis. Capsula coriarea oblongo - prismatica basin versus atienuata glabra loculicide trivalvis, valvis 3 striatis fuseis. Semina obovato - angulata apice trancata longitudinaliter dense sulcata nigricantia. Bha- phe wmbilienm basilarem chalazae apicali inerassatae jungens. Embryo axilis albumine corneo brevior. = Herba perennis brasiliensis, radix fibresa, rhizema sub- nullim, folia biserialia ensiformia equitantia aneipitia tenuiter nervata glauen. Seapus compressus anceps bifloras, Flores imilaterales spatha diphylia cineti, spatha inferiore flores longe superante, superiore' longitudine fornm. Flos singulus spathella diphylia sompressa aneipite einetus, Magnus spe- eiosus. Galathen speeiosa Liebm. Hab. in sylvis pr. Rio de Janeiro. Folia 3-pedalia 2% lata, Scapus % longus, 1 — 1!ye” lotus. Spathae wniversalis folium inf. 12” longum, 1%,” la- tum, folinm sup. 41/,” longum, 9 Jatum, Spathellae 3“ longae, 5° Intae, Perigenii laeiniae ext. 18/4” longae, 1” Intae; Inein. int. 13/9” longae, 8 Intae, ' Stylus et sögma 9%. Antherae 4%, flamenta 11%, — 2. Oyariım 3 —.4. Capsula 182— 14 longa, valvae 3— 4 latae, . Obs. A-Cypella Herb., eui proximum est. genus nostrul; differt: :stigmatis. Jobis bifidis nec Arifidis, filamentis liberis, antheris dorso stigmatis_adglutinalis, senpo compresse anei- ejpiti, rhizomate subnnllo.. A Tigridia Juss, differt: perige“ nio usque ad. basin. fisso, filamentis liberis, stigmatis Jaeinüs dilatatis wigonis bifidis appendieulatis, soapo aneipiti« . 363 Nomen genericum olim in plantis Zrzdeis applieatum ite- ram restitno. Gelathca Salisb. = Pieussseuria Roche, Ga«- lathea Herb, = Amaryllis L. (Nerine Herb.) 2. Tabernnemontana nicobarien Liehm, Foliis oppositis inaequalibus Janceolatis basi euneatis sen- sim in pefiolum brevem decurrentibus apice obtuse acuminafis wdulatis niringue glabris; eymis in dichotomüs ramoram ge- minis di-trichotomis corymbosis multifloris foliis hrevioribus, bracteis parvis mox deciduis Imenribus glahris, pelicellis ca- Iyce 3--4-plo longioribus, calyeis lobis inargnalibus spathu- Iatis obtusis basi glandulis 1 — 3 linearibns instruetis, ‚co- rollae alhae inbo limbum superaute basi et apice parım fu- nido, Himbi laciniis dextrorsum convolutis inaegualibus Tato- faleatis obtusis undulatis fance muda, staminibus supra me- dium tubi insertis, antheris oblongis acutis filamentis longio- ribus, stylo bisulco torto, stigmate apiee bilobo, lobis emar- ginatis, basi aunulato, ovariis 2 ovatis glahris. In ins. Nicobarieis Kar Nicabar et Chowry legit beat, Kamphoevener. Folia 3—41/, longa, 2%” lata, petiolus 3-4”. Cy- Mae 2 — 217,9. Podicelli Y/, — %/g”, enlyeis Ichi 2 — 3" langi, ger lati, corollae tubus 6— 7”, laciniae limbi 4— 5" longae, 3% Inne, 3. Seseli enntabrieum J. Lge. Perennig multieanlis, erecta, paree ramosa, ramis leviter Striatis, koliatis, folie vadicalie et canlina inferiora am- Din teinugularin, biternnta, segmentis anguste Janceolato - Ynearibug Acuminalis integerrimis, petiolo vaginae longitndine; fol, oauliue media simplieiter ternata segmenlis linearibus, “ıporiora in segmentum unienm lineare iniegerrimum basi Yaginalum reducta; umbellge radii 6-10, inaeqnales, sul- 364 cati, Zwolucre O0. v. 1-phyllo, involucellis 6 — 10- phyllis, foliolis involucelli setaceis nmbellulas densifloras vix dimidio aeguantibus; pedicelli umbellnlarum primo patentes dein ar- enato -conniventes (unde umbellnlae florentes convexae, fructi- ferae contractae); oalycis segmenta triangnlaria, aeuta, ere- eto- patentia, stylopodio breviora; szylö breves, erecto-paten- tes, demum subreflexi; peiala ovalia obtusa cum lacinula inflexa, sordide Inteolo-albida; ructus pedicello subaegui- longus, ovalis sectione transversali suborbienlari, jugis leviter et, aequaliter elevatis; mericarpii commissura plana 3- vittata, interstitüs 1- yittatis. Tota-planta glaberrimä, laete viridis. Habitus Peuce- dani parisieusis, sed ob fruetus structuram werte Seseli (trib. Euseseli), Inter hujus generis species S. trizernato Pursh (Hook. fl. bor. Amer,) affinis, sed hujus calyx obsoletus et frnctus forma alien. In ericefis monfanis Oanfabriae, praesertim ciroa oppid. Bilbao frequens, Sept. — Oct. 1851 florentem et fructife- ram legi. Semina in horto botanico Patavino lectaan. MDCCCLY. 4. (Praefeetus: R.De Visiani — hortal.: Car. Caslini.) 1. Brassica palustris Piron. 1l. foroj. Syll. p. 18 B. perennis glahra, foliis radicalibus eaulinisque Inferio- ribus petiolatis ohlongo-lanceolatis sinuato - lobatis lobis ro- tundatis, Aut sinuato -pinnatifidis -lobis linearibus, supremis subsessilibus, vacemis fructiferis elongatis, siliquis törulosis uninerviis, basi snbietragonis, stylo Fanveolato aspermo 707 strätis, seminibus ovalibus, Obs. 'Aflinis Br. elongata W. Kit. differt 'siliqua longe pedicellata duplogue -hreviore, stylo subulato brevi terminal, 365 sewwinibns subrotundis. Pertinet ad Erncasira: hine si pla- euerit Erucastrum palustre vocanda. Hab. in palndosis prope pagum Pirco in Forojnlio, ubi eopiose inventam deseripsit egr. Prof. Jul, Pirona. An forma glabrn palastris Eru- eastri obtusanguli? 2%, Medicago Pironae Vis. M. pereuwis puberala, caulibus diffusis adscendentibus, foliis rhoımbeo-obovatis, stipulis hastato -lanceolatis dentieu- Iatis, pedunoulis subsexfloris petiolo longieribus, leguminibus vochleatis villosis subglobosis utrinque planis, spinis adpressis sinisfrorsum versis, superficie Iacunoso - venosa, margine ex- terno ecarinato plano, spinis divergentibus subnlatis. Syn. MM. rupestris Piron. i. Foroj. syll. p. 41, non Bich Hab, in rupestribus subalpinis montis Matajura in Fo- tojulio, ubi ab egr. Prof. Pirona deteeta est, mihigne cum Praecedente communicata. 9%. Paunx margaritiferum Vis, P. eaule fruticoso inermi, foliis simplieiter impari - pin- ls, Toliolis lanceolatis acuminalis mucronato-serratis gla- bris, panieula oppositifolia eernna, pedicellis wiidie, umhel- ii pateifloris, fruotibus mollibns margaritaceis, Syn, ‚drulia pinnata Hort, Belg. Obe. Flores virides; styli exserfi bini; stigmata hiloba; hneen pulposa disperma, alba, profende nmbilicata. Differt Al Aralia stylis binis, fructu biloenlari: a Panace florihns hermaphroditis, ealyeis margine elevato et stigmatibus bilobis, sl habitu eneterisque notis convenit, nee genere distin- Snende, 4 Vialin macrophylia Vis. Differt a Pentapete iu- Y . ao persistente, staminibus decem, gaorum 5 alterna ste- TÜR, onnelt: . un: . Hi A, eavpellis quinque demam solubilibus, quibus nolis cum 366 Melhanik eongrmit et: M. mucrophylla voeanda,; quemadno- Aum jam suspicatus eram in Orto Bot, di Pad. 184%, p. 151. Indox seminum quae hortas botanicus Imperialis Petro- yolitanus pro mutua commmtatione offert. Accedunt animadversiones botanieae nonnullae. 8. (Dr. Liber Baro aKuester, Collega. — Dr. E. Regel, horti Director.) Adiantum trapeziferme LI. % genuinum; pinnulis oblique cordato - trapezideis taete viridibus, . ß. pentadactylon; pinnulis eblique vordato -oblongis subrhomhoideis ohseure viridibus. (A. pentadactylon Langse. et Fisch.) Adiantam foveanrum Lk. H. Berol. (nec Raddi). Fronde tripartita et ramosa, pinnis apice breyiter cau- datis, _ pinnulis. petiolatis dimidiate suboblongis, hasi superne ‚augulo; rotundatia serrulatis, stipite rhachique squamnlose pl- bescentibus, (Lk. H. Berol. p, 68.) Hookerus Linkii 4. fovanrum ad A. intermedtum S#. refert. Plauta nostra differt ah deseriptione Hookeri et figura Baddii (Ril. Bras, ı. 77.) piunis lateralibus tantum 2—# ple- ramgue reentvis, pinnulis obfusis, süpite chachigue pilis squa* mulosis adsperso. . Alsophila Fischeriana Rgl. Polypodium Luschnatkianum Risch. in horto Petrope- kilano. Caudex arborescens. Frons pinnatiida, coriacea, MAI gine hreviter eiliata, suhtus in nervis pilosa vr. suhpalensed, xhachi pilis brevibus paleisgue tennibns vestita, stipite. basl 367 palöneeo, "eeierum glahra, cireuitu ohlongo-lanceolata. Pin- nae elengato-lanceolatae apice attenuatae integran obtusiusch- las; inferiores profunde pinnatilidae v. sulpinnafae, pinnulis faleato-oblongis obtusis integerrimis v. rarius erenafo- pill- nalikdis; superiores pinnatifidae, Jaciniis oblongis obtusis v. iruncato - obtusis; supremae crenato - pinnaliidae v. integrae. Sori sparsi, 1—3-seriales, subglohosi, receptaculo elevato insidenteg ; indusio nullo. Frons usque 5 pedes longa at/ad (1/z pedem lata, sti- pile inermi, Patria Brasilia 4. Poeppigiee Hook. afünis. Aspidium fallax Fisch. Rhizema repens. Freus glahriusonle ambitu late ovata aruminata, tripiimata; stipite suleato; rlachi compressa, Pr- leis singulis et supra pilis glandulosis minntis munita, Pin- Aulac lanceolatas, pinnatiidae v. suhpinnatae, laeinis ew- meatg -Ianeeolatis, superne acute dentalis, basi plns minasye deemrentibus, Patria Brasilia? Frons fertilis mihi ignota. Au 4. desompositun Spreng.? Aspidium Grayanım Roi. (Aspidium dilatatum ame- "kanım A, Gray. in herto Petropolitane.) “ Frois ambitu oblongo - lanccolata, bipinnata, glabra; thachi pilis glandnliferis minutis adspersa; stipite basin ver- Ss squamoso. Pinnae vix oppusitäe, e Lasi latiore auguste Uneeolatae, Pinmulae oblongo-Ianreolatae, pinnatifidac, ob- usiuseulae; "Iaciniis oblongis subspinoso -dentatis. Sori ple- "üngne in pinuis secundariis utringne costa media unisoriali- "T approximati, — Aspidio vigido affine. Aspidium obseuram Rgl. Frons bipinnatifida, pedalis et ultwa, coriacea, ‘eireuitu rain, Supra- obsenre viridis et exceptione eoslarım pubescen- füün glabra, infen pallidior et glabra; . rhachi pubescente, 368 stipite paleaceo; pinnis 'obtusis v. acntis, — inferioribus .bre- viter petiolatis oblöngo -lanceolatis pinnatiidis, — superiori- bus. eonflnentibas; laeiniis. ovato-oblongis, obtnsis, integerri- mis, eiliati. Sori parvi, in medio nervorum lateralinm ses- siles; - indusio glabro, — Patria Brasilia. Riedel semina misit. Hanisterin Riedeliana H. Petrop. Foliis elliptico-ovatis breviter acuminatis integerrimis, supra adpresse-pilosis laete viridibus, subtus sericeo - argen- teis, petiolo temmi, eglandnloso v. glandula uniea munilo; pexiculis terminalibus axillaribusque, amplis; floribus in pa- nieulae ramulis oppositis, racemasis; _ ealyoe S- glanduloso ; petalis glabris fimbriato-dentienlatis v. Taeiniatis ; antheris glahris; stylis 3 inaequalibus. . Rami subangulati, juniores adpresse-pilosi, deinde gla- breseentes brunnei. Folia 63/, pollices long ei ad 3 polli- ces lata, retienlato-venosa, nervis venisque prominenfibus; petiolo semi-pollicari, snperne carinato, Panionlae plerum- gne terminales amplae, rarius axillares et parvae. Panien- lae rami et ramuli oppositi, hrunnei, tomentosi. Flores in ramulis oppositi, racemosi, Pedunenli breves, sesquilineares, basi ‚bractea unica falti, apice bibracteolati, enm pedieello Rorifero artienlati, Calyeis laciniae 5,, ellipticae,. ohtusa®, ferrngineo - pilosae, erectae, adpressae; onlyeis tabns glau- dulis 8, per paria approximatis, ohlongis, viridihus, glabrie vestitns. . Petala 4, calyce duplo longiora , ‚sesgnilineas long; muguieulara, Jamina snbrotunda, £mbriato-laciniata, lutea, glabra, Stamina 8, antheris glabris snbaequalibus, ‚Siyli 9 subaequales , antheris vix longiores. Affinis B, Gardneriange Juss. differt tamen foliis Supra pilosis, petiolo tenni eglanduloso v. glandala unica instrnol®; 369 pedicellie peduneulo lineari suffaltis, panicalse ramis ramulia pedicellisgue brunneo - tomentosis. Brasilia. Floret Octohri — Decembri,. Riedel semina misit, Cattleya Meyeri Rgl. Sepalis lineari- oblongis snbfaleatis acutiuseulis recurvo- patenlibus; petalis suheonformibus ereetis; lahello indivise lohato euenllato, antice rotundato erennlate erispo. Planta €. Forbesei habitn et Borum colore simillima, Ro- res antem minores et labellnm indivisum, Psendohulbi ob- longi, compressi, utrinque attenuati, longitudinaliter eanali- elali, 3—4 polliees longi, Yg— %/, pollices ati, juniores Yagina membranacea involati, folio unico oblonge ohtuso eo- finceo obseure-carinato Y,—1!/a pollices late, 4—8 polli- %s longo terminati. Bacemus terminalis, subereetns, abbre- vintus (5-florus), vagina membranacer fultus, Pedieelli sub- hortzontaliter patentes, Norem snperantes. Sepala pallide - Navescentia v. Havo-viridia, cireiter pollicem longa. Label- - ln sepalis paullo brevius, Aaveseens, nirinque ad nervum is carmineo - purpurascentibus notatum, antice farum, Onnino glabrum. Columaa semiteres , alis tennibus superne Paulo Iatioribus, labello duplo hrevior. Anthera 4-Iocula- "%, seplis membranareis. Pollinin 4, per parie eandieula telaxa junetn, Chamaeoyparis nutknensie Spach. (Tiriopsis bo- "als H, Peirop,) America rossiea aretien. Keuzinischew semina misit, Arber exeelsa sub ‘dio erescens, folis Iaete viridibus, Bla hahitu, Speeimina eulta diferunt ab diagnosi Endlicherü sieut “eplari, in endem collectione eum seminibus recepto, foliis Ferumgue qundrifariam imhrivatis, magis acuminatis, Iatera- Re Ba, Bu Ian, 24 370 libus pleremque ' patentioribus longioribüsgie, "Superkcialilus inferioribusgue in statn juniori minus carinatis, deinde:lines impressa nofatis, — vel rarins ramis singulis folüis -lineari- acienlaribus ternis patentibus munitis, Chamaecyparis nutkaensis Spach. . glauca Ral. ‚America .rossiea arctica. _ Wosnessensky semina misit, Arbor exeelsa pulcherrima, foliis angustioribus longius acuminatis, lateralibus acumine lanceolato 3 lineas longe pa- tentibas v. subpatentibus et foliorum colore glauco diversa, Cetera ut formae genuinae eultae, . Coelogyne fimbriata Lind. Var. acuminata Bel, Differt sepalis acuminatis, labelli lobo intermedio 'acuto. (Sepala C. fimbriatae acnta et lahelli Johns intermedius, re- tusns), Colliguaja obtusa Rgl. Foliis elliptico -oblongis erenatis obtusis, germinibus trian- gularibus trieoceis, angulis subacutis. Simillima CO. odoröferae, salicifoline et triquetrae sed follis obtusis nec mneronalis et defertn glandularum acufarım in ‚apiee erenarum folii diversa. In consortio C, salicifoline et tiquetrae solummodo varietas Ü. odoriferae. Cyrtochilum. maculatunn Lindi. Var. ‚aristatum Bel. (Cyrtochilum aristatum M. Petrop.) Sepalis petalisque Hineari - lanceolatis, favis, pallide Jusco- purpureo -maculatis; lahello hasi Jamellis dunbus, cornieulis nullis; alis columnae utringue arista unien sursum versa Mi“ nitis. Cetera ut forinae genuinae. j Dorstenia ceratösanthes Lodd. w genuing; acanlis, foliis e basi eordata ” sub- hastata oblongis acuminatis integris. \ ß. Riedeliand Rgl.; rhizomate erasso "ganlescente 1a Moso, squamis erassis armato; foliis integris subintegerzimif 37 Y'repändis v. saepissime sinuato-dentatis, — 0 basi cordata y.’kubhastata oblongis acuminalis, — v.’Apieo fantum bifidis, =2'y, &aepissime latioribus et sinuato- pinnatifidis. '. - Floret Septömbri, Decembri. Brasilia, Riedel semins misit. - :r. trlloba Rgl.; simillima praecedenti, folia autem. m forıhae gehuinge v. sacpissime apice 2 — 3-Iohn, lohis acn- minalis, et receptacnli Iaeinine marginales tennissimae: lon- gioresgue. Aceöpimus enm praceedenti e Brasilia. , Dorstenia Riedeliana Fisch, (Dorsteniae spec. e Bra- silig in horto nostro.) . j Diktert thizomate canfescente ramoso Sqnameso, foliis deinde supra glabris deseriptione Fischeri. Epidendron finvo-vixens Rgl. (E, densifloxo 'affine H, Peirop.) " . 'Spatium, a. Spatha sünplex. NYloves racemosi. La- Yollum tripaxtitum. (Lindiey fol. orchid.) Caule:simpliei subtereti, foliis lignlato- oblongis, 'apicem veraus atlenualo - Aontis; peduneulo spathis 2 acntis eguitan- übis paulio -longiore; hraeteis membranaceis, ovario quadiu- Plö ‚breviorihüs, Ianteolatis acutis; racemo cernno (6-Nloro), folis Suptentis broviore; sepalis oblonge -lanceolatis, basin versus onneatis,-apive 'acnlis,: 4-venlis, Interalibus valde. ob- Yquia; petälis filtformi - spathulatis,' sepalis‘paullo minoribus; label lobis: lateralibus faleato -oblongis truncatis, intermedio Abbroviato in Tohulos duos divergentes subtriangnlares obtusos "=panso; eallis duohus basilaribus aurieulaeformibus, costis- We iribug elevatis labelli axin’ occupantibus. , Canlis Tim 3-pedalis, 4 lineas erassus, foliisque laete Mdibnn; :Folia: distieha, ad 9 polliees’ longa, 1%/, polliees fr Rägeinns follis bravior, Spatha inferior foliacea, an- 24* 372 veps,. ligulato-oblonga; . subfaleata, acuta, pedunenlum suh- aeghans,. spatha superior membranacea. Bracteae parvae, yix sesquilineam longae. Flores flavo-virentes, sepalis peta- lisgue inenrvo-patentibus, sepalis ®/z pollicis longis,: linons 2 latis, Labellum.-columnae adnatum, sepala superans.. Flo- zet Decembri.- Patria ignota. E. Brevivenio Lindl, afine: " . Epidendrum Lansbergli Rgl. (Amphiglottium- Kı Polycladia Lindl.) Caulis elongatus, simplex, foliatus; foliis distichis ob- longo-Ianceolatis, acuminatis. Panieula simplex, nutans; pe- daneulo vaginis meubranaceis longe acıuminatis vestito; bra- eteis pedicellum (nec germen) aegnantibus; pedicello germine- que " papilloso. Flores virides; sepalo supremo cnneato- oh- Jongo, apieulato, sepalis Iateralibus supremo paullo Iatiori- bus; petalis filiformi-spathulatis; Jabello ungne columnae ad- nato, lamina late obcordata” quadriloba, lobis lateralibus semix egrdato-angulatis, , lobis antieis divaricato - ohlongis . apieulo interjecto, callis duobus basilgribus costisqgue tribuis. erassit elongatis axin labelli oeenpantibns; columna semitereti adnata, — Canlis ad 6 pedes altus, 2/, pollieis erasyus, Folie ad ®/,pedem longa et 11/5 pollices lata, superiora tenuiora, Flo» res..8/, pollicis in diamesro , lahello albido. Afine E, pa- niculato et fastigiato, panicula simpliei, sepalorun 'et lobo- zum anticorum labelli sieut foliorum forma diversum. Er P9- phyreum ditfert Rorum colore et sepalornm labelligue. forma." „ Venezuela, . Floret Octobri, Laudsberg plantam - vivanı misit, . : .: Eria velntina Lodd, Caulis elongatus foliis brasteis floribusque velatino-pilosuß Folin disticha, oblongo -lanceolata, utringne attennata,. 90% silin, ‚obtusinseula, 24/, — 31/, pollices. longa, %, —1 pol. licem lata, .abscure yiridig, Bacemi oppositifolii, foliis multe- ; N 813 ties breviores, everti, pnueiflori, hraeteig subrofnndis herbareis uunid..: Flores parvi, Infeo-brunnei, sepalis erecto - patenti- bus, lanceolatis, ohtusiusculis, vix 1/, lineam longis, latera- Nbis subfalealis, basi cum pede eolumnae comnatis, calcar obtusum aemulantibus; petalis lineari-ligulatis, obtnsis, se- palis .minoribug; labello euneato - oblongo, apice obiuso, supra “ Imeis duabus conniventibus pilosis notato, petalis breviore. Columna 'semiteres, aptera, basi longe produeta. Anthera terminalis, bilocnlaris. Pollinia 8. "Erlen coceinen Berg. Var. Liebigä Bel. (FE. ewsur- gens hybrida Liebig et E. formosa H. Petrop.) . Sepala viscida, margine tantum glandulosa, Ianceolate - elliptiea, apice longe acunıinata. Cetera ut formae genuinae. Probaliter plania hybrida inter B. coccineam et exsurgentem, Hypexicam uenlum Hamilt. Var. elongatum Rgl. - „Forma elongata, foliis Neribusque duplo minoribus, . Maxillaria trinugularis Lindl. “Garda, Chron. 1845. p. 2il. (Ma.rillaria punctata pur- purea H, Petrop.) oo Rhizama eaulescens, Psendobulbi confertissimi, ovalo- oblangi, eomipressi, apicem versus ancipites, parvi, meno-- Phylii, vaginis membranaceis fulti.. Folia lineari-ligulata, 1—13/, pedes lange, Aa pollicem Iata, apice emarginato- "oblusa,. 'apiouln parve interposito. Pesunenli axillares, uni- Nori, solitarii, erecti; sepalis vix pollicem longis petalisque rallido-Aavis et purpureo- punetafis, lateralibus lanceolatis “enlis subfalcatis deorsum versis patentissimis et apieihus eon- Vergentihne- tylangulum simnlantibus, supremo sursum verso Mnpurvo. patente oblonge-lanceolato acnminato; petalis lan- teolatis, aculis,. anbfaleatis, sursum versis, vig &4 pollicis loigis; ‚labello, triloho ‚ petalis duplo minore; lobis Jnteralibus 3714 ‚obtusig parvis.in apice parlis inferioris brevis subenenllaige labelli sitis,.lobo.-intermedio elongato linguaeformi, supra pa- pilloso. purpureo-nigro,, marginibus, revolutis. Golumna semi- teres, brevis, aptera. . Anthera Iutea, biloenlaris; pollinibus 2-bipartibilibus. - - Guatemala.. ‚Floret Novembri, Galeoiti plantam vivam misit, - ° ‚Maxillaria hyacinthina Reh). fil. (Xylobium). (Maxill. affinis H. Petrop.) Pseudobulbi oblongi leri- ter compressi; foliis binis terminalibus coriaceis, oblongo-lan- ceolatis, acuminatis, vix plicatis, ad 14/, pedem longis, $— 4 pollices latis. Racemus radicalis, spithamaens, maltiflorus; pedunenlo vaginis 3—-4 membranaceis acutis vestito. Bra- etene Iinenri-subulatae, germen superantes. Flores vix pol- lidem in diametro, pallido-Navi; sepalis patentibus, 1/a pol- lieem longis, lateralibus lato-lanceolatis aeuminatis basi. par- tem inferiorem mentiformem acutam Roris formantibus, sepalo superiore lateralihas angustiore; petalis suberectis, sepalis winoribus, ‚lanceolatis, acutinseulis; labello postieo, cacullate, petalis paullo breviore, apiee obsolete trilobo obtuso, Supra eallo lineari apice trierenato Hineisque roseis munito, — Flo- res Hyacinthi odore. : M, concava Lindl. in Paxt. Flor. Gard, differt tantum pseudobulbis leviter suleatis bracteisque brevio- vibus-et.sine dubio ad hanc speciem pertinet. - Venezuela. . Lausberg et Wagener plantas- vivas- mi- serunt, . : Maxillaris exigua Rgl. (Sophronites' ochroleuca H. Petropol,) no: ‘ Canlesoens, ‘caule radieante pseudo-hulbifero, vaginis mesibtanaceis acufis vestito. Psendobulbi ovati ». oblongt: compressi, ancipites, deinde sulcati, usque pollicem longi: ot ad 3/4-pollieis lati,- basi vaginie: distichis cohvexis fulti z.aplc® 3 folium unioum ferenter. Folia lineari-lanceolatu , acuta, voriacen, varinala, usque. 3 pollices longa et %/,' pollicem ksta, Racemi axillares 2 — 4-/lori; peduneulg brevi, hra- eteig digfichis imhrieatis concavis aeuminatis munito ; florebus mininis, ochroleucis, immaculatis; pedicellis hracteatis, hra- eteis, linenri - lanceolatis ınembrannceis Rorem superantibus, Sepala ovata, viv acıta, patentia, lineam longa, lateralia colnmnae basi breriter connata, supremum lateraliins angu- stius,, Petala ovato-lanceolata sepalis paullo breviora, ereoto- ‚patentia. Lubellum e basi cuncata hastato-trilobum, pe- tala aeqnans, lobis Interalibus ineurvis, lobo intermedio suh- linguaeformi obtuso, callo transverso basilari. Columna semi- teres, aptera, brevis. Pollisia 2, bipartibilia. Marillariee densae aflınis et fortasse M. prolifera Fi. Peruy. Oneidium sanguinenm Lind, Var. aurioulatum Rgl. (One, ornatum voseum et obsoletum voscum H, Peiropol,) Sepalis petalisque luteis roseo-maculatis, labello huteo - albo, "eolamna alba Jobis aurieulaeformibus. Cetera nt ge- huini, Oncidlam flexuosum Lodd. f. citrinmm Rgl. Labellum sulphureum immaculatum. Cetera ut genrin. Phaedrannssa obtusn Herb. Planta nostea differt ab Hexberti diagnosi sieut deseriptione Kuntkii: scapo uec spirali, wäbella 8-flora, corellae tubo basi altenuato ohtuso, staminibns initio stylo brevioribus, deinde stylo longioribus, — Planta pulcherrima, scapo tri- Pedali glanoo, Corolla ad 21/, pollices longa; tubo pulehro “armineg; limbo atroviridi ereeto patente; laciniis exterioribus Apienlätis, Stylus initio corollae longitudine, deinde 3 polli- *%8.longus, — Floret Novembri -— Decembri, An varieias Y. lanta hybrida inter Phaedranassam chloracam et oblusam? 376 Philodendron hastacfollum Rgl. Ogulescens, scandens, radicans, vaule erasso. Folia longe petiolatä, elongato-sagittato-hastata 11/, — 1!/g-pe- dalia; lamina ad insertionem petioli 12 — 15-pollicari, basi 8—10 poll. lata, a basi ad apicem acutum sensim attemnata, marginibus integris, integerrimis, subundalato -repandis; lo» bis basilaribus divaricatis' valde deorsum produotis, ab inser- tione petioli"ad 'apicem lobi 4-—5 poll. longis, curvatis, ob- 4usis; costa meilia lata inferne nervisgue lateralibus oppositis valde prominente, snperne .leriter excavata; petiolo 10-12 poll. longo, orasso, subsemitereti. Pednnculi axillares e pe- tieli vagina basilari brevi ernmpentes, solitarii. Spatha .ob- tasa, cuenllata, apienlata, alba, -34/, pollices longa, Spadix hasi foemineus, medio neuter, apice masenlus, appendice ste- »ili aullo, spatham panllo superans. Stamina (flores masculi) erassissima, iruneala, 4—5-gona, exirorsum lineas duas pa- rallelas diseretas polliniferas per rimam longitudinalem de- hiscentes gerentia. Flores neutri e corpnsenlis eonstantes, staminibus similibus, Ovarium suhtetragenum, trunentum, stigmate pulvinato. — Patrie Brasilia. Spadix, spatha, fo- res Philodendro crassinervio Hook., folia P, sagititfolio Liebm, similia. PA. sagittifolium differt folii_nervis ob- soletis, Folypodium (Goniopteris) refractum Fisch. : : Freie pinnate, eireuiin Innceolata, acnminata, stipitege glabra« »:Pinnae snhsessiles; steriles Ianceolatae v. oblong9- lanceolatae plus minus acutae, superiores orenatae v. sub- integerrimae, inferiores erenato -lobatae; ferliles anguste lan- ‚seolatae aenminatac, "superiores erenatae v. subintegerrima® inferiores erenato-pinnatifidae ; pinnae supremae (steriles. of fertiles) eonfuentes, superiores patentes et sursum versa® basi truncatae, inferiores recurvo - patentes v; infimae refraofat nn mn 1 SE TE A nn nn 877 et basi superne aurienlatae, Sori niringue ad nervos Intera- Ies mniseriales. Frondes 11/,—2-pedales. Pintae usque 5 poll. longae. Patria Brasilia. Scaphyglottis leueantha Rehb. fl, Var, uniflora Bel, ($. violacea H, Petrop.) \ Canlis compresso - eylindrieus, artieulatus, vaginatus; vaginis wembranaceis, siriato - nervosis, junioribus acutis. Folia in apice arlienlorum sessilia, lineari-lanceolata, apice ‚ margiuato -biloba. Rlores axillares, solitarli, nutantes, albi, mbro - pimetulati: sepalis ovAto-oblongis, aentis, erecto-pa- tentibus, lineas 2 longis; petalis paullo minoribns, oblonge- Ianeolatis. Labellum lineam longum, basi unguienlo vana- Sienlato instrnetum, apice in laminam rotundato -riangularem obscure Wrilobam dilatatum. Colmma semiteres, apice capi- Iato-dilataia, — Forma gennina ab planta nostra foliis ob- longis et Noribus aggregatis differre videlnr, Warren trieolor L. Yar. zatjugate (MW. untjugata H. Peirop.) Labelle enenlinto, eirenitu snborbieulari, antice omar- Biuato-bilobo, intus medio snbtrijugato, juge medio elevato, jügis Ineraliins vix elevatis vix eonspienis. Forma genmina üiffert Jabello jugis tribus elevatis carnosis et. (v. Rehb, fill Xonia Orchidaceu. Pag. 63, tab. 24.) labello eircnitu rhom- beo-avato, antice trilobo, lobo medio produeto sinnato-bilo- bulo, Planta nosten cum deseriptione et figura Hookeri (Bot, Mag. tab. 4235.) exerpiione jugerum forma, eongruit, Sea- Pis 3 — 4-pedalis. Folia plienta, angusto lanceolata, bi- Pedalin, Flores speviosi albi, Inhello purpareo, venis obseu- toribus ‚percurso, j ‚_@rgöpetalon Mackayl Hook, Var. parviflorum Rgl. (2. intermedium H, Petrop.) . 378 - Differt: Boribus subdaplo minoribus, vix 1/, pollices in diametro, sepalis petalisgue vix nndnlatis, labello albo .lineis tenuibus distantibns brevissime pilosis piclo. Zygopetalon Mackayi Hook. Var. pictum Rgl. (Z. intermedium H. Petrop.) Flores magnitndine- formae genuinae, sepalis petalisque autem angustiorihus, labelle albo pulcherrime violaceo macu- Jato’ pietoque, ° -: "Aygopetalon erinitnın Lodd, Var. rubellum R;-Petrop. ’ ‚Braeteae vix germen aequantes, labello venis purpureo - roseis'pielo. Delectus seminum in horto botanico universitatis Vin- dobonensis collectorum anno 1855. 4. (Praefectns; ‚Dr. Ed. Fenzl. — Hortul.: Jos. Di effenbach.) Adversariorum in fine haec: ; -1. Comparatis 'speeiininibus pluribus Verbenae elegantis Kth., eiliatae Beuth. et Andrieuzii Schauer, in herbario Palatino- servatis, cum larga copia F. erinoidis Lam: ‚in hor- lis -vulgätissimae,..has omnes unins ejusdemque speciei sistere varielates inconstantes haud dubitarem. Foliorum enim. forma in- uno’ eodemgne -specimine, longe vero pofins- in stirpibus ejusdem progeniei,' variat, neo minus forum magnitudo 8° “ indumenti indoles. Formae virescentes, pube breviore ac mi- nus patenie, Noribus minoribus, corollae nempe tuho, calycem nonnisi friente v. dimidio exsuperante, F. erinoidem Lam. #6 Schaueri; enedem formae Noribus majoribus, corollae tubo calyee subduplo ac duplo ‚longiore insignitae,: F. eleganten Kih.; inter urasque media, longins rigidiusqne, hirantae ,.: + ‚Andrieuzii Schauer; uberiore denique indumenti copia magis canescentes P, oiliatam Beuth. sistunt; .. ......: =": ° 39 - &: Thlipsocarpfk genus, a cl, Kunze in Flora 1846, IL p: 695. propositum, Zyosersdi in posterum ut merum "synonyranm erit. subjungendum. Th. baetici specimina, & seminibus ab ipso auetore acerpfis enata et per plures annos apnd nos culta, nec non alia gibraltarica in herbario servata, ne pimetule a Ayoseride radiata DC. recedunt. Quibus de- „uigue notis hacc ab Hyoseridi Incida L. ei’ Jaeg. sit digno- seenda, sane nescio, nec alii tule seire videntur, Charavte- res enim omnes a Candolleo aliisque anctoribas -Iaudatos partim plane fallaces partim mirifice tam in speciminibus spon- taneis quam eultis Iadentes deprehensi, 3, Vesiearia polyantha Schläl. (Bot. Ztg. 1853. 2.619.) e seminibus h, Wirceburg. 1854 enata, fide speciminum ame- ricanorum Pes. gracilis Hook, omni ex parte cum ea qua- dat, . Speoimina proceriora 11, —2-pedalia stirpem Schlech- „tendalianam, humiliora spithamea ac palmaria Hookerianam exhibent *), Cobaea stipularis Beuth. pl. Bartweg. (B. Reg. 1841. 1.25.) vix ao.ne vix a €. scandente distincta mihi videtur, Differt enim solummodo: calyeis foliolis basi parum abruptius Iruneatis, marginibus magis replicatis ac supra medium minus mm + *) Quae Ioco citato diximus demenstrant, me non solum ex diversa . magnitudine stirpes distinxisse in eadem aren cultas (sequenti- bus annis primo vian illn magnitudine et robustiore statu distin- Buendas), sed proportiones dimensionum alias faisso in planta robustiore allas in graciliore, Instituerentur optarem experimenta guibus prabaretur plantam grachiorem cultura mutandam -oso in robustiorem et vice versa, quod melius suaderet easdom esse. . Inter religuas species a col. Fonzi in adversariis corroctas . lest quogue Kunzei beati Hyp. Rugellanum guod idem est ac H, androsaemifolium Wenderothli fructu Capsulari differens Ab H. Androsaemi- frnotu baccato. Utrumgue in olla euitum Rcouratius observandum. 30 enrvilineis, ideoque .exactius ovatis quam ovato - elliptieis, mi- nime tamen.-stipnlarum indole ac Aorum coolore hand minus quam in-C. scandente versicolore ae mutabili. Trifoltum anatolicum Boiss. (Diagn. IE p. 31.) e semi- nibns a el. Kotschy in Tauro cilieico lectis enatum.a Tr kybride solummode, capitulis’jam inchoante anthesi roseis nec albidis,. ac Noribus subminoribus differt, inde mera hujus va- vietas v. ‚potins Iusus. . "Aphanostephus Riddellii A, Gray. testante Torreyo (in &j.. Nat. hist, :of the‘ Red river_of Louisiana p. 289.) idem ac A, ramosissimus DO, . . Senecio ustalatus DC, coll, Drege et hort, a S. erassi- Folio W. haud differre videtur., - .. Lachenalia pyramidalis Denh. (Bivista neap. I. 3. 162. Walp: Annalı 1, :p,-858. fide speciminum ab anetore 'benevole «ommunieaterum et in -horio nostro cultorum, est Iusus Zu pustulatae Jacg. foliis ohsoletissime vesionloso - pastulatis H gmiino laevibus, ‚Sparasis Jouberti.Loddig. (Delect. I. Dresd. 1638 ‚ei 1835.) est Montbretia. vanthospila Fzl. (Gladiolus zan- thospälus DC, in Redonte Lil,, Tritonia zanthospild Kor © Spr. syst.) Phytolacca ‚pritinosa n. sp., Dioica. Herba. perennis erecta eximie glanco - - pruinosa. Folia elliptica ae lanceolata sarnosula. , Racemi ereeti v. subnutantes confertiflori,, pedi- eellis Nore sublongioribus. EI. mascnli 16— 11 -andri oliva- tei demum purpurei, germine effoeto; foeminei 9 —5-gni, staminibus crassis brevissimis 16— 21. Bacea atro- violacea, parum suoeulchta‘, profunde sulcata. Habitus PR. decandrac: Fl. Aug. — Sepi. Hab. ‚in insula Gypri et Tauro eilieioo, unde specimina et seming retulit Kots chy. 5 n | | | Preildene Schaffnerianae mexicanae vecensitae auetore H. 6. Reichenbach fü. u 1. Mavenaxia clypenta Lindl.(!). Hierher scheint-auch Hubenaria Aexnosa Linäl, zu gehören. Ganz sicher aber ist Habenaria lustifloru A. Rich, Gal.! synonym; nach Heh: Galontti der „Flor de Granize.“ Die Pfänze muss unge- ein! "hänfg sein, und so ist sie anch eben so rielgestaltig; wie Orchis " Yattfohin I. — „Flöres albi.® Aug 1855. Coll N. 208; . u En %. Hahenarin diffase A, Rich. Ga; (}), Die Blüthen _ erinnern Hrn. Schaffner an die der Platanihera. bifokin. Mexico, ‚Sept. 1855, Coll. IL 210. (2199); % Habenarin strietissiume Rehh. fi. 1344 & H. PY- Yamtdalis Lindi.! (Vielleicht ist Habenaria brevilabiata A,Rich, Gal.! ein Krüppel dieser Pflanze.) ; Rarissime Mexiei,. August 1855. Coll, Il, 207. 4 Blatanthera Ghiesbreghtiana A, Rich, Gal, - Die Bezichungen . dieser Art zu Platanthera unlcanica Lindl,) . Und Aonaser Töndl,! sind noch .zn erörtern. Es scheinen die 382 einzigen Unterschiede in der Gestalt der Blätter zu Hegen, die ja äusserst anbeständig ist. Col. Il. 209. 5. Spiranthes Schaffneri (Sarcoglottis) aflı bona- rienst Lindl.! et Zörtae Lind). canlis hifolii foliis oblöngis acntis abbreviatis, inflorescentia elongata eylindracea, sepalis iateralibns in cormn nen productis, labelli ligulato -rhomhei lateribus antiee replicatis. Planta pedalis. Vaginae infimae membranaceae, folia quadripollicaria, duos polliees lata, Pe- dunculus brevissime pubes. Bracteae lanceolatac aristatae pu- berulae ovaria puberula superantes. Sepalum dorsale oblon- gum apienlatum fornieatum eum .sepalis ligulatis. Sepala Jateralia falcata deflexa, extus cum dorsali pnberula. La- bellum ima basi ob callos sagittatum; sieeum religuo perigo- nio pallidins, — „In terra.“ Mexieo, Aug. 1854. Coll. 11. 205. . 6 Stenorrhynchus Iupulinus Lindl, (?). Das einzige vorliegende Exemplar weicht durch schlaffen, armblüthigen Blüthenstand von der gemeinen Form wesentlich ab. Die, Blüthen sind ganz kurzhaarig und weit kürzer, als die Deck- blätter; die Blätter länglich, nicht oval: also. ist die Pflanze nicht zu Stenorrhynchus aurantiacus Lindl, zu zie- hen. ‚Vielleicht würde die Analyse der Blüthe Aufschlüsse geben; allein die jedenfalls mit dem Bügeleisen behandelte Pflanze ist jeder Analyse unzugänglich, Mexieo. Sept, 1855. Coll. 1. 216. - 7. Stenorchynehus einnabarinus Lindl. . Sept. 1855. - Coll. IL. 215. " : 8 Cranichis sylvatiea A Bich Gal. N) j Rarissine, Mexici. Aug, 1854. Coll, 11. 211. : 9, Cranichis Schaftneri Behb. fl, DW "Valle de Mexin Ang. 1855. Coll, II. 204. u 10. Ponthieva Ephippfaum: ab omnibus "rocedit oni- nis geminis triangnlis sapra labelli unguem Odontoglossi oujs“ 383 dam (ex sectı vu ’gr. Keucoglosst). more insidentibus. Vultus Crauichidis. gibbosae Lindl.! sen Ponthievae oblongifoliae A, Rich. Gal.! (gnae in icone tab, 42. misere in Oranichidem mutata}). Radices puberulae. Folia sicca valde tennia, a hasi petiolari angusta ac hrevi enneato-oblonga acuta sen acntata, basi mıne. snbeordata, bene retinervia, Peduncnlus spilkamaens usque -pedalis, pauci- ac brevivaginatus (® — 4),. superne glandulosus. ° Bacemus elongatus, multiforus, laxiusenlus. Braetene ellipticae apieulatae, glandnlosae, bi-— trilineares, pedicelles glandulosos aequantes, Ovaria seinipollicaria, No- vida angusta, maturantia fusiformia. Sepala oblengo-lan- teolata acnta, pilosula, pilis nonnullis capitatis, Sepala bene ‚anguienlata, semihastata triangula, margine externo sinuata, paueinervia; alte supra gynostemii basin inserta ; lahelli neque inserti Jamina triangula, apiee medio abrupte brevi ac obtuse enspidate, uninervis, ımacula ad ntrumguo angulnm, „Flores AbL® Locis umbrosis Mexici, Ang. 1855. Coll. II 212. _ 41. Govenia Andrieuxii Behb. fil. (!). Mexico. Aug. 1855. Colt, 11. 218, 12. Govenia pauciflora Lindl,(!) af. Govenine mu- toae Behb. fil. gynostemio valide angulato,, antherne apieulo hrevi uneato eentrali, Es liegt nur ein kümmerliches Exem- plar_ohne Anthere vor, allein es ist kein Zweifel, dass wir *s mit G, pazoiflora zu thun haben. — Herr Schaffner bemerkt, dase diese Art stets mehre eng anliegende Scheiden besitzt, während G, „Andrieuzii nur eine einzige banchige, steis ınit Wasser reichlich erfüllte Scheide zeigt. — Mexico, Sept, 1854. Coll, IL. 214. 13. Ornithocephalus inflexus Lind.? Das vorlie- sende Exemplar exfrent sich keiner Blüthen, Coll, I. 58. 14. Angrecum Schtedei Rehb. fl. (l).. Todaroa mi- antla ARich. Gal,! Orch. mex. Ined. tab, 38! — Nach 384 der Beschreibung Biichard’s unerkennbar, hätte Niemand art dugrecum gedacht, 'da doch vorauszusetzen war, Her Mono- graph der Orchideen ‘Boürbons' müsse diese Geltung kennen‘ Coll. 1. 56. en "15. Epidendrum polybulbon Sw. (Dinema polybul- don Lindl;(!)). ‘Mit Exemplaren von den Antillen überein“ stimmend, : Jedenfalls’ eine sehr genieine Pflanze, von der nur zu viele ‚Exemplare vorliegen. Coll. I. 58. Col Ik: 201: Estado' de Veraeruz. Juli 1853, Auf alten Eichbänmen. 16. Brasanvola Pamilio Rohl. fl. (). Diese Planze kannte der Äntor bis jetzt in einem einzigen Exemplare Leibold’s, iin Besitz des Herrn v. Römer. Sie erschien nicht wieder, auch in den Sammlungen von Kew nnd Acton (Tarshan) Green keine Spur, Herr Schaffner hatte das Glück, die: sen lieben Prmilio wiederzufinden, und wir hoffen voh ihm noch jüngere Exemplare mil Antheren zu erhalten. Auf den ersten Blick glaubt man ein Epidendrum mit zweizeiligen Blättern zu sehen. Allein diess rührt nur von der Kleinheit der einblättrigen Pseudobulben her, die überdiess von dünnen Scheiden eingehüllt sind. Die Blätter sind !/, Zell lang, L} Linien breit. Der Blüthenstiel ist haardünn. Ein eiförmiges, kurz gespitztes, einnerviges Deckblatt um den Stiel des bir- nenförmigen Fruchtknotens. Mit Kpidendrum polybulbon Juli 1853. Coll. i. 59. Coll. II. 202. 17. Ponera dubia Beh). Lil. 0). (Asochilus dubins 4 Rich, Gal. D. Diese Pflanze scheint dort sehr gemein, min- destens erscheint sie fast in jeder Sammlung } auch Botteri sammelte sie. . Coll, I 61. 18. Mierostylis fastigiate Rehb. il, (1). Hierher. gt" hört Malaris majenihemifoha A. Rich. Gal. Orch. Mes: ined, tal, 5.3! und die zweiblättrigen Exemplare Galeotti# 885 8059. — Ferner Mioröstylis ercavata Linil.! Lindley’s analysirte Blüthe war wohl menströs, denn ein Lahellum Apice tidentatnm: Gindet sich an dem Originale nicht. Mexieo loeis tuibresis, Sept, 1855, II. 218. (v.Schlechtendals Malaxis majantkemifölia hai wit dieser nichts gemein und ist durch hreite' Sepala änsgezeichnet.) 49. Unter 59. Coll. 1. findet sich eine schön erhaltene Mi- erostylis, die sich wegen eines noch nicht erlaugteh Originäl- exeinplars augenblicks nicht ganz sicher bestimmen lässt’ Sie sicht nichst M. ophioglossöides, hat aber eine vorne spitze, uicht‘ stumpfe dreizähnige Lippe. 7 20. Bienia erniyeina Lind. Mexico. Sept. 1855. Coll. IL 219, 2%. Corallorhiza grandiflora A, Rich, Gal, Coll. il. 206. Sept, 1858. 2%, Pleurothallis mierophylia A, Rich, Gal? Die einzige Blüthe war so zerqueischt, dass eins ordentliche Ana- Yjse unmöglich war. Coll. I. 55. 3. Pleurotnallis alnta A. Ach, Gal.t Bilüthe fehlt. Mätter stimmen mit dem Originale und dem Bilde Orch. mex. ined, 2, 68.3. Coll. I, 50. 24. Pleurothallis stenostachya Behb, Al. (!). Coll. 160. Coll, II. 208. %, Pleurothallis Zallax Rehb. il. (!), Bierher gehört Pleurothallis sputhulata A. Rich, Gal.! Orch, mex. ined, 2 fE% 0b. 0,5 nach der Beschreibung ist die Pflanze nicht " erkennen, Dendrolobium tribuloides Sw.! ist nahe ver- wand, vielleicht identisch ; wir sahen die Blüthe noch nicht in Nator, Coll, 1. 54, %, Pleurothallis anguatifolie Lindl. (I). Leider ohne Blühen, Coll, 1, 5%. & 24 ds hen, " & 886 a: %9, Pleurothallis lepanthifermis Behbb. fli(!). Wahr: scheinlich; gehört ‚diese Art zu. PZ, villosa Knw, Weste, : Allein die.Herren. Autoren haben- vermöge ihrer „Terminologie“. die Erkennung. unmöglich ‚gemacht. .Specklinia ciliaris Lindl.! schien dareh.„foliam obtusum“ verschieden, allein. es zejgie sich am Originale stumpf gespitzt.- :Die Blautgestalt ist: so, verschieden. au ‚den, vorliegenden Exemplaren, dass die: Ver- muthnng, nahe, liegt,. wir, haben einige Arten vermengt, .— Her ‚Lindieys Zeichnung. im Herbar unterscheidet ‚sich vi nserer durch eine vorne unbewimperte Lippe; .. derselbe zieht PZ, villosa zu seiner Specklinia ciliaris. Coll. 1..6%.:; 28. iepanthes Pristidie Behb. fil. (1). Coll. 1. 51. a m nn a — "Plantae columbianae, deseripsit “ BR, Karsten. Jessenia *) gen. nor. Endl. gen. 1726. 1. . "Flores ördserk. 'Calyx minitus trisepalns, sepalis semi- irbieufarihus tarnosalis, memhranacto - marginatis aestivatione imbrieatis, : Corollae pelala iria, ealyce mnlto longiora, lan- “eolata, cartilaginen, neryoso-striata, aestivalione valvata. Stamina erebra (16 — 20) libern; flamenta brevia suhnlata, Antherae' lineares 'atntae, locnlis diiobns basi diserelis, Iongi- näinaliter introrse dehiscentibus, versatiles, Ovarii rudimen- Yan, söylis tribns Aliformibus terminatum ‚ centrum Horis oc- Enpans, i ‚Flores feminei, Calys twisepalus, sepalis earnosalis, or- Bienlaribus, 'aestivatione iinbrivata, Corollae petalä tria sepa- Ian VEEREREEE ' *) Banannt nach dem bekannten Algologen, dem Verfasser der ;„ Seschichte" der Botanik des 19, Jahrhunderts, der gekrönten Preisschrift über die Lebensdauer der Gewächse etc., Herrn Dr Carl’ Jegsen, Professor der Botanik in Eldena, 623 E23 % 388 His similia majora, subtenniora, aestivalione imbrieata. Ova- „rium triloenlare, locnlis unioyulatis; ovulis erectis anatropis; stylus brevis, stigmata tria valida, conniventia, intus stigma- tosa. Fructus baeeatus, ellipsoidens (ovi eolumbae magnitu- dine) phyllis perigonialibus anctis basi fultus, styli residno ver- tiee terminatus, monospermus, pericarpio parco oleoso - car- noso violaceo (eduli) tecins, endocarpio fihreso, fibris prope basin solutis semen inyolventibus; seminis esta membranacea raphe ligulata uniläteräliter" 'notafa, albumen cornenm rumina- tum, embryo magnus axilis ‚radienla infera. 3, polycarpa. Palma valida solitaria 60 pednum altitudine, trunens pedis unins diametro, ligne nigro; folia ereeto-patula 24 pedum longitudine, aequaliter pinnata, foliola ntringue 100, opposita, basi reflexa, 'sessilia, 4 longitudine 6 pollieum latitudine, linearia,aonta, costato-plicata, rachi parte Inferiore canalien- lata retionlatim appendicnlata,,. snperiore. trignetra subtus: nf foliolorum -pagina, inferior, albide slauea, semperflorens, — . . Infloresceniia axillaris, soliteria, fructifera folio delapse unda pendula; spathac duae. fusiformes, exterior 1%/,, interior 5 pedes. longa.;sub anthesin- dorso ‚longitndinaliter rampeniep pendalae; spadix simplieiter et fastigiate-ramosus, ramis gie hris, flores ebraeteati in exeavationibus partis inferioris rA- merum terni, duo mascnlini feminenm solitarium stipantes, in extremitate. ‚Tamorum masculini gemini vel aolitarüi sparsi. In. ‚nlanitie orinogensi et Auminis Maranon ad pedem' un“ eins Andium loeis humidis sylvaticis habitans. Diese Palme, erinnert durch die grossen Verhältnisse ihres Baues ah die Arien der Gattung Oreodoxa , für die man sie jedoch schon as der Ferne gesehen nicht zu halten geneigt iat, da ihr die Innge Blatistielscheide fehlt, die allen Orgodoxen Fi z BE _ .— a — a a min nn ll [md = me 389 eigen ist. „Durch die Untersuchung der Blumen: und Früchte überzeigt 'man sich, dass die Palme in der That: nicht der Orcodoxa zugezählt werden kauın, da ‘den weiblichen Blumen die eupula staminea fehlt, die Blamenblätter in der..Knospen- lage. nicht klappig neben einander liegen‘ und das Eiweiss nicht gleichförmig, sondern ıunregelmässig eingefressen ist, D wie hei der der Oreodora verwandten Gattung Qenocarpas. "Auch mit diesem Oenöcarpus hat unsere Pflauze grosse Achnlichkeit, besonders mit einigen Arten Brasiliens, z.B. der der Bataua Mart. (histeria naturalis palmarım I. p. 23. lab, et 25). Doch unterscheidet sie sich von diesen, wie Yon ällen übrigen Arten der Gattung Oenocirpus, durch die grössere Anzahl von Staubgefässen, durch die symmetrische Frucht, die zur. Zeit der Reife noch in der Mitte des Schei- tels die grosse Griffelbasis trägt, während bei dem Oenocar- pus Bataua md den übrigen Oenorärpen die Narbenreste etwas exentrisch stehen; anch’ist bei der genännten Art Mar- tius’s, so wie hei den übrigen von diesem in Brasilien be- obachteten Arten der Gattung Oenocarpus der Kelch der männlichen Blumen dreitkeilig, nicht dreiblättrig, wie bei die- ser Pflanze und den von mir ii Columbien beobachteten Öeno- Carpus- Arten, von denen vielleicht einige noch hierher gehören, ‚Marara gen. nov. Endl, gen: 1767. 1. Flores masculi. Calyz 'trisepalus, sepalis ‚carnosulis membrannceo-marginatis, parvulis, aestivatioie imbrieatis. Co- rolla tripetala ealyce multo major, petala basi toro.(interdum Supra torum panllisper) eonnata, ovalia, acuta pergamentacea, Nervosa, aestivatione valvata,. Stainina sex toro :inserta,2 in- elusa, Slamenta libera subulata, aniherae ovales, supra basin dose affixae, vinis: duabns longitndinalibus introrse. dehiscen- es Ovarii rudimentum stigmatibus tibus praeditum: ‚Flores 390 ‚Feninini waseulis paullo majores; calyx trisepalus, sepalis membranaceis lato -triangularibns [aenminatis, aestivatie im- brieata; corella nreeolata trifida pergamentacea, lobis acutis aestivatiene valvatis. ÜUrceolus stamineus sterilis facie inte- riöre corollae adnatıs, limbo libero; ovarinm ovoideo-conicum triloeulare ; stigmata iria divergentia. Drupe globosa, auran- tiaca pericarpio carnoso, putamine glabro ‘suhglohoso parum applanato, poris tribus in media peripheria leviter stellatis; “albımen cormenm radiatum. Inflorescentia axillaris, spathae duae, exteriore breyi, apice fissa, interiore completa fusiforni, ventre Jongitudinaliter aperta. Spadix ‘simplieiter ramosus, furfore pulverulento favescens. Flores parvi dielines bracteo- lafi in exenvatione ramornm sessiles, versus basin feminini solitarüi, floribns masculis geminis stipati, in extremitate ramo- rım masculi gemini vel solitarii, favi, glabri. Palınae cespitosae acnleatae in loeis calidis humidiusculia altitndine 1000. meir. habitantes. 41. M. hicuspidata, Palma viginti-pedalis, teuneo quatuor pollieum diametre annulato, aculeis 3 — 4” longis nigris undique tecto; Solüis quadripedalibus , hasi retienlatim vaginatis, ligulatis , pinnalis utrinque foliolis 60 -—— 80 cmeatis, pedalibus apice truneatis, sex pollices latis, erosis, utingne lacinia marginal pollicari ‚Siteari- producta terıminatis, subtus tomento detergibili leviter „‚Adapeseis, margine spinoso-ciliatis, senis ve) octonis aggte- Satis aliernantibns costa ati pedunenlus, rachis ei spatha Ia- vescente - tomentosula , acanlis validis nigris obsessus; Knbus arceoli staminei Noris feninini- sexdenintus; drupa magnite- dine nneis avellanae, albumen corneo -oleosum edule, Ha- bitat ad pedem australem montis glacialis Meridensis prop® Varinas et Värinitas, ed 391 M., erinacen. : Palma cespitosa oetopedalis, trunco pollieis diameiro acı* lato, feliis sexpedalibns lanceolatis, pinnatis, apiee bilidis; -petiolo. vaginante, hreve ligulato, densissime sefaso - aculeato; aculeis bipollicaribus brunneis basi (ecius, rachi ad apicem n5+ que setosa, foliola alterna vel suhbopposita eunenta pedalin apiee iruncata polliees tres Inta, margine lateris superiorig appendieuli instar Jinearis produeto, bipollicari, subfus pile: sula. Corolla Noris feminei intus urceole membranaceo Himbo fiber, truncato vestifa. Drapa pisi magniindine, In.sylvis extensis humidis Barbacoensibus costae oeeiden- tälis traetus vnleaniei Pastoensi altitudine 1000 mer. ha- bitans, Der Habitas dieser beiden Palmen ist der einer Marii- #ezia oder Bactris, denen sie jedoch wegen,der Form ihrer Blumen wicht zugezählt werden können. Der Martinezia ge- beh ihre Gründer Ruiz et Pavon (Prodromus fl, peruvianne » 138.) einen dreiblättrigen Kelch und Krone, sowohl der wännlichen, wie weiblichen Blume. . Martins schreibt der männlichen Binme einen dreithei- ligen Kelöh zu (was auch Ruiz schon von der Martinesid abrupta angiebt), während er die Ruiz’sche Dinguose der übrigen Blunentheile bestätigt, er untersuchte Original-Exem- plare der R, und Pavon’schen Arten ,„ die er durch Letztere erhielt, Humboldt beschreibt mit Kunth seine in Peru ent- leckien Pflanzen (Humboldt, genera nova tom. I. p. 245.) der Martinexier caryotaefolia wit „enlyx daplex ufergae tripar- ‚Üls, exterior minor“, wonach diese Pflanze der Gattung ’ Buctris mehr verwandt ist, wie der Martinesia. Die von mir entdeckten Pflanzen unterscheiden sich von Ür, Gntinug Marzinexie Buiz et Par, wenn 'man deren 392 Diagnose, der Beobaebinng dieser Forscher an der Marzine- zia abrupta gemäss, so wie der Martius’schen Beohach- tungen an der .M. truneata, M. corallina und „diphanes, denen, er. auch die Hnmboldt’sche Art M, caryotaefolia anreiht, dahin erweitert, dass bei dieser der Kelch der mäun- lichen ‚Blume theils dreiblättrig, theils dreitheilig ist — da- durch, dass .sie eine verwachsenblättrige Krone der weiblichen Blume besitzt, und zwar verwächsenblättrig bei gleichzeitiger Vereinigung des Blumenblattwirtels mit dem nächst innern Wirte) der durch Verkümmerung unfruchtbar bleibenden Staub- . fäden,. mit dem: aunnlus stamineus, dessen Saum hier nar. frei bleibt, während er bei den Arten der Gattung Marzinezxia gänzlich frei innerhalb der dreiblättrigen Krone das Oyarium aumgiebt. B ‚Auch ‚die von mir früher in Venezuela entdäckte und ge- meinschaftlich mit meinem Freunde Klotzsch beschriebene Martingzia aculeata gehört wegen der mit dem aunulns hy- pogynus zum Theil verwachsenen Biumenkrone hierher, sie besitzt auch eine männliche, tief dreitheilige Krone, wie es Humboldt und Kunth in Folge der Untersuchung der IM caryotaefolia von der. Martinezia angeben, wodurch sich diese der Gattung.BactrisMart. nähert, die indessen durch einer ‚annulas hypogynus charasterisirt wird, neben einer dreithei- digen Krone. der weiblichen Blume und dreitheiligen- Kelchen. Ein anderes Merkmal, diese beiden Gatinngen zu sondern, Äu- den. wir in der glatten, ‚kugligen ; Steinschaale aller bisher der Stenetur- ihrer Blume gemäss als. Martinezien beschriebenen Arten, während alle mir. bekannt gewordenen Bautris Mart. eine durch eingewachsene Fasern rauhe Steinschaale. besitzen. Von der Bactris Jaeg., der Gattung Gezrlielma Mart.,.untet- scheiden sich‘ Weide durch. den vorhandenen annulus hypogy- nus,. der sich in den weiblichen Blumen der letzteren nicht 393 findet. Der mit der Guilielma Marl, nahe verwandte Desmoncus it ausser durch den characteristischen Habitns durch die dreiblätfrige Krone der weiblichen Blume zu unterscheiden; die von-Martius als Character seiner Geilielma angeführte paarige Stellung der Staubgefässe, den Blumenblättern gegen- fiber, bestätigt sich nicht, B&i Barranguilla in der Gegend von Carthagena. fand ich “die von dort durch Jacgquin beschriebene Bactris minor, diejenige Art, auf die Jacquin den Character seiner Gattung gründele, der er keinen annulns hypogynus der weiblichen Blume zuschreibt, und die auch iu der That bei dieser Spe- eies einen solchen nicht besitzt, Die zweite Art, die Jao- quin zu seiner Gattung Baciris zieht, kanm ans gleich an- zuführenden Gründen nicht mit derselben vereint bleiben; es it also die Bactris minor der Typus der Jacquin’schen Gattung, Maetins stellte in seiner Naturgeschichte der Palmen Bd. IL. p. 91. neben der Bactris die Gattung Guilielma auf, die er durch die einhlätirige Blamenkrone der männlichen Blu- ine und ‘die paarweise den Zipfeln dieser Bluwenkrone ge- genüberstehenden Stanbgefässe characterisirte, im dritten Bande dieses Werkes fügt er noch die sieruförmigen Ein- drücke hinze, die. die drei Poren der Steinschaale bei der Gattıny Guikielma haben 'sollen, während er der Gattung Bactris, gegen die Angabe Jaoqnin’s, ein rudimentum an- drocnei- Horis feminini zuschreibt, ohne den Grund dieses Ver- fahrens anzugeben. Der einzige haltbare eharacteristische Unterschied zwi- Schen diesen heiden Gattungen liegt in dem Mangel oder Vor- Aandonseiu des unvollkommnen Stanbfadenkeises in der weib- lichen Blume; weder die von Martius seiner Guslelma zu- Seschriehenen, den Blumenblättern paarweise gegenüberste- 394 henden Staubgefässe, noch viel weniger „die sternförmigen Poren in der Steinschaale derselben gehen ein unterscheiden; des Merkmal. Die Pietät für. die Bestimmung . Jacquin’s nöthigt uns jedoch, die der unvollkommnen Staubfäden in der weiblichen Blume entbehrenden Guilielmien Martius’s .zu,der Jacquin’schen Gattung Bactris (selectaram stirpium ame- ricanarum historia p. 134, tab. 263.) zurückzuführen, dagegen den im dritien Bande seiner Naturgeschiehte der Palmen der - . Bäctris hinzugefügten Character auf die Geiliehna zu. über« tragen. . ty .ı Dies wären die bisher bekannten Cocos ähnlichen Stachel- palmen,;: denen sich noch eine. von mir inColumbien entdeckle neue Gaitung. anreiht, in deren weibliche Blume sowohl im Grunde der Krone, .wie des söhrigen Kelches "ein häutiger- Ring 'angewachsen ist, während der Steinkern rauh faserig ist, wie bei der Bactris, ich nannte diese Gattung „Augu- stinea*), die sich nun. mit :den übrigen verwandten Gattungen folgendermaassen diehotomisch ordnen lässt: ° : -.* IITRREL ER - ° -$Aeroeomia Marl: © Spatha simplex 22... 2 02222 [AstrocanyumO,W, G. Meyst, calyeis fundus ur- . wi ceolo membranaceo f Augustinen Krat, Ro los Temi- vestitus . - . . [alnds..an-, urceolus stamineus$Martinezia characl. .. „g |droeceo .. ji. fem, liber ° temendat. "3, [sterile‘- ° u. Marare Krst. ü ..3 praeditus |oalyeis (Corolla maristet calyx fundus (ureeulus' stamineus Jutriusque sexus triphylins:) nudus fl. fem. corolla ad- ‚ “ . matus Guiliclma” (Baetris Mast.) charact, emendat. (Calyx el corolla gamophyllus.) ürceolus staminens-in Hore feminino | Bactris Jasg. (Guilielms . nullüs . Desmonous Mart.. Marl) N Spätha *) Nach Hören Ober- Lahdesgeriöhtdrath Auguktin, dor iu Bel Rh ; r ! Kan grössartigen Planzenhläsern, neben vielen anderen Pinlzen” aamtlion , mit hewunderungswürdigem Eifer die vollständige? " amlung von Palmen Vereinigte; .ein gewiss. in wissonschd‘ r icher Beziehung sehr schätzhares, die Kenutniss ‚dieser, WORT schen Pflanzen förderndes-Unternehmen. — ° - 395 Der natürliche Character -der erwähnten Gattıng dugu- stinen ist ‚folgender: . - Flores monoiei in.codem spadice; spatha dupliei, exterior senipeilalis 'incompleta, apice aperta, bicarinata, tomento parco Navescenti tecta; interior hispida, corincen, suhlignosa, demum Jongitudinaliter ventre aperta, Flores masc. Calyx tener triphyllus sepalis lanceolato - acnminatis. Corolla tripartita, tubo ‚ihalamo adnata, petala ovalia acuta, coriacen nervosa, aeslivatione valvata. Siamina sex, corollae fauci inserta; filamenta brevia; aniherae sagit- Iatae basifixae birimosae. Oyarli rudimentum nullum, Flor, fem. Calyx ureeolatus ore tridentate ovarium superans, corjaceus, extus pilosus, intus basi ad dimidiam lon- gitndinem annulo membranaceo triide teetus; corolla calyce , rerior urceolata ore tridentato, coriacen, extus piloso-hirta; 2 Ka — en m a hr db mn DEE nn u a “ aunulns. brevis membranaceus margine fimbriato ovarinm cin- gens.. Ovarium trilownlare, loonlis uniorulatis; stigma tennea- tum. Drupa ovi eolumbae magnitudine nigro-violacea, exocar- pio toriaeeo, mesoearpio carnoso-filhrose, endocarpio . osseo Abrig longitudinalibus dense tecto,, verfice Iidentieulato poris tribus Interalibus; albumen cormenm subaequabile, . A, major (Bactris major Jarg. selectar. stirpium ame- "eanar, hist, p. 135, t. 268. ig. 88.) Palma vespitosa acı- kata 18—20-pedalis arundinacen trunco pollieis vel sesqui- j Pollicis diametro, ligno nigro parco, medulla ampla alba far- en -Folia 6-7 pedes longa, obovate, pinnata, rachi po- file Yagibaque albo tomentosulis, aonleis nigris bi- vel tri- helicaribne obsilis, pinnis 36-jugis, pedem usque ad sesqui- Mel em Tongis, Hnas 8 — 10 Iatis lanceolato - Hnoaribus gla- ; brie, märgine sctoso-eiliatis. Inllorescentin axillaris, frueti- ) fera pendula, spadix simplieiter fastigiato- ramosus, pedun- Pan 396 ealatus, pedunenlo setoso, ramis semipedalibus, foribus masen- lis pedicellatis undique tectus, femineis validioribus interjectis. Habitat in regionihus calidis humidisque sylvatieis Columbiae antigune; sarcocarpium fructus acidalum, edule, refrigerans, Jaequin stellte diese Pflanze zu seiner Baciris minor, indem er die häufigen, urnenförmigen Organe im Grunde des Kelehes und der Krone übersah, und 'gieht die Zeichnung der Frucht derselben und des Steinkerns, aus welchem allen unzweifelhaft die eben beschriebene Pdanze zu erkennen ist, die jedoch ans den angegebenen eigenthümlichen Verhältnis- sen ihres Blumenhanes nicht mit jener Bactris minor ver- einigt bleiben kann. Unsere durch die eigenthümliche Be- kleidung des Kelchgrundes ausgezeichnete Palme hat über- dies Aehnlichkeit mit dem von der Bactris infesta Mart. in WOrbigny’s „voyage dans P’Amerique meridionale &. VIE I. und £, XXVIR A. gegebenen Bilde; durch die Grössenverhält- nisse des Stammes sind heide jedoch sehr verschieden, df die. B. infesta bei einer Dicke von 4 Zoll höchstens 10 — 12 Fuss hoch wird, während unsere hei fast 20‘ Fuss Höhe döch nie über 11/, Zoll Dicke erreicht; die gewöhnliche Höhe iet übrigens’ auch bei dieser Palme 10-—12 Fuss; ur wen sie recht üppig gewachsen, erreicht sie die Länge von 20 Fuss: — Die Fielerhlättchen der Baotris infesta sind je zu 3, 4 oler 5.einander genähert; bei der „4. major ist das Blatt gleich- förmig gefiedert. Auch der Buctris riparia Mart. nähert sich die unsrige einigermaassen hinsichtlich .des Hahitus „und. der Form der Früchte, - jedoch auch diese ist viel grösser und stärker, 40 50 Fuss hoch und. 3 4 Zoll diek, anch ist der Kelch der weiblichen Blume viel kürzer als die Krone, während bei der .d. major im Gegentheil der Kelch an Länge die Krone üherragt. ' u 397 ‚Von der Bactris socialis Mart, (WOrbiguy voyage taf. XIV, fig. 2), dex ‚gleichfalls die dagustinea im Habitus schr ähnlich ist, ‚unterscheidet sich dieselbe sogleich durch die bei dieser grösseren uud scharf behaarten Früchte, — Der Character der mit den ehen beschriebenen Stachel-" pahnen verwandten Gattung Mareinezia stellt sich jetzt fol- gendermnassen heraus: Mertinezia. Spaiha duplex, exterior incompleta. Flores dioiei mase. Calyx tripartitns vel trisepalus. Corolla tripetala. Stamina 6. Oyarii rudimentum; 1. fer. Calyx triphylius. Co-. volla tripetala, Urceolus filamentorum abortivorum sexdenta- ins Kbero varium ambiens. Ovarium triloenlare, Drupa glo- bosä perlcarpio carnoso putamine glabro osseo exius serobi- oulato, poris trübus stellatis in medig peripheria. Der Charaster der Guilielma, wenn wir das}Androecenm md die Beschaffenheit der Steinschanle berücksichtigen, wie folgt: Guitiehna, Spatha duplex, exierior incomplets. Jlores dieiei masc. Calyx twipartitus. Corolla trifida vel iripartita. Fem. Caly nreeolatus vel annulatıs (finde undus). Corolla Weeolata ve) tulmlosa. Androeceum sterile corollae adnatum ®txdentatum interdum anfherigerum, Drupa putamine globaso vel lentioulare vel oblonge, verlice iriporoso extus fihroso - hispidale, . Seillehma Piritu, ‚ Palma 18 — 15-podalis cespitesa loris argillosis hyeme andatis eresnens, pollieis crassitudine, aeuleis pollicaribus ale Armata, tomento denso Aavescente teeta; foliis bipeda- Ibos oralibus pinnafifidis petielo vaginisque aculeatis (in pe- “li parte inferiore bipollicaribus, albis, "fortioribns quam in "anlice); folioln subpedalia subopposita pari — 40-juga, lineari- 398 Yanceolata, cartilaginea, subtus albido-tomentosula, margine setis remotis reelis seabrinsoula. Zlores ‚polygamio-monoiei in: eodem spadice densissime aggregati, feminei inter maseni His praeeipne in parte inferiore sparsis min ntissime 'bracteo- "lati, sessiles; spathis persistentihus duabus, exteriore incom- pleta, vaginacea, apice ventre aperia, inermi, tomentosula, in- teriore coriacea, fusiformi, ventre tandem longitudinaliter fissa tomentoso - setigera; spadice simplieiter ramosa. Mase. Ca- Iyx tener tripartitus, Jaeinüs lineari -lanceolatis acntis. : Oo- rolla enrnosulo -coriacea trißda laeiniis triangularibus, aesti- vatione valvatis, Stamina sex, corollae fauci inserta, inelusa, per paria, Jaciniis eorollinis opposita; flamenta teretia, ; ‚gesti- vatione incurvata, sul anthesin ereeta, antherae oblongae | bi- rimosae, dorso aflıxae, Ovarii radimentum minimum vel mıl- ium. Fl. Feminini ei hermaphroditi. "Calyx membranaceus annnlatus, limbo iri- vel' rarius quadri - dentato, dentes aenti, « Corollä coriarea, nervosa, calyce triplo major, tuhulosa, 076. trifida, Iacinüs triangularihus ohtusis. Stamina sex minntä interdom nülla, eorollae tnbo supra basin aflıxa, filainenla basi cönmata subulata, ereota, antheris minutissimis sterilibtis ve’ una alterave vel omnia fertilia majora. Ovarinm 'oratum; triloeulare, stigmata iria sessilia. Drupäa phyllis perigonlali- bus basi fulta, magnitndine mucis Avellanae; atro- violacen; epicarpio membranacee; mesocarpio carnogo - sueonlento ; Pul- mine erasso, osseo, lenticulari, fihris erispis ei immati äsperolo, lateribus_triporose, poris duobus unilateraliter approximalis effoetis, tertio, latere altera acoupante, foecnndato; seminis tesla nigra venosa; albumen aequabile faretum, eartilagineum zone bryo minimus conieus versus porum laterale. : In regionibus salidig, planis, argillosis, Venezuela® et Novo- Granatae. —— 399 ‚Diese kleine, zierliche, rasenartig sich ausbreitende Pal- me giebt uns die Bedentüng des aunnlus hypogynus der weib- fiehen ‚Blume mehr wie andere zn erkennen; durch ihre fiü- zige Bekleidung erinnert sie an die Bactris tomentosa Mart., die-jedoch viel breitere Blattäedern besitzt, weni sie auch, wie zu vermuthen, einen urceolus hypogynus hahen sollte was auch Martins anzunehmen scheint, da er in dem drit- ten Theile seiner Historia naturalis palmarım der’ Gattung Bactris im Allgemeinen ein androecenm abortivum rndimen- larium zuschreibt. . „Von der Bactris minor Jacquins unterscheidet sich die 6. Piricn, ausser durch die weibliche Blume, durch den Älaigen Veberzug, der Stamm und Blattstiele bedeckt; die Früchte und der Habitus sind sonst von beiden sehr ähnlich, . Guiliehma tenera, Palma cespitosa , traucus arundinacens 15- ‚pedalis a annu- Intus nigro - aculeatus 1— 1/, pollices in diametro, ligno Führe, jwieres et foliorum petioli acnleis albis apiee nigris, “ panis bipolliearibus refractis obsessi; folia sexpedalia lau- eeolata, pinnata, pinnis linegri-aentis margine setoso-ciliatis, 1%, pedes longis, pollices dnos latis, pliento-costatis, subtus Bali supra. Iaete viridihus utringue 5—6 aggregatis, gre- gibus alternis. — ‚Inflorescentiae axillares, spathis duabus albide fürfuraceis teotae, exterior Drevis, ‚apige ‚venfra aperta, interior £usiformis extus dense aculeis pollicaribug albis nigro Apieulatis tecta, spiea simplieiter ramosa, spadix pendulus Sinplieiter vamosus albido-furfuraoeus, ramis inermibus, pe- denenlo, parte superiore, aculeis paueis; albidis, 'parvis, pplauatis ofsit, - Flores masculi Navi, femineis pau- As Albis intermixtis vamos dense tegentes. Calyx ‚ tener- mus (vipartitus -lacintis Hneari- acutis, Corolla tripetala; Peialis basi oohaerentihus, ovalibus, aentis, nervosis, aesti- an 400 vatione valvatis.. -Stamina 6—9 corollae fanei inserta, in- elusa, PR. feminini ealyx tuhulosus ore truncato subtriden- tienlato ‚ pergamentaceus, corolla ei similis et longior iniug digco .urceolari ‚vestita;. ovarium triloeulare, locnlie untovula- tig, . .Drupa ‚nigra nmeis Avellanae ‚minoris magnitudine- peri+ earpio carnoso aeidulo;‘ putamen lentieulare .osseum hispidh- lam nigrum, latere triporosum monospermum, seminig tesia fiaya; embryo in. albumine corneo aequabili lateralis. Greseit in loeis humidis ad littora Anminis Magdalenae. Diese Palme ähnelt sehr der Baotris Brongniartäi Marl, von der sie jedoch durch die Art der Anheftung der Fieder- blätichen,, die bei jener in fast zwei Reihen an der Spindel . befestigt sind, und dirch die schwarzen Spitzen Ihrer weissen, breiteh Stacheln unterschieden ist. Die Bactris setosa MW. ist kräftiger als unsere G, tenera, und mit schwarzen, Sta- „cheln beselzt. “Auch mil der B. pallidispina Mart, hat die ©; teneva Aöhulichkeit, deren Stacheln jedoch erst im Aller durch Aushleiehen weise werden, nicht, wie bei "unserer, wohn der Jugeiid an weise sind, und der Blattstiel, wie die Mittel- rippe" (Spindel) sind: fein 'rauchhaarig, nicht glatt, wie bei der Zenera. "' Die Buctris Maraja hal äbnliche, " weise, schwarz gespitzte Stacheln des Stammes, ‚dieser ist jedoch b bei der B. 'Maraja, die ich bei Pt, Cabello fand, bedeniend dicker und’ höher;.die Blütheuscheide ist bei der Haraja at schwarzen, bei .der''&, zenera mit weissen. ‚Stächeln besetzt." DE ee) nr Suilielma granatensis, . Be ee! . Palma. arundinaceg . grogaria. 8 — 10-pedalis, trumeo AU aulafo pollicem in diametzo, nodis pollices sex distantikun, Aa, leis nigris demum .pallescentibus nbsito, ‚foliis. agxpedalilis, lanceolatis, pinnatis, petiolo subpedali e basi yaginante, zachi- que. subtelragona (omento tennissimo, furfurgeen. brunne®: ad-- | 401 sperso, facie .superiore aruleisgue 1 — 2”. longis teretibus pallidis, nigro apientis armala, basi vaginaera in ochream pedalem: membranacernm glabram demum retieulatim fissam excedenis; foliolis eirea 120 gregarie dispositis, gregibus sab- opposifis superne demum confinentibus vachi oblique (descen- dentim) basi replicata sessilibus affıxis, inferioribus (antieis) in.rachidis linen media ereelis, superioribus (postieis) in rachidis Iatere patentibus ideoque folium erispum eflcientibus, — laır- veolato - linearibus .nenminatis 1 — 11/4‘ Tongis,. pollicem latis supra glabris, cosia media superne praesertiim prominente acnleis semipollicaribns pallidis obsite, in Interibus utringue nervis 6— 7 tenniorihus percursis; margine, aculeis similibus selisque. eiliatis; subtus pallidieribus pilis, brevibas setnlisqne hirtis,. — Inflorescentia axillaris spathis duabns. tecta, ex- texior_ brevissimg. incompleta apice apertn, interior completa fusiformis _ pedalis sublignosa demm longitudinaliter . ventre Aperta, intus glahberrima fava, extus viridis, acnleis setosis semipollicaribus pallidis dense tecta; spadix semipedalis pen- dulug dieii erassitie, parte snperiore densissine Navidar- hirtus, ‚apice bracteas tres Iatas, earmosas, vertieillatas gerens !amos ‚infmes spicae simplieiter ramosae fulerantes, ramis sexpollicaribus sparsis furfure favessente tectis;. flores bra- “teils mueroniformibus minntis fulti, Iineas tres longi, sessiles, !amos undique tegentes; masenli plurimi feıineis paueis, magni- ‚line is similibus intermixtis, glabris. " Hasewlinoruam 'calyx membranaceug minutus -tripartitns, laoinis linearibus acımi- Ndtis; oorolla carnosula campanulata trifida, lobis triasgulari- bmg aoulis aestivatione valvata; siamina sex fanc} inseria tin Aeeiniig eorollinis alterna,' Alnmenta subulata basi complanata Apite inflexa, antherae versatiles oblongae birimosae ; ovari; udimentom stigmätibus tribus eoronatum. Fl. fenitnint valyx ‚hroeolatns carnosulüs, ore membranaceo trumento: (ridentien- RE 1A, datiert, . 26 462 läta; corolla enlyre daplo longior, tubulosa carnosa, ore con- ‚sirieto tridentato, dentes Janceolati obtusi, tubo hasi intis am- nulo.membranaceo adnato sexdentate, dentibus liberis linearibus Aenminatis. _ Ovarium: eorollae longitudine, ovatum, triloculare, locnlis uniovulatis; stigmatibus tribus validis intus- stigmatosis sonniventibus terminatum. Drupa subglobosa nneis „Avellanae magmitadine, nigra, hasi vertieillis perigontalibus. fulia, meso- earpie.carnoso aviduio, endocarpio osseo, vertice riporoso: Locis.:umhrosis, humidis calidisque Venezueläo et Nuso ‚Granatar . habitans. : ' ° +" Diese Art: ist der Guilielma' tenerd sehr ähnlich, ' deren Stächeln jedoch breit gedrückt, während diejeiigen dieser Art stielränd sind. Der ’Binmenstiel 'der G. tenera ist mit 'weni- gen. breitgedrückten 'Stacheln heseizt,' derjenige der @. nn nutensis dureh [gedrängt ‘stehende Borstenhäare rauh; "iiäsinliche Blumenkrone ist hei der G, teriera Tast are hei den GL gramutensis urnenförmig. — Auch” ler Bactiis selosa Marl, ist die &,' gramatensis In Häbiuis finlich, dürch die nicht behnarten Blatistiele, ' so wie" durcli lie Behaarung der uitern Blatifläche und dnreh lie glaiteii,: nicht behäärten Blünenblätter itsrscheidel sie sich vo 'derselhen, ee Bactzis speeioga, ‚Var. Chichagui (Guilichna. speciot Matt, foliis6—8-pedalibns pianatis utringue, 80-foljelatis, Soli. eata, superioribus. Hornis, quäternis vel. „quinis aggregatis yach oblique affixis, margine et costa- media, superne eilüs api- werpentibus, parvis, pallidis obsita; traneus, spathae et petio- „Iorum facies exierior aculeis .nigris setisgne tecingz fruetus ovali, ‚nueis Avellanae magnitndine, Bavi, aurantiaci vel coral- lini, pericarpio parco varnoso; pulamine ohovato. 408 : Palma. gregaria in eollibus infinentium in Magdalenam et Lancam usqne ad altitndinem 1009 metrorum habitans, ‘ Bs nnterscheidet sich diese Form, die ich hei .Mariquita fand, :von der Martius’schen speczosa ‚hesonders durch ‘die Stächelliorsten; die sich anf den Mittelrippen der. Riederhlätt- ‚sheg. finden, und durch die kleineren. Früchte; von letzteren indei man; jedoch alle Debergänge bis. -zu..den hilhnerei- ‚grossen Früchten der Gachipa&s Humboldrs .(G, speciosa Mari), die schon durch Humboldt’s Beschreibung hinrei- hend bekannt ‚sind. Die Varietät mit. grossen Früchten. ist shne Zweifel durch. die Culinr ‚der Pflanze hervorgebracht, man findet :sie in dem Finssthale des Canca und Magdalena, so wie..in den Ebenen des Meta hänfig in der Nähe der. An- ‚sledelangen der Indinner gepfanzt; vergrössert ist fast nur das eischig mehlige Pericarpinm,:das gekocht als, Speise benutzt ‚Wied; ‚die. Farbe ‚yariirt vom ‚Gelben bis: ins Ziegelrotbe, ‚und die ‚Grösse des. Steinkerns ist nicht ‚hedentend.‚vermehrt;,. oft selbst vermindert; and, man erzählte mir in Guadnas. von einer Varietät ohne Steinkern, die..dadurch hervorgehracht werden soll, dass man die Stacheln des Stammes abschabt. Von deı derocomia selerorurpa beobnchiete ich, dass aiı gewissen Orten alle Theile’ der Prime weniger Stachelu hatten und zu: Sleich auch derSteinkern kleiner war; ebenso hat die.Decke- rin Früchte, die ‚bald einen, ball zwei Zoll im Durchmesser haben, ° j ' Bactris Caribnen, Palma 30-pedalis semipedem in diamelro; ligno durissimo Rgto eiroiter polliceem orasso, medulla alba , truncus annnla- us, anıılis 5—6 pollices. distantibns, acnleis 3—4 pollices longis, nigris teotus. Folia 8-9 pedes longa, ovalia, petiolo tripedali,.hasi acnleis setisqne tecto, costa (rachi) glabra pin- vis 120-jugin eidem, liermis ad septenas aggregalis, oblique 26% 404 (descendentim) impositis, ideoque folium erispum praebentibus, pedes duos Jongis, lineam latis, acuminatis, 'septemeostatis, cd- stis: supra albo-setosis, margine ciliis pungentibus obsitis, Inflorescentig 'axillaris, spathis 'duabas hispide setosis teeta exteriore breviore 5—6 pollices longa apice irregulariter zumpehte,, inferiore "triplo longiore ventre. tandem longitudina- liter fssa; Spadixsimplieiter ramösus, pendalus, inermis, laride farfuracens, flores albido-Aavidi, feminei inter mäsenlos sparsi, annulo hypogyuo- destituti. Flores masc. Calyx membräna- ceus 'tenerrimns hyalinns trisepalns, sepalis lanceolato -acutis, Corolia carnoso -coriäcea, profunde tripartita, phyllis lanceo- latis, 'aentis; mervosis, aestivatione valvata. Staminä 6 co- rollae fanei inserta, tria-petalis alterna, filämenta filiformia tenera" longiuseula, anfherae oblongae birimosae basifixae. Drupa' miniata, ‚phyllis perigonialibus cyathiformibus hast ein- 'etä, amdroeoko destituta, magnitudine nueis avellanae, 'epi- carpio’ corinoto, mösocarpio"earnoso, endocarpio osseo 'glabre, fulvo, nigro-venoso, apieis Iruncati peripheriä (riporoso , albir- meu aequabile eorneum; embryo subverticalis. — Greseit ad pedeim, montie glacialis St. Marthae in planitie sieca et calida Maracnibensi et Si, Marthensi, : Diese sehr achöne Palme: ist der ehen beschriebenen’ B. speciosa im Habitus sehr ähnlich; die Blätter sind ’dürch die grössere Anzahl von Blatthiederu noch kranser und daher die. Krone der Palme noch zierlieher. : Die-Früchte sind ganz he- dentend kleiner und fast kuglig; während jene eifönmige‘ Früchte besitzt, \ 2! Von der@, Macaniı Mari, unterscheidet sich die B: caribüla Aufch die Srösseren "Früchte und die hellere gelbliche‘ Stein: sehiaale, d die hei der iärigen glatt und mit söhwärzen' ' Aderh überzogen‘ ist, während die Steinschaale der Mäartinssoben 2 405 Art hraunschwarz ist; die Blätter, so wie die weiblichen Blır- men sind nicht bekannt, ohne Zweifel werden dieselben noch andere Unterschiede nachweisen. Bactris pilose. , Palma viginti-pedalis tranco pollieis diametro, nigro- acnleata, foliis septempedalibus lanceolatis pari-pimmatis, 60- jngis, pinnis 1t/,-pedalibns lineari-acuminatis, alternanfibus vel oppositis, subtns pilosis supra pilosiuseulis scabris, mar- gine sefis subtilibns obsitis rachi triangulari subtns convexa eiunamomeo -pulverulenta, Iateribus nculeis pollicaribns nigris eumnlatis vel solitariis obsita, supra rarinata, pilosa, nigro- tomentosnla. Auflorescentia axillaris sub anthesin .pendula spathis dnabus tecta; exterior incompleta, apice aperta; interior fusiformis, completa, rufo-tomentosa et setis spinosis nigris dense tccta, sul anthesin ventre longitndinaliter rupta; spiea simplieiter‘ramasa, floribus ebracteatis, sessilibus undique tecta, fenineis selitariis majoribus masonlis intermixtis Masc.? Fon. Calyx et corolla urceelata ore truncato, tridentato; ur- ceolus staminodiornm nullus. Drupa nigra subglobosa nueis Avellanae minoris magnitudine, monosperma, putamine Jenti- enlari poris tribus Jateralibus. Creseit in_planitie Fittorali Jacns Maraenibensis loeis hu- mislig wmbrosis, Diese kleine, rohrartige Stachelpahme hat äusserlich viele Achnlichkeit mit den oben besprochenen heiden Guilielmen, be- sonders it der tenera, unterscheidet sich jedoch, ausser durch den Gattungscharaeier, dureh dio Stellung der Fieder- bättehen von beiden, Durch den letztern (vielleicht auch Inrch den erstern) Character unterscheidet sie sich gleichfalls vol der-B, infessa Mact., die überdies nicht so gross. wird, Auch der Baotris selosa Mart.ist die pilosa im Habitns schr 406 ähnlich; ‘deren Blätichen jedock hicht behaart und in Haufeh von 5 nitd- mehreren vereinigt an dem gemeinschaftlichen Blatistiele stehen. — Die Bactris minor Jacq. hist. selest. stirp. amerie. p. 135. 1. 256. hat gleichfalls Achnlichkeit mit der pelosa, die Blätichen sind jedoch nicht behaart, wie die uhserer r Ärtz sondern glänzend nd kahl. "nciris Duvaro, - Palina-tenerä cespitosa; trunco äuodeciin - pedali pollices duos in diainetro, ligne’ nigro, anmulato, acnleis 'setisque spi- tiescenlilms albis apiee nigris vestitoz foliis sexpedalibus apice bißdis inferrupte pinnafis, pimis uiringue 24-30 ternis, qui- - ais'ad deias äggregatis, supremis .Jatioribus pinnatifilis "cao: teris Tanceolatis longe acuminatis, basi angustate -veduplitata sessilibüs, sesquipedem longis, margine hispido-eiliatis; peile: lus:basi’acnleatüs ‚ 'pärte" superiöre glaber triqueter. "Drapa obeonica‘ rotundata, Dava, magnitudine mieis Avellanae 'majo- ris, styli residuo terininatß, ealyce et corolla ureeolata triden- 1ata basi Tultä; pntamine osseo nigro verlice iruneato, hispi- dulo,.yeisus peripheriam triporoso poris stellato-impressis. — In planitie pedi orienfali andium Granatensium afüini, "in it toribus Huminis Metae et Nigri locis: sylvatiris umbrosis! Durch die breiten, weissen, schwarz gespiizien Stacheln erinnert diese kleine Palme an die oben beschriebene Guiliechn tenera, von der sie jedoch, ausser ‚durch ‚den Galtungs- character, durch die verschiedene Form .der Blattfiedern- ab- weicht, die ‚bei jener schmäler und länger sind, regelmässiger gestellt, und schon die-jüngeren. Blätter: den ‚älteren. ähnlich, während: 'die Blätter‘ der jühgeren Pflanzen der: Cnvard. fast ungetlieilt, nur an dep Spitze ausgeschnitten sind,. die’ älteren immer mehr federspaliig. werden. Auch an-die Badtris dcan thoonemis.M. erinnert diese Pflanze, die jedoch.auch an det 407 uniern Seite der Mittelrippe der Blätter mit Stacheln hesetzt ist, ‘Der Baciris Maraja Mart. ist B. Cuuuro sehr ähnlich, doch durch die Form der Steinschaale unterschieden, da jene einen Iinsenförmigen, diese einen fast verkehrt: kegelförmigen Steinkern hat, "Bactris Corossilla. . Palma caespitosa, trunco 6 — 8-pedali, digiti erassitie adnodos setoso-aculeato, aculeis nigris pollicaribus; Folia pe- folata, peticlo seloso - aonleate, acnleis Dipollicaribus nigris olsesso, — piunata, pinnis paucis, inferioribus ®— 4-jugis, suboppositis vel alternis , linearibus, acutis, superioribus dua- bus magnis .latioribus costato - plieatis, aenlis. Inloreseentia spicata, simpliciter ramosa, spafhis dnabus tomeitto Navescente velntinis, exterior minor interior suhpedalis srtis nigris snb- pollicaribus teela, ventre fandem Iongitudinaliter fssa; flores hraeteolati, maseulis plurimis femineis’ pauris validieribus in- .terjertis. Masc,? Flores feminini. Calyxc ureeolate- tubu- Iosıs, eorjareus nervosus, ore Irnnealo, ovariüi longitudine. Corolla ealyce dimidio brevior, ei similis ore tridentienlato seinloso, Androeveum sterile nulfum. Ovarium triloeulare, sügma sessile peltatnın trisulenm. - Drupa magnitndine nueis Arellanae farescente-viridis; perivarpio sueculento, avetoso, puiamine subglobaso triporoso., — Creseit Ioeis humidis ealidisque umbrosis Venezmelae. Diese‘ kleine: Siachelpaime erinnert dureh den Habitus an Baciris Fauciuin Mart.,; deren Stamm jedoch starhellos ist, ;$ wie an Bachris Cnoaro, die indessen durch die weissen Stacheln > wie durch die grössere Anzahl von Fiederblättehen, äbgesehen von dem in der ‚Blume gegebenen Unterschiede, leicht zu ‚unterscheiden ist, 408 :Bactris setulose, ..Trumeis triginti- pedalis, pollicestres in diamelro, annı- latus, ‚annulis 'aculeatis; folia pinnata, petiolus ‚externe basi aculeatüs' setisqne‘- obsitus, rachi inermi, foliolis lineari -Jan- eeolatis, 1/2 latis, 2 longis, longe aenminatis, superioribus latioribus hie costa media subtus acnleato-setosis, margine setis hispidis minutis erehris eiliato, ceireiter 50-jugis rachi “ 4 -- 5 gregarie approximatis vel subaequabile horizontaliter basi angustata adyatis. Inforescentia axillaris simplieiter ra- mosa spathis duabus nigro-setosis teeis. Flores masculi: calyx tener tripartitus., lacinüs lineari - triangularibus; corolla tripartita, pelalis coriaceis nervosis Iriangularibns planis aesti- vafione ‚valvatis; stamina sex, filamenta filiformia, antherae oblongae,. hirimosae, versatiles, Blores Feminei - ürmiores, calyzr tubuloso -annnlatus, membranacens, nervosus, ore in- tegro; coroll tubulosa valyce triplo major, corincea, longitu- dinaliter striata, ore irnnento Iridentato, margine. eilinto; an- droecenm .sterile aullum; Zruetus subglohosus. corolla ex- erescente patelliformi suffulius aurantiacus , epicarpio farinoso- eArnoso, pulamine nigro hispidulo yertice applanato, Jatere triporoso, — Creseit in vieinitate oppidi Venezuelani Puerto Cabello locis montosis sylvatieis, hie Alvarico ab incolis dictä. Von der Bactris inundata Mart. (WOrb, tab. VII. Sg. 3 ei tab. XXVIT. B.) unterscheidet sich diese Palme durch die gieichförmig gefiederien Blätter und kugelrunden Früchte "da bei jener ‘die Fiederblätichen in abwechselnde Hanfen von 4 bis 5 Blättchen an dem gemeinschaftlichen Blatistiele vertheilt sind, und sie.grössere, mehr abgeplatiete ‘Früchte hat, Äuch der Bactris setosa Matt. ist die. B. sotwlosa Im Habilus ähnlich, jedoch viel kräftiger, und aüch bei lieger sind die | | | 469 Fioderblättchen je 5 ‚oder mehrere in Haufen gestellt, die obersten zuweilen mit einander verbunden, der dinne Stiel des Blüithenstandes ist rauh durch eine feine Behaarung, die Borstenwimpera am Rande sind länger, enifernter stehend, wie hei der Bactris setulosa, wo sie schr klein sind und ge- drängt stehen. Die Unterseite der Blätter der Martins’schen Art ist blaugrün, nicht so bei unserer Art, — Geonoma Metenais. . ‚Acanlis, moneica spathis duabus tubulosis membranaceis aegunlibus, spiea simplex labiis foreolarum imemhranaceis. Palma. acaulis, monoiea in diversis spieis, foliis 3—4-peda- libus, longe petiolatis, basi vaginante reliculatim Khrosa, .la- mina Ianeeolata Pinnatiseeta apice bifida, foliolis 6— 10 - jugis faleatis distantibus, alternantibus vel oppositis, pedalibus 1 9" Yatis supremig latioribns, basi lata aflıxis, apiee acumina- Hs multinervosis subtins pallidioribus, in, nervis et costis sub- ülissime Aavo-tomentosulis. Inflorescenlia axillaris, spathis duabns completis linearibus apice tandem apertis membrana- weis 8-9 pollices longis, interiore fomentosula; pednneulo pe- dali; spion simpliei, subpedali, apiee longe-mueronata, tomente Parco focia; Nores feminini solitarii masoulis geminis sti- Pati, fovearum distantium labte inferiore patole, sinuato - marginato. Flores masc., Calyx twisepalns,: sepalis ca- tnatis Aanecolato - aontis,. catilagineis, margine memhra- nceis Ambriatis, aestivationo imbrieata. Corollae petala via hasi-. connata ,_ coriacen ovale - triangularia , aestiva- fione -valyata, Stamina sex, Älamenta in urceolum connata anfherarum loenlamenta disjuneta, basi affıxa, aestivatione. in- fexa, sub. anthesin divarieato-ererta, longitndinaliter dehiscen- iin, Rudimentum ovarii minimum. FL Feminini. GCalyx Noris masculi, -Corolia gamopetala tripartita, lohis triangule- übte apntis,; aestivatione valvatis; urccolus staminodiorum tabu- _- 40 losus,;;liber. 6-dentatus ovarinm ambiens. Bacca 'glohosa algra pisi./magnitadine: en Habitat in planitie Auminum Marafion et Orenoco n pe dem .tracinä’ andium granätensium cum 6; dOrbigny yana vü- rietas acumimata;' loeis sylvatieis umhrosis arenosisque byenie \ fi inindatis: Diese Art ist der Geonoma acaulis Mart. zunächst ver- wandt, unterscheidet sich jedoch durch die entfernter stehen- den Blumen’ und den nicht gewimperten Rand der Blnmentra- genden Spindelausschnitte. — Die Geonoma Metensis ist besonders dreh die Form und gleiche Grösse der „beiden häntigeii Scheiden augezeichnet-, durch die sie sich von allen übrigen Verwaudten mit einfacher männlicher, Achre unter- scheidet. "Bei der Geonoma Olfersiana Ki. (herb. gei. Berol.) sind die beiden Scheiden von ungleicher Länge, ‘die Aehre ist kürzer und die Blumen stehen gedrängter an der’ Ülickeren Spindel, . ö .Geonoma Paraguanensis, -:Monoiea, . spadice simplieiter ramosa, spafhis eompressis aneipitibus. 6-pöllivaribus, foliis pinnatisectis 20- jugis, foliolis Yg-—?“. latis; j nr Palma monoien 12-pedalis, trunens pollieis diametro ab- nnlatos,‘ straminens, folla 5——6- pedalia subärgualiter pinns- fiscefa, pinnis eireiter viginti utringne bipedalibus lineari - -lan® eeolatis aentis: semipollieem usque ad duos pollices latis, firmis eostato -nervosis. Jnflorescentin axillaris, spalhae duae lan“ ceolatae’5 =6- pollicares suhaeguales ancipites utrinque apiee longitudinaliter..äpertae,- demum in- fihras irregulariter: 63386 coriäcene, extus striatae, tomentosnlae intes glaberrimae- Spiea-pedunenlata: simplieiter .ramosa 1.1, = pedalis, peduneulo tereli, tomento parco xufo .tegto,. ramis ortopollicaribus, zeclis; al lineam erassis; Horibus masenlis in quavis fovea solitarüis vel . geminis.versns basin femineos solitarios stipantibus, sessilibus, braoteolatis, braeteis erosis; foreae- labinm inferius emargi- nsto-bilobum, superins semicirenlare integernm, Masc.: Calyr trigepalus sepalis cartilagineis, lanceolatis acntis, aestiratione imbrieatis‘ ‘Corolla. oalycem aequans cartilaginea gamopetals, tripartita, laciniis’ triangnlaribns aculis, aestivalione valvatis. Stamina 6, fülamenta basi eonnafa, apice libera, antherarım loonlämenta. disjuneta aestivatione inflexa sub anthesin ereeta, divaricata,: longitudinaliter dehiscentia dein pendula torta. Rudimentam ovarii minimum. — : ‚Flos 'femininus: Perigo- nium-maris, urceolus.membrauaceus 6-dentatus ovarium am- bieus; fruetus bacoatus globosus. niger, lineas tres in 'dia- melro, Crescit in monte St. Anuae peninsulae Paraguana, alti- tudine 400 meir, ' ' en —. Diese Art nähert sich der 6. acuziflora M. hist. palm. 1, 9.70, deren Fiederblättchen jedoch 4-6 Zoll breit sind, oblong, ugespilzt, fast gegenühersiehend, mit abwechselnd kurz behaarten Nerven, während die Blatiiedern der G. Pa- raguanensis höchstens 2 Zoll breit sind, lineal-Ianzeitlich, lang zugespitzt und ohne Behaarung der Blattnerven. u Geonoma linearifolin. Monoiea, spadice simplieiter ramosa, spaihis fubulosis 6 —8-pollicaribus, pinnis linearibus 17- jugis, frnctus magnitu- „Que pisi, — . Palma 'arundinacen, monoica eespitosa, 6-pedalis; trunco Semipollicis diametro, glabre annnlato, stramineo; folia qua- dr edalig, Honge.;peiiolata, pinnatiseeia, basi vaginante reticu- Int ühroga, petiolo sriquetro ‚bipedali, in pagina superiore plaue vl anakeulato;. uti -pagina inferior ‚folioxum, praeeipue in 412 eostis: indumento brummeo detergibili tectis, ‚pinnis unirinque 16 -—-17 alternis pedalibus linearibns lineas tres latis, longe-acu- minatis basi :Jata .reduplienta sessilibus trinervis,. supremis D lineas quatuor latis quadrinerviis; inflorescentia axillaris. pe- dalis, sesgnipedalis longitndinis, simpliciter ramosa longe pe- unenlata, spathis dunbus tecta, spathae eylindricae,-interiore - päulo.Jongiore, apice nnilateraliter apertae taidem longitndine irregulariter fissae, ‚uti spadiees tomento parco brunneo pri- mum- tesfac dein calvae :longitndinaliter striatae; spadieis ra- mi: 9 — 10 simplieiter ramosi, sex .ad: oeto pollices. longi, braeteati,.fores gemini in alveolis labio inferiore exeisn- ses- siles, hracteolis membranneeis erosis fulti, monoiri in. eadem spadice, feminei singuli eum masculo jnneti vel in parte -si- periore samornm masenli solitarii. ° ‚Flor. masc.: Calyx tri- sepalns, sepalis lanceolatis acntis, pergamentaceis, margine membranaceis, aestivatione imbricatis; corolla tululasa calyeis consistentia, trifida, lacinüis (riangularibus, aestiratione val- vata. ‚Stamina sex, filamenta in tnbmn connata apice libern, antherarnm iheeae diserelae hasi sessiles, acstiv. inflexae snb anthesin divarieate- -patulae , Iongitndine dehiscentes; Ovari rudimenfum. Fl. fem. Calyeis sepala triangularis, membra- . nacea, margine fimbriafa, aestiv. imhricata. Corolla urceolata, calyee duplo longior, limho trifido lobis aestiv. valvatis;. al- droecenm sterile tubnlosum ovarium ambiens. Bacene nigras, apieulatae , pisi majoris maguitudine. Grescit in declivitate. orientali andinm Bogotensium alli- tudine 1500 metr. ' Diese Geonoma ist zunächst der chen beschriebenen Pa- raguanensis verwandt, von der sie durch die 6-8” langen fast eylindrischen Scheiden leicht unterschieden wird; von den ührigen-monöeischen Arten mit einfach ästiger Spindel. ist ihr die G. d’Orbignyana sehr ähnlich, deren. Blätter jedoch ur u rn 415 5bis 6 Paar Fiederblättchen besitzen, wovon die unteren 1 Zoll, die oberen 4 — 5 Zoll breit sind; überdies - stellt Martias noeh in Frage, ob nicht die Pfunze diöcisch ist. Der Geo- noma Plumieriana ist gleichfalls die G. Iinearöfolia in eini- gen Characteren ähnlich, dieselbe wird jedoch his 30° hoch, und die Früchte erreichen die Grösse einer Kirsche, während sie bei der G, Zinearifolia nur die Grösse einer Erbse he- sitzen. — Der letzten Pahne monoica dieser Gruppe, mit einfach Ästiger Spindel, der G. simplicifrons, ist, wie schon der Name dieser andentet, die 6. lincarifolia sehr wenig ähnlich. Interessant war mir an- dieser Spevies die Beobachtung einer durch die Larve einer Diptere kervorgerufenen Monsiro- sität der weiblichen Blume. Das Ei und die Larve des In- seoteg befanden sich in dem Eichen, was eine bedeutende Ver- Brösserung und Verdiekung des Fruchtblaiies und dessen Ver- wachsung mit der Blumenkrone zur Folge hatte; ebenso war der annlus hypogynus mit der Binmenkrone verwachien, nur der sechelappige Saum desselben frei, der die drei sehr stark vergrösserten Griffel umhüllte, während die eylindrischen Nar- hen ans dem verengten Schlunde der Blumenkrone und des Abortirien Staubfadenkreises hervorragten, . Mai sieht hieraus, wie selie das Verwachsensein von Binwenwirtehn von der Folge und Dauer ihrer Entwiekelungs- Periode abhängt, In Folge der vorzeitigen Entwickelung des Bierstooks, die mit der Entwickelungsepoche der Krone und des Urceolus zusammenfiel, war hier die abgesonderte Anlage Jeder Blumenhülle unterbrochen, beide entfalteien sich gleich- aeitig mit dem sich entwickelnden Fruchtblatte. ‚ Apodantkes Eincourtine: (couf. de genere dpodan- thes Gardner in Hosk, icones ser. EI 1844). j "Flores Femihini bibracteolali, bracteae oppositae- rotun- alas, Squamaeformes, apiee integräe vel-exeise mucronatae; 414 calycis- tuhns ovario disci ope adnatus ‚quadrifidns, . sepalig quatnor derussato-imhrieatis,. ovalibus,. integerrimis, Tavis, ovario. hrevioribus. Corolla teirapetala, petalis laeiniis caly- einis alternis, spathulatis, disco hypogyno impositis, sub au- thesi patentibus, 'coriaceis, albis. Ovarinm exsertum, car- nosum, ovoideum, supra mediam disco. carnoso, erocen cin- elim uniloenlare, ovula plarima funienlis longiusenlis parieti- bus undique inserta, horizontalia anatropa, stylus hrevis teres; ‚sigma peltatum. — Fl. masc.? = -Greseit in, vieinitate litoris caribaei prope Choroni” (Ve- aezuela) in eorfice speciei Flacourtine habitans. Saxrna gen. nov. Rhizanthearum End). 785. 1. " Mlores diclines, hraeteati. ° “ Bu B decnssalim imbrieatis ovario adnatis, igonium verlieillis duobus, tetrameris, alternanibıs, \ . Mase. Stamina plurims, columnae eentrali, pileo | heint-:- sphaerieo margine ciliato coronatae hiseriatim sub, apice al- nata; autherae sessiles, uniloculares, exirorse ‚dehiseenies; pollen simplex, giobosum, glabrum. Feninini, Ovarium snbinferum uniloculare " mnltiovaln- kum,. ovula spermophoris quatuor parietalibus in ‚medio avarli ampliatis fanieulis longis afıxa analropa , bichlamyden ; sty- us earnosus, brevis apice trnneatus, stigmalosus,. pervins. — Fructus baccatus carmosus, unilocularis, phyllis perigoniali- hus, tecins, Semina :plurima exalbuminosa, minnta, ANSN- lata; testa vetienlata erustacea, nucleum arcte eingente; em- bryo globosns aequabilis, . . Plantulae, parasiticae, ranis plantarım dicotylearım in- sidentes, aphyilae; flores solitarii e eortice protuberantes gie ‚bos} .magnitudine pisi minoris, bracteis qnatuor suborbieulari- bus, phyllis perigonialibus similiius fuli, sepala_ petlagt® nn 415 rubro-fasea, cum oyario connata eigne insidentia; fimelins car- nosns ‚fnsens. 1. Sara Caulotreti sepala prialagne semiliscoidea oblasa ‚basi..lata ovaxio ndhaerente, ei apynalia earnosinseula Imargine eroso -eiliata; antherne 48 contigune semiglobosae. Loeis calidis hyeme imhribus copiosis ‘humeetatis Vene- welae usque 1080 metr, altitudine Cawlotreti truncos. stan- dentes habitans. 2. Sarıa Ingae sepala petalaque laneeolata ohtusa, hasi Iata ovario insidentia, stigma superante, sc&riosä, ‚margine in- legra vel apiee crosa. Ramis Ingae specierum insidens, in Auminis Canca valle Prope oppidum Popayan ohserrata, on Vielleicht gehört hierher noch die. A. GCalliandrae Gard., deren Habitus dieser Art schr ähnlich und deren männliche Blume nicht hekannt. ist,. indem es. au der rei- fen, mit vielen Saamen erfüllten Frucht wohl geschehen „kounte, dass die in der Mitte des Ovariums broiten Bierträger hier von den Saamen hedeekt waren und übersehen wurden. — Die Entwickelungsgeschichte dieser Pflanze wird in Kurzem ‚Qureh die Acten der Leopold's Akademie veröffentlicht wer- den. — Voyria Arnguensis spee. nor. Canle simpliei vel candice subterraneo, vamoSo, glabre, ehlorophylio destituto, Haveseente, foliis squamaeformihns op- Positis basi connatis vestito, flores oitrei bihraeteolati. Calyx tuhulasus, quingnedentains, denies aenminati; ‚eorolla tubulosa ealycem quinquies superans, tabo tere, subaeqnali; Jimbo Mingue- varius qnadrißido 3 Ineiniis ovatis aentis snbinaeguila- teris, aestiratione contortis, tubi elongati basis demum rupta, ‚Persistens, Staninn quingque, lavinlis oorellinis alternantibus; anfherae inho infra faucem insertne subsessiles avales, locnlis 46 duobus basi divaricatis, rimis longitadinalibus introrse dehiscen- tihus. Ovarinm obeonicum, longitudinaliter striatnm, liherum, ‚uniloenlare, ovula plurima placentis duabns parietalihus malti- seriatim inserta, pendula, anatropa; siylus-simplex ter&s ovarli longitudine; stigma capitatum eonieum basi quingueerenatun. Fructas eapsularis, septicide dehiscens, valvis duabus margine seminiferis apice cöhaerentibus, .Semina seohiformia basi et apice longissime rostellata , testa @ cellulis spiralibus- con- texta, Habitat in sylvis humidis frondosis 1300 meir. altitndine Hitore australi Auminis Aragua Venezuelae. . ' Caulis spithamaeus, 'squamae folidcene 2 — 3 longae, alte vonnatae, internodia 6 — 8” longa, eorolla 1 — 2a- pollicaris lobis sub anthesin patentibus, antherae intra fancem tubo adnatae sessiles minutae. Es gehört diese Art zu ‘der von Schlechtendal wid Chamisso Leiphaimos genannten Gruppe, und stehi der 'P. uniflora Lam. nahe, deren Blätichen jedoch abwechseln, wicht gegenüberstehen, und nicht mit einander zu einer Scheide vereinigt sind, wie bei der vorliegenden Art; anch der F- Auvescens Griseh. ist diese Art sehr ähnlieh, jedoch in allen Verhältnissen grösser. Die Lappen des Kronensaums,, der 5—6 mal kürzer ist als’ das Blumenrohr, zugespitzt, nicht stumpf, wie die verhältnissmässig längeren Kronenlappen der P. flavescens, auch fehlen der dragwensis die heiden Drü- sen am Grunde des Orariums, die bei der 9. Navosoens von ri isebach beobachtet warden. Biglendularia K, Gentianearum gen, nor. " Caly liber quinguefidus, laeiniis aente Iriangularibue. Corolla hypogyna, infundibuliformis, tubo recto subveu- fricoso , ‚ limbo | päfente aequaliter quinguefido, Iseiniis oblongE obtusis aestivatione contorlis, deciduo. | | 47 Stamina 5 tubo coroltae intra fancem pilosam inserta, enm Kinbi laciniis alternantia; antherae sessiles oblongae biloen- lares, loeulis apice divarientis, rimis longitndinalibus introrse dehiscentes, — Ovariım liberum mmiloenlare snpra bnsin glandulis dua- bus glohosis longins stipitadis + earpidiornm coslis primarlis ürtis (spermophoris alternis) stipatam; ovala plurima anafropa, placentis duahus e marginibus introfexis ecarpidiorum orlis undigue inserta; stylus Aliformis; stigma peltatum. Eructas tubo eorollino persistente areie einetus, cApsı- laris, ‚hivalvis, valris apiee et basi cohnerentibus, margine placentiferis. Semina plurima pendula Aliformia, testa tenuis- sima hyalina e cellulis spiralihus eantexta, nucleum avalem ineludens; embryo minimus globosus in axi albuminis oleosi. B. azurea. Herha parasitien tenelln Ravescens 5 — 7- pollicaris glabra, caule simpliei solitario vel pluribns e rhizo- mäte hrevissimo ortis, squamulis sparsis distantibus 4 - 5 hyalinis amplexieanlibus, apice acutis obsito, unifloro, flore ebraeleato, calyeis quinguefidi tubo eorollae ter hrerioris läeiniis acutis, eorollae flavescentis Jimbus quinguehdus ter vel qunter tubo hrevior, lacte azureus, fauee flava intns pilo- siüsenla. Üreseit Ieis kumidis umhrosis, altitudine 1000 meir. ra- dieibng Galactodendri adhaerens ad pedem septentrionalem mon- Üs „Cumbre de Valenzia®“ prope Puerto Oabello, Diese durch den abfallenden Kronensaum und die heiden &estielten Drüsen an der Basis des Fruchtknotens characteri- Sirte Gattung steht der Foyria sehr nahe, ja es möchte viel- leicht die Pag oyria Jlavescens Griseh, an der gleichfalls zwei Sestielte Drüsen au der Basis des Frachtknotens vorkommen, hierher gehören, da es sehr leicht an iroeknen Exemplaren Mr Bd, As Iten, 27 418 geschehen kann, die Gesetzmässigkeit des Abfallens des Blu- menkronensanmes zn verkennen, wie dies z. B. bei der weiter anten zu 'erwähnenden CUymbocarpa gleichfalls übersehen wurde. „ Creton Malambo spec. nov. Diagnosis: Axhor foliis ovalibus crenato -serratis glahris basi.bi- et in erenaturis uni-glandulosis. Char.natur.: Arbor dnodeeim- ad quindeeimpedalis in litteri- bus australibus maris caribaei hahitans, (runco recto quadripedali corlice snheroso favescenti odore camphoreo-aromatieo prae- dito teeio; eacumen ramosum ellipsoideum, feliis alternis hir- eini odoris, glandulis oleiferis pellneide - pnnetatis, bistipulatis, stipulis ıinutis linearibus acntissimis eaducis, louge petiolatis petiolus 1—3-pollicaris, lamina ovalis basi rotundata exeisa suhtus atringue glandulam patelliformem minutam gerens, mar- gine crenato in erenatnris glandulam illis similem forente, In- Norescentia terminalis racemosa monoica, Niores bracten min nina caduca snstentati, Feminint inferiores 3 — 8 longe pe- “ dumeulati majores, calyr eampanulatns, qninquepartitus per- Sistens lohis triangularibus margine pilosinseulis aeslivatione sobvalvalis; diseus glandulosus hypogynus quinquedentatus, dentes filiformes longitudine calyeis urceoli, apice pilosi sub- penicillati, cum lobis calyeinis alternantes. Ovarium pilis stellatis eadneis hirtum triloenläre, Iocnlis uniovnlatis; styli tres basi pilorum faseiculo penieillato terti, bifidi, stigmatosi, FE masc. superiores plures, breviter pedieellati. Calyx quinquo- fidus, extus pilis stellatis birtns, lobis triangnlaribus nestivd- tione valyatis. Stamina 18 -- 20 disco piloso devemeosiAle inserta, Glaimenta libera subulata glahra, antherae ovales bi- rimosae basi affıxac, Ovarii radimentum nullum, — Frustis subzlobosus 3— 4” in diametro, stylorum residuis vorauäus, 419 laevis, glaber capsularis, trieoeeus; eoceis monospermis; se- minig (haud maturi) testa flavescens. Diese heilkräftige/Pflanze wächst an den Orten der Nord- küste Südamerika’s, deren Pflanzenwuchs fast während des ganzen Jahres nur von dem Than der Nachtluft ernährt wird, wo mr ein oder zwei Monate Regen fällt, den Mergelboden zu tränken. Wenn diese Pflanze auch nicht als Straudpflanze “ zu betrachten ist, se muss sie doch ohne Zweifel Küsten- pflanze genannt werden, da sie hisher wenigstens nur in der Nähe des Meeres, d. h. bis anf wenige Meilen landeinwärts gefunden wurde. . Wegen der glatten Blätter hat das C. Malambo wenige so. nahe stehende Verwandte, dass es schwierig sein könnte, es dentlich zu characterisiren, am meisten ähnelt es viel- leicht dem €. castancifolium L., das jedoch folia lanceolata, nicht „ovalig“ hat. Auch dem mit glatten Blättern versehenen C welifolium Willd, ist es ähnlich, dessen Zweige jedoch behaart sind; ganz gleich verhält es sich zum €. microphyl- um Lam. Die Blätter dieses €. Malambo hesitzen den &igenthünlichen Bockgerach, den viele Arten dieser Gattung haben; die Binde hat einen sehr ansgezeichneten aromatischen, „Sası etwas enmpherartigen Geruch, und wird als nervinnm äusserlich und innerlich viel und vielfach angewendet. Die Tinetur wird als äusserliehes Mittel sehr gerühmt gegen thenmatische Schmerzen und zur Heilung der Cholera ange- sendet, die in der Gegend von Carthagena, wo diese Pflanze basonders häufig ist, sehr heftig auftrat. Ausgezeichnet ist die Wirkung des Aufgusses dieser Rinde gegen Diarrhör, be- sonders gegen diejenige, die bei Kindern durch Wurmreize vermsacht wird, da diese Substanz betäubend anf die Asenxi- den zu wirken scheint, weshalb sie an einigen Orten auch Cascara de Jumbrices Warmrinde genannt wird — 27° 420 Benitzia gen. Nov. Floves primarü antherarum abortn feminini posteriores hermaphroditi. Perigonium wnbnlosum inferne ovario adnatum superne fiberum, Yunbo infundibuliforme trilobo demum eireumgeisse de« eidwo, dentibürs accessorlis eonieis totidem inter lobos, lobie tridentalis aestivatione indüplieato - valvatis. Stamina rin fauci inserta, Iaeiniis 'alterna inelusa; antherae' conneetivo am- pliato, erasso, carnoso, dorso affixae, lornlamentis disjunetis introrse horizontaliter dehiscentibes, sib anthesin stigmäti haerentes. Pollen giobosnm laeve. Ovardım inferum ui“ loculare, placentis parietalibus tribus e carpidiorum marginibus introfexis, caruosis formatis, undique ovulis anatropis, funi- enlis brevibus impositis, teotis. (Corpuscula duo, övalid magnis aliatropis similia, eujusvis spermophori apicem termis uant.) Styins teres, stigimata fria, appendieulis Jongis’ bierusn, ererium apieihns laevibus dentium lateralium Joborum. perigo- ni ’adglutinatis in alabastro complieatis, Pruetts enpsularis tubo perigoniali coronatus ,' sexcostatus,' polyspermus, pariefi= bus e coslis spermophorisque persistentibus selutis ee "deei- duis; irregwariter Tatiseontibus aperlus. Sermine minata, ista erustacea, serohiculaia einbryonis avotylis exalbuiminosl . telae cellulosae adnata. — a RB. suaveolens. Herba carnosa parasitica, caulis sub- pedalis fliformis erecti pars inferior hypogaea 4 — 6 long9, phyllodiis squamaeformibus dense imbricatis , stolones hlifor- mes ramasos stipantibis donata: pars superior epigaea. ‚sim plex vel rarins ramosa, foliolis minatis in spiram quineuneialem, dispositis remotis , albida vel rabescens; -indoressentia cyM0* terminalis; fores odorati, albi, trimeri in brasteae.axilla pedia eellati nutantes, denies, laterales lobo medio: perigoniali minon 421 res} aniherae Anveacentes; sigma -erocenm appendicnlis Alin Arnibüs, longissimis, albis. ° » Bylvas montanas hnmidas provineiae Caracas et St. Mar- Hat, ı :5000 -- 6000° altitad. -habitans. "B. Poeppigiana sp. nov. Dicky 'yostega Poeppigiana Kl. Herbarium generale berolinense. Herbula tenera 6— 8- polli- caris Benitziae suaveolenti similis,, phyllodiis sqnamaeformi- bus minimis ; Noribus erectis hracteolatis in eyma bieruri dis- positis, — . Ad ostia Amazonae collecta a el. Poeppig.. " " Deber die Verwandischaft dieser zu der Familie der Bur- manniaceen gehörenden Pflanze, so wie über ihre Structur und Entwickelung habe ieh mich in einer der Leopoldiner Akade- mie der Naturforscher jetzt vorgelegten Arbeit ausgesprochen; die Eigenthimlichkeit des Abwerfens des Blumenkronensaumes iheilt diese Pflanze. noch mit einer andern Burmamiacee, näm- lich mit der Cymbocarpa, wo es bisher überschen wurde, teren Chäraeter also demgemäss geändert werden muss, Das Fehlen .des Eiweisses im Saamen dieser Pflauze, wie aller Burmanniaeeen bestätigt die von Griffith und Miers (Transactions of the Linnean society of Lond, vol, XIX. ete.), 0. wie von. Endlicher (genera plantar,) ausgesprochene An- Sicht der nahen Verwandtschaft der Burmanniaceen wit den Orchideen und Apostasiareen. — n "Dietyostega Miers.- Character completus: Perigoniun wbulosum ovario .adnatum superne "liberum, Yani sexfidi persistentis lariniis biearinatis alterne minoribus. Stamind: &ria Yaeiniis interiorilus Iminoribus oppositis infra Taucem iuseria, filamentis Yigulatis brevissinis, antherae locu- hie‘ isfunetis conneetivi eomplanati marginibus adnatar, trans- Vörsfin dehiseentes, Ovarinn inferum, placentis trihus parie- talıhus axbi-haud attingentihus uniloeulare , basi interdum tri= looulare multiovulatum; ovula anatropa placentis undique ad- 422 nata vel in parte triloonlari plasentis eentralibus aflıxa ; siy- lus simplex, stigmata trin bipartita. Capsula perigonio per- sistente coronata nnilocularis, polysperma, apice trivalvis; valvis medio placentiferis. Semina minata, scobiformia, testa laxa, reticnlata, pellineida embryone exalbaminoso orvoideo gnintoplo longiore, Herbae brasilienses parasitieae, rhizomate squamis mem- branaceis, eilialis, incanis fibrillisque radicalibus tecto; vanle sreeto subflexuoso albido vel pallide purpurascente, simpliei vel parce ramoso, foliis bracteiformibns, sessilibus, adpres- sis; inflerescentia cymosa, terminali, dichotome ramosa vel snbumbellata; Roribus albis, purpurascentibus vel lilavinis. Bictyostega pectinata sp. nov. caule ereste pedali subsimplici , racemis geminis, floribus albig nutantibus, tobis perigonialibus subaequalibus, unibractentis, braeteis ad la- tus basis pedicellorum vel remotiusenlis et subalternis; cap- ‘"sula basi trilocularis apice trivalvis, perigonio ea duplo Ion- giore infundibuliforme, persistente coronata, ecostata; rhizo- matis squamae pectinato - iliatae. Creseit eum sequente in sylris orientalibus saltas Bogo- sis; altitudine 2000 metr. BDictyostega campanulata speo. nov,, caule ereoto 6 —8-pollieari tenni subsimpliei, racemis geminis, floribus Hmbo lilaeino, sexpartito,, lobis interioribus valde minoribus, uNi- brasteatis, nutantibus; bracteis ad Jatus basis pedicellorum vel remotinsculis et. anbalternis, capsnla ecostata, spermopho ris Iamellatis parietalius, apiee irivalvis, perigonio ri aequali sampaunlato persisiente coronata; semina scobiformia exalhu- minosa ; embryo cellulosns aequabilis ; squamae rhizomatis? - . | 423 Cymbocarpa Miers, (Character completus.) Periauthium tmbulosum, ovario adnatum, superne libe- rum: lJimbo sexfido, laciniis tribus alternis minorikus, post anthesin deeidao. j Stamina twia laciniis interioribas (mineribus) perigonti opposita, inelusa; filamentis brevissimis, antheraraım loenlis disjunelis transversim dehiscentlibus. Ovariım gibbose-tri- gonum, unilocalere, placentis tribus parietalibns, pluriovulatis, orulis anatropis. Capsula unilacularis, latere unico ad angn- Ium superiorem tautum dehiscens, Semira numerosissima, seobiformig, testa retienlata uucleum vix superante; embryo homogeneus, acotylis, exalbıminosus. Plant anstroamericana tropiea in sylvis humidis parasi- tica inde a Hinea aegqnateriali in nirnmque hemisphaerium us- ne ad tropieos wigrans. — Rühssin Asclepiaddarum gen: {Verhandlungen des Vereins für Gartenbau in Preussen. 1848, Mit Tafel). Calys parvas, quingnepartitus, lariniis ohtusis ereetis margine viliatis, elandnlis quingue minnlis papillaeformibns intes_ ad hasin interjectis, praefloratione imhrirata. Corolla vofata, limbo quinquepartito, patente, ntringue glabro margine öiliato, aestivatione oontorta, iuho brevi calycem aequante, fauce intus ante Janinias deorsum pilosa. Corona staminea gyno- Stegio adnata, pentaphylia; foliola carnosnla, lanceolato- subnlata, antheris opposita. „Autkerae appendice membrana- ‚cea terminatac. Massage pollinis elavatae decem, per paria sügmatis processibns affixae, erecetac, opacne, «ereaceae, Stigma eonienm, subpentagonum integrum acıeım, Feolliculi Iaeves, abortn solitarii, ventrieosi, coriacei, gigantei, Semina Prima compressa, ad ambilienm comosa, — Suffeutiees venezuelani volnbiles, foliis oppositis. lalis, nn 424 acutis basi rolundalis aut eordatis, subtus puberulis vel fari- noso -glaucescentibus; pedunculis multifloris ninbellatis;, inter- petiolaribus, petiolo Lrevioribus. 1. Mühssia glauen pedicelli longitudine florum, folia petiolata ovalia apice aeıminata subtus farinoso - glanea. 2. Eh, pubescens pedicelli longitudine florum, folia subtus puberula, petiolata ovalia acuminata. 3 Rh, marrophylia pedicelli longitndiue Aoram, folia ovalia acuminata basi cordata subins farinoso - fuscescentia. (Asclepias macrophylia herb. Willd.) . 4. Eh, Estebanensis pedicelli Aoribus duplo longiores, folia elliptica, suhtus farinoso -glauca. 5. Eh, purpurea Schldl, (conf. Linn. 1855. p. 671.) pedieelli longitudine forum, folia Jate ovalia vel ex obovalo- ovalia breviter et acnte acnminata basi breviter et angusio sinn subcordata subtus glauca. Die von Schlechtendal an der R. purpurca beob- achteten kleinen, warzenartigen Drüsen, die mit den Kelch- zipfeln abwechseln, finden sich auch bei den übrigen Arten, bei denen ich sie übersah, gehören also mit zum Character - der Gattung. Die R. purpureca Schlül. steht der A. glaucu zunächst, von der sie durch die grösseren, an derBasis herz- formigen Blätter verschieden ist, — Trianea *). (Hydrochariden Endl, 1210. 1. Frib, 1, b. Ovarium wniloculare siigmata 6.) Flores diclines in ealdem stirpe vel dioiei. Masculini 'spatha pedunculum brevem terminans, foribus pedicellatis, pedicellis inaequalibne, brarieatis. Perigonium *) Genannt nach Heren Dr, J. Triane, meinem Mitarbeiter au der Flora Novo Granatensis, un or 425 sexparlitum ibartescens, lachuiis calyeinis oblongis, firmiori- bus, vorollinis Ianeeolatis margine revoluto. Stamina 6, bi- seriala interiora paullo minora, filamenta hrevia basi connata; antherae basilixae, vordatae, achnfac, longitudinaliter birimo- sae; pollen globosum glabrum; ovarii vndimentum nullum. — Feminini pedunvulis nudis brarten solitaria fullis, Perigonti . super limbus trifidus, laeiniae sepalis maris similes, deriduae. Stumina sterilia sex, per paria laeiniis perigoniahbus oppo- sita vel trja iisdem alterna. Oxerdum uniloeulare; ovula plu- Yima, placentis parietalibus sex, vix eonspicuis aflıxa, hori- zontalie, bichlamydea, atropa; stigmata sex profunde bipar- fita glanduloso -hirta, deeidun. Frurtus —? Xr, bogotensis. Herba perennis aranlis stolonifera in planitiei Bogotanae aquis Tente fnentibus obvia; j folia con- fürta, longe petiolata, oblonga nervosa crassa plane - convexa, ublus spongioso-reticulata; petiolo basi dilatnta subvaginanti Ngula hyalina instrueta; llores masonlini panel (tres) lange pedicellati in umbellam parvam dispositi; hrarteae hyalinne Pedunenlos ampleetentes; peduneuli ereeti longiusenli foliis breviores; perigoniun viridesceus, sepala rubro-nervosa. — Stephanogasten Karst. et Trinna. Helastomaceu Endl. " gen. 6209. 1. Calyar liber, ellipsoideus indivisus, pilis rigidis pracsor- !im parte inferiore hie quoque squamulis furfuraceis obsessus, PArte superiore membranacer indivisa, sub anthesin ealypirae- forme eirenmseisse dehisvens. Corollae. petala 6 ealyei fauee inserta, obovaln, apiee "hmdaa, integra vel emarginata. Stamina duodeeim, eum petalis inserla, aequalia; Ala- Möntg teretiusoula,, glabra; antherae falcatae, apice breviter 426 rostratae, wmonoporosae, connertivo basi in calcar breviter bionspidatum producto; sub anthesin attennala adscendentia. . Ovariam liberum. subglobasum vertice squamis sex cAr- nosis bifidis, lobis apice bi— triseiosis, patentibus vornnatum, sexlocnlare, loeulis squamis alternantibus wultiovnlatis; stylus Aliformis sub anthesin adseondens; stigma simplex. Capsula calyeis basi tupnlarformi eineta, sexlocnlaris, loeulieide dehiseens, ..Semina plurima prismatico - augnlata, umbilieo basilari, spermophora in columnam centralem eoalits andique tegentia. " Stephruogastra purpurea, arbor Novo Granatensis 40—50-pedalis, eorona ampla, frondosa, ramulis angulatis sieut infloreseentiae, petioli et foliorum nervi prominentes hir- sufis et squamulis furfuraceis, albidis tectis; foliis oppositis, petiolatis (petiolo pollicari) ovalibus vel subeordato - ovatis (4 — 6 pollices longis et 2 — 3 pollices latis) apiee obinsis 5 —7-nerviis reticnlato-venosis, margine argute erenalis juniora squamulis furfuraceis Navescentilms undique tecta ad- nlta supra glabra, subtus in nervis et venis prominentibus hir- suta; inflorescentia terminalis, panienlata , flores longe pedun- enlati (pedunenli pollieares), uudi, purpurei, discolores (dia- metro sesguipollicares\, »Tuno r030“% ineolarum. : Creseit locis montosis asperis inter Bogein et oppidun Fusagasıga , altitndine 2200 meir, j Codazzia Karsi. et Triana Flora Granadina p. 17. Bigno miacearırm gen. mov. Endl. gen. 4141, 1. Calyz tnbo turbinato, quingneeristato,, limbo dupliei ex teriore herbaceo, guinguepartite, Jaciniis ‚ovalihus , votundatis, interiore membranaeeo tripartito, lariniis triangularibus, 10n8°. acuminatis acntis, Re: —— — nl » 427 :Corolla inbulosa, tubo hrevi, fauce ampla, limbo sub- bilabinto, quingnelobato lobis rotundis aequalibus. Stamina tubo inserta inelusı, quatnor fertilia didynama, enm rudimento quinti; filamenta basi pilosiusonla, Äliformia, subulata , posteriora hreviora; antherae bipartitae; thecae di- variento - pafentes. Ovarium liberum, disco annnlari eircumdatum, biloenlare - multiorulatum; stylas Aliformis pilosiuseulus, longitmdine sta- minum; sigma bilamellatum. Capsula ellipsoidea ; eompressa, biloeularis, bivalvis; val- vis dissepimento marginibns *utringuo seminiferis contrariis. Semina plurima, transversa, compressa, ufringue in alam uembranaceam expansa. Arbores Novo -Granatenses 40-pedales; foliis oppositis vel sparsis petiolatis elliptieis basi attennata snhrotundis, sub- tus in axilla venarum biglandnlosis, apice acuminatis vel sulrotundatis, integerrimis; foribus terihinalibus, panienlatim "ymasis; eorellis roseis, speeiosis (bipollicaribus) capsularum 4 poll, long., 1“ lat, valvac inaeqnales inferiore angustiore, 1. Codazzia speciosn corollis sanguineis intns albis longitndinaliter Purpureo - striatis, Creseit in monte Quindiu altitudine 2600 — 3000 meir. (prope Bareinal et prope el Alto del Machin). Florei Fehr, %. Codazzin vosen corollis roseis, fallis supra glabratis, Subtus tenuissine pnberulis. Creseit in provincin Pastoensi, altitudine 2700 metr. Variet, follis glabris. Creseit in provineia Bogotana, alt, "2800 metr, Calycophysum Karst, ei Tr. Gen, nov. Uuewbitaccarum Endl. gen. 5187. 1. Flores monoici, 428 Masculini. Calysx wreeolaius, limbo quinquepartite lohis triaugnlare - arulis ereetis. nn Corolla eampanulata, calyeis hasi adnata, limbo quingue- pärtite, larinlis ellipfieis acutis, sub anthesin ereeüs interne PBubeseentibus, fance barbato - villosa. : Stamina tria basi tubi corollae inserta, exseria; Äila- menta libera; antherae bileeulares, conneetivi obcordati faciei exteriori adnatae, loculis linearibns sigmoideo - eurvatis, apice eonfnentibus. Glandula basin tubi corollini tegens, trilobaia. Feminini. Calyeis iubus ovatus ovario adnatus, "limhe supero campannlato, quinguedehtalo, Corolla maris. Ovariuın infernm, triloeulare, placenis juxta septa utrinqgue parietalibus, multiovulatis ; stylus tere 3ongitudine tubi corollae; stigmata Iria eapitata, eonnivenlin. Glandula styli basin eingens. u Bacea corticata, ellipsoidea, polysperma, Semina com- pressa, quinqueaugulata, basi acula, testa erustacen, .AigTa; embryonis exalluminosi cotyledones foliaceae, plano-vonveXät, radienla hrevissima centrifnga. "Calyeophysum pedancalatum herba seandens in Inmi- aum Magdalenae et Caucae vallibus, altitndine 1000 — 1300 metr. ereseens, puberula; foliis alternis, petiolatis, pedatli- nervibus ovatis, subtrilohatis, apice acuminatis, basi profünde eordatis, argute dontatis, pagina superiore seahriuscnla, infe- riore puherula; eirrhis ramosis; llores axillares, solitarii pon- duli, pedunculis Folio longiorihus; corollae viride-Davescentes tubus polliearis; fruetus ellipsoidens semipedem longus, Auran- tiacus, carne pulposa saccharina. Kuala Karst..et Tr, Diosmearum gen. nov. End. gen. 3999.1. Calyx parvus quinqueparütus, sepalis rotundatis ,_ aeall- vatione imhrieatis. en. u ne 429 ‚ Petala quingue hypogyna, spathnlata sepalis alterna, iis duple longiora, ad Lasin disci hypogyni inserta, sub anthesiu rellexa. ‚Stamina 5 petalis alterna, erenaturis annali- glandulesi, hypogyni inserta, Glaments brevia fliformia, antherne ovato - achte, basifixae, rimis daabus longitudinelibus intrerse de- hiscentibus. . . . Ovaria quinque gynophoro brevi insidentin libera, uni- loenlaria, unioyulata, ovnlo axi eentrali funieulo umbilicali longinseulo affixo, adscendente hemianatropo; styias teres; sigma «apitatum, quinguesuleatum, j Capsula rugosa, 5-lohata, 5-Iocnlaris, Ioeulicide 5 - valvis; endocarpio cartilagineo soluto elastice dehiscens, Semina in loenlis solitaria, funieulis inerassatis axi aflızis appensa, ex apice locnlamenti pendula; tesia membranacen, pallide fusca ; emUryo exalbuminosus reeins, eotyledones orbi- eulatae erasane applieativae, radienla teres supera. u Arbores tiginta pedales, ramosae; follis alternis, exsti- tulatis, pellueide punetaris, simplieibns vel ternatis, lanceola- is, acutis, basi in petiolnm brevem atiennatis, integerrimie; inloreseensia terminalis, eymoso- paniculata, Iores ebraeteati. Kuala alnta petioli hialati. ?. Kuala Inevis petioli tereies. : Hae speries dune simillimae, quae al incolis Knalae- Kuala Indistinete dienntur et quarım tartieis eoetio contra fehrem’ applieitur, in provinein Tequendama ereseunt alt. 600: nelr, Cephaletomanden Karst, et Tr. Nora Granadina p. 23. Nyetaginearum gen. nov. Endl. gen. WIR 1. : Bloves diese. Involneram nullumn. ; Mase, Perigonium coloratum, ureeolatum, limbo 5-Iobe, li aestivatigne, sonduplieato - yalvatis, 430 Stamina plurima (25 — 80) hypogyna, libera‘, inaequi- longa, inelusa; fAlamenta subulata, saepius basi vix coalila; autherae subsagittatae, bilocnlares, loculi conneotivi manifesti margine adnati, longitudinaliter dehiscentes; ovarii rudimentum, ..Fem. Perigonii faux post anthesin coaretata, limbo 5-lobo, persistente. Staminum antherae steriles subexsertae, fauce constrieta, alı filamentis basi vix coalitis (andem abrupfae. Ovarium uniloculare; ovulum unienm ereetum; stylus simplex; stigma eurvatum apice penicillato - multifidum. Achaenium intra perigerii tuhnm lignoso - indnratum, rugosum, limbo persistente coronatum, liberum, longitndina- liter 10 — 12- costatum. Seminis erecti testa membrandteä enm endocarpio connata; embryonis reeti eotyledones corda- tae, albumiuis residua inclndentes, radicula infera. Cephalotomandra fragrans, "Arbor Novo-Granatendis, altitudine 400—- 1200 metr. declivitatem oceidentalem ‚racins Bogotensis habitans, 25-pedalis; foliis oppositis, petiolatis, subcoriaceig, glaberrimis, lanceolatis, acntis; infloresoentia terminali eymoso-panieulata, flores pedaneulaii, hasi_ fri- bracteolati, avi; frnetus juglandis magnitndine. Matisia Castniio Karst. et Tr. fi. ‚granadina p. %4 “Arhor frondosa 40 50- pedalis cacumine ramos0; follis lanceolatis basi angustata petiolo 4-pollicari impositis, apiee acuminatis integerrimis 1%/, pedes longis, 6 pollices’ latis; Nores extraaxillares solitarli vel rarius pauei aggrogali long?" peduneulati, pednnenli bipollicares.. Calyx ureeolato -onmpa" anlatus 2 — 5-Iobus hine demum fissus, lobis aestiraton® valvatis. Corollae albae petala quingue, hypogyna obovato- oblonga, subinaequalia, ealyce longiora, aestivatione convolu- tira. Tubus staminens petalis longior eylindrivus, 5- fs, m en —— ee m 431 lobis-linearibus obtusis, singulis extus antheras 6 — 12 hi- seriatas gerentibus, antherae adnatae, longitndinaliter bivalves, Orarium sessile 5-loonlare in loenlis orula gemina vel terna, an- gali eentralis apici collateraliter inserta descendentia anatropas Stylus eylindrieus tabi staminei Jongitudine; stigma subeapita- tum snleato-quingnelobum. Drapa sieca globosa pollieum Winm -diametro, 5-locularis; semina in loenlis solitaria juxta totam longitudinem axi centrali affıxa, dorso convexa facie an- gnlatn; testa membranacea fragili. Embryonis edulis exalbu- minosi cotyledones erassae eorrugatac radieula infera. Greseit in provineiis Choco et Barhacoas nsque ad alti- indinem 600 metr. deelivitatis oceidentalis montium traetus auriferoram Novo - Granatensis. Foliis ejus in galerorum ingen- fiun fahrieatione utuntur, quos incolae „somhreros ranrhados“ diennt, Floret Majo. Dendrostylis Karst. et Triana. Biracearum gen. nov. Endl. gen. 5080..1. " Mase, Calyx trisepalus, sepalis eonenvis margine sca- riosis, acstivatione imbrieatis, deeiduis. Corolla 6 —8- petala calyee triplo longior, petalis :ovalibns lanceolatisve, apice märginatis ve] rotundatis. Siamina indefnita centrum Noris Prenpautia; Alamenta filiformia libera longitudine antherarum ; ‘äntherae introrsae biloenlares, oblongae, basifixae, localis "mis longitidinalibns dehiscentibus, Ovarli radimentnm nullum. "Fem, Calyx et corolla maris panlo minores. Ovarium sesile liberum), ‚piloso- setosnm, wuniloenlare. Ovula plarima horizontalia Analropa, speriwophoris tribıs pavietalibus aflıxa; sy ires termin.les cum spermophoris alterni bipartili stigma- übns mMultipartitis. Fowezus sicons, indehiscens, glohosus, fhinates, apive stylis persistenfibus terminatus. Semina plura‘ Piiformia, "teste epidermis pnlposa, rubra, 'stratum interius 432 coriacenm, raphe ligulaeformi ab nmbilico basilari ad chalazam discoidenm verficem applanatum orenpautem produeta. , Em- bryo in axi albuminis, copiosi corneo-oleosi; cotyledones ap- plieativae, ovatae; radicnla crassa. hilum. speetans. ‚ Arbores, Novo-Granatenses 30 -pedales frondosae; ramis teretibus, lentieellis et squamulis suhnlatis, hing inde obsessia; foliis alternis, petiolatis, integerrimis serrulatisve nitidig vel subtus pubescentibus, penninerviis, stipnlatis, stipulis subule- tis; gemmae pernlatae; fiorihus axillaribus maseulis congestis eymosis,. femineis solitariis pedunenlatis, pednneulis hraoteatis, }. Dendrocotylis suaveolens foliis lanceolatis basi in petiolum attenuatis, acuminatis, coriaceis 1 — 5- polliearibng, 1—2 pollices latis; fructus erocei setosi vel echinati. „Madrosiito“ ineolarum. Creseit provincüs Teqnendama ei Marigquita in convalle fuminis Magdalena, altitudine 300— 700 metr, Floret Decembri, '2. Dendrostylis apeibaefolin foliis oblonge - ovatis, mueronalis basi subcordalis membranaceis pilosis 6 — 7 pol- lives longis, 3— 4 poll. latis; fruetus murieati, „Papaya de gallinaze® incolarum, . . Crescit loris enlidis argillosis aestivo sieris, hyeme In undatis provineiae Maracaiho et Riohache, altitudine 250 meir. 3. Dendrostylis pubescens foliis lanceolatis basi & apice allennatis margine Apicem veraus serrato-erenatis, Supra glabratis, subtus pubescentibus, 4 — 6 pollices longis, 2 pol- liees las; fractes echinati. — Crescit proyineia Tequen- dama. 0 4, Dendrostylis grandifolia foliis discoloribns lan- teolatis basi attenuatis, Apice acıminatis, margine serralo-den- tatis, dentibus distantihus minutis, supra pilosiugenhis . ‚subia$ praesertim in costa venisgue pilosis, petiolis subpolliopribns . nn nn a 433 Ania pedis fere longitndine "68 pollieum iatitudine ; fores masonli albi pollicem in diametro, feminei paullo: minnres, Oreseit ad pedem montis glaeialis St. Marthensis prope Bio- hacha enm .D. apeibaefoliue. 5..Bendrostylis microphylla toliis ovali-lanceolatis bagi aitenuatis apiee acuminatis argute erruate - serratis, den- ‚Ailus mueronatis subtns in costa pilosinsenlis.. supra glabria, 1%" longis, 1° latis; Aores minuti hracieae sepalague ‚Plasa, Creseit prope St. Martha. Diptos ie Karst. ct Triava. Asperifotiacearum gen. nov, j Endl. gen. 3744. 1. Galyz 5- partitns persistens, laciniis ovalibus. ‚Corolla hypogyua, votata, tube breyi, limho 5-partite, Iaciniis elliptieis, rotundatis, aestivatione imbricatis. Stamina quinque fauci inserta, laciniis corollinis alterna, inelusa; Alamenta brevia; antherae basiiixae, rimis duabus Iongitudinalibus introrse dehiscentibus, Ovarium unilooulare,, sperinophoris duobus parietalibus arii centrum attingenlibus subbiloenlare, loculis biovulatis; evalaı dissepimentorum warginibus inflexis basi inserta,, ad- ssendentin; styli dno filtformes, stigmata eapitata. Drupa haceata teirapyrena, pyrenis osseis, derse bil eostatis, Semina” exalbuminosa , emhryonis ‚sotyledones eor- datae; radionla teras supera. u. Diplostylis fascieulnta. Arhor Novo- Granatensis ra- mig elongatis, aubseändentihns, sparsis, ramulis spinescenfi- bus; felfis gorinceis fascienlatis , ovatis, {rim pollicum lon- gindine, 2 poll, latis, hasi angnstatis apice rotündatis, inte- gerrimis, nitidis; inforescentia ferminalis, panienlata, Borea breyiter pedunealafi, ebracteati glomeratin, congesti, linearum Iriam &iametto, &r 84, 4 Het 28 434 3 .Creseit ‚loeis petrosis calidis et in aestivo siccis, litteribns ‚Magdalenae „altitndine 300— 700 metr. Floret Januario. Pre RER ’ % Loevigia®) Karst. et Triaua. (Flora Neo-Granadina p, 22.) >: Melastomacearum. gen. nov, Endl. gen. 6211. 1. -21 Calyr tubo turbinato, exius piloso, Jimbi quadripartifi ‚jöbi$. persistentibus, lanceolatis, obtusis, Corellae petala qua- wor Talyeis:fanei inserta ejusdem laeiniis alterua, obovata, apice rofundata vei emarsidata. Stuamina oeto cum pelalis inserta, alterna sepalis opposita, ıinora, sterilia; filamenie ' flikorinia glahra suhaequilonga, 'sepalis triplo longiora, anthe- rae fertiles uniporosae, basi sterilesque conneetivi appendice longiusculs,, 'simpliei, Aliformi, adscendenti instrurtae. Ova- #alnl liherum apice setosum quadrilocnlare, loculis sultiova- latis ; stylus filiformis; stigma simplex. — Capsula calyee ve- äh," quadrilocnlaris, locnlieide quadrivalvis; semina plurima 'cochlenta spermophoris’ohlongis axi centrali adnatis undigue inserta. . ö Suffraticos alpini, ramosi ramis hirtis, andimn meriden- ‘Sum ei bogotensium,, altiitndine 3000 metr. erescentes. Genus habilu Gröschowiae, ab eo sepalis persistentibus Faillime distin- guendum —_ ei Arthrostemmatis, a quo staminibus quatuor ste- rilibus differt, foliis pedieellatis supra sericeis subtus velntinis; foribus racemosis, longe pedivellatis; stam. minora hamentis ‚glabris. „ Koevigia sericen Tollis ovatis quingquenerviis, Loevigia ovalifolia folüis ovalibus quingnenerrüs, A0U- jasi attenuatis, 5 Behaniit zu Ehreii des geschätzten Öhemikers "Professor Dr, © UL öwis. ! | | | a | + mm I 7 m z e 455 Die Gattung Loevigia unterscheidet sich von der zunächst verwandten Arzhrostemmea Par. durch die auf ungleich lat gen Stauhfäden befestigten, abwechselnd kleineren, pollenlosen Staubhentel, die bei der Arthrostemma Pav. (DC, Prodtomns IN. 135.) von gleicher Länge angegeben werden, Von .der Chaetogastra, die DeCandolle wegen der fünfgliederigen Blnmenwirtel als besondere Gattung aufstellte und von: der Arthostemma sonderte, wie diese, überdies durch die vier- gliederigen Blumenwirtel verschieden. Die Lasiandra De Candolle’s hesitzt, wie die Chactogasiva, fünfgliederige Wirte, DeCandolle gründete diese Gattungen auf die Un- terschiede in der Gliederzahl der Blumenwirtel, auf die ‚glat- ten oder behaarten Stanbgefüsse, auf die stehenbleibenden oder abfallenden Keichzipfel. Die abwechselnd ungleiche Länge der Staubfäden,- so wie die abwechselnd verkümmerten Staub- heuitel, Charaotere, die in der That werthvoller sind, wie die Gliederanzahl der. Wirtel, benutzte DeCandolle weniger bei dieser Anordnung. ‘ Naudia (Annales des soienees naturelles troisieme serie. tm. A, 1845.) verbesserte einerseits die Characteristik dieser Gattungen, indem er die ungleiche Länge der Staubfäden mit benutzte, wenu er auch nicht auf die Gesetzmässigkeit in der Stellung «und. auf die Verkümmerung der Staubhentel Rück- Sicht nahni; leider führte er jedoch zugleich ein Prineip ein, Üe gewiss nicht nachahmlich ist, nämlich die Gliederung der Kelchblätter, auf die Pavon und DeCandolle ihre Gat- tungen begründeten, bei Aufstellung der seinigen ganz unbe- Tücksichtigt zu lassen. 1848 begründete ich (neue und schön- Nähende Gewächse Venezuela’), den von DeCandolle be- trefenen Weg verfolgend, die Gattung Grischowiae auf die Abfallenden Kelchzipfel der mit viergliederigen Blumenwirteln Versehenen Arthrostemmen, deren äussere, angleich lange 28% 436 Stanbfäden verkümmerte Stanbheutel tragen: Dieser Gattung Sirischowia zur Seite steht die,Loevigia mit .stehenhleibenden Kelchblättern und. gleichfalls abwechgeind kürzeren Staubfäden and ‚verkümmerten Stanbbenteln, während die Pavon’sche Gattnng Arthrostemma, wit fast gleich langen Staubfäden and:.gleiehförmigen Staubbeuteln, je nach dem Stehenbleihen oler. Abfallen der Kelchblätter, als eigentliche „Arthrostemmä Pav, mit DeCandolie’g Untergattung Monochaetum ver- bleibt, Wie gesagt, erwähnt Naudin nicht der Beschaffen- heit ‚der Staubgefässe in seiner 1845 gegebenen Diagnose, ‚arst.nach Veröffentlichung des Characters der Grischowia bei xücksichtigt er dieselbe, ohne hinsichtlich des Verhaltens des Kelches 'gleichfalls sie zu verbessern. .; Folgendes ist der ‚Character essentialis der Arthrostem- ma :Pay.: Flores letrameri. Calyejs laciniae persisfentes. Stamipa aequalia vel subaequalia, filamenta glabersima, anthe- rae., oblongae, uniporosae eonneetivo Jonginsenlo basi „ohinse bianrieulato, . “ . Der Name Monochnetum wuss: der DeKandolie schen Untergattung der. Archrosiemmg mit gleichförmig gelanter Staubgefässen und stehenbleibenden Kelchzipfeln verbleiben; während zur Gattung Loevigig diejenigen Arten-mit alhwerh; selud kleineren, verkümmerten Staubgefässen und stehenblei- benden Kelchzipfein, zur Gattung Grischowia diejeiligen ‚mit abwechseind kleineren,.. verkimmerten Stanbgefässen: an ab fallenden Kelehzipfeln gehören. -—- Comatoglossum Karst, et Triana. Sapindacearım gen. vor. Endl, gen. 5616. 1. batyar campanulatus, 5-partitus, Jariniis rotundatis, nes vatine imhricafa. . Corollae petala 5 — Shypogyna,: oblong% angvjenlata, calyce Iongiora, erecia, infus , supra ‚basih 3 451 squantd villosa limbo sub anthesitı reflexo- aneta. "Discus annularis, glandulosus, varıosus, villosus, erenatus; lobis eim petalis alternantibus. Stamina 8, rarius 5 —.7 disco inserta; filamenta suhbulata pilosiusenla, antherae lineares, achtae, basifixae, Iiloculares introrse dehiscentes. ‚Ovarzum minutuin, pilosam, triloeulare loenlis unievulatis,- ovulis basi äffixis, erectis natropis; stigma sessile, — Fructus 'obova- ‚wis, indehiseens, perivarpio coriaceo, apice trisuleatus, abortn uniloeularis, ınonospermus, rarius dispermus; semen exalbu- inosöin; cotyledones erassar, äpplientivae, .radienla minima infera, Comatoglossum strietum. Arbuscula recta sub- simplex foliis alternis exstipulatis abrapte pinnatis, foliolis acto suboppositis elliptieis 8 poll. longis, 2%” katis, basi in- aequilateris, apice mucronatis, integerrimis, sublus pubescen- ühus, sopra glahris; inllorescentia apiealis oymoso - panieu- Iata, tyinae bracteatar, flores bracteolati albi; fruetus magnitndine ovi columbae, viridis. Oregeit in littoribus Huminis Magdalenae, altitnd. 350 meit, proyineiarun Mariquita et Tequendama. „Main puergoft inco- Jaramı, j Trichänthn Karst. ei Triana. Convolvulacearum geh. 10V, Endl, 3801. 1. Calyar pentaphylius, sepalis subaeqnalibus votundatis, bi- serkatis ‚extus pilosis. Corolla campanulato - infandibuli- forms, : quinqueplieata, extus areolis villosis qningne verti- ealibus ‚notata. Stamina quinque fanei corollae inserta, in- "sa; filamenta brevia, basi „pilosn, antherae versatiles, bi- Piimosae, Ovarium uniloeulare , dissepimenti rudimentum vix manifestun , gnadriovulatum; stylus teres apice bifidus, süig- ala onpitata, Capsula uniloenlaris, bivalvis, yalvis.deoiduis, ® 438 rudimenta dissepimenti Aliformia uirinque persistentia semina, guatuor compressa margine piloso -barbata. Trichantha ferraginea. Frutex 'scandens foliis aller. nis ovalibus basi cordalis, apiee rofundatis muerenatis supre, glahris subtus ramisque pubescentibus; inflorescentiis axillari- bus, symosis folio brevioribus, floribus hreve pedunenlatis, co- rollis- albis extus areolis. pube ferruginea obsessis, 4 — 6’. in diametro, fruclibus ovatis glahris-magnitudine nueis.„Avel-, lanae. Greseit in convalli Auminis Magdalenae, altitudine 300 — 600 metr. Poggendorfün*)K. Passiflorearum gen. nov. Endi,5100.1. " Perigontum tnbo longo, eylindraceo, limbi decemparlti laeinjis Diseriatis, interioribus panllo minoribus, „petäloideis, Corona duplex, faneis flamentosa, Älis uniseriatis, tubi supra bäsin ejus afhixi pilis simplieibus aniseriatis formata. Urveo- Ins .membranacens tubi perigonialis has laxe adnexus et mar- gine infero libero gynophori basin tegens ore supero Jibero frundato, Stamina 5 exserta cum gynophoro ad medium eol- näta hie Alamenta libera , dilatata, basi squamis eyathiferni- bus intus praedita glabra, antherae basifixae apiee petaloided dilatatae biloonlares, loculis miuntis, introrse hirimosae, OYa- vium longe stipitatum puheralum uniloeulare, Ovula in pla- centis parietalibus tribus plurima pluriseriata horizontalia ana“ tropa, Styli tres, oylindriei; stigmata capitata. Bacca eorki- cata ellipsoiden pube tenui albida, detergibili tecta, uniloenlaris Semina plurima ovato compressa arillo carnoso tecta, tesin an- stacea scrobioulata. Embryo in axi albuminis carnosi ortholro- pus; cotyledonibus foliadeis, radienla umbilico pr oxima oentrifußt: _—__ *) Benammnt nach" dem berühmten Physiker Hin, Professor Dr F 6 Poggendorft. “ { ” — 439 Boggendoxffin rosen. 1. . Bas : Frutex scandens hogotensis vaulc teretiuseulo velutiio; folia stipnlata , stipulis linearibus denticulatis, petiolata, petiolo supra glandnlarım paribns sex olisesso, lamina basi cordata trilobata 5-nervia, lobis ovatis Acttminatis serratis supra pn- berulis sabtus velutinis canesoentibng‘; braeteis connatis lan- ceolato-ovalis margine serratis oalyeisque tubo tomentosulis ehyläis perigorialibus exterioribus viridibus suh apice mucio- 2 natis’interioribus roseis, u Dipiodonta Karst. Melastomacearim gen, nov. ‘Endl, geh; 6224. 1. EEE Flores oetomeri. Calyeis tubus ovatus inferne en ’eva- vi basi connatus, setis longis, basi ampliatis et pilis’stellä- fis dense vestitus, limbi 8-dentati dentes extus sefam crassam, pilosam, longam' sub apiee gerentes, intus' squamis Tinearibus inchusis 16; pilosis fancem elaudentibns fülti. Corollae petala seo ealyeis fanci supra squamas insert, ejnsdem aciniis al- lerna, lanceolaso - oyata..-" Stamind 16 aeqnälia cum petalis inserta, Alamenta-applanata, glabra; antherae basifixae vix’ap! pendienlatäe monoporosae. Ovarium vertice Tiberium &-Joonläre, apice squamulis 8 coronatum, stylus cylindrieus, stigmä sim- plex papillosum. Fructus capsularis calycis tnbo sursuni. an- . gustato ihelasus, 8-locularis. polyspermus dehiscentia loenlicida. + Semina minuta ovalit hilo ancto affıxa. ‚Diplodonta setosa. Frutex 4 — 5-pedalis ramosus, ramis teretibus nti folia hispide setosis et pilis stellatis: vestilis; folia ‘opposita petio- Ita, petioli hipellicares, :lamina eordata, longe acuminata, ?-nervia venis transversis ;notata {margine ‚erenulata uirinque Pllis Stellatis et setis. praceipug in nervis et pagina suporiore kela,. partes juniores rubescentes ; inforescontia: 'termihalis 440 oymosa, foribus ebrasteolatis pedunento communi apice Paol- Inlum erassiori: impositie, albis vel pallide roseis. Centrandra Karst. gen. nor. Euphorbiacearum Endl. . 5828. 1. “ Fleres’ moneiei in raremis terminalibus dispositi,. Ira- eteati, masculini superiores, Calyx vampanulatas 5-par- fitns lacinüis triangularibus acntis, in fundo glandulas 5 Ils oppositas gerens, aestivatione imbrieatis. Corolla. petalis 5, laciniis calyeinis alternantibus lineari - spathulatis hyalinis. Stamina underim, ungm thalami centrum oecupans,- filanents subulata pilosa, decem exteriora tomenti ope basi connexa, alterna petalis opposita minora; antherae ovales, basiixae, introrse birimosae, _ Florum, fenininorum calya 5-parlitus,. laeinlis sub- aequalibns lanceolato-triangularibus, acutis margine peclinn- tis, bäsi in axilla glandulam subglobosam foventibus, aesti- vatione valvatis, petala et stamina mnlla. Oyvarinm globosum pilis stellatis hirsutum triloewlare; styli sres bipartiti Aliformes, segmenta bifidä ‚sligmatosa, Fruetus eapsularis, trieorcus, eoceis bivalvihus, monospermis, Seminum testa hrunnea Pal“ etnlata. Tentrandra Hondensis. Frutex 5-—6-pedalis ramosus, ramis ei ramulis fereli- bus, temuis, uti_petinli. pagina inferior. foliorum et Inllorescen- tiae organa pilis stellatis albidis, indumentun teruissimmm formaptibus, teeius; folia alterna, stipulata, stipnlis tinearibus diutius persistentibus, petiolata ovata vel lanceolata acıta basj rotundata, supra lepidibas aubtilissimis subseabra, ‚sub sostata nervisque prominentibus notata, integerrima ; iuflorescel“ tia coaretata, fores hrevissime pedioellati, bracteis minntis All formibus. fultt, j ' Ä | 44i " Stannia. Metensis arbor medioeris irnneo 8—- 10-pe- dali, eäcnmine -rameso, foliis ovalibus vel ovali-lanceolatis 8" longis, 5— 6° latis, basi in petiolum subpollicarem atfe- mwiatis apice breve acuminatis, acntis glahris discoloribus sah- ins pallidioribus; stipnlis spathulatis aeutis basi Iata affixie petiolos duplo superantibus; corymbis terminalibus, Noribus albis pedicellatis braeteolatis, Taviniis calyeinis triangnlari - asitis, tubo corollino quadripollicari fauce gibhoso, imbi lobis aequilateris, stamina et hacea Stanniae formosae. (Vid. Auswahl 'nener und schönhblühender Gewächse Venezuela’s Tal, IX.) \ Bu Üreseit iu sylvis extensis ad littorn Auminis Meta, 'alti- (udine 200 metr, Floret Decembri, j j .: Diese Art unterscheidet sich durch die spathelförmigen, die Blatistiele doppelt an Länge übertreffenden Nebenblätter von der St. formosa und St. panamensis (Posoqueria pana- mensis. Walp.). Dass die Stannia ducch die gesetzmässig zwei längeren, .gekrümmten Staubfäden und die im Sehlunde gebogene Bin- menkrone. von der Posogweria unterschieden ist, habe ich schon in der oben angeführten Beschreibung der 2. formosa Auseinandergesetzt, Aublei (Guyana I 134. tab, 5) ber Schreibt und. zeichnet seine Posoyueria mit regelmässiger Blumenkrone und fünf gleich langen, gekrümmten oder vier gleich langen und. dem fünften etwas längeren Staubfäden; tie Frucht wird. bei. beiden Galtangen aus einem zweifächeri- ge Bierstock :dureh Resorption der Seheidewand eine ein- fücherige Beere, die mit den Besten des Kelches gekrönt ist. Walpers- (AnnalesH, p. 797.) und Planchon (fore feg gerieg taf,; 587.) scheinen Beide 'dies nicht ‚recht überlegt ”ı haben, da sie die unterscheidenden: Merkmale: beider 442 Gattungen gänzlich verkennen, indem Walpers sagt: „qui- bus notis Stannia a Posogueria distinguatur, non intelligi- tar,. nam baeram semper bilocnlarem neo unguam uniloenla- rem vidi®; und Planchon l. e.: „D’apres M. Karsten, Aublet ‚represente son Posogueria longifolia avee un frait gonronne par le calice, au lien que Je limbe de cet organe gerait caduc chez le Stannıia: mais Aublet a-t-il fait des- siner un finit mur? Pa-t-il exactement figure? On donte beaucoup, lorsqu’on a la mesure de Pexactitude de cet autenr.“ Herr Planehon würde seine Dongnixotade erkannt haben, hätte er einen düchtigen Blick in die Diagnose der Stannia geworfen, wo es heisst: „Calyx. tnbo persistente. — Bacta ealyeis limbo excresceente coronata.“ Statt dessen copirt er, merkwürdig genug, Endlicher’s Diagnose der ‚Posogweria zu der. Copie meiner Staunia, und unterhält sich und seine Leser während dieses Geschäftes mit Klagen über die Nach- lässigkeit, Einfalt, Nenerungssucht u. s. w. gewisser Bolani- ker. In Bezug auf die geseizmässig längeren, gekrümmieu beiden Staubgefässe der Stannia bemerkt Herr Planchen mit- bewunderungswärdiger Naivetät: @nant & Yindgalits .des dtaminös; il wexiste sur ee point entre les denx plantes que des differences du. plus au meins.“ — Die Posoqueria latifolia (Boem, et Schalt.), in deren Beschreibung es heisst: alahastro hine gibbo, ebenso -die pP. decora DC., P. havannensis DO. und die P, gracilis Roem: et Schalt, und P. vevoluta Nees, von welchen beiden letzte- ren „eorolläe limbo irregulari “ in der Diagnose gesagt wird (DC. prodr, IV. p. 375.), zehören vielleicht zur Gatumg Stannie, während die P, Iongiflora Auhl. und P. trinitats DC., mit regelmässiger Blumenkrone,. wahrscheinlich auch hinsichtlich der Stauhgefässe übereinstimmen und die Gattung Posogueria hilden mögen. — . 448. Anamorpha Karst. et Triana gen, nov, Buettneriacearum Endl. gen, No. 5339, 1. Calyx eampanulatus, quinquefidus, demum vesieuloso - in- fatus, laeiniis aestivatione valvatis. " Coroline petala quinque spathulata, calyci snbaequalia, unguibus imo tube stamineo adnata, aestivatione imbricata. Stamina quingue, hypogyna, petalis opposita; filamenta in tubum eonnata apice libera linearia; antherae ovales, ex+ trorsae longitndinaliter birimose dehiseentes, Ovarium brevissime stipitatum, tnbo stamineo inelusum, hirtum, quingneloeulare; ovula in locnlis- gemina, angulo oen- drali superposite inserfa, adscendentia, anatropa; styli quin- que, fliformes, stigmata punctiformia. _ Capsula minute subsessilis, intra calycem auctum recon- dita, loenlieide quingnevalvis. ‚Semen abortu unicum, adscen- dens, ovatum, testa crustacea, umbilico basilari; emhryo in- ira albumen tarnesnm, orthotropus, cotyledenibus foliaceis, sordatis applicativis, planis, radionla tereti, umbilico proxima, infera. “ Frutives Novo-Granatenses pube stellata hirsnti; foliis alternis petiolatis, ovatis vel subcordato - ovatis, dentatis vel serratis; stipulis lateralibus geminis, deeiduis; inlorescentia “äillaris, ümbellulis glomeratis composita, petiole, bractea Äulto, brevior; ealyx sub anthesin viridis, fructifer anotns dla- . vesgens, eorolla Inten; capsula pilosinseula. il. A, Waltherioides, foliis longe petiolatis, ovatis, dcmninatis, basi cordatis, duplicatim orenafo -serratis, pagina, ®periore, -petiolis ramisque pilosis, pagina inferiore pilis stellatis pnlierula , capsula pilosinseula. Creseit ad ripam Anminis Canea, 1000 mer, altitudine (prope Buga), 444 Barmeistern ®#*) Karst. et 'Priann, Löbeliacearum gen. nov, Endt. gen. 3069. 1. Calyx turbinatus, tubo ovario adnatus limho reguları supero 5-deniato, laciniis patentibus. "Corolla disci epigyni margine, summo calyeis inbo in- serta, lübo medio angustato, limho bilabiato, labio inferiore in- late "iripartito, superiore longiore bifide, laeiniis falratis acu- ti deorsam spectantibus etm inferiorihus contiventibas. Stumina quingue inbo erorollae basi inserla, exserlä, filamenta basi Jibera, jaxta totam longitndinem in fubum con- nata, antherae biloenlares, longitndinaliter birimosae tubi apive curvalo orificio pilosiuscalo facie interiore adnalae. Ovariım inferum, -bilooulare; ovula plurima, pläcentis bilobis dissepimento utringne adnalis undigue afüixa, sessilia analropa; siylus simplex, teres, tubi staminum Jongitudine, stigma ‚bilobum, " ». Bacca pericarpio varuose , sueculento, epidermide ten teeia, dentibus ealyeinis auetis conniventibus eoronala. . Se- mina plurima, minima, spermophoro immutato aflıxa; testa laevi erustarea; embryo in axi albuminis, earnoso - oleosi, mi- aimas,, eylindrious, radienla hilum speetans, cotyledones rudi- mentariae, . . Suffrutices Novo-Granatae, loeis sylvatieis pluvialibns, temperatis 1500 —3000 meir. altitndine habitantes, seandentes utplurimam glahri; folis_ alternis, llores axillares solitari uiplorimum longe pedunculati et viridescentes. 1. Burmeistera Ibaguensis eaulibus derambentibns, subsimplieibus siriatis, folüs acuminatis, hasi in petiojam atfenuatis, argute serratis, inferiorilns Inneeolatis, superior“ *) Flora Neo -granadins 9.18, genannt zu ihren des Hrn. Prof: Dr, Burmeister in Halle. Be . 445 bns gyatis vel lancealato-ovatis, pedunenlo folio superiore duplo fere longiore. . Creseit in loeis umbrosis montis Qaindinensis, altitadine 2200 meir. prope in Palmilla, . 2. B. pomifera foliis sparsis, subintegerrimis, glahris hreviter peduneulatis, lanceolatis, acuminatis; pedunculis folio longioribus, columna staminen longe exserta, haceis viridescen- tibus vesienlosis pericarpie varnoso inflato, spermophoro im- mutato., : Creseit in montihas igniromis Pasto et Cumbal, altitudine 2500 ei 3000 metr, . . % RB. tomentosula foliis petiolatis sparsis, lanceolato- acnlis, hasi angustatis, versus apicem erenatis, supra glabris subtas nervis venisque, pefiolis ei corollis fusco -tomentosulis, pedunenlis folio brevioribus, eolnmna staminea ineinsa. Creseit in mente Quindiu, altitadine 2000 meir, | 4. B. acuminata foliis petiolatis lanceolatis longe acu- minatis, basi oblique rotnndatis, wargine erenatis, pedunculis axillaribas, folio hrevioribns. Bogota. , 5. 3, succulenta foliis breve petiolatis, oblougo -lan- veolatis acaminalis grosse serratis, pedunenlis folio longiori- bas, tue stamineo longe exserto. j Creseit ciren „EI Roble in monte Ouindin, 2000 mer. altitudine, em, lacerata foliis lanceolatis acuminatis basi in pe- tiolam Altennatis, laceratis vel. repando - grosse - -dentatis, pe- Annontis folio Iongiorihna, fruetus.pisi majoris magnitndine. Creseit in vieinitate St, Rosae montis. Quindie, altitudine 1700 metr, - * R, marginata foliis Ianenolais, acuminatis basi in Peliplum attennatis,. neryo ranspienn Wargingute praeditiä, 246 "margine argote erenato-dentatis, dentes et nervi juniorum sabseabri, peduncnlis folio longioribus, tubus stamineus Jonge 'exserins. Creseit in vieinitate pagi „Consotn“ in mente Qnindie, altitadine 15 metr. Herrania Gondet, Character compleins. (Brotobroma Karst, et Triana Flora Neo-Granadina p. 11.): Calyr subglobosus vesieulosus tridentatus, dentes cün- eavi-triangulares, aestivatione valvata, arete cohaerentes, suh- eonnati, post defiorationem decidaus. Corollae petala quingue hypogyna, euenllalo -coneava, eienlli npice inflexo, superne in ligulam Jinearem ante anshe- sin induplieatam prodncto, aestivatione valvata. Tubus staminens corollinns eampanulatus decemfdns, la- einiis quinque sterilibus, cum petalis alternantihus, eorundem hasi enenllata multo longioribns, elliptieis aentis, totidem Ter- tilibas, brevioribus, linearibus, petalis oppositis, singnlis wis. vel di-antheriferis; antherae extrorsae, biloeulares, didymae, intra petalorum euenllum reconditae, loeulis divarieatis, bie valvibus. Ovarium sessile, 5-loeulare pentagonum, pilosum‘ orula ° in. loeulorum augulo eontrali plurima uniseriata horizontalit anatropa; stylus teres apice 5-fidus, stigmata simpliein. .. . Frutex corinceus, ellipsoidens devemeostatus. subquingut- angularis pilis prurientibus hirtus, 5 -ocularis, indehiseens-. Serhina plurima angulata subrotunda ; testae stratüm exit“ vius tarnosam interiis membranacenm. Embryo eotyledonihts crassis hine convexig inde planis , radieula brevissima. Arbusculae Americae tropicae parce ramosat foliis digiia- is, oliolis 5 — Fnis lanceolatis ovalibusve''glabris vel Ffra Mn m ie un 447 tomöntosis; floribns speciosis faseieulatis e trunco süperiore ortis, Herrania aspera. Arlusenla sobsimplex in vallis Oreno- vensis marginibus ad pedem Andinm bogotensium meridensinmque “erescens et littora Auminis Magdalenae habitans; foliis longe petiolatis, petiolis 1 '/,‘ longis, pube flavescente tomentosis, bi- stipulatis, stipulis filiformibus deeiduis, septem-digitatis, folio- ' . lis pedalibus lanceolatis basi attenwalis, apice acuminatis mar- gine ex erenatnris dentieulato, pilis stellatis pilosinseulo - aspe- vis; Horibus fusco-rubris semipollicaribus, calyx pilosuts, co- volla rufeseens laeiniis suhtripollicaribus, coronae stamineae Jaeiniis ovato lanceolato acntis, staminibus hie tri- illie di- } antheriferis ; feuctibus tri — quadripollicaribus fusco - rabris, "seminibus edulihns sapore is T’heobromae similibns, .„Caraito del monte“* ineolarım. + Diese Art steht der von Gondot als pricherrima be- sehriebenen zunächst, unterscheidet sich durch die Färbung der Blumenblätter und die Anzahl der Antheren, so wie durch te nicht ausgerandeten Zipfel der Staubfadenkrone. Es fin- : det sich eine Varietät mit fast glatten Blättern. — Die Saa- Men dieser Pilanze, wie diejenigen der Theobrome, sind wicht in dem Fruchtileische eingebettet, wie sie in der Regel N heschrichen werden, sondern die äussere Schieht der Saamen+ \ schaale selbst wird Hleischig, enthält Zucker und eine Säure, die diesem Fleische einen angenehmen erfrischenden Geschmack verleiht, —— Theobromn glauen sp, nov. Arbor %0-pedalis ad lit- tote "uminis Meta erescens, foliis lanceolatis basi sensim “tennatis, apive longissime acuminatis, acutis, supra glabris Sirldilns, subtus brunneo, retienlatiin venosis, inter venas gla- ‚ Pras pübe tenuissiimaadpressa glancescentibus, margine inie- 448 gerrimis; ‚petiolo et ramulis pilosinseulis; fraetus ellipsoidens viridis indehiscens Seminibns cum 7. Cacao incolae ninn- tar, — Unterscheidet sich von der T. dicolor Huml. et Bonpl. ph aeg. I. p. 104. t. 30, durch die versehmälerte, nicht herz- förmige Blatibasis und die geringere, mikroskopische Behaa- rung des Parenchyms, nicht der Nerven, der untern 'Blatt- äche. Der Geschmack der Früchte weicht kanm von dem der T. Cacao ab. - Cahota gen. nov. Ülusiacearum Endl, gen. 5439. 1. Flores dioici. Calyx bibraeteolatus, braeteis oppositis minutis, 4-phjl- Ins, sepalis dernssatis persistentibns, exterioribus minoribus Corollue petala quinque ohovata, aestivatione imbrieat, sub anthesin patentia, Sores masculi. Stamina plurima, filamenta in massam hemisphaericam foveolatam :arete eonnata, antherae oblongae foreolis insertae, apiee poris duobns dehigrentes; ovarli rad. mentum nullum, Flores feminini. Ovariım liberum sessile giandnlis de- . vem carnosis.in coronam connexis denium deeidunis einekum quingueloculare, ovula in locnlis plurima axi ceutrali biseria- tim inserta, pendula,, amatropa; stigma sessile peltato - voni- enm ö-lobnm, Pructus ovoideus; carnosus, 5-loenlaris, enpaularis, 40 mum 5-valvis, valvis a columna centrali pentagena angnlis septante solatis, ‚ Semina plurima colnmuae centralis faciebus -hiserialim inserta, ovata, declinaia, arillo carnoso eincta. €. Carachensis. Arhor 20-pedalis, frondosa, Se viscido, farescente sontens; faliis deenssatim oppositis IA » 449 eeolalis obinsis basi in pelielnm attennatis pemninerriis, co- rigeeis nitidis, integerrimis; Nloribus terminalibus, in pedicello bibraeteolato solitariis ve) in pedunculo communi ternis, ereetis vosejs; fructibus pendulis allis rubescentihus, Creseit in provineia montuosa Trujillo reipnhlitae Vene- anelänae, altitudine 1000 metr. Durch das Aufspringen der Stauhbeutel nähert sich diese Pflanze der Gattung drrudea St. Hilnire (Flora brasiliensis 1, pP 318. 1. 66), dereu Blumen jedoch zwittrig, wenigstens nicht steis dielinisch sind, deren Kelch und Blumenkrone vielblätteig sind und deren achtfächeriger Frachtknoten in jedem Fach6 nur zwei Eichen keherbergt. ‚Iaemellen. „Apocynearum gen. nov. End. 3374. 1. Calyx ovatus 5- partitus, Ineiniis ‘semiorbieularibus, iar- 'gine membranaceis, aestivatione imhricatis, suh anthesin erectis, persistentibus, Corolla tabulosa, limba quinguepartite, laciniis lanceolato- linearibus, deeiduis, aestivatione conrolulivis, llavescente; « fauce glabra, tubo ad inserfionem staminum pilosinsealo. . : Stamine 5, inbo corollae supra basin inserta, limbi la- iniis alterna Alamenta brevissima (seoundum alabastri unius ' snbeyolnti examen) cum tubo corollae diutius persistentes. Ovarium liberum biloenlaxe, ovula plura dissepimentis Axi centrali longitndinaliter adnatis affixa, hemianatropa, sty- „lu sonious longitudinaliter 10-costatus; sligmata duo 'laneeo- 'lata, applieativa gum styli parte snperiori deeidua. — Fructus ' baocatus oroideus, styli basi terminatus, monospermus; semi- ‚a, axi affızi, testa mucilnginosa anecharinn; embryo in axi Ialbuminis aequabilis inelusus, radieula fusiformi supera, soly- edonibus foliaceis. ‚ovalibus, applieativis, rBa, 4 Het 29 450 .- Inemellen edulis. Arbor lactescens littoribus Metze vbservata, mediorris, ereumine densissime foliaceo, foliis op- ‚positis breve peliolatis lanceolatis aeuminatis integerrimis gla- bris chartaceis discoloribus, pagina superiore lucentihus; in- Fr ilorescentiae eymosae fores axzillares pednneulati, bibracteolati, -" üarescentes parvi; fruetas Navi, ovali, styli residuo superali, magnitudine nueis „Avellenae, edules, zapore gratissimo dulci, sucens trunei lacteus potabilis. — „Leche y miel® ab incolis dieta. Hemitelia Presi (nes Fee). Indusium inferum dimidigtum, Iatere superiore defieiente, - sori venulis impositi, Rob, Brown (Prodr. N. H, 158.) vereinigte die (ypl- sche Form dieser Gattung, die Z. capensis mit den Une- midarien Presl’s, in seiner Gattung Hemitelia. Hooker reihete sie den „Alsophilen an; in der That war der eine fast ebenso sehr, wie der andere zu seiner Anordnung berechtigt, da das einseitige, den Fruchthaufen nur bis zur halben Höhe bedeckende, schuppenförmige Schleierchen der M. capensis und H. aspera (‚Alsophila Sw.) (vielleicht auch latebrosa Wall. ?) fast die Mitte hält zwischen dem tellerförmigen Schleier- chen der übrigen Hemitelien R. Br, (Onemidaria Presi) und den oft vielzählig beisammenstchenden, die Basis des Fruchl- 'baufens bedeckenden Haaren der Alsophila R. Br. - Der Habitus der Hemitelien Presls ist mehr dem der At ten der Gattung Alsophila ähnlich, die Structur des Schleier- ‚ehens ‚nähert sich, besonders bei den anzuführenden Artöl, derjenigen der Cnemidarien Presls; wenn man daher nicht die Gattungen Alsöphila Presl und Cnemidaria Presl als Uni tergattungen neben der dritten, durch die . .capensis ee tepräsentirten, in eiie Gattung vereinigen will, sieht min 451 sich genöthigt, ‘diese letztere mit Presl anzunehmen, der diese mit halbem anvollständigem Schleierchen verseheneh Formen Hemitelia, während er die übrigen mit .vollständi- gem ringförmigem Schleierchen versehenen Arten Cremidariä uannle. Den von Presi den Heomzitelien beigelegten Cha- adter des Angeheftetseins des einzigen Fruchkthaufens eines jeden Läppchens auf der Basis von dessen Mittelrippe legte schon Gardner als unhaltbar dar; bei der Hemitelia capensis selbst finden sich die Fruchthanfen bald nur auf der Mittel- “ zippe, bald auch auf den Adern. Hemitelia Servitensis. Arbor 10-pedalis, trunco foliorum cicatrieibns notato, for lis amplis lanceolatis, aculis, bipimmate -pinnatiidis 5 — 6 longis, basi 21/g* latis; pimis alternis petiolatis, lanceolatis dentis pedalibus majoribusre 8 — 9 latis, approximatis, inferioribus divaricato-reflexis, mediis divergentibus, superio- tilus patentibus; pinnulis Innceolato -Iinearibus 45% longis, 67% Iatis, acutis basi inaequalibus, pinnatifidis, apiee la- Sinlis minutis et confluentibus, serratis, petiolatis, petiolus ui rachis primaria et secnndaria et costa media laciniaruit supra pilis fuseis adpressis-paree tomenlosus, subtus uti rachis secundaria costaque Iaciniarım et venula pilis minutis pallidis hirtulys, palcolis lanceolatis minnfis fuseis hie illic adspersis; lacihfis alternis oblongo-faleatis aentinsenlis wargine obtnse serratis discoloribus, supra satere viridibns, subtus pallidiori- ven, sinubus acutis ad tres partes longitadinis segrogatis. Son“ venae dorso, vel bifarcationi, vel rami superioris dorso impositi, margini approximati, globesi, Indusio dimi- dinge, Iatere infero receptaculi basis adnnto, margine eiliato, Aporahgiis Subsessilibus dense tecto. pilisque Iongitudine spö- Kangiorum ; sporis tetraädris reticulatis glabris. 29° 452 Creseit in provineia Cundinamarca Novo-Granätae, älti« $udine 200 metr. , locis humidis umbrosis. Von der nahestehenden 3. aspera (Cyathea aspera-Br.? Hook. et Greville tab. CCXII — XV.) unterscheidet sich die ‚U. Servitensis durch den gesägten, nicht ganzrandigen Rand der Fiederläppehen, und von der HM. capensis Br. (Cyathea Sw., Cyathea riparia Willd.) durch die viel längeren, hrei- teren und länger zugespitzten Blattiedern. Wemitelia andina. Arbor sexpedalis; trunco foliorum eicatrieilus notato; kollis 5- pedalibns lanceolatis acuminatis bipinnato- pinnatifidis, petiolus uti rachis snpra eanaliculatus, basi subaenleolatus, sub vernätione paleis scariosis, pallidis teeins, pinnae distah- tes, inferiores breve petiolatae, lineari -lanceolatae 4 lont gae, basi inaequales hie pollicem latae pinnatifidae; rachis primarie, secundaria et costa pinnularım supra pilis fuseis adpressis teciae, cösta media pinnularum et costula Inciniaram snbtus paleolis ovalibus, acutis, pallidis hie illie adspersae : Iaeiniae alternae oblonzo - falentae obtusae margine repando- erenatae, sinubns aculis ad ies partes kongitudinis disjunefäe hand se altingentes supra satare virides, subtus pallidieres: venis venulisque fuseis notatae. Sori globosi margine laci- niarım approximati, bifurcatione vel dorso venarum imposili; indusium dimidiatum membranaoeum, latere inferigre redepfn- enli basi adnato; sporangia receptaculo globoso piloso hasi attenuato aflixa, sporis tetraddris. ct Creseit in deelivitate montis glacialis St, Marihenis, alti- tadine 2500 metr. Ist der ‚Cyathea Servitensis sehr ähnlich, . unterscheidet sich jedoch durch die weniger tief getheilten, breiten, stm pfen Fiederläppchen; durch die kürzer gestielten Blattfiedern; 453 dureh die weissen Sprensehnppen auf den Aunkeln Adern und der Mittelrippe dieser Fiedern; zu der 3, eapensis Br. -und A. aspera verhält sie sich wie die vorige Art, — Cyathen Smith et auct, Cyathea et Disphenia Presl. A. Indusia eircumseisse decidra. Cyathen erinncen. Arber octopedalis majerve; foliis quinquepedalihns lan- eeolatis, bipinnatis, pinnulis pinnatifidis. Petiolns cam rachide supra eanalienlatns, basi extus aculeis obsitus et vernafione ni in rachide seeundaria costisqgue paleis lanceolatis, sea- riosig, brunneis, margine scariosis densissime teetus, Rachis .Primaria, serundaria eostaque pinnularum pilis faseis antrorsis supra dense t(omentosae, snbtus pilosinsenulae. Pinnae lanceo- Iatae Jineares breve aeuminatae subbipedales, Pinnnlae SeS- siles lanceolato - lineares, inferiores oppositae, superiores alter- na6, Apice serraize. aenminalae, in costulis squamas linenres fuscas gerentes; laeiniis approximatis, faleatis linearibus ob- tusis, margine basi ad medium erenatis, supra glabris sature Yiridibus_ hie castula. venisgue prominulis, subtas glaucescenti- bus, pile solitario hie ilic obsitis. Sori costulae approximati venarum bifurcationi impositiz indusia eiremmseisse decidua, residun patelliformi persistente ; Sporangia veseptacula pedieellato, glehoso vel bipartito, pilo- Siuseulo undique insertn. Creseit ad pedem australem montis . Släciali. Meridensi, alt. 2000 metr., Von der C. Quindinensis, ansser durch die Färbung, durch die fehlende Bekleidung der untern Blattläche and durch die braunen, nicht falben Knospendeckenschuppen nnterschie- den; von’ der 'C. "divergens Kunze durch die sehmäleren; ER 454 sitzenden Fiederblättchen abweichend, so wie von der ©, ele- gans Heward durch die Form der Receptacula, die bei dieser. kegelförmig, bei der. C. erinacen kuglig, so wie durch die bei jener von der Mittelrippe enifernter stehenden Frucht- haufen und die mehr gekerhten Blattränder; von der C. cuspi- data Kunze ‚unterscheidet sie sich dureh die glatte Unterseite der abgestampften Blattiedern, während jene mit Haaren und hinfälligen, weissen Schuppen besetzt und zugespitzt sind. Sehr nahe sieht auch diese Art der Cyathea Serra W., von der sie sich durch die weniger gesägten und nicht bis auf die Mittelrippe getheilten Fiederläppehen unterscheidet. B. Indusium irregulariter fatiscens. L Sori costulae appronimati. Cyathea Quindiuensis. * Arbor 6—8-pedalis, foliis Ianceolatis bipinnato - pinnati- üdis, magnis, pinnulis pimmatifidis. Petiolus cum rachide supra eanalieulains, basi in gemma paleis pallidis Tanceolatis deci- duis obsilns; pinnae elongato -lanceolafae, suhbipedales, alter- nae, Rachis primaria et serundaria pilis rufis ramosis ef paleolis Jaceratis undigue tomentosula. Pinnulae Iincares 3” longae, 5° latae, in petiolo brevi hirsuto subsessiles, subtus in costa paleolis ovato-lanceolatis, longissime acuminalis margine peclinalis dense obsessae et pilorum ramosorum fd“ menio sufo fociae, pinnaliseciae, Iaeiniis alternis Iinearibus, sinubus basi acutinseulis ad basin usque discrefis, discolori- bus suhtus glaueis et bio paleas lanceolatas laceratas hyali- nas pilosque ramosos gerentes, Sori globosi eortae approximati bifnrentioni ‚venarum impositi; indusium hyalinım, album, demum irregulariter fa-- tisvens, sporangia in receptacnlis globosis,. pilosis sessilia- nn 455 Creseit in tractu montnoso @nindiuensi inter finmina Magda- lena et Cancn, Diese Art ist zunächst der C. serra W, verwandt, die jedoch fast glatte oder nar an der Spindel und Mittelrippe leicht behaarte Fiedern hat, während die C. Ouindiuensis.mit Schuppen und Haaren auch anf den Venen der Unterseite be- selzt ist, vorzüglich aber ist es die blaugrüne Farbe der un- tern Blatiläche, die sie augenblicklich 'als ‚verschieden von der C, serra erkennen lässt; durch denselhen Character ist sie anch leicht von der €. Zmıryana Hook, zn unterscheiden, den sie mit der neuseeländischen C. albata Sw. und der C. glauca Bory gemein hat, von welcher ersterer sie darch den angesägten Blattrand und die der Mittelrippe mehr genäher- ten Fruchtbaufen abweicht; während die letztere dreifach ge» fiederte Blätter mit oblongen Läppchen der Blatthiedern, deren unferste von der Basis bis zur Mitte gezühnt sind, bat. Die Mittelrippe der Blattiedern dieser € glauca Bory ist über- dies mit linearen, spitzen, strohgelben Schüppehen, deren Mittellinie schwarz gefärht ist, und mit bräunlichen, lanzelt- förmig zugespitzten, £—% Linien langen Sprenblättchen be- seizt, und deren Schleierchen ringsum eingeschnitten abfallend. Auch die Gyarkea incurvata Kunze hat folin subtus glau- eeseenlin, doch unterscheidet sie sich leicht durch die Jänglich eirunden Fiederläppehen und die mit der Spindel am Grunde abwärts verwachsenen Fiederblättchen. Die Form der Blattiedern der ©, Ouindinensis erinnert au die C. arborea Sw., Disphenia arborea Pral,, deren zwei- heilige Receptacula dieselbe generisch verschieden erscheinen Inssen, obgleich jedoch durch die Unbeständigkeit Jieser Eigen- schaft an ein ımd demselben Individnam eine solche Sonderung nicht gerechtferigt wird, on 456. 19 Sori inter costulam et marginem, costulae paullo approsimati. a. Venae simplices vel furcatae. ’' . » Cynihen equestris Kunze, varietas Boconensis. „"Arbor sexpedalis et-nlira; foliis bipinnato - pinnatifidis, eoriaceis, magnis Ianceolatis acuminatis. Petiolus cum rachide suprä canalienlatus, basj aculeolis et paleis brunneis obsitus; ginnulis remotis alternis ‚petiolatis, lineari - lanceolatis, ‚pinna- tiäidis, apiee acuminalis serralis basi inaequalibus in apice pinnae conflnentihus. Rachis primaria , seeundaria ‘coslaque pinnularam ‘cum petiolo snpra. pilis adpressis fuseis, hirla: suhtus uti snperficies pinnnlarum ceaeterum glahra; Iacinlis pfanularım alternis mon se tangentibus, sinubns aentis- fere ad basin discretis, faleatis oblongis serratis, obtusinseulis vel subachtis; vena furcata in medio laciniae interdum ramo alters simpliei (in latere superiore basali) praedita; soris inter 60- stulam et marginem sitis costulae approximatis indusiam irre- gnlariter dehiscens; sporangia receptacnlo piloso in bifurea- tione venarum, vel rarins, iversus_apieem laeiniae, in dorse simplieiam sito undique affixa. Folium 6-pedale, pimnis maximis sesquipedalibus, pinnu- lis 56" longis, 1— 11//” latis, petiolo 2 longo', Jacimis pinnularım 6 — 7 longis, 3 Iatis. Oreseit in deoliritate australi montiam meridensiun jro- gionem nivis aeternae atlingentium. Unterscheidet sich von der Cyathea equestris Kuuzes durch die fehlenden Schüppchen auf der Unterseite der Mittel- rippe der ‚Blatifiedern und dürch die etwas geringere Grösse dieser Fiedern und deren Stiele. Sporangien zählte Kunze gegen %0-in einem Haufen, wo sie mit Haaren, den vorküm- merten Sporangien, gemischt sitzen; hei 'der ‚vorliegender Pflanze aus Venezuela (Paramo de Bocono) findet. sich wohl " \ | | 457 die doppelte Anzahl von Sporangien; doch sind wohl .alle diese Verschiedenheiten nieht hinreichend, eine nene Art der- auf zu begründen, es scheint mir dieselbe nur eine Varielät der 0. equestris zu ‚sein, die Pöppig in Peru am Berge S. Cristoval bei Pampayaco entdeckte, während die meinige im dem Gebirge von Merida an dem südlichen Ahhange der Berge von Trojillo in einer Höhe von 2000 Meter im Monat Fehruar mit reifen Sporen gesammelt wurde. Auf die Unbeständigkeit der Verästelung der Venen machte schon Kunze aufmerksam, wodurch die von Presl-aufge- stellten und yon Hooker angenommenen beiden Abtheilungen der Gattung Cyatheg, die Nozovarpia und Eycyathea, sich aa unhalthar darstellen. Beständig seheint mir der Ort der Gnbeltheilung der Venen und der Anheftungspunkt der Frucht- haufen zn sein, doch hält auch Kunze diese für ven änderlich, Cyathen straminen, , Arbor 8 10- pedalis truneo polliees quatuor in diame- to, follorum eioatrieihns notato. Foliis ‚bipinnato- pinnatifidis, Mgnis 5 longis sub vernalione paleis amplis lanceolatis stra- mineis demum deeiduis imbrieatim tectis; petielus, rachis pri- Maria et secundaria post evolnfionem enm villis plus minus obsitus et fomento fusco paroo uti eostula laeiniorum tectus % basi aenleolatus; pinnis petiolaiis pedalibus 4 — 5” Iatis InneepJato - linearibus apice pinanlis minulis erenato aeumina- üb; pinmnfis sessiliins lineari-Ienceolatis, 2 21/a longis, EU ats, aenminatis, pinnatis, supra subglabris, subtus in nervig palealas lanceolatas, Inceratas et pilos gerenlibus; la- Snlae oblongo- -falcatae, margine erenatae, oblusae, sinubns Peulis ad tres partes longitudinis segregatae, versus apicem Minniag 'et eonfiaeptes: Sori dorso vel furcationi venae:propa wen 458 eostulam impositi; indusinm irregulariter fatiscens, sporangia breva pelicellata receptacnlo subgloboso depresso breva piloso undigue inserta. Creseit enm €. Onindiuensi in declivitate mohtis gla- cialis vulcanici Tolima. nl Im Habitus und der Blattform ist diese Art der U. a=- celsa Sw. ähnlich, so wie auch durch die Anheltung der Frnchthaufen in der Nähe der Mittelrippe der Fiederblätichen, jedoch durch die Behaarnug dieser und die grossen, weissen Sprenblätichen von derselben verschieden. Der Cyathee les gans ist sie durch die Stellung der Fruchthanfen neben der Mittelrippe ähnlich, jedoch durch die weit kürzeren Blätt- läppehen und das Aufspringen der Schleierchen dieser (falls dasselbe richtig beobachtet warde) und die grossen,’ weissen Spreublättchen verschieden. Cyathea Boconensis, Arbor 10—15-pedälis, foliorum ceientricibus truneo n0- . tato; follis 3—- 4-pedalibus, Lipinnato-pinnatifidis, Bachis primaria seonndaria costagae pinnularum tomento fuseo dense teefae paleisgue linearihus acntis faseis intermixtis; plunae pin- nulaeque juniores sul vernatione trinque basi squama linea- ri, brunnea, deeidna, stipnlaeformi fultae; pinmulae sub- sessiles, lineares acuminatne 4-5" longae, 8° latae, pin nalo - parlilae apice erenato-serratae, discolores, Supra ex cepta costa glabrae, subtus paleolis alhis, enenllatis acumina- isque, diutius persistentibus et paleis fuseis lanceolatis, de- eiduis obsitae; Incinine alternae, oblongo-faleatae, suhacnlat margine-serratae, sinubus arntis ad basin fere diserelAf; superiores minniae, ad apieem serratum, acılum- pinuulae confuentes. “Sori glohosi, bifnreationi. venarum inter margi- nem et costulam impositi; - indusium irregulariter- fatiscens) 459 sporangia sessilia receptacnlo discoideo , piloso undigue allıza, . In der Form der Blätter und Vertheilung der Nerven hähert sich diese Arı der Cyathea elogans Heward, von der sie jedoch durch die kürzeren Blaitzipfel, durch die Anhef- tung der Fruchthanfen, durch die Form der Schleierchen und dnrch die grossen, Lreiten, braunen, anf den Rippen befe- tigen Spreuhlättchen unterschieden wird, da die ©. elegans unr- wenige schmale, baarartige Schüppehen auf denselben ‚hat, auch ist das Receptacalum hier Bach scheihenartig, bei der © elegans lang konisch. Von der €. straminea, der sie gleichfalls in der Form des Laubes ähnelt, ist sie durch die Bekleidung sogleich zu unterscheiden. bh. Venae pinnatae vel dichotomne. Cyathea auren Kl. var. sqeamosa. Arbor viginti pedalis (interdum altitudinem 40 pedum Mlingens) trunco foliorum eicatrieibus notato, folis 4 — 5’ longis, amplis lanceolatis, aentis, bipiunato -pinnatiidis, pe- ‚Solo basi cum rachide. primaria acnleato vel acnleölate, snb- Ius paleis lanceolato -acutis, einnamomeis, scariosis, deciduis tense teeio, supra uti rachis secundaria costaqne pinnularum lomento einnamomeo vel fulvo e pilis minntis, adpressis undi- Me tecto, eostula venaram et pars superior costae supernt Ris longioribus, solitariis obsita et facie inforiore simul cum venis pinnato-ramosis pilosisque paleis eneullatis et peltatis, Wallbus, acnlis margine Inceratis teelae; pinnis lanceolatis üllernis valde approximatis in folii apiee hand confnentibas, huferioribus reflexig superioribus patulis; 1/5’ longis, 10% is, pinnalis alternis lineari-laneeolatis, aruminatis, acnüs, Mmalifidis, hasi ingequalibus, Inferioribus brore petiolatie, ®tperioribus sessilibns, 57 longis, %/4. latis; laeinlis oblongo- BEN 460 falentis, subacntis, margine serrafis, sinubus anguslis arnlis usque ad cosinlam fero disjuneiis, vieinis se invicem fere tangentibus omnibus diseretis, discolorihus, supra safurate viridihus infra pallidis glaucescentihus glabris (exceptis venis u supra) nervis sat prominentibus farcatis vel Difureatis. vd pinnatis, — -.. Sori globosi in dichotomia venarım inter costulam. et marginern costulae magis approximati; indusia. irregulariter faliscentia; sporangia reveptaculis stipitatis * hemisphaerieis dense pilosis undique insidentia, pilis longituline sporangio- - cum, ‚sporis tefraädris. Creseit in montibns vieinitatis nrbis Oaraeas, altitudine 1500 metrum, sylvas humidas fertilissimas inter Petaquire et Colonia Tovar habitans, - Die Fiedertheilung oder mehrfache Gabelung der Venen, so wis die dichte Bekleidung der Unterseite. der Fiedermittel- eippe mit länger stehenhleibenden Spreublättchen und. die, ‚oft mehrere Linien langen Stacheln auf der Unterseite der Basis des Blatistiels mit den breiteren Fiederläppehen lässt in die-. ser Form eine eigene Art vermnthen, wenn man nicht Geler genheit hat, die ganze Reihe von Mittelstufen zu beobachten, die zwischen ihr und der €. aurea Kl. sich findet, die mit schma- len, fast linearen Fiederläppchen und einfachen oder einfach“ gahelästigen Venen und oft zu kleinen Höckern auf der untern Seite der Blatistielbasis vedneirten, Stacheln versehen ish Diese sehr polymorphe Art ist eine der schönsten Baum- farrn des nördlichen Südamerika, besonders die Grundform der_C. aurea Kl, deren grosse, feinzertheilte Blätter durch eite leichte Behnarımg bei hellgrüner Farbe auf dem hohe pahnenartigen Staimme vielleicht das_ anziehendste "Bild ur weltlicher Pflanzenformen darstellt; - BE m — —jn 461 ul. .Sori inter costulam et marginem margini approgtmati. \ ..,Cyathen ebeninn, . u. Arbor 6—- 10-pedalis, irunco debili, pollices duos in dia- metro foliorum eicatrieibus notato; felia ampla 6° longe, bi- pinnato- pinnafiida, petiolo supra ranaliculato wi rachis pri- maria, secundarig et pinnularum costula pilis adpressis seri- eeis piloso, jinfra glaherrimo nigro; pinnis sesquipedalibus pinnulisgue älternis, inferioribus divaricato-reflexis, mediis j Ärergentibus, superioribus patentibus, longe petiolatis; pelio- lus piunarum pollicaris, distautibus; pinnnlae lincari-laneeo- Ita, Abiminatäe pinnatikdäe, inferiores petiolis 6 longis inal, . x » . PORT PN ‚insidentes 4 longis, superiores sessiles, laciniis obloaugö - füleatis, alternis, 'margine serratis, aculis, fere ad basin Sirhbus acutis disjunetis, glabris, discoloribus aupra sature- aubtus laete-viridibus; sori globost in media vena vel’ejus bi- « fureatione vel ramo altere inter eostulam et marginem impo- siti, margini plus minns 2pproximati; indusia irregulariter Ihtiscentia; sporangia receptaculo globose, piloso insidentia. Plauta varissima in sylva humida deelivitatis septentrionalis racing montosi inter Caracas et Pt, Cabello habitans. Diese Art ist durch die langgestielten und entferntstehen- don Fiederblätter der Kunze’schen equestris im Habitus besonders ähnlich , ebenso durch die Form der Läppehen, sie \aerscheidei sich jedoch durch die glänzend schwarze Farbe der unteren Seite der gänzlich giniten Blatistiele und deren erste Verzweigungen , so wie besonders durch die noch entfernter ichenden, länger gestielien Blattiedern, die selbst fast his zur Spitze deg Blattes einzeln, weit von einander entfernt stechen, Yährend sie doch dert hei der ©, egquestris sieh nähern, nicht Sestielt sind und der Blattspitze nahe mit einander verwachsen. Die Yonen sind bei der €. eqwestris iu grösserer Anzahl vorhanden, 462 der Rand der gedrängter istehenden Läppehen des Fieder- blaties weniger deutlich gesägt und das Receptaculum weniger knglig, als bei der €, ebenina. Mit anderen Cyaiheen hat diese neue Art kaum Achnlichkeit. Cyathea härtwla Mart, Var. multisorosa. Arbor 8-pedalis, trunco eicatrieibus foliornm delapsorum notato ; Jaciniis pinnularım Tanceolatarım linearibus acntis suh- falentis usque ad apicem fere sororum paribus 8 tectis; sori bifureationi venarum inter marginem creuatam et costulam impositi, Creseit in sylvis Venezuelae loeis sieeinsenlis prope Montalban et Chirgun. Plantae Lechlerianae, Auctare D.F. L. de Schlechtendal, Rosaceae. (Continuatio v. Linn. XXVHI. p. 237 —240.) Sangaisorbene. (Finis.) Acnena microcephala n. sp. — Hooker ct Arnatt - ‚de, adscendenien cum sigue interrogationis e regno Chilensi Mumerant, quam cl, Gillies A. Grahamianam in manuseripfo Alpellaverat, Distinetam esse dieunt ab 4. adscendente hor- torum foliolig subtus in primis ad venas, junieribus lotis seri- es, in planta ealta elahris, nulla obstante alia differentia. Nosten vero Acaena ad Ac. ovalifoliam proxime accedit, Na ut forma minor ejus haberi possit, „de. ovalifoliae, Mani hoe sub nomine inter plautas Poeppigianas ex rupibus Saminosis Chiles ansiralis ad Antueo, Nov. forentem, ct cnltam ex hortis botanieis vidimus, nomnullas distingnere pos- sans formas, In sponte enata: Caules cum pedunculis, pe- ol cmm Thachibus villis teguntur magis patentibus,"eopiosig, bis, -Sofiolorum supera pagina glabrescit subglabra est, In- 461 ferior villis magis adpressis, copia ex varia netate variabili- bus, per paginam dispersis tegitur, marginis serraturis curvi- lineis seutiuseulis ciliatis, Venae ex nerro apices serrattza- ram peienies nec validae nec pilis prae ceteris partibus tectae sont. Bami floriferi inferne foliis nonnullis instructi in majore snperiore parte fere nudi, nisi folium adesset saepius mintum et fuscescens, pinnatiseetum in laeinias angustissimas. Capitu- lum forum globosum diametro O linearnm, antheris exsertig, glochidikus aullis. Speeimina hortensia venis in pagina aversa validiorilus et densius sericeis insignia capitulorum magnitudine et glo- chidum longitedine variant, illis 3 — 7 lin. diämetro, hie 1 ad 5 lin. longis, excepto apice albido plus minus ruhen- tihas. Quam microcephalrm nominavimus foliolis et eapitnlis gandet minoribus, illorum margines semper dense ciliati, ve- nae et nervus in junioribus speciminibus subtus, quandoque et supra, pilis mollibus adpressis vestiuntur, &etate provectiore denidantar, margine semper dense ciliato et nervo medio sub- tus seraper piloso, Venularum reta in hao validum hexagones Areas inter venas formans, venulis rarias lihere in media areala desinentibas nune Frequentioribus nune rarioribns. ai Nlori- fer} basi pancis foliis instraeti, superne nudi, capituluu glo- bosum, 2 linearam diametro ; glochides erecti, *, lin. longi, ° debiliores, leviter eolsrati, apioe albido. Alia speeimina Irueh- fera leeta sunt in Cordillerae de Ranco glareosis Den 1854 (n. 2951.), alia florenia et villosiora ad scatnrigin®® Sichahus it end, Cord, de Ranco eodem mense et anno (B. 3029.) " Dryadene: Gei magellaniei Pers, falso ut videlur nemine ar tam designävimus Lechlerianam, quae nee ad Gen neo # \ 465 aliud afinium generum adducenda est. Geis si adınmeramus eas solummodo stirpes, quibus stylus terminalis duabus ex partibus artieulatione invicem junetis ifn est compositas nt upera parte serius decidente inferior uncinata remaneat, hanc Chilensem ad Gen addncere nequimus gquippe cwi stylus sit semper simplex primum Apiee eonvolutus dein uncafus. Proxi- mum Sieversiae genus stylos praebet terminales seusim alle- aualos et praeier apicem nudum pilis patentibus plumosos, yuum in nostra planta sit stylus glaberrimus neo apice attenuatus nes recius. Coluria habitu jam alieno magisque siylo cum övario articulato dein deeiduo, iu nostra persistente, recedit. Dryas stylis plumosis habitum plane diversum addit. Fallu- 8a et Cowania frntices Mexicani prime visu sunt discernendi, üee cum Waldsteinia neque cum Cormaropside fructibus muti- eis astylis insignibus proprior nexus. Que omuia quamvis süaderent novum esse genus, tamen melius videtur, fruetibus maturis omnino ignotis, ad Geum genus redncere ei novae Bertionis posten forsan ad genus novum promovendae nomen offerre. En igitar descriptionem speciminum duorum. Geum? (sect, Onoostylus: stylo simpliei primum apice itvolnto dein‘ uneinato) Kechlerianum (Lechler pl. Chil. ed; Hohenacker n. 2948. Flores nivei. In Cordillera de Rance, " anpra zonam Chusqueue Cumingi, Decbr, m. 1854), perennt, folis chizomatis brevis interrupte pinmatis,, hispido - pilosis, Pinna terminali maxima rotundato-ovata sublobala erenaio- dentata, veliquis deerescentibus minntis; vaule folia plus duplo peränte apiee paucifolio, foliis ‚semiamplexieaulibus lobatis, Roribus pancis subcorymbosis, petalis elliptieis niveis calyeis Taeinias aentinsenlas superantibns, carpellis ereeto - pilosis Stylo glabro uneinato, Habitu Sieversiam montanam aemulans multo est minor, 9-6 pollionris et parvillora, Rkizoma obliqgue adscendens 8 Bd, As Hien, 80 466 ex more totins tribns brunnenm, religuiis petiolarum snb..xi-. ventibus foliis teetum, fibris validis nigrieantibus terrae in- fixum. Folia ex rhizomate orientia petiolata, in altero speci- mine 11/, poll, in altero 22/, p. longa, stipulis angustis in- tegerrimis fuseis pefiolo adnatis apiee aruto liberis, interrupte pinnate hispido- pilosa (pilis in sieco Iutescentibus supra per paginam, subtus per nervum venasgue inprimis distribulis, in margine densins ciliatis); pinna terminalis maxima, pollirem es paullo ultra longa, 1%/, p. lata, ovato-rotundata, leviter rordata, snblobata, lobis erenato -dentatis et angustissimis sinubus sejnnetis; pinnae laterales multoties minores, deorsum subito deereseentes, 2—3 paria formantes, simplieiter deh- taine, imae integerrimae. Caulis duplo et. ultra Jongior quam folia, pubescens, densins in supera parte ubi folia duo ab inyirem brevi spatio distantia, semiamplexicaulia triloba acuft, acntius dentata, lobo medio elongato; folia minora adhus et simpliciora sub ramnlis brevissimis flores gerentibns termina- les, eymae s, corymbali in modum dispositos, 3— 5, pArYo% Calyx bilinearis cireiter, basi angnstatns , pyhescens et simul pilis raris longioribus inprimis in laciniarum margine et exlera pagina adspersus, ad dimidinm fere in lacinas decem oblon- gas obiusinsculag partitus, alternis angustioribus at yix bre- vioribus. Petala elliptiea utringue aeutiusenla, eire. 11 Fin longa. Stamina ealyeis eirg. longitudine Glamentis glahris, antheris_ rotundis. Pistilli plures dense stipati, agvario pilis erectis dense tecto, siyla glabro,, primum apige inyolnto, dein magis ‚ereeto solummode uneinatp terminato; stigmate termi- nali. minute. Oyulam unienm. Fraetug ignotns. . Pomäncene. . Oratnegi species una deseribitur e regione Chilensi 6 subspinosa DC, ptodr. II. p. 626, dein in Peruyia indicate # 46% Preslio, dnae & vegione Huanvcensi in provincia Tarma Pe: ruyiae Or. myrtifolia et depressa Pres! in Epimel. bot. p. 208 ei 204; quae ad plantam Lechlerieneni Peruvianam pro- xime--ausedere videntnr. Omnes ennveniuht folis doriaceis basi.-angustalis, Stipalis fugacissimis, ramis spinescentibus et inflörescentia terminali eofymhosa v. racemosa paueilora; scd fe forum eölore et fructus pistillerumgie indöle nullüs Aucto- rain loquitur, phaeter Candolliam, gi in prodroio fruckith diet Pigo minorem et fere exsnerum. Lechlerianare speeiei pistilios in statu juniore #6 delorato -observanti singularis et ab religuis Crataegis alleuns' status: adesse videbätur; ovariä exteriord quidem convexa "parte nändta erant inferiöri fühl ealyeinis parti, sed interieri rerta parle ex qua stylts r&ctüs exsürgehat Tau commexa 'apparnertnt, ita uf’novi generis vestigin.. cunspieere erediderim novique hujus generis nonien Eleniherocarpum speeimini viso alpasuerim. Fruciu Anton Roh -yiso nee examinato difheile erit genus defendere melids- We adneatere Crataege et simul quherere, utrum forsan ex hisen Crataegis Americae oreidentalis seetio propria componi Yogenus novum. fundari :possit, Fruetus: fere exsuccas ih Örataegis Europneis hand reperitur sed ih Cotoneastris oeehr- til, Haee de genere; speriem quod atlinet ab Un nbsp Hosu, pessime nota, -—- nesehnus enim traum Preslians addi- tamenta ex planta peenviana desumta revera eanden speeichi »»peelant. A Candelles-e Chile in herbario Ventenatü visam —, hostra Folie -jam discedere videtur fere seinper hasi attennalis ®. eunehtis, 'petiolis vix lineam longis, nec racemis ovalis sed corymbis 1--6=toris, Quds Preslius deseripsit ex Haen: kennis itidem diversae stmt, auyrtifola calycem pnberolum habet .er Rores mägnitndinis ©. Urus- galli ei stigmata hirtaz depvessa, vero folia subtus pubeseentin, «calyeis serioeo- pü- : 30 * 468 bescentis sinus 'villosos, stylns hasi villosos. Hine -forsan nova est sie denominanda. R . Crataegus (sect, Elentherospermum, oxarüs extus ed- Iyei adnatis intus liberis) escalloniaefolia. (Lechler pl perav. ed. Hohenack. n. 2060. Ad Tabinam Jul, m, 1854), Erutex ramosissimus ramis ramulisque saepius spinescentibug, ‚angulatis (an exsiceatione?) junioribus ferrugineo - pubescen- tibus, aetate. provertis eortice: longitudinaliter subrhombeo+ rimoso ex fuscescente griseo teetis. Folia eum petiolo lineam longo ‚glabro eire.. 6 lin. longa et snperne 3 lin. lata, elliptica Y. obovato-elliptiea semper basi plus minus angustata. et inte- gerrima, reliquo margine.dentibns obsesso nuno magis depressis ‚et, renzeformibus nung. erectioribus, semper apieulo glandu- ‚Joso brunneo terninatis, dente apicali reliquis latiore. Substantia subcoriacea,- pagina supera lueida glabra intensins viridis et exsiccatione elevato-rugosula,. pagina infera ‚glauca glahra, venis Iutescentihus retioulata. Pubescenlia ramorum juniornn © pilis parvis erassiuseulis basi latioribus ferrugineis. Infe- rescenfio terminalis 1 — 3-flora, aueta uno alteroye, ramule Horifero. e proximis axillis sub terminali, . Calyx glaher practer laciniaram anguste ‚riangulariom apice sabulalarum et jam in alabastro extus curvataruım ‚margines. praesertim inferne pilis rufis eiliatas, subpentagono -obeonicns in laeinias'.d angusle triangulares sinn obtusiuseulo sejunetas ad dimidium fere Be sus (acstivatione valvari?). Petala ‘ut ex sieco videntur „II: beseentia v. rubra (forsan .extus tantum): subrotunda ‚valde ‚convexa, oblusa, hasi leviter emarginata sessilis, aestivationd -volutiva, . Stamina margini .tubi eälyeini simpliei ‚serie M: serta; filamenta ‚basi. latiora, ‚subulata erecta-(prins intus. ent? vata) calyeis:laciniis breviora, glahrd, persistentia; antherae Inte ovales fere suhrotundae in apice subulato Alamenti „dorse alixae, duplici ring sese aperientes, Pistilla 3; oyaria o0D- 469 prossa unilocularia, ovnlo unico -erecto; dorsali (exter6) con- texö’ margine cum inferiöre tubi talyeini parte comnata, -sn- peräg liberä et villis wonnullis Änstruetä, ventrali (interne) reeto in'stylam reetum exeurrente lihero (an semper?). Sty- Ins ‚glaber superne latior, stigmate terminali latiore. Fructus nee junior visus, deflorali tautum aderant fores, qnare dubiom Au 'conereseant posten lilers styligeri ovariornm anguli in_in- feriore fraein, j Cruciferae. Mnchaerophorus matthioloiden n. gen. et sp. ex sec, Pleworhizeae Siliquosae. Char, gen. Siliqua compressa late linearis, sensim in stylam stigmate cerassiusenlo terminatum altennata, valvis pla- nis, enervibus, margine erassinsculis. Semina compressa im- marginata uniserlalia dissepimento erassinsenlo suhspongioso immersa. Cotylae planae, .dissepimento parallelae, radionla erassa, Char. spec. Foliis ennlinis pinnatisectis, seotionibus linea- ribus intögerrimis glabris, racemorum terminalinm rhachi fle- nosa , floribus ‚pollicaribus, pedicellis cum siliqua his_triplo longiore adseendenti- enrvulis. (W, Lechler pl, peruv, ed. Ho- henacker n. 170%, in rupestribns Cordillerae de Funo Majo m, 1854.) ö Snperiorem plantae partem modo vidimns, nescimits igi- für tum annıa sit perennisve. Ginberrima hace pars est et &lancescens, -in zamos nonnullos floriferos partita, qui foliis füleinnter, quorum infimum majus 1%/, poll. paululum superat, basi Iatiore ramo suo insidet et in 5 laeinias lineares ex me- dia lineari parte orientes partitur, quarım inferiores duae aliernae reliquis ‚„aullo breviores; dnae seqnentes oppositäe terminali aequiloügae (scil. 6 eire, lineas) sunt, omnes "acl- 430 ‚tinsenlag- et ut. videntur carnosnlae. Caulis folium ‚segnena “ lineare, infegerrimum ciec, 15 lin. longum, vami. vero ‚folium infimnm . lineare unieam laeiniam lateralem. emittit, ‚sequens vero lineare. integerrimnm, Vidimus autem folia_majore laci- niarum aumero et. breviorum instrurta, ita ut 7 et 8 laeiniag habeant, ‚quarum inferiores semper minores et plerumgne-alter- nantes, superiores vero ‚opposilae et lomgiores. esse solruk Bachis racemoram ebracteatorum cire. 3 poll. longa. plus ir nus inter pednneulos 4-—5 lin. longes, sursum curvulos, pa- tentes plas minus insigniter llexuosa , internodiis sarsnm ii- noribus, inferioribus ad summum 56 Iin. longis. Flos salis maguus, Sepala lineari-oblonga 8 eire. lin. longa, ‚inean Ita, 'obtusa, 'margine albido-membranacen, basi uequalia, Petala (luten?) tota pollieem circ. longa, e basi angusta sen- Sim in laminam obtnsam, 1%, lin. eire. superne latam ex- tensa. Stamina 6, calyce longiora, petala fere aegnanl; filamenta angustissima linearia 'edentnla. - Antherae 'lineares 3 lin. longae, lobis basi breviter liberis, obtusis et ibidem dorso. affıxis; Pistillum angestnm-apice attenuatum' stigmale valdd eonvexe, quam stylus Jatiore terminatum. Siligua cum stylo eire. 3-lineari bipollicaris, 13/, lin: lata, sessilis, hasi leviter, superne evidentius ‚sensim attenuata, adscendenti- eurrula, a basi valvis duabus margine- crassioribus, ‚eoterum longitudinaliter retienlatis sese aperiens, spermophore eingenle enm funienlis et dissepimento seminibns jam .delapsts peri- siente. - . Semina simplicem seriem sed haud tam strietam ul in aliis ‚Oruciferis eonstituunt. Funicalus umbilicalis deorsum versus. Dissepimentum haud membranae formen. tenuem pel- Ineidam simpligem ostendit sed erassinseulam pro xecipiendis seminibus impressam, hine diegepimentg transyersn quasl, ot“ mans. Semina dilute fusra 3/, Jin... longa,; 1/5 fin Iaisı dense impresso-punetulata,, callulis seilicet strati. extimi hya“ 41 life - pellucidis convexo - elevalis; enıbryonis Intei’ radionla erassn;, eotylas angustae plane -convexulae: Ad seotionem Arabidearum pertinet hoo genus, dtod ab oltnibus nobis notis satis diversum videtur, quare dolemns nos frustula tantum habuisse ef semina fere matara hand get, minasse, " Arabis drabaeformis n. sp. Seetiones generis ac A. Meyer ia Flora Altaica, propositas respieienti ad quintam; Cardaminopsis nominatam pertinere videfur haeo stirps, quam hoc mode diagnoscere placet, Ar. perennis. pluricaulis. subglaberrima, eanlibus hasi squamosis, dein rosulam feliorum ex angustiore basi lingula- toram obtusinsenlorum utringue paueidentatorum ferentibus, altius_ sparsius et simplieius feliosis, apice racemum gerenti- hus, florikus breviter pedicellatis, siliquis ereotis, anguste elliptieis, stylo hrevissimo apienlatis, pedicello erecto longiori- bus, valvis medio' &arinatis. Planta perennis pinriceps (s. breyiter stelonifera ?) eaulibus inferne dense alliido-squamosis, foliis seilicet imperfectis teetis, dein in folia perfecta dense rosulata transeuntibus, quae distin- etım peliolim haud possidenf, sed ex basi latiore dein an- Sustiore in laminam lingulatam obtnsinsenlam obtusamve utrin® {ue dente unico duobnsre hrevibus plus minns oblusis in- Sienetam sensim-wansennt,, ef glabra sunt praeter inferiorem warginem dentinmgue apives et totius folii apieem, qibus in Iocis pi simplives plus minns. rari- eonspicimtur albi. Sur- git ex rosula ‚foliorum canlis forifer, dein ad 4 poll, altus, Simplex, ‚inferne foliis nuns pluribus nune paucig. ei rosulatis. similibns, sed. dein simplieioribus obsessus, snperne racemum Maxima, ex parte v. totum ebraeteatnm: gerens. Flores parvi Yineam alti: rabi- aut rahescentes, -Calyeiz basi'aeqnalis sepala 472 yix 3/, lin. longa, elliptica obtusa, raro- pilosula, margine dilutiora albida, Petala ex basi ungnienlata in laminam ellipti- cam obtusam dilatata lin. longa. Stamina majorg his bre- viora, aniberis omnium breviter ovalibus Inteis. Glandulae. 4 sub siliqua conspienae, ad mediam valvam .nalla. sed potins juxta mediam, Siliqua pedicello ipsa breviori erecto insidel, anguste elliptica basi yix angustior, ‚apice acntior, stylo bre- vissimo eum stigmate terminali paullulum latiore terminatar, tota 4 Jin, eire, longa et 3/, lin. lata, Valvae media carina . elevata percursae a basi secedentes ei seriem subunicam se- minnm dilute füscorum e fanieulis liberis deflexis dependen- tiim in dissepimento tenni simpliei palam reddani. "Kardanogiyphos nana u. gen. et sp. (an Cardami- nes sectio melius?). Ab omnibus Cardamines generis spe- eiebus haeo Peruviana recedit seminibus hand uniseriatis sed absgue ordine dispositis, siligua latiore. Char. gen. Calyx basi aequalis, sepalis elliptieis. .Pe- tala obovata integra (ut videtur alba). Stamins tetradynama, filamentis edentulis. Glandulae nullae. Siligwa oblonga com- pressa snbturgida, dissepimento perfecto biloeularis, stylo breri terminata, valvis enerviis; semina vire. 30 in unoguoque lo- eulo faniculis umbilicalibus brevibus hand marginatis ahsque orine disposita et locnlum replentia. %, hana (W. Lechler p}. peruv. ed. Hohenacker n.2583. Agapatae Aug, m. 1854 lect.). Herba pusilla: cerlissime an- nna, habitn ad Senebierae Cororopus specimina minor& Acce- dens, &labra; foliis basalibas petiolatis- pinnatilobatis, lobis . valde inaequalibus basi plus minusve angustatis, summis eon- entibus, reliquis inter se distantibus ; majoribus lobnlo varine magnitudinis deorsum vorso, ex angustala parte vel ex latiore priente, anrieuliformi instructis, minoribus, quae Inter majores | | | 43 et inferius in folio conspieiuntur integerrimis, omnibus obtusis de- terunmgue integerriinis, Longitado foliorum polliearig vix sesqui- pollicaris, loborum 1F/,-linearig minnrque. Canles brevissimi ineemos sistunt paucifloros foliis multo 'breviores ebraeteatos, pedieellis Aores aequantibus vel is sublongieribus ererto- palulis. Calyx vix lineam altus, sepalis elliptieis obtusis, an- guste albido-marginatis. Petala alba his paullo longiora, sta- yina vero is breviora. Siligua 3 lineis vix longior et liueam eire, lata, style lineam longo superata, oui insidet stigma ter- ininale crassum et stylo latius; valvae a basi salutae, con- vexae, enerves. Semina ovalo-erhienlaria compressa dilıte fusen 2/5 lin. eirc. longa. - Ada. Eodem modo ut Cardamines species haes planta © foliorum apieibus terrae incumbeutibus novas plantulas gignit, ut in unico speeimine vidimns. ° Drabn Gilliesii Hook. et Arn, in Hook. Bot; Misc. IL 137. Hand inutile erit diagnosin auctorum ceitateram notis aliquot e planta Chilensi a b. W. Lechler in plant, exs. a Hohenaskero editis in lapidosis cacuminum snmmae Cordille: tae de Ranco dietae Dec. m. 1854 collecta desumtis augere, ujus specimina dno racemi apive Borentia basi ejus fructifera et silienlas aperientia vidimne, differentia a verbis diagnoseos söilieulis neo glabris neo contertis“ Pubes omnes partes praeter petala stylumgne obtegens e Pilis Albis composita est, apice bifureis. Plania perenuis nt ®% basi eaulis emoriui juxta Norentem eonelndere Jieet, sed multieeps forsan est, vadivem non habemus sed canlis sub- ferräneam partem enm foliorum rosnla ei canle, eirc. 5 poll. longo;, foliis sessilibus 5-6 obsesso et racemmm bipollicarem gerente, Rosnlarum Folia %/, eire, poll. louga, 2 lin. Tata, ob- longo- Tandeolata in peticlum attennata haud diseretum, apice 434 acnta, .ufingue dentibus paucis (ad) acutis erectis :instrudt, saylina quo altins adscendunt eo breviora, basi angustaia ei latiori sessilia, ‘pluribus dentibns notata. Pedicelli 4-5 lin, longi; infimus quandoque. foliele minuto ad mediam instrueins interdum ex axilla folii 'nltimi caulini provenit. Calyx &ire, bilimearis basi obtnsus, sepalis .obtusinseulis margine- älbide membranaeeo einetis, mox enm petalis staminibnsqne deeiduis. Petala ad 5 lin. alta (alba) ex ungne elongata sensim in l- minam anguste elliptican, apice obtuso emarginatum, transeunt. Siliqna. elliptica 3 lin. v. paullo magis: longa, style teini. 33/7, — 1%/, lin. longo superata, niringue pubescens, in: utto- que loculo 12 ovula continet, quorum plura.haud perfieinhtur ita nt nutmerum minorem seminum late ovalium compressornm dilute fuscorum reperies, quae gracili funiculo obligue defexo ap- pensa. suut. Quo abertu silionla saepius ohliqua fit, ut stylas haud rectus in medio porrigatur, "sed ex acutiore apice ohli- que deflectatur, ‘qnod forsan initium eontorsionis in nosiis speeiminibus haud obviae. . * Sisymbrium myriophyllum HBR., DO. Syst. IE p-4# A cell. viris Hooker et Arnottl. e. is. canesoens il dieatar pluribus loris im America meridionali fam austrum quam oceidentem versus. Nostra vero planta ad specient Boreali Americanam a eel. A. Gray optime depiefam eerlis- sime non pertinet, Sed forsitan Sis. pimpiniellaefolum Bert in Gay fl. Chil, I. 129. cum nostro comjungendum, quod vero $omentosum ‚nominare nequimus, nee eanlem. pilosum in 00 vidimns, sed solummode ranesceniem, nee pinnulas Inlas ob- fuse dentatas, nec spieas lerminales laxas (quae- nullibi inter Oruciferas oeeurrunt), ‚sed racemum strietum pedunenlis a siliquis ‚fere rachi. adpressis, In deseriptione Bon pinndias® multa sunt dieta, quae 'nihil- valent sed generis charartere® sun, de indumento haudverbulum, Ex insequente-deseription® 495 farean patebit, quo in loco tandem collorauida sit alirps Lech- leriana in plant, ejus peruv. exsiev, ab Hohenackero sub 20.1729. edita et in asperis mantosis pr; Azangare. lecta, :: Planta (annua?) ramosa, ramis omnibus apice racemi- feris, tota. praeter petala et siliquam pilis hrevissimis stellatis senuiter canescens. , Bamus suppetens pedalis. fere ex caulis parte, 14, lin. erassa, ereetus procedit, dense- foliis usque "ad racemum terminalem, dense siliquis obteetum et apice No- tentem tegitar es sub. hoc ravemo duos ramulos breres folio- 808 et sacemo farere ineipiente terminatos gignit. Folis-in- fera petiolaia superiora tandem sessilia, omnia bipinnatissefa, segmentis seilicet pinnatiidis, basi angustatis subpetiolnlatis, nerrulo .medie lamina angusie marginate in latere inferiore, lobylis elliptieis *aut obovato -elliptieis obtusiusenlis basi an- gustatis pleramque integerrimis, rarins lohnlo miunto in latere interng notatis, terminalibus plus minns confluentibus et api- cali interdum paululum majore, :Pagina 'supera- viridier nam infera, Kolia pancas polliees longa, segmenta majora fere pollicem longa, sed in rameis superioribus foliis dimen- siones minores, Pedicelli dimidiam siliguam 6 lin. eire. longam et %/, lin, Intam aeqnant, haec Jinearis apice acutiusenla stylo "rasso minntissimo (erminatar, ent insidet stigma crassius plano - eapitatum ; valvae meiio nervg percursae plaud-con- vexae ab apice solvuntur. Semina 30-40 in- quogue locula fünieulis deorsum eurvatis appensa, anguste ellipsoidea vix Ya lin, longa, dilnte fusea. Calyx ex Iuteseenti viridesoons. Petala. Intea ealyce longiora ex ungnienlata basi in aminam walem obtusam transenntia. Stamina sallem majora calyca Paulalum longiora. \ Sisymbrium stenophylHlum .Gill. ‚msi, Hook. et Arn. in Hook, Bat. Misc.-Jl. p. 139. n:39, affine videtnr plantae Verhlerianae in pl. exa. Chil, ab Hohenarkero cditis sub 476 n! 3080; data et in pascnis (Pampas) .terrae .‚Pehenchiorum Der. 1854 lecta. ü Br Non minus de genere quam de specie dahius sum, : se< mina matura non aderant: a speriei supra nominatae diagnosi e; data ‚differt foliis inferioribus integerrimis nec pärce-.ei grosse dentatis. — Planta perennis glaberrima, caule- strieto ereeto ad 13/; ped. alto, inferne simpliei, superne ramis ali! quot (5 habeınus in 2 sperim. majore, 2 in minore) patentibus ut-eänlis apiee racemiferis instrueto, foliis lihearibus integer- rimis eanli adpressis vestito, paneis et paulo latioribas folüis ad hasin vosulam parvam formantibns. Bacemi pluriflori, pe- dicellis sub angulo semirecto majore patentibus; siliquis ereöto- enrvalis auguslis apiee aentinscnlis et styli brevissimi apice “ sligma erassius et brevissine bilohum gerente terminatis. Flo- res parvi (albi?) sepalis lincam altis elliptieis albido - men- branateis in margine; petala his longiora, ex .angüstiore un- &nienlo sensim in laminam elliplicam dilatata. Podivelli in- feriores 6 lin..Jongi siliguam 8—9 longam et fere 1/5 lin. latani ferunt, in qua semind subdena in unoquoque Foculo uniea sörie disposita anguste elliptiea. Folia erassinseula , forsan enm tota planta &lauceseentia, rosulad 6—7 lin. longä elongato- lingulata integerrima (fere ut in Silene Otite) eanlina infe- riora breviora et’ obtusiora, dein longiora et acutiora (ad 9 lin. longa, dimidia linea angnstiora), 'superiora dein pänllo breviora at semper acuta. Summitas partis subterranede omnino similis est eidem parti in Silene Otite in eollibus n0- siris'siceis rressente. Ex habitn cum teleris Säsymbriös non tongruo proprium censeo enus, düod aliis ohservandan Te linquo, Umbellatae, . Hydrocotiyle Bonariensis Lam,, DC. pr. IV. 60. % 9 W. Lechler. plı“Per. cd, Hohenaoker a, 1555. In gläreos 437 pt, Arien "Maio m, 1854, — Forma a. multiflora 1, e: Longe lateque vepit, habemus fere sesquipedalem, radices tenues e nodis protrudif copiosas et foliuım unienm hine inde sum. caule .umbellifero s. scapo, melius pedunculo commani, qui saepius petiolum superat et interdum duplo longior evadit. Umbella simul simplex et composita et prolifera est. Bowlesia tropaeolifolia Gill. et Hook. in Hooker Bot, Mise, Ip. 325, W. Lechl. pl. Chil. ed. Hohenacker 1.2980, Territ.. Pehuelchorum, in nmbrosis äd pedes rapium Cordille- 'rge de.Ranco, Dec. m. 1854 ect. — Congruunt quidem die- gnosis et deseriptio loci eitali, at planta Lechleriana recedit Soliis semper 5-fdis nee unguam 7-Ädis et minoribus, maxi- morum .enium lamina a sinu ad apicem lineis 5, et fransverse ab ultimis.loborum apieibus lin. 8 metitur, 'nuicam ad duas uneias lata sunt in Gielliesiana. . .Planta gracilis debilis ra- mosa, alis ut videtur innixa plantis, sed haud- volubilis. Pili stellati radiis 2 — 6, in superfieie foliorum valde dispersi et Paueiradiati , in pagina infera densiores plariradiati sieuti in peduneulis petiolis calyeibus, in adultioribus partibus eva- neseunt, Folia omnia inferiora 5- fida, samma saepius oppo- sita trifida s, trileba, lobo medio interdum elongato , Iatera- * Abus multo minoribus, Pedunculi folia lounge dein superant fores ferunt 8 breviter pedieellatos. Petala anguste nugui- enlata dein fere ovata acutiuseula, medio nervo perenrsa, alba, exus paueis pilis stellatis adspersa, °/, lin. longa. Stamina Pelalis breviora, antheris aubglohoso-didymis. Diseus epig, RS gatis erassus, In fruetu juniore adsunt calyeis laciniae Wangulares acutissimae eiliatae sub disco e guo procedunf Styli duo divarieato- extus curvati. Meriearpia, quorum alte- "um interdum aboritur, pilis stellatis adspersa, anguste com- aissura in earina ventrali enjusvis ‚sita invieem junefa sunt % dotsglis extera pars comeava est, ita ut in sectione frans« 498 versalt. Aguras dans fere semilnnares oflerant dorso- medin convexo eonjunefas ei eornnbus eXlis versis, jugerum, vix vesligia reperimus, ceeteram e basi latiore- obtusa sursnm an: gustiora, apice residnis partibns floris coronantur. “ Matura non visa sant. \ Qua €x deseriptione elücet, hane Bowlesiam fenelu sus differre tam ab illo- Bowlestae tenerae Spr. (Lk. et Otio-Ah- bild.-t, 4), quam a charactere apud Candollium dato (si mäturis eadem esset indoles). Figurae fructus in dissertatione Ach, Richard ‘de Hydrocotylis (Tab, Li. n. 3.) hand opti- imae °C. faciem «xiernam fructus, E. internam repraeseh: tant, sed Fig. D., quae frueinm transverse disseetum ptaebere dicitur, falsa nobis videtur, offert enim dimidiam fruetii 5 merieärpinm quoad exiernam Äguram; et wimul‘ interna duo loculamenta depieta sunt, qualia et in fructu perfocto had ad esse possint. Eragosa erenata Rz. Par, DC. pr. IV. 76. m 3, W. Lechler pl. perur. ab Hohenackero editae n. 1846. Agapı: tae in rupibus umbrosis Jan. m. 1854 llorens leeia. Quan- tum ex dingnosi apıd Candollinm ooneindere liert plante, suppetens hujus speciei est, sed aliam enm ‘ea commixtam frnetiferam accepimus stirpem, gquam novam et indeseriptam ejnsdem generis speciem censemus et hie deseribimus. Mo- nendum pilos seliformes hujus planiae compositos esse. ® ‚ech. Iulis multis Jougitudinalibus juxta se positis et sat erassis pa- Kietibuis interstinetis, ceterum pellueidis, pilos nume esse omnin läeves, nuns dentihus erectis fere pilo adpressis esse. mus eis, apice verum aculos, . Eragosa bilope 2. 8p, foliia late elliptieis, basi acı- tinsenlis apice hilohis, lobis obtusis, ceterum integerrimis utrin. qus piloso-setosig, umbella inter folia sessili?. — Üt videtor 479 hass plante altins reperta est aut in rupestribus ariliorihus, folia enim senescentia ei fere exsucen videntur, pilis seiulas potins nominandis fulvis magis in superiore, quam inferiore pagina teetis. Ab radiee Jignosa, absque dnbio profünde ter- ram‘ intrante et rumosa multiceps densusque eaespes (diametri bipollicaris in speeimine nostro): nutritur, qui componitur ex follis ‚numerosis, querum plnrima inferiora jam longius mor- .tua ‚äbras mode. praebenit ex petiolis dereliotas, peliolesye absque lamina superstites, vario modo ahrtıptes, folia. tolä empriug ei juniora virentia. Petioli subtus convexi supra pla- niores, ‚Jatinsenli, nd basin Jatiores variae sunt longitudinis, varius ad. 8 lin. -exiensi, Lamina 5 — 6 lin. longa, 2 lin. Ita aut panlolum latior, saepenumero minor, ad qitartam ter- tiamve partem biloba, lobis angustissimo aeuto sinn- sejunclis obtnsiuseulis. , Pili in foliis ex hulbo quasi oriuntur e multie eellulis lougitudinalibus juxta positis pellueidis kuteis compos auntur et guodammodo Filionm nonnullarum paleas vel Musco- vum frondosorum folia angusta aemnlantur, inprimis quum denüibns ‚quogue sint insteuefa, e cellulis simplieibus extus eurvatis acutis formatis, apice attenmati acuti simpliei cellalı ferminanter, _Mericarpia a calyee siylisque axtus eurvatis Kam stylopodio corenata, ratundata, a dorgo eompressa, Mar- einibus eonvexis Ihera, commissura ventrali :magna juneia; mnino glahra et laeyia, striis jngalibus tribus in dorso ele- Yatis, dnahus commissuralibus; paries meriearpii salis erassa Yitig nullis ornata. Albumen nigricans compressum iufus planam, Makiaum mieraphylium Pers, DU. pr. IV. 79. n.4— Plantam a W. Leohler in terra Pobuenchorum ad saxa in Phsenis (Pampas), Dec. m. leotam ei suh.na, 3000 in plantis Ci, exa, a Hohenackero editis mecum communicntam no- Yan proponere non audeo, icone Cavanillesians a me SE 480 haud visa, si confusionem in Roem. et Schultesii syate- mate respieio et Lagasceae sentenliam genus esse Mulinum in posterum fors dividendum. Melius erit nostram deseribere el seriori acenraliori scrutationi relinguere. Habitn suo aemula- tur plures plantas alpinas, quae eaulibus snis ramosis ef reli- quiis foliorum emortuorum squamosis tectis, nigrieantibus solo immersae sunt et superfciem ejus cespitibus parvis, ex Api- eibus ramulorum corymlose dispositorum Toliosis composilis decorant, Badices validae profunde in terra ex canle lignes- oente ultra duas pollices alto procedunt. Folia petiolata ter- nata, petioli ad basis dilatatae margines pilis albis laneis, erispulis seilicet, instructi, dein angustiores, exins convexi glabri, toti 3-— 4 lin. longi; lamina e tribus foliolis sessili- hus, carnosulis, extus convexis infus planiuseulis, oblongis, basi angnstioribus apice obtusis et pilo albo longiusculo ter- minatis 13/, — % lin. longis, 4, eirc. lineam lalis glaueis glaberrimis. Pedunenlus terminalis 3/, poll, eiro. longus, hine inde in cespite apparet, leviter sulcatulns et lanugine paree adspersas, apice umbellam simplicem fert e radiis.lin, eirei- ter longis et involuero e foliolis elongato - triangularibus eilin- tis (petiolorum basibus) deflexis fultam. Calyeis Ineiniae par- .Yae ovaltae acutae persisientes. Petala Intea unguiculate, lü- mina elliptica acuta. Stamina his breviora,, antheris subgle” bosis. Stylopodium in fruetu depresso - eonicum, styli breve& ereeti. Fructus quem perfeotum non vidi, fere rotundus, # dorso valde compressus, 23/, lin. latus, 3 lin. altus, onlyee stylopodio stylisque apice coronatus, glaher Inevisque, e ‚meri- earpüis angusta commissura conjunetis planiusenlis (lentifor- mibns quasi) extus jugis tribus intus % leiter elevafis Pe eureis, margine at videtur paululum inerassatis et basi Ieviter emarginatis componitur, 481: Miulinmn spinosum Pers., DC; pr. IV. 79. 1; WW; Lechler pl. Chil. ed, Hohenacker n. 2896, In deelivitate Cor- dl: “de ‚Banco in territ. Pehnelchorum, Dec. nm. 1854. — Folie in diaguosi Candolleann dienntur in 'caule 5-partita; "qualis “non” habemüs in speeimine 'Lechleriano, "nee in Poeppigiano:(Coll, 111.85), nee in,.Besseriäno (n. 101), sei 'semper tripartitä, Atlamen ‘cum -sequentibüs speeiebus MM. proliferö‘.et Echino, quibns folia tripartita addieuittur;. Kaud eonjungere possumus, guia umbellse-Sigt multiflorae in Lech- leriaho! et Poeppigiano et foliola invölneri' distiheta; Speöimen Besserianum frictus juniores Terons umbellas praebet 6-—-8-Horas, radiis inaegnalibits, quare'ad MM; proli= ferum -aeedit © -diagnosi, sed, nullibi prolilicat.‘ -* Omnibus hisce speviebs petioli Yaginantes :glabri Adserihuntur; in spez eintinihus supra.. allegatis vera margd: vaginae 'Claustte &t:pe? fioli_ inferioris pilis setiformibus est 'eiliafus, ciliis hiece in specimine Po eppigiano; in :Chiles australis campis lapido= sis al Antueo,, Dechr. m. 'Horente Jecto, rarissimis fere 'nallis, Bil werd: jig supra iu Zragosa ‚deseripljs " similes‘ sed; non dntienlati-:: ). u est Jah oere hr . "Niphögeton audicoln .ı. gen. 'et sp. "Gens ex fruolu imperföoto: nondum maturo "distinximus,quod ‚serumdum. "of Serratipnies nostras pertinet ad Seet. 1:"Orthospermas he bella coniposita,; -fraetii vittato paneljugato, merisarpiis mar“ Sins“. Apteris, -"erlions transversäli - semiteretibis, giäe ad tik Y, Seselineurim nos Uncant, inter glias genen Eompä- rända Sunt :foliis Yarie Ineinintis‘"planis "gaudentia, et mieri- . &tpieran’ inter sd-aequalium jugis” 5 Regnaliter dispustlis Wässiusenlis, lateralibus non’ marginantibus, vallecalis avi fatis, calyeis: Irmbo:minute.”: Que smuin’ Katertlian)- Meist. Z. pläntam "Pyrenaidam "a nobis“"haud ' visam’'speotant, Pr-gutenm iron adjunicamus, dunm pafrin dissuadere videlm, ed, As tion, 3 ” PP ua 482 pelala et stylopödium, differentia srnt, - quare descfiptiönem addimis‘ - -/ EEE EEE EEE EEE u Sr Die Radix perennis sublignosa Jescendens, ‚tranaverse ‚corkti- gata (an .exsiceatione?). nigrieanti-hbrunnen, apiee Folie, plürä petiolata eaulesque ;plures breves sulcasos forsan ‚et .angulätog,- ramosos, . glalros - sertlipede ‚hand. loitgiores. prodena : -‚Folit ta radivalia dieta,.: quam oaulina petiolate, petiole ‚sensim, et longe dilatäte, vaginante, lateribus vaginae pallidioribus tehuioribus, in: maximis foliis 24/5 poll, longo cum Jamind,2- pollicari, it -caulinis foliis. ramos erestos jam & basi änteränm orientes, umbelliferes fuleientihus breviore, : ragiıia anagis- ihr eonspeeiüm 'veniente, semper extus convexo sultato, ihles pra- funde.. analienläto, superne pilis laminae': scabrinsoulo: . Take, mina lentis.ope adspeota pilis- brevissimis. patentibus rigiduliä seabrinscn)a,..pinnata , ‚pinnis. bipinnatißdis; . lapiniis acnto sub adgule.:gejunetis, . ablongis aublaiceolatisre «-heutinseulln.'märt gine ‚revolutis, laoiniis primi. ordinis in. pinna infis- 10 re. Yn,:kongay: 5-6 lin, secundi ordinis. 2 = 1-Iin. smesientibud. Nervus. medius:.in. pattitienibns. omnibus subius Firominet et substantia folii aliquantulum erassa videtur. Umbellne p+ dnngulatae involneratae, eompositae, radis.inaequalibus ‚prtci- floris.... Involueri. foliola -foliorum -laciniis v...follis.. parvis ses“ silibus similia,. interdum integra, nune trifida.v‚.tridentata, valde inaequalia,...mox umbellam - altera superant „. reliqun- Bär! aeguant, mox .omnis.-ambellae ‚sunt: aequilonga , :v..Ireviand, involugelli ‚sung minora, simplieia, oımnia ‚yt- foliz, pilis zainulle; seabriusenla,; ‚quibns et soabriussula sunt radii ‚primi ‚eke ‚gecandi ardinie erassinsenli.angulati,, quonm.. ‚dongitnde :eonjanetä ‚ad 6..lin.: adpeendit. -Flos, enm.-.ovario Al..lin: longusr! © Iyeis -marga. minutus_ .nec.. ‚ewidentiar. „in ‚eraetw, „An 40% siylepodinm,, ‚cingit.....Petala2/, lin. longg,,date. ‚snbrotandor- ovata ‚vix „aentiusenla,. valde sonveaa.s.: ‚margin. ‚uinde 188 tissime ‚ciiolata, Intea? Stamina petälis "breviora, an- theris- subglobusis Iuteis. Styli 2 brevissimi erecli, apice: leviter divergentes, 'dein- in Sructn panlio longiores mägisque' extas durvati; stigma päululum erassits-- snbräpitätum.. "Sty: lopödium depresso - convexulum, Frütius' fere mähirus (disce- debant enim jam meriearpis in pateis) eylindraceo -ellipsoi- deus, 1%/, lin. longus, e mericarpiis.:2 semieylindrieis basi apicegue. paullo angustioribus;';vix ad: commissätäm leyiter et anguste contractis. -Mericarpia dorso ‚jügis"5 aequäliter dis- positis crassiusenlis , pilis minwtig rigidulis patentibus adsper- sie, laferalibus .exfimis juxta Assnram toimmissuralem pösitis. (men. sese tängentibins et marginantibns sed Auguste interstitio ab invicem sejunctis);. planum commissurale planiusenlum mar- gine angusto aentd. einctum. -Vittae sölilhrike in vallekulis planinsculis-dorsi, dune in plaud commissuralt, ‘Apiee dontiguäe Ietiuaculae migricantes et: hop Gölore- jam extlis eomspiouae, Spermopkorum satis validum ad basin-usque fssum; ' Albı- non intus planum, exius convexum, tofanı eiivitktein Sruetis‘ ren, ae EEE BE EEE SEE ee Zn : .. Välexianene; Be - Valexiana cephalantha u. sp, W. Lechler pl.’ pertw. &%.: Röhenacker: in 2044. Tohina, Jul. m.’ 1854. .— Ad'seetio- neh. Pin sub 9.54 paul. herbao. non: sonnd., ful. omn." pin- Miipartitis iseranda, — Dingz. Glahra: praeter 'basin ;petlö* lorım %.follorum :infimam;. follig radiealibüs petislalis, ans "olats xohlongis „pinnatiseotis,. segmentis primarlis hasl"oh= Reätis pinnatifidis et.digitato - pimatifidis, ‚laeiniis ültimis:ob- tlesimis 'varie.ennfnentibus, 'caule folis plus duplo longiöre “recto , Foliornm' minutoram; paribns. 2: instruotd‘, 3-4 ramos Opbositas breves. apice cum caule Aoruni glömerulos'orbictlares gerente, braeteis late ellipfieis. ‚bAsi angustioribus, obtusis Mbidis medio. eoleratis... ! en 3 * 483 ., Ad, Pr. globifloram Ba. :Pav., DO. «pr. IV.’689. 0..6% acgedit -at. differre videtpr nostra; caule multo:.elatiore, -solum- zuge ad. norlog .hispidele , -foliorum ‚pinnati - seotorum.Segmen- tis;: haud, „einnato-.dentatis, « sed.'_ohtuge-. -pinnatifido.=:lobatis. Attamen, plante. Lechleriana.Rnizianae- variefas. fahtum elatior.in. humilioribus loeis, enata . esse »possit.: - Bu .„ Badieis 3 -— 4 lin. _snprä: erassae - nigrionnlig et odore- valerianeo praeditae.collum_ Toliis- vivis plaribus‘-ei.. emortio- en, reliquüis, eoronatum ‚.docet -plantam. esse pluriam -ann9% zum... Folia:wadicalig. v,-basalig..ereeta. 31/4 43/y poll. alla; petiolum habent.basi.‚sensim ‚Iatiorem: ei pilis parvig: albis pa- tentibus .extns.‚et. in..margine instruelum, dinnidig -folio: longio- rem ‚et lamingım.iangustam, 6 —.8.lin.. eire,; Iatgm (asplenioi« degm.,s. pedieularioideam. quasi) pinnatisecfam; segmenlis. &£ altexuis, in. .opposita ‚transeuntibus;: sürauıh ‚et :.deonsumi.der eregpeptihus, inferis remotioribus,. dupremia paululum confluen- sibus,- omnibus;bagi.. angestatia..hine’ (quasi. ‚petiolulalis; plus anus, pinnatiidis, hinc crenatis..v. Jobatis)r.. Jobato «heiss; lobis s. laciniis semper apice obtusis v. obiusiusculis. „Caulis Rorens minor 9- poilicarig- (eum.folı basal. fere 5-poll.), dein frnetifer ‚pedalis et ultra; ‚Norifera supera:parte prima minore, coNtracta: quasi,:dein.ad 4 poll. et ultra: elongäta; -infente präeten duo paria -foliorum -oppositornin -nudus-sulentulis 51 ber,..quae. folia ‚eanlina: ‚plerumgue:. parva - et -minufs; paNe 'vaginali: :hispidula invieein. cohaereni -et laminam- Terunt ‚sine pliciter: pinnafifidan , -Iaciniis Jinearibus,. .Rarius par-foliorum longius ‚petiolatorum et. radivalihus ’omnind- sinnilium.:in infe- ziore.-caule:-cernitur. . „Bars :Hlorifera.. eompouitur.ex ‚infernodiis 4-5. sursum ‚dacresventibus; braeteis ad. basin.manilis, JU4 inferlus foliis..caulinis similes sunt, mox. vere:multo‘ 'simplieie« ses. et, simplieissimae. eyadunt; - exi” axillib "arm ’/nascunit ramuli solitarii breveg v. brevissimi, quorum.inferi‘ primi Ban | a8 secundi. paris nene -pollieares: Aunt' et: ramulo uno alterove aterali "brevissimo Borigero &iren medium vel sub apice sit änsiraeli, qua’ ex 'cansa habes rämnlos’ capitulo miico temni- al,“ alios ;cum seoundo' minori ad: medium -ramulum; alios onm-2 sibi oppositis vapitnlis in medio ramnlo, 'alios denique som: capitulis: tribtis apiee conglomeratisy" nnno-: brevissimi et simplieissimi: reperinntirr, altins siti semper infimis breviotes, ita ut saepins Roram- eapitnla ‚superiora’-sessilia sint. "Diame- ir6 capitalai matura -gaudent 3— 4=lineari, ‚globosa äpparent ‚Ausigeis: et. Goinpasita: Sunt ex ramificätione abbreviata et valde -.eontraeta cymosa, eu insident brastene Inte elliptioae ‚öasi leviter angastatne obtusne,-albidae, in 'medio versus api- ‚sein colore: gangnineo affusae marginem hand osrupante, Fru- stüs Tate: .ovalis, &/,- lin. altıs, eompressus ‚in altero ton- vexiore-lalere striis 3° mediis elevatis: pereursus, apice acutior &t doronatus::pappo-plumoso &. enlycis Iimbo-membranacee al- ’bido. in 5 setäs plımosas varie :curvalas fenetum plus duplo srperantos. exenerente, nn " Valeriann 'armeriaefolia n. sp., W:Leehler pl, perur. wi Hohenacker n, 1798. :- San Antonig in rupibrs utmbresis Cordifler.-Jan. in. 1854; In’ sentione TIL. Plow nd $;3.’canl. herbac, non scandentibus, fol. oınn. indivis. pertinet, Cum v coarctata et serrata. Ba; „et Pav. inflorescentia convenit, reliquis vero natis. reoedere. ‚videtun, . ab .utraque foliis Jineari- bus Y% anceolatp- -Tinenribns, ‚pilis brovibug asperinsonlis et Pappo ‚plumosa, er en Habitn ‚ano Plantaginem. quandam rnespilosam perennem . foliig ‚Angustig. integerrimis ‚instraclgm. v.. melins Armeriam ut .d. . Mmaritimam ‚aemnlaiur,: [3 eaespilibus emittens caulem die gi Mminoris_ v. „majoris longitudine, : inferne nndum, . glabrum, dein forum” glomernlos ferentem , .querum inferiores a supe- Yoribus spatio parvo romoti 'spieam basi interrupfam simulant, :486 Ganlis nt.saepins iu plantis alpium esse solet ahlbreviatus in shizomg. transiens foliis emortnis dense :vestitum, . ramsauın, ramis aliis Soliiferis, aliis. cum foliis et caulem florigerum ‚protradentibes, Folia..cire. 8 — 9 lin. longa, superne lineam lata e latiere basi rigidulis.pilis brevibus .ciliata et pallidiore, hinc et-eyidentiug trinervia, sensim angustata in laminam an- ‚gustiorem , linearem.vel.leviter lanceolato -linearem, acutiasen- Jam ,. earnosnlam, undique pilis brevissimis -erectis :adspersam ° ‚st ciliatam. ‚Caulis‘ dorifer ad 21/, poll..longus ab medio. fere Norifer, ‚inferne nndus sub infimo glomerulo-folia dno. minors interdum ipso longiora hahens, sıh sequentibus. minora. vix ‚ennspiena. et. inter -braeteas.-oeenlta, in speeiminibus, nostris ‚duo: glomeruli inferi:remoti, imns nempe a segnente.d air, Jineis,..sgeundus a tertio vix duabus ‚. reliqui . conflannt in ine Noresgentiam spiciformem-terminalem. obinsam. . Bractene is -praggedentis -speeiei. sjmiles. medio fuseatae apparent in sieois ändivanfgne . simili: modo eompositam -e336: inforescenliam © eymis albrevistis uti in Labietarum ordine, Flores ei-fin- ‚tus. hand. veperimus sed solummodo‘.pappum hine: ine inter ‚braetegs haerentem, qui ex membrausa parva hasali nellcida feuetumzcoronanfe 8: satig:5 elongatis plnmosis oönstahal. Eunbincene. Cocdocypseium umbellatem 'Poir. . "DE. | pr “1.36, SW. Tischler pl: periiv, ed, Hohenacker ı. 2408, ” 'St. Gavan in Japidosis, Jul. m. 1854. Fructus onerulens, — - Spocimina Anter muscos vepentia vie adpressis substrigoso - pilona, 5 iß las ’et Hreviorde’ eomniixtiy" "in "eäulibüs 'vero albidi epörfntr -& Hinöso-rubrtsatis densi, rabro illo’ soloxe in ipeis“ “üaulhit ee hine iride' in follis öconrrente droqgue, margin: 487 ‚Anotig pilifern n. 2p., .W, Lechler pl. -pernan. exs; ed. Hohehacker n, 2091. Tabing, Jul,.m, 1854 lect. -- Ad pri- man sectionem generik: „Breicatis‘ pertinet, qua in 'sectiong Autein: diyersitas quaedam in stipularum formatione. offenditar, in.alis enim ut in .d. microphylia-st nostra,'folia ad hasin Iaxiere memhrana truncpta sonnertunfur enjus in. medio est pracessns gubplatos; in aliis ut in. Ad. thymifolia stipula est triangularis aeutissime hide, in allis ‚ut. in „4, Cervantesit Wiangnlari » avatg integra, quoenm eharaetere ot. faliorum for- ma cohaerere videtur,. in aliis ut in Ar Salsmananz :pili- plur res alhi gonspieiuntar in vonpeetentg petiolornm stipulari parte. Quae. stipularum: varieips, qunm- in calyeis sinubus saepins zevertere videatur, ‚ex generig , eharastere espellit -notam de ‚siguhus- nudis inter calyeinas laeinigs, nisk forsitan meligr tar. eognitio..nas. docehit..plura. genera sectionnsqug:.hig esse istingnenda, , A ramosissina humifusa vepeng fere glabre foliis dense confertis, linearibus sensim acuminatis,. gilo. breyi törminatig. Intidulis, membrana egnnentente ‚stipulari frumcata, medio _progessu swhulato. hrevi instryefa;- Moren ;terminales suhgelitgrij segsiles, calyeis lacinlis..breviter piliferis: tnbum ‚sireiter apquantibus ‚et corollae tubo ‚plus. duplo, brewiorihns, Iahis eorollae intus puhescentibus, - Ad genus Rachicallis accedit: ei forsan ‚cum - allie „dao- Yidis gpecichus.ej admoyendg: est speries. una Thy nnstei SerpyDe.‚adinstar inter muscos ei Zichenes in terra repit, foliis vero arcte eongestis in summis ramulis, sessililms, In, ‚paylia, longioribus, 1,4 Jin. Jatis, ‚erassiusenlis,.. Ancidulis, 39-pilum. hrevem, ‚allum exsurrentibus, et in acnminati ‚apieis ilis: nancia.; breyissimis rigidulis instructie, ‚Flos terminalis, sessilis..plerumgne. salitarins, ealyeis obeapiel 3% Un, alfi:laeiniae ‚quatugr, e-afiare_apice sensim aenmi- ‚ARlag, et.in-;pilum - ‚brovisgimnm exgnprentes. erecige, ‚tubum 488 öfre; longitudine.aeguantes, siiubus interjeelis "obtnsis-et pro- cegsu: minuto suhulate medio natatis, Corallä tota 3:lin..koiga, tabo oylindricp apice 'seusim paulisper dilatato, exths (in sicoo) nervis leviter elevatis percurso , 2 lin. longo, limbi'laeiniae 4 - ellipticae aentinschla® lineam.cire, longae, : dein extus onrva- tae 5, reflexae; margine intus fexo inerassatäe et pägina’ iı- terna minute ‚puberulae,-corolla reliqua ömnino glabra. An- ihierae ex Tauce jrominentes- elliplicae Intene. Stylüs lougi- tndins' änfheras paülulem’superans ; stigmate terminal wit ingrassätö obsolete "bilobo. Fracins non visue. ! “ Anotis Lechleriähs n. :sp., W. Lechler pl. peruv, ed; » Hohenacker'no. 2101. Tabina, Jul; m. 1854 I’ Hedyo- Ude vepenti. Clos, quae Chilensis ab ZZ. repente G. Don In tineorieitalis intola orinino reoedit; affınis videtur, 'sed’olar, adetor de pilo terminali haud loquitar in-diagnosi; verbis in- ütilibns Nimis loonpletäta, et Hedy yoridis insuper est species nes’ "Anötidis- : : An, räinosissima humifasa repens,' sparse hirtella, 'Tolüs elerigue- denen approruni € basi bieyiter wonträeta latius atkustiasve' ovatis acıminatis pilo brevi terminalis vix- Inch- dnlis;breviter eiliolatis, ‚membrana' stipulari "tonnectente trun- eata, processu uno pluribusye subwlätis; Noribas : terminalibus sessilibus subsolitarig, ealyeis läciniis‘ & Tätlore basi irlangı- Adribus-Apied suhulatis' päree eiliolatis,- fübnm sun snperal- Ubns et ’corollae“ tubuim aequantihus, lobis cor. '&lliptieis nen- finseulis; an Be ; ‘ Habitu ! praecedentis “fere, differt plükimis nötig: ‚follis schlieet" supra, Basin, pro eonjunetione, "enth' opposilo' dilaiatan, petioli in modum paene augustalis, dein ovalis et sensii aull- timatis, ©" Acnmine in pilim 8 "cellulis eömposieim‘ "subulato ‚aentataih‘ exXenrränte, margine pilis simplici‘e ellula Jutescenti, ’angüsta "eb Ipso hreviore "inteislus‘"Iulen'- davitale "praedita 488 oineto,-totäinondum 2 lin. longa,. äd.lineam usgue inferne lafa. Flores parvi.: Calyeis tabus .primim -fere hemisphakricus in Jaciniasıquafuor_ abiens. ipso sub. änthesi: longiores, : deii..in tractu breviores, sinubus ut videtur semper nulis. Corelle sta linesm longa lobis. elliptieis aentinsenlis, intus minutissi- me püberalis, tubo- calycis laciniis aequilongo v. breviore. Stamina antheris suis dimidiis ex fauce emergunt, styli lon- Eins bihai ramis stigmatosis superantur, qui fere "longitudine sunt lohorum.. Fructas nondım dehiscens yisus lirabo caly- eine: soronatur circa verlicem convexam salis lafan, est a latere subglohosa- oroidens,. eiro, %, lin. longus, utringue suleo dommissurali nolalns, dissepimento tenui biloenlaris, semina continens in quoris loeulo panca 2-3 angulato - -Ien- tienlaria n nigrä superfieie i impresso - -punctulata. »-Arcytophyilun *).setosum (Bz. Pav.) Sohldl,, Ze- dyotis 'setosa Rz. Pay., Anotis setosa DU. pr, W. P 43%, —————— ;} Gel, DeQandolle in Prodromi parte w. Ruckicallis genus K) tribus, exatruxit ‚Frutieulis Americanis, rapestria loca amanti- bus, prius ad Bedgotides positis, quibus folia sunt brevia erassa „Kotissime, invicem superposita, haud Jonge persistentia, in ra- Eu: „moloram apieihus, hac ex sausa tantum praesentia, stipulas, vero -,..multo, serins obliterantes, velinquentia. Quibus quertam adjun- em, ‚mroponimus, ,® Gandoilia inter Anotides recensitam. „Primg inter ‚has guatnor ‚deteota est a Sioanoo et ‚pessima ut sontoniit. Lamarckius fcone. depicta CHist, nat,. Jam. in ?. 9. t. 202, 21 ‚anno 1725), quo auctore docemur fruticem esse 4 ad 5 ped. altım Thymelaearum habitu, Famosum, ramis ereotis ‚erassis, persistentes stipulas et squamarum adinstexr sibi incum- "bentes rubontes esse eum’tomento albido, folin vero brevia orassa colöris sordide viridis, saporis salsi acris tisque vel forsan toti "stirpi inesse puhgandi facultatem.’ "In Jamaica septenitrionali in "Tapibüs maritimts: ad’ ‚Don Uhristovalscöye't hand pröcul a ve- terd”oppido destrucke „Sevilla.t- -Silet de Horum colore- nec de 490 W.Lechler pl; peruv; ed.. Hokenacker’ io. 2151. Sti Gavan.:in summis:jugis’ Cordillerae Jnl..m. 1854 leei.:+ Cel.:DeCan; Kolle I, -e...dieit kabif hario..aceedere.:ad:.Rachicallin. nit: sit eorum, neo de früctn:verb& fäcıt, "Serius:&, ‘1763’döseript „‚.'gst planta sub momine Hadgetis dmeriean«a, 'quamin Anpestrir „bus ‚maritimis (undarum- rapiym., fsspris quogue, Annasggntem) Cuba Havannae ‚passim legit „ce, J acquin, semina - N hor- indoboniensem ntrodiikt, in quo läete quidem sed tardis- ” * simernerevertmt, Miränt, hijus’ viei in deseriptione Solimmöde & "de hirsütle Igoiniarınm erlyeis locutun esse, ' ned He "sefpilakuh 86 gorum: indumente, ‚Altamennullns«dabitavit quin: eddem sitiad Swgrtzii, planfg in Brodnomo, ‚sub Hy rupesfeis nomlne ‚ont .,.; Meran, neo ‚equidem d i hoe in Saecnlo ‚zoperti talı . ris vel subgeneris nomen mereri vi videater. Foliorum exsiccato- Sorum.iel:est color.'glaucescens ‚hesiatro - viridls, Stipularam inter- entollaris pers Inte, triangularis..eut. ab interigripug, ‚pills ‚ gillab® sed nullis processuhus obsessa, flores axillares sunt nec termi- nales, eorolin extus ‚albe-velutina. Jutea tubum, habet, gracilioren “ , tum K' am, elähram, roseain I (Hotise), 1adiies intas "nubertläs ei tubum Ialorein habentz" Pr Trnotüs loculos semina 20 u ima’ Oblonga Incindentes vidie Taeyüinins, 'rellguis tantum 85 in guolibet locuio” pos tibus. Buio tali modo "älstinotee etinendum essel Candolleahim nomen: Rachicatkt, poster m riorihüs Wiildenowii üömen "Areytopkjlik . ' Mant, Ep 5, in | herbarto.jam ol ante mortts annım " Oatyı basi. Alhvagteatusz Fi " rastzae. oalyeem. ‚sero asqunnlen Jacinlis ejus..persistentipas, linsari.- längenlatis;..Iatus. agrle” BÜosie Pk tubo: dnpio Tongiarihns gmninp. similimas.-: a -ı, ‚DrEVES, pilpsi in sinubns y s.laoinigsi } =" Ieeiniis .plus.duplo lopgior ‚:extus.hirstta,s „.Inbo; arıläsen sun u domyzänd. ealycem 4-Iohum esse, ‚dentibus' nnllis Änterjectis, sad: ex: nostra- observalione dentes.. adsunt ih- eälyeis fauce serlore;.qui;conspectu faniles si lohos ‚deorsum fectis. ' :Sed Sm: Teviter Atlatatö, Uimbi Yäeintis quatnor 'übtrunckto-obtusissi- " mis-intus glabrin; 'Antherae-oblongae Apicibus' suis faucom Iaud - superantes in- filamento- brevi dorsißxae, Stylus paullo .‚brevior !yoe, in stigmatn, duo, „ergota paxtitns, .. CApsula, calycis, Ingi- üs ‚coronata, bilocularis, bivalvis; semina plurima minima ‚ob- “ longa in quovis !oculo. Frütex Antillanus, Axium internodiis “abbreviatis, stipulis "ainplexicanlibus persistentibüs inter folia in ‘> \laciniam late triangularem prötractis intus e& "miargine sericen- © pllesisz: follis ‚aessilibus crassis obtuse: mueronulatis glabris; \ „site deciduis; forihus arlgribus solitarüis sessilibus .‚bibracteatig, „sprollis Iuteis, . B R. rupestris De. (Heiyotis » Sw. et pinr, Ant. “3 Heäyotis “ americana Ja '4., Oldenlandia r. "Län, Encl. (deseriptio Jao- "ii gählicem Iiiguam tränslata), "Tiymelaea maritima ericae foliis, surculis tumidis et tomentosis Sloane 1. c., icon 5 Pads quidem. sed habitum. ut videtur satis bene reddene, Urescit ‚ AB Xupihug, maritimis; Antillerum.. - Arcythöphylium W., Char, emend. "Öalyx basl 'ehräcteahus; laeintas’persistentes 'erectäe, lanceo- " latao’ciliölatis‘; sinubus interjectis uno alteröve‘ pröcessu brevi Altforini ptlösulo instrüctis, Corollae" subeörläcene roseae 8. vio- laceae' tublis ‚örasstüschlus glaber, lacinils Ymbi acutis extus gla- eis intus sabpülverulento- pühescehtibus. . Antherae plus minus &xsertae. "Stylus is aequalis v. paullo altior, apice in stigmata 2 divisus. Capsule calycis laciniis coronata; bilccularis, bi- " valvis ‚’Semini 8-8 in quövis’ loculö 'sontinens ovato -angulata "2 Kun.ch)! > - Frotices imoitidm continientis Austro -Aeri- cani (Venezuelae, Nov. Granatae et Peruviae)', azium interno- “ dis abbreviatis- subguadrangularibus;. stipulis' axin cingentibus . ‚Brsistentibes inter folia. in laciniam protractis. triangularem, se- BR: nonnullie ‚hreviter, „pilosie gbsessam,. s cujus hasi utringue linea elevata pubescens deorsum decurrit, quare 'quadrangularis 492 ‚tötns habitus folioratm alqne stipnlaram structura suadent cum illis, gquas sub Rachicallis vomine ab Hedyotide. auctorum 'segregavit: celeberrimus. prodromi ‚Auetor, «esse. conjungendam. Speeimina quae vidimus fere pedalia (sed haud integram plan- tam offerentia, eujus magnitudinem..haud engnovimus), ramos ‚majores-frutienli. erertos adscendentesque eredimns, qui.valde ‚rimosi rumis erectis s. adssendentibus in tota superficie sti- "alarum comnexarim- &t persistenium et brevibus ‘internodiis alixarım religuiis, serins tandem obliteratis et dejectis teeti, solo in apice foliis faseieulatim qnasi obsessis, quae yero moX deeidunt et.exsiccafione Jissolventur, qnare.in herbarlis sem- ‚per. foliorum solutorum eopia. Stipnlae illae in sicea pallidae dere straitineae (dum Tolia fere nigro-viridia) ratae, in apice obtnsiore plurilns selis brevihus insteneine, märgine "utroque decurrente minutim rigidnle eiliatae, cnm "basibns dilatatis fo- Tioram ‚invicem connexis et margine dense cilietis quasi Interne fere Apparet stipülare tegmentum cujusvis internodif'apice Jatlus hast angustius; foliis nullo vel brevissimo petfolo stipuldki va- ginae insidentihys parvis, crassis, margino reflexis, praeter marginem, quandoque minute denticulatum glabris, Jaevihus mi „erone vel pilg.brevi.termingtis, mox ‚deciduis jun ‚in summis ramalig, tantım obyiis, Horihus terminalibus (an, semper?s azil- . resve dieit Willdeno wins) sesallibus suhsolitariis: en bb A bleenioides W. Ib, R. Sch. Mant, 8, p. 108: Heayotis ‚Caracasana HBK, Nov, Bon. et Kth. in Binn,; Moritz pl, - 928.0 373, . . . Br ..Speeimina. Humboldtians, et Moritziane ommino Inter se. coNVö“ ‚miunt,, sed Slores: 6 sententia priorum collecternm- violacel, © . bosterioris rasei. = ir 2.4, nitidum, Hedyotis n.HBK, .. Rachicallis N. oc. non vi. 3’A. 'selosum; Hedyokis Bz.'Pav. Anotis v. DÖ., v, SUDt® Forsan et-aliae species Jam desoriptäs Anotidis ad | io ” 'nus amandandäe sunt, “ nn nn m 493 adnatae; quae latior basis in brevissimum petiolum -contrahi- tur eui insidet lamiina latior angustiorve- basi ohtusiusenla (ei eum petiolo. deridua), Apice seusim -acutata et in -subulifor- me acumen brevissimum exiens; supra. lueidula et leviten medio.' canalieulata,; subtus marginihüs - dellexis concava .er nervo imedio- late prominente ‚perenrsa, "cellulis marginalibus pellucidis Augustis' altero ‚apice. leiter -extüs versis-scabriuset- la = minute denticulata in margine.-. Flos: terminalis (au: semper solitarius ?) 'sessilis. - Calyx eirö 2%/, lin.. altus, in qüättor laeinias, 11/,:lin. longas.elougato - irianzulares, märz gine paululum intus fexas et. pilis brevissimis erassis 'quast denticulato'- eiliatası, ut folia-coriaceas, "partitus, sinubas in- terjeotis acutis setula unica majore ad lineam. longa paucisve hreviorihus subulatis, ex interno :latere instrudtis (hine' nigf Iaeinias enlyeis deflectis videndis), ‘Corolla ad-5 In. alta, tubosatis erasso, apice serisim latiore; -Jaciniis limbi lineam longis ovalis: deuminatis "extus glahris: intus- pulverulento- Puberulis.. :Autherne linenm lougae, lineares, exseitae, Sty- ing apieo breviter bieruris antheras’ fere euperäus, eruribus suigmatosis. Fructum non vidimus. - 3 Bi Oreopolus*) eitrinus 2 gen. er sp. _ De loco huio. plantulae inter Rubiaceas. indioando „dubii. „ sumus, , frnetus haud Yılimns sed ox reliquis charasteribns Hedyotideis sub-, Jungimus, stipulae partem vaginantemn habent augnstissimam ®.qua ex altero Iatere tolia. evidenter" petiolata, ‚ex .altero, Ineiniae triangulares obtnsinsenlae procedunt, Corollae gea-, ler forma "Rondeletias 'revaoat in mentem., ‚Calyeis tubus..obeonicns ; limbo multoties, longiore .ö-pax-- übe, laciniis ovato-Ianeeolatis. - Corollae. infundihularis tube *) Von ögsomölos & 5 Bergbewohner, Eu 494 graeili, ealycis laciniis .pluries longiore; 'extus pubesrenke, limbi laciniis 5 oblongis acutinsculis patentibus; faux:pilosule: Stamina 5, antheris aune inclusis nune exsprtig; (tube : corol« Ina’ hine aegquiläto, vel snperne dilatato). Styli nuno-exserti, nune inelusi rami duo filiformes ‚stigmatosi. Ovarium : bilden: lare loculis pauciovulatis. - Fruticulus ‚alpinus. Chilensis - ” n 513 »,. Liun. XIV, p/ 292. — Hase stlirpem clar. Luschnath hortulanus legit et in schedula autographa adseripsit: „Blass- hlaue Blume, 5:Fuss. hoch, in Sitmpfen, Bahia, Cruz de Casma 28/, 35.“ . Cel, Martins flores: fuseidulos nominat, Speeies ab -omnibus religuis. sıipra::memoratis satis diversa aondnm ‚deseripta wer diagnosi instructa, a Walpersio igi- tor neglerta guamgnam in 'herbaiio Regis.Berolinensi adfnit: Praster: pubem minutissimam ocirlo.armäto tantum eonspi- eiendam speeie. glaberrima, exsiecationd ex nigricanti - brunnen. Rami obtusato-subguadrangulares, . ad. nodos 'inerassati, in läteribus’alternis internodiorum, ab stipnla.interpetiolari seilicet ad-toli axillam proximam tendentibus , ‚snlcns deenrrit, lenti- eellas parrae crebrac: irregnlari modo dispersae valde con- vexae semiglohosae ve} ellipsoideae media rima notatae pal- Ndae internodia occupant pedunenium vero et ramificationem inflorescentiae. haud tangent. - Folia breviier petiolata, Tatins ängustiusve elliptica, basi longius in.petiolum deenrrentia; apice breviter "el interdum anguste acuminata, subpergamenea, 'opaos, snhtns : dilntiora, venis e nervo utringtte 9—10 angulo semi- recto exeuntihus et: dein valde ättenuatis marginem petentibus et Paululum segnentibus,:tandem evanesoentibns,. in ipsa hasi inter-" dam serohiculum 'aperium nudum praebentibus. Folia imajora 8 poll. longa,.3 poll. et panens linvas’ in medio lata. : Stipu- lae canlem eingunt et juniore in statu tantum praesentes e duahbns partihüs- inter potiolos 'sitis Toliaceis late” lanceolatis obinsinsenlis 9 lin. tong. et 5 Tin, in medio lat., cito decidkis CoDstänt, et Iineam Jatiuseulam pallidiorem inter petiolos reetanı dein adscendentem et super petiolum ve} oicatriceri ejus (dein Tate Wataın) eum illa oppositi lateris convenirnfem relinquunt, Corym- bus oymasıs trichotemus terminalis longe’ pedünenlatus; ättamen folis ultimis hand lohgior, ;e quoram axillis rat nasonkiur sub Authesi ‚inflorescantiac ja ultra pollicares. Peduneulus 4-polli- Ar Da. &s Het. 33 514 eibus plns minus longier, dein ramis oppositis ‚quater tricho- tome- divisis, patulis,- hracteisqgue stipularis mirginis angnstis- simi et ex adverso .in.hreve aramen produeti adinstar saflultis aneius, eonvexam florum: peripheriam inflorescentiae oflert. Pıbes in tota infloressentia brerissima patens ferruginea. Ca- lyeis: puberuli limbus brevis patulus' repando - 5-dentatus, 'den- tibus ‚aentis brevibus. Coröllae tubus ex angustiore “intusgue nnda basi ‚altius fit amplior ibique flamenta 'prodit et. pilorum eingnlum; limbi laeiniae :ohlongae acntiusenlae dein veflexae staminihns. enm antheris linearihus- nirinque ohtusis (rubris?) libere porreotis; stylus. cum stignratibus 2 faneem pilosam vix saperat. Fruetus.junior ellipsoideus, Fimbo persistente corona- tus, qui. stylopadinm valde convexum apire: umhonatnm inelu- dit, obtuse. decemeostaius, costis in albumine- sordide ruhre ut ‚solent obviis. _ Psychotria sambueina Link in hh. et in BR. Sch. Syst, V. 188,. DC, pr. IV. 509. Planta pessime nota, ‚quam. ab comite de Hoffmannsegg aceepisse videtur Linkius, re perimns enim in eomitis wanuseripto Psychotriam sambuch- nam, cum hac : diagnosi : ei .nota: - „stipulis: oblongis. obluisis, deeiduis; - foljis. ohlongis utringue acuminatis,: ‚panienla terni- neli eymosa, Hab. ad Tocrantinos Bras. Sieber.“ Begie quam-nomine. „Tocratins® designavit comitis famulus ewbiou- larius in provineia. Parı.sita est-comesgne eam: ab inrolis no: men accepisse putavit quare seripsit ‚ad Toerantinos.* Planen non vidimus.nec in herhario Willdeno wiano. adesse videlut, E deseriptionibus diagnosibusgue ad.kune usqne diem datis 18 cognosch negait. ; ‚Addirans -paucas Brasilienses huie .generi asesihends speeies, quas in herbario proprio. servamus:: : Paychotrie (2) 'prbigera n.sp., ‚pabe minula Aarescenle wndigae tenuiter tecta; folijs. petiolatis late sangnstere "elliptids L 515 | ulringne aeuminatis, stipulis vaginam brevem laxam -in inter- | pellolaris parlis :couvexiore margine subulaio - dentienlatam ! formantibus; inflorescentia. terminali_ eymosa. repetito fri= ei | teirachotoma; floribus. pedicellatis, calyeis limbo hrevi, brevi- 4. terque acute dentato, corollae extus dense puberulae alaha- siro elayato, 5-corniculate , tubo erassinscule eylindraceo le- " vifer sursum erassiore, medio eireiter intus paree. piloso, limbi laeiniis...?, aufheris linearibus ex fauce emersis, styli his.bre- | vioris stigmate hrerissime biloho; fructu ... In Brasilia leg, Sellow. — un N « Pubes Hlavescens in pagina. inferiore foliorum in primis in nervo medio evidentins e pilis. brevibns eomposita, ‚in ju- nioribus ramis petiolis et: in enrollis praecipue pulvernlenta Apparet, im junioribus. partibus densior, in. adnllis rarescere ! Soepit in primis in pagina folierum supera. Caulis feuticosus \ dichetome vamosus; nodi stipalis” longius, saltem pro parte, ! Superstitibus es eientrieibus foliorum prominentibus erassiores, internodia dein subteretia, jevi eanalicnlo ©x parte interpetio- lari deenrrente notati. Folia vulgo gracilioribns, ad summum 6 lin. longis, supra canalienlatis, et cieatricem fere orbienla- rem, prominentem et in medio Jigni fascienlorum eircnlum Praebentem: xelinguentibus -instrneta -sunt: peliolis.! Lantina maxima 5 poll. longa,. 22 lin. in-medio lata, plerumgue mi- nor ‚ad Iongitudinem 2 poll, descendens, fere aegnaliter ntrin- ; gue acuminata,. wembranacea; pagina superior opaca dein i glabrata, fiferior pallidior vix aliquo nitöre praedita, ad ner- vum ‚venasque primarias, ufeinque 8-— 1% eire, patentes;, ad- j Scendentes et versus marginem arcuatim, ceterum vennlis laxe Anastomosantibus. connexas;, ‚cum peliolo,. stipula et proximia *anlina- parte Havescenti-hirtella, reliqua pareins: - Stipüla “upularem vaginam, inter petioles panlio altiorem et märgine tonvexiorem, dentihns. nomnullis-acthlis, meiiis ‚paulle longio- 33 # 516 ribns, relignis fere suhnlatis instrnetam, dein supra petiolos canlem eingentem efformat, enjus margo citins obliterat. dum inferior pars longins remanet. Inflorescentia peduncilata fo- lies summis hrevior eymosa, ter quaterque ramosa, Noribus pedicellatis, saepius hibraeteolatis, braeteis angnstis aenlis ramos fuleientihus.: Flos duabns lineis paululum altior, ealyx . dimidiam Jineam aequat, limbo breviter vepando -dentato, deu- tibns acntis, sinnbus latis, Coroliae‘ alahastrum tubum Ia- tiasenlüm-lineam longum oflert, laeiniis limbi ubi ad basin eonveniunt cornienlum hreve obtusum extus porreetum forman- tibus, saa sponte apertis non visis, hine non salis elarum quantum antherae ex fauce promineant. Corolla dejecta appa- ret intra” limbum calyeis paientem disens valde convexis hune saperans fors melins stylopodinin voeandas. ' Häne speviem beatus amiens Ad. de Chamisso noyam in schedula declaraverai nee haesitavi illins viri opinionen meam facere quam alabastri forma tantopere recedat ab ommi- bus mihi’ notis. Gogaitio frueins et eorollae apertae maxime- pere desiderantur. Psychotxia syringaeflorn; foliis petiolatis corjaceis glabris, elongato- elliptieis utringne breviter, acuminatis; St" pulis vaginam laxinscalam . seprapetiolarem sabtruncalal, utringne in.medio ‚interpetiolari margine acumen pugioniforme strietum gerentem, reliqguo margine eiliatam formanlibus, € mae terminalis sessilis.aliisque e snperioribns axillis : pedutt- enlatis anctae ramifieatione repetito - trichotoma; pnberula, 10“ ribns sessilibus.et pedicellatis, ealyeis tubo inferne augnstiore: limbo.obtuse quinguelobato. Corollae tnbe breyi sensim dia“ tato, laeiniis Iimbi oblongo-elliptieis breviore, ad faneem dänst Piloso, genitalibus exsertis, stigmalis ‚laciniis ablongis;. Frueit oc In Brasilia legit Blanchet (n. 3348). Rami-apiee" 517 habemus foriferum, qui glaber ex tereli leviter augulatus videtur; Petiolus .3 lin. .longus, Jamina 5%/, p. longä, 2 poll, in medio lata, ex nervo sublus proninente venae numerosae breviores longioribns mixiae patentes “apiece diehotome divisae et ramnlis snis inter se anastomosantes et proprius ad-mar- ginem: pauiniam revolutum areolarım seriem formantes. ' St- pericies haud omnis nitoris 'expers, pagina infera diltior opacn. . Stipulae pars interpetiolaris 'eire. 2 lin. alta enm acumine. lineam. longo, .pars peliolo opposifa angustior -Jate exeise,:marge tennior pallescens, internns hoc in latere prae- sertim 'pilis dense stipatus. Ex axillis dnorum ultimerum pa- viuin indorescentiae proveniunt; in inferiore pari fere supra stipulam. naseitur :utraque in axilla pedunculus eire, hipollicaris dein in ramos 5- partitus repetito diehotome divisos oum flore alari; quao ramificatio pilis minutis albis adspersa ‚et braoteis © Iatiore -basi acule acnminatis margine temmioribus et glahris inloiter, .hine sul Noribus ultimis lateralibus hwasteae duae minores similes calyeis-tubum basi ampleetuntar. Flores bre- vissime pedieellati, ealyeis eire, lineam longi glabri tnbo fere obeonico, in limbum obtuse 5-lobatum (sinnbus interjeotis acu- is) erecium transennte. Corollae alabastrum elavaeforme, tu- bus brevis 14/, Hin. altus, apioe'sensim paulo amplier,: limbi laoiniis-oblongo- elliptieis: 2 lin: longis dein patentibus et re- @exis; fax dense pilosa cujus margini insident stamina lota exserts, antheris lineam longis, 'panlo supra basin bipartitami dorso 'afüxis, Iuteis, Stylns staminibus breviorapire in laei- Nas 2 oblongas stigmatosas primnm sibi adpositas partitus: Ovarium hiloenlare videbatur, loeulis 1-ovnlatis. a Copia forum ante expansionem Syringae alabastra, quo- dammodo aequantinm et ut, videtur alborum, foliis coriaceis Oblongis” et stipularum forma satis insignis species. 518 -Peychotria jambosioiden; foliis breviter petiolatis ob- löngo-elliptieis basi attenualis, apice acuminalis, utringue glabris, nervo meılio subtus prominente marginato, venis pri- mariis patenti -adscendentibus vix conspienis, margine angnsie reflexo; stipnlae interpetiolari parte longiuscule biacnminala; eyma terminali longe pedunculata folia suınma snperanle ver- tieillate - ramesa, dein ramis apiee eymosis; floribus sessilibag in apieihus ramuloram termis confertis, ealyeis lunbo brevi eupnliformi obsolete 5-dentato subtruneato, corollae alabastro eylindrico, inbo dein tubnlose sensim dilatato in: dimidia fere supera ‚parte inius piloso et in limbum in 5 laeinias oblongas asptas exeunfe; siaminihus exsertis, antlıeris linearibus. In Bra- silia iegerunt Freireis ei Sello (hb. propr.). Bami ohtuse tetragoni, faciebus suleo exaratis. Folia maxima cum -petiolo 4 lin. longo 64/, p. longa et ad % poll. medio lata, plnrims minora imme. duplo minora, basi in petiolum Jongius sunt an- gustata, apiee brevius ei acutins acaminata, utrinque glalra, superficie opaca, pagina infera vix nitidula pallidiore, uerro medio ihidem prominente et marginato, venis vero primariis 16 — 18 utringue haud bene conspienis patentibus et margi- nem leviter rellexum versus adscendentibus, venulis seliquis in substantia verosimiliter coriacea ahbseonditis. Stipulae in terpetiolaris pars in duo acıla acumina partita 3 lin, longt glabra, dejectam non vidimus. Pedunenlus terminalis fere 4- polliearis, coymae fere bipollicaris ramis primarlis vertieillaiis quaternis pollicaribus, eymulas ter trichotomas enm flore alari ut omnes sessili, altimi ternatim congesti, Üalycis "Ye Jin. longi tubus, qui oyariuım incladit quod- biloculare et biorala- tum eredimus, limbo eoronatus brevi patulo enpuliformi sub truicato, dentibus ejüs saepins hand conspieuis. Corollae ala- bastrum eylindraceum obtusum, dein tres Jineas alla, juho tubuloso sensim dilatato intosque in superiore -diimidia parte 319 haud valde piloso et in limbum in.5 larinias dimidium tubum aeyuantibus tansennie; antherae linsares e fauce prominent. Psychotria ciliolata n. ‚sp In Brasilia legernnt Frei- reis et Sellow (hb. propr, » folis brevissime petiolatis Inte elliptieis, basi obtusis, apiee hreviter acuminatis, neryo miar- ginatis, utringne glahris, nerro prominente, venis primarüis utringue 6 — 8 prominlis, patenti adseendentibus inter se et cum nervo marginalt anastomosantihns, in axilla saepe serobi- eulatis, scrobieulo undo; stipulae interpetiolari parte semi- rotunda medio acumine subulate ‚paucisre confertis instrueta; eyma terminali subsessili hrevi, foliis breviore, ter irifida, hraeteolis ciliatis stipata, lloribus sessilibns, limbi calyeini laciniis 5 angustis eiliatis tubum aequantibns, inbo rorollae is subdnplo longiore, limbi hune aequantis laciniis acufis, fauce pilosa. — j Colore :suo ex viridi Iutescente in statu exgiceato aemu- Iatur haee species ‚Ps. paliewreoidem, ouspidatam, facili ne- golio ‚distinguenda calyeis Jaeiniis ‚longioribus. eum braeteis eiliolatis, dam omnes reliquae paries glaberrimae sunt. Bamus quem habemus dichotome ramosus ‚apparet, quum alter oppo- Sitorum ramulorgın semper desit, cortex laevis longitndinali- er rimulosus, exius epidermide einerea decedente tectus est, intus vero Sordide argillacei coloris. Nodi vix erassiores, ei- eatrieibus petiolorum subrotunda et stipularnm Iineari häud prominentibus, ° Petioli vix 1'/, lin. longi suprä late canali- enlai et in nervum „super ennalieulatum transenntes, Lamina usque ad 31/,. poll, "longa et 1%/, poll. medio lata,. sed ple- Yomgue ‚ininor inierdum dinidio, pagina infera paullo palli- diore;..vonae primarine debiles et majores, interdum minoribus es brevioribus, wixtae, versus ‚marginem jn duos ramos ‚divi- duntar, -quibus se invicem jungunt,, . vamulos debiliores, adhue 520 ad hervum marginem leviter inorassantem emittentes, Stipulam. in juniore foliato ramo haud vidimus sed in floriferis :tantum ubi jam emarcida erat, pars ejus interpetiolaris haud cum petiolis juneta "sed supra petiolos eonnexa constat e Jamina depresso - semirotunda, gnae cum mucrone imedio solitario paueisve confertis Iineam est Jonga. Sub terminali inforescen- tia folia dimimnantur et internodia breviora Aunt, prius seimi- pollicaris foribus magis congestis dein fit pellicaris_ et alten, Braeteolae parvae acnminalae et hreviter eiliatae ramos, ful- ent, Calyeis tubus leviter sursnm dilatatus, limbi Iatioris lineam longi laciniae ohlongae aentae convexinseulae ereolar, breviter pilis rigidnlis parvalis patentibus inprimis apieem ver- sus ciliolatae. Corollae tubus latiuseulus limbo ealyeis sub- daplo Jongior, in fauce pilosus, limbi laeiniae tnbum aequan- les acutae, margine et apice Ieviter inflexae, Antherae ob» longae utringue obtusae in hrevi flamento supra basin ad dorsum affixae e fauce exsertar. ' Stylus brevis tubim eire. aequaus, apice in 2 stigmata brevia anguste lamelliformin pärtitus. Fructus junior calyee persistente et comnivenle to- rönatus, biloeularis, loenlis 1-ovulatis, exius obtuse costatus, pericarpio vix costalo, Albumine igitur in costas hand abeunte, Costarum vero numerum hand tute perspicere kalt. Brevibns verbis Poeppigianas, al ipso eolleetore ue- gleetas species ad ‚saloem produeere placet, ut quamvis, nil de loeo natali netnm sit, inter denominata inseri possint vegela- bilia. Psychotria neuxötxicha Ni., Psy ‚ychotria Poepp. hb- u, 1858, (hb, propr, speeimen unicum). "— Patriam speöialein eolleetor nullibi specichus siecis addidit‘ quas is (radidit, 0 qri subsidium nammarium pro itinore uleraut. Totn glabra pr&®” ter pilorum hrevium series’ juxta neryum paginae‘. inferior 521 prominenten dispositas, Ramus suppetens leviter obtusissime ex lereli quadrigonus, lateribus sulco (an exsiccatione) haud profundo notatis, nedis paululum erassioribus, _.Folig_petiolo vix 2 lin. snperante affıza, late elliplica, basi obtusa v. sub- obtnsa, apice angustato - -aenminata, nervo venisque utrinque 14— 15 primariis sub reeto fere angulo procedentibns et dein quo altiores 20 eitius adscendentibus, tenwioribus et inricem per venam tenuem suhbmarginalem sese jangentibus, interjectis allis debilierihus et brevioribus ex Costa orientibus sed mox in rete solutis. In pagina supera oeulo armato animadverlis Iineolas parvas_pallidiores diversimode posilas naturae igno- tae. Stipulae vaginam formant. undique clansam nee cum pe- tiolis sonnataın, Inzinsculam Irnncalam, 2 lin. eire. altam, infus ulex pilis interdum prominentibus elucet, pilosam, i in processus 4 acnminatos angustos 1- 1i/g Tin. ‚altos ab invicem remotos, wargini in regione marginum petiolornm impositos exourrentem. Inloreseentia panieulata peduncalata, peduneulo eirciler pollicari, 4 poll. alta, ramis patentihns öy poll, longis, ramulis 1—3- Noris subracemose "dispositis. Braeteae parvae e Iata hasi acute acnminatae, Calyeis inbns brevis glaber, limbus eo bevior et Ialior in: dentes latos depressos et- brevissimo Mucrong terminatos Abiens paneis sparsisque pilis winutis rigi- dalis in margine extusgue ohsessus. Oorollae alabastrum late ey- Uindraceuim obtusimm ; ex quo Noris indolem.deseribimus: tubns breyis intas ima basi nndas dein atgüste- eingnlo pilose in- Straeius, supra quod’ filamenta. inserta sunt, antheris 14/5 lin. longis linearibns :crassiusenlis utringue obtusis fere in medio tubo cum ’filamente in dorso ‚connexis, 'infera deorsum . spe- “ante parte hierin. : Stylus ex medio stylopodio conrexo et setlus umbonato prodiens, & medio in duas partes’dividitur, in guibns stigma terminale oblusum ramo so hand! erasstus,“ Plura videre non’ kenit ;- attamen ad Psychotrias pertinere videtor. 522 Bolium maximum. 6%/, poll, longum, paulla infra . medium "ie poll, fatuin , minus-:4 p. longum et 1 poll, 5 lin. hata. _Psychotria R seetio Y. genus prapr. Dicarenos nob,) urophylia vol, Pocpp. kb. n. 1878. Psy ;ychotr da! (speeimen in herbario proprio). Glabra, foliis breviter petiolais elliptico- - Ianeoolatis eandato - acuminatis (aeumine plernmque curvato) nervo medie venisque primariis oblique adscendentibus et apiee sensim atehualo, per anastonoses cum insequente junetis, juxta marginem anguste diaphano - menhranaccum pr ocurrentihus (in- terjeciis brevioribus ex nervo prodenntibns sed mox dissolu- ü marginem interpetiolarem utringue juxta petiolum dentem bre- ), ulringue 11— 12 subtus prominentibus (eoloratis) ; stipula vom subulato-conieom ferentem pilisqne serius magis eonspienis Intus stipatum praebente. Inforescentia terminalis foliis brevior brachiato-ramosa, ramis bis terve brachiato -uymosis, Flores subsessiles, ealycis linıbo acnte quadridentate, corollae tubo basi latiere dein angustafo et in limbum latiorem in alabastıo elaviformem (flos aperius non visus nec fruclus) exiens, Speeiminis deseriptio. — Bami obtuse ‚qnadranguli en stanei s« rulro-lusei coloris, faeiebns sub petiolo sitis leriter eanalienlatis. Nodi. parım inerassati.. Petioli .gire. 2 in. Jongi eisatricem pallidam compresso - orbieulargm panluJum eleratam relinguentes, sapra. ennalieulatie. . ‚Lamina, majoris .folii 5 poll. longa, 1, sub medio Jata ei abbine sensim, dein eifins altenwata in acumen elongatur, quod .‚lineae dimidiae diame- team, taudem habot- es plerumque -Faleiformi-curyatum eat; 1er” Fus-venaeque primariae margoque folii ‚angustus simili a6 pal- Hidiore cami enlore tinguantur, quare. in: pagina viridi ef subtus paululum pallidiore in qua prominent magis. vonspienl, - ..gtipula inargo ramım supra-petiolos eingens, utringue ad hasin con pro vessum dentiformem acusum brevem !/glin. longnm ergebum gerelß) 528 pilis brevibus-in’ reliquo stipulae .margine al interiare ‚pagina ortis stipata. Iuflorescentia terminalis. folis ultiimis dimidiie “ brevior pedunculata bipollicaris , ramis semipollicaribus ramu- lisque minoribus brachiatim patentibus, ebraeteatis (an sem- per?) Flores suhsessiles sessilesque ex alabastre 3—4 lin, longo deseripti, Tubus ealycis brevis, breviore limbo at Ia- 'tiore repando- acnte 5-dentioulato ; corolla hasi latior dein contraeia, apice iterum latior elavata, in angustiore tubi parte eingulum pilorum sub staminibus, gnorum antherae lineares Iineam sant longae et rubro polline repletae. Stylus inter stylopodia duo calyeis limbo plus duplo altiora obtusa, surgit et stigmate e duahns lamellis anguste elliptieis composito ter- minatır, De fruetu incerti ‚sumus, reliqua vero. monent plan- tum sui generis esse nee cum Psyckotriis consoeiandam. De Psychotröis Capensibus dibia plura. Auter plantas " Drögeanas reperimus Ps. oblougifokum E. Mey. infle- rescentia sua tantopere differeutem, ut hujus lori eerle nen sit; Ps. saligna E, Mey. feuetu laevi nec costate insignis fo- tes haud ‚praebet, Tertia denique Psychotria n. 4070, fructu obliquo forsan haud ad Rubiaceas pertinet. Sub Psychotriae zomine ex Promontorio bonae spei Canthium Thunbergia- "um. Yoskrum accepimus, quod ex Candollii sentenfia est Plectronia ventosa ex nostra vero, ut jam prins in Linnsen diximus, longe diversa planfa. Palicouren nicotianaefolia Cham. Schlel:, DC. pr. W. P-- 529, {W. Lechler pl. peruv. ed, Hohenack. n. 2290, in-sylvis St, Gavan. Jul, 1854) Habemus hujus speeiei Specining a-Sellowio in Brasilia- lecta; quae magis pu- besemmt, nervo medio suhtus densius pubeseente, nee ylabrato “ in specimine a Lihotzkya' in: Flora Matio-grosse Cujab, 324 suh 20.15, edito „plantae- arborescentis in sylvis humidis Ser- rae Novembr, m. lorigerae.“ - . in f De hajus generis speciehns possidemus: . \ ®. Pavettam DC. pr. IV. p.5%. u. 7. Pävetta pen- tandra Sieb. hb. Martin. n. 274. — Hacc planta Sieberiana hand aa veras Pulicowreus pertinet, a quibus stipula distat, haeo enim vaginam trumeatam margine tenuins membranaeeani praebet, quae canlem eingit, nec nisi basi cum petiolis con- nexa est, alque in utrogue latere interpetiolari medio pro- eessus breves subulatos numero ut videinr variabiles neo din persistentes prodit, Utrum vera Plumieri planta sit, d- bium, ieone ejus folia latiora, florem majorem, fruetns di- dymas nee oblongas offerenie, in texta ad hane landalır Sloanei icon 1.208. f. f., quae melins eum plauta Siebe- riana conrenit. De Sioanei icone t. 202. f. 2. in Can- dollii prodromo eitala vix quid affirmandum, e verbis disei- mus Arborem esse ad 30 ped. altan, vamis dependentibus, folis 4 poll. longis et 14/, poll. in medio latis, tenuibns, glabris, fruetu obscure eoeruleo didymo, sub pulpa ven pu- tamen parruin unieum fere rolundum continente. Plures for- sitan confusae sund species, reliquis synonymis ut 0% 8% Milleri, ‘qui fores ab aliis oderatissimos dietos "inodorös deelarat, non minus dubiis, Ps. eroceam Sw. sub BPsychotria, DC. prodr. IV. 526. — Praeter sperimen Sieberianum a cel. DC. jam nolakım ex ins, Vrinitatis, alterum ab eodem eollectore e Martinien Iu5- sub n. 80 servamüs, in regno Mexicano prope Jalapam legit in sylvis Schiede, sed de consoniando speeimine Lhotzkyan® sub n. 17. in Flora Matto-grosso Cujab, edito, eni adseriplan est „Arhorescens, d. Nov. in Serrae sylris humidis* valde . simili dubii haeremus, .Stipula enim in hac simili modo m ng 525 membranam interpetiolarem praebet irmneatam Tindam” utrius- que ad petioli hasin processu snhulato insirnetam, sed pro- "sessus vix lineae dimidiae Tongitndinem, habet, in P. erocen bilincarem , quare in hujus nascenti_gemma, vides setas 4 lon- gins apice prostantes, in illius vero ohfuse conicnm apivem, j x processibus brevibus conniventibus, Praeterea P. ‚erogeae eorallae dimidium pollicem longae. glahriuseulae cum ealyee ei inforesoentia videbantur; stirpis vero Ehotzkyanae graei- liores 4-lineares et erassinsenla brevissima pnbe extns dense cum oalyeibns et inflorescentine ramis tectae, quare diversas haberem et hanc Cujabensem interea nominarem Parkoouream, Tertiam a Blauchetio in Brasiline Serra Jacobine lectam et sub n. 2690. editam habeo. Diversa est’ follis multo mi- noribus 11/, poll, longis, alüs vero et 21/, poll, metientibus, venig utrinque 6— 8, stipularum processibus e lata hasi subt- Into zaenminatis et (an casu quodam?) dein enwyatis, Flores Sin, longi, corollam levissime puherulam, stylus enm sgmate ferminali erasso exsertus superaut, . Fruotus omnino sim ülis ütp, crocene, quacum nune jungimns hane formam. ». chionantheram DC, pr. IV. ‚» 526. n. 13, quamı, in eallihus Bahiae detexit Dr, Salam ann, enjus „sperimen hand recognovissem e phrasi diagnostiea. Folia enim in R0- stro sunt elliptieo - lanceolata, basi magis atlennafa quam ‚apiee Aruminata, cum petiolo 9- - pollicari maxima fere 7 ‚poll. sunt longa & % poll, in medio lata, alia 4 pollienm longitadi } habent et AYa P latitndinem. Stipularım linea superstes pilis brevibus Purpurascentibus obsessa erat, purpnrascens quogue “elor in foliis ceterum faseis (nee in sieco viridibus) pereipi Dak, Peduneulus 5- polliearis panionlam eorymbosam fere 4-pollicarem foliis longiorem reddidit; minulissiman et nt vi- -defur viseidnlam pabem in ramis pedunonlis et floribis reperi- uns. Bräcieae minntae, Frutus vix 2 In. altas,; an main- “rollis, guantum ex paueissimis "soneludere licei, 526 ens ?: . Non: video, eur sit Pelicowreae species ,.ah -aliis. spe- eiehus recedere videtur. : P, mackoboteyn Rz. Par. sub Psychotria‘, DC. ml W ar. n. 19. Speeinen Poeppigianum n, 1294. Sn F2 petiolarem HBKth, Eadem est Ps; ‚jchorria elliptica willd, hb,, Röm. Schalt, Syst. V. p. 189. Speeimen Hum- bolätianum haud omni nota tonvenit cum specimine a Mo- ritzio sub P/ petiolaris nomine prope Caripe leeto, uhi Augusto Nornit vorolla Intea. Ne nimis avidus novarım spe- eierum videar, haee tantum e singelis speciminibus visis pro- fero. Specimen Moritzianu nı diserepat ab, Hamboldiia- no, 1) majare partium glabritie, in hac_fere ubique brevis- sima ienuissita pubes, inprimis in indorescentine partibus evi- dentior; 2) stipulis longius persistentihus ct nodos inerassan- tibos, e laecintis duabus interpetiolaribus inferns connatis supernt fiheris acntinsculis, ned cilissime dejectis et linean suprape- tielatem pilosam velinquentibus, ceterum similibus sed longio- ribus; 3) follis tenvioribns transineentibus vivide viridibus, venis primarlis copiosioribirs ei forma magis abovatk, nes Im- pellueidis nigrieanti- viridihns, minori venarum numero el for- ma etliptica utrinque sed infra longius acuminala; 4) pani- enlae pauperioris magis divarieato- ramosae ultimis fioribus pedicellatis sejunctis, neo ultimis teriis Subsessilibus; 5) °% "graeiliorihus neu puberalis. "gut plara uteiasgue' formae inspisere potest spedimina ijudieabit utrum BP, Mörätziania, uam bie prope“ uinus propria sit species neo ne, “ - P. ‚guianensem, Bablı Guian, , D0. pr iv. p. 30 n. 45., al Hostmanne leotam e ‚Suriname. Falig gia- long%:. bra mingra in ;peliolo pangas lineas alto 8 — 9, poll. 9 8- medio 4.poll. et panlo ultra lata, venis primariis eire. | { ; { Y 327 e nervo prodenntibus, utringue sunt breviter 'acaminata: :-Pa- nienla 1 —8-polliearis oum pedimenlo suo quadrangulo gla- hro commmni . dimidiam hane longitudinem metiente,- rami ejus irregnlariter triehotome partiti pubesenunt, Fioris: puhes farinosa dieta constat- € pilis-bravibus erassis acutinseulis: di- Inte füsoescentibus. " Eu P. costatam HBKih., DE.‘ 530. n. 48: Adsen- ins Sprengelio qui Psychoiriam uristatam herb. Wild. in Röm; Schult; Syst, V. p. 191. ennmetataı ad’hase' duxit, Parvifolia species est infer "Palicowreas Noribnsgue satis Ion- gis a plurimie macrophyllis mihi nolis distat, 2 vigidam HBEIN., ‘Do, pr Y. p 530. 2 58... Mart. Ih, Fl. Bras. n. ö41. Pl, Blanchet ı n. 3381. — ‚Foliis sessili- bus instrüeta dieiter, „propriamn 1 formät, hac ex eausa sectionem, sed immerito, habemus enim speeimen "Brasiliense Sello- wianum foliis petiolatis, in. enjus corollis stanıina hand ex- sorta sun sed pistilluim. Pr densifloram. Mar, in "Beibl, 2. Flora xx. 2. 985, Ab. Fl. Brasil, 266, Ad, Cnjaba Ivcta est, ‚Species singnla- vis villositate et folüis rugosis., Stipnlam, si adspieia_in node rami obtuse ‚tetragoni, video primmm oppositas vieatriees fo- lioram dejeetorum votundäto- quadratas, medio versus hasin in- foram foveola sohorbienlatg .et superne in fossulam ‚exeurrente hotatas, margine breviter patentim eiliatas, Stipula_supra ‚has eieatrices posita 8 duabus quasi partibus eomponitur, quae Supra mediam eicatricem conveninnt ibidemque in juniori stafu setulis erassis subnlatis munitae „sunt, “ exinde vero obligue "ringue adscendentes lobum obinsnm fere eneullatum et in dorso superne subwlaiem efformant, Extimus. laminae margo Ailntus, pellneidus, Nervus. vena« vennlaegne supra impressa ei subtus eleyata, illo-supra tomentosulo. Panienla.terminalis 328 eonvexa brachiato.-ramosa bracieis 'parvis ad. ramos suffulta, Calyeis- limbas in laeinias .5 elliptiens acntinseulas rigide..ci- lolatas partitus. Corollae fanx pilis. albis dense stipata in basin- laeiniarum .limbi, breyi. tubo longiorum, sub anthesi pa- tentissimarum transenntihus, infimam tobum non attingentibns; laeiniarum majore reliqua parte pilis alhis .densis arcte ad- pressis vestita. Antherae lincares inter faueis pilos. Stylus e diseo valde sonvexo ‚et serius umbonato prodiens, apiee sensim inerassatus et in duo ‚grura brevia stigmatosa partitus, Fractum non vidimns, ovarium biloenlare erat loculis 1-ova- latis, n Suppetant praeter has aliae Brasilienses, quas inter de- seriptas frasira quaesivimus, diagnoses in lihris prolatae hand oranes sunt bonae, quippe quäc' stipulas eorellasqne nimis bievihus absolvunt' verbis. Duae paniculatis ‚reliquae eymosis aut si mavis corymboso - -eymosis sunt adjüdicandae. j P. velutine ı. sp, „Pakcowea fl. vert, plombe.“ Blan- chet, 2.3240 eı n. 3768.— RBami foriferi teretes, al nodos*®) sältein ei in infloröscentid 'pube brevissima molliori tecti, er terüni 'glabri. " Folia brerissime 'pediolaia elliptiea apice lön- gius breviusve acuminaia, hasi ohtusa v. acutiuscula, suprd tenuissime‘ pubernla 'subtus densins fere velutina, pnbe In ieseönte. Stipnla interpetiolaris brevis medio' sinu concatö exeish, niringue processu Tatiüseule triahgularl plns minus Rontato ad petiöium site instrucla ##): Goryınbus terninali® 6) In ramis junioribus summa internodiorum pars, sub nodo foll- . f ""fero sita, exslccatiohe collabescit et inferiore majore anna Üt, Saepius yuogue nigrescit, \ 8) Stipulae stracturn Observanda est in gem. ei in inscentibns 1 foliis et dein in Yamulis foliis jäm orbatis; evolutisiie adjasentinh et subjacentium partium vel vario 'modo Ainditer et processus qul . 52 ‚simplex (rarius geminis) peduneulatug, foliis ultinis hrevior vel aequilongus, tricholome cymosus, ex tölo eum Horibüs pe- dieellatis pube dense hrevissima in corollis densiere et eras- store (e pilis vonieis) obteeius, Braeteae Barvae Handem' min: tne e fatiore basi subulato-aenminataer Calyeis laciniae hre- veg acate triangulares multoties corol!a hreviores, vojus 7 Un ‚longae tnbus curvulns est, e basi paululum latiore mox eonlraetas; dein Hterum Tatior, limbi lacinlis anguste (riangularibus Ineani ‚eireiter longis. In regione vonfraeta tubi-inlus Adest einjth- dm pilornmn ibidemgque orinnter flamenta, 'quorum 'auiherae lincares laciniaram apiees fere attingmit, ‚Stylus ex disvo (siy* Iypodio) valde convexo limbum ‘calyeis arquante oriens”'pro- fundias dividitur in erura duo latiusenla stigmatosä. — Foliä maxima, quae vidimus, 4 poll. paullo longiora et media 2 lin. lata in petiolo 2-lineari, Nervus: 'venaeque' primariao oblique adscendentes curyulae et marginem versus adscenlen- irs et- eranescentes sultus-prominent. Substantia folii 'haud - pellueida, Corymbus pollicem longus et saepius longior Pe dnreule gandet fere duplo longiore, \ j 'P, divaricata n. sp. (pl. Blanchet, exs. 3795.) Eh- bra, Soliis petiolatis, lanceolato - ellipticis , uirinque acntis, herro’ utrinigue prominulo Jatiusenlo, venis uiringne subduodenis oblique marginem patentibus curyalis et evanilis, invicem ef anastomosantibus venulis junetis, subius, vix. „promiunlis; stl- Pula i interpetiolaris medio sinu et processn irlangulo subulato - Aruminato uriügne ad peliolum instracte suecnm viseidulum chartam adglutinantem sub prelo exsudavit. Petiolus dire, 7 —— . “ . pro stipnlis ipsis habentur , unne obliterant, munc ‚tofi. nuno Pro parte persistunt, vel tota deeidit nitque remanet quam ‚margo plus minus elevatus, Sujas decursum oserves pilosque ei ad- matos, vor: : REBA, Su en. 34 530 : lin. longus, lamina 61,, poll. longa, 2/, p. medio lata. Pe- dnnenlus fere 3-pollicaris. Corymbus (aut si mavis pani- eula) trichotome brachiato- et divarieato-ramesa, bracteis minntis et. minimis e latiore basi subulatis, floribus breviter brerissimeque pedicellatis parris. Calyeis limbus (ex alabar siro partes Noris deseribimus) breris sinuato -dentatus inter- jeeto hine inde parvulo prosessa subulato, Corolla tubuloss, supra basin intus ‚nudam leviter angnstior ibidemgue intus yillis albis vestita, quibuseum filamenta exsargunt brevia an- therag ‚longas lineares supra basin bifidam inserias gerenfia, villis usque ad altitudinem dimidiae anikerae ohvils sensim minoribus et tume evamescentibus. Stylus ex disco conrexo ealyeis limbo fere aequialto oriens, inferne glaber (et flexuor 9uS,; casu cerie, apiee alabasiri nondum aperto elongatus Nlexuras duas in. parte infima fecit), dein pilis minutis ereclis adspersus, tandem in erura erassiora extus Iyrae in modum gurvata, partitus. De ovario cerinm quid edieere non audemns .: P. brevifloxa n. sp. In Brasilin lectam beneyole dedit doetiss. Dr. Buek Hamburgensis. Glabra; foliis hrevissime ‚petiolatis elliptieis, apice breviter angusteque acnminatis, basi plus minus semper vero breviter in petiolum attennatis, herY® Yenisque primarüis utringue subocfonis oblique marginem pe tentibus, inter se anastomosantibus et neryom submarginalen fere const! uentibus; stipula brevi interpetiolari utrinque ad . petiolum seta subnlata hunc superante munita (accedente in terdum breviore in axillari ejus parte); panieula breyiter p& dunculata, angusta foliis breviore, ramis breyibns cum pareis ramnlis tenniter puberulis; Noribus glabris brevibus, ealyeis dentibus brevibus acutis in tubo obconico, corellne alabasti a lin. longi tabo brevi, limbo longiore et multo erassiore, pen“ tagono-rapitato, intus praeter basin imam tubi et limbi, majo- rem pariem pili densi albi totam staminnm regionem..Ie 531° usque ad antherarum apices decupant. ‚Stylus sıimmus in ramog däos brevissimos latinsenlos stigmatösos -partitus.-. Fructis ndo juniores- aderant, Stipularum processus bilineares, Follun maximum feis stuli suppetentis 3 poll. et 3 lin. longum, pollicem et d lin, medio latum. Pavicula süppetens 1 poll. 4 lin. Tonga, ramis inferioribus jus ad Zn. longis. Florüm dlabästrä. vix Iineän loiga, \ j j j j P. Bianchetiana n, sp. (Blanchet pl. exs, n, 3433 et 2.3856) Glaberrima ramnlis teretibus, folüis. petiolatis katius angusliusve elliptieis uiringue arutatis, nervo venisque sub- 14 patulo - -arenatis marginem peientibus et enm eo „eonfiuen- thus, stipula interpetiolari utrinque ad petiolum in "taciniarn brevem obtasam cum oppesita vonnexam longata; panieulae terminalis angustioris peduneulo subtereti superne in rhachin Angulosam ipso breviorem transennte, ramis hrevibus irregu- larius bis trifidis, corollis glabris, genitalibus inelusis, P longepeduneulate Gardneri e diagnosi haud dissimilis sei folig nostrae latiora, Jamina enim 8 poll. longa,. fere.3 poll, est Jäta et in altero. speeimine fere 7 poll. longa, ires Pollices in medio lata est. . Petiolns 2/g; poll. longns esse solet, "supra anguste et satis profunde canalienlatus,. Folio- rum. sieeorum. color in anperfivie folii_eximie Intescens, St; Rulae. juniorum, foliorum. sub infloreseentia massam. gummo- Sam sah exsicenliane exsudasse ridenter, eui charta adhae- sit, Processus ejus vix. Iinenm sunt alti plus. minus obtusi, membrana .eos conjungens runcata v. leviler congava exeisa est, Paniculae rami, ut in omnibus Pelicoureis typieis,, irrg- Sulariter secus axin dispositi, ut in Sorgho inter gramina, Pätentes pollice breviores: his: 3- vel 2-partitae , forikus seg- llibus v; brevissime pedicellatis; _beaeteae wuinmtae € Iatiore “948 "532 basi aeute acnminatae. Flos sub anthesi 5 lin, longus. Ora- zium. Jatiuseulum limbo brevissimo. brevissimegne 5-dentienlato paulo latiore eoronatum. Corollae tubns basi. ohliguus sub- gibbus dein eontraetus ibidemgne. intus eingulo villose_ anguste notatus, dein superne iierum sensim dilatator in limbi Incining greeto-patulas transiens. Filamentorum libera pars,alira ein- gulum ineipit, in dilatando tubo, antkerae lineares dorsifisae apice deorsum verse bilobo. Fructum nee juniorem vidimns, . . " Cephaslis polycephala n. sp. W. Lechler pl. pernr, ed, BR f, Wohenacker n. 2364. St. Gavan. Jul. m. 1854, Bamus suppetens. tria habet internodia obtuse tetragona, facie- bns suleo longitudinali notatis, foliis multoties hreviora sub inflorescentia terminali , weni .SCX internodia ramique in Be feriore parte, ex axillis altimis foliorum nascuntur ram axillares, breves adhue. Folia petiolata elliptiea vel Jatissi- me oyalin, basi-in peliofum enneato- atlennala, apice hreriler aetiminata, nervo eum venis cireiter. duodenis utrinque pls minus enrräto -adscendentibus marginemqne nsquo_ ad: prozi- mum sequentibus vel prins evanescentibns,' in pagins inferd glaucescente prominentibüs: Stipula vaginam brevem laxan hirinque e' regione petioli in lobum late triangulum Irevei prötractam ceterum truncatam elformat.‘ Inlorescentia ad pi mus nodum rames habet oppositos sul angnlo reeid, pafentes apice capitnla 3 sessilin et praeterea paululum’ inferins du opposita sessilia ‘gerentes, ad secundum nedum rames duos multo breviores apiee twicephalos, ad terliam duos breviore® adhiüc apice mönocephalos, eodem modo et ad quartam i ramis capitulo brevioribus, in quinto capitule opposita gessilin et in äpiee trin Sessilin. BRami ad basin fuleiintur bracdet oblonga convoluta et ramum‘ involvente anepe apice fissn 533 Copitilum sühglohosnm, altitudine trinm linearum eireiten, Ine volneri extimis squamis 2 oppasitis basi Ireviter ronnatis ra- ' tundato - obovatis ahtusissimis valde eonraris eilialis, apieo Plus minus alte fissis, fotis sparse pubeseentibus; alian intes sequnntur sensim minores’basi inagis Atlenuatae obluse colt- plieatae et apive plus minns incurvo caenliatae, quärum duae plöruingue minor majergue' Norem inelndunt Calyeis Iimluis tennis membranaceus magnus laxus pilosiuseulus, in deütes 5 ahgusios arutos inarguales simibus leviler eanravis Sejuneiös sese pandens. Corollae alabastrum (qund sohim vidimiis) | 6x üllgustabasi ohtuse elavatum, inferne $lahratum Superne den- Sins breriter pilosum, Intus supra hasin eingulo pPilorom an- giisto notatim, supra quod Alamenta 5 brevia em Antheris Autiuseule linearibus dorso affxis nee äpieem alabastri aitin- &öitibns libera evadımt Stylus breris ad basin einetus disch ansilari remanente, ad medium nsque in Tamos dos eom- plaatos acntös integra parte latiöres partitüs. Fructus vie dere non Jienit, = . " Cophaölidis genus, nt nund eiremhscriptum est, häbita diversissimas eontinetspreies, quarum inflorescenlia Aosisqie [73 Traetis struetura haud entis notäe simt. Speeimina i in hor- üis sieeis yara plerningne mienm eapitulum ferunt, quod ex- Bicentione nimis compressum corollas enlyresque Sarpius te- nerrimos tali mode cum reliquis parlibus eompingtt ut exiri- eäre meqnens; fructns vero ‚et immaluri fere semper desunt, ia ut semper incertus sis, utrum baccam habeas plus minis arnösam vel exsuecam. Ad eam speeiem Peruvianam supra deseriptam, habitu suo ab ommibus mihi notis diversam, Bra- Siliensis species propius arcedit, quam novam habemus, alque . % nno Specimine deseribimus. Cophrölis Beskeana n. sp. In prov, Rio Janeiro Brasilige in arenosis montium pr, Novo-Friburge leg, Beske.— 531 Ramus snppetens graeilis ultra pedalis glaneesrens snbsim- plex, internodia plurima foliis breviora, quadrangula farielus subplanis, maxima pro parte glabris, superne sub. nodo plns minus birtellis. Folie breviter petiolata anguste elliptiecg, atrinque sed antiee magis acıminata s,. late lanceolata, nerro medio venisque primariis atrinqgue subnndenis enrvule ad mar ginem adseendentibus et anastomosibus sese eum proximo jun- gentibns simul eyaneseentibus et interjeciis singnlis, geminis, pluribusye minoribus brevieribus in pagina infera preminulis et hirtellis, margine hirtella eiliolata, pagina aversa glau- cescenfe, snperiere .magis viridi. Majora folia 33/, poll, rir- eiter longa, medio 13/, poll. Iata,, petiolo eirciter trilineael. Stipslae totius 6 lin. alige ei plus minus hirtellae interpetio- laris pars bibda, sub angulo acuto scilicet processus ex Iatiore basi valde elongati anguste Jineares nascuntur. Bamis in apiee trja enpitula pedunenlata , unum terminale, religna axillaria; pedunenli 14 Jin. ‚alti glabri, vapitulum obeonieum, 1raneatum fere, eompositum ex sqmamis duabus a Iatere ei imperfectt iyvolgerantibus, e basi Iatiore sessili ohlongis, Jasjusenlis arı- tinsenlis virideseentibus eapitulo breyioribus eyoluto, atqne ® Tascieulis nonnullis paueiloris (1 -- 3 fiores ineludentibns cum bracteis suis) brevibus pedunenlis erassisque, Bracteae horm Taseienlorum siniles quidem extimis et eodem mode riliatt, sed sensim angusliores tenuiores pallidiores basi magis A Zugtatae, dernis cireiter unumquengne florem inelndentihs et usqne ad anthesin oecultantibus. Qune dispositio valıle. in mentem revocat illam capitnlorum compositoram in Compasili ex gr. in Syncephalantha, vides quoque hoc capitulum © ayun ortum esse quod docent florum successio, dispositio et Tongi- tudo pedicellorum. Oalyeis limbas laxus subtruncatus ef sul- integer; corolla tota 4 lin. longa inferne tubnlosa, dein ler ter dilatata, in lobos. e latiore basi fere Iriangularrs acı“ 535 tiuseulos patulos partita, tnho fere 1F/, lin. longo. Stamina 5, filamentis e medio tubo orientibus, ubi eingulum angustum paree pilosum; antherao lincares fere, apieibus suis faucem pondum attingunt. Stylus, dein corollam snperans, filiformis glaber, basi annulo elevato .vinetns, apice. in ramulos duos sligmatifergs varie eurvatos parlitus. De fructu nikil notum, "Cepkaölidis quamor species tune temporis novae ex her- bario Willdenowiane in Roemeri et Sehnliesii 5- siemate vegetabilium V. p. 213 et 214. ennmerantur, quarım spreimina a comilis de Hoffmannsegg cubirnlario Sieber in Brasiliae provincia Parä colleeia sunt, de quibus male no- tis nonnulla addere placet tam e plantis originariis, qins ab eomite quondam pater emit, guam ex cjus mannseripte has do colfeetione farto, serins acorpto. Mannseripti verba ante« ponimus et adumbrasionem nostram subjungimns. „Cephaälis rubre, eapitnlis peduneulatis terminalibns, inyolnero sulheptaphylio inaequali, caule diehotomo, foliis ‚eratis neuminatis. Hab. in Parä Bras. Brasiliensibus „Trevo do mate.* Sieber." ‚Adumbr. Radix repens haud adest sed canlis genieu- Iatus teres terrae longius brevins inenmbit alque in has parte saepins ut videtnr humo et dejeclis sylvarım folis obteeta nnam alteramye radieulam agit simplicem vel parce ramosam longe attenuatam, superne rectus stat subsimplex uno alterove zame insiruetus, basi infima abiens in radieem similem pan- Inlum validiorem. Tots haeo plante pedem et pancos pollices est longa, parte ercela et pro majore parte foliosa semipedali, Folin hreviter petiolata ex ovata in late lanceolatamı formam transenntin, hasi breviter et anguste attennafa, Apiee. lon- Sins angusiata et anguste ncuminata, maxiına 3 poll, longa, 536. irferins' sub medio fere 11, poll, Tata, snbtus temuissime pu- bernla interdum et colore vini ruhri affusa. Stipula hrevis- niringue jaxta petioli basin, quae cientrieem orbieularem al- bidam in eaule- relinguit, utringie in setam subnlatam saepius petiolum- argnantem exenrrit. Peduneulus terminalis pubeseens pauens lineas altus suleatus et superne leviter erassior into+ Iuerum fert e foliolis, inferne Iatieribus mox angnstiorihns, magnitndine valde inaequalibus, ipso tamen, brevioribus, cilio- Intis patentibus compositum, eingens in reeeptaculo. planiuseulo nonnullos flores sessiles, de quibus jam dejeetis. nik divendum est. "Fructus immaturos yidimus duos, longitudinaliter sulea- tos et limbi dentibns Iriangnlaribus aculis minute, eiliolatis, co- a annulam albidum, eingentibus. . " „Cephaölis dichotem», sapitulis gloliosis terminali- Giis pedunenlafis; insolnero tetraphyllo, caule diehoiomo, f- is glabris. Hab. in Para Bras, Frutex. Sieber.“ ‚Adumbr. "Bömer et Schnltes nomen jam mutaverumd wc Hoffmannseggianam eam nominarerunt, Affinis est praecedenti, major videtur sed videant anloptae. ‚Speeimini ulira pedem alto, omnino erecto, ter quaterre diehofomo n8P radix nee basis sun. Rami teretes, interdum ut pedunett- tig ‚brevissime et minütissime pubeseentes. :: Folin valde similia sed angusliora et mtringue longins aenminata, glaber- rima, Venae majores sarpe al hasin serohieulatae. - Stipula- rum 'setäe Sorsan 'paülulum Intiores. Inforeserntia hreviler pödnnenläte, involnero tetraphylio minnte eiliolato dein deflexo ihstrüctä, quod Nores suhduodenos sessiles parros eingit, 10 rum Hmbus ealyeinus brevis corollaeque alabasirum & aJoboso- elavatım breve, marginibus laeiniarum puberulis. — Folia ma“ Jora 3%/, — 3"/, poll, Tonga, 4 — 1%/, poll, lata, veperits güöge 2 poll. Tonga -et pollicem lata. a 537 '„Cephaelis pubescens, capitulo terminali pedunei- Into: solitario, involnero triraphsllo, Tuliis oblangis armmina- tis suhtus pubeseent.bus, stipulis aristatis. Hab. in Para Bras. Sieber“ j “ Adumbr. Hate inter herhacens ‚posnit eeleberrimus Gandellins in prodromo, quare nulla sühreniente deseriptio- ne ncenratiore dirinare hand potuit Cephatlin suam bracteo- svardiam candem esse speeiem nl ex compähätione speriminis Salzmanniani var. £. eum Hoffmannseggiano elucet. Spetimen nostrum Paraönse majora possidet Tolia ultra 7 poll, langa, 2 poll. et pauens lineas Tata, In utrogue speeimine non solum nervus eum venis frequentibus ohliquis url due pilis_ brevihus "pubeseit ‘sed inferior pagina quoque , nes superior semper est calra. In utroqne' praeler processus slipnlares linenres Tirtos adsunt’ subulae glubrae in in- tern stipul. Omnes capitulorum parles pubeseunt pilis hre- . vis. "Ex lege prioritas nomen ‚Hoffmannseggianum Can- dolliano praelerendum. „Cephatlis. ‚oolorafa, involuero diphyllo colorata, ea- pitnlor Solitario terminali, foliis ollongis aeuminalis nisidis glahris, stipulis bisetosis, Hab. in Parä Bras.;, Brasiliensit, N „Coure do mato“ (Brassiea sylrarım). Flores riolacei. Sieber, “ ‚Adumbr. Plantam integram serramns simplivi caule imo mmdo dein ad apieem usque, capitulo brevi pedieellato ünitum, folioso, ereeto,.radiee illico -in ramos duos fere arquales varie fexos partito et ramulum unum alterumre pluresque tennes kino indo-gerente; annune plantae igitur speciem prao se fert, Foliornm' sex paria.adsunt;-eientrieum oeto, Tota planta fere Sesquipedalis, caulis teretis-Internodiis longitudine varlis sem- Per vero quam folia multe .hrevicribus; quae ipsa magnituline 538 valde variant,: neo ejusdem paris neqnalia, nec Lerto ordine paria inereseunt vel diminaunfer, angustius Jatiasve sımt lan- ceolata utringne longe altenuata, acumine sacpius magis cx- tenuato, maximum 7 fere poll. longum et panlulum sub me- dio 2 poll. fere latum, habemus 31/, poll. Jonga et 9 lim. medio lata, Venae primariae marginem petentes curräto-ad- seendenfes et juxta marginem ad seqnentem procurrentes, ana- stomosibns sese jungentes. ame sunt pleres nune panciores (8 —12 uiringue), interjecto umere minore breviorum mMärgi- nem non altingentium in media via jam dissolutaram. Pbes minnta.taetu vix seabriuseula, quae lentis ope conspicitur, pa- ginae alversne paulio pallidioris nervo et venis praesertin inhneret. ‚ Stipula ad basin utrinsque peticli utrinque in pro- ‚cessum exenrrit e basi Iatiore anguste interdum fere selaso- aenminatum nuno breviorem ‚nung longiorem, setis albis in- terne accessoriis in axillari regione enrum. Pednnenlns dimi- dio pollice paullulum longior glaber; bractene exteriores %- pollivares reticulatae, interiores plures minores adesse dentur, Praeier has novas Speeies aderat quoqne planta, gpan iR eomes dabie quidem pro €. Zömentosa habuit et hoe n0- inine in manuseripto suo suhjunxit : „Hab. ad Cametä Park Bras. Sieber. Yahl er Anblet difheilins eoneiliantur inde dubia. Tamen videtor, forte aetale variabilis.* . „Adumbr. Plantae Hoffmannsesgianae schednla adposita est ab ipso. Siebero ronseripta ‚.qunlitade Cove de mato Ta- pana. bl, Cramoisin“ priora verba nomen incolarım indieare videntar, verbum Tapana forsan loenm speeialem ubi Togeral, Ex speeimine diseimus hane plantam eaule simplieissimo. j1W florere, ex radice enim mox in majeres.tres pluresgne minpxe® 535 ramos varie fexos formata surgit caulis reeins, 11, pedem paululum superans, inferne nudus, dimidia supera parte sex foliorum paria et inflorescentiam. terminalem nullibi vero.ra- mum ferens, Speeimina praelerea C. zomentosae vidi ex Tripitatis insula (Sieber Fl. Trin, n. 41.) in quo sub eapituli axillis proximis rami oppositi progerminare ineipiunt, deik Haenkeanum simplieissimmm enpitulo terminali, Poeppix &lanum porro n. 3065, ubi ramus ex altera secnudi sub eapitulo Terminali siti paris axilla prodit, quartem denigue &x..monte -coeruleo ‚Surinamensi, ubj ram; duo oppositi Baseun- tar sub eapiınlo terminali jam fructifero, ‘ Quibus ex. oharrr rationibus canelyderem, C. tomentosam planlam üsse instar ammyae primum et usque. ad 'primam infloreseentiam simplieem, hae pergeta dichotomam fer, inlarescentiam semper termina- lem esge nee nisi ramo uniro sub ea unscente speciem axil- Iaris,neeipere, . Quod eomprabatur icone 115% f % in Musin, d, genres, uhi praeter capitulum terminale adest ramns. ex altera summa axilla proveniens, -eui par unieum foliorum et eapitnlyum terminale, ramıs opposilns reseissus est, .hine inflo- rescentig una alaris pmnes terminales nee ulla axillaris. Ex omparatione omnium speeiminum eoncluderem, foliorum Torr mam et amplifndinem maximopere variabilem ‚esse, neo non petiolorum longitadinem, planfam esse longe Inieque per Amer: ricam meridionalem calidam sparsam, Fraciem habıimus imma- turum 31/, lin. longum oblengum, apico seusim erasgiorem, leriter Ipngiindinaliter suleatum, fatile in duas partes secedentem, eArr . nis verg vestigia vix prachentem, Qua ex deseriplione elucet Plantam Mexicanam similem a Cnndollio in prodromo cam- Memorataın aliam esse speeiem, si fides est jconibus inedilis, Ad proximum Szteriae genus, & cel. Candollio palre in. Prodrome sıo (1V. 536.) ex Cephaölide calycina Lindl, bropositum, pastea vel, Martins andidit quatnor species in 510 Herb. Fl: Bras, p. SI1..n: 606 ei 607. (Fora XXIV. Beibl.2. pP: U): Suteria macrocalyx Mart: ]. e. n. 606. Jannario in sylvis prope Iiheos- leet.,: Cephaälis Mart. bb. Fl. Bras.n. (06, Frütex; Nores viridi-violacei. Lnsrhmath. pl. Bäh. in Lind, XV. p. 292. 2.102. — Plura vidinus speeimina Lusekanthiäna sein nullo corallam expansam, Folin nune late ovalia nune ovalia $. elliptiea nune obornta-ovalia, basi longinsin petiolum angnstatä hine:interdum enneäla, apiee breviter et brevissime acuminäta, maxima cam petiolo pollivari fere 10 poll. longa ei 4 fere poll, Iata; videbis quoqne 61/,p. longn et 2!/4 poll, Inte, ve 4 poll, lohga et 14/, poll. Tata, Jalitndine maxima nune in nei Solio nune supra medium sita. Utraqne pagina Iaminne men: bianarene glabra,.nervo subtns prowinulo, venis primariis 9 —14 utringne eurvulis marginem petentibus et cum prozimis arenatim et relienlatim Sese jungenlibns, interjeetis minoribus - anllis.: Stipula gemmam adhne ineludens brevissima- in aen- men -brevissimum inedinm exiens, dein evolnta gemmä inter- peiiolaris’pars breris niringue ad petioli busin parsum pro® tessunt format primum aeutinseulum, dein obtusum' et oblile- rantem. Jflöresventia terminalis: eyma subsrssilis 1 7ßora, Dorihns brevissime pedieellatis, hracteis brevissimis ex Iatiore Wasi acute acmminatis, sub infmis saltem ramulis y. peilicellis. Altıra gemma quum sub inforeseentia säepins hand -erolute t, pedunenlorum derelietae bases apire inerassatae el palli: dns patellulam orbieularem quasi praebentes ex axilla Tolii prorenisse videntur. - Calyx et inprimis Jlimbus’ ejus valde au“ getur (vidimus enim 2 lin, Ionguni exiendi in ®- pollicaren) semper © basi tuhnlosa‘ infundibularis in 5 (vel 6) lohos tri- angulares. aentos et sinubus acnlis sejunetos’ expanditur, qui nervis {ribus in qurmaque lohum a basi exenrrentihüs, medie validiore usqne ad apieem, lateralibus tenuioribüs ed brovie- 541 ribas jam in basi loborun anastomosibus nonnullis. sese cum meilio conjungentibus insignes sunt, dum vorollae 2 lin. tan tum longae eylindraceum obtusumgue ‚alahastrum in bipolli- eari ealyce, tuhulosam ejus partem occupat, quod intus plane glabrun 5 antheras magnitudine alabastrum fere.:aequantes Into lineares continet et siylum hreyissimum. ex convexo disre Progredientem et apiee breviter in 2 stigmatosos, lobos parti» tum ineludit. Nescimus. igitar atram: deingeps ultra..marzinem ealyeis porrigatur nes ne, nee de fructu quid profitendum. .' . Suteria 'anda Mart. Cophaelis 9. Cham. Schlil. in Linn. IV. p.135. Mart. I, c. p. 311. o. 607., Hb. Bras, exs, ei. 2. 607. in silvis ad Sebastionopolin! Habemus. quogue ex prov. Rio Janeiro e sylvis opaeis montium Serra do Register Ang, lectam, Capitulum et in hac speeie eymam paueilloram esse ex evolutione forum ejus patet, Suterin brasiliensis Marı. (Arab, snb Psychotria) ad ‚praccedentem proxime accedit nee jeonis ope digwasel Potest, quod facili negotio feri potest in .S. Jluminensi Mart. (Arrab, sub Paz sychotria) Yimbo ealyeino hujas angnsto jafundi- Valari töto ereeto breviier dentato, in illa campanulato, den- tibus majoribus extus lexis: ° i ' Borrerian verticillate "Mey, W. Lechler pl. perur, ed, Hohenacker ». 1853. In graminosis pr. Tabina. Jul. m. 1854, — Poruviam patriam nondum Candoliei prodromus, W Pröll, enumerat, Rubia pusilla Gil, se. in Hooker Bot. Misc, Il. p 863, W. Lechler pl, ehil, ed, Hohenacker. u. 139. Ad.pes dem mentis ignivomi ad Villarien. Febr. ın. 1854. — Modus 542 ereseendi ut in Asperula eynanchica. Cunles ad 5 poll. longi,. tenues tetrageni, angulis obtuse prominentibus in sites allidis. Folia ad 31, lin. usque longa. "Bubia hirsuta, an Galdem hirsutum Rz. Par. DO, pr IV. 612. o. 144%, W. Lechler pl. peruv. ed. Hohsuacker u, 1775. Azangero in Iapidosis Cordill. pernv. Junio m. 1854, Eantes ad angulos prominentes obtusos pilis rigidulis reversis obsiti sant, similibus foliorum et braeiearum margines sieut major mihorve superficiei pars et nervi medit sublus adspörsä sunt. Peduneuli folis ad 5 usque lineas longis et Jineam eireiter latis breviores sunt. Bractene foliis similes at multe minores, Additamentum ad Rubiaceas, Paucas ex Costa rien cum aliia variis plantis aeceptas Rubincens hie enumerare placet. Manettin, (sec. Lygistum DC.) miniate Lem, in V Houtte Fl. d. serr. IV. 317% In opere citato plania eulta floreng depicta est, descriptor fructum ejus non viderat, D08 _ frnetiferam sponte enatam habemus, eorollaegue vidimus paut® exemplarin. Suadet vero pubes in nostra planta rarior, guAM auetor accnralins deserihit, snadent caules teretes, q0S fistn- losos vidimas, snadent folia , quae aliter sese habent in icene quam in deseripiione, in qua petioli pollicem eireiter loss) lamina 4—5 poll, longa et 1 11/, poll, lata dieitur, M planta sponte enata sunt fere ut in eulta, folia® ex sierd eyassa non diceremus, nes dissuadent stipulae, quae junior statu non visae semper marginem angustum :interpetiolare teünentum quasi: formant, dissnndent Nores: paululum,: dubaıt 543 eorollae habui 5 lin. longum eylindraceum, intus basi nudum, dein: per. 2 linearum spatium dense ‘albo-pilosum, superne vero ubi aniherae lineares parieti adpressae sunt, iterum de- nudatum pilis valde dispersis; limbi Tlin. longi laeinias ob- tusns basi angustatas ihidenqne longins pilosas, Lemaire glandnlas deseribit filiformes Intens ad faucem et eingulum e - glandulis similibus uumerosis hyalinis ad basin, quae ommia aliter 'sese habebant in nostra. Stylus fliformis glaber, fere 6 iin, longus, stigmatis ramis erassioribüs %, eire. lin. loh- sis Dispositio floram longins'pedicellatorum ex ‚lege cymae valde' variabilis, pedunculis ex axillis v. ex propriis raminlis Paneifoliatis, Frnctus subdidyme compresso globosus, apice “ ralyeis Jimbo varie eurvato et deflexo eoronatns, basi brevi- ter et levissime in pednnenlum: acntatus, in Iateribns suleo dissepimentum indieante' notatus, nervis fribas tenuiter hlifor- wibus in derso utriusque loculamenti, 'dissepimenti in basi spermophorum glohosum naseitar, cu) copiosa- semina con: pressissima, ala hyalina pallidipre radiatim - siriata margine ‚ Ärregulariter dentienlata eineta adfixa sunt. ” Reperta est hace species in pariete aquaednetns ad Rio Tarares Nov. 1854. Inter herbarioli nostri Manettias reperio: ML racemosam Ru Par, 6 plantis Haenkeanis peruvianis. M. unifloram HBEIh, &, plantis Columbieis a Dre. H. Karsten. M. eu- spidatam Bert. M. glabram Ch, Schldl. e Brasilia, quam cum cordifolia sun eel, de Martins conjungit. M, pu- bergentem Ch. Sehldl. -e Brasilia; :M. attenuatam Nees et Mart,, quam tecognosco in Manettia a. 31, Lhotzky Fi. Matio $rossp.ad Cujah& Mnjo, m. forente; Manettiam: Hb, Poeppig u 2415, B. de qua ‚haud cerins. sum ntrum ad M, micantem hujas, aucteris pertineat ‚neo ne, deseriptio enim haud plane 524 quadrat, stipulam haheo nt in sequente Poeppigii speci” M. glandulosa deseripta est, corollae longitudo cum calye'; Jaeiniis eomparala hand oelies sed duodeeies major, fulis multo majora deserikantur quam suppelentin, sed panicula: sie dietae si partem modo habeo; inferiora folia quorum d- mensiones dantur non prostant. Mancttiam denique a Gard- nero in Brasilia leetam et sub n. 1699 eommunicatam, qua’ M. asperulae Benth. (Linn. XXIII. p. 444.) afünis sed valj sinis laeiniis e basi Inta friangalari - acuminatis aculis diverss est... Quum vero ipse Benthamius monet formam'laeinic- rum calyeis in pluribus speeichus Manettiae constantew v- deri, sed forte interdum et in una eademque specie- varub‘ lem, .nullo argumento autem hanc sententiam confirmat, prat- fero hanc novam habere ei hoc mode dignoscere: M. Gard neriana cvaule voluhili suhtereti dense pilis brevissimis x versig pubesceute, foliis breviter petiolatis elliptieis ovatiss“- longioribus brevioribusve, basi obtusis vel breriter aeutali; apiee acnte acnminatis, supra’ pubescentibns, sublus der sius et mollioribus, stipulae interpetiolari. parte media brew acumen possidente, floribus longe pedunenlatis, calyeis lad- nis trinngulari acuminatis eiliolatis, eorolla glahra ex angst basi sensim clavala apice in laeinias late triangulares par dita ,. bipollicari, antheris larinias apieibus suis fero atlinges- übus, Gonzalaguniae nomen prius datum relinemus et sped' fica nomina restituimus. Sequentes vero habemus, 1. Genzalagunin dependens Rz. Pav., Gonzalea pet‘ dula Pers, : Speeimen mancum servamus e plantis. Haet“ keanis orlum; folia ut in Salvia supra. rugost;, gubtus 1° mento breri minime erasso mollia- Inforescentin ut I omnl bus,.coimponitur- e cymis breviter cum foribus pedieellatis & 548 racemi in modum secus axin foriferam dispositis snminiägne tandem flores solitarios pedunculatos praebentihne*), . 2%. @. spicata DC. pr. IV. p. 487, 2.7. Gi Cocoocgjpses him Cham. Schl. Linn, IV. 196. secundum sperimen Hum- boldtianum. ie .d 3. 6. dieocea Cham. Schldi. Lim. IV. 194. Specimina Sellowiana, Lusehnathiana (Frutex 8-pedalis.. In.sylvis um- hrosis paludesis ad Cruz de Casma prope Bahiam, Febr n. 106) et Salzmauniana {Bahia in umhresis) et Sieberiana (Ruellia barbata Fl. Trinit. n. 87.) Boten 4.6. panamensis Pers, DC. pr. IV. p. 487; n. 5.,-se- eundum specinen Haenkeanum. Ad hane ducimus. speeiming Castarieensia Novbr. m. a. 1854 ad Rio Taenres in calidis hutnidisque Musae plautationibus lecta. - 2 3. €. cornifolin HBKih.?. sub nomine ‚panamensis Pers, in Lim. V. p. 170. u. 395, Specimina Schiedeana quae "ovam speciem repraesentare videnfur. De 6..6:* paxviflera Lim. VI. pı 414 2. 1275. Specimina Schiedennn, 9. & speo., Justieia secundu in Sieber Fi. Martinie, %4. 'Floribus magnis a reliqnis mihi notis diversa viletur. 8. 6, apec,, Bellermannia spioata Kl, in plant. siec, Columb. a Dr, Karsten collectis, Genus valde naturale, speciehus facilius frnctu et flore quam folig et stipulis dignoscendis, revisionem poseit, quam Suscepisgem si omnium specierum descriptarım speeimina aufo- Stapha et plura habwissem, hie lantum indieare placet. nn en *) Quo exemplo nec non Labiataruın aliarumgue familiarum inflo- Fescentia docemur, racemum simplicem orirl posse et revera ri ex rademo e cymis eomposito, differentiem igitur racemi hoc mode orti et veri Cforsan nullibl" praesentis) solummodo € kongiore disquisitione totius familiae esse statuendam. . x Ba, Bapten, 8 546 .Chioeoeca racemosa Jacq. Costa rica pr. 8. Jose, Oct, m. a. 1854 ad Rio Aguila leet. Omnino eadem ac. Antillans et -Terrae- irmae.. B Cephatlis Costarieensis, glabra, ramis tetragonis, faciebus canaliculatis, foliis longinseule petiolatis (ad 3%/, p. iongis) late. ovalibus.basi plus ‚minus at semper breviter en- nealis, aenmine hrevissimo in apice obiuso, -venis primaris utringue 12-15 fere costiformibus apice attenuatis ef arcnatiı cum -superiore connexis; stipulis laxe breviterque vaginatis, utringue intra petiolos in processum jatum obtusissiraum auetis, sinu interpetiolari truneato; peduneulo terminali 11/,- pollieari imonocephalo;, capitulo .cire, 14/5 poll. (ruhbro?). Speeimen | üniosm putredine jam correptum: Foliorum lamina -8-polli- earis, in medio 3%, poll. laia; stipulae processus 2 In. longi, interjeefa pars 1 lin, alta. Flores involuero ‚hreviores, | Ceph, elatae Sw. ex deseriptione similis, quae vero folia he- bet oblonga, angustiora igitur, stipulas bidentatas petiolis ad- pressas, pedunenlum 'multo longiorem, quare distinxi. Plantae Muellerianae, Mepalicae Australasiae a Dre, Ferd, Müller lociae,, Expoösuit Dr. Gotzische, 1. &otischen Lehmannians N. ab E. Gotische, Lindenberg et Nees’ ab Esenbeck' Synops, Hei Patie, p, 20, n. 18. _ Sterilis ad Senlets‘ Core & 1854 leita. (mi ) , % Piagtochiie inscienlata Lähe, Synops. Hepat. p, 27, n.8. — Liber Spee. Hep. Fasc.l. nn 2.211, en: A Mülleriana » foliis_panlio longioribns eormngne, dentibne minoribus, perianthio magis elongato subalato, — Gott- sche Ic. Hepat. inedit. j j ” Lobillardieri ‚ana winor, foliis involuoralibus arctiag’den- tatis, perianthio subalate. '(Labillardiöre "in Herbarie \ Webblano’ e Terra: von Dierhen. — Gottsche Icon. 'Ho+ Pat. inedit.) a "Habitat var. #. in trumeis putrescentihus" valliim umbro= rum iractus Dandenong- Range, (ubi Set 2 mense Jannariö 1858 Tecta est, no, 7.) apıd Melbourne, „et in Sealers -Cöve 35 * 548 (n. 16%.) ; var, y. apnd Tarwin (n. 18 a. et db.) fructifera a in Alpibus australibns sterilis lecta est. Forsan hae varietates pro speeie leritima deelarandas sunt; sei plantae illae, quas cel. Hooker jun. ex insulis Aucklandi attnlit, et in Cryptogamia antaretien p, 35. u 11, sub nomine Plagiochilae fasciculatae deseripsit, multo ma- gis ab exemplis originalibus a Frazero inventis ahhorrent, et tamen a cel. Taylor ad. speeiem genninam addneaninr. 3 Plagiochila Stnartinna, — Gottsche Icon, Hepat. inedit, Pl. examphigasiriata, ramis adspendentibus innovande - ramosis; foliis subheteromallis obovato- cordatis, apiee rolundo obtnsis, margine' dersali suhrecte' integerrimo suhreflexe vel apicem versus reflexo -involnto deseendentihus, ' sub apice el ventrali margine arenato dentatis, fruetu .....; spica mascnla e 7-9. paribus feliorum perigonalinm subbidentnloram cele- raguin integerrimorum eonflata, _ : In insula van Diemen a cel. C. Stuart lecta. - In systemate in vieinitate Plugiochilae ambiguae Lindb, et Hampe tin Linnaea . 24. p- 640.) ponenda , guae tamen von commutari debet cum Plagiochtla "ambigua de Notaris, eni in Jungermanniearam Americanarum pugillo (ao 1, ont ig. 1.) alind‘ nomien Ämponendnm erat. 4. Fangermannia domestien, _ Gattsche Icon Boy Me; I ‚eanfe alperndente Hexnaso subrampse, sub pen ännovante, foliig qrete compligatis blidis integerximin vel Ir sime subdenticulatis, lobo dorsali oblongo - aordato ap ing .anbapieulatoye: incumhente duple- minore;. ventrali 08 vel elliptieg. apige ‚rotundato, perianfhie semi „immera, 2 plivato dentato, ur nl jchaelie 549 ‚Habitat in Alpibus 'australibus, (m. 143. 144.) et in Bo- sang. Range, ubi a. 1855 a cel. ‚Müller lecta est, j . Planta medium, fenet inter Jung: germanniam albicantem ‘et Jung. obtusifoliam; folioxum forma yiltgegue defectu Into ab.J.albicante distinguitur; caule adsogndente,, pollicari, pri- mo vultu ab J. obtusifolia diversa. videlur, quamquam folin a periasthium cum J. obtusifoliae foliis „et, perianthio: con- grunnt, Si habitum negligis similis est Jeug, ‚obtusifoline varietati Corsicange, qune folia breviora habet qnam plan- . ige septentrionales, et quod’ad dentes perianthüi magis con- venit cum J. obtusifolia americang, quam retulit Beyrich, guae tamen foliorum loho venfrali acuto. dentieulato valde dif- ferunt, d. obtusifolia, quam ve, Miiten in Catalogo suo, sub no, 6. (Hooker Journal of bot, Sept, 1856. p 266.) enune- nat, verisiniliter eadem est de nosira, sed planta nostra ha- bet, caules pollicem longos, qui | denso enespite ut in J. albi- sante assurgunt; folia sunt Iaete virentia, sumwa plerumgüe fügen, Perianthia sunt multo breviora quam in nosira Jung. obtniifoli, " 5 Jüungermannia monoden FPaylor. _ Syuops. Hepat, [2 684. 2 9b. . Var, 7. Mülleri; toliis obovato- Yanceolatis margine ventzali non exeisis, Ierissima plioa subinfexis, magis ex- Pansis, perianthio Iongiere 6 — 7- plieato, foliis involuerali- bus Ineyioribus (minns dentatis) "mineribus ac in var. [3 _ A Yan, & multo magis distat. — Gottsche. Icon. Hepat. in- edit, \ In. ogespite vum Mastigobryo Novae Hollandiae erescen- tem legit in Sealers Cove (no, 117.) a. 1854. sel,. Müllere 50 Jungermaännia Sonder. — Gotische Icon. Hep. ined. J amphigastriis triangulari -subnlatis in canle vetnstiori obsoletis (vel tantum inter 3— 4 paria foliorum' Noralium ob- wis), eaule ädscendente Nexuoso fascienlafe -ramioso sublla- gellifero ärrhizo, foliis ohovato -rotnndis semiamplexieänlibus arcte Imbricatis subverticalibus ä& medio patulo- recurvis (mar- "Bine ipso“ subinenzvo) ; frnein terminali, perianihio obovato plieatö ore laevi; follis involueralibus concavis apice subro- tnndis suhinflexis, margine dörsali et ventrali laciniato -den- talis, amphigastrio involucrali 3 — 4-fide, Jaeiniis lineari- elongatis polymorphis inourvinsenlis. “ Lecta est in Alpibus australibus. Caules bipollicares inferne nudi, vel foliorum vestigis vestiti, nigri; denso caespite erescentes; Aagella perrara, parva; innovationes- plerumgue duae sub perichaetio orientes. Folia snhfusca, in planfa sieca Appressa, in stain Immeclats Sguarrasum adspeetum praebent, Perianthimn junias ‚nobis tanlam visum. . A Tungermannia colorasa, cui in sta. sicro sianlis, differt eanle adscendente arıhize, foliis obovato- rotundis (F eolorata hahet folia rolundiora) patolo-recurvis, amphigastriie in fore ad 3— 4 par ohviis et folioram involneralium forma Foliom involnerale in Jung. colorata t0to margine lacinialo- \ esta ln est, folium subinvolucrale primum apicem rotandın . Äntegrin habet et ntringne tantom Jaciniato - dentatum es; . folium inyolucrale seenndum unienm dentem habet ceier gain oimnino in formanı resnlarem enulinorum reyertitun Fr at cum la involneralia Jungermanniae Sonderi fere congenu ig folio subinvoluerali prime Jung. coloratac, sed accedmm 4 N phigastria ‘sat magna, difereta, gune etiam ulterins in “ . on . BURN ’n videntun, — Bespectu foliorum involucralium similior 551 Jung. oenops, veteroquin omnino diversa. Amphigastrie sem- per’in 3—4 paribus 'Xoliorum foralium:inveniuntur; ampki- gastrio, triangulari - subnlata simplicia -semel in innovatione:in«, venimns.. — , In. systemate nosiro haec post Jung. ‚suhapica- " lem collocanda, — 7. Jungermannia fragilis. — Gotische Icon. Hep, inedit. 5 eaule adscendente axrhizo fascieulaio-ramoso,, foliis su- perie arcte imbricatis (inferins laxius dispositis) subvertica- Iibüs mollibus orbieulatis ovalibusve, basi lato amplectontibus : subeonvolutis, fenetu - lene . “ Häbitat in Alpibus australibus. Ganles 1-11%- pollicares; denso uaespite orescchles;. folia erecio- patentia coleris oliväcei, summe. tota vel' margine' önferiore "pürpureo = fusca. Proximae arcedit ad äpecimind: füagna Tüng. tersac varietatie y. rwalis, sel differ! soliis transverse latioribus, & Iuugermannia Starkis, Eb. Funck, — Synops. Hep. PiBkn.11e Hace Jungermannia, quam cel, Mitien in ı Catalogo suo sub no. 6, memorat (Hook. Jonrnal of hot. Sept. 1856. P.266.), nobis nom. visa, tamen alla ndfnit: “ 9. Jungermannia incompleta. : = Gottsche Icon. Hep. inedit, ö "T exainphigasiriata, caule repente Hexnoso subllagelli- fero inordinate ramoso , ramis terelibus altenualis longioribus . vel brevisribus feuetiferis, sub’ perichaetio innovantibns; Toliis imbrieatig erecto- patentibus concavis snbeonduplieätis obovatis bifidis sinu Jaciniisque acatis, superioribis saepe dente ven- frali armatis, involueralibus subeonvolutis lobulo tertio acce- dente , margine ventrali basi suhdentieulatis, fructu terminali: Perianfbio . .... on “ 552 ‚Habitat in Novae. Hollandine Alpibus. australibus, nli eagspitem Jungermannine Sonderi perrepens lecta est, (Spe- eimina ineomplete tantum inveni.) In systemate noströ haec Jangermaunia in vieinitate Jun- germanniae albescentis et minutae colloranda est. . 10. Lophocolea trialata, — Gottsche Icon. Hep. ine, . L “eaule procumbente ramoso; foliis cuneato - ohoratis, margine ventrali et dorsali subrellexis (propteren subtus sub- eanalienlatis) integerrimis. vel rarissime dente ventrali acce- dente, apice ohliquo emarginato -Lidentatis, denie ventrali majore, per paria enm amphigastriis magnis (1/g — 3a fell pariem sequantibus) 4 —— 6-dentatis dentibus mediig ma- jeribus ‚sonnatis; perianthio late alato, apice et alis serralo- deptato, foliis, involneralibus ovatis latioribns, amphigastrio involuerali ovato tridentate altero latere late connafo, A Lophocolea Martiana et counata, post quas in sysie- mate nosiro collotanda est, statnra minore, foliornm forma et sonvexitste distinguitur. " .41.. Lophocoler heterophylloidesN. abE. Synops.Her- p 157. n. 11. — Gottsche Icon, Hep. inedit, In Terra Van Diemen lecta a cel. Stuart snb m, 1107 et 1116; ; in Novae Hollandiae Alpibus australibus a cel Mül- lar a. 1855 lecta est (no. 143); in Gipps Land (no. 9%), " Deladli (no. 78) et in Bunip Creek (no. 5.) Plauiae e Delatili eongruunt en forma originali Nee. Sana;. Toliorum 'paria inferiora 6 —- 7. ad. basin ramorum- in. - terdam , folia. emarginato - hidentata habent; ‚cum his « von venhint, otjam plantae insmanicae (n0.1116). . In oxerplis‘eX Alpibns. australilns (no, 143 a.) os perianthii ei amphigestiun invelucrale minus dentata inveninntur, a Par a u | | 553 1%. Lophocolen ‚australis. — Gottsche leon. Hep. inedit, Lk. eaule procumhente intrieato snbramoso flexuoso, foliis, ohovato - subcordatis apice angustato Iunnlatis vel retuso-bi- dentatis, margine ventrali basi subreflexis arcnatis, amphi- $astriis liberis orbicnlato - ovatis ererta - patentibus margine rellexis biidis, lariniis lanceolatis extus basi unidentalis in- euryis; fraetu terminali, perianthio triquetro subalato, Inbiis oris -spinoso - dentatis reflexis; foliis involurralibus imajeribus profundius emarginatis sinuoso - deflexis. " ‚Hahitat. in..Alpibus australibus. 1% Lophocölean bidentata N. ab E. — Synops, Hepat. .P 159. 2. 16. on Var. & Zasmanica, minor, foliis brevioribas nune pro- fandins funwlate - bidentatis; unne reinso -Lidentatis, dentihus tonvergentibus ve divergentibus, amphigastriis profüunde bi- filis extus unidentatis, — Gotische Ieon. Hepat. inedit, — a) Forma simplieior. Perianthii ore simplieins laciniato- „dentato, involnere minus deniato, ) Forma spinosior. Perinnthii ore serrato - Jaciniato - den- tato, amphigastrio involnerali magis dentato, in foliis in- volucralibus interdum dente in margine ventrali aceedente. Inter Lophocoleam heterophylloidem vepentem legit cel, % Stuart in Terra van Diemen, 14, Chiloscyphus fissistipus Tayl. _ Synops. Hepat, r 175. 2.5 \ Var. 9. irregularis, follis laxins dispositis apiee irregn- Iiter 324. -dentätis, basi dorsali magis diseretis, — Gott- sche Iron, Hep. inedit, ; Habitat: apnd Melbourne. Odserv. In Chiloscypho Jissistipa folia interdum basi doreali tam arcte eoöunt, ut limbo tenni connata videanfur, 554 gnam obvem in Synopsi nostra inter Chilescyphos dorso con- nalos receptns est; alia folia hasi magis disereta adspectum Chiloscyphi ordinariam: praebent. . ib. Chikoseyphus coalitus N. ab E, — Synops, Hepat, p- 180. n. 16. Frustula sterilia alias Hepaticas perrepentia. — 16. Chiloscyphus Eindlicheriamus N. ab E, — Synops. Hep. p. 189. n. 22. Var. y. Müller, foliis brevioribus, interdum muli- spinosis, ‚periauthio et involucro minns dentatis. — Gotische Icon. Hepat. inedit. - ‚In Leucobryo brachyphylio . majori repens ei. inter alias Hepaticas in traetu Dandenong Range lectas n0.9.) in ventus est. 17. Chiloseyphus dargonius. — Gottsche Icon. Hepat. inedit. Ch. caule prosumbente ramoso, foliis subimbricatis qua- drato -rotundatis subherizontalibus convexinsenlis (summis al- scendentihus conniventibusque) nigrescentibus apice reiusis; amphigastrüs Jiberis erecto - patentibus obovatis bißidis, Jaciniis lanveolatis extus unidentatis, fructu laterali texminalique , pe rianthio prismatico triangulari- campanulato non alato, ons laeinlis reßexis exeiso-dentatis, foliis involucralibus margin undnlato-revolutis profundius retusis emarginatisve, amphi- gostrio involnerali ovali vei.suborbieulato. apiee bifido. minus , profnnde inciso eeteroquin subintegerrimo, marginibus . fexis, Var. 8. minor, toliis minoribus integerrimis magis IF dratis apiee rotundioribus irnneatisve raro retusis yiridibus. — Forsan Propria- species, : ' j 555 » Habitat apud Dargo; var 8, sterilis‘ lecta in Alpibus australibus. . A: Chiloscypho expanso differt tolo habitu, periänthio minore, foliis involucralibus et foliorum forma longiore magis refusa nee margine ventrali ita arenalo. 18. Ohiloscyphus affinis, — Gottsche Icon. Hepat. inedit. Eh. caule adscendente arrkize flexuoso apiee innovante ramoso, foliis imbricatis semivertiealibus suaborbieulatis inte- gerrinis apice subretusis concavis sursum conniventibus, am- pbigastris magnis liheris ereeto - patentibus incurris ebovatis margine reflexis bifidis, laciniis ovato-lanceoJatis plerumgue margine unidentatis, fructu ... . . ' Habitat in Alpibus australibus, "Affinis Chilosoypho faseiculato, sed foliorum forma di- versus, " 19. Chilosoyphus Mülleri. — Gotische Icon. Hepat. inedit.. . . Ch. caule adscendente arrhizo snbfasrienlato-ramose, foliis magnis Iaxis semiverticalibus orhienlatis integerrimis suhre- pandisve concavis apice reilexis sursum conniventibus, am- phigastriis liheris anguloso - obovatis bicuspidatis ereeio- „paten- übns Tariniis lanceolatis marginibus revolutis angulose- ini quadridentatis; fructu . . .. “ Hahitat in "Alpibus anstralibus. Differt a Chiloscypho alfini statura majori et amphiga- . trioram forma et dentibus. ?.Lophocolea austrigena, quam el. Mitten inter snas Hepaticas a Müllero collectas in- venit (Hooker Journ. of bot, 1856. p 266, n. 6.), et quam inter. nosiras desideravimus, amphigastriis subbidentionlatis faeili negotio- distinguitur.. 546 20. Gymnanthe tenella Taylor. — Synops. Hepat. p. 192%. 2. :: Apud Melbourne et 2 meuse Nor. a. 185% leeta est, 21. Kepidozia iaevifolia Taylor. — Synops. Hepat, - p- 208. n. 23. —- Lindenberg et Gottsche speries Hepat. Fast. . VE VE. p. 47, n. 24, Var. $. foliorum apieibus magis curvatis. wo - Greseit in Alpibas australibus inter Jengermanniam Sonderi. '22. Lepidozia ulothrix Ldbg. — Synops. Hepat. p. 210. n, 31; "Lindönherg et Gotische speeies Hepat. Fäsc, vw m. ” 57. n. 31. "Sterilis sub no..181. in Australia felice lecta est. 23. Mastigobryum divaricatum Libg. — Synops. Hep, p. 219. n.16; Lindenb. et Gotische species Hepat. Faso, VIIL p. 19. n. 14. Var. #. Müllerianum, dentibus inaequalibus (ventrali majore) subeonniventibus. — Gottsche Icon, Hepat. inedit. Frustulam tansum inter alias Hepaticas repens inveni. . 2. Mastigobryam Novae Hollandiae NaB- Synops. Hepat, p. 221. n. 21. Lindenb. et Gotische species Hepat. Fasr. VII IX. p. 30, n. 20. 2. Trichocelen tomentella N, ab E— Synops. Hepat, p- 237. n. 1. Leeta in Sealers Core (n. 126) Novas Hollandiae ein - Noya Zeelandia, 26. Polyotus Taylori G. — Synops. Hopat. ” BA. 2:3. — "Goltsche Icon. Hepat. inedit. : Lerius in Nova Zeelandia, (n. 5) Gel. Mitten in eatalogo sno Ic. p. 266. m. 9. ofert Polyorum clavigerum, sed pace viri seleberrimi eroderehl, — nn nn 557 hune cum Polyoto Taylor! commutatum esse, -ut elinm cel. Hooker jun. in Cryptogamia :antarelica Polyori Taylors for- main pro Polyoto clavigero vero vendidit. Character Polyorz elavigeri: nempe in foliis integerrimis et in.amphigastriis qua- dripartitis Jacinüs integerrimis positus est; Polyotws Taylor: hahet folia caulina margine ventrali tridentato-spinosa et mar- gine dorsali ‚basin versus digitato-laciniato -caudata (-- qui eharacter sat nolabilis in synopsi nostra_ desideratur —) et amphigastria quadripartita laciniis dentato-spinosis, Polyotus claviger Hookeri ex Insula Campbelli (Synops. Hepai. p. 245, n. 1. ei p. 724; Hook. Crypiogam. antarct. e5l 64.), eaudam minorem Jigitatam in basi marginis dor- salis habet ei pro Polyoti Taylori forma haberi posset, nisi illi character alter „folia margine ventrali iridentalo-spinosa* deesset, unde hane formam: "Polyotum Hooker? in Iconihus Hepat, weis ineditis nuneupavi. 27. Polyotus magellanieus G. — Synops. Hep. p.248. N. 6. -Leetns in Sealers Cove a. 1854. Forma in systemate nostro ad var. 9. adducenda, sed ta species -accuratius distinguendä est; praecipie hae qua- tnor :formae. sommuni nomine ei ‚vinculo hueusgne conjun- Santur. . 1. Plantae e Terva Statuum: — Forma Menziesti. — Gottsche ‚Icon. Hepat, inedit. — Amphigastria caulis principalis reniformia, integra, margine reflexa, suh- integerrima.. Lobulns folii dehtatus. 2. Plantae e Freto Magellanico — Forma Lechleri, — - Gotische Icon. --Hep, inedit. — Amphigastria reniformia ‚.integeq, margine rellexa, basi deutata. : Lobnlus Folii margine non dentatus. Burue 558 83. Plantae e Terra van Diemen. — Forma Spencei. Goitsche. Icon. Hepat. inedit. — Amphigastria .bifida ovato-cordata wargine reflexo eiliata, Liobulus folii (aeque ac margo ventralis folii) eiliato -dentatus. 4, Plantae e Sealers Cove Novae Hollandiae. — For- ma Mülleri. — Gotische Icon. Hep. inedit, -— 'Am- phigasiria bifida ovalia, margine reflexo nuda veleilie apiculari (antum ärmata.: Lobulus folii aegue ae folü margo ventralis iiermis. en 28. Hadula Novae Hollandiae Hampe. — Synops Hepat. p. 254. u. 2. . j Leota in Van Diemensland. (n. 843. Hb. Stuart.) _ 29, Radula buceinifern Taylor. — Syuops. Hep. p-26l. 2.22, — ‚Gotische Icon. Hep. inedit, Leeta in Senlers Cove et in Alpibus ‘australibus Nova® Hollandiae a Dr. F. Müller; in Van Diemensland a C. Stuart. (ü. 1019) 80. Lejeunia iasmanien. — Gottsche Icon. Hepat. in edit. ; . . EL. eanle repente inordinate ramoso, foliis imbrieatis ara tis- obtusis integerrimis apiee deelivibus, basi sinuato - eompli- eatis, lobulo majusenle infato apice emarginato- truncalo; amphigastrüs ereetis- Jistantibus. contignisve foliis triplo wine- rihus ovato-cordatis convexis ad medium; fere biidis, Jacinis lanceolatis; fruetu . .. ... ‘ : Habitat in Terra. Van Diemen inter Redulam- buccini- Fferam vepens.. (C. Stuart). Forma intermedia inter Zejeuniam tabularem et 30" pyllifokiom, priori-tamen propinquior,: sed statara :minore ei amphigastrüs foliorum respecta minoribus diversa. j m—— 559 31. Frullania faleiloba Taylor, — Synops. Hep. p.423. n, 25. — Gottsche Icon. Hep. inedit. - Lesta in Sealers Cove, in Alpibus australibus (Müller) et.in Van Diemensland. (Ab. Stuart n. 1107, 862, 11i8.) 32. Frullania maccrantica, — Gottsche Icon, Hepat. inedit, " j Fr, eaule repente implexo graeili inordinate rameso, ra- mis ädscendentibus eonfertis brevissimis plorisque fertilibus, densum caespitem efhcienlibus; foliis imbrieaiis ovalibus ob- “ ovatisve integerrimis apice obiuso ineuryo aAurienlis majoribus galeiformibas in ramulis fertilibus explicatis in Jaminam ma- jorem triangnlarem intus unidentatam; amphigastriis canlis latitndinem excedentihus obovatis biidis, -Jaciniis lanceolatis margine integerrimis vel anguloso - unidentalis; £rueiu creber- rimo, periauthio ovato compressiusculo plicato,, dorse 3B— 4- suleato (sinn, wedio profundiore), carina ventrali obtuso tri- Plieato, accedentibus 2 plieis lateralibus; folüis involneralibus obovatis bifidis, aurieula in lobulum lanceolatum intus nni- dentatum explicata, amphigastrio involnerali elongato ad terl üam partem bifido marginibus subrepandis. Lecta in insula’Maceraes et in Wilsous Promontory. Diagnosis Prullaniae pentaplenrae Tayl. Synops. Hepat; P.775, quam non possideo, non ommino in nosiram quadrat. — 'Erullania ‚reptans Mitten (quam in Catalogo suo le P.R66. sub n, 8. eitat) mihi ignota. '33.’Fossombronia pusilla N. ab N. — Synops. Hepat. 467. 'n.1. j Lecta ad Yarra, 34. Zoopsis axgenten Hook. — Synops. Hep. p. 478. LE Pu Sterilis inter alias Hepaticas repens..-. 560 :' 35. 'Biyttia spinosa. — Gotische Teon. Hepat: inedit. Bi. frondibus in rhizomate repente substipitatis sim- plieibus linearibus Rexuosis subeanalienlatis apive Aughstato laneeolatove proliferis spinoso - dentatis (spinis eurvatis); : ih« voluero e foliolis 2 — 4-fidis eonereio, laciniis lanceolatis subroseis, perianthio ore plicato eiliato - dentate. Habitat in Alpibus australibus. 36, Hypobiytiin eladorrhizans Gotische. — ?-Blyttio sladerrhizans Synops. Hep. p. 476. n. 5. » Apıd Melbourne mense Novembri a. 1852 lerta est. A Biyitiis ceteris, quarum fractificatio masenla- et feni- nea in derso frondis est, plane secernenda, cum in hae specie utraque fruetificatio sub fronde e enstae ‚pagina inferiore ‚prodit, 37. Symphyogyna podophylin M. et N. — Synojs.Hep. p- 481: 0.3. Var. #. spinosior. — Leeta in Sealers Core. 8, Symphyogyna finbellntn M.eN— Synops, Hop. p. 481. 0.5 ‘ " Apud Melbourne et'in Sealers Cove' pauea. exemplarin iec, 3. ‚Symphyogyna xhizobola M, et N. — Synpps- Hop. „pr 488. 0. 8. en ‚I tractus montium Lofty- Range lecta. 40. Blasia pusile L..— Synops. Hepat. p« 491. wi Ad Sealers Cove, ee . 4. Aneura pinguis u. lobulata, major. — Syuspe: ‚ie pat. p.4983. u, 1. Mitten in Cataloge suo p. 266. m. 14; Sat: comitrium pingue. : Sterilis in Sealers Core ‚lecta est. 42. Ancura anattifida Dumort. — Synops. Hop. r 1 Sterilis ad Sealers -Cove lecta. 565 Forma quasi intermedia inter Aneuram multifidam ei pimmatifidam. 42. Metzgeria furcata N. ab E.— Synops. Hep. p.502. re 9 Leeta in montium tractu Dandenong Range (u. 10.), in Sealers Cove (n. 96.), in :Moorribos (n. 95.), in Tarwin (n. 99.) et al Snowy River, 43. Marchantia ’ volymorphn. L- Syuops, Ben. PORR, je PR ’ ® In Alpibus australibus Novae Hollandiae et ‚in Tasmanid. 44, Finbriaria tenelln A orpkgrocephals. _ Synops. Hep. p. 56%, n. 11. £. " Mm. Novembri 1852 lecta in Australia ‚feliee. Fimbriarin elegans Spr., - _Synops, Hep. p 564. u BB. ln Australia felioe Ieeta., 46. Fimbriarie Drummondi Tayl. — Syuops. Hep. #791. n. 18. h. " “ In’ mohtium tractu Barossa Rage et in Alpibus austra- Übis Teeta. i %. Targienin Micheli. Corda. — Synops. Hep. p 574. nm. . 2 . ‚Leeta cum praecedente in montium tractu Barossa Range. .48, Anthoceros Inevis L.— Synops. Hep. p. 588. n. 7. „In montibus Lofty Range, Buffalo Range, .et in Mount Disappointment , et in alt. 6000 ped. apud Cohboras lectus est, 49. Riceia natans L. — Synops:- Hep. p. 606. ü. 24. ‘- In lagunis prope Anmen Gonlbourne lecta est. \ Br Ba, 54 Heft, ö 36 662 Euphorbiaceae R.Br. i . auctore Sonder. \ ‚Euphorbia L. . "iE. Chamanesyce L. Reichenb. Icon. for, German, 1. 4750. “Ad Monunde legit Dr. F. Müller. "2 3. deserticola F. Müll. Lim. XXV. p.40. In plagis semisalsis aridis virgultosis secmdum base occidentales montium Klinders-range, rarins in rupestribns pröpe- Cudnaka, et Arkaba. on , Rami primarii vel inferiores trichotomi, superiores PIE - sumgue diehotomi. Planta glaberrima, glancescens. Bicinocarpus Desf. . 1. ®. pinifolius Desf. Mem. Mus. hist. nat. II. t. 2% Echinosphaera rosmarinoides Sich. Flor. Nov. Holl. exs. 20. 293. Fl, mixt. no. 526. . Ad Brighton leg. Dr. F. Müller. u . 2. B. tasmanicus Sond. et Müll, foliis alternis Jinearibns, mucronatis inargine revolutis integerrimis 'glabris, floribis axillaribus brevissime pedieellatis, calyce seabrido obtusiustule intus nndo,' petälis oblengis acutiusenlis, övario Alb -hireni?. -=° Van Diemensland (C.- Stuart). ‚Suffrutex plaripedalis, ramis striote erectis virgatis, 1 mulis tennissime puberelis, :' Folia anguste.linearia ab üs B pinifolöi Dest, vix distinguenda, petiolulata, petiole Y'h lin. longo. Flores omnes axillares, solitarii, folio multo D*“ 565 viores, inferiores mascali, superiores feminei. Pedicelli bre- vissimi cum: ealyeibus- scabridi. Calyeis laeiniae lincam loagi. Petala eive, 2 lin, longs, florum mase, patnla, Gorim femin; magis adpressa et subangustiora, omnia- glabra calyce' sub- tiplo longiora, Columna "staminen longitudine eorollae. Ora- rinın - oratum -albo-villosum.: Stigmäta profunde- biparlitä; Fructus maturus deest. Differt a R. pinifolio et glauco habitn strietiore, ramuı- lig puberulis et praecipue Noribus minoribus axillaribus’ bre- vissime pedicellatis, 'spieam foliosarm 'exhibentibus. Im. Mitcheni Sond, rämis floccosis, foliis alternis lineari- Ianesolatis obtusis margine revolutis supra pilis hrevissimis seabris subtus velutinis, Noribus axillaribus sessilibus , calyce . %btuso, petalis oblongis, ovario villoso. u ;. In regionibys interioribus Novae Hollandiae australis d. 3, Ang, 1846, Sir Th. Mitchell, . „Frutex 5-—-6-pedalis.“ Rami ereeti ramulis teretibus ereeto-patulis Aoceoso - pubescentibus. Folia 2 — 21, poll, longa, eire. 2 lin, lata, supra pilis rigidis brevissimis seabra, Subtus. veluting -puhescentia. - Petiolus brevissimus teretiusen- hus, Flores omnes axillares sessiles foliis multo breviores, basi racteis parvis tomentasis suffulti,. Calyeis Iaciniae ob- tüsae, Petala glabra 21/, lin, langa; eire, lineam Inta. . Habitu robustiore,, foliis majoribus seabris a reliquis hu- jus generis speoichus satis ‚diversus. ' En Amperena. a Juss. ; % A. spaxtioides. Brogn. Coqnille t, 40. A Leptomeria wiphoclada Sieb, Bior. Nov. Holl. exs. no. 135,, . . : ‘ In’eollibus. arenosis dumosis inter Melbourne et Brighton % versus ostinn Auminis Yarra Oct. 185%. (Dr. F. Müller). 36 * 564 . Trachyearyon Klotzsch. ou 4. E Klotzschii F. Müll. in Transact. Philos. Soc, Vieto- via, Vol.1. p. 15. no. 27. \ In arenosis umhrosis ad fi. Torrensriver, Adelaide; in eollibus eirea .fodinas Capındae et ad lacum Victoriae, Fehr: et April 1848; in maritimis peninsulae Leverre, Dec. 1849; ad Guichenbay, Oct. 1850; ad Wilson’s promontory.. (Dr. F, Müller.) u Frutex 3--4-pedalis foribns purpureia. 2. T. Cunninghami F. Müll, 1. c. n. 28. : 0. tomentosum = Adriana acerifolia A. Cunningh. ” =” In locis rupestribus vel arenosis ad Tamhbo- et Bucha- ziver, (Dr. F, Müller.) a #. glabrum = A. heterophylia Hook. Ad Snowy-river. (Dr. F. Müller.) 'Varietas 8. glabra T. Labillardieri Kl. non ahsinilis, ieliis alternis attamen primo intuitu distinguendum. 3 D..Hookexi F. Müll, 1. ec. p..16. no. 29. 0. velntinum. ß "glahriusculum. . In arenosis ad... Darling et Murrumbidgee: (Dr. E. Müller) ' Beyeria Mig. - : 1. 3. viscona Miq.Annal. sc. nat, 3. Ser. I. 350. Tab-15; Croton viscosum Labill, Nov, Holl. t, 222. Van Diemeusland. (C. Stuart.) B. Preissii Sond. (Calyptrostigma viscosum Klotzsch in Plant, Preiss, I. p. 176, exel, synon.) differt: foliis duple brovioribus ovalibus oblongisye obtusis utringne wenulosis sah tus ferrugineis, De '®% B. oblongifolip, Calyptr. oblongifolium Klotzsch 1. :- VanDiemensland(C, Stuart). Rivolicbay (Dr. F-Mällerh ‘ 563 "3. R. opaca F. Müll. Transaet, Phil. Soe. Vietoria,. VoLT. p. 16. no. 30, Ad Murray, Mallee serab. (Dr. F. Müller.) Seguenti proxima, foliis laete viridibus planis uiringue ‚glabris- facile distinguenda. . -4 B, ledifolia, Caly /yptrostigma ledifolium Klotzsch . v. Ad Adelaide, Nov. 1929 (Dr. Behr). Ad 1. Murray, ad Holdfastbay, ad Ponindi, et in montibus nndis litoralibns ver- sus fl. Sturt. (Dr. F. Müller). . . Frntex bipedali. Bamuli subriscosi Folia pollicem longa, eire..lineam late, sensim in basin nngnsiata, sublus incana; Glnndnlae juxta stigma sitae hyalinae virescentes, Micranthea Desf, 1. M. hexandra J. D. Hook.! Loni. Journ. Bot. VI. p.283, Van Diemensland (Stuart), Ad Buffalo ereek d. %. Mart, 1853 (Dr. F, Müller). Frutex 5—8-pedalis, -Perianthit foliola in fore femineo ‘oonsoloria- albide-virescentia; in flore masenlino foliola inte- fiora alba, exteriora pallide- viridia, Variat foliis latioribus subspathulalis. Phylianthus Swartz. . 1. P. australis ). D. Hook.! Lond. Journ, Bot. Vi. p. 284. South Esk River, Van Diemensland (C, Stnart). 2. P, Gunmnii J, D. Hook.! 1. o : - Van Diemensland (C. Stnart). 3. P. saxosus F. Müll. Lim. XXY. p.-441. n. 98. Ad Iatera montinm peiraeorum Flindersrange, Crystal breok, Cndnaka alibigte lacum Torrens versus. A Phyllantho Gunnii Hook. prime intuitu foliis erassio- Tihns eubeoxiareis, dis Olaois-Phyllanthi RBr. similibus, ob- "oyalig non rotinlatis distinguitur. -' En 566 1 4 P, Fürnrohxii:F.Müll, Transact, Philos. Soe. Vitoria I p. 15. no. 26. Ad fuv. Murray (Dr. F. Müller). ‚ Species indumento tennissimo griseo- insignis. Frutienlus pedalis et ultra. Stipulae minutissimae mox deeidnae. ‚Folie 4-56 lin. longae ; 2 — 3 lin. lataeı. Pedicelli MR: lin. longi..: u . 3, #. trachyspermus F. Müll. 1. ec. p- 14. no. Mi Locis inundatis ad fluv. Darling et Murray. -"Herba 2 — 4-pollietris glaucescens. Folia ‚densn, hr :poll. longa,; 2 lin. Iata, inferiora et superiora ‚minora. " Si- puläe minntissimae. Pedicelli 'secundi Iiieafn longt: Gapsula majusenla subglobosa acatinscnla. Semina albida eire. 2 iin, rugulosis,, 6”. lacanarius F. Müll, Lxc.n0.%. . Loeig hieme inundatis. ad Auv. Murray et Darling, : Herba: 4--5-pollicaris, praecedenti similis. : Folia valde ennenta, 6-8 lin. longa,:®—3 lin. lata, superiora mino?% Stipulae minutae. Pedicelli lineam longi, secundi, Capsula „depressa, quam in P. trachyspermo minor, Semina mine "Suseo - -nigr jeantia. vr ! » ce 7 thymoides. Sieb. Herb. Nor. Hol. @x6. 10,. ‚264. Grampians et in monte Hunter (Dr. FE. Müller), 3.» ealyeinus Labill.: Nov. Hotll. 1. t. 225. Port Lincoln (Wilhelmi). . Poranthera Rudge. 1. P. microphylia Brongn. Coquille tab. 50. B ; In arenosis ad Barossa ,. Dachr. (Dr. Behr); ad ginum Rivoli-Bai, Oct. 1848; in mente :Gambir; An:.Devils wouniry \ longa , triangularia » ‚neurys,, dorso transvorsim strinta, siriis | . 367 in vallibus umbrosis. petraeis Anstraliae folicis 'sparsim, Oct, 1852 (Dr. E, Müller); Van Diemensland (Stuart). Variat canle ramosissimo. et simpliei, Kollis obovatig, a angaste oblongis, ln u arbuscula Sieber Herb, Nov. Hol 20, 116, :ox ‚parte. on ei Nov. Holland. anstral, Dr 1 Fr. Mällen). onen A simili PB. linarioide Sieb. Nov. Holl. no. 117 et 116. (ex parte) distingnitnr: caule breviore eicatricoso, foliis duplo brevioribns angustioribns subins non discoloribus. Fruetus mihi ignolüs, P: piceoides Klotzsch. Plant, Preise. IL. 232, varietas.P. arbusculae Sieb, mihi videiur, a qua non differt nisi "stipulis minoribus (non latioribus) et ‚capitulis parum iminoribas. Pittosporeae R. Brown, auctore F W. Klatt. “ . I BPäittosporum Solander, Seet, I. Eupittosporum Putterlick Syn. Pittospor. Pr 6. 1. Pittosporum undulatınn Vent. leg. Dr. r. Müller ad Brodribb et Snowy river. ‘Set, . Plugiantherom %. Pittospoxum. bieulor Hook. Putterl, ‚Syn. Pittospor. P: 33, leg. Stuart in Lancaster, Tasmanniae. . u Pittosporam acneioides All.. Cunn, ‚Ann, of Natur. Bist, |V.. 108. deg. Dr. F. Müller ad Port, Gawler et Lin- eoln Tructiferum , et al Onkaparinga foriferum. 568 -IK Bursaria Cavanilles. 1. Bursarin spinosa Cav. leg. Dr. F. Müller admon- iem Lofty, 28. Dee. 1847; Third kreek (Adelaide) 10. ‚In 1848; Monnt Gambir, Kensington, 30. Jan. 1848; Pine Forest ’ad Gäwler town, Dombey bay, Boston peint, Port Linieoln, Febr. 18513; Guichenbay; Light river, Dee. 1850; eg. Btuarı in Van Diemensland. “ u Var. 1 dicand 7. Müller (B. incana Lindl.) Towards ihe Ovrens ‚river, Fehr, 1853; ad Murray (Dr. F. Müller) 2 Barsaria procumbens Putterl. in silvis "sterilibus ad Forest ereek, satis rara! leg. Dr. F. Müller, Deo. 185%; & 5, Van Diemenstand leg. Stuart. 2. Bursaria Stuartinna F, Müller, . © > B. inermis, eaule 3—9 poll. erecto ramoso, ramis ereeto- patentibus junioribus villosis, foliis sessilibns alternis cunenlis (al 4 lineas Tougis, % Hin. Iatis) apive tridentatis mueronalis margine revolutis eoriaceis eveniis glabris nitidis junforibus in apice ramorum tonfertis pilosinsculis, peduncalis solitarlis fer- minalibns uniforis folio brevioribns, valycis laciniis Ianceola- üs aculis corollam dimidiam aeyuantibns, filamentis latis sub- folinceis petala ovata acuta aeguantibus, eapsulis reniformibus ‚Slabris lineatis octospermis, —. Frutienlas spithameus. Crescit fu: Port Sorell, Tasmapnine, leg, Stuart; Port Alberh Mount William 1853 leg. Dr. F, Müller..- AM. Cheiranthera All. Cunningb, ‘4. Öheiranthera linearis All. Cniningh. leg, Dr. F- Müller nd Port ‘Boston ‚point, Third kreek 1847; in Port. Lincoln, Flinders-range;,' Bugle -range in :frutioelis. „Norbr: 1848 Iy- rauges,; Onkaparings Bee. 18öl. Be 559 IV. Billardiera Smith, ee Dispositio generis Billardiera. Sect. L Floribus solitariis, 1. Calycibus et baccis glabris. Pedunenlis orem superantibus . . B. angustifolia DO, ‚Peduneulis forem aequantibus . . B. mütabilis Salisb.” " % Calycis foliolis eiliatis, baccis glabris. Pednnenlis fore dimidio brevioribus . B. Zongiflora Labill: 3 Calyelbus et baccis hirtis. "# Pedunculis flore breviortbus. Ramis junioribns villosis . - - . B.scandens Smith. “ Ramis juniöribus hispidulis . . . B. grand; Wlora Putterl. ; Pedunculis calyce brevioribus. Rang Junioribns! Yillosis ec B atifolia Putterl Sect, II. Floribus aggregatis. 1. Pedunculis simplicibus. Pedwmenlis in eymaı trileram dispositis fore vix brevioribus, ealyeibus ei bac- . 8 1 )) | TE B. brachyanthaF, Müll. 2 Peduneulis‘ ramosis -# dichotomis: Pedieellis Aore brevioribus, enlyeibns & baceis hits 0 2. B versicolor F. Müll. Pedieellis Sorem aequantilns, oalyeibns eliatis,, baceis glahris . . » . B. Pseudo-cymosa FM. "RE michotomis: Pedieelig florem aequantibus, calyeibus . .s baccis pilosinseulis . » - - B 6 ymosu Fr, ler zw Seet, I.. Floribus solitariis, 1. Biliardiern. mutapilis: Salisb., Ieg. Dr. F. Müller ad Mount Disappointment Oct, 185%, ad ‚Xarra, in Buffalo- range 1853. " . ; 2%. Billardiere longiflora Labill., leg. Dr. F. Müller in’ Buffalo ereck Mart. 1853 et Stuart in Van Diemensland. 3. Billardiera. scandens Smith, leg. Dr. F. Müller in ‚Port Lincoln... an - a 4. Billardiera grandifora Putterl., leg. Dr. F, Mäller in vertice montis Macedon; in apieibns montium Dandenong- range. et in mente Disappointment Nov. 1852, BR Bilardiern Intifolie Putterl. (Mariantkus bigno- niaceus F. Mülleri in Transactions of the Philosophica) So- ciely of Victoria vol. 1. no, 1. p. 6.), leg. Dr. F. Müller ad cataraetam posteriorem, Lofty-range, frutices eireumseandit Aug, 1850, Sect. I. Floribus aggregatis. 6. Billardiera brachyantha F, Müller. ".B, diffuse vix- seandens, ramis junioribus cum pedivellis ealyeihnsgue dense pnhbescentibus, foliis lineari - Janceolatis (ad 2” longis et 5 Iatis) acntis integerrimis margine päl- latim undnlatis, paginis. mex :glabrafis ad costam et marginen eiliatis, pedicellis terminalibus in eymam trilleram dispositis corolla vix brevioribus, sepalis hirtis linearibus sensim ael- tatis- deciduis corollam vireseenti- Ravam nequantibus, gerpine serieeo -velutino, baccis subovatis pilosnlis. Mount Macedon legit cl. Dallachi. Frutex amplus sompaclns ploripedali vix seandens. j Varietas ß. phz yllocalya, sepalo quinto Iamcdolate-Jncan plano foliaceo vorollam eonspieue superante. j nn, nn mn 571 7, Billardiera versicolor F, Mill. B, ramis junioribus glabris, foliis ovato-lanceolatis breve petiolalis acutis (2 — 3-uneialibus) supra glabris opacis cum pilis adpressis incanis, pedicellis terminalibus sericeo-incanis flore brevioribus dichotomis in eymam 5 — 7-floram dispositis, ealyeis foliolis hirtis ovalis aculis favis, germine sericeo- ineano, flamentis seabridis, floribus viridibas vel Inteo-albidis. Leg. Dr, F. Müller ad montes prope Macelesheld 28, Sept. '1848 et al-Mount Remarkahle Oct. 185%. 8. Billardiera Pseudo -cymosaKlatt. (B. cymosa var. lissocarpa F. Müller.) B. ramis volubilibus, junioribus glabris sen suhpilosis, follis subsessilibus (ad 3” longis et 4 Iatis) a basi sensim augusidtis nucronatis integerrimis glabris hirlisve, pedicellis terhinalibis dichotomis hraeteatis Aorem aequantibns cum ova- rs baceisque eylindrieis glaberrimis, enlyeis Toliolis (2 "lin. Iongis) acuminatis lavescentihus margine ciliolatis, petalis Na- Yis ungue violaceis euneiformi - ovatis acntis A4—5 lin. longis. Creseit Port Lincoln. j 9. Billardiera cymosa F. Müller. B. seandens, ramis junioribus villosis, foliis Tineari-an- teolatis integerrimis revolntis (2 — 3 poll. longis, 4—6 Iin. Inis) inferne vix pubescentibus saperne glahris alternis breve ‚Peliolatis, pedieellis terminalibns ramosis, vamis trichotomis "More aeguantibus in cymam mullifloram dispositis cum 'caly- tbns aeuminatis et bracteis pilosiusenlis, germine ellipsoideo- eylindrieo Pilosiusoule, — Planta parasitica , 10— 12-pedalis, in loeis ndis erescens, Hloribus gratis et flavo -micantibus, vi- "dibus, eoeruleis vel roseis. Floret Sept, Leg. Dr. Müller ad Rivoli-bay, Onkaparinga, Bugle-range, Okt. 1848. "Recensio Salsolearum nonnullarum in primis a Car. Koch distinetaram Herbarii Regii Berolinensis, 1. Beta strieta CO. Koch! — forsan var. B. maritimas, tamen caule simpliei et floribus in glomerulis plurihns, nun- guam solitariis, distineta. 2 Atriplex Halimus L.! = fol, 21 3! 5! 61 718! 9! 111 12! 16! fol, 1.10, 14. 15. ab A. Halimo L. vero distineta, meC tamen diagnosis Mogqnini Air. capensis quadrat. fol, 4. = Atriplex isatidea Moy.! fol, 13. = d' Atriplex cinerca Poir,? 2 in latere sinistro fol. afixa videtnr distineta species. 3. Spinacia minor (, Koch! fol. 1. 2. fol. 2%. 4. Echinopsilon hirsutus Moq.! — fiel, 11 21 3! 4! öl 7.819110! j .. fol. &. am Tschornk, C. Koch, = Panderia pilosaF. aM! 3. Fandexia divarieata C. Koch! = Panderia pilos B. et ML! '6, Arthrocnemum fruticosum Mog.*) fol. 1, spe% sinistrum n = animo est *) Quum mibi-nune tantummodo Salsoleus Lrautare in animd 2 Salicornieas extricatu dificillimas, fanditus denuo examinandäd 57% = Salicornia fruticosa L.! spec. dextrum flore carens, fmeingue = Arthrocnemum macrostachyum m. fol. % Arthrocnemum ciliolatum w.! n. sp. "listinetissima. fol, 3. Salicornia. fruticosa ? fl. 4. Salicornia fruticosa L.! Re fol, 5... Arthrocnemum macrostachyum wm.! var. fol. 6. „Arthroenemum? nimis juvenile, sol. 7. spec. 2. medium = Srthroonemum macrostachyum ın., ‚ va aegypliaca sp. inf. et superins = Halopeplis nodu- losa m. (Halostachys alior.) b0L.8. Arthroonemum macrostachyum var. aegypkiaca. . til, 9, Salicornia herbacea var. fl. 10. Salicornia fruticosa L.! fol. 14. Arthrocnemum macrostachyum m. var. fl, 12. Salicornia! fruticosae aflnis. ‚ fl. 13. Arthrocnemum macrostachyum w.! fl, 14. Arthrocnemum macrostachyum m.! Po NEEREREEEEN in. Aptius seposui tempus, congesta ampliore suppellectili speci- ininum. Diserepant quoad illas el. Moquin et Fenzl, et ipse allorum errores (in Relig. Leim.) demonstrans, in determinandis * generibus eravi, Genus Artirocnemum Mog.| quoad characte- res, non idem est cum Arthrocnemo Fenzl; Moquin vero sub eadem specie conjungit plantas genere diversas. Arihroenemunm Fenz! a Salicorniis veris non differt! Sub nomine Salicorniae vol Arthrocnemi fruticosi in plerisyue herbarlis plautas diver- sissimas commixtas esse, Iuce clarius. Sulicornia fruticosa L. (Arthrocneinum Moq, et Konzl) ob semen exulbuminosum et en- bryonem conduplicatum est vera Salicornia; Arthroen, frutico- Sum Arag. #. macrostachyum Moq. embryone curvato, et semins . Wbuminoso generice distinetum, Arthroenemi noinen servare de "bett Quantum Iicuit species herb, Berolinensis accuratissimo &xamini subjeci, ita ut de definitionibus haud dubitandum, quibus "algınm! oppositum est, 574 fol. 15. „Arthroenemum macrostachyum m.! fol. 16. spec. sinist, ei med, „Arthr. macrostachyum-ın.! spec. dexirum Salicornia fruticosa L.! fol. 17. Arthroonemum macrostachyum m.!- fo}, 18. sine flore et fructu, .Salicorniae spec. nov.? fol. 19. Salicornia! indica? (veram indieam non -vidi). = - - fol. 20. Selicornia! an nov. sp. sine flore et fruchn, . ; fol, 21. Arthrocnemam?: sine Rore et frnetu. - 7. Arthrocnemum fruticosum M. Y maerostachyoin. fol. 1. Salicornia herbacea L.! var. fol. ®.. spec. sinistrum = .Arthroonemum nondum Borens, apeo, med. et dextrum = Salicarnia fruticosa L.! j fol. 3. Archroonemum macrostachyum m,! var. fol. 4. Arthroonemum macrostachyum? fol. 5. Arthroonemum maorostachyum m.! var. fol. 6. Salicornia! fruticosa? var. insign. fol. 7. ‚Arthroonemum macrostachyum! 8 Arthroenemum fruticosum Mog. d. glaucum Mag! - = sine flore et-fructu; ex habitu forsan = Haloenemm strobilaceum. \ changinia tribractenta C. Koch. = Suaedae altis simae Pall, forma! 9 10, Suneda Iongifolin C. Koch, = Suaeda maritimd Dom. ° . 8. angustifolia Lus. 3. sec. Fenzl, a diagnosi Kochiana $ Iongifoliae C. Koch jam. caule annuo diserepnt; nihilominus . tamen verosimilius vera $. Zongöfolia. C, Koch. 11. Suneds monaufha C. Koch! = valde juvenilis; 1 flores infimi tantum solitarit, in axillis superioribus terni eb gainis verrucae sic dietae in pagina inferiore . foliorum, quA3 ir dicat diagnosis Kochiang,.nil pisi salia eristallisata, in. ech lulis exsiecatis, vix diversa videtur a S. setögerae foriel ——6 ee 3 12. Salsoln pulla C. Koch! :speeimen "majus et fruetüg säpsulae inelusi = Seidlitzia florida.m. = AnabassM.D. =: Haloxylon Fenzl; fiustulum, inter ramulos- illius: afß- xum, est vera Salsola cana C. Koch! i. e, Noueae spec, forsan vera Nonea tomentosa Moy. a Mogquinio cum mea Salsola aurantiaca, quam hie adjunge, ut videtur, con- {usa ! Habeo specimen Abichianım a Kochio pro S. can sus determinatum, Eadem Seidlitzia, stalı juvenili, inter " plantas Abichianas pro Halimocnemide, brachiata, ei. alia specimina fructifera pro Salsola rosacea definita ac. Kochio }! . 13. Salsola rosacen L. fol. 1. = Nönen Townefortii --(Anab.)- Jaub. et Spaeh! ‘ ten hir et 3, — Sulola Kali L.! nddo speeimen verae'S. vosaceae auclor. Tee. j u a 14. Salsola cana C.Koch (schedula. permutata) = S. ver; rucosa M. B.; eandem inter plantas. Abichianas pre Sals. veramiculete hahnit eh; ©. Koch, 15. Hnlimocnemis alternifolia Moq. fol. 11 2! 31 4! 61 üe Petrosimonia crassifoha (Polyen.) Pall.! (distinguo nempe, sub“ hoc nomine generico Halimocnemidis species Meyeri | perigonio ad’ basin usque ibero, neo nneiformi in- durgto, alisque notis distinetas a veris Halimoen. ui H. sclerosperma, ‚ pilosa, Karelini ete.). fol, 5. nondum florens, vix vite definienda videtar forma Sals. brachiatae. “ " fl. 6, Halanchium kulpianum var, incana! vix a speci- wixibus juvenilibus I. Aulpiani Kochianis diversa antheris Paulo longioribus et indumento in his speviebus semper va- rlabili,_ Addo speeimen fructiferum 4. kulptani omnia’ du- bin solveus; schedula videtur permntata et haeo forına for- San vera Halimoonemis pyonantha C, Koch! 576. 16. Halimoenemis malacophylia C. A. M. fol. 1! 21 35 .5liü 6. Halanthium püosum (Salsol.) Pall. - Halan- this adnnmeranda planta ob alas perigenii, sero.gaidem, -semper tamen excrescentes et ob summam affinitatem ‚com ‘ eeteris Halanthiis, : Spee. fol, 1. aflıx. est var. glabrata. al. 4. Salsola affinis C. A,M.! Synon.: Nozen malaco- Phylla Moq., Halimoonemis Kirilowi Fenzl, "Halogeton “ malacöphylius mn, Bel, Lehm. Est vers Salsolae species, semina nempe horizontalia; sepala alata. 17. Halimocnemis hirsuta C. Koch = Petvosimonin bra- ‚ chiata (Polyon.) Pall.! Schedula permutata ?? 18 Halimocnemis pycnantha C. Koch = Halantkium , kulpianım (Halimoen. et Halocharis) C. Koch. ‚Schedula verosimilius permutata! 19, Halimoenenis kulpiana C. Koch = fol. 1.! i.e. Ho- Janthium kulpianum, fol. 2%, == Noaea spinosissima Moq.! Schedula permntafa. 20. "Halanthium zarifolium C. Koch. fol. 1! "fol. . = Haloxylon „Amodendron m. Schedula sine iobi permulata, nam est sperimen € desertis songaricis! = Bungee HE EEE EEE EEE EEE Beitrag zur Flora des nordöstlichen Deutschlands, als Zusatz zu der Abhandlung: Studiorum phytographicorum- de Marchia Brandenburgensi- - speeimen or tn Linnaea Bd. XX VI. p. 385 — 451. Dr. P. Ascherson. D. Wunsch, welchen ich in der Vorrede der erwähnten Ab- bändlung vor zwei Jahren aussprach, ist zu meiner Freude in susgedehntem Maasse. in Erfüllung gegangen: . Nicht‘ nur haben- die. Herren:, deren Güte:ich das dort veröffentlichte Ma- terial verdäuke, auch ferner mir die Besnltate ihrer-Forschun- gen’ mitgetheilt,. sondern ach eine nicht geringe Auzahl.’an- Ürer, Botaniker, die ich:seitdem kennen lernte, " war. so gülg, meine Bemühungen zu unterstützen. :Da mir-das vor- handene Material indessen noch nicht hinreichend :scheint, um die-Ziehmig der Vegetationslinien zu rechtfertigen, so: möge %% inir vergönnt‘'sein,.'die ‚gewonnenen Data :hier niederzule- !on; "zumal: da- ich.: doch -nieht alle in: meiner hoffentlich in ‚Nicht ‚allzu langer: Zeit erscheinenden Flora der Mark und der Angrenzenden Landestheile erwähnen: kann, . Dass. ich mich %r Bd, du Heft, 37 578 hierbei, frei von akademischem Zwange, nicht der lateinischen Sprache bediene, wird wohl keiner Entschuldigung bedürfen, Dem Königl. Ministerium der geistlichen, Unterrichts- und Medieinalangelegenheiten, welches mir zur Heransgabe dieser Flora eine Unterstützung bewilligte, sowie allen denen, deren Freundlichkeit meinen pflanzengeographischen Bestrebungen zu Gute kam, sei hei dieser Gelegenheit mein tiefgefühlter , Dank ‚ausgesprochen. \ : &lematis recta L. P. Krotoschin im Schlossgarten (6 Pitalba der Flora von Posen), ob einheimisch ? Thalietrum simplex L., wurde M. in der Bredower Forst bei Spandau}! 1856 von Ritter an einer andern Stelle als von Schramm gefunden, and zwar in einer sehr schmal- blättrigen Form, ähnlich dem 7. galioides Nestl, welches ich mit 6. F, W. Meyer für eine Varietät von simple» halte. T. simplex ist auch B. von Metsch auf der Insel Us- dom, angegeben. Anemone Prlsatilin der Flora von Posen! . welche ich ‚in Bitsch’’s Hexrbar sah,. ist ein. Bastard: .d. patens x pratensis, Dasselhe .ist: mit der: in .der Flora von. Preussen unter diesem Namen angesehenen Pflanze der Fall, .Die 4 Puisatilla von Rahnadorf hei Berlin (Herb. Bnthe! ). scheint mir, eine Form von pratensis, wenn night auch hier hybride Rinwirkung, stattfand, ‚4. -Pulsatilla. ist eine. das Seeklins liebende. Art; ‚während sie..bei uns nirgends weit die Hilbe überschreitet (sichere Standorta:-Burg 1. Dr.Korscheh, Perle- berg!;Buchholz); geht ihre Verbreitung längs dev Ostsee ‚küste durch'Meeklenburg bis zur Insel Rügen (Dr. Marssenl) Ranunculus veptans L.,: den ich für eine ‚eigene Art halteı: möchte, findet: sich: M, :bei Frankfurt! Buek. 8 | 579 . an det: Elbe. bei Pirna! Baner. : B; ber Wolgast! Dr. Mars son Swinemünde! Dr, Bolle : BR Berberis vulgaris L.. möchte, mit- Ausnahme von M, und $. 1, wo mir kein Standort bekannt ist, ‚in den übrigen Gebieten. eivheimisch seig, Auch in 8. kommt sie (Strie- ganer. Berge, Helmrich) vor. Die Meinung Wimmers, dass. sie aus dem nördlichen Mrika stamme, ist wenig wahr- scheinlich. Wie viele andere, in Mitteldentschlands Gehirgen vorkommende Pflanzen überspringl sie M, und tritt erst wieder in ® "(am Schweriner See) und noch häufiger in "Wesi-, und Ostprenssen auf Nyinphaen candida Presl. Dr. Cas pa rys ansgezeich- neie Untersuehungen (Saamenkatälog des Berliner botanischen Gartens 1855) haben uns endlich über diese so lange miss- kannte Art aufgeklärt 'ünd uns gelehrt, dass dieselbe Pflanze inner Wieder als neue Art (N. biradiata Söommeraäuer, in- törmedia' Weiker, semiaperta Klinger., "neglecta "Hausl,, Kösteletskyi Palllardi) beschrieben worden ist,“ Dr. Uns- pary honnt sie N. alba IL. oooarpa. Indessen öge’es hir vergönn sein,’ sie pflanzengeographisch als Art (ähulich wie Scabiosa "ochrolewca ünd Ähnliche 'Fornien) zu hetrachten. Sie Ändet sich ausser in’S. auch'in 8: 8. bei Oelsnitz, Würsch- uitz, Thierfeld, Zwickau, Stolberg,’ Limbach bei Chemnitz wid Oederan ach Keichenbäch, Fl, Saxon. p. 10, Wil dönfels, Laigwitz Wankel teste Caspary, ausserdem diehi au der Grenze bei Kranzenslad, Palliardit " Probstau bei Peplitz, Cäspary. j n "Corydalik solide Sim. M. Ein sicherer Standort ist: I Park zn Sanssouci! Boss; früher auch bei Magdeburg zwi- schen 'Gühs: und-Menz! Banse. \ ‘Corydalis „pumila Host. M.- Ausser bei Feankfurt: Stalpe bei. Angermünde 1855! Hertasch Zwischen ‚Gübs 87* 580 und, Menz: bei Magdehnrg: früher! Banse, Nene Mühle hei Gommern! Engel 1856. B. Hiddensee ‘bei Rügen nach Prof. Münter. (C.:solida der Flora von Pommern.) "4 Corydalis luten DC. findet sich häufiger, als in dei Fioren ängegeben ist, an alten Gartenmauern, in Parks u.s, ®. vollkommen eingebürgert. M. Im Schlossgarten bei Zerbail! 5.1. Bückau ‚bei Magdehnrg! Banse. Komaria Wirigeni Koch ist aus der Flora \ von s. 3 und Ss. L zu streichen; die beireffende Pflanze ist Pu rostellata Koaf., welche ich auch von Hrn. M. Winkler 8, Neisse! erhielt, wo sie aber vielleicht mar verwildert ist. Conf. Garcke über Famaria rostellata u. s. w. in der Zeitschrift, für die gesammten Nafurwissenschaften 1856. ‚+ Fumaria densiflora.DC. ist ‚gleichfalls aus der Flora von 8,8. zu streichen; die. Leipziger Pfanze_ist eine ‚kleine Form von offieinalis. Col, Gareke l.c. Anch in B, kam sie nicht einmal das halbe Bürgerrecht erhalten, da sie ‚sowohl. bei Rostock nach Griewank (Kritische Studien zur Flora Mecklenburgs, Rostock 1856), als ‚bei Greifswald, wo sie Prof, Münter fand, wieder verschwunden ist. Veberhanpt finden sich zuweilen bei den Hafenstädten Norddentschlands an den Ballaststätten einzelne der mediterranen ‚Flora, angt- hörige Arten, z.B. bei Rostock nach Griewank 1.0. Po Iypogon monspeliensis Desf., Medicago maculata Willd,, Carduns pyenocephalus Jaoq., der bekanntlich auch bei Swi- nemünde hospitirte, doch erlaubt ihnen unger Klima nur. sel- ten, ihre dürftige Existenz. durch mehrere Generationen a fristen. Nasturtium austriacum Crtz, findet: sich : im , ital von Böhmen ab, je weiter unterhalb, desto seltner werdend, wohl unzweifelhaft durch.-Hochwasser weiter geschwemmt, 5 58i Bei-Wittenberg (Probstei), ‘wo es schon Schkuhr fand, ward es 1854 von Dr. Körnicke! wieder gesammelt. M. Grüneberg bei Barby, Eheling, 1856. Auf den zwischen M. und-8. I. zweifelhaften Elbinseln bei Grunewalde unweit Schönebeck !! Ebeling, 1854, und Bothehorn bei Magde- bmg! Engel, 1855. Anch $, I, früker am Klosterwerder bei Rothensee (Magdeburg) von Banse gefunden, jetzt 'aus- » gerottet.. Wahrscheinlich geht diese Pflanze noch weiter herab, da Nasturtium armoracioides Tausch, wahrscheinlich ein N.'austriacum = amphibium, hei Hamburg gefunden ist. Rarbaraen areunta Behb. B, Mecklenburg: Dassow, Wismar; Schwerin, Lndwigsiust, Lehsen bei Witenburg, Zahren bei Penzlin, Griewaukl c. Arabis paucifiora P, Asch. (Turritis pauciflora Grimm. (1767), Turr, Brassica Leers (1774), Arabis brassicae- Jormis Walls.) DB. Pagendorf hei’ Bostock 1829 u! 1831 in Hecken an- Wegen, Detharding teste Griewank le. Ein "äthselhäftes Vorkommen; da diese Gebirgspflänze dort schwer- lich- einheimisch ist, alein auch kaum in Gärten kultivirt sein mööhte, A. Gerardi Bess, findet sich auf der zwischen M. und S.1, zweifelhaften Elbinsel bei Grumewalde! Ebeling. . Sisynbrium pannonicum Jaeg, P. An der Weichsel bei "Thorn nach Rudak hin! von Novicki, von Hrn. von Kinggracft mitgetheilt, — (Es war 'von Anfang an meine Alisicht, den "kleinen Zipfel des “Thorner Kreises, "welcher Anf dem Iinken Weichselufer liegt, zu P. zu rechnen. Da ich indessen damals von vielen Pflanzen dieser Gegend nielit Füsste, ob sie in dem streitigen Gebiete vorkommen, so liess ich. diesen "Punkt ausser Acht; hole nunmehr aber, da ich durch Hrn. y. Klinggraeffs Güte über diese Frage auf Scklärt bin, das Versäumte nach.) 582 .Exysimum hieracifolium I. PB, ‘Bei Thorn auf dem linken ;Weichselufer, nach v. Klinggraeff. + Erueastrum Pollichii Sch. ei Sp. scheint sich im nordöstlichen Deutschland an immer ‘mehr Orten einzuÄnden, und hält sich gewöhnlich standhaft an den einmal eiugenom- menen Lokalitäten. Neue Standorte: M. Berlin, Tempelhofer Feldmark!! 1856, Schwedt! Rüdiger, 1855. SI. Zwischen Diesdorf und Nieder-Dodelehen.bei Magdeburg! Banse 1856. - .; + Biplotaxis tenuifelia DC. ist für S. I. zu streichen. Die Magdeburger Pflanze ;. welche. Bertram dafür. hielt, ist +B. muralis DC.; sie findet sieh.an einigen Stellen der Magdebnrger Börde hei. Dodendorf]!. Welsleben,. Bahrendorf! Ebeling; ziemlich hänfig an Ackerrändern, dürfte. aber döch nur. eingeschleppt sein. . . @raba muralis L_ Am, Elbdeich .bei Burg! von Dr; Korschel entdeckt. Wahrscheinlich sind die Saamen durch, . Hochwasser ‚der Harzbäche oder der. Saale von. den ‚Btand- exten im Bode- ‚und Selkethale und bei Halle herabgeachwenmt B. Am Walle in Lübeck 1849 gefunden, später. nicht. mehr.. Drosera intermedie. Hayne. P. Drensen bei Filehne nach Ritschl, 5, Cossar bei Krossen! Weiland, Saponnria Vacsarin. L. P. Thorn bei Podgorze un Rudak nach v. Klinggraeif, + Silene conica L. hat sieh M. bei Berlin uwischen Rix« dorf und dem Buschkrug!!, wo sie seit 1853 beohachtet wird, mit, jedem Jahre vermehrt, und dürfte sich einbürgern. 0b sie in B, hei Rostock, wo sie 1846 beim Bauhof ‚und 1851 bei Bartelsiorf nach Griewank gefunden wurde, beständig ist, weiss ich nicht, Lychnis. vubxa P,M.E. P, hei Schocken nach Ritechh Stellaria crassifolig Ehrh. ist in S. noch nicht gefun den, daher vorläufig für dies Gebiet zu streichen. 583 : Cerastium glomeratum Thuill. -P, Posen hei 'Czer- wonak und hei Obornik, Ritschl,, : Dagegen ist . Cerastium brachypetalum Desp. „für P. zu streichen, da es nach v, Klinggraeff nicht bei D.-Crone vorkommt. Linum, tennifolium L. S.1. Am Fallstein nach Prof. Blasins. Lavatera thuringiaca L,. Auf der Elbinsel bei Gru- neweldel! Ebeling. : . . Geraniun divaricatum Ehrh, B. In. Gartenanlagen hei Rostock und Wismar. eingeschleppt, nach Griewank. Cytisus nigricans L.. In M. 8.S. S. einheimisch, wird in. deh übrigen Gegenden angepflanzt, und verwildert biswei- len: M. bei Potsdam nach Dietrich,. Rathenow nach Rit- ter. B. Luttersdorf bei Wismar nach Griewank, Herings-: dorf ‚kei Swinemünde nach Hertzsch. Desgleichen ‚fin- det sich Cytisus eapitatus Jaeg, ein in 8, und p. heimischer, sonst sehr häufig augepflanzter Zierstrauch, hier und da ver- wildert: M. bei Rathenow! Bitter, 8.1. Bucktum bei Angern (Magdeburg)! Engel; B. bei Osiswine, Dr. Bolie, Cytisus sagittalis Koch. B. Wolfhagen bei Strashurg, in der Vekermark, dicht an der. Grenze von.M.! Gerhardt, Ononis arvensis L., nach Griewank B. bei Boitzen- burg gefunden, doch nicht einheimisch. Trifolium striatum L. M. Im Eibgebiet: Klusdamm beiMagdeburg! Ebeling; Magdeburg bei der Berliner Chaus- see! Engel; Burg an ‚mehreren Stellen! Dr. Korschel. Odergebiet: Wrietzen! Schaede 1854. . E, Lupinaster L,. P. Gralier Wald bei 'Thora! von Novioki,..von Hru von Kliuggraelf milgetheil. _ Dort 584 scheint die Pflanze nur purpurne Blütben zu haben, "während sie bei Lyck in Ostpreussen, nach Sanio, nur mit gelblick- weisser Blumenkrone vorkommt. . Oxytropis pilosa DU. P. Marianowo bei Zirke, Ritschl. Grabier Wald bei Thorn, nach v. Klinggraeff. . 'Lathyrus Nissolia L. S. 1, Kapitelbusch bei Schöne- beek! Ebeling. - Agrimonis edorata Mill. S. Nimkau bei Breslau, von Prof. Braun 1856 entdeckt. Rosa eoxilfolie Fr. M. Wrietzen! Von Schaede ge- sammelt, von Dr. Sonder als richtig anerkannt, Vielleicht eine R. tomentosa = canina. Rosa pomifera Herrm. M, Bredower Forst bei Spau- dau!! :Von Rack und Dr, Körnicke entdeckt. Vielleicht angepflanzt. : " j j Sorbus torminalis Crtz. M. Auf dem Pählitzwerder im Paarsteiner See bei Angermünde!! von Hertzsch 1855 entdeckt: . 8. scandica Fr. B. Hiddensee bei Rügen nach Dr. Marsson. Epilobinm lineare der sehlesischen Flora, von der ich durch RitschPs Güte ein Wimimer'sches Exemplar besitze, ist nieht die ächte Mühlenberg’sche Art, worauf mich zu- erst Rach aufmerksam machte, sondern ein kleines palustre Uehrigens ziehen Torrey und Gray, vielleicht nicht mit Un- recht, auch die Mühlenberg’sche Pflanze ‚als ‚Varietät zu E. palustre. : NMiyriophylium alterniflorum DC. B. Mecklenburg! Im Bosenhagener und Frauenwarker See hei Gadehusch imd - bei Dutzow, nach Griewank. vr RKontia rivularis Gmel, ist nunmehr auch an mehrer" Stellen der’Ehene gefunden, .allein sonderbarer Weise bis jetzt en RES SS ni 585 nur in Bäcken, die der Elbe vom rechten Ufer zufliessen, M. Magdeburg: bei Dornburg! und Plötzki! Banse 1856; B. am Elbberge hei Boitzenburg, Brockmüller in Bölls Archiv :8. Heft. Tillaen ınuscosa L. ist M, im Kesselgrunde bei Nieder- Görsdorf unweit Jüterbog!! am 29. Im. 1855 von Dr. Garöke zuerst wieder aufgefunden worden, : ‘Sedum purpurascens Koch, gewiss eihe gute Art, fin- dei sich Auf dem zwischen S;I, und M, streitigen Rothenhorn bei Magdeburg!! Engel und M. Kämeritz hei‘ | Barlylı Dr. Torgen.. a ' "8 album L. M. Schlossmanern in Dormburg bei Barby verwildert, nach Ebeling. \ \ Uhrysosplenium oppositifolium L. ist vorläufig für ‚M, zu streichen, weil die-Specke bei Wittenberg, wo Schkuhr es fand, jeizt-so verändert ist, dass es sich wohl. ‚kaum dert wieder. finden dürfte, - Asteantia major L. M. Stolzenberg bei Landsberg ad, W.! Behlendorff. Peusedanum officinale L. ist für B. zu streichen, da diese Pflanze nach Boll ’s Archiv Heft 6, falsch bestimmt war. Chaerophyllum hirsutum L. M. bei ‚Schermeisel: im Teichstranch! Reinhardt 1850, Asperule: Aparine Schott, 8.8, Niesky, nach Tao- nicke, . Galium tiricorne With. ist für die Märkische Flora zu Streichen. An dem einen von Dietrich angegebenen: Stand- ort, bei Selbelang! Hoffmann; ergab sieh die dafür gehal- feie Pflanze als uliginosum; an dem andern, bei Frankfert, "ar diese Art’ wohl nur, wie saccheratum, eingeschleppt. Galtum rofundifolium L. wurde M. bei Belzig (Alte Hölle!) yon Schramm und beim Forsthaus Schlesen unweit 586. Stacklitz im: Anbaltischen !! von Leidoldt und mir wieder gefonden. ” ‚Valerianella carinnta Loisel, sah ich in Buthes Her- bar. M. Tempelhof bei Berlin! von Fritzsche gesamnielk, Neuerdings fand. sich diese Art noch nicht wieder. Petasites albus Gaerin. B. Stuabbenkammer und Sası- nitz auf der Insel Rügen! Dr, Bolle. 1855. -+ Aster. salicifelius Scholler (saliguus Willd.); B, An ‚der Sudemündung hei Boitzenburg, Broekmüller:in Biolls Aröhiy 8, Heft. Da der. Scholler’sche 4. salieifolius 1787, der Aiton’sche 1789 publieirt ist, so muss der erstere die- sen Namen behalten, und -Willdenow that Unrecht, ihn zu Gunsten des zweiten umzutaufen. . ; r A« Novi Belgüi L, M. Bei: Berlin !! ! und Poisdam !! an mehreren Orten und in verschiedenen Formen völlig tit- gebürgert. S.S. Dresden nach Ficinus. B, Grahow, Scohrei- ber in Boll’s Archiv 8. Heft. \ + Aster parvifllorus Nees. S. I. Glindenberger Kt bei Magdeburg !! Engel 1855. j - Die sämmelichen in der Mark verwilderten Astern habe ich Hrn, Dr. Schultz Bip. übersandt, welcher die Güte hatit,. dieselben zu bestimmen, Ich habe hier, wie in meiner Dis- sertation, nur diejenigen genannt, welche. vollkommen 'einge- bürgert sind, und behalte mir vor, in der Flora der Mark sämmtliche vorkommende Arten speciell auseinanderzuseizel + Telekia speciosa Baumg. S. Im Schlesierttal hei. Sehweidnitz! A. Liebig. Vielleicht wirklich einheimisch. -Inuka hirte L. Sicherer Standort in B.: Biohberg® bei Garz a. d. Oder! Seehans.. ee . %Conyza DC, B. Sassuitz auf-der Insel Rügen! Bolle 1855. Nach Prof,.Münter von Tesch schon meh vere Jahre früher: gefunden, ze t De - 587 “ itudbeckia laciniatea L. .M. Berlin und Potsdam an mehreren Stellen :verwildert!! 8, Schlesierthal bei. Schwaid- nis! Helmrich. ü Artemisia pontien L. M. Gerwisch hei Magdeburg früher! Banse,. Wahrscheinlich war die Pflanze dort ein- heimisch; ist aber leider: ausgerottet. , +Artemisia austrinen Jacg, Magdeburg beim Jacobs- förder verwildert !! Engel. Conf, Bot. Zeitg. 1855. Sp. 789. "Achillen chrtilnginea Ledeb. P. Auf dem liiken Weich- selufer bei Thorn nach v. Klinggraeft, ' “ _ Senecio vernalis W.K. M. Bei Wrieizen! Schaede 1854. Kriescht unweit Landsberg a. d, W.!! 1855; an bei- den-Orten fanden sich mr vereinzelte Exemplare. Dagegen ist diese Pflanze am östlichen Grenzpunkte bei Driesen! Lasch schon vollkommen eingebürgert. 'Semeecio neınorensis L. wird von Schreiber inBell's Archiv :8. Heft. B. bei Kummno ünweit Ludwigsinst angege- ben, die von ihm gegebeie Beschreibung stimmt ziemlich; doch lässt‘ sich nicht leugnen, dass die Angabe etwas un- wahrscheinlich klingt, da diese Art bisher nur in höheren Gebirgen gefunden warde.. Ueberhanpt wäre endlich einmal eine definitive Entscheidung zu wünschen, welche Senecio- Arten der Abtheilung Sarracenici (ausser paludosus). in Mecklenburg vorkommen. Dass der Senecio von Vierhof bei Boitzenburg , über den von den mecklenburgischen Botanikern schon go riel gestritten. wurde, 8, Fachsii Giel, sei, wie ich. in meiner Dissertation .an- “hm, scheint keineswegs ausgemacht; mit viel grösserer Wahrscheinlichkeit dürfte es sarracenzious sein, und S. Fuch- wäre also für B, zu streichen, wenn hieher. nicht. die von Schreiber als. nemorensis bezeichnete. Pflanze gehört; 588 Dagegen findet sich S, Fuchsii M. in der Nähe der Elbe an mehreren Standorten: Friedrichsholz bei Zerbst !!' 1855; Dorn- burg bei Barby, Ebeling; und Bürgerholz bei Barg,'Dir. Korschel.:. _ Lappa mäcrosperma- Wall, M. Bredower Forst bei Spandan !! von Dr. Körnicke entdeckt. S; I. Sidi. Harz, Wallx.- - Diese, Planze, welche. ‚von Reichenbach. fi. Ba,.XYV" tab; SL der’ Icones ‚for. german. unter dem Namen L. ütermedia Buehb. fil. abgebildet ist, macht ganz den Ein- druck einer eigenen Art. Der Annahme, dass sie ein Bastard von L. offieinalis All. (major Gaertu.) und minor DC. sei, ist ihr Vorkommen in hiesiger Gegend ‚mitten im Walde, ohne andere Arten der, Gattung, nicht günstig. Jurinea cyanoides Rehb;: M. Am hohen Elbufer bei Tochheim (Barby)!!, wo sie. Scholler entdeckte, 1855 von mwir,;wieder beobachtet; ausserdem: Plötzki bei Schüne- beek!. Ebeling; . Keilberg ‚bei Pechüle (Treuenbrietzen) !Bitter 1856; Weinberg: bei Nauen!!, wo sie Anfangs der 40er Jahre vom Apotheker Hübner entdeckt wurde. \ Centauren phrygiaL. M. Friedrichsholz. bei Zerhsil! 1855,.wo sie schon Scholler fand, B. Hansdorf bei Ra- stoek! Detharding. CS Griewank.t. e. ' > Hieracium auriculaeforme Fr. B: Maduewiesen! Hertzsch. Contumaz bei’ Grabow nnd Gehlsdorf bei Bo- stock, nach Griewank. . ‚An der Bastardnatur des Hieracium bifurcum nnd der ähnlichen, davon 'abgezweigten' Formen katın nanmehr wohl kein Zweife) sein. -Die Abkandhing ‘ meines Freundes Ritsöhl im Programm des Poseier Friedrich Wilhelms Eymnasiuna 1857 euthält hierüber die” schlagendsten Nachweise‘, denen sich auf die'Dauer auch die consequenlesten Bastärdlengner nicht werden 5389 entzieben können. Ich 'verkenne nicht, dass «es. ein: sehr bequemes Auskunftsmittel ist, unbequeme, schwer. uiterzubrin- gende Formen als Bastarde abzufertigen; doch ist 'es 'auf.der andern. Seite ebenso tadelnswerth, :'proiensärtig.- wechselnde, jeder systematischen -Fixirung entschlüpfende. Formen; deren Seltenheit nnd stets an ‚das Consortium : bestimmter "anderer Arten geknüpfties Vorkommen ihre Selbständigkeit ' höchst zweifelhaft machen, willkürlich in ein Fachwerk :bestimmter. Species einzupressen, während die richtige „Deutung dieser Formen, dureh ‚unbefangene Beobachtung. schon längst gege- ben ist, die auch. der experimentellen Bestätigung hoffentlich nieht mehr lange entbehren wird... ‘ Hieraciun prenanthoidesVill, S.S. Haindorfer Berge heim Wasserfall. Kölbing hei Reichenb, Fl..Saxon.. +. + Xanthiun spinosum L, .S.S, bei. Kotbns. und Sprem- herg nach Jaenicke. _P. in. Posen!;Ritsohl 1855... Phytewna orbieulaxe L. P. bei Bromberg nach Ritschl. , . Specularia Speculum Alph. dc. B. bei Grabow nach Brockmüller (BolPs Archiv Heft 0) 1847 gefunden, doch wahrscheinlich nur eingeschleppf. Auch in S. Burkersdorf bei Schweidnitz von Helmrich nenerdings gefunden, aber viel- leicht auch nicht einheimisch. Desglchen ist +8, hybeida Alph. DG., $. i, bei Tangermünde! yon Krause (Hb, Bnthe) enınln, wohl sicher dort nur zu- fällig eingeschleppt gewesen. " Eixrien varnen L. $. hei Einsiedel im Gesenke! Helm- rich 1851. : . " >< Verbascun rubiginosum W.K, (nigro-phoeniceum Schiede). S.1. Station Rogätz hei Magdeburg! Banse, Bei Magdeburg, wo V. phoeniceum stellenweise häufig ist, kommt auch, und zwar in der Nähe des erwähnten Standortes, hei Bammstedi! Engel 1856, der bisher noch gar nicht hoah- achtete Bastard P. phoeniceum = thapsiforme vor, and zwar, wie es scheint, in mehreren verschiedenen Kreuzungen. . Verbascum. Hlattaria L. B. bei der Dömitzer Ziege- lei, Brockmüller in Bois Archiv Heft 6. + Mimulus Inteus L. hat sich an mehreren Stellen des Gebietes vollkommen au Flussufern eingebürgert, M. an der Ruthe bei Luckenwalde! Ritter 1855. B, Gegend von Cis- lin nach Prof, Münter. P, bei Sirzalkowo nach Bitsehl, S, Grafschaft Glatz an mehreren Stellen, 2. B. Eisersdorf! Helmrich, 591 Veronica montana L. P, Boganiewoer Forst hei Ro- gasen nach Ritschl. V. prostrata L. P. bei D.-Orone nach von.Kling- gracht, V, alpina L, S.1L Nach Prof. Blasius von Dr. Müh- lenpfordt in der Eilenriede bei Hannover an 2 Stellen ge- funden. Bin merkwürdiges Vorkommen, analog dem der Gen- tiana verna in hiesiger Gegend, N V, opaea Fr. P. bei D.-Crone nach v. Klinggraett, Orobanche coerulen Vill. P. Posen am Annaberg 1856 nach Ritschl, + Elsholtzia Patrinii P. Asch. Aindet sich ausser in M. und B. auch in deu übrigen Gebiefen hier und da yerwildert. 8, bei Dresden! Bauer, S.L.. Barlehen bei Magdeburg nach F, Hartmann. P. hei Posen, Bitschl 1855.: D.- Grone nach v..Klinggraeff. +Marrubium pannonicum Rehb. S. |. am sogenann- ten siissen See bei Wormsiehen! 1856 von Dr. Torges in einigen Exemplaren gefunden, scheint demnach nicht auf den einzigen bisher ‚bekannten Standort beschränkt ‚aa sein, und türke sich vielleicht noch an anderen Stellen finden, Virieulaxin neglecta Lehm. M. Berlin beim Plötzen- sei Dr, Weber 1834. In neuerer Zeit vergeblich gesucht. Andxosace septentrionalis L. M. Kiefernschönung bei der Scherwenschen Mühle unweit Burg!! von Dr. Kor- Schel.entdeckt, Salsola Kali L, BP. Thorn auf dem linken Weichsel- wert y. Novicki, mitgetheilt von Heu. v. Klinggraeff Polyenemun majus A, Br., welches: mir. eine gute Art . scheint, wurde S,$, hei-Pirma! von Baner, 8.1. Frohsesche Berge hei Magdeburg | 1856 van Eheling gefunden -i . 592 » Chenepodium ficifoliun Sm. ist bisher nicht in B, gefunden, daher für dies Gebiet zu streichen... ‚ > =. "Potamogeton deeipiens Nolte? Hicher möge vor- läufg eine jedenfalls zwischen P. lucens und praelongus stehende, Form gezählt werden, welche mir Jahn M..aus dem’ Liebnitzsee bei Biesenthal! 1855 unter diesem Namen zeigte, und welche ich von C. Schulze aus -der-Spree beim Forsthaus Sohweinebraten, nördlich von Beeskow }; unter dem Namen praelongus erhielt. Von der. Beschreibung des P deeipiens weicht sie ällerdings dureh den fein gezähnelten, icht glatten. Blattrand ab, der fast ebenso wie hei.Zuoens “sich darstelit. "Doch uäterscheidet sie sich von diesem. durch die viel: kürzeren ‘und stets: sitzenden Blätter, ' Ueber das Consortium : dieser’ Pflanze kann ich ‚nichts - angeben, daher auch weder für, . noch gegen. die Ansicht derjenigen Botani- ker, die in ihr einen P. Zucens = pruelongus ‚sehen, ich entgcheiden. Hoffentlich wird sich in nieht allzu ferner Zu. kunft diese. Frage eutscheiden lassen. . : . “ Potamogeton densum L. B. Bahle .hei Boitzenbinß, ' Brockmüller.in BolPs Archiy Heft 6, - , . Zannichellia pediceBatn Fr... I. In der. Sülze hei Slldorf, (Magdeburg)! von Bange. entdeckt. . 'Orchis fasen Jacg. : M. Im Buchenwalde bei Mel zwischen: Granzow und Prenzlew, schr sparsam, 1855 m [5505 598 " Okehib sambueind L. soll nach BolPs Archiv Beft 8. B. Meckl, bei Rodenwalde unweit Wittenburg gefünden sein: Opkrys apifern Huds, 5, T. Fallstein! Klusmeyer: (Ab. F. Hartmann.) . Cephalsnthera Xiphophylkum Rehb, fil. P, Bogunie- woer Forst bei Rogasen, Ritschl. @elanthus nivalis. P.. Niszewke bei Thorn, nach v. Klinggraeff. \ Gagen spathacea Schult, anss vorläufig für M. ge- strichen werden, da sie hei Belziz noch nicht wieder. gefun- den wurde, Desgleichen muss . . Sllium suaveolens Jaeg. für B. wegfallen, da, wie nir Hr. Dr. Marsson mittheilte, Seitens des Hrn, Aners- wald eine Verwechselang der Standorte stattfand, in Folge deren die Notiz über das Vorkommen dieser Stiddentschen Pflanze anf der Insel Rügen in Dr. Garcke's Flora von Nord- und Mitteldeutschland, 3, Aufl. p, 340 aufgenommen wurde. Auium sphaerocephalam L. M. Diedersdorf bei See- low! Buck. , Jnneus enpitatus Weigel, P. Drensen bei Filehne nach Riisehl, Podgurz hei Thorn anf dem linken Weichselufer ! Y ‚ Novicki, von Hrn. r. Klinggraeff mitgetheilt. 3, atwatus Kreocker. 8. 1, bei Stassfurt! Rother, vou Bause mitgetheilt, 3. Gerard Lois, M, Magdeburg; bei Krakan früher! Bause.: Bei Prester, Dr. Torges. etz hei Poisdam! Scheppig. Salzhrunn bei Treuenbrieizen! Panekert. Scheenus £errugineus L. berührt wirklich die Grenze Us Florengebiets von M. zwischen Brissow und Löcknitz ! Seehaus, Ruthe äl. \ ""Rhynchospora alba Vahl, P. ‘Drensen hei: Filehne, Iach Ritachl, Br Bd, Ss hen, 3 594 ° Bhynchospora £usea R. et Sch. M. Zwischen Löck- nitz und Brüssow! Ruthe fil. Hindenburg bei Templin nack.- Holtorff. j Seirpus caespitosus L, muss vorläufig für M. gestrl: chen werden, da er weder hei Zerbst, noch hei Belzig oder Baruth nenerdings gefunden ist. Für , Carex Davalliana Sm. ist gleichfalls vorläufig das Bür- gerrecht in M. zu suspendiren, da es sehr zweifelhaft ist, , | öb er sich noch bei Berlin findet. Der Standort bei Driesen liegt, nach Lasch, jenseits der Grenze nach Zirke hin und ist somit P, hinzuzufügen. . ©. axillaris Good. S. Skalitz hei Strehlen v. Veoh- tritz! (Bb, A. Braun.) €, enespitosa L, M. Finkenkrug bei Spandau! Prof, A. Braun 1856. Prenzlau! Gerhardt. Frankfurt! Buek, In B., dem einzigen Gebiete, wo diese Art noch nicht angezeigt ist, dürfte sie ihrer Verbreitung nach häufiger zu erwarien sein, als bei uns. . © maxima Scop. B. Stubbenkammer auf Rügen! . Dn. Bolle 1855, nach Prof. Münter schon früher dort gefunden! ' > Iinearibus, tubo longioribus; corolla calycem sesqnies aequante; vexillo deuse piloso; legumine paneiartieulato, pilis longis albis vestito, In editissimis Andium ad portezuelo de los Patos invenit el. Gay. Berb. chil. no. 528. — Hadix Siliformis, simplex, alba; rami 2 pollices longi, folia ad summum 3 lin. longa, foljola 2 lin.; calyx ejusdem longitudinis; corolla 2°/, kn; legnwen (immaturum) calyce vix longius. 80. Adesmin trifollata Ph, A, caule suffruticose, vi- ruli, striato, aspero pubescente; pilis e tuherenlo orinndis; fnltis trifolintis, foliolis obovafis, subeuneatis, serrato-dentatis; petiole stipnlas magnas semiorbieulares, dentatas, acntas vix superanle; racemis elongatis, dense bracteatis; bracteis magnis, semiamplexicanlibus, stipulis simillimis; pedicellis bracteam ses- quies aeqnantibus, plerisque sterilibus; ealyce late campanu- lato, dentibus triangularibus, tubo brevioribus; legamine panci- “ articulato, pilis longissime plumosis, violaceis dense vestito. In cordillero de Aculco prov. Santiago Januario Norentem legit orn. Germain. — Caulis 1 — 2 pedes longus, foliola 2%/, lin. longa, 1°/, lin. lata, 42/, lin, long., 3 lin, lata; braetene 3 lin. longae, 44/, lin. latae; pedicelli 5 lin, calyx i%/, lin, corolla 3%, In. longe. — Species affinis „4. bru- cteatac, aphyllae et atacamensi; prior foliela angulato- pinnaliida ‚hahere dieitur, igitur facile distingnetur; ab aphylla pubescentia nostram distinguit, ab arasamenst stipalis, 636 bracteis et multo majoribus, raceinis elongatis, defeotu visco- sitatis, valyee late oampamulate ete. differt. 61. Sieversia andicola Ph. 8. foliis glabris, subinter- rupte pinnatis; foliolis majoribns aeqnalibus , ovalis, ineigo- dentatis; pedunenlo 2 —3-foro, folia superante; foliis flora- Hibus simplieibus; corolla alba, - In rupibus a septentrione Vuleane de Osorno dielo oppo- sitis Februario 1855 legi.— Folia radiealia circa 4 poll. lon- 88, quadrifuge, foliele terminali trilobo, glabriuscala. Foliola sessilia, late ovata, ineiso-dentats, dentibus utringne eirca 6—7. Inter paria inferiora saepe foliola minnta, 3 — 11, lin. louga, oblonga, integerrima ohseryantur, Stipulae inte- gerrimae majore ex parte cum peliolo eonnatae sunt, apicem- que liberum triangularem ostendunt, Peduneuli folia sesquies aegnani, erecta aut adscendentia, foliague 2 -— 3 simplieia, connala, profunde ineisa, et apice 2 ad 4 flores gerunt. Sti- pulae foliorum floralium ex minore parte oum petiolo connatae, Pedicelli interdum bracteolam unam alteramve gernnt. Calyx dametri 10 lin.; foliola quinque majoxra ejus oblongo-ovata, minera bis auguant; haco oblongo - lanceolata sunt. Petala fo- liola ealyeina bis aequant, late ovata, lactea, Styli calycem subaequant, pilosi, pilis in fructibus elongatis, densis. 62. Acaena andina Ph. A. caespitosa, humilis, villosa ; eanle ereofo, simpliei; foliolis ——-7-jngis, enneafis, tripar- tifis, infmis integerrimis; tHoribus superioribus in onpitulum avatum aggregatis, inferioribus paueis remotis; laciniis caly- einis barbato - plumosis; Iruetibus obconieis, glahris, aeute angnlatis; spinis pnrpnreis rectis, frueium gequantibus. In cordillera de 1a Dehesa ad limitem nivis perpetnae legis orn. Germain. — Planta vix 4 poll, alta; folia 14 lin. Jonga, 4 lin, lata. — Foliolis profunde partitis ei dispg- u} > ea A Ge EEE NEE a8 637 sitione forum ad 4. iriflam aecedere videtur, sed fructus alius sectionis, Aneistri, est. (63. Wepnalia Philirpii Grisch. T. Irutieosa; ramis fo- liosissimis, tetragonis; foliis parvis, erassis, ovato- elliptieis, distinete eisi brevissime petiolafis, suhlus quinguenervüs; sti- pulis minimis , inflatis, squamaeformibus; foribus axillaribus, solitariis, ad apicem ramorum eonfertis; pedunculo dimidium foliam aegnante; dentibus calycinis brevibus ohtusis. T. Philippii Griseh. in litt. Ad vadicem borealem vulecani de Osorno dieii Februario 1852 legi. Nonne potius varietas 7. stipularis (Myrtus sti- pularis H. et A., Leptospermi stipularis Baru.)? fere unice statura mode orgyali, folüs latioribus, erassioribus, distinetius petiolatis, distinetius venosis et minus verrncoso - punctatis differt. Folia 43/, lin. longa, 21/, lin. lata. " Genus Tepualia a Myrto, quacum el, Barndond id eanjungit, fructu sievo, capsulari, dehiscente, seminibusque minimis summepere differt, 64. Myxtus leucomyrtillus Griseb. M. humilis, vix bi- pedalis; foliis confertissimis, parvis, ovato -elliplicie, superius egregie pnaolatis; peduneulis unilloris ad apicem ramulorım ronfertis, folium aegquantibus; bractsolis subwlatis, calysem aoquantibus; dentihus calyeinis ovato -Ianceolatis, acutis, eva- rie brevieribus; peialis sat parvis, denten onlyeinos bis aequan- tihus; staminibus eorollam aequantibus; hacca alba, eduli, seminibus numerosis, M. leucomyrtillus Griseb. in litt, Ad radieem vulcani Pise, alias de Osorno dieti, Fehrus- rio cum fractihus maturis inveni; Devembri 1854 florentem ad Iaoım Achibweno Tontibus Auminis Manle oppositum Tegit om, Germain. — Folia 4%, iin. Jonga, 2/a Fin. lata; 638 ramuli novelli pilis appressis hirtelli; hractenlae in fracte ma- turo persistentes. 65. Myrtus Meli Ph. M. arbor, cortice glaberrimo, al- bido; ramnlis griseis, mox glaberrimis, valde compressis; fo- His subpetiolatis, oblougo -laneeolatis, longe acuminatis, supra punstatie, subtns pallidioribus, nervis lateralibus distantibis, marginalibus valde conspicuis, ei a margine ipso remolis; racemis axillaribus folium suum aequantibus ec. sexfloris; gla- herrimis; pedicellis elongatis; hracteolis eadneis; dentibns ca- lyeinis brevibus: staminibns stylogue longissinis. In sylvis densis provinciae Valliviae, ineolis Melk — M. Lumae similis, sed corlice albo, ramulis $lahris, griseis, valde sompressis; foliis duplo wajoribus, nervis paginae in- ferioris minus regularibus, magis inter ge distantibus, margi- nalibus magis proiinentibus et a margine magis remotis, Ho- ribus majoribus; staminihus styloque longissimis satis differt. Foalin 18 Hin, longa, 6 lin, Inta. " 66. Myrtus Krausei Ph. frutex; ramis junioribas rıfo - hirtis; foliis ovatis, acuminatis, breviter petiolatisz; pedanenlis axülaribus solitariis, folio multo longieribus; hraoteolis lar- eeolatis sen lineari-subulatis; ealyeis dentibns latis, suhretun- dis, Mnnoronafis; corolla alba, satis magua; staminibus bre- vibus; antheris linearibns elongatis. In mentibus ad meridiem portus Valdiviani sitis detexit Herrm. Krause. Frutex M. Uni simillimus, et eum eo ad novum genus Ugni Turezaninowii pertinet; sed faeillime distinguitur foliis minorihus, latiorihus; Aoribus albis*) dentibus oalyeinie '*) SI fores albi koco rarneoruin M. Dil a cl, Gay vol. If. p. 378, tribuanter error positivun ent, 639 dnplo Tatiorihus. — Folia ad sommum 9 lin. longa, 4/, lin. Iatz; calyx in flore patens, non reflexus est. 67. Eugenia humifusa Ph. Eug. parva, prostraia; ra- mis novellis vix pubescentihus; foliis parvis, ovatis, brevissi- me pettolatis, obiusis; pedimenlis sparsis, axillarihus, uni- Noris, folio plerumque breviorihus; hracteolis linearibus, ob- tusis, persistentibus; dentibus e.!yeinis linearibus obtusis; pe- tälis dentes enlyeinos vix superantibus; staminihus vix exser- tis; seminibus numerosis, parvis, Ad Huelguecura prov. Valdiviae unienm speeimen inveni, penca alia in montibus ad puertum Corral legit H, Krause. — Bami prostrati eirca pedales. Folia 51/, Kin. longa, 31/, lin. lata, trinervia, parum pruetata. Longitudo pedunealorum varia, % lin. usque ad 8 lin.; petala vix 1%/, lin. longa; dia- meter fructus, qui in maturitate albus esse videtar, 3%/, lin. — Similis Myrto leucomyrtillo et nummulariae sed numero geaternario partinm Horalium ete. facillime distinguitnr. 68. Eiugenia spectabilis Ph. Arbor, foliis magnis, ove- is, distinete petiolatis, acuminatis; pedunoulis trifleris, folium aequantibus, flore intermedio subsessili, veliquis breviter pe- ‚ieellatis; bracteolis eadueis; dentibus valyeinis latissimis, aca- ti, albidis; petalis magnis, dentes calyrinos bis aeguantihns; stwminibus petala aequantibus; frmetu . . . « In cordillere de Linares Januario 1855 leg, orn. Ger- mainz ineolis Temu andit. — Temx provinciarum imeridio- nalium est Zi Tem Hook. et Arn. et foliis obtusissimis prime intuitu disinguitur, Folia in hao nostra 17 lin. longa, 9 lin. lata, petiolns 13/, lin. longus. Obs. Quid sit Temus moschata Mölinae prorsus ignoro, fortasse huc spectat. 69. Bugenia bolyantha Ph. fruteX; tamis novellis fer- rugineo-hirtis; foliis luteo-viridibus, subtus Iutescentibus, 640 late ovatis, obtusis, hasi cuneafis, yinetalis; pedunculis al apices ramulorum numerosissimis, unifloris, folinm suum aequantibus; braeteolis magnis, linearibus, obtusis, ralycem aequantibus; lobis calyeinis ovatis, ahtusis; eorella ealyeem superante; staminibus numerosissir:ig, In cordillera de Linares dieta in praedio Culmen Tegit om. Germain. — Frutex 2 3- orgyalis; folia 6 lin. longa, 4 lin, lata; bracteolae % lin. longae. Haec species ab omni- bus similibus bracteolis magnis statim distingni potest. 70. Bagenia coneluna Ph. E. fruticosa, ramis uovellis quadrangularibus, pubescentibus; foliis magnis, suhsessilibus, oblongo-lanceolatis, punctatis, nitidis, subtus valde nervosis; pedunculis axillaribus, uniforis, folium sunm subaequantibus, bracteolis cadueis; ealyce albo -pubescente, dentibus obtnsis- simis; petalis magnis, basi euneatis; staminibus numerosissi- mis, petala superantibus; bacca ,... Cum priore lecta est. — Frutex orgyalis; folin naque ad 26 lin. longa, 1% lin. lata; petala 4 lin. longa. Species ah omnibus chilensibus foliis. florihusque magnis diversa. 7. Hugenia buxifolia Ph. E. frutieosa, glaberrima ; ramis novellis compressis; foliis distinete petiolatis, oblongis, elliptieis, obtusis, erassis, epnnetatis, subius pallidieribus, parum venosis; pedaneulis axillarihus, geminis, unifloris, folii dimidium suhaequantibus; hracteolis satis magnis, lauceolatis, connatis, tubum calyois arguantibus; lacinüis calyeinis ovatis, gliaberrimis; petalis ealyce duplo majoribus; staminibus petala superantibus; hacea . . . ku radice vulcani Pise vulgo de Osorno dieti Febr. 1852 legi. — Folia 10 lin. longa, 4 lin. lata. — Peduneulis ge- minis brevibus, braoteolisgne connatis ovaria ampleetentibus haer species valle insignis est, ei cum Zu planipede vonvenit, = 5 7%. Eugenia bella Ph. E. arborea, ramosissima ; vamiy uovellis hirtellis; foliis parvis , onfertigsimis, oblongis, obtu- siusenlis, puncfatis; pedunenlis ad apices ramulormm numero- sissimig, axillaribus, unifloris, glaherrimis, folium subaequan- tilus; bracteolis vadneis; dentihus calyeinis latis rotundatis; eorollu calycem his nequante; staminihus corollae aequalihus. Prope Tome in sinn Taleahwanensi legit Germain No- vemhri forentem. — Arlor 20 — 30- pedalis. Folia 5°/, lin, longa, ® lin. lata. Differt ab Ev. Gayena folis angustiori- bus, obtnsinsenlis, neque acaminatis, pallidioribus. An forte varietas eat! 73. Lonne Ochagaviae Ph. 1. volubilis, hispida; eanle epidermide laxa einerea vestite; foliis oppositis, breviter pe- tiolatis, basi trancatis, vel subeordatis, ohlongis, sinuate- dentatis; dentibns aentis, iterum dentatis; supremis sessilibus, minus divisis; ilerihus in diehotsmiis suhsessilibus; ovario hispidissimo ; petalis albis, dentes valyeinos lineari - subnlates eirea Zesquies nequantihus. In eordiliera de Aralve Januario 1855 legit orn, Ger- main, -— Folia majora petiolum 15 lin. longum, laminam %1/, pol, longam, 21/, poll. Intam, et ntriuque denfes gros- sos virca 5 haben. Ovariuım 4%, .liun., sepale 3, petala 4 linens habent, Ah eınmibns speeiebus voluhilihus ehilensibus foliornm forma statim disrrepat, 74, Cnlandrinia muitienulis Ph. CO. glaberrimn; tau- libus e coll radieis plarimis, foliosis, prostratis; follis ra- diealibus et eanlinis rhkomheo-lanceolatis in petiolum attenun- tia‘, oppositis, alternisque ; pedunenlis axillaribas et solitariis seeng caules, unifleris, Folium sunm subaeguantibus ; goribus parvis, purpnreis; sepalis avatis, rotundatis, glaberrimis: se- minihus rugulesis. Be Di, 65 fest. 4 642 In sylvis eaeduis Valdiviac Jannario Norei. — Rami. pe- dem longt, folia majora 15 lin, longa, 3 lin, data. AG asxtliflora vanlibus ylaberrimis, valyeibus ete, differt. 5. Calandrinia virgata Ph. GC. glaherrima, eaulibus prostratis vamosissimis; folis linearihus, elongatis; Heribus numerosissimis , kaxe raremosis; ealyeis segmentis triangnla- ribus, usque ad modium-coalitis basi turbinafis; nervo mediano ad apieem eristato; capsula ealycem multo superante. Prope Valparaiso Novembri 1854 legit oru. Germain. — Spaeies propter onlycis Foliola cannata etc. Ü. compres- sae similis, sed caulibus prostratis ramosissimis, apiee vir- gatis, flores longe magis numerosos et multo minores geren- übns, ealyee hasi turbinato, sewinibus paullo minoribus te, aiffert, — Canles pednles ei altra; folia 18 lin. longa, I lin. lata; calyx 11/, Iin., capsula 2 lin. longa. 76. Caiandxinia. densiflora Ph. C. caespitosa, pusilla; foliis ommibns radienlibus, densissime ronfertis, acutinsenlis; pedanculis radicalibus, feuetiferis demum folia his aequanti- bus; calycis giaberrimi folielis ovatis, Integerrimis aentis; eorolla , . . .; capsnla ealyeem aegnante; seminibus laevissi- mis, nitidissimis. In editissimis Andibus prov. Coquimbo ad los Palos oc- eurrit. — Folia vix 7 lin, longa, %, lin. lata; radix erassitie pennae corvinne. Pednnenli fructiferi 12 Min. longi, enlyx fere 4 lin. — Pedunenlis folia multım superantibns Faeillime ah affinibus dislinguitur. 77. Calandrinia ixicolor Ph. C. suffruticosa, humilis, glaberrima; canle hasi ramosiesimo, vamis 6. 3- pollicaribns ° erertis; foliis vonfertis, fere linenribus, basi attennatis aru- tis; pedumenkis terminalibns uni- vel hifleris; sepalis ovatia acutis, exteriore Ambriaio- dentata; petalis circa 7 purpureis, basi Inteis, centro fere nigris, 643 5 In eordillera prov. Santiago el Colchagua oceurrit. — Radix fere erassitiem digiti minimi attingit; folin c. 6 Bin. longa; 1 lin, lata; pedunenli 7 In, longa; calyx fere 3 lin. longus. Petala oblonga, basi enneata; stamina eirca 20, Kila- mentis glaberriinis; stylus ovario paullo hrevior est. — Differt a U, denticulara Gill. ramis brevibus ereelis, foliis multo brevioribus, peduneulis subunilloris, colore florum, et a Ü. Sarifraga üsdem ramis brevibns ereetis; fohis malte lon- giaribus, pedunenlis brevioribus, erassiorihus. 78. Calandrinia Berteronna Ph. C. nnana, parer pilosa, glutinosa; radiee filiformi; eanlibes e radiee plaribus, prostratis, filfformilns; feliis auguste linearibus , hasin versus Attenuatis; Aorihus minimis, ad apieem ramnlarıım axillaribus, terminalibasque; pedieellis ealyeeım eirea bis aequantibus; ca- Iyeis glalriusenli valde glutinosi foliolis lange eiliatis, iri- dentatis, In arena mobili secus torrentes ad Tagua - tagua legit cl. Bertero Octohei 4823 et im herb. Chilensi sub nomine Pharnacei radiat veliqwit, — Canles c. sex e colle radieis orti 5 poll. longi, ramasi. Falia sparsa, usque ad 1% lm. longa, ?/, Hin. latn, obtusa, parce pilosa, pedicelli 2/, lin. longi, ealyx vix f lin; enpaula calycem bis aqua. A C. Gumingii et »amosössima hauo facile 'canle parce piloso et ealyribus tere glahris distinguis. 79. Calandwinia glomerata Ph. C, anıua, pilosa; eaulibus pluribus e volle radieis oriis, brevibus, deenmbenti- bus; feliis linearibus, ohiusis, basi attenuatis, vadicalibus valde elongatis; doribus glomeratis, subsessilibus; sepalis apice tridentatis, pilis longis albis densissime vestitis; corol- ls... .; seminibns laevibus. Prope Antuco a el, Gay lecta cum aliis plantis Antuven- sibus confusa jacebai. Radix simplex, Aliloris, albida, al * 64 11/,—% poll. longa. Rami eirea oeto, 14/g—-® poll. longi. Folia radicalia pleraque emareida, 9 iin. longa, vix ultra I/, Yin. lata; foralia eirca 3 lin. longa; ealyx ®, lin. longus; sepalum exterius satis profunde tidentatum.. — Differt a ©. aninutissima Barn. eanlihus pleribus, decumbentibus, satis robustis, foliisque elongatis, nee „brevissimis"; a C. erifida M. ei A. canlibus deeumbentibns, seminibus laevibus; a Cr- mingii et ramosissima oaule longe minus ramoso, Noribus glomeratis, nee Taremoso - corymbosis; a Ü, capitala ei aurea vanlibus deeumbentibus, calyeibus Jonge minorihus ete. j 80, Calandrinia demissa Ph, C, annua, pilosa; cau- libus pluribus e collo radieis ortis, hrevibus deeumbentibus; foliis linearibus, obtusis, hasi attenuatis; Horibus parvis, glo- meratis, subsessilibus; ealyeibus pubescentöbus viscosis, se- palo altero integerrimo, altero suhtridentato ; eapswla ralycen excedente; seminibus nitidie. Cum priore viyit, eui simillima. Wadix albida, filiformis, % pollices longa; eanles eirca 6, modo hipollicares; folia ra- diealig ejusdem formae sed fortasse breviora; valyx 2, iin, tongus. Faeili negotio nikilominus distinguitur ealyce pa- hescente glutinoso, nee densr villoso alho, et foliolo exteriore ejus vix dentato. 81. Calandrinia polycarpoides Ph. C, unnua, parte pilosa; caulibns pluribus e collo radieis ortis, deeumbentibus, ramosissinis, brevibus; foliis linearibus, basi attenuatis; flo- ribus numerosissimis, ninimis, ad apices ramulorum eireiter uinis, breviter pedicellatia; ealyee minimo, pilis albis hispi- do , feliolo altero tridentato; seminibus pnnetaio -rugnlosis. In andibus prov. Cognimbo ad Marguesa Novembri 1836 legit el. Gay et sub no, 1838. in hexbario Chilenai relignit, Radix simplex, erassitie pennae colambinae, Caules eireiter 645 32, tripollicares; folia * Hin. longa, vix 2 Hin. Inta, pleragne emareida; pedieelli eirea 1 lineam, ealyx vix ulira 3/, lin. Jon- gus. Diserepat a ( glomerata vt demissa Horihus baud glomerasis, a €. minntissina ei trifide vanlihns deeumben- tihns, ramosissimis; a €. Cumingtana ei vamosissima calyee hispido nee dense villosa ete. 82%, Cnlandrinia Tnseienlata Ph. U. anna glaberri- mas canlibus erectis, ramosis, c. 4-pollicaribus; feliis an- gustis, oblongis, in petiolmn attennatis, canlinis paneis, sub- sessilibus; Horibus sessilibus in apice ramulernm confertis, subfascienlatis; Iraeteis magnis, suborbienlatis, mueronafis; calyeis foliolis subscariosis, inaegqualibns, major orbicnlate, minori (sen interiori) orale: seminihus nitidis, subpunetatis, Iı Andihus provineiae Coquimbo ad Vienna tegit cl. Gay. Herb. chil no, 1335. — Radix simplex, alba, 2-pollicaris; Kolia radivalia 88 Ain. longa, eirea 4— 5 In late, enjus di- midiam longitndinem pellolus arenpatz folüis al originem ra- moram vix 3 Hin, longis, ovatis; hraetene 3 Bin. longae, vi- rescentes, ealrx vix 21/, Jin. longus, foliolum exterius 2 lin., interius vix 17, Tin, Jatım. 83. Miben nemoresun: Ph, R., glaberrimum, inermr, foliis longe petiolatis, subtus punetalis, basi Iruncatis, 3 5-lobis, Jobis ineisis, jneisaris erenalis; petiolis basi eilatis; raremis maturis follum arquantibus; pednnenlis baccam aegnan- bus; apiee bibractealatis. In eollibus subandinis previneine Goneepeion ad Sta. Bar- bara legit el. Gay vi in herb, sub no, 1421, veliquit. — Pe- iolus 20 lin. Jongus, Jamina folii 24 lin. Tonga, 30 lin, lata; raremi eirea 230 — 24 -Dari; hraeteae Iinrani - laneeolatae pedi- eellos fere aequane. — Faeili negatio a AR. punctato foliis profunde lobatis, longe petialatis — in A. punetato petiolus 646 modo 2—6 lin. longus est —, et a R. ebracteato pedicellis elongatis apiee bibracteolatis distingaitur. 8%. Bibes nubigenum Ph. R. inerme, glaberrimum, humile, ramis erassis, abhreviatis; foliis enneatis, oblongis, ineiso - orenatis, vix frilobis; dentibus acutinsenlis, saepe mu- eronatis; peticlis foli dimidiem vix aequantibus; pedunenlis solitariis, axillaribus, wmilloris; bracteolis cadueis; ealyce de- Norato elongato, tubnloso, 2 Jin. Jongo, ginberrimo, Ribes eunetfolium Hook. et Arn. äpud Gay. In oordillera prov. Santinginae las Condes dieta Irgit orn. Germain. Frntex eortice einereo vestitus; folia 74/, Tin. louga, ineluso petiolo, eirea 4 lin, Fataz; pedunenli circa 2 2%/, lin. longi; ealyx sieens pallidos, Inteo- viren. — A. ouneifolium R. et BP, vol il p 13. 1. SOXXKIN fo, „in Peruyiae Andium Alpibus vnlgo Punas ad Diezmos praediun® Jeetum differt: „ramis junteribus vörgalis, pupurascentibus, keyiter pubescentibus “; toliis Jatioribus, distinete Irlobis, ere- nis obtusis, margine „leviter pubescentbus“; hracteolis per- sistentibus“ laneeolatis, eiliatis, membranaceis“; ealyce „rubre, pubeseente “ ei (secundnm ieonem) hrevissimo, minime tuhn- lose, 85. Ribes bicolor Ph. R. fruticosun, inerme, glandn- loso - puhescens; foliis sabrotundis, basi eordatis, trllobis, Irre- gulariter dentatis; petiolo Jimbum sılaequante, bat, eiliate racemis elongatisı brarteis lanteolatis integerrimis; pedieellin ebrarteolatie, hrarteam aequautibus; valyce supra ovarlınn glandaloso - pilosum subito dilatato, eylindrieo, purpureo; den- ähns snbereetis Havis. In eordillero prope Chillan Decemhri 1854 legit orn. Germain — Rami pnrpurei, jnniores einerei. Falia x. 22 lin. Jonga, 24 Im. Iata, petiolns 14-18 iin, pedirelii 2 iin, 617 ealyx 3 lin. Tougus. Pili breves albidi. — R. &landulosum R. et P. abunde differt: „villis glanduliferis rubrigt 5 braciea „spathnlata, dentienlata“, ex icone pedieello brevissime multo longiora, apiee truncata, tridentala; bracieolis dAuahns satis magnis; calyce eylindrico neqne infandibnliformi, Oös. 1. In deseriptione Rrbis landulon a od. Ruiz et Pavon data, confradielio est: in diagnosi enim „ratemis hrevibus * et in descriptione uberiore „raremi foliis duplo lon- giores* legimus. — 2. R. slandulosum verum a el. Ruiz et Pavon prope Goncepeion leetnm ei secundum ei. Gay „valde commune a prov. Conceprion usgue ad Chiloä“, non eognosco ; a Gayo in herhario non relietum est. 8. Ribes sublobatem Ph, ER, iuerme, glabriuseulum; foliis ovatis, hasi enneatis, obinsis, aliis omnino integris, aliis angulo ‘prominente utringue ad hasin loco lobt munilis, cere- nalo-serratis, snblus punclatis; petiolis brevibus eilis cadu- eis pilosis munitis; racemis axillaribus, folium suhaequantibns ; bracteolis sublatis, persistentibus ; pedicellis calyce fruetaque slandnlosis. \ Prope Antueo Januario 1839 Iegit cl, Gay. —— Folia 21 iin, louga, 12 — 14 lin, las, peliolus 4 — 5 lin, pedieelii 13/4 Hin, ealyx 1°/, lin. iongus, ut ridetnr basi viridis, apice vuber, — Differt a R. punctato R. et P, foliis vix ae ne vix guidem lobatis, adaltis glaherrimis, etc. 87. Bibes voltiaun Ph. RB. inerme, puberulum; follis avalis, hasi trumeatis, trifebis, irregulariter dentatis, subtus pitnetatis, pallidis; petiolis dimidiam laminam subrequantibus, hasi eiliatis; racemis axillarihus pendulis; Noribus eonfertissi- wis, sessilßus; bracieis eblongo - ovalis, mewbranaceis; bra- sieolis snhwlatis; valyre eylindeire, virkdi, dentilus parpnreis; baeeis puhescentihms, hine inde slandulosis, 648 In montihus provineine Colchagnae legit Germain — Diilert a R. punctato, folis acute Jentatis (in illo erenae „ohtusae “); petiolis hasi eiliatis, Sloribus sessilibus ; ealyce viridi, apiee purpnreo, qui in illo „Ravus‘ est. Cum R. ebracteolato propfer prassentiam hracteolarum et. eolorem ealyeis, in .R. ebracteolato pariter Navi, confandi non potest. — Folia 22 lin. longe, 17 lim. lata; petiolus eirca 8 Iin.s ealyx eilindriens eirca 1/4 lin. longus. 88. Ribes Berteroanum Ph. R, inerme, adultum gia- berrimum; feliis suborbienlaribns ant magis oblongis, trilobis, basi trumeatis, vel suheordatis, grosse dentatis, suhtus egre- gie et confertim glanduloso -pnnrtatis; petiolis brevibns, ad- ultis haud eiliatis; rasemis folinm argquantibns; bracteis ob- longis, valde acnminatis ; pedieellis distinetis , bracteolis elon- gatis, subulatis; enlyce wZaberrimo, vampanulato, egregie. glandulose - punctate. In locis umbrosis montis la Leone prope Raneagua legit Bertero el sub nom. R. glandulosi in herb. Chilensi reli- quit, — Differt a A. punctato R. eı P. foliornm serraturis aeutis, imo mucronatis, folis enlyceque glahris, quae partes omnes in AR. punctuto egregie pubescentes sun. Num hans speciem pro R, punctata destripsit el, Kay quippe quieam glabram vorat? — Folin majora 27 lin. longa, totidem lata; petiolus ad summum 8 In; hrapleae 31/4 lin, valyx fore 2 lin. lougns. 89. Mibes parvillorum Ph, 1, inerme, pubestens; fo- ls longe petlölatis, profunde inilobis, lentato - serratis, aub- tus glanduloso - punetatis; eilig petiolosam gracilium vsque ad medium disposiis, cadneis; racemis elongatis interdam ad basin ramosis, folin aequantibus; Ihracteis lanceolatis, herba- eeis; pedicellis hracteam Noremgne aequantibus; Iracteolis 648 minntis subulatis; culyce Jatissime vampannlato, deatilms pa- tentibus reflexisgue, inkamı aequantibns, In subandinis ad oppidem Parral legit ol, Gay. Her. chil n, 142%, — Rami novelli, petioli, nerwi in pagina infe- riore foliorum dense pubeseentes, fere Jannginosi; folin ma- jora 28 lin, longa, totidem Jata, petiolas 16 lin; lobi mox lanseolati, max ovatis pedieelli 1%/, Iin., tubus ealyeis vix %, Min. longns. Galyx, si ex sicco speeimine judieare ficet, Iutens est. — Hare species propier calycem brevissimmm ab omnibus speciehus chilensibas valde diserepat et unice cum sequenti convenit. 90, Biber polyantnes Ph. R. inerme, glaberrimum; foliis parvis, breviter petiolatis, erbienlaribus vel eratis, tri- lobis, ineiso - dentatis, sublus glandulose - punetalis; petiofe hand eiliato; raremis pendulis multilleris, folium bis aequan- thus; hracteis herbaceis, ovata-ohlongis; pedieellis hraeten Horegue vix hreviorihos; branteolis minimis, oblongis; ealyce late campanukata hasi viridi, dentibus raseis reflexis, tubum hrevissimum aequantibus. In cordillera prov. Santiago ad minam ias Aranas legi Ostobri Borentem — Folia 10 fin. longa, totidem Jata, pe- file 4 5-lineari fulta; rasemi 30 -— 24 lin. longi; pedieelli 1 Bin; valyeis diameter %, altitude 1 lin. — Species hace Noribus fere oma enm A. pervifloro eonvenit, sed glu- britie vmalum partium, folüis breviter petiolatis, duple mino- ribne #in, abunde differt, Ovaria eximie glanıdulosa sunt. 91, Mibes denstiiorum Ph. RB. inerme, glabersinnn; foliis hreviter petiolatis, orbieularibus ve) ovatis, grosse ero- unto - dentatis, epnbetatis; raremis foliuin subaequantihns, den- sisshwis; hrarteis magnis, ovatis, obtnsis; Boribus sessilibus, ebracteolatie, Drarteam vix superantibus; valyee virescente, 050 eylindrieo, dentibus oreetis, Iimearibus, oblusis; fubum brevis- simun aequantibus, = In eordiNiera de Chillan dieta Decembri 1855 legit or». Germain. — Felin 91/, lin, Jonga, 10 Hin. Jata; petiolus 4), Yin; bracteae 23/, lin. longer, 12/, Yin, latac, albidar, medio virides. — Floribus dense vonfertis cum A. villosd eonvenit, qui tamen villositate, floribusgne Iuteis primo intuttar differt; a A. ebracteolato defectu glandularum, colore valyeis ete, facili negotio distinguitur, j 95. Ribes valdivianum Ph, B. inerme, puboscens, ellam, in vamis adultioribns; follis snborbienjarihus bası traneabe, wilebis, inciso- dentatis, subtns pallidis, glandaloso - punctatis; petiolo lamina panllo breviore, basi eiliis plnmosis unduris- ornato; racemis folium aequantibus, peinimm ereetis, mulli- Boris; Irgeteis ovalo- oblongis ; pedirellis Horem arqguantibus, ehracteolatis; ealyce eampanulnto, albo-villose, basi viridi, dentibus albidis, suhreflexis, tuhum brevem suhbaequantibus. In provineia Valdiria satis Trequens est; ineolis Puln! andit. — Folia 20 lin, longa, 1ntidem Iata; petioli 13%/, Iin.; pedicelli fero ® lin.; calyx (exeluso ovario) 1%, lin. Jongus, — Inter omnes Ribis species quae mihi innotnernat, hace maxine cum R. slanıeloso R, er P, vonvenit, sed satis dif- fere videtar 1) bracteis integereimis, nee apice truncatis, fri- dentalis; 2) defaetu bracteolarım ; 3) valyce minore, late eampanulato, neque infundibuliformi; 4) praesentia glandnla- enm lutearum in pagina inferiore follorum, in bracteis, ovarie et ealyce, ıuarum in Ru. slanduloso non meutio fit, ewi vero „vb glandnlifert rmhri tribannter, Praster haur et aliam forman in sylvis Valdiviae legi gla- brieren , vamis av, glaberrimis, enlyeibus longe minus villasie “1 glandnlis Intels enpiose teetis, #nrihusgue amnino sessilibun nn ne —— 651 insiguem ; in feliis praeteren drntes majores ei pauriores sunt. Hane formam, donee melius investigetur nomine A. valdi-. vian! 3. sessöliflort Jistingne. 93. Bowiesia rolundifolia Ph. B. anna, pilis stella- is eaneseens; eaulibus debilibus, proeumbentibus; follis orbi- eulanibus, palmatim 5—7-lohis, lobis ovalis, obtasis; cauli- vis breviter petiolatis; umbellis sahquingnefloris, subsessilibus ; Irurtibus pilis stellatis obteetis, Prope Tome Octobri 1855 legt eru, Germain, Diflert a B. tropacolifalia vadiee amuna, Tollis eaulinis breve pelio- latis, peilnnenlis pedieellisque hrevissimis. — Caulis_saepe nnieus, ad sunmmum 8-polliearis; kolia radivalia peliolum 12 lin. Tongum, laminem 6 Bu, longam hahent tolidemgne latam; in superioribus petiolns ımada 4 Im, longus est. Firnctus fere 1)/, fin, langi, 94. Pozon. ineisa tiris. P. acaulie, follis petielatis, en- wentis, teifidie, laeiniis ineisn - dentatis. P. incisa tiris. in fit, In arena vnleaniva enrmminn a septentrione valcano dn Osorno dieto oppositorum Kehruarie 1852 log, — Planta avaulis, varspilosa, Inteo-viridis, glaberrima. Kadix multi seps, arnosa, 12 pedes donga. Folia bipolliraria, Jouge petiolata, petinlo Iaminam bis aequante; lawbina vorinren, sub- nvata, vunsata, sensim in pellolnm attennata, brilida:; Jaeinine foliorum majarum ineiso - dentafae, primorum subintegerrimar. Peduneuli uudi, foliis brevinses, Jaeves, Umbellae circa 1% — «+ radiatar. Involnerum faliolis eirea 10 vonstat, lineari- Ianreolalis, arntis, trinerviis, radios umbellae subangnandbns. Fruetus fere 19/, Hin. Jongus. — Differentios quae hans spe- riem a reliqnis duabus chilensihus, P, coriacea vi P. hy- drocatylaefolia Jistinguunt indieare superfuum est. 652 "95. Azoxella sessiliflorn Ph, A. dense eaespitosa ; folierum. vagina latn, scariosa, margine eiliata; lamina lineari- lanceolata, inlegerrime, reflexa; Noribus 1-5, viridi-Inteis, in apice ramalornm inter pilos albos Jongos sessilibus ; invo- inoro distineto nullo; ovario glaberrimo. "In fretn Magellanico Septembri 1852 legit el. Lochler. — Bami usque ad 6 poll. longi, Ffoliis emareidis nigris vostiti; folia 2 — 2!/, lin. longa, 3/, Yin, lata; vagina ejus- dem longitudinis ae Jamina; fimbriae eiliares vaginae demmın » deeidunt. Ovarimm 1 lin. longum. Dentes calyeini obtusi; petala ovata, auetn. Ab „4. Hookeriana ovario glaberrimo, pilis albis, Ianosis, Nores eingentibns, eosqne fere aequanti- bus differre videtor, quorum in deseriplione ilins speciei »ulla mentin fi, — Ab A. monantha foribus pinribns con- fertis, foliis latioribus, eorolla viridi Jotea nee rabra differt, 96. Azorella piligera Ph. A, Jensissime vaespilosa; foliorum densissime vonfertorum lamina triparlita, Jaciniis brevibus, integris vel trißdis, in pagina superiore pilis lon- gis albis obsita; petiolo foliorum inferiorum elongato, Supe- viormm brevi, Jaminam vix anquante; umhellis sessilibns, 8 ZW - Noris; involneri Soliolis Hinearibus, acntis, albo- elliatis, In eordillera de la Compania dieta Novembri 1853 legit Germain. — Caespites densissini; ramı vix bipolligares, pe- tiolis foliorum persistentihus dense vestiti; petioli foliorum in- feriorum 12 lin, superioram modo ® Hin. longi; lamins ad summum 2%/, Hin. longa. Fructus non vidi. Differt ab A. Gilliesii umbellis sessilibus, foliorum inferiorum laciniis in- risis, ab.d. nifoliata umbellis sessilibus, foliis supremis bre- viesime petiolatis, ah. diversifolie Clos iisdem notis, eaule densissime varspitono etr,, ab „A. Gayana folielis brevibus ei. Jiffert. 653 97, Azorella Gayana Ps. A, humilis, suhcaespitosa, foliis pedunculatis, trifoliatis, foliolis triäidis imo piunatiäido - ineisis, laciniis linearibas elongatis; petiolis Zrevidus, lami- yamı aegre superantibus, basi utrinque cilias ® — 3 albas, elongatas gerentibus; umbella omnino sessil, eirca 10-Aora, pilis longis albis eineta, foliolis involucri neimpr searinsis #i- liato - imbriatis. In editissimis andibus provineiae Coquimbe ad „los Pa- los“ legit Jauuario 1837 cl. Gay. Herb. ne. 1483. — Petioli ad summum & iin, lamina 4— 437, Iin. longa. Haee tere omnino cum illa 4. zrifoliatae genninae convenit, sed pe- tioli longe breviores, umbellae omnino sessiles, ei pili longi albi umhellas eingentes differentiam specificam. eonstitnere videntur. Sed fortasse Iruetibus maturantibus pedunculus vommamis brevis nascetur, ri tane .d. Gayana nostra mode yarietas alpina trifoliatae erit. 08, Osmorskhiza glabrata Ph. 0. omnins glabra ; to- ls teiternatim seclis, segmentis pinnatiädis, laciniis lineari- bug, nueronatis; eaule paneifolie; umbella 5-—-6-radiata; nmbellulis eirea 8-radiatis; fruetibns ınaturis fere glahris, kine inde solum muricatis. In subandinis provincine Coneepeion al Si. Barbara a di. Gay inventa est. Herb. Chil, ne. 1514. -— Lanlis 11 pedalis; folia radiealia 6-pollicaria, petiele se, U, — 8- polliegri, et Iamina 31% poll, langa, tatidem lata, ambitn iriangularia, staberrima; ineiniae omnes aentae, ultinae linea- reg, Canlis in unieo speeimine, quod exstat, in wmedie folinm profert, ubi vamemı emiltit, eaeteram aphylius est. invola- erum et inrolueella unlia. TBaadii umbellae 12 lin. longae, ereetae; pedicelli 21/, tin., fruetus 91,, lin, lengi. 654 + . Kechlerin Ph. i Unbellifera. Flores unisexnales. Uinbella nempe Iri- Yadiata, radio eentrali hrevissino, umbellam Borum femineo- zum, radis Interalibus longioribus, umbellam florum mason- loram gerentibus. Involuerum universale sat magnum , poly- phyliun; partialia pariter pelyphylla. Flores masculi ealycem aullum, petala oblouga, iu unguem attennata, acula, apier vix infexa, ovariımgue rudimentarium stylis destitutum osten- Aunt; in Roribns femineis styli duo distantes, erecfi, direr- gentes, stylopodio parum eleralo insidentes observantur; pe- tala ut in mare, Fruetus evratus, compressas, didymus. Me- viearpium eompressum dorso planum, guinquejugum; jugkst dorsale hand prominens, mediana angulun acıtum formant, dorsum & lateribus separantem, interiora comanissnram cih- gunt; Vittae nullae, — Atfinitas hujus generis cam Dipos manilesta est, Dixi in honorem orn. Wilibaldi Lechler, qui, posiquam per plnres annos plantas provineine Valdiviae, iveti Megellaniei, Boliviae, cum maximo stadio vollegerat, jaın e patria Germanica Americam regressus, nt Peruviam exploraret, in isthmo Panamensi a vomitu nigro correpfue ohiit. . 9%. Lechieria pahunta Ph. L. oaule erecto, sinipliei nodose, brevi, vaginis petiolisque foliorum sieeorum hbasi vestito; foliis oppositis, longe petiolatis, peltatis, virca sex- partitis; laciniis linearibns, mucronatis, integris, bifidis, tri- fidisve; pedunonlis folia aequantibus; involnero nniversali 5— 6-phylio, foliis eanlinis simili; involuero numbellae femineae &-phylio, pedicellos aoquante; involnere umbellarum masen- iarum pelyphylio , breviore, Ad Cabu negro in trete Magellanieo haud -proenl a eu-" lonia Chilensi legit om. Lechler. — Radix simplex. 655 Caulis vix 3/, fin. erassus, usque ad divisionem in peduneu- los eirea 3 4-pollicaris, nodis 6 — 8 munitus. Petioli 3 poß, longi, hasi valde dilatati, ihique eiliati, deinde Kliforsues; foliola eiren 6 Jin. longa, vix ultra ®/, Tin. lata; pedicelli Hornm femineorum 2 — 3 Jin. longi, petala virescentia, eiren %, lin. longa; frneins 1 In; pedunenuli Aoram masenlorum 11, din. longi. 100. Satium Valdivianum Ph, 6, erecium, herbacenm, valde ramosum, seabrum; vanlihus tetragenis; feliis senis ve} septenis, oblongo -linsaribus, obtusis, imutieis, margine seahris; ramis Noriferis hrevibus, plerumgque semel diehotemis, in quevis ramule trilloris; fleribus alhis minimis; Fructihas (im- maturis) glabris, laevibus. In pratis paludosis provineine Yaldiviae (in praedio meo 8, Inän) inter Seirpes et Careria ereseit. — Caulis bipedalis ei major, sed vix ultra ?/, fin. erassus; internedia 16 — 18 kin., folla 5 Hin. longa, E—11/, lin. Iata; pedunenli commu- nes mode 32/, Dn., vartiales 3/, lin. lougi, fruein breviores. — An de nigröcans Glos? sed planta haud nigrieans est, folia dimidio internodio multo breviora, margine valde aspera, pedunenli breves, et fruetus ut videtur majores sunt, A G. chonosense Clos (chilensi Hook.) nostrum feliis ohtusis mu- tieis, pedancalis triloris, fractn laevi etc, valde differt, (Continuabitur‘ Veber ein neues Palmengeschlecht von der Insel Sumatra, von HA. Zollinger. De unermüdlich thätige Herr Teyssmann, Gärtner am botanischen Garten zu Buitenzorg auf Java, hat Ende des Jahres 1856 und Anfangs 1857 eine Reise gemacht nach den inneren Provinzen von Padang, auf der Wesiküste von Su- matra. Er hat eine Menge der sehönsten Pflanzen mit zurück- gebracht, worunter selbstverständlich viel Neues, So finden sich in seiner Sammlung nicht minder als ® bis 10. pracht- volle Nepenthes, weist am Strande gesammelt; 4— 6 Dryo- belanops, die sich schon durch die Keimhrlätter ale verschie- dene Arten herausstellen. Die schönste Enideckung aber bleibt ein nenes Palmengeschlecht, das sich an Corypha an- reiht, nach Eintwiekelung und Habitug aber gänzlich davon verschieden ist, und mit Beziehang auf letztere au das Pan- dameengeschlecht Carludovica erinnert, Ich nenne das Ge- schlecht meinem Freunde Teyssmann zu Ehren, der nnu schon bald 28 Jahre lang am botanischen Garten zu. Buiten- zorg arbeitet, und denselben, suwie die Hortieuliur und Bo- tanik überhanpt mit den schönsten Entdeeknngen hexeichert hat. Teyesmania Reich. et Zoll. Characteres generis: Flores hermaphroditi, in spadice spathös pluribus incom- "pletis eineto subsessiles, hracteolati. Calyr enpularis 3-den- tatns. Corolla tripetala, aesiiratione valvata. Stamina 6; flamenia basi dilatata in nreeolun eonnata, superne subito ir acumen subulatum terminata, hypogyna; antherae hasifixae oyatae, Ovaria plerumgne tria vohaerentia; siyli cannati subulati; stigma simplex inconspirunm. Drupe abertı nniea monosperma; pericarpium suberosum in pyramides obtusas 3—6-genas diseriminatum. Semen ut frnetus depressinseulo- glohosum solntam; albumen intus grosse raminatnm, omnine embryone erecio repletum, Zözier vaule humili, Soliis aulradiealibns altissimis suhsimplieihus palmato - plieatis, spa- dieibus lateralibus (?!) superne reflexis Spevies unien adhur recognita: Teyssmania altifsens Reichh. ei Zell. Cauderv fire toins suhterranens, vix pedem unicum sapra terram eleyatıs, a latere subcompressus. Pars inferior heri- zontalis longitndine mihi ignota, ad annules eireumseripiione — 0,18 met. Pars superior suhbleres usque ad 0,28 m. eir- enmseriptione. —— Intus sat homogenus libris erebris eiren Ya mm, orassis suhfuseis. Radices subseonndae in terram a latere inferiove serin- tim perpendieularitergue descendentes, erassitie pennurum an- serin., eorlice per siesationem soluto suhstriato fuseo -nigre- seente, inaequaliter subannulate - Inmidinsenlae tenages ; longi- Inda ignota. Spathae foliorum quond texiuram et consistentiam ls Cocois nuciferae similes sed tenniores ohsenrieres nempe ni- tido - fusene semiamplexicanles. 2r Bil, 6x Heft. 42 Petioli spiraliter sparsim dispositi, basi dilatati, dorso ca- vinati, intus obsolete vanaliculati, angnlis rotundatis, laterali- hus uneinate-aenleatis, ceneteris glabris suhnitidis, siceando superne Inteseentes, adulti — 1,2 m. longi intus 0,3 m. lati, tateribns exterioribus — 0,0% m, Aculei basin versus paullo longiores vix 1 mm. Jongi nigro - füsei nitidi. Kolta erecta alla (unde nomen) simplicia elongato-rhom- boidea basi aenta apice obinsa, — 2,6 m. longa, medio 0,45 m, lata glabra horizontaliter suhparallelo - venulasa lHahelli- forıni- plicata, plieis utroque latere 12 -- 15 ad basin Jensis- siıme adpressis Supra expansis vix juxta %,, tolius longiter dinis liberis, Jaeiniis deereseentibns ubj latissimis 0,025 latis apice lato- rotnndatlis profunde retusis. Spathae hasi subbiseriales imbricato -equilantes superme sparsae inaequales inferiores ensiformes vacıne dorso arı- tissimae — 0,4 u, longae, ubi expansae — 0,06 latae, Supe- riores applanatae et concaviusculae eirea 0,05 m. latae, onınes papyraceo -coriacene tenaces tenniter siriatae fuscae. Racemus compositus (valde Piychospermae similis), ra- mis nempe basi vamosis superne rollexus vix Ag —— 8/5 ped. longus. Peoduncutus subeompressus dense hrevissineve fuseo- tomentosns, ramulis teretibus attemmatis andique florigeris te- nuissime fuseo-velutinis hasi circa 0,008 m. cransis 30 — 100 mm. longis. Bracieae semi-amplexicaules ‚lanceolatae acuminatissi- mae — 0,04 m. longee ei 0,01 m. latne papyraseae strintne glabrae fusene superne ad marginem aenminis Jaceratim ei- liatac, Bracteolae vix eonspicnae, hasi carnosulae latissinae in acumen brevissimum abraupte (erminatae, aretissime ad- presso - imbricatae, | | | 639 Pedicell! Inevissimi in receptacnlum earmmosum pleram- we.3-Älorum tomentosum smutali sparse spiraliterre dispositi. Flores hermaphroditi ceceptacnlo coneaviusenlo impesiti basi tumidiusenli vix ante anthesin 0,003 alti glahrinsenli (in sieco} füsei. Perigonium profunde 6-partitum diu persistens laci- rüs 2-serialibus, Exteriores (calycis laciniae) brevissimae arcte Adpressae, e basi Iata rarnosse triangulares subito aeu- minatae margine submembhranaceae albidae. Interiores (co- rollae) subereetae erassae glahrae e basi angnstiore 3-an- gulares elongatae calycem valde snperantes acutae intus von- eayinsculae — % mm. Jongae et 1 mm. latae, Stamina 6, 1-serialia hypogyna; filamenta erassinssula hasi dilatata in urceolum connata, superne lihera in acumina subulata abrupte altenuata, ovario arcle adpressa; antherae hasilixae omnino liberae minniae 2-locnlares longitudinaliter dchiscentes eitissime deeiduae. Pollinia hand vidi. Ovaria sessilia. plerumgue 3! (interdum 2, rarissime wwienm,.semper unienm evolntum) trigona ob cnalitionem gla- ha; siyli coalescentes unienm glabrnm suhulatum simnlantes; sügma Inconspieuum punetiforme. Demmm ovarinm evolutum globosum areolatim lacerans calvce suffnltum 1 -ovnlatum vestigio styli nullo. Fructus magnitudine Pomi mineris globosus vix natahi- liter depressus, tota superlicie Pundan? more in pyramides obtusinsenlas 3 — 6-angnlares (interdum apier üssas) da- tiusenlo - suberosas exerescente, pyramidulae diametri 7 mm., altitudo eadem, — Endocarpium teuue glabrum durum testa- eenm Intescens vix }/, mm, erassum, Fructas diametros in atitndinem 0,045 — 0,05, in sectionem horizontalen 0,04 0,045 m. 42% 660 Semen wirum solatum ei demum in pericarpio sun so- nans snbdepresso - globosum, fafitudine ad altiindinem mt 0,018 ad 0,02 mm. seu 0,02 ad 0,022, extus testa tenui ru- gulosa basi vubescente-fusca apieem versus sordide Intescente. Albumen allidum durum 'intus grosse-ruminatom, plicis ro- tandatis toriuosis. Embryo basifixas verticalis albuminis }a- eunas omnine explens, mäturitate (in sicco!) fusens ambita nigrescens. Die Blätter werden wohl auch zum Decken der Hütlen verwende. Der Name bei den Eingebornen ist ‚Beluwan oder anch Belawan. Ich zweifle nicht daran, dass Herr Teyssman die Pilanze in grösserer Menge ziehen unit sei- ner Zeit in die akademischen Gärten Hollands übersenden wird, so dass man sie dort besser kennen lernen und in Europa weiter verbreiten kann. Unter den indischen Palmen kommen im Wuchse der Teyssmani« am nächsten die Sa- lacca (und nicht Zulaeca, wie die Holländer irrig schreiben ; da ja das = im Lateinischen kein weiches s hezeichnet), und Wallichia, deren Blüthenstand indess wieder sehr von dem meiner Pflanze ahweicht, | | Plantarum novarum Chilensium Centuria altera. Anetere Rudolfo Amando Philippi, bist. mat. in Universitste chilensi_professare etc, "168, Manuneulus Merteronmus Pl. R. stolonifer; vanle ererio, 1 —— 2-pedali, subdichotome, petiolisque pilis patentibus vestilo ; Foliis radiealibus Jonge petiolatis, eordatis, suherhieularibas, trilobis, lobis incisis, crenatis; eaulinis 3 —4 supremis breviter petiolatis, cumeatis; snmmis lineari- bus, integerrimis; calyeibus triphyllis, pilosis, reflexis; peta- His circa 10, Inteis, oblongis, ewmeatis, calycem fere ter arguantibus; rarpellis in capitulum globosum concervatis, Iac- vibus, siylo elongato terminatis. R. pilosts Bertero in herb. chilensi non Humboldt. — Creseit in provinciis centralibus, — Petioli radieales 7 — 8 tin. longi; lamina 17 Hin. longa, 30 An. lata; pedunenli 20 lin; sepala 24/,, petala 6 lin. longa. — Differt a R. chi- tensi caule erectoe, Soribus duplo majoribus. Flores in A, chilensi sepala 2 lin., pelala 21), — 3 iin, longa ostendant, 102. Ranuneulus ıninutiflorus Bertern. RB. villosissi- mus; vanle prostrato; foliis radiealibus »rbienlaribuns, vordatis, 662 teilebis, incisis ei dentalis; petiolo laminam ter, ad summun quater nequante; erulinis similihus sed brevins petiolatis; pe- duneulis demum axillaribus, solitariis, brevibus, imo brevis- simis; calyce triphyllo, petalis miuutis, calycem vix supe- rantibus, trihus (saepe nallis ex Bertero); carpellis laevi-, bus, orbienlaribus, eompressis, numerosissimis, in eapitulem globosum aggregalis, stylo salis Jongo terminatis. In provineiis eentralibus Beipnblicae ocenrrit. — Petioh radioales 4-pollicares, lamina 18 lin. longa, 24 lin, laia; peduneuli jam 8 Hin. medo, idque in fruetu mature, 1 lineam tongi; ealyx L'/, fin. longus. — Num hie Casalca chilen- sis A, St, Hilaire? Brevissima diagnosis Ranuncult chilen- sis a ch. DeCandolle in Prodremo sue data huic satis bene vonvenit, sed de numero et magnitndine petalorum allum si- lentium! A. ehötensis apud kay 1. p. 4%. deseriptus 8 — 10 petala habet, et tot in speeimine prope Garelmapn lecte invenio ubi 2/, iin. longa sunt, 103, Ranunculus ımiser Ph. RB. caule prostrate, pilis patentibus vestito, foliis suborbicnlaribus, hasi trunealis, tri- lohis, Jobis grosse Irideniatis, radiealibus longius petiolatis; florihns axillaribus, breviter petiolatis, minimis; earpellis pau- vis, stylo brevissimo terminatis. In praedio meo 8, Juan provineiae Valdiviae leeis humi- dis umbrosis legi. — Habitu omaino prioris, : sed omnihng portibes hie minor ost, folia minorem ineisionum nnmersm ha- bent, flores adhue minores sunt, oarpella mode 4— 6 et sty-. Ins hrevissimus. — Petioli 1!/, poll. longi; lamina 6 Iin.; pedunenli 2— 4, sepala ınodo %, lin, longa, 104. Ranunculus monanthos Ph. R, enespilosus, acan- lis, glaberrimus; Tollis eiren 4, ereetis, longe petiolalis, la- mina oblonga vel oblonge-lineari, apice Iridentata, eiliata, Ende ae Sn nn nn an nn 663 denfibne obtusis, votundatis; seapo folia suhaeguante; sepalis 5, oblongis, obtusis; petalis 5, oblongis, Iuteis, sepala ses- qnies aequantibus; carpellis paneis, laevibus, stylo brevinseule adunco terminatis, in eapitulum subrotundum digestis. Loeis paludosis ad Iacum Nahwelhuapr in Patagonia de- texit cl. Dr, Franeisens Fonk. Petioli eirea 24, poll.; lamina 5 Hin. longa, fere 2 Hin. Inta; sepala 1%,; petala 2%, lin. longa. 105. Manuneules titoralis Ph, RB, wlaberrimus, ad- scendens, ad nodes radicans; foliis longe petiolatis, trifolia- tis; foliolis ovatis, vel nvato-erbieulariims, lateralibus bi- Adis, terminali (ride; Jariniis tridentatis; Soliis supremis modo frifidis; peduncnlis axillaribus, selitariis, unilloris, de- man elongatis, pelalis 4, angustis, luleis, longe nnguieula- te; earpellis 10—12, vompressis, jaevissimis, reniformibns, stylo Iwevi tersmimatis. In ditore arenoso insularım Chonos, ad Hraytecas ete. logit el. Dr, Er. Fonk, — Canlis 4—6-pollicaris, Hacei- dus; petioli foliorum inferiorum 5-pollienres, Inminn 8 lin. longa, 12 Yin. lata; pednnenli Norentes 9 lin, Irnetiferi nsque ad 20 lin. Tougi; ealyx . . .; petala fere 2 lin. longa ; sta- mina petala dimidia aequant. Dimidium inferius petalorum virido, neetariuin parvum in ınedio partis viridis situm, 106. Berberis lincarifolia Pl, B, spinarum salis bre- rium ramis fribus, divaricatis, aequalibus, subulatis; feliis Hinearibus, margine revolatis, apiee in mucronem satis lon- gum terminatis, 18 lin. jongis, 2, lin. latis; pedunonlis uni- Horis, Tolium suum aequantibas ; frnotu ovato, caeruleo, stylo longo termimato, At radiecem owlcani de Osorne dieti ipse, in frein Ma- gellanien orn. Wilibaldus Leohler legit Differt a B. 664 empetrifelia vanle 4—6- pedali, foliis peduneulisque longe mwajorihns, stylo longo; a B. trigona Kae. peduneulis uni« Boris, foltum ‚haud. superanüibns, stylo elengato a fructu valde distineto, nee..non follis -angustioribus, plermngne distinete nervosis, 107. Berberis polymorpha Ph. B. spinis semiamplexi- eaulibus, palmato-quinqnedentatis; foliis aliis sessilibus, ova- üs, integerrimis, aliis petiolatis, basi iruncatis, ime corda- tis, plus minusre spinoso -dentatis, omnibns mucronatis, sub- {us concoloribus; pedunculis racemosis, folium aeqnantibus aut superantihus, circa 6- floris. . {n cordillera prope oppidom Chillan Decembri 1855 le- gi‘ orn. Philibertus Germain. Folia minora sessilia 8 lin. longa, 6 lin. lata; petiolata petiolum pollicarem, lami- nam aequantem ostendunt. Differt a B. congestifloru foliis longius petielatis, majoribus; Noribus paneioribus, haud um- bellatis; a 8. corymbosa spinis validis, foliis longe petio- tatis ete. 108. Cardamine gongylodes Ph. GC. glaberrima, ra- mosa; canle subierraneo hine inde in tubera magmiludine eiceris inllato, aereo e hbasi gongylode adscendente, diffnso; follis imparipinnalis, inferioribus wnijugis, foliolo terminal magno, suhrotundo, interdum eordato vel renitormi, subinte- gerrimo, lateralibus multo minoribus; foliis superieribus hi- Jugis, ‚foliolis omnibus snhaegualibns, ovatis; supremis tri- foliatis, lolielis oblougo -Finrarihns; foribus in sacemo pau- eis, albis; petalis calycem’ sesquies aequantibus; siliqua pa- tula ; pedieellum bis vel 2/, aeqnante; stigmate sessili, sili- qua angstiore (seminibus uniseriatis ete.). In litore arenoso insularum Chonos legit +). Dr. Fr, Fonk. — Canlis sexpollicaris; petiolus foliorum radienlium 2 poll. longus, foliolum impar 8 lin. lougum, totidem Intum. 665 109. Cardamine pusilla Ph. C. kumilis, bipellicaris, glaherrima; follis omnibuns imparipinnatis, infimis et supremis trifoliolatis, medis pentaphyliis, foliolo terminali maximo, orbienlato, subeordato, angulato; paribus ovato-orbieularibos Integerrimis, infimis mineribus; corymbo paueilloro; petalis talycem bis aegaantibus, albis; stligua brevi, immatıra pe= dieellum subaeqnante, siylo brevi, erasso et sligmale capi- Iaio terminata, Prope argentifodinam /as.dranas in prov. Santiago legi. — Pedoneutus foliorum radiealinm 6%, lin. longus; foliolum impar 3%, lin. longum, iotidem latam ; foliela paria 1/, Hin. longa. 119. Cardamine vulgaris Pi. GC, pnubescens; caule erecto; foliis omnibus pinnatis; pinnulis folierum radicaliam 5-13 suborbienlaribus, angulato - dentatis, foliorum eauline- rum superioram lincaribus infegerrimis, eirca 5; petalis albis, nunquam violaceis; calycem ter aeqnantibus; siliquis ereclis, sensin in stylum attenualis, pedicellum suum bis aequantibus; stigmate hand capitato. €, pratensis Barneoud apud Gay I. p. Id, non L. — Freqnens in Chile, plerumgue in umbrosis. — Differt a C, pratens? Ja: 1) Noribus constanter albis; 2) siliquis pedicel- lım vix bis aequautibus; in C. pratensi pedicelli sitiqua di- midia longiores aunt; 3) stylo tenui; 4) stigmate teuni, vix a etylo distincto, quod in Ü, pratense capitatım est. — AC. affin? distinguitur: foliolis lateralibnus semper terminali simi- libus, summis raro trifoliatis, nee foliis canlinis omnibus ter- nato-pinnatis. — Specimina C. vulgaris a el. Gay prope Sotaqui lecia foliis acute dentatis a specie (ypiea recedunt, 111. Sisymbrium andinum Ph. S. suffraticosum, glau- vescens, glaberrimum vel pubescens; canle erecto, ramoso; 666 follis basalibus subrosulatis, oblongis, obtusis in petiolum attenuatis; canlinis semiamplexieaulibus, basi sagillatis, omni- bus integerrimis vel remote dentatis; floribus albis, numero- sigsimis, primmum dense corymbosis, deinde laxe racemesis; pedieellis demam patentibus; siliquis stigmate crasso, sul- sessili, distinete bilobo terminatis, pedieellum ter vel quater asquantibus. In andibus prope oppidum Linares et ad lacum Malvar- co legit Decembri 1855 Germain. — Canulis fere bipedalis, erassilie pennae corrinae, valde foliosus; folia radiealia 24 Hin. longa, 5 lin. Jata; eanlina 12 kin. longa, 3 Im, lata; ealyx 2%, corolla 3—3%/,, pedieelli fruetiferi 3"/,, siligua 12 — 13 lin, longa. 112. Sisymbrium Berteroanwn Pl, 9. sufirmticosun, basi ramosum, ereetwn, glaberrinum; foliis distantibns, pra- fande pinnatifidis, subtrijugis; laciniis oblongis acutis, basi laciniato-dentatis, terminali majori, foliis supremis iutegris, breviter petiolatis, Noribus primum corymhosis; petalis albis ealycem ereotum snperantibus; silionlis (immatnris pedicello brevioribus) stigmate subsessili parum dilatato coronalis, Ad sylvarım oras secns Aumen Cachapoal legit ci, Ber- tero. Ramus, qui in herbario adest, fere 18-polliearis; folium infimam 3 poll. longum, 1 poll. Iatum; supremum 4 poll. a primo More distat; calyx fere 3 lin; pedicelli 7 li AS, pümato, leptocarpo ei sagittato praeter alias notas siliguis brevibus; a S. Guyanı et frutescente foliis prafunde pinna- übdis distinguiter. j 113, Sisymbrium corymbosum Ph. SS. suffenticosum, basi ramosissimum, pubescens; enulibus Foliosis; folits ohlon- gis, sagittatis, semiamplexieanlibus, sinnato- dentatis; supe- un nn nn nn nn m nn un 667 sioribus e basi lafa sensim angustatie, integerrimis; foribus albis, corymbosis, infimis saepe axillaribus; eorolla ealyeem pilosum fere his aequante; siliquis patulis , ineuryis, stigmate snbsessili, vix dilutato terminatis, peduneulum brevem quater aeguantibus, j In andibus prev. Santiago reperitur. Radix s. vandex sobterraneus 4 lin, erassus, lignosus, ramos numerosos al- scendentes, 6-- 8 pollicares emittens; folia 8 Hin. longa, 3 lin. Jar; pedicelli fructiferi 2 lin., siliquae 8; valyx 1'/, In. longus. — A 8. frutescente Tollis sessilibus sagitiatis, sili- quis brevibus, sat erassis, stigmateque vix dilatato summo- pere Jiversum videtar, 114. Sisymibrium Uiterate Ph. 3. suffrnticosun, rame- sum, foliosum, glaberrimum; foliis breviter petiolatis, ollongo- ovatis, acntinsenlis, dentatis; ravemis elongatis multifleris; eorollis albidis, calycem ereetum fere bis aeguantibus; sili- quis dellexis, stylo hrevissimo erasso terminatis, pedicellos in- orassatos aeqnantibns, valde nervosis. In litore sinus Telcahuano prope Tome legit Germain, -— Caules 2--3-pedales, erassilie pennae anserinae; folia 8 poll, longa, 15 lin. late; calyx fere 2Y, iin. longus; sili- quae 42—13. Valrnlae trinerviae, nervis Iateralibus minus eonspienis, praeteren relicnlatae. Semina nniserialia, vugosa, avala. 115. Sieymbrium parvifolium Li. 8. suflrnticosum; eanfe erento, ramoso, eirca 8-pollicari, hirtello ; foliis rosu- latis, ohlonge -\inearibus, in petiolum attenwatis, obtusis, iu- tegerrimis, eiliatis, eaulinis sessilibus; Noribus parvis, petalis ahlengis, albis, dorso atrovielaceis, calycem patulmm vix soperautibns; siliquis ereelis, pedieellam superantibus, stig- mate suhsessili, fenwi terminafis, 668 . In andibus prope oppidum Zinares invenitur. — Folia. vadiealia 8 lin. Jonga, 1-1, lin. lata; sepala vix ultra 4 Hin, longa; eiliqnae 7%/, lin. longae, subeylindrieae ; semina uniserialia. Ciliae foliorum simplices vel dente uno alterove basi munitae; pili canlis longe hreviores, ienuiores, "fareati aut trifurcati. -- 116. Sisymbrium petraeum Ph. 3. suffruticosmin;' cau- Hibus ereotis glahriusculis, snperins ramosis, ramis demum patulis; foliis rosulatis; oblongis, obinsis, in petiolum alte- nuatis, haud eiliafis, sed pilis appressie, stıigosis obtectis, integerrimis; eanlinis sessilihns; Horibas inajuscalis; petalis lacteis, ealycem fere bis aegnantibns; siliquis ereetis, pedi- vello hrevioribus; stigmate orasso, subsessili lerminatis. Habitat in andibus prope oppidum Chillen. — Caules pedales et nlira; folia radicalia 10— 11 lin. longa, 11, —%. lin. lata; ealyx 1%, petala 2 lin. longa; siliquae 8 In, Differt ab antereidente pubescentia longe diversa, Horibus ma- jeribus, petalis larteis, siliquis ratione pedicelli hreviorihus, stigmate longe crassiore. 117. Perreymondia viridis Ph. P. stellato - pnberula, haote virens; vanle ereeio, basi ramoso; foliis radiealibus sinnate - pinnatißdis, lobnlis emarginatis, Nineari-oblongis; fo- liis eaulinis peetinato - dentatis; floralibus Jinearibus integerri- mis; pedicellum cum calyce aequantibns; ealyce elanso, elon- gato, ‚pedieellum aliqnantulum superante; petalis (siceis viri- dibus) ealycen fere bis aegnantibus; siliquis . . .„, semini- bus... In andibus prov. Santiago prope argentifodinam las Aranas oceurvit, — Caules pedales; folia radicalia fere 24 tin. longa, 5 Jin. lata, lobis uixingue quatuor; calyx fere 4 hin. longus. Planta biennis vel perennis videlur, era P, 669 rupestri, multifida, Brongniartiana volore viridi, a P. dentata püubescentia brevi et bracteis elongatis distinguiter, in P, dentata« enim bractea pedieello aliquantulum Ihre- vior est. 118. Draba rosulata Ph, Dr. perennis; foliis rosulatis, oblongis, obtusiusenlis, integerrimis, eanescentihus, pilis fur- eatis et. trifureatis vestitis; canlinis interdum hine inde den- tatis; caule 4— 6-pollicari; racemo elongato multifloro ; flo- ribus albis; silienlis oblonge-Janceolatis, style persistente brevi terıninatis, contortis, pnbescentibus. In prov. Santiaginae andihns de la Compania dietis le- gitor, — Folia radiealia 5 Hin. longa, 2 lin. lata; pedicelli 3—3%,, silieulae cum siylo 6%, lin. longae. — Diflert a D. Gilliesi foliis rosulatis, incanis, integerrimis, stylo longe hreviore et erassiore; a D. siolonifera foliis obtusis, inea- nis, siyle pariter breviore et erassiore, nee non silicalis pn- bescentibus, 119. Braba andina Ph. Dr. foliis rosulatis, laete viri- dihus, oblongis, obtusis, integerrimis aut subdentatis, eilia- fir; radiealibns distinete petiolatis; caulinis pancis, sessilibns; rrcemo conferto; petalis. ohlongis, albis, extas smacula vio- Incen notatis, ealycem ereetum bis aequantibus; silienla gla- herrima, oblonga , siigmate sessili terminata. In andibus prope oppidum Linares legit Germain. — Canles 2— 2, pollices alti, folia radiealia inelnso petiolo 7 lin. louga; lamina 1%, lin. lata, petiolum aequans; pedicelli frnetiferi ® lin; ealyx 1 —!/,, silienlae 4 lin. longae, %/, lin. iatae. 120. Draba patagonica Pl. Dr. foliis rosulatis, ol- longis, in peliolum atlenuatis, pinmatifido -dentatis, laete viridibus, eiliatis; oaulibus pluribns, foliosis ; foliis caulinis 670 sessilibus, integerrimis; vauemo brevi, eonferto, mnltifloro; Hoxibus . . . .; silieulis glaberrimis, ohlongis, stigmate ses- sili terminatis, pedieellum suum ter vel quater aequantibns. Ad radicem vrleuni de Osorno dieti Martio 185% in- vexi, deinde elar. Dr. Fonk inter Jacus Todos Jos Santos et Nahuelhuapi \egit.— Folia vadicalia ineluso petiolo 6 lin. longa, 2%%/, lata, plerumgne utringue triloha, ciliae singulae veluti muerones in lobis nec non in petiolo eonspieiuniur; folia canlina magis eiliata sunt. Siliquae 4 lin, longae, vix 14, lin. Jatae. — Ab antecedente facillime folis pinnatifidia vel saltem profuude dentatis distinguitur. 121. Lepidium suffvuticosum Ph. L. suffentieosum, eaespitem densum formans, pnbescens; foliis Iinearibus, apice teifidis, integerximisve; racemo conferto; petalis parvis, caly- eom erectum aequaniibns; silienla ovato-ohlonga, aenta, siylo hrevissimo terininata, glahra, ealyeem bis aeqnante. In andibus prov, Santiaga variis locis ereseit. — Cau- les 3— 4-pollieares; folia pollicem longa, vix 2 Iin. Inta; pedicelli vix 3 Jin. longi; silieula eiren 2 lin, longa; loculi uniovulati, ovalis pendulis. Caules forentes saepe abbreviati sunt et folia radicalia modo aequant, - 122, Thlaspi? exile Ph, Thl.? anunum, humile; radice fliforni; vanle bası ramoso, bipollicari ; foliis radiealibus oh- longis in petiolum attennatis, integerrimis, aut uno alterove dente munitis; Aoribus minimis; stylo nnllo; silienlis ovatis vel oblongo - ovatis obtusis; loculis circa &-ovnlalis, semini- bus oblongis. : In andibus los Patos de Coquimbo dietis legit cl. Gay. Polia ad summum 3%, lin. longa, 1%, tin. lata; pedicelli 1%, Iin.; silieula ‚vix longior. 123. Thlaspi gracile Ph. Thl. glaberrimnm, simplieis- simum; foliis radiealibus rosulatis, laete viridibus, oblongis, 671 in petiolum Jaminam aequantem attenuatis, ohsolete dentatis; eanlinis aurieulatis, semiamplexienulihus, distanlibus; racemeo Inxo; silienlis ohovatis, basi longe attenuatis, apiee fere tn. ertis, pedicellum snbaequantibns, stylo graeili tertiam silien- larum partem neguante lerminatis. In andibus depari. Linares legit oru. Germain. — Canlis eireca 8 poll. altus; folin radicalia 6 Hin. longa, vix % lin, Jata; silieulae 3 lin. longae, 1%, lin. latae — Differt a Ih glaucopkytlo foliis caunlinis distantibus, siliquis hasi altenuatis, apice fere trmneatis; a Til andienfa vero vare- mo laxo, elongato, foliis distantibus ete, 124. Armorncia valdiviana Ph, A. eanle 1— %-pe- deli, glaberrimo, tereti; foliis confertis, ereclis, glaherrimis, linearibus, petiolatis, profunde sinnato- denfatis, !in basi non raro fere pimnatiädis, deutibus glandnla terminatis; Noribus vorymhosis albis, sepalis erertis, basi aeqnalibus, oblongis, margine membranaceis; petalis integerrimis, sepalis vix ma- joribusz; staminihus petala aeqnantibus, Klamentis Ailiformibus integerrimis, basi dilalatis; antheris oblongeo -linearibus, lu- teis; oyario oblongo; stylo brevi, erasso, eylindriee, stigmate enpitato, bilobo; silienla glaberrima, pyriformi, latisepts, sompressa, infata; valvulis retieulatis et newro mediano mu- nitis; loenlis quadriovnlatis; seminibus immaturis compressis arbionlaribus. In sylris primitivis inter Osorao ee velcanum, loco nun- guam ab hominibus trito inveni, Kolin inferiora usque ad 7 poll. longa et 9 kin, Iata. 125. Menonvillen virgata Ph. M. suflvulieosa, caespi- loaa; caulibns ereelis, 9 —12- pollicaribus; feliis radiealibus eonfertis, lineari-Aliformibus; oaulinis paueis (6—7), Appres- ss; racemo jerminali sat laxo; siliquis orbienlaribus, deyse ibereulatis, ala lata, undnlata, integerrima einctis, 672 In literali prov, Valparaiso ad Algarroso oseurrit. — A M. filifolia, planta annua, quacum a.cl, Barndoud con- füsa fuisse videtur, primo adspeetn eaule vaespitoso , foliis basalihus confertissimis; eaulibus fere nudis, Borihus sesquies minoribus differt. Folia radicalia 18 lin. longa, Y,—%/, lin. Iata; eanlina mediana 7 longa, 1/; vel %, internodii ärquan- tia (in M. /iifolia internodium superant); ealyx 2 lin., pe- tala 31/, iin. (in M. /ilifohia oalyx 3%/,, corolla 53/, In, longa); silienlae absque stylo 2 fin. longae. 126. Viola integerrima Ph. Y.lhumilis; caule filiformi, basi suffruticoso, ramis adseendentihus; foliis lanceolatis, in peliolum deeurrentibus, integerrimis, valde nervosis; nervis superius pilis hrevissimis, subgraniformihus hirtellis; stipnlis lineari - subulatis, pinnatifido - eiliatis, petiolo hrevioribus; pe- danenlis axillaribus, 2 — 21/, pollicem longis; sepalis linea- rilns, ealeare ohtuso, appenlives calycinas superante, corolla intense violarea, petalo inferiore reliquos fere his aequante, In Jitorali regione prov. Valparaiso prope ‚Algarrobo lecta fait, — Canles 6 pollices longi; folia ineinso petiole 10 Yin. longa, %4/, lin. lata; calyx 22/, lin. longus; petala superiora 31/,, inferins cum ealcare 6%,. — Proxime acce- dit ad_P. dumelorum Ph. sed praster folia integerrima for- titer venosa Jaciniis calycinis linearibus differt, 127. Viola muscoides Ph. Y. humilis, glaberrima, eaespitosa; foliis confertis, minntis; bilobis, complicatis inte- gerrimis, margine eiliato plerumgue involutis; lobis ovatis oh- insis, peliole laminam aequante; foliis Aoralibus dente me- Jiauo lato et stipulis brevioribus herbaceis instructis; stipulis adnatis, seariosis, lanceolatis; peduneulo solitario , terminali, unifloro, nutante; Hore minuto; laciniis ohlongo -linearibus, obiusis, appendieibus brevissimis; petalis calycem bis aequan- 613 tibns; inferiore gihhere parum conspiouo loco calcaris in- structo, Io monte guodam insulae Chonos ad c. 2000 p. s. m. legit el. Fonk. — Folia cum petiolo 4 lin. longa, pedunen- ins 5 lin.; ealyx 1%, lin: corolla 23/, lin. longa. 128. Arenaria Berteroana Ph. A. multicaulis, omnino puberula et. viscosa; ramis simplieibus, erectis; feliis filifor- mibus, longe araminatis, inferiorikas internodia superantibus; süpulis elongatis, acnminatis; eymis paneilleris; pedicellis fenetileris ealycem bis aeguantibus; sepalis Hinearibus petala superantihus: capsula calycem aequante; seminihns membrana einetis. j In pascnis saxosis collium prope Auncagua legit cl. Bertero, in arris prope Fienüa ol, Gay. — Ditfert ab A media foliis filiformihus, stipulis duplo Iongioribus, eymis pauciforis, pedieellis graeilibus elongatis. Semina minora videntur, 129. Arcnaxin litoralis Ph. A. vanlihus e vadice plu- ribns, prostratis, glahris; foliis teretibns, acutis, internodia bis aeyvantibus; stipulis triangularibus scariosis; Horibus eymosis, numerosis; pedicellis hirsutis; sepalis ovatis, mar- gine late scariosis, petala superantibus; capsula ovata, caly- - ce aeguante; seminibus plerisque membrana destitutis, lae- vissimis, opacig, castaneis. In Jitore prov. Valparaiso ad „digarrobo leg. orn, Ger- main. — Ab 4. media glabritie, foliis earnosis, teretibus, semiwibus plerisque apteris differt: inter 30 semina unius- enjusgae capsulae modo 3-- 4 marginata sunt. 130, Arenaria multicautis Ph. A. vaespitosa, glaber- rima, foliis estipulatis, linearibus, oblusis, internodia aequan- tibus, enerviis; pedunenlis axillerihus, nnitloris?, ad Apices 2ör bi, Bs Heil 43 674 wamornm ceontertis, folie suo brevioribus; petalis calyeem aequantibus; capsula conica, calyeem parum superante, In Andibus depast. Chillan leg. om. Ge rnain. — Cau- les lente inspeeii sub arlieulationibus pilis brevissimis, fari- nam aemulantibus obsili, eaeterum glaberrimi sunt; folia 3 lin. tonga, 1/, lin, Inta, basi attenuata; calyx EYy lin. — Differt ab .d. serpylioidea Nand, foliis lincaribus, haud ohlonge- obovatis; ab A. palustri ejusd, folüs Iuplo hreviorihus. 131. Arenaria fastigiata Ph. A. ramosissima, glaber- rima; ramis adscendentihns, corymbosis, fastigiatis; foliis estipulatis, linearibus, basi attenualig; pedunculis hrevibus, vix 1 Jin, longis; corolla calycem parım excedente; capsula deflexa, avata, calycem vix superante, In Andibus depart. Zinares legit om. Germain — Bami 4—5 poll, altiz folia 5 lin. longa, internodia aequan- ta, ad summum 1’/, lin, late; calyces 13/, lin. longi, pe- duneulum suum sesquies Aequanies, Margine amgusio, Sta- zios0, — Convenit enm Ad. palustrt Naud, foliis linearibus augusiis, sed differt pedunonlis breyibus (in „4 pulse! Bm 3 in. longi supi), et eapsulis ovatis, 132. Arenarin patagoniecn Uh. A. ramosissime, gla- bra, caulibus elongatis, prostratis, ob lolia decidua sqnamase- nodosisz ramulis adscendentibus; foliis internodia superantibun linenribus, medio Intioribus, carmosulis, enerrüs, loribus pri- mum terminalibas solitariis, demum ramo exerescente axilla- ribus; peduneulo folium vix aequante; lobis ealycinis ohlon- gis; corolla ealycem vix superante, Ad Jaenm Nahnelhuapi Patagoniae teg, cl, Fouk.— Rami 6 poll. longi; folia 3 lin. longa, 3/, lata; ealyz % lin. lon- gus. — Ab A. palustri Naud, tloribus solitariis nec „amon- tonadas" (i. e. confertis) etc, differt, 675 133, Arenarin enespitona Ph, A. ramosissima, car- spitosn, glabra; foliis spathulato -linearibus, internodia supe- vantibus; Aloribus terminalibus, solitarlis, follum suum vix superanühus; lolis calyeinis ovatis; cnrolla cealycem Yix snperante, In provineiae Santiaginne Andibus ad argentilodinam las Avanas legi. — Ramuli bipollieares; folia 2 lin. longa, %/; lin. kata; pedimenli 2%/, lin., ealyx 1%, Iin. longus. — Differt ab 4. patagonica foliis brevioribus, versus apicem latioribus, sepalis ovatis negur ahlongis; ab 4. serpylloide Naud. fioribus solitariis, nunguam „eonfertis“, pedunenlis haud „brevibas, foliis angustis, hand „eblongo -obovatis,“ 134. Arenaria microphylla Ph. A. radice simpliei, magna, erassa, © tolle ramulos plurimos pollicem longos emit- tenle; canlihus Foliisque wlaherrimis; foliis minntis, confertis- simis, oblongis, «htnsis, ad suwmum 11, lan longis; dori- bus ad apices ramulorum eonlertin, viren 4—6; pedunenlo solium sunm vix snperante, ealyei subaequali; sepalis ovatis; petalis sepala snperantibus ; capsula (immatıra sahrlobosa). - In editissimis Andibus provineiae Coquambo legit cl. Gay. —— Polis wininis, eonfertissimis, et Neribus suheoryinbosis facili negotiv ab anterieribas distinguitur,. Hae ultima nota vum A. serpylloide eonvenit, sad hace omnibns partibus ma- jor esse videtur; ann ennles 4 5-pollicares et folia 3 lin. longa ei tribunnter. 135. Anoda? hirsuta Uh. A,? suflruticosa; caule, pe- tiolis pedunenlisgue hirsulis; toliis profunde cordatis, ovatis, in apicem triangularem produetis, erenatis, petioluw aequan- tibus, pubeseentibus et quidem pilis atellatis in pagina infe- riere, simplieibus in superiore; pedunenlis axillaribus, solita- rüs, folium subaequuntibus, hilloris; calyeis birsuti laciniis 43% 66 lanceolatis, enspidatis; eorulla magna, pelalis 12 - 14 lin. longis, calyvem his aequantibusz; fructu ... . In Andibus depart. Chillen legit orn, Germain. — Cau- is 2 3-pedalis; folia majera fere 4 poll. longa, lotidem lata; stipulae minimae, longitudine vix crassitiem petioli aequantes; pedicelli approximati. Flores purpurei. 136. Geranium Ochsenii Ph. G. perenne, radicihus faseieulatis; vanlibns suhereetis, ramosissimis; pilis hrevibes, deflexis, appressis vestitis; foliis orbieularibns, septemlohis; lobis euneatis triidis; lacniis simplieibus trifdisve; pedunenlis biforis, hrevibns; calyce villose, breviter aristato; petalis purpureis, suhrmarzinatis, enlyer sesquilongioribus; carpellis .- igeyibns, villosis. In dumetis prov. Valdiviae leg. — Caulis 1 — 1!g- pedalis, vix altra #/, lin. crassus; falia pollicem lata, 'infe- xiorä petiolo 21/y-pollicari, superiora petiolo 3 — 6-FLingari insidentia; peduneulus rommunis vix 6 lin. longus; pedieelli totidem; calyx in fore L2/,, in fruetu 31, Hin. longus, — A 6. pyrenaico peduneulis brevibus etc; a G. Berteroano pubescentia longe diversa discrepat, Dixi in memoriam prn. Car. Ochsenii, gni plantas vahlivianas sedulo mecum eollegit. 137. Geranium aprieum Ph, G. perenne; caulibus aub- excelis, valde ramosis, pilis patentibus, conferlis, fere villo- sis; foliis orbienlaribus, septemlohis, lobis emmeatis, ineisis, laciniis latis, oltusis, nueronatis; peduncalis bifleris, felio longioribus; sepalis ovatis, breviter aristatis, villesie; petalis pallide roseis, subintegris, ealyce duplo Jongioribns; carpellis villosis. In provinciae Faldiviae loeis apricis invenitun. — Cau- lis 1—1!/,- pedalis, fere f lin. erassus; folia radienlia 11, | 677 poll, longa, petiolo quadripollicari fulta ; suprema breviter pe- tolata; pedanculus communis 16 — 18 Jin. longus; calyx in flere 2), lin. — Floribns pallide roseis magvis Taeillime a reli- quis chilensibus distingnitur, a G. Pyrenaico praeterea caule longe magis villoso, laeiniis foliorum multo latioribus et bre- vioribus; a @. Ochseni? villositate et longitndine peduneulo- rum; a 6. Berteroano, quaeum villositate eonvenit, foliis minus profunde Jivisis, laciniis brevioribns, Jatioribus, pe- Aunenlis multo Jongioribus. 138. Vivienin ovata Ph. V. fruticosa ; ramis elongatis, uovellis dense puberulis, cinereis; foliis internodis smperan- tibns, ovalis, integerrimis, supra cinereis, subtus niveo-to- mehtosis; peduneulo commnni elongato, Dores qninos albos, torymbosos geronte; pedicellis valycem his acquantibus; se- palis ovato-lanceolatis; pelalis glaherrimis, calycem ter aegnantibus. In Andibus depart. Linares legit orn. Germain — Frutex 5-pedalis, differt a P. vosea foliis majoribus, nsqne ad 9 lin. longis et 5— 57, lin. latis; 'pedicellis longioribus; ealyoe vontra brevioxe, modo 2 lin. longe (in F. rosca $ lin, longus est); sepalis minas elongatis, minus enspidalis; peta- lis glaberrimis. 139, Oxalis inenna Ph, 0. eaule ramosissine, brevis- simo, dense eaespitoso, pilis albis appressis incano, sion tota planta; foliis minimis, confertissimis, subimbricatis tri- foliatis, foliolis obovato-eblonzis; valyee albo - hispidissimo; eorolla Intea, monopetala, calyceım sesquies aequante, © foliis emergente; peduneulo sr. solitarie, anidore, axillari folie aaquanie, u In Andibus prev, Santiaginae ad limitem nivis perpetnae ereseit. — Canles 8-— 4 poll, altis petioli saepe rubentes 678 2% lin. foliela 1 lin., calyx 11/,, eorolla 3 lin, longa. Ra- muli basi persistente foliorum dense vestili,. Differt ab O. compacta et bryoide enespite minns comparto, foliis multo majoribus et pubescentia. 140. Oxalis bryoides Ph. 0. suffruticosa, humillima, caespitem tensissimum formans; ramis crassis, basi persistente foliorum densissime obteetis: foliis minimis, nnmerosissimis, vonfertissimis, irifoliatis; petiolo basi dilatato rufo; ' Toliolis oblongis, obovatis, integerrimis; pilis brevibus, albis, eonfer- tis vestitis; dore Inteo, subsessili, e foliis emergente; corolla monopetala, sepala ruhra, linearia, albo - pilosa ter aequante, In Andibus depart. Lineres invenit om. Germain — Caespes vix pollieem altns; petioli ad summanm 1#/, lin, longi, foliola 4, %/,, eorollä 24/, lin, -- Ab O. compessa differt pubescentia, petiolis brevibus, fiore majore,, snhsessili. 141. Oxalis holosericen Ph. 0. fruticulosa; ceulibus basi persistente foliorum dense ohteetis, Apice caespitosis; follis eonferlissimis, breviter petiolatis, trifoliatis, eum pe. duneulis, calyeihusque ineano - sericeis; foliolis ‚obovalis ob- tusis (haud emarginatis retnsisye); peduneulis hrevissimis, unißoris; eorolla Inten, rxtus dense puberceute, sepala linen- ria, aeuta quater acquante, In Andibus depart. Linares ab orm Germain lecia, — Bami guadripollieares, uigre -fusei; petioli 31/, lin. long, foliola % lin, longa, 1?/, lin. lata; peduncnli 2 lin., rorolla 4 lin, longa. 14%. Oxalis microphylia Pl, 0. pereunis, humilis, ra- mosissima, haud enespitosa 2; ramis petiolorum basi persistente horridis ; foliis minntis, eonfertissimis, trifoliatis, hirsulis, ei- nereis; petiofo plans basi dilatato foliola his arquante; folio. tis oblengis, obtusis; Doribus Iuteis, solitariis, axillaribns ad 679 apiees ramorım suhsensilibun; enlyce 5-fide, pilis longis alkis vestito; enrolla monapetala?, ealyerm bin aequante, ex. tus hirsata, j In Andikas pruvineiae Santzago reperitnn. —- Planta vix 12/4-—% polliees supra solum surgit; petioli 2 lin., foliola 1, ealyx 2, corolla + lin, longa. Folia siera aeida non sunt. 143, CoBetia artieutata Ph. C. aphylla, glaberrima; ramulis_ strjetis ab internodis trilus Tormatis, artienlatis, in spinam terminatis; NHoribus telrandris, confertis; pedicellis ea- Jyeem aeqnantibus; valyeis glaberrimi alhi demtibus erectis, Iate triaugularihus; genitalibas inelnsis; petalis lanceolatis, tentes ralyeinos subaequantihus. In Andibus depart. Chillan leg. om. Germain. — Ra- muli 2 poll, lougi; pedicelli 2 Tin.; Tolia oblonga, serrata, in petiolum attennala, quantum e ranınlis Dovellis cognosei potest. Species ramnlis articulaiis, simplieibus facillime a congeneri- bus distinguenda; a Ü, spinosa praeteren genitalibus inclusis, a feroce denühus ealyeinis erectis, a Zeirandre Noribas di- atinetissime peduneulatis, glaberrimis, pelalis haud cnecnliatis, sed planis; ab Ayszrice enitalibus inelusis, Soribus teiran- dris, ab alien slahrilie emmium partium, florihus tetrandris, dentibus ealyeinis ereetis. 144. Trifolwn limonium Ph. Tr. zlahrum; eanle re- pente; faliis solitarlis. trifoliatis; petiolis 16 lin. longis; fo- liolis ohcordatis, arguie serrato-dentatis, vix 4 In. longis; stipulis seariosis, Ianeralatis: peduneulis ereetis, tripollicari- bns; floribus umbellatis, kaud invelneratis; peidieollis hrevissi- mis; ealyeis albidi, viridi-nervosi dentibus dimidinm tubum vix aequantibus; vorolla alba, valyeem 2%9/, aequante, 4 lin. longa. In pratis humidis provineine Faldiniae ereseit, Hali tam Tr. vepentis ostendit, & quo famen taelli nogatio stipulis 630 minoribus scariosis, foliolis parris, Jonge magis sorratis, den- tibns ealyeinis hrevibus ete, distinguitur, 145. Trifolium brevipes Ph, Tr. puheseens; eanle re- pente; petiolis brevibus, foliolis minimis, orbicnlari - obova- tig, emarginafis, striatis, dentieulatis; peduneulis tomentoso - pilosis, peliolos aequantibns; Nloribus subnmbellatis; bracteis seariosis, pedicellos vix superantikus; valreis albo - villosi Ineiniis snbulatis; corolla purpnrea, 4 Jin. longa, calycem cum lariniis bis aeqnante, In arvis siceis prov, Chilo& ad Uhecao legit el. Fonk, — Petioli 5 kin, foliola mode 11/, lin. longa, 12/, lin. lata; pednnenli 7 bin., pedierili fere 1 In, longi. — Differr a Tr. megalantho ealyeis elongati Jariniis subulatis; vorolla ealy- vom mode kis aequante; petiolis pedunenlisque hrevibus; a Tr. Crosnieri et a Tr. rivali petiolis peduneulisgne hrevibus et foliolis mineribns. — Variat umbeila paucillora (Horihus d4—6), et puhescrentia minus densa. 146. Phaca Bustillosi Ph. Ph. eaulibus pluribus, erectis, vix quadripoilicarihus e radire lignosa ortis, tenwibus, ramo- sis; Taliis subgningnejugiaz. foliolis obovatis, subreinsis, ple- ramque ‘complieatis, pilis appressis alhis argenteo - eandican- fibus; stipulis seariosis, late triangnlaribus, nlira medium eon- natis, superioribns pilosis; racemis capitafis, pancifloris, fo- linm suum superantibus; ealycis pilis nigris pancisque alhie vestiti dentihas subulatis, tnbo hrevioribns, Horibus violaceis, hasi Infeis, ealyeem bis aeqnantibus; legumine immaturo dense albe - piloso, In Andibus depart, S. Fernando legit Vine. Bustillos. — Radix fere 3 lin. erassa; folia najora 11 lin. longa; lo- tiela 38/, lin. longa, 2 lin. Inta; calyx 2 Jin, corella 4 Iin. longa, a sa 147. Phaca oreophita Ph. Ph, humilis, basi ramosa, canlibns ciren quadripollicaribas, pilis albis appressis vestitis; foliis ereetis 6— 7 -jugis; felielis ohovato-oblongis, compli- eatin, suhfaleatis, pilis albis appressis inranis; stipulis mem- branaceis, late triangnlarihus, alira medium cannatis; pedun- enlis folia vis superantihns, vapitalo -raeemosis, 6 — S-Noris; braeteis ıninntis, pesirellum vix arguantibus; enlyeis sabinfan- dibuliformis, pilis albis vestiti dentibus tabnm subaequantibus ; eorallı violacea, hasi flava, ralycem ter aeqnante; lesumine elaberrino , fusco marmerato. In Andibus deparı, Zinares invenit om Germain — Folia wajora 16 lin. longa; pars tertia inferior petioli nuda; . foliela 3%, Tin. longa, 1%, lin. Jatas calyx fere 21,;,, vexil- Im 6%/, lin. longum. -—— Ph. „drmottiana” foliolis retusis, racemis laxis, folinm vix aeqnantibus, stipelis pilosis ete.; Ph. umoena pedunenlis elongatis, ealyribus nigris, Ph. Do- meykoana glabritie et foliolis minimis distinetze sunt, 148, Astragalus trifoliatus Ph. A. caulihus 4- polli- earibus, sicut tola planta argenteo-lannginosis; foliis pleris- que trifolianss, foliolis subrhombeis, pannosis; stipulis foliela ve] petiolum snlaeguantibus, late triangularikus, argenteo - rillosis; racemis subenpitatis, Jolinm ter aequanlibns; calyeis enmpanulali dentihus subnlatis, inbum aegnantibus; corollis calycem bis aequantihus, violacen -eneruleis, hasi luteisı Ie- guminibus ovate-inleatis, villosis. In Andibus prov. Sanziage reperitur. -—- Radix Hgnosa, 217, Vin. erassa, petiolt 21/, lin; folieln 4 Iiu, longa, 3°/, lin. lata: pedunenli Irnetiferi usque ad primum Horem 10 — 12 lin., ealyx 1!/,, vorolle 3%, — 4, legnmen 5 lin, longum, 23/, Yin. latum. 149. Viein valdiviaun Ph. Y. puhescens: eaule erecta, augulato - saleato: foliis 5-—6-jugis, oblongis, hasi attenuatis, 682 apiee obtusis, plerumgqne 3 4-dentatis, atipnlis magnis, semiovatis, dentatis; pedunenlis 8— 10-floris, snleatis, ereotis, folio suo brevieribns; ealyeibas quinqueßdis, longe pilosis; eorolla calycem vix excedente, roseo-alhida; Teguminihus gla- bris, 5— 6-spermis. " . "Im pasenis prov. Valdiviae legi. Folia 1 poll, longa; pe- duneuli totidem; legumina 7 lin, longa, 1%/, lata. 150. Adesinin humilis Ph, A, peremis? humilis, ramo- sissima, caespitosa, einerasrens, viscosa, pllis brevibus glan- Wulosis vestita; foliis longe petiolatis, quadrijugis; foliolis im apiee petieli confertis, minntis, euneato-linearikus; stipalis viridibus, lanceolatis, dimidium petiolum aeqnantihns; Noribus axillaribus nnsantihns, pedicello enlyrem deenlorem, quinque- Sdom, pilis albis vestitum bis aequante, coralla ealyeem ter aequanie, extus pubescente; vexillo castaneo ; legamini- me.... In Andibus prov. Santiago invenitu, — Rami 1%/, poll, longi; petioluüs 3 Jin; foliola vix 12/, lin. longa, ita eon- Ferta, ut fere Nahellnta appareant; pedunenli fere 3 lin, ea- Iyx 1%, lin. 15}. Adesmia giauen Ph. A. perennis, glauca; vanli- bus glaberrimis, laevissimis, ereetis; foliolis sexjugis, ob- oyatis, mucronalis, integerrimis; stipnlis foliaceis, ovalia, acaminatis, Tolielem aegnantibns; parte nuda petioli foliolo hreyiore; Norihus per varemım elangatum laxum dispositis; hracteis herbaceis, ovatis, acntis, pedieellum neqnantibas; calyeis pedicellum aegnantis lariniis ohlongis acntis, tnbo vix longioribus, eorolla ealycem bis arguantez Teguminibus eireiter iriartienlatis, pilis Iongis nigris, alho - plumosis, haud ansatis vesiilis, In Andihus depavt, Lizares invenit orn. Germain. — Gaules plnres ex nna radiee, 13/,-pedales; patiolus 12-13 683 lin. longus; Seliola 6 Im. Yonga, 8®/, Im. lata; calyx 3 Im, Differt ab 4. coronzlloide pedicellis hrevissimis, glahberrinis. 152. Adesmin dendroides Ph. A. Irmiicosa , inermis, dense pubernla ; foliolis 8-jugis, oblongis mueronatis, basi angustatis, inlegerrimis; stipulis ovato-triangularibus, acutis; racemis terminalibus, bvevibus, eonfertis, paueifloris; pedicel- is ealycem aeqnantihus hracteam ovato - lanreolatam superan- tibus; laciniis calyeinis fere getaceis, tubnm superantibus; co- rolla calycem bis aequante, exitus pnberala; Jeguminibus 3— 5-spermis, junioribus dense alho-villosis, stylo longissime terminatis. In Andihus depart, Chellan detexit orn. Germain; prope ‚drauco iegit dl. Gay. — Canlis 4-pedalis; rami 2%/, lin., rassi, duri, valde lignosi; petioli 15 — 16 Hin. longi; foliola usque ad 4 lin. longa, 1%, lin. lata; calyx 3 Iin.', eorolla 6 lin, ; stylus fruetnum immaturerum 6 lin. 153. Adesmin parvifolia Ph, A. suffruticosa, hamilis, paree puberula; vanle ramosissime decumbente; Seliolis par- vis, trijugis, ollongo-Iinearibus, basin versus angustalis; apice rotundalis; peüolis usgue ad medium nudis; stipulis Toliaceis, oblengis, aentis, inter se comnatis; pedunculis axil- laribus, solitariis, partem nudam fol nequantibus; valyeis pedunenlo hrevioris laciniis lineari-Janeeolatis, tnbum aequan- tibns; eorolta ealycem bis aequante; vexille violares -lineato; tegummihun 2... A@ laenm Malvareo, in deelivi orientali Andium dep, Linares situm, legit orn, Germain, — Bami 4- pollicares; petiolus commnnis 5°/, Tin.; foliola vix 2 lin,, calyx 2 lin, enrolla 31/g lin. longa. 154. Adesmin axillaris Ph. A. spifruticosa, parre pn- bestens; enulibus gracilihus, deeumbentihns; feliolis quadri- 684 jugis, euneato -oblongis, apice rotundatis; parte nuda petioli foliolam aegqnante; stipulis herhaceis, oblougis vel linearibns, inter se connatis, parte unda petieli brevioribus; floribus axil- laribus, magnie, solitariis; pedicello folium haud aequante; calyeis dimidinm pedieellum superantis laciniis Janeeolatis, tnbum aequantibus; corolla ealycem bis aegquante, omnino Hoya; vexillo centro Iuteo hand violaceo venoso; legumini- bus.c.. " In Andibns depart, Chillan crescit, — Canles pedales; petioli 8 Iim., foliola majora 41/4 lin. longa, 1 lin, lala; pe- dnnenli 5°/, lin, longi; ealyx 3, corolla 6 lin. — Priori af- finis, sed omnibus partibns major, et corolla absgne ullo venarum violasearum vestigio prime adspecin distingnenda. 155. Adesmia brachycarpa Ph. A, suffeulicosa, pu- bescens; ramis fillformibus, adscendentibus; foliolis subsex- jugis, oblongo-linearibus, basi euneatis, mueronatis; petiolo tere usque ad medium nudo; stipulis herbaceis, lineari-snba- latis; MNoribus Jaxe racemosis, longe pedunenlatis; braeteis Parvis, ovatis, herbaceis; pedieellis calyce glandnloso Jongio- vibus; lacinüs calyeinis lineari-lanceolatis, tnbum sesquies aequantibus; corolla ealyeem vix bis aequante; fructu gla- bro, plerungue monospermo, c«alyee incluso, artienlis sc. duobas ultimis abortivis, eum stylo deeidnis. In sylvatieis saxosis sreus flumen Cachapoal legit el. Bertero et sub nom. Ad. pendulee in herhario reliquit, sed ab A. pendula foliis modo sexjugis ei Jegnmine paneiarticu- kato, glahro differ. Al 4. arachnipede dentibus calyeinis elongatis leguminibusque glahris diserepat. — Caules peda- les; petiohus 17 lin, foliola 4-5 lin. longa, 1%, Yin. Inte; pedunculi 6 Iin.; calyx 21/,, corolla 4 lin. longa. 156. Adesmia negiceras Ph. A. fruticosa, pubescens, vamosissima; ramis diehotomis, albirantihns, apice spinosis; 685 foliolis 3 4-jugis, obovatis, dense serieee - pilosis; petolo ultra medium nndo; stipalis lineari-laneeolatis, liberig; flori- bus paueis in spinulas insertis, breviter pedunculatis; calyeis glabriosenli, haud glandnlosi, late campannlali dentibns bre- vibus, triangnlaribus, latiorihus quam longis ; eorolla calyeom bis aequante; Jegumine pilis Jongis, plumosis, albis, haud ansalis vestito. j In editissimis Andibus provineine (oguimbo legit el. Gay. Est una mullarum specierum spinosarum, guibus ineolae nomen Cuerno de cabra dant. A veliguis: dentibns calyeinis bre- vissinis et foliolis obovatis majuscnlis dense pilosis distin- guitur. Petioli ad summam 7'/, lin, longi sunt, foliola 34/, longa, 1!/, lin. lata, calyx vix 1%/, lin. longus. Specimen Noribus fere omnino destiintum est. 157, Cassin. andina Ph. C, frutieosa, humilis, glaber- rima; feliis voriareis, 8-jogis, abovatis ve) elliptieis, subtus exquisite venosis; glandula minima fere filiformi inter primum par; slipulis minutis, linearibus; peduncule elongato, pauei- Rore; pedicellis demum elongatis; Seliolis calyeinis inaequali- bns, puhescentibus, exteriorihus ovatis; legumine elongateo, vompresso , polyspermo. In Andibus depart, Linures invenit ornal, Germain, Frutex vix bipedalis ; folia 27 lin. longa; feliola 7 lin. longa, Ya 4 lin, lata, forma variantia; stipulse 24/, lin. longae; petala majora 7 lin, longa; legumen 3 poll. longam, 41/, lin. latum, 158, Acnena glaberrima Ph. A. glaberrima; foliis fere omnihns radicalibns, rosulatis, linearihus, duederimjugis; foliolis mimmtis, eonfertissimis, ovato -orbienlaribus, ineisis, kobis %— 4, aubtus glaueis; peduneulo scapiformi, folia multe- ties supernute, folia duo radiealihus similia sed valde minuta 686 gerente; iloribus laxe spientis, parvis; fructu aculeis glochi- diatis omnino tecto. In insulis Chonos legit orn. Dr. Fr, Fouk, Folia 14 lin. longa; foliole 12/, lin. ; pedunculus 44/5 poll. 159. Acnena montana Ph. A. pubescens? foliis fere omnibus radicalibus; foliolis 5-—8-jugis, ovatis, pinnatifide - ineisis; laeinis ®—— 4, linearibus, margine revolutis; petiolo usque ad medium nudo; peduneule scapiformi, erecio, subtri- phyllo; lloribis demum laxe spieatis; fructu villeso vel gla- bre, subanguloso, spinis validis a basi ad apieem pilis re- versis teetis imdiqne armato. j hı Andibus prov. Colchugua ee. reperitur. Caulis pe- dalis, folia 5 pollices longa, petielo nempe fere tripollicari; foliota 7 lin. longa. — Petiolo ulira medium nndo prime ad- speetn ab affinibus distinguitur. 160. Acaena quinquefide Ph. A, villosa; caule erecto, basi foliato; follis 5-——-7-jugis, petiolo brevi fultis; foliolis ovato-oblongis, cuncalis, quingueldis seu quinquepartilis; Roribns in spieam interruptam dispositis; calyoe villoso ; spi- eis validis glechidiatis, inaequilongis, fructum tegentibus. In montibus litoralibus prov, Falparaiso er in Andibus prov. Santiago ereseiu — Canlis 4% poll, altus; Solia vix 2 poll, jonga, petiolo quartam hujıs longitudinis partem occu- pante; foliola 4 lin. longa; Iaeiniae ealyeinae 14/, lin. (in ‚A pinnatifida mode 3, lin. longae), — Facillime ab .d. pinnatjfida eaule basi foliato, foliolis quinqguelidis, nee 10 — 11-fidis; spiea duplo crassiore; calyce duplo longiore ete, ; ab Ad. erifida foliolis fere omnibus quinquepartitis, a Poep- pigiana foliolis duplo majoribus, laeiniis Jimearibus distineta est; sed quaeriiur utrum ah A, undicola, A. incisa, A. myriophyila diserepat neo ne, quarum deseriptiones inspicere ri 687 non possum, et quas brevi manu ineras varielates neque pro taliıus distinguendas deelarat el. Clos vide Gay. il. p. 284, 161. Tetraglochin microphyllus Ph. T, Iraticosus, strictus, peliolis valde spinescentibus, basi dilatatis superius albo-lanatis; ramulis novellis brevissimis axillaribus; foliolis omnibus aequalibus, oblonge-Linearibus, modo 1 lin. longis; feuctibus mode 14/, kin. longis, quiuquecostatis, eostis late- ralibus alatis, tribus intermediis hand alatis. In Andihus prov. Coquimbo prope Hurzado legit el. Gay. — Difierı a T. seröcto spinis magis confertis, magis Innatis, foliolis omnibus aequalibus, minutis, fruetibus duplo mino- Tribus, 16%. Gayophytum minutum Ph. G. humile, bipolli- eare, glaberrimum ; eaule inferne nudo, superius ramoso, fo- liosoque ; foliis lanceolato-linearibus, subfalcatis; Moribus axil- laribus winimis; ovario folium snbacqnante calyceque rubris; petalis albis. In Andibus prov. Santiago occurik — Differt a 6. humili Gay ‚hist, Chil. Bot. ı. 22%. caule bipollicari, param ramoso, nee pedali ramosissimo, ovario ® lin. longe ideoque duplo majore nec non triplo erassiore. Tota plauta raheseht, 163, Fuchsin chonotien Ph. F. glaberrima, Toliis oppo- sitis aut 3 — 4 verticillatis, internodia requantibus, ovato- oblongis, acutis, parce dentiewlatis, breriter pedivellatis; pe- duneulis axillaribus, folio et lore hrevioribus, erectis; tubo enlyeis crasso, ovarium sen dimidium laeiniaram aequante; Ineiniis lanceolatis, petala obovata, violacea bis aequantibus; staminibus longe exsertlis; fraetu pedunenlum subaeqnante, Ad Haytecas ei Portum Low. legit cl. Dr. Fr. Fonk. — Differt a F. coceinea staminibus longe exsertis, a Fma- erostenmute loliis approximatis, pedunvulis brevibus, folium 688 dimidium eirciter aequantibus, nee folio longioribns, robustie, ereetis, nec tennibus Eliformibus, tubo ralycino duplo breviore, stylo stamina parum superante, — Petiolus 3 lin., lam. 12 lin. Jonga, 7 lin. lata; peduaculi 7 — 10 Jin. longi, tubus ealyeis 4!/, lin. longus, laciniae 10 lin. 164. Myrtus valdiviana Ph. M. ramulis hirto - puhescen- tibus; follis ovato-lanceolatis, ntringue acqualiter atiennatis, acutis, valde nervosis, nervo marginali distineto, snhtns vix pallidioribus; Merihus parvis, axillaribus, ad apieem pedun- enli hispidi, perbrevie ; calyce glabro, Prope Corral, portim oppidi Valdiviae invenit Herrm. Krause. — Folia 14%;, lin. longa, 6%, lin. lata, praeter nervationes illis 4. Zumae siwillima; panienlae forum vix 4 lin, longae, Hae hrevitate panieularum facillime a M. Luma et a MM. Meli distingaitur. 165. Eugenia modesta Ph. E. ramulis novellis rufo- villosis; foliis ovatis acuminatis, mox glahris, concoloribus, vix panetatis; peduneulis (paneis) axillaribus uniloris, folium dimidium aeguantibus; hrasteolis minimis caducis; dentibus calyeinis quatuor, obtusis, eiliolatis; petalis ciliolatis. Prope Corral invenit Krause. — Folia omnino ut in Eug. apiculata, majora usque ad 9 lin. longa, 5 lin, lata; peduneuli modo 23/, lin. lougi. — Differt ab Ku. apientata pedunculis unifloris, hrevibus; ab EB. Gayana folliis duplo majoribus, pedunenlis brevibus; ab Z, ovasu, quantum ex brevissima deseriptione vonjiei potest, foliis snbtus non palli- dioribus, epunctatis; ah E, Cumingia, pariter modo insufh- eienter deseripte, lisdem foliis eoncoloribus nec subtus albi- dis et, 166. Eugenia trichocarpa Ph. En. ramulis‘ novellis xufo -villosis; foliis e basi ovata lanceolatis, louge acuminatis, 689 egregie punstatis, suhtus albidis, pubescentibus; peduncnlis numerosissimis, folio paullo brevioribus; bracteolis Ianceola- tis, obtusis, persistentibus, ovario albo - ianato brevioribus; laciniis calyeinis obtusis, glahris, petalisque haud ciliatis, Prope Corral pari modo oecurrit. — Folia 71, —8 lin. longa, 3%, lata; pedunonli 6 —7 lin. longi, Bacca matıra vix puberula, calyce roronata, triloeularis. — Simillima Zug. polyanth! wihi, a qua tamen folis Jonge acuminatis, basi saepissime ovatis, et bracteis minoribus, hand foliiformibns satis distineta videtur. Ab Eug. ovate et Cumingii bracteis persistentihus et ovario pilis albis appressis vestito valde differt, 167. Eugenia humitis Ph. Ki. caule humili, erecto; ramalis novellis brevissime pubernlis; foliis praeter neryam melianum eveniis, ovatis, obinsinsculis, pellncido - punotatisz peduneulis axillaribus unilloris, folium florale superantibus; bracteolis linearibus, obiusis, ovario quadrante brevioribus; laeiniis calyeinis quaiuor, linearibus obtusis, ovarium aequan- tibus; petalis calyeem vix dimidio superantibus, margine haud eiliolatis; staminibus 18% —16, styloque petala aequante; ova- rio angusto, elongato. j " Prope sinnm $. Rafael in peninsula Presmontes legit or. Dr. Fr. Fonk. — Frutex modo 3-pedalis, folia inter- nodiis paullo longiora, majora 6 lin, Tonga, 3’, lin. lata, Aoralia reliquis minora; peduneuli 5 lin; Iaciniae ealyeinae 1%/, lin. longae. Diflert a M. nummularia caule erecto, fo- lüs majoribus, pedunoulis elongalis ete. 168. Colobanthus Kechleri Ph. C. herbacens, cae- spitosus, glaberrimus; foliis coriaceis, confertissimis, imbri- entis, triangulari-Iimearibus, aoulis, vix mueronatis; floribus in apice ramnlorum sessilibus, pentaphyllis; calyce capsulam quinquevalven: superante. 28: Bi. 65 Heli, 44 690 In ireto Magellanieo ad Elizabeth Island legit orn. Leohler; in Andihus depart, Linares om. Germain. — Caespites densissimos format diametri tripollicaris ei ultra, sed minime lignosa est, Folia 1 — 1%, lin. longa, calyx 1%/, lin. longus, sepalis lanceolatis, acutis; capsula- calyce dimidio vix longior est. — Facili negotio a C. Billardieri Roribus omnino sessilibus, et eapsula calyce multo breviore, et a C. Benthamiano caulibus minime lignescentibus et nn- mero .quinario floris distinguitur. Figura in „Voyage an pole du and“ tab. 17. fig. F, data satis bene cum nostro convenit; €. amuscoides Hook. vocatur, sed huie in textu partes florales numero quaternariae tribnuntur, et in figuris vertissime guei- nariae sunt ef. fig. 1, 2 ei 17, sicut eliam in explicatione iconum capsula quwinguevalvis vocatur. Sic! 169. Calandrinin setosa Ph. C. suffruticosa, ramosa, ramis perennantibus brevibus, petiolis persisientibus din ve- stitis; ramalis floriferis erectis, filiformikms, pubescenlihus; foliis ad basin ramulorum confertis, lineari-lanceelatis, sient calyx pilis albis appressis vestitis; foribus terminalibus eiren 5— 8, panieulam brevem formantibus; sepalis inaequalibns, apice tridentatis, majore Jate ovato; corolla purpareo- viola- cea, sepala bis aeguante; antheris rubris elongatis. In Andibus prov. Santiago erescit, — Caules k%, poll. longi; folia 3 lin. Ionga, */, lin. late, sepala 2%, lin longa, 170. Calandrinia graminifolia Ph. C. acaulis; radice earnosa, 1 lin. erassa; foliis ereetis, Yinearibus, 3—-4 poll, longis, vix 1 lin. latis, glabris ant hirtellis; pedunenlis uni- Horis, folia paullo superantibus; foliolis ealyeinis 7 lin. Ion- eis, ovatis, peraontis, integerrimis, vel uno alterogue denie utrinque appresse serratis; corella alba, calycem superante, 691 Ad lacum Melvarco in .deolivi orientali Andium dep. Linares legit orn. Germain. — Differt a €. affin foliis ereetis, angustioribus, perfecte linearibus neque versus apioem latioribus, pedunoulisque elongatis, 171. Calandrinia tenuifelin Ph. C. multiceps, cae- spitosa, glaberrima; glauca? canlibus vix pollicarihns; foliis ereotis, basi eonfertis, linearibus angustis; pedunenlis sub- quingnefloris, folia aequantibus, corymhosis; Aoribus purpu- xeis; foliolo calycino exieriore plerumque denticulato. In Andibus depart. Chillan invenit orn. Germain — Radix fere 2 lin. orassa, pallide fusea; pars aörea plantae caespitem densum vix pollieem altum format; folia pollicem louga, vix %/, lin. lata; pedicelli inaequales, alii calycem fere superant, alii eo breviores sunt; calyx 1%/,—? lin, longus. Brasteae ad basin .corymbi foliis similes, sed hreviores. 172. Cnlandrinia hirteBa Ph. C. caule subterraneo ramosissimo; foliis parvis ad basin ramorum confertis, fere rosulatis, spathnlato-linearihus, pilis brevibus hirtellis; ramis ereotis, ®— 3-pollicaribus, 1—4- Noris; bracteis linearibus, acntis, pedicellis brevioribus, cum pedicello et calyce glan- duloso-hirtellis, glutinosis; pedicellis plerumgue calycem bis aequantibus; foliolo calyeino exteriori orbienlari, margine den- iato, apice acaminato, complicatosz petalis purpureis, ealycem his aequantibus; staminibus (mode quingue?), : j In Andibas depart. Einares legitur. — Folia majora 4 lin. longs, vix 1.lin. late; nervas ımedianus subtus valde prominens, margo revolutus; folielum svalycinum exterius 3 kin, longum, totidem latum,. 173. Eiscallonia panienlata Ph. E. glaberrima ; feliis obovatis, in petiolum brevem aftennatis, obinsis, serrulatis ; ftorikus terminalibus in panienlam pyramidalem dispositis; A4# 692 pedicellis calycem snbaequantibus ; laciniis linearibus ohtusis, margine glanduloso -dentatis; petalis . . . . (ovatis?); siylo brevi, onlyeem aequante, stigmate bilobe, In dumetis prope Nahuelbute spevimen quod jam deßo- zuerat legit el. Gay. — Bami virgali, sirieli; folia majora 6 lin, longa, 3%, Hin. lata, dentihus minufis, appressis ser- rate, in parte inferiore integerrima; panienla d—5- pollica- is; diameter calyeis aperti @ lin. — Inflarescentia sua al omnibns speciebns ebilensibus distinetissima est. 174. Escallonia molis Ph. E. toin hirsnfo - pnbessens; folis obovato -oblongis, in petiolum attennatis, argute serra- is; racemo terminali, laxo, folioso; dentibus calyeinis tri- angulari- subulatis, magnis; petalis roseis, spathulato - elon- gatis; atylo elongato. Prope Falparaiso legit om. Germain. — Folia 16 lin, longa, 8 lin. lata; calyx fere 3 Jin, longns, denlibns tubum aegnanlibus; petala 5 Im. Jonga. — Differt alı BE. revalute, eui propier pubessentiam et folia proxime accedit, foliis paulio angustioribus, racemo laxo, paucifloro, dentibus ealyeinis du- pko Tongioribus, corollis roseis, Dentibus calyeinis convenit eum E.rubra, a qua puhescentia et foliis magis ovatis, hand resinose - punolälis siatim diagnoseiter, 175. Hacallonia zosen — . E, ramulis novellis pube- scenibus, caeterum glaherrimn; foliis lanceolatis, achfis, ap- Presse -serrulatis, Iuferins pallidioribus, venosis; Heribus per raoemos breves, pauciloros, laxos dispositis; dentihus ealy- einis subulatis hrevibus; petalis Iineari -spathulatis; stylo elongato. Ad radicem velcan! de Osorno dieti legi. — Frutex 6 ad 8-pedalis. Folia 18 lin. longa, 5 lin. laia; peduneuli 3 lin. longi, pedieellis duohns subwatis plerumgue muniti; stylne 695 8%/, lin. longus. — Differt ab E. carmelita Meyen foliis duplo longioribus, minus coriaceis, distinete venosis, appresse serrulatis, nee dentaio-serratis, pedunculis longioribus, ovario breviore, stylo longiore, ramnlis puhescentihas. 176. Eiseallonin rupestris Ph. E. glaherrima, etiam in ramalis nevellis; foliis parris, obovaio-oblongis, arutis, ap- presse serratis, in petielum sensim attemnatis, floribns pani- eulatis; dentihus calyeinis subulatis, hrevihus ; pedieellis gra- eilibus elengatis; petalis lineari-spathnlatis; stylo elongato, Una eum priore legi, — Frutex bipedalis, folia 6 Iin. longa, 3 Im, lata. — Differi ab antecedente foliis multo mi- noribus, brerieribus, minus distinete venosis et venis paueio- ribus modo 2 vel 3 wtringae, nec nom ramulis glaberrimis; ab E, carmelita vero foliis minus coriaceis, minus spathula- is, appresse serratis neo profunde dentato-serratis, folüs flo- ralibus minoribus, bracteiformibus , Jinearibus, 177. Escallonia Fonki Ph. EI, giaberrima, foliis ob- ovatis, plerumgue obtusis, cuneatis, vix venosis, acute inciso- dentatis (demtibus mucronatis), basi integerrimis; Noralibus laneeolatis , oribus ad apicem ramorum axillaribns, racemum brevem 5—— 8- forum lormautibus, breviter pedicellatis; den- bus calyeinis iriangulari-Iamceolatis; petnlis linenri- spathu- latis, siylo elongato. Ad radicem vwlcan; de Osorno diei ad 3 — 4000 p. s. m, ipse inveni, in Andibus inter Iuus Todes los Santos ei Nahuelhuapi om. Dr. Fr. Fonk, Frutex humilis, bipeda- lis; folia 6 Im, longa, 4 lin. lJata, dentibus oc. 9 utrinque; pedieelli 1 Fin. longi, inferiores ex axilla folii normalis oriundi, superiores folio minere, Janceolato basi fulfi; calyx et corolla win E. carmelita, a qua foliis minus coriaceis, latieribus, inferioribus reiusis differt. Woliorum forma ad E, serraram 694 acöedit, quae vero petala omnino diversa habet, nec non flo- ves solitarios. 178. Brcallonia araucana Ph. E, glaberrima; foliis ehovatis, oblougis, appresse serratis, basi attennatis, infeger- rimis; Aoribus solitariis; laeiniis ealyeinis subulatis; petalis elongatis, lineari-spathulatis, stylo elongato. In Andibus prope Santa Barbara legit el. Gay.— Fo- lie ad summum 8 lin. longa, 31/, Hin. lata, praeier neryum medium evenia; petala 3%/, lin. longa., — Foliis et floribus solitarüs eum E. serrata convenit, ent vero petala oblongo - ovata et stylIns brevis; ab 3, berberöfolia, quam unice e de- scriptione cognoseo, differt foliis acutiuseulis, appresse ser- ralis, nee crenato-denticulatis, dentienlis glanduliformihus; petalis 3Y, nee 5 lin. longis; ah E. alpina autem glabritie omnium partinm distinguiter, 179. Eseallonin chonotien Ph, E. glaberrima; foliis oblongis, utringue aequaliter acuminatis, appresse - serrulatis, venosis; florihus ad apices ramulorum axillaribus, racemum foliatum formantibus; dentibus cnlyeinis brevissimis aeumina- tis; petalis spathulato-linearibus, stylo elougatis. In insulis Chones dietis detexit ol. Dr. Fr. Fonk — Folia 9 lin. longa, 3 lin. Jata; potala fere 5 lin. longa, — Differt ab &. curmelita foliis ntrinque aequaliter acuminatis, appresse serrulatis, ueque obovatis erenato-dentatis elc.; ah E. Jlorida, quam nondam vidi, foliis Jatiorihus (in.E, Alorida 7—11 lin, longa, et modo 1%, lin. lata dieuntur) etc. 180. Aralia? paniculata Ph. A.? fruticosa, inermis, glaberrima ; foliis louge petiolatis, quinatis; foliolis lanceola- tis, margine grosse et argule serratis; floribus panienläfis; umbellnlis mode hifloris; pedieellis florem aequantibus; mar- gine calycinali brevi, quinquedentato ovarium turbinatum co. 695 ronante; pelalis quingue ovatis, demum reflexis; staminibus totidem, petala aequantibus; stylis . . . . Prope Corral portum Valdiviae ereseit., — Petioli tri- pollicares; foliolum majus 3 poll, Jongum pollicen latum, dentibus 16 — 20 niringne mmmitum; pedicelli satis erassi, vix 2 lim. longi. Stylos nullos inveni, an planta aboriu dioiea? — Inflorescentia nec non foliolorum forma valde a reliquis duabus speeiebus chilensibus differt. 181. Azorella muscoides Ph. A. humilis, dense cae- spitosa; foliis confertissimis, subreeurvis, rigidis, minutis; petiolo ovato, alho, hand eiliato; lamina pstiolo minore, tri- Partita, superins pilis albis vestita, lohis linearibus obtusisz umbella suhsessii, quinguelora; involnero jufandikuliformi, quingueßido, laciniis Hineari-laneeolatis, acutis, hasi utringue dente ve) eilia munitis, pedicellos aequantibus. In Andihus prov. Santiago et Linares invenitur. — Pe- tolus 1%/, lin. longus, fere 1 lin. latus; Jamina %/, Tin. Ion- 83; involuerum toiam 2 lin. longum; pedicelli %, lin. -— Dif- fort ab Ad. madreporica Olos foliis haud appressis; vramulis inde hand prismatieis, petiolis Tatioribus, albis, ete. fruetns matnros non vidi. 182. Azorella bryoides Ph. A. deuse enespilosa, fasli- giata, kumilis; loliis eonfertissimis, patulis, rigidis, parvis; petiolo oblongo, alho, hand eilialo, a lamina ovais, obtu- sinseula, integerrima, demum glaberrima haud distinoto; um- bella sessili, subquinquellora ; involnero pentaphylio, foliolis lanceolatis, eiliis aeque longis, albis in basi munitis; pedi- eellis nullis; calyce glaberrimo. In Andibns depart. Chillan legit orn. Germain — Pe- tolus 1 iin. longus, %, lin. Intus, a Inmina ?/, lin. longa unice eolore sed non sirietuma marginis distingnitur; haec sub 6596 initio uiringue ad hasin pilum album offert, qui meox devidit; flores in umbella perfecte sessiles sunt, — A priore, eui ha- bitu proxima, nee non ab „A. madreporica jam lamina inte- gerrima; a monantho umbella 5-fora; a bolacina koliis multo minoribus, omnibus indivisis; ab Hookeriana foliis multo mi- noribus, ealyce glaberrimo; a cuespilosa umbellis perferte sessilibus etc. disorepat. 183. Azoxclia nervosa Ph. A. dense caespitosa, ra- mosissima; foliis confertissimis imbrieatis; petiolo vaginante, eiliato- Gmhriato; limbo profinde trifido; inciniis linearibns, ‚ obtnsiuseulis, margine carlilagineo et nervo mediano promi- nente praeditis; umbellis sessilibus, 1— 2- foris, Ad Taitao in archipelago Chonos dieto ad c. 2000 p. 8. m, legit orn, Dr. Fonk. — Petioli 1 lin, longi, %, Iin, lati; lamina 2 Hin. longa, 2 lin. lata, — Similis „d. Zycopo- dioidi e freto magellanico, sed facili negotio distinguitur Ja- einüis foliorum obinsioribns, margine cartilagineo et nexvo me- diano prominente praeditis, nec non umbella paueiflöra. 7 184. Crnikshanksia Bustillosii Pi. Cr. perennis, multicanlis, einerea; foliis oblongis, acntis, in petiolum bre- vem attenuafis; stipulis snbulatis, viridibus, integerrimis, de- eiduis; foliolis ealyeinis dnohus stipitatis profunde cordatis, orbieularibns, vix emarginatis, demum violaceis; tulo corol- ige Sliformi, In Andibus prov. Santiago legit orn. Vine. Bustillos, — Rami 5-pollicares; petioh vix 4 lin. longi, vix distineti; lamina folii 5 lin. longa, 2%, lin. Int. — Cr. Monttiana faeillime stipulis viridibus, subulatis, deeiduis, nee scariosis, comnatis, ovalis, persistentibus; foliis longe brevins peliolatis; foliolorum ealyeinorum appendieibus lange majoribus, haud emarginatis; hand mueronatis, a Cr. hymenodoute colore ar 697 einereo, non albo, foliig angustis, corolla filiforni; a Cr er- partita mihi duratione perenni, radiee multieauli, foliis con- fertis; foliolorum ealyeinorum appendieibns hand mueronatis distinguitur, 185. Hedyotis chiloönsis Ih. H. tenella, glabra, vae- spilosa, repens aut adscendens, inferne ad nados radivans; foliis minutis, ovatis, obtusis, subsessilibus; stipulis aullis; pednweulis terminalibns, mmifaris; Boribus hermaphroditis, te- trandris; calyee hirto; staminibus inclosis. Prope Catbuco aliisque locis insulae Ckilos reperitur. Sinillima H. uniflorae est, sed floribns hermaphroditis te- trandris gaudet. 186. Valerinna cordata Ph. V. herbacea, glaberrima ; foliis radicalibus ovatis, cordatis, obtusis, inlegerrimis aut vix repandis, petiole laminam sahaegeante; canlinis inleriori- bus similibus sed acutis, breviter petiolatis, petiole basi dense vliolato; superieribus sessilibus, ovato-lanceolatis, grosse serrato- dentatis; bracteis linearibus, obtusis,. integerrimis; panicala pyramidali; fruetibus oblongis, glabris, Ad radicem vulcani Pise sen de Osorno dieti ad eirea 2000 p. s. m. inveni. — Gaulis pedalis, tetragonus, hasi 1%, iin, erassus; folia radiealia 2 poll. longe, 1”, poll. lata, petiolo 1%, -pollieari fulta; folia caulina inferiora Iongitudine radicalia aequant, vix angustiora sunt, sed petiolus iis modo 6 lin, lougus, et apex acutus esi; paris sopremi sessilia, 18 iin. longa, 9 lin. lata, ad basin dense eiliata; hractene in- feriores basi eiliatae, illae ad basin panicnlae 5 lin. longae, 1 lin, latae; superiores hasi glaberrimae; corolla quinque- lobn alba, diametri 1%, lin.; stamina exserta. Fructus ma- turi non suppeiunt, — F. Zapathifoliae afluis videlur, sed folis radiealibus ovatis, obinsis et vaulinis supremis exquisite 698 dentatis differre videtne, — Radix iam effvax uli Ma Pr of- ‚fsinalis videtur. 187. Valeriana Fonki Pi. Y. herbacea, glaberrima; radice multicipite; caulihus ereetis, sexpolliearibus; foliis eo- viaceis; radiealibus eonferlis, spathulatis, wargine repando- dentalis; caulinis paueis, vel squamaeformihns ohlongis, infe- rioribus obtusis integerrimis, superioribus acutis, limbriate - dentatis, vet radiealibus similihus; panienla contracta, feueti- fera laxa; vorollis magnis, carneis; staminibus exsertis; Iru- etibus magnis, oblongis, compressis, aneipitibus, dorso ca rinatis. . In monte «. 5069 p. alto inter lacus Zodos los Saneos et Nahuelkuapi logit own. Dr. Fr. Fonk. — Folia radicafia usque ad 2 poll, longa, 6 Fin. Int; envlina, nnmore 3 — 4 parium, vel 4 lin. longa, caule vix latiora, squamaeformia, vel 6 lin. longe, spathulara utringue dentibus 2 — 3 maznis munita; panienla Borens vix 6 lin., fructifera 16 kin, longa; eorolla 31. longa; fructus (nondum perlecte matnrus) 3 Hin. len- gus, 13/, Yin. lafns, 188. Valeriana, foltosn Pl. Y, herbavea, glaberrima; eaulibus 9-pollicaribus, basi multifolialis, foliis eoriaceis, in- ferioribus louge petiolatis, ovalis, acutiusculis, sinunto -den- tatis; superioribus Iyrato- pinnatiidis; supremis fere pinnafis, trijugis, lacinlis ommibus Imearibus, integerximis; panienla parva, contracta; corollis 2 Hin, longis, albis; genitalibus subinelusis; £ruetu glaberrimo, costate. In Andiyus depart, Chillen legit or. Germain — Foliis inferioribus interdum petiolus 2%, -pollicaris, Iamins 2%, poll. longa, 1%, poll, Jaia, dentes utringue 3— 5; folin eanlina infma subsessilia, lobum terminalem folio radieak similem et utringue lobulos ® — 3-lineares, ohtusos habent, +i 699 Pagina inferior interdum purpurea est, Differre videlur a sparsiflora panieula contracta; eadem nota nee non fructe glaberrimo a F. hebecarpa differt, 189. Valeriana Imtescens Ph. V. feutescens, glaber- siiha; ramis virgalis, reciis, qadrangnlis, in angulis scabris; foliis salis Jregnentibas, 20 lin. longis, trinerviis, Hinearibus, sessilibus, infimis spathulatis, medianis apice basique atie- muatis, supremis hasi lata sessilibus, remotis; fere omnihus margine utroque dentibns 3 satis magnis praediiis; panieula sontraeta, paneiflora; eorollis magnis, 3 Iin, longis, siceis Inteis; genitalibus inelnsis; fructibus . . . . In Andibus depart, Linares legit orn. Germain — Bami 10— 12-pollienres, 6— 7 paria foliorum gerunt ; infe- riora 16 lin. longa, 3 lin. lata, subspathulata, obtnsa; nervi in pag, superiore et margo basalis pilis brevibus seabri. — Simillima F. graeilipedi Clos sed in hae folin mode 6 — 8 iin, longa, obsolete nervosa, dentibus minnlis pracdita, es fo- res triple minores sunt. Flores in speeiminibus, quae in An- dibus prov. Santingo legi, sicei pariter Intei sunt, neque rubri ui asserit cl, Clos. 190. Valeriana oreocharis Ph. YV. herbacer, glaber- rima, radice multieipite; eaulibus erectis, pedalibus, superins andis; foliis herbaceis, inferioribus integris, oblongis, acutis, basi profunde dentatis, petiolo ‚subhrevieribus; eaulinis infe- rioribus Iyrato - pinnatilidis; panieula elongata, subeylindrica, laxa; Horibus divisisz femineis minulis, siylo exserto, stig- mate trifide; fruetu glaberrimo, oveideo, trileeulari, tri- sulcato , monospermo. Andes depart. Linares hanc speciem alıni, — Petiolus foliorum inferiorum 15 lin. longus, lamina 12 lia. long, 6 lin. Inta, basi dentes profundos 3 — 3 ufringue habet, deinde 700 orenata est; folia raulina inferiorn lobum terwminalem maguum, follis radicalibus similem et utrinque basi Jolulos 4 — 2 osten- äunt; supremis Jobi omnes lineares et subaequales sunt. Pa- nicula 5 poll, longa; rami ejus inferiores demum distantes, breves, diehotomi, ramılis apertis, eum Hore sesshi in axilla; coxellae 2 vix 1/, lin. longae; frnetus enlyce longe plumeso eoronatns, 1 Hin. longus, oveidens, in dorso cellulac fertilis plauiuseulas; sulei profundi tres cellulas inter se dividunt. — Species stigmatibus trihus valde singnlaris; practeren a F. sparsiflora $ruchn ovoideo, minime compresso, ab hebecarpa fruetu glaberrimo eie. diseriminatur, 191. Valeriana grandifolin Ph, V. herbacern, glaber- rima; enule ereeta, 3 — 3-pedali, tereti, folils radicalibus magnis, pinnafim serlis; foliolis quadrijngis, ovato-oblongis, basi sinuato-dentatis, supremo veligua fere bis aeqmante; caulinig paueis, parvis, rematis, eaelerum radicalibus simi- Ibus; paniesla 1 —1%/,-pedali, ramis subsexjugis; Neoribus 8ioieis, 2 minutis, stylo ineluso; fructibus parvis, ovoideis, derse locali fertilis hispidulo; ealyce plumoso, Prope Taleahuane, pertum urbis Consepeion Deeembri 1836 specimen legi. — Canlis vix ulısa lineam trassns, Yix striatus; folia radicalia novem pollices longa, fere a basi pin- »ulas gerunt, terminalem 4-pollicarem, 21 lin. latam; corolla vix ®/, lin. longa; fenotus 1 In. longus. — AP. magna Clos Gay I. p.227. (ubi loous natalis omissust) feliis radi- ealibus 4-jngis nee 5—6-jugis, foliolis nunguam subpinnati- fidis, fruetu hand complanato satis differre videtur. 192. Valeriana valdiviane Ph. V, caule herbareo, erecto, simpliei, quadrangulo, ad angulos pilese; foliis radi- calibus caulinisqgue pinnatis trijugis; pinnis lanceolatis, grosse dentatis, infimis multe minoribus, terminali maximo; panieula a nn re Po Be Lo dm ui so elongata, 5 — 8-juga; fructibus giahris, compressis, rugnlato- granulosis, In castrorum muris prope Corra/ legi Decembri Nloren- tem, — Canlis 2%, -pedalis; folia radicalia 4 poll. longa; lobo terminali sc. 27 lin. longe, 18 lin. late; frnetu modo %, lin. longe, A Fi. virescente foliis erassis, pinnulis grosse dentatis, fruetn glahro; a F. magna foliis irijugis neque 5- ad 6-jugis diserepat. 193. Valeriana Roribundn Ph, V. herbacen, canle ereeta, glaberrimo, folialo, quadrangnlari; foliis inlimis paucis simphieibus, reliquis omnibus pinnatis, twri- vel pentaphyllis, lobe impari longe majore, ovale, acuio, repandeo-dentato; panionla elongata, ramis subquinquejagis dichotemis flores aumerosos confertos gerentibus; corolla minima; genitalibns inelasis; frnetu parvo, ovato-globoso, glaberrimo pimetato- rng080 ; locnlis tribus subaequalibus; calyce plumoso,. In regione litorali prov. Valparaiso ad S, Antonio legit orn. Germain. Caulis 2-—3-pedalis, folia caulina inferiora 4 poll. et ultra ionga, lobus terminalis seilicet 24, poll, lon- guns, 1%/, poll. latus; canlina per quingne paria disposita. Species haee fruotihus subglobosis, infatis ab aflinibns faeili negolis distinguitur. 194. Valeriana kaxa Ph. YV. herbacea, glaberrima; vanle tripedali, tereti, fistulose; foliis carnosis; valiealibus integris, oblongis, uiriaque attenuafis, simnatis, petiolum aegquantibus; oaulinis pinnatifidis, pinnis 8—5-jugis, foliorum superiorum omnibus aequalibus, oblongis sen Jinearibns; ob- tnsis, uno alterove dente niringue munitis; panioula elongata, laxa; ramis subsexjugis trichotomis, ramılis pauczfloris, vorolla medioeri; genitalihus inclusis; fruclu eompresso, Ia- geniformi, glaherrimo; calyce plumonro. 702 in Andihus depart, Chzllan reperit om. Germain. — Canlis %Y, lin. erassus; folia radiealia petiolo 2%, poll. Ion- go, sensim in laminam abeunte fulta, fere 3 poll, longa, %4 poll. lata; folia eaulina sessilia, mediana 3 poll. longa, Jobis 10 lin, longis, 3 lin. latis; corolla 1'/, lin. longa, frncins 2 lin. longus. — P% sparsiflorae Clos similis videtur, sed omnibus partibus major est, folia radiealia inprimis majora, angustiora; caulina inferiora jam heptaphylla, neo triparlita, kobi subaeguales nee terminalis malte major etc. 7. hebe- carpa fructihas pubescentibns etc, valde diversa. 195. Valeriana elarionaefolia Ph. V. herbacea, gla- berrima; eaule tereti, sexpollicari; foliis coriaceis, fere omni- bns radivalihus, rosulatis, oblongo-linearibus, lobato - pinnati- fidis, lobis suborbienlarihus, fere -imbrieatis, basin versus deenrrentibus, utringue 8; canlinis per fria paria disposilis, parvis, profundius pinnatifidis, laeiniis linearibus; panieula breyi, compacta, paucilora; corollis satis magnis; genitalibus inelusis, fructu glaberrimo. . Prope lacım Mawarco, qui jam in orientali Andium la- tere jaeet repperit orn. Germain. — Radix erassitie pennae gallinacrae; folia radicalia 3 poll. longa, 10 lin. lata, sengim in petiolum follaceum utrinque 1 —2-dentatum attennala, ad 1/, latitadinis niringne ineisa; folla canlina vix 10 lin. long®; panicula durante forescontia vix 9 lin. longa; eorolla 14/ lin longe. Fructus matnri non adsunt. Species foliornm farıa valde disfineta est. 196. Valeriann pilosa Ph, V. suffrutieose, canle ercelß, tereti, striato, hasi_piloso; follis pinnatis in petiolo nervisgu® pilosis; folielis %—3-jugis, oblongis, acutis, paucidentalis, terminali maxime, suhorbienlari in foliis inferioribns, oblong® acnto in superioribus; panienla maxima, finetifera laxissimas 703 ranis sexjugis, patentibus, diehotomis; corollis minimis; fru- etu lageniformi , eompresso, puhbescente; ealycr plumoso, Prope Ozxillota legit orn. Germain. — Canlis eirca 3 —4-pedalis ; folia inferiora in ramis florentibus emar- cida, in ramis sterilibus quaerenda, ibique 3%/, poll. longa; foliolam (erminale usque ad 18 lin. longum, 1% lin, latum; foliola lateralia 12 lin. longa, 6 lin. lata; panieula 1%, -pe- dalis; rami inferiores 6 poll. longis vorella vix 3/5 lin.; fru- sts 1 lin. — A F. regular: Clos canle foliisque hirsutis etc, discrepat, a I. pellata Clos, quae pariter caulem hir- “utum ostendit, foliis magnis, foribus per panieulam maxi- mam, laxam dispositis neque eorymbum terminalem forman- fibus etc, 198. Decosten racemosa Ph. D, subscandens; ramulis teretibus, verruculoso- asperis; foliis coriaceis, ovato -lanceo- Ialis, tinerviis, plerumgue integerrimis, raro versus apicem io alterore dente munitis; Noribus racemosis; pedunculo com- mu pedicellisgne brevissime hirtellis purpureis; corollis Z' pur- Pureis; 9... .; fenetibus ovatis. Prope Corral et Niebla in portu Valdiviae oceurrit. — Frutex ramosissimus; rami eirea 7- pollicares; folia canferta, hrevissime petiolata, 25 lin. longa, 11 lin. lata, coriacea tri- Nervia; racemi fere bipollicares, inferius audi; pedicelli pa- jenes { lin. longi; corollae A diam. 11/, lin. Fruetus im- maiuri 3 Yin. longi. Hune pertinere videtur ramus radiealis sterilis foliis Iatioribus in petiolum attenuafis, usque ad 3 Poll. longie, 11/, poll. latis, apicem versus dentibus magnis 1-3 irregularibus praedisis munitus. — Faeili negotio a D. Fuscifolia Gay foliis integerrimis negne apioe tridentatis, prae- ter vonas tros prineipales haud venosis et inlloresceutin raco- -Mosa neque panicnlata distingnilur. 04 199. Betken heterophylia Ph. B. annua, yliaberrima; caule debili, proeumbente; foliis polymorphis, inferioribus longe petiolatis, ovatis, snbintegris vei dentatis, medianis saepe dentibus longis acutis fere palmatis sive Iyratis, rameis linearibus, in petiolnm attenuatis integerrimis; floribus minn- tis iriandris, achaeniis laevibns, glahris, hiconvexis, in venfre teinerviis. Prope /a Serena locis Inmidis Septemhri 1836 leg. cl. Gay et in herb, sub no. 23/104 reliquit. — Caules pedales, graeiles; internodia 2—3-pollicaria; petioli foliorum inferio- rum 10 lin. longi, lamina 6 lin. longa, 4 lin, lata. Flores terminales et per cymas axillares in ramis elongatis disposili, (Continxabitur) Plantarum novarım Chilensium Centuria tertia. Austore Rudolfo Amandeo Philippi, Mist. mat, in Univoreitate chilensi proikssore elc. 200, Gymnocaulun Ph. nov. gen, Calycerearım. Capitulnm muliillorum, glohosum. ‚Involuerum nullura, Ioco efus nnum alterumre foliolnn eonspieitur. Rereptaculum Subglobosum , peleis parvis, viridihus, saepe Äliformibus Mustum. Flores distineti; ealyx turbinates, limbus superne güinguefidus, Iaeiniis in uliis brevissimis, squamaeformihus, in allie elongato-spinosis , induralis; eorollae saperne tuhns Aliformis, longus, seusim ampliatus, strietura parum manifesta » limbo infundibuliformi, quinqueiido distinetus. Stamina, Pietillam, frnetus at in Calycora, Obs, 1, Genus hocve fere unive vapitulo globeso et de- kei involneri m Calycera distingaitun — 2, Calyceris co- tollae Tance abrupte inflata dinstinetae ah auetoribus fri- bunter, sed in & balsamitaefolia Rich. et C, eryugioidi Clos tnbus, ut in nosira, versus faures sensim ampliatus est. = % ‚Leuoooera Turez. ex men sententia uniee dorihus fe tameris a Calyceris distineta est, %8r DA, 04 Hei, 45 706 Gymnocaulus viridifiorus Ph. G. peremnis, glaberri- mus; caulis subaphylius, scapiformis, 5-polliearis, 2/, Im. erassus, ieres, monoeephalus; vel-paullo supra basin ramo nnico munitus, qui folio parvo suhpinnatifido fuleitur. Folia fere omnia radieslia, numerosa, spathnlata, longe peduncu- lata, laciniato-dentata (petiolus 2./, poll. longus, lamina 10 Yin, longa, 7 lin, Tata), Diam, capituli 16 lin.; calyx 1 lin. longus, eum corolla, staminibus styloque intense viridis; eorolla 31% — 4 lin. longa, laciniae limbi ovato-Iineares; spinae fructus valde inaequales, ires praeseriim majores, in fraetu immaturo jan 7 liu, longae. In Andibus depart. Linares unicum speeimen invenit or Germain. 201. Calycera sessiliflora Ph. C. annua, eirea 8- pollicaris; foliis eblongis, in peliolum attenuatis, remote den- tatis; capitule primo fere radicali, reliquis in dichotomiis canlis subsessilibus; involuero semigloboso, capitulum aequante; fructibus aliis spinis 5 eomplanatis, achaenium vix superan- tihns coronatis, quingnecostatis, larvibus, allis dentibus bre- Yibus terminatis, quinguangularibus, angulis rugosis, In planitie provineiarum centiralium erescit; prape Outl- tota legit orn, Germain, prope Santiago (Cerro de Bravo) ipse, Folia inelaso petiolo 2% poll. longa, 5 lin, Jata.— Die fert 2 C. eryagioide caulibus glaberrimis, eapitulisque aub- sessilibus; spinae etiam minores videntur. 202. Boopis multicnulie Ph, B, glaberrima; eaulibus ® vadioe plaribus, ereetis, subnudis, 1 — 3-cephalis; folis vadiealihus profunde pinnatiidis, fere pinnatis; petiolo usque ad medium nudo; lohis 4——-5-jugis, ahlengis, ohtnsis, pin- natifido - dentatis; canlinis binis teruisre, aubsessilibus, piNNd- tißdis, laciniis demum integerrimis; pedunenlis elongatie audis; 707 squamis involueri integerrimis, attennatis; vel una: alterave spathulata, tridentata; paleis Innceolatis et setaceis; vorolla- tum elongatarım limbo alle. In Andibus depart. Linares invenit om. Germain. — Caules pedales; folia radiealia 31/5 poll. longa, tere usque ad %/, nnda; lobi 7 Yin, longi, absque dentibus 21/, lin. lati, basi attenuati, dentibus utringue 2? — 5, magis minusre elougatis; foliis canlinis sensim hrevins petiolatis; pednneuli ®Y/g-pollicares, perfecte audi; diam. eapitulorum fere polli- “aris; corollae 3 lin. longae, peniamerae, Calyx, stamilia, siylus, fraetas nt in genere. 203. Boopis graeilis Ph. B, annua? ramosa, glaherri- ma, glauca, eirca 9=polliearis; foliis pectinetis, ambitu ob- Iongo - linearibns, dentibus utringue 3-5; superioribus bre- vins dentalis, supremis integerrimis; sgnamis involueri ultra medinm eonnatis, late-triangularibus, foscnlos aequantihus; Paleis paneissimis, in formam piloram reductis; corollae bre- Yia tube subeylindrieo; fruein quinguecosiato ete. in eollihus ejusdem departementi occurrit, — Radix alba, "amosg, vix 1, lin. erassa; enulis a basi valde ramosas, Striatus; folia inferiora 10 lin. longa, rhachis perfecte linea- !is, 3, lin. lata, dentes 1%, lin. longi, vix 1/, In. lati; pe- Iron 5-12 iin, longi, nudiz; diam. eapitnlorum 41/, Rin.; longit. eorollae modo 11/, Hin,; tubus viridis, Imbus albus, — Proxime accedit habitn ad B. Zeucanthemum, a qua tamen Slabritie, colore glauco, involuero longe diverso, primo ad- Speetn diserepat. Tinbus corollae brevis et palene fere ob- Soletae ad eondendam noyum genus suffieere mihi non vi- dentar j 204, Boopis graminen Rh. DB, perennis, glaberrima; *anle erecto, virgato, strinto, simplieissime, manocephalo, Y 45* 708 snperius nudo; foliis elongato -Jinearibus, integerrimis, erectis, radicalihus conferlis, basin versus augustatis, eaulinis sen- sim brevioribus, involuero eirca S-phylio, capitulum aequante; paleis setaceis; tnlo corollae brevi. In Andibns ejusdem depart, Zinares legit om. Ger- main. -— Radix alba 31/, lin. erassa; caulis pedalis, basi ®2-lin. crassus, a medio inde nudus; folia inferiora:31/, poll: longa, 1%/, lin, Inta, uninervia, earnosa, obtusinseuli; diam. eapitnli fere 12 lin,;- curollae 2 lin. longae, omuino albae, tabo minus altenuato et breviore quam in aliis, fere ut in praecedente; paleae lineari-setaceae, basi attennatae fores subaequant vel iis minores sunt, — Habitu aliquantum ad Ga- amocarpham Poeppigü aocelit, sed paleis eie. longe dißert. 205. Boopis spathulata Ph. B. giaberrima, caespi- tosa, caule brevi, erasso, apice in ramulos fastigiatos mono- eephalos diviso, ramis interioribus conluentibus; foliis coria- eeis, omnibus spathulatis, dentalis, eaulinis confertissimis; sqnamis involneri 5, ovato-triangularibus acntis; foribus emnino viridihus, pentameris, involueram superantibus ; paleis subnullis, In Andibns depart. Lönares ocewrit, — Caulis 4 poll. altus, 5 lin. erassus, radicem versus atienuatns; folia 24a 3 poll. longa, & lin. lata, grosse ineiso-dentata; diam. capi- tuloram 'eirca 8 lin.; eorollae 31/, lin. longae, tubo Aliformi, versus fäuces sensim ampliato, sirietura aligua limibum quin- queidum a tube separante; calyx, stylus, stamina, omnino ut in genere, a quo unice paleis fere omnino deficientihns differt. — Habita et praesertim foliorum forma ad B. scapt- geram Remy apud Gay accedit, sed foliis confertissimis, TA“ pitulisque in foliis sessilibus neque. peiluneulo nude Fultis fa- eillime distinguitur, nt alios charaeteres taceam. ?09 206. Eoopis Gayana Ph. B. glahberrima, dense 'caespi- loga; ramis suhaphyllis, centralibug coniluentibus; folfis ‘co- viaceis, vadiealibus ambita linearibus, pinnatifidis, ultra me- dium nndis; Jaeiniis oblongis obinsis, squamis involueri ultra medinm connatis, lato-linearibus, obtusis; corollis brevibus, subeylindrieis, membrana exteriore tubi hyalina, ab interiore viridi remota; paleis setaceis. . In Andibus prov. drauco ad Santa Barbara legit cl. Gay Devemhri 1838, et sub no. 1491. in herb. reliquit. — Folia radiealia usgae ad 21/, poll, longa, lamina se. 1 poll. longa, cum lohis 41/4 lin. tata, lobis utxingne 4-5; pedun- wis. rami peripheriae pollicem longi, 2%/, lin. erassi, ante “apitulum saepe folio fnlti; diam. eapitulorum majornm 9lin., horum involnera lacinias limbi hrevissimas habent; in eapi- tulis minoribus Ineiniae longiores sunt, Corollae albae, vix 2 lin. longae; dentes valyeini distineli, ut in genere, 207, Boopis compaetn Ph. B. ncaulis, glaberrima, eae- Spitosa; foliis rosulatis, Jineari -spathulatis, infegerrimis, co- riacels ; eapitulis in apiee radieis dilatatae sessilibns, con- Mmentibus; involueris inde irregularibus;- paleis paneissimis, setaceis; dentibus ealyeinis (dum floret) obsoletis; tubo corel- Iae brevi, eylindrieo, membrana exteriore tnbi hyalinn ab in- teriore viridi remata. In Andibus depart, Lnares ‚union speeimen invenit rn. Germain, Musaei chilensis praeparator. — Folia 26 lin. longa, 8 lin, lata, obtusa, sensim versus basin allenuata, Capital in massam diametri fere bipollicaris aggregata, ex- teriora, separata, interiora vero confluentia; ovarium 1/, lin. Iongam; eörolla 31/, lin. Jonga, Fructus non suppetunt, Speeies; dentibus ealyeinis obeoletis et involuero irregu- lari, subnullo, nee non tubo ernsso vorollae, hahituque valde 710 ‚distineta videtar, sed aliae speeies, Guyana, caespitosa, spathulata, scapigera transitum ad formas solitas praebent. 208. Mutisin involuerata Ph. M. eaule fexuoso, aptere, arachnoideo-tomentoso; follis ovalis, cordato -amplexieaui- bns, corinceis, grosse spinose -dentatis, subins arachnoideo- tomentosis, eirrho simpliei terminatis; squamis inferioribns in- volneri cordato -lanceolatis, (omentosis, tolum involneram ae- qnantibus, integerrimis; medianis appendienlatis, appendice lanceolata ; interieribus abtusissimis, eoloratis, apiee tomen- t080 - barhatis, : In collibus subandinis Talcaregve Yebruario 1831 leg. el. Gay et in herb. sub no, 786. reliquit. — Folia egregie retienlata, nt iu MM. Üicifolia; involneram ovatum, 9 Tin. longum;. squamae inferiores ejns totidem longae, fere 5 lin. Jatae; Higulae 9 lin. jougae,, sireae atropirpureae. — Differt a M, ilieifolia squamis involneri maximis, caule et’ pagina inferiore foliorum arachnoideo - tomentosis; a M.spinosa,, la- tifolia ete. vero canle aptero, squnmisque invelueri. 209, Mutisin grosse-dentata Ph. M. canle Hexuose Apiero (vix hino inde spinoso sed non alate), superius arach- uoideo ; epidermide alba inferins secedente ; foliis ovatis, cor- dato - amplexicanlibus, coriaceis, grosse et spinoso - dentatis, subins arachnoideo-tomentosis, virrhosis; ihvoluero eylindrieo; squamis exterioribus et medianis appendienlatis; appendicibus Ianeeolatis, extus ıtonentosis; synamis - interioribas glabris, eoloratis, margin tomentoso - ciliatis ; ligulis angustis. In provineiae Sazsiago Andihus loco Salto de agua le- git flins. — Differt a MM. iliorfolie pubescentia, fohts hand retienlatis, appendieibus involueri pluribus, majoribus.. aM. spinosa et latifolia jam caule aptero diseriminatar, et prat- ferea a spinosa appendieihus squamarım involueri haud cor- nm datis, involuero eylindrieo neque ovate, ligulis duplo angn- stioribus (in I. spinosa ligulae 14 lin. longae, 4%, lin. la- tae; in nostro 10 lin, longae, modo 2 lin, latae sunt); a latifolia vero foliis hand retienlatis, suhtus minns tomen- tosis, squamis intimis involneri ohtusis (in M. lazifolia acu- tae sunt). An M. truncata Don? 210. Mutisia patagonien Ph, M. eaule seandente, sub- angulato, subalato; foliis deeuerentibus, laneeolato - linearibus, in eirchum bifidum terminatis, planis, integerrinis, hasi tan- tum uno alterove dente munitis, subtus arachnoideo-lanı- gönosis, sqnamis involueri subeylindrici appressis, ovatis, hand appendiculatis; corollae radiis in parte inferiore subtns dense arachnoideo -lanıginosis. Ad marginem lacus Nahuelhuapi legit cl. Fonk. — Folla 3-3%, poll. louga, 10 Fin. lata, in axilla gemmam gossypmmam foventia; inrolurrum 15 lin. lougum, 7%/, lie. latum; Nosenli radii involnerum acquantes, 3 lin, lati, pur- purei? — Simillima IM. decurrenti, at folia et ligulae sub- tüs arachnoideo - lanuginosn. " 2311. Chondrochilus erenatus Ph. Ch. glaber, glau- eus ve} purpnragcens; eaule brevissimo, 3 — 2-crphalo; fo- Ns versus florem -wonfertissimis, (ransversis, basi truncatis, rolundatis, eirenli segmentum Formantibus, margine crenato- dentienlatis; petiolo Iamina majore, in foliis oralibus longis- sime plumoso- eillatis; squamis involaeri glaberrimis; planis, margine angusto, roseo, subsearioso; lignlis sqnamas inte- riores involueri parum superantihus, roseis, exius pubesoen- bus; Hosenlis disei involuerum aequantibus, basi albis, me- dig viridibus, apice Inteis; alis aniherarum Inteis; parte su- Periore stylorum pnrpurea. In Andibus prov. Santiago prope argentifodinan das dranas ereseit. — Radix simplex ,. quadripolliearis. Canlis 12 2-pollicaris. Folioram Janina 5 Yin. Tata, :3 fin, longa; pe- kiolus 5 lin.; diam, capituli 8 lin,, invelnerum tolidew altum. Pappus nireus, pilosus, pilis vix seähris. — Genus in Flo- rnla atacamensi sondidi a Pachylaena (quam ex deseription- apnd el, Gay tantım engnosee) üiffer: foribns radii foemi- neis quidem sed stamina effoeta lihera gerentihus, queram le, nulla mentio ; labiis Norum disei Y ereetis neqne reroln- tis, stylo fere indiviso, 212. Chaetanihern elegans Ph. Ch, perennis, glaber- rima; caulibus e radiee paueis, pedalihus; foltis radiealibns euneato-Iimearibus, eaulinis exarte linearibus, Jongius acu- minatis, omnibus fere a basi spinose -serrafis, dentibus uirint- que e. 20; foliis Horalibns involsero longiorihus ; squamis in- volneri apice longe sphacelatis. Prope los .dugelos legit cl. Gay et in herbario sub 20. 806. reliquit. — Felia vadicalia 2 poll. longa, 2 lin. lata; caulina mediana 17 lin. longa, 1 Jin. Iata. Speeies glabritie (vix squamae involneri aliguantum serisene sunt) follisgus a basi spinoso-serralis efe. distinetissima est, 213. Chaetanthera'valdiviana Ph. Ch, perennis; eau- \bns e radice pluribus, erectis, 9 — 12- pollicaribus, hirsu- tis, monocephalis; foliis hirsnlissimis, radiealibas conferlis, Jate runeato-linearibus, apice mode paneidentatis; eaulinis angustioribus, ANoralibus involuerantibus, paueis; squamis in- volneri anguste Äinearibns, centro (praefer nervum viridem) argenteis, margine apicali late sphacelato. Valdiviae in praedio mon $. ‚Iuanı legi. — Folia radi- ralin 2/, poll, longa, 3 lin, Tata, — Species hirsutie ab af- finihns distinetissima est, 214. Egariin pellida Ph. E, caule hamili ramosos fo- lie inferioribus oppositis, distäntibus ‚ superioribns coufertis, 18 Tinearihus, euspidatis, pungentibus, lanuginosis, basi prae- serlim lanae densae immersis; involueri squnmis. arulis, me- dianis elliptieis, apice acntis, foliaceis, intimis scariosis, gla- hratis, albis, In saxosis Andium ad dos Patos prov. Cogwimbo legit ol. Gay. Herb. chil. no. 745. — Tota planta vix polliesris, fo- ia viX 3 Yin. longa, 2/, lin. lata. Differt ab E: acerosa to- lüs multe minoribns, squamis involueri. angnstioribns, ariı- üorikus, albis, longe minus lanuginosis. 215. Aldunaten chilensis Reny. Varietas squamis involneri interioribns apice albis, ne que Atropurpnreis, non minus elegans quam forma typiea in Andihus prov, Santiago oeommit. 216. Polyachyrus maerotis Ph. F, ramosıs, arach- 10idens,- demmm glabrinsenlns; foliis basi aurieulatis, pecti- nAto- pinnatifidis, subtus arachneideis, hand deenrrentibus; lobis utrinque eirca 7, oblonge - linearibus, snbintegerrimis; aurienlis magnis orbienlarihus; glomernlis eapitnlorum suh- globosis, In regiowibus Jiteralibns prov. Valparaiso ad S. Anto- ru legit orn. Germain, — Pars superior eanlis aphıylla, in "amos paucos, 1 —2 poll, longos, möonocephalos divisa, Folia vanlina superiora (inferiora in ‚speriminibus desunt) 3 poll. longa, 14 Iin. lata; Ineiniae ad summum 2 lin. Jatae. — Dif- map, Poeppigii (quem nondnm vidi!) vellere nrachmoideo in Pagina inferiore toliorum persistente, lohis foliorum an- Buslis, plerumgue integerrimis, neque „latiusculis dentato - spi- tnlosis“ Ynud deeurrentibus; capitulorum glomerulis subglo- boeis, neque oblongis; a P. Gayi vero auriculis foliornm Magnis, lohis eorum haud retrorsum arenatis, multo longio- fibus, magis distantihus. 714 217. Polyachyrus literalis Ph. P, ramosus, arach- noideus; foliis aurionlatis, haud decurrentibus, pinnatisertis, enbins arachnoideis, demnm glabratis; lobis patentibus, oh- longis, obiusis, sublobatis, margine revoletis; ramis mono- eephalis vel dieephalis; eapitulorum glomerulis subglobosis. Habitat in regionibas literalibus prov. Santiago ei Falpa- raiso. Folia 20 lin, longa, 9 Fin. Tata. — Differt a P. Poeppigit vamis arachnoideis, hand hispidulis, Jobis foliorum baud deniato-spiuulosis ete.; a P. Gays foliis hand deenrren- tibus; lobis longioribus, 'saepe angulato-Jobatis (in Pı Gayi folia ad summun 6 lin. lata et Johi eornın vix Jongiores quam lat); ramis monocephalis ve! dicephalis, neque orymbum ‚formantibas. 218. Nassauvia Iycopedieides Ph. N. glaberrima; eaule deenmbente, ramosissimo; ramis erectis; foliis persi- stentibns, appressis, imbrieatis, ambitn ohovate - orbieularibus, euneatis,-5-Kdis, laciniis linearibus, aeumıinatis, pungenlbus; eapitulis im glomerulum pyramidalem aggregalis. In Andibas deparı. Löinares legit orn. Germain; prop® Antuco ci. Gay herh. ehil. no. 951. — Rami ercen, Rorifert 8—4-pollieares ; folia 3%, Yin. longa, 2%, lin, lata; glome- rulus eapitulorum 8 Jin. longus, singula onpitnla 4 Hin, longa. : 38. Kencerin amoenn Pi. L. perennis; caule ereeto, albo-arachnoideo, Noceoso, superius ramoso; ramulis andis, apice eapitula numerosa, conferta, breyiter pedumenlaia, fere glomerata gerentibus; foliis vadienlibns longe petiolatis, PrO- funde pinnatifidis, subtus niveo-Ianatis, lobis saepe tridenia- is; eaulinis semiamplexieaulibus, snpra glaherrimis, Igeiniis lanevolatis, acnminatis, margine revolufis; pedicellis niveo- tomentosis; sqnamis exteriorihus involueri brevibus, nvaDs lanatis, fuseeseentibus, interiorihug ahlongo- -Ianceolatis gla- herrimis, | | | 715 In Andibus dep. Zinares invenit om. Germain, — Si- millima L. acanthoidi, a qua tamen facillime distinguiter vapitulis brevissime pedieellatis, glomeralis, pedicellis niveo- lanatis, eaule hand glanduloso. Corollac enerulene , alae an- theraram pallide eaeruleae. 220, Chabraea gisbriusenla Ph. Ch. annna, humilis, ramosa, glahrinsenla, pilis breribus, slandulosis hine ind& obsita; Toliis bipinnatifidis, inferioribus longe petiolatis, am- bitu emeatis, oblongo -linearibns ; enulinis in axilla lloceosis, sessilibus aut semiamplexieaulilus; lobis ohlusissimis, roten- detis; enpitnlis ad apirem ramorum congestis, pleramgne tri- bus, subsessilibus; squamis involueri glaberrimis, viridibns, nervo mediano nigro. In Andibns prov. Santiago ad argenlifodinam „dranas legitur, — Badix 2%, poll. longa, einerea, simplieinseula , eaulis @ basi ramosns, ruber, vix 3-pollicaris, Folia radi- valid usque ad 17 lin. Jonga, 4 -- 5 lin. lata, petiolo fere bis quintam Iujas longitudinis partem ocenpante; caulina 3 Hin. longa, 2 lin, Inta; squamae involneri 2%, lin. Ro- erptacalum epaleaceum. 22i. Chabraea tenerifolla Ph. Ch. perennis; caule Prerio, vamoso, glanduloso -piloso; foliis teneris, radienlibns Petiolatis, rimeinato -lobatis; eaulinis aurieulato - amplexicau- Nibus, acnie dentato -lobatis, subtus arachnoideis; summis e has) lata, ovata longe acuminatis, sat magnis; ramis mono- *rphalis; squamis involueri glandnlosis, lanceolatis; Noribus . Pallide eaeruleis. Unirum speeimen in Andibus prov. Sazziago ad limitem nivis perpetnae legit orn. Germain. Caulis 1%,-pedalis; folia caulina inferiora 4 poll. longa, fere 11/, poll. Tata, ntrin- ‚que lobis 5-- 6 instrneta. In rapitnlo, quad dissecni, paleas 716 ires! inreni; igitur inter Chabracam et Leuceriam species ambigaa!- — A Leuceria caerulescente facillime pedunenlis paucis, elongatis, monocephalis, nee panienlato - eymosis, ct foliis supremis maguis, Intis, ovatis, integerrimis etc, dietin- guitar, 222, Chahxaen ennescens Ph. Ch. perennis;- vaule %recto simpliei, basi arachnoideo - lanaginoso, albo, superius virescente, glanduloso - viscoso; foliis radiealibns confertis, longe petielatis, pinnatim sectis, arachnoideis, supra virescon- tibus, snbius fere albis; pinnulis infimis linearihus, subinte: gerrimis, supremis ovato- oblongis, laeiniato - tridentatis; foliis eaulinis 3-— 4, basi aurienlata amplexicanlibus; Norihus pau- eis, panieulatis, capitulis plerumque 2 — 3 iu apiee ramulo- cam subsessilibns ; sqnamis inrolueri glanduloso -hiriellis, apiee purpureis; doribus albis ; antheris caeruleis. In Andibus provinc. Santiago ereseit, — Caulis eireh 1°%;,-pedalis; folia 'radicalia, inelnso petiolo 2 poll. lounge, 4%/, poll. long, fere pollicem Iata ; involnera eirca 3%, lin. erassa, \ " ö 223. Chabraea integrifelia Ph. Ob, perennis, caule folioso, apive corymboso, arachnoideo - Jannto, superins glan- dnloso; Foliis coriaceis, supra arachnoideis, subtus niveis; caulinis inämis confertis, lineari -lanceolatis, in petiolum alte- nnatis, dentatis; dentibus distantibus, atringue 57; foliis eaulinis integerrimis, linearibus; eapitulis 2 — 3 ad apices ramorum, breviter peduneulatisz squamis involweri albo -lanu- ginosis, Iinearibns, obinsinseulis, interioribus mueronatis; Aorihus albis, In Andibus depart, Linares invenit orn. Germain Canlis bipedalis; folia inferiora fere 5-pollicarin, 7 —8 fin. Ina; pedieelli niveo-lanati 6 Yin. Iongi; eapituln cum Nosei- 717 His diam. 8-9 lin. habent; squamae involueri 3 lin. longae. — A Ch. glaciali foliis minus divisis, caulinis integerrimis, squamis invalueri niveo-Jamuginosis, brevioribus ete. facile Üistingeitur; a Ch. löthospermöfolia vero follis supra viridi- bus, squamis involneri brevioribus, obtusis ate. -224. Clarionema humilis Ph. Cl. eanle simplieissimo, menocephalo, hi- sen trifoliato, glanduloso -hirto , folia radi- calia aeguante; foliis ennfertis, ambitn linearibus,: pinnati« fidis, glaberrimis; laciniis ovatis, mueronatis, integerrimis, 10—12-jugis, infimis dentiformihus; . capitnlis involneratis, squamis exteriorihus foliaceis, pinnatiidis, medianis fimhrinte- serratis, intimis integerrimis, seariosis, " . Ad radieem vuleani Pise sen de Osorno dieti ad c. 3500 Ps. m. Caulis (Yg-pollicaris, felia totidem longa, 3%, lin, lata; squamae exieriores invalueri sen folia involuerantia 6 lin longae, pars quarta hufus longitudinis petielus vocari potest. Beceptaculum fibrillosum. Observatio. I. Bereptacn- lum glabrum Clarionearein unicam differentiam ab Homoo- anthis, veceptaenlo äbrilloso munitis, vonstitnere videtur, od ex mea sententin ad genera distinguenda non valet, et Praeterea varine, speries ab auctoribus sub Ularioneis recen- Sitae veceptaculum fbrillosum habent; efr. Voyage au Pole du Sud t. 10. ig. 7. 2, veceptacahım (1. magellanicae, nihil ab illo Homocanthi echinulatt ihid, 8 4. depieto differens. — Observ. II, Ci. Sohultz Bip. plantam ab infeliei Lech- lero in terris magellanieis leetam. et sub no. 1044. cum ami- eis commenicatam pro Clurionea Lechleri deseripsit, sed a CL pitigera, quam in Andibus prov. Santiago legimus, nullo Mods distingui potest, saltem speeimen quad ab ipso Lech- lero sub hoe numero accopi, 226. Clarionen elegane Ph, CI. caule erecto, panei- foliato, praesertim superius dense glandulogo -Lirto; Sollis 718 radiealibus eonfertis, rosnlatis, eaule multoties hrevioribus, amhitn oblongis, pinnatim seetis; petiolo Jaminam aequante; lobis utrinque eirca 8, ovatis, integerrimis, confertis, mar- gine et nervo mediano paginae inferioris pilis brevissimis hir- tello; feliis caulinis lineari-cuneatis, profunde serratis, sum- mo lineari integerrimo; squamis involueri linearibus, denti- eulato-eiliatis, ligulis albis, ohlongo -linearibus, apiee rotm- datis, minntissime tridentatis. Orn. Dr. Fr. Fonk hane speeiem in archipelagi Chonos dieti loco Taiteo in rupibms legit. — Canles 5-pollicares folia 3—4 ferunt; folia radicalia 10 lin. longa, vix 1%/, lin. lata; involuerom 5%, lin, longum;. squamae interiores linea- res, margine scarioso albo vel violaceo, apice fimbriato; lignlae & lin. longae; receptaculum fibrillosum. 226. Clarionen Fonki Ph, Cl. caule omnino nude, glandnloso-hirtello; foliis ommibus radicalihus, utrinque hir- tellis, ambitn .linearihus, pinnatifidis ; lohis confertissimis, late-ovalis, rotundatis, integerrimis, mucrenatis, „rare uno alterove dente munilis, snb-16-jugis ; squamis involueri inte- gerrimis , hirtis, . In Andibus inter lacus Todos los Santos et Nahnelhuapi interpositis legüt el. Dr. Fr. Fonk.— Folia in speoiminihus wmajoribus 4 poll. longe, 6 lin. lata; tertia longitudinis pars petiolus vocari potest; lamina longe profundins ineisa est quam in Cl, mogellanica; lobi sese perfecte tangunt, et sub angulo recio a rhachide proficiscuntur; squamae involueri 6 lin. Jongae sunt, — Differt a Cl magellanioa eaule omnine aphylio, foliis profundius ineisis, lobis longe pluribus ; a Pe" dieularifobia canle nude, syuamis exterioribus involueri haud pectinatis, 227. Olnxionen pinnata Ph. Cl. glanduloso - hirtella ; gaule 4-—5-pollicari, wonorephalo, subaphylio; folüs radi- 719 ealibus scapım "dimicdium aequantibus, amhitı oblongo -Finea- thus, pinnatim seeiis; segmenfis distantihus, decemjugis, oratis, laeiniato-dentalis; dentibus mueronatis; involueri ovati squamis exterioribus oblongo-lanceoiatis,, spinoso -serratis. Ex Andibns depart. Irnares unienm specimen retnlit om Germain, — Radix perpendienlaris, apice indivisa, nigra; scapus 4Y,- pollicaris, basi unifoliatus. Folia radiea- Ta 23/, poll. louga, 5 lin. lata, rhachis vix 1 lin. Iata; lobi % lin, lati, lineam basi inter se distantes, dentibus subtribus alriugue monid ; margo hand ciliatus, ‚Squamao exteriores involneri 5%, lin, longae; hracteae his squamis similes 2— 3 sul Nore adsunt, Corolla caerulea. — Differi a CL, ma- gellanica segwmontis foliorum decemjngis, inter se distanti- bus .ete, 223, Homoennthus vigidus Ph. H. ramis monocepha- Üs, superins subnudis, inferius densissime foliosis; foliis Iinea- fibns, integerrimis, spineso-muceronatis, margine revolulis, Parce hirte - eiliatis; inferioribus vaginantihus, reflexis, supe- siorihus sessilibus, patalis; squamis involucri spinoso - acumi- ualis, exterioribus ovato-lanceolatis, pectinato - eiliatis, In Andibus depart. Kinares detexit orm. Germain — Rolia 9 fin, longa, 1 lin. lata (absque marginibus involulis); Pedunenli eirca 3-pollicares, foliis 3—4, internodia aequan- fibas onnsta; squamae involueri 10 Hin, longae virides. — Differt ab H. lineari folis margine revolutis, minus spinu- Ioso-eiliatis , veflexis, illis pedunculi pancioribus, magis distantibus; squamis involueri duplo latioribus; ah A. echi- "lat squamis involueri viridibus, spinogo -acnminatis etc. 229. Eizaguirren cirsioides Ph. In Andihus prov. Santiago rara videtur. — E. perennis; Caule pedali, 1 %, lin, erasso, tereti, parım ramoso, subalato; 720 basi glandulosus glaber, superius arachnoidens ; foliis radica- libns emareidis; canlinis decurrentibus, oblongis, sinnato- lobatis; lobis latis, hine inde imneronate - dentatis, uirinque & ad 5,.in foliis inferioribus late-triangularibus, in foliis supre- mis angustioribus supra glandnloso - asperis, junioribus sublus arachnoideis; nerve mediano valde prominente; capitulis ad apieem vamorum 3 —6, sessilibus aut breyiter pedunenlatia, bracten lineari integerrima basi fultis, 8 lin. longis; squamis involneri 5 fin. longis. 230. Leuceria Kollosa Ph. Unienm speeimen, idque nondum bene dorens et parte inferiore eaulis destitutum ex intimis Andibus prov. Santiago attulit orm. Germain. -— Caulis perennis et ulira pedalis fuisse videtur, dense glandulose -pilosus ei ramosus est, Fo- lia nsque ad 3”/, poll. longa; 1%/, poll. lata, internodia bis aequantia, sessilia; sniamplexicanlin, superiora basi cor- data, ovala, grosse sinuato-dentaia, dentibus utringne 3-5. Capitnla solitaria, terminalin, diaw. 9 lin,; peduneuli ab ul- imo folio inde 14, poll. longi, hracteis 2 vel 3 onasti, qua- tum supremae forma et magnitudine cum squamis exterioribus involneri conveniunt, Hae squamae 5 lin. longae, glandulose- hirtae, Pappus aiveus, Nosenlis nondam apertis fere Jongior. 231. Achyrophorus meontanus Ph. A. araulis; radiee erassa, multieipite; foliis omnihns radicalibus, glahris, ambitu ollongis, profunde pinnatifidis; lobis linearibus, rhachin lati- tadine aegnaztibus, integerrimis aut lobatis; pedaneule undo, glabereimo 'aut oceoso, hand striate, folia bis aequanle apice sicnt involuerum setis purpnreis plns minnsve hispide; squamis involneri a hasi ad apicem sensim angnstalls, A“ tissimis. In Andibus interiorihus prov, Santiage legit Germail: Folia 2 poll. longa, 6 lin. lata; vhachis et laeinine subquin- 721 quejugae 3/, fin. Tatap; pedunenlis 3—- 3 Yz-polliearibus; squa- mae involueri eirea 16, 9 lin. longae; palene ejasdem for- mae, sed Angustiores et saepe uno ulterove deute munilae, Achaenia erostria? juniora saltem nullum rostri vestiginm ex- hibent, — Speeies squamis involneri aratissimis faeile distin- -guenda. 232, Achyrophorus arancanus Ih. A. arcanlis, ra- diee crassa, multieipite, versus apirem nigro-squamosa; foliis hirdis, ambitu oblongo - linearibus, perarutis, dentatis ant pin- natiidis, dentibus lobisque aratis; jedunculis omnine nudis, folin aeguantibus, flocensis aut glabratis; squamis involucri Ins, triangulari-lauceolatis, glabris ant margine praesertim lloccosis, exterioribus dorso hispidis. Prope Aahueibuta in humidis 1835 legit cl. Gay (herb. 10, 932.); in Audibus depart, Ainares oru. Germain. — In Rpecimine prioris radıx 4 lin. crassa; folia 5 poll, longa, cum Ibis 6 lin, Iata, lobi non ultra lin, lafi, rhachis 2 lin. Ina, In speciminibus a Germainio lectis folin majora, latiora, tsgque ad 8 poll, longa, lobi 20 lin. longi, magis ineisi, sed rhachis pariter modo 2 lin. lata. Involuerum 7 lin. altum, lotidem latum, e squamis eirca 34 compositam; paleae lineares, sAlis ahrıpte acnıninatae; achaenia (juniora saltem) erostrie. 233. Achyrophorus spinuliger Ph, A. caule squami- gero, wmonocephalo, s»triate, tomento albo, lugace vestito; folis radicalibus vonfertis, lineari-lanceolatis, in petiolum Altenualis, integerrimis, glahriuseulis, subtus parce hirtellis, Wargine spinuloso - viliolalis; syuamis involuer) glabratis, mar- Kine apieali Aooroso - eiliatis, uxterioribus onato -Junceolatis, Interloribus ohlongis, sensim augustatis, obtusinsculis; achae- Ks (jnnioribus saltem) erosiribus. In Andihus Talenregur dietis Iegit el Gay. Herb. chil, 20,698. — Folia 3%, poll, longa, 3%, In. Inta; eanlia G- 2r Bä, 65 tiefe, 4 T22 polliearis; squamae, canlinae 3, inferior modo 31/, Jin. longa. Squamae involueri circa 30, latiores quam in afinibus, nam illae sechndae seriei. & lin. longae, 2!/, lin. latae; interiores 7 lin, longae, 1%, lin, latae. — .d. coronopifolius ex de- seriptione squamis involueri angustis; „4. andinns eodem cha- raelere et achaenlis rosiratis; A. tenuifolius, eui proxime accedere videlur, squamis involueri longe angustiorihus diflert. 234, Erigeron andinus Ph, E. caule humili, simplich, monocephale, foliato, pilis alhis patentibus hispido; foliis ra- dicalibus confertis, elongatis, linearihus, hasin versus alte- "muatis, obtusis, integerrimis, glabris , longe ciliatis; canlinis basi Jatioribus, sessilibus; squamis involneri lineari- lancoola- tis, aculis, glabris, glanduloso -hirtis, asperis. lu Andihus prev. Santiago oecurrit, — Folia radiealia usque ad 3 poll. longa, 2 lin. Inta; caulis 3—5 poll. altus; folia canlina circa 6, mediana 16 lin. longe, 1, lin. lata; squamae involueri %29/, lin. longae, apice atropurpureae; "ligulae roseae involuerum bis aeqnant. — ZB. andioola WO. foliis_ brevioribus , vtringue hispidis, sqnamisqne involueri hispidis differs, " 235. Erigeron eilieris Ph. E. eaule hamili, simpliei, monacephalo, foliato , pilis albis praesertim superins hispide; foliis angnste -linearihns, acnlis, glaberrimis, margine ele- ganter peetinato-eiliatis; radiealibus ereetis, basi vix Atle- nuatis, fere Aliformibns; canlinis basi latioribns, sensim an- gustatis; squamis involneri tinearibus, sensim angustatis, AU“ tis hispidis, In Andibns depart, Linares invenit oru. Germain. =" Caulia 21/, -- 3 poll, altus, foliis 5-6 fore usque ad 02 Pitulum vestitus; folia vadiealia usque ad 2%, poll. 10n89% % lata; versus apicem non Iatiora; canlina mediana fere pol- 123 licaria; squamae involueri 34/, lin, longer, apico atrepur- pureae. — Differt ab andicola DC. foliis ghahris, multe lon- gioribus et Angusliorihus, eleganter eiliatis, et ab antecedente foliis versns apierm wagis attenuatis, angustiorihns; squamis hnvolueri angustioribns, entioribus, hispidis. 236, Exigeron graminifolius Ph. E, glaberrimns ; taule 1 Y,-pedali, simplieissimo, striete, folioso, unilloro; ‚faliis radiealibus lineari- ohlongis, mueronatis, in petiolum lon- gum altenvatis; caulinis distantibus, semiamplexicanlihns, an- gustissimis; sqnamis inrolueri linearibus, aentissimis, sub Inte hispidiaseulie; lignlia involuerum fere bis arqnantibas, Ad Humen Coigzeco prav. Yaldiviae inter oppidum Osoruo © Yuleanum inveni, — Bolia vadiealia 24 lin, longa, 3 lin. Iata; eaulinn duplo longiora, suprema Hloralia 4 lin, louga; diem. disei 6 lin, 237. Wvigeron subandinus Ph. E. canle snfleutieose, tereti, sient tota planta pilis hreribus pateutibus asperos fo- lüs linearibus, obtusiusenlis, basi augustatis; ramis elongatis, Monocephalis, apiee nulis; squamis involueri hispidis, diseum Aequantibus, ligulis albis, disco dupla longiorihus; achaenüis hispidis, in prov. Coxcepeion subandinis ad St, Barbara legit el, Gay. — Specimen 12 poll, longum. Folia eonferia, in rn- Mis anni anterioris faseienlata, 9 lin. louga, 1 lin, lata; diam, disei Horis 6-lin. 238, Mirigeron »ylvatieus Ph, ]. tetus setulis alba dstantibus hispidulus; vaule ereeto, 2. 3-pedali, apice pa- Ricalatim ramoso ; foliis oblungo-linearibus, in petiolum atte- Auatis, acalis, integerrimis; pedicellis Aliformibus, elongatis, bracten lineari-Aliforwmi medio enustis; diametro capitulerun demum 5-lin,; squamis inyolueri acutis, obseure viridihus, dsenm aequantibas; ligulis minimis , disco vix longiorihus, 46% 124 lu sylvis_ prov. Faldiviar Februario 1852 legi. — Folia eaulina superiora 15 lin. ionga, 2%, Hn. lata; pedicelli in- feriores saepe 15— 20 Jin. longi. — Pednnenlis elongatis, graeilibus et pubescentia facile ab aflinibus distinguitur. 239. Haplopappus sericeus Ph. H. frutieosus, ramo- sissimns; ramis lerelibus, hasi foliosis, apice in pedanculum monorephalum, elongatum , nudum, modo bracteas 2—3 ge- rentem terminatis; foliis integerrimis, dense sericeis, inferio- ribus lineari-spathulatis, reliquis Iimearibus, utringne aegna- liter attemnatis, acntis, fere pungentibus; involneri campanu- tati squamis lineari -lanceolatis, acntis, glutinosis, puberulis; achaeniis piloso - gericeis. j In Andibus prov. Santiago ad argentitodinam fas ‚draiias ereseit. — Folia vaulina superiora 18 lin. longa, mode 1’ lin. lata, inferiora 2 --3 lin. lata; peduneuli 6 —9 poll. longi; bracteae subulato-Aineares 6-lin. — Ab H. puichello foliis dense sericeis ei pedunenlo braetento fachli negolio distin- guitur. 240. Hapiopappus acerosus (Beri,) Ph. H. fruticosus; folis ad basin ramorum confertis, linearibus, integerrimis, utrinque attenuatis, coriaceis, acntis, pungentibus, giabris, gintinosis; pedunenlis terminalibus, unifloris, hipollicaribus, nudis, ©, unam alteramve bracteam subulatam gerentihus; squamis involneri Finearibus, cuspidatis, apiee reflexis 3 ligalis brevibus, discum vix superantibus; achaeniis albo-sericeis. In paseuis saxosis secus fAumen Maipu Fehr. 1829 legit Bertero, ei sub nom. Grindeliae wcerosae in herh, chil. reliquit, — Folia 19—14 lin. longa, 13/, lin. lata, ereelß, valde conferta. Gapituli diam, 7-- 84, lin. Lignlae tubum longum , laminamgne expansam brevem, oblonge - oratail; apice brevissime tridentatam ostendunt, ei stylo omnino Car rent. Pappus rnfeseit, 725 241. Haplopappus reticulatus Ph. H. caule suflent- €0s0, ramosissimo, humili; ramis brevibus, monorephalis, apice subnndis, hirsatis; foliis satis distantibus, obovalibns, basi eunsalis, valde retienlatis, spinoso - dentatis, wargine eilialis, eneterum glaberrimis; snpremis lanerolatis, acntis, suhintegerrimis; involueri squnmis glabratis, aonminatis, yix &lialis; achnenio sericeo -villoso; pappo Havido. In Andibns dep. 8. Fernundo legit el. Vine. Bustillos Febr, 1843. -- Folia 13 lin. longa, 6 — 8 lin, lata, dentibus ulringue 3—— 4 munita. Tota planta mode 6— 12 pell, alta. — Dilfen ab H. Berteröi pednnenlis hrevibus, vix nadis, valde hirsntis; foliis paueidentatis etr, 242. Haplopappus villosus Ph, H. raule suifruticose, ramosissimo, hnmili; vamis monncephalis, brevibus, apiee "udis, villosiesimis, foliis vonfertis, ohlongis, acutis, hirtis, retieulatis, argute -serratis, dentibus spinosis; involneri sqna- mis Jinearibns, aenminatis, glanduloso - seabris; achaeniis serieeo-villosis; pappo Navido, in Audibus prope „deuleo legit orn. Germain, — Folia majora vix 12 lin, longa et 41/, lin, lata; peduneuli 2 — 3 poll. longi, interdum bracteis subulatis 2 — 3 vesti, — Ah HA. decurvente folis acutis, minime deenrrentibus, supremo eapitnlo hand approximate, minime pinnatifido valde abhor- vet; ab H. reticulato- foliis hispidis, profundins dentatis, den- tibus uumerosioribus, in spinam longam ferminatis, squamis involueri glandnloso -scabris; ab HH. Berteröi pubescenlia, Pedunculo brevi, sgnamis involueri Jonge minus enspidatis diserepat. 243. Maplopappus Ochagavianus Ph. H. irulicosus, hirentas; xamis 3— &-cephalis, dense foliosis; folis obova- is, semiamplexicanlibns, retienlatis, grosse dentatis; dentihus 726 murronntis; pedunenlis 2 - 3-polliearibns, anndis; squamis involner; glandnloso-hirtellis, linearibus, aenminatis; achae- niis villosis ; pappo fulvo. Prope Quillota leg. orn. Germain. -— Folia 16 lin. longa, i2 lin. lata, dentibus utringne 10 — 12. 214. Haplopappas hürtellus Ph. H, frutieulosus, hir- tellus; ramis elongatis, ereelis, monorephalis, usqne ad ca- pitulum folistis; foliis inferioribus oblongo-spathulatis, ses- silibus, dentatis; dentibnus wrinque circa 5, mueronalis; foliis superioribus multo minoribus, demum integerrimis; squamis involueri linearihus, acuminatis, vinereo -hirtellis; arhaeniis serieen - villosis ; pappo intense rnlo. Ad rupes prope Zu Serena (Coguimbo) Octobri Norentem tegit el, Gay. Herb. no, 728. ei ipse 1859. — Bami circa pedales, nsque ad capitula foliati, etsi foliis minoribus el magis distantihus. Folin ramea usque ad 16 lin. longa et 5 lin, lata, inferne in petiolum attenuate, Ab A. scrobiculate, jnoeum peduneulis foliatis eonvenit, puhescentia et sqnamis inyolneri hand serobieulatis differt, 255. Unplopappus potagenicus Ph. H. suffruticosns, gluberrimus; ramis basi densissime foliatis, in pedunculnm JJongatum, andum, unam alteramve bracieam setnceam 8®- rentem, monocephalum terminatis; fliis rosulatis, Inncenlalis, basi attemnatis, in parte superiore dentatis;. dentibns 3—4, acutis, mncronatis; margine eiliato -scaberalo; squamis Invo- Iueri eampanuladi, laxe imbrienti linearibus, suhnlatis; achae- nio sericeo - hirsuto; pappo flavesrente, In Jitore lacns Nahuelhuapi legit el, Dr. Fr. Founk — Folia 9 lin. longa, emm dentihus 2 lin. lata; pedunculus 4 5 poll,; eapitalum Noras minns numerneos gerit; qnam plerne- que aline species, — Ab H. Burstillosiano Remy Sollis eapi- 727 talisqgue duplo mimoribus, illis angustiorims, squamis invo- Ineri lineari - subulatis, peduneulis elongatis etc. differt, 246. Haplopappus glabratas Ph. H. frutienlosus, gla- ber, laete viridis; ramis brevibus, basi dense foliosis, apice in pedumenlum nadım, seu bracteas lineares integerrimas tan- tinm gerentem terminatis; foliis abovato- spathnlatis, breviter angustatis, superins Argute dentafis, seabrido -eiliatis; denti- bus utrinque eirca 4, apiee pilum hrevem gerentibus; squa- mis involueri lineari-setareis, glaberrimis; achaenio albo- hirsuio , pappo flavo, In Andibns prov. Senziago oeenwit. — Rami modo 11/, ad 3-pollicares; folia 8 lin, longa, 5 lin. Inta; squamae in- volneri 5 lin. longae, virides aut purpurene; diam. vapitnli eum Iigulis 14 lin. — Differt ab ZH. densifolio Remy folio- vum dentibns acatis, spinnligeris, sqnamis involneri gluber- rimis ete. 247, Haplopappus illinitus Ph. H. fruticosus; ramis glabris, striatis, inferne dense feliosis, superne in peduneu- hm elongatum, nudum terminatis; foliis oblonge - laneeolatis, acutis, basin versus sensim angnstatis, glaberrimis, velut verniee illinitis, argute serratis; dentibus utringue 10 — 18, Patulis, apice pilum brevem gerentibus, venis suhtus promi- mis; invelueri squanis subnlato - linearibus, glaherrimiss achaenio sericeo; pappo favo. Prope Linares legit orn. Germain. -— Folia 2 poll. longa, 5 lin, lata, subdeeurrentia; pedımenli 34/, poll. longi, bracter una alterave, setacea, vix 2 lin. longa onusti; diam. involueri 10-Llin., capituli eum ligulis 18-lin. — Differt ab HH, glutinoso defectn omnium pilorum, dentibus foliorum patulis, Mgnstis, piligeris; u Buszillosiano foliis vornicosis, pedun- eulis elongatis; a euneifolio foliis acutis, etc. T2R 248. Haplopappus uneinatus Ph, H. fruticosus, va- mosissimus; ramis inferius dense foliatis, superins in pedun- enlum monocephalum andum terminatis, nna «um foliis ju- nioribus dense lanatis, demum et superins glahriusenlis ; foliis Janceolatis, 8. Imeari-lanreolatis, acutis, basi valde angu- statis, utrinque dentes circa 6, patulos, Apice uneinato - vecur- vos, in spinulam terminatos gerentihus; braeteis 2 — 3 fili- formibus in pedwnenlo ; squamis involueri subnlato - linearibus, stabrinsenlis, satis glutinosis: achaeniis albo -serireis; pappo ® rnfesrente alho. In collibus sieeis, prope nrhem Santiago satis frequens. -- Folin usguo ad 2 poll, longa, 1 — 5 Fin. lata; pedunenli 4—5 poll. Jongi, /hraeteae eorum 6—7 lin. longae, vix Y, lin, latae; diam. eapituli ahsque Jignlis 10, cum is 15 lin. — Differt ab ZI. pwlchello pubescentia, dentibus foliorum racur- vis; a Donxiano Schultz Bip. foliis multo majoribus, jisdem- que dentibns recurvis, — Prope argentifodinam las „drafias varietatem foliis omnina lanuginesis legi. 249. Haplopappus vreflexas Ph. H. frnticosus, valde ramosus; vamis fastigiatis, nonorephalis , foliis sensim mino- vibus nsque ad eapitulum onustis, jnnioribns siriatis, pubescon- tibus; foliis oblonge-spathnlatis, hirtellis, a medio inde ar- gute serratis, dentihus ntrinque 6, piligeris; foliis upremis integerrinis, spathnlato - linearibus, acntis, pilo terminatis; squamis involueri numerosissimis, Iinearibus , perneutis, apiee velexis; acharnio sericeo-pubescente, pappo rufo, In collibus prope la Florida prov. Concepoion legit ol. Gay. Herh. no. 80%. — Rami 6 — 8-pollicares; folia infe- riora 14 Jin. longa, 5 —6 lin. Iata, retienlata et ciljolata ut in plerisgnr, suprema Integerrima, 6 Hin. longa, 11/, Jin. Jata; squamae iuvolneri infimae numerosae, sen, si mavis, bracten® 129 invelnerantes; diem. eapitulerum eum ligalis 17 Im., sine ilis 8-9 In. 250. Haplopappus medicinalis Ph. H, fruticosus, gla- berrimus, glutinosus, graveolens; ramis monocephalis, apice audiuseulis; foliis spathulatis, valde coriaceis, apice profunde erenato -dentatis; squawis involneri latis, apiee acnto, reflexo, infmis apice sparsim dentienlatin; arhaeniis glaherrimis; pappo rufo, In Andihus prov. Coquimbo ad Chapilio ad 9000 p.s. m. legit el. Gay ( Korfoen 61 Lophocolea australis 553, ?anstrigena 555. bidentata 558, connata, heterophyllioides, Martiana, trialata 552, - Loudonia aurea 233. Behrit, citrina 232. Lychuis ruhra 582. Lycopodium clavatum, inundatum 596. Machaerophorus 469, matthiolotdes 469. Macromitrium Eucalyptorum, mirrostomum 210. Malaxis majanthemifolia 384. 5, Manettia asperula 544. attennata, cordifolia, cuspidata 518, Gard- neriana 544. glabra 543. zlandulosa 544. micans 543. miniate, 542. pubescens, racemosa, unillora 543, Mappa 406. acutifolia 312. denticulata 308. doribunda 313, hypo- leuca 309. javanica 308, moluccana 309, strieta 310, Tanaria, tomentosa , trichocarpa 307. Zippelii 314. Zippelii var. 415, Marara 389. hicuspidalis 390, eriuaren 39. Marchantia polymorpha 561. Mariantlius bignoniaceus 570. Marrubiam pannonicum 591. Martinezia 377. abrupta 39, 2. neuleata, Aiphanes 392, caryotae- folia 391, 2, coralline 39%, ? elegans 351. Kindoniana 349. trunsata 392. Mastigohryum Novae Hollandiae 556. Matisia Caslatio 430. Maxillaria affnis, exigua, hyaunthina 374 prolifera, punctata, pur- purea, triangularis 373. Maximiliana crassispatha 273. elegans 27t. 3. insignis 269. Mar- tiana 273, regia 272. 9. Maytenus andina 617. Medicago Pironae, rupestris 368. Meosia Mülteri 208, Megalospora 289. sulphurata 284. Meionectes Brownii, Preissii 229. Melauolepis 324. ınultiglandulosa 324. Menonvillea Gayi, trifida 610. virgata 671. Metzgeria furvatn ht, Micarea 287. Micrantliea hexandra 565. Microstylis excavata 395. Tastigiata 384. spec. 395, Mielichlioferia australis 204. limulus Jutens 590, Monerolechia 296. Bayrhofferi 297, Monesis 8. 71. unitlora. 72, Mouthretia xanthospila 380, Montia rivularis 584, Morenia corellina 274. , . Mutinum Echinus 481. wierophyllum 479. proliferam, spinosum 481. Mutisia, grosse dentata, involuorata , patagonica 718. Myriohlastus 289, 95. fossarum 290. Myriophyliam alterniforum 584. elatinoides, Mülleri 233, veriifolium 234. vertieillatun 233. Myriosperma 296. Myrsine undulata 356, Myrtas humifusa, Krausei 63%, Leuromyrtillus 637, Meli #38, sti- wularis 697, Valdiviana 688, - 762 Nassauvia Iycopodioides 714. Nasturtinm armorasioides 581. anstriacum 580. Neckera aurescens, glyptotkeca 212 Nesolechia 296. Nipa 281. Niphogeton 481. andicola 481. Pa Noaea malacophylia , spinosissima 576. tomentosa, Tournefortii 575. Nymphaea candida et aliae spp. 579, Osdemocarpus 289. 95. sanguinarius 289. Oenocarpus Bataus 389. Mapora 274. Oenotherz versicolor 359, Oneidium flexuosnm ß, eitrinum, obsoletum, roseum, ornatum rosenm, sanguineum 375, Ononis arvensig 583, Ophrys apifera 598. Orchis fusca 592. sambucina 593. Oreopolus 493. ceitrinus 493. Ornithocephalus inßexus 383. Orobanche coerulea 590. Orthodontium sulcatum 204, Osmorrhiza glabrata 653. . . Oxalis aureo-fava 617. bryoides 678, Bustillosii 614. elandestnn 616, Gayana 615. glulinosa 614. holosericer 678, Incana FR macropus 616, microphylia 678. modesta 616. pachyphylla Bid. prorepens 617. pygmaca 614. Oxytropis pilosa 584, Palicouren Blanchetiana 531. breviflora 530, chionautha 525. sont 527. orocea 524. Cujabensis 525. densiflora 527. divaricata 53. guianensis 526. longepeduncnlata 531. macroheitya, Moritziana 526. nicotiangefolia 523. Pavetta 524, petiolaris 526. rigida 597. velutina 528. Panax mergaritiferum 365, Panderia divaricata, pilosa 572, Parmelia caperata, conspersa, onteromorpha. periorata, morlata spinosa 217, Passerina annna 592, Pavetta pentandra 524. Peltigera polydactyla 216, Perreymondia viridis 668. Petasites alhus 586. Petrosimonia hrachiata 576. crassifolia 575. Poucedanum officinale 585. Phaca ?amoen2 620. Bustiliosi 690, macrocarpa 619, mäacrophy@? 620. oreophila 681, Phacopais 297. 8, varia 298, Phacothesium 298. variam 298. Phaedranassa obtnsa 375, Pharnacenm radiatum 643. Phascum oylindricnm 203. Philodendron hastacfolium 376, i 568. Phylienthus australis 565. ealycinus, Pürnrohrii 566. Gunnii_56 facunarius 566, saxosus 565; thymoides, trachyspermuf 566. Phyliogonium elegans 212, 763 Phymatopsis 236, s pP. om. QUn, . Phytetenhas magrocarpn 275. 6. etc. mierocarpa 275. 6. 7. etc. Phytolacca prufnosa 380, Phyteuma, orbiculare 589. Pilotrichum Müller! 212, Pirola media 589, Pittosporum aeaccioides , bieutor z,y"dolatun 567. Plagianthera 321. oppositifolia 321. L Piagtochila alhicans 520. ambigua, domestica 548, fasciculata 547. monodon , obtusifolia 549, Stuartiana 548. Hiatanthera Ghieshreghtiana, limosa, vuleanica 381. latonia Ohiragua 250, . Pleurothallis alatn, angustifolia, fallax 385. lepanthiformis 336. mi- | erophylia, spattulata, stenostachsra 385. villosa 386, Poa aipina 595, Poggendorfäa 438. rasen 439. j pölyachyrus litoralis 714. macrotis 718. Olycnemum majus 591. Polyatıs elaviger 556.7. Hookeri, magellanicus 557, Taylori 558, 2 Polypodium Dryopteris 596, Kuschnatktenum 366, refractum 5 Robertianum 596, Polyteiehum alpinum , Austro - Alpinum , camımane 211, ponera dubla 384, 388 onthieva ohlongifolin 383. ‚ 4 Poranthera arbusenla, linarfoides 567. microphylla 566, piceoides 667, Posoqueria panamensis 441. rell. spp. 442. Pm Potamogeton deeipiens, densus , Incens, praelongus . | B0zon aleisn 651. S0ra 287, 96, . . _ \ Peychotrin, alle 504. 6. aristata 527. Bahiensis, barbitora 508, ha I siliensis 541. chaenotricha 809, chimarrhoides 503. ciliola »518. 4 sordato- venosa 497, crocer 524. Cujabensis a napiei ia 806. 9. elliptica 526. flexuosn 512, oribunda 500. en i 541. formosa 506, giabrate 502, grandifolia BIl. horizont ra | 502, jamhosioides 518, leiocarpa 504, Lhotzkyana 505, . long: \ folia 509, Luschnathinne 512. macrobotrya, 826. maerophyiia } 510, macrotriche 320, nitiduln 508. nonatelloides 506. gblongi folia 523, oligotricha 502. paliconreoides 512. ?pub Bon Ar ealigon 523. samhuoina B14, syringaeflora 516. un , urophylia 522, „ Pyrola Br aha 39. asarifolie 41. 54. 7. bractenta 3 ohloran- j {ha 41.54. conferta 26, convoluta Eu eos 5 | Olinata 61. dentata 45. elata 88. clliptica 47. grandifor or öl. groenlandica 69. Intermedia 65. ımaculata 84, maEnen er Mei maritima 88. media 30, 41. Menziesii 86. Ininor . In 2 Ovaig 54, oceidentalis 36, pieta 45. reticulata 4 “ vos De Fotundifolia 25, 30. 41. 7. 54. 60, 1.5. 6. secunda 1. 19, beilata 78, 81, . wmifora 73. virens 41; Pyerhocoma, 730, auron 733, canescens, denticulata 730. foliosa 792. Mnifolia 730, iongipes 733. pinea, reticulata 731. rigida 79%. setigera 733, Bochicatiin 489, SV. nitidn 490. 2, rupestris 491. nodula buccinifera, Novae Hollandiae 558, malina membranacer 216. 764 Ranunculus Berteroanus 661. chileusis 662. litoralis 663. minuti- forus 661. miser, monanthos 662. reptans 578, Raphiospora 296. Rhacomitrium lauuginosum 210. Rhizocarpon 296. Rhizogonium distichum, Mülleri, Mossmannianum , spiniforme 211. Rhynchospora alba 293. fusca 294. Rlytisma Chimaphilae 16, Ribes Berteroanum 648. bicolor 646. collinum 647. cuneifolium 646, densiflorum 649. glandelosum 647.8. nemorosum 645. nubige- num. 646. parvillorum 648, polyanthes 649. suhlobatum 647. valdivianum 650. Riceia natans 561, Rieinocarpus glaucus, Mitchelli 563. pinifolius 562. 3. tasmaniens 562. Rosa coriifolia , pomifera 584. Rotheria lanceolata 496. Rottlera 310. acutifolia 312. 20. affinis 318. 598. albicans 322. 5. Biumei 316. denticulata 308, dispar 318. 598. Noribunda, gla- berrima 313. gtabra 308, japonica 320. javanica 308, imulti- glandulosa 324. oppositifolia 921. paniculata 315. scabrifolie 319, 598. spp. 313,20. 1. 3.31, suhfalcata 311, tilinefolia 316. tinetoria 319. tomentosa 307. viseida 319. 599. Zippelii 8314 Zippelüi var. 315. Rubia hirsuta 542. pusilla 541, Rubus 102. abruptus 151. aculeatissimus 161. affinis 139. 42. 8. althaeaefolius 115. angustifolius 145, rpiculatus 161, argenteus 452. Arthenii 419, asper 196, Bellardi 175. bifrons 115. caesio- Idaeus 105, caesius 105. 7.21. candicans 124. 5. 9, 51. canescens 122. carpinifolius 145. 6. cinereus 165. cordifolius 126. coryli- folius 112. 9. 20. 31. 6, discolor 124. 8, 51. dumetorum 111.9. 20. 1. fastigiatus 190. 3, 4. 5, 6. ferox 115. foliosus 163. 70, feuticosus 124. 5.6. 8,31. 3.6.43. glandulosus 144. 59. 60. 75. 87. grandis 126, Guentheri 160. hirsutus 155, hirtus 142, 59. 75. holosericens 105. horridas 115.87. humifasus 189, bybridus 175. Hyatrix 183, idaeus 104, infestus 189. Kaltenbachii 170, Koel- leri 161. 88. leucostachys 152, Lingua 195. 7. macroacantlus 152. Menkef 161. microacanthus 131. Mikani 178, montanus 140. nemorosus 111. 9. 20, 1. nitidus 136, 8. petraens 178. plicatus 136. pruinosus 121, Pseudo -idaeus 105. pubesoens 152. pygmaeus 177. 8, Radula 179, 90, vlamnifolius 126. 8. 39. 46. thombi- folius 146, rudis 196, saxatilis 102. scaber 190. Schleicheri 186, ailesiacus 142. silvatious 145. 6. silvestris 202. spinosissimus 183. Sprengelii 156. suberectus 130. 3, 4.5. thuringiacus 19. tiliaefoltus T14. tomentosus 105, 21. thyrsiforus 166. thyt- soldeus 124. 5. 8, 9. 42, 3. umbrosus 145. vestitus 155. villicau- Fr 8. 44. 6. viridis 144. vulgaris 130, 44, 6. Wahlbergü Ruehssia 423, estehaney \ ons, PU” Purea 184. nsis, glauca, macrophylia, pubescons, Rudbeckia laciniata 587. Ruellia barbata 545. BRumex aquaticus, maximus 592, Sagina urbica 613. Salicornia fruticost , herbacen 373, 4, indica? 574, 765 Saisola affınis 576. aurantiaca, {brachiata, cana 5756. Kali.575. 91. pulla , rosacea, vermiculata 595. Saponaria Vaccaria 582. Sarcogyne 296. Sarıa 414. Caulotreti, Ingae 413. Scaphyglottis lencantha 377, Schanginia tribracteata 574. ala Scheelea 264. attaleoides 265. cephalota 269.) excelsa 267. insignis 269. macrocarpa 268, princeps 269. regia 266. Schoenus ferrugineus 599, Seiadophila 618. maytenioides 618. Seirpus caespitosus 594. Seolioiosporum 296. Scolopendrium officinarum 597. Scutula 296. app. omın. 296, Sedum album, purpurascens 585. Segiolechia. 296, Seidlitzia Norida 575. j Senecio ammophilus 748. angustissimus 746, antucensis 747. arach- noideus 739, argophylius 747. caespitosus 741. coqnimbensis 749. crassifolius 380, dealbatus 747. debilis 752. Fuchsi 587, guidioides 742, illinitus 750. Tlaciniosns 74 ‚Jencophyton 738. medicinalis, modestus 745. nemoralis 587. nitidus 742. Para- lias.760, pentaphylius 744. purpuratus 741. pyonanthus a0. ratareus 751. sarcophylius 740, sarrasenicus 587. stenophyl- us 743, suhdentatus 748. triodon 749. tristis 789. wstulatus 380, vernalis 587. vulcanicus 746. Seseli cantabricum 363. Libanotis 361. Shawie paniculata 356. Sieversia andicola 636. Silene conica 582, , Sisymirium andinum 665. Berteroanum, corymbosum 666. Nitorale 667. myriophylium 474. pannonicum 581. parvifolinm 667. ve- traeum Son Timpinellaefolfum 474, stenophyilum 475, Socraten 263, elegans, Orbiguyana 264, Solanum suffenticosum 361. Sophronites ochroleucn 374. Sorhus scandica, torminalis 584. Sparganium angustifolium 228. Sparaxis Jauberti 380, Specklinia citiaris 386. Spocularia hybrida, Speculum 589, Sphaerophoron ceranoides 217. Sphyridium 296. Spilodium 297, Spinacia minor 872, Spiranthes Schaffneri 382. Sporastatia 296, "Sporoblastia 290, 5, spp. omn. 291. 2. Sporopodium 294; 5. spaco. 294, . Stannia formosa 441. Metensis 441.2. panamensis 441, Stellaria crassifolia 582. Stenorbynchus Anrantizous, einnabarinus, Iupulinus 382, Stephanogastra 425. purpurea 426, R8r Bd, 6s Ion. 4 766 Stieta aurata, einereo - glauca, crocata, orygınaea 216. Soaeda altissima ,„ longifolia, maritima, monantha, setigera 574. Suteria 539. brasiliensis, fuminensis 541. macrocalyx 539. nuda 54f. Syagrus Sancona 247. Symphyogyna flabellata, podophylia, rhizobola 560. Symphytum cordatum „ tuberosum 580. Tabernaemontaus nicobarica 363, Targionia Micheli 561. Teleckia speciosa 586. Temus moschata 637. Tepualia Philippi, stipularis 637. Tetraglochin microphylium 687. Teysmania 657. altifrons 657. Thalictrum simplex 878, Thatloidina 296, Thelaia 8. 33, angustifolia 35. 52. 'uphylia 34. 9, asarifolia 35. 6. 54, hravteosa 36. 57. chlorantha 34. 41. elliption 35, 47, grandi- dora 35. 68, intermedin 36. 65. oeeidentafis 34.6, rotundifolia 36. 60. Sartorii 35. 50. spathulata 35. 45. Theobroma bicolor, Cacao 448. glauca 447. Thesinm alpinım 592, Thlaspi ?exile, gracile 670, Thlipsocarpus haeticns 379. Thviopsis horealis 369. Tillaea muscosa 585. Todaroa micrantha 383. Toninia 296. Trachycaryon Cuanninghami , Hookeri, Klotzschii 564. Trianen 424, hogeotensis 425, Trichantla 437. ferruginea 438. Trichocolea tomentella 556. Tricholechia 292, Trichoplacia 292, Trifoium anatolicum 380. hrevipes 680. deusiilorum 619. hybridunm 380. limonium 679. Lupinaster, striatum 583. striatum ß. Spi- nescens 361. Triglochin decipiens, filifolium 223, lineare 225. montevidense 223. ınucronatam, Neesit, racemosum 224. triandrum 223. tricho- phorum 224. Trithrinax mauritizeformis 244. Tritonie xanthospila 380. Turritis Brassica,, pauciflora 581. Typha angustifolia 228, Shuttleworthil 227. Uredo Pyrolae 15. Usnea tHlorida 216. Utrieularia neglecia 591. Valeriana armerinefolia 485. cephalantha 483. clarioneaefolia 702. coarctata 485. cordate. 697. Aoribunda 701. foliosa, Fonkt ia globiflora 484. prandifolia 700. Jaxa, 701. Jlutescons, 0200 vis 699. pilosa 702, serrata 485, valdivians 700° Valerianella carinata 586. Verbasuum Blattaria, phoeniceum, rubiginosum 50. 767 Verbena Andrieuxii, oiliata, elegans, erinoides 378. Veronica alpine, montana, opaca, prostrata 590. Vesivaria gracilis, polyautha 379. Vinlia macrophylia 365, Vicia Berteroana 622. ciliaris 621. Olosiana, Gayi 629. grata 622, incouspfcua, pallida 623. suhbserrata 624. valdiviana 681. Viola angastifolia, dumetorum, exilis 612. integerrima 672%, micro- phylia 611. muscoides 672. nivalis 611. Viviania ovata 677, Voyria Araguensis 415, lavescens 416. 7. unifora 416, Warrea tricolor, unjjugata 377. Weisia nudilora 208. Xanthium spinosum 589. Xanthocarpia 290, s Xerotes arenaria 220, collina 218 dura 219. filamentosa, filifor- mis 218, fragrans 219. zlauca 218, zgracilis, laxa 219. longi- folia 220, tennitolia 218, Xyris operculate 225. Zannichellia pedunculata 592. Zoopsis argentea 559. Zysodon brachyodus, Drummondii 210, minutos 209. Zysopetalon orinitum var. 378. intermedium 377. Mackayi var. 377. 8, Gebaner- Schwetschke’sche Buchdruckerei in Halle. CATALOG CV. des : JARISCHEN BÜCHERLAGERS H. W, SCHMIDT, Antiquarists . Buchhandlung in Halle 2/8. (Kannısche Swasse Nr. }.) BOTANIK wichneten Schriften sind zu den beigeseizten, hillig gestellten Preisen sowohl Üireot, als auch durch jede solide Buchhanıllung gegen Raarzahlung zu besie- Yhrte Aufsage werden Iranco erbeien, sowohl als auch einzelae Werke kanfe ich stets zu augeniessenen Freiset. ‘int der Catalog Nr. CYI, üher Mineralugie. 'efällige weitere Circulation dieses Verseichnisses am Inleres- X geheten, Halle a.S. 1857. - ‚Das Antiquarische Bücherlage yon H. W. Schmidt in Halle ..4.S. besteht aus circa 300,000 Bänden neuer und älterer Werke werden solche zu den in den ausgegebenen Catalogen angesetzten (sch) lig gestellten) Preisen verkauft. — Gataloge stehen Bücherfreunden st direet als auch durch jede Buchhandlung Deutschlands und des Ausla zu Diensten. Ueber folgende Wissenschaften wurden besondere Verz nisse ausgegeben: Allgemeine und alte Üeschichte und 6eogrA] (1. Abtihl,) 7000 Bde, — Neuere Geschichte und Geogral (2. Abıhl.) 14000 Bde, — Geschichte der deutschen Völker Allgemeinen und Speciellen (3, Abthl.) 6000 Bde. — Geschk und Geographie nicht - europäischer Länder, ferner Poll Chroniken (4. Abthl.) 2000 Bde. — Biographien 2000 Bde Genealogie und Numismatik 1500 Bde. — Astronomise Catalog 800 Bde. — Mathematik 2000 Bde. — Mechanili Bde. — Banwissenschaft 800 Bde. — Millltarin 1000 Bde Philologische Cataloge in 2 Abthl. 9000 Bde. : Die Griechen ' Uebersetzungen und Commentaren (1. Abthl.) — Die Römer nebst U selzungen und Commentaren etc. (2.Abthl.) — Jarisprudenz ı Bie. — Püdsgogischer Catalog 4000 Bde, — Catalog vol j ken theils in, theils über orientalische Sprache, circa 1000 Bde Catalog über Literatargenchichte, Kunstgeschichte, ’ deutsche Schriften, Alte Manuscripte, Curioss, seit Drucke eis. 10600 Bde, — Philosophie 3000 Bde, — Al meine Naturwissenschaft und Zoologie 2500 Bde. — 5 mologie 900 Bde. — Metanik 3000 Bie. — Mineralogie ' Bergwerkswissenschaft 1500 Bde, — GOeconomie unfl v zacht 2000 Bde, — Technologie 1500 Bde. — Foret- U Bi lungswissenschaft 1500 Bde. Botanik. NB, Viele hier angeführte Werke besitze ich in mehrfachen Exemplaren. Eger \ 9501 Abbildang, ralurgetrene, u. Beschreih, d, essharen, schällhchen u verdäehtigen Schwänme (fung) von J V. v. Kreomtholtz, 10 Helle Text. 10 Nefte m. fü. 2000 color. Ablald, aut 76 Tas, m Ip, Fol Prag 83146. (6:5, 1laı wie neu u. unherchmtt. 0 hl, Oiges Werk ist als eins der vorzüglichsten und umfassendsten üher diesen Gegenstand an- etaunt und geschätzl, 3503 Ablandiungen von dem Nutzen u, Gelrauch d. iuläudısch. Bäume u, Stanten. Bern 774, Yaııl, Fr — von Nelken u. Tulpen. Riga 794. az tlıl. 50: anatomische u, bötanische d. Parıser Arademie, ühers. von A. v. Steinwehr von 1692—701., m. 39 lab, (nicht wehr erschienen „ Rresl, 749, (3, tl.) Yzıhl, 3806 Acharıus, E,, Lichenographiae Sueeine prodromus, c. 2 tabb, arın kineop, 799, (2 ih ) - zul, 507 — Meihodus qua omnes detectos Lichenes secundam organa carpn= "orpha ad genera spet. illust. tentavil,, 2 partes c, 5 lulb. Stockholm 803. (2 ul.) hl, 30h > synopsis methodiea Lichenum, Lundae 814, (Zıhl.) Fifzhd, Iıhl | 3503 Achillen, magna, Viola grandillora, Pedicularis sudelica, Tris bohe- "is, Campänula aurea, F. Czepeika fec, prachivoll color, gr. Fol. dıvers. Blätter, a Yyıhl, N Ackermann, J. F., üb. d. Natur d. Gewächses. Mannheim, Sin: on. zihl. 3509 b Aeta literaria Hafniensis, darin Rotıhöl descriptior. planlarum Su- „nämensium u, andere Alıhandl, Nafniae 778. 4. 2] Ihıl. v Agardh, €. A., species algarım,. 2 Voll. in 3 partb, Gryphisw, 823— 28, (a4, hl) 24, hl. Sb —— üb. d. gemacht, Entwürfe geg. meine Ansichten in d, Physivlo- Be d. Algen, m, I Kpfr, 823. 4. Ythl. Fu — allgem. Biologie d. Pflanzen, m. einer Vorrede von C. F. Horn- schuch, Aus d. Schwed, von P, C. H, Creplin, m. 1 Rpirt, Greifswald 532, (24, m.) 1 dl. Ba _G Ziljeborg, F. Wahlgren, 0. J. Toxalov et E. M. Niök, Gonspectus eriticus dialomacearum. & parles. Lundae 830— 832, j Sl zthl, 4a Agreınene, les, de Ja campagne et des jardins de plaisange et des gpänlages av, pl. Amsterd. 776. 4 "a thl. ab — id, tih, av. pl. ibd. 750, A. "fa thl. Üldpe Agricola, 6. A,, allgemeine Vermehrung aller Bäume, Stauden W Blumengewächse, 2 Bde, m. "Abbild. Regeush. 772. Fol. (&thl) Ya thl. 1. Alton, W,, Hortus Kewensis, or a catalogue of the planis cul. Antiquar, Catalog von H, W. Schmidt in Halle, CV, 1 2 Botanik. vated in the royal botanie garden at Kew., 3 vol, with 13 plates, Land. 789. Ebert 303. als ihl, 35l6a— e Aiton, W., Hortus Kewensis, or a catalogue of Ihe plants eul- tivated in ihe royal botanie garden at Kew. Ed. Hi. 5 voll. Lond, SI0— 12. wie nen. 7 thl. 3518 Alberti, M. et F, C. Oettinger, de helladonna. Hal. 739. Yaıhl, 3519 Albertini, d. B. et L. D. de Schweiniz, Conspecius fungornn in Lusaliae superioris ugro Niskionsi erescenlium, c, 1% tabb, col. Lipsiae 365. (7 tl.) 30 35196 Albertus, 5,, (res orationes, de cognilione herharum ee. Norim- berg 585. af, {hl 3520 Aldinus, T., (P. Castelli), Exactissima deseriptio rarior. quarundam plantarum quae eontinentur Romae in horto Farnesiano, c. 23 tabh, aen. Romae 625. Fol. Sehr selten. 1 hl. 35224 -c Allione, C., Flora Pedemontana s. enumeratio methodica stir- pium indigenarum Pedemontii, 4voll. c. 92 tabb, aen. Angust. Taur. 735. Fol, unbeschn. 8 All, 35224 ‚Alttonius, C., slirpium praecipuarum'litteris et agri Nieaeensis, baris 757, Azihl. 3523 Alpinum, Pr., histor. Aegypti naturalis. 2 parles. (pars, I, cont. de plantis Aegypt. adj. Vestingii de pl. aegypt, ec, 72 tab. aen. p. Il. rerum Acaypt. libri 4. c. 25 tabh. aen.) Lngd.735. 4. v. Pritzel thesaur. 165, v. Brunet, rar. . 24, Ihl, 85236 — medicina Aegypliorum et de balsamo et rhaponliee ut de J Bontius medieina Indorum, c. tab, Lugd. Bat. 719. 4. Pgmthd. 1 thl. 3523c — De planlis exotieis. 4. libri duo. c. 146 tabh. aen. (rar.) Venel 656, 2 ch. 8522 — de plantis Aegypti liber accessit etiam liber de balsamo, € 4 fizg. xyl. ibd. 593. 4, Schwidbd. 1 Uhl, 8525 — id. lib. m. Handschrift, Randbemerk. 4. Aathl. 3527 Ammaan, J., Süirpium rar. in imp. Rhuteno icones et deseript., & 35 tabb. aen, Petrop. 739. 4, Ebert 515. Brunet 0 fres, 1 thl. 3528 — P., Character planlarum naturalis a ne ultimo videlicel fructiß® „ealione desumius. Frakf. et Lps. 635. Aathl. 3528) Annalen des sciences naturelles parlie Botanique par Brogniart et Guiltemin tom. 1. 11. av. beaue. de pl, Par. 834. (7%, thl.) nen. 3, thl. 8529 Andrae, C., de plantarum quingue generib. in statu fossili repert, in lithanthrae. Vettinens. Lobejunensiumgue. (Manuser.) 42/,thl. 3530 (Andrene, 1. 6. R.), Briefe aus d. Schweiz, m. 18 Kpfrt. Zürich u. Winterthur 776, 4. (6',ıhl) 1, hl. 3530b Andrews, C., Geraniums. A monograph. of the genus Geraniuhl, Bft. 1-8. w. 15 col. pl. Lond. 805—6. 4. (41, 1hl.) 2, 1b. 3531 Anthologia meriana, eont. 115 tab. Frnel. el Lps.771. gr. Fol. 6 Ir 3ö31b ‚Arebiv, potanisch, d. österreichisch. Kaiserstaates, Abbild. U Be schreib, selten, Pflanzen, 2 Hfie. m. , ten 837. ar. & (8, hl.) m. 10 col. Kpfr. Wien Ha 3534 Axduino, P., Memaire di osservazionii .e di sperienze sopra soltu- ra, @ gli usi di varie plante, Tome I, ce. 19 tab. Padov. 766. 4. (nicht gomchr erschien.) Y thl, 934a Aresch EB N R R illus primus, ob schon, J. E., Algarum minus rite eognitar. pugillu 2 hl. | | \ Botanik, 3 3534b Arnaldus de Villanova, regimen sanitalis salernitanum. Strass- burg 4891. 4. p. bl. Pymihd, lib. rariss, t0 ab, 8536 Athnnasius, list. radicıs seillae marinae, Hal. 794. 4, Yzıhl, 3513 Aufmkolk, F. W., de eortico Carihaeo. Gätting. 79%. oihl, Bla Batmis, F. X., üb. d, amerikan. Pilunzen Agave u. Bergowa, m. IK. Lpz. 797. j Yarıl, 8515 Barrelierus, plantae per Galliam, Rispanism et Maliam olservatae ivonibus aeneis exlillae, opus postkumum, el. cura A. de Jussieu, cui acc, spec. de inseclis quibusdam marinıs etc. Paris 714. Fol. schön er« halten, Exempl., dies. Exempl, hat ausser d. 1334 Abhild. noch 3 Kpfit, „m. 33 Ahbbulil., sehr selten. 7 hl. %Jöb Harentin, d. Vegelation in d. Mark Brandenburg. ne 4 '‚ihl, 318 Bartram, W., Reisen durch Nord- u. Süd-Karolina, nebst Nach- Sichten v, d. Boden, Naturprodukten, aus d. Eugl. m. 7 Kpfrt, (meist Pifanzen). Berl. 798. (1%, Uhl.) Ycıl, 3515 h Bartling, F. T., de littoribus ac insulis ınaris Liburnici, dıss. geogr. hotan, Lötling. S20, Yytıl, 3548: Manter, ı, naluurkundige Uitspanningen, over sommige Zee-Llan- ten en Zee-Insecten, benevens Zaadhuisjes en Eyernesten. 2 Thle, m. 29 fein color, Kpfr. Maarlewm 762. Hizbd. rar, 5 thl. 3551 Bintka, id. B., Arlemisia glomerata Sieber, d. Mutterpflanze d. bar. bar, Wurmsamens (Sem. Cinae barl,), m. culor, Taf, Bonn 26. 4, Ill. 853 — Lauri malabalhıri Lamarekii adumbratis c, 1lab. ibu.$33, 4. 4, thlı 3553 Batsch, A. J. Üü. (., disposilie generum plautar. Europas. Jen. 794, 4, 'a hl. 8553 b — de dispositionem generum plantar. Jeitensium. Jen. 786, 4 Js Uhl. Böle — Fragmenia medieorum Arabum ei Graecorum de Variolis. 1. ibd. 786, 4. Agtıl. 3554 — Botanik f. Frauenzinımer u. Pflanzenliebhaber, m. 4 Kpir. Weim. 795. Hbldrbd. (1 hl.) . /atıl, 3555 Banhardt, L., gründf. Anleit, z, Einleg. d. Pflanzen z, Herharien, d. Papier auf einig. Seiten etw. vergelbt. Basel 623. 4. Ygıhl, 8555 h Banhinus, J., de aquis medivalis nova methodus libr. 4. agil. de lontib, celebrib, Bollensis item de variis fossilibus, stirpibus et nel Acced. de lapidibus varlis, am bituminosis quam aliis, cornu ammonis, ehile, nee m. viel, Holzscho, rar. Montisbeligardi6t2, 4. 24/,thl. 355 — et J. H. Cherlero, historia planlarum universalis nova 1, abso- Iutissima rec, Chahraeus publie. F. Grafenried, tom. Il. c. mult. jeonib, Ehroduni 651. Fol, Pgutbd. 1/zul. 3557 Baumgarten, J. C. G., Flora Lipsiensis, sistens plantas eirculi Lipsiei sec, systema sexuale revisum ulque emendatun, ce. 2 tabh. aen. color, Lps, . 4/ thl. 3,thl. 8560, Fa rm A jum Magno-Transsylvaniae eic, 83 voll, Vienn. 816. (82, 1hl.) 22), th. 3561 —- id. fıb. tom. prim, pbanerog. exhib, ihd. 816. (3/5 thl.) all. 8562 — de cortieis ulmicampesiris natura. Lps. 781. 4 . jathl. 3503 4—e Baumgärtner, F. G., Art des jardins, Live. 18, Di Su u. (2 th, „Ihr. 356da Merkntein, M., d. Waldbeschitzungsichre, Gotha 818. Pc 8° ° * Anliquar, Catalog von H, W. Sehmidt iu Halle. CV. i 1 ° Botanik, 3563 d Begonta, Canna glauca, Glohha, Areihusa, Neottia deser. et illustr, c. 5 talb. col. 4, Yythl. 3563e Becker, 'C. J., de acidi hydro-cyanici vi pernicios. in plantas, Jona 523. 4. Yaıhl, 35631 — H. Fr., Beschreib. d. Bäume u. Sträuch., welche in Meckleuhurg wıld wachsen, Rustock 805. %/,1hl. 3566. Bergen, 1}. v., Monogr. d. China, gr. 4. Mit 8 illum. Kpfrt u, 10 Tabb. in ge, Fol. Altona 826. (18 thl,) 4°/,ıhl. 3368 — C. A, v,, ıle aloidde, c, I tab, Frakf,. 758. 4. j thl. 35686 — Aug., de Alchimilia supina ejusgue eoceis. Frkf. a. 0, 4. ? hl, 3549 — Flora Franeofurtana. Franel. ad Viadrum 750. Machl. 3570 Berger, C. G., Taschenb, f. Rlumenfreunde, Lpz. 802, 1, ,1hl. 3572ab — Botan. Pflanzenk, nach Courslet, .ZThble, ebd.905. (41hl.) 2/5 Uhl, 3573 Berger, Immortellen-Taschenb. f. 1505-—16. m. col. Kpfr. 817. %z ıhl. 35756 Bergius, J., descript, plantarum ex capite Bona& Spei, c. 5 talıb, aen, Stockh. 767. Hizbd. (1Yzthl.) 4; Ihi. 3574 Bernhardi, J. J., Beobachtung. üh. Pflanzengelässe, m. 2 Kpfe, Erf. 505. 9/ythl, 8574e — üb. d. Gatiungen d. Sesameae, Agthl. 83576 Berthelot, S., Observalions sur le Dracaena draco L., av. 5 pich, hıth. Bonn 826. 4, 2; hl, 8578 Bertuch, F. J. u. Voelkex, Garten-Magazin. 3 Bde, nebst Forl- setzung d. Garten-Magazin, 8 Bile. u. neues Garien-Magazin 5 Bde., zur sammen 19 Bde. (Alles, was erschienen), m. 494 color. u. 132 schw. Kpir. : Weim. 80423. 4. (123 ul.) 28 tl. 357%a — Fortsetz. d. Garten-Magazins. 8 Bde, u. neues Garten-Magazin 2% Bde. zusammen 11 Bde. m. viel. eol. u, schw. Kpir. ebd. 805-—29. 13 ıhl. 3579 Berthold, A. H,, de seminis Phellandrit aqualici virtutib. med. ole- Halae 818, Yzıhl, 3590. Bertheolt, S., observations sur la Boehmeria arborea, 4 "sthl. 3581 Besler, B., Hortus Eysteitensis s. plantarum, florum, stirpium, quae „au viridarüis ete. delincatio et ad virum sepraes, (c. 365 tabb. aen.) Nrab. 2=613. gr. Fol. Lärbd. vollst, Exempl, simmil. 4 Thle. enthaltend, sehr selten, v. Brunet, Ebert 2056. Pritzel thes, lit. bolan, 840. 19 thl. 3531b Besser, W. S., de söriphidiis, Moacou 835. Y,ıhl. 3582 Beyer, 3. M., Tahell. Vebers. d. Küchen-Gartengewächse, wand, wie u. zu welcher ‚Zeit selbige zu säen, zu pllanz, etc, Halle816. /s Ihl. 8583 Binseletto, D. B,, rapport s. 1. Iravaux de la seclion holanig, des naturalistes a Pise, 4ztbl. 3584 Bieberstein, Marschall v., Beschreib, d. Länder zwisch. d. Flüs- Fe Terek u. Kur am Caspisch. Meere. Mit ein. botan. Anhange. Mr r . 4/,thl. 35913 — Plora Tanrico Caucas, exhib. stirpes phaenogamas in Chersoneso Taur. et regionibus Caucas, 3 Ti. Charkow 809, (8275 {hl.) 54 thl, 3584b Billardidre, J., lcones plantar. Syriae rarior. deseripi. et obsert. illustr. 2 decades c. 20 tabb. Paris 791, 4 $gihl. 3585 — id, lib, Decas 1. " Aa ıhl. 3586 Rischoff, 6. W., Lehrb. d. allgem. u, spec. Botanik. 3 Thle, in 5 Bin. Anhang: Wörterh. d. botan, Kunstsprache u, Aulas m. 16 z. Theil ent, Kpfrt, 4. Stuttg. 83439, (18 thl.) 5°, Il. 8587 — Dssih. Bd. 1. 2, chd. 834--36, I ul. : Botanik, B 8538 Bischoff, 6. W., d. kryptogam, Gewächse m, Berücksichtig. 4. Plora Deutschlands organographisch, phytotomisch u. systematisch. 2 Thle, m. 13 Rpfrt. Nürab, 828. 4, (43, 1hl.) th. 3558b — Grundr. d, medieio. Botanik. Heidelb. 831, Ppbd.m. T, @& ha neu. R Llgthl, 3589 — Handb. d. botan. Terminologie u. Systemkunde, 2 Bde. m. 77 lith, Tal, ebd, 833—44. 4. (164% 1hl.) wie neu. 18 th. 8589a — Beobacht, üb. sphaerocarp, terrestr., m. 1 T. 4. 4/, ih. 3590 — J. W, T., de vera vasorum plantarum süirpium siruelura et funetig- ne, 0. 1 tab. Bonn, Yıııl. 3590 Bischoff, 6. W., Bemerkungen üb. d. Lebermnnse vorzüglich a. d. Gruppen d. Marchantieen u, Riccieen, m. 5 Kpft. 836. 4. 2$fgthl, 8590 c — üb, d. Entwicklung d. Equiseleen insbesondere d, Equisetum pa- Instre aus d. Sporen, m. 1 Kpfr. 828, 4, Ychl. 3590 d — zur Naturgesch. d. Salvinie (Salvinia natans Schreb.), m, 3 Kpfr. 826. 4. Yztıl. 3590e Binckwell, J., collectio stirpium quae in pharmacnpoliis ad me- dieum usum asservantur quarum deseriptio et vires; od, Herharium Black- wellianum, o. praef. J, C. Trews. 5 tomi. et auclarium (6 tomi) c. 800 tahb, col. Norimb, 750-783. Fol. schön. Exempl. Schwidbd. 16 thl, 8Ö90f — id, lib. tom I u. If. c. 300 tab. cal. ihd. Fol, a 3 thl. Et Riackwell, E,, id, lb, 1-—3 et ultim. Genturiam, ec, 504 tahh, col. Norimb,750-65. Fol. in 6 Mfzbid, geb. schön. Exmpl. (SH thl.) 12thl, 301b Blanco, F. M., Flora de Filipinas, Segun et sistema sexual de Linveo, Manila 837. Selten, wie nen. 4 Ih), 3593 Mila, M. )., €. 6. Neen ab Esenheck, 1.6. Schaner ei P, W, Watireth, Florae Germaniae eompendinm. Plautae phanerozanl® @s (ed. 2.) 4 tomi, Norimb, 886—39, (10 ııl,) Hfzbd, . 6 ja . 3594 Blume, €. F,,. pugillus plautar. javaniear. e eryplogamicar. ordinik. \ Yathl. ©. 5 tabb. aen. A. , 2 3594) — C,L., neesia genus plantarum Javanigum, c, Liab« col. 4. athl, 35940 — id, lih. ohne Kupfer. ol. i I 86944 — u Muumphius, Rumplia sive commentat. botanic. impri Plantis orientalis Fr fasc. Ku XV. © 18 tab. col. (eont. en B !ychospermae, Orania). Lugd. Batav, 836. Fol, ned, u 5 3695 Boceo, P., icones et deseriptian. rariorum plantar, Siciliae, Melt Gälliae, Itatiae, c. 52 tabb. aen. Oxoniae 674. 4. q 1 1 96 Bock, J. &., de radice ipecacuanhae, Jena 830. 4, /thl, 3897 — F, S., Wirthschaftl, Naturgeseh. von d, Künigreiche Ost- u, nut f Preussen. 5 Bde. m. 10 col, Kpfrt. Dessau 78285. (74, 1hl,) 1%, hl. 3597 — u., Kreuter Buch darinn Unterscheidt, Namen u, Würckung der Kreuter / Scauden / Hecken u. Beumen/ sampt ihr. Frücht. angegeben, sind M. viel, col, Abbild, Strassb. 651. Fol. Holzbd. m. Schloss. , B 8598 Röckler, 6. A,, nützlich, Haus- u. Feldschule (von Gärten, Krdu tern etc.) ın, viel, Kpfen, Nürab, 698, 4. rar. . 3600 Böhmer, et J, C. Büffer, de vegelabilium sellulose contexlum. . 4], thl Vitemb, 753, 4, : 1 . 3601 — 3. F. B., u. Brevel, de plantis. ihd. 770. 4 ‚ha 3803 — _ pars IT. sect. HI. Wittenb. 781. 5 . H % . 3604 er Mempel, de justa plantarum jndigenar 164,770, 4. *ythl Antigu, Cätalog von H, W, Schraidt in Halle, CV. 6 Botanik. 3605 Böhmer, J. F.B,, et Heinrich, de oleis expressis. Wittenh, 792, 4. Ylhl. 3605h Goetzioff, de salihus a plantis paratis. ibd. 79%. 4 Yzthl. S605e Bolten, J., Gesch, d. merkwürdigsi. Pilze, a. d. Engl, v. L. Wi. denow. 4 Thle, in 2 Bfzbd. m. 132 co). Kpfr. Berl. 795—99. ganz neu, (224, 11.) 18 thl. 3607 sonafons, M , d. Cultur d. Manlbeerbaums, m, K. Aachen ; Ih. 3609 Bongard, 3., observ. sur les edum verticilat, L., av. 1 pl. Yan 2. 4, thl, 8610 Bonet, Ch., recherches sur l’usage des feuilles dans les plantes.av. 31 pl. Gouingue 754. 4. geb, ı ihl, ‚ 86102 Bennet, C., Untersachung. üb. d. Nutzen d. Blätter, a, d, Franz. m, Si Kpfrt. Nürnh, 76%. 4. (3, hl.) 4, ıhl, 3612 — Dssib. (2. Auf.) m. 31 Kpfrt, Um 803. Az thl. 3612b Beonordeon, Dr. H. F., Handbuch d. allgemein. Mykologie, ın 4. m. 12 col, Abbild, gr. 8. Stuug. 851. (5 ıhl.) sul, ‚3613 Benpland, A., descript. des plantes rares cultivees & Malmaison et ‘a Navarrae, av, 64 pl, col. ä Redout& delin, Paris 813. Imp. Fol. schön. unbeschn, Exempl. wie neu, (523 frcs,) 30 ıhl, ‚ 3614 — Forsibotan. Beschreib. d. in Hessen -Darmstadı wachsenden BHolz- arten. Frankf, a. M. 790, (1%,thl.) Yathl, 3617 Bory de St. Vincent, sur Pepanouissem. artifie. des corolles de deux esp&ces d’oxalıdes. 4, ' Aa thl. 3617a Mose, M. A. J., de disquirendo charaetere plantarum essential sin- gulari, Lpz. 765. 4. 4, 1bl, 3617e — E. &., de secrelione humorum in plantis. ibd, 755. 4 1/ıhl. 3617d Bosse, W., vollständ. Handb. d. Blumengärtnerei II. (Pachypodi- um-Zygophillam). (2) Hannov, 842. (2%/, ıhl,) wie neu. 1WYathl, 3618 Botanicns, curioser, od, sonderbares Kräuterbuch. Dresd. 745. — b) Curioses Laboratorium medieo-chymieum, bestehend in unterschiedenen Medicamenten. ebd. 745. — c) Curioser Medieus u. Chirurgus od. son derbare curiose Anleitung z, Medicin. ebd. 743. Ya hl, 3619 Branden, E., d. Fiora Deutschlands u. d. angrenzenden Länder, nach einem neuen Systeme, durch welches auch dem Anfänger in d. Bo- tanik d. schnelle u. richtige Bestimmen aller Pflanzen möglich wird, Stol- berg 846, (14/,1hl,) Stil, 3619 Brandt, 3. F. u. J. T. C. Ratzeburg, Deutschlands phauerog- Giftgewächse, m, 47 col. Kpir. Berl, 834. 4. Mizbd, (52/;1hl.) 3 Ill. 3619b Mray, de A., Unters. üb. d. Brandpilze u. d. dadurch entstehen. „„Rrankheit, d. Pflanzen, m. 8 Kpfr, Berl, 859. neu. 1 thl. 3619 — de G., wissenschaftl. Vermächtn. an d. Bayer. botanische Gesell- gazghatı zu Regensburg, m, Portr. v, Bray, Regensb. 833. Ygthl, . 0 Breitenbach, P. F., d. Ganze d. Hopfenbaues. Erf, 813. (2, 11.) 5 tl, 621 Breda, v. 3. 6. J., de forae mundi primigenti reliquis in Lithan- tracum fodinis praesert. eonservat. Gandae 822, 4. 37a il. 3622 Breiter, C. A., Hortus Breiterianus od, Verzeichn, aller Gewächse ia Breiter’s botan, Garten, m. Kpfrn. £pe. 817. (8 1hl.) 4/,thl. 3623 Bredsdoxft, .H., Haaudbog ved hotaniske Excursioner i Bgnen om Soroe, U, Aft, Kopenhag. 835, 4, shl, 86230 Breyn, },, prodromj faseieuli rariorum plantar. 1 ei Il, et Breynä Botanik. 7 iecones rariorum plantar. ad de radice Gin-Sein, seu nisi et (hrysanthemo hidente Zeylanico, Aemelia dieto c, 32 tab, Geilani 739. A. rar. Pritzel thesaur. 1Y/g1hl. 8626 Mridel, S, E., Muscologia recentiorom seu analysis, historia et de- scriplio meihol. omnium muscorum frondosor, hucnsq. .cognitor, ad nor- mam Nedwigii. 3 tomi in 4 prib. et suppl, 4 pris. compl, c, 16 talıh, aen. Gathae et Paris 797—810, 4. (15 hl) Ebert 2977. (fehlt im Buchhandel). 8 hl 328 Bridel-Brideri, S. E., hryologia universa seu systema, historia et descr. omnium muscorum frondosor, 2 Voll. c. 18 tabb. Lps. 820. (10° thl,) wie neu. 52), U, 3628a — id. lib. Vol, I. id. 826. 3% thl. 3625b — methodus nova muscorum ad nat, normam melius instit, ibd. 2%, 4, (2 ih.) Ih. 3629 von den Brincken, J,, Ansichten üb. d. Bewaldung d, Steppen d. Europäisch, Russlands, m. allgem, Beziehuug auf rationale Begründung d, Staatswaldwesens, m.2 Kpfrtu.2 Kart, Brsehw. 933. 4. (34 thl.) 12a til. 8630 Brisseau-Mirbel, Exposition et daleuss de ma Iheorie de l’urga- nisation vegetale. — Erläuterung u. Vertheidigung meiner Theorie des Gewächshaues (En francais et Allem.) av. 3 pl. A la Haye 809, ı bl. 3630 c—e — M. C. F., dldmens de physiologie veg&tale et de holanig, 2 Vols, avec Allas et 72 plchs, Paris 815. (10 ıhl.) . 25/sıhl. 3630 ea Brongniaxt, A., Chronol, Uebers, d. Vegelations-Perioden u. d. verschiedenen Floren, a. d, Franz. v. K, Müller. Halle 850, neu. is thl, 3930F Brotero, F.A., deseript, of Callicoeca ipecacuanha, w.2labb. ds th, 3630h Wronn, H.G., de formis plantar. leguminosar, Heidelb. 322. Yıdıl, 3681-35 Brown, R., vermischte botan. Schriften, In Verbindung mit einigen Freunden ins Deutsche übers, u. m. Anmerkk, versehen von (. 6. Nees v. Esenbeck. 5 Bde, Nürnb. 825—34. (16 thl.) 8 hl. 8636 — Dssib, Bd. II, enthält system. u. monogr. Abhandlg. u, z. Morphe Ingie d. natürl, Familien u, Gatlungen. Lpz. 826. sun 3637 — Dssih. V. Bd, m. 4 Kpfr. Nürnb, 8405063 | Ijathl. 3638 — Prodromus florae Novae Hollandiae ei. insulae Van-Diemen. ‚ei 32.) 4, (2 dl. 3639 2 PAR EHA ed. Presl. et Sternberg. Prag 819. (*zthl.) je hl. 3640 — Flora d, Melville-Insel, n. d. Engl. v. Kunze. 824. 364] Browne, W. 6., Nouveau voyage dans le haute et basse Egyple, la i ’avoi re — duit Syrie, la Dar-Four oh ancun Buropden n’ayoit päneire 1792—99. Tra de ]’Angl. par. d. Castöra, 3 tomes av. I plch. et 3 cartes. a thl, Frzbd. m. Goldschn. i 2 Bruch, W. PD, Schimper et Gümbel, bryologia europae a seu &enera imuscor. Europ. monographice illustr., 51 fascl. c. 526 tahb. aen. Stuttg,837-52. 4. Alles, was his jetzt erschien., wie neu, (13742 ıhl.) 95 thl. 646 Mrückmann, F. E., notas et animady. in Bauhini theatr. botn. un Volfenh. 737. 4. . . \ ih a. 84 — de badiaga (angeb. 2 andere piecen), ibd. 4, [j 4 8647 — Chamaecerasum bungarieum et sal. orient, Davidis. ibd, 7 © tab. aen. In hl. 8651b — de ocymastro flor. viridi pleno et modo flores viridi el Ar gandi etc. c. fig, aen, ibd, 734. . , » 3652 — not, et nimadr. in Pisonis et Bontii libr. de Indiae ete. Be gl, -; Antiquar, Catalog von H, W,Schmidt in Halle, CV. ee) Botanik. 3653 Brückmann, in Ruppii floram. Jenens. ce. tab, 4. Ythl. 3654 — Konokarpodendron (\rtischocke) , ec. 2 tab. 4, Yun. 3654a — de terrestri cole, e. 1 fig. Wolfenbüttel 729. 4, Yaııl. 36594 Brunfrels, 0., herbarium vivae icones, c. append, de usun et ad- mamistr, simplieinm Tomas I, (nieht mehr von dieser ersten Ausgabe er- schienen) ec. mult, fiz. xylogr. Arzent, 530, Fol. Angebd,: Kreuter- buch von alter Kreutter etc. nebst Destillirbericht, m. viel, Bolzschnitt, Frankf. 535. Fol. (ist eine deutsche Uebersetz. d. hortus sanitat.) lihri rar. (auf d Titel d. Brunfels einige schriftl, Bemerkk.) 5 tııl, 3655b Bucher, U.T., Norae Dresienens. nomenclator. Dresd.506. Gen 1/. ıhl 6 . 3656 Bachhave, R., olıservalt. radieis urbani. Hafn, 781. 1, thl. 3697 Büchner, et J. Frauenknecht, Ile genummis virıbus tabaci, Ha- lan 746. 4. Yathl, 3658 — et l. E. Fuchs, de pinastro s. pino sylvestri, ihd. 754. Ag hl. 3653a — et ii. E. Kronechker, de usu corlic. Peruv. ihd. 766, "4 thl. 365%b — et. Koeber, de ceurcuma offie, ibd. 748. 4. Yaıhl, 3658e — et GC. S. Weichert, de virlute corticis Peruviani. ibd. 768. J. Yaıhl. 3659 Buchner, J. A., über Beschaffenheit d. chara hispida et en. 4. sth. 3660 Bulliard, M., diclionnaire de botanique av. 10 pl. col, Fol. Paris 797, (50 Ires,) ı ıhl. 3660b Bunge, v. Al., Verz. d. i. J, 1832 im östlich. Theile d. Altai-Ge- birges gesammelt. Pfanzen. 4. Sa thl, 3661. 62 v. Burgsdorf, F. A. L., Anleit. z. Erziehung u. Anpfanzung d. Holzarten. (3) 2 Thle, m. 2 Kpfrt. Berl. S05. (2 ıhl.) zahl. 3663 — Vers, ein. vollst. Gesch. d. vorzügl. Holzarten in system, Ablıandl, 1, I. Thl. 1. Bd. m. 33 color, u. schwarz. Kpfrt. ebd. 733—-97. 4. (10 ih.) 1%, bl. 3666 Barmann, ]., rarior, Africanarnm plantar. 10 decades c. 100 ıabb. aen, Amsterd,. 733. 4. Ldrbd. schön, Exempl. rar. 5 Ah). Burmann, plantarum American. etc, vide Nr. 4432. 3667 — thesaurus zeylanieus, exhibens plantas in insula zeylana nascent. e. 3 tabb. aen. ibd. 737. 4, rar. 24/, ıhl. 3667b — L., specimen botanicum de geraniis c, 3 tab. aen. Lugd. Batar. 739. 4. j Yaııl. 3669 Baxbaum, J. C., plantar. minus cognitar. 4 centuriae, e. 255 tab. Petersb. 725, 4. Hfzbd. 5 ıhl. 3670 a—e — id. lib. centuria 1—3, c. 189 tabb. aen. 728. 4. 3 thl. 3671 — id. lib. einzeln pro Bd. 1 u. 36T7la Buzareingues, de G., notice sur les &crits ei les travaux de 6. de B. 4. 1/sthl. 3671b Cacao w da. Choeolade, Bemerk. darüb. Naumb. 776. hl. 3672 Cadet-deVaux, mem. sur inconveniens de la taille des arbres & Irmit av. pl. Par. 866, Ygthl. 3673 Callinen, A. C. P., Medicin. Schriftsteller-Lexicon d. jetzt lebenden Aerzte, Wundärzte, Geburtshelfer, Apotheker u, Naturforscher aller ge- bildeten Völker. 33 Thle. Copenh. 83045. (46%, hl.) nen. S hl. 3675 de Candolle, M. A., Neuviöme notice sur les plant, rar. eultiwees Rs le jardin botanique de Geneve, av. 2 planches colories, Gendre 948, Ei Yathl, Bolanik. 379 3675b Candelle, de A. P., plantes rares du jardin de Geneve, -3 faseli av, 18 pleh. eol. ihd. 526, Fol, (12. 1hl.) -Hfzhd, lgıhl. 3676 — memeire sur le Cuviera, genre nouv, de la fa, des-Rubiarses, av, I pl. 4. ah, 36760 — and Sprengel, elements ol. the philos. of plants. Edinb, 821. (7'jythl.) Mm 14/,ahl. 3677 — — Grundrüge d, wissenschaft. Pfanzenkunde, m. 8 Kpfrt. Lpz. 30. (242 {hl ®/guhl. 3678—80 — Theoretische Anfangsgründe d. Botanik, a. .d. Franz. von 4. J. Römer, 3 Thle, Zürich 814. 15. (6'/, ıhl.) 2'/,thl. 3681 — Versuch äh. d. Arzueıkräfte d. Pllanzen, a, d Franz..w K.J.Per- leb. Aarau S18. (2 tl.) athl, 8la—z — Collection de memoires pour servir & l’histoire du r&gne ve- geial. Mem,. I— 7, (Melastomardes, Crassulacees, Unagraires, Parony chites, Ombelliferes, Loranthacses, Valerianges) av. 63 plchs. Par. 8285 — 32. 4 (13 hl.) 9 thl, 36R%a — sur la famille des melastomacees av, LO plch, .ibd. 828. 4. 3, Hıl.) 1'/a hl. 3652 — sur la fam. des erassulacces av. 13, pl. ibd. 828; 4. rg. 3 ih. HA. — 5, 1..f.. des onagraires et s..l. f. des paronychiees ‚av. 9 pl. hd. 829. 4. 422, ıhl.) 1'/z1kl. 3682e — 5, |, f, des loranthactes av. 12 pl. ihd.830. 4. (3 hl.) 1?/, 4hl. 3689 ea Cappel, L., Verzeichn. d, um Helmstädt wild wachsenden Pllan- 2en, Dessau 784. (1 1hl.) 1, tbl. SSeb — Dsslb. Schreibpap. _ Yzthl. 8622 1 Carminati, B., saggio di aleune ricerche sui principi e sulle vir- In della radiee di calaguala, Pawia 791. Uzthl. 6%25 Carpew, B, T,, de -orchide., Rostoch. 747. 4. aıhl. al Carus, C. 6G., Beitrag z. Gesch. d. Schimm. od. Akenaaıı.. m a af, 4. th . HILhb — Beobachtung. ein. sehr eigenthüml, Schimmelvegetation auf, kob- Ienboden, m. I col, Kpir. 834. 4. Yatkl, ash Casaretto, J., novarum slirpium Brasiliensium, decas I. nee; 42, gli. 3682 | Cassebeer, J. H., üb. d. Entwicklung d. Laubmo ose, I 823, „il, 82x — Weiteräuische Laubmoose. 3 Hfte, in 30 Moosarten, natürl, ehr. 14, 1%/, ıhl. 683 Cassel, F. P., Lehrb. d.'natürl. Pflanzenordnung. ebd. 817. zihl. 3084 Morphonomia botan. s. observat, circa proportionem et evolutioneni Partium plantar. Coloniae Agrip. 820. (1 th.) 1/, thl, 85 Catalogue general des plantes de la societs royale «d’horticult. de Belgique. Bruxelles 842. Yath!, a Pe delle plante che si coltivano nel R. orto botanieo di Napoli. Na- poli’845. 4. Yaıh!, 86351 — plantar. horti regii Neapolitani. Neapel 813. 4: Uhl, Use des plantes du jardin botanique de Strasbourg. Stressh. 836, (2 fre,) 1), tl, #87 Cavolini, Ph., Abhandl. üb. Pflanzen-Thiere des! Mittelmeeres, hrsg. . K, Sprengel, m. 9 Kpfrt. Nürnb, 813. 4. (2 thl.) 1 thi, %90 Cesati, Vinc., stirpes ltalicae rariores; vel noyae descriplionihus jco- datignar, Catalog v. H. W, Schmidt in Halle, CV. 10 Botanik. nibusque illustrat, Acced, animadvers, in charaeter. plantar. etc, Imp. Pol. fase. I e. tab. co}. Mediolani 84R, wie nen. unbeschn. (12 hl.) 4 thl, 3691 Chabraeus, D,, Stirpium icones et sciagraphia cum seripl. elrca eas consensu et dissensu ac caeteris plaerisque omnihus quae de planlar. natura etc, seitu necess., c. figg. xyl. Genevae 666. Fol. 1 tl, 3692 — Stirpium icones et seiagraphia cum script, eirca eas consensu ei - dissensu ae eneleris plaerisque omnib. quae de plantar. natura etc. ihd, 677. Schwibd. Fol. 1Mlgthl. 3693 Chamisso, A, v., ex plant. in expeditione Romanzoffiana detect. ge- nera tria nova, c. 3 tabb. aen. gr. Fol, Yzthl, 3692ab Chaptal, Bozier, Parmentieur u. Dassienx, Theoret. prakt. Abhandl. üb. d. Weinbau, a. d. Franz. m, Zusätz. 2 Bde. m, 21 Kpfrt. Wien 804. (25/, hl.) all. 3695 Charlesworth, E., The magazine of nat. history. New. series. voll. w port, numer, woode, and steelpl. Lond. 887, (3 L. 14 sh.) Gloth, 12 thl, 3696 2—i Chaumeton, Chamberei et Poiret, fiore usuelle recueil de tau- tes les plantes peinte par E, Panckoucke ei Turpin. 8 Vis. en 19 Vis. ar 424 pl. col, et tabl, orgonogr. veget. Par. 814. 4. Vel. Pap. (1294 fres.) 75 ıhl, 3698 Christ, 3. E., Vom Weinbau, m.3 Kpfrt, (3. Auf.) ebd. 800, Y,1hl. 3698a Claytenus, J,., Nora virginica ed. Gronov, Lgd.Bat. 762. 1,0. 3698b Cleriens, P. B., istoria e coltura delle plante. 4 vis. © 2 1b, Venezia 726. 4. (760 pag.) 2jathl 3699 Clasius, C., (l’Eueluse) Rariorum plantarum historia, libri vl ab ced. hist. fungorum in Pannoniis obsery. acced, Clusius curae posterior? 1611. c. figg. xyl. Antverpiae 601. Fol. Ebert 4849. selten. 4 Ih 3700 — rariorum aliguot slirpium ‚per Hispanias observatarum historia Yibris duoh, expressa c. mult. fig. xyl. Antverp. 576, (Plant.) rar. zul. 37002 — aromatım ei simplieium aliquot medicamentorum ap. Indos nas eenlium hislor. c, fig. Antverpiae 567. Pgmtbd. rar. ji tl. 3701 Cocchii, A. C., vindie. corticis Peruv. Lgd. Bat. 750. Joh, 870la Colin, H. I., florum arnicae vires ei de musti hordei. Vient, 123. 1. 3701b Cohn, 3., symbola ad seminis physiologiam. Berol. 847. ah, 3701 e Colla, A., illustrat. et icones rariorum slirpium quae in eins vo . Fipulis forebant a. 1824. append. I—IV. c. 40 tab. 4. (34 il.) 4 3702 Commelin, J., catalogus plantarum horti mediei Amstelodament- 7 (nicht mehr erschien.) 689. v. Pritzel Nr, 1945. 87022 — Horti med. Amstel, plant. rar et ext. c.48tabb. aen. Lust. Fr 706. 4. Eihert 5047. lib. rar. Le 3702 — in botani i i bh, A Ton. praeludia botaniea ad public. planlar, exolicar, c. 33 4zihl. 3703 Commentationes societalis, Mosquensos ad histor. natur. spot, I ui in 2 partib. c. 6 tab, Mosquae 808, 4. rar. (9 Ihl) a 3704 Commentari novi societ. regiae seientiar, Goettingens. t0M- 1, tal aen, (cont, Haller de, genera species ei varietates . ©. 1 tab. Murray deseript, stirpi . et rarlorı 6 EITFRLT Pa es a Ka 3705 Corda, A. BE. F,; Prachtflora Burop. Schimmelbildungen, m. ? Kpfrt, Lpz. 839. Fol, (15 thl,) cart, ; ii Botanik. 19 3706 Cerda, A. E. F., Flore illuströe des Mucddindes d’Europe, av. 25 i planches cal. ibd, 840, (15 Ihl.) cart. 5 ihl. :; 3109 Cothenius, Chem, Unters, «. Chinarinde. Berl, 7883. Yzıhl. 3710 Cotta, &. B., d. Bendrotithen in Beziehung auf ihren innern Bau, m. 20 col. u. schw, hih. Tin. Dresd. 842. 4. (5 bl.) 14,08, U — ir, Naturbeobachtungen üb. d. Bewegung u, Function des Sales in den Gewächsen, m, 7 col. Kpfrt. Weim. 806. 4. (6thl,) 14, thl. 3712 Cottreil, C. IL, Sibirien nach sein. Naturbeschaffenheit etc. geschil- dert, a. d. Engl. 2 Thle, Dresd 346, (2/2 ııl.) 1 1 9712h Courtois, R,, iexpositio, quae de organorum propagationi inser- : vienlinm plantarum phanerogamicarum orta, situ fahriea et funelione in- | „Mötwerunt, Gandae 8233. 4, \ Zahl. i 3712. Courtois, R., Comment. in Reinberli Dodonaei pemptades, eos. . th. . 18 Goxe, W., Voyaze en Suisse, trad, de l’Angl. 3 tomes. av, 2 char- ts et plchs, Paris 796, 1}, thl. I 8715 ab Crantz, H. d. N., Institutiones rei herhariae, 2 tomi. Dresd, 766. (3%, ıhl,) %Y,ıhl, . IT16 — id. hib. tom. I, ibd. 766, Yothl. ; 317 — de duabus draconis arborilus botan, conslitutione, c. lab. aen, ih, 768, 4, A/athl, "ah H., Glassis umbellifer. emendata, e.6tabb. aen. Lps. 767. Mg thl. 8 — Stirpium Austrizcarum. (ed. 2.) 6 fascli in Spris, c, 18 tahb. aen, ) I bl, 769, 4, (5°/, ıbl. . 1%,1hl. : 3718a Crenoontiun. B> von den Feld vnd Ackerbaw, m. viel. Holzsch, Y Strassb, 602. Fol, "sthl. | 7I9 Cruse, C., De rubiaceis Capensilus praecipue de genere anthosper- N | mo, c, 2 takb. aen, Berol. 825. 4. Ik ht, 3729 Curtius, R., Symphorian, hortorum libri trıginta. Lugd. 560, Fol. | m Ya ı alechamp), hisloria general. plantarum in libh, XVII. dig. hasc Plüsquam mille imaginib. plantaram locnptet. superioribus ones prope- . Mmodum, quae ab anlig; seriptorib. Graceis, Latinis, Arab. nomin, elc, 2 Tomi c, 2686 fig, xylogr. Lugd. Bat, 587. Fol. (Pritzel Thesaur. 2121.) Przbd, rar. . 42h, [2P)0N Danzel, J. F. N., de Iycopodii herha et semine, van, A: ; thl. ma Darwin, Naturwissenschaftl. Reisen nach d. Inseln d. grünen Vorge- hirges, Südamerika, d, Feuerlande, d. Falklandinseln, Chiloe, d. Galopa- 508, Otabeiti, Nenholland, Neuseeland ete. Deutsch v, E. Dieffenbach, 2 Thle, m. 1 Charte u. Alzschn. Braunschw. 844. (3%, thl.) athl. 9722) Davids, E., de vogetatio plantarum, Lugd. Batav. 822. 4. /sthl, 3723 Debes, L. 4., Natürl, Historie d. Inseln Färöe, a, d. Dän., m. Kpfr, Kopenh, 757, (%,,ıhl.) Ygthl, 3724 Debrun des Beaumen, Tableaux melhodiques de tous les gen- "es Je produet, nalur., qui se Irouvent en France, Par. 812. en An) 'zthl. 1785 Deleuze, notice hist. sur Au Michaux. 1. pl. 4. jeähl, 3 26 Melii, de memoria (vita). Bonn. 4, ’ „st l. 726 a De Pre, D. J. F., de purpura puerperarum. Erf.724. 4. #gthl. I: Denkschriften. d, botan, Gesellsch. in Regensburg 1. 1815—18,, ". 10 Kpfr, in 2 Bdn. Regensb, 4. 1thl Antignar, Catal, von H, W, Schmidt in Halle, CV. 12 Botanik, ‚3726 1 Deukschrift, d. hotan, Gesellsch. in Regensburg, I. m. 4 eol, Kpfr. m. Beiträgen v. €, v. Sternberg, deBray, Sprengel ete, Regensb,815, 4, ul, 87237 Denfontaines, sur la culture du poivrier. 4, Gl, - 3723 Dencourtitz, E,, flore piltoresque et medie. des Antilles. 5 Vils, „av. 608 pl. col. Par, 833. (600 Ires.) 70 thl, 3723 Designalio plantaram quas hortus Waliberi compleclitur, c, 14 Azur. Lpz. 735. (3 ihl.) : ul, .3730 Decnisne, N, J., secherches anatom. et physiol, sur la Garanre sul- vies de l’eramen botan, du genre Rubia et de ses especes, av. JU pl. col, Bruzell, 837. 4. 25/,1hl, 8730b Devyver, J., nutritio corporum organicorum in genere compate- turque nulrionis procesus vegetabiliem ec. processa animallum eic (Preis- schrift). 4. Yythl, 3730c Dickson, J., Fascieulus plantarum cryptogamicarum Britanniae. 9, Fase. «, 6 tabb. aen. London 765. 4. Uhl. 3731 Bietionnaäre nouvean d’histoire nalur. av. beaue. de pl. 24 Vis. (eompl.) Paris 803. 12 th, 3732 Miecker, H. R., d. Ohstgärtner im Zimmer. Passau 826. Aathl 3733 Diel, A. F, A. Dr., system. Verzeichn. d. vorzüglich. in Bentsehland varhandenen Obstsorten. FraKf, a. M. 818. br. Nebst 2 Foriseiz., enth, d, Kernobstsorten. ebd, 829, u. 33. (12/, 1ht.) ati 373% — Obstorangerie in Scherben u, d. Vegetation d, Gewächse. 2Rde, m 7 Kpfra. ebd. 804, 27th, 3735 — Versuch einer system, Beschreib. in Deutschland vorhandenen Korn obsorten. 21 Hefte. ebd. 799-919. LE -3736 — Desib, Birnen, 9 Hefte. ebd, au -3737 — Dssib, 1. Hft. ebd. 799, u. 821. ati 3738 Dierbach, J, H., Repertorium hotanieum od. Versuch ein. systel. Darstellung d. neuesten Leistungen in d, Pflanzenkunde. Lemgo 831. ‚(12 thl.) 4yibl. 3739 —- flora Heidelbergens. 2 pris. Heidelh. 319, 20. 12, Acc. map „geogr. (2%, Uıl ) Yh tl. 3739a — fora mythologica od. Pilanzenk, in Beziehung auf Mythologie u Symbolik d. Griechen u. Römer, Frakf, 833. " ja th 3739 — Beiträge z. Deutschlands Flora. 4 Thle. m. 4 Titelkpfr. Heidelh. "82533. (3 thl) % al, 3739c — Handb. d. medic, pharmae, Botanik, ebd. 819. (3 thl.) JA 37394 Dietrich, A,, flora Marchica, Berl, 841. (27/z hl.) *Ie Ir 3739e — Nora regni Borussiei. 12 Tmi. c. 864 tabb. col, ibd. 8331 wie neu. (144 th.) zu 40 til. ‚3740 — Dav., Flora universalis in col. Abbild, zu den Schriften Linnb, Wildenow's, De Candolles, Sprengel’s, Roemers, Schu 5 R & 1. Abthl, 85 Hefte, H. Alıhl, 183 Hefte, MI. Ahthl. 2 Er zusammen 466 Hefe). Mit 4660 color. Kpfril, Jena BIP ur (10874, hl) wie Br it 1000 oolor. Koi a0 3742 — Deutschlands krypiogam. Gewächse. 3 Bde, m. 900 col. Kpis. A. Be (90 thl.) wie neu. a 2 (30 3743 — Dssib. 1. Bd. enth. Flech . 300 col, Rpfr,, ebd. ST: tbl,) wie nen, ein, me 8008 ”n 1. ee 2. u. 8. Bd, enth. Schwämme, ıw. 600 eol. Kp Ir. 35 th. Botanik, 13 1145 Dietrich, A,, Deutschlands Flora nael natürl. Familien. 5 Bie. m. ewlor, Kpfet, Jena 333—51. (33 ih) 50 th, 18746 -— Lichenographia Gernaniea ed. Dentschlands Flechten, I, Hi. m. 25 col, Kplet, ebi. 834. 4. (3 tht,) Hzthl, 3747 — Taschenh. d, Arzneigewächse Deutschlands, ın. 50 col. Kpfrt. ehı. 333. (81, 1hl.) 1Y/aıl, 543 — Worstilora od. Ahhild. u, Beschreib. d. f. d. Forstmann wichtigen j F | Bäume u, Siräache, (2. Auß,) 2 Bde. m. 230 cul. Kpfer, ebd. 831-4), 4, (24 ıbi,) 8 tl, ‚3749 — Taschenb. d. ausländisch, Arzneigewächse, m. 69 col, Rpfrt. Jena = 839, (4 1b) 1, nl. j750a—o — d, Wichtigste aus d. Pflanzenreiche. 3 Hefte m. 30 enlor. ; „Kult, ebd, 8340-45. 4. @ til) Li, 1NNdla—e — Deutschi, öknnoimisch. Flora. 3 Bie. m. 150 col, Kpfrt. ebd, 1 l,) alzıhl 9183 (—) Sammlung verschied. Pflauzenabbildungen, m. 120 col. Kpirilin.. eh, 845. 4. (3 ıhl.) 1 "5 th. Nat FR, G,, Ockonom.-Bolan, Garten-ourn. 6 Bde. m. 2 schwarz. % 3 cool, Kpfrt, Eisenach 795—505. tl. 955 — Weimar. Plorn, eh. 500. Ma thl, 918 — nl. d. europäisch. Arten d. Gattung Gladiolus, m. I cal, hpfr. | deri,.839. 4, A, hl. 97 — voliständ, Lexicon d. Gärtnerei u. Bolanik. 10 Bde. nebst 10 bdn, ! Nachteäge u. 9 Bıle. neue Nachträge u. Register (im Ganzen 30 Bde.) ‚tim, 80238, geb. (37 ihl,) ganz eompl,, gut gehalt. 15 hl. 29 —F, 6., d. Wintergärtner, (3. Aufl.) Berl. 808. Uthl, 60ab — Handlexicon d. Gärwnerei u. Botanik. 2 Be. ebd. 929, Aaıhl. ja Dillenias, 3. J., Horthas Elıhamensis seu plantarum rariorum quas 4 Mhorto suo coluit I. Sherard. De’ineationes et deseriptiunes quarum historia yel plane non, vel imperfecte a rei herbariae scriptorilus tradita | Un; 2 tomi c. 325 tabb, aen, Londini 732, Fol. rar. werthvollste Aus- gabe v. Ebert 6130. 6 th, i Mr — herti Eltkamensis plantarım icones et nomina, tom, 1 et Il. c. !y24 tab. Lngd. Bat, 774. Fol. 5 ihlı an — historia muscorum a general history of Jand and water Mosses ‚qund Corals w. 85 pl. Lond. 763. 4. lib. rariss. 20 ıhl. le Dodart, memoires a Phistoire des plantes. (2) Par. 679. (Pritzel ange "rus 2648.) Prachteinbd, m, Goldschn. ' Ya thl, DBodonaens, R., stirpium hist, pemptades sex sive Hibri XXX. ce, galt, üg. ineis, Antverp. (Plant.) 616. Fol. (edit. optim. et emend, 4 thl. IH — Gruydt-Boeek, m, viel, Blzsehn. ihd, (Plaut.) 644, Fol. rar. 4 thl, | —_ Purgantium aliarumque eo facientium, tum et radicum conuoluulo- "um ac deleferiarım herbarum historiae libri IV., c. fig. acc. appendix va- rat. c. quid, rarissimarum nonnullar, stirpium, ac flerun quorundam pe- !egringrum icones omnio novas ele, Antverpiae 574. lib, rar, v, Haller Ip. botan, 3 ihl. \ hd Dan, 1, G., Rheinische Flora. Beschreib. d. wildwachsenden u, cul- ! Arieten Pflanzen d. Rheingebietes vom Bodensee bis zur Mosel u. Lahn, " Berücksicht. d. Grossheraogth. Baden, Frankf. a. M. 843. | (athl, Rp. Bozy, et J. H, Molkenboer, muscorum [rondosorum novae ‚Pecies ox Archipelago Indico et Japonia. Lugd, Balar. 844, Yathl. ar. Catalog von H, W, Schmidt in Halle, CV. 14 Botanik. 3770 Draeger, C. B., De vi atque usu nicotian. tahaci. Ilal. 839. zahl, 3771 Brapiez, M , eneyclographie du regae vögetal, presentant ta, figure, la deseript. et (hist. des plantes le plus r&eeımment deconvertes sur Lous . les points du globe ou intrudums dans les serres des jardius de V’ängle- “terre, de Ja Belgique ei des aulres parties Je l’BEurope, av. monograpkies de genres destindes & Jormer progressivemeni une Bore universelle, 6 vis 62 fasc. av. 372 tah. eol, Bruxelles 533—33. Pol. (110) neu, 4 thl + 8771 — Flore des serres et jardins de l’Angleterre cont, toutes les plan tes röcemment introduites en Angleterre, Butanıcal magazine, butanical Re- " gister, bolanical eabınet, 6 vols, av. 232 pl, eul, Brux, 833—38 Fol, (2 kpfe. etw. wasserleck.) (90 Ihl.) neu. 30 thl, 3772 Breves, F, ei F. (, Hayne, Botan. Bilderh. f. Freunde d. Plan zenkunde. ii. B. Heft 1. 2. 6. IV. B. 5. 6. VI. m. 25 Kpfrt. Lpa. 588. 4. (4 ib) 2 zul, 3775 Du Hamel du Monceau, M., trait& des arbres fruiliers. 3vol, #W 74 pl, Parıs 732. iizbd, (6 Ib.) (d. erst, Bd, etw. wurmstich.) tl, 3775 ab — von Fällung d. Wähler u, gehör. Anwend. d. gefüllten Holzes, “übers, v. €, C. Oelbafen. 2 Thle. m. 36 Kpirt, Nürnb. 766.76. 4. 2, 3776ab — Abhandl, von d. Obsibäumen, a. d, Franz. v. Oelbafen. 2 'Thle. m. 77 Kpfrt. ebd. 77177. 4. 14, hl. 37784 Dumortier, B. C., ne&moire sur Yanalomie et la physiolog. de polypiers eomposes d’eau douce nomm&s Lophopasdes av. 2 pl. Taurus (1) 836. Shih, 87186 — sylioge Jungermannirlearum Europae indigenarum. & 2. tal, eol. Tornaci Nerviorum 831. (1Yz 1bl,) 2auıl. 3779 — notice sur un nouy, genre de plant, Hulihemir Tournay 324. Yathl I 3780 Darante, C., hortulus sanitatıs d. i. Ein heylsarl u. nützlich. Gahrt lin d, Gesundht in welchem alle fürnehme Rräutter, d. in Indien als an „andern Orten d. Welt zu finden angegeben s., m. viel. Ahbikl. en j rar, . 5, Uhl. 3780 b Duavernoy, 6, Untersuch. üb. Keimung, Ban u, Wachs'huw der Monokotyledonen, m. 2 Kpfr. Stuttz. 834. ill. 3781 Duvat, ., Irlbacher Piora, Irlbach 823. Pphd, ah. ı 8183 Ebe, J., Anl. Obstbäume zu erziehen. Augsb. 811. Ay il, 837833 Ebel, 3, de Indo Germanıco sive colore eopruleo solide ex Blast". Halae 756. 4, 1/,uhl. 37814 Eberhard, J, E., eu P. C. Junghunnee, de nucit vomiene el ° corlieis hippocastani virtute mediea. ihd, 770. 4. 2a hl 378% Ebner, C.F,, Cultur d. Maulbeerbaums, m. Taf. Heilhr. 523, Az ih, 3786 Eibeling, .. C., dissert. de quassia, Glasgune 779. Y Ir 3757 ibermaier, disseriat, sist, plantar. papitionacear, monograplı. du. | 3788.b Bhn Baithar, Zusammensiell. einfach. Heil- u Nahrangsmittel, | a d. Arab, übers, von Dr. 3, v. Sontheimer. 23 Bde, Swullg. 8940-42. | 4. wieneu. (28 th.) ul. | 370Be Bäwards, S., rhododendron arboreum; var, roseunl, N pl. . i 37884 — Clintonia * &legans, w. J col, pl. ibd. &. — Lupinus * aridusı | w. 1. col. pl. 1 — Primus * dasyegrpa, w. I cal, pl. ge — Chasml | nia * ineia w. Lcol. pl. I — Pendstemon * triphylium, m lan i. — Erythrin jet . pl. ical Register). .. Sen. ythrina *® poianthes, w. 1 col, pl, (he botanjcal Reg 2 Sotblı | B } ! r Botanik. 15 3789 Mihrenberg, t. G., Fungos a Chamisso in itinere eirca terrarum globum colkect., c. 4 tabh, aen, Fol, VAE 3790 — de coenogonio novo lichenum genere ex penu Chamissonis desum- lo c. 1 tahb. aen, Bonae, Fol. Y,ıhl, 8790b — 6., üb. d, Pullen d. Asclepiadeen, m, 2 color. Kpfr, Berl. 831. 4, Ay ıhl, 8790 — de myrrhae et opocalpasi ab Hemprichio el Ehrenbergio in ıtıne- te per Arabiam et Habessiniam dedeet, plant. Berol. 841. Ful, Yzıhl. , 3792 Eisengrein, 6. A,, d. Familie d. Schmetterlingsbläthigen od. Hül- sengew, m. besund, Ihnsicht auf Pilanzen-Physiol. Stuttg. 836. (12/, Ihl,) öjg thi. 3791 Ekart, T. Th,, Synops, Jungermanniarum in German,, ec, 13 tahb, lap. Cob. 831. 4, (5 hl.) } thl. 3797 Bilie, )., Beschreib. d, Dionaea museipula, hrag. v. J. C. B. Schre- her (Lat. u. Deutsch.) m. col. Kpfr. Erlang. 771. 4. Yııhl. 87975 -— an historical account of Goßee, w.lecol. pl. Lond. 774. 4. "alhıl, 3198 — Anweisung Saamen u, Pflanzen aus Öslindien u, anderen entlege- neu Ländern zu bringen, a. d. Engl. m. Kpir, Lpz. 775. Ya tchl, 37986 Eillrede, C., Schwamm Pomona (Vertummus) L, m. 3 col, Kpfr. Bayreuth 797, Yoıhl. 79) Eisholz, J.S., neu angelegter Gartenbau od. sonderbare Vorstellung wie ein wohlerfahrner Gärtner Lust-, Küchen-,. Baum- u. Blumen-Gärten Anzurichten, m. 10 Kpfrt, u. Holzschn, Lpa. 715. b) — Diaeticon od. neues Tischbuch, chd. 715. Fol. Hz th. 3800 Diener, M., synopsis florae Cervimontanae. Vratisl. 839. Yatkl, 3801 Mıwert, C. P., fasc. plant, e Nora Marggravial, Baruthini, u 4. 788, gthl. 3802 Hunmert, F. A., de veneno amerieand. Tübing. 817. 4, Yyıhl, 8802: — u. 6. v. Segnitz, Beschreib. d. Florengebietes v. Schweinfurt. Bros], 852. 4. 4, tl. 3803 IEindlicher, Sı., Enchiridion bolanicum exhihens Classes el ordines Plantarum, aecelit nomenclaior generum et officinalium vel. usualium in- dieatio, Lpz. 841. (44/2 1hl.) br. wie neu. 21/, thl. 4 — Synopsis couiferarun, e. figg. xyl, St. Gallen 847. an tu) wie neu. hl. 3805 — Atakta botanika, «40 tab. aen. Vindohonae 833. Fol. Pritzel thes, 2987. (14 ıhl.) \ 9 ıhl. 38056 — genera plantarum fasc, XVEL. d. erste u, leizte Bogen Oben, stark beschädigt. Vindobonae 840. gr. 8. /„ thl. 3806 — Plora Posoniensis exhibens plantas eirca Posonium sponle erescen- les aut frequentius cultas, methodo naturali dispositas, «, tab, aen. color. Posonii 830. Velin Pap. (8 {bl.) 14a thl. 3809 Einumeratio plant, quae in horto Lug. Bat, colunt, 831. %ythl. 3810 Ermen, A,, Reise um d. Erde durch Nord-Äsıen u. d. beiden Ocea- AR in d. Jahren 1828-—40. Erste Abtheil.: Historisch, Bericht. 1—8. Bd. Reise von Berlin üb. Topolsk b. z. Ochozker Meer u. d. Reisen auf Kawt- Schatka. Mit 16 Taf, . Zweite Abtheil,: Physikal. Beobacht. 1. u. 2. Bd. Ortsbestimmungen % Declinationsbeohachtungen auf d, festen Lande, Inclinationen u, Inten- Sitäten, Deelinalionsbeobachtungen auf d. See. Periodische Derlinations- änderungen, Mit 2 Tafeln. IL j Dazu: Naturhistorischer Atlas, Verzeichniss von Thisren u, Pflanzen, Antigen, Catao, von, W. Sohmldı in Halle. CH, t 16 Botanik. weiche auf einer Reise um d. Erde gesammelt wurden. Mit 17 Tafeln, Zusammen (212 thl.) Tu dhl, 381lab Eirnsting, A. C., Histor. u. physikal. Beschreih. d. Geschlechter d, Pflanzen. 2 Tilo, m, 10 Apfrt. Lengo 782. 4, Frohe, Yyıhl, 3812 Eschweiler, F, (., Sysiema Liehenum, genera exhıbens .rite di stivela pluribus novis adancta, c. tab. Narimb, 824. 4. Youhıl, 3813 — The cump!. larmer, a gen. dielionar. cont. methods of euttiv. and, new husbandry, vig. Linnaeus, Cluleanvianx, Thurbity, Muller etc. wıth many copperpl. in Pol, Lond. 769, (15 thi.) Ill, 38136 — 6, de frucllicauone generis Rhizomorphae vomment. e. F tab. ülberfellae 322. 4. Yzıkl, 3813c Muper, E. J. Ch, icones fucorum, Abbild. d. Tang. nelst Be- schreib. 3 Tide. m. 154 col. kpfr, Nürnh. s00. (se; ul) 4 15 ıhl, 38134 — Distl 1. Bd. u. I. 1. m. 135 cal, Kpfr. ehd. 4. 10 th, 3814 Esquisse d’ane monographie du gonre Acam um. 4. c. 2 lab. Yan, 3814h Eversmann, E,, in lichenpm exeulentum Pallasii et species con- similes adversarıa, m. ein. Nachtr. von Nees v. Rsenbeck, e. I tab. eu, 825. 4. Aaull, 3815 Wabricius, P.C., Enumeralio method. jlantarum borti med. Melm- städtensis, Ielmst. 759. Yyııl 3815b Wallopius, G., opuseula cant. de halsamo, de aspalatho de sun dalis, de musch, de moscho, de amhra, de zıheito acc, Rundeletius, 6 de furis Swanmerdam, J., bist. gener. des inseeles av. beaur. de pl. Au recht 685. 4, Patavii 566. 127, hl. 3816a Fenurier, M., cessai sur les phenomenes de la vögelalion, espli- qu6s par les mouvemens des seves etc. Paris 812. Yathl, 38166 Wenzi, E,, Darsteil, u. Erläuterung vier minder bekannter, ihrer Stellung im nalürl, Systeme nach bisher zweifelhaft gebliehener Pilanzen- a ten, nebst ein. Abhandl, üb. d, Bignoniaceen, m. 5 R. KL 3816 bb — pugillus plantar, novar. Syrise et Tauri oceidentalis I. Vindubo- nae 842, 4, ihl. 3816c Fechner, ©. Th., Result. der bis jetzt unternomm, Pllanzenanaly" sen; Lpz. 829. (12/, tl.) 4, ul. 3817 Ferrarius, Ilesperides sive de malorum aureorum cultura el USt, .&% 92 tabb. acn, Rom. 664. Fol. Die Kupfer v. Bloemart nach Zeiehnun- gen v, Pt, da Cotona, v. Ebert 7485. rar, j 3 Ih, 3818 — Flora seu de forum cultura acur. R. Rottendorf, c. 46 tabb. aen. Amstel. 664. 4. 0 Yallılı 3819 de Werunsac, Bulletin des sciences naturelles et de gsologie (redi gee par Delafosse, Guillemin, Kuhn, Lesson, Raspail ete.) T. VI. (iv. 1. M. du Tom. I., liv. I. du Tom, XXIII, mang.) Par.828—B1. (846 - fres.) 10 (hl, agames 3320 Bee, A. L,, memoire sur Pörgot du seigle et sur quelques 387. prem. memeire, av. 2 pl, Strassbourg 843. 4. Iiht 3823 Kicinus, ., Plora Drosdens. 2 Bde. m. 3 Tal Dresd. BD. (5 ih.) i jr 3823 a — Flora d. Umgegand um Dresden, II. Abthl. Kryptogamen 7, Bpfr. Dresd, 923. (22,th1.) Ppbu, . hu 3824 — Botun. Taschenh, d. Flora un Dresden. 2 Bde, m. 3 Tal, 1.thl 816. ku ‚Botanik. 17 | 38241 Fieinus, M., de triplii vita sel. sana longa et celitus una &, lex- tu sen regimine sanitatis. Sulerni 5Il. 4. Iıb. rariss, fühl, 3826 Hischer, F. E. L., Sper. de vegetahil. impr. filicum propagatione, e, lab. aen, Halae &04. Ygtlıl, 88265 — Beitrag z. hotan, Systemalik, d.. Existenz d. Monocolyledonen u. Polycoiyledonen. Zürich 812. 4, Ajgthl, 3823 — 5.B,, Anweis, z. Anbau ausländ. Betreidearten. Nürnh. 310, Yııl 3829 — F,, meihodum’ novam, plantas deseribendi (Commentat, societalis physie.-medic, Musq. 808.) . 4. oa . Yaıhl, 3833. Ploxn od. Lotan, Zeitung. Jahrg. 1-32, in 32% Bdn. m. Kpfra. Re- . gensb, 818—49. (140 thl,) 23 tıl. 3831 — Diss’. 4-—32, Jahrg. ebd. 821—49. (122 ul.) 20 ıhl. 8535 Flora.Sardoa, m. 71 Kpfr. Taurini, 4. 3 ul. 3836 Plotow,v..., üb. Haemalococeus pluvialis,m, 3 col. Kpfr. 542, 4, Zıhl. 3836b. Wornten, E. A., de cedrela febrifuga, c. 1 tab. aen. in gr. Fol, Lugd. Batav. 836. 4. (1 ll) Y/g til. 3836 Forster, 6.,. de plantis eseulentis insular, Oceani Austrialis. Mal, 256, . Yııkıt, 3838 Flügge, I, Graminum monograplı. Pars I. Paspalus, Reiiania (nicht ‚mehr erselnen) Hanburgi 810. (14 1hl.) . Yy ıhl, 384l Forster's, J. R. u. G., Beschreib, d. Gallung von Pflanzen auf d. keise nach d. Süusee-Inseln, hrsg. von 4 S. Kerner, m. 18 Kpirt. Stutig, 779, 4, 2, ih. 3842a — Plorulae insular, Austral, Prodromus. Gutting. 786. Yyytbl 3842) Rouxcroy, A, F., recherches chimiques s. le pollen (phoenix dac- “ tylifera). 4, Ythl. 3813 de Franekenau, 6. F,, Flora Pranciea I. e. lexicon plantar. ele, (ed. 8.) Lps. 698. Ya. 384 — id, lib. (ed. nov.) Argent. 705. dl, 3815 — Flora Franeien rediviva od, Kräuter-Lesieon, Lpz. TIGE, Yaihl, 386 Pranenun, &., al floralia Palatinae, Heidelh. 67%. 4, Yaıhıl. 3847 Erien, E., novitiarum Norae Suecicae mantissa 1. et comment. de Salieibus. -Lundae 832. Ya thl, 3817a Erien, E. ci 5.P. Eroberg, flora Hollandica part, prioris see L. con, monandrıa dioseiae (nieht melr erschien.) Lund, 817. Yzthl. 1847» Fritzsche, }., Beitr, z. Kenntniss d. Pollen 1. nicht mehr er ‚ chien.) m. 2 co}. Kpfr, Berl, 832, 4. Yy thl. 8B47c — de plantarum polline. Berol. 833. Yathl. 88474 Fuchsias, historia slirpium, m. schön, Bizschu, rar. gepr. Schwihd. Lugd, 551. 14%, Uhl, 38476 — ja. Hih. m. viel. Holzschn. Basil 542. Fol. gepr. Pgmtbd, 84, ıhl, 347t — id. ki. m. cal, Kpfr. ab, eiw, Neckig u. Titel ausgebessert. chd. ‚542, Fol, gepr. Pamibd. m, Eiseuheschlag. 3Yytıl, 3847 — id, Jib, Par. 540. rar, Frzhd, schön. Exempl. 1%/ Uhl, 88475 — plantarum effigies, m. viel. Holzsehn, lib. perrar. am Rande etw. stockfteckig, d, Namen d. Pilanz, sind: in griech, lat, franz, ital., deutsch, Sprache angegeh. Lyon 519. Il, 3BIB Wank, 6. B., de Jolino, Lps. 823. Ar sul, 3849 Gakenholz, 4. C., de vegelabil. praestantia el indole, Helmst. 706, 4, Mıhl. 38494 Gandy, Ch, L., essui botanique s. les plantes ombellileres. Strass- burg 912, 4, . Ya, Antiguar, Catalog von H, W, Schmidt in Halle, CV. - 2 18 Botanik. 3819 aa Gallesio, 6., pomona Italiana. Pisa 820. A 3349 ab Galle, A, le dieci Giornate della Vera agrieolt, Venetia 565, var. Pgmib, Il 38196 Garcia ab Morto, Aromatum et simplieium aliqwot medicam apud Jados naseentium lih, ©. figg. aen. Antverp. 574. ll, 3850 — il. lib, (ed. 4.) acced. Aromatum et medicam in ‚Oriental, India nascentium lih. e. fig. ayl. ibd. Plantin, 593, Schwibd, 27, hl, 3851 — del historia dei simpli aromas d’ali Indie orient. con ammdı. (» Clasio in duo part, e. fig. xyl. Venet. 559, 2, ihl, 38524 Garcke, A., Fiora von Nord- u. Mittel-Deutschland. Berl. 861, (tl) 2jgahl, 3853 Garidel, P.J., Histoire des plantes qui naissent aux envirens EN et dans plusieurs autres endroits de la Provence, av. 100 pl. Aiz, 715.) Fol, libre irds, rar. Blshd, " Gl 3851 Gerovaglio, $., enumeralid muscor. omn. in Austria inferiore. Viennae 840. Y,thl. 385la Garten, d. botan., d. Universität zu Halle i. J. 1799., nebst Nach- trag. Halle 860. u 3855 a—f Garten-Zeitung, allgem. deutsche, hersg. von d. Gartenbau-Geselt- schaft zu Frauendorf. Jahrg, 16. Mit Abbild. Passau 823—23. 4 ul. 3856 Gärtner, d. verständige. Quedib. 823, Yız Ih, 3857 — d. wohlunterrichtete. (2. Aufl.) Bayreuth 778. Yızııl, 3859 a—c Gärtner, J., de fruclib. et seminibus plantar. Vol, I et Il & 180 tabb, (21%), th.) 9 ul. 38594 — id, lib, Vol, 1. 0. 79 tabb, aen. Stuttg. 789, 4. (10%, 11.) Sihl, 3859e — Dr. C, F., Versuche u, Beobachtungen üb. d. Befruchtungsorgt ne d. vollkommeneren Gewächse u, üb. d. natürliche u, künstliche Be- fruchtang durch d, eigenen Pollen. gr. 4. Stuttg. 344. (3%, Ihl.) 12/tbl 3860 Garzia dell ’historia de i sempliei aromati, e. aunotationi di C cia- sis, m. Holzschn, (Abbild, v. Thieren u. Pflanzen). Venelia 618. Kb. rar. Hifzbd, . 3 bl, 3861 Gasparrini, G., osservaz, int. alcum piante coltiv. presso dab : mo. 4 {he 3562 Stattenhof, G. M., Stir i i Hei ordine Ludwigil. Heidelb, 782. . ' pes agri et horti Heidelb. ordii hl 88624 Geert, v., catal, gener, des plantes de serre et d’orangerie. An- vers 347, Yatılk 3863 Geinitz, H, B., Gäa von Sachsen. Einleit, in d. Flora von Suchsed, von L, Reichenbach. Dresd. 843. (14/,thl.) 4a hl. 3863 b Geiseler, E. F,, crotonis monographiam. Halae 807. gi, 3864 Geschichte d, Regensburg. hotan. Gesellschaft uebst einigen Alhand- lungen. Regensh. 792, Ajshl. 3865 Gerber, 6., de aximia rhabarbari. Halle 771, 4 ' il, 3865h Germar u. Haulfass, merkwürdige Pflanzenabdrücke a, d. Stein kohlenlormalion, m. 2 Kpfr. 523%. "4, Yztıl 3866 Gessner, J., Tabulae phytographicae analysin generum plantarum exhibentes, c. commenlat. ed, €, 8, Schinz, 2 voll, c. 6% tabh. Turiti . 795 u. 504. Fol, (354 Wl.) hr. 9. 83367ab — Opera bolanica per duo saecula desiderata quorum pars pFIMA prodromi Ioco conlinet figuras ultra 400 minoris Tormae parlim ligne 7 tisas parlim aevi inseulptas omnin ex biblioth,. Christophori Trew nun Botanik, 19 primam in lucem edidit et praefatus est C, C. Schmiedel, 3 pris. co, 22 - tabb, xyl. 52% talb, aen. quarum 3% col. Norimb. 751. Fol, Schreilpap. m, breit, Rande, unbeschn. Ebert 8419, yul, 8869 — id, Iıb. I. 2. (Schluss) e, 17 tab. col. ibd. 771. Fol. 3 hl, 3869 Genns, 5, J. v., plantar. Belgii confoederati indigenar spieileg. Barderviei 788. Yaıık 3869 b Sitobert, A., del Sovescio @ nuovo systema di cultura fertilizzante, Augebl.: risposta sul Sovescio di Segale, (2) Torino 819. Ppbd, 27; tıl. 386Ye Giscke, P. D., sysiemata plant. renenliora. Golling. 767. 4. Ys hl. 88694 Gierse, A,, ynaenam sit ratio caloris organiei partium inflammatio- ne, laboranium febrium vaginae in feminis menstruis et non menstruis, hominis dormientis et non dormientis et denique planlarum invesligatur &perimentis ab altis et a Memel ipso inslilutis, disserlal, maxime prae- elara et instruct. Hall, 815. 4. Ye tl, 3870 Gleditsch, G., Plysikal, Botan. Ablandl, 3 Be. m. 4 botan, Kpfr. Halle 765. 66, Ppld, Methl. 8871 — 3. G., Methodus fungorum, c. 6 tabb. aen. Berolini 753. All. 3871 — methodus Fungorum e.6lahb. zen, acceı. 2 andere Schriften von demselben Verf. ibd. 753, Schwldbd, Shathl, 3872 — Systema planlar. a siaminum situ, ibd. 764, (1 thi.) Yythl, 878 w. Gleichen, W. F., gen. Russwurn, d. Neueste aus d. Reiche d. Manzen od, Mikroscop, Untersuchungen u. Beobachtungen d, geheim. Zeu- gungsiheile d. Pflanzen in ihren Blüthen, m. 50 co). Kplrt. Nürnb. 764, . Fat, (16% ıhl.) Hfzba. Sul, 3874 — mikrosk, Entdeckungen bei den Pflanzen, Blumen u, Blüthen, In- sekten u, andern Merkwürdigkeit,, m. Portr. u. 83 illum, Kpfet. Nürnb. 777. 4 (14/01) Ppbd. 6 ah. 3675 Gloxin, P,, Observat, botan., &. 3 tab. aen. Argent. 785. 4, AUyıhl. 3876 Gluthorat, R., d. Cultur d. Georginen, Nelken u. Hortensien. Nord- hausen 942, Yııl 9877 Gmelin, GC. C., Flora Badensis Alsatica ei confinium regionum Üis - & Transrhenana plantas a lacu Bodamico usque ad conluentem Mosellae et Rheni sponte nascentes exhihens see. systema sexuale, 4 toni, co. 24 tab, Carlsr. 805——24, (122%, %),) 2 ıhl, 878 —_ id. lib. & tomi, 2. 24 tab. col, ibd, 808-—24. (24th1,) Schreih- Päpier. 3 'faıhl, ”n. 80 — 1 F, Gesch, d. Pflanzengilte. Nürab. 777. u. 803. yane thl.) \ a Ya, 8882 _. Flora Sibirien tom. 1 et 2. c. 143 tabb, an. Petropoli var. 4 3 dl, 38820 — id. Jih, tom. 4. c. 94 tahb, ae, ibd, 769. A. rar. 4 ıhl, 382. — Tafeln z. Gimelin’s Flora Sibirica. 1. et 2. (93) 4. 1Yzthl, 8324 — id, lib. tom. HI. obne Kpfr. Peirop. 768. 4, hl, BER2 da — hist. facorum, c. 33 tab. aen. Petrop. 769. 4. rar aa tl. 882. — id, li, d, Kpfr, an d, Seite u, Ecke Meckig. 2rauhl. 3883 P. F,, Otia botanien, reddidit Florae Leydensis Adriani v. Royen Yai plant. terra marique erescentes melhodo naturali digessit. Tuhingae 760. Exempl, in 4, m. breit, Rande, unbeschn, Ah 3885 Goebel, Fr, u. Kunze, G., pharmaceut, Waarerkurde, m. ilum, Kpten, nach d, Natur gezeichnet v. E. Schenk, 44 Uelte in 2 Bade, Eis Antiguar, Catalog von fl, W, Sohmidk ia Halle, CV, 2 20 Botanik, senach 827—84. 4. (Heft I—VL d. Rinden u, ihre Parasiten, Hft. VIl — XIV. d. Wurzeln) zusamm. 71 eol. Taf. (15/2 tl.) Silk 3886 Goelicke, A. 0. ei B. E, Neugebauer, de, corlicis, chinae usu noxio, Frouef, 729, 4. Yothl, 3837 Göppert, I. R., nonnulla de plant. nutritione, Berol. 825. *,Ihl. 3883 — Beschr. d, botan. Gartens in Breslau, m. E Taf, Bresi.830, *z (hl, 3889 — üb, d. Wärme-Rntwicklang in d, Pflanz. ebü 830. (1%, hl.) 7; dhl, 3890 — d. Gattungen d. fossilen Pflanzen, verglich, m. denen d. Jeıziwelt, — Les genres des plantes fossiles compar&s avee ceux du monde moder- ne, 6 Hefte m. lithogr. Taf, Bonn 811. qu. Fol. (3 th) 5 ihl, 3891 — Zur Kenntoiss d. Balanophoren, besond, d. Galiung Rhopalocnemis Jungh, m. 5 Kpfr. Bonn 846. 4. 14/,1hl. . 3891b — üb. d. Bau.d. Balanophoren, sowie üb, d. Vorkommen v. Wachs in ihnen u. andern Pflanzen, m. 3 Kpfr. ebd. Bl. 4, 27, thl. 3891 bb — Beobacht. üb, d. Blüchenzeit d. Gewächse, nebst Beilr, z, Ent wickelungsgesch. d. Pflanzen, m. 1 Kpir. Bonn 831. 4. Yathl, 8891e — Dssib. d. linke Ecke am obern Rande wasserlleck. en . 4/, Uhl, 3892 — et J, Goldschmidt, de:acidi hydroeyaniei vi in plant, comment. Vratisl. 837. Ythl, 3893 &oxter, D., Je Ilora Ingriea, Petropuli 763. - gthl, 38934 Goethe, W. v., Versuch d. Metamorphose d. Pflanzen zu erklären. Golha 790. Yyıhl, 3893 ab — Mittheilung, a. d. Pflanzenwelt, m. 2 Kpfr, Bonn 527. 4. 4, hl, 3895b Gouan, A., Ilustrationes et observaliones holanicac seu rarior. . plant, indigen. pyrenaicarım, exolicarum adumbrat. ele., «. 28 tabb. aen. . Tiguri 773. Fol. 2 ıhl. . 3893c Graham, deseription ol several new or rare plants which have la- , teiy Nowered in Ihe neighbourkood of. Edinb. 2 Nr. 531. Yolhl. 3895 Graumüller, J. C. F., Diagnose d. europ. Pilanzengattungen, Bi- senberg 811. (24,1hl.) Ya thl, 38954 — Ilora pharmac. Jenensis. Jen, 815. 4, Mit Pap. durehsch. Ag ll. 3896 Gray, A., note upon varex Loliacea, Lim, and C. Gracilis 45 1hl. 3897 Greville, R. A., deseripliones novarım specierum ex Algarum ordi- ne, & Liab. col. 837. 4. ja Ih. 3898 Gzindel, .D. ü,, Boton. Taschenbuch f. Liv-, Cur- Bsthland. Riga 803. Mit 4 col.K. ebd. 305. (1YyUıl.) . Aa ihlı 3909 — d. organ. Körper chem: betrachtet. % Bde. ebd. SIL.- 4, ul. 3901 — pharmae. Botanik, m. 8 Kpfrt, ebd. 602. — th. 890 h Grisebach, A,, Malpighiscearum Brasiliensium centuriam. 17, (hl. 3901 e — spieilegium {horae Rumelicae er Bithyniac, 2 tomi, Brunsviga 9343-45. (8 UL) wie neu, 5 Uhl, 3901d — genera et species gentimarum adj. observalt. quibusd, spylageO" graph. Sıntig. 838, (2 Ih.) 1, (hl. nn BE ae gentinnearum familiae characterib. Bero). 586. Yell 34 — Bericht üb. d. Leistungen in d. m ig während 3. 1843—46, (3 Ih.) gen ind. Pilanzengeagraplie WET, u. 3902 — Genlianese; ei Nees ab Euenbeck, Cyperaceae. # 2 ıbl, 39020 Gnilandini, M,, Papyrus hoc est commentarius in Iria 0» plinit muioris de papyro eapita, Venelis 572, 4. la plus helle edition de eat ourage ourieux, (lih. rar,) 5 hl. Botanik, 21 39025 &uillemin, A,, icones lith. plantar. Austral-Asiae rar, decad. duse av, 20 pl. Par, 827, Fol. faul, 3903 Guimpel u. Schlechtendal, Abhild. u, Beschreib, aller in der Pharmacopvea Borassien aufgeführt. Gewächse. 1--13, Liefr, m, 101 eul. Kpfr. Berl. 8237-30. 4. 9 ihl.) 21; 0. 39044 Sunner, J. E,, Flora Nurvegica ohsorrationih. praeserlim veco- nomieis Panosgue norvegiei Jocupletata, 2 pris. c, 12 tabb, aen. Nidro- siae ei Hufuine 76572, Fol, rar Ebert 9127, 8 1hl, 3905 Gnittemin, )J. A,, Archives de Botanique. 2 Vis, av. 20 planch, Par. 830, 31 ıhl, 3906 Günther, C., H. Grabowski st F. Wimmer, Enumer, stirpium phaner, in Silesia, Vratisl. 824, 4/,ihl, 3907 Günz, 4. W,, de corlice salieis corlici Peruviano substitaendo, Lps, 72. 4 Yıhl, 3909 Magen, C. G.,-comment. de ranunculis prussicis, Rogensh, 791. 4, 5 /ythl. 3910 — cloris Borussica, ihd, 819. Ygihl. 3910 be —- Preussens Pflanzen. 2 Bde, m. K. Köngsh. 818. (4:hl.) 2 tl. 3913 Hall, I, C,, histor, et descript. vigint. ad minimum plantar. indige- nat. Lugd, Bat. 819, 4, !sthl. 3915 Maller, A., de allii genere naturali libellus, c. 2 tab. aen. (musei et alla). ibb, 740, 4. i . “ih. 39156 -— Iter Belveticum et Hereyn c. 2 tabb. aen. (musci et alia), ihd, 740. 4. di u 3916 — comment. de plantis pajularib, nuperorum. fs thl. 8917 — Plora Tenensis, c. 6 Lab, aen, (musei et alla). Jenae 745. Yathl. 3W18ab — Mist. des plantes Suisses ou matiöre med, ei Je Unsage 6c0- som. des plantes, rad. du Lat. 2 tomes, Berne TOLL: ıla ehl. 3919 — Opuseula sun halan. c. 5 tabb. aen. Gött, 749, (1 tl) AYyıhl, 3920 — innnes plantaram Helveliae e, deseript, c. 52 tabb, aen. Bern 795. Fol, 010 ıl.) . 2 ıhl, 392 — Histor, stirniem indigenar. Helvelise inchaata. 8 tamıi, ec. 48 tabh. aen, Bernne 769. Fol. (15 ihl.) Frzbd, v, Ebert 9213. Brunel, rar, 5%, tl. 302 — &, E,, dubior, contra sect, sept, fund. bot. ill, Linnaei manip. I, Batting, 753, 4, \ Jathl. 23 — A., observ. bot. in sylvam_ Wereyn, c. 1 tab, ibd. 738. 4. Yathl. 8923, Mamei, üb. Cochenilie am Ararat u, üh, Wurzeleochenille im All- gemeinen, m, e, Nachtr. v. Brandt üh,. Wurzelenchenille im Vergleich lan n : aihl. zur Mexicanisch. m. 4 Kpfr. (2 c0l.) 833. 4. JA 3924 Hamilton, fr., A commentary on Ihe secand part of Ihe hortus 5 mafabaricus, 4, j . 7, thl, 39244 Ninndschuch, A., de plantis fumariaceis syslemalis nataralis Sarumgue viribus ei usu, Erlangse 332. u . Yaıhl, 3924, Manstein, J., plantarım vascu'arium folia, causis, radix ran Organa sintorigine distineta ete, ©. 3 Iah. Halne 345. . A . 8924 a6 Marting, N. 6., Mikrometr. Untersuch, üh. ı, Entwickel, d, Ble- Mentartheile d, jähıl, Stammes d, Dieotylen a. d. Fr. v. R. Muller. Ralie ’ " jzthl. 39244 Hartmann, Fr, Primarum linear. institulionum botaniearım, © : 4, chi 4 tab, aen. Lörbd, Lps. 787. A thl, 3924: — de Qiruline edieinatt. Viennae 777. hl. Ania an, Catalıv. I W, Schmidt in Halle, CV. 22 Botanik, 3925 Hartmann, D.J. et 0.6. Franz, Virtutem hellebori nigri hidrog, nuperis. Trajeeii a. V. 756. 4, Yyıhl, 83626 Martung, E. I., de Alcalaides, Berl, 337. /, Uhl, 3927 Martweg, Nartıs Carlsruhanus nehst Gesch. d. Botan. Gartehs von 1430-525, u, Sitnat. Plan 1325. (2 (hl) Hihl, 3929 Manakerl, J. K., Plantie Javanieae rariores aljeetis nonnullis ex0- tieis, in Javae hortis eultis deseriptae Berof. 349. (3/2 161.) 3 thl, 3930 Haub, P, F., album plantarum, quae circa conieium sponte CTes- nnt, phanerogamarım. Conitz 347, 4. Yyıhl, 3931 Haworth, A, A., Synopsis plantar. succulentar, cum descripfioni- hns synomis loris, observat, eulturag. Nürub. S19. (245111) Hathl, 3934 Hayne, F. G., termini bataniei od. batan, Kunstsprache durch Ab- bildungen erläutert, 2 Bee, in 15 Liefr. m. 69 col. Kpfrn, Berl, 799 ‚812. 4. (21'/2thl) wie nen. 5° hl, 89342 — id. bh. 1. 2. m. 10 col, Kpfra. sth, 3933 — dendrologische Flora, m. K. ebd, 82%, (1'/1hl) Ya hl. 3936 — üh, d. Bildung d. Zeilgewebes in d. vollkommnern Gewächsen, Nik, Tal Bonn 929. 4, Yalıl, 3936 h — Barstellung u, Beschreib. d. Arzneygewächse, welehe in d. neue Praussische Pharmacnpoe aufgenommen sind v. Fr. Brand u. Chr. Ratze- burg. 20 fase. m. 200 col. Kpfr. u, Portr. v. Hayne. Berl. 8329-31. 4 (29%, ihL) wie neu. 6 Ih. 3937 Mozzi, J., d. echten Ansichten d. Waldung. u. Förste. Münch. 805. (31, 01.) Ylhl. 3933 Mebenatreit, E., Definiliones plautar. Ipz. 73T. 4. sth. 3940 Medwig, }., species muscorum frondesoram deseripl. et “tahh, aen. col. illustr. Opus pasth, ed, et continuav. Fr. Sch wägrichen, et Suppl. IV, 40% tabb. &ol. Lpz. 801—22, (100 ııl,) ganz voll- . „nd. Exempl. wie neu. 45 Uhl. 3942 — id. lih, e. 77 tahb, sine suppl. ihd. 80T. 4. (13 til.) 5Y/aihl. 8043 — Samml. seiner zerstreuten Abbandl. u. Beobacht. 2 Be, m. 6 col, Abbild, eh, 79397, 2) 5], til, 3943 — mikroskop. anal, Beschreih. u, Abbild, neuer u. zweifelh. Laube maose, A Bde, sive deseript, et adumbr, maschr. frondos. 4 Voll. ©. 160 ; tahb, vol, ihil. 73797. (64 bl.) (jetzt rar.) 20 Ihl. 85h — Ihroria generaliopis eu Iruclikicationis plantarum eryplogamicarum Linn. e. 37 tab, Peiropol. 784. 4. Die linke Seite am ohern Rande siocktleckig. 2, hl. 3048 — Mieroscopisch analytische Beschreib. u. Ahhild. neuer u. zweifelhaf ter Laubmanse, wie auch anderer zu d, eryplogamisch. Classe d. Linnd rehöriger Gewächse. 4 Bile, (ohne d, Kupfer). Fol. Hfzbd. 1 1hl, 39162 — Deslb. 1. Bi. 4. Heft m. 10 col. Kpfr. Lpz. 787, Fol. (4 ul) tl 3947 — Disquisit, ampullar. Lieberkühnii, Sect, I. co: 4 tabb- ibd. 797. 4 1, 1hl, 394) — Tremella Nostoch, e. tab, col, ihd. 799. 4, . hl 8449 —h — deser. museor, frondosor. 4 Vol, «, 160 tabb. col, ibd. 737 07. ge. Fol. (64 hl.) 20 al. 89491 — id, Ib, Vol, IV. fasc. 2-4, c. 30 tabb, col, gr. Fol 3 hl, 3949k — descript, museor. frondosorum, 4 vis. c, 160 1ab. ae. ‚Bisbd. ibd, 79797. Fol, 121hl Botanik. 23 | | 3N09m Heer, 0., d. Yerlältn. d, Munocotyledonen 2, d, Dicotyledonen in ! 4 Algen d, östlich. Schweiz, verglich. m. den in andern Zonen u. Ye. Ionen, Yathl, ! 8 ! 3880 Megetschweiler, J,, Commentatio botan, sistens deseriptionern Seilaminum I. nonnullor, nec. non glyeines heterocarpae, e, 7 tabb. Turı- ! ed 813, 4, hl, 361 — Beiträge zu ein. kritisch. Aufzählung d. Schweizerpllanzen, u, 4 li. Taf. ebd. S3L. (127, iu.) 'fathl. 393 Meineken, P., d. freie Hansestadt Bremen u, ihr Gebiet in mediz. 4. naturhist, Hinsicht, 3 Thle, Bremen 836, 37. (2 11.) (Enthält eine | „Flora u Fauna von Bremen). Yyıhl, ! 399% Meinzel, 6,, de maerozamia Preissü, e. & tab, (I col.) Bom Bu 4 2, Uhl, | 30952b Heller, F. X., Flora Wirceburgens. 2 Toni ei Supplem. Wirce- burg. 810, 11. Pphd, (5%, Iıl,) 17, ih. 3953a Heister, L., Beschreib. ein. sehr raren u. überaus schön, alsıka- nisch, Pflanze (Zwiehelgewächs) (Brunsrigia), m. 8 col. Kpir, Braunschw, 786. Fol, (12th) Yarhl. 3954 Hellwig, J. ©. L;, üb. Byssus sepliea Lin, m. ein, Nachtrag übor Byssus, Hypha u. Xylostroma von Nees v. Esenbeck, m. 1 Kpfr. Bonn | ! | 33, 4 17, {hl, 1 } 3955 Hellmuth, L. L., de radiee Senega. Erlang. 782. 4. Yuchl, 3958 Henkel a Donnersmark, C. V. F., Adumbrationes Plane a, Kıhl, aull, c. tab, nen, (Cyperus papyrus). Balae 806. 4. 3957 Henne, S.D, L., Anweis, eine Baunischule im Grossen anzulegen, A 6 Kpfrt, (3. Aufl.) Hal, 776, (EU thl.) . Yathl. 3957b Fr A., Kuospenbilder. Ein Beilr, z. Kenntniss d. Laubknospen ud, 1 . l. Bieotyledonen, m. 17 Epfr, Bonn Fre Verzweigungsart 4. Pflanzen icoly ‘ ‚com WS Wenschel, A., von d. Sexualität d, Püanzen. Bresi, 520. Pphd, (2%, un.) . a thl, 3960 Mepp, Ph., Lichenen Flora v, Würzburg, m. lithogr. Abbild. d. zu erklär, Gattungen. Mainz 824. r Jsihl, WE] Herbarien d. siilafrikan. aussertrep. Flora. Namb. 847. hathl. 3901 1 Merbarius, zu leutsch unnd von alterhandt kreuteren, m. viel. el, Abbild. 1486. 4. rar. Pıitzel 11598. 10 ıbl, 341 — a, deutsche, als ein versinnl, Apparat zu Bertuchs Tafeln ms W 1. Centurie (nicht mehr erschien.) enth,: 100 getrocknete Original Plan. zen nebst Beschreib. (bei jeder Pflanze ist d. Name derselben gedruckt). Weim. 806, Fol. (4 Ihl.) ı ul 8964a Merbich, r.. Additamentum ad floram Gallieize. c. 1 tab. Przenis sliae 88], tl, Wu — Seleetus plantar. rarior, Galliciae et Bucovinae. Green, sth, Mr — Stirpes rarior, Bucovinaa od. d. selt. Pflanzen d. Muenin Air j aathl, Hslowow 853, na 9641q Merbier, de 95 Vegetaux d’Alpes de Faulhorn, Mont Gries, Bahr Hl, sel vaut 8, (schön. Exempl. in Quart u, Fol.) 2965 Merei, "l, Varaich ein, systemat. Flora von Hadamar. en a. 3068 Mermann, R,, Parıdisas Batarus innumeris exollcis eurios, herhis, Antia ar, Oatalor von H, W, Schmidt in Halle. CV, 24 Botanik, ei rarioribns plantis ete, illustralus; ©, 113 tabb, aen, Lugd. Batav. 705. . 4 (Ebert 9477, Brunel 25 fres,) . . 2, 1hl. 30660 — id. Ib. ihd, (Eizevir) 699. 4. 24, ıhl. 3970a Mens, J. G., Cultur d. Akazie. Prog 796. — )) J. L, Braun, Dssib. All, 796, . Ysıhl, 3970b Henster, C., de limmia, muscor. frondos, genere. Gott. 822. &. 2, thl . „tal. 3970e Mildehrandts, F., Lehen. 4. (Bresi. 816.) yathl. 39704 Meytand, Il,, analysin radieis Gaineae, Kilie 827. 4. Ychl 3971 Heynhold, (., d. natürl. Pllanzensystem, m. Vurreile von Fieinus. Bresd. 840, (1 thl.) . Ygthl. 3971b — numenehator botanieus od. alphah. u. synonym, Aufzählung d. in Enropa eultiv, Gewächse, 2 Bile. Lpz. 347. (3 hl.) wie nen. 2Hahl. 8972 ML, J., von Erzeugung d. Pflanzen, m 6&pfrt., a. d. Engl. Nöruk, hl. Mill, 3973 — Von d, Schlaf d, Pflanzen u, v. d. Ursache d. Bewegung d. em- rfindenden Pllanzen, m. I Kpfr. Carlsr, 776, Yaıhl, 3974 — Ahhandl, von d. Ursprung u. Erzeugung proliferirender Blumen, m. # Rpfrt., a. d. Engl. ebd. 768. Yathl, 39752 (—), Eden or a compl. Body of gardening cent, frults, roots and herbage w. 60 col, pl. London 757, Fol. (rar, v. Ebert 9714.) m. breit, Rande, . 3 (bl 3975b Hilscher, S. P,, de gramine dactylo latiore. Fol. Jen, 7 Mi hl. 3976 Minkert, F. W., System. geordn. Handh. d. Pomologie u. Einleit. üb, Behand). u. Pflege d, Ohstbäume, 3 Bde, (1. Aepfel. M. Birnen. Il. Steinohst). Münch, 336, (41%, ıhl,) 14, hl. 3977 Hirschfeld, ©. b., Theorie d, Gartenkunst, 5 Thle, m. viel, zum Theil in d. Text gedruckt. Kpfra, Lpz. 778-855. (18%, 11.) Hiabd. athl,. 397816 — Theorie de l’art des jardins, trat. de l’allem. tom. 1—3, av „gas. ib. 77981. 4. 311/, ıbl. 3979 Historie, allgem,, d. Reisen zu Wasser u, zu Lande, od. Samml, aller Reiseheschreib., worinuen d, Merkwürdigste in Europa, Asin, Africa und America in Ansehung d. Erdreichs, Früchte, Tbiere etc. enthalten ist. 21 Bile, m. Landkarten u. Abhikl, dl. Thiere, Gewächse ete. auf viel. Kpfit. ab. 73774. 4. (34 (hl.) Mfrchl. 74; dl, 39795 Eoeven, v. d. J., Expositio coneinna corum, «uac de foliorum Plantarum ortu situ fahrica et functione innotuere. Lg. Bat. 820. Ys ihl, 3980 Moffmaan, F. et 6. W, Rornemann, de recto corlieis chinae usu, Halae 728. 4. Y,ıhl. 3oel —elP, A, Böhmer, de cortice enscarillac. ihl. 739. 4 Yıhl, Fe — el. Lehmaun, de halsımo Peruv, ıkd. 703. 4. %g ıhl. 83 — et GC. W. Sattler, de inlusi veronieae elfieaeia praefer. herbae Ihe. ibd. 694: 4. Yaıhlı gost — el. B, Schondeorff, de chinae modo, ibd. 691. 4 ,thl. 985 — „U. F., plantas lichenosae sive deseriptio et adumbrat. plantar. © elässe eryplogamica, quae lichenes dienntur. 3 Tmi, e, 72 tahb, ihd. 790. Fol. (42 uıl,) 20 ıhl. 3985 be — id. li. Tom, I et IL. ce. 48 tabh. col, ib. 790. Fol, en hi 8986 — Historia salienm. Vol, I. 4 Fascli, Vol. I, Fascli 1. nihil amplius prediit, c. 30 tabb. col, aen. ibh. 735—91. Fol, (10 hl.) a0 Botanik, " 25 3988h Woffimann, 6, F,, pentas plantarım rarioram Iberiae, angeh.: Wi« scher, F., de cunformation Ioram planfarım Scilaminearnm, quae au, 1803, in horlo Gorenkensi Üoruerunt, c. 4 tab, eol. u, Hoffuann, 6, P, deseriptiones plantarum Iheriae nondum engnilarum. 306, 4, il, 8988 — id. ib. fiscl. 1. 2. ©, 10 tal, ibd, 785. Fol, Yathl, 8989 — Verzeichn. d, Sehnänme I, (Blätterschwämme), nicht mehr er- schienen. Berl. 759, Y,thl. 39890 — Veyetah.Cryptogama. Fase. 1. are. Ttalh. zen. 4. Erl,767. Uzthl. 3990 — Deutschlands Flora f 1791. c. 12 tah. col, Erlaug. (31hl.) Ynthl, 3992 — id. ib. f, 1795. Cryptogamie e.14lah. col, ebd. (2% bl.) %thl. 39922 — id, lid, m. IE schwarz. Kpfr, ibd. Sn bl. 8995 — id, fih. Es fehlen Tal. 6—8. %thl, 394 — ül, Ih, f. 1300. 0. 123 tab. (elass. 1—13.) ühd, hl, 3995a — id, fib. f. 1904, enth. Hrammeen, ebd, (3Ygthl) . Yyılıl, 3996 — G. F., Plantarnm umbelliferarum genera in 2 partib, c. 6 lahb, aen. Mosqune 816. (344, 1hl.) 14/y hl, 8996b — genera plantar. Umbelliferarum, ©. 3 tnbb. nen. aceed, Syliabus pl antar umbelliferarum. Mosquae 314. (3 {hl,) %z thlı 3997 — Ilortus Golling. c, 2 leon, et mapp. cal. Gatt, 793. Fol. Yyıhl, 3999 — M,, Plorae Alttorlinze delieiae sylvestres =. entarog. plantar. in horli medici, c. Lab, Alliorh 560, 4, . [a thl, 3999. — Fiorae Altorlinae delieiae sylvestres s, eatalog. ‚plantar. in agro Altitorfino loeisque vieinis sponte nascenlium, ©. mappa geogr, Parmst 662, 4, Azıhl, 200 v. Moffimansegg, ). C.u H. F, Kink, flore Portugaise, 2 Vols, (23 lives.) c. 114 lab. nen. vol. Berl. 809-—4ü. (v. Pritzel Ihes, 4606, ist im Buchhandel nicht mehr zu haben u, selten). (253 ıhl.) ein Prachiwerk, unbeschn., wie neu, . 70 ıhl, 3001 — Desib. gehunden, 65 thl, 202 — Desih. Biereie, 1-10. av. pl. color. soigneusement, Berl.809. Fol, (100 hl.) 20 ıhl, 4002 — 2. u, 3, Nachtrag zu dem Verzeichnis d. Pflanzencufturen, aus d, Gräl, Hoflmannsegpschen “ärten. Drest. 326. (1%/g1hl.) Ha thl, 003 Moimsktold, Th., coryphaei elavarias compleetentes c. brevi siru- lürae expositione ed, c, aulnotationih, de lungis elavaformibus a C, in Per- soon, ec. 4 fab, Lps. ‚Ja hl. 4006 Mooker, W.,., Botanscal Miscellany containing figures and deseript. oF such plants as recommend Ihemselves hy their noveliy, rarity, or hie Story. 3 voll, with 112 plain and 41 colour, plates. ibd. 33033. Lex, 8. (16 St, od, 105 ıhl.) wie neu. , 35 ihl, 1008 N the journal of botany heing a second series of (he botanical mis- eellany, Vol, L arıs.) with 19 col, plätes, ibıl, 834. (80 sh.) 8 Ihl, 8 u u Yal ul. (er 21-24) w. ıabb Loni, 84. Iihl, 009 _— the journal of Botany Nr. 9-8). u. 34. {1840 u. 41.) Nr, 48 58, (lahrg. 58.) w. many pl. Lond. (24 dl) & hl, a2 — companion 10 the hotanical magazine being a journal contain, such interest, botanie. information ete, 2 vis. w. 32 col, pl, und 3 portr. ibd, 835, Elwdhd. m. T. . 5 ıhl. wi — Ihe british flora vol. 1. Phaenogamaus or Üawering plants and the ferns (IT) w. many pl. ihd, 842, Elwibl, m. T. (A hl) 2 tıl, 3 — FAN nt at eollection of aretic plants formed hy E. Sabine during a voyage in the polar seas in the year’ 1923 w. 1 cöpperpl. and Mi, Cart - van MW. Schmidt in Halle, CV. 26 Botanik. Leay, W. S.M., on the insect called Oistros by Ihe ancient Greeks and Asilus by Ihe Romains, 4, j Yaill. 401355 Mooker, W. I, and @reville, R. K., icones filieum ad cas Polissimum species illustrandas dustinatae, quae hactenus vel in herhariis - inengnitae, vel nondum per ieones hatanicis innoluerunt, Lond.831. Avis. Fol, (120 thl,) schön. Exempl. in Mfchd. 0 hl, 40142 Woppe, PD. B., Botanisch. Taschenbuch auf d. 9. 1790— 9%, 98. 1800. 505. S07— 1. Begensh. einzein & Hythl, 4015 — Anleit, Gräser u. Grasartige Gewächse nach ein. neuen Methade f, Herharien zuzubereiten, m. 2 color, Kpfrn. v. Juneus Triglamis J. Ustula- tus, Regensb. 819. 4, Yıhl. A016 — Carieologia Germ. od. Aufzählung d. in Deutschland wildwachsen- den Riedaräser, ILpz. 827. (u, 1hl,) 4, ul, 3017 Mern, W., Reise durch Deutschland, Ungarn, Holland, Ttalien, Frank- ° reich u. Gr. Rrittanien in Rücksichf auf wissensch, Institute. 4 Bde. Berl. 83133. (10 ıhl,) . 4ıhl, A018 Mornemann, J. W., de indole plantar, Guineens. Kaundae, PA . /„thl. 4020 Hornschuch, C. F., de voitia et systylio nevis muscorum frondo- sorum generibus, c, 2 tab. col, Erlangae 818. 4. Y% ul, 40206 — musei, frondosi exetiei herbarii Wildenowiani, c. 2 tahh. aen. Fol. " Yatlıl 4020ba Morsfield, Th., 5. Bennett et N, Brown, plantae Jayanicae rariores, 2 vis. w. 40 col, pl. Lond, 638. Fol. (42 hl.) nen. 101hl. 40200 Woxst, C. v.. eciypa vegelahilinm in pawria nastra erescontium ad naturae similitudivem, m. 94 eol. Kpfr. (Originalzeichnuugen‘. Fol. (sehr fein u. sauber gearbeitet), sl, 40204 — icones ei deseriptiones Graminum Australicorum vol, Il. u. W.; & 200 tab, col, Vindobon. 805—9. gr. Fol, (156 thl.) 25 ıhl, 4020 e IMorticalteur, Belge Journ, des Jardiniers et des amateurs. Nov. 332. — Föv, 833. (4 No.) Bruxell, Yıhl 4021 Most, N, Th., Synopsis plantar, in Austria et provinc. adjacı „nien 4026 — prix conrant de plantes, ihd, 850. (144 Senill.) 4, Ihl. 4026 b Keane « I. W.P., Flora d. Un gegend von Hamburg. Hamb. . tl.) neu B 4027 — Muscologia Germanica: F nose. Lpz 833. (31, ns Germanica: od, Beschreib. d. deutsch, I auhn Pk 4027 b — Hypn- Reichenbachian., c, I tah. aen. Yın bl. 4028 v. Hügel, C. F., Raschmir u. d. Reich d. Siek, 11V, 1.2. (voll ständig). Stutig. 840—44. (22%, ıh},) wie neu. 2029 Miumboldt, Al. v, Aphorismen a, d. chemisch. Physiol, d. Pina „m Zusätzen x, Hedwig u. Ludwig. Lpz. 794. Pphd. /athl. 2030 — de et Bonplond, A., planies aequinoetiales. Fasc- iM. L 101 tabh, Lat. Par. 805—10. Imp. Fol. (360 fres.) wie neu. 15 hl. 3031 — nova genera et species plantar, quasin peregrinatione al plagam u Botanik. rl aequindetialem orbis novi collegerunt, deseripserunt partim adnmhraveront ex schedis autogr. in ordinem digessit C. S, Kunth. Vol. II, e. 96 tabb, ı aen..cont. Cyealene, Coniferae, Cupuliferae, Myrieese, Betulinae, Salicese, Urlieeae, Euphorbiaceae, Cucurbitaceae, Passifloreae, Asarinae, Tlıymefaeae, Protesceae, Myristicea, Waurinae, Monimicae, Polygoneae, Cheropodese, Amaranthaceae, Nyclagineae, Plumbagineae, Globulariae, Primwlaceze, Len- tihutariae, Plantagineae, Acanthareae, Verbenseeae, Lahiatae, Rhinantheae, Serophularinae, Gesnereae. Par. 817, 4. m. breit, Rande, wie neu, (175 fres.) 6 th, WILL Mumboldt et Bonpland, Monographie des Melastema et Rhexia, ! Live 18. av. 40 pl. exeel. color. (Melastoma 20 pl. cal, Rhexia 24; pl, ol) 2% vis. Paris S06. Fol. (238 fr, 77 wie neu. hl. 403le — rapp. verbal sur un auvr de A, ıle Saint Iiilaire, Par, 824. Yzthl, 4032 — et Benpiand, monograp. ia melasiomaeear, in ordin, digess. A. Bonpland, 1--9 fasc, m. 45 col. Abb. (Par, 806 u. hr.) gr. Fol, unbe sehnill, wie neu, prächtig color. (817 frcs.) 33 ıl, ı 4084 — essai sur ia geographie des pfantes accomp. d’un tableau plıysigue , ‚ ‚des rögions &quindet, ihd. 807. 4. d, Karte in gr. Fol, selten. Bibl, | | Mdta — A,, florae Friburgens. specim. plantas erypfogam. praesert, sub terranens exhib. e, 4 lahlı, aun. Berol. 793. 4. (5 th.) 12%; hl. | 1 | I %34b Handeshagen, J. Ch., Beitr. x, gesammt, Forstwissenschalt, I— MM. 1. 2, Tühing, 924-456, (9Y/,uıl,) Pphd, m. T. neu, Hjgthl, 40346 Hypocratis libri aphorisnioru et Jırohnustioruz Hypucralis coi me- dieornz principis 1580. Höchst werthvolles Manuseript auf 25 Perga- menthlättern in 8. Ldrbd, % 1hl, 4035 Jncob-Makoy, calal. d. plant, 3 Thle, Liege 837. 44. 49, Ydlık, 3036 Inarbock, van de Königl, Nederland, maatschapgij tot aanmoedi- ing van den Tuinbonw, darin u. a, Abhandl, Pulygonunı cuspidatum, m. cal, Albitd, 849, Yathl. 362 Fack, W., on Ihe Malayan species of Melastoma, communicated by R. Brown w. 1 copperpl. 4. Yzıhl, 40 36aa Jablonski, PD, E,, de contitionibus vegetationi necossarlis quaedam. Berol, 839, All 0 — Cyrtandracene, a new uatural order of plants, commun. hy A B. Lambert, w. I copporpl, and Leay, W. S. M., renarks on the identity of certain gener. laws, which kave hven lately observ, 10 regula- te tbe natur, distribut. of insects and fungi. 4. tl | 38 Iatguin, N. J., plantar, rar, horti Schoenhrunensis deseript, ei ico- nes, 4 Voll, c. 500 tabb. col, Viennae 797—804. Fol. wie neu. (930 thl.) 60 hl. 0382 — Teones plantar. rarior. 8 voll, c. 649 tab, col, Yindoh, 781 93, Fol. (270 thi.) (Ebert 10892, sehr gesucht). 100 thl. 0 —_ icones plant. rar. Vol. I, c. 198 tab. col, Viennae 78). (90 ll.) }2 ıhl, 39: Oxalis monograph, ec. BI tabh. col. ibd, 794. 4. (40 hl.) 16 thl. 4 — Miscellanea Austriaca ad botan. et hist, nat. specl. «. 44 tablı. aa- ol. 2 Tmi, 4, (134, (hl.) Ppbd. 3/, tl, Allah — Colleetanea ad botanicam speclanlia, 2 Vol. ©. 40 tal, cel, Vin. ; „oh. 786—83, 4, (29 ıhl.) . 4 thk Bulo — Genitalia asclepiadear. controvers., c, 1 tab. col. YVienne 811, u (U) !thl, = Cr log von H, W Sehmidi in Halle, CV, 28 Botanik. 4033 Iaeguin, N, J., Anleit. z. Pflanzenk. nach Linne, (2. Auf.) m. 11 kpfet, Wien 800. (1'/,1h1,) Al, 40433 — callectanea ad hotanicam et hist, naturalem speet, 5 tomi c. 96 tab, el. Vindob. 75698. (531/, (hl) rar. schön, Exempl. 25 tl, 40944a Jaeger, 3. Ph. E, Anleit. 2. Betriebe d, Privat-Porstwissensch. d. Odenw. Darmst, 643, Uhl, 4044b — 6. F., observation, quaedam de efectib. variar. specier, in plan- . las, Stute. 823, 4. Agıhl, 4044e — 6., de metamorphosi part. Noris Tropacoli major. in fulia, c. 1 . Ash, aen. 4. Yaııl, 40444 — Eriäuter, ein. Hanpigesetze d Natur, welche d. Verbreit,.d. be wächse üb, d. Erdoberfläche bilden, Hamb. 847. 4. Yıhl, audle — Wansformatio enrollac clematidis vitieelae in hilabialam eiussem- . que in fuhulosam atque limbratam, ©, 1 tab, Bonn 529, 4. Yaıll. 4044 eb — 6, Fr., üb. d, Misshild, d, Gewächse, m. 2 Kpfr. Stutig, 814. (1, th.) 1, 1hl. 40441 Jahresbericht d, Botanik im I, 1834. Brasl.836, (1 !hl) Uhl. 40448 — üb, d, Fortschritte d. Botanik i. J. 1839-42. v. J. A, Wikströn. Regensb. 947. (2 thl,) Ppbd, m. 7. 8] thl, 4045 — zweiter, d. botan. Vereins am Mittel- u, Niederrhein, m. Abhandl. verschied. Mitglieder, Bonn 839. Y,ıhl, 4046 Iamsen, W. X,, Briefe üb. Italien vornehml, d. gegenw. Zustand d. Arzueikunde n, d. Naturgesch. heireffend, a. d. Holländ. 2 hie, Düsseld. 793.94. .(3/,,1hl.) 27, Ihl, 4047ab Ydeler, G. F., Wirthschafil. Gärtnerei. 3 Thle, Berlin 798, 9% (2 hl) 4, hl, ie — Index regni veget, in Linnacani syst, 4. Vienn. 770. (2 11) Y1bl. au 2% plantor. quae in horfo Groningano eoluntur. Groning, 820. *Ja I. 52 Ungenhouss, 5., Versuche m. Pflanzen, dass sie beim Sonnen schein d. Luft reinigen u. des Nachts verderben, m. Kpfr. wie $ 1173 Miten m a. d. Ernährung d, Pflanzen nebst Einleit. äh, eivz. Gepennt ir zenphysivlogie, a. d, Franz. v, . Kpfe. Hand an gie, ranz. v. Seherer. 3 Thle, m. Kpfr Hi His John, .F., üb. d, Ernähr, d, Püanzen. Barl. 319. (14a) a 55 Jonston, ]., Historia naturalis de arborihns et plants. 2 tom! ei 137 tahb. ah Metlann aeri inc, Heilbronn 768, 69 Fol. 1 4056 —— flist, nat, de arborihns et plantis libri X. tom. 1. &r 83 tab. ab M, Meriano. ib. 768. Fol. Ehert 10959. u Ausb: Krving, R,, d. rothe u. feinröhrichte Peravianische Rinde: I 40ö6h Irmisch, Th., Beitr. z. Naturgesch. d. einheimisch. Valeriana-hr * ten insbesondere d. Valeriana offeinalis u. divicia, m. 4 Kpfr- Balleool- 4, nei 1 a 4056c — Beitr, z. vergleichend, M i 3 Abibl. m, 13 Kate. cd BE orphologie d. Püanzen: 4jjthl. 4056d Junghuhn, J., florae eryptogamiea Javae insulae fast, I. enume . rationem [ungor., quos in excursionib, per diversas Jaae regiones abscn" &. 15 tab. eol, Batav, 838. 3%, thl. 4056e — Dssib. d. letzten 2 Bläut bern Ramle etwas beschädigt, Me 15 coli. Kpir, ebd. 838, er anı obern Fand YAfy thl 30568 — 15 col. Kpfr, zu Junghuhn enumeratio fungorum. Javat. Yale Botanik. 29 4585 Junghahn, 14col, Kpfr. zu Jungliohn enum. funger, Javae. Yızıhl. 06h Jungius, 3. opuseula botunico-pliysica, Coburgı 347.4. -Yzıhl, 58 Sangken, 3. ll, corpus pharmaceutic. ed. D. de Spiwa, Francal, 732. Fol. (10 ul.) %,1hl. W596 Junsiea, v. A, d, Bo:anik, m. viel. Abbild.. übers. v. J, G. Kurr, Stullg. 343. Kifzbd, ul, 4060 Hampen. er fils trail& des Meurs a oignon av. 1 pl. Harlem 760: Yaııl, 0 Marelin, Gr, ei J. Mirilow, enumeratio plantırum 1540 in re- gionibus Attaieis el confinbus colleclarum 2% Abu. acc, Pischer de Waltheim, sur le Rhopalodun nouv. genre de Sauriens lossiles du ver sal occidental de l’Oural,. av. 1 pl. Muscou S4l. or Hol, 4061| Manlfass, G. #., Erfahrungen üb. d. Keimen d. Charen, m. 1 Kpfr, nn Lpz. 525; Aytkl, 4062 — das Wesen d, Farreukräuter, besonders ilrer Fruchttheile, mit Rücksicht auf system, Anordı. ]. Hälfte nicht mehr erschien., m. 1 Kpfrt, ehl, 827, 2. (12/,.dıl) eihl. 4063 Rientisch, R., observ, on a new speries of ganus inchons. Land, 734, ihl. 4065 Kenntsiss derjenigen Pilanzen, 4. Malılern u. Färbern zum Nutzen ge reichen können, Lpi. 776. 4, hl, 20655 Mer, U. B., leones planlarum sponte Chind nascentium & bıblio- theed Braamiand. eseerptae, c. 30 tab, col. Lond. 521. (22 bl) wie neu. „seh, 7Yy hl, 4066 Kerndt, C. I Th., de fruetib: Asparagi et Bixae Orellanae. ibd. 349, . Mahl 1067 Kerner, 3. S., Abbild. aller ökonom. Pflanzen. 4-8. Bd, (Ende), m. 500 col, Abbild, Stultg. 79196. 4, (150 th.) rar. 49 ibl. vv — Darsteil. vorzügl. ausländisch. Bäume u. Gesträuche, welche in Deutschl. im Freien ausdaueru. 1, Bd. m. 60 vol. Kpfe. Tab, 706, 4, (28 tl.) Hfebd, nicht mehr erschien. 4!yıhl, 472 Meyser, ti. A., Die Veredlung d, Ubstes. Erf, 800, An ill, 4721 Kichx, }., accurata deseriptio planlarum offieinalium tum phauero- gamarum tum eryptogamarum in agro Lovanensi sponte erescentium (450 Pig.) Preisschrift, Lovaniens, 4. 24 ul, 3 Kieser, D. G., üb. d. ursprängl. u. eigenthüml, Form d, Pflauzen- “ zellen, m. Kpfr. 4. Yoıık 074 — Aphorismen aus d, Physiol, d. Pflanzen, 651.903. (2, 111.) Ay hl. My Anatomie d. Pälanzen, m, 6 Kpfr. dena 845, (4 it.) Agthl, WT5 Kiesking, C. G,, de suceis plantarum, Lps, 732. 4, Ygthl. 0755 Kiindscher, F. L. E., de morphic. Berl, 828, Yoıhl, W754 Kiriltow, P., d.Loniceren d. russisch. Reiches. Dorpa 949. Yz hl N, Kirschleger, F., notices botanigues. Suassb. 813. 4. Yoıhl, W754 Miein, N., Erfahrungen vom Sibisischen Erbseubaum — Trebra, Nachricht v. merkw. Stulen-Marienberg, nı, 2 col. Kpfr. Aytıle 4076 Kleinius, J. T., duhia circa plantarum marinarum, c. 8 La. zen. Petropoli 760, 4, */s Wh. 76. Moch, 6. D, Je; synopsis floras Germanicae el Helvelicae Borus- Sige et Isiriae, Francof, 837. Lwibd, ‚m. T. neu, (44/, 1hl) 24 thl, : #7 —_ won, J., index sinopsis Norae german, et helvet, Frankf, 538, . Y, shlı Aigner, Catalog von H. W, Schmidı ia Halle, CY« 80 Botanik. 4077a Koch, J. Fr, W., botanisch. Handb, 3. Thl. m. 2 Kpfr. Magdeb. 797. (4%/,1hl.) 3,ahl. 40776 — 6. D. S., generum Iribuumque plantarum Umbelliferarum, c. 3 tab. eol. 4, 2/zıhl, 4078 Hohlhaas, 3. J., Einleit, in d. Kräuterkunde, m, 20 Kpfrı. u. An- hang. Nürub, 803. (m. Autograph. v, Hedwig). A/ hl 4079 Moeier, 6. L., descript. graminum in Gallia et Germania. Frankf. 802. (2 thl.) Yalıl. 4079b König, F. C., Abbild. u. Beschreib. d. nützlichsten Getreidearten, m, 15 col. Kpfr. Stute. 847. 4 Yaıkl. 4079e Mops, J,, Nora Batava afgebeeld door J. €. Sepp en Zoon 63 Liefr- od. 1—5. Bd. 1. 2. m. 330 col. Kpfr. (45-47. Lielr, u. Kupfr. 233650 fehlen), schr gut gehalten, wieneu, Amsird, 4. (61 ihl.) 9 thl. 40794 — Dssih, 393—4l. Liefr. m. 20 col. Kpir. 4. j Aaıhl. 4080 Mosteletzky, V. F., mediz,-pharmaceut, Flora. 6 Rde. m. Hegi- ster, Prag 830—35. (9 thl.) alz,ıhl, 40802 Kratzmann, E,, d. Lehre v. Samen d, Pllanzen, m. 4 Taf. Prag 839, (hl) Yy,ıhl, 4080b Mrassow, u, Ei, Keyde, Lehrb, d. Botanik. Berl, 836. ‘4thl. 4031 Krause, J. W., Abbild. u. Beschreib. aller bekannten Getreidearten nach d, Natur gezeichn, v. BE, Schenk. 8 Befte ı. 48 cel. kpfrt. Lpz 825-—87, (18 hl.) 6/zihl, 4081 b — Das Getraide-Buch, m. viel. Abbild. u. Regist. üb. d. deutschen ‚ Namen d. Unkräuter. ebd, 840. neu... (2 th.) 4/, ıhl, 4082 — L. P,, d. kleine u, sorgfält. Gärtner, m. Kpfrn. Langs. 772. Y,ıbl. 4087 Hrebel, R., Russlands naturh. u. medie, Literatur. I. Abihl, Die in nicht russisch, Sprache erschien, Schriften u. Abhandlung. Jena 847. @Y hl) Yyzthle 4088 Mirebs, F.L,, Beschreib. u. Abhild, d, Holzarten d, mittlern u. nördl. Deutschlands. Mit 150 Taf. col. Abbild. gr. Fol. Braunschw, 8237-35. @7Y,ıt) 162/, Ih. 40882 Hiretzschmax, S., Beschreib, d. Martyniae annuae villosae, Fried- richstadt, 4. Aethl. 4039 Mireynsig, W.A,, Erfahrungstheorie d, Pflanzen- u, Thierproduch, %, Til. Königsb. 923. (32/1) Pphd, wie neu, 5/, dh. 4039 a Hrocker, A. }., ilora Sılesiaca. 3 voll. in 4 part. c. 106 tabb. eol, Vraislav. 787. (16 ih.) . 4 ul. 4090 v. Krombholtz, J, V., Naturgetrene Abbild. u. Beschreib. d. ess “baren, sehädlichen u, verdächtigen Schwämme (Kungi). 10 Helle Text u. 10 tiefte m, üb. 2600 'col. Abbild. auf 76 Taf. in Imper, Fol. Prag 831—-46. eompl. tLäpr. 62%, thl.) wie neu. 40 hl Von allen Fachkennern ist dies Werk als das in Deutsch- iend ausführlichste, vorzüglichste und als in jeder Minsicht gelungenste anerkannt, Die Kupfer sind nach fri- schen Exempl, schön u. naturgetreu gemalt, — An d. mikroskopisch. Darstellung nahm d. Microlog Corda Theil, Die systematischen Namen sind in lateinischer, deutscher u. soweit sie vel- lässig sind in böhmischer, französischer, englischer, pol- nischer, russischer u.a, Sprachen, nebst den gangbarsten Trivial- u, Provinzialnamen bezeichnet. 4091 — topograph. Taschenbuch von Prag für Naturforscher, m.Kpfr. ebd, . 837, (2 tl.) 3ytıl, Botanik, 3 | 409% Mrüger, N. S,, Hanılb. d, butan, Lilerat, m. biogr. Skizzen. Berl, 841. schön. Hfzbd. Lıhl, 4093 v. Krasenatern, A. !., Reise um d. Welt, 1803-6, (2. Auß,) 2 Tile, in 3 Bin. m. 11 Kpfet, cbd, Sul, 1%. (54, ıbl) 14], 1bl. : 49a Müchelbecker, 6. G., de spinis plautarum '1.p2.756. 4, 1,cıhl, 2094 Kuh, C.A. ei 6. M. Imue, De radice caincae, ıhıl.327. 4. Yıhl, ! ! | I | # 2095 Kuntn, C, S., Vier botanische Abhandlungen. Veber d. Verwandt schaft d. Gattung Silbe, üb. ein. neue Gattung a. d. Famile d. Nyclagi« neen, üb d. Galtang Sympieza Lichtenst, Ueber d. Wildenow’sche Gattung Omphalococca. Berl. 83%, 4. Yrıhl, Wh — üb. d. Familie d, Dioseorineen. 848. 4. Ya thl, 86 — K,S., Enumer, vegetabilium phaenogamorum circa. Bero). 813. (U) Yaihl, 97 — synopsis plant. quas in itin. ad plaganı aequinoetialium orb, neri ol, Humboldt u. Bonpland. 4 tomi. Par, 822—25. (40 fres.) Gihl. “08 — Enumeralio pluntarım omnium hucusque cognitar. secundum fani- : Its naturales desposita, adjectis characteribus dillerentiis et synonymis. 5 tom. et supplem. c. 40 lalb. lith. Tom.l. et suppl. Agrostographia. Tom. IL, Cyperographia. Tom, I, Enumeratio aroidearum, typhinearum, pan- danearum , Auvialıum, juncaginearum, alismacearum, butomcarum, pabua- Fun, juneacearum, phylidrenrum, resliacearum, centrolepidearum et erio- aulearum. Tom. IV. Enumerstio ayrıdearum, mayacearım, enmmelypea- rum pontederiacearum, melanihacearum, liliacearum et asphodelearum. Tom. V. Enunieratio asparaginearum, smilacinearum, lopageriearum, rox- burgbiacearum, herreriearum, ophiopogonearum, aspidistrearum, dioseori- Warum, Iaceacearum et amaryllidearum. Stutig, 833— 50. (21 ıhl) wie nen, 13 ıhl, ‚0 _ « $., enumeralio Asparaginearum Smilacinearum Lapageriearum Rorburghiacearum, Berreriearum, Opbiopogonearun, Aspidisirearum, dıoy- orinearum, tacearearum el amıryllidearum (enum. plant. V.) Stute. 550, neu. By, ıhl, 09, — Agroslographia synoptiea sive enumeral. Graminearum. 3 Bde, c. un tnbb, aon. Stuug. 83337. (64 thl.) * hl, —K, S., nova genera et species vide Nr. 4081. A — @ $.,. Cyperographia synopliea sive enumeralio Cyperacearuim, ib, 887, (8 hl.) . 13/,thl. dioa — Handb, d. Botanik. Berl. 831. (3'/21hl.) Hfzbit. 27, tk, 103 _ Anleit, z. Kenntaiss sänmtl, in d. Pharmacop, Boruss, aufgeführt. ein. Gewächse. Berl, 834, (24, 1hl,) . Lil, 0 — Bemerkungen üh, d, Familie d, Piperaceen. Hatte 840, Yaıhl, ‚or — Bemerkungen üb. d. Familie d. Smilaeineen. 4. Ythl, 1 Kunze, 6. 6., üb. d. China, Lpz. 806. Yoıhl 051 —— üb, Pflanzen-Sammlung, Herbarium, aus Brockh, Gonversations« lexicon, Year. Abe — G,, zur Erläuterung d. in Arrabida's Flora fluminensis dargestell- 408 Kryptogamen. Ygıhl. 4 v U filices et Iycopodiacene. an Yıaıhl, "98 — analecta Pteridographica seu deseriplio el illustratio filicum &. 30 “ab, zen, Lps, 837. wie neu. Mlzbd. (8 ihl,) 6 ıhl, 05% — Forrenkräuter. 1, 10. 1, 14, m, 80 col. Kpfr, u, Porie. Lpz, 51, 4, neu, (13%/, thl,) 6 Äaiguar, Catalog. von H, W, Schmidt in Halle. CY, 32 Botanik. Al05h Kurr, I. G., Untersuch. üb, d. Bedeut, d. Nektarien in d, Blumen, Sintig. 832. ' Yaıkl, 4106 Mützing, F. T., Phycologia ermaniea d. ist Deutschlands Algen in bändigen Beschreibungen. Nelst ein. Auleitung z. Untersuchen u. Bestim ° men dieser Gewächse I, Anfänger. Nordh. 845. (3%/, Ihl.) 1yuhl. 4107 — Tabulae phieologieae od, Abbill. d, Tange. 6 Bde. (60 Lielr.) m. 600 eol. Tiln. alles was erschien. ebd. 345—56. Lex. 8. (120 thl.) wie neu, 75 tl, 4108 — Dssib. 6 Bde. m, schwarz, Rpfrn, (60 dıl.) 84556. wie neu, " . 36 ıhl. 4109 —- Dssib. einzelne Bände color. ' statt 20 thl. A Bd. 15 Ihl. 4110 — Dssib. m, schwarz. Kpfin, statt 10 dl, a Ba, 7 Uhl. 44lla — üb. d. pulypiöres ealeıföres des lamouroux. Nordhaus. 841. 4 (2/; dıl.) : 1; thk, 41llb — Beleucht. d. Berichtigung d. €. G, Ehrenberg ül, d. kieselschali gen Bacillarien od. Diatomeen. 815. Yaihl, allle — d. Sophisten u, Dialeküiker d, gefährlichst. Feinde d. wissen schaftl, Botanik. Nordh, 844, YHhothl 4llld — üb. ein neues Boirydium, m. 1 Kpfr. Bonn B39. 4. Ya hl, 4112. 13 La Millardiöre, J. J., novas Hollandise plantarum sperimen, 2 Voll, e. 265 tabb, Par. 804—8. Fol. (212 fres.) wie neu, unbeschn, (schr gesucht), 25 tbl, 4114—17 — relation du voyage h la recherche de la Pirouse, 2 Vs. 4 av. Atlas en Fol. 44 pl. ibd, 800. ouvrage Irds estim&, v. Bıunet. 8 Ill. A119 Kangsdorf ci F. Wischer, plantes reeueilles pendant le voyige - des Russes autour da monde par M, de Krusenstern (Filices), av. 30 pl. Tubingue 810—18, Fol. (5 ıhl.) 3 dl. 4121—23 de-Ln Merck, fore francaise. 3 Vols. av. fig. Paris 77. « Frabd, geschätzte Ausgabe, vide Brunei, schön. Exempl, 3'/aUll. 41256 — et de Candoile, synopsis plautar. in Hora Galliea deserptar. Par. 606. Ppbd, m. T. Ya Uhl, 4l24a—d — er Poiret, Dietionnaire eneyelopelique de botanique. Avis ibd, 789. 4. Hrebi, . 2 ıhl. 4124 la Kambert, G., de geographia plantarum in Weiteravia et Marchia Brandenbargiea indigenarum nonnulla. Berol. 349. Yz th, 41244b Lammersderfk, J. A., de filicum fruclificatione. Gotting. 75 Ih. 4124ef Bamouronx, J. P., vollständig, Abriss d. Botanik, 2 Bir. m. 4 . Epfrt. Lpz. 828, . Haile 4125 Landsberg, N., pharmacographia Euphorbiacear. Berl 831. Ytıl, 3126 Lange, J. ii, et). %. Müller, Dubia ciculae vezata. Mel . 8 17 41265 Hangleis, examen chin. de quelques vegetaux. Strassb.839. 4, Il. 4126) Lantzias-Beninge, B. 5. G., de evolutione sporidiorum in cap sulis muscorum, ©. 1 tab, Golling. 844. 4. hl 4127ab (La Kourette et Bozier), Döinonstrations de botauique, 2 10° mes av. 334 planches. Lyon 796, 4. Frabi. . 4 til, 4123ab — Le meme. (ed. 3.) tom. I ei 3, av. 13 pl. ibd. 787. tl, 4129 Laugier, annal, de P’amplibole du cap de Gattes av. 2 Pl. Yathl, 4130 Laurembergias, P., apparatus planlarius, 2 vis. cont. I. de plan tis Bulbosis HH, de plantis Tuberosis, c, Rs, Francof, (Merian) 632. 4 Pomibd, . 2, ill, | Botanik. 33 | 48l uamwson, J,, dissert. sistens Nihil offie. Lugd. Bat. 737. 4. Y, Ihl. 4131b Wecag, H. et J. Julliet, dictionaire des lermes de botanique, | Paris 831. (8 thl,) hl. : 4182 v. Kedebounr, C. F., Reise durch d. Altai-Gebirge u, d. songori- : sehe Kirgisen-Steppe, m. Atlas, Kpfrn. u. Karten. Berl. 829. (9 ıhl.) 3thl. | #33 a—d — Flora Altaiea. Avoll, etind. Berol. 829.34. (7!4jnthl.) Schl. : 4184 — Seones plantarum novarum vel imperfeete cognitarum, floram ros- sicam, imprimis altaicam illustrantes, 5 Bände. m. 500 co). Tafeln nebst Text u. Registern zu jedem einzelnen Bande, wie zum ganzen Werke. { Roy.-Fol, Riga 6830-34. (Ldpr. 416 thl.) wie neu. 150 thl, : 4135 — id. lib. m. schwarz. Kpfrn. (215 ıhl.) 90 dıl, 4856 — Dr. C. F. a., Plora rossica sive enumeratio planlarum in tolius imperii rossiei provinciis europaeis, asiätieis et americanis hueusque obser- valarım, Acc. mappa geograph. IV Vol. Stattg. 842— 53. 18 thl, 1138ab Lehmann, J. G. C., Plantae e familia Asperifoliarum nucilerae. m Partes. Berol. 818, 4. (42/,Uıl.) 1%fz hl, : 4189ab — id, lih. 2 partes. Schreibpap. (6 Ihl.) 2 thl. ‚a0 — Monographia gener, potentillarum, c. 20 tabb. aen, Hamb. 820, 4 (8 (hl) 14/, Uhl. | All — Generis Nicotianarum historia, c. 4 tabh. aen. 818. 4. (Lihl.) Ya thl. ! um —_ Monograph. generis primularım, ec. 9 tabl. aen. Lps. 817. 4. ' (5Ygtht,) 1'/, thl. | Mb — 5. G., muscorum hepaticor. species novae, Hamh.838. 4, Ya thl, ! Mde — now, et minus cognitarum stirpium pugill. Ill. Potentillarum spe- eis. ibd, 331. 4, 7} athl, i aaa — id, lib. pugill. IV, (muscorum hepatieorum a Wallichio in India ı OTientali collectorum). ibd. 4. \ “zthl. ; 142e — iq, Iib, pugill. V. muscorum hepatieorum species novae. Junger- germannia, ihd, 833, 4, il. Ar g, €., id. lib., pugill, VI. de plantis Cyeadeis Afrieue, Australis ei Jungermannia, c. 5 tabb. aen. ibd. 834. 4. (2 ihl.) ?/z Ihl. ‚143 —. id, lih, pugill, VI. ohne Kpfr. ibd. 834. & _ Yathl, i ne lib. pug. VIl. (Muscor, hepaticor. species nov.) ibd, ea A . sthl.). . a thl. Alaaı — sth, pugill. VIII, hepalicorum genera nova ei species navae et i 9Ovitige forae novae Hollandiae. ibd. 844. 4. 2/zihl. ulte — id, lib, pugill. IX. Potentillae. ibd. 881. neu. tl. ! 135 —— synopsis specierum gen, Heliotropiorum, 4. 1%, thl. i 1aab — über Gattung Trichothalamus, m. I Rpfr. 4. . 1 thl. „ —- Antrocepalus, eine neue Gattung d. Lebermoose, mn. i u A nn, 4, PAiNH Aus — Pugillus plantarum in botan. Hamburg. horto oceurentium, Hamb. $28, 4, Yıthl. f ya -— obseryatt, de chin. Berl, 828. y thl, . 1 Lehr, 6. P,, de olea Europaea, c, tabb. aen. Götting. 4 Yatıl, : 52a Lehmann, I. 6. C., Beschreib. einig. neuen u. wenig bekannten i qinganzen , m. 2 Kpirt, Halle 817. . ythl 3 Lejeune, A. L. L., de libertia, novo graminum genere, 4. c. 1 tab, aen.- . Ysthl 4153 % WMeritier, C, L., de Brutelle, Stirpes novas aut minus cog- ‚ Mae illustr, J, P, Redoute, c. 91 tabb. aen. Par. 784. Roy.-Fol. non !ogne, Velinpap. cart. 10 thl. Auigpar Catal,von H, W. Schmidt in Halle, CV. 3 &) + SSORANIE. 4154 L’Heritier, C. 6., sertum Anglicum gen plant, rariores quae in “harte reg. Kewensi exeoluntur, c, 35 tab. aen. Par. 788. Imp.-Fol, (r. Ebert 9476.) 3 hl. 4154b Lemaire, J,, exposilio eommodarum methodi natural. plantar. tam in spienlia batan. ipsa, quam in ejus applieationib. Gandav. 819, 4. ah, 4155 Kuemery, N., Trail& universel des drogues simples mis en orire al- phabetique, avec des figures en Taille dauce. Par. 714. A. (&thl.) Ir thl. 415 Heonharät, J.G., Plantas cire, Lipsiam invent. Lp2.774. 4. Yeıhl, 4156a Kerzezye-Suminsky, Graf J,, Zur Entwickel, d. Rarrenkräuter, m. 6 col. Kpfr. Bert, 848, Fol. Ne tht, 4156h — Dsslb. m. schwarz, Kpfr. Yythl. 41566 ILeske, M. N. G., de generatione vogelabil. Lpz. 4. Ygthl, 41564 — Animadversiop. in struetur. ac figur. Folier, in plant« a 4, (ih. 4)56e Weo, T., Taschenb, d. Arzneipfl. If. Bd. m. 80 halb illum, Kpfr. Berl. 826. (3%, Ihl.) Hzıhl, 4158 Lessing, (. F., synopsis generum pomppsit, earumque disposit, 10 vae, c, tah. aen. ibd, 832. (3%, thl.) 1%atıl, ; 41585 — de generibus eynarocephalarum atque de speciebus generis arcto- / udis. ibd. 832. Aa ih, 4159 Kettson, $. C., natur. history ol Ihe Tea-Tree, w. 1 col. pl. Lond. 772. 4. ' Yzihlı 4161 Levinstein, S. J,, de alealojd. offiein. Berl, 833. As hl, 4162 Jheysser, F. W., Flora Halensis cum supplem. ed. Wolleben, © tab, Halıe 78396. uA dh. 4163 Windenberg, }. B. W., Manpgraphie d, Riceieen, m. 19 col. Kpfr. Bonn 836. 4. 4, hl. a6 Lindfey, T., an inteoduetion of botany w, numer, en grav. von 3 Yztbl. 41693 — the genera and speries of orchid . Vol, III, contain, . auumndene. Lond, 838. ? oranidaesons. plante. TB zul, 1663 Windenberg, }. B,, syngpsi i E . 2 inbb, Bann 39. ul) „ synopsis hepatiegrum Europ. ce. 3 In ah 4167 Lindern, Fr. B. v., horlus Alsaticus, ce. 12 tabb. aen. Argentorali 7A, Ya 41675 Ländiey, J., collectanea botanica or figures and botanical Illusira‘ ' tions of rare curious exotic, plants 7 partgs w. 36 fines col, pl. Lond, PR Brunet. (22%, ih},) 8 ui. ink, H, F., Phitosophiae bo institut. phytagr. prodro | mus. Götting. 708, pP lan, nowae s. institut. phylage- Pi Ta 4169 — üb. d. ältere Geschichte d. Hülsenfrüchte, Futlerkräuter u. Gemüs- gewächse, 820. 4. dsl. 4169h —— üb. d. Altern Gesch. d. Getreidearten, 829, 4. fs th. nn — de algis aquatic. in genera disponend., c.Ltah. col, gr.Fol. a Ibl. 170h — H. F., Fr. Kiotzsch, F. Otte, icones planlarum rarlorum horli regüi botaniei Berolinengis IL, 2, m, 24 fein, col, Kpfrn. Berl. 84. 4. Ppbd. m. Goldschnitt, “ 31, Ih. ann ur @tto, icones plautarum select. Abbild. auserles. Perry . botan, Gartens zu Berlin. 8 Hefte m. 4 Kpir. ebd. 82028. 4. (16 th.) me 48 eolar Koi arg. 4171ab — Hortus regius hotan. j \ ibd, 82733. iu) glus botan, Berol, desceripius. 23 voll, il ya | Botanik, 35 |MT20-4 Link, H. 7, Jahresbericht über d, Arbeiteh für physiolagische Boianik 1340—45. Berl, 81246, (5"7, 1hl,) 19%, thl. ı412e — Däsib, 83739, vide Meyen Nr. 4286, . . 478 — elem, philosophiae botan, e.4 lab, aen. Berol. 824. (1%, hl) Ya hl, 474 — id, lib. ed. secunda, Bd, 2, ebd. 837. (2 thl.) AR thl, ATS — Fi, Bemerk. u, Zusätze zu Sprengel, üb. d. Bau d. Gewächse, Halle 812. 3 thl. ı 9176 — anatomia plantar, iconib, illustratä, Anatomie d. Pflagzen, m. Ab- | bild. 3 Hite. m. 86 Kpfrt, Berl, 843-—-47. 4. (6 ihl.) 3 ıhl, 4177 KLionsen, vide Schlechtenthal Linnaea, 4561. :M78 Kinne, C.; Bortus Cliffortianus, Pläntas exhibens quäs in hortis am vivis quani siceis Hartecamp in Hollandrä colüit vir Hobılis, et gene „ fsiss, 6. Clifford reducuis varietatibus äü spec., speciebus ad gön., genera ed elasses adjectis loeik plant. natalibus diferenuisgus Specierum, & 37 tabb, aen. Amstel. 737, Fol. (== v. Btöver, Leben des Ritiers C, % Linne Bd. I. p. 177.) Die Abbild, d. sellensten Pfauzeh wurden vön dem Engländer Ehret (d. Irelliche Georg Dionysius Ehret ist kein Eng- länder, sondern ein Denischer u. im Jah. 1708 im Markgrafenth. Badeh del.) auf 32 Kpfr. gez. Diese machten d, Werk zu deni ıheueisten, wel- ehes Linne jemals hearbeit, Clifferd machte damit Freunden u. den omehmsten Botanikern ein Geschenk. S. auch Ebert 12417. Pritzel 5032. Schönes Exenpl. . 10 ih, NEL — musa Clifforliana forens härtecampi 1736 prope Harlemum, « & ‚9%. &ol: Lugd. Batav. 736. 4. rar, . Mfathl, 4118 Linunei » €,, fuidam, botän, aceed, J. Gesneri dissertationes. Hala6 . 97, Yııl, AN inne, C., plantar, rarior. horli Upsaliens, Decas 1. 2. c. 20 tab: : Stock, 762, Pol, rar, ul 1 — Amoenitstes academicae seu disseriationes variae physieae medit. botanie, 10 toni. c. 58 tab. Lugd, Batav., Holmiae et Erlangse 749. 3thl, -N2B — iu Th. 16. Bd, 6. 37 tab, Lugd, Batıv: 74968. (11 IhL) Abe, 24, ihl. ss i %y hl. —— genera plantar. (ed. nor.) Viennae 707. . B 1a — philosophia botanica ed. Sprengel. (4) c. 9 tab. an. else \nobed (29, ıhl.) . züıl: 1006 — Systema vegetahilium (ed.14.) eur. J. 4. Murray. Golt.784. Hal. D — Termini botanici, Erlang. 769. . Aatlle 18 — termini botaniei, curav. P. D. Giseke. Hamb. 781. Ysihl. 1204 — Genera plahfar, cur. E. Th. Haenke. Vindob, 791. (2thl.) %z ıhl. ai — Species plantarum sec. systema sexualo digestäs, (ed. 4.) tür, ° L. Wildenow. 5 tomi in 9 pris, Berol. 797365. (16 Ihl.) ah, til. 419g , .; na Jan al, to, 3 tomi in 10 part. ibd. 797—S10. Elrabd, ‚ species plantar etc. ‚to ö Zi. An — Systema vegetabil, secuindum elasses ordines genera ei speries eur. „I. Roemer et J. A. Schultes. 6 vis. Stuug, 81724 (22%, 1) and m Mi 3 dh. an — iu. ib, vol. 1.2.4 ihd. 819, u. Ng. a Yyıhl, ö — Systema vegetabilium etc. (ed. 16.) cur, Sprengel. 5 ‚all & itzkzine. Göring. 825. 2. (102, 1hl,) wie neu, SH, ul. "lgnar. Cat, von H. W, Schmidt in Hall GV. 3* 36 Botanik. A195 Lund, C,, systema eryplogamia (systema vegetabilium IV, 1.) Götr tingae 837. Ppbd. m. T. . 2sthl. 4196 ab — Genera plantarum (ed. 9.) cur. C. Sprengel, 2 tomi. ibd. 330. 31. (4 Ik) 1%, Uık. 4197a—d — id. lib. durchschoss. in 4 Ban. 2 ıhl, 4198 — id.lib. (ed. 4.) eur. Sprengel, c.9tab. Halle809. (2%, 11) "zahl. 4200 — (flius) Plantarum rarior, horti Upsaliensis faschi. I, c, 10 tab. aen. (eontinuatio non speclala est). Lps. 767. Fol. % Ihl, aal Kipp, F. ).,. Eyxeıgıdıor Borwwıxov, ce. 11 tab. aen. rm. 765. Hat 42025 Kitersturblätter f. reine u. angewandte Botanik, hersg. Y. d bolan. Gesellsch. in Regensburg. Jahrg. 1828. Nürnb. 828. Hz ıhlı 4202c — Dssib. I, 24. 1, 2, 3. 1, 2. 3. ebd. 828, 29.. A Yıothlı 4201 de Hobel, M, Plantarım seu stirpium historia. Gui annex. animadr. e, mult- figg. xyl. ibd. 576. Angehd.: Pena et Lobel nova slirpium ad- versaria c. mult. fig. zyl. ibd. 576, libri rari v. Pritzel thes. zul, Ebert 12154. Die ungemeine Sauberkeit d, Holsschnitte wird in Dibdin’s decam 1. 209. 224. mit Recht gerähmt. . 4205 Lochner, N. F., de ananasa s. nuce pinea Indica vulgo pinhas, ©. 9 tab, aen, Norimb. 716. 4. . AND 4207 Loefling, P., Reise nach d, spanisch, Ländern in Europa u. AM riea, nebst Beobachtungen u. Anmerkungen üb. d. merkwörd. Gewächst, hersg. von €. v. Linnd, aus d. Schwed,. uhers, von A, B. Kölpen, mM. 2 Kpirt. Berl. 766. Anhang: Plantae Hispanieae. (1%, tl.) Ych 4208 Mondes, F. W., Handbach d, Botanik. Böu, 804. (14/21hl.) Ya. 4209 Lonicerus, A., vollständ. Kräuter-Buch u. künstl, Conterleyungen d. Baume, Stauden, Hecken. Kränler etc. m. eigentl. Beschreibung, übt v- P. Uffenbach, Ulm 713. Fol, 1b 4210 Loreks, flora Prussica m. 241 fein halb col, Kpfr. 8. Königsb. 843. neu ()6thl.) ghl. 4211 Lösche, En die vegetahil. Leben u. d. chem. Affinität in DR 5 genseiligen Beziehungen. Lpz. 844. (5/, thl. a, Ih 4212 — 6.K%,, de causis natur. a eine plant. Lps.843. fg Ih 4213 Loesselius, J., flora Prussica s. planlae in regno Prussiae, nuNe additis Inconibus Rariorum Prussiae propriarom et inguilinarum plantarum earundemque descriplione cur. Goltsched. Regiomont, 708. 4, lib. var, 5 ih. 4214 Loureixus, J., Nors Conchinchinensis sistens plantas iu regnd ww chinchina nascentes, 2 Thle.in ! Bde, Ulyssibone 790. 4. Hirzbi. 12/1 2220 Küder, F.H., d.Piropfu, Ocnlirmeister, hrsg. v, Wilks. Lpz. 798. Ya 4221 — F. W,, Nomenclator botan. stirp. Marchiae Brandenb. Berl. 786. ill 4222 Ludwig; C.T., Handb. d. Botanik, m. Kpfrt, Lpz. 800. (2161) Se! 4223 — C, 6., Definits. plantar. in usum audit, Lpz. 737. jahr aaa Iustiutiones regni vege, ihd. 757. a. — Definitiones generum i sl. 4228 — de colore plantar. 4 plant. ib. 200. (Au) Km 4229 Lumnitzer, Steplı., Flora Posoniensis, exhibens plantas eirca po sonium sponte crescentes secundum systema sexuale Linneanum diges[aN e. fig. Lps. 791. (1 Ygıhl.) jan 4230 Iuyken, A., tentamen historiae Lichenum. Gotting. 509. a 4231 Nacer Aem. de berbarum virtutibus et Sırabi Galli hortulus ver. simus, uterg. scholiis J. Atrociani illustrat. Basil.. 8. a. rar, . 4231 b Floridus Macer de viribus herbarum una c. Walafridi Strabonis Otho« Botanik, 87 nis Cremonensis et J. Folez carminibus similis argumenti ed. rec, L.Chou- Iant acc. Sillig J. anonymi caraı, graec, de herbis, Lps, 832, (13/, hl.) neu Lthl, 4232 Maederjan, J, E,, Sachari historiam natural. Hal, 701. 4 hl. 4234 Major, D., Americanische Aloe, Schleswig 668, 4. rar. Yzıll, / 2235 Malpäghil, M., opera omnia hofan, med. anat, @ Tmi, et opera posthuma c. 35 tabb, L. Bat. 687. 4. Frzbd. rar. 23/, hl. #35b Maly, J. K,, flora Sıyriaca od. Uehers, d- Gewächse u. Faarn im Herzogih, Steyermark. Grätz 839, (2, thl.) ö Asıhl. 14236 Mappus, M., Historia plantar. Alsaticarum posth, op. stud. J. €. Ehrmann ce, 7 tab. aen. Amstel. 742. &. (Bihl.) 2/, hl, 1237 Marabelli, F., de zea mays planta. Papiae 798. Yılıl, 1238 — Orazione Brescia 798. d,thl. 4239a — Unters. d, gelben Peruvian, Rınde. Lpz. 797. Yııl. 233b Maxrtersteck, ). C., Bonnische Flora 1. Thl., oder Verzeichniss aller hier wild und freiwachsenden Arzueipflanzen. Bonn 792, A gthl, 2239 Marcns, C. J., de colfea. Lpz. 887. 4, 4/,Uıl. #41 Marsilii, L. F, de generatione fungorum et J. Laneissi, de ortu vegelat. ac lexlura fungorum c. 31 tabb. et 2 cart. Rom, 714. Fol. rar. 44, ihl. 4242 — id. lib. (es befinden sich im Exempl. mehrere Stockflecke). 3thl, 2213 Martelli, N, ei 6. Monelli, Hortus Romanus secundam systema 3. P, Tournefortii Linneanis charaeterib, expositus adjeetis singularum plan- tarum analysi ac viribus, Species suppedilabat Liberatus Sabbati, 6 tomi %. 605 tabb. aon. Romae 772—80, Imp. Fol. in 3 Fızbd, sehr saubres Exempl. höchst selten. (Ebert 2741, Pritzel, Thesaurus literaturae botan. 1098.) 30:thl, 2244 Maxtin, 'A,, d, Pilanzennamen d. deutschen Flora, Halle 851. 4, thl, 22446 Martins, Ch., sur Parvieola nivalis noivelle esp&ce de Campagnol dans les alpes de la Suisse av. une liste des animaux ou sommet du Faul- horn, av. I pl. col. Yıl. 2245 Martios, C. F. P., nova genera et species plantarum. Vol. Hl. & 100 tab. color, Münch. 826. 4. unbeschn. wie neu, (83 thl) 261hl, 9245 — Yol. III. (es fehlt jedoch 1. fase. Il. fase,- Tab, 259--63. 74 78. Il, fasc. 298—300 u. Texthogen 25), Preis des compl. Bandes 83 ıhl,) . 141hl. 4248 Martiug, v,, die Eriocaulean als selbständige Pflanzen-Famiie aufgest. und erläutert m. 5 Kpfr. 838, 4, ll. 250 — Flora Brasiliensis s. enumer, plant, ‘in Brasilia tam sua sponte quam accedente cultura provenientium quas ın itinere a. 1317-20. per- aclo collegit. Voll. Parsl., Algae, Lichenes, Wepatieae, Vol, II, Pars 1, Agrostographia Brasiliensis. Stutig. 803, (S51bl.). Beide Bände (nicht mehr erschienen) 3A; chl, 9252 — de fuci vesiculosi L. orlu et ineramenli epistola, c. tab, col. Stutig. et Tuhing, 818, 4. . Yaıhl, 254 — Beitrag 2, Kenntniss d, natürl. Familie d. Amarantaceen, m. 3 K. (ebd) 4. 4, ihl. 1255 — decas plantar. mycetoidearum. ibd. 4. c. 1. tab, col. Is thl- 9256 — Fridericin nov, plant, gemus, c. 2 tabh. 4. „pet 4257 — plantar, hort. Acad, .Erlang. enumeratio. Erlang. thl. 4258 —— üb. d. Bau u. d. Nalur d, Charen, m, 2 color, Kpir. 4 Yzıhl, Antiguar. Catalog. von H, W, Schmidt in Halle, CV, as Botanik.) = 4259 Martius, E. W, Nachricht, üb, d. macassar. Giftbaum, m, 1 illum. “Taf, Rrlang. 792. Ythl. 4259b Martyn, Joh., Historia plantarum rariorum, co. 50 talh. aen. ‘"eolor. Fol, (sehr geschätzt). Loudin. 723. sl. 4260, Marazari-Pencati, G., Memoria sult’ introdnzigne de lichene Is- fandes e game alimento in Halia, Venezia 815, 4. _ ah | 4260,ı Massalongo, A., sopra, le piants fossili dei terreni terzianı del “ Vieentino. Padeva, 851. 2lzthl. 4260, — id lib, sapindacear. fossilinm monographia. Verona, 83%. Yorhl. AdBUf — sopra i due fasc, XXV-—XRVI. di licheni publ. d. Schaerer, c. 2 tabb, Verona 853. 4,.0ıl, 42601 — Summa animadvers, quas fecit Doet, A. Prof, Massalongo in duos pogiremos faseienlos lichenum Helveticorum editos a L. E, Schaerer, YVe- rona 853. 2; tl. a — Aleuni generi di Jiebeni nuovamente limitali « deseritti. Yen n 4/, Il. Ei 42601 — Enumerazione delle piante fossili miocene fine ad ora. conogeiute ‚Italia. Veron. 853, j al, 4260. m. — Sylla leelılea Hookeri, di Schaerer, «, 1, tabb. ihd, ya thl. 4260 n —— A., Plantae fossiles novae in format, tertiar. regni Venet. Verona 882. Yythl, 4261 Matthiolus, P. A, Commentarii in, sex, libros; Pedacii Dioscordis de ‚materia medien c. mult, iconib, Venet. 570, Fol. Lärhä, Seltene, sehöne u. sehr gesuchte Ausgabe (reines Exempl.). 41, l, 4262 — id, lib, ihd, 569. Fol, AN > Baempl) Pi 4262. — id. ib. ild, 583. am Rande etw, fleckig, sonst, rein, Exempl, 21hl. gap, — opera quae extant ommia et €. Bauhin: Synonymis plantaram. ei notis illustr, ete. Adj. plant, inconib. xyl., Basil 599, Fol. Edit. rar. 4thl. 4264 — id. lib, (ed. 2.) ihd. 674, Fol, 92/21, 4205 — de plantis epitöme utilissima novis plane et ad vivum expressis iconib., deseriptionibusque longe et plurib. et aceurationip. nung primun diligenler aucta et locuplelata a J, Camerario, Franc, a. M. 586. 4 - Sehwibd. au, 4266, — id, lib. 4, Schwbd., den alten Namen der Pflanzen sind die jetzi- gen beigeschrieben. \ . hl. Matthiolus, vide auch Nr. 4788 a. 4268 3.b Mattuschka, H., flora Sclesiaea, of, Verz., d. in. Schlesien, wild wachsenden Pflanzen. Bresi, 776.77. (2%/,1hl.) hl, aan ranxocenus, 3. F. Catalogus, plantar, quih,, consilus, est Pati us ab A, Tita confectus, Acced, Titae iter per alpes Tridenlinz ( tav, 713. var. us, Acced, Tilae ilar per alpes TridenlDiR,, 4271 Mawe, Th, and J. Aber: d. m. por Lond, 58. bererombie, Gardeners, Calend. au. 4274 Meckel, 8. F. et C. L. willdenow, de achilleis c. supplem. gan. ee, c. 2 tabh. aen, Halae 789. 3, th. 2 edicus, F. C., Theodora speciosa, ei lanzengeschlechh. m. 4 Kpfrt. Maonh, 786. peeionn, ein nenes. BISHER tl. 42755 Medicus „ F. C,, Unächter Akazien-Baum. 3 Bde, m. Epfr. Lpz 706 compl. 4 thl, FE. — üb. künstliche Geschlechter aus der, Familie, d. Malven. oa, ! ! Botanik, 3» ' 765 Medlus, F. C., Beiträge x. Pflanzenänatomie. 7 Hefie, Lpz, und | Mannh, 799-801. (1%, th.) DATE ' MT6Lb Meene, D., het XIX Classe van-de generz pläntaram v. C, Linndek ; _% Beschryviug u. Zec-Plaht. m. 8 koper. Lewwarden 76X, !ythl. : #978e Meerburg, Nic., plantae et papiliones rariores vivis coldribus de ı „Btze ec. 58 tab. col, Lugd. Batar. 779. Fol. Hfrzbd, Bthk | MI6l Meerfele, C, 6, naturhistor.-pharmaceutisch, Lelrbuch z. Sehbst, ; „judium. Magdeb: 839, (23/,hl,) Hizbd, new; hl, : #76g Miehler, J., Von Waldungen, Forstwissensch. u. v. di Jagd in } men. Dresd. 797. Üathl, M6h — V, d. Küchengärten in Böhmen, ebd, 76. . hl. Ei — Die Böhm, Ackergeräthe 3 Bde, in. 94 Kpfrt, Dresd.794 47, chi. MI6K — Dssibe. I. Bd, m. 23 Kpfre, Prag 784. !ıothl, Mi8l Mehler, J.} Baupirerzeichniss d. 50: Kpir. d. ükonem, Paten Dresd. 795. Fol. rar. Ygtbl. 277 Meigen, 7. W. u, Weniger, H. L., system, Verzeichniss d. am Rhein, d. Roer, d. Maas, d. Ourts etc. wachs, phaderogami, Pflunzen. Köln 812. 12. Mill RT Meinecke, J. L. G., d. Botaniker ohhe Lehrer nach Roussenu n m, 4 Kpfrt, u, 1 Tabelle. Holle 809. (Ill). . Yzthl. 9 — üb. d. Zahlenverhältn. in‘ d. Pructifieätions-Org. d. Pllanz. Mar 30%, Ya hl. 2% a.h Meisner, C.F,, Plantaram' vascularium gener& eatumgne cha® Pacieres etalfinitates tabulis diagnostieis expositae et secundum ordihks na- : 1 9cht: 10:8 twales digestae. 2 par: Lps. 836--43. Fol. (19h) ; 2280 — üb. d. Ostindisch. Thymellen, m. IR. SE & ı Bi 22 Meneghini, G., cenni sulla’ organogtefla e: Asiolögia del Jan e Padova 838. Fol. j un „bat lb — Ricerchs sulla strultunz del caule ılelle pialite' ıhdtiucoty! e da ®. 10 tar, Padova 836. Fol, j kaiente: d "den BL c — memoria' de organnizrione: tra le alghe, propriäniente dette 2, fee & le alghe terrestri o lichend. 84. 4. 4, 982 Mentzei, Ilivak Bozuvoyuuog' noluykorsog aasohınog. Air Ndminum: plantar, univers,, c. 12 tabb. aeni Berol. 682. ol. zen r WA Meroklin, v. C, E. Zur Entwieklungsgesch: d. Blaligesta Fir Kpfe. Jena 846 (24-Sgr.) neu aan, Talhl. 282, Merrem. G , ER d. Pflanzedkunde, 2. This: Harburg SD (9, tal. Mark as esch, vd; Booh de ralivne quas est inler struetunam ct orale externam planlarum, illaque uno alterove speeimine illustreiur “u ’ 88, 4, BT; 83: Mesune, J., opera de medienmentorum purgant, delectu etc, his access, plantorum: im Hhro simplieiuin’ deseript. imagihes: ex' vivo er etv. e, mult xylogr. Venet. 539. Fol: an _ D 3 Metseh. Mara Hennebergica, eith. di wildwächseild, u angehen Geffsspflanzen, so wie d. Armleuelltergewäche. (Charatcen) Se a E 835. Phd, neu 4 Kr ARB3 5 Mettenius, 6. H., de salvinia, Franef, 45. 4. hanaheirths her 2284 Metzger, };, Euröpäische Cerealien, in: botatı. t N Auysım. Hiktsicht bearbeit., m. 20 lith. Taf, Manuh, 824, Fol. “ fi a len 84 Menrien, ), arboreum sacram si de .arhorait, kl battm etc, libr, III, Lugd. Bat. Elzevir 64% Alg, Catalog von M, W. Schmidt in Halle, CV: 40 Botanik. 4285 Meyen, F. I. F., üb. d, Secretions-Organe d. Pflanzen, m. 9 lith. Tat, Berl. 837. 4. (Bthl,) . Ithl. 4286 a—c— Jahreshericht über d, Resultate d, Arbeiten im Felde d. phy- siologisch. Botanik von d. J. 1837. 33. 39. 3 Thle. ebd. 839—40. (3°/,thl.) Forisetzung v. Link . 14, bl. 4286d — Beitr. z. Physiologie u. Systematik d. Algen. m. 4 Kpfr. (2col.) 828, 4. 1ıhl. 4286 e — Beobacht, üb. ein. nied. Algenformen m. I Kpir, 828. 4. 1/,thl. 4286f — Neues Syst. d. Pflanzen-Physiologen. 3 Bde. m. 15 Kpfr. Berl. 837. (8 thl.) 25, ıhl. i 42865 — Pflanzengeographie m. 1 Kpfr. Berl. 836 (24, Ih.) Ppbd, 1% tbl. 42864 — Phytotomie m, Atl. v, 14 Kpfr. Berl, 830 (31hl.) 1°, thl. 4286i — Ueb. d. Beweg. d. Säfte m. d.Pflanz. Lwbd. m. T. Berlin 834 1/; Uhl. 4286k — Jahresber, üb, d. Resultate d. Arbeiten d. physiolog. Botanik v. 5. 1834. angeh. Pöppig, üb. d. Cucurrito Chiles (Psammoryeles noeti- vayus Poepp) u, Birichson, nene Südamerik. Käfergalt. a. d. Familie d. Bläjterhörner. (A.d. Archiv.) Sg5 ihl, 4287 — üb. d. eigenth. Säfte-Bew. in d. Zeilen d. Pflanz., m. IT, 4. Ysthıl, 4290 Meyer, G. F. W., Primitiae florae Essequeboensis adject. descriptio- nes centumeirciter slirplum novarum. Golting. 818. 4. (41/,1bl.) Yz1bl, / 4291 ce — C, A,, üb. einige Cornus-Arten aus d. Abibl. Thelyeranio. ebd. 845. 4. Ach. 4291d -— üb. d. Zimmtrosen, insbesondere üb. d. in Russland wildwaeh- senden Arten. ebd. 847. 4. Yathl, 4291d.b — Bemerk. üb. einige Aymenobrychisarten. 837. Yo bl. 4291. d.c — Verzeichn. d. Pflanzen im Caucasus u. an d. west. Ufern d. caspischen Meeres, St. Petersb. 831. 4. (Alhl,) Ppbd. wie neu. 1ihl, 4291e — E. H, F., Commentariorum de planlis Africae austrahoris quas collegit observationibusgue illustravit I. F. Drege. 2 Fascli. Lps. 835 37. (3?/, thl.) 147, 1, 42911 — de Hontiuynia alque Saurureis, c. tab. aen. Regiom, 827. sth. 4291 g -— de hydnora, c. % tab. (1 col.) 833. 4. 4, ihl. 4291 g.b —. synopsis juneorum rite cognitorum. Götting. 822. Ytbl. 4291 h — Beitr. 2, chorograph, Kenniniss d. Flussgehiets d. Innerste in d. Fürstenth. Crubenhagen u. Hildesheim, m. besond. Berücksichtig. d. Ver änderungen, die durch diesen Strom in d. Vegelat. bewirkt wurden. 2 Thle, Götting, 822. (8%, (hl.) Ya ih. fr 4291i Meyer, E., vergl. Erklär. v. Pflanzen-Glossars, Königsh.837. 4. /ethl. 4291k Michaux, A., Die Eichen d. vereinigten Staaten v. Nordamerika U. Canada m. 26 Kpir. Wien 842 neu 1ıhl. 4292 — histoire des chönes de l’Amerique, av. 36 pl. p. Redoute. Paris 801, Fol, 44, hl. 4292 a Mikan, I. C., delectus flora et faunae Brasiliensis, o, 24 tab. Vindob. 820. Fol. (721hl.) Exempi. wie nen, ı8hl, 4293 — eine von Dr. Gussone auf europ. Boden enid. Stapelis als neue Gattung aulgest. und heschr,- m. 1 cal. Kpfr. 834. 4. %, thl. 4293a Miguel, F.A. W., clirpes Surinamenses selectae, c. 65. tabb. Leid. 851, wie neu. 84/2 thl. re de regno vegetabili in telluris superficie mutanda efficaci Am, 4295 — Monographin eycadearum, c, 8. fahb, th, Trnjecti ‚ad Mh, 842. Kol, (41), th.) . 2%, hl. Botanik, Al aa Miguel, F. A. W., animadvers. in Piperaceas"herh. Hookeriani, 9, thl, a er ema piperacearum, 2 pris. Roderal. 834. 44. (5ikl,). 3ihl, 1300 « epist, de novo funfior, entuphytor, genere, c, 1tab. col, 4, 5, thl, ni aualccta batanica Indiea c. 10 tab. 1. stirpes quaedam Borneenses, j 2 u omme de Loopbaan d. Komecı v. 1364—1556. 4. 14/2 thl. Brenn garanor. in vegetah, expona, ortus explica, et successio respond. anal öthe, de Candolle, Agardb, Roeper ei Gmeliv. Lugd, Bat, 833. . S/uthl ; wo Hirbel, M.. Nouvelles notes sur le Cambium, extraites d'un [be ! 20% Anatomie de la racine du Datiier, av, 12 planch. Par, 842, 8thl. Rn jr ur la maniere d’&tudier hist, nat. des vegetaux, Par, 810. 4, 4, thl, iszellen für Gartenfreunde und Botaniker I——5., m, Abbild, Lpz. 802, Pr : (hl) 3,thl. M v Mohl, H,, vermischte Schriften botan, Inhalts, ıw. 18 lithogr, z. el eol. Tal, Tühing 845. 4, (3°, tal) 24, hl, ao — üb. d. Spaltöff. a, d. Blättern d. Protaceen, m 2 Kpfr. 833.4, Vs Ihl. Fr u. Fr. Zeile, Veh, d. mänul. d. Goniferen, Tübing. 837. /,thl, —— welehe Autorität soll den Galtungsnamen d. Pflanzen beigegeben werden, ebd. 836. Yuthl, a Pr Erläuter, u. Vertheidig. mein, Ans, v. d. Struct. d, Pflanzen-Subst. ; aa0Tı Kpfe. Tübing. 836. 4. Phd. Aythl, 4308 Na Ueb. d. Banu. d.Form. d. Pollenkörn. m. 6 K, Bern 834. 4, neu. 2thl, I mM ontagne, (., morpholog, Grundr. d, Familie d. Flechten, hersg. v. 4309 üller, Halle 851. Athl, u — Phycologie od, Einleitung in d. Studien d. Algen, hersg. v. Fr, 3 üller, ebd, 851. %,ıhlk m Monnerau, E. Le parfait indigetier ou deseription de Pindigo, av. Bee Amsterd, et Marseille 765. rar. Yyıhl, (Hontius » C.). Indices hotaniei et Materiae mel. quibus planlarım FE hactenns instituta, c. 2 tabb. aen Bunon, 753. 4. rarı alhl. Morandi, J. B,, Historia holan cu praetica sen plantarum , quae .a usum medicinae perlinent nomenclatura, deseriptio ei virtules, e, 68 unh 6ihl, ien, Mediol. 761, Fol, Eher 14362, rar. 2 Morgenbesser, M. do vegetatione plant, marinar. Lp2. 730. 4. Agchl, FA Moris, J, H., stirp, Sardoar. elanchus. 2 fasel, Caral, 827, 1chl. 8.17. Morison, R, Plantar. hist, univers, Oxoniensis seu Herbarum distrihutio nova, Bd, 2, 3. Oxonii 68099, (äusserst selten u. geschälzt, ale ment 14119, Brünet 126 fres.) Bu Buhl. r ‚Morren, C. F. A, deseript. botan. Orchidis latifoliae c. 6 tab, Gan- amt sa. 4. 11hl, Pro Moser, H, C., d, wesentl, Kepnzeich. d. deutschen u, nordamerk. ! olzarten. (2), m. 3 col. Kpfrt, Lpz. 795. (Yathl.) Ytıl. a — Deutschlands ökonomische Flora, mit 2 color, Kpfrt, ehd. 8il. Ca th) !schl. welche d, wild. Gewächse Deutschl, enth. (8) hersg, v.L. Reichenbach, 3 Bde, m, Begist, ebd, 333. 34, (6%, thl,) 3 ühl, um .‚onuium hujusque 1822. Müller, C., syuopsis muscorum [rondosor agaggıitorum, 3 partes. Berol. 849--51. (10 thl.) wie neu, 5% thl. 7 b — Zur Entwickelungsgesch. d, Charen m. I Kpfr, (B. a. d. Bot. 1 “Bit, 1845, 4. 4, thl. 2 — B., Flora Waldeceensis et Iterensis ol. Aufzähl, u, Beschrei- bung d. in d, Fürstenth, Waldeck und d. Grosslierzogl. Hess, Herrschaft Antiguar, Catalog von H, W. Schmidt in Halle. GV. 4322 Monsier, Handh.d. Gewächsk., 42 Botanik. itter wildwachsenden u, allgem, angebaut. Pflanzen, Phanerogamen, Brilox 842. (1sthl.) Zuthk, 4324 Müller, 3. U, F., Teutschlands Weinbau. Lpz.803. (14, tıl.) N/gihl- 43246 Minider, N., oratio demeritis Dav. Meese cum botanieis 822. &, Ye thl. 4324 — Elenchus sive catalogus earum, quae prope urbem Leidam in du- arum eiruila, nascuntur ec, descript. Lugd. Bat. 817, 4. Ya thl. 4326 Munting, &., Phylographia curiosz exhibens arborum, fructicum- herb. etflorum ieones colleg. et adjecit F. Kiggelaar, ec. 245. tabb. aen. Atast, 713. Fol. Lirhd. Ebert 14511. rar, 44/a Ih). 4327 — id lib., ec. 245 tahb. aen. ibd. 727. Fol. unbeschn. 5thl, 4327b — id lib., 2% voll. Lugd. Bat, et Amstel, 702. Ldrbd. Fol. Stihl 43376 — id. lib, etwas fleckig, 24/g hl. 4329 Murray, }. A., Prodromus desiguationis stirpium Gotlingensium, 0. 93 tahb. aen. Gotting, 770, Aathl. 4329h — illustrationes stirpium novarım el rariorum c. 7'tab. 780. 4. Ya thl. 43290 — de plantis aliquot minus eognitis nuperioris H. R. B, proventus eomment. c. 5 tab. 784. angeh. Weisberg H. A. de utero gravido, tubis ovarüis et corpore Juteo quorundam animalium ete. m. noch 2 anderen AbBandl. v. 3. F. Gmelin u. J. Beckmann, 4. th. 4330 — observat. in plantas aliquot minus cognitası c. Gab. 778. 4. *athl. 4331. — observation. super stirpıbus aliquot exotieis horti R, botanici 6, 6 tab. 779. 4, S/qa thl, 433la Nägeli, K,, botan. Beiträge, m. 3 schw. Til. Sa ihle 4332 Naturforscher, d., 30 Tkle. m. col, u, sehwarz, Kpfrt, (comp) : Halle 774-804. (454; ıhl,) 7:/5 Ihk 4332\b Naturgesch. d, nutzbarsten einheimisch. Pflanzen m. 13 col. Kpfr. Elbing: 787 (24,thl.) Yurhk 4333 Neu, B. S., Anweis. üb. d. Weinb. Frankf. 804 (th) Yaztlıl 4334 Naumann, C. F., üb. d. Quincunz als: Grundgesetz d, Blattstellung vieler Pflanzen, m. lith, Taf. Dresd. 845. (2/g Uhl.) 2, tl, 4335 Naumburg, J. S-, Lehrb. d. rein. Bot, Alt, 798, (1%, ıhl.) 4 hl; 4338a Necker, de J. pliysiol, musc., «. L tab. Manh. 774, Bpbü, athl. 4339 — Corallarium ad philos, botan. Linnaei spectans, c. 63: labb. ae. Neow, ad Rh, 790. (34, thl.)ı Azıhl 4340a--e — Elementa botanica genera genuink spee.. natur: om: vogel, seeund. syst. omologieum. 3-tomi e; 63 tabb. aen. ibd. 760. 91. 2/y hl. 434] a—e id. lib. (ed. 2.) 8 ton e. 63 tabb. aen. Mog. 808: hu. 434la Nees ab Esenbeck, 6. G., Naturphilogophie. Glogau. gal. 3 nt) 5], til, 4341 b — graminearum Alricae Australioris, ilustrstiones mo” nographicae. Glogau: S&1, Ay th 3542 — Horae phys. Berol, collect, ex symbolis viroram doctorum kink, Rudolphi, Hornschuoh, v. Schlechtendal, Elirenberg ete', ec. 27 tabb. ae: et col. Bonn 820. Fol. (124, 1hl,) 2 4343 a.b — Handh: d. Botanik f; Vorlesungen u: zum Selbststudium. abae: Nürnb; 820. 21. (57/Kthl.) 12 ih 4344 — agrostologia Brasiliens, seu deseript: graminum in Brasilien‘ Stuttgard. 829: Phd, 18], 1). 43445: — Ueber‘d. Flechten, welche Eversmann-, in d. Kirgischen Steppe® gesammelt hat, 4, icht 4845 — florae Africae Australioris illustrationes monograph. Vol FE nich mehr erschienen). Glogau: 841. 17 bl. Bernik, % 4346 Neon v. Enenbeck, Hufelandiae Laurini genares now laursato: seni eauseeralo c. 2 tab, aen. Vradislav. 838. 4. - Yyıhl, 4347 — Enumeratio plantar. eryptogamicarum Java et insular, adjacent, Basel. I. (et ult,) Hepaticae, Vratisl. 530, Ayıhl. 4347b — de muscorum propagatione e. I tab. Bonnac 320. 4, ychh 4318 — Berichtigung z, Dispulatio de Cinnomomo, Regensb. 831. *yıhl, 4348 — L., Beobachtungen üb. d. Entwicklung d. Laubmoose aus ihren Keimkörnern, m. 2 col. Kpfr. 4. 4,08. 3348 — de Kaıntzia nova myrtacearum genere, c, 2tabb. aen. 840. 4 %,thl. 43494 — Entwickelungsgeschichte der Pieris serrulata, c. I tal, eolor. 4. 4, tkE 4349: — Lepidagathidis, generis ex acanthacearum ordine illustratio, Vratisl. 841. 4, Ah ıhk, 4349a — Sylloge observation, hatanicar, e, 7:tabb, ae. et col. Fol, Yatlıl. 43496. —— species Quatuor novae plantar. canariens, & 5 tabb. ae Fol, Yythl. 43490 — d. Algen des süss. Wassers. Würzb, 814. Akıhl, d — observat, in acanthaccas, Uhl. 4350 — ei Th. Fr., de polypero pisachapani sing. fungorum Javanic, specie, % Ktab, Bonn. 4. Ak, 43502 — et Fr, de plant, nonnull. e mycelhoidearum regno, c, 2 tahh. eol 4. - 3, thl. 450.5 — et Fr. Nees, irtrum, de plantis nonnullis e Mycetoidearum Teano, ec. 3 tab, col, (T Taf. fehlt). 4. An 0b — Gramineae: 4, . 3350 c -—- Juneaceae er philydraceae, 4 . ih Ihl. 23504 — Lepidathidis, generis ex Acanlhacearum ordine. 840, 4 ul, Ne — plantarym vonnullarum mycetoidearum in, horto medico Nonnensi Observatarum, &. 4 tabb. col. 821. 4. Ya Ihl. 351 — a Maximillan, prine. Wiedens: Zollernia, nav., spet., wi tabb, ibd, 4, „ih. 5b — üb. d, bartmündigen Enzianarten (gentianae fauce. barkata!, Er Jangen 818. 4, Yathı, W51cb — C. Get Th. Fr. I. Nees, de polyparo pisachapaniı siagalari R füngoram. Javanieorum speeie, ın. I Kpir. in gr. Ba 4. j Fe Sl — hepatica Javanie, (Bonn). 4. ; thl, 2 ee Fe Teothe, 4. Entwickelung: d. Pilanzen- Substanz. Erlang. 819, 4 (2%: thl.) | ht. BB, — Monograph of tie East Indian Solaneae (Transactions og.the, Lin: Ason Soc, XVIL. Lond. 832.) 4 Yatbl, 43545 — eı H, Weihe, rubi germaniei deser, el illustr. c. tahb, ankam Ebert, 897. Fol. (2011) wie. neu. 12h Bio T. F. L, Menri, Weihe, Wolter et Runke,. plantaa affi- einales. Liefer, 12-—17. m. 144. co, Kpfr. Nüsseld. 831. 3%. Fol, weh) 355. 7, PL. u A, Henry, Systern. d. Pilze. 1. Th m. Eschw. ul, Il col, Taf, ehd. 837. (Athl,) nicht weiter erschienen. Acer Il, BöHh— —46 lantarum florae Germanicae iconibus et descriptioni, bus Hlustpata, continarit P. €..L. Spenner, A, Putierlicker et St Endlchan IX fascli c, 880 tahb. litb, Bonnae 838—56 (29 hl.) 19%, hl, Antiquar, Catalog von H, W, Schmidt in Halle. GV. 44 Botanik. 4359 Nees v. Esenbeck, radix plantarum mycetoidearum, c. 1 tab. zen, Bonn. 820. 4. Yyıhl. 4359 a — holeti lomentari pers. e, folinis lithranthracum leodinens, c. ltab. el. 4 Az thl, 4360 — C, @, Fr. Hornachuch u. J. Sturm, Bryologia Germanica od, Beschreib. d. in Deutschland u. d, Schweiz wachsenden Lauhmoose, 3 Thle. in 2 Bdn. m. 43 col. Kpfrt. Nürnh. 823—31. (11th) 5%/; hl. 4361 — et F. de Martius, fraxinellae plantar. fam. ‚nat. definitat el sec. ordinem disposita, adj. speeier. Brasiliensum descriplionum, c, 14 tahb. lith. Bonn 828. 4. ;thl, 436la — et C. Ph. a. Martins, Goethea, nav. plant. gen, c. 3 labb, aen. 4. 4/,ihl. 4361b.— Nöggerath u. Bischof, die unterirdischen Rhizomorphen, ein leuchtender Lebensproress, m. 2 col, Kpfr. 4. 2; hl. wöle — F, üb. d. Gattung. calicanthus, meratia, punica, c. 2. col. Harn . 4/ ihl. 4362 Nemnich, P. A., allgem. Polyglotten-Lexikon d. Naturgeschichte (in ere. 20 Spr.) Hamb. (201thl.) 81/,thl, 4363 Nestler, notice sur le sedum repens, c. I tab. Strassb. 4, 1, til. 4364 Weveile-Derotrie, I]. A., veilldes ou entretiens sur l’agrieulture moderne, (6) Nantes 845. Msihl, 4365 Newport, ubservat. on the anatomy ete, of Athalia Centifoliäe the saw-iy of the turnip. w. I pl. Lond. 838, #4 thl. 4367 Neygenfind, E. W., Enchiridium botan, cont. plantas Silesiae ele., m. Pflanzenkalender u. Ansicht d. Riesengebirges. Meissen 821. 2'/,1hl. 4368. Nickles, N., notice sur les gladiolus de France et d’Allemagne, av. I pl, Strassh. 4, Aa thl, 4369 Nicol, W., d. Anpflanz. d. Waldbäume, Berlin 800. 4, ihl, 4370 Nicolai, J. 6., balsamum de Mecea. Vitemb. 726. 4. Yathl, 4370b Nieremberg, 3. E., historia naturae libr. XVI. in quibus rarissima naturae arcana plantae ignota Indiarum animalia, quadrupedes avis pisces reptilia, inseela ete. m. Holzschn. Antverpiae Pfantin 635. Fol. 1?/sthl. 4370 Nicolai Damasceni, de planlis libri duo Aristoteli vulgo ad- : seripti. Ex Isaaci Ben Honain vers arah. laline vertit Alfredus, Ad codd. mss. fidem additio paratu erit. recens. E.H.F.Meyer. Smaj. Lps. 941, 1l, 4370 d Niven, N., the visitors companien to the botanic garden Glasnevin. Dublin 838, w. pl. Engliwdbd, . Yzthl, 4371 Nocca, scenogr. hortı hot. Mantuani, av. 1 pl, Mantua 795. Hathl. , 3Tla Nöggerath u. C. 6. Nees v. Esenbeck, Rhizomorphen in d. zartesten Klüften d. Gesteins u. d, Steinkohle wachsend. 4. athl, 4371b Nolte, E. F. novitiae forae Holsatieae Kilonii 826, 7 Uhl. 4372 Nonne, ). Ph., de plant. nolbis oecasion. spicae tritiei. Erf. 4. 1, ihl. 4373 Novarım stirpium decades Nr. 1 et 2. Vindobon, 839. Ysthl. 4374 Wunn, A., ot C. C, Bögner, Ds prineipiis natur. eorticis Veruv. PR 767. 4. Hpthl. Nylander, A, A., stirpes cot ; jo Belsingfors 554. ‚ ’ pes cotyledoneae paroeciae p0jo Ya. 43754 Nylandt, P., De Nederlandise Herharius of Kruydı — Boek Be- schryvende de Geflachten/ Gedannte/ Plantse/ Tijyt/ etc. v. alderhande Boo: men/ Heesteren/ Boomgewassen/ Kruyden en Planten in de Nederlanden mit vielen Abbild. Amsterdam 670. 4 angeb, div. andere Schriften 4. Pgmbd, se 1'/athl, # Botanik. 45 43752—c Oeder, 6. Ch. Abbild. d, Pflanzen, welche in d, Königreichen Dänemark u, Norwegen, in d, Herzogthümern Schleswig u, Holstein u. in d. Grafsch. Oldenb. u. Delmenhorst wild wachsen, 3 Bde. Gizkd, Fascl. I—X, m. 600 Kpfrn. rar. Kopenh. 76670. Fol. (56 1hl.) 101hl. 33754 — dsstbe fase, IX KIX— AK m. 800 col. Kpfr. ebd. 766—89. Pol, Hifrabd (75 ll.) 15th. : 4876 — Einleitung 2. Kıäuterkenntoiss (Flora Danica). 2 Thie. m. 14Kpfr. j openh. 764, 2%, thl, 4377 ab — Elementa botanic. 2 pris. c. 14 tabb. aen. Hafo. 764. thl, : 4378 Velhafen v. Schellenkach, C., Abbild. d. wilden Bäume, Stau- den ete,, m. 3 col. Tal. Nürab. 767. 4. Yathl, 4379 Opatowski, H., de memecyleis ordine naturalia a Decandolle con- stituta, Berol. 538, Ytıl, 2379e — G., de Jamilia fangorum boletoidcor., c. I 1sb, ibd,686. ythl. 4381 Gestzeiche Flora, ein Taschenbuch z, Excurs. 2 Bde, Wien 794, (2 tl.) Yuthl, 4351b Oporn. Eine Zeitschrift 2, Beförderung d. Obsibaues in Deutsch- land, 1, 1—4. Zittau 834 u, 35, (1 ıhl.) Yu. 4381e Ortan sanilatis, de herbis et planlis. De avıbus et volatilibus. De Pircibus ex natalibus, De tapidıhus in terre venis nascelibus. De Urinis el eng. speeichus, Tabula medieinalis. Cum directorio generali per om- Mes fractatus c. fir. xyl. 8.4. et. a, Fol, selten, v. Pritzel 11580. (Titel %. 3 Seiten Register fehlen), jede Seite in 2 Colonnen &57 Zeilen, nach ! Rbert ist d. Verf. J. de Cuba, lb. rariss. m, Original Einband 1529. Bol. thl. Bd sanilatis, 1raetatus de herbis de animalib. de avibus de piscihus te Japidibus de urinis. Fol. K. sign. aij. () Mnipofetis / eternig. dei: to- {us natu— /re ereatoris opera mira-—/hilie admirandag; mecy/vieibus kteratig erebrius/ eogilädo reciolui ete., v. Pritzel 11577. rar. Fol. Fraba, 10 tl. 438]. Oschatz, A., de phalli impudiei germinatione, e. 1 tab. aen. 844. : Fi Mythl, 13817 Oskamp, Th. L., Tabulae plant, termin. Led. Bat. 783. .Pol, Yaıhl, \, 4382 tr, Jo, Catalog d. Plora Böhmens, nach F. J. Tausch’s herbari- Um Nlorae Bohem, Prag. 85). 4 1 thl, 1383 ©tto, Fr., plant. rarior, in hort, Beroliniens, Fol. Yathl, 4584 Palisot-Reauvain, notice sur une nouv, exper. a l’&cora des ar bres SIE, 4, . Ajythl, 4385 Pallas, P. S., Flora Rossica s. stirpium imperfi Rossiei per Euro- Bam et Asiam indigenarum deseriptiones et icones. Tom, I in 2 paris. c. 126 tab, col. Petrop. 748-893, Fol. (46 Ihl.) compl. Opus non conlinu- aum est. Ebert 15683 giebt nur 101 Rpfr. an, Pritzel Thes. lit. hotan. 7717. 15 ıbl. Br id. Ib, nur Text in Russischer Sprache, Pelersb, 784, Fol. sehr selten, wurmstichig. 8 thl. 2 — ieones ad Pallas floram Ross. T. I. p. Il. 20 tabh. col. et 3 tab, nigr, 1 th, 33 — iNastr, plant, imperfecte vel nondum cogn. 4 fseli, de halophytis, °. 59 tab, col. Lps. 803, Fol, (34'/,ıhl.) Ebert 15684, 12 thl. 4387 — species Astragalorum fase, II. ce, 60 tahb. cal. Lps. 800. Fol. . (16 ıhl,) . 2Y, tl. A387 b Pallan, P, S,, Charakteristik d. Thierpfianzen, 2 Bde. m. 97 col. Antiquar, Catalog von H, W.Schmidt in Hallo. CV. 48 Botanik, Kpfr, (eolorirte Exempl. existiren nur in selik wenigen Exemplar.) Nürnb, 787. 4 Frebä. ö 5%, bl. 2383 Palian, eise durch verschiedene Provinzen d. Russ. Reichs im Ausz. & Thle, m. Atlas. (76 Taf. qu. Fol.) Frokf. 776. (9 thl) 12/2 thl. 23884 Palm, L. H,, üb.d. Wind. d. Pllanzen, m. 3 Tal, Swüug. 827. Ya hl, 4388b Palmberg, J., serta floren Suecana eller wenske Örtekranz, m. viel, Epir. 634. Aus dies, Buche hat Linn& seine ersıen botan, Kennt- nisse geschöpft. Larbd. - Seth. 4388e Pancovius, Th., herbarium portatile od. behendes Kräuter und Gewächs-Buch darin 1863 einheim. als ausländ. Kräuter beschrieb. und abgebild, nebst Th, Kentzmann Kräuter-Taffel, m, viel. Abbitd. u. Holzsch- Berl. 656. 4. rar. 14] thl. 4389 Panzer, 6. W. F., d. Ostindische Brodbaum, m, ‘I K. Nürnberg 783. gib. 4390 — Observationum’ hotan, spec, ibd, 781. Hull. 4391 Pappe, C. W. L., Enumerationis plantarum phaenog. Lps. spec. Lps, 827. hl. a synops, plant. Phaenogamar. agro Lipsiens. indigenarum, id 28, , 5 tl. :4893 Paschwätz, I.R. v., d. Zuckerahorn. Erlang. 837, Yuhl, '4896e v. Pauln Schrank, Eine Centurie bolanischer Anmerkungen. Erfart 781. 4. Yzthl. 4397 — Von d. Nebengofässen d. Pflanz., m. 3 Kpfrt, Hal. 794. (il; Ihl.) %gthl. 4398 — Grundriss einer Naturgesch. d. Pflanzen. Erlang. 803. ih thl. 4399 —— Observationum hotanicarum sylloge, ibd. 818, 4, ethl. 4400 Paulli, $., Comment, de abasu tabaei Amer, vel, et herbae thee Asige, c. Ztab. nen. Argent. 665. 4. Ppbd. Yatıl 4401 Paullini, C. F., sacra herba seu nobilis salvia. Augustae. Vindelli- cor, 689. Yathlı 4402 Pereboom, C, Systema charaeterum plantarum s. dielionarlum rer. bat. Lugd. Bat. 788, 4, (8 th.) Agthl, 4403 -- N. E., Materia vegetabilis systemati plantar., ptaesertim philosophi- ae bolanieae, 2 decades (Uaudices, Scapi, Peduncali) ec. 20 tabb. uen. ihd. 787. 4. Aathl, 4405 Persoon, C. H., Ahandl. üb. d. essbaren Schwämme, m. Angabe d- schädlichen Arten, a. d. Franz, m. Anmerkk, v, Dierbach, m. % Kpir. Heidelb, 822, (11, 1hl.) 3, th. 4406 — commentar. lungor. Bavariae indigenor. Erlang. 800. 4. (2%; thl.) «4 thl. 4407 —- monographia Agaricorum, c. 8 tab, col, ibd. 828. new Gau) 2 thl. 4411 — syn. meih. füngorum,. 2 Tmi. it 1 vol, c. 5 tabb. Götting. 80H (2%; thl.) 3 tl. 4412 — syn, plantar. seu enchirid, hotan. pars I. Paris 805. Aa thl 4413 Petermann, W, L,, de floro gramineo, c. tab, lilh. Lps. 835. Mit Goldsehn, gebd, Yaııl, 4313b — Flora d. Bienitz u, seiner Umgebungen, m. I KR. ebd. 54. Blwdbd. th 4415 — d. Pflanzenreich in vollständ. Beschreib, dargestellt nach d. natürl, System: geordnet, m. 282 col. Taf, ehd, (331/, Ihl.) 14 tl. Botanik. 41 416 Petermann, W. L., analyt, Pälanzensch. f. hot. Excursioen. Lpr. 846, (1%, tht.) Hall. 418 Petri, 6. C., Asylum languentium s. earduus sanctus vulgo hene- ichus, &, 3 tab, aen, Jenae 669, Yoakl, 18h Petzholdt, A., üb. Calamiten u, Steinkohlenbildung, m. 6 Stein- druek- u. 2 Kpfrt. Dresd. 841. (S,thl.) Yathl, „ 419 P£autz, 3., Descriplio graminis med. plenior. Ulmae 656, 4. Yuıhl, ; 420 Pfeiffer, K., Beschreih, u, Synonymik J, in den deutschen Gärten iebend vorkommenden Cacteen. Berl. 837, (1 ih.) Yyıhl, . 922 Pfingsten, J. Ü., Magaz. f. Uharmaeie u. Botanik, 2 Bde, Halle 782.83, (127,11) 4, thl, 4423 Phärmacopoea Palalina, dispensatorium med, pharmac. a C. Medico. Manah. 764. Eol. Yzıhl. 44935 Phoebus, P., üb. d. Keimkörner-Apparat d. Acharieinen n. Helvel- laesen, m. 2 col, Kpfr. 838. 4. 4 ıhl. 4424 — Deutschlands kryptogam, Giltgewächse, ın. 9 color, Kpfr. Berl, 888. 4. " 134, (hl. Ya Piepeubring, 6. I., Lehrbuch d. Fundamental- Botanik, Gotha 805. (1%, thl ) Yaıhl, Madıh (Pinaens), historia plantarum (2) c. malt, fig. sylogr. uch 367. a 224) Pino, G,, de Indiae utriusque re naturali et mediea lihri XIV. c. mult. xylogr. Amsterd, 658, Fol. Frzbd. th 4495 Plaz, A. W., De plantarum seminibus. Lps. 736. 4. fehl, a, 426 — Organicarum in plantis parlium historia physiologiea. ibd. 754. ,$ Fezbd. m, Goldschn. Hathl, 14262 — historia radicum. ibd. 733. 4, athl, 927 — et J, 6. Gleilitsch, de powms eole ahusn. ihd, 733. AYgthl. 4428 Pleuck, I. LI, Physiologia et pathol, planlar, Vien. 794. Haıhl. — Physiologie u. Pathologie d. Pflanzen, ebd. 795. . Yyıhl, 4425h — elementa terminologiae hotanieae ac systemalis sexualis plantarum Viennae 796, Ygihl« 0 Carı Plini, Secundi Naturalis historiae Ihri, „plurimorum ‚codieum a se eollatorum ope recensuit, commentario erilieo instruxit d. Sillig, 5 Bde, Hamh. 851—54. (20 thl.) \ 12 il. 24305 Plukenety, L., Phytographia sive lcones stirpium. 9 partes in I Rd, e, 120 tabb. aen, Londini694, Fol, Schwibd. rar. 1%, tıl, a — phytographia 4 parges ei Almagestum botan. sive phytographias Momasticon meihodo synihatica digesium adjıeluntur et aliquot novarım plantar. icones c, 328 tab. Hamb. 69194, in 2 Hizbdn, . 5 thl. la Physographiska salskapels handlingar färsie Deleun (v. Retzius, 0. B. Weigel, Thunberg). Stockh. 776. ythl, 2432 Piumiex, D,, plantar. Americanarum. faseieuli X., contin. plantas, Was olim C. Blumirus detexit ernitque alque in insulis Antillis ipse de- Pioxit c, deseript. et observat, aeneis tabull. illust. Joh. Burmannus, ©. 262 tab, aen. Amstelod. 75580. [n Birzbd. geb. schön, Exempl. wie am, rar. 13 thl. ah — id. lib, access. Wachendorfia ed. J. Burmann. Amst, ei, tab, Lärbd, 2 thl, 42. — Ch.,. description des plantes de l’Amerique av. 108 pl. Paris 693. Fol. Frzbd. . 8 dh. ar. Catalog van H, W, Schmidt in Halle. CV. 43 Botanik. 4436 Pohl, ]. E., Reise im Innern v. Brasilien. 2 Thle. 4. m. Kpfr. und Atlas in Fol, ent. Ansichten, geognost. Karten, col. Ahbild. v. Insecten, Waffen ee. Wien 83237. (50%; thl.) wie neu. 25 tl. 4437 — plantar. Brasileae icones et descriptiones haclenus ineditae, 2 voll. c. 200 tahb. col, Fol. Vindob. 827—31. (nigr. 462/141.) 20 ıhl. (cal. 213%, Ihl.) 100 ih. 4438 — tentamen florae Bohemiae. 1. Abthl. e, 1 tab. Prag 810. (12; thl.) Ythl, 4439 — de soli diflerentia in cultura plantarum altendenda. Be ah 4 hl. 4440 — et E. B. 6. Hebenstreit, de vegelat, hiemali. ibd. 777. Ash, 4441 Poleeck, Th., Chem, Untersuch. d, wachsähnl. Bestandiheiles d, Ba- lanophora Elongata Blume. 843. 4, Ybl, 4442 Ponis, plantae quae in Baldo monte reperiunt., adject. de amono Veter. c. mult. figg. Basil. 609. 4. 1 thl, 4443 Pontedera, J., Compendium tabularum botan, in quo plantae 2372 ab eo in Italia nuper detectae recensentur, Pat. 718. 4. 1 ul, 4444 —— Anthologia s. de floris natura libri II. acc. Dissertationes Xl., & 12 tab, aen. ihd. 720. 4. rar. (8 th.) Fethl. 4445 Poeppig, F., fragmentum synopseos plantarum phanerogamarum, ab a 1837—29. in Chile lectarum. 833. all. 4447 Presi, reliquiae Haenkeanae, seu descript. et icones plantarum quas in Amerie, merid, et boreali in insulis Philippinis et Marianis eolleg. Th. Haenke tom, I, 1—5. I, 1. 2. (alles was erschienen ist.) Prag 825—85. Fol. (342/, th.) 24 Ihl. 4448. — epist. de symphysia. ibd. 827. e. I ab. 4. Yathl. 4449 Preuschen, 6. A., de cypero esenlento. Erlang. 801. 1; hl, 4449 b Pritzel, Thesaurus literaturae botaniene. ibd. 851. 4. neu, 9 Ihl. . Programme un prix de botanique par P’academie de St. Pen bo 23. 4 othl. A449 Proceedings of Ihe horticultural society of London. Nr. a 532 —42, 14/, hl. 4450b Purkinje, J. E., de cellulis Antheraram fibrosis ecomm. phytotom- c. 18 tabb, -Vraisl. 830. 4. (84a thl,) 12/2 1hl. 445] Pntsche, C. W. E., Vers. ein. Monographie d, Kartoffeln, brsg. Y- F. J. Bertuch, m. 13 col, Kpfr. Weim. 819. 4. (3*/,1hl.) 14/5 1hl, 4453 Mabenhorst, L., botan. Centralblatt f. Deutschland, Jahrg. 840. 26. Nr., nicht mehr erschienen, m. I Taf, (2%, thl.) thl. 4454 — popul. prakt. Botanik. Lpz, 848. (1145 thl.) hl. 44540b Madins, }., Diss. de pyrola et chimophila, 2 pris. e. 5 tab. lith. Lps, 821—29. 4, (1 ıhl) Ya hl. 4455 — Beschreib. neuer Pflanz,, m. 2 col. Kpfen., Angebd.: Schmidel, meteorol, Beobacht., m. 2 col. Taf. 4, \ 4, thl. 4458 Eajus, Meihod, plant, acced. method, gramin., juneor, et Cypero“ rum. Amst. 711. ‚Schwldbd, Asthl. ‚4458 — id, lib. ibd, 738. ern, 4460 — J., historia plantarum. 1. Bd, .) Londini 686. Fo! Schwläbd, ’ va (088 pa8) 2a hl. 4461 Hatzebarg, J. T. C., Korstnalurwissenschaftliche Reisen durch ver- schiedene Gegenden Deutschlands, im Anhange Gebirgshoden-Analysen v F. Schulze, m. 4 lith, Tin, u, Hizschn. Berl. 842. (22/s hl.) es /zthl, Be Botanik. 45 : 4468 Ratzeburg, J.T. W., observationes ad peloriarum indolem definien- dam spect,, c. tab. nen, Berolin. 4, Ythl, 48625 Rebentinch, 3. F., prodromus florae Neomarchieae c, prael, C.L. ' Willdenow in qua de vegetabilium cryptagamicorum disposit, traclatus, c. 4 tab. cal, Die Kpfr, etw. fleckis. Berl, Sti4. Yythl, ‘; 4463 Meunchel, E, A., Nomenclator botan. omues plantas ab Linne de- | seriplas enumerans, (ed. 3.) Lps. 797. (14/,thl) Ppba. Yytıl, 46526 Meichart, Einleit, in d. Garten- u, Ackerbau, (2. Aufl.) & Thle. ‘m. Kpfın. Eirfart 769, . Yathl, 466 Reichel, C. C. et C. Wagner, de vasis plantarum spiralil.» ce, tabh. Lps. 758. A. Agthl.. 4467 — id. lib, c. tab. col. ibd, 758. 4. Ya hl, 1468 Reichenbach » 4A. B., Naturgesch, d. Pflanzenreichs u, d. Linne- System geordnet, m, 80 Kpfri, Lpz. 845. 4. (6 thl.) lg thl, : 2469 — Dssib, m. 80 col, Kpirt. ebd. 4. (12 ıhl.) 5, th, 94696 —- Flora Lips. pharmaeeut. sist, plaulas agri Lips, Los. 817. (eh) Yathl. 470 — H.G, L., Florae ‚Lipsiensis pharmac, spec, ibd. 817. Yzıhl. 4 Monograpbia generis Aconiti, omnium specierum iconibus coloratis Hlustrata, 4 Yascli & 19 tab, ol. ibd. 820. 21. Fol. Ygibl) 3%,l. 472 — Hanıb. d. natürl. Pflanzensystems nach allen Glassen, Gattungen ‘u Familien. Dresd. 837. boch 4. (83%, th.) 2/zthl. an — N, 6, L., amoenitates botanicae Dresdenses, Dresd. 820, Yathl. ABI —— Iconograph, botanic. exotic., 'sive hortus botan., immagin, :. Planlar, imprim. exira Europam inventar. collig., e. commentar. suceineto edit, 3 voll e.250 tabb. ner. compl. Lps. 827—30, 4. (16%, thl.) 1Othf. 409 Reichenbach, L. u. H. G. Geinitz, Gäa von Sachsen, Einleitung an... 1, thl. in d, Flora von Sachsen. ebd. 843. (1Y4thl) ft 44794 Meil, W., de carduo mariae pharmaco. Halae 82 . bi 480 — 3.0. et I G. L, Meihel, de corticis Peruviani usu. Balae 805, Yathl 481 — cı E, Oppenheim, de phytochemia pharmac. ihd, 308. %athl U — ce E, F. Reche ’ de amyridis speeiehus offie. ibd, 801. Yatıl, 4482, MReinwardt, C. G. (., de mangiferae semine polyembhryoneo c. 1 tab, cl, 4, Yuthl, ' u — el Mornschuch, musei [rondosi Javanici, c. 8 tab. ol Ban 1 26. 4, gthl. MSSh — Desib, m. 3 schw. Kpfr. eiw. Nlsck. 4. . Yzthl. 830 _ Klume ei Nees ab Eneribeck, hepalic, Javanicae. 4. Ja hl. Ma — id. Ih, c supplem. 4. ja ih, use —_ et €, G. Nees ab Eisenbeck, spiridens nor. mas Ploperistomi © 1 tab. col. 4. „thl. “sr Meine, s n a. d. selbstständige Entwickelung d, Pollenzelle zur Keimtragenden Pflanze, ın, 2 col. Kpir. Bonn 844, 4. . Yathl, 488 fh BReitter, I. D, u. 6. F. Abel, Alıbild. d. deutsch, wild. Holz- Arten, m. 300 col, Kpfr. Staig. 790. 4. j 0,9 a. 48dg Reliquiae Houstouniquae seu plantarım in America merklionali a . Houstoun collect,, c. 26 tab. Norimb. 794. . , Izthl, 2484 Rendteonto delis sessioni dell’ academia delle scienze deli ‚nsti- futo di Bologna ann, 1888-41. Bologna 839—4l. 1%,thl, Anliguar, Catalog von H, W. Schmidt in Ha”o, CV. 4 50 Botanik, 4485 Betzius, A. J., obserr. botan. 6 fscl, c. 20 tabb. aen. Lpz. 779 —91. Fol. (5 thl) . 14gthl. 4485a — id. lib. fascl. 1-8. ibd, 779. Fol, Ysthl. » 4486 — id. lib. fasel. 5. ibd, 789. Fol, Ya thl, 4487 — id. lib, ec. 20 tabb. col, Fol. (S?/, thi.) 3 thl, 44896 Meuss, C. F., ‚Compend, botan. syst. Linnaeani‘, c, 10 tabb, aen. Um 774. (15/gtkl) Lacbe. Yuthl, 44902 Bheede tot Drankenntein, A,H, v., Malabaarse Kruidhof eic., vertoolt dor Abraham von Poot. Amsterd. 689, II. Voll, Fol. 3.ıhl, 4490b — hortus Indicus, Malabarieus cont. regni Malabariei ap. Indos ce- leberrim. omnis generis plantas rarıores, d. Eigennamen d. Pflanzen in lat., malabar., arab. u, bramin, Sprache. 6 Bde. in 3 Schwibd, ec, 359 tabh. aen. ibd. 678. Fol. lib, celeberr, 10 thl. 44904 — id, lib, pars IV. de arboribus fructiferis regni Malabarici, c. 61 tab. Amstelod. 673. Fol. Pgmtbd, 12th. .4491 Bichard, Grundriss d. Botanik u, Pflanzenphysiologie v. B. Kittel. (2) m. 8 Kpfr. Nürnb. 831. (24/,thl.) Mfzhd, Yythl. 4492 — A,, Dssib. (3. Aufl) m, 16 lith. Taf, ebd. 840. (2Yzthl) I thl, 4492a — L. €., comment, bolan. de donifereis ei eycadeis, characteribus gener. sing. utriüsg. famil,, c, 30 tabb. Stultg.826, Fol. (19 thl.) 10thl 44926 — A., wonographie des orchidtes des iles de France et de Bour- bon.-av, 11 pl. Paris 828. 4, 34/ thl. 44933 — nouv. &lemens de botanique, av. 5 pl. et beauc. de figg. Hizbd. rar. (44/, ih.) 1 thl. 4493h Bichtex, A., note s. une nouv, espöce de cenlaurte. hl. 44972 Mobertson, W., colleciion de serres «laudes pour foreer des ananas, arbres fruitiers av. plantes exotiques ete. av. 24 pl. co). Lond. 798. Fol, (10 thl.) 14,chl, 4497 Moche, D., descriptiones plantarım aliquot novarum, ©, 5 tahh. aen. Lugd. Batav, 766. 4, Y thl. 4498 Bode, J. L. et Schübler, dissert, character, et deser. cereallum, e. tab. Tüb. 818, Yıııl. 4499 Wöhling, J. C., Deutschlands Flora, von*C. Mertens u, J. Koch. 5 Bde. (3) Frankf. a, M, 82339. (20 thl.) 8 thl. 4499 b — Dsslb. & Bde. ehd. 823—33, (172), thl.) 5 tl. v0 Moor ‚€. L., index plantarım in horto Kransiano, ce, 2 abe Ba 2 & li» 4501a Römer, M. J., Familiar, natural. regni vegetab. synopsis monoß!- 4 Iascl. Weim. 846. 47. (St/sthl.) 3 hl. 4502 — Collectanea ad omnem rem hotanic. spectantia, partim e propr- partim ex amie, Manuseriptis (contin. dissertat. Linkii, Hedwig» Gaudin, Host, D. Turneri etc.) c. & tab. aen. Turici809. 4. (8%, il.) 14, hl. 4504 — 1.J., Nora Europaea. 1 et 2. c, 16 tab, col. (1 Taf fehlt). Norimb. 707. al) ° 4, hl. 4504d — Archiv f. d, Botanik, I. Bd, m. col. u, schwarz. Kpfr. Lpz. 796 —98, (8 ul) Ythl. 4504e Mombouts, 3. 6. H, et M. Doornik, flora Amstelaedamensis- 852%. neu. all. 4505 Mönnig, C. G., System d, Varietäten u. Sorten d, Tulpen zu on nen, m. Kpfen. Lpz. (807.) Ya Ihl, | Botanik, 5l #506 Mostkovius, F,G.Th,, de junco, c, 2 tab, aen, Halae 801. Y cl, %06b — et E. L. G, Schmidt, Nora Seinensis, c. 2 tab, col, Sedini, 834. Ppbd, 4,hl, .. 4507 Both, A. W,, Botan. Abhandl. u. Beobachtungen, m, 12 schön. col. Kpfrt. Nürnh. 787. 4, (4 thl.) 1%, tl. 4508 — Manuale botanicum sive plantae phaenogam, in germania. 3 Bde, | ins. 880. Hlzbd. (4 hl) 14, ıhl. en Bemerk. üb, d. Studium d. eryptogam, Wassergewächse, en. , (athl. ‘#510 — A.N., Novae plantar. species praesertim Indiae orientalis ex collect. R Heynüi, Halberst. 821. (2 1hl.) Ssthl. %12ab — Enumeralio plantar. phaenog. in German. sponte nascenlium. Pars I. in 3 sect. Classis I—XIlI, (non continuata est). ibd. 897. (8°, I 1) 1%, thl. ; #15 — id. üb. pars I, sect, prior, cl. I--V. ibd, 897. Hircbd, a tl) thl. Blda—e — A, 6,, tentam. florae Germanic,, 4 imi. in 4 partb, Lpz. 785—800. (64/ 1hl,) 24, ch, j !löde — id, lib. tom, IL. pars 1. ibd. 7893-89, (31/, thl.) Js Ih. | Bılöi Rothkixrch, H, v., Kubikinhalt von 300 Kugeln f, d. Halbmesser, : bil, 2 usw. bis 150, mit besonder, Berücksichtig. auf Mikroskop. | „Messungen etc, Bresl. 843. 4, hl. 4 ‚515 Roxbaurgh, W., Flora Indica ed, W. Carley and Wallich. Val, II i „(eont, class. V—-XM.) Serampore 824. rar. hl. [7 van Royen, forae Leydensis prodromus, Lad. Bat. 740, Y; th. . | 2518 Radolpit. e. L., path orbis voggtabilium. Gryphiae 930. Yg1hl, 50 — K. A,, Anatomie d, Pflanzen, eine gekrönte Preisschrift, m, 6 Kpfe, Kiel 897. (12/,thl.) Y,chl. ‚5196 Müffer, (., de vegetabil, cellul. contextu, Freiberg 753. 4. Ygıhl, 4519. Buhl, D. 6. et J. C. v. Maneel, genera et species Orchidearum et Aselepiadearum quas in itinere per insulam Java colleger. fasc, 1— 4 m, 19 prachivoll, col, Kpiv. Pritzel kennt nur 3 fasc. Gandavi 830, (20 ul.) 10 ih, 1520 Büling, 7. P., ordin. plant, eommentat, bot, Cött, 774 Hatlıl, Bumpfius, 6. E., herharium Ambausinense plurimas complectens ar- Otes fructices, herbas, plantas terrestiies et aquatıces quae in Amboina et adjec. insulis reperiuut., gquod iasuper exhib. varja inseclorum animali- Umgue genera edit, J. Burmann. 5 temi c, 530 tabb. aen. Amsterd. 741 „35. Fol, schön. Exempl. lib. aestim, wet rar. 10 th, SAH — ia, ib. Bd, 3. apart. m. 141 Kpdr. ibd. 743. Fol, 17th, 622 Russel, I. L., a discaurse before: the Massachusetts horticultural soelety on aniversary. Boston 835. Ythl. 2 (RysK), Ortus sanitalis, de herhis et; plantis, ds Animalibus et rep- Aolsschn. Strassb. 602. Fol. Schwibd, „ ad. “ücuer, Catalog von M, W. Schmidt ia Halle, CY. 4 52 Botanik. 45245 Sachs, L.W., d. China u. d. Krankheit, welche sie heilt, Königsb. 831. (1 th.) . Az thl. 4524 Seint-Moulin, de B., de plantarum structurä et enücleentur ex physiologieis et chemiris processüs. Lovan 820. 4. Yathl. 45244 — de plantis quae ad ritae usum coli selet, exponatur historia na- tural, ejusdemgae anatome, physiologia, analysis chemica, cultura et nsus ce. 2 tab. Gandar. 828, 4. Seth, 45253 —d de Saini-Milaire, A., Flora Brasiliae meridional. Fascl. 1 —4. c. 32% tabb. aen. Par, 325. Fol. (60 fres.) 5 Uhl. 4526 — Observations sur la fam. des rutacdes. 4. 2, thl. 45237 — Tableau monogr. des plant..de la flore du Bresil .merid. apparl- au groupe qui comprend les Drostraces, Violacees, les Cistinses ei les Frankeniedes, av, pl. — 3. 6. de St. Hilaire, Deseript. d’un nouy. genre mammiferes carnass, sous le nom de Prot&le av. pl. — c) M. de Serres, Observations sur les ossemens humains d&converts dans les crövasses se- condaires. — d) G. St. Hıllaire, del’aile opereulaire et auricul. des pois- sons, av. pl. 4. 2jsthl, 45283 Sallsbury, R, A., An illustration of the genus Solandra, with I tab. 800. 4. 4/, ıhl, 4529 Me Salm-Dyeh, Pros. ]., amaryllis prineipis, e. tab. col. 4. sthl. 4531 Summlung,, verschied., d. Fieberrinde betreffender Abhandl., a. d. Engl. & Thle. m. 2 Kpfrt. Frokf. u. Lpz. 769. Yzihl., 4533 Sander, 6. €. H., d. Wandflechte ein Arzneimittel, m. col, Kpfrn- Sondersh. 815. 4. (1%,thl) 4, 1hl. 45332 Sandhagen, J. E., de nomin, planiar. mutatien. utili ac nozia Helmstad. 741. 4. . Ygthl, 4535b Savi, G., di una specie di Elaeagnus et di varie altre plante, &- 2 tab. Modena 836. 4. 2%, Uhl. 4533c Schacht, 1., Beitr. 2, Anatomie u, Physiologie d. Pflanzen, M. Holzschn. u. 9 Kplr. Berl. 554, neu. 2 24, hl, 4533d — üb. d. Befruchtung d. Pedieularis silvafica, m. 1Kpfr. 855. Ysıhl. 4534 Schäffer, J. C., Beobacht. d. Schwämme um Regensburg, M- 4 eol. Kpfrt, Regensb. 759, 4. Ysthl, 4535 — Isagoge in Botanie, exped., e.4tabb. col. ibd. 759. (Lihl.) Ya thl. 4536 —— Versuche u. Muster d. Pflanzenreich z. Papiermachen u. andern Sachen zu gebrauchen, m. SKpfr. (8 col.) u. viel, natürl, Muster. 3 Bde. ehd, 765—87. 4, Frzbd. (8 thl.) rar. . 1fzhl. 4537 — de studii botaniei laciliori ac tntiori methode. 4. geh, 4538 ab — Icones funger. iu Bavarin et Palatinatu, 4 pris, m. 330 color. Kpfr. Ratisbon, 780, (lib. rar.) 4 (34 1hl.) 28 ıhl. 4539 — Isagoge in botan. exped,, c. 4 tabb. col. Ralish. 759. 5b) — Botanica exped., 2 prts. c. fig. col. ibd, 762. So hl. 4540 — Erleichterte Arzneikräulerwissenschaft, m. 4 co), Kpfrt. ibd, 759. 4, Aythl. 4541 — Dssib. (2.Aufl.) m. 4 col, Kpfet. ebd.770. 4. (2% thl.) 4gthlı 4542 — Dssib. (neue Aufl.) m. 6 col, Kpfet. ebd. 778. 4. h hl. 4543 — icones et deseript. fungorum quorundam singularium et memorabi- ‚lium, c. $ tab. col, Ratisbon. 761. 4. 4; thl. 4543 b — Disib. deutsch m, 1 col, Kpfr, Regensb. 761. 4. Yaıhıl, 4544 — d. Gichtschwamm m. d. grünschleim, Hute, m. 5 col, Kpfrt. ehd. 760, (1 dl) Br 1yıhl, Antigpar. Cat, von H, W, Schmidt in Halle, CV. Botanik. 53 4545 Schnerer, L. E., Lichenum Helvelicorum, sectio I—-X. Bernae 323 —49. 4. (10%, thl.) 5 thl. 4545b Schauer, J. C., de regelia, heauforıia et ealulhamno generibus plantarum myrtacearum, c. k tab. aon, 4. Yzıhl. 4545 c — monographia myrlacsarım xerocarpicarum J. Chamaelauciarum, e. 7 tabb. aen. 840. 4, . 1%, hl. 4546 — chamaelancieae, Vratisl, 841. 4. Yzıhl, 45463 Scheltema, 5. P., Rheum offeinal. botanice. 838, Yihl, 4547 Schelver, d. Aufgabe d. höheren Botanik. Bonn 82, 4 Ysthl, 4588 — ER. J., Lebens- u. Formgesch. d. Pflanzenwelt. 1. Bd. Beidelb. 822, (17/pthl.) ja thl, öl Schenk, A., Plantarum species quas in itın. per Aegypt. Aral. ei Syriam B. de Schubert, M.Erdl et J.R.Rotheoll coll. Manach, 840. "fa thl. 4552 Achenck, J. T. et J. P. Hochsteitter, .de cinnanemo,. Be 4, il, 45524 Scherbius, J., de Iysimachiae purpureae sive Iythi salicars. Linn. ec. 1 tab. aen. Jena 790. “ Yıhl. 4553 Schenchzer, J., Helvetiae histor. natural, od, Natur- Historie des Schweizerlandes. 8 Thle. m. 34 Kpfrtiin. ehd. 716—18. 4, Ebert 20535. k ihl, 355 — 5. J., Herbarium diluvianım eollecium e. effigie auctoris et 15 tabb. aen. Lugd. Bat, 723, Fol. Hizbd. Eihert 20536, 2 ıhl. 4556 — id. Jib. c. 10 tabb. Tigur 709. Fol, lib. var. 1’/y thl, %56h Schiede, J. 6., de plantis Hybridis. Casselis 825. Yyihl. 4557 Sehimper, W. ?. et A, Mongeot, Monographie des plantes fos- siles du grös higarr& de la chaine des Vusges, av. 40 pich. color. Paris ® Lps. 844. Imp. 4. (11 ıhl,) cart. ' i 5 thl. 45572 — et Eruch, comparaison entre les phalsum alternifel., phaseum Palustre et sululatum, c. 1 tab, Strassb. 4. A, thl. 57h — — phascacdes, c. 2 tahb, ibd, 4. Aa, 357. — — huxbaumincdes, av. 2 pl. ibd. 4. a thl. 4574 — Bruch ı. Gümbel, Bryologia Europ. vide Bruch. . 4558 Schkuhr, (., Botanisches Handbuch d. iu Deutschland wildwachsen- den u. ausdauernden Gewächse. 4 Bde, m. 431 col. Kpfr. m & Ban, 2. m, d. Nachtrag d. Riedgräser u. Register verm. Aufl., schön. Exempl. aul starkem Papier, Hirzbd, Wittenhg. u. Lpz. 791—803. (80 ıhl) selten u sehr gesucht. 25 hl. 8 — Beschreib, u. Ahbild. d. Riedgräser, m. Nachtrag. 2 Thle, m. 93 col, Kpfe. u. Portr, Wittenb. 801—6. 0, Bach, 28h — Deutschlands eryptogam. Gewächse. 24. Classe des Linne’'schen Pflauzensyst, 1. m. 87 col. Rpir. Liz. 510. 4. (5 ıhl) 4 tıl, 584 — Dssib, 2. Thl, d. deutsch. Moose enthalt, m, 42 col. Kpfe, Lpz, „81047, (10%, 11.) 6 ah. 4559 —. Histoire des carex ou Jaiches, trad. de ’Allemand, par de Ja Vigne av. 54 plnchs, col. ibd. 802. 4. (10 thl.) j 34, Uhl. 456ßbs v. Schlechtendal, D. F. L., Aniwadvers. butan, in Ranunculeas Bradoll. 2 Sctus. e, 6 tahk. aen. Berl, 810. au. en Una — Lin, . Ein Journal für Botanik in ihrem ganzen 16. 27 Bde. m. Hal m. color. Tin, Berl. u. Halle 82654. (156 thl.) schön, Exempl, wie neu. 55 ıhl. 2502 — Linnaea, einzelne Bde, statt Lapr. 7 ibl. zu 3 thl, (6 Bde. auf einmal genommen 13 thl.) 54 ‚Botanik. 4563 v. Schlechtendal, Beiträge z. Pfianzenkunde, 4 Bde. m. 42 z. Thl col. Taf. Halle 84347. (24 thl.) 8 hl. 4563b — L., adumbrationes plantarum. 14. fasc. c. 24 tab. Berol. 825 —27. 4 (84, hl.) tl. 4563 — plantae phanerogamae Berolinensis. Berol. 823. Hirzhd. Yzthl, 4568d — synopsis plantar. cryplogamarum in Mesomarchia eirc. Berolinum provenientium. ibd. 824. Hizbd. - . Ajythl, Ah6de —-de aseroös genere Halae, ce.’ I tab. Halae 847. 4. Shathl, 4568f — Bemerk. üb, d. Gattung Hemerocallis u. deren Arten. ebd. 853. 4. " Aathl, 4563g — Betracht. üb. d. Zwergmandelu u. d. Gattung Amygdalus. ebd, 854. \ Szthl. 4563h — hortus Halensis tam vivus quam sicous iconib. et descriplionib. fasc, 1—3. c. 12 tab. col. cont. Margaranthus solanaceus. Schldl. — So- lanum Verracosum Schldl. — Solanum oxycarpum Schiede, Linosyris mexica- : na Schldi.-—Calandrinia mierantha Schläl.—Oxalis Ehrenbergii Schldl.—Lom- melina variabilis Schldl.—Sievia Glandalifera Schläl.—Echeveria pubescens Sehldl.—Echeveria mucronata Schläl,—Tradescantia iridescens Lindley.—leica copal Schldi. Halis 8941-54. 4. neu. (2%zthl.) 117 thl. 4564 — genus oymbaria, c. 1 tab. aen. Fol. Ajsıhl, 4564ab — C. F. Enngethal, u. E. Schenk, Flora von Deutschland. 2 Bde. m. 240 col. Kpir, Jena (842), (102/, 1hl.) 4 ih. 4565b — d. neuern Einwürfe geg. meine Lehre v. d. Befruchtung e. Antw. auf Th. Hartigs Beitrag zur Entwicklungsgeschichte der Pflanzen. Lpz. SaA. Yo thl. 45690 — Dr. I, Liebig in Giessen und die Pflanzenphysiologie. ii ei oil, 45654 — Grundzüge d, wissenschaftl. Botanik. 2 Bde, ehd,849. Englwhd. neu. Lwäbd, m. 7, (62), thl,) 3 ih. 4565e — d. Pflanze u. ihr Leben, m, 5 Kpfr. ebd. 848. neu, ; . 14, ıhl. 45658 — Offen. Sendschreib. an Dr. J. Liebig, nebst Bemerk. z. d. Schr. „Ueber Liebig’s d. Pflanzenernährung u. Schleiden’s Einwendung gegen diesel, v. K. Winkelblech. ebd, 849, Yıo ihl. 4566 ac» u. (. Nügeli, Zeitschr. f. wissenschaftl, Botanik, 4 Thle. m. 16 lith. z, Thl. ol. Taf, Zürich 844-—-47. (6 thl.) 3 tl. 4568 Schlotheim, E. F. v., Beschreib. merkw. Kräuter. Abdrücke und Pflanzen-Versteinerungen, 1, Abihl, (nicht mehr erschien.), m. 14 Kpfr. Gotha 804, 4. (5 thl.) wie nen, 3 th. 4570 Schmalz, prosp. fungorum species nov. icon. ete., a. 2 tabb. cal. Br el all 4 — dispos, synopt. generum plant irca Dresd. aeı. Dresd. 828. a Pers ph g plantarum eirca Dresd. a ij 4570 Schmidel, C., Icon, plantar, et 50 1abb, col. Norimb. 762. Fol. {36 hl) tar. et analysos partı, 0 alu, 4571 Schmidt, 3. J., Botan. Jahrb, Lüneb, 799, (14/4 1hl.) Ygthl. 45723 Schnitzlein, A., iconographia familiaram naturalium regni veBe“ tab. Abbildungen d. natürl. Familien d. Gewächsreiches, Lat. u. deutsch» . 9 Hefte m. viel. coj. Kpfr. Bonn 843—54. 14 thl. 4573 Schmiät, ). A. ir z . In, Heidelb- 889, mide, ‚ Beitr. z. Flora d, Cap Verd. Inse 1 hl Botanik. 55 4575 Schoenheft, F. C. H,, Taschenb. d. Flora Thüringens, Rudolst. 850. (2%;thl) wie neu, S/,thl, 4575a Schouw, J. F., Grundz. ein. allgem, Pflanzengeogr., m, 4 Taf. u. Atlas, Fol. Bert, 823, (62/,thl.) 24h, 4575h Schoepf, D., materia mediea Americana polissimum regni vegeta- bilis, Erlangae 787. - Ygthl. 4576 Schrader, Nova genera plantarum. Pars I. 0, 6 tabb. col, (Fungi). Lps. 797. Pol. (8%, thl.) 1 tl. 4577 —- Journal f. Botanik. 5 Bde, u. Neues Journal I-IV. 1. 2, (nicht mehr erschienen), m. 53 Kpfr. Erfurt u. Götting. 806-9. (enthält Bei- träge d. bedeutendsten Botaniker d. Zeit), (15 thl.) 31, hl. er — monographia generis verbasci. Sect. II, c, 3 tab. Gotting. er 4 (fs thl,) 3 thl. 3578 — id, lib, sect, I. ibd, 818. 4, Math, 4579 — religuiae Schraderianae, Schraders Lebensbeschreibung u, hinter- Iassene hotanische Abhandlungen. Halle 839, 4ythl. 45794 — Blumenbachia adj. observ. de aliis rarior. plantis, c. 4 tab. aen. Golling. 897. . A, Yythl. 4579b — genera nonnulla plantar, emendata et observait, illust. c. 5 tab. ibd, 808, 4, Yythl. . 4579 c — de asperifolis Linnei, c. Y'tab, aen. 4. Iathl, 45794 — d, norddeutsch, Arzneipflanzen. Berl, 792, (IE thl) Yathl. 4579 e— u. Chr. Wendland, sertum Hannoveranum seu plantae rariores uae in hortis Hannoverae eoluntur. 8 fase, c. 19 tab, col, Gotting, 795 —97. Fol, (3%, th.) Yathl. STH — id, Ib, fasc. I et 2. m. 12 col. Kpfr, ibd, 795. u. 96. (24, hl.) i Yathl. 4580 [Schramm, 0, T., Mitiheil, üb. Flora, Gesellschaft f. Botan. in Dresden. 4, -Helt m. Beiträgen von L. Reichenbach, A. Struve etc, an. 4 „th. 45802 Schrank, F. P. de, observation. Botanicar. sylloge.. 4. gthl, 1805 — P., sylloge Lopeziae, Pulmonariae et Echii genus. 4. 4thl. 4580 — üb. d. Oseillatorien. 4, Mzthl, 15804 — 3 seltene baierische Pflanzen, m.3Kpfr, (1 col,) 8192, 4, Y,thl, 80 e — Hotan, Beobachtung, 811. 4, 4ythl, Aögı Schreber, D. G.,-Beschreib. des Waidtes, m. Reilagen u, 3 alten Schriften, Halle 752. 4. (1%, thl.) Yzthl. 8a Beschreibung der Gräser, nebst ihren Abbildungen; nach der Natur, 1. Thl, u, I. Th, 1. 2. Heft m, 48 color, Kpfrt. ebd. 769. 70. Fol, 1%/, hl, 4587 — I.C.D., Icon. et deseripion, planfar, minus cognitar, dec. I. (sicht mehr erschien.) c, 10 tabh. aen. Hal, 766. Fol, (1 hl) 4,0. 8 — Plantarum vertieillatarum unilabialarum genera et species. Cum icone aenea. ihd, 774, 4, (1 thl) Yutbl, 3589 ah y. Schreckenstein, R. u. M, v. Engelberg, Klora d. Ge- gend vom Ursprung d, Donau u. d. Neckars, vom Binlluss d. Schussen in 3. Bodensee Dis z. Einfluss d. Kinzig in d, Rhein. 2 Bde. Donaueschingen 804. (6 ınl) hl, 4589 Schubert, F., Handbuch d, Forstchemie. 5 Hfte. m. 197 Holzsch. Lpz. 848, neu. (2%,1hl.) Jaıhl. Antiquar, Catalor. von H. W. Schmidt in Halle, CV. vo Botanik. 4592 Schultens, ]. J. et J. le Francq, van Berkhey, Expositio characterislica struelurae forum qui dieuntur compositi, ©. 9 tabb. aen, Lugd. Bat. 760, 4. rar. 2, cıl, 4592c Schultes, Ausflüge (botan.) nach dem Schneeberge in Unteröster- reich, m. Kpfrn. Wien 502. Mythl, 4593 Schultz, A. 6,, quaenam est ad antheras pollinis formatio eiusque evolutio? Gröningen 8%. 4. Yzthl. 4593ab — C. H,, d. Natur d. lebendigen Pflanze, 3 Thle. m. 7 col. Kpfrt, Berlin u, Stuttg. 523—28. (611,5 thl.) Hirzbd. j 2 hl. 4594 — d. Cyklose d. Lebenssaftes in d. Pflanzen, m. 83 zum Theil col, Steindrekt, Bresl, u. Bonn 841, 4. (84, hl.) 32/,ıhl. 4594a — d, Fortpflanzung u, Ernährung d. Pflanzen, m. 3 Kpfri, Stuttg, 828. (34, th.) 14, hl, 4595 — üb. d. Kreislauf d. Saftes im Schöllkraute. Berl, 822. athl, 4595b — Hypochveridene, 842. 4, _ %y thl. 4596 — d. Anaphylose od. Verjüngung d. Pflanzen. Berl. 843. (14, thl.) neu. ö Yathl. 4596b — Natürl. System d. Pflanzenreichs nach sein. inneren Organisation, m. 1 Kpir. ebd. 832. (2%othl) Ppbd, m. 7. Vf, ihl, 4597 Schriften d. nalurforsch, Gesellsch, zu Leipzig. L. Bi. m. 6 col. Tal, “ (enth. Schweinitz, Syaops. fungor. Carolin. superior. etc.) 4, Lps. 822, (a2), th).) j 1 ıhl. 4599 Schaltes, !. A. Gesch. u. Literatur d. Botanik v. Theophr, Eresios bis neueste Zeit, Wien 817. (1%; 1hl.) Yu thl, 4600 Schultze, A. 6. R., Compendium d. offieinellen Gewächse nach na- türlich. Familien geordnet. Berl. 840. (1?/, (kl.) fh, 4602 Schulze, J. H., et €. Jacobi, de aloe. Altorf 723. 4. sthl. 4807 Schwabe, S. H,, Flora Anhaltina. @voll, Bero].838. (4%, thl.) 1’/sthl, 4608 Schwägrichen, C. Fr., histor. muscorum hepalicor. prodromus, C+ tab, Lps. 814, Ye ihl. 4609 — et FA. M, Trautmann, de radice bryonise albae. ibd. 825. 4, Ygthl, 4609. — Darstell, merkwürd. Pflanzen, d. in Leipz. Gärten gablüht haben, m. 2 col, Kpir. 4. Ygtbl. 46094 — topographiae hotanie. Lipsiens. spec. U. Lps. 799. 4 "athl. 4609g — et A. Schrebexi, genera plant, nomenelator, Glass. 1-14. Fol. (Manuser,) Alythl. #611 Schweigger, 4, F., Enumerat, plant, hort. hot. Regiom, Be. . . zthl. 4612 — specim, forae Erlangens., pars I. Class. 1-—13. Lps. 804. Ygthl, 4613 — Bruchstücke aus dessen Leben, Halle 830. Yathl. 4613 ab Schweinitz, L. D. de , , in. superior, c. 34 tabb. aen. et col. 4, (Mnsorpt.) syrops, Tungor. Carall ? 3 ul. 4613c — id, lib. edit, Schwaegrichen, c. 3 tab. col. & . 2, thl. 46134 Sonligeri, 3, Ü., commentarii in sex libros de causis plantarum Theophrasti acced, de plant. Aristoteli, Anchora566, Fol. Schwihd. 14/5 !hl. 4614 Secondat, M. le, m&moirs sur Phistoire natur. du chöne et sur les champignons de la Guienne av. 15 pl. Paris 785. Fol. tyathl, 4615 Segnierins, J. F. et J. A, Rumalk, bibliotheca botoniea. Lugd. PH 4, ı.u eidel, J, et G,, The; i j tarum. Gryphisw- 102. . ‚ Theses de causis, speciebus plan! y Huth, | Botanik. 57 | 4618 Selbstherr, C., d. Rosen in 25 Gruppen u, 95 Arten. Breslau 83%, 4. (24/ythl.) hl. : 4619 Selig, C. W., de galii rotundifolii charaetere botanico,. Erlang. 10808 . Yaııl, 4620 Semina in horto Hamlırg. 1824. 2620. 31. 7 prts, Hamb. 1, thl. 4621 Sendtner, O., d. Pilunzenw. d. Blomberg. — Angebd.: Rohatzsch, geogn. Skizze d. Blomberg. Lpz, 851. Yathl, 4623 Senguerdias, W. et €. G. Schwalbe, de china offieinarum, Lügd. Bat. 715. 4. ul, 4623 © Sertum botanie., eollection des plantes remarquahles av. 680 plch. soigneusement colorites accomp. d’un texte particul. pour chaque plante par une sositte etc. hotanistes. 6 Vils. Bruxelles 828. 4, (650 Ires.) schön. Exempl. wie neu, 60 tht, 4623 d Seubert, M., Elatinırum monographia, e,4lah, aen, 542. *zthl, 9624 v. Seutter, J. &., Forsthotanik. Ulm 810. _ My thl. 4624) Bickler, J. Y., d. deutsche Obstgärtner, m. eol. Kpfr. Wein. 794. Nr. 2—8, hr. 1795. 1-8, statt & Yzıhl, a Msthl. 46244 Siehold, C. Th. v., einige Worte über d. Zustand d. Botanik auf dapın, nehst ei. Monographie d. Gattung Hydrangea und einigen Proben Japanischer Litteratur üb, d. Kräuterkunde, m. 2 Kpir. 825. 4. Yzchl, 46240 Siedler, B., aynopsis hypuearum megapolitanarum, Rostock 844, 6chl ihl, ! A624r Biegesbeck, J. G., Botanosopbiae veriori hrevis sciagraphia. Pe- Irop, 787. 4, 4, th. 24: Simon, G. W., de sarcina ventriculi. Halis 847, Ye thl, 4624h Sims, J., Curtis’s bolameal magazine or Nower-garden displayed in Which the most ornamental foreign plants, eultivated in Ihe open ground, the Green-house, and the stove ete. Nr. 456--463. w. many col, pl, Lond. (9 1) 34,1. 4627 Boeidt Nautnisc @hortieulture Nr. 3 u. 4. Nantes842u,43. hl. 4627h Sonder, W., Revision d, Heliophileen, m. 13 Kpir. 4. 1/,thl. 028 Sonnenburg, A,, aritimenomin naturalis scu de numeris in rerum Natura teulamen mineral, botan. ei zoolog. illustr. tabb. Dresd. 888, (14, th.) ill, 4629 Sonntag, C. A,, de hellebero veterum. Jena 822, 4. sth. 46291 Spenner, L., Handh, d. angewandten Botanik. 3'Thle, Freib.885. ı Gil) \ 21/, hl. 2837 Spies, I. 0, ei E. Brückmann, de avellana Mexic, c, 2 tab. acn. Helmst, 721. 4. Ygthl. 40382 Spigel, A,, Isagoges in rem herbariam. Lgd. Bat, Elzev. 638, Y,ıhl. 46385 Spigelius, A., id. Iib. libr. 2. Helmes. 667. 4, Yaihl, 4641 Sprengel, Ch. K., d. nenentdeckte Geheimniss d, Natur im Bau u, in d, Befrucht, d. Blumen, au, 25 Kpfrt. Berl. 793. 4. (3%, 11,) 1%, ch, ‚41h — Deslb, d, 25 Kpir. apart, Yyihl, Ma —. — Kurt, Anleitung z. Kenniniss ı. Gewächse. 3 Thle, (3. Ba. enth, Kryptogam. Gewächse), m. 18 Kpfre. Halle 502-4. (54/,1bl.) Pphd, 3, 284334 — Dssib, ım. 16 col, u. schwarz. Kpir. 803, (82/, dl.) 14, thıl, 4844 — Einleit, in d. Studum d. kryptog. Gewächse, m. 10 color. Kpfr, Halle 804, (8 ıhl,) hl. Antigar, Uxtalog von H. W. Schmidt in Halle, CY, 58 j Botanik. 4645a—d Sprengel, Kurt, Gartenzeitung. 4 Bde. m. 8 schw. u. color, Kpfrt, Halle 804—6. (9%)zthl.) 4. einzeln a 4/4 thl. 3 thl, 4646 — species Umbelliferarum minus cognitze, c. 7 tab. ibd. 818. 4 (37); hl.) Ppba. 2/, thl. 4647 — Florae Halensis tentamen novum, «. 12 tabb. aen. ibd. 806. al) Yathl. 4648 — (., florae Halensis tentam. novum, c. 12 tabb. Angebund.: 1) Ders. mantissa prima florae Halens. addit. novaram plantar. centuria. 2) — observationes botanicae in Noram Hallensem. 3) Waltroth, F.W., annus botanicus sive supplem, 3. ad floram Hallensem, c. 4 tab. Halae 80615. Pphd. m. T. Zsthl. 4648b — Anleit, 2. Kenutniss d. Pflanzen nach ihr. äussern u. innern Bau. Manuserpt. v. 201 pag. ibd, 897. 4, Yathl, 4649 — quaed. animadversion. in umbelliferar. genera. 4. Yıhl. : 4659 — Plantarum minus eognitarum. 2 pugilli, ibd, 81315. *aıhl. 4652b -— plantarım Umbellilerarum prodromus, ce. 1 tab. ibd.818. Ye thl, 4653ab — Gesch. d. Botanik, neu bearbeit. 2 Thle, m. 8 col. Kpirt. Al- tenb. u. Lpz. 817. 18. (42/,1hl,) . 2jathl. 4654 — A., Tentamen supplem. ad system. vegetab. L. Gotig. 828. “athl, 4655a—c — Neue Entdeckungen im ganzen Umfang d. Pflanzenkunde. 3 Bde. m, 6 Kpfrt, Lpz. 820-—22, (62, thl.) Ppbd. al. 4656 — Dselb. 1. Bd. m. 3 Kpfrt, ebd, 820. (2"/,1hl.) Huthl. 4657 — proventus nov. horiorum academ. Hal. et Berol. Hal. 818. Hackl, 4658 —— Bemerkungen u. Zusätze zu Sprengels Werk üb. Bau u, Nator der Gewächse v. H, P. Link, Halle 812, 4lsthl. 4660 — descript. de deux genres now. av. pl. 4 ii. 4660b Stechmann, J. P,, de Artemisiis. Götting. 775. 4 all. 4660 6 Steetz, J., d. Familie d. Tremandreen u, ihre Verwandtschaft 2 d. Familie d. Lasiopetaleen. Hamb. 853. j ja thl, 46604 — revisio generis Comesperma Labill. et synopsis Lasiopetalearum et Büttneriearum in Nova Hollandia indigenarum. ibd. 847. Yzthl, 4660e Stein, Fr., Organographie d. Pflanzen, Ber).845. Ppd. neu. u ul, 46612 Steinheil, A., de Pindividualit& considerde dans le regne vegel. Strassb. 4. Math, jr Stehr, C..J., de mutatis per usum cortieis Peruv. Hal. 799. Yail, 466% Steinwehr, W. B, A, v,, bolanische Abhandl, 5’Chle, m. 33 Kpfr- Bresi, 784, (8 dl) achl. Fre Stephan, F., de pediculari comosa c. 1, tab. Lps. 791. jr Ir © — Cu J. Liebhalt, 7 de , Kpir. Siraseh 580. Fol alt, 7 Bücher v. d.'Feldbau, m. Rp 14 al. 4663 Stephani, F,, Enumeritio stirpi i 792. !a1hl. . i pium Mosquensis, Mosgq. .i8 466% Stephanitz, A. L., de rhabarbaro. Bero). 838. „N ih. 4665 van Bterbeeck, Fr., Citrienltura oft regeringhe der uythemsche hopmen te weten oranien, citroenen, limoenen, granaten, lausieren Hi andere, m. 14 geol. Kopperpl, Antwerp, 682, 4. Frabd, rar. If m 4668 — Dssib. ebd. 712. Pi p. 088 y 4667 Sterler, A., Hortus Nymphenburgensis. Monachii 821. 4668 Siternberg, de C. C., revision Saxiltagarum ieonib. illustrat, Ü „al2®, Sl. Raishonae 816, Re, Alwibd, Re a Stock, J, C., de ratione odorum et saparum specificorum IN vepe“ Wabilibus, Jenae 735. 4, Se Botanik. 59 ı 4671 Störck, A., Libellus I, IL, quo demonstratur cieutam, (ed. 2.) tabb. aen. Vindob.761. 5) — Suppl. neeess, de eicuta. ibd. 761. Yııhl, 4672 — Lihellus quo demonstratur stramoniun, hyoseianum, aconitum, c, 3 tabb, aen, ıbd. 762. M/athl. 4673 — Beobachtungen üb. Schierlings, m. Kpfrn. Warschau 763. Ygthl. 4675 Straub, J. C., Characterist, et deser, decad, rar. plant, horti Tüb, 814, 4. 4sthl, 4676 Stromeyer, A, L., de radies columbo. Gotting. 826. 4. Yathl, : 4677 Stücke, F, A,, de alealoidib. Berl. Ygthl. 4677h Stuwan, J., Deutschl, Flora, m, Abbild, nach d, Natur, nebst Be- schreibung 1. Abtll. Phanerogamen, 96 Hefte (nicht mehr erschienen), m, eire, 1500 col, Kpfr, 70%, thl. I. Abthl, Gryptogamen. Hit. 1-31. (Deutschlands Algen, hearbeit. v. C. Corda, m. erc. 420 col.Kpir. (211hl.) UN, Abthl, Die Pilze Deutschlands, bearbeit. v. Corda, Rostkovius, C. G. Preuss, A, Schnizlein, Freih, v. Strauss, 34 Hefte (uicht mehr erschien. m. eirc, 560col. Kpir. 241hl,) ganz vollständ., wie neu, (1101hl,) Nürnh, i 798--850, 72thl, | 4677e — Dssib, I. Abthl, 39. 40, Hit., m. 32 cal, Kpfr. ehd, 817. *, thl, 1678 — Deutschlands Flora. IL, Abthl. Gryptog. 1, Hit, ebd, 797. A thl. 1679 Buckow, 6. A., Diagnose d. Pflanzengatt. nach L. Lpz. 782, ° (Az) Nat, 4680 Sur une espöce de Casuarine p. le grand-duc de Saxa-Weimar, av. 1 pl. col, ‘ Yyzıhl, 4681 Soriugar, 6. C, B., expositio eorum, quae de foliorum plantarum orlu, situ fabriea et funclione innotuerunt. Lugd. Bat. 820, 4. Yan 4681ab Suter, J. R., flora belvetiea, 2 Voll, Turici 8023, (2*/, thl.) 4ythlı. 4681 c Swainson, w, naturalist’s guide for coll, and preserv. sub). of ratur, hist, and botany. Lond, 822. 00 Yaihl, A081 d Swartz, O,, observaliones botanicae quib, plante Indiae Occiden- Fa Aliaeque systematis vegetahil, ed, XIV. «. 11 tahb. Plane, Tan: ü , 6 . 4682 ah a weert, E., Florılegium amplissim, et selectissin. quo non tan- um varia diversorum forum praestantissimorum et nunquam antea exhibi- , lorum genera sed et rarae quam plarimae Indicarum plantarum et radieum formae ad vivum partibus. duabus, quatuor etiam linguis ofleruntur et de- lineantur, 2 pris. «, 110 inbh, aen. Amstel. 641. Fol rar 14ythl, 46820 — id. lib. Fruch. 612. Fol, Im fi 26824 Sweet, R., cyprepidium ventrieosum w. l col, pl. and Satyriumam Zephyräuthes carinata w. 1 eol, pl. Lond. 829, 2, Ih. 4683 Sylloge plantar. novar, et minus cognit, Ratisbon, 824. 2 Tomi c. tab. aß. (2 chi.) %,1hl, : 46855 Tabernaemontannn, I. Th., New vollkommen Kräuterb. darin- hen über 3000 Kräuter m. schönen u, künsil. Figuren auch deren Unter- scheid u. Wirkung sampt jiren Namen in mancherlei Sprachen, Durch C. Banlıin gebessert aufs neue ühersehen durch H. Bauhin, 8 Thle, m. Holzschn, Basel 664. Fol. Ldrbd. rar. ° 5 thl. . 40836 — Desib, 1. Thl. m. Hizschn. Frukf, 613, Fol. Hfzbd, 1ysıhl, BZ _ Dssib, 2 Thile. m. Hizschn. ebd, Fol. (Tit. u. Regist, fehl.) %% Ihl. sn — Gewisse u. erfahren Practick/ Wie man sich m. Götilich. halt] „or der Pestillentz hüten; und bewaren/ und damit Behaftele zu helfen 81, Angeh.: Schnellenbergium Experimenta. V. XX. Pestilentz Wurtzeln nd Kreutern wie sie für Gift und Pestilentz gebraucht werden, ‚ Äntlgear. Catalıy, H, W, Schmidt in Halle, CV. 60 Botanik. m. viel, Holzschu. Frukf, 858. Angeb. Das Regiment wider d. Pestilentz, . m. Holzschnitt, s. a. et 1. libri. rar, Afzbd. 3 thl. 4683 ib Tabula comparativa planlarum Volhyniae ei Podoline. 4. ?fzthl. 4683 fe Wacninä sanitatis elluchasem elimithar med. de Baldath de 6 re bus non naturalibus, earum naturis, operationibus el rectificationibus, pu- blieo omnium usui, conseruandae sanitatis e. fig. Argentorati 531, Fol: lib. rarissim. vide Haller bibliogr. pag. 304. Choulant 166. Haeser 154 Wastenfield p. 78, 15 thl, 46838 Taschenberg, E. L., Deutschl. Pffanzengatt. Merseb.845. hl. 4685h -— Botanische Abbildungen z. Erläuter. d. natürl. Systems d. Ge wächge, sowie d. Charactere d. einheim, Pflanzengattung., in. 44 Kpfr. Berl, 845. Fol, neu, 24/,ıhl. 4684 Synopsis stirp, indigen. Aragoniae, c. 9 tab. Massil. 779. 4. rar. 4thl. 4684b Tenore, M,, ricerche sulla geografia botanica ed agraria delt’ Italia. 4, As ıhl, 4684 6 — discorso pronunziato nel real. arto Bolanico di Napoli, c. L tab. Napoli 818. %zıhl, 4685 — sylloge plantarum vaseularium florae Neapolitanae Pe (thl, 46853 — tratalto di fitogmosia. Neapol. 833, Im. 4685b Terme, M. B., Schlüssel zur Botanik nach Liunds System; m. R. Lpz, u. Baltimore 837. Ythl. 4686: Tentamen meihodi musceruim or a new arrangem, of the genera of mosses efe., memoir, H, IH. w. 3 pl. sth. 46862 Theophrast's Natargesch. d. Gewächse, übers. v; Sprengel. 2 Thle. Altona 822. (31/, Ih) Ya fhl. 4686ah — de suffruticibus, herbisque ac frugibus bibri. A. rar. Ppd. il. 4686 a6 — Eresii de historia planlar. libri 10. graece et lat. illustr. J. Bo- daeus ace. I. ©. Scaligeri et R. Constantini c. mult. iconib. Amstel. 644. Fol, Schwldbd. (schön, Exempl.) 4 thl. 4088 'Whouin, A., cult. des palates. 4. Ya uhl. 4689 — Note sur les effeis qu'a pruduits l’operation de la ‚plaie annulaire sur un pavia A fleur jaune, 4, "a thl. 4690 — Description de la greife Daubenton, av. pl. 4. Yet. 4690 h — Deseription de la greffe Palissy, av, pl. — 5) Rapport sur un memoire de M. Dutrochet, Recherches sur les enveloppes du foetus, are plach. 4, Aal 46906 — Descript. de la greffe Sinclai Yu. script. greffe Sinclair, av. pl. 4 s 4690 d — Deseript, de la greffe Vilmorin, av. pl. 4. 6 Il. 4690 e — Hist, et descript, d’une nouv. espece de Poirier anvoye*de Mont- Sipai, av. pl, 4. hl. 46907 — Men. sur la greife Banks, av. pl. A. oh 4690 g — Möm. sur la greife Risso. — b) Vauquelin, Analyse d'une ma tiere color. vegetale, — c) Faujas de St. Fond, Nour. notice sur des plantes fossiles, av. pl. 4. Yyul. 4690h — Möım. sur une plantatiou a travers des arlıres dile grelfe des charlatans av. pl — b) F, Cuvier, de quelques espäces de phoqies, av, 4 plelis. 4, . af, the 4691 — Silvestre, &, ,, noties biograph. sur A. Thouin. Par. 825. Aathl. 4501b Thümmäng, L. Ph, et I. Mayer, Erperimenta de eorporib. 1. folio edueatis ad rationes physicas revocatum, Hulae 721. # /shl, Botanik, . 61 4592 Tannberg, C. P,, Prodromus plantar. Capensium, 2 pris, ©. 3 tab, : ae, Upsaline 794-300. (2%, thi.) 1 hl. ' 4697 — ilora Capensis, 3 fascli. ihd. 81718, 2 chl. 4698 — id. lib. I. 1. ibd. 807. Ye thl. : #10la — dissert, de erica, c. 6 tab, ihd, 785. 4, Agthl. ' 4702 — ficus genus, c. 1 tab. ibd, 786. 4. Yythl, , #704 — id. ib, dissert, ibd, 801. 4. Yathl, | 4705 — fruetificationis partium varietates. ibd, 802. 4. 1/gthl, | #106 — olserv. in hist, natur. Smolandiae. ihd, 802. 4, A athl, ' 4109 — observ. in pharmacopoeam Sueeicam. ibd. 802. 4. Yythl, : 4710 — horti Upsal. plantae cult. 4 partes, ibd. 303. 4. Yatıl. ; UL — icones plantarum Japoniearum. 5 fase. e, 50 tabb. ihd. 794. I Pol, . 4 hl, ; 4715 — museum natur. arad, Ups, ibd, 813, 4. Ythl, : #725 Whurneyaser, L., Historia vnd Beschreibung influentischer, Ele- mentischer vnd Natürl. Wirkungen aller fremden vo heimischen Erdge- ; „wechsen ete., m. Holzschn, Berl. 578. Fal. etw. wasserfl. lib, rar. 2 thl. ' #723h Wieinensis, 3, A, de Abbatio u. B, Mellseus, Chymische Bü- ‘ eher, Hamh. 691. Yathl, : #724 Pilesias, W. ii, Musae paradisiacae quae flor. Lipsiae, ce. 4 tab. wol. Lps. 792, i Ygthl, | 1242 — disquisitio ampullularum. Lieberkühnüi phys. mieroscop. sect, pri- ı „ma (unica) c. 4 tabb. ihd, 797. Yqthl. | 4795 Ti, M, A., Catalogus plantarum harti Pisani sub auspieils R. C. Cosmi HI. ec, effigie auctoris ei 59 tabb. aen. Florentiae 723. Fol. schön. Exempl. gebd, ib. rar. ı 44, thl. 425 Tinens, V., catalog. plantar. horti reg. Panormitani ad annum 1897, Panormi 327; I ıhl, >57 Wittmann, 3. A., über d. Keimung d, Pflanzen, m, 27 schwarz. Kpfr, Dresd. 321. 4. (8 hl.) \ 14, til. 425.1 Tode, H. I., fungi Mecklenburgenses selecti fasc, I. c. 40 tab. Luneburgi 791, 4. Y, tl. dda — J., fungi Mecklenburgenses. 2 partes e. 17 tabb. aen. ‚Angeb, Gmelin » consideratio filieum. Genener, #, de ranunculo Bellidifloro, I tab. u. noch 5 botan. Dissert, Mlzba. 2 ıhl, #25dh MWorrey, I, on Ihe Darlingionia Galifornia 0, new Pitcherplant, ts 1 pl. Washington 853. 4. neu. Yathl, 125 Woarezaninow, N.; gomphopetalum, nouv genre des ombelli- feres de la Sibörie Orientale. Y;thl. 25 e Tournefort, 5. P., institutiones rei herbar. 8 Voll. c, 439 jabh. aen. (compl.) edit, sec, Par. 700, 4, rar. 2 on ac et HI. in 1 Bile. m. 489 Kpfr, Paris 700. 4. Pomtkd, 3 Uhl. MOST iu. lih. ed, 8. (ein wenig papierfl) Lugd. 719. 4. Lihl, Mög — id. lih. (8) 3 Bde, ce, 439 tabb. aen, (einige Kpfr. etw. wasser- deck.) Paris 719. 4. Lirbd, 14athl, a6 institutiones rei herbariae c, append. aucla ad A, de Jussiu. 3 Tomi 6.499 tabh, aen. Lugd. Bat. j. Par. 719. 4. wieneu u. unbe Schnitt, rar. 8 hl. TaB — iu, ib. 4 1 ml, — id.lib, pars 3. c, Tab. 253—489. ibd. 4 . u — Mataria Medien, deutsch v. Valentini, m. Hlzschn. 715. (Tit,fehlt), Autigaar. Catalog v. H. W. Schmidt in Hallo. CV. 62 \Botanik. b) €. B. Valentini, Tournefortius contractus sub forma tabulorum sist, institutiones rei herbariae, c. 2 1abb. aen. Frnct. a. M. 715. Fol, %, Ih. 4753 Wragi, H., de stirpium maxime earum, guae in German. nascunlur, - e. mult. xylograph.; his accesserunt: &ensner, D. (., de rei herbariae scriptorib. et Seguisinmus, B, C., slirpium differentiae, Argent, sa. 4 2 thl. 4734 Tratiinick, L,, genera plant. meth. nat. disp. Vindoh. 802, Yethl. 47135 —- botanisches Taschenbuch I. (nicht mehr erschien.), m. Portr. Wien 821. 4uıhl. 47136 — observ. botan, tabul. rei herb. illustr. 4fasc. Vienn. 811, 4. a ıhl, 4137 — Archiv d, Gewächskunde. 3 Bde. m. 296 Kpfım. Wien 812. 4 (241/thl,) . 4Yatlıl. 4738 — Dssib. I. Liefrg. m. 50 Kpir. (5 hl.) HYatbl. 4743 c — Genera nova plantar. iconibus observationibusque illustrata, fasel. IL e. 12 tab. (2%, ih.) Yathl, 4744 Trautvetter, E. G., de novo systemate botanico, (Bullet, d. Mosc- 844. j 4; ul. 47442 — ER, üb. d. Krzemieniecer botanischen Garten, jet, an — FW. v., d. Schilfroggen (secale arundinaceum), m. 9 Tin, Hu. 8a. . (sthl. 47444 — E. R, v., Phänogame Pflanzen aus d. Hochnorden Sihiriens m. d. Kpfr, Petersb. 847. 4. 34, (hl. 41446 — E. C., Grundriss d, Gesch. d, Botanik in Bezug auf Russland. St. Petersburg 887. Yathl 4145 Tretzel, A. 6., De usu corticis Peruv. Altd. 761. 4. Yaıhl. 41398 Treviramus, L. C, Vom inwendigen Bau d. Gewächse u, von der Safthewegung in denselben. Götling, 806. (1thl.) Azthlı 4749 -— de delphinio et aquilogia obserwv. c. 3 tah. Vratisl, 817. all. 4750 — Alli species, ihd. 822. 4. Yet, 4751 — horti botan, Vratisl, plant. i it, co, 3 tabb. Bonn Su ı an, Vratisl, plant. nov, et min. cognit. c. 3 ta em Ihl. 4752 — de ovo vegetab, ejusque mutationib. Vratisl. 828. 4. Ya ul. 4753 — Symbolae phytologicae quibus res herbaria illustratur. Fase- 1. C 3 tahb, aen. ibd. 831. 4. (lthl.) . Yathl. 4754 — observationes batanicae quibus stirpes quasdam Germanicas llustra® eonat. est. Rostochii 813. 4. Yatlıl. 4155 — üb.’d. Pflanzenahbild, durch d. Holzschn, (Regensh. 841.) 5] hl. 4756 — 0. R,, u. L. C., vermischte Schrift. anatom. u. physiolog, Inhalts, 4 Bde. m. 6 Kpfrt. (enth, üb. d. Oberh. d. Gewächse ete,) Bremen 8al. 4. (ad, hl.) ; 1thl. 47156 — 6. R., u..L. C., vermischte Schrift, anatom. u. physiolog. Inhalts, 4 Bie. m. 6 Kpist, (enth, üb. d. Oberh, d, Gewächse elc.) Bremen BA. 4. (24, hl.) 11hl. 4757 Trew, C. 35. plantae seleclae, quarum imagines ad exempl. natural. Londini in hortis eurios. ete. 10 decuriae, e. 100 tabb. col, m. 3 ausger gestochenen Portraits v. Trew, Ehret u. Haid in Fol. 750.773. Imp.,Fol. Frzbd, schönes Exempl. (50 hl.) , jo). 4757b — id lib, 8 decur. ©, 80 tab. col. 750--70 Fol, si, 4758 Wrinian, 0. B., clavis agrostographiae antiquioris, Vebers, d. Zust I" Agrostographie Dis auf Liune u, Reduet. d. alt, Synonyme d. Gräser, I h Kpfr. Coburg 822. (23/4 thl.) au Botanik. . 63 4758 Tackermaun, E, on new England plants with characters of seve- ral new species. "hsthl. 1158 Tuxczaninow, N., papilionaceae podalyriese et loteae austrelasi- cas nonnuliae, hucusque non deseriptae (Bullet de Moscon 833) ?/; Ibl, 4159 — id. lib,, fern. Fischer de Waldheim, G., revue des fossiles du gouvernement de Moseou av. J pl. u. Karelin, Gr. u. J. Kirilow, telras gener, plantar. nov., ex ordin. Compositar. Rossiae indigenor., co. 1 tabb, aen, 2, ihl. ‘ 4160 — id. lib. et Fischer de Waldheim, observations s. 1. genre de polypier Coeloptych. de Goldfuss, c, 3 tabb. aen, 4, ihl, 47634 Unger, chioris protogaen. Beiträg. z., Flora d. Vor- Welt, c. 50 tabb. Lpz. 847, (33%/z\hl,) sehr werthvoli und gesucht, wie neu, schönes Exemplar, 22 thl. ', 4164 — zur Anatom. u. Physiolog. d. Pflanz, Wien 838. Yathl. 4765 —- Grundzüge d. Anatomie u. Physiologie d, Pflanzen m. viel, Abbild, Wien 846, neu, . j Lhle 4765 — synopsis plantar. fossilium. Lps. 345. (1?/thl.) neu. Hfzbd. Ithl. 8766 —. d. Pflanze im Momente d. Thierwerdung. Wier 843, (142 1hl.) 2a thl, #167 Wien, 3. 3. v., Fragm, neuer, Pflanzenk, ebd, 794, (Yj2thl.) Yaıhl, 4768 Usterl, P., Annalen d. Botanik, I—34 St in 12 Ban, e. tabb. aen. . Zür. 792-800. Pphd, {vollst. soweit ersch.) (17%, thl.) 44, thl. 269 ae — Disib, 1-6. 9-14, Stück, m. 21 color. u, schw. Kpfrt. „(in 5 Ban.) ebd. 791--95, (/,thl) einzeln & A/s1hl. 0 — Deleetus opusculor, hotan, vol. I, c, 5 tabb, ae. cont, Hellenius et Brander de Hippuride, Aboae 786, Thunberg et Chr. Aeimelaeus arhor toxicaria Macassariensis, Upsaliae 783 Chenal de Ja et DB, Wolleb oh- serrationes botan. medic. Basileae 776 Hellenius et Acholtn dissert. bo- tan, de Eroaymo Aboae 786. Hellenius et G. Iustander specim, ealendarli Aorae et faunae Aboensis. Aboae 736, Pohl u, 6. Leske. animadversiones in stracttram ac figaram foliorum in plantis Los. 771, Hotion pP sermo academicus Lugl. Batav. 695. Nonne J. P., de plantis nothis oecasione spieae Erford, 765, Link HB. F. florae Goettingensis Getting, 739 etc. Ar- sent. 790. (13/, hl.) Lthl. 771 Vanl, M., Enumerstio plant, vol... Hauniae 808, (2’/ı21hl,) Yaıhl. 472 eclogae Americanae s. deseripliones plantarum praesent. American, merid, nondam coguit. & fascl, c. 20 tabb, sen, Hauniae 796-989, Fol, 2%/pthl. 73a Vaillant, Seb., botan, Parisense av. deseript. des plantes leurs sy- Nonymes etc. enrichi de plus de 300 fig. dessin p. Aubriet c. 33 tab. ae Paris 727, (reich an Krypt. Gew.) m. br. Rande. Imp. Fol. Hifsbd. Stihl, a7 — Discours sur la sirueture des fleurs, — Sermo de structura florum ® constitutio trium, novorum generum plantarum Araliastri, Sherardiae. Boerhaviae, Lugd. Batav. 727. 4. Yahl, 47742 Valentin, G., Beschreib, einiger antholysen v. Lysimachia epheme- rum, 887, 4, Yathl, Ma —M, B., historia simplieium reformate 'ed, a. J. C, Becker acc. C. R, Valentine {äls,) India literata seu dissertat. de plautis, gemmis etc. m. viel. Kpfr, Pflanz. Versteinerung. atc.) Freof, 716. Fol. Pgmthd. 24, hl, a5 — © B., (M. B, fil.): Tournefortias contraelus sub forma tabull. sist, Institution. rei herbar. Frnch, a, M. 718. Fol. . Ygthl. 7a Vater, A., catalog. plantar. hort. Witteubergens. \itonberg:, Tr 5 ih, Antiguar, Catalog von H, W. Schmid in Halle, CV, 64 Botanik. 4776 Vancher, ]J. P,, hist, physiol, des plantes d’Europe ou exposilion des phönomenes quelles prösentent dans jes diverses p&riodes de leur de- veloppement, 4 Vis. Lex, 8. Paris 841. wie neu. 65/,\hl, 4777 — monographie des orobanches av. 16 pi. col. Genev. 827. 4, wie neu. 2A, hl. 4718 — Analyse de diler, varietss de pommes de terre. Paris 4. atlı, 4779 — Analyse du riz. ihd. 4. “ I 4780 — Examen chim. de euhebes. ib. 4. . Aathl. 4TBl Ventenant, E. P., choix de plantes dans le jard. de Gels av. 60 pl. Par. 508 fol. (250 ires = 662%; 1hl.) Hirzbd. nen. 14, 782 Verhandiungen d. Vereins z. Belörderung d. Gartenbaues in den Preussisch, Staaten. 1—31. Bd. nebst Register (1824—-53.) m. vie). col. u, schwarzen Kpfr. Berl. 4. (97°/,thl.) wie neu. Hihfzbd. 25th, 4183 Verschaffelt, A., catalogue hortic. Gand. 846. Ya thl, 4783a Verzascha, B., Neu vollkomm. Kräuterbuch,, allerh. Gewächsen, Bäumen, Kräuter ete. in Deutschland, ktalien, Frankreich u. andern Orten nach Maithiolus, m. viel. Holzschn. Basel 678. Fol, 2thl. 4183b Verzeichnis» von Gewächshauspflanzen welche zu St. Petersburg auf der Apotheker-Insel is d, Garten unter Nr. 1371 u. 72 cullivirt wer- den, 845. Yathl. 4784 a—e. Viaggio per diverse parti @italia, Svizzera, Franein, Inghil Terra, e Germania (conten. observ. boten.) Zimi. Napoli 828. rar. 1Nzihl, 4785 de Vest, Nanuale hotanie. stirpes tot, German. phanerogamas. Rla- zent. 805. (4tıl.) 2/,thl. 47852 Vietz, Abbild. aller medizin. ökonomisch,-technolog. Gewächse m. Beschreib, ihres Gehrauches u. Nutzens 6 Bde,'m. 266 color. Kpfr. Text latein. u. deutsch, Wien 800/6. 4. (67%, 1hl) Ppbd. athl, 2730 Vogel, B. Ü., üb. d. Amerikan, Agave, m. 1 col. Abbild. Nürnberg 800. (Athl.) Sgihl. 210 a — de generat. plantar. Alterphii Noricor. 768. 4. hl. &190b — Th., Leguminosae, e. % tahb, cul. 4, /sthl. 2790 — generis cassire synopsis. Berol. 537. Ys1hl. 4791 Voigt, F. S,, Handwörterh. d, botan. Kunstsprache, Jena 803. th. 419% — Dssib. ehd. 824. ach. 47194 — System d. Botanik, m. 4 Kpfr, ebd, 80%. 112}, Ihl.) Ystht. 4195 — J. 6. W., historia museorum frondos, in mago dueatu Berbipoli- tano eresc, ©, 1 tab, Br Yaıhl, 4795a — F. S. Handbuch d. prakt, Botanik, enthaltend d. Geschichte, Be- schreibung u, Anwendung sämmtlicher in Deutschland wildwachsender U. in den Gärten u. Gewächshäusern eultivirter Pflanzen, 2 Bde. Jena 850. (4 ııl,) wie neu, 35/gtht, 4795h Vogt, I, d, Art, Natur u. Bigensch. d. Wachhalterbaums, zuvör- derst 2, Gebr. d. jetzt schwehenden gefährl. Pestilentzischen Lelissen et“ sl.eta. 4, rar. 4, hl. 4196. 97. (Volkamer, 3, C.), Nürnbergische Hesperides od. gründliche Beschreib, d, edlen Litronat-, Citronen- u, Pomeranzen-Früchte, 4 Thle. m. 115 Kpfrt, Nürnb, 708. Fol. I) — Continuation d, Nürnberger Hesperidum, 4 Thle, m. 134 Kpfet, ebd. 714. Fol, Fralid, m. Goldschn. Vollständ, Exempl, dieses Werkes sind sehr selten, v, Ebert 9633- ih, 4798 — Flora Norimb, c. 28 tabb. Norimb. 700. 4. Ythl. 4198b Vriese, de H., de progessu physiologicae plantarum prudenti natu- ram indagandi rationi tribuendo. Amstelod. 835, 4, hl. . Botanik; 65 |198e Vriese, H,, Ueber d. Stern-Anis. 834. Yııl. ‚1984 — Berigt nit Java aangande een’ onlanga uit Java antvangen’ cycas “ eireinalis, L. Amsterd. 842, Yythl. ‚99 Wackenröder, H. W.F., de anihelmintbieis regni vegetab, respectu ‚ Imprimis ad plantas. Götling. 826. 4, Yzthl, 1199a Wagener, P. C. Gruber, F., Flora von Hildesheim, 1. m. 10 vol. Kpfr. (nicht mehr erschienen), Hildesh. 799. Fol. (#thl) %athl. :800 Wahlenberg, G., Flora Lapponica, exhib, plantas in Lapponiis Suec. ! indigenas; c. mappa geogr. et 31 1abb. Berol, Si2, (Bihl.) 24 thl. '#01 Waltz, €. F., Beschreib. d. Gattung u. Arten d. Heiden, m. 2 Kpfr, : Mienh, 805. (12), Ahl.) Yathl, :801a Waller, I. 6. et J. Stenius, de principiis vegetationis. Holm, "751, 4 Ychl, :$01 aa Waldetein, Fr, et P, Hitaibeil, description, et icon. plantar. rarior, Hungariae, Tom. Il. (pag. 137—221. u. d, Rpfr. 181--199) (69 ; col, Kpfr,) Viennae 805. Fol. (100 thl.) " 15thl. lab Walker-Arnott, 6. A, pugillus plantarum Indiae Orientalis, ce. 1. tab. col 836. 4. SYızthl. 8b Wallten, N. plantae Asiaticae rariores or deseriptions and figures . 0 a select number of unpubl, East-Indian plants. 3 Vis. w. 300 beautif. ; lour, tabb. London 8380-32. Roy. Fol, wie neu. (352 ıhl.) 90thl. : 802 Wailroth, F, W., Schedulae criticae de plantis florae Halensis se- ‚ lectis, Corallarium novum ad €. Sprengelii floram Halensem, Tom. 1. Pha- ‚eroganta, c. 5 tabb, aen, ibd 822, (2°, thl.) Shih, 1808 — Flora eryplogamica Germaniae, 2 pris. Norimb, 8831—38. Feine ı ‚Ausgabe, (Bthi.) Ay thl. 'WSb — Dssibe, gewöhnl, Ausg. Norimb. 831-—38- - Sthl, ME Beitrag z. Flora hereynia, 3 Thle. Halle 840. (2%, ihl.) S,thl. '805 — rosag plantar. gener, histor. suceineta. Nordhus. 828. (2thl.) A/,thl, ‚86 — T. W,, Gesch, d. Obstes d. Alten. Halle 81, —— Hathl, 80725 — F, W,, Naturgesch. d, Flechten. 2Bde, Frkf, 825—27. m tl. ‚309 — orobanches generis dunoxem. ibd. 825, , az Chl, al Walpers, 6. W., animadvers, eriiege in leguminosas eapenses, Hallo 889, 4), ıhl. lb 6, Gruciferas, Capparideas, Capparideas, Calyceras el Compasitas ' as Meyenius in orbis eircumnavigatione collegit, @ 7 tab. aen. 4, 2 Un tl, | Ile —c, 6., animadversiones criticae in leguminosas capensis herbarii gel berolinensis, Halis 839. Aythlı a — repertorium botanices systematicae, 5. I. (con. Jussien, Malpi- afnlacene, Lps. 845. (14/,1h.) Y,thl. le — unnales hotanices systematicae 1, 1. (cont, Ranuneulaceae, Gruci- ferag, Capparidacae, Cistineae, Caryophylleae, Maluaceae etc, etc, ibd. 8. (19, hl.) Y,ıhl, 12 (Walther, A, F.), Designalio plantar. quas hertus (suus) complecli- Ar 6.24 tabb, zen, Lpx. 735. Yethl. a FL, Theoreth.-prakt. Handb. d. Naturgesch, d. Holzarten: ren . sth. N — Bemerkungen über die wissenschaftl. Eintkeilungen der Holzarten, Um 805, 4, thl, 35.— ı, Au Dr., Uebers. d. offieinell. vegetab, Arzneimittel d. nebesten Pharmaeopve, Mainz 838, 38. Fol. (24/ Ih.) th. "quer, Catalog von A, W. Schmidt in Halle, CV. 5 TE 66 Botmik. ARlG Wannowaki, T., de plantis in Prussia cultis. Reg. 799. Yathl, 4316a Watson, U. C., Bemerk. üb, d. geograph. Vertheil. u. Verbreit. d, Gewächse Britaniens nach Breite, Höhe, Klima übers. m. Beil, u, Anmerk, v.C. F. Beilschmied Breslau 837. (14/; thl.) Yathl, 4816b Wauthier, E,, de plantis quae pigment, Indicum suppedidant et de methodis iltud üs eliziendi eliciat ete, (gekr. Preisschrift). 4. 4, hl. 4816c Webb, B., Utia Hispanica seu delectus plantar. rarior. per Rispa- nias sponte nascentium. I. c. 5 tab. Paris 839. Fol. (4thl.) 2ıhl, 4817 Weber. F,, histor. muscor, hepaticor. prodromus. Kiel 815, %athl. 4817a — hotan. Brief, an Sprengel, ein Anhang z, Ein]. in d, Stud. d, kryptog. Gewächse, Kiel 304. Ayıhl, 4818 — u. H. Mohr, Beiträge z. Naturk. 2 Bde, m. 11 col. u. schw. Kpfr. (Cryptogame etc.) ebd. 805. (6*/; th.) 1, thl, 48182 — — Grossbrittaniens Conferven nach Dillevyn, 4 Hefte m, 37 c0l. K. Götting 803. Sg thl, 4819 — — Naturhistörische Reise durch Schweden, mit 3 eolor. Kpfm. Göttingen 804. Behandelt vorzügl, Cenferven. 31th. 4820. — tabula calypiratarum, operculalarum sive muscorum frondos. gen Kiel 813. Fol. Ati 48202 — -— botan. Taschenb. a. d. J. 1807, enth, Deutschl. kryptog. 66 wächse, I, Abth, (filices, musc. frondosi et hepatiei). m, 12 color. Kpfı. Kiel 807. (Sthl.) 14s1hl. 4820b — 6. H., spieilegium flerae Goeitingens. plantas eryptogamas her- eyniae illustrans c. 5 tab col. Goth. 778. (14/,thl.) Seck 4821 — E. H. etF. W. Merzog, de ipecacuanha, Lps. 826. 4. j! al. 4822 — Fr., Hortus Kiliens. od. Verzeichniss ete. Kiel 822. Au 48222 — 6. H,, spicileg. fiorae Goeitingens,, plant, imprim. eryptogamit Hereyniae, 0. 8 1abh. col. Gothae 778, > Yatll 4833 Wedel, C. W., et J, Schmidt, de gialapa. Jen. 715. 4, Yytık 4824 Weigel, C. E,, flora Pomerano-Rugiea exhib. plantas per Pomeranian anteriorem Sueeiam ei Rugiam sponte nascentes. Berol 769. Ldbd. 274 1hl 4825 — ohservationes hotanieze, c. 3 tabb. aen, Gryphiae 772. 4. Aut 4826 Weihe, A. u, C. 6. Nees v. Esenbeck, Rubi germauid, 4 Deutschen Brombeersträuche) deser, et. fig, illustr, &. tahb. cal. Eibort, 822—27. Fol, wie neu, (20 1h},) yaıhl 4827. — id, lib, fase. 1.2, 710, ibd. 826. u. 27. Fol, Sul, 4832 (v. Welling, C. F.), Allgem. histor.-physiolog. Naturgesch, d. Ge wächse, m. 36 col, Kpfrt, Gotha 791. (3% thl.) athıl 48322 Wenderotk, 6. W. F.. die Pflanzen botanischer Gärten. 1. u d. natürl. Ord. d. Coniferen, Cassel 851, (nicht mehr erschien) 4,ihl 4832b — Analecten kritischer Bemerkungen, weitere Erläuterungen U. Naelr ware über enge bis dahin theils wenig, theils gar nicht sek “ ıy elk (nicht schi . Kpfr. Cassel 859. 4. a I). (nicht mehr erschienen), m, 1 col. Kpfr. Cas an 4833 — Lehrb. d. Botanik zu. Vorlesungen u. zum Selbststudium. Mark: 821. (Fchl.) & u 4834 — Plora Hassiaca od, syst. Verzeichniss aller in Kurhessen benbach“ ten Pflanzen Cassel 846. (1Y/athl.) j hy thl. 4835 Wendland, 7. C,, Botan, Beobachtungen nebst nenen Gattungen % s/, thli Arten, m. & col. Kpfrt. Hanmov. 798. Fol. (14/2 thl.) ( f) 4835 — kortus Herrenhusanus, sen plantae rariores in horto regio Herren Botanik, 67 . husano prope Hannoveram colunt. 4 fasc, c, 24 tahb. col. Hanuoverae 793—801, Fol. (101hl.) wie neu, It th. 48364 Wendland, J, C., Ericarum icones et desceriptiones. 27 Iaseli c. 72 tabb, eol. (Text lat. et germ.) Hann. S04—19. 4. (38thl.) 19%1h. 4836 h Wermuth, C, G., de plant.umar. insigni virt.medica, Halac 769, 4. 1/, thl. 4837 Wernicke, E,, axıomalische Forsiheschreib, Guhen 847. Yadıl, 4838 Wernischeck, J,, Genera plantarum ad Jacilius consequendam ea- , „un netitiam sec, numer. laeiniar. eorollae dıspos. Vindob, 764. ,tht, 4889 — id. lib, ibd. 766. hl. : 48) Westerkoff, R., descript. botau. viginti aut plurium plantarum, in s0lo Groningano sponte et copiose provenientium, Groning. 820. 4. /sthl. 48402 Weyda, H., d. chinesische Thee in Bezug auf Naturgesch, m. lith. Tall. Wien 844. (%,1hl.) wie neu. A/sthl. : %840b Wibel, A., Beyır. z. Beförder. d. Pflanzenkunde, m.3 Kpfr. %/s thl, 4840 Wiegmann, A. F., d. Krankh. u, kranklı. Missbild. d. Gewächse,, im. 1 Kpfrt. Braunschw. 839. 3, ıhl. 1 Wigandt, Fr., d. vollständ. Levkojen-Gärtner od. Anweis. d, Ler- kojen aus d. Saamen zu erziehen etc. Giess. 828. Yıthl, 4842 Wilcke, 3.G,, ilora Gryphiea, angeb. Ders. Hortus Gryphicus, Gry- phiae 765. Aıthl, 843 Wikström, J. E., dissert, bot, de Daphne, Stockh.320. 4. *, thl. —— Bekrifning af Tvenne nya arter af Vaextslägtet Fritillaria, c, 1 lab. ibd. 822, " Yıthl, 4845 — Beskrif, af ett nyt Slägte ibland Växterne, Kalladt Lonchostoma c, venne nya arter af Oertsläget, c. I tab. nen. Eriocaulon, ibd.820. Ya thi. 4848 _ Jahresbericht d, Schwed. Acad. üb. d. Fortschritte d. Botanik in da Jahren von 1820 his 24,, übers. v. Beilschmied. Bresl. 838, %sthl. BAT — Desih, im Jahre 1831. ebd, 884. Ppbd, Yathl, M848 — Desib. im Jahre 1836. cehd. 840. (1%/ythl.) Pohl WYarhl, 20 — Oefversigt af Bolaniska Arbeten och Apptäckter för 1822. Stockh, ‘ 923, 1 thl. 2850 -— Desih, für 1824. ebd. 825. Yathl. öl — Abs-berätielse om botaniska Arbeiten och Uppiäcker för Ar 1535— 38. (4 voll.) ihd, 837. 2 hl, 2 — id, lib. för 1838. ihd. 942. My thl, 4853 —_. Stockholmer Flora in förrr delen, m.c, ibd. 840, (4thl,) 1°/, thl, 4854 Willbrand, 3. B,, Handbuch d, Botanik nach d. natürl, Pflanzen- familien, nebst einer Uehers. d. Geschlechter nach d. Linne’schen Sexual- sysjom. Darmst. 837, (3 thl. Ye Yhl, 4856 Windenen. 6 „. u Amaranthorum cum X] tab. pietis. Fol. maj. Turici 790. (8 thl.) 3 thl, 2857 —_ Florae Berol. prodromus, c. 7 tab, aen, Berol.. 787, a) il. WB de achilleis, c, 3 tabb, aen. Halae 789. Yethl ‚059 —— phytographia seu deseript, rarior. min. cognitar, plantar, fascl. I. Serie, @. 10 tabb, aen. Erlang. 794. Fol. (2 thl.) Yathl, 0 —_ Anleitung 2. Selbststudium d. Botanik, m, Portr, u. 4 col. Kpfr. Berl, 804, (2%, thl.) th. 2802 u Momeyer, A. H,, gekrönte Preisschr, (botan, Inh.) Erlang, 801, 4 ihl, 8864 — Dsstb, (8, Aufl.) m. 11 Kpft, Berl. 810, (24, thl.) Tail, 2808 — Hortus Berolinensis s, icones et descripliones plantarum vel minus "man (atslos war 1 Geht 4 in Halle. CV. B% 68 Botanik. cognitarum quae in horto regio hotanico excoluntur, c. 110 tabb. col, ibd,. 816. Fol, (384, bl.) schün. Exempl. wie.neu, Fıhl. AS66hb Willdenow, Ü. L., hortus Berolinensis fasc, II-IV., c. 36 tab. eol, Berol. 803——5. Fol. (12%, thl.) ll. 4867 — Grundriss d. Kräuterkunde zu Vorlesungen. 2. prakt. Theil, bersg. vH F. Link, Schreibpap. Berl. 829. (2!/,tht,) Hfzbd. 14/zthl, 4868 — Dssib. (Endn- d, Regist. fehlt). Ay th. 4870 — et L. F. Henckel v. Donnersmark, Nomenelat. botan. Hal, 808, Yyıhl, 4871 "Willkomm;, M., Recherches sur l’orgauographie et la classifiealion des Globularites, av. 4 pinchs. col. Lps. 850. Imp, 4. Edition de luxe, @ ih) 1Ygchl. 4873 Winckler, E., Beschr. sämmtl. Arzneigewächse,. welche bomöopalh. geprüft worden sind. ebd. 836. (12; 1hl.) Yzıhl. 4874 — d. Arzneigewächse d. homöopath. Heilkunst, Heft 1. 2. m. 24 col, Kpfet. ebd. 4. Aythl, 4575 Winkelklech, K., üb. Liebigs Theorie d. Phanzenernähr, FR 1. thl. 4876 — Bemerkung, za Schieiden’s often, Sendschreiben an Dr. J. Liebig. : Braunschw, 842. Hey ihl, 4876a Wilhering, W., Abhandl, vom rothen Fingerhuth, m. col. Abbild, Lpz. 796, . Yaıl. 48765 Wochenblatt, Oesterreichisches, botanisch., redig. v. Al, Skafitz. 1 —3. Jahrg. Wien 851-—53. (8 thl,) 2/,thl. 4877 Wolf, 3. F., comment, de Lemna, e. 1 tab. Altorf 801. ah. 4877b — J. Ph., de filicum seminibus. Jen. 770. 4, Yaihl. 4378b Wulffen, C., üb. d. Anbau d. weissen Lupine, Magdeh.828. ?/s. thl- 4879 Wylie, J., pharmacopoea castr. Ruthenica, Petropol. 840. 1's Ihl. 4579b Zalheimb, J., de saccharo, deque viribus ejus, alque Er «ale, 4880 Zeunichelti, G. G,, istorta delle piante che nascono ne’ Midi Intor- no anna; €. 311 icon. in 78 tabh. aen. Venez. 735. Fol. Schmdb}. m. breitem Rande, schön, E . di in i Iralic. var) vide Ebert, ‚ xempl, (liber in ipsa ltalic. per! I Fre 4881 Zienont, G., istoria hotanica, nelle quale si decriuono aleune pianle „degl” autichi, da modersi con altri nomi proposte, con molte altre nat Plu osservate, e da varie reggioni del mondo venute con Ja virtu, © qua lita della maggior. parte in figure al viuo rappreseniaie c. 80 tab. Bolog- na 675. Fol, Ebert 24228. rar, Angebd.: Berry, C., llium Sarpiense B or a deser. of the guernsay Jilly w. 2 tahlı. Land. 726. Ldrbd. 5 ihl. 4882 — id, lib. co. 80 tab. aen, Bologna 675. Fol. Lirbd. v. Ebert, tiber \ ‚tar. schön, Exempl. 3ja1hl. ' 4883 — rariorum slirpium historia ed. ©, Montius, c. 185 tabh, et elf. Bonon. 742. Fol, lib. rar. 5 ul 4834 Zeitung, Botan., hrsg. von H. v. Mohl u. D. F. L. v. Schlecb- tendal, 1—12, Jahrg. m, lithogr. 2. Theil color, Tat. Berl, 843—54. (hl) - 20 thl. 48843 — Dssib. 18. Jahrg, 1843—50. a 2 il .4885 v. Zimmermann, 2. A, W., Taschenh, d. Reisen od. unterhalten“ de Darstellung d. Entdeckungen des 18. Jahrh. in Rücksicht auf Länder, Menschen. u. Produetenkunde. 14. Jahrg. in 18 Ban, ın. viel. Kupfer u. Karten, Lpz. S02--19. (36 ıhl.) 2jathl, Botanik. 69 4885b Zuecarini, J. G,, über einige Pflanzen aus den Gattungen Agave u, Fourcroya, m. 4 Epfr. 883, 4. Asthl, 4886 Zwingexi, Th., Neu vollkommenes Kräuterbuch, m, vielen Holz- schnitten. Basel 696. Fol. 12, thl. #88] Zwinger, T. et J, R, Mieg, Examen plantarum nastureinarum, Ba- all. 714, 4 Yırhl, | 4887 b 55 Blätter color. Botan. Abbildungen, wie neu, Fol. Yaıhl. :4888 20 Blätter, Abbildungen von Algen. Uzihl. :4888 50 diverse Botan, Abbildungen, col. u. schwarz. Ya shl. !4890 100 St. Preisverzeichnisse div. Pflanzen, Siräuche, Bäume etc. A, th. #91 1 Herbarium, bestehend in 18 starken m. Rändern durchzogenen Folio Papbänden, enthalt.: 1) Apetalae 36 species. — 2) EI.I. Aphyl- las (Mycetes, Algae Lichenes 109 sp. — 3) Cl. 4. Bracteatae tribus Giu- Macpae (Gramineae 52 sp.) — 4) Cl.4, Bracieatse, 2 ord, Glumacsae tib. pleospermae, Spadicineae 49 sp. — 5) U. 7. Monopetalae 3 trib. Lariodae, Pyrenaceae, Pricro Myleae, Atalae 42% sp. — 6) CI, 7. Mono- Petalaetrib, Compositael, 43 sp. — 7) Monopetalae trib. Compositae 2, &1 Sp. — 3) Monopetalas trib. Cyathineae et Personatae 50 sp. — 9) trib. Tetracarpae 50 sp. — 10) trib, Aggregatae, Valerianeae, Rubiaceae, Ca- Prifäliaceae, Cucurbitaceae 37 sp. — 11) C1.5, Perigoniatae 51 sp, — 13) 1.2, Phylisptorae trib, musci frondosi, Ci.3. Veseulareacolylae trib. Nices 150 sp, — 181 01.8, Polypetalae 1. Lrib. Aquaticae Umbraculariae, Resinariae 35 sp. BRRITN C1. 8. Polypetalae 2. trih, Legumingsae 32 sp- — 15) Dasib. 2 trib, Rosaceae Salicariae, Onagrarene 50 sp. — 16) sib. 8, trib, Sacifrageae, Portulaceae, Sedeae, Uoryophylleae 63 sp. _ 17) Desib, 4,trib, Papaveraceae, Craciferae, Resedeae, Polygaleae, Joni« ; des 46 sp. — 18) Dssib. Polypetalae 5 irib. Guttiferae, Cisteas, Ageroi- | dese, Berberides, Rutacceae, Malvacene, Geronieae, Filiaceae, Ranuneula- | enae 54 sp. im ganzen alsn besteht dieses Herbarium aus 941 div. Arten therls aus der Flora Halensis und Berolinens. als auch aus vielen selte- nen auswärtigen Pflanzen. Die Exemplare selbst sind sehr gut getrock- Del und gehalten mit dem Namen und Fundort versehen, sysiemak. geord- | 28, zwischen Papier gelegt, u. durch Papierstreifchen befestigt. Das Ganze il eine Jugendarbeit des jetzt in Brasilien weilenden berühmten Professor + Burmeister, 9 hl. ——— Nachtrag. ' 100 Angustin, $., prolegomena in systema sexuale bolanicorum, c. 6 lab, aen, Viennae 777. Ppbd. Mehl. OL Bernhardi, ). J., üb. d. Begrifl d, Pffanzenart u. seine Anwen- dung. Erfurt 884, M. %sthl. 101» Riume, C. F., flora Javae nec non inswlärum adjacentium c. 197 \ab. ol. cont, Rlıizantheae 6 lah., Chloranthese 2 tab., Myriceae 1 tab, iluae 2 tab., Jaglandeae 5 tab., Cupuliferae 24 1ab,, Loranthese ö tab., Anmensceae 58 lah., Schizandrene 5 Lah., Magnolisceae 12 tab, Dipterocarpene 6 tal, Pilicee 65 inb., rar. (r, Pritzel 958.) Bruxelläs 8-28, gr, Fol, (117 thl) Hfsbd, sehön. Exempl. wie nen. 50 hl, 1903 Buchner, 3. &., de memoralibus Voigllandiae ex regno vegetahili. f Greizae 748, 4, Yzthl, 903 Medwig, 3., species muscorum frondosorum, supplem. IN, vol. 1. 10 Nachtrag. " sectio H. (c. tab. col, 226-350.) opus postkum script. a Fr. Schwaeg. “ riechen, Lps. 828. 4. (6 ıhl.) 3 ul. 4904 Kunze, G., index filicum in horlis europaeis eultaram c. synonymi gravioribus patria ete. Hal. 830. Schrbpap, 2, thl. 4905 Wenz, H. O., Naturgesch, IV. Pflanzenreich m. 10 fein color. Kpfr {2) Gotha 846, Lwdbd. m, T. (21/,thl,) nen. th 4906 Mertens, M., mömoire sur plusieurs esp&ces de Fucus, nouvelle ou peu connues av. 3 pl. 4 S/a thl 4507 Beichenbach, L., index in herbarium florae. Germanen, Lps 4. thl 4908 Linnaei, C., systema genera, species planlarum une vol. ed. H. E Richter, nebst Index alphabet. ed, Petermann. Lps. 840. 4. (16 ıhl.; neu. 5 hl 4909 Libri de re rusticam, (Cato, Vaıro, Columella, Palladius), ec. Ph. Be soaldi enarrationıb. in Columellam. Paris 583. Fol. Gfrzbd. Am Randı wenig wurmstichig. edit. rar. 14, uhl 4910 — id. lib, Basel 536. 4. (Index eiw. wasserfleckig). I thl 4911 Gaertner, C.F,, Carpologiaseu deseript.eticon. [ruct, seminum plantarı vol, Mil. pars 1-3. (Kupfer 181-225. d. Hälfte davon fehlt). Lpz.805. 4. 2 1hl 4912 — J., defruetib, etseminib. plantar, 2vis. cpit. e. I80 tab. Kupfer fehler mehrere u, sind meistentheils in einzeln, Parthien Familien Klass. v. d. früher: . Eigenthün. Prof. Oken zerschn, Stuttg. u. Lpz. 788— 802. 4. (21°/, Ihl.) 3 hl. 4913 Index gener. ad C. a Linne species plantar. a C. L. Willenow editarum in tom, 4, eur J. €, Haendel. Halle 806, ' Ysthl. Pander, C.H., u. d’Alton, vergleichende Osteo- logie. 14 Hefte, (1. enth.: Riesenfaulthier, 2. Skelette d. Pachydermata. 3, Skeletie d. Raubthiere, A, Skelette d. Wieder- - köuer. 5. u.6. Skeleite d. Nagethiere. 7. Skelette d. Vierhän- der. 8. Skeletto d. zabnlosen Thiere. 9. Skeleite d. Robben. 10. d. Cetaceen. 11. d. Beutelthiere. 12. d. Chiropteren u. Insektivoren, 13. Sk. d. straussartigen Vögel, abgeb. u. beschr. von E, d’Alton. 14. d. Raubvögel von demselben, m. 110 Kpfr. (Alles, was erschienen ist), Exempl. wie neu, Auf starkem Velinpapier. Imp.-fol. 128 Thir. 20 Sgr. 52ıhl. Einzelne Lieferungen d. Werkes gebe ich ab &5thl. Obiges Prachtwerk wird noch von keinem ähn- lichen Werke übertroffen, es ist mit unzäglicher Mühe angefertigt und sind und bleiben die Kupfer Meister- stücke von ewigem Kunstwerihe. \ Meigen, Joh. Wilh., Systematische Beschreibung der bekann- ten Europäischen zweiflügeligen Ingekten. 7 Thle. m. 1996 Abbildungen auf 74 Kupfertafeln. Hamm und Halle 1822-51. gr. 8. Statt Ladenpr. 24%, Thlr. für 14 Thir. (Einzelne Bände der schwarzen Ausgabe: 1—4#. Bd. statt 4 Thir. 3 zu 3 Thlr, 6. u. 7. 4 Thlr.) Dasselbe mit color. Abbildungen statt 42 Thlr. zu 28 Thir. (Colorirte Exemplare existiren nur sehr wenige und sind sehr gesucht.) A — Ber Halle, Druck und Verlag von H, W. Schmidt. . { kinn UM Kauf 5.Th.elliptica m. v.fol.acutis subcoriac. 8. Th.asarifolia ın fol.obavatıs, e Japona Thelaia U denn NEU Tafd. 12. Th.grandiflo Su Rrareneietl ram 10 Th.rotundifolia m. | wol.elipt.e Germania | 9.Th.bracteosa m. sp.analaschcense 8. Th.asarifolia m. Sp. pensvlvanicum | | Thelaia. |